STREET
PRESS 70//09-19
ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
Φροντίδα για την υγεία
σιγο υριά για ένα καλύτερο μέλλον Διαγνωστικό Κέντρο Αθηνών: Πατησίων 49 (έναντι Πολυτεχνείου)
Διαγνωστικό Κέντρο Πατησίων: Πατησίων 345 (πλησίον σταθμού ΗΣΑΠ)
210 52 22 500 info@medpap.gr www.medpap.gr
www.ipolizei.gr
Γνώμες
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
70//09-19
STREET
ΜΠΑΚ ΤΟΥ ΣΚΟΥΛ ΡΕ!
PRESS
Η ζωή μας χρειάζεται σλόγκαν. Μικρές χτυπητές φράσεις που να σηματοδοτούν-νοηματοδοτούν χωρίς πολλά λόγια, αυτό που πρόκειται και πρέπει να συμβεί. Δεν ξέρω ποιος διαφημιστής είχε την φαεινή ιδέα να λανσάρει το μπακ του σκουλ. Εδώ και χρόνια όμως, η συνταγή συνεχίζεται και η ιαχή καταπλακώνει αφιερώματα, ιστοσελίδες, έντυπα και φυλλάδια. Ένα ογκώδες χαμόγελο πλαισιώνει τα μικρά ανθρωπάκια, που τρέχουμε να πάρουμε τις προβλεπόμενες θέσεις. Στα θρανία, στα έδρανα, στις ουρές, στα γραφεία, στα ταμεία, στα κλαμπ και βέβαια στους καναπέδες. Κανένα πρόβλημα με την καθημερινότητα και με τις μικρές συνήθειες. Ο ελιτισμός απέναντι στους μέσους, απλούς ανθρώπους του ''μπακ του σκουλ'' συνήθως προέρχεται από αυτούς που έχουν λύσει προ πολλού τα προβλήματά τους και καλούν τους ''βολεμένους'' να ξεβολευτούν. Το πρόβλημα βρίσκεται στο εξής: Είναι αρκετή για τον άνθρωπο και για τις ανάγκες του η "επιστροφή''; Και η συνεχιζόμενη-προβλεπόμενη έως και καθοδηγούμενη βίωση της καθημερινότητας; Το μπακ του σκουλ, φίλοι μου, ακούγεται με δύο τρόπους. Από την μία, καθησυχαστικό. Από την άλλη τρομαχτικό. Από τη μία είναι σα να το ακούς από την γιαγιά σου που ανοίγει την αγκαλιά της και σε φιλεύει μαρμελάδα σπιτική. Και από την άλλη, σα να το ακούς από τα μεγάφωνα μιας ελεγχόμενης πόλης και είναι τα λόγια μιας ανέκφραστης και παγωμένης απολυταρχικής διευθύντριας. Ζούμε στην εποχή των σλόγκαν και των λέξεων. Οι έννοιες καταλήγουν χασμουρητά, εγκλωβισμένες σε ανούσιες συζητήσεις, οι συνθέσεις οδηγούνται σε αδιέξοδα, αφού πρώτα ηττηθούν κατά κράτος από το άτομο και τα δίκαιά του. Οι διαφημιστές μάς οδηγούν από το χέρι πιασμένοι, σα να είμαστε ανήμποροι να αντιληφθούμε την πραγματικότητα. Αν είμαστε τυχεροί, θα έχουμε θέση στο σκουλ. Αν όχι, θα τα παρατήσουμε ή θα ξαναπροσπαθήσουμε να ξαναμπούμε. Καμιά λύση δεν μου' ρχεται στο κεφάλι. Δεν ξέρω εάν θα δω την γιαγιά μου ή την διευθύντρια. Και δεν ξέρω τι να πω και στα παιδιά μου. Ελπίζω μόνο να μην έχει αλλοιωθεί ο πυρήνας του ανθρώπου. Πιστεύω σε αυτόν και ας μην τον ξέρω. Τελικά και εγώ έγινα ένας πιστός... Είπα στον πιτσιρικά μου: "Μπακ του σκουλ, ε;" Με κοίταξε και με γέλιο είπε: "Αρ γιου τόκινγκ του μι μάδερ φάκερ;" Φοβάμαι λίγο...
WWW. ipolizei. gr
[ΑΦΙΕΡΩΜΑ] ΟΔΟΣ ΑΘΗΝΑΣ Ξύπνιος άνθρωπος στην Αθηνάς δουλεύει
[ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ]
ΜΙΡΕΛΛΑ ΠΑΠΑΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Η καλύτερη ανταμοιβή είναι η αποδοχή του κόσμου
[ΑΦΙΕΡΩΜΑ]
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΥΡΑ Συμβαίνει τώρα
[ΔΙΑΒΑΣΤΕ]
ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΦΘΕΡΙΑ Περιοδικό ποικίλης ύλης
ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ
ΘΕΜΑ: Ρεπορτάζ ακρίβειας // ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: Έκανες την τύχη σου! // Θεατρικά Μπουλούκια: Μια γνήσια μορφή θεάτρου // Θυμάσαι την πρώτη φορά που…πήγες στο σχολείο; ΜΙΛΗΣΑΜΕ: O Ηλίας Μεταξάς είναι γιος παπά, 26 και ξενοδόχος στην Μύκονο //Ισαάκ Σούσης: Οι καταναλωτές μπορούν εγγυημένα να καταναλώσουν από κάποιον που έχει καταναλωθεί για να γράψει ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ: Δείξε μου τον Barber σου, να σου πω ποιος είσαι! // Είσαι το Λουτράκι μου! (Μέρος B’) BREAKTIME: Αντίο, Λαυρέντη, με τα ζηλιάρικα μπλουζ σου // Vintage Καλοκαίρια // Οινούσσες: Κόβει την ανάσα η απίστευτη μανούβρα του NISSOS SAMOS ΣΥΝΘΗΜΑ: Μου χρωστάς έναν Αύγουστο ΆΠΟΨΗ: Συναισθηματικά Ατροφικοί, ΚΛΙΚ: Οι Πόρτες της Κυψέλης
ΈΝΑ SITE ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΟΜΒΑΡΔΊΖΕΙ! ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Σκάναρε για να τα διαβάσεις!
www.ipolizei.gr
μ’ ένα κλικ ξεχνιέμαι [ ΣΕΡΦΆΡΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΌΛΗ ]
ΑΝΘΡΩΠΟΙ | ΓΕΓΟΝΟΤΑ | ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
STREET
SURF
www.ipolizei.gr H ΠΟΛΗ ZEI
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μπερδευτεί. Παλιά αριστερά κόμματα προωθούνε μια δεξιά πολιτική, φασιστικές οργανώσεις κατάσχουν σύμβολα και έννοιες της αριστερής ιδεολογίας, καινούργια κινήματα χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές τοποθετήσεις μαγεύουν
[ΕΓΡΑΨΑΝ]
τα πλήθη, αμφίβολες οργανώσεις ξεφυτρώνουν ορκιζόμενες ότι δεν είναι ούτε δεξιές ούτε αριστερές. Αναρωτιόμαστε απελπισμένα πού πρέπει να κοιτάμε όταν εξετάζουμε το πολιτικό σκηνικό: «είναι οι Ποδέμος αριστεροί; Είναι ο Beppe Grillo φασίστας; Είναι τα Κίτρινα Γιλέκα δεξιά;...και τί να πούμε για το Tea Party, το
ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ
Σύριζα, τους οικολόγους, κ.λ.π.;». Μήπως λέξεις, όπως «δεξιά» και «αριστερά», έχουν χάσει οποιοδήποτε νόημα; Μήπως υπάρχει ένα σχέδιο
ΣΤΑΦΑΝΙΑ ΤΣΟΛΑΚΗ
UMBERTO DAVOLI
ακύρωσης αυτών των πολιτικών εννοιών; Μήπως υπάρχουν καινούργιες τοποθετήσεις που αντικατέστησαν τις προηγούμενες; Ή μήπως υπάρχουν δυνατότητες να έχουμε πολιτική θέση εκτός αυτών των κατευθύνσεων; Απαντώ με τον πιο απλό και συγκεκριμένο τρόπο σε αυτές τις ερωτήσεις: 1) υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια ένα σχέδιο ακύρωσης της «πολιτικής» και μια προσπάθεια αντικατάστασής της από μια οικονομική διαλεκτική 2) στον χωρισμό δεξιά/αριστερά, δεν χωράει ένας τρίτος ανταποκριτής (το κέντρο είναι μια στοχευμένη ψευδαίσθηση) 3)υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να μην ανήκεις στην δεξιά ή στην αριστερά: ένας τρόπος είναι
ΑΝΝΑ ΣΤΑΙΚΟΥ
δεξιός και ο άλλος είναι αριστερός! Αν είσαι αριστερός, πιστεύεις ότι η κοινωνία είναι χωρισμένη σε τάξεις: οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι.
ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ
Αυτό το πρόβλημα είναι ριζωμένο στην κοινωνία (ενδημικό) και αναπόφευκτο (έμφυτο). Ο αριστερός αναγνωρίζει αυτό το πρόβλημα και παλεύει για να το λύσει, συνήθως με δύο τρόπους: έναν σύντομο επαναστατικό, που προβλέπει την κατάργηση του παρόντος συστήματος προκειμένου να αντικατασταθεί από ένα καινούρ-
ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡΑΚΑΚΗ
γιο και έναν χρονοβόρο που προσπαθεί, μέσα από μεταρρυθμίσεις, να τροποποιήσει το παρόν σύστημα σε ένα διαφορετικό και δίκαιο. Όπως και να είναι, η προσπάθεια να ξεπεράσουμε το ταξικό πρόβλημα είναι ομαδική και δεν αντικαθίστα-
ΣΠΥΡΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
ται από ατομικές ακροβασίες του στυλ: « τρώω bio», «έχω οικολογικό πνεύμα», «αγαπώ τα σκυλιά», « κάνω διαχωρισμό των σκουπιδιών», κ.λ.π.. Όποιος νιώθει καλύτερος από τους άλλους, μόνο γιατί είναι «open minded» ή «politically correct», δεν ανήκει στην αριστερά, αλλά μάλλον στους προσκόπους.
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΒΗΚΟΥ
Αν είσαι δεξιός, πιστεύεις ότι η κοινωνία θα ήταν τέλεια και αρμονική από τον εαυτό της, προδιατεθειμένη σε μια αυτορρύθμιση που γεφυρώνει τις διαφορές και επιβραβεύει τις αξίες. Δυστυχώς υπάρχουν παράγοντες, συνήθως ξένοι, που σαμποτάρουν αυτή την πιθανότητα. Το βήμα είναι μικρό για να κατασκευάσουμε έναν
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΛΙΑΚΟΣ
μύθο, συνήθως τοποθετημένο στην αρχαιότητα, όπου υπήρχε μια ειδυλλιακή και παραδειγματική κοινωνία (κατά σύμπτωση στην οποία πάντα ανήκουμε και εμείς) που διαλύθηκε, επειδή νοθεύτηκε από ξένες εισβολές. Και τότε, πρέπει να στοχεύουμε στην επιστροφή στο ειδύλλιο πολεμώντας τον μετανάστη, τον εβραίο, τον ισλαμιστή, τον κομμουνιστή, την πουλημένη πολιτική κάστα κ.λ.π. Ποτέ μια δουλειά στον εαυτό μας, ποτέ μια προσπάθεια να παρακάμψουμε το προσωπικό συμφέρον για μια κοινωνική στάση...! Ζούμε εδώ που ζούμε και όλοι παραπονιόμαστε. Απλά κάποιος διαμαρτύρεται γιατί νομίζει ότι υπάρχουν απατεώνες που σκατώνουν το παιχνίδι και άλλοι υποστηρίζουν ότι το παιχνίδι δεν έχει νόημα, γιατί η τράπουλα είναι νοθευμένη.
STREET
PRESS
UMBERTO DAVOLI
[ΕΚΔΟΣΗ] [ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ]
www.ipolizei.gr
info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904
Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604 ISSN: 2623-4068
ΠΟΛΗ ΤΙΣΜΙΚΑ Προτάσεις
ΣΕΠΤΈΜΒΡΗΣ ΜΕ ΝΈΑ ΞΕΚΙΝΉΜΑΤΑ! ΤΟ ΊΔΙΟ ΙΣΧΎΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ ΕΞΌΔΟΥ ΣΤΗΝ ΠΌΛΗ! ΜΙΑ ΠΌΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΜΆΤΑΙ ΑΚΌΜΗ ΚΙ ΑΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΆΖΕΙ, ΑΚΌΜΗ ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΦΎΛΛΑ ΚΙΤΡΙΝΊΖΟΥΝ, ΑΚΌΜΗ ΚΙ ΑΝ Ο ΧΕΙΜΏΝΑΣ ΕΊΝΑΙ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΏΝ. ΕΞΆΛΛΟΥ ΤΟ ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ ΣΤΗΝ ΤΈΧΝΗ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΉ ΤΟΥ. Η ΈΝΤΑ ΓΚΆΜΠΛΕΡ ΚΟΙΤΆΖΕΙ ΜΕ ΘΛΊΨΗ ΈΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΠΑΡΆΘΥΡΟ ΤΗ ΦΎΣΗ ΝΑ ΟΔΕΎΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΡΑΣΜΌ, Ο ΒΊΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ ΑΠΟΤΥΠΏΝΕΙ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΌ ΜΠΟΡΝΤΌ-ΚΑΦΈ ΤΟΥ ΔΆΣΟΥΣ, Ο ΝΊΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΊΑΣ «ΚΕΊΝΟ ΠΟΥ ΠΕΡΊΜΕΝΕ ΤΟ ΠΉΡΕ Ο ΑΓΈΡΑΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΏΡΟΥ», ΕΝΏ Η ELLA FITZGERALD ΚΑΙ Ο LOUIS ARMSTRONG ΑΝΑΡΩΤΙΟΎΝΤΑΙ ΠΏΣ ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΤΌΣΟ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΉ ΑΥΤΉ Η ΕΠΟΧΉ ΣΤΗ Ν. ΥΌΡΚΗ. ΑΣ ΕΊΝΑΙ ΛΟΙΠΌΝ ΤΟ ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ ΈΜΠΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΆΣ! ΑΣ ΧΑΘΟΎΜΕ ΣΤΗ ΜΑΓΕΊΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΉΣ! ΑΣ ΑΝΟΊΞΟΥΜΕ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΔΟΎΜΕ ΤΙ ΚΡΎΒΕΙ Η ΤΈΧΝΗ ΑΥΤΉΣ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ!
Άντα Κουγιά // lecanardpr@gmail.com
H ΠΟΛΗ ΖΕΙ
//Θέατρο
«ΈΤΣΙ ΕΊΝΑΙ ΑΝ ΈΤΣΙ ΝΟΜΊΖΕΤΕ», ΣΚΗΝ. ΝΊΚΟΣ ΚΑΜΤΣΉΣ, ΘΈΑΤΡΟ ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΎ, 4-27/10/2019 Επανάληψη για την πολύ επιτυχημένη παράσταση του περσινού χειμώνα! Μια παρέα ανθρώπων αγωνιά να μάθει με κάθε τρόπο τι συμβαίνει πραγματικά στο σπίτι των νεοφερμένων γειτόνων τους. Οι πληροφορίες είναι αντικρουόμενες, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας καταθέτουν ο καθένας τη δική του άποψη για τα γεγονότα και οι περίεργοι προσπαθούν απεγνωσμένα να δουν ποια θέση πρέπει να κρατήσουν. Ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο, που θέτει με πολύ έξυπνο τρόπο το ζήτημα της σχετικότητας της «αλήθειας».
//Βιβλίο
«ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΊΑ ΔΎΟ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΩΝ», ΚΑΡΑΓΆΤΣΗΣ Μ. 1908-1960, ΚΑΡΑΓΆΤΣΗ ΝΊΚΗ, ΕΚΔ. ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΊΑΣ «Νίκη μου, Ήθελα να σου πω πως σ' αγαπώ πολύ. Ίσως να μη τόχεις καταλάβει. Μα φταίω εγώ. Μου αρέσει να εκδηλώνω παραμορφωμένα τα αισθήματά μου». Η αλληλογραφία μεταξύ του Καραγάτση και της αγαπημένης του, όσο ο μεγάλος συγγραφέας έγραφε το «Γιούγκερμαν». Καταστάσεις που έχεις βιώσει κι εσύ, ψυχικές διεργασίες που έχεις νιώσει κι εσύ. Μια απόδειξη ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, μπορεί να αλλάζουν οι λέξεις, αλλά όχι τα συναισθήματα.
//Θέατρο
//Θέατρο
“LEMON”, ΟΜΆΔΑ EXPERIMENTO, ΞΕΝΟΔΟΧΕΊΟ ΜΠΆΓΚΕΙΟΝ, 4-27/10/19 Jazz. Χορός. Τραγούδι. Ενέργεια που κατακλύζει τη σκηνή, που συγκινεί και συναρπάζει. 70 καταιγιστικά λεπτά μιας βαθιάς ανθρώπινης ιστορίας με φόντο τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Βασισμένη στο Novecento του Alessandro Baricco, η site-specific παράσταση των Experimento, το “Lemon” επιστρέφει στην Αθήνα από τις 4 Οκτωβρίου 2019 και για 12 μόνο παραστάσεις, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Η αίθουσα χορού του ιστορικού ξενοδοχείου Μπάγκειον μετατρέπεται στην αίθουσα χορού της πρώτης θέσης του ατμόπλοιου Βιρτζίνιαν (λίγο πριν ή λίγο μετά την έκρηξη!)
//Βιβλίο
«Ο ΟΥΡΑΝΈΝΙΟΣ», ΣΚΗΝ. Β. ΚΟΥΜΟΎΤΣΟΥ, ΘΈΑΤΡΟ ΖΊΝΑΠΑΙΔΙΚΉ ΣΚΗΝΉ, ΑΠΌ 19/10 Ο «Ουρανένιος» ανεβαίνει αυτό το φθινόπωρο στο θέατρο ΖΙΝΑ, σε σκηνοθεσία της Βίκυς Κουμούτσου. Μια τρελή περιπέτεια με δύο πόλεις και έναν ουρανό. Με υπέροχες μουσικές από τον Γιάννη Ζουγανέλη. Μια παράσταση για την αλληλεγγύη, για την αξία του ονείρου-όσο άπιαστο κι αν μοιάζει. Για την αρμονική συνύπαρξη και την ανάγκη όλων μας για ένα κομμάτι ουρανό. Γιατί όλοι αξίζουν ουρανό, όπως λέει και ο αφηγητής της ιστορίας!
//Εικαστικά
ΈΚΘΕΣΗ "ΤΟ ΤΟΠΊΟ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΊΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΖΩΓΡΑΦΙΚΉ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΏΝΑ", ΜΟΥΣΕΊΟ ΜΠΕΝΆΚΗ «Η ΑΛΥΣΊΔΑ», MCKINTY ADRIAN, ΕΚΔ. ΕΛΛΗΝΙΚΆ ΓΡΆΜΜΑΤΑ Η Αλυσίδα είναι αδίστακτη, τρομακτική και ανώνυμη. Μια οργάνωση με κανόνες συγκεκριμένους: βρες τα λεφτά, βρες το επόμενο θύμα, κάνε το ασύλληπτο έγκλημα που δεν είχες φανταστεί πως ήσουν ικανός να διαπράξεις μόλις είκοσι τέσσερις ώρες πριν. Αυτό που οι εγκέφαλοι της Αλυσίδας γνωρίζουν καλά είναι ότι οι γονείς θα κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους. Αυτό που δεν ξέρουν όμως, είναι ότι κάποια στιγμή θα αντιμετωπίσουν έναν άξιο αντίπαλο. Η Ρέιτσελ είναι ευφυής και αποφασισμένη να βρεθεί στην πλευρά των νικητών. Θα μπορέσει τελικά να σπάσει την Αλυσίδα;
Σαράντα χρόνια έχουν περάσει από την γέννηση της ιδέας του γνωστού συλλέκτη έργων τέχνης, Δημήτρη Τσίτουρα, να δημιουργήσει μια συλλογή βασισμένη εξ ολοκλήρου στο μαγικό τοπίο της Σαντορίνης, με έμφαση στους Έλληνες ζωγράφους του 20ού αιώνα. Μια επιλογή από 84 πίνακες σπουδαίων Ελλήνων δημιουργών θα ταξιδέψει τον επισκέπτη στο ιδιαίτερο τοπίο της Σαντορίνης, αλλά και σε μια μοναδική αναδρομή στην ελληνική ζωγραφική. Η έκθεση αναδεικνύει τοπία που το φως και τα χρώματά τους μάγεψαν και συνεχίζουν να γοητεύουν περιηγητές και καλλιτέχνες.
//Θέατρο
«ΠΑΙΔΙΆ ΜΕ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ, ΜΕΓΆΛΑ ΚΑΤΟΡΘΏΜΑΤΑ» ΘΈΑΤΡΟ ΑΕΡΌΠΛΟΙΟ-ΠΑΙΔΙΚΉ ΣΚΗΝΉ, ΑΠΌ 6/10 Τρία βασιλόπουλα ξεκινούν ένα ταξίδι μακρινό. Ποιος από τους τρεις θα καταφέρει να φέρει το γιατρικό για να γιατρέψει τον γέρο βασιλιά πατέρα τους. Αυτό είναι ένα τεράστιο ερώτημα και η αγωνία μας είναι τεράστια. Οι δύο οι μεγάλοι όλο στα όπλα είχαν το νου τους, στην πάλη και στον πόλεμο. Ο μικρότερος αγαπάει τα βιβλία, να γράφει, να μάθει όλα τα μυστικά και όλα όσα δεν ξέρει. Οι άλλοι στο παλάτι θεωρούν ότι τα βιβλία είναι άχρηστα και τα γράμματα για πέταμα. Τώρα θα δούμε ποιος έχει δίκιο.
//Εικαστικά
ΕΙΚΑΣΤΙΚΈΣ ΔΡΆΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΆ ΚΑΙ ΕΝΉΛΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΉΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΈΝΤΡΟ ΤΕΧΝΏΝ ΤΟΥ ΔΉΜΟΥ ΑΘΗΝΑΊΩΝ Τα έργα των εκθέσεων "Εξαιρέσεις: Όψεις του Εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα" και "Πέρα από τη σκιά σου. Τέσσερις τρόποι να περιγράψεις έναν άνθρωπο", που παρουσιάζει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων στην Πινακοθήκη και στο Κέντρο Τεχνών δήμου Αθηναίων αντίστοιχα, γίνονται πηγή έμπνευσης σε μία σειρά εικαστικών δράσεων, όπου παιδιά ηλικίας 6-10 ετών και ενήλικες καλούνται να δημιουργήσουν το δικό τους έργο τέχνης, χρησιμοποιώντας τη μικτή τεχνική ζωγραφικής, αξιοποιώντας διαφορετικά υλικά.
//Σινεμά
ΣΙΝΕΜΆ: AD ASTRA, ΣΚΗΝΟΘΕΣΊΑ JAMES GRAY H ιστορία ακολουθεί τον αστροναύτη Ρόι ΜακΜπράιντ (Μπραντ Πιτ) καθώς ταξιδεύει στα πέρατα του ηλιακού συστήματος για να βρει τον χαμένο πατέρα του και να διαλευκάνει ένα μυστήριο που απειλεί την επιβίωση του πλανήτη. Το ταξίδι του θα φέρει στην επιφάνεια μυστικά που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και τη θέση μας στο σύμπαν.
//Μουσική
TASTE THE MUSIC, ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΉ ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΑΓΊΟΥ ΠΑΎΛΟΥ, ΑΠΌ 10/10 Μετά από έναν εξαιρετικά επιτυχημένο πρώτο κύκλο συναυλιών και μετρώντας αλλεπάλληλα sold out σε 8 βραδιές γεμάτες μουσική, η United We Fly παρουσιάζει ξανά φέτος τον Οκτώβριο το "Taste the Music". Και αυτή τη φορά, αγαπημένοι, αλλά και ανερχόμενοι, νέοι καλλιτέχνες, αλληλεπιδρούν με διάθεση πειραματισμού και υπόσχονται ιδιαίτερες εμφανίσεις, εμπνευσμένες από την ξεχωριστή ατμόσφαιρα μοναδικών χώρων. Όλα ξεκινούν -ξανά- από τον υποβλητικό χώρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Αγίου Παύλου την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου. Μείνετε συντονισμένοι!
ΑΠΌ ΤΗΝ ΆΝΝΑ ΣΤΆΙΚΟΥ
-anΗ Πόλη μας σε χρώμα βιολετί παρέα με την Μάργκαρετ Άτγουντ «Με δανεικά τα μάτια της Μάργκαρετ Άτγουντ Και με δεκανίκια αριστοτελικά ραντεβού Αθηνάς και Ομόνοια στην πάνω πλευρά» Ραντεβού δώσαμε να αλλάξουμε βιβλία, να πάρουμε καφέ στο πλαστικό, να φτιάξουμε το κέφι μας και ίσως να τα βρούμε μεταξύ μας. Μάλλον ραντεβού δώσαμε να βγούμε από το σπίτι μας, να μιλήσουμε για την τόση ανεργία. Ίσως για αντάμωμα μιλήσαμε, να σμίξουμε την ματιά μας, κι αν δεν μας πάρουν κλάματα, να καταφέρουμε να ιδωθούμε. Τρόλεϊ πήχτρα και κόσμος άσχετα πηγαινοερχόμενος ώρα 12.00 το μεσημέρι. Ουδείς εργαζόμενος από το πλήθος. Οι μόνοι που δουλεύουν είναι όσοι έχουν εντολή να παρακολουθούν αυτούς που δεν δουλεύουν και όσοι πουλούν μεταλλαγμένα, πάλι σ’ αυτούς που δεν δουλεύουν. Αυτοί που δεν δουλεύουν με τρόπο εξωφρενικά μαγικό, ζουν!!!! Η Μάργκαρετ Άτγουντ κρατά από το χέρι τον «Χιονάνθρωπο», αυτόν τον άνθρωπο που έζησε το τέλος του πολιτισμού και επέστρεψε στην ασφαλή αγκαλιά της συγγραφέως με σκοπό την επίσκεψη στην κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού. Δηλαδή στην Αθήνα. Καθισμένη δίπλα μου στο τρόλεϊ, με κατεύθυνση την Ομόνοια, στριμωγμένες και οι δύο, γνωριστήκαμε. Η Μάργκαρετ κρατούσε φακούς μεγεθυντικούς, με σκοπό να ανιχνεύσει τον όγκο της δυστοπικής πάχνης. Εγώ φορούσα κόκκινα γυαλιά, επηρεασμένη από το τραγουδάκι του Κραουνάκη και κρατούσα αγκαλιά «τα Ηθικά Νικομάχεια» και τα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη. Η Μάργκαρετ γυάλιζε τους ισχυρούς φακούς της υπομειδιώντας και εγώ σκούπιζα τα δάκρυά μου, επειδή ίσως σκουντούσα κατά λάθος επάνω σου στην Ομόνοια και ίσως με κοιτούσες τόσο γλυκά, οπότε θα καταλάβαινα ότι δεν με είχες εντελώς ξεχάσει. Η Άτγουντ, με την αυτοπεποίθηση που έχουν οι ισχυροί δυτικοί, αν και οι Καναδοί είναι ηπιότεροι και ουδόλως ασχολήθηκαν μαζί μας -δεν είχαν λόγο άλλωστε -άρχισε με ωραιότατη προφορά των αγγλικών (οπότε την καταλάβαινα) να με ξεναγεί στην δυστοπική μου πόλη. Με σύστησε στον Χιονάνθρωπο, που όταν δεν ζει μαζί της, κατοικεί σε δέντρο, τυλιγμένος σε παλιά σεντόνια. Τζίμι ονομάζεται και είναι στοιχειωμένος από την φωνή της Όρυξ-της γυναίκας που αγάπησε. Ο χιονάνθρωπος επιβίωσε από μια μεγάλη επιδημία που εξολόθρευσε τους ανθρώπους και ο ίδιος βρίσκεται να ζει ανάμεσα σε ανθρωποειδή, που δημιουργήθηκαν από τα παιδιά του Κρέι.κ
Πλάσματα με πράσινα μάτια και μεταλλαγμένα -παιδιά του Κρέικ-αλλά χρέωσε την ευθύνη στον έρμο τον χιονάνθρωπο. «Ορυξ και Κρέικ» η ιστορία της Καναδής Μάργκαρετ Άτγουντ ----------Εσείς;; με ρωτά δίνοντάς μου τον λόγο. ----------Εγώ μελετώ ζητήματα Πόλης, επειδή ο Πολιτισμός προήλθε από την Πόλη και διδάσκεται ------κατέβασα το κεφάλι απολογητικά και συμπλήρωσα Μελετώ τα πολιτικά του Αριστοτέλη, κατάφερα να ψελλίσω. Η συγγραφέας με το τρόπο της μου ζήτησε να της πω δυο λόγια. Με ενημέρωσε ότι μπόρεσε να εμπνευστεί την απόλυτη δυστοπία , να την καταγράψει, να την οσμιστεί σε κάθε μόριο και σε κάθε μικρότερη αόρατη μορφή, επειδή ακριβώς «το κυριώτατον πάντων» δηλαδή το υπέρτατον αγαθόν, στο οποίο αποβλέπει η «πόλις», δηλαδή η ευδαιμονία του συνόλου των πολιτών, έχε πλήρως ακυρωθεί. Συμπλήρωσα τις γνώσεις της -μια και υπήρξα τυχερή για την πρόσφατη ματιά που είχα ρίξει- στα αριστοτελικά κείμενα ότι «η ευδαιμονία δεν είναι κατάσταση αλλά διαρκής ενέργεια της ψυχής με τους κανόνες της αρετής». Το τρόλεϊ εν τω μεταξύ, είχε παγιδευτεί από ατέλειωτα αυτοκίνητα οδηγών αργόσχολων, που ανεβοκατέβαιναν την πόλη. Μοιραστήκαμε τον μεγεθυντικό φακό, το φως ήταν βιολετί με αποχρώσεις μπλε του εφέ , χρώμα κόμιξ, οι οδηγοί έμοιαζαν στις κινήσεις με τα καρτούνς καθημερινής σειράς με τίτλο, «πάνω κάτω στην πόλη και ο τυχερός παίρνει bonus 30 ευρώ», οι επιβάτες φορούσαν ρούχα φωσφοριζέ, οι γυναίκες ήταν όλες ίδιες, σα να είχαν βγει από ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής, τα ρούχα ήταν αντιαισθητικά, αλλά εάν το έλεγες, σε κάρφωναν στους μπάτσους της «πολιτικής ορθότητας», τα χείλη ήταν φουσκωμένα και οι μεγαλύτερες στην ηλικία είχαν χείλη balloons. Η Άτγουντ με λυπήθηκε και τράβηξε τους φακούς από τα μάτια μου. Λέγοντας ψιθυριστά «εάν γράφεις ποίηση είσαι κίνδυνος, θα προσπαθήσουν να σε συλλάβουν οπότε να κάνεις την χαζή και να μασάς τσίχλα και στα τσιγαρόχαρτα να σκαλίζεις τις στροφές» Φτάσαμε στην Ομόνοια, ήρθε η ώρα του αποχωρισμού και με ευγένεια χαιρετηθήκαμε. Παρακολούθησα την πλάτη της ενώ γλιστρούσε στις σκάλες του Metro και με δάκρυα στα μάτια, φώναξα στον χιονάνθρωπο πόσο πολύ τον αγαπώ. Που, μέσα στον γκρεμό των πάντων, αυτός είχε αγκαλιάσει στα σπλάχνα του την φωνή της αγαπημένης του Όρυξ. Έτρεξα στην Αθηνάς. Μέσα στο μαβί και βιολετί ένας χιονάνθρωπος είχε σωθεί.
PUNK ΕΊΣΑΙ ΑΦΟΎ Πάντα μου άρεσε το βίαιο punk, η φασαρία, ο ήχος από σιδερικά, το αντιδραστικό στοιχείο και βέβαια όλη η έννοια του αντισυμβατικού που αυτό πρέσβευε. Στις καλές μου ημέρες -όμως- άκουγα Ramones, Buzzcocks, Clash και κουνιόμουν στο ρυθμό μιας χαρούμενης ηλιόλουστης μέρας. Κάπου γύρω στα 26 χρόνια μιας παρατεταμένης εφηβείας, συναντώ εκείνη την ατάκα του Joe Strummer ότι: H ουσία του punk δεν είναι να είσαι μαλάκας απέναντι στους συνανθρώπους σου (το οποίο αποτελεί ξεπερασμένη αντίληψη) …αλλά το ακριβώς αντίθετο!
ΤΗΣ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑΣ ΒΗΚΟΥ Τουτέστιν punk είναι η καλοσύνη απέναντι στο συνάνθρωπο σου… Κι ένιωσα λοιπόν ότι άστραψε μπροστά μου η αλήθεια και κάπως επισκίασε τη γραφική, ελαφρώς κωμική φιγούρα μου να κλωτσάω με τις αρβύλες μου πλαστικά ποτήρια (που ούτε καν έβγαζαν ήχο θραύσης) στο δρόμο. Πριν ορθολογιστικά (και ορθώς!), σκεφτείτε πως “punk” αγγλιστί σημαίνει αλήτης/αλητάμπουρας κτλ. Στην μεταφορική, ελεύθερη γλώσσα κάποιον ανθρώπων, η αλητεία έχει διφορούμενη έννοια. Κάποτε όταν οι νέοι (πιστεύω διότι δεν ήμουν εκεί) πάλευαν με όλα τα στοιχεία της καταπίεσης, της καταστολής και διεκδικούσαν την ελευθερία πάνω στον εαυτό και την ίδια τους τη ζωή. Αντιδρούσαν όλο και πιο έντονα στο τσιμεντένιο βαρίδι του καθωσπρεπισμού και της ψευδοευγένειας που επέβαλε πάνω τους μια κοινωνία υποκρισίας εκτονώνοντας την παθολογία της καταπίεσης της με άλλους πραγματικά άσχημους έως κτηνώδης τρόπους… Πάντα κεκαλυμμένα με τη χειρουργική ακρίβεια εκπαιδευμένου δολοφόνου. Αυτό το πρόβλημα, που ποτέ δεν άλλαξε στα χρόνια, ΜΟΝΟ μετατοπίστηκε. Άλλαξε σύνθεση το πρόβλημα, μπήκαν και άλλα στοιχεία. Σήμερα το ερώτημα δεν είναι αν είσαι ελεύθερος να πάρεις αποφάσεις για τον εαυτό σου. Σήμερα το πρόβλημα είναι ότι είσαι βαθιά νυχτωμένος ώστε να ενδιαφερθείς
για τον διπλανό σου. Κατ’ επέκταση να πεις «θέλω να είμαι ελεύθερος, μπορώ να χαρώ την ελευθερία μου και να τη μοιραστώ με άλλους ανθρώπους». Η ελευθερία είναι και προϋποθέτει αγάπη. Πώς η αγάπη και η ελευθερία να συμβαδίσουν στον σημερινό άνθρωπο που τον σαρώνει ολοκληρωτικά η ανασφάλεια και ο φόβος; Που δεν μπορεί να δεχτεί το πόσο ασήμαντο είναι το «εγώ» του μέσα σε ένα τεράστιο σύμπαν. Κι έχει χάσει την υπεροχή του μέσα σε βαθύ σκοτάδι. Όπου η βιτρίνα της ζωής μας, η εμφάνιση μας καλλωπίζονται, μα το υπαρξιακό κενό όλο και μεγαλώνει. Μπορεί να κάνεις γιόγκα, και να διαβάζεις βιβλία αυτοβελτίωσης, να ποστάρεις κάθε μέρα τσιτάτα… μα ακόμη δε δίνεις δεκάρα για το συνάνθρωπο σου και στο βάθος για τον εαυτό σου. Η σημερινή επανάσταση ίσως είναι να σε νοιάζει, να δίνεις από αυτό που έχεις, μα κι ακόμη από αυτό που δεν έχεις. Να παραμείνεις αυθεντικός και τρυφερός. Κανένας δε θα μείνει εμβρόντητος αν αδιαφορήσεις για όλα και όλους πέρα από τον εαυτό σου. Πολλοί θα αντιδράσουν όμως αν πάψεις να είσαι οπαδός του «κοιτάω τη δουλίτσα μου» και κανακεύω τον εαυτούλη μου. Ίσως το αληθινό punk σήμερα είναι να παραμένεις άνθρωπος καθημερινά!
Η αγωνία του dj πριν το πέναλτι Όλοι ξέρουμε ότι το να παίζεις μουσική σε ένα μαγαζί ως Dj, Disc jockey, Cj, ή όπως αλλιώς θέλετε να μας πείτε, είναι μια ευθύνη που, κατά την δική μου οπτική, έχει ένα άγχος τόσο δημιουργικό, που κάθε φορά είναι σαν να εκτελείς το τελευταίο πέναλτι του αγώνα. Η δουλειά του δισκοθέτη - (στα ελληνικά) - θαρρώ ότι είναι ένα επάγγελμα διαφορετικό αλλά καθόλου δυσεύρετο στην εποχή μας.. Αυτό γιατί στην Ελλάδα του 2019, και επειδή ο Έλληνας ως γνωστόν είναι λίγο χαλαρός τύπος (...), με το που μπήκε το ίντερνετ για τα καλά στις ζωές μας και σε συνδυασμό με την κρίση, πολύς κόσμος αποφάσισε να ενταχθεί στον χώρο της μουσικής με κάποιες εκατοντάδες downloads από το YouTube, χωρίς να έχουν μουσική κουλτούρα, μουσικές γνώσεις, αλλά και τις απαραίτητες τεχνικές για να στήσεις ένα dj set σε ένα μαγαζί. Ωστόσο, δεν μπορώ να παραβλέψω ένα 35% αυτών που έχουν την καψούρα, την αφοσίωση και την αγάπη για αυτή τη δουλειά και, βεβαίως βεβαίως, το άγχος και την ευθύνη πριν από κάθε βραδιά. Ένας ποδοσφαιριστής, λοιπόν, έχει την αγωνία πριν από κάθε πέναλτι, ανεξάρτητα αν είναι γεμάτο το γήπεδο ή αν η δική του σειρά θα κρίνει τον αγώνα. Ένας dj που σέβεται τον εαυτό του, τους μουσικούς όλου του κόσμου, τον κόσμο που θα τον ακούσει, αλλά ακόμα και τα μηχανήματα που θα χρησιμοποιήσει, νομίζω ότι κάθε φορά που βάζει μουσική - και για όσα χρόνια διαρκέσει αυτή η δουλειά (χόμπι) - θα πρέπει να έχει την αγωνία του τελευταίου πέναλτι στον αγώνα ενός σαββατόβραδου, γιατί η φασαρία ενός ποδοσφαιρικού αγώνα θα φαντάζει ανύπαρκτη μπροστά στην ικανοποίηση των εκάστοτε ανθρώπων εκείνης της βραδιάς. Ας μην ξεχνάμε ότι το να δίνεις ευχαρίστηση λειτουργεί σαν boomerang τις περισσότερες φορές στη ζωή μας..
Σπύρος Αποστολόπουλος (aka djsqueezy)
ΚΑθΗΜΕΡΙΝ0Σ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ Από νωρίς το πρωί για απολαυστικό καφέ, λαχταριστό brunch και κουβεντούλα. Early Cocktails μετά την δουλειά στον πεζόδρομο, νόστιμα σνακ και γλυκά. Και το βράδυ δροσιστικά ποτά και γευστικό κρασί παρέα με καλή μουσική!
Θεσσαλονίκης 168 & Αλόπης Κάτω Πετράλωνα Τ.: 211 18 41 138
ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΊΑ ΤΗΝ ΟΔΌ ΑΘΗΝΆΣ, ΠΕΡΙΗΓΟΎΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΈΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ
Της Γεωργίας Δρακάκη
ΤΟ ΒΟΥΛΕΒΆΡΤΟ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ, ΕΤΏΝ 185 Ομόνοια- Μοναστηράκι, ένα χιλιόμετρο κορμί: ιδού η έμψυχη οδός Αθηνάς που τη λυμαίνεται το παράδοξο, το περιζήτητο, το αξιαγάπητο και το αποκρουστικό. Ένας οργανισμός όλο ζωή με κεφάλι αριστοκρατικό και πόδια σκονισμένα μέσα στην τύρβη μιας ολόκληρης πόλης που περιστρέφεται βουίζοντας γύρω από τον εαυτό της. Ένα κανονικό πεδίο μάχης καταγεγραμμένο για πάντα στην ιστορία του πιο παγωμένου Δεκέμβρη. Κι ένα τραγούδι, ένα σιωπηλό, αυτό που σιγοσφυρίζει στο κεφάλι καθενός και καθεμιάς που προχωρά ανάμεσα από κόρνες, κοντάρια από σκούπες, αιθέριες υπάρξεις, μυρωδιά αίματος και καφέ. Τα εμβλήματά της, τα σήματα κατατεθέν της: η πλατεία Κοτζιά με το δημαρχιακό μέγαρο και τα πολλά ονόματα, η Βαρβάκειος, τα ξενοδοχεία και οι τράπεζες που στεγάζονται σε ορισμένα από τα παλαιότερα κτίρια της πόλης, οι δυο σταθμοί του ηλεκτρικού, το παλαιότατο τυροβουτυράδικο Καρατζάς, οι γραμμές των λεωφορείων της.
ΟΜΌΝΟΙΑ
1.000 ΜΈΤΡΑ
Παλιό Αθηναϊκό γνωμικό
Ο Βασίλης είναι ένας νέος πωλητής του περιοδικού δρόμου Σχεδία και συχνά επιλέγει το πόστο της οδού Αθηνάς, στην έξοδο του ηλεκτρικού, γιατί είναι καλό πέρασμα.
Ο Νίκος είναι ιδιοκτήτης του εμβληματικού καφεκοπτείου ΜΟΚΚΑ και περνάει πολλές ώρες στην Αθηνάς, καθώς η επιχείρησή του είναι ακριβώς δίπλα στην κρεαταγορά της Βαρβακείου. Με κερνά αρωματικό καφέ φίλτρου και, παράλληλα, χαιρετά πολύ κόσμο και υποδέχεται πελάτες και φίλους.
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
Η Ειρήνη ξεκίνησε να εργάζεται πρόσφατα στις εκδόσεις Γαβιηλίδης, μια ανάσα από την οδό Αθηνάς. Μένει στο Θησείο και λατρεύει το κέντρο. Λίγο πριν την φωτογραφίσω, την πετυχαίνω να μιλά με έναν κύριο με καπέλο που ήρθε πρωί πρωί για να αγοράσει ποίηση.
ΟΔΟΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΩΝ Η Αθηνάς ήταν επί της ουσίας χωρισμένη σε δύο τμήματα διαφορετικού χαρακτήρα: το πιο λαϊκό της κομμάτι εκτεινόταν από το Μοναστηράκι έως την Αγορά, ενώ το αστικό της ήταν προς την Ομόνοια. Είναι ένας από τους πρώτους δρόμους στην Αθήνα που ηλεκτροφωτίστηκαν με λαμπτήρες το 1904, ενώ ασφαλτοστρώθηκε το 1906, επί δημαρχίας Σπύρου Μερκούρη. Ώσπου να έρθουν οι πρόσφυγες στην Αθήνας, τα βασικά εμπορεύματα του κέντρου της ήταν τρόφιμα και οπωροκηπευτικά. Η έλευσή τους όμως προσέδωσε νέο χαρακτήρα στην οδό, η
01 Στην πλατεία Βαρβακείου κατασκευάστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα τα πρώτα δημοτικά ουρητήρια και αποχωρητήρια, ενώ είχαν την αφετηρία τους ιππήλατα λεωφορεία που έκαναν νυχτερινά δρομολόγια προς Θήβα, Μέγαρα και άλλες περιοχές.
οποία πλέον έμοιαζε με εμποροπανήγυρη, με χιλιάδες μικροεμπορεύματα, πλανόδιους, καροτσάκια, λοταρτζήδες με τις λοταρίες τους και αυθόρμητα δρώμενα καλλιτεχνικής και όχι μόνο φύσης. Εμφανίζονταν συχνά «θεραπευτές», που πουλούσαν με τη βοήθεια «κραχτών», μαντζούνια και σκευάσματα κάθε λογής, υπαίθριοι οδοντίατροι, αλλά επίσης αθλητές και χειροδύναμοι οι οποίοι επεδείκνυαν τους μυς τους και την δύναμή τους. Όμως, εκτός από τα θαύματα, θέση στην οδό είχαν και τα «τέρατα»: άνθρωποι που εκμεταλλεύονταν ανθρώπους με αναπηρίες ή με παράδοξη σωματική διάπλαση. Δίπλα στο υπόγειο καφέ-σαντάν του Μπαγκείου βρισκόταν ένα μέρος που οι αβανταδόροι αποκαλούσαν «υπόγειο των θαυμάτων» και καλούσαν τους περαστικούς να μπουν και να δουν κομμένα κεφάλια που μιλούσαν, ζώα με πέντε πόδια και ποιος ξέρει τι άλλο.
02 Το όνομά της η Αγορά το οφείλει στο κατεδαφισμένο, πλέον, Βαρβάκειο Λύκειο με το οποίο γειτνίαζε. Επί δικτατορίας, κινδύνευε και αυτή να κατεδαφιστεί, καθώς κατατέθηκε πρόταση ανέγερσης ενός πολυώροφου κτιρίου στην θέση της.
03 Η πλατεία Κοτζιά ονομάστηκε κατά καιρούς «Κήπος του Λαού» (έπιαναν τον Μάη!) «Αδριανού» (λόγω της εγγύτητάς της με την Βιβλιοθήκη του Αδριανού), «στις Καρότσες» ή «Των Αμαξών» (Ερμού και Αθηνάς στάθμευαν οι άμαξες στα τέλη του 190υ αι), «της Παλαιάς Στρατώνας».
Την δεκαετία του '50, ξεκινά μια εποχή παρακμής για την Αθηνάς, με τα αριστοκρατικά κτίρια να μετατρέπονται σε φτηνά ξενοδοχεία, τα καφενεία να δίνουν τη θέση τους σε άσχημες πολυκατοικίες και τα στενάκια να αποκτούν κακή φήμη, εξαιτίας των πορνείων και των «ροζ» σινεμά. Οι έμποροι δεν δραστηριοποιούνται με την ίδια ζέση εκεί, πια, όμως ο δρόμος ποτέ δεν χάνει τον εμπορικό του χαρακτήρα. Η Βαρβάκειος και η λαχαναγορά συνεχίζουν την λειτουργία τους εδώ και 150 χρόνια, παρά το γεγονός ότι τα πιο όμορφα, ιστορικά κτίρια της οδού μοιάζουν-και πολλά είναι- πράγματιεγκαταλελειμμένα και αφημένα στο έλεος του χρόνου και των επενδυτικών ορέξεων ντόπιων και ξένων.
VARVAKIO COFFEE SHOP & TASTE EXPERIENCE Αρμοδίου 4, Αθήνα (Εντός Αγοράς) T: 210 32 43 828
Αθηνάς ίσον Βαρβάκειος Αγορά! Ένα κλασικό σημείο της Πόλης, που μετράει έναν αιώνα ζωής, στέκει ακόμη στο ίδιο σημείο έτοιμο να μας προσφέρει τα πιο φρέσκα προϊόντα. Η βόλτα στη Βαρβάκειο μπορεί να αποβεί χρονοβόρα! Πού λοιπόν θα κάνουμε μια στάση για να πάρουμε μια ανάσα ή να γευτούμε νόστιμους μεζέδες; Στο ολοκαίνουργιο μαγαζί που ακούει στο όνομα… «Varvakio». Καλά καταλάβατε: ένα προσεγμένο μέρος μέσα στην Αγορά! Η Ευαγγελία και ο Λεωνίδας ήρθαν για να δώσουν το δικό τους μοντέρνο στίγμα, σε ένα σημείο παραδοσιακό, συνυφασμένο με την ιστορία της Πόλης. Από το πρωί έως νωρίς το βράδυ που η αγορά "ησυχάζει", σερβίρει λαχταριστό πρωινό και χειροποίητες πίτες για να συνοδεύσετε τον καφέ σας και καθώς η μέρα περνάει και η όρεξη ανοίγει, σειρά έχουν οι νοστιμότατoι παραδοσιακοί μεζέδες -ελληνική γεύση σε όλο της το μεγαλείο!- μαγειρεμένοι με αγνά υλικά και περίσσια φαντασία. Κρασάκι, μπύρα ή τσίπουρο θα σας κρατήσουν συντροφιά ενώ αν θέλετε και γλυκάκι, οι επιλογές δεν υστερούν καθόλου. Πηγαίνετε λοιπόν μια βόλτα μέχρι την αγορά και το «Varvakio» και θα μας θυμηθείτε!
@varvakio
ICEROLL Αθηνάς 2 & Ερμού, Αθήνα T: 210 3238140 / info@iceroll.gr
Η αγαπημένη μας στάση «δροσιάς» στην Αθηνάς δεν είναι άλλη από το IceRoll. Το συγκεκριμένο κατάστημα μόλις γιόρτασε «τα γενέθλιά του»! Έκλεισε έναν ολόκληρο χρόνο παρουσίας, την ίδια στιγμή που το IceRoll ως εταιρεία ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα στο παγωτό πριν 2 χρόνια! Αυτό που μας ενθουσιάζει σε αυτό το μέρος, είναι ότι συνδυάζει το μοντέρνο με το μεράκι των «παλιών»: από τη μία η νέα τεχνική με τα ρολάκια παγωτού που μπορείς να τα φτιάξεις όπως θέλεις εσύ, κι από την άλλη, ολόφρεσκο παγωτό με τα πιο φυσικά υλικά. Απόλυτα ταιριαστό λοιπόν στο «σταυροδρόμι» εμπορίου και πολιτισμού, που ακούει στο όνομα Αθηνάς. Η καλύτερη επιλογή για τις -ακόμα- ζεστές μέρες της Πόλης, αλλά και κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν σε πιάνει η νοσταλγία του καλοκαιριού!
@IceRollGR @iceroll.gr iceroll monastiraki
04 Απέναντι από το Δημοτικό Θέατρο στην οδό Αθηνάς, υπήρχε στις αρχές του 20ου αιώνα ένα εστιατόριο που ήταν στέκι ηθοποιών και οι ίδιοι το είχαν ονομάσει «Εστιατόριο των ναυαγών του βίου».
ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΣΕΙΣ Ξεκινώντας από την άλλοτε αριστοκρατική και κοσμική Ομόνοια έχω στο δεξί μου χέρι το Ξενοδοχείο Μ. Αλέξανδρος (1889), του Τσίλερ, ένα από τα πρώτα εμβληματικά αθηναϊκά ξενοδοχεία. Στο αριστερό μου χέρι, δεσπόζει το αδερφάκι του, το Μπάγκειον, πάλι σε σχέδιο Τσίλερ, που ονομάστηκε έτσι χάρη στην δωρεά για την κατασκευή του Ιωάννη Μπάγκα. Πριν χτιστεί το 1894, διέμενε εκεί η οικογένεια του Χαριλάου Τρικούπη. Λίγο πιο κάτω, Αθηνάς 56, βλέπω το νεοκλασικό Κτίριο Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων (1920) κι αμέσως μετά ξανοίγεται στα μάτια μου η αγαπημένη μου πλατεία της πόλης, η Κοτζιά και η Βαρβάκειος. Ανάμεσα, όμως, πλατεία και Αγορά, κάνω μια νοητή στά-
05
06
Η πλατεία Θεάτρου, επί της οδού Μενάνδρου, οφείλει το όνομά της στο Θέατρο Μπούκουρα που χτίστηκε το 1839. Ήταν το πρώτο λιθόκτιστο χειμερινό θέατρο της Αθήνας και για πολλά χρόνια το μοναδικό. Κατεδαφίστηκε το 1899.
ση στον χρόνο για να θυμηθώ το Δημοτικό Θέατρο των Αθηνών που κατεδάφισε το 1939 ο επί μεταξικής δικτατορίας δήμαρχος Κώστας Κοτζιάς, δίνοντας έτσι-τι παράδοξο- και το όνομα της πλατείας! Ευτυχώς, πριν κατεδαφιστεί είχε προλάβει να το δει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και είχε γράψει γι’ αυτό στο βιβλίο του «Οδοιπορικό στην Ελλάδα»: «Το πιο όμορφο θέαμα είναι να βλέπεις στα θεωρεία τους θεατές ντυμένους με τις ελληνικές τους στολές. Βγαίνοντας μετά την παράσταση, βρεθήκαμε κάτω από μιαν ανατολίτικη τόσο λαμπρή αστροφεγγιά, λες και μια παντοδύναμη νεράιδα σε είχε αρπάξει μαζί μ’ ένα λαϊκό, βιεννέζικο θέατρο και σ’ έφεραν τα μάγια της εδώ στην ερημιά. {…} Κι όλο το κλασικό μεγαλείο της Ελλάδας ένιωθα να απορρέει από αυτές ακριβώς τις αντιθέσεις.» Το θέατρο εγκαινιάστηκε (αν και ημιτελές) τον Οκτώβριο του 1888 από τον βασιλιά Γεώργιο Α’, 25 χρόνια τότε ήδη βασιλιάς. Η αυλαία στο «καλλίτερον θέατρον της Ευρώπης» , σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, άνοιξε με το μελόδραμα «Minion» από τον γαλλικό θίασο «Lasalle – Charlet». Στην παράσταση «Αντιγόνη» που παραβρέθηκε πάλι ο βασιλιάς, τα κείμενα των ηθοποιών ήταν στα αρχαία ελληνικά. Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα, οι περισσότερες θεατές να αποκοιμηθούν στα καθίσματά τους, επειδή δεν καταλάβαιναν λέξη! Ωραία χρόνια, γεμάτα θροϊσματα φουστανιών και σκονισμένων κουρτίνων… Στο μεταξύ, όμως, μην ξεχάσω το Δημαρχείο
Απέναντι από το θέατρο Μπούκουρα λειτουργούσε το καφενείο «Café des Artistes», που ήταν το πρώτο αθηναϊκό καφενείο που έφερε ξενόγλωσση επιγραφή.
(1873) που δημιουργήθηκε από μελέτη και σχέδια του Παναγιώτη Κάλκου, επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική των ανακτόρων και, φυσικά, το πανέμορφο Ξενοδοχείο «Ολυμπιάς» (1939), πολύ μοντέρνο για την εποχή του. Κι αμέσως μετά, εκεί, στην Φρουταγορά, βρίσκεται το σημείο όπου κάποτε περήφανο ορθωνόταν το Βαρβάκειο Λύκειο (1857), ακριβώς απέναντι από την Αγορά και με πολυτάραχη ιστορία. Το 1915, το επέταξε ο στρατός και ύστερα η Χωροφυλακή, ενώ το 1944 μια πυρκαγιά οδηγεί στην σταδιακή καταστροφή του-το 1955, κατεδαφίζεται οριστικώς. Μετά την Βαρβάκειο, το μάτι συναντά ένα σωρό υπέροχα κτίρια, οικοδομημένα τα περισσότερα στις αρχές του 20ου αιώνα, όπως ας πούμε στα νούμερα 51 (οικία Κατσανδρή), 40( ξενοδοχείο «Βενετία»), 32, 20, 16, 10 και 8. Στο νούμερο 28 της οδού, βλέπω τον Ναό της Αγίας Κυριακής που ανεγέρθηκε επί Τουρκοκρατίας. Στο νούμερο 4, υπάρχει ένα κτήριο που χρονολογείται από το 1850! Χτίστηκε ως κατοικία στον όροφο και κατάστημα στο ισόγειό του και αποτελεί ένα από τα πρωιμότερα δείγματα αρχιτεκτονικής της οδού Αθηνάς. Κάπως έτσι, φτάνω Μοναστηράκι, που τώρα αυτό είναι το κοσμικό έναντι της κάπως πεσμένης Ομόνοιας, και κάνω μια στάση για τσιγάρο στο πεζούλι της Μονής Παντάνασσας. Πόση έμπνευση αυτή η πόλη, πόση κούραση, βρώμα και κάθαρση μαζί.
Έτοιμα ενδύματα | Υποδήματα | Στρατιωτικά είδη Είδη σπορ | Κουστούμια
Διαθέτουμε όλα τα είδη σε ΥΠΕΡΜΕΓΕΘΗ
Από το 1971
Στα δύο κεντρικά καταστήματά μας διαθέτουμε μεγάλη ποικιλία και άριστες τιμές σε στρατιωτικά, εργατικά, υπηρεσιακά, είδη ταξιδιού, υπερμεγέθη, είδη μαγειρικής, υποδήματα και πολλά άλλα είδη.
Θα χαρούμε να σας εξυπηρετήσουμε
Aθηνάς 12, τ. 210 32 42 169 Αθηνάς 24 Ισόγειο, τ. 210 32 54 347 dragoumaniotis@gmail.com
www.jdarmy.gr
Η ΑΘΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ
Ένας από τους χασαπέμπορους της αγοράς, με καταγωγή από την Αλβανία, πολύ εξυπηρετικός και με ενδιαφέρον για το ρεπορτάζ. Δεν συγκράτησα το όνομά του κι όταν πήγα να τον ξαναρωτήσω είχε ξεκινήσει φουριόζος να τυλίγει κρέατα και να δίνει οδηγίες στον υπάλληλό του. "Είναι το σπίτι μας εδώ", μου λέει.
Δύο μικρά προσφυγόπουλα από την Συρία κυνηγούν περιστέρια και παίζουν ξέγνοιαστα στην πλατεία Κοτζιά. Οι μαμάδες τους μου έδωσαν άδεια για την φωτογράφιση ενώ κουνούν τα καρότσια με τα μωρά αδέλφια τους.
Η κοκέτα Βουρτουί είναι Αρμένισσα και πολύ ντροπαλή. Εργάζεται εδώ και σχεδόν τρία χρόνια στο αρμένικο αλλαντοπωλείο της Βαρβακείου σε ένα από τα σημεία όπου κυρίως άντρες δουλεύουν και αποτελεί μια δροσερή νότα θηλυκότητας.
Τα τελευταία χρόνια και ιδίως μετά το άνοιγμα του Μετρό στο Μοναστηράκι το 2003, η οδός Αθηνάς ξαναβρίσκει κάτι από τον παλιό, καλό εαυτό της, ενώ έχει μετατραπεί σε urban παράδεισος για γευσιγνώστες, χίπστερς και instagramers.
δεν παραλείπουν μία βόλτα στην κεντρική αυτή αρτηρία της πόλης. Οι έμποροι της Αγοράς φλερτάρουν τα ωραία κορίτσια και προσπαθούν να πουλήσουν όσο πιο πολύ μπορούν, αν και σχεδόν όλοι ομολογούν πως η κρίση επηρέασε σοβαρά την δουλειά τους. Ο ταβερνιάρης του κλασικού, «μυστικού» Δίπορτου, που ξεκίνησε από βοηθός στο μαγαζί, ετοιμάζει από το πρωί τα ρεβύθια και τα υπόλοιπα πιάτα. Οι τωρινοί ιδιοκτήτες του Οινομαγειρείου Ήπειρος κάνουν επίσης τις δουλειές τους από νωρίς το πρωί, για να υποδεχθούν τους συνήθεις πεινασμένους ύποπτους, αλλά κάθε τόσο, και νεοφερμένους εξερευνητές της αστικής μέθης που παραβλέπει τα όποια αισθητικά εμπόδια, τις οσμές και την βαβούρα, για να βουτήξει ατόφια στο μεδούλι των πραγμάτων, στην αλήθεια τους.
Διάφορα airbnb experiences (ξεναγήσεις μέσω της πλατφόρμας) λαμβάνουν χώρα στην οδό Αθηνάς και τους γύρω δρόμους και η συνύπαρξη των παλιών μαγαζιών με τα καινούργια, αλλά και η μεταμόρφωση από το πρωί στη νύχτα είναι συναρπαστική. Εκεί που το πρωί μυρίζεις τάρτες από γαλλικούς φούρνους και αγοράζεις ζωοτροφές, χειροποίητα ψάθινα καλάθια και είδη καθαριότητας για το σπίτι, το βράδυ πίνεις ποτό σε εξωτικό σκηνικό και βγάζεις φωτογραφίες δίπλα στα graffiti.
ΠΗΓΕΣ που βοήθησαν το επιτόπιο ρεπορτάζ: Αθήνα: Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την Ιστορία και τη Λογοτεχνία» Θ. Γιόχαλας και Τ. Καφετζάκη «Έζησα την Αθήνα της Μπελ Επόκ» Μ. Λιδωρίκης, εκδόσεις Polaris Atenistas.files.wordpress Η μπαλάντα της οδού Αθηνάς του Τάκη Σκριβάνου, Athens Voice Ξενάγηση στην Οδό Αθηνάς της Σελάνας Βροντή, Καθημερινή Η οδός Αθηνάς τότε και σήμερα του Γιώργου Κόκουβα, in2life.gr
Ισχύει για κάθε δρόμο και για κάθε πόλη: οι άνθρωποι, οι τότε και οι τώρα, διαμορφώνουν τις καταστάσεις και τα σκηνικά. Στην οδό Αθηνάς, εργάζονται πλέον πολλοί μετανάστες (Αλβανοί, Ρουμάνοι, Πολωνοί, Αρμένιοι, Αιγύπτιοι), αλλά και οι νεοαφιχθέντες στην χώρα πρόσφυγες από την Συρία. Οι μαγαζάτορες του κέντρου επιλέγουν την Βαρβάκειο για τις προμήθειες των εστιατορίων τους και οι νέοι των προαστίων, που κατεβαίνουν για καφέ Μοναστηράκι,
7 Ο ρεμπέτης Ανέστος Δελιάς, ένας εκ «Ξακουστής Τετράδας του Πειραιώς» (με Μπάτη, Βαμβακάρη, Παγιουμτζή) βρέθηκε το καλοκαίρι του 1944 νεκρός από την ηρωίνη στο πεζοδρόμιο της Βαρβακείου, σε ηλικία 32 ετών, με το μπουζούκι στα χέρια.
8 Στην αρχή της οδού, στο τμήμα του Μοναστηρακίου διατηρούσε παλαιοπωλείο στα τέλη του 19ου αιώνα οι Σμυρνιοί έμποροι της οικογένειας Γιουσουρούμ. Το όνομά του κατέληξε να γίνει συνώνυμο της περιοχής, αλλά και της έννοιας «παζάρι, αγορά»
9 «Οι Μπαλάντες της οδού Αθηνάς» του Χατζιδάκι κυκλοφόρησε το 1983 και ο Μόραλης φιλοτέχνησε το εξώφυλλό του. “Η οδός Αθηνάς είναι η καρδιά της Αθήνας. Και η Αθήνα είναι η καρδιά του έθνους. Γι’ αυτό και ό, τι υμνεί την Αθηνάς είναι εθνικό κι ελληνικό μαζί», έγραψε μεταξύ άλλων ο συνθέτης στο εξώφυλλο.
THE BRUNCH FACTORY Αθηνάς 11, Μοναστηράκι T.: 210 32 18 636
To Brunch είναι πάντα καλή ιδέα! Και ειδικά, αν αποφασίσεις να επισκεφθείς το ολοκαίνουργιο Brunch Factory είναι σίγουρο ότι θα είναι η καλύτερη ιδέα! Στην Αθηνάς λοιπόν, εκεί που συναντιούνται φρέσκες και πολυπολιτισμικές ιδέες, το Brunch Factory επιδίδεται στην παραγωγή του αυθεντικού brunch, όπως μας έρχεται από την Αμερικάνικη Ήπειρο! Από τις 7 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα, και καθημερινές, αλλά και Σ/Κ, θα βρείτε αγαπημένα αυγά σε όλες τις μορφές μαγειρέματος (benedict, ομελέττες, τηγανητά, scrambled κλπ), πίτσες, χειροποίητες βάφλες και pancakes (με αλμυρές και γλυκές επιλογές), burgers, σαλάτες και φρουτοσαλάτες. Όλα αυτά μπορείτε να τα συνοδέψετε με τον αγαπημένο σας καφέ ή τσάι, αλλά και διάφορα soft drinks και φυσικούς χυμούς. Σε έναν χώρο «μελετημένο» ως την τελευταία λεπτομέρεια, ήρθε η στιγμή να απολαύσετε γενναίες μερίδες, φτιαγμένες από τα καλύτερα υλικά, με τον πιο δημιουργικό τρόπο! Καθυστερημένο πρωινό ή πρώιμο μεσημεριανό, ονομάστε το όπως θέλετε. Γιατί στο Brunch Factory σημασία έχει η ουσία!
@thebrunchfactory
DAVOS ACTIVE
Συνέντευξη
Μ
]
Η ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΑΝΤΑΜΟΙΒΉ ιρέλλα Παπαοικονόμου ΕΊΝΑΙ Η ΑΠΟΔΟΧΉ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ
Η ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΆΦΟΣ ΜΙΡΈΛΛΑ ΠΑΠΑΟΙΚΟΝΌΜΟΥ ΈΧΕΙ ΥΠΟΓΡΆΨΕΙ ΜΕΡΙΚΈΣ ΑΠΌ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌΤΕΡΕΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΈΣ ΣΕΙΡΈΣ ΠΟΥ ΆΦΗΣΑΝ ΕΠΟΧΉ. ΈΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΊ ΣΕ ΒΙΒΛΊΑ, ΈΧΟΥΝ ΠΑΙΧΤΕΊ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΌ, ΈΧΟΥΝ ΚΆΝΕΙ ΤΕΡΆΣΤΙΑ ΠΟΣΟΣΤΆ ΤΗΛΕΘΈΑΣΗΣ. 20 ΧΡΌΝΙΑ ΜΕΤΆ ΛΟΙΠΌΝ, ΜΊΑ ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΕΣ ΣΕΙΡΈΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΤΗΛΕΌΡΑΣΗΣ ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ ΣΤΙΣ 23/9 ΣΤΗ ΣΥΧΝΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΚΑΙ. Ο ΓΙΆΝΝΗΣ ΚΟΛΛΙΆΚΟΣ ΜΊΛΗΣΕ ΜΕ ΤΗ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΌΦΟ ΕΦ’ΌΛΗΣ ΤΗΣ ΎΛΗΣ! TΟΥ ΓΙΆΝΝΗ ΚΟΛΛΙΆΚΟΥ
Έχετε μία μεγάλη πορεία στην τηλεόραση, μετά από δεκαπέντε επιτυχημένα σίριαλ. Αισθάνεστε ότι θέλετε να κρατήσετε ή να πετάξετε κάτι απ’ αυτή τη δουλειά; Τι επιλέγετε, τι σας αντιπροσωπεύει περισσότερo; Δεν θέλω τίποτα να πετάξω από αυτή την περίοδο. Όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω για την τηλεόραση, ενηλικιώθηκα, δούλεψα σκληρά,
διδάχτηκα, έμαθα να συνυπάρχω με ανθρώπους γνωστούς κι αγνώστους μήνες ατελείωτους… Έμαθα να κάνω υπομονή, να ακούω την γνώμη των άλλων, έκανα φίλους -φίλους της καρδιάς-, καταξιώθηκα, εισέπραξα την αγάπη του κόσμου κι έβγαλα και χρήματα. Πώς να έχω παράπονο; Μόνο θετικά έχω να λέω. Το Mega αποτέλεσε τη στέγη για
τις περισσότερες δουλειές σαςπώς αισθάνεστε τώρα που έπεσε μαύρο στο μεγάλο κανάλι μετά από 30 χρόνια; Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια το Μega ήταν το δεύτερό μου σπίτι και οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί, συνοδοιπόροι στα ταξίδια του μυαλού μου. Με πίστεψαν και μου έδωσαν την ευκαιρία να εκφραστώ. Λυπήθηκα πολύ όταν
έκλεισε, για να μη σου πω, πως κάποια στιγμή, θύμωσα και μ’ αυτούς που το άφησαν να κλείσει. _________________________________________
Να παλεύουν με τις αδυναμίες τους. Να συγχωρούν, να χτίζουν και να γκρεμίζουν. Να μιλάνε εν ολίγοις τη γλώσσα της αλήθειας και να αγαπούν. Προπάντων να αγαπούν.
πρέπει να πω ποιους από τους ήρωες μου θαυμάζω περισσότερο θα πω την Κουλίεβα, στο ρόλο της στο «Η ζωή που δεν έζησα», την Βικτώρια Χαραλαμπίδου στο «Έτσι ξαφνικά», την Γιούλικα Σκαφιδά στην «Ιωάννα της καρδιάς», αλλά πάνω απ’ όλες, τη Μαρίνα Ψάλτη στο «Μωβ Ροζ».Τώρα, από άντρες, αν και όχι δικό μου δημιούργημα εν μέρει, θαύμασα τον Στέλιο Μάινα στο «Νησί».
__________________________________________ ________________________________________ Στα 90s αλλά και λίγο μετά το 2000, είχαμε μία τηλεόραση που τα περισσότερα σίριαλ είχαν μία επαφή με την πραγματικότητα, ήταν αληθινά, μιλούσαν για σχέσεις ουσιαστικές κι ανθρώπινες, σε σχέση με τα σήριαλ των τελευταίων χρόνων, που έχουν το εικονικό στοιχείο της ευτυχίας και της ευμάρειας. Σας λείπει η τηλεόραση όπως ήταν κάποτε; Μου λείπει πολύ. (σκεπτική…) Ούτως η άλλως, σήμερα, η ελληνική πραγματικότητα και η καθημερινότητα διαφέρουν πολύ, από την εποχή των μεγάλων επιτυχιών . Τι θα γράφατε, λοιπόν, εν έτη 2019 για να αποτυπώσετε την καθημερινότητα του Έλληνα; Αυτά που γράφω πάντα. Αλήθειες. Ανθρώπους κανονικούς με προβλήματα καθημερινά, με αδυναμίες, με ενοχές, με ανάγκη να ευτυχήσουν ή έστω, να χαρούν κάθε στιγμή της ζωής τους, με αγάπη για το συνάνθρωπό τους αλλά πρωτίστως, με ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Μέσα σε αυτό τον καταιγισμό των εξελίξεων που ζούμε κάθε μέρα, τι έχει αλλάξει και τι σας λείπει; Η χαρά, ο αυθορμητισμός, τα αληθινά αισθήματα, η face to face επαφή μας με τον άνθρωπο πλάι μας κι όχι μέσω διαδικτύου, αλλά και η ουσιαστική επαφή με τον βαθύτερο εαυτό μας και με την φύση. Αν ήσασταν εσείς ηρωίδα σ’ ένα σενάριό σας, ποιο θα ήταν το ‘’θέλω’’ και ποιος ο στόχος της ηρωίδας αυτής; Να είμαι υγιής, εγώ, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου, να έχω την δυνατότητα να ταξιδεύω σε αγαπημένους προορισμούς, να συνεχίσω να γράφω ιστορίες και να τις μοιράζομαι με τον κόσμο, και τέλος, να ρουφήξω τη ζωή ως το μεδούλι της, για όσα χρόνια μου απομένουν. Γιατί δεν καταπιαστήκατε, αλήθεια, με την γραφή κάποιου κινηματογραφικού ή θεατρικού σεναρίου; Τον κινηματογράφο, όπως και το θέατρο, τον λατρεύω. Για ταινία ίσως να μην νιώθω έτοιμη, θα μου πεις πότε θα είσαι; Δεν είσαι και μικρή. Ίσως και ποτέ. Όσο για το θέατρο, έχω ήδη κάνει δύο διασκευές και άλλες δύο έπονται. Δικό μου έργο… Ακόμα στο χρονοντούλαπο. Από τους ήρωες των σειρών σας, ονοματίστε μου έναν άνδρα και μία γυναίκα, που κατά τη διάρκεια της συγγραφής, σας έμαθαν κάτι, σας εξέλιξαν και σας πήγαν παραπέρα. Γενικά αφήνω τους ήρωες να με πηγαίνουν, να με εκπλήσσουν θετικά ή αρνητικά. Ο στόχος μου είναι να υπάρχει πάντα ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Δε μ’ αρέσει να τους σφηνώνω σε αδιέξοδα, αλλά, κι όταν κάποια στιγμή βρεθούν, έχω ανάγκη να βρίσκουν «φως στο τούνελ» που λέει και η Νικολούλη. Αν
Ποτέ δεν είπα ‘’σήμερα δεν έχω έμπνευση’’ και να κλείσω τον υπολογιστή. Κάθομαι εκεί να κοιτάζω την άδεια οθόνη μέχρι να έρθει… _________________________________________ Υπάρχει κάτι με το οποίο έχετε δεθεί περισσότερο συναισθηματικά; Είναι όλα τους παιδιά μου! (γέλια) Η Ελένη που υποδύθηκε εξαίσια η Θέμις Μπαζάκα στη σειρά ‘’Απών’’, είναι η αγαπημένη μου ηρωίδα σας. Σε κάποια σκηνή λέει ‘’Ξέρεις, ο πόνος ενώνει τους ανθρώπους.’’ Σχεδόν πάντα οι ήρωες σας , ξεπερνούν τους εαυτούς τους και παλεύουν με τις αδυναμίες τους. Αυτό που σου έλεγα και πριν, πιστεύω πως δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς προβλήματα, αλλά, από χαρακτήρα και στάση ζωής, θέλω οι ήρωες μου να βρίσκουν την άκρη… Όπως το επιθυμώ και το προσπαθώ κι εγώ για τον εαυτό μου. Είναι ας πούμε ένα μήνυμα ζωής που θέλω να περάσω. Έχετε πει πως όταν θέλετε να συγκεντρωθείτε για να γράψετε, απομονώνεστε στο δεύτερο σπίτι σας στα Κύθηρα. Μόνο εκεί μπορείτε να εμπνευστείτε και να δημιουργήσετε; Δεν πιστεύω στην έμπνευση έτσι όπως μου την παρουσιάζεις. Η πολλή δουλειά και η αγάπη για το αντικείμενό σου φέρνει το αποτέλεσμα. Ποτέ δεν είπα ‘’σήμερα δεν έχω έμπνευση’’ και να κλείσω τον υπολογιστή. Κάθομαι εκεί να κοιτάζω την άδεια οθόνη μέχρι να έρθει… Τώρα όσο για τα Κύθηρα, ναι, είναι ο αγαπημένος μου προορισμός. Εκεί βρίσκομαι συχνά μόνη, και άρα έχω την πολυτέλεια να μπορώ ν’ απομονωθώ, γιατί ομολογώ πως είμαι επιρρεπής σε παρέες και ατασθαλίες . Η σύλληψη του σεναρίου για τη σειρά ‘’Απών’’, στα Κύθηρα έγινε ή στα Χανιά όπου γυρίστηκε; Έγινε στην Αθήνα, με αφορμή τον απρόσμενο θάνατο ενός συγγενικού μου προσώπου, σε νεαρή σχετικά ηλικία. Με αφορμή αυτόν το θάνατο, που αποσυντόνισε εντελώς την γυναίκα του και ξαδέλφη μου, είπα ‘’Φαντάσου να μην είχε πεθάνει αλλά να έχει εξαφανιστεί χωρίς να δώσει εξηγήσει’’. Έτσι μπήκα στη διαδικασία της συγγραφής. Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να παίξετε το ρόλο του σκηνοθέτη σε μία δουλειά σας; Όχι , ποτέ. Πάντα όμως στέκομαι στο πλευρό τους, σ’ όλη την διάρκεια των γυρισμάτων, για ό, τι με χρειαστούν. Γιατί δεν έχετε καταπιαστεί σχεδόν ποτέ με την κωμωδία; Σαν άτομο πιστεύω πως έχω πολύ χιούμορ, κι αν προσέξεις, όλες οι σειρές μου έχουν και κωμικά στοιχεία. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον, δεν πιστεύω πως
μπορώ να γράψω μία αμιγώς κωμική σειρά. Αν γράφατε τώρα το καλύτερο σενάριο της ζωής σας, και μπορούσε να υλοποιηθεί αξιοπρεπώς σε επίπεδο παραγωγής, θα θέλατε να πραγματοποιηθεί ακόμη κι αν τα οικονομικά κριτήρια για εσάς ήταν πολύ πιο χαμηλά σε σχέση με τα παλαιότερα; Μα, ήδη συμβαίνει αυτό. Η αμοιβή μου είναι ακριβώς το ένα τρίτο από αυτή που ήταν. Δε ρισκάρω την καριέρα μου για να γεμίσω την τσέπη μου. Η καλύτερη ανταμοιβή μου είναι η αποδοχή του κόσμου. Ετοιμάζετε το θρυλικό ‘’Λόγω Τιμής’’, 20 χρόνια μετά, με τους ίδιους ηθοποιούς. Πολύ συγκινητικό και το περιμένουμε όλοι με πολλή χαρά. Τι να περιμένουμε από τους ήρωες σας; Να παλεύουν με τις αδυναμίες τους. Να συγχωρούν, να χτίζουν και να γκρεμίζουν. Να μιλάνε εν ολίγοις τη γλώσσα της αλήθειας και να αγαπούν, προπάντων να αγαπούν.
Για κλείσιμο, θα ήθελα να μου απαντήσετε αυθόρμητα στα ονόματα, στα μέρη και στους τίτλους που θα σας λέω. 1.Δημήτρης Παπαδημητρίου Φίλος, υπέροχος μουσικός, ευφυής, με αστείρευτο χιούμορ. 2. Ελευθερία Αρβανιτάκη «Η ακτή» του Σπανουδάκη , το «Μένω εκτός» της Νικολακοπούλου και τα «Τραγούδια για τους μήνες» του Δημήτρη. 3. Λίνα Νικολακοπούλου Ταλαντούχα στιχουργός για να μην πω …που το λέω: Ποιήτρια! 4.Σταμάτης Σπανουδάκης Οι μελωδίες του με ταξιδεύουν. Είμαστε φίλοι από πολύ πολύ παλιά. 5. Θανάσης Παπαγεωργίου Φίλος, δάσκαλος, εξαιρετικός ηθοποιός και σκηνοθέτης, πλάι του έμαθα πολλά. Τον εκτιμώ βαθιά. 6. Αναστασία Αγαπημένη σειρά. Εξαιρετικοί, η Μυρτώ, ο Μηνάς και ο Άλκης. 7. Γιώργος Κορδέλλας Πολύ καλός σκηνοθέτης! 8. Μηνάς Χατζησάββας Τεράστια απώλεια. Στην ψυχή μου, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση. Ένας σπουδαίος ηθοποιός και αξιολάτρευτος άνθρωπος! 9. Απών Λατρεμένη μου Κρήτη! 10. Το νησί Αξέχαστη εμπειρία! 11.Γυναίκες Αυτοβιογραφία. 12. Λάμπης Ζαρουτιάδης «Οικογένεια μου» πια, μετά από τόσα χρόνια φιλίας και συνεργασίας. 13. Κύθηρα Πατρίδα. 14. Μη φοβάσαι τη φωτιά Άννα Μιχαήλου. Της καρδιάς μου. 15.Αθήνα Με πονάει. 16. Πέτρος Κωλέτης Πολύ, μα πάρα πολύ αγαπημένος! Μου λείπει. 17. Μιρέλλα Παπαοικονόμου Την αγαπώ κι ας με παιδεύει.
“ΠΙΆΣΕ ΜΙΑ ΜΠΎΡΑ, ΕΛΛΗΝΙΚΉ!” Το θέμα που ακολουθεί αφορά τους νέους θησαυρούς της μπύρας. Αναζητήσαμε τα πιο ιδιαίτερα μέρη για να κάνουμε την έρευνα μας και να σας μεταφέρουμε μία διαφορετική εικόνα, απ’ αυτή που ως τώρα είχατε. Αυτή που σε λίγο καιρό αναμένεται να γίνει τάση. Πέρα από τις κλασικές pub που μέχρι χθες γνωρίζαμε, τα γεμάτα βαρέλια μαγαζιά με συνοδευτικά burger, η μπύρα παρουσιάζει τον πιο εκλεπτυσμένο χαρακτήρα της, σε ευφάνταστα μπουκάλια και φινετσάτα ποτήρια. Bottle shop ή Taproom μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι, δίνοντας την δυνατότητα να απολαύσεις τις άπειρες επιλογές που έχεις σε μπύρα. Η μπύρα όπως δεν την γεύτηκες ποτέ πριν!
Της Στεφανίας Τσολάκη
Ευχαριστούμε πολύ όλους όσοι βοήθησαν γι' αυτό το αφιέρωμα
Η παλέτα της μπύρας αλλάζει. Η παλέτα της μπύρας αλλάζει! Κόκκινες, ξανθές, μαύρες συναγωνίζονται επάξια ροζ, σκούρες καφέ κι άλλες αποχρώσεις του νέου καμβά της. Για τους μη γνώστες, ίσως αυτά ακούγονται ψιλά γράμματα. Κι όμως! Αυτά που ξέρατε ξεχάστε τα ή μάλλον καλύτερα, εμπλουτίστε τα! Η μπύρα πια, απευθύνεται σε ευρύτερο κοινό, με διαφορετικά γευστικά κριτήρια
και προτιμήσεις. Μπύρες αρωματικές, με διάφορες γεύσεις (ξινές, γλυκές, πικρές) που σου αφήνουν μία ξεχωριστή επίγευση! Νέοι παραγωγοί, καινοτόμες ιδέες μετά από μελέτη κι αναζήτηση, δίνουν το δικό τους στίγμα, καλώντας ακόμα και τους πιο επιφυλακτικούς να κάνουν μία δοκιμή. Οικοπαραγωγοί ή gipsy brewers ενδύουν με έξυπνες εικόνες, πραγματικά έργα τέχνης, μπουκάλια γυάλινα ή κουτάκια μπύρας, προκαλώντας μας να δοκιμάσουμε ό,τι πίνεται! Χρώματα, έξυπνες ετικέτες, σχήματα, ακόμα και κόμικς συνθέτουν μία
απίθανη εικαστική εικόνα. Φεύγουμε από το συμβατικό μπουκάλι της μπύρας, αλλάζει το περιεχόμενο, ακολουθεί το εξώφυλλο. Πόσο πιθανό θα είχες να πίνεις μπύρα συνοδεύοντας την με μαύρη σοκολάτα, με αποξηραμένα φρούτα, τυριά ή ακόμα και με παγωτό; Απίθανο, ε; Κι όμως! Ανάλογα την γεύση της μπύρας, μπορεί να συνδυαστεί με τα παραπάνω. Εμείς προτιμήσαμε την μαύρη σοκολάτα σε συνδυασμό με σκούρα μπύρα με βάση την γεύση του καφέ και της καπνιστής καραμέλας και πραγματικά εκπλαγήκαμε ευχάριστα!
Μιλήσαμε με τον Ανδρέα Μαραγκό, ιδιοκτήτη του cafe- bar “Ο μπαμπάς” στο Κουκάκι και ζητήσαμε την άποψη του για την “επανάσταση” της μπύρας. Ο Ανδρέας είναι από τους πρώτους επιχειρηματίες που πίστεψαν την craft μπύρα, τις μικροζυθοποίες και το gipsy brewing. Κατά μία έννοια θα μπορούσαμε να τον συμπεριλάβουμε σε αυτούς που εισάγουν πολιτισμό στην μπύρα.
7 Ερωτήσεις στον Ανδρέα Μαραγκό 1. ΜΙΛΆΜΕ ΓΙΑ ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΎΡΑΣ;
Θα μπορούσαμε να το πούμε κι έτσι μιας και η Ελλάδα δεν έχει παράδοση στην μπύρα. Πριν κάποια χρόνια, δεν άκουγες κάποιον να φτιάχνει μπύρα στο σπίτι του. Τώρα φτιάχνεται η ελληνική ¨παράδοση¨ στη μπύρα. Κάποιες μπύρες έρχονται κοντά στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα και μπορείς να πεις ότι είναι ωραίες, για το κλίμα που έχουμε.
2. ΠΡΟΤΙΜΆΣ, ΩΣ ΙΔΙΟΚΤΉΤΗΣ ΜΑΓΑΖΙΟΎ, ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΈΣ ΜΠΎΡΕΣ; Βεβαίως τις προτιμάμε. Σίγουρα παρακολουθούμε τι γίνεται και έξω, τις τάσεις που επικρατούν…
3. ΓΙΑΤΊ ΕΠΈΛΕΞΕΣ ΝΑ ΈΧΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΊ ΣΟΥ ΩΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΉ ΠΟΤΌ, ΤΗΝ ΜΠΎΡΑ; Είναι το αγαπημένο μου ποτό.
4. ΤΙ ΠΊΝΟΥΝ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ; Υπάρχει μία τρομερή τάση με την IPA (India Pale Ale). Είναι μία μπύρα με περισσότερο λυκίσκο κι αρώματα και ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Στο γυαινείο κοινό πολύ δημοφιλείς είναι οι κόκκινες μπύρες.
5. ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΎΕΙΣ ΌΤΑΝ ΖΗΤΟΎΝ ΤΗΝ ΓΝΏΜΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΈΞΟΥΝ ΜΠΎΡΑ; Ανάλογα τα γούστα. Αν κάποιος δεν είναι γνώστης ίσως προτείνω μία πιο αρωματική μπύρα ή μία κόκκινη μπύρα ή μία session. Αν κάποιος ξέρει από μπύρα, προτείνω IPA. Αυτές που αρέσουν πιο πολύ σε ΄μένα είναι οι μαύρες. Τον χειμώνα ειδικά προτείνω τις τελευταίες.
6. ΓΊΝΕΤΑΙ ΣΤΡΟΦΉ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ ΣΤΙΣ ΝΈΕΣ ΕΤΙΚΈΤΕΣ;
Ναι! Τα πρώτα χρόνια οι πελάτες ήταν διστακτικοί, δεν ήθελαν να ξεφύγουν
από αυτά που μέχρι τότε ήξεραν. Μετά από τέσσερα περίπου χρόνια είχε αρχίσει ο κόσμος να μας ζητάει κι άλλες μπύρες. Είχε φύγει από την συνηθισμένη μπύρα, είχε δοκιμάσει κάτι, εδώ ή αλλού και ξεκίνησε να μπαίνει σαν παιχνίδι και μετά είχε γίνει πλάκα. ¨Δεν έχεις φέρει κάτι άλλο;¨ Ξέρεις, σε μορφή πειράγματος κι αυτό μας οδήγησε στο να φέρουμε κι άλλες και να έχουμε εννιά βαρέλια αυτή τη στιγμή.
7. ΠΟΙΕΣ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΈΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΎ ΤΗΣ ΜΠΎΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΥΠΌΛΟΙΠΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΌ ΚΟΙΝΌ; Εντάξει κατά βάση είναι πιο λαϊκό κοινό, εξωστρεφές, εναλλακτικό και πιο νεανικό. Έχω την αίσθηση ότι αυτός που πίνει μπύρα- το έχω έτσι στο μυαλό μου- ακούει περισσότερη μουσική. Είναι ένα κοινό που σίγουρα του αρέσει να ζει λίγο διαφορετικά.
Το Athens Craft Beer Festival είναι μια τριήμερη γιορτή αφιερωμένη στην μικρής παραγωγής, χειροποίητη μπύρα. Φιλοξενεί πάνω από τριάντα ελληνικές μικρές ζυθοποιίες -κάποιες από τις οποίες κάνουν την παρθενική τους εμφάνιση- αλλά και ξένες μικροζυθοποιίες από: Βουλγαρία, Κροατία, Ισπανία,Ουγγαρία, Σουηδία, Δανία, Γαλλία, Τσεχία και Σερβία, που ταξιδεύουν στην Ελλάδα για το Athens Craft Beer Festival. Mπύρες “σπιτικές”, ξεχωριστές συνταγές, σερβίρονται με τους μύστες τους έτοιμους να σε μυήσουν στον μπυρόκοσμο. Αναρίθμητες μπύρες παρελαύνουν στους πάγκους του κτηρίου 56*, χαρίζοντας μικρές στιγμές απόλαυσης, δίνοντας σου την ευκαιρία να δοκιμάσεις σπάνιες ή ακυκλοφόρητες μπύρες!
Αν δεν είναι Craft… Δεν είναι εκεί Είσαι απο εκείνους που δεν έχoυν ανακαλύψει ακόμα την ελληνική χειροποίητη μπύρα; Δηλώνεις πως δεν είσαι fun του ζύθου; Έχεις κουραστεί να σου τάζουν ωραία μπύρα και τελικά τζίφος; Ζυθόφιλος ή μη… Με περίπου 150 χειροποίητες μπύρες ό,τι έχεις στο μυαλό σου ετοιμάσου να ανατραπεί! Το πρώτο Athens Craft Beer Festival σε απόσταση αναπνοής! Με ένα πολύ χαμηλό αντίτιμο (3ευρώ είσοδο για μία μέρα και 7ευρώ για το τριήμερο) τσιμπάς δώρο αναμνηστικό ποτήρι, τύπου half print/ 375 ml με διαγράμμιση στα 50 ml για να μην ξεφεύγεις στις δοκιμές σου. Κόστος δοκιμής 1ευρώ και μπύρες σε ειδικές τιμές για να γεμίσεις το ποτήρι σου όσες φορές θέλεις! Το Athens Craft Beer Festival φροντίζει εκτός από την πόση και για την βρώση… Σε συνεργασία με το Athens Food Market, τρία food trucκs παραταγμένα στον χώρο θα βρίσκονται εκεί για να απολάυσεις την μπύρα σου, “παρέα” με εξαιρετικό street food. H αλυσίδα Coffee Republic, φέρνει τα εξαιρετικά χαρμάνια της, ενώ έμπειροι baristas αναλαμβάνουν τα καφεδάκια σας. Η κατανάλωση φαγητού και καφέ θα γίνεται σε πάγκους με καθίσματα και η απόλαυση θα απογειώνεται με την συνοδεία ζωντανής μουσικής, που θα παίζεται κατα την διάρκεια του φεστιβάλ. Πως θα πάω; Μην ανησυχείς, έχουν φροντίσει και γι’ αυτό! Καθ’ όλη την διάρκεια του Athens Craft Beer Festival, mini bus σε παραλαμβάνουν από τον σταθμό
“Κεραμεικός” και το αντίστροφο. Τώρα σίγουρα δεν έχεις καμία δικαιολογία για να μην είσαι εκεί! 18,19 & 20 Οκτώβρη... Το φεστιβάλ χειροποίητης μπύρας έρχεται αποφασισμένο να διεγείρει και τις πέντε αισθήσεις σου, και παρασύροντας σε με τον απόλυτα funky χαρακτήρα του να σε κάνει να αγαπήσεις την χειροποίητη μπύρα. Αν θέλεις να φύγεις έχοντας ένα αναμνηστικό στην τσάντα σου δεν θα σ΄αφήσουν παραπονεμένο. Αναμνηστικά όλων των ειδών είναι εκεί για να συμβάλλουν στην διατήρηση της αξέχαστης αυτής εμπειρίας. Εκτός από souvenir, το καλύτερο ενθύμιο θα είναι και οι take away μπύρες που θα μπορείς να αγοράσεις από το beer mall. Την διοργάνωση του Athens Craft Beer Festival συνυπογράφουν η εταιρεία Vinetum (διοργανώτρια της έκθεσης “Ζυθογνωσία” της πρωτοπόρου και μοναδικής πραγματικής έκθεσης μπύρας που έγινε ποτέ στην Ελλάδα) και η Cava di Patsi, ο πιο εκειδικευμένος διανομέας craft μπύρας στην Ελλάδα.
Κτίριο 56 στον “Ελληνικό κόσμο”, Πολυκράτους 21, Αγ. Ιωάννης Ρέντη (η οδός Πολυκράτους είναι η πρώτη κάθετη δεξιά στον αριθμό 260 της οδού Πειραιώς, με κατεύθυνση προς Πειραιά. Παρασκευή 18, Σάββατο 19 από τις 17:00- 01:00 π.μ. & Κυριακή 20 Οκτωβρίου από τις 14:00- 23:00 μ.μ.
ΣΠΙΤΙΣΙΑ ΜΠΥΡΑ Η διαδρομή της μπύρας φαντάζει απλή, χρειάζεται όμως τέχνη και μαεστρία. Η λιτότητα των βασικών υλικών της, απαιτεί τεχνογνωσία, φαντασία κι αγάπη ώστε το αποτέλεσμα να είναι μία άρτια ζύμωση, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εκτός από μικρά ή μεγάλα ζυθοποιεία, στην τέχνη της μπύρας συναντάς κι ανθρώπους που ¨μαγειρεύουν¨ ξεχωριστές συνταγές στην κουζίνα του σπιτιού τους. Σιτηρά, λυκίσκος, μαγιά, νερό, είναι σίγουρα τα συστατικά που πρέπει να έχεις στον πάγκο της κουζίνας. Το επόμενο βήμα για τους μερακλήδες, είναι η αγορά του εξοπλισμού (π.χ γκαζιέρα) από καταστήματα που εμπορεύονται προϊόντα για την παραγωγή της. Οι οικοπαραγωγοί της μπύρας αυξάνονται, έτσι όλο και περισσότεροι νέοι μπαίνουν στο πεδίο της. Όχι για εμπορικούς λόγους, αλλά για ιδία χρήση. Φτιάχνουν μπύρα στα δικά τους γούστα (πικρή, γλυκιά…) κι αναμένουν να την δοκιμάσουν με την παρέα τους, μέχρι να καταλήξουν σ’ ένα άρτιο αποτέλεσμα. Απ’ τον λυκίσκο στο ποτήρι!
brewer y s p s Gi Αν ο όρος gipsy οδηγεί την σκέψη σας σε μπύρα με ταμπεραμέντο, κρατήστε την εκεί. Οι gipsy ζυθοπαραγωγοί δεν κάνουν καμία έκπτωση ούτε στην ποιότητα των υλικών, ούτε στις συνταγές τους. Μπύρες χωρίς τόπο αλλά με την σφραγίδα του εκάστοτε ¨μάγειρα¨, ταξιδεύουν σε διάφορα ζυθοποιεία ώστε να τελειοποιηθούν. Οι gipsy
Ο λυκίσκος, ένα από τα συστατικά της μπύρας, είναι υπεύθυνος για την ξεχωριστή γεύση που μπορεί αυτή να έχει. Μία μπύρα μπορεί να περιέχει διαφορετικούς λυκίσκους. Σ’ αυτόν οφείλεται η τροπικότητα ή η πικράδα της. Σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης τα βότανα ή τα μπαχάρια τα οποία προσδίδουν ξεχωριστή προσωπικότητα σε κάθε μπύρα.
brewers είναι οι υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα που βασίζεται στην γεύση και την ένταση της μπύρας. Κάθε φουρνιά, του ίδιου παραγωγού, ζυθοποιείται σε διαφορετικό περιβάλλον γι’ αυτό μην είσαστε αυστηροί αν η ίδια μπύρα σας φανεί λίγο διαφορετική την επόμενη φορά.
Οι μπύρες των gipsy brewers εισάγουν μία νέα κουλτούρα στην επιλογή της μπύρας. Handmade μπύρες, συναγωνίζονται επάξια εμπορικές ετικέτες. Μαζί με τους νέους παραγωγούς, τον δρόμο ανοίγουν και τα Beer-Bar της πόλης που επιλέγουν να πειραματιστούν μαζί με τους οπαδούς της ale. Τέλος στις βαρετές κι άγευστες βιομηχανικές μπύρες!(
Η μπύρα είναι οικονομικό ποτό και λαϊκό. ‘Η μήπως όχι; Η τιμή της χειροποίητης μπύρας μπορεί να είναι πιο υψηλή, για ευνόητους λόγους, όμως η γευστική έκρηξη που συμβαίνει μες στο στόμα σου- επηρεάζοντας ξεχωριστά κάθε σημείο της γλώσσας- σε επιβραβεύει για την επιλογή σου!
Τα δεδομένα αλλάζουν και στα μέρη που φιλοξενούν το αγαπημένο σου ποτό. Ανάλαφροι χώροι, απαλλαγμένοι από υπερβολές και φιοριτούρες, παρουσιάζουν την ¨μ-πύρινη¨ πραγματικότητα ¨γυμνή¨. Αν έχεις χαμηλό budget κι είσαι απ’ τους τύπους που θέλουν να πειραματιστούν με νέες γεύσεις- τύπου κίτρο κι ό,τι άλλο δε φαντάζεσαι- μπορείς να πάρεις την παρέα σου και να εξερευνήσεις ένα από τα παρακάτω μέρη.
BOTTLE SHOP
H νέα, για την Ελλάδα, φιλοσοφία των Bottle shop ακολουθεί την λογική της απλότητας. Μπύρες όλων των ειδών δεσπόζουν στα ράφια και σε προκαλούν σ’ ένα ατέλειωτο παιχνίδι γευσιγνωσίας. Σε απλή μετάφραση, μιλάμε για κάβες μπύρας που περνούν από την παραγωγή στην κατανάλωση. Αν η μπύραρία σου φαίνεται ακριβή παίρνεις την παρέα σου, την μπύρα σου σε πλαστικό και κάνεις μία φιλική, προς την τσέπη σου, έξοδο. Σπάνια θα βρεις στασίδι… Μπορείς όμως να την απολαύσεις στο πλησιέστερο παγκάκι ή στο πεζοδρόμιο. Με πάσο ή χωρίς λατρέψαμε τα Bottle Shop!
Η ΜΠΎΡΑ έχει και αυτή την κατάλληλη θερμοκρασία για να την απολαύσεις. Οι περισσότερες αναγράφουν στο πίσω μέρος τους αυτή την πληροφορία. Μην ξεχνάς ότι είναι μύθος πως η μπύρα πρέπει να πίνεται παγωμένη. Το υπερβολικό ψύχος θα αλλοιώσει την γεύση της και θα ¨σβήσει¨ τα αρώματα της.
TAP ROOM
Η επίσκεψη σ’ ένα Taproom σε φέρνει αντιμέτωπο/η με τα εξής: τέχνη, φαντασία, γευστικές και φρέσκιες μπύρες! Μπύρες που ρέουν διαπερνώντας τις -νέας αισθητικής- κάνουλες για να καταλήξουν με ένα σύννεφο αφρού (ανάλογα την μπύρα) στο ποτήρι σου. Αν πάλι γουστάρεις την αίσθηση του να πίνεις απ΄ το μπουκάλι ή είσαι λάτρης των εξωτερικών χαρακτηριστικών, σε καλύπτουν άνετα και σε αυτό. Στα taprooms μπορείς να παρασύρεις τους φίλους που αγαπούν να αράζουν στο πάσο και να απολαμβάνουν νωχελικά το αγαπημένο τους ποτό. Το budget είναι και εδώ χαμηλό, αλλά προσοχή μην ξεφύγεις!
ΣΥΝΉΘΩΣ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΊΑ ΛΉΞΗΣ, αυτό όμως εξαρτάται από την μπύρα που έχεις επιλέξει. Οι φρέσκιες μπύρες προτείνουν να καταναλωθούν σε ένα συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο και να μην βγουν από το ψυγείο, ώστε να μην χάσουν την ένταση της γεύσης τους, εάν δεν πρόκειται να τις πιεις άμεσα!
Η ΜΠΎΡΑ ΑΠΑΙΤΕΊ να της ταιριάζει το ¨σώμα¨ που την φιλοξενεί. Κι όταν λέμε το σώμα εννοούμε το ποτήρι. Την εμφάνιση τους κάνουν ποτήρια χαμηλά ή κολωνάτα, ενισχύοντας την fragrant πλευρά της μπύρας. Το λαϊκό ποτό μεταμορφώνεται και ανταγωνίζεται, με γενναίες δόσεις αλκοόλ, τα υπόλοιπα.
STRANGE BREW
Η ομάδα της Strange Brew συστήθηκε επίσημα το Μάιο του 2017, με την πρώτη της κυκλοφορία, την περιβόητη Jasmine IPA, σε συνεργασία με τη Λακωνική Ζυθοποιία. Το Γενάρη του 2018 μεταφέραμε την παραγωγή μας στη Μικροζυθοποιία Χίου, στο ομώνυμο νησί, όπου συνεχίζουμε μέχρι και σήμερα, έχοντας κυκλοφορήσει ακόμα δύο κωδικούς, την πολύπλοκη Mandy Black Export Stout, αλλά και την ‘τροπική βόμβα’ Dr. Haze DIPA! Πρόσφατα ξεκινήσαμε ακόμη μια συνεργασία, αυτή τη φορά με το ολοκαίνουριο ζυθοποιείο της Alea Brewing Co. στη Μεταμόρφωση, όπου και παράγουμε τη λεμονάτη και ξεδιψαστική Lemonfarm Saison!
Ασυμβίβαστη εκ φύσεως, η Strange Brew επιχειρεί
HEY! να αλλάξει την αντίληψη περί μπύρας στην Ελλάδα
STRANGE BREW Taproom & bottleshop
Τρεις φίλοι οικοζυθοποιοί πήραν απόφαση να αλλάξουν την αντίληψη των Ελλήνων για την Μπύρα… και τα κατάφεραν. Στο Strange brew στο κουκάκι στεγάστηκε η προσπάθεια τους! Εκει έχεις την ευκαιρία να δοκιμάσεις τις “Παράξενες” γεύσεις που προσφέρουν. Κουτάκι, μπουκάλι και βαρέλι, μιας και το taproom άνοιξε με δέκα βρύσες γεμάτες λαχταριστές κρύες μπύρες από όλη την Ελλάδα. Στο Strange Brew θα συναναστραφείς με ωραίους τύπους, θα μάθεις για την μπύρα και την απόσταξη, θα ζηλέψεις (και σίγουρα θα αγοράσεις) τα μπλουζάκια και τα totebags τους και στο τέλος σίγουρα θα σχεδιάζεις να βγάλεις και εσύ την δική σου μπύρα…! Enjoy!
Δοκίμασε οπωσδήποτε την βασίλισσα Jasmine IPA
HEY! αν δεν το έχεις κάνει ακόμα! Έφυγες!
WWW.STRANGEBREW.GR
ΦΑΛΉΡΟΥ 86, ΚΟΥΚΑΚΙ // Τ.: 210 92 32 146
info@strangebrew.gr
FB & IG: @strangebrewathens
Εκτός από taproom, bottle shop η ξενάγηση μου περιλάμβανε συνάντηση μ’ ένα από τα μέλη μιας μικρής ομάδας οικο-ζυθοποιών. Κάπως έτσι εντρυφήσαμε στην μαγεία της χειροποίητης μπύρας. Εστία, κατσαρόλα, βύνη, λυκίσκος και ξεκινάμε… Σχεδόν! Η Μαριάννα, φοιτήτρια στο τμήμα Τεχνολογίας Ποτών, μας δίνει μία ξεκάθαρη εικόνα για την παραγωγική φάση, ενώ παράλληλα μου προτείνει μπύρες που θεωρεί ότι πρέπει να δοκιμάσω. Μ’ αυτά και με εκείνα, ήπιαμε πολύ μπύρα γι’ αυτό το θέμα.
Η ζυθοποιία είναι καθαρά μαγειρικήζαχαροπλαστική. Παίζεις αυστηρά με αναλογίες και πολύ με εκχυλίσματα. Αναρωτιέστε γιατί ζαχαροπλαστική; Γιατί υπάρχουν μπύρες γλυκές και παχύρευστες που μπορεί να την χρησιμοποιήσεις ακόμα και για σιρόπι παγωτού. Μη σας ξεγελά. Η συγκεκριμένη μπύρα για την οποία μιλήσαμε περιέχει 11% αλκοόλ. Το χαμηλότερο ποσοστό μπορεί να είναι από 0,8%. Βέβαια υπάρχουν κι εκείνες χωρίς αλκοόλ αλλά αυτές δεν έχουν καμία θέση σε αυτό εδώ το θέμα… Στην παραγωγή. Από την στιγμή που μπαίνουν τα υλικά στην κατσαρόλα, είσαι προσηλωμένος απόλυτα σε αυτά. Μετράς ph, οξύτητα και θερμοκρασίες... Η παρασκευή της μπύρας γίνεται κι από ένα άτομο, αν έχει άπειρο χρόνο και λόξα, αλλά προτιμότερο είναι να μοιραστείς αυτή την εμπειρία με ένα καλό team. Φτιάχνεις την συνταγή σου, επιλέγεις την βύνη σου και την κατάλληλη ποσότητα νερού και ξεκινά η διαδικασία της πολτοποίησης. Απαραίτητο αξεσουάρ το θερμόμετρο. Ανάλογα τους βαθμούς και τον χρόνο, μπορεί να κερδίσεις
ΑΛΟΥΜΊΝΙΟ Ή ΓΥΑΛΊ. Προτιμήστε το αλουμίνιο γιατί… Εκτός του ότι είναι ερμητικά κλειστό, συμβάλλει ως προστασία στον παράγοντα φως. Επίσης, η στάθμη της μπύρας είναι πιο ψηλά και δεν έχει τόση επαφή με το οξυγόνο. Αυτό την προφυλάσσει ακόμα και για την διατήρηση της γεύσης της.
ή να χάσεις για δευτερόλεπτα την γεύση που έχεις επιλέξει. Βρέξιμο, στράγγισμα και βρασμός είναι κάποια από τα επόμενα βήματα. Το σημείο του βρασμού είναι κομβικό, γιατί εκεί είναι που κάνει την εμφάνιση του ο λυκίσκος, ο υπεύθυνος για την πικράδα. Φρούτα, καρυκεύματα ή εκχυλίσματα ακολουθούν. Προχωράμε. Το επόμενο βήμα είναι να κρυώσεις το μείγμα σου… Και πας για την ζύμωση. Πιάνεις και την μαγιά που καθορίζει το στυλ της μπύρας που θέλεις να φτιάξεις. Lager ή vice θα θέλατε; Να σου και το θερμόμετρο. Ζυμώνει περίπου για μία εβδομάδα. Στην συνέχεια, αφού γίνει αποζύμωση ακολουθεί η εμφιάλωση. Κι εκεί, προστίθεται ο γλυκαντικός παράγοντας, διότι για να σου κάνει ανθρακικό η μπύρα χρειάζεται τα σάκχαρα της. Απαραίτητη πια η θερμοκρασία περιβάλλοντος και η αναμονή για την ωρίμανση. Όσο πιο ώριμη τόσο το καλύτερο!
ΓΝΏΡΙΖΕΣ ΌΤΙ… Ο λυκίσκος ανήκει στην οικογένεια των κανναβοειδών και ¨συγγενεύει¨ με την τσουκνίδα και την μουριά. Επίσης είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την δημιουργία αφρού. Ο αφρός διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και οπτικά αλλά και ως προς την επιβεβαίωση της φρέσκιας μπύρας.
ΑΠΑΡΆΒΑΤΟΣ ΚΑΝΌΝΑΣ για παραπάνω από 800 χρόνια ήταν ο νόμος καθαρότητα της μπύρας. Οι ζυθοποιοί έδιναν τον όρκο του ζύθου στο οποίον ορκίζονταν ότι: εκτός από λυκίσκο, κριθάρι και νερό κανείς δεν επιτρέπεται να προσθέσει κάτι επιπλέον. Ο νόμος αυτός ψηφίστηκε στο Μόναχο και οι παραβάτες τιμωρούνταν με αφαίρεση του βαρελιού τους.
NOCTUA
MICROBREWERY
CLEPSYDRA NOMAD BREWING
Τέσσερις φίλοι, λάτρεις της craft μπύρας, πήραν την απόφαση να ανεβάσουν την χειροποίητη μπύρα στην κορυφή. H Noctua, με σήμα την κουκουβάγια -σύμβολο σοφίας και προάγγελος της νίκης- μας συστήθηκε πριν τρια χρόνια και από τότε συμβάλλει δυναμικά στην "επανασταση" της μπύρας. Κατσαρόλες, λυκίσκοι, και άπειρες προσπάθειες για να φτάσουν στο τέλειο αποτέλεσμα. Με το αλκόολ να ξεκινά από το 5,2% (ale) - 7% (ipa) το homebrewing δείχνει να αφουγκράζεται το κοινό, χαρίζοντας του μοναδικής ποιότητας γεύσεις. Στιλ μπύρας που προσεγγίζουν όλες τις προτιμήσεις και μία νέα προσθήκη, αυτή της Insomnia India Pale Ale, για να συμπληρώσει το παζλ με μία γεύση που έλειπε από την πόλη. Χειροποίητη απόλαυση από την μοναδική ανεξάρτητη μικροζυθοποιία της Αθήνας, που ξυπνά όσους έχουν επαναπαυτεί στις usual μπύρες των πολυεθνικών. Η Noctua έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις γι' αυτό και διανέμεται παντού. Αν θέλεις κι εσύ να νιώσεις οξυμένες τις αισθήσεις σου δοκίμασε την νεοαφιχθείσα Insomnia I.P.A!
Αν αγαπάς την μπύρα και τους μύστες της και θέλεις να ενημερωθείς για την παραγωγή της και τα μικρά μυστικά της είσαι ευπρόσδεκτος στον χώρο της Noctua. NOCTUA ΜΙΚΡΟΖΥΘΟΠΟΙΊΑ ΑΘΉΝΑΣ ΠΕΙΡΑΙΏΣ 124, ΓΚΆΖΙ, ΑΘΉΝΑ // T: 210 34 54 484 www.noctua.gr // IG & FB: noctuabeer
Το Gipsy Brewing κλέβει την παράσταση. Άσος στο μανίκι η απαράμιλλης ποιότητας μπύρα Clepsydra Nomad Brewing - Just in time NEIPA. Μια από τις πιο θεσπέσιες νομαδικές μπύρες, πολυταξιδεμένη και χωρίς τόπο, κουβαλά μέσα της κοσμοπολίτικα στοιχεία κι έναν διαφορετικό μπυρίσιο αέρα. Η «Clepsydra», New England IPA, με την έντονη φρουτώδη γεύση της να αποδυναμώνει την πικράδα, ενισχύoντας την όλο “σώμα” και φινέτσα επίγευση της, χαρίζοντας σου απίστευτες στιγμές στοματικής απόλαυσης. Η πιο -just in time- nomad beer που έχεις γνωρίσει ποτέ, μέσα στις τέσσερις διαστάσεις του χωροχρόνου πατά ένα pause και σε παρασύρει σ’ ένα ταξίδι χωρίς αντίστροφη μέτρηση. Μία φρέσκια απόλαυση, δια χειρός νομά, με σήμα κατατεθέν την κλεψύδρα ως εργαλείο μέτρησης απόλαυσης κι όχι του χρόνου. Απόλαυσε την Clepsydra σου όσο νωχελικά και τεμπέλικα θέλεις. H διττής σημασίας ετικέτα σε παρακινεί να σκεφτείς: Life is too short to drink bad beer. Δοκίμασε την και μοιράσου την ε-beer-ία σου!
Διανέμεται αποκλειστικά από την cava di patsi, μπορείς να την βρεις σε διάφορα σημεία σε όλη την Ελλάδα! WWW.CLEPSYDRABREWING.GR info@clepsydrabrewing.gr // IG & FB: @clepsydrabrewing CAVA DI PATSI: ΑΘ. ΔΙΆΚΟΥ 7, ΑΓ. ΑΝΆΡΓΥΡΟΙ / Τ: 210 232 3645
Beer bar Theory ΒΟΛΤΆΡΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΚΈΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ κι αφού
έχουμε δοκιμάσει ό,τι πιο ιδιαίτερο υπάρχει σε μπύρα, λέμε να αράξουμε σ’ ένα νέο beer –bar στο κέντρο. Εκεί, θα συναντήσουμε τον Άγη, ο οποίος θα συμβάλλει στο να ολοκληρώσουμε το παζλ στην εικόνα της μπύρας. Μύστες και λάτρεις της συναντιούνται γύρω από μία ξύλινη μπάρα, για να ανταλλάξουν απόψεις και να δοκιμάσουν ό,τι δεν έχει τύχει μέχρι τότε. Μπύρες εισαγωγής ή εγχώριες παρουσιάζονται όπως ακριβώς τους αρμόζει. Στην κατάλληλη θερμοκρασία και σ’ ανάλογο ποτήρι. Η πόρτα ανοίγει και αντιλαμβάνεσαι αμέσως ότι μπήκες στο παράδεισο της αλληλεπίδρασης! Η μπύρα σίγουρα δεν είναι μοναχικό ποτό. Είναι ποτό που χρειάζεται παρέα και καλή μουσική. Rock ή Blues, της ταιριάζουν γάντι! Μία IPA (Indian pale ale) είναι μία από τις επιλογές μας μιας και είναι από τις πιο δυνατές!
Δεν έχεις ιδέα τι μπύρα να πιείς; Είσαι λίγο καχύποπτος με τον σερβιτόρο- πωλητή; Ή είσαι αυστηρός και θέλεις να κριτικάρεις ή να εκθειάσεις; Μήπως έχεις πιει έναν συρφετό μπύρες και θέλεις να μην επαναλαμβάνεσαι; Ωραιότατη εφαρμογή σε πληροφορεί για ό,τι θέλεις. Αξιολογήσεις, τιμές και μέρη στα οποία καταναλώθηκαν.
Αν μετά από όλα αυτά έχεις ψηθεί και θέλεις να ανακαλύψεις την δική σου αγαπημένη μπύρα, αλλά χωρίς να κάνεις βόλτα στα παραπάνω στέκια ή αν είσαι σπιτόγατος και γουστάρεις να απολαύσεις μπυρόνια στον χώρο σου… Μπορείς να περιπλανηθείς στην όαση των ποτών. Κι αυτή δεν είναι άλλη, από μία κάβα στην οποία μπορείς να ανακαλύψεις τον εξωτικό κόσμο του ζύθου. Φρέσκιες μπύρες από μικροζυθοποιούς, ελληνικές ή εισαγωγής, βιολογικές, με ή χωρίς αλκοόλ, μοναστηριακές, κοσμούν τα
ορία τ σ ι ε μ o ut Μια St
ράφια μιας εκλεκτής κάβας. Μπορείς επίσης να προμηθευτείς και συναφή αξεσουάρ ή μπύρες σε συσκευασία δώρου. Στο κέντρο της πόλης ή στα περίχωρα, μπορείς να ψάξεις κάβες που αγαπούν την ¨επαναστατική¨ μπύρα και να εντυπωσιάσεις ακόμα και τον πιο επιφυλακτικό –προς την μπύρα- φίλο σου. Lager, wiess, premioum, draft, craft, pilsner, ipa ή εποχιακές μπύρες (once and only) σε περιμένουν στο μαγικό κόσμο τους.
Η σύνδεση stout και Ρωσίας ξεκινά με την επίσκεψη του Peter the Great of Russia, όπου ¨ερωτεύτηκε¨ τις άφθονες μπύρες με το όνομα που περιγράφει τη δύναμη της και όχι το χρώμα της. H Russian Imperial Stout θα είναι η δυνατότερη από τις παραδοσιακές αγγλικές stout. Πλούσια, σύνθετη, με γεύσεις κι αρώματα φρούτων, καφέ, και σκούρης σοκο-
λάτας. Μία ακόμα fun της μπύρας θα είναι και η αυτοκράτειρα Αικατερίνη ΙΙ της Ρωσίας. Η Αικατερίνη δέχεται τις αποστολές, της ειδικά διαμορφωμένης μπύρας, για την ίδια και τους αυλικούς της με την ετικέτα Ρωσική Αυτοκρατορική stout. Με 8% -και πάνω- αλκοόλ και έντονη γλυκύτητα ε δεν την λες και το πιο ελαφρύ ποτό!
GREEN ROSE Με 17 βαρέλια μπύρας και τις κάνουλες να παίρνουν φωτιά, το Beer Restaurant “Green Rose” σας υποδέχεται σε ένα άκρως γοητευτικό περιβάλλον. Με πάνω από 60 ετικέτες σε μπουκάλια, μπύρες μοναδικές από μικροζυθοποιούς, σπάνιες ετικέτες και γεύσεις για όλα τα γούστα, συνοδεύουν επάξια τα πιάτα επιλογής σου. Η Green Rose, μετρά ήδη 8 έτη στον χώρο της εστίασης αλλά και της εκπροσώπησης του αγαπημένου σου ποτού, της μπύρας. Το σκηνικό συμπληρώνουν τα ροκ στοιχεία της μπυραρίας με τον Θανάση, τον Βασίλη και όλο το προσωπικό να βρίσκεται στις επάλξεις ,προκειμένου να επιλέξεις την δική σου αγαπημένη craft μπύρα. Με επιλογές ζύθου από όλη την Ελλάδα... Κι από την local στην gipsy microbrewery με Red Ale (Corfu), House Ale (Chios), A.P.A (Αστερόεσσα), I.P.A (Jasmine) δε μπορεί κανείς να μείνει παραπονεμένος. Χρώματα κεχριμπαρένια, γεύσεις μοναδικές και αρώματα θεσπέσια δεν αφήνουν καμία αίσθηση εκτός. Αν θέλεις ένα σύντομο ταξίδι σ΄ένα Αγγλικό περιβάλλον, είσαι δύο βήματα μόλις απο εκεί. Καλό θα ήταν βέβαια αν θέλεις να πας Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ, να κάνεις κράτηση!
TIP!
Συνόδευσε την αγαπημένη σου μπύρα με Green rose double burger ή με μία πανσέτα Braise, σιγομαγειρεμένη στον φούρνο με καπνιστή μπύρα και πουρέ καπνιστής μελιτζάνας! ΑΙΜΙΛΊΟΥ ΒΕΆΚΗ 72, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Τ.: 210 57 69 580
FB: @GREENROSEBEER // IG: GREEN_ROSE_BEER_RESTAURANT
Απόλυτος συ νδυασμός
Μόλις 5’ από την Ακρόπολη, σε ένα στενάκι κάθετο στη Συγγρού. ένα παλιό κτίριο μετατράπηκε σε ένα ζεστό Beer Restaurant με κλασσική ξύλινη μπάρα που παραπέμπει περισσότερο σε pub του UK παρά σε τυπικό εστιατόριο, όπου τα χαρακτηριστικά πιάτα μπυραρίας και βορειοευρωπαϊκής κουζίνας συνδυάζονται απόλυτα με μια μεγάλη ποικιλία από μπύρες.
Σπύρου Δοντά 9, Αθήνα | τ. 210 92 00 369 | fb: bock.beer.restaurant
Οι άνθρωποι ανά τους αιώνες, γεύτηκαν την μπύρα, μέθυσαν, ερωτεύτηκαν, λυτρώθηκαν και εμπνεύστηκαν... Έχουν γραφτεί ποιήματα και λογοτεχνικά κείμενα. Έχουν τραγουδηθεί στίχοι και έχουν ζωγραφιστεί πίνακες. Έχουν στηθεί γιορτές που έχουν μείνει στην ιστορία... και ο χρόνος ακόμα γράφει!
Το ποτόν του Γαμβρίνου 'Eνα κείμενο του Λέανδρου Σλάβη
Ο ύμνος των Σουμέριων στην θεότητα Ninkasi Εσύ είσαι η µόνη που ποτίζει την βύνη στο έδαφος εσύ είσαι η µόνη που ποτίζει την βύνη στο βάζο η µόνη που απλώνει τον µαγειρεµένο πολτό σε µεγάλες καλαµωτές Αυτό που κάνει την καρδιά σου να αισθάνεται υπέροχα κάνει και εµάς να αισθανόµαστε υπέροχα το συκώτι µας είναι χαρούµενο η καρδιά µας είναι χαρούµενη ΟΙ ΣΟΥΜΈΡΙΟΙ ήταν από τους πρώτους λαούς που ασχολήθηκε με την τέχνη της ζυθοποιίας, έχοντας μάλιστα και προστάτιδα τους την θεά Νινκάσι. Εκτός από έργα τέχνης και κείμενα που κάνουν μνεία στην θεά Νινκάσι, έχει βρεθεί και ένα κείμενο στο οποίο είναι καταγεγραμμένη η αρχαιότερη συνταγή μπύρας. Ο σουμεριακός “Ύμνος στην θεά Νινκάσι” είναι ένα ποίημα, εν είδει προσευχής στην θεότητα της μπύρας. Οι Σουμέριοι εξυμνούσαν την θεά για την δημιουργία της μπύρας και για τα οφέλη που είχε στο σώμα τους.
«Όλοι πίνουν. Και πως! Η γη του κλασικού οίνου εκυριεύθη, κατά κράτος, από το βάρβαρον ποτόν του Γαμβρίνου. Δια τον λαόν ήτον άλλοτε πολυτέλεια.», έγραφε το 1921 ο Παύλος Νιρβάνας! Όπου κλασικός οίνος εκείνη την εποχή ήταν ο ρητινίτης (δηλαδή η ρετσίνα) και ποτόν του Γαμβρίνου, του βασιλιά της Φλάνδρας και αγίου προστάτη της ζυθοποιίας ήταν η μπύρα, η οποία, ωστόσο, ως "κριθίνος οίνος" ήταν γνωστή στα καθ’ημάς από τα ομηρικά χρόνια. Όμως, το 1921 οι Έλληνες δεν γνώριζαν παρά δυοτρεις μπύρες. Αργότερα δε επικράτησαν στην αγορά μονοπωλιακές και, στη συνέχεια, ολιγοπωλιακές καταστάσεις με κυρίαρχη την ντόπια παραγωγή ξένης μπύρας. Ωσότου, προ 20ετίας περίπου, άρχισαν να έρχονται τα πάνω κάτω. Μετά δε μια κοινοτική οδηγία άρπαξαν την ευκαιρία δραστήριοι συμπατριώτες μας και ξεπήδησαν «σε πολιτείες και χωριά» (από την Ιερά Μονή Εσφιγμένου ως τη Φολέγανδρο) μικροζυθοποιίες. Ξεπεράσαν τις 50, ζωή νά’χουνε. Φυσικά, δεν θα μακροημερεύσουν όλες. Κάποιες, λίγες, εξεμέτρησαν ήδη το ζειν, καθώς υποκύψανε στον πληθωρισμό τους και στον δαρβινισμό του ανταγωνισμού. Οι υπόλοιπες δεν παράγουν ένα μόνο τύπο μπύρας η καθεμία, αλλά μέχρι και πάνω από μια δεκάδα: ξανθιές, άσπρες, κόκκινες, πορφυρές, μαύρες, pilsner, lager, ale, χωρίς αλκοόλ, με γεύση φρούτων, βιολογικές, χωρίς γλουτένη… Μέχρι και οι ξένοι μας πήραν είδηση και μας σερβίρουν ειδικές “τοπικές” μπύρες. Γενικά καλής ποιότητας οι μπύρες μας κατακτήσανε το ελληνικό κοινό. Μερικών, μάλιστα, η χάρη έφτασε μέχρι τις pub του Λονδίνου και τις υπερατλαντικές αγορές. Βοήθησε σε αυτό η τουριστική βιομηχανία. Ποιος θα έλεγε όχι στην ερώτηση ενός σερβιτόρου: «Μήπως θα θέλατε να δοκιμάσετε την ντόπια μπύρα μας;»; Οι κατά τόπους γιορτές μπύρας με αθρόα προσέλευση κοινού, η ανάπτυξη της γευσιγνωσίας της μπύρας, η εμπορική εκμετάλλευση επιτυχημένων ερασιτεχνικών συνταγών, δείχνουν πως η ζυθοποιία ρίζωσε για τα καλά στη χώρα. Και δεν πρέπει να φοβάται το μέλλον. «Η μπύρα είνε ένα πράγμα που εισήλθε πλέον οριστικώς εις τα ήθη μας.», όπως ξεκινούσε το χρονογράφημά του ο Νιρβάνας.
ΖΥΘΟΠΟΙΪΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Μία petite μονάδα παραγωγής ζύθου, η μοναδική των βορείων προαστίων (Χαλάνδρι) κι από τις ελάχιστες στην Αττική, “γεννά” ολόφρεσκες μπύρες, με κύριο χαρακτηριστικό τις αγνές πρώτες ύλες. Με αφιλτράριστο και απαστερίωτο ζύθο, είκοσι και πλέον διαφορετικές συνταγές- κάθε μία απ΄αυτές ικανοποιεί ακόμα και τους πιο απαιτητικούς της μπύρας- η μικροζυθοποιία Αναστασίου δίνει το παρόν από το 2017, ξεχωρίζοντας από τα συνηθισμένα. Ο Φώτης Αναστασιού, ιδιοκτήτης και ιδρυτής της, μαζί με τους ζυθοποιούς Μάκη Σαρηγιάννη τον Γιάννη Ψυμούλη και τον Matthew Dean είναι η dream team, της μικρότερης ζυθοποιίας στην Ελλάδα. Μπύρες με “εξωστρεφή” χαρακτήρα, αποτέλεσμα πανσπερμίας απόψεων, με ευφάνταστες συνταγές, βιολογικές βύνες -και όχι μόνο- με ιδιαίτερους λυκίσκους… Είναι κάποιοι από τους λόγους να εξερευνήσεις την μικροζυθοποιία Αναστασίου. Ρετρό ετικέτες, με έντονα χρώματα και "ψαγμένα" ονόματα χαρακτηρίζουν κάθε συνταγή προκαλώντας τον καταναλωτή να δοκιμάσει όσα περισσότερα στιλ μπύρας επιθυμεί. Τον γνήσιο τοπικός ζύθο Αναστασίου θα βρείτε σε συγκεκριμένα σημεία πώλησης.
TIP!
Ξεχωρίσαμε την “Όξινη”, μια kettle sour ale βασισμένη σε φρούτα του πάθους, έντονα αρωματική, με μέτριο σώμα και ελαφριά οξύτητα… Δοκιμάστε την! ΧΑΪΜΑΝΤΆ 25, ΧΑΛΑΝΔΡΙ Τ.: 694 08 64 443
FB: @ZYTHOSANASTASIOU // IG: @ANASTASIOU_BREWERY
Στο ισόγειο ενός παραδοσιακού κτιρίου στο Θησείο (Ακάμαντος 28) βρισκόταν μία από τις πρώτες μπυραρίες της Αθήνας με το όνομα ''Μπύρα του Πίκινου''
Σ ΤΟ
Υ ΠΊΚΙΝΟΥ
Το δημοφιλέστατο, για την εποχή, στέκι έμελλε να χαρακτηριστεί από την μαχαιριά που έλαβε ο ιδιοκτήτης του, όταν παρέα έκανε φασαρία για μια παραγγελιά. Ρεμπέτες και νταήδες, άνθρωποι της νύχτας σέβονταν απόλυτα τον Πίκινο και το άδοξο τέλος του, τους στιγμάτισε. Η φασαρία ξεκίνησε όταν μία παρέα σοβατζίδες, που ζητούσε ακατάπαυστα παραγγελιές, αντιλήφθηκε την δυσαρέσκεια των μουσικών. Ο κόσμος στο μαγαζί ήταν πολύς και η ορχήστρα ήθελα να ικανοποιήσει τις επιθυμίες όλων των πελατών.
"Ο Πίκινος"
Καλλιτέχνης: Ρούκουνας Κώστας Album: 78 στροφές Έτος: 1935 Στιχουργός: Ρούκουνας Κώστας Μες στο Θησείο βρε παιδιά στου Πίκινου τη μπύρα, γλέντησε όλος ο ντουνιάς Περαίας και Αθήνα Αμάν άντρες γυναίκες λέγανε πάμε παιδιά να πιούμε, στου φίλου μας του Πίκινου και να ξημερωθούμε
Υποψιασμένος ο Πίκινος πηγαίνει στην παρέα και ζητά να απομακρύνουν τον σουγιά, που κρατά ένας απ’ αυτούς και να σεβαστούν τον κόσμο που βρίσκεται εκεί. Τα αίματα ανάβουν και δεν αργεί να γίνει το κακό. Ο Πίκινος θα λάβει την μαχαιριά που σύντομα θα τον οδηγήσει στον θάνατο. Μετά από λίγες μέρες νοσηλείας ο Πίκινος θα βυθίσει τον κόσμο της νύχτας σε θλίψη.
Λέγανε παμ’ ν’ ακούσουμε σαντούρι το Γιαννάκη, και τραγουδάκια όμορφα από το Σαμιωτάκι
Ο Ρούκουνας, προσωνύμιο γνωστού ρεμπέτη, θα γράψει δύο τραγούδια για τον αγαπημένο φίλο του και θα μιλήσει γι’ αυτόν με αρκετά τιμητικά λόγια.
Ξύπνα καημένε Πίκινε από το μαύρο χώμα κι έλα να δεις τους φίλους σου που σε θυμούνται ακόμα
Αμάν τώρα καημένε Πίκινε ούτε μια παλιοτέντα, δεν έμεινε στη μπύρα σου για μια παλιοκουβέντα
Αμάν οι φίλοι σου ρε Πίκινε για σένα θρηνούνε, πως άδικα σε σκότωσαν και μέσα τους πονούνε
"γεια σου Κώστα Ρούκουνα!"
"Η μπύρα του Πίκινου" Καλλιτέχνης: Ρούκουνας Κώστας Album: 78 στροφές Έτος: 1935 Στιχουργός: Ρούκουνας Κώστας Τα χασαπάκια, βρε παιδιά κι όλα τα ψαραδάκια, στου Πίκινου συχνάζανε τα πιο πολλά βραδάκια. Από τις δώδεκα κι εκεί που οι ταβέρνες κλούσαν, όσοι γουστάραν όργανα, στου Πίκινου τραβούσαν. Στου Πίκινου πηγαίνανε, ν' ακούσουν και λιγάκι, Σαμπαχαδάκι έμορφο από το Σαμιωτάκι. Εκεί γλεντούσαν έμορφα, τους έπαιρνε η μέρα, με κέφι πάντα έμορφο κι ο Πίκινος παρέα.
ΚΑΒΑ ΑΜΠΕΛΟΣΟΦΙΕΣ Μια ανάσα από το κέντρο, στα Πετράλωνα, βρίσκεται ένας επίγειος μπυρο-παράδεισος. Η κάβα “Αμπελοσοφίες”, μετρά ήδη δεκαοχτώ συναπτά χρόνια παρουσίας και είναι από τους πρώτους υποστηρικτές της ελληνικής ζυθοποιείας, αγαπά τους μικροζυθοποιούς και προτείνει σπάνιας “κοπής” ζύθους. Μπύρες διαμάντια, με τα 4C να τις συνοδεύουν, ετικέτες ξεχωριστές, ποικίλες γεύσεις για όλα τα γούστα και τις ορέξεις. Η αγάπη των ανθρώπων της κάβας “Αμπελοσοφίες” για την ρευστή θεά, τους οδήγησε στο να δημιουργήσουν την δική τους lager beer. Η πρωτότοκη μπύρα τους πήρε το όνομα Argos Star, προδίδοντας έτσι τον τόπο καταγωγής της, ενώ ζυθοποείται από την Ζέος. Το χαρακτηριστικό της στοιχείο είναι το σκυλάκι που παραπέμπει στον πιστό ομηρικό σκύλο του Οδυσσέα. Μετά την lager την σκυτάλη παίρνει η Belka (Pilsner), ένα από τα πρώτα σκυλάκια που ταξίδεψαν στο διάστημα και επέστρεψαν σώα και αβλαβή, προκαλώντας μας έτσι σε μία διαστημική εμπειρία. Η τριλογία αναμένεται να ολοκληρωθεί… Μέχρι τότε μπορείτε να αμπελοφιλοσοφήσετε ελεύθερα στην κάβα!
TIP!
Δοκίμασε κι εσύ μία Argos Star ή μία Belka και συνόδευσέ την με λιχουδιές που θα βρεις στην κάβα Αμπελοσοφίες ΚΕΙΡΙΑΔΏΝ 81, ΠΕΤΡΆΛΩΝΑ // Τ.: 210 34 21 041 FB: ΚΆΒΑ ΑΜΠΕΛΟΣΟΦΊΕΣ
Η επιρροή της μπύρας στην τέχνη είναι γεγονός.
Η μπύρα πηγή έμπνευσης στις εικαστικές τέχνες
Zωγραφιές / ελαιογραφίες από τον christofer mangan
Λογοτεχνικά κείμενα, τραγούδια και πίνακες ζωγραφικής, έχουν αποτυπώσει την σχέση των δημιουργών τους με το συγκεκριμένο ποτό. Αναζητώντας έργα τέχνης, ¨πέσαμε¨ σε έναν σύγχρονο ζωγράφο που έχει καταφέρει να απαθανατίσει με εντυπωσιακό τρόπο καθημερινές στιγμές πίσω από ένα ποτήρι μπύρας. Ο Christopher Mangan, γεννημένος το 1989, πήρε το πτυχίο του B.F.A από το πανεπιστήμιο Carnegie Mellon όπου και αναγνωρίστηκε ως καλλιτεχνικό ταλέντο και την ακαδημαϊκή αριστεία του μέσω της υποτροφίας Andrew Carnegie. Τα έργα του έχουν προβληθεί σε πολλές εκθέσεις κι ο ίδιος συνεχίζει το εικαστικό του έργο. Η ζωγραφική του ανήκει στο ρεαλιστικό ύφος, αποτυπώνει ανθρώπους σε καθημερινές στιγμές. O Mangan ισχυρίζεται ότι: Στους πίνακες του μέσα από την χρήση του χρώματος, των πινέλων και των υφών σχεδιάζει με διαφορετικούς τρόπους, με στόχο την αναδημιουργία αναγνωρίσιμων σκηνών για να αιχμαλωτίσει την κίνηση και την ενέργεια. Εξυψώνει την πολυπλοκότητα του αντικειμένου του και τονίζει διαφορετικές οδούς που μπορεί να εξερευνηθούν από τον θεατή. Κοιτώντας από κοντά τους πίνακες του, βλέπεις τα χρώματα να μεταμορφώνονται και να εμφανίζονται κρυμμένες υφές. Θέματα τα οποία φαίνονται βαρετά μέσω μίας φωτογραφίας, μπορεί να αναγεννηθούν μέσω της ερμηνευτικής δημιουργίας ενός πίνακα.
Ιδιαίτερα σκίτσα από τον καλλιτέχνη και illustrator Kentaro Yoshida από την Ιαπωνία!
ALEA BREWING CO. Η ονομασία της σε παραπέμπει στη θρυλική φράση “alea jacta est”, που σημαίνει: ο κύβος ερρίθφη. Κάπως έτσι, μετά από χρόνια ψαξίματος-εμπειρίας στην οικιακή ζυθοποίηση και σπουδές πάνω στο αντικείμενο του ζύθου, ο κύβος ερρίφθη και μία ομάδα πέντε νέων άνοιξαν την Alea. Η Alea είναι η πρώτη και μοναδική μικροζυθοποιία ως τώρα, που έχει επιλέξει να έχει γραμμή εμφιάλωσης σε κουτάκι αντί για μπουκάλι, ενώ υπάρχει και η επιλογή του βαρελιού σε συγκεκριμένα μαγαζιά και σε event που θα λαμβάνουν μέρος συχνά. Κουτάκια ερμητικά κλειστά προφυλάσσουν την μπύρα ώστε τίποτα να μη μπορεί να επηρεάσει την δύναμη, τα αρώματα και την γεύση της. Καζάνια, διαφορετικές συνταγές, ώρες γεμάτες έρευνα κι άτελειωτες δοκιμές για να βγει το τέλειο αποτέλεσμα. Η πρώτη της παραγωγή μια English bitter και ακολούθως wit, pale ale, με τελευταία κυκλοφορία- προσθήκη μία μοναδική California Common. Το μέρος που “μαγειρεύεται” ο ζύθος, βρίσκεται στην Μεταμόρφωση και είναι μία από τις μόλις τρεις μικροζυθοποιίες ως τώρα, με εγκαταστάσεις στην Αθήνα.
TIP!
Λατρέψαμε την Wit της Alea με σήμα την πεταλούδα όπως επίσης και τα κουτάκια- έργα τέχνης της! ΧΛΌΗΣ 87, ΜΕΤΑΜΌΡΦΩΣΗ // Τ.: 213 00 17 953 FB: @ALEABREWINGCO // IG: ALEA_BREWINGCO
ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ
«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια». Φώτης Κόντογλου
ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
Ιστορίες της πόλης ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΦΏΝΤΑ ΛΆΔΗ
του Δημοσθένη Κούρτοβικ Εξαιτίας τους διώχτηκαν οι γείτονές μου από τα σπίτια τους και αντί για οικείες φωνές στους δρόμους, αντί για την τόσο ανθρώπινη βραδινή κουβεντούλα των νοικοκυρών από μπαλκόνι σε μπαλκόνι ακούω το κροτάλισμα των τροχήλατων αποσκευών εκείνων. Εξαιτίας τους τα μανάβικα, τα καφενεία, τα ουζερί της γειτονιάς μου έγιναν σαντουιτσάδικα και snack bars, τα ψιλικατζίδικα (αυτό το λαϊκό και τόσο ελληνικό κέρας της Αμάλθειας) laundromats, τα νεοκλασικά διώροφα και ο κομψός σινεφίλ κινηματογράφος ξενώνες Airbnb. Και με κοιτάζουν τώρα στον δρόμο μ’ ένα ηλίθιο συνωμοτικό χαμόγελο σαν να λένε «Είμαστε κι εμείς της γειτονιάς, είμαστε insiders». Θα ήταν κωμικό, αν δεν ήταν εκνευριστικό. Αν οι ερμπιενμπήδες τουρίστες μ’ εκνευρίζουν, είναι κάποιοι υπέρμαχοι του Airbnb που μου παγώνουν το αίμα. Όπως εκείνος ο οικονομολόγος που έγραψε προ μηνών στην «Καθημερινή» με ηγεμονικό ύφος ότι όποιος δεν μπορεί να πληρώνει νοίκι στην Αθήνα του Airbnb να μετακομίσει στα προάστια (ασφαλώς όχι τα βόρεια). Στο όνομα της ανάπτυξης, εννοείται. Έτσι ακριβώς επιχειρηματολογούσαν πριν από σαράντα χρόνια όσοι ζητούσαν να κατεδαφιστούν τα Αναφιώτικα για να χτιστούν στη ρίζα της Ακρόπολης ξενοδοχεία πολυτελείας. Ίσως το ξανακούσουμε κι αυτό. Ανάπτυξη μέχρι τελικής πτώσεως…
Ο Στέλιος ο άπατρις Πρωί. Φτάνει. Ξεκλειδώνει. Ανεβάζει τα ρολά. Βγάζει τα γαριδάκια, τα καλαθάκια με τα διάφορα είδη. Ξεκλειδώνει τα ψυγεία. Ανάβει τα φώτα. Αν χρειάζεται. Ανοίγει το δέμα με τις εφημερίδες και τα περιοδικά...
Η ψυχή της πόλης ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΜΠΑΖΗ
Πότε γέλιο, πότε κλάμα Δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάματα και κηδεία χωρίς γέλια. Οι πιο θλιμμένοι άνθρωποι είναι συχνά οι κωμικοί ηθοποιοί. Το χιούμορ είναι λύτρωση...
Ανεξήγητη πόλη του Θανάση Βέμπου
Πετροβολητές-Φαντάσματα Οι ανεξήγητες «βροχές» από πέτρες με εντοπισμένους στόχους σπίτια και ανθρώπους ήταν ένα φαινόμενο που αναφερόταν τακτικά στις εφημερίδες των αρχών του 20ου αιώνα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Ρώτα τον διάσημό σου από την Γεωργία Δρακάκη • Ένα παραμύθι από τον Δημήτρη Προύσαλη • Το παιχνίδι μου από τον Βαγγέλη Νικολαΐδη • Η συνταγή του μήνα από την Πέρσα Δράκου • Συμβουλές από το www.k-mag.gr • Ψυχολογικό λεξικό από την Σταύρο Μπουγκά • Τρόμος από τον Μάνο Σφεράτο • Γατάκια ο σκύλος ξέρει μπάλα από τον Μάκη Διόγο • Τι λένε τ' άστρα από την Νταίζη Ντάκου • Είσαι κοΜάντω από την Μαντώ Βλάχου • Φρυκτωρίες από τον Δημήτρη Θεοδοσόπουλο
ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΑΠΌ ΤΟΝ ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΗ Χίλιοι αδιέξοδοι “μικρόκοσμοι” εμφανίζονται συνεχώς και σβήνουν μέσα στα δυσδιάκριτα σύνορα της απλής, καθημερινής ζωής και του εγκλήματος. Ο Φώντας Λάδης, έρχεται να μας δώσει με το δικό του, “κινηματογραφικό” τρόπο τη συνεισφορά του στη πεζογραφία της σύγχρονης πόλης. www.fondasladis.com
Διηγήματα από την συλλογή «Μπύρα με γρεναδίνη» Τα σκίτσα είναι του Ζαχαρία Ψαράκη
Ο Στέλιος ο άπατρις Π
ΡΩΊ. Φτάνει. Ξεκλειδώνει. Ανεβάζει τα ρολά. Βγάζει τα γαριδάκια, τα καλαθάκια με τα διάφορα είδη. Ξεκλειδώνει τα ψυγεία. Ανάβει τα φώτα. Αν χρειάζεται. Ανοίγει το δέμα με τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Συμπληρώνει το δελτίο. Μπαίνει στο περίπτερο για να γράψει τις παραγγελίες. Τακτοποιεί τα τσιγάρα στα ράφια. Ετοιμάζει τις επιστροφές για τον εφημεριδοπώλη. Παραλαβαίνει το γάλα, τα γιαούρτια. Επιστρέφει τα παλιά. Παραλαβαίνει αναψυκτικά. Περιμένει τους επιθεωρητές πωλήσεων τσιγάρων. Τους ψιλικατζήδες, που του φέρνουν ζαχαρώδη και χαρτομάντιλα. Και τους πλανόδιους, κάτι συνταξιούχους, που του φέρνουν προφυλακτικά, αναπτήρες, νυχοκόπτες, αλυσίδες, καρτποστάλ, μπρελόκ, τσιγαρόχαρτα, τσατσάρες, καθρεφτάκια, σαπουνάκια, τσόντες. Επτά με τέσσερις. Κάθε μέρα. ως την αλλαγή βάρδιας. Ή τέσσερις με μία. Και τις εφτά μέρες. Πενήντα δύο βδομάδες. Σ’ αυτό το περίπτερο, τρία χρόνια. Στα προηγούμενα, άλλα εφτά.
Θ
ες να γίνεις περιπτεράς; Μήπως, όταν ήσουνα μικρός, στο σχολειό, ήθελες να είσαι μέσα
σε ένα περίπτερο για να έχεις όλα τα περιοδικά τζάμπα και να διαβάζεις και - άμα ήθελες - να απλώνεις τα χέρια σου στις καραμέλες, τις τσίχλες και τις σοκολάτες και να ’χεις τριγύρω σου, δικά σου, όλα αυτά τα πολύχρωμα, μικρά και χρήσιμα πράγματα; Αν ναι, έλα στο περίπτερο του Στέλιου του Παλιού από την Ίμβρο και κάτσε στη θέση του. Έτσι κι αλλιώς το πουλάει, ο Στέλιος, το περίπτερο. Πρέπει όμως να ’χεις στη μπάντα δέκα εκατομμύρια*. Γιατί; Τόσα θέλει ο Στέλιος και ο συνεταίρος του ο Πέτρος, ο πρώην ναυτικός, από τα Μέθανα, που δώσανε οχτώ, για τον «αέρα», που λένε, στον προηγούμενο ενοικιαστή. Συν δυο εκατομμύρια ο καινούργιος «αέρας». Και κράτα και κάτι ακόμα για τον ιδιοκτήτη του περίπτερου, τον ανάπηρο, που έχει την άδεια. Και παρακάλα, να μην πεθάνει. Γιατί ο νέος ιδιοκτήτης θα σου ζητήσει κι άλλα, γιατί θα έχει δημιουργηθεί, λέει, στο μεταξύ, πρόσθετος, ενδιάμεσος «αέρας». Και τον τσιγαρά; Πού τον βάζεις; Αν σε συστήσει αυτός στο Στέλιο, τα λεφτά θα περάσουν υποχρεωτικά απ’ τα χέρια του. Κάτι θα του χρωστάει ο Στέλιος, κάτι θα κρατήσει κι αυτός για τον κόπο του.
Και το νοίκι; Διακόσιες το μήνα. Χιλιάδες. Χώρια οι εφοριακοί, που θέλουν κι αυτοί λεφτά για την «υπεραξία». Έτσι λένε αυτοί τον «αέρα». Χωρίς απόδειξη. Με απόδειξη, τι αέρας θα ’ταν;
Α
ριστερά το ραδιόφωνο, δεξιά η τηλεόραση. Πέντε ιντσών. Αρχίζουν οι ειδήσεις. Έντεκα. Ώρα για καφέ. Ρίχνει ο Στέλιος νερό στο μπρίκι, ανάβει το καμινέτο. Βγάζει το κολατσιό, που έφερε από το σπίτι. Χτυπάει το τηλέφωνο. Η αδερφή του. Χτυπάει το κινητό. Απαντάει. Κατουριέται. Παίρνει το πλαστικό, άδειο μπουκάλι. Κάνει τη δουλειά του. Προλαβαίνει τον καφέ, πριν χυθεί. Λέει στην αδερφή του να τον πάρει αργότερα. Μιλάει στο κινητό. Δίνει σε κάποιον τσιγάρα. Σε άλλον χαρτόσημο. Σε άλλον ένα περιοδικό. Σε έναν άλλον ένα αναψυκτικό. Τα χέρια του παίρνουν και δίνουν ρέστα, χωρίς να κοιτάει, με την αφή. Ένας ταξιτζής. Θέλει να χαλάσει πεντοχίλιαρο. Ο Στέλιος δεν έχει. Εκείνος μουτρώνει. Άσ’ τον, να μουτρώνει. Με τους πελάτες δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο. Αν δείξεις τη στεναχώρια σου, στεναχωριούνται κι αυτοί.
Θες ακόμα να γίνεις περιπτεράς;
Τ
ο περίπτερο, που δουλεύει ο Στέλιος με το συνεταίρο του, είναι έξω από το Τζάνειο. Στον Πειραιά. Ζαννή και Αφεντούλη. Καλή πιάτσα. Όλοι κάτι ψωνίζουν από τα τρία περίπτερα που είναι κοντά στην είσοδο. Η μέρα κυλάει δύσκολα. Έχει όμως και την πλάκα του. Και ποιος δεν περνάει από εδώ. Τι οι γιατροί, με την ποδιά και τ’ ακουστικά, τι οι νοσοκόμες - οι νυχτερινές κάνουν και ξόδεψη στις τσόντες - τι οι αποκλειστικές, τι ο Μάκης, το πρεζόνι που κάθε τόσο ζητάει - αν είναι δυνατόν να βάλει τη σύριγγα με τη δόση στο ψυγείο, τι ο Παπαοικονόμου, με το καβουράκι και τη τσάκιση στην τρίχα, που νοικιάζει πέντε διαμερίσματα και κάνει και τον ψιλοτοκογλύφο, τι η Αννέτ η ντιζέζ που ξέμεινε απ’ το πενήντα στην Ελλάδα, τι ο Σταμάτης ο μισότυφλος, ο ψιλικατζής, με το καροτσάκι, τι ο Αντώνης, ο συνταξιούχος νοσοκόμος, που την έχει τη δόση του. Καλά ως εκεί. Αλλά οι ληστείες; Όχι αυτές, που γίνονται στις τράπεζες. Οι άλλες, που γίνονται στα περίπτερα. Κάθε μέρα κι από μία. Πρώτα ο Στέλιος είχε καλού - κακού, ένα λοστό. Στα πόδια του. Τυλιγμένο σ’ ένα πανί. Τώρα έχει ένα πιστόλι. Του το έφερε ο Μάκης, το πρεζόνι. Πού το βρήκε; Το έκρυψε ο Στέλιος κάτω απ’ τις κόλλες αναφοράς, δίπλα στα χαρτόσημα. Και μήπως ξέρει τι θα πει πιστόλι; Δεν έχει πάει στρατό. Τι να κλέψεις, ρε παλιοπούστη, από ένα περίπτερο; Νυχοκόπτες και αλυσιδίτσες; Όχι, βέβαια. Εδώ μιλάμε για ληστεία. Εσύ θες την είσπραξη της μέρας, τις τριακόσιες, τετρακόσιες χιλιάδες, που είναι να πάνε στον τσι-
γαρά, στον εφημεριδοπώλη, στον ψιλικατζή. Ή λες, πως ο Στέλιος τα ’χει για να προικίσει την κόρη του; Δεν έχει κόρη. Είναι ανύπαντρος. Σαραντάρης. Μένει με την αδερφή του και τον πατέρα του στη Νέα Σμύρνη. Εκεί, που μένουν οι περισσότεροι Ίμβριοι. Ο Στέλιος είναι από το Σχοινούδι, το μεγαλύτερο χωριό του νησιού. Αν ήταν απ’ τον Άγιο Θόδωρο, αν όχι Πατριάρχης, παπάς πάντως θα ήταν σίγουρα στο Φανάρι, στην Αμερική, κάπου. Καθόταν ο Στέλιος, παιδί, στο σπίτι του κι έβλεπε μπροστά του ν’ απλώνεται ένα λιβάδι όσο η Νέα Σμύρνη. Τώρα; Να ’τος, μέσα σ’ ένα περίπτερο, ανάμεσα σε προφυλακτικά και αλυσιδίτσες. Όταν μετά τα Σεπτεμβριανά, το 1955, άρχισαν τα πράγματα να ζορίζουν για τους Ίμβριους, άρχισαν κι αυτοί, καλού - κακού, να τα μαζεύουν και να φεύγουν στην Ελλάδα. Άλλοι από Λήμνο και Σαμοθράκη, με βάρκες, κι άλλοι, όπως η δική του οικογένεια, με πλοίο της γραμμής στην Καλλίπολη. Από εκεί με λεωφορείο στη Σμύρνη. Εφτά μήνες - πέντε άτομα, με τα μπαγκάζια «παραπόδας» - περίμεναν να τους περάσει ένας Τουρκοκρητικός απ’ το Αϊβαλί στη Μυτιλήνη. Τέλος, το πήραν απόφαση και πέρασαν με το πλοίο της γραμμής, σαν τουρίστες. Στο Κέντρο Αλλοδαπών, όμως, ήθελαν να τους διώξουν. Ποιους; Αυτούς. Αρνήθηκαν, βέβαια. Και να ’τος, ο Στέλιος κι άλλοι, χιλιάδες, στην Αθήνα. Από αγρότες, μαρμαράδες. Κι από σφουγγαράδες, οικοδόμοι. Κι αυτός περιπτεράς. Και άπατρις. Χωρίς πατρίδα. Έτσι γράφει το διαβατήριό του. Θα το πουλήσει το περίπτερο. Κουράστηκε. Θ’ αλλάξει δουλειά. Θέλει να ’χει καιρό, ένα
στα τόσα καλοκαίρια, να γυρίζει στο νησί. Να πιάνει το πλοίο στο παλιό λιμάνι, στο Κάστρο, κι από ’κει, περνώντας απ’ την Παναγιά, να φτάνει στο Σχοινούδι. Κι ας είναι το σπίτι ρημαγμένο απ’ τους ανατολίτες, τους αραβόφωνους και τους ποινικούς, που κουβάλησαν εκεί οι Τούρκοι. Θα γυροφέρνει, ο Στέλιος, στις δυο πλατείες, στο Πέρα Χωριό και το Χάλακα. Θα ξαναφτιάχνει τα παράθυρα, που τα ’καψαν το χειμώνα οι τουρκαλάδες στο τζάκι. Θα κάνει τα μπάνια του στον Πύργο. Και, μετά, θα λέει «γεια» στους γέροντες που απόμειναν και θα γυρίζει πίσω. Αυτό θέλει ο Στέλιος. Ο άπατρις.
Μ
εσάνυχτα Πέμπτης. Απόψε είναι βραδινός. Ετοιμάζεται να κλείσει. Η κίνηση έξω απ’ το νοσοκομείο λιγοστή. Βγαίνει απ’ το περίπτερο. Αρχίζει να μαζεύει. …Ήρθε ένας. Γύρω στα είκοσι. Ζήτησε τσιγάρα. Ένας άλλος, με μούτρο μαυριδερό - τον είδε με την άκρη των ματιών - στεκόταν στη γωνία με την Αφεντούλη. Πήγε να μπει στο περίπτερο, όταν είδε στην άλλη γωνία έναν τρίτο. Μπήκε. Έσκυψε. Έπιασε το πιστόλι. Σήκωσε το κεφάλι. Ο άλλος είχε χώσει ένα στιλέτο μέσα στο περίπτερο. «Βγάλε τα λεφτά εδώ μπροστά! Γρήγορα!» Σήκωσε το πιστόλι. Ο άλλος τα ’χασε. Πάτησε τη σκανδάλη. Ο κρότος ακούστηκε σ’ όλο το Τζάνειο. Έπεσε. Ο Στέλιος βγήκε. Δεξιά κανείς. Έτρεξε αριστερά. Ο άλλος - ένας κοντός, αδύνατος, με μπλουτζίν και φουσκωτό μπουφάν - στάθηκε αναποφάσιστος και μετά άρχισε να τρέχει προς την Ευεργετών. Ο Στέλιος έφτασε στη γωνία. Πυροβόλησε. Τίποτα. Ξαναπυροβόλησε. Γύρισε προς το περίπτερο. Αν δεν είχαν μαζευτεί - δύο ταξιτζήδες, ένας θυρωρός απ’ το νοσοκομείο και κάποιοι άλλοι θα ’ριχνε και τις υπόλοιπες πάνω στο μελαχρινό, αξύριστο παιδί, που κουλουριαζόταν στο πεζοδρόμιο - με μια περίεργη, βαριά ανάσα - πάνω στην κατακόκκινη απ’ τα αίματα κοιλιά του. Δεν άφηνε ο Στέλιος το πιστόλι. Έτρεμε. Πολύ. Κι έβριζε. «Παράδες ήθελες, ουρουσπού τσοτζούκ**; Πάρε παράδες!» Ξέσπασε σ’ ένα βροντερό κλάμα.
* Πρόκειται για δραχμές ** «Πουτάνας γιε».
γρίφος από τον
Θανάση
Βέμπο
Η 65ΧΡΟΝΗ Λίνα Φωτιάδου είχε βρεθεί νεκρή στον κήπο της βίλας της. Ήταν γνωστό ότι πολλοί την γυρόφερναν για να βάλουν χέρι στην περιουσία της. Κάποιος την είχε πυροβολήσει δυο φορές. Πιο πέρα ήταν πεσμένο το κινητό της, ενώ μια ανθοδέσμη εξείχε κάτω από το πτώμα. Το ένα παπούτσι του θύματος ήταν βγαλμένο. Ο αστυνόμος επικεντρώθηκε στον Αθανασίου και το Λεωνίδη, αντίζηλοι στην διεκδίκηση της Φωτιάδου, που είχαν συλληφθεί ως βασικοί ύποπτοι. «Όταν έφτασα», είπε ο Αθανασίου, «η Λίνα έλειπε. Την πήρα στο κινητό αλλά το είχε κλειστό. Είχα τα κλειδιά, μπήκα και περίμενα. Σε λίγο άκουσα δυο πυροβολισμούς. Έτρεξα έξω και τη βρήκα.» Ο Λεωνίδης είπε. «Την είχα επισκεφτεί κι έφευγα όταν είδα να έρχεται ο Αθανασίου με μια ανθοδέσμη. Συνεπώς όταν ήρθε, η Λίνα ήταν ακόμα ζωντανή». «Τον είδα κι εγώ που έμπαινε στο αμάξι», παραδέχτηκε ο Αθανασίου, «αλλά είπα να δώσω τόπο στην οργή. Όμως εκείνη την ώρα η Λίνα ήταν ήδη νεκρή».
Ερ. :
Ποιος ήταν ο δολοφόνος;
DΜάθετε την απάντηση στο στην σελίδα μας www.ipolizei.gr
Ρώτα τον ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
διάσημο σου
Η Γεωργία Δρακάκη ρωτάει
Ποιά είναι η αγαπημένη σου ευρωπαϊκή πόλη ; Οι απαντήσεις:
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΥΣΤΑΚΊΔΗΣ μουσικός
Λόγω δουλειάς έχω ταξιδέψει σε πολλές πόλεις στην Ευρώπη. Η αγαπημένη μου έχει θάλασσα, έχει ιστορία, έχει πολύ καλό φαγητό, έχει πολύ όμορφες γυναίκες, είναι πολύ ζωντανή όλες τις ώρες και το κυριότερο; Δεν χρειάζεται να ταξιδέψω για να πάω μιας και ζω εδώ. Θεσσαλονίκη!
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΚΑΡΑΤΖΙΆΣ σκηνοθέτης, ιδιοκτήτης θεάτρου Vault
Η παλιά πόλη του Λονδίνου, με τα καλοδιατηρημένα κτίρια, τα υπέροχα μνημεία, τα εξαιρετικά μουσεία. Μια πόλη γεμάτη ιστορία. Γεμάτη θέατρο. Πολιτισμό. Μία από τις μεγαλύτερες πολυπολιτισμικές κοινότητες παγκοσμίως. Όμορφη, καθαρή, καλοδιατηρημένη. Ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς για κάθε τουρίστα. Μια πόλη παράδειγμα για το πώς θα έπρεπε να είναι κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
ΧΡΙΣΤΊΝΑ ΓΚΌΛΙΑ τραγουδίστρια
Ρώμη! Γεμάτη μαγεία, ιστορία και υψηλή αισθητική. Η πόλη του έρωτα και της αρχαίας αίγλης, με τα πανέμορφα μνημεία και τα σπουδαία έργα τέχνης. Λατρεύω τα συντριβάνια της και την αρχιτεκτονική των κτιρίων, όπου άφησαν το αποτύπωμα τους μεγάλοι δημιουργοί : Μπερνίνι, Μιχαήλ Άγγελος, Καραβάτζο, Λεονάρντο ντα Βίντσι. Δηλώνω απόλυτα ερωτευμένη με την «Αιώνια πόλη»!
Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΉ ΑΜΠΑΖΉ
Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”
"πότε γέλιο, πότε κλάμα..." Δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάματα και κηδεία χωρίς γέλια. Οι πιο θλιμμένοι άνθρωποι είναι συχνά οι κωμικοί ηθοποιοί. Το χιούμορ είναι λύτρωση. Άμυνα ψυχής. Ένα όπλο για να ξορκίσεις το κακό. Φάρμακο για την κατάθλιψη. Το απόλυτο ζωτικό εργαλείο. Γιατί αυτή η ρημάδα η ζωή, μόνο με χιούμορ, χαρά και αισιοδοξία παλεύεται. Το αλέγκρο και η ελαφρότητα είναι τα βαρίδια που μας πάνε στο βάθος των πραγμάτων. Αν την πάρεις πολύ στα σοβαρά τη ζωή, θα σε πάρει από κάτω. Το γέλιο είναι ο εσωτερικός μας γιατρός. Γέλα, αγάπα και τραγούδα λοιπόν! Δούλεψε σαν να μην χρειάζεσαι λεφτά. Χόρεψε σα να μη σε βλέπει κανείς. Τραγούδα σα να μη σ’ ακούει κανείς. Ζήσε! Μη φοβάσαι να εκτεθείς. Και να θυμάσαι: Χιούμορ είναι ο χυμός του πνεύματος. Ο πνευματώδης άνθρωπος, γελά, παίζει σαν παιδί, πειράζει τους άλλους, σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται. Ο σοβαροφανής είναι -εννιά στις δέκα φορές- φελλός. Μιλάει λίγο και με στόμφο, γιατί πολύ απλά δεν έχει τι να πει και το λανσάρει για στυλ. Όπως λέει κι ο Woody Allen είναι εύκολο να υποδυθείς τον σοβαρό. Δεν είναι καθόλου εύκολο να υποδυθείς τον αστείο. Και βέβαια σε χαρές και στενοχώριες μας συντροφεύουν πάντα τα τραγούδια. Που σου ζεσταίνουν την καρδιά ή σου παγώνουν το αίμα. Γιατί οι μεγάλοι δημιουργοί κρύβουν μέσα τους καρδιά μικρού παιδιού και τα μικρά παιδιά αγαπούν τα μεγάλα τραγούδια... Είναι σαφές ότι μόνο οι σοβαροί έχουν χιούμορ. Ο ίδιος σπουδαίος άνθρωπος έχει γράψει τον Κεμάλ και τα παλιομισοφόρια. Ο Μάνος Χατζιδάκις. Ένας αλλά λέων υπογράφει την νήσο των Αζορών και την Δραπετσώνα. Ο Μίκης ο επιμήκης. Ο ίδιος χαρισματικός δημιουργός είναι πίσω από τα μαλαματένια λόγια και τον Ταρζάν. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Ο πατριάρχης όλων κέντησε στο μπουζούκι του τα καραβοτσακίσματα
και το όσοι γεννούν πρωθυπουργοί. Ο Μάρκος Βαμβακάρης. Το αυτό ιερό πρόσωπο εμπνεύστηκε την Συννεφιασμένη Κυριακή και τα καβουράκια. Ο Βασίλης Τσιτσάνης. Ένας γνήσιος Αριστοφανικός Έλληνας είναι πίσω απ’ το μάλιστα κύριε και τον πιο καλό τον μαθητή. Ο Γιώργος Ζαμπέτας. Ο ίδιος εξαιρετικός λαϊκός συνθέτης έγραψε τον γυάλινο κόσμο και το λαϊκό τσα-τσα. Ο Απόστολος Καλδάρας. Το πέφτουν τα φύλλα απ’ τα κλαριά και το φουρό. Ο Μητσάκης. Το δε λες κουβέντα και το για όλα φταιν οι γκόμενες. Ο Δήμος Μούτσης. Το δεν θα ξαναγαπήσω και το δελφίνι-δελφινάκι. Ο Μάνος Λοΐζος. Το μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα και τις παρτίδες. Ο Μανώλης Χιώτης. Το Σαββατόβραδο στην Καισαριανή και τον Λευτέρη. Ο Ξαρχάκος. Ο ίδιος στιχουργός έγραψε το όταν τύχει και την πεθερά. Ο ΛοΓό. Τα θερινά τα σινεμά και το είμαι ένας φτωχός και μόνος κάουμπόυ. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Και η ζωή συνεχίζεται με γέλια και τραγούδια... Πάμε για φινάλε με τους θεϊκούς στίχους του Τσιτσάνη: Τα βάσανα μεσ’ στη ζωή θα τα περάσουμε μαζί μαζί τις πίκρες, τις χαρές, μαζί και τις αναποδιές θα τη βγάλουμε αντάμα πότε γέλιο, πότε κλάμα. Θα μανουβράρουμε μαζί την ακατάστατη ζωή μια σφαίρα είναι ο ντουνιάς και θα γυρίσει και για μας σε παλάτια, σε τσαντίρια θα τα πιούμε τα ποτήρια.
WWW.AMPAZIS.GR
Ωδή στο Jimmy’s Hall Ήταν πριν από τέσσερις Σεπτέμβρηδες όταν ο Δημήτρης, ήδη έμπειρος παίχτης στο χώρο της εστίασης, τακτοποιούσε το τελευταίο ποτήρι στο καινούριο μαγαζί του, έτοιμος να υποδεχτεί τους πρώτους πελάτες. Από τότε, στο Jimmy’s Hall, τόσες παρέες γέλασαν μέχρι δακρύων πάνω από τα ποτά τους, τόσες συζητήσεις άρχισαν και τελείωσαν (ή και όχι) ταυτόχρονα με τους απαραίτητους καφέδες, που το ζεστό μαγαζάκι στο 146 της οδού Ιπποκράτους, με την ανακουφιστική μπάρα και τα φιλόξενα τραπεζάκια, έγινε ένα all-day στέκι. Οι θαμώνες του, οι φερέλπιδες ή φτασμένοι καλλιτέχνες, οι παθιασμένοι ή λιγομίλητοι δικηγόροι, οι αγχωμένες ή οι χαλαρές φοιτήτριες και τόσοι ακόμα, ξέρουν γιατί το επιλέγουν. Για τα ολοκάθαρα ποτά και τους λαχταριστούς καφέδες που λέγαμε; Φυσικά. Για τις γλυκές παραξενιές του Δημήτρη που σερβίρει μόνο χειροποίητους μεζέδες; Οπωσδήποτε. Για τα γλυκά και τα σάντουιτς ημέρας; Το δίχως άλλο. Είναι όμως και κάτι ακόμα. Είναι που κάθε τι στο Jimmy’s Hall, από την κορύφωση της πιο τρελής βραδιάς μέχρι το πιο μικρό μπιχλιμπίδι, μοιάζει να διαπνέεται από τις αρχές μιας μεγάλης αλλά και άδολης συντροφιάς.
Σκάναρε και πάρε μια “γεύση”
ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΣΤΗ ΛΑΔΟΚΟΛΛΑ Ανθέων 37-39, Άνω Πατήσια, τ. 210 25 86 424
ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
ΑΠΌ ΤΟΝ ΔΗΜΉΤΡΗ ΠΡΟΎΣΑΛΗ
Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΕ ΤΑ ΤΡΊΑ ΚΌΣΚΙΝΑ ENA ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΉ
Μ
ια φορά κι έναν καιρό που δεν ήταν μήτε ο δικός μας μα μήτε και όσων άκουσαν πριν από μας τούτη την ιστορία, ήταν σε έναν τόπο μακρινό στα μέρη της Ανατολής, μια πολιτεία. Όπως σε κάθε τόπο έτσι και σε κείνη την πολιτεία μπορούσε κανείς να συναντήσει κόσμο και κοσμάκη: Άλλους ανθρώπους ξακουστούς για την τέχνη και τη μαστοριά που κουβαλούσαν απ’ τους παππούδες και τους πατεράδες τους κι άλλους που τα φερσίματά τους γίνονταν βούκινο απ’ άκρη σ’ άκρη και κουβεντιάζονταν στα σοκάκια και στις πλατείες, στις αυλές μα και σε κάμαρες κλειστές. Λένε τώρα οι ιστορίες των παλιών πως ανάμεσα σε κείνη τη θάλασσα των ανθρώπων ήταν και ένας άνθρωπος σοφός. Τα λόγια του πάντα τα μετρούσε, μιλούσε μονάχα όταν έπρεπε και οι κουβέντες του είχαν το βάρος μιας πέτρας που μια παλάμη μοναχή δεν μπορεί να την βαστάξει, μα και την αξία που κουβαλά πετράδι κρυμμένο μέσα σε θησαυρό που πρέπει να κουραστείς πολύ για να τον βρεις. Μα τον ξέρανε όλοι καλά τον λόγο που λέει πως «Κανένας προφήτης στο δικό του τόπο δε φτουράει…» κι ο κόσμος ο πολύς δεν ήθελε τα βλαστάρια του μαζί του να ανθίσουν μα μονάχα οι λίγοι κι οι καλοί. Μια μέρα ένας από τους λίγους μαθητάδες του κίνησε απ’ την άκρη της πόλης να πάει να βρει το δάσκαλό του. Πήρε το σοκάκι, άφησε πίσω του τη γειτονιά του, περπάτησε κάμποσο και βρέθηκε μες στο δρόμο που διαβαίνουν οι πολλοί. Έτσι όπως πήγαινε, έτυχε να περάσει μπροστά από έναν καφενέ. Κόσμος μαζεμένος πολύς, άλλοι να κουβεντιάζουν κι άλλοι να μαλώνουν μεταξύ τους με τα λόγια κι άλλοι πάλι να πίνουνε τσάγια και καφέδες βρασμένους στη χόβολη. Μερικοί παραδίπλα κάπνιζαν τον ναργιλέ τους κι αναμετριόνταν με τα καμώματα της μοίρας της δικής τους. Ο μαθητής γυρίζει και βλέπει τότε ανάμεσα στους άντρες, έναν θειό του. Περπάτησε ανάμεσα
στα τραπέζια τα κοντά και τους χαμηλούς σοφράδες και στάθηκε σιμά του να τον καλημερίσει. Την ώρα που ο θειός του τού έκανε νόημα να κάτσει, φτάνουν στ’ αυτιά του κουβέντες από μια παρέα πιο δίπλα. Μίλαγαν τούτοι δω με τις χειρότερες κουβέντες για έναν γέροντα . Το παλικάρι τα χρειάστηκε, γιατί λένε, πως κατάλαβε ποιος ήτανε του λόγου του αυτός που έπιανε στο στόμα της κείνη η παρέα. Χαιρετά βιαστικά τον θειό του και τρέχει μέσα σε αναστάτωση μεγάλη να βρει το δάσκαλό του. Λένε πως τον είδε ο γέροντας να σιμώνει αλαφιασμένος, με τα μούτρα του κόκκινα και τους ώμους γερμένους προς τα μπρος, μα πριν προλάβει να του μιλήσει ακούστηκε η φωνή του μαθητή: «Δάσκαλε, δάσκαλε! Πού να στα λέω! Μακάρι να μην άκουγα…» Ο δάσκαλος αποκρίνεται: «Μίλα καθαρά και δεν καταλαβαίνω…» «Να… δάσκαλε, ήρθα να σου πω κατιτίς που πρέπει οπωσδήποτε ν’ ακούσεις! Κάποιοι λέγανε για σένα πράγματα της ντροπής…» Ο γέροντας, που είχε πάντα έναν καλό λόγο για όλους, κατάλαβε και του λέει: «Άκου, παιδί μου… Στα αυτιά των ανθρώπων θα φτάνουν κάθε μέρα λόγια πολλά, άλλες φορές αλαφριά κι άλλες ασήκωτα. Μα θαρρώ πως είναι ανάγκη πριν πάρεις την απόφαση να μιλήσεις, να περνάς τις κουβέντες που θα ξεστομίζεις από τρία κόσκινα…» «Δάσκαλε, δε σε καταλαβαίνω» λέει ο μαθητής. «Άκου, λοιπόν. Το πρώτο κόσκινο είναι τούτο της Αλήθειας. Είσαι σίγουρος πως αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια;» αποκρίνεται ο δάσκαλος. Το παλικάρι τα χρειάστηκε, απόμεινε για λίγο δίχως να μιλά κι ύστερα λέει: «Δάσκαλε, δεν ξέρω αν αυτά που θέλω να σου πω, είναι αλήθεια. Άκουσα να τα λένε κάποιοι σε μια παρέα...» Ο γέροντας αποκρίνεται: «Άρα δε είναι και τόσο σημαντικό. Το δεύτερο κόσκινο είναι τούτο της καλοσύνης. Αυτό που θέλεις να μου πεις, θα κάνει καλό σε κάποιον ή όχι;» Τα μάτια του μαθητή αστράψανε και απαντά: «Όσο γι’ αυτό δάσκαλε, θαρρώ πώς όσα έφτασαν
στ’ αυτιά μου μόνο καλό δεν κάνουν…» «Α, άρα δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό που θες να ξεστομίσεις. Άκου τώρα, παιδί μου: Το τρίτο και τελευταίο κόσκινο είναι τούτο της ανάγκης. Είναι ανάγκη να μάθω τούτο που θέλεις να ακουστεί; Εμένα μου χρειάζεται;» λέει ξανά ο σοφός. Ο μαθητής αποκρίνεται: «Πιστεύω, δάσκαλε, πως δεν είναι ανάγκη, μήτε το χρειάζεσαι διόλου!» «Μα, τότε, αν όλα τούτα που ερχόσουνα να μου πεις, μήτε είναι αλήθεια, μήτε είναι για καλό μα μήτε και τα ΄χει κανένας μας ανάγκη, τότε γιατί να χάνουμε την ώρα μας; Ας τ’ αφήσουμε στην άκρη κι ας μιλήσουμε για κάτι που να είναι πραγματικά σημαντικό. Πάμε να πούμε καμιά ιστορία απ’ αυτές που τις κουβάλησε ο χρόνος στο πέρασμα των καιρών…
Ο Δημήτρης Προύσαλης ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέλοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα. ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis
Το «παιχνίδι» μου του Βαγγέλη Νικολαϊδη
"Θα παίξεις όταν θα έχεις τελειώσει με τα μαθήματα σου" "Αν είσαι καλό παιδί και επιμελής μαθητής θα σου αγοράσω το παιχνίδι που θέλεις" "Έκανες τα μαθήματα σου ή συνεχίζεις να παίζεις και να αδιαφορείς;" Πόσες, μα πόσες φορές, έχουν ηχήσει αυτές οι φράσεις στα αυτιά μας... Πόσες, μα πόσες, φορές έπρεπε να επιστρέψουμε στο σπίτι από κάποια αλάνα, διακόπτοντας ένα παιχνίδι, για να συνεχίσουμε το διάβασμα και τα μαθήματα μας... Μακάρι να μπορούσαμε να παίζουμε όλη μέρα... Ξεγνοιασιά, ηρεμία, ευτυχία... Γέλια, δάκρυα, ιδρώτας, φωνές... Αυτή η αίσθηση που δεν συγκρίνεται με καμία... Αυτό ακριβώς που αισθάνομαι και τώρα, κάθε φορά που φοράω το σορτσάκι μου, την χρωματιστή μου μπλούζα, όταν δένω τα κορδόνια μου, για να ξεγλιστρήσω έξω να τρέξω... Συναισθήματα έντονα,όπως τότε... Τότε που ήμουν παιδάκι και ξεχνιόμουν με (σε) κάποιο παιχνίδι... Έτσι λοιπόν,κάθε φορά, "παί-
ζω" με τους ήχους της πόλης, "παίζω" με τα χρώματα των εποχών, "παίζω" με τα βλέμματα όσων διασταυρώνονται σ' αυτό το μικρό μου ταξίδι, "παίζω" με τα όρια μου, με τις σκέψεις μου, με τα κενά μου... Όσο δύσκολη μέρα και αν είχα, όση ένταση και αν είχε η μέρα μου, τώρα αισθάνομαι όπως τότε... Τότε που το μόνο που μ' ένοιαζε, ήταν ν'αγγίξω κάποιο μου παιχνίδι ή να παίξω σε μια αλάνα με τους φίλους μου... Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό τώρα, τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία... Τρέχω και αυτό είναι το "παιχνίδι" μου... δεν αφήνω κανέναν και τίποτα τώρα να με διακόψει.. Τρέχω έχοντας αυτό το χαμόγελο της αμηχανίας και της προσμονής, κάθε φορά που άνοιγα ένα καινούριο δώρο. Κάθε φορά,που τα καταφέρνω είναι ένα δώρο... ένα δώρο για τον εαυτό μου, τόσο φτηνό - συνάμα και τόσο ακριβό.. Πάμε σαν άλλοτε.. *Άλλωστε κάθε φορά που θα φοράω σορτσάκι,θα αισθάνομαι παιδί...
ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
Η Συνταγή του μήνα από την Πέρσα Δράκου
Υλικά ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΈΜΙΣΗ
ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
1 κιλό τυρί πέτρωμα 1/2 κιλό ζάχαρη 5 αυγά περίπου, όσα σηκώνει το τυρί 1/2 κουταλιά γλυκού κανέλα 3 βανίλιες ή άρωμα
Γλυκές Τυρόπιτες από την Τήνο με Αγάπη ΟΚΤΩΒΡΗΣ: Γλυκιά κολοκύθα Το λαχανικό που χρωματίζει τις μουντές μέρες του φθινοπώρου! Μεταξύ Οκτώβρη και Νοέμβρη ευδοκιμεί. Οι συνταγές που μπορείς να φτιάξεις, άπειρες! Από κολοκυθόπιτες αλμυρές και γλυκές, μέχρι σούπες βελουτέ, να την βάλεις στον φούρνο, να την κάνεις πουρέ! Όπως και να χει, οι επόμενοι μήνες είναι οι καταλληλότεροι για να την βάλεις στο καλάθι των αγορών σου!
μαστίχας 1/4 κουταλιά γλυκού γαρίφαλο
Ερωμένες κι εραστές της κουζίνας μου, καλές επιστροφές καταστροφές! Πήγα σε διάφορα μέρη, πού να σας τα λέω τώρα, αλλά από όσα είδα φέτος η Τήνος με κέρδισε. Διέμεινα στο ξενοδοχείο Aeolos Bay στην παραλία του Αγίου Φωκά, δέκα λεπτούλια από το λιμάνι. Μόλις πήγα με υποδέχτηκαν με μια πιατέλα που πάνω της είχε μερικά ζουμπουρλούδικα πιτάκια («τσιμπητές» λέει τα λένε) όλο ομορφιά και χάρη. Έφαγα ένα για να μην τους προσβάλω και μετά με κεράσανε άλλη μια πιατέλα για να μην με προσβάλουνε. Τυρί και ζάχαρη, φίλες. Με το που γύρισα Αθήνα τα έφτιαξα αμέσως στην σπιτοκουζίνα μου να μοσχοβολήσει ο φωταγωγός Πέρσα και μεράκι.
Εκτέλεση
Ζύμη: Αναμιγνύουμε το αλεύρι με τα άλλα υλικά μέχρι να πετύχουμε ζυμάρι μέτριο. Χωρίζουμε σε μπαλάκια σε μέγεθος πορτοκαλιού. Αφήνουμε να σταθεί
μισή ώρα. Γέμιση: Αλέθουμε το τυρί πέτρωμα (μυζήθρα άβραστη καλά στραγγισμένη) σε λεκάνη. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά και φτιάχνουμε ένα σφιχτό μίγμα που στέκεται. Ετοιμάζουμε: Με κάθε μπαλάκι ζύμης ανοίγουμε λεπτό φύλλο,. Κόβουμε με ποτήρι στρογγυλά κομμάτια. Σε κάθε κομμάτι βάζουμε μια κουταλιά γλυκού γέμιση. Σηκώνουμε το φύλλο προς τα πάνω και με τη βοήθεια μιας οδοντογλυφίδας τσιμπάμε πυκνά γύρω γύρω, ώστε να γίνει ψιλό πλισέ.
ΓΙΑ ΤΟ ΦΎΛΛΟ 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις χυμό 1 πορτοκαλιού 1/4 κουταλιά γλυκού αλάτι 1 αυγό 2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο 1 κούπα νερό
Ψήνουμε: Τοποθετούμε τις τυρόπιτες σε ταψί με αντικολλητικό χαρτί. Πασπαλίζουμε με ζάχαρη. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο 180 βαθμών μέχρι να ροδοκοκκινίσουν και διατηρούμε εκτός ψυγείου έως και για δύο εβδομάδες.
H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ Ο κυρ-Μέντιος Ο γάιδαρος είναι παρεξηγημένος, παρότι θεωρείται υπόδειγμα υπομονής και καρτερικότητας. Γιαυτό και ο άνθρωπος του αναθέτει επίπονα έργα, ενώ ο Κώστας Βάρναλης τον έχρισε σύμβολο του ανθρώπου που ανέχεται δουλικά την εκμετάλλευσή του. Ο κόσμος γενικά τον περιφρονεί. Είναι δε ένα από τα λίγα ζώα, των οποίων το όνομα
χρησιμοποιείται για βρίσιμο: «γάιδαρε!». Το «μουλάρι» χρησιμοποιείται περισσότερο ως κακός χαρακτηρισμός τρίτου προσώπου, ενώ ο τρίτος της τάξης των “περισσοδακτύλων” αναφέρεται με περίσσιο σεβασμό: “υπερήφανο άτι” και δεν συμμαζεύεται. Για τα παιδιά, ο καημένος ο γάιδαρος (με τα μεγάλα αυτιά) «ήθελε αρχοντιά», σύμφωνα με το πασίγνωστο τραγούδι, λες και μόνο αυτός την στερείται. Και θα του την έδινε μια σέλλα στη θέση του
σαμαριού. Κι όμως, ο Έλληνας διατηρεί και την εικόνα ενός αρχοντικού όνου. Τότε, παύει να είναι ανώνυμος και μεταμορφώνεται σε κυρ-Μέντιο! Αν αναρωτιέται κανείς, το «Μέντιος» δεν είναι υποκοριστικό άλλου ονόματος, όπως του «Φρουμέντιος» (του κατά Εμμανουήλ Ροΐδη αγαπητικού της Πάπισσας Ιωάννας). Οφείλεται στην Μένδη, αρχαία πόλη της Χαλκιδικής, πατρίδα του γλύπτη Παιωνίου, επειδή
στην μία όψη των τετράδραχμών της απεικονιζόταν ένας γάιδαρος, ο Μενδαίος (ή Μένδιος) Όνος, με τον Διόνυσο με ένα κύπελλο κρασί στην πλάτη του! Ίσως γιατί ήταν απαραίτητος στο κουβάλημα του ξύλου και των μεταλλευμάτων, του πλούτου της πόλης, ίσως γιατί αποτελούσε ο ίδιος εξαγώγιμο προϊόν.
Ο Τι;Πώς;
ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
H μόδα επιβάλει!
www. k-mag. gr
Διαβάστε μικρές συμβουλές στυλ σε περίπτωση που σκοπεύετε να «αποδράσετε», λίγο πριν αρχίσει να χαλάει ο καιρός!
To site που ενδιαφέρεται για το ευ ζην της σύγχρονης σκεπτόμενης γυναίκας...
ΚΑΤΗΓΟΡΊΑ: ΣΠΊΤΙ
Τα 4 χρώματα που ηρεμούν στο σπίτι Είτε αφιερώνετε πολύ χρόνο στο διάβασμα, είτε θέλετε να έχετε περισσότερη ηρεμία στην καθημερινότητά σας, τα χρώματα στους τοίχους και τα έπιπλά σας μπορεί να παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι τα χρώματα μπορούν να βελτιώσουν τη διάθεσή μας και να ενισχύσουν τη μνήμη και τη συγκέντρωσή μας. Δείτε τέσσερα από αυτά που μπορούν να βοηθήσουν ώστε να έχουμε περισσότερη ηρεμία και συγκέντρωση. Γαλάζιο: Το συγκεκριμένο χρώμα βοηθά στη συγκέντρωση. Προκαλεί συναισθήματα γαλήνης τα οποία χαλαρώνουν για αυτό και μια απαλή απόχρωση είναι ό,τι πρέπει αν θέλετε να έχετε περισσότερη ηρεμία. Γκρι: Το γκρι, εκτός από μια ουδέτερη απόχρωση, βοηθάει πολύ στη συγκέντρωση ενός ατόμου. Με μικρά, χρωματιστά αντικείμενα στον χώρο, δε, το γκρι μοιάζει νεανικό, όμορφο και προσφέρει έναν αέρα ανανέωσης. Βαθύ μπλε: Συμβολίζει την ηρεμία, την καθαρότητα, την αρμονία, την υπομονή, τη φαντασία, την αφοσίωση και την προστασία. Εκπέμπει ουσιαστικά τη γαλήνη που αναζητούμε κάθε φορά στο απέραντο μπλε της θάλασσας. Λεβάντα: Το συγκεκριμένο χρώμα που είναι απόχρωση του μοβ χαλαρώνει και ηρεμεί τις αισθήσεις γεμίζοντας το χώρο με θετική ενέργεια. Βοηθάει επίσης στη συγκέντρωση.
Τι προτείνουμε;
περιπτώσεις δε μας κυνηγάει κανείς!). Επιλέξτε ένα κιμονό!
Αν είναι κάτι που εμείς τα κορίτσια λατρεύουμε στις καλοκαιρινές μας εξορμήσεις είναι η ευκαιρία να επιδείξουμε το καινούριο μας μαγιό! Μπικίνι ή’ ολόσωμο, τροπικό pattern ή’ metallic effect, ό,τι κι αν προτιμήσει κάποια, το μόνο σίγουρο είναι πως θα κλέψει τις εντυπώσεις!
Ένα ζευγάρι σανδάλια είναι μία λύση πρακτική για την εξόρμηση στην παραλία, μια που με λίγο νερό καθαρίζονται αμέσως από την άμμο! Επίσης… επιλέγουμε και γυαλιά ηλίου, γιατί τα μάτια μας, θέλουν ιδιαίτερη προστασία…
Φυσικά δε θα μείνουμε με το μαγιό, αλλά θα φορέσουμε και κάτι, είτε για ένα γεύμα μετά τις βουτιές είτε για ένα ποτό “στα γρήγορα” (αν και σε τέτοιες
Φυσικά μην ξεχνάτε πως ένα look είναι τόσο μοναδικό, όσο κι εσείς – γι’ αυτό κι είστε εσείς που το δημιουργείτε! Enjoy the sea!
Συμβουλές 8 συμπεριφορές που μπορεί να τον ξενερώσουν 1. Αλαζονεία. Σε κανέναν δεν είναι συμπαθής κάποιος που συνεχώς καυχιέται. 2. Απαίτηση. Μην περιμένεις κάθε φορά που βγαίνετε πως εκείνος θα πληρώσει το λογαριασμό. 3. Ανιαρές συζητήσεις. Να συμμετέχεις στη συ-
ζήτηση ρωτώντας για τα ενδιαφέροντά του. 4. Έλλειψη πρωτοβουλίας. Οι άντρες προτιμούν να έχουμε άποψη κι όχι να απαντάμε πάντα «ό,τι θέλεις εσύ» 5. Μοιάζεις να μην έχεις ζωή. Ένας άντρας έλκεται ιδιαίτερα από μία γυναίκα με ενδιαφέροντα και δεν περιμένει απλά κάποιον να αλλάξει τη ζωή της.
6. Χειραγώγηση. Το ότι οι άντρες μπορούν να χειραγωγηθούν εύκολα όταν μία γυναίκα κάνει νάζια, το αναγνωρίζουν κι οι ίδιοι. Αυτό δε σημαίνει πως το απολαμβάνουν. 7. Ασχολείσαι μόνο με το κινητό σου Φαντάσου πόσο αποτρεπτικό θα είναι αυτό για το συνοδό σου.
Γάγγλιο καρπού ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
Ψυχολογικό λεξικό
ΑΠΌ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΠΟΥΓΚΑ Ψυχολόγος Ευελπίδων 13 Αθήνα athens-psychologist.gr
“Η ζήλεια” Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας ζητάω από τους θεραπευόμενούς μου να προσδιορίσουν το συναίσθημά τους, για ένα περιστατικό που αναφέρουν, και τους έχει αναστατώσει. Φυσικά, δεν είναι πάντα εύκολο να εντοπίσουν και να ονοματίσουν το τι ακριβώς αισθάνονται. Μάλιστα κάποιες φορές, ενώ είναι μάλλον ξεκάθαρο το συναίσθημα που βιώνουν είναι πολύ δύσκολο να το παραδεχθούν, γιατί οι ενοχές και οι τύψεις τους εμποδίζουν. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι όταν κάποιος/α νιώθει ζήλεια. Η ζήλεια μας κάνει να ντρεπόμαστε γιατί θεωρείται ένα «αρνητικό» συναίσθημα που «κανονικά» δε θα πρέπει να νιώθουμε. Ίσως να είναι κι έτσι. Όμως θα ήθελα να αναφέρω και μια άλλη διαφορετική ερμηνεία και να φωτίσω μια πλευρά που σπανίως αναφέρεται. Η ζήλεια (σε αντίθεση με το φθόνο) δεν είναι απαραίτητα κάτι «κακό» που θα πρέπει να μας φοβίζει. Αντιθέτως. Μπορεί να είναι κινητήριος δύναμη για να παλέψουμε κι εμείς για κάτι που μπορεί να κατάφερε κάποιος άλλος. Ένα σπουδαίο στόχο για παράδειγμα. Το να θαυμάσουμε την επιτυχία κάποιου και να παραδεχθούμε ότι το θέλουμε και για τον εαυτό μας μπορεί, εκτός από λυτρωτικό και ανακουφιστικό, να μας ωθήσει να κυνηγήσουμε καινούργιους στόχους και να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Η παραδοχή των συναισθημάτων μας συχνά μας ηρεμεί, μας ανακουφίζει, μας δίνει απαντήσεις και μας ωθεί σε αλλαγές.
Μια πολύ συνήθης μάζα που παρατηρείται στον καρπό είναι το λεγόμενο γάγγλιο. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων παρατηρείται στη ραχιαία επιφάνεια του καρπού, αν και παρατηρούνται και άλλες εντοπίσεις όπως στην παλαμίαια επιφάνεια του ή στη ραχιαία επιφάνεια των μετακαρπίων και των δακτύλων. Η αιτία εμφάνισής του δεν είναι καθορισμένη. Μπορεί να υπάρχει ιστορικό τραύματος, να είναι αποτέλεσμα εκφύλισης μαλακών μορίων ή υπέρχρησης του καρπού. Πρόκειται για μία κύστη με «ζελατινοειδές» περιεχόμενο η οποία είναι, συνήθως, ασυμπτωματική και ενοχλεί τον ασθενή, για αισθητικούς λόγους. Πολύ συχνά, το γάγγλιο εξορμάται μέσα από την άρθρωση. Σπανιότερα μπορεί να βρίσκεται κοντά σε αρτηρία ή νεύρο και να προκαλεί συμπτώματα ισχαιμίας ή αιμωδιών. Η διάγνωση είναι κυρίως κλινική. Δεν απαιτούνται περαιτέρω εξετάσεις αν και το υπερηχογράφημα και η μαγνητική επιβεβαιώνουν τη διάγνωση. Η αντιμετώπιση των γαγγλίων είναι συντηρητική και χειρουργική. Η συντηρητική θεραπεία συνίσταται πρώτα στην απλή παρακολούθηση.
Πολλά γάγγλια υποχωρούν αυτόματα, ιδίως στα παιδιά. Στους ενήλικες είναι πιθανόν να επανεμφανιστούν. Μια άλλη, παλαίοτερη τεχνική είναι στο «σπάσιμο» του με άσκηση πίεσης η οποία, όμως έχει μεγάλη συχνότητα υποτροπών. Επιπλέον, μπορεί να γίνει αναρρόφηση του περιεχομένου του, με βελόνα. Όμως, η πλειονότητα των συντηρητικών μεθόδων έχουν σημαντικό ποσοστό υποτροπής. Αν το γάγγλιο, όμως προκαλεί συμπτώματα όπως πόνο, προκαλεί νευραγγειακές διαταραχές ή επιθυμεί ο ίδιος ο ασθενής να το αφαιρέσει για αισθητικούς λόγους, η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση είναι η χειρουργική. Με τη χειρουργική θεραπεία, αποκαλύπτεται επαρκώς το γάγγλιο και αφαιρείται μαζί με τον θύλακο που το περιβάλλει. Με αυτό τον τρόπο, ελαχιστοποιείται το ποσοστό υποτροπής.
Πέτρος Ν. Δεμπεγιώτης MD, MSc Ορθοπαιδικός Χειρουργός Διπλωματούχος Ιατρός στη Neural Therapy
Χοληστερίνη στα παιδιά ένας κρυφός κίνδυνος Γίνεται να έχει ένα παιδί υψηλή χοληστερίνη; Τα καρδιαγγειακά νοσήματα παραμένουν η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως. Έχοντας κατά νου την εικόνα του «καρδιοπαθούς» ενήλικα πολύ συχνά ξεχνάμε –όχι μόνο οι γονείς αλλά και οι γιατροί– ότι η αρτηριοσκλήρυνση και οι καρδιακές παθήσεις έχουν τις ρίζες τους και στην παιδική ηλικία. Η πρώιμη ανίχνευση και αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις, μπορεί να αποτρέψει και την εμφάνισή τους. Οι περισσότεροι γονείς δεν γνωρίζουν αυτούς τους κινδύνους και οι γιατροί πολύ συχνά δεν ελέγχουν τα επίπεδα χοληστερόλης στα παιδιά. Ας αναλογιστούμε ότι η ανεβασμένη χοληστερόλη επίσημα αναγνωρίστηκε ως παράγοντας καρδιαγγειακού κινδύνου το 1961 ενώ η ευαισθητοποίηση της ιατρικής κοινότητας πρακτικά ακολούθησε τη δεκαετία του 1980. Αλλά η ευαισθητοποίηση δεν ήταν από μόνη της αρκετή· για την πλειονότητα των ασθενών τα υπάρχοντα φαρμακευτικά μέσα ήταν αναποτελεσματικά για την αντιμετώπιση της υπερλιπιδαιμίας (το πρώτο από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται και σήμερα για τη χοληστερίνη κυκλοφόρησε το 1987). Συνεπώς δημιουργείται η εντύπωση σε πολλούς ενήλικες καθώς και στους περισσότερους υπερήλικες ότι η υψηλή χοληστερόλη που βρέθηκε «σε κάποιο τσεκάπ» ότι είναι κάποιο πρόσφατο απόκτημα που το έφερε ο χρόνος, ενώ κάλλιστα μπορεί να είχαν αντίστοιχα ανεβασμένες τιμές από την παιδική ηλικία–απλά δεν είχαν εξεταστεί ποτέ για να το γνωρίζουν. ΕΊΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ ΝΑ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΌΤΙ: ▶ Η υψηλή χοληστερίνη, σε οποιαδήποτε ηλικία, αυξάνει τις πιθανότητες για καρδιακές παθήσεις και αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. ▶ Ναι, τα παιδιά μπορούν να έχουν υψηλή χοληστερίνη. Αναλόγως πληθυσμού, μελέτες δείχνουν υπερλιπιδαιμία σε ποσοστά που ξεπερνούν το 20% σε παιδιά και εφήβους, ενώ σε παχύσαρκα παιδιά και εφήβους η συχνότητα της υπερλιπιδαιμίας είναι διπλάσια, ξεπερνώντας το 40%. ▶ Δεν είναι αυτονόητο ότι θα έχει φυσιολογική χοληστερίνη επειδή τρέφεται σωστά και υγιεινά. Η υπερλιπιδαιμία είναι πολυπαραγοντική πάθηση και καθορίζεται σε μεγάλο ποσοστό από γονίδια, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να ακολουθήσει απαρέγκλιτα μια αυστηρή δίαιτα, παρόλα αυτά η χοληστερίνη του να παραμείνει υψηλή. Τι συμπτώματα έχει η ανεβασμένη χοληστερίνη; Συνήθως κανένα. Γι αυτό και είναι αφενός από τις πιο υποδιαγνωσμένες παθήσεις και αφετέρου από τις πιο υποθεραπευόμενες: είναι δύσκολο πολλές φορές κανείς πεισθεί να ξεκινήσει να θεραπεύει μια ασυμπτωματική επί του παρόντος πάθηση, ακόμα και εάν αυτή έχει μεγάλο μελλοντικό κόστος στην ποιότητα και ποσότητα της ζωής του.
Πότε πρέπει να μετρήσει ένα παιδί τη χοληστερίνη του; Σύμφωνα με τις τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικανικής Ακαδημίας των Παιδιάτρων πρέπει να γίνεται έλεγχος λιπιδίων σε: • Όλα τα παιδιά μεταξύ 9 και 11 ετών • Όλους μεταξύ 17 και 21 ετών (μετά την εφηβεία τα επίπεδα λιπιδίων τείνουν να σταθεροποιούνται) • Σε παιδιά ηλικίας 2-8 ετών και 12-16 ετών γίνεται έλεγχος όταν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες όπως διαβήτης, παχυσαρκία, υπέρταση ή κληρονομικό ιστορικό για υπερλιπιδαιμία. Δεν χρειάζεται έλεγχος λιπιδίων σε ηλικίες κάτω των 2 ετών. Αν έχει ανεβασμένη χοληστερίνη το παιδί μου, πρέπει να πάρει φάρμακα; Τα περισσότερα παιδιά δεν χρειάζονται φάρμακα για να ρυθμίσουν την υψηλή χοληστερίνη τους. Σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση είναι εξατομικευμένη και πρέπει να ακολουθούνται οι οδηγίες του παιδιάτρου. Η συνήθης πρακτική είναι να αποκλειστούν ιατρικά ανιχνεύσιμα αίτια υπερλιπιδαιμίας όπως είναι ο υποθυρεοειδισμός και ο σακχαρώδης διαβήτης και να γίνει επανέλεγχος λιπιδίων σε 6 μήνες. Εφόσον τα επίπεδα λιπιδίων παραμένουν πολύ υψηλά και εάν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες κινδύνου, μπορεί να κριθεί απαραίτητη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Είναι σημαντικό να έχουμε υπόψιν τα εξής: • Περιορίστε το «φαστ φουντ» σε λιγότερο από 1 φορά την εβδομάδα • Περιορίστε τα επεξεργασμένα φαγητά όπως τσιπς, ντόνατς, κούκις, κλπ. • Περιορίστε τα γλυκά και αναψυκτικά. Ο ευεργετικός ρόλος της άσκησης Η άσκηση πρέπει να ενθαρρύνεται σε όλα τα παιδιά, είτε έχουν ανεβασμένη χοληστερίνη είτε όχι. Πιο συγκεκριμένα η άσκηση: • Αυξάνει τα επίπεδα της «καλής» χοληστερόλης που είναι προστατευτική για την καρδιά και τα αγγεία. • Δεν ελαττώνει τα επίπεδα της «κακής» χοληστερόλης, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι την κάνει λιγότερο «βλαβερή» καρδιαγγειακό σύστημα. • Μειώνει τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων. • Βελτιώνει το μεταβολισμό των λιπιδίων μετά το φαγητό. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας όλα τα παιδιά 5-17 ετών, εφόσον δεν υπάρχει κάποια ιατρική αντένδειξη, να συγκεντρώνουν αθροιστικά τουλάχιστον 60 λεπτά μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας καθημερινά. Μεγαλύτερης διάρκειας σωματική δραστηριότητα προσφέρει περισσότερα οφέλη και το μεγαλύτερο μέρος αυτής θα πρέπει να είναι αερόβια.
Σούλης Δημήτριος, MD, PhD
Ιατρός Καρδιολόγος / Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών Εξειδικευθείς στις νεότερες τεχνικές Υπερήχων Κοσμοϊατρική, Καρδιολογικό Τμήμα Σεπολίων
ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
• Μαγνητική Τομογραφία • Αξονική Τομογραφία • Μαστού Ψηφιακή Μαστογραφία - Τομοσύνθεση Υπέρηχος Μαστού - Ελαστογραφία • Ψηφιακή Απεικόνιση Οδόντων Yπολογιστική τομογραφία κωνικής δέσμης CBCT - Ψηφιακή Πανοραμική Aκτινογραφία Ψηφιακή Κεφαλομετρική Ακτινογραφία • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Λιπομέτρηση • Υπέρηχοι Σώματος Ελαστογραφία Υπέρηχοι (Triplex) Αγγείων Διακολπικό - Διορθικό Υπερηχογράφημα Υπέρηχοι Μυοσκελετικού Υπέρηχοι Αρθρώσεων - Μαλακών Μορίων • Βιοψίες • Aκτινολογικό
ΤΜΗΜΑΤΑ • Kαρδιολογικό Υπέρηχοι (triplex) καρδιάς Τεστ Κοπώσεως ABPM Echo-stress Holter ρυθμού & πιέσεως • Νευρολογικό Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα Φλοιοχαρτογράφιση (με επεξεργασία brain maping) Hλεκτρομυογράφημα Ηλεκτρονευρογράφημα Έλεγχος Desmedt Προκλητά Δυναμικά (Σωματοαισθητικά / Ακουστικά / οπτικά)
Biofeedback • Γαστρεντερολογικό Γαστροσκόπηση Κολονοσκόπηση Εικονική Κολονοσκόπηση • Μικροβιολογικό Αιματολογικό / Aνοσολογικό / Βιοχημικό Ορμονολογικό / RAST test Επίπεδα Φαρμάκων Νεοπλασματικοί Δείκτες Κυτταρολογικό / Τest PAP Check up / Προγεννητικός Έλεγχος • Μοριακές Εξετάσεις
ΠΑΤΗΣΙΩΝ: Πατησίων 237, Πλ. Κολιάτσου, Αθήνα Tηλ.: 210 8640918, 210 8640988 fax: 210 8665155 ΣΕΠΟΛΙΩΝ: Αμφιαράου 165, Σεπόλια Τηλ.: 210 5157982, 211 1062300 fax: 211 1062301
TPOMOS ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
ΑΠΌ ΤΟΝ MANO ΣΦΕΡΑΤΟ
ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΑΝΕ ΣΤΡΑΒΑ
Τ
ον γέρο δεν τον παίρναμε σοβαρά. Θες τα δόντια του, που τα μισά έλειπαν; Το χαχανητό του που σου τρύπαγε τα αυτιά; Μάλλον το πιο παράξενο πάνω του ήταν το αλλοπρόσαλλο βλέμμα όταν μιλούσε για τη στοά. Αγοράζαμε κουλούρια, σαν εθισμένοι σε κάτι που δεν μας άρεσε. Κάτι ξερακιανά κουλούρια, στραβοκαμωμένα σαν το πρόσωπο του. Όμως, πλησιάζαμε κάθε τόσο στην είσοδο της στοάς - εκεί ήταν το πόστο του και τα αγοράζαμε. Εκείνος χαχάνιζε, προέτασσε το λειψανόχερό του και με το άλλο σχημάτιζε χούφτα για να του δώσουμε τις λιγοστές δραχμές. Πάντα μας έλεγε, ''μην μπείτε μέσα, είναι στραβά τα πράγματα’’ και έδειχνε με το γύρισμα του κεφαλιού την στοά. Τα 200 μέτρα της, ένας σιδηρόδρομος από κλειστά μαγαζιά εδώ και χρόνια. Και πράγματι ελάχιστοι περνούσαν από εκεί. Μία μυρωδιά βάραινε τον αέρα. Οι σπασμένες βιτρίνες με τις ξεχαρβαλωμένες ταμπέλες γεννούσαν θλίψη. Όλοι προτιμούσαν το παράλληλο δρομάκι και όχι αυτό το "σκοτεινό διακοσάρι της απελπισίας’’ όπως το έλεγε ο Τάκης, ο "λογοτέχνης" της παρέας. Το χειρότερο όμως στη στοά ήταν ο προσανατολισμός της. Δεν ήταν ευθεία. Μετά από 50 περίπου μέτρα έκανε μια απότομη στροφή. Όταν έμπαινες λοιπόν, δεν έβλεπες το τέλειωμά της και κάπως σαν να έχανες τον προσανατολισμό σου. Και από την άλλη μεριά, όπως είναι φυσικό, πάλι δεν φαινόταν το ξέφωτο του δρόμου. "Είναι στραβά τα πράγματα. Όποιος μπαίνει, μπορεί και να μην βγει", έλεγε ο γέρος και κριτσάνιζε ένα από τα κουλούρια. "Τι σου 'χει κάνει γέρο η στοά;", τον ρώτησε ένα θλιβερό απόγευμα ο Δήμος, ο λογικός της παρέας. Μόλις είχαμε τελειώσει το φροντιστήριο και κοντοσταθήκαμε εκεί, όπως κάναμε κάθε φορά. Ο γέρος δεν απάντησε, κοιτούσε ασυνήθιστα ήρεμος προς την στοά. Ήθελα να μαζέψω τους δυο μου φίλους και να φύγουμε. Αυτός ο γέρος με φρίκαρε. Εγώ ήμουν ο "άλαφροϊσκιωτος" της παρέας. Ο Τάκης και ο Δήμος με κορόιδευαν συνεχώς για τους φόβους μου, τις ανησυχίες μου για "όλα όσα δεν βλέπουμε και όμως υπάρ-
χουν" όπως συνήθιζα να λέω. "Κώστα βρες καμιά γκόμενα και άσε τα φαντάσματα". ''Δεν καταλαβαίνετε αλλά εγώ σας αγαπάω'', τους απαντούσα. Τώρα, πέντε χρόνια μετά μου λείπουν και οι δύο... ''Τι σου χει κάνει γέρο η στοά;'', ρώτησε ξανά ο Δήμος με μία νευρικότητα ασυνήθιστη γι' αυτόν. Ο γέρος στύλωσε τα μάτια πάνω του. "Σκάσε και άκου" του είπε με υπόκωφο τρόπο. Πρώτη φορά μας μιλούσε έτσι... "Κυλάει, κυλάει και εκείνη έρχεται" είπε ο γέρος και ανασηκώθηκε. "Ήρθε ξανά η ώρα!". Δρασκέλισε τη μικρή απόσταση και χάθηκε μέσα στη στοά. Ο Τάκης ανήσυχος είπε "τα 'παιξε ο γέρος", ο Δήμος ξαναμμένος άρχισε να βαδίζει προς την είσοδο. "Ρε μαλάκες που πάτε" φώναξα μιας και τον ακολούθησε και ο Τάκης. Έμεινα μόνος μου, εγώ, ο άθλιος πάγκος και η βουή της πόλης. Προχώρησα προς τα 'κει, περισσότερο από φόβο παρά από λογική. Ανατρίχιασα... Τώρα πέντε χρόνια μετά μου λείπουν και οι δύο... Έπρεπε να τους είχα σταματήσει... Είδα τον γέρο ξαπλωμένο σαν ένα άτυχο έμβρυο που έχει καταλάβει πως είναι ανεπιθύμητο. Έκλαιγε γοερά. Το μόνο που έλεγε ήταν "στους έφερα, στους έφερα". Οι δύο μου φίλοι στέκονταν ακίνητοι κοντά σε έναν υπόνομο. Προσπάθησα να βαδίσω. Ένας πόνος στο μυαλό με εμπόδιζε. Τα μηνίγγια μου πήγαιναν να σπάσουν. Το μόνο που άκουγα ήταν το κελάρυσμα ενός ρυακιού. "Είναι αδύνατο" είπα από μέσα μου, έτσι και αλλιώς δεν μπορούσα να μιλήσω. "Δεν υπάρχει ρυάκι εδώ μέσα". Το νερό ακουγόταν όλο και πιο καθαρά να ρέει. Όλο και δυνάμωνε, σχεδόν μιλούσε. Κοίταξα τα πόδια μου. Είδα την αντανάκλασή μου σα να είχα μια λίμνη μπροστά μου. Ο γέρος ανασηκώθηκε. "Κυλάει, κυλάει και εκείνη έρχεται'' φώναξε με όλη του την δύναμη. "Είναι στραβά εδώ μέσα, σας το 'πα, μα εσείς δεν ακούγατε...’’. Άρχισε να
απομακρύνεται σέρνοντας την δυστυχία του. “Φεύγω τώρα. Εγώ ποτέ δεν την βλέπω. Αυτή είναι η συμφωνία. Συγχωρέστε με’’. Μία αύρα άρχισε να βγαίνει από τον υπόνομο. Σιγά στην αρχή, πιο έντονα αμέσως μετά. Το κελάρυσμα πια ήταν τόσο δυνατό, που σε ξεκούφαινε. Ήμουν σε ύπνωση. Πώς βρέθηκε τόσο νερό εδώ; αναρωτήθηκα χωρίς να έχω καμία ελπίδα να απαντήσω στο ερώτημά μου. Το σώμα μου εδώ και πολλά λεπτά δεν υπάκουε στις εντολές μου. Μόνο άκουγα και έβλεπα. Έβλεπα την αύρα να παίζει με τους δυο μου φίλους. Ακίνητοι από τον φόβο ή από την ομίχλη; Ποτέ δεν έμαθα. Για ένα δευτερόλεπτο την είδα. Μία μορφή τους αγκάλιασε και μετά ξανάγινε ομίχλη. Μετά από λίγο, ξανά το ίδιο. Με κάθε της εμφάνιση, τόσο λύγιζαν και οι δύο. Είμαι σίγουρος πως με είδε. Μα δεν ήρθε σε μένα. Νομίζω πως με κοίταξε για λίγο. Μετά άρχισε να χάνεται. Οι φίλοι μου ήταν πεσμένοι. Τώρα πια δεν ακουγόταν τίποτα. Ούτε καν τα αυτοκίνητα. Προχώρησα προς το μέρος τους. Ήταν και οι δύο λιπόθυμοι. Έτρεξα προς την έξοδο. Μου φάνηκε πιο μεγάλη τώρα η διαδρομή. Ίσως και να έκανα δύο λεπτά μέχρι να βγω. Τα κατάφερα. Ο γέρος είχε φύγει. Μία κυρία από ένα περίπτερο κάλεσε ασθενοφόρο. Με κοίταγε επίμονα. Σα να ήξερε. Την ρώτησα "Γιατί είναι στραβή η στοά;" ''Επειδή ακολουθεί την πορεία ενός ποταμιού. Το μπάζωσαν πριν πολλά πολλά χρόνια. Μην πηγαίνετε εκεί. Η φύση και τα πλάσματά της βογκούν’’ Ο Δήμος δεν ξαναμίλησε ποτέ. Τώρα γυρνώ από την κηδεία του. Αυτοκτόνησε στο ψυχιατρείο που ήταν κλεισμένος από τότε. Ο Τάκης δεν άντεξε τόσο. Ένα μήνα μετά την είσοδο, μας πέθανε στον ύπνο του από ανακοπή. Δεν κοιμόταν, δεν έπινε νερό, δεν έκανε μπάνιο και ούρλιαζε κάθε τόσο. Τώρα, πέντε χρόνια μετά, μου λείπουν και οι δύο... Έπρεπε να τους είχα σταματήσει... Μετά το θάνατο του γέρου, έχω πάρει εγώ την θέση του. Το πόστο του, αν με καταλαβαίνετε. Και έχω πιο φρέσκα κουλούρια...
Σκίτσο Σεπτεμβρίου «Οικολόγρια» από την Μαρλένα Παρλαβάντζα "Μια γριά που φωνάζει. Ουρλιάζει για να μας ξυπνήσει απο τον λήθαργο. Είναι η οικολογική μας συνείδηση. Είναι η κραυγή της φύσης. Είναι Οικολόγρια.”
ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
ΤΙ ΛΕΝΕ Τ’ ΑΣΤΡΑ Από την Νταίζη Ντάκου ΚΡΙΟΣ | Λεκτικοί Πόλεμοι σας περιμένουν αυτό το μήνα. Θυμιατίστε να φύγει η κακή ενέργεια. Αν έχετε κρυφά συναισθήματα για κάποιον, κρατήστε τα κρυφά έως το Νοέμβριο. Το ξανασυζητάμε τότε. ΤΑΥΡΟΣ | Άγχος και νέες ευθύνες σας στέλνουν στον ψυχαναλυτή. Την ίδια στιγμή όμως, τα οικονομικά σας θα βελτιωθούν. Δανείστε σε φίλους για να ισορροπήσει το σύμπαν. ΔΙΔΥΜΟΣ | Εχθροί του παρασκηνίου έρχονται στο προσκήνιο. Ανοίξτε την αυλαία να τους χτυπήσει ο προβολέας. Ο αυξημένος ερωτισμός μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη με τους γείτονες. ΚΑΡΚΙΝΟΣ | Υπομονή και επίμονη -όπως έχει συνηθίσει το ζώδιο σας- απαραίτητες και αυτό το μήνα. Κουβαλάτε σταυρό και το χαίρεστε. Διαχειριστείτε τα έξοδά σας, γιατί η Εφορία καραδοκεί. ΛΕΩΝ | Δυσάρεστες εκπλήξεις σας περιμένουν από το σπίτι και τα αισθηματικά, μέχρι τα επαγγελματικά και τα οικονομικά. Δραπετεύστε σε νησί, κλείστε το κινητό, ηρεμήστε στον καναπέ. Δεν είναι ο μήνας σας.
ΑΠΌ ΤΟΝ ΜΑΚΗ ΔΙΟΓΟ
ΓΑΤΑΚΙΑ Ο ΣΚΥΛΟΣ...
«Για πάντα παρόντες»! Η Ουνιόν Βερολίνου για πρώτη φορά στην ιστορία της (ιδρύθηκε 20/1/1966) αγωνίζεται φέτος στην πρώτη κατηγορία της Γερμανίας, τη Bundesliga. Την πρώτη αγωνιστική υποδέχθηκε την Λειψία (η οποία ανήκει στην πολυεθνική Red Bull) και οι οπαδοί της Ουνιόν, που δηλώνουν αμετακίνητοι στην άποψη «ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο», απήχαν συνειδητά από τα πρώτα 15 λεπτά του αγώνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για μια ομάδα που θεωρούν ότι είναι προϊόν μάρκετινγκ που προωθείται από οικονομικά συμφέροντα. Οι οπαδοί της Ουνιόν δεν έμειναν στη διαμαρτυρία για τη Λειψία. Θυμήθηκαν και τους συνοπαδούς τους που δεν πρόλαβαν να δουν την «κόκκινη» ομάδα στη μεγάλη ποδοσφαιρική κατηγορία της Γερμανίας. Μαζί με τα πανό και τι σημαίες οι εξέδρες γέμισαν με φωτογραφίες φιλάθλων που δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Η κερκίδα των
Ultras της Ουνιόν γέμισε με τα πρόσωπα εκείνων που δεν πρόλαβαν να δουν την αγαπημένη τους ομάδας να αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία του ποδοσφαίρου της Γερμανίας! Η λήθη είναι ο μεγαλύτερος «εχθρός» του ανθρώπου και αυτό φαίνεται το πιστεύουν και οι οπαδοί της Ουνιόν, η οποία στα χρόνια της Ανατολικής Γερμανίας «ζούσε» στη σκιά της Ντιναμό Βερολίνου, που ήταν η ομάδα της Στάζι. Στο ανελεύθερο καθεστώς η Ουνιόν εξέφραζε τον αντικομφορμισμό, την αμφισβήτηση, ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης όχι μόνο για το ποδόσφαιρο. Ηταν ηρωική πράξη να είσαι οπαδός της Ουνιόν, καθώς η Στάζι παρακολουθούσε τους «περίεργους» φιλάθλους της ομάδας. Αυτούς τους «περίεργους» τίμησαν οι οπαδοί της Ουνιόν τη πρώτη αγωνιστική. Αυτούς που θα είναι για πάντα παρόντες στην εξέδρα!
...ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ!
ΠΑΡΘΕΝΟΣ | Για να είναι καθαρό ένα σπίτι, πρέπει να το καθαρίζουμε εμείς. Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις. Ξε-καθαρίστε. Με ζωντάνια και θετική ενέργεια. ΖΥΓΟΣ | Ο μήνας των γενεθλίων σας. Θα σας πιάσει κατάθλιψη επειδή ο χρόνος περνά. Θα μεθύσετε και θα φάτε όλη την τούρτα. Η ζυγαριά θα πάρει την άνοδο. ΣΚΟΡΠΙΟΣ | Απρόσκλητο άτομο με στολή θα συνταράξει το είναι σας. Ή θα ερωτευτείτε ένστολο ή θα σας συλλάβουν. Αν συμβεί το πρώτο, θα ζήσετε στιγμές πάθους. Για το δεύτερο, μην με ρωτάτε. ΤΟΞΟΤΗΣ | Χαμηλή ενεργητικότητα, απόγνωση, μιζέρια. Παλιές επενδύσεις επιφέρουν οικονομικές ζημιές. Αν έχετε παλιές μετοχές, πουλήστε γιατί θα καταστραφείτε. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ | Κι αυτό το μήνα, τα επαγγελματικά, στα οποία επενδύετε, θα φέρουν σημαντικές προτάσεις. Η έντονη διάθεση για φλερτ, επίσης. Στεφάνι βλέπω, αν αφήσετε λίγο στην άκρη τις φιλοδοξίες σας. ΥΔΡΟΧΟΟΣ | πο Ερμής που πάει ανάποδα στον μονόδρομο δεν ευνοεί τις βιασύνες. Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Μην τα κάνετε όλα γρήγορα. Μεθοδικά και με υπομονή, ώστε να τα απολαύσετε. ΙΧΘΥΣ | Το ενδιαφέρον σας για πνευματικά θέματα θα σας οδηγήσει σε υπερβάλλουσα κουλτούρα. Ή σε μια στροφή προς τη θρησκεία. Προσοχή όμως. Το χάνετε. Σας χάνουμε.
Σταυρόλεξο Από τον Λέανδρο Σλάβη
ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. Υπάρχει και τέτοια σχολή. 2. Λουτρά για πάσχοντες. 3. Αιχμηρό άκρο. - Τρία όμοια γράμματα, που θα μπορούσαν να είναι και επιφώνημα. 4. Αιμοσταγής διικτάτορας χώρας της Λατινικής Αμερικής. 5. Το 409. - Το πώς να το αποκτήσουμε μας… δίδασκε ταινία του 1965. 6. Και τέτοιες δουλειές δέχονται όσοι μαστίζονται από… αναδουλειά (αντιστρόφως)! 7. Δεν κάνει καλό στην υγεία (με το άρθρο του). 8. Επιφώνημα αρχαίων. - Λουλούδια πολύ γνωστά σε λύτες σταυρολέξων. - Η βυζαντινή νότα που αντιστοιχεί στο "σι". 9. Πολλοί άνθρωποι θα την επιθυμούσαν (γενική). ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Είναι τα λόγια ενός ένθερμου υποστηρικτή μιας υπόθεσης. 2. Το πολύ φέρνει πονοκέφαλο. - Ακλουθείται από ρήμα στον μέλλοντα (αντιστρόφως). 3. Από το όνομα αιμοσταγούς
Τα κορίτσια του hashtag
δικτάτορα χώρας της Αφρικής που δεν του αρκούσε να κάνει... "νταντά" τους αντιπάλους του καθεστώτος του. Υπάρχει και… κλαίουσα. 4. Και άλλος παρά το "λούστρο" του ουσιαστικά δικτάτορας χώρας της Λατινικής Αμερικής. 5. Την διαπράττουν όσοι παρασύρονται και δεν τηρούν τους κανόνες. 6. Συνηθισμένη ερώτηση απρόσεκτου ή βαρύκοου. - Εξαπέλυε κεραυνούς (χωρίς να είναι... γκολτζής). 7. Δεν το τρέμουν ούτε οι γυναίκες όταν χρησιμοποιούν υπολογιστή (αντιστρόφως). 8. Συμπλεκτικός σύνδεσμος. Άσπλαχνα, ανάλγητα. 9. Καταρτίζουν νέους. - Αρχαίος... σκόρος.
ΨΑΡΈΨΑΜΕ ΣΤΑ ΊΝΤΕΡΝΕΤΣ
Από την σελίδα: THE REAL ANCIENT MEMES
ΚΟΜΑΝΤΩ
Φαρμάκι γυναίκας
DBρείτε την λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr
Σε όλους μας έχει συμβεί. Κυρίως τις Δευτέρες... και ας μην δουλεύουμε στις 8:00.
είσαι
Χελουου εβρι μποντι...! Φαρμάκι ιζ μπακ. Τα κορίτσια του hashtag που λέτε είναι μάστιγα, που ειδικά τους θερινους μήνες είναι σε εξαιρετική έξαρση θα έλεγα, από αυτές που δεν έχουν γιατρειά. Είναι τα γνωστά σε όλες μας εκείνα κορίτσια που δίνουν "πόνο" στο Ινστα με φώτοζ και στόριζ με τη συνοδεία των ακόλουθων hashtags: #bodygoals, #couplegoals, #besties, #myfriendisbetterthanyours, #seasunsalt και κουλουπου και κουλουπου... Εγω θα πω #μαςταπρηξεςκουκλιτσαμου. Λοιπόν χασταγκου-
δες εκεί έξω βάλτε λίγο φρένο γιατί χαλάτε μεγκαμπαιτ για το τίποτα... Βάλτε λιγότερα hashtags στις φώτοζ και περισσότερο στην πραγματική στιγμή, εκείνη που μένει στο νιονιο σας και όχι στο timeline σας. Δε νομίζω να έχασε και κάποιος τον ύπνο του επειδή δε βάλατε λιγότερα hashtags, όπως επίσης δε νομίζω και να εκτοξεύθηκαν οι φολοουερζ εν μια νυκτί λόγω τούτου. Γι' αυτό τώρα που χειμωνιάζει μην αρχίσετε πάλι τα #winteriscoming και τα #tbt γιατί η "φάση" δεν ειναι στη "δίεση" τη σωστή.
Φλυαρίες Άνοιξαν τα σχολεία ανοίξτε τις τιβί Βρε τι να κράξω, βρε τι να κράξω... Ας κράξω λιγάκι ελληνική τιβί που είχα και καιρό. Οκ τώρα το καλοκαιράκι τα πράγματα ήταν κάπως νεκρά θα έλεγα στα τηλεοπτικά, αλλά άνοιξαν τα σχολεία κι άρα άρχισε και η νέα Τηλ-σεζόν.. Πωπωπω χαρά που την έχω. Η γενική αίσθηση είναι ότι γενικά φέτος θα γίνει λίγο της σαπουνόπερας. Κάθε καναλάκι έχει τη δική του νέα εκδοχή Λάμψης γιατί είναι στο DNA μας μάλλον και θέλουμε έτσι λίγη μυθοπλασία, λίγη τηλεοπτική αταλαντοσύνη βρε αδερφέ... Επισης τελευταία αγαπάμε πολύ Κύπρο έχω να ομολογήσω. Τι έγινε, εκτός από πολλούς τραγουδιστές βγάζει και πολλούς ηθοποιούς? Οκ, ας μην πούμε αλλά και ας περιμένουμε να δούμε. Δεύτερη άφιξη - και τρελαίνομαι σας λέω- είναι το πολύ αγαπημένο GNTM. Γουάνα μπι ον τοπ? Επέστρεψε η 4άδα χολή και ήδη μας έχει δώσει μπόλικο τηλεοπτικό σουσού για να έχουμε να συζητάμε την επόμενη μέρα στη δουλειά. Ουψ στον καφέ ήθελα να πω. Κορίτσια 2μετρα και γαζελένια κάνουν την πασαρέλα τους, αλλά η 4άδα φέτος θέλει και Περσονάλιτι λέει... Βρε μη χ**ω λέω γω.
Μαντώ Βλάχου
Η υπηρέτρια Μαρία Χάνη, «πρωταγωνίστρια» των φαινομένων του 1927.
ΞΕΛΕΥΘΕΡΊΑ
ΑΝΕΞΉΓΗΤΗ ΠΌΛΗ από τον Θανάση Βέμπο
ΠΕΤΡΟΒΟΛΗΤΈΣ-ΦΑΝΤΆΣΜΑΤΑ
ΟΙ ΑΝΕΞΉΓΗΤΕΣ «ΒΡΟΧΈΣ» ΑΠΌ ΠΈΤΡΕΣ ΜΕ ΕΝΤΟΠΙΣΜΈΝΟΥΣ ΣΤΌΧΟΥΣ ΣΠΊΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΦΑΙΝΌΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΌΤΑΝ ΤΑΚΤΙΚΆ ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΊΔΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΏΝ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΏΝΑ.
Υπάρχει μια παράξενη «υλιστική» παράμετρος η οποία αφορά μια ολόκληρη κατηγορία παραφυσικών φαινομένων. Πρόκειται για το φαινόμενο της ανεξήγητης πτώσης λίθων. Πέτρες (και άλλα ομοειδή αντικείμενα) πέφτουν μυστηριωδώς από ψηλά χωρίς να υπάρχει κανένας πετροβολητής. Το κύριο γνώρισμα είναι ότι οι πέτρες αυτές, παρότι μπορεί να προκαλούν ζημιές, πολύ σπάνια προκαλούν σωματική βλάβη. Αυτό το χαρακτηριστικό μπορεί να αποτελέσει και την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στο αυθεντικό παραφυσικό περιστατικό και την απάτη ή την παρερμηνεία. Η παραφυσική λιθοβολία είναι παλιά ιστορία. Ο Μιχαήλ Ψελλός έγραφε ότι τα δαιμόνια συνηθίζουν να λιθοβολούν τους ανθρώπους για εκφοβισμό. Ένα συναξάρι του 7ου αιώνα αναφέρει ότι ο ‘Όσιος Θεόδωρος απάλλαξε το σπίτι του βασιλικού στράτωρα στις Άνω Πύλες της Φρυγίας από λιθοβολισμό ο οποίος προερχόταν από δαιμόνια.
Το Μάρτιο του 1893... ...αλλεπάλληλα κρούσματα λιθοβολισμών αναστάτωσαν τους κατοίκους της οδού Σίνα, στο κέντρο της Αθήνας. Το σπίτι ενός Αντώνη Τζουμάρα έγινε στόχος πετρών από το πουθενά που άρχιζαν να πέφτουν από τις 9 το βράδι μέχρι τα μεσάνυχτα. Τα τζάμια του σπιτιού έγιναν θρύψαλα, αλλά κανείς δεν τραυματίστηκε. (Νέα Εφημερίς, 14.3.1893) Αστυνομικοί που προσήλθαν δεν μπόρεσαν να ρίξουν φως στο μυστήριο. Τα φαινόμενα της μυστηριώδους λιθοβολίας στην Αθήνα των αρχών του 20ου αιώνα ήταν σχεδόν στην ημερήσια
διάταξη. Τον Ιούνιο του 1900, στην οδό Κανάρη, από τις δέκα το βράδυ έως τα μεσάνυχτα έπεφταν πέτρες σε ορισμένα σπίτια προκαλώντας κύμα πανικού ότι «εστοίχειωσεν η οδός». (Καιροί, 6.6.1900) Σε μια άλλη περίπτωση λιθοβολισμού ενός σπιτιού στο Κολωνάκι, το Μάιο του 1901, η αστυνομία τοποθέτησε φρουρά. «Δουλικά συνελήφθησαν, χείρες εξητάσθησαν, πάροικοι ανεκρίθησαν, είκοσι ημέραι παρήλθον» (Σκριπ, 30.5.1901)
Το Σεπτέμβριο του 1902... ...άρχισε να βρέχει πέτρες στο Μεταξουργείο, με στόχο ένα σπίτι στην οδό Μαραθώνος 84. Η λιθοβροχή είχε ξεκινήσει στις 21 του μηνός και συνέχισε με ελάχιστες διακοπές, εντεινόμενη τα βράδια και εξασθενώντας την ημέρα. Στη γειτονιά επικράτησε πανικός. Όπως ήταν φυσικό, έφεραν έναν ιερέα να κάνει αγιασμό, ο οποίος όμως δέχτηκε μια πέτρα στην πλάτη τη στιγμή που έβγαινε. Μια κοπελίτσα ένοικος του σπιτιού αναφέρεται ότι δέχτηκε συνολικά πέντε πέτρες κατακέφαλα, αλλά δεν φαίνεται να τραυματίστηκε. Το αρκετά μεγάλο δημοσίευμα καταλήγει: «Η Αστυνομία δεν κατώρθωσε επί μίαν εβδομάδα να ανακαλύψη τους αηδείς αυτούς ανθρώπους οι οποίοι παίζουν με τα κεφάλια των κατοικούντων εις το σπίτι αυτό της οδού Μαραθώνος. Αν τα εξωτικά έκαμαν ένα λάθος είνε ότι δεν επρόφθασαν να σπάσουν κανένα από τα αστυνομικά κεφάλια τα οποία εδοκίμασαν να τους ανακαλύψουν».
Το Μάρτιο του 1903... ...το σπίτι ενός Γελαδάκη στην οδό Αιόλου 133, δέχτηκε σφοδρό λιθοβολισμό για τρεις μέρες.
Οι υποψίες στράφηκαν στην αδελφή του Γελαδάκη, Ελένη Ζώταλη, με την οποία είχε τσακωθεί και η οποία υποτίθεται ότι ήθελε να τον εκδικηθεί διώχνοντας τους ενοικιαστές. (Εμπρός 26.3.1903) Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Στις 28 Μαρτίου ο βομβαρδισμός επαναλήφθηκε και πλήθος κόσμου συνέρρευσε. Με την αστυνομία να προσπαθεί να εντοπίσει σώνει και καλά ένοχες υπηρέτριες και πλήθη περιέργων που συρρέουν να «εκτρέπονται εις γιουχαϊσμούς και συριγμούς ενώ άλλοι εκ των παρακειμένων οίκων εξέρχονται εις τους εξώστας και… αγορεύουσι κατά των φαντασμάτων!» (Σκριπ 29.3.1903), τα Οριακά Φαινόμενα της λιθοβολίας, διείσδυαν λάθρα στην Συναινετική Πραγματικότητα.
Στο Μεσοπόλεμο... ...οι λιθοβολίες έπαψαν πια να είναι «φαντάσματα» δεισδαιμόνων και αμόρφωτων και έγιναν «τηλεκινητικά φαινόμενα» υποκείμενα σε επιστημονικές έρευνες. Ήταν η χρυσή εποχή της Ψυχοφυσιολογίας και του πρωτοπόρου παραψυχολόγου Άγγελου Τανάγρα. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1927 σφοδρή λιθοβροχή άρχισε να πέφτει στο σπίτι του Κωνσταντίνου Στούκα, στη Λαμία. Από το πρωί ως τις 9 το βράδυ έπεφταν περίπου 20 πέτρες από μεγέθους χαλικιού μέχρι 2 κιλά χωρίς να προξενούν καμία βλάβη. Μαζί με την οικογένεια Στούκα έμενε και η 13χρονη υπηρέτρια Μαρία Χανή από το κοντινό χωριό Φτέρη. Η οικογένεια απέδωσε τα φαινόμενα σε κακοβουλία, αλλά η αστυνομία δεν μπόρεσε να βγάλει άκρη. Ωστόσο η λιθοβολία συνεχιζόταν και οι πέτρες έπεφταν διαρκώς με μια μικρή
διακοπή το καλοκαίρι του 1928 όταν η οικογένεια πήγε διακοπές στο χωριό Καστανιά ελπίζοντας πως το φαινόμενο θα καταλάγιαζε. Όμως αυτό τους ακολούθησε. Στη διάρκεια των δυόμιση μηνών της παραμονής τους, οι πέτρες έπεφταν τακτικά αν και αραιότερα. Το φθινόπωρο γύρισαν στη Λαμία –μαζί τους και το φαινόμενο. Και πάλι οι πέτρες δεν συμπεριφέρονταν σαν πέτρες. «Οσάκις έθιγον άτομα ήτο ως να είχον χάση το βάρος των, εις δε χωροφύλαξ δεχθείς μίαν εξ αυτών ωσεί παλάμης το μέγεθος, μόλις την ησθάνθη. Μία εξ αυτών ωσεί 1,5 οκάς εστάθη εις τις βέργαις της κληματαριάς, άλλη δε επίσης ογκώδης δεν έσπασε καν το πλακάκι της εισόδου όπου έπεσεν». Στις 15 Νοεμβρίου άρχισαν να παρατηρούνται μετακινήσεις αντικειμένων. Ο αγιασμός που ακολούθησε έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα «ου έμεινε εντελώς αλυσιτελής αλλά και προυκάλεσε την βιαίαν εκσφενδόνισιν των εικόνων, των λιβανιστηρίων κτλ της οικίας». Η οικογένεια είδε και αποείδε και τελικά σκέφτηκε να ακολουθήσει τη συμβουλή του Δημήτριου Γαρδίκα, ενός απόστρατου ταγματάρχη που ενδιαφερόταν για την Ψυχοφυσιολογία, να καλέσουν την Ελληνική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών. Έτσι ο Τανάγρας ερεύνησε την περίπτωση. Στο πλαίσιο της γνωστής του προσέγγισης, θεώρησε πως το «δυναμόλυτον» ήταν η υπηρέτρια και πρότεινε την απομάκρυνσή της. Αυτό έγινε και τα φαινόμενα σταμάτησαν. (Ψυχικαί Έρευναι, Ιανουάριος 1929)
ΦΡΥΚΤΩΡΊΕΣ Φρυκτωρία θηλυκό (στην αρχαιότητα) η επικοινωνία μέσω σημάτων με φωτιές από αναμμένους πυρσούς μέσα στη νύχτα
Η κοιλάδα των ναών στο κέντρο των Αθηνών Στον Ακράγαντα της Σικελίας η περίφημη "Κοιλάδα των Ναών - Valle dei Templi", ο μεγαλύτερος αρχαιολογικός χώρος στον πλανήτη, έκτασης 13.000 στρεμμάτων, περιλαμβάνει τα ερείπια επτά ναών, δωρικού ρυθμού και από το 1997 αποτελεί πολιτιστικό μνημείο της Ουνέσκο. Πόσοι άραγε όμως γνωρίζουν ότι στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει μια αντίστοιχη "Κοιλάδα των Ναών", έκτασης περίπου 100 στρεμμάτων όπου περιλαμβάνονται πάνω από 15 θέσεις αρχαίων ελληνικών ιερών και ναών και πάνω από 25 θέσεις ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος;
επιγραφές το συναντάμε με τις εξής παραλλαγές: Ιλισό, Ιλισσό, Ειλισσό, Ηιλισό. Είναι ένας από τους τρεις ποταμούς των Αθηνών, Κηφισός και Ηριδανός οι άλλοι δύο. Δυστυχώς και οι τρεις είχαν την ίδια τύχη. Να καταλήξουν να γίνουν αγωγοί ομβρίων σε μια γκρίζα Αθήνα και σε ένα λεκανοπέδιο με ελάχιστες εναπομείνασες φυσικές εκτάσεις. Η άλλοτε ιερή περιοχή σήμερα έχει ένα εξαφανισμένο ποτάμι και έναν αρχαιολογικό χώρο μη επισκέψιμο.
Ο Ιλισσός ήταν, είναι και θα είναι το ιερό ποτάμι των Αθηνών. Συνδεδεμένο από παλιά με χώρους αναψυχής, λατρείας και μυστηρίων είναι ένα ποτάμι φορτωμένο ιστορίες και κυρίως μύθους. Είναι ίσως το μοναδικό ποτάμι παγκοσμίως που έχει γραφτεί με όλους τους δυνατούς γλωσσικούς τρόπους και δεν μπορούμε να πούμε για κανέναν από αυτούς ότι είναι λάθος. Στις πηγές και στις αρχαίες
Σφηνάκια γνώσης
Η ΠΕΡΙΟΧΉ ΤΗΣ ΑΓΊΑΣ ΦΩΤΕΙΝΉΣ ΣΤΟ ΜΕΤΣ ονομαζόταν Βούθουλας, λόγω του βυθίσματος που υπήρχε μπροστά από τα βράχια του Ιλισσού και λόγω του νερού που λίμναζε εκεί. Στο σημείο αυτό ακριβώς πολλές Αθηναίες μέχρι τον εγκιβωτισμό του Ιλισσού ερχόντουσαν και έπλεναν τα ρούχα τους.
www.fryktories.net
Ας αναφέρουμε όμως ενδεικτικά τις αρχαιότητες της περιοχής. Εντός του περίκλειστου αρχαιολογικού χώρου βρίσκεται ο ναός του Δελφινίου Απόλλωνος του 500 π.Χ., που ήταν περίπτερος δωρικός, το επί Δελφινίω Δικαστήριο επίσης του 500 π.Χ. που διέθετε ευρύχωρη αυλή και δωμάτια στη βόρεια πλευρά, οι πύλες του Θεμιστόκλειου τείχους (479/478π.Χ), το Ιερό του Πανελληνίου Διός και της Ήρας (131-132μΧ.) και ο ναός του Κρόνου και της Ρέας του 150 π.Χ. που ήταν μικρός και δίπτερος. Ένα χάσμα στην γη, όπου λέγεται ότι από εκεί έφυγαν τα νερά του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα, ήταν το περίφημο ιερό της Γης Ολυμπίας. Στην ευρύτερη περιοχή αλλά πάντα περιμετρικά του Ιλισσού βρέθηκαν ακόμα το Διονύσιον εν λίμναις, η Αφροδίτη εν κήποις, το ιερό του Κόδρου, Νηλέως και Βασίλης, η παλαίστρα του Ταυρέα, ο Βωμός του Βορέα, το Μητρώο το εν Άγραις, ο Ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος, ο Ναός του Ποσειδώνα Ελικώνιου, το ιερό του Αχελώου, του Πανός και των Νυμφών, το Πύθιον και η πλέον πρόσφατη ανακάλυψη στο οικόπεδο της Αγροτέρας Αρτέμιδος, ο Ναός του Μειλιχίου Διός. Η παρέλαση των ναών ολοκληρώνεται με το γυμνάσιο του Κυνοσάργους στον Νότο και το ιερό του Ηρακλεόυς και το γυμνάσιο του Λυκείου και το ιερό του Παγκράτη στο Βορρά.
Από τα σημαντικότερα μνημεία των Αθηνών είναι o πασίγνωστος ναός του Ολυμπίου Διός (124 - 132 μ.Χ.) που είναι οκτάστυλος τρίπτερος στις δύο στενές πλευρές και εικοσάστυλος δίπτερος στις μακρές. Σήμερα από το ναό σώζονται 16 κίονες, 13 από τους οποίους βρίσκονται ακέραιοι στο ανατολικό μέρος του, ενώ από τους υπόλοιπους τρεις που βρίσκονται στο δυτικό ο ένας κατέρρευσε στις 14 Οκτωβρίου1852. Περιμετρικά του χώρου και κυρίως στη Ν και Α πλευρά του έχουν βρεθεί σημαντικά αρχαία ιερά, μνημεία και δημόσια κτίρια, άγνωστα στο ευρύ κοινό, καθώς η πρόσβαση σε αυτά είτε δεν επιτρέπεται, είτε δεν είναι εφικτή λόγω της κατάχωσης τους. Αναφερόμαστε φυσικά στα περίφημα παριλίσσια ιερά. Ονομάζονται έτσι γιατί θεμελιώθηκαν στις όχθες του Ιλισσού ποταμού, στην ευρύτερη περιοχή της πηγής Καλλιρρόης που πήγαζε εκεί ακριβώς. Ήδη από την αρχαιότητα λοιπόν ο χώρος απέκτησε ιερότητα και συνδέθηκε με μύθους που ξεκινούν από τον Δευκαλίωνα και φτάνουν μέχρι τον Κόδρο. Όλα αυτά γύρω από την Καλλιρρόη και γύρω από τον Ιλισσό.
1
Από τoν Δημήτρη Θεοδοσόπουλο
Αν μη τι άλλο η ανάδειξη της περιοχής, πάντα με άξονα τον Ιλισσό θεωρούμε επιβάλλεται για την εν λόγω περιοχή, που μας αρέσει να την καλούμε, η Αθηναϊκή "Κοιλάδα των Ναών".
2
Η ΓΈΦΥΡΑ που υπάρχει στο σημείο, χτίστηκε επί Όθωνος και αποτελεί την παλαιότερη σωζόμενη γέφυρα του Ιλισσού σήμερα στην πόλη. Πρόκειται για μια πετρόκτιστη, τρίτοξη η οποία δυστυχώς έχει καλυφθεί από την νεότερη τσιμεντένια, της σημερινής οδού Αθ.Διάκου. Η πρόσβαση σε αυτήν σε κάποιον που δεν την ξέρει δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε ασφαλής.
3
ΣΤΗΝ ΊΔΙΑ ΠΕΡΙΟΧΉ βρίσκεται ένα αρχαίο σπηλαιώδες όρυγμα το οποίο φέρει στην είσοδο του ένα ανάγλυφο του Πανός. Το σπήλαιο του Πάνα όπως αποκαλείται, προσέλκυσε σε διάφορες εποχές τους πιστούς και τις πιστές του τραγοπόδαρου Θεού. Τις απογευματινές ώρες το ανάγλυφο είναι ορατό στο "μυημένο" μάτι.
4
Η ΠΕΡΊΦΗΜΗ ΠΗΓΉ της Καλλιρρόης, της ιστορίας και της μυθολογίας, υπάρχει και βγάζει νερό ακόμα και σήμερα στην περιοχή εκεί. Η πηγή αν και έχει χάσει την παλιά της εκβολή, σήμερα εκβάλει το νερό της μέσα από δυο υπόγειους πλαστικούς σωλήνες, καλά κρυμμένους στις φυλλωσιές της περιοχής.
“Δεν θέλει φαγητό τρώει μόνο τα megabyte, επίσκεψη δεν σου κάνει παρά μόνο αν είσαι site.”
“Αυτή η δικτύωση η κοινωνική σ’ έχει κάνει αγάπη μου αντικοινωνική”
Μουσική - Στίχοι: Ηλίας Παπανικολός Τραγούδι: Σεμέλη Παπαβασιλείου Πλήκτρα, κιθάρα: Νικόλας Καννάς Φωνή πρόζες: Κατερίνα Ζάννα Video: SRGB_net
“έλα πες την αλήθεια τα social media, ωφ! Ειναι ναρκωτικά!”
ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΗΧΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (ref.1) Αυτή η δικτύωση η κοινωνική, σε έχει κάνει αγάπη μου αντικοινωνική και έχεις το -Ε; Στο τσεπάκι, το -Ε; Στο τσεπάκι... -Τι είπες, ε; Τι; Τι είπες μωράκι; -Λέω... Αυτή η δικτύωση η κοινωνική. -Ναι! -Σε έχει κάνει αγάπη μου αντικοινωνική και είσαι στο -Δως μου ένα λεπτό, περίμενε λιγάκι, -Πριν μία ώρα είπες το ίδιο! -Ε πες μου ρε μωράκι! (ref.2) Αυτή η δικτύωση η κοινωνική σ’ έχει κάνει αγάπη μου αντικοινωνική κι εκεί που σε βρίσκω είναι εκεί που σ’ αφήνω αχ, νάρκισση μου ομορφιά, έλα πες την αλήθεια τα social media, ωφ! Ειναι ναρκωτικά! Αχ, σε θέλω δίπλα καρδούλα μου κι όχι εικονικά! Αχ, δεν αντέχω άλλο ψυχούλα μου, θέλω να ‘ρθεις κοντά! Δεν θέλει φαγητό τρώει μόνο τα megabyte, επίσκεψη δεν σου κάνει παρά μόνο αν είσαι site. Δεν ψάχνει έρωτες, αυτά είναι τρε μπανάλ, έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα με Visa και PayPal. Έγινε ειδικός, ξέρει το πότε αρρωσταίνει, δέκα φορές διέγνωσε στο Google ότι πεθαίνει, θέλει τεχνολογία χαμηλής χρέωσης, λέξη δεν παίρνεις δίχως κάρτες ανανέωσης.
Στην αναμονή μ’ έχει κι είναι να μη σου τύχει, μόνιμη εμμονή της είναι ο κωδικός του wifi, μα αυτή με μερακλώνει απ’την κορφή ώς το νύχι και αργοσβήνω μόνος μου μαζί της μα αυτή λείπει! Αυτή η δικτύωση η κοινωνική, σε έχει κάνει αγάπη μου αντικοινωνική, κι αυτή η οθόνη παρέα σου μόνη, αχ σε έχει κλέψει μακριά, αλλά πες την αλήθεια, τα social media, ωφ! Είναι ναρκωτικά. Αχ, γαμώ την τύχη αγάπη μου, δεν είσαι πουθενά! Αχ έλα απά στο κρεβάτι μου, για να πάρει φωτιά! (ref.1) Εγώ κοιτάζω τη θέα, αυτή κοιτάζει τα views, οταν όταν βγαίνει online με κερνάει πυροβολισμούς! Δεν θέλει ντέφι, γαρύφαλλα ούτε μέθη, θέλει προσεκτικά καλό τραβηγμένες selfie! Κάνει την επανάστασή της μέσα από το fb, αχ! Κούλα σε αγαπάω με έχεις ρίξει στη ζουζού. Ακτιβισμός και βάσανο στο τέρμα, μα αυτός ο αγώνας σταματά μόλις κοπεί το ρεύμα. Και στο κρεβάτι μας όταν πέσουμε για τρελές, μου κάνει αυτά τα τσαλίμια, αυτά που κάνουν οι κοπέλες και να σου ο μεσεντζέρης, μας κόβει στο καλύτερο και παίρνουμε κι οι δύο απ’ τα τρία το μακρύτερο! (ref.2)
Το μυστικό συστατικό μας: Η ευχαρίστηση μας να προσφέρουμε το καλύτερο
Επτανήσου 15 | Αθήνα | Πλατεία Αγίου Γεωργίου | τ.: 210 82 19 406 FB: kivelirest | IG: kyveli_kypseli