H Patision Zei-Septemvrios 17

/ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ… ΕΝΑ ΣΙΓΟΥΡΟ ΜΕΛΛΟΝ / Το σίγουρο μέλλον τροφοδοτείται από ένα ιστορικό παρελθόν Ο Νίκος Αμάραντος, από τη δεκαετία του ’50 καταξίωσε την κομμωτική τέχνη σαν επάγγελμα για χιλιάδες νέους και νέες. Δημιούργησε και καθιέρωσε την κομμωτική παιδεία στην Ελλάδα. Η συνέχεια του ιστορικού αυτού ονόματος έχει περάσει σήμερα στις νέες γενιές του Νίκου Αμαράντου, έχοντας σαν παρακαταθήκη μία πλούσια εμπειρία και βαθιά γνώση των σημερινών εξελίξεων στα επαγγέλματα ομορφιάς. Τρεις σημαντικές εγγυήσεις εξασφαλίζουν το επίπεδο των σπουδών που προσφέρουμε στους σπουδαστές μας:

• Οι Εκπαιδευτές Έμπειροι, άριστα καταρτισμένοι, φιλικοί και επιλεγμένοι με αξιοκρατικά κριτήρια, ικανοί, συνθέτουν ένα εκπαιδευτικό επιτελείο

εξαιρετικής αποτελεσματικότητας. Γνώστες των μυστικών των επαγγελμάτων ομορφιάς, όπως αυτά έχουν μεταφερθεί σαν μια αποκλειστική τεχνογνωσία από τον ιδρυτή Νίκο Αμάραντο.

• Η Οργάνωση των σπουδών Εκπαιδευτικά συστήματα, εφάμιλλα με αυτά που εφαρμόζονται στις Σχολές Κομμωτικής και Μανικιούρ-Πεντικιούρ στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες και Αμερική, καθιερώνουν μία ολοκληρωμένη σχέση θεωρίας και πράξης τα οποία δίνουν σε όλους τους πολίτες ισότιμες ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση και εξέλιξη.

• Υλικοτεχνική Υποδομή Σύγχρονος εξοπλισμός σε τεχνικά μέσα, ώστε από τώρα οι σπου-

δαστές να ζουν σε συνθήκες εργασίας. ‘Ανετες κλιματιζόμενες αίθουσες διδασκαλίας, αμφιθέατρο και αίθουσα με TV-DVD καθώς και δωρεάν εργαλεία-υλικά σε κάθε μαθητή ξεχωριστά διατίθενται από τα Εκπαιδευτήριά μας. Επίσης στο εκπαιδευτικό μας κομμωτήριο οι σπουδαστές κάνουν πράξη σε φυσικά μαλλιά όσα έχουν διδαχθεί πάνω σε εκπαιδευτικές κούκλες. ΟΙ ΕΓΓΡΑφΕΣ ξΕΚΙΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝθΡωΠΟΙ τΗΣ "ΝΙΚΟΣ ΑΜΑΡΑΝτΟΣ" ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ξΕΝΑΓΗΣΟΥΝ ΣτΟΥΣ χωΡΟΥΣ τΗΣ ΣχΟΛΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥζΗτΗΣΟΥΝ ΜΑζΙ ΣΑΣ ΚΑθΕ ΛΕΠτΟΜΕΡΕΙΑ ΓΙΑ τΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑτΙΚΟ ΣΑΣ ΠΡΟΣΑΝΑτΟΛΙΣΜΟ.

ίς! νει κα ι κανε ΗΚΕΣ και δε σε ψά χ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

άλλη Χ ΑΘ

Παρασκευή 12 Σεπτέμβρη, 12.00 μ.μ. Πλατεία Βικτωρίας, σταθμός τραίνου

ου τη ν

Φωτογράφιση για το εξώφυλλο

κρύψ ου τη μια, κ ρύψ

Ο Διαβολάκος του εξωφύλλου ανεβαίνει με τις κυλιόμενες σκάλες στο σταθμό της Βικτώριας. Επιστρέφει απειλητικός ή χαμογελαστός; Πάντως σίγουρα παράταιρος. Στους γρήγορους ρυθμούς, κοντοστέκεται. Στην ακινησία εφορμεί. Στα σκυθρωπά πρόσωπα, χαμογελάει. Στις φωνασκίες βουβαίνεται και στην σιωπή κραυγάζει. Η πόλη έχει αρχηγούς και το παράταιρο δημιουργεί ανασφάλεια. Κλειδαμπαρώνουν, οχυρώνουν. Στήνουν σύνορα ανάμεσα σε δρόμους, αποκλείουν περιοχές, με ντελάλη δείχνουν που πρέπει να πάμε, τι να ακούσουμε, τι να πούμε. Μοιράζουν υποσχέσεις. Ο μικρός κόκκινος διάβολος ασφυκτιά και σκέφτεται. Επιστρέφει. Περιδιαβαίνει τα πεζοδρόμια, ακολουθεί το 11, τρυπώνει ανάμεσα στις λέξεις των δελτίων των 8. Βρίσκεται στην ουρά των ανέργων, στους πολλούς που βγαίνουν 7.45 4 ΟΣ|1 ΒΡΙ ΕΜ ΠΤ ΣΕ

από την Χέυδεν για να πάνε στις δουλειές, στους πιτσιρικάδες που πάνε κάθε Πέμπτη κινηματογράφο, με ένα εισιτήριο δύο άτομα. Ψωνίζει μεσημεράκι στη λαϊκή, βολτάρει βραδάκι με μία

patisionesi@gmail.com (για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές, προτάσεις)

patisionadv@gmail.com

πορτοκαλάδα μπλε στον Άγιο Παντελεήμoνα, κάθεται στις εισόδους των πολυκατοικιών μέχρι να περάσει η μπόρα. Βρίσκει λύσεις, προσαρμόζεται και προχωρά. Δημιουργεί σαρδάμ και

(για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις)

Αφιέρωση πρώτη. Σε όλους όσοι έγρα-

αμηχανία, μα σε κάποιους γεννά χαμόγελο και αισιοδοξία. Και

ψαν σε αυτό το φύλλο για πρώτη φορά,

ιδέες!

facebook: Η Πατησίων ζει

Επιστρέψαμε. Μετά από ένα σύντομο καλοκαίρι, μπαίνουμε σε

Αφιέρωση δεύτερη. Στα παιδιά που ερ-

έναν μακρύ χειμώνα. Και όπως λένε οι ειδικοί, εκτός από μακρύς

πέφτο υν βε γγαλικ ά!

http://patisionzei.weebly.com/

να ξέρουν πως μας βοηθάνε πολύ.

θα είναι και βαρύς. Το παράταιρο που είναι πραγματικό είναι σύμ-

Περίμ ε

Περισσότερες πληροφορίες για το Λογότυπο Γραφικές Τέχνες μπορείτε να βρείτε στο www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

νε για τ ί εδ ώ

μαχος, φίλος και αδελφός.

γάζονται για να βγει το ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ, που αντέχουν, ενθουσιάζονται, κουράζονται, προχωράνε. Αφιέρωση τρίτη. Στον Σταύρο που δεν είναι πια ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ! Και κυκλοφορεί με ολοκαίνουριο δίπλωμα! Πάνω από όλα όμως ΡΟΥΛΑ σε αγαπάμε πολύ!

ΟΛΗ ΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΑΤΗΣΙΩΝ

351

386

Χωρίς ψυχή δεν γίνεται τίποτε. Χαλάνε και αυτά που φτιάχτηκαν. Και τα κοιτάς και μια λυπάσαι, μια εκνευρίζεσαι. Και άντε πάμε πάλι απ’ την αρχή, όχι με τον ίδιο τρόπο, όχι με τους ίδιους ανθρώπους.

Gaga, γκέγκε, γκάου Ακούσατε, ακούσατε!!! Η κυρία λαίδη Γκάγκα, φέτος το καλοκαίρι θα είναι μαζί σας! Για μία και μόνο συναυλία, για όλους εσάς που τόσο βράδια προσευχόσασταν για μια συναυλία της στον τόπο σας. Ήρθε η στιγμή να πάρετε λιγάκι από τη λάμψη της, βλέποντάς την από κοντά ή σχετικά κοντά τέλος πάντων. Είμαστε έτοιμοι όλοι οι

άλλου είδους καλλιτεχνών που έρχονται στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι πιο γε-

Έλληνες να υποδεχτούμε

νικευμένο! Θέλω να πω, κάθε φορά που κάποιος ξένος αστέρας, πολυδιαφημι-

τη λαίδη Gaga στο κατάμε-

σμένος εμφανίζεται στην Ελλάδα, γίνεται απευθείας το γεγονός της χρονιάς.

στο ΟΑΚΑ; Σ’ ένα ανεπανάλη-

Υιοθετείται η άποψη, ότι φίλε ή πας στο γεγονός της χρονιάς ή σε τρώει η μαρ-

πτο, μοναδικό σόου για το οποίο

μάγκα... Και τρέξε ένα χρόνο πριν που ξεκινάει η προπώληση να προλάβεις ν’ αγο-

εδώ και τόσους μήνες πιπιλάνε το

ράσεις το μαγικό χαρτάκι... Να πάρεις εισιτήριο για έναν χρόνο μετά;;;;; Και αν

μυαλό μας; Και φυσικά είναι το ένα και

καθυστερήσεις δε κανένα τρίμηνο, δεν θα απολαύσεις ποτέ από κοντά τον-ην αγα-

μοναδικό γεγονός της χρονιάς, που δεν

πημένο-η καλλιτέχνη. Και να, οι διαφημίσεις να κατακλύζουν τις τηλεοράσεις, τα

πρέπει να λείπει από τις αναμνήσεις της ζωής σας...

ραδιόφωνα, τις εφημερίδες ακόμα και τα ΜΜΜ, δημιουργώντας σου την αίσθηση του κορεσμού εισιτηρίων και του αλαλιασμένου (από το γνωστό αλαλίαση) πλή-

Εγώ νομίζω πως δεν είμαι έτοιμη και δεν πρό-

θους στα εκδοτήρια. Γιατί φίλε αν χάσεις το μεγάλο γεγονός θα θεωρηθείς και

κειται να είμαι και ποτέ. Όχι μόνο για την αγαπητή

εκτός κλίματος ή μόδας (όπως θέτε το λέτε) και εκείνη την ημέρα δεν θα έχεις

λαίδη (την οποία εκτιμώ γι αυτό που κάνει), αλλά για

παρέα να βγεις για ποτό, γιατί όλοι θα είναι εκεί που πρέπει. Το καταπληκτικό σε

καμία τέτοιου είδους εκδήλωση που συνηθίζεται να

όλα αυτά είναι ότι υπάρχει κόσμος που του δημιουργείται η ανάγκη να τρέξει στα

ονομάζεται «το γεγονός της χρονιάς!!!». Και δεν το λέω

εκδοτήρια και Gaga να μην ακούει... Ακολουθεί το παραλήρημα ανεξάρτητα με το

για να ξεχωρίσω ή να το παίξω σκεπτόμενη και διαφορε-

αν παρακολουθούν τον εκάστοτε καλλιτέχνη, κοσμο-σταρ ή όχι. Και τα πενηντά-

τική, αλλά γιατί δεν μπορώ τον «συνωστισμό» σε όποια μορφή

ρια πάνε και έρχονται, τα στάδια γεμίζουν ασφυκτικά και το παραλήρημα συνεχί-

και αν υπάρχει. Πνίγομαι, πως το λένε.... Και για να μην παρεξη-

ζεται για ένα μήνα μετά τη συναυλία. Και ναι είναι το ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ

γηθώ θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν «τα βάζω» συγκεκριμένα με

ΧΡΟΝΙΑΣ....Γκέγκε; Εγώ πάλι δεν γκέγκε...

την Gaga, αλλά με την κάθε Gaga που μου κάθεται στο σβέρκο και μου την επιβάλλουν. Να ξεκαθαρίσω ακόμα πως ούτε με τον κόσμο της τα βάζω, δηλαδή με τους «και καλά» μη κουλτουρέ και εμπορικούς. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου... Δεν ξεχνάω ότι αντίστοιχες γκαοσύνες(από το γνωστό γκάου) υπάρχουν και στα λάιβ «ποιότητας»

Υ.Γ. Ζητείται παρέα για έξοδο την ημέρα της συναυλίας, γιατί όλοι οι φίλοι μου θα είναι εκεί

Το Τριανόν κλείνει το μάτι σε όλους μας και συνεχίζει. Με νέους και παλιούς τρόπους πάντα όμως Τριανόν. Γιατί ορισμένα πράγματα δεν ξεχνιούνται, δεν χάνονται. Άνθρωποι, στιγμές, καταστάσεις. Ραντεβού εκεί, όπως τόσα χρόνια. Χαμογελάει, αφού πρώτα βουρκώνει, αισιοδοξεί αφού

πρώτα

ανασκουμπώνεται.

Σπάει έναν χωροταξικό αποκλεισμό και δηλώνει παρών σε αυτά τα δύσκολα χρόνια. Κάποιος στο facebook.com/cinetrianon ρώτησε: “Is the Trianon still In business? Who runs it? Maybe it was sold.... Sorry I dont understand all the Greek. It was good to hear from you.” Είτε στα Ελληνικά, είτε στα Αγγλικά η απάντηση είναι πως το Τριανόν συνεχίζει και ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ και με όλους εμάς.

Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, Αθήνα, τ.: 210 82 15 469

Δεν υπογράφω ΠΑΤΗΣΙΩΝ

ΠΟΛΗ - ΠΟΛΙΤΣΜΟΣ

www.trianon.gr

To ΤΡΙΑΝΟΝ δεν είναι κτίριο όπου πασχίζει να επιβιώσει μια επιχείρηση του εμπορίου. Το ΤΡΙΑΝΟΝ είναι πρόσωπα αμέτρητα που πασχίζουν να επιβιώσει το επιχειρείν στην τέχνη.

Ο Λεωνίδας Παπαγεωργίου ήταν στο 6ο

σε ηλικία 50 ετών έχοντας δημιουργήσει ένα

έτος της ιατρικής Αθηνών, όταν κλήθηκε να

υπερσύγχρονο κινηματογράφο, με θεατρική

υπογράψει την πώληση του ΤΡΙΑΝΟΝ αμέ-

σκηνή και υποδομή για πολυσύνθετα μου-

σως μετά το θάνατο του πατέρα του.

σικά δρώμενα.

Τον Νοέμβρη του 1993, στο συμβολαιογρα-

Έχοντας φιλοξενήσει τους πάντες που επι-

φείο, με το πωλητήριο συνταγμένο και τους

χειρούν με πάθος τέχνη. Έχοντας στηρίξει

αγοραστές με την επιταγή επί χείρας, ο Λε-

ανιδιοτελώς τους νέους Έλληνες κινηματο-

ωνίδας, απλώς δεν υπόγραψε...

γραφιστές. Έχοντας αντισταθεί στην πα-

Έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Απρίλιο

ρακμή του κέντρου της Αθήνας. Έχοντας την

πεποίθηση κάθε στιγμή ότι «Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ

φός μου, ο μεντοράς μου, ο φίλος μου, ο Λε-

αλλά επιλέγεται από τους θεατές.

φεστιβάλ Λεωνίδας Παπαγεωργίου» σαν

ΖΕΙ».

ωνίδας μου, το ΤΡΙΑΝΟΝ μου.

Αυτό τον χειμώνα, ταινίες πρώτης προβολής,

ελάχιστο δείγμα αφοσίωσης σε ότι αυτός δη-

Όλο αυτό το βάρος των πεπραγμένων του πα-

Όπως το οραματίστηκε αυτός που το ανέ-

ξανά το φεστιβάλ της Δράμας, ξανά οι μουσι-

μιούργησε.

ρελθόντος και της ευθύνης του μέλλοντος

δειξε σε άριστο χώρο προβολής της 7ης τέ-

κές Τρίτες, νέα παιδική θεατρική παράσταση,

Το ΤΡΙΑΝΟΝ είναι πάντα συνεργός των ερα-

κρατήσαμε και συνεχίζουμε από τον Λεωνίδα

χνης, αλλά και θεάτρου και μουσικής,

μαριονέτες κάθε Σάββατο, κινηματογραφικά

στών του κέντρου της Αθήνας, αναλαμβάνει

εγώ η αδερφή του και εγώ η ξαδέρφη του.

ακριβώς έτσι θα πορευθεί το ΤΡΙΑΝΟΝ στα

αφιερώματα, θεατρικά και μουσικά δρώμενα

την ευθύνη που του αναλογεί στον χώρο του

Αυτός για τον θείο του και πατέρα μου έλεγε:

χρόνια που έρχονται.

στην Κοδριγκτωνος 21 & Πατησίων 101.

πολιτισμού και προσφέρεται όσο υπάρχει

«ο μικρός μου θείος, ο μεγάλος μου φίλος».

Το ΤΡΙΑΝΟΝ δεν επιλέγεται, αλλά επιλέγει τις

Θεσμό θα αποτελεί κάθε Απρίλη για όσο θα

άρνηση στην ασχήμια και συνείδηση της

Εγώ για αυτόν λέω, ο πατέρας μου, ο αδερ-

δράσεις που παρουσιάζει και δεν επιλέγει

υπάρχει το ΤΡΙΑΝΟΝ , το «Κινηματογραφικό

ομορφιάς.

Αθήνα είναι όλη η πόλη! Aπό την Belle Epoque στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο 100 χρόνια μετά

Χ 9 - 19 Οκτωβρίου

Θέατρο, μουσική, χορός, δράσεις και θέατρο δρόμου, εικαστικά, ζωγραφική δρόμου, σινεμά, μόδα και φόρουμ

site: www.athensartnetwork.com, athensartnetwork.blogspot.gr emails: athensartnetwork@gmail.com, press.athensartnetwork@gmail.com Γραφεία του φεστιβάλ: Ξενοδοχείο Stanley (ημιόροφος), Οδυσσέος 1, πλατεία Καραϊσκάκη, μετρό Μεταξουργείο, Αθήνα 10437

ρειάζεται τόλμη να επιχειρηθεί κάτι που δεν ακολουθεί την ομοιομορφία και την περπατημένη. Έχουμε συνηθίσει η όποια καλλιτεχνική, πολιτιστική δράση να οριοθετείται σε συγκεκριμένες περιοχές, δρόμους και πιάτσες. Και εδώ έχουμε κάτι ανάποδο, μια ανορθογραφία που δείχνει μια διαφορετική αντίληψη. Να απελευθερωθεί η τέχνη και να πλησιάσει, να γειωθεί με τις γειτονιές, τον πολίτη, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάμε. Ο Μάριος Στρόφαλης, οι συνεργάτες του και το Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Δίκτυο επιμένουν μετά την περσινή πρώτη εμφάνιση του “Μικρό Παρίσι” στην Αθήνα, να επιχειρούν στη πράξη κάτι διαφορετικό. Μια πρωτοβουλία που γεννήθηκε για να μπολιάσει με πολιτισμό και τέχνη μια από τις πιο αδικημένες περιοχές της Αθήνας. Το Φεστιβάλ διεξάγεται στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου κάτω από την Πλατεία Ομονοίας, γύρω από την Πλατεία Βάθη και την Πλατεία Καραϊσκάκη, ως τον σταθμό Λαρίσης, όπου πολλοί δρόμοι έχουν γαλλικά ονόματα (Μάρνη, Φαβιέρου, Μαιζώνος, Β.Ουγκώ, Σατωβριάνδου, Βερανζέρου κ.α). Εκεί συναντιώνται, εδώ και χρόνια, ο αθηναϊκός αστικός πολιτισμός, η ελληνική λαϊκή παράδοση, οι κουλτούρες των μεταναστών, ταξιδιωτών και επισκεπτών. Για 10 ημέρες θα παρελάσουν πάνω από 500 καλλιτέχνες, δημιουργοί και άνθρωποι του πνεύματος, από 30 επιλεγμένα σημεία (δρόμοι, πλατείες, θέατρα, ωδεία, σχολεία, γκαλερί, μουσικά καφενεία, σινεμά και άλλοι εναλλακτικοί χώροι). Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, βαριετέ, εικαστικές και φωτογραφικές εκθέσεις, ζωγραφική του δρόμου, σινεμά, μόδα, διαλέξεις και πολλές ανοιχτές συζητήσεις πνευματικών ανθρώπων έρχονται να φωτίσουν μια εποχή που έχει πολλές ομοιότητες με το σήμερα.

27 Σεπτεμβρίου Κίνηση Δημοτών Κυψέλης Η διαδρομή μας…

ι καλύτερο από μια βόλτα στη γειτονιά μας… Το Σάββατο λοιπόν στις 27 Σεπτεμβρίου και 11π.μ., η ομάδα της Κίνησης Δημοτών Κυψέλης θα ξεκινήσει από το θεατράκι της Φωκίωνος Νέγρη, στο ύψος Σκύρου και Τενέδου. Έπειτα θα κατέβει λίγο την Φωκίωνος Νέγρη και μέσω της Αγίας Ζώνης, θα μπει στην οδό Μηθύμνης, με τα υπέροχα σπίτια του μεσοπολέμου. Θα φτάσει κάτω μέχρι Ιεροσολύμων και θα στρίψει δεξιά με την πρώτη στάση να γίνεται στο αρχοντικό της μαρτυρικής ηρωίδας Λέλας Καραγιάννη. Λίγα άτομα κάθε φορά, θα μπούνε να δούνε το κρησφύγετο που κρυβόντουσαν οι Εγγλέζοι στρατιώτες στην κατοχή. Αφήνοντας τις

μνήμες να ταξιδέψουν, εβδομήντα χρόνια πριν, στον αγώνα κάποιων ηρώων στον βάρβαρο κατακτητή, θα ανηφορίσουν την οδό Λέλας Καραγιάννη και η επόμενη στάση, θα είναι η πλατεία ΠΕΑΝ. Θα αποτίσουν φόρο τιμής, στους ήρωες αγωνιστές της ΠΕΑΝ και συνεχίζοντας στον όμορφο δρόμο της οδού Πόρου, θα ανηφορίσουν την Καλλιφρονά, για να καταλήξουν στον πλάτανο για καφέ ή ουζάκι. Ξεναγός τους θα είναι ο αρχιτέκτονας Νίκος Καβαδάς. Θα είμαστε όλοι εκεί!!

Το πιο βασικό είναι να είσαι σοβαρός άνθρωπος, να έχεις άποψη και να σκέφτεσαι. Και ας μην είσαι επώνυμος με την έννοια του διάσημου, γιατί επώνυμοι είμαστε όλοι.

από τον Νίκο Γ. Μοσχονά, Ιστορικό

άποψη Είμαστε αποκομμένοι από την ιστορία Μοιάζουμε σαν κατακτητές που έχουμε κλείσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους νόμιμους δικαιούχους του χώρου. ι σημερινοί Αθηναίοι, ή καλύτερα οι σημερινοί κάτοικοι και πάροικοι της Αθήνας, ζώντας την καθημερινή πραγματικότητα δύσκολα μπορούν να διανοηθούν ότι ζουν στον ίδιο χώρο που τόσοι αιώνες έχουν προικίσει με τη βαρύτιμη σκιά τους. Δεν είναι ότι αγνοούν την ιστορία της πόλης, τουλάχιστον δεν αγνοούν ότι αυτή η πόλη και η περιοχή της έχει μια μεγάλη και λαμπρή ιστορία. Απλά αισθάνονται λίγο-πολύ αποκομμένοι από αυτή την ιστορία. Βέβαια, τα αρχαία μνημεία δεν βοηθούν πολύ, έτσι που βρίσκονται αναγκαστικά μαντρωμένα στους αρχαιολογικούς χώρους χωρίς άμεση επικοινωνία με τον σημερινό Αθηναίο αλλά μόνο με τον περιηγητή που καταβάλλει το αντίτιμο ενός εισιτηρίου. Τα μνημεία δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε, να αισθανθούμε τη συγκίνηση από το άγγιγμα της πέτρας τους, να νιώσουμε ότι το δικό μας χέρι αγγίζει αυτό που άγγιξαν ή πλήγωσαν στο παρελθόν άλλα χέρια όχι πάντα ευλαβικά. Τα μνημεία έπρεπε να αποτελούν οργανικό στοιχείο της πόλης και όχι απομονωμένο λείψανο του παρελθόντος.

Κι έπρεπε ο λαός να γνωρίσει, να παιδευτεί και να σεβαστεί την ύπαρξη και διατήρηση του μνημείου. Έτσι όπως έχουν τώρα τα πράγματα, μοιάζουμε σαν κατακτητές που έχουμε κλείσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους νόμιμους δικαιούχους του χώρου. Οι σημερινοί χρήστες της πόλης κυριαρχούν με εξωστρέφεια στους δρόμους και στις πλατείες υψώνοντας τα δικά τους νεωτερικά οικοδομήματα. Πόσοι, λοιπόν, από αυτούς διαισθάνονται σαν καθημερινό βίωμα τη λαμπρότητα του ιστορικού παρελθόντος περπατώντας πάνω στους δρόμους της πόλης, που έχουν δεχτεί αλλεπάλληλα στρώματα πολιτισμών και έχουν βιώσει εποχές άλλοτε ένδοξες που ακτινοβολούν μακριά και άλλοτε ήπιων τόνων εποχές, σχεδόν ετερόφωτες όπως η δική μας εποχή. Αλήθεια, πηγαίνοντας για αγορές στην οδό Αιόλου, που ο άξονάς της πηγάζει κατ’ ευθείαν από την Ακρόπολη, συνειδητοποιούμε ότι ο δρόμος αυτός επεκτείνεται στην Πατησίων και οδηγεί μέχρι τις Αχαρνές; Τον ίδιο δρόμο περίπου ακολουθούσαν κάθε αυγή οι αρχαίοι λαχανοπώλες για να φέρουν στην αγορά της Αθήνας τα κηπευτικά τους περνώντας τα τείχη του άστεως από τις «Αχαρνικές Πύλες», τη «Μενιδιάτικη Πόρτα», όπως είπαν στα νεότερα χρόνια την πύλη που τα λείψανά της βρίσκονται στο σημερινό

σταυροδρόμι Αιόλου και Σοφοκλέους. Δεν χρειάζεται τώρα να αναφερθούν περισσότερα. Αρκεί να τονιστεί ότι το βασικό οδικό δίκτυο της Αθήνας και της Αττικής υπάρχει από την τέταρτη χιλιετία προ Χριστού. Αρκεί να κατανοήσουμε ότι εμείς οι σημερινοί άνθρωποι επιβαρημένοι με τις σκοτούρες της παγκοσμιοποίησης και όχι μόνο, βαδίζουμε πάνω σε δρόμους, όπου άφησαν τα ίχνη τους πολλές γενιές ανθρώπων εδώ και τουλάχιστο πεντέμισυ χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο, ας προστεθεί κάτι ακόμη· ότι η χρήση του αθηναϊκού χώρου σε πολλά σημεία παραμένει η ίδια. Η αρχαία αγορά διατηρήθηκε σε χρήση και στα βυζαντινά και στα νεότερα χρόνια, έστω με κάποια μικρή απόκλιση, και στον ίδιο χώρο – Μοναστηράκι, Ερμού, Αθηνάς, Αιόλου – εξακολουθεί να γίνεται μέχρι σήμερα η κύρια οικονομική δοσοληψία των Αθηναίων με διευρυμένη ακτίνα δραστηριότητας. Κι ακόμη σήμερα σιδεράδικα βρίσκονται στο ίδιο σημείο όπου παλιότερα υπήρχαν τα «γύφτικα» και στα βυζαντινά χρόνια σιδηρουργικά εργαστήρια, όπως και στην αρχαιότητα, κοντά στον ναό του Ηφαίστου, τον γνωστό ως Θησείο. Η ανάγκη της χωρογνωσίας, της γνωριμίας και εξοικείωσης με τον χώρο, όπου ζούμε, είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε εμείς να συνδεθούμε με τον τόπο, για να νιώσουμε την αξία του. Γιατί πρέπει να νιώσουμε την αξία του όχι ως οικονομική παράμετρο, που αλλάζει είτε με αύξουσα είτε με φθίνουσα τάση ανάλογα με την εποχή και τις εκτιμήσεις της αγοράς, αλλά να νιώσουμε και να βιώσουμε την αξία του τόπου ως πολιτισμική παράμετρο, ως αξία απρόσβλητη από στοιχεία επικαιρικά ως αξία που παραμένει αναλλοίωτη στους αιώνες. Αυτόν τον στόχο υπηρέτησαν οι περιγραφές και οι αναλύσεις του περιηγητή της αρχαιότητας Παυσανία. Και με ανάλογο ενδιαφέρον περιέγραψαν τα αξιοθέατα της Αθήνας και της Αττικής μεταγενέστεροι περιηγητές και αρχαιόφιλοι. Τη χωρογραφία της Αθήνας και των περιχώρων της την εξέτασαν στο πρόσφατο παρελθόν σημαντικοί αθηναιογράφοι και ειδικοί επιστήμονες, όπως ο Δ. Καμπούρογλους, ο Κ. Δημητριάδης, ο Κ. Μπίρης, ο Ι. Τραυλός, ο Γ. Καιροφύλλας και άλλοι.

πό παιδί απορούσα, πώς κανείς αποφασίζει να μπει στο βιβλιοπωλείο και αντί να πάρει ένα μυσθιστόρημα, ένα βιβλίο με όγκο και γεμάτες σελίδες αποφασίζει ν’ αγοράσει μια ποιητική συλλογή. Και αυτό γιατί με το μικρό μου μυαλό σκεφτόμουν πως δεν «χορταίνει» κανείς διαβάζοντας μισές σελίδες. Όταν δε έβλεπα μια ολόκληρη σελίδα με τέσσερις μόνο στίχους δεν καταλάβαινα ποτέ πώς οι γραμμές αυτές, μπορούν να γεννήσουν «μεγάλα συναισθήματα». Θυμάμαι χαρακτηριστικά να λέω στη μαμά μου, που με τόση αφοσίωση καθόταν στην πολυθρόνα του σαλονιού και διάβαζε, «μαμά το βιβλίο που πήρες είναι χαλασμένο, έχει μόνο τέσσερις γραμμές σε αυτή τη σελίδα». Και έπειτα με τον καιρό μεγάλωνα, μεγάλωνα και στο σχολείο πάλι δεν καταλάβαινα τη σημαντικότητά της. Ώσπου μπήκε για τα καλά η εφηβεία και προέκυψαν οι ξαφνικές αναζητήσεις. Λίγο ο έρωτας, λίγο που μεγάλωνα, λίγο η ανάγκη για ανεξαρτησία, με οδήγησαν σ’ εκείνο το βιβλίο που διάβαζε η μαμά, εκείνο το «χαλασμένο» και έπεσα πάνω σε αυτό:

Α “Η διαφορετικότητα της ποίησης” Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν. Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων. Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες. Τ. Λειβαδίτης (Απόσπασμα από το ποίημα “Συμφωνία αρ. 1”)

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες στα περασμένα χρόνια. Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια, δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες. Μαρία Πολυδούρη (Απόσπασμα από το ποίημα “Μόνο γιατί μ'αγάπησες”) Και κάπως έτσι άρχισε το μυαλό μου και το σώμα μου να νιώθει κάπως διαφορετικά. Μετά ήρθε και κάποια ενηλικίωση (ας πούμε) και άρχισε να με τρώει το άδικο της κοινωνίας μας και δεν μπορούσα να σωπάσω μέσα μου. Μα όταν διάβαζα εκείνο το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ γαλήνευα. Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών είμαστε μες στο δικό μας κόσμο. Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει. Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα. (Απόσπασμα από το ποίημα “Η πιο όμορφη θάλασσα”) Και μεγάλωνα και «αγρίευα» και ερχόταν ο Καββαδίας, ο Λειβαδίτης, ο Καβάφης, ο Ελύτης και άλλοι πολλοί...όσο μεγάλωνε «η παρέα» και γέμιζε η βιβλιοθήκη, τόσο η ανάγκη για ποίηση γινόταν καθημερινότητα και απόδραση. Και «χωνόμουν» με μανία στα τετράστιχα παλεύοντας να βρω το κρυφό τους νόημα. Το πιο όμορφο στην ποίηση είναι η διαφορετικότητά της, από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αυτό που εσύ βλέπεις μαύρο, κάποιος άλλος μπορεί να το δει άσπρο και τούμπα πάλι. Και μάλλον κάπως έτσι συνεχίζει η ποίηση να ζει! Έχει και αυτή την εποχή της, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή.

Τοβιβλίο στηνΠατησίων

ΑΒΑΚΑΣ ΑΙΛΙΑΝΟΥ 39 ΑΛΕξΙΟΥ ΔΗΜΗτΡΙΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 18 AMARILLO Λ. ΚΑΡΑΓΙAΝΝΗ 17 ΑτΡΑΠΟΣ Λ. ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ 109 ΑτΡΑΠΟΣ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ 7 ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΑθΑΝΑΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ 114 ΒΙΒΛΙΟΠωΛΕΙΟ ΝΙΚΟΛΑΚΗ- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΑτΗ Γ΄ ΣΕΠΤΕΜΒΡίΟΥ 91

Γιατί μου αρέσουν τα μικρά βιβλιοπωλεία; Μπαίνεις μέσα κι αμέσως καταλαβαίνεις πως έχουν πρόσωπο, άποψη και ταυτότητα. Τις πιο πολλές φορές συζητάς, ακούς προτάσεις, κριτικές. Βρίσκεις ξεχασμένους τίτλους δίπλα σε προσφορές, αλλά και νέες κυκλοφορίες. Περνά κόσμος της γειτονιάς, λειτουργούν αρκετά από αυτά σαν στέκια. Ακόμα και αν δεν βρίσκεις κάποιον συγκεκριμένο τίτλο, απλώς τον παραγγέλνεις. Εντάξει, αν βιάζομαι(;) τόσο πολύ ή αν θέλω κάτι πολύ εξειδικευμένο θα πάω στο κέντρο. Αλλιώς θα επισκεφτώ τους... μικρούς μου φίλους!

Η ΜΗχΑΝΗ τΟΥ χΡΟΝΟΥ XAΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ 24

ΜΠΑΡΔΗ ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 48

ΗΝΙΟχΟΣ ΜΠΕΡΟΒΟΥ 41

ΜΟΥΡΕΛΑτΟΣ ΣτΑΥΡΟΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 29

θΕωΡΗΣΗ ΙΑΛΕΜΟΥ 40

ΠΑΙΑΝ ΠΙΠΙΝΟΥ 51

ΚΑΙ… ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 19

ΠΑΠΑΔΗΜΗτΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΤΣΗΣ 4

ΚΑΪΛΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ 55 ΚΑΠΟΔΙΣτΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΧΑΡΝΩΝ 25

ΠΕΡΙΓΡΑφΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 228 ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟ ΑΧΑΡΝΩΝ 380

ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ 2

ΠΥΡΣΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ 58

ΒΙΒΛΙΟΣΥΝ ΒΕΛΒΕΝΔΟΥ 42

ΚΟΡΑΛΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 1 & ΠΑΤΗΣΙΩΝ

χΑΡτΟΣχΟΛΙΚΗ ΓωΝΙΑ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΥ 147

ΔΙΑΓωΝΙΟΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 306

ΚΥΨΕΛΗ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 354

DIAN ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΔΑ 89

ΔωΡΟΓΡΑφΗ ΣΥΡΑΚΟΥΣΣΩΝ 39-41

ΛΥχΝΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗ 12

FANTASY SHOP Γ΄ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 65

ΕΚθΕΣΙΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 62

ΜΑΡΚΟΛΕφΑΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 26

FORUM ΚΥΠΡΟΥ 118

ΕΛΛΗ Γ' ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 96

ΜΙχΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ ΡΗΝΕΙΑΣ 9

Εκδόσεις Κονιδάρη

Σάββας Ξηρός

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κονιδάρη.

ποιος έχει περάσει τις πύλες της Φυλακής, όπως και στην κόλαση του Δάντη, υποχρεούται να εγκαταλείψει εκεί κάθε ελπίδα ότι θα ξαναγίνει κάποτε μέλος της κοινωνίας.

Το βασικό μου κίνητρο ήταν η αγάπη προς τους άλλους και κυρίως για αυτούς που είχαν νιώσει την αδικία. Ειδικά όταν έχεις και το αίσθημα της αυτοθυσίας, αυτό σε οδηγεί στη βεβαιότητα για τις επιλογές σου που είναι και το επόμενο βήμα. Η βεβαιότητα οδηγεί στην τόλμη και η τόλμη στην υπέρβαση... Για μένα έγκλημα είναι αυτό που ζούμε τώρα, αυτή η λεηλασία δεκαετιών του κράτους, που μας έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή, το έγκλημα των πολιτικών. Όσο δρούσε η Οργάνωση δεν τρομοκρατούσε τους Πολίτες με τέτοιο τρόπο ώστε άλλοι να αυτοκτονούν, άλλοι να καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα και άλλοι να φεύγουν μετανάστες. Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου κάποιου είδους πρωτοπορεία αλλά ως μέλος μιας κοινωνίας που υφίσταται κάποιες αδικίες. Πιστεύω ότι έκανα κάτι το οποίο πολλοί επιθυμούσαν, αλλά ελάχιστοι το τολμούσαν.

ΘΕΩΡΟΥΣΑΤΕ ΟΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ; Ο στόχος ήταν να φανεί η εικόνα που περιέγραψα πιο πάνω, δηλαδή η πραγματική εικόνα του κράτους. Η ανικανότητα και ο ραγιαδισμός των πολιτικών που δεκαετίες τώρα λυμαίνονταν το δημόσιο αφήνοντας πίσω τους όπως φαίνεται καθαρά πλέον σήμερα, στρατιές ανέργων και εξαθλιωμένων ανθρώπων. Δεν θεωρούσα βέβαια ότι λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να αλλάξουν τον τόπο. Για να γίνει αυτό είναι αναγκαία μια συνειδητοποίηση από τους Πολίτες. Να δουν την αλήθεια, να φανεί ότι η πραγματική εικόνα των κυβερνώντων δεν είναι αυτή που παρουσιάζονταν... ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΒΑΘΜΟΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ; Το καλούμενο σωφρονιστικό σύστημα, εκτός του ότι δεν ασχολείται με τη διαμόρφωση και την επανένταξη των κρατουμένων, δεν είναι ούτε καν τιμωρητικό των πράξεων. Στην πραγματικότητα είναι εκδικητικό και παραδειγματικό. Η διαμόρφωση ενός κρατούμενου προκειμένου να επανενταχτεί (σε ποια κοινωνία

άραγε), επαφίεται στην τύχη και στον φόβο ότι θα βρεθεί πάλι στο συγκεκριμένο περιβάλλον της φυλακής και γι’ αυτό τον λόγο θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν χειρότερο από πλευράς συνθηκών, όσο πιο μαρτυρικό γίνεται. Η συμμόρφωση επιτυγχάνεται μέσω τριών διαφορετικών κατευθύνσεων: είτε με τον φόβο, είτε με το αμοιβαίο όφελος, είτε με την πλήρη συνειδητοποίηση... Εκτός αυτού για τη φυλακή ιδανικός κρατούμενος είναι αυτός που έχει τις λιγότερες απαιτήσεις, ιδανικός αντίπαλος για το σύστημα αυτός που έχει ενδώσει και υποκύψει στις υποσχέσεις ή εκβιασμούς και ιδανικός πολίτης αυτός που έχει απωλέσει την ιστορική μνήμη. Και τα τρία αυτά επιδιώκονται και επιτυγχάνονται εντός της φυλακής με τη χρήση ψυχότροπων... Ο ΦΟΥΚΩ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΤΙ Η ΦΥΛΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΌΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΤΙ ΓΝΩΜΗ ΕΧΕΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ; Αυτό ας το δει το ποινικό σύτημα. Είναι ντροπή για αυτούς που το φτιάχνουν και φτιάχνουν τους νόμους και τις συνθήκες αυτές. Αυτό μπορεί να είναι μια διαπίστωση αλλά δεν αφορά τους κρατούμενους, αφορά αυτούς που κυβερνούν...

BIBΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Η απόφασή μας να εκδόσουμε το βιβλίο του Σάββα Ξηρού οφείλεται στους εξής λόγους: - στην σοβαρότητα, τη σημασία και την κρισιμότητα που έχει το θέμα που πραγματεύεται - στην ειδική θέση που έχει ο ίδιος ο συγγραφέας όντας κρατούμενος - σε ένδειξη στοιχειώδους σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων - στο ότι αποτελεί ένα ιστορικό πρόσωπο πρωταγωνιστή της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, ως μέλος της πιο γνωστής ένοπλης πολιτικής οργάνωσης

Τοσίτσα 1Α, Αθήνα Τηλ. 210 88 46 574 www.konidarisbooks.gr

“Πολιτική Ευθύνη”

Στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Πολιτική Ευθύνη» ο Σάββας Ξηρός πραγματεύεται ένα θέμα τόσο επίκαιρο όσο και ταμπού για την ελληνική κοινωνία: το σοφρωνιστικό σύστημα.

Πατησίων ρε! τΑ προβλημΑτΑ τΑ Ξερω περιΣΣοτερο Απο την δημοΣιογρΑφο που ηρθε νΑ ΚΑνει ρεπορτΑζ γιΑ την πεθΑμενη πΑτηΣιων. χΑμογελω με ΑυτουΣ που λενε δεν θΑ ’μενΑ ποτε εδω, με την ΚυριΑ που ρωτΑει Απο που εινΑι πιο ΑΣφΑλεΣ νΑ ερθω, Απο την τροιΑΣ ή Απο την ΚοδριγΚτωνοΣ, με τον ντοπιο ΚΑτΑΣτημΑτΑρχη που ΚλΑιγετΑι Απο το πρωι ωΣ το βρΑδυ. Αν ΚΑτι δε μ’ ΑρεΣει προΣπΑθω νΑ το ΑλλΑΞω. Αυτη εινΑι η ουΣιΑ του ΣυλλογιΣμου. η πΑτηΣιων ζει ΚΑι τιποτε χΑζοχΑρουμενο ΚΑι φτιΑΣιδωμενο δεν υπΑρχει γυρω Απο Αυτο. οπωΣ ΚΑι η ελλΑδΑ ζει... ΑπλΑ πρεπει νΑ ΑλλΑΞουμε πολυ. ΑλλιωΣ ΑΣ ΑνΑχωρηΣουμε... ΑλλΑ τιποτε δεν λυνετΑι ετΣι.

ΠΑΤΗΣΙΩΝ PER SEMPRE Βόρεια Προάστια-Πατησίων 0-1 ατρεύω την Πατησίων. Με έχει καθορίσει. Γέννημα – θρέμμα τρίτη γενιά, αν και κάτοικος Βορείων Προαστίων λόγω γάμου, γιαπισμού και προτύπων lifestyle της τότε εποχής, ποτέ μου δεν ξέκοψα και δεν έπαψα να τη νιώθω γειτονιά μου. Σε όσους φίλους με πείραζαν λέγοντάς με Τ.Β.Π.( τα περίφημα τεκνά Βορείων Προαστίων κατά Nitro) πάντα αντέτεινα υπερηφάνως Ρ.Φ.Ν. (Ρεμάλι Φωκίωνος Νέγρη) και αν δεν περάσω έστω μια μέρα την εβδομάδα στο πατρικό μου, στην Πλ.Αμερικής, φοβάμαι μην χάσω την... υπηκοότητα. Στα Βόρεια «ευγενή» προάστια, όπως ψιλοειρωνευόταν ο μεγαλωμένος στην οδό Τροίας και κάτοικος της Σταυροπούλου μέχρι το θάνατό του, μπαμπάς μου, υπάρχει πράσινο, καθαρός αέρας, κάποια άνεση χώρου αλλά και ένα παράλληλο σύμπαν. Γνωρίζω ανθρώπους που ο κόσμος τους σταματά στο Ψυχικό και με μαγικό τρόπο ...διακτινίζονται στο Κολωνάκι ή σε κάποιο μοδάτο στέκι στο Γκάζι ή το Μεταξουργείο. Κρίμα, χάνουν πολλά από τον αυτισμό των Β.Π.: διαφορετικό σινεμά, θέατρο, τέχνη,

χρώματα, μυρωδιές, αν και όχι πάντα ευχάριστες, αλλά προ παντός την επαφή με την πραγματικότητα και τον παλμό της εποχής. Λατρεύω την Πατησίων και θέλω να την ξαναδώ να λάμπει. Περιμένω πώς και πώς την αναβάθμιση του μεγαλύτερου Μουσείου της χώρας, την ανακαίνιση του Ακροπόλ και την αξιοποίηση του σπιτιού της Μαρίας Κάλλας, Πατησίων και Σκαραμαγκά. Πέρασα πολύ όμορφα στον πολυχώρο Αλεξάνδρεια, παλιό σπίτι του Καραγάτση στη Σπάρτης απολαμβάνοντας τον γείτονα και Τυχοπουλάκι* Στέφανο Κορκολή. Χαίρομαι που το Αγκάθι του πρωτοπόρου Γ.Καρτάλου απέκτησε αξιόλογο «ανταγωνισμό» στον χώρο της Τέχνης και που η οικογένεια του αδικοχαμένου φίλου Λεωνίδα συνεχίζει το όραμά του στο Τριανόν. Παρακολουθώ τις κινήσεις κατοίκων που αρνούνται την παθητικότητα και διεκδικούν μιαν καλύτερη καθημερινότητα και βέβαια τη φωνή τους, την εφημερίδα-σύνθημα Η Πατησίων ζει. Περιμένω να δω το Πεδίο του Άρεως να ξαναγίνεται το Central Park της Αθήνας. Με

συγκινεί η επιστροφή παλιών κατοίκων, η άρνησή τους να (ξε)πουλήσουν τα οικογενειακά τους σπίτια. Από την πλευρά μου, έχω ξεκινήσει αγώνα για την αναπαλαίωση του πύργου της Θήρας που ανήκε στην αδελφή της γιαγιάς μου και τη μετατροπή του σε κέντρο καθημερινού πολιτισμού. Θυμώνω όταν, λίγοι ευτυχώς, γείτονες λένε συγκαταβατικά «μα εδώ βρήκες παιδί μου να παιδεύεσαι; Xάθηκε να είναι σε μια άλλη περιοχή;» Μα σε αυτήν τη θαυμάσια περιοχή ανήκουμε. Ας αφήσουμε την αυτολύπηση και τα συμπλέγματα κατωτερότητας, ας παρατηρήσουμε τα εναπομείναντα πανέμορφα κτίρια που μας περιβάλλουν και ας δούμε από την Πατησίων το ωραιότερο κάδρο της Ακρόπολης για έμπνευση! VENCEREMOS! *Μαθητής του Αθηναϊκού Λυκείου Α.Γ. Τυχοπούλου, Λέλας Καραγιάννη 16-18, του σχολείου μου. Ακατάλυτοι δεσμοί, ένας ισχυρός πυρήνας φανατικών της Πατησίων τα Τυχοπουλάκια! Στις εγκαταστάσεις του σχολείου μας τώρα στεγάζεται το 41ο.

δρόμος που άρχιζε από τη Μενιδιάτικη Πόρτα έγινε γνωστός ως ο δρόμος προς τα Πατήσια, καθώς περνούσε μέσα από το χωριουδάκι Πατήσια. “Το τοπωνύμιο "πατήσια" προέκυψε απο τα πατήχεια κτήματα, δηλαδή της οικογένειας Πατήχη. Το "χη" κατά το αττικό ιδίωμα προφερόταν ως παύ "σ" (sh). Όπως αντίστοιχα το "Γαλάτσι" ήταν περιοχή της οικογένειας "Γαλάκη". Το "Κη" προφερόταν "τση". Όπως Αγιος Γεώργιος Καρύκη -Καρύτση” (Νίκος Μοσχονάς, ιστορικός). Το 1841 άρχισε η διευθέτηση και η κατασκευή της οδού που οδηγούσε στο χωριό Πατήσια. Τη μελέτη είχε αναλάβει ο γεωμέτρης J. Beck. Τον 19ο αιώνα τα Πατήσια ήταν γεμάτα κήπους, δέντρα και άνθη. Ήταν δε ο πιο δημοφιλής εξοχικός περίπατος των Αθηναίων είτε με τα πόδια, είτε με άμαξες. Τα απογεύματα, στις τρεις τον χειμώνα και στις επτά το καλοκαίρι, ξεκινούσε η μουσική. Οι περιπατητές μπορούσαν να απολαύσουν μια μπίρα στο περίφημο “Παυσίλυπον” που είχε συσταθεί το 1839 από Βαυαρούς αξιωματικούς. Στα 1860 στη συμβολή Αιόλου και Πατησίων δημιουργείται ένας πυρήνας όπου αναπτύσσεται η πολιτική και κοινωνική ζωή της Αθήνας. Με αρχή το καφενείο του Γιάννη Χαύτα, από τον οποίο οναμάστηκε και η περιοχή Χαυτεία, απέκτησε με τα χρόνια πληθώρα καφενείων και ζαχαροπλαστείων. Την ίδια περίοδο χρονολογείται και ένα από τα πρώτα αρχοντικά στην Πατησίων. Τον Οκτώβριο του 1862 θεμελιώνεται το Πολυτεχνείο. Η ΑΣΟΕΕ μετακομίζει στα νέα κτίριά της στην Πατησίων το 1935. Τον Απρίλιο του 1882 εγκαινιάζονται τα δέκα ιπποκίνητα τραμ κάνοντας τη διαδρομή Σύνταγμα-Πατησίων, τα πρώτα ΜΜΜ στην Αθήνα, στολισμένα με μυρτιές και μικρές σημαίες, ελληνικές και βέλγικες. Από αυτά βγήκε και η έκφραση «Το τραμβάι δεν τραβάει». Στην τελευταία τριακονταετία του 19ου αιώνα το χωριουδάκι Πατήσια έχει γίνει προάστιο της Αθήνας. Έπειτα ακολουθεί η γέννηση ενός πολιτιστικού κέντρου με θέατρα και κινηματογράφους και η περιοχή πια εντάσσεται στο βασικό ιστό της πρωτεύουσας.

Ρίχνοντας το βλέμμα καταπίσω

γειτονιές

καλλιτέχνες

θέατρα

αφνικά βρίσκεσαι σε ένα στενάκι που σου θυμίζει επαρχιακή πόλη ακόμα και χωριό. Γύρω από την πολύβουη Πατησίων υπάρχουν γειτονιές. Το καφενείο, το μπακάλικο, το πλάτωμα που ξεδίνουν τα παιδιά. Η γειτόνισα που θα σου κρατήσει τα πιτσιρίκια μέχρι να τελειώσεις μια δουλειά. Ο κουτσομπόλης που κάθεται στο καφενείο και τα βλέπει όλα. Η ωραία του δρόμου. Ο γκρινιάρης συνταξιούχος. Ο περίεργος νεαρός με την κοτσίδα. Και άλλοι πολλοί. Γειτονιές πιο κυριλέ, άλλες πιο δύσκολες. Όμως γειτονιές. Και τόσο κοντά στο κέντρο. Και αυτό είναι το ωραίο. Αστικό κέντρο με έναν γαλαξία γειτονιών!

ην Πατησίων την έχουμε βρει σε μυθιστορήματα, σε ποιήματα, σε ταινίες ακόμα και στους ίδιους τους ανθρώπους. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι καλλιτέχνες που το όνομά τους συνδέθηκε άρρηκτα με την περιοχή όπου έζησαν ή μεγάλωσαν. Κάποιοι από αυτούς ο Σιδηρόπουλος, η Γώγου, ο Ελύτης, ο Καββαδίας, ο Καμπανέλλης, ο Κάρολος Κουν και μετέπειτα ο Λουκιανός, η Νένα Μεντή, η Κική Δημουλά κ.α. Ήταν και είναι, μια συνοικία που συγκεντρώνει τον κόσμο της τέχνης και των γραμμάτων. Πολλοί εμπνεύστηκαν από αυτήν και συνεχίζουν να το κάνουν δημιουργώντας έτσι την καλλιτεχνική αίγλη της Αθήνας.

πό τις αρχές κιόλας του 20ου αιώνα ανοίγουν οι πρώτοι κινηματογράφοι και θέατρα επί της οδού Πατησίων. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τις μεγάλες εποχές του Τριανόν, του Μπρόντγουεϊ, του Αελλώ, του Ρόζικλαιρ, του ATHENE και άλλων τόσων. Παρόλο τις δυσκολίες είναι ο δρόμος με τα περισσότερα θέατρα και χώρους τέχνης. Λειτουργούν πολυχώροι καθημερινά, με πλούσιο πρόγραμμα για να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα. Δίπλα σε ένα θέατρο θα συναντήσεις έναν κινηματογράφο και λίγο παρακάτω ένα ακόμα θέατρο, που θα ικανοποιήσουν τη δίψα σου για τέχνη.

ΚΑΝΟυΜΕ ΕΝΑ ΓρΗΓΟρΟ ΠΕρΑΣΜΑ. ΑΠΟ ΑΝΘρΩΠΟυΣ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΠΑρΕΛΘΟΝ ΣΤΟ ΠΑρΟΝ. ΚΑΙ ΑΠΟ

κτίρια

πολυεθνικότητα

ιστορία

δώ υπάρχουν αρχιτεκτονικά κοσμήματα, ένα ανθολόγιο όλων των ρυθμών και των τάσεων της αρχιτεκτονικής. Από το κτίριο του Πολυτεχνείου και της ΑΣΟΕΕ, μέχρι και μικρά δίπατα γύρω από την πλατεία Κυψέλης. Αρχιτεκτονικοί πειραματισμοί, ανάμειξη τεχνοτροπιών και ρυθμών. Κτίσματα με ιστορία που σε μία άλλη χώρα θα τα είχαν προστατεύσει και αναδείξει. Αλλά εδώ γκρεμίσαμε το σπίτι του Κανάρη και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε το κτίριο που έζησε η Κάλλας... Κτίρια που ξέφυγαν από την αντιπαροχή του ’60 και ούτε εμείς οι ίδιοι που τα βλέπουμε καθημερινά δεν τα εκτιμάμε. Παρόμοια, αλλά όχι τόσα πολλά, βρίσκονται στο Κολωνάκι...

λες οι φυλές του κόσμου. Φόβος αλλά και εκμετάλλευση. Υστερία και αδιαφορία. Και συνθήματα, πολλά συνθήματα που τίποτε δεν προσφέρουν. Η συμβίωση δεν είναι πάντα δύσκολη. Όταν πρυτανεύει η λογική και όταν δεν παίζονται παιχνίδια. Χιλιάδες μετανάστες έχουν ενσωματωθεί στην καθημερινότητα, έχουν ανοίξει μαγαζιά, πληρώνουν φόρους, τα παιδιά τους είναι και παιδιά μας. Υπάρχει όμως και η δύσκολη πλευρά. Της συμμορίας, της επιθετικότητας και της γκετοποίησης. Μια δομημένη κοινωνία αυτά τα απορροφά και τα αντιπαρέρχεται. Μια κοινωνία σε σύγχυση και σε τέλμα απλώς φοβάται και γίνεται θύμα από μόνη της.

δώ έχουν τρέξει εξεγερμένοι, έχουν κυλήσει ερπίστριες, τραμ γεμάτα άνδρες που έφευγαν για το μέτωπο. Ονομάστηκε 28η Οκτωβρίου σαν απάντηση στους Ιταλούς και επειδή εδώ ήταν το Casa di Italia. Εδώ έπαιζε η ορχήστρα του στρατού για να χορεύει βάλς ο κόσμος τα Σάββατα και τις Κυριακές τα απογεύματα. Από εδώ ξεκίναγαν οι Αθηναίοι για την Πρωτομαγιάτικη έξοδο. Η Λεωφόρος έχει δει πολλά, έχει ζήσει άλλα τόσα. Εκκλησάκια χτισμένα από μαχητές του ’21, ανατινάξεις κτιρίων, κρυψώνες στην περίοδο της κατοχής. Μια ακόμη μάχη ανάμεσα σε μνήμη και λήθη.

πλατείες

νεολαία

βράδυ

ικρές και μεγάλες. Με πεζόδρομους, με αδιέξοδα. Άλλες πάνω στην Πατησίων, άλλες χωμένες μέσα στις γειτονιές. Άλλες με πλάτανους, άλλες με κάγκελα και μπετόν. Άλλες προσεγμένες και άλλες παρατημένες. Οι πλατείες ή θα γίνουν οι συλλογικοί τόποι που θα ομορφαίνουν την καθημερινότητα ή θα γίνουν οι χωματερές της θλίψης και της απραγίας. Είναι και θέμα δημοτικών αρχών, αλλά αυτό είναι το σχετικά εύκολο. Το πιο δύσκολο είναι η κίνηση αυτών που ζουν εκεί. Να βγάζεις το παιδί σου βόλτα εκεί, να μην βανδαλίζεις, να έχεις συγκεκριμένα αιτήματα και να κάνεις μαζί με άλλους αυτό που μπορείς να κάνεις.

ια νεολαία πότε άγρια, πότε βαρεμένη, μαλθακή και πότε δημιουργική. Που μερικές φορές μεταναστεύει για τα γκαζοχώρια και την Καρύτση και πότε μένει στα κατεχόμενα για να φτιάξει τα δικά της στέκια. Σε μαγαζιά, πλατείες, παγκάκια, ξέφωτα, πεζόδρομους και στενάκια. Κάποιοι φεύγουν για άλλες περιοχές, κάποιοι έρχονται και κολλάνε εδώ. Συγκροτήματα, παρέες, συμμορίες, ομάδες. Ο άνεργος, ο φοιτητής, η πωλήτρια, ο ντελιβεράς, η υπάλληλος, το μοίρασμα φυλλαδίων. Οι 15άρηδες που κατεβαίνουν με τα ποδήλατα και δίνουν ραντεβού έξω από τα σχολειά τους, οι 17αρηδες που κάνουν σκέιτ σε πεζοδρόμια, οι 25άρηδες που φτιάχνουν μπάντες.

πό κάποια σημεία δεν θα περάσεις. Και αν περάσεις θα ’σαι προσεκτικός. Και αν είσαι προσεκτικός πρέπει να είσαι και τυχερός. Όμως κανένας βιασμός δεν έγινε στο Πεδίο του Άρεως στις 9 το πρωί όπως λένε μερικοί. Δεν θα βρεθείς όμως εύκολα τα μεσάνυχτα στα δρομάκια του. Μια σκοτεινή πλευρά των ναρκωτικών, της πορνείας και της παραβατικότητας υπάρχει, αλλά διογκώνεται με αποτέλεσμα την καλλιέργεια φόβου. Και ο φόβος φέρνει φόβο. Και μίσος. Πάντα όμως υπάρχει στο βάθος η φωτισμένη Ακρόπολη, η βουή των αυτοκινήτων, το σχόλασμα των θεάτρων, τα συνοικιακά καφενεία, οι πλατείες, μπαρ, τα χοτ ντογκ και οι μυρωδιές από τις νερατζιές!

ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΑυρΙΟ. Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΕΝΩΝΕΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ. ΜΕ ΙΣΤΟρΙΑ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ, ΠΝΕυΜΑ ΚΑΙ υΛΗ...

αγορά

ομάδες

γεγονότα

λειστά μαγαζιά, ρολά, σκοτάδι. Έτσι λένε οι ειδήσεις και ως συνήθως πιάνουν μία πλευρά της πραγματικότητας. Χιλιάδες επιχειρήσεις, μαγαζιά και υπηρεσίες αντέχουν και συνεχίζουν. Εδώ θα βρεις το τσαγκαράδικο δίπλα από ένα θέατρο, το μπακάλικο δίπλα από μια κλινική, το κομμωτήριο δίπλα από το ρουχάδικο. Αυτή η πολυχρωμία δίνει ζωντάνια και είναι μια ελπίδα για το μέλλον. Χρειάζεται καταναλωτική συνείδηση από τον κόσμο και επαγγελματική από τους εμπόρους. Στήριξη της τοπικής αγοράς, του μαγαζιού της γειτονιάς, αλλά και καλές τιμές και υπηρεσίες από τους μαγαζάτορες.

τα τελευταία χρόνια, στα χρόνια της κρίσης, άνθισαν πολλές ομάδες και συλλογικότητες. Διαφορετικές αποχρώσεις, κατευθύνσεις, λειτουργία και στόχους. Αλλά οι περισσότερες με πράξη, κίνηση και συμμετοχή εκατοντάδων που δουλεύουν, προσφέρουν και δημιουργούν. Άλλες δραστηριοποιούνται γύρω από ελεύθερους χώρους, αλλές γύρω από την αλληλεγγύη και άλλες τοπικά. Ένα ζωντανό δυναμικό ενώνεται και κινείται. Και πάνω από όλα προσφέρει χωρίς χρήματα, πολιτισμό, υπηρεσίες και ανθρωπιά.

αι! Εδώ θα μυρίσεις δακρυγόνο, θα δεις τα πανό να ξεκινάνε, τους κάδους σκουπιδιών να καίγονται. Και πέτρες και τσαμπουκάδες και φασαρίες. Θα δεις αστυνομικούς στην τσίτα, κυνηγητό με μικροπωλητές, παντιλίκια των δίτροχων που σταματούν κάποιους για εξακρίβωση. Όμως εδώ είναι η ζωή! Με τις αντιθέσεις που μια σε πληγώνουν, την άλλη σε ξυπνούν. Η παραβατικότητα είναι στα ίδια επίπεδα με τις άλλες περιοχές του κέντρου, ενώ τα πιο ειδεχθή εγκλήματα δεν γίνονται εδώ, αλλά μάλλον στην επαρχία. Εδώ μαθαίνεις να ζεις με το γεγονός, είσαι μέρος του.

ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ, Η ΚΙΝΗΣΗ, ΤΟ ΚΑυΣΑΕρΙΟ ΚΑΙ Η ΣΚΟΝΗ ΑυΞΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ ΜΑΣ ΗΘΕΛΑΝ ΠΕρΙΣΣΟΤΕρΟ ΞΕΣΚΟΝΙΣΜΑ.

Πατησίων Νάου εντ then οδός Πατησίων αρχίζει από την Ομόνοια και φτάνει στο σταθμό του τρένου στα άνω Πατήσια, εκεί που την Πρωτομαγιά, ο τόπος γέμιζε κουβάδες με άνθη από τον Προμπονά. Σ’ αυτόν τον γκρίζο δρόμο έμεναν ψηλοί και κοντοί άνθρωποι, πλούσιοι και φτωχοί, χοντροί και αδύνατοι, όπως παντού. Ιδιωτικοί υπάλληλοι αλλά και δημόσιοι, πολλοί καλλιτέχνες, έμποροι, γιατροί, ιατροδικαστές και δικηγόροι. Μέσα στα χρόνια απέκτησε μία πολυσχιδή κοινωνική ταυτότητα που τη ξεχώριζες στο λεπτό από τα τραγούδια που ξεγλιστρούσανε υστερικά ή κουρασμένα μέσα από τις γρίλιες των σπιτιών, τα καταστήματα και τα κασετόφωνα των πλανόδιων πωλητών. «Νυχτερίδες κι αράχνες» και η αξέχαστη «Μαντουμπάλα» στα πέριξ της Ομόνοιας – πιάνο του Χατζιδάκι και «απομεσήμερα» του Ξαρχάκου στην πιο –ας πούμε- ελιτίστικη πλευρά από το Μουσείο μέχρι την Κολιάτσου και η προδομένη «Ιστορία μου αμαρτία μου» κοντά στο ζαχαροπλαστείο «Χαρά» στο βορεινό ακρωτήρι. Ο μόνος που τριγυρνούσε παντού, αδιακρίτως, ήταν ο υψίφωνος καλλιτέχνης «γανωτής» που πίεζε να του δώσουμε τα χάλκινα σκεύη μας. Στην Πατησίων υπήρξε εποχή που πάρκαρες έξω από το σπίτι του τάδε και τον περίμενες να κατέβει. Είχε δε από παλιά τα κίτρινα τρόλεϋ με τον ταλαίπωρο εισπράκτορα μέσα στην κακόγουστη μουσταρδί στολή του να φωνάζει το ανεκδιήγητο «ΦΥΕ» στον οδηγό, μπας και τελειώσει μια ώρα αρχύτερα τη βάρδια του και πάει σπίτι του να φάει. Σιγά-σιγά τα μαγαζιά, η κίνηση, το καυσαέριο και η σκόνη αυξήθηκαν και ξαφνικά τα έπιπλά μας ήθελαν περισσότερο ξεσκόνισμα. Τα σινεμά στην Πατησίων ήταν αρκετά και τα θέατρα επίσης, άλλα μέσα κι άλλα έξω από στοές. Ορισμένες μάλιστα ασπρόμαυρες δεκαετίες, κάποια από αυτά γνώρισαν νύχτες δόξας και πρωταγωνίστησαν στο κοινωνικό lifestyle. Όσο για τις στοές

άλλοτε φωτίστηκαν κι άλλοτε σκοτείνιασαν, όπως όλες οι στοές που δεν είναι μασονικές. Ο δρόμος είχε πλατείες με παρέες που φτιάχνανε ιστορίες. Ιστορίες που πολλοί λένε ότι έμειναν στην ιστορία. Όπως έμειναν και οι ίδιες οι παρέες με τον Γιώργο, τον Αλέκο, τον Ορέστη, τον Κώστα, τη Μπεάτα και την Μάρθα. Κάποιες από αυτές καλλιτεχνικές, κάποιες αλήτικες, κοσμοπολίτικες ή μαθητικές, αφού η Πατησίων είχε σχολεία, σχολές χορού και μία γαλλική ακαδημία (α! μον ανφάν Ζορζ του ε μπετ), στη στάση Λυσσιατρείο (ήταν λέτε σύμπτωση;;;). Το πείραγμα ήταν συνηθισμένο, όμως δεν έλειπε και ο περίεργος τύπος με το παλτό να μας ακολουθεί όταν γυρνούσαμε βράδια από το φροντιστήριο. Στην Πατησίων συναντούσες «δροσερές» γωνίες με ονόματα νησιών – Πατησίων και Ιθάκης «στις 8 σε περιμένω», ένα αρχαιολογικό μουσείο, ΑΕΙ, ένα bowling center «μαθητικό θέρετρο» στις απεργίες των καθηγητών και μία σχολή ραπτικής στη γωνία με την Αγ. Μελετίου. Υπήρχε και το καφενεδάκι του Μουσείου, με γκαρσόνια-πιγκουίνους, άσπρο πουκάμισο-μαύρο παντελόνι και σιδερένιο δίσκο στο χέρι, υπήρχαν μεγάλα βενζινάδικα που έβαζαν «σούπερ» στο αυτοκίνητο του μπαμπά μου, μπαράκια για μεσημεριανά «πονηρά» ραντεβού κι ένα μαγαζάκι με οικιακές συσκευές «Ιζόλα», πάντα πρώτη μούρη στις ελληνικές ταινίες. Είχε όμως και το μεγαλύτερο πολυκατάστημα – το «Μινιόν» - σχήμα οξύμωρο το όνομά του, να μαγνητίζει την επαρχία που κατέβαινε για αγορές στην πρωτεύουσα. Είχε και τον ΟΤΕ, μία φοιτητική εστία από την άλλη μεριά (με πισίνα!), κάβες με ποτά και ξηρούς καρπούς, ψητοπωλεία και σουβλατζίδικα με γύρο, μικρομάγαζα με φόδρες και κουμπιά για ράφτρες που τότε δούλευαν σε σπίτια, ντισκοτέκ με την αστραφτερή μπάλα και το μωβ φως να δείχνει τη σκόνη στο πουλόβερ σου, αστικές πολυκατοικίες με τεράστια, ψηλοτάβανα δωμάτια, οφίς και δροσερές εισόδους με κουτσομπόληδες θυρωρούς για όλες

από την Ελίνα Λαζαρίδη

τις δουλειές, μαθητικά βιβλιοπωλεία με φρεσκοτυπωμένα τα βιβλία του ΟΕΔΒ – για κάποια χρόνια δυστυχώς με το γνωστό πουλί στην τελευταία γυαλιστερή σελίδα τους – να μυρίζουν έντονα τυπογραφικό μελάνι. Στην Πατησίων «έβγαιναν» δρόμοι όπως η Λήμνου, η Σπάρτης, η Θήρας, η Κεφαλληνίας και ένα σωρό άλλοι, κάτι που είχε ως συνέπεια τη στενή επαφή με τη γειτόνισσα Κυψέλη και την ξαδέλφη της, τη Φωκίωνος Νέγρη. Παράλληλη σε κάποιο σημείο, ήταν και η συμπεθέρα Μαυροματέων με το θερινό «Αλίκη» και το αναψυκτήριο «Green park”. Όμως τώρα μιλάμε για την Πατησίων. Όπως όλοι οι δρόμοι έζησε ιστορικές στιγμές και σε κάποιο μελλοντικό θεατρικό έργο, μία σκηνή να ήταν αυτή : Μεσημέρι σχεδόν και η πορεία περνούσε κάτω από την πολυκατοικία μας. Η μαμά κι εγώ κατεβήκαμε κάτω, στην είσοδο του σπιτιού και δώσαμε φάρμακα και τρόφιμα στους φοιτητές και σε όλους αυτούς που φώναζαν συνθήματα εναντίον της χούντας. Το βράδυ με το αυτοκίνητο του μπαμπά μου ανεβήκαμε την Αλεξάνδρας και ακούγαμε το ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Η Πατησίων ήταν σκοτεινή και μύριζε καμένα λάστιχα. Δύο τρεις μέρες αργότερα ξημέρωσε η 17 Νοεμβρίου του ‘73. Υπήρξε δρόμος του αλωνιού και του σαλονιού και σήμερα οι άνθρωποι εκεί μιλάνε πολλές γλώσσες. Το Πολυτεχνείο της ακόμη ζει αλλά το σύνθημα είναι άλλο και ακούγεται σε άλλη γλώσσα. «Χακούνα Ματάτα» μαν. Μπι cool.

Η επιχείρησή μας ειδικεύεται στην παροχή ηλεκτρολογικών υπηρεσιών και επι-

που εμείς και οι συνεργάτες μας χρησιμοποιούμε, φροντίζοντας πάντα για την

σκευών ηλεκτρικών συσκευών και λοιπών μηχανημάτων τα τελευταία 17 χρό-

ασφάλεια και την ικανοποίηση των πελατών μας.

νια. Η καθιέρωσή μας στον χώρο προέρχεται από την άμεση και επαγγελματική

Καθημερινά σχεδιάζουμε, οργανώνουμε, εκτελούμε και πιστοποιούμε κάθε

παροχή των υπηρεσιών μας καθώς και από την ποιότητα της εργασίας μας, που

ηλεκτρική εγκατάσταση (εσωτερική και εξωτερική), πραγματοποιούμε επι-

είναι πάντα προτεραιότητά μας.

διορθώσεις ηλεκτρικών συσκευών και πάντα φροντίζουμε να έχουμε προσιτές

Η εκπαίδευση, η γνώση, η εμπειρία και η υπευθυνότητα αποτελούν τα εργαλεία

τιμές χωρίς εκπτώσεις ... στην ποιότητα!

Σε λειτουργία για πάντα, ό,τι και αν συμβεί!

Με ένα τηλεφώνημα ερχόμαστε κοντά σας όπου

Επαγγελματική επισκευή συσκευών και απλή

• Σας εξασφαλίζουμε τη γρήγορη και υπεύθυνη διά-

και αν βρίσκεστε μέσα στην Αττική.

συντήρηση μπορεί να κάνει μια μεγάλη διαφορά

γνωση, καθώς και την επίλυση του προβλήματος

Προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας σε ανταγωνι-

στην απόδοση και στη διάρκεια ζωής των συ-

της συσκευής σας

στικό και οικονομικά αποδοτικό τρόπο και δεν

σκευών στο σπίτι.

υπάρχει καμία επιπλέον χρέωση για τα Σαββατο-

• Επισκευές όλων των ηλεκτρικών συσκευών

κύριακα.

• Σέρβις για καλή λειτουργία

τι μπορείτε να περιμένετε από εμάς:

• Συνδέσεις νέων συσκευών

• Απαράμιλλη εξυπηρέτηση των πελατών

• Επίδειξη λειτουργίας τους

• Εγγυόμαστε την ομαλή λειτουργία της επισκευασμένης σας συσκευής • Σας παρέχουμε χρήσιμες συμβουλές για τη σωστή και ασφαλή χρήση της συσκευής σας

• Ανταγωνιστικές τιμές • Ικανοποίηση 100% • Εκτίμηση και σεβασμό για τους πελάτες μας • Καλά και άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό • Υπηρεσία όλων των συσκευών και των εμπορικών σημάτων

Η συντήρηση περιλαμβάνει: • Καθαρισμό φίλτρων αέρα εσωτερικής μονάδας • Χημικό και αντιβακτηριδιακό καθαρισμό των στοιχείων εσωτερικής και εξωτερικής μονάδας με ειδικό αντιμυκητοκτόνο υγρό. • Έλεγχο και καθαρισμό αποχέτευσης • Έλεγχο ψυκτικού υγρού (freon) • Καθαρισμό και έλεγχο ηλεκτρικών και ανεμιστήρα • Καθαρισμό λεκάνης συμπυκνωμάτων • Έλεγχο διαρροής ψυκτικού υγρού

• Ενεργειακά προγράμματα μέσω τραπέζης • Θερμοκοπτόμενα κουφώματα • Πόρτες - Πόρτες Ασφαλείας • Παράθυρα • Κάγκελα • Σκέπαστρα - Στέγαστρα • Ειδικές κατασκευές • Τζάμια - Κρύσταλλα • Αλεξίσφερα • Διάτρητα • Ρολά ασφαλείας • Ρολά καταστημάτων • Επισκευές

Ιθάκης 43, 11257 Αθήνα Υποκ. Α': Αριστοτέλους 163, Αθήνα / Υποκ. Β': Ηλέκτρας 9, Περιστέρι Τηλ.: 210 8254064 / Κιν.: 6944745004 / 6973242827 / 6997388149 / 6949383751 E-mail: aluminial@yahoo.gr / site: www.aluminial.gr

ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ • ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ ΑΜ, Α1, Α2, & Α • ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ Β (Αυτόματο & ΑμεΑ) • ΕΠΕΚΤΑΣΗ Β + Ε (Τρέιλερ - Μπαγκαζιέρα - Σκάφος - Τροχόσπιτο) • ΕΠΕΚΤΑΣΕΙΣ Γ, Δ, Ε, & Π.Ε.Ι • ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙΣ (και με δικό σας ΙΧ) θΕΩΡΗΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΕ 4 ΓΛΩΣΣΕΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ & ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΩΝ

• ΕΛΛΗΝΙΚΑ • ΑΓΓΛΙΚΑ • ΡΩΣΙΚΑ • ΑΛΒΑΝΙΚΑ

ΠΑΤΗΣΙΑ: Λ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 60_ 2102233313 // ΧΑΛΑΝΔΡΙ: ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ 9_ 2106895222 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ: Λ. ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ 32_ 2107773230 // ΚΙΝ.: 6973232555_ 6944544555 // FAX: 2106894030

Βιβλία για την Πατησίων Ιστορίες από τη γειτονιά μου και λίγο παραπέρα, Κυψέλη 1919-1959 Μελίτα Αδάμ Ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν της δικής μας Κυψέλης που τόσο αγαπήσαμε και αγαπάμε. Αφηγήσεις και γεγονότα με κοινό τους στοιχείο τον χωροχρόνο της Κυψέλης,του χθες. Πρωταγωνιστές Κυψελιώτες και Κυψελιώτισσες, μέσα από τη δική τους αλήθεια, μια αλήθεια βίαιη, πικρή, σκληρή, χαριτωμένη, άλλοτε ερωτική, άλλοτε κωμική, μα πάντα αληθινή. Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τα πατήσια Ρίκα Σεϊζάνη «Την ώρα που ο Δήμαρχος αναπολούσε, απέναντι, στα σκαλάκια του σπιτιού που καθόταν στον ήλιο ένας γέρος από τους πιο παλιούς της γειτονιάς. Παρακολουθούσε τις μπουλντόζες του Δημάρχου που πηγαινοέρχονταν. Παρακολουθούσε το γκρέμισμα του οθωνικού κτίσματος που για πολλές δεκαετίες ήταν το σπίτι του. Άλλωστε, όλοι το λέγαμε το σπίτι των Δ. και όχι του Όθωνα. Ήξερε τον Δήμαρχο, τότε που ήταν μωρό, και τον πατέρα του, τον Αρχηγό της Αστυνομίας. Ο μπάρμπας και η οικογένειά του δεν ήταν μόνο από την άλλη μεριά του δρόμου, ήταν κι από την άλλη μεριά της Ιστορίας». ιχνογραφία πατησίων (τα πατήσια κάποτε...) Ναταλία Σαμαρά-Γκαίτλιχ Η αγάπη για τα περασμένα δεν λογίζεται σαν στείρα νοσταλγική επιστροφή, αλλά σαν εκτίμηση του ανθρώπου για τον άνθρωπο και το περιβάλλον όπου έζησε, αφού το όμορφο ή το άσχημο κατασκεύασμα ανήκει τελικά σε όλους μας. Φυγή από το καθημερινό αντίκρυσμα του αφανισμού της Αθήνας, πόλης χωρίς πνεύμονες με πολεοδομική και εξαμβλωματική αναρχία, κυκλοφοριακό χάος και με τις τιμές των ρύπων ν’ ανεβοκατεβαίνουν στον αττικό ουρανό, είναι το αφιέρωμα αυτό που

επιχειρεί μια (απλή) καταγραφή της εξελικτικής πορείας των Πατησίων. Όπως στο τετράδιο των πρώτων σχολικών χρόνων, ιχνογραφείται το «Προάστιο» που υπήρξε και πώς κατάντησε. Χρέος αγάπης. το διαμέρισμα της οδού πατησίων Μαρώ Τριανταφύλλου Το μυθιστόρημα αρχίζει όταν η Σοφία, μια νεαρή οδοντίατρος, αγοράζει ένα διαμέρισμα στην Πατησίων. Εκπλήσσεται με το πόσο εύκολα αγόρασε ένα διαμέρισμα το οποίο έμενε απούλητο για χρόνια. Πολλά βράδια βλέπει, από το μπαλκόνι της ένα νεαρό στη στάση του λεωφορείου απέναντι από το σπίτι της να την κοιτάζει, ενώ αισθάνεται ότι ψιθυρίζει το όνομα της. Την ίδια στιγμή, η Σοφία βασανίζεται από παράξενα όνειρα και από την αίσθηση ότι κάποιο μυστικό υπάρχει στην ιστορία των προηγούμενων ιδιοκτητών του σπιτιού που συνδέεται με το παρόν της. πάνω κάτω η πατησίων Κατερίνα Γώγου Στις ανθολογίες των ποιητών της γενιάς του ’70 δεν θα την συναντήσουμε- πλην λίγων εξαιρέσεων. Όταν γράφεις την Ιστορία επάνω σε νωπά και ζεστά σώματα, γίνεσαι άδικος, ιδιοτελής, φανατικός. (Και ας δεχτώ πως το ίδιο ισχύει και για όσους θέλουμε να την “διορθώσουμε”). οδός ιππολύτου (παιδικές αναμνήσεις από τη γειτονιά μου του 1940 – 1944) Αλέξανδρος Σακελλαριάδης «...Ξαφνικά και ενώ ήμουν αφοσιωμένος στο διάβασμα, άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες απ’ όλες τις πλευρές της Αθήνας. Μέσα στην τρομερή ησυχία ο τρομερός ασυνήθιστος αυτός ήχος ασφαλώς μόνο κάτι καλό δεν μπορούσε να προμηνύει. Τρόμαξα. Δεν μπορώ να πω ότι φοβήθηκα, παραξενεύτηκα και διερωτήθηκα, γιατί χτυπούν οι σειρήνες έτσι μανιασμένα πρωί, πρωί, τι συμβαίνει;...»

ΠΡΟΣΩΠΑ

Σταυρούλ α

Κ.

ΠΡΟΣωΠΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ. ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ. ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΛΟΓΟ.

Τη συζήτη

ση έκανε

η Μαριλέ

να Καρρά

Οδηγώντας αστικό λεωφορείο στην Πατησίων α φώτα της πόλης έχουν ήδη αρχίσει να ανάβουν. Είναι 8 παρά τέταρτο, Τετάρτη κι εκείνη σταθερά διατηρεί την προσοχή της στα διερχόμενα αυτοκίνητα, στους επιβάτες του λεωφορείου, σε όσους αναμένουν στις στάσεις, στον προϊστάμενό της στο «Σταθμαρχείο» που την καληνυχτίζει μ’ ένα γρήγορο νεύμα. Αριστερά, κι ενώ διασχίζει την κάθοδο με κατεύθυνση την πλατεία Κάνιγγος, ο φωτισμένος λόφος του Λυκαβητού αποσπά στιγμιαία την προσοχή ορισμένων επιβατών. Εγγύτερα, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και η καγκελόπορτα του Πολυτεχνείου. Μπροστά στο μεγάλο τζάμι του λεωφορείου, όλα μοιάζουν να έρχονται κατά πάνω σου. Στο ύψος της Χαλκοκονδύλη, όταν το φανάρι ανάψει κόκκινο και το όχημα ακινητοποιηθεί, μου λέει: «Το να είσαι οδηγός λεωφορείου είναι- μάλλον- αρκετά ενδιαφέρον επάγγελμα, μιας και κάνεις κάτι ωφέλιμο για το κοινό καλό. Σίγουρα, δεν είναι μονότονο, αφού μπορούν να συμβούν τόσα πολλά, έτσι ώστε να ανατραπούν οι χρόνοι των δρομολο-

γίων. Βρίσκεσαι διαρκώς σε ένταση, πολύ περισσότερο από όσο φαίνεται στον κόσμο. Είσαι σε εγρήγορση. Εισπράττεις την ένταση των ανθρώπων και τον θυμό τους, λόγω της κρίσης, των υποχρεώσεών τους, της βιασύνης τους. Καμιά φορά ξεσπάνε πάνω σου. Συχνά και καθημερινά. Από την άλλη είναι και κουραστική αυτή η δουλειά. Το μυαλό σου δουλεύει ασταμάτητα. Οφείλεις να έχεις τη μέγιστη προσοχή, όταν οδηγάς.» Πολλοί από τους επιβάτες μοιάζουν νυσταγμένοι, έχουν ακουμπήσει το κεφάλι τους στο τζάμι, άλλοι πάλι συζητούν χαμηλόφωνα. Κάποια παιδιά- στη γαλαρίαφωνάζουν ζωηρά για τον προημιτελικό του Μουντομπάσκετ. Κάποιος σηκώνεται και πατάει το STOP. Το ύφασμα πάνω στο κάθισμα αλλού έχει ξεβάψει, αλλού έχει ξεφτίσει. «Οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες δυνατές, ίσα- ίσα. Υπάρχουν φθορές που δεν επιδιορθώνονται. Και γι αυτό ευθύνονται τόσο η οικονομική κρίση, όσο και η προσωπική ανευθυνότητα όσων θα πρέπει να μεριμνήσουν. Περνάνε χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά από τις αστικές συγκοινωνίες και η μέριμνα είναι απαραίτητη. Από την άλλη, υπάρχουν και τα προβλήματα με το πρόγραμμα των δρομολογίων. Εμείς συχνά- κι αυτό δεν το ξέρουν οι επιβάτες- δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε καν το διάλειμμά μας, προκειμένου να μειώσουμε τις όποιες καθυστερήσεις. Κι αυτές οι καθυστερήσεις γίνονται ακόμη περισσότερες όταν το μετρό δεν δουλεύει. Πρέπει να κάνουμε ό, τι καλύτερο γίνεται, όλοι μας, για να λειτουργούν σωστά τα ΜΜΜ, μεταξύ των οποίων και ο έλεγχος των εισιτηρίων. Το επιβατικό κοινό θα πρέπει να είναι συνεργάσιμο. Είναι πολλά τα περιστατικά που έχουν συμβεί, με εξύβριση και επίθεση έναντι των ελεγκτών. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος, όπως πρέπει να υπάρχει και σεβασμός, ως προς του δουλειά του ελεγκτή, έτσι ώστε να φτάσει να γίνεται τυπικά και όχι να μοιάζει με τον μπαμπούλα. Είναι, δηλαδή, σαν εγώ να κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ για το επιβατικό κοινό- ως οδηγός- κι αυτό να μην με ανταμείβει. Τον σεβασμό, όμως, δεν τον απαιτείς τον κερδίζεις.» Ενώ η συζήτηση συνεχίζεται και η Σταυρούλα οδηγεί από το Τέρμα στην Αφετηρία, περνώντας ξανά από την Πατησίων, μας λέει: «Η Πατησίων που αρέσει τώρα, περισσότερο απ’ ό, τι παλαιότερα. Μου φαίνεται πιο ασφαλής. Μόνο σε συγκεκριμένα σημεία, πλέον, νιώθω ανασφάλεια. Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια οι δρόμοι μας φαίνονται διαφορετικοί γιατί και εμείς αλλάζουμε, λόγω της κρίσης, λόγω άλλων παραγόντων; Ποιος ξέρει; Εδώ, στην περιοχή γύρω από την Πατησίων έχω περπατήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια και ως οδηγός στο κέντρο και ειδικά στην Πατησίων δεν αντιμετώπισα ποτέ εντάσεις.» Ο κόσμος έχει αρχίσει σταδιακά να μειώνεται. Ολοένα και λιγότεροι είναι αυτοί που περιμένουν στις στάσεις και που παραμένουν εντός του λεωφορείου. Η Σταυρούλα έχει ακόμα αρκετές ώρες υπηρεσίας. Πίνει μια γουλιά καφέ και στο τέρμα ανάβει ένα τσιγάρο, κοιτώντας επίμονα το ρολόι δίπλα στο τιμόνι και το πρόγραμμά της. Σήμερα είναι βραδινή. Μεθαύριο θα δουλέψει πρωί σε κάποια άλλη, από τις γραμμές του αμαξοστασίου στο οποίο υπάγεται. Μέσα στον συνεχή κύκλο των διαδρομών, στην ακριβή τους επανάληψη περιμένεις να ακούσεις για μονοτονία, για βαρεμάρα, για κούραση που προέρχεται ακριβώς από αυτή την συνθήκη. Όμως, κυρίως θα ακούσεις πολλές διαφορετικές ιστορίες από ανθρώπους που στάθηκαν με πλήθος ετερόκλητων αντιδράσεων. Θα σου μιλήσει για ρατσιστικές επιθέσεις, για αλληλέγγυες συμπεριφορές μεταξύ των επιβατών, για απρόβλεπτα περιστατικά κατά την οδήγηση. Θα ’χει τόσα να πει, που θα ξανασκεφτείς απ’ την αρχή τις τόσες διαφορετικές κατευθύνσεις του βλέμματός της. Πάνω στους ανθρώπους και στους δρόμους τους.

από τον Ανδρέα Παπαστάμου

Πρωτοβρόχια στα Πατήσια

«Οδός Πατησίων», Σπύρος Βασιλείου, 1929

"Έτσι, ο Δήμος, έχει αποφασίσει, εδώ και κάμποσο καιρό, να θέσει σε λειτουργία τα αμαξάκια-καταβρεχτήρια, που βρέχουν τους χωμάτινους δρόμους, μήπως και τιθασεύσουν την σκόνη που δεν λέει να καθίσει."

ούσκεψε ο δρόμος σήμερα από τη βροχή που συνήθισε να επισκέπτεται τις τελευταίες μέρες τα Πατήσια. Οι ράγες του τραμ λάμπουν και οι βασιλικοί στις γλάστρες των σπιτιών μοσχομυρίζουν. Στους δρόμους, οι πιο θαρραλέοι το «κόβουν με τα πόδια» μέχρι το Σύνταγμα και οι “comme-il-faut” κυρίες ανοίγουν τις ομπρέλες τους, προσέχοντας ταυτόχρονα να μην βραχούν από τα μόνιππα που συναγωνίζονται τα δυο βαγόνια του ηλεκτρικού τροχιόδρομου, με την κλειστή οροφή, εδώ και μερικές μέρες - μόνον τον Απρίλιο, με την Άνοιξη, είχαν ανοικτά βαγόνια. Οι μεγαλύτεροι έχουν να θυμούνται τα εγκαίνια του ιπποκίνητου τροχιόδρομου Συντάγματος-Πατησίων, της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρίας Ιπποσιδηροδρόμων Αθηνών και περιχώρων, το 1882, όταν δέκα ιπποκίνητα τραμ, στολισμένα με μυρτιές και μικρές σημαίες, ελληνικές και βελγικές, είχαν διασχίσει την όμορφη λεωφόρο που συνέδεε το κέντρο της Αθήνας με τις εξοχές των Πατησίων. Σαράντα χρόνια από τότε, αλλά τα κάρα και η σκόνη συνεχίζουν να πονοκεφαλιάζουν τις νοικοκυρές και τους διαβάτες. Μόνον τα παιδιά το χαίρονται και τσαλαβουτάνε, σε πείσμα μανάδων και δασκάλων. Ο μανάβης φέρνει την πραμάτεια του από το παζάρι, με τη σούστα, ο γαλατάς μοιράζει το γάλα, κι αυτός με το αμαξάκι του, οι κάθε λογής μικροέμποροι γυροφέρνουν τις γειτονιές σε κλειστά αμαξάκια, όπως κι ο νερουλάς, με το χαρακτηριστικό κάρο του, μεταμορφωμένο σε βυτιοφόρο, και τέλος, τα σκουπιδιάρικα, με τις σανίδες τους στο πλάϊ, μπας και χωρέσουν περισσότερα σκουπίδια. Έτσι, ο Δήμος, έχει αποφασίσει, εδώ και κάμποσο καιρό, να θέσει σε λειτουργία τα αμαξάκια-καταβρεχτήρια, που βρέχουν τους χωμάτινους δρόμους, μήπως και τιθασεύσουν την σκόνη που δεν λέει να καθίσει.

Κι όμως, παρότι οι βροχές πυκνώνουν τις τελευταίες βδομάδες, η οικονομία και η πολιτική δείχνουν σημεία ανάκαμψης, ενώ η καλλιτεχνική ζωή σφύζει από ζωντάνια. Οι συνεχείς υποτιμήσεις της δραχμής, από το 1920 μέχρι και το ’26 και η μεγάλη ανεργία λόγω των προσφύγων, που ξεπερνούσαν το ενάμιση εκατομμύριο, ανήκουν στο παρελθόν. Η κυβέρνηση Βενιζέλου από το 1928, έχει προχωρήσει σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις για την εξυγίανση του τραπεζικού και νομισματικού συστήματος, με την ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ το αμερικανικό κραχ, που θα ξεσπούσε λίγες μέρες αργότερα, την Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου, θα έμοιαζε κι αυτό ξένο και απόμακρο. Θες το «καθυστερημένο» επίπεδο ενημέρωσης –μια βδομάδα θα χρειάζονταν τα τηλεγραφήματα να φτάσουν από την Αμερική στην ελληνική πρωτεύουσα, θες η αισιοδοξία της κυβέρνησης, αφού η ελληνική δραχμή είχε συνδεθεί με την πορεία της βρετανικής στερλίνας, οπότε δεν κινδύνευε (οι ελαφρές διακυμάνσεις του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, αποδίδονταν στην κυβερνητική

αστάθεια της Γαλλίας), θες η ίδια η δομή της ελληνικής οικονομίας (κυρίως γεωργική, με περιορισμένη βιομηχανία, εξαρτημένη από εξωτερικό δανεισμό) τίποτα δεν έδειχνε να διαταράσσει την οικονομική ευφορία των ημερών του ’29. Εξάλλου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, θα διαβεβαίωνε, λίγες μέρες αργότερα, για την ασφάλεια των τραπεζικών καταθέσεων, θεωρώντας ότι, το αμερικανικό κραχ δεν μπορούσε να μας επηρεάσει. Μοναδική παραφωνία οι προειδοποιήσεις ενός νεαρού καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, του Ξενοφώντα Ζολώτα, δεν μπορούσαν να ταράξουν την ησυχία της αθηναϊκής ζωής. Όπως και να’χει, ήδη από τον Σεπτέμβριο, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές των Αθηναίων, τα θέατρα και οι κινηματογράφοι έχουν ανοίξει, και πολλά έργα κάνουν σεφτέ. Στο Θέατρο της Κυβέλης, η «Κυρά-Φροσύνη», στο Κεντρικόν, η «Αιώνια Ζωή» του Μωραϊτίνη από τον θίασο Αργυροπούλου, στο Θέατρο Κοτοπούλη, ο «Όρκος του Πεθαμένου» και στο Θέατρο Παπαϊωάννου, η οπερέτα «Η Βλάμισσα», ενώ δώδεκα κινηματογραφικές αίθουσες προσφέρουν μια μεγάλη γκάμα επιλογών, για όλα τα γούστα, από αστυνομικές και πολεμικές περιπέτειες, μέχρι δράματα, αισθηματικά και ερωτικές ταινίες. Τα απογευματινά τσάγια στα Πατήσια, πηγαίνουν και έρχονται, σε σπίτια καλλιτεχνών, όπου επώνυμοι της καλλιτεχνικής, αλλά και της οικονομικής ζωής, συζητούν τις νέες καλλιτεχνικές τάσεις που έρχονται, τώρα τελευταία, κυρίως εκ Παρισίων, με διαλείμματα πολιτικών και ερωτικών κουτσομπολιών. Στο σπίτι-εργαστήριο του ζωγράφου Σπύρου Παπαλουκά, υπόδειγμα αρχιτεκτονικής απλότητας του φίλου του Δημήτρη Πικιώνη, καθηγητή, από το 1925, στο Πολυτεχνείο, στην έδρα της Διακοσμητικής, βρέθηκαν χτες καμιά δεκαριά φίλοι, μεταξύ τους ο Πικιώνης, ο Φώτης Κόντογλου, ο Στρατής Δούκας και η Θάλεια-Φλωρά Καραβία, για να συζητήσουν δυο σημαντικές ειδήσεις που τους είχαν έρθει από το Παρίσι. Η αίσθηση της παριζιάνικης διανόησης ήταν έντονη στην Αθήνα του ’29, και ένας λόγος ακόμα παραπάνω οι άριστες πολιτικές σχέσεις της Γαλλίας με την Ελλάδα…Ελλάδα-Γαλλία συμμαχία! Καλλιτέχνες, επιστήμονες και πλούσιοι επώνυμοι μαζεύτηκαν να συζητήσουν δυο σημαντικές εξελίξεις, που θα καθόριζαν την πορεία των πραγμάτων, κι όχι μόνον των καλλιτεχνικών. Το πρώτο ήταν η πρεμιέρα της ταινίας «Ανδαλουσιανός Σκύλος» του Λουϊ Μπουνιέλ και του Σαλβαδόρ Νταλί, τον Ιούνιο του ’29, μια πράγματι, σοκαριστική ταινία, και το δεύτερο μια υπόθεση με έντονο αστυνομικό ενδιαφέρον, η κατάσχεση δεκατριών πινάκων, γυμνών, του Λόρενς, στο Λονδίνο, από τη Σκότλαντ Γιαρντ! Ποιά η σχέση του γυμνού, λοιπόν, με την Τέχνη και ποιά τα όρια της δικαστικής εξουσίας; Ένα θέμα που θα ταλάνιζε ολόκληρη την Αθήνα τα επόμενα χρόνια. Τα πρωτοβρόχια έχουν αρχίσει, αλλά η Πατησίων δεν το βάζει κάτω…

ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ Ή ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΥΡω ΜΟΥ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΡωΤΑω. ΝΑ ΜΑΘω ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟψΕΙΣ. ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΑΝ ΑΛΛΟ ΡωΤΑω ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΝΕ-ΔΙΚΑΙωΜΑ ΤΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ. ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΝΕ Ή ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΝΕ ΤΥΠΙΚΑ. ΑΛΛΑ ΡωΤΑω ΚΑΙ ΑΣ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ.

1977 | Το κτήμα με το πρώην εργοστάσιο και τις δυο βίλες κληροδοτείται στον Ερυθρό Σταυρό 1981 | Χαρακτηρίζεται ως χώρος πρασίνου 1982 | Τα τρία από τα

ΕΡΩΤΗΣΗ Τι γίνεται με το Πάρκο Δρακόπουλου;

τέσσερα κτίρια χαρακτηρίζονται διατηρητέα 1991 | Αποχαρακτηρίζεται από διατηρητέος ο χώρος της εριουργίας 2004 | Αποχαρακτηρίζεται και από χώρο πρασί-

Σαν πολλές φωτιές δεν μπαίνουν;

νου και παίρνει ιδιαίτερα υψηλό συντελεστή δόμησης 2007 | Η πρώτη φωτιά

ην εποχή που οι δρόμοι αλλά-

δυο μήνες το 2014.

Και αν…; Αν δεν ανάγκη να διαλέξουμε.

ζουν πρόσωπο κάθε εβδομάδα,

Κάποιοι μιλούν για εμπρησμούς και κά-

Αν μπορούσαμε να χωρέσουμε ένα δη-

στον αριθμό 365 της Πατησίων

ποιοι πολύ γρήγορα στρέφουν το δά-

μοτικό αναψυκτήριο ( ή συνεταιριστικό

εδώ και 130 χρόνια δεσπόζει το

κτυλο

που είναι και επίκαιρο); Αν το θέατρο γι-

σε

άστεγους,

μετανάστες,

που αφήνει τη βίλα Δρα-

κτήμα Δρακόπουλου. Ξεκινώντας από

ουσιοεξαρτημένους και άλλους γνω-

νόταν ανοιχτό και φιλοξενούσε ακουστά

κόπουλου ετοιμόρροπη

εργοστάσιο εριουργίας το 1882, απέ-

στούς αγνώστους. Άλλοι διερωτώνται

φεστιβάλ; Αν οι βίλες αναστυλώνονταν

κτησε στο έδαφός του 2 επαύλεις (βίλα

ποιον εξυπηρετούν τόσες φωτιές, ενώ

για να φιλοξενούσαν ένα πολιτιστικό

Βεζανή και Δρακόπουλου), μετατρά-

άλλοι κοιτούν έκπληκτοι, δεν είδαν ποτέ

κέντρο, ένα μουσείο για να τονώσει και

πηκε σε βαμβακουργία και κατέληξε

τίποτα. Το πρόβλημα όμως ριζώνει πολύ

την κίνηση της γειτονιάς; Βιώσιμη ανά-

ιδιοκτησία του Ερυθρού Σταυρού. Από

βαθύτερα από ένα απλό «ποιος φταίει»

πτυξη ακούω από παντού τώρα τελευ-

ιστορικό μνημείο έγινε πάρκο, από

και η λύση του μάλλον προσεγγίζει πε-

ταία και διερωτώμαι: είναι άραγε μυθικό

πάρκο έγινε έκταση προς εκμετάλλευση

ρισσότερο το ερώτημα «και τώρα τι

πλάσμα ή ρεαλιστικό σχέδιο;

για την ανέγερση κτιρίων 9.000 τ.μ και

μπορούμε να κάνουμε;»

στο τέλος, όταν οι κάτοικοι αρνήθηκαν

Σίγουρα αφημένο από τον δήμο και τον

να επιτρέψουν την απαλλοτρίωσή του,

Ερυθρό Σταυρό δεν θα αναβαθμιστεί

μετατράπηκε σε ελεύθερο χώρο πρασί-

μαγικά σε πρωτοποριακό χώρο πρασί-

νου με αμφισβητούμενο από την τοπική

νου με σύγχρονες εγκαταστάσεις, όση

αυτοδιοίκηση καθεστώς. Σε ποιόν ανή-

καλή θέληση και αν επιδείξει η γειτονιά.

κει πραγματικά; Κανείς δεν ξέρει…

Κατά πόσο όμως θα βελτιωθεί η ποι-

2010-2014 | Οι κάτοικοι

Ποιος το συντηρεί; Κάποιοι κάτοικοι,

ότητα ζωής της περιοχής αν σύμφωνα

προχωρούν σε δενδροφυ-

όσο και όπου μπορούν. Τα τελευταία

με σχέδιο του δήμου κατεδαφιστεί και

τεύσεις και διαμόρφωση

χρόνια απέκτησε άθελά του και μια κακή

μετατραπεί σε ένα τσιμεντένιο γίγαντα

του χώρου σε πάρκο. Δεν

παράδοση στις πυρκαγιές. Ξεκινώντας

(και ας περιέχει μέσα πάρκιν, θέατρα και

υπάρχει δυνατότητα συν-

από το 2007 με την πρώτη μεγάλη πυρ-

οτιδήποτε άλλο προτείνει ο κατασκευα-

τήρησης των κτιρίων, οι

καγιά στη βίλα Βεζανή και με κάποιους

στής;). Θα γλυτώσει από τις φωτιές, και

εμπρησμοί γίνονται

ενδιάμεσους σταθμούς, φτάσαμε σε

μαζί από τα ιστορικά κτίρια, τα δέντρα

συχνό φαινόμενο

τρεις συνεχόμενες πυρκαγιές μέσα σε

και την παιδική χαρά.

2009 | Εκδίδεται η άδεια κατεδάφισης για τα κτίρια προκειμένου να φτιαχτεί ένα οικοδόμημα 9.000 που θα στεγάσει πάρκιν, γραφεία του Ερυθρού Σταυρού και δημοτικό θέατρο. Οι κάτοικοι δεν επιτρέπουν την κατεδάφιση μπαίνοντας μπροστά στα μηχανήματα και καταγγέλλοντας τα μέτρα

Το αγαθό κορίτσι

Δημήτριος Νίκας Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Πράγματι, οι εποχές αλλάζουν, οι δρόμοι αλλάζουν, όπως αλλάζει και το πρόσωπο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. Το Κτήμα Δρακοπούλου δεσπόζει στον αριθμό 365, της Πατησίων, 130 χρόνια και έχει περάσει πολλά. Απ’ ότι με ενημερώσατε, πέραν των κατεδαφίσεων και της αλλαγής σχεδίων ανά τα χρόνια, τώρα έγινε και στόχος εμπρηστών. Οι τακτικές πυρκαγιές μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όπως μου αναφέρετε των 2 μηνών, είναι όχι μόνο ανησυχητικές αλλά και επικίνδυνες! Η διάσωση του πράσινου, που τόσα χρόνια ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός στηρίζει με προγράμματα δενδροφύτευσης, αναδασώσεις και όχι μόνο, πρέπει να εφαρμοστεί. Ο κίνδυνος να προκληθούν ζημιές στη γύρω περιοχή ελλοχεύει, λόγω των εμπρησμών, γι’ αυτό πρέπει να σταματήσει. Σε συνεργασία με τη Δημοτική Αρχή και τον Κρατικό Φορέα, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, ιδιοκτήτης και δικαιούχος του κτήματος Δρακοπούλου, επιθυμεί την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του κληροδοτήματος! Στόχος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού είναι η αναβάθμιση του ακινήτου με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι ανοιχτό για όλους τους κατοίκους της Αθήνας: τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, πρόσβαση από ΑΜΕΑ με χαρακτήρα ενός «πνεύμονα ανάτασης του περιβάλλοντος». Η έκταση είναι αρκετά μεγάλη ώστε να φιλοξενεί και οχήματα, όμως, προς αποφυγήν «τσιμεντοποίησης», οι καινούργιες μέθοδοι στέγασης εξυπηρετούν! Πράγματι, οι ιδέες σας για τα μουσικά φεστιβάλ, το αναψυκτήριο κ.α. που προτείνατε είναι εξαιρετικές και συμπίπτουν με τις δικές μας. Όσο για τις πυρκαγιές, όταν ολοκληρωθούν τα σχέδιά μας για το υπέροχο κτήμα Δρακοπούλου, να είστε σίγουροι ότι θα φυλάσσεται 24 ώρες το 24ωρο!

Μέχρι τότε, έπειτα από επίσκεψη του Προέδρου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού μαζί με την Τεχνική Υπηρεσία, θα εκτιμηθεί και θα αποφασιστεί, εντός ολίγων ημερών, ο τρόπος διαχείρισης της προστασίας ολόκληρης της έκτασης. Τα κτίρια που, άλλοτε, χαρακτηρίστηκαν «έργα τέχνης», τώρα, δεν υπάρχουν πια. Λόγω της οικονομικής κατάστασης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, όπως και ολόκληρης της χώρας, είναι αδύνατον να προβούμε σε οποιαδήποτε ανέγερση. Ο περιορισμός της πρόσβασης σε αυτά τα σημεία είναι το πρώτο βήμα έτσι ώστε να διασφαλίσουμε τους επισκέπτες. Ευχόμεθα, με το πέρας του χρόνου, σύσσωμη η Ελληνική Κοινότητα με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό να απολαύσουν τις παροχές του κτήματος Δρακοπούλου.

Επιτροπή Κατοίκων για τη Διάσωση του κτήματος Δρακόπουλου Στη διάρκεια αυτού του καλοκαιριού τα διατηρητέα κτίρια του κτήματος Δρακόπουλου έγιναν τρεις φορές (18 Μαΐου, 31 Μαΐου, 2 Ιουλίου) στόχος ύποπτων πυρκαγιών, με αποκορύφωμα τη σχεδόν ολοσχερή καταστροφή της πανέμορφης βίλας στην πλευρά της λεωφόρου Ηρακλείου. Την Πρωτοχρονιά του 2012 είχε εκδηλωθεί πυρκαγιά στο επίσης διατηρητέο πρώην Οδοντιατρείο, ενώ πριν από 6 χρόνια με αντίστοιχο τρόπο είχε καεί μέρος της βίλας. Είναι προφανές ότι δημιουργούν-

ται πολλαπλά ερωτηματικά σχετικά με το χρόνο, τον τρόπο και την ακολουθία μιας τέτοιας εξέλιξης, που δύσκολα μοιάζει τυχαία. Είναι γνωστό ότι ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός (ΕΕΣ) προσπαθεί συστηματικά –μέσω Real Estate εταιρίας– να πουλήσει το σύνολο του κτήματος, ενώ η Δημοτική Αρχή είτε σιγοντάρει τα σχέδια αυτά είτε κωφεύει. Υπενθυμίζουμε ότι το σύνολο του κτήματος έχει χαρακτηριστεί με το Π.Δ. 573/83 χώρος πρασίνου και τα κτίρια που βρίσκονται σε αυτό διατηρητέα. Οι κάτοικοι έχουμε καταθέσει προσφυγές στο ΣτΕ και στο Διοικητικό Εφετείο (που εκκρεμεί η εκδίκασή τους) για να ακυρώσουμε τις παράνομες πράξεις αποχαρακτηρισμού του ΥΠΠΟ και του ΥΠΕΚΑ, καθώς και της κατεδάφισης του εργοστασίου τον Αύγουστο του 2009. Ο Δήμος Αθηναίων από το 1985 έχει μετατρέψει σε δημοτικό πάρκο το μεγαλύτερο μέρος του κτήματος, ενώ οι κάτοικοι τον Σεπτέμβρη του 2009 ανοίξαμε και μετατρέψαμε σε πάρκο και παιδική χαρά το υπόλοιπο. Με πολύ κόπο και προσωπική εργασία οι κάτοικοι διαμορφώσαμε το χώρο, φυτέψαμε δέντρα, ποτίζουμε και καθαρίζουμε, φιλοξενούμε δράσεις αλληλεγγύης και πολιτισμού. Δηλώνουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε στους κερδοσκόπους «επενδυτές» να μετατρέψουν σε τσιμέντο έναν ιστορικό χώρο. Το κτήμα θα εξακολουθήσει να υπάρχει ως ελεύθερος χώρος, χώρος πρασίνου, πολιτισμού και αλληλεγγύης στις δύσκολες αυτές εποχές... http://epitropiktima drakopoulou.blogspot.gr/

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

✦ Η

Για να λέμε τις πλατείες, όπως και τα πράγματα με τ’όνομά τους…

από τον Λέανδρο Σλάβη

του Πολιτστικού Συλλόγου Κυψέλης

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ. ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ – ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΑΚΟΜΑ - ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ. ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΠΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΟΙ. ΣΤΑ ΝΕΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΔΙΑΦΟΡωΝ ΔΥΣΜΕΝωΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚωΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝωΝΙΚωΝ ΣΥΝΘΗΚωΝ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΑΝ ΣΕ (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ) ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.

συνοικισμοί

που

μετατράπηκαν

πράγματι σε αποθετήριο εργατικής

δύναμης, αλλά και προσφυγικοί συνοικισμοί που φιλοξένησαν μια προ-

ηγμένη αστικά προσφυγική τάξη, που

αναβαθμίστηκαν

ταχύτατα.

Πέρα δε από τους εκτός του ιστού

της πόλης προσφυγικούς συνοικισμούς, των οποίων η ταυτότητα

αποκαλύπτεται εύκολα από την ανα-

φορά τους σε κάποια “χαμένη πα-

ανταλλαγή των πληθυ-

οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν σε προ-

σμών που ακολούθησε

σφυγικούς συνοικισμούς στα περί-

την Μικρασιατική Κατα-

χωρα της πρωτεύουσας και της

τρίδα” (Νέα Σμύρνη, Νέα Φώκαια,

Νέα Φιλαδέλφεια, Καισαριανή κ.λπ.),

υπήρξαν και προσφυγικές εστίες

στροφή έφερε στον ελλα-

συμπρωτεύουσας. Κατά μία, μάλι-

μέσα ή στις παρυφές της πόλης.

δίτικο χώρο από την Μικρά Ασία και

στα, ευρύτατα διαδεδομένη αντί-

Μία από αυτές αναπτύχθηκε κατά

την Ανατολική Θράκη. Στους νεότε-

ληψη αυτό έγινε για να προσφερθεί

μήκος του ρέματος που χώριζε την

ρους επικρατεί η εντύπωση ότι,

ως φτηνή εργατική δύναμη στην

Κυψέλη από το Πολύγωνο, προς την

εκτός από αυτούς που εγκαταστάθη-

ανερχόμενη τότε βιομηχανική τάξη.

πλευρά της Κυψέλης. Ο κύριος

καν σε αγροτικές περιοχές που είχαν

Η πραγματικότητα διέφερε σε ορι-

όγκος του εκτεινόταν από την σημε-

εγκαταλείψει τουρκικοί πληθυσμοί,

σμένα σημεία. Υπήρξαν προσφυγικοί

ρινή συμβολή των Οδών Σπετσών

πόλη είναι ζωντανός οργανισμός και, ως ζωντανός οργανισμός, αλλάζει. Κάθε “σήμερα” είναι διαφορετικό τόσο από το δικό του “χθες”, όσο, ως εκ τούτου, και από το δικό του “αύριο”. Και αυτό δεν αφορά μόνο την λαοθάλασσα που κινείται (ή ακινητοποιείται) στους δρόμους της ή τις λειτουργίες της, αλλά και το ίδιο το φυσικό περιβάλλον. το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κατά κανόνα κάθε άλλο παρά “φυσικό” είναι στις σημερινές μεγαλουπόλεις. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες αναδεικνύονται νέες προσωπικότητες, η αίγλη μορφών που έχαιραν γενικής εκτίμησης στιγματίζεται ανεπανόρθωτα από αποκαλύψεις κρυφών πτυχών της ζωής τους, η λήθη καλύπτει εμβληματικούς θεσμούς του παρελθόντος και η καθημερινότητα καθιερώνει νέους, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει το ποσό θα κρατήσει η χάρη τους. Παράλληλα, η ανθρώπινη δραστηριότητα αλλάζει τη μορφή του αστικού περιβάλλοντος είτε απορροφώντας αγροτικές ή δασικές εκτάσεις και διαμορφώνοντας μέσα σ’αυτές οικοδομικά τετράγωνα, δρόμους και ελεύθερους χώρους, είτε περιορίζοντας την έκταση των κοινόχρηστων χώρων που υπάρχουν, είτε αλλάζοντας την χρήση αστικών εκτάσεων, είτε διαμορφώνοντας νέους ελεύθερους χώρους μέσα στον αστικό ιστό με κατεδαφίσεις κτηρίων που εξεμέτρησαν το ζην κ.λπ. Από τις πρώτες διαδικασίες, τις ιστορικές κατά κάποιο τρόπο, προκύπτουν πολλαπλές ανάγκες μνήμης: να τιμηθούν προσωπικότητες που αναδείχθηκαν, να απαθανατισθούν σημαντικά γεγονότα, να διατηρηθεί η μνήμη στοιχείων που χαρακτήρισαν για ένα διάστημα ένα τόπο ή και να απαλειφθεί η μνημόνευση ενός προσώπου ή ενός γεγονότος, του οποίου η μνήμη αμαυρώθηκε σε μεταγενέστερη εποχή. Αυτές οι ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν από το προϊόν των δεύτερων διαδικασιών, οι οποίες κληροδοτούν στην πόλη ανώνυμους χώρους, οι οποίοι έχουν

ανάγκη να αποκτήσουν ένα όνομα, μία επωνυμία, μία ταυτότητα, για να αποτελέσουν σημείο αναφοράς, και να ικανοποιήσουν την ανάγκη των τελευταίων. Η Αθήνα δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από αυτή την εξέλιξη και να αναζητήσει λύσεις για την αλληλοκάλυψη αυτών των αναγκών. Πολύ δε περισσότερο η 6η Διαμερισματική Κοινότητα τόσο λόγω της σχετικά πρόσφατης δόμησής της, όσο και λόγω των προσώπων, γεγονότων και στοιχείων που σχετίστηκαν με αυτήν στο παρελθόν. Άλλωστε, το απώτερο παρελθόν της τελευταίας παρέχει αρκετά παραδείγματα ονομασίας ή μετονομασίας δρόμων, πλατειών κ.λπ. Έτσι τιμήθηκε ο φ. Νέγρης όταν ένα ρέμα μετατράπηκε σε δρόμο. Έτσι η Πλατεία Ανθεστηρίων έχασε το αρχικό της όνομα (και μετονομάσθηκε διαδοχικά σε Πλατεία Αγάμων και Πλατεία Αμερικής), όταν η πυκνοκατοίκηση της γύρω περιοχής εκτόπισε τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς σε πιο πρόσφορα μέρη. Έτσι παρεισέφρησε η Λέλα Καραγιάννη στο “Αρχιπέλαγος” της Κυψέλης (παίρνοντας τη θέση της Λήμνου). Παρότι, ωστόσο, η ζήτηση χώρων για ονοματοθεσία σ’αυτήν την περιοχή υπερτερεί της προσφοράς, ένα μέρος της ζήτησης θα μπορούσε κάλλιστα να ικανοποιηθεί. Και, από αυτό το τεύχος, ξεκινά μία σειρά προτάσεων ονοματοθεσίας κοινόχρηστων χώρων με γνώμονα να τιμηθούν προσωπικότητες που έμειναν κοντά σ’αυτούς, να αναβιώσουν τοπωνύμια που κοντεύουν να ξεχαστούν, να γνωρίσουν στους νεότερους στοιχεία της ιστορίας της περιοχής κ.λπ. φυσικά, πρόκειται απλά για προτάσεις. Για να καθιερωθούν επίσημα θα πρέπει να “πάρουν τη βούλα” κάποιας, στη συγκεκριμένη περίπτωση δημοτικής, αρχής. ωστόσο, η κοινωνία θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο της πρωτοπορίας: αν αρχίσει να χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά της τις ονομασίες οι αρμόδιοι θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν και να βάλουν κάτω από αυτήν την “τζίφρα” τους!

Πρόταση: Πλατεία Σμυρναϊκού

και Ευελπίδων ως περίπου τη δια-

Γεωγραφική

Στρατού,

αγωνίστηκαν και κάποιοι γνωστοί

σταύρωση των Οδών Τζουμαγιάς και

απομονώθηκε από την ευρύτερη

ποδοσφαιριστές των δεκαετιών του

Πριγκηπονήσων. Οι πρόσφυγες προ-

έκταση του Πεδίου του Άρεως ένα

’50 και του ’60.

έρχονταν από την περιοχή της Σμύρ-

κομμάτι που αποτελεί πλέον μία

Προς το τέλος της δεκαετίας του ’50,

νης

ανώνυμη αλλά καλά διαμορφωμένη

όταν οι σμυρναίοι της περιοχής άρ-

παραπήγματα που διατηρήθηκαν ως

πλατεία.

χισαν να αραιώνουν, ο σύλλογος πα-

και

εγκαταστάθηκαν

σε

Υπηρεσία

και τις αρχές της δεκαετίας του

Αυτή η πλατεία αυτή θα μπορούσε

ρήκμασε. Το 1959 σήμανε τη λήξη

1960. Τότε, αφενός μεν άρχισε η αν-

να βοηθήσει τον Δήμο Αθηναίων να

της δράσης του, όταν ποδοσφαιρι-

τικατάσταση των παραπηγμάτων

ξεπληρώσει ένα χρέος του που χρο-

στές της ομάδας ίδρυσαν τον σύλ-

από τις προνομιούχες πολυκατοικίες

νίζει: να τιμήσει – κάτι που έχει πα-

λογο

«Σμυρναϊκός

Α.Ο.

Νέας

με θέα το Πεδίο του Άρεως και τη

ραλείψει να κάνει μέχρι τώρα – τόσο

Σμύρνης», με έδρα τον πρώην συ-

Σχολή Ευελπίδων με το Άλσος της,

γενικά τους μικρασιάτες πρόσφυγες

νοικισμό, τον οποίο οι συμπατριώτες

αφετέρου δε το ρέμα μετατράπηκε

που εγκαταστάθηκαν μέσα στα όριά

τους είχαν αναδείξει σε ένα από τα

στον άξονα των Οδών Ευελπίδων

του, όσο και τους πρόσφυγες της

πιο ανεπτυγμένα προάστια της πρω-

και Πριγκηπονήσων.

συγκεκριμένης παραγκούπολης της

τεύουσας και στον οποίο είχαν με-

Την ίδια εποχή εγκατέλειπαν την πε-

περιοχής, την οποία δεν θυμίζει τί-

τοικήσει πολλοί από τους τέως

ριοχή και οι τελευταίοι παραπηγμα-

ποτε πλέον.

κατοίκους των παραπηγμάτων της

τούχοι χωρίς να αφήσουν κανένα

Θα μπορούσε να γίνει εμμέσως, με

περιοχής.

ίχνος από το πέρασμά τους.

την ονομασία “Πλατεία Σμυρναϊκού”, προς τιμήν του ποδοσφαιρικού συλ-



λόγου των προσφύγων της παραγκούπολης. Ο «Α.Ο. Σμυρναϊκός»

Μεταξύ της Οδού Ευελπίδων, που

δραστηριοποιήθηκε κυρίως μεταπο-

τ.μ.: 1.400

δημιουργήθηκε πάνω από το ρέμα

λεμικά και είχε ως έδρα την αλάνα

που διέσχιζε την περιοχή, και την

που έδωσε τη θέση της στη σημε-

Προτάσεις: • Άνοιγμα καφενείου ή καντί-

ευθεία προέκταση της Οδού Ευελπί-

ρινή Πλατεία Πρωτομαγιάς. Πρό-

δων στο ύψος του πάλαι ποτέ ονο-

εδρός του υπήρξε και ο γνωστός

μαστού

που

κονφερανσιέ (και όχι μόνον) Γιώρ-

διανοίχτηκε για να εξυπηρετήσει την

γος Οικονομίδης. Με τη φανέλα του

κέντρου

“Άλσος”,

νας (θα βοηθούσε στη μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής στην πλατεία) • Κατασκευή πλακέτας που θα θυμίζει την προέλευση της ονομασίας της.

Βλεπόμαστε! 5 Ανοίγουν νέα μαγαζιά! Εστιατόρια, καφέ, εμπορικά τα πάντα. Αρκετά κλείνουν μέσα σε λίγους μήνες. Άλλα αντέχουν και προχωράνε. Επειδή κυκλοφορώ και ψάχνω σας λέω κάτι βασικό. Μεγάλο ρόλο παίζει το μεράκι που βάζει ο καθένας σε αυτό που κάνει. Βλέπεις την σημασία στη λεπτομέρεια, την προσοχή, το κεφάρισμα. Και δεν μιλάω για πολλά λεφτά, διακοσμητές και τέτοια. Ανοίγουν νέα μαγαζιά με έξυπνους, καλούς και ικανούς ανθρώπους. Αν κάποιοι έχουν μέλλον, ε είναι αυτοί. Τα άρπα κόλλα, το πάμε να τ’ αρπάξουμε, η υποτίμηση του κόσμου-πελάτη κάνουν εκωφαντικό ήχο και ανοίγουν τον δρόμο σε ένα ακόμα λουκέτο...

Nα σας δώσω δύο παραδείγματα. Ένα παλιό εστιατόριο που δεν έχει και μεγάλη ανάγκη να κάνει ανακαίνιση μιας και έχει πελατεία δίνει λεφτά και ομορφαίνει. Στον κατάλογό του έχει ένα κείμενο για την ιστορία του οικήματος και της περιοχής. Και εννοείται πως τα φαγητά του είναι πολύ καλά. Αν δε ήταν καμιά ανακαίνιση δεν θα το έσωζε. Αλλά το ότι κάνει ανακαίνιση πάει μαζί με την ποιότητα των φαγητών. ξέρετε τι άλλο παρατηρώ; Αν το προσωπικό αλλάζει κάθε τόσο ή αν μετράει χρόνους. Και αυτό κάτι δείχνει για το μαγαζί, για τους ανθρώπους για την αντίληψη γενικότερα.

Mου έχει κάνει εντύπωση ένα ψιλικατζίδικο σε μια γνωστή πλατεία της Κυψέλης. Το έχει ένας χαμογελαστός Πακιστανός, που μιλάει σωστά Ελληνικά με μία προφορά ευδιάθετη. Το εντυπωσιακό είναι πως έχει οργανώσει το εμπόρευμα με μία εξαιρετική τακτοποίηση. Έχει πάντα μουσική, δυνατό φωτισμό και χαμόγελο. Όταν μπαίνω μέσα, μπαίνω πάντα σε πειρασμό να αγοράσω και κάτι ακόμα. Πιο δίπλα έχει ένας Έλληνας ψιλικατζίδικο. Με το που μπαίνεις μέσα υπάρχει ένα κακορίζικο κλίμα και είσαι σίγουρος ότι πάντα τα τσιγάρα θα έχουν τελειώσει, τα χαρτάκια σου δεν θα στα φέρνει γιατί τα ζητάς μόνο εσύ. Πέτρες σκόνη λάσπη...

Kαι βέβαια δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε μπακάλικο που μπαίνεις μέσα και το μόνο που θ’ ακούσεις είναι το δεν έχουμε λεφτά σε όλους τους τόνους, τους χρόνους και τις κλίσεις. Και να θες να αγοράσεις κάτι και θες για να είσαι εκεί, ακούς όλα αυτά και το σκέφτεσαι. Λες άστο καλύτερα, κράτα τα για τις δύσκολες μέρες. Και να κλείνει στις 4 γιατί μετά έρχονται οι ορδές των ληστών, των βιαστών, των σαρακηνών πειρατών. Σε ρίχνει ψυχολογικά και σε εκνευρίζει. Και δεν καταλαβαίνει ότι το μόνο που κάνει είναι ότι σκάβει τον λάκο του. Αυτόν όπως και τον παραπάνω τον κόβεις γιατί σου κάνει κακό. Και πας στον άλλον έτσι απλά!

καθημ

ερ ιν έ

Εσείς που απασχολείται ντιλίβερι στη δουλειά σας να ξέρετε πως τα παιδιά κάνουν μία από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες δουλειές, για αυτό να είστε καλοί μαζί τους! Και να ξέρετε πως μετρά πολύ το να είναι ευχαριστημένος ο άνθρωπος αυτός, γιατί είναι το πρόσωπο του μαγαζιού σας σε μας στους πελάτες. Όπως και τα γκαρσόνια. Σε ένα ψητοπωλείο δεν έφαγα ότι παρήγγειλα, γιατί κάτι μου είχε πάει στραβά. το μαγαζί καινούριο, έρχεται η κοπέλα και μου λέει χαμηλόφωνα ήταν κάτι άσχημο; Κάτι δεν ήταν καλό; Δεν είχε τίποτε το προσποιητό και γλυψιματικό η συμπεριφορά της. Ήταν ανθρώπινη, άμεση, αγχωμένη και ειλικρινής. της είπα ότι είχα απλώς νεύρα. Μου ευχήθηκε να πάνε όλα καλά και με ρώτησε αν θέλω να μου φέρει γλυκό...

ς σ τι γ

μ ές

Mαγαζιά ανοίγουν και κλείνουν λοιπόν. Βασική αιτία είναι η οικονομική κρίση εντάξει, αλλά δώστε και σε άλλα σημασία. Με όλα τα παραπάνω παίνεψα και έθαψα συγκεκριμένους. Ποτέ δεν θα ειπωθούν ονόματα, δεν έχει σημασία. Μπορεί και εγώ να είμαι ένας από εσάς, να με βλέπετε κάθε μέρα. Μπορεί και εγώ να κάνω πολλά από αυτά που σας λέω. Δεν το παίζω υπεράνω, να βοηθήσω θέλω.

Ρούχο/Σπίτι/Αξεσουάρ

ΦΟΡΑ Η ΠΡΟΣ Ι ΙΣΧΥΕ ΤΕΛΟΣ ΜΕΧΡΙ ΡΙΟΥ ! ΟΚΤΩΒ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ/MULTIMEDIA/GAMING Φωτογραφίες για νέου τύπου διαβατήρια και διπλώματα. Φωτογραφίες για VISA και απλές για όλες τις χρήσεις. Δημιουργική φωτογραφία και βιντεοσκόπηση γάμων και βαφτίσεων. Εκτύπωση σε φωτογραφικό χαρτί απ’ όλες τις ψηφιακές πηγές και αποθήκευσή τους σε cd ή dvd. Μετατροπή όλων των αναλογικών βίντεο σε dvd, dvx, vcd, blue ray, mp3 και compact disc. Service για όλες τις κονσόλες PS3, PS2, XBOX360, PSD, Wii.

PRIMO MULTISHOP Καμπύση 7, Α. Πατήσια / τηλ.: 2102117749 / info@primomultishop.gr / www.primomultishop.gr

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ / ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1971 Χειροποίητα, μοναδικά, ιδιαίτερα και οικονομικά αντικείμενα και κοσμήματα.

etc... 3η Σεπτεμβρίου 81, Πλ. Βικτωρίας Τηλ.: 210 88 17 65

Ο ΚΑΦΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙ

ΚΟΥΖΙΝΑ / ΝΤΟΥΛΑΠΑ / ΠΟΡΤΑ / ΜΠΑΝΙΟ

Κουζίνα • Ντουλάπα • Πόρτα • Μπάνιο

O ΚΑΦΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Ζητούνται Φιλόδοξα και Ικανά Άτομα για να συνεργαστούν με μια από τις πιο πρωτοπόρες και γρήγορα αναπτυσσόμενες εταιρίες του παγκόσμιου εμπορίου.

Τομείς Δραστηριότητας: / Δικτυωτές / Πωλητές / Δημιουργοί Πελατολογίου / Συνεργάτες για Ομαδική Συνεργασία Επίσημη παρουσίαση της εταιρίας κάθε Τετάρτη στο ξενοδοχείο CARAVEL 7.30 - 8.30 μ.μ.

Άλλαξε τον καφέ σου, Άλλαξε τη ζωή σου Πληροφορίες: 6974 129 707

BADILA Μη χάσεις την ευκαιρία να αλλάξεις την εμφάνιση και τη διάθεσή σου κάνοντας μια βόλτα από το κατάστημα BADILA στην Πατησίων. Θα σας αποζημιώσουμε με τις καλύτερες τιμές και με ρούχα για όλα τα γούστα!

Βadila Shop Πατησίων 133, Αθήνα, Τηλ.: 210 86 27 387 site: www.badila.gr

Έπιπλα Κουζίνας Alfa Cg πραγματική λειτουργικότητα και αισθητική σε οικονομικές τιμές!!! Η υψηλή ποιότητα είναι αποτέλεσμα της χρήσης ευρωπαϊκών πρώτων υλών που έχουν επιλεγεί μετά από εκτεταμένες έρευνες. Έπιπλα κουζίνας, πάγκοι corian, ντουλάπες, πόρτες εσωτερικές και θωρακισμένες, έπιπλα μπάνιου & επιπλοσυνθέσεις σχεδιασμένα ειδικά για εσάς, στα μέτρα σας με γνώμονα την λειτουργικότητα & τις σύγχρονες διακοσμητικές τάσεις. Σας προτείνουμε σχεδιαστικές λύσεις και αναλαμβάνουμε την ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ του σπιτιού σας ώστε να δημιουργήσετε χώρους πρακτικούς και με προσωπικότητα που αντικατοπτρίζουν τις ανάγκες σας. Σε εμάς επίσης θα βρείτε είδη υγιεινής, πλακίδια, νεροχύτες, μπαταρίες, απορροφητήρες, σετ ηλεκτρικών συσκευών και πολλές προσφορές σε διάφορα προϊόντα.

ΠΡΟΣΦΟΡΑ του μήνα: πλακίδια τοίχου Ιταλίας Διαλογής από 4 € (μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων)

ALFA CG ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Σιβόρων 7 & Ιαλέμου, Λαμπρινή / Τ.: 2102018705 www.alfacg.gr / www.shop.alfacg.gr

Χάρη στους Κυψελιώτες εκδόθηκε το τελευταίο μου βιβλίο

μελίτα

ΑΔΑΜ

συνέντευ ξη

Την συνά ντησα στη Φαιδριάδ Έτσι μου είπε η Με ων στο σ πίτι που λίτα θα κ Περάσαμ αταλάβω στον τοίχ ε μαζί τέ ότι βρίσκ ο του γρά σσερις ώ σε τόσο λ ομαι στο ρ ε ς λέγοντά ίγες ώρε σωστό ση φει «είσαι βλάκα ς. Έπειτα ς μου όσ «Πρώτα ς». μείο, από ες εμπειρ μου έκαν θ α φα ς κ το σύνθη ίες μπορ ε το τραπ αι μετά θ μ α ς κα ι η μ α … ε έζ ίν α πας στη Μελίτα έ δουλειά σ ι με μια καταπληκ α χωρέσει κανείς χει μπόλ τική ψαρ ου». Η νε ικη από δ οσαλάτα. ανικότητα αύτη. βρίσκετα ι στην ψυ χή

Που μεγάλωσες; Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, έχω προσφυγική καταγωγή· ο Πατέρας από τη Σμύρνη, η μητέρα από την Τραπεζούντα. Η Φιλαδέλφεια είναι το χωριό μου, το «σπίτι μου»...

γάδι στη μέση της αυλής. Άλλο θέμα συζήτησης ήταν τα καθημερινά στιγμιότυπα που δημιουργούσε η ζωή στη συνοικία και όχι μόνο. Η κόρη μου η Φανή και ο άντρας μου ήταν τελικά εκείνοι που με παρότρυναν να βρω ένα τρόπο να τα καταγράψω όλα αυτά.

Τι σπούδασες; Τελείωσα το οκτατάξιο Γυμνάσιο της Νέας Φιλαδέλφεια, μετά έπρεπε να εργαστώ. Δούλεψα από 17 χρονών. Πρέπει να σου πω πως μετά τον πόλεμο, τα σχολεία είχαν τα μαύρα τους τα χάλια. Καθόμασταν τρεις-τρεις κοπέλες στα θρανία. Τελειώσαμε μόνο οι 45 από τις 7580 κοπέλες που είχαμε μπει. Στην πορεία άλλες φεύγανε για να δουλέψουν, άλλες για να παντρευτούν. Υπήρχε τόση φτώχεια…. Λυπάμαι που το λέω, μα η σημερινή κατάσταση μου θυμίζει εκείνη την εποχή… Παράλληλα τελείωσα την Σχολή ΠΑΛΜΕΡ όπου παρακολούθησα μαθήματα απαραίτητα για μια κάπως αξιοπρεπή δουλειά. Μετά ερωτεύθηκα και παντρεύτηκα έναν σπουδαίο άντρα, τον Κυψελιώτη Γιάννη Αδάμ. Ο Γιάννης λοιπόν, ήταν ένας ιδιαίτερα δημοκράτης άνθρωπος, τώρα η λέξη έχει χάσει την έννοιά της, αλλά το εννοώ. «Δεινοπάθησα» μαζί του, ακριβώς επειδή ήθελε να προχωρώ στη ζωή μου. Με έβαζε να διαβάζω τόμους του Πλάτωνα, με έσπρωχνε δηλαδή πάντα να κάνω πράγματα, τόσο εγώ όσο και οι δυο μας κόρες. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Μάθετε, προχωρήστε, η μόρφωση είναι μεγάλη υπόθεση». Έζησα μαζί του 55 χρόνια και χάρη σε αυτόν ξεκίνησα να γράφω.

Τι δυσκολίες αντιμετώπισες στη συγγραφή του; Ω! Πάρα πολλές. Θέλω κατ΄ αρχήν να σου δηλώσω ότι το βιβλίο αυτό που αναφέρεται στην Κυψέλη από το 1919 – 1959 δεν το έγραψα εγώ, εγώ απλά συνέραψα τα όσα μου διηγήθηκαν γνωστοί και άγνωστοι κάτοικοι της Κυψέλης. Την εποχή εκείνη δεν είχα υπολογιστή, οπότε είχε γίνει στέκι μου η Εθνική Βιβλιοθήκη. Έψαξα για βιβλιογραφία, ανύπαρκτη ή απελπιστικά μικρή. Για επτά χρόνια κάθε μέρα δύο ώρες γύρναγα στα καφενεία, στις ουρές του ΙΚΑ, σε σπίτια, στις λαϊκές αγορές, όπου φανταζόμουν ότι θα βρω, μια κάποιας ηλικίας ανθρώπους (άνδρες –γυναίκες) πρόθυμους νοσταλγούς του παρελθόντος, αλλά και νεότερους που δεν είχαν ξεχάσει τις άπειρες συζητήσεις στα καφενεία, τις φάρσες, τα κόρτε, τα ξενύχτια ακόμη και τις καντάδες και φυσικά, τις νεότερες γενιές της Φωκίωνος Νέγρη. Ευτυχώς, οι πιο πολλοί ήταν συνεργάσιμοι και μαζεύτηκε ένα πολυσύνθετο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον υλικό που γέμισε όχι ιδιαίτερα εύκολα τις 290 σελίδες του βιβλίου. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν: να μην κομματικοποιήσω τις αφηγήσεις που αναφέρονταν στο τρίπτυχο Πόλεμος - Κατοχή - Εμφύλιος να βάλω σε μια σειρά τις σκόρπιες διηγήσεις και να τις δέσω έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει μια ροή ήταν πολύ δύσκολο να βρω πληροφορίες για όλες τις εκκλησίες, τους δρόμους της περιοχής δεδομένου ότι δεν χειριζόμουν υπολογιστή η ανυπέρβλητη δυσκολία ήταν ότι δεν έβρισκα εκδοτικό οίκο που να θέλει να εκδώσει το βιβλίο. Εκτός και αν το εξέδιδα μόνη μου… Έτσι έμεινε σε κάποιο ντουλάπι επτά χρόνια.

Οι γονείς σου ήταν άνθρωποι των γραμμάτων; Ήσαν Δημόσιοι Υπάλληλοι, άνθρωποι της μεσαίας αστικής τάξης, με επταμελή οικογένεια. Όμως, ο μεγάλος αδερφός του πατέρα μου, ήταν δικηγόρος και άνθρωπος του βιβλίου με μια καταπληκτική βιβλιοθήκη. Στην ουσία εκεί ζούσα! Το βιβλίο σου για την Κυψέλη, «Ιστορίες από τη γειτονιά μου και λίγο παρά πέρα» πώς γεννήθηκε σαν ιδέα; Γιατί επέλεξες να κάνεις έρευνα για την Κυψέλη; Μένω στην Κυψέλη 60 χρόνια, εδώ έφτιαξα την οικογένειά μου, εδώ ΖΩ. Η ασθένεια του αγαπημένου μου άντρα Γιάννη, τον κρατούσε για πολλά χρόνια καθηλωμένο σπίτι. Οι στενοί του φίλοι δεν τον ξεχνούσαν. Σχεδόν κάθε βράδυ είχαμε συντροφιά. Κυρίαρχο θέμα συζήτησης ήταν η πολυαγαπημένη γειτονιά, η Κυψέλη μας με τους ανθρώπους της, τα σπίτια της. Τα πιο αρχοντικά ήταν και είναι από την Πλατεία και κάτω προς την Πατησίων. Πιο λαϊκά όσο ανέβαινες προς την Άνω και Νέα Κυψέλη, γεμάτα γλάστρες με κάθε λογής λουλούδια και το απαραίτητο πη-

Και πώς εκδόθηκε τελικά το βιβλίο; Μια ημέρα ενώ ήμουν στο κρεβάτι, γιατί είχα ραγίσει το πόδι μου, έρχεται σπίτι μου ο εκδότης Κώστας Ζαχαράκης και μου ζητάει στοιχεία για την Κυψέλη. Του λέω που θα βρει και μου απαντάει ότι δεν θέλει τα δημοσιευμένα... Τα άλλα στοιχεία όμως ήταν στο προς δημοσίευση βιβλίο μου. Κοιτάει λοιπόν το βιβλίο και μου λέει ότι θα το πάρει και θα το εκδώσει. Λεφτά όμως δεν υπήρχαν. Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε προπωλήσεις εδώ στη γειτονιά. Σε δεκαπέντε μέρες μαζεύτηκαν όσα χρειαζόντουσαν. Οι Κυψελιώτες έβγαλαν το βιβλίο στην ουσία, χωρίς εκείνους δεν θα γινόταν τίποτα. Πως νιώθεις που το βιβλίο σου είναι σε κάθε σπίτι

Κυψελιώτη και όχι μόνο; Στους οχτώ μήνες έκανε τρίτη έκδοση. Νιώθω πολύ περήφανη! Το βιβλίο αυτό, το αγάπησε πολύ ο άντρας μου και δούλεψε γι’ αυτό και εκείνος και οι φίλοι του. Πριν πεθάνει το τελευταίο πράγμα που μου είπε ήταν να φροντίσω για την έκδοση του βιβλίου. Αυτή τώρα είναι η ικανοποίησή μου. Επίσης, ο κόσμος αγκάλιασε το βιβλίο γιατί δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο ξανά, με τόσο συγκεντρωμένο υλικό. Ποιητικές σου συλλογές έχουν εκδοθεί; Ναι. Η πρώτη συλλογή μάλιστα εκδόθηκε χωρίς να το ξέρω. Με πήρε κάποιο παιδί από τις εκδόσεις ΡΙΓΑ και μου είπε να πάω από εκεί. Εκεί λοιπόν είδα τα ποίηματά μου τα οποία είχαν στείλει ο άντρας μου με τις κόρες μου. Μετά ακολούθησαν: - Ειμαρμένη, Ποιήματα (1984) - Γιαγιά Μέλη, Αφηγήματα (1996) - 60 χρόνια Οδηγισμού στη Νέα Φιλαδέλφεια (1996) - Βήματα στην ομίχλη, Ποιήματα (1997) - Αφιέρωμα στον Πατέρα, Μπροσούρα (1999) - Για τη γιορτή σου Μητέρα, Μπροσούρα (2000) - Αφιέρωμα στη γυναίκα, Μπροσούρα (2002). - Ψηλαφώ την ψυχή μου, Ποιήματα (2004) - Η ζωή μου στο χαμάμ, Νουβέλα (2005) - Παιχνίδια φόβου, Αφηγήματα (2007) - Ανεκδήλωτος λυγμός, Ποιήματα (2009) - Το αλφαβητάρι της ψυχής, Ποιήματα (2010) - Ιστορίες από την γειτονιά μου και...λίγο παραπέρα, Κυψέλη, 1919-1959 (2012) Ένα βιβλίο που σ’ έχει σημαδέψει; Από παιδί με σημάδεψαν «Τα σταφύλια της οργής» του Στάινμπεκ. Αυτός ο άνθρωπος ήταν σαν να είχε ένα νυστέρι που σε έκοβε και σου έβγαζε τα έντερα απ’ έξω να βρωμίσουν. Να περνάς να μυρίζεις τη βρώμα τους και να σου αρέσει αυτό. Όλη σου τη ζωή ασχολείσαι και με τον Οδηγισμό. Πως προέκυψε αυτό; Η μάνα μου η Πόντια, επειδή δεν μπορούσαμε να πάμε στην εξοχή και ο Οδηγισμός είχε τις κατασκηνώσεις, αποφάσισε να με στείλει εκεί. Αγάπησα τον Οδηγισμό πάρα πολύ και γύρισα όλη την Ελλάδα. Είναι τρόπος ζωής πια και κατά τη γνώμη μου τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν. Είναι σημαντικό το ότι μαθαίνουν την ομαδική ζωή. Ο Οδηγισμός ήταν και είναι το οξυγόνο μου επί 70 χρόνια τώρα. Σκέφτεσαι να γράψεις κάτι καινούριο; Ήδη υπάρχουν προς έκδοση 6 βιβλία, αλλά… πρέπει να είσαι «εμπορικός» για να εκδώσουν βιβλίο σου, διαφορετικά περιμένεις υπομονετικά...

Συνέντευξη: Λίνα Καμπούρογλου

Φωνές Γκράβα AΠΟ ΤΗΝ

Κείμενα-Ρεπορτάζ: Αγαθή Κάτσια

Γκράβα στα αρβανίτικα σημαίνει xαράδρα. Έτσι

παίζουν συναυλίες και συναγωνίζονται στα

βαφτίστηκε ο λόφος με το μικρό λατομείο στα

γκράφιτι; Πως συνδυάζονται οι εικόνες από τις

όρια του Δήμου Αθηναίων. Κάτω από τον λόφο,

φωτιές των καταλήψεων στα κανάλια με τις

ανάμεσα στις γειτονιές των Πατησίων, της Κυ-

πρωτιές στους διαγωνισμούς, τα δωρεάν ενι-

ψέλης και του Γαλατσίου θα βρούμε το περι-

σχυτικά μαθήματα και τα παιχνιδιάρικα βλέμ-

βόητο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας, με τα

ματα των παιδιών από το πάρκο;

13 του σχολεία, από νηπιαγωγείο μέχρι ΕΠΑΣ,

Η Γκράβα τα χωράει όλα και τους χωράει

με 4.000 μαθητές που κάθε χρόνο παλεύουν να

όλους, γιατί δεν είναι μόνο σχολεία το ένα

ενταχθούν, να μάθουν, να βρουν στόχους και

δίπλα στο άλλο, το καθένα με τα δικά του προ-

φίλους, να συγκρουστούν και να νικήσουν,

βλήματα και τις δικές του νίκες. Ξεπερνά το

όπως και οι υπόλοιποι συμμαθητές τους σε

άθροισμα των επιμέρους μερών και γίνεται μια

κάθε γωνιά της Αθήνας. Αυτό δεν είναι όμως

μικρογραφία του αθηναϊκού άστυ που φέρει

το γνωστό πρόσωπο της Γκράβας. Το γνωστό

επάνω του τα κουσούρια όλων των εποχών

πρόσωπο είναι η Γκράβα των ναρκωτικών, των

που πέρασε. Η αρχιτεκτονική της μνημείο σε

εγκλημάτων, των καταλήψεων, της υποβάθμι-

ένα μεγαλειώδη νεωτερισμό που βούλιαξε στην

σης και της μετανάστευσης. Το “γκέτο” των

σύγκρουση με την διοικητική πραγματικότητα.

Πατησίων. Διακίνηση ουσιών, βανδαλισμοί,

Η παραβατικότητα και οι καταλήψεις στα πλαί-

συμμορίες, εκπαιδευτικά σκάνδαλα και αιώνια

σια των τεκταινόμενων σε όλη τη χώρα. Το

σχέδια αναβάθμισης είναι τα νέα της Γκράβας

πρόβλημα της ένταξης και της υποβάθμισης,

κάθε χρόνο. Περπατώντας ανάμεσα στα δαιδα-

καθρέφτες της κρίσης. Η Γκράβα πάντα λει-

λώδη κιγκλιδώματα και τα γήπεδα, τα πολιτι-

τουργεί σαν μεγάφωνο, δεκαπλασιάζει τις

σμικά και αθλητικά κέντρα, το φαρμακείο

φωνές των παιδιών, των εκπαιδευτικών και

αλληλεγγύης αναρωτιέσαι πώς μπορούν να

των εξωσχολικών μέσα σε ένα απρόοπτο κοι-

χωρέσουν όλα αυτά σε μια γειτονιά. Πως θα

νωνικό πείραμα. Μια μικρή σχολική πόλη, με τα

χωρέσει ένα σχολείο ποσοστά μέχρι και 80%

όλα της. «Grava city, αγαπώ» δεν είναι το σύν-

αλλοδαπών από κάθε πιθανή γωνία του κό-

θημα εξάλλου;

σμου, που δεν υποστηρίζονται από κανένα σχέδιο ένταξης, και όμως ανεβάζουν θεατρικά,

ΑΦ Ι ΕΡΩ

AΠΟ

Φαρμακείο αλληλεγγύης στα Πατήσια Τηλ: 210 2012013, 6978539803, 6945804469 Μαθήματα αλληλεγγύης 6973773399 gvalomenou@gmail.com

1969 – Σχεδιάζεται το πρότυπο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας, με στόχο την εύκολη κυκλοφορία μεγάλου αριθμού μαθητών μέσα από ένα σύστημα ροής. Απασχολεί περίπου 13.000 μαθητές.

Δεκαετία ’80 - Το punk εισβάλλει στην Γκράβα, φέρνοντας μαζί πρωτοποριακές συναυλίες, piercing, μοϊκάνες, αλλά και τα πρώτα περιστατικά χρήσης ουσιών και βανδαλισμών που μετατρέπονται σε αστικούς θρύλους.

1998 - Η Γκράβα πρωτοστατεί στο ιστορικό κύμα καταλήψεων κατά του νομοσχεδίου Αρσένη. 2.500 σχολεία σε όλη τη χώρα τελούν υπό κατάληψη για περίπου 3 μήνες, ώσπου το υπουργείο υποκύπτει και φέρνει μεταβολές στο νομοσχέδιο, με τη «Συμφωνία της Γκράβας».

Φω ν Γκρά ές βα ΙΕ

Συμμετοχές στην ακαδημία ποδοσφαίρου και βόλεϊ από την ΑΕ Γκράβας 6972023532

ΤΗ Ν

ΡΩΜΑ

2011-τώρα Το υπουργείο παιδείας και οι δήμαρχοι Αθηνών και Γαλατσίου ανακοινώνουν την αναβάθμιση της Γκράβας σε «πράσινο» και ψηφιακό σχολείο, γίνονται τα πρώτα έργα. Σήμερα η Γκράβα απασχολεί 4.000 μαθητές, με τα υπουργικά σχέδια να μιλούν για περαιτέρω συγχωνεύσεις.

Φω νές

Δεκαετία ’70 - Προστίθενται στο σχέδιο νέα σχολεία, κλείνει ο χώρος με κάγκελα, αυλές, κλείνουν οι δίοδοι.

1989-91 – Ξεκινούν οι πρώτες ιστορικές καταλήψεις, αντιδρώντας στις συνθήκες μέσα στα σχολεία και τις μεταρρυθμίσεις Κοντογιαννόπουλου. 24ωρες περιφρουρήσεις, επιθέσεις από εξωσχολικούς, μολότοφ και μια τεράστια πορεία στην Πατησίων να φωνάζει «Ζει, ζει ο Τεμπονέρας ζει».

Δεκαετία ’00 - Καθώς χτίζονται νέα σχολικά κτίρια, ο πληθυσμός των μαθητών αρχίζει να μειώνεται και το ποσοστό των μεταναστών αυξάνει ραγδαία. Οι καταλήψεις συνεχίζονται σχεδόν κάθε χρόνο συνοδευόμενες από κλοπές, καταστροφές και βανδαλισμούς.

Τι «παίζει» στην Γκράβα; 1 Πολιτιστικό κέντρο

4 Φαρμακείο Αλληλεγγύης

Το πολιτιστικό κέντρο της Γκράβας φιλοξενεί

Στον αριθμό 60 της Ταϋγέτου, δίπλα στο πολι-

κάθε χρόνο μαθήματα χορού, θεάτρου, μουσι-

τιστικό κέντρο βρήκαμε ένα μικρό σπιτάκι να

κής, μέχρι και πολυπολιτισμικής μαγειρικής.

στεγάζει το φαρμακείο αλληλεγγύης, που εδώ

Στεγάζει το κλειστό γυμναστήριο και μια αί-

και 2 χρόνια εξυπηρετεί δωρεάν απόρους και

θουσα εκδηλώσεων καθώς και τη Λέσχη Φι-

ανασφάλιστους συνανθρώπους μας, διαθέτει

λίας του Δήμου (η οποία έχει μεγάλη επιτυχία,

παιδίατρο και ψυχολόγο κατόπιν ραντεβού

απ’ όσο λένε οι φήμες).

καθώς και ένα δίκτυο γιατρών όλων των ειδικοτήτων, βασισμένο στο έργο και την προ-

2 Αθλητικό κέντρο Αντώνης Τρίτσης

σφορά των εθελοντών και των κατοίκων της

Ό,τι ώρα και αν περάσεις όλο και κάποιος θα

περιοχής.

είναι στον στίβο, στο γήπεδο μπάσκετ, στο βόλεϊ, στο κλειστό γήπεδο και στο κολυμβητή-

5 Ανοιχτό Θέατρο

ριό του. Εδώ τριγύρω βρήκαμε και τις προπο-

Το γνωστό θεατράκι της Γκράβας με το παρ-

νήσεις της ΑΕ Γκράβας.

κάκι γύρω που γεμίζει τα απογεύματα από

3 ΑΕ Γκράβας

ται για πολιτιστικές δράσεις όπως φεστιβάλ,

Το 1997 ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων

θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κλπ, συχνά

του 40ου γυμνασίου με τη συμμετοχή του γυ-

από τα γύρω σχολεία.

φωνές και παιδικά ποδήλατα. Ενίοτε διατίθε-

μναστή του σχολείου Μπάμπη Κόκλα ξεκίνησε

έναν αθλητικό σύλλογο. Σχεδόν απροσδόκητα

6 Μαθήματα Αλληλεγγύης

η προσπάθεια εξελίχθηκε σε ερασιτεχνικές

Για 3η συνεχή χρονιά με πολύ μεράκι διοργα-

ομάδες υψηλού επιπέδου και τμήματα αθλητι-

νώνονται τα δωρεάν μαθήματα αλληλεγγύης

σμού όπου κάθε χρόνο συμμετέχουν 120-140

για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, από εθε-

παιδιά. Σήμερα λειτουργούν ανδρικά και γυ-

λοντές καθηγητές μέσα στις εγκαταστάσεις

ναικεία τμήματα βόλεϊ και μπάσκετ για παιδιά

της Γκράβας.

γυμνασίου και λυκείου.

Σπύρος εκπαιδευτικός, 2002-2014 Αν μιλάμε για γκέτο, θα μπορούσαμε να μιλάμε για γκέτο εθνοτικό. Σε τμήμα 20-25 παιδιών αν συναντήσεις 5-6 ελληνικά επίθετα σου κάνει εντύπωση. Και αν πριν λίγα χρόνια όλες οι κουλτούρες ενοποιούνταν στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ελληνικής, τα τελευταία χρόνια

δεν υπάρχει

προσπάθεια ενσωμάτωσης. Πολλοί γονείς αναγκάζονται να γυρίσουν στις πατρίδες τους με την κρίση, ενίοτε μαζί με τα παιδιά. Βλέπεις παιδιά με πολύ λίγα χρόνια διαμονής, που δεν υπάρχει η μέριμνα να ενταχθούν, να μάθουν τη γλώσσα.

Πίσω από το «γκέτο»: Μιλώντας με τους ανθρώπους της Γκράβας

κατάκτηση στο βόλεϊ του χάλκινου μετάλλιου Αθήνας και φυσικά η 5ήμερη στην Κέρκυρα. Χειρότερη στιγμή όταν ανακάλυψαν τον τρόπο που την κοπάναγα και πήγαινα για καφέ στο τότε ΠΕΤΙΤ ΒΙΛΑΖ. Έφαγα 3ήμερη περιποιημένη! Πάντως σήμερα σε ένα μαθητή θα έλεγα να μην δίνει σημασία στα γκέτο, αλλά στο διάβασμά του και να θυμάται ότι το μέλλον μας το φτιάχνουμε εμείς. IF YOU DON’T TAKE RISKS YOU CAN’T CREATE A FUTURE.

Ανδρέας Θεολόγου, πρόεδρος Ένωσης Συλλόγων Γονέων 5ης Δ.Κ.

Δεν υπάρχει το “εμείς”, το συλλογικό στοιχείο,

Τον μύθο της Γκράβας τον εκμεταλλεύονται πολλοί.

ακόμα και τους θεσμούς των μαθητικών κοινο-

Από τα ίδια τα παιδιά για να δημιουργήσουν μια συγ-

τήτων δεν τους έχουν σε εκτίμηση τα παιδιά, δεν

κεκριμένη εικόνα με τα περίφημα μπλουζάκια της πεν-

τους εκμεταλλεύονται. Οι καταλήψεις γίνονται

ταήμερης, μέχρι διάφορους του περιθωρίου, που

από πολύ συγκεκριμένες ομάδες, δεν έχουν

βρίσκουν μια «αγορά» ανάμεσα σε 4.000 παιδιά. Η

σχέση με πολιτικά πρότυπα, οι μαθητές δεν έχουν

Γκράβα είναι ένας κουμπαράς χωρίς πάτο. Οι υποδο-

επαφή με το παρελθόν της Γκράβας, όταν πας να

μές χρειάζονται συντήρηση. Μπορείς όμως να τις αξιο-

τους μιλήσεις συναντάς ένα τοίχο, υπάρχει άλλο

ποιήσεις, το πολιτιστικό κέντρο ας πούμε έχει άμεση

κίνητρο, εξωσχολικό. Το σχολείο σαν παράγον-

ανταπόκριση, θα μπορούσαμε να ανοίξουμε και τα σχο-

τας ενσωμάτωσης έχει ατονίσει. Τα παιδιά χρει-

λεία για απογευματινές δραστηριότητες. Βέβαια η δια-

άζονται μέλλον, προοπτική, νόημα.

δικασία να εκμεταλλευτεί ένα σχολείο περιπλέκεται

Μπάμπης Κόκλας, Εκπαιδευτικός 40ο Γυμνάσιο 1983-2014

αμέσως με τη γραφειοκρατία του δήμου. Και για τα παι-

Ανώνυμος ετών 15, 40ο Γυμνάσιο Αθηνών Εγώ δεν είμαι από τα “καλά παιδιά”. Είμαι από

Η Γκράβα αντιμετωπίζει ό, τι προβλήματα αντι-

τους, ο αέρας που αναπνέουν.

αυτούς που είδαν πώς είναι να είσαι παράνομος

μετωπίζει και ολόκληρη η κοινωνία. Προσπα-

και δεν τους άρεσε. Στην Γκράβα δεν υπάρχει

θούμε μέσα από τις δράσεις μας, είτε με τα

διά τα θεατρικά που κάνουν, οι μπάντες, είναι η ζωή

μέλλον. Αν αλλού έχεις ακούσει ότι υπάρχουν

μαθήματα αλληλεγγύης, είτε με το φαρμακείο

Αλέκα Ιορδανίδου, διευθύντρια του 40ου γυμνασίου 2006 - 2012

ναρκωτικά, συμμορίες, εδώ θα βγεις στην πλα-

αλληλεγγύης να βοηθάμε όσο μπορούμε τα παι-

Στην Γκράβα έχουμε το εξής ανεπανάληπτο: η θέρ-

τεία και είναι παντού. Κάποια στιγμή ο ένας θα

διά. Και μέσα από την Αθλητική Ένωση Γκράβας

μανση όλου του συγκροτήματος τροφοδοτείται από

σου προτείνει να δοκιμάσεις το ένα, μετά το

μαθαίνουμε στα παιδιά ομαδικότητα, συνεργασία,

κοινούς σωλήνες, που σχεδιάστηκαν να περνούν από

άλλο, μετά θα χρειαστείς λεφτά και πάει λέγον-

να είναι μαζί, στις χαρές και τις λύπες. Υπάρχουν

κάτω από τα σχολεία με ένα σύστημα υπόγειων οδεύ-

τας. Τι χρειαζόμαστε; Αστυνομία, αλλά που θα

πολλές ανάγκες, κοινωνική πρόνοια, σίτιση, πα-

σεων. Οι διάδρομοι όλων των σχολείων καταλήγουν

κάνει περιπολίες, θα προσέχει την περιοχή, όχι

ράλληλη στήριξη, που αυτή τη στιγμή θα έπρεπε

σε καταπακτές, που οδηγούν στα υπόγεια περάσματα.

απλά θα συλλαμβάνει έναν και τελείωσε. Όλοι

να είναι προτεραιότητα του δήμου. Ότι και να

Για να καταλάβεις πως λειτουργεί: σε μια από τις άπει-

έχουν μια δική τους “μαφία”, ξέρεις με τι ασχο-

προσπαθούμε εμείς, αν δεν έχει στήριγμα από

ρες καταλήψεις, οι καθηγητές βρισκόμαστε στο γρα-

λείται ο καθένας. Πάντως φταίει η περιοχή, όλη

κάποιον θεσμικό παράγοντα, δεν μπορεί να γίνει

φείο μας. Ξαφνικά ακούμε δυο χτυπήματα, πέφτει το

μαζικά. Η υπέρβαση στον κάθε εκπαιδευτικό

ντουλάπι και ανοίγει μια στρογγυλή τρύπα στον τοίχο.

φτάνει μέχρι ένα σημείο. Όλοι οι άνθρωποι που

Από πίσω εμφανίζονται δυο φάτσες με βαριοπούλα,

Γιάννης Καλουδιώτης, εκπαιδευτικός και διευθυντής στη Γκράβα 1990-2012

συμμετέχουν σε εθελοντικές προσπάθειες, και

είχαν έρθει από την καταπακτή του 21. Σε άλλη κατά-

τους ευχαριστούμε γι’ αυτό, δίνουν ήδη κάτι πα-

ληψη ξαφνικά ανοίγει το καπάκι από ένα φρεάτιο στο

Στην Γκράβα όλα εξαρτώνται από το σχολείο, κάθε

ραπάνω από αυτό που μπορεί να δοθεί. Μακάρι

προαύλιο και αρχίζουν να βγαίνουν άγνωστοι. Σε μας

σχολείο έχει την οντότητά τους. Όσο αναφορά τα

να υπήρχαν περισσότεροι - νεολαίοι και συνταξι-

είχαν σπάσει σιδερένια πόρτα και μετά έναν τοίχο, για

ναρκωτικά από τη δεκαετία του ’90 τα πράγματα

ούχοι- στις προσπάθειες μας…

να μπουν στις καταπακτές… Γιατί τόσοι βανδαλισμοί; Τα

η περιοχή είναι έτσι, από εδώ μέχρι τη Κυψέλη.

παιδιά έτσι έχουν μάθει να εκτονώνονται πλέον, αυτά

μάλλον έχουν βελτιωθεί, αλλά υπάρχει λιγότερη ομοιογένεια πληθυσμού. Δεν μπορούμε πάντως να

Αχιλλέας Κουτουμάνος, απόφοιτος 1984

μιλάμε για εγκληματικότητα και ναρκωτικά μέσα

Πάντα η Γκράβα ήταν λίγο low profile περιοχή

ως καθηγητές, δεν υπάρχουν συνέπειες. Όσο για τα

στην Γκράβα, υπάρχει μια μικρή παραβατικότητα,

για φοίτηση. Θεωρώ ότι οι μαθητές του ΚΕΤΕ θε-

σχέδια αναβάθμισης, έχουν προταθεί καταπληκτικά

και αυτή έξω από τα σχολεία. Δεν έχει όμως η

ωρούμασταν δεύτερης ταχύτητας μαθητές λόγω

πράγματα και έχουν «κολλήσει» στις διαπραγματεύσεις

Γκράβα κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα, ότι προβλή-

ειδικοτήτων. Δεν ήταν όμως αλήθεια αυτό. Συμ-

του δήμου με το υπουργείο, με τα σχολεία. Η Γκράβα

ματα έχουν όλα τα σχολεία. Ούτε ρατσιστικά ζη-

μαθητές μας έκαναν σημαντικά πράγματα π.χ. ο

έχει τρομερές ελλείψεις -αυτή τη στιγμή δεν έχουμε

τήματα υπάρχουν. Το πρόβλημα ίσως είναι ο

Σέργιος Κούφος - παίχτης μπάσκετ του Ολυμ-

ασφάλεια, δεν μπορεί να μπει μέσα στο συγκρότημα

υπερπληθυσμός που οδηγεί πάντα στη μαζικοποί-

πιακού και επιτυχημένος τώρα προπονητής Ά

από πουθενά όχημα πυροσβεστικής ή ασθενοφόρο σε

ηση. Το σχολείο πρέπει να έχει να γειτονιά του.

Εθνικής. Καλύτερη στιγμή στην Γκράβα ήταν η

έκτακτη ανάγκη.

βλέπουν, αυτά ακούν. Σαφώς ευθυνόμαστε και εμείς

ΑΦ Ι ΕΡΩ

Μ Α

Φω ν Γκρά ές βα AΠΟ ΤΗΝ

ΙΕ

ΡΩΜΑ

Αναβάθμιση; Το 2011 μετά από σύσκεψη της Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου και των Δημάρχων Αθηναίων και Γαλατσίου, αποφασίστηκε μια ολιστική παρέμβαση - αρχιτεκτονική και οικοδομική- για να γίνουν τα σχολεία της Γκράβας πιο λειτουργικά και

ωνέενεργειπιο ζεστά. Σκοπός ήταν να γίνει πρότυπο ενεργειακής πολιτικής με πλήρη ς ακή αναβάθμιση όλων των υποδομών, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων που θα εξυπηρετούσαν την γύρω περιοχή και να πραγματοποιηθεί αισθητική αναβάθμιση του χώρου. Λέχθηκε ότι το σχολείο θα πρέπει να μένει ανοιχτό μέχρι το βράδυ και να φιλοξενεί δραστηριότητες, ότι θα γίνει ασφαλές και προσβάσιμο για ΑΜΕΑ. Ο Δήμαρχος Αθηναίων μάλιστα πρότεινε να δοθεί ο λόγος στα παιδιά για τις αλλαγές που πρέπει να συμβούν. Η αναβάθμιση αυτή ξεκίνησε με κάποια έργα (μονώσεις κλπ.) χωρίς να λάβουν μέχρι σήμερα τις διαστάσεις που θα έπρεπε. Παράλληλα το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος προσέφερε το ποσό για την ψηφιακή αναβάθμιση που περιλάμβανε μέχρι και εγκατάσταση εκτυπωτών 3D και εγκατάσταση διαδραστικών τεχνολογιών σε όλα τα σχολεία από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα λύκεια. Όρος ήταν να διασφαλιστεί η εκπαίδευση όλου του προσωπικού και η εξασφάλιση συνθηκών ασφαλείας για τον εξοπλισμό. Δυστυχώς οι όροι αυτοί προφανώς δεν μπόρεσαν να πληρωθούν και το έργο υλοποιήθηκε μετά από 2 χρόνια, το 2013, και όχι ολόκληρο. Εγκαταστάθηκαν παρ’ όλα αυτά σημεία ασύρματης πρόσβασης στο διαδίκτυο (Wi-fi) και έγινε σύνδεση οπτικών ινών καθώς και επέκταση και αναβάθμιση των τοπικών δικτύων. Η αλήθεια είναι ότι από ψηφιακής άποψης, αρκετά από τα σχολεία της Γκράβας διαθέτουν εξαιρετικές ιστοσελίδες, φτιαγμένες μάλιστα από τα παιδιά. Μια άλλη πρόταση από το ίδιο ίδρυμα σε συνεργασία με το δίκτυο για τα δικαιώματα του παιδιού ήταν η δημιουργία ενός «εργαστηρίου πολιτισμού» που θα χρησιμοποιείτο από τα παιδιά του σχολείου τα πρωινά και από το απόγευμα και μετά θα μετατρεπόταν σε κοινοτικό κέντρο με υπολογιστές και βιβλιοθήκη για την εξυπηρέτηση όλων, ανεξαιρέτως των παιδιών της περιοχής για εκδηλώσεις, καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες, συναντήσεις κλπ. Σκοπός του ήταν να δημιουργήσει εργαστήρια (κόμικς, χειροτεχνίας, βιβλιοδεσίας) σεμινάρια και δημιουργική απασχόληση για να προάγει την κοινωνικοποίηση και την δικτύωση με πολιτισμικούς φορείς. Δυστυχώς το έργο συνάντησε γραφειοκρατικές διαδικασίες στον δήμο και δεν έχει προχωρήσει μέχρι στιγμής. Σύμφωνα με τις τελευταίες ειδήσεις, σήμερα υπάρχει μια κινητικότητα στο υπουργείο σε σχέση με τα έργα αυτά. Μένει μόνο να ελπίζουμε να δούμε σύντομα μια Γκράβα με λυμένα τα δομικά (έστω) προβλήματά της και ανοιχτή σε όλους, όλη την ημέρα.

«Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μεγάλο, μεγάλο ΤΕΡΑΣ. Είχε ένα μεγάλο κεφάλι ένα μικρό μάτι και ένα τεράστιο στόμα με τρομερά δόντια. Είχε ακόμα δύο κόκκινα αυτιά, κόκκινη μύτη, ένα φοβερό σώμα, τέσσερα χέρια και τέσσερα πόδια. Το όνομά του ήταν ΧΑΡΟΣΣΙ που στα ρωσικά σημαίνει «καλός». Ο Χαρόσσι ζούσε σε μια μεγάλη σπηλιά σε ένα βουνό, μαζί με την οικογένειά του. Τη γυναίκα του την έλεγαν ΜΠΟΥΝΕ που στα ρουμανικά σημαίνει «καλή» και το γιο του τον έλεγαν ΝΤΟΜΠΡΟ που στα σέρβικα σημαίνει «καλό». Τη σπηλιά που έμεναν την έλεγαν όλοι «ΣΑΜΠΑ ΑΝΤΑΣΙΑ ΜΙΡ» που στα αλαμπουρνέζικα σημαίνει «σπίτι των καλών τεράτων»…. Απόσπασμα από το βιβλίο που έφτιαξαν τα παιδιά του 132ου δημοτικού σχολείου «Το τέρας και ο ξένος» Σελίδα των εκπαιδευτικών του 132ου Δημοτικού Σχολείου http://www.132grava.net/

ΑΦ Ι ΕΡΩ

Το 132 δημοτικό σχολείο, είναι ένα ιδιαίτερο σχολείο, ένα σχολείο που φτιάχνει παραμύθια και παιχνίδια, όπου όσα παιδιά επιθυμούν μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα της μητρικής τους γλώσσας και να συμμετάσχουν σε ταινίες μικρού μήκους. Ένα σχολείο που έδωσε μάχη στα δικαστήρια για να μπορεί να συνεχίσει να είναι έτσι. Μιλήσαμε με τη διευθύντριά του, Στέλλα Πρωτονοταρίου για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του.

Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε να ξεκινήσετε όλες αυτές τις πρωτότυπες δράσεις του σχολείου; Σ.Π.: Οι εκπαιδευτικοί του 132ου δημοτικού σχολείου βρεθήκαμε μπροστά σε μια δύσκολη πραγματικότητα: η πλειονότητα των παιδιών του σχολείου, πάνω από 75%, ήταν παιδιά μεταναστών και προσφύγων προερχόμενα από 15 περίπου χώρες με άλλη μητρική γλώσσα και θρησκεία, ενώ πάρα πολλά, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων, ανήκαν σε ευπαθείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (άνεργοι, υποαπασχολούμενοι, μονογονεϊκές οικογένειες, παιδιά με αναπηρία κτλ.). Πιστεύαμε και πιστεύουμε λοιπόν ότι οφείλουμε στα παιδιά μας ένα δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες όλων των μελών της σχολικής κοινότητας. Ένα σχολείο που θα αναδεικνύει τον πλούτο που Έλληνες και μετανάστες μαθητές μεταφέρουν, που όταν αξιοποιηθεί λειτουργεί προς όφελος όλων των παιδιών κα της κοινωνίας γενικότερα. Παράλληλα, πιστεύαμε ότι το σχολείο μπορεί και πρέπει να είναι γέφυρα φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τη γειτονιά, την τοπική κοινωνία. Τι περιλαμβάνουν οι δράσεις του σχολείου; Σ.Π.: Καταρχήν, οι δράσεις που αναπτύχθηκαν γίνονταν παράλληλα και ταυτόχρονα για τα παιδιά, τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς. Αναλυτικότερα, για τους μαθητές λειτούργησαν βιωματικά εργαστήρια με έμφαση την αντιρατσιστική εκπαίδευση, την εκπαίδευση για την ειρήνη, πανανθρώπινες αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έμφαση δόθηκε, επίσης σε ζητήματα που αφορούν στην αυτοεκτίμηση, τον αυτοσεβασμό, την επικοινωνία και τη συνεργασία, την έκφραση και τη διαχείριση των συναισθημάτων, τη δημιουργία σχέσεων, την ενσυναίσθηση, την αποδοχή, την αλληλεγγύη. Παράλληλα, έγιναν και μαθήματα μητρικής γλώσσας για όσα αλλόγλωσσα παιδιά το επιθυμούσαν, με δεδομένο ότι η γνώση της μητρικής γλώσσας, όπως επιστημονικά έχει αποδειχθεί, είναι αναγκαία για να στηριχθεί η εκμάθηση οποιασδήποτε άλλης γλώσσας και παράλληλα, για λόγους σεβασμού της ταυτότητας και των δικαιωμάτων τους. Σε κάθε εκδήλωση του σχολείου παίρναμε μέτρα, ώστε να συμμετέχουν δημιουργικά όλα τα παιδιά χωρίς να προσβάλλεται το θρησκευτικό ή το εθνικό τους συναίσθημα και φυσικά χωρίς να μειώνεται η ταυτότητά τους, ενώ στο μάθημα των θρησκευτικών επικεντρωνόμαστε στις κοινές αξίες των θρη-

με τη Στέλλα Πρωτονοταρίου

AΠΟ

ΙΕ

Μιλώντας για ένταξη

Φω ν Γκρά ές βα ΤΗ Ν

ΡΩΜΑ

σκειών, οι οποίες είναι και ανθρωπιστικές αξίες. Τέλος, κάθε μαθητής και μαθήτρια αντιμετωπιζόταν σε ατομική βάση και προσπαθούσαμε πάντα να καλύπτονται βασικές ατομικές του ανάγκες. Η οικονομική κρίση και οι τραγικές της συνέπειες για την πλειονότητα των παιδιών του σχολείου μας οδήγησε και σε άλλες πρωτοβουλίες όπως η παροχή καθημερινά σίτισης στον χώρο του σχολείου (πρωινού για όλα τα παιδιά και μεσημεριανού για τα παιδιά του ολοήμερου), η εξασφάλιση βασικών ειδών για τη διαβίωσή τους (ρουχισμός, τρόφιμα κτλ.), η κάλυψη ζητημάτων υγείας όπως εμβολιασμοί, παροχή Φ Δελτίων ωνέ Υγείας ς κλπ. Τα παραπάνω γίνονται σε συνεργασία με φορείς του Δήμου Αθηναίων, με ΜΚΟ, με δίκτυα αλληλεγγύης και κινήσεις πολιτών της γειτονιάς μας ή και με ευαισθητοποιημένους συμπολίτες μας (δωρεές, εθελοντική εργασία κτλ). Για τους γονείς, επίσης, έγιναν επιμορφωτικές συναντήσεις και εργαστήρια για την ενίσχυση του γονικού τους ρόλου και την ανάπτυξη της μεταξύ τους σχέσης και της σχέσης τους με το σχολείο. Για τους μετανάστες γονείς γίνονταν μαθήματα ελληνικής γλώσσας από εθελοντές εκπαιδευτικούς, οι ανακοινώσεις που δίναμε είναι πολύγλωσσες, ενώ στις συναντήσεις μαζί τους υπήρχε παράλληλη μετάφραση στις γλώσσες τους. Σημαντικό είναι επίσης, ότι το σχολείο και οι οικογένειες των παιδιών συνδέθηκαν με δομές πρόληψης και υγείας, με επαγγελματίες ψυχικής υγείας για συμβουλευτική και υποστήριξη και με δίκτυα αλληλεγγύης. Θα έπρεπε το σχολείο να ανήκει στους μαθητές του; Τα παιδιά μπορούν να παίξουν ρόλο στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Σ.Π.: Το σχολείο πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες και τις προσδοκίες των μαθητών και μαθητριών. Τα παιδιά μπορούν και πρέπει να είναι συμμέτοχα στη εκπαιδευτική διαδικασία. Το σύνθημα «Πρώτα από όλα ο μαθητής» ή «Όλα για τον μαθητή», που συχνά ακούγεται, αποδεικνύεται συχνά πολιτική ρητορεία… Βλέπετε τι γίνεται στην Γκράβα; Μετά την κατάργηση του ΕΠΑΛ και τις συγχωνεύσεις γυμνασίων και λυκείων, ακολούθησαν τα δημοτικά. Το 132ο, ένα σχολείο με πολύχρονες, πολυεπίπεδες και με αποτελεσματικότητα δράσεις, στο οποίο τα παιδιά είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές, προσπάθησαν να το διαλύσουν. Και ας έχει αναγνωριστεί η δουλειά του στην Ελλάδα και διεθνώς από πανεπιστημιακούς και άλλους φορείς και ας έχει επανειλημμένα βραβευτεί και ας παρουσιάστηκε από τη χώρα μας ως “καλή πρακτική” στην Ευρωπαϊκή Ένωση… Αισθάνομαι τελικά ότι γενικότερα η εκπαίδευση επαφίεται στον πατριωτισμό και την ευαισθησία των εκπαιδευτικών, των γονέων και κάθε πολίτη που αγωνιά για τα παιδιά μας και το μέλλον τους. Γι’ αυτό ακριβώς όλοι μαζί πρέπει να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στην υποβάθμιση και στη διάλυσή της, όπως αντισταθήκαμε και πετύχαμε τη μη διάλυση του 132, ενός σχολείου ανθρώπινου και δημοκρατικού.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ Τα εκπαιδευτήριά μας (Νηπιαγωγείο, Προνηπιαγωγείο και Δημοτικό) λειτουργούν από το 1955. Στα σχολεία μας εφαρμόζουμε τις πιο καινοτόμες μεθόδους της εκπαιδευτικής διαδικασίας (διαδραστικές προβολές, ρομποτική, animation, projects) βάζοντας στο κέντρο πάντα το μαθητή... Το μάθημα δεν διδάσκεται μόνο από τα βιβλία, αλλά βιωματικά με πολλές εκπαιδευτικές επισκέψεις σε μουσεία, ιστορικούς, αρχαιολογικούς και επαγγελματικούς χώρους, καθώς και ομιλίες και μαθήματα στο σχολείο από ειδικευμένους επιστήμονες, έτσι

ώστε οι γνώσεις που θα αποκτήσει ο μαθητής να γίνουν κτήμα του. Επίσης οργανώνουμε εορταστικές εκδηλώσεις, ρεσιτάλ μουσικής, γυμναστικές επιδείξεις, συμμετέχουμε σε τουρνουά σκακιού, χορού και μπαλέτου. Εμπλουτίζουμε το πρόγραμμά μας με τη διδασκαλία ξένων γλωσσών αρχίζοντας από τα νήπια με Αγγλικά και προσθέτοντας αργότερα τα Γαλλικά. Οργανώνουμε εξετάσεις με το Βρετανικό Συμβούλιο και το Γαλλικό Ινστιτούτο και τα παιδιά αποκτούν τα πρώτα τους διπλώματα. Μετά το σχολικό πρόγραμμα υπάρχει δυνα-

τότητα μελέτης όλων των μαθημάτων στο σχολείο με βοήθεια και καθοδήγηση των δασκάλων τους. Στα εκπαιδευτήριά μας διδάσκεται επίσης πιάνο από καθηγήτρια της σχολής δεξιοτεχνίας του Ωδείου, κλασικός και σύγχρονος χορός, μαζορέτες, αυτοάμυνα, ζωγραφική, κιθάρα και ντραμς, θεατρικό παιχνίδι, μπάντμιντον, χόκεϋ και πινγκ-πονγκ. Οι εκπαιδευτικοί της ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ανιχνεύουν πρώιμα τις μαθησιακές δυσκολίες και με την υπομονή και την πείρα τους βοηθούν τους μικρούς μαθητές να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους, στέκονται δίπλα τους σε κάθε τους βήμα και τους καθιστούν άξιους

και ικανούς να συναγωνίζονται τους συμμαθητές τους σε γνώσεις και ικανότητες. Η πολύχρονη πείρα μας και οι πολύπλευρες σπουδές, μας επιτρέπουν να αξιολογούμε κάθε στιγμή τις προσπάθειες και τα συστήματα και να είμαστε έτοιμοι για κάθε αλλαγή ή παρέμβαση που θα χρειαστεί, ώστε να αποφευχθούν λάθη και να υπάρξει ουσιαστική και αποτελεσματική παιδεία και εκπαίδευση.

Οι τιμές μας αναταποκρίνονται στη σημερινή περίοδο ενώ παρέχονται ειδικές εκπτώσεις για τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες.

Νίκη του Σταμάτη Σμυρνιώτη επί του Γιάννη Καμπαδέλη –αείμνηστου πρωτεμποδιστή- στον δρόμο 400μ. με εμπόδια

πού

πατάς και πού πηγαίνεις... Θ

α μπορούσε κανείς να ονομάσει τον Πανελλήνιο Γ.Σ το «οξυγόνο του αθλητισμού» για πολ-

λούς λόγους. Εδώ έρχονται παιδιά από πολλές περιοχές της Αθήνας και έτσι η γειτονιά

«ανθίζει» ξανά και γεμίζει παιδικές φωνές. Επιπλέον αν δεν υπήρχε ο Πανελλήνιος στο

κέντρο της Αθήνας αναρωτιέμαι, πρώτον, ποια θα ήταν άραγε η επόμενη στάση αθλητι-

σμού; Νομίζω πέφτει αρκετά χιλιόμετρα μακρυά από εδώ. Και δεύτερον όλα αυτά τα στρέμματα,

πνοή ζωής μέσα στο γκρίζο της πόλης, τι θα είχαν απογίνει; Ίσως μερικές ακόμα πολυκατοικίες... Δεν είναι λίγα αυτά που αξίζουν να ζήσουν και να αναβιώσουν στην περιοχή και σίγουρα μέσα σε αυτά ανήκει και ο Πανελλήνιος, ο οποίος αν μη τι άλλο αποτελεί μια ιστορία από μόνος του. Οι άνθρωποί του, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο σύλλογος, μένουν, επιμένουν, αγωνίζονται και δημιουρ-

Είναι ωραίο να ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις. Μπορεί μέχρι πρότινος να αντι-

γούν κάθε χρόνο ένα υγιές περιβάλλον για παιδιά και μεγάλους. Συνεχί-

μετωπίζαμε το παρελθόν της Πατησίων σαν κάτι που είναι περιττό να γνωρίζουμε,

ζουν με την ελπίδα να πυκνώσουν ακόμα περισσότερο οι τάξεις του συλλόγου. Σε αυτό οφείλουμε να βοηθήσουμε και εμείς. Το οφείλουμε πρώτα στον εαυτό μας και τα παιδιά μας και έπειτα σε όσα προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει σε όλους όσους μένουν εδώ ή και όχι.

όμως δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά αν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι, όπως λένε. Σ’ αυτή τη στήλη θα κάνουμε βήματα «πίσω» για να πάρουμε φόρα…

Πνοή ζωής στο κέντρο της Αθήνας

Γιώργιος Ρουμπάνης αθλητής του Π.Γ.Σ. Κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη

(Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος)

Βασίλης Γκούμας, φιγούρα του ελληνικού μπάσκετ για 20 χρόνια

Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος είναι ένας από τους ιστορικότερους και ο αρχαιότερος σύλλογος της Ελλάδας, με έτος ίδρυσης το 1891. Η έμπνευση της ίδρυσης του Πανελληνίου, ανήκει στον δικηγόρο αλλά και πτυχιούχο γυμναστή Νικόλαο Κοτσελόπουλο, που στάθηκε και ο πρώτος γενικός γραμματέας. Ο Ιωάννης Φωκιανός, μέγιστη μορφή του ελληνικού αθλητισμού, ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Π.Γ.Σ. με κύρος και πρωτοβουλίες σπουδαίες και από κοινωνικής πλευράς, ενώ ο ξεχασμένος ουσιαστικά Νίκος Κοτσελόπουλος, ήταν ο ακάματος εργάτης που ως γενικός γραμματέας θεμελίωσε τη λειτουργικότητα του συλλόγου. Ωστόσο, το μεγάλο ορόσημο στην πορεία του Πανελληνίου ήταν το 1893 όταν απέκτησε γυμναστήριο στη συμβολή Πατησίων και λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το 1934 μεταφέρεται στον χώρο που είναι ακόμα και σήμερα. Ο σύλλογος πρωταγωνιστεί σε πολλά αθλήματα και έχει αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδας στα περισσότερα από αυτά. Δεν χαρακτηρίζεται τυχαία ως ο “σύλλογος των Ολυμπιονικών”, καθώς είναι εκείνος, από όλο τον κόσμο, που έχει τις περισσότερες συμμετοχές σε ολυμπιάδες. Σημαντικός σταθμός στην ιστορία του ήταν και η αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων με τη βοήθεια του Γάλλου Πιερ Ντε Κουμπερτέν, οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα με πρόεδρο του συλλόγου τότε τον Ι. Φωκιανό. Εκπρόσωπος στο συνέδριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν ο Δ. Βικέλας, από τον οποίο ξεκίνησε και η ιδέα της αναβίωσης. Επίσης ο Πανελλήνιος πρωτοστάτησε για να δημιουργηθούν οι ομοσπονδίες, όπως ο ΣΕΓΑΣ που σήμερα είναι η ομοσπονδία του στίβου, αλλά τον καιρό εκείνο είχε κι άλλα αθλήματα. Στην ουσία βοήθησε να γίνουν ακόμα κι άλλοι σύλλογοι, όπως ο Εθνικός Αθηνών και ο Παναθηναϊκός που είναι «παιδιά» του.

Συζητώντας με τον πρόεδρο τoυ συλλόγου Βασίλη Ζερβουδάκη Ο σύλλογος έχει προσφέρει πάρα πολλά στην ελληνική κοινωνία και δυστυχώς αυτήν την εποχή πια δεν τον θυμάται κανείς από τους κυβερνώντες. Εικοσιοχτώ στρέμματα έχουν τεράστια έξοδα και διατηρούν-

ται από τις εισπράξεις των παιδιών που γυμνάζονται εδώ. Η πολιτεία δεν υπάρχει πουθενά, δεν ξέρουν καν που πέφτει στον χάρτη. Για να καταλάβετε πόσο αγωνιζόμαστε για να αντέξουμε, τον περσινό χειμώνα οι περισσότερες πισίνες κλείσανε λόγω του κόστους. Ο Πανελλήνιος όμως παρέμεινε ανοιχτός παρά τις οικονομικές δυσκολίες. Στόχος μας λοιπόν, είναι με διαρκείς αγώνες να τον κρατήσουμε ζωντανό. Να αυξήσουμε τον αριθμό των παιδιών, καθώς αυτά είναι η ζωή μας, το οξυγόνο μας. Πόσο δύσκολο είναι αυτό σε μια εποχή που ο κόσμος δυστυχεί; Από το παρελθόν έχουμε δει πως τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα και πιστεύουμε σε αυτό. Επιπλέον στόχος μας είναι η εκγύμναση νέων ανθρώπων και όχι ο πρωταθλητισμός. Υπάρχει φυσικά και αυτό, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Το να γυμνάζονται τα παιδιά είναι το λιγότερο. Το πιο σημαντικό εδώ, είναι το ασφαλές περιβάλλον που προσφέρεται, σε σχέση με τους κινδύνους που εγκυμονούν έξω από εδώ (ναρκωτικά, εγκληματικότητα κ.ο.κ). Θέλουμε να βοηθήσουμε τη νεολαία να αποφύγει όλα αυτά που συμβαίνουν έξω στην κοινωνία. Έτσι για τη νέα ακαδημαϊκή χρόνια, πέρα από τις ακαδημίες που λειτουργούν καθημερινά για τα παιδιά (τον Ιούλιο γίνονται τα camps όπου απασχολούμε τα παιδιά όταν οι γονείς δουλεύουν), ο σύλλογος είναι ανοιχτός και για το κοινό για κάποιες ώρες την ημέρα. Από 1η Σεπτέμβρη ξεκίνησαν οι ακαδημίες και υπάρχουν τμήματα όλων των ηλικιών. Έχουμε 3.000 παιδιά σε 24 αθλήματα. Άρα ο αριθμός των 3.000 παιδιών δεν είναι και τόσο μεγάλος για τόσα πολλά αθλήματα. Επιπλέον οι διακρίσεις μας δεν είναι και λίγες καθώς στη ξιφασκία είμαστε για 18η χρόνια συνεχόμενα, πρωταθλητές Ελλάδας. Στην άρση βαρών είμαστε φέτος πρώτοι στη χώρα. Στην τοξοβολία δεύτεροι. Αθλητές βέβαια έχουμε σε όλα τα πρωταθλήματα. Ακόμη διακρίσεις έχουμε στο βόλεϊ και στο χάντμπολ και μάλιστα τα παιδιά αυτά πήρανε κάποια μπόνους για τις σχολές εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι λοιπόν ένας σύλλογος που οφείλει η κοινωνία να τον κρατήσει ζωντανό για να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο που τόσα χρόνια κατάφερε με αξιοπρέπεια να κρατήσει στο επίπεδο που ο «κόσμος» μας χρειάζεται.

Χαρίλαος Βασιλάκος, ο ευπατρίδης ολυμπιονίκης του μαραθωνίου (1896) Η «Χρυσή πεντάδα» μπάσκετ του Π.Γ.Σ

Το ιστορικό τηλεφράφημα του Δ. Βικέλα προς τον πρόεδρο του Π.Γ.Σ Ιωάννη Φωκιανό για τον εορτασμό των πρώτων διεθνών ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα το 1896

να ’σαι νέος και μίλα ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1968, ΤΟ EdITorIAl ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜoNdE, ΗΤΑΝ: «Η ΓΑΛΛΙΑ ΒΑΡΙΕΤΑΙ, Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΒΑΡΙΕΤΑΙ, Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΤΕ ΓΚΟΛ ΒΑΡΙΕΤΑΙ». ΕΠΕΙΤΑ ΒΕΒΑΙΑ, ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΜΑΗ ΤΟΥ ’68, Η ΟΠΟΙΑ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝωΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙωΣ. Ο ΙΔΙΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ «Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΒΑΡΙΕΤΑΙ», ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ 2014. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΑΡΙΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ-Α ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΤΙΜΗΣΕΙ, ΧωΡΙΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΕΥΚΟΛΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ «ΒΑΡΙΕΜΑΙ» ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝωΝΙΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ...

Θέμα: Τι βαριέσαι περισσότερο Δήμητρα Η αλήθεια είναι ότι όταν ήμασταν πιτσιρίκια είχαμε το «βαριέμαι» για ψωμοτύρι, ενώ περιέργως ποτέ δεν βαριόμασταν αληθινά. Μεγαλώνοντας και όσο το «βαριέμαι» γίνεται πλέον λέξη-ταμπού που δεν αρμόζει στον ενήλικα που σέβεται τον εαυτό του, τότε αρχίζεις όντως να βαριέσαι. Βαριέμαι να περιμένω ένα τηλέφωνο ή να βγει ένα μάθημα. Να περιμένω ατελείωτα το λεωφορείο για να μην ξαναπάρω ταξί. Να μένω μέσα κάποιο αναθεματισμένο σαββατόβραδο γιατί κάτι πήγε στραβά με τον προϋπολογισμό. Να τελειώσουν οι εξεταστικές των άλλων για να βγούμε παρέα. Να περάσει μια προθεσμία για να μπορώ να πάρω μιαν απόφαση. Και Θεέ, ω, πόσο βαριέμαι να κάνω εκείνες τις δουλειές στο κέντρο. Τι μου συμβαίνει, γιατρέ; Νομίζω ότι... νομίζω ότι βαριέμαι να βαριέμαι!

Γιάννης Β. Βαριέμαι να βαριέμαι. Βαριέμαι να παρατηρώ την απραγία μου. Παραλύει η διάθεση και ο χρόνος είναι κενός. Μόνο η δράση τάσσεται στην αντίπερα όχθη. Και τα εργαλεία της δράσης, το μυαλό και το σώμα. Βαριέμαι να βαριέμαι. Κι αυτή είναι η αρχή.

Stargazer Βαριέμαι να συζητώ με ανθρώπους που τα ξέρουν όλα. Αυτούς που έχουν όλες τις απαντήσεις για τη σαπίλα που παίζει γύρω τους και που με σηκωμένο φρύδι σου εξηγούν τη «λύση» με απλά σταράτα βήματα. Ανθρώπους που έχουν περισσότερες απαντήσεις από ότι ερωτήσεις για αυτά που ζουν, και ας κολυμπούν στο βούρκο προσπαθώντας και αυτοι να τα βγάλουν πέρα. Τους βαριέμαι αλλά και τους λυπάμαι γιατί δύσκολα τους κόβω να γνωρίζουν την ευτυχία του να ανακαλύπτεις τη ζωή παρέα με άλλους.

«Βαριέμαι να βαριέμαι»

χριστίνα Βαριέμαι να πηγαίνω για ψώνια με τις φίλες μου, όταν εγώ δεν έχω λεφτά να ψωνίσω. Βλέπω τα ρούχα και τα θέλω όλα!!!

Παναγιώτης

Μίνα Βαριέμαι... όταν ξεκινάει σιγά σιγά η ψύχρα και η γκρίνια κάθε Ελληνίδας μάνας αρχίζει… «να μαζέψεις τα πολλά καλοκαιρινά και να κατεβάσεις τα χειμωνιάτικα». Κούτσα κούτσα ξεκινάς, με αποτέλεσμα να παρατηρείς ότι έχεις τόσα άχρηστα ρούχα. Ε είσαι κοριτσάκι και έχεις έμφυτη την καταναλωτική μανία. Τα παρατάς όλα και φαντασιώνεσαι το ζακετάκι που είδες τις προάλλες στη βιτρίνα. Αποτέλεσμα, το δωμάτιο σου να είναι βομβαρδισμένο για μέρες.

Γιάννης Βαριέμαι τις συζητήσεις που κρατάνε τα προσχήματα. Που δεν μπαίνουν στο ζουμί του προβλήματος ή της κατάστασης ως έχει και πασπαλίζουν με ζάχαρη άχνη τα σκατά που θέλουν να πουν για να μην παρεξηγηθούν. Κρύβουν αυτά που νιώθουν και συνηθίζουν να συζητούν για ώρες χωρίς νόημα.

Από μικρό παιδί ακούω τους γύρω μου να προσπαθούν να σκαρφιστούν δικαιολογίες. Οι συμμαθητές μου στο σχολείο προσπαθούσαν να πείσουν τον δάσκαλο γιατί δεν κάνανε τις ασκήσεις τους. Οι γονείς μου ήθελαν να βρουν μια δικαιολογία για να μην πάρω μηχανάκι. Βαριέμαι τις δικαιολογίες. Ειδικά σε αυτή την περίοδο που διανύουμε, οι δικαιολογίες έχουν καταντήσει υπερβολικά εξευτελιστικές. Θέλουμε να δικαιολογήσουμε γιατί έφτασε η οικονομία της χώρας μας ως εδώ, γιατί μπήκαμε στην τρόικα, γιατί ο κόσμος πεινάει. Τέρμα πια οι δικαιολογίες, τώρα πια μόνο ειλικρίνεια.

Μαίρη Βαριέμαι να περιορίζονται οι κουβέντες γύρω από την κρίση στην Ελλάδα. Βαριέμαι να μονοπωλείται η συζήτηση στις ειδήσεις, στα περιοδικά, στις ταινίες, στις διαφημίσεις, σε όλα από την οικονομικοπολιτική κατάσταση της χώρας. Βαριέμαι να τους βλέπω τους πολιτικάντηδες και τους ξεπουλημένους γιατί μας καταθλίβουν και μας καταπιέζουν. Βαριέμαι την επιπόλαια αγανάκτηση, χωρίς ουσιαστική σκέψη από τους νέους.

εκφράΖει Κωνσταντίνος Πάτσιος συνεργάζεται στην Αθήνα με την Blender gallery

Η δουλειά μου εμπεριέχει τη σύνθεση διαφορετικών εικαστικών ιδιωματισμών, από την εννοιολογική τέχνη, τον εξπρεσιονισμό μέχρι την ποπ-αρτ. Θέλω οι εικόνες μου να περιέχουν μια γερή αίσθηση χιούμορ και ειρωνείας και μια πρόκληση για κριτικό λόγο. Αν και μπορεί να φαίνονται αφελείς εκ πρώτης όψεως, νομίζω ότι υπάρχει μια ισχυρή πολιτική διάσταση στις εικόνες μου. Χρησιμοποιώ μια ποικιλία εκφραστικών μέσων, ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία μέχρι μακροσκελείς εγκαταστάσεις. Ένα έργο τέχνης προκαλεί αφορισμούς και συμπτώσεις, στο μεσαίωνα η εικόνα είχε τέτοια δύναμη που μπορούσε να είναι αιτία πόλεμου. Μία από τις αρχές στο έργο μου είναι η σύνθεση μη ταιριαστών στοιχείων, η δημιουργία ενός άρτια κατασκευασμένου παλίμψηστου. Μια άλλη προσωπική εμμονή έχει να κάνει με τη σύγχυση: μερικές φορές, όταν η αφήγηση είναι κουραστική για τον θεατή μου, του αντιπαραθέτω το χάος, ώστε να σταματήσει να σκέφτετε και να αρχίσει να βλέπει!! Θα ήθελα η δουλειά μου να σχηματίζει ένα εικαστικό πεδίο όπου όλες οι αντιφάσεις επιλύονται και ένα νέο είδος αρμονίας διέπει τόσο την οπτική όσο και τη λογική! Μπορείτε να επισκεφτείτε το site του για να δείτε περισσότερα έργα του, http://www.theblendergallery.com

Γιατί κάνουμε ξένες γλώσσες. Η αξία ενός πτυχίου είναι αναγνωρισμένη. Όλοι λίγο πολύ ξέρουν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βγουν στην αγορά εργασίας αν δεν έχουν τουλάχιστον ένα Lower. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι η πλειοψηφία των μεταπτυχιακών σπουδών απαιτεί κάποιο είδος πιστοποίησης της καλής γνώσης της αγγλικής. Όμως δεν είναι μόνο αυτά. Είναι πολλά περισσότερα. Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο, ένα εργαλείο επικοινωνίας και η επικοινωνία είναι ο τρόπος μέσω του οποίου επιβιώνουμε, μεγαλώνουμε, μορφωνόμαστε, εργαζόμαστε, δημιουργούμε, γνωρίζουμε νέους ανθρώπους & κόσμους και πλουτίζουμε τους εαυτούς μας. Μόλις κατακτήσουμε μία γλώσσα ανοίγονται μπροστά μας άπειροι νέοι δρόμοι. Είμαστε έτοιμοι να κληρονομήσουμε τον πολιτισμό όλου του κόσμου. Αυτός είναι ο τρόπος που βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Γνωρίζουμε την ευθύνη που έχουμε πάρει απέναντι στους μαθητές μας και ταυτόχρονα στους μελλοντικούς συμπολίτες μας. Απέναντι στους ανθρώπους που εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για μια πραγματική αλλαγή. Στόχος μας είναι να τους κάνουμε όσο πιο ικανούς γίνεται, να τους εξοπλίσουμε με τα καλύτερα εργαλεία και ίσως να τους δείξουμε κάποιο δρόμο που θα κάνει τα όνειρά τους πραγματικότητα. Γι’ αυτό εδώ και δεκαπέντε συναπτά έτη είμαστε αφοσιωμένοι στο να παρέχουμε ό,τι καλύτερο στο χώρο της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης. Με νέες μεθόδους και τεχνικές και με διαρκή εξέλιξη. Με ανθρώπους που είναι αφοσιωμένοι σ’ αυτή την αποστολή. Γιατί όσα τεχνολογικά μέσα, όσα εντυπωσιακά παιχνίδια και χρώματα κι αν βάλουμε μέσα στην αίθουσα τη διαφορά θα την κάνουν πάντα οι άνθρωποι.

ΕΥΡωΓΝωΣΗ ΑΓ. ΕΛΕΥθΕΡΙΟΥ Μοσχόπουλος Κοσμάς

Παιχνίδια της αλάνας

από τη Ναταλία Σαμαρά-Γκαίτλιχ

Το παιχνίδι κάποτε

Για πληροφόρηση των ίσως αδαών νέων, η αλάνα ήταν μια μεγάλη έκταση, άμαντρη και άδεντρη, μέσα ή κοντά σε κατοικημένη περιοχή. Τα παιδιά, μόνα τους «αξιοποίησαν» την αλάνα κάθε γειτονιάς και την έκαναν να λειτουργήσει σαν παιδική χαρά, σαν αληθινή χαρά των παιδιών, όπως τα ίδια την εννοούσαν. (Πρώτα ξεκίνησαν τα αλάνια. Διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα). Εκεί έπαιξαν τα παιδιά του μεσοπολέμου και αυτά της δεκαετίας του ’40 που βίωσαν τη φρίκη του πολέμου, της κατοχής και του εμφύλιου αλλά και τα μεταπολεμικά που μεγάλωσαν μέσα στην αβεβαιότητα και τη δυσπραγία. Κι όμως ήταν όλα τους ευτυχισμένα όταν, κρατώντας μια φέτα ψωμί, δραπέτευαν στον ανοιχτό χώρο για να ζήσουν το όνειρο, όπως μόνο τα παιδιά μπορούν. Η μπάλα ή τόπι ήταν το λατρεμένο παιχνίδι των αγοριών στην αλάνα. Στην αρχή ήταν μια παλιά κάλτσα, γεμισμένη με κουρέλια και φτιαγμένη από τα ίδια τα παιδιά που έπαιζαν με αυτήν και ένιωθαν αληθινά αστέρια του ποδοσφαίρου. Εκτός από την μπάλα, πολλά τα κινητικά παιχνίδια της αλάνας και των ανοιχτών χώρων γενικότερα. (Μικρές πλατείες, στενά και δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα. Στην Αθήνα και στις επαρχιακές πόλεις). Σήμερα ορισμένα από αυτά, ξεχασμένα ηχούν παράξενα και εξωπραγματικά. Κρυφτό, κυνηγητό, αλλά και δεν περνάς κυρά Μαρία, περνά – περνά η μέλισσα, γκέο βαγκέο, τυφλόμυγα, μέλισσα μέλισσα, κουτσό, κορόιδο, γκαζές (βόλοι), κλέφτες κι αστυνόμοι, ξυλίκι, αμπάριζα, αμάδες, αλάτι ψιλό - αλάτι χοντρό έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω, σκαμνάκια, μακριά γαϊδούρα, το λουρί της μάνας, λύκε - λύκε είσαι εδώ, σχοινάκι. Και τα πιο άγρια, όπως πόλεμος, πετροπόλεμος με σφεντόνες ή και με σκέτες πέτρες. Πολλές φορές κι ένα απλό παιχνίδι κατέληγε σε καβγά με μπουνιές, κλοτσιές και χοντρό βρισίδι.

Στον ανοιχτό χώρο ανήκουν και τα τέσσερα ατομικά παιχνίδια. το πατίνι: Με δυο τάβλες και ρόδες από ρουλεμάν. το τσέρκι: Στεφάνι από κρασοβάρελο ή από παλιό λάστιχο αυτοκινήτου. Με ένα ξύλο ή ένα χοντρό σύρμα «κύλαγε το τσέρκι». Η σβούρα: Ξύλινη, τυλιγμένη με σπάγκο και «σβιννν» να Υ.Γ. Το 1982 στο βιβλίο «Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ» για την γυρίζει στο πεζοδρόμιο. Α’ Δημοτικού, υπάρχει μικρό το ποδήλατο: Νοικιασμένο, κατά κανόνα, και «φόρτσα στο κείμενο στο οποίο παιδιά που πεντάλι, πάμε για ορθοπεταλιές». παίζουν σ’ ένα οικόπεδο, μαθαίνουν ότι στον χώρο θα Για τα καθιστικά παιχνίδια: Μπιζ, μπερλίνα, πεντόβολα, κοχτιστεί πολυκατοικία που θα λοκυθιά, πινακωτή, πετάει - πετάει, μολυβένια στρατιωτάφέρει πολλούς νέους φίλους. κια, πούντο - πούντο το δαχτυλίδι και βέβαια θέατρο και Η εύλογη απορία του Καραγκιόζη -μ’ ένα παλιό σεντόνι έτοιμος ο μπερντές- η πιτσιρικά: «Νέους φίλους θέλουμε, όμως που αυλή και τα σκαλοπάτια της αυλόπορτας πρόσφεραν μεγαθα παίζουμε;» λύτερη άνεση από τη γυμνή αλάνα. Αυτά επικρατούσαν τότε που τα παιδιά δεν είχαν «φορτωμένο» σχολικό πρόγραμμα και διέθεταν άφθονο χρόνο για να παίξουν. Και οι σχολές=αργίες ήταν αφιερωμένες στο παιχνίδι. Και το καλοκαίρι σήμαινε διακοπές και ελευθερία. Κανένας γονιός δεν είχε διανοηθεί να στείλει καλοκαιριάτικα ΑΣ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΠΑΙΔΙΑ το παιδί του «στα Αγγλικά» για να κερδίσει μια τάξη. ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΙ ΑΣ ΦωΑλλά και τα παιχνίδια που έβγαζαν τα παιδιά στους ανοιχτούς χώρους χάθηκαν, αφού η αλάνα και η αυλή πάνε ΝΑΞΟΥΜΕ ΝΟΕΡΑ, ΤΑ ΓΕΙΤΟΝΟχρόνια που δεν υπάρχουν πια. Στη θέση τους υψώθηκαν ΠΟΥΛΑ ΑΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ πολυόροφες πολυκατοικίες και τα παιδιά κλείστηκαν στα διαμερίσματα. Πόσο ευτυχισμένα είναι όταν βυθισμένα ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΧΑΜΕΝΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΓΙΑ στην πολυθρόνα, παίζουν βιντεοπαιχνίδια με φανταστιΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΛΑΝΑ. κούς φίλους; Τυχερά αυτά που, διατηρώντας την παιδική φιλία, εξακολουθούν να παίζουν σε όσους ανοιχτούς χώΝΑ ΡΙΧΤΟΥΜΕ ΣΕ ΞΕΦΡΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙρους έχουν απομείνει. Να κλοτσούν την μπάλα και να... ΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ, ΟΥΤΕ κλοτσιούνται μεταξύ τους.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΡωΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ!

Ανάμεσα στο όνειρο & την ιστορία των ανθρώπων

ταν κατέλαβε και ο τελευταίος της παρέας την προκαθορισμένη του θέση στο τραπέζι, μετρηθήκαν και βρέθηκε ο αριθμός σωστός. Λοιπόν, άπαντες παρόντες. Παρασκευή βράδυ και οσονούπω αναμένονταν και οι οργανοπαίχτες, για την ώρα όμως άλλα είχανε σειρά. Ανύψωσαν τα ποτήρια τους για την επιβαλλομένη ευχή, πριν την έναρξη της τσιπουροποσίας. //Εις υγείαν// τούτη, είναι συνήθεια παλαιά και κατά κανόνα απαράβατη. Τηρείται δε σχολαστικά από κάθε συνεπή τσιπουροπότη. Ενίοτε, το τελετουργικόν δύναται να παραβιαστεί. Κυρίως, αν μπροστά σου, πάνω στο τραπέζι, έχεις εδέσματα σαν τα παστουρμαδοπιτάκια και όχι μόνο, της Άννας της μαγείρισσας. Πριν προλάβει το ευεργετικό κάψιμο του διαυγούς ποτού να κατακάτσει στο μέσα τους, ήρθε να προστεθεί στη παρέα και ο κάπελας ο Μανάφας. Ο οποίος κατά πως έδειχνε, ήταν προβληματισμένος τα μάλα. Μέγα και σφόδρα υπαρξιακό το πρόβλημα του. Ο προϋπολογισμός του κράτους, έπρεπε να είναι απολύτως ισοσκελισμένος, ακόμα, ή δυνατόν και πλεονασματικός. Το //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// ως επιχείρηση, όφειλε να συνδράμει στην επίτευξη του εθνικού αυτού στόχου. Προκειμένου δε να αυγατίσει τις εισπράξεις, σκέφτηκε ως λύση, να βγει δυναμικά στις αγορές και μέσω διαδικτύου για να κάνει άγρα νέων πελατών. Αυτοστιγμεί ο προβληματισμός, πέρασε σε όλους του συνδαιτυμόνες. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα η συζήτηση γύρω από τη διαδικτυακή προβολή να φουντώσει. Ειπώθηκαν πολλά και διάφορα. Και το μακρύ ακούστηκε και το κοντό ειπώθηκε. Στο μεταξύ, τα πιάτα αδειάζανε το ένα πίσω από το άλλο. Το εύγευστον των εδεσμάτων είχε παρασύρει του συνδαιτυμόνες σε διατροφική κραιπάλη και προς τούτο, ευθύνη βαριά είχανε οι κυρίες της κουζίνας, πρωτοστατούντος της Άννας της μαγείρισσας. Εις τον αυτόν χρόνο, είχε σημειωθεί επιτάχυνση στο ρυθμό της τσιπουροποσίας. Κάπου ανάμεσα στο μακρύ και το κοντό, το λόγο πήρε και ο Πέτρος. Ο ίδιος πίστευε πως ότι έγραφε, κάποτε θα γινόταν βιβλίο και θα διαβαζόταν. Για να μην του χαλάσουν χατίρι, οι

φίλοι του τάχα συμφωνούσαν. Έτσι κι αλλιώς, τα όνειρα ήτανε τσάμπα και δεν μπαίνανε στον λογαριασμό που χτυπούσε ανελλιπώς ο κάπελας στην ταμιακή. Γι’ αυτό και ο καθένας μπορούσε να ονειρεύεται. Άλλωστε, ένα τσιπουράδικο, είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος για να ταξιδέψει κανείς στο όνειρο. Ο κατά φαντασία συγγραφέας και θιασώτης του //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// δήλωσε την αντίθεση του στο κατά πόσο ένα τσιπουράδικο και μάλιστα σαν το //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// είναι επιχείρηση. Κατόπιν αυτού, τον λόγων έλαβε ο Αντρέας. Παλαιός λογιστής εκ των πλέον καταρτισμένων περί τα οικονομικά. «Άπαξ και συντελείται συναλλαγή μεταξύ συμβαλλόμενων, πρόκειται περί εμπορικής πράξεως. Άρα, ο κάπελας μου φέρνει το τσίπουρο και εγώ καταβάλλω το αντίτιμο. Οπότε τι έχουμε, συναλλαγή. Κατά συνέπεια επιχείρηση και ως τέτοια πρέπει να προβληθεί μέσα στο διαδίκτυο.»>> Τούτα είπε ο Αντρέας και διαφωνόν ο Πέτρος μαζί του έγειρε μέγα θέμα που είχε ως αποτέλεσμα να διχαστεί η παρέα. Αρχικώς διαφώνησαν όλοι με όλους. Προχωρώντας η κουβέντα καταλάγιασαν τα πάθη και ετέθη το ερώτημα, «τι σόι πράγμα είναι ένα τσιπουράδικο.» Σπαζοκεφάλιασε η παρέα για να βρει την απάντηση, ότι και να ειπώθηκε, δεν κολλούσε στην περίπτωση. Γέμισαν για μια φορά ακόμα τα ποτήρια, κατάπιαν τις μεγάλες μπουκιές και κάπου εκεί η κουβέντα ξεστράτισε. Είναι σύνηθες, όταν στα τωρινά και στα μελλούμενα τα βρίσκουμε μπαστούνια, τότες να καταφεύγουμε στα περασμένα για παρηγοριά. Είναι παρατηρημένο, πως μια από τις παρενέργειες του οινοπνεύματος, είναι η αναμόχλευση των εικόνων του παρελθόντος. Αυτών που φωλιάζουν στα κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής. Μίλησαν για τα περασμένα, χιλιοειπωμένα τα είχαν, άντε και μια φορά ακόμα, τι πείραζε; Κάποιος αναρωτήθηκε για το που στο διάολο είχαν κάνει το λάθος και φτάσανε ίσα με εδώ. Δεν ήθελε και πολύ να τους πάρει το παράπονο. Αγώνας χρειαζόταν και τότε, μα κάθε χρόνο που περνούσε, όλο και το κάτι παραπάνω πετύχαιναν. Όχι πολλά, λίγα πράματα ναι, μα από το μηδέν φτάνανε στο ένα και από εκεί στο δύο και πάμε παραπάνω.

Η ζωή όμως δεν περνά μόνο με αγώνες και θυσίες. Ο άνθρωπος είναι παραπονιάρικο ζωντανό, θέλει το κάτι παραπάνω. Αν δεν το ’χει, γίνεται μαραζιάρης και δύστροπος. Αν δεν νιώσει πως χρόνο με τον χρόνο ανέβηκε ένα σκαλοπάτι παραπάνω, θα πέσει στο «αλίμονο» και το «βοήθα Παναγιά μου» και τότε πάει η ζήση του χαμένη. Μιλούσαν για τα περασμένα και έβγαζαν αδερφέ μου μια ευχαρίστηση, άλλο πράγμα. Ανακάτεψαν και τις αναμνήσεις τους με το τσίπουρο και θαρρείς πως οι εικόνες ήρθαν και ζωντάνεψαν. Ιστορίες της θάλασσας δέσανε αρμονικά με αναμνήσεις από το βουνό και την πόλη, θυμηθήκανε παλιούς καημούς και καρδιοχτύπια, τα χρόνια που ήταν πολύς ο μόχθος τους και ελάχιστες οι απολαβές τους. Κουβέντα στην κουβέντα, κάποιοι λάθεψαν και κάνανε κουβέντα για το τώρα. Εκεί το ονειροπόλημα πήγε περίπατο. Δεν ήταν που πέσανε στα λίγα, αυτό άντε και να το παλέψεις. Το πιο άδικο όμως από όλα και εκείνο που τους τσάκιζε τα κουράγια, ήταν πως από πουθενά δεν μπορούσαν να περιμένουν μια καλοσύνη για το αύριο. Ευτυχώς πάνω στην ώρα έφτασαν οι οργανοπαίχτες, χόρδισαν τα όργανα και σαν ετοιμάστηκαν μπήκαν δυνατά με ένα //ντο ματζόρε//. Θαρρείς πως το πάντρεμα του τσίπουρου με τις νότες τους ξελαμπικάρισε το νου, ώστε να ξεδιαλύνουν τι σόι πράγμα είναι ένα τσιπουράδικο. Ε! το λοιπόν, ένα τσιπουράδικο είναι οι άνθρωποι του. Είναι οι μαγείρισσες στην κουζίνα που σε κάθε πιάτο βάζουν το μεράκι τους. Είναι ο κάπελας με την παραμάνα στο χέρι και το καλαμπούρι του. Είναι οι παρέες που ζωντανεύουν τον χώρο με την παρουσία τους. Κοντολογίς, είναι οι άνθρωποι του //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// που για εμάς είναι σημαντικοί. Και αν αναρωτηθείτε εσείς που θα τύχει να διαβάσετε τούτες τις γραμμές τι άραγε σημαίνει //σημαντικό// στις μέρες μας, η απάντηση είναι εύκολη. «Σημαντικός είναι αυτός που προσφέρει στους άλλους πολλά και λαμβάνει ως ανταμοιβή τα ελάχιστα». Αφιερωμένο στα παιδιά του //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// Πέτρος

ΦΑ Ε ΚΑΤΙ “ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”

να σ’αρέσει Ψωμί ψωμάκι Αρτοποιΐα / Ζαχαροπλαστική α δίδυμα αδέρφια Χαρικιόπουλου με τη νέα σεζόν, δημιουργούν νέα προϊόντα πάντα με κέφι και φροντίδα για να ευχαριστήσουν το «κοινό» τους. Είναι ένας φούρνος που θα τον ξεχωρίσετε εύκολα πάνω στην Λεωφόρο Ηρακλείου ακόμη και εν κινήσει τη νύχτα, από τη φωτιζόμενη επιγραφή ψωμί με προζύμι. Η ονομασία του, άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του, μιας και τα δίδυμα αδέρφια μαζί ξεκίνησαν τη λειτουργία των αρτοποιείων από το 1996, αρχικά στο Καματερό και εδώ και 4 χρόνια και στα άνω Πατήσια. Η ποιότητα και οι υπέροχες γεύσεις σε όλα τα προϊόντα, είναι ένας από τους λόγους που ακόμη κι αν κάποιοι από τους πελάτες του μετακόμισαν σε άλλες περιοχές, σε ιδιαίτερες και σημαμτικές γι αυτούς στιγμές ή επισκέψεις επιλέγουν να έρθουν στο “Δίδυμο” για να ψωνίσουν. Στο αρτοποιείο τους θα βρείτε φρέσκο ζυμωτό ψωμί με γλουτένη ή χωρίς, που μπορείτε να απολαύσετε ζεστό όλη μέρα (χρησιμοποιούν και ζέα για εύπεπτο, εύγεστο ψωμί με μεγάλη

διατροφική αξία), κριτσίνια, κουλουράκια, κέικ, τούρτες, πάστες και σοκολατάκια που έχουν τόσο αγαπηθεί από τους πελάτες του. Με σεμνότητα και χαμόγελο μας λένε “μάλλον κάτι κάνουμε καλά και συνεχίζουμε” όταν τους ρωτήσαμε για την επιτυχία και καταλήγουν: “Στηριζόμαστε στην ποιότητά μας και στην εμπιστοσύνη του κόσμου”.

ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ Ηρακλείου 56, Άνω Πατήσια τ.: 210 22 85 565

Συνταγή

ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ, ΘΑ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ!

Μελιτζάνες παπουτσάκια με μπεσαμέλ

Υλικά (για 4 άτομα) • 3 μελιτζάνες φλάσκες μέτριες

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΕΣΑΜΕλ

• 1/2 κιλό κιμά μοσχαρίσιο

• 2 κουτ αλεύρι

• 1 κρεμμύδι μεγάλο τριμμένο

• 2 κουτ φρέσκο βούτυρο

• 4 κουτ μαϊντανό ψιλοκομμένο

• 2 φλιτζ γάλα

• 2 φλιτζ φρέσκιες ντομάτες ξεφλουδισμένες και τριμμένες (ή του κουτιού κονκασέ)

• 1 αβγό

• ελαιόλαδο

• αλάτι, πιπέρι

• 1 φλιτζ. κεφαλοτύρι τριμμένο

1. Πλένουμε και κόβουμε τις μελιτζάνες στη μέση κατά μήκος.

να γίνει μια πηχτή λεία κρέμα.

Τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε μισή ώρα να ξεπικρίσουν. Τις

5. Προσθέτουμε το αβγό και το μισό τυρί. Ανακατεύουμε.

ξεπλένουμε και τις στραγγίζουμε καλά.

6. Αραδιάζουμε τις μελιτζάνες σε ένα πυρίμαχο σκεύος και τις

2. Τις τηγανίζουμε σε καυτό λάδι να μαραθούν ελαφρά και τις αφήνουμε σε απορροφητικό χαρτί για λίγο. 3. Στο μεταξύ ζεσταίνουμε 4-5 κουταλιές λάδι και σοτάρουμε το κρεμμύδι με τον κιμά μέχρι να αλλάξει χρώμα. Ρίχνουμε και τις ντομάτες, αλατοπιπερώνουμε και μαγειρεύουμε για 20-25 λεπτά περίπου σε μέτρια φωτιά μέχρι να πήξει ο κιμάς. Ανα-

γεμίζουμε με το μείγμα του κιμά. 7. Πάνω σε κάθε μελιτζάνα βάζουμε μια κουταλιά μπεσαμέλ και την απλώνουμε. Πασπαλίζουμε τα παπουτσάκια με το υπόλοιπο τυρί. 8. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45 περίπου λεπτά και μέχρι να ροδίσει η μπεσαμέλ.

κατεύουμε τέλος τον μαϊντανό. 4. Ετοιμάζουμε την μπεσαμέλ. Λιώνουμε το βούτυρο και ρίχνουμε το αλεύρι. Ανακατεύουμε και προσθέτουμε λίγο-λίγο

Μπορούμε να σερβίρουμε τα παπουτσάκια πάνω σε μια σάλτσα ντομάτας.

το γάλα. Αλατοπιπερώνουμε ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι

Οι Νοστιμιές της Μαίρης Εμείς μπήκαμε στην κουζίνα, αφού πήραμε τη συνταγή και μαγειρέψαμε... Ότι και να κάνουμε όμως, τα παπουτσάκια που είναι φτιαγμένα από τα χεράκια της Μαίρης, δεν μπορεί να τα ανταγωνιστεί κανείς. Φταίει που βάζει το χαμόγελό της και την αγάπη της κάθε φορά που μαγειρεύει!

Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Τ.: 210 82 29 239 / 210 82 13 136 Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ.

ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ

Φ ΑΕ ΚΑΤΙ /γεια...καλαμάκι

Μπορεί η Φωκίωνος Νέγρη να έχασε την αίγλη άλλων εποχών, ποτέ όμως δεν έχασε τη ζωντάνια της. Ένας δρόμος που συνεχίζει ακόμα να προσφέρει μια άλλη νότα στο κέντρο της Κυψέλης. Μια πλατεία που σου προσφέρει τη σκιά των δέντρων της και τη δροσιά του συντριβανιού της. Από αυτήν πέρασαν οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί, τραγουδιστές και διαννοούμενοι των προηγούμενων δεκαετιών. Υπάρχουν όμως ακόμα άνθρωποι και καταστήματα που αντέχουν και επιμένουν, εξάλου η Φωκίωνος Νέγρη είναι ένας ξεχωριστός δρόμος που έχει αφήσει και αφήνει ακόμα και σήμερα ιστορία. Ένα από αυτά τα καταστήματα είναι και το ψητοπωλείο γειά...καλαμάκι που συνεχίζει, παραμένει και παλεύει για την αναβάθμιση και την επανάκαμψή της.

...ΓΕΙA..κΑλΑμAκΙ, ψητοπωλείο Φωκίωνος Νέγρη 31, Κυψέλη Τ.: 210 8610016 / 210 8610081 delivery: 13:00 - 01:00

/φιλόξενοσπίτι το φιλόξενο Σπίτι από το 1955 έχει δημιουργήσει μια μακρά παράδοση ποιότητας και ξεχωριστής ατμόσφαιρας. Με εμπειρία και αληθινή γνώση πάνω στις γεύσεις της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας. ξεχωρίζει για τη διακριτική πολυτέλεια και τη φινέτσα του. Αποτελεί σημείο συνάντησης του καλλιτεχνικού κόσμου και της διανόησης. το καλοκαίρι τα τραπεζάκια τοποθετούνται έξω και οι διακοσμητικές λεπτομέρειες με τον απαλό φωτισμό δημιουργούν μια χαλαρή ατμόσφαιρα για παρεΐστικη διάθεση και καλό φαγητό. Οι αγαπημένες ελληνικές γεύσεις σε συνδυασμό με την εξαιρετική σχέση ποιότητας/τιμής το έχουν κατατάξει στα καλύτερα εστιατόρια του ιστορικού κέντρου των Αθηνών. Λειτουργεί καθημερινά από το μεσημέρι. *Αναλαμβάνουμε τη διοργάνωση κάθε κοινωνικής εκδήλωσης (catering / παιδικά πάρτυ) στον χώρο σας. Μπορείτε μαζί μας να δημιουργήσετε καλύτερα το μενού που ταιριάζει καλύτερα στο ύφος σας.

ΦΙλΟξΕΝΟ ΣΠΙΤΙ, Πλατεία Αμερικής 3, Αθήνα, τ.: 2108614956 Διανομή/Delivery Καθημερινά 12.00 - 00.00

/ρίγανη Το Σουβλακοπωλείον Ρίγανη με σεβασμό στον πελάτη, κρατάει την ποιότητα των προϊόντων του ψηλά. Με τα πιο φρέσκα υλικά και βάζοντας την χειροποίητη τους πινελιά στις μοναδικές σάλτσες που συνοδεύουν τις επιλογές σας, οι άνθρωποι της Ρίγανης σας προκαλούν γευστικά και σας περιμένουν όλες τις ημέρες της εβδομάδας για μια νόστιμη εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη!

ΡIΓΑΝη, Σουβλακοπωλείον Φωκίωνος Νέγρη 15, Κυψέλη τηλ.: 210 8617022 Ωράριο delivery: 13:00 μ.μ - 01:00 π.μ

HY FOOD • COFFEE BAR HEALT

το Κολλέγιο το θυμάμαι από την εποχή που πήγαινα σχολείο. Πριν λίγες μέρες το επισκέφτηκα πάλι για ένα καφέ, ένα απόγευμα καθημερινής. το Κολλέγιο είναι ο ορισμός ενός καλού συνοικιακού καφέ - μπαρ το οποίο έχει καθιερωθεί ως η αφετηρία πριν από οποιαδήποτε έξοδό μας. Εμπνέει όλες τις εποχές καθώς διαθέτει έναν ζεστό εσωτερικό χώρο και υπέροχο εξωτερικό. Νεοκλασική διακόσμηση, με μεγάλη μπάρα από ξύλο μια σκάλα διακοσμημένη με μαξιλάρια και φαναράκια, άνετους καναπέδες, εσωτερική σάλα και θέα μια καταπράσινη πολλά υποσχόμενη αυλή. φυσικά μην ξεχάσουμε το φαγητό! Εδώ μιλάμε για το καλύτερο χαρτί του μαγαζιού! Οι Σεφ του Κολλεγίου ετοιμάζουν με μεράκι και φροντίδα υπέροχα πιάτα, βασισμένα στην υγιεινή διατροφή όμως πάντα νόστιμα και λαχταριστά! Σε συνδυασμό με Jazz, Funk, Pop και Rock ήχους, το Κολλέγιο είναι αδιαμφισβήτητα ένα παρεΐστικο, χαρούμενο στέκι για κάθε στιγμή της ημέρας.

ΠΑΣΣωΒ 11, ΑθΗΝΑ (απέναντι από το αθλητικό κέντρο Αντώνης Τρίτσης) / τ.: 210 22 36 405 /

www.facebook.com/kollegio

ΦΑΕ ΚΑΤΙ

ΡΑΚΑΔΙΚΟ AC FE-BAR ος θ / α ρό λ ι

Η ιστορία του Αρόλιθου είναι σύντομη κι απλή. Η Ηρώ γνωρίστηκε με τον Δημήτρη, ο Δημήτρης με τον Ντίνο, έγιναν φίλοι και κάπως έτσι πέρασαν όλα τα φοιτητικά τους χρόνια ψάχνοντας για ένα μαγαζί ζεστό, όμορφο, ποιοτικό και οικονομικό, στο οποίο θα μπορούν να αράζουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Κι επειδή το ψάξιμο τους παίδεψε πολύ, αποφάσισαν να ανοίξουν το δικό τους, το οποίο θα μπορούσε να έχει όσα έψαχναν τόσο καιρό. Και το έκαναν. Στον Αρόλιθο θα ξεκινήσεις τη μέρα σου με καφέ, σνακ και επιτραπέζια και θα καταλήξεις αργά το βράδυ, πίνοντας ζεστά ρακόμελα και παγωμένες μπύρες, τρώγοντας φρέσκους μεζέδες και κυρίως χωρίς να αδειάσεις τις τσέπες σου. Ένα μαγαζί που παντρεύει τη Νάξο με την Κρήτη. Νέες γεύσεις, νέα πιάτα πάντα με ναξιωτικα και κρητικά προϊόντα. Θα μας βρείτε λοιπόν ανοιχτά καθημερινές και Σαββατοκύριακα από τις 9 το πρωί μέχρι όσο μας πάει το βράδυ...

ΑΡΟλΙΘΟΣ Αγίας Λαύρας 70, Άνω Πατήσια Τηλ: 210 2010760 www.arolithos.gr

/ΤοΠιθάρι Το Πιθάρι είναι ένα μεζεδοπωλείο που λειτουργεί στα Άνω Πατήσια εδώ και δεκαπέντε χρόνια, φροντίζοντας να παρέχει πάντα νόστιμα και λαχταριστά πιάτα, φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη. Πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση με σπιτικά φαγητά και συνταγές από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Ο χώρος μας, πάντοτε ζεστός και φιλόξενος σας περιμένει καθημερινά, εσάς και την παρέα σας, για να μοιραστείτε όμορφες στιγμές, ατέρμονες συζητήσεις γύρω από το τζάκι και πιάτα που θα σας μείνουν αξέχαστα.

TΟ ΠΙΘΑΡΙ, μεζεδοπωλείον Πλατεία Παπαδιαμάντη 1, Άνω Πατήσια Τηλ.: 2102029237 / 2102236900

/OMπακαλόγατος Ο Μπακαλόγατος από το 2008 σας κρατάει συντροφιά με παραδοσιακά πιάτα από το νησί της Κάσου. τις μυστικές συνταγές συνθέτουν τα αγνά υλικά και τα ελληνικά προϊόντα, πάντα χειροποίητα. Σ’ έναν προσεγμένο και φιλικό χώρο, ιδανικό για κάθε περίσταση, ο μάγειρας από την Κάσο Γιώργος Καντέλης, σας καλωσορίζει με τις πιο νόστιμες συνταγές, στον Μπακαλόγατο! Κασιώτικα φαγητά φτιαγμένα περίτεχνα, με όλα τα μυστικά της παραδοσιακής κουζίνας. Ντολμαδάκια μινιατούρες με μοσχαρίσιο κιμά και αγνό βούτυρο γάλακτος, μακαρούνες με σιτάκα και κρεμμύδι τσίκνωμα, πιλάφι κασιώτικο με κοτόπουλο, αγνό βούτυρο και γιαούρτι στραγγιστό. Στο μαγαζί θα βρείτε και παραδοσιακές κουλούρες Κάσου. το μόνο που έχετε να κάνετε είναι απλά να το επισκεφτείτε!

Ο μΠΑκΑλΟΓΑΤΟΣ Φωκίωνος Νέγρη 72, Κυψέλη, Τ.: 210 82 16 598 E-mail: info@obakalogatos.gr, Site: www.obakalogatos.gr

/ΜαμάΝτίνα /ταστάχυα Βρίσκεται στον αριθμό 12, στην οδό Σπυρίδωνος τρικούπη στα Εξάρχεια, από το 1996! τα τελευταία πέντε χρόνια, έχει “ξεφύγει” από το ωράριο του κλασικού αρτοποιείου και παραμένει ανοιχτό, έπειτα από απαίτηση του κόσμου που το λάτρεψε όλο το εικοσιτετράωρο! Στα Στάχυα, θα βρείτε πίτες με φύλλο ολικής άλεσης, τσιαπάτα με κεφτεδάκια και πατατοσαλάτα, πίτσες λαχταριστές, κρουασάν σοκολάτας, ζαμπονοτυρόπιτες με σαλτσούλα μυστική συνταγή, χορτόπιτες, πατατόπιτες, μανιταρόπιτες και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε στις καλύτερες τιμές της αγοράς! Στην εξυπηρέτηση είναι ο Ηλίας Παπαθεοδώρου, ιδιοκτήτης και δημιουργός όλων αυτών των υπέροχων συνταγών, πάντα χαμογελαστός και έτοιμος να σας βοηθήσει να διαλέξετε!

ΤΑ ΣΤΑΧΥΑ Σπυρίδωνος Τρικούπη 12, Εξάρχεια Τηλ: 2103838539 ΑΝΟΙΧΤΑ ΟΛΟ ΤΟ 24ΩΡΟ

Πρίν ακόμη ανοίξει νιώθαμε ότι κάτι όμορφο έρχεται. Γλυκές και αλμυρές γεύσεις από την Μαμά Ντίνα. Περιμέναμε να τις γευτούμε για να σας το προτείνουμε. Σε ένα χώρο μικρό, ένα περιβάλλον γλυκό που θυμίζει τη σάλα ενός αρχοντικού περασμένων δεκαετιών είναι στρωμένα έξι τραπέζια έτοιμα να σας φιλοξενήσουν. Στην κουζίνα, η Μαμά Ντίνα, στη σάλα η κόρη της η Κατερίνα ευγενική και χαμογελαστή μας παίρνει την παραγγελία. Σπιτικά φαγητά … με το μενού να αλλάζει καθημερινά. “Πρέπει να σέβεσαι τον πελάτη σου διπλά, να τον φροντίσεις σαν στο σπίτι του και να του προσφέρεις απλές χαρές για να διασκεδάσει. Μόνο έτσι αποκτάει νόημα η έννοια του οικογενειακού μαγειρίου” μας λέει η κα Ντίνα. Χαμογελάμε γνωρίζοντας ότι πήραμε πραγματικά σπιτική αίσθηση από το χώρο, το φαγητό, ακόμη και την εξυπηρέτηση.

μΑμΑ ΝΤΙΝΑ Κοδριγκτώνος 4, Κυψέλη

μπριζολΑΚιΑ.GR BARBECUE BAR 10 ΧΡΟΝΙΑ ΙΔΙΕΣ ΤΙΜΕΣ ΙΔΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΕΥΕΛΠΙΔωΝ 47 & ΚΑΛΛΙΝΟΒΟΥ Τ.: 210 8813121 www.brIzolAkIA.Gr ωΡΕΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ: 13:00-01:00 ΚΥΡΙΑΚΕΣ: 13:00-18:00

ΒΓΕΣ ΕΞΩ

νό Μεσημερια ελπίδων). υ Ε ς γ γ τη παρα εδικαστήρια ακόμα και ή λ ο ε δ υ ξο Ε έ ς ή αδυν τα θα σας ρόμο τη γεύμα, βρ ι η ποιότη ύχναστο δ α σ κ υ ίο ις λ ε ε ο μ σ π η ύ ν σ ε το ι οι γ είναι ς προία στο σπίτ νας χώρο ριζολάκια λ Έ π . Μ ς υ ι τα ε ο ν ρ ν, έ έ μ φ τε πίδω ανοποιη ιοχή προσ απολαύσε αφήσει ικ . Πια η περ ρος για να τη φ α τε λ ε ά ν αι ν κ ά αναφοράς α κ ν ι ο α κ να ιβάλλ σεγμένος ιλογές για αγητό, περ . φ υ ή δ χ ά υ ρ β ψ πολλές επ ν ς τη και το με όλη σα ωί, μέχρι εκτός από το πρ ια ς κ α ά σ λ α. ο του ματα ιρ ιζ λ α ρ ό β Θαμώνες ατμόσφ . ης, τα Μπ λ τό ό υ π α ο ρ ς ο π ν τη ό ο ρτη , σας όμως μ Στο κέντρ κάθε Τετά και σέρβις Δεν είναι και θοποιοί) η κό φαγητό α έ τι ί ε θ κή το ιρ η σ ια ρ ιν ξα ω υ ε σ ν από άθε Κ ταπρά γαζιού (γ τικα και κ ε πιάτο» κα έ μ π μ το ις ε σ ε ρ « σ ν ο ν τί υ σ υ ίζο γευμα ύει ό υς σφέρο βράδυ, πα συντροφε πορείς να μ α το έ ς σ ρ ώ α η θ π σ α α κ η άλλ ρόσβ δροσιά, αγούδι. μεσημέρι ρεως. Η π κεται ίον του Ά έντεχνο τρ ίσ δ ε ρ ε μ β Π ί ε ς κ το ώ ε α θ ν θέ βρεθού ολη, κα τα αι πανεύκ λανήτη (σ π ύ ο μαγαζί είν ικ ρ ο ηγ ιά του δικ στην καρδ

/Τιμές /Διακόσμηση /Για την παρέα /Ποιότητα Η ποιότητα είναι το δυνατό μας κομμάτι. Ο πελάτης πρέπει να μένει πάντα ευχαρηστημένος, γι’ αυτό και εμείς φροντίζουμε το κάθε μας πιάτο, με κρέας ελληνικής παραγωγής, πατάτες κομμένες στο χέρι και πάντα όλα προσεγμένα. Εδώ θα βρείτε τις καλύτερες γεύσεις της περιοχής!

Εδώ έρχονται νέοι και μεγαλύτεροι, άνθρωποι της γειτονιάς αλλά και από πιο μακρυά. Η φωτεινότητα του χώρου, αλλά και η παρεΐστικη ατμόσφαιρα του μαγαζιού προσφέρει μετά από μια κουραστική μέρα την απόλαυση κλασικών και αξέχαστων γεύσεων.

/Οι άνθρωποί του Λένε πως το καλό πιάτο δεν το κάνουν μόνο τα υλικά, αλλά και η όρεξη που βάζει κανείς για να το φτιάξει. Στα Μπριζολάκια σημασία έχει η καλή συνεννόηση με τον πελάτη. Ο ιδιοκτήτης Θανάσης Μπαϊκούσης διαθέτει μακρύ βιογραφικό στην κουλτούρα των μαγαζιών εστίασης και ποτού και ξέρει πολύ καλά πως να περιποιείται την πελατεία του.

Η διακόσμησή του λιτή και απέριττη, για να ξεκουράζει κάθε μάτι. Δημιουργία του αρχιτέκτονα Γιώργου Μισούλη, που σε τίποτα δεν θυμίζει κλασική ταβέρνα. Τα μοντέρνα στοιχεία που συνθέτουν τον χώρο, δίνουν τη διαφορετικότητα και το κάνουν να ξεχωρίζει.

Εδώ θα παραγγείλετε μπριζολάκια (7,50 €), παϊδάκια (30 €/κιλό), ζουμερά μπιφτέκια (7,00 €), λουκάνικο (7,00 €), μελιτζανοσαλάτα με καπνιστή μελιτζάνα (4,40 €). Για επιδόρπιο παγωτό καϊμάκι από τη «Χαρά» (4,40 €) και κρέμα από το ζαχαροπλαστείο «Αφοί Ασημακόπουλοι» (3,80 €)

Η D

rin k

Ευ Di ne

ελ

cof fee

πίδ /s

ων

nac k

έχε

drin ks

ι το cafe της Drin k & Di n e co

ffee / snacks /

drinks D rink & Dine coffee / snacks / drinks Drink & Dine

3 ΤρΟΠΟΙ

για να απολαύσεις τον καφέ σου

DeLIVeRy

Ένα σημείο αναφοράς στην Ευελπίδων, το καφέ MAYDAY, έτοιμο να 6 π.μ. - 9 μ.μ.

take away

αφήσει ευχαριστημένο κάθε πελάτη. Είναι ιδανική επιλογή για εκείνους που θέλουν να δουν αγώνα, εκείνους που θέλουν να φάνε ένα γλυκό, για οικογένειες που θέλουν να κάνουν τη βόλτα τους, για τη νεολαία που

σε 2 λεπτά

θέλει να πιει τον καφέ ή το ποτό της. Μέσα σ’ ένα περιβάλλον με οικεία πρόσωπα και σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πελάτη - εργαζόμενου. Και φυσικά με μεγάλο εύρος προϊόντων

ΣΤΟΝ χΩρΟ ΜΑΣ 3

στον κατάλογό του, από καφέδες, μέχρι κρέπες, δροσιστικές σαλάτες και σάντουιτς.

Ευελπίδων 39 & Κερκύρας 2 | Τ.: 2108819159

ΒΓΕΣ ΕΞΩ /Laticca To Lattica καφέ μπαρ στα Πατήσια (Άγιος Ελευθέριος) είναι μια από τις ιδανικότερες προτάσεις για κάθε στιγμή της ημέρας. Σε έναν μοναδικό χώρο με χαλαρό ύφος, προσεγμένο design, προσωπικό γούστο και καλές τιμές, μπορείτε να απολαύσετε το πρωί τον καφέ σας, που για εμάς είναι επιστήμη, το γλυκό σας, την κρέπα σας και το βράδυ το ποτό σας.

LATICCA, restaurant cafe bar Ιακωβίδου 56 & Σηφάκα, Αγ. Ελευθέριος (έναντι Jumbo), Τηλ.: 210 2280653

/τομανταλάκι Μεράκι / Αλληλεγγύη / Νεύρο / Τρέλα / Αγανάκτηση / Λαχτάρα / Αμφισβήτηση / Κέφι / Ισότητα. Όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα είναι «το μανταλάκι». Στα Άνω Πατήσια θα βρεις το δικό σου στέκι! Στο Μανταλάκι μπορείς να πας οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Το πρωί να ξεκινήσεις με καφέ ή χυμό και να καταλήξεις το βράδυ με κρασιά, ρακές και μεζεδάκια στο τραπέζι. Αρκεί να έχεις φροντίσει να ενημερώσεις ότι θα αργήσεις να γυρίσεις. Στo ευχάριστο και φιλικό κλίμα του μαγαζιού, μπορείς να διαλέξεις να παίξεις επιτραπέζια με την παρέα σου μέχρι να βαρεθείς. Χαλαρό και ζεστό περιβάλλον, άψογη εξυπηρέτηση και με πολύ καλές τιμές!

ΤΟ μΑΝΤΑλΑκΙ, Συνεργατικό καφενείο Μπάμπη Άννινου 15 & Ηλία Ζερβού, Άνω Πατησια / Τηλ.: 2102011546 fb.: www.facebook.com/tomantalaki

/WalkingJohn To Walking John café-restaurant, βρίσκεται στην Ευελπίδων, απέναντι από το Πεδίον του Άρεως. Μία όμορφα διακοσμημένη αίθουσα με πίνακες από το αστικό τοπίο στους τοίχους ιδανική να σας φιλοξενήσει όλες τις ώρες τις ημέρας καθώς και για να διοργανώσετε δυνατά parties ή εκδηλώσεις. Ο χώρος είναι κομψός και άνετος με καναπέδες για να απολάυσετε τον καφέ ή το χυμό σας έτοιμο να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς, με ποικιλία καφέ από τους πρόποδες του Τορίνου της Ιταλίας. Τα προσεγμένα πιάτα του θα σας κερδίσουν! Δοκιμάστε, την πίτσα χειροποίητης ζύμης με αρώματα Ελλάδας ή κάποιες από τις εκπληκτικές μακαρονάδες του. Προσφέρεται και για ποδοσφαιρικές βραδιές, με Nova ή Conn’x για να μη χάσεις ούτε γκολ.

WALKING JOHN Ευελπίδων 57, Αθήνα Τηλ.: 210 88 46 11 www.walkingjohn.gr e-mail: walkingjohn.csb@gmail.com fb: walking john cafe snack bar

/ΦάτεΙσόβια Τι δουλειά έχει ένας κόκκορας κρασάτος με χοντρό μακαρόνι στο κέντρο της Αθήνας; Μα φυσικά να δώσει την ευκαιρία στους πελάτες του ΦΑΤΕ ΙΣΟΒΙΑ να δοκιμάσουν ένα από τα πιο παραδοσιακά μαγειρευτά που έχουν ήδη γίνει πολύ γνωστά για τη γεύση τους, τα υλικά τους και τον τρόπο που τα προσφέρουν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες του μαγειρείου.

/Καφεκοπτείο Coffee Island

Από το πρωΐ θα ζεσταθείτε με τις υπέροχες σούπες τους, τον πατσά τους, γιατί μαγειρείο παραδοσιακό χωρίς πατσά και σούπες δε γίνεται! Αν τους δοκιμάσετε, αυτό σας λέω μόνο... θα σας ''δέσουν...ΙΣΟΒΙΑ''.

Ένα απο τα καταστήματα της γνωστής αλυσίδας Coﬀee Island βρίσκεται κοντά σας στο κέντρο της Αθήνας ακριβώς κάτω απο το πολυτεχνείο και σας δίνει την ευκαιρία να απολαύσετε καθημερινά τον καφέ σας είτε εντός του καφεκοπτείου είτε take away. Η μεγάλη ποικιλία απο χαρμάνια απο όλον τον κόσμο θα σας ταξιδέψουν ενω και μια ολιγόωρη στάση για ενα snack θα σας δώσει την απαιτούμενη ενέργεια για την συνέχεια της ημέρας στο Coﬀee Island σας υποδεχόμαστε καθημερινά με το πιο γλυκό μας χαμόγελο απο τις 6:00 το πρωΐ εως τις 9:00 το βράδυ στην Γ’ Σεπτεμβρίου 38 & Στουρνάρη ενω υπάρχει και η δυνατότητα delivery.

ΦΑΤΕ ΙΣΟΒΙΑ Ευελπίδων 79, Έναντι Δικαστηρίων, Αθήνα Τηλ.: 210 82 100 31 Delivery 12.00-17.00 Ανοιχτή Κουζίνα 12.00-18.00 Τα Πρωϊνά Σούπες

KΑΦΕκΟΠΤΕΙΟ COFFee ISLANd Γ’ Σεπτεμβρίου 38 & Στουρνάρη Τηλ.: 211 21 44 530 www.coffeeisland.gr

/Café de Poètes Ανάμεσα στα café και τα εστιατόρια της πλατείας Βικτωρίας ξεχωρίζει το Café des Poètes. Σε αυτό το μικρό café bistrot είναι όλα πολύ προσεγμένα. Σας προσφέρουμε πάντα την καλύτερη ποιότητα με το μεράκι μας και την ανάγκη μας για την καλύτερη περιποίησή σας. Ένας χώρος ιδανικός για ώρες χαλάρωσης παρέα με γλυκό από τα χεράκια μας, φρέσκο μυρωδάτο καφέ και ότι άλλο ρόφημα λαχταράτε!

CAFe de POeTeS Πλατεία Βικτωρίας 9 Τηλ.: 210 82 15 080

Η Υγεία Πάνω Απ’ Όλα ενημέρωση, πρόληψη, εξέταση γιατί η υγεία μας είναι πάνω απ΄όλα!

ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΣΑΣ, ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ!

Οδοντίατρος

ορθοδοντικός

Βασιλείου Τίνα Οδοντίατρος

Βασίλειος Σ. Καλαμάτας Ειδικός Ορθοδοντικός Απόφοιτος Πανεπιστημίου Tel Aviv

Χαμογελάτε... είναι μεταδοτικό!

Ορθοδοντική θεραπεία. Μόδα ή ανάγκη;

Αγαπητε φίλε αναγνώστη,

Τα τελευταία χρόνια πολλοί γονείς καταφεύγουν στον ορθοδοντικό για να βελτιώσουν την οδοντοστοιχία των παιδιών τους με αποτέλεσμα τα τελευταία να φορούν «σιδεράκια». Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι αν η ορθοδοντική θεραπεία αποτελεί ανάγκη ή είναι κομμάτι του σύγχρονου lifestyle.

Το χαμόγελο, δίνει Ζωή στην ζωή μας… για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που περνάμε. Ζούμε σε μια περίοδο που το άγχος, η ανασφάλεια και ο φόβος προσπαθούν να μας καθηλώσουν για να είμαστε δυστυχισμένοι, χωρίς ζωή. Είναι η ώρα να δείξουμε όλοι μας την δύναμη της ψυχής μας, με ένα χαμόγελο… να είστε σίγουροι ότι είναι μεταδοτικό… λυτρωτικό. Έχουμε σκεφτεί τις επιδράσεις του άγχους στην ψυχική και σωματική μας υγεία και κατ' επέκταση στην στοματική μας υγεία; Γνωρίζουμε πόσες νόσοι του στόματος όπως η ουλίτιδα, οι άφθες, ο επιχείλιος έρπης κ.λπ. έχουν σαν βασική αιτία το άγχος; Γνωρίζουμε τις επιπτώσεις της κακής στοματικής υγιεινής, αποτέλεσμα της καθημερινής κούρασης και του ελάχιστου χρόνου που αφιερώνουμε στον εαυτό μας; Γνωρίζουμε πως επιδρά στην ψυχική μας υγεία η απουσία του χαμόγελου; Και πως θα πούμε στα παιδιά μας "βούρτσισε τα δόντια σου"; όταν η απάντηση που θα πάρουμε ειναι "Δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτης" … και να αφορούσε αυτό μόνο το βούρτσισμα... Το θετικό μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση είναι ότι εμάς οι δυσκολίες της ζωής μας μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο ώριμους, πιο συνεργάσιμους… γιατί κατανοούμε ο ένας τον άλλον, γιατί βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Κάθε εμπόδιο για καλό λέει ο λαός και έτσι ειναι. Από την άλλη όμως πλευρά πιστευω ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία για την υγεία του στοματός μας, που μαζί με την σωστή ενημέρωση και φροντίδα μας γλυτώνουν από πολλούς μπελάδες… Με όλη μου την αγάπη για εσάς,

Τα δόντια τα χείλη ή/και οι γνάθοι πολλές φορές δεν ευθυγραμμίζονται στο βαθμό που θα έπρεπε. Σαν αποτέλεσμα τα δόντια μπορεί να είναι στραβά, ή η πάνω με την κάτω οδοντοστοιχία να μην «εφαρμόζουν» σωστά και οι γνάθοι να φαίνονται ασύμμετρες. Σε όλα αυτά τα προβλήματα τη λύση μας την δίνει η Ορθοδοντική επιστήμη. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντική η αρμονική σχέση δοντιών και γνάθων; Τα στραβά δόντια είναι πολύ περισσότερο δύσκολο να καθαριστούν αποτελεσματικά. Αυτό, μακροχρόνια, μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργία τερηδόνων και προβλημάτων στα ούλα (ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα) καθώς επίσης και στην απώλεια δοντιών. Μία κακή σύγκλειση μπορεί ακόμη να προκαλέσει φθορές στις επιφάνειες των δοντιών,

δυσκολίες στη μάσηση και την ομιλία, καθώς επίσης και προβλήματα στην άρθρωση των γνάθων (κροταφογναθική). Πέρα όμως από το καθαρά ιατρικό κομμάτι, λάθος θα ήταν να παραβλέψουμε και την ψυχολογική επίπτωση ενός άσχημου χαμόγελου. Πόσες φορές δεν έχουμε συναντήσει παιδιά ή ενήλικες των οποίων το άσχημο χαμόγελο δημιουργεί τέτοια έλλειψη εμπιστοσύνης που γελούν με κλειστά χείλη ή τοποθετώντας «προστατευτικά» το χέρι τους μπροστά από αυτά; Ο ειδικός Ορθοδοντικός μπορεί να διαγνώσει έγκαιρα προβλήματα ανάπτυξης των δοντιών ή των γνάθων. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό γιατί τα περισσότερα ορθοδοντικά προβλήματα είναι ευκολότερο να θεραπευτούν εάν διαγνωστούν νωρίς. Για το λόγο αυτό η Ένωση Αμερικανών Ορθοδοντικών συνιστά η πρώτη Ορθοδοντική εξέταση να λαμβάνει χώρα στην ηλικία των 7 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο προλαβαίνουμε τη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων ή συνηθέστερα, βεβαιωνόμαστε ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για την οδοντοσκελετική ανάπτυξη των παιδιών μας.

w w w . a m p a z i s . g r Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο "παντελώς χειροποίητα" μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της "Ανωτάτης Ζαμπετικής" Αναφωνεί "ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!" και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ' τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ "ανεξήγητα αρέσω"

H ψυχη της πολης

Ζήτω οι Αυγουστο αθηναίοι, τα καλύτερα παιδιά!

Αυτοί που μένουν, όταν οι άλλοι φεύ-

Αν λοιπόν φέτος τον Αύγουστο αποφάσι-

γουν… Γιατί η Αθήνα πια τον Αύγουστο

σες (ή αναγκάστηκες) να μείνεις στην

έχει το δικό της φανατικό κοινό, αφού

Αθήνα μη στενοχωριέσαι. Έχεις κάνει

για λίγες έστω βδομάδες γίνεται σαφώς

την πιο σοφή κίνηση. Η διαδρομή από

πιο ανθρώπινη και φιλική. Άδειοι δρόμοι,

την Κηφισιά στην παραλιακή δεν ξεπερνά

άπλα, όλα πιο εύκολα. Μικρές ή καθόλου

τα είκοσι λεπτά και βέβαια παρκάρεις

ουρές στις τράπεζες και στις δημόσιες

παντού σε χρόνο dt. Στα μαγαζιά βρί-

υπηρεσίες και γενικά πιο cool ρυθμοί

σκεις πάντα σχεδόν το καλύτερο τραπέζι

στην καθημερινότητά της. Τα περί έρη-

και εξυπηρετείσαι σε χρόνο μηδέν. Τα-

μης πόλης τον Αύγουστο, δεν είναι παρά

βερνάκια και μπαράκια, τόσα όσα. Και

ένας μύθος του παρελθόντος.

στις γειτονιές της πόλης επικρατεί μία

Μπορεί να φταίει η οικονομική κρίση.

γαλήνια ησυχία. Στο ’πα και στο ξανα-

Που δεν υπάρχει μία για διακοπές. Η έλ-

λέω. Η Αθήνα τον Αύγουστο είναι μα-

λειψη δουλειάς ή ίσως η πολλή δουλειά

γεία. Απόλαυσέ το όσο μπορείς γιατί

της τελευταίας στιγμής. Ο λάθος προ-

-όπως όλα τα ωραία- δεν θα κρατήσει

γραμματισμός, ή και ο σωστός έξυπνος

πολύ.

προγραμματισμός της άδειας του φθινο-

Κι αν βέβαια έχεις κρατήσει διακοπές για

πώρου. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, το

τον Σεπτέμβριο, τότε είσαι ο καλύτερος

αποτέλεσμα είναι πως ο Αύγουστος βρί-

του χωριού. Όταν οι άλλοι γυρνάνε, εσύ

σκει πια πολλούς από μας στην Αθήνα.

πας. Μ’ ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα

Σε μια Αθήνα, όμως, που δεν έχει καμία

χείλη…

σχέση με την προ πενταετίας ερημωμένη -στα όρια του τρομακτικού- αυγουστιάτικη πόλη. Η νέα αυγουστιάτικη Αθήνα του μνημονίου έχει και ζωή στους δρό-

by Παντελής Αμπαζής

μους της, και παρέες με μπύρες αργά το βράδυ στις πλατείες. Θερινά σινεμαδάκια, ωραία roof garden και πισίνες στα ξενοδοχεία του κέντρου, ενδιαφέρουσες συναυλίες και παραστάσεις. Γεμάτες –αλλά όχι ασφυκτικά– τις κοντινές παραλίες της Αττικής και ένα σωρό ωραίες επιλογές για να περάσετε τις καλύτερες αστικές διακοπές της ζωής σας. Αρκεί λίγη καλή διάθεση, καλή παρέα κι ένα πλατύ χαμόγελο.

Μο να δι κ ι σ τ ές ορ ίε ς Όποιος, όποια θέλει μοιράζεται μαζί μας τις 150-300 λέξεις που έχει μέσα του. Κάποιες θα δημοσιευτούν, όλες θα ανεβαίνουν στο διαδικτυακό τόπο. gmail.gr Στείλτε το στο patisionesi@

Ψυχαναγκασμός

αι κάπου ανάμεσα στη θάλασσα, τις σκηνές, τον καυτό ήλιο, ωραία που ήταν το καλοκαίρι, εμφανίζεται ένα κεφαλάκι που πάντα ξετρυπώνει τις πιο ακατάλληλες στιγμές, με κοιτάει και ξεκαρδίζεται στα γέλια. Έρχεται και φεύγει. Στην αρχή δεν καταλαβαίνω ποιος είναι και τι ζητάει από εμένα, αλλά εμφανίζεται μπροστά μου τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα και πάντα με το ίδιο βλέμμα λύπησης. Αμέσως μετά έτοιμο να ειρωνευτεί γελάει μέχρι θανάτου. Δέκα μέρες έχω ρε γαμώτο άδεια και με ακολουθούν και εδώ τα φαντασματάκια της καθημερινότητας; Και ναι, είχα αποφασίσει αυτό το καλοκαίρι να μη σκεφτώ τίποτα που θα με κουράσει στο ελάχιστο και κάθε χρόνο το ίδιο πράγμα λέω, αλλά πάντα πετάγεται το φαντασματάκι και μου λέει «Γειααααα, είμαι και εγώ εδώ», βγάζει περιπαικτικά τη γλώσσα και εξαφανίζεται. Και πάντα προσπαθώ να κάνω πως δεν υπάρχει. Κάθε χρόνο βέβαια γίνεται πιο ενοχλητικό, πιο επίμονο και πιο αληθινό. Για ’μένα το κεφαλάκι αυτό, που μόνο εγώ το βλέπω, (όχι δεν είμαι τρελή) είναι όλα όσα πρέπει να βάλω στη θέση τους, ο απολογισμός της σεζόν που πέρασε, τα λάθη και πώς πάμε παρακάτω. Κάθε φορά προσπαθώ να το αποφύγω, μα εκείνο με κοροϊδεύει, γιατί λέει -νομίζω πως ξεγελάω τον εαυτό μου με το να μην σκέφτομαικαι δεν χάνει ευκαιρία να μου το υπενθυμίσει. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της νέας σεζόν όλα είναι άνω – κάτω. Μήπως για μια φορά να ασχοληθώ μαζί του; Μπα, όχι καλύτερα γιατί η ζωή με ένα μαγικό τρόπο τα λύνει όλα όταν έρθει η στιγμή τους. Μάλλον αυτό το φαντασματάκι είναι ο ψυχαναγκασμός μου ή αλλιώς ο καθρέφτης του εαυτού μου... Λίζη

Μικρή τσαμπουκαλού

ι φετινές διακοπές ήταν αλλιώτικες… Σταμάτησα να χαζεύω μόνο τα όμορφα τοπία και άρχισα να χαζεύω τους ανθρώπους. Παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον ενίοτε. Βέβαια σαν συνήθεια είναι πιο επικίνδυνη καθώς υπάρχει κίνδυνος το αντικείμενο παρατήρησης να σε αντιληφθεί και να αντιδράσει. Άγιος με φύλαξε μάλλον, αφού συχνά ξεχνιόμουν λες και έβλεπα τηλεόραση. «Πώς να σε κρύψουν τα γυαλιά ηλίου; Και μάσκα οξυγονοκόλλησης να φόραγες θα σε καταλάβαιναν έτσι που καρφώνεσαι» με προειδοποίησε απηυδισμένος φίλος. Ανάμεσα στα πολλά πρόσωπα του καλοκαιριού, μια μικρούλα. Στο σαλόνι του φέρρυ, βυθισμένη στη βαρεμάρα που δημιουργεί η ανυπομονησία της άφιξης, μου τραβά την προσοχή. Γύρω στα πέντε. Έχει μεγάλα γαλάζια ματάκια, κλασικό κοτσιδάκι-φοίνικα και μοιάζει με καραμελίτσα μέσα στο φούξια φόρεμά της. Προχωράει πάνω στους καναπέδες, χοροπηδάει και να, κάνει όλα όσα εμείς οι μεγάλοι δεν μπορούμε πλέον να καταλάβουμε. «Κατέβα κάτω παιδάκι μου!» η μαμά. Η μικρή ακάθεκτη. «Κατέβα γιατί θα έρθει ο καπετάνιος και θα σε μαλώσει!». «Δεν υπάρχουν καπετάνιοι!» - Άραγε τι να σημαίνει αυτό; - «Να! Ο κύριος εκεί είναι ο καπετάνιος». Ένας αξύριστος κύριος από το διπλανό τραπέζι κοιτάζει βλοσυρά τη μικρούλα κάνοντας της νεύμα να κατέβει από τον καναπέ. Εκείνη κατεβαίνει και κάθεται. Τον κοιτά υπό γωνίαν και αποφαίνεται: «Σιγά μην είναι αυτός καπετάνιος!». Μεταξύ μας ο κύριος δεν έπειθε ούτε αυτούς που δέχονται την ύπαρξη των καπετάνιων. Τελείως miscast. Ωστόσο πιστός στον ρόλο του συνεχίζει να την κοιτά αυστηρά. Η μικρή σουφρώνει χειλάκια και κουνά το κεφάλι με ύφος “Ποιον πας να κοροϊδέψεις καημένε;”. Το «Καλά, δεν ντρέπεσαι να κοροϊδεύεις τον κόσμο» της μαμάς και ένα αυστηρό βλέμμα απ’ τον μπαμπά κάνουν τα αυτάκια της μικρής κατακόκκινα. Πλησιάζουμε στο λιμάνι και όλοι κατευθυνόμαστε προς την έξοδο. Σε ευχαριστώ μικρή τσαμπουκαλού για το χαμόγελο που σχημάτισες στο πρόσωπό μου και για την αισιοδοξία που γέννησες ότι υπάρχουν άνθρωποι, ακόμη και τόσο μικροί, που δεν μασάνε εύκολα!!! ΜΣ

Λίγο συγκρότηση

ίγο συγκρότηση παρακαλώ! Λίγο ρε φίλε, έστω λίγο. Για να μπορώ να διαφωνήσω με την πάρτι σου, να συμφωνήσω και ίσως (λέμε τώρα) να συνθέσουμε και κάτι. Κάθεσαι και με κοιτάς είτε σαν συναχωμένη αμοιβάδα με το ύφος ενός σκοτωμένου ρινόκερου. Δεν κουνιέσαι και δεν ακούς. Μόνο μιλάς που και που ή και ουρλιάζεις, αλλά όλα είναι αντανακλαστικά. Αμέσως μετά μου γίνεσαι σαν νετρόνιο που πήρε κοκτέιλ ναρκωτικών με όλους τους δυνατούς τρόπους. Πας και έρχεσαι, με ζαλίζεις με τις ασυναρτησίες και τις πνευματικές σου κολοτούμπες. Ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα, δυστυχώς όμως είμαστε δίπλα. Σε βρίσκω στα παγκάκια, στο τρόλεϊ και στον κινηματογράφο. Στη δουλειά, στο σούπερ μάρκετ και στις συζητήσεις. Με στήνεις στο ραντεβού, με διαολοστέλνεις όταν σε ζορίσω, με κοροϊδεύεις και αμέσως μετά με συμπαθάς. Είσαι ασυγκρότητος και δεν με μετράς σωστά. Την αυστηρότητα τη λογίζεις για εκδίκηση. Την συμπάθεια για αδυναμία. Σαν να μην έχεις κριτήρια, πας και έρχεσαι και όπου σε βγάλει. Περνάμε δύσκολα. Και στο πανικό μας, άλλοι γινόμαστε επιθετικοί και άλλοι άπραγοι. Ενίοτε και τα δύο μαζί (η πιο δύσκολη περίπτωση). Μοιάζει να παίζουμε ηλίθια, βαρετά, κοινότυπα μονόπρακτα. Λίγο συγκρότηση παρακαλώ, λίγο! Και κοινή λογική όπως άκουσα κάποιον ταβερνιάρη να λέει! Α! και έναν φιλόσοφο που έγραψε πως χρειαζόμαστε μια νέα κοινή λογική... Αλλά τι σου λέω! Έφυγες ήδη και δεν ακους... Λουκάς

/ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙΣ / ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΣ - ΑΛΕΞΗ / ΞΥΛΟΥΡΓΟΣ / θΑΝΑΣΗΣ ΓΕΡΟΥΛΗΣ Κοντά σας από το 1990 Ντουλάπια κουζίνας - μπάνιου/ Ντουλάπες εντοιχισμένες/ Βιβλιοθήκες/ Γραφεία/ Ειδικές κατασκευές Γ’ Σεπτεμβρίου 122, Αθήνα τηλ./fax: 210 8810179

Αναπαλαιώσεις κατοικιών & επαγγελματικών χώρων/ Διαμορφώσεις εσωτερικών χώρων/ Κατασκευή/ Μελέτη/ Επίβλεψη/ Έκδοση πιστοποιητικών/ Παντός είδους οικοδομικές εργασίες Τροίας 29, Αθήνα τηλ.: 2108224840/ Κιν.: 6932214511 gorfan@tee.gr www.architects.com.gr

/ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΤΖΑΜΙΑ / LOUISGLASS - ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΡΟΥΣΣΟΣ Υαλοπίνακες/ Κρύσταλλα/ Καθρέφτες/ Γυάλινες κατασκευές Αγαθουπόλεως 4 (Φωκ. Νέγρη) Τ.-F.: 210 86 64 153, Κ.:6944126380 E.: leonidasroussos@hotmail.com, www.louisglass.com

/ ΕΛΑΙΟΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗΣ / ΡΟΥΤΖΟΥΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Κάθε είδους ελαιοχρωματισμοί/ Τεχνοτροπίες/ Πατίνες/ Πατητή τσιμεντοκονία/ Φρεσκαρίσματα κ.α. Τ.: 693298132

/ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ / KEY SIAMO - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Τοποθετούνται κλειδαριές ασφαλείας/ Κατασκευάζονται παντός τύπου κλειδιά, για πόρτες ασφαλείας αυτοκινήτωνκαταστημάτων/ Ηλεκτομαγνητικές κλειδαριές θυρών/ Συστήματα συναγερμού Φωκίωνος Νέγρη 13, Κυψέλη Τ.: 2108649272, Κ.:6972003564 www.keysiamo.gr

/ ΨΥΞΗ - ΘΕΡΜΑΝΣΗ / ΠΑΝΟΥΣΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ Επισκευές/ Εγκαταστάσεις/ Συντηρήσεις ψυγείων/ Αir conditions/ Επαγγελματική ψύξη για όλα τα μοντέλα κλιματιστικών και οικιακών συσκευών Κ.: 6973820461

λόγια του δρόμου Μην ξεχνάς όταν γίνεται μάθημα να ρίχνεις κλεφτές ματιές στον ουρανό έξω από το παράθυρο νοίγουν τα σχολεία… Το «ανοίγω» προϋποθέ-

καινούρια. Δύσκολο, γιατί χωρίς προοπτική η ει-

τει μια πρόσκληση, μια πρόθεση να σε φρον-

κόνα γίνεται επίπεδη και χλιαρή. Δύσκολο, γιατί η

τίσουν, να σε τρατάρουν κάτι. Κάτι καλό βρε

κοινωνία ολόκληρη φαίνεται χαμένη. Δύσκολο,

αδερφέ. Κι όμως η αίσθηση είναι ότι ανοίγουν

γιατί η χώρα δεν έχει αποφασίσει τι εκπαιδευτικό

μόνο για να προλάβουν να σε κατασπαρά-

σύστημα θέλει εδώ και 20 χρόνια και ξαναμπαίνει

ξουν, να σε κλείσουν και να μη σε αφήσουν

στο δοκιμαστήριο να δοκιμάσει νέα συνολάκια κάθε

ποτέ ξανά να κάνεις του κεφαλιού σου. Να σε μορ-

πενταετία. Δύσκολο, γιατί θα σε βομβαρδίσουν από

φώσουν, να σε συμμορφώσουν και να σε διαμορ-

παντού με υποκατάστατα και έτοιμες λύσεις.

φώσουν. Σε τι; Σε ό, τι μπορέσει ο καθένας, αρκεί

Μην τολμήσεις όμως να κάνεις σκόντο στον εαυτό

να υπάρχει κάπου στο βάθος η λέξη «πτυχίο» και

σου. Δεν αξίζεις εκπτώσεις, ούτε ξεπούλημα. Το

«μεταπτυχιακό» και ενδεχομένως, αν είσαι τυχερός,

καλό στον πάτο να ξέρεις, είναι ότι από ’δω και

και «λεφτά». Που σημαίνει ότι θα προηγηθούν οι

πέρα έχει μόνο ανηφόρα. Κάνε την επιλογή σου.

λέξεις «σχολή», «πέρασα». Και όσο σφίγγει η ανερ-

Όσο ακόμα μπορείς να ταξιδεύεις 12 ώρες στο κα-

γία, σφίγγουν και τα λουριά. Μου θυμίζουν λιγάκι

τάστρωμα του πλοίου το καλοκαίρι, μη δεχτείς να

παραρτήματα του ΟΑΕΔ για πολίτες κάτω των 18.

βολευτείς. Κάτσε εκεί έξω, φάε στη μούρη τη θά-

Διασταύρωση λαχείου και σεμιναρίου κατάρτισης.

λασσα και τον αέρα και μην κοιμηθείς στιγμή. Αρ-

Φέρνουν κοντά την πολυπόθητη φράση «επαγγελ-

κετοί κοιμούνται για σένα στις καμπίνες. Μην τους

ματική αποκατάσταση».

αφήσεις να σου βάλουν γραβάτα και μην τους αφή-

Δύσκολα τα πράγματα, ίσως πιο δύσκολα από ποτέ.

σεις να στη βγάλουν, αν τη θες. Γίνε επιστήμονας,

Όχι γιατί κορέστηκαν τα επαγγέλματα, ανέβηκαν οι

καλλιτέχνης, μπουζουξής, τεχνίτης, στοχαστής,

βάσεις, πρέπει να φύγεις έξω να βρεις το μέλλον

σερβιτόρος ή γιατρός. Γίνε αυτό που ήθελες από 5

σου, ούτε γιατί ο επιστήμων προφητεύει ότι ο σύγ-

χρονών.

χρονος άνθρωπος θα αλλάζει επαγγέλματα τουλά-

Ας ανοίξουν τα σχολεία. Να ανοίξουν και τα μυαλά.

χιστον 5 φορές στη ζωή του. Δύσκολο, γιατί

Απλά μην ξεχνάς όταν γίνεται μάθημα να ρίχνεις

καλείσαι μέσα σε όλο αυτό να πιστέψεις στο όνειρό

κλεφτές ματιές στον ουρανό έξω από το παράθυρο.

σου, να μάθεις να κάνεις αυτό που κάνεις με μεράκι, με πάθος. Να μη γίνεις χειριστής μιας to do

Αγαθή Κάτσια

list, αλλά να δημιουργείς κάτι από την αρχή. Να κάνεις λάθη, να μαθαίνεις από αυτά και να ξανακάνεις

lekesapomelani.blogspot.gr