Vathorst Perspectief 20 by Wouter van Someren

VP 20

Vathorst Perspectief EEN WERELD VAN VERSCHIL

J aargang 13 | J uni 2011

GROENE PAREL: NATUURBOERDERIJ ‘DE BRINKHORST’ | VAN PURE WELVAART NAAR PUUR GELUK | VATHORST:VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID | NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK

Duurzaam Vathorst

Vathorst Perspectief is een periodieke uitgave van Ontwikkelingsbedrijf Vathorst Beheer BV

COLOFON Coördinatie en eindredactie: Charlotte Matthes Tekst: Hans van Willigenburg Concept & vormgeving: Zwartbont / vormgeversgroep Luc Reefman & Marco Manders Fotografie: Cees de Vries Luc Reefman bno Peete van Spankeren

Lithografie: BFC graphics & design bv Drukwerk: Reproka Visuele Communicatie

© Ontwikkelingsbedrijf Vathorst Beheer BV (Amersfoort, juni 2011) Via de website kunt u zich ook aanmelden voor de nieuwsbrief. U ontvangt dan informatie over het laatste nieuws, woonmanifestaties en start-verkoopbijeenkomsten. Voor meer informatie over het woningaanbod en wonen in Vathorst: www.vathorst.nl i-CENTRUM Veenslagen 2 3825 RV Amersfoort 033 451 10 12 i-centrum@vathorst.com

In dit nummer TROTS OP HET MENSELIJK ÉN NATUURLIJK KAPITAAL VAN VATHORST...

GROENE PAREL: NATUURBOERDERIJ ‘DE BRINKHORST’

DE GROENE GENIETINGEN VAN VATHORST

Als onderdeel van de groene ambities in Vathorst, heeft OBV van begin af aan gestreefd naar energieprestaties die beter zijn dan het landelijk gemiddelde.

IN DE TREIN HEB JE MINDER STRESS

PROFICIAT! 10 JAAR WELKOMSTBEZOEKEN...

‘Door al mijn welkomstbezoeken ken ik natuurlijk aardig wat mensen,’ zegt ze bescheiden.

De intense emotie van de reacties leidde Joris naar één van de kernzinnen van het project ‘Gelukkigste Wijk’, en die zin luidt: ‘Van BNP naar BLG. Ofwel: van Bruto Nationaal Product naar Bruto Lokaal Geluk.’

Voor een wijk (of stadsdeel) als Vathorst ligt de zaak iets complexer. Daar is het cruciaal dat duurzaamheid niet zomaar een maatregel of een reeks van maatregelen is, maar een manier van denken!

MINDER CO2-UITSTOOT

Vathorst is een wijk die zodanig ontworpen is dat de fietser - in principe - altijd als ‘winnaar’ uit de bus komt.

We hebben diverse locaties in en om Amersfoort bekeken, en daaruit logischerwijs de beste gekozen. Dat werd Vathorst.

VATHORST: VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID

NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK

In vraaggesprekken met Vathorst Perspectief bestempelen wijkbewoners de boerderij heel vaak als hun ‘favoriete plekje’ in Vathorst!

VAN PURE WELVAART NAAR PUUR GELUK

VERANTWOORD OMGAAN MET (REGEN)WATER

BETERE WERELD BEGINT IN VATHORST

Het bleek al vaker: Vathorst is een jonge en vitale locatie, waar ondernemers de winkelconcepten van de toekomst met graagte uitproberen.

METEEN THUIS IN ‘DE BRON’

HET WORDT ALLEEN MAAR BETER

TROTS OP HET MENSELIJK ÉN NATUURLIJK KAPITAAL VAN VATHORST... Ook in deze twintigste editie van het gerestylde Vathorst Perspectief - met een beetje goede wil te kwalificeren als een ‘jubileumnummer’ komen weer talloze mensen aan het woord, die enthousiast zijn over en betrokken zijn bij de toekomst van Vathorst. Of het nu over het vooruitzicht van wonen in De Bron gaat (familie van de Pijpekamp), het naar elkaar toe groeien van Hooglanderveen en Vathorst (Henny Rouwhorst), het unieke initiatief ‘de Gelukkigste Wijk’ (Joris Steentjes) of het inspirerend ondernemerschap van Greanz (Martin Visser); telkens bevestigt deze uitgave de menselijke rijkdom van de wijk. En daar zijn we trots op. Want zeker nu geldt: mooi wonen is één (belangrijk) ding, maar leven tussen mensen die geïnspireerd in het leven staan en met hart en ziel ergens mee bezig zijn, is minstens zo belangrijk! Het thema van dit nummer - duurzaamheid - sluit helemaal aan bij de positieve ‘spirit’ in de interviews. Vathorst wil voorop lopen als het gaat om milieuprestaties en het verantwoord omgaan met, bijvoorbeeld, energie en water. En verder met het, waar mogelijk, behouden van bestaande bomen,

boerderijen, houtwallen en andere natuurelementen, die een vitaal accent geven aan de nieuwbouwwijk die Vathorst natuurlijk óók is. U leest in dit nummer onder meer over de natuurboerderij, over het fietsvriendelijke verkeersplan (en de gunstige effecten op de veiligheid), over warmtekoude opslag en over infiltratieriolering. Al deze zaken tezamen leveren niet alleen een gunstige bijdrage aan het milieu, maar maken van Vathorst ook een wijk met een ‘natuurlijk gezicht’ en in het verlengde daarvan: een ménselijk gezicht. Wij wensen u veel lees- en kijkplezier met deze nieuw vormgegeven Vathorst Perspectief, in het vaste voornemen ook in de toekomst de bijzondere mensen en initiatieven in en rond Vathorst te blijven belichten op dit podium. Bijna elke Vathorster kent intussen ‘De Perspectief’. Aan ons de schone taak het verhaal van de wijk te blijven vertellen. Met vriendelijke groet, Frans van der Horst

Giel van der Vlies

fvdhorst@vathorst.com

g.vdvlies@vathorst.com

GROENE PAREL: NATUURBOERDERIJ ‘DE BRINKHORST’

De natuurboerderij scoort telkens weer hoog bij de vraag: ‘Wat is uw favoriete plek in Vathorst’. Zowel volwassenen, scholieren als ouderen zijn een beetje verliefd op deze groene parel.

Natuurbeleving op een natuurlijke manier

5 Even los van de groene filosofie achter natuurboerderij De Brinkhorst. En even los van de manier waarop het, als sfeervolle ontmoetingsplek, mensen van allerlei leeftijden verbindt. Wat blijkt? In vraaggesprekken met Vathorst Perspectief bestempelen wijkbewoners de boerderij heel vaak als hun ‘favoriete plekje’ in Vathorst! Dat is het mooiste compliment dat de natuurboerderij kan krijgen: dat het naast de bekende attracties (de dieren, de rust, natuurwinkel ‘t Brinkeltje en de authentieke uitstraling van een oorspronkelijke boerderij) inmiddels zó wordt omarmd door de bewoners van Vathorst en ook door mensen daarbuiten.

Veelzijdige stek In een vroeg stadium heeft Ontwikkelingsbedrijf Vathorst heel bewust besloten waardevolle elementen in het landschap te behouden. De Brinkhorst is daar een geslaagd voorbeeld van. Niet alleen fungeert de boerderij als het groene hart van het Brinkcluster: voor héél Vathorst is het een plek waar je ongedwongen natuur kunt beleven op een natuurlijke manier: met de schapen, de geiten, de pony’s en de kippen (buiten), en met onder meer de cavia’s en konijnen (binnen). Dat schoolkinderen er veelvuldig op ontdekkingstocht gaan – begeleid door docenten en op hun leeftijd toegespitste programma’s – is een bonus, die van De Brinkorst niet alleen een populair maar ook een onmisbaar onderdeel van Vathorst maakt.

DE GROENE GENIETINGEN VAN VATHORST ‘Ik voel me bevoorrecht als ik door mijn raam naar de knotwilgen kijk’ Wethouder Hans Buijtelaar woont sinds 2008 in Vathorst. ‘Het is dat je verstand zegt dat je in een nieuwbouwwijk woont. Maar door het groen, de houtwallen en de ruime opzet vergeet je dat steeds. Vathorst voelt nú al aan als een natuurlijk onderdeel van Amersfoort.’

Waarom bent u in Vathorst gaan wonen? We woonden al in Amersfoort, maar kregen behoefte aan meer ruimte. Toen we ons oog op Vathorst richtten, werden we verrast door de keuzemogelijkheden. We hebben diverse locaties in en om Amersfoort bekeken en daaruit logischerwijs de beste gekozen. Dat werd Vathorst.

Wethouder Hans Buijtelaar

8 Die variëteit ziet u als een pluspunt? Absoluut. Niet iedereen wil in een standaardhuis wonen. Sommigen willen hun eigen smaak en beleving terugzien in hun huis. En in Vathorst kan dat omdat er diverse woonsferen zijn. Uit onderzoek blijkt dan ook dat dat bijzonder gewaardeerd wordt. Iedereen die geïnteresseerd is in Vathorst zou eens een kijkje bij het Informatiecentrum moeten nemen. Daar kunnen ze je alle informatie geven over de verschillende soorten woningen en buurtjes in Vathorst.

Vathorst heeft geprobeerd de oorspronkelijke natuur, waar mogelijk, te behouden. Ervaart u de wijk inderdaad als ‘groen’? Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken, maar ikzelf voel me erg bevoorrecht als ik vanuit mijn raam al die oude bomen, knotwilgen en houtwallen zie. Het is heel goed dat dergelijke waardevolle bomen niet hebben hoeven wijken voor bouwwerkzaamheden, om vervolgens te worden vervangen door nieuwe beplanting. En zoals ik al zei: omdat men het bestaande groen slim heeft ingespast, vergeet ik vaak dat Vathorst een nieuwbouwwijk is.

9 Het fietspadennetwerk nodigt bovendien uit om vaker de fiets te pakken. Doet u dat ook? Zeker. Waar de indeling van Vathorst ervoor zorgt dat je met de auto via de boulevards moet rijden, zijn er voor de fietsers rechtstreekse routes. Met de fiets is het misschien zelfs wel sneller dan met de auto. Zelf waardeer ik de fietspaden vooral omdat je er ook goed over kunt skeeleren, en dat doe ik regelmatig.

Wat is uw favoriete plek in Vathorst? Dat zijn er vele. Zo vind ik ICOON een zeer geslaagd concept. Er komen belangrijke functies voor de wijk in samen: onderwijs, ontspanning, cultuur, etc. De natuurboerderij vind ik ook schitterend: een voorbeeld van hoe een natuurplek een nieuwe bestemming kan krijgen. De manier waarop daar midden in het groene hart van Vathorst, mensen van jong tot oud kennismaken met dieren en de natuur, voegt echt iets toe. Daar kun je ook zien dat Vathorst inderdaad geslaagd is in het bewaren van waardevolle plekken.

VAN PURE WELVAART NAAR

PUUR GELUK

‘Gelukkigste Wijk’ wil verbinden en inspireren In de korte geschiedenis van Vathorst zijn al veel bijzondere initiatieven opgeborreld. Een nieuwe loot aan deze stam is de ‘Gelukkigste Wijk’, een fris en energiek initiatief dat Vathorsters op een onconventionele manier wil verbinden. Gesprek met mede-initiatiefnemer Joris Steentjes.

Joris Steentjes initiatiefnemer van de ‘ Gelukkigste wijk’.

11 Wat is geluk? Sinds onze materiële behoeften voor het merendeel vervuld zijn, is er in de westerse wereld een almaar toenemende honger naar kennis over wat ons nou écht gelukkig maakt. In Vathorst heeft die zoektocht een heel bijzondere wending genomen, die, hoe dan ook, voor een belangrijk deel ‘vastzit’ aan globetrotter, voormalig consultant en thans projectleider Joris Steentjes (47). Al is hij de eerste om krachtig het tegendeel te beweren (‘het gaat niet om mij’): de embryonale dynamiek die het initiatief de ‘Gelukkigste Wijk’ op gang heeft gebracht, is onmiskenbaar terug te voeren op zijn persoon. Uit betrokkenheid met de wijk en zijn eigen ongeloof dat hij in Vathorst ging wonen (‘ik had van tevoren nooit gedacht dat ik hier terecht zou komen, laat staan dat ik er gelukkig zou worden’), begon Steentjes columns te schrijven in ‘Vathorst Nu’ over zijn belevenissen en ergernissen in de wijk. Het bleef niet lang onopgemerkt. Steentjes is een begenadigd verteller. Tijdens ons gesprek zal hij verschillende keren de telefoon opnemen, begripvol naar de andere kant luisteren, korte antwoorden en suggesties geven, om, na afronding van het gesprek, meteen weer door te gaan op exact het punt waar hij zijn relaas heeft onderbroken. ‘Ik weet nog dat ik op vakantie ging en enkele columns ‘vooruit’ schreef om te publiceren als ik weg zou zijn. In zo’n situatie ben je aangewezen op tijdloze onderwerpen en dus schreef ik onder meer een column over tuinkabouters en één over Bruto Lokaal Geluk. Nou, dat heb ik geweten! Vooral die laatste column maakte veel los. Bij thuiskomst zaten er zo’n tweehonderd reacties in mijn mailbox. Vijftig procent zwaar positief, vijfentwintig procent negatief en nog eens vijfentwintig procent zwevende kiezers, zeg maar.’ Het was het eerste signaal van de onderhuidse betrokkenheid, die kennelijk in Vathorst aanwezig was. En Steentjes werd geraakt door de kracht van een ogenschijnlijk lullig onderwerp als tuinkabouters. Kleine onderwerpen, grote emoties.

‘Vooral die column over geluk maakte veel los’ Bruto Lokaal Geluk De intense emotie van de reacties leidde Joris naar één van de kernzinnen van het project de ‘Gelukkigste Wijk’, en die zin luidt: ‘Van BNP naar BLG. Ofwel: van Bruto Nationaal Product naar Bruto Lokaal Geluk.’ Het is een lekker bekkende slogan die gemakkelijk een eigen leven kan gaan leiden en, stiekempjes, een monopolie suggereert op de route naar geluk, realiseert Steentjes zich. ‘Laat ik even duidelijk stellen dat ik geen beroepspositivo ben,’ zegt hij. ‘‘Ook ik heb mijn slechte momenten en donkere kanten. En daar loop ik niet voor weg. Maar de energie en betrokkenheid – ja, misschien moet ik zelfs van ‘hunkering’ spreken - die uit die stroom van e-mails sprak, wilde ik op de één of andere manier een vervolg geven. Het liefst zo spontaan en ongedwongen mogelijk. Logisch. Want geluk verhoudt zich slecht tot vergaderingen, organogrammen en targets. Het laatste wat ik wil is iedereen meeslepen in iets wat ik zo nodig bedacht of georganiseerd heb. Daar gaat het niet om!’ En het blijft niet bij deze openhartige ontkenning. Om zijn strijd tegen voorgeprogrammeerde ideeën en organisatieschema’s te illustreren, haalt hij het dieptepunt van de ‘Gelukkigste Wijk’ aan. ‘Weet je wat het dieptepunt was?’ Hij last een dramatische pauze in. ‘Het moment waarop we hebben moeten besluiten een stichting te worden. Dat moment wekte bij mij een dubbel gevoel.’

De kick van het samen doen

Vluchtig, blijvend

Organisatie of geen organisatie: de onbedorvenheid van het woord ‘geluk’ is magnetisch gebleken. (Citaat uit de column: ‘Ik sta met enige regelmaat mijn eigen geluk in de weg. Alleen al door niet te doen wat mij maximaal gelukkig kan maken.’) Mensen uit onderwijs, cultuur en bedrijfsleven en daarnaast, ook de burgers van Vathorst, blijken sterke behoefte te hebben aan bijeenkomsten, acties en spontane ingevingen, die geen onmiddellijk doel nastreven, anders dan elkaar ontmoeten en samen blij worden. Voorbeeld: samen met de Rabobank is er een heuse geluksconferentie gehouden (met zogenaamde ‘gelukskoekjes’). Op 2 januari is er een Nieuwjaarsduik geweest. En 29 mei is de zogenaamde ‘Nationale Dag Van Het Geluk’, feestelijk gevierd. In het winkelcentrum Vathorst. Die dag is een skippybal evenement georganiseerd, met de bedoeling een nationaal record te halen. ‘Het gaat primair om de kick iets samen te doen met Vathorsters,’ legt Steentjes uit.

De recordpoging heeft mooie plaatjes opgeleverd voor de aanwezigen en de deelnemers. En, tevens, voor de website www.gelukkigstewijk.nl. Maar veel belangrijker nog: het is een mooie herinnering voor de bewoners van Vathorst. Het skippybal-evenement nodigt uit tot een korte bespiegeling over het vluchtige dan wel blijvende karakter van ‘geluk’. ‘Mij gaat het uiteindelijk over de verbindende kracht van ons initiatief,’ zegt Steentjes. ‘Ook als die verbinding maar één dag of een paar uur duurt. Geluk kun je niet vasthouden, het is bijna per definitie gebonden aan momenten. Al hoop je natuurlijk ook op iets blijvends: dat mensen elkaar op zo’n vrolijke en spectaculaire dag op een andere manier leren kennen en vrienden of kennissen worden, die elkaar helpen.’ Het initiatief ‘Gelukkigste Wijk’ is zich, wellicht door de energieke mensen erachter en de even heldere als inspirerende naam, al levendig aan het vertakken in Vathorst. Er zijn platforms ontstaan voor speciale doelgroepen als ZZP-ers, singles, jongeren, verkeer en veiligheid en groen in de wijk. Kleine denktankjes, die periodiek bij elkaar komen of (digitaal) ideeën uitwisselen om de wijk te verbeteren. ‘Het enige wat nog een beetje lastig is,’ zegt Joris, ‘is de relatie tot gevestigde instanties. Die denken onwillekeurig: wat doen die gasten? En: is dat geen concurrentie?’ Steentjes hoopt dat de ‘Gelukkigste Wijk’ zijn plek in Vathorst gaat vinden, of eigenlijk juist ook weer niet. ‘Het is een uitdaging om buiten de gebaande kaders te blijven denken. Te blijven verleiden en verrassen. Daarom blijven we, voor zolang als het kan, onze eigen gang gaan. Eigenwijs als we zijn.’

‘Uiteindelijk gaat het om de verbindende kracht’

â&#x20AC;&#x2DC;De energie die uit die stroom e-mails sprak, wilde ik een vervolg gevenâ&#x20AC;&#x2122;

VATHORST: VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID Samenwerken aan toekomstgerichte wijk

Bij duurzaamheid denken mensen vaak aan nieuwe methodieken, materialen en oplossingen die, het liefst snel, bijdragen aan minder uitstoot en een beter milieu. Op individueel niveau is dat een prima gedachte en kun je, bijvoorbeeld met de keuze voor een elektrische auto of het installeren van zonnepanelen, meteen invloed uitoefenen op je eigen leven en de belasting voor de planeet. Voor een wijk (of stadsdeel) als Vathorst ligt de zaak iets complexer. Daar is het cruciaal dat duurzaamheid niet zomaar een maatregel of een reeks van maatregelen is, maar een manier van denken! Niet alleen bij Ontwikkelingsbedrijf Vathorst, maar ook bij de partners waarmee we Vathorst bouwen.

Meteen op de agenda Als we terugkijken naar het prille begin van Vathorst, eind jaren negentig – en we kijken dan, bijvoorbeeld, naar het stedenbouwkundig plan – dan mogen we best een beetje trots zijn. Lang voordat duurzaamheid prominent op de politieke agenda stond, heerste bij de aandeelhouders van Ontwikkelingsbedrijf Vathorst al het besef dat een nieuwe wijk niet ‘tegen’ maar, in zekere zin, ‘met de natuur mee’ moest functioneren. Zo werd vanaf het begin ingezet op zoveel mogelijk behoud van bestaande landschapselementen (houtwallen, boerderijen, bomen, etc.). En stond van meet af aan vast dat Vathorst een fietsvriendelijke wijk zou worden, waarin autoverkeer ontmoedigd werd. Minder zichtbaar, maar minstens zo belangrijk, zijn de investeringen in infiltratieriolering, aquaflow, waterberging, natuurlijke oevers, helofytenfilters en sluizen, die er, stuk voor stuk, voor zorgen dat de waterhuishouding in Vathorst beter, natuurlijker en met minder belasting voor het milieu verloopt.

Blijven zoeken naar verbetering Door deze eensgezinde aanpak van de bij Vathorst betrokken partijen en de ambitie om een duurzame wijk te creëren die op nationale en internationale schaal als voorbeeld kan dienen, is er steeds opnieuw draagvlak om ook de allernieuwste technieken ten goede te laten komen aan Vathorst. Nieuwe doelstellingen over reductie van C02-uitstoot, verantwoord waterbeheer en energiezuinigheid zijn aan de orde van de dag.

Omdat alle toekomstvoorspellingen erop wijzen dat er de komende decennia meer regenwater zal vallen, en in steeds heftiger concentraties, heeft Ontwikkelingsbedrijf Vathorst in een vroeg stadium nagedacht over efficiënt en verantwoord waterbeheer. In dat verband is een zogenaamd ‘waterstructuurplan’ opgesteld.

Natuurlijk verloop Eén van de technieken die daarin wordt beschreven, en in Velden 1 en 2 reeds is toegepast, is de zogenaamde ‘infiltratieriolering’. Met dit type riool (in de vorm van bijvoorbeeld draintanks of zakputten) wordt opname door het grondwater heel bewust vertraagd, zodat sloten en andere watergangen meer tijd krijgen om het water te verwerken. En niet alleen de waterhuishouding kent een gezonder en natuurlijker verloop, maar tegelijkertijd vermindert het risco op wateroverlast aanzienlijk. Twee vliegen in één klap, dus.

Infiltratieriolering zorgt voor gezonde waterafvoer

VERANTWOORD OMGAAN MET (REGEN)WATER

MINDER CO2-UITSTOOT Wko gaat tot 150 meter diep Als onderdeel van de groene ambities in Vathorst, heeft Ontwikkelingsbedrijf Vathorst van begin af aan gestreefd naar energieprestaties die beter zijn dan het landelijk gemiddelde. Eén van de instrumenten om die prestaties te helpen realiseren is de methodiek van de warmte-koude opslag in de woning, in het spraakgebruik afgekort tot ‘wko’. Op 5 augustus jl. is dan ook in De Bron begonnen met de realisatie van woningen met warmte-koude opslag: het boren van 22 gaten tot 150 (!!) meter diepte vormde het begin van een wko-installatie.

artist impression project ‘Hagenbeek’

Wko maakt gebruik van de zogenaamde ‘relatieve warmte en koude’ in de grond en werkt via onder meer een warmtepomp en leidingen die direct onder de vloer zijn aangelegd. Behalve dat wko dus ‘honderd procent’ natuurlijke energie oplevert, is het belangrijkste milieuargument het in te zetten om de uitstoot van CO2 te verminderen. De CO2 uitstoot, is substantieel minder dan bij andere typen verwarming. Inmiddels is zeker dat 46 woningen in het project Hagenbeek (De Bron) aangesloten zullen worden op wko. Ontwikkelingsbedrijf Vathorst blijft, in veranderende marktomstandigheden en met snelle ontwikkeling van nieuwe technieken, steeds op zoek naar het optimaliseren van milieuprestaties.

1. warmtepomp 2. bodemwarmtewisselaar 3. vloer- / wandverwarming 4. voorraadvat 5. douchewarmteterugwinunit (zie hiernaast) 6. ventilatiesysteem 7. HR- wasemkap

NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK Vrijliggende fietspaden zijn een genot Vathorst is een wijk die zodanig ontworpen is dat de fietser - in principe altijd als ‘winnaar’ uit de bus komt. Dat wil zeggen: er is fors geïnvesteerd in het scheiden van fietsen autowegen, zodat fietsers zo weinig mogelijk last hebben van kruispunten en andere onderbrekingen. Behalve dat deze vrijliggende fietspaden de fietservaring extra prettig maken en door de Vathorsters zeer gewaardeerd worden (zo blijkt uit diverse enquetes), zorgt het er ook voor dat men sneller de fiets pakt. Door de aanleg van snelle fietsverbindingen (de zogenaamde ‘fietsstraten’) boek je als fietser namelijk tijdwinst ten opzichte van de automobilist: of je nu boodschappen doet, even naar de bibliotheek wilt of een bezoek brengt aan een school of dokter.

Meer fietsen, meer veiligheid, minder C02 Behalve dat de fietspaden de levenskwaliteit in Vathorst verhogen, is er natuurlijk ook nog een - prettig - milieueffect. Omdat Vathorsters vaker de fiets pakken en de auto vaker laten staan, is er minder CO2-uitstoot. Met de subtiele ontmoediging van al teveel autoverkeer scoort Vathorst bovendien goed op het terrein van verkeersveiligheid. Door sluipverkeer tegen te gaan, verkeersdrempels aan te leggen en voorrangregels, waar mogelijk, in het voordeel van de fietser te laten uitvallen, kunnen kinderen veel veiliger spelen!

IN DE TREIN HEB JE MINDER STRESS Station om de hoek, fijner werken, minder Co2

Vathorster Janno Roele (37) werkt als zelfstandig projectleider op diverse locaties in de Randstad. Zo’n half jaar geleden verkocht hij zijn auto en koos bewust voor de trein. ‘Ik ben blij dat ik die stap gemaakt heb.’

Station Vathorst is, sinds een paar maanden, een dagelijkse pleisterplaats voor Janno Roele. Na jarenlang heen en weer rijden richting de Randstad besloot hij een tijdje geleden een opmerkelijke stap te zetten. ‘Vooropgesteld: ik houd van autorijden,’ zegt Roele. ‘Maar de vertragingen op de A1 begonnen me toch ernstig tegen te staan. Langzaam groeide het idee: is de trein eigenlijk geen betere optie?’ Janno werkt als zelfstandig projectleider en begeleidt verandertrajecten bij grote bedrijven. Op het ogenblik frequenteert hij drie locaties: Amsterdam, Hoofddorp en Den Haag. ‘De kantoren waar ik werk, liggen gelukkig op korte afstand van een station. In Amsterdam en Hoofddorp loop ik er in twee minuten heen. In Den Haag is het circa tien minuten. ‘

Meer ontspannen Behalve meer voorspelbaarheid in de reistijd, noemt Roele nog twee voordelen van de trein. ‘Om te beginnen, zit je comfortabeler in een trein dan in een auto. Als je in de auto stapt, is je werkdag gevoelsmatig al begonnen, concentreer je je op de weg en houd je de tijd steeds in de gaten. Terwijl je in de trein meer kunt ontspannen en nog even rustig iets kan gaan lezen, als je wilt. Bovendien weet je ongeveer wanneer je aankomt. Dat geeft meer gemoedsrust.’ En als het werk wél al roept, is ook dat in de trein prettig te doen. ‘Het komt regelmatig voor dat ik iets afmaak in de trein. Ja, gewoon in de tweede klas. Dat kan makkelijk.’ Roele is, vanzelfsprekend, blij met Station Vathorst en de vlotte aansluitingen naar de Randstad. ‘Vanaf mijn huis ben ik in twee minuten op het station. Dat is elke ochtend een vlot begin!’

Goed gevoel Dat de trein minder milieubelastend is, is voor Roele mooi meegenomen. ‘Ik zeg eerlijk: het milieu is voor mij geen leidraad in deze keuze. Maar het geeft, inderdaad, wel een goed gevoel als je aan het einde van de dag niet, alleen voor je uppie, weer zoveel benzine hebt verstookt.’ Tezamen met de keuze voor de trein heeft Roele zijn eigen auto de deur uit gedaan. ‘Dat deed best wel een beetje pijn. Maar als je, zoals ik, tevreden met de trein reist, slijt dat snel.’

PROFICIAT! 10 JAAR WELKOMSTBEZOEKEN...

Overal ‘met open armen ontvangen’ Wie heeft het beste zicht op het werkelijke karakter van Vathorst? Op de mensen, de historie en de huidige ontwikkelingen? Er is veel voor te zeggen dat Henny Rouwhorst diegene is: al tien jaar is zij in diverse rollen betrokken bij de welkomstbezoeken in Vathorst. ‘Hoe modern het er ook uitziet, zelfs Vathorst is gewoon een dorp.’

Haar huis aan de Heideweg ligt, met een beetje goede wil bekeken, in het centrum van zowel Hooglanderveen als Vathorst. Toch zal Henny Rouwhorst, ondanks haar lange staat van dienst, niet snel akkoord gaan met de pretentie dat uitgerekend zij een goed beeld zou hebben van Vathorst. ‘Door al mijn welkomstbezoeken ken ik natuurlijk aardig wat mensen,’ zegt ze bescheiden. ‘En natuurlijk doet het me plezier als ik mensen tegenkom uit de beginperiode, die hun draai in Vathorst helemaal gevonden hebben. Maar of ik daarmee ook een kenner van de wijk ben? Het valt me hoogstens op dat Vathorst, ondanks het moderne uiterlijk, bij nader inzien ook gewoon een dorp is: met voorlopers die dingen regelen en een grotere groep afwachtende burgers die de kat een beetje uit de boom kijken.’

Henny Rouwhorst verwelkomt een nieuwe bewoner.

Binnenkomen en een praatje maken

Vertrouwde mensen, vertrouwde omgeving

Henny Rouwhorst is vanaf het allereerste begin één van de drijvende krachten geweest achter de zogenaamde ‘Welkomstgroep’, een gezamenlijk initiatief van de verschillende geloofsgemeenschappen in Vathorst en omstreken om nieuwe bewoners zich, via een bezoek, zo snel mogelijk thuis te laten voelen. De eerste bijeenkomst was op 12 februari 2001.Ten einde de allereerste visite in herinnering te brengen haalt Henny een oud fotoboek tevoorschijn. Het eerste adres in Vathorst dat ooit bezocht werd? Leersumseberg 42. Datum? 2 juli 2002. Het toenmalige NCRV-programma ‘Heilig Vuur’ besteedde er die week uitgebreid aandacht aan. ‘We gingen langs met een roos en een tasje met informatie over de woonomgeving,’ weet Rouwhorst. ‘In het begin bestond het standaardpakket uit een paar folders. Inmiddels zijn dat er vijfentwintig geworden!’ In de media werd destijds, en soms nu ook nog, het beeld geschapen van een idyllisch dorp, Hooglanderveen, dat overvallen werd door snelle yuppies in de nieuwbouwwijk Vathorst. Rouwhorst herkent zich echter totaal niet in die tegenstelling. ‘We zijn bijna altijd met open armen ontvangen door de Vathorsters,’ zegt ze stellig. ‘Heel vaak werden we uitgenodigd om binnen te komen en een praatje te maken.’ Op de vraag of zij, dan wel één van haar collega’s, ooit zijn weggestuurd, antwoordt ze dat het bij haar weten ‘in totaal vier keer gebeurd is’. Een aantal waar ze, afgezet tegen de duizenden geslaagde bezoeken, prima mee kan leven.

‘Natuurlijk,’ geeft Rouwhorst toe als rechtgeaarde ingezetene van Hooglanderveen, ‘denk ik ook wel eens terug aan de tijd vóór Vathorst, aan hoe het dorp toen was. Maar ik heb Vathorst altijd welwillend tegemoet gezien, vanuit de gedachte iedereen wil toch een huis? Rouwhorst ziet Vathorst, zoveel jaar na de eerste paal, helemaal niet meer als een vreemde omgeving of als een inbreuk op het dorpsleven. Eerder omgekeerd. ‘Vathorst voelt vertrouwd. Misschien komt het omdat er veel mensen uit de omgeving zijn gaan wonen: Soest, Bunschoten, Leusden. En ook opvallend veel mensen uit het hoge Noorden. Kortom: mensen, die gewend zijn aan kleinere gemeenschappen en het dorpse juist koesteren in plaats van wegduwen.’ Nieuwe voetbalvelden, nieuwe sportclubs, nieuwe scholen, nieuwe horeca, de natuurboerderij, De Kamers, het Informatiecentrum, Dims, de plaatselijke Lions Club: het is maar een beperkte greep uit het nieuwe, sociale weefsel dat zich in Vathorst ontplooid heeft. Rouwhorst verzucht dat er nu ‘zoveel meer te doen is’ voor mensen in Hooglanderveen en Vathorst, dat weinigen nog terug willen naar vroeger. ‘Neem zo’n voorziening als station Vathorst. Dat is toch niet meer weg te denken?’

Gemeenschapszin Of mensen nu wel of niet kerkelijk zijn: Rouwhorst bespeurt dat ook de gemeenschapszin nog steeds aanwezig is. Of het nu om kleine karweitjes gaat, de zorg voor zieke kinderen of een praatje bij de supermarkt: Vathorst, vindt zij, is emotioneel goed in balans. Tijdens één van haar bezoeken bij een gezin in Vathorst mocht ze zelfs onmiddellijk aanschuiven voor een beschuit met muisjes, vanwege een kersverse geboorte. Rouwhorst denkt er met zichtbaar plezier aan terug, maar maakt een kleine kanttekening: ‘Het enige dat we ter wille van de bewoners snel hebben aangepast, is dat we na een paar dagen besloten niet meer te openen met de mededeling dat we namens de kerken kwamen. Die mededeling verschoven we naar het einde.’ Is er na al dat positiefs ook nog iets dat ze minder vindt aan Vathorst? Of iets dat ze voor verbetering vatbaar acht? Ze denkt lang na. ‘Kijk. Ik houd van laagdrempelige ontmoetingsplekken, zoals dorpshuis ‘De Dissel’: een gebouw waar je altijd binnen kunt lopen en iedereen je ongedwongen groet en opneemt. Zo’n plek mis ik nog een beetje in Vathorst. ‘De Kamers’ zou zo’n plek kunnen zijn. Maar het wordt, helaas, nog ervaren als een gesloten gebouw. Dat vind ik jammer.’ Maar tussen Vathorsters en Hooglanderveners zit het intussen, volgens haar, structureel goed. ‘We kunnen allang niet meer zonder elkaar. En waarom zouden we het willen?’

De jeugd kan zich goed vermaken in het winkelcentrum

BETERE WERELD BEGINT IN VATHORST

Ideële jeansstore ‘Greanz’ werkt vanuit winkelcentrum aan verantwoorde groei Het bleek al vaker: Vathorst is een jonge en vitale locatie, waar ondernemers de winkelconcepten van de toekomst met graagte uitproberen. Eco en Fairtrade jeansstore ‘Greanz’ is daar een perfect voorbeeld van. ‘Wij leren dagelijks van onze klanten in Vathorst,’ zegt eigenaar en conceptontwikkelaar Martin Visser. ‘En vertalen dat naar onze andere winkels.’

31 Praten met een ondernemer over zijn eigen bedrijf is dankbaar werk. Meestal hoef je weinig vragen te stellen en praat de ondernemer in kwestie, vaak op de automatische piloot, almaar door over waar hij of zij vol van is: het eigen bedrijf. Bij oprichter Martin Visser van Eco & Fairtrade jeansstore ‘Greanz’ is dat niet anders, zij het dat hij een rustige en onderkoelde verteltrant heeft. En met afgemeten handgebaren de kansen en hobbels schetst van een nieuw winkelconcept als ‘Greanz’. ‘Om te beginnen,’ zegt Visser, ‘is het wel leuk plannen te hebben en een nieuw product in de markt te zetten, maar in de fairtrade business ben je onderdeel van een keten en daarbij: bovengemiddeld afhankelijk van toeleveranciers. Vandaar dat deze business niet alleen een nauwe band vraagt met de klanten die jouw product kopen, maar ook met de degenen die jouw product maken en aanleveren. Je bent, in zekere zin, meer dan de traditionele detaillist een teamplayer.’

Bruisende ontmoetingsplek Niet alleen werkt Visser graag en intensief samen met zijn toeleveranciers, ook in het winkelcentrum Vathorst zou hij het liefste optrekken met de andere winkeliers. ‘Ik ben tevreden over de start van dit centrum, en ook over het ontwerp,’ zegt hij. ‘De jeugd kan zich hier goed vermaken. Het plein en de groenstroken fungeren als een prima verblijfsplek.’ Maar de kritische perfectionist in Visser ziet ook verbeterpunten. ‘Uitgaand van het groeiende fenomeen “funshoppen”, zou ik graag wat meer leven zien. Terrasjes, bijvoorbeeld. Dan krijg je toch een wat andere sfeer. Meer ontspannen nog.‘ Ook de frequentie van leuke en boeiende evenementen mag wat hem betreft wel omhoog. ‘Het zou geweldig zijn als je ’s winters een kleine schaatsbaan kunt maken, met een klassiek en stemmig koek en zopi-tentje.’ Niettemin is Visser content over de aanloop, en over het enthousiasme voor zijn milieuvriendelijke producten. ‘In de eerste plaats willen we gewoon een hele goede jeansstore zijn. Waar je goede kleding koopt voor een goede prijs. Maar natuurlijk vertellen we, als iemand binnen is en een aankoop overweegt, iets over de achtergronden van waar we mee bezig zijn. En welke voordelen dat heeft: niet alleen voor de klant, maar ook voor de wereld om hem of haar heen. Een klassieke win-win.’

Verantwoorde groei Juist omdat ‘Greanz’ het eindstation van een mensen milieuvriendelijke productieketen is, die de wereld en de houdbaarheid alsmede de kwaliteit van het product tegen goede komen (lees meer informatie op www.greanz.nl), wil Visser geen oververhitte beslissingen nemen of drieste groeistrategieën hanteren. Dat er in ruim een jaar al drie zaken bij zijn gekomen – in Amersfoort, Ede en Soest – zegt iets over de kracht van het concept. En over de ijver waarmee Visser naar goede locaties zoekt, waar hij succes denkt te kunnen boeken. Maar nog steeds is groei geen doel. ‘Simpel gezegd verdien ik liever honderd keer één euro dan dat ik in één keer honderd euro verdien. Naast de commerciële doelen heb ik maatschappelijke doelen, en die houden in dat mensen langzaam weer gevoel gaan krijgen bij wat ze kopen. En dan bedoel ik in ons geval: weer gaan beséffen wat ze aan hebben. Wat het dragen van een natuurproduct betekent ten opzichte van een chemisch of synthetisch product: meer comfort, een prettiger pasvorm en langer kunnen genieten.’ Om dat bewustzijn te stimuleren is ‘Greanz’, sinds kort, ook actief op de sociale media. Opdat mensen hun positieve ervaringen snel en makkelijk door kunnen vertellen en ‘Greanz’ zelf geïnteresseerden en fans snel kan bereiken voor speciale acties, waarvan er binnenkort één losbarst.

Helemaal thuis Als groene ondernemer is Visser ook bijzonder te spreken over Vathorst, waar hij zelf met zijn gezin woont. ‘Toen ik hier voor het eerst kwam vielen me eigenlijk drie dingen op: de ruimte, de variëteit en het groen. Die elementen vind ik nog steeds aantrekkelijk aan Vathorst. Als het even kan klim ik op de fiets. Door het slimme en dichte netwerk van fietspaden kom je overal makkelijk en voel je je heel vrij. En dan heb ik het nog niet eens over de vele sportclubs, scholen en de overige voorzieningen, die voor een nieuwbouwwijk, in termen van kwaliteit en staat van afronding, echt uniek zijn!’ Visser hoopt de komende jaren gestaag door te werken aan de groei van zijn bedrijf. Visser: ‘Met Vathorst als thuisbasis zie ik dat met vertrouwen tegemoet.’

METEEN THUIS IN ‘De energie van

Lente 2011 wordt hét moment voor Marco en Simone van de Pijpekamp. Dan betrekken ze, samen met hun twee kinderen, de nieuwe woning in de De Bron waar ze verwachten hun ‘kroost te zien opgroeien’. Doorslaggevend voor hun keuze? Marco: ‘De Bron is één en al belofte voor de toekomst.’

‘DE BRON’ een buurt met jonge gezinnen, dat spreekt ons aan’

34 Een logische stap: zo valt de beslissing van Marco en Simone om naar De Bron te verhuizen het beste te omschrijven. Zelf zijn ze er namelijk extreem nuchter over. ‘Simone en ik zijn allebei met veel plezier in Amersfoort opgegroeid,’ zegt Marco. ‘Het voelt voor ons dan ook heel natuurlijk om met ons jonge gezin in Amersfoort te blijven, al is Vathorst wél een heel nieuw hoofdstuk.’ Simone legt een duidelijke relatie tussen het gezin (hun zoon, Kjeld, is nu vijf en dochter Tess twee) en de meer uitgebreide woonwensen die dat recentelijk met zich mee heeft gebracht. ‘Voor mij is het belangrijk dat we in ons nieuwe huis een lekkere tuin hebben. Dat vind ik essentieel voor onze kinderen: dat ze straks naar buiten kunnen lopen wanneer ze daar zin in hebben.’

Sociale dimensie Marco en Simone zijn gecharmeerd van de centrumfunctie van De Bron en van de sociale dimensie die daarmee gepaard gaat. Marco: ‘Wat is er leuker dan dat je kinderen straks naar hartelust met andere kinderen kunnen spelen? En legio mogelijkheden krijgen om zich via school of clubs in de directe omgeving te ontplooien? Sport, spel, cultuur: het zijn zaken die in De Bron gelukkig veel aandacht zullen gaan krijgen. Dat spreekt ons aan.’

Mooie vooruitzichten Op het moment van het interview wonen Marco en Simone, die uit Nieuwland naar Vathorst komen, in De Laak, op een soort ‘tussenadres’. Het grote voordeel is dat ze Vathorst vanuit dit tijdelijke onderkomen razendsnel aan het ontdekken zijn. En als we ze mogen geloven zijn ze keer op keer verrast door de kwaliteit van de voorzieningen, de doordachtheid van de indeling en de vriendelijke toon van de Vathorsters, die ze in positieve zin heeft verrast. ‘Laten we eerlijk zijn,’ zegt Marco. ‘Het moderne leven heeft de neiging nogal koel en zakelijk te zijn. Iedereen is druk druk druk met de eigen besognes. Maar als ik boodschappen doe in het winkelcentrum merk ik dat mensen je spontaan groeten en een gesprek met je aanknopen. Alles is tenslotte nog nieuw hier: dus heel vaak stelt men ook een vraag of je dit of dat kunt vinden. Zoveel openheid en toegankelijkheid had ik eigenlijk niet verwacht.’

‘Voor mij is de ruimte het belangrijkst’

Hoewel misschien niet expliciet verwoord, vinden Marco en Simone dat er een relatie is tussen de sprankeling van de omgeving en je eigen geluk. Simone: ‘Als eigenaar van een bloemenzaak houd ik van contact met mensen. En weet ik hoe belangrijk voor de sfeer zomaar een praatje is. Die ontspannen benadering verwacht ik dat ook in De Bron zal groeien. In ieder geval zullen wij er van harte aan bijdragen. Van puur individualisme word je, volgens mij, niet gelukkiger.’ Marco: ‘Als je bovenop die gemoedelijke sfeer dan ook nog ruim kunt kiezen uit scholen en sportclubs en de vele andere voorzieningen die er nu in Vathorst zijn, dan is het een simpele optelsom om voor De Bron te kiezen.’

Ook de overige voorzieningen kunnen op enthousiasme van het pas gearriveerde stel rekenen. ‘Als je alleen al kijkt naar de nieuwe bibliotheek in ICOON,’ oppert Marco, ‘dan zie je toch wel een verschil met bibiotheken elders in Amersfoort. Alles is super overzichtelijk en helder ingedeeld. Maar dat niet alleen. Er zijn ook leuke activiteiten voor jonge en iets oudere kinderen. Als je er doorheen loopt, heb je het idee dat de 21-ste eeuw ineens heel tastbaar is.’ Ook het feit dat ze in De Bron straks uit twee dichtbij gelegen basisscholen kiezen, vinden ze heel prettig. Marco: ‘Onze oudste, bijvoorbeeld, gedijt toch het beste bij een duidelijke structuur. Dus kiezen we voor de school met klassikaal onderwijs.’

Marco is al actief op het digitaal forum, waar toekomstige buren interessante ideeën en aanbiedingen uitwisselen. ‘Nog voor we in De Bron wonen, probeert men elkaar op afstand al te helpen en tips te geven,’ licht Marco toe. ‘Dat wordt, als het aan ons ligt, symbolisch voor hoe we in De Bron met elkaar om zullen gaan. Ik geloof dat de hoogtijdagen van hetieder-voor-zich wel een beetje achter ons liggen.’

Tot slot: waar verheugen ze zich nou het meeste op, als ze binnenkort daadwerkelijk in De Bron wonen? ‘Voor mij is de ruimte het belangrijkst,’ lacht Simone. ‘Ik snak naar de tuin en naar de kinderen die straks hun gang kunnen gaan op hun eigen kamer! Dat lijkt me heerlijk!’ Marco dubt over zijn antwoord. ‘Waar ik nu al van geniet, maar straks in De Bron misschien des te meer: dat ik elke dag met mijn fiets naar mijn werk kan blijven rijden. Het bedrijf waarvoor ik werk ligt aan de A1, dus dat betekent dat ik flexibel ben en altijd snel thuis kan zijn als dat nodig is. Dat is een luxe, waar ik nog lang van hoop te genieten. En die ik iedereen kan aanraden.’

HET WORDT ALLEEN MAAR

BETER

De Bron wordt het sluitstuk van Vathorst: het sociale hart in het midden van de wijk, waar evenementen en manifestaties aan het water zullen gaan plaatsvinden. Abel Reitsema (24) is ĂŠĂŠn van de eerste bewoners. Vathorst Perspectief neemt poolshoogte.

Abel Reitsema verheugt zich op de toekomst in De Bron

De Bron als lekkere woonplek

Abel Reitsema, beroepsmilitair, is sinds een paar maanden officieel ingezetene van De Bron. Hij woont in De Groenlandzee in een gezellig hofje waar hij zich, zegt hijzelf, ‘al lekker thuisvoelt’. Helemaal vreemd is dat snelle thuisgevoel niet, want voor Abel is Vathorst bepaald niet nieuw, sterker nog: zijn ouders behoren tot de eerste generatie Vathorstbewoners, die vlak na de eeuwwisseling de stap naar De Velden hebben gemaakt. Reitsema: ‘Ik heb de wijk fase na fase gebouw zien worden. Wat dat betreft is De Bron een voortzetting van wat ik gewend ben: een wijk die nog volop in ontwikkeling is.’

Lekkere woonplek Als beroepmilitair is Reitsema goed in conditie, maar dat wil niet zeggen dat hij, buiten zijn reguliere werk om, niet met sport bezig is. ‘Ik doe regelmatig het zogenaamde Rondje Vathorst, ofwel: de ringweg,’ zegt Reitsema. Dat is een prachtige afstand om je tanden op stuk te bijten. Mijn beste tijd? Ach, zo rond de vijfendertig minuten. Dat moet nog een stuk scherper kunnen.’ Hoewel De Bron zich nog in de beginfase bevindt, ervaren Abel en Lisa hun huis en de omgeving al als heel compleet. ‘Vooral het feit dat we op loopafstand van het nieuwe winkelcentrum zitten, speelt daar een grote rol in. Je loopt er zo heen als je wat nodig hebt. Die mogelijkheid maakt dat je niet naar De Bron kijkt als een wijk in opbouw, maar als een lekkere woonplek. Nu al.’

Abel Reitsema en vriendin Lisa aan de eettafel.

Een andere omstandigheid die de ervaring van compleetheid heeft gestimuleerd, is de aansluiting op het wegennet. ‘Vanuit mijn huis zit je binnen een paar minuten op de A1 of, in mijn geval, op de A28. En aangezien ik elke ochtend richting Zwolle moet, heb ik ook nog weinig last van files. Die mobiliteit, ook richting steden als Utrecht en Amsterdam, vind ik écht top!’

Als paddenstoelen uit de grond Omdat hij al langere tijd in Vathorst woont, in zekere zin zelfs een veteraan is, kijkt Abel uit naar de ontwikeling van De Bron. ‘Je kunt het als een nadeel zien dat de Bron nog niet af is. Maar ik zie het anders. In De Bron gaat de komende tijd veel gebeuren, veel veranderen. De wijk zal steeds meer

worden aangekleed. Dat maakt me nieuwsgierig. En het zorgt ervoor dat je waarschijnlijk elke week of, tenminste, elke maand nieuwe dingen gaat tegenkomen. Dat is toch alleen maar mooi? Ik zit straks op de eerste rij als de huizen als paddenstoelen uit de grond komen. Als ik zou moeten kiezen tussen een wijk die af is of een nog te ontwikkelen wijk, zou ik opnieuw voor het laatste kiezen.’ Het grote en levendige waterbassin, dat het centrum van De Bron en Vathorst gaat worden, kan wat Lisa betreft niet snel genoeg gerealiseerd worden. ‘Je hebt nu nog de nodige verbeeldingskracht nodig, maar straks gaat het gebeuren: dan wordt De Bron een ontmoetingsplek voor veel Vathorsters. Wat mij betreft: hoe eerder, hoe beter.’

Bezoek ons

voor meer informatie zie : www . vathorst . nl

Vathorst een speelse wijk