Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ Πράξεις 2,42-47 Από οσα ξέρετε καί έχετε διαβάσει ποιά είναι ή πιό καλή, ή πιό λαμπρή περίοδος της ζωής τών χριστιανών, γιά τήν όποια μάλιστα καυχόμαστε και τήν έχομε γιά υπόδειγμα;' (Είναι ή ζωή τών πρώτων χριστιανών, ή ζωή της πρώτης Εκκλησίας). Ποιος μας δίνει έγκυρες καί αυθεντικές πληροφορίες γιά τή ζωή τών πρώτων χριστιανών;.... (ό άπόστολος καί ευαγγελιστής Λουκάς στό βιβλίο Πράξεις των Αποστόλων πού άποτελεϊ τό χρονικό, τό ημερολόγιο της ζωής των πρώτων χριστιανών). Και τί μας λέγει ό άπ. Λουκάς γιά τή ζωή τών πρώτων χριστιανών; Πώς την περιγράφει;( ) I. Ποιοί ήταν οί πρώτοι χριστιανοί. Πέστε μου τί σας έκανε εντύπωση από όλη την περικοπή; Ποιοί είναι οί πρώτοι χριστιανοί γιά τους όποιους γίνεται λόγος εδώ; (Είναι εκείνοι πού μετά τήν Πεντηκοστή άκουσαν τό κήρυγμα τοϋ άπ. Πέτρου, μετανόησαν, βαπτίστηκαν καί αποτέλεσαν τήν πρώτη χριστιανική κοινότητα. Ήταν περίπου 3.000 πιστοί. Δέν είπαν: Αύτά πού λέγει τό Εύαγγέλιο είναι άνεφάρμοστα. Αντίθετα, μέ άποφασιστικότητα άγωνίστηκαν καί έκαναν πραγματικότητα καί ζωή τήν άλήθεια τοϋ Εύαγγελίου. Είναι εκείνοι πού ή ζωή τους ήταν κυριολεκτικά εφαρμοσμένο Εύαγγέλιο. Ζούσαν όλοι σάν μιά οικογένεια. Γενικά οί πρώτοι χριστιανοί ήταν άνθρωποι άπλοί, όμοιοι μέ μας, μέ τά 'ίδια προβλήματα, μέ τίς 'ίδιες δυσκολίες καί σ' ένα περιβάλλον καθαρά εχθρικό). 2. Ήταν γεμάτοι αφοσίωση γιά τή διδασκαλία τών Αποστόλων. Μετά άπό αύτά τά γενικά άς δούμε καί μερικές πιό συγκεκριμένες πτυχές τής ζωής τών πρώτων χριστιανών, πού έχουν άμεση σχέση καί μέ τή δική μας ζωή. Ποιό είναι τό πρώτο στοιχείο που μας δίνει ή περικοπή; "Ήσαν προσκαρτεροΰντες ('αφοσιωμένοι) τή διδαχή τών άποστόλων". Μάλιστα. Καί ποιά ήταν ή διδασκαλία τών άποστόλων; Ήταν ή προφορική διδασκαλία τών άποστόλων γιά τή Γέννηση τοΰ Χριστού μέ όλα τά περιστατικά, γιά τή ζωή καί διδασκαλία τοϋ Χριστού , γιά τά θαύματα πού είχε κάνει καί πρό παντός γιά τά Πάθη, τό Σταυρό, τό θάνατο, τήν Ανάσταση τοϋ Χριστού κ.λ.π. πού όλα ήταν πρωτόγνωρα, πρωτοφανή καί πολύ ενίσχυαν τήν πίστη και τόν αγώνα τών πρώτων χριστιανών). Καί πώς άκουαν οί πρώτοι χριστιανοί αύτη τη διδασκαλία τών αποστόλων; ( Ήσαν ττροσκαρτεροϋντες μας λέγει.Δηλαδή αφοσιωμένοι. Άκουγαν μέ μεγάλη προσοχή καί άφοσίωση. "Εχει καμιά ιδιαίτερη σημασία τό δτι άκουγαν τό λόγο τοϋ Θεοϋ μέ άφοσίωση;.... Ασφαλώς έ'χει καί μάλιστα μεγάλη. Γιατί α'>τό σημαίνει OTL ήταν άποφασισμένοι νά τά εφαρμόσουν πάσι, θυσία). Αύτό τί σημαίνει νιά μας; Τά λόγια τοϋ Θεού πρέπει νά τά άκοΰμε μέ μεγάλη προσοχή. Όχι επιπόλαια. Όχι βαρυεστημένα, έτσι γιά νά περνάει ή ώρα. Αλλά μέ προσήλωση καί προσοχή. Ε'ίτε διαβάζουμε τήν Αγία Γραφή, ε'ίτε άκοϋμε κήρυγμα ε'ίτε συζητάμε εδώ στήν 'Ομάδα, ει'τε διαβάζουμε ένα βιβλίο ή περιοδικό χριστιανικό, νά έχουμε μεγάλη προσοχή. Είναι ό Λόγος τοϋ θεοϋ πού έχει άμεση σχέση μέ τή ζωή μας καί τή σωτηρία μας. Καί άκόμη, νά άκοΰμε τό Λόγο τοϋ Θεοϋ μέ τήν άπόφαση νά τόν έφαρμόσουμε. Αύτό σας παρακαλώ νά τό προσέξουμε πάρα πολύ) 3. Ήσαν προσκαρτεροΰ ντες ... τή κοινωνία"Είχαν μεταξύ τους έπικοινωνία μέ άγάπη Ας έρθουμε τώρα στό δεύτερο χαρακτηριστικό στοιχείο της ζωής τών πρώτων χριστιανών. " ( ιγαν άφοσιωμένοι στήν μεταξύ τους έπικοινωνία). Τί σημαίνει αύτό παιδιά; Ήταν τόσο άγαπημένοι πού λαχταρούσαν νά είναιπάντα μαζί. Νά έχουν έπικοινωνία, νά συμμετέχουν σέ κοινά τραπέζια. Αλήθεια, πώς τά λέγανε τά κοινά τραπέζια τών πρώτων χριστιανών; .... Σωστά. Αγάπες. Καί γιατί τά λέγανε άγάπες; ... Γιατί ή άγάπη ήταν ολοφάνερη. Ήταν τό κυρίαρχο στοιχείο. Ή άγάπη έδινε λύση σέ δλα τά προβλήματά τους. Ήταν μεταξύ τους άδέλφια άγαπημένα καί άν προέκυπτε κάποια διαφορά τήν έλυναν μέ τήν άγάπη καί τό Λόγο τοϋ Θεοϋ). Αύτό τί σημαίνει γιά μας τούς σημερινούς χριστιανούς καί ειδικώς τά όμαδόττουλα; Σημαίνει ότι κύριο χαρακτηριστικό μας πρέπει νά είναι ήάγάπη. Νά είμαστε μιά συντροφιά άγαπημένη. Δεμένοι μεταξύ μας άλλά καί μέ τούς άλλους πιστούς. Νά λαχταρούμε νά βρεθούμε μαζί στήν Εκκλησία, στήν Όμάδα, στήν Κατασκήνωση κ.λ.π. ώστε ένωμένοι μεταξύ μας νά άντιμετωπίζουμε πιό άποφασιστικά τούς πειρασμούς καί τίς παγίδες τού πονηρού καί νά ένισχύει ό ένας τόν άλλον. Αν δέν είμαστε ένωμένοι καί άγαπημένοι μεταξύ μας, άν δέν είμαστε μιά συντροφιά δεμένη, είναι πολύ δύσκολο νά τά βγάλουμε πέρα στήν χριστιανική ζωή. Συντροφικότητα 4. Ήσαν προσκαρτεροϋντες, μάς λέγει ό άπ. Λουκάς, τή κλάσει του Αρτου: Επιθυμούσαν τή Θεία Κοινωνία. Τί θέλει νά μάς πει μέ αύτό; Ήταν άφοσιωμένοι στό μυστήριο της Θείας Εύχαριστίας. Γιατί τό μυστήριο της Θείας Εύχαριστίας ονομάζεται Κλάσις τοϋ Αρτου; Τί μάς θυμίζει ή φράση; Μάς θυμίζει τό Μυστικό Δείπνο, όπου ό Κύριος πήρε τόν Αρτο καί τόν έκοψε (έκλασε) σέ κομμάτια καί τά έδωσε στούς μαθητές του λέγοντας: "Λάβετε, φάγετε, τούτό έστι τό Σώμα μου" κ.λ.π. Οί πρώτοι λοιπόν χριστιανοί είχαν ζωντανή συμμετοχή στή Θεία Κοινωνία. Λαχταρούσαν, ποθούσαν πότε θά έρθει ή ώρα νά κοινωνήσουν τό Σώμα καί τό Αίμα τού Κυρίου μας. Γιατί ή Θεία Κοινωνία ήταν τροφή τής ψυχής τους. Καί όπως τό σώμα μας καθημερινά τρέφεται γιά νά ζήσει, έτσι καί ή ψυχή μας πρέπει νά τρέφεται άπό τή Θεία Κοινωνία. Αύτό έχει πολύ μεγάλη σημασία γιά μάς παιδιά. Άν θέλουμε νά είμαστε δυνατοί, νά μή λυγίζουμε μπροστά στίς δυσκολίες, νά τά βγάζουμε πέρα στούς πειρασμούς, πρέπει νά κοινωνούμε τακτικά. Άλλά γιά τό θέμα αύτό θά κάνουμε άλλοτε ειδική συγκέντρωση).
5. ήσαν προσκαρτεροϋντες... ταΐς ττροσευχαΐς Ηταν αφοσιωμένοι στήν προσευχή.Ήταν άφοσιωμένοι στήν προσευχή. Είναι σημαντικό τό στοιχείο αύτό τής προσευχής παιδιά; Καί τί σημασία έχει γιά μάς; Τί θά πει δηλαδή νά είμαστε αφοσιωμένοι στήν προσευχή. Άς πει ό ομαδάρχης καί τίς δικές του εμπειρίες. Μέ τήν προσευχή φέρνουμε τή δύναμη τοΰ Θεού στή ζωή μας. Κερδίζουμε τή συμμαχία τοΰ Θεού. Τό θέμα τής προσευχής εΐναι μεγάλο καί τό συζητάμε κάθε τόσο στίς ομάδες. Εκείνο πού έχει σημασία είναι νά έχουμε καί μεΐς μεγάλη λαχτάρα γιά τήν προσευχή). Στό σημείο αύτό θέλω νά ρωτήσω τό εξής. Θυμάστε μήπως νά άναφέρετε περιστατικά άπό τήν Αγία Γραφή πού ή προσευχή τών πρώτων χριαστιανών ειχε θαυμαστά άποτελέσματα; α) Ήταν όλοι μαζί συγκεντρωμένοι καί προσευχόμενοι όταν τήν ήμέρα τής Πεντηκοστής κατέβηκε τό Πνεύμα τό Άγιο. β) Ή επιτυχημένη έκλογή τών 7 διακόνων έγινε μετά άπό προσευχή (Πραξ. 6,6). γ) Όταν ό άπ. Πέτρος ήταν στή φυλακή όλοι οί πιστοί μαζεμένοι έκαναν "εκτενή", μεγάλη δηλαδή καί μέ πολλή ένταση προσευχή. Αποτέλεσμα ήταν ή άποφυλάκιση τοΰ Πέτρου μέ θαυμαστό τρόπο άπό τόν άγγελο. Ό Πέτρος πήγε στό σπίτι πού ήταν μαζεμένοι καί τούς βρήκε νά προσεύχονται (Πραξ. 12ο κεφ.). δ) Μήπως θυμάστε τί έγινε μέ τή φυλάκιση τοΰ άπ. Παύλου στούς Φιλίππους; Ό ΓΙαϋλος καί ό Σίλας προσευχόντουσαν μέσα στή φυλακή. Ή άπάντηση ήρθε άμέσως. 'Έγινε σεισμός μέγας καί άνοιξαν οί πόρτες τών φυλακών (Πραξ. 16,16 καί έξής). 6. Πάντες δε οί πιστεύοντες ήσαν έπί τό αύτό καί είχαν άπαντα κοινά". Πίστη καί κοινοκτημοσύνη. Ποιά σημασία έχουν γιά τόν χριστιανό τά δυό αύτά στοιχεία; Χρειάζεται ή πίστη; Χρειάζεται νά τά έχουμε όλα κοινά; (Χωρίς πίστη δέν μπορεί νά ύπάρξει χριστιανός. Ή πρώτη λέξη πού λέμε όταν βαπτιζόμαστε είναι "Πιστεύω εις ένα Θεόν... κ.λ.π." Οί πρώτοι χριστιανοί είχαν πίστη ζωντανή. Γι' αύτό δέν φοβόντουσαν ούτε διωγμούς, οϋτε μαρτύρια, οϋτε ειρωνείες, οϋτε τά παρόμοια. Μέ τή δύναμη της πίστεως τά περιφρονούσαν όλα καί προχωρούσαν μπροστά. Τήν ϊδια μεγάλη, ζωντανή καί άποφασιστική πίστη πρέπει νά έχουμε καί μείς άν θέλουμε νά λεγόμαστε καί νά είμαστε χριστιανοί. Αύτό τό έχουμε πει πολλές φορές. Πίστη λοιπόν δυνατή άλλά καί φιλάνθρωπο αισθήματα. Όσα άγαθά μάς δίνει ό Θεός δέν είναι άποκλειστικά δικά μας. Πρέπει νά τά άπολαμβάνουμε μαζί μέ τούς άλλους. Καί πρέπει αύτό νά τό συνηθίσουμε άπό τώρα, άπό τήν μικρή ήλικία. Νά είμαστε πρόθυμοι νά μοιραζόμαστε μέ τούς άλλους όσα πιό πολλά μπορούμε. Νά μήν τά άπολαμβάνουμε έγωϊστικά μόνοι μας. Νά μοιραστούμε τό ποδήλατο μας, τά παιχνίδια μας, τά βιβλία μας, τά γλυκά μας. Είναι μεγάλο πράγμα αύτό. Ή κατασκή¬νωση είναι μιά θαυμάσια εύκαιρία γιατί εκεί είναι όλα κοινά). 7. Κάθε μέρα συγκεντρώνονταν μέ ομοψυχία στό ναό Δοξολογούσαν τον Θεό καί ολος ό κόσμος τούς έκτιμοϋσε Χαρακτηριστικό τών πρώτων χριστιανών ή λατρεία του Θεοϋ. Βλέπουμε δηλαδή έδώ ότι ή ζωή τών πρώτων χριστιανών ήταν μιά καθημερινή λατρεία τοΰ Θεού. Έσεΐς τί έχετε ακούσει, τί ξέρετε άπό τό σχολείο σας γιά τή Λατρεία τών πρώτων χριστιανών; Που μαζεύονταν οί πρώτοι χριστιανοί; Κάθε πότε; Τί ξέρουν γιά τίς Κατακόμβες; Κάθε πότε κοινωνούσαν; Οί πρώτοι χριστιανοί δέν είχαν ναούς. Στήν άρχή μαζευόντουσαν στό ναό τών Ιεροσολύμων. Μετά σέ διάφορα σπίτια όπου άκουγαν τούς άποστόλους, υμνούσαν τό Θεό καί περίπου κάθε μέρα κοινωνούσαν τό Σώμα καί τό Αΐμα τοΰ Κυρίου. Οί συνάξεις τους αύτές ήταν ζωντανές. Είχαν τή χάρη τοϋ Αγίου Πνεύματος. 'Έψελναν όλοι μαζί. Διάβαζαν τήν Αγ. Γραφή καί ιδιαίτερα τούς Ψαλμούς. Αργότερα είχαν τίς Κατακόμβες. 'Έτρεχαν στίς Κατακόμβες νά λατρεύσουν τόν Κύριο έστω καί άν κινδύνευε ή ζωή τους κ.λ.π.). Αύτό τό τελευταίο χαρακτηριστικό τής ζωής τών πρώτων χριστιανών πού ήταν ή Λατρεία, ποιά σημασία έχει γιά τή δική μας ζωή σήμερα; Ή ζωή τών σημερινών χριστιανών αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες όπως καί ή ζωή τών πρώτων χριστιανών. Τούς κορόιδευαν όπως καί τώρα. Τούς άπειλοΰσαν όπως καί τώρα. Κινδύνευαν άπό τήν είδωλολατρεία, όπως καί οί σημερινοί νέοι πού επηρεάζονται άπό τά σύγχρονα είδωλα: Σπόρ, χρήμα, ποικίλοι άστέρες κινηματογράφου, ποδοσφαίρου, τραγουδιού κ.λ.π. Σέ όλους αύτούς τούς κινδύνους καί τούς πειρασμούς ή καλύτερη άπάντηση είναι: Ζωντανή συμμετοχή στή Θεία Λατρεία. Κλείσιμο: Είπαμε πολλά σήμερα γιά τούς πρώτους χριστιανούς, πού ήταν πρώτοι δχι μόνο χρονικά άλλά καί ποιοτικά. Φυσικά όλα αύτά τά ε'ίπαμε όχι γιά νά κάνουμε ιστορία, άλλά γιά νά τούς μιμηθούμε καί μεϊς στή ζωή μας. Γιατί οί πρώτοι χριστιανοί εΐναι τά μεγάλα πρότυπα καί ύποδείγματά μας. Γι' αύτό πρέπει νά τούς θαυμάζουμε. Γιατί συνήθως αύτούς πού θαυμάζουμε τούς έχουμε γιά ιδανικά μας. Πες μου ποιό είναι τό ιδανικό σου νά σοΰ π<£) τί θά γίνεις. Τά ίνδάλματά μας λοιπόν εΐναι οί πρώτοι χριστιανοί. Ή χριστιανική τους ιδιότητα ήταν ζωντανή. Δέν ύπολόγισαν τή γνώμη τοϋ κόσμου, δέν έπηρεάζονταν άπό τό τί έλεγαν οί άλλοι γι' αύτούς, οϋτε άπό τίς άπειλές τους, άπό τίς ειρωνείες τους ή άπό ό,τιδήποτε άλλο. Θεωρούσαν τόν έαυτό τους μακάριο καί εύτυχισμένο έπειδή ήταν χριστιανοί. Γι' αύτό καί μεϊς ποτέ δέν πρέπει νά διστάζουμε νά λέμε δτι είμαστε χριστιανοί. Νά είμαστε ζωντανοί χριστιανοί σύμφωνα μέ τό παράδειγμα τών πρώτων χριστιανών, καί νά έφαρμό- ζουμε δλα τά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γιά τά όποια μιλήσαμε σήμερα. Σύνθημά μας λοιπόν: Στά ίχνη καί τό παράδειγμα τών πρώτων χριστιανών.