H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
STREET
PRESS 58//07-18
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΔΡΑΜΑΤΑ Ιστορίες καλοκαιρινής τρέλας | Συνέντευξη: νικοσ καμτσησ Ένα σύμπαν γεμάτο καλλιτεχνική δημιουργία | στασου μυγδαλα Έχουμε θέμα: AIRBNB | Οι Εξωγήινοι της οδού Μιχαήλ Βόδα H ανεξήγητη πόλη
ε ν γα
ν α
τ λ ά
Β
π α
.ε .. άν
ή π
ίνη κ τα μία δή εδόν ότι α ηλ σχ ις . Δ σει ξέρε α ι ι χά θε πά χεις μα κα σ ν ρο ν έ νυ μη α π Ότα α μή α δ ι ν . εί ν π έλ ισμό εις έ ως δεχτ ε π π σ ει πο ν α ολ λν τη ανατ στέ αίν χει υ αση ις ! θ ί ή ε έ μα κλ ι τ υτ οσ ταν . οτ οδ , πρ ι. Ό ματα χή α ι μας μένο τανά ο κα όχι τ α α α ημ έδιο ‘ν ράγ ν ι ι κα σεγ αν έντ νη, ή σ , σχ υ να τα π ει τη ώνε προ αν η τσιμ ημέ ποτέ τ α πο ρα αυ μό άζ ρκ αφ σο κι το ση οχασ εις ό ότε φων σβε ιο τό . Τι ί με ΙΟΝ ο ως ά ρ ς ζ ρ ά ρ τ ι ρ ρ ι ύ α α ά ε ΙΝ ε σ φ ή Η ρίς ποντ υν χ πολ ΑΙ” μ ό κτ νιμαλ ία μ υ Μ σότ ύ. ο σ σ ι ο ο κ ι ω ι ι Ν νο χ κα γίν ι π Α σ ια μ κρα α τ περι α α η ρ α λ Ν κλ έν ο πέ σ ντα θα ου ο λά ο κ ΤΙ ρμ πά λλον α όλ ο “Ο α νε τζαμ ν θε ταμ ν αλ ού κ ι ττ μά θήν άστι ε. Έν την ει τη ν. Η ελθό υα Α ερ ύμ ου άζ ήτω αρ ο τ Η α τ ρο τ εβ π ιν ιά ελ Έν ρατη έρκο ι αν υτοκ στο μ νε ι; πα ν σβ ει κα ων α σμού να τα ο ών τ ε η α τ τ ν β σ ς σε . ί ε ης φλ νε φα ζί μ τυ μαρί ειξη ίτησ υ α μ ο λα ένδ αρα αι αμ ατ ν τ έ ως μα π μ ι ίπ σ ήε έρ λε τ η σ τ ρι ζέσ πε η Το λίγ ει ν Κά
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
www.ipolizei.gr
Γνώμες
58//07-18
STREET
ΤΑΞΙΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΠΑΜΕ!
PRESS
Φύση αισιόδοξοι θα ευχηθούμε καλό καλοκαίρι. Ακόμα και αν με την ευχή αυτή εννοούμε ένα μάλλον συμπιεσμένο 15μερο στις αρχές του Αυγούστου. Οπλιστείτε με θάρρος, αποφύγετε τα φονικά μπαλάκια από τις ρακέτες, την ανάγωγη συμπεριφορά ενός οδηγού, τις γόπες ξηράς (και όχι θαλάσσης) στην παραλία. Σαν λαός έχουμε ένα θέμα με την γκρίνια και την μουρμούρα. Σαν μαγνήτης τραβάμε τα ρινίσματα που μας χαλούν την διάθεση, αλλά μαντέψτε, τα δημιουργούμε ταυτόχρονα. Μια καταπληκτική εφεύρεση θα ήταν ο μετρητής γκρίνιας. Θα ήταν ένα κομψό ταξίμετρο προσαρμοσμένο στο κεφάλι ή στην μέση. Σε παλ χρώματα για τους ρομαντικούς και έντονα για τους οργισμένους. Θα είχε και ήχο όπως τα παλιά ταξίμετρα στους ταρίφες. Κάθε μίζερη, γκρινιάρικη, τσαντισμένη σκέψη θα καταγραφόταν με ένα μεγαλοπρεπέστατο κλακ. Έτσι να το νιώθεις, να μετράει δηλαδή. Θα μπορούσαν να γίνονταν διαγωνισμοί γκρίνιας ή και beach party. Θα κέρδιζε αυτός ή αυτή που θα είχε μαζέψει περισσότερους πόντους σε αυτό το άθλημα. Θα ‘χε γράψει ο μετρητής σου 132, θα ‘χες ένα εκτόπισμα μπροστά στους φλώρους με το 30 και το 50. Θα κέρδιζες τον σεβασμό των υπολοίπων. Εάν έβλεπες κάποιον με 3 ή νεκρός θα ήταν ή με εγκεφαλικό. Ξέρω μερικούς βέβαια που το 132 το χουν ευκολάκι. Μέχρι να τελειώσουν το πρωινό θα έχουν μηδενίσει το κοντέρ και θα προχωράνε ακάθεκτοι. Εντάξει, εγώ βάζω την ιδέα και οι προγραμματιστές, οι εταιρείες ας αναλάβουν την εφαρμογή. Βέβαια δεν σας κρύβουμε πως σκεφτόμαστε και κάτι πιο διαβολικό. Όταν θελήσει η κοινωνία να αυτοπροστατευθεί, με μικρές αλλαγές σε αυτές τις συσκευές, μπορούν να γίνουν θαύματα. Όταν ο μετρητής ξεπεράσει το 10 ας πούμε, μία ελάχιστη ηλεκτρική εκκένωση να διαπερνά το σώμα του παραβάτη. Μικρές, ανεπαίσθητες, ακίνδυνες δόσεις ηλεκτρισμού θα σε προειδοποιούν πως έχεις ξεφύγει. Στην αρχή θα ήταν κάπως περίεργο, θα ακούς συνεχώς τζζζζ, τζζζζ και θα βλέπεις τύπους να πετάγονται... Αλλά επειδή αυτά δεν είναι σωστά πράγματα θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε όπως ξέρει και μπορεί ο καθένας. Καλό καλοκαίρι, ραντεβού τον Σεπτέμβρη!
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
STREET
PRESS 56//05-18
[ΘΕΜΑ]
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΔΡΑΜΑΤΑ Ιστορίες καλοκαιρινής τρέλας
[ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ]
νικοσ καμτσησ Ένα σύμπαν γεμάτο καλλιτεχνική δημιουργία
[ΘΕΜΑ]
στασου μυγδαλα Έχουμε θέμα: AIRBNB
[ΘΕΜΑ] Οι Εξωγήινοι της οδού Μιχαήλ Βόδα H ανεξήγητη πόλη
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
STREET
PRESS 57//06-18
STREET
PRESS 58//07-18
ΚΑΤΩ Ταξιδιάρες ψυχές Για μένα και τους φίλους μου που έφυγαν για τα ξένα! | Ρεπορτάζ: Πεδίον Άρεως Κάνουμε κάτι διαφορετικό για ‘μας | Συνέντευξη: Στάθης Σταυρόπουλος Μια φωτογραφία και 2.500 λέξεις | Εντός εκτός & επι τ' αυτά Προτάσεις εξόδου στην πόλη
Ρεπορτάζ: Οδός Τοσίτσα Αριθμός μηδέν | Συνέντευξη: Ancient memes To ‘90 πουλούσα Πόκεμον | Η σκόρπια γλυπτοθήκη της Αθήνας To κληροδότηµα γλυπτικής της παλιάς αστικής Αθήνας | Στη Ραφήνα θα σε πάω! Κοντινές αποδράσεις
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΔΡΑΜΑΤΑ Ιστορίες καλοκαιρινής τρέλας | Συνέντευξη: νικοσ καμτσησ Ένα σύμπαν γεμάτο καλλιτεχνική δημιουργία | στασου μυγδαλα Έχουμε θέμα: AIRBNB | Οι Εξωγήινοι της οδού Μιχαήλ Βόδα H ανεξήγητη πόλη
EΞΩΦΥΛΛα. Ολοκληρώθηκε μια ακόμα σειρά με τρία εξώφυλλα. Ο τίτλος μπορούσε να ήταν «Πρόσωπα που λάμπουν από τις φωτεινές οθόνες κινητών, tablet, κομπιούτερ», ενώ γύρω μας κατι σημαντικό εξελίσσεται. Όπως σε μια συναυλία που όλοι κοιτούν τον καλλιτέχνη μέσα από το smartphone και τον βιντεοσκοπούν και ελάχιστα τον βλέπουν άμεσα. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την Άννα Ομηρίδη από την Accro Dance Academy και τον Αναστάση Σιδέρη από το Sky Dive Athens που συμμετείχαν σε αυτήν την σειρά!
σε αυτους που γραφουν με κεφαλαια στο φμπ, βαζουν 32 θαυμαστικα και ποσταρουν 67 χαζαδες μεσα σε μια μερα
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ Πριν μερικά χρόνια στην Ελλάδα της «Siemens», της «Novartis» και πολλών άλλων σκανδάλων, η αστυνομία είχε γράψει μια φίλη μου για ένα σοβαρότατο έγκλημα: ελεύθερο camping! To δικαστήριο είχε οριστεί για την 29η Νοεμβρίου, ημέρα Δευτέρα και ώρα 9:00 σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Πελοποννήσου.
[ΕΓΡΑΨΑΝ]
αντα κουγια
Θανασης Βεμπος Γεωργια δρακακη Umberto Davoli δημητρησ προυσαλησ Αννα Σταικου
Α.Μ.
αλεξησ μητσοτακησ χρυσανθοσ ξανθησ Κορινα ΚΑΡΑΔΗΜΟΥ ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ μακης διογος
J
john chondros φωντας λαδης Παντελης Αμπαζης
Το δικαστήριο βρισκόταν στο ισόγειο μιας ταπεινής πολυκατοικίας. Μια μικρή πινακίδα έγραφε «δικαστήριο», αλλά είχε περισσότερο το ύφος του προπατσίδικου ή του μίνι μάρκετ. Ομολογώ οτι είχε γίνει μια σοβαρή προσπάθεια για να «μπαλώσουν « την έλλειψη κύρους της αίθουσας και έτσι στο βάθος του δωματίου, στον κεντρικό τοίχο, είχαν κατασκευάσει το βάθρο με τα έδρανα των δικαστών σε σκούρο δρυ και ύψος περίπου τρία μέτρα. Οι τρεις δικαστές έπρεπε να ανεβαίνουν από μια πλαϊνή ξύλινη σκάλα και να κάθονται πλάι πλάι, θυμίζοντας λίγο μια εξπρεσιονιστική απεικόνιση της Αγίας Τριάδας, η πρόεδρος στο κέντρο και τα δυο τσιράκια δεξιά και αριστερά. Πενήντα δύο υποθέσεις έπρεπε να εξεταστούν εκείνο το πρωί. Πενήντα μια για ελεύθερο camping και μια για έναν φράχτη που είχε κτισθεί κλέβοντας, κατά λάθος, ένα μέτρο από το οικόπεδο του πρώτου ξάδερφου. Εμείς ήμασταν το νούμερο 28! Αποφάσισα να μην πάω για καφέ και να παρακολουθήσω τις πρώτες δίκες. Το σενάριο ήταν γοητευτικό, μια «Δευτέρα Παρουσία» σχεδιασμένη από έναν Μιχαήλ Άγγελο της Λακωνίας. Δεν μπορούσα να απομακρυνθώ. Παιδιά με μούσια, tatoo και βραχιόλια στέκονταν μέσα και έξω από την αίθουσα, στο πεζοδρόμιο, στρίβοντας Βιρτζίνια και συζητώντας. Ακούστηκε το πρώτο όνομα «O κύριος Παναγιώτης Κ. του Αντωνίου»... Περάσαν δυο ατέλειωτα λεπτά μέχρι να ακουστεί το «παρών!». Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που τον αποκαλούσαν «κύριε» και ο Παναγιώτης τα είχε λίγο χαμένα. «Την 20η Αυγούστου, ημέρα Παρασκευή και ώρα 19:22, η αστυνομία σας βρήκε στην λεγόμενη παραλία με μια υφασμάτινη αιώρα, δυο μεταλλικές κατσαρόλες, ένα πλαστικό τάπερ και ένα σετ μαχαιροπίρουνα¨ είναι αλήθεια?». Χωρίς μεγάλη σκέψη ο κατηγορούμενος απάντησε θετικά. Και τότε η γη άνοιξε κάτω από τα πόδια του. Μόνο μια λέξη, στεγνή, ωμή και κοφτερή σαν ξυράφι: «ΓΙΑΤΙ?» Ίδρωσα. Μπήκα στην θέση του καημένου του Παναγιώτη και προσπάθησα να επεξεργαστώ την καταλληλότερη απάντηση. Δεν μου ερχόταν τίποτα στο μυαλό! Ο κατηγορούμενος όμως δεν έχασε την ψυχραιμία του και μετά από σαράντα δραματικά δευτερόλεπτα απάντησε “Είχα φτάσει στο χωριό από το πρωί και έψαχνα για δωμάτιο, αλλά ήταν όλα κλεισμένα και δεν είχα που να κοιμηθώ»... Άψογη και διαβολική απάντηση. Ο Παναγιώτης είχε τριπλάρει την παγίδα σαν επαγγελματίας δικηγόρος. Ένας αληθινός Ronaldino του δικαστηρίου... Αλλά ο διάολος αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη.... και μετά από μια ατελείωτη σιωπή γεμάτη σασπένς και πάθος, η πρόεδρος αντέδρασε με μια πανέξυπνη κίνηση ανατρέποντας οριστικά την έκβαση της διαμάχης: «Και εσείς, κύριε Παναγιώτη Κ. του Αντωνίου, πηγαίνετε διακοπές 20 Αυγούστου χωρίς να κλείσετε δωμάτιο?» Δεν υπήρχε καμιά ελπίδα να αντιδράσει σε αυτό το συλλογισμό! Η παρτίδα είχε πια χαθεί! Ο Παναγιώτης αθωώθηκε χάρη στην γενναιόδωρη απόφαση των δικαστών και αναγκάστηκε μόνο να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα. Αναφέρω αυτό το επεισόδιο μόνο και μόνο για να επισημάνω πόσο σοβαρός και δίκαιος ειναι ο νόμος και τα εκτελεστικά του όργανα. Επισημαίνω επίσης πόσο άστοχες και γελοίες ειναι οι προσπάθειες να κοροϊδεύουμε τα «σοφά « δικαστήρια που ξέρουν να διαβάζουν την ψυχή των ανθρώπων και να αποφεύγουν τις σατανικές συνωμοσίες του κάθε Παναγιώτη!!!
ΠΑΝΩ στον πολιτισμο που ενυπαρχει σε πολλες εμπορικες πραξεις. Σε αυτους που κανουν προτασεις. στις ιδεες που εμφανιζονται ακριβως οταν τις χρειαζεσαι. στις διακοπες που ερχονται!
συννεφα 1 μην αφηνετε τον εαυτο σας να πεφτει απο τα συννεφα. επισης μην επιτρεπετε και στους αλλουσ να το κανουν. ειναι ενα κατα συνθηκη ψευδοσ συννεφα 2 επεσαν απο τα συννεφα με την αυτοκτονια του πιτσιρικα; Η γειτονια, το χωριο, οι φιλοι, οι δασκαλοι, εμεις ολοι ξερουμε πολυ πριν γινει το (οποιο) κακο. απλως δεν μιλαμε, δεν ανακατευομαστε, δεν ασχολουμαστε. και μετα πεφτουμε απο τα συννεφα... συννεφα 3 οταν πεφτουμε απο τα συννεφα πεφτουμε στα μαλακα! προτιμαμε να παραδεχτουμε πως ειμαστε αδαεις, ανιωθοι, βλακες παρα γνωστες και ατολμοι. και μετα αρχιζουν οι αναλυσεισ. Γενικώς μην πέφτετε
Umberto Davoli
STREET
PRESS
[ΕΚΔΟΣΗ]
[ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ]
www.ipolizei.gr
info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Νικολέττα Βήκου Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904
Είδηση δεν ειναι πως άνθρωπος έσωσε κατσίκα αλλά πως κατσίκα έσωσε άνθρωπο. καλο κακαιρι!
Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604 ISSN: 2623-4068
FOLLOW US:
Η καλύτερη πτώση της ζωής σου!
15 λεπτά πτήσης με τελευταίας τεχνολογίας 18 θέσιο αεροπλάνο 1 λεπτό ελεύθερης πτώσης από τα 14.000 πόδια με 220 χλμ/ώρα 5-6 λεπτά πτήσης με το αλεξίπτωτο πριν προσγειωθείτε ομαλά στο χώρο προσγείωσής μας στο γρασίδι Σας παρέχουμε όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα άνετο αθλητικό ντύσιμο Δεν υπάρχει όριο ηλικίας! Δεν χρειαζόμαστε παραπάνω από 2 ώρες για να τελειώσουμε με την όλη εμπειρία Δυνατότητα καταγραφής την όλης εμπειρίας από επαγγελματίες καμεραμάν σε HD Μπορείτε να το κάνετε μαζί με την παρέα σας αφού μπορούμε να εξυπηρετήσουμε μέχρι και 8 άτομα ταυτόχρονα Εύκολη πρόσβαση από Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας, με αυτοκίνητα ή και με ΚΤΕΛ
Μ ΑΘ Ε Π Ε Ρ Ι Σ ΣΟΤ Ε ΡΑ :
+30 697 0300 222
WWW.SKYDIVE-ATHENS.GR info@skydive-athens.gr
Προτάσεις
τα
ΠΟΛΗΤΙΣΜΙΚΑ Άντα Κουγιά lecanardpr@gmail.com
Η Τέχνη στην Πόλη είναι παρούσα και σας περιμένει να τη γευτείτε.
Το καλοκαίρι είναι εδώ και το βλέπεις. Όχι από την πολλή ζέστη, αλλά από τους ρυθμούς. Όλα είναι πιο...αργά. Πιο ήσυχα, με λιγότερη φασαρία, σε μια αναμονή. Αναμονή για διακοπές; Αναμονή για κάτι απροσδιόριστο; Κανείς δεν ξέρει. Εγώ πάντως είμαι σε αναμονή και την εκμεταλλεύομαι, πώς αλλιώς; Με καλά βιβλία στην παραλία ή τις αστικές ξενοδοχειακές πισίνες, μόνη ή με παρέα, μέχρι να ξεκινήσει ...η εκτός Αθηνών...αναμονή! Επίσης, αγαπημένη συνήθειά μου είναι και τα θερινά σινεμά που παίζουν καινούργιες και παλιές ταινίες ή οι βραδινές βόλτες στο Φάληρο, για να πάρουμε μια δόση αληθινής δροσιάς. Η Πόλη είναι μαγική και το καλοκαίρι. Γνωρίστε την και αγαπήστε την, όπως κι εμείς!
«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις» Ουμπέρτο Έκο
//Σινεμά
//Βιβλίο
01
02
03
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ «ΣΤΕΛΛΑ» Οι λάτρεις του σινεμά γενικώς και του θερινού ειδικώς, εκτός από τους πολλούς πανέμορφους κινηματογράφους του Κέντρου, τώρα θα έχουν ξανά την ευκαιρία να επισκέπτονται το Δημοτικό Κινηματογράφο Στέλλα στην Κυψέλη, στην οδό Τενέδου 34. Η εταιρία διανομής Weird Wave, που έχει την έδρα της στην περιοχή της Κυψέλης, αναλαμβάνει τη διαχείριση του θερινού κινηματογράφου και εγγυάται την προβολή ταινιών υψηλού επι-
πέδου: «Ο Λαβύρινθος του Πάνα», «Ο Πρόεδρος»,κωμωδίες ιταλικές, τη Βιογραφία του Τσε Γκεβάρα και πολλές άλλες! Βασικός στόχος της Weird Wave είναι πάντα ο ίδιος: να εμπλουτίσει την πολιτιστική ζωή της περιοχής και να ομορφύνει τα βράδια των Αθηναίων, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να απολαύσουν ταινίες πρώτης προβολής από τον εκλεκτικό κατάλογό της.
Η Κυψέλη μετράει τ’ αστέρια... ξανά!
ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ, Charles Baudelaire, Μετάφραση – Επίμετρο:
Γιώργος Κεντρωτής, ΕΚΔΟΣΕΙΣ GUTENBERG
Όποιος ξέρει γαλλικά, αυτή η δίγλωσση έκδοση του έργου «Τα Άνθη του Κακού» είναι ό,τι καλύτερο για τη συλλογή σας, αφού και την ομορφιά της γαλλικής γλώσσας γνωρίζετε μέσω του Baudelaire και την εξαιρετική μετάφραση στα ελληνικά απολαμβάνετε: μια ελληνική μετάφραση που «ακούει» τον Γάλλο ποιητή, τις λέξεις, τις ρίμες, τις παρηχήσεις, το ρυθμό του.
Η γλώσσα της πόλης του Παρισιού για πρώτη φορά σε λυρική ποίηση.
Ο ΗΛΙΘΙΟΣ, ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ,
ΜΤΦΡ, ΑΝΤΩΝΗΣ & ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΦΑΛΗΣ, ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Μία από τις κορυφαίες μορφές της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, ο Φίοντορ Ντοστοφιέφσκι γράφει μεταξύ άλλων, τον υπέροχο «Ηλίθιο» το 1869, σε μια εποχή απελπισίας, μεγάλης φτώχιας και νοσταλγίας για την πατρίδα. Ο «Ηλίθιος», ο πρίγκιπας Μίσκιν, που πάσχει από επιληψία, επιστρέφει στη Ρωσία μετά από πολυετή απουσία. Στην Αγία Πετρούπολη περιφρονούν και χλευάζουν την αθωότητά του. Εκείνος όμως ανταποδίδει σε όλους καλοσύνη.
«Ο Ηλίθιος» είναι η εικόνα μιας κοινωνίας που φαίνεται να θέλει να ξορκίσει το κακό & να αναζητά το καλό.
«ΤΟ ΔΕΜΑ», SEBASTIAN FITZEK, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ Η ψυχίατρος Έμα Στάιν πέφτει θύμα βιασμού. Από τότε νιώθει ασφαλής μόνο στο σπίτι της. Μέχρι τη στιγμή που ο ταχυδρόμος την παρακαλά να παραλάβει ένα δέμα για τον γείτονά της. Ένα μοναδικά εθιστικό ψυχολογικό θρίλερ που εξετάζει τα όρια του ανθρώπινου μυαλού.
Όταν «ξεκινάει ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής σου»
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ //Βιβλίο 09
«ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΑΜΕΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ», F. SCOTT FITZGERALD ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
Μια ακυκλοφόρητη συλλογή διηγημάτων του F. Scott Fitzgerald από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, όπου έχουν συγκεντρωθεί τα τελευταία αδημοσίευτα διηγήματα του εμβληματικού συγγραφέα των μυθιστορημάτων «Ο μεγάλος Γκάτσμπι» και «Τρυφερή είναι η νύχτα», με σχολιασμό της μελετήτριας του έργου του, Αν Μάργκαρετ Ντάνιελ και σε μετάφραση Έφης Τσιρώνη. Και τα δεκαοκτώ διηγήματα αποδίδουν με υπέροχο τρόπο ένα μωσαϊκό εικόνων από τη δεκαετία του ’30. Ορισμένα είχαν κυριολεκτικά χαθεί και ξαναήρθαν στο φως μόλις πρόσφατα, κάποια προορίζονταν για κινηματογραφικά σενάρια αλλά ποτέ δεν έγιναν ταινίες, ενώ άλλα παρέμειναν αθέατα επειδή οι επιμελητές παλαιότερων εκδόσεων δεν κατανοούσαν το νόημά τους. Αυτός βέβαια υπήρξε και ένας μόνιμος φόβος του συγγραφέα: μήπως τα έργα του λογοκριθούν ή υποστούν προσαρμογές. Απολαύστε το!
04
«ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΚΑΤΑ» ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΓΚΟΝΗ
Όπως στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα, μπροστά στους πολίτες, οι Κλασικοί κατά μας μιλούν για δημοκρατία, δημαγωγία, λαϊκισμό, επικοινωνία, τυραννία, ελευθερία του λόγου, ταυτότητα, ξενοφοβία, δικαιοσύνη, διαφθορά: με τους μύθους και τις ιστορίες, χωρίς καμία μυθοποίηση. Όλα αυτά που σήμερα αποτελούν πρόβλημα ή ανησυχία. Μέσα από ένα χωρίο, μια ιδέα, ένα σύνολο υποδειγματικών λέξεων, με τη σαφήνεια της παράστασης σε θέατρο και το κύρος της φιλολογίας, οι αρχαίοι κλασικοί δρουν σε μια αλληλουχία από φωνές και μορφές που μας εξηγούν κάτι δικό μας από τη δική τους ειδική άποψη.
05
ΖΩΑ, ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, GERALD DURRELL, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ O Tζέραλντ Ντάρελ (1925 - 1995) γεννήθηκε στις Ινδίες. Ήταν τριών χρόνων όταν η οικογένεια Ντάρελ επέστρεψε στην Αγγλία. Το 1935 οι Ντάρελ αποφάσισαν να εγκατασταθούν στην Κέρκυρα και εκεί ο μικρός Τζέρυ –που ήταν ήδη μανιώδης φιλόζωος– εξελίχθηκε σε ενθουσιώδη φυσιολάτρη. H Τριλογία της Κέρκυρας αφηγείται με αστείρευτο χιούμορ και γοητεία τη ζωή του Ντάρελ –και των ζώων– τα τέσσερα χαρούμενα παιδικά χρόνια που έζησε στην Κέρκυρα του Μεσοπολέμου. Μια σπάνια και μαγική παιδική ηλικία που μόνο να την ζηλέψεις μπορείς...
«Πουλιά, σκυλιά, σκαντζόχοιροι σ’ όλο το σπίτι και τώρα μια αρκούδα;»
//Βιβλίο
ΚΡΙΤΙΚΑΡΟΝΤΑΣ
Δίνουμε τον λόγο στους αναγνώστες Για τις δικές σας κριτικές στείλτε μας στο info@ipolizei.gr
«Η ΩΡΑ»
Θ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
«ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ» Τομ Ρόμπινς
«έπος που αρχίζει στα δάση της αρχαίας Βοημίας και δεν τελειώνει παρά απόψε, στις εννιά η ώρα το βράδυ»
Καλύτερος κριτής ενός βιβλίου είναι τελικά ο αναγνώστης. Οι απλοί βιβλιόφιλοι που με τον δικό τους άμεσο τρόπο μοιράζονται μαζί μας ιδέες, σκέψεις που τους προκύψαν μετά από το διάβασμα ενός βιβλίου.
«Κατάγομαι από τον πεθαμένο αρχιτέκτονα»
Ο Θάνος Σταθόπουλος (Αθήνα, 1963) έχει εκδώσει επτά βιβλία από το 1983 μέχρι σήμερα. Μαθήτευσε στον Μάνο Χατζιδάκι και τον Νίκο Καρούζο. Από κοινού με τον Γιάννη Τζώρτζη έκαναν την παραγωγή του δίσκου «Ομορφαίνω τη μοίρα», που περιέχει απαγγελίες του Ν. Καρούζου. Συνεργάστηκε με τη Λένα Πλάτωνος, επιμελήθηκε εικαστικές εκθέσεις και συμμετείχε σε ντοκιμαντέρ. Υπήρξε μεταξύ άλλων παραγωγός στο Τρίτο Πρόγραμμα, συνεργάτης της εφημερίδας Η Καθημερινή και συνεκδότης στο περιοδικό τέχνης Kaput.
Επειδή είναι έντιμος, όπως έχει γράψει για αυτόν ο Κωστής Παπαγιώργης, δανείζεται κείμενα από την πρώτη γραμμή της λογοτεχνίας και της διανόησης (Μπένγιαμιν, Κοζίκνσκι, Φλωμπέρ, Χάντκε, Πεντζίκης, Μαν, Λεοπάρντι, Προβελέγγιος), προσκαλεί σε διάλογο φίλους (Ν. Καρούζος, Μ. Κατσαρός), αποκαλύπτει μυστικά τους και όνειρα, πλάθει άχρονους και γι΄ αυτό ιδανικούς εραστές, ιχνηλατεί την Αθήνα και συνομιλεί με αγαπημένους μουσικούς (Λ. Άντερσον, Ντ. Μπόουι) και εικαστικούς (Α. Ακριθάκης, Μπ. Νάουμαν, Γκ. Ορόθκο).
Η ΩΡΑ, το τελευταίο του βιβλίο (Μάρτιος 2018), είναι ένα οδοιπορικό στον «αρχιτεκτονημένο χώρο», τον χρόνο και το σώμα. Ο αφηγητής συστήνεται από την πρώτη σελίδα, «Κατάγομαι από τον πεθαμένο αρχιτέκτονα», δηλώνει ευθέως τις προθέσεις του, «πρωταρχικό του μέλημα ήταν να αναπνεύσει», τοποθετεί το σκηνικό της αφήγησης, «το στούντιο: μπορούσε να δει ό,τι τον περιέβαλε … Το στούντιο ήταν αυτός· ήταν συμβάν: σύνοψη, πεδίο, θέα», και κουρδίζει το ρολόι «Η ώρα στο κέντρο». Ο Σταθόπουλος με απαρασάλευτη εμμονή διαλέγει μια προς μια τις λέξεις και τα σημεία στίξης: ο τροχός γυρίζει η ψυχή στο στόμα.
Με αυτά τα λαμπερά υλικά ο Θ. Σταθόπουλος κατασκευάζει μια μικρή σε έκταση, νεωτερική, συμπαγή λογοτεχνική φόρμα, ένα υβριδικό είδος με πολλά είδη, ένα ξεχωριστό ποιητικό σύμπαν για την απόλαυση της ανάγνωσης.
Ο Τομ Ρόμπινς άνηκε στην κατηγορία συγγραφέων «τον γνωρίζω, μα θα τον διαβάσω όταν έρθει η ώρα». Εκείνη η ώρα ήρθε φέτος την άνοιξη, όταν βρήκα ένα βιβλίο στο σπίτι μιας φίλης και της το ζήτησα λέγοντας: «Ο Τομ Ρόμπινς ανήκει στην κατηγορία συγγραφέων «τον γνωρίζω, μα θα τον διαβάσω όταν έρθει η ώρα. Μπορώ να το δανειστώ για το Πάσχα;». Και ήταν όντως η κατάλληλη στιγμή να διαβάσω το Άρωμα του Ονείρου: λίγο μετά τα τριάντα, με το άγχος του χρόνου να αρχίζει να σε πειράζει, ύστερα από μια κουραστική χρονιά που προτιμούσα να διαβάζω non-fiction βιβλία (με θέμα την αγαπη, τον έρωτα, το νόημα σε ολο αυτό που ζούμε), μήνα Απρίλη και την χαρακτηριστική ανοιξιάτικη μυρωδιά της Αθήνας, λίγο πριν φύγω για ένα ταξίδι αναψυχής στην Ευρώπη. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να γνωρίσω τον κόσμο του Αλομπάρ.
και προκειμένου να μη γίνουν αντιληπτοί από τους υπόλοιπους φυσιολογικούς ανθρώπους που γερνούν κανονικά.
Ο Αλομπάρ, βασιλιάς της Βοημίας, έρχεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το θάνατο, αφού είχε ήδη βγάλει την πρώτη λευκή τρίχα στα μαλλιά του και στο βασίλειό του, σκότωναν το βασιλιά όταν άρχιζε να γερνάει. Με τη βοήθεια μιας εκ των γυναικών του ο Αλομπάρ καταφέρνει να ξεφύγει. Από εκεί και ύστερα ξεκινά το ταξίδι του για την αναζήτηση της αθανασίας. Θα περάσει από την Ελλάδα για να γνωρίσει το Θεό Πάνα που έχει αρχίσει να χάνει τις δυνάμεις του, θα φτάσει στην Ινδία για να συναντήσει την όμορφη και εξωτική Κούδρα που θα του μάθει τα μυστικά των αρωμάτων, για να φτάσουν μαζί και ερωτευμένοι στην μακρινή ανατολή και να μυηθούν στα μυστικά της αθανασίας. Από τοτε και στο εξής θα ταξιδεύουν οι δυο τους καθώς τα χρόνια περνούν και εκείνοι μένουν αγέραστοι, με σκοπό να φτιάξουν το δικό τους ξεχωριστό άρωμα
Προηγούμενα βιβλία: “La folie”, Ίκαρος 2015, “Το αυτόματο”, Γαβριηλίδης 2013, “Ένας σωρός γλώσσα”, Γαβριηλίδης 2007, “Playback”, Γαβριηλίδης 2003, “Η ιστορία της μουσικής”, Ίκαρος 1994, 2015, “Θέμα”, 1983, Ερατώ 1985, Κατερίνα Παπαντωνίου
Παράλληλα, σε έναν κόσμο σημερινό παρακολουθούμε τις ζωές ανθρώπων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Στο Σηάτλ συναντάμε την σερβιτόρα Πρίσιλα, στη Ν. Ορλεάνη την Μαντάμ ΝτεΒαλιέ που διατηρεί ενα ξεπεσμένο αρωματοποιείο, και στο Παρίσι τους εκκεντρικούς αρωματοποιούς αδερφούς Λεφέβρ. Αυτοί οι 4 ξεχωριστοί κόσμοι θα μπερδευτούν μεταξύ τους για να κλείσει γλυκόπικρα το «έπος που αρχίζει στα δάση της αρχαίας Βοημίας και δεν τελειώνει παρά απόψε, στις εννιά η ώρα το βράδυ (ώρα Παρισιού)». Χρησιμοποίησα παραπάνω τη λέξη «γλυκόπικρα» και θα τολμούσα να χρησιμοποιήσω και το άλλο κλισέ «ελπιδοφόρα», θέλοντας να προσδιορίσω κάπως αυτο το συναίσθημα του να λαχταράμε να πάμε παρακάτω να δούμε τι γίνεται, αλλα ταυτόχρονα να μην θέλουμε να τελειώσει. Επικοινώνησα με το ειρωνικό χιούμορ του Ρόμπινς, απόλαυσα τον ερωτισμό του. Φρόντισε να με προσγειώσει οταν συγκινήθηκα. Ακόμα και κάποιες πιο επιτηδευμένες περιγραφές του μοιάζουν σαν να σου κλείνουν το μάτι για να του πεις «τα λες ωραία». Και μόλις λες «τα λες ωραία» ή «που το σκέφτηκες αυτό» καταλαβαίνεις ότι κατά κάποιον τρόπο έρχεσαι σε συνομιλια με το συγγραφέα. Ωραία η παρέα του Τομ Ρόμπινς λοιπόν. Κωσταντής Δέλτα
αντος λ υ τ ά λ χος εύ ρώτο τ ύρα, π ο π Ο τσιπο ίρων. νιάρα των χο ει από το ς στο α ί μ η ν συ εχώ θρολαπανδ γαπά ε α γ α ή α α κ λ ί ς ί α μ ι α ρ σοδ ς δεν μ που μ τα του από στος α τ ρώμα- Παντελής ένει πω . Ο ευφάντα ... πατρίδα ή χ μ ι α ν π φ η ε τ ρ ο ι ια την οισή της eb μας πανέμ καθόμαστε παραδέχετα ό το w ν επανάστα υσίες του γ ς Γεωργία μ η (με τα υ π ν ο α π ω α ( ο ε ν κ η ί σ θ υ τ α Χριστ γράφο ιρία. Τέλος ιαφημί κάνει λογείται τις άμε δι υ Μαΐο αρθρο ι των δ αλοκαίρι το το που θα π ιβαγμένο η λέφωνο και ο ς ρ μ α ί μαεμπε ο μ α ξ κ ε η ο τη ατική ευματικοσω ν άλλ με καλ τας Στο Το κ μ ! σ η ε ο λ . Ι ι ) τ μ ε ι ώ Ρ α λ ι Ι γ ά α ι Κ κ ε γ λ Α έ κ χ ε τ ς Κ τη γ κ ι, πν πα ος Υπάρ και κο δα και χαζο ΑΤΙΚΟ ΚΑΛΟ της Παναγία ίρι, γράφ α κοκκινίζε δραματική ε μιλά για τις ωλήσεις για ά ι μ ρ ν ο α ά ς λιακ τα, κ ΡΑΓΜ ο τριήμερο τικό καλοκ ωρίς ό τις π τζο μα ας μία πρώτη γ- χ αι το Π α μαζί μ φωτορομάν ικολέττα απ ικό» Βόλο. ,τ με την ρχει όμως κ Αυγούστου ω το πραγμ Αυτό το πρα - ράζεται Ν ητ το η υ πά πά θυ συντηρ να από κουχίες και υς. ι « α ο ο τ π ν π υ ο σ ώ τ ο πές). Υ η ημέρες το Ιούλιο. Αγα έ ρ σ εται! Δ κα αυτά π ισ ν ύς ανθ χρειάζ αξιδιού σικές α τ υ μ α φ ά μ ο ρ σε 12μ διήμερο το πραγματικο ράματα. Από . ύ κ δ ι υ και το ς ύν τ τυχία ενός χ να ιδ ο ίσως έ απώ και του ν ενίοτε έχε υς φίλους σο ΛΗ ΖΕΙ” μιλο τε πως π ά α ν χ ε ξ Ο πό αγ το αι μην όπως αλοκαίρι λοι ρώντας τα σ τές του “Η Π καίρι κ α σ ο κ ο ν ε λ τ έ λ ό α σ ε ι κ κ α τ ι ξ ι ματ άς ε ι συν Καλό μιλά γ και γελ νεργάτες κα ς” μας ια μία επειε ί ρ μάσαι υ ο σ τ ατα. ας γ μένοι νες ισ Αγαπη κά τους δράμ τις “Παράξε ενογράφος μ ι μ δ ει πό για τα κτός α Άντα κ ντας ε ικίωσης, η ώ Φ Ο ηλ ύρι εν πανηγ
Το πολύπαθο καλοκαίρι του 2009 θα προσπαθήσω να σας το διηγηθώ, αν και είναι πολύ δύσκολο! Με τις άλλες 5 φίλες μου από το σχολείο, κλείνουμε ένα ωραιότατο 12ημερο διακοπών με προορισμό την Ίο (5 μέρες) και την Αμοργό (7 ημέρες μαζί με άλλη μία παρέα 6 ατόμων). Ίος λοιπόν για αρχή και το νησί δεν σου επιτρέπει τίποτε άλλο παρά να ξυπνάς στις 15.00 και να ξενυχτάς ως τις 07.00. Τσιγάρα αλυσίδα (αν ανάψεις ένα στις Κυκλάδες εν μέσω Αυγουστιάτικων μελτεμίων πρέπει να διατηρήσεις τη φωτιά), cocktails και σφηνάκια, χοροί μέχρι πρωϊας. Όλα καλά κι όλα ωραία μέχρι που ένα βράδυ άρχισε ο βήχας και ο πυρετός για την Αγγελική! Στο Κέντρο Υγείας Ίου μας βρήκε ένα πρωινό για να της πουν να πάρει αποχρεμπτικό για το βήχα (το γνωστό σε όλους μας Trebon). Αν και ήθελε να γυρίσει η κοπέλα στην Αθήνα, την πείσαμε να συνεχίσει τις διακοπές της ώστε να μην χαλάσει το αξιοζήλευτο πρόγραμμά μας. Πάμε στην Αμοργό λοιπόν να βρούμε τους υπόλοιπους. Κι εδώ αρχίζει το πάρτυ! Η μέρα μας και πάλι περιορίστηκε μεταξύ 16.00 το απόγευμα και 09.00 το πρωί, η ψημένη ρακή ήταν μόνιμα μες στους οργανισμούς μας, τα τσιγάρα καλά κρατούσαν και πάει λέγοντας. Αρχίσαμε όμως ένας προς έναν να πέφτουμε στο πεδίο της μάχης. Συμπτώματα; Πυρετός, βήχας, μπουκώματα και ούτω καθεξής. Εκτός από μένα που
Σπάρτη, 30 Αυγούστου του 1955. Το ετήσιο πανηγύρι του Μυστρά είναι σε εξέλιξη. Χιλιάδες άνθρωποι, αγρότες και «αστοί» από τη Λακωνία και τους γύρω νομούς, κατακλύζουν για εφτά μέρες, κυρίως τις απογευματινές και βραδινές ώρες, το γνωστό προάστιο στις παρυφές του Ταϋγέτου, συνδυάζοντας το «τερπνόν μετά του ωφελίμου». Πουλούν και αγοράζουν ζώα. Με το χρήμα που αποκτιέται –ή που περισσεύει- παίρνουν ρούχα, εφόδια για το σπίτι και κάθε λογής εργαλεία. Δυό ξαδέλφια, ο υπογράφων, 13 μόλις χρονών, και ο ξάδελφός του, ο Βούλης, λίγο μεγαλύτερος, ξεκινούν, με το χαρτζιλίκι της γιαγιάς στην τσέπη, από το κοντινό χωριό Αγιάννης, για να φτάσουν μέσα από τα χωράφια, για ένα ακόμα βράδι, ώς στο «σταυροδρόμι των θαυμάτων», εκεί, στην είσοδο του Μυστρά. Οι λοταρίες, ο «γύρος του θανάτου», οι πρόχειρες ρουλέτες, η σκοποβολή, το «κανονάκι», οι κρίκοι με τα μπουκάλια, η «ασώματος κεφαλή» , το «δωμάτιο με τους καθρέφτες», έχουν ανάψει τα φώτα και τους περιμένουν. Εκεί, που αρχίζει ο κάθετος στη δημοσιά, μακρόστενος δρόμος με τα υπαίθρια εμπορικά. Μέσα σ’ όλα, διάσπαρτα, είναι και αρκετά αυτοσχέδια ψητοπωλεία, που σερβίρουν ψητό γουρουνόπουλο, την περίφημη «μπουζοπούλα». Τα δυο ξαδέλφια, ο νεότερος, ο «πρωτευουσιάνος», που έχει κατεβεί για διακοπές και ο γηγενής, με σκονισμένα πέδιλα και με τα χαρακτηριστικά κοντά παντελόνια και οι δυο τους, θα συμπεριφερθούν απόψε και θα ενεργήσουν σαν άντρες. Γι αυτό έχουν άλλωστε αποκοπεί από την παρέα των υπόλοιπων ξαδελφιών, κοριτσιών και αγοριών. Θα παραγγείλουν και θα μοιραστούν μια ολόκληρη μερίδα «μπουζοπούλα» και θα πιούν από ένα κανονικό, μεσαίο ποτήρι μπίρα ο καθένας τους.
είχα απλά βήχα και το πρόγραμμα ξενυχτιού συνέχιζε ακάθεκτο. Στο Κέντρο Υγείας Αμοργού (ναι, και αυτό συνέβη) μας έδωσαν extra σιρόπια. Το υπόλοιπο των διακοπών συνέχισε κάπως έτσι και γυρίσαμε τη μέρα που είχαμε κανονίσει, μετά από 13 ώρες ταξίδι με το πλοίο. Όλοι βέβαια είχαμε κανονίσει υπόλοιπο διακοπών. Όμως φίλοι μου, το καλοκαίρι του 2009 ήταν επίσης και το καλοκαίρι που είχε ξεσπάσει η πανδημία της γρίπης των χοίρων. Μην αναρωτιέστε. Ναι, είχαμε τη γρίπη των χοίρων. Κάνοντας το τεστ στην Αθήνα ήμασταν θετικοί οι 10 από τους 12. Ενώ όλοι βέβαια την έβγαλαν καθαρή με έναν πυρετό, εγώ έπαθα άτυπη πνευμονία και κατέληξα να παίρνω 2 αντιβιώσεις και εισπνοές με κορτιζόνη για να αποφύγω τη νοσηλεία!
ΑΝΤΑ Κ.
ΙΟΣ & ΑΜΟΡΓΟΣ
2009
Πάντως, το καλοκαίρι του 2009 θα το θυμόμαστε όλες όχι μόνο για τους χοίρους, αλλά γιατί τα είχε όλα: σωστή παρέα, πολλά γέλια και πολλά κλάματα, καβγάδες και αγκάλιες, ερωτικές περιπέτειες και δράματα, μεταφυσικά φαινόμενα. Αλλά αυτά όμως αποτελούν μέρος μιας άλλης ιστορίας...
Βρίσκουν ένα μικρό, άδειο τραπέζι, που τους παραχωρεί καχύποπτα – και ίσως λίγο ενοχλημένα- το εποχιακό γκαρσόνι. Κάνουν την παραγγελία τους. «Θα πάρετε κάτι άλλο;». «Όχι». Το πιάτο και τα δυο ποτήρια έρχονται και τοποθετούνται πάνω στο άσπρο τραπεζομάντηλο. Οι δυο ...παράταιροι πελάτες καταναλώνουν όσο πιο αργά γίνεται την παραγγελία τους και κοιτάζουν με αγωνία γύρω τους. Κανένας όμως από τους πολλούς πλανόδιους φωτογράφους δεν λέει να εμφανιστεί. Φθάνει πάλι το γκαρσόνι. Ζητάει να τον πληρώσουν. Οι παρέες καταφθάνουν, η μια μετά την άλλη. Παίρνει το πιάτο και τα ποτήρια. Πάνω στο τραπέζι απομένουν τώρα λίγα ψίχουλα. Να, και ο φωτογράφος. Έχει νόημα να βγάλουν τώρα τη φωτογραφία; Κλικ. … Σήμερα, ο ένας στην Αθήνα, 75 χρονών, κοιτάζει την παλιά, μαυρόασπρη φωτογραφία και ολοκληρώνει αυτή την περιγραφή. Ο άλλος, ο Στηβ Λάντις, διαβιεί, εδώ και εξήντα χρόνια, μετανάστης, πρώτα στον Καναδά και μετά στη Νέα Υόρκη… ‘Α, ρε Βούλη…
ΦΩΝΤΑΣ Λ.
ΜΥΣΤΡΑΣ
1955
ΧΡΙΣΤΙΝΑ Ρ.
ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ ΠΑΝΤΕΛΗΣ Α.
2008
ΣΕΡΙΦΟΣ Ακούγοντας «καλοκαιρινά δράματα» ένα καλοκαίρι μου έρχεται στο μυαλό: 17 χρονών, μετά από ξέφρενο γλέντι στην Αντίπαρο με τις φίλες μου, βρέθηκα στην Αστυπάλαια με τη θεία μου την Νεφέλη και την καλύτερη της φίλη τη Ρόζα (αναρχοαυτόνομες κουλτουριάρες νεοχίπισσες aka στο φάσμα των νεο-αριστερών, χωρίς μεγάλη διαφορά από τα δικά μου 17 χρόνια). Παρέα κάναμε, τις ήξερα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πήγαμε να ηρεμήσουμε λίγο στη μακρινή Αστυπάλαια. Λόγω νεότητας, οι φίλοι μου δεν με άφηναν σε χλωρό κλαρί και κυρίως ένας φίλος που μόλις χώρισε και ήθελε τις συμβουλές μου. Το κινητό μου λοιπόν κουδούνιζε σα δαιμονισμένο και αυτό ενόχλησε τη Ρόζα. Ξέχασα να πω ότι η αριστερή Ρόζα δούλευε σε τηλεφωνικό κέντρο. Ο ήχος λοιπόν του τηλεφώνου ήταν για εκείνη ό,τι το κόκκινο πανί για έναν ταύρο. Έτσι, εκεί που τρώγαμε σε μια ταβέρνα, ο φίλος τηλεφώνησε για άλλη μια φορά και η Ρόζα, ως γνήσια drama queen, έκανε την τρίχα τριχιά και έγινε έξαλλη: άρχισε να φωνάζει ότι πήγε διακοπές για να ξεχάσει τη δουλειά της, στην ταβέρνα γίναμε ρεζίλι, στο δωμάτιο
ο καβγάς φούντωνε με την Νεφέλη να προσπαθεί να μας χωρίσει και το σκύλο μας να γαβγίζει πότε στη μία και στην άλλη και εγώ απλά μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα, με στόχο να βρω τρόπο να φύγω ανεπιστρεπτί από το ακριτικό νησί (ακριτικό διότι ούτε καθημερινά δρομολόγια πλοίων είχε, ούτε και τακτικά λεωφορεία για το λιμάνι). Αφού έκατσα μόνη στην παραλία για πολλές ώρες (εγώ και οι εισπνοές μου αφού είχα ΚΑΙ βρογχίτιδα, κατάλοιπο της Αντιπάρου) με βρήκε η θεία μου και με έπεισε να επιστρέψω, καθώς δεν ήταν σωστό να χαλάσουμε τις διακοπές μας (είχε φάει και η Ρόζα την αντίστοιχη κατσάδα). Έτσι, το κινητό μπήκε αθόρυβο, ο φίλος μου ξεπέρασε το χωρισμό του χωρίς τις πολύτιμες συμβουλές μου, μιλούσα στο μπάνιο ψιθυριστά σαν να ήμουν μέλος τρομοκρατικής οργάν.... Μισό λεπτό! Πρέπει να σας αφήσω! Χτυπάει το τηλέφωνο!
ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ
Μόλις είχε τελειώσει ένας πολύ δύσκολος και κουραστικός χειμώνας. Ήταν προτού ακόμα με κερδίσει οριστικά και αμετάκλητα η καλλιτεχνία, σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα πριν. Σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο τη μισή μέρα, παρέδιδα ιδιαίτερα μαθήματα μαθηματικών για τα προς το ζειν την υπόλοιπη μισή και τα βράδια γλέντια, ποτά και μουσικές μέχρι πρωίας. Ή μάλλον μέχρι τελικής πτώσεως. Νυχθημερόν στο πόδι. Περίμενα πως και πως το καλοκαιράκι, να σβήσω το μοτέρ, να ξεκουράσω το ταλαίπωρο κορμί μου. Είχα ανάγκη όσο ποτέ από διακοπές. Το παπάκι, το κορίτσι μου κι εγώ. Είχα προγραμματίσει από μέσα Ιουλίου, στην αρχή Σέριφο για λίγες μέρες. Μετά Πάρο με μεγάλη παρέα τον Αύγουστο και αρχές Σεπτέμβρη ανανεωμένος και χαλαρός τα κεφάλια μέσα για τον επόμενο δύσκολο χειμώνα. Δεν ζήταγα πολλά. Δεν ήθελα χλιδές, ολονύκτια διασκέδαση και πεντάστερα. Ένα μικρό καθαρό δωμάτιο πάνω στο κύμα, μια καλή ψαροταβέρνα ακριβώς δίπλα, λίγο κόσμο, μιά παχιά σκιά και ησυχία. Βουτιές με το κεφάλι όλη μέρα. Την κιθάρα μου κι ένα καρπούζι. Σαν τον αστερία ανάσκελα στην άμμο. Να γεμίσω μπαταρίες. Να χορτάσω το κορίτσι μου. Να ξεκουραστώ. Αυτά τα σχέδια είχα. Για τη Σέριφο είχα ακούσει τα καλύτερα. Ήταν ήδη κάτι φίλοι εκεί. Στο τηλέφωνο περιέγραφαν έναν επί-
γειο παράδεισο. Ξεκινήσαμε λοιπόν όλο φορά για τον Πειραιά να πάρουμε το πλοίο της γραμμής. Η Αθήνα έβραζε. Καύσωνας και άπνοια. Μπήκαμε στο βαπόρι. Τσιγάρο στην κουπαστή. Το λιμάνι φεύγει! Σε λίγες ώρες δέσαμε στη Σέριφο. Όλα τέλεια. Ιδανικά. Για την ακρίβεια το απόλυτο καλοκαιρινό μου δράμα μόλις ξεκινούσε. Το χειρότερο καλοκαίρι της ζωής μου ήταν εκεί. Και με περίμενε μ’ ένα πλατύ χαμόγελο στην αποβάθρα. Η ωραία Σέριφος τελικά θα με άντεχε μόνο πέντε ώρες. Πρόλαβα να ρίξω μια βουτιά, να φάω μία μεγάλη ψητή αλανιάρα τσιπούρα με σαλάτα και αμέσως μετά να ανεβάσω ανεξήγητα σαράντα πυρετό. Άρον άρον στο επόμενο βαπόρι για πίσω, τρέμοντας από ρίγη, χύμα στο κατάστρωμα γιατί δεν έπεφτε καρφίτσα. Μια βδομάδα έτρεχα στους γιατρούς και είχα κυριολεκτικά λιώσει, ώσπου ένας (γνωστός γνωστού) νεαρός γιατρός στο Σισμανόγλειο, διέγνωσε επιτέλους οξεία θυρεοειδίτιδα. Ξεκίνησα θεραπεία μες το κατακαλόκαιρο. Κορτιζόνη και αντιβίωση αντί για μπυρίτσες και ουζάκια. Έκανα πάνω από μήνα να συνέλθω και να σταθώ γερά στα πόδια μου. Το καλοκαίρι είχε φύγει ανεπιστρεπτί. Στη Σέριφο δεν έχω ξαναπάει από τότε. Το καλοκαίρι εκείνο είναι καταγεγραμμένο στο μυαλό μου σαν «η εκδίκηση της τσιπούρας». Υγιαίνετε!
Το sex μαζί της ήταν βαρετό. Ξέρω, είναι ταμπού μια τέτοια δήλωση. Κατηγορείσαι ως γουρούνι μόνο που σκέφτεσαι έτσι. Όμως εγώ με τον εαυτό μου το ήξερα. Δεν το έλεγα παραπέρα αλλά μέσα μου το ήξερα. Και ήθελα να χωρίσω. Όταν είσαι 25 δε σε απασχολεί να ψαχτείς και να το βρεις, θες απλά να πας παρακάτω. Και τη μέρα που θα της έλεγα «τέλος» κάναμε sex για μια τελευταία φορά. Έτσι νόμιζα αλλά μόλις άνοιξα την τηλεόραση η Ελλάδα είχε πετύχει μια υπέροχη νίκη, 2-1 την Πορτογαλία. Πωρώθηκα και πήρα τηλέφωνο τους κολλητούς μου, ο χωρισμός αναβλήθηκε. Περάσαμε εκείνο το βράδυ συζητώντας ως το πρωί για την «απίθανη πιθανότητα» να πάρουμε εμείς το Euro του 2004. Όμως παρά τον ενθουσιασμό η γενική ετυμηγορία ήταν κοινή : «μπα… φίλε, δε γίνονται θαύματα…» Με κείνη χαθήκαμε για λίγες μέρες. Νομίζω πως κατάλαβε πως θέλω να τη χωρίσω και δεν ήθελε να ξέρει γιατί. Βολικό. Ούτε εγώ ήθελα να πω τη φράση-ταμπού: «κακό sex». Έλα όμως που μου χτύπησε την πόρτα ενώ παίζαμε με τη Γαλλία. Ήταν ορεξάτη κι εγώ ενέδωσα. Και η Ελλάδα νίκησε και πάλι. Όταν μίλησα για τις δυο αυτές συμπτώσεις στα παιδιά μου πρότειναν να δοκιμάσω να ξανακοιμηθώ μαζί της όταν θα παίζαμε με την Τσεχία. Είδα στα μάτια τους να αχνοφέγγει η ελπίδα ενός απρόσμενου θαύματος. Σε όλη τη χώρα βασικά έπνεε ένας άνεμος προσδοκίας, ένα «λες να;» «Δεν τη πολύ-παλεύω ρε μάγκες…»
Σκρολ ντάουν στις αγγελίες γνωστού ιστότοπου-εύρεση της κατάλληλης αγγελίας-επιτυχημένη συνέντευξη-απόβαση στην Κέρκυρα-δυστυχοευτυχής συγκατοίκηση με υποχόνδριο και πληγωμένο από τον έρωτα απαισίας γυναίκας εργοδότη-απαισίας, λέγω, εννοώντας από πάσα άποψη κι αν θες μη με πιστεύεις-ο εργοδότης ευχαριστημένος από την απόδοσή μου στη δουλειά, η οποία είχε να κάνει με σκάφη-όχι, μπράβο μου-αλλά πλήρως δυσαρεστημένος από τη συγκατοίκηση, υποχόνδριος* ο τύπος γαρ-ένας άνθρωπος στ’ αλήθεια ξεχωριστός που στις καλές του στιγμές ήταν πολύ καλός, αλλά στις κακές* του ακόμα καλύτερος. ΣΤΟΠ Η φωτογραφία που δημοσιεύω είναι από τα 60α του γενέθλια, τα οποία τα γιόρτασε μόνος του σε ένα μπαρ στην Πόλη που το έχουν δύο άνθρωποι που δεν του είναι εντελώς αντιπαθητικοί, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη γη-η γράφουσα και υπάλληλός του εκείνη την περίοδο αποφάσισε να ομορφύνει το κλίμα με μια τουρτούλα έκπληξη-ίσως αυτό, όπως και άλλες κινήσεις φιλίας και κατανόησης, αλλά και απόπειρας για ένα πιο καλοκαιρένιο καλοκαίρι, ας πούμε, με λιγότερους θρήνους, φωνές και γκρίνια, να παρεξηγήθηκαν ή να θεωρήθηκαν δεδομένα. ΣΤΟΠ Τσακωνόμασταν συνέχεια-φλυαρούσε συνέχεια περί του άδοξα ληγμένου έρωτα με τη μέγαιρα-την οποία έβλεπα δύο φορές την εβδομάδα, συνεργάτιδα καθώς ήταν κι αυτή στη δουλειά του νησιού με τα σκάφη-καθ’ όλα συμπαθής εκ πρώτης όψεως-μα φρικτά επικίνδυνη και απρόβλεπτη-εμφανώς διαταραγμένη και νευρωσική-στην Κέρκυρα είμαι, έλεγα, ή με βάλαν χωρίς
Δεν άκουγαν τίποτα. «Δεν έχουμε καθόλου χημεία». «Άμα είχαν το χαρακτήρα σου οι ήρωες του `21 θα ήμασταν ακόμα σκλάβοι» είπε ο ένας. Η μέρα της συντριβής της Τσεχίας υπήρξε πολύ δύσκολη για μένα γιατί δεν είχα καθόλου όρεξη αν και η νίκη της Εθνικής μπορώ να πω πως με αποζημίωσε. Πήγα και βρήκα τα παιδιά και τρελάθηκα από τον ενθουσιασμό τους. Τους ζήλευα που αυτοί έβλεπαν τους αγώνες ενώ εγώ έπρεπε να κάνω έρωτα με το πιο ξενέρωτο κορίτσι του κόσμου. Όμως ήταν τέτοια η γενική χαρά που τα ξέχασα όλα˙ αισθάνθηκα να πετάω.
ΚΩΣΤΑΣ Ζ.
ΑΘΗΝΑ
2004
«Τι γίνεται με την άλλη;» ρώτησαν. «Εντάξει, τη σούταρα» είπα πλημμυρισμένος χαρά. «Λέτε να το πάρουμε ρε παίδες;» «Ρε τρελός είσαι;» φώναξαν όλοι μαζί. Μετά ο καθένας είπε κάτι διαφορετικό : «Δε ξέρω τι θα κάνεις αλλά θα ξαναπηδηχτείτε στον τελικό!» «Στείλ` της μήνυμα τώρα. Όσο είναι ζεστή». «Δες ρε ένα μαλάκα! Τώρα που πήγαιναν όλα καλά!» «Ρε, πάτε καλά;» ούρλιαξα. Όμως δεν άκουγαν τίποτα. Άρπαξαν το κινητό μου και πληκτρολόγησαν ένα μήνυμα γεμάτο συγνώμες. Της έδωσαν ραντεβού στο σπίτι μου στις 4 του Ιούλη. Φίλοι να σου πετύχουν!
να με ρωτήσουν σε γυρίσματα ταινίας του Αλμοδόβαρ-κι αν ναι, πού είναι ο Αλμοδόβαρ να παραιτηθώ, αφού του κάνω καμιά συνέντευξη πρώτα-Αλμοδόβαρ πουθενά-αλήθεια και μόνο αλήθειακαυτό καλοκαίρι, γεμάτο παράνοια και περιττή φόρτιση εξ ου και τέλη Ιούνη τα μάζεψα κι έφυγα-μόλις γύρισα Αθήνα με βρήκε η πρώην γυναίκα του στο facebook, την οποία ο τρελοεργοδότης μου είχε γνωρίσει ως φίλη και σύζυγο πλέον συνεργάτη του από τη δουλειά με έδρα τη Κεφαλονιά-η γυναίκα αυτή έδειξε τη συμπόνια της σε μένα και μου δήλωσε ότι καλά έκανα κι έφυγα και να μη λυπάμαι κι ότι όλοι οι φίλοι του ανέκαθεν έλεγαν μπρος και πίσω του «καλό παιδί ο Σ., αλλά μαλάκας». ΣΤΟΠ (λεφτά δε μάζεψα, αλλά εμπειρίες να εξιστορώ, καλή ώρα, με το κιλό) *έπλενα τα πιάτα και τα ξαναέπλενε άλλες δύο φορές, μαγείρευα μισή κούπα ρύζι και απαιτούσε να έχουμε τον απορροφητήρα για να μη γίνουν υδρατμοί οι οποίο μπορεί και να μεταφερθούν ως εξαιρετικά επικίνδυνη υγρασία στα ντουλάπια με τα συσκευασμένα τρόφιμα και τα πιατικά από πάνω **κακές στιγμές του εργοδότη μου: ουρλιαχτά χωρίς λόγο και αιτία, υπερβολικό άγχος το οποίο φρόντιζε να μεταδίδει παντού με απόλυτη επιτυχία, κλάματα και λυγμοί μες στη μέση της νύχτας, συνεχής βρώση/πόση φιστικιών και μπίρας συνοδευόμενη από μια αποστροφή για κανονικό φαγητό συνήθως, στιγμές σεξομανίας που εκδηλώνονταν απέναντι σε γυναίκες οιασδήποτε ηλικίας (18μιση χρονών ας πούμε) και σουλουπιού και εθνικότητας και, και, και.
ΓΕΩΡΓΙΑ Δ.
ΚΕΡΚΥΡΑ
2018
Ξεκινούν οι πολύτιμες διακοπές του Αυγούστου. Εγώ και ο αγαπητικός μου πάμε στη Χίο πριν από τρία καλοκαίρια. Όμως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμέναμε. Δεύτερη κιόλας μέρα διακοπών και εγώ αρχίζω και τρώω φρίκες μόνη μου και ξενερώνω με τη σχέση μου. Εκνευρίζομαι, πειράζομαι, δαγκώνομαι, γενικά ζω ένα δράμα ΜΟΝΗ ΜΟΥ. Ο άνθρωπος δεν μου φταίει σε τίποτα, αλλά η πολυαγαπημένη μου ψυχολογία αποφάσισε να μην είναι στα καλά της. Πάνω που πήγαν να φτιάξουν τα πράγματα μεταξύ μας την 6η ημέρα διακοπών πιάνει φωτιά το μισό νησί. Παντού καμένα, φωτιές, πυρκαγιές, ένα απίστευτα θλιβερό τοπίο. Για να το διακωμωδήσουμε όμως και λίγο, αν λέγαμε ένα τραγούδι εκείνες τις ημέρες θα ήταν: ΦΩΤΙΑ ΜΕ ΦΩΤΙΑ, ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ, ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΧΗΜΕΙΑ ΖΗΜΕΙΑ. Οφείλω να πω εδώ ότι μένουμε ελεύθερο κάμπινγκ και για να φτάσουμε στην παραλία κατεβαίνουμε κάποιου είδους γκρεμάκο (από το γκρεμός). Ταυτόχρονα με τις φωτιές, είμαστε σε μια παρα-
λία και κάνουμε μπάνιο στα ντους (ξέρετε για να φύγει το αλάτι) και εκεί που πάμε να φύγουμε πέφτω εγώ πάνω σε μία πέτρα, στο ίσωμα φυσικά, καθώς είμαι ο ορισμός της ατσουμπαλιάς και σπάω το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού μου. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ! Σε αυτό δε μπορείς να κάνεις τίποτα, απλά περιμένεις να περάσει μόνο του. Είναι αυτό που λένε τρίτωσε!
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ Β.
ΒΟΛΟΣ
Και έτσι λοιπόν πέρασα εκείνο το καλοκαίρι… Με μείον ένα δάχτυλο, με μείον ένα αγόρι (που δε φέρθηκα σωστά και καλά να πάθει το δαχτυλάκι μου!) και μείον πολλά δέντρα σε ένα απίστευτο και πανέμορφο νησί.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ Π.
ΧΙΟΣ
2015
2017
Ήτανε που λέτε στο ξεκίνημα του καλοκαιριού κάτι ανάμεσα σε Άνοιξη και καλοκαίρι, το ζακετάκι σου το ήθελες… τελοσπάντων! Μου είπε «βρες ένα σημείο στο χάρτη που θες και φύγαμε» κι εγώ τα άφησα όλα και πήγαμε στα λεωφορεία. Είπα «Βόλος», κοιτιόμασταν και γελούσαμε νευρικά (είπαμε να κάνουμε τη μ…κία μας) τίποτα δεν κρατούσαμε, μόνο δύο φραπέδες. Η γκρίνια (του) ξεκίνησε από το λεωφορείο «φτάνουμε, είναι μακριά ακόμα;» Φτάσαμε, και πεϊνιρλί φάγαμε και σε punk συναυλία πήγαμε και μπιρόνια στο δρόμο μοιραστήκαμε… Κάποια στιγμή ήταν ώρα να τα φτύσουμε. Αρχίσαμε να ψάχνουμε κατάλυμα, κανένα ξενοδοχείο δε μας δεχότανε. Μας λέγαν είναι γεμάτοι κι ότι λυπούνται τάχα μου, μπορεί να βρούμε στη Λάρισα… Κι ένας καλός σαμαρείτης μας είπε να κοιμηθούμε στον καναπέ του ξενοδοχείου. «Δε μας θέλουνε επειδή φοράω αρβύλες κι εσύ έχεις μακρύ μαλλί και σκουλαρίκια. Μας θεωρούν αναξιόπιστους! Οι παλιό!@#%#^%&%$*((*)», «Κι εσύ που το ξέρεις ότι σίγουρα λένε ψέματα;» δεν άκουγα τίποτα, άρχισα να ειρωνεύομαι τους υπαλλήλους (γιατί ΓΝΩΡΙΖΑ ότι ψεύδονται). Το προσπεράσαμε, προχωρημένη ώρα κάναμε βόλτα στο λιμάνι, ήπιαμε κι άλλες μπίρες, μετρήσαμε τα άστρα, συζητήσαμε για την αρχιτεκτονική
των σπιτιών περπατώντας μέσα σε γειτονιές. Μέσα μου σκεφτόμουν κάτι μακρινά ξαδέρφια του παππού μου στο Βόλο κι αν θα μπορούσα να τους πάρω τηλέφωνο, μια συμφοιτήτρια της αδερφής μου που έχει γονείς εκεί, αν χτυπούσαμε μια πόρτα και ζητούσαμε έλεος… Όπως καθόμασταν και κοιτούσαμε τη θάλασσα μου ξεφεύγει ένα «μου λείπει το κρεβατάκι μου» αρχίζει να με λέει κακομαθημένη, που έχω λυσσάξει στη γκρίνια και μπλαμπλαμπλα. Άρχισε ΚΑΙ να βρέχει, κάπου στις 5 το ξημέρωμα στήσαμε ένα αυτοσχέδιο τσαντίρι από ζακέτες έξω από ένα pet shop (ζήλευα τα χάμστερ που κοιμόντουσαν στο κλουβί τους), κάτω από τις ζακέτες μπορούσες να ακούσεις το ασταμάτητο μουρμουρητό μου. Πήραμε καφέ κι άλλο καφέ και ήθελε να φύγουμε με τρένο για πιο ρομαντικά, εγώ απλά ήθελα να κοιμηθώ ή να τον χτυπήσω… κι εκείνος ήθελε να χτυπήσει εμένα. Αντ’ αυτού κοιμηθήκαμε σαν σίγμα τελικό ο ένας πάνω στον άλλον ροχαλίζοντας στο λεωφορείο της επιστροφής. Με το που φτάσαμε αρχίσαμε να τρωγόμαστε για κάτι καινούριο.
ΤΜ Η ΜΑΤΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
Αξιόπιστη Διάγνωση Σεβασμός στον άνθρωπο
ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ (σπινθηρογραφήματα καρδιάς & οργάνων σώματος) ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΕΡΗΧΩΝ ΚΑΙ TRIPLEX ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΟΣΤΙΚΗΣ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ (ακτινογραφίες, πανοραμικές, κεφαλομετρικές) ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ / ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ - CHECK UP ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΟ
Το κ αλοκ αίρι είναι εδώ! Το θερμόμετρο έχ ει ανέβει ψηλά κ αι δε ίχ ν ε ι κό κκιν ο ! Λίγο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, σκεφτήκαμε μερικές μικρές, πρακτικές συμβουλές, που θα μας βοηθήσουν τις πολύ ζεστές μέρες στην πόλη αλλά και στο νησί!! Η έντονη ζέστη και η υπερβολική έκθεση στον ήλιο μπορεί να οδηγήσει σε θερμοπληξία. Για να αντιμετωπίσουμε τον καύσωνα και τις συνέπειές του: αποφεύγουμε την έκθεσή μας στον ήλιο και τις μετακινήσεις σε εξωτερικούς χώρους. Παραμένουμε σε σκιασμένους και δροσερούς χώρους και αν υπάρχει δυνατότητα κάνουμε χρήση κάποιου ανεμιστήρα ή κλιματιστικού. αποφεύγουμε οποιασδήποτε κουραστική και έντονη δραστηριότητα σε εξωτερικούς χώρους. Η κολύμβηση, το περπάτημα ή η σωματική άσκηση πρέπει να περιορίζονται στις πολύ πρωινές ώρες ή αργά το απόγευμα, όταν η επίδραση του ήλιου δεν είναι πολύ έντονη. φοράμε ρούχα ελαφρά και δροσερά κατά προτίμηση ευρύχωρα, ανοιχτόχρωμα και βαμβακερά. Χρησιμοποιούμε καπέλο και γυαλιά ηλίου. καταναλώνουμε αρκετή ποσοτήτων υγρών, κυρίως νερού και αποφεύγουμε την κατανάλωση καφεΐνης, αλκοόλ, σακχαρούχων και ανθρακούχων ποτών, γιατί επιτείνουν την αφυδάτωση. Για να μείνουμε ενυδατωμένοι, πίνουμε 8-10 ποτήρια νερό την ημέρα, ακόμη κι αν δεν νιώθουμε δίψα και σε περιπτώσεις έντονου ιδρώτα, προτιμάμε κάποιο ρόφημα με ηλεκτρολύτες. τρώμε ελαφρά, αποφεύγουμε τα λίπη και φροντίζουμε τα γεύματά μας να είναι ελαφρώς αλατισμένα και κατανεμημένα σε μικρά συχνά γεύματα. επικοινωνούμε με τον θεράποντα ιατρό μας σε περίπτωση που λαμβάνουμε φαρμακευτική αγωγή που περιλαμβάνει φάρμακα διουρητικά, ηρεμιστικά, αντιυπερτασικά και λαμβάνουμε κατάλληλες για την χρήση τους οδηγίες. αναζητάμε άμεσα ιατρική βοήθεια εάν νιώθουμε δυσφορία, σοβαρή ενόχληση ή έχουμε κάποιο ανησυχητικό σύμπτωμα (ζάλη, κεφαλαλγία, ίλιγγο, υπνηλία, διαταραχές συμπεριφοράς, ναυτία, εμετό, κράμπες κ.α). Βοηθάμε το άτομο που έχει θερμοπληξία μεταφέροντάς το σε δροσερό και σκιερό μέρος, αφαιρώντας τα πολλά ρούχα και ψεκάζοντας με δροσερό νερό. δείχνουμε ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα στα άτομα που πάσχουν από καρδιαγγειακά νοσήματα, τα βρέφη και τα ηλικιωμένα άτομα. όταν είμαστε στην παραλία ή την πισίνα, κολυμπάμε με ασφάλεια, φοράμε πάντα αντηλιακό κατάλληλο για το τύπο του δέρματός μας και αποφεύγουμε την έκθεσή μας στον ήλιο τις ώρες της μέγιστης ηλιοφάνειας (12:00 έως τις 16:00). Θυμόμαστε να προστατεύουμε και τα μάτια μας από το έντονο και συνεχές φως του ήλιου φορώντας πάντοτε κατάλληλα γυαλιά ηλίου που φιλτράρουν το 100% των UV ακτίνων ώστε να προστατεύονται τα μάτια μας όσο το δυνατόν περισσότερο. προστατευόμαστε από τις επιθέσεις των εντόμων (κουνουπιών, μελισσών) και τα τσιμπήματά τους, αποφεύγοντας τις περιοχές με πολλά άνθη και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα εντομοαπωθητικά. Αν εμφανίσουμε αλλεργική αντίδραση, συμβουλευόμαστε τον γιατρό μας, γιατί μπορεί να χρειαστεί χορήγηση κορτιζόνης ή αδρεναλίνης. σε περίπτωση λοίμωξης (κρυολόγημα, ωτίτιδα, διαρροϊκό σύνδρομο) επικοινωνούμε με τον γιατρό μας προκειμένου να διερευνηθεί η αιτιολογία τους. Η λήψη αντιβιοτικών χωρίς τη συμβουλή ειδικού μπορεί και να επιδεινώσει την κατάσταση.
✓ ✓ ✓ ✓
✓ ✓ ✓ ✓ ✓
Ένα ραντεβού, όλες οι εξετάσεις
210-5222500 Π ατ η σ ί ω ν 4 9 , Α θ ή ν α ( έναν τ ι Π ο λ υ τ ε χ ν ε ί ο υ )
www.medpap.gr info@medpap.gr
f
Παπανδρέου Ιατρικές Υπηρεσίες
✓ ✓
Αυτό το καλοκαίρι, όπου κι αν είμαστε, όπου κι αν πάμε ρίχνουμε τους ρυθμούς της καθημερινότητας, χαλαρώνουμε και απολαμβάνουμε τον ήλιο, την θάλασσα και την συντροφιά των αγαπημένων μας!
Καλές διακοπές, Καλό καλοκαίρι!
ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ
άννα στάικου
«O καιρός έγινε τρολ» Εάν μας βρει ο Σεπτέμβρης με θερινό χιονιά, τότε μετράμε αντίστροφα. Η μέρα με παλιόκαιρο το κατακαλόκαιρο πάει κάπως έτσι: --Ξύπνημα στραβωμένο, άνοιγμα υπολογιστή, καφές πρωινός με σκοπό να αφουγκραστούμε, τις ισχνές ή ανεπαίσθητες μετακινήσεις του ιστορικού υποκειμένου. Δηλαδή ιατρική αυτοεξέταση στις αφεντιές μας για να διαγνώσουμε εάν σαλεύουμε ή αναπνέουμε. Ξεκίνησε βροχή. Το δελτίο καιρού πρωτοτυπεί και σπάει ρεκόρ της χιλιετίας. Επηρεάστηκε ως φαίνεται από τις θεωρίες και τις σκευωρίες. ---Δεύτερος καφές, για να ξετρυπώσεις το ιστορικό υποκείμενο από την κρυψώνα του. Μάταιος κόπος. Το υποκείμενο που κινεί την ιστορία μάλλον έβαλε τον καιρό μπροστά ως οχυρό, και απαλλαγμένο από την ευθύνη, έπεσε σε θερινή νάρκη, με άμεσο κίνδυνο να εξελιχθεί σε χειμερία νάρκη στο μέσον του Ιούλη λόγω επιδείνωσης των καιρικών φαινομένων. ---Οι πληροφορίες κενές περιεχομένου άγονται και φέρονται από τον κάθε τυχάρπαστο, μιας και αγνοείται η τύχη του υποκειμένου δηλαδή περίπου αγνοούμαστε ….εμείς. Κάθιδροι, προσκαλούμε τα μεγάλα πνεύματα των παλαιοτέρων χρόνων και βυθιζόμαστε στην αυτομελέτη. Τρολάρουμε την ελαφρότητα μας για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η μελέτη των κεφαλών είναι δύσκολο εγχείρημα αλλά δεν το βάζουμε εύκολα κάτω και με σερφάρισμα στον υπολογιστή στα αποφθέγματα και βικιφθέγματα των σοφών, προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη. Το κυριότερο κάνουμε μετάθεση της εύρεσης άκρης. Πετάμε το μπαλάκι στους άλλους, στους γύρω, στους φειςμπουκάδες, και περιμένουμε ν’ ανεβούμε στο βάθρο ηλιθιότητας (γιατί πώς αλλιώς να το πούμε) επειδή δεν αντιδρούν. Επομένως καλά κάνουμε και είμαστε άφαντοι (συμπεραίνουμε, με το τέλος του 2ου καφέ). Τρελάδικο κανονικό. Έχω αρχίσει και σκέφτομαι μήπως ο καιρός τα πήρε και άλλαξε το βιολί παντελώς. Λες και μας λέει: «Θα πάτε και για μπάνια
πουλάκια μου;; Την ανεργία τσιτσίδι θα ξαπλώσετε στην παραλία;;». Παρατηρούμε τους ευχαριστημένους από την σημερινή ζωή, πνιγμένους στις selfies, με αυτοπεποίθηση στα ύψη, με την χρήση περίπου ως «χρυσό οδηγό διαφόρων επαγγελμάτων» στο FB, με χρυσά χαμόγελα, με οδοντοστοιχίες αδαμάντινες, με περιδιάβαση σε μακρινά και εξωτικά ταξίδια, με ιδεολογική τοποθέτηση ενίοτε όλων των υπολοίπων -των αποσβολωμένων δηλαδή- ότι κάτι λειψό κρύβουν εντός τους! Προσωπικά με τους ανθρώπους στα μικρά και καθημερινά τους δεν ασχολούμαι. Όχι από ελιτισμό και σνομπάρισμα όχι, κάθε άλλο. Αποφεύγω αυτού του είδους την τριβή για να βρίσκομαι προσηλωμένη στο κυρίως και πρωτεύον θέμα, που είναι το κτίσιμο από την αρχή της κανονικότητας μας. Ακόμη κρατώ καλά φυλαγμένη την ωραία πλευρά των πραγμάτων. Γιατί πώς μπορείς να αρνηθείς την υπακοή στα ισχυρά συμφέροντα εάν δεν κωπηλατείς με ότι όμορφο σε ορίζει;; Αλλά τι εννοούμε κανονικότητα;; Υπήρξε ποτέ;; Είναι ρεαλιστικό ιδανικό;; Εάν σκεφτούμε την κανονικότητα ως ορισμό του σεβασμού σε κοινούς κανόνες, τότε περιοδικά σε μικρές χρονικές περιόδους υπήρξε. Όταν η εργασία ήταν στην θέση της, η εσωτερική παραγωγή λειτουργούσε και έβαζε στόχους ευημερίας, όταν ο ένας εκ των πραγμάτων στήριζε τον διπλανό ακριβώς για να μη χαλαστεί η κανονικότητα. Λίγες στιγμές λειτούργησε στον τόπο μας, που στάθηκαν όμως ικανές, να καταγραφούν ανεξίτηλα στην μνήμη του ιστορικού υποκειμένου. Να τες πάλι στην επιφάνεια οι αφεντιές μας. Εάν δεν αγωνιστούμε για το κανονικό εμείς, τότε εμφανίζεται ως παράσιτο που δημιουργεί πάθηση το αντικανονικό. Ο παραλογισμός που βαφτίζεται ρεαλισμός. Το γύρισε ο καιρός σε ισχυρή βροχή με έντονες αστραπές και κεραυνούς κατά ριπάς ανα δευτερόλεπτο. Εάν μίλαγε, βρισιές θα ξεστόμιζε. Αν κάναμε διάλογο ίσως συνερχόμαστε. Αν. Τις προάλλες, συζητούσαμε με νεώτερους από μένα ανθρώπους. «Τι θα κάνετε;; Πώς το σκέφτεστε;; Το σύστημα το δουλοκτη-
τικό έχει επιστρέψει με γέλιο σαρδόνιο και καγχασμό φρικτό. Δεν το νοιώθετε;;» «Σιχαθήκαμε» απαντούν. «Μα η σιχασιά δεν είναι θέση. Είναι συναίσθημα. Πώς θα τους σταματήσετε;;» Δεν απαντούν στενοχωριούνται. Εμείς οι μεγαλύτεροι φαρμακωνόμαστε. Εάν πάσχεις από κατάθλιψη για να δράσεις, για να ξαναβρείς τη ζωή σου, θεραπεύεσαι ή μέσω ειδικού ψυχοθεραπεύεσαι. Όταν ο λαός συλλογικά πάσχει από κατάθλιψη πώς μπορεί να θεραπευτεί;; Με εκφυγή από το σημείο αδράνειας θα σκεφτούμε. Με την εκκίνηση της νοητικής σπείρας σε ανοδική πορεία. Αγάπες μου επανερχόμαστε στον 1ο καφέ της ημέρας. Στα βήματα της προσωπικής του καθενός μας αγωνίας. Στην φροντίδα της πάθησης που μας καθηλώνει. Η θάλασσα με τα πάθη της με τα κάλλη να μας τυλίγουν αποτελεί και ένα βατήρα στο κοινό μας συναίσθημα. Τι να την κάνουμε την νόηση και την διανόηση δίχως τη ζέστη που μας ενώνει σ’ αυτή την αρχαία γειτονιά;; Η ζέστη μας , η θέρμη μας , σπάζουν παγόβουνα που μας χωρίζουν. Γιατί αδελφέ μου εάν δε σε δω ως διπλανό μου δικό μου, πώς στο καλό θα υψωθώ στα ισχυρά αφεντικά για να σταματήσω το κακό;; Ναι. Τα πράγματα είναι άθλια. Η πατρίδα αξιοθρήνητη. Οι εκπρόσωποι εκπροσωπούν το παράλογο, ο λαός μας τα ‘χει κάνει μούσκεμα και όσο πάει και βγάζει τον θυμό του με λάθος και επικίνδυνο τρόπο. Αλλά αυτός είναι ο άγιος στο κάλλος βατήρας μας. Εδώ πολεμάμε. Καλά μπάνια με την θάλασσα διαυγή στέρνα στα σπλάχνα.
Τα μικρά που ξεχωρίσαμε
Lotte Cafe - bistrot Καθυστέρησα στο ραντεβού μου με τη Lotte 4 χρόνια. Στο Κουκάκι, το πιο φινετσάτο cafe bistrot. Σκέφτηκα, ότι εδώ τα πάντα έχουν βρει τη θέση τους και εγώ ήρθα καθυστερημένα. Ερωτεύτηκα το ασπρόμαυρο πλακάκι παλιάς αισθητικής και τις παλιές τεχνικές τοιχογραφίας που βρίσκονται στο χώρο σαν από πάντα, και μάλλον έτσι είναι. Οι λουλουδένιες κουρτίνες, τα επιλεγμένα έπιπλα και αντικείμενα αντίκες, τα πολλά διαφορετικά retro σερβίτσια που φαίνεται να έχουν διαλεχτεί ένα ένα. Εδώ τα πάντα έχουν μια αισθητική ιδιαίτερη, οι γεύσεις και οι μυρωδιές, οι ήχοι ακόμη και οι άνθρωποι, αποπνέουν οικειότητα και άρωμα άλλων δεκαετιών -το ίδιο και η φιλοξενία. Το επισκέπτομαι πλέον καθημερινά για after office κρασάκι. Ιδανικό όμως και τα πρωινά για τον πρώτο, ίσως και όχι, καφέ της ημέρας. Δοκιμάστε τη σπιτική λεμονάδα τα μεσημέρια ή ένα τζιν με jazz ρυθμούς το βράδυ.
Τσάμη Καρατάσου 2, Κουκάκι Τ.: 211 40 78 639 fb: Lotte cafe-bistrot
The Pie Shop Pies from all over the World Το μικροσκοπικό μαγαζάκι στο Σύνταγμα που έχει κλέψει τις καρδιές των Αθηναίων αλλά και των ταξιδιωτών. Εδώ θα δοκιμάσεις τις πιο κομψές πίτες και τάρτες με ντελικάτη γεύση απ’ όλο τον κόσμο. Φρεσκοψημένες πάντα, αν περάσεις απ’ έξω θα σε «αιχμαλωτίσει» η όμορφη βιτρίνα και η μυρωδιά τους. Έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε blueberry pie από Αμερική με φρέσκα μύρτιλλα χωρίς ζάχαρη και τη σπεσιαλιτέ τους τάρτα λεμόνι, “Bourdaloue” γαλλική γλυκιά τάρτα με αχλάδι και αμυγδαλόπαστα. Οι τάρτες του pie shop έχουν άλλη χάρη, κοµψές και ντελικάτες χωρίς πολύ ζάχαρη, για να απολαύσεις χωρίς να «λιγωθείς» (ω ναι, θα θες σίγουρα να δοκιµάσεις 2 ακόµα)! Hornazo de Salamanca με Jamon & chorizo που είναι ισπανικά αλλαντικά. Beef patties από Τζαμάικα, Tequenos από Περού και chicken pie από Αγγλία. Όλες οι πίτες και οι ζύμες brisée & σφολιάτες, είναι χειροποίητες και παρασκευάζονται με γαλλικό βούτυρο. Δεν χρησιμοποιούνται μαργαρίνες, λάδια, συντηρητικά ή κατεψυγμένα προϊόντα.
Βουλής 16, Αθήνα T.: 211 40 37 328 fb.: The Pie Shop Athens
ς,
στιμο – μαμούθ €60 πέβαλε πρό 0.000
στην Air
bnb , για
δια φή μισ ηκ ατ αλ υ
μά τω νπ ου
υν το θέ δια
Ο
ς μο
ης ών λ ε ρκ Βα
νο ήτα
το πρώ
, πο υ ε μ ίω ς σ ο κ παγ
δε
δή
εχουμε θέμα
κ ετι σχ
ήά δ ει α.
στάσου
Μυγδαλα Ναι. Αυτή είναι η αρμοστή ατάκα απέναντι στην ανάληψη του θρόνου του Ζορμπά από το Airbnb. Μες στο ιδιότυπο βασίλειο του
ελληνικού τουρισμού, κυβερνούν πάντα όλοι εκείνοι οι τρόποι που κάνουν τους τουρίστες να έρχονται κατά στίφη, ν’ αφήνουν τα λεφτά τους,
να νιώθουν αρχηγοί σε μια χώρα εργαζομένων και ανθρώπων έτοιμων μονίμως να τους εξυπηρετήσουν. Τίποτα, όμως, που συμβαίνει με αυτούς
τους όρους δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα κι αυτό το έχει αποδείξει η ιστορία και η πραγματικότητα.
Αποδομώντας τον νεοελληνικό χυλό τησ γεωργιασ δρακακη
Αρκετά χρήματα -αν και όχι εκατομμύρια- κερδίζουν οι ιδιώτες σε πάνω από 200 χώρες, αυτή τη στιγμή, οι οποίοι διαθέτουν το σπίτι τους στην πλατφόρμα κι η πλατφόρμα σε πρόθυμους house travelers και κάθε λογής επισκέπτες και τουρίστες. Η Ελλάδα μπήκε για τα καλά στο χορό του νέου αυτού κύματος τουρισμού πριν από πέντε περίπου χρόνια. Σιγά σιγά, άνθρωποι με δικά τους σπίτια, ακόμα και ενοικιαστές σπιτιών, ξεκίνησαν να τα ομορφαίνουν, να τα ανακαινίζουν, να τα φωτογραφίζουν και, τελικά, να κερδίζουν χρήματα από αυτά.
διαμέρισμα εσύ, αγαπητέ φοιτητή από την επαρχία για τις εν Αθήναις σπουδές σου και είτε δε βρίσκεις, είτε σου ζητούν παράλογα ποσά. Ένα σπίτι, βλέπεις, που «κανονικά» το μήνα θα κόστιζε σε νοίκι περίπου 300 ευρώ, μπορεί μέσω airbnb, και ιδίως τους μήνες από Απρίλιο έως Οκτώβριο να δώσει έως και 1500 ευρώ! Άνθρωποι που πηγαίνουν για εργασία σε νησιά το καυτό τρίμηνο του καλοκαιριού αντιμετωπίζουν, χρόνο το χρόνο, όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα: σπίτια μηδέν! Οι εργοδότες τους με νύχια και με δόντια τούς εξασφαλίζουν μικρούς χώρους για να μείνουν μέσα δύο και τρία άτομα.
Όσο περισσότεροι βάζουν το σπίτι τους στο Airbnb, τόσο λιγότερα κερδίζει καθένας.
Μια Ελλάδα 7.000.000 Ελλήνων πλέον, λόγω μετανάστευσης. Μια Ελλάδα 1.000.000 «ξενοδόχων». Ίσως και περισσότερων… Μέσα σε αυτούς, υπάρχουν και οι πραγματικοί ξενοδόχοι, αυτοί που φορολογούνται κανονικά και αυτοί που, φυσικά, παραπονούνται για την άνθιση του Airbnb στη χώρα. Βέβαια, η φορολογία ξεκινά επισήμως από φέτος και τους διαθέτοντες στη δημοφιλή πλατφόρμα.
Γιατί σε μια γειτονιά όπως τα Εξάρχεια ας πούμε, που είναι κυριολεκτικά γεμάτη από διαμερίσματα και κάθε λογής χώρους προς διάθεση, δεν μπορείς να βάλεις το φοιτητικό σου σπίτι πολύ πάνω από 30 ευρώ τη βραδιά. Η ίδια η πλατφόρμα διακριτικά σε εξαναγκάζει να χαμηλώσεις την τιμή, όταν παρόμοια με το δικό σου σπίτι διατίθενται 25 και 28 ευρώ τη βραδιά.
Η χώρα μας ανέκαθεν βασιζόταν στους ξένους και τις δυνάμεις τους: σαν μια όμορφη νεαρή γυναίκα που δεν αναλαμβάνει ευθύνες και προσδοκά από τους άντρες που τη θέλουν να τη φροντίζουν και να τη βοηθούν. Μια ανεστραμμένη έλλειψη αυτοπεποίθησης, μια κατάσταση που ποτέ δεν έπαψε να διαιωνίζεται σε πολιτικό, οικονομικό αλλά και αισθητικό επίπεδο.
Όμως αυτό δεν είναι το βασικό πρόβλημα. Ο προβληματισμός των πολέμιων του Airbnb σχετίζεται με την υπέρμετρη τουριστικοποίηση κάποιων ιστορικών σημείων της πόλης και της χώρας, την εκμετάλλευση των τουριστών (βλ. μια τρύπα που βλέπει ένα χιλιοστό Ακρόπολης να νοικιάζεται 100 και 150 ευρώ τη βραδιά), αλλά και την αλλαγή στα τοπία των γειτονιών. Δύο παππούδες, μια μητέρα, ένας φοιτητής και δεκαοχτώ Ιάπωνες με κάμερες, τρεις Ιρλανδοί και μια Γαλλίδα. Παράξενα μωσαϊκά που τα’ φερε ο χρόνος, οι συνθήκες ή τα βιαστικά μυαλά μας στο βωμό κάποιου πρόσκαιρου κέρδους. Τώρα, το συνοικιακό καφέ σερβίρει brunch κι έχει τον κατάλογό του σε τρεις ξένες γλώσσες!
Ο τουρισμός ήταν, είναι και θα είναι (;) η κεντρική αρτηρία όλου αυτού. Κάποτε, οι άνθρωποι στα χωριά και τα νησιά μετέτρεπαν τα σπίτια τους σε μαγαζιά, συσσωρεύονταν στις πόλεις κι άφηναν τις περιουσίες τους στη διάθεση των τουριστών: έβγαζαν μεροκάματο. Γερό μεροκάματο. Ήταν η περίοδος του μουσακά-μουζάκα, του Ζορμπά-Ζόρμπα, των ψηλόλιγνων Σουηδέζων στις πλαζ χωρίς το πάνω μέρος του μπικίνι ως ατραξιόν, τα κονδύλια της ΕΟΚ για εκδηλώσεις –φαντάσματα σε δήμους και ξαφνικά ο δήμαρχος με μερσεντές στην πλατεία να κερνάει τσίπουρα και άλλα τέτοια… Το σήμερα έχει παραδώσει τα ηνία σε ένα τοπίο ποιοτικότερο, τουλάχιστον εικαστικά. Ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος, ο τουρισμός έχει επιστημονικοποιηθεί και έχει αντιμετωπιστεί πιο σοβαρά από το κράτος, το χρήμα έρχεται με περισσότερη ρέγουλα, τα social media κλείνουν κι ανοίγουν σπίτια-κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και φυσικά, μες στο παιχνίδι παίζει σε δυνατή θέση το Airbnb. Μέσα σε λίγα χρόνια, το σκηνικό των ελληνικών γειτονιών, με το κακό να παραγίνεται σε Αθήνα και νησιά, έχει αλλάξει άρδην. Η προσφορά των σπιτιών για αστική μίσθωση έχει μειωθεί δραματικά, τουτέστιν θέλεις να νοικιάσεις ένα
Τι τουρίστες θέλουμε; Τι τουρισμό; Τι γειτονιές; Ως πότε θα εξαντλούμε στη «βαριά μας βιομηχανία» τις ιδέες μας για επιχειρηματικότητα και την… έμφυτη, ως Ελλήνων, φιλοξενία μας; Πόσα brands σε βαζάκια με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και γλυκό νεράντζι της γιαγιάς Σοφίας μπορούν να είναι αρκετά για να έχουμε όλοι δουλειά, αλλά όταν πεινάμε να τρώμε burgers και να μένουμε στο σπίτι του κολλητού επειδή το δικό μας έχει πάλι κόσμο; Σήμερα το νοικιάζουμε. Αύριο το νοικιάζουμε στη μισή τιμή. Του χρόνου ίσως και να το πουλήσουμε. Και ποιος ξέρει; Ίσως μια μέρα γίνουμε κι εμείς στη χώρα μας τουρίστες. Ήδη, σε μέρη όπως η Μεσσηνία ή η Μύκονος, όπου δεις Έλληνα, ξέρεις ότι εργάζεται εκεί, παίρνει πολύ καλά τιπς κι ας κοιμάται σε άβολο ντιβάνι λίγες ώρες κάθε βράδυ.
“
Αυτό που ορισμένοι μπορεί να θεωρούν «ευκαιρία», κάποτε μπορεί και να θεωρηθεί ακόμα μια φάκα, ακόμα ένα πουκάμισο αδειανό
“
Με slogan το «ζήστε εκεί», η εταιρεία Airbnb (που θα πει air, bed and breakfast, δηλαδή αέρας, κρεβάτι και πρωινό) ιδρύθηκε το 2008 από τρεις έξυπνους Αμερικανούς που, έκτοτε, έχουν κερδίσει εκατομμύρια.
Συνέντευξη
N
ίκος Καμτσής
συνεντευξη στον Χρυσανθο ξανθη
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΟΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ: Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ: «Επιχειρούμε ξανά και ξανά για να αποτύχουμε καλύτερα» Σ. Μπέκετ
Ο Νίκος Καμτσής είναι παραπάνω από καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ. Είναι η ίδια του η ψυχή. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στο Λαϊκό Πειραματικό θέατρο του Λεωνίδα Τριβίζα. Έπαιξε σαν ηθοποιός μέχρι το 1985, όπου
]
και άρχισε να σκηνοθετεί ιδρύοντας πρώτα το ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ, ένα θέατρο για παιδιά και στη συνέχεια το ερευνητικό ΚΕΝΤΡΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΛΑΪΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ. Άνθρωπος που δε σταματά και δεν επαναπαύεται ποτέ, ψάχνει να βρει τρόπους έτσι ώστε, μέσα από την Τέχνη, να κάνει
Ένα σύμπαν γεμάτο καλλιτεχνική δημιουργία
τον κόσμο λίγο πιο όμορφο, λίγο πιο μαγικό, λίγο πιο ονειρικό, λίγο πιο ποιητικό. Μιλώντας μαζί του καταλαβαίνεις ότι έχει πάνω του τη «στόφα» των θεατρανθρώπων μιας άλλης εποχής, που σήμερα εκλείπει στις μέρες μας.
Μιλήστε μου για το θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ στην οδό Κεφαλληνίας. Πώς φτάσατε να δημιουργήσετε ένα δικό σας θέατρο, μία δική σας προσωπική καλλιτεχνική «στέγη»; Όταν θέλησα και αποφάσισα να κάνω μία δουλειά δική μου, όλα τα πράγματα κατευθύνονταν προς στο να αποκτήσω μία δική μου στέγη, όπως είπες. Για να μπορέσω και ιδεολογικά και φιλοσοφικά και αισθητικά να κάνω αυτό το οποίο νομίζω εγώ ότι αξίζει να κάνω. Δηλαδή να δημιουργήσω εικόνες, να αφηγηθώ ιστορίες. Την ιστορία του κόσμου. Αυτό στο οποίο αποσκοπούμε όλοι οι καλλιτέχνες οποιασδήποτε Τέχνης είναι να αφηγηθούμε την ιστορία του κόσμου. Το μικρότερο γλυπτό που μπορεί να κάνει ένας γλύπτης, το οποίο μπορεί να εξυμνεί αν θέλεις τον έρωτα ή τη μοναξιά, στην πραγματικότητα, αν «ξύσεις» λίγο την επιφάνεια, θα καταλάβεις ότι αφηγείται την ιστορία του κόσμου. Του ανθρώπου. Έτσι λοιπόν, το 1985 δημιουργήθηκε το θέατρο ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ ένα θέατρο για Παιδιά και 15 χρόνια αργότερα κατέστη δυνατό να έχουμε μία δική μας στέγη. Ένα εγκαταλελειμμένο νεοκλασικό που κινδύνεψε πολλές φορές να κατεδαφιστεί, αλλά τελικά κατάφερε να επιζήσει μέχρι τη στιγμή που καταφέραμε να μπούμε μέσα και να επέμβουμε έτσι ώστε να γίνει ένα θέατρο λειτουργικό, με δύο σκηνές, με έναν ευρύτερο χώρο υποδοχής κοινού και να στεγάσουμε εκεί κατά κάποιο τρόπο τα όνειρά μας για τον κόσμο. Από το 2000 λοιπόν που το ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ ξεκίνησε να λειτουργεί, μέχρι σήμερα δε σταμάτησε ποτέ, σαν ένα εργοτάξιο που αν περάσει κανείς απ’έξω, θα ακούσει πάντοτε τις μηχανές του να λειτουργούν και να παράγουν πράγματα. Με πολλές δυσκολίες βέβαια. Όσον αφορά το παιδικό θέατρο, από το οποίο ξεκινήσατε και να σκηνοθετείτε, γράφετε κιόλας. Ναι, πάντοτε γράφω. Ανέκαθεν έγραφα. Αλλά όταν με ρωτήσει κανείς ποιά είναι η ιδιότητά μου, δε θα με ακούσει ποτέ να λέω ότι είμαι συγγραφέας. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα. Είμαι ένας σκηνοθέτης, ο οποίος βλέπει μια ιστορία πάνω στη σκηνή. Τη βλέπει με κάποιες λεπτομέρειες να εξελίσσεται στη φαντασία και σε κάποια στιγμή, αυτή η ιστορία
αποκτά μια τέτοια πληρότητα, που δεν μπορεί κανείς άλλος να γράψει το κείμενο με το οποίο θα «μιληθεί». Έτσι κάθομαι και γράφω το κείμενο που εξυπηρετεί ή αν θέλεις, συμπληρώνει την παράσταση. Αν το πάρεις αυτό καθεαυτό το κείμενο δεν είναι κακό. Έγραφα πάντα σχετικά καλά. Επομένως, μέσα στα πλαίσια των δικών μου προθέσεων και της δικής μου αισθητικής, αυτό το κείμενο διαθέτει εκείνη τη δοσολογία περιεχομένου, ποίησης, ονείρου (μιας και μιλάμε για παιδιά πολύ περισσότερο) και ευαισθησίας, εκείνη την αναλογία που εξυπηρετεί την εκάστοτε παράσταση. Κείμενο και παράσταση λοιπόν είναι στα πλαίσια μιας πορείας γέννησης όπου όταν γεννηθεί το τελικό όν, η τελική οντότητα, η παράσταση, τότε το σύνολο είναι αδιαίρετο. Πόσο σημαντικό είναι να βλέπουν θέατρο τα παιδιά; Η ερώτηση είναι ήδη απαντημένη γιατί είναι απολύτως σημαντικό. Είναι ένα δομικό στοιχείο της ανάπτυξής τους και της εξέλιξής τους.
Το να διοχετεύσεις στα παιδιά εκείνο το πνευματικό υλικό το οποίο μπορείς διοχετεύσεις μέσα από το θέατρο είναι ένα πράγμα το οποίο κεφαλαιοποιείται στα παιδιά, γίνεται προσωπικότητα, γνώση, καλλιέργεια, ανθρωπισμός, στοιχεία τα οποία είναι απαραίτητα για να διαχειριστεί τη ζωή του στο μέλλον. Είναι λοιπόν πάρα πολύ απαραίτητο και όποιος θεωρεί ότι μπορεί να το παρακάμψει, νομίζω ότι είναι εγκληματίας. Με τα παιδιά έχετε μεγάλη ευαισθητοποίηση, καθώς με το ΚΕΝΤΡΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΛΑΪΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, το ερευνητικό κέντρο του θεάτρου ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύΑΕΡΟΠΛΟΙΟ είστε σε ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία έχουν σχέση με το παιδί. Ως επικεφαλής, το Κέντρο Σπουδών εισήγαγε τη μέθοδο διδασκαλίας Creative Learning στα πλαίσια
του προγράμματος Erasmus+ που βασίζεται σε θεατρικές τεχνικές (www.creativitylearning.eu). Eκτός από αισθητικό/φιλοσοφικό γεγονός, άκρως απαραίτητο και λειτουργικό για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του, νομίζω ότι, συν τοις άλλοις, το θέατρο είναι ένα πολυεργαλείο, το οποίο μπορεί να βοηθήσει μία σειρά από άλλα πράγματα να προχωρήσουν και να αποκτήσουν μια περαιτέρω διάσταση. Χρησιμοποιείται με διάφορες μορφές, μεταξύ των οποίων και η Δημιουργική Εκμάθηση. Στην εκπαίδευση, βοηθάει παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά και τον άνθρωπο που δεν έχει εμφανή προβλήματα. Μπορεί να εισχωρήσει στην εκπαίδευση και να εμπλουτίσει τις τεχνικές ενός δασκάλου για να κάνει το μάθημά του πιο λειτουργικό, πιο ελκτικό, πιο διασκεδαστικό, πιο λαμπερό, πιο φωτισμένο και για τον εαυτό του και για τα παιδιά. Σ’ αυτήν την περίπτωση, το θέατρο έχει την πρέπουσα ταπεινότητα, να σκύψει το κεφάλι του και να εξυπηρετήσει την εκπαίδευση, την καλλιέργεια, τη γαλούχηση των παιδιών. Την ανάπτυξη των μελλοντικών πολιτών. Αυτό είναι το Creative Learning. Αυτό που είπα είναι ένα γενικόλογο πλαίσιο, αλλά το Creative Learning έχει γίνει μία μέθοδος που έχει περάσει από τη θεωρία στην πράξη, στην πρακτική εφαρμογή μέσα στην τάξη. Αυτήν τη στιγμή έχουνε γίνει και πολλές απόπειρες και εκδηλώσεις εφαρμογής του, πολύ επιτυχημένες σε σχολεία και σε τάξεις από δασκάλους, οι οποίοι θέλουν να το εφαρμόσουν, θέλουν να ξεφύγουν από το τέλμα της καθημερινότητας και της καθημερινής τους διδασκαλίας, πρακτικής και τεχνικής και θέλουν να οδηγηθούν κάπου άλλου. Να ξαναγίνουν δηλαδή Δάσκαλοι, «μπροστάρηδες», να ξαναγίνουν φωτεινοί φάροι για να εμπνεύσουν και άλλους ανθρώπους. Ποια είναι τα αποτελέσματα που παρατηρούνται στα παιδιά από τις εφαρμογές της μεθόδου; Είναι ενθαρρυντικά, είναι λυτρωτικά, σύμφωνα με αυτά που μας λένε οι ίδιοι οι δάσκαλοι με έγγραφες αναφορές τους. Διότι ως πρόγραμμα, απαιτεί συγκεκριμένα reports και αυτά που έχουμε συλλέξει είναι γεμάτα ενθουσιασμό από τη μεριά των παιδιών, αλλά και των δασκάλων. Διότι είναι μία μέθοδος, η οποία επιστρατεύει όλες τις λει-
]
Σ’ αυτήν την περίπτωση, το θέατρο έχει την πρέπουσα ταπεινότητα, να σκύψει το κεφάλι του και να εξυπηρετήσει την εκπαίδευση, την καλλιέργεια, τη γαλούχηση των παιδιών.
Συνέντευξη
τουργίες του παιδιού και όχι μόνο τη νόηση του, η οποία περιορίζεται στο «ακούω-καταλαβαίνω-αποδίδω». Η Δημιουργική Μάθηση λειτουργεί μεταξύ του «κινούμαι, αισθάνομαι, συνεργάζομαι, κοινωνικοποιούμαι». Περιλαμβάνει όλα αυτά τα στάδια και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, ούτως ώστε τα παιδιά να μάθουν μέσα από την ενέργειά τους, από τη δράση τους, λειτουργίες οι οποίες είναι εντελώς απαραίτητες για αυτά. Τα παιδιά πάντα παίζουν. Παίζουν για να μάθουν. Διασκεδάζουν μαθαίνοντας και μαθαίνουν διασκεδάζοντας. Δεν είναι χάσιμο χρόνου το παιχνίδι. Δεν είναι χαβαλές το παιχνίδι ή το θέατρο. Το να βλέπουν ή να είναι μέρος αυτού. Όταν ένα σχολείο πηγαίνει στο θέατρο δε χάνει το χρόνο του. Αντίθετα κερδίζει χρόνο. Αυτό συμβαίνει και όταν χρησιμοποιούνται θεατρικές τεχνικές μέσα στην τάξη. Το Creative Learning θα χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος με σκοπό την ένταξη των παιδιών των μεταναστών. Πρόκειται για το πρόγραμμα SEDIN (Creative Methods for Successful Inclusion in Multicultural Schools). Η Action Synergy (http://action.gr/) είναι ο συντονιστής αυτού προγράμματος, στο οποίο συνεργαζόμαστε με άλλους 6-7 οργανισμούς από όλη την Ευρώπη. Η Action Synergy αντιλήφθηκε τη λειτουργικότητα της Δημιουργικής Εκμάθησης και μας ενέταξε στο πρόγραμμα μαζί με τη μέθοδο Montessori (τη μέθοδο διδασκαλίας της εκπαιδευτικού Maria Montessori, πολύ γνωστή εδώ και έναν αιώνα).
Το Κέντρο Σπουδών βρίσκεται σε μία διαδικασία να εξειδικεύσει τη μέθοδο ώστε να απευθύνεται και σε group παιδιών προσφύγων, τα οποία βιαίως βρέθηκαν στη χώρα μας και πρέπει να μαζέψουν μία γνώση, μία πληροφόρηση γύρω από το νέο περιβάλλον στο οποίο αναγκάζονται να ζήσουν.
Και αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να μάθουν σε ένα άλλο περιβάλλον χωροταξικό, πρέπει να εισαχθούν, να
συνηθίσουν και να επικοινωνήσουν σε ένα άλλο περιβάλλον γλωσσικό, όπως και πολιτισμικό ή συστημικό. Έτσι, το Creative Learning θα εξειδικεύσει τα μέσα του, τα εργαλεία του περισσότερο, ούτως ώστε να είναι πιο ειδικά και πιο συμβατά με αυτές τις ομάδες. Σύμφωνα με την ως τώρα μελέτη σας, ποια θα είναι αυτά; Για αυτά τα παιδιά, είναι πιο σημαντικό η Δημιουργική Εκμάθηση να εφαρμοστεί σε πράγματα που έχουν να κάνουν με την Ιστορία, τη Θρησκεία, τη Γεωγραφία και κυρίως με τη Γλώσσα. Και σε αυτήν την κατεύθυνση είμαστε στραμμένοι. Να δώσουμε δηλαδή στο δάσκαλο ο οποίος εκπαιδεύει παιδιά προσφύγων (σε δομές, σχολεία κλπ) ένα πιο ακονισμένο εργαλείο απ’ ότι είναι το Creative Learning για να το χρησιμοποιήσει με στόχο να έρθει σε επαφή και να πάει μπροστά αυτές τις ομάδες παιδιών. Να τα βοηθήσει να ενταχθούν στον καινούργιο κόσμο, στον οποίο βρέθηκαν παρά τη θέλησή τους. Υπάρχουν συνεχείς συναντήσεις και συνεργασία με το συντονιστή του προγράμματος ούτως ώστε όλες αυτές οι συνιστώσες που προέρχονται από την εμπειρία όλων των χωρών που συμμετέχουν, να βρεθούν σε εκείνη την ίδια πορεία για να βγάλουμε ένα αποτέλεσμα λειτουργικό που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το δάσκαλο. Και αυτά τα προγράμματα, όπως και το περσινό στα πλαίσια του οποίου παρουσιάσατε την παράσταση «Οι δρόμοι του Χιονιού», όπου εξιστορούνταν αληθινές μαρτυρίες μεταναστών, καταδεικνύουν μία μεγάλη κοινωνική ευαισθητοποίηση στα σύγχρονα προβλήματα. Το θέατρο είναι ένα υλικό, το οποίο αντλεί από κάποιου είδους έμπνευση των καλλιτεχνών, του συνόλου που ασχολείται με αυτό το πράγμα. Είτε είναι ένας είτε πρόκειται για μία ομάδα. Από πού λοιπόν εμπνέονται όλοι αυτοί; Μπορεί να εμπνέονται πράγματι από τη φύση, το μυαλό, τη φαντασία. Ωστόσο όμως εμπνέονται από τα σήματα τα οποία εισπράττουν από τον κοινωνικό περίγυρο στον οποίο βρίσκονται, ζουν και κινούνται. Τα «σήματα» πλέον είναι γνωστά. Ζούμε σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης, ένα περιβάλλον τρομερής τεχνολογικής ανάπτυξης, ένα περιβάλλον που αναγκάζει τον
απλό ή τους απλούς ανθρώπους να κάνουν πράγματα ακραία, όπως το να φύγουν από μία χώρα διά της βίας και να βρεθούν σε μία άλλη ως πρόσφυγες ή να φύγουν άνθρωποι από τη χώρα τους εξ’ ανάγκης. Εξ’ ανάγκης διότι δεν μπορούν να ζήσουν εκεί, δεν έχουνε δουλειά ή βρίσκονται σε ένα κοινωνικό περιβάλλον το οποίο βρίσκεται σε κατάρρευση. Κατά συνέπεια, αναζητούν μία άλλη κοινωνία με σταθερότητα από την οποία ζητούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Τώρα, φυσικά, μιλάω για τους μετανάστες. Οι μετανάστες είναι διαφορετικοί από τους πρόσφυγες. Είναι άνθρωποι βεβαίως σε κίνηση και αυτοί. Από όλα αυτά τα κοινωνικά φαινόμενα εισπράττει ο καθένας αυτό που θέλει να εισπράξει, με τον τρόπο που θέλει να εισπράξει. Αυτά τα φαινόμενα είναι εκείνα που μας συγκινούν και αυτά μπορούμε να εκπέμψουμε, επιστρέφοντας τα πάλι πίσω στο κοινωνικό περιβάλλον το οποίο μας ενέπνευσε. Έτσι λοιπόν, νομίζω ότι το θέατρο, η Τέχνη γενικώς, έχει ένα όπλο στα χέρια της επιπλέον: τη φαντασία και την ποίηση ούτως ώστε να εμπλουτίσει αυτή την κοινωνική πραγματικότητα, η οποία μπορεί να είναι εντελώς στεγνή. Και μάλλον είναι εντελώς στεγνή. Είναι νούμερα, στατιστικά νούμερα, είναι περιγραφές δημοσιογραφικές, είναι δομές ανάλγητες κρατικές. Έτσι η Τέχνη μπορεί να την εμπλουτίσει με στοιχεία ανθρωπισμού έτσι ώστε να την κάνει πιο βατή, πιο κατανοητή, να την κάνει πιο συγκλονιστική. Να συγκλονίσει τους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνεί και αυτοί οι άνθρωποι να την αλλάξουν. Σε αυτό προσβλέπουμε όλοι τελικά. Στην αλλαγή. Να αλλάξει αυτό το κάτι. Στην πραγματικότητα αυτό το κάτι δεν είναι πολλά πράγματα. Είναι ένα: η ζωή και ο θάνατος. Ένα νόμισμα με δύο όψεις. Όλοι οι καλλιτέχνες σε όλους τους στους αιώνες, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, ασχολήθηκαν με αυτό το πράγμα. Είτε υμνείς τον έρωτα με έναν πίνακα ή με τη μουσική σου, είτε υμνείς την πορεία του ανθρώπου σε μία προσφυγική δραπέτευση, είτε μνημονεύεις τη μοναξιά του, στην πραγματικότητα εκείνο το οποίο μνημονεύεις είναι η Ζωή. Μόνο που το μνημονεύεις με διάφορους τρόπους. Έτσι λοιπόν, τα κοινωνικά φαινόμενα τα οποία μας βομβαρδίζουν, μας περιστοιχίζουν μας κάνουν
]
Έτσι η Τέχνη μπορεί να την εμπλουτίσει με στοιχεία ανθρωπισμού έτσι ώστε να την κάνει πιο βατή, πιο κατανοητή, να την κάνει πιο συγκλονιστική. Να συγκλονίσει τους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνεί και αυτοί οι άνθρωποι να την αλλάξουν. Σε αυτό προσβλέπουμε όλοι τελικά. Στην αλλαγή. Να αλλάξει αυτό το κάτι. Στην πραγματικότητα αυτό το κάτι δεν είναι πολλά πράγματα. Είναι ένα: η ζωή και ο θάνατος.
Πώς κρίνετε το σημερινό θεατρικό τοπίο; Χαώδες και σκοτεινό. Παλιότερα, πριν από μερικές δεκαετίες, τα πράγματα θα μπορούσες να τα δομήσεις πλησιάζοντας αρκετά την πραγματικότητα και να πεις υπάρχει αυτό και αυτό, στην τάδε δοσολογία. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα, τα οποία τα αντιλαμβάνεσαι ή δεν τα αντιλαμβάνεσαι και ελάχιστα αφήνουνε το χνάρι τους.
Κάποτε λέγαμε «αυτό θα το γράψει η ιστορία». Σήμερα, δεν ξέρω τι ακριβώς θα γράψει ιστορία και θα μείνει μετά από 50 χρόνια. Δεν ξέρω εάν αυτή τη στιγμή στο θέατρο, από το οποίο προέρχομαι, υπάρχει κάποιος για να γράψει μερικές αράδες, μερικές σελίδες, ένας Κάρολος Κουν. Ιδέα δεν έχω. Όλα αυτά τα ονόματα, τα οποία περνάνε από τα Media, θα μείνουν; Θα αφήσουν ένα χνάρι ούτως ώστε οι μελλοντικές γενιές να έχουν κάτι να πάρουν από αυτόν ή από αυτούς; Δεν ξέρω καθόλου εάν θα συμβεί αυτό και με ποιον καλλιτέχνη. Μπορεί ίσως να μείνουν μερικά πράγματα και η ιστορία να τους μνημονεύσει, όσον αφορά τα επιτεύγματα. Είμαστε όμως recordmen για να γραφτεί στην ιστορία το ρεκόρ μας, η επίδοση μας μία δεδομένη χρονική στιγμή, μία χρονιά ή μία περίοδο; Δεν ξέρω αν υπάρχει μία σκυτάλη στην τέχνη. Παλιότερα υπήρχε και περνούσε από τον έναν στον άλλον ώστε να την αλλάξει ο καθένας από του οποίου το χέρι περνάει. Πράγματι υπήρχε η παράδοση του Εθνικού Θεάτρου και του ρομαντικού θεάτρου, η σκυτάλη αυτή έφτασε στα χέρια του Κουν και ο Κουν την άλλαξε. Υπήρξε ένας εποικοδομητικός διάλογος ανάμεσα στην αισθητική της σχολής του Κουν και αυτήν της σχολής του Εθνικού Θεάτρου, από τον οποίον αντλούμε
όλοι μας, ακόμη και σήμερα. Υπάρχει αυτή τη στιγμή σχολή Εθνικού Θεάτρου; Υπάρχει αυτή τη στιγμή σχολή του Κουν, σχολή του θεάτρου τέχνης; Υπάρχει μία άλλη σχολή, έξω από αυτές τις δύο, για να μείνουν και να περάσουν τη σκυτάλη στις επόμενες γενιές; Νομίζω ότι διανύουμε μία πορεία απολύτως μοναχική με όλα τα καλά και τα κακά που περικλείει αυτό. Οι μονάδες μπορούν να αφήσουν ένα χνάρι, μπορεί όμως και να βράσουν στο ζουμί τους.
την παράδοση αυτών των χωρών, αυτών των λαών(Αφγανιστάν, Συρία, Πακιστάν, Αίγυπτο, Σουδάν κλπ). Θα αντλήσω στοιχεία από την λαϊκή τους παράδοση και θα κάνω ένα θέαμα πάνω σε ιστορίες της προφορικής τους παράδοσης, οι οποίες έχουν σχέση με τα ελληνικά λαϊκά παραμύθια.
]
δυστυχισμένους, στην πραγματικότητα, εκτός των άλλων, μας πιέζουν να τα αντιμετωπίσουμε και να τα πολεμήσουμε. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν συμβατό με την εποχή μας ένας καλλιτέχνης κλεισμένος στη δική του σφαίρα και πραγματικότητα.
Πιστεύετε στις ομάδες, στις συλλογικότητες, στο «μαζί»; Εκατό τα εκατό, διότι αυτές είναι οι βάσεις της δουλειάς που κάνω. Μην ξεχνάς, αυτό το κλισέ που λένε ότι το θέατρο είναι συλλογική δουλειά. Αλλά είναι μία συλλογική δουλειά, η οποία όμως προέρχεται από τις επιδόσεις της μονάδας. Αυτές οι μονάδες, όταν κοιταχτούν στα μάτια και μπορέσουν να επικοινωνήσουν, μπορούν να φέρουν ένα αποτέλεσμα, το οποίο θα είναι πολλαπλάσιο του αθροίσματος τους. Έτσι λοιπόν, όταν βρίσκονται οι δημιουργικοί, εμπνευσμένοι, ευαίσθητοι, άνθρωποι πάνω στη σκηνή, πάνω σε μία βάση δραματουργική, αισθητική ή οτιδήποτε και συμφωνούν για αυτό, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εκρηκτικό. Αυτήν την έκρηξη περιμένουμε όλοι. Την προκαλούμε; Θα τη δεχθούμε; Θα τη χαρούμε; Ή ούτε καν θα την αντικρίσουμε; Και αυτό είναι ένα ερώτημα.
Ποιά είναι τα σχέδια του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ και του ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ για την ερχόμενη σεζόν; Στην κεντρική σκηνή του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ θα παρουσιαστεί ένα πολύ γνωστό έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο το «Έτσι είναι, Αν έτσι νομίζετε» με μία μεγάλη διανομή και τη Μάνια Παπαδημητρίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Επιπλέον με συνεργάτες μου, σπουδαίους συνεργάτες μου που είναι της δικής μου ομάδας άνθρωποι, τους έχω επιλέξει και με τους οποίους συνεργάζομαι εδώ και κάποια χρόνια. Θα επιχειρήσουμε κάτι σχετικά ρηξικέλευθο: Μία διατύπωση της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν πάνω στη σκηνή, μέσα από αυτό το έργο. Κατά πόσο, δηλαδή, η θεωρία της σχετικότητας μπορεί να εφαρμοστεί σε κοινωνικό επίπεδο και μπορεί να επηρεάσει ή επηρεάζει τις σχέσεις των ανθρώπων. Όσον αφορά το παιδικό, βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σε ένα περιβάλλον, όπου ασχολούμαι με το προσφυγικό ζήτημα και
ΣΥΝΤΟΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Τι θα λέγατε σε ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός; Να γίνει. Σε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία; Να το ξανασκεφτεί. Μια παρότρυνση για κάποιον που δεν ξέρει τι θέλει; Περαστικά! Μια φράση που σας εκφράζει σαν άνθρωπο. Κίνηση διαρκής, δημιουργική και αέναη Μια λέξη σχετικά με το τι είναι το θέατρο για εσάς. Ανατροπή
Για πληροφορίες σχετικά με όλες τις ενέργειες του θεάτρου ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ & του ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ: www.aeroplio.gr & www.topos-allou.gr
Η πόλη ΖΕΙ
καλο καλοκαιρι!
«Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία...» Τραγουδάμε Ημισκούμπρια, τραβάμε για τον γυαλό και αναλογιζομαστε
δ
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως, με αυτή τη ζέστη, τη βγάζω καθημερινά στην παραλία. Χίλιες φορές το κρύο στην Αλάσκα, παρά 40 βαθμοί στην Αθήνα. Όντας, λοιπόν, καθημερινή θαμώνας, έκανα πολλές σκέψεις και παρατηρήσεις σχετικά με τη «λειτουργία» των παραλιών. Και να εξηγήσω τι εννοώ. Ως επί το πλείστον, οι παραλίες (τουλάχιστον στην Αθήνα) είναι εξοπλισμένες είτε με καντίνες είτε με beach bars. Δεν θα μιλήσω για τις φυσιολογικές εγκαταστάσεις, όπου οι χώροι αυτοί προσφέρουν κάποιες ξαπλώστρες και ελάχιστη απαίτηση είναι να αγοράσεις κάτι (καλά, ούτε και αυτό ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί «φυσιολογικό», αλλά anyway). Υπάρχουν όμως παραλίες όπου τα μαγαζιά που τις διαχειρίζονται (?) βάζουν ξαπλώστρες σε όλη την αμμουδιά και την περιορίζουν σε τέτοιο σημείο που, για να κάνεις μπάνιο πρέπει οπωσδήποτε να περάσεις από μία είσοδο, την οποία θα πληρώσεις αδρά (για την εποχή τουλάχιστον). Ή βάζουν ξαπλώστρες κυριολεκτικά εκεί που σκάει το κύμα (ενώ υπάρχει νόμος να είναι το όριο κάποια μέτρα μακριά) με αποτέλεσμα να μην μπορείς καν να περάσεις. Θα μου πεις, δεν το επιλέγεις. Δίκιο έχεις. Παίρνεις ομπρέλα και καρεκλάκι και πας παραπέρα. Εκεί όμως που είσαι ήσυχος, σε βρίσκει το δυνατό ντεσιμπέλ της μουσικής που είναι απαραίτητη στα beach bars. Ξέρω, κάπου υπάρχει μία λύση ησυχίας. Και τη βρίσκεις. Μία παραλία μη οργανωμένη, όπου δεν πληρώνεις το αναφαίρετο δικαίωμά σου να κάνεις μία βουτιά και να αράξεις στην άμμο. Και εκεί, αρχίζει η άλλη παράνοια: σκουπίδια από την προηγούμενη παρέα, πετσέτες και ψάθες (ενός άντε δύο ατόμων) που έχουν απλωθεί παντού και ούτω καθεξής. Απελπισία. Σκέφτεσαι ότι η ελληνική αντιφατικότητα αποτυπώνεται σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς. Εκεί αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι τουλάχιστον τα beach bars και οι καντίνες φροντίζουν για το ελάχιστο αυτονόητο: την καθαριότητα της ακτής. Και επειδή σε έπιασε πονοκέφαλος από την πολλή σκέψη, σηκώνεσαι να κάνεις μία βουτιά και μέχρι τότε έχεις μαζέψει 10 γόπες, 8 χαρτομάντιλα και 3 καλαμάκια, ενώ ταυτόχρονα, έχεις αλλάξει κατεύθυνση 28 φορές για να αποφύγεις ένα τεράστιο ροζ φλαμίνγκο.
Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας πάρουν στα σοβαρά, κάτι που είναι η αρχή του τέλους. Jean Cocteau, 1889-1963, Γάλλος καλλιτέχνης
«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, Υπάρχουνε ακόμα ανθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια».
Φώτης Κόντογλου
ΦΤΟΥ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Είμαι κοντά στα 50 και αγαπώ εννοείται τον Ζαμπέτα που προφητικά μας άνοιξε νέους ορίζοντες με το θεϊκό “Ο ΠΕΝΗΝΤΑΡΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ”... Συνδυάζουμε την σοφία των δεκαετιών με ένα νεανικό σφρίγος στην σκέψη. Έχουμε δει ΠΑΣΟΚ στα γερά του, δεν είναι λίγο αυτό μην το προσπερνάτε! Οπότε τι να μας πει και να μας εκπλήξει ο ALEX. Μιλάμε για την δημοκρατία του ζιβάγκο, ποια γραβάτα και καπέλο του KOTZIAS. Έχουμε πάει στο πάρτυ στην βουλιαγμένη με τα πόδια, οπότε ποιο Rockwave ρε γατάκια! Έχουμε καταγράψει τα παγωτά και τα φιλιά του καλοκαιριού, τα μπάνια και τα θερινά που πήγαμε σε υπερλειτουργικές λίστες, με χρώματα, με αστεράκια και υποσημειώσεις, πριν ο Μπιλ Γκέιτς γεννηθεί, πριν ανακαλυφθεί το excel. Έχουμε παίξει ξύλο στην Μάνδρα Αττικής με τρεις μαυριδερούς θεόρατους επειδή είμαστε ξενομερίτες, οπότε τι πολεμικές τέχνες και άμυνες. Λοιπόν σεβασμός στους Ζαμπετικούς. Kαι κάντε μας παρέα! (Αρκεί εκεί που θα πάμε να μην έχει πολλά σκαλιά να ανέβουμε.)
περιεχόμενα
Όλα θα πάνε καλά! Α.Μ.
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του Φώντα Λάδη
ΠΑΡΑΜΥΘΙ του Δημήτρη Προύσαλη
ΣΚΙΤΣΟ από σχολή Ορνεράκη
ΦΩΤΟΡΟΜΑΝΤΖΟ
ΣΥΝΤΑΓΗ
του Αλέξη Μητσοτάκη
της Κορίνας Καραδήμου
ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΜΕ
ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ
της Αντας Κουγιά
από τον Λέανδρο Σλάβη
ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΑ
Ο ΣΚΥΛΟΣ ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑτ
της Πέρσας Δράκου
του Μάκη Διόγου
και άλλα πολλά... Να μην χαθούν οι λέξεις Άχρηστη πληροφορία κ.α.
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
ΦΤΟΥ
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
του Φώντα Λάδη
Γνωστός συγγραφέας και στιχουργός αλλά και δοκιμασμένος δημοσιογράφος σε ελληνικές και ξένες εφημερίδες και περιοδικά. Η εμπειρία του, τον κάνει ακόμα πιο ανήσυχο πνεύμα, με μία πέννα αιχμηρή και ζωντανή.
Ο άντρας προχώρησε ή μάλλον νόμισε πως προχωράει
ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ www.fondasladis.com
Η στοά
Η
Ήταν μια συνηθισμένη στοά, απ’ αυτές τις μικρές στοές στις πολυκατοικίες της δεκαετίας του ’50 που χρησίμευαν για να στεγάσουν γραφεία και χτίστηκαν σε αρκετές μεσογειακές πόλεις, αντικαθιστώντας τα ερείπια του πολέμου, συχνά σαν βιαστική λύση σε επείγοντα πολεοδομικά και χωροταξικά προβλήματα. Όπως πολλές στοές, είχε σχήμα «γάμμα», δηλαδή άρχιζε από μια γνωστή λεωφόρο, ίσως την πιο κεντρική της πόλης, και αφού σχημάτιζε ορθή γωνία, κατέληγε μετά από άλλα τριάντα μέτρα σε μια κάθετη, επίσης γνωστή, ιστορική οδό, από την οποία κάποτε περνούσε το τραμ. Αν και συχνά τον έφερνε ο δρόμος του σ’ αυτό το σημείο, σπάνια έμπαινε μέσα στη στοά και τη διέσχιζε, γιατί ήξερε –και δεν του άρεσε καθόλου αυτό– ότι σχεδόν όλα τα μικρά γραφεία που υπήρχαν εκεί ήταν κλειστά. Πάντα. Χωρίς να δίνουν την εντύπωση ότι αυτό συνέβαινε από καιρό. Σαν να είχαν μόλις κλείσει, το πολύ-πολύ την προηγούμενη μέρα, λες και κάποτε –σύντομα– θα τα ξανάνοιγαν αλλά, κυρίως, σαν να ήταν εκεί, έτσι κλειστά, για να αναρωτηθείς πάνω σε αυτή τη σιωπή και την ερημιά, τις τόσο ξαφνικές, σε μια περιοχή που έσφυζε από σύγχρονη ζωή και από θόρυβο. Σαν να ήσουν μόνο εσύ και αυτή η σιωπή, σαν αυτή η ερημιά να είχε επινοηθεί μόνο για σένα, κι άλλωστε δύσκολα θα μπορούσες να δεις και να νιώσεις άλλον πεζό δίπλα σου ή έστω σε κάποιο σημείο της στοάς, η οποία εξαφάνιζε την σημασία –και την ουσία– άλλων, που ασφαλώς υπήρχαν, αν και πολύ λίγοι, μαζί με σένα, μέσα της. Ήταν κάτι που τον φόβιζε σε αυτή τη στοά και κάτι που τον σαγήνευε, που τον έθελγε άθελά του, γιατί του έδινε την ευκαιρία να αναμετρηθεί μ’ αυτή τη γοητευτική, ελάχιστη «φρικίαση» και να θέσει πάλι στον εαυτό του το ερώτημα, πώς και γιατί υπήρχε αυτή η σιωπή και αυτή η ακατανόητη νέκρα μέσα στο κέντρο της πόλης και πώς πάλι κανείς άλλος δεν έδειχνε να αναρωτιέται ή να ενοχλείται ή να κάνει μια προσπάθεια να ανασκευάσει αυτή την ανεξήγητη ανορθογραφία. Τέλος, αυτή η στοά του έδινε –με τα κλειστά της, εγκαταλελειμμένα, ωστόσο έτοιμα να ξανανοίξουν, μαγαζιά της– την ίδια εντύπωση με τις παλιές, ερειπωμένες στοές, που σ’ αυτές ποτέ δεν θα ξανάνοιγαν τα άδεια και νεκρά, εδώ και χρόνια μαγαζιά τους. Ήταν λοιπόν μια σχετικά καινούρια μα και σχετικά μια παλιά μαζί στοά. Δεν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο να φοβηθεί σ’ αυτήν κανείς. Μόνο κάτι απροσδιόριστο. Το φώς έμπαινε άπλετα σε όλα
Σκίτσο: Ζαχαρίας Ψαράκης
της τα σημεία, σε όποια από τις δύο πλευρές της και να στεκόσουν, και από την άλλη, στα δέκα με είκοσι μέτρα, έβλεπες τα αυτοκίνητα να περνούν –και όχι μόνο τα έβλεπες αλλά και τα άκουγες– και τους πεζούς στο πεζοδρόμιο, μόνο, που κανείς, για ένα ανεξήγητο λόγο, δεν έμπαινε τη στιγμή που έκανες αυτή τη διαπίστωση ούτε από την έξοδο, προς την οποία κατευθυνόσουν, για να σε πλησιάσει, ούτε και ερχόταν από πίσω σου, από την είσοδο που μόλις είχες προσπεράσει, κι απλώς είχε καθυστερήσει τα βήματά του. Ο άντρας προχώρησε ή μάλλον νόμισε πως προχωράει, γιατί σε συμβατό χρόνο θα χρειαζόταν αρκετά λεπτά για να τον απασχολήσουν αυτές οι αλληλοδιάδοχες σκέψεις – και πώς, λοιπόν, πρόλαβε να τις κάνει ή έστω να αρπάξει την άκρη του νήματός τους, αν πραγματικά είχε προχωρήσει, έστω επιβραδυμένα, προς την έξοδο της στοάς; Κάτι αφηρημένο ή μάλλον κάτι αόριστο αναδυόταν από το συγκεκριμένο σημείο. Κυρίως από τέσσερα-πέντε μαγαζιά. Τα κοίταξε στη σειρά, προσπαθώντας να υπερνικήσει το μικρό του φόβο: Ένα γραφείο δακτυλογραφήσεων, απ’ αυτά που χρησίμευαν, κυρίως πριν εφευρεθούν οι υπολογιστές, στους δικηγόρους της πόλης, ένα γραφείο με ασφάλειες, ένα άλλο που έγραφε «Γενικές Εισαγωγές», ίσως ακόμα ένα γραφείο δακτυλογραφήσεων. Όλα τους με κατεβασμένα ρολά και τζάμια θολά (από τη σκόνη; από κάποιο παραβάν; ή επειδή ήταν βαμμένα άσπρα από την εσωτερική πλευρά, ώς το ύψος του ματιού;) λες και ήταν όλα εκείνη τη στιγμή έτσι –σε κείνο το σημείο– επίτηδες, μόνο και μόνο για να του προξενήσουν όλες αυτές τις σκέψεις. Καθώς ήταν κλειστά, θα μπορούσες να υποθέσεις, πως από κάτω απ’ το ισόγειο χώρο τους είχαν –το καθένα τους– κι από ένα υπόγειο χωρίς παράθυρα και ίσως χωρίς φωταγωγό και στο βάθος του ισογείου τους κάποιο μικρό πατάρι, με ένα ακόμα τραπέζι και κάποια ράφια ή κάποια κιβώτια αφημένα στο δάπεδο, γεμάτα χαρτιά ή χρησιμοποιημένες μηχανές γραφείου. Απέναντι απ’ αυτά τα μαγαζιά και λίγο πριν, εκεί ακριβώς που ολοκληρωνόταν η εσωτερική γωνία της στοάς, υπήρχε ένα παλιό κατάστημα που πουλούσε σύγχρονα μουσικά είδη –ανοιχτό, με κάποιους πελάτες μέσα– και λίγο πριν από τη στροφή ήταν ένα μικρό γραφείο τουρισμού, με μια υπάλληλο μόνο, κι ακόμα πιο πριν, στην είσοδο –που χρησίμευε και ως είσοδος της πολυκατοικίας– ένα μικρό ψιλικατζίδικο –αν και αυτός ο όρος δεν ταίριαζε για το κέντρο της πόλης– και ένα
ακόμα ανοιχτό κατάστημα ή μάλλον φαστφουντάδικο ή κάτι τέλος πάντων που, πριν καν το καταγράψει στη μνήμη του, το είχε ξεχάσει. Κάποια ερωτήματα ή κάποιες παραλλαγές ερωτημάτων θα τον απασχολούσαν κάθε στιγμή που θα ξανάφερνε στο μυαλό του αυτό το σύντομο, στιγμιαίο πέρασμα από αυτήν την ασυνήθιστη –στα μάτια του– στοά, που ίσως κανείς άλλος να μην την είχε μ’ αυτό τον τρόπο προσέξει. Άνοιγαν τα μαγαζιά αυτά ποτέ; Ήταν στ’ αλήθεια πραγματικά ή απλώς υπήρχαν εκεί για να είναι κλειστά; Ανήκαν σε κάποιον; Σε ποιον; Είχαν χρησιμεύσει κάποτε σε κάτι ή απλώς χρησίμευαν στο να παραξενέψουν ή και να φοβίσουν αυτόν –και κάθε άλλον σαν αυτόν– αν, βέβαια, αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί χρησιμότητα; Και ακόμα: Έπαιζε κάποιον ρόλο το σχήμα της στοάς ή το από ποια μεριά τύχαινε να μπει κανείς σ’ αυτήν και το αν έβλεπες, με αυτόν τον τρόπο, πρώτα τα κλειστά μαγαζιά και τα άφηνες πίσω σου, καθώς έστριβες, και το αντίστροφο; Υπήρχε άλλη μια στοά γειτονική, επάλληλη, που ένωνε τους ίδιους δρόμους, πιο μεγάλη, σε σχήμα ορθής γωνίας κι αυτή, που αγκάλιαζε την πρώτη σαν να την προστάτευε. Εκεί, σ’ αυτήν την δεύτερη στοά, δεν υπήρχαν κλειστά μαγαζιά ή, αν υπήρχαν, ήταν σε σημείο τέτοιο –και ασφαλώς λιγότερα– που δεν τα πρόσεχες. Όμως αυτή η στοά, που τόσο του άρεσε να αντιμετωπίζει κάθε φορά που βρισκόταν σ’ αυτό το σημείο της πόλης –όχι πολύ συχνά μα ούτε και σπάνια– ήταν γι αυτόν, με την όμορφη, ζωντανή, φιλόξενη σιωπή της, που σκέπαζε τους τακτικούς ήχους της πόλης, καθόλου εμπορική, καθώς –αν εξαιρέσεις τα μουσικά είδη– στην πραγματικότητα ήταν μια στοά υπηρεσιών, άδικα προσφερόμενων, εξαντλημένων, σε αναμονή ή παύση, δηλαδή συλλογικών χειρονομιών σε διαθεσιμότητα ή, αν θέλετε, σε ετοιμότητα. Με αυτή, λοιπόν, τη σιωπή –που κάθε άλλο παρά με «σιωπή νεκροταφείου» έμοιαζε– η στοά αυτή στην πραγματικότητα ήταν γι’ αυτόν μια ευπρόσδεκτη, εύκολα αντιμετωπίσιμη όαση φόβου, μια γνωστή αλλά αναπάντεχη τρύπα, μια παρέκκλιση στο χρόνο, μια ευπρόσδεκτη αναδίπλωση στο χώρο της μεγάλης, απέραντης πόλης, μα τόσο γνωστής μας, και εννοώ του κέντρου της. Οι ήχοι τον καλούσαν προς την έξοδο. Η σιωπή τού έλεγε να μείνει. Απομακρύνθηκε όμως, γιατί ήξερε πως η στοά θα ήταν πάντα εκεί, γι’ αυτόν. Και ο φόβος το ίδιο.
ΣΚΙΤΣΟ
ΣΧΟΛΗ ΟΡΝΕΡΑΚΗ
ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ www.ornerakis.com
“Περιμένοντας την άδεια”, Γελοιογραφία της Πηνελόπης Μητσοπούλου
Υπερωρίες...
ΦΤΟΥ
ΓΑΤΑΚΙΑ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΔΙΟΓΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Για το Περού ρε γαμώτο… Μια από τις εθνικές ομάδες που διαχρονικά συμπαθώ είναι το Περού. Θες γιατί οι πρώτοι ξένοι του Πανιωνίου τη δεκαετία του ’70 ήταν Περουβιανοί (Νούνιες και Οχιέδα), θες η πρωτότυπη εμφάνιση με τη διαγώνια κόκκινη ρίγα, θες ο μύθος των Ινκας στα Μουντιάλ υποστηρίζω (και) το Περού, τους «Blanquirroja» («Ερυθρόλευκοι»).
ΑΙΝΤΕ ΝΑ ΧΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΟΙ ΦΡΑΣΕΙΣ Παλιά υπήρχαν εκφράσεις που ταίριαζαν σε κάθε περίπτωση. Σήμερα δυστυχώς έχει επικρατήσει η μονοδιάστατη έκφραση. Εάν κάποιος σας έχει κάνει την ζωή ποδήλατο του λέτε ένα “Άντε γαμ*(^%^@” και τελειώσατε. Όμως είναι εξαιρετικά άκομψο αλλά και μερικές φορές μπορεί να παρερμηνευτεί σαν ευχή. Το “ΑΙΝΤΕ ΝΑ ΧΑΘΕΙΣ” είναι εξαιρετικό για όσες περιπτώσεις σας έχουν φέρει στο αμήν. Το αμολάτε συνοδευόμενο με ένα βλέμμα αποδοκιμασίας και είναι σαν να του έχετε ρίξει μια μαύρη
Finokio song
Alphaville “Big in Japan” (1984) Μουσικό έπος από τα 80s (ανήκει στη λίστα με εκείνα που δεν μπορεί να ξεπεράσει ο Έλληνας) ωστόσο ακούγεται στις πιο άκυρες φάσεις... Στο ταξί την ώρα που προσπαθείς να εξηγήσεις πως μπαίνουμε στον παράδρομο/ όταν παίρνεις να παραγγείλεις σουβλάκια/ όταν βρίσκεσαι στο ασανσέρ με 5 αγνώστους/ όταν δύο νταλικέρηδες πιάνονται στα χέρια/τρως χυλόπιτα στο μπαρ/στο επίμαχο σημείο κτλ. κτλ.
κατάρα. Είναι βαρύ και ασήκωτο, απειλητικό, του δημιουργεί ανασφάλεια. Προσοχή εάν θέλετε να το κάνετε κάπως πιο τραχύ, το ‘‘χ’’ κάντε το να ακούγεται και σαν ‘‘γ’’, δηλαδή “άιντε να χ(γ)αδείς από δω πέρα”! Πολλαπλασιάζει την ηχητική βία απέναντι στο χαμένο κορμί. Ενίοτε συνδυάστε το και με μία κίνηση του χεριού, όχι όμως δραματική γιατί κλέβει την παράσταση από την κύρια κατάρα. Κάτι απλό έως και ειρωνικό. Τώρα αν θέλετε να το απογειώσετε το θέμα προσθέστε το και το “ΝΑ ΧΑΝΕΣΑΙ”. “Άιντε να χ(γ)αδείς, να χάνεσαι”. Το δεύτερο “χ” πρέπει να είναι παχύ, καθαρό, αυστηρό. Εδώ η καυστικότητα της φράσης χτυπάει κόκκινο. Δεν αφήνεις καμία ελπίδα στον δύστυχο, τον καταδικάζεις σε ένα αέναο χάσιμο από όλα και παντού. Δεν αφήνεις την παραμικρή χαραμάδα ελπίδας για επανάκαμψη, για επαναπροσέγγιση. Το λες στον γκόμενό σου που τον έχεις κάνει για νιοστή φορά τσακωτό. Στο αφεντικό σου που προσπαθεί να σε χουφτώσει την ώρα της δουλειάς, στον κάγκουρα που μαρσάρει με το 50αρι του στα φανάρια. Μπορεί να μην ταιριάζει στο στυλ της ρομαντικής και γλυκιάς κοπέλας αλλά τους τρελαίνει!
fb summer post 01
Απίστευτη προσφορά! Τώρα μόνο με 30 ευρώ το μήνα, χαμάμ σε ηλεκτρικό και μετρό!
fb summer post 02 Ώπα κατσαριΔα! ευκαιρια να κουνηθουμε λιγο...
Σήμερα θα σας γράψω για το πώς ο Μιγκέλ ακολούθησε το Περού στα γήπεδα της Ρωσίας. Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, το Περού πούλησε συνολικά 43.000 εισιτήρια σε Περουβιανούς από όλο τον κόσμο για το παγκόσμιο κύπελλο. Όταν ο Μιγκέλ μπήκε στο σάιτ για να πάρει εισιτήριο, υπήρχαν διαθέσιμα μόνο για άτομα με προβλήματα. Σύμφωνα με τους όρους, είτε έπρεπε να είσαι σε αναπηρικό καροτσάκι, είτε να είσαι υπέρβαρος με Δείκτη Μάζας Σώματος από 35 και πάνω. Ανέβηκε στη ζυγαριά, μέτρησε το βάρος του και στη συνέχεια έκανε υπολογισμούς. Κατέληξε ότι έπρεπε να πάρει 25 κιλά. «Αγόρασα το εισιτήριο και ξεκίνησα την προσπάθεια να παχύνω. Γκόμενα δεν είχα έτσι κι αλλιώς, βέβαια η μάνα μου ανησυχούσε. Μου είπε ότι θα καταστρέψω την υγεία μου για το Περού». Είχε τρεις μήνες για να τα καταφέρει και το πέτυχε. Πήρε τα κιλά και μαζί το εισιτήριο για τους αγώνες στη Ρωσία. Ενας φίλος του Μιγκέλ υποστηρίζει: «Ξέρω ανθρώπους που πούλησαν το αυτοκίνητό τους για να βρεθούν εδώ. Ένας γνωστός είχε παρόμοια ιδέα με τον Μιγκέλ. Να σπάσει το πόδι του και να βρει εισιτήριο μπαίνοντας με αναπηρικό καροτσάκι». Η Εθνική του Περού, αν και έπαιξε πολύ ωραίο ποδόσφαιρο αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Μουντιάλ. Πλέον ο επόμενος στόχος του Μιγκέλ θα είναι να ακολουθήσει τους «Blanquirroja» στα γήπεδα του Κατάρ…
ΦΤΟΥ
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Κούβα
ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Το καλύτερο και το χειρότερο πράγμα στον κόσμο
του Δημήτρη Προύσαλη
Λ
Λένε πως μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ’ έναν τόπο μακρινό ένας
κεντητά. Δοκίμασε λίγο από όλα κι από όλους ο
σοφός. Όλοι οι γέροντες του κόσμου του έστελναν τους καλύτερους
γέροντας, κανέναν μη στενοχωρήσει κι αδικήσει.
σαν μαθήτευαν κοντά τους χρόνια πολλά, για να μάθουν όσα δεν
Υστερα έβαλε στο στόμα του λίγη απ’ τη γλώσσα
χώραγαν στα δικά τους μυαλά, κι η σοφία τους δεν είχε φαντα-
του μαθητή του. Τα μάτια του γέροντα αστράψαν. Ποτέ του δεν του
στεί μήτε η ζωή τους είχε ακόμα φανερώσει. Στα μέρη που ζούσε ο
έλαχε να φάει νοστιμότερο φαγί. Παίνεψε τότε τον μαθητή του και
σοφός μαζεύονταν λοιπόν οι πιο σπουδαίοι, οι πιο ξεχωριστοί που
φωνάζει να ακούσουν όλοι: «Μπράβο! Πώς σκέφτηκες να αγορά-
ζύγιζαν την κάθε κουβέντα τους καλά δύο και τρεις φορές πριν την
σεις γλώσσα;» Ο μαθητής τότε αποκρίνεται: «Δάσκαλε, θαρρώ πως
ξεστομίσουν, και σαν κάθονταν όλοι αντάμα μόνο λόγια σοβαρά που
πιο σπουδαίο πράγμα απ’ την γλώσσα στον κόσμο δεν υπάρχει.
αλλάζουν το βάρος τούτου το κόσμου κεντούσαν τον αέρα.
Γιατί με τούτη μπορείς να πεις μαντάτα καλά στους ανθρώπους, να γλυκάνεις τις καρδιές του, να συμβουλεύσεις τους χαμένους για το
Ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέ-
Μια μέρα ο γέροντας πήρε την απόφαση να δοκιμάσει το ανθρω-
δρόμο το σωστό, να δώσεις στήριγμα σ’ όσους το’ χουνε ανάγκη, να
πομάνι που είχε μαζευτεί τόσον καιρό κοντά του και να φανερωθεί
παινέψεις τον κόπο του δουλευτή, να ευχαριστήσεις κάποιον που
ποιο είναι εκείνο το μυαλό που ανάμεσα στα τόσα ξεχωρίζει από
κάνει το καλό. Βοηθάς κείνους που ΄χουν να διαβούνε πολύ ακόμα
στόφα αλλιώτικη. Τους μάζεψε μπροστά του, τους κοιτάζει και λέει:
στη ζωή μα κι όσους ο λόγος τους αξίζει να μείνει και είναι κρίμα σαν
«Λογίζεστε διαλεχτοί από όλους τους σπουδαγμένους, τούτα που
σφαλίσουνε τα μάτια να χαθεί». Ο γέροντας πολύ ευχαριστήθηκε τις
κουβαλάτε στα κεφάλια σας αντίκρισμα σε θησαυρούς δεν έχουν.
κουβέντες του μαθητή και μουρμούρισε: «Τούτος μου φαίνεται να’
Κάθε σας λόγος μπορεί να αλλάξει τις τύχες του κόσμου, έχει ακόμα
χει μυαλό, μα πρέπει κι άλλο να δοκιμαστεί».
λοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα.
τη δύναμη να χαράξει αλλιώτικα τη μοίρα των πολλών μα και των λίγων. Τώρα ήρθε η ώρα να φανεί ποιος είναι εκείνος που αξίζει στ’
Μετά από μέρες τον φωνάζει ξέχωρα από τους άλλους και λέει:
αλήθεια να στέκει στο πλάι μου, να λογίζεται στ’ αλήθεια μαθητής
«Πριν από μέρες έφερες το καλύτερο φαγητό στον κόσμο, μα τώρα
μου. Θέλω να μου φτιάξετε κάτι που φαίνεται εύκολο πολύ για
θέλω να φέρεις το ανάποδό του, το χειρότερο απ’ όλα!» Ο μαθητής
τους πολλούς μα ζητάει περίσκεψη μεγάλη. Θέλω να μου φέρετε το
πήρε το δρόμο που πήγαινε στην πολιτεία, βρέθηκε στην αγορά και
καλύτερο φαγητό!»
αγόρασε ξανά γλώσσα. Γυρίζει στο σπίτι του σοφού και κίνησε να μαγειρεύει. Ο σοφός σαν είδε στο πιάτο του τη γλώσσα ξαφνιάστη-
Οι σοφοί που ήταν μαζεμένοι γύρω του, έτρεξαν να ανοίξουν κιτάπια
κε. Λέει του μαθητή του: «Μου έφερες καλύτερο φαγί τη γλώσσα και
ξεχασμένα καιρό με συνταγές από κείνες που μονάχα στόματα βασι-
φανερώνεις τώρα πάλι γλώσσα. Θέλω να ακούσω μια εξήγηση για
λιάδων φχαριστούσαν. Ύστερα χύθηκαν στις κοντινές πολιτείες και
τούτο…»
στα παζάρια για ν’ αγοράσουν όσα χρειάζονταν. Άλλοι λένε μπήκαν σε ταβέρνες να βρουν μαγείρους μ’ όνομα μεγάλο κι άλλοι φτάσανε
Ο μαθητής κοίταξε το γέροντα και αποκρίνεται: «Η γλώσσα είναι
ακόμα σε παλάτια, να μπουν με φούρια σε κουζίνες καλοφαγάδων
στον κόσμο το χειρότερο πράγμα. Με τούτη μπορείς να τσακίσεις
αρχοντάδων. Μονάχα ένας πήγε στην κοντινή αγορά, σίμωσε ένα
την ελπίδα πότε να μη φτερώσει, να μαγαρίσεις το όνομα και την
μαγαζί με κρέατα, και παράγγειλε μια γλώσσα βοδινή.
τιμή του κόσμου. Μπορείς να σπείρεις καταστροφή και ν’ απλώσεις τριγύρω διχόνοια. Με τούτη ξεφτιλίζεις τη δουλειά του ανθρώπου
Γύρισε στο σπίτι του σοφού και άρχισε να στοχάζεται πώς να
και προδίνεις ολάκερη πατρίδα…»
μαγειρέψει τη γλώσσα. Σε λίγες ώρες κίνησαν να γυρίζουν οι άλλοι φορτωμένοι μ’ όλων των λογιών τα φαγητά άλλα μαγειρεμένα,
Ο δάσκαλος απαντάει: «Όσα ακούστηκαν απ’ το στόμα σου είναι
άλλα φωλιασμένα μέσα σε χαρτιά και σε βιβλία. Πέρασαν μπροστά
όλα αλήθεια. Η γλώσσα είναι το καλύτερο μα και το χειρότερο
απ’ τα μάτια του σοφού πιάτα μ’ ό,τι έβαζε ο νους του ανθρώπου
πράγμα στον κόσμο. Εσύ αξίζει να περπατάς δίπλα μου…»
σε νοστιμιά και μυρωδιές, σε χρώματα κι αρώματα. Να σου λοιπόν τα κρέατα όλων των λογιών και τα σαλατικά, οι πίτες, τα ψωμιά τα
Οι Νοστιμιές της
Μαίρης
Καλοκαιρινές πινελιές απόλαυσης... Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου // Τ.: 210 82 29 239 & 210 82 13 136 Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ. // Διανομή κατ’ οίκον
της Άντας Κουγιά
Η «Χημεία»
*Για την Α. και τον Τ. Που γνωρίστηκαν σε μια φαρμακευτική εταιρία κάπου στην Αυλώνα και εδώ και 4 χρόνια είναι μαζί. Η Α. έχει ένα δικό της φαρμακείο κάπου στα Βόρεια Προάστια, ενώ ο Τ., τελειώνοντας και εκείνος ένα μεταπτυχιακό, εργάζεται σε άλλη εταιρία. Εδώ και λίγο καιρό, σχεδιάζουν να συγκατοικήσουν.
συναντηθήκαμε «There are so many things that have to happen for 2 people to meet» 21 grams, 2003 Alejandro G. Inarritu Guillermo Arriage
Will Rogers, 1879-1935, Αμερικανός ηθοποιός
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
«Σε αυτή την πόλη, κανείς δεν είναι μόνος: όλο και κάποιος θα τον αγαπά. Ή, στη χειρότερη, θα τον κουτσομπολεύει».
κουτσομπόλα της Πέρσας Δράκου sea4ever8@gmail.com
Της θάλασσας τα κύματα μετράω ένα-ένα και μόνη σκέψη στο μυαλό έχω καρδιά μου εσένα
Το καλοκαίρι σ’ αγαπώ χειμώνα με τρεζένεις, άνοιξη και φθινόπωρο το νου μου τονε παίρνεις.
Αγαπητή Κουτσομπόλα…
Με περίσσεια άνεση και απόπειρα ανοίγματος κι άλλο του μυαλού μου, σου απευθύνω έκκληση προσοχής στο ζήτημά μου και θα σε παρακαλούσα θερμά να μην είσαι ειρωνική ή ιδιαζόντως καυστική. Είμαι σε σχέση με μια γυναίκα εδώ και 5 χρόνια, ουσιαστικά είναι η γυναίκα της ζωής μου και θέλω να την παντρευτώ κι αυτή θέλει -απ’ ό, τι λέει- και όλα καλά, συνεχίζουμε μαζί, με τους τσακωμούς, τις διαφωνίες, τις καλές στιγμές, τις βόλτες, τις δουλειές. Το σεξ που κάνουμε είναι από ικανοποιητικό ως τέλειο, άλλωστε από την πρώτη στιγμή τα κορμιά μας είχαν χημεία, όπως και οι μυρωδιές μας, το φιλί μας, όλα. Είμαι ευχαριστημένος και, προς το παρόν, δε σκέφτομαι να κάνω κάτι με κάποια άλλη, και είχα την αίσθηση ότι το ίδιο ίσχυε για τη σχέση μου. Πριν από λίγους μήνες, όμως, άρχισε να μου συζητά, μια σοβαρά, μια σε πιο χιουμοριστικό ύφος, ότι πολύ θα ήθελε να φέρουμε μια κοπέλα στο κρεβάτι μας και να μοιραστούμε στιγμές αλλιώτικης ηδονής και τέτοια. Στο μεταξύ, ποτέ δεν έχω κάνει τρίο και καθόλου δε θα με χάλαγε, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα να με φανταστώ σε ένα τρίο όπου θα ήταν και η δικιά μου μέσα. Είμαι συντηρητικός; Μήπως φοβάμαι κάτι; Αν της αρνηθώ εντελώς, λες να το επιχειρήσει με άλλο ντουέτο; Και τα λοιπά, κατάλαβες... Με αγάπη, Ανώνυμος Αναγνώστης no58 Αγαπητέ Ανώνυμε, Μακράν το πιο γλυκό και υπέροχο γράμμα που έχω λάβει ποτέ από αυτήν εδώ τη στήλη. Άλλοι σου λέει χωρίζουν, άλλοι δεν έχουν λεφτά να παντρευτούν, άλλοι πάλι συζητούν και αγωνιούν για τη μοίρα της σχέσης υπό τη σκοπιά ενός τρίο που δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί. ‘Η η τηλεόραση έχει επηρεάσει για τα καλά τις ερωτικές σχέσεις, ή πηγαίνετε πολύ συχνά στο εξωτερικό. Γιατί σε swingers πάρτυ, ας πούμε, δεν σας κόβω να πολυπηγαίνετε, σωστά; Κοιτάξτε να δείτε, θα σας μιλήσω χωρίς περιστροφές: ναι, είστε λιγάκι συντηρητικός, θαρρώ. Αλλά, και τι έγινε; Απλώς, είστε επιλεκτικά συντηρητικός. Ναι στις δύο γυναίκες συγχρόνως, αλλά αρκεί καμία εξ αυτών να είναι η δικιά μου γυναίκα. Κάντε ό, τι θέλετε, όμως, σκεφτείτε τι μπορείτε να χάσετε... Για να έρθω λίγο στη λογική σας, στο κάτω κάτω, το κορίτσι δε σας πρότεινε να σας φέρει και άντρα στο κρεβάτι! Ελάτε, τώρα, σκεφτείτε το λιγάκι, καλοκαίρι έχουμε, καλέ! (αχ, κάτι τυχεροί άνθρωποι που κυκλοφοράνε εκεί έξω).
Καλοκαιρινες Μαντινάδες
Η Μικαέλα, πρόσχαρη, αισιόδοξη και πάντα με πλάνο και πρόγραμμα, τελειώνοντας το σχολείο, πέρασε στη Φαρμακευτική Αθηνών. Της άρεσε πολύ ο τομέας και φυσικά, ήταν και το οικογενειακό επάγγελμα. Ο Λάζαρος, πολύ καλός μαθητής, τελειώνοντας το σχολείο πέρασε στο Χημικό στην Πάτρα. Ωραία θα ήταν, θα έκανε καινούργιους φίλους, θα ξέφευγε λίγο από το σπίτι και την Αθήνα. Η Μικαέλα ξεκίνησε τη φοιτητική της ζωή με τις καλύτερες προδιαγραφές: επιμελής φοιτήτρια, παρέες και έξοδοι, συναυλίες και φυσικά ο Γιάννης! Ένας αρκετά μεγαλύτερός της φοιτητής της Παντείου, που της Μικαέλας της άρεσε από το σχολείο. Έτσι, ήταν μαζί. Για περίπου 6 χρόνια. Ο Λάζαρος περνούσε ωραία στην Πάτρα και γνώρισε τη Μαρία. Αρχικά θα ήταν μια σχέση σαν όλες τις άλλες, αλλά τελικά έμειναν μαζί. Για περίπου 6 χρόνια. Η Μικαέλα σε αυτά τα 6 χρόνια που ήταν με το Γιάννη, πέρασε πολύ ωραία και κυρίως, μεγάλωσε. Μεγαλώνοντας, κατάλαβε ότι το κεφάλαιο «Γιάννης», αν και σημαντικό, έπρεπε να κλείσει καθώς ήταν πολύ μικρή για μεγάλες σχέσεις. Έτσι, χώρισαν. Η Μικαέλα έμεινε μόνη της για αρκετό διάστημα και παράλληλα, αφού είχε τελειώσει τις σπουδές, ξεκίνησε το μεταπτυχιακό της, στα πλαίσια του οποίου έπρεπε να κάνει και πρακτική άσκηση. Ο Λάζαρος, ενώ το κεφάλαιο «Μαρία» ήταν πολύ σημαντικό για εκείνον, κουράστηκε. Παράλληλα βρήκε δουλειά σε μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρία, με καλό μισθό, πριν ακόμη τελειώσει τις σπουδές του. Η επιστροφή στην Αθήνα ήταν μονόδρομος. Η Μικαέλα επέλεξε να κάνει την πρακτική της σε μία μεγάλη φαρμακευτική εταιρία, στο τμήμα των καλλυντικών. Ήταν ενθουσιασμένη, αλλά κάθε μέρα έπρεπε να οδηγεί χιλιόμετρα. Ο Λάζαρος φυσικά και δε μαγείρευε. Η εταιρία είχε εστιατόριο. Έτσι, άλλο ένα μεσημέρι θα έτρωγε εκεί. Η Μικαέλα μπήκε για πρώτη φορά στο εστιατόριο, αφού δεν είχε πάρει μαζί της το καθιερωμένο τάπερ. Ο Λάζαρος έτρωγε λίγο βιαστικά και ξαφνικά είδε μια κοπέλα να μπαίνει μέσα. Σκέφτηκε, χωρίς να κουνηθεί όμως: «Πού ήταν αυτή τόσον καιρό;»
ΦΤΟΥ
Η μοναδική περίπτωση που το κουτσομπολιό δεν αρέσει στους ανθρώπους είναι όταν κουτσομπολεύεις αυτούς.
Νίκος Καρούζος ποίημα
1926-1990
Ένα έρημο άνθος Βαθύτερο ἀπ᾿ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταραχὴ ποὺ φέρνει μέσ᾿ στὸ στῆθος ἡ ἐπιθυμία ζεῖ στὸ θαλάσσιο βράχο ἕν᾿ ἄνθος ὁλομόναχο. Ποιὰ φωνὴ τὸ κυρίεψε καὶ μοιάζει σὰν νὰ δείχνει τὴν ἄγνωστη γαλήνη μὲ μικρὰ χρώματα... Εἶναι βγαλμένο στοὺς κινδύνους τῆς χαρᾶς ἀμέριμνο σὰν ἰδέα.
ΦΤΟΥ
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
www.thesauchalife.com
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Πολλά λαχανικά, όσπρια, ξηρούς καρπούς, σπόρους και φρούτα Αναποφλοίωτα δημητριακά που διατηρούν όλη τους τη θρεπτική αξία (φαγόπυρο, καστανό ρύζι, κινόα, βρώμη, αμάρανθο)
ΚΟΡΙΝΑ ΚΑΡΑΔΗΜΟΥ
Η διατροφή μου και κατ επέκταση οι συνταγές του Saucha Life βασίζονται στις ακόλουθες αρχές:
Στόχος μου είναι να αποδείξω ότι η μαγειρική με βάση τα φυτά δεν είναι μόνο θρεπτική αλλά εύκολη, γρηγορη και απίστευτα νόστιμη! Αυτή είναι και η φιλοσοφία του Saucha: καθαρό, αληθινό φαγητό που τρέφει το μυαλό, το σώμα και τη ψυχή!
Ταρτάκια
Ωμοφαγία όσο πιο συχνά γίνεται- αποφεύγοντας τις υψηλές θερμοκρασίες στο μαγείρεμα (και ειδκά το τηγάνισμα) για να διατηρούν οι τροφές τα απαραίτητα ένζυμα
Όχι στις έτοιμες- τυποποιημένες τροφές Όχι σε όλες τις μορφές κρέατος (ακόμα και στο κοτόπουλο) Όχι στα γαλακτοκομικά (γάλα, τυριά, γιαούρτι κλπ) Όχι στην επεξεργασμένη λευκή ζάχαρη Όχι στη γλουτένη
Η σπουδή μου βασίζεται στην αρχή του Ιπποκράτη «Φάρμακο σου η τροφή σου», διδασκόμενη πως η διατροφή μπορεί να βοηθήσει στη πρόληψη και θεραπεία ασθενειών.
Καλοκαίρι χωρίς παγωτό γίνεται; Δε γίνεται! Σας έχω λοιπόν μια υγιεινή συνταγή μπανανοπαγωτού λίγο διαφορετική αυτή τη φορά. Πρόκειται για ταρτάκια με γέμιση από παγωτό φυστικοβούτυρου και σιρόπι σοκολάτας… Όπως αντιλαμβάνεστε η γεύση είναι κολασμένη, ειδικά κιόλας όταν δεν έχουν επεξεργασμένη ζάχαρη, και ετοιμάζονται μέσα σε 10 λεπτά. Αν θέλετε έξτρα σοκολατένια γεύση μπορείτε να προσθέσετε στη βάση μια κουταλιά της σούπας κακάο. Στην φώτο που βλέπετε χρησιμοποίησα βάσεις για ταρτάκια αλλά μπορείτε να το φτιάξετε σε ότι έχετε εύκαιρο, ακόμα και σε βάσεις για cupcakes.
Γιια περισσότερες συνταγές επισκεφθείτε το www.thesauchalife.com
Βιολογικά προιόντα στα λαχανικά και φρούτα υψηλού ρίσκου στην εποχή τους
με παγωτό φυστικοβούτυρο & σιρόπι σοκολάτας
Υλικά (για περίπου 4 μερίδες) Για τη βάση:
Προετοιμασία
3/4 κούπας χουρμάδες (ή σταφίδες)
για περίπου 3 λεπτά μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Το
3/4 κούπας καρύδια
απλώνεις στις βάσεις πιέζοντας με τα δάχτυλα μέχρι να απλωθεί
(προαιρετικά: μια κουταλιά κακάο)
Για το παγωτό: 2 μπανάνες κομμένες σε ροδέλες που έχεις καταψύξει από το προηγούμενο βράδυ 2 κτ σούπας φυστικοβούτυρο
Για το σιρόπι σοκολάτας: 1 κτ σούπας λάδι καρύδας 1 κτ σούπας σκόνη ακατέργαστου κακάο
ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΗΝ
ΓΛΥΤΩΣΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
1 κτ σούπας σιρόπι σφενδάμου 1/2 κτ γλυκού απόσταγμα βανίλιας
Βάζεις τα υλικά για τη βάση στον επεξεργαστή τροφίμων και χτυπάς
καλά. Βάζεις στο ψυγείο για περίπου 20 λεπτά. Ξεπαγώνεις τις μπανάνες και βάζεις στον επεξεργαστή τροφίμων ή στο μπλέντερ μαζί με το φυστικοβούτυρο μέχρι να λιώσουν και να αποκτήσουν υφή παγωτού. Παράλληλα σε ένα μικρό μπρικάκι φτιάχνεις το σιρόπι σοκολάτας αναμειγνύοντας όλα τα υλικά σε χαμηλή φωτιά για 2 λεπτά. Γεμίζεις τις βάσεις με το παγωτό και σερβίρεις με λίγο σιρόπι σοκολάτας. Τρώγονται κατευθείαν και διατηρούνται στη κατάψυξη.
πάμε για ένα
ΓΛΥΚΑΚΙ
CHEZ ESTELLE Γρ.Κυδωνιών, Αιγάλεω | Τ.: 211 40 90 629 fb.: Chez Estelle Treats & Sweets
Ο σωστός ο γλυκατζής βγαίνει για σαφάρι όλες τις εποχές ανεξαιρέτως, και από άκρη σε άκρη της Αθήνας… Αναζητώντας το τέλειο γλυκό, εκείνο το νόστιμο «μπιζουδάκι» που θα ικανοποιήσει όραση, όσφρηση και γεύση, φυσικά. Ήταν παιδιά μου ντάλα μεσημέρι στο Αιγάλεω, πεζόδρομος, Γρ. Κυδωνιών (ευτυχώς, πολύ κοντά στο μετρό) και με πήρε η μυρωδιά μπισκότου και φράουλας… Έξω στα όμορφα τραπεζάκια του Chez Estelle μικρές παρέες έτρωγαν γλυκό με ευλαβική αφοσίωση. Τα ψυγεία ήταν γεμάτα από τέτοια μικρά γλυκάκια: Paris brest, baba au rum, προφιτερόλ, εκλέρ, τιραμισού, lemon pie με αφρό λεμονιού, πολύχρωμα macarons και παγωτά Movenpick… Τίποτα τυποποιημένο, τίποτα μαζικής κατανάλωσης. Η γαλλική ζαχαροπλαστική έχει μικρές ποσότητες με ποιοτικά κορυφαίες πρώτες ύλες. Η Στέλλα τα φτιάχνει χωρίς συντηρητικά και χρωστικές. Όλα είναι αγνά, ακόμη και οι φρουτένιες γεύσεις είναι από πούλπα και χυμούς φρούτων. Τα σαββατοκύριακα έχει brunch -κάθε σ/κ κάτι διαφορετικό. Ακόμα, όταν πέσει το βραδάκι μπορείτε να απολαύσετε επιλεγμένες ετικέτες κρασιών που συνοδεύονται από ποικιλίες τυριών και αλλαντικών από μικρούς παραγωγούς.
...ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ (μα συνεννοηθείτε επιτέλους!)
Ιδέα-Κείμενα: Αλέξης Μητσοτάκης | Τζέση: Δέσποινα Πέττα, ηθοποιός & Τάσος: James Rodi, ηθοποιός | Φωτογραφία: Μυρτώ Στέλιου |
Ο Τάσος εξαρχειώτης εκ Κηφισίας οραματίζεται τις διακοπές με την Καλή του Τζέσυ.
Η Τζέσυ Κολωνακιώτισα εκ Μπουρναζίου προετοιμάζεται για την πολυπόθητη παθιασμένη εβδομάδα με το αγόρι της.
Ε ρε φίλε... σκέτη ρούχλα στις διακοπές... δεν θα κουνιέμαι!
Αχ επιτέλους διακοπeς!!! Για πάμε λίγο! Αυτό το καλοκαίρι θέλω να γλεντήσω!
Οργισμένος εχθρός του καταναλωτισμού, του κοσμοπολιτισμού, του δυισμού, του ισμού γενικά.
Λαϊκή κορμάρα, φωνάρα με έφεση στις ξαπλώστρες,τα λικέρ και τα φάσιον ξεσαλώματα.
Να πάρω το 15ο μαγιό μαζί ή υπερβολή; Αλλά τι θα φοράω στο μπιτσόμπαρο;; Σιγά μην πάρω μαγιό... ούτε φορτιστή δεν παίρνω
Του αρέσει το αλάτι στο ηλιοκαμένο κορμί, το τζίβα μαλλί, η άμμος στο αθλητικό, ο έρως στην σκηνή με 45 βαθμούς υπό σκιά. Ας πάρω και την σκηνή... Ωραία η αιώρα αλλά μπορεί να πιάσει καμιά βρόχα...
Αναρωτιέται γιατί τσακώνονται τα ζευγάρια στις διακοπές. Πόσο πολύ την αγαπά!
Δεν ξέχασα τίποτα ε;;; Άραγε της είπα ότι έκλεισα για Γαύδο τελικα;;;
Εκείνη γοητεύεται με το χλώριο της πισίνας, τον γυμναστή που κάνει μασάζ, το αρωματικό μπάνιο με συνοδεία ερωτικών αγγιγμάτων.
Να το πάρω το σεσουάρ;;; Λες να μην έχει το πεντάστερο και να τρέχω στα κομμωτήρια;
Αναρωτιέται γιατί τσακώνονται τα ζευγάρια στις διακοπές. Πόσο πολύ τον αγαπά! Πανέτοιμη! Ελπίζω ο άλλος να μην ξεχάσει τα εισιτήρια για Μύκονο στο σπίτι... Είναι και στον κόσμο του...
ΦΤΟΥ
H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Υπνάκος
Γιατί και η σιέστα μια εξάρα είναι! Το όνομά της ÇsiestaÈ είναι ισπανικό και δεν σχετίζεται αποκλειστικά με λατινοαμερικάνους που τον ÇπαίρνουνÈ κρυμμένοι κάτω από τα καπέλα τους με τον χαρακτηριστικό υπερμεγέθη πλατύγυρο. Προέρχεται από το λατινικό ÇsextaÈ, δηλαδή έκτη. Γιατί ξεκινούσε την έκτη ώρα (hora sexta) της ρωμαϊκής εποχής, όταν
Όλοι σας, όμως, ακόμα και οι νεότεροι, θα τον ορέγεστε ιδίως αν βρίσκεστε σε διακοπές Çπαρά θιν‹αλόςÈ και, γενικότερα, εις τα εξοχάς. Ντάλα μεσημέρι, με τον ήλιο να τσουρουφλίζει κάθε ζωντανό, είτε σε μία αιώρα, είτε σε μια ξαπλώστρα στην παραλία, είτε στην βεράντα του εξοχικού, είτε, τέλος, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχεί-
το μέτρημα των ωρών δεν άρχιζε τα μεσάνυκτα, αλλά την αυγή. Την έκτη ώρα μεσημέριαζε και ο κόσμος ξαπόσταινε. Σιέστα δε την αποκαλούν ακόμα και όσοι (λουφαδόροι της ζωής) την απολαμβάνουν νωρίτερα, αργότερα ή και όλη τη διάρκεια της ημέρας εν αναμονή της νυκτερινής ζωής τους. Ντρέπονται να την πουν π.χ. ÇκουάρταÈ, δηλαδή τέταρτη. Άλλωστε τα (τούρκικα) ÇντόρτιαÈ κατά το άσμα πάνε παρέα με τις ÇδιπλέςÈ και δεν χαίρουν της ίδιας εκτίμησης, αφού δεν προσφέρουν και τα ίδια πλεονεκτήματα, με τις ÇεξάρεςÈ! Εμπρός λοιπόν: έξ(ι) και ξερός μας (σε ένα αναπαυτικό και δροσερό ανάκλιντρο)!
Από τον John Chondros
Ο ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ
ου με τον κλιματισμό Çστο φουλÈ μια σιέστα ή, έστω, η αποχαύνωση από την υπνηλία σε μια καρέκλα θα σας είναι ό,τι πρέπει. Όπως κατά κανόνα και οι ÇεξάρεςÈ στις πόρτες ή στο πλακωτό για αυτούς και αυτές (πλέον) που το ρίχνουν στο τάβλι σε ένα καφενεδάκι όποια ώρα της ημέρας!
Καλοκαίριασε για τα καλά και, ασφαλώς, δεν θα σας έπεφτε άσχημα ένας μεσημεριανός υπνάκος, ακόμα και σήμερα, κάπου σαράντα χρόνια αφότου η καθιέρωση του συνεχούς ωραρίου τον στέρησε από τους παλιότερους, για τους οποίους αποτελούσε αναπόσπαστο και συστηματικό στοιχείο της καθημερινής ρουτίνας τους.
Ο Τι;Πώς; ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
1 2 3 4 5 6 7 8 9 Λ.Σ.
ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. Δημοσιογραφικό ή λογοτεχνικό βραβείο των Η.Π.Α. 2. Διέπει την χάραξη δρόμων κ.λπ. σε πόλεις και άλλους οικισμούς. 3. Κάνει παρέα στις «μάρες» σε μια έκφραση. - Αυτόν τον Κωνσταντίνο κηδεμόνευε η μητέρα του Ειρήνη και θέλησε να τον εμποδίσει να ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο του Βυζαντίου. 4. Παλιός «φίλος» και δημιουργός μιας «νέας αθηναϊκής δημοκρατίας» με τραγικό τέλος. 5. Χρώμα σε ξένη γλώσσα (αντιστρόφως). Σύνδεσμος πριν από φωνήεν. 6. Αυτόν τον... δρόμο τον ακολουθούν εδέσματα. 7. Απεικονιζόταν με κεφάλι γερακιού. Χαρτοπαίκτης σε παρτίδα μπρίτζ. - Αρχικά για προσφωνήσεις υψηλά ιστάμενων εκκλησιαστικών ή πολιτειακών παραγόντων. 8. Το έχει καθαρό... ο τίμιος. 9. Διαμαρτυρόμενος εφημέριος.
ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Μπορεί να είναι ναυτικός ή ταξιδιωτικός, μπορεί να είναι και μυστικός... (αιτιατική). 2. Και τέτοια σώματα υπάρχουν. 3. Οι πιο γνωστοί είναι οι «παρθενικοί». Συντομογραφία για όσα παραλείπονται. 4. Όχι ψηλά στην ιεραρχία του εμπορικού ναυτικού, αλλά με πολλά μέλη υπό τις διαταγές του. 5. Συνηθισμένη αντίδραση από κάποιον που δεν άκουσε καλά ή δεν πρόσεξε (αντιστρόφως). - Μάικλ ...., ηγέτης των βρετανών Εργατικών υπό την αρχηγία του οποίου το κόμμα υπέστη την μεγαλύτερη ήττα του την τελευταία 100ετία. 6. Δεν υφίσταται αλλοίωση, φθορά (ενάρθρως). 7. Το έχει η γριά κότα... χωρίς φωνήεντα. Όχι και τόσο καθώς πρέπει προσφώνηση (αντιστρόφως). 8. Ένας... αρχαιοπρεπής. - Συμπαθητικό μαρσιποφόσο της Αυστραλίας. 9. Εξωθεί ακόμα και σε βιαιότητες κατά του διαφορετικού.
Κελεπούρι Τύπος στην παραλια περίπου 35, γύρω στο 1,85, εχει πιάσει απο τον αυχένα φιλη του περίπου 1,65 και της μιλάει αφ´υψηλου και έντονα, σκύβοντας το δικο του κεφάλι πανω απο το δικό της. Αυτος φοράει ρουχα παπουτσια, αυτη μαγιω. Της μιλάει λιγο πιο δυνατά απο το κανονικό, πάνω κάτω στα 140 ντεσιμπέλ, οποτε ακούνε και οσοι μένουν Εύβοια. Οσο της μιλάει το κεφάλι του παει μπρος πισω, α λα Χαντζιαβάτης, μπρος στα φωνηεντα - πισω στα σύμφωνα και σχεδόν την κουτουλαει. “Εγω πριν να την γνωρίσω τα ειχα με πεντε ταυτόχρονα. Και μαλιστα το ήξεραν και οι πεντε και δεν κλωτσαγε καμία, συνεννοούμασταν μια χαρά. Αυτα να της πεις. Και απο τοτε που έμπλεξα με αυτην και της αφιερώθηκα κατέληξα να πινω 5 μπουκάλια ουίσκι την ημερα. Εκει με κατάντησε. Οχι οτι δεν έπινα και πιο πριν. Έπινα. Επινα ενα μπουκάλι. Αλλά άλλο ένα, αλλο πέντε.” #ποια_θαΤοΠαρει_αυτοΤοΚελεπουρι #παιζειΣταθεραΣτοΕξι_5συν1_1συν5 #Μια_χαρα_ειμαστεΠαιδιά #ΔόξαΤωΘεώ_ΥπαρχουνΚαιΧειρότερα
ΦΤΟΥ
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Αν σας έχει συμβεί να ζείτε κάτι και να νομίζετε πως είτε παίζεται σε ταινία (χωρίς να πληρώνεστε) είτε ότι παρακολουθείτε παράσταση (χωρίς να πληρώνετε) είστε οι άνθρωποι μου. Γιατί ξέρω, θα με πιστέψετε πως όσα σας εξιστορώ έχουν συμβεί στα αλήθεια και δεν είναι όσα γεννά ένα νοσηρό μυαλό ενός ακόμα ημιτελούς και άτυχου συγγραφέα που οι άτιμες εκδοτικές και το σύστημα βεβαίως βεβαίως δεν έχουν αναγνωρίσει το ταλέντο του.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η μαφία του νησιού
Π Εννοείται πως δεν θα πω ποιο νησί με ενηλικίωσε. Ποιο νησί είναι μέσα στην καρδιά μου. Ποιο νησί θα το βομβάρδιζα. Ποια γριά θα την καταδίκαζα σε καταναγκαστικά έργα.
Πάντα μ’ άρεσαν τα μικρά νησάκια. Αυτά που τα περπατάς από την μια μεριά στην άλλην μέσα σε μία ώρα. Με ελάχιστα αυτοκίνητα. Ελάχιστες ταβέρνες. Ελάχιστους τουρίστες. Δεκαετία ‘90 είχες αρκετές τέτοιες επιλογές. Όλα αυτά συνδυάζονται με την αγνή μου αγάπη για τους βασανισμένους ανθρώπους του μόχθου, για την παράδοση της μουσικής τους, για την ανόθευτη λαϊκή φιλοξενία που έμφυτα είχαν στην κουλτούρα τους. Ένας νέος δηλαδή με άποψη, χαρίσματα πνευματικά, προσφιλής και αισιόδοξος.
και στις δύο που προσπέρασα αλλά και σε αυτήν που κατέληξα ήταν γεμάτες από ξαπλώστρες όλων των ειδών και των τύπων. “Τι διάολο” είπα από μέσα μου. “Ακόμα και εδώ να καταστρατηγούν τον ελεύθερο χώρο;” Τέλος πάντων, δεν υπήρχε ψυχή, τα έβγαλα όλα (είμαι υπέρ του φυσικού γυμνισμού σαν μία ένδειξη κριτικής του καταναλωτισμού κλπ κλπ) έκανα μία βουτιά και αφού έκανα πιο πέρα με ευγένεια μία ξαπλώστρα διαλυμένη και σκουριασμένη έστρωσα την μαύρη μου πετσέτα και ξάπλωσα μπρούμυτα.
Το πρώτο σοκ το έπαθα όταν ο Αντώνης ο Βαρκάρης ο Σερέτης για να με πάει απέναντι μου ζήτησε ποσό που θα άρμοζε σε κρουαζιερόπλοιο. Μόλις του είπα πως είμαι Έλληνας και ιδεολόγος ζήτησε τα μισά, χτύπησε αλύπητα όμως αμέσως μετά δύο παχουλές Σκανδιναβές που τα έδωσαν αδιαμαρτύρητα. Αφέθηκα στα γλαροπούλια και σε δεκαπέντε λεπτά αποβιβάστηκα στο μικρό νησάκι. Εκεί βρήκα εύκολα το κατάλυμα. Μικρό (δηλαδή πιο μικρό δεν γινόταν) αλλά ότι πρέπει να στεγάσει την μοναχικότητα μου και την διάθεση για ρεμβασμό, αναστοχασμό και πνευματικότητα. Βέβαια δεν είχε σίτα για τα γαμωκούνουπα αλλά σκέφτηκα τους αντάρτες στην Νικαράγουα και οπλίστηκα με σθένος και αισιοδοξία.
Με είχε πάρει λίγο ο ύπνος όταν άκουσα βήματα να τσαλαπατάνε πάνω σε τροχάλες και λιθάρια. Κάποιος έρχονταν προς την μεριά μου. Με την άκρη του ματιού μου είδα μία γιαγιάκα, με ένα μπαστούνι, τσεμπέρι να ροβολάει. “Ευτυχώς που είμαι μπρούμυτα” είπα και καμώθηκα τον κοιμισμένο. Ήρθε από πάνω μου. Με σκούντηξε έντονα με την μαγκούρα. «Ε ξύπνα, γουέικ. Ξαπλώστρα χίαρ, μαστ λετ ξαπλώστρα». Γύρισα την κοίταξα. Ένα μοχθηρό βλέμμα στυλ νίντζα με διαπέρασε. «Έλληνας είμαι γιαγιά» της είπα προσπαθώντας να την ψυχολογήσω. «Αιιιι δικούς μας είσαι; Τις ξαπλώστρες δεν τσ βλεπς;»
Η Κυρά Τασία που ήταν η γυναίκα του Αντώνη του Βαρκάρη είχε εκτός από τον τηλεφωνικό θάλαμο-σπίτι και την μία ταβέρνα από τις δύο που υπήρχαν στην βραχονησίδα. Η άλλη μου είπε πως ανήκε στον ξάδελφό της που είναι στα μαχαίρια γιατί κάτι είχε γίνει τέλος πάντων που δεν το συνέλαβα ακριβώς. Το δεύτερο σοκ το έπαθα όταν είδα μία γάτα της οικογενείας και αυτή να παίζει με ένα ψόφιο ποντικάκι στα άσπρα πλακάκια της κουζίνας την ώρα που η μία κόρη (τεράστια!) έπλαθε κιοφτέδες και χόρευε κάτι σε Ρουβά. Η άλλη κόρη εντελώς λιπόσαρκη έφτιαχνε φραπέ για τις σκανδιναβές και ρώτησε την αδελφή της όλο νάζι. «Θα πάμ’ του βραδ’ στου πανηγύρ’; Θα ν’ κι ο Τόλης με την αμαξούδα τ’!» Ως συνεπής αισιόδοξος αναθάρρησα με ‘‘του πανηγυρ’’, αγνόησα το ποντικάκι, τις αδελφές και τους κιοφτέδες-χημικό πόλεμο και ρώτησα καλοπροαίρετα. «Θα ‘χει παραδοσιακή μουσική; Από τα μέρη σας;» Δεν σας κρύβω πως προσπάθησα να βαρύνω λίγο την προφορά μου για να καταργήσω την απόσταση με τις εργαζόμενες μικροϊδιοκτήτριες. «Αιιιιι καλέ την Εφάρα θα φέρ’ ο Πολιτιστικός! Χαμούς θα γεν’». Δεν τόλμησα να παραδεχτώ μέσα μου ποια είναι η Εφάρα και αποτραβήχτηκα αφού τις καλημέρισα με ευγένεια που σίγουρα θα με κατέτασε στην κατηγορία των ντιγκιντάγκα. Αδιαφόρησα για τον Ρουβά και την Ρουβίτσα, για την Εφάρα και την Εφίτσα και αποσύρθηκα σαν επαναστάτης ευγενής στα ενδότερα του θαλάμου μου. Η πόρτα άνοιξε μετά δυσκολίας. Το ψυγείο δούλευε σαν να ήταν μηχανή τράτας. Το κρεβάτι έτριζε. Εγώ πήρα το μαγιό μου και πήγα στην πιο απομακρυσμένη παραλία. Μου έκανε εντύπωση βέβαια πως
«Γιαγιά δεν είμαι αναγκασμένος να πληρώσω. Η παραλία ανήκει στον λαό». «Ποιο λαό βρε τσογλαν! Ιγώ τις έσυρα μέχρις ιδού. Ιγού μάζωξα τα λιαθάρια και θα μ’ πεις ισύ για λαού;» Και μου δωσε μία πιο δυνατή με την μαγκούρα. Σηκώθηκα και εγώ, εκείνη άρχισε να σκούζει, «ανώμαλε» και κάτι τέτοια. «Που μενς;» με ρώτησε άγρια. «Στην κα Τασία» της είπα. «Α στην νυφούλα μ’; Τέτοιους αλητάμπουρες μαζεύει. Κάτσε και θα δεις». Έφυγε, ξάπλωσα, προσπάθησα να ηρεμήσω. Ξανάκουσα βήματα, ένας τεράστιος μπάτσος με χτύπησε με το πόδι. «Ίφερα τον άλοννα γιο μου να δεις τι θα παθς». Σηκώθηκα, εκείνος με έσπρωξε, εγώ του ‘χωσα μία και φώναξα «κάτω το κράτος» (σε μια πιο βαριά προφορά) εκείνος με ακινητοποίησε την ώρα που η κωλόγρια τσιράκι των δυνάμεων καταστολής με χτύπαγε με την μαγκούρα. Κατέληξα στο αστυνομικό τμήμα με κατηγορίες αντίσταση κατά της αρχής, βιαιοπραγία, προσβολή δημοσίας αιδούς. Από το κρατητήριο το βράδυ άκουγα την Εφάρα να μαρσάρει, την αμαξούδα του Τόλη να τραγουδά και τις δυο αδελφές να χαχανίζουν. Όχι τίποτε άλλο δεν έφαγα και τους κιοφτέδες. Αυτή η οικογένεια Ανταμς με ενηλικίωσε!
Πνευμονιοκοκκική νόσος Τριανταφύλλου Δημήτριος // Ιατρός - Ακτινολόγος // Δρ Πανεπιστημίου Αθηνών Επιστημονικός Διευθυντής ΚΟΣΜΟΙΑΤΡΙΚΗ
Η πνευμονία της κοινότητας ή αλλιώς η εξωνοσοκομειακή πνευμονία αρκετά συχνά αποτελεί μία σοβαρή λοίμωξη σε παιδιά και ενήλικες. Το βακτήριο Streptococcus pneumoniae εξακολουθεί να θεωρείται το συχνότερο μικροβιακό αίτιο. Το συγκεκριμένο βακτήριο μπορεί να προσβάλει το αναπνευστικό σύστημα και να προκαλέσει ιγμορίτιδα, εώς και βακτηριακή πνευμονία, μέση ωτίτιδα, ενώ αν προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα μπορεί να προκαλέσει και μηνιγγίτιδα. Κάθε χρόνο αναφέρονται 156 εκατομμύρια περιστατικά πνευμονίας από πνευμονιόκκοκο σε παιδιά παγκοσμίως. Το 95% των νέων περιστατικών εμφανίζονται σε παιδιά που κατοικούν σε αναπτυσσόμενες χώρες. Η πνευμονία που οφείλεται σε πνευμονιόκκοκο είναι μια πολύ σοβαρή νόσος, με υψηλά ποσοστά θνητότητας (1020%). Σε ομάδες υψηλού κινδύνου όπως είναι τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι το ποσοστό θανάτου υπερβαίνει το 50%. Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα λόγω του γεγονότος ότι το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα πλήρως. Παρά τη θεραπεία με αντιβιοτικά, ένα ποσοστό των παιδιών εξακολουθεί να χάνει τη ζωή του από αυτές τις επικίνδυνες επιπλοκές. Τα παιδιά που επιβιώνουν, συχνά αντιμετωπίζουν μόνιμες βλάβες όπως κώφωση, επιληψία, διανοητική καθυστέρηση ή άλλες σοβαρές αναπηρίες. Οι ιδιαίτερα ευπαθείς ομάδες είναι ενήλικες άνω των 65 ετών, άτομα που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις όπως πνευμονοπάθεια, καρδιοπάθεια, σακχαρώδη διαβήτη, νεφρική ανεπάρκεια και αυτοάνοσα νοσήματα, άτομα ανοσοκατεσταλμένα, άτομα μετά από σπληνεκτομή, άτομα με δρεπανοκυτταρική ή μικροδρεπανοκυτταρική αναιμία, παιδιά άνω των 2 ετών με χρόνια νοσήματα και ανοσοανεπάρκεια και παιδιά μικρότερα των 2 ετών. Ο αλκοολισμός αποτελεί επίσης προδιαθεσικό παράγοντα. Ο πνευμονιόκοκκος είναι ένας παθογόνος μικροοργανισμός, ο οποίος προσκολλάται στους βλεννογόνους της μύτης και του φάρυγγα πολλών ανθρώπων (ανάλογα με την ηλικία ως και στο 60%), χωρίς το γεγονός αυτό να σημαίνει ότι θα νοσήσουν. Μεταφέρεται μέσω μολυσμένων στα- γονιδίων, για παράδειγμα με το βήχα ή το φτέρνισμα, στις ευπαθείς ομάδες, όπως τα μικρά παιδιά και τους ηλικιωμένους, και συχνά προκαλεί ασθένειες. Τα συμπτώματα της πνευμονίας συνήθως περιλαμβάνουν ρίγος, υψηλό πυρετό, εφίδρωση, δύσπνοια, θωρακικό άλγος, παραγωγικό βήχα με πτύελα, μυαλγία και κόπωση. Η ταχύπνοια (ταχύς ρυθμός αναπνοών ανά λεπτό) ως σύμπτωμα πνευμονίας αξιολογείται κυρίως στα παιδιά και μπορεί να προηγείται των άλλων κλινικών ευρημάτων. Συχνά η διάγνωση της πνευμονίας βασίζεται στην κλινική εικόνα του ασθενούς. Απεικονιστικές εξετάσεις όπως η ακτινογραφία θώρακος πραγματοποιούνται προς επιβεβαίωση της κλινικής υπόθεσης, σε περίπτωση διφορούμενων αποτελεσμάτων από την κλινική εξέταση, σε περίπλοκες περιπτώσεις ή για παρακολούθηση της πορείας της νόσου. Στα βρέφη και στα μικρά παιδιά η ακτινογραφία θώρακος ενδείκνυται όταν διαπιστώνεται πυρετός σε συνδυασμό με: ταχύπνοια, ρουθούνισμα, ρόγχοι, αναπνευστική δυσχέρεια και ακροαστικά. Πολυάριθμα απεικονιστικά χαρακτηριστικά συνθέτουν την εικόνα της πνευμονίας αλλά και ενός πλήθους άλ-
λων παθολογικών καταστάσεων. Για τον λόγο αυτό η διάγνωση πρέπει να γίνεται πάντα βάσει όλων των διαγνωστικών ευρημάτων. Έρευνες των τελευταίων ετών αποδίδουν στην απλή ακτινογραφία θώρακος μια ευαισθησία και μια ακρίβεια μεταξύ 42-73% όσον αφορά στην ανάδειξη της αιτιολογίας της πνευμονίας. Ανάλογα με το αν μια πνευμονία είναι βακτηριακής, ιογενούς ή άλλου είδους προελεύσεως κυριαρχούν και συγκεγριμένα απεικονιστικά χαρακτηριστικά. Η πνευμονιοκοκκική πνευμονία είναι βακτηριακής προελεύσεως.
• Μαγνητικός Τομογράφος • Αξονικός Τομογράφος
Το τυπικό εύρημα της ακτινογραφίας θώρακος στη βακτηριακή πνευμονία είναι η πύκνωση (ή σκιά) που παρουσιάζεται στον πνεύμονα και συνήθως περιορίζεται σε έναν λοβό (λοβώδης πνευμονία). Οι λήψεις των εικόνων σε δύο επίπεδα (οπισθιοπρόσθιο και πλάγιο ή αλλιώς face και profile) βοηθά στον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης του διηθήματος και της σχέσης του με τα γύρω όργανα όπως για παράδειγμα το μεσοθωράκιο και η καρδιά.
• Ψηφιακή Μαστογραφία
Σε περίπλοκες καταστάσεις ή όταν η ακτινογραφία θώρακος αφήνει κάποια ερωτηματικά, οι απεικονιστικές εξετάσεις μπορούν να συμπληρωθούν με την υπολογιστική ή αξονική τομογραφία. Η μέθοδος αυτή έχοντας τη δυνατότητα να παράγει εικόνες πολύ λεπτών τομών του πνευμονικού παρεγχύματος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη και πολύ πιο ειδική από την απλή ακτινογραφία. Και εδώ η τυπική απεικόνιση της βακτηριακής πνευμονίας είναι εστιακές ή ακανόνιστες περιοχές πύκνωσης με παρουσία αεροβρογχογράμματος. Σημαντική είναι η συμβολή της υπολογιστικής τομογραφίας στην ακριβή ανάδειξη της τοποθεσίας του πνευμονικού διηθήματος αλλά και στην ανάδειξη επιπλοκών.
• Υπέρηχοι Μυοσκελετικού
Η αξονική τομογραφία του θώρακα ενδείκνυται και για την παρακολούθηση της πορείας της νόσου, ιδιαίτερα σε μεγάλους ανθρώπους, σε ανθρώπους με πνευμονιοπάθεια καθώς και σε ανοσοκατεσταλμένους ανθρώπους εφόσον καθιστά δυνατή την διάγνωση της νόσου σε πρώιμο στάδιο ή αντίθετα μπορεί να αποκλείσει την παρουσία της σε περιπτώσεις που κάτι τέτοιο είναι ζωτικής σημασίας. Αντίθετα, δεν χρησιμοποιείται για την διάγνωση της πνευμονίας σε παιδιά – παρα μόνο σε πολύ ειδικές περιπτώσεις – λόγω της σχετικά μεγάλης ακτινοβολίας της μεθόδου και της αδυναμίας συνεργασίας των πολύ μικρών παιδιών. Συμπληρωματικός έλεγχος γίνεται και με μικροβιολογικό έλεγχο με γενική εξέταση αίματος, ΔΕΚ και CRP, Mycoplasma Pneumoniae.
• Αιματολογικό
• Ψηφιακό Ακτινολογικό • Ψηφιακές ΠανοραμικέςΚεφαλομετρικές • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Υπέρηχοι (triplex) Αγγείων (Αρθρώσεων-Μαλακών Μορίων) • Υπέρηχοι (triplex) Καρδιάς • Tμήμα Παρακεντήσεων • Τεστ Kοπώσεως • Γαστρεντερολογικό Tμήμα • Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα • Ηλεκτρομυογράφημα • Μικροβιολογικό • Ανοσολογικό • Βιοχημικό • Ορμονολογικό • Rast Test • Νεοπλασματικοί Δείκτες • Test PAP • Προγεννητικός Έλεγχος • Διερεύνηση Αρτηριακής Πίεσης
Πατησίων 237, Πλ. Κολιάτσου, Αθήνα Tηλ.: 210 8640918, 210 8640988 fax: 210 8665155 ΝΕΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ Αμφιαράου 165, Σεπόλια Τηλ. 210.5157982, 210.5124046
05 στεκια
Στα γρήγορα Καλοκαιρινές διακοπές F.E.
Άσμα Ασμάτων
01 κυψελη foyer d' athenes Πρωί, μεσημέρι ή βράδυ; Θες καφέ ή ποτό; Στα ΄50s, στα ΄60s ή στα ΄70s; Όποια κι αν είναι η ερώτηση η απάντηση είναι μία: Foyer d’ Athènes. Ένα καφέ – μπαρ στην καρδιά της Αθήνας, φτιαγμένο με κέφι και μεράκι, με διακόσμηση και αισθητική κατευθείαν από τις δεκαετίες του ΄50, του ΄60 και του ΄70 και με θεματολογία το θέατρο και τον κινηματογράφο, άνοιξε τις πόρτες του και σε περιμένει. Πιές τον καφέ ή το ποτό σου ακούγοντας jazz, swing, αλλά και twist, shake, θεατρική μουσική, ακόμα και pop, σε ένα μουσικό πρόγραμμα που συναντιούνται η Ella Fitzgerald με την Dalida και η France Gall με τις αδερφές Μπρόγιερ! Μην παραλείψεις να ενημερωθείς από τις σελίδες του Foyer για τις θεματικές βραδιές και τα διαδραστικά παιχνίδια που διοργανώνει και, βέβαια, να συμμετάσχεις σε αυτά. Αφού το γνωρίσεις, ένα είναι βέβαιο: Από εδώ και πέρα θα δίνεις ραντεβού στο… Φουαγιέ της Αθήνας!
Κοδριγκτώνος 19 & Πατησίων 101, Αθήνα Fb: Foyer d’ Athènes, Instagram: foyer_d_athenes
02 μοναστηρακι
To koyti
Παρ’ ότι η Αδριανού είναι ειδυλλιακός δρόμος για περαντζάδα, για να κάτσεις γίνεται χαμός η αλήθεια είναι. Προτιμώ «Το κουτί»… Θα το ξεχωρίσεις εύκολα, ακόμη πιο εύκολα αν έχεις ψύχωση με τις ωραίες καρέκλες και τραπεζάκια, σαν εμένα! Είναι ατμοσφαιρικό μαγαζί με ρετρό αισθητική κάτω από την Ακρόπολη. Έχει να διηγηθεί μια ιστορία 20 (ίσως και παραπάνω) χρόνων. Είναι ήρεμο και χαλαρό, καταφύγιο από την οχλαγωγία του Μοναστηρακίου για να πιεις το καφεδάκι σου με το πάσο σου… Ωστόσο, δεν έχεις καταλάβει τίποτα αν δεν έχεις γευτεί τα πιάτα της Ελένη Κακογιάννη που έχει Θεσσαλονικιώτικο αέρα στο μενού. Ως εκ τούτου έχουμε το χιουνκιάρ μπεγεντί (κοκκινιστό με πουρέ από καπνιστή μελιτζάνα) που είναι άπαιχτο! Οπωσδήποτε δοκίμασε πορτοκαλόπιτα ή παγωτό τριαντάφυλλο!
Αδριανού 23, Μοναστηράκι T.: 210 32 13 229
γ
Γυμνασιόπαιδα και λυκειόπαιδα, ζευγάρια και φοιτητές, παρέες κάτω και άνω των 20, η σωστή περίοδος έφτασε: ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! Ποιά είναι λοιπόν τα καλοκαιρινά μας στέκια μας εντός και εκτός Πόλης; ΤΑ ΑΘΗΝΑΪΚΑ:Ναι, δεν είναι και το πιο ονειρικό να περνάς καλοκαίρι στην Αθήνα, αλλά πες ότι σου τυχαίνει το στραβό. Τι θα κάνεις; Θα κάτσεις μέσα; Ε, όχι δα! Παραλία/beach bar/ ψαροταβέρνα: Φίλοι μου διάβασα μόλις μια εφημερίδα και αποδεικνύεται ότι από τις 323 παραλίες που έχουμε στην Αττική, οι 257 είναι κατάλληλες για κολύμπι. Οπότε είτε σας αρέσουν τα πολυσύχνατα beach bar είτε τα πιο ήσυχα (δε δέχομαι να μην σας αρέσουν καθόλου!) ή θέλετε ψαράκι μετά το μπάνιο,μπορείτε να πάτε μετά τη δουλειά ή τη μέρα του ρεπό και να αράξετε! Πλατείες: Όταν ο υδράργυρος χτυπάει 45 και το θέμα των ειδήσεων είναι ο καύσωνας και μόνο, στις διάφορες πλατείες της Αθήνας θα βρείτε μια ανάσα δροσιάς! Θέλετε με-
Μερικές φορές αισθάνομαι ότι η Ελλάδα το χειμώνα πέφτει σε χειμερία νάρκη σαν τις αρκούδες και ανασταίνεται ξανά το καλοκαίρι! ÒΤώρα που `ναι καλοκαίρι/Και ο ήλιος θα σε καίει/Ίσως έρθω μες στην σκέψη σου/Και πάλι/Και στα γνώριμα τα στέκια/Ίσως ψάξεις να με βρεις/Ίσως σου `χει λείψει/Η δική μου αγάπηÓ Στίχοι & Μουσική: Μιχάλης Ρακιντζής Ερμηνεία: Γιάννης Κάρμας ζεδοπωλείο; Θέλετε μπαράκι; Θέλετε καφέ; Σε μια πλατεία θα το βρείτε! Ταράτσες: Σε όλο το κέντρο, υπάρχουν μαγαζιά με cocktails στην ταράτσα! Δεν έχετε χρήματα; Καθίστε στη δική σας! Ακρόπολη (βραχάκια και περίχωρα): Για μια ανάσα δροσιάς, ενδείκνυται η Πλάκα, καθώς όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο πολλή δροσιά έχει! ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ: Ξέρω ότι υπάρχουν και χωριά εξελιγμένα όπου μπορείς να βρεις τα πάντα. Αλλά αλήθεια, μην κρυβόμαστε, στο χωριό, πρέπει να αποδεχτούμε ότι υπάρχει το: ΜΟΝΑΔΙΚΌ ΣΤΕΚΙ: Είναι το μέρος που θα κάτσεις για μπάνιο, για φαγητό, για απογευματινό καφέ, για χαλαρό ποτό και για ξενύχτι. Παραδέξου ότι είναι ένα. Και σ’αρέσει κατά βάθος που είναι ένα γιατί εκεί ξεκουράζεσαι. Αν το χωριό σου ανήκει στα εξελιγμένα και σου προσφέρει περισσότερες επιλογές, κάθε καλοκαίρι η προσωπική ή η επιλογή της παρέας θα είναι διαφορετική, αλλά και πάλι: θα είναι ΜΙΑ!
03 αιγαλεω
04 ΠΑΓΚΡΑΤΙ
the claxοns
MINT BAR
Πιο «μποέμικος» δρόμος στο Αιγάλεω είναι η Μ. Μπότσαρη, πεζόδρομος που ωραίος κόσμος ανακατεύεται με τους κατοίκους της γειτονιάς. Βόλταρε μια πάνω κάτω, δες τα στενάκια και πες μου… Δεν ξεχώρισες κάποια; Το “Claξοns” standard είναι μέσα σε αυτά. Είναι ζωντανό μαγαζί, κόσμος πάει έρχεται, γελάει, παιχνιδίζει και περνάει καλά! Πιο αυθόρμητα, πιο ορίτζιναλ… Είναι γεμάτο χρώμα από το εσωτερικό του, την αισθητική μέχρι τα γλυκά του με πολύχρωμες τρούφες! Ό,τι πρέπει για καλοκαίρι, αφού θα πιεις καφεδάκι cold brew (κάτι θα έχεις ακούσει γι’ αυτή την τάση), ή γρανίτα με μαστίχα ας πούμε… Έχει κι άλλα τέτοια, ναι μεν έχει επιρροές από καινούριες τάσεις αλλά το ρετρό είναι το γνώρισμα του (μετά το χρώμα). Θα δεις μέσα πολλές αντίκες και παλιά αντικείμενα, κινούμενος σαν pac man ανάμεσα σε τραπέζια. Το brunch του είναι υπέροχο κι επίσης τα κοκτέιλ του. Τσέκαρε και το καινούριο take away που άνοιξε πρόσφατα (αν δεν προλαβαίνεις να κάτσεις)!
Το Παγκράτι ρε παιδί μου έχει «κάτι», κάτι οικείο από γειτονιά με νέα entry που συνυπάρχουν με τα παλιότερα μαγαζιά. Ξεκίνα τη βόλτα σου χαμηλά από την Αρχελάου που συμβαίνουν ωραία πραγματάκια. Το mint είναι από τα πρώτα μαγαζιά που θα συναντήσεις και μόνο που ακούω το όνομα του με πιάνει ανακούφιση… από τι άλλο; Από τη ζέστη! Πράσινο και μικρούλι, θυμίζει κουτάκι με καραμέλες μέντας μυρωδάτες και δροσερές. Απόλαυσε, πάρε το χρόνο σου! Είναι στέκι, έρχονται παρέες κοριτσιών και αγοριών από τη γειτονιά και γύρω περιοχές, ζευγάρια, γονείς με παιδάκια ακόμη και «σκαστοί» κουστουμάτοι επαγγελματίες. Έχει και brunch τονωτικό και ελαφρύ, διάφορα καλούδια να τσιμπήσεις! Το βράδυ γίνονται τα ωραία και μάλιστα συνιστώ τις καθημερινές να πας για κοκτέιλ. Δοκίμασε το cucumber divorce με αγγούρι, lime, τζίντζερ και βάση το τζιν. Είναι το must τους!
Aρχελάου 30, Παγκράτι Τ.: 693 71 55 277 fb: Mint All Day Bar - Bistro
Μ. Μπότσαρη 23 & Γρ. Κυδωνιών 9, Αιγάλεω Τ.: 210 59 88 600 | fb: The Claξοns | www.theclaxons.gr
κολοκυθι bar
05 μετσ Για το Μετς τι ξέρεις; Ας κάνουμε ένα τεστ γνώσεων… Είναι σε κομβικό σημείο, και Ακρόπολη και Παγκράτι και Βουλιαγμένης... όλα κοντά! Από όλες τις μπάντες που λένε. Εκεί που περπατούσα στην Αναπαύσεως, τσουπ να σου το «Κολοκύθι», ωραίο καφέ-μπαρ που μου θύμισε τις κοπάνες από τα σχολικά μας χρόνια, τις άπειρες ώρες συζητήσεων με φίλους. Εργασίες και μελέτη μετά στα φοιτητικά χρόνια, ήσυχο μέρος που προσφέρεται γι’ αυτό. Συνοικιακό μαγαζί, στέκι για τους κατοίκους των γύρω δρόμων και σίγουρη στάση χαλάρωσης για όσους τύχει να περάσουν από εκεί. Είναι καλοκαιράκι και το σαββατοκύριακο μετά τις βραδινές κραιπάλες (ή τις εργασιακές υποχρεώσεις) μπορείς να καλομάθεις τον εαυτό σου με υπέροχο πρωινό. Τίμιο και ποιοτικό, τηγανίτες, ομελέτες, αυγά με μπέϊκον ή γιαουρτάκι με φρούτα αν θες κάτι πιο «light». Το βραδάκι και ειδικά τις καθημερινές είναι ότι πρέπει για χαλαρό ποτό, δροσερές μπύρες και cocktails παρέα με καλή μουσική.
Αναπαύσεως 18, Μετς Τ.: 211 40 05 637 | fb: Κολοκύθι
Θανάσης Βέμπος
Η ανεξήγητη πόλη
Στη δεκαετία του 1960, στο απόγειο του αγώνα δρόμου προς τη Σελήνη, μια ομάδα Αθηναίων πνευματιστών διατεινόταν ότι φωτογράφιζε τακτικά όντα από τον Άρη και την Αφροδίτη με τη βοήθεια μιας γυάλινης σφαίρας.
1. Έλληνες πνευματιστές σε φωτογραφία της δεκαετίας του 1950 μαζί με δύο γυάλινες σφαίρες κενού. 2. Η γυάλινη σφαίρα κενού των πνευματιστών
www.vembos.gr Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο πνευματιστής Αλέξανδρος Μπέλλος (1912-1958) θεωρούσε πως μια γυάλινη σφαίρα από την οποία είχε αφαιρεθεί ο αέρας, συν η παρουσία ενός ατόμου με ισχυρές παραψυχικές δυνάμεις, θα μπορούσε να μετατρέψει την σφαίρα σε «τηλεόραση» μέσα στην οποία θα μπορούσαν να γίνουν ορατές «αιθερικές μορφές» (δηλαδή πνεύματα νεκρών). Ο Μπέλλος και η ομάδα του έκαναν πολλά πειράματα και διατείνοταν ότι ορισμένα από αυτά είχαν στεφθεί από εντυπωσιακή επιτυχία. Όταν ο Μπέλλος πέθανε πρόωρα, τη σκυτάλη των ερευνών με την σφαίρα κενού παρέλαβε ο δικηγόρος Δημήτριος Αμπελάς, ο οποίος είχε ιδρύσει την Επιστημονική Εταιρεία Μεταψυχικών Ερευνών (ΕΕΜΕ). Στο μεταξύ, στο πλαίσιο της νέας πραγματικότητας της δεκαετίας του 1960 με την αυγή των διαστημικών ταξιδιών και την κούρσα των υπερδυνάμεων προς τη Σελήνη, οι έρευνες της ΕΕΜΕ δεν ήταν πια αμιγώς πνευματιστικές, αλλά στράφηκαν προς τους άλλους πλανήτες. Οι μορφές που φωτογραφίζονται πλέον στη σφαίρα κενού δεν είναι «χθεσινοί άνθρωποι» αλλά εξωγήινα όντα. Στις 23 Φεβρουαρίου 1964 έχοντας σαν μέντιουμ μια γυναίκα, οι πειραματιστές της ΕΕΜΕ φωτογραφίζουν υποτιθέμενες μορφές του πλανήτη Αφροδίτη: «Υπάρχουν πολλά σύννεφα, κάνει ζέστη και υγρασία, βροχές, άφθονα νερά, λάσπες, βαθιά ποτάμια, πολύ πράσινο, δάση με μεγάλα δένδρα, ερπετά με εμφάνιση κάπως σαν κροκοδείλου και μακρουλά οριζόντια μάτια, τα περισσότερα χωρίς πόδια, μεγαθήρια τα περισσότερα υδρόβια,
1
3. Το νεοκλασικό στη Μιχαήλ Βόδα
2
βουτούν στα ποτάμια, όρνεα μαύρα με μεγάλες πτερούγες». Δημήτριος Αμπελάς, Ψυχική). Η Αφροδίτη σαν πλανήτης που θυμίζει Μεσοζωικό Αιώνα –με ζέστη, έλη και δεινόσαυρους- ήταν μια προπολεμική προσφιλής θεωρία που είχε ήδη διαψευστεί από τα ευρήματα των διαστημικών βολιστήρων: Ο πλανήτης ήταν μια φλεγόμενη κόλαση με θερμοκρασίες εκατοντάδων βαθμών. Είναι ενδιαφέρον πως η σοβιετική ταινία “Ο Πλανήτης των Καταιγίδων” (του Πάβελ Κλουσάντσεφ) γυρίζεται το 1962 και αναπαριστά μια Αφροδίτη που θυμίζει πολύ τους οραματισμούς του μέντιουμ της ΕΕΜΕ. Τον Ιανουάριο του 1967 ιδρύεται το Κέντρο Μεταφυσικών Ερευνών Ελλάδος. Σε συνεργασία με την ΕΕΜΕ και ένα παρακλάδι της, την Επιστημονική Εταιρεία Εμμέσων Διαπλανητικών Εξερευνήσεων με έδρα ένα ισόγειο νεοκλασικού στην οδό Μιχαήλ Βόδα 149, φωτογράφιζαν τακτικά κατοίκους άλλων πλανητών στην σφαίρα κενού. Οι εφημερίδες, όποτε δεν τους αγνοούσαν παντελώς, δημοσίευαν ειρωνικά σχόλια. Στις 18 Νοεμβρίου 1968, έγινε δυνατή η φωτογράφηση τριών ιπτάμενων δίσκων στη σφαίρα κενού. «Ιπτάμενοι δίσκοι ενεφανίσθησαν στην Αθήνα αλλά μέσα σε γυάλινη σφαίρα και με τη βοήθεια μέντιουμ και φωτογράφου. Στην πραγματικότητα οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν βρισκόντουσαν στην Αθήνα αλλά ούτε και στη Γη. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Επιστημονικής Εταιρείας Μεταψυχικών Ερευνών, ό,τι βλέπετε σήμερα είναι “φωτογραφία ιπταμένων δίσκων
Οι Εξωγήινοι της οδού Μιχαήλ Βόδα
ληφθείσα εμμέσως από τον πλανήτη Άρη δια του κενού υαλίνης σφαίρας με εκτοπλασματικόν μέντιουμ” […] Όπως βλέπετε τα ταξίδια στο διάστημα άρχισαν έστω και εμμέσως πριν φθάσουν οι Αμερικανορώσοι στην Σελήνη» (Βραδυνή 29.11.1968). Στον απόηχο της κοσμοϊστορικής πτήσης του Apollo 8 γύρω από τη Σελήνη τα Χριστούγεννα του 1968 όλα αυτά φάνταζαν τραγικά ντεμοντέ. Στις 29 Ιανουαρίου 1969, το Βήμα γράφει: «Ένας άλλος τρόπος για την κατάκτηση του Διαστήματος εκτός από αυτόν του διαστημοπλοίου είναι καθαρά “πνευματιστικός”. Ευδοκιμεί στην Ελλάδα τελευταία και έχουν γίνει σημαντικές έρευνες στο άπειρο, λένε οι ασχολούμενοι. Κι όχι μόνο λένε, αλλά δείχνουν κι όλας τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών. Τώρα το τι δείχνουν; Δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί. Πάντως λένε ότι δείχνουν φωτογραφίες ανθρώπων της Αφροδίτης, άγρια ζώα, μαλλιά, βραχιόλια και άλλα τέτοια συνταρακτικά τα οποία παρουσιάζουν σε “σλάιντς”… Φυσικά πουθενά δεν διακρίνονται όλα αυτά. Αλλά ο κ. Αμπελάς και οι συνεργάτες του δεν δίνουν και πολλή σημασία. Αρκεί που τα διακρίνουν οι ίδιοι…». Μια άλλη εφημερίδα δίνει «Συγχαρητήρια εις τους φωτορεπόρτερς της Εταιρίας Μεταψυχικών Ερευνών που ημπόρεσαν χωρίς διαστημόπλοιον να απαθανατίσουν τους κατοίκους της Αφροδίτης! Πολύ φοβούμεθα όμως ότι το κατόρθωμά των επισκιάζεται από ένα γεγονός: Ότι δηλαδή υπήρχαν εις την Γην ανέκαθεν… ιέρειαι της Αφροδίτης!» (Ακρόπολις, 31.1.1969)
3
Στις αρχές Μαρτίου 1969, το Apollo 9 πραγματοποιεί πτήση δοκιμής της σεληνακάτου σε γήινη τροχιά, ενώ στα μέσα Μαΐου το Apollo 10 θα πραγματοποιήσει πλήρη προσομοίωση της προσσελήνωσης με τη σεληνάκατο να κατεβαίνει μόλις 15 χλμ από την επιφάνεια της Σελήνης. Σε ρεπορτάζ του για τις συνεδρίες της Επιστημονικής Εταιρείας Εμμέσων Διαπλανητικών Εξερευνήσεων, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λιμπερόπουλος θα καταλήξει: «Δεν θα κουράσουμε άλλο τους αναγνώστες μας που πιθανόν να μην πιστεύουν τίποτα από τα συμβαίνοντα, αλλά μερικοί να νοιώθουν υπερηφάνεια που η Ελλάς έφτασε έστω μέσω μέντιουμ, στους… πλανήτες πιο μπροστά από τους Αμερικανούς και τους Ρώσους!!! Πάντως στο ελληνικό αυτό... Κανάβεραλ της οδού Μιχαήλ Βόδα, τα μέλη τόσο της “Επιστημονικής Εταιρείας Μεταψυχικών Ερευνών”, όσο και της “Επιστημονικής Εταιρείας Εμμέσων Διαπλανητικών Εξερευνήσεων”, συνεχίζουν τις εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις τους. Κι εκεί μέσα από την κενή γυάλινη σφαίρα γεμίζουν την ζωή τους με ταξίδια στα πέρατα της γης, στους πλανήτες, στο παρελθόν, στο παρόν, μιλώντας με ψυχές και με ζωντανούς με υπαρκτούς και ανύπαρκτους ανθρώπους και κόσμους…» (Ακρόπολις 6.4.1969). Το ίδιο καλοκαίρι, οι Άρμστρονγκ και Ώλντριν του Apollo 11 γίνονται οι πρώτοι άνθρωποι στη Σελήνη. Καμία εφημερίδα δεν θα ξανασχοληθεί με τους «εξωγήινους της Μιχαήλ Βόδα» -παρότι το νεοκλασικό οίκημα στέκει (προς το παρόν) ακατεδάφιστο στην διασταύρωση Μιχαήλ Βόδα και Σωζοπόλεως…
KALAMIOTOU STREET IS CALLING
Αν μπερδεύτηκες κάπου ανάμεσα εκεί σε Μοναστηράκι, Σύνταγμα, Πλ. Αγ. Ειρήνης και είναι Σάββατο βράδυ… Μην πανικοβάλλεσαι, στάσου εκεί που είσαι! Βρες την Καλαμιώτου, ωραία, ακούς να έρχονται από κάπου ροκιές και χαχανητά άρα είσαι κοντά στο Dude bar. Μπες μέσα για ποτάκι και δίπλα διανυκτερεύει το Food Str. Για τότε που θα θυμηθείς ότι είσαι με άδειο στομάχι και θα ψάχνεις το «γιατρικό» σου!
Για ποτάκι…
…Για τσιμπολόγημα
Εχει vibe και στυλ κλασικού ροκ στεκιού όπου όλοι γίνονται μια παρέα στη μπάρα! Αυτές οι original καταστάσεις συμβαίνουν μόνο σε τέτοια μαγαζιά συνήθως, σε συνεπαίρνει η μουσική και η όλη φάση. Εμπνευσμένο από τον Big Lebowski αν με νοείς take your time και πέρνα καλά!
Το γιατρικό σου που λέγαμε… Street food και burgers ποιότητος! Ναι, τα συζητάνε οι Αθηναίοι αυτά, οπότε λέγεται πως είναι σούπερ το φαγητό του. Ανοιχτό από τις 12:00 μεσημέρι μέχρι μεσάνυχτα με ποιοτικά υλικά και σίγουρα χορταστικό!
Τ.: 210 32 27 130 ⁄⁄ FB.: theDUDEbar
ΚΑΛΑΜΙΩΤΟΥ 14, ΑΘΗΝΑ
Τ.: 210 32 11 003 ⁄⁄ FB.: FOODstr
H ψυχη της πολης
ampazis.gr
www.
Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”
Στο κλασσικό δίλημμα Beatles VS Stones, απλά γελάω. Το σωστό ερώτημα είναι ποιος Beatle είναι ο καλύτερος, όχι αν οι Beatles είναι καλύτεροι από οποιονδήποτε άλλον. Οκ το πιο δύσκολο πράγμα σε αυτή την ζωή είναι η διάρκεια. Και ο Μικ και η παρέα του κλείνουν πενήντα ολόκληρα χρόνια πάνω στην σκηνή. Οι Rolling Stones ασφαλώς και είναι η μεγαλύτερη rock and roll μπάντα από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν μέχρι σήμερα και για όσο θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Πρόκειται για ένα αυθεντικό Rock and Roll Circus που γυρνάει θριαμβευτικά τον κόσμο για σχεδόν μισό αιώνα, κηρύττοντας απλά το «ευαγγέλιο» της ροκ. Respect. Τους βγάζω το καπέλο. Όμως οι άλλοι... Οι άλλοι δεν είναι απλά μια μπάντα, αλλά ένα ολικό θαύμα. Καλλιτεχνικά, εμπορικά, μουσικά, στιχουργικά, πολιτιστικά, πνευματικά, δημιουργικά οι Beatles είναι το αρχέτυπο. Η κλασσική μουσική του εικοστού αιώνα! Δημιούργησαν ιδανικά δείγματα αρμονίας πέρα από τα όρια του ροκ εν ρολ και του R&B, ανακαλύπτοντας δικές τους ιδιοφυείς μουσικές φόρμες. Μετέτρεψαν τις ιδέες τους σε περίπλοκες συγχορδίες, εξερευνώντας τις νότες πέρα από κάθε συμβατική λογική. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες ατελείωτες, όμως μόνο το «White Album» και το «Sgt. Pepper’s lonely hearts Club Band» αρκούν για να καταρρίψουν κάθε είδους δίλημμα. Ένα ΔΙΣεκατομμύριο άλμπουμ έχουν πουλήσει και συνεχίζουν να πουλάνε οι Beatles, αριθμός που φυσικά τους καθιστά την μπάντα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών (Oι Stones έχουν πουλήσει το 1/5). Για να μη μιλήσω για πρωτιές και charts (μέχρι σήμερα κατέχουν το ρεκόρ για τα περισσότερα singles στο νούμερο 1, κάποια στιγμή είχαν και τις 5 θέσεις για πάρτη τους στα top-5). Τελεία και παύλα. Δεν υπάρχει debate. Οι Stones πασχίζουν εδώ και 50 χρόνια να καταφέρουν αυτό που κατάφεραν οι Beatles σε 8. Στον αντίποδα βέβαια υπάρχει ο Μικ Τζάγκερ! Αυτή η εκρηκτική rock sex bomb, έτοιμη πάντα να εκραγεί επί σκηνής. Κάθε του κίνηση στάζει καύλα. Τα χείλη και η γλώσσα του ξερνούν με απαράμιλλη δεξιοτεχνία νότες και λόγια ανάμικτα με σταγόνες υγρής σεξουαλικότητας. Αγόρια και κορίτσια δονούνται, γκρουβάρουν και χορεύουν κατά χιλιάδες όταν αυτό το απόλυτο μουσικό αιλουροειδές, ξεδιπλώνει επί σκηνής το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Μέγας performer, εκπληκτικός frontman, ακατανίκητος γόης, σπουδαίος τραγουδιστής, ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης που σαρώνει τα πάντα στο διάβα του. Έτσι σκούπισε κι εμένα, σ’ ένα εφηβικό πάρτυ πολλά χρόνια πριν, που τόλμησα ο αχρείος να την πέσω σε μιά -όπως αποδείχτηκεφανατική του θαυμάστρια, την ωραία της παρέας, την πιο όμορφη ροκού του σχολείου, της γειτονιάς, της Κυψέλης, της Αθήνας ολόκληρης. Ιδού και το κωμικό τραγουδάκι που γεννήθηκε τώρα, από το δράμα που έζησα τότε:
Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ MICK JAGGER Του Παντελή Αμπαζή
MICK JAGGER
Rolling Stones άκουγε στο satisfaction τα ‘σπαγε ζόρικο γκομενάκι εγώ σκαθάρι από μικρός του Paul και John φανατικός κι εκείνη Τζαγκεράκι. Αχ να ‘χα, μάδερ φάκερ τη γλώσσα του Μικ Τζάγκερ! Την ευκαιρία άρπαξα ένα Σαββάτο βράδυ που ήρθε σ’ ένα πάρτυ μα μόλις της την έπεσα ανοίγει την παλάμη της και μου φωνάζει: πάρτη! Κι ενώ όλη η παρέα κοιτάζει την ωραία κι από τα γέλια κλαίει γυρίζει και μου λέει: Αχ να ‘χες, μάδερ φάκερ τα χείλη του Μικ Τζάγκερ. Τι να την κάνω ρε χαζέ την πλούσια την κώμη και το κουστούμι ακόμη Το μπήτλικο το κούρεμα και τα γυαλιά τα Λένον διόλου δε με τρελαίνουν. Τι να την κάνω ηλίθιε την πλούσια την κώμη και το κουστούμι ακόμη Το μπήτλικο το κούρεμα και τα γυαλιά τα Λένον διόλου δε με τρελαίνουν. Αχ να ‘χες μάδερ φάκερ τη γλώσσα του Μικ Τζάγκερ!
eκπτωσεις εωσ 80%
η ποιοτητα στο αντρικο ντυσιμο
έως
80 %
eκπτωσεις ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ 59,99
ΣΑΚΑΚΙΑ 49,99
ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΑΠΟ 14,99
ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ ΑΠΟ 9,99
Δεκτές όλες οι πιστωτικές κάρτες / Σε όλα μας τα είδη υπάρχουν & υπερμεγέθη
βεϊκου 37, γαλατσι _ τ.: 210 2922338
www.paolorossi.gr
ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ ΑΠΟ 3,99
ΒΕΡΜΟΥΔΕΣ ΑΠΟ 9,99