Η πόλη ζει | τ.80 by Η Πόλη Ζει

STREET

PRESS 80//12-20

Την υγειά μας να ‘χουμε... ... και ελεύθερη σκέψη

ΜΑΝΟΣ ΔΑΝΈΖΗΣ ΑΓΑΠΏ ΤΟ "ΘΟΡΥΒΏΔΕΣ" MATRIX ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ

2020

ΚΙ ΌΜΩΣ ΥΠΉΡΧΑΝ ΩΡΑΊΕΣ ΣΤΙΓΜΈΣ

ΑΞΊΕΣ

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΟΥΜΕ ΑΛΛΙΩΣ;

ΠΑΤΗΣΊΩΝ 237, ΠΛΑΤΕΊΑ ΚΟΛΙΆΤΣΟΥ t. 210 864 0918, 210 864 0988 f. 210 866 5155

ΑΜΦΙΑΡΆΟΥ 165, ΣΕΠΌΛΙΑ t. 210 515 7982 / f. 211 106 2300

XΑΛΚΊΔΟΣ 12, ΆΝΩ ΠΑΤΉΣΙΑ t. 210 864 0918 / f. 210 866 5155

www.kosmoiatriki.com | e-mail: info@kosmoiatriki.com

www.ipolizei.gr

Γνώμες

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

80//12-20

STREET

PRESS

ΕΥΟΊ ΕΥΆΝ

ΘΈΜΑΤΑ

Καθόλου δε νιώθω πως βρισκόμαστε στο κατώφλι μια νέας χρονιάς. Περισσότερο μου φαίνεται πως έχουμε μπει σε μία Νέα Εποχή. Χωρίς γιορτές, γλυκά και δώρα... Κανείς δεν σε ρωτάει αν θες να δρασκελίσεις ή όχι. Σαν το μαθητή που ήρθε η ώρα να βγει στην σκηνή για το ποίημα. Του δίνουν μια σπρωξιά και έρχεται αντιμέτωπος με το κοινό. Θρίαμβος ή τραγωδία; Τολμώ σε κάποιους να πω πως χρειαζόμαστε λιγότερη ψηφιακότητα στην ζωή μας. “Να γυρίσεις στις σπηλιές” απαντούν και με κοιτούν σαν άνθρωπο των σπηλαίων. Από εκδίκηση τους κοιτώ σαν να ήταν ρομπότ και ψάχνω να δω από που αλλάζουν συχνότητα. Ισοπαλία; Ούτε τα σπήλαια θέλω, μα ούτε και αυτοί είναι ρομπότ. Ίσως να καταφέρουμε να συνεννοηθούμε εκτός από το να επικοινωνούμε. Απλά όταν ζορίσουν τα πράγματα, στο διάβα της νέας εποχής, κλάματα, πανικούς και υστερίες θα τις υποστούμε όχι από τους σκεπτικιστές-ρομαντικούς, αλλά από τους ορκισμένους υποστηρικτές της. Σε αυτήν τη Νέα Εποχή λοιπόν-δείτε μια διαφήμιση που ακούγεται το μήνυμα “αποδράστε από το παλιό” και η εικόνα δείχνει έναν εκπληκτικό αναγεννησιακό πίνακα που τον αντικαθιστούν κάτι ιντερνετικά καλικαντζαράκια- ξεχνώ τα λόγια μου, στριμώχνομαι, αγχώνομαι και καταφέρνω να ψελλίσω μπροστά στο κοινό ένα απλό “Ευοί Ευάν”*!

*Βακχικό-διονυσιακό επιφώνημα στην Αρχαία Ελλάδα που σήμαινε κάτι ανάλογο με το υγίαινε-χαίρε, στην υγειά μας... Ή όπως λέει και κάποιος “τα παλιά βιβλία δεν τα πετάς”.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ

[MΆΝΟΣ ΔΑΝΈΖΗΣ ] ΑΓΑΠΏ ΤΟ «ΘΟΡΥΒΏΔΕΣ» MATRIX ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ [ΚΙ ΌΜΩΣ ΥΠΉΡΧΑΝ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΆ ] ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΆ ΔΕΝ ΚΑΘΟΡΊΖΕΤΑΙ ΜΌΝΟ ΑΠΌ ΤΙΣ ΆΣΧΗΜΕΣ ΕΙΔΉΣΕΙΣ. [Ο ΝΈΟΣ ΙΌΣ ] ΈΝΑ ΔΙΉΓΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉΣ (;) ΦΑΝΤΑΣΊΑΣ [ΑΞΊΕΣ ] ΜΉΠΩΣ ΝΑ ΤΗ ΔΟΎΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ;

ΕΙΔΙΚΆ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΤΕΎΧΟΣ ΘΈΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ: Μαιρούλα, Πέτρο, Μαριάννα, Πόλυ, Γιώτα, Τζίνα, Βασίλη, Σέργιο, Τζένη, Πετρίνα,

|15 ΡΙΟΣ ΜΒ ΚΕ ∆Ε

Άρη, Μαριέττα, Γιάννη, Μιχάλη,

92 91

1 2

27 9

6 7

10 11

8 12

87 86

34 35

14 15

18 16

37 40

Διονύση, Νάνσυ

Ένωσε ία! τα σημε

Βασίλη, Αχιλλέα,

88 84

29 30

22 21

81 44 80 45 79 46

78 75

50 51

55 56

68 67

58 59

66 60

80_dekembrios_trith_Layout 1 20/12/17 16:55 Page 1

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ www.ipolizei.gr

STREET

PRESS

STREET

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές

PRESS 72//12-19

62//12-18

Πόλη γιορτάζει: μουσεία, βιβλία, θέατρο, δωρεάν δράσεις, έξοδος, μουσική | Χριστούγεννα 2069. Ένα φουτουριστικό διήγημα ή και όχι | Χριστούγεννα είναι κάπου να ανήκεις

Μία διαδρομή 8 ετών μέσα από τα εξώφυλλα. Πρόσωπα, ζώα, εμπόδια, αιωρισμοί, φλόγες, μάτια. Ένα παζλ που απηχεί τις διαθέσεις, οπτικές και σκέψεις διαφορετικών στιγμών. Μία πορεία ζωντανή με λάθη και επιτυχίες, με αποτυχίες και ιδέες. Αν μη τι άλλο γνωρίσαμε ενδιαφέροντες ανθρώπους και καταστάσεις. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι εργάστηκαν μαζί μας, όσους μας εμπιστεύτηκαν και μας στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια. Ελπίζουμε σε συνέχεια!

Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Σπύρος Αποστολόπουλος // Νικολέττα Βήκου // Χριστίνα Αγγελακοπούλου Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904 Ατελιέ: Ηρώ Πιτσικάλη // Μυρτώ Στέλιου

[ΕΚΔΟΣΗ]

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Θήρας 19, Κυψέλη Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604 ISSN: 2623-4068

«Ο ποιητής ευχαριστεί όσους τον κατάλαβαν – Όλοι οι άλλοι να πάνε στο διάβολο» Ζορζ Μπρασένς (1921-1981) Πήγα να ακούσω τον Μπρασένς πρώτη φορά, μαθητής ακόμη στο Γυμνάσιο, σε μια απογευματινή εκδήλωση στο Γαλλικό Ινστιτούτο στη Σίνα, όπου είχαν στήσει στη σκηνή του auditorium μία ογκώδη τηλεόραση με ένα ολόλευκο πλεκτό σεμεδάκι από πάνω, η οποία έπαιζε από βιντεοκασέτα κάποια συναυλία του Ζορζ, βέβαια κατόπιν, με ένα γκανιάν-ταξίδι πίσω στο χρόνο, τον ξανασυναντώ με σάρκα και οστά στο χαμόσπιτο που επιμένει να ζει χωρίς ρεύμα, νερό και θέρμανση από τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και όπου γράφει ένα αναρχικό-ποίημα-μανιφέστο, ενώ δίπλα στις λασπωμένες αρβύλες του διακρίνω διάσπαρτα στο πάτωμα τα «Άνθη του Κακού», την «Μπαλάντα των Κρεμασμένων», τους «Άθλιους» και παραδίπλα ένα πιστόλι που ισχυρίζεται ότι ανήκε στον Πολ Βερλαίν (προφανώς, το ίδιο ακριβώς πιστόλι που χρησιμοποιήθηκε στις 10 Ιουλίου 1873 στην οδό Μπρασέρ στις Βρυξέλλες όταν ο Βερλαίν πυροβόλησε τον εραστή του Αρθούρο Ρεμπό, το ίδιο ακριβώς πιστόλι που έμελλε να πουληθεί στο ποσό των 435.000 ευρώ την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2016 στην αίθουσα δημοπρασιών των Christie’s) και αρπάζοντας την ευκαιρία του εξηγώ πως του μεταφέρω ένα εορταστικό μήνυμα αγάπης από το 2020 εκ μέρους των χιλιάδων αναγνωστών της γκανιάν-στήλης του Η Πόλη Ζει κι εκείνος με κοιτάζει κάπως δύσπιστα και λέει: «Να πεις σε παρακαλώ στους φίλους-αναγνώστες της Αθήνας του μέλλοντος, ότι μέρες που είναι, τους αφιερώνω τραγουδιστά την παρακάτω προσευχή»:

Η προσευχή* Απ΄ το μικρό αγόρι που ξεψυχάει πλάι στη μάνα του Ενώ έξω παίζουν τ’ άλλα παιδιά Και απ’ το πληγωμένο πουλί που δεν καταλαβαίνει πώς Ξαφνικά η φτερούγα του ποτίζει στο αίμα και πέφτει κάτω Απ’ τη δίψα και την πείνα και την τρέλα που σου καίει το μυαλό Χαίρε Μαρία.

Από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα που σταυρώνουν τον κόσμο Από όλους εκείνους που η σάρκα τους ενδίδει ξεσκισμένη Από εκείνους που είναι χωρίς πόδια, από εκείνους που είναι χωρίς χέρια Από τον άρρωστο που βογκάει ενώ τον ανοίγουν στο χειρουργείο Κι από τον δίκαιο που του φέρονται σαν το φονιά Χαίρε Μαρία.

Απ’ τα παιδάκια που τα δέρνουν, απ’ τον μεθύστακα που επιστρέφει σπίτι Απ’ το γαϊδούρι που το κλωτσάνε στην κοιλιά Και από την ταπείνωση του αθώου που σκληρά τιμωρείται Απ’ την παρθένα που πουλήθηκε και τώρα ξεγυμνώνουν Από τ’ αγόρι που του βρίζουν τη μάνα Χαίρε Μαρία.

Απ’ τη μάνα που μαθαίνει πως ο γιος της έγινε καλά Απ’ το πουλί που μαζεύει το πουλί που έπεσε απ’ τη φωλιά Απ’ το χόρτο που ρουφάει διψασμένο τις στάλες της βροχής Απ’ το φιλί που χάθηκε απ’ την αγάπη που επιστράφηκε Κι απ’ τον ζητιάνο που ξαναβρίσκει τα λεφτά του Χαίρε Μαρία.

Απ’ τη γριά που τρεκλίζει φορτωμένη τα βάρη του κόσμου και Φωνάζει «Θε μου!», από τον δυστυχή που τα χέρια του Δεν μπόρεσαν να στηριχτούν πάνω σ’ έναν ανθρώπινο έρωτα Όπως ο Σταυρός του Κυρίου πάνω στον Σίμωνα τον Κυρηναίο Από τ’ άλογο που σωριάζεται και το πλακώνει η άμαξα που σέρνει Χαίρε Μαρία. * Οι παραπάνω στίχοι του Μπρασένς από το τραγούδι «La Prière» βασίζονται στο ποίημα «Les Mystères douloureux» που έγραψε ο Φρανσίς Ζαμ (18681938), ένας μονήρης συμβολιστής ποιητής που επηρεάστηκε από τον Στεφάν Μαλαρμέ, τον Αντρέ Ζιντ και τον Πολ Κλοντέλ (ο οποίος τον ώθησε να ασπαστεί τον καθολικισμό) και που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, μετά από μια σύντομη καριέρα βοηθού συμβολαιογράφου, γράφοντας ποίηση (όχι χωρίς αναγνώριση στους παρισινούς λογοτεχνικούς κύκλους) σε ένα απομονωμένο γαλλικό χωριό στα ανατολικά Πυρηναία, κοντά στη χώρα των Βάσκων.

Ακροστιχίδα Γκανιάν #5-Μπρασένς

Γκάριζε Κρατερά Αν Νέμεις Ισάξια Ανταλλάξιμο Νόστο

Γκανιάν-Μπρασένς

www.ellinika-grammata.gr

Scan me

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

MΆΝΟΣ ΔΑΝΈΖΗΣ Αγαπώ το «θορυβώδες» matrix και τους Ανθρώπους www.manosdanezis.gr

Μία δια ζώσης συζήτηση με τον κο Δανέζη θα είχε λιγότερες δυσκολίες από αυτές που έχει μία διαδικτυακή συνέντευξη μαζί του. Συνήθως οι απαντήσεις του δημιουργούν νέες ερωτήσεις. Έχει τον τρόπο να κλείνει όσο επιτρέπει στον εαυτό του όποια ζητήματα θεωρεί ο ίδιος πως θέλει να το κάνει. Είναι από τους λίγους επιστήμονες που λέει «δεν ξέρω» ή που αρνείται να απαντήσει όταν για κάτι δεν είναι σίγουρος. Μία δύσκολη συζήτηση λοιπόν και για τους αναγνώστες, μιας και προϋποθέτει να συγκεντρωθεί κάποιος σε αυτό που διαβάζει, να θέλει να ψηλαφήσει, να ανιχνεύσει, να αφιερώσει χρόνο. Από αυτές τις 4 σελίδες μακάρι να δημιουργηθεί το ενδιαφέρον για «μαθητεία». Στο site του κου Δανέζη υπάρχουν πολλά κείμενα, εργασίες, απόψεις που μοχθούν να μιλήσουν και να επικοινωνήσουν στον καθημερινό άνθρωπο που νιώθει πως κάτι δεν πάει καλά. Στο youtube επίσης μπορεί κανείς να δει διαλέξεις, συζητήσεις, συνεντεύξεις που θα τον βοηθήσουν να έρθει σε επαφή με τον ‘’καλό κύριο Δανέζη’’, τις ιδέες του, αλλά και το σύμπαν. Καλή ανάγνωση Συνέντευξη στον Χρύσανθο Ξάνθη & την Έφη Λάνταβου

Έχετε αναφέρει πως ο επιστήμονας υπάρχει για να αλλάζει το υφιστάμενο και όχι για να το αναπαράγει. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι’ αυτήν την ιδέα; Είναι μια πανάρχαια πρακτική, και όχι ιδέα, σε σχέση με την εξέλιξη ενός Πολιτισμού σε Επιστημονικό, Κοινωνικό και Θεολογικό επίπεδο. Στο Σύμπαν, ο βασικός αιώνιος νόμος είναι η «Αλλαγή» και όχι η κλασική έννοια της «Στασιμότητας» την οποία ονομάζουμε «Σταθερότητα». Για σκεφτείτε πού θα βρισκόμασταν, αν ο Αϊνστάιν δεν ανέτρεπε τον Νεύτωνα, ο Riemann τον Ευκλείδη. Πού θα βρισκόμασταν σήμερα αν τα οικονομικά και κοινωνικά συστήματα δεν άλλαζαν και παρέμεναν «σταθερά» τα ίδια από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι σήμερα. Ας μην κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι η αλλαγή είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός, άσχετα αν αυτό δεν «βολεύει» τα συμφέροντά μας. Κάπου έχει αναφερθεί πως «για να ψηλώσει το χαμομήλι μισό πόντο χρειάζονται δύο μήνες». Πόσο βιαζόμαστε οι άνθρωποι σήμερα, σαν κοινωνία και σαν μεμονωμένα άτομα; Στόχος της κοινωνίας μας, και τον στόχο αυτό τον έχουμε ενστερνιστεί όλοι εμείς σαν άτομα, είναι το άμεσο «Υλικό Κέρδος». Δεν μας ενδιαφέρει πλέον πόσο χρόνο κάνει το χαμομηλάκι να μεγαλώσει, αλλά, πόσο θα «κοστίζει» το κιλό και το πόσο θα κερδίσουμε από την πώλησή του.

H προσποίηση άγνοιας, μας δίνει την δυνατότητα αποποίησης των όποιων ευθυνών μας «Η επιστήμη έχει υπαχθεί ολοκληρωτικά στο υπάρχον σύστημα, άρα και τα παράγωγά της φέρουν την σφραγίδα του συστήματος. Δηλαδή απλά, δεν υπάρχει θέμα στο πως χειριζόμαστε ένα μαχαίρι - για καλό ή για κακό - αλλά στο ίδιο το μαχαίρι». Μπορείτε να μας εξηγήσετε αυτή σας τη θέση; Ας μην κρυβόμαστε υποκριτικά πίσω από το δάχτυλό μας. Μέσα από τα προηγούμενα λόγια τα οποία αναφέρατε, διατύπωσα δημοσίως όσα λέμε με τις παρέες μας, σχεδόν όλοι, παντού όπου βρεθούμε. Ο καταρρέων πολιτισμός, μας έχει μάθει να προσποιούμαστε ότι αγνοούμε την «κακή χρήση» του μαχαιριού, αν τελικά αυτή η χρήση εξυπηρετεί τα οποιαδήποτε προσωπικά υλικά μας μικροσυμφέροντα, νόμιμα ή παράνομα, ηθικά ή ανήθικα. Βλέπετε σήμερα, πάνω από όλα βρίσκεται το προσωπικό μας συμφέρον και το υλικό κέρδος. Άλλωστε η προσποίηση άγνοιας, μας δίνει την δυνατότητα αποποίησης των όποιων ευθυνών μας, αν κάποια στιγμή αποκαλυφθεί η παρανομία ή η ανηθικότητα της χρήσης. Τότε βέβαια, ποτέ δεν φταίμε εμείς, αλλά πάντα κάποιος άλ-

λος. Αυτή η κατάσταση μας οδηγεί στην αναζήτηση ενός «αποδιοπομπαίου τράγου». Θα μπορούσε να προκύψει στις μέρες μας ένα κίνημα αντίστοιχο με αυτό των Λουδιτών, με την αντίστοιχη εναντίωση στις προωθημένες έρευνες στο πεδίο της Βιοτεχνολογίας, της Ρομποτικής και της Τεχνητής Νοημοσύνης; Ήδη βρισκόμαστε στα πρώτα βήματα της «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης» η οποία έχει ως πυρήνα της την «Κβαντική Τεχνολογία, την Επιστήμη της Πληροφορικής, την αυτοεκπαίδευση των ίδιων των μηχανικών συστημάτων, νέες μορφές ενέργειας και την Τεχνητή Νοημοσύνη». Θέλω να τονίσω ότι η Κοινωνία δεν πρέπει να φοβάται την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, αρκεί οι Κοινωνικές δομές (Πολίτες και Κυβερνήσεις) να προετοιμαστούν για τα νέα σημαντικά προβλήματα που θα προκύψουν. Μερικά από αυτά τα προβλήματα αφορούν την ανάπτυξη ενός τεράστιου κύματος ανεργίας, την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, τον κίνδυνο καταπάτησης των δημοκρατικών θεσμών, την εκ βάθρων αλλαγή του οικονομικού και τραπεζικού συστήματος κ.ά. Το θέμα είναι αρκετά πολύπλοκο και θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε από σήμερα. Για κάποιες περισσότερες πληροφορίες παραπέμπω σε μια διάλεξη μου στο Κιάτο με θέμα την «4η Βιομηχανική Επανάσταση και την Τεχνητή Νοημοσύνη» στην ηλεκτρονική διεύθυνση 1 Πολλοί μιλούν, όπως κι εσείς, για το τέλος των -ισμών. Κάποιοι, από την άλλη, ισχυρίζονται ότι με αυτούς τους - ισμούς η ανθρωπότητα έχει διανύσει πολύ δρόμο, δημιουργώντας ό,τι καλύτερο περιλαμβάνει ο ανθρώπινος πολιτισμός. Μια νέα πραγματικότητα θα εμπεριέχει αντίστοιχους - ισμούς; Μπορείτε να φανταστείτε κάτι άλλο; Είναι δεδομένο ότι η κοινωνία των ανθρώπων ανέδειξε μεγάλα ρεύματα ιδεών και αξιών τα οποία, για όσο χρόνο χρησιμοποιήθηκαν σωστά, βοήθησαν στη δημιουργία όλων των θετικών στοιχείων του Δυτικού Πολιτισμού. Προκειμένου όμως να εφαρμοστούν στην πράξη αυτά τα ρεύματα, κάποιες κοινωνίες κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές, οικονομικές, θεολογικές και επιστημονικές καταστάσεις, δημιούργησαν ανθρώπινες διοικητικές δομές φορτωμένες με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης. Έτσι δημιουργήθηκαν αρχικά οι -ισμοί. Οι -ισμοί κατέρρευσαν όταν οι ανθρώπινες διοικητικές δομές τους εφθάρησαν και διεφθάρησαν κάτω από το βάρος των διάφορων ανθρώπινων σκοπιμοτήτων, αλλά και της αδυναμίας τους να κατανοήσουν ότι έπρεπε, διατηρώντας ακέραιες τις ιδέες και τις αξίες τους, να ανανεώνουν τις πρακτικές εφαρμογής και επέκτασής τους στα νέα κοινωνικά, επιστημονικά, τεχνολογικά και θεολογικά δεδομένα της εποχής τους. Θα έπρεπε να κατανοήσουν ότι η «αλλαγή» είναι ο «κανόνας» και όχι η δογματική πλαστή «σταθερότητα» των δογμάτων τους.

Μπορείτε να μας πείτε κάποια παραδείγματα; Τι σχέση έχει ο γαλλικός «Διαφωτ-ισμός» με τις πρακτικές του Ναπολέοντα ή τις σημερινές γαλλικές πρακτικές, ο Μάρξ με τον «Μαρξ-ισμό» του Στάλιν, ο Χριστός με τον σημερινό «Χριστιαν-ισμό»; Για το λόγο αυτό πολλές φορές, σκωπτικά βέβαια, αναφέρω ότι ο Χριστός δεν ήταν Χριστιανός ούτε ο Μαρξ Μαρξιστής εφόσον οι αντίστοιχοι -ισμοί δημιουργήθηκαν από ανθρώπινες δομές μετά από αυτούς, δυστυχώς όμως με μια κοινή κακή εξέλιξη. Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στα λόγια του Carl Jung από το βιβλίο του «Το Αρχέτυπο του Ολοκληρωτισμού»: «{…} Στην ιστορία διαγράφεται η σταδιακή ανάδυση νέων ρευμάτων ιδεών. Έχουμε όμως την τάση να μετατρέπουμε τις ιδέες σε «ισμούς» και σε «μεγάλα σωτήρια» σχέδια, τα οποία όμως είναι πολύ μακράν της αρχικής ιδέας από την οποία εμπνεύστηκαν. Έτσι, το ότι «το μεγάλο σχέδιο» αποτυγχάνει, αυτό οφείλεται στο ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι μια αποτυχία. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται παρά κοινός νους για να αρχίσει κανείς να διορθώνει τον εαυτό του. Αλλά επειδή δεν μπορεί πια να βασίζεται σε εξωτερικές αυθεντίες, πρέπει να γνωρίζει και να κατανοεί την πιο ατομική και μύχια βάση της υποκειμενικής του ύπαρξης, για να χτίσει τα θεμέλιά του στα αιώνια δεδομένα της ανθρώπινης ψυχής». Πριν από λίγα χρόνια ένας συνάδελφός σας δήλωσε σε ομιλία του: «Η Γη έχει τελειώσει. Έχει πεθάνει. Μπράβο στον Έλον Μασκ, στη NASA, που ετοιμάζουν τον εποικισμό στο φεγγάρι, στον Άρη κλπ. Αυτοί που θα μείνουν εδώ - η τεράστια πλειοψηφία δηλαδή και όσοι επιβιώσουν - θα είναι σαν ένα τεχνολογικό πάρκο που κάποιοι θα έρχονται για να τους βλέπουν για εκπαιδευτικούς λόγους». Θα θέλατε να το σχολιάσετε; Δεν συμφωνώ με την θέση του συναδέλφου όποιος και αν είναι. Αντιστρέφει την πραγματικότητα. Η αποικία στη Σελήνη και τον Άρη θα αποτελούν απλά βιομηχανικές μονάδες επεξεργασίας των υλικών, βασικά της ζώνης των αστεροειδών, λόγω του γεγονότος ότι η βαρύτητα εκεί είναι πολύ μικρότερη και η ενέργεια που θα χρειάζονται οι βιομηχανικές μονάδες ελάχιστη. Ως εκ τούτου, είναι οι εκεί αποικίες μαζί με τους κατοίκους τους, οι οποίες θα αποτελούν τεχνολογικά πάρκα τα οποία θα επισκέπτονται τα σχολεία για εκπαιδευτικούς λόγους. Οι Άνθρωποι που δεν έχουν το κουράγιο να αγωνιστούν για να αλλάξουν τον κόσμο, με το καλό και τις ευχές μας ας απομακρυνθούν. Εμείς οι υπόλοιποι θα μείνουμε και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να αλλάξουμε τη Γη μας και γι’αυτούς. Όσο γενικότερα για τις απόψεις, τις οποίες διετύπωσε ο δισεκατομμυριούχος Έλον Μασκ, υπενθυμίζω ότι με την έγκριση της NASA (της αμερικανικής κυβέρνησης δηλαδή) την περίοδο αυτή εκτοξεύει 1.500 δορυφόρους ξοδεύοντας 10 δισεκατομμύρια δολάρια για να

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

MΆΝΟΣ ΔΑΝΈΖΗΣ προωθήσει κάποιους τεχνολογικούς στόχους με επικίνδυνες χρήσεις στα χέρια της σημερινής ηθικά καταρρέουσας «ελίτ». Για να έχετε μια προσωπική άποψη για τους πλήρεις στόχους του Έλον Μάσκ μπορείτε να τους βρείτε στα video συνέντευξής του στις ηλεκτρονικές σελίδες: 2 Απίστευτες αλήθειες από τον Έλον Μασκ για το τι μας περιμένει στο Μέλλον: 3 Το μικροτσίπ του Έλον Μάσκα και μέλλον που μας προσφέρει: 4 Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι χειρότερη από τα πυρηνικά όπλα! - Elon Musk Τι είναι το «εγώ» και γιατί το υπερασπιζόμαστε με νύχια και με δόντια, όχι μόνο ο καθένας το «δικό του», αλλά και - πολύ συχνά - ο ένας το «εγώ» του άλλου; Πώς περνάμε, όπως λέτε, στο «εμείς»; Πολλές φορές η ψευδαίσθηση της αλήθειας των δογμάτων μας είναι αυτή που συντηρεί την φλύαρη έπαρση του «Εγώ» μας, το οποίο έχουμε όλο και περισσότερη ανάγκη, όσο λιγότερη αυτοεκτίμηση έχουμε για την ποιότητα της «ύπαρξής» μας. Τι είναι το «μάτριξ» στο οποίο αναφέρεστε συχνά; Ζούμε σε μία ψευδαίσθηση; Την απάντηση τη δίνει, ακόμα μια φορά, η Θεωρία της Σχετικότητας. Σήμερα γνωρίζουμε ότι το Σύμπαν, μελετώμενο σαν μια ενότητα, δεν είναι Ευκλείδειο και τουλάχιστον τεσσάρων διαστάσεων. Ως εκ τούτου, οι μορφές και τα σχήματα, τα οποία δημιουργούνται μέσα του, είναι αδύνατον να γίνουν αντιληπτά από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε μέσα στο Σύμπαν των παρατηρήσεών μας, δεν είναι η συμπαντική πραγματικότητα αλλά η προβολή (το καθρέφτισμα, όπως αναφέρω κάποιες φορές) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν, πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο, που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας. Αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν των παρατηρήσεών μας, είναι μια ψεύτικη εικόνα μιας άλλης φυσικής πραγματικότητας την οποία κατασκευάζει η φυσιολογία μας, ο εγκέφαλός μας. Tον ψεύτικο αυτό χώρο του σχηματισμού των εικόνων, τον οποίο ο εγκέφαλός μας κατασκευάζει, τα Μαθηματικά τον ονομάζουν Χώρο Minkowski και η μαθηματική πράξη του καθρεφτίσματος ονομάζεται Ισομορφισμός. Τελικά, όλα τα γεγονότα τα οποία παρατηρούμε γύρω μας στο Σύμπαν είναι παραμορφωμένες και μερικές εικόνες της πραγματικότητας και όχι η πραγματικότητα. Την ψεύτικη αυτή εικόνα της αληθινής, αλλά αόρατης συμπαντικής κατάστασης ονομάζω matrix, προκειμένου να τη θυμούνται οι αμύητοι στις θετικές επιστήμες συμπολίτες μας, επειδή τη συνδυάζουν με την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία. Για πολύ περισσότερες πληροφορίες προτείνω την διάλεξη μου «Η πλάνη των Αισθήσεων» στο Ανοι-

χτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Αλίμου το 2017 στην ιστοσελίδα: 5 Εάν η πραγματική ζωή είναι «μάτριξ», τότε ο κόσμος του διαδικτύου - η εικονική πραγματικότητα - είναι «μάτριξ μέσα στο μάτριξ»; Ακριβώς. Πάνω σε αυτή την διαπίστωση, ότι η ανθρώπινη λειτουργία προσομοιάζει με ένα εξελιγμένο υπολογιστικό σύστημα, στηρίχθηκε η ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης. Στην πρώτη ταινία της τριλογίας «The Matrix», ένας από τους ήρωες που είχε πρότινος «απελευθερωθεί» από τον Μορφέα, αποφασίζει να προδώσει τους συντρόφους του και να επιστρέψει πίσω στο Matrix, επιλέγοντας να ξεχάσει όσα γνώριζε σχετικά με την ψευδαίσθηση που αυτό αποτελεί. Λέει χαρακτηριστικά: «Η άγνοια είναι ευδαιμονία». Έτσι ζούμε; Αυτό γίνεται σήμερα με έναν «υποκριτικό» τρόπο. Όλοι, εντελώς «συνειδητά», επιλέγουμε όπως στην ταινία - το «μαύρο» χάπι της «άγνοιας» για το «δήθεν» προσωπικό «καλό» μας. Αυτή η επιλεγμένη υποκριτική «άγνοια», προσωπικά, δεν μου αρέσει και διαλέγω - σύμφωνα με την ταινία - το «κόκκινο» χάπι της «γνώσης» της αλήθειας, όσο και αν αυτή χαλάει την ευδαιμονία μιας «ψεύτικης» πραγματικότητας.

Η μεγάλη πρόκληση της σημερινής μεταβατικής πολιτισμικής περιόδου είναι «να μιλάς σε ομάδες που δεν συμφωνούν μαζί σου» Πώς θα εξηγούσατε τι είναι το Σύμπαν και η Ολότητα; Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, επιβεβαιωμένη προ πολλού και πειραματικά, αποδεικνύει ότι: «Το Σύμπαν της σύγχρονης Επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη. Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι «Ένα». Μια απέραντη, ενιαία, και αδιαίρετη ενότητα. Η αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων και μορφών δεν αποτελεί παρά μια πλάνη, η οποία στηρίζεται σε μια ιδιομορφία, βασικά, της όρασής μας, αλλά γενικότερα της εγκεφαλικής μας συγκρότησης. Το μόνο πραγματικό μέσα στο Σύμπαν είναι ένα μη αισθητό γεγονός, το οποίο ονομάζουμε Χωροχρονικό Συνεχές, το οποίο είναι άτμητο και αδιαίρετο. Αν τμήσουμε το Χωροχρονικό Συνεχές, τα παραγόμενα μέρη δεν έχουν καμία από τις ιδιότητες του Χωροχρονικού Συνεχούς ούτε και

το περιγράφουν». Αυτό σημαίνει ότι τα τμήματα του Συμπαντικού Συνεχούς, τα οποία αντιλαμβανόμαστε, είναι απλά μια ανθρώπινη εγκεφαλική διαδικασία και όχι ένα υπαρκτό συμπαντικό γεγονός. Με βάση όλα τα προηγούμενα, αν κόψουμε το Χωροχρονικό σε Χώρο και Χρόνο, όπως κάνουμε σήμερα, ούτε ο ανθρώπινος Χώρος ούτε ο Χρόνος εκφράζουν κάποιες συμπαντικές αλήθειες. Μέσα σε αυτή την συμπαντική ενότητα χάνεται η έννοια της εξατομικευμένης ύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ευτυχεί το μέρος, αν πάσχει το όλον. Η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μια κοινωνική φιλοσοφία του «εμείς» και του «είμαι» καταργώντας την κοινωνική φιλοσοφία του «εγώ» και του «έχω. Όμως, οι έννοιες της συλλογικής συνείδησης του εμείς και του είμαι - δεν είναι η βάση της Δημοκρατίας, της ισότητας και της αδελφότητας, που πλαστά επαγγέλλονται οι σημερινές παγκόσμιες κοινωνικές δομές χωρίς να τις πραγματοποιούν μέχρι σήμερα. Αυτές ακριβώς τις αξίες επαναφέρει στο προσκήνιο η σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Στις ομιλίες σας αναφέρεστε στις «τρεις νέες αλήθειες» ή αλλιώς τους «τρεις αποδεικνυόμενους συμπαντικούς νόμους», στους οποίους καταλήγει σήμερα η σύγχρονη Φυσική. Ποιοι είναι αυτοί και πώς μπορούμε να συμβαδίζουμε αρμονικά μαζί τους; Οι τρεις πρώτες επιστημονικές αλήθειες, στις οποίες αναφέρεστε και πραγματικά τις έχω διατυπώσει, αποτελούν κατά τη γνώμη μου το πρώτο επιστημονικό μάθημα, το οποίο πρέπει να αφομοιώσουμε την περίοδο της μετάβασης σε ένα νέο πολιτισμικό ρεύμα. Η πρώτη αλήθεια αναφέρεται στην φύση της ονομαζόμενης «Υλικής πραγματικότητας», στο matrix στο οποίο αναφερθήκαμε προηγουμένως. Η δεύτερη επιστημονική αλήθεια αναφέρεται στο Θέμα της Συνέχειας και της Ολικότητας όλων των γεγονότων μέσα στο Σύμπαν. Και στο θέμα αυτό αναφερθήκαμε. Η Τρίτη αλήθεια είναι ο νόμος δράσης – αντίδρασης, που μας διδάσκει ότι, μέσα σε μια ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω σε κάποιο συμπαντικό μέρος δημιουργεί την αυτόματη και ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου της Δημιουργίας πάνω σε μας. Τι είναι «σκέψη» και τι «πραγματικότητα»; Πώς «η σκέψη δημιουργεί ύλη, υλική πραγματικότητα», σύμφωνα με τις μελέτες σας; Σε αυτό το οποίο ονομάζουμε «υλική πραγματικότητα», αναφερθήκαμε προηγουμένως, όμως θα ήθελα να δώσω και κάποιες ακόμα, πιο

απλές, πληροφορίες εκτός της Θεωρίας Σχετικότητας. Όπως γνωρίζουμε εκεί έξω, στο Σύμπαν, δεν υπάρχουν χρώματα, ήχοι και ακούσματα, μυρωδιές, γεύσεις, τα προϊόντα δηλαδή των αισθήσεων. Εκεί έξω, στο Σύμπαν, υπάρχει ένας κοχλάζων ωκεανός ενέργειας. Κομμάτια της ενέργειας αυτής, υπό διαφορετική μορφή όταν προσλαμβάνονται από τα αισθητήρια όργανα, μεταφέρονται μέσω των εγκεφαλικών νευρώνων σε διαφορετικά εγκεφαλικά κέντρα, μέσα στα οποία σχηματίζονται οι εικόνες της όρασης, οι μουσικές νότες, οι γεύσεις, οι οσμές, η αίσθηση της αφής. Όλα τα γεγονότα, τα οποία συνιστούν αυτό το οποίο ονομάζουμε «υλική πραγματικότητα». Άρα, η λεγόμενη «υλική πραγματικότητα», οποιασδήποτε φύσης και μορφής, σχηματίζεται μέσα στον εγκέφαλο μας και δεν προϋπάρχει μέσα στο Σύμπαν. Είναι δηλαδή μια πλάνη των αισθήσεών μας, ένα matrix. Μήπως είναι κάπως παρεξηγήσιμη αυτή η σκέψη; Στο θέμα της «ανθρώπινης σκέψης» δεν πρέπει να γίνονται παρανοήσεις. Δεν είπα ποτέ ότι η σκέψη δημιουργεί ύλη. Δηλαδή δεν είπα ποτέ ότι αν σκεφτώ ένα κιλό χρυσό τότε θα δημιουργηθεί χρυσάφι. Αναφέρθηκα αρχικά στο γεγονός ότι η ποιότητα της σκέψης ενός ανθρώπου μπορεί να δημιουργήσει γεγονότα τα οποία μπορούν να χαράξουν μια μελλοντική του πραγματικότητα. Γνωρίζουμε ότι ο «ανθρώπινος βιοϋπολογιστής», όπως ήδη αναφέραμε, προσλαμβάνει συμπαντικές πληροφορίες τις οποίες μετασχηματίζει σε ένα matrix, το οποίο ονομάζουμε «πραγματικότητα». Είναι, δηλαδή, ένας δέκτης συγκεκριμένων μηκών κύματος. Με συγκεκριμένη διεθνή βιβλιογραφία, όπως απαιτεί η επιστημονική δεοντολογία, αναφέρθηκα στο γεγονός ότι, όπως πειραματικά έχει αποδειχθεί, ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκπέμπει στα προαναφερθέντα μήκη κύματος έχοντας την δυνατότητα να χειρίζεται και να κινεί ρομπότ σε απόσταση ακόμα και 60 χιλιομέτρων. Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος είναι συγχρόνως και δέκτης και πομπός συγκεκριμένων μηκών κύματος. Μετά τα προηγούμενα αναρωτήθηκα, αφού ο εγκέφαλος επικοινωνεί με ένα ρομπότ που έχει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται εκπομπές συγκεκριμένων μηκών κύματος, γιατί να μην μπορεί να επικοινωνήσει, με κάποιο τρόπο, και με κάποιον άλλο εγκέφαλο ο οποίος έχει τις αυτές δυνατότητες; Αν όμως αυτό είναι δυνατό, τότε είναι δυνατό η επικοινωνία αυτή να δημιουργήσει γεγονότα, τα οποία να μπορούν να επηρεάσουν την μελλοντική ανθρώπινη πραγματικότητα. Ως παράδειγμα, ανέφερα την ακραία συναισθηματική σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, τον έρωτα, την αγάπη, τη σχέση μεταξύ δύο διδύμων, ακραίων γονικών δεσμών κλπ. Για περισσότερα προτείνω τη διάλεξή μου στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Αλίμου το 2017 με τίτλο «Όταν η Σκέψη δημιουργεί Υλική Πραγματικότητα» στην ιστοσελίδα: 6

Σας έχει ασκηθεί κριτική από αρκετές πλευρές. Μια μερίδα των συναδέλφων σας υποστηρίζει ότι «ξεφεύγετε» από το έδαφος της επιστήμης και αγγίζετε τα όρια της μεταφυσικής. Από πολιτικούς χώρους ορισμένοι σας χαρακτηρίζουν «αρχαιολάτρη», αγγίζοντας ίσως και τις παρυφές του εθνικισμού. Δεν προσδοκούμε να τους απαντήσετε «εδώ» αλλά αναρωτιόμαστε πώς αισθάνεστε. Αυτό που κάνω πάντα, στο πεδίο της επιστήμης, είναι να υπακούω στην επιστημονική δεοντολογία και να στηρίζω τις απόψεις μου σε επιστημονικές δημοσιεύσεις, οι οποίες έχουν κριθεί τουλάχιστον από τρεις κριτές πριν δημοσιευθούν σε υψηλού κύρους επιστημονικά περιοδικά. Δηλαδή δεν αρέσκομαι στο να αγνοώ επιλεκτικά όσες επιστημονικές δημοσιεύσεις αντιτίθενται στα δόγματά μου, ή τους -ισμούς των ιδεοληψιών κάποιων επωνύμων. Για τα υπόλοιπα κοινωνικά «πιστεύω» μου, τα οποία ποτέ δεν έκρυψα, οι «εξυπνάκηδες» διαφόρων δογματικών -ισμών, μπορούν να ενημερωθούν από τα εκατοντάδες άρθρα μου, διαλέξεις, εκπομπές κλπ., στην επίσημη ιστοσελίδα μου, www.manosdanezis.gr, στο κανάλι μου «Άνεμος» στο YouTube και, τέλος, στη σελίδα μου στο Facebook: @DanezesManosDanezis. Και τελικά, σε όποιον δεν αρέσω ας μην με ψηφίσει, αν και όταν του ζητήσω να με εκλέξει κάπου, γεγονός το οποίο ποτέ δεν θα συμβεί.

Η Ευτυχία των Ανθρώπων βρίσκεται στην στενή σχέση τους με όλους όσους αγαπάει και του λείπουν Είναι εντυπωσιακό το εύρος των εμφανίσεών σας μπροστά σε πολύ διαφορετικά μεταξύ τους ακροατήρια. Από ένα πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, σε μία λέσχη εσωτερικής αναζήτησης, σε καφενεία και πνευματικά κέντρα. Υπάρχει κάπου που δεν θα πηγαίνατε; Ναι, υπάρχει. Αρνούμαι να μιλήσω σε «σκληρά» οργανωμένες (διοικητικά) ομάδες, οι οποίες έχουν ενστερνιστεί την οποιαδήποτε μορφή «βίας» ως θεωρία και πρακτική επιβολής των δογματικών απόψεών τους. Γενικότερα. Ως πνευματικός άνθρωπος, διατηρώ την ελευθερία μου να μιλώ όπου και όταν καλούμαι, ή να απαντώ σε όλα τα έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα και τους δημοσιογράφους που ζητούν τις απόψεις ή τις θέσεις μου, όποιο μέσο και αν εκπροσωπούν. Βασικοί όροι αποδοχής πρόσκλησης σε ομιλίες είναι δύο: 1. Η ομιλία και η συζήτηση να γίνει ,σε χώρο ελεύθερα προσβάσιμο και δωρεάν για όλους τους συμπολίτες μου. Όλοι, ελεύθερα και δωρεάν, πρέπει να μπορούν να διαπιστώσουν ότι

οι απόψεις μου δεν προσαρμόζονται σύμφωνα με τις πιθανές «ιδιαίτερες» απόψεις των «προσκαλούντων». 2. Δεν δέχομαι λογοκριτικές παρεμβατικές συμβουλές από τους προσκαλούντες. Κάθε τέτοια προσπάθεια έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση της παρουσίας μου. Σημασία για μένα έχει το «τί λέω» και όχι «πού τα λέω». Η μεγάλη πρόκληση της σημερινής μεταβατικής πολιτισμικής περιόδου είναι «να μιλάς σε ομάδες που δεν συμφωνούν μαζί σου». Η περίοδος των χρωματιστών και κομματικοποιημένων καφενείων, πιστεύω, ότι έχει τελειώσει. Διαβάζοντας κάποια σχόλια «κάτω» από τις ομιλίες σας στο YouTube, φαίνεται πως ορισμένοι ερμηνεύουν τις θέσεις σας σαν ένα είδος «αναχωρητισμού» από τη «γλυκύτητα της υλικής ζωής». Άλλοι αντιλαμβάνονται ότι «αγαπάτε πολύ» αυτό το «μάτριξ» και ειδικά τον άνθρωπο. Τι ισχύει στ’ αλήθεια; Πιστεύω ότι μια «καλή» χρήση του matrix της υλικής πραγματικότητας, σε όλα τα επίπεδα, οδηγεί σε μια τεράστια αναβάθμιση του «λογισμικού» του «Ανθρώπινου Bιοϋπολογιστή». Η αναβάθμιση αυτή αποτελεί τη βάση μιας νέας ποιότητας «Αυτογνωσίας» και «Συνειδητότητας». Διαθέτοντας αυτές τις νέες δυνατότητες, ο Άνθρωπος μπορεί να προσεγγίσει ορθότερα τα προαιώνια ερωτήματά του, όπως: το από πού ερχόμαστε, τί είμαστε, και πού πάμε ως Ανθρώπινο είδος. Όλα τα προηγούμενα σημαίνουν ότι η απάντησή μου στο ερώτημά σας είναι: Αγαπώ το «θορυβώδες» matrix και τους Ανθρώπους διότι, μόνο μέσω της «ευτυχίας» και «γαλήνευσης» της ύπαρξής τους, οδηγούμαστε στην κατανόηση της «ανάγκης» της «μοναχικής σιωπής» ως μέσου του διαλόγου μας με το «σιωπηλό» γεγονός που «δημιουργεί» το matrix. Μία ευχή για το 2021. Εύχομαι σε όλους Υγεία, Αγάπη, Ελπίδα, Κουράγιο, Δύναμη και Αισιοδοξία για όσα θα συμβούν το 2021. Και να μην ξεχνάμε το μάθημα του 2020. Η Ευτυχία των Ανθρώπων βρίσκεται στη στενή σχέση τους με όλους όσους αγαπάει και του λείπουν, γεγονός που τόσο στερηθήκαμε το χρόνο που φεύγει.

1) www.youtube.com/watch?v=OmT5Io3CiuQ &feature=youtu.be 2) www.youtube.com/watch?v=tVu05AJjSco& feature=share&fbclid=IwAR3pBLnNixV9B3gt CWBgeQmyde3vVWbjZtmvlVwaOua1B5UcYG hLZsGLpAU 3) www.youtube.com/watch?v=Bsak8FqNeRQ 4) www.youtube.com/watch?v=4m_ HBDmZ2J0 5) www.youtube.com/watch?v=1jBLtSb4-mc &list=PL1yPaYDIYvXEAvuIhP2LeWDZVjY0D m0E1&in 6) www.youtube.com/watch?v=KQv-ZReveL4 &list=PL1yPaYDIYvXEAvuIhP2LeWDZVjY0D m0E1&index=12

Μια μαυρίλα έχει καλύψει την πόλη αυτή τη χρονιά. Οι λόγοι είναι γνωστοί και βαριόμαστε να τους επαναλαμβάνουμε. Πραγματικά κουραστήκαμε να βλέπουμε και να ακούμε μαύρο. Ανιχνευτές της πόλης καθώς είμαστε, ρουφώντας τις ανθρώπινες ιστορίες που ακούμε σε στενά σοκάκια ή μαντεύοντας πίσω από ένα “Αχ!” που βγαίνει αληθινό απ’την ψυχή του συνομιλητή μας τη δική του ιστορία, αποφασίσαμε να δεχτούμε και να σας πούμε ότι η ζωή είναι πολύχρωμη. Και δεν μπορεί, κάτι καλό θα βγήκε από αυτήν την χρονιά. Αληθινές ιστορίες; Φανταστικές; Το δικό μας ηθικό δίδαγμα όπως το “διαβάσαμε” πίσω από το βλέμμα ενός ανθρώπου; Μικρή σημασία έχει. Εμείς πάντα θα λέμε ότι ήμασταν εκεί και τις είδαμε.

ΨΙΤ!!! γεννα ύ Τα Χριιστγοια να τα είνα ούμε! ζ

ΘΕΤ ο αν υγι θο ά υ Ξά νθ η

ύσ

Μ κα ια α θ χ ει πό ορί ρον κ δή τι ζε ιά στ αι ο σε ς ά ται δε ιγ ι ις. σχ μ ν μέ όμ Υ ημ όν Τη ς μ ορ πά ες ο & ςΆ ας φε ρχ το ν υ τα . ς ου Χρ ς Κ ν

Ρ Χ ΙΚΆ ΚΑΙ ΑΝ

ΥΠΗ

ΚΙ Ο Μ ΩΣ.

ΈΤΣΙ ΚΆΝΟΥΝ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ Έπρεπε πια να οριοθετηθεί. Δεν ήταν εύκολο, όταν απέναντί σου έχεις τους γονείς σου. Κάτι είχαν καταλάβει. Αλλά όλοι το κρατούσαν σαν ένα κρυμμένο μυστικό. Φοβόντουσαν την αλήθεια; Δεν ήθελαν να αλληλοπληγωθούν; Δεν ήξεραν πώς να το κάνουν; Μία φορά μόνο, ένας θείος του Τάκη, ο αδελφός του πατέρα του, του είχε πει ψιλοάγρια-ψιλοειρωνικά “Τάκη δεν κάνουν έτσι οι άντρες”. Από τότε ο πατέρας του είχε απομακρυνθεί από τον αδελφό του. Τσαντισμένος ή ντροπιασμένος; Ο Τάκης δεν μπορούσε να καταλάβει. Υπέθετε μόνο, αλλά κουράστηκε να υποθέτει και τα παράτησε. Τη μέρα των γενεθλίων του, έκλεινε τα 25, 17 Ιανουαρίου, αποφάσισε να οριοθετηθεί. “Μάνα θα έρθω με το ταίρι μου την Κυριακή το μεσημέρι να φάμε. Να είναι και ο μπαμπάς”, της είπε με προσποιητή αποφασιστικότητα. “Τι να σας φτιάξω;” ψέλλισε η μάνα. “Λαχανοντολμάδες φτιάξε’’ της είπε, πάλι αποφασιστικά ο Τάκης. Πώς του ήρθε; Πήρε τηλέφωνο τον Σέργιο. “Ρε συ τρως λαχανοντολμάδες;’’ τον ρώτησε με αγωνία. “Τρώω, αλλά την Κυριακή θα μας φάνε ρε Τάκη, δεν θα φάμε τους λαχανοντολμάδες”. Στο τραπέζι όλο για κείνους συζητούσαν. “Και πώς την φτιάχνεις την μπεσαμέλ κυρά Μαρία;’’ έφτασε να την ρωτήσει ο Σέργιος. Εκείνη χαμογέλασε και του ‘πε. Ο πατέρας έφαγε δύο πιάτα. Ο Τάκης τον ξεμονάχιασε στην κουζίνα. “Πατέρα συγγνώμη, αλλά έτσι είναι. Σ’ αγαπάω πολύ να ξέρεις’’. Ο κυρ Στέφανος βούρκωσε, τον αγκάλιασε και του’πε “Να ‘ρχεσαι, να ‘ρχεστε εννοώ αγόρι μου. Έτσι κάνουν οι άνθρωποι…”

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΣ ΤΟΝ 8ΧΡΟΝΟ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ Ήταν 9 Φεβρουαρίου. Σηκώθηκε και κοίταξε έξω από την μπαλκονόπορτα του ισόγειου διαμερίσματός του. Το πράσινο του φυτού τον χτύπησε στα μάτια. Ένα κοριτσάκι, 8 χρονών, έσερνε την τσάντα της τρώγοντας έναν τεράστιο λουκουμά. Δίπλα της ένα λιανό αγόρι της έδειχνε τα καινούρια του αθλητικά παπούτσια. Χαμογέλασε μιας και θυμήθηκε την πρώτη του αγάπη, την Λουκία. Τότε που ήταν και αυτός 8 χρονών. Ασυναίσθητα με το δάχτυλο του ψηλάφισε την φλέβα στο άλλο χέρι. Πάγωσε. Σηκώθηκε. Ήταν έξι μέρες “καθαρός’’. Έριξε νερό στα μούτρα του με βία. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Η αλήθεια είναι πως ένιωθε ζαλισμένος και μάλλον τρομαγμένος. Πήρε μια βαθιά ανάσα, δυο και τρεις. έτσι του ‘χε πει να κάνει ένας φίλος του που είχε ξεκόψει από τα διαόλια. Α! του ‘χε συστήσει επίσης να σκέφτεται θάλασσα και μπλε γενικά. Χαμογέλασε με ένα ανέκδοτο που είχε ακούσει προχτές. Όταν όλοι έχουν βρει την λύση του προβλήματος και είναι ρίζα του 55 και εσύ έχεις βρει Μπλε. “Τριάντα δύο χρονών είμαι’’, σκέφτηκε. Συνέχισε. ‘’Η καλοκαιρία είναι σύμμαχος. Πάντα μ’ αρεσε’’. Θυμήθηκε ένα πρωινό, πάλι 8 ήταν, που όλη η Αθήνα είχε γεμίσει με πεταλούδες. Οι επιστήμονες κάπως το είχαν εξηγήσει, οι πιστοί μιλούσαν για μήνυμα της Παναγίας. Εκείνος απλώς το είχε απολαύσει. Ξανακοίταξε έξω. Πάνω στο πράσινο φυτό μια πεταλούδα απολάμβανε και αυτή τον ήλιο. Φόρεσε ένα μακρυμάνικο για να μην φαίνονται οι τρύπες και βγήκε έξω. Ακολούθησε τον οχτάχρονο εαυτό του. “Θα καθαρίσω’’ του είπε “στο υπόσχομαι’’!

ΜΙΑ ΒΑΛΊΤΣΑ ΈΤΟΙΜΗ ΑΠΌ ΚΑΙΡΌ

ΜΙΑ ΜΕΡΊΔΑ ΚΕΦΤΕΔΆΚΙΑ

Το σπίτι τους βρισκόταν στην ολάνθιστη Κηφισιά. Ο κήπος της πολυκατοικίας ήταν γεμάτος τριαντάφυλλα. Το διαμέρισμα δεν ήταν απλό, ήταν οροφοδιαμέρισμα, είχε παρκέ και ανισόπεδο πάτωμα με δυο τρία σκαλάκια που σε οδηγούσαν στα δωμάτια. Δύο μεγάλα. Τα παιδιά τους είχαν μεγαλώσει εκεί. Και η Μικαέλα με τον Πασχάλη είχαν ζήσει μια ολόκληρη ζωή στο ίδιο σπίτι.

Η κατάθλιψη της Δήμητρας είχε χτυπήσει την πόρτα και είχε καθίσει αναπαυτικά στον καναπέ της. Δεν ήταν μόνο ο ιός, ο φόβος, τα οικονομικά, η ανακοίνωση ότι θα κυκλοφορούσαν μόνο με αποστολή sms στο 13033. Ήταν κάτι πολύ πιο βαθύ απ’ αυτό. Υπαρξιακό. Άρχισε σιγά σιγά να μην τρώει, να μην θέλει να σηκωθεί από τον καναπέ, να βλέπει μόνο Netflix. Μέχρι και τα τηλέφωνα έκοψε με φίλους γιατί ήταν πολύ κουραστικό να χαλάει σάλιο. Ο Ορέστης προσπαθούσε να αντέξει το πέρα δώθε. Δεν πίστευε ποτέ ότι το να δουλεύει delivery θα γινόταν επάγγελμα υψίστης σημασίας. Γυρνούσε όλο το κέντρο να πηγαίνει φαγητό, αφού δούλευε σε μια ταβερνούλα που την αγαπούσε πολύς κόσμος πριν το lockdown. Σήμερα είχε παραγγελία για Νέα Σμύρνη. Μα καλά, ποιος ανακάλυψε την ταβερνούλα τόσο μακριά από την Κυψέλη;

Ποτέ δεν ερωτεύτηκαν, ο γάμος ήταν αποτέλεσμα προξενιού. Όμως, όλα ήταν τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα. Το καλό σερβίτσιο δεν έσπασε ποτέ. Τα έπιπλα δεν ήξεραν τι σημαίνει σκόνη. Πάντα το φαγητό μοσχομύριζε και όλη η γειτονιά είχε να μιλάει για τη μαγειρική της Μικαέλας. Όλα τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα. Φυσικά στα 40 χρόνια γάμου, ο Πασχάλης είχε τις γκόμενες, αλλά ποτέ δεν έδινε αφορμή στη γειτονιά και η Μικαέλα όταν έκλαιγε, κανείς δεν την έβλεπε. Όλα τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα. Όπως τόσες άλλες ιστορίες, έτσι και πίσω από την κλειστή πόρτα του οροφοδιαμερίσματος στην Κηφισιά υπήρχε πληγή και πόνος. Ε και; Αφού όλα ήταν τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα. Στις 25 Μαρτίου του 2020, η Μικαέλα έκλεισε τα 65. Όταν άνοιξε τα μάτια της, συνειδητοποίησε ότι πέρασαν 65 χρόνια μιας ζωής που δεν έζησε. Πήρε τη βαλίτσα της - πάντα είχε μία έτοιμη, κανείς δεν ξέρει γιατί – και αποχαιρέτησε τα τριαντάφυλλα του κήπου. Όταν βγήκε στο δρόμο, τίποτα δεν ήταν τακτοποιημένο και νοικοκυρεμένο. Ήταν όμως όλα πάρα πολύ ωραία.

Μια μέρα η Δήμητρα, συνειδητοποίησε ότι είχε να φάει τρεις μέρες και δεν είχε κουράγιο να σηκωθεί να μαγειρέψει. Άνοιξε την εφαρμογή και παρήγγειλε κεφτεδάκια με πατάτες από το πρώτο μαγαζί που εμφανίστηκε στην οθόνη. Άργησε η παραγγελία και όταν της χτύπησαν το κουδούνι, σχεδόν την είχε πάρει πάλι ο ύπνος. Άνοιξε την πόρτα και δύο μεγάλα φωτεινά μαύρα μάτια την κοιτούσαν πάνω από τη μάσκα. Όταν η πόρτα άνοιξε, ο Ορέστης είδε μια κοπέλα με θλίψη στο βλέμμα, αλλά τόσο όμορφη, που του κόπηκε η ανάσα. Το είπε ψιθυριστά, όμως εκείνη τον άκουσε και χαμογέλασε. Του άφησε γερό τιπ και τον ρώτησε: “Αν ξαναπαραγγείλω, το φαγητό θα το φέρεις εσύ;”. Από τον Ιούνιο, ο Ορέστης και η Δήμητρα ζουν μαζί στη μέση της διαδρομής. Στο Κουκάκι.

ΔΊΤΡΟΧΗ ΑΠΌΔΡΑΣΗ

ΈΝΑ ΤΗΛΕΦΏΝΗΜΑ ΑΠΌ ΤΟ ΜΈΛΛΟΝ

Μια ζωή τον είχαν για χαζό. Όλοι. Μα κυρίως για χαζό τον είχε η οικογένειά του. Και κυρίως ο αδερφός του. Πάντα τον πατρονάρανε, λες και ήταν παντελώς άχρηστος να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Σπούδασε διάφορα: σεφ, μπαρίστα, προπονητής κραβ μανγκά, όμως μόνο ένα πράγμα τον γέμιζε: να κάνει ποδήλατο μες στην Αθήνα. Εκτός από τις ποδηλατάδες, σε όλα τα άλλα αποτύγχανε: στις γκόμενες, στις δουλειές, στην καθημερινότητα, στα λεφτά, στους λογαριασμούς. Λες και το “είσαι άχρηστος” είχε ποτίσει τα 29 του χρόνια. Φυσικά και έμενε ακόμη με τη μάνα του και τον αδερφό του, αφού “ήταν άχρηστος”. Στις 26 Απριλίου του 2020 τον έπνιξε αυτή η αχρηστοσύνη και άρχισε να παίζει μπουνιές με τον αδερφό του. Μάζεψε μια τσάντα και βρέθηκε στο Τζάνειο να του περιποιηθούν τις πληγές. Οι δυο καλύτεροί του φίλοι του είπαν: “Μπας και ήρθε η ώρα να αποτινάξεις όλη αυτή τη μαλακία από τη ζωή σου; Κάνε αυτό που εσύ γουστάρεις και για αρχή σου δανείζουμε εμείς δυο φράγκα”. Στις 4 Μαΐου, μόλις έληξε η καραντίνα, πήρε ένα εισιτήριο για τα Τρίκαλα. Έφτασε, νοίκιασε ένα σπίτι και πήγε στο ποδηλατάδικο στο κέντρο. Τους είπε: “Μπας και ψάχνετε για κάνα μάστορα;”. Ο Παναγιώτης είναι ακόμη εκεί και η μόνη του στεναχώρια είναι που δεν πρόλαβε ακόμη να πάρει χριστουγεννιάτικα στολίδια για το καινούργιο του σπίτι.

Ήθελε τόσο πολύ ένα παιδί η Μαίρη. Είχε φτάσει 40 και το μόνο που ήθελε ήταν ένα παιδάκι να κρατάει στα χέρια της. Να το φροντίζει, να παίζουν κι ας ξυπνάει τις νύχτες. Να το βλέπει να μεγαλώνει και να μεγαλώνει κι αυτή μαζί του, όμορφα κι ας μην ήταν πάντα ξέγνοιαστα. Με τον Σταύρο είχαν κάνει και αίτηση για υιοθεσία πριν από πέντε χρόνια, αλλά είναι πολύ δύσκολο στην Ελλάδα να υιοθετήσεις. Είχαν κάνει όλες τις διαδικασίες, ακόμη κι εκείνο το ψυχολογικό τεστ που έπρεπε να ήταν πάνω από 100 σελίδες. Στις 22 Ιανουαρίου 2020 ήταν η τελευταία της αποτυχημένη απόπειρα εξωσωματικής σε μια σειρά από άλλες τέσσερις αποτυχημένες. Έκλαψε, χτυπήθηκε, αλλά άρχισε να αποδέχεται ότι θα πέθαινε με αυτό το μαράζι. 30 Ιουνίου του 2020, χτύπησε το τηλέφωνο. Άγνωστο και την έπιασαν νεύρα γιατί δεν ήθελε άλλες προσφορές από εταιρίες. «Η κυρία Παπαδήμα;», «Ναι, η ίδια», «Από το Σύνδεσμο Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος καλώ, Μαρκοπούλου. Εξετάζουμε μια αίτηση υιοθεσίας που είχε πραγματοποιηθεί στις 22 Φεβρουαρίου 2015…»

ΜΊΑ ΜΆΧΗ ΠΟΥ ΑΝΑΠΆΝΤΕΧΑ ΚΕΡΔΉΘΗΚΕ

ΜΑΛΆΚΑ-ΒΛΆΚΑ, ΣΤΗΝ ΆΚΡΗ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ

Ο Τίτος άρχισε να αγαπάει τα σκυλάκια όταν είδε το Χάτσικο στην τηλεόραση, στις 19 Μαρτίου του 2019. Δεν ξέρει γιατί τα αγάπησε. Ίσως αισθανόταν ότι είναι πλάσματα που προσφέρουν απεριόριστη αγάπη, αλλά χρειάζονται την ανθρώπινη προστασία για να είναι ευτυχισμένα. Όταν το πρωτοείδε ήταν 11 χρονών. Και τώρα ήταν 17 Ιουλίου του 2020, είχε κλείσει τα δώδεκα και ακόμη οι γονείς του δεν του έκαναν το χατίρι να του φέρουν ένα. Έκλαψε, χτυπήθηκε, ούρλιαξε, παρακάλεσε, έφερε Α σε όλα τα μαθήματα και μέχρι το lockdown που είχε μπει γυμνάσιο είχε καταφέρει να βγάλει μέσο όρο 18,6. Αλλά τίποτα εκείνοι.

Από παλιά ήθελε να πάει στην άκρη του κόσμου. Όταν το είχε πει στην τάξη, ο Διαμαντής την είχε ξεσκίσει στο πείραγμα. “Σάντρα έτσι χοντρή όπως είσαι, θα μπατάρει η άκρη του κόσμου!”. Όλοι γέλασαν, θυμάται πως και η καλύτερή της φίλη είχε ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο. Η Σάντρα στην άκρη του κόσμου, την πείραζε ο Διαμαντής για χρόνια. Κάποια στιγμή του είπε του Διαμαντή “Μαλάκα-Βλάκα. Αναρωτήσου ποιό είναι το όνομά σου και ποια η ιδιότητά σου’’. Εκείνος την κοίταξε αποσβολωμένος, δεν καταλάβαινε τι του έλεγε. Από εκείνη τη στιγμή έγινε πιο επιθετικός. Καρτ ποστάλ, κακογραμμένα συνθηματάκια στο θρανίο και στις τουαλέτες, τηλέφωνα αργά την νύχτα. Η Σάντρα στην άκρη του κόσμου... Τελείωσε το σχολείο, τον έχασε τον Διαμαντή, μα μέσα της πάντα υπήρχε η κοροϊδία. Στα 20 της αγόρασε έναν τεράστιο κουμπαρά γουρουνάκι. Έβαζε κάθε μέρα ότι μπορούσε λέγοντας από μέσα της κάθε, μα κάθε φορά “Μαλάκα-Βλάκα” στην άκρη του κόσμου’’.

Εκείνη τη μέρα, αποφάσισε να πάει λίγο στην πλατεία με τη φόρμα του και τα αθλητικά του. Έπιασε κι ένα ξυλαράκι για να παίξει με τα κλαδιά των θάμνων, αφού η βαρεμάρα ήταν αφόρητη. Εκεί που έπαιζε, κοιτάει κάτω και βλέπει μες στο χώμα μια άσπρη χνουδωτή μπάλα να ξεχωρίζει. Κοιτάει καλύτερα και τι να δει; Ήταν ένα κουταβάκι με κλειστά μάτια σχεδόν παγωμένο. Άρχισε ενστικτωδώς να το τρίβει για να ζεσταθεί κι αυτό κουνήθηκε. Ο Τίτος πήρε την απόφασή του. Μπήκε στο σπίτι με το μωροσκυλάκι στην αγκαλιά. «Το σκυλί θα μείνει. Και θα το ταΐζω με το χαρτζιλίκι μου. Δεν θα σας επιβαρύνουμε σε τίποτα». Οι γονείς του το έπαιξαν αυστηροί, αλλά κρυφογελούσαν. Ο Τίτος ήξερε ότι κέρδισε. Το βράδυ είδε στον ύπνο του ότι μεγάλωναν μαζί. Ψήλωναν, γελούσαν και έπαιζαν συνεχώς αγκαλιασμένοι. Όταν ξύπνησε στις 18 Ιουλίου του 2020 τον βάφτισε Πευκάκι, σαν τη γειτονιά του.

Ποτέ δεν τα μέτρησε. Μόνο έβαζε. Μία μέρα έκοψε το τσιγάρο βάζοντας το αντίτιμο στο ροζ γουρούνι που πια είχε αρχίσει να τον ονοματίζει -κρυφά και από την ίδια- Διαμαντή. Πάντα όμως έλεγε “Βλάκα-Μαλάκα-στην άκρη του κόσμου’’. Στις 17 Αυγούστου πετάει για την Φινλανδία. Κάθεται στην άκρη του κόσμου και βλέπει το Βόρειο Σέλας. Ακόμα θυμάται την δασκάλα που τους έλεγε για την μαγεία των στιγμών εκείνων. Δε τα καταλάβαινε όσα τους έλεγε, αλλά τα ένιωθε. Εκείνη την μέρα ο Διαμαντής ήταν άρρωστος. Άναψε ένα τσιγάρο μετά από πολλά χρόνια κοιτώντας την άκρη του κόσμου. Δεν ξανάπε το Βλάκα μαλάκα, ούτε ξανάκανε οικονομίες…

ΌΤΑΝ Η ΖΩΉ ΠΑΊΖΕΙ ΘΈΑΤΡΟ

ΈΝΑ ΌΝΕΙΡΟ, ΤΟ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ;

Το Θανασιώ, έτσι τον έλεγαν οι κολλητοί του, ήταν στα 57. Κοντός και αεικίνητος. Νευρώδης, ατακαδόρος, ευσυγκίνητος αλλά και μέγας τσαντίλας που μανούριαζε στο πιτς φιτίλι. Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν ότι καπάκωνε τις λέξεις σαν μιλούσε. Η μία έπεφτε πάνω στην άλλην, φωνήεντα και σύμφωνα γίνονταν ένα. Εκπαιδευόσουν για να τον καταλάβεις. Για αυτό μάλλον είχε τόσο εκφραστικό πρόσωπο, αλλά και οι κινήσεις του μαζί με τη λαλιά πάσχιζαν να σου μεταφέρουν το μήνυμα. Μερικές φορές μιλούσε και ήταν σαν να χόρευε... Τον χώρισε η γυναίκα μετά από 6 χρόνια γιατί ήταν “πολύ σταθερός για αυτή”, όπως του ‘πε ένα απόγευμα. Ποτέ δεν κατάλαβε τι ακριβώς εννοούσε και τι λάθος είχε κάνει.

Δεν είχαν ρίξει και λίγους καυγάδες με τον πατέρα της. Ακόμα και τώρα, τρία χρόνια μετά τον ερχομό της εγγόνας του, συνέχισε να είναι εκνευριστικός για την Αλίκη. Σα να υπήρχε ένα νέφος δυσπιστίας ανάμεσά τους. Εκείνη πήγαινε 1 φορά στις 15 μέρες με το παιδί στον πατέρα της και απλά προσπαθούσε να μην τσακωθεί.

Έτσι πορευόταν ανάμεσα από ανθρώπους και καταστάσεις, κάπως χαμένος, αλλά με αξιοπρέπεια και τσαγανό. Στις 10 του Φλεβάρη πήγε στο Πνευματικό κέντρο για να μπει στην ομάδα χορού. Μία μεσόκοπη υπάλληλος του ανακοίνωσε πως θέσεις δεν υπάρχουν. Έμεινε να την κοιτάει. “Τι άλλο έχει;” την ρώτησε τσάτρα πάτρα μανουριασμένος. Η άλλη τον κοίταξε μάλλον υποτιμητικά. “Θέατρο, έχει δύο θέσεις. Θέλετε να μπείτε στο θέατρο;’’. Ένιωσε πως τον κορόιδευε. Αναψοκοκκίνησε. “Θέλω” της είπε. “Πότε είναι τα μαθήματα;’’. Επτά μήνες μετά, το Σεπτέμβριο του ‘20, στην υπόγεια αίθουσα του Κέντρου, το Θανασιώ υποκλινόταν στους θεατές, αφού είχε φέρει σε πέρας ένα σημαντικό δεύτερο ρόλο. Οι φίλοι του σταυροκοπιόντουσαν συγκινημένοι. Εκείνος έψαχνε με τα μάτια του την “ενδυματολόγα”, όπως την έλεγε κοροϊδευτικά, που στα πίσω καθίσματα χειροκροτούσε με χαμόγελο. Τον αγκάλιασε και του ‘πε “Αυτό που γουστάρω είναι η σταθερότητα σου’’.

Η μάνα προσπαθούσε πάντα να τους συμβιβάσει. Το πιο εκνευριστικό ήταν όταν της έλεγε ξανά και ξανά το τι φάρμακα έπρεπε να πάει να του αγοράσει. Ανάμεσα από κάθε του φράση έβαζε ένα δασκαλίστικο “το κατάλαβες ή να στο ξαναπώ;”. Και προχωρούσε έτσι αργά και βασανιστικά στο επόμενο. Η Αλίκη προσπαθούσε να το ξεπεράσει πότε με χιούμορ, πότε με απάθεια, πότε με φωνές. Εκείνος της έλεγε πάντα, “το κατάλαβες ή να στο ξαναπώ;”. Ένα κρύο Κυριακάτικο απόγευμα του Οκτωβρίου, πήγε από τον πατέρα της για τη συνηθισμένη δοκιμασία. Της άνοιξε η μάνα της αλαφιασμένη. “Έλα γιατί ο πατέρας σου έχει πλαντάξει στο κλάμα και σε ζητάει”. Παραξενεύτηκε. Τον βρήκε με πρησμένα μάτια, να κλαίει γοερά. “Τι έγινε ρε πατέρα;’’ τον ρώτησε ανήσυχη. Άρχισε να της λέει για ένα όνειρο που είδε. Πως ήταν τριό χρονών και πως την κρατούσε από το χέρι και πήγαιναν βόλτα. Και πως της έβαζε τρικλοποδιά όπως συνήθιζε, για πλάκα. Και πως στο άλλο χέρι κρατούσε την τρίχρονη εγγόνα του και πάλι της έκανε το ίδιο. Και πως προχωρούσαν οι τρεις τους ανέμελοι και γελούσαν. Η Αλίκη τον κοίταζε βουρκωμένη. “Έλα μωρέ παιδί μου, ωραίο όνειρο ήταν. Τι κάνεις έτσι;”. Εκείνος λύθηκε τελείως. “Σ’ αγαπάω πολύ, το κατάλαβες ή να στο ξαναπώ;’’.

STREET STREET PRESS

11 ΠΈΤΡΑ ΠΟΥ ΤΡΈΧΕΙ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΡΙΆΖΕΙ Ο Αντώνης δεν ήταν ποτέ ευτραφής, αλλά σίγουρα δεν ήταν γυμνασμένος. Ποτέ δεν του άρεσε η γυμναστική, βαρυγκομούσε και μόνο στη σκέψη. Πλησίαζε τα 50 και δεν είχε καν περπατήσει παραπάνω από 500 μέτρα στη ζωή του. Πάντα έπαιρνε το παπάκι ή το αυτοκίνητο. Ακόμη και μια απομακρυσμένη παραλία να ήθελε να δει, προτιμούσε να πληρώσει ένα βαρκάρη να τον πάει, παρά να ταλαιπωρηθεί. Μία φορά που είχε κατέβει στους Εγκρεμνούς στη Λευκάδα, αρνήθηκε να ανέβει πάλι και ήρθαν όντως και τον πήραν οι φίλοι του με ένα βαρκάκι. Τα 50 τα έκλεισε στις 24 Μαρτίου και μόλις είχε ανακοινωθεί το lockdown. Για να βγει, έπρεπε να έχει λόγο. «Στ’αρχίδια μου» είπε, «θα κάτσω μέσα μέχρι να βγούμε». Όταν ήρθε το Πάσχα κόντεψε να τρελαθεί από τη βαρεμάρα. Κοιτούσε τα χαρτιά μετακίνησης και είδε το 6. «Ρε λες να τρέξω;». Άρχισε δειλά δειλά, σύμφωνα με τις οδηγίες της εφαρμογής στο κινητό. Πήγε να τα παρατήσει 16 φορές. Μετά άρχισε να του αρέσει. Όταν άκουσε για το διαδικτυακό μαραθώνιο, αποφάσισε να συμμετέχει. Όποια διαδρομή ήθελες επέλεγες και η εφαρμογή σε κατέγραφε. Δεν αρίστευσε στα 25 χιλιόμετρα, αλλά στα 5 βγήκε με το καλύτερο σκορ…

PRESS

70//09-19

ΝΏΝΤΑΣ Ο ΠΑΡΆΞΕΝΟΣ 17 Δεκεμβρίου. Κυριακή. Από αυτές τις δύσκολες. Ισόγειο, κρύο, ψιλόβροχο. Τα αυτοκόλλητα στα παράθυρα του εργαστηρίου προφύλασσαν από την περιέργεια των ανθρώπων. Ο “από μέσα” όμως έβλεπε μια χαρά και αυτό δεν τον προφύλασσε από την σκληράδα του έξω. Ήταν λίγο πριν τα παρατήσει. “Ένας κύκλος έκλεισε” και άλλες τέτοιες σοφίες που κάνουν την ήττα πιο γλυκιά και κρυμμένη. Αυτά σκεφτόταν και κοίταζε ακούγοντας Λου Ριντ. Μία φιγούρα πέρασε αργά μπροστά από την τζαμαρία. Ο “απέξω” κοντοστάθηκε-από κούραση ή από περιέργεια- και προσπάθησε να δει μέσα, μα δεν τα κατάφερνε. Ήταν κάπως γελοίο το θέαμα. Να βλέπεις και να μην σε βλέπουν... Δεν τα κατάφερε και συνέχισε την αργόσυρτη πορεία του. Ο “από μέσα” αναρωτήθηκε τι κόσμος κυκλοφορεί Κυριακάτικα μέσα στη βροχή και συνέχισε να ερωτοτροπεί με το βάρος των στιγμών. Ο “απέξω” ξαναγύρισε μετά από τρία λεπτά φουριόζος και άρχισε να σπρώχνει την τζαμένια πόρτα. Λίγο ακόμα και θα την έριχνε. “Τι διάολο θέλει βραδιάτικα ο τύπος” σκέφτηκε ζοχαδιασμένος ο “από μέσα” και του άνοιξε την πόρτα. Ο Νώντας ο παράξενος κάθισε μαζί του τρεις ώρες. Χωρίς κάποιον προφανή λόγο, ο “από μέσα” του ανοίχτηκε και ο “απέξω” άκουγε, συμβούλευε, παρότρυνε, βοηθούσε. Ούτε και αυτός είχε προφανή λόγο. Και όσο και να σας φαίνεται παράξενο, αυτό συνέβη στην πραγματικότητα, όπως συνέβησαν και όλες οι παραπάνω ιστορίες. Και εάν δεν τις πιστεύετε, εσείς χάνετε... Και ο κύκλος, δεν έκλεισε αλλά συνέχισε, και εσείς τώρα τον κρατάτε στα χέρια σας. Νώντα...

καλή χρονιά και παράξενη και σε εσένα και σε όλους!

www.galaxy92.gr

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια». Φώτης Κόντογλου

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Πεζά για τους μήνες ΤΟΥ ΦΏΝΤΑ ΛΆΔΗ

ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΦΟΡΆ ΚΑΜΊΑ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό ζούσε ένας άνθρωπος που δεν πέθαινε ποτέ. Ο Χρόνος. Αυτός ο Χρόνος είχε δώδεκα παιδιά....

του Αλέξη Μητσοτάκη

Φράση του μήνα «-Τι μέρα έχουμε σήμερα; -Παρασκευή... -Αχ! Ταιριάζουμε!»

Μόνο η αφεντιά μου βρίσκει διαφορές ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο λοντάουν (μπαμπινιώτη άραξε!); Στο πρώτο υπήρχε συναίσθημα, αγωνία, σασπένς και συγκίνηση. Στο δεύτερο τσαντίλα, εκνευρισμός και ιμιτασιόν καταστάσεις. Στο πρώτο βγήκαμε και στα μπαλκόνια, χειροκροτάγαμε, κάναμε και συναυλία πάνω σε πλατφόρμα φορτηγό, ξεροσταλιάζαμε 6 το απόγευμα να βγει ο Σωτήρης να μας σπικάρει τις εξελίξεις. Τώρα βαριεστημάρα, έλειπε και ο Σωτήρης και η Άλκηστις. 'Ασε που του Έλληνος ο τράχηλος (δεν βρίζω, να περάσει) ζυγό δεν υπομένει! Όλη Η Ελλάς σε αναστολή, όλοι οι Έλληνες όξω από την παράγκα.

Η ψυχή της πόλης ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΜΠΑΖΗ

ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ Σε λίγες μέρες φεύγει - ελπίζω ανεπιστρεπτί- το πιο πιο ασύμμετρο έτος που θυμάμαι, το εκ πρώτης όψεως απολύτως συμμετρικό 2020...

Ονειροκρίτης της Νταίζη Ντάκου

Η Νταίζη Ντάκου αυτό το μήνα ειδικεύεται στα όνειρα. Συμβουλεύεται τη λαογραφία, αλλά δεν μπορεί παρά να δώσει τη δική της ερμηνεία. Εσύ τι όνειρο είδες χθες;

Το συνηθίσαμε μάλλον και το βαρεθήκαμε. Τίποτα άλλο δεν έχει το κατάστημα; Κάνα πόλεμο-απόβαση Τούρκων στη Σταδίου; Έκρηξη του ηφαιστείου στη Σαντορίνη και τσουνάμι που να φτάσει μέχρι τον Παγασητικό; Εμφάνιση ιπτάμενων δίσκων πάνω από το Mega και απαγωγή του Ευαγγελάτου; Κάτι καινούρgιο ρε σεις να 'χουμε να γουστάρουμε! Τα τρία χτυπήματα που μέτρησαν πολύ, πάρα πολύ στην καρδιά όλων μας ήταν: 1. Πως δεν θα πάμε στην (κατακαημένη) Αράχωβα. 2. Πως ετέλειωσε ο μπάτσελορ (μακράν το πιο τραγικό παίγνιον) και 3. πως δεν επιτρέπεται να χτυπήσουμε σαν κοκτέιλ και τα τρία εμβόλια μαζί! Το '21 μας ανήκει αδέλφια!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Παίξε Φιδάκι • ΚΟΥΙΖ Χριστουγέννων • Ο γρίφος του Καλικάντζαρου •Τύποι των Χριστουγέννων • Είσαι κοΜάντω από την Μαντώ Βλάχου • Σταυρόλεξο από τον Λέανδρο Σλάβη • Η άχρηστη πληροφορία του μήνα από τον Ο Τι;Πως; • Γεύσεις των Χριστουγέννων

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Π ΕΖ Ά ΓΙ Α ΤΟ

ΓΕΝΆΡΗΣ

ΦΛΕΒΑΡΗΣ

ΜΑΡΤΗΣ

ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό ζούσε ένας άνθρωπος που δεν πέθαινε ποτέ. Ο Χρόνος. Αυτός ο Χρόνος είχε δώδεκα παιδιά. Πρώτο και καλύτερο ο Γενάρης, που είχε δυο κεφάλια. Το ένα κοιτούσε μπροστά, όσα ερχόντουσαν, και έλαμπε σαν ήλιος. Το άλλο κοιτούσε πίσω, αυτά που έφευγαν, κι ήταν χλομό, σαν φεγγάρι. Σαν Ρήγας της τράπουλας ήταν ο Γενάρης με τα δυο κεφάλια του. Στο χέρι κρατούσε μια αρμαθιά κλειδιά και αντικρύ του βρισκόταν μια μεγάλη πόρτα. «Άνοιξέ μας να μπούμε» φώναζε όλος ο κόσμος. – «Άνοιξέ μας να βγούμε» του φώναζαν τα έντεκα αδέρφια του. Ο Γενάρης περίμενε τριάντα μία ημέρες, διάλεξε ένα κλειδί και λευτέρωσε τους φυλακισμένους αδερφούς του.

ΕΙΜΑΙ ο Φλεβάρης με το κουτσό ποδάρι. Κοντός και κακομούτσουνος, με τη μισή μου καρδιά καλή και την άλλη μισή κακή. Πίνω κόκκινο κρασί και κατουριέμαι. Η δουλειά μου πειρατής. Γυρίζω όλο το χρόνο μες στη μαύρη νύχτα κι όλο και κλέβω κάτι από τους άλλους μήνες. Όταν γυρίζω πίσω, αδειάζω τις τσέπες μου πάνω στα κεφάλια σας: Καταιγίδες, χιόνια κι αστραπές, καθαρό ουρανό, ήλιο κι άνθη αμυγδαλιάς. Πίσω απ’ τ’ αφτί μου το φεγγάρι. Μπρρρ! Κρυώνω και φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό. Είκοσι οχτώ μέρες είναι αυτές, αλλά τι μέρες! Μείνετε στα σπίτια σας, είμαι ο Φλεβάρης!..

ΠΕΤΑΕΙ, πετάει ένας χαρταετός. Είναι κίτρινος, πράσινος κι άσπρος. είναι λίγο – πολύ απ’ όλα τα χρώματα. Πάνω από τα δέντρα και τα χιόνια, πάνω από τις πολυκατοικίες και τις κεραίες της τηλεόρασης ο χαρταετός. Δίπλα του τ’ αεροπλάνα, οι πύραυλοι κι οι κοσμοναύτες. Δίπλα του τα πουλάκια κι οι αληθινοί αϊτοί. Πιο ψηλά απ’ όλους, πιο όμορφος απ’ όλους αυτός. Μια τον φυσάνε δυνατά οι άνεμοι, μια ησυχάζει, μια πέφτει ξαφνικά προς τα κάτω και πάλι ξανανεβαίνει. Πίσω του ο ήλιος, κάτω απ’ αυτόν τα σύννεφα. Να τος πάλι, φτιαγμένος από ουράνιο τόξο. Όλο και ξεμακραίνει. Η άνοιξη κρατάει το σκοινί του. Πώς λέγεται αυτός ο χαρταετός; Μάρτης!

IOΥΛ ΙΟΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό έκανε τόση ζέστη, που ακόμα κι ο τζίτζικας σώπασε και δε μετρούσε πια τις ώρες που έφευγαν. Μόνο ένας άνθρωπος προχωρούσε συνέχεια. Τα μαλλιά του ήταν στάχυα και τα γένια του τρίχες καλαμποκιού. Ήταν καμιά σαρανταριά χρονών και λεγόταν Ιούλης. Καλά, βρε παιδιά, δε ζεσταινόταν αυτός ο άνθρωπος; Ή μήπως ήταν αυτός που είχε φέρει τούτη τη φοβερή ζέστη; Απ’ όπου περνούσε ψοφούσαν φίδια, μυρμήγκια, σαύρες και χελώνες. Μόνο ένας βάτραχος ήταν ζωντανός πάνω σε μια γκρίζα πέτρα. Σταμάτησε ο Ιούλης και του είπε: «Πάω στη ρίζα εκείνου του βουνού, να νικήσω το Δράκο του Κακού Καιρού, να λευτερώσω μια νεράιδα, τη Δροσιά. Μετά θα πάω να μείνω σε κείνο το άσπρο σπίτι, στην κορυφή του βουνού. Εκεί, δίπλα στον ήλιο, μέσα στα πλατάνια, η Δροσιά είναι πιο όμορφη. Αυτό να πεις στους ανθρώπους». Αυτό τραγουδάει κάθε νύχτα ο βάτραχος, αλλά ποιος τον πιστεύει;

Ο ΧΡΟΝΟΣ απ’ όλα τα παιδιά του περισσότερο αγαπάει τον Αύγουστο. Πρώτ’ απ’ όλα γιατί έχει στην αγκαλιά του απ’ όλα τα καλά και δεύτερο γιατί δεν τα κρατάει για τον εαυτό του, αλλά τα μοιράζει σ’ όλα τ’ αδέρφια του. Οι έντεκα μήνες, κάθε τέτοιο καιρό, αφήνουν τις δουλειές τους και μαζεύονται στο σπίτι του Αυγούστου. Να τοι γύρω γύρω απ’ το τραπέζι. Δέστε τι έχει: Ψάρια και κρέατα, γουρουνόπουλο φρεσκοσφαγμένο, κυνήγι που φέρνουν οι κυνηγοί, λαχανικά και φρούτα μπόλικα – σύκα και ροδάκινα, αχλάδια και σταφύλια – κρασί κάθε λογής. Οι αποθήκες γέμισαν στάρι, καλαμπόκι, καρύδια. Αφού έφαγαν καλά οι έντεκα μήνες, σηκώθηκαν: «Γειά σου, Αύγουστε! Εδώ μαζί σου θα έπρεπε να τελειώνει και ο Χρόνος και όχι το Δεκέμβρη. Τώρα που φεύγουν τα πουλιά και η θάλασσα αρχίζει να θυμώνει, τώρα θα έπρεπε να αρχίζει κι ο καινούργιος χρόνος. Τώρα που οι άνθρωποι που δουλεύουν στην πόλη έρχονται και ζουν μαζί με τα αδέρφια τους που δουλεύουν στην εξοχή».

ΕΔΩ και πολλά χρόνια ζούσε ένας ναυτικός που είχε δυο γυναίκες. Η μια τον περίμενε το χειμώνα στο νησί και η άλλη ζούσε μέσα στη θάλασσα και τον ακολουθούσε άνοιξη – καλοκαίρι. Ο ναυτικός αγαπούσε περισσότερο τη γυναίκα της θάλασσας και κάθε χρόνο, όταν έπρεπε να την αφήσει, στενοχωριόταν πολύ. Σεπτέμβρης ήταν τ’ όνομά του. Από την πλώρη έβλεπε το νησί. Τα παιδιά ξαναπήγαιναν σχολείο. Τα πουλιά έφευγαν για μακριά, τα έντομα ψοφούσαν, τα λουλούδια στους αγρούς μαραίνονταν. Οι χωρικοί τρυγούσαν, πατούσαν τα σταφύλια, ετοιμάζονταν για τη σπορά. Οι νοικοκυρές ζύμωναν ψωμί κι έριχναν μες στο προζύμι βασιλικό. Μίκραιναν οι μέρες, μεγάλωνανοι σταγόνες της βροχής. Φθινόπωρο. Δυο ορτύκια μάλωναν στο λόφο, πάνω από το φάρο του νησιού. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι, εκτός απ’ το Σεπτέμβρη. Το καράβι του πλησίαζε τη στεριά, μα αυτός όλο και κοιτούσε πίσω του, με λύπη, τη θάλασσα.

ΥΣ Μ ΉΝΕΣ AΠΡΙΛΗΣ ΜΠΗΚΕ ο Απρίλης. Πού μπήκε; Στις καρδιές όλων. Μπήκε και στη δικιά μου και πιάσαμε κουβέντα. ΑΠΡΙΛΗΣ: Τι είν’ η αγάπη; ΕΓΩ: Είν’ ο ήλιος που μας ζεσταίνει και νιώθουμε όμορφα. ΑΠΡΙΛΗΣ: Και τι χρώμα έχει; ΕΓΩ: Όλα τα χρώματα. ΑΠΡΙΛΗΣ: Α, έτσι, ε; Και πώς μυρίζει λοιπόν; ΕΓΩ: Σαν και σένα. ΑΠΡΙΛΗΣ: Και ποια είναι η ηλικία του; ΕΓΩ: Είναι και μικρή αλλά και μεγάλη. ΑΠΡΙΛΗΣ: Και τι δουλειά κάνει; ΕΓΩ: Δεν κάνει καμιά δουλειά, χαζέ! Όταν αγαπάς, δε δουλεύεις. Αγάπη είναι η τεμπελιά. ΑΠΡΙΛΗΣ: Όλα τα ξέρεις εσύ. Πραγματικά, η αγάπη είναι όλα, είναι λίγο απ’ όλα. Κι όμως, υπάρχει κάτι που δεν το ξέρεις: Πως η αγάπη λέει πολλά ψέματα. Σαν και μένα. Περισσότερα κι από μένα!

ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΝΑ, Ο ΟΚΤΩΒΡΗΣ. Μένει σ’ ένα όμορφο σπίτι, σε μια συνοικία που δεν έχει γεμίσει ακόμα πολυκατοικίες. Από το παράθυρό του βλέπει όλα όσα γίνονται στην πόλη. Ακριβώς από πάνω του, στην άκρη της σκεπής, υπάρχει ένα ακροκέραμο. - Όλα αλλάζουν, καημένο μου! του λέει ο Οκτώβρης. Η πόλη γέμισε αυτοκίνητα, καπνούς και φασαρία, τα δέντρα λιγόστεψαν, ο κόσμος βλέπει μόνο τηλεόραση. Τα παιδιά δεν παίζουν πια όπως παλιά στους δρόμους. - Δε συμφωνώ, απάντησε το ακροκέραμο. Πολλά πράγματα βέβαια άλλαξαν, αλλά όλα είναι ωραία όπως και παλιά, ίσως και ωραιότερα. Ο Οκτώβρης τα ‘χασε. - Εσύ το λες αυτό; Εσύ που, όπου να ‘ναι, θα σε ξηλώσουν και θα σε πουλήσουν στα παλιατζίδικα; - Δε με νοιάζει, είπε πάλι το ακροκέραμο. Όλα πρέπει να φύγουν κάποτε, για να ‘ρθουν καινούργια πράματα. Βλέπεις αυτό το λουλούδι στο μπαλκόνι σου; Δε θα ‘βγαινε, αν δε θαβόταν πρώτα ο σπόρος του στο χώμα. Έτσι κι εγώ. Το ακροκέραμο σώπασε. Όταν ο Οκτώβρης ξανακοίταξε ψηλά, δεν ήταν πια στη θέση του. Ένα παιδί με μια μοτοσυκλέτα το είχε πάρει αγκαλιά κι έτρεχε με το μέτωπο ψηλά στη μεγάλη λεωφόρο.

ΜΑΗΣ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ, με μια τρύπα στη μέση, ήρθε και στάθηκε πάνω από τις πόλεις και τα χωριά. Αναβοσβήνουν τα χιλιάδες παραθυράκια του. Από την πόρτα του βγαίνει ένας καβαλάρης σ’ άλογο φτερωτό, ο Μάης. Πίσω του έρχονται τα Μαγιόπουλα, που το καθένα του είναι κορίτσι κι αγόρι μαζί. Έχουν ξανθά μαλλιά, χλομά μάγουλα, σκούρα βυσσινιά χείλια. Κατρακυλάνε στο ψηλό χορτάρι. Πάνω, στον ουρανό, πεταλούδες μεγάλες όσο τα σπίτια, και μέλισσες, χρυσή κλωστή, η μια πίσω απ’ την άλλη, ράβουν στον ουρανό χιλιάδες σχήματα και χάνονται βουίζοντας. Ο καβαλάρης ταΐζει τ’ άλογό του στον ήλιο και ξανάρχεται αργά. Μάη, μη φύγεις. Κάτσε λίγο ακόμα. Μάη, πάρε μας μαζί σου εκεί που έχεις το σπίτι σου!

ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΞΕΡΩ ένα γέρο σοφό με γυαλιά, που δε βγαίνει ποτέ από το εργαστήριό του. Και τι δεν έχει εκεί μέσα: Μπουκάλια με διάφορα υγρά, βιβλία, μηχανήματα, ελατήρια, μουσικά όργανα, μπογιές για ζωγραφική. Ο γέρος όλο γράφει, διαβάζει, ακούει ωραία μουσική. Όμως η γυναίκα του δεν τον καταλαβαίνει.Τρώει πολύ, βάφεται κι όλο κακαρίζει. - Νοέμβρη μου, του λέει, κλείσε αυτά τα παλιοβιβλία σου και πάμε να χορέψουμε σε κανένα κέντρο! - Βρε τρελή, της λέει ο Νοέμβρης, εσύ έπρεπε να ‘χεις πάρει για άντρα το Μάη ή τον Απρίλη. Δεν ξέρεις πως το χειμώνα ο κόσμος κάθεται στα σπίτια του και δουλεύει; Πάρε κι εσύ κανένα ρούχο να ράψεις, που μας τρύπησαν όλα! Αλλά αυτή ούτε που τον ακούει... Κι’ όλο γκρινιάζει ο γέρος. Κι όλο βάφεται και κακαρίζει η γριά του. Κι’ είναι ο Νοέμβρης πολύ θυμωμένος και γκρίζος και μουντός...

ΑΠΌ ΤΟΝ ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΗ www.fondasladis.com

ΙΟΥΝIOΣ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ τέλειωσαν. Τα παιδιά βγήκαν στους δρόμους να παίξουν. Αμέσως τα πλησίασε ο Ιούνης και τους είπε: «Όποιος θέλει να του δείξω τη Χώρα των Παγωτών να έρθει μαζί μου». Όλοι μπήκαν στη σειρά και, μπροστά ο Ιούνης, πίσω τα παιδιά, άρχισαν να τρέχουν. Στη στροφή του μεγάλου δρόμου φάνηκε η πιο όμορφη χώρα του κόσμου, η Χώρα των Παγωτών. Όλα εκεί – τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, τα δέντρα και τα πουλιά – ήταν φτιαγμένα από παγωτό κρέμα, σοκολάτα, φράουλα, μπανάνα, φιστίκι, ανανά και παγωτό παρφέ. Οι πέτρες ήταν κεράσια και τα ποτάμια βυσσινάδα. Στα σύνορα καθόταν ένας παγωμένος στρατιώτης. Όταν τα παιδιά μπήκαν μέσα, ο Ιούνης τους είπε:«Για να ξαναβγείτε τώρα, πρέπει να φάτε ό,τι βλέπετε γύρω σας». Ποιος τον άκουγε όμως; Όλοι είχαν αρχίσει να τρώνε, να τρώνε, να τρώνε.

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΗΡΘΕ ο Δεκέμβρης, φεύγει η χρονιά. Κάνει παγωνιά, μα οι άνθρωποι έχουν τη φωτιά. Η νύχτα είναι πολύ μεγάλη, μα οι άνθρωποι έχουν το ηλεκτρικό. Ξεχύνονται στους δρόμους με δάφνες, λιόκλαδα, στεφάνια. Λένε τα κάλαντα. Δίπλα στη φάτνη ένα προβατάκι φυσάει κι αυτό τη φλογέρα. Μα, ξαφνικά, βγαίνουν στον πάνω κόσμο οι καλικάντζαροι που όλο το χρόνο πριονίζουν το δέντρο που στηρίζει τη Γη. Έχουν κόκκινα μάτια, μαύρα νύχια, τραγοπόδαρα και σιδερένια παπούτσια. Παιδιά και μεγάλοι τους κυνηγάνε. «Βρε, γιατί μας κυνηγάτε; Εσείς έχετε κόψει και κάψει τόσα δάση κι εμείς που θέλουμε να κόψουμε ένα δεντράκι...» λένε οι καλικάντζαροι και το βάζουν στα πόδια. Όλοι γελάνε. Με το τέλος του Δεκέμβρη, ο ήλιος ξαναγεννιέται. Η μέρα και πάλι τρανεύει.

Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΉ ΑΜΠΑΖΉ Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”

WWW.AMPAZIS.GR

ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ Σε λίγες μέρες φεύγει - ελπίζω ανεπιστρεπτί- το πιο πιο ασύμμετρο έτος που θυμάμαι, το εκ πρώτης όψεως απολύτως συμμετρικό 2020. Στο καλό να πάει και να μη γυρίσει! «Κοντεύουνε Χριστούγεννα τα δέντρα στολισμένα αναβοσβήνουν οι χαρές όμως καμμιά για μένα» Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Παντελώς αχαρτογράφητα ύδατα. Πόλεμο χωρίς όπλα. Βάλαμε όλοι μάσκες, αλλά και πέσαν οι μάσκες αρκετών... Τώρα με την καραντίνα το μόνο καλό που προέκυψε είναι ότι λόγω άφθονου ελεύθερου χρόνου στο σπίτι, αποφάσισα να σκαλίσω συρτάρια και σκληρούς δίσκους, να βρω και να χτενίσω παλιά ξεχασμένα τραγούδια μου, ανέκδοτες μελωδίες και στίχους ημιτελείς. Σε ένα φάκελο βρήκα στίχους του Άκου. Του πρόωρα χαμένου ακριβού φίλου, του ποιητή και στιχουργού Άκου Δασκαλόπουλου. Μου τους είχε δώσει πριν από 25 χρόνια να τους μελοποιήσω. Έφυγε απροειδοποίητα το 1998 και 22 χρόνια μετά αφιερώνω στη μνήμη του ένα από τα τραγούδια που προέκυψαν:

Είναι αλήθεια ότι οι ποιητές βλέπουν μακριά. Το πρώτο έξοδο που κόβει κάποιος στα δύσκολα, είναι η ψυχαγωγία και η διασκέδαση. Οι εργαζόμενοι στις παραστατικές τέχνες (μουσική και θέατρο) σταματήσαμε να δουλεύουμε πρώτοι και θα ξεκινήσουμε να δουλεύουμε τελευταίοι. Όπως πικρόχολα εξήγγειλε ο υπουργός: των παραστατικών τεχνών, των υπηρεσιών ιερόδουλου και των ζωολογικών κήπων αναστέλλεται επ’ αόριστον η λειτουργία τους!»

«Βρέθηκα κι εγώ ένα βράδυ στου Παράδεισου την πόρτα ερημιά πυκνό σκοτάδι και κλειστά όλα τα φώτα.

Στα θέατρα στα φουαγιέ, βουβές φωτογραφίες και σκοτεινό στα σινεμά το άσπρο το πανί αμίλητοι και σκεπτικοί, εξώστες και πλατείες σκυφτή χωρίς παράσταση στο βάθος η σκηνή...

Στο κατώφλι πικραμένος μόνος του ο Άγιος Πέτρος μου ‘πε παραπονεμένος πως δε φάνηκε άλλος φέτος. ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΓΟΡΙ ΕΡΗΜΙΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΟ ΚΡΑΤΑΩ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ. ΥΣΤΕΡΑ ΡΕ ΜΑΓΚΑ ΡΙΞΕ ΚΙ ΕΝΑ ΒΛΕΦΑΡΟ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ. Μου ‘ρχεται μα τω Θεώ απέναντι να πεταχτώ γιατί εδώ να γίνει γλέντι δεν το βλέπω ρε λεβέντη. Να χορέψω ρε συ μάγκα στου Παράδεισου την πίστα δε μου βγαίνουνε τα φράγκα για να συντηρώ ορχήστρα.»

Για επίλογο κατά την προσφιλή μου συνήθεια πήρα πάλι αγκαλιά την κιθάρα, χαρτί και μολύβι και σας εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά, κουράγιο και καλή λευτεριά με το γλυκόπικρο καινούργιο μου τραγούδι: Αν πας στα μπουζουξίδικα απόψε αργά το βράδυ ηχεία και μικρόφωνα θα είναι σιωπηλά βουβά η παγομηχανή θα κλαίει στο σκοτάδι κι ακίνητο το Johnnie στο μπαρ θα την κοιτά. Στης πανδημίας τον καιρό κανένας δε μιλά στης καραντίνας τον καιρό το δάκρυ αργοκυλά.

Στα μπαρ στις καφετέριες τα τραπεζάκια άδεια και στις ταβέρνες με κρασί κανείς δεν τραγουδά κλειστές οι μουσικές σκηνές, μαρκίζες στα σκοτάδια κι οι καλλιτέχνες σπίτι τους, δακρύζουνε βουβά...

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

ΦΙΔΆΚΙ Ομορφιά από τα παλιά που αποφασίσαμε να αναβιώσουμε μέσα από τις σελίδες του περιοδικού. Το φιδάκι (ή αλλιώς γκρινιάρης) συνόδευε τα παιδικά μας χρόνια, τότε που τα επιτραπέζια δεν είχαν εξελιχθεί τόσο πολύ. Εδώ δεν έχει άπειρους και περίπλοκους κανόνες που θα σας κάνουν να πονοκεφαλιάζετε. Αγνή, αθώα διασκέδαση. Πάρτε ένα ζάρι κι μερικά πιόνια από άλλο επιτραπέζιο, ανοίξτε το … ταμπλό της ΗΠΖ και όταν πέφτετε σε σκάλα, ανεβαίνετε. Όταν πέφτετε στο κεφάλι του φιδιού...κατεβαίνετε! Ο πρώτος που φτάνει στο τέλος είναι και ο νικητής. Κι αν δεν σου ‘ρθει η ζαριά, δεν πειράζει, “τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα”. Έτσι απλά δεν θα έπρεπε να είναι όλα;

ΠΑΙΞΕ!

κουίζ

ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Ο γρίφος του καλικάντζαρου αν τον λύσεις κερδίζεις έναν κουραμπιέ

10 ερωτήσεις για τους γνώστες των Χριστουγέννων

Σε ποια χώρα ήταν παράνομα τα Χριστούγεννα έως το 1836;

Ποιος Άγιος είχε … τη δουλειά του Άη Βασίλη πριν τον Άη- Βασίλη;

Που βρίσκονται σήμερα τα δώρα που έκαναν οι μάγοι στον Ιησού Χριστού τη μέρα της γέννησης;

Σε ποια χώρα απαγορεύονται οι διαφημίσεις τη μέρα των Χριστουγέννων;

Ποιο είναι το χριστουγεννιάτικο τραγούδι που έχει ηχογραφηθεί τις περισσότερες φορές παγκοσμίως;

Πότε έγινε γνωστή στην Ελλάδα η κλασική φιγούρα του Άη Βασίλη;

Τι ήταν το έθιμο των δώρων στους τροχονόμους στην Αθήνα; Πότε συνέβη για πρώτη φόρα και για ποιο λόγο;

8 Τι ήταν το λαχείο συντακτών και πότε καταργήθηκε; 9 Ποιος στόλισε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Αθήνα; 10 Από πόσο παλιά έρχεται η παράδοση με τα κάλαντα;

Στο χωριό των καλικαντζαραίων, τα τρία μικρά αδερφάκια, ο Τάμπι, ο Σάμπι και ο Λάμπι ανυπομονούν να κόψουν τη βασιλόπιτα για να πετύχουν το φλουρί. Ο καθένας για το δικό του λόγο. Ο Τάμπι θέλει απλά να έχει γούρι, ο Σάμπι θεωρεί ότι αν κερδίσει το φλουρί θα είναι καλός οιωνός για να κάτσει με τη Σαμπίνα στο ίδιο θρανίο και ο Λάμπι για να λάβει τη χρυσή λίρα από τον πατέρα καλικάντζαρο, ως είθιστε. Κοιτούν τη βασιλόπιτα προσεκτικά: μπόλικη ζάχαρη άχνη, καλοψημένη ζύμη, ωραία μυρωδιά. Σίγουρα θα είναι και γευστικότατη αφού την αγόρασαν από τον πιο γηραιό καλικάντζαρο του χωριού. Που μπορεί να ξεχνάει πότε πότε, αλλά τα υλικά της συνταγής δεν του ξεφεύγουν. Στην αλλαγή του χρόνου, ο πατέρας κόβει την πίτα. Ονοματίζει τα κομμάτια. Κι εκεί που τρώνε όλοι λαίμαργα, ο Σάμπι αναφωνεί: “Να το το φλουρί!”. Ο Λάμπι γουρλώνει τα μάτια: “Μα έχω κι εγώ!”. Ο Τάμπι τότε: “Ρε παιδιά, εγώ το βρήκα!”. Τι συνέβη και ποιος έχει το αυθεντικό φλουρί;

H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ Η γαλοπούλα Χριστούγεννα πλησιάζουν και οι γαλοπούλες ετοιμάζονται να θυσιαστούν προς χάριν της εορταστικής ευωχίας των ευρωπαίων (και όχι μόνον). Ακόμα και στην Ελλάδα, παρότι το έθιμο είναι ξενόφερτο, όπως και το δύσμοιρο το πτηνό! Το οποίο μας ήρθε κάπου στις αρχές του 16ου αιώνα από τον Νέο Κόσμο. Και σε εμάς δεν το έφεραν κάποιοι Γάλλοι, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος εξαιτίας του ονόματός του. Αυτό οφείλεται στο επιστημονικό του όνομα “Meleagris gallopavo”. Έτσι εξηγείται το ότι το λέμε “γαλοπούλα” και όχι, για παράδειγμα, “μεξικανοπούλα”. Ωστόσο, δεν αποφύγαμε να αποκαλούμε, το αρσενικό τουλάχιστον, και “διάνο”, τουτέστιν “ινδιάνο”.

Και δεν είμαστε οι μόνοι που επηρεαστήκαμε, πέρα από το επιστημονικό του όνομα, αλλά και από την πατρίδα του. Και άλλοι λαοί παρασύρθηκαν και το ονομάτισαν με γεωγραφικά κριτήρια και, μάλιστα, ενίοτε λανθασμένα. Ως γνωστόν, όταν οι πρώτοι ισπανοί θαλασσοπόροι αντίκρυσαν τα πρώτα αμερικανικά εδάφη νόμισαν ότι είχαν φτάσει στις Ινδίες. Αργότερα, όμως, όταν έγινε φανερό ότι είχαν πέσει έξω στις εκτιμήσεις τους, τα ονόμασαν Δυτικές Ινδίες. Εκεί συνάντησαν και τη γαλοπούλα και την έφεραν στην Ευρώπη κάπου στα 1500 αποκαλώντας την “ινδική όρνιθα”. Έτσι την ονόμασαν και οι Γάλλοι, αλλά στη συνέχεια συντόμεψαν την ονομασία αφαιρώντας το “όρνιθα” και ενώνοντας σε μία λέξη ό,τι είχε απομείνει. Και από το “ινδική” ή

“d’Inde” προέκυψε το σημερινό γαλλικό “dinde”! Αντίθετα, οι Άγγλοι δεν κοίταξαν προς τη Δύση, αλλά προς την Ανατολή. Μπέρδεψαν το νεόφερτο πτηνό με ένα είδος φραγκόκοτας από την Αφρική (του είδους Guinea Fowl), που εισαγόταν στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη μέσω της τότε Τουρκίας. Και το ονόμασαν “τουρκία” ή “turkey”! Πιο κοντά, γεωγραφικά πάντα, βρίσκονται οι Πορτογάλοι που την ονομάζουν “peru” (“περού”).

Ο Τι;Πώς;

Σταυρόλεξο

ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Από τον Λέανδρο Σλάβη

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. Και αυτόν τον οδηγούσε «άστρο λαμπό». Όμοια γράμματα. 2. Ανάποδη νότα. - Είναι τα Χριστούγεννα και τα αποκαλούν Πρωτούγεννα (αντιστρόφως). 3. Προέτρεψε την κόρη της να ζητήσει «την κεφαλήν επί πίνακι» του Ιωάννη του Προδρόμου. 4. Νότα. - Πιο χρήσιμη στο σκοτάδι. - Και μια βυζαντινή νότα. 5. Θύματα του Ηρώδη (αντιστρόφως). - Αντικείμενο προεκλογικών γαλιφιών (αντιστρόφως). 6. Δείχνει. - Λατρευτικός χώρος χωρίς... αρχή και τέλος (αντιστρόφως). - Εναντιωματικός σύνδεσμος. 7. Γερόντισσα που αναγνώρισε στο βρέφος Ιησού τον Μεσσία όταν τον πήγαν στον Ναό του Σολομώντα. - Αρχικά μέτρου επιφάνειας. 8. Πρόθεση της αρχαίας και της καθαρεύουσας. - «εν … στόματι και μια καρδία» σε εκκλησιαστικό ύμνο. - Όμοια γράμματα. 9. Πολλοί το βάζουν και στις χριστουγεννιάτικες δίπλες. ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Αποτελεί και αυτή χριστουγεννιάτικο στολίδι (γενική). 2. Προτρέπει. - Συμπεραίνει.

Ο καταναλωτής

Είναι αυτός που τον λέμε – ευγενικά - ενθουσιώδη με το θέμα των Χριστουγέννων. Αγοράζει κάθε χρόνο ολοκαίνουργια στολίδια, φωτάκια και κάλε λογής μπλιμπλόνια με σκοπό να φορτώσει το σπίτι ακόμη πιο πολύ από πέρσι. Γιατί ξέρετε, αυτός δεν πετάει τίποτα. Απλά προσθέτει στη συλλογή με αποτέλεσμα το σπίτι να μην έχει μία γωνίτσα άδεια.

2 4. Τα γλέντια των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς γίνονται σε αυτές. 5. Τα γιορτάζουν και με… βουτιές (αντιστρόφως). Αγία, γιαγιά… του Ιησού. 6. Διέταξε τον αποκεφαλισμό του Προδρόμου, αλλά τον αποκεφαλισμό του ονόματός του τον διατάζουν οι... ανάγκες του σταυρόλεξου! - Αριθμητικό (αντιστρόφως). 7. 110. - Εταιρικά αρχικά. 8. Η θεομητορική εορτή της προσφοράς του Ιησού στον Ναό, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή του. 9. Γοήτευσε τον πατριό της με τον χορό της (γενική).

Βρείτε την λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr

είσαι

ΚΟΜΑΝΤΩ

από την Μαντώ Βλάχου

2020...τι ήσουν τελικά; 20/12, η ώρα 3:05 το ξημέρωμα... Σχετικά καλή στιγμή να κάνω τον προσωπικό απολογισμό της χρονιάς. Και τι χρόνια φίλη μου... «κολασμένη» θα έλεγα για αρχή. Για να δούμε λοιπόν τι και τι είχε. Είχε που λες πολύ κλάμα αλλά και πολύ, μα πολύ γέλιο. Από αυτό το ορίτζιναλ το καλό, το αληθινό. Είχε αρκετές απώλειες ανθρώπινες αλλά και εξίσου πολλές προσθήκες που αξίζουν, όπως έχει δείξει το πράγμα μέχρι και την ώρα αυτή που σου γράφω. Είχε πολύ -μα μιλάμε για πάρα πολύ- ψάξιμο εκεί στα μέσα-μέσα της ψυχούλας για να δω τι έχω για κράτημα και τι για πέταμα. Τι έχω για μένα και τι για τους άλλους. Είχε δουλίτσα εσωτερική να το πω κι επιστημονικά, γιατί δεν είμαστε και τίποτα τυχαίες.

Είχε ακόμα και κάτι homemade πάρτυ του ονείρου, που λες η χρονιά. Κάτι Κυριακούλες με μουσική σε συνοικίες λαϊκές με παρεάκια φίνα. Μιλάμε τώρα για μαζώξεις έκτακτες όλες μία και μία... σκέτα «φρούτα». Είχε και κάτι ταξιδάκια, λίγα αλλά καλά, γιατί βλέπεις είχαμε 9 στους 12 μήνες καραντίνα. Για να σκεφτώ τι άλλο είχε αυτή η χρονιά... Α ναι! το ξέχασα, είχε περιορισμούς! ΠΟΛΛΟΥΣ περιορισμούς, που εγώ και το παρεάκι τους διαχειριστήκαμε με τόλμη και γοητεία και ακόμη βαστάμε απέναντι στον αόρατο εχθρό, τον Covidman. Και θα μου πεις εσύ, «καλά το 2020 δεν ήταν 12 μήνες σε ελεύθερη πτώση από τον 45ο όροφο»; Φίλη και φίλε, ναι το 2020 ήταν γμτχ (σόρρυ κιόλας) χρονιά... Ή και όχι! Αφήνω αυτό εδώ και σε προκαλώ να σκεφτείς κι εσύ.

Ο γκρινιάρης

Τα Χριστούγεννα τα σιχαίνεται. Μα γιατί έχει κάποιο παιδικό τραύμα; Μα γιατί σνομπάρει όλο το κλίμα; Μα γιατί δεν έχει γκόμενο/α και νιώθει ατέλειωτη μοναξιά; Δεν έχει μεγάλη σημασία ο λόγος. Κυκλοφορεί με ξινισμένα μούτρα, δεν στολίζει, δεν συμμερίζεται τη χαρά των άλλων και γενικά ξενερώνει τους πάντες με τη μίρλα του.

3 Ο θρησκευάμενος

Δεν δίνει μεγάλη σημασία στο στόλισμα, αλλά στα έθιμα. Πάει στη λειτουργία του από το πρωί (και κάθεται σε όλη τη λειτουργία, όχι καμιά ωρίτσα για το καλό!) , φτιάχνει όλα τα αρτοσκευάσματα που έχουν σχέση με κάποια χριστιανική παράδοση, δίνει κεράσματα στα κάλαντα αντί για χρήματα, ενώ προτιμάει να στολίζει καράβι.

4 Ο λυσσάρης

Το άλλο άκρο του θρησκευάμενου, διατηρεί μόνο τα έθιμα που θεωρούν ότι θα τον βοηθήσουν να βελτιώσει τις σεξουαλικές του επιδόσεις τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά. Έτσι, την Πρωτοχρονιά θα τον δείτε πάντα με κόκκινο βρακί να επιπλήττει όσους δεν έβαλαν, ενώ στο ρεβεγιόν την έχει στημένη κάτω από το γκι για να φιλήσει καμιά όμορφη να του πάει καλά η χρονιά.

Α Ν Ν Ε Γ Ύ Ο Τ Σ Ι Ρ Χ Α ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Σ Α Μ Ο Τ Ά Ι Π Ο Τ Σ Τα Χριστούγεννα σημαίνουν για τον καθένα κάτι διαφορετικό. Σίγουρα όμως, όλες οι αναμνήσεις έχουν κέντρο ένα γεμάτο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Φίλοι, οικογένεια, ζευγάρια, παρέες με φόντο ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, κάθε χρόνο ζουν τη δική τους θαλπωρή. Κι ό,τι στραβό κι αν τους συμβαίνει, μπαίνει για λίγο στην άκρη.

Μελομακάρονα, κουραμπιέδες, δίπλες, γαλοπούλα ή κατσικάκι, πατάτες φούρνου ή τηγανητές, είναι όσα συνήθως κοσμούν τα ελληνικά τραπέζια. Και φυσικά άφθονο κρασάκι. Ας μην αφήσουμε τα φετινά – “διαφορετικά” – Χριστούγεννα να μας ρίξουν ψυχολογικά και ας κάνουμε ένα ταξίδι στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ώστε να δούμε τα παραδοσιακά φαγητά των Χριστουγέννων. Ίσως πάρουμε καμιά ιδέα για να μαγειρέψουμε κάτι ξεχωριστό! ΒΌΡΕΙΑ ΕΛΛΆΔΑ – ΘΡΆΚΗ: “Μσούρα” ονομάζεται το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο φαγητό του Μελισσοχωρίου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα συνδυασμό χοιρινού κρέατος, μοσχαριού και κοτόπουλου, σιγοβρασμένο με λαχανικά και ρύζι στον φούρνο. Οι σαρμάδες ( τα γνωστά σαρμαδάκια, οι ποντιακοί λαχανοντολμάδες δηλαδή) είναι άλλο ένα γιορτινό φαγητό που έχει συμβολική σημασία για την περιοχή, καθώς το τύλιγμα των φύλλων συμβολίζει τα σπάργανα του Χριστού. Στον Έβρο την παραμονή των Χριστουγέννων, στο τραπέζι υπήρχαν εννέα διαφορετικά φαγητά, άβραστα και νηστίσιμα, συμβολίζοντας την αφθονία φαγητών όλο τον χρόνο κατά παραλληλισμό των εννέα μηνών της κυήσεως της Θεοτό-

κου. Μερικά από αυτά; Κρασί, πίτα, καρπούζι, σαραγλί, μήλο πεπόνι, σκόρδο, μελιτζάνες, τουρσί. Ήπειρος: Το γιορτινό τραπέζι περιλαμβάνει λαχανοντολμάδες, πίτες, κρεατόπιτα, “μπατσαριά” (η ευρέως γνωστή σπανακόπιτα), γαλατόπιτα και γλυκιά κολοκυθόπιτα. Στα Γιάννενα το αγριογούρουνο σαλμί είναι το πιο παραδοσιακό πιάτο (μαρινάρεται για δέκα ώρες, μαγειρεύεται πρώτα στην κατσαρόλα και μετά στο φούρνο), ενώ για επιδόρπιο τα κλασικά μπακλαβαδάκια έχουν την τιμητική τους! Είναι ξακουστός ο Γιαννιώτικος μπακλαβάς εξάλλου. Στα Ζαγοροχώρια, φτιάχνουν τα «σπάργανα», ένα γλυκό που μοιάζει με τηγανίτες.

ΕΞΩΤΙΚΆ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΝΆ Φίτζι: Οι κάτοικοι των νησιών Φίτζι ετοιμάζουν ψάρι τυλιγμένο σε φύλλα μπανάνας, γεμιστό κοτόπουλο και χοιρινό ψημένο σε “Lovo”, έναν αυτοσχέδιο φούρνο από μεγάλες πέτρες σε εξωτερικό χώρο. Κόστα Ρίκα: Τα Χριστούγεννα, στην Κόστα Ρίκα, συνηθίζουν να τρώνε χοιρινό Tamales. Ένα φαγητό για το οποίο πολλοί ντόπιοι ακολουθούν μυστικές συνταγές που περνούν από γενιά σε γενιά. Αργεντινή: Το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο πιάτο της Αργεντινής ονομάζεται Vitel Toné, ένα πιάτο που περιλαμβάνει μοσχάρι και σάλτσα τόνου. Φυσικά οι αλέγκροι Αργεντίνοι δεν παραλείπουν να τρώνε και ψητά κρέατα, όπως γαλοπούλα και χοιρινό.

Agavita Cantina Mexicana Σου έλειψαν τα ταξίδια στο εξωτερικό, οι βραδινές βόλτες και οι γευστικές οι συγκινήσεις; Μη σε νοιάζει, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι! Μέχρι τότε, μπορείς να εναποθέσεις τις ελπίδες σου στο Agavita Cantina Mexicana που φέρνει την πολύχρωμη μεξικάνικη κουζίνα και τα εξωτικά cocktail στο σπίτι σου για να ταξιδέψεις έστω με το πνεύμα. Δεν έχει γίνει τυχαία talk of the town, αφού το μενού του και οι γεύσεις του είναι το κάτι άλλο. Τα ορεκτικά όπως τα νάτσος με λιωμένο cheddar ή οι quesadillas και οι χορταστικές σαλάτες, θα σου ανοίξουν την όρεξη για να περάσεις στα σπέσιαλ του μαγαζιού και της γαστρονομίας του Μεξικού. Burritos, enchiladas, chimichanga, Mexican torre, burrito frio, tacos, fajitas όλα είναι πεντανόστιμα, ενώ έχεις την επιλογή και για burgers, που τα «δημιουργείς» σύμφωνα με το δικό σου γούστο. Μια παραγγελία θα σε πείσει!

Παραγγελίες μέσω τηλεφώνου, efood & wolt Τ.: 210 25 10 604 Λ. ΔΕΚΕΛΕΊΑΣ 86, ΝΈΑ ΦΙΛΑΔΈΛΦΕΙΑ FB: AGAVITA CANTINA MEXICANA IG: @AGAVITA_CANTINA_MEXICANA

Οι νοστιμιές της Μαίρης Οι «Νοστιμιές της Μαίρης» είναι το μαγειρείο που φέρνει την κουζίνα της μαμάς στο τραπέζι σου χωρίς να χρειαστεί να βάλεις το τσουκάλι στη φωτιά. Ελληνικές γεύσεις και πιάτα φτιαγμένα από τα πιο αγνά υλικά. Σαλάτες, ορεκτικά, πίτες, πιάτα ημέρας, μαγειρευτά, της ώρας, τηγανητά, σούπες και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σου. Όλα νοστιμότατα, μαμαδίστικα και έτοιμα να πλαισιώσουν το πιο γευστικό τραπέζι για σένα και τους αγαπημένους σου. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολευτήκαμε να αποφασίσουμε το αγαπημένο μας πιάτο, γι’ αυτό προτείνουμε περισσότερα: γιουβαρλάκια αυγολέμονο, κεφτεδάκια με φρεσκοκομμένες πατάτες, κανελόνια, παστίτσιο και μακαρόνια με κιμά. Κάνε στους αγαπημένους σου το πιο λαχταριστό χριστουγεννιάτικο δώρο με τραπέζωμα από τις «Νοστιμιές της Μαίρης».

Τ: 210 82 29 239 ΎΔΡΑΣ 2, ΚΥΨΈΛΗ FB: ΟΙ ΝΟΣΤΙΜΙΈΣ ΤΗΣ ΜΑΊΡΗΣ

ΟΝΕΙΡΟΚΡΙΤΗΣ ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

Από την Νταίζη Ντάκου

ΑΙΜΑ: Αν δείτε όνειρο με απλό αίμα κόκκινο, σύμφωνα με τον ονειροκρίτη σημαίνει κάτι το γρήγορο, είτε είδηση, είτε καλό. Αν το αίμα τρέχει κόκκινο και στην υγεία σας είσαστε καλά, αυτό σημαίνει ότι θα έχετε επιτυχίες και μια χαρμόσυνη είδηση σας περιμένει. Τι λέει η Νταίζη: Αν ονειρευτείτε ότι τρέχει επάνω σας αίμα, θα πάρετε μεγάλη χαρά, πλούτη και ευτυχία και εκπλήρωση των αισθηματικών και σεξουαλικών σας επιθυμιών. Φωνάξτε κι εμάς, έχει πέσει ξηρασία.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Αν δείτε ότι διαβάζετε εφημερίδα, είστε θύμα απάτης. Αν δείτε ότι τυπώνετε, σημαίνει ευκαιρία για μακρινά ταξιδιά. Τι λέει η Νταίζη: Πιστεύω ότι είναι τέλος του μήνα και το υποσυνείδητό σας, σας υπνεθυμίζει να προμήθευτείτε την ΗΠΖ από τα γραφεία ή τα σημεία διανομής. Τρέξτε λοιπόν πριν εξαντληθεί. Άλλη εκδοχή: Νέα σας έρχονται από μακριά που θα επηρεάσουν τη διάθεσή σας. Προς το καλύτερο ή το χειρότερο επηρεάζεται από την εφημερίδα. Αν είναι ασπρόμαυρη, κακά τα μαντάτα. Αν είναι πολύχρωμη, χαρείτε από τώρα.

ΜΟΥΣΙΚΗ: Αν είναι αρμονική, σημαίνει ευημερία. Αν είναι δυνατή και παράφωνη, σημαίνει προβλήματα με τα παιδιά ή το οικογενειακό περιβάλλον γενικότερα. Τι λέει η Νταίζη: Σας λείψαν τα μπαράκια, τα κουτουκάκια, τα ταβερνάκια, τα μπουζούκια; Κι εμένα. Γι’αυτό όταν ξυπνήσετε βάλτε ένα τζιν με τόνικ, τη μουσική της αρεσκείας σας και χορέψτε μέχρι να κάψετε ό,τι φάγατε την προηγούμενη μέρα. Α, και να γεμίζετε το ποτήρι τακτικά.

ΠΟΡΤΑ: Όνειρο με ανοιχτή πόρτα σημαίνει ευχάριστες ειδήσεις, χαρά και οικογενειακή ευτυχία. Η κλειστή πόρτα, σημαίνει ότι θα έχουμε εμπόδια, αρρώστιες και δυσκολίες. Η πόρτα της εκκλησίας σημαίνει προστασία και ευτυχία και πιθανώς γάμο για όσους δεν έχουν παντρευτεί. Η πόρτα της φυλακής, επιτυχίες. Αν κρυφακούς, σημαίνει προδοσία και απιστία. Τι λέει η Νταίζη: Επαγγελματικές ευκαιρίες που οδηγούν σε ανέλιξη. Άλλη εκδοχή, θέλει ανακαίνιση το σπίτι σας, κοιτάξτε το. Κάτι τρίζει αν ακούσετε προσεκτικά.

ΒΡΕΓΜΕΝΟΣ: Αν δείτε στον ύπνο σας ότι είστε βρεγμένοι, τότε θα μπλεχτείτε σε διασκεδάσεις που θα σας ευχαριστούν πρόσκαιρα, αλλά θα οδηγήσουν σε αρρώστιες ή επιζήμιες κατάστασεις. Τι λέει η Νταίζη: Θα ζήσετε έναν τόσο μεγάλο έρωτα που θα σας παρασύρει σε πρωτόγνωρες αποφάσεις. Δε σημαίνει πως το τέλος θα είναι καλό, σίγουρα όμως οι συγκινήσεις θα φτάσουν στα ύψη! Η άλλη εκδοχή; Ότι έρχεται βροχή. Μαζέψτε τα ρούχα γιατί δεν είναι καιρός για πολλά πλυντήρια. Γράφει η ΔΕΗ, γράφει και η ΟΥΛΕΝ.

ΘΑΛΑΣΣΑ: Τα όνειρα με θάλασσα είναι γενικά καλά όνειρα, εκτός κι αν δείτε ότι πέφτετε σε αυτήν ή αν την δείτε φουρτουνιασμένη ή με περίεργο χρώμα. Ειδικότερα, ο ονειροκρίτης λέει ότι η γαλάζια, ήρεμη θάλασσα είναι καλό σημάδι και συμβολίζει το ευτυχισμένο και γαλήνιο σπιτικό. Αντίθετα, αν ονειρευτείτε θάλασσα με φουρτούνα αυτό συμβολίζει προβλήματα και στενοχώριες. Τι λέει η Νταίζη: Αν ονειρευτείς πολλά καράβια στη θάλασσα, σε περιμένουν πολλές ερωτικές περιπτύξεις. Πάντως μπορεί να σου έχει λείψει απλώς. Βάλε 6 και τρέχα.

ΞΥΡΑΦΙ: Έρχονται διαφωνίες και τσακωμοί. Αν δείτε πως κόβεστε, πρόκειται σίγουρα για μια ατυχία που πλησιάζει. Τι λέει η Νταίζη: Υπενθύμιση για ξύρισμα/ χαλάουα/λέιζερ ποδιών, μπικίνι κλπ, καθώς το υποσυνείδητό σας αρνείται να δεχτεί ότι τα ινστιτούτα αισθητικής είναι κλειστά. Αποτέλεσμα; Έχετε γίνει σαν δάσος του Αμαζονίου. Μην ανησυχείτε. Για μας που πρόδωσε η ζωή, θα έρθουν καλύτερες μέρες.

ΣΧΟΛΕΙΟ: Κατά τον ονειροκρίτη αν ονειρευτείτε ένα βρώμικο σχολείο, σημαίνει ότι θα λυπηθείτε και θα στενοχωρηθείτε. Αν όμως δειτε μικρά παιδιά να παίζουν στο σχολείο θα πάρετε μεγάλη χαρά. Αν είστε μαθητής ακόμα και δείτε στο όνειρο σας ότι βρισκόσαστε εσείς στο σχολείο σας, σημαίνει πως θα διακριθείτε στα γράμματα. Τι λέει η Νταίζη: Αύριο θα έχετε πάλι πρόβλημα με την πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης. Αν είσαι παιδί και βλέπεις ότι πας στο σχολείο, μάλλον η Μαιρούλα ή ο Γιαννάκης του πίσω θρανίου θα σου ζητήσει να τα φτιάξετε.

ΔΟΝΤΙ: Γενικά είναι ένα κακό όνειρο. O ονειροκρίτης λέει ότι τα όνειρα με δόντια δεν προμηνούν ευχάριστα πράγματα. Αν δείτε στον ύπνο σας ότι κουνιούνται τα δόντια σας, είναι οιωνός ότι θα αποτύχετε σε κάποιον τομέα. Τι λέει η Νταίζη: Κακό κακό κακό! Ακόμη θυμάμαι ένα όνειρο που είδα με δόντια να πέφτουν και δεν θέλω καν να σας πω τι έγινε την ακριβώς επόμενη μέρα και σας τρομάξω. Πάντως είχε να κάνει με αρρώστια. Αλλιώς ξέρετε. Κάτι έχουν τα δόντια σας και πρέπει να το δείτε.

ΚΑΠΝΟΣ: Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Αν σας καλύπτει καπνός, σημαίνει πως επίκινδυνα πρόσωπα σας κολακεύουν γιατί κάτι θέλουν να κερδίζουν από εσάς. Τι λέει η Νταίζη: Βασανίζεστε από αμφιβολίες. Σαν το μέντιουμ στην Ελληνίδα στο Χαρέμι, με τη Βλαχοπούλου. Χρειάζεστε ευρώ να κάνετε αέρα φωνάζοντας “ένα σύννεφο μπήκε μπροστά μου”. Άλλη εκδοχή: Πολλά καπνίζετε, μαζεύτε τα τα τασάκια όταν κοιμάστε, είναι ανθυγιεινό, άσε που μπορεί να αρπάξει και ο καναπές.

ΠΕΘΕΡΑ: Αν δείτε στον ύπνο σας την πεθερά σας, θα υπάρξουν συμφιλιώσεις. Αν είσαι γυναίκα και βλέπεις την πεθερά σου, θα αντιμετωπίσεις εριστικά και αναίσθητα σχόλια. Τι λέει η Νταίζη: Άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, το να βλέπετε την πεθερά είναι εφιάλτης και στον ξύπνιο, πόσω μάλλον στον ύπνο. Πιείτε μια λουίζα να χαλαρώσετε μετά από αυτό που περάσατε και θυμιατίστε το σπίτι σε περίπτωση που εμφανιστεί η πεθερά απροειδοποίητα.

ΦΩΤΙΑ: Καλό σημάδι, αν βέβαια δεν δεις ότι καίγεσαι. Προμήνυμα αύξησης περιουσίας ή προμήνυμα εμφάνισης νέου συντρόφου. Αν είσαι επιχειρηματίας, προβλέπεται πως η επιχειρήσή σου θα έχει μεγάλα κέρδη. Αν δείτε πως ανάβετε φωτιά, σημαίνει πώς θα έχετε μία επίσκεψη από καλό φίλο. Τι λέει η Νταίζη: “Φωτιά στα Σαββατόβραδα (του κόβιντ). Να μην ξαναγυρίσουν”. Βάλτε πάλι τζιν τόνικ ή ουίσκι για να ταιριάζει με τον καιρό.

Ο Ήχος της Σιωπής

Ένα φουτουριστικό διήγημα φαντασίας (ή και όχι) Γράφει η Άντα Κουγιά

Ένας νέος ιός άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη την Πόλη Το ξυπνητήρι ήταν αυτό που ξύπνησε την Άλφα εκείνη την ημέρα. 25 Δεκεμβρίου 2121. Άλλη μία συνηθισμένη Δευτέρα. Έπρεπε να πάει για δουλειά. Η καριέρα της ήταν αξιοθαύμαστη. Μόλις 30 χρονών και ήταν η υπεύθυνη συγγραφής Δελτίων Τύπου για τις αποφάσεις της Κυβέρνησης. Ήταν περήφανη. Άκουγε τις αποφάσεις και τις αποτύπωνε σε αρχεία, ώστε ο κόσμος να ενημερωθεί και να τις υποδεχθεί αναντίρρητα, όπως εκείνη. Ένιωθε πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνει γιατί ναι, μετράει η ουσία, αλλά στις μέρες μας αυτό που μετράει περισσότερο είναι ο τρόπος. Και η Άλφα είχε καλούς τρόπους. Μια γυναίκα υπόδειγμα. Καθώς πρέπει. Είχε και τη σχέση της, είχε και τις κάρτες και τα ηλεκτρονικά νομίσματά της, μιλούσε όταν έπρεπε, ντυνόταν σεμνά και ακολουθούσε όλους τους κανόνες. Σα να λέμε πλήρης. Τίποτα δεν μπορούσε να χαλάσει αυτήν την ευτυχία. Έβαλε το ταγέρ, πλαστικά γάντια και μάσκα full face που κάλυπτε τα μαλλιά, τη μύτη, τα αυτιά και το στόμα. Μόνο τα μάτια ήταν ακάλυπτα για να μπορεί να βλέπει και να οδηγεί. Άλλωστε η Κυβέρνηση ήταν ξεκάθαρη στις οδηγίες της.

Έφτασε στο Κρατικό Υπουργείο, εκεί που συστεγάζονταν όλα τα γραφεία της Κυβέρνησης. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονταν εκεί. Ήταν μια μαύρη πυραμίδα που δέσποζε από μακριά. Κάλυπτε τρία οικοδομικά τετράγωνα και θαρρείς πως η μαύρη κορυφή της έσκιζε τα λευκά σύννεφα. Μόλις μπήκε στον 73ο όροφο, στην κορυφή, κούνησε το κεφάλι για να πει “Καλημέρα”. Η ομιλία δεν ήταν πια απαραίτητη. Τα σταγονίδια μπορεί να μεταδώσουν κάποια ασθένεια, ακόμη και μέσα από τη μάσκα. Ένιωσε να επικρατεί μια αναστάτωση. Ο προϊστάμενος του τμήματος τους κάλεσε όλους στην αίθουσα συσκέψεων. “Εργάτες, καθίστε σε απόσταση ασφαλείας. Είναι ανάγκη να σας μιλήσω κι όχι να σας γράψω. Από σήμερα, η Κυβέρνηση πήρε μία καινούργια απόφαση. Θα εφαρμοστεί άμεσα. Εδώ και κάποιο διάστημα, ένας νέος ιός εμφανίστηκε, που όπως όλα δείχνουν, μεταδίδεται με το βλέμμα. Φαίνεται ότι οι ασθενείς 0 είναι μια παρέα 7 εφήβων που κατάφερε να ανοίξει μία καλά σφραγισμένη βιβλιοθήκη μέσα στο παλιό Αστεροσκοπείο. Από την ώρα που βγήκαν, μόλις κοιτάξουν κάποιον στα μάτια, ο άλλος βουρκώνει, αφαιρεί τη μάσκα full face και αγκαλιάζονται όλοι. Ξέρουμε όλοι ότι αυτό απαγορεύεται. Είναι μη αποδεκτό. Έχουν εξοντωθεί οι 3. Όμως το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει. Όσο περνάει η ώρα, όλο και περισσότεροι νοσούν. Ο νέος ιός ονομάστηκε “Ελεύθερη Σκέψη”. Μην ρωτήσετε τι σημαίνει. Είναι μια φρικιαστική έννοια που έχει χαθεί πια στο χρόνο”.

Είχαν περάσει ήδη έξι μήνες από τότε που η Άλφα έμαθε να κυκλοφορεί με γάζα στα μάτια για να μην φτάσει στον οργανισμό της ο ιός. Φυσικά σταμάτησε να οδηγεί. Η μετάβαση - αποκλειστικά και μόνο στην εργασία - γινόταν με ειδικά οχήματα, που μετακινούνταν πάνω σε ράγες. Οι διαδρομές ήταν προκαθορισμένες. Φυσικά υπήρχαν προβλήματα. Το νέο μέτρο οδήγησε σε ατυχήματα, εκτροχιασμούς και συγκρούσεις, αλλά η Κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να το διορθώσει. Πήγαινε λοιπόν στη δουλειά με το τρενάμαξο, φορώ-

ντας πάντα τη γάζα της. Όλες οι εγκεκριμένες από το Κράτος διασκεδάσεις είχαν αναβληθεί επ’αόριστον. Έτσι και τη σχέση της, τον Σίγμα, τον έβλεπε πια μόνο από την κάμερα. Όχι ότι πριν γινόταν κάτι πολύ διαφορετικό. Στα 30 της χρόνια δεν θυμάται ποτέ να επιτρεπόταν η οποιαδήποτε επαφή. Μια φορά το μήνα μόνο, ένα προκαθορισμένο Σάββατο, μπορούσες να έχεις σεξουαλική επαφή με την προκαθορισμένη σχέση σου, σε προκαθορισμένο μέρος, με προκαθορισμένη διάρκεια, ώστε να υπάρχει πλήρης έλεγχος. Εν ανάγκη, η γονιμοποίηση, αν το επιθυμούσες, γινόταν με ένεση. Αν όμως κάποιος ήθελε να έχει σεξουαλική επαφή παραπάνω από την προκαθορισμένη ημερομηνία, έπρεπε να περιοριστεί στο cyber sex, το οποίο η Κυβέρνηση συνιστούσε, γιατί προσέφερε στιγμές ηδονής και ηρεμίας. Άσε που από τις κάμερες, είχε πρόσβαση σε κάθε σπίτι. Όπως έπρεπε. Κατά τις 20.00 γύρισε από τη δουλειά και άνοιξε αμέσως τον υπολογιστή να μιλήσει με τον Σίγμα. Τον είδε ταραγμένο. – Καλησπέρα, τι συνέβη; – Άλφα, σήμερα μου έπεσε η γάζα στο δρόμο. Δεν είχε στηριχθεί καλά μάλλον. – Πες μου ότι είσαι καλά και δεν έπαθες τίποτα! – Κοίτα, είμαι καλά. Αλλά να...συνέβη κάτι… – Τι; Λέγε. – Φοβάμαι μην μας ακούσουν. Να σου στείλω γράμμα; – Το γράμμα είναι χειρότερο. Αφού η κυκλοφορία χαρτιού έχει απαγορευτεί δια ροπάλου. Δεν ξέρεις πόσες μολύνσεις προκαλεί το χαρτί; Πες μου, δε νομίζω να κοιτούν εμένα, ξέρουν ότι μόλις γύρισα. – Άλφα, μόλις μου έπεσε η γάζα, ένας άνθρωπος μου μίλησε ψιθυριστά και εγώ ενστικτωδώς πλησίασα. – Ελπίζω να μην τον κοίταξες στα μάτια. – Όχι! Όχι! Ήμουν πάρα πολύ προσεκτικός. Κοιτούσα το δρόμο, αλλά αυτός ήρθε και με ακούμπησε. Τότε αιφνιδιάστηκα τόσο, που τον κοίταξα φευγαλέα στα μάτια και αυτός βούρκωσε. – Εσύ; Εσύ βούρκωσες; τον ρώτησε ταραγμένη. – Όχι. Καθόλου. Αλλά να, μόλις τον κοίταξα

στα μάτια μου είπε το εξής: “Λένε ψέματα. Απαγορευμένα βιβλία. Λέξεις από καιρό ξεχασμένες. Επανάσταση, Πραγματικότητα, Matrix, Ελεύθερη Σκέψη”. Τότε άρχισα να τρέχω. Γύρισα εδώ και πήρα στο γραφείο να πω ότι δε θα πάω. Δήλωσα προβλήματα με το στομάχι και ευτυχώς ο Γάμα έστειλε μια ψεύτικη βεβαίωση. – Καλά Σίγμα, αυτό είναι τουλάχιστον αστείο. Αν έλεγαν ψέματα, θα το ήξερα. Εκεί μέσα δουλεύω. Τελοσπάντων. Εσύ πώς είσαι από τότε; – Μου συνέβησαν δύο περίεργα πράγματα. Όχι σωματικά, περισσότερο εδώ μέσα…, και της έδειξε το κέντρο του θώρακα. – Δηλαδή; – Να, πρώτον ένιωσα να μου λείπουν οι γονείς μου και άνοιξα μια παλιά ντουλάπα που έχει μέσα τα πράγματά τους. Δεύτερον...άρχισα να αναρωτιέμαι αν το άτομο που μου ψιθύρισε, ξέρει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε… Άλφα. Άρχισα να αμφιβάλλω. – Σίγμα, σύνελθε. Αυτά που λες είναι αστεία. Δηλαδή αν δεν ανησυχούσα για το μυαλό σου, θα είχα ξεκαρδιστεί στα γέλια. Σε κλείνω. Αρκετά μιλήσαμε. Εκτός αν θέλεις… – Μπα, δεν έχω όρεξη. Τα λέμε.

λία νοσεί το μυαλό, κάνει τον άνθρωπο φυτό”. Όμως το περίεργο ήταν ότι οι μέρες περνούσαν και δεν την έπαιρνε ούτε εκείνος. Άνοιξε τον υπολογιστή. Τίποτα. Καμία ένδειξη ότι ήταν συνδεδεμένος στο κυβερνοδίκτυο. Αποφάσισε να μπει στα mail της μήπως της είχε γράψει κάτι. Τίποτα και εκεί. Όμως τράβηξε την προσοχή της ο φάκελος “ανεπιθύμητα”. Περίεργο. Αφού όλα φιλτράρονταν και δεν υπήρχαν ανεπιθύμητα. Για όλα είχε φροντίσει η Κυβέρνηση. Άνοιξε το φάκελο. Ήταν ένα βίντεο από άγνωστο αποστολέα. Πάτησε το play και είδε τον Σίγμα. Χωρίς μάσκες και γάζες. Στο δρόμο! “Άλφα, συγγνώμη που εξαφανίστηκα. Άφησα το σπίτι μου και ήρθα να μείνω εδώ, μαζί με άλλους. Δεν μπορώ να σου πω πού είναι το “εδώ”. Κρυβόμαστε γιατί τα πράγματα είναι πολύ πιο επικίνδυνα από όσα νομίζεις. Αμφέβαλλα Άλφα. Αποφάσισα να δω την Αλήθεια και την Πραγματικότητα. Ζούμε στις σκιές, όμως εδώ ακουμπιόμαστε, διαβάζουμε βιβλία. Μία μικρή ομάδα επιστημόνων και φιλοσόφων οργανώνεται. Μας μαθαίνουν ιστορία, ιατρική, αστρονομία, φυσική, ψυχολογία, ένα σωρό πράγματα. Είμαι ευτυχισμένος. Αμφιβάλλω για το γνωστό, αλλά πείθομαι από το άγνωστο. Ξέρεις τι κατάλαβα; Ότι από το φόβο μην πεθάνουμε, ξεχάσαμε να ζούμε. Έλα κι εσύ να ζήσουμε. Βγες έξω χωρίς γάζα

Ο Σίγμα ένα μόνο πράγμα δεν είπε στην Άλφα. Ότι στην παλιά ντουλάπα είχε βρει ένα περίεργο αντικείμενο. Ήταν ένα κουτί, που μέσα είχε κάτι στρογγυλό, με μία τρύπα στη μέση. Είχε μια ετικέτα που έγραφε: “CD MUSIC-Sound of Silence/ Simon and Garfunkel”. Ωραία, άρα αυτό παλιά έπαιζε μουσική. Σε τι συσκευή όμως; Άνοιξε το κουτί και έπεσε ο δίσκος, αλλά και ένα κιτρινισμένο χαρτί. Ο Σίγμα φοβήθηκε να το πιάσει κι έτσι έβαλε γάντια. Διάβασε. Μάλλον ήταν στίχοι. Σε κάποιο σημείο έγραφε: “Και στο γυμνό φως είδα δέκα χιλιάδες ανθρώπους, μπορεί και περισσότερους. Άνθρωποι που είχαν στόμα, αλλά δεν μιλούσαν, άνθρωποι που είχαν αυτιά, αλλά δεν άκουγαν, άνθρωποι που έγραφαν τραγούδια, αλλά δεν υπήρχαν φωνές να τα τραγουδήσουν. Και κανείς δεν τολμούσε να ταράξει τον ήχο της σιωπής. Τότε εγώ είπα: “Ανόητοι! Δεν ξέρετε ότι η σιωπή εξαπλώνεται σαν τον καρκίνο;”. Αλλά το λόγια μου έπεσαν σα στάλες βροχής και αντήχησαν μέσα στο πηγάδι της σιωπής”. Στο τέλος των στίχων, είδε γραμμένο κάτι ανάποδα. Πήρε έναν καθρέφτη για να τον βοηθήσει να διαβάσει: “Για το γιο μας, που ελπίζουμε να σιωπήσει και να μην έχει την τύχη μας. Συγγνώμη που εμείς δεν μπορέσαμε”.

Η Άλφα δεν πήρε στην κάμερα τον Σίγμα για μερικές μέρες. Την είχαν ταράξει τα λόγια του. Το “αμφιβάλλω” ήταν το χειρότερο ρήμα. Το έλεγε και η Κυβέρνηση: “Η αμφιβο-

είχε δίκιο; Πηγαινοερχόταν στη δουλειά όπως πάντα. Γάζα, γάντια, μάσκα και τα σχετικά. Όμως όλο σκεφτόταν και όλο ξεφυσούσε. Μια Τρίτη πρωί, άκουσε κάποιον να λέει για την απαγορευμένη πτέρυγα του κτιρίου, στην οποία μόνο ο Κυβερνήτης μπορούσε να μπει. Μήπως αυτό θα τη βοηθούσε να απαλλαγεί από την αμφιβολία; Θα τον έβρισκε τον τρόπο και θα έμπαινε κι εκείνη.

Τα κατάφερε. Πώς και τι δεν έχει σημασία. Ήταν μέσα στην απαγορευμένη πτέρυγα, που ήταν γεμάτη βιβλία. Ολοκάθαρα και καλοδιατηρημένα. Θα περνούσε όλο το βράδυ εκεί μέσα οπότε είχε το χρόνο να ψάξει. Είδε τους τίτλους σε όλα τα τμήματα ώσπου στα βαθιά μεσάνυχτα βρήκε τον τομέα της Ιστορίας. Διάβαζε και διάβαζε και διάβαζε. Έφτασε στον προηγούμενο αιώνα. Μια πανδημία από τις πολλές που είχαν ταλανίσει την ανθρωπότητα. Πέθανε κόσμος πολύς. Μία παραπομπή την οδήγησε σε ένα βιβλίο με τίτλο “Η Τέχνη της Χειραγώγησης”. Το βρήκε στο τμήμα της Ψυχολογίας. Μαύρο, δερμάτινο, με γράμματα από αληθινό χρυσό. Άρχισε να διαβάζει. Γνωστά και άγνωστα μπλέχτηκαν στο κεφάλι της. Ένιωσε κάτι στο κέντρο του θώρακα. Με το πρώτο φως του ήλιου είχε πάρει την απόφασή της. Έμενε μόνο να βρει την τόλμη να την κάνει πράξη. Είχε περάσει 1 χρόνος από το μήνυμα του Silence και δεν ήταν σίγουρη ότι αν βγάλει τη γάζα, θα τη βρουν. Όμως θα το ρίσκαρε. Ήταν νύχτα. Βγήκε έξω και πέταξε με αηδία τα πάντα: γάντια, μάσκες, αντισηπτικά, γάζες, ακόμη και τα ταγέρ. Φορούσε τζιν, μια μαύρη μπλούζα και κάτι παλιά αθλητικά που βρήκε στην αποθήκη. Τότε κάποιος της ψιθύρισε: “Έλα μαζί μου”. “Θα έρθω, αλλά θέλω να με πάτε στον Silence”. Αυτός την κοίταξε και χαμογέλασε. “Πρέπει να είσαι η Άλφα. Βέβαια να ξέρεις ότι αυτός πια σε λέει Αγάπη”.

και θα σε βρούμε εμείς. Θέλω να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω, να κάνουμε έρωτα και να σε κοιτάω στα μάτια. Κι όταν με δεις, μην με πεις Σίγμα. Τώρα πια με λένε Silence”. Η Άλφα έκλεισε τον υπολογιστή κατατρομαγμένη. Μήπως έπρεπε να τον καταδώσει;

Εδώ και μήνες, ο σπόρος της αμφιβολίας είχε φωλιάσει για τα καλά. Μήπως όντως ο Silence

“Η ελεύθερη σκέψη είναι σαν κολλητική επιδημία” Μ. Μπρεχτ, “Ο Βίος του Γαλιλαίου”

ΑΞΙΕΣ 01

Ένας μοναχικός περίπατος Το να κάνεις όνειρα έχει μηδενική αξία. Όλοι μπορούν να κάνουν όνειρα.

Κυνικός είναι αυτός που ξέρει την τιμή όλων των πραγμάτων, αλλά την αξία κανενός.

Bill Gates, 1955Αμερικανός επιχειρηματίας (Microsoft)

Όσκαρ Ουάιλντ, 1854-1900 Ιρλανδός συγγραφέας

Ο φίλος Μπιλ είναι ξεκάθαρος. Τα όνειρα έχουν μηδενική αξία, μιας και μπορούν να τα κάνουν όλοι. Ο Όσκαρ, πριν από παραπάνω 100 χρόνια, απαντώντας στους σύγχρονούς του υλιστές, τους ονομάζει απλά κυνικούς. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον πως ένας από τους πιο ισχυρούς-και όχι απλά πλούσιουςανθρώπους του κόσμου είναι τόσο απαξιωτικός απέναντι στα όνειρα και τις αξίες. Γνωρίζει τις τιμές, μα όχι τις αξίες... Στην παρέα προστίθεται ακόμα ένας συγγραφέας: Δεν μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που δείχνουν ζήλο για πράγματα που δεν έχουν καμία αξία. Oliver Goldsmith, 1730 - 1774, Βρετανός συγγραφέας

Προφανώς ο Όλιβερ θα απέφευγε την παρέα με τον Μπιλ. Μάλλον ο τελευταίος δεν θα ενοχλούταν και πολύ. Θα προτιμούσε να ‘’ανακαλύψει’’ νέες αξίες. Ο Όσκαρ φωνάζει και διορθώνει από

το βάθος της ιστορίας. Νέες τιμές ανακαλύπτει, όχι αξίες. Παίρνει παραμάσχαλα τον Όλιβερ και πλακώνονται σε μπύρες.

Μόνος - μα επιτυχημένος - ο Μπιλ μονολογεί: Μπίζνες και αξία: συναρπαστικό παιχνίδι στο οποίο συνδυάζονται το μάξιμουμ του πάθους και το μίνιμουμ των κανόνων. Bill Gates, 1955-, Αμερικανός επιχειρηματίας (Microsoft)

Φωτογραφίες: Θεανώ Μανουδάκη Κείμενα: ΗΠΖ

To κηπάκι ΙΠΠΟΚΡΆΤΟΥΣ 157, ΑΘΗΝΑ Τ.: 210 64 48 002 & 694 15 71 260 // FB: Το κηπάκι // Ε: tokipaki157@gmail.com Χριστουγεννιάτικα φυτά με κόκκινο φύλλωμα, αλεξανδρινά, κάκτοι Χριστουγέννων και γκι που θα σε βάλουν αμέσως στο κλίμα των γιορτών. Μυρτιές σε ανθοδέσμες και φυτά εσωτερικού χώρου που θα ταιριάξουν υπέροχα με το διαμέρισμά σου, χωρίς να σε παιδέψει η συντήρησή τους. Σπόροι και βολβοί για να τους φυτέψεις τώρα και να απολαύσεις ευωδιαστά ζουμπούλια και νάρκισσους την άνοιξη. Λιπάσματα με φύκια και αμινοξέα που θα βοηθήσουν τα φυτά σου να αναπτυχθούν χωρίς χημικές ουσίες. Αφράτο χώμα με ζεόλιθο, που δεν πιάνει μυγάκια, για να απορροφούν τα φυτά μας όλα τα θρεπτικά στοιχεία. Όλα αυτά θα τα βρεις στο κηπάκι και ακόμα εργαλεία σκαλίσματος, γάντια και κλαδευτήρια που θα σου λύσουν τα χέρια. Το κηπάκι ανανεώνει συνεχώς την πραμάτεια του για να σου δώσει φοβερές ιδέες κηπουρικής.

Ακροβασίες που λάμπουν

ΑΞΙΕΣ 02

Ό,τι χάνεις, αυτόματα διπλασιάζει την αξία του. Mignon McLaughlin, 1913-1983, Αμερικανίδα αρθρογράφος

Οι άνθρωποι που έχουν απωλέσει, συνειδητοποιούν την αξία αυτών που είχαν. Ίδιον του ανθρώπου να υποτιμά την αξία δεδομένων πραγμάτων. Αλλά τι είναι δεδομένο; Σε μία υπερκαταναλωτική κοινωνία που μετρά χρόνο, χρήματα, αποστάσεις, η μοναξιά και το κενό δεν μετριέται. Όμως ξανά οι συγγραφείς χαλάνε την “εικόνα του αιώνα’’: Όσον αφορά τα αισθήματα, οτιδήποτε μπορεί να μετρηθεί, δεν έχει καμία απολύτως αξία. Νικολά Σαμφόρ, 1740-1794, Γάλλος συγγραφέας

Πόσο με αγαπάς ρώτησε ο ένας τον άλλον; Μέχρι τα άστρα και ακόμα παραπέρα. Ανούσια απάντηση. Δεν μετριέται η αγάπη. Μήπως αυτά που δεν μετριούνται δεν έχουν τιμή, μα έχουν αξία; Η ελευθερία και η υγεία μοιάζουν με το οξυγόνο. Αισθάνεσαι την αξία τους όταν λείπουν. Ανώνυμος

Μερικές φορές οι ανώνυμοι μιλούν σαν φιλόσοφοι. Παλιά έλεγαν “την υγειά μας να ‘χουμε”. Το θεωρούμε παλιομοδίτικο, τετριμμένο, τυπικό. Η ηγεμονία του νέου πάνω στο παλιό είναι σαθρή... εκτός από επικίνδυνη.

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 184, ΑΘΗΝΑ FB: Silyra // IG: @silyra_boutique Τ.: 210 86 24 587 Γιορτές στη Silyra Οι γιορτινές μέρες πάντα θα είναι μαγικές γιατί είναι φτιαγμένες από ελπίδες και όνειρα και αυτά τα έχουμε καλά κρυμμένα στην καρδιά μας. Η χρονιά φτάνει στο τέλος της αφήνοντας μία πικρή γεύση πόνου και θλίψης. Έχουμε όμως τη δύναμη μέσα από τις δυσκολίες να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Πετρίνα Κυριακόγκονα κάτοικος Πατησίων, ιδιοκτήτρια της μπουτίκ Silyra

Αυτές οι γιορτές είναι αλλιώτικές· όμως οι άνθρωποι που αγαπάμε παραμένουν οι ίδιοι. Όταν η μάσκα κρύβει τα χαμόγελά μας μπορούν και γελούν τα μάτια μας. Είμαστε μαζί 35 χρόνια! Έτσι και αυτήν τη χρονιά. Θα φυλάξουμε τις αγκαλιές που χάθηκαν για τις καλύτερες ημέρες που θα έρθουν! Ευχές για καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το 2021 με υγεία!

Kid’s memories ΙΘΆΚΗΣ 35, ΑΘΉΝΑ // T.: 21 0822 5525 & 6945237130 WWW.KIDSMEMORIES.GR // E: KIDSMEMORIES35@YAHOO.GR FB: KIDS MEMORIES // IG: KIDSMEMORIES5 Το Kid’s Memories είναι ο προορισμός για αξέχαστα δωράκια που τα παιδιά θα λατρέψουν. Giftboxes για αγόρια και κορίτσια, τσόχινα παζλ, στεφάνια, γούρια και φωτιζόμενα καδράκια. Όλα τα καλούδια του Kid’s Memories είναι χειροποίητα και φτιάχνονται μέσα στο εργαστήρι του καταστήματος με μεράκι και αγάπη προς τους μικρούς μας φίλους. Μπλουζάκια ζωγραφισμένα με οικολογικά χρώματα που μπορούν να μπουν

άφοβα στο πλυντήριο, τσάντες και ασορτί μάσκες για παιδιά-φιγουρίνια! Μια επίσκεψη στο πλήρως ενημερωμένο site θα σας δώσει άπειρες ιδέες για ευρηματικά δωράκια. Και για παιδιά με απαιτήσεις, το Kid’s Memories δέχεται παραγγελίες φτιάχνοντας τα δικά σας μοναδικά δώρα, με ζωγραφιές που θέλουν οι μικροί κύριοι και οι μικρές κυρίες μας.

ΑΞΙΕΣ 03

Κρυώνουν οι Κούκλες;

Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρανομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν. Λέων Τολστόι, 1828-1910, Ρώσος συγγραφέας

Η εξίσωση ανήκει στη θεωρία της σχετικότητας του Einstein Ο άνθρωπος είναι μια περίεργη εξίσωση. Για να τη λύσεις, πρέπει να ξέρεις το παρελθόν του, τις σκέψεις του, τα όνειρά του για το μέλλον, πώς κινείται στο παρόν του. Και πάλι ένα μέρος της εξίσωσης θα μείνει άλυτο. Τότε πρέπει να τον κοιτάξεις στα μάτια και ίσως συνδεθείς μαζί του και τον καταλάβεις σε ένα άλλο, μεταφυσικό επίπεδο. Σήμερα, η αξία του να καταλαβαίνεις και να είσαι επιεικής με το συνάνθρωπο μοιάζει χαμένη

προ πολλού. Μεγαλύτερο βάρος δίνεται στο “εγώ”, λες και το “εγώ” δεν έχει διαπλαστεί σε συνάρτηση με το “εγώ” κάποιου άλλου. Ανάμεσα στην τεχνολογία, στην επιστήμη, στη φυσική, τη χημεία, την ψυχιατρική βρίσκεται ένας άνθρωπος που απλά έχει ανάγκη να τον δουν στα μάτια. Κι όχι σαν κούκλα σε βιτρίνα.

Κέντρο κήπου Βαγγελάτου ΚΥΨΈΛΗΣ 18, ΚΥΨΈΛΗ // Τ.: 210 8223359 & 6933372710 // IG: KENTRO_KIPOU_VANGELATOU Στο Κέντρο κήπου Βαγγελάτου θα βρείτε φυσικά έλατα σε γλάστρες για να στολίσετε χριστουγεννιάτικα το σαλόνι σας, σπαθίφυλλα, σανσιβέριες και άλλα φυτά εσωτερικού χώρου που καθαρίζουν την ατμόσφαιρα του σπιτιού. Καμέλιες, κυκλάμινα, ορχιδέες και είδη κήπου για το μπαλκόνι που θα κάνουν την κηπουρική μια ακόμα πιο εύκολη διαδικασία! Δυόσμος και αρωματικά φυτά θα δώσουν μια φρέσκια νότα στο σπίτι και

την κουζίνα σας. Οπωροφόρα δέντρα σε γλάστρες που μπορείτε να μεταφυτεύσετε στον κήπο σας για να δημιουργήσετε τη δική σας όαση. Το κέντρο κήπου Βαγγελάτου μας δείχνει πώς η κηπουρική γίνεται η απόλυτη δραστηριότητα για να αποβάλουμε το στρες της καθημερινότητας, ενώ μας διευκολύνει φέρνοντας πολλά από τα προϊόντα του στην πόρτα του σπιτιού μας!

Καλή Χρονιά; Ναι.

ΑΞΙΕΣ 04

Η μόνη δύναμη, η μόνη αξία, η μοναδική αξιοπρέπεια: να σ’ αγαπάνε. Charles Péguy, 1873-1914, Γάλλος ποιητής και συγγραφέας

Φοβόμαστε να μιλήσουμε σαν συγγραφείς, σαν ποιητές, σαν φιλόσοφοι. Δεν είναι πως δεν ξέρουμε. Είναι πως διστάζουμε και σιγά σιγά ξεχνάμε. Αυτολογοκρινόμαστε, αυτοευνουχιζόμαστε. Βασικά ντρεπόμαστε. Σα να υπάρχουν οι δέκα εντολές μιας νέας θρησκείας-μη ομολογημένης- που εκλύει και αποτρέπει συμπεριφορές... Η αξία των ανθρώπων έχει την εποχή της, ακριβώς όπως και τα φρούτα. Λα Ροσφουκώ, 1613-1680, Γάλλος συγγραφέας

Τι φρούτο είσαι; Τι εποχή είναι; Δηλαδή τι φρούτα βγάζει αυτή η εποχή; Και τι αξία έχουμε ή καλύτερα μας έχει προσδώσει η εποχή μας; Η καραντίνα είναι μία λύσις... Μα αν θυμηθούμε… ήμασταν καλά και πριν από αυτήν; Μήπως κάτι συνδέει το πριν και το τώρα και δυστυχώς και το μετά; Έκλεισε τον Οδηγό με τον ευφάνταστο τίτλο: “Πως να περάσετε ευτυχισμένα Χριστούγεννα”. Τον είχε μάθει απέξω. Εδώ και δεκαετίες-ή και περισσότερο- τα ίδια λέγονται-γράφονται-εννοούνται. Και είπε: Είχα αρνηθεί τις παλιές αξίες στην εποχή τους και τώρα πρέπει να τις καταπιώ κρύες. Altan, 1942-, Ιταλός σκιτσογράφος

Καλά Χριστούγεννα!

Χρυσοχοείο Mimis - Takis ΦΩΚΊΩΝΟΣ ΝΈΓΡΗ 64, ΑΘΉΝΑ // Τ.: 210 82 32 018 // E: AKISJEWELS@GMAIL.COM Έχοντας δημιουργήσει ιστορία στον χώρο του κοσμήματος, το χρυσοχοείο Mimis-Takis σε βοηθά να επιλέξεις το κατάλληλο δώρο για τους αγαπημένους σου και να κάνεις τα πρόσωπά τους να λάμψουν. Χρυσά ή ασημένια δαχτυλίδια, σταυροί, βραχιόλια και σκουλαρίκια σε μοναδικά σχέδια. Γούρια για το νέο έτος σε οικονομικές τιμές. Αν θέλεις να καταπλήξεις με μοναδικά δώρα που μόνο εσύ θα προσφέρεις, το χρυσοχοείο

Mimis-Takis πραγματοποιεί τις ιδέες σου με παραγγελίες για χειροποίητες κατασκευές. Έχεις παρατήσει το αγαπημένο σου ρολόι στο συρτάρι; Ήρθε ο καιρός να το ξαναφορέσεις! Το χρυσοχοείο Mimis-Takis αναλαμβάνει επισκευές παντός είδους σε ρολόγια και κοσμήματα, ασημένια ή χρυσά. Πάντα με μεράκι και προσοχή στην μικρή σας πολυτέλεια!

The barber man

ΛΕΩΦΌΡΟΣ ΒΕΐΚΟΥ & ΤΡΆΛΛΕΩΝ 145Β, ΓΑΛΆΤΣΙ Τ.: 210 29 33 145 // FB: THEBARBERMANGALATSI IG: THE_BARBER_MAN_GALATSI Θέλεις τα Χριστούγεννα να σε βρουν με φρέσκια διάθεση και κούρεμα, όπως αρμόζει σε κάθε άντρα που σέβεται τον εαυτό του. Γι’ αυτό το The Barber Man φροντίζει να σε καλλωπίσει από την κορυφή του κεφαλιού έως την άκρη της γενειάδας σου. Σεβόμενοι την μπαρμπέρικη παράδοση, που ξεκινά από το πρώτο μπαρμπέρικο της οικογένειας στην Πόλη, τα παιδιά του The Barber Man συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες

τους στην καλύτερη ποιότητα. Απόδειξη: οι ευχαριστημένοι πελάτες που εμπιστεύονται εδώ και χρόνια την κόμη τους στα έμπειρα ψαλίδια του The Barber Man. Αφέσου στους ειδικούς για κούρεμα, ξύρισμα και παρφουμάρισμα και είσαι έτοιμος να περάσεις τις χριστουγεννιάτικες γιορτές με ανανεωμένο στυλ και αέρα!

/ του Θανάση Καρανίκα (The Tandem Project)

James Blake Covers Έξι διασκευές που πήραν σάρκα και οστά μέσα στην περιοδο της πανδημίας, από τον μοναδικό James Blake, που με τη τόσο προσωπική του σφραγίδα και κάνει ακόμα και το υλικό άλλων καλλιτεχνών, να μοιάζει ολότελα δικό του.

15 τραγούδια

τη συναισθηματική φόρτιση του τραγουδιού και συγκινεί βαθιά. Εννιά Δεκέμβρηδες μετά (1980), ο Λένον χάνει τη ζωή του από τις σφαίρες του θαυμαστή του Μαρκ Τσαπμαν. Στη φωτογραφία αυτού του μήνα, βλέπουμε τους Λένον, Όνο και Μάρι Χόπκιν, στο χριστουγεννιάτικο πάρτυ της Apple Corps, το 1968.

Η «Πλέι-Λίστα» του μήνα...

«Πούντο-πούντο το Last Christmas, ψάξε-ψάξε δε θα το βρεις». Για τον μήνα Δεκέμβρη, μια ενναλακτική λίστα χριστουγεννιάτικων τραγουδιών, γάντι στην αμηχανία του 2020. Βρείτε, ακούστε και μοιραστείτε την λίστα μας και στο κανάλι του “H Πόλη Ζει” στο Youtube. 1. HALF MAN HALF BISCUIT - It's Clichéd to Be Cynical at Christmas (2000) 2. THE SMASHING PUMPKINS – Christmastime (1997) 3. THE RAVEONETTES - The Christmas Song (2011)

«Μια φωτογραφία, απ’ τα ξένα...» Δεκέμβριος του 1971: Ο πάντα ακτιβιστής Τζον Λένον, των θρυλικών «σκαθαριών», κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, δημιουργεί με την σύντροφό του Γιόκο Όνο ένα απ’ τα πιο κλασσικά αντιπολεμικά τραγούδια, με τίτλο «Happy Christmas (War Is Over)». H μελωδία είναι βασισμένη πάνω στο «Stewball», των Peter Paul and Mar, ενώ η προσθήκη των τριάντα παιδιών της χορωδίας του Χάρλεμ, απογειώνει

4. SHARON VAN ETTEN Blue Christmas (2020) 5. MILES DAVIS ‎– Blue Xmas (1962)

Νέες κυκλοφορίες

John Lennon

ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ!

Ήχοι της πόλης, για τους ανθρώπους της...

«Και να που πάλι βγάζω δίσκο...» Τρεις νέες κυκλοφορίες, στην εκπνοή της χρονιάς. Arctic Monkeys Live At The Royal Albert Hall Zωντανή ηχογράφηση της συναυλίας των «μαϊμούδων» στο Royal AlbertHall το 2018, τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν στο War Child UK. Η συναυλία είναι μέρος της τελευταίας τους περιοδείας για τον δίσκο «Tranquility Base, Hotel & Casino», που έκανε στάση και στην Αθήνα.

Burial, Four Tet & Thom Yorke Her Revolution / His Rope Η τριπλέτα αυτών των ζωντανών μύθων της electronica, που ξανασυναντιέται έπειτα από 9 χρόνια. Δύο τραγούδια, αυτή τη φορά περισσότερο τρυφερά και ατμοσφαιρικά από την προηγούμενη, που μπορεί να αργήσουν λίγο, αλλά σίγουρα θα στοιχειώσουν αρκετές «ηλεκτρονικές» ψυχές.

6. JAMES BROWN - Santa Claus Go Straight to the Ghetto (1968) 7. THE FALL - Hark the Herald Angels Sing (1994) 8. THE KINKS - Father Christmas (2008) 9. BECK - The Little Drum Machine Boy (1996) 10. RUN DMC - Christmas In Hollis (1987) 11. SNOOP DOGG – Santa Claus Goes Straight To The Ghetto (1996) 12. THE KILLERS - Don't Shoot Me Santa (2007) 13. FRIGHTENED RABBIT - It's Christmas So We'll Stop (2007) 14. LCD SOUNDSYSTEM - Christmas Will Break Your Heart (2015) 15. TOM WAITS- Christmas Card from a Hooker in Minneapolis (1978)

Τα Χριστούγεννα μυρίζουν...

Τα… “διαφορετικά” Χριστούγεννα που έρχονται φέτος, μας έχουν κάνει κάπως να χάσουμε τη γιορτινή μας διάθεση, όμως τίποτα δεν πρέπει να μας ρίξει! Η πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου είναι εδώ και το κλασικό μας στέκι, η Ροζαλία, δεν μας εγκαταλείπει. Φέρνει στο τραπέζι μας όλα όσα θυμίζουν... Χριστούγεννα! Αξία ανεκτίμητη και σταθερή, η Ροζαλία από το 1978 έχει γίνει σταθερή αξία της πόλης. Αυθεντική ελληνική κουζίνα, με ξεχωριστές πινελιές για πλούσια γεύση, λειτουργεί ακούραστα με τη μορφή take away και delivery. Οι φωτιές στις κουζίνες ανάβουν από νωρίς και η Βαλτετσίου μοσχοβολάει από το πρωί, ώστε να μη χάσουμε τις συνήθειές μας μέσα στην καραντίνα! Χρόνια δίπλα μας λοιπόν, δεν μας αφήνει να χάσουμε το χριστουγεννιάτικο πνεύμα και δημιουργεί -ειδικά για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά – μενού μοναδικά και ξεχωριστά που μας ενθουσιάζουν. Ανήμερα Χριστουγέννων μας περιμένουν σαλάτα σταμναγκάθι, πουρές σελινόριζας, πίτες και φλογέρες για ορεκτικά, κυρίως πιάτα με γαλοπούλα, αγριόχοιρο, μοσχαράκι ή κατσικάκι και παραδοσιακό εκμέκ καταΐφι για να σβήσουν οι γεύσεις με τον πιο παιχνιδιάρικο τρόπο. Όσο για την Πρωτοχρονιά, μας περιμένει κάτι αντίστοιχο με μικρές παραλλαγές: σαλάτα και ορεκτικά, βελουτέ γλυκιάς κολοκύθας, φιλέτο σφυρίδας και ψαρόσουπα, φιλέτο μόσχου, πάπια ψητή, αρνάκι και γουρουνόπουλο ψητό, ενώ δεν λείπουν ούτε εδώ και τα επιδόρπια (προστίθεται ζουμερός, λαχταριστός μπαμπάς!). Το καλύτερο σε όλα αυτά είναι ότι ναι μεν μπορούν να έρθουν στην πόρτα σας, αλλά μπορείτε να κάνετε ήδη προπαραγγελία! Η Ροζαλία φέρνει την καινοτομία του eat away και δέχεται εδώ και μέρες προπαραγγελίες για τις ημέρες των γιορτών, ώστε το γεύμα μας να έρθει ζεστό και την ώρα που θέλουμε... στο πιάτο μας!

Eat Away... και η Ροζαλία φτιάχνει το γιορτινό τραπέζι μας! ΒΑΛΤΕΤΣΙΟΥ 59, ΠΛ. ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ | ΤΗΛ.: 210 38 02 725 | WWW.ROZALIA.GR ΡΟΖΑΛΙΑ-ROZALIA

Eυχές

«Εύχομαι ο κόσμος να είναι λιγότερο δογματικός και ευκολόπιστος και να τελειώσει το γρηγορότερο η θητεία του Κυ-

ριακού Μητσοτάκη» Σπύρος Αποστολόπουλος | «Να αγαπάω χωρίς να περιμένω ανταπόδοση» Σόνια Χαϊμαντά | «Αναλαμβάνοντας την ατομική μου ευθύνη, εύχομαι ένα μαγικό 2021» Στεφανία Τσολάκη | «Μακάρι το 2021 να αγαπήσουμε αληθινά τον εαυτό μας, για να μπορούμε να μοιράσουμε απλόχερα αγάπη και στους άλλους…» Δημήτρης Μηλιόγλου | «Να ξαναμάθουμε να ζούμε όλοι μαζί» Γιώργος Αναγνώστου | «Λιγότερο φόβο, καθόλου μίσος, περισσότερη ανοχή, πολύ αγάπη» Παντελής Μήτσιου | «Θα ήθελα τα λαϊκά παραμύθια

κι οι προφορικές ιστορίες που λέω να φωτίζουν τους δρόμους των ανθρώπων περισσότερο» Δημήτρης Β. Προύσαλης | «Πολλά λεφτά, υγεία και γυναίκες! Τίποτα άλλο…» Παντελής Αμπαζής | «Βίωση του τρίπτυχου: Ελευθερία, Ισότητα, Συναδέλφωση λαών. Μείζων δε τούτων η Αγάπη. Ουτοπία, έτσι;» Νίκος Μοσχονάς | «Αγκαλιές, φιλιά και δρόμοι» Ηλέκτρα Τζώρτσου | «Φώτιση Ευλογία Υγεία…» Ιωάννης Μιχαήλ | «Εύχομαι η νέα χρονιά αντί να μας φέρει το "smart working" να μας φέρει το "smart thinking"...!» Uberto Davoli | «Αγαπητοί μου, με χαρά βλέπω ότι πέρυσι δεν είχα εκφράσει τις ευχές μου για το 2020. Έτσι, αποκαλύπτεται ποιος ειναι ο πραγματικός γουρλής και ποιοι εχουν πατούσες κατσίκας. Φέτος λοιπόν, σταματήστε τους περσινούς ΓΚΑΝΤΕΜΗΔΕΣ και βάλτε μόνο τις δικές μου ευχές» John Chondromaras | «Εύχομαι να πάρω συνέντευξη από τον Γκοντάρ» Κώστας Ζαχαράκης | «Εύχομαι αγάπη πιο δυνατή από το φόβο και το θάνατο» Νικολέττα Βήκου | «Τι χρειαζόμαστε τις ευχές, όταν μπορούμε να κάνουμε λάθη και μόνοι μας;» Γιάννης Ράγκος | «Να ξανάνοιγε ο Απότσος στην Αθήνα και να γλεντούσαμε η παρέα με ούζα και κεφτεδάκια - και ο Όλυμπος Νάουσα στη Σαλονίκη για να γιορτάσουμε με τα καρντάσια με μυδοπίλαφα, χουνκιάρ μπεγιεντί, κουτσομούρες και λευκό Μαγικό Βουνό» Βασίλης Κιμούλης | «Να κερδίσει το κύπελλο μια εντεκάδα με τους Κοζίνσκι, Μπέικον, Καρούζο, Παζολίνι, Σοπέν, Βιβάλντι, Κέρουακ, Ρεμπό, Μποντλέρ, Χιόνη και Μουρακάμι» Γκανιάν | «Με την ευχή ο νέος χρόνος να μας απαλλάξει από επιδημίες και τις συνακόλουθες εκδημίες. Και να μην μας αφήσει να ξεχάσουμε κάποια τουλάχιστον από τα διδάγματά τους» Λέανδρος Σλάβης | «Θα ήθελα ο γιος μας να μην αναζητήσει την ουτοπία ενός καλύτερου κόσμου, αλλά να γνωρίσει τον κόσμο αυτό ως δεδομένο» Σέργιος Μοσχονάς | «Εύχομαι, για αρχή, να μην ξανακερδίσει το φλουρί ο άντρας μου» Ηρώ Πιτσικάλη | «Ο φανταστικός εφευρέτης Κύρος Γρανάζης να βγάλει και για μας τους ταλαίπωρους μια μάσκα που να προσαρμόζει καλά στο πρόσωπο και να μην θολώνουν τα γυαλιά μας! Καλές γιορτές!» Σταύρος Μπουγκάς | «Εδώ [πλέον] δεν πιάνουν οι ευχές, μόνο οι όμορφες πράξεις, χαριστική βολή στην πενιχρή πρώην κανονικότητα» Άγις Ζήτα | «Εύχομαι το 2021 να μας βρει υγιείς και λίγο περισσότερο ανθρώπους» Τζούλι Τσόλκα | «Ο χρόνος πέρασε γρήγορα, όμως πάντα υπάρχει χρόνος. Καλή Χρονιά!» Θανάσης Αναγνωστόπουλος | «Να κυκλοφορούμε πάλι ελεύθεροι κι ανέμελοι» Έφη Λάνταβου | «Κάθε χρονιά, έρχεται μία φορά!» Χριστίνα Ρουτζούνη | «Να γίνω τόσο superwoman ώστε να μπορώ να εκπληρώσω τις ευχές αυτών που τις έχουν ανάγκη...και να είναι πάντα η θάλασσα δική μας» Ελένη Ορνεράκη | «Να το ορίζουμε εμείς το ‘21, όπως και όποτε θέλουμε» Αγαθή Κάτσια | «Κάθε μέρα του ‘21 να τη ζήσουμε στο έπακρο και με αισθητική. Με ή χωρίς Covid. Αδιάφορο!» Σταμάτης Νικηταράς | «Νισάφι κάθε χρόνο με τις ευχές! Μην ξεθάβετε κάθε τρελό όνειρό σας. Να είμαστε ευτυχισμένοι με τα απλά καθημερινά πράγματα και να έχουμε δίπλα μας τους ανθρώπους μας» Μαριάννα Παπαγεωργίου | «Εύχομαι να πέσουν επιτέλους οι μάσκες, όλων των ειδών…» Θανάσης Καρανίκας | «Φωνές θερμές, γλυκές παιδίσκες των ερώτων / πάνω στη γη κι επί των χόρτων ή στα φύλλα βιβλίου γιομάτου δένδρα πράσινα σαν παραθύρια που βλέπουν προς την άνοιξη / προς την Άνοιξη…/ προς την Άνοιξη…» Ανδρέας Εμπειρίκος (Ενδοχώρα) | Υγεία, Δύναμη & Κουράγιο!» Μάκης Διόγος | «Ταχεία επιστροφή στην κανονικότητα» Γιάννης Λιόνης | «Θα ήθελα όσο το αίμα τραγουδά να μην πάψω να γυρεύω τα βιβλία» Γιώργος Πρασούλας | «Υγεία και πολλές αγκαλιές» Σοφία Κανελλοπούλου | «2021 ευχές για υγεία... αγάπη... αγκαλιές... φιλιά... χαμόγελα... ταξίδια…» Αθανασία Σκληρού | «Δεν κόβεται την πλάκα;» Αλέξης Μητσοτάκης | «2020 θα λέτε και θα κλαίτε!» Θανάσης Βέμπος | «Να μην πιάσουν οι ευχές κάποιων» Χρύσανθος Ξάνθης | «Εύχομαι στον εαυτό μου, στα αγαπημένα μου πρόσωπα και στους αναγνώστες μας «κάθε πέρυσι και χειρότερα» Φώντας Λάδης | «Να μην είναι το ‘20 το τρέιλερ του ‘21» Θεανώ Μανουδάκη | «Καλά Χριστούγεννα με την γαλοπούλα έξω και εμάς μέσα να άδουμε κείμενα της Πόλης που Ζει!» Άννα Στάικου | «Αχ τα τραγούδια είναι ευχή και πάρε την μαζί σου, στα αρώματα, στα χρώματα, στις μουσικές χαρίσου.» Κώστας Γουδής | Χρόνια Πολλά, υγιή, τυχερά και δημιουργικά!» Γιάννης Κολλιάκος | «Φτου ξελευθερία για όλους» Κώστας Αργύρης | «Η ζωή δεν έχει μεγάλες ευτυχίες, αλλά είναι γεμάτη, μικρές ή μεγάλες, χαρούμενες στιγμές. Μην τις αγνοείτε, ζήστε τις! Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία, αγάπη και δύναμη για να ξεπερνάτε όλες τις δυσκολίες« Σιρανούς Γιατζιάν-Δεδεγιάν | «Χρόνια πολλά, με υγεία, πάντα τέτοια και του χρόνου σπίτια μας…» Μυρτώ Στέλιου | «Εύχομαι περισσότερη ζεστασιά, καλοσύνη, αγάπη, ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια και χαρά σε κάθε είδους διαπροσωπική σχέση. Και να μην απογοητευόμαστε. Η ζωή θέλει ψυχραιμία, αισιοδοξία και δημιουργική προσπάθεια για το καλύτερο!» Χριστίνα Αγγελακοπούλου | «Yπομονή, δύναμη, ελπίδα» Άννα Γκόνη | «Από το μπαούλο της ζωής πάντα να ανασύρεις θησαυρούς και ένα καλό ρούμι!» Γιάννης Ντικιάδης | «Εύχομαι να μας περισσεύουν η αγάπη και τα χαμόγελά μας, τόσο πολύ, για όλα τα πλάσματα του κόσμου» Άννα Μιχαηλίδου | «Είθε ο νέος χρόνος να μας φέρει όσα θέλουμε να ζήσουμε!» Σοφία Αργύρη | «Να τελειώσω μια παράσταση όπου θα έχω πάρει το πιο ζεστό χειροκρότημα από μάτια βουρκωμένα. Μετά, να πάω να πιω ένα ρούμι με μία φέτα πορτοκάλι στο αγαπημένο μου μπαρ, χωρίς μάσκα και χωρίς αντισηπτικά. Κι ας ξυπνήσω το πρωί πάλι στο σύμπαν του Covid» Άντα Κουγιά