Η πόλη ζει | τ.75 by Η Πόλη Ζει

STREET

PRESS 75//04-20

ι ο π ω ρ θ n a Menoyme

ευχοσ

ενα ειδικο τ

μέχρι να σφίξουμε ξανά τα χέρια... Σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα αγωνίζεται και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού COVID-19 και την καταπολέμησή του. Γιατροί, νοσηλευτές και όλοι όσοι εργαζόμαστε στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας δίνουμε τον αγώνα μας με την ελπίδα να βγούμε νικητές. Δώστε μας χρόνο να κερδίσουμε μια δύσκολη μάχη! ΜΕ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ & ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ τις ευπαθείς ομάδες ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα τα καταφέρουμε!

...ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ

Αθήνα (έναντι Πολυτεχνείου) Πατησίων 49, Αθήνα 10433

210 52 22 500

210 52 42 970

Άνω Πατήσια (πλησίον σταθμού ΗΣΑΠ) Πατησίων 345, Αθήνα 11144

info@medpap.gr

www.medpap.gr

www.ipolizei.gr

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

Editorial

75//03-20

ΜένουΜέ άνθρωποι

Περιεχόμενα

Μέσα στις πιο δύσκολες στιγμές, καταφέραμε να βγάλουμε αυτό το τεύχος. Δεν καταφέραμε να το έχουμε και σε χαρτί, όπως θα θέλαμε. Το πρόβλημα της διανομής ήταν ανυπέρβλητο. Το ξεφυλλίζετε στο διαδίκτυο, το ξέρω πως δεν είναι το ίδιο. Ίδια είναι όμως η διάθεση να επικοινωνούμε, να παρουσιάζουμε θέματα και απόψεις -συχνά αντικρουόμενες. Επίσης, να προσεγγίζουμε τη ζοφερή πραγματικότητα με σοβαρότητα, αλλά και αισιοδοξία. Στο εξώφυλλο, εκτός από το ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ, υπάρχει και το ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Δεν είναι μικρό αυτό το στοίχημα. Το να συνεχίσουμε να ζούμε, να ελπίζουμε, να βάζουμε πλάτη στα δύσκολα, να συγκροτούμαστε ως πολίτες και ως κοινωνία είναι η απάντηση στην ανθρωπιστική-υγειονομική κρίση. Την οικονομική διάσταση θα τη δούμε μετά. Έτσι είναι η σειρά των πραγμάτων... Μέσα από όλα όσα ζούμε, η συζήτηση έχει ανοίξει για πολλά σημαντικά ζητήματα. Για τον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας, για τον τρόπο που ζούμε, παράγουμε και καταναλώνουμε, για τη σχέση του ανθρώπου με την φύση, για την αξία μικρών καθημερινών πραγμάτων, για τη σχετικότητα της οικονομικής ευμάρειας, για ευθύνες κλπ. κλπ. Έτσι γίνεται πάντα μετά από καταστροφές. Θρυμματίζεται η αλαζονεία του ανθρώπου, αποκαλύπτεται η αυτοκαταστροφική του τάση. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Ακούγεται κάπως δραματικό, αλλά μήπως δεν είχε κάτι δραματικό και αυτό που είχαμε; Αυτά θα συζητηθούν όλο το επόμενο διάστημα. Κάποια παρουσιάζονται μέσα από τις σελίδες αυτού του εντύπου. Πολλά περισσότερα κείμενα, απόψεις και θέματα ανεβαίνουν καθημερινά στην ιστοσελίδα μας ipolizei.gr. Με σεβασμό στις στιγμές και στον αναγνώστη (το χρήστη κάπως δεν κολλάει...), με αποφυγή fake news και παραπλανητικών τίτλων, με φρέσκες ιδέες, γνώμες και συνεντεύξεις. Θέλω να ευχαριστήσω τους εργαζόμενούς μας που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, αλλά και όλους όσοι έγραψαν και συμμετείχαν σε αυτήν την έκδοση. ΟλΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑλΑ.

ΣΚΕΨΕΙΣ Ένα τεράστιο γιατί πλανιέται πάνω από τον πλανήτη

ΕΝΑ ΣΚΙΤΣΟ

ΠΈΝΤΕ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Κοινωνία με συνοχή ή σε πανικό;

Σου λείπει τώρα η αγκαλιά ε;

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Σταύρος Μπουγκάς “H ψυχολογική διαχείριση …της εποχής του κορονοϊού”

Γράφουν οι _ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘηΣ _ ΒΑΣΙληΣ ΣΤΟϊλΟΠΟΥλΟΣ _ UMberto Davoli _ ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ _ λΥΔΑ ΞΥΔΙΑ _ ΣΟΝΙΑ ΧΑϊΜΑΝΤΑ

Yγ. Ιδιαίτερη φροντίδα στα παιδιά, στους ηλικιωμένους και τα αδέσποτα. Μην βλέπετε πολλή τηλεόραση, τρομοκρατεί και πανικοβάλλει. Και εσείς στα κανάλια, κόφτε το λίγο! Προς ιντερνετικούς φασαριόζους, όταν φοβόμαστε δεν κάνουμε επίθεση, ζητάμε βοήθεια! Καμιά ανοχή σε αισχροκέρδεια και φιλοτομαρισμό! Ειδικά τώρα, αποτελεί Ύβρη!

_ ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΟΥΓΚΑΣ _ ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΒΟλΟΣ _ ΧΡηΣΤΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΟΠΟΥλΟΣ _ ΜΑΡΙΝΑ ΡηΓΟΥ _ ΑλΕΞηΣ ΜηΤΣΟΤΑΚηΣ _ ΣΤΕφΑΝΙΑ ΤΣΟλΑΚη _ ΣΕΡΓΙΟΣ ΜΟΣΧΟΝΑΣ _ ΒΑΣΙληΣ ΞΥΔΙΑΣ _ ΔηΜηΤΡηΣ ΠΡΟΥΣΑληΣ _ ΒΑΓΓΕληΣ ΝΙΚΟλΑϊΔηΣ _ ΠΕΡΣΑ ΔΡΑΚΟΥ _ ΣΠΥΡΟΣ ΑΠΟΣΤΟλΟΠΟΥλΟΣ _ ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡΑΚΑΚη _ ΜΑΚηΣ ΔΙΟΓΟΣ _ ΝΙΚΟλΕΤΤΑ ΒηΚΟΥ _ ΜΑΝΤΩ ΒλΑΧΟΥ _ ΠΑΝΤΕληΣ ΑΜΠΑΖηΣ _ ΑΝΝΑ ΣΤΑϊΚΟΥ _ ΘΑΝΑΣηΣ ΒΕΜΠΟΣ _ λΕΑΝΔΡΟΣ ΣλΑΒηΣ _ ΝΤΑΙΖη ΝΤΑΚΟΥ

48 49

Για ‘σένα που αύριο θα πας στη δουλειά

ΠΑρΑΜΥΘΙ Κάνω αυτό που μου αναλογεί

ΤΕΣΣΕρΑ ΚΛΙΚ στους δρόμους της ΑΠΟΨΗ Αθήνας πριν την καθολική Το νου μας στον Corona απαγόρευση κυκλοφορίας. για να ξαναπιούμε όλοι μαζί Corona!

Ο κορωνοϊός πρωταγωνιστής στα graffiti όλου του κόσμου

Ένας πραγματικός παραμυθάς του Μεσαίωνα: ο Βοκκάκιος και ο «Μαύρος Θάνατος»

ΠΑΣχΑ ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ρωτώντας τι είναι ζωή

Συζητώντας με τα παιδιά για τον κορωνοϊό

ΜΑΓΕΙρΙΚΗ Τρεις Συνταγές για όλη την Οικογένεια

Όμως Πάσχα χωρίς τσουρέλι δεν γίνεται

ΑΠΟΨΗ Σπιτίσιες αναζητήσεις

ΑΠΟΨΗ Όχι άλλο Κράξιμο!

ΑΠΟΨΗ Η «αναισθησία» της ΔΟΕ

ΑΠΟΨΗ Τι θυμάστε από το 2010 στο 2020;

ΕΙΣΑΙ κοΜΑDΟ Κορονοϊός στα χρόνια του Instagram

Η ΨΥχΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Μένω σπίτι

ΑΠΟΨΗ Σχόλια περί ιού νο2

ΑΠΟΨΗ Τέσσερις κάπως επικίνδυνοι συμπολίτες μας

ΔΙΠΛΗ ΓΩΝΙΑ ΛΗΨΗΣ

ΣΤΑΥρΟΛΕΞΟ ΤΙ ΛΕΝΕ Τ’ ΑΣΤρΑ

Πράξεις Αλληλεγγύης την εποχή του κορωνοϊού

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ένα τεράστιο γιατί πλανιέται πάνω από τον πλανήτη

Χ ΡΥ Σ Α Ν Θ Ο Σ ΞΑΝ Θ ΗΣ Βλέπω λίγες ευτυχώς ιντερνετικές συγκρούσεις γύρω από στιγ-

τον πιτσιρικά, τον απέναντι- αλλά να θέσουμε ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ

μές της δύσκολης καθημερινότητας μας. Εύκολο να πάρεις μέρος

ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ;

σε όλα αυτά. Π.χ. χειροκροτάμε στα μπαλκόνια αυτούς που λίγο

Ο τρόπος που παράγουμε, καταναλώνουμε, επιβιώνουμε, ζούμε και

καιρό πριν, όταν απεργούσαν για την δημόσια υγεία τους βρίζαμε

αναπαραγόμαστε είναι ένας τεράστιος ιός στο σώμα όλης της αν-

σαν κάστα και βολεμένους. Τώρα υποκλινόμαστε μπροστά τους…

θρωπότητας. Ο βιασμός της φύσης, αλλά και του πυρήνα του Ανθρώ-

Τι νόημα έχει να μπούμε σε έναν τέτοιο ανταρτοπόλεμο αυτήν την

που, το κυνηγητό του κέρδους με όποιον τρόπο, η αποξένωση του

στιγμή; Κατά την προσωπική μου γνώμη, κανένα. Μόνο φασαρία

ανθρώπου από την φύση, από τον διπλανό του, αλλά και από τον ίδιο

μπορεί να φέρει κάτι τέτοιο.

του τον εαυτό. Αυτά ήταν η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ προ κορονοϊού. Ενώ δεν είναι ώρα λοιπόν για φασαρίες και τσαμπουκάδες, είναι

Ο φίλος μου ο Ουμπέρτο καυτηριάζει τη “συλλογικότητα των μπαλ-

ώρα για να αναλογιστούμε το ΓΙΑΤΙ! Υ.γ. Έπρεπε να έρθει η πανδη-

κονιών” και λέει το πολύ απλό. “Μέχρι τώρα δε ξέραμε ποιος μένει δί-

μία για να δούμε πώς “λεφτά υπάρχουν”;

πλα μας, τώρα στα δύσκολα φοράμε ένα δήθεν κουστούμι και χειροκροτάμε, θεατές σε ένα πόλεμο που έχει ξεσπάσει εδώ και καιρό…”

Είμαστε υπέρ όλων των εκδηλώσεων αλληλεγγύης, στήριξης και ανύψωσης του ηθικού. Δεν κρίνουμε ποιος και γιατί το κάνει, τι έκανε

Τα ακούω όλα αυτά με ενδιαφέρον, πικρό ενδιαφέρον, μιας και

πιο πριν κλπ. Μπλοκάρουμε όλες τις βίαιες τοποθετήσεις, προϊόν

είναι πικρές αλήθειες.

πανικού και άκρατου εγωισμού. Προσπαθούμε να βγάλουμε τεύχος

Όμως, η ανθρωπότητα γίνεται καλύτερη μετά από καταστροφές.

με κύριο θέμα ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΣΥΝΟΧΗ Η’ ΣΕ ΠΑΝΙΚΟ; Αν δεν τα

Ανάμεσα από δύο παγκόσμιους πολέμους ή ανάμεσα από μεγάλες

καταφέρουμε, θα το βγάλουμε διαδικτυακά. Μπορεί να ζητήσουμε

ανθρωπιστικές καταστροφές. Σε στιγμές κρίσεις, υπάρχει μια επα-

και την στήριξή σας. Ενισχύουμε το site μας με κείμενα, συνεντεύ-

νατοποθέτηση του ατόμου απέναντι στον εαυτό του, στις ιδέες, στην

ξεις, χαλαρωτικές πινελιές, απόψεις που να κρατούν μια ανθρώπινη

κοινωνία, στις αξίες της ζωής. Μετά από λίγο ξεχνιόμαστε… Μέχρι να

στάση σε όλη τη φάση.

ξαναπληρώσουμε το αντίτιμο. Ξανά και ξανά. Όλο και πιο οδυνηρά. Ποτέ δεν ξέρεις, σαν ανθρωπότητα, εάν θα ‘χεις ακόμα μία ευκαιρία.

Προσπαθούμε να διατηρήσουμε τις θέσεις εργασίας και να μην ανα-

Και αυτό, όσο να ‘ναι, σου δημιουργεί ένα σοκ.

στείλουμε τη λειτουργία μας. Πάνω απ’όλα όμως, η υγεία των ανθρώπων.

Χτες, ο πρωθυπουργός της χώρας είπε κάτι που πριν λίγο καιρό ακουγόταν γραφικό. Οι ανθρώπινες ζωές πάνω από την οικονομία. Είναι

Η Πόλη ζει

αντιφατικό. Τόσο ανθρώπινο, μα τόσο μακρινό λίγους μήνες πριν.

Όλα θα πάνε καλά!

Δεν τον κατηγορώ για υποκρισία. Δεν τον κατηγορώ για τίποτα σαν άτομο. Δεν έχει νόημα… Ξέρω πως μερικοί θα πουν πως δεν είναι η στιγμή, αλλά εγώ δεν συμφωνώ. Τώρα είναι η στιγμή-όχι να βρίσουμε τον μπαλκονάτο,

ΣΚΕΨΕΙΣ

Β ΑΓΓΕΛΗΣ , ΜΑΡΙ Α, Δ ΕΣΠΟ Ι Ν Α Π ΑΙΔΩ Ν ΑΓ ΛΑΪ Α Κ Υ Ρ Ι Α Κ ΟΥ

❝

Βρισκόμαστε στη 2η εβδομάδα της πανδημίας από τον covid-19. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Όμως τώρα, Είναι ώρα προσωπικής ευθύνης και πειθαρχίας. Μένουμε στο σπίτι μας για να προστατεύσουμε όσους το έχουν ανάγκη! Είναι ώρα μάχης για τους υγειονομικούς. Να σταθούμε δίπλα, με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουμε, για να μείνει ο λαός μας όρθιος! Είναι τέλος ώρα αναστοχασμού. Για τον καθένα και όλους μαζί! ΥΓ: Μετά το τέλος της πανδημίας, με την κοινωνία όρθια, θα έρθουν οι ευθύνες και τα συμπεράσματα! Κάνουμε υπομονή! Μένουμε σπίτι! Θα νικήσουμε, όλοι μαζί!

ΣΚΕΨΕΙΣ

ΑΓΓΕΛΙ ΚΗ ΔΗΜΑ Κ Η ΦΑΡΜΑΚΟ Π Ο Ι Ο Σ

❝

Φοβάμαι και εγώ, για τους δικούς μου ανθρώπους κυρίως. Και μην κλείσουμε, αν κολλήσει κάποιος από εμάς και μείνει ο κόσμος ακάλυπτος. Όμως, πρώτη φορά νιώθω τόσο χρήσιμη και ότι, όντως, επιτελώ κοινωνικό έργο. Θέλω να πω σε όλους να μην πανικοβάλλονται για τα φάρμακα και να μην ψωνίζουν μαζικά. Υπάρχει επάρκεια, καθώς οι φαρμακευτικές εταιρίες λειτουργούν κανονικά. Τις ελλείψεις τις δημιουργούμε εμείς όταν ψωνίζουμε ακατάσχετα και δεν σκεφτόμαστε το κοινό καλό!

ΣΚΕΨΕΙΣ

Έκτακτη ανάγκη

UMBERTO DAVOLI Τελικά έκτακτα μέτρα και για την Ελλάδα. Όπως και στην Ιταλία,

Αν είναι “έκτακτη ανάγκη” η εγκληματικότητα μπορεί η κυβέρνηση

Γαλλία, Ισπανία, κ.τ.λ., δεν θα μπορούσε και εδώ να μην εφαρμο-

να μας παρακολουθεί με κάμερες και drones και να μας απαγορεύει

στούν αυστηρά μέτρα εναντίον της κυκλοφορίας, της ελευθερίας

να βγούμε μετά από τις οχτώ το βράδυ. Αν είναι “έκτακτη ανάγκη”

και, ας μην το ξεχνάμε, εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

το μεταναστευτικό μπορεί ο στρατός να χτίσει φράχτες στα σύνορα και να πυροβολεί τους πρόσφυγες που προσπαθούν να περάσουν. Αν είναι “έκτακτη ανάγκη” η τρομοκρατία μπορεί η αστυνομία να πα-

Θα μου πεις: “Τι θα έπρεπε να κάνει μια κυβέρνηση μπροστά σε μια

ρακολουθεί τα τηλέφωνα μας και να μας κάνει tracking στα social.

τέτοια συγκυρία;” Πώς να προστατεύσει τους πολίτες και να ξαναφέ-

Αν είναι “έκτακτη ανάγκη” η οικονομική κρίση μπορούν οι αρχές να

ρει την κατάσταση στην κανονικότητα; Θα μου πεις: “Τέτοιου είδους

ακυρώσουν το δικαίωμα της απεργίας και να απαγορεύουν τις δια-

καταστάσεις δεν είναι καθημερινές, είναι καταστάσεις έκτακτης

δηλώσεις κ.τ.λ.

ανάγκης. Εδώ πρέπει να παραχωρούμε στις αρχές το δικαίωμα για ειδικές παρεμβάσεις, έστω και να περιορίζουν την ατομική ελευ-

Υπερβάλλω; Μπορεί! Αλλά μην ξινίζετε αν στην επόμενη έξαρ-

θερία, έστω και να είναι αντισυνταγματικές.

ση AIDS η απάντηση της κυβέρνησης θα είναι “απαγορεύεται το πήδημα“. Μην ξαφνιάζεστε αν στην επόμενη επιδημία από SARS θα

Έχεις δίκιο, βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση επειδή έχουνε δι-

σας αναγκάζουν να φοράτε βραχιόλι όπως οι φυλακισμένοι και να

αλύσει την δημόσια υγεία. Δεν υπάρχουν κρεβάτια, δεν υπάρχουν

παρουσιάζεστε στο τμήμα (νοσοκομειακό;) κάθε μέρα σε συγκεκρι-

γιατροί, δεν υπάρχουν εντατικές μονάδες … αλλά είναι αυτή η στιγμή

μένη ώρα.

να το συζητήσουμε; Μην διαμαρτυρηθείτε αν στην επόμενη υποψία μιας καινούριας αρΣίγουρα πολλά από τα μέτρα που μας επιβάλλουν είναι ανούσια ή

ρώστιας θα σας “τσιπάρουνε” με κάποιο “βιομετρητή” που θα ενημε-

λανθασμένα … αλλά τι θες να γίνει… μέσα στη φούρια; Και οι αι-

ρώνει συνεχόμενα έναν επεξεργαστή από “big data” δηλώνοντας την

τίες που φέρνουν τέτοιου είδους αρρώστιες είναι οπωσδήποτε απο-

κατάσταση της υγείας μας …

τέλεσμα ενός λανθασμένου τρόπου λειτουργίας του μπίζνες που, για να επιτρέπει το maximum κέρδος σε μερικούς, παίζει με την υγεία

Και η ατομική ελευθερία;

όλων μας… αλλά και αυτό καλό είναι να το διαπραγματευτούμε κά-

Μια ζωή νόμιζα ότι ήταν η βάση όλων των αρχών και όλων των δι-

ποια άλλη στιγμή.

καιωμάτων. Δεν πειράζει ας την θυσιάσουμε και να παραχωρήσουμε τον έλεγχο των πράξεων μας σε ένα ανώτερο θεσμό. Στην περίπτωση

Δεκτά όλα αυτά και όμως αναρωτιέμαι: αν ένας καταστροφικός

όμως που θα βγείτε και εσείς στα μπαλκόνια να τραγουδήσετε ας

χειρισμός των πραγμάτων, είτε στοχευμένος, είτε απλά επιπόλαιος

αποφύγετε το ξεπερασμένο σλόγκαν “ελευθερία ή θάνατος“.

μας αναγκάζει να αντιμετωπίζουμε πάντα και περισσότερες κατα-

Ας βρείτε κάτι άλλο με το ίδιο νούμερο συλλαβών… ίσα ίσα για να

στάσεις σαν “καταστάσεις έκτακτης ανάγκης“, δίνοντας δικαιώμα-

μην αλλάξουμε την σημαία.

τα σε ύπουλες και νοθευμένες κυβερνήσεις να καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αρχές της δημοκρατίας, πού πρέπει να μετακινήσουμε τα όρια της ανοχής μας και μέχρι ποιο σημείο πρέπει να θεωρούμε κοινωνική υποχρέωση να πληγώσουμε την ατομική αξιοπρέπειά μας και να παραχωρήσουμε σε άλλους τον πλήρη έλεγχο της δικιά μας ζωής;

ΣΚΕΨΕΙΣ

ΑΝΑΣ ΤΑΣ Ι Α Σ. ΥΠ ΑΛΛΗ ΛΟ Σ ΦΟ Υ ΡΝΟΥ

❝

Εύχομαι ο κόσμος να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Να μείνει σπίτι. Αυτό που ζούμε, είναι ένα είδος πολέμου, το παραδέχομαι. Αλλά πρέπει να ηρεμήσουμε με τις αγορές. Γίνεται υπερκατανάλωση. Τα προϊόντα χαλάνε και λήγουν. Επίσης, οι εργαζόμενοι ταλαιπωρούνται πολύ. Ενώ, το μήνυμα που θέλει να περάσει η πολιτεία είναι ότι πρέπει να προστατευτούμε. Όχι να συμπεριφερόμαστε με πανικό και το μυαλό μας να τρέχει σε σενάρια πείνας.

15 Αυγούστου 2020

ΣΚΕΨΕΙΣ

(Άλλο) ένα φουτουριστικό διήγημα φαντασίας. Ή και όχι

Α Ν ΤΑ ΚΟ Υ ΓΙΑ από:

Anta K.

Όσο για το Θάνο; Περνάμε φανταστικά! Γνωριστήκαμε στην πιο

προς:

Eleni Nika

λάθος περίοδο, αλλά αυτό τελικά μας ένωσε. Ο απόλυτος έρωτας

ημερομηνία:

15 Αυγούστου 2020, 12:51 μ.μ.

και σεξ όλη την ώρα! Χεράκι χεράκι στην Πλάκα, θερινό σινεμαδάκι,

θέμα:

Re: τι γίνεται, θα έρθεις τελικά;

βόλτες με τη μηχανή στην Αθήνα και μετά σπίτι του. Ήμουν σίγουρη

εστάλη από:

gmail.com

το Μάρτιο, με το που έκλεισαν τα πάντα, ότι αυτό το ειδύλλιο θα

υπεγράφη από: gmail.com

τέλειωνε με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά τελικά όχι! Ήμασταν κλεισμένοι ο καθένας σπίτι του και μιλούσαμε και κάναμε όνειρα για το

Φιλενάδα, δεν με βλέπω να έρχομαι. Πέραν του ότι λεφτά δεν περισσεύουν, αφού δεν πληρωνόμασταν λόγω της πρότερης καραντίνας, τόσον καιρό που κλείσαμε, δεν δικαιούμαι άδεια. Και τώρα να έρθω ένα Σ/Κ μόνο στη Ρώμη, δεν λέει καθόλου. Τι να κάνουμε, δεν είμαι η μόνη. Δεκαπενταύγουστος και όλη η Αθήνα είναι εδώ! Βέβαια, αυτό είναι καλό, γιατί βλέπω, όσους δεν έβλεπα τόσους μήνες! Καλά, μιλάμε για ποτά και κοκτεϊλάρες μέχρι το πρωί, έρχομαι δουλειά σερί, λες και είμαι 20! Χαχα! Τέτοια αστείρευτη ενέργεια! Και όχι μόνο εγώ! Όλος ο κόσμος είναι, όπως ήμασταν εμείς στην πενταήμερη στη Γ’ λυκείου: κάνουμε, λες και δεν είχαμε ξαναβγεί ποτέ στη ζωή μας! Για μπάνιο δεν πάω, οι παραλίες είναι τόσο πήχτρα, σαν τα στενά της Μυκόνου πέρσι τέτοιον καιρό. Όμως, όποτε δεν δουλεύω, βλέπω φίλους! Και είμαι τόσο χαρούμενη. Η Μαργαρίτα είναι έγκυος, το ίδιο και η Μικαέλα! Όμως, η Φωτεινή και η Μαρία χώρισαν, πώς αλλιώς να αντέξουν τόσον καιρό κλεισμένες μ’αυτούς μες στο σπίτι! Οι κρίσεις πανικού που με είχαν πιάσει τους τελευταίους μήνες, τώρα υποχωρούν αρκετά. Αλλά φαντάσου, ούτε αυτό δεν μπορούσε να με κρατήσει μέσα! Βέβαια, κουβαλάω ευλαβικά μάσκα, γάντια και αντισηπτικό στην τσάντα, για παν ενδεχόμενο.

πώς θα ήταν όταν βρισκόμαστε! Και τώρα αυτό που ζω ξεπερνά κάθε φαντασία και κάθε όνειρο! Και γενικά Λενιώ, νιώθω κάτι να έχει αλλάξει. Οι άνθρωποι είναι πιο ήρεμοι, γελάνε πιο συχνά, είναι πιο ευγενικοί, σε κοιτούν στα μάτια, σε ρωτάνε αν είσαι καλά και το ενδιαφέρον τους είναι αληθινό. Οι γειτονιές ξανάγιναν «γειτονιές»: ξέρεις λες καλημέρα, έχεις γνωρίσει το διπλανό σου - τόσον καιρό μέσα ή γύρω από το σπίτι - και είναι σα να είμαστε όλοι παρέα, γιαγιάδες, παππούδες, γονείς, νέοι, παιδάκια. Σαν κολλήσαμε άλλον ιό, όχι αυτόν του κορωνοϊού, αλλά αυτόν τον ιό που μετατρέπει το εγώ σε εμείς. Σαν να μην κοιτάει ο καθένας την παρτάρα του όπως πριν, αυτό θέλω να πω. Τι να πω, ελπίζω να κρατήσει. Ελπίζω να το θυμόμαστε αυτό σαν μάθημα και όχι σαν τιμωρία. Και φυσικά, ελπίζω να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο… Εσύ πώς είσαι; Γράψε τα νέα σου γιατί όπως κατάλαβες, δεν είμαι και πολύ σπίτι και αποτοξινώνομαι από το Ίντερνετ όσο μπορώ. Όμως, το mail σου θα το περιμένω. Και θα κανονίσω να έρθω Χριστούγεννα. Κι αυτή τη φορά το εννοώ!!! Φιλιά, Α.

ΣΚΕΨΕΙΣ

ΕΛΕΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛ Ι Α ΧΟΡ ΟΣ

❝

Χορεύουμε από τη ταράτσα μας! To Jazz at Home είναι ένα online δωρεάν πρότζεκτ από την Έλενα Ευαγγελία. Στο κανάλι της στο Youtube, η Έλενα, ανεβάζει 2 video τη μέρα. Το πρώτο είναι η ανάλυση μίας κίνησης από το βηματολόγιο του jazz χορού και το δεύτερο, μία χορογραφία που περιέχει μέσα το βήμα της ημέρας. Μπορείτε να πάρετε αυτά τα online μαθήματα, ακόμα και αν δεν έχετε ξαναχορέψει. Το challenge είναι να μάθετε 15 βήματα μέσα σε 15 ημέρες και να αυτοσχεδιάσετε στη Jazz μουσική που προτείνει η Έλενα. Η Έλενα διευθύνει τη σχολή χορού Jump n Jive στο Κουκάκι (www.jumpnjive.gr) ι και στο Π. Φάληρο και παραδίδει μαθήματα Jazz και Swing χορών όλο το χρόνο. Σας καλεί να μείνετε σε φόρμα μπαίνοντας σε αυτό τον υπέροχο vintage κόσμο. Τι λέτε; Χορεύουμε;

Ένα σκίτσο από την Λήδα Ξυδιά

Σχέδιο “καραντινας” νο3: Υπομονή!

Οι ημέρες της καραντίνας λειτούργησαν ευεργετικά για την έμπνευση των καλλιτεχνών. Οι ιστότοποι κατακλύζονται από προκλήσεις για διαφυγή από την πραγματικότητα με όχημα την τέχνη. Φιλοτέχνες έχουν πιάσει τα μολύβια, τα στυλό, τα πινέλα και αποδίδουν με τον μοναδικό του τρόπο ο καθένας την αίσθηση της κοινωνικής απομόνωσης, χρησιμοποιώντας την ως πρώτη ύλη –πηγή έμπνευσης- για τα έργα τους. Μία από αυτούς είναι και η Λήδα Ξυδιά

Δείτε περισσότερα στο facebook της: Λήδα Ξυδιά

www.arnos.gr

επιστολές Κοινωνία με συνοχή ή σε πανικό;

Είμαστε όλοι μέρος του προβλήματος αλλά και της λύσης

Σόνια Χαϊμαντά, Δημοσιογράφος

Σταύρος Μπουγκάς, Ψυχολόγος

Νίκος Μπόβολος, Writer

Χρήστος Γιακουμόπουλος, Galaxy 92 fm

Μαρίνα Ρήγου, Δημοσιογράφος

01 Ο Πανικός είναι κακός σύμβουλος; Ναι αλλά αυτόν είχαμε πάντα… Σόνια Χαϊμαντά, Δημοσιογράφος

Δεν χρειαζόταν, η πανδημία για να διαπιστώσουμε ότι η Κοινωνία πάσχει από σοβαρές κρίσεις πανικού. Ο κορονοϊός - και κάθε κορονοϊός στο μέλλον - που θα λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής του πανικού - απλώς το επιβεβαίωσε. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Αντι-λεξικό βρίσκει κανείς τη λέξη “Πανικός” σε δύο περιπτώσεις: Στο λεκτικό του φόβου για την απειλή της απώλειας της ζωής και της υγείας και στα Οικονομικά: Ο πανικός είναι συνώνυμο του κράχ. Ζούμε μια πρωτόγνωρη υγειονομική και οικονομική κρίση, με δεκάδες άγνωστους Χ: Το μέγεθός της, τη διάρκειά της και τις επιπτώσεις της. Προς το παρόν αποτιμάται σε χιλιάδες νεκρούς και σε κάποια τρις δολάρια για το 2020. Το χαλαρωμένο ορμέφυτο ένστικτο της αυτοσυντήρησής μας, οργανώνεται σα σπείρα, χτυπάει αλάρμ. Προς το παρόν δείχνει ότι το ένστικτο αυτό δεν είναι ασυμβίβαστο με την έννοια της συνοχής, οπότε ακόμη μπορούμε να πούμε ότι ο τίτλος σας μοιάζει, με ψευδοδίλλημα. Γιατί να μην έχω και πανικό και κοινωνική συνοχή μαζί; Ναι, αλλά για πόσο ακόμη; Η κρίση που περνάμε φαίνεται ότι αφορά μόνο την Υγεία και την Οικονομία. Όμως το δηλητήριο θα μπει παντού και θα αποκαλύψει πόσο τρωτοί είμαστε. Όλοι μιλούν για πόλεμο με “αόρατο εχθρό” και αρκετοί πολίτες λοξοκοιτούν σε έρευνες που υποστηρίζουν εναλλακτικές απόψεις από αυτές που θέτουν τα ΜΜΕ: Οι ορθολογιστές αγοράζουν την άποψη ότι “ο ιός ξέφυγε από το εργαστήριο”, οι σκεπτικιστές ότι “όλα γίνονται για το ασφαλιστικό” και οι techno freaks υποστηρίζουν ότι “έρχεται το ψηφιακό χρήμα και το block chain”. Υπάρχουν και οι θρησκόληπτοι που πιστεύουν ότι “ήρθε το τέλος του κόσμου” και οι νεομαρξιστές που θεωρούν ότι “η κρίση αποτελεί μηχανισμό αναδιανομής του χρήματος”. Τόσες πολλές απόψεις, τι συνεκτικό ιστό να “κεντήσουν” για μια κοινωνία - αράχνη; Ο ιός, ό,τι ευχολόγια και να διατυπώνονται, ήρθε να διχάσει και όχι να ενώσει (Δεν είναι δυνατόν να αλλάξουμε το DNA του Καταναλωτή μέσα μας): • προωθεί την ιδέα της απομόνωσης, του social distance, της τηλε-εργασίας, της καχυποψίας. • ξεσκεπάζει το έωλο οικονομικό σύστημα και το σαθρό οικοδόμημα της Υγείας που δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση.

υ.γ.

• αποδεκατίζει την οικονομία σε βάρος των ασθενέστερων, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και των ηλικιωμένων και ευπαθών ομάδων. • καταργεί ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες. Ακόμη ζούμε την πρώτη φάση της επέλασης του ιού. Δεν φαίνεται να διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό, αλλά στο χειρότερο σενάριο, θα το κάνει. Πολύ απλά γιατί δεν υφίσταται κοινωνικός ιστός, δεν έχουμε καλλιεργήσει σε κανένα “πολιτισμικό” εργαστήριο κοινωνικά αντισώματα στη χώρα που απεμπόλησε το πολιτισμό της, τις αξίες της αλληλεγγύης και Ηθικής, σε μια κοινωνία που αγνόησε την ιστορία της, ντράπηκε για τη γλώσσα της, κατάπιε αμάσητες τις συνήθειες άλλων λαών. Και τώρα τι; Τώρα προπηλακιζόμαστε στο σούπερ μάρκετ για το ποιος θα αδειάσει πρώτος τα ράφια με τα gel και τα χαρτιά υγείας (πόσο ειρωνικό σε έναν κόσμο “άρρωστο”, η λέξη υγεία να υπάρχει μόνο στα χαρτιά τουαλέτας!). Τώρα αγοράζουμε κρέας σαν να μην υπάρχει αύριο, “στοκάρουμε” Panadol, την ίδια ώρα που ασυνείδητα στοιβάζουμε στο SUV μας ηλικιωμένους, παιδιά και κατοικίδια και τρέχουμε να σωθούμε στο χωριό ή στη Μύκονο. Σε περιοχές που η ΜΕΘ αποτελεί μια παντελώς άγνωστη λέξη. Όμως και στην Αθήνα των 600 ΜΕΘ δεν ξέρουμε πως θα λειτουργήσουμε όταν χρειαστούμε μια από αυτές. Ποιο θα είναι το δίλημμα αν υπάρχει πληθώρα ανθρώπων σε σοβαρή κατάσταση; Ο άσημος 20χρονος (που δεν έζησε) ή ο ηλικιωμένος με “μπάρμπα από την Κορώνη;” που έφαγε τα ψωμιά του; Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι και οι δύο δεν μπορούν να σωθούν σε ένα σύστημα που ποντάρει στην Άμυνα και τις Τράπεζες και όχι στην ανθρώπινη ζωή και την πρόσληψη γιατρών που υπέκυψαν στο brain drain. Έπρεπε να τα είχαμε λύσει όλα αυτά πριν την πανδημία. Τώρα είναι αργά για δάκρυα. Αυτό σημαίνει οργανωμένη κοινωνία: Να σκέφτεται διαφορετικά από τις “μωρές παρθένες”. Όμως στη survival kit list μας έχουμε μόνο ανάγκες και επιθυμίες για τον εαυτό μας. Φαγητό, Χαρτί Υγείας, Netflix. Λίγοι κάνουν λίγα για τον Άλλον. Ποιος θα δάνειζε σήμερα; Ποιος θα πρόσφερε από τα τρόφιμά του; Ποιος θα φιλοξενούσε άστεγο; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Εκτός αν αυτός ο κορονοϊός είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Ο κορονοϊός αυτός “είναι μια κάποια λύσις”. Για να παραφράσουμε τον Καβάφη.

Ποιος θα πρόσφερε από τα τρόφιμά του; Ποιος θα φιλοξενούσε άστεγο; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Εκτός αν αυτός ο κορονοϊός είναι η τελευταία μας ευκαιρία.

02 Ο κόσμος όπως τον ξέραμε δεν υπάρχει πια Γράφει ο Σταύρος Μπουγκάς, Ψυχολόγος

Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας, αυτό που ζούμε τούτες τις μέρες, είναι πρωτόγνωρο. Είναι γεγονός ότι κανένας μας δεν έχει μνήμες από κάτι αντίστοιχο, με την ισπανική γρίπη του 1918 να είναι ό,τι πιο κοντά μας χρονικά. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι καλούμαστε όλοι μας σε κάθε σημείο αυτού του πλανήτη, όπου υπάρχουν άνθρωποι να διαχειριστούμε μια κατάσταση χωρίς ουσιαστική προηγούμενη εμπειρία. Και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο, οφείλουμε να ανακαλύψουμε τρόπους που θα μας επιτρέψουν όχι απλά να επιβιώσουμε, αλλά να ζήσουμε για όσο καιρό χρειαστεί με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχαμε συνηθίσει μέχρι πριν από λίγες μέρες. Βλέπω περισσότερες ταινίες και σειρές στην τηλεόραση πλέον και πιάνω, έστω και στιγμιαία, τον εαυτό μου να ξαφνιάζεται με συμπεριφορές που μέχρι χθες μου φαινόντουσαν απολύτως φυσιολογικές. Ένα φιλί, μια χειραψία, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας με θεατές, ένα πλάνο από μια συναυλία είναι σκηνές από έναν κόσμο που τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις και πιθανόν και τη στιγμή που κάποιος τις διαβάζει, δεν υπάρχει. Μάλλον θα υπάρξει ξανά, θέλω να πιστεύω, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον αλλά το ερώτημα που γεννάται είναι πόσο ίδιος και ταυτόχρονα πόσο διαφορετικός θα είναι τότε ο κόσμος μας; Μάλλον θα φιληθούμε ξανά, θα πιαστούμε χέριχέρι, θα αγκαλιαστούμε τραγουδώντας σε μια συναυλία, αλλά τι θα έχει συμβεί μέσα μας και γύρω μας εντωμεταξύ; Τι σημάδια στη μνήμη και την ψυχή μας θα έχει αφήσει αυτή η δοκιμασία; Διατηρούμε άραγε την επιλογή, έστω αυτή, να διαλέξουμε εμείς τι θα έχουμε να θυμόμαστε όταν όλο αυτό θα έχει τελειώσει; Οι μέρες που ακολουθούν ακούω ότι θα είναι ακόμη πιο δύσκολες, ακόμη πιο σκληρές. Έχουμε την επιλογή ν’ αφήσουμε τους μεγαλύτερους φόβους μας να μας κυριεύσουν και να μας μετατρέψουν σε αγρίμια. Ισχύει ότι ο φόβος, το κατ’ εξοχήν και κυρίαρχο συναίσθημα των ζώων, είναι αυτό που τα προφυλάσσει από τους κινδύνους και τους σώζει τη ζωή. Στην περίπτωση όμως του ανθρώπου, ο φόβος, όταν μετατρέπεται σε πανικό, οδηγεί σε απίστευτες τραγωδίες και στην ακύρωση κάθε συστατικού

υ.γ.

στοιχείου της ανθρώπινης ταυτότητάς μας. Θα αφήσουμε όντως λοιπόν να μας συμβεί αυτό; Έχουμε τη δύναμη και το σθένος να αντισταθούμε στην αρχέγονη παρόρμησή μας; Γιατί έχουμε και μια άλλη επιλογή. Μπορούμε να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλο, να εμπιστευτούμε το διπλανό μας, το συνάνθρωπό μας. Να στηρίξουμε και να στηριχθούμε. Να προσφέρουμε, να βοηθήσουμε, να διευκολύνουμε, να συμμορφωθούμε όπου χρειάζεται, να σεβαστούμε, να συνεργαστούμε, να συντροφεύσουμε, να παρηγορήσουμε. Ακούγονται πολλά όλα αυτά και κουραστικά. Και μάλλον είναι. Όμως είναι η δουλειά που έχουμε να κάνουμε ούτως ή άλλως το διάστημα που έρχεται. Είναι όμως και μια δουλειά που έχουν να κάνουν και οι άλλοι για μας και ταυτόχρονα μια δουλειά που έχουμε να κάνουμε εμείς για τον ίδιο μας τον εαυτό. Και φυσικά και πάνω απ’ όλα είναι μια δουλειά που κάποια στιγμή επιτέλους πρέπει να μάθουμε να την κάνουμε, όχι μόνο όταν βρισκόμαστε με το μαχαίρι στο λαιμό, αλλά και σε «ειρηνικές» περιόδους. Κάποιοι από μας πιστεύουν ότι είναι απλά μια δύσκολη περίοδος που σε λίγες εβδομάδες ή σε λίγους μήνες θα την έχουμε αφήσει πίσω μας για να συνεχίσουμε να ζούμε όπως ζούσαμε. Πολύ φοβάμαι ότι θα απογοητευτούν. Σε ψυχολογικό επίπεδο, η (σε ότι έχει να κάνει με τη χώρα μας) δεκαετής κρίση θα μοιάζει με την προπαίδεια του «2» σε σύγκριση με τις πολυωνυμικές εξισώσεις που θα κλιθούμε να λύσουμε στο μέλλον. Και, είναι σίγουρο αυτό, δε θα αφορούν μόνο τη δική μας γειτονιά αλλά ολόκληρη την παγκοσμιοποιημένη πόλη μας που μάθαμε να λέμε Γη. Οι προκλήσεις είναι μπροστά μας. Η αποτροπή των ολέθριων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής ίσως είναι το επόμενο μεγάλο μας στοίχημα. Θα το αντιμετωπίσουμε ο καθένας μόνος του ή όλοι μαζί; Η πανδημία του κορωνοϊού είναι μια καλή άσκηση ετοιμότητας για το πώς θα επιλέξουμε να συμπεριφερθούμε. Με πανικό ή με συνοχή; Οφείλουμε να αποφασίσουμε άμεσα γιατί νομίζω ότι ο κόσμος όπως τον ξέραμε δεν υπάρχει πια και ήδη διανύουμε τις πρώτες ώρες ενός καινούργιου.

Οι προκλήσεις είναι μπροστά μας. Η αποτροπή των ολέθριων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής ίσως είναι το επόμενο μεγάλο μας στοίχημα. Θα το αντιμετωπίσουμε ο καθένας μόνος του ή όλοι μαζί;

03 “Στις Αντιθέσεις είναι η Γοητεία” Γράφει ο Νίκος Μπόβολος, Writer

Η κοινωνία της οποίας αποτελούμε μέλη, ίσως να μην σφύζει συνοχής, ίσως να μη μοιάζει με ένα κατάλευκο πανάκριβο μάρμαρο που θα έβαζε κάποιος αρχιτέκτονας σε ένα επιβλητικό νέο κτήριο. Μάλλον μοιάζει περισσότερο με αυτά τα “πιτσιλωτά” που λένε οι μαρμαράδες και είναι σαφώς φθηνότερα και λιγότερο εντυπωσιακά. Δεν θεωρώ ότι αυτός είναι λόγος αυτή η κοινωνία να βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Ή τέλος πάντων, δεν θεωρώ ότι αυτός είναι ικανός λόγος για να πανικοβάλλεται η πλειοψηφία των ατόμων. Η έννοια της κοινωνικής συνοχής αποδίδει την ποιότητα των σχέσεων που έχει αναπτυχθεί μεταξύ των μελών ή ομάδων μιας κοινωνίας. Η δική μου κοσμοθεωρία θα επιθυμούσε αυτές ακριβώς τις σχέσεις να βρίσκονται σε συνεχή κόντρα προς όφελος των πολλών. Θα προτιμούσα αυτή η συνοχή να εμφανίζει συνεχώς νέα ρήγματα. Σε μια κοινωνία δεν είμαστε όλοι ίδιοι (ευτυχώς), δεν είμαστε όλοι ίσοι (δυστυχώς) και ως εκ τούτου δεν γίνεται αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει δύο ή και περισσότερα μέλη να συνυπάρχουν αρμονικά την ίδια στιγμή που τα συμφέροντά τους είναι αντικρουόμενα. Να πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε την κοινωνική συνοχή. Όταν πρώτα καταφέρουμε να ορίσουμε την έννοια της ατομικής ευθύνης. Υπάρχουν δύο αντιτιθέμενοι λόγοι για να εστιάσει κανείς στο θέμα: Ο πρώτος είναι να διώξεις την ευθύνη που σου αντιστοιχεί και να τη μετακυλήσεις αλλού σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος. Ο δεύτερος είναι να τονώσεις το ζήτημα της συλλογικής αυτοπροστασίας και της αλληλεγγύης ως κρίκο ή και τελευταία διέξοδο. Αυτονόητα τοποθετώ τον εαυτό μου στον δεύτερο. Δεν μπορώ άλλο να ακούω ότι ο διχασμός είναι το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα. Φρονώ ότι ο διχασμός είναι η λύση. Πρώτα βλέπουμε με ποιους δεν ταιριάζουμε, με ποιους δεν μπορούμε να λέμε ούτε καλημέρα, με ποιους δεν κολλάμε ούτε στα βασικά, κι αφού τους βγάλουμε από τις ζωές μας, τότε

υ.γ.

βρίσκουμε όλους τους υπόλοιπους και ενωμένοι είμαστε και ομόψυχοι και ό,τι άλλο χρειαστεί. Ουτοπία; Μπορεί. Από ιστορική σκοπιά, ο κόσμος προχώρησε μπροστά και εξελίχθηκε κατά κύριο λόγο από τους περιθωριακούς, από τους τρελούς, από αυτούς που πήγαν κόντρα στη λογική, από τους επαναστάτες και από τους “επαναστάτες”. Όλοι εκείνοι που με τον Λόγο τους, με την τέχνη τους, με το πνεύμα τους ή απλά με τις πράξεις τους συνέβαλλαν στο να κάνουν τις ζωές των ανθρώπων καλύτερες, κατηγορήθηκαν πρωτίστως ως καταστροφείς της κοινωνίας και της συνοχής της. Άλλοι κυνηγήθηκαν, άλλοι βασανίστηκαν, άλλοι εξορίστηκαν και άλλοι θανατώθηκαν. Όλοι όμως έμειναν στην ιστορία ως εκείνοι που έβλεπαν πιο μπροστά από την εποχή τους. Εν κατακλείδι, αν ζούσαμε σε μια δίκαιη κοινωνία, η συνοχή της θα ήταν σαφώς το ζητούμενο. Σήμερα που η κοινωνική (και όχι μόνο) δικαιοσύνη μοιάζει τουλάχιστον ουτοπική, παίρνω το μέρος των αντικοινωνικών, αυτών που απειλούν ευθέως την “κανονικότητα”. Με τρομάζει αφάνταστα μια ομάδα ανθρώπων που μοιάζει σαν να βγήκε από εργαστήριο και έχει τις ίδιες αντιδράσεις και ίδιες συμπεριφορές στα ερεθίσματα που προκύπτουν. Δεν έχουμε ανάγκη από συνοχή σε αυτή τη φάση. Έχουμε ανάγκη από αλληλεγγύη, διαφορετικότητα και καλοσύνη. Έχουμε ανάγκη από δικαιοσύνη. Όταν αυτά γίνουν κτήμα μας, τότε η κοινωνική συνοχή θα έχει επιτευχθεί χωρίς προσπάθεια. Και τότε ναι, θα είναι καλοδεχούμενη. Όπως λέει κι ένα αγαπημένο μου τραγούδι: Στις αντιθέσεις είναι η γοητεία/ σε κάθε είδους οντότητα/ δες πόσο βαρετή θα ήταν χωρίς διαφορετικότητα/ η πραγματικότητα.

Άλλοι κυνηγήθηκαν, άλλοι βασανίστηκαν, άλλοι εξορίστηκαν και άλλοι θανατώθηκαν. Όλοι όμως έμειναν στην ιστορία ως εκείνοι που έβλεπαν πιο μπροστά από την εποχή τους.

04 Καιρός για πολλές μικρές αυτοτελείς σκέψεις Χρήστος Γιακουμόπουλος, Galaxy 92 fm

Η περίοδος που διανύουμε είναι, δίχως άλλο, μία περίοδος πρωτόγνωρη για όλους. Είναι οι διαφορετικές ταχύτητες μέσα στις οποίες κινούνται πλέον οι μέρες μας, οι εκ του σύνεγγυς επαφές μας με τους άλλους ανθρώπους που λιγόστεψαν, ο νέος κώδικας κοινωνικής συμπεριφοράς που καλούμαστε να ακολουθήσουμε. Είναι όλα αυτά που άλλαξαν γύρω μας από τη μία μέρα στην άλλη και που πολλά από αυτά δε θα μπορούσαν με κανέναν άλλο τρόπο να αλλάξουν, παρά μόνο εξ αιτίας αυτού που συνέβη. Βιώνουμε κάτι που οι περισσότεροι από εμάς δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα βρισκόταν μπροστά μας και ως εκ τούτου μας βρήκε απροετοίμαστους να προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στο αναπάντεχα καινούργιο. Εύκολα ή δύσκολα, φαίνεται να το καταφέρνουμε ή τουλάχιστον να το προσπαθούμε και αυτό είναι παρήγορο. Μέσα στα κακά και στα δύσκολα, όμως, υπάρχουν και πτυχές ευκαιρίας για να λειτουργήσουμε σε προσωπικό επίπεδο διαφορετικά. Να εκμεταλλευτούμε το πλεόνασμα του χρόνου που μας αφήνεται και να το αφιερώσουμε στον εαυτό μας. Να έρθουμε πιο κοντά του, να ασχοληθούμε και να συζητήσουμε μαζί του περισσότερο, να τον επανατοποθετήσουμε στο χάρτη του προσωπικού περιβάλλοντός μας, να τον επανατοποθετήσουμε στο χάρτη της κοινωνίας και να μας βρει η έξοδος από την κρίση αλλιώτικους, πιο δυνατούς και πιο έτοιμους μέσα στη νέα-διαφορετική περίοδο που έρχεται και μέσα στην οποία αναπόφευκτα θα κληθούμε να πορευθούμε. Είναι, πράγματι, μία καλή ευκαιρία... Είναι μία καλή ευκαιρία που δύσκολα θα μας δινόταν υπό τις μέχρι τώρα συνθήκες της καθημερινότητάς μας και που δύσκολα θα μας δοθεί και στο

υ.γ.1

μέλλον, όταν ο εφιάλτης τελειώσει και η ζωή μας αποκτήσει τη νέα (πόσο διαφορετική άραγε;) ροή της. Είναι μία καλή ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουμε την προσωπική μας φιλοσοφία. Είναι μία καλή ευκαιρία να κάνουμε πολλές μικρές αυτοτελείς σκέψεις. Να τις επεξεργαστούμε και να τις κλειδώσουμε με γνώμονα, αναπόφευκτα, το δικό μας «σωστό». Και οι σκέψεις αυτές να γίνουν κρίκοι. Κρίκοι σε μία νέα, πιο γερή αλυσίδα ζωής. Είναι μία καλή ευκαιρία να δουλέψουμε τη σχέση με τον εαυτό μας. Να την κάνουμε πιο υγιή, πιο αληθινή, πιο ξεκάθαρη. Να βιώσουμε τη χαρά της διαφοράς που θα δημιουργήσουμε και να τη μοιραστούμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε, με τους ανθρώπους που είναι γύρω μας και να το εισπράξουν κι εκείνοι. Τέλος, είναι μία καλή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε και τη σχέση μας με τη φύση. Μία σχέση τόσο ακατανόητα στρεβλή. Να δούμε τον ουρανό της Κίνας που, τόσο γρήγορα, «ανέπνευσε». Να δούμε τα δελφίνια που, τόσο γρήγορα, γύρισαν στα κανάλια της Βενετίας και να αναλογιστούμε ότι εκείνα ήταν που τόσο καιρό μας είχαν απορρίψει και ζούσαν την κανονικότητά τους μακριά μας και όχι εμείς που τα είχαμε διώξει για να ζήσουμε στην τεχνητή μας κανονικότητα. Μένουμε σπίτι. Μένουμε σπίτι γιατί έτσι πρέπει. Μένουμε σπίτι και για εμάς και για τους άλλους. Μένουμε σπίτι, «κοιτάμε» μέσα μας και σκεφτόμαστε. Μένουμε σπίτι για να βγούμε από αυτό καλύτεροι, σε μία καλύτερη κοινωνία. Ας μη χάσουμε την ευκαιρία...

Έλλειψη επαφής δε σημαίνει και έλλειψη επικοινωνίας.

υ.γ.2

Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι τώρα είναι που πρέπει να μας αισθάνονται δίπλα τους, περισσότερο από ποτέ.

05 Ψυχραιμία να έχουμε… Μαρίνα Ρήγου, Δημοσιογράφος

«Ψυχραιμία να έχουμε»... Μ’ αυτή τη φράση, αντίστοιχη της «καλό κουράγιο έλληνες» του Όλι Ρεν, ο Σωτήρης Τσιόδρας, στις 26 Φεβρουαρίου 2020, μας ενημέρωνε πως επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στην Ελλάδα. Φράση που, όπως και τότε, σηματοδοτεί την είσοδο της κοινωνίας μας σε μια περίοδο κρίσης. Περίοδο δύσκολη, αβέβαιη, σχεδόν τρομακτική με συνέπειες άμεσες, έμμεσες και διαχρονικές. Πολλά δεν θα είναι όπως πριν, όταν επιτέλους καταφέρουμε να ανασάνουμε όλοι μας. Γιατί δεν είναι μόνο οι ασθενείς που παλεύουν για μια ανάσα με ή χωρίς αναπνευστήρα στις ήδη γεμάτες μονάδες εντατικής θεραπείας. Χωρίς ανάσα παλεύουν σκληρά όσοι στέκονται πλάι τους σ’ έναν αγώνα δρόμου για τη διάσωσή τους, όπως κι αυτοί που προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση ορίζοντας πολιτικές και κανόνες σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Χωρίς ανάσα κι όσοι ο φόβος τούς έχει κυριεύσει αλλά κι όσοι άπνοες από έκπληξη και θυμό παρακολουθούν στρατιές ανεύθυνων να αρνούνται πεισματικά να συμμορφωθούν στις οδηγίες των αρχών για τον περιορισμό της διασποράς του ιού, όπως κι αυτούς που, από θέση ευθύνης, ανεύθυνα κι αλόγιστα συμπεριφέρονται. Την έγκαιρη απαγόρευση του καρναβαλιού μετά το χτύπημα του ιού και στηn χώρα μας, ακολούθησε το «αντάρτικο», όπως τα Μέσα χαρακτήρισαν την αντικοινωνική συμπεριφορά των συμπολιτών μας που ήθελαν οπωσδήποτε να καρναβαλίσουν και που μάλλον κανιβάλισαν τους διπλανούς τους. Ο δήμαρχος Ρεθύμνου Γιώργος Μαρινάκης, δεν έβλεπε το λόγο να ακυρωθούν στην πόλη του οι καρναβαλικές εκδηλώσεις, αφού εκεί δεν είχαν υπόνοια κρούσματος! Ακολούθησαν κι άλλα... Ιδιαίτερης σημασίας η αντιπαράθεση ανάμεσα στην εκκοσμικευμένη επιστήμη της επίγειας πραγματικότητας και την άνευ όρων πίστη στο μυστήριο της επουράνιας υπόσχεσης. Στην αντιπαράθεση αυτή, η εκκλησία, επισήμως δια της Ιεράς Συνόδου, διακηρύσσει πως «η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών», θέση από την οποία ουσιαστικά δεν μετακινείται όταν αργότερα,

εξαιτίας της εκθετικής αύξησης των κρουσμάτων του κορονοϊού, καλείται να επανεκτιμήσει τις αποφάσεις της. Χρειάστηκε παρέμβαση του πρωθυπουργού για να ανασταλούν οι λειτουργίες σε όλους τους χώρους θρησκευτικής λατρείας κάθε δόγματος και θρησκείας. Ο συμπαγής κοινωνικός ιστός στον οποίο αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός ανακοινώνοντας την απαγόρευση της άσκοπης μετακίνησης των πολιτών, έχει ήδη διαρραγεί υπό την πίεση του αδειάσματος των super market και των φαρμακείων, της εξαφάνισης μασκών και αντισηπτικών ή και υποθετικών φαρμάκων αντιμετώπισης του ιού. Κοινωνία σε συνοχή; Κάθε άλλο… Στα καφενεία, τα εστιατόρια και τα αναβατόρια συνωστίστηκαν όσοι ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι σε περιόδους σαν κι αυτή που περνάμε «το ατομικό ταυτίζεται με το συλλογικό». Πανικός; Δε μοιάζει… Άνθρωποι που αποδεδειγμένα έπρεπε να είναι σε καραντίνα, κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους συμπολίτες τους. Άλλοι μετακινήθηκαν από την πρωτεύουσα προς την επαρχία και τα νησιά. Κι άλλοι συνέχισαν να λειτουργούν επιχειρήσεις εστίασης και κομμωτηρίου όταν ήδη αυτό είχε απαγορευτεί στο πλαίσιο σειράς παρεμβάσεων της πολιτείας για την αντιμετώπιση αυτής της παιδαριώδους ανεύθυνης ανυπακοής. Ίσως το «Μένουμε σπίτι» έπρεπε να συνοδεύεται από το «Μένουμε μακριά από τους άλλους». Μα αμφιβάλλω αν κι αυτό θα είχε αποτέλεσμα. Όταν η άσκηση της ατομικής ελευθερίας υπερβαίνει τον συνταγματικό της σκοπό και απειλεί την κοινωνία, το κράτος παρεμβαίνει, μας είπε ο πρωθυπουργός και απαγορεύτηκε η άσκοπη κυκλοφορία πολιτών. Η χώρα τώρα μπαίνει στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Οι σφυγμοί της πέφτουν. Το αν την κανονικότητα του ρυθμού στον ήχο του ηλεκτρονικού καρδιογράφου διαδεχτεί ο μακρόσυρτος, μονότονος ήχος που συνοδεύει τη γραμμή του ηλεκτροκαρδιογραφήματος, θέλουμε να ελπίζουμε πως από μας εξαρτάται.

υ.γ. Ίσως το «Μένουμε σπίτι» έπρεπε να συνοδεύεται από το «Μένουμε μακριά από τους άλλους». Μα αμφιβάλλω αν κι αυτό θα είχε αποτέλεσμα.

Σου λείπει τώρα η αγκαλιά ε; από Αλέξης Μητσοτάκης

ΘΥΜΆΣΆΙ ΤΌΤΕ; Έμπαινε η άνοιξη και πήγα να σε αγκαλιάσω. Στο ‘χα πει πως έχω “μπουμπουκιάσει” για πάρτη σου. Εσύ με κοίταξες σαν σεμεδάκι και είπες “δεν έχει μέλλον” και την έκανες για άλλες παραλίες… ΘΥΜΆΣΆΙ ΤΌΤΕ; Που ήρθε τρέχοντας η κόρη σου για να σε αρπάξει αγκαλιά και εσύ τραβήχτηκες γιατί ήταν γεμάτη χώματα και θα λέρωνε το λευκό σου φόρεμα. Και είχες να βγεις μετά… ΘΥΜΆΣΆΙ ΤΌΤΕ; Που ήθελες να αγκαλιάσεις τον συνάδελφό σου γιατί είχε ξηγηθεί καλά μπροστά στο αφεντικό σου και σε είχε υπερασπιστεί. Άλλά τρόμαξες με αυτήν την διάχυση, μιας και δεν προβλέπεται από τον εταιρικό κώδικα και ίσως να σε παρεξηγούσαν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι…. ΘΥΜΆΣΆΙ ΤΌΤΕ; Που η κοπέλα που σε κοίταγε μόλις είχε βγει από την θάλασσα; Και ήθελες να πας και να την αγκαλιάσεις και ας μη την ήξερες; Άλλά δεν το ‘κανες και εκείνη χάθηκε στην παρέα της και στις κολλητές της… ΕΧΩ ΚΆΛΆ ΝΕΆ ΚΆΙ ΚΆΚΆ… ΤΆ ΚΆΚΆ ΕΙΝΆΙ πως αυτές οι στιγμές χάθηκαν. Δεν τις γεύθηκες, δεν τις τόλμησες. Και πως μετά από όλα όσα ζούμε, η αγκαλιά σαν κίνηση θα είναι ενοχοποιημένη. Άκόμα και μέσα στην οικογένεια, καλό είναι να αποφεύγεται για κάποιο διάστημα… Θα σου λείψει; ΤΆ ΚΆΛΆ ΝΕΆ ΕΙΝΆΙ πως αυτό που τώρα μας μοιάζει βουνό, το πιο πιθανό μετά από καιρό να είναι ένας εφιάλτης που πέρασε. Ελπίζω δηλαδή. Πως θα ‘ναι ακόμα μια χαρακιά στο σώμα της ανθρωπότητας. Και τότε, αυτό είναι το καλό νέο, θα μπορούμε να ξαναέχουμε την επιλογή της αγκαλιάς. Το τι θα κάνουμε είναι άλλο θέμα… Υ.Γ. Προς το παρόν, αγαπήστε τους γύρω σας με το βλέμμα και τα λόγια…

με την καλύτερη και την περισσότερη μουσική

www.galaxy92.gr

4 κλικ

στους δρόμους της Αθήνας πριν την καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΘeΑΝΩ ΜΑΝΟΥΔΑΚΗ

Ο κορωνοϊός πρωταγωνιστής στα graffiti όλου του κόσμου Γράφει η Στεφανία Τσολάκη Τα τοιχογραφήματα ή αλλιώς γκράφιτι όπως έχουμε συνηθίσει να τα λέμε,-νόμιμα ή παράνομα- αποτελούσαν ανέκαθεν έναν τρόπο να εκφράσουν οι νέοι τους προβληματισμούς τους ή τα θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία ή ένα μέρος αυτής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το γκράφιτι αποτελεί έναν παγκόσμιο κοινό κώδικα -μια άλλη εσπεράντο- μιας και η πανδημία έχει κατακλύσει το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου. Καλλιτέχνες -του δρόμου- από όλες τις χώρες που βρέθηκαν μπροστά στην απειλή του κορωνοϊού, απέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση που επικρατεί (σχετικά με τα μέτρα προστασίας αλλά και με την αναγωγή του χαρτιού υγείας σε πολύτιμο αγαθό) και μετέδωσαν τα μηνύματα τους σε παγκόσμια κλίμακα, μιας και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έκαναν το μοίρασμα. Οι ευφάνταστες τοιχογραφίες, τα καλλιτεχνήματα αυτά που άλλοτε είναι χλευαστικά ως προς ορισμένα πολιτικά πρόσωπα, άλλοτε συμβουλευτικά ή ακόμα και αισιόδοξα, περιγράφουν με τον δικό τους τρόπο την καθημερινότητα και τα τεκταινόμενα. Οι απεικονίσεις σε μεγάλες επιφάνειες (τοίχους) παρότι, σε αρκετές περιπτώσεις, αποτελούν έργα υψηλής τέχνης δεν είχαν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, καταφέρει να κερδίσουν τις καρδιές όλων. Αρκετοί τα κατατάσσουν στην υποκουλτούρα. Ωστόσο, τα γκράφιτι είναι μια τέχνη δρόμου που αποτελεί εικαστική έκφραση και μία φωνή ύπαρξης μες στην ανωνυμία.

[ Π Α ΡΑ Μ ΥΘ Ι ]

γραφει: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΡΟΥΣΑΛΗΣ

Κάνω αυτό που μου αναλογεί Ένα παραμύθι απ’ την Αφρική

Μια φορά κι έναν καιρό τα πρώτα χρόνια του κόσμου, λένε πως ένα μεγάλο δάσος απλώνονταν από άκρη σε άκρη πάνω σ’ αυτήν εδώ τη γη. Ήταν τα πρώτο μεγάλο δάσος τα πρώτα χρόνια του κόσμου. Όπου και να γύριζε κανένας το κεφάλι του αντίκριζε δέντρα που υψώνονταν στον ουρανό, το ένα δίπλα στο άλλο με τα κλαδιά τους πλεγμένα έτσι αναμετάξυ τους, που αν σήκωνες τα μάτια σου, ουρανό δεν μπόραγες να δεις. Κι ανάμεσα στα δέντρα, βρίσκονταν φυτρωμένα παντού ολόγυρα βοτάνια κι αγριολούλουδα που σκόρπαγαν τις μυρουδιές τους σ’ όλον τον αέρα. Ζώα μεγάλα και μικρά ζούσαν μέσα σ’ εκείνο το δάσος, πλάσματα από κείνα που σέρνονταν, από κείνα που πετούσαν κι από κείνα που έτρεχαν στα τέσσερα.

είχε κυκλώσει τώρα τον τόπο κι είχε αρχίσει να καίει τα δέντρα στην άκρη του ξέφωτου. Ξαφνικά εκεί που η παρέα έτρεχε να γλιτώσει έχοντας μπροστά έναν ελέφαντα, κείνος αντίκρισε κάτι που πολύ τον παραξένεψε. Γιατί, λένε, πως ο ελέφαντάς είδε ένα κολιμπρί, το πιο μικρό πουλί σ’ ολάκερη την πλάση, να παίρνει φόρα και να πέφτει μέσα σε μια λακκούβα με νερό, να πίνει όσο νερό χώραγε στο στόμα του-όλο κι όλο δυο σταγόνες-να σηκώνεται με δύναμη και να χύνεται κόντρα στη φωτιά. Να πετάει το νερό, να ξαναγυρνάει στη λακκούβα γρήγορα-γρήγορα, να παίρνει ξανά στο στόμα του δυο στάλες νερό, να σηκώνεται με δύναμη και να χύνεται και πάλι πάνω στη φωτιά με πείσμα. Να πετάει το νερό, να γυρνάει και να πέφτει ξανά στη λακκούβα, για να πάρει νερό απ’την αρχή.

Μα λένε οι ιστορίες των παλιών πως ήρθε μια μέρα που επάνω σ’ ολάκερο το δάσος απλώθηκε μια μυρουδιά που δεν ήταν των αγριολούλουδων μήτε και των βοτανιών. Γιατί λένε πως κείνη η μυρουδιά ήταν απ’ τα δέντρα που καίγονταν στην άλλη άκρη του τόπου. Μια μυρουδιά βαριά έφτανε παντού, μια κάπνα σκέπαζε το δάσος κι όχι μονάχα αυτό. Η φωτιά που είχε ξεσπάσει στην μιαν άκρη είχε φέρει αναστάτωση μεγάλη σ’ όλα τα ζώα. Έβλεπες παντού ζώα να τρέχουν, άλλα με τον τρόμο στα μάτια μήπως προλάβουν και σωθούν, άλλα να ουρλιάζουν καμένα απ’ τη φωτιά κι άλλα να κλαίνε, όπως τα ζώα ξέρουνε να κάνουν, για τα μικρά τους που δεν γλίτωσαν. Και τώρα πέρα από τη μυρουδιά και τον καπνό, άκουγες ένα κλάμα που έρχονταν μέσα από τα δέντρα κι ένα κουρνιαχτό να σηκώνεται από τα ζώα που έτρεχαν να ξεφύγουν από κείνο το κακό.

Ο ελέφαντας σάστισε, κι απόμεινε με το στόμα ανοιχτό, την προβοσκίδα κατεβασμένη και τα αφτιά πεσμένα να βλέπει το κολιμπρί, που τώρα έπαιρνε καινούργια φόρα για να βάλει για μια φορά ακόμα νερό μέσα στο στόμα του-κείνες τις δυο σταγόνες-και να χυθεί ξανά κόντρα στη φωτιά. Μαζί του απόμειναν να κοιτάνε και τ’ άλλα ζώα της παρέας, τα ζαρκάδια, οι αλεπούδες κι οι αντιλόπες. Ο ελέφαντας γυρίζει και φωνάζει του πουλιού: «Ε! αδερφέ! Τι κάνεις εκεί πέρα; Τρελάθηκες; Πας να τα βάλεις με το θεριό; Τρέχα να σωθείς! Δεν θα τα καταφέρεις!» μ’ ακούς; Το κολιμπρί άκουσε τις φωνές του ελέφαντα, γυρίζει, τον κοιτά στα μάτια και του απαντάει: «Αδερφέ, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να σβήσω στο τέλος τη φωτιά, αλλά εγώ κάνω αυτό που μου αναλογεί…»

Μια μεγάλη παρέα από ζώα, ελέφαντες, ζαρκάδια, αλεπούδες κι αντιλόπες βρέθηκε, λένε, μπροστά σε ένα μεγάλο ξέφωτο. Η φωτιά

Ο Δημήτρης Προύσαλης ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέλοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα.

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis

Το νου μας στον Corona για να ξαναπιούμε όλοι μαζί Corona! Εκεί που ξέραμε μόνο την Corona beer, μάθαμε και τον Coronavirus... και ενώ το πρώτο μας έρχεται στο μυαλό σαν το «αφροδισιακό» σε κάποιο καλοκαιρινό beach bar, ήρθε το ομόηχο virus να ερωτοτροπησει πάνω μας(όσο πιο ευγενικά μπορούμε να το πούμε) και μάλιστα χωρίς την θέληση μας... Ενώ η Corona beer μας έχει βοηθήσει, κατά καιρούς, να φλερτάρουμε πιο ελεύθερα, χωρίς πολλά κοκινισματα και ξεχνώντας βασικούς κανόνες, ήρθε το virus να μας κάνει ξαφνικά να φλερτάρουμε με τον θάνατο, τον οικονομικό αφανισμό και -το χειρότερο όλωνμε τον στιγματισμό του «κρούσματος».. Όπως και σε όλες τις «δύσκολες» καθημερινές καταστάσεις που βιώνουμε, έτσι και τώρα υπάρχουν ευτυχώς πολλές χιουμοριστικές ιστορίες, που όλοι μας θα πρέπει να τις μεγενθύνουμε, όχι για να ελαφρύνουμε την σοβαρότητα και την κρισιμότητα της κατάστασης αλλά γιατί δεν θα πρέπει να χάσουμε το χαμόγελο μας, αλλά ούτε και να σταματήσουμε να ζούμε και να απολαμβάνουμε την κάθε μέρα που ξυπνάμε.. Κλειστά σχολεία λοιπόν και οι περισσότεροι το βλέπουν σαν αργία.. Να φορτώσουμε τα ποδήλατα, να πάρουμε και τις μπάλες μας, να μαζεψουμε και όλους τους συμμαθητές των παιδιών μας, να πάμε να παίξουμε, να φάμε τίποτα έξω και να γυρίσουμε το απογευματάκι σπίτι... Έχει φοβερή μέρα αφού... Όπα, όπα! Κλείσανε τα σχολεία για συγκεκριμένο λόγο, όχι για spring break...Γελάω με όσους αποφεύγουν να κάνουν γυμναστική σε εξωτερικούς χώρους, αλλά βάζουν στα μέσα δικτύωσης φωτογραφίες από εστιατόρια (ακριβά όμως, έτσι; ), μπαράκια και καφέ στην Αράχωβα..

[ ΑΠΟΨH ] γραφει: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

Γελάω με όσους βγάλανε όλο το επαναστατικό τους πνεύμα και «αντίλογο» στο να ντυθούν μασκαράδες παραληρώντας με κετελαπόνγκο, σε κάποιο famous καρναβάλι, αλλά τώρα σε κοιτάνε καλά καλά όταν τους συναντάς μήπως έχεις καταρροή.. Γελάω με όσους διαμαρτύρονται για τα γυμναστήρια που κλείνουν, για τους αγώνες που δεν γίνονται.. Είναι αυτοί , εν τω μεταξύ, που είναι ερασιτέχνες δρομείς, με «χάλια» χρόνους, δρομείς του Σαββατοκύριακου(σαν εμένα) που επαναστατούν και νιώθουν ότι τους καταπατάνε την ελευθερία τους... Φυσικά και δεν σκέφτονται ή δεν τους απασχολεί ότι ίσως δεν γίνουν ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ αγώνες ή διοργανώσεις για τις οποίες κάποιες χιλιάδες άνθρωποι ετοιμάζονται 4 ή και περισσότερα χρόνια- για 1 δευτερόλεπτο ή για 1 εκατοστό ίσως, που θα τους «αλλάξει» την ζωή.. Κοκορίκουυυυυ! Σε λίγο καιρό ίσως χρειάζεται «άκρη», όχι για να κλείσουμε καλό τραπέζι σε ακριβό μαγαζί αλλά για να βρούμε 6 ρολά κ@@χαρτα... Προσοχή... Δεν θέλει πανικό, αλλά ούτε και εφησυχασμό... Δεν θέλει ξερολίαση, ούτε και άγνοια όμως... Δεν θέλει άστοχες κινήσεις, αλλά προγραμματισμό... Για να ξαναβρεθούμε σε κάποιο beach bar το καλοκαίρι, να φλερτάρουμε, να γελάσουμε, να χορέψουμε και να διασκεδάσουμε κρατώντας την αγαπημένη μας Corona στο χέρι... ίσως, χωρίς αντισηπτικό μαντηλάκι!

Συζητώντας με τα παιδιά για τον κορωνοϊό COVID-19: Χρήσιμες συμβουλές προς τους γονείς

Από το Χαμόγελο του Παιδιού (https://www.hamogelo.gr/)

Σκεφτείτε πόσο άγχος μπορεί να νιώθουν οι μικροί μας, όταν καλούνται να τιθασεύσουν την ενέργειά τους με το να μείνουν σπίτι και να ακολουθούν από το πουθενά, νέους κανόνες. Οι ειδικοί από το Χαμόγελο του Παιδιού, δίνουν σημαντικές και χρήσιμες συμβουλές προς τους γονείς, για το πώς να μειώσουν το άγχος των παιδιών στην σημερινή πρωτόγνωρη κατάσταση. Οι συζητήσεις και η ανησυχία γύρω από το νέο ιό μπορούν να προκαλέσουν σημαντικό άγχος και αγωνία στα παιδιά. O καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας είναι να τους μιλήσουμε για αυτή τη νέα κατάσταση χωρίς να τα πανικοβάλουμε αλλά να βεβαιωθούμε επίσης ότι έχουν καταλάβει τη σοβαρότητά της. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα παιδιά στρέφονται στους γονείς τους για να καταλάβουν πώς θα πρέπει να αντιδράσουν σε αγχογόνα γεγονότα. Αν οι γονείς είναι υπερβολικά ανήσυχοι, το άγχος των παιδιών είναι πολύ πιθανό να μεγαλώσει. Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να μην αγχώνονται, χρειάζεται να τους δίνουμε απλές πρακτικές συμβουλές για το πώς να προφυλαχθούν, να τα καθησυχάζουμε από τους φόβους τους και να τα βοηθάμε να αποκτήσουν μια αίσθηση ελέγχου πάνω στην κατάσταση.

Να είστε ψύχραιμοι και καθησυχαστικοί Έχετε στο νου σας ότι τα παιδιά αντιδρούν και ακολουθούν τις αντιδράσεις των ενηλίκων που είναι υπεύθυνοι για τη φροντίδα τους. Αυτά που λέμε εμείς στα παιδιά σε σχέση με τον ιό, σε σχέση με τα μέτρα πρόληψης που λαμβάνονται και τις σχετικές εξελίξεις μπορούν είτε να αυξήσουν είτε να μειώσουν το άγχος των παιδιών.

ειδήσεις γύρω από τον ιό που μπορεί να τα τρομάξουν Διατηρήστε την καθημερινότητα και τη ρουτίνα του παιδιού όσο το δυνατόν περισσότερο. Η διατήρηση της ρουτίνας είναι καθησυχαστική για τα παιδιά, καθώς τα βοηθάει να διατηρήσουν ένα αίσθημα ασφάλειας και κανονικότητας στην καθημερινότητά τους.

Υπογραμμίστε στα παιδιά ότι η υγεία των ίδιων και της οικογένειάς σας είναι καλή, εφόσον αυτό ισχύει. Υπενθυμίστε τους ότι εσείς αλλά και οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο τους είναι εκεί για να τα κρατάνε ασφαλή και υγιή.

Σημαντικά σημεία που χρειάζεται να σταθούμε στις συζητήσεις μας με τα παιδιά: Οι ενήλικες στο σπίτι και στο σχολείο φροντίζουν για την υγεία και την ασφάλειά σου. Αν έχεις οποιαδήποτε ανησυχία, να μιλάς σε κάποιον ενήλικα που εμπιστεύεσαι. Δε θα ασθενήσουν όλοι από τον κορωνοϊό (COVID-19). Οι υγειονομικές αρχές και οι αρχές του σχολείου προσέχουν ιδιαίτερα ώστε να βεβαιώσουν ότι θα προσβληθούν όσο το δυνατόν λιγότεροι άνθρωποι. Είναι σημαντικό όλοι οι μαθητές να φέρονται με σεβασμό ο ένας προς τον άλλον και να μην οδηγούνται σε αυθαίρετα συμπεράσματα σχετικά με το ποιος έχει ή ποιος δεν έχει τον ιό. Σταθείτε σε αυτά που τα παιδιά μπορούν να κάνουν προκειμένου να προστατευτούν, παρά σε αυτά που δεν μπορούν να ελέγξουν. Αυτό θα τα βοηθήσει να ανακτήσουν μια αίσθηση ελέγχου πάνω στα πράγματα και στον κόσμο. Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Γραμμή SOS 1056» η οποία ενισχύεται με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (Κοινωνικούς Λειτουργούς και Ψυχολόγους), ώστε να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στα ερωτήματα παιδιών και ενηλίκων, παρέχοντάς τους ψυχοκοινωνική στήριξη σε σχέση με τη διαχείριση των θεμάτων που προκύπτουν και τα καθημερινά νέα δεδομένα.

Να είστε ειλικρινείς - Δώστε στα παιδιά ακριβείς πληροφορίες Αν τα παιδιά δεν έχουν σωστή ενημέρωση, είναι εύκολο να αρχίσουν να φαντάζονται πράγματα πολύ χειρότερα από ό,τι ισχύει στην πραγματικότητα. Ενημερωθείτε για τον ιό, τα συμπτώματά του, τους τρόπους μετάδοσης και πώς μπορούμε να προστατευτούμε από το site του ΕΟΔΥ: https:// eody.gov.gr/ Να είστε διαθέσιμοι για συζήτηση Τα παιδιά μπορεί να θελήσουν να μιλήσουν σε κάποιον για τους φόβους τους, τις ανησυχίες τους, τις απορίες τους. Επιτρέψτε στα παιδιά σας να σας μιλήσουν για τα συναισθήματά τους και καθησυχάστε τα. Είναι σημαντικό να νιώθουν ότι έχουν κάποιον να μιλήσουν. Αποφύγετε την απόδοση ευθυνών Όταν υπάρχει ένταση, είναι εύκολο κάποιες φορές να αρχίσουμε να κατηγορούμε κάποιον ή κάποιες ομάδες ανθρώπων. Είναι σημαντικό να αποφεύγουμε να στιγματίσουμε ομάδες ανθρώπων ως υπεύθυνες για τον ιό και να αποφεύγουμε να κάνουμε τέτοια αρνητικά σχόλια όταν μιλάμε με τα παιδιά μας, εξηγώντας τους ότι δε θα πρέπει να αναπαράγουν τέτοια αρνητικά σχόλια που μπορεί να έχουν ακούσει κάπου. Περιορίστε την έκθεση των παιδιών στην τηλεόραση και τα social media Προσπαθήστε να περιορίσετε την έκθεση των παιδιών σε εικόνες και

Η Γραμμή είναι διαθέσιμη καθημερινά, όλο το 24ωρο, με κλήση άνευ χρέωσης από κινητό και σταθερό. Το κείμενο είναι βασισμένο στα παρακάτω κείμενα: ● Australian Psychological Association (2020). Coronavirus: psychologists offer advice for maintaining positive mental health. Ανακτήθηκε από https://www.psychology.org.au/About-Us/news-and-media/Media-releases/2020/ Coronavirus-psychologists-offer-advice-for-mainta ● Harvard Health Publishing Harvard Medical School (2020). How to talk to children about coronavirus. Ανακτήθηκε από https://www.health.harvard.edu/blog/how-to-talk-to-childrenabout-the-coronavirus-2020030719111 ● NASP National Association of School Psychologists & NASN-National Association of School Nurses (2020). Talking to children about COVID-19 (Coronavirus)-A parent resource. Ανακτήθηκε από https://www.nasponline.org/resources-and-publications/resources-and-podcasts/school-climate-safety-andcrisis/health-crisis-resources/talking-to-children-about-covid-19-(coronavirus)-a-parent-resource

Σταύρος Μπουγκάς Ψυχολόγος

Ψυχολογική και Συμβουλευτική υποστήριξη Συνεδρίες και μέσω skype gkas

stavrosbou

Ευελπίδων 13, Αθήνα | Κινητο: 6977626530 | Σταθερό: 2107244517

www.athens-psychologist.gr

Τρεις Συνταγές για όλη την Οικογένεια

[ μαγειρικη ] από την Πέρσα Δράκου

Η μαγειρική είναι ευλογία, παιδιά. Είναι θεραπεία και κέφι. Ξεχνιέται το μυαλό, δημιουργείς κάτι νόστιμο, νιώθεις πως κάνεις καλό για σένα και αυτούς που αγαπάς. Αυτόν τον καιρό, μίκρυναν κάπως τα τραπέζια μας, δεν καλούμε φίλους στο σπίτι τις Κυριακές. Εμείς, όμως, που αποτελούμε τον πυρήνα του σπιτιού μας όλοι μαζί ανασκουμπωνόμαστε και μπαίνουμε κουζίνα για να φτιάξουμε παρέα θρεπτικά και γευστικά θαύματα. Να ξεκουραστεί λίγο κι αυτό το δόλιο το Internet, ναι;

Νούμερο Ένα: Μακαρόνια με Κιμά-για ανερχόμενους σεφ

Είναι γνωστό ότι σαν τον κιμά της Πέρσας δεν έχει. Δεν θα σου δώσω την συνταγή, μόνο μερικά μυστικά. Βράσε τα μακαρόνια όπως ο Γκόρντον Ράμσει, με δυο κουταλιές ελαιόλαδο μες στο νερό. Βάλε άφθονο νερό στην κατσαρόλα, άστα να κολυμπήσουν και να μαγειρευτούν στην εντέλεια. Στον κιμά, πρόσθεσε στο σβήσιμο, αντί για κόκκινο κρασί, λίγο κονιάκ, αν έχεις-θα με θυμηθείς. Εγώ βάζω

και ένα τσακ κρέμα γάλακτος, δένει υπέροχα. Και με γάλα σκέτο λειτουργεί. Ένα στικ κανέλας είναι καλύτερο από σκόνη, όπως επίσης θαύματα κάνει και ένα μεγάλο φύλλο δάφνης. Για τις διατροφικές ανάγκες των παιδιών, βάζω άφθονα λαχανικά μες στον κιμά μου και είναι πολύχρωμος και τέλειος. Προτιμώ το λαζανάκι και την χυλοπίτα από το κλασικό σπαγκέτι, αλλά αυτά είναι γούστα.

Νούμερο Δύο: Κοτοπιτάκια-για πεινασμένους εφήβους 02

Με το κοτόπολυλο που ξέμεινε από χθες στο ψυγείο, μπορείς να κάνεις θαύματα και να μάθεις στους νεαρούς συγκατοίκους aka παιδιά σου ότι δεν πετάμε τίποτα. Για την γέμιση, σοτάρ στο τηγάνι κρεμμύδι, πιπεριά, καρότο, ντομάτα, μανιτάρι και ό, τι άλλο έχω στο ψυγείο. Προσθέτω το κοτόπουλο κομμένο σε μικρά κομμάτια, μαζί με μία συκσευασία κρέμα γάλακτος και δυο κουταλιές της σούπας γιαούρτι. Ρίχνω μέσα ό, τι τυρί έχω και μου αρέσει, ιδανικά ραγκάτο ή κασέρι. Για το φύλλο,σου έχω μια εύκολη, σπιτική λύση, εκτός κι αν

έχεις στην κατάψυξη κάποια έτοιμη ζύμη και την προτιμάς. Με ένα κεσεδάκι γιαούρτι,ένα ποτήρι λάδι, ένα σφηνάκι τσίπουρο, 1 αλεύρι που φουσκώνει μόνο του και λίγο αλάτι φτιάχνεις ένα ζυμάρι αφράτο και το αφήνεις να ξεκουραστεί για μισή ώρα. Παίρνω ύστερα κομμάτια και τα γεμίζω με το μείγμα κοτόπουλου, τα κλείνω καλά, τα αλείφω με γάλα, τα πασπαλίζω με σουσάμι. Ψήνω στους 200 για σαρανταπέντε λεπτάκια και με το μάτι.

Νούμερο Τρία: Κέικ κουπάτο στον φούρνο μικροκυμάτων -για ερωτευμένα ζεύγη Υλικά: 2 κ.Σ βούτυρο, 1 αυγό ,2 κ.Σ γάλα ,1 κ.γ εκχύλισμα βανίλιας 1/4 φλιτζάνι ζάχαρη ,6 κ.Σ αλεύρι ,1/4 κ.γ μπέικιν πάουντερ, λίγο αλάτι Βάζω το βούτυρο σε μια κούπα και το λιώνω στον φούρνο μικροκυμάτων. Ρίχνω το αυγό και ανακατεύω. Μετά προσθέτω το γάλα, τη βανίλια και

τη ζάχαρη. Ύστερα, το αλεύρι, το μπέικιν και το αλάτι. Ανακατεύω μέχρι να γίνει το μείγμα ομοιογενές. Καλύπτω την κούπα και τοποθετώ ψυγείο. Την βάζω στον φούρνο μικροκυμάτων για ενάμισι λεπτό. Γαρνίρω με ό, τι τραβάει η ψυχή μου και πρσφέρω στο ταίρι μου, ταϊζοντάς το στο στόμα.

Όμως Πάσχα χωρίς τσουρέκι δεν γίνεται! Κάτω Π ατ ή σ ι α

Κ υ ψ ε λη

Din Vas Ζαχαροπλαστείο

Ρεμούνδος Αρτοποιείο

Για Αυθεντικό Πασχαλινό Τσουρέκι και λαχταριστά γλυκά, εμπιστευόμαστε και επιλέγουμε το κλασικό πια ζαχαροπλαστείο Din Vas!

Και για τη νηστεία της Σαρακοστής και για το Πάσχα, ο Φούρνος του Ρεμούνδου έχει τόσες επιλογές που δεν θα ξέρετε τι να διαλέξετε!

Από το 1978, το ζαχαροπλαστείο Din Vas βρίσκεται στα Κάτω Πατήσια, κάνοντας την οδό Φιλαδελφέως να μοσχοβολάει … γλύκα! Όλες οι νοστιμιές είναι παραγωγής τους, φτιαγμένες από αγνά υλικά και ελληνικά προϊόντα. Στη βιτρίνα του, θα βρείτε όλων των ειδών τα γλυκά, από τα αγαπημένα παραδοσιακά μέχρι πιο μοντέρνες γεύσεις. Τώρα που το Πάσχα πλησιάζει, σας περιμένει παραδοσιακό, πολίτικο, μαστιχωτό τσουρέκι (το επονομαζόμενο «βαρύ»), μια συνταγή οικογενειακή, την οποία ο Ηλίας, ο ιδιοκτήτης, διατηρεί ως τις μέρες μας. Συνδυάζοντας όμως την παράδοση… με το μοντέρνο, το Din Vas σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα βάλει και υπηρεσίες delivery, ώστε να απολαμβάνουμε το γλυκάκι μας και στο σπίτι!

Ο Φούρνος του Ρεμούνδου βρίσκεται στη συμβολή των οδών Κυψέλης και Τήνου από το 1953. Για όσους μεγαλώσαμε στη γειτονιά, η χαρακτηριστική καλλιτεχνική ταμπέλα του είναι σήμα κατατεθέν! Αυθεντικός, παραδοσιακός φούρνος (το ψωμί του μοσχοβολάει από μέτρα μακριά!), ειδικεύεται στην αρτοποιία και τη ζαχαροπλαστική, φτιάχνοντας πεντανόστιμα εδέσματα για όλες τις εποχές και για όλα τα γούστα. Πίτες αλμυρές, κουλούρια, μπισκότα και όλων των ειδών τα γλυκά ομορφαίνουν τη βιτρίνα του. Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής θα βρείτε ένα σωρό νηστίσιμα, αλλά και μοντέρνες vegan επιλογές, όπως τη νηστίσιμη αραβική πίτα με μπιφτέκι λαχανικών. Φυσικά, ανήμερα Κυριακής του Πάσχα, συνοδεύστε το οικογενειακό τραπέζι με το μοσχομυριστό τσουρέκι του Ρεμούνδου!

Φιλαδελφέως 36, Πατήσια Τ.: 210 86 46 049 | www.DinVas.gr

Κυψέλης 37, Κυψέλη | τ.: 210 82 15 808 fb: Αρτοποιείο Ρεμούνδος

[ ΑΠΟΨH ]

γραφει: ΣΠΥΡΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Σπιτίσιες αναζητήσεις Ζούμε πρωτόγνωρα πράγματα και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε αν πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε. Είναι απίστευτα περίεργα τα συναισθήματα και οι στιγμές που περνάνε, αλλά αυτή τη φορά πρέπει να διαχειριστείς, φίλε Σπύρο, κάτι που δεν περνάει ούτε απ’το χέρι σου, ούτε απ’το χέρι του φιλικού και οικογενειακού περιβάλλοντος, ούτε καν απ’την ίδια την χώρα που βρίσκεσαι. Είμαι σε καραντίνα - ή καραμπίνα! - από τις 15/03 έως σήμερα 18/03 και έχουμε ακόμα. Σίγουρα δεν ξέρω πως είναι να είσαι φυλακισμένος, αλλά μετά από αυτή την εμπειρία είμαι βέβαιος, ότι θα μπορώ να φανταστώ! Υπάρχουν πολλές στιγμές που προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει, διότι όταν είσαι όλη μέρα στον δρόμο για βιοποριστικές ανάγκες - και όχι μόνο- και περιμένεις πως και πως να γυρίσεις και να αράξεις στον καναπέ σου, τότε το κοντράστ της σημερινής κατάστασης είναι σοκαριστικό. Ας δούμε όμως το νόμισμα απ’την άλλη πλευρά, γιατί στην προκειμένη είναι πολύ βοηθητικό και ίσως ανανεωτικό.

Νικολέττα Μέσα σε όλη αυτή την ανακατωσούρα, λοιπόν, και αφού έχουν περάσει τρία 24ωρα, σίγουρα όλοι μας μπορούμε να σκεφτούμε πιο ήρεμα και με λιγότερο πανικό. Υπάρχουν πολύ ωραία και δημιουργικά πράγματα που μπορεί κανείς να ασχοληθεί με μηδαμινό κόστος..!

Όπως; Όπως το να καλλιεργήσουμε το πνεύμα μας (το πιο σημαντικό στην προκειμένη) να ακούσουμε πάαααααρα πολλή μουσική, να δούμε ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ και ταινίες που ίσως να μην είχαμε χρόνο προ Corona virus, να διαβάσουμε τα βιβλία μας που ποτέ δεν βρήκαμε χρόνο για αυτά και να χουχουλιάσουμε με τους συντρόφους και τα κατοικίδιά μας που και αυτό γινόταν κάθε Σαββατοκύριακο! Κλείνοντας θέλω να πω ότι οι φυλακές και τα κελιά 33 ήταν, είναι και θα είναι μονάχα στο μυαλό μας, γιατί ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι η διαχείριση μιας κατάστασης δεν περιορίζεται σε τοίχους, πάρκα και σύνορα. Εύχομαι θράσος και θάρρος για το επόμενο βήμα της δημιουργικότητάς μας! Forza!!

[ ΑΠΟΨH ]

Όχι άλλο Κράξιμο! Για εμάς είναι πρωτόγνωρο. Για τον πλανήτη και την αθρωπότητα, ιδωμένη ως ένα τεράστιο σύνολο ανθρώπινων ψυχών και κορμιών ανά τους αιώνες, δεν είναι. Δεκάδες επιδημίες έχουν θερίσει το γένος μας, και τώρα, μας μαστίζει ο Corona, ο CoVid-19.

Πέραν των προφανών προβλημάτων που ανακύπτουν-θάνατοι, χιλιάδες ασθενείς, κατάρρευση οικονομίας, αγωνία για τους επόμενους μήνες, κλεισούρα στα σπίτια μας- έχουν ανακύψει και κάποιες αυθόρμητες διέξοδοι ορμής. Διεξόδους ορμής ονομάζω τους τρόπους που έχουμε βρει αυτό το διάστημα να διοχετεύσουμε τα συναισθήματά μας, να μοιραστούμε, να ανταλλάξουμε, να πούμε κάτι και να ακουστούμε. Και, ως συνήθως, εκεί επέρχονται οι διάφορες μετα-συγκρούσεις. Διαφωνίες πάνω από το παλλόμενο σώμα ενός προβλήματος που μας ενώνει όλους και τσακωμοί σα να μην μπορούμε να καθίσουμε στα αυγά μας και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά και συλλογικά τον ιό με τα μέτρα που έχει επιφέρει η διασπορά του. Τα μπαλκόνια. Για το χειροκρότημα στα μπαλκόνια διχαστήκαμε. Να μην χειροκροτήσουμε. Όχι, να χειροκροτήσουμε. Ναι, αλλά οι γιατροί δεν θέλουν χειροκρότημα, περισσότερα χρήματα θέλουν και καλύτερες συνθήκες. Άρα, αν χειροκροτήσω, θα πει ότι θεωρώ πως δεν αξίζουν αυτές τις καλύτερες συνθήκες; Ή πως δεν τους σέβομαι ως επαγγελματίες; Επίσης... αν δεν χειροκροτήσω, θα τους εξασφαλίσει η αποχή μου από το κλαπκλαπ τον μεγαλύτερο μισθό που δικαιούνται; Ο κόσμος έξω στον δρόμο. Κάποιοι-όχι όλοι- κράζουν εντόνως τους ανθρώπους, ιδίως τους μεγαλύτερους σε ηλικία, που βρίσκονται εκτός σπιτιού, έστω κι αν βρίσκονται για λίγη ώρα και, βασικά, λόγω ανάγκης. Μια γιαγιά που βλέπεις στο φαρμακείο μπορεί να ΜΗΝ έχει κανέναν άνθρωπο κοντά της να την βοηθήσει, αυτό το σκέφτηκες; Ένας πιτσιρικάς που

κάθεται σε μια απόσταση ασφαλείας από τον φίλο του στο πάρκο με καφέ σε πλαστικό, μπορεί να είναι ο ντελιβεράς που σου έφερε χθες το βράδυ τα σουβλάκια σου και τον επαίνεσες. Μετά από δέκα ώρες δουλειάς, δεν του δίνεις το δικαίωμα να πάρει μια ανάσα στην πλατεία της γειτονιάς του; Μένουμε σπίτι. Ναι, έτσι πρέπει. Όμως, κάποιοι δεν μπορούν. Τους απειλούν από τις δουλειές τους. Όχι ρητά...με τον τρόπο τους. Τηλεφωνικά κέντρα εταιρειών, υπάλληλοι σούπερ-μάρκετ, καθαρίστριες take away μαγαζιών κλπ. Αυτοί οι άνθρωποι, για να μετακινηθούν από το σπίτι στην δουλειά, χρησιμοποιούν τα μέσαδεν έχουν όλοι αυτοκίνητο, ξέρεις. Είναι λογικό να μην έχουν αδειάσει ακόμα εντελώς οι δρόμοι. Εκτός και αν περιμένεις να εφευρεθεί σύστημα διακτινισμού από το σπίτι στο ταμείο των μαγαζιών από όπου ψωνίζεις ακόμα, στην δική σου πολύ σύντομη και περιορισμένη έξοδο. Χιούμορ και Σοβαρότητα. Ακόμα ένα δίπολο. “Μην γελάτε, ρε! Θα πεθάνουμε όλοι” και “Το γέλιο θα μας σώσει”. Υπερβολές αμφοτεροβαρώς, φυσικά. Κάποιοι, όμως, θέλουν να κόψουν την χαρά κάποιων άλλων. Και αυτό είναι, οπωσδήποτε, επιβλαβέστερο από την επιθυμία ορισμένων να διασπείρουν ένα κλίμα χαλαρότητας και κεφιού-δεν σημαίνει ότι και αυτοί δεν φοβούνται ή ότι δεν πλένουν τα χέρια τους. Αυτά που εσύ και εγώ δεν μπορούμε να σκεφτούμε. Και δεν μπορούμε, γιατί δεν περνούν από το μυαλό μας. Αυτά είναι όσα, στα αλήθεια, μας χώριζαν και προ κορωνοϊού. Ποια δηλαδή; Το συγκεκριμένο άρθρο δεν χωρά παρά λίγα μόνο πα-

γραφει: Γεωργία Δρακάκη

ραδείγματα. Ότι κάποια σπίτια, μικρά, 50 τετραγωνικών ας πούμε, στεγάζουν τρεις ή και τέσσερις ανθρώπους. Ότι κάποιες οικογένειες δεν είχαν ποτέ την δυνατότητα αποταμίευσης, άρα τώρα ανησυχούν πολύ, πάρα πολύ για το τι θα συμβεί αν τον επόμενο μήνα δεν πληρωθούν από την δουλειά τους, την οποία, ουσιαστικά, θα έχουν χάσει, όπως ανησυχούν και για το πότε θα καταβληθεί η οικονομική βοήθεια του κράτους για αυτούς. Αν έχουν ασφάλιση, φυσικά! Όχι άλλο κράξιμο, λοιπόν. Όχι άλλη απόπειρα οργάνωσης των συναισθημάτων και επιθυμιών του άλλου. Δεν χρειαζόμαστε αυτήν την στιγμή από κανέναν παραινέσεις για το πώς θα αντιδράσουμε απέναντι σε αυτό που μας συμβαίνει. Με την μόνη εξαίρεση ίσως αυτής: αλληλεγγύη, υπομονή, κατανόηση. Και, επίσης, όχι αυστηρότητα και περιττή “κουλτούρα” απέναντι σε πράγματα που, ενώ δεν πλήττουν κανένα, εμάς μας δίνουν χαρά.

Την έχουμε ανάγκη την χαρά αυτές τις μέρες. Πολλή ανάγκη!

[ ΑΠΟΨH ]

γραφει: μακησ διογοσ

Η «αναισθησία» της ΔΟΕ Η πανδημία του κορονοϊού έχει «τσακίσει» όλες τις αθλητικές δραστηριότητες στο πλανήτη. Η μια μετά την άλλη οι μεγάλες ομοσπονδίες αναβάλλουν τις διοργανώσεις τους, με κορυφαία την ΟΥΕΦΑ που μετέθεσε το EURO 2020 για την επόμενη χρονιά. Η μόνη που… «αντιστέκεται» είναι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή που προσπαθεί (πως άραγε?) εν μέσω πανδημίας, να εξασφαλίσει τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων που είναι προγραμματισμένοι από τις 24 Ιουλίου έως τις 9 Αυγούστου στο Τόκιο. Από κοντά και η Ιαπωνική κυβέρνηση που θέλει την διεξαγωγή καθώς σκέφτεται την μεγάλη οικονομική ζημιά. Η ΔΟΕ θα δει “μερικά” δισεκατομμύρια δολάρια, περίπου 1.9 δισ., να χάνονται. Βέβαια από τη μεριά της η ΔΟΕ δεν θα πάθει οικονομική ζημιά καθώς είναι εξασφαλισμένη, όμως πολλές εθνικές ολυμπιακές επιτροπές θα αντιμετωπίσουν τη χρεωκοπία, καθώς δεν θα εισπράξουν τίποτα από τα προβλεπόμενα έσοδα. Όμως υπάρχουν και οι άνθρωποι. Οι αθλητές και οι αθλήτριες. Τα λόγια της Ελληνίδας παγκόσμιας πρτ αθλήτριας Κατερίνας Στεφανίδη είναι χαρακτηριστικά: «Δεν υπάρχει αναβολή, δεν υπάρχει ακύρωση. Η ΔΟΕ θέλει να συνεχίσουμε καθημερινά να ρισκάρουμε

την υγεία μας, της οικογένειάς μας αλλά και την δημόσια υγεία. Μας θέτει σε άμεσο κίνδυνο και όχι σε τέσσερις μήνες. Είναι απίστευτο. Τι θα γίνει στα ομαδικά αθλήματα που θα πρέπει να προπονηθούν όλοι μαζί; Τι θα γίνει στην κολύμβηση; Στην γυμναστική που αγγίζουν όλοι ίδια αντικείμενα. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για τον κίνδυνο που μας βάζουν». Στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων άλλες 3 φορές ματαίωσή τους, λόγω των δυο Παγκοσμίων Πολέμων. Στον Α’ δεν έγιναν οι Αγώνες του 1916 που ήταν προγραμματισμένοι στο Βερολίνο, ενώ στον Β’ είχαμε διπλή ακύρωση: το 1940 στο Τόκιο (στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο Ελσίνκι, αλλά ούτε εκεί διεξήχθησαν) και το 1944 στο Λονδίνο. Η αγγλική πρωτεύουσα τους διοργάνωσε το 1948 σε μια γιορτή των λαών, τρία χρόνια μετά το τέλος του Πολέμου. Ας ελπίσουμε, για το καλό των αθλητών, αλλά και των φιλάθλων, η ΔΟΕ να κάνει πίσω και οι Ολυμπιακοί αγώνες να μετατεθούν για την επόμενη χρονιά…

[ ΑΠΟΨH ]

Τι θυμάστε από το 2010 στο 2020;

Από το 2009 που ενηλικιώθηκα, έχουν δει πολλά τα μάτια μου κι έχουν ακούσει πολλά τ’ αυτιά μου, πλείστα ΣΟΚ έχει ζήσει η γενιά μου (η ενεργή κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και κυρίως…εγκεφαλικά). Δεν πέρασε και λίγα η ανθρωπότητα ολάκερη ανά τους αιώνες. Λογιών-λογιών πόλεμοι, πανδημίες, πείνες, φυσικές, οικονομικές καταστροφές και άλλες δυστυχίες προηγήθηκαν των τωρινών. Μαθαίνει ο άνθρωπος; Μα αν μάθαινε δε θα ξαναπιανόταν στην ίδια φάκα! Η αίσθηση από το χαλάκι που μας τραβάνε κάτω από τα πόδια, μου θυμίζει τη χαραυγή της «οικονομικής κρίσης» στην Ελλάδα! Από μπίρες και σουβλάκια με νεόφερτους επαναστάτες τους «αγανακτισμένους», στο διάγγελμα από Καστελόριζο του Παπανδρέου, στα capital control και στα ATM ουρές, στα σούπερ μάρκετ επιδρομή για μακαρόνια, το ναι και το όχι στο δημοψήφισμα, η «κωλοτούμπα», τα μέτρα λιτότητας… Η αυθόρμητη παρόρμηση του κόσμου, η πίστη για σωτηρία, οι ευθύνες σε άλλους…Από το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;» στο «ρε γιατί σε μένα;» Θα μου πείτε τι σχέση έχει η οικονομική κρίση με την έξαρση μιας πανδημίας; Ο ιός αποτελεί μια ακόμη μεγαλύτερη κρίση με πολλές οικονομικές και κοινωνικές ομοιότητες. Τα αντανακλαστικά του κόσμου ίδια. Μόνο που όταν ξανά ανοίγει μια πληγή στο ίδιο μέρος, πονάει λίγο λιγότερο από την πρώτη φορά. Θυμάμαι που όλοι μιλούσαμε για τον επαναπροσδιορισμό αξιών, για την αλληλεγγύη, για αυτά που μας κάνουν χαρούμενους, αλλά δεν κοστίζουν- «παρηγοριά στον άρρωστο» που λέμε. Η γενιά μου δεν είχε προλάβει να καλομάθει και ήταν έτοιμη για μεγάλες θυσίες (που δε γνώριζε) - αρνάκι που πάει για σφαγή. Δεν είχαμε πολλά να χάσουμε μπρος στην αξιοπρέπεια μας. Ούτε και τώρα έχουμε. Πάλι στην ίδια θέση λοιπόν, πάλι σε ίδιο έργο θεατές. Ένα αβέβαιο μέλλον για την ζωή, την εργασία, τα οικονομικά, την υγεία μας και τους ανθρώπους μας! Πάλι μιλάμε για αλληλεγγύη, πάλι για επαναπροσδιορισμό αξιών, μα και κάτι καινούριο την «ατομική ευθύνη»… Την ίδια ώρα

που συνάνθρωποι κατεβάζουν ράφια τρέχοντας, κρατώντας στην αγκαλιά τους αντισηπτικά και χαρτιά υγείας. Καταναλώνοντας φάρμακα πριν νοσήσουν, επειδή έγινε μια αναφορά στην τηλεόραση. Βγάζοντας γούστα σε υπαλλήλους και σε ουρές των σούπερ μάρκετ. Ενώ άλλοι σκέπτονται να μην ακολουθήσουν καμία οδηγία κι άλλοι ότι φταίνε οι υπόλοιποι. Λοιπόν, οι αλληλέγγυοι ήταν είναι και θα είναι αλληλέγγυοι, οι φτωχοί, φτωχοί στη μοίρα τους, οι πλούσιοι, πλούσιοι. Ο μέσος Έλληνας ενδιαφέρεται εξαιρετικά για το καλό της οικογένειας του, η διχόνοια με τους άλλους, μένει διχόνοια και τα φίδια δεν αλλάζουν πρόσωπο. Οι νέοι κοιτούν με γουρλωμένα μάτια γύρω τους και οι παππούδες λένε «θα περάσει παιδί μου κι αυτό». Ποιος σηκώνει το οικονομικό βάρος; Η άλλοτε μεσαία τάξη, έτσι την έλεγαν παλιά δηλαδή. Πλέον είναι οι άνθρωποι που ανοίγουν τα μαγαζιά τους κάθε πρωί και πάνε μέρα με τη μέρα και πληρώνουν λογαριασμούς και υπαλλήλους- ίσα βάρκα ίσα νερά. Οι υπάλληλοι που βάζουν πλάτη και ζορίζονται και εξυπηρετούν όλους σε κρίσιμες στιγμές. Ρισκάρουν την υγεία και τα οικονομικά τους- δε μπορούν βλέπεις να κάνουν πίσω ( όχι μόνο οι γιατροί μα και οι φαρμακοποιοί, υπάλληλοι σουπερ μάρκετ, φουρναραίοι, ντελίβερι… ως αυτόν που σας φτιάχνει cappuccino σε ποτήρι χάρτινο). Είναι οι άνθρωποι που βάζουν πλάτη και οι πρώτοι που τρώνε τη κατραπακιά. Το κράτος μας δεν μπορεί να προσφέρει, δεν μπορεί να αντέξει, δεν μπορεί

γραφει: νικολεττα βηκου

να απορροφήσει, δεν μπορεί να «χωρέσει» στο δημόσιο σύστημα υγείας, στην ασφάλιση, στη δικαιοσύνη, στην ασφάλεια, στην υγεία του πολίτη. Το κράτος μας έχει λίγο χεσμένους φίλοι μου! Και στις φωτιές στο Μάτι, στις πλημμύρες στη Μάνδρα και στην οικονομική κρίση. Τώρα με τον ιό, φοβόμαστε την επικείμενη κατάρρευση του συστήματος υγείας! Γι’ αυτό ατομική ευθύνη εγώ, ατομική ευθύνη κι εσύ απέναντι σε μένα… Δε μιλώ στο συμπολίτη, αλλά σε αυτό το τεράστιο δυσκίνητο σύστημα που μας εξουσιάζει. Σαφώς έχουμε μερίδιο ευθύνης, μα διαφορετικό. Η ευθύνη μας είναι να μη βολευόμαστε στο να ψάχνουμε για σωτήρες και ύστερα να τους κατηγορούμε για την κατάσταση μας. Η ευθύνη μας είναι μια υπόσχεση απέναντι στον εαυτό μας. Η ευθύνη μας είναι ο δρόμος που μας ζοχαδιάζει και όχι ο δρόμος που μας βολεύει. Η ευθύνη μας είναι η μνήμη μας όταν επιστρέφουμε πίσω στην κανονική μας ζωή. Εκείνη η μνήμη που θάβουμε και συνεχίζουμε ζώντας σε καταστολή. Η κανονικότητα μας είναι να βρισκόμαστε σε αρμονία με το μυαλό και την καρδιά μας. ΕΠΙΣΗΣ με τον διπλανό μας. Έτσι θα ήταν το ιδανικό. Όταν ζούμε και διδάσκουμε τα παιδιά μας να ζούνε ένα ψέμα, κουκουλώνοντας τα κενά με άλλα κενά, τότε ας μη τους ζητάμε πολλά. Ο δρόμος θα είναι πάντα ο βολικός. Κι όσο υπάρχει ο βολικός, η ανθρωπότητα θα ζει με σχετική αμνησία, αναισθησία και αρρώστια.

[ ΕΙΣΑΙ κο M A D O ]

γραφει: μαNΤΩ ΒΛΑΧΟΥ

Κορονοϊός στα χρόνια του Instagram Και τώρα που μας βρήκε καραντίνα έχουμε κάθε μα κάθε αφορμή και δικαίωμα να κράξουμε ελεύθερα τους σελέπμπριτιζ του κ***λου. Ναι καλά το κατάλαβες έρχεται λεκτικός οχετός γιατί πολύ κρατήθηκα, αλλά οι προκλήσεις είναι απανωτές. Ο κορονοϊός πέρασε που λες και τα ελληνικά σύνορα και ζούμε ιστορικές στιγμές χωρίς καμία αμφιβολία. Κι εκεί που λες θα ηρεμίσουμε λίγο από τα stories και τα giveaways της κάθε πικραμένης εμφανίζονται οι πρώτες «κορονοχτυπημένες» σελέμπριτιζ. Ονόματα δε λέμε αλλά ΜΠΟΜΠΑ κάνουν, ε συγνώμη μπαμ ήθελα να πω -πιστεύω το έπιασες το κωδικοποιημένο μου μήνυμα. Κι αρχίζουν οι κυρίες και οι κύρια της σόουμπιζ να μας ενημερώνουν καθημερινώς και αδιαλείπτως για την εξέλιξη της υγείας τους. Ναι οκ δε χέστηκα, αλλά βασικά χέστηκα να μου πεις πως το περνάς. Το χειρότερο δε, είναι που βγαίνουν και στα κεντρικά δελτία ως άλλοι Τσιόρδες -αυτό το αγόρι το αγαπώ- και με ύφος ψύχραιμο κι επιστημονικό αναλύουν την συμπτωματολογία τους. Τη βλακεία τους όμως ποιος την αναλύει, γιατί αυτή δυστυχώς είναι η μεγαλύτερη επιδημία των τελευταίων χρόνων. Όταν δε μετά την ανακοίνωση περάσουν 14,5 ώρες αρχίζουν την ενημέρωση για το πως περνούν τη μέρα τους στην καραντίνα, δηλαδή την ίδια χωρίς λόγο ενημέρωση που μας έκαναν και προ κορονοϊού. Yoga, pilates, μαγειρικές επιπέδου, διάβασμα, βόλτα στο μπαλκόνι. ΟΚ!! Τι το διαφορετικό δηλαδή από αυτά που κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι? ΗΡΕΜΑ ΤΟ ΛΕΩ! Ναι έχω πολλή χολή μέσα μου γιατί θα μπορούσαν να μείνουν σε μια απλή ανακοίνωση ότι έχουν νοσήσει και να τελειώσει το πανη-

γυράκι εκεί. Αλλά θα μας πουν ότι το κάνουν γιατί έχουν το βήμα να ενημερώσουν περισσότερο κόσμο. Όχι το κάνουν γιατί απλά είναι κι αυτό ένα trend #έχωκορονοϊό και πρέπει να το τραβήξουν από τα μαλλιά. Περιμένω ποια/ποιος από δαύτους θα κάνει το πρώτο giveaway μάσκας προσώπου. Τι δεν το είχες σκεφτεί? Ε ρε τι έχει να γίνει τότε. Anyway, φορτίστηκα αρκετά και θα χαμηλώσω λίγο τους τόνους. Ας πάμε τώρα στους μη νοσούντες πλην όμως σελέμπριτιζ που, επίσης, βομβαρδίζουν καθημερινά με tips για ανώδυνη και χαρούμενη καραντίνα. Οι τύποι αυτής της κατηγορίας μας μιλούν με τις ώρες και μας δίνουν συμβουλές σε στυλ life coaching. Μας δηλώνουν πόσο ανάγκη έχουν την παρέα μας, ενώ εμείς δεν έχουμε τη δική τους. Αρχίζουν μετά τις Live μεταδόσεις γυμναστικής με άψογο gym look. Όλα τα παραπάνω συνοδεύονται πάντα από μακιγιάζ και μαλλί του αψόγου, που εμένα αν με δείτε αυτές τις μέρες θα με λυπηθείτε. Ωραία ας μην είμαι τόσο κακεντρεχής, προσπαθούν να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα, ή τουλάχιστον έτσι λένε, γιατί μάλλον θέλουν να νιώσουν αυτοί καλύτερα τώρα που τα events και οι φωτογραφήσεις κόπηκαν. Να είδατε δεν κρατιέμαι! Ας το κλείσω όμως εδώ και ας ελπίσουμε ότι κάπως θα αντιληφθούν τα νέα δεδομένα και θα μας αφήσουν λίγο στην ηρεμία μας, γιατί αυτή υπάρχει και πέρα από το Instagram. Λιγότερα φιλιά, αγκαλιές και stories από μένα καντινιέρηδες αυτής της πόλης!!

Μένω σπίτι

[ Η Ψ ΥΧ Η Τ Η Σ Π ΟΛ Η Σ ]

από τον Παντελή Αμπαζή

Μάρτης του ‘20. Ορθόδοξη καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας. Καραντίνα οίκαδε. 13η μέρα. STOP. Φτερνίστηκα στο laptop και άνοιξε το antivirus. STOP. Τα κεφάλια μέσα. (Διπλή ανάγνωση.) STOP. -Γιατί βήχεις; -Θέλω να μείνω λίγο μόνος. STOP. Προτεινόμενες εσωτερικές δραστηριότητες: Διάβασμα, (γράψιμο), επιτραπέζια, παζλ, τάβλι, σκάκι, χαρτιά. STOP. Ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και παλιές καλές συναυλίες, άφθονες στο διαδίκτυο. Καταναλώστε αφειδώς. Ανακουφίζει και εμπλουτίζει. STOP. Τηλέφωνο καθημερινά σε φίλους, ειδικά σε όσους είναι μόνοι τους αυτές τις δύσκολες στιγμές. STOP. Ταβανοσκόπησις στον καναπέ. STOP. Ραδιόφωνο και μαγείρεμα. STOP. Γυμναστική στο χαλί στο σαλόνι. Pilates στο YouTube. STOP. Κάντε φασίνα, τακτοποιήσετε τα συρτάρια και την αποθήκη. STOP. Όποιος βαριέται, βαριέται τον εαυτό του... STOP. Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα και υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη· διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ STOP. Μεσαίωνας. Αμβρόσιος αγιασμός, ακροδεξιά κεραλοιφή, έντεχνη ποιοτική πρόπολη. Ευλόγησον! Υγιαίνετε. STOP. Ο πόλεμος κατά της βλακείας τελείωσε. Χάσαμε! STOP. Απαραίτητες μετακινήσεις: Περπάτημα ή ποδήλατο. Κοντινοί μοναχικοί περίπατοι. STOP. Έντυπο Β6 υπό μάλης.

STOP. Τα ερωτικά ραντεβού λογικά εμπίπτουν στην κατηγορία “βοήθεια σε άτομα που έχουν ανάγκη!” STOP. Ο θάνατος του φλερτ επήλθε τελικά με προεδρικό διάταγμα. Ο έρωτας ψυχορραγεί... STOP. Τελικά το αρνί αντί να το φάμε, θα το πάμε βόλτα. STOP. Πτώμα στην κούραση ο κοινόχρηστος σκύλος της πολυκατοικίας που έγινε ξαφνικά αξιαγάπητος και περιζήτητος. STOP. ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ. STOP. Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι λοιπόν απόψε δεν πρόκειται να βγω Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι κι άμα πεινάσω τηγανίζω καν’ αυγό Και όταν ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο θα το κοιτάζω και δε θα απαντώ γιατί όταν χτυπάει το τηλέφωνο εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό γι’ αυτό Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι οχυρωμένος κι από μέσα το κλειδί Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι γιατί αυτό το έργο το ‘χω ξαναδεί Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι σεισμός να γίνει, δεν πρόκειται να βγω Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι κι ας με ξεγράψουν τα ρεμάλια απ’ αρχηγό Γιατί άν βγω θα προκύψει κανά μπλέξιμο κι ένας Θεός ξέρει που θα κοιμηθώ και όπως λεν κι οι ινδιάνοι για το μπλέξιμο εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό γι’ αυτό Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι και δε σκοπεύω από δω να κουνηθώ… ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ STOP. Πετάχτηκα σούπερ μάρκετ να πάρω καφέ κι ο άλλος είχε στο καλάθι 6 δωδεκάδες προφυλακτικά. Έπιασα τοίχο μέχρι να πληρώσει και να φύγει, δεν παίζουν μ αυτά... STOP. Ζούμε το φαινόμενο της πεταλούδας: Κινέζος στη Γιουχαν τρώει εξωτικό πικάντικο μεζεδάκι. Κλείνει μπουρδέλο στα Σεπόλια. STOP. Στη Γαλλία λέει εξαφανίστηκαν κρασιά και προφυλακτικά. Στην Ολλανδία ουρές για μαύρο και ποτά. Στην Ελλάδα δε βρίσκεις κωλόχαρτο. Σε λάθος χώρα ζω.

STOP. Αποφεύγουμε τα ΜΜΜ και τα ΜΜΕ. STOP. Τους επόμενους δυό μήνες θα τους θυμόμαστε για πάντα. STOP. Άμα περάσει τούτο δω τι να μου κάνουν τ’ άλλα. Ετούτο είν’ ωκεανός και τ’ άλλα είναι στάλα. Άμα περάσει τούτο δω τ’ άλλα δεν τα φοβάμαι. Ετούτο είναι απ’ αυτά που μια φορά περνάμε. Άμα περάσει τούτο δω τι να μου κάνει ο χάρος. Ετούτο είναι βάσανο Ετούτο είναι βάρος Ετούτο είναι θάνατος Ετούτο είναι βάρος. ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ (1977) STOP. Δεν ζούμε την εποχή της χούντας. Ζούμε την χούντα της εποχής μας. Παγκοσμίως. STOP. Θα περάσει κι αυτό, όπως πέρασαν όλα... STOP. Να ακούμε τις συμβουλές ανθρώπων με άσπρες ποδιές και όχι τις συμβουλές ανθρώπων με μαύρα ράσα... STOP. Η Άνοιξη είναι εκεί έξω. STOP. Προσεχώς καλύτερα! STOP. #StayTheFuckHome# Ποτέ δεν ήταν ευκολότερο να σώσεις ζωές! Αρκεί να κάτσεις μέσα... STOP. Η ζωή συνεχίζεται. RESTART! Ο εγκλεισμός φέρνει και έμπνευση. Ιδού η απόδειξη: ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ Μάρτης του ‘20, δεν το ‘χα ξαναδεί έρημοι δρόμοι, μα πιο έρημη η ψυχή ρε πως μας φέραν βήμα βήμα ως εδώ μιά χειραψία, μιά αγκαλιά να ‘ ναι κακό; Απαθής στον καναπέ μου στην οθόνη να μετράω πτώματα. Πρώτα μπήκαν οι καρδιές σε καραντίνα και μετά τα σώματα. ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ, “άμα βγεις θα αρρωστήσεις” πανδημία, έτσι λένε στις ειδήσεις. Εκεί έξω ο αόρατος εχθρός κι εδώ μέσα ο χαμένος μου εαυτός. Π.Α.

[ ΑΠΟΨH ]

γραφει: anna Σταϊκου

ΟΚ , ΟΚ, έγκλειστοι. τοις ιατρών ρήμασι πειθόμενοι και μόνον. Αλλά, δεν ξεκολλά από το μυαλό μου το βίντεο από την Κίνα που - εν είδη διαφήμισης των 29 κατασκευαστών πλυντηρίων- όπου συνελάμβαναν Κινέζοι αστυνομικοί, επιβάτες τρένου στις αποβάθρες και με βία τους ξυλοφόρτωναν αγρίως. Και όπου οι επιβάτες έκλαιγαν, κραύγαζαν, αιμορραγούσαν και όλα τα σχετικά της επιβολής τρόμου με κόλπο διαφημιστικό, εισχώρησε στην αποθήκη του υποσυνειδήτου.*......... Ποιών; των λαών των αμέσως πληγέντων μετά την Κίνα Γατάκια ο φόβος ισούται με υποταγή, με απανθρωποποίηση, με ασυνειδησία, στην τελική του φάση με επιστροφή στην αμοιβάδα μας.

ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΡΙ ΙΟΥ νο 2 Να τα λέμε κι αυτά. ΕΡΡΩΣΘΕ καρδιές μου. * γι’ αυτό το υποσυνείδητο να το προσέχουμε στις πονηρές εποχές και να το ελέγχουμε ως ο φρουρός ακρίτας. ΑΛΤ Τις εί;; ---υποσυνείδητο τρομαγμένο---Πίσω ρε , χέρια ψηλά και σκέψου και μετά ξαναέλα (απαντά ο ακρίτας του νου μας)

[ ΑΠΟΨH ]

Τέσσερις Κάπως Επικίνδυνοι Συμπολίτες μας + Ένας ως παράδειγμα προς μίμηση Συμβαίνει να έρχονται ορισμένες καταστάσεις τόσο οριακές, τόσο δύσκολες που σε κάνουν, εσένα, αθώε και ως επί το πλείστον λογικέ Άνθρωπε-Πολίτη, να πιστεύεις πως, απέναντι στον Εχθρό, είμαστε όλοι ενωμένοι. Πώς λέμε...ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, ένα πράγμα; Και όμως, έρχονται μερικοί-μεταξύ μας, δεν είναι απλώς μερικοί, είναι αρκετούτσικοι-συμπολίτες σου για να σε πείσουν δια της συμπεριφοράς τους πως καθόλου ενωμένοι δεν είστε και πως καθείς τον δρόμο του τραβά και τον χαβά του πράττει. Ο ένας βγαίνει για καφέ, παρέα με τους φίλους Μέχρι που ξήλωσαν κάποιοι δήμοι της χώρας τα παγκάκια από τα πάρκα. Ο παππούς που δεν μπορεί να καθίσει ήσυχος, που δεν μπορεί να ξεμάθει την συνήθεια του καφενείου, το οποίο βέβαια έκλεισε κι αυτό το δόλιο. Η παρέα δεκαπεντάχρονων που, αλαλάζοντας, ξεχύνεται στην πλατεία, αγγίζει αδιακρίτως μπάλες, σώματα, στόματα, αστειεύεται, βγάζει σέλφιζ-οι γονείς τους ισχυρίζονται πως δεν μπορούν να σταματήσουν τα παιδιά τους. Κατά βάθος, οι γονείς δεν θεωρούν πως πρέπει να τα σταματήσουν. Ο άλλος παίρνει τα βουνά, τους κάμπους, τα λαγκάδια ...και τις παραλίες, βεβαίως βεβαίως. Τα διόδια πήξανε τις προηγούμενες μέρες. Βουρ για τα χωριά, προ-πασχαλινές διακοπές, καλός καιρός και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Ουδεμία σκέψη για την περίπτωση διασποράς του ιού σε περιοχές με πολλούς ηλικιωμένους και, ακόμα περισσότερο, σε τόπους όπου οι δυνατότητες περίθαλψης είναι περιορισμένες. Ακούστηκε από αρκετούς η άποψη ότι αν ο Αθηναίος-φορέας είχε παραμείνει το Σ/Κ στην Αθήνα, θα το μετέδιδε σε περισσότερους. Ότι, αν, ας πούμε, κολλήσουν 100 άτομα εν καιρώ καραντίνας διάσπαρτα σε όλη τη χώρα είναι καλύτερο από το να κολλήσουν οι 100 στην Αθήνα. Το είπε και κάποιος επιδημιολόγος στις ΗΠΑ μιλώντας για τον κίνδυνο μετάδοσης σε πόλεις σε σχέση με την επαρχία. Στις επαρχίες ας γυρίσουν, λέμε εμείς, οι

φοιτητές, οι νέοι που δεν έχουν εισόδημα αυτή την περίοδο, οι άνθρωποι που έχουν γονείς μέσης ηλικίας, όχι παππούδες. Δεν έχει λογική η οικογένεια Κοκοβίκου να ξεκινήσει σύσσωμη με μπανιερά και τάπερ τις εκδρομές στο Ζούμπερι, επειδή πλήττει στο μικροαστικό της διαμέρισμα. Ο τρίτος ο καλύτερος τα διαψεύδει όλα “Δεν υπάρχει ιός”, “Μας δουλεύουνε ψιλό γαζί”, “Όλα αυτά είναι σχέδιο οργανωμένο”, “Δεν μασάω λάχανο” και άλλα τέτοια εκπληκτικά. Τι; Δεν τα έχεις ακούσει; Μάλλον είσαι τυχερός ή πολύ εκλεκτικός σε σχέση με τον κύκλο σου. Ναι, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που θεωρούν ότι όλο αυτό είναι μια καλοστημένη, κυβερνητική πλεκτάνη και ότι ο “ιός” είναι ένα φονικό όπλο, στο οποίο πιθανά να συνέβαλαν και εξωγήινοι για να εξοντώσουν μέρος του πληθυσμού. Αυτή η κατηγορία συμπολίτη μπορεί άνετα να ανήκει στις δύο ως άνω. Κι ο τέταρτος μεμψιμοιρεί και σπέρνει την μιζέρια Δραματικά fb posts, έντονη ανησυχία, ακατανίκητη γκρίνια, φόβος που εκφράζεται υπέρ το δέον, πανικός γενικώς. Τρία τρία τα καλάθια στο σούπερ μάρκετ, ανεβασμένος τόνος φωνής σε στιλ και ύφος Στέφανου Χίου, “θα πεθάνουμε όλοι”, μια τραγική κατάσταση. Ενημερώνεται συνεχώς, κρατά μόνο τις αρνητικές ειδήσεις, τηλεφωνεί σε συγγενείς και φίλους να πει τα κακά μαντάτα, χάνει το χρώμα του κι εμείς την εναπομείνασα ψυχική υγεία μας. Αδερφέ, στοπ λίγο! Κι αυτή η χλωρί-

γραφει: Γεωργία Δρακάκη

νη πια; Από δαύτην θα πας που την χύνεις μπουκάλι το μπουκάλι σε όλο σου το σπίτι καθημερινά... Υπάρχει όμως και ένας Τάκης Τσουκαλάς που δίνει το καλό παράδειγμα “Άλλο τα οπαδικά, άλλο η Ελλάδα μας, έτσι;”, είπε προ ημερών στην εκπομπή του. “Σήμερα, θέλων α είμαστε όλοι μαζί και να κάνουμε αυτά που λένε οι γιατροί. Πόλεμος είναι αυτό και δεν ξέρουμε τον εχθρό. Δεν θέλω να πεθάνει κανένας Παοκτζής, κανένας Παναθηναϊκός!” Ποιος τώρα, ο Τσουκαλάς έτσι; Ενωμένοι, παιδιά. Όπως-περίπου-έγραψε και η καλή μου φίλη από την Μπρατισλάβα, η Σίλβια, είμαστε μέρος της κοινωνίας και η κοινωνία είναι το μεγάλο μας σπίτι. Μένουμε σπίτι, μένουμε κοινωνία! Πόσο ακόμα; Όσο... Για να ξεχυθούμε πάλι και να συνεχίσουμε να μονοιάζουμε και να χωρίζουμε πάνω σε λιγότερο σημαντικά-αλλά πόσο πολύτιμα, τελικά!- θέματα, από ό, τι είναι η υγεία μας.

ΔΙΠΛΗ ΓΩΝΙΑ ΛΗΨΗΣ από τον Θανάση Βέμπο

Ερευνητή του ανεξήγητου, συγγραφέα Κάποτε οι δευτεριάτικες εκδόσεις των εφημερίδων ήταν γεμάτες διαφημίσεις για τις νέες ταινίες που προβάλλονταν στους κινηματογράφους (τότε οι πρεμιέρες γίνονταν τη Δευτέρα). Οι διαφημίσεις για τις ταινίες επιστημονικής (και όχι μόνο) φαντασίας που προβάλλονταν κάποτε, είναι πραγματικές χρονοκάψουλες, αφού μας αποκαλύπτουν περισσότερα για το zeitgeist της εποχής, παρά για την ίδια την ταινία. Η σύγκριση της διαφήμισης με την πραγματική αφίσα της ταινίας, φανερώνει πολλά για την τότε «πρόσληψη» των ταινιών φαντασίας. Το πρωτότυπο

1971: The Andromeda Strain Στο Andromeda Strain, του Ρόμπερτ Γουάιζ, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του «πατέρα των τεχνοθρίλερ» Μάικλ Κράιτον, μια ομάδα επιστημόνων προσπαθεί να βρει τρόπο αντιμετώπισης ενός άκρως θανατηφόρου ιού εξωγήινης προέλευσης, ο οποίος προκαλεί άμεση και ολική θρόμβωση του αίματος. Η ταινία είναι πολύ καλά σκηνοθετημένη, με άφθονο σασπένς. Στους δικούς μας «σινεμάδες» προβάλλεται την άνοιξη του 1972, ντάλα χούντα, με τον τραβηχτικό

Η μεταφορά

τζεϊμσμποντικό τίτλο «Ανδρομέδα: Αποστολή Άκρως Απόρρητος», γιατί ποιος θα νοιαζόταν να δει μια ταινία με πρωταγωνιστή έναν ιό; Μικρή λεπτομέρεια: ο εξωγήινος ιός μολύνει στη Γη εξαιτίας της συντριβής ενός δορυφόρου στο Piedmont του Νέου Μεξικού –που πήρε το όνομά του από το Πιεμόντε (Πεδεμόντιο) της βόρειας Ιταλίας, η οποία σήμερα τελεί υπό καραντίνα –ας όψεται ο ακατονόμαστος και μη εξαιρετέος Covid-19. (Απογευματινή, 8.5.1972)

1979: Zombi 2 Γνωστό και ως «Zombie», «Zombie Flesh Eaters», και «Woodoo». Ένα από τα πρώτα σπαγγέτι-ζόμπι που έγιναν της μόδας στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μιμούμενα (αλά ιταλικά) τη θρυλική «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» (1969) του πρώτου διδάξαντα, Τζωρτζ Ρομέρο. Ο Λούτσιο Φούλτσι (ο «νονός του σπλάττερ» κι ένας από τους πλέον καλτ Ιταλούς σκη-

Το πρωτότυπο

Η μεταφορά

νοθέτες) δίνει τα ρέστα του: μια παράξενη επιδημία σε ένα νησί της Καραϊβικής σκοτώνει τα θύματά της, τα οποία μετά νεκρανασταίνονται ως ανθρωποφάγα ζόμπι. Εννοείται ότι στο τέλος η επιδημία εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Αξέχαστη η σπλαττερική σκηνή στην οποία ένα ζόμπι βγάζει με ξύλινη σφήνα το μάτι της (δικιάς μας) κουκλάρας Όλγας Καρλάτου. (Τα Νέα, 21.1.1980)

ηθικο διδαγμα: ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ! ΤΙ ΜΑσ ΚΡΗΒΟΥΝ>????!!!11 Ξέρουμε καλά πως ο κορωνοϊός είναι τεχνητός! Σε τα μας, τώρα; Τόσοι και τόσοι ειδήμονες το λένε! Κι αν γλιτώσετε από τον κορωνοϊό, ή το Στέλεχος Ανδρομέδα, θα κολλήσετε ζομποϊό και θα περιπλανιέστε γυρεύοντας ανθρώπινη σάρκα. Κι αν τελικά δεν κολλήσετε Covid-19, ή Zombvid-666, κάτι άλλο θα κολλήσετε. Αρκεί να μη χάνετε επεισόδιο από τα δελτία ειδήσεων των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Και να βλέπετε τηλεόραση. Πολλή τηλεόραση! Εγγυημένο, σας λέω.

Σταυρόλεξο

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ

1. Κάποτε έπαιρναν μπρος και τα αυτοκίνητα με αυτήν (η ιστορική γραφή). 2. Εισοδήματα από εκμετάλλευση περιουσιακού στοιχείου (αιτιατική). 3. Αναστεναγμός. - Των όπλων είναι ηχηρή. 4. Τους αστούς του έχει απαθανατίσει μνημειώδες γλυπτό του Ωγκύστ Ροντέν. - Συνηθισμένη κατάληξη επιθέτων (ουδέτερο). 5. Θα… αισθανθώ! - Πρώτο συνθετικό πολλών προσφυγικών τοπωνυμίων (αντιστρόφως). 6. Λευκό… τούρκων. - Άρθρο. - Αναφορική αντωνυμία της αρχαίας (αντιστρόφως). 7. Υπάρχουν και τέτοια προβλήματα. 8. Τα χρησιμοποιούμε και για να μην χαλάσουμε το παρκέ (αντιστρόφως). 9. Όλη μαζί, όλη ανεξαιρέτως (γενική). ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Ο οθωμανός δήμιος του ζητούσε να αλλαξοπιστήσει για να γλιτώσει από συκοφαντική κατηγορία, αλλά αυτός δεν δέχθηκε. Το ονομά του πήρε συνοικία της Αθήνας. 2. Δεν είναι νεωτερικό. 3. Έχουν ασχοληθεί με αυτό και φιλόσοφοι (αντιστρόφως). - Αν και ελληνίδα, ως Λαίδη … έγινε αντιβασίλισσα των Ινδιών! - Τρέχουμε να τον πιάσουμε την πρώτη μέρα ανοιξιάτικου μήνα (αιτιατική -αντιστρόφως). 4. Προσβάλλει τα φύλλα των αμπέλων (γενική). Μαζί με τηλεπικοινωνιακό οργανισμό σχηματίζουν κάτι… ανύπαρκτο ή ασήμαντο!

ΤΙ ΛΕΝΕ Τ’ ΑΣΤΡΑ Από την Νταίζη Ντάκου

Από τον Λέανδρο Σλάβη

Βρείτε την λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr

5. Τέτοια παιδιά κλέψαν την Αννούλα, σύμφωνα με παραδοσιακό τραγούδι. 6. Παλιό ελληνικό κόμμα στα αριστερά του πολιτικού φάσματος. - Κάποτε μετρούσαν το βάρος με αυτήν (γενική). 7. Μπορεί να είναι και του αέρα. - Αλήστου μνήμης αρχικά της δεκαετίας του 1980, σχετικά με μισθούς. 8. Αιλουροειδή σαρκοφάγα που ζουν και στην Ελλάδα. - Προτρέπει. 9. (Αντ)έδρασα ως… Προμηθέας και όχι ως Επιμηθέας (αντιστρόφως).

Κλεισμένη μες στο σπίτι (γιατί #μένουμε_σπίτι), τα άστρα δε με εγκατέλειψαν. Μου μιλάνε τα βράδια. Τι μονολογούν λοιπόν τα ζώδια όταν αρρωσταίνουν και πρέπει να μείνουν σπίτι;

Κριός «Δεν παθαίνω τίποτα εγώ παιδιά. Τι εννοείτε να μείνω σπίτι; Αφού σας λέω δεν παθαίνω τίποτα. Αααααψου! Όχι! Δεν μπορεί να φτερνίστηκα! Αυτό ήταν. Πεθαίνω. Θα πάρω το κουτί πρώτων βοηθειών μόνο για μένα! Όχι μην το αγγίζετε!»

όμως. Θα πληρώνομαι;»

Ταύρος «Αρρώστησα; Αχ, τέλεια. Βγάζω τα σατέν σεντόνια, απλώνομαι μόνος στο κρεβάτι ανάμεσα στα πουπουλένια μαξιλάρια μου! Τώρα θα φάω από μουσακά μέχρι σοκολατίνα χωρίς σταματημό. Δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο, μόνο την άνεσή μου! Κάτσε

Καρκίνος (κλαίγοντας) «Τόσο καλοί άνθρωποι είμαστε, γιατί να αρρωσταίνουμε; Γιατί Θεούλη μου; Ποτέ δεν έβλαψα κανέναν! Εγώ ένα ταπεινό χαμομηλάκι, γιατί τιμωρούμαι έτσι;»

Δίδυμοι «Έχετε γεια βρυσούλες. Αυτό ήταν. Φεύγω πάνω στο άνθος της ηλικίας μου. Θα πεθάνουμε όλοι. Δεν έχω προλάβει να κάνω όσα θέλω. Προσέξτε με, λέω!! Είμαι άρρωστος!»

Λέων «Μια φορά στο τόσο αρρώστησα. Συμβαίνουν κι αυτά. Τώρα

πρέπει να μου μαγειρέψετε, να με περιποιηθείτε, να με πλύνετε. Μην με αγνοείται. Και σιδερώστε μου το καλό μου κοστούμι / φόρεμα. Μην κάθομαι με πιτζάμες, σιχαίνομαι» Παρθένος «Κανένας λόγος πανικού. Θα απολυμάνω τα πάντα. Τραπέζια, καρέκλα, καναπέδες, πόμολα, παράθυρα, κλειδιά, πάτωμα, γωνίες, ενώσεις, φούρνους, νιπτήρες, τουαλέτες. Και θα πλένω τα χέρια μου. Και θα φοράω γάντια. Και θα απολυμάνω και τα αποστειρωμένα γάντια. Όλα υπό έλεγχο». Ζυγός «Εντάξει τι

να γίνει αρρωστήσαμε. Μήπως όμως έχω κάτι σοβαρό; Όχι μωρέ, όλα καλά. Θα τη γλιτώσω. Κι αν μου συμβαίνει όμως κάτι πάρα πολύ σοβαρό; Έλα μωρέ τα παραλένε. Κι αν δεν τα παραλένε; Όχι, σιγά μη γίνω πρόβατο εγώ. Κι αν όχι; Ας κλειστώ μέσα. Θα εκραγεί το κεφάλι μου» Σκορπιός «Σιγά μη φοβηθώ. Αρρώστια είναι, θα περάσει. Καιρός να σκεφτώ νέες ατάκες πεσίματος: - έρχεσαι σπίτι να σου δείξω τη μάσκα μου; -έχω τα γάντια στην κρεβατοκάμαρα μου -αν με φιλήσεις, θα σου μεταδώσω την ανοσία στον ιό!»

Τοξότης «Όχι αγάπη μου, μια χαρά είμαι. Δεν θα κλειστώ εγώ μέσα. Έχω δουλειές. Έχω ενέργεια. Έχω όνειρα και αξιώσεις. Έχω σχέδια. Μωρή χαμούρη τακαμούρι, εγώ θα σε βάλω κάτω» Αιγόκερως «Στο πικ της καριέρας μου ανέβασα πυρετό. Έχασα το meeting. Ποιος, εγώ! Τι θα γίνει τώρα; Η επαγγελματική μου ζωή που οδεύει; Καλά, θα κάτσω μέσα και θα κάνω επαγγελματικά σχέδια που θα τα υλοποιήσω μόλις βγω από το σπίτι!» Υδροχόος «Ξέρω καλύτερα εγώ από

γιατρούς. Θέλουν να με μπερδέψουν. Να με πείσουν ότι είμαι απλά άρρωστος. Όχι δα. Εγώ απλά άρρωστος. Σίγουρα έχω μια νέα ασθένεια. Ή μια παλιά που ξαναεμφανίστηκε εξαιτίας μου. Θα μείνω μέσα. Να με μελετήσει η επιστήμη και η ιστορία». Ιχθείς «37.2. Και ο κομπογιαννίτης μου λέει να πάρω Ντεπόν. Τα ξέρω εγώ αυτά. 37.2 σημαίνει ένα βήμα πριν το θάνατο. Όχι, όχι. Θα πάω νοσοκομείο. Κι αν μου πουν κι εκεί να κάτσω σπίτι και να πιω ντεπόν και τσάι θα τους πάω στα κανάλια»

Πράξεις Αλληλεγγύης την εποχή του κορωνοϊού Ναι, η κατάσταση είναι δύσκολη. Όποιος δεν το παραδέχεται και λέει «έλα μωρέ», μάλλον κάτι δεν έχει καταλάβει. Όλα όμως έχουν δύο πλευρές. Κι αν τελικά, όλο αυτό είναι για να δοκιμαστούμε; Να θυμηθούμε ότι είμαστε άνθρωποι; Να ενδιαφερθούμε ξανά για το διπλανό μας; Γιατί - ας το παραδεχτούμε όλοι: τα «εγώ» είχαν γίνει τόσο μεγάλα, που δεν χωρούσαμε πια τόσα «εγώ» σ’αυτόν τον πλανήτη. Ευκαιρία λοιπόν να δώσουμε ένα respect σε όσες πράξεις αλληλεγγύης συμβαίνουν αυτήν την περίοδο!

Το ότι μένουμε σπίτι. Το ότι έχουμε ανοίξει διαύλους επικοινωνίας, τόσο ιντερνετικά, όσο και διαπροσωπικά. Τα χαρτάκια στις πολυκατοικίες από νεότερους για να εξυπηρετήσουν ηλικιωμένους και ευπαθείς ομάδες. Οι ομάδες αλληλοβοήθειας που έχουν δημιουργηθεί στα social media. Οι εργαζόμενοι στα delivery / pet shop / στα Μ.Μ.Ε. / στις δημόσιες υπηρεσίες που κρατούν την Πόλη ζωντανή. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο υγείας που μας κρατούν ασφαλείς και έχουν να πουν ένα λόγο παρηγορητικό. Οι νεότεροι που δεν επιστρέφουν στα χωριά τους ή στην Ελλάδα για να προστατεύσουν τους αγαπημένους τους. Η καλή διάθεση από τους εργαζομένους των λαϊκών αγορών. Το ότι παίρνουμε τηλέφωνα και κάνουμε βιντεοκλήσεις, να δούμε αν όσοι φίλοι μας, που μένουν μόνοι τους, είναι καλά. Το χαμόγελο και ένα «μην ανησυχείς». Οι online παραστάσεις από τα θέατρα. Τα δωρεάν e-books από εκδοτικούς οίκους. Οι συνομιλίες από τα μπαλκόνια. Το ενδιαφέρον για τις άλλες χώρες (είδατε τελικά, που δεν υπάρχουν σύνορα, παρά μόνο ανθρώπινες ιστορίες; ). Οι αιμοδότες, που ενώ η χώρα είναι σε καραντίνα, πάνε στα νοσοκομεία να δώσουν αίμα, για να μην «ξεμείνουμε» από αποθέματα. Το ότι χτυπάμε κουδούνια απροειδοποίητα, μόνο και μόνο για να σταθούμε στην πόρτα να δούμε τους αγαπημένους μας. Το χιούμορ που ξεπηδάει αβίαστα, ακόμα και στην πιο σοβαρή συζήτηση Η Έλενα που παραδίδει μαθήματα swing & jazz online. Η τοπική επιχείρηση της Λαμίας «Chicken House» που δίνει δωρεάν φαγητό της οικογένειας Σαμανίδη, σε όσους έχουν ανάγκη.

Της Άντας Κουγιά

Τα δωρεάν μαθήματα από φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης σε παιδιά που ανήκουν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η ψυχολόγος Φρόσω Μήτσιου από τα Γρεβενά που ψωνίζει για ευπαθείς ομάδες. Ο Θωμάς που στόλισε το μπαλκόνι για να χαίρεται η γειτονιά. Το ότι οι φίλοι σου δεν σ’αφήνουν να το βάλεις κάτω, κι εσύ κάνεις το ίδιο. Οι αναίτιες πρωινές Καλημέρες, μόνο και μόνο για να δηλώσεις ότι είσαι εκεί. Η γενναιοδωρία και το ότι είσαι έτοιμος να δανείσεις χρήματα -αν έχεις- σε αυτόν που δεν πληρώνεται. Το ότι επειδή δεν μπορείς να εκφραστείς με μια αγκαλιά ή ένα φιλί, αλλά μιλάς περισσότερο, χρησιμοποιώντας λέξεις που τις εννοείς. Το ότι η ψυχιατρική εταιρία άνοιξε πλατφόρμα ώστε να επικοινωνεί ο κόσμος που έχει πρόβλημα με τον εγκλεισμό, τον πανικό, το άσχημο οικογενειακό περιβάλλον. (psych.gr) Η δημιουργία πλατφόρμας ενημέρωσης για τον κορωνοϊό από Υπουργείο Παιδείας, για άτομα με αναπηρία ( http://prosvasimo. iep.edu.gr/) Η τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής βοήθειας που δημιουργήθηκε από τις Πρυτανικές Αρχές του ΕΚΠΑ, σε συνεργασία με την Α’ Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινητείου Νοσοκομείου (Δευτέρα έως Παρασκευή στο τηλέφωνο 210 7297 957 από 10.00 π.μ έως 04.00 μ.μ*, Σάββατο και Κυριακή στο τηλέφωνο 210 7289 240 από 10.00 π.μ έως 04.00 μ.μ* & γραμμές βοήθειας μέσω τηλεδιάσκεψης (skype) στα account Aiginitio1, Aiginitio2, Aiginitio3, Aiginitio4, Aiginitio5)

Οι

ς έ ι μ ι τ σ ο ητό γ α Ν οφ

στ η ν χ έ τ ή ιν ημερ θ α ηκ

της

ς η ρ ί α

Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Τ.: 210 82 29 239 / 210 82 13 136 Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ. ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ΄ ΟΙΚΟΝ