Η πόλη ζει | τ.71

STREET

PRESS 71//10-19

Αφιέρωμα: Ο Πειραιάς Ζει | Φτου Ξελευθερία: Περιοδικό ποικίλης ύλης | Αφιέρωμα: Αυτή η πόλη είναι μία ζούγκλα και μας αρέσει

Το Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών είναι ένα από τα εννέα (9) αυτοδύναμα Τμήματα και ιστορικά το 4ο αρχαιότερο Τμήμα του Πανεπιστημίου Πειραιώς (ΦΕΚ 166/16.6.1989). Οι απόφοιτοι του Τμήματος Ναυτιλιακών Σπουδών μπορούν να σταδιοδρομήσουν πρωτίστως ως στελέχη σε επιχειρήσεις της θαλάσσιας βιομηχανίας, όπως αυτές των θαλασσίων μεταφορών, των λιμενικών επιχειρήσεων καθώς και επιχειρήσεων της ναυτιλιακής συστάδας -cluster-, αλλά και σε ιδιωτικούς, κρατικούς και διεθνείς οργανισμούς στο χώρο των λοιπών επιχειρήσεων των συνδυασμένων μεταφορών, των παράκτιων και θαλάσσιων βιομηχανιών, καθώς και στον τομέα της εκπαίδευσης λόγω ειδικών μαθημάτων στο Πρόγραμμα Σπουδών.

30 years

of maritime studies excellence

Το Τμήμα ανέπτυξε από την αρχή διεπιστημονικές προσεγγίσεις στα θέματα που αφορούν στις θαλάσσιες μεταφορές, από την άποψη της προστασίας του περιβάλλοντος, της ασφάλειας της ζωής και της ιδιοκτησίας καθώς και από αυτή της συνολικής ποιότητας της παρεχόμενης υπηρεσίας, σε όλο το φάσμα της θαλάσσιας οικονομίας.

Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών: Πανεπιστήμιο Πειραιώς Καραολή & Δημητρίου 80, Πειραιάς Γραμματεία: 210 414 2074-2175-2397 Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: naf-secr@unipi.gr Γραμματεία MSc in Shipping Management: 2104142504, shipman@unipi.gr Γρηγορίου Λαμπράκη 21 & Διστόμου, Πειραιάς, 185 32 Γραμματεία Προέδρου: 210 414 2526 Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: nafchair@unipi.gr

www.ipolizei.gr

Γνώμες

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

71//10-19

STREET

PRESS

Το τέρας του οικονομισμού

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ] ο πειραισ ζει

Εντάξει περάσαμε κρίση μεγάλη και επώδυνη. Περάσαμε ή περνάμε ακόμα; Δύο πράγματα είναι σίγουρα πάντως. Ένα, πως πολλοί κέρδισαν μέσα σε αυτήν. Και δεύτερο, πως ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, μάλλον έχει βυθιστεί σε πραγματική φτώχεια. Η μεσαία τάξη την σκαπούλαρε μάλλον, αλλά μόνο αφού πούλησε όλα όσα είχε κληρονομήσει ή δημιουργήσει τις περασμένες δεκαετίες. Τώρα καμώνεται την ανήξερη και ξανακοιτά ψηλά, προσπαθώντας να ανελιχθεί στην νέα κανονικότητα (κανονικότητα που δεν αφορά μόνο την παρούσα κυβέρνηση, αλλά και την προηγούμενη...). Οι στατιστικές έλεγαν και λένε ψέματα. Η' πιο κομψά, οι στατιστικές μπορούν να αληθεύουν και να ψεύδονται ταυτόχρονα. Ένα παράδειγμα: η ανεργία πέφτει, όχι με εκπληκτικούς ρυθμούς, αλλά πέφτει. Την ίδια ώρα όμως, εκατοσταριές χιλιάδες νέων έχουν μεταναστεύσει, έχουν αποσυρθεί από την εγχώρια αγορά εργασίας. Οπότε; Οπότε διαλέγεται και παίρνεται ανάλογα αυτό που θέλετε να υποστηρίξετε. Όλα τα τελευταία χρόνια (μάλλον δεκαετίες) στην νεοελληνική κοινωνία επικράτησε ένας οικονομισμός. Αυτό αφορά όλους. Τα κόμματα, αντιπολίτευση και κυβέρνηση, συνδικάτα, διανόηση, κάστες, κλίκες και συναφή. Αφορά και το άτομο (idiot που λένε και οι Άγγλοι) αυτό καθ' εαυτό. Η επιτυχία στη ζωή, η ποιότητα στην καθημερινότητα μετριόταν σε δραχμές και σε ευρώ αργότερα. Και στην κρίση αυτό-ίσως πιο δικαιολογημένα- διογκώθηκε στο έπακρο. Βέβαια υπήρχαν φωνές (θυμάμαι ένα ρεπορτάζ που μιλούσε ένας λαϊκός πενηντάρης) που έλεγαν κάτι διαφορετικό. "Ρε, ας παίρνω και λιγότερα αλλά να 'χω την αξιοπρέπειά μου, σαν άνθρωπος και σαν λαός". Αυτά όλα θεωρήθηκαν ξεπερασμένα και επικράτησε το τάξιμο ξανά. 751 ευρώ βασικός μισθός, επιδόματα, ελαφρύνσεις, αυξήσεις κλπ. κλπ. Στις πλατείες του '12, κάτι πήγε να αλλάξει. (Ξέρω πως πολλοί θα ρωτήσουν την πάνω ή την κάτω πλατεία; Για μένα η πλατεία ήταν μία και πολύχρωμη, γι' αυτό αγαπημένη και ελπιδοφόρα). Δεν πήγε να αλλάξει το ΑΕΠ, ο κατώτερος μισθός, η βασική σύνταξη. Πήγε να αλλάξει όλο το οικοδόμημα, η σχέση του ατόμου με την κοινωνία και της κοινωνίας με την πολιτική και την εξουσία. Μια μεγάλη πολιτική αλλαγή δηλαδή, ένα ξέφωτο για έναν κουρασμένο και μπερμπάντη λαό, που και αυτός μόνος του, τα 'χε κάνει μαντάρα. Το τέρας του οικονομισμού ή αλλιώς η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ νίκησε ακριβώς τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να μετρούν ευρώ και όχι πόντους αξιοπρέπειας.

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ]

αυτη η πολη ειναι μια ζουγκλα

[ΔΙΑΒΑΣΤΕ]

φτου ξελεφθερια

Τώρα έχουμε ηττηθεί και θα αρχίσουμε να ελπίζουμε κιόλας για αυξήσεις... Απλά θυμίζω ένα αντιδημοφιλές και αγαπημένο σύνθημα. "Δεν είναι αγώνας για το ευρώ, αλλά για την ελευθερία". χρυσανθοσ ξανθησ

WWW. ipolizei. gr

κειμενα με την μεγαλυτερη επισκεψιμοτητα

ΘΕΜΑ: Η βάρδια ενός φορτηγατζή // Ελληνική Μπύρα (Β’ μέρος) // «Παίζοντας» στα βουνά της Αλβανίας ΜΙΛΗΣΑΜΕ: Ο Γιάννης είναι σεφ, έχει τατουάζ αλλά… Ντρέπεται να πάει σε reality! // Η παράξενη πλευρά του YouTube, αλλά και του Weirdo // Ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα, λίγο πριν ή λίγο μετά την έκρηξη!, Μιλήσαμε με τον Μελαχρινό Βελέτζα // Ο Γιώργος Κυριαζίδης εξέδιδε το θρυλικό περιοδικό Μουσική και οι μέρες του ήτανε γιορτή ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ: Ελληνική Μπύρα (Μέρος Α') // Ξύπνιος Άνθρωπος στην Αθηνάς δουλεύει BREAKTIME: 8 και άνω: Τζόκερ-Αστυνομία σημειώσατε Χ // Το γράμμα που λαβώθηκε… // Τόσο πολλή ανάγκη έχουμε από καλά σήριαλ, δηλαδή; ΤΙ 'ΠΕΣ ΤΩΡΑ: Εκεί στον αριθμό 318 ΆΠΟΨΗ: 39 ψυχές που θα στοιχειώνουν τα όνειρά μας // Σύνδρομο παραίτησης ή ντροπή; // Μέχρι τελικής πτώσεως

Ένα site που δεν βομβαρδίζει! φωτογραφια εξωφυλλου: θεανω μανουδακη, καπου στον πειραια

Σκάναρε για να τα διαβάσεις!

www.ipolizei.gr

Επιστροφή στην ουσιαστική φιλοξενία με urban αισθητική!

» »

Ένα μοντέρνο ξενοδοχείο, εμπνευσμένο όμως από το ίδιο το μέρος στο οποίο βρίσκεται, από την ιστορία και τους δρόμους που το περιβάλλουν, δίνει μια υπέροχη νότα φιλοξενίας στον Πειραιά! Το «The Alex» είναι ένα ξενοδοχείο με απέραντη θέα στην πάντα γραφική Πειραιώτικη Ριβιέρα, που είναι δίπλα μας όχι μόνο αν θέλουμε να περάσουμε το βράδυ μας εκεί, αλλά και αν θέλουμε να πιούμε ή να γευματίσουμε σε χώρους υπέροχους!

A.Παπαναστασίου 109, Πειραιάς, 18533 Τ.: 210 41 75 108

Για καφέ και ροφήματα που θα μας δώσουν ενέργεια, επισκεπτόμαστε το Botanist, ενώ αν θέλουμε cocktail ή ένα ρομαντικό δείπνο με θέα, επισκεπτόμαστε την ταράτσα του ΝEΣΤ, ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος!

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ 2019

[ΕΓΡΑΨΑΝ]

αντα κουγια

βαγγελησ χωραφασ

Η επιτροπή Νόμπελ απένειμε το βραβείο στον πρωθυπουργό της Αιθιοπίας Αμπίι Αχμέντ για την ειρηνευτική συμφωνία που υπέγραψε με τη γειτονική Ερυθραία, κρίνοντας ότι είχε τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης. Η Αιθιοπία και η Ερυθραία, μακρόχρονοι εχθροί, που ενεπλάκησαν σε συνοριακό πόλεμο το 1998-2000, αποκατέστησαν τις σχέσεις τους τον Ιούλιο του 2018 έπειτα από χρόνια εχθρότητας. Η επιτροπή δεν αναγνώρισε στον πρόεδρο της Ερυθραίας Ισάιας Αφεγουέρκι, που υπέγραψε τη συμφωνία από την άλλη πλευρά, συνεισφορά στην ειρήνη. Πρόκειται για την ίδια επιλεκτική στάση που η επιτροπή ακολούθησε και στο παρελθόν. Το 2016, βραβεύτηκε ο Χουάν Μανουέλ Σάντος -πρόεδρος της Κολομβίας- για την ειρήνη στη χώρα, αλλά όχι οι αντίπαλοι του FARC. Το 2000 βραβεύτηκε ο Κιμ Ντε Τζουνγκ -πρόεδρος της Νότιας Κορέας-, αλλά όχι η Βόρεια Κορέα για τις ειρηνικές διαπραγματεύσεις μεταξύ τους. Το 1971 βραβεύτηκε ο καγκελάριος Βίλλυ Μπραντ για τα ανοίγματα (Οστπολιτίκ) στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά όχι και ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ που την συνυπέγραψε. Σε όλες τις περιπτώσεις η εξήγηση είναι εμφανής και γεωπολιτικού χαρακτήρα. Οι ΗΠΑ στήριξαν πάντα, στη σύγκρουση και στην υπογραφή της συμφιλίωσης, την Αιθιοπία, ενώ η Ρωσία την Ερυθραία. Η τελευταία στηρίζει πάντα τη Ρωσία στα διεθνή fora, ενώ το 2014 έστειλε αξιωματούχους της στην Κριμαία, λίγο μετά την προσάρτηση της. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η ΕΣΣΔ διατηρούσε ναυτική βάση στη σημερινή Ερυθραία και τώρα η Ρωσία, σκέπτεται να την επαναλειτουργήσει. Με δεδομένη την αύξηση των στρατιωτικών εντάσεων στην περιοχή και των οικονομικών εξελίξεων στο Κέρας της Αφρικής, βάσεις και λιμάνια στην Ερυθρά Θάλασσα, θα αποτελέσουν τα κλειδιά για την αύξηση της επιρροής των Μεγάλων Δυνάμεων στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Έτσι, η Δύση φροντίζει να αναδείξει την Αιθιοπία σε περιφερειακή υπερδύναμη. Και η νορβηγική επιτροπή του Νόμπελ, δεν θα μπορούσε να απέχει από αυτήν την προσπάθεια. βαγγελησ χωραφασ

αννα σταϊκου

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Umberto Davolι

Καθηγητής: Γιατί έχουμε επετείους; Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα μιας επετείου; Γιατί τους δίνουμε τόση σημασία; Μα φυσικά, γιατί οι επέτειοι μας αναγκάζουν να θυμόμαστε, να μην ξεχνάμε εκείνα τα γεγονότα που γράφουν την ιστορία. Εκείνα τα συμβάντα που διαμορφώνουν την ιστορική συνείδηση των επόμενων γενεών. Εκείνες τις αιτίες, που στάθηκαν οι βασικές προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση των σημερινών και μελλοντικών καταστάσεων. Για παράδειγμα, "η μέρα της μνήμης" (27 Ιανουαρίου 1945, ημέρα που οι Ρώσσοι ελευθέρωσαν το σημείο συγκέντρωσης του Άουσβιτς) συνδέεται άμεσα με τη λέξη "ολοκαύτωμα" και μας θυμίζει πώς μια διεστραμμένη ιδεολογία, μπορεί να μετατρέπεται σε κτηνωδία, με τα καταστροφικά αποτελέσματα που έχουμε δει. Κάποιος μπορεί να μου πει ποιά ημερομηνία συνδέεται άμεσα με την λέξη τρομοκρατία; Μαθητής: 11 Σεπτεμβρίου!! Πιστεύω ότι όλοι θα έπρεπε να θυμηθούμε αυτή τη δραματική ημερομηνία που στιγμάτισε για πάντα το παγκόσμιο σενάριο της πολιτικής.

στεφανια τσολακη

Κ.: Πολύ καλά! Πάντα η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου θα μείνει τυπωμένη στην ψυχή μας. Εκείνη η μέρα, δίχασε τον παγκόσμιο χάρτη: από τη μια πλευρά η Αμερική με τις αξίες της και το δικό της μοντέλο ζωής και από την άλλη ο εχθρός με τις σουρεαλιστικές του ιδεολογίες. Κάθε άνθρωπος στον πλανήτη αναγκάστηκε πια να πάρει θέση: ή με τις ΗΠΑ ή εναντίον τους! Μ.: Συμπληρώνω θυμίζοντας ότι η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου στιγμάτισε την ζωή κάθε ανθρώπου, που από τότε ξέρει ότι δεν μπορεί πια να νιώθει ασφαλής και ελεύθερος να εκφράσει τις απόψεις και τις ιδέες του. Κ.: Αναμφισβήτητα η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια του κάθε πολίτη του κόσμου.

γεωργια δρακακη

Μ.: Και ένα χαστούκι σε κάθε έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Λυπάμαι μόνο που δεν πέρασαν ούτε 50 χρόνια από αυτή την τρομακτική ημερομηνία και ήδη ο κόσμος έχει αρχίσει να ξεχνάει. Κ.: Εδώ πρέπει να σε διορθώσω. Ούτε 20 χρόνια δεν πέρασαν από την ενδεκάτη Σεπτεμβρίου 2001 που έριξαν τους δίδυμους πύργους στην Νέα Υόρκη.

σπυροσ αποστολοπουλοσ

νικολεττα βηκου

STREET

PRESS

Μ.: Μα εγώ δεν εννοούσα αυτό το γεγονός. Εγώ μιλούσα για την ενδεκάτη Σεπτεμβρίου του 1973, όταν οι ΗΠΑ στήριξαν το πραξικόπημα της Χιλής και είχαμε τον θάνατο του τότε δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Salvador Allende. Τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ ανάγκασαν μια ολόκληρη χώρα να υποκύψει σε μια απάνθρωπη δικτατορία, κάτω από τις οδηγίες του Augusto Pinochet, που βάφτηκε με τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και με την φυλάκιση και τον άγριο βασανισμό εκείνων που είχαν το θράσος να διαμαρτυρηθούν ή ήταν απλά συγγενείς των διαμαρτυρομένων. Αυτή η ημερομηνία άνοιξε την εποχή του τρόμου στην Λατινική Αμερική, όπου χώρες όπως η Βολιβία, η Παραγουάη, η Βραζιλία, η Ουρουγουάη, η Αργεντινή έγιναν στόχος της τρομοκρατικής πολιτικής του Kissinger (βραβείο Νόμπελ ειρήνης) και του Nixon, που έδωσαν το ελεύθερο στην "επιχείρηση Kondor" που άφησε πίσω 50.000 νεκρούς, 30.000 desaparecidos, 400.000 φυλακισμένους μέσα στους απλούς πολίτες αυτών των χωρών. Αυτό τον στόχο πέτυχαν οι ΗΠΑ με την στήριξη οργανώσεων της άκρα δεξιάς, με τη δημιουργία ομάδων - δολοφόνων και την κατασκευή κέντρων εκπαίδευσης για βασανισμούς . Κ.: Οκ....Οκ....Θυμάται κανένας κάποια άλλη επέτειο;;

Umberto Davoli

[ΕΚΔΟΣΗ] [ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ]

www.ipolizei.gr

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

ISSN: 2623-4068

ΠΟΛΗ ΤΙΣΜΙΚΑ

//Θέατρο

Προτάσεις

Τις τελευταίες μέρες δεν έχω έμπνευση. Από τα πιο πεζά μέχρι τα πιο «καλλιτεχνικά» που ασχολούμαι καθημερινά. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον είναι φάσεις που περνάμε. Ίσως κάτι περιμένω. Σίγουρα πολλά περιμένω κι ο καιρός δεν περνάει. Και ο καιρός δεν περνάει γιατί δεν έχω έμπνευση. Γιατί αν είχα, ο καιρός θα περνούσε γρήγορα. Και κάπως ένας αέναος, βασανιστικός, φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Φαντάζομαι ότι σε πολλούς συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Δεν είναι και τόσο σπάνιο. Αλλά αυτή η λούπα δεν βοηθάει κανέναν. Έμπνευση και δημιουργικότητα, ποίηση αν θέλετε, χρειάζεται στη ζωή μας από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο πράγμα που κάνουμε. Αν μαγειρέψεις και δεν βάζεις μικρές «πινελιές» αγάπης και έμπνευσης, το κάνεις μόνο για να χορτάσεις, όχι για να ευχαριστηθείς. Αν ο άνθρωπος έβαζε έμπνευση και ποίηση σε κάθε τι, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Ένας βωμός ομορφιάς και δημιουργίας. Δεν είναι μόνο η Τέχνη που τα χρειάζεται αυτά τα στοιχεία. Είναι και η ίδια η ζωή. Απλά ξεχνιόμαστε και περιμένουμε να βρούμε αυτήν την ομορφιά, αντί να τη δημιουργήσουμε.

Άντα Κουγιά // akougia@ipolizei.gr

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

Πόλεμος & Ειρήνη, Λ. Τολστόι, σκην. Ιόλη Ανδρεάδη, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Το διάσημο έργο του Λ. Τολστόι μεταφέρεται στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά με τους Κ. Καζάκο, Γ. Γεννατά, Π. Δαδακαρίδη, Κ. Μπιμπή, Κ. Νικούλι, Ρ. Πατεράκη, Β. Τρουφάκου και Ν. Κουρή. Ο Τολστόι φέρνοντας στο προσκήνιο τα πάθη της ρωσικής αριστοκρατίας την εποχή της Ναπολεόντειας κυριαρχίας, φωτίζει το πέρασμα των ανθρώπων από τη φρίκη του πολέμου στη θαλπωρή της ειρήνης. Ένα διαχρονικό μάθημα αφήγησης και πολιτισμού. Μια επίκαιρη -όσο ποτέ - κατάδυση στο ανθρώπινο πάθος και τη μοίρα του. Από 18 Νοεμβρίου.

//Θέατρο

//Mουσική

10 Μικροί Νέγροι / σκην. Ρέινα Εσκενάζυ / θέατρο Νέος Ακάδημος Tο συναρπαστικό αριστούργημα της Άγκαθα Κρίστι “10 Μικροί Νέγροι” (And Then There Were None), το πιο πολυδιαβασμένο αστυνομικό μυθιστόρημα όλων των εποχών, ανεβαίνει στον ΝΕΟ Ακάδημο. Στην βρετανική ακτή του Ντέβον, υπάρχει ένα ιδιόκτητο νησάκι, που λόγω της μορφής του ονομάζεται το Νησί του Νέγρου. Ο αρχικός ιδιοκτήτης του, ένας πάμπλουτος αμερικάνος, έχει χτίσει σε αυτό μία υπέροχη έπαυλη. Ο τωρινός ιδιοκτήτης αποτελεί μυστήριο, καθώς υπάρχουν μόνο συγκεχυμένες πληροφορίες γι’ αυτόν. 10 άνθρωποι που δεν γνωρίζονται και που - φαινομενικά δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο μεταξύ τους, προσκαλούνται να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στην έπαυλη.

HolyWood Stage APALAENTE full band 16 Νοεμβρίου Το φθινόπωρο ήρθε! Και μαζί του έρχονται και οι Apalaente! Με ανανεωμένο πρόγραμμα και σύνθεση, το συγκρότημα που ξέρει να ξεσηκώνει το κοινό τόσο μουσικά, όσο και μέσα από το αστείρευτο κέφι πάνω στην σκηνή, σας προσκαλεί στο πρώτο live της σεζόν στο αγαπημένο @Holywood Stage. Το Σάββατο 16 Νοεμβρίου, ανεβαίνουν στη σκηνή για να παρουσιάσουν ένα ανανεωμένο πρόγραμμα, κινούμενο σε ροκ αλλά και πιο ποπ ήχο, μαζί με κάποια από τα νέα τους τραγούδια που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο από την @Spider music με τίτλο "ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ"

//Βιβλίο

//Βιβλίο

//Βιβλίο

«ζ μικρό», Δημήτρης Κοντορούσης, εκδ. Toymaker

Ελεύθερη Πτώση, (Free Fall),Jessica Barry,

«Θεοδώρα», Giorgio Ravegnani, Μτφ. Σέργιος

Beyond Publishing (μέλος του Εκδοτικού ομίλου Ελκυστής)

Μτφρ: Μαρία Παπανδρέου, εκδόσεις BELL

Μοσχονλας | Εκδ. Γκόνη

Ζήτα, Ζ (κεφαλαίο) – ζ (πεζό): το έκτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Ο Δημήτρης Κοντορούσης με αφορμή ένα γράμμα του αλφαβήτου παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό ένα παραμύθι με αρχή, μέση και τέλος (;). Μια ιστορία που μπλέκει με μοναδικό τρόπο το πραγματικό με το φανταστικό και που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο ή αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε “άνθρωπο”. Με το πρώτο του βιβλίο, έρχεται για να μας διηγηθεί ένα παράξενο παραμύθι, με σύμβολα σκοτεινά και φωτεινά, μια δική του «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», ψάχνοντας να βρει τη ρίζα του ανθρώπινου σκότους.

Το Ελεύθερη Πτώση είναι ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ που εξερευνά τον άρρηκτο δεσμό και την περίπλοκη σχέση μεταξύ μητέρας και κόρης. Όταν το ιδιωτικό αεροπλάνο του αρραβωνιαστικού της συντρίβεται στα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο, η 'Αλισον Κάρπεντερ ως εκ θαύματος βγαίνει ζωντανή. Όμως η μάχη για τη ζωή της μόλις ξεκίνησε. Η 'Αλισον κρύβει ένα τρομερό μυστικό, μια επικίνδυνη αλήθεια που κάποιοι θα σκότωναν για να κρατήσουν κρυφή. Αν μάθουν ότι είναι ζωντανή, θα ψάξουν να τη βρουν. Η 'Αλισον είναι μόνη, τραυματισμένη, φοβισμένη και πρέπει να καταφέρει να φτάσει σπίτι. Στην άλλη πλευρά της χώρας, η Μάγκι Κάρπεντερ μαθαίνει ότι η κόρη της θεωρείται νεκρή.

Ο Ιουστινιανός ήταν ένας άνθρωπος συνεσταλμένος, έχοντας κλίση προς τη μελέτη και τον στοχασμό, ενώ η Θεoδώρα πρέπει να είχε ζωηρό χαρακτήρα και άμετρη ομορφιά. Αυτός που ήδη κατείχε τα υψηλότερα αξιώματα στην αυλή, την ερωτεύτηκε παράφορα, αποφάσισε να την νυμφευτεί και, παρά τις δυσκολίες που συνάντησε, έπειτα από μερικά χρόνια έφερε σε πέρας το σχέδιό του. Πώς ήταν η αληθινή Θεοδώρα; Η απάντηση είναι σχεδόν αδύνατο να δοθεί. Ένα πρόσωπο μοναδικό και μη κανονικό, που κατά κάποιον τρόπο θα μπορούσε να θεωρηθεί πως βγήκε από βιβλίο παραμυθιών.

//Μουσική

//Μουσική

Theodore, Live @ six d.o.g.s., 29 Νοεμβρίου 2019

Χειμερινοί Κολυμβητές, Half Note, 2-5 Νοεμβρίου

Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του δύο περιοδείες - μία στις Η.Π.Α. και μία στην Ευρώπη - ο δημιουργικός και πάντα αεικίνητος Theodore ανεβαίνει για ένα live στη σκηνή του six d.o.g.s., στο πλαίσιο του νέου κύκλου εμφανίσεών του στην Ευρώπη για το φθινόπωρο του 2019. Το τρίτο προσωπικό album του Theodore "Inner Dynamics" μετράει ήδη 10 μήνες κυκλοφορίας και αρκετές ενθουσιώδεις κριτικές από Ελληνικά και Διεθνή Mέσα. Το φθινόπωρο του 2019 περιοδεύει στην Ευρώπη με ένα set-list από όλη του την δισκογραφία αλλά και -για πρώτη φορά - νέα τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο του για feedback απευθείας από το κοινό του!

Όλοι μαζί, δεν θα εμφανιστούν σε καμιά από τις τέσσερις μέρες. Ναι καλά διαβάσατε! Οι Χειμερινοί Κολυμβητές εμφανίζονται για 4η συνεχόμενη χρονιά στο Ηalf Νote, με το δικό τους μοναδικό τρόπο: από τη μία πλευρά, θα καλύψουν το ρεπερτόριό τους των 50 χρόνων της μουσικής τους διαδρομής, και χρονικά και θεματικά, ενώ από την άλλη, θα παρουσιαστούν οι διαφορετικές μουσικές εκφράσεις που διακρίνει κανείς μέσα στο συγκρότημα, σε σχέση φυσικά με τον μουσικό προσανατολισμό του κάθε μέλους!

//Bιβλίο

//Μουσική

«Οι Αδιάφοροι», Alberto Moravia, ΠΕΔΙΟ Εκδοτική

Χίλιες και Δύο Νύχτες 4 Νοεμβρίου Παρουσίαση Δίσκου

«Οι Αδιάφοροι» είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια, το οποίο θεωρείται και το σημαντικότερο της λογοτεχνικής του καριέρας. Το έργο αυτό κυκλοφόρησε σε μία από τις πιο δύσκολες ιστορικά στιγμές της Ιταλίας. Ο Μουσολίνι είχε ήδη επιβάλει τη δικτατορία του και η χώρα όδευε προς τη λαϊκή επικύρωση του φασισμού. Έχοντας ελάχιστο ακόμα ενδιαφέρον για την πολιτική, ο Μοράβια έδειξε με το γλαφυρό και άμεσο τρόπο, ότι ο φασισμός μετατρέπει τον θανάσιμο κίνδυνο της αδιαφορίας σε ένα απόλυτα υπαρξιακό προσωπικό καθεστώς. Κι όλα αυτά, μέσα από το πορτρέτο ενός εικοσάχρονου νέου, αντιμέτωπου με την κατάρρευση της αστικής οικογένειάς του.

Στις φιλόξενες «1002 Νύχτες» (Καραϊσκάκη 10) και ώρα 20:00 θα παρουσιαστεί ένα νέο βιβλίο-cd με φρέσκα, ελληνικά τραγούδια που φιλοδοξούν να μας ταξιδέψουν από εποχή σε εποχή και από τόπο σε τόπο. Αυτό ήταν το όραμα της Μάτας Αδομαγιάννη, της δημιουργού του και των εκδόσεων Καθρέφτης του Μωυσή Ασέρ. Παίζουν:Μάριος Παπούλιας βιολί ,Τάσος Αθανασιάς ακορντεόν, Γιάννης Πλαγιανάκος μπάσο, Στράτος Σαμιώτης κρουστά, Κώστας Τζιαγκούλας κιθάρα, Γιάννης Αργυρόπουλος κιθάρα, Μπουζούκια: Αλέκος Γλυκιώτης ,Βαγγέλης Μαχαίρας, Άρης Κούκος Τραγουδούν: Κώστας Τζιαγκούλας, Γιώτα Λιαποπούλου, Δέσποινα Ραφαήλ, Μάτα Αδαμογιάννη Special guest: Σοφία Παπάζογλου

από την Άννα στάικου

-an-

Θεατρικός μονόλογος | Μια καρέκλα ξύλινη που θυμίζει στασίδι, μια γυναίκα περίπου 50 χρόνων, μια λάμπα στο ταβάνι, κρεμασμένη σε πρόχειρο γάντζο, που θυμίζει αγχόνη με συμπεριφορά εκκρεμούς. Στην έναρξη των ταλαντώσεων, ο μονόλογος παύει ως κάποιος να το διατάζει.

Ονειρεύτηκα ότι ήμουν σαλιγκάρι Δριμύ το ψύχος αν και ακόμη διανύουμε τον Οκτώβρη. Το θερμόμετρο δείχνει ψηλή θερμοκρασία με πολλή υγρασία. Καιρός υγρός, με βλάστηση πυκνή, στο κέντρο της Αθήνας. Αν βγουν τα σαλιγκάρια από το καύκαλο, θα ντυθούμε τη δική τους ζωή. Εάν η σφαγή και η επικείμενη επιδρομή στη Συρία είναι πηγή ειρήνης, εγώ γιατί δεν είμαι σαλιγκάρι; Πείτε! (κοινό) Βουβό, ακούγεται από το βάθος ένας βήχας. Πλήρης σιωπή. Ταλάντωση λάμπας. Βλέπετε, δεν έχετε επιχειρήματα να υποστηρίξετε ότι δεν είμαι σαλιγκάρι. Μπορεί η όψη να είναι μορφή ανθρώπινη, αλλά εγώ πιθανόν να αισθάνομαι ότι είμαι σαλιγκάρι. Αφού αισθάνομαι σαλιγκάρι, έχω το δικαίωμα να πολιτογραφηθώ ως τέτοιο. Η πλάτη μου είναι ένας καφετί κοχλίας. Πληρώνω φόρο για το καύκαλο. Τα πόδια μου , οι μηροί μου και τα χέρια γλιστρούν. Τα μάτια μου βλέπουν θολά και τα αυτιά μου είναι κεραίες που στρέφονται δαιμονιωδώς σε κάθε γωνία, να μου δείξουν πού είναι το super market ή το ΑΤΜ . Υποθέτω, επειδή είμαι σαλιγκάρι, ότι είμαι ακίνδυνο είδος για την Αρχή Είμαι; Πείτε! (κοινό) Βουβό . Δίχως τον παραμικρό στα καθίσματα τριγμό . Οι όψεις του κοινού κάθετες σκιές. Ταλάντωση λάμπας. Επομένως στοιχειοθετείται το δικαίωμα αλλαγής ταυτότητας. Να γράψω σαλιγκάρι Ευανθία, τόπος, χλόη, πλατεία Βικτωρίας. Και να υπογράψω μια υπεύθυνη δήλωση ότι, από τη στιγμή που είμαι σαλιγκάρι, περιμένω να δημιουργηθούν προϋποθέσεις της ατομικής μου ένταξης στο κοινωνικό σύνολο, επειδή είμαι ό,τι λέω, αλλά το σχήμα μου δεν συμπίπτει. Έχω κεραίες , γλιστρώ σε βλέννες, διαθέτω στέγη , το καύκαλο, αλλά συνεχίζω και μοιάζω με την Ευανθία. (προς το κοινό) Θα υπογράψετε το αίτημά μου ; Πείτε! (κοινό) από την σαστιμάρα περνάει, ελαφριά στην δυνατότητα να πάρει θέση. Ένας σηκώνει το χέρι και με στεντόρεια φωνή λέει «εγώ θα υπογράψω». Ταλάντωση λάμπας. Ευχαριστώ όμως, μου δόθηκε η δυνατότητα του θεάτρου για να υπογράψουν πολλοί. (σηκώνεται και βγάζει από το παλτό ένα χαρτί. Το ξετυλίγει και είναι ορατό ότι το ρολό διαθέτει πολλά μέτρα) Το αίτημα στις αρχές αναφέρει « Προς τις Αρχές. Παρακαλώ θα ήθελα να αλλάξω και από άνθρωπος να αναφέρομαι ως σαλιγκάρι. Επειδή έτσι αισθάνομαι» Λοιπόν;; (κοινό) θορυβεί, ένας ένας προσέρχονται να υπογράψουν το αίτημα Η κατανόηση ξεχειλίζει, ο σεβασμός και η αποδοχή και η ευγένεια. Ξαφνικά μια γυναίκα από το κοινό πλησιάζει και έντονα ρωτά

«Είναι ρόλος έτσι;; Είναι θεατρική πράξη;; Ναι;; Δεν είναι έτσι;;» Η γυναίκα με ματιά πάγου κοιτάζει με μάτια ορθάνοιχτα, περίπου γυάλινα. Και σιωπά. (ταλάντωση λάμπας) Το κοινό, ταραγμένο, σπρώχνει τη μοναδική αναμεσά τους θεατή και την βγάζει από την αίθουσα. Οι υπογραφές συνεχίζονται. Υπογράφουν όλοι και επιστρέφουν στις θέσεις τους. Η γυναίκα με χαμηλή φωνή Αφού δεχτήκατε να αναγραφώ στους καταλόγους ως σαλιγκάρι, σημαίνει ότι και εσείς κάτι άλλο είστε. Τί είστε; Πείτε… (κοινό ) βουβό , σαστισμένο, ακίνητο και ασάλευτο ----ταλάντωση-------Μια πεταλούδα της νύχτας κάνει παράσιτα. Η σιωπή κρατά μερικά λεπτά. Η γυναίκα πετάγεται επάνω , πετά το παλτό της στο πάτωμα. Και ρωτά με φωνή κραυγής ΤΙ Είστε ;; Άνθρωποι, δεν είστε ;; Πώς είναι δυνατό αυτά που λέω να τα περάσατε γι’ αλήθεια; Γονατίζει στην σκηνή και βουβά κρύβει το πρόσωπό της. Ταλάντωση λάμπας Το κοινό αλλάζει ματιές μεταξύ του Ένας θεατής ψελλίζει: «Θέατρο ήταν όλο αυτό. Κι εμείς σταθήκαμε στην ουρά. Τι υπογράψαμε;» Η Γυναίκα στη σκηνή σηκώνεται, κάνει υπόκλιση και λέει: Η θεατρική πράξη τελείωσε. Οι υπογραφές είναι γνήσιες. Υπογράψατε κάτι που δεν υπάρχει. Μόνοι σας χωρίς το θεατρώνη, δίχως ηθοποιό, με τη μοναδική αντίρρηση εξόριστη, με κλειδωμένα στ’ αμπάρια ό,τι σώζει. Πείτε, αναμεταξύ σας πώς ακριβώς θα σωθείτε. (Η Αυλαία πέφτει, κρύβει τους θεατές, ταλάντωση λάμπας εκτός σκηνής στην αίθουσα) 28 Οκτωβρίου 2019 (Εγράφη ως παράλογο, ως σφοδρή διαμαρτυρία για την πλήρη λεηλασία εννοιών και λέξεων, με σκοπό την κατάργηση στη μνήμη αξιών οικουμενικών. Οι λαοί, χωρίς μνήμη και αναφορές στον χρόνο τους. μεταβάλλονται σε κάτι που μοιάζει με σαλιγκάρι. Εγράφη ως ΟΧΙ για την εθνική των Ελλήνων επέτειο εναντίον της σκλαβιάς)

Ένα μουσείο ανοιχτό στη νέα γενιά φων από τη συλλογή έργων Escher του μουσείου, επιμεληθήκαμε την έκθεση με την ίδια φροντίδα, αγάπη και προσοχή που έχουμε κανει στο παρελθόν, στήσαμε την έκθεση όχι σε κάποιον κλειστό χώρο αλλά στους διαδρόμους ανάμεσα στις αίθουσες διδασκαλίας, έχοντας ως στόχο η τέχνη να γίνει μέρος της καθημερινότητας των φοιτητών.

Προσπαθήσαμε πολλές φορές να προσελκύσουμε νεανικό κοινό, κάποιες φορές το πετύχαμε, τις περισσότερες όχι αλλά και όταν τα καταφέρναμε ήταν περιστασιακά, χωρίς διάρκεια και κυρίως χωρίς επανάληψη.

έπεσε η ιδέα της μεταφοράς και έκθεσης έργων από τις συλλογές του μουσείου, στο Πανεπιστήμιο. Γνωρίζαμε ότι οι νέοι 18 έως 25 ετών, εργάζονται και ζουν με τους δικούς τους ρυθμούς και στους δικούς τους χώρους, συνεπώς η ιδέα έπεσε σε γόνιμο έδαφος. Αποφασίσαμε λοιπόν να εγκαινιάσουμε μια σειρά δράσεων που στοχεύουν να πάνε την τέχνη στη νεολαία αντί να περιμένουν την νεολαία να έρθει στο μουσειακό περιβάλλον. Το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο είναι η ιδανική πρώτη στάση στη μακριά - ελπίζουμε - αυτή πορεία. Ένας πανέμορφος χώρος στην καρδιά της Αθήνας, με ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη, ανοιχτούς σε πρωτότυπες και πρωτοπόρες δράσεις.

Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό και αυτό χάρη στην ευτυχή συγκυρία της συνάντησης σε εκδήλωση του μουσείου της διευθύντριάς μας κυρίας Νομικού και της καθηγήτριας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου κ. Γεωργιτσογιάννη. Εκεί

Όμως κανένα εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Πως θα εκθέσεις έργα αξίας εκατομμυρίων σε χώρους με ελλιπή ή ανύπαρκτη φύλαξη, ποιος θα τα ασφαλίσει ή θα σε εξασφαλίσει από ζημιές ή απώλειες; Λύσεις υπάρχουν για όλα. Φτιάξαμε μια σειρά 29 πλαισιωμένων αντιγρά-

Info: Η έκθεση, αποτελούμενη από 29 έργα, φιλοξενείται στην αίθουσα τελετών του Χαροκόπειου και είναι επισκέψιμη καθημερινά (εκτός Σαββάτου και Κυριακής) 10:00 με 18:00, θα διαρκέσει δε μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου.

Η νεολαία δεν πάει στα Μουσεία. Αυτό είναι μια διαπίστωση που προκύπτει μέσα από μελέτες και δεν είναι μια προσωπική άποψη. Καταναλώνει πολιτισμό αλλά αυτός δεν είναι ούτε μουσειακοί χώροι (οι εξαιρέσεις έχουν να κάνουν με την χαλαρότητα στον ορισμό ενός χώρου ως μουσείο) ούτε χώροι τέχνης, ούτε τέλος, αρχαιολογικοί χώροι. Είναι κινηματογράφος, συναυλίες και ίσως θέατρο.

Ηρακλειδών 16, 11851 Θησείο, Αθήνα | Τ: 210 34 61 981 | info@herakleidon-art.gr Απ. Παύλου 37, 11851 Θησείο, Αθήνα | Τ: 211 012 6486 | museum@herakleidon-art.gr

Οι επιγραφές γράφουν την Ιστορία Το Επιγραφικό Μουσείο διαθέτει την μεγαλύτερη παγκοσμίως συλλογή αρχαίων ελληνικών επιγραφών, των άμεσων πηγών της ιστορίας, που παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για όλους τους τομείς της οικονομικής, πολιτικής, θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής της αρχαιότητας. Περιλαμβάνει 14.078 επιγραφές σε λίθο, προερχόμενες κυρίως από την Αττική, αλλά και από άλλες περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου από τον 8ο αι. π.Χ. έως και τους νεότερους χρόνους.

Tοσίτσα 1 | Aθήνα | T.: 210 82 17 637, 210 88 47 577

Ώρες λειτουργίας: 8:30 - 16:00 | Τρίτη κλειστό e-mail: ema@culture.gr fb: Επιγραφικό Μουσείο ή Epigraphic Museum

Από τις μέχρι σήμερα αντιδράσεις, μοιάζει να το έχουμε καταφέρει. Ήδη συζητάμε τον επόμενο σταθμό και ήδη έχουμε προτάσεις για άλλες παρόμοιες δράσεις που έχουν να κάνουν με διαφορετικές κοινωνικές ή ηλικιακές ομάδες.

www.herakleidon-art.gr

ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο Χρήστος, 52 χρονών σήμερα, έζησε την εποχή των αμφιλεγόμενων αμερικάνικων βάσεων στα νότια προάστια, πιο συγκεκριμένα στη Γλυφάδα. Το σπίτι του ήταν δεκαετίας 50-60, όπου όλο το σόι μοιραζόταν μια κοινή αυλή, καθένας σπίτι του και ταυτοχρόνως όλοι μαζί. Όταν μπήκε στην εφηβεία άρχισε να τρελαίνεται με τη μουσική, να συλλέγει, ν’ αγοράζει δίσκους, να γράφει κασέτες, να συνδέει καλώδια να κάνει μετατροπές και να τεστάρει τα ηχοσυστήματα, δοκιμάζοντας τα αυτιά τα δικά του, αλλά και των γειτόνων.

Της Νικολεττασ βηκου

Του παραχωρήθηκε το σπιτάκι της θείας του όταν εκείνη έφυγε, κι εκεί έφτιαξε το βασίλειο του με τοίχους γεμάτους σελίδες κομμένες από περιοδικά της εποχής. Γυναίκες, άντρες, τοπία με περίεργη, εξτραβαγκάντ αισθητική. Στη δεκαετία του ‘80 το να είσαι «φρικιό» ήτανε κάτι που έκανε αίσθηση οπότε οι punk, goth, rock, προκλητικές, στυλιστικές εμφανίσεις υιοθετούνταν μόνο από προοδευτικούς καλλιτέχνες και pop είδωλα της εποχής (και όχι από «το παιδί της διπλανής πόρτας»). Το πρωί δούλευε συνεργείο, οικοδομή, μηχανικός αυτοκινήτων και το απόγευμα πήγαινε σχολείο. Του αρέσαν περισσότερο οι δουλειές στις οποίες πρέπει να χρησιμοποιείς τα χέρια σου και να έχεις κάποια ταχύτητα. Την ώρα που δούλευε, τον βόλευε να έχει το τσιγάρο στο αυτί, το βιομηχανικό (δεν έπαιζε καπνός) winston/marlboro κόκκινο. Φορούσε το τζιν το ψηλόμεσο και κάτι περίεργα μπλουζάκια με διαγώνιες ρίγες, λαχούρια, έντονα χρώματα, ακόμα και διχτυωτό κοντομάνικο με φανελάκι από μέσα. Οδηγούσε κάθε είδους παπί και είχε τεράστιες παρέες. Ο Χρήστος περίμενε Παρασκευή να πληρωθεί να πάει ν’ αγοράσει δίσκο, του οποίου το όνομα δε γνώριζε, αλλά θα το τραγουδούσε στον υπάλληλο. Το ψάχνανε με αγωνία, το άκουσε στη ντίσκο ή στο ραδιόφωνο. Στο συνεργείο είχε δική του κασέτα που τοποθετούσε στο κασετόφωνο κάθε αυτοκίνητου το οποίο έφτιαχνε, μα καμιά φορά άκουγε αυτή που υπήρχε ήδη στ’ αμάξια Αμερικάνων… κι έτσι ανακάλυψε τη funk, την «αμερικέν» μουσική της εποχής! Του την έσπαγε πολλές φορές που έπρεπε να φύγει λίγο μετά τις 12 τα μεσάνυχτα, που άνοιγε το πρόγραμμα στη ντίσκο με ξεσηκωτική οπτικοακουστική εισαγωγή…Τα εφέ με λέιζερ και μηχανήματα καπνού μόλις είχαν έρθει

στην Ελλάδα και η φάση θύμιζε μυσταγωγία. Σηκωνόταν πρώτος να χορέψει, δε ντρεπόταν, είχε καθρέφτες στην πίστα, μπορούσες να βλέπεις τον εαυτό σου. Ο χορός ήταν μεγάλο ατού, να ξέρεις να κάνεις κινήσεις και φιγούρες, που δεν τις λες και εύκολες. Μα έτσι ένιωθε το κομμάτι που του άρεσε, με όλες του τις αισθήσεις. Στα μεγάλα μαγαζιά οι dj’s μιλούσαν σε μικρόφωνα, λέγαν τίτλους, ημερομηνίες κι ό,τι τους κατέβαινε, τα έγραφαν σε κασέτες και τα πουλούσαν, μα ήταν ακριβές. Οι ροκάδες φίλοι, του ‘λέγαν «άντε ρε καρεκλά», αλλά στα πάρτι που οργάνωνε με φίλους σκάγαν μύτη όλοι ανεξαιρέτως και χόρευαν και φλέρταραν και γέλαγαν και κάναν και πολλές βλακείες (που δε θα τις λέγαν στα παιδιά τους μετά). Όταν αγαπούσες τη μουσική είχες να περάσεις πολλά στάδια κόπου και ιδρώτα μέχρι να «πέσεις» στο κομμάτι που ερωτεύτηκες (χωρίς ίντερνετ, χωρίς το πάτημα ενός κουμπιού, χωρίς ψηφιακό ήχο, χωρίς να ξέρεις καλά αγγλικά και χωρίς να σε αφήνουν οι γονείς σου να «αγιάσεις»). Τα κορίτσια - πέρα ότι δύσκολα να μείνουν έξω μετά τις 12- ήταν «περικυκλωμένες» από τον αδερφό ή τον ξάδερφο ή την μαμά που ήταν η «φρουρά, φρουραααά», οπότε θα έπρεπε να είσαι προσεκτικός και να μάθεις πολλά για εκείνη πριν την πλησιάσεις. Για να πάρεις τηλέφωνο, σπίτι της έπρεπε να βάλεις κάποιο περαστικό θηλυκό να πει ότι είναι φίλη της. Σήμερα, ο τύπος αυτός μένει ακόμη στην ίδια περιοχή και έχει δυο κόρες. Ακούει μουσική, ξεκουφαίνει τους γείτονες, έχει ηχοσυστήματα με καθαρό ψηφιακό πλέον ήχο στο σπίτι. Ακόμη, έχει δίσκους Cure, Depeche Mode, Dire Straits, Pink Floyd και πολλούς άλλους italo disco και funk, που συλλέκτες θα «σκότωναν για να έχουν»!

Του DJ η καρδιά είναι μια άβυσσος... Του Σπύρου Αποστολόπουλου (aka djsqueezy) Δεν σας κρύβω ότι ο τίτλος είναι από το παλιό άσμα που όλοι ξέρουμε, από τον αείμνηστο Στράτο. Τί σχέση μπορεί να έχει όμως της γυναίκας η καρδιά με του dj την καρδιά; Απολύτως καμία λες ε; Έλα όμως που έχει και παραέχει..! Σε περίπτωση που δεν γνωρίζουν κάποιοι αναγνώστες μας, η δουλειά του dj είναι μια μοναχική θέση που, όπως έχουν παραδεχτεί πολλοί συνάδελφοι στο παρελθόν, κάθε set είναι και μια εσωτερική αναζήτηση με εξωστρεφείς νότες! Η αλήθεια είναι ότι όταν παίζεις μουσική είναι δύσκολο να κάνεις δημόσιες σχέσεις - όπως ο bartender ή οι σερβιτόροι - και αυτό γιατί ο dj από την ώρα που ξεκινάει, είτε με γεμάτο μαγαζί είτε με άδειο, είναι υποχρεωμένος να 'τρέχει' ένα set για τις επόμενες 4-5 ώρες (και όχι 7-8!!). Αυτή, λοιπόν, η μοναχικότητα πολλές φορές φέρνει τον καλλιτέχνη σε μια εσωτερική αναζήτηση που κάποιες φορές είναι αρκετά συναρπαστική, αλλά υπάρχουν και φορές που είναι ιδιαίτερα καταθλιπτική. Σίγουρα όταν έχεις να κάνεις με τη μουσική, τα συναισθήματα αλλάζουν κάθε τρεις και λίγο και αυτή είναι και η γοητεία της που μας έχει καψουρέψει απ'την κούνια που μας κούναγε. Η εσωτερική ικανοποίηση ενός dj, λοιπόν, από τον κόσμο έχει ομοιότητες με την ευχαρίστηση μια γυναίκας, και αυτό γιατί όπως ένας dj μπορεί να νιώσει ότι ο κόσμος περνάει καλά με την μουσική του χωρίς να του πει κανείς ''είσαι πολύ καλός, παίζεις γαμάτη μουσική'', έτσι λοιπόν και μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει σε ένα μπαρ ότι αρέσει, χωρίς να της την πέσει όλο το μαγαζί..! Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί οι αγαπημένες σε όλους μας γυναίκες έχουν περισσότερο μυστηριώδη εσωστρέφεια από τους άντρες και αυτό είναι που τις κάνει και πιο ενδιαφέρουσες.. Οι περίεργοι djs απ’ την άλλη έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις τρέλες των εργοδοτών, καθώς και τις μουσικές προτιμήσεις του κόσμου, που δεν τον λες και εύκολο στην χώρα μας.. Έτσι λοιπόν καταλήγω ότι η καρδιά του dj είναι μια άβυσσος, γιατί πολύ απλά Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΊΝΑΙ ΓΥΝΑΊΚΑ..

15 Νοεμβρίου 2019

Νοέμβριος 2019

Μια νέα, υπέροχη μουσική σκηνή μπαίνει δυναμικά στη νύχτα με το Στάθη Δρογώση! Τα τραγούδια του Στάθη Δρογώση διηγούνται ιστορίες της μεγαλούπολής μας, μέσα από ένα πιάνο, ένα τσέλο και δυο φωνές!

4 «συλλεκτικές» βραδιές θα λάβουν χώρα στο Κύτταρο στις 9, 16, 23 & 30 Νοεμβρίου. Πρωταγωνιστής ο Κώστας Τουρνάς που φιλοξενεί τους …φίλους του on stage, για να μας απογειώσουν και να μας συγκινήσουν!

24-29 Νοεμβρίου Το αγαπημένο μας Cabaret συμμετέχει φέτος στο «Μικρό Παρίσι των Αθηνών», που το θέμα του είναι τα «Καμπαρέ του Κόσμου». Πολλές παραστάσεις σας περιμένουν να τις απολαύσετε! Για αναλυτικές πληροφορίες, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Cabaret Voltaire!

ΖΕΙ

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

οψοκομιστής αληταριό 040 ναυτοσύνη Ρολόι υπερκομματικός destination πήδημα γιαχνί Αφανής Ξαβέριος ρεμπέτηδες φαμπρικού μικροτοπικισμός πιλοπωλείον Μανδραγόρας Κυριακή πρωτεύουσα Θεμιστοκλής σαλεπιτζής Πειραιώτισσα murals αμεσότητα κόκκινο Blue Lab θέα

Ο Πειραιάς με την ιστορία του, το παρόν και το μέλλον του. Μία Πόλη και όχι μια περιοχή. Ένας τόπος που χώνεψε την ιστορία, με τις καλές και τις δύσκολες στιγμές. Που βρέθηκε στην πρωτοπορία της βιομηχανικής ανάπτυξης, που αφομοίωσε την εσωτερική μετανάστευση και την προσφυγιά της Ιωνίας, που ενέπνευσε ανθρώπους της Τέχνης και της διανόησης, που έγινε Τόπος για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους της δουλειάς. Ο Πειραιάς ζει λοιπόν και είναι στην ευχάριστη θέση να μπορεί να αναπτυχθεί όχι μονόπλευρα, όχι περιστασιακά και τυχαία. Γιατί ακριβώς πατά πάνω σε ένα υλικό πολύμορφο και ανθεκτικό. Ο Πειραιάς Ζει λοιπόν και εμείς τον μαθαίνουμε σιγά σιγά...

Κείμενα από την Γεωργία Δρακακη

α ί ρ ο τ σ ι ι Η α τ ε ζ ί χ ε ν συ

Eυχαριστούμε για την βοήθειά τους, τους: Λίτσα Μπαφούνη, διευθύντρια πολιτισμού του Δήμου Πειραιά | Μαρία Αδαμοπούλου, Γραφείο Τύπου Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά | Βάσιας Τσοκόπουλος, Ιστορικός

Η αγάπ

η για

Η ιστορία συνεχίζεται

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

ΖΕΙ

την ομ

άδα σ

τα μά

Πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Μία πόλη είναι οι άνθρωποί της. Που επηρεάζονται από τις καταστάσεις, μα ταυτόχρονα δημιουργούν γεγονότα. Μικρές καθημερινές στιγμές, σημαντικές ανακατατάξεις, έκλυση συναισθημάτων. Αντιθέσεις, στεναχώριες, ανατάσεις, όνειρα, ελπίδες. Ιστορία, παρόν και μέλλον όλα μαζί σμιλεμένα σαν σε ταινία με άγνωστο φινάλε...

Αυτόν τον εργατικό θα πάρεις;

Απόγονος γνωστού βιομήχανου (ευκατάστατος με βαρύ όνομα) ζήτησε σε γάμο κόρη γαιοκτήμονα. Ο πατέρας της όμως εξέφρασε την άρνησή του με την φράση «αυτόν τον εργατικό θα πάρεις;». Για κάποιους η Βιομηχανία θεωρούνταν υποδεέστερη ασχολία και παρακατιανή. Από την άλλη όμως επικράτησε η υπερηφάνεια της παραγωγής και της εργασίας. Ο Πειραιάς με ορισμένα άλλα λιμάνια άνοιξαν δρόμους.

Τελικά ποιος βομβάρδισε;

Την ώρα που οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα και τον Πειραιά, την 11η Ιανουαρίου του 1944 συμμαχικά αεροπλάνα προχωρούν σε τρεις βομβαρδισμούς την ίδια ημέρα (πουθενά αλλού δεν συνέβη) σε όλη την περιοχή του Πειραιά. Δεν επλήγησαν στρατιωτικοί στόχοι, η πόλη και οι υποδομές ισοπεδώθηκαν, πάνω απο 5.000 νεκροί και δεκάδες χιλιάδες τραυματίες και άστεγοι. Η πόλη έκανε χρόνια να ορθοποδήσει. Κανείς δεν πλήρωσε για αυτήν την επίθεση. Ενα πέπλο σιωπής απλώθηκε για να μην χαλάσει το εορταστικό κλίμα της νίκης των Συμμάχων.

Κάτω σ τα λε,

κάτω σ τα λε... Στην ακτή Tζελέπη βρισκόταν ακόμα η λαχαναγορά του Πει-

ραιά, τα Λεμονάδικα. Eδώ η δραστηριότητα άρχιζε τα ξημερώματα και τέλειωνε πολύ πριν το μεσημέρι. Φορτοεκφορτωτές που άδειαζαν τα κοφίνια και τα τσουβάλια στα καρότσια τους και από εκεί στα πόστα των εμπόρων μέσα στα υπόστεγα, μεταπράτες με τους λογιστές τους που αγόραζαν χονδρική, ο σαλεπιτζής και ο μπουγατσάς, οι πωλητές που διαλαλούσαν και διαπληκτίζονταν. Κεντρικό πρόσωπο ο κανταρτζής που ζύγιζε τις παρτίδες του εμπορεύματος που άλλαζε χέρια, τρέχοντας όπου τον καλούσαν. Tα Λεμονάδικα ήταν το στομάχι του Πειραιά, για να παραφράσουμε τον Zολά. Mια πανδαισία προϊόντων που προέρχονταν απ’ όλη την Eλλάδα και το εξωτερικό, όπως αλεξανδρινά είδη: πελώρια κλωνιά από μπανάνες, τσουβάλια γεμάτα από καρύδες αράπικες, καφάσια με νόστιμους και ζαρωμένους χουρμάδες. Eπίσης, λεμόνια από την Iταλία, πορτοκάλια Γιάφφας, ως και μήλα Αμερικής.

Στέλλα έλα!, δημοτικός σύμβουλος

Ο Γιώργος Φούντας, διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος στον Πειραιά. Γόης, γλυκομίλητος, λαϊκός. Τον θυμούνται να μπαινοβγαίνει και με το απαράμιλλο ύφος του να λέει....

Αθήνα-Πειραιάς σημειώσατε Χ

Ο Πειραιάς είχε προταθεί για πρωτεύουσα της χώρας από τον αρχιτέκτονα του Λουδοβίκου Α’ της Βαυαρίας, Γκόυντιοσον το 1832. Τελικά έγινε η Αθήνα ή οποία πολλά όμως

χρωστάει στον Πειραιά. Επίνειο (πόλη με λιμάνι που εξυπηρετεί την πρωτεύουσα κύρια οικονομικά), Οχυρό προστατευτικό σε περίοδο πολέμου και τέλος θέρετρο και ψυχαγωγία υπό την αύρα της θάλασσας. Κάποιος είπε πως η Αθήνα με τον Πειραιά αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοσυμπληρώνονται. και μάλλον δίκιο έχει.

Πάνω κάτω

η Πειραιώς Η Οδός Πειραιώς-και αυτό συμβαίνει και με άλλες οδούς π.χ. η Ιερά οδός- πατούν πάνω στους δρόμους της αρχαιότητας. Αυτό το παιχνίδι της ιστορίας μόνο σε τέτοιους τόπους θα μπορούσε να συμβεί. Η Πειραιώς ακολουθεί την αρχαία Φαληρική Οδό. Η κατασκευή της λιθόστρωτης αρχικά οδού ξεκίνησε το 1834 και ολοκληρώθηκε το 1836. Αρχικά είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί για χρήση από άλογα και καμήλες, ενώ στη συνέχεια κάρα και άμαξες άρχισαν να χρησιμοποιούν την οδό. Τα 10 χιλιόμετρα ενώνουν την Ομόνοια με το Λιμάνι.

Μάθε τέχνη O Παύλος Nιρβάνας περιέγραψε σε ένα μικρό χρονογράφημά του, το 1924, τον τύπο του πολυτεχνίτη πρόσφυγα που για να επιβιώσει κάνει ό, τι μπορεί: « Ένας μικρός Aρμένιος πρόσφυξ κερδίζει τον άρτον του και τον άρτον της οικογενείας του, μεταξύ Πειραιώς και N. Φαλήρου(…) Aπό το πρωί έως το μεσημέρι κάνει τον οψοκομιστήν και εκτελεί θελήματα εις την Aγοράν. Tο απόγευμα, που σταματούν τα ψώνια και τα θελήματα, λουστράρει παπούτσια. Kαι μετά (…) χορεύει εις το ρωσικόν

τια το

υ πιτσ

ιρικά,

η έκστ

αση σ

τα μά

τια το

υ Σιδέ

ρη

μπαρ του N. Φαλήρου, έναν χορόν δικής του εφευρέσεως, μ’ ένα σουραύλι εις το στόμα, ιδικής του επίσης κατασκευής.»

Στην πρώτη

απεργία μου, μαζί σου

κατεβαίνω «Μην πεις κακό για φαμπρικού γιατί ΄ναι αμαρτία γιατί την τρώει ο πάγκος της και η ορθοστασία». Στα εργοστάσια του Ρετσίνα τον Απρίλη του 1892 οι εργάτριες ξεκινούν την πρώτη καταγεγραμένη απεργία ενάντια στην μείωση του μεροκάμματου.

Ποιος και τι

σ τεριώνει σ τον Πειραιά;

O Pοντήρης με τον θίασό του έφυγε από τον Πειραιά το 1959, περιόδευσε στο εξωτερικό και κέρδισε το θαυμασμό του κόσμου. O Mάνος Kατράκης με το Λαϊκό του θέατρο επίσης πέρασε, έσπειρε και έφυγε.

Tην σκυτάλη πήρε η λαϊκή ορχήστρα του Mίκη Θεοδωράκη που το 1966, με τις συναυλίες της έντεχνης λαϊκής μουσικής ζωντάνεψε το Δημοτικό Θέατρο και έδωσε στον Πειραιά μια υψηλή πολιτιστική διάσταση – αλλά κι αυτό το σταμάτησε η δικτατορία.

Α Ε ΡΑ Σ Φ Ε Ρ Μ Ε Ν ΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ Ι ΤΑ Λ Ι Α Ακτή Κουμουνδούρου 62, Μικρολίμανο Τ.: 694 06 50 511

Στην ακτή Κουμουνδούρου στο Μικρολίμανο θα βρεις τη Lollobrigida, ένα αll day bar σκέτο θησαυρό! Χώρος που ξέρει να μεταμορφώνεται και να εντυπωσιάζει όλες τις ώρες της ημέρας…

Aπό το πρωί που σου σερβίρει λαχταριστό brunch, μέχρι και το βράδυ, κρατάει το ενδιαφέρον σου ζωντανό, χωρίς να καταλαβαίνεις πώς πέρασε η ώρα. Αυθεντικές Ιταλικές γεύσεις, καλό κρασί και μια μπάρα που σερβίρει δροσιστικά κοκτέιλ και ποτά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την όμορφη μπαρόκ διακόσμηση που αποπνέει μια πολυτέλεια ανεπιτήδευτη, είναι αρκετοί λόγοι για να τοποθετήσουμε την Lollobrigida στην λίστα με τα must-visit του Πειραιά!

Street art

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

ΖΕΙ

Ο νους μας είναι αληταριό Το λέει και στην οδό Δημητρίου Γούναρη σε ένα από τα πιο πολυφωτογραφισμένα πειραιώτικα γκράφιτι. Και την οδό Χορμοβίτου, όμως, υπάρχει ένα χαρακτηριστικό συνονθύλευμα ανθρώπινων γυμνών κορμιών, ενώ ο Δημόκριτος σε κτήριο κοντά στο λιμάνι είναι απίστευτο έργο τέχνης. Το κτήριο του ΣΙΛΟ στο λιμάνι ομόρφυνε προ ετών χάρη στην δημιουργική παρέμβαση της ομάδας Urban Act που μεταμόρφωσε το βιομηχανικό τοπίο σε ζωγραφικό πίνακα. Τα γκράφιτι και τα murals είναι το νοητό φόντο όλων των δραστηριοτήτων στον δρόμο, καλλιτεχνικών και μη. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες στο κέντρο του Πειραιά είναι οι σκεϊτάδες που σκάνε στην πλατεία κάτω από το Δημοτικό Θέατρο τα βράδια και προπονούνται μόνοι τους. Αυτός ο χαρακτηριστικός θόρυβος από τις σανίδες τους δεν φτάνει, βέβαια, μέχρι τα βελουδένια καθίσματα του πολυτελούς θεάτρου, όμως έχει ενδιαφέρον, μετά από κάποια παράσταση, να κάνεις ένα τσιγάρο στα πεζούλια και να θαυμάσεις τους πιτσιρικάδες που παίζουν σε μια νοητή σκηνή, που «κάνουν θέατρο» χωρίς να το γνωρίζουν ή να το επιδιώκουν. Γιατί, δεν είναι η Φιλαρμονική του Δήμου Πειραιά με τους μουσικούς της περιπέτουςένας είδος street art; Ή θα ξεχάσουμε το «Ποίηση On the Road» που διοργάνωσε πριν χρόνια ο Νίκος Διαμαντής και μες στο 040 άκουγες από το πουθενά στίχους με επένδυση σαξόφωνου; Η έννοια δρόμος όλο και πλαταίνει. Πλατείες, ιστορικά κτήρια, αρχαιολογικοί και δημόσιοι χώροι τίθενται συχνά στην υπηρεσία της τέχνης και αποτελούν πόλο έλξης καλλιτεχνών του δρόμου ή καλλιτεχνών που μεταφέρουν την καθιερωμένη τους τέχνη στον δρόμο για λίγο και αυτή αυτομάτως αλλάζει πρόσωπο και κοινωνείται με τρόπο αναπάντεχο και διαφορετικό. Φέτος το καλοκαίρι, το «Άνοιγμα στην Πόλη» του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου έδωσε νέα πνοή στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Θέατρο, χορός, τραγούδι συμπληρώνουν το παρκούρ, το break dance και το skateboard, δημιουργώντας γέφυρες ανάμεσα στους καλλιτέχνες και το μη στατικό κοινό τους. Μαθητικές μπάντες, ανήσυχα σχολικά πνεύματα, «αλάνια του Περαία και των πέριξ», «μάγκες και γυναικάρες» αποτελούν και φήμες, αλλά και επιβεβαιωμένες αισθητικές και εικαστικές πραγματικότητες του Πειραιά που είναι Λιμάνι είναι και Σαλόνι, είναι πιάτσα φοβερή και τρομερή και είναι πεδίο δράσης και συνεχούς έμπνευσης λόγω της ανακύκλωσης στον κόσμο και τον αέρα του. Η λογική των δράσεων στον δρόμο δεν είναι αμιγώς καλλιτεχνική, ούτε έχει μόνο χαρακτήρα «αλητείας» και οργισμένης έκφρασης. Πολλά από τα δρώμενα που λαμβάνουν χώρα στους δρόμους και τις πλατείες του Πειραιά έχουν χαρακτήρα αλληλεγγύης, άλλα συμβαίνουν αυθόρμητα από παιδιά που απλώς βρέθηκαν κάπου να αράζουν γεμάτα ιδέες και άλλα προσκαλούν κι εσένα που τα παρακολουθείς να συμμετάσχεις!

Εκτός από τον διάσημο Πειραιώτη IΝΟ που δραστηριοποιείται και στο εξωτερικό, είναι πολλοί οι γκραφιτάδες που καλλιτεχνίζονται στην περιοχή και εμπνέονται από την ιστορία της.

Σωτηρία Μπέλλου: Πειραι

ώτισσα, το έχεις μες στο

Ο Βαμβακάρης σφράγισε το ρεμπέτικο που, εν πολλοίς, ανδρώθηκε στον Πειραιά. Αυτό και το χιπ χοπ είναι επί της ουσίας μουσικές δρόμου γιατί το περιεχόμενό τους αντλείται από την σκληρή καθημερινότητα και τα ανθρώπινα πάθη.

Ο B.D Foxmoor των Active Member (Μιχάλης Μυτακίδης) είναι γέννημα θρέμμα Πειραιώτης και έχει πει χαρακτηριστικά: «Για μένα το Πέραμα είναι μία χρονορωγμή που έχει να κάνει με το πώς κανείς λειτουργεί μες στην φυλακή του.»

αίμα σου/Να τρελαίνονται

οι άντρες μ’ ένα βλέμμα

σου. (μουσική: Γ. Παπαϊωάνν

ου/στίχοι: Κ. Μάνεσης)

Ο Πειραιάς είναι Πόλη και Πόλη σημαίνει

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

ΖΕΙ

Η ομορφιά του να γνωρίζεις την Ιστορία σου Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι ένα μνημείο αρχιτεκτονικής και παράλληλα ένας ολοζώντανος πολιτιστικός οργανισμός, με σημαντικές παραστάσεις, δράσεις και εκδηλώσεις, οι οποίες προσελκύουν πλήθος κόσμου, θεατρόφιλων και όχι μόνο. Δεν αποτελεί τυχαία ένα από τα σημαντικότερα θέατρα της Ελλάδας. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει ελληνική και τη διεθνή δραματουργία, συναυλίες, εκθέσεις, ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και άλλα ενδιαφέροντα. Τι καλύτερο από ένα ποτήρι κρασί πριν την παράσταση στο κομψό καφέ-μπιστρό που λειτουργεί από πέρσι στο φουαγιέ του; Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά μπορείς να δεις σπάνια εκθέματα και ευρήματα που αντανακλούν την μεγάλη ακμή που γνώρισε ο Πειραιάς κατά την αρχαιότητα, ως εμπορικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και ως πολεμικός ναύσταθμος της αρχαίας Αθήνας. Στον περίβολο του Αρχαιολογικού Μουσείου θα θαυμάσεις το υπαίθριο θέατρο Ζέας που χρονολογείται στην ελληνιστική εποχή. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει από τον Πειραιά ένα μουσείο αφιερωμένο στην θάλασσα και τους ναυτικούς. Το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδας στη Μαρίνα Ζέας είναι το μεγαλύτερο ναυτικό μουσείο της χώρας! Εδώ μπορείς να παρακολουθήσεις την εξέλιξη του ελληνικού ναυτικού από την προϊστορία μέχρι σήμερα: μοντέλα σκαφών υπό κλίμακα, μακέτες, ναυτικά σύνεργα από την αρχαιότητα μέχρι το 1821 κι από την δράση του πολεμικού μας ναυτικού τον 20ό αι. μέχρι το σύγχρονο θαύμα της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Κι αν θες κι άλλη ιστορία, ιδού: στην πλατεία Αλεξάνδρας, πάνω από τη θάλασσα, δεσπόζει το μοναδικό στην Ελλάδα Μνημείο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, δωρεά στην πόλη από τον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη. Το «Πυρρίχιο Πέταγμα», φιλοτεχνημένο από τον εικαστικό Παναγιώτη Τανιμανίδη, είναι ένα έργο σύγχρονης τέχνης, μήκους 15.50 μέτρων και ύψους 7,10 μέτρων, φτιαγμένο από ανοξείδωτο χάλυβα με λεπτομέρειες από ορείχαλκο. Μοιάζει με ένα τεράστιο κύμα που σηκώνεται από τη μία πατρίδα, τον Πόντο, και σκάει στην άλλη παρασέρνοντας μαζί του τα πάντα, αναμνήσεις, παραδόσεις και αποτυπώματα της αρχαίας παρουσίας των Ελλήνων στον Πόντο. Για να χορτάσεις τέχνη, θα κινηθείς προς το αναστηλωμένο κτήριο του παλιού ταχυδρομείου της πόλης, ένα κομψό νεοκλασικό των αρχών του 20ού αιώνα όπου στεγάζεται η Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά. Στην πλούσια συλλογή της περιλαμβάνονται πίνακες γνωστών νεοελλήνων ζωγράφων, καθώς και πολλών νεότερων καλλιτεχνών. Εδώ επίσης στεγάζεται η συλλογή 80 γλυπτών του Γεωργίου Καστριώτη, η συλλογή του διεθνούς φήμης σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού και η μεγαλύτερη έκθεση προσωπικών αντικειμένων του σπουδαίου Έλληνα ηθοποιού Μάνου Κατράκη.

DOWNLOAD

Κατεβάστε την διαδραστική εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα, destination piraeus. Οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν εύκολα στον Πειραιά, με πληροφορίες, φωτογραφίες για τα αξιοθέατα κ.λπ.

Η απόλαυση του να γλεντάς στην γειτονιά σου

Θα έχεις ακούσει για το αδιαχώρητο που γίνεται στην Τρούμπα τα βράδια και για το πώς μερικοί δρόμοι μετατρέπονται σε νησί με γνήσιο παλμό και κέφι. Η πάλαι ποτέ κακόφημη συνοικία, λοιπόν, έχει μετατραπεί τα τελευταία πέντε χρόνια σε ένα από τα πιο δημοφιλή στέκια διασκέδασης σε ολόκληρη την Αττική. Πιες, φάε, χόρεψε, απόλαυσε lives και dj sets…μέχρι το πρωί. Νέα καφέ, μπαρ και εστιατόρια έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια και στη Μαρίνα Ζέας, δίνοντας σε ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα σημεία του Πειραιά έναν αέρα ανανέωσης. Από νωρίς το πρωί, απολαμβάνεις καφέ πλάι στην θάλασσα στο Πασαλιμάνι, πού αλλού, ενώ και για το μεσημέρι υπάρχουν αρκετές προτάσεις για φαγητό που σε τραβούν μέχρι το βράδυ με νόστιμα cocktails και ωραία θέα! Το Μικρολίμανο που έχει υποδεχθεί νέες αφίξεις στην εστίαση τα τελευταία χρόνια παραμένει ένα από τα πιο γνωστά σημεία του Πειραιά και πόλος έλξης για όλους τους Αθηναίους. Εδώ θα βρεις ολόφρεσκο ψάρι, εκλεκτά κρασιά, καφέ και ποτό με θέα τον πιο γραφικό κόλπο της πόλης. Σε λίγους μήνες που θα ολοκληρωθεί η εκ βάθρων ανάπλαση που κάνει ο Δήμος Πειραιά στο Μικρολίμανο, η περιοχή θα αναβαθμιστεί ακόμα περισσότερο, με την δημιουργία ζώνης περιπάτου δίπλα στη θάλασσα και δρόμους ήπιας κυκλοφορίας.

Η μοναδική αίσθηση ενός αυθεντικού περιπάτου

Έναν από τους ωραιότερους περιπάτους στον Πειραιά μπορείς να απολαύσεις την ώρα του ηλιοβασιλέματος στην Πειραϊκή. Η θέα στην Αίγινα και τη Σαλαμίνα, τα βράχια, τα αρχαία τείχη, οι άλλοι… οδοιπόροι, το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και ο επιβλητικός τσιμεντένιος σταυρός, όλα λούζονται με πορτοκαλί και μωβ χρωματισμούς από τον ήλιο που δύει στη θάλασσα. Δοκίμασε να ξεκινήσεις από την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και να καταλήξεις στην Φρεαττύδα, όπου λειτουργεί και δημοτική παραλία. Μια στάση για ούζο και μεζέ είναι σχεδόν επιβεβλημένη! Τα στενά δρομάκια της Καστέλας είναι ιδανικά για εσένα που αγαπάς τις περιηγήσεις, καθώς η συνοικία αυτή παρουσιάζει μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Θα θαυμάσεις τις επαύλεις του 19ου αι. σε αποικιακό ύφος, τα διώροφα νεοκλασικά και τα παλιά αρχοντικά κτισμένα αριστοτεχνικά σε σημεία με μεγάλες κλίσεις. Ανάμεσα σε σπίτια, λουλουδάτα μπαλκόνια και περίτεχνους φανοστάτες αποκαλύπτονται μοναδικές απόψεις του λιμανιού. Η θέα ακριβώς μπροστά από το Βεάκειο Θέατρο, είναι εκπληκτική, αφού σου αποκαλύπτεται ολόκληρη η ακτογραμμή από Μικρολίμανο μέχρι Γλυφάδα. Στον λόφο του Προφήτη Ηλία υπάρχουν πολλά γραφικά ταβερνάκια με κρεατικά και ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, αλλά και τέλεια spots για καφέ η ποτό με θέα Σαρωνικό.

Παίξε λίγο μπαλίτσα!

Η καρδιά του ποδοσφαίρου στον Πειραιά χτυπά στο Γήπεδο «Γ. Καραισκάκης». Η έδρα του μεγαλύτερου αθλητικού συλλόγου της Ελλάδας, είναι ένα στολίδι για την πόλη, ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό γήπεδο, αντάξιο της ιστορίας και της φήμης του Ολυμπιακού. Μην ξεχνάς, όμως, και το Μουσείο του Ολυμπιακού, στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου, όπου μπορείς να δεις τρόπαια, φωτογραφίες από την ίδρυση της ομάδας μέχρι σήμερα, πορτραίτα των περισσοτέρων ποδοσφαιριστών της ομάδας και αντικείμενα που έχουν γράψει ιστορία όπως μπάλες, παπούτσια, γάντια τερματοφύλακα και ιστορικές φανέλες!

ΖΕΙ

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Συμβαίνει

Η ανθρωπογεωγραφία του λιμανιού Tο λιμάνι αποτελούσε ανέκαθεν το κέντρο της οικονομικής ζωής του Πειραιά. Πολλοί από τους πρόσφυγες που ήταν νέοι έποικοι της Πειραϊκής έβγαζαν το μεροκάματο στη λιμενική της απόληξη, στην αποβάθρα εκφόρτωσης του άνθρακα, τα γνωστά καρβουνιάρικα. Πιο ψηλά, βρισκόταν η ακτή Ξαβερίου με την «ατέλειωτη στοιβαγμένη ξυλεία» που ξεπερνούσε τα 15 μέτρα. H ανθρωπογεωγραφία του λιμανιού συνεχιζόταν προς το κέντρο της ακτής Mιαούλη με τη συνοικία της Tρούμπας, η οποία τότε, μέσα στον Mεσοπόλεμο, απέκτησε αυτό που την έκανε αργότερα διάσημη, με τα κέντρα που ήταν ειδικά προορισμένα για τους ξένους ναυτικούς, αλλά κι έναν πιο μόνιμο πολυεθνικό πληθυσμό: τσιγγάνοι, Κινέζοι, Αρμένιοι, Αφρικανοί, Ρώσοι «άλλοι πάσης ποιότητος και φυράματος αντιπρόσωποι του ανθρωπίνου γένους, αλλά και των ανθρωπίνων επαγγελμάτων», σύμφωνα με μαρτυρία αστυνομικού το 1928. O χαρακτηριστικός ήχος της περιοχής ήταν τα ξένα τραγούδια της μόδας που τραγουδούσαν αυτές οι σαντέζες, οι παροτρύνσεις των θυρωρών των μπαρ σε διάφορες γλώσσες και ο θόρυβος από τις συμπλοκές των μεθυσμένων ναυτών.

Λιμάνι της χώρας

Στον Πειραιά Χαράματα Ο πιο ροκ λαϊκός, Σπύρος Ζαγοραίος, έχει συνδέσει την φωνή του με την πόλη του λιμανιού, τραγουδώντας σπαραξικάρδια το κομμάτι των Δερβενιώτη-Βίρβου: «Οι ναύτες την άγκυρα σηκώνουν/ και μένα τα στήθια μου ματώνουν/κι όπως σφυρίζει το καράβι/και χάνεται σιγά σιγά/ εγώ πεθαίνω αργά αργά»

And The Oscar goes to

Μπροστά στο Δημαρχείο –στο Pολόι– βρίσκονταν τα αγκυροβόλια των πλοίων του Aργοσαρωνικού και των βενζινόπλοιων που πήγαιναν στη Σαλαμίνα, στην Kούλουρη, προνομιακό τόπο παραθερισμού των Πειραιωτών. Δίπλα ήταν η σκάλα των πλοίων για Eλευσίνα, Mέγαρα, Πεύκο και Φανερωμένη –το μοναστήρι της Σαλαμίνας.

Το τραγούδι Μ. Χατζιδάκι και Γ. Ζαμπέτα «Τα Παιδιά του Πειραιά» είναι ένα από πιο γνωστά παγκοσμίως. Το 1960 κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού.

H προσφυγική αναζωογόνηση της πόλης και η κατασκευή του νέου σταθμού του Hλεκτρικού συνέπεσε με την πρώτη συστηματική τεχνική διαρρύθμιση του λιμανιού. Mέχρι τότε, το μόνο σοβαρό έργο λιμενικής υποδομής ήταν η κατασκευή των δύο μόνιμων δεξαμενών πάνω από την Hετιωνεία ακτή. Tο 1923, μετά από πολλές συζητήσεις τέθηκε σε εφαρμογή το προγραμματικό σχέδιο διαρρύθμισης του λιμανιού, ιδιαίτερα της βόρειας πλευράς, από την Hετιωνεία μέχρι τον βραχίωνα Θεμιστοκλέους. Tα έργα κόστισαν πάνω από 400.000.000 δρχ και μέχρι το 1930 παραδόθηκαν κρηπιδώματα μήκους 2.756 μέτρων και βάθους 8-11 μέτρων. Άλλα 520 μέτρα κρηπιδωμάτων χτίστηκαν στον μώλο Aγίου Γεωργίου στο Kερατσίνι, στην προοπτική της επέκτασης προς τα εκεί των λιμενικών υπηρεσιών. Mετά το 1930 τέθηκε σε εφαρμογή η δεύτερη φάση του Σχεδίου για το υπόλοιπο τμήμα. Στο μεταξύ, ιδρύθηκε ο Oργανισμός Λιμένος Πειραιώς, αντικαθιστώντας με αυξημένες αρμοδιότητες την μέχρι τότε «Eπιτροπεία». O OΛΠ αναδιάταξε και οργάνωσε τις εργασιακές σχέσεις στο λιμάνι και τους κλάδους των λιμενεργατών. Oι καρβουνιάρηδες της Πειραϊκής, οι σταράδες, οι βαρκάρηδες (αφού με την αποπεράτωση των κρηπιδωμάτων τα πλοία μπορούσαν να πλευρίζουν στις αποβάθρες) εντάχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο μόνιμο προσωπικό του OΛΠ.

Έτσι να σ τέκω, θάλασσα, παντοτινέ έρωτά μου Ο Κώστας Βάρναλης διορίστηκε καθηγητής σε Γυμνάσιο του Πειραιά στις αρχές του 1921. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου έγραψε το αριστούργημα «Το φως που καίει», που εξέδωσε έναν χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας.

Μια ταινία σε αναμονή Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος δεν πρόλαβε, δυστυχώς, να ολοκληρώσει την ταινία του «Η άλλη θάλασσα» με σκηνές από την Δραπετσώνα και το λιμάνι. Οι φήμες, ωστόσο, θέλουν την κόρη του Ελένη να συνεχίζει το έργο… Πόλυ Π

άνου:

Του λι

μανιο

ύ το κα

λντερ

ίμι όσ

οι δε

ζήσαν

/ να π

ου δεν

ξέρουν

τι’ ναι

Στην Aκτή Tζελέπη βρισκόταν η αφετηρία των γραμμών για την υπόλοιπη Eλλάδα.

Tα πλοία, πριν από το 1930, ήταν δεμένα 150-200 μέτρα μακριά από τον μώλο, όπου βρίσκονταν πυκνές οι βάρκες για την μεταφορά των επιβατών. Aπέναντι, στο μέγαρο Γιαννουλάτου, στεγάζονταν τα γραφεία των πρακτορείων. Oι ταξιδιώτες που πέρναγαν από εκεί κατευθύνονταν συχνά στους γενέθλιους τόπους δίνοντας έναν τόνο ελλαδικών τοπικοτήτων στον χώρο. Προνομιακό ακροατήριο για τους απατεώνες του Πειραιά, το τμήμα αυτό του λιμανιού ήταν το στέκι των παπατζήδων. πόνος

«Γύρω από το έρημο αρχαίο Λιμάνι μαζευτήκαν πρώτα Υδραίοι, Χιώτες, Μανιάτες, Κρητικοί, μετά Θρακιώτες, Μικρασιάτες, Πόντιοι, Νησιώτες, Μακεδόνες, Ρουμελιώτες, Πελοποννήσιοι, Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, και έφτιαξαν μια νέα ράτσα, λιμανίσια: τους Πειραιώτες» /Διονύσης Χαριτόπουλος από το βιβλίο του «Πειραιώτες»

και κα

ημός (μ

ουσική

: Ξαρχά

κος/στ

ίχοι: Γ

αλανό

ς)

Ρίξε δόλωμα Για ψάρι & θαλασσινά… Ρίξε Δόλωμα! Αν είσαι λάτρης των θαλασσινών, σημείωσέ το στην ατζέντα σου, ως ένα από τα τοπ μέρη που πρέπει οπωσδήποτε να φας! Το ολοκαίνουριο ψαρομεζεδοπωλείο άνοιξε τις πόρτες του στις αρχές Οκτωβρίου, σ' ένα σινεφίλ περιβάλλον, με εικόνες και φιγούρες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου να κυριαρχούν στο χώρο. Ειδικότητα; Το ψάρι και τα πάσης φύσεως θαλασσινά εδέσματα, με “Καπετάνιο” στην κουζίνα τον πολυβραβευμένο σεφ, Χρήστο Τζιέρα που έχει συνθέσει ένα πλούσιο μενού που αποτελείται από οστρακοειδή, φρέσκο ψάρι και γαριδομακαρονάδες μέχρι ceviche, λουκάνικο θαλασσινών και τραγανά καλαμαράκια με τσάτνεϋ από πιπεριά Φλωρίνης και τσίλι. Στο Ρίξε Δόλωμα θα ξαναβρείς αυτό το παρεΐστικο κλίμα των μεζεδοπωλείων με τη βοήθεια βέβαια και της κάβας, που προσφέρει μια από τις μεγαλύτερες ποικιλίες σε ούζα, τσίπουρα και αποστάγματα, ιδανικά για να ζεστάνουν το κλίμα και να απογειώσουν την καλή παρέα.

«

tip:

Υπάρχει και εξωτερικός χώρος για αρειμάνιους καπνιστές.

2ας Μεραρχίας 14, Πειραιάς Κρατήσεις μέσω facebook, e-table & στο 210 4529722 fb: RixeDoloma ig: @rixe_doloma

Συνέντευξη

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

ΖΕΙ

Λίγο πριν έρθω να σας συναντήσω, περιηγήθηκα στη σελίδα σας στο facebook. Είδα και καυστικά σχόλια και κριτικές. Μερικά έχουν μια λαϊκότητα που μπορεί να θεωρηθεί από αστεία έως αξιαγάπητη. Πολλά θετικά, ακόμα περισσότερα αυτά που σας καλούν να παρέμβετε σε αυτόν τον δρόμο, σε εκείνη την γειτονιά. Κατ’ αρχάς η σχέση μου με τον κόσμο είναι ειλικρινής. Βλέπουν έναν δήμαρχο που είναι και αυτός ένας πολίτης, ένας κάτοικος. Η καθημερινότητά μου, η προσωπική μου ζωή και οι επιλογές μου έχουν οδηγήσει σε αυτήν την άμεση και αληθινή σχέση με τους δημότες. Αυτά που γράφουν στη σελίδα μας στο facebook τα διαβάζω, φυσικά, με την βοήθεια των συνεργατών, απλώς, λόγω χρόνου δεν μπορώ να απαντώ στα πάντα. Με τους δημότες επικοινωνούμε τακτικά για τα προβλήματα, τα παράπονα και τις ιδέες τους, ακόμα και μέσα από τις καθημερινές μας βόλτες, όπου συναντιόμαστε και μιλάμε. Άλλωστε, αυτό είναι καθήκον ενός δημάρχου! Η δημοτική αρχή, γενικώς, δουλεύει με σύστημα και πειθαρχία, πολύ σκληρά και αυτό, νομίζω, έχει αναγνωριστεί. Πόσο άμεσα λύνονται τα προβλήματα που θέτουν; Αμεσότητα στην επικοινωνία υπάρχει. Αμεσότητα στην λύση των προβλημάτων δεν μπορεί να υπάρχει! To θέμα όμως είναι να λύνονται και πιστεύω ότι τα περισσότερα λύνονται. Κατανοώ, πάντως, ακόμα και σχόλια που ξεφεύγουν λίγο. Σε αρκετά από αυτά ανταποκρινόμαστε και καθημερινά δίνουμε μια μάχη. Και εμείς οι ίδιοι θέλουμε να βελτιωθούμε σε θέματα ταχύτητας στην επικοινωνία και την παρέμβασή μας. Από αυτά που παρατήρη-

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΩΡΑΛΗΣ

σα, μου δημιουργήθηκε η εξής εικόνα: το κέντρο του Πειραιά είναι καθαρό και φροντισμένο, ενώ η συζήτηση για προβλήματα εντείνεται σχετικά με τις γειτονιές και τις συνοικίες. Δικαίως λέγεται αυτό. Διαχρονικά, και στην δική μας θητεία, γίνονται περισσότερα στο κέντρο του Πειραιά, παρά στις συνοικίες. Αντιλαμβάνεστε όμως κι εσείς ότι είναι λογικό να δοθεί περισσότερη προσοχή στο κέντρο μιας πόλης, εκεί όπου βρίσκονται πολλές επιχειρήσεις, εκεί όπου έρχονται τουρίστες. Η προσπάθειά μας δεν είναι να περιορίσουμε τη φροντίδα για το κέντρο, αλλά να αυξήσουμε τις δράσεις στην υπόλοιπη περιοχή-είναι, άλλωστε, και κάτι που είχαμε εξαγγείλει και προεκλογικά, το να εστιάσουμε στις γειτονιές του Πειραιά. Δεν μπορεί, ας πούμε, ο κάτοικος της Παλιάς Κοκκινιάς ή ο κάτοικος του Βώκου να πληρώνει τα ίδια δημοτικά τέλη με τον κάτοικο του Πασαλιμανίου ή της Φρεαττύδας. Έχουμε σχεδιάσει να διαμορφώσουμε ζώνες τελών από το 2020.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων έχει διοργανώσει ένα συνέδριο στην παλιά βιομηχανία Παπαστράτου, στο οποίο θα βρίσκεται και ο δήμαρχος του Πειραιά, ο δραστήριος Γιάννης Μώραλης. Μιάμιση ώρα πριν μπει μες στην αίθουσα, μιλά στο «Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ» και τον Χρύσανθο Ξάνθη.

Ο κόσμος έχει μάθει να μην παίρνει μέρος στην λύση των προβλημάτων και αναπαράγει παλιά πρότυπα του τύπου «οι άλλοι φταίνε, όχι εγώ». Έχετε κάνει, εσείς, την κριτική σας στους δημότες; Έχετε σκεφτεί, ίσως, να βγάλετε κάτι σαν… τον οδηγό του λογικού δημότη; Είναι δύσκολο να γίνεται κριτική από πάνω προς τα κάτω. Ο καθένας από εμάς πρέπει να σκέφτεται τι ο ίδιος μπορεί να κάνει για να έχει μια πόλη καθαρότερη, λειτουργικότερη, πιο ανθρώπινη. Λίγο πολύ οι Έλληνες έχουν μάθει να κάνουν ό,τι τους καπνίσει και αναμένουν από τους εκάστοτε πρωθυ-

Ξέρουμε τι θέλουμε να

Έχετε δει κάποια βελτίωση στην στάση του μέσου δημότη απέναντι στην πόλη του; Ναι, φυσικά, κυρίως από τις νέες γενιές. Οι άνθρωποι κάτω από 35 ετών, ας πούμε, είναι πιο προσεκτικοί με θέματα όπως η ανακύκλωση, η καθαριότητα στους δρόμους, αλλά και σε θέματα οδικής συμπεριφοράς. Και αυτός ο σεβασμός τους στον δημόσιο, κοινόχρηστο χώρο ίσως οφείλεται σε διαφορετική εκπαίδευση από αυτήν που είχαμε λάβει εμείς. Φυσικά, δεν ισχύει για όλους αυτό, πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Προσωπικά, πάντως, βλέπω φως. Έχετε νιώσει ότι κάνατε κάποια λάθη ή ότι θα μπορούσατε να διαχειριστείτε πιο σωστά μερικά πράγματα κατά τις περιόδους της θητείας σας; Προφανώς έχουν γίνει λάθη. Και από εμένα προσωπικά, και από την ομάδα του «Πειραιά Νικητή» στο σύνολό της, όταν πρωτοβγήκαμε. Είχαμε να διαχειριστούμε πολλά προβλήματα, να δουλέψουμε σε πολλά μέτωπα, είναι λογικό να έχουμε κάνει ορισμένα λάθη και παραλείψεις. Τι σκοπεύετε να αλλάξετε; Έχω την αίσθηση, πλέον, και μετά από εμπειρία ότι η δουλειά του δημάρχου είναι

μερινότητα, δηλαδή τα σκουπίδια, το πράσινο, η οδοποιία, αυτά πρέπει βασικά να αφορούν έναν δήμαρχο. Η αλήθεια είναι πως ο δήμος βρισκόταν σε κακή οικονομική κατάσταση. Πιστεύω ότι η οικονομία είναι βασικός παράγοντας για τη βελτίωση της καθημερινότητας. Υπάρχουν, ας πούμε, ακίνητα του Πειραιά που μένουν ανεκμετάλλευτα… Τα χρήματα που μπορούν να μας αφήσουν, θα πάνε σε δομές και αλλαγές της πόλης και των γειτονιών της. Και από την άποψη της αλληλεγγύης; Πέραν των κλασικών δομών σχετικές με φιλοξενία αστέγων, κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνικό φαρμακείο, αλλά και τις διατακτικές που δίνουμε Χριστούγεννα και Πάσχα, έχουμε λάβει και ένα μεγάλο κονδύλι 80 εκ ευρώ, από ευρωπαϊκούς πόρους, εκ των οποίων τα 24 εκ θα δοθούν σε δράσεις κοινωνικές. Σημαντική είναι η πρόσφορά επίσης της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και του Βαγγέλη Μαρινάκη και στον τομέα αυτό. Παράλληλα στηρίζουμε το σημαντικό έργο που επιτελεί η Ιερά Μητρόπολη Πειραιά στην πόλη. Με την Ύπατη Αρμοστεία έχουμε μια αγαστή συνεργασία και σε 50 διαμερίσματα μένουν περίπου 400 πρόσφυγες, οι οποίοι συνυπάρχουν ειρηνικά με τους Πειραιώτες και αφομοιώνονται, χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα ή παράπονο. Παράγουμε έργο, αλλά δεν υπάρχει όριο στην κοινωνική προσφορά που οφείλει να κάνει ένας δήμος. Θα ήθελα επίσης να θυμίσω ότι με πρωτοβουλία του Δήμου και τη στήριξη της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, αλλά και φορέων της πόλης προσφέρονταν χιλιάδες μερίδες φαγητό στους πρόσφυγες που είχαν εγκαταλειφθεί από την κεντρική Κυβέρνηση στη μοίρα τους στο λιμάνι του Πειραιά το 2016. Αυτήν την στιγμή, ποια είναι η οικονομική κατάσταση του δήμου; Το 2014 παραλάβαμε τον δήμο με ένα δάνειο 133.000.000 και ανείσπρα-

κάνουμε να είναι έξω στους δρόμους, να αφουγκράζεται ο ίδιος τα προβλήματα και να βλέπει την εικόνα της πόλης και των συνοικιών. Εκεί θα επικεντρωθώ πλέον περισσότερο, νομίζω πως την πρώτη πενταετία κλείστηκα λίγο περισσότερο μες στο γραφείο ασχολούμενος με τα προβλήματα. Όπως επίσης και στο να έχω μια πιο δυναμική διεκδίκηση από την κεντρική διοίκηση της χώρας για ορισμένα σοβαρά ζητήματα. Απλώς, όταν μια χώρα βρίσκεται σε κρίση, θα πρέπει και οι διεκδικήσεις μας να έχουν κάποια όρια. Τώρα, όμως, η Ελλάδα αρχίζει σιγά σιγά να ξεπερνά κάποια προβλήματα, οπότε πλησιάζει η κατάλληλη στιγμή για να δυναμώσει την φωνή του ο Πειραιάς. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξα αρκετά ήπιος... Σε επίπεδο καθημερινότητας; Είναι κρίσιμο ζήτημα η καθημερινότητα! Στα μεγάλα ζητήματα αποδώσαμε πολύ καλά, κατά την άποψή μου, ως δημοτική αρχή. Σε πιο μικρά και καθημερινής φύσης είχαμε κι άλλα να προσφέρουμε. Η καθη-

κτες απαιτήσεις περίπου 80.000.000! Εκρηκτικός συνδυασμός. Καταφέραμε να εισπράξουμε κάποιο μέρος των οφειλόμενων, να ρυθμίσουμε το δάνειο… Δεν είμαστε άνετοι οικονομικά από ίδιους πόρους! Ο Δήμος Πειραιά μπορεί μεν να συντηρεί εαυτόν, αλλά όχι να κάνει πολλά πράγματα και μεγάλα έργα. Η δημοτική αρχή, λοιπόν, στην πρώτη θητεία έβαλε σε μία τάξη τα οικονομικά και, τώρα, στην δεύτερη περίοδο, αναμένουμε χρηματοδοτήσεις ,όχι βέβαια από την κεντρική διοίκηση της χώρας, αλλά από άλλες πηγές, όπως ας πούμε ευρωπαϊκά προγράμματα. Αυτά τα χρήματα πρέπει να αρχίσει να τα βλέπει ο κόσμος στην πόλη του. Πόσο επηρεάζει τελικά η κεντρική διοίκηση της χώρας, αλλά και η εκάστοτε κυβέρνηση το έργο ενός δήμου; Θα ήθελα να σχολιάσετε και το ζήτημα της γραφειοκρατίας… Η παράταξή μας είναι ένας υπερκομματικός συνδυασμός. Δεν είχαμε στήριξη

από τα δύο μεγάλα κόμματα. Στόχος μας είναι να μπορούμε να συνεργαζόμαστε, αλλά και να διαφωνούμε με την εκάστοτε κυβέρνηση. Αυτό κάναμε την περασμένη πενταετία, αυτό θα κάνουμε και τώρα. Η επικοινωνία μας με την κεντρική διοίκηση είναι σχετικά εύκολη-η αλήθεια είναι ότι είμαστε ένας πολύ κεντρικός δήμος. Σκέφτομαι, καμιά φορά άλλους συναδέλφους μικρότερων περιοχών και πιο απομακρυσμένων που έχουν αντικειμενικές δυσκολίες επαφής με την Κυβέρνηση. Η δημόσια διοίκηση όμως είναι τραγική από άποψης γραφειοκρατίας, επικαλύψεων ελέγχων, εγκρίσεων, επιτροπών… Είναι αρκετά που δεν γίνονται εξαιτίας αυτών των προβλημάτων! Κι αυτό είναι τραγικό. Η κυβέρνηση που θα αλλάξει αυτό το σκηνικό, που θα επιταχύνει κάποιες διαδικασίες και ίσως απαλείψει κάποιες άλλες, θα μείνει στην ιστορία. Ένα παράδειγμα από την εμπειρία σας; Θα σας πω κάτι που βρίσκω… εντυπωσιακό: υποβάλαμε τον Σεπτέμβρη του 2015 μία αίτηση για αλλαγή χάραξης στην περιοχή του Μικρολίμανου για να προχωρήσουμε μετά στην μελέτη της ανάπτυξης. Η αρμόδια επιτροπή συνεδρίασε τον Οκτώβρη του 2016! Συχνά, κάνω κριτική ακόμα και στους υπαλλήλους του δήμου: οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να μάθουν να δουλεύουν με ένταση, με μεράκι , με αποτελεσματικότητα. Πιστεύω στην δύναμη του δημοσίου τομέα, πρέπει όμως και αυτός να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει το κατάλληλο αποτέλεσμα. Η μονιμότητα του δημοσίου υπαλλήλου οδηγεί, δυστυχώς, ορισμένους σε λογικές νωθρότητας και, άρα, μη αποτελεσματικής εργασίας. Σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν στο λιμάνι; Οι απόψεις μας ως δήμου Πειραιά δεν εισακούστηκαν απολύτως, πράγμα λογικό, γιατί πρόκειται περί ενός εθνικού ζητήματος. Η επένδυση αυτή με βρίσκει σύμφωνο και θεωρώ ότι έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την πόλη μας. Ανέκαθεν, άλλωστε, όταν άνθιζε το λιμάνι, άνθιζε και η πόλη. Σε αυτήν την χώρα, όμως, πρέπει να μάθουμε να σταματάμε κάποια στιγμή τις διαβουλεύσεις και να προχωράμε σε δουλειά, σε υλοποίηση. Και σε αυτό χρειάζεται η συνύπαρξη και άλλων δήμων του Πειραιά, οι οποίοι έχουν να διαχειριστούν πολύ πιο δύσκολα κομμάτια του λιμανιού και όχι «προνομιακά» όπως το δικό μας κομμάτι. Είναι και το ζήτημα του parking άξιο αναφοράς, όπως επίσης και το πράσινο. Κοιτώντας από πάνω τον Πειραιά, βλέπεις πολύ λίγο πράσινο. Είμαστε του κόκκινου, εμείς! (γέλια). Από εδώ περνούν, λόγω του λιμανιού, εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα. Έχουν γίνει μερικά λάθη. Πρώτον, το μετρό, χωρίς πρόβλεψη parking. Δεύτερον, δεν προχώρησε η περίφημη υπογειοποίηση των γραμμών του ΗΣΑΠ από το Φάληρο μέχρι το λιμάνι, που για μένα είναι η πραγματική λύση για μια γερή ανάσα στο κυκλοφοριακό και όχι ημίμετρο, του τύπου απαγορεύω την κυκλοφορία σε έναν δρόμο για κά

«

πουργούς και δημάρχους να λύνουν τα προβλήματα που και οι ίδιοι δημιουργούν. Δεν πάει έτσι, όμως. Αν ο ίδιος ο πολίτης δεν γίνει σύμμαχος και κοινωνός, τα θετικά αποτελέσματα αργούν να έρθουν ή δεν έρχονται και καθόλου, τελικά. Αυτό το σκεπτικό το επικοινωνώ σε κάθε δημόσια δήλωσή μου. Βεβαίως, ο Δήμος οφείλει να κάνει την δουλειά του και η ασυνειδησία ορισμένων πολιτών δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία. Σκοπός είναι να κάνουμε εμείς, ως δημοτική αρχή, την υπέρβαση, ξεπερνώντας τους εαυτούς μας και συνεργαζόμενοι αρμονικά με τους δημότες μας, την κατανόηση και την βοήθεια των οποίων έχουμε ανάγκη.

Εκτός από τον Πολιτισμό; Έχουμε και το λιμάνι. «Η ματιά μας είναι στην θάλασσα», η ναυτοσύνη μας είναι εδώ, τα στεριανά επαγγέλματα που υποστηρίζουν τη ναυπηγεία και το θαλάσσιο εμπόριο, οι εφοπλιστές, οι όμιλοι, οι επισκέπτες της πόλης, όλα αυτά είναι εδώ. Έτσι μιλάμε για την «γαλάζια οικονομία». Είμαστε οι πρώτοι που μιλήσαμε για την γαλάζια ανάπτυξη. Οι προτάσεις μας βραβεύτηκαν με το πρώτο βραβείο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Είχαμε πρόσφατα και τα εγκαίνια του Blue Lab, που είναι ένα κέντρο καινοτομίας με προηγμένα μηχανήματα και με δυνατότητες συνεργασίας με φοιτητές και νέους επιστήμονες-κάτι πρωτοποριακό για την τοπική αυτοδιοίκηση. Μιλήστε μας για τις αστικές αναπλάσεις. Ο Πειραιάς χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά κτήρια μιας άλλης εποχής. Σχεδιάζουμε και υλοποιούμε μια συντονισμένη δράση εκ μέρους δημοσίου και ιδιωτών, με άνοιγμα θέσεων εργασίας και δημιουργία μικροοικονομίας τριγύρω (όπως ας πούμε ένα καφέ, ένα περίπτερο, ένα parking) που βρίσκουμε σημαντικό. Η’ μέχρι πρότινος άγονη περιοχή του Αγίου Διονυσίου έχει ήδη ομορφύνει, με το άνοιγμα κάποιων αξιόλογων γκαλερί (όπου εκθέσαμε πολύ σημαντικά αρχεία, όπως του Ροντήρη και του Κατράκη) και άλλων πόλων έλξης ενδιαφέροντος, που θα δείξουν την πορεία τους στα επόμενα δύο τρία χρόνια. Ακόμα και η Τρούμπα είναι κάτι θετικό για εμάς, χωρίς να γνωρίζουμε τον κύκλο ζωής που θα κάνει. Οι Πειραιώτες έφευγαν για διασκέδαση Γλυφάδα, Γκάζι, ενώ τώρα μένουν εδώ και διασκεδάζουν κοντά στο

Το λιμάνι του Πειραιά είναι το περισσότερο επισκέψιμο λιμάνι της Ευρώπης. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι ο επισκέπτης επιθυμεί να μείνει στον Πειραιά μερικές μέρες; Ως προς τον τουρισμό, έχουμε ένα σύνθημα: Destination Pireus, δηλαδή ο Πειραιάς να αντιμετωπιστεί ως προορισμός, όχι ως πέρασμα για τα νησιά ή την Αθήνα. Θεωρώ μονόδρομο την ανάγκη διαμόρφωσης του Πειραιά ως λιμανιού εκκίνησης για την κρουαζιέρα, home port, δηλαδή. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχουν οι ώρες να καθίσει ένα κρουαζιερόπλοιο τόσο, ώστε ο τουρίστας να προλάβει μεν να πάει επίσκεψη Ακρόπολη και Μοναστηράκι, αλλά να μείνει και μερικές ώρες στον Πειραιά. Δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να υποδεχθούμε μεγάλο όγκο τουρισμού. Ο Πειραιάς έχει ένα μόνο πεντάστερο ξενοδοχείο και αρκετά με 2 και 3 αστέρια. Οι Κινέζοι διαχειριστές του λιμανιού προτείνουν κατασκευή κάποιων ξενοδοχείων. Υπάρχει επίσης ενδιαφέρον από ιδιώτες. Αν θες να είσαι τουριστικός προορισμός, χρειάζεται και αλλαγή νοοτροπίας από μεριάς των κατοίκων, επίσης. Είναι μια συλλογική προσπάθεια όλο αυτό. Η σχέση του Πειραιά με την Αθήνα έχει μεγάλη ιστορία. Η Αθήνα οφείλει πολλά στον Πειραιά, ο οποίος αποτελούσε το οχυρό της, το επίνειο αλλά και το… θέρετρό της. Πώς στέκεστε εσείς απέναντι στην ιστορία της πόλης; Μιλώ ακόμα και για την προφορική ιστορία των ανθρώπων, όχι μόνο από άποψης μνημείων, αν και όπως διάβασα είστε ο μοναδικός δήμος που διαθέτει μνημείο για την γενοκτονία των Ποντίων. Ο Πειραιάς αποτελεί πόλη-σύνθεση προσφύγων: Κρήτες, Μανιάτες, νησιώτες, Μικρασιάτες. Έχουμε έναν βαθύ σεβασμό απέναντί τους. Η σχέση του Βαγγέλη Μαρινάκη με τον Πόντο είναι γνωστή και ιδιαίτερη-η μητέρα του είναι το γένος Υψηλάντη. Έτσι, δώρισε το εμβληματικό μνημείο που αναφέρατε και τώρα κοσμεί την πόλη μας. Ο μέσος Πειραιώτης, έχω την αίσθηση ότι αγαπά βαθιά τον τόπο του, μπορεί να θεωρηθεί έως και τοπικιστής, όμως η σύνδεσή του με την ιστορία δεν είναι όσο στενή θα έπρεπε. Προσπαθούμε να το αλλάξουμε αυτό... Η τελευταία ερώτηση. Τελικά ποιο είναι το στοίχημα για τον Πειραιά; Να σταματήσει η φυγή κατοίκων και επιχειρήσεων από τον Πειραιά, γιατί οι λόγοι πλέον να ζει και να εργάζεται εδώ κανείς αρχίζουν να είναι πράγματι θελκτικοί. Αισθάνομαι ότι κάτι γίνεται, κάτι κινείται. Έχουμε ως δημοτική αρχή ένα πλάνο, ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε, προς τα πού να κινηθούμε! Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το αν θα πετύχει απολύτως αλλά το σίγουρο είναι πως θα προσπαθήσουμε.

«

Είχαμε να διαχειριστούμε πολλά προβλήματα, να δουλέψουμε σε πολλά μέτωπα, είναι λογικό να έχουμε κάνει ορισμένα λάθη και παραλείψεις.

«

Η προσπάθειά μας δεν είναι να περιορίσουμε τη φροντίδα για το κέντρο, αλλά να αυξήσουμε τις δράσεις στην υπόλοιπη περιοχή-είναι, άλλωστε, και κάτι που είχαμε εξαγγείλει και προεκλογικά, το να εστιάσουμε στις γειτονιές του Πειραιά.

«

Πώς οραματίζεστε εσείς την Ανάπτυξη ως έννοια και ως στόχο; Προσωπικά, εντοπίζω μια αυξημένη, μετά από χρόνια, κινητικότητα από Αθήνα προς Πειραιά. Αρκετοί νέοι που ζουν Αθήνα επέλεγαν προ δεκαετίας την Κηφισιά, το Μαρούσι, ας πούμε, για να «ξεφύγουν», τώρα τελευταία τους ακούς και λένε «πάμε Πειραιά»! Θέλουμε να δώσουμε εξωστρέφεια στον Πειραιά και να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής στην πόλη. Η ανάπτυξη στον Πειραιά μπορεί να στηριχθεί σε ορισμένους βασικούς πυλώνες, όπως ο πολιτισμός και η διακριτή ιστορία της πόλης με τα πολύ αξιόλογα μνημεία και μουσεία της. Το Αρχαιολογικό μας Μουσείο είναι ένα από τα πιο αξιόλογα της χώρας και δυστυχώς μια μέτρηση έδειξε ότι μόνο το 9% των Πειραιωτών το έχουν επισκεφθεί. Έχουμε, ακόμα, το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος, την Ξυλαποθήκη με ευρήματα από ανασκαφές που είναι ανοιχτό στο κοινό, το Δημοτικό Θέατρο που μας κάνει σταθερά περήφανους.

σπίτι τους. Αυτό μας αρέσει. Πρέπει το Μικρολίμανο και η Πειραϊκή να γίνουν πιο λειτουργικές περιοχές, επίσης. Όπως, ακόμα, χρειάζεται οπωσδήποτε να διαμορφώσουμε μια πόλη πιο προσβάσιμη, σε άτομα με αναπηρία.

«

« «Ο δήμος ήδη έχει ενισχύσει και θα ενισχύσει περαιτέρω τη δημοτική συγκοινωνία με νέα σύγχρονα λεωφορεία, ορισμένα εκ των οποίων θα είναι ηλεκτροκίνητα, ώστε να αποφεύγεται η χρήση αυτοκινήτου μες την πόλη!»

ποιες ώρες. Αν συμβεί αυτό, θα έχουμε κι ένα κομμάτι πρασίνου πάνω από τις υπογειοποιημένες γραμμές, που και αυτό είναι σημαντικό. Χρειάζεται, γενικώς, μια νέα κυκλοφοριακή μελέτη και στα πέντε διαμερίσματα του Πειραιά. Ο δήμος ήδη έχει ενισχύσει και θα ενισχύσει περαιτέρω τη δημοτική συγκοινωνία με νέα σύγχρονα λεωφορεία, ορισμένα εκ των οποίων θα είναι ηλεκτροκίνητα, ώστε να αποφεύγεται η χρήση αυτοκινήτου μες την πόλη!

Ο Πειραιάς διαβάζει και διαβάζεται

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

ΖΕΙ

Κάποτε στον Πειραιά Ένα μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος για ιστορίες και καταστάσεις, για πρόσωπα και συναισθήματα που ανήκουν σε έναν άλλο χρόνο και σε έναν άλλον Πειραιά δια χειρός ενός έμπειρου και αγαπητού συγγραφέα. Τη στιγμή που ο Αντώνης ο Τσίχλας, δεκαεφτά χρονών, Σάββατο τον Ιούλιο του 1958, γλίστραγε κι έσκαγε αθόρυβα κάτω στα αμπάρια του πλοίου «ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ» που βρισκόταν στα ναυπηγεία του Περάματος για γενική επισκευή, ο Λουκάς είχε και πάλι επίσκεψη από την κυρα-Ζωζώ και την άκουγε για άλλη μια φορά να του λέει για το παιδί που είχε χάσει στη γέννα και που τώρα θα ’χε τη δικιά του ηλικία, ο Νικόλας ανακάτευε μπογιές προσπαθώντας να δώσει χρώμα στα χείλη της Βίβιαν Λι στο « Όσα παίρνει ο άνεμος», ο Νάσος, δεκαοχτώ χρονών, μέσα στον «Πορτοκαλή Ήλιο» ξέγνοιαστος και χαρούμενος ταξίδευε για την Αίγινα, η Ελένη, δεκατεσσάρων χρονών, δάγκωνε ένα μήλο καθισμένη στη θέση της πάνω στον μαντρότοιχο του ορφανοτροφείου, καθώς ο επιστάτης πότιζε τον κήπο και κοίταζε προς το μέρος της, και η κυρα-Δέσποινα, ήσυχη μα ξένη προς τα μελλούμενα, καθότανε μπροστά στη ραπτομηχανή «Σίγγερ» και κάτι έραβε. «Η Τρούμπα απλωνότανε σε τρεις παράλληλους δρόμους: Κολοκοτρώνη-Νοταρά-Φίλωνος, μέχρι κάτω στην Ακτή Μιαούλη. Αυλές ασβεστωμένες, γεμάτες γλάστρες με βασιλικούς και κατιφέδες, που όμως δεν μπορούσαν να παραβγούν την άλλη μυρουδιά, από σπέρμα και φαγητά γιαχνί, διάχυτη παντού, ανακατωμένη με την ιδιαίτερη οσμή των υπονόμων.» Πέντε φίλοι μεγαλώνουν μαζί στις φτωχογειτονιές του Πειραιά. Οι δρόμοι τους κάποια στιγμή χωρίζουν με οδυνηρό τρόπο. Όσοι απέμειναν, θα βρεθούν ξανά χρόνια μετά, όταν η αθωότητα θα έχει πια εκπνεύσει. Η πένα του συγγραφέα Πέτρου Κυρίμη μάς χαρίζει ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, από αυτά που μόνο η ζωή μπορεί να συνθέσει.

Οι «άγνωστοι Ολυμπιακοί» του 1856 Μια έκδοση του ιδρύματος Σ.Ο.Φ.Ι.Α για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που πραγματοποιήθηκαν στον Πειραιά τρία χρόνια πριν τα γνωστά Ζάππεια-Ολύμπια! Πόσοι άραγε ξέρουν ότι η πρώτη προσπάθεια αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων στη μετεπαναστατική Ελλάδα έγινε στον Πειραιά το 1856 και όχι τρία χρόνια αργότερα με τα γνωστά ΖάππειαΟλύμπια; Το έγγραφο του Κανονισμού των πρώτων αυτών αγώνων συντάχθηκε από ομάδα πέντε επιφανών κοινωνικών παραγόντων του Πειραιά και παραδόθηκε πανηγυρικά στον τότε δήμαρχο της πόλης Λουκά Ράλλη στις 6 Μαΐου 1856. Πρόσφατα το σημαντικό αυτό έγγραφο, η ύπαρξη του οποίου συναγόταν από άρθρο του αρχαιολόγου-εκπαιδευτικού Δραγάτση εντοπίστηκε και ανήκει ήδη στις πλούσιες συλλογές του ιδρύματος Σ.Ο.Φ.Ι.Α., που αποφάσισε να το δημοσιοποιήσει μέσα από την έκδοση του πρώτου του βιβλίου με έρευνα του δημοσιογράφου και ιστοριοδίφη Τάκη Κατσιμάρδου. Η καλλιτεχνική επιμέλεια της έκδοσης είναι της Ξανθίππης Μίχα Μπανιά. Το σημαντικότερο μέρος του βιβλίου είναι ο ίδιος ο Κανονισμός των Αγώνων, που, απ’ ό, τι συνάγεται, έγιναν το 1856 και συνέχισαν για ένα διάστημα να πραγματοποιούνται ανά έτος, στην πλατεία Θεμιστοκλέους. Ας σημειωθεί ότι ο Πειραιάς είχε τότε μόνον 6.000 κατοίκους και είχε μόλις πληγεί από χολέρα, ενώ ταυτόχρονα βρισκόταν υπό ιδιότυπη αγγλογαλλική κατοχή. Ο Κανονισμός προέβλεπε για τους αγώνες πέντε αγωνίσματα : πήδημα (το σημερινό τριπλούν), άλμα, δίσκο, δρόμο (που χωριζόταν σε στάδιο και δίαυλο) και πάλη. Οι αθλητές -πάντα κατά τον Κανονισμό- έπρεπε απαραιτήτως να φορούν φουστανέλα, τσαρούχια και βλάχικες κάλτσες! * Ευχαριστούμε τον Φώντα Λάδη που μας υπέδειξε αυτόν τον μικρό θησαυρό.

BELUGA ART Beluga Art… ένας all- day πολυχώρος, κορυφαίο στέκι για την Αθηναϊκή νυχτερινή ζωή-στο κέντρο της Τρούμπας- σε περιμένει να δοκιμάσεις γευστικά brunch, αρωματικούς καφέδες, cocktails & premium labels που ικανοποιούν και τους πιο εκλεκτικούς ουρανίσκους. Sushi, μεσογειακές αλλά και διεθνείς γεύσεις, όλα καμωμένα υπο την καθοδήγηση του Στράτου Κουλέλη, ικανοποιούν απόλυτα τις γαστρονομικές σου επιλογές. Έργα τέχνης, εμβληματικά φωτιστικά με αρχιτεκτονική βασισμένη από τον σχεδιασμό του Bauhaus κάνουν το σκηνικό κινηματογραφικό! Jazz, swing, blues, live παραστάσεις και Κυριακές αφιερωμένες σε ελληνικά πάρτυ από το πρωί μέχρι το ξημέρωμα, κάνουν το Beluga να ξεχωρίζει στις καρδιές μας. Αν είσαι λάτρης της μπάρας, είναι ο top προορισμός για ‘σένα, μιας και με αυτή την έκταση είναι σίγουρο ότι θα βρεις το μέρος σου. Πολυτέλεια, κομψότητα και τέχνη συνδυάζονται άψογα σ’ έναν χώρο που θα σε παρασύρει να μην κοιτάξεις ποτέ το ρολόι σου. Αν ρίξεις μια ματιά στο γυάλινο πάτωμα, θα αντικρίσεις ευρύματα αρχαίων τειχών του Πειραιά που χρονολογούνται 2500 χρόνια πριν.

«

tip:

Το Φιλέτο σφυρίδας με πουρέ σελινόριζας και χόρτα εποχής είναι απλά εθιστικό!

2ας Μεραρχίας 8-10, Πειραιάς T.: 210 41 16 505 fb: @beluga.art

RÉSERVOIR CAFE-BAR Όταν νιώθεις κουρασμένος απ’ την δύσκολη καθημερινότητα, όταν τα ‘χεις παίξει στην δουλειά… υπάρχει ένα μαγικό μέρος, σαν χρονοκάψουλα. Στην καρδιά του Πειραιά θα βρεις την “δεξαμενή” σου για να πάρεις ενέργεια πίσω. Το Réservoir cafe bar σε γλυκαίνει με τις μοναδικές ποικιλίες σοκολατούχων ροφημάτων-καφέ και σε χορταίνει με διάφορες λιχουδιές όπως: πλατώ αλλαντικών, τσιαπάτα χορτοφάγων κ.α. Μπίρες και κρασιά μικρών παραγωγών σερβίρονται άκρατα. Τα φώτα χαμηλώνουν και το σκηνικό μοιάζει σαν από film noir. Πικ απ, βινύλια, μουσικές που ερωτοτροπούν με το “είναι” σου, κι όλα αυτά σε ένα all day cafe- bar που ξέρει να μεταμορφώνεται και να σε μεταμορφώνει. Tindersticks, Townes van Zandt, Cohen, Waits είναι κάποιες από τις μουσικές επιλογές που θα συνοδεύσουν το ποτό ή το κοκτέιλ σου. Επίσης, δεν είναι απίθανο να πετύχεις live!

«

Με δανεισμένο όνομα απ’ την ταινία του Ταραντίνο “Reservoir Dogs”, δε θα μπορούσε καμία μέρα ή νύχτα να είναι προβλέψιμη στο Réservoir!

tip:

Το απόλυτο must try -αν είσαι των κοκτέιλείναι το daiquri με μαστίχα και τζίντζερ!

Κουντουριώτου 164, Πειραιάς Τ.: 210 42 26 906 Reservoir Cafe-bar

ΖΕΙ

Μαρίνες και ακτές

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Στο Φάληρο που Πλένεσαι

Σχεδόν πενήντα χρόνια στέκει περήφανος στην Πειραϊκή, στον όρμο της Αφροδίτης ή... του Μπαϊκούτση, ένας μεγάλος τσιμεντένιος σταυρός, που αποτελεί Μνημείο του Αφανούς Ναύτη. Μόλις πριν λίγους μήνες ξεκίνησαν διαδικασίες επισκευής του, γιατί είχε, πράγματι, εικόνα εγκατάλειψης. Δεν είναι απλώς τοπόσημο, αλλά ορόσημο μιας πόλης που εκπροσωπεί τη ναυτοσύνη. Κι αν κατασκευάστηκε το 1969, η ιδέα για τον Σταυρό ανήκει στον πρώτο δήμαρχο του Πειραιά προπολεμικά.

Το βόρειο άκρο της Πειραϊκής χερσονήσου προοριζόταν κάποτε για θερινά ανάκτορα. Eκεί υπήρχε μόνο το κομψό βασιλικό περίπτερο, από όπου ο άναξ ρέμβαζε την θάλασσα. Δίπλα στον χώρο του βασιλικού περιπτέρου βρίσκεται η ακτή Ξαβερίου, όπου παλαιότερα από το 1846, λειτουργούσε ένα ναυπηγείο που στην θέση του το 1870 άνοιξε το εστιατόριο του Ξαβέριου Στέλλα, με «εκλεκτά ποτά, κρύα φαγητά, σαλατικά περίφημα, ρητινίτην αφρόεντα και περιποίησιν εκ των σπανιωτάτων. Iδίως ευάρεστος είναι η επί της θαλάσσης εξέδρα, αφ’ ης έχει τις ενώπιόν του, ως εν πανοράματι, την μαγευτικήν θέαν του λιμένος και τού μέχρι Ψυτταλείας αιγιαλού…» Aπό το εστιατόριο του Iταλού έμεινε τώρα το τοπωνύμιο στην απόληξη της ακτής Kανθάρου, όπου είναι η αποβάθρα των πολεμικών πλοίων. Έναν αιώνα μετά, από το 1950, ο Πειραιάς άρχισε να υφίσταται την ριζική αλλαγή της φυσιογνωμίας του με την ανοικοδόμηση. H πρώτη πολυκατοικία χτίσθηκε το 1952 στη Zέα. Mέχρι το 1970, η ζώνη εντατικής οικοδόμησης είναι το ιστορικό κέντρο της πόλης, από την πλατεία Kοραή μέχρι τη Zέα, ενώ η Πειραϊκή και η Kαστέλλα ακολουθούν πιο χαμηλούς ρυθμούς.

Aπό το 1955 άρχισαν στο Tουρκολίμανο τα έργα καλλωπισμού, που αντικατέστησαν σταδιακά την αμμουδιά με κρηπιδώματα. Ωστόσο, το 1960, στο Tουρκολίμανο εξακολουθούσαν να συνυπάρχουν οι ψαροταβέρνες με τους ψαράδες που ξέπλεκαν τα δίχτυα τους στην παραλία.

Mαζί μ’ αυτό και η συνύπαρξη των διαφορικών κοινωνικών τάξεων. H βασιλική οικογένεια που συνήθιζε από το 1878 να κατεβαίνει τα καλοκαίρια στην Kαστέλλα, συνέχισε μέχρι τις παραμονές της δικτατορίας. Στην Zέα ολοκληρώθηκε το 1962 ο λιμενοβραχίονας της Φρεαττύδας, η οποία πλακοστρώθηκε και απέκτησε οργανωμένη πλαζ. Μετά, αρχίζουν τα δαντελωτά παράλια της Πειραϊκής, μια μαγευτική βόλτα νοτισμένη από θαλασσινή αύρα.

Tην μεγαλύτερη αλλοίωση υπέστη το Nέο Φάληρο, το οποίο από το 1946 είχε μετατραπεί σε Δήμο. Eκεί, οι Γερμανοί στη διάρκεια της Kατοχής είχαν επιτάξει το Aκταίον, και ξήλωσαν την εξέδρα και τα Λουτρά. Oι βομβαρδισμοί προκάλεσαν τεράστιες ζημιές. Mετά την απελευθέρωση αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για το Nέο Φάληρο. Mπαζώνεται η ακτή, το Aκταίο στεγάζει πρόσφυγες από τη Pουμανία και η ανοικοδόμηση αλλάζει πιο ριζικά την όψη της περιοχής. Tο 1956 εγκαινιάζεται το καινούργιο Στάδιο Kαραϊσκάκη-το παλιό ποδηλατοδρόμιο. H διοχέτευση αποβλήτων στη φαληρική θάλασσα και οι συνεχείς προσχώσεις κάνουν την παραλία ακατάλληλη για κολυμβητές και την εξαφανίζουν σταδιακά.

H διοργάνωση των Πανευρωπαϊκών Aγώνων το 1969 και η μετατροπή της περιοχής σε χώρο διεθνών αθλητικών δραστηριοτήτων, αλλάζει τις τιμές της γης και προδιαγράφει την οριστική αλλοίωση της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας της.

Στην πλαζ Βοτσαλάκια, απέκτησαν φέτος το καλοκαίρι πρόσβαση τα άτομα με ειδικές ανάγκες, χάρη στην πρωτοβουλία του δήμου να εγκαταστήσει ειδική κατασκευή στην παραλία, με γνώμονα την διευκόλυνση πολιτών με δυσκολία στην κίνηση. Κυριακή 10/9/2017, ώρα 01:45, βυθίζεται το δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη ΙΙ» κοντά στην Αταλάντη με φορτίο 2.500 τόνους πετρελαίου. Ο Αργοσαρωνικός μολύνεται, όπως και οι παραλίες των νοτίων προαστίων όμως πολλοί και πολλές δεν έκοψαν τα μπάνια.

HAMS & CLAMS Το Hams & Clams “κουβαλά” μέσα του κάτι από Μεσόγειο, Αγγλία και Αμερική. Ένα ξεχωριστό oysten bar με γεύσεις βγαλμένες κατευθείαν από τον βυθό της θάλασσας. Όστρακα, χαμόν και κοκτέιλ, σας περιμένουν να τα απολαύσετε στην βεράντα του –όσο ακόμα βοηθά ο καιρός- αλλά και στον εσωτερικό του χώρο με την άκρως λιτή διακόσμηση. Στρείδια ωμά ή ψητά, θαλασσινά, βίγκαν συνταγές, προϊόντα χωρίς γλουτένη και Ιταλικό προσούτο που κόβεται επί τόπου… Δεν είναι και λίγοι λόγοι για να ψάξεις το Hams & Clams! Μία ιδιαίτερη πρόταση ακόμα και για εταιρικά γεύματα σε έναν -αυστηρά μη καπνιστών- υπέροχο χώρο που σε περιμένει για ένα γαστρονομικό ταξίδι σε Ανδαλουσία, Νότια Ιταλία και Βαρκελώνη. Να σου ανοίξω λίγο ακόμα την όρεξη; Χταπόδι με πάπρικα και μελωμένη πατάτα που λιώνει στο στόμα σου, προκαλώντας άνετα σιελλόροια μέχρι το επόμενο πιάτο. Λουκάνικο τσορίθο και ωμά στρείδια με πικάντικες σάλτσες και χαβιάρι… να γλείφεις και τα δάχτυλα σου!

«

tip:

Αν δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ πριν λιγκουίνι με φούσκες και αχιβάδες, το Hams & Clams είναι η ευκαιρία σου!

Μαρίνα Ζέας, Πειραιάς Τ.: 210 41 86 683 @hamsandclams

Μένουμε Πειραιά

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

ΖΕΙ

Προάστια ή γειτονιές; Βρισκόμαστε στα 1900 και η πόλη του Πειραιά καταλαμβάνει περίπου 35 τετραγωνικά χιλιόμετρα και βρίσκεται «ξαπλωμένη στις πλαγιές τριών λόφων, την Kαστέλλα στα ανατολικά, την Aκτή νοτιοδυτικά στην Πειραϊκή χερσόνησο και τη Δραπετσώνα βορειοδυτικά.

O κύριος πολεοδομικός ιστός της πόλης ήταν συγκροτημένος από συνοικίες στις οποίες κυριαρχούσε η κοινή τοπική προέλευση των κατοίκων τους. Mετά τα πρώτα χρόνια από την ίδρυση της πόλης, όπου εποίκησαν συντεταγμένα Χιώτες και Υδραίοι, αργότερα κρητικοί, αρχίζουν από το 1880 να συρρέουν πολλοί νησιώτες, αλλά και Πελοπονήσιοι, εκτός από τους Mανιάτες που έφτιαξαν τα Mανιάτικα στο βόρειο τμήμα της πόλης. H δημιουργία Aδελφοτήτων στα τέλη του 19ου αιώνα, δείχνει τις πιο ισχυρές μεταναστεύσεις. Αρχές 20ου αιώνα, ένας εργατικός πληθυσμός αντιπροσωπεύει το ένα τρίτο περίπου του συνολικού πληθυσμού της πόλης και συγκεντρώνεται σε συμπαγείς εργατικές γειτονιές με επίκεντρο την Λεύκα και την Aγία Σοφία. Κατά τον μεσοπόλεμο, ο Πειραιάς αποκτά την όψη της μεγαλούπολης και κρατά τα σκήπτρα της οικονομικής πρωτεύουσας του κράτους. Το 1920 είχε 136.000 κατοίκους, από 76.000 το 1907, και περνά στους 250.000 το 1928, χάρη στην μαζική εποίκισή του από τους πρόσφυγες του 1922! Tο 1940 ο Πειραιάς μαζί με τους προσφυγικούς συνοικισμούς –που είχαν γίνει στο μεταξύ ανεξάρτητοι Δήμοι– ξεπερνά τους 320.000 κατοίκους. Όμως, εκείνη την περίοδο η μεγαλοαστική του τάξη συστηματικά, πια, μεταναστεύει στην Aθήνα, μαζί με καλλιτέχνες και διανοούμενους. Tο κενό που δημιουργείται έρχεται να καλύψει ο κρυμμένος μέχρι τότε Πειραιάς, ο Πειραιάς των συνοικιών και του λαϊκού πολιτισμού. Πρόκειται για μια ρευστή, αντιφατική και παρεξηγημένη έκρηξη που συνδυάζει τη δημιουργικότητα με το μικροσυμφέρον, την τιμιότητα με την παρανομία, την τοπική τιμή με τον μικροτοπικισμό... Η Κατοχή, ο εμφύλιος, η δικτατορία επηρεάζουν πολύ τον Πειραιά και τους κατοίκους του. Μετά το 1950, παρουσιάζει μια σχετική πληθυσμιακή στασιμότητα η οποία εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τον Πειραιά. Οι Δήμοι γύρω του παρουσιάζουν μια αύξηση. Η Αθήνα αποτελείται από ένα σωρό «πόλεις μες στην πόλη», οι οποίες τελικά αντικατοπτρίζουν το πραγματικό της πρόσωπο. Το ίδιο συμβαίνει με τον Πειραιά. Οι γειτονιές του, τα προάστια που βρίσκονται γύρω από το κέντρο και το λιμάνι, οι κάτοικοί του που διατηρούν ακόμα διακριτά χαρακτηριστικά δημιουργούν την ουσία και τον χαρακτήρα του ως πόλης. Κάνε μια βόλτα Νίκαια, Κορυδαλλό, Κερατσίνι, Πέραμα, Δραπετσώνα, Ρέντη και θα καταλάβεις…

«Ήθελα να γνωρίσω τους μπουζουκτσήδες που μαζευόντανε στον Πειραιά επί το πλείστον», γράφει ο ρεμπέτης Mουφλουζέλης περί το 1930. Kατέβηκα στου Kαραϊσκάκη και τότε γνώρισα τον Mπάτη και μέσα κει τον Mάρκο, τον Aνέστο τον Δελιά, τον Παπαϊωάννου… Ήτανε το μέρος που λεγότανε Kαραϊσκάκη (…) Είχε κάτι παραγκάκια μικρά, τα σοκάκια ήτανε δυο μέτρα το’ να με τ’ άλλο· Δηλαδή καθόσουνα στο καφενείο τούτο που λεγότανε καφενείο και καφέ έπινες από απέναντι…» Το όνομα της Δραπετσώνας προέρχεται από την αρβανίτικη ονομασία του ρέματος και του κτηματία της περιοχής ντραπ (=ρέμα) + Τσώνης ή συνιστά παραφθορά του αρχαίου ονόματος ενός από τους τρεις λόφους του αρχαίου Πειραιά. Κατ’ άλλους, από τους μονίμως δραπέτες των παλαιών φυλακών των Βούρλων, που υπήρχαν στην περιοχή. Σε παλιούς χάρτες, η περιοχή εμφανίζεται ως DRAPEZON, μάλλον επειδή φιλοξενούσε πολλά ταφικά μνημεία και αποκαλείτο Τράπεζα ή Τραπεζών.

Γιάννης Καλατζής: Κάθε νύχ

τα στ’ όνειρό μου σεργιανάω

/Άγιο Νείλο, Κερατσίνι, Κοκ

κινιά (μουσική: Μ. Λοΐζος/σ

τίχοι: Λ. Παπαδόπουλος)

η ατραξιον Λαχταράς να βρεθείς κάπου που θα έχεις την αίσθηση διακοπών; Γεύση και θέα το τέλειο πάντρεμα για να νιώσεις, έστω για λίγο, έτοιμος να σαλπάρεις. Η Ατραξιόν μιας συνοικίας της Δραπετσώνας -όνομα και πράμα- σε περιμένει! Μεζεδοπωλείο “κρεμασμένο” πάνω από την πύλη 1, στην ακτή Βασιλειάδη με τα πλοία να δένουν και να λύνουν τους κάβους, σε μεταφέρει σε εποχές παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Κουζίνα παραδοσιακή με ελαφρώς πειραγμένες συνταγές, “μπινελίκια”, “μπιχλιμπίδια” και “πασαλείματα” μαζί με σαλάτες πεντανόστιμες είναι ό,τι πρέπει για να συνοδεύσεις το τσιπουράκι σου. Πιάτα γεμάτα χρώματα κι αρώματα που σε προκαλούν να τα δοκιμάσεις όλα! Οι τιμές είναι χαμηλές γι’ αυτό και δεν είναι δύσκολο να προσθέτεις συνεχώς κάτι. Κατάλογος προσεγμένος, χωρίς υπερβολές σε ποικιλίες. Αν είσαι λάτρης του κρέατος, προτίμησε καβουρμά Σερρών, σαγανάκι με αυγά, σουβλάκι αφρό από πανσέτα… Βάλε κι ένα κασέρι σαγανάκι με πιπερόμελο για την παρέα.

«

tip:

Μη φύγεις αν δεν δοκιμάσεις χαλβά με γέμιση παγωτό κανέλα! Αν θες να πας με budget στην Ατραξιόν, ρίξε μια ματιά στο menu εδώ: atraxion.gr

Αγ. Παντελεήμονος 2 & Νικ.Καζαντζάκη, Δραπετσώνα Τ.: 210 46 17 016

Ανοιχτά Καθημερινά 1:00 μ.μ. – 1:00 π.μ

fb: Ατραξιόν

Η «Κρεμυδαρού 1960» αναβιώνει Πειραιώτικες Ιστορίες Η «Κρεμμυδαρού 1960» έρχεται να παντρέψει το χθες με το σήμερα. Έρχεται να μας θυμίσει ιστορίες παλιές, εποχές αλλοτινές, να ξυπνήσει μνήμες που έχουν περάσει πια στο DNA μας, με απόλυτο σεβασμό στη γεύση, την ποιότητα και τις επιταγές του τώρα. Ακριβώς δίπλα στον Πολυχώρο Λιπασμάτων, ένα κτίριο ολοκαίνουργιο, βασισμένο σε αρχιτεκτονική άλλων εποχών, χτίστηκε από τους ιδιοκτήτες και διακοσμήθηκε με προσοχή και μεράκι, γέμισε με καλομαγειρεμένα φαγητά, άφθονο ποτό και ελληνική νοσταλγική μουσική! Ανακαλύψτε το!

Εθνικής Αντιστάσεως 225, Δραπετσώνα // τ: 211 11 55 991 // fb: Κρεμμυδαρού1960

Σκανάρετε για να δείτε την βιντεο -παρουσίαση!

Αγορά

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

ΖΕΙ

Αυτό το συνολάκι σού πάει μούρλια!

Το 1903, ο Ζακυνθινός Γιώργος Δραγώνας ανοίγει πιλοπωλείο στην Ακτή Μιαούλη που ήταν η τελευταία στάση για τους μετανάστες που θα έμπαιναν στα πλοία της ξενιτιάς και άρα, η τελευταία ευκαιρία να αγοράσουν κάτι που να τους θυμίζει την πατρίδα. Ο δαιμόνιος Δραγώνας ζητούσε από τους αμαξάδες που μετέφεραν τα υφάσματα να μην ακολουθούν το συντομότερο δρόμο προς το μαγαζί, αλλά να κάνουν κύκλους στους κεντρικούς δρόμους, ώστε να βλέπουν συνεχώς την φίρμα οι Πειραιώτες.

Τα ψώνια στον Πειραιά έχουν χαρακτήρα νοσταλγικό με δεκάδες μυρωδιές και χρώματα να σε κατακλύζουν καθώς εσύ μπαινοβγαίνεις στα μαγαζιά με σακούλες στο χέρι. Με αυτές τις σακούλες είναι που θα καταλήξεις κάπου εκεί κοντά για καλαμαράκια με ούζο ή απλώς για ένα απολαυστικό τσιγάρο με θέα θάλασσα. Μια αγορά λαϊκή και αριστοκρατική, με προσιτές τιμές αλλά και ακριβές επιλογές γι’ αυτούς που επιθυμούν να διαθέσουν. Και στο εμπορικό του κομμάτι, δηλαδή, ο Πειραιάς συνδυάζει «λιμάνι και σαλόνι», ενώ δεν είναι λίγοι οι Αθηναίοι που προτιμούν την Σωτήρος από την Ερμού και την Αιόλου. Βέβαια, δεν είναι μόνο η Σωτήρος Διός, η οποία από το λιμάνι, πίσω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα και φθάνει ως το Πασαλιμάνι, στη Λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη. Όταν ψωνίζεις εκεί, είναι αναπόφευκτη μια στάση σε κάποιον από τους κάθετους δρόμους που έχουν, εκτός από εμπορικά καταστήματα, ωραία καφέ και συμπαθητικά μαγαζάκια για τσιμπολόγημα. Η οδός Φίλωνος, στο λιμάνι, πίσω από τον Άγιο Σπυρίδωνα, είναι οδός παπουτσιών και καλών τιμών, ενώ στην Βασιλέως Γεωργίου, που ξεκινά από την Αγία Τριάδα κι ανηφορίζει ως το Δημοτικό, βρίσκονται αρκετά χρυσοχοεία, άρα φίνα κοσμήματα σε χρυσό και ασήμι, ρολόγια από επώνυμες εταιρείες, εικόνες και κορνίζες. Μετά, μπορούμε να συνεχίσουμε ως την Λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη που καταλήγει Πασαλιμάνι και εκτός από είδη ρουχισμού θα βρεις κατά μήκος της καταστήματα με είδη για το σπίτι, αλλά και έργα τέχνης. Ένα από τα αγαπημένα σημεία αυτών που ξέρουν είναι εκείνο όπου η οδός Τσαμαδού με τα γουστόζικα μικρομάγαζά της συναντά την Γούναρη με τον θρυλικό Μανδραγόρα και αμέσως μετά, να σου η Αγορά του Πειραιά, απαραίτητη στάση για ντόπιους και μη γαστρονόμους. Όλοι ξέρουν πως μόνο εκεί θα βρεις αληθινά φρέσκο και νόστιμο ψάρι, ας πούμε. Και πολλά άλλα είδη, φυσικά, όπως βότανα, γλυκά και καφέ πρώτης ποιότητας. Για σένα που λαχταράς το αυθεντικό, οι εμπορικοί δρόμοι του Πειραιά είναι ιδανική επιλογή. Εκτός, φυσικά, από τις κεντρικές οδούς και τα μεγάλα καταστήματα, πολλές, ωραίες επιλογές με εξυπηρέτηση που έχει έναν πιο προσωπικό και οικογενειακό χαρακτήρα θα βρεις και μες στις συνοικίες. Ο Κορυδαλλός, το Κερατσίνι, η Δραπετσώνα έχουν μικρά, εμπορικά διαμαντάκια που αξίζει να ανακαλύψει κανείς με την αφορμή μιας χαλαρής βόλτας.

Τα

Υφά

σμ

ατα

«Ιω

σηφ

ίδη

»σ

την

καρ

διά

του

Πει

ραι

άμ

ετρ

ούν

ιστ

ορί

αε νός

αιώ

να,

με

την

αρχ

ήν

αέ

χει

γίν

ει ό

ταν

οΝ

ίκο

ς Ιω

σηφ

ίδη

ςπ

ουλ

ούσ

εσ

τις

γει

τον

ιές

.

Η κου

λτού

ΖΕΙ

ρα μ

ας π

Πρόσωπα

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Η πλούσια Ιστορία σημαίνει και πολλές, μικρές ή μεγάλες, ιστορίες, ορισμένες από τις οποίες δεν έτυχε ποτέ να γίνουν γνωστές, να γραφτούν ή να συζητηθούν. Είναι οι ιστορίες των ανθρώπων που γεννήθηκαν στον Πειραιά, που εργάστηκαν εκεί, που συνέδεσαν την ζωή τους ή και μια τους εξαιρετική ανάμνηση μαζί του. Είναι ο αληθινός Πειραιάς, αυτός που έχει πρόσωπο, ηλικία, επάγγελμα και δαχτυλικό αποτύπωμα.

“Λάμπει

Σέλας ν το Βόρειο

σα

Το λοφάκι

ου λέει τέλλας, π

της Κασ

ύλης μου

και ο Ρασο

Τον Πειραιά τον λατρεύω για πολλούς λόγους. Ο Πειραιάς μ’ έφτιαξε, στον Πειραιά χρωστάω τα πάντα, το «Ποτέ την Κυριακή», την ύπαρξη του πολιτικού μου βίου στην Ελλάδα.

Μάτα Αδαμογιάννη

Γιάννης Τσαρούχης

Τραγουδοποιός

Γεννήθηκα στο τελευταίο πάτωμα ενός σπιτιού τρίπατου, στην οδό Λουκά Ράλλη και Βασιλέως Γεωργίου, στον Πειραιά. Το να βγεις περίπατο στον Πειραιά εκείνη την εποχή ήταν σα να σεργιανίζεις σε μια γιγαντιαία σκηνογραφία με βράχια και ωραία σπίτια με αγάλματα και αετώματα.

Η τύχη έφερε κοντά τους γονείς μου ,σε ένα σπίτι-γειτονιά από αυτά με τις αυλές και τις πολλές φωνές... Η ίδια τύχη φίλησε και μένα. Ζω στον Προφήτη Ηλία, γειτονιά και ιστορία ! Αγάπη που ταξιδεύει στο χρόνο με παιδιά και εγγόνια. Πειραιάς και Άπλετο φως...

Ο Τ.Κ έπαιξε σε αγώνες του Πειραϊκού Πρωταθλήματος των περιόδων 1953-54 και 1954-55.

παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του ΟΣΦΠ

Βασίλη Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν

Ο Πειραιάς για μένα είναι Θρησκεία. Εκεί μεγάλωσα, ακόμα και τώρα περνώ από αυτά τα μέρη και ανατριχιάζω. Μεγάλο πράμα! Μεγάλο σχολείο! Ο Πειραιάς είναι ο Ολυμπιακός και ο Ολυμπιακός ο Πειραιάς! αργό που

το πρ ολαβ αίναμ ε περ πατώ ντας και, ε λλεί ψει χ ρημά των, κρεμ όμασ ταν α π’

Σοφοκλής Ραπτάκης Συνταξιούχος Προϊστάμενος Ηλεκτρολόγος Εμπορικού Ναυτικού Είναι τα βαπόρια. Είναι οι γερανοί. Πειραιάς είναι η ανάμνηση της οδού 2ας Μεραρχίας, τότε που ήταν ένα μονοπάτι, όπου έδιναν σόου ζογκλέρ και τύποι όπως ο Αττίλας και ο Σαμψών.

Ανέβαινε κανείς πάνω από το Τουρκολίμανο κάτι τσιμεντένιες σκάλες κι έφτανε σ’ ένα δίπατο σπίτι από τα τελευταία. Εκεί έμενα. Ήταν ριγμένο πάνω στο βράχο, καταμόναχο, ανάμεσα σε πέτρες. Στο πίσω μέρος του είχε ένα κηπάκο απλό, μα πολύ συμπαθητικό». έξω!

ιώτι

κη ε

ίναι

, άλ

λωσ

τε, δ

εν α ι

σθα

νόμ

αστε

προά

στιο

της Α

θήνα

ς κα

ι πο

λύ.

Βασιλική Αναστασίου Ιδιωτική Υπάλληλος, Φοιτήτρια Μοσχάτο γεννήθηκα και μεγάλωσα, εκεί πήγα σχολείο και έκανα παρέες. Πάντοτε, ο Πειραιάς μια ανάσα από την γειτονιά μου. Κι όταν με ρωτάνε πού μένω, καμιά φορά λέω «Πειραιά». Εμείς στο Μοσχάτο έτσι λέμε.

. ι γουστάρω ταλγώ κα οσ ν ιά α ιρ η προς Πε ή εμφάνισ αι μουσικ ετ ίζ ον ν που κα Κάθε φορά

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Στον Πειραιά μπόρεσα να προσκυνήσω την ίδια μέρα τους τάφους δύο μεγάλων ηρώων της Ελλάδας, δύο φάρων της ιστορίας, του Θεμιστοκλή και του Μιαούλη.

Τάκης Κυριμόπουλος

Είναι το τρα μ. Τόσ ο

Μελίνα Μερκούρη

ειρα

Αλέκος Γλυκιώτης Μπουζουξής Τα πρώτα μου παιξίματα στην Αθήνα όταν ήρθα παιδάκι ακόμα από την Κέρκυρα τα έκανα στον Πειραιά και τις γειτονιές του. Μερικά από τα μαγαζιά όπου είχα παίξει υπάρχουν ακόμα, ίσως έχουν αλλάξει λίγο. Αρκετά πράγματα, όμως, έχουν αλλάξει, ριζικά κιόλας.

Σας περιμένω και στο νέο Στολίδι στο Πέραμα για καφέ και γλυκό.

Δημήτρης Παπαμιχαήλ Γεννήθηκα στον Πειραιά. Η δική μου γενιά είναι η γενιά του πολέμου. Μεγαλώσαμε σε δύσκολες συνθήκες, μέσα σε καταστροφές και βομβαρδισμούς. Παρ’ όλες τις κακουχίες, όμως, όλα τότε ήταν διαφορετικά. Υπήρχε η επικοινωνία της γειτονιάς κι οι αυλές των σπιτιών ήταν πάντα γεμάτες. Οι άνθρωποι ζούσαν όλοι μαζί και ήταν όμορφα.

Παναγιώτης Μαυρούτσος Επιχειρηματίας Το Κερατσίνι είναι η γειτονιά μου, οι άνθρωποί μου, όλη μου η ζωή. Έχω δημιουργήσει την δική μου οικογένεια που δεν είναι μόνο η σύζυγος και η κόρη, αλλά και οι συνεργάτες μου στα μαγαζιά, το Άρωμα Πόλης και το Στολίδι.

νοε

Μουσικό μεζεδοπωλείο Ένα ζεστό και φιλόξενο κουτούκι στον Πειραιά, μας συντροφεύει με ξεχωριστές γεύσεις, θεσπέσιο κρασί και ζωντανή μουσική. Τα ξαπλωμένα βαρέλια, οι παλιές εφημερίδες και τα παραθυρόφυλλα κάνουν τον χώρο να μοιάζει σα σκηνικό σε ταινία παλιά. Ρετρό εικόνες από vintage διαφημίσεις συμπληρώνουν την εικόνα του μεζεδοπωλείου, μεταφέροντας μας σ’ άλλες εποχές. Τα εύγεστα εδέσματα, οι παραδοσιακές συνταγές απ’ όλη την Ελλάδα ευχαριστούν και τους πιο εκλεκτικούς γευσιγνώστες. Τσιγεροσαρμάδες, φρυγαδέλια Λευκαδίτικα, απάκι Κρήτης είναι κάποια από τα μεζεκλίκια που θα λατρέψεις. Σα γνήσιο ταβερνείο που είναι, δεν θα μπορούσαν να του λείπουν τ’ αποστάγματα και τα ξεχωριστά κρασιά. Φρέσκο, ζυμωτό ψωμάκι με προζύμι, ό,τι πρέπει για εκείνους που τους αρέσουν οι “βουτιές”, αλλά και νόστιμα γλυκά για το τέλος. Κι από μουσική; Ρεμπέτικα και λαϊκά αγαπημένα, μας ξεσηκώνουν για τα καλά! Μπροστά από το πάλκο, μια μικρή πίστα μας επιτρέπει να “συναντηθούμε” μες στο τραγούδι και τον χορό. Μην το χάσεις!

«

tip:

Όλα είναι ένα κι ένα… αλλά μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις κατσικάκι στη γάστρα, κολοκυθοανθούς και μπεκρή μεζέ. Δευτέρα- Τρίτη κλειστά, Κυριακή μεσημέρι ανοιχτά!

Νοταρά 18, Πειραιάς Τ.: 213 00 44 666 fb: @noemezes

δυοσμοσ Το μεζεδοπολείο Δυόσμος πήρε το όνομα του -οικείου- σε όλους μας βότανου... όπως ακριβώς είναι η αίσθηση που έχεις όταν μπεις μέσα στον χώρο. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά νιώθεις πολύ όμορφα σ’ενα άκρως φιλικό περιβάλλον. Τα πράγματα “δυσκολεύουν” όταν έρχεται η ώρα να διαλέξεις ανάμεσα σε όλες τις υπέροχες γεύσεις, που φιλοξενεί ο Δυόσμος στον κατάλογο του. Φρέσκα προϊόντα μικροπαραγωγών, εκλεκτοί μεζέδες, δροσερές σαλάτες, ζυμαρικά και κυρίως πιάτα, όλα σε εξαιρετικές τιμές! Η απόλυτη value for money επιλογή στην Φρεαττύδα σε περιμένει στην ταράτσα της, αλλά και στον εσωτερικό της χώρο για να μαγευτείς από την θαλασσινή αύρα και τις θεσπέσιες γεύσεις. Καθημερινά απο τις έξι το απόγευμα και Σαββατοκύριακο από τη μία το μεσημέρι μέχρι τη μία το βράδυ, σερβίρονται όλα τα καλούδια. Πάρε την παρέα σου και κάνε την έκπληξη σ’ ένα γαστρονομικό “ταξίδι”, που σίγουρα θα δικαιώσει την επιλογή σου.

«

tip:

Συνόδευσε το γεύμα σου με μπίρες μικροζοθοποιών για να έχεις την απόλυτη σπιτίσια αίσθηση. Μην ξεχάσεις επίσης να δοκιμάσεις μπρουσκέτες σπετζοφάι με καπνιστό τυρί Μετσόβου, ρεβυθάδα με χοιρινό και φασκόμηλο ή μανέστρα με κατσικάκι στη γάστρα!

Φρεαττύδος 42Α, Πειραιάς Τ.: 210 46 1 1 335 fb: Δυόσμος

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια».

Φώτης Κόντογλου

ξελευθερία

Ιστορίες της πόλης Δεν έχω κινητό τηλέφωνο!

Φράση του μήνα "Πατρίδα μου είναι η Ευρώπη", "Πατρίδα μου είναι ο κόσμος", "Πατρίδα μας είναι η φύση", "Πατρίδα μας είναι τα όνειρά μας"... Τόσο πολλοί ορισμοί μιας έννοιας για να περιγράψουν απλώς την εγκατάλειψή της. Δημοσθένης Κούρτοβικ "ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΛΕΞΙΚΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΜΑΘΕΙΑΣ", βιβλιοπωλείον της Εστίας

του Φώντα Λάδη

του Γιάννη Ράγκου Λέω: Δεν έχω κινητό τηλέφωνο, ούτε λογαριασμούς στα social media.

Bιντεοκλιπ για ρεμπέτες Ο Νίκος Βεργέτης προσπέρασε το πενταόροφο, ογκώδες κτίριο του σταθμού των ΗΣΑΠ και την πιάτσα των ταξί και από την ακτή Καλιμασιώτη έστριψε αριστερά στην ακτή Κονδύλη...

Λένε: Και πώς σε βρίσκουν; Λέω: Στο σταθερό τηλέφωνο ή στο mail.

Η ψυχή της πόλης

Λένε: Και αν λείπεις;

του παντελη

Λέω: Σχεδόν κάθε μέρα, βρίσκομαι σε χώρο με σταθερό τηλέφωνο 12 έως 14 ώρες. Αν υποθέσουμε πως, κατά μέσο όρο, κοιμόμαστε 6-8 ώρες, τότε απομένουν 2-6 ώρες που είμαι «στο δρόμο» για οποιονδήποτε λόγο. Πράγματι, στο διάστημα αυτό κανείς δεν μπορεί να με εντοπίσει. Αλλά, είναι βέβαιο πως ο πλανήτης δεν θα σταματήσει να γυρίζει εξαιτίας αυτού. Λένε: Κι αν πρόκειται για κάτι σοβαρό; Λέω: Τότε, είμαι σίγουρος ότι θα επιδιώξουν να με βρουν αργότερα. Λένε: Μήπως είσαι τεχνοφοβικός; Λέω: Τουναντίον. Όμως, η τεχνολογία προσφέρει απειράριθμα προϊόντα. Προφανώς κάνουμε χρήση μόνον όσων εξυπηρετούν κάποια (αυθεντική;) ανάγκη μας. Στην περίπτωσή μου, το κινητό τηλέφωνο δεν εντάσσεται στις τρέχουσες ανάγκες μου. Αυτό που θέλω είναι να διατηρήσω ακέραιο το δικαίωμά μου να είμαι διαθέσιμος στους άλλους μόνον όταν το επιλέγω εγώ. Εξάλλου, δεν με ενδιαφέρει να βρίσκομαι σε συνεχή επαφή με τον «έξω κόσμο». Προτιμώ να διαθέτω χρόνο για τον «δικό μου». Συνεννοηθήκαμε;

αμπαζη

Δωρεάν συμβουλές Οι περισσότεροι από τους γονείς μας -και αρκετοί από μας- μεγαλώσαμε με το φόβο του τι θα πει ο κόσμος. Πέρασαν τα χρόνια και ο κόσμος δεν είπε τίποτα! Τουλάχιστον όχι κάτι άξιο λόγου. Και λογικό είναι...

Ανεξήγητη πόλη του Θανάση Βέμπου «Αγία» Αθανασία, «ηλιακό θαύμα» και παράξενα φώτα στο Χαϊδάρι Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 έγινε ευρύτερα γνωστή η Αθανασία Κρικέτου, που αργότερα θα γινόταν η πασίγνωστη Αγία Αθανασία του Αιγάλεω...

διαβαστε ακομη: Ρώτα τον διάσημό σου από την Γεωργία Δρακάκη • Ένα παραμύθι από τον Δημήτρη Προύσαλη • Γονιός στην γωνία με αγωνία από τον Βαγγέλη Νικολαΐδη • Η συνταγή του μήνα από την Πέρσα Δράκου • Συμβουλές από το www.k-mag.gr • Η άχρηστη πληροφορία του μήνα - Σταυρόλεξο από τον Λέανδρο Σλάβη • Ψυχολογικό λεξικό από την Σταύρο Μπουγκά • Τρόμος από τον Μάνο Σφεράτο • Γατάκια ο σκύλος ξέρει μπάλα από τον Μάκη Διόγο • Τι λένε τ' άστρα από την Νταίζη Ντάκου • Είσαι κοΜάντω από την Μαντώ Βλάχου • Φρυκτωρίες από την Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη • Σκίτσο από την Μαρλένα Παρλαβάντζα

ξελευθερία

ιστοριεσ τησ πολησ

από τον φωντα λαδη Χίλιοι αδιέξοδοι “μικρόκοσμοι” εμφανίζονται συνεχώς και σβήνουν μέσα στα δυσδιάκριτα σύνορα της απλής, καθημερινής ζωής και του εγκλήματος. Ο Φώντας Λάδης, έρχεται να μας δώσει με το δικό του, “κινηματογραφικό” τρόπο τη συνεισφορά του στη πεζογραφία της σύγχρονης πόλης. www.fondasladis.com

Διηγήματα από την συλλογή «Μπίρα με γρεναδίνη» Τα σκίτσα είναι του Ζαχαρία Ψαράκη

Βιντεοκλίπ για ρεμπέτες Ο

Νίκος Βεργέτης προσπέρασε το πενταόροφο, ογκώδες κτίριο του σταθμού των ΗΣΑΠ και την πιάτσα των ταξί και από την ακτή Καλιμασιώτη έστριψε αριστερά στην ακτή Κονδύλη. Από το τζάμι του οδηγού είδε στη σειρά τα μεγάλα φεριμπότ ακίνητα στο λιμάνι, ενώ, στην απέναντι μεριά, το μάτι του πήρε το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, όπου, μια μέρα πριν, είχε γίνει ένοπλη ληστεία. Στο τέρμα της προβλήτας πάρκαρε δίπλα στο πεζοδρόμιο, εκεί που ο δρόμος χώριζε στα δύο, δεξιά - αφού περνούσε μπροστά από τον Άγιο Διονύση - για Δραπετσώνα, Ευγένεια και Κερατσίνι και αριστερά για τις αποθήκες του ΟΛΠ. Στη μέση της διχάλας είδε τη μικρή, σιδερένια γέφυρα. Εδώ, του είχε πει ο Φάνης, ο οπερατέρ, έχουν γυριστεί μερικά καλά βιντεοκλίπ. Έριξε μια ματιά στα αυτοκίνητα, που ερχόντουσαν απ’ όλες τις κατευθύνσεις και πέρασε απέναντι. Η αρχική ιδέα ήταν να γίνει ένα κλιπάκι πάνω σ’ ένα τραγούδι του Σιδηρόπουλου. «Η ώρα του Stuff». Και γαμώ το τραγούδι!… «Κίτρινο το σούρουπο. Η ώρα έξι και μισή. / Πες μου κάτι. Μίλησε! Δεν αντέχω τη σιωπή…»

Κοίταξε γύρω του. Αριστερά, στα διακόσια μέτρα, ο παλιός σταθμός των τρένων που έφταναν από τη Θεσσαλονίκη. Πριν απ’ αυτόν, πινακίδες με ενδείξεις για τις αναχωρήσεις πλοίων. (ΚΡΗΤΗ - ΜΗΛΟΣ - ΧΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗ). Δεξιά, ένα γραφικό στέκι με τζαμαρία. BISTROT 1. Μετά απ’ αυτό, φάτσα με την εκκλησία, μια σειρά στενών, πολυόροφων κτιρίων. Διέσχισε την αυλή του μπιστρό και ανέβηκε τα σκαλιά της γέφυρας. Η σειρά των σπιτιών, που είχε μόλις δει, σχημάτιζε με μιαν άλλη, από πίσω, ένα ιδιότυπο «φαράγγι». Από εδώ έφταναν τα τρένα από την Αθήνα. Στην αντίθετη μεριά, μετά τους ευκάλυπτους, η αποβάθρα. Κάποιες διακλαδώσεις. Σταθμευμένα βαγόνια. Είχε δίκιο ο Φάνης. Οι ράχες των κτιρίων δεξιά, που χάνονταν μέχρις εκεί που έφτανε το μάτι, θύμιζαν Λονδίνο και καλές αστυνομικές ταινίες. Θα τράβαγε από εδώ μερικά γενικά πλάνα.

Κ

ατέβηκε τα σκαλιά της γέφυρας και κατευθύνθηκε προς το μπιστρό. Πίσω από τη τζαμαρία είδε έναν κοντό, συμπαθητικό σαρανταπεντάρη. Προφανώς ο ιδιοκτήτης. Μπήκε. Ρώτησε, αν ήταν ανοιχτά. Ο άλλος, σέρβιρε

το ποτό που του ζήτησε και κάθισε δίπλα του. Συστήθηκε. Γιώργος. Παλιός Δραπετσωνίτης. Και ηθοποιός. Ο Νίκος του είπε για το βιντεοκλίπ. Έπιασαν συζήτηση. Το στέκι υπήρχε από το 1930, είπε ο Γιώργος. Καφεουζοπωλείον «Η συνάντηση». Ο σταθμός τότε ήταν στις δόξες του. Ένα τρένο ερχόταν, άλλο έφευγε. Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους. Τα ΣΕΚ. Στο λιμάνι, δίπλα, υπήρχε τελωνείο. Πάνω απ’ το σταθμό ήταν το Καστράκι. Ένας συνοικισμός όλο παράγκες, με πρόσφυγες απ’ τη Μικρά Ασία. Υπήρχαν και κάποιοι τεκέδες. Μπροστά ακριβώς, σε κάτι παλιά βαγόνια, είχαν το στέκι τους οι πουτάνες. Κατέβαιναν οι χασικλήδες - αυτοί που είχαν πέσει στην πρέζα - και την άραζαν κι αυτοί στα βαγόνια. Αυτούς έβλεπε ο Γιάννης Εϊτζιρίδης, ο Γιοβάν Τσαούς με τ’ όνομα, που η γυναίκα του είχε ανοίξει μια ουζερί κοντά στο σταθμό, κι έγραψε ένα απ’ τα καλύτερά του τραγούδια: Τον «Πρεζάκια». Ο ιδιοκτήτης του μπιστρό σηκώθηκε και άρχισε να ψάχνει κάτι κασέτες. Ο Νίκος κοίταξε ολόγυρα. Φυτά εσωτερικού χώρου. Ψηλά σκαμπό και καρέκλες από ψάθα. Μαρμάρινα στρογγυλά τραπε-

ζάκια. Ξυλόγλυπτα αναμνηστικά από ταξίδια. «Να ’το!» είπε ο Γιώργος. «Για άκου!» Έβαλε το στερεοφωνικό. «Είμαι πρεζάκιας, μάθε το, μα όπου και να πάω / όλοι “φύγε” με λέγουνε, νομίζουν θα τους φάω. / Με βλέπουν και σιχαίνονται, μα εγώ δυάρα δεν δίνω, / την πρέζα μόνο να τραβώ και ό,τι θέλει, ας γίνω…»

...Το μυαλό του Νίκου πετούσε

αλλού. Στη Τζίνα. Μαζί φτιάχνανε τα βιντεοκλίπ. Δική της ήταν η ιδέα να φτιάξουν κι αυτό. Φόρος τιμής στο Σιδηρόπουλο. Η Τζίνα ήταν που είχε ρίξει το Νίκο στο λούκι. Μαζί χαρμανιάζανε, μαζί τραβιόντουσαν, μαζί βαράγανε. Όσο για το Φάνη, καλό παιδί αλλά ψιλομαλάκας. Από τότε που έμπλεξε με την κόκα, ήταν δύσκολο να βασιστείς σ’ αυτόν. Μπορούσε να παρατήσει το συνεργείο σύξυλο - ακόμα και να σε δώσει - για μια ψιλή… «Πώς σου φαίνεται;» ρώτησε ο Γιώργος. «Και σκέψου ότι γράφτηκε γι’ αυτή την τοποθεσία!» «…Μες στο βαγόνι κάθομαι, για σπίτι δεν θυμούμαι / κι ένα τσουβάλι βρώμικο, το στρώνω και κοιμούμαι. / Τα ρούχα μου ελιώσανε, φάνηκε το κορμί μου, / η πρέζα με φαρμάκωσε, τέλειωσε η ζωή μου…» Και ο Σιδηρόπουλος τα ίδια έγραφε… «Κλείσε το παράθυρο. Τρέμω και το σκέπασμα βαρύ. / Τούτ’ η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή…» «Έλα ένα βράδυ», ξανάπε ο Γιώργος, «να πάμε μια βόλτα, να δεις, πού ήταν οι παράγκες.

Στο Καστράκι και στον Γκρεμό. Έλα νωρίς, να σε πάω στο ταβερνάκι του κυρ Νίκου, δίπλα απ’ την Πυροσβεστική, που τα ’ζησε αυτά από πρώτο χέρι, να σου πει ό,τι θέλεις». Σηκώθηκε. Έκανε να πληρώσει. Ο Γιώργος αρνήθηκε. «Για τη γνωριμία», είπε.

Σ

τη βδομάδα που κύλησε, η Τζίνα γνώρισε μια καλή «άκρη». Ένα δικηγόρο που έσπρωχνε πρέζα πρώτης ποιότητας. Απ’ τις καλύτερες που παίζουν στην πιάτσα. Το Νίκο - και μόνο η είδηση - τον έφτιαξε κανονικά. Άρχισε να γράφει το σενάριο. Πήρε τη Τζίνα και πήγαν μαζί στον Άγιο Διονύση, να δουν τους χώρους. Πίσω απ’ το γεφύρι, δεξιά, μπροστά στην οδό Κανάρη, ήταν ένα περίπτερο. Αριστερά ένα παρκάκι. Βαρέσανε εκεί, επί τόπου. Με προσοχή, μην πάρει χαμπάρι ο Γιώργος, ο ιδιοκτήτης του μπιστρό, που κάτι πρέπει να ’χε ψυλλιαστεί. Την άλλη μέρα πέθανε - από «όβερντόουζ» - ένα φιλαράκι. Ο Γιάννης. Στην κηδεία ο Νίκος έλεγε από μέσα του μπερδεμένους στίχους. «Σαν αποθάνω, φίλοι μου, έρχετ’ αστυνομία, / με κάρο σκουπιδιάρικο και κάνει την κηδεία […] / Ξέρω ανάσκελα θα μας βρουν ένα πρωί / σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή…»

Π

λησίαζε το γύρισμα. Τετάρτη βράδυ, του Νίκου, του ήρθε η ιδέα. Ποιος ήταν ο πιο σίγουρος τρόπος για να τους παραδώσει ο δικηγόρος το «σταφ»; Θα τον έβαζαν να παίξει στο βιντεοκλίπ! Θα έφτανε το τρένο κανονι-

κά στο σταθμό. Ο δικηγόρος θα κατέβαινε. Θα τον τράβαγαν με ζουμ. Θα έβγαινε, σιγά σιγά, και θα πλησίαζε. Με ένα βαλιτσάκι στο χέρι. Πάνω στο γεφυράκι θα συναντούσε τη Τζίνα. Εκείνη θα του έδινε τα λεφτά. Εκείνος το βαλιτσάκι. Που υποτίθεται, θα είχε ναρκωτικά. Και θα είχε!

Π

αρασκευή. Όλα στην εντέλεια. Το συνεργείο παρόν. Ο Φάνης, ο οπερατέρ, στις καλύτερές του. Να, το τρένο! «Μοτέρ!… Τέσσερα, τρία, δύο, ένα. Πανοραμίκ!» Πέρασε κάτω από τη γέφυρα. Έφτασε στην αποβάθρα. Ο δικηγόρος κατεβαίνει. «Κράτα το λίγο!» Ο δικηγόρος μπαίνει στο κτίριο του σταθμού. Η κάμερα αλλάζει θέση. «Πιάνει» το δικηγόρο στο πεζοδρόμιο. Έρχεται προς τα εδώ. Φτάνει. Ανεβαίνει τα σκαλιά. Με το βαλιτσάκι στο χέρι. Ο Νίκος κοιτάζει στο μόνιτορ. «Στοπ!» Κάτι δεν πάει καλά. Σύρμα! Πέσιμο*! Κάποιος τους έδωσε. Γέμισε ο κόσμος ασφαλίτικα και μπάτσους. Κι απ’ τις δυο μεριές. Ανεβαίνουν. Κοίταξε ο Νίκος το Φάνη. Κατάλαβε απ’ το βλέμμα του. Τον κωλοκοκάκια! Τους έδωσε εν ψυχρώ. Τους πήραν. Τη Τζίνα σε ένα ασφαλίτικο. Το Νίκο σε άλλο. «Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή / πριν μας εύρει το πρωί / πες μου, αν μ’ αγάπησες / όσο ο ήλιος την αυγή…»

*Μπλόκο της αστυνομίας.

γρίφος από τον

Θανάση

Βέμπο

Στο ξέφωτο του δάσους, ο Κρεούζης κειτόταν ανάσκελα νεκρός με μια ματωμένη κηλίδα στο στήθος. Η αυτοψία είχε δείξει ότι ήταν τυφλό τραύμα εισόδου. Μπροστά του, από ένα σκοινί δεμένο ανάμεσα σε δυο δέντρα, κρέμονταν δυο πετσέτες και μια διπλή κουβέρτα. Η σκηνή βρισκόταν μερικά μέτρα πιο πέρα. Μπροστά της υπήρχαν στάχτες μέσα σε ένα πέτρινο κύκλο. Ο αστυνόμος στράφηκε στους δυο άλλους κατασκηνωτές, το Δημόπουλο και τον Στεφανακίδη. «Ώστε είχατε έρθει για πεζοπορία με το θύμα;», ρώτησε. «Μάλιστα», είπε ο Δημόπουλος. «Ήμασταν χρόνια συνάδελφοι στην τράπεζα και συχνά κάναμε εκδρομές». «Πείτε μου πάλι τι έγινε». «Τα ξημερώματα ο Κρεούζης σηκώθηκε πρώτος και βγήκε να κρεμάσει την κουβέρτα που χρησιμοποιούσε για υπόστρωμα του σλίπινγκ μπαγκ. Μόλις είχαμε αρχίσει να ξυπνάμε όταν ακούσαμε έναν πυροβολισμό». «Πεταχτήκαμε έξω», συνέχισε ο Στεφανακίδης, «και τον είδαμε πεσμένο ανάσκελα. Τρελαθήκαμε. Το κινητό δεν πιάνει εδώ κι έτσι έφυγα τρεχάλα για το αυτοκίνητο που βρισκόταν στην αρχή του μονοπατιού για να πάω να φέρω βοήθεια». Ο αστυνόμος είχε ξεκρεμάσει την κουβέρτα από το σκοινί και την περιεργαζόταν. Μια τρύπα, μάλλον από σφαίρα, υπήρχε περίπου στο μέσον της. Οι δυο πετσέτες ήταν στεγνές. «Δεν είδατε ποιος πυροβόλησε;», ρώτησε. «Μόνο τον ήχο ακούσαμε», είπε ο Δημόπουλος. «Δυστυχώς για σας, το έγκλημα είναι κακά σκηνοθετημένο. Συλλαμβάνεστε ως βασικοί ύποπτοι για το φόνο του Κρεούζη». Ερ. Πώς κατάλαβε ο αστυνόμος ότι οι δυο κατασκηνωτές ήταν ύποπτοι για το φόνο του Κρεούζη;

DΜάθετε την απάντηση στο: www.ipolizei.gr

Ρώτα τον

διάσημο σου

ξελευθερία

Η Γεωργία Δρακάκη ρωτάει

Τελικά…

GNTM ή Master Chef; ; Οι απαντήσεις:

Αλεξάνδρα Τσόλκα

δημοσιογράφος συγγραφέας

Θωμάς Φώτης

τραγουδοποιός

Λίλα Σταμπούλογλου

ηθοποιός-stand up comedian

Ριάλιτι για εκείνους που μαγειρεύουν ή εκείνες που έφαγαν τελευταία φορά άμυλο όταν τις κοινωνήσαν; Ύφος, επικρίσεις, υποτίμηση και προσβολές για την ιεραρχία της κουζίνας ή το ελαφίσιο βάδισμα με ψηλοτάκουνα; Φύσει και θέσει διαλέγω ό, τι σχετίζεται με το φαγητό, κραυγάζοντας: "όχι άλλα άλλοθι για κακούς τρόπους σε κουζίνα και πασαρέλα". Ε, δεν χειρουργείτε και εγκεφάλους παιδιά...

Τα όνειρα για modeling τα έχω εγκαταλείψει, οπότε Master chef. Άλλωστε, μαγειρεύω σχεδόν καθημερινά και θέλω μια μέρα να βρεθώ στο πλατό να τους κάνω συνταγές Ηπειρώτικες που 'μαθα από μαμά και γιαγιά! Να πέσουν καπέλα, σαγόνια και σάλια και να πάρω την θέση που επιτέλους μου αρμόζει στην ιστορία της μαγειρικής.

Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, στο Masterchef, η άλλη μισή στο GNTM βρίσκεται. Ένα κόλλημα με τα μοντέλα το 'χω, μ' αρέσει και το Masterchef, έχω μπερδευτεί τώρα. Λέω με τη μισή μου καρδιά Masterchef, γιατί το τρίο Κοντιζάς-Ιωαννίδης-Κουτσόπουλος τα σπάει. Ελπίζω να μην τους αλλάξουν, θα φαρμακωθώ.

Η ψυχη τησ πολησ από τον Παντελή Αμπαζή

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”

Δωρεάν συμβουλές Οι περισσότεροι από τους γονείς μας -και αρκετοί από μας- μεγαλώσαμε με το φόβο του τι θα πει ο κόσμος. Πέρασαν τα χρόνια και ο κόσμος δεν είπε τίποτα! Τουλάχιστον όχι κάτι άξιο λόγου. Και λογικό είναι. Για να μιλήσει ο κόσμος για σένα, πρέπει να πάρεις από Νόμπελ και πάνω. Αλλιώς πέντε-δέκα φίλοι, γνωστοί, συνάδελφοι και γείτονες, το πολύπολύ να ασχοληθούν για λίγο μαζί σου. Όλα τα θαύματα δύο μέρες και τα μεγάλα τρεις. Τι θα πει ο κόσμος! Τίποτα απολύτως όπως αποδείχθηκε. Που και να έλεγε δηλαδή, τι σημασία έχει; Ζούμε μόνο μια φορά. Η ζωή δεν είναι πρόβα. Η ζωή είναι παράσταση. Prima vista. Παίζεις ή παρακολουθείς. Η ζωή των άλλων σε νοιάζει ή το δικό σου παρόν και μέλλον; Μην ξεχνάς ότι η επιτυχία ξεκινά από τη στιγμή που δεν μιλάς πια εσύ για τους άλλους, αλλά οι άλλοι για σένα… Μάθε λοιπόν να ζεις για σένα. Διαφορετικά, πάντα θα προσπαθείς να αποδείξεις κάτι στους άλλους και θα ζεις γι αυτούς. Αξίζει τον κόπο; Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι, όπως σοφά είπε ο ιδιοφυής Oscar Wilde. Μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι στη δική τους ζωή. Μην ακούς τον ένα και τον άλλο. Οι τσάμπα συμβουλές αξίζουν τα λεφτά τους… Κάτι σωτήριο για κάποιον άλλο μπορεί να είναι καταστροφικό για σένα. Είσαι one of a kind. Μην αντιγράφεις ανθρώπους και συμπεριφορές. Σκάψε βαθιά μέσα σου και βρες αυτό που πραγματικά είσαι. Αυτό που με λύσσα θέλεις να γίνεις. Μην κοιτάς τι κάνει επιτυχία δίπλα σου. Αν δουλέψεις σκληρά, το όραμα σου θα γίνει πραγματικότητα. Υπομονή και επιμονή. Αργά ή γρήγορα θα 'ρθει η εποχή να σε συναντήσει. Εσύ απλά πρέπει να είσαι εκεί. Έτοιμος. Ψύχραιμος. Πάνοπλος.

Αν πραγματικά επιθυμείς κάτι στην ζωή, μην περιμένεις και σίγουρα μην ζητήσεις άδεια για να το αποκτήσεις. Καλύτερα προσπάθησε να γίνεις αυτός που θα μπορέσει να το ελέγξει. Αν θες να ονειροπολείς, φαντάσου πράγματα ρεαλιστικά και στόχους που μπορούν να επιτευχθούν. Έτσι, δεν θα χάσεις το κίνητρο. Στο δρόμο θα σε πολεμήσουν. Να είσαι μια άδεια στολή τζούντο. Να μην είσαι μέσα. Θα χτυπήσουν μέχρι που θα κουραστούν. Και τότε συνέχισε. Μην δίνεις σημασία στις προσβολές και την κριτική. Τη μέρα που τελικά θα πετύχεις τους στόχους σου, τίποτα από αυτά δεν θα έχει σημασία…

Και τώρα ξέχνα τα όλα! Κάνε του κεφαλιού σου. Είπαμε, οι δωρεάν συμβουλές αξίζουν τα λεφτά τους...

www.ampazis.gr

Αυθεντική, Ελληνική ταβέρνα 90 ολόκληρα χρόνια, η «Κληματαριά» βρίσκεται στην πλατεία Θεάτρου για να δίνει χαρά στη γεύση μας, με το υπέροχο φαγητό της και στην ακοή μας με τα φοβερά live!

Πλατεία Θεάτρου 2, Αθήνα | τηλ: 210 32 16 629 www.klimataria.gr

ξελευθερία

ενα παραμυθι

από τον Δημήτρη Προύσαλη

Πλούσιος στο όνειρο ena παραμυθι απο την αιγυπτο

Λ

ένε πως μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ’ έναν τόπο ένα παλικάρι. Όπου τον έχανες κι όπου τον έβρισκες, τούτος όλη την ώρα έφτιαχνε με το μυαλό του ιστορίες κι όλο ταξίδευε κι όλο ξεχνιόταν κι όλο αλλού πατούσε κι αλλού βρισκόταν. Μια μέρα, λένε, τράβηξε αυτός για το παζάρι κι αγόρασε κάμποσα αυγά-μια δωδεκάδα- κι ύστερα πήγε κάτω από μια σκιά. Κάθισε και βολεύτηκε στου δέντρου τη δροσιά, κοίταξε τα αυγά κι άρχισε να κάμει όνειρα για τις μέρες που θα ’ρθουν. «Μωρέ, έχω του λόγου μου τούτα τα δώδεκα αυγά, άμα τα βάλω στις κλώσσες θα μου δώσουν δώδεκα πουλιά. Τούτα σαν θα μεγαλώσουν, κότες θα γενούν και θα μου δώσουνε με τη σειρά τους πολλά καλάθια αυγά. Αυτά σαν τα κλωσήσουν πάλι κότες, θα βγάλουν καινούργια πουλιά και τούτα θα μου δώσουνε αυγά αμέτρητα. Εγώ θα τα πουλήσω και με τους παράδες που θα πληρωθώ θα αγοράσω μια αγελάδα και κάμποσες κατσίκες. Αυτά θα μου δίνουν γάλα, μαλλί και κρέας. Απ’ το γάλα τους θα φτιάχνω τυρί και θα τα πουλάω όλα. Θα μαζέψω παράδες πολλούς και θ’ αγοράσω ένα χωράφι. Θα το σπείρω με σιτάρι και λαχανικά σε μια γωνιά του κι αυτό θα με γεμίσει με καρπό. Θα γίνω αφέντης της γης κι όλες οι γυναίκες θα με θέλουν για άντρα τους…» Κείνη την ώρα περνούσε ένας ταξιδιώτης. Είδε το παλικάρι να παραμιλάει στον αέρα, αναψοκοκκινισμένο και του φωνάζει: «Τι χαμπάρια, πατριώτη;» μα το παλικάρι δεν έδωσε σημασία καμιά και συνέχισε να λογαριάζει: «Εγώ θα κάμω γυναίκα μου την πιο όμορφη. Ύστερα θα πουλήσω χωράφι και σοδειά και θα αγοράσω μια δωδεκάδα καμήλες και θα γίνω πραματευτής να ταξιδεύω από τόπο σε τόπο και να πουλάω τις πραμάτειες μου. Άσε που μπορεί να νοικιάζω καμήλες στα καραβάνια

και στους ταξιδιώτες. Τα σεντούκια μου θα γεμίζουν με χρυσάφι και σαν έρθει η ώρα θα αγοράσω ένα καράβι. Θα το γεμίσω με πραμάτειες ξεχωριστές και θα πηγαίνω από λιμάνι σε λιμάνι να πουλάω και ν’ αγοράζω. Θα πνιγώ στο χρυσάφι!» Κι όσο πέρναγε η ώρα τόσο το παλικάρι βούλιαζε μέσα στα όνειρα κι όλο χανόταν κι όλο ταξίδευε κι έμοιαζε το μούτρο του σαν των αλλοπαρμένων, τα μάτια του κοίταζαν στο πουθενά και το παραμιλητό του δεν έλεγε να σταματήσει: «…Θα αγοράσω σπίτια πολλά, θα κάμω πολλά παιδιά, αρσενικά και θηλυκά και όταν θα έρθει ο καιρός, ο Αλλάχ θα μου δώσει εγγόνια. Εγώ θα αφήσω τις δουλειές μου στα παιδιά μου και του λόγου μου θα αποτραβηχτώ σε ένα σπίτι μακριά απ’ τη φασαρία της πόλης. Θα τρέχουν για κάθε μου προσταγή υπηρέτες από το πρωί μέχρι το βράδυ και θ’ αφήσω πίσω μου τις έγνοιες. Δε θα έχω σκοτούρα καμιά μήτε στενοχώρια να μου χαλά το κέφι. Αυτή είναι ζωή!» Λένε πως έτσι όπως παραμιλούσε, πήγε να σηκωθεί. Κείνη την ώρα δεν άργησε να έρθει το κακό, γιατί, λένε πως δίχως να προσέξει, σπρώχνει με το χέρι του τ’ αυγά κι αυτά «κρακ!» ακούστηκε να σπάνε. Κοιτάζει και τι να δει! Τα αυγά όλα σπασμένα και το δεξί του χέρι πνιγμένο στα ζουμιά, κι από τα αυγά μήτε ένα άσπαστο! Τούτος, δίχως να το καταλάβει, έσπασε όλα τα αυγά και το πάθημά του γκρέμισε στη στιγμή όλα αυτά που τόση ώρα φαντάζονταν με το μυαλό του για αληθινά. Μα το παλικάρι κάτω δεν το έβαζε και μουρμουράει: « Μωρέ! δε με νοιάζει καθόλου! Το πάθημα μού γίνηκε μάθημα. Θαρρώ πώς σαν κάποιος θέλει να χτίσει κείνο που στο αύριο δεν έχει ακόμα ξημε-

ρώσει, πρέπει να έχει το μυαλό του ανοιχτό στο σήμερα που περπατά. Άμα δεν σιγουρέψει το πάτημα του εκεί που βρίσκεται πως θα ζητήσει το αύριο να φτιάξει; Δίχως να χάσει ώρα, σηκώνεται και παίρνει ξανά το δρόμο που πήγαινε στο παζάρι, κι εκεί αγόρασε μια δωδεκάδα αυγά… απ’ την αρχή. Και τούτη τη φορά, λένε, είχε το μυαλό του στον τόπο και την ώρα που έπρεπε και κράτησε τα ονείρατα μονάχα για το βράδυ…

Ο Δημήτρης Προύσαλης ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέλοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα. ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ: stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis

Γονιός στη γωνία μ'αγωνία

γνωμικολογικον παιδι

από τον Βαγγέλη Νικολαϊδη

Διάβασμα με τον "μεγάλο" «Το'χεις;» «Το έχω για πλάκα», απάντησα στην γυναίκα μου…

(Άλλη μια φορά που ο παρορμητισμός μου, με οδήγησε σε "εγωιστικές" απαντήσεις). Κάπως έτσι βρέθηκα να κάθομαι και να προσπαθώ να διαβάσω τον Ηλία… Φοβερή εμπειρία...πρωτόγνωρη… Θεωρούσα ότι όντας γιος εκπαιδευτικών με αδερφή εκπαιδευτικό και απόφοιτος Πανεπιστημίου (ΤΕΦΑΑ), ότι θα ήταν παιχνιδάκι… Κάπως έτσι" έμπλεξα" και βρέθηκα στις 13:15 έξω από το σχολείο του "μεγάλου", για να τον πάρω και να αναλάβω καθήκοντα… Σε 5 λεπτά είμαστε σπίτι, σερβίρω να φάμε (ναι, το έχω επιμεριστεί και αυτό, θέλοντας να το ζήσω 100%) και με αργές διστακτικές κινήσεις βγάζω το τετράδιο επικοινωνίας για να δω τι έχει την επόμενη… Λίγα είναι και εύκολα σκέφτομαι.. Θα τελειώσουμε γρήγορα και θα κάνουμε πλακίτσα στη μαμά… «Μην κάνεις όνειρα», πρέπει να σκέφτηκε "ο μεγάλος" από μέσα του.. Και ξεκινάμε με κάτι ρήματα με "ο", για κατάληξη, κάτι "όταν" με ωμέγα κάτι 3x5=17 και άρχισα να κοιτάω το άπειρο με αυτό το βλέμμα της "σκοπιάς" όταν υπηρετούσα στα Ελληνικά στρατά, σκεπτόμενος τι κάνω εδώ και πόσο θα ήθελα να είμαι αλλού και να κάνω κάτι άλλο… Βαθιά εισπνοή-εκπνοή, έλεγχος νευρικού συστήματος, απομάκρυνση "κακών" σκέψεων, συγκέντρωση στον στόχο και… Για πάμε λίγο από την αρχή ρε Ηλία.. Πάλι τα ίδια… Γράφουμε την λέξη κιμωλία με μόνο σωστό γράμμα το "κ"... Εκεί αρχίζουν οι σκέψεις τύπου «λες να είναι χαζό το παιδί μου;» Έπρεπε να διαβάζει κανένα βιβλίο το καλοκαίρι και τέλος, πρέπει να βρω μια καλή κρυψώνα για το PlayStation... Όλες αυτές οι σκέψεις τριγυρνάνε στο κεφάλι σου μέχρι να συναντηθείς με κάποιο ζευγάρι συμμαθητών του και σου αναφέρουν τα ίδια περι-

στατικά, μερικές φορές ίσως και πιο "ακραία"… Προσοχή τώρα... Είναι και οι άλλοι γονείς… Αυτοί που έχουν παιδιά "Αϊνστάιν"… Τελειώνουν τα μαθήματά τους σε 40 λεπτά… (μόνοι τους φυσικά).. Ζητάνε από μόνα τους τα παιδιά να διαβάσουν το Σ/Κ, ακόμα κι αν δεν έχει βάλει κάτι ο δάσκαλος, νιώθουν την "ανάγκη" και την "υποχρέωση" να ασχοληθούν με έξτρα ασκήσεις και διαβάσματα και είναι ορθογράφοι, λίγο καλύτεροι του Μπαμπινιώτη. Σε μια συνάντηση τις προάλλες με ρώτησε μια "μαμά"… «Θα του κάνετε ιδιαίτερο Έκθεση εσείς φέτος;» Δεν άντεξα.. απάντησα.. «Είναι λίγο πιεσμένος μέχρι τον Δεκέμβριο, γιατί δίνει για επαγγελματικό δίπλωμα οδήγησης… Μετά σίγουρα κάτι θα κάνει…» ΉΜΑΡΤΟΝ. Λες και εμείς δεν ήμασταν παιδιά, δεν περάσαμε αυτά τα στάδια, δεν διαβάζαμε με το ζόρι, δεν μας πόναγε η κοιλιά μας κάθε φορά που είχαμε τεστ την επόμενη... Και τώρα, κάθε μέρα, ξυπνάμε στις 5:30 το πρωί να πάμε στην δουλειά και λέμε: Φανταστικά… ΣΟΎΠΕΡ… Πάμε να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο (σε κορμί)!! Ας μην είμαστε υποκριτές, ούτε απλά κριτές, στα παιδιά μας... Είμαστε γονείς για να τα βοηθάμε και όχι να τους επιβάλλουμε και να ικανοποιούμε τυχόν απωθημένα μας.. Πάντα πίστευα ότι με το χιούμορ και βλέποντας τη ζωή από την αστεία της πλευρά, λύνονται ευκολότερα όλα τα θέματα... Άρα γιατί να παρεκκλίνουμε τώρα; Στο φινάλε, η κοινωνία δεν χρειάζεται μόνο δικηγόρους, μηχανικούς, γιατρούς και καθηγητές... Χαρούμενα πρόσωπα χρειάζεται, ακομπλεξάριστους εργάτες, ανοιχτόμυαλες προσωπικότητες, "μεγάλους" ευγενικούς με χιούμορ, που θα σου λένε καλημέρα όταν σε βλέπουν με ένα αυθόρμητο χαμόγελο και θα το εννοούν... Καλημέρα ("μεγάλε")

Όταν οι γονείς κάνουν πάρα πολλά για τα παιδιά τους, τα παιδιά δεν κάνουν πάρα πολλά για τον εαυτό τους.

Elbert Hubbard, 1856-1915, Αμερικανός συγγραφέας

Η τέχνη έχει τον ανιδιοτελή χαρακτήρα του παιδιού. Εμμάνουελ Καντ, 1724-1804, Γερμανός φιλόσοφος

Έχω καταλάβει ότι ο καλύτερος τρόπος να δίνεις συμβουλές στα παιδιά σου είναι να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που θέλουν και μετά να τα συμβουλέψεις να το κάνουν. Χάρυ Τρούμαν, 1884-1972, Αμερικανός πρόεδρος [1945-1953]

Αν θέλεις τα παιδιά σου να μεγαλώσουν σωστά, να τους αφιερώνεις το διπλάσιο χρόνο και να τους δίνεις τα μισά λεφτά.

Abigail Van Buren, 1918-2013, Αμερικανίδα αρθρογράφος

Το να φωνάζεις, όταν θέλεις τα παιδιά σου να σε υπακούσουν, είναι σαν να κορνάρεις όταν οδηγείς, με τα ίδια συνήθως αποτελέσματα. Ανώνυμος

Δεν πρέπει να κατηγορούμε τα παιδιά που ασχολούνται με το Facebook αντί να παίζουν με τη λάσπη. Η κοινωνία μας δεν δίνει προτεραιότητα στην επαφή με τη φύση. Στην πραγματικότητα, πολύ συχνά λέμε στα παιδιά ότι είναι βρώμικη και επικίνδυνη.

David Suzuki, Καναδός περιβαλλοντολόγος

Εφηβεία είναι η ηλικία που τα παιδιά σταματούν να κάνουν ερωτήσεις επειδή ξέρουν όλες τις απαντήσεις. Ανώνυμος

Καταλαβαίνεις ότι τα παιδιά σου μεγαλώνουν όταν σταματούν να σε ρωτάνε από πού ήρθαν και αρνούνται να σου πούνε πού πάνε.

P.J. O’ Rourke, Αμερικανός αρθρογράφος & συγγραφέας

Τα παιδιά ποτέ δεν τα καταφέρνουν να ακούν τους μεγαλύτερους, αλλά πάντα καταφέρνουν να τους μιμούνται.

James Baldwin, 1924-1987, Αμερικανός συγγραφέας

ξελευθερία

Η Συνταγή του μήνα

ΟΚΤΩΒΡΗΣ

από την Πέρσα Δράκου

Υλικά Τρία μέτρια πορτοκάλια καλά γινωμένα

τησ εποχησ

(το ένα αν θες μπορεί να είναι και Βαλένθια για να δώσει ακόμα πιο έντονο χρώμα και, φυσικά, γεύση!) Ένα μέτριο κρεμμύδι

Σαλάτα Πορτοκαλέ από τη Μάνη με Καμάρι

νοεμβρησ: Ρόδι ...Τσάντα και Κοπάνα Σε ένα ταπεράκι για την δουλειά ή για την σχολή βάζε σπόρους ροδιού που κάνει καλό σε καρδιά και πίεση ενώ βοηθά πρόληψη καρκίνου και στυτική δυσλειτουργία, την ίδια ώρα που είναι πεντανόστιμο και δροσιστικό. Βάλε ο ρόδι μέσα σε μπωλ με νερό για δέκα λεπτά. Ξεφλούδισε όπως κάνεις με το πορτοκάλι και μετά σούρωσε τα σποράκια. Τόσο απλά!

Σε ένα από τα αγαπημένα μου ταβερνάκια της μανιάτικης πριγκίπισσας Στούπας, δοκίμασα σαλάτα ντόπια με άφθονο ελαιόλαδο και πλούσιες δόσεις υλικών που τύφλα να είχαν οι μουσακάδες και οι κεφτέδες που παραγγείλαμε να την πλαισιώσουν. Όχι πως δεν την γνώριζα την συνταγή και δεν την εκτιμούσα, αλλά από κείνη την επαφή πιρουνιού με στόμα μου φέτος στη Μάνη, επανερωτεύτηκα και άρχισα να υιοθετώ. Τρώγεται όλες τις ώρες της ημέρας, πείτε με τρελή, αλλά και για brunch κάνει, φτάνει πια με όλη αυτή την αυγουλίλα των ποσέ και των κροκ! Επίσης, στέκεται ως αυτόνομο πιάτο και συνοδεύει εξαιρετικά ό,τι μπορείς να φανταστείς.

Εκτέλεση Καθαρίζεις καλά τα πορτοκάλια αφαιρώντας φλούδα και ίνες. Τεμαχίζω σε τέταρτα και μετά τα τέταρτα τα κόβω στη μέση, ενώ κόβω σε λωρίδες το κρεμμύδι.. Σε ένα πιάτο τοποθετώ πορτοκάλια και κρεμμύδι, ανακατεύοντας καλά. Ρίχνω αρκετό αλάτι και κοτσάρω και τις ελιές. Από πάνω πασπαλίζω με σύγκλινο και το τυράκι μου. Αχ, αυτό το πικάντικο, πιπεράτο μανιάτικο τυρί!

Fact: Τη σαλάτα αυτή την έτρωγαν οι γυναίκες στη Μάνη όταν μάζευαν ελιές καθώς ήταν αρκετά χορταστική, ήταν εύκολη και γρήγορη η ετοιμασία της, να δυναμώσουν και να χορτάσουν.

Ελαιόλαδο Αλάτι Πράσινες ελίτσες 80 γρ. σύγκλινο Μάνης κομμένο σε κύβους 80 γρ. χοντροτριμμένη σφέλα Μεσσηνίας

H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ από τον λεανδρο σλαβη

Τα κίτρινα χνάρια Υπάρχουν αδιόρθωτοι ελληνολάτρες που πιστεύουν πως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επινόησαν τα πάντα και τα διέδωσαν ανά την υφήλιο. Κι ας τους διαψεύδει ένας από αυτούς, ο Πλάτων, που αναγνωρίζει πως οι αρχαίοι Έλληνες υιοθετούσαν στοιχεία άλλων, αλλά τα επεξεργάζονταν δημιουργικά

προς το καλύτερο: «Ας παραδεχθώμεν όμως ότι παν ό,τι δεχθούν οι Έλληνες από τους βαρβάρους, το τελειοποιούν καλλίτερον.». Υπάρχουν, όμως, και αλλοδαποί που διεκδικούν μερίδιο του αρχαιοελληνικού κλέους για λογαριασμό προγόνων άλλων, ερεθίζοντας τους ντόπιους αρχαιολάτρες. Κοντά στο 1990, χάλασε ο κόσμος με το βιβλίο «Η Μαύρη Αθηνά» του Μάρτιν Μπέρναλ. Αγνοείται, ωστόσο, πως προ-

ηγήθηκε μια “Κίτρινη Αθηνά”, η “Αματεράσου”, χάρις στον ιάπωνα εθνικιστή ιστορικό Κιμούρα Τακατάρο! Γύρω στο 1900, λοιπόν, η Ιαπωνία προσέγγιζε ταχύρρυθμα τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Πολλοί προσπάθησαν τότε να εξηγήσουν αναλογίες και κάποιες ομοιότητες, με τον πολιτισμό τους. Και ο Κιμούρα ανέπτυξε την θεωρία πως οι Ιάπωνες δεν ανήκαν στην κίτρινη φυλή, αλλά ήταν καυκάσιοι που μετανάστευσαν στο αρχι-

πέλαγος και πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, των οποίων ο πολιτισμός οφειλόταν εν μέρει και σε μία μετανάστευση προς τα δυτικά στοιχείων του ιαπωνικού βουδισμού! Και απέδωσε την προέλευση των ονομάτων θεών του 12θέου σε ιαπωνικά ονόματα, αντιστοίχισε δε πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας με πρόσωπα της ιαπωνικής!

Ο Τι;Πώς;

To site που ενδιαφέρεται για το ευ ζην της σύγχρονης σκεπτόμενης γυναίκας...

ξελευθερία

www.k-mag.gr

H μόδα επιβάλει! Γιατί να μη φορέσεις μαύρο το φθινόπωρο

κατηγορία: Σπίτι

Εσείς ακόμη ψάχνετε την κατάλληλη καρέκλα γραφείου; Μπορεί η καρέκλα στο γραφείο του χώρου εργασίας σας να μη σας κάνει να νιώθετε πάντα άνετα, ή μπορεί ακόμη και να σας ταλαιπωρεί. Όμως στο σπίτι σας, εσείς αποφασίζετε… καθώς εκεί έχετε κάθε δικαίωμα να προσαρμόσετε τον τρόπο που δουλεύετε ώστε να νιώθετε άνετα. Γι’ αυτό κι εμείς σας έχουμε τρεις ενδιαφέρουσες ιδέες:

“Πουφ”. Εκτός του ότι είναι οικονομικά, δίνουν μία μοντέρνα νότα στο χώρο μας και προσαρμόζονται εύκολα σε κάθε στάση που παίρνει το σώμα μας. Μάλιστα είναι ιδανικά αν δουλεύετε αποκλειστικά με laptop, καθώς μπορείτε να βυθιστείτε στο πουφ με το laptop στα πόδια σου. Με μέτρο όμως, καθώς η πολύωρη τοποθέτηση του laptop στα πόδια μας κρύβει κινδύνους στην υγεία μας. Ανακλινόμενη καρέκλα. Όσοι έχουμε δει “F.R.I.E.N.D.S.” θυμόμαστε την αγάπη που έτρεφαν ο Chandler κι ο Joey για τις πολυθρόνες αυτές. Με μία τέτοια πολυθρόνα, το σώμα δεν είναι σε στάση που μπορεί να μας κουράσει ή ακόμη και να μας φέρει υπνηλία, αλλά απλά βοηθά το σώμα να τοποθετηθεί σε μία ξεκούραστη στάση. Μπάλα άσκησης. Μπορεί να βοηθήσει να διατηρείτε καλύτερη στάση σώματος ενόσω δουλεύετε στο γραφείο, καθώς ενδυναμώνεται ο κορμός και στηρίζεται καλύτερα η σπονδυλική στήλη. Επίσης, είναι προσιτή οικονομικά. Απλά φροντίστε να πάρετε μία μπάλα κατάλληλη για το ύψος σας. Με αυτές τις λύσεις, θα ομορφύνετε το περιβάλλον εργασίας σας και παράλληλα φροντίζετε ώστε να μην κουράζετε το σώμα σας.

Φέτος κάτι φαίνεται να αλλάζει αφού τα έντονα χρώματα θα μας κάνουν να προσθέσουμε επιπλέον χρώμα στη ντουλάπα μας, πέρα από το μαύρο!

1 Επίλεξε μια ζακέτα σε κάποιο έντονο χρώμα και απλά στους ώμους σου φόρεσε ένα oversized παλτό γεμάτο χρώματα. Χρώμα στο τετράγωνο!

2 Ξέχασε έστω για μια φορά το total black σύνολο και επένδυσε σε ένα χρωματιστό outfit. Θα δεις πως και το στιλ σου θα βελτιωθεί, και φυσικά το σημαντικότερο, θα δεις την να αλλάζει ψυχολογία σου.

3 Είσαι τολμηρή και γενικά δεν σου αρέσει να ακολουθείς ‘’κανόνες’’ μόδας; Τότε συνδύασε ένα χρωματιστό πανωφόρι με κάποιο αξεσουάρ πάλι σε έντονο χρώμα, όπως μια τσάντα ή ένα ζευγάρι παπούτσια.

4 Πήγαινε ένα βήμα πιο πέρα και πες ναι σε ένα παλτό, jacket ή κάποιο άλλο πανωφόρι που συνδυάζει πολλά χρώματα μαζί. Ένα τέτοιο statement κομμάτι, θα αναβαθμίσει πλήρως το στιλ σου.

Συμβουλές 7 ατάκες που πρέπει να ακούσετε μετά τον χωρισμό Περνάτε μία φάση χωρισμού κι αισθάνεστε ότι δεν μπορείτε να το ξεπεράσετε; Νιώθετε ότι, ο,τι και να κάνετε, το μυαλό σας τριγυρίζει διαρκώς γύρω από αυτό; Μην ανησυχείτε γιατί τα καλύτερα …έρχονται. Διαβάστε μερικές από τις καλύτερες ατάκες που έχουν κυκλοφορήσει για τον χωρισμό:

«Μη σε αγχώνουν αυτά που θα μπορούσες να έχεις. Αν έπρεπε να το έχεις, θα το είχες» «Κάποιες φορές τα καλά πράγματα καταρρέουν ώστε καλύτερα πράγματα να δημιουργηθούν» – Marilyn Monroe «Το μόνο πράγμα που το κάνει μέρος της ζωής σου είναι ότι συνεχίζεις να το σκέφτεσαι» «Ποτέ μην αγαπήσεις κάποιον που σου συμπεριφέρεται σα να είναι συνηθισμένη» «Ποτέ μην αφήνεις κάποιον να είναι η προτεραιότητά σου ενώ επιτρέπεις στον εαυτό σου να είσαι η επιλογή τους» – Mark Twain «Οι άνθρωποι που φεύγουν γρήγορα είναι αυτοί που ποτέ δεν ήταν γραφτό να μείνουν» «Όταν κάποιος φεύγει, είναι επειδή κάποιος άλλος πρόκειται να έρθει» – Paulo Coelho

Φλυαρίες:

είσαι

ΚΟΜΑΝΤΩ

Από εμένα είναι όχι

από την Μαντώ Βλάχου

Φαρμάκι γυναίκας:

Οι «συναδέλφισσες» Πολλά κορίτσια - στην εργασία συνήθως - εκτός από τσαχπινιά και μπρίο, φέρνουν και αρκετή μουρμούρα και μικροπολεμικές σκηνές. Εγώ, ας πούμε, είμαι σε ένα από αυτά τα γραφεία με 10 κορίτσια σε 10 τετραγωνικά. Λάθος μέγα. Ένα κορίτσι ανά ένα τετραγωνικό είναι, ήδη, η αρχή πολλών κακών. Δώστε μας εκεί ένα ξεχωριστό γραφειάκι με πορτούλα, να έχει η κάθε μία το χώρο της, να παίρνει τις αναπνοές της… Ναι, σίγουρα, σαν υπάρξουμε -γονιδιακά- οργανωτικές και πολυεργαλεία, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε δύσκολη μέρα στη δουλειά και φυσικά, να συσπειρωθούμε ενάντια στα αρσενικά της εργασίας, εάν αυτά διανοηθούν να αμφισβητήσουν τα λόγια και τα έργα μας. ΌΜΩΣ, λέω ΟΜΩΣ, τη μικροκατινιά μας την έχουμε και τις κλίκες μας θα τις κάνου-

με, όπως επίσης και το σωστό το μπούλινγκ θα το κάνουμε στη συνάδελφο, εκεί που ΑΠΛΑ μας τη σπάει η φάτσα της. Όσο για περιπτώσεις αντιπαραθέσεων και προαγωγών, δε το συζητώ, εκεί, το γραφείο γίνεται εμπόλεμη ζώνη και γινόμαστε λιονταρίνες του ελέους. Λίγο υπερβολική θα λέτε ότι είμαι, αλλά αν σκεφτείτε, όλες μας έχουμε μια «Μπίτσω» στο γραφείο…

Ναι, ξέρω, έχετε ήδη διαβάσει τα άπειρα για τις φετινές δοκιμασίες των καλλονών του αγαπημένου ριάλιτι, αλλά όσο μελάνι κι αν χυθεί, δε φτάνει γι’ αυτά που βλέπουν φέτος τα ματάκια μας. Μιλάμε και τα πιο σκληρά ψυχομετρικά τεστ , φαντάζουν απλά σε αυτά που περνούν σε κάθε επεισόδιο οι κοπελιές του GNTM. Ναι οκ, πήγαν με τη θέλησή τους κι ενώ ένα ολόκληρο καλοκαίρι το τρέιλερ έλεγε ότι φέτος το «παιχνίδι παίζεται αλλιώς», όλα αυτά που πρέπει να κάνουν, φυσιολογικά δε τα θεωρείς. Γιατί ρε φίλε, είναι απόλυτα λογικό να φοβάσαι πράγματα, όπως τα ύψη και τα φίδια. Μοντέλο θες να γίνεις, όχι πεζοναύτης. Μάλλον όμως εκεί, στην παραγωγή ή, να το πω καλύτερα, στην προσομοίωση ταπείνωσης και εξευτελισμού, θεωρούν πως το να γίνεις μοντέλο, είναι ο Braveheart επί γης. Κερασάκι στην τούρτα κάθε δοκιμασίας δε, είναι οι γνωστές άγνωστες του GNTM να σου λένε, «δεν καταλαβαίνω τι τόσο δύσκολο ζητάμε / ξεπέρασε τους φόβους / κλπ κλπ». Να φανταστώ στο επόμενο επεισόδιο, κολυμπούν παρέα με πιράνχας, διαφημίζοντας μπικίνι ή απογειώνονται μέσα σε διαστημική κάψουλα, για λογαριασμό εταιρείας με σερβιέτες, με μότο «περπατάς και πετάς».

Αν απαντήσατε κιόλας ναι από μέσα σας, τότε η θεωρία μου για τις Συναδέλφισσες επιβεβαιώθηκε.

Σκίτσο Οκτωβρίου «Οικολόγρια» από την Μαρλένα Παρλαβάντζα "Μια γριά που φωνάζει. Ουρλιάζει για να μας ξυπνήσει απο τον λήθαργο. Είναι η οικολογική μας συνείδηση. Είναι η κραυγή της φύσης. Είναι Οικολόγρια.”

Test διατροφικής Δυσανεξίας ξελευθερία

Ψυχολογικό λεξικό από τον σταυρο μπουγκα Ψυχολόγος Ευελπίδων 13 Αθήνα athens-psychologist.gr

Τι θα πει “τεμπέλης;” Σύμφωνα με τα λεξικά, είναι αυτός που σε γενικές γραμμές δεν θέλει να δουλέψει και αποφεύγει να κουράζεται. Κατανοητό. Ωστόσο, ομολογώ πως από τότε που άρχισα να σκέφτομαι περισσότερο κριτικά και κάπως λιγότερο στερεοτυπικά, ο χαρακτηρισμός τεμπέλης περισσότερο με γέμιζε ερωτήματα παρά μου έδινε απαντήσεις. Εξαιρώ τις περιπτώσεις που η τεμπελιά σαν συμπεριφορά περιγράφει όντως κατάθλιψη ή σχετίζεται με την ψυχοπαθολογία. Υπάρχουν όμως φορές όπου αυτός που περιγράφεται ως τεμπέλης, ξαφνικά και φαινομενικά αδικαιολόγητα, αλλάζει συμπεριφορά. Τι συνέβη; Ξεπέρασε τα «ψυχολογικά του προβλήματα»; Άλλαξε προσωπικότητα και χαρακτήρα; Προφανώς όχι… Μπορεί να είναι ο φόβος της αποτυχίας ή της επιτυχίας, μπορεί να είναι ο φόβος της αντιπαράθεσης ή κάποιος άλλος φόβος όμως εγώ προτιμώ να σταθώ στο ότι η τεμπελιά πολλές φορές είναι απλά απουσία κινήτρου. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά το ότι συμμαζεύουμε το σπίτι όταν πρόκειται να μας επισκεφτούν αγαπημένα πρόσωπα. Μάλλον το κάνουμε γιατί δε θέλουμε να νιώσουν άβολα σε έναν ακατάστατο χώρο, ούτε κι εμείς να φανούμε αφιλόξενοι. Η επιθυμία μας να νιώσουν άνετα είναι αυτό που μας παρακινεί. Ίσως το επιχείρημα ακούγεται αφελές, όμως πριν βιαστούμε να κρίνουμε αυστηρά αποδίδοντας την τεμπελιά με τον απλοϊκό, καθημερινό μας λόγο σε στοιχεία κάποιου υποτιθέμενου χαρακτηριστικού που σχετίζεται με διαταραχή, προσωπικότητα, χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασία, ας έχουμε κατά νου ότι η τεμπελιά είναι συχνά αποτέλεσμα κάποιας άλλης σκέψης και όχι αιτία μιας συμπεριφοράς.

Το τεστ τροφικής δυσανεξίας ανιχνεύει ποιες τροφές δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες του οργανισμού τη δεδομένη χρονική περίοδο, άρα θα πρέπει να τις αποφύγουμε. Το τεστ γίνεται με την τρίτης γενιάς συσκευή βιοσυντονισμού ASYRA PRO αμερικάνικης προέλευσης και τεχνολογίας. Ο ασθενής κρατάει δύο μπρούντζινα ραβδοειδή ηλεκτρόδια στα χέρια του (ένα σε κάθε χέρι του), από τα οποία περνούν διαδοχικά πληροφορίες σε ηλεκτρονική μορφή. Τα αποτελέσματα του σκαναρίσματος αυτού μεταφράζονται σε κατανοητές πληροφορίες μέσω ενός υπερσύγχρονου software και έτσι μέσα σε ελάχιστο χρόνο έχουμε στα χέρια μας τυπωμένες εκείνες τις τροφές που θα πρέπει να αποφύγουμε για ένα χρονικό διάστημα. Μία διαδοχική επανάληψη του τεστ σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι ικανή να ισορροπήσει τον οργανισμό σε βαθμό θαυμαστό. Προϋπόθεση βέβαια πάντα είναι η αυστηρή τήρηση του προγράμματος. Πόσο κοστίζει; το τεστ κοστίζει τριάντα ευρώ και εξετάζει το πλήρες εύρος των τροφών. Είναι ασφαλές; Η εξέταση είναι εντελώς ακίνδυνη. Το ηλεκτρικό ρεύμα που διασχίζει τον οργανισμό είναι ελάχιστο, τις τάξεως των χιλιοστών του Αμπέρ και δεν προκαλεί κανένα απολύτως πρόβλημα.

Χρειάζεται κάποια προετοιμασία για να γίνει το τεστ; Δεν απαιτείται καμία προετοιμασία για να γίνει το τεστ τροφικής δυσανεξίας. Δεν επηρεάζεται από το γεύμα ή τον καφέ που ήπιατε προηγουμένως. Χρειάζεται να κλείσω ραντεβού για να κάνω το τεστ; Το τεστ γίνεται μόνο με ραντεβού στα τηλέφωνα που θα βρείτε στην σελίδα μας. Έτσι θα αποφύγετε οποιαδήποτε ταλαιπωρία και αναμονή. Πόσο διαρκεί η εξέταση; Παρόλο που η εξέταση διαρκεί λίγα λεπτά χρειάζονται περίπου 30 λεπτά για να ολοκληρωθεί το ραντεβού και αυτό γιατί χρειάζεται χρόνος για τη σωστή ερμηνεία των αποτελεσμάτων έτσι ώστε να λυθούν όλες οι απορίες σας. Πόσες τροφές μπορούμε να εξετάσουμε με το τεστ τροφικής δυσανεξίας; Το τεστ μπορεί να εξετάσει πάνω απο 320 είδη τροφών! Καλύπτει δηλαδή το 98% της διατροφής μας. Υπάρχει όριο ηλικίας; Το τεστ δεν έχει όριο ηλικίας.

Ηγουμενίδης Κωνσταντίνος www.biosyntonismos.com

Ευμένους 4-6 Παγκράτι Τ.: 211 40 53 530 Τριγλίας 43, Ραφήνα (4ος όροφος) Τ.: 229 41 54 566

Καρκίνωμα εκ νεφρικών κυττάρων

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Το καρκίνωμα εκ νεφρικών κυττάρων αποτελεί το 90% των πρωτοπαθών νεφρικών κακοηθειών και αποτελεί τη συνηθέστερη συμπαγής μάζα στους ενήλικες. Αντιπροσωπεύει το 3% όλων των νεοπλασμάτων του ανθρώπου και είναι αμφοτερόπλευρα σε ποσοστό 3%. Οι άνδρες προσβάλλονται σε αναλογία 3:1 έναντι των γυναικών και η συχνότητα φθάνει το μέγιστο μετά τα 50 έτη Παράγοντες κινδύνου: • Κάπνισμα • Νόσος Hippel Lindau • Πολυετή αιμοκάθαρση • Οζώδης σκλήρυνση

Συμπτώματα:

• Κατά τα αρχικά στάδια είναι ασυμπτωματικός.

• Η αιματουρία εκδηλώνεται σε ποσοστό 60% ,ενώ άλλα συμπτώματα είναι απώλεια βάρους, αναιμία, κόπωση.

• Παρανεοπλασματικά συμπτώματα ή συμπτώματα που σχετίζονται με ορμονικές διαταραχές όπως πυρετός, ερυθροκυττάρωση και ανορεξία έχουν επίσης περιγραφεί.

• Το 1% των νεφροκυτταρικών καρκινωμάτων είναι αμφοτερόπλευρα ενώ 10% είναι πολυεστιακοί εντός του ίδιου νεφρού από τη στιγμή που εμφανίζονται.

Μέθοδοι Εξέτασης : U/S - Yπερηχογράφημα

▶ 50% των νεφροκυτταρικών καρκίνων είναι υπερηχογενή σε σχέση με το φυσιολογικό παρακείμενο νεφρικό παρέγχυμα. ▶ 40% είναι ελαφρά πιο ηχογενή, ενώ 10% είναι έντονα υπερηχογενή. ▶ 30% είναι ισοηχογενείς. Ανιχνεύονται όταν είναι εξωφυτικοί ή όταν παραμορφώνουν το νεφρικό περίγραμμα. ▶ 10% είναι υποηχογενείς. ▶ Πολλοί είναι μικτοί συμπαγείς με διάσπαρτα κυστικά στοιχεία.

Τα καθ’ υπεροχήν κυστικά νεφροκυτταρικά καρκινώματα είναι ασυνήθη και υπολογίζονται σε λιγότερο από 5% των συνολικών περιπτώσεων. Από αυτά μπορεί να προσλάβουν τη μορφή κύστεως με πολλαπλά πεπαχυσμένα διαφραγμάτια παχύ ή ανώμαλο τοίχωμα ή μιας κύστεως με παρουσία τοιχωματικού όζου. Γενικά, η πιθανότητα κακοήθειας αυξάνει με την αύξηση του αριθμού και του πάχους των διαφραγματιών και με την αύξηση του πάχους ή της ανωμαλίας του τοιχώματος. Η ανίχνευση της αιματικής ροής εντός των περιοχών με συμπαγή μορφολογία σε μία σύνθετη κυστική βλάβη θα πρέπει να θεωρείται ισχυρή ένδειξη κακοήθειας. Το 20% των νεφροκυτταρικών καρκίνων περιέχει αναγνωρίσιμες αποτιτανώσεις που μπορεί να εμφανίζονται στικτές ,άμορφες ή κηλιδώδεις. Στο παρελθόν, το 10% περίπου των ασθενών με νεφροκυτταρικό καρκίνωμα, παρουσίαζε προσβολή της κάτω κοίλης φλέβας και το 20% παρουσίαζε προσβολή της νεφρικής φλέβας κατά το χρόνο εκδήλωσης της νόσου. Σήμερα η πλειονότητα των νεφροκυτταρικών καρκίνων ανακαλύπτονται ως μικρές μάζες που ανευρίσκονται τυχαία σε υπερηχογραφικό έλεγχο.

Περαιτέρω έλεγχος

Οι εξετάσεις που ακολουθούν είναι απαραίτητες για τη διάγνωση και σταδιοποίηση : ▶ Υπολογιστική Τομογραφία CT ▶ Μαγνητική Τομογραφία MRI ▶ Απεκκριτική Ουρογραφία. Η αγγειογραφία χρησιμοποιείται στον εμβολισμό του όγκου και το χειρουργικό σχεδιασμό. ▶ Θεραπεία. ▶ Νεφρεκτομή. ▶ Μερική νεφρεκτομή ή τοπική εκτομή πραγματοποιείται σε ασθενείς με μονήρη νεφρό ή αμφοτερόπλευρη νόσο.

Σπυριδούλα Καβράκη

Ιατρός - Ακτινοδιαγνώστης Κοσμοιατρική, Τμήμα Υπερήχων-Triplex

Βιβλιογραφία: Ακτινολογία και απεικόνιση: David Sutton | Υπερηχογραφία: William Middleton, Alfred Kurtz, Barabara S. Hertzberg, Υ.Τ. Mathiaw Prokop, Michael Galanski

• Μαγνητική Τομογραφία • Αξονική Τομογραφία • Μαστού Ψηφιακή Μαστογραφία - Τομοσύνθεση Υπέρηχος Μαστού - Ελαστογραφία • Ψηφιακή Απεικόνιση Οδόντων Yπολογιστική τομογραφία κωνικής δέσμης CBCT - Ψηφιακή Πανοραμική Aκτινογραφία Ψηφιακή Κεφαλομετρική Ακτινογραφία • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Λιπομέτρηση • Υπέρηχοι Σώματος Ελαστογραφία Υπέρηχοι (Triplex) Αγγείων Διακολπικό - Διορθικό Υπερηχογράφημα Υπέρηχοι Μυοσκελετικού Υπέρηχοι Αρθρώσεων - Μαλακών Μορίων • Βιοψίες • Aκτινολογικό

ΤΜΗΜΑΤΑ

• Kαρδιολογικό Υπέρηχοι (triplex) καρδιάς Τεστ Κοπώσεως ABPM Echo-stress Holter ρυθμού & πιέσεως • Νευρολογικό Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα Φλοιοχαρτογράφιση (με επεξεργασία brain maping) Hλεκτρομυογράφημα Ηλεκτρονευρογράφημα Έλεγχος Desmedt Προκλητά Δυναμικά (Σωματοαισθητικά / Ακουστικά / οπτικά)

Biofeedback • Γαστρεντερολογικό Γαστροσκόπηση Κολονοσκόπηση Εικονική Κολονοσκόπηση • Μικροβιολογικό Αιματολογικό / Aνοσολογικό / Βιοχημικό Ορμονολογικό / RAST test Επίπεδα Φαρμάκων Νεοπλασματικοί Δείκτες Κυτταρολογικό / Τest PAP Check up / Προγεννητικός Έλεγχος • Μοριακές Εξετάσεις

ΠΑΤΗΣΙΩΝ: Πατησίων 237, Πλ. Κολιάτσου, Αθήνα Tηλ.: 210 8640918, 210 8640988 fax: 210 8665155 ΣΕΠΟΛΙΩΝ: Αμφιαράου 165, Σεπόλια Τηλ.: 210 5157982, 211 1062300 fax: 211 1062301

www.kosmoiatriki.com e-mail: info@kosmoiatriki.com

TPOMOS ξελευθερία

από τον MANO ΣΦΕΡΑΤΟ

Αχ θαλεια μου, ποσο ζηλεψα! Σκίτσο από την Έλενα Νικολοπούλου

Τ

ην έπαιρνε τηλέφωνο όταν στο χωριό υπήρχαν αρρώστιες ή κηδείες. Ποτέ σε γενέθλια και γιορτές. Η Θάλεια ποτέ δεν κατάλαβε εάν η Φρόσω, η μάνα της, το έκανε εσκεμμένα ή απλά δεν τα θυμόταν. Μια φορά που τόλμησε να την ρωτήσει, εκείνη απάντησε με το μνημειώδες... ''ε! γιορτές είναι, σιγά το πράμα''. Απέφευγε να την ρωτάει το ο,τιδήποτε. Η Φρόσω είχε μια καταπληκτική ικανότητα να μαραζώνει τα πράγματα, να τα χαντακώνει. Γραμματιζούμενη δεν ήταν, έβρισκε όμως πάντα τις λέξεις να φορέσει τα μαύρα σε οποιαδήποτε φράση.

-Έλα Θάλεια μου, εδώ έχει παλιό καιρο. Εκεί; -Εδώ, μάνα, βρέχει και μυρίζει ωραία το χώμα. Εκεί δεν έχετε χώμα να μυρίζει; Η Φρόσω δεν απάντησε στην αισιοδοξία της κόρης της. Συνέχισε ακάθεκτη την επίθεση.

-Αχ Θάλεια μου, πόσο ζήλεψα!

-Τι ζήλεψες ρε μάνα; Την έπεσε στον μπαμπά καμιά Ρουμάνα; Αποπειράθηκε να κάνει χιούμορ, με απεγνωσμένο τρόπο.

Από το χωριό, θα σας μιλήσω αμέσως παρακάτω γι' αυτό, η Θάλεια είχε ξεκόψει χρόνια ολόκληρα. Από 17 χρονών, είχε ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της. Τώρα στα πενήντα της, πήγαινε μιαδυο φορές το χρόνο, αν και απείχε μόλις μιάμιση ώρα από την Αθήνα, έτσι για λίγο, μόνο και μόνο για να πειστεί πόσο καλά έκανε και έφυγε από εκεί. Ένα κοινό χωριό ήταν, το όνομά του δεν θα σας το πω, παρά μόνο το παρατσούκλι του. Το έλεγαν Κακό Χωριό. Άλλοι έλεγαν ιστορίες για έναν Τούρκο που τον είχαν πετάξει σε ένα πηγάδι και ξεψυχώντας, καταράστηκε τον τόπο, άλλοι για μία παπαδιά που σκοτώθηκε από το σταυρό που έπεσε πάνω της μέσα στην εκκλησία. Οι θρησκευάμενοι έλεγαν πως έκλεβε το παγκάρι της εκκλησίας. Η Θάλεια ακόμα θυμάται τους ευκάλυπτους που έκοψαν από τον περίβολο του ναού για να φτιάξουν μία αποθήκη για τον παπά. Τότε ήταν που, δακρυσμένη, αποφάσισε να φύγει μακριά από αυτό και τους ανθρώπους του.

Η μεγάλη της κόρη κρυφάκουγε, ο μικρός της έτρεξε και έφερε τα αυτοκινητάκια του να παίξει δίπλα της (αυτό έκανε όποτε μιλούσε η μάνα του με την γιαγιά), ενώ ο Τάκης είχε βάλει ακουστικά και άναβε κεράκια για να φέρει θετική ενέργεια.

Πάντα αναρωτιόταν αν το χωριό ρήμαζε τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι στοίχειωναν το χωριό. Ο άντρας της, ο Τάκης, της έλεγε πως καμιά σημασία δεν έχει αυτό το ερώτημα. Πως τόπος και άνθρωποι έχουν γίνει ένα και το αυτό και καλά θα κάνει να μην πολυπηγαίνει εκεί, ούτε αυτή, ούτε τα παιδιά. Εκείνος πήγε δυο-τρεις φορές και δεν ξαναπάτησε. Ήταν και αλαφροΐσκιωτος, ήρθε και φάτσα με τον παπά που βρώμαγε από λιβάνι και αμορφωσιά και απέφευγε ακόμα και να μιλάει γι’ αυτό. Έλεγε απλά «κακό χωριό-κακός παπάς-κακό τέλος». Η Θάλεια, όταν γυρνούσε από τα καταραμένα τριήμερα, είχε ένα αποκαρδιωμένο βλέμμα. Έκανε συνεχώς μπάνιο, σα να ‘θελε να βγάλει από πάνω της την κακία. Μετά από μερικές μέρες ερχόταν στα ίσα της, χαμογελούσε και ξέχναγε. Χτύπησε το τηλέφωνο. Ως συνήθως, μιας και η αναγνώριση έδειχνε τον αριθμό που καλεί, ο Τάκης έφευγε μακριά, τα παιδιά έτρεχαν να το δώσουν στην Θάλεια. Εκείνη καταλάβαινε πως κάποιος πέθανε. Σαν μια καμπάνα να ακουγόταν και όλοι σταυροκοπιούνταν. Σήκωσε το τηλέφωνο.

-Έλα μάνα

Η Φρόσω, μετά την αισιοδοξία, αδιαφόρησε και για το χιούμορ της κόρης της. Αισθανόταν έτσι και αλλιώς πως την είχε χάσει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν ήταν μία απ' αυτούς.

-Τώρα μόλις γύρισα από την κηδεία του μπάρμπα σου, του Στέφανου. Η Θάλεια σταυροκοπήθηκε, όχι για τον μακαρίτη (αν το χωριό είχε μασκότ, αυτός θα είχε κερδίσει την θέση), αλλά γιατί ένιωσε πως η μάνα της μόλις είχε ξεκινήσει και δεν θα τέλειωνε σύντομα. Η φωνή της Φρόσως έδειχνε ενθουσιασμό και βιάση.

-Να τον δεις, μόνο αυτό σου λέω Θάλεια μου. Ωραίος, ήτανε και ομορφάντρας, τα μάγουλά του ήτανε βαθουλωμένα όμως. Είχε την κακιά αρρώστια, τον είχε αφήσει μισό, όμως, Θάλεια μου, ήταν όμορφος μέσα στην κάσα. Οι προτάσεις έφευγαν σαν ριπές από το στόμα της. Η Θάλεια ένιωσε πως κάθε φράση ήταν ένα καρφί στο φέρετρο. Η μάνα της είχε κερδίσει και μάλιστα κατά κράτος αυτή την φορά. Μοιραία η κόρη κάθισε οκλαδόν και απλά άκουγε με κλειστά τα μάτια.

-Του ‘χανε κουμπώσει στραβά το σακάκι οι κακάχρηστοι, το ‘φτιαξα βέβαια και τους έβαλα τις φωνές. Αλλά αχ Θάλεια μου πόσο ζήλεψα, πόσο! Η Θάλεια δεν άντεξε, έπρεπε να παίξει τον ρόλο της για μία ακόμα φορά σε αυτό το μακάβριο τηλεφώνημα.

-Με τι ζήλεψες ρε μάνα; Με τι; -Ζήλεψα Θάλεια μου, ζήλεψα. Ξέρεις τον κατάχωσαν στον οικογενειακό τάφο μας, γιατί άδειασε μία θέση, της θείας Αιμιλίας, τη βάλανε στο οστεοφυλάκιο. Έτσι, τον βόλεψαν δίπλα στον παππού τον Κώστα! Πόσο ζήλεψα δεν λέγεται... Η Θάλεια άφησε να περάσουν λίγα δευτερόλεπτα και είπε ξέπνοα.

-Εντάξει μάνα, θεός σχωρές τον! Σ’ αφήνω

τώρα γιατί έχω φαΐ στη φωτιά. Η Φρόσω, ικανοποιημένη από τη νίκη της, είπε.

-Εμείς φάγαμε ψαρόσουπα μετά την κηδεία και τώρα είμαστε εντάξει. Άντε θα τα ξαναπούμε όταν είναι, φίλα μου τα παιδιά. Αυτό το «θα τα ξαναπούμε όταν είναι», την Θάλεια την κατατρόμαξε. Ο μικρός γιος έπαιζε με τα αυτοκινητάκια, όπως πάντα όταν έπαιρνε τηλέφωνο η γιαγιά, αναπαριστώντας ένα τροχαίο δυστύχημα, που αν πραγματικά συνέβαινε θα είχε δεκάδες νεκρούς. Του τα μάζεψε με τρόπο, είπε «αγόρι μου μην τα βάζεις να τρακάρουν όποτε μιλάω με την γιαγιά» και πήγε να κάνει μπάνιο. Μετά από εννέα μέρες, το τηλέφωνο ξαναχτύπησε. Είδε τον αριθμό, ήταν ο ξάδελφός της, έμενε και αυτός στο χωριό. Τσακισμένος από την επιλογή του να παραμείνει εκεί.

-Θάλεια καλησπέρα, νομίζω πως πρέπει να έρθεις στα μέρη μας. Η φωνή του ήταν παγωμένη και αλλόκοσμη.

-Τι έγινε; είπε ανήσυχη -Τη μάνα σου την βρήκαν νεκρή πάνω στον τάφο του Στέφανου.

-Όχι ρε πούστη μου! φώναξε η Θάλεια και άρχισε να κλαίει.

-Έλα από εδώ αύριο, είναι λίγο περίεργα τα πράγματα.... Η Θάλεια έφτασε νωρίς το πρωί. Ο τραγόπαπας λιβάνιζε όλο το χωριό από τα ξημερώματα. Την κοίταξε μέσα στα μάτια, με τρόπο που την έκανε να ανατριχιάσει. Ήταν σχεδόν δαιμονισμένος. Προσποιήθηκε την αδιάφορη και πήγε γρήγορα στο κακοσυντηρημένο Ιατρείο του χωριού. Εκεί ήταν ο αστυνόμος. Ο γιατρός έλεγε ''δεν καταλαβαίνω''.

-Ούτε εγώ απάντησε ο αστυνόμος... Η μάνα της ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Το στόμα της θεάνοιχτο, μία φρίκη κυριαρχούσε, από τα χέρια μέχρι και το φοβισμένο βλέμμα που είχε παγώσει μαζί της. Στο λαιμό της, ήταν στριφογυρισμένο ένα κομποσκοίνι, τέτοιο που κρατάνε οι παπαδιές.

-Κάποιος την έπνιξε, είπε στη Θάλεια ο αστυνόμος, πάνω στον τάφο του θείου σου, ακριβώς στα εννιάμερά του. Και δίπλα βρέθηκε αυτό! Και της έδειξε ένα κόκκινο παλιοκαιρισμένο φέσι, μέσα σε μία σακούλα που χρησιμοποιεί η αστυνομία για τα στοιχεία ενός εγκλήματος. Ο παπάς μπήκε μέσα με το λιβανιστήρι. Ο αστυνομικός έφυγε γρήγορα, ο γιατρός προσποιήθηκε πως έπρεπε να πάει τουαλέτα. Η Θάλεια κοιτούσε παγωμένη. Ο παπάς- μοχθηρά - την ρώτησε: -Ζηλεύει κανείς;

Σταυρόλεξο Από τον Λέανδρο Σλάβη

1. Οικισμός και παραλία κοντά στο Σούνιο.

2. Την είχε ετεροχρονίσει ο Α. Παπανδρέου. Για να τους αντιληφθούμε μας εξυπηρετεί μία από τις πέντε αισθήσεις μας (αιτιατική).

ΤΑΥΡΟΣ | Ένα πιο ερωτικό κλίμα αχνοφαίνεται στον ορίζοντα. Παράλληλα, ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη εμφανίζονται. Γενικά, όλα καλά σας πάνε. Μην αγχώνεστε. ΔΙΔΥΜΟΣ | Διλήμματα σε ερωτικά και επαγγελματικά. Ακολουθήστε την καρδιά τον πρώτο 15νθημερο, τη λογική το δεύτερο. Ξέρουμε ότι λόγω του διφυούς της προσωπικότητάς σας, θα το κάνετε.

3. Μαστίγιο ή, μεταφορικά, χρήση βίας (αιτιατική).

4. Όρος του μπρίτζ.

5. Όχι πολλές (γενική). - Άρθρο.

6. Συμμετέχει σε καταδικαστέα σεξουαλική πράξη (αιτιατική).

7. Άρθρο (αντιστρόφως). - Δεν την έχουν πάρει τα χρόνια (αντιστρόφως, γενική).

8. Ανιψιός και βοηθός του Ηρακλή σε ορισμένους άθλους του (αιτιατική). - Μας αρρωσταίνουν.

9. Μικρή πόλη του Νομού Θεσσαλονίκης (αντιστρόφως).

Βρείτε την λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr

ΓΑΤΑΚΙΑ Ο ΣΚΥΛΟΣ... από τον μακη διογο

«Ο μπαμπάς είναι περήφανος για μένα» Γεννημένος πριν από 26 χρόνια στη Κόρδοβα της Αργεντινής, ο Πάουλο Ντιμπάλα, όπως όλα τα παιδιά στη χώρα του τάνγκο ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιριστής. Έκανε τα πρώτα του βήματα, το 2011, στην Ινστιτούτο Κόρδοβα και ένα χρόνο μετά έκανε το μεγάλο ταξίδι για την Ιταλία και την Παλέρμο στην οποία αγωνίστηκε τρία χρόνια. Το 2015 υπέγραψε στη Γιουβέντους, με την οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Ιταλίας, τρία Κύπελλα, ένα Σούπερ Καπ και έφτασε στο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, επελέγη στην καλύτερη ενδεκάδα της Σέριε Α για τις σεζόν 2015-2016 και 2016-2017. Όμως δεν ήταν εύκολος ο δρόμος προς την καταξίωση. Ο Ντιμπάλα μιλάει για τον πατέρα του που δεν πρόλαβε να τον δει μεγάλο και τρανό στα γήπεδα. ''O πατέρας μου, πέθανε όταν ήμουν 15 χρονών. Πάλεψε με τον καρκίνο του παγκρέατος για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά δεν τα κατάφερε. Για να

Από την Νταίζη Ντάκου ΚΡΙΟΣ | Τα κρυφά συναισθήματα που έχετε για κάποιον, εξακολουθήστε να τα κρατάτε κρυφά. Για να μη βαρεθείτε, η Αφροδίτη στον Τοξότη ευνοεί επανασυνδέσεις.

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. "... στο στήθος το πελαγίσιο μου" σύμφωνα με μελοποιημένο στίχο του Λ. Παπαδόπουλου.

2. Όταν καθαρευουσιάνικο και... ανάποδο.

- Όμοια... κατακόρυφα. - Άρθρο (αντιστρόφως).

3. Η μάχη κοντά σε αυτό το χωριό ουσιαστικά σήμανε την κατάρρευση της περσικής αυτοκρατορίας με την επέλαση των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

4. Υπήρξε και φλεγόμενη σύμφωνα με το βιβλίο της "Εξόδου" (αντιστρόφως).

5. Προξενούν δυσάρεστη αίσθηση. - Τα αρχικά της πάλαι ποτέ κυρίαρχης των ελληνικών ουρανών.

6. Θα το γιορτάσουμε σε ένα μήνα (αντιστρόφως). - Άρθρο.

7. Υπηρετούν με προσήλωση έναν σκοπό (αντιστρόφως).

8. Δεν μπορεί ούτε να το πιάσει ούτε να το δει κάποιος. - Κάποτε είχε την ευθύνη είσπραξης των διοδίων.

9. Μεγάλο ιταλικό νησί.

ΚΑΘΕΤΩΣ

ΤΙ ΛΕΝΕ Τ’ ΑΣΤΡΑ

...ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ! με προστατεύσουν, δεν μου έλεγαν τα πάντα, οπότε παραπλανούσα τον εαυτό μου, ήλπιζα ότι θα θεραπευτεί. Σήμερα συχνά μιλάω γι 'αυτόν με τη μαμά, τυχαίνει να τον ονειρεύομαι και κάθε φορά ξυπνάω με δάκρυα. Ο πατέρας μου είχε ένα όνειρο: ότι τουλάχιστον ένας από τους τρεις γιους του θα γινόταν ποδοσφαιριστής. Ο Γκουσταβο, ο μεγαλύτερος, δεν κατάφερε να πετύχει, ούτε ο Μάρινο, ο οποίος όλοι λένε ότι ήταν πιο καλός από μένα, αλλά έγινε νωρίς οικογενειάρχης . Έτσι έπρεπε να το κάνω εγώ, να τιμήσω τη μνήμη του μπαμπά και να εκπληρώσω την επιθυμία του. Με συνόδευε σε κάθε προπόνηση, μια ώρα με το αυτοκίνητο από τη Λαγκούνα Λαργκα, όπου κατοικούσαμε, στην Κόρδοβα. Όταν ο μπαμπάς πέθανε, ζήτησα από την ομάδα να μου πάρει σπίτι εκεί. Για 6 μήνες έπαιξα στην ομάδα του χωριού μου. Και δεδομένου ότι δεν υπήρχε πια κανένας που θα μπορούσε να με πάει για προπόνηση, έφυγα. Δεν ήταν εύκολο, κλειδώθηκα στο μπάνιο και έκλαψα, αλλά δεν με είδε κανείς. Δεν τα παράτησα ποτέ. Και σήμερα ξέρω ότι ο μπαμπάς είναι περήφανος για μένα''.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ | Υπομονή και επίμονη και αυτό το μήνα. «Στραβές» και πάλι οι προοπτικές σε ερωτικά και οικονομικά. Κάντε αυτό που ξέρετε καλά: φιλοσοφείστε πάνω στην τύχη και τη μοίρα. ΛΕΩΝ | Ούτε αυτός είναι ο μήνας σας. Δεν σας βλέπω καλά ούτε αισθηματικά ούτε οικονομικά. Υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός ΠΑΡΘΕΝΟΣ | Παρθένε γλέντησέ το! Είσαι στις ομορφιές σου και ο πρώην σου σε σκέφτεται ακόμη. Ψήστου πρώτα το ψάρι στα χείλη και μετά αποφάσισε τι θα κάνεις. ΖΥΓΟΣ | Νεύρα, απιστίες, ζήλιες. Όχι από το έτερον ήμισυ, αλλά από εσάς. Μαζευτείτε γιατί δεν είναι «κάθε μέρα τ’ Αγιαννιού»! ΣΚΟΡΠΙΟΣ | Ο μήνας των γενεθλίων σας. Καλό προσωπικό «πλασάρισμα», που ευνοεί όλους τους τομείς. Αλλά στον έρωτα, τα δίνετε όλα αυτό το μήνα! Go for it! ΤΟΞΟΤΗΣ | Σταμάτα να ζεις στα σύννεφα και προσγειώσου. Μόνο τότε, θα ξεπεράσεις κάθε πληγή του παρελθόντος και θα νιώσεις ξανά ευτυχισμένος και ανέμελος! ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ | Πάλι γυρνάς στα παλιά; Ε όχι! Ξαναζεσταμένο φαΐ, δεν τρώγεται! Επικεντρώσου στα επαγγελματικά όπου τα πας καλύτερα. ΥΔΡΟΧΟΟΣ | Λάθη και καβγάδες στο χώρο εργασίας. Προσέξτε γιατί τα πισώπλατα μαχαιρώματα καραδοκούν. ΙΧΘΥΣ | Ταξιδάκια βλέπω, ρομαντικά τετ α τετ βλέπω, καυτές ερωτικές συνευρέσεις βλέπω. Εκμεταλλεύσου το τώρα, γιατί ο Δεκέμβριος δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει.

Η Αθανασία Κρικέτου (πάνω)

ξελευθερία

Σκηνή από τη μαζική υστερία στη διάρκεια του «ηλιακού θαύματος» (κάτω)

ανεξήγητη πόλη από τον Θανάση Βέμπο

«Αγία» Αθανασία, «ηλιακό θαύμα» και παράξενα φώτα στο Χαϊδάρι

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 έγινε ευρύτερα γνωστή η Αθανασία Κρικέτου, που αργότερα θα γινόταν η πασίγνωστη Αγία Αθανασία του Αιγάλεω. Οι οραματισμοί της Παναγίας εκ μέρους της και διάφορα περιστατικά θαυματουργών θεραπειών την είχαν κάνει αρκετά διάσημη στο Αιγάλεω.

Η Κρικέτου έγινε βασικά διάσημη από τα κακότεχνα και ανορθόγραφα «θεϊκά μηνύματα» που γράφονταν στο στήθος της από την Παναγία. Επρόκειτο για μια κλασική περίπτωση δερματογραφίας, στην οποία αν χαράξει κανείς ελαφριά το δέρμα, ύστερα από λίγο εμφανίζεται μια κόκκινη ανάγλυφη γραμμή που αργεί να υποχωρήσει. Η Κρικέτου θα συγκέντρωνε γύρω της ένα πλήθος πιστών και τις επόμενες δεκαετίες θα ίδρυε μια πραγματική οικονομική αυτοκρατορία, απασχολώντας πολλές φορές τον τύπο και την δικαιοσύνη. Διέθετε ένα τεράστιο ίδρυμα στη Μάνδρα Αττικής. Πολλές φορές την κατήγγειλαν για οικονομική αφαίμαξη των γερόντων που φιλοξενούσε, για άσχημη συμπεριφορά, ακόμα και για βασανιστήρια. Τέτοιες καταγγελίες έγιναν πολλές φορές πρωτοσέλιδα εφημερίδων, πλην όμως καμία κατηγορία δεν αποδείχθηκε ποτέ –πιθανόν σε αυτό να έπαιξαν ρόλο οι ισχυρές της διασυνδέσεις με τον πολιτικό και εκκλησιαστικό χώρο. Σύμφωνα με την ίδια η ιστορία είχε αρχίσει το 1944, στην ιδιαίτερη πατρίδα της τη Μανωλάδα Ηλείας, όταν η ίδια ήταν 12 χρονών. Μια μέρα που μάζευε χόρτα στο βουνό είδε μια λαμπερή πέτρα πάνω στην οποία καθόταν η Παναγία. Τα οράματα θα συνεχίζονταν τα επόμενα χρόνια, καθώς επίσης και τα θεϊκά μηνύματα προς τον κόσμο. Η Κρικέτου ανακοινώνει ότι στις 3 μμ της 13ης Μαΐου 1959, θα εμφανιζόταν η Παναγία σε μια περιοχή στα Κουνέλια Χαϊδαρίου (στο σημείο που είναι σήμερα ο Βοτανικός Κήπος Διομήδους), για να της υποδείξει το ακριβές σημείο όπου έπρεπε να χτιστεί ο ναός της. Περίπου διακόσιοι πιστοί συγκεντρώθηκαν εκεί την συγκεκριμένη μέρα και ώρα. Η

Κρικέτου κατέφθασε με τον σύζυγό της και έναν αρχιμανδρίτη. Διάνυσε εκατό μέτρα κι έπεσε στα γόνατα αντικρίζοντας τον ήλιο. Οι πιστοί έπεσαν κι αυτοί στα γόνατα. «Ήταν η ώρα τρεις και πέντε. Οι στριγγλιές, τα κλάματα και τα σταυροκοπήματα εξηκολούθησαν, ενώ η Αθανασία κύτταζε τον ήλιο. «Παναγία μου…». «Αχ… Να την. Να την» ηκούσθησαν πολλαί φωναί μαζί. Η Αθανασία είχε πέσει τώρα σε βαθειά έκστασι, σε κατάστασι που δεν διαφέρει από το κώμα. Γδούποι σωμάτων που έπεφταν λιπόθυμα ηκούσθησαν, ενώ χιλιάδες δάχτυλα υψώθησαν στον ουρανό, δείχνοντας τον… ταλαίπωρο ήλιον, που τα σύννεφα τον ημπόδιζαν χθες να λάμψη περισσότερον. Στεναγμοί, ικεσίαι και υψωμένα προς τον ουρανό δάχτυλα. Ομαδική υστερία. Ομαδική αυθυποβολή. Ακόμα και κυάλια επεστρατεύθησαν για να διακρίνουν μ’ αυτά το «όραμα» ενώ πολλές δάνειζαν τα σκούρα γυαλιά τους… «Να το στεφάνι γύρω από τον ήλιον». «Να η Παναγία…», «να οι πράσινοι σταυροί μέσα στον δίσκο». «Ο δίσκος γυρίζει» φώναζαν άλλοι. Εκόπτοντο οι περί την Αθανασίαν: «Σε βλέπω Παναγία μου» και πάλιν κραυγαί από το αγόμενον πλήθος» (Έθνος 15.5.1959) «Το «ηλιακό θαύμα» κράτησε περίπου δέκα λεπτά, στη διάρκεια των οποίων η κυκλοφορία στην γειτονική Ιερά Οδό είχε σταματήσει. Κατόπιν η Κρικέτου αποχώρησε. Η υπόθεση δεν ήταν τόσο απλή όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Λίγες μέρες μετά, ο δημοσιογράφος Γιώργος Καράγιωργας εντόπισε το γιατί. «Προ 32 ακριβώς ετών, στις 13 Μαΐου, 3 μετά το μεσημέρι, στην Πορτογαλία, τρία τσοπανόπουλα αντίκρυσαν σ’ ένα εκτυφλωτι-

κό φως την Παναγία. Στο σημείο που έγινε το θαύμα τα παιδιά υπέδειξαν ότι έπρεπε να κτισθή εκκλησία. Χιλιάδες άνθρωποι είδαν αργότερα μέσα στον ήλιο την Παναγία. Και επίστεψαν […] Όπως θ’ αντιληφθή ο αναγνώστης από την εν συνεχεία εξιστόρησι του θαύματος της ‘Φατίμα’ υπάρχουν ωρισμένα κοινά σημεία με τους ισχυρισμούς της ‘οραματιστρίας’ του Χαϊδαρίου, όπως η ημερομηνία, η ώρα, ο τρόπος εμφανίσεως κλπ; Διατί; Πρόκειται περί συμπτώσεως, ή περί εσκεμμένης παραποιήσεως της υποθέσεως της ‘Παναγίας της Φατίμα’; Αυτό είναι το σημείο που πρέπει να εξετάσουν και η Εκκλησία και αι Αρχαί». (Έθνος 18.5.1959) Το 1961, όταν η Αθανασία του Αιγάλεω έχει εδραιωθεί για τα καλά, αναφέρεται ότι κάθε Σάββατο οι πιστοί της μαζεύονταν στην περιοχή που είχε γίνει το «ηλιακό θαύμα» πριν δυο χρόνια, και όπου τώρα βρισκόταν το πειραματικό αλσύλλιο του Πανεπιστημίου Αθηνών, για να προσευχηθούν και να δουν ένα «παράξενο φως» που εμφανιζόταν στους πρόποδες του λόφου του Προφήτη Ηλία. Ο δημοσιογράφος Ι. Βουτσινάς υπήρξε μάρτυρας μιας τέτοιας εμφάνισης στις 17 Μαρτίου και περιγράφει: «Τη σιγαλιά της σκοτεινής νύχτας κομμάτιαζε η φλογερή προσευχή των πιστών.

Πολλοί έσκυβαν το κεφάλι ως τη γη, ενώ άλλοι έκλαιγαν μ’ αναφυλλητά. Το μουρμούρισμα των προσευχών κράτησε περισσότερο από δέκα λεπτά, ώσπου σε μια στιγμή ο πέπλος του σκοταδιού θρυμματίσθηκε από την φράσι: ‘Το φως! Το φως! Δόξα σοι, Κύριε…’. Όλοι έστρεψαν το βλέμμα προς τον αντικρινό λόφο που βρισκόταν σε απόστασι 100 περίπου μέτρων. Στην πλαγιά του, που δεν είχε βλάστησι, φάνηκε ένα μυστηριώδικο, ένα φοβερά παράξενο φως. Σιγανό στην αρχή, ύστερα πιο έντονο κι ακόμη πιο πολύ σε λίγο, ώσπου έφτασε να γίνη μια εκτυφλωτική γκρίζα ανταύγεια. Ήταν σα να βγήκε απ’ τα βάθη της γης. Πλανήθηκε για λίγο δεξιά, αριστερά κι ύστερα σιγά-σιγά, όπως ακριβώς παρουσιάστηκε, έσβησε ολοκληρωτικά». Το φως εμφανίστηκε κι άλλες δυο φορές. «[…] η έκπληξί μας έφθασε στο κατακόρυφο όταν το μυστηριώδες φως εμφανίσθηκε για τρίτη φορά. Ήταν πολύ πιο παράξενο από πριν και στα ριζά του λόφου. Ανάμεσα στα πεύκα. Οι σιλουέτες των δένδρων διαγράφονταν καθαρά στην εκθαμβωτική λαμπρότητά του. Αν το φως ήταν τεχνητό θα έπρεπε να φωτίση τα δένδρα από εμπρός και οπωσδήποτε θα διακρίναμε κάποια φωτεινή δέσμη. Όμως το φως ήταν ατόφιο, ολοκάθαρο, γκρίζο και αν επιτρέπεται η έκφραση, κρύο…» (Βραδυνή 18.3.1961)

Βραδυνή, 18.3.1961

Φρυκτωρίες

Οι Αρχαίοι λιμένες του Πειραιώς Κανθάρου λιμήν Ο λιμήν του Κανθάρου - το κεντρικό και εμπορικό λιμάνι - ήταν ο μεγαλύτερος από τους τρεις λιμένες του Πειραιώς και ονομαζόταν “μέγας λιμήν”. Η ονομασία του προέκυψε είτε λόγω του σχήματός του (“κάνθαρος”: σκαθάρι) είτε λόγω ενός εγχωρίου ήρωος που είχε το όνομα αυτό. Από το έργο “Περί Ἀθηνῶν” του Μενεκλέους μαθαίνουμε: “Ἔχει δὲ ὁ Πειραιεύς λιμένας τρεῖς, πάντας κλειστούς. Εἷς μὲν ἔστιν ὁ Κανθάρου λιμήν καλούμενος, ἐν ὧ τά νεώρια ἑξήκοντα, εἶτα Ἀφροδίσιον, εἶτα κύκλω τοῦ λιμένος στοαί πέντε.” [Έχει ο Πειραιάς τρία λιμάνια, κλειστά ολα. Ένα είναι ο αποκαλούμενος Κάνθαρος, στο οποίο υπάρχουν εξήντα νεώρια, έπειτα το Αφροδίσιον, έπειτα σε κύκλο γύρω από το λιμάνι είναι πέντε στοές.]

ράγγειο. Το Σηράγγειο ανακαλύφθηκε το 1897 και είναι μινυακή κατασκευή. Είναι εν μέρει φυσικό σπήλαιο, το οποίο έχει διαμορφωθεί τεχνητά και ήταν στην αρχαιότητα αφιερωμένο στον τοπικό ήρωα Σήραγγο (σύμφωνα με άλλους ειδικούς, ήταν κατασκευασμένο από τον Σήραγγο). Στο μέρος αυτό υπήρχε και βωμός με χαραγμένη την επιγραφή “ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟΥ”.

Λιμήν Μουνυχίας Ο λιμήν της Μουνυχίας είναι το σημερινό ονομαζόμενο “Μικρολίμανο”. Εδώ πρωτοκατοικείται ο Πειραιάς περίπου στην τελική νεολιθική εποχή (4.500 – 3200 π.Χ.) στην δυτική πλευρά του λόφου της Καστέλλας. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Πελασγοί, Κάρες, Λέλεγες, Θράκες, Κρήτες, αλλά κυρίως Μινύες.

Ο Κάνθαρος χωριζόταν σε τρεις ζώνες: τον Ἀλκιμο, το Εμπόριον και την Ηετιώνεια ακτή. Στο Εμπόριον γίνονταν οι μεταφορές των εμπορευμάτων και η αποθήκευσή τους.

Από το λεξικό Σουίδα, αλλά και από το “Ἀττικῶν ὀνομάτων συναγωγή” του Παυσανίου μαθαίνουμε πως ο Πειραιάς τα πολύ παλιά χρόνια ήταν νησί:

Ο Λέων του Πειραιώς, το περίφημο άγαλμα λέοντος που συναντάμε στο λιμάνι, είναι αντίγραφο του αυθεντικού, το οποίο βρίσκεται στην είσοδο του Ναυστάθμου της Βενετίας και πιθανολογείται πως είναι ταφικό μνημείο κάποιου σημαντικού ανδρός.

“Πρότερον ο Πειραιεύς νήσος, ὅθεν καὶ τοὔνομα εἴληφεν ἀπὸ τοῦ διαπερᾶν” [Αρχικά ο Πειραιάς ήταν νησί, από όπου και έχει λάβει το όνομά του, επειδή διαπερνάς (την θάλασσα για να φτάσεις σε αυτόν).]

Κατά την διάρκεια των Διισωτηρίων, της μεγάλης θερινής εορτής του Πειραιώς κατά τον μήνα Σκιροφοριώνα, στο λιμάνι λάμβαναν χώρα αγώνες ταχύτητας πλοίων με εφήβους κωπηλάτες.

Λιμήν Ζέας Από το λεξικό του Ησυχίου μαθαίνουμε πως: “Εἷς τῶν ἐν Πειραιεἶ λιμένων, οὕτω καλούμενος ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῆς ζειᾶς”. [Ένα από τα λιμάνια του Πειραιά έτσι αποκαλείται από τον καρπό της ζειάς]. Μια άλλη εκδοχή θέλει το λιμάνι να έχει ονομαστεί από τον βωμό της θεάς Εκάτης Ζέας, που υπήρχε εκεί. Η οχύρωση της πειραϊκής ακτής πραγματοποιήθηκε επί άρχοντος Κόνωνος το 394 π.Χ. και ο οχυρωματικός περίβολος είναι σχεδόν 4 χλμ. Το λιμάνι της Ζέας αποτελούσε τον μεγαλύτερο πολεμικό λιμένα του Πειραιώς. Εκεί εντοπίζουμε και τους νεωσοίκους, που παρείχαν φύλαξη και προστασία των τριήρων, κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες. Στο μέρος του λιμένος που σήμερα ονομάζεται “Βοτσαλάκια”, υπήρχε Ασκληπιείο και το Ση-

...αλλά και για τον Μινύα ήρωα Μούνυχο: “οὗ τὰ ἄκρα Μούνυχος κατασχών Μουνυχίας Ἀρτέμιδος ἱερόν ἱδρύσατο” [του οποίου τα άκρα ο Μούνυχος μόλις κατέκτησε, ίδρυσε ιερό της Μουνυχίας Αρτέμιδος]. Ο Παυσανίας μας πληροφορεί πως το Ιερό δεν βρισκόταν στην Ακρόπολη (στον σημερινό Προφήτη Ηλία), αλλά κοντά στο λιμάνι (πλησίον του σημερινού Ναυτικού Ομίλου). Την πληροφορία πως ο Πειραιάς ήταν νησί την εντοπίζουμε και στα “Γεωγραφικά” του Στράβωνος: “Τὸν τε Πειραιά νησιάζοντα πρότερον καὶ πέραν τῆς ἀκτῆς κείμενον οὗτος φασὶν ὀνομασθῆναι”. Την εποχή που έζησε ο Στράβων, στην περιοχή υπήρχε το Αλίπεδο, μια ελώδης έκταση από το Ν. Φάληρο μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό στο Λιμάνι. Η ένωση του Πειραιώς με την Αττική γη οφείλεται σε προσχώσεις από τον Κηφισσό, στον οποίο άλλοτε χυνόταν ο Ιλισσός και ο Ηριδανός.

Φρυκτωρία θηλυκό (στην αρχαιότητα) η επικοινωνία μέσω σημάτων με φωτιές από αναμμένους πυρσούς μέσα στη νύχτα

Από την Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη

www.fryktories.net

αυτη η πόλη ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΖΟΥΓΚΛΑ

και μας αρέσει! κείμενα: Άντα Κουγιά

Ζούγκλα γίναμε, λέμε όλο και πιο συχνά. Μία φράση κλισέ και εξαιρετικά άδικη για την ίδια την ζούγκλα. Πρώτον, γιατί η ζούγκλα είναι γαλήνια, χωρίς θόρυβο και τρέλα. Δεύτερον, γιατί η ζούγκλα και το ζωικό βασίλειο εν γένει έχουν κανόνες, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που συχνά τους παραβιάζουν. Όπως και να έχει όμως, εμείς στην ΗΠΖ είδαμε την Πόλη σαν μια τεράστια ζούγκλα, όπου άνθρωποι και … «ζώα» ζουν αρμονικά! Μικρότεροι ή μεγαλύτεροι χώροι με ονόματα «δανεισμένα» από το ζωικό βασίλειο, ξεπροβάλλουν σε κάθε γειτονιά! Εμείς παρουσιάζουμε μερικά από αυτά. Οραματιστήκαμε ελέφαντες να πίνουν καφέ με κουνούπια, γουρουνάκια να παίζουν με πάπιες και κουνέλια στο Καλλιμάρμαρο, τεμπέλικα bulldogs και μαύρους γάτους να συναντούν ασφαλιστές στο μετρό, γιατρούς να φιλοξενούν στα χειρουργεία τρυποκάρυδους, κόκορες να έχουν στήσει χορό στην Πατησίων, δικηγόρους να συναντιούνται με ιπποπόταμους σε έναν αστικό κήπο της Εδέμ, πολύχρωμα σαλιγκάρια να δίνουν τόνους χαράς στους τοίχους της Αθήνας! Ένα όργιο φαντασίας που οδήγησε σε δικά μας ηθικά διδάγματα ή αλλιώς, μικρά αποστάγματα …σοφίας, από τη ζούγκλα της Πόλης, που τόσο πολύ μας αρέσει!

Κουνουπι βar Τιμόθεου 7, Παγκράτι Τ. : 215 54 01 923 fb: ΤΟ Κουνουπι

Ήταν ένα κουνούπι, ένας περίεργος και μία ξαπλώστρα. Ο περίεργος την άραξε και αποκοιμήθηκε. Το κουνούπι έκανε αυτό που ήξερε να κάνει καλά. Ρούφαγε και ρούφαγε. Ο περίεργος - φιλόζωος γαρ αδιαφόρησε για την επιδρομή, εξήσθη και γύρισε πλευρό. Εξύπνησε τουμπανιασμένος, αλλά με ήσυχη την συνείδησή του. Ηθικό δίδαγμα. Τουμπάνιασμα και συνείδηση πάνε μαζί.

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

«Το Κουνούπι» έχει γίνει πλέον το αγαπημένο στέκι του μικρού, χαρακτηριστικού δρόμου στο Παγκράτι.

All day ζεστασιά και φιλική ατμόσφαιρα, είναι από αυτά τα μέρη που πίνεις τον καφέ σου, τσιμπολογάς νοστιμότατους μεζέδες φτιαγμένους από τα χέρια του Αντώνη μαζί με ουζάκι, χορεύεις ως το πρωί και ανοίγεις την καρδιά σου στον μπάρμαν μετά από 2-3 καθαρά ποτά! Πάντα έτοιμο να σε παρασύρει σε μουσικές απολαύσεις και ωραία events, όπως parties, lives και DJ sets.. Σπεύσατε – αν δεν το έχετε ήδη κάνει – καθώς επέστρεψε ανανεωμένο, με καινούργια cocktails & wine list, για όλα τα γούστα! Ένα μέρος από το οποίο δεν θέλεις να φύγεις. Κάντε τη νύχτα μέρα και ούτω καθεξής, καθώς στο «Κουνούπι» όλοι γίνονται μία παρέα!

Ο Αντώνης, σεφ και ιδιοκτήτης και του ζεστού αυτού μπαρ, «βρήκε» το μαγαζί και διατήρησε το όνομά του! Όπως μας είπε, τα κουνούπια δεν κάνουν διακρίσεις! Τσιμπάνε όλους! Έτσι και το μπαρ του! «Πάει» σε όλους, καλύπτει όλα τα γούστα, κρατάει συντροφιά, όχι όμως για να μας τσιμπήσει, αλλά για να προσφέρει καθαρά ποτά και αγνή διασκέδαση.

μαυροσ γατοσ Κωλέττη 42, Εξάρχεια Τ: 210 38 00 518 O Λέλος περνούσε το πεζοδρόμιο όταν πέρασε μπροστά του ένας μαύρος γάτος, με κίτρινα φωσφοριζέ μάτια που του πάγωσε το αίμα. Άρχισε να φτύνει τον κόρφο του, να κάνει σταυρούς και να κοιτάει το μαύρο γάτο με τρόμο, καθώς απομακρυνόταν. Στην προσπάθειά του να αποφύγει τη γρουσουζιά, κάνοντας υστερικές, σπασμωδικές κινήσεις, έπεσε σε μια λακούβα. Ηθικό Δίδαγμα: Να προσέχεις τις κινήσεις σου κι άσε τις προλήψεις και την τύχη στην ησυχία τους.

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

fb: Μαύρος Γάτος Bar ig: mavrosgatosbar Ο «Μαύρος Γάτος» δεν χρειάζεται συστάσεις. Εδώ και πολλά πολλά χρόνια, έχει στήσει το «σπίτι» του στα Εξάρχεια, στην οδό Κωλέττη. Για επαγγελματικά ραντεβού, για παρέες, για ζευγάρια, από το πρωί μέχρι αργά (πολύ αργά) τη νύχτα, ο Μαύρος Γάτος έχει κερδίσει τις καρδιές μας. Η ατμόσφαιρα του χώρου είναι αυτή που συμβάλλει κυρίως σε όλα τα παραπάνω: Ξύλο, ωραίος φωτισμός, αίσθηση ζεστασιάς, αλλά και μινιμαλίστη διάθεση χωρίς πολλά φορτώματα, κερδίζουν τις εντυπώσεις. To προσωπικό χαμογελαστό και έτοιμο να σε εξυπηρετήσει, σα να έχουν βρει το μυστικό του έχω-πάντα-καλή-διάθεση. Μεγάλη μπάρα για νύχτες με κλασικά ποτά και cocktails και τη διασκέδαση στο φουλ με DJ Sets στα decks, αλλά και cozy ατμόσφαιρα για τα πρωινά ρεπό, που θέλεις να αράξεις με ζεστό καφέ σε ένα μέρος που κάνει τα πάντα για να αισθάνεσαι σαν στο σπίτι σου!

3 οι λόγοι που ονομάστηκε έτσι το αγαπημένο μας στέκι: 1) από τον Παρισινό, διάσημο Μαύρο Γάτο της Μονμάρτης (το πρώτο μοντέρνο καμπαρέ του 19ου αι. 2) Έχοντας λοιπόν γεμίσει η Ευρώπη με «Μαύρους Γάτους», στην Αθήνα έβγαινε ένα λογοτεχνικό περιοδικό με τον ίδιο τίτλο, το οποίο έκλεισε και οι ιδιοκτήτες του μπαρ, το ονόμασαν έτσι, ως φόρο τιμής σε εκείνο το περιοδικό 3) Από την ομώνυμη νουβέλα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Σας καλύψαμε;

BLACK DUCK

Xρήστου Λαδά 9α, Αθήνα T.: 210 32 34 760 | www.blackduck.gr fb: Black Duck Multiplarte ig: black_duck_athens Ήταν κάποτε μία πάπια, ένας κουφός και ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Η πάπια -ξεχωριστή και φιλόμουσοςλικνιζόταν στους ρυθμούς της κλασικής μουσικής. Ο κουφός αναφώνησε: «Την καημένη! Έχει πρόβλημα στη σπονδυλική της στήλη!». Ηθικό δίδαγμα: Μην είστε σίγουροι για τη γνώμη σας, αν δεν λαμβάνετε υπόψη και την οπτική γωνία των άλλων.

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

H «Μαύρη Πάπια» της Χρήστου Λαδά – που έχει «φωλιάσει» εδώ και 10 χρόνια στον παλιό σταύλο του πρώτου Παλατιού της Ελλάδας – έχει γίνει πια αναπόσπαστο κομμάτι του urban αθηναϊκού σκηνικού. Μια ανάσα τέχνης και αισθητικής, που όλοι χρειαζόμαστε στην καθημερινότητά μας, ανοίγει από το πρωί ως καφέ, μπαρ, εστιατόριο και γκαλερί. Σας περιμένουν ένα προσεγμένο μενού για όλες τις ώρες της ημέρας, που ανανεώνεται συχνά και μία ξεχωριστή και προσεκτικά επιλεγμένη wine list για να συνοδεύσετε το γεύμα σας. Όταν νυχτώνει, το Black Duck μας κρατάει συντροφιά με κλασικά ποτά και ευφάνταστα cocktails. Εκθέσεις, παραστάσεις και παρουσιάσεις βιβλίων, κάνουν την εμφάνισή τους συχνά στη «φωλιά» της Μαύρης Πάπιας, ενώ υπάρχει και ενημερωμένη βιβλιοθήκη για όσους θέλουν με το γεύμα ή τον καφέ τους, τη συντροφιά ενός καλού βιβλίου!

Ο αστικός μύθος της μαύρης πάπιας έδωσε το όνομά του στο μέρος αυτό. Δεν τον ξέρετε; Μα πως; Οι Πάπιες κρύβονται σε έναν ιερό βράχο, όπου δίνουν στον άνθρωπο 3 χαρακτηριστικά: έμπνευση, δημιουργικότητα και αίσθηση συλλογικότητας. Η φυλή των Μαύρων Παπιών, ιδιαίτερων εκλεπτυσμένων bon viveurs, έχουν ξεκινήσει το ταξίδι τους για να αλλάξουν τον κόσμο…!

ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΣ BAR

Δελφών 3β, Αθήνα T.: 210 36 34 583 Ήταν ένας ιπποπόταμος, ένας οδηγός λεωφορείου και ένας τροχονόμος. Ο ιπποπόταμος βγαίνει από ένα στενό στην Κηφισίας, ο οδηγός φρενάρει, μία καραμπόλα 1 χλμ σχηματίζεται. Ο τροχονόμος δεν ξέρει σε ποιον να κόψει κλήση, ο οδηγός κάνει το σταυρό του, ο ιπποπόταμος συνεχίζει το δρόμο του. Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα να κοιτάς τι έρχεται από τη γωνία.

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

Μεταξύ των 5 παλαιότερων μπαρ στην Αθήνα είναι ο Ιπποπόταμος. Από το 1978, ήταν το πιο κλασικό hangout για ένα καθαρό ποτό, έχοντας τις πόρτες του ανοικτές σε όλους! Μέχρι σήμερα, είναι έτσι όπως το θυμούνται οι θαμώνες από τότε! Ή μάλλον περίπου έτσι, καθώς το 2014, ο πρώτος ιδιοκτήτης συνταξιοδοτήθηκε, πήγε να το κλείσει, αλλά τρεις παλιοί πελάτες, δεν άφησαν να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει Αθηναίος που δεν γνωρίζει αυτό το μέρος. Αυτό το μπαρ είναι πλέον ιστορικό, με vintage διάθεση, ζεστή ατμόσφαιρα, άμεση και φιλική εξυπηρέτηση. Ανοίγει το πρωί για σνακ και καφέ, αλλά τα βράδια, μια ξεχωριστή επιλογή είναι η σαγκριά, αφού η συνταγή του είναι μοναδική. Επιπλέον, μπορείτε να επιλέξετε κρασιά, μπύρες, κλασικά ποτά και κοκτέιλ για όλα τα γούστα. Η μουσική είναι ιδιαίτερα σημαντική στον Ιπποπόταμο, όπου οι επιλογές είναι κυρίως ροκ.

Το συγκεκριμένο μαγαζί -που έχει γίνει πια σταθερή αξία και σημείο αναφοράς της Πόλης – άνοιξε τη δεκαετία του ’70 και συγκεκριμένα το 1978. Όπως η ύπαρξή του χάνεται στα βάθη του χρόνου, το ίδιο συμβαίνει και με την αιτιολογία της ονοματοδότησης. Κανείς δεν θα μάθει μάλλον ποτέ γιατί ονομάστηκε Ιπποπόταμος!

to αυγο του κοκκορα

Μυλλέρου 25, Μεταξουργείο Τ.: 217 70 50 103 fb: Το Αυγό Του Κόκκορα Μεταξουργείο Ήταν κάποτε ένας κόκορας που βρήκε ένα χρυσό φλουρί. Αποφάσισε να το φυλάξει για τα γεράματά του, ώστε να μην πάει σαν το σκυλί στ’αμπέλι. Κοκορευόταν όμως στους γείτονες κόκορες για την τύχη του. Εκείνοι άρχισαν να ζητούν δανεικά, ο κόκορας όμως δεν έδινε σημασία. Ίσα ίσα, τους μιλούσε και άσχημα. Ένα βράδυ, μια αλεπού μπήκε στο κοτέτσι του. Δεν λιγουρεύτηκε τον ίδιο, αλλά το φλουρί του. Ηθικό δίδαγμα: Την τσιγκουνιά στην επιστρέφει το σύμπαν.

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

Γεννούν και τα κοκόρια μας, λέει το παλιό γνωμικό και στο «Αυγό του Κόκκορα» η μεταφορά γίνεται … κυριολεξία. Διότι εδώ θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε πιάτα, φτιαγμένα με υλικά υψηλής ποιότητας και βαθιά γνώση της γεύσης και της μαγειρικής: θεσπέσια μαγειρευτά και ψητά, ξεχωριστά ορεκτικά, μακαρονάδες και ριζότα, τόσο για τους λάτρεις του κρέατος, όσο και για χορτοφάγους. Από το 1982, τότε που ξεκίνησε από την Κυψέλη, δεν μας έχει απογοητεύσει ποτέ. Τώρα, στην καρδιά του Μεταξουργείου - σε έναν χώρο που από το 1933 λειτουργούσε σαν οινομαγειρείο- μπορείτε να απολαύσετε ξεχωριστές συνταγές από τις 12.00 το μεσημέρι μέχρι τη 01.00 το βράδυ. Δώστε σημασία στην υπέροχη διακόσμηση και στο κολάζ με τις φωτογραφίες από τους ανθρώπους του θεάτρου που πέρασαν από εδώ!

Το άκουσμα του ονόματος τέτοιων ιστορικών μαγαζιών μας δημιουργεί εικόνες και εγείρει τις αισθήσεις μας. Πώς γεννήθηκε όμως αυτό το όνομα; Όπως μας είπε ο ιδιοκτήτης, πριν πολλά χρόνια, ένα καλλιτεχνικό «στόμα» «πέταξε» τη λαϊκή ρήση σε μια παρέα, κι έτσι βαφτίστηκε το μαγαζί…που φυσικά έγινε στέκι πολλών Αθηναίων καλλιτεχνών!

πιατσα γουρουνακια

Βενιζέλου 56 & Αργυρουπόλεως, Καλλιθέα / Τ. 2109595998, 6970275255 fb: Πιάτσα Γουρουνάκια Σουβλακοπωλειο Ήταν δύο γουρουνάκια, ο Τάμπυ και ο Σάμπυ. Ζούσαν ευτυχισμένα στον κήπο της Μαρίκας. Έμοιαζαν όμως τόσο πολύ, που η Μαρίκα συνεχώς φώναζε τον Σάμπυ, Τάμπυ και τον Τάμπυ, Σάμπυ. Ηθικό Δίδαγμα: Όλα τα γουρούνια δεν έχουν την ίδια μούρη κι ας φαίνεται το ανάποδο!

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

Ένα ιδιαίτερο…σουβλακοπωλείο βρίσκεται στην Καλλιθέα για να μας προσφέρει γεύσεις θεϊκές και ιδιαίτερες! Φυσικά κάνει και delivery, αλλά εμείς σας προτείνουμε να επισκεφθείτε τον υπέροχο, ζεστό και φιλικό του χώρο, ώστε να σας περιποιηθούν με την άψογη εξυπηρέτηση και να γευτείτε τα πιάτα απευθείας από την κουζίνα τους! Και τι πιάτα! Ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, θα τα βρείτε σε αυτήν την … πιάτσα! Ορεκτικά πεντανόστιμα, σαλάτες, τυλιχτές πίτες με κλασικά, αλλά και πιο ευφάνταστα υλικά, κυπριακές πίτες & σάντουιτς, μερίδες και σκεπαστές, ποικιλία mixgrill και τις μοναδικές pita pot, που λίγα μαγαζιά σερβίρουν στην Αθήνα! Όλα τα προϊόντα τους ψήνονται στα κάρβουνα, την ίδια στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα προψημένο: όλα είναι φρέσκα και της ώρας! Για καλό κρέας λοιπόν, η «πιάτσα» μας βρίσκεται στην Καλλιθέα!

«Πιάτσα Γουρουνάκια» βαφτίστηκε το αγαπημένο μας σουβλακοπωλείο και του ταιριάζει γάντι! Γιατί βρίσκεται σε «πιάτσα», σε γωνία κεντρικών δρόμων και γιατί ειδικεύονται στη νοστιμιά του …χοιρινού! Και με τα χρόνια, έγινε «πιάτσα», καθώς το καλό κρέας, ξέρεις ότι θα το βρεις στα «Γουρουνάκια».

ΠΑΠΙΑ

Αυτομέδοντος 4, Παγκράτι Τ.: 211 11 19 558 Κάποια στιγμή, μία πάπια μπήκε στον κήπο του Αυτομέδοντος και άρχισε να βγάζει τον χαρακτηριστικό της ήχο. Τόσο πολύ, σε σημείο που ο Αυτομέδων δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Όταν διέταξε τους υπηκόους να τη φυλακίσουν, εκείνοι έτρεξαν αμέσως. Όμως η πάπια σταμάτησε να βγάζει ήχο. Οι υπήκοοι τη λυπήθηκαν. Κι εκείνη ξανάρχισε. Και η ιστορία επαναλαμβανόταν κάθε μέρα, με αποτέλεσμα η πάπια να μείνει ελεύθερη για πάντα. Ηθικό δίδαγμα: Κάνε την … «πάπια» όταν πρέπει!

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

fb: ΠΑΠΙΑ ig: @papia.athens

Αν είστε στο τρόλεϊ 11 και σας τραβήξει το μάτι ένα όμορφο, ζεστό, πετρόλ χρώμα, ακριβώς μετά το Καλλιμάρμαρο, αυτό θα είναι το χρώμα της «Πάπιας» του Παγκρατίου. Όμορφος και ζεστός είναι και ο χώρος μέσα, όπως και οι άνθρωποί του. Ένα all-day στέκι, μια φιλόξενη «φωλιά», όπου μπορείς να χαλαρώσεις, να διασκεδάσεις, να διαβάσεις, να δουλέψεις, να κανονίσεις τα επαγγελματικά σου ραντεβού για να σπάσει ο πάγος, παρέα με μία κούπα ζεστό καφέ και νόστιμα πιάτα. Όταν η νύχτα πέσει στο Πάγκρατι, η «Πάπια» σερβίρει καθαρά ποτά, classic & homemade cocktails, που θα σας κρατήσουν παρέα μέχρι αργά το βράδυ. Αν δεν το έχετε ήδη κάνει, τρέξτε να απολαύσετε την άνεση και θαλπωρή που προσφέρει η μαμά «Πάπια» του Παγκρατίου.

Η Βιολέτα και ο Λάμπρος, ένα Πάσχα (του 2018!) διακοσμούσαν το ολοκαίνουργιο μαγαζί τους με περίσσιο ενθουσιασμό και αστείρευτη φαντασία. Όμως κάτι έλειπε… Το όνομα! Τότε ήταν που μια φίλη τους, μπήκε μέσα στο μαγαζί, φέρνοντας για δώρο ένα πασχαλινό, σοκολατένιο παπάκι! Έτσι η φίλη έγινε και νονά του μαγαζιού. Από τότε, και τα παιδιά, αλλά και οι πιστοί θαμώνες, συνεχίζουν να το διακοσμούν με παπάκια κάθε λογής!

the lazy bulldog Ορφέως 2 & Περσεφόνης 13, Γκάζι Τ.: 697 50 26 836

Ήταν κάποτε ένα Bulldog κι ένα Pomeranian. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρκο και ο ιδιοκτήτης του πλησιέστερου εστιατορίου, τους έδωσε σε ένα πιάτο δύο μπριζόλες. Εκεί που έπαιζαν, έτρεξαν προς το πιάτο. Μόλις το bulldog πήγε να γευτεί το θείο χοιρινό, το Pomeranian δάγκωσε το Bulldog με λύσσα και έφαγε και τις δύο μπριζόλες. Ηθικό Δίδαγμα: Μην βγάζετε συμπεράσματα για το χαρακτήρα, μόνο από την εξωτερική εμφάνιση!

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

fb: The Lazy Bulldog Pub

Με το που μπεις στο Lazy Bulldog, ξέρεις ότι βρίσκεσαι σε μία αυθεντική pub, όπως αυτές που έχεις επισκεφθεί στις Βρετανικές πόλεις ή όπως αυτές που έχεις δει σε χολιγουντιανές ή ευρωπαϊκές ταινίες! Χώρος ατμοσφαιρικός, προσεγμένος, με τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα και μασκότ το γλυκύτατο bulldog! Μεγάλη μπάρα, πάγκοι και τραπέζια, μουσική κυρίως ροκ, κουζίνα βρετανική, αμερικάνικη και ιρλανδέζικη, πεντανόστιμη και με γενναίες μερίδες! Το ατού, όμως, είναι τεράστια ποικιλία σε βαρελίσιες μπίρες: διάσημες ή λιγότερο διάσημες ετικέτες του εξωτερικού, ξεχωριστές ελληνικές ετικέτες μικροζυθοποιών, όλες προσεκτικά επιλεγμένες, σε σημείο που η φήμη του μαγαζιού έχει εξαπλωθεί σε όλη την Αθήνα! Στα συν του μαγαζιού, συμπεριλαμβάνονται η γρήγορη και φιλική εξυπηρέτηση, αλλά και η καθαρά nosmoking ιδεολογία!

Η original βρετανική pub της Αθήνας πήρε το όνομά της από το κατοικίδιο ενός εκ των δύο ιδιοκτητών. Φυσικά αυτό, δεν είναι από άλλο από ένα γλυκύτατο bulldog, το οποίο μάλιστα είναι και λίγο τεμπέλικο! Ταιριάζει γάντι πάντως γιατί η pub προσφέρει την ίδια αγάπη και θαλπωρή, που δίνει και το σκυλάκι στον ιδιοκτήτη του!

τρυποκαρυδοσ

Πλ. Αγίου Δημητρίου 7 & Λαμίας 24 (Πλησίον ΜΕΤΡΟ Αμπελοκήπων) Τ.: 215 51 08 465 Τρυποκάρυδος Rock Café Ένας τρυποκάρυδος και ένα αηδόνι ζούσαν αρμονικά σε ένα δέντρο. Μία ιδιαίτερη αγάπη και σχέση είχε δημιουργηθεί ανάμεσά τους, παρότι δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Δεν ήταν καν ίδια είδη. Η καρακάξα, προσβεβλημένη από την ανατροπή της ήδη γνωστής «τάξης πργαμάτων» τους έκανε bullying. Όμως ο τρυποκάρυδος και το αηδόνι ήταν αχώριστοι. Ηθικό Δίδαγμα: Μη σας νοιάζει τι λέει ο κόσμος, αν μιλάει η καρδιά και η ψυχή!

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

Old school & αυθεντικά rock, ο «Τρυποκάρυδος» κοσμεί την πλατεία Αγίου Δημητρίου στους Αμπελόκηπους από το 2010. Προσφάτως άλλαξε… «χέρια», αλλά όχι ιδεολογία! Στέκι από αυτά που κάνουν τον κόσμο μια παρέα και έχουν πιστούς (έως φανατικούς!) θαμώνες. Ανοιχτά από τις 08.00 το πρωί για δυνατό καφεδάκι μέχρι τις 02.00 ++ για τους ξενύχτηδες και λάτρεις του καθαρού, κλασικού ποτού και της μπίρας! Θα βρείτε special ετικέτες για όλα τα γούστα! Όσον αφορά τη μουσική, φυσικά και κινείται στο ευρύ φάσμα της ροκ, ακριβώς όπως «ροκ» είναι και η αίσθηση που αποπνέει ο χώρος. Η διακόσμηση είναι παιχνιδιάρικη και δύσκολο να μην σου τραβήξει την προσοχή! Τραπεζάκια και μέσα, αλλά και επί της πλατείας για τις ζεστές αθηναϊκές μέρες είναι έτοιμα να σας φιλοξενήσουν όποτε και όσο θέλετε!

Μπαίνοντας στο μαγαζί, επικρατεί το ξύλο και μία αίσθηση παιχνιδιού και καλής διάθεσης, όπως αρμόζει σε στέκια σαν κι αυτό! Κάπως έτσι βγήκε και το όνομα: τρυποκάρυδος λοιπόν, αφού αυτό το χαριτωμένο, δραστήριο και ξεχωριστό πτηνό σκαλίζει ρυθμικά τα ξύλα για να διαμορφώσει τη φωλιά του!

σαλιγκαροσ

Σολωμού 37, Εξάρχεια Τ.: 213 02 26 262

fb: Saligaros σαλιγκαρος

Ήταν ένα σαλιγκάρι κι ένας περαστικός. Ο περαστικός μόλις το είδε άρχισε να βγάζει ήχους αηδίας: «Σιχαμένο, μην μου κόβεις το δρόμο». Το σαλιγκάρι σήκωσε της κεραίες του με αίσθηση ανωτερότητας και είπε: «Μπορεί να είμαι γλιτσερό, αλλά κουβαλάω το σπίτι μου μαζί μου. Έτσι, εγώ θα γνωρίσω όλο τον κόσμο. Εσύ;». Ηθικό Δίδαγμα: Κάθε νόμισμα, έχει δύο πλευρές!

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

«Ο Σαλίγκαρος» έκανε την εμφάνισή του στη Σολωμού το 2011, αρχικά ως καφενείο με λίγα πιάτα, και σήμερα, εν έτει 2019, έχει γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα εστιατόρια της Αθήνας. Ειδικεύεται στη νέα κρητική κουζίνα «με εξωτικές νότες», φημίζεται για τα «πειραγμένα» παραδοσιακά πιάτα του και της vegetarian/vegan επιλογές, ξεχωρίζει για τη βιολογική τσικουδιά του, το λάδι, τις ελιές και τον παραδοσιακό μαρουβά, ενώ διακρίνεται για την κοινωνική του ευαισθησία. Πώς; Οι άνθρωποι του Σαλίγκαρου είναι ένθερμοι υποστηρικτές της ανακύκλωσης και του νέου κύματος κατά του food waste. Διοργανώνοντας μαθήματα μαγειρικής για τους μετανάστες που φιλοξενούνται στην δομή του Ελαιώνα, έχουν προσπαθήσει με τον τρόπο τους να βοηθήσουν ώστε οι άνθρωποι αυτοί να νιώσουν ευπρόσδεκτοι και να κοινωνικοποιηθούν. Επίσης, διοργανώνουν συχνά φεστιβάλ γαστρονομίας και πραγματικά, αν δεν έχεις ακούσει για το «Προβατίνα project» απλά χάνεις! Ένα μέρος must λοιπόν, όχι μόνο για αυτά, αλλά και για τη φιλική ατμόσφαιρα και την ποιότητα στη γεύση! Plus: Τα δύο τελευταία χρόνια έχει αποσπάσει δύο βραβεία ανωτέρας γεύσης.

«Ο Σαλίγκαρος» πήρε το ξεχωριστό του όνομα, από τον τόπο καταγωγής των ιδιοκτητών. Μας έρχονται από την Κρήτη, οι χοχλιοί μπουρμπουριστοί είναι το αγαπημένο τους φαγητό και η μυρωδιά τους, τους θυμίζει το νησί. Επιπλέον, το πρώτο πιάτο που ήθελαν να βάλουν στο μενού (και τελικά το έκαναν), ήταν οι χοχλιοί!

the white rabbit

Κυρίλλου Λουκάρεως 40, Αθήνα Τ.: 217 70 72 841 fb: The White Rabbit Ένα κουνέλι ροκάνιζε αμέριμνο ένα καρότο. Τότε ήταν που ένα κοριτσάκι το φώναξε για να το χαϊδέψει. Το κουνέλι συγκινήθηκε και της έδωσε το καρότο του, για να φάει κι αυτό μια μπουκιά. Όμως το κοριτσάκι το έφαγε όλο, γελώντας χαρούμενα. Το κουνελάκι δεν πτοήθηκε. Θα έβρισκε άλλο. Ηθικό Δίδαγμα: Όταν σας δίνουν χαρά, μην ξεχνάτε να ανταποδίδετε!

Αν επισκεφθείτε τη γειτονιά του Γκύζη, δεν θα είναι δύσκολο να ανακαλύψετε τη…rabbithole του White Rabbit. Δεν πρόκειται φυσικά για παραμύθι, αλλά για ένα μέρος «παραμυθένιο». Εκεί, η Εύη δημιουργεί αποκλειστικά χειροποίητα αντικείμενα, με ιδιαίτερη τεχνοτροπία, για να δωρίσετε κάτι στους φίλους σας ή… στους εαυτούς σας. Αυτοδίδακτη στη γλυπτική και στη ζωγραφική πάνω σε ξύλο, χαρτί και πηλό, εδώ και δύο χρόνια, έκανε το χόμπι της δουλειά! Έτσι, δημιουργεί μοναδικά, ιδιαίτερα κομμάτια (από κούπες και καδράκια, μέχρι κοσμήματα και εποχιακά είδη), έτσι ώστε κανένα αντικείμενο να μην είναι ίδιο με το άλλο. Στόχος της είναι να δημιουργεί προσωποποιημένα δώρα για τους αγαπημένους μας και με τις προσιτές τιμές που έχει εδραιώσει, να μπορούν όλοι να τα αγοράσουν!

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

Πιστέψτε μας, αν μπείτε στο White Rabbit θα βρείτε ονειρικά κομμάτια. Κι αν πείτε στην Εύη τι φαντάζεστε, εκείνη θα σας το φτιάξει με χαρά και πολύ μεράκι!

Το White Rabbit της Εύης πήρε ξεκάθαρα το όνομά του από τον χαρακτήρα της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων». Όπως μας είπε η Εύη, αν δεν υπήρχε ο White Rabbit, η Αλίκη δεν θα είχε ποτέ επισκεφθεί την Wonderland. Και φυσικά, ταιριάζει απόλυτα στο χώρο που έχει δημιουργήσει.

elephant dunk

Νικολάου Πλαστήρα 36, Νέα Σμύρνη Τ. 21 1116 3215 fb: Elephant dunk coffee

Μία ροζ ελεφαντίνα κάποιας ηλικίας βούταγε με την προβοσκίδα της το μπισκοτάκι κανέλας μέσα στο μοσχοβολιστό τσάι με άρωμα βανίλιας. Μία μύγα προσγειώθηκε μέσα στο τσάι και η ελεφαντίνα την κοίταξε άγρια με τα γυαλιά πρεσβυωπίας της. Ένας δικηγόρος την ίδια ώρα έβαζε τον καφέ του μέσα στο χαρτοφύλακα. Ηθικό Δίδαγμα: Σ’αυτήν την Πόλη, αυτά που ζεις, μπορούν να ξεπεράσουν κάθε φαντασία!

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ?

Ένα φινετσάτο και φιλόξενο μαγαζί έκανε την εμφάνισή του πριν μόλις δύο μήνες στη Ν. Σμύρνη και φημίζεται ήδη για τον εξαιρετικό καφέ του και τα υπέροχα γεύματα που προσφέρει! Εξαιρετικής ποικιλίας καφές (Mrs. Rose παρακαλώ!) μοσχοβολάει από τις 7. Υπέροχα εδέσματα για να ικανοποιήσετε τη γεύση σας κοσμούν τη βιτρίνα του μπαρ. Εκεί θα βρείτε, γιαουρτογεύματα, γευστικές «upside down» σαλάτες (!), τοστάκια και σάντουιτς με ευφάνταστα υλικά, bagels και mini brioche για όλα τα γούστα! Φυσικά, θα βρείτε και μεγάλη ποικιλία γλυκών που «κολάζουν»: δοκιμάστε οπωσδήποτε bagel με σοκολάτα και μπισκότο, λευκή σοκολάτα με cranberries, μπουκίτσες κορμού και άλλα πολλά! Παράλληλα, θα βρείτε και πολλά ροφήματα και smoothies! Όλα αυτά, μπορείτε να τα απολαύσετε στον φιλόξενο εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του μαγαζιού, ή να έρθουν στο σπίτι σας! Ένα μοναδικό μέρος που σας περιμένει να το επισκεφθείτε!

«Dunk» είναι η «κίνηση» που κάνουμε όταν βουτάμε το μπισκοτάκι μας στον καφέ ή στο τσάι! Όσο για το «Elephant»; Αγαπημένο ζωάκι της Ιωάννας, της «ψυχής» του Elephant Dunk! Και μην ξεχνάμε: ο πιο ακριβός καφές του κόσμου προέρχεται από τον ελέφαντα!

“ο κόσμος έγινε Αϊβαλί και η Σμύρνη έγινε Αθήνα και εκείνον μάλλον από την ιστορία τον διαγράψανε σαν ένα μέρος πληθυσμού που ανταλλάξανε”

Μουσική - Στίχοι: Ηλίας Παπανικολός Τραγούδι: Σεμέλη Παπαβασιλείου Πλήκτρα, κιθάρα: Νικόλας Καννάς Φωνή πρόζες: Κατερίνα Ζάννα Video: SRGB_net

“και πες γιατί μας βρίσκει αλλού το πρώτο φως της μέρας ποια Ιφιγένεια σκότωσαν για να φυσήξει αέρας”

ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΗΧΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ είναι η Οδύσσεια απ’του πλοίου την κουβέρτα κατέβηκε στον Πειραιά και του ‘δωσαν μια τέντα τους ρώτησε αν ήρθαν οι φίλοι του και τα αδέρφια και του ‘πανε μακριά από εδώ κάπου στην Φιλαδέλφεια τον ρώτησαν ποιοι είσαστε, εγγόνια ποιων προγόνων και απάντησε είμαστε Έλληνες 3.000 χρόνων και έσφιξε μες στα χέρια του χώμα και 2 πέτρες αυτές που σπέρνουν πρόσφυγες και εκεί φυτρώνουν τέντες και οι τέντες γίνανε φωνές μικρών παιδιών στους δρόμους και οι φωνές γίναν φωτιές απ’την δουλεία στους ώμους και ακόμα στο κεφάλι του, του πλοίου οι κουβέντες εδώ μας φέραν Έλληνες και εδώ μας στείλαν Τσέτες και πες γιατί μας βρίσκει αλλού το πρώτο φως της μέρας ποια Ιφιγένεια σκότωσαν για να φυσήξει αέρας και όσοι στα στήθια φεύγοντας έκρυψαν την σημαία πόσο κοστίζει ο άνθρωπος και πόσο μια ιδέα ναι! τον είδανε να αναρωτιέται μες στη μνήμη μου κάθε φορά που μου’ρχεται η εικόνα εκείνη που μετά το γκολ και όπως φλεγότανε το πέταλο αυτός κρατούσε μια σημαία με έναν δικέφαλο και δεν σταμάτησε να ταξιδεύει γρήγορα και δεν φοβήθηκε εχθές να δει το σήμερα είναι ο ξένος που είπαν θα φύγει γρήγορα ο ξένος που έφτιαξε κάτι από το τίποτα τον είδανε στην Δεκελείας ξημερώματα και στην πλατεία που έπαιζε με τα χώματα είναι ο ξένος που θέλαν να φύγει γρήγορα ο ξένος που θέλαν να φύγει μα μένει ως σήμερα ναι! αρχή το ήμισυ, ήμισυ το έτερον τον είπαν ξένο αλλά αυτός ήταν τεμέτερον πυρρίχιος χορός μετά από νίκη Πύρρειο στην Πίνδο ήρωας και αντάρτης στον εμφύλιο

τους είχε φέρει δώρο τον πολιτισμό του που ακούστηκε σαν μουσική απ’το προσφυγικό του εκεί κλεισμένος γιατί ήταν ένας ξένος και ο ξένος έγινε αδερφός και ο αδερφός μας ξένος είναι η Οδύσσεια απ’του πλοίου την καρίνα ο κόσμος έγινε Αϊβαλί και η Σμύρνη έγινε Αθήνα και εκείνον μάλλον από την ιστορία τον διαγράψανε σαν ένα μέρος πληθυσμού που ανταλλάξανε το βλέμμα κάτω, περπατούσε πάντα βιαστικά ξυπόλητος και γύρω αγκάθια εθνικιστικά άλλα συγχώρεσε και άλλα πολλά τα ξέχασε και έφτιαξε άλλο κόσμο από τον κόσμο που έχασε ο ξένος είναι εδώ περίπου χρόνια 100 η μνήμη έγινε σπόρος και ο σπόρος έλατο και χθες καθόταν με ένα φίλο μου στο πέταλο με τούμπα λίμπρε και στα στήθια ένα δικέφαλο και δεν σταμάτησε να ταξιδεύει γρήγορα και δεν φοβήθηκε εχθές να δει το σήμερα είναι ο ξένος που είπαν θα φύγει γρήγορα ο ξένος που έφτιαξε κάτι από το τίποτα τον είδανε στην Δεκελείας ξημερώματα και στην πλατεία που έπαιζε με τα χώματα είναι ο ξένος που θέλαν να φύγει γρήγορα ο ξένος που θέλαν να φύγει μα μένει ως σήμερα και δεν σταμάτησε να ταξιδεύει γρήγορα και δεν φοβήθηκε εχθές να δει το σήμερα είναι ο ξένος που είπαν θα φύγει γρήγορα ο ξένος που έφτιαξε κάτι από το τίποτα τον είδανε στην Δεκελείας ξημερώματα και στην πλατεία που έπαιζε με τα χώματα είναι ο ξένος που θέλαν να φύγει γρήγορα ο ξένος που θέλαν να φύγει μα μένει ως σήμερα

2 0 χ ρο νια φραουλα | 20 χρονια αξεπε ραστησ π ο ι οτητασ

c reper i e | restau ra n t a n d more

Φράουλα Η Φράουλα, κλείνει τα 20 και σας προσκαλεί να γιορτάσετε μαζί της στον νέο της χώρο, μόλις 300 μέτρα μακριά από το σποτ που όλοι είχαμε αγαπήσει στο Μικρολίμανο. Σταθερά κοντά σας, προσφέροντας πάντα το καλύτερο, με γλυκούς και αλμυρούς γευστικούς συνδυασμούς που μαγεύουν τον ουρανίσκο και ικανοποιούν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς. Η ζεστή και χαλαρή ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό με το προσεγμένο αισθητικά χώρο, δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για να απολαύσετε από νωρίς το πρωί τον καφέ και το πρωινό σας, έως αργά το βράδυ το κρασί και το ποτό σας!

Ν. Βότση 34, Μικρολίμανο | Τ.: 210 41 27 661 | fb: Fraoula-mikrolimano Delivery καθημερινά 12:00 - 00:30