1001lichtjes magazine 03 afscheid inspiratie troost herinneringen uitvaart

magazine 2015 - nr.01

Celebrate &Cherish lichtpuntjes groot & klein

1001 Lichtjes Fair het ontstaan van de fair

rozenkrans de laatste reis

31 cherish

inspiratie 34

26

afscheid van Skyla

52

cherish

16

mooie momenten kunst

38

1001 Lichtjes Fair

12 44

troost & herinnering

levensboom signs of life

40

31

uitgelicht

22

symbolen & rituelen

Inhoud Nummer 1 - 2015 - CELEBRATE & CHERISH

1001 lichtjes

16

1001 Lichtjes Fair 7 juni a.s.

20

troost & herinnering

22

31

het verhaal en de droom

58

uitgelicht

wearing=caring

symbolen en rituelen Afrikaanse maskers

troost & herinnering

32

uitgelicht

afscheidsviering - celebrate life

6

SENS uitvaarten

10

Heidepol

14

RITE de passage

in gesprek met Simone en Meta

begraven op een natuurbegraafplaats

Chantana liefde voor ontwerpen

koesteren & gedenken - cherish inspiratie

26

afscheid van Skyla

34

monumentalista

32

40

52

in gesprek met Simone Henken

persoonlijk grafmonument

RITE de passage rituele bootjes met een kaarsje erin

koesterplekjes Jeroen Hansen

‘rozenkrans’ de laatste reis

1001 lichtjes | inhoud | 3

48

Celebrate life

Cherish koesteren

Lichte balseming is een nieuwe keuze voor de opbaring.

Door het toepassen van de lichte balseming kan er onafhankelijk van de binnen of buiten temperatuur, op elke gewenste gedenken plek opgebaard worden.

Remember

viering van een leven

Inspiration inspiratie

Memories herinneringen

1001 Lichtjes biedt eigentijdse producten en diensten aan voor een unieke afscheidsviering, herinnering of troost.

Persoonlijke lichtpuntjes voor een bijzonder moment.

Niet zoals het hoort, maar zoals je het graag wil en voor als het anders mag.

1001 lichtjes|inspiratie | 4

1.

Kleine & grote lichtpuntjes Bijgaand de voorjaarseditie van het 1001 Lichtjes Magazine!

Het blijft bijzonder om een magazine te zien ‘groeien’.

Om te zien hoe de editie zich gaandeweg vult met prachtige foto’s, mooie woorden, aardse tatoeages, bijzondere ontwerpen, inspiratie-pagina’s en persoonlijke verhalen.

In deze editie ook het verhaal over het ontstaan van de 1001 Lichtjes Fair van 7 juni a.s. Een verhaal over bijzondere ontmoetingen en dromen. Veel leesplezier.

2.

Liesbeth Steur mail@1001lichtjes.nl

1. zonder einde - studiozand.nl 2. kruisjesconfetti - monumentalista.nl 3. ’1001 lichtjes Truncus’ - beerenberg.nl

3.

1001 lichtjes | welkom | 5

SENS

uitvaarten

Bezoek SENS tijdens de 1001 Lichtjes Fair op 7 juni a.s. in de SENS lounge in de Dome achter de Metaal Kathedraal in De Meern.

Tijdens mooi weer hebben we een heerlijk zonneterras, en met slecht weer zal de haard uitnodigend knisperen.

1001 lichtjes| inspiratie | 12

Wat onderscheidt jullie van andere uitvaartorgansaties?

We zijn een kleine uitvaartonderneming. Persoonlijke betrokkenheid, rust en aandacht spreken vanzelf. Onze kracht schuilt in het samen met de nabestaanden dat vinden wat essentieel is voor het afscheid. Het persoonlijke en eigene van een uitvaart zit vaak in kleine dingen, die niets hoeven te kosten en niet ingewikkeld hoeven zijn. Daarnaast werken we zoveel mogelijk met z’n tweeën aan een uitvaart. Daardoor is het makkelijker om ruimte en tijd te creëren om het afscheid voor te bereiden. En tenslotte is SENS onafhankelijk. We rekenen een vast tarief en verdienen niet op de producten en diensten van derden. Door deze transparante werkwijze kunnen we werkelijk onafhankelijk adviseren.

Hoe komen jullie aan de naam SENS? SENS staat voor Scholts EN Stevens. De combinatie van de letters associëren we met het Engelse woord sense, dat staat voor gevoel, zintuiglijkheid maar ook voor zin en zinnig. We werken intuïtief, maar houden ook van no-nonsens.

Wat is jullie achtergrond en waarom de samenwerking?

Wonderlijk genoeg hebben we elkaar pas leren kennen tijdens onze opleiding tot uitvaartbegeleider. Toen bleek dat we op veel manieren al verbonden waren. Zo bleken we vlak bij elkaar te wonen in Utrecht West. Beiden hebben we een opleiding en werkervaring in de theaterwereld. Het samenwerken is een enorme verrijking, niet alleen voor onszelf, maar ook voor de nabestaanden.

Ze krijgen het beste van ons allebei.

Wat is de link tussen jullie achtergrond en de huidige invulling van een uitvaart?

De opbouw van een afscheidsceremonie kun je vergelijken met de dramaturgie van een voorstelling. In het theater wordt gekeken naar het effect van tekst, handeling, decor, vormgeving en muziek op het verhaal dat een regisseur wil vertellen. Ook tijdens een uitvaart wordt gebruik gemaakt van die theatrale middelen om het verhaal van de overledene te vertellen. De locatie is het decor van de ceremonie, muziek geeft sfeer en persoonlijkheid aan de ceremonie, teksten helpen mensen terug te denken aan de overledene, vormgeving geeft schoonheid, rituelen kunnen troost geven. Op deze manier geven we vorm aan een afscheid die past bij de overledene en zijn of haar nabestaanden.

Hoe zien jullie de toekomst van de uitvaart?

Er is een trend gaande waarbij de dood, afscheid en terminaal ziek zijn zichtbaarder wordt en gedeeld wordt in media en samenleving. Steeds meer mensen schrijven en spreken openlijk over hun verlies of over hun aanstaande sterven, denk bijvoorbeeld aan de recentelijk overleden Rene Gude. Binnen de uitvaartwereld zelf is er de mooie ontwikkeling gaande dat er meer uitvaartondernemingen komen die met rust, aandacht en creativiteit een uitvaart organiseren. We hopen dat steeds meer mensen bewust worden van de mogelijkheden bij afscheid en dat nabestaanden bewust kiezen voor een uitvaartverzorger die bij ze past.

Waar vinden we jullie op de 1001 Lichtjes Fair?

Op de fair zijn we te vinden in de SENS lounge. We hebben een interactief programma dat in het teken staat van ontmoeten en verbinden. We bieden workshops, verrassingswandelingen, een plek om je te laten inspireren door allerlei leesmateriaal en een plek om te loungen tijdens een goed gesprek. We zijn nieuwsgierig naar wat jullie als bezoekers beweegt en staan open voor alle vragen.

SENS uitvaarten / Simone Scholts en Meta Stevens

1001 lichtjes | afscheid | 7

Koesterplekjes Blend Music om even bij stil te staan MichaĂŤl Schotanus & Lisanne de Jong

1001 lichtjes | AFSCHEIDSVIERING | 12

Wat is de reden dat jullie verder willen in de wereld van afscheid?

We hebben ervaren dat muziek een hele mooie toevoeging kan zijn bij het afscheid nemen van een dierbare.

Muziek heeft de kracht herinneringen op te roepen, daar waar woorden soms te kort schieten. Eén van de dingen die we ook aanbieden is het schrijven van een nummer in opdracht. Zo maken wij bijvoorbeeld aan de hand van mooie gedachten en herinneringen een persoonlijke compositie speciaal voor het afscheid.

Hebben jullie nog meer in jullie mars op muzikaal gebied?

Samen treden we op tijdens feesten, recepties, bruiloften, huiskamerconcerten, herdenkingsdiensten en allerlei andere gelegenheden door heel Nerdeland. Ook zijn we beide nog actief in andere bandjes met uiteenlopende genres.

Wat weten de mensen nog niet van jullie?

Dat we niet alleen een muzikaal duo zijn…

Michaël Schotanus / zanger-gitarist Lisanne de Jong / zangeres blendmusic.nl foto’s: Melanie Derks

Wat is jullie achtergrond?

Lisanne wist al van jongs af aan dat ze iets met muziek wilde doen. Op achtjarige leeftijd mocht ze meedoen met Kinderen voor Kinderen en is daarna nooit meer opgehouden met zingen. In tegenstelling tot Lisanne ontdekte Michaël zijn passie voor muziek op latere leeftijd. Hij wilde altijd schrijver of kunstenaar worden. Eigenlijk is hij dat nu ook, maar dan in de muziek.

Waarom zijn jullie met elkaar gaan werken, wat trok jullie naar elkaar toe in de muziek?

We hebben elkaar ontmoet binnen de muren van het Conservatorium in Zwolle. Onze muzikale ideeën sloten mooi op elkaar aan en het leek ons beiden leuk om intieme concerten te geven in een kleine bezetting.

Wat is de leukste eigenschap van Michaël en wat is de leukste eigenschap van Lisanne?

Lisanne is heel goed in het bedenken van kleine verrassinkjes. Als je het geluk hebt dat ze zo’n verrassinkje voor je bedenkt voel je je even heel bijzonder. Michaël is een échte dromer. Het is heel leuk om hem even helemaal weg te zien dromen, bijvoorbeeld tijdens het schrijven van muziek.

Door wie worden jullie geïnspireerd?

Simon & Garfunkel, Joni Mitchell en de Noorse singersongwriter Ane Brun zijn onder andere grote voorbeelden voor ons. We luisteren echter naar veel verschillende muziekstijlen. Zo laten we ons bewust of onbewust inspireren.

Waar we onszelf het meest in kunnen vinden hoor je terug in ons eigen werk.

1001 lichtjes | afscheid | 9

Heidepol

natuurbegraafplaats

1001 lichtjes| koester een herinnering | 16 1001 lichtjes | afscheidsviering | 15

Wat is de filosofie van een natuurbegraafplaats?

Op natuurbegraafplaats Heidepol staat de mens centraal en de natuur voorop. Wij bieden mensen, rust en ruimte voor een persoonlijke invulling van hun laatste afscheid in de schoonheid van de natuur. De natuur zorgt voor de graven, een graf wordt op die manier vanzelf weer onderdeel van de natuur. Hierbij past geen grafsteen maar eventueel wel een tijdelijke markering in de vorm van een onbehandelde houten boomschijf.

Door te kiezen voor natuurbegraven kiest men voor eeuwigdurende rust en draagt men bij aan behoud van natuur.

Welke mensen komen hier op af?

Iedereen is hier welkom. Veel mensen die Heidepol bezoeken worden geraakt door het natuurschoon.

Daarnaast wil men graag bij leven alles zelf goed geregeld hebben zodat hun nabestaanden niet opgezadeld worden met deze zorg.

Wat maakt Heidepol zo uniek of bijzonder?

De combinatie van het bijzondere natuurgebied en ruimte en tijd voor persoonlijke invulling van het laatste afscheid. We hebben hier al de meest bijzondere uitvaarten gehad, van een picknick op het bloemenveld in de zomer tot een borrel met glßhwein in de sneeuw‌ bijna alles is hier mogelijk.

Wat heeft jullie het meest geraakt de afgelopen jaren?

Onze band met de nabestaanden. Geregeld wordt dit benoemd. Uitspraken als: Het voelt goed om mijn geliefde bij jullie achter te laten, of elke keer als ik mijn man kom bezoeken voelt het door jullie aandacht als thuiskomen. Het raakt dat wij mensen met zo veel verdriet kunnen bijstaan enkel door er te zijn.

Waar moet iemand aan denken of beseffen als hij/zij interesse heeft voor deze manier van begraven?

Dat een natuurbegraafplaats een natuurgebied is en de natuur hier voorop staat. Wij vragen om hier bewust en respectvol mee om te gaan. Dat betekent zoveel mogelijk kiezen voor natuurlijke materialen.

Ook het principe dat de natuur voor de graven zorgt is een heel belangrijk uitgangspunt. Dit betekent dat het graf niet door de nabestaanden gemarkeerd mag worden door het planten of zaaien van bloemen.

Is er veel vraag naar deze manier van begraven?

De belangstelling voor natuurbegraven is zeer groot.

Steeds meer mensen hebben de behoefte om in de schoonheid van de natuur voor eeuwig hun laatste rustplaats te vinden. Ook het feit dat men het zelf bij leven kan regelen en er geen grafonderhoud is, geeft rust. Zo wordt nabestaanden veel zorg uit handen genomen. Op Heidepol is tijd en ruimte om het afscheid naar eigen wens in te vullen. De combinatie van deze aspecten maakt natuurbegraven voor veel mensen de gewenste manier om het laatste afscheid in te vullen.

Hoe ziet de aankomende 10 jaar eruit volgens jullie?

Natuurbegraven zal een steeds grotere vorm gaan aannemen in Nederland en een serieuze derde optie worden naast traditioneel begraven en cremeren. Wij willen naast natuurbegraafplaats Heidepol meerdere locaties gaan openen o.a. in samenwerking met Natuurmonumenten. Zo willen we natuurbegraven voor iedereen bereikbaar maken. www.heidepol.nl

1001 lichtjes | afscheid | 11

Thanatopraxie Pauline Wouters

1001 lichtjes| koester een herinnering | 16 1001 lichtjes | afscheidsviering | 15

FOTO’s: MARJOLEINE VAN KALKEN

Thanatopraxie of ‘lichte balseming’ is een nieuwe keuze voor de opbaring. Door het toepassen van de lichte balseming kan er onafhankelijk van de binnen- of buitentemperatuur, op elke gewenste plek opgebaard worden.

Wie ben je? Vertel eens wat over jezelf..

Ik ben Pauline Wouters. 12 jaar geleden ben ik , samen met mijn dochter en zoon vanuit Utrecht naar Lemmer verhuisd.

Ik woon daar in een fijn huis midden in het centrum vlakbij het Lemsterstrand.

Hoe is het begonnen?

Van 2001 tot 2011 ben ik in allerlei functies werkzaam geweest in een crematorium en op de begraafplaats, van gastdame tot oveniste. Op een gegeven moment was ik in de gelegenheid een opleiding Thanatopraxie te gaan volgen.

Na het succesvol afronden van de opleiding ben ik 4 jaar geleden mijn eigen onderneming gestart. In het begin was het best moeilijk. Het is iets nieuws en had veel voorlichting nodig. Nu na 4 jaar mag ik wel zeggen dat het erg goed gaat en zijn we ook al uitgebreid.

Hoe reageert je directe omgeving op je werk?

In eerste instantie wilden mijn kinderen en mijn partner inhoudelijk niets weten van mijn werk. ‘Prima als ik over mijn werk vertelde aan het einde van de dag, maar liever geen details.’ Inmiddels werkt mijn partner ook als maat in het bedrijf en zijn beide kinderen werkzaam in het bedrijf

(jurist en management). Het is dus een echt familiebedrijf aan het worden. Bijzonder om te zien hoe het kan lopen in het leven.

Wat is Thanatopraxie of lichte balseming precies?

Thanatopraxie is een lichte balseming. Het menselijk lichaam wordt door deze behandeling tijdelijk geconserveerd na overlijden. Na een lichte balseming is geen koeling meer nodig bij het opbaren en kunnen nabestaanden in een ruimte op ‘kamertemperatuur’ in alle rust afscheid nemen van hun dierbare. Alle vloeistoffen die voor lichte balseming worden gebruikt zijn volledig biologisch afbreekbaar. Na de lichte balseming kan dan ook zonder bezwaar op een natuurbegraafplaats begraven worden.

Waar kan de behandeling plaatsvinden - mag het bijvoorbeeld ook thuis?

De behandeling kan in een uitvaartcentrum plaatsvinden maar het is ook mogelijk om de behandeling thuis te doen.

De familie kan kiezen of ze bij de behandeling aanwezig willen zijn of niet. Alles gaat in goed overleg.

Wat is nu echt kenmerkend voor jouw manier van werken?

Ik denk dat dat mijn dienstverlening, respect voor de mensen en openheid naar de mensen en de ondernemers toe mijn sterkste punt is.

Pauline Wouters - hq-thanatopraxie.nl

1001 lichtjes | afscheid | 13

Chantana Chantana Reemst,

Chantana Reemst, illustratief ontwerper Waar komt jouw liefde voor ontwerpen vandaan?

Mijn vader maakte met Sinterklaas altijd de gedichten.

Deze gedichten gaf hij in een envelop waar heel schetsmatig en simpel met een zwarte fineliner een sint of piet op getekend was. Ik was gefascineerd door de chaotische snelle lijnen - mijn liefde voor tekenen was ontstaan.

De liefde voor het ontwerpen is gekomen door wat ik leerde op de opleidingen die ik volgde. Steeds werden mijn ogen iet meer geopend voor alle mogelijkheden in dit creatieve vak.

Hoe heeft jouw werk zich ontwikkeld?

Het tekenen en schetsen was altijd sterk aanwezig in het tot uiting brengen van mijn ideeĂŤn. Momenteel ben ik vooral bezig met het ontdekken welke technieken of andere ambachten mij liggen. Recent ben ik begonnen met etsen, een mooie ambacht waarin voor mij nog veel valt te ontdekken. Dat is geweldig want ik heb het idee dat het tekenen en etsen elkaar op den duur zal gaan versterken.

Wat vind je bijzonder aan je werk?

Ik denk heel graag mee in het proces van het maken van een kaart of ander concept voor een afscheid of herdenking. Ik koppel vrij makkelijk verhalen of beelden aan elkaar. Vanuit de elementen die er op een speciaal moment

1001 lichtjes | inspiratie | 14

Hoe past jouw werk in de huidige tijdgeest?

Ik denk dat mensen steeds bewuster bezig zijn met afscheid en herinneren. Mensen gaan meer nadenken over hoe ze afscheid willen nemen en hoe ze herinnerd willen worden. Maar hoe zet je een gevoel om in een beeld? Ik help mensen om een passend en persoonlijk beeld te maken.

Waar ben je trots op ?

Ik ben op 11 jarige leeftijd mijn vader verloren. Na zijn overlijden werd ik al jong gedwongen om na te denken over wat ik belangrijk vind en wat ik uit het leven wil halen. Ik ben er trots op dat ik mijn hart en gevoel volg in de keuzes die ik maak. Keuzes als opleiding, werk, partner noem maar op.

Waar zie je jezelf over 10 jaar?

Op det moment werk ik nog parttime naast mijn werk als illustratief vormgever. Het lijkt me heerlijk om over 10 jaar fulltime bezig te kunnen zijn met hetgeen ik het meest ambieer - en dat is illustreren en etsen.

Chantana Reemst / Chantana.nl

1001 lichtjes | inspiratie | 15

1001 lichtjes | 1001 Lichtjes Fair | 16

1001 Lichtjes Fair - 7 juni 2015 - 11:00 - 18:00 uur De Metaal Kathedraal - De Meern (Utrecht) Hoe is het begonnen?

Eind 2014 hebben Amber en Liesbeth elkaar ontmoet. Er was direct een klik, heel bijzonder.

Een combinatie van twee sterke vrouwen met een totaal verschillende achtergrond maar een gedeelde passie. Liesbeth, styliste van beroep met veel gevoel voor schoonheid, uitstraling en sfeer, en oprichtster van het platform 1001 Lichtjes.

Amber, projectmanager, een echte netwerker met organisatietalent en lef en inmiddels ook uitvaartbegeleidster. Het duurde niet lang voor het plan was geboren om samen de 1001 Lichtjes Fair te gaan organiseren. Een eendaags event op een unieke locatie. Een Fair waar creativiteit centraal staat, bezoekers zelf dingen doen en ervaren en de bezieling van de mensen achter de producten kunnen zien. Met veel aandacht voor gedenken, ‘herinner-dingen’, persoonlijke lichtpuntjes en inspiratie.

Afscheid en nieuwe rituelen Men is op zoek naar nieuwe rituelen, rituelen die eer doen aan de persoon die er niet meer is en past bij de nabestaanden. En dit alles liefst in een bijzondere en persoonlijke sfeer. Er is veel onwetendheid over de vele mogelijkheden die er inmiddels zijn. De vraag “mag dat?” wordt nog veel gesteld. En ja, er mag heel veel. Je bent bijvoorbeeld vrij om je eigen locatie uit te zoeken, de ruimte aan te kleden zoals jij mooi vindt, zelf een cateraar te zoeken die aansluit bij de manier waarop jij in het leven staat en b.v. je eigen afscheidskaart te (laten) ontwerpen. Kies je voor een begraafplek in de natuur of wil je toch liever gecremeerd worden? Laat je een kist maken of wikkel je je dierbare in een wade met bloemen?

Doel van de Fair Ons doel is om de bezoeker vanuit een vrolijk en vooral informeel ‘fair-gevoel” kennis te laten maken met de eigentijdse producten en diensten op het gebied van afscheid, troost en herinnering.

FOTO’s: MARJOLEINE VAN KALKEn illustratie bramentak: Chantana

Laat je verrassen, deel herinneringen, vind troost in mooie ontwerpen, maak kennis met de ambacht en passie van de makers, schrijf je in voor een workshop en nog veel meer. Een dag gevuld met mime, veelzijdige muziek, creatieve rituelen, kunst, lekker eten & drinken en knapperende houtvuren in de tuin. Laat je inspireren door het creatieve aanbod, Kom tot jezelf onder het genot van een heerlijke voetreflex-massage of strijk neer op een yoga-mat in het gras.

Locatie 1001 Lichtjes Fair De Metaal Kathedraal ligt op een unieke locatie tussen Oog in Al en Leidsche Rijn in. Aan de rand van de stad, aan het water en tussen de weilanden. De kathedraal is decennia lang gebruikt als metaalfabriek, de monumentale kerkmuren vertellen verhalen uit deze tijd. Met daarbuiten een prachtig buitenterrein, het Bramenbosch. Een ruig buitenterrein met wilde natuur, fruitbomen, bramen en brandnetels en grote vuurplaatsen.

Onze droom Zou het niet fantastisch zijn als de 1001 Lichtjes Fair kan bijdragen aan het beter bespreekbaar maken van de dood, afscheid nemen, troost en herinneringen? En dan liefst als jaarlijks terugkerend event op bijzondere locaties ergens in Nederland....

Toekomst 1001 Lichtjes Amber en Liesbeth gaan de krachten bundelen.

“Vanaf dit najaar willen we het mogelijk maken om de vraag voor een “1001 Lichtjes afscheidsviering” bij ons neer te leggen. Of, in geval je er zelf niet helemaal uit komt, een “1001 Lichtjes wensgesprek” aan te vragen. Vanuit het unieke aanbod op het platform stellen wij een passend ‘pakket’ voor je samen. Zodat alles nog beter aansluit bij jouw gevoel en wensen.” Binnenkort meer informatie hierover!

We hopen je op de Fair te kunnen begroeten.

Celebrate and cherish life!

Amber Cavalli en Liesbeth Steur

1001 lichtjes | 1001 Lichtjes Fair | 17

FOTO’s: MARJOLEINE VAN KALKEN

1001 lichtjes | inspiratie | 18

& Cherish

FOTO: MARJOLEINE VAN KALKEN

Celebrate

1001 lichtjes | inspiratie | 19

& herinnering

Troost lichtpuntjes groot of klein een druppeltje levensvreugd als mooi verpakte troost

troostdoosje

koester een herinnering zodat hij niet vervliegt wegblaast in de wind

Troostdoosje met losse, handgeschepte kaartjes voor een boodschap aan of over de overledene. Je kunt ervoor kiezen het doosje mee te geven in de kist of als troostkado weg te geven als lief gebaar voor degene die achterblijft.

De knoopjes staan symbool voor herinnering. De draadjes staan symbool voor verbinding.

kom vieren en gedenken glimlach en waai mee

Eva Zegers / evazegers.nl

1001 lichtjes

hidden memories

”Miranda van Dijk van Puur Anders creëert natuurlijke objecten als bloemen en bladeren bedrukt met foto’s. Het meest waardevolle van dit werk is het maken van maatwerk.

Ze werkt met liefde aan een kunstitem met een door jou aangeleverde foto.”.

Miranda van Dijk / puuranders.nl

1001 lichtjes | inspiratie | 20

‘I give you love’

Marije Geursen combineerde Arabische patronen met typisch Hollandse knipkunst.

Dit mondde uit in de I give love-collectie met verschillende soorten harten van zilver en porselein.

Marije Geursen / marijegeursen.nl

2. bloemwerk voor schoonheid, feest en troost vlinder & vogel maakt bloemwerken voor bijzondere of dagelijkse gelegenheden, gewoon voor de schoonheid of als troost bij afscheid.

Saskia de Valk / vlinderenvogel.com

troostkaartje

plant het kaartje in een beetje aarde geef het water en zie een boeket veldbloemen groeien. voor jou van mij.

Claire van Heukelom / sagasturdio.nl 1001 lichtjes | inspiratie | 21

Symbolen & Rituelen

1001 lichtjes| symbolen rituelen | 24 1001 lichtjes| CHERISH |&16

Afrikaanse maskers In de Afrikaanse cultuur worden Afrikaanse maskers beschouwd als de rustplaats van oude geesten. Er wordt gezegd dat maskers de sleutel bevatten om de levende wereld te verbinden met de dode.

Het gebruik van Afrikaanse maskers wordt vaak geassocieerd met culturele rituelen en stammen initiaties. Afrikaanse maskers vervullen een belangrijke sociale functie en zijn onlosmakelijk verbonden met de manier waarop men aankijkt tegen leven en dood. Waarbij de dood slechts een overgang is naar het voortbestaan als geest in het geestenrijk, dat in verbinding staat met, en invloed heeft op leven van de mens op aarde. bron: afrikaansemaskers.nl foto’s: Marjoleine van Kalken

1001 lichtjes | symbolen en rituelen | 23

GaandeweG uitvaart Educatie

1001 lichtjes | educatie | 18

Wat is GaandeweG en waar staat GaandeweG voor?

GaandeweG uitvaart Educatie is gericht op groei, inspiratie en ontwikkeling voor mensen die werkzaam zijn of willen worden in de uitvaartbranche en/of aanverwante vakgebieden. Wij gaan uit van het principe dat deelnemers al het nodige hebben geleerd en ervaren in hun leven. Wij vullen dit met onze Basiseducatie en Verdiepingsmodules aan met specifieke vakkennis.

Opdat een afgestudeerd deelnemer met een gedegen basis zelf het gereedschap kan zijn bij de uitoefening van haar of zijn vak. Om hen daar in verder te begeleiden bieden wij ook Bedrijfscoaching. Omdat een basisopleiding meestal een carrièreswitch inhoudt, zijn onze opleidingen kort van duur, aantrekkelijk geprijsd en praktisch van aard.

De naam GaandeweG geeft aan dat het leven, het vak een proces is. Dat afscheid nemen geen momentopname is maar een dagelijks gebeuren. Rouwen is niet verwerken maar ‘leren leven’ met het feit dat de ander er niet meer is.

Dat doen naasten stap voor stap; GaandeweG. Waarom heb je besloten deze weg in te slaan?

Ik heb 12 jaar naasten begeleid bij afscheid nemen, vormgeven aan loslaten, naasten in hun kracht zetten door hen te stimuleren en uit te nodigen goed te voelen wat voor hen nodig is om afscheid te nemen, om dat te doen wat voor hen nodig is. Een prachtig beroep. Maar vertellen over dit mooie vak vind ik nog leuker. Overdragen vanuit de praktijk, mijn opgedane ervaringen doorgeven en daarmee nog meer naasten een passend afscheid te bieden.

Wat is binnen jullie werk de belangrijkste drijfveer?

Doorgeven van kennis en liefde voor het vak opdat de olievlek van professionele, liefdevolle en keigoede uitvaartbegeleiding wordt verspreid door heel Nederland. Omdat afscheid nemen beter kan. Niet mooier aan de buitenkant maar beter voor de binnenkant en het rouwproces van naasten na de afscheidsweek.

We merken dat er een verandering gaande is binnen de wereld van afscheid, troost en herinnering waar heeft dat volgens jullie mee te maken?

Na individualisme zie je dat er een kentering bezig is in de maatschappij. Mensen willen meer verbinding. Gaan meer op zoek naar waar het werkelijk om gaat.

En zo dus ook bij afscheid. Niet meer bezig zijn met ‘hoe het hoort’, maar wat past bij het leven van de overledene en wat hebben de naasten nodig om los te kunnen laten.

En dat zit vaak in de kleine dingen. Een goede uitvaartbegeleider heeft voelsprieten voor die details die nét het verschil kunnen maken. Dat is wat ons betreft ook waar het over gaat bij het aannemen van deelnemers van de Educatiegroepen; we kunnen hen van alles leren, maar sommige dingen moeten ze hebben en kunnen voelen. En dat willen we dan ook zien.

Wat kunnen jullie betekenen voor de toekomst van deze branche?

Ons doel is tweeledig. Enerzijds indirect bijdragen aan een écht afscheid voor naasten. Die olievlek laten groeien.

Anderzijds zien wij ook dat om dit vak vol passie en bevlogenheid te kunnen blijven doen, je als uitvaartbegeleider ‘voeding’ nodig hebt. Vakinhoudelijk en als mens. Daarom bieden we verdiepingsmodules waardoor uitvaartbegeleiders nóg beter kunnen worden in wat ze al doen. Daarnaast willen wij uitvaartbegeleiders ook verbinden en inspireren. Daarom organiseren wij jaarlijks een inspiratiedag voor oud-deelnemers. We starten tevens met een ‘soulfood serie’ in september 2015 voor iedereen in dit vak die begrijpt dat je ook heel goed voor jezelf moet blijven zorgen. Opdat de passie blijft. Want uiteindelijk is het juist jouw vuur waar een ander zich aan kan warmen.

Als je iets zou mogen wensen wat te maken heeft met jullie werk, welke wens zou dat dan zijn?

Met het risico om als een miss in een missverkiezing te klinken: liefde. Het leven begint met liefde, het eindigt met liefde en met een beetje mazzel vind je het ook nog onderweg. Laten we er met elkaar, ook van afscheid, iets moois van maken.

GaandeweG uitvaart Educatie / Geraldine van de Vegte

1001 lichtjes | educatie | 25

Afscheid van Skyla Simone Henken

Ik heb Skyla leren kennen op Kos, Griekenland toen ze 3 maanden oud was en de terrassen afschuimde, bedelend voor eten.

FOTO: MARJOLEINE VAN KALKEN

Ze kwam precies op het goede moment omdat Joerie mijn andere hondje, verlatingsangst had en heel goed het gezelschap van deze kleine ‘meid’ gebruiken kon om die angst te overwinnen.

11.5 jaar hebben we lief en leed gedeeld; we keken samen televisie waarbij ze oprecht interesse toonde in natuurprogramma’s van National Geographic en reageerde op geluiden van hyena’s.

Samen sliepen we in 1 bed, Skyla in mijn armen en Joerie aan het voeteneind.

Samen met Joerie vormde ze een team om konijnen op te jagen die Joerie dan stond op te wachten. En als mijn moeder haar in bad wilde doen omdat ze in een dood konijn had liggen rollen (die geur apprecieerde ze boven mijn Chanel nr. 5) dan nam ze de benen.

Samen sliepen we in 1 bed, Skyla in mijn armen en Joerie aan het voeteneind. Zoveel herinneringen; haar blije geblaf, haar zachte witte vacht, haar ‘Micky Mouse mondje’, de geur van haar pootjes, haar knorretjes van geluk als ze op haar buik geaaid werd....

1001 lichtjes | in gesprek met | 26

Het is nu een stuk stiller in huis.

Foto’s afscheid Skyla: Christel Mitchel

Het was een eer om voor dit beestje te mogen zorgen en ik heb, hoe moeilijk ik het ook vond, haar een zachte landing bezorgd in het hondenparadijs door haar in te laten slapen nadat er vergevorderde longkanker was geconstateerd.

Skyla is een wezenlijk deel van mijn leven geweest.

Opnieuw is er een deel van mijn leven afgesloten.

De tijd dat ik herinneringen kon vergaren is langer aan het worden dan de tijd dat ik herinneringen zal vergaren.

Het is nu een stuk stiller in huis.

Simone Henken - rouwfotografen.nl

Foto glasplaatportret Skyla (pagina links): Dahpne Wageman

1001 lichtjes | in gesprek met | 27

Dokman uitvaarten

Je bent in de voetstappen van je vader Dirk Dokman, getreden. Kan je vertellen wat voor een man hij was?

Mijn vader komt uit een groot gezin met elf kinderen, waar de eindjes aan elkaar geknoopt moesten worden.

Hard werken om verder te komen is er met de paplepel ingegoten. En dat deed hij ook. Hij begon op de glasfabriek als glasdrager. Werken bij de oven en gloeiend glas dragen. Met zijn tekentalent werd hij al snel tekenaar op de ontwerpafdeling. Later kwam hij bij zijn vader in de onderhoudsploeg langs de spoorlijn Geldermalsen-Dordrecht. En weer later werd hij blokwachter aan de overweg in Beesd. In zijn vrije uren hielp hij bij een woninginrichter, bracht bladen rond en werd drager bij de plaatselijke uitvaartondernemer. Sociaal bewogen was hij daarnaast ook en bekleedde diverse functies in besturen. En hij had een stuk land waar hij groente en aardappels verbouwde voor zijn gezin. In de plaatselijke politiek bracht hij het tot loco-burgemeester.

Hoe zagen de uitvaarten in de tijd van je vader eruit?

Toen de melkboer in Beesd stopte als begrafenisondernemer nam mijn vader het werk over. Toen was het nog een bijbaan en dankzij de hulp van zijn NS-collega’s mogelijk.

Mijn moeder kreeg de melding op de vaste telefoon en reed dan op haar fiets langs een collega om deze te waarschuwen. Die loste dan mijn vader af en kon zo naar de familie. Het waren bijna allemaal uitvaarten volgens een standaard model, eenvoudig van opzet en steevast met een kerkdienst en aansluitend een begrafenis. Vaak werd er in een rouwstoet gelopen van de kerk naar de begraafplaats. Later werden er volgwagens ingezet en stonden er sigaren en sigaretten op de koffietafels!

Je vader deed de uitvaarten naast zijn werk als glasdrager en later als werknemer van de NS. Wat betekende dit voor het gezin?

Het regelen van de uitvaarten ging altijd voor. Als er thuis mensen werden ontvangen, dan moesten wij daar rekening mee houden. Handje geven en rustig zijn. Vaak kwam mijn vader thuis met een grote lijst adressen voor de rouwkaarten. Dan zei mijn vader: “ die mensen waren zo verdrietig dat ik ze maar mee heb genomen”. Zat mijn

1001 lichtjes | in gesprek met | 28

moeder urenlang te schrijven en werd het eten uitgesteld, want eerst moesten de kaarten op de bus. Onvergetelijk is mijn eerste vakantie met het gezin naar Mierlo. Klaar gepakt stonden we met de fiets op de stoep naast ons huis, klaar om naar het station te gaan. Komt de buurman achterom en vertelt mijn vader dat zijn zus is overleden.

We keken elkaar aan en wisten het al! Later die dag zijn we alsnog vertrokken. De dag voor de uitvaart ging mijn vader terug naar Beesd om de uitvaart uit te voeren. Een dag later was hij weer bij zijn gezin om vakantie te vieren.

Hoe heeft het werk van je vader jouw manier van je kijk op de dood en afscheid beïnvloed ?

Mijn vader kon maar op een manier werken en dat was perfectionistisch. Vol overgave. Niets werd aan het toeval overgelaten. Er mocht niets misgaan. Op de dag van de uitvaart belde hij de bakker en de slager en de mensen van de rouwauto om de laatste check te doen. En reed hij naar het kerkhof om te kijken of het graf gegraven was.

En de rust die hij dan uitstraalde, de overtuiging dat het goed kwam. “Je kan het ook maar één keer goed doen”, zei hij altijd. Hij deed er alles voor. Haalde zelf de broodjes, de kaas en vleeswaren op en bracht deze naar het dorpshuis. Niets werd aan het toeval overgelaten. Heel zijn ziel en zaligheid zette hij in voor het beste resultaat.

Ik kan mij ook niet herinneren, dat er ooit iets mis is gegaan. Dat werd gewoon uitgesloten.

Ik heb begrepen dat je uit een hele andere branche komt, die van PR en Marketing. Wat deed je beslissen in je vaders voetsporen te treden?

Toen ik negentien was en oudste in het gezin van vijf jongens voelde ik mij verplicht mijn vader te gaan helpen bij het regelen van zijn uitvaarten. Ik begon met de ontvangst van de bloemist bij een rouwkamer. Later werd ik drager op vrije zaterdagen. Achterop lopen gelet op mijn lengte.

En schouderen!. Dat vond ik toen al zo waardig. Maar zeven dagen in de week 24 uur beschikbaar zijn is lange tijd voor mij niet aantrekkelijk geweest. Na een bedrijfsovername veranderde mijn functie in het bedrijf. Ik was 52 en kreeg een franchisegebied van een grote landelijke uitvaartverzorger aangeboden in de Betuwe. Vooral het deel waar mijn vader actief was geweest. Dankzij zijn naamsbekendheid werd het vrijwel meteen een succes.

Je kon bijna bij elke familie de waardering horen van zijn werk als uitvaartverzorger. Met trots en passie ben ik er mee aan de slag gegaan.

Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen in de manier waarop jij de uitvaart regelt en de manier waarop je vader dit deed?

De manier van werken is een kopie van die van mijn vader. Werken met hart en ziel. Niet jij, maar de mensen waar je voor werkt zijn het belangrijkste. Die moeten met hun herinneringen verder kunnen en daarom moet een laatste afscheid top zijn. Uitvaarten verschillen nu veel meer dan vroeger. Er zijn veel meer mogelijkheden, mensen gaan veel meer zelf doen nu de gang naar de kerk drastisch is afgenomen. Zelf fotopresentaties maken, teksten voor rouwkaarten en een In Memoriam schrijven.

Maar ook het aanbod in kisten, kaarten en auto’s e.d. is enorm toegenomen.

Het wordt daardoor veel persoonlijker van opzet en dat geeft veel steun aan de nabestaanden.

Je leeft en werkt in een gebied waarin de ideeën en invulling over een uitvaart redelijk traditioneel zijn, waar heeft dit volgens jou mee te maken?

Nog maar een halve eeuw geleden moesten de mensen heel hard werken voor de kost. Vooral op het land en op boerderijen met vaak grote gezinnen. Dan leer je wel om zuinig te zijn, en wat je over hebt te sparen voor onvoorziene uitgaven. Goed is goed. Dat zit in de genen van de mensen. Waarom duur doen? Vrijwel bij elke opstart van een uitvaart met de nabestaanden hoor je deze opmerking. Dan kijk je eerst naar het budget en dan laat je er jouw creativiteit op los. En steevast is er een mooi afscheid tegen een verantwoorde prijs.

Wat maakt Dokman uitvaarten bijzonder? Waarin blinken jullie uit?

Allereerst is er vaak de persoonlijke band. Je kent elkaar en begrijpt elkaar. Trekken samen op. Je helpt in het maken van keuzes. Een spiegel voorhouden met alle mogelijkheden. Achteraf niet zeggen : “ dat heb je ons niet verteld”. Dan kan je niet meer terug. En er elke dag even zijn.

Luisterend oor met een bakkie koffie. Daarnaast hebben we de oude traditie van het “schouderen” weer ingevoerd.

En schrijven we een In Memoriam als de familie er geen weg mee weet. Met een lach en een traan terugblikken op iemands leven. Maar het belangrijkste is dierbaar zijn, steun en toeverlaat voor de mensen.

Als je vrij en zonder enige begrenzing zou mogen uitspreken wat je de wereld van afscheid, troost en herinnering zou toewensen, wat zou dit dan zijn? “ Laat vandaag niet het einde zijn , maar het begin van mooie herinneringen aan je dierbare. Sluit die herinneringen op in je hart en laat ze nooit meer los”. Op een wijze die bij je past en waar je de rest van je leven mee verder kunt.

Rien Dokman / Dokman-uitvaarten.nl

1001 lichtjes | in gesprek met | 29

Troost &

wat doen we met Michels ring?

Yvonne is een paar dagen voor Michels overlijden met hem getrouwd. Het was Michels idee dat als - hij er niet meer zou zijn van de trouwringen een ring voor Yvonne gemaakt zou worden.

Yvonne heeft gezocht naar iemand die dit voor haar zou kunnen realiseren. Of Jacqueline dat kon maken? Zeker weten!

In het bolletje is het as van Michel verwerkt.

Jacqueline Wouters / bijzondereherinneringssieraden.nl

oh my god! I miss you

Anna de jong werkt het liefst met aardewerk en porselein, maar vooral met geduld en liefde aan haar vazen, schalen, urnen en kelken.

Anna de Jong / annadejong.nl

1001 lichtjes | inspiratie | 30

illustratie / chantana.nl

zonder einde 2.

Sieraden en objecten van versteende crematie-as.

De as is getransformeerd in een porseleinen object‌ om te bewaren, te koesteren en als herinnering aan de overleden dierbare.

Erna van Huppelschoten / studiozand.nl

foto: Marjoleine van Kalken

urnen van keramiek

De urnen van Het Aardepaard worden met de hand gedraaid op een electrische draaischijf. De urn word gemaakt in verschillende onderdelen die gedurende het proces aan elkaar gezet worden en afgewerkt.

Wendy Klaver / hetaardepaard.nl 1001 lichtjes | inspiratie | 21

1.

RITE de Passage Jurianne Matter

1001 lichtjes | inspiratie | 28

FOTO: MARJOLEINE VAN KALKEN

Rite de Passage zijn lichtbootjes.

Rituele bootjes met een kaarsje erin. Een betoverend schouwspel: kleine verlichte bootjes die hun weg zoeken op het donkere water.

Zij nemen je wensen en gedachten mee op de stroom.

RITE de passage

Heel vreemd, ik heb er tien jaar op moeten wachten voor ik deze echte lichtbootjes kon ontwerpen. Terwijl ik ze tien jaar geleden juist zo goed kon gebruiken.

tsunami 2004

Één van mijn oudste vriendinnen kwam samen met haar moeder om in de tsunami in 2004. Om haar te herdenken stonden we een jaar later op de ochtend van de 26e december aan het riviertje bij ons huis in Frankrijk. We hadden de avond daarvoor bootjes gevouwen, versierd en beschreven - een idee van mijn jongste zoon. We lieten de bootjes te water en stonden stil te kijken hoe de bootjes hun weg zochten en onze gedachten met zich meenamen op de stroom.

het ritueel en het loslaten

Daarna merkte ik hoe goed dit ritueel mij had gedaan.

Ik kon alle nare tsunamibeelden die aan haar dood verbonden waren loslaten en ruim baan geven aan haar leven en onze mooie herinneringen samen. Dit moment werd het begin van mijn bedrijf.

begin van het bedrijf

Het was pas 3 jaar later dat ik het aandurfde een groothandel in mijn eigen ontwerpen te beginnen. Het bedrijf raakte op de één of andere manier een snaar: papier, craft, rituelen, nordic printjes, het werd een succes.

varende scheepjes

Afgelopen winter is het me gelukt een mooi scheepje te ontwerpen dat simpel van plat naar 3d te vouwen is en ook nog een winddichte kajuit heeft voor een kaarsje.

Voor wie zijn gedachten en wensen in inkt op het bootje mee wil geven heb ik een witte rand open-gelaten langs de reling.

Ik noemde de bootjes ‘RITE de passage’, omdat ze de reis markeren van de ene naar de andere fase in het leven.

Van vasthouden naar loslaten, van kindertijd naar volwassenheid, van leven naar dood.

terug naar de basis

Tijdens de start van mijn bedrijf in 2008 heb ik eens gezegd: “Ik maak van belangrijke gebeurtenissen in het leven graag een mooi, warm en feestelijk ritueeltje. Daarmee worden het ervaringen waar je altijd op terug kunt grijpen”. Ik heb in de afgelopen 7 jaar van alles ontworpen: koffiebekers, inpakpapier, theedoeken, kerstengelen, lantarentjes...

Met deze bootjes ben ik teruggegaan naar mijn basis.

Jurianne Matter - juriannematter.nl

1001 lichtjes | koesteren | 33

Monumentalista Ine Mulder

Monumentalista is er voor hen, die op zoek zijn naar een bijzonder en persoonlijk grafmonument voor hun overleden dierbare. De grafstenen, urnen en rouwgerelateerde producten zijn gemaakt van beton, in samenwerking met 8R betondesign.

Een moedermonument en een dochterbedrijf In 2008 overleed mijn moeder. Ze had er lol in om stiekem bloemen te zaaien op onverwachte plekken. Mijn moeder had een zwak voor vergeetmenietjes en ieder voorjaar werd de blauwe bloemenzee wilder en groter. Overal zaaide het spul zich uit: op het bouwland, in alle borders, tussen de tegels van het terras. Als grafsteen heb ik een bloembed van beton voor haar gemaakt.

FOTO: MARJOLEINE VAN KALKEN

Met een uitsparing, een geabstraheerd vergeetmeniet, als speelplaats voor de natuur: om zich tussen te wurmen, te overwoekeren, te sterven en weer op te komen.

Het monument voor mijn moeder heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik me ben gaan specialiseren in grafmonumenten en urnen. Ik heb Design Academy Eindhoven gedaan en ben productontwerper. Aanvankelijk hield ik mij bezig met medische thema’s, gecombineerd met mode. Bijvoorbeeld pruiken die niet van haar zijn, voor vrouwen met haarziekten of chemo. Een ziekte is dikwijls heel bepalend voor je identiteit.

Hoe integreer je iets ingrijpends als een ziekte op een goede manier in je dagelijks leven? Een rouwproces is ook iets wat je moet dóen. Om een afscheid goed te verwerken, zul je het rouwproces van begin tot eind moeten doorlopen.

10 1001 lichtjes | inspiratie | 30

Uren maken, dus. Het vormgeven en verzorgen van een monument kan daar op een prettige en constructieve manier aan bijdragen. Het is bijzonder om nabestaanden hierbij te kunnen helpen.

Mijn monumenten en urnen worden grotendeels van beton gemaakt. Ik werk al enkele jaren met beton. Het is een prachtig materiaal dat vele verschijningsvormen en kleurnuances heeft: spiegelglad, rafelig, met gaten, poreus, bemost, gepatineerd. Het gedraagt zich als een beetje als leer: hoe langer het wordt blootgesteld aan het leven, hoe mooier het wordt. Daarbij is het een lokaal product, in tegenstelling tot natuursteen. Beton hoeft niet uit een groeve in India gehaald te worden.

Ik werk samen met absolute experts op het gebied van beton: 8R BETONDESIGN. Zij, een echtpaar Huub en Conny, zijn ooit begonnen met betonnen aanrechtbladen en maken tegenwoordig designproducten in alle vormen en maten. Mijn werkplaats bevindt zich in die van hen, het is heerlijk om er te mogen werken.

Ik probeer altijd natuurlijke elementen in mijn werk te verwerken. Bij veel van mijn grafstenen groeien er letterlijk planten door de steen heen.

En mijn massieve urnen zijn bijvoorbeeld geinspireerd op zaden. Als je ze in de tuin zet, gaan er op den duur beestjes onder leven. Mijn uitgangspunt is dat dood voeding geeft aan nieuw leven. Dat zie je aan de natuur die er omheen leeft en daarom voelt natuur zo goed.

Tenminste, dat vind ik. Wat wel zal komen doordat ik vroeger boerin wilde worden. Ik sta graag met mijn poten in de modder. In de letterlijke, maar ook in de figuurlijke zin des woords.

Ine Mulder / monumentalista.nl

Kleine schatten...

In Loving Memory

Rebecca werkt en woont op dit moment op Ibiza.

Waar ze ook woont, een aantal bijzondere herinneringen reizen altijd met haar mee.

Rebecca Cabou van Kasbergen foto’s: Marjoleine van Kalken

1001 lichtjes | Cherish | 36

1001 lichtjes | Cherish | 37

Monique de Bresser

mooie momenten kunst

1001 lichtjes| inspiratie | 20

Hoe ziet een dag in jouw leven als ontwerper er uit?

Ik plan mijn dagen op intuïtie en gevoel. Een mooie dag brengt me op het strand, waar ik een frisse neus combineer met het aanvullen van mijn verzameling juttersspullen die ik verwerk in mijn kunst. Tijd doorbrengen in stad-museum-expositie-, met familie en vrienden is belangrijk en inspirerend. Even belangrijk als werken in mijn atelier. Alles is inspiratie, en dus ook werk.

Waar komt jouw liefde voor ontwerpen vandaan?

Heel jong was ik al ontwerper en maker. Mijn omgeving inspireert mij, wat ik bedenk wil ik maken. Dit zit gewoon in mijn systeem, dit hoort bij mij, hier word ik gelukkig van. Al mijn hele leven...

Hoe heeft jouw werk zich ontwikkeld?

Na de Design Academy in Eindhoven ben ik gaan werken als interieurstylist voor creatieve tijdschriften en TVprogramma’s. Zo kon ik naast het fotograferen ook ontwerpen en creëren. De verhouding styling-ontwerpen is langzaam verschoven. Inmiddels is ontwerpen hoofdzaak geworden, en is mijn ervaring als stylist erg handig bij het in beeld brengen van mijn werk.

Wat maakt jouw producten zo bijzonder?

Mijn werk is geleidelijk persoonlijker geworden. Dat zal mijn levenservaring zijn. Mijn oog voor mooie en bijzondere momenten. En daar niet aan voorbij willen gaan, maar erbij stil willen staan. En het vast leggen in een mooi kunstwerk. herinneringen verduurzaamt.

Hoe past jouw werk in de huidige tijdgeest?

We zitten in een tijdgeest waarin we beseffen hoe belangrijk het is om aandacht te nemen voor onszelf,elkaar en onze omgeving. Stil staan bij belangrijke gebeurtenissen, en de emoties die hierbij horen.

Lief zijn voor jezelf, en voor de ander. Ik maak mijn werk met liefde en aandacht. Voor het product en voor degene waar ik het voor maak..

Waar ben je het meest trots op?

Op mijn volgende ontwerp. En dat staat alleen nog maar als krabbel op papier. Maar dat gaat vast mijn beste werk worden ! En als het af is zal het volgende idee opborrelen, en zal ik daar vast weer het meest trots op zijn ;-). En dat maakt mijn werk zo heerlijk.

Steeds weer die zin om iets nieuws te maken.

Wat ga je laten zien tijdens de 1001 Lichtjes Fair?

Ik laat zien hoe ik mijn handgemaakte keramieken kralen verwerk in mijn rouwdecoratie-en gedenkkunst.

In deze kralen zijn namen en/of persoonlijke teksten te lezen. Ik laat 1 arrangement zien en hoe je een keuze kan maken uit verschillende producten.

Welke rol speelt materiaalkeuze in jouw werk?

Ik werk alleen met materialen die ‘leven’, ‘geleefd hebben’, ‘doorleefd zijn’. De klei is door mijn handen gegaan, het touw is aangespoeld op het strand, de vintage materialen die ik gebruik krijgen een nieuw leven. In mijn werk zijn teksten te lezen, maar de materialen die ik gebruik hebben ook heel wat te vertellen..

Monique de Bresser - mdb-atelier.nl

1001 lichtjes | cherish | 39

Signs of Life FOTO: MARJOLEINE VAN KALKEN

Jeroen Hansen (1970)

Voor het project Signs of Life reisde Jeroen Hansen vier jaar door Nederland en andere Europese landen en fotografeerde hij bermmonumenten. Zo legde hij de manier vast waarop nabestaanden hun dierbaren herdenken.

De plek waar zij het laatst in leven waren.

Het fotoproject Signs of Life, is een fotografische ode aan bermmonumenten dat in 2009 ontstond.

De foto’s van deze herdenkingsplekken voor overleden dierbaren zijn gemaakt in Nederland en in andere Europese landen. Vast staat dat nabestaanden de plek waar een dierbare voor het laatst in leven was, willen markeren. Door het monument vestigen ze daar de aandacht op, waardoor ook anderen even stilstaan bij de vergankelijkheid.

Hoe is het idee voor het project ontstaan?

Het idee van Signs of Life heeft achteraf altijd al in mijn achterhoofd gezeten. Als fotograaf vallen de bermmonumenten op, als je in een auto zit of op de fiets er langs rijdt. Het eerste monument waar ik daadwerkelijk een hele tijd heb stilgestaan en voor het eerst mijn camera hebt gepakt was tijdens een vakantie op Lanzarote. Tijdens een wandeling op het eiland stuitte ik op een kruis in een desolaat landschap, ver verwijderd van de weg.

Thuisgekomen nam ik het besluit er iets mee te gaan doen.

Ben je op de hoogte van de verhalen die bij een monument horen? Van een aantal monumenten ken ik het verhaal. Deze verhalen zijn na te lezen op de website. Gaandeweg besloot ik om de verhalen niet te gaan gebruiken in het boek. De foto’s moeten mijns inziens het verhaal vertellen.

Waarom heb je het project ‘Signs of Life’ genoemd? De reden waarom ik het project Signs of Life heb genoemd komt voort uit de gedachte dat een monument een plek markeert waar iemand letterlijk voor het laatst in leven is geweest. Dat vind ik ook het meest mystieke en ongrijpbare aan dit project. Het monument is een teken van leven. Een leven van een dierbare dat opeens en abrupt is beëindigd.

Het monument is een teken van leven...

1001 lichtjes | koesterplekjes | 40

7 juni 2015 1001 Lichtjes Fair Het boek Signs of Life ligt ter inzage op de 1001 Lichtjes Fair. Ook zijn er enkele foto’s uit het boek te zien.

Boek Signs of Life Het boek Signs of Life is ook te bestellen. Bezoek de website van Jeroen voor meer informatie.

Jeroen Hansen / signs-of-life.jeroenhansen.nl

FOTO’s: MARJOLEINE VAN KALKEN

1001 lichtjes | inspiratie | 42

100 Herinnerdingen

100 Herinnerdingen, verzamelde herinneringen “Wat begon als een project met 200 buisjes gevuld met eigen herinneringen, groeide uit in een heel nieuw project wat herinneringen van anderen verzameld en bijeen brengt in 1 nieuw werk.

100 buisjes, gevuld met dierbare of juist alledaagse voorwerpen van iedereen die iets bij wil dragen. In het logboekje wat erbij hoort en op een eigen facebookpagina hou ik de verhalen achter de voorwerpen bij, zodat een collectief geheugen ontstaat waar men altijd even langs kan komen.

Van heel persoonlijk, de eerste tand van een kleinkind, een haar van een overleden huisdier, of meer spontaan, een potloodje en wat mooie steentjes gevonden tijdens een wandeling in het bos die dag door een tweeling van 11 die ook nog jarig was, tot meer abstract, een buisje vol bladzilver als symbool voor een dun laagje beschaving. Alles en iedereen is welkom een bijdrage te leveren. Enige voorwaarde is dat het moet passen in een reageerbuisje. Het voorwerp kan dus niet groter zijn dan 16mm doorsnee en 16 cm lang.

Heeft u een voorwerp, stuur mij dan een mail of stuur het direct per post, met uw gegevens, het verhaal achter het voorwerp en een voorkeurnummer tussen 1-100 van het buisje waar het in mag. Ik kan niet garanderen dat dit nummer ook daadwerkelijk gebruikt gaat worden. Als dit buisje al bezet is, zal ik zelf een beschikbaar nummer kiezen, op volgorde van binnenkomst en wat er op dat moment nog vrij is. Het project is ook te volgen op facebook. Ieder buisje wordt gefotografeerd en ook hier aan het project toegevoegd.

Wilt u het werk 100 ‘Herinnerdingen’ in het echt bezoeken, hou dan de expositie agenda in de gaten op de website of maak een afspraak.”

Eric Hage - Grafisch Kunstenaar / Fotograaf erichage.com - www.facebook.com/eric.hage.100

1001 lichtjes | inspiratie | 43

De Boom Van Mooie Verhalen Femke Hertsenberg

Femke van OnceUponaTree ontwerpt levensbomen. Bomen staan symbool voor veel dingen waar ze van houdt. Het verbinden van mensen, ideeën, iets maken of laten groeien, een mooi verhaal vertellen.

Elke levensboom heeft een eigen verhaal.

Waar kom je vandaan en wie heb je lief?

Van geboorteboom tot rouwboom Femke Hertsenberg woont met haar jeugdliefde en 2 kinderen in een dorp. Tijdens haar opleiding bij Artemis gebruikte ze al vaak bomen als concept voor haar werk.

Toen haar kinderen werden geboren, ontwierp ze voor de geboortekaartjes een stamboom. OnceUponaTree is ook in eerste instantie als stamboom bedacht. Voor je (groot)ouders of als kraamcadeau. Maar in de loop van de tijd kwamen mensen naar haar toe met steeds meer andere ideeën. Als wensboom met lieve briefjes erin, als gastenboek op een ceremonie, als doopboom in de kerk. Maar de boom vertelt ook het unieke verhaal van een overleden persoon.

Stevige wortels voor elk kind Femke wil een product verkopen met een goed verhaal.

Dus met hart en ziel gemaakt van zoveel mogelijk duurzame materialen. Een deel van de productie wordt in een sociale werkplaats in Amsterdam verzorgd. Daarnaast is OnceUponaTree sinds kort sponsor van het eerste Babyhuis in Nederland. Een opvanghuis voor baby’s die (tijdelijk) niet door de moeder verzorgd kunnen worden. Want niet elk verhaal van elk kind begint mooi.

De levensboom Bo is vernoemd naar haar adoptiedochter. Nu dat ze een bijdrage mag leveren aan hulpeloze moeders in Nederland, is haar cirkeltje rond.

Femke Hertsenberg - onceuponatree.nl

1001 lichtjes | Inspiratie | 44

Alle dierbare herinneringen aan een overleden persoon blijven levend en groeien verder in de boom.

1001 lichtjes | inspiratie | 45

Gedenkdoosjes Tis Ernst

Hoe ziet een dag in jouw leven als ontwerper er uit?

Elke dag is weer anders. Ideeën komen en gaan. Veel speelt in mijn hoofd af en zie ik voor mij. Al tekenend, schrijvend en pratend, ontwikkelt het beeld wat ik in mijn hoofd heb zich verder. Ik wil veel. En ik ben met een aantal projecten tegelijk bezig. Naast de gedenkdoosjes ben ik o.a. bezig met het ontwerpen van een monument voor de doden en een object hiernamaals.

Tevens zet ik het gedachtengoed van mijn overleden man Raimond (1937 – 2012) voort. Het is fijn om zijn en mijn ideeën bij elkaar te brengen.

Waar komt jouw liefde voor ontwerpen vandaan?

Dat is gegroeid. Op de lagere school met tekenen leerde ik het perspectief kennen. Een wereld ging voor me open. Het leerde me te zien hoe je diepte kan weergeven en daarmee ook hoe voorwerpen in elkaar zitten. Dat je er als het ware doorheen kunt kijken.

Gedenkdoosjes Tis Ernst

Ik heb een goed inzicht op dat gebied ontwikkeld (van huis uit ben ik een tekenaar/schilder). En… alles (bijna alles) wat gemaakt wordt, is een keer getekend.

Hoe heeft jouw werk zich ontwikkeld?

Van beperking en vrijheid, naar vrijheid en beperking, of is het omgekeerd? Het houdt elkaar in evenwicht, het is niet of het een of het ander, het gaat samen: van zwart/wit naar kleur van klein naar groot van twee- naar driedimensionaal van privé naar maatschappelijk.

De ontwikkeling van mijn werk is als het ware een spiegeling van mijn ontwikkeling. En vice versa.

Waar ben je het meest trots op?

Mijn eigen-wijsheid.

Hoe ziet een dag in jouw leven als ontwerper er uit?

Elke dag is weer anders. Ideeën komen en gaan. Veel speelt in mijn hoofd af en zie ik voor mij. Al tekenend, schrijvend en pratend, ontwikkelt het beeld wat ik in mijn hoofd heb zich verder. Ik wil veel. En ik ben met een aantal projecten tegelijk bezig. Naast de gedenkdoosjes ben ik o.a. bezig met het ontwerpen van een monument voor de doden en een object hiernamaals.

Tevens zet ik het gedachtengoed van mijn overleden man Raimond (1937 – 2012) voort. Het is fijn om zijn en mijn ideeën bij elkaar te brengen.

Waar komt jouw liefde voor ontwerpen vandaan?

Dat is gegroeid. Op de lagere school met tekenen leerde ik het perspectief kennen. Een wereld ging voor me open. Het leerde me te zien hoe je diepte kan weergeven en daarmee ook hoe voorwerpen in elkaar zitten. Dat je er als het ware doorheen kunt kijken.

Ik heb een goed inzicht op dat gebied ontwikkeld (van huis uit ben ik een tekenaar/schilder). En… alles (bijna alles) wat gemaakt wordt, is een keer getekend.

Hoe heeft jouw werk zich ontwikkeld?

Van beperking en vrijheid, naar vrijheid en beperking, of is het omgekeerd? Het houdt elkaar in evenwicht, het is niet of het een of het ander, het gaat samen: van zwart/wit naar kleur van klein naar groot van twee- naar driedimensionaal van privé naar maatschappelijk.

De ontwikkeling van mijn werk is als het ware een spiegeling van mijn ontwikkeling. En vice versa.

Waar ben je het meest trots op?

Mijn eigen-wijsheid.

Wat maakt jouw producten zo bijzonder?

Ze zijn eigen. Ik kies materiaal waarin verleden en heden wordt uitgedrukt en bij elkaar komt: een terugblik, het heden en wat daaruit voort kan komen, is een vooruitblik.

Wat ga je laten zien tijdens de 1001 Lichtjes Fair?

Ik ben mijn gedenkdoosjes verder aan het uitontwikkelen. Ik laat een nieuw model zien. Daarnaast neem ik een letterkast mee met drukletters waar ik op verzoek b.v. een naam kan zetten en laten zien hoe het is als je dat in een gedenkdoosje zet en de tekst kan lezen in de spiegel. Misschien heb je iets dierbaars bij je als je naar de 1001 Lichtjes Fair komt. Dat kun je even zetten of leggen in een gedenkdoosje om te zien wat het doet. Het gedenkdoosje kan iets zijn wat steeds weer verandert.

Hoe past jouw werk in de huidige tijdgeest?

Ik zie de dood, het doodgaan en de rouw als een onderdeel van het leven. Zien, praten en beleven, zijn elementen die spelen in deze tijd. Mijn werk nodigt hiertoe uit.

Het gaat uiteindelijk om het (voort)leven.

Welke rol speelt materiaalkeuze in jouw werk?

Elk ontwerp heeft zijn eigen materiaal nodig. Ik ben niet gekoppeld aan een bepaalde techniek. Dat heb ik van het tekenen: Ik heb in veel verschillende circussen getekend. Ieder circus heeft zijn eigen stijl en vraagt weer om een andere techniek. Dat maakt het soms lastig en veel. Ik kijk naar wat mijn idee vraagt of nodig heeft.

Waar zie je jezelf over 10 jaar?

Ik heb me, net als in mijn werk, verder ontwikkeld.

Tis Ernst / gedenkdoosjes.nl

1001 lichtjes | in gesprek met | 47

‘Mandje

& Sandje’

Tijdens haar ziekbed werken Sam en Mandy aan de poef van fietsbanden.....

FOTO’s: MARJOLEINE VAN KALKEN

2011 Sam met Mandy’s poefje, gemaakt van fietsbanden

‘Mandje & Sandje’ Vijf jaar geleden overlijdt Mandy, de beste vriendin van Sam, na een lang ziekbed aan darmkanker.

Creativiteit is altijd een belangrijke factor in de vriendschap tussen Mandy en Sam geweest. Vanuit die creativiteit is het gemeenschappelijke ‘fietsbanden project’ ontstaan. Het idee was om de fietsbanden te hergebruiken. Oud, gebruikt materiaal nieuw leven in te blazen. Van oude fietsbanden zijn o.a. poefjes en kamerschermen vervaardigd. Mandy overleed in 2011 na een lang ziekbed aan darmkanker. Op verzoek van Mandy heeft Sam het project na het overlijden van haar vriendin afgemaakt.

Enkele jaren na het overlijden krijgt Sam een relatie met de voormalige partner van Mandy. Twee gezinnen samengevoegd, met Mandy als verbindende factor.....

Sam Versluis

1001 lichtjes

| cherish

| 49

Bahabic Dorien Marres

Hoe heeft jouw idee zich ontwikkeld?

Ik begon Bahabic vanuit de overtuiging dat je gelukkig wordt van mooie herinneringen. Kleding van iemand die je lief is, heeft grote emotionele waarde en roept mooie herinneringen op. Toch wordt kleding van een overledene meestal weggedaan. Maar wat kun je er anders mee? Zelf dragen? Alleen als de kleren passen en je je prettig erin voelt. Ook ik heb geen kleding van mijn ouders bewaard. Beiden zijn lang geleden gestorven. Met de jaren ging ik inzien dat ik graag iets met die kleren had gedaan. Langzaam kreeg het Bahabic-idee vorm.

Wat zijn de ideeĂŤn achter Bahabic?

Allereerst is het een mooi aandenken aan een persoon.

Het idee is eenvoudig. Een mooie effen plaid of shawl laten maken in de kleur van je keuze. In de omslag zijn stukjes kleding met emotionele waarde verwerkt van iemand die er niet meer is. Kledingstukken uitzoeken om te verwerken in een fraai, blijvend aandenken is een mooie klus. Herinneringen maken ons tot wie we zijn. Het is belangrijk om herinneringen te koesteren, te bewaren en verhalen door te geven. Bahabic maakt een product dat die herinneringen meedraagt en oproept.

Een duurzaam product dat als erfstuk kan worden doorgegeven aan de volgende generaties.

Wat maakt jouw producten zo bijzonder?

Het is een mooie herinnering, een mooi product, een bijdrage aan een mooie planeet. Duurzaamheid, in alle opzichten. Een Bahabic is niet alleen een aandenken aan een persoon. Het is ook een kunstwerk.

En een gebruiksvoorwerp. Door de combinatie van die drie functies is een Bahabic een uniek product. En van elke Bahabic is er maar een, speciaal gemaakt voor jou met jouw herinneringen erin verwerkt.

Is duurzaamheid belangrijk voor je?

Ik vind het erg belangrijk dat er niet zinloos wordt geproduceerd. Bahabic maakt producten in opdracht van haar klanten. We werken met gerecyclede stoffen verrijkt met vezels, gemaakt uit petflessen die uit de zee zijn gevist. De Bahabic wordt in Nederland geproduceerd. Bij het transport over korte afstanden komen nauwelijks CO2 en fijnstof vrij. Een schone aarde onder een schone lucht.

Welke rol speelt materiaalkeuze in jouw werk?

Naast de kleding die de klanten zelf aanleveren, is de Bahabic gemaakt van A-kwaliteit wol en polyamide. De stof voelt zacht aan en is heel mooi geweven. Wie een Bahabic bestelt, heeft de keuze uit zeven prachtige kleuren. En er zijn alleen gebruikte materialen in verwerkt.

Upcycling dus, hergebruik waardoor de afvalberg vermindert.

Waar zie je jezelf over 10 jaar?

Ik hoop dat iedereen over tien jaar weet wat een Bahabic is. Dat Bahabic in beeld komt bij iedereen die kleding heeft van iemand die er niet meer is. Of kleding van iemand die eruit is gegroeid. Dat zij er steeds meer voor kiezen om er een nieuw product van te laten maken dat herinneringen verduurzaamt. Een product dat ze als erfstuk kunnen doorgeven aan de volgende generatie.

1001 lichtjes | in gesprek met | 50

Hoe past jouw werk in de huidige tijdgeest?

De wereld wordt almaar voller, steeds meer spullen worden weggegooid en de afvalberg wordt hoger en hoger. We moeten echt spullen meerdere keren gaan gebruiken. Als kleding niet meer past of niet meer bruikbaar is, kan de stof hergebruikt worden. We kunnen er opnieuw producten van maken. En dan nog iets: Nederlanders zijn weliswaar steeds minder religieus, maar hebben wel behoefte aan rituelen en aan het behoud van herinneringen aan dierbaren die niet meer bij je zijn.

Waar ben je het meest trots op?

Veel klanten nemen contact op nadat ze hun bestelling hebben ontvangen en geven aan dat ze in hun Bahabic de warmte voelen van degene van wie de kleding is geweest. Hun eigen herinneringen zijn mooi en warm verpakt en dichtbij voelbaar.

Wat ga je laten zien tijdens de 1001 Lichtjes Fair?

Op de 1001 lichtjes fair wil ik Bahabics laten zien – en vooral laten voelen. Laten zien hoe prachtig de kleuren zijn en hoe mooi het ontwerp is. Daarnaast wil ik de bezoekers zelf de warmte laten voelen van een Bahabic die je omslaat. En hoe het is om met je handen in de naden te gaan en de stof te voelen die dierbare herinneringen aan een persoon oproept.

Dorien Marres - bahabic.com

1001 lichtjes| in gepsrek met | 49

Wat maakt jouw producten bijzonder?

Achter elk van mijn sieraden zit een uniek verhaal.

Het verhaal is niet direct zichbaar voor anderen. Een mooi voorbeeld hiervan is een as-sieraad. Een prachtig sieraad met as van een dierbare erin verwerkt. Mijn ontwerpen zijn tijdloos en draagbaar bij elke gelegenheid.

Monique ‘t Hoen Goudsmid en Ontwerper

Waar ben je het meest trots op?

Ik vind het heel fijn dat ik met mijn werk iets voor mensen kan betekenen.

Als goudsmid vind ik het een uitdaging en een eer om een persoonlijk sieraad te ontwerpen. Een sieraad ter herinnering aan een bijzonder moment of persoon.

Wat ga je laten zien tijdens de 1001 Lichtjes Fair?

Ik wil bezoekers heel graag kennis laten maken met de mogelijkheden om van een oud sieraad een eigentijds, nieuw sieraad te maken. Er is zoveel mogelijk!

Hoe ziet jouw dag als ontwerper er uit?

Het mooie aan mijn vak als Goudsmid en Ontwerper is dat geen dag hetzelfde is. Ik vind het belangrijk dat je jezelf blijft ontwikkelen. Ik volg daarom geregeld cursussen.

Eind dit jaar ga ik 2 opleidingen doen, de opleiding voor taxateur en het determineren van Edelstenen. Deze kennis kan ik ook weer gebruiken in mijn werk.

Waar komt jouw liefde voor ontwerpen vandaan?

Ik ben altijd al creatief geweest. Tekenen, kraaltjes rijgen, verven. Een echte doener! Ontwerpen is een goede uitlaatklep voor mijn creativiteit. Samen met goudsmeden blijkt dit voor mij de ‘gouden’ combi.

Hoe heeft jouw werk zich ontwikkeld?

De vraag van de klant is elke keer weer een verrassing. Ik vind het een uitdaging de juiste vertaalslag te vinden en samen tot iets moois te komen. De tijd en ervaring heeft mij geleerd nog creatiever met (edel) materialen om te gaan.

1001 lichtjes | in gesprek met | 50

Welke rol speelt materiaalkeuze in jouw werk?

Ik werk met goud en zilver. Dit zijn materialen die goed om te smelten zijn. Ook verwerk ik vaak edelstenen of diamanten van klanten. Natuurlijk is het altijd mogelijk om nieuwe materialen of stenen toe te voegen. Dit kan soms net het sieraad compleet maken.

Waar zie je jezelf over 10 jaar?

Ik zie mezelf over 10 jaar nog steeds werkzaam als Goudsmid en Ontwerper in mijn atelier in Voorburg. Graag zou ik een eenmansbedrijf willen blijven. Dit is denk ik ook de kracht van Monique ‘t Hoen Goudsmid en Ontwerper.

Persoonlijke aandacht en openheid voorop. Met veel liefde voor het vak!. www.moniquethoen.nl

1001 lichtjes| in gepsrek met | 49

‘Rozenkrans’ Anna de Jong

1001 lichtjes| in gesprek met | 52

FOTO’s: MARJOLEINE VAN KALKEN

‘Rozenkrans’ Mijn moeder, geboren in Amsterdam in 1930, werd opgevoed als een keurig en volgzaam katholiek meisje.

Op latere leeftijd bleek ze minder volgzaam en begon zich te verdiepen in de verschillen binnen de religies in de wereld. Zo verzamelde ze een verscheidenheid aan voor haar interessante aspecten, onderdelen en rituelen. Ze was een oprecht gelovige en bezocht veel kerken, maar het liefst niet wanneer er een dienst gehouden werd. Ze koos voor haar eigen manier van bidden en nadenken in ‘zijn huis’, waar ze zich thuis voelde.

Door de jaren heen ontwikkelde zij, onbewust, zo haar unieke manier van geloven met als basis haar liefde voor God. Vaak vertelde ze mijn zus en mij over wat voor haar belangrijk was en waarom. En waar ze het niet mee eens was of wat haar tegenstond. Maar liet ons vrij om zelf die keuzes te maken.

Ook in het dagelijks leven werden haar rituelen door ons na jaren als gewoon ervaren. En leerden wij hoe je kunt geloven in God ‘op je eigen manier’.

Ik ben, bij nader inzien, erg onder de indruk van deze ‘non-conformistische’ beleving van religie en over haar manier om te geloven.

Na haar dood in 2010 liet ze me meer goede dingen na waar ik haar dankbaar voor ben. Haar rozenkrans heeft ze meegenomen op haar laatste reis.

Anna de Jong - annadejong.nl - app. 270 cm gespoten aardewerk en vilt

1001 lichtjes | cherish | 55

FOTO’s: MARJOLEINE VAN KALKEN

1001 lichtjes | cherish | 56

FOTO: MARJOLEINE VAN KALKEN

Celebrate & Cherish 1001 lichtjes | cherish | 57

monumentalista

SYMBOLS OF LIFE

verlies-en-rouwbegeleiding.nl - zavadi.nl - mijnlaatsteboodschap.nl - hetnieuwerouwen.nl - studiozand.nl - monumentalista.nl amentiuitvaartverzorging.nl - bijzonderegrafmonumenten.nl - symbols-of-life.com - gedenkdoosjes.nl - afternote.com - miomind.nl

1001 lichtjes | inspiratie | 58

Colofon Dit is een uitgave van 1001Lichtjes.nl.

Vormgeving: Liesbeth Steur.

Fotografie cover en inspiratiepagina’s: Marjoleine van Kalken tenzij anders vermeld.

Model cover: Ellemijn.

Relatie & sponsoring: Amber Cavalli.

Met speciale dank aan: Marjoleine van Kalken en Ellemijn.

We hebben ons uiterste best gedaan alle bronvermeldingen bij afbeeldingen te plaatsen.

Wij horen het graag indien er een bron ontbreekt of onjuist is.

1001 lichtjes|colofon | 59

FOTO: MARJOLEINE VAN KALKEN

Copyright: 1001 Lichtjes.

Voor het gebruik van beeldmateriaal of teksten graag contact opnemen met 1001 Lichtjes via mail@1001lichtjes.nl.

WEARING=CARING

Honderden onschuldige kinderen zijn gestorven door het geweld in Gaza. En de hele wereld keek toe.

Wij kunnen deze kinderen helaas niet terugbrengen. Maar we kunnen ze wel herinneren en ze het respect geven dat ze verdienen. Door hun namen te dragen. Omdat hun verhaal verteld moet worden.

Voor de overleden kinderen zijn honderd unieke, handgemaakte naamkettinkjes gemaakt.

Zodat de wereld kan zien welke gevolgen deze afschuwelijke oorlog met zich meebrengt.

Door het dragen van een naamketting draag je uit dat je begaan bent met het lot van de onschuldige kinderen en verscheurde families.

Deze unieke kettinkjes kosten € 45,- per stuk (exclusief verzendkosten a € 1,38).

De opbrengst van deze actie wordt gedoneerd aan The Palestine Children’s Relief Fund (PCRF) www.pcrf.net Wil je een naamkettinkje bestellen? Bezoek de website: power-of-art.nl