Η Πόλη Ζει | τ.68

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ www.ipolizei.gr

STREET

PRESS 68//06-19

ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥ ΙΑΝΟΎ Elly Griffiths μτφρ. Γιώργος Ξενίας

8 νέες κυκλοφορίες απο τα ελληνικα γραμματα Βιβλιοπωλείο: ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ 5, ΑΘΗΝΑ Τ: 210 3229620 WWW.PEDIOBOOKS.GR

Μια συναρπαστική ιστορία μυστηρίου που εκτυλίσσεται στα ομιχλώδη και άγρια τοπία του Βόρειου Νόρφολκ, με πρωταγωνίστρια την ακαταμάχητη αρχαιολόγο ιατροδικαστή Ρουθ Γκάλογουεϊ. Η απρόσμενη ανακάλυψη ενός παιδικού σκελετού χωρίς κρανίο κατά την κατεδάφιση ενός παλιού ορφανοτροφείου απαιτεί επειγόντως την έμπειρη γνώμη της Γκάλογουεϊ: Πρόκειται για ανθρωποθυσία, μέρος μιας σκοτεινής τελετουργίας από το παρελθόν, ή για ξεκάθαρο φόνο; Με ευφυέστατη πλοκή, άρτια δομή, σύνθετους χαρακτήρες, υπονομευτικό χιούμορ και υποβλητική ατμόσφαιρα, το μυθιστόρημα κερδίζει τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα και τον κρατά σε αγωνία μέχρι την τελευταία.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Elizabeth Jane Howard μτφρ: Αγορίτσα Μπακοδήμου

Το δεύτερο μέρος της σειράς «Το χρονικό της οικογένειας Κάζαλετ», το εμβληματικό έργο της Ελίζαμπεθ Τζέιν Χάουαρντ, το οποίο ενέπνευσε την ομώνυμη πολυβραβευμένη ιστορική τηλεοπτική σειρά του BBC είναι εδώ από τα Ελληνικά Γράμματα. Το χρονικό αφηγείται την ιστορία τριών γενεών μιας μεγαλοαστικής οικογένειας της Μεγάλης Βρετανίας, του υπηρετικού προσωπικού και των φίλων τους πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από το οποίο δεν λείπουν οι έρωτες, τα μυστικά και τα δράματα.

ΜΑΥΡΗ ΡΑΨΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Alessandro Robecchi

ΤΟ ΟΛΌΔΙΚΌΜΟΥ Andrea Camilleri μτφρ. Γιάννα Σκαρβέλη

μτφρ. Γιάννα Σκαρβέλη

Mια σπαρταριστή μαύρη κωμωδία και συνάμα ένα κυνικό αστυνομικό μυθιστόρημα με κεντρικό πρόσωπο τον Κάρλο Μοντερόσι: ένας επιτυχημένος τηλεοπτικός δημιουργός, που κουρασμένος και αηδιασμένος από τον κόσμο της τηλεόρασης παίρνει την απόφαση να αποχωρήσει από την εκπομπή στην οποία οφείλει τη φήμη και την ευμάρειά του. Καίτοι περήφανος και ευχαριστημένος για την επιλογή του να τα παρατήσει, θα δει τα πάντα να ανατρέπονται ένα βράδυ, όταν στο σπίτι του εισβάλλει ένας τύπος που θα προσπαθήσει να τον σκοτώσει.

Το «Ολοδικό μου» είναι το ψυχογράφημα μιας ιδιαίτερης ηρωίδας, που αποτυπώνει με αριστοτεχνικό τρόπο ο Αντρέα Καμιλλέρι, ο οποίος δικαιώνει για άλλη μια φορά τον χαρακτηρισμό του ως ανατόμου της γυναικείας ψυχής. Η τριαντατριάχρονη Αριάνα είναι ένα άγριο αλλά πανέμορφο και αισθησιακό πλάσμα, με σαγηνευτικό ταμπεραμέντο. Όταν τη γνωρίζει, ο εξηντάχρονος ευκατάστατος Τζούλιο την ερωτεύεται και δεν αργεί να την παντρευτεί. Όμως εκείνη έχει το «Ολόδικό της»: ένα μυστικό μέρος που κρατά, όπως όταν ήταν μικρή στο σπίτι της γιαγιάς της, μόνο για τον εαυτό της, μια σκοτεινή φωλιά στην άκρη της σοφίτας στην έπαυλη.

Ο αστυνόμος Καζαμπόνα, διακόπτει τις καλοκαιρινές του διακοπές και επιστρέφει στο καθήκον για να ερευνήσει μια παλιά ιστορία που, από ό,τι φαίνεται, πολλοί προσπαθούν να συγκαλύψουν. Με έναν φρικτό καύσωνα να ταλαιπωρεί ολόκληρη την Ιταλία, στους λόφους της Τοσκάνης ανακαλύπτεται το πτώμα ενός δολοφονημένου άντρα. Τότε, ο σπουδαίος αστυνομικός επιστρατεύει το θάρρος, το ήθος και την ανυποχώρητη επιμονή του για να μας αποδείξει ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η αλήθεια πρέπει πάντα να αποκαλύπτεται και η δικαιοσύνη πρέπει πάντα να αποδίδεται. Ένα ιστορικό, πολιτικό και αστυνομικό θρίλερ, με εξαιρετικές στιγμές στοχασμού γύρω από την ανθρώπινη φύση και τη ζωή.

μτφρ. Ελένη Τουλούπη

ΥΠΟΘΕΣΗ 178 Antonio Fusco

Ο ΥΠΕΡΆΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΜΑΖΏΝ Umberto Eco

Η ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Leonardo Benevolo

ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ Rosella Postorino

Ένας τίτλος που εμπλουτίζει τη «Βιβλιοθήκη Ουμπέρτο Έκο» στις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» είναι η ανανεωμένη έκδοση του κλασικού δοκιμίου του «Ο υπεράνθρωπος των μαζών»: ένα γοητευτικό ταξίδι στους μύθους της λαϊκής φαντασίας με πρωταγωνιστές τους υπερήρωες της μαζικής κουλτούρας, που ανέκαθεν συγκινούσαν και ενθουσίαζαν τους ανθρώπους. Γραμμένο με τη γλαφυρότητα, την οξυδέρκεια, τη διεισδυτικότητα και τη μεστότητα που χαρακτηρίζουν τον λόγο του Ουμπέρτο Έκο, το βιβλίο αυτό είναι από τα πιο ευχάριστα και ζωντανά έργα του Ιταλού στοχαστή και διατηρεί στο ακέραιο την επικαιρότητά του.

Το βιβλίο του Ιταλού αρχιτέκτονα, πολεοδόμου και ιστορικού της αρχιτεκτονικής Λεονάρντο Μπενέβολο είναι ένα γοητευτικό οδοιπορικό στην ιστορία των ευρωπαϊκών πόλεων. Το βιβλίο ασχολείται με τη σύσταση των πόλεων στην Ευρώπη από τον 10ο αιώνα έως τις μέρες μας, αναζητώντας σε αυτές τα στοιχεία που καθορίζουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ένα μαγικό ταξίδι σε πόλεις, πρωτεύουσες, πλατείες και προάστια, σε αρχιτεκτονικές λύσεις ανάγκης και σε πολεοδομικά συστήματα, και μας κάνει να αναρωτηθούμε: Είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε πόλεις διαφορετικές από τις σημερινές, στις οποίες θα ζούμε τη ζωή μας ακόμα καλύτερα;

Γερμανία 1943: χάνοντας ξαφνικά τα πάντα, η εικοσιεξάχρονη Ρόζα Ζάουερ παίρνει τη μοιραία απόφαση να εγκαταλείψει το τσακισμένο από τη λαίλαπα του πολέμου Βερολίνο και να αναζητήσει καταφύγιο στα πεθερικά της σε ένα χωριό κοντά στο Βόλφσάντσε, το μυστικό στρατηγείο του Χίτλερ. Εκεί, λίγο καιρό μετά, βέβαιος πως ο εχθρός πρόκειται να τον δηλητηριάσει, ο Χίτλερ στρατολογεί δέκα γυναίκες, μαζί με αυτές και τη Ρόζα, υποχρεώνοντάς τες να γίνουν η ασπίδα προστασίας του από το δηλητήριο. Τότε μόνο θα καταλάβει ότι βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας.

μτφρ. Έφη Καλλιφατίδη

μτφρ. Άννα Παπασταύρου

μτφρ. Στέλλα Πεκιαρίδη

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

www.ipolizei.gr

Γνώμες

68//06-19

ΤΟ BULLYING ΤΗΣ (ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΉΣ) ΕΞΟΥΣΊΑΣ Ξέρω ότι πολλοί (και ανάμεσα τους και φίλοι μου), θα αφηνιάσουν. Και έχω παρατηρήσει πως ειδικά οι καθηγητές όταν κάτι γράφεται κριτικό για αυτούς, αφηνιάζουν για τα καλά, μέχρι που κακιώνουν κιόλας. Η εξουσία δεν αντέχει κριτική, αυτό είναι γνωστό. Η καθηγητική εξουσία είναι από τις πιο επικίνδυνες μορφές γιατί εξασκείται πάνω σε μη διαμορφωμένους πολίτες, καθορίζει το πνεύμα σε νέους ανθρώπους, αποδομεί αντί να πλάθει συνειδήσεις. Και μάλιστα περνάει και πιο εύκολα, μιας και απέναντί της έχει ακριβώς παιδιά που, όσο να είναι, δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και την αξιοπρέπειά τους. Και ενώ σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα απόκτησε μία ευαισθησία για το… bullying στα σχολεία (πολλές φορές με μία υπερβολή που ακυρώνει την ουσία του φαινομένου και καταντά προοδευτική γραφικότητα), την ίδια ώρα εξασκεί bullying (επαναλαμβανόμενη απαράδεκτη συμπεριφορά, εξουσιαστική αντίληψη, υποτίμηση του συνομιλητή, απειλή με την βαθμολογία και άλλα πολλά) απέναντι σε ανθρώπους που όφειλε να τους διαπαιδαγωγούσε και να τους μόρφωνε. Δεν με ενδιαφέρει να πω εάν είναι πολλοί ή λίγοι, δεν είναι η πλειοψηφία αλλά δεν είναι και 2-3. Είναι μία ανιχνεύσιμη ποσότητα που αξίζει να κριτικαριστεί. Βασικά από τους ίδιους τους συναδέλφους τους. Αλλά εδώ τέτοια δεν γίνονται. Επικρατεί το θα υποστηρίξω τον συνάδελφο, θα κουκουλώσω την υπόθεση, θα βρω χίλια δυο επιχειρήματα για να μεταφέρω αλλού την ευθύνη. Το διασκεδαστικό με την αλαζονεία της εξουσίας είναι πως αυτή καταρρέει όταν έχει μπροστά της έναν κάπως σοβαρό συνομιλητή. Όχι ένα 13χρονο παιδί, όχι ένα γονιό υπερπροστατευτικό απέναντι στο παιδί του, ούτε κάποιον που ψαρώνει απέναντι στην καθηγητική καφρίλα. Είναι ωραίο να βλέπεις να τρεμοπαίζει το μάτι από τα νεύρα, να στραβώνει το στόμα από την υστερία, να αναγκάζεται να λέει ψέμματα. Τι πιο απολαυστικό από την σπασμένη τζαμαρία του ‘’ανθρωπάκου’’ που έχει μάθει να νικά και να κρύβει την μιζέρια του πίσω από βαθμούς και πόζα. Βέβαια ο η καθηγητής μπορεί να είναι (και είναι) τόσο κάφρος, που μετά ξεσπά στο παιδί. Η απάντηση εδώ είναι πως το παιδί πρέπει να διαβάζει, να μην κρύβεται πίσω από τις μαλακίες των άλλων αλλά να μάθει και να στέκεται με αξιοπρέπεια. Υ.Γ. Οι γονείς δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά τώρα εγώ θέλω να μιλήσω για τους καθηγητές. Μπορώ; Υ.Γ. 2. Αφιερωμένο στην Ευαγγελία Βιτσαρά, καθηγήτρια από την Ικαρία που μου άλλαξε με πέντε κουβέντες της και με μια αυστηρή και ανθρώπινη συμπεριφορά, τον τρόπο που έβλεπα τον κόσμο. Και που μετά από 35 χρόνια την έψαξα, την βρήκα στο τηλέφωνο και αμέσως μου είπε “Αγόρι μου εσύ;” Υ.Γ. 3 . Στην καθηγήτρια Μαθηματικών που δεν καταλαβαίνει που πάνε τα τέσσερα και όμως, έχει ύφος χιλίων καρδιναλίων! Περαστικά! Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!

STREET

PRESS

[ΘΕΜΑ]

Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ μια ΤΗΣδύσκολη ΠΟΛΗΣ σχέση ΤΟΥ:

[ΘΕΜΑ]

ΚΛΑΣΙΚΟΙ ΚΑΤΑ: επαναπροσδιορίζοντας την αξία των κλασικών κειμένων

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ] ΚΟΝΤΙΝΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ: Είσαι το Λουτράκι μου Το Λαυρεωτικό ζήτημα είναι εδώ

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ] ΣΎΡΟΣ Η ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗ

Αφιερωμένο το τραγούδι των Χατζηφραγκέτα "Το σχολείο το αγαπώ"

WWW. ipolizei. gr

ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ

ΘΕΜΑ: Poetry Slam: Όταν η ποίηση ανεβαίνει στη σκηνή // Στα θερινά τα σινεμά! // Στην Αμερική θα Πάω... // Επιστολικός έρωτας των...ανωνύμων ΜΙΛΗΣΑΜΕ: Θοδωρής Βλαχάκης: «Ζούμε στην εποχή της ανελευθερίας και της άγνοιας» // Σύντομος διάλογος με μια σμιλεύτρια του λόγου: τη μεταφράστρια Άννα Παπασταύρου // Ο Λεωνίδας Μαράκης (νομίζει πως) δεν ξέρει να δίνει συνεντεύξεις BREAKTIME: Non Stp Εξετάσεις // Μάνα θα γίνω διαδικτυακή διασημότητα // Το ακροκέραμο της σιωπής ΣΥΝΘΗΜΑ: Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο ΤΙ ΠΕΣ ΤΩΡΑ: Της ζωής μας τα κνώδαλα ΑΠΟΨΗ: Στο ίδιο έργο θεατές, αλλά χωρίς θεατές // Κάλιο να σου βγει το ΜΑΤΙ FACES: Ρούλα Κορομηλά

ΈΝΑ SITE ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΟΜΒΑΡΔΊΖΕΙ! ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ

www.ipolizei.gr

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

Ο CHEF ΠΡΟΤΕΊΝΕΙ: ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΌ

ΜΕ ΆΡΩΜΑ ΤΡΟΎΦΑΣ ΚΑΙ ΣΆΛΤΣΑ ΠΈΝΤΕ ΠΙΠΕΡΙΏΝ... [ΕΓΡΑΨΑΝ]

ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡΑΚΑΚΗ

ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΜΠΟΣ

ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΜΙΝΑΚΗΣ UMBERTO DAVOLI

ΣΕΡΓΙΟΣ ΜΟΣΧΟΝΑΣ

Όχι, δεν θέλω να παίξω επιπόλαια με σοβαρά πράγματα, ούτε να αποδομήσω έννοιες, ούτε να τσαλαβουτήσω στην ιστορία. Κάποια πράγματα είναι κομμάτι αναπόσπαστο της συλλογικής μας μνήμης και οφείλουμε να τα σεβόμαστε. Ποια είναι όμως η βαθύτερη ουσία αυτού του σεβασμού; Σέβομαι σημαίνει συντηρώ, όπως π.χ. τα μάλλινα με τη ναφθαλίνη; Σέβομαι σημαίνει γαντζώνομαι εμμονικά στα περασμένα; Σέβομαι σημαίνει πως από το φόβο της βροχής, παραμένω κάτω από μια τρύπια ομπρέλα; Τούτες οι απανωτές εκλογές μας βάζουν σε μπελάδες.Το ερώτημα : τι θα ψηφίσεις; πέφτει αμείλικτο από παντού, συνοδευόμενο από ένα τεράστιο υψωμένο δάχτυλο-εισαγγελέα. Αν απαντήσεις δειλά «λευκό», δαγκώνοντας αμήχανα και ενοχικά το νύχι, θα πέσουν επάνω σου οι κεραυνοί του Δία και όλου του δωδεκάθεου. Και να «βροντάει ο Όλυμπος» κι «ένα είναι το τιμημένο» από τη μια, και να «τι θέλεις να ‘ρθεί ο Κ.» από την άλλη, και να ‘σου και μια... «Μέρα της Μαρμόττας» από δω, ακόμη και άμεση σύνδεση με τον Ύψιστο (τι περνάει κι αυτός...) από την άλλη. Όλοι να συνωμοτούν ενάντια στο ταπεινό σαρκίο σου κι εσύ να ψελλίζεις: ρε παιδιά είμαι μπερδεμένος-η, απογοητευμένος-η, αποπροσανατολισμένος-η....Είμαι ο-η ΚΑΝΕΝΑΣ, και δεν ντρέπομαι γι αυτό! Πίστεψα, έλπισα, αγωνίστηκα όπως μπόρεσα, έφαγα τόνους «αριστερά» και δεξιά δακρυγόνα, τσιτώθηκα οικονομικά, έγινα ο «εμείς» και μετά «οι άλλοι», και τώρα, το μόνο που ξέρω είναι τι με κουράζει και με απελπίζει. Δεν αντέχω πια το ψέμα, την κοροϊδία, την εύκολη «λύση». Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε με τη λέξη «σοσιαλισμός» και θέλω να το πω χωρίς να κοκκινίζω. Δεν θέλω να χάσω την πατρίδα μου, αλλά φοβάμαι μη με πει ο πρώην σύντροφος «εθνίκι». Δεν με γοητεύει πια η Ευρώπη της Μέρκελ, αλλά δεν ξέρω τι θα κάνουμε αν φύγουμε. Θέλω να θέλω και να αγωνίζομαι για κάτι καλό, αλλά δεν το έχω βρει ακόμη. Δεν θέλω να διαλέξω από το μενού με τα ξαναζεσταμένα φαγητά σας. Δεν θέλω πια να τρώω από τα έτοιμα, μπροστά σε μια ολότελα νέα πραγματικότητα. Έχω ανάγκη να ξανασταθώ στα πόδια μου, να ξανααγαπήσω την ιστορία μου, αλλά και να γράψω τη δική μου. Είναι το μόνο που μπορώ να «ψηφίσω» με σιγουριά ρε γαμώτο! Αφήστε με στην ησυχία μου λοιπόν! ΑΒΑ ΜΠΟΥΛΟΥΜΠΑΣΗ

ΑΒΑ ΜΠΟΥΛΟΥΜΠΑΣΗ

Η ΖΩΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΑΝΝΑ ΣΤΑΙΚΟΥ

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ

Νοέμβριος 1973: η Χιλή βρισκόταν υπό την εφιαλτική δικτατορία του Augusto Pinochet. Το εθνικό στάδιο είχε μετατραπεί σε σημείο συγκέντρωσης και βασανισμού για τους κρατουμένους και η εθνική ποδοσφαιρική ομάδα έπρεπε να διεκδικήσει την πρόκρισή της στο παγκόσμιο κύπελο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.

ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΒΗΚΟΥ

Η στρατιωτική δικτατορία έδωσε τότε την εντολή να μεταφερθούν οι κρατούμενοι σε μια άγνωστη φυλακή στην έρημο του Acatama και η επιτροπή της FIFA, κλείνοντας τα μάτια στην ντροπιαστική πραγματικότητα, ενέκρινε πανηγυρικά την ποδοσφαιρική πρόκληση βρίσκοντας το γήπεδο καθαρό, αστραφτερό και κατάλληλο.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ

Η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να παίξει και 18.000 θεατές πλήρωσαν το εισιτήριο και παρακολούθησαν το ματς με την Χιλή να παίζει μόνη της, χωρίς αντίπαλη ομάδα, χειροκροτώντας το γκολ που ο Francisco Valdez έβαζε στο άδειο τέρμα. Μάιος 2019: στο Τελ Αβίβ πραγματοποιείται ο μουσικός διαγωνισμός της Eurovision. Τους προηγούμενους δώδεκα μήνες το Ισραήλ είχε σκοτώσει 254 Παλαιστίνιους (ανάμεσα στους οποίους:44 παιδάκια και 4 γυναίκες) και είχε τραυματίσει άλλους 23.603 ( μεταξύ των οποίων: 5.647 παιδιά και 1.437 γυναίκες). Η OCHA κατέγραψε αυτές τις ενέργειες ως εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Η Κατερίνα Ντούσκα δέχτηκε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό αντιπροσωπεύοντας την Ελλάδα, τυλιγμένη σε μια υπέροχη πανδαισία από λευκά τούλια και δαντέλες και η κρατική τηλεόραση μας χάρισε μια ξένοιαστη και απολαυστική βραδιά γεμάτη αδελφοσύνη και αγάπη μεταξύ των λαών.

STREET

UMBERTO DAVOLI

PRESS

[ΕΚΔΟΣΗ] [ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ]

www.ipolizei.gr

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Νικολέττα Βήκου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

ISSN: 2623-4068

ΠΟΛΗ ΤΙΣΜΙΚΑ Προτάσεις

Η ΤΈΧΝΗ ΑΥΤΉ ΤΗ ΦΟΡΆ ΕΊΝΑΙ ΠΑΡΟΎΣΑ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΉ… ΦΕΣΤΙΒΆΛ! Η ΠΌΛΗ ΞΥΠΝΆΕΙ ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ ΈΝΑ ΣΩΡΌ ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ ΕΞΌΔΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΊΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΊΞΟΥΜΕ ΟΡΊΖΟΝΤΕΣ, ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΎΨΟΥΜΕ ΤΟ ΞΈΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌ, ΝΑ ΈΡΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΚΟΝΤΆ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ! ΌΧΙ ΜΌΝΟ Η ΠΌΛΗ ΜΑΣ ΒΈΒΑΙΑ. ΑΠ’ΑΚΡΗ Σ’ΆΚΡΗ Σ’ΑΥΤΉ ΤΗ ΧΏΡΑ, Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ ΑΝΘΊΖΕΙ: ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΊΑ ΓΊΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΟΔΕΊΕΣ, ΜΙΚΡΆ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΑ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΛΑΜΒΆΝΟΥΝ ΧΏΡΑ ΣΕ ΠΟΤΆΜΙΑ, ΛΊΜΝΕΣ ΚΑΙ ΒΟΥΝΆ, ΠΑΡΑΛΊΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΆ, ΜΈΣΑ ΣΕ ΚΛΊΜΑ ΓΙΟΡΤΙΝΌ, ΜΕ ΑΎΡΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΉ, ΥΠΌ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΏΝ, ΜΕ ΞΆΣΤΕΡΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΎΣ, ΓΕΜΆΤΕΣ ΠΑΝΣΕΛΉΝΟΥΣ. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΆ, ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΠΡΟΣΦΈΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΆΓΝΩΣΗ ΒΙΒΛΊΩΝ ΑΠΌ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΆΚΙ ΤΗΣ ΚΥΨΈΛΗΣ ΜΈΧΡΙ ΤΗΝ ΞΑΠΛΏΣΤΡΑ ΣΤΗ ΝΌΤΙΑ ΚΡΉΤΗ. ΑΝ ΘΈΛΑΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΊΧΑΤΕ ΧΡΌΝΟ, ΤΏΡΑ ΕΊΝΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΊΑ! ΕΛΆΤΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΆ ΣΤΗΝ ΤΈΧΝΗ, ΧΩΡΊΣ ΕΜΠΌΔΙΑ!

Άντα Κουγιά // lecanardpr@gmail.com

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

//Φεστιβάλ

ΚΥΨΈΛΗ – NEW KIDS ON THE BLOCK, 15ο ΛΎΚΕΙΟ ΑΘΗΝΏΝ ΣΚΗΝ. ΠΑΝΤΕΛΉΣ ΦΛΑΤΣΟΎΤΣΗΣ FESTIVAL ΑΘΗΝΏΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ Παράσταση θεάτρου ντοκουμέντου βασισμένη σε συνεντεύξεις κατοίκων της Κυψέλης είναι αυτό το κάτι διαφορετικό που μας περιμένει στο ιστορικό 15ο. Ο Παντελής Φλατσούσης, στο πλαίσιο του «Ανοίγματος στην πόλη» του Φεστιβάλ Αθηνών, αναλαμβάνει ένα ξεχωριστό εγχείρημα: με κύριο όχημα τις αφηγήσεις παιδιών που μένουν στην Kυψέλη, οι οποίες θα εμπλουτιστούν και με συνεντεύξεις ενήλικων κατοίκων, ο σκηνοθέτης θα επιχειρήσει να δώσει μια διαφορετική οπτική της καθημερινής πραγματικότητας, αλλά και της ιστορίας της γειτονιάς μέσα από παιδικά μάτια διαφόρων εθνικοτήτων. Με ελεύθερη είσοδο, 1/07-4/07.

TINDERSTICKS, ΩΔΕΊΟ ΗΡΏΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΎ, 13/07 FESTIVAL ΑΘΗΝΏΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ Ένα από τα πιο σημαντικά και αγαπημένα στο ελληνικό κοινό βρετανικά συγκροτήματα, οι Tindersticks, έρχεται στο Ηρώδειο για μια σαγηνευτική βραδιά στην καρδιά του καλοκαιριού. Η μπάντα που δημιουργήθηκε το 1991 στο Νότιγχαμ ανανεώνοντας τον ήχο της βρετανικής σκηνής, χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα στοιχεία που την κάνουν απόλυτα μοναδική και αναγνωρίσιμη: τη βαρύτονη φωνή του δανδή Στιούαρτ Στέιπλς (Stuart Staples), τις ενορχηστρώσεις με βάση τα έγχορδα, τα πνευστά και τα πλήκτρα, τις μελαγχολικές μελωδίες, τους γοητευτικούς στίχους. Η μουσική τους ατμοσφαιρική, γεμάτη εικόνες μιλάει για έρωτες που δεν εκπληρώθηκαν και πάθη που δεν έσβησαν.

//Βιβλίο

FESTIVAL ΡΕΜΑΤΙΆΣ, ΑΠΌ 1 ΙΟΥΛΊΟΥ ΈΩΣ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ ΣΤΟ ΧΑΛΆΝΔΡΙ Σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της Πόλης, αυτό της Ρεματιάς του Χαλανδρίου με το μαγευτικό και δροσερό θέατρο, διοργανώνεται για άλλη μια χρονιά το Φεστιβάλ Ρεματιάς-Νύχτες Αλληλεγγύης. Πλειάδα εκδηλώσεων, όπου η είσοδος είναι ελεύθερη, ενώ όλοι/ες οι καλλιτέχνες/ιδες αμείβονται για το έργο τους. Παράλληλα, ο Δήμος Χαλανδρίου καλεί κάθε χρόνο μέσα από το Φεστιβάλ Ρεματιάς – Νύχτες Αλληλεγγύης τους/ τις θεατές να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους συμπολίτες μας που πλήττονται περισσότερο από την κρίση, συνεισφέροντας εθελοντικά με τρόφιμα, φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου, το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Χαλανδρίου και για τις δομές αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Ενημερωθείτε από το site για όλες τις εκδηλώσεις.

//Φεστιβάλ

URBAN ATHENS FESTIVAL 2019 03-07/07 PIRAEUS 117 ACADEMY & ΤΕΧΝΌΠΟΛΗ

«ΠΊΣΤΕΨΕ ΣΕ ΣΈΝΑ», RUT NIEVES, ΕΚΔ. ΠΕΔΊΟ Το «Πίστεψε σ’ εσένα» δεν είναι απλώς ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης. Είναι ένα βιβλίο προσωπικής ενδυνάμωσης, που μας βοηθά να ανακαλύψουμε τη δύναμη να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας. Η ίδια η συγγραφέας έκανε το μεγάλο βήμα όταν σε ηλικία 35 ετών αναρωτήθηκε πώς θα ήταν η ζωή της σε δέκα χρόνια αν συνέχιζε να κάνει όσα έκανε, τα οποία δεν την ικανοποιούσαν. Βιωματικό, μια καλή ευκαιρία για να κάνουμε κι εμείς το δικό μας… άλλο βήμα, κι ας μην είναι μεγάλο.

ΤΣΈΡΝΟΜΠΙΛ, ΣΒΕΤΛΆΝΑ ΑΛΕΞΊΕΒΙΤΣ ΜΤΦΡ: ΟΡΈΣΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΆΔΗΣ/ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚ Την 26η Απριλίου του 1986 µια σειρά εκρήξεων κατέστρεψε τον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού µπλοκ στον πυρηνικό σταθµό του Τσέρνοµπιλ. Το ατύχηµα αυτό χαρακτηρίστηκε η µεγαλύτερη τεχνολογική καταστροφή του 20ού αιώνα. Η Λευκορωσίδα συγγραφέας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς (βραβείο Νόµπελ Λογοτεχνίας 2015), δέκα χρόνια µετά το «ατύχηµα», περιπλανήθηκε στην απαγορευµένη ζώνη –όχι χωρίς τίµηµα και για τη δική της υγεία–, µίλησε µε δεκάδες ανθρώπους, έψαξε αρχεία εφηµερίδων, ληξιαρχείων, νοσοκοµείων, αναζήτησε στην άλλοτε σοβιετική επικράτεια τα νήµατα των απωλειών. Εκατό από αυτές τις µαρτυρίες αποτέλεσαν το παρόν βιβλίο. Αφού τελειώσετε το ανάγνωσμα, δείτε και την πρόσφατη αριστουργηματική σειρά του HBO με τον ίδιο τίτλο!

Κάτω από τα τσιμέντα υπάρχει ο ήχος της πόλης. Αυτό το καλοκαίρι, το Αθηναϊκό τοπίο πλημμυρίζει με εναλλακτική μουσική, σε ένα φεστιβάλ που σε προσκαλεί σε μια χαμηλή πτήση πάνω από το γκρίζο αστικό ουρανό. Για τέσσερις ολόκληρες μέρες, από τις 3 έως και τις 6 Ιουλίου, το Piraeus 117 Academy και η Tεχνόπολη Δήμου Αθηναίων γίνονται ένα και υποδέχονται 24 μοναδικούς καλλιτέχνες! Γ. ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ & 100°C, ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ & B-MOVIES, ACTIVE MEMBER, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣΤΖΑΜΑΛ, SOCIAL WASTE JOKER/TWO-FACE, HATEMOST X DWMNDV, NEROM, CYPHER POOL, REGULAR, ΒΕΒΗΛΟΣ, NAXATRAS, ZORO&BUZZ, HALF GRAMME OF SOMA, FER DE LANCE, TWINSANITY, TINY JACKAL, MUDDY VIBEZ, SEPTIC FLESH, NIGHTSTALKER POEM, ACID DEATH, FORAY BETWEEN OCEAN, ENEMY OF REALITY, AUTOMATON συνθέτουν τον ήχο της Πόλης!

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ CHECK-IN Προσωπική υποδοχή των επισκεπτών σας

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΚΙΝΉΤΟΥ Ολοκληρωμένη διαχείριση του ακινήτου σας

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ Καθαριότητα χώρου και κλινοσκεπασμάτων

Η ΛΕΞΗ “ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ” ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ επικοινωνήστε μαζί μας να δείτε τα αποτελέσματα

www.welcomehost.gr | τ. 210 300 74 99

ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ

άννα στάικου

«Δύο όπισθεν κι ακόμη μία» Καλοκαίρι χωρίς ραστώνη. Τα καλοκαίρια «μας»-κάποτεξεχείλιζαν από την ανεμελιά, τον σχεδιασμό επι χάρτου των διακοπών, με φιλοδοξία να αποστραγγίξουμε το νέκταρ των «διακοπών». Απλωμένοι στις παραλίες να ακούμε το κύμα, να τουρτουρίζουμε από το βοριαδάκι, να ξεσκαλώνουμε νότες μελωδικές και, με κλεισμένα μάτια, να παραδινόμαστε -εν λευκώ- σ’ αυτόν που μας μεταμορφώνει σε βασιλιάδες. Στον ήλιο. Σκαρφαλωμένοι στα βράχια, αδειάζαμε το μέσα μας, στεγνώναμε το δέρμα, μέχρι να γίνουμε βράχοι. Κάτι σαν πύρινη στολή παραλλαγής. Ο ιδρώτας ανάβλυζε από το βαθύ κορμί που ακουμπούσε στη γη και λύτρωνε το σώμα από τα ανθρώπινα άλγη. Η ραστώνη απλωνόταν γλυκά σαν μέθη, της απλώναμε το χέρι και βάζαμε το μυαλό στο ρελαντί. Όλα αυτά κάποτε. Πριν κάποιος άνεμος μας κάνει ομαδικό σουρωτήρι των εννοιών και της «ιερής» μνήμης μας. Για παράδειγμα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και η μάνα μου τον δικό της εαυτό, η λέξη και το σύνθημα «Μπροστά» ή « Να κοιτάζουμε εμπρός» αποτελούσαν την ατμομηχανή της γήινης ζωής μας. Τι ορίζαμε ως μπροστά ;; Μάλλον την οικονομική προκοπήκαι την δική μας και του τόπου. Όταν λέγαμε παραλίες, εννοούσαμε τις δικές μας παραλίες. Αυτές που στα παιδικά χρόνια ένα μικρό λοφάκι άμμου για μας ήταν βουνό. Με κραυγές παραβγαίναμε στην κατάκτησή του. Οι αμμουδιές «μας». Αυτές που στρώναμε ένα τραπεζομάντηλο κάμποτο και η μάνα μας φάνταζε νεράιδα, όταν μας κέρναγε τηγανητά κεφτεδάκια κι ας φορούσε μια αλατζαδένια ποδιά. Οι παραλίες «μας»- αυτές που από την κορφή του αμμόλοφου κυλούσαμε στην θάλασσα και πλημμυρίζαμε από την χαρά των ναυτικών πληρωμάτων. Κουπιά τα χέρια μας, σκαρί το κορμάκι μας, τιμόνι το κεφάλι μας Ο συρμός της νεωτερικότητας-από μακριά- σφύριζε στ’ αυτιά μας και εμείς ξετρελαμένοι, πότε επιβάτες, πότε θεατές χωρίς απορίες και ερωτήματα, βαλθήκαμε να προλάβουμε, «το μαγικό μπροστά». Η ατμομηχανή μaς μάγεψε. Κι όταν μαγεύεσαι, ακόμη και το ξύπνιο σου μοιάζει με λήθαργο βαθύ. Μπροστά σήμαινε γκρεμίζω. Αυτό δεν το είχαμε προβλέψει…. Γκρεμίδι στο γκρεμίδι, το νέο δεν ήταν νέο. Πάλιωνε και ασχήμαινε. Δεν μας άρεσε. Μάλλον- κάπου σ αυτό το σημείο- μπερδέψαμε οθόνες μικρές και μεγάλες, παραχώσαμε τα όνειρά μας και τις αγωνίες μας. Ξεμπλέξαμε. Πατσίσαμε με την ασχήμια της «κατάκτησης» του μέλλοντος που δεν ήταν όμως μέλλον, ούτε και νέο. Άλλωστε, με τα όνειρά μας καταχωνιασμένα στις κρύες οθόνες, θαρρείς και τα παραδώσαμε στην εντατική. Μείναμε ρέστοι. Εμείς και τα ρούχα μας. Τα οράματα να σπαρταράνε σε λάμπες νέον. Βρώμαγε φορμόλη από ξεχασμένα κομπογιαννίτικα κόλπα μιας άλλης άρρωστης εποχής. Βέβαια θα αναρωτηθούμε ποια εποχή είναι υγιής;; Νομίζω αυτή που όταν σε σκοτώνουν και το ξέρεις. Που είναι η παραλία;; Αυτή που αποχαιρέτησε την Αργώ ή η άλλη που έσωσε τον ναυαγισμένο Οδυσσέα ή αυτή, που με λίθινη προβλήτα, φιλοξενούσε τα σκαριά που είχαν πάνω τους

τα κιούπια και τα ξύλινα μαδέρια με ακουμπισμένα και καλά στερεωμένα αγγεία, γεμάτα ελιές και λάδι Οι νεότεροι βραχίονες στα λιμάνια;; Με τα καράβια και τα ιστιοφόρα που κέρδισαν τους κάθε λογής εχθρούς;; Τα ψαροκάϊκα, που όργωσαν όλα τα κρυφά και πλούσια περάσματα;; Ψαρόβαρκες σε ήσυχα λιμάνια με τα βραχώδη βάθη, με τους πολύπλοκους υφάλους που τους λέγαμε πάγκους και τα κατεστραμμένα δίχτυα από τις κοφτερές πέτρες, που βυθισμένα, τραγουδούν τη χαρά της ψαριάς, που ακριβώς πήγαν όταν εφορμούσαμε «μπροστά»;; Τα μαγικά πυροφάνια που καλούσαν εμάς, την μαρίδα, ναύκληρους μιας αξέχαστης βραδιάς. Που πήγαν οι φωτεινοί λύχνοι;; Πού θάψαμε το «μας» όταν φράξαμε με σύρμα αγκυλωτό, κομμάτια γης και ό,τι απέμεινε το πήραν οι ληστές και οι σύγχρονοι του χρήματος πειρατές ;; Ένα χθεσινό παιδί -σημερινός προχωρημένος ενήλικας-δεν έχει θάλασσα. Γιατί το πέλαγο αγάπη μου τραγουδά και γαληνεύει όλους. Αν γίνεις αυτοεξόριστος, το πέλαγο δεν είναι πέλαγο Είναι κάτι άλλο. Η Θάλασσα όλων μας κινδυνεύει. Η ομοιομορφία και η μίμηση ενός τρόπου που μετατρέπει το αλμυρό νερό σε εικόνα ξένη, αλλά απλώς άψυχα όμορφη, τότε μετατρέπει την ανοιχτωσιά σε θάλαμο ωραίων και παράξενων εικόνων. Η θάλασσα είναι μνήμη και χρόνος. Είναι η ιστορία και οι άνθρωποι που μόχθησαν. Είναι οι τροπίδες των γενναίων και τα κανόνια των ηρώων. Είναι οι έρωτες. Όταν λιγωμένη μια γυναίκα από την σανίδα σε μια παραλία ερημική βράδυ με αχνό φεγγάρι πήδησε στα σπλάχνα της για να δώσει ένα πελαγίσιο φιλί σ κάποιον που την κοιτούσε με όλης της γης την λαχτάρα. Εάν δεν ανοίξεις το βλέμμα, να ακουμπήσει η κόρη του ματιού στην ψυχή σου, τότε γίνεσαι εξόριστος. Το βάθος μας-- ενός λαού σαν τον δικό μας --είναι το βάθος των θαλασσών-- και το ανάστημα-- είναι το ύψος των ουρανών. Ω…! Εσείς οι νέοι. Σκύψτε να ακούσετε τον παφλασμό μια νύχτα ήσυχη. Και εσείς οι ώριμοι που έχετε μεγαλώσει με την θαλασσινή μουρμούρα και έχετε ζήσει τον έρωτα στα θεσπέσια νερά, εσείς που τον παφλασμό τον διαβάζετε με γράμματα και συλλαβές, πάψτε να μοιρολογάτε. Η θάλασσα μας κινδυνεύει. Αν την αποξενώσουμε ο Οδυσσέας θα πνιγεί κι ο Νόστος του καθενός μας θα ματαιωθεί. Το μπροστά είναι παιδί καμωμένο από τα πάντα του κάθε τόπου. Αλλιώς είναι ένα φρικτό όπισθεν Αλλωστε ο χρόνος δεν ορίζεται ούτε ευθυγραμμίζεται. Απλώς βιώνεται. / αφιερωμένο σ αυτούς που φυλάνε τα θαλάσσια περάσματα Για να μπορούν οι Οδυσσείς αιώνια να πλέουν/

κοσμοιατρική σημαίνει:

Αξιοπιστία, Σεβασμός, Ενσυναίσθηση, Ποιότητα, Φροντίδα, Κοινωνική Ευθύνη, Ευαισθησία ΤΜΗΜΑΤΑ • Τμήμα Μαγνητικής Τομογραφίας • Τμήμα Αξονικής Τομογραφίας • Τμήμα Μαστού: Ψηφιακή Τομογραφία -Τομοσύνθση, Υπέρηχος Μαστών Ελαστογραφία • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Λιπομέτρηση • Τμήμα Υπέρηχων Σώματος: Ελαστογραφία, Υπέρηχοι (triplex αγγείων),

Διακολπικό- Διορθικό Υπερηχογράφημα, Υπέρηχοι Μυοσκελετικού, Υπέρηχοι Αρθρώσεων-Μαλακών Μορίων • Βιοψίες • Ακτινολογικό Τμήμα • Τμήμα Ψηφιακής Απεικόνισης Οδόντων: Υπολογιστική Τομογραφία Κωνικής Δέσμης CBCT, Ψηφιακή Πανοραμική Ακτινογραφία, Ψηφιακή Κεφαλομετρική Ακτινογραφία • Καρδιολογικό Τμήμα: Υπέρηχοι (triplex) καρδιάς, Τεστ Κοπώσεως, ΑBPM

κοσμοιατρική Πατησίων 237, Πλ. Κολιάτσου, Αθήνα Tηλ.: 210 86 40 918, 210 86 40 988 fax: 210 86 65 155

Stress Echo, Holter Ρυθμού & Πίεσης.

• Νευρολογικό Τμήμα: Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, Ηλεκτρομυογράφημα • Γαστρεντερολογικό Τμήμα: Γαστροσκόπηση, Κολονοσκόπηση, Εικονική Κολονοσκόπηση • Βιοπαθολογικό Τμήμα: (Μικροβιολογίας, Βιοχημείας, Ανοσολογικό, Ορμονολογικό, Αιματολογίας, Ουρολογικό, Τμήμα Εξετάσεων Πήξης)

κοσμοιατρική Σεπολίων Αμφιαράου 165, Σεπόλια Τηλ.: 210 51 57 982, 210 51 24 046 fax: 211 10 62 301

www. kosmoiatriki.com

e-mail: info@kosmoiatriki.com

Κούρτοβικ & Αντικούρτοβικ (Αφ)Ορισμοί -Άουτς!

-Τι έπαθες, ρε φίλε; -Μόλις διάβασα το τελευταίο βιβλίο του Δημοσθένη Κούρτοβικ. της Γεωργίας Δρακάκη Τον έχουν αποκαλέσει το κακό παιδί της λογοτεχνίας και ο ίδιος ίσως και να το απολαμβάνει. Ανθρωπολόγος, πεζογράφος και, φυσικά, κριτικός λογοτεχνίας. Βιβλιοφάγος, αν και θα μειδιούσε ειρωνικά με τον όρο.

Πιθανώς. Οι ορισμοί του, πάντως, στο Νέο Αντιλεξικό Νεοελληνικής Χρηστομάθειας που κατέφθασε αχνιστό και πικάντικο στα γραφεία του Η Πόλη Ζει μπορούν να διαβαστούν σήμερα και αύριο και πολύ πολύ αύριο. Ακόμα και προχθές. Ο ίδιος ο συγγραφέας τους ξεκαθαρίζει πολύ ντόμπρα την θέση του στον πρόλογο του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΣΤΙΑ: «ένα σώμα αφορισμών δεν οφείλει να συνιστά ένα ιδεολογικά συνεπές οικοδόμημα». Πράγματι, δεν είναι αυτή η δουλειά των αφορισμών. Σίγουρα, βέβαια, αυτή είναι η δουλειά του συγγραφέα, του διανοητή ή διανοούμενου με απεύθυνση σε κοινό, ακόμα και αν αυτός επιλέγει να δημοσιεύσει ένα βιβλίο που πυρπολεί τα πράγματα όπως πιστεύονται και γίνονται από τον καθησυχασμένο όχλο μιας χώρας, ενός αστικού κέντρου, μιας κοινότητας ανθρώπων στον σύγχρονο, δυτικό, «πολιτισμένο»(;) κόσμο.

μοιάζει με αυτό που στη γαστρονομία ονομάζεται amuse-bouche: μικρά, θαυματουργά ορεκτικά για το σεξ, τον παπαδοπουλισμό (ω, ναι), την επιτήδευση, το φολκλόρ, το ταλέντο. Ποιος να το έλεγε ότι αρμονικά θα συγκατοικούσαν οι έννοιες αυτές και δη σε ένα ανάγνωσμα που χωρά σε κάθε τσάντα και κομοδίνο; Μικρές, θαυματουργές εκρήξεις εγκεφαλικών κυττάρων για εμάς, τους αναγνώστες του αιρετικού αυτού γραφιά. Όχι, δεν μας τα καίει-όχι πάντοτε, τουλάχιστον- αλλά, θα έλεγε κανείς, μας τα αναγεννά, μας τα φρεσκάρει. Αυτός που σε γενικές γραμμές συμφωνεί μαζί του αισθάνεται άβολα όταν σκάει αφορισμός με τον οποίο διαφωνεί-σχεδόν ενοχλείται που διαφωνεί. «Γιατί διαφωνώ εδώ;», «Έτσι είμαι εγώ, λες;». Υποψία βάσιμη πως συμβαίνει ακριβώς το ίδιο σε αντίστροφη περίπτωση. Μάλλον, όμως, χρειάζεται μια μικρή απόσταση από τα ευφυέστατα κείμενά του-«εγώ γιατί δεν το σκέφτηκα πρώτος/η αυτό;»-για να τα απολαύσει κανείς στο έπακρον. Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ έχει χιούμορ, άποψη, πνεύμα, αλλά και μια σταλιά ελληνικής μελαγχολίας έως και ευθιξίας. Ας μην ξεχνάμε ότι γράφει για πράγματα και καταστάσεις μέρος των οποίων, πριν απορρίψει, έχει σίγουρα υπάρξει και ο ίδιος. Τι γλυκιά, άλλωστε, η προτελευταία φράση του βιβλίου του και, όπως οι περισσότερες εκεί μέσα, δεκτική πολλών αναγνώσεων κυριολεκτικά και μεταφορικά: «το χιούμορ απέχει μόλις ένα βήμα από το δάκρυ».

Δίνοντας αρκετό χώρο στη λογοτεχνία, τους συγγραφείς, την κριτική, το γράψιμο, τα βιβλία, επιλέγει και μερικές σχεδόν απρόσμενες έννοιες και καταπιάνεται μαζί τους μπαμ και κάτω-κάθε του φράση

Φτάνει κάποιος στην τελευταία σελίδα αβίαστα. Μέχρι εκεί, το ταξίδι με ενδιάμεσες στάσεις την πολιτική, πνευματική και πολιτιστική ζωή της χώρας είναι απλά απολαυστικό.

Αρνητής πτυχών της νεοελληνικής πραγματικότητας που δεν λένε να ξεκολλήσουν από ένα κακώς εννοούμενο χθες και ένα ακόμα χειρότερα εννοούμενο παλιό-άρα μοντέρνος ο Δημοσθένης Κούρτοβικ;

"το χιούμορ απέχει μόλις ένα βήμα από το δάκρυ" «Όποιος έχει δει πώς καλλιεργούνται οι δημόσιες σχέσεις στον ελληνικό πνευματικό χώρο, αισθάνεται ότι η αποφυγή τους δεν είναι ζήτημα ηθικής, αλλά αισθητικής» Επιτέλους, ας μιλήσει κάποιος και για αισθητική σε αυτήν την χώρα.

«Τι χρησιμότητα θα είχαν οι δημοσκοπήσεις αν δεν μπορούσαν να κατασκευάσουν αυτό που περιγράφουν;» Όταν ο Κούρτοβικ ρωτά, είναι το καλύτερο. Και ρωτά πρώτα τον εαυτό του πάνω σε εξαιρετικά επίκαιρα και εξαιρετικά σοβαρά ζητήματα. Εμείς απαντάμε, άραγε ή συνεχίζουμε να καταβροχθίζουμε το γραπτό του;

Συνεχίζουμε και βαθαίνουμε, μάλιστα. «Δικαιωματισμός είναι η τέχνη του να εφευρίσκεις δικαιώματα, όπως ο καπιταλισμός εφευρίσκει ανάγκες.» Α, πόσο λαχταριστά αντιδημοφιλής άποψη! Άλλωστε, «το πιο ασυγχώρητο αμάρτημα στην Ελλάδα είναι να λες φανερά αυτό που σκέφτονται όλοι κρυφά». Χτύπα κι άλλο μπας και πάρουμε μπρος.

Σαν την Ελλάδα κι εμείς, οι περισσότεροι από εμάς, δηλαδή σαν «αυτοκίνητο που μαρσάρει συνεχώς ακινητοποιημένο στη λάσπη»; Άουτς.

Κι έπειτα γλυκαίνει το πράγμα πάλι. Προς στιγμήν. Άφθονο υλικό για κάποιον έξυπνο stand up comedian. «Τον μεταμοντερνισμό στο εξωτερικό τον εισηγήθηκαν φιλόσοφοι και λογοτέχνες, στην Ελλάδα το περιοδικό Κλικ» και «Μπεστ σέλερ είναι ένα βιβλίο που όσοι έχουν βιβλιοθήκη δεν θα το τοποθετούσαν σε περίοπτη θέση, ενώ όσοι θα το τοποθετούσαν δεν έχουν βιβλιοθήκη» Επιβεβαιώνουμε-τι, όχι;

Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ μιλά για την διαφορά ανάμεσα στην ποιότητα ζωής και την χαρά της ζωής, για την «αγνοημένη μειονότητα των ανθρώπων της πλειονότητας», για τους κλόουν πολιτικούς και τους πολιτικούς κλόουν, για τον αντιρατσιστικό ρατσισμό, για τα άφυλα φύλα και για ένα σωρό άλλα πολύ σπουδαία ζητήματα. Κάθε σελίδα του θα μπορούσε να αποτελεί προμετωπίδα ενός ολόκληρου βιβλίου. Τότε, όμως, ίσως να βαριόμαστε να διαβάσουμε, εμείς οι ειδήμονες των social media.

Και γι’ αυτό υπάρχει, βέβαια, εξήγηση κατά τον συγγραφέα: «Τα κινητά τηλέφωνα γίνονται ολοένα εξυπνότερα. Το άθροισμα της ευφυίας τους και της ευφυίας των χρηστών τους μένει βέβαια σταθερό.» Άουτς, ξανά.

Κρίση ταυτότητας. Ποιος είμαι; Τι κάνω; Πόσο Νεοέλληνας κι εγώ τελικά; Γιατί δεν έχω ασχοληθεί πιο σοβαρά με τον Παπαδιαμάντη; Όχι, εγώ δεν έχω τυποποιημένα βίτσια στο σεξ. Ή μήπως… Τουλάχιστον, για εμάς που επιμένουμε να τυπώνουμε την εφημερίδα μας μία φορά τον μήνα σταθερά και με πείσμα, υπάρχει και η σελίδα 49 του βιβλίου, που ευαγγελίζεται επιστροφή έντυπων εφημερίδων, λόγω του χάους και της παραπληροφόρησης που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Η αγαπημένη μου σελίδα. Μετά την 72, φυσικά, που είναι για μένα ένα από τα πιο εύστοχα έχω διαβάσει για την Λογοτεχνία ποτέ, βλ. «η δικαιοσύνη της λογοτεχνίας είναι ότι αναγνωρίζει τα εξώγαμα της ζωής.»

«Τίποτα δεν έχεις διαβάσει, τότε», σα να ακούω τον Δημοσθένη Κούρτοβικ να μου λέει. Γιατί είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσε να γράψει πανεύκολα κι ένα αντικούρτοβικ λεξικό, να αφορίσει λιγάκι και τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί όχι;

Η σχέση του Αθηναίου με τα Μουσεία της Πόλης του είναι μια δύσκολη σχέση. Όπως άλλωστε δύσκολη είναι η σχέση του Πολίτη με την ίδια του την Πόλη που και αυτή είναι στην πραγματικότητα ένα Μουσείο.

ΜΙΑ ΔΥΣ

ΚΟ

Λ

Η

“Για να μάθεις που πας, πρέπει να ξέρεις από που έρχεσαι”

Υπάρχει το πρόβλημα της σχέσης με την Ιστορία και με τον Πολιτισμό. Με μία καθημερινότητα εξουθενωτική, η βόλτα σε ένα Μουσείο μοιάζει πολυτέλεια για τον μέσο Αθηναίο. Αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Πως βρίσκουμε χρόνο ή και χρήματα για έναν καφέ, για τα μπριζολάδικα στην Χασιά, για πρώτο τραπέζι πίστα στην Παραλιακή και την Ιερά οδό (μιας και μιλάμε για πόλη-μουσείο)

ΕΣΗ ΣΧ

Ο Αθηναίος και τα μουσεία της πόλης του Επιμέλεια: ΗΠΖ

Είναι θέμα επιλογών και ιεράρχησης. Και εδώ, τα Μουσεία χάνουν από χέρι. Κάποια στιγμή ο Αθηναίος, γοητευμένος από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως (επιτρέψτε μου να διακρίνω μία κάποια νεοελληνική δηθενιά και στο ίδιο το Μουσείο, αλλά περισσότερο στην απαίδευτη γοητεία του νέου) επισκέφθηκε τον χώρο αλλά μέχρις εκεί. Στις συζητήσεις που είχαμε με τους υπεύθυνους των Μουσείων που παρουσιάζουμε μας έκανε θετική εντύπωση η διάθεσή τους να θέσουν το ζήτημα του τι κάνουν τα ίδια τα μουσεία για να ανοίξουν τις πόρτες στους Αθηναίους. Να γίνουν χώροι θελκτικοί για τον μέσο Αθηναίο και όχι μόνο για μία μικρή μερίδα μυημένων. Εμείς από την μεριά μας, ενώ το σεβόμαστε αυτό, θέτουμε το ζήτημα στην βάση της κοινωνίας και της οικογένειας και στην έλλειψη διάθεσης που υπάρχει για επίσκεψη στους χώρους. Σίγουρα υπάρχουν Μουσεία που δεν έχουν αντανακλαστικά και μάλλον δεν τους νοιάζει η διάδραση (με μεγάλο και σοβαρό Μουσείο προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε 1,5 χρόνο για συνέντευξη και δεν υπάρχει καμιά ανταπόκριση) αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Τέλος, ας σημειωθεί πως οι συχνές επισκέψεις σχολείων που εντάσσονται στις εκπαιδευτικές διαδικασίες φαίνεται να λύνουν κάπως το πρόβλημα στις νέες γενιές. Είναι όμως έτσι; Γιατί πολλές φορές η επίσκεψη είναι τυποποιημένη, με δασκάλους και καθηγητές να βαριούνται και να το δείχνουν, με ελάχιστη προετοιμασία της επίσκεψης από το ίδιο το σχολείο. Πάρτε το παιδί σας και πηγαίνετε μια βόλτα. Βάλτε του και το τραγούδι από την Λιλιπούπολη. Διαβάστε και ένα δυο πραγματάκια πριν. Κάντε ερωτήσεις στους ανθρώπους των Μουσείων. Δεν το 'χει ανάγκη μόνο το παιδί... Τέλος σαν έντυπο προσπαθούμε να είμαστε σε όσα περισσότερα Μουσεία της Πόλης. Υπάρχουν βέβαια κάποια που δεν μας επιτρέπουν είτε επειδή μπορεί να θεωρούν ευτελές το έντυπο, είτε γιατί έχουν σύμβαση με άλλο free press... που δεν τους το επιτρέπει. Καλή βόλτα!

Μουσείο Κοτσανά Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Ένα ταξίδι στο πανόραμα των τεχνολογικών επινοημάτων της Αρχαίας Ελλάδας Το Μουσείο Κοτσανά αποτελεί την πλέον πρόσφατη άφιξη στον πολιτιστικό χάρτη της πόλης, με τις πόρτες του να ανοίγουν για το κοινό τον Ιανουάριο 2018 και προτού κλείσει ένα χρόνο να είναι προτεινόμενο από το European Museum Forum και το Συμβούλιο της Ευρώπης ως υποψήφιο για το βραβείο "Ευρωπαϊκό Μουσείο της Χρονιάς 2019". Το ιστορικό Art Nouveau κτίριο στο Κολωνάκι που στο παρελθόν υπήρξε η κατοικία της οικογένειας της Ασπασίας Μάνου, συζύγου του βασιλιά Αλέξανδρου Α’, στεγάζει σήμερα τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου, τις περιοδικές του εκθέσεις και μια πληθώρα εκπαιδευτικών προγραμμάτων, δράσεων και ανοιχτών εκδηλώσεων. Το νεοσύστατο Μουσείο στην καρδιά της Αθήνας συμπληρώνει το τρίπτυχο των Μουσείων Κοτσανά, αρχής γενομένης από το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας στο Κατάκολο της Ηλείας (2003) και το Μουσείο Αρχιμήδη στην Αρχαία Ολυμπία (2014). Το σύνολο της συλλογής αριθμεί πάνω από 500 εκθέματα τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα στα τρία Μουσεία και στις περιοδεύουσες εκθέσεις του φορέα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η αμιγώς εκπαιδευτική αποστολή του Μουσείου Κοτσανά συνεπάγεται την πολυετή μελέτη και έρευνα της αρχαίας ελ-

ληνικής, αραβικής και λατινικής γραμματείας, των αγγειογραφικών πληροφοριών και των αρχαιολογικών ευρημάτων με στόχο την επιστημονική τεκμηρίωση και την ακαδημαϊκή θωράκιση. Το Μουσείο Κοτσανά έχει διανύσει μια διαδρομή με περισσότερα από 25 χρόνια συνεχούς παρουσίας, αναδεικνύοντας συστηματικά τη σχετικά άγνωστη πτυχή της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας. Έχει επισκεφτεί 102 προορισμούς σε Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Αφρική και Ασία. Εμβληματικοί σταθμοί όπως αρχαιολογικά και τεχνολογικά μουσεία, πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμοί (πχ. Πολυτεχνείο Λυών, Πανεπιστήμιο Κονέκτικατ, Αρχαιολογικό Μουσείο Βαρέζε, Εθνικό Μουσείο Επιστημών της Ν. Κορέας κ.ά.) έχουν φιλοξενήσει την έκθεση. Στην Ελλάδα αντίστοιχα, έχει βρεθεί σε 40 διαφορετικές περιοχές, προσκαλώντας τους κατοίκους, να γνωρίσουν τα λειτουργικά εκθέματα που καλύπτουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Το Μουσείο Κοτσανά στην Αθήνα παρουσιάζει τη μόνιμη συλλογή του «Αρχαία Ελλάδα – Οι Απαρχές των Τεχνολογιών» και την περιοδική έκθεση «Αρχαία Ελληνικά Μουσικά Όργανα και Παιχνίδια». 24 θεματικές ενότητες και 145 εκθέματα καλούν τον επι-

σκέπτη να ανακαλύψει πολυαισθητηριακά τις εφευρέσεις του Φίλωνος, του Ήρωνος, του Ίππαρχου, του Αρχιμήδη και πολλών άλλων ακόμη. Η εξερεύνηση ξεκινά με το πρώτο ρομπότ στην ιστορία και φτάνει μέχρι το αυτόματο υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίου και τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων. Η ενότητα των Αρχαίων Ελληνικών Μουσικών Οργάνων περιλαμβάνει 42 πλήρως λειτουργικά μουσικά όργανα, όπως ο ελικώνας και το σύντονο του Πυθαγόρα, η λύρα του Ερμή, η κιθάρα του Απόλλωνα, η ομηρική φόρμιγγα, η πηκτίς της Σαπφούς, η σύριγξ του Πανός, η ύδραυλις του Κτησίβιου, κ.ά. Καθ’όλη τη διάρκεια του έτους, το επιστημονικό προσωπικό του Μουσείου σχεδιάζει και υλοποιεί δράσεις και εργαστήρια με βασικά τα τρία σταθερά εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου: Α. Τηλεπικοινωνίες και Κρυπτογραφία Β. Αρχαία Ελληνικά Παιχνίδια Στρατηγικής Γ. Υπολογιστικές Μηχανές της Αρχαιότητας Ειδικά για το φετινό καλοκαίρι, το Μουσείο έχει σχεδιάσει ένα πρωτότυπο Summer Camp προσκαλώντας τους νεαρούς κατασκηνωτές σε ένα ταξίδι γεμάτο έμπνευση, γνώση και δημιουργία.

Πινδάρου 6 & Ακαδημίας, Κολωνάκι, 10671 Αθήνα τ.: 211 41 10 044 Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Κυριακή 9:00-19:00 Fb: @KotsanasMuseumOfAncientGreekTechnology Instagram: @kotsanasmuseum www.kotsanas.com

Καθημερινός βίος, μύθος και επιστήμη στην Αρχαία Ελλάδα συναντώνται στο Μουσείο Κοτσανά και περιμένουν μικρούς και μεγάλους να τα ανακαλύψουν.

Επιγραφικόν Μουσείον ​Η λίθινη Βιβλιοθήκη To μοναδικό στο είδος του παγκοσμίως Επιγραφικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1885 και φυλάσσει την μεγαλύτερη «λίθινη βιβλιοθήκη» της αρχαιότητας: Περιλαμβάνει 14078 ελληνικές επιγραφές σε λίθο, προερχόμενες κυρίως από την Αττική, αλλά και από άλλες περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου που χρονολογούνται από τον 8ο αι. π.Χ. έως και τους βυζαντινούς και τους νεώτερους χρόνους. Στον πρώτο εκθεσιακό χώρο του Μουσείου, την αίθουσα 11 (ερυθρή), φυλάσσονται οι αρχαιότερες σωζόμενες αρχαίες ελληνικές επιγραφές (8ος-5ος αι. π.Χ.). H παρουσίασή τους αναπτύσσεται σε θεματικές ενότητες, μέσω των οποίων ο επισκέπτης μπορεί να πληροφορηθεί για την γέννηση και την εξέλιξη της γραφής στον ελλαδικό χώρο και τις βασικές κατηγορίες επιγραφών που απαντούν την αρχαϊκή περίοδο: νόμοι, αναθηματικά και επιτύμβια μνημεία. Στην αίθουσα 1 εκτίθενται κυρίως ψηφίσματα (αποφάσεις) της αθηναϊκής βουλής και του δήμου για διάφορα πολιτικά, οικονομικά θέματα και θέματα λατρείας, τιμητικά ψηφίσματα, συνθήκες συμμαχίας, καθώς και κατάλογοι αναθημάτων της Ακροπόλεως. Εξέχουσα θέση κατέχουν οι «κατάλογοι της εξηκοστής» του φόρου της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας (478 - 404 π.Χ.). Στις μνημειώδεις αυτές στήλες, που ιδρύθηκαν στην Ακρόπολη μετά τη μεταφορά του συμμαχικού ταμείου από την Δήλο στην Αθήνα, αναγράφεται το ένα εξηκοστό του φόρου, το οποίο τα μέλη της συμμαχίας κατέβαλλαν ως προσφορά (ἀπαρχαί) στην θεά Aθηνά, προστάτιδα των Αθηναίων, κάθε έτος από το 454/3 π.X. και εξής. Στην ίδια αίθουσα εκτίθενται ακόμα ψηφίσματα της περιόδου του Πελοποννησιακού πολέμου που παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για την εξωτερική και την οικονομική πολιτική της Αθήνας και την στάση της απέναντι στους συμμάχους της. Πέραν των δημοσίων μνημείων στην ίδια αίθουσα εκτίθεται ένα δάνειο από την Αρχαιολογική Συλλογή Κηφισιάς. Πρόκειται για ένα σημαντικό ιδιωτικό μνημείο, ένα κύπελο κρασιού (σκύφος) του 5ου αι. π.Χ. στο οποίο κατά τη διάρκεια μιας οινοποσίας, οι έξι παρευρισκόμενοι χάραξαν τα ονόματά τους. Διακρίνονται τα

ονόματα του γνωστού πολιτικού Περικλέους και του αδελφού του Αρρίφρονος. Στον Προθάλαμο του Μουσείου ιδιαίτερη θέση έχει το αθηναϊκό ψήφισμα για την ίδρυση της B΄ Aθηναϊκής Συμμαχίας (378-377 π.X.). Σκοπός της πολυμερούς αμυντικής συμμαχίας ήταν η διασφάλιση της ελευθερίας, της αυτονομίας και της ακεραιότητος των ελληνικών πόλεων από τις σπαρτιατικές επεκτατικές διαθέσεις, καθώς και η διατήρηση της “Bασιλείου ή Aνταλκιδείου ειρήνης”, δηλαδή της ειρήνης που είχε συναφθεί μεταξύ των ελληνικών πόλεων και του Βασιλέως των Περσών κατά το έτος 386 π.X. Στον ίδιο χώρο εκτίθεται η στήλη που διασώζει το ψήφισμα που εισηγήθηκε ο Αθηναίος Χρεμωνίδης για την σύναψη συμμαχίας μεταξύ των ετών 268 και 265 π.Χ. ανάμεσα στην Αθήνα, τη Σπάρτη και άλλες ελληνικές πόλεις στις αρχές του Χρεμωνιδείου πολέμου, που διεξήχθη από τον βασιλιά Πτολεμαίο Β΄, την Σπάρτη και την Aθήνα από τη μια μεριά, και το βασιλέα της Mακεδονίας Aντίγονο Γονατά από την άλλη. Στην αίθουσα 2 εκτίθενται επιγραφές διαφόρων ειδών. Ιδιαίτερη θέση ανάμεσά τους έχει το ψήφισμα του δήμου των Γυθεατών (Λακωνία) για την απονομή τιμών στους Ρωμαίους αδελφούς Νεμέριο και Μάρκο Κλοατίους επειδή βοήθησαν την πόλη και ιδιώτες σε δύσκολες στιγμές, δάνεισαν χρήματα στην πόλη και αποδέχθηκαν λογικούς διακανονισμούς για την αποπληρωμή των δανείων αυτών. Διαμεσολάβησαν επίσης σε πολλές περιπτώσεις στους Ρωμαίους άρχοντες, που κατέπλεαν στο Γύθειο επιτυγχάνοντας μείωση στις απαιτήσεις τους για εισφορές σε χρήματα, στρατιώτες, σίτο και ιμάτια. Στην αίθουσα 9 (κυανή) παρουσιάζεται ένα ανθολόγιο σημαντικών ενεπιγράφων μνημείων από τον 6ο αι. π.Χ. έως τον 4ο αι.

μ.Χ. που φωτίζουν διάφορες όψεις της δημόσιας ζωής της αρχαίας Αθήνας αλλά και άλλων περιοχών. Σημαντική θέση μεταξύ των μνημείων αυτών έχει η αναδημοσίευση κατά το έτος 409/8 π.Χ. του παλαιότερου (του έτους 621/20 π.Χ) νόμου του Δράκοντος περί φόνου, που περιλαμβάνει διατάξεις για το αδίκημα του ακούσιου φόνου και για τον αιτιολογημένο φόνο ή φόνο εν αμύνη. Ένα άλλο ιδιαίτερα σημαντικό μνημείο είναι το ψήφισμα του πρώτου μισού του 3ου αι. π.Χ. (αντίγραφο;) σύμφωνα με το οποίο ο Θεμιστοκλής φαίνεται να εισηγείται σημαντικά μέτρα για την αντιμετώπιση της περσικής εισβολής πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Στην ίδια αίθουσα ο επισκέπτης μέσω των επιγραφών πληροφορείται για σημαντικούς τομείς της δημόσιας ζωής, όπως η λατρεία, η διαχείριση της περιουσίας των ιερών, η ίδρυση αποικιών, η κατασκευή δημοσίων έργων, η απονομή τιμών σε ξένους πολίτες, ο τρόπος επιλογής των Αθηναίων αρχόντων με κλήρωση, η χορηγία και η εφηβεία. Η έκθεση των επιγραφών συνοδεύεται από επιτοίχιο πληροφοριακό υλικό και ψηφιακή εφαρμογή στις αίθουσες 9 και 11, προσιτή μέσα από οθόνες αφής, στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να βρει το αρχαίο κείμενο των επιγραφών, την μετάφρασή του στην νέα ελληνική και την αγγλική γλώσσα και ιστορικό σύντομο σχολιασμό της επιγραφής.

Tοσίτσα 1, Aθήνα Ώρες λειτουργίας: 8:30 - 16:00 | Τρίτη κλειστό τ.: 210 82 17 637, 210 88 47 577 e-mail: ema@culture.gr fb: Επιγραφικό Μουσείο ή Epigraphic Museum

To μοναδικό στο είδος του παγκοσμίως Επιγραφικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1885 και φυλάσσει την μεγαλύτερη «λίθινη βιβλιοθήκη» της αρχαιότητας

Χώρος Ιστορικής Μνήμης 1941-1944 Κρατητήρια της Kommandatur επί γερμανικής Κατοχής ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΚΟΡΑΗ 4

ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ

Το 1938 η Εθνική Ασφαλιστική ολοκλήρωσε την ανέγερση του νέου κτιρίου της στην οδό Κοραή 4, έργο των αρχιτεκτόνων Εμμανουήλ Κριεζή και Αναστάσιου Μεταξά. Επρόκειτο για μια υπερσύγχρονη κατασκευή, στην οποία είχε προβλεφθεί αντιαεροπορικό καταφύγιο στα υπόγεια. Στις 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Αθήνα και στις 6 Μαϊου επέταξαν το κτίριο εγκαθιστώντας διάφορες υπηρεσίες των δυνάμεων κατοχής και την Kommandatur. Μετά την απελευθέρωση, στις 31 Οκτωβρίου του 1944, το μέγαρο επιτάχθηκε από το ΕΑΜ, ενώ στις αρχές Ιανουαρίου 1945, εγκαταστάθηκαν προσωρινά τα αγγλικά στρατεύματα και μετά την αποχώρησή τους το μέγαρο επέταξε, για τελευταία φορά, η ελληνική κυβέρνηση. Ωστόσο, το κτίριο δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της Εθνικής Ασφαλιστικής, η οποία, μετά την περιπέτεια των επιτάξεων, ανέλαβε σημαντικές εργασίες για την αποκατάστασή του και το 1991, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού, συντήρησε και παρέδωσε στο κοινό τα υπόγεια κρατητήρια, τα οποία αποτελούν ένα μοναδικό ιστορικό μνημείο αφιερωμένο στην περίοδο της κατοχής. Επίσης, την ίδια χρονιά ο χώρος κηρύχθηκε Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο με την ονομασία «Χώρος Ιστορικής Μνήμης 19411944».

Ακόμα και σήμερα, ελάχιστα γνωρίζουμε για τη χρήση του κτιρίου κατά την κατοχική περίοδο, εκτός από το ότι τα δύο υπόγεια αντιαεροπορικά καταφύγια μετατράπηκαν σε κρατητήρια της γερμανικής Kommandatur. Τα υπόγεια εξυπηρετούσαν ιδιαίτερα τους σκοπούς των κατακτητών εφόσον είναι έξι μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και η απομόνωση των κρατουμένων ήταν απόλυτη, παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν στο κέντρο της πόλης. Στο πρώτο υπόγειο, σε ειδικά διαμορφωμένο θάλαμο, εκτίθενται μικροαντικείμενα των κρατουμένων που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της συντήρησης του χώρου, σημειώσεις στη γερμανική γλώσσα, η ναζιστική σημαία που κυμάτιζε στο κτίριο και μια πόρτα από τα κρατητήρια της Gestapo στην οδό Μέρλιν. Στους θαλάμους κράτησης του δευτέρου υπογείου σώζεται ατόφιο το χρωματικό στρώμα του 1944, όπου οι κρατούμενοι έγραφαν ή χάραζαν με όποιο αιχμηρό αντικείμενο είχαν στη διάθεσή τους, μηνύματα, ονόματα, χρονολογίες και σχέδια, κληροδοτώντας στις επόμενες γενιές ανεξίτηλες τις μνήμες από τη φρίκη και την αγωνία του πολέμου. Τα δύο υπόγεια λειτουργούν ως Μνημείο ανοικτό στο κοινό και δέχονται επισκέψεις μεμονωμένων ατόμων, σχολείων και ομάδων. Το 2018 η επισκεψι-

μότητα ξεπέρασε τους 11.200 ανθρώπους, με σταθερή αύξηση των σχολείων κατά τους χειμερινούς μήνες και των Ελλήνων και αλλοδαπών τουριστών κατά τους θερινούς.

ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ & ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ H φροντίδα και η αδιάλειπτη λειτουργία του Χώρου Ιστορικής Μνήμης στην Κοραή 4, εντάσσονται στο πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της Εθνικής Ασφαλιστικής και αντανακλούν το σεβασμό και το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία. Ταυτόχρονα αποτελεί επιδίωξη, όλο και περισσότεροι άνθρωποι και ιδιαίτερα νέοι να επισκεφθούν τα υπόγεια για να «ακούσουν» τους τοίχους να αφηγούνται τις συγκλονιστικές ιστορίες της κατοχής.

Κοραή 4, Αθήνα Μετρό Πανεπιστήμιο τ.: 210 32 43 581, 210 90 99 416 www.korai4.gr email: info@korai4.gr

Η φροντίδα και η αδιάλειπτη λειτουργία του Χώρου Ιστορικής Μνήμης, Κοραή 4, αντανακλούν το σεβασμό και το αίσθημα ευθύνης μας απέναντι στην ιστορία.

Mουσείο Ηρακλειδών Επιστήμη, Τέχνη και Τεχνολογία Η οδός Αποστόλου Παύλου είναι ένας από τους ομορφότερους και πλέον πολυσύχναστους πεζόδρομους της Αθήνας. Ξεκινά από το σταθμό του Θησείου και φτάνει ως το Ηρώδειο, έχοντας στα αριστερά της την περιοχή γύρω από το ναό του Ηφαίστου και τη δυτική πλευρά του ιερού βράχου της Ακρόπολης ενώ στα δεξιά της, στη μισή διαδρομή συναντά κανείς όμορφες αστικές κατοικίες των αρχών του 20ου αιώνα και στην υπόλοιπη, τις παρυφές του λόφου των Μουσών και της Πνύκας. Στην Αποστόλου Παύλου λοιπόν και στον αριθμό 37, 100 περίπου μέτρα από το σταθμό του ηλεκτρικού στο Θησείο, σε ένα λιτό αλλά όμορφο και θαυμάσια ανακαινισμένο διατηρητέο κτίσμα, συναντά κανείς το Μουσείο των Ηρακλειδών, συγκεκριμένα το πρώτο από τα δύο κτίρια στα οποία φιλοξενείται. Το Μουσείο των Ηρακλειδών απέχει από την αυστηρή εικόνα που κανείς μπορεί να έχει για τους χώρους τέχνης ή πολιτισμού. Εδώ κανείς μπορεί να βρει εκθέσεις τεχνολογίας και τέχνης, εργαστήρια όπου παιδιά μαθαίνουν ρομποτική ή μαθηματικά με άλλον τρόπο, καλλιτεχνικά, παίζουν μαθαίνοντας μέσα στο χώρο του Μουσείου. Εδώ, διοργανώνεται η καλύτερη ίσως Αστική Θερινή Κατασκήνωση για παιδιά, εδώ θα ακούσει κανείς τις πιο ενδιαφέρουσες διαλέξεις σε διάφορα επιστημονικά θέματα, θα παρακολουθήσει την παρουσίαση ενός βιβλίου, θα ψωνίσει από το πωλητήριο, θα απολαύσει μια στάση στην εξαιρετική αυλή του κτιρίου στην οδό

Ηρακλειδών 16. Γιατί το Ηρακλειδών είναι Προορισμός! Το Μουσείο των Ηρακλειδών άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του στο κοινό, το 2004 ως μια προσπάθεια του ζεύγους Πωλ και Μπελίντας Φυρού να υλοποιήσουν ένα όνειρό τους. Στην πρώτη δεκαετία της λειτουργίας του, το μουσείο εστίασε στις καλλιτεχνικές δράσεις και διοργάνωσε εκθέσεις με έργα σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως οι M.C. Escher, Victor Vasarely, Carol Wax, Constantine Xenakis, Adolf Luther, Francesco Scavullo, ToulouseLautrec, Edgar Degas, Edvard Munch, Sol LeWitt και άλλοι. Ταυτόχρονα, μια πληθώρα πολιτιστικών δράσεων (σεμινάρια, εργαστήρια, μουσικές και λογοτεχνικές βραδιές) επέτρεπαν στους επισκέπτες να έρθουν σε ευθεία επαφή με την ουσία της οπτικής του κάθε καλλιτέχνη. Σήμερα το Μουσείο των Ηρακλειδών έχει μετεξελιχθεί σε ένα διαδραστικό κέντρο εκλαΐκευσης της επιστήμης και σε ένα τεχνολογικό Μουσείο που εστιάζει στην αρχαιότητα, με έμφαση στα επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων. Βασιζόμενο στη φιλοσοφία των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που το ίδιο καθιέρωσε, αυτή δηλαδή που πατάει στο τρίπτυχο Επιστήμη, Τέχνη και Μαθηματικά, συνεχίζει να προσφέρει σε μαθητές, δασκάλους και ενήλικες, πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα με αφορμή και έμπνευση την έκθεσή του «ΕΥΡΗΚΑ, Επιστήμη, Τέχνη και Τεχνολογία των Αρχαίων Ελλήνων». Φιλοδοξία των ιδρυτών του Μουσείου, των επιστημονικών και εκπαιδευτικών συμβούλων αλλά και όλου του προσωπικού, είναι η αφύπνιση του ερευνητικού πνεύματος των νέων και η προετοιμασία τους ώστε να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες απαιτήσεις ενός κόσμου που αλλάζει γρήγορα, εκμεταλλευόμενοι τον πλούτο των μηνυμάτων που μπορεί να δώσει ένα ένδοξο παρελθόν για να δομηθεί ένα αντίστοιχο μέλλον.

ΚΤΙΡΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΔΩΝ 16 118 51 Θησείο τ.: 210 34 61 981, f.: 210 34 58 225 e: info@herakleidon-art.gr

ΚΤΙΡΙΟ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ 37 118 51 Θησείο τ.: 211 01 26 486 e: museum@herakleidon-art.gr

Ένα διαδραστικό κέντρο εκλαΐκευσης της επιστήμης και ένα τεχνολογικό Μουσείο που εστιάζει στην αρχαιότητα, με έμφαση στα επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων.

Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης Εδώ η τέχνη γίνεται παιχνίδι! Σ΄ ένα νεοκλασικό κτίριο στην περιοχή Πλάκα της Αθήνας, στον πεζόδρομο της οδού Κόδρου, στον αριθμό 9, στεγάζεται από το 1994, το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης. Μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα και από τα ελάχιστα στο διεθνή χώρο, παρουσιάζει στις εκθέσεις του έργα ζωγραφικής και κατασκευές παιδιών 4-14 ετών από όλη τη χώρα. Έργα γεμάτα σύμβολα και εικόνες ελεύθερες από κανόνες, πλημμυρισμένα από χρώματα, γραφές και φόρμες καθορισμένες από την εσωτερική ανάγκη έκφρασης του παιδιού. Από την αρχή ακόμα της λειτουργίας του, το Μουσείο οργάνωσε μια σειρά από εκπαιδευτικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις που λειτουργούν ανεξάρτητα από τις εκθέσεις και πραγματοποιούνται στο χώρο του. Οι δραστηριότητες αυτές έχουν βιωματικό χαρακτήρα και πραγματοποιούνται στο εργαστήριο του Μουσείου. Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Tέχνης προτείνει μια διαφορετική διαδικασία, την κατάκτηση της γνώσης μέσω της τέχνης και οδηγεί τα παιδιά και τους ενήλικους που θέλουν να αισθάνονται σαν παιδιά στον μαγικό κόσμο της Τέχνης με μια σειρά δραστηριοτήτων: Επισκέψεις στον εκθεσιακό χώρο και δίγλωσσα διαδραστικά παιχνίδια Μια επίσκεψη στο Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης είναι μια μοναδική, εμπειρία, ευκαιρία να ανακαλύψουν μικροί και μεγάλοι, Έλληνες και ξένοι τον πλούτο της παιδικής έκφρασης και δημιουργίας, έργα δημιουργημένα με αστείρευτη φαντασία και αυθορμητισμό, πρωτότυπες εικαστικές γραφές, παράξενα περίεργα σχήματα, τολμηρά φωτεινά χρώματα. Σχολικά εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά Νηπιαγωγείου & μαθητές όλων των τάξεων του Δημοτικού. Κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα σχεδιάζεται και εφαρμόζεται από στελέχη

ειδικά καταρτισμένα στο αντικείμενο της εκπαίδευσης στο Μουσείο και σε θέματα τέχνης.

Παιδικής Τέχνης που εμπνέει διαχρονικές και πανανθρώπινες αξίες στα παιδιά.

8μηνα Εικαστικά εργαστήρια για παιδιά 4,5-15 ετών (από Οκτώβριο έως Μάιο). Υπό την καθοδήγηση έμπειρων και ειδικά εκπαιδευμένων στελεχών τα παιδιά: • πειραματίζονται με ποικίλα υλικά ζωγραφικής • γνωρίζουν διαφορετικές τεχνικές ζωγραφικής • αναπτύσσουν τη δική τους εικαστική γλώσσα • χρησιμοποιούν τη φαντασία τους, αναπτύσσοντας συγκεκριμένα θέματα • δημιουργούν το δικό τους ατομικό ή ομαδικό έργο.

Διοργάνωση πάρτι γενεθλίων με εικαστικές δραστηριότητες Το ειδικά σχεδιασμένο εικαστικό πρόγραμμα που συνδυάζει μια ψυχαγωγική εμπειρία με ατομική δημιουργία και γνώση, είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στους καλεσμένους σου και σε σένα. Το Πάρτι περιλαμβάνει: • πρόσκληση για τους φίλους και τις φίλες σου • ξενάγηση στην έκθεση του Μουσείου • εικαστικό εργαστήριο-έκπληξη!

• δώρα τέχνης για όλα τα παιδιά • φωτογράφηση σε ψηφιακή μορφή

Μεμονωμένα εικαστικά εργαστήρια Το αγαπημένο πρόγραμμα «Ζωγραφική μαζί με τους γονείς» προσφέρει εικαστικά εργαστήρια για παιδιά 2,5-5 ετών. Το Μουσείο υποστηρίζει τη δημιουργικότητα των παιδιών στην προσχολική ηλικία αποσκοπώντας στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων και των ικανοτήτων τους με το εξειδικευμένο πρόγραμμα «Ζωγραφική μαζί με τους γονείς». Μια «ιδιαίτερη στιγμή» γονέα παιδιού που θα βοηθήσει να γνωριστούν καλύτερα και να επικοινωνήσουν βαθιά σε ένα περιβάλλον τέχνης. Μεμονωμένα δίωρα εργαστήρια αφιερωμένα σε κάθε μορφή τέχνης.

Σεμινάρια εικαστικών για εκπαιδευτικούς: Το εξειδικευμένο αυτό πρόγραμμα προσφέρει στους συμμετέχοντες τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να ανταποκριθούν με μεγαλύτερή επάρκεια στις απαιτήσεις του μαθήματος των εικαστικών. Μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα και εφαρμογές οι εκπαιδευτικοί αποκτούν πρακτικές γνώσεις ώστε να εμπλουτίσουν την διδασκαλία τους με τις δυνατότητες που προσφέρουν οι εικαστικές τέχνες. Για τους ενήλικους που θέλουν να αισθάνονται σαν παιδιά: Εικαστικά εργαστήρια και ομιλίες.

Καλοκαιρινά, φθινοπωρινά, Χριστουγεννιάτικα, Πασχαλινά camp Tα πιο καλλιτεχνικά camp της πόλης με υψηλούς στόχους και την απαραίτητη φροντίδα σε κάθε παιδί ξεχωριστά! Οι βασικοί στόχοι των δραστηριοτήτων είναι η ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης, αλλά και του ομαδικού πνεύματος, η ενίσχυση της δημιουργικότητας, με τον μοναδικό τρόπο του Μουσείου

Κόδρου 9 (προέκταση οδού Βουλής) Πλάκα, Αθήνα τ.: 210 33 12 621, 210 33 12 750, f.: 210 33 13 734 Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη έως Σάββατο 10.00-14.00, Κυριακή 11.00-14.00, Δευτέρα, επίσημες αργίες και κάθε Αύγουστο κλειστά www.childrensartmuseum.gr contact@ childrensartmuseum.gr fb: MouseioEllinikisPaidikisTechnis

Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης είναι ένα πρωτοποριακό Μουσείο, από τα ελάχιστα στον κόσμο που εκθέτουν έργα ζωγραφικής και κατασκευές παιδιών 4 έως 14 ετών.

Κλασικοί Κατά Επαναπροσδιορίζοντας την αξία των κλασικών κειμένων στη σημερινή δύσκολη εποχή

Οι Κλασικοί Κατά συναντιούνται συχνά, γνωρίζουν καλά ο ένας τον άλλο, δίνουν έναν αγώνα ενωμένοι, δίνουν ελληνικά ονόματα στις εκδηλώσεις τους: Ξενία, Άνθρωπος, Ουτοπία…

Πριν από λίγα χρόνια, λέει ο Camerotto, πηγαίνοντας προς τη Βενετία για να διδάξω έμπαινα σε μια κινητή βιβλιοθήκη που δεν ήταν άλλη από το βαγόνι του τρένου. Τώρα πια, σχεδόν κανείς δεν διαβάζει στις διαδρομές, όλοι είναι αμίλητοι, σκυφτοί στην οθόνη του κινητού, αποκλεισμένοι από τον κόσμο.

Οι Classici Contro παρουσιάζουν τις ιδέες τους σε ολόκληρη την Ιταλία, σε θέατρα, σε σχολεία, σε βιβλιοθήκες, σε αίθουσες πολιτισμικών χώρων. Ταξιδεύουν από το Βιττόριο Βένετο, τη Βενετία, το Μπασσάνο ντελ Γκράπα, το Τρεβίζο, τη Βερόνα, το Τορίνο, το Μιλάνο, την Παβία, το Λέτσε μέχρι και το Παλέρμο και άλλες πόλεις της χώρας.

Το σήμα των Κλασικών Κατά δημιούργησε ο καλλιτέχνης Luciano De Nicolo. Γεννήθηκε στη Μπολόνια το 1948, μαθήτευσε κοντά στον Sandro Nardi· σπούδασε, επίσης, στη Βενετία (http://www. lucianodenicolo.it).

Τα Πανεπιστήμια γίνονται χώροι αλληλοεξόντωσης. Εισβάλλει σε αυτά το χρήμα, ο ανταγωνισμός και καταλύεται ο συναγωνισμός και η ευγενής άμιλλα.

Την προσπάθεια των Classici Contro έχει αγκαλιάσει από την αρχή ο εκδοτικός οίκος Mimesis, με έδρα το Μιλάνο. Εμπνευστής του είναι ο Pierre Dalla Vigna ο οποίος, το μακρινό πλέον 1987, ίδρυσε έναν πολιτισμικό σύλλογο που αργότερα εξελίχθηκε σε αυτό που είναι σήμερα με απώτερο σκοπό «τη συλλογή και τη διάδοση των ιδεών που εμψύχωσαν την ιταλική και την ευρωπαϊκή σκέψη».

Οι Κλασικοί Κατά είναι μια πολιτισμική πρωτοβουλία. Καθηγητές, φοιτητές, δάσκαλοι και μαθητές γράφουν κείμενα, δημιουργούν δράσεις οι οποίες μέσα από ομιλές, θεατρικά δρώμενα και μουσικές προβάλλουν στο ευρύ κοινό τις ομοιότητες και τις αντιθέσεις της κλασικής σκέψης με τα σημερινά κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά ζητήματα. Οι Κλασικοί Κατά είναι ένα πραγματικό πολιτισμικό κίνημα!

Κείμενα - Συνέντευξη - Επιμέλεια: Σέργιος Ν. Μοσχονάς (Ιστορικός, Υπ. Δρ. Μεσαιωνικής Ιστορίας)

«Είστε υπέρ ή κατά;» Εκείνος που θα περιηγηθεί στην ιστοσελίδα των Classici Contro, θα συναντήσει πολλές υδατογραφίες που αναπαριστούν μια σύγχρονη εκδοχή του Δούρειου Ίππου (Equus Troianus): όλα ξεκινούν την Άνοιξη του 2010, γράφει ο Camerotto, στο πλαίσιο των μαθημάτων για την Τροία καθώς μαζί με τον Filippomaria Pontani σχεδιάζουμε τους Κλασικούς Κατά. Τα πάντα, συνεχίζει, μένει να ανακαλυφθούν. Συζητώ για μύθους με τον Luciano De Nicolo […] κι εκείνος ξεκινά τη δουλειά […] κι έτσι αρχίζουν να σχηματίζονται διάφορα σχέδια του Ίππου. Μια ακουαρέλα ξεχωρίζει: είναι ένα σχέδιο λίγο πιο σκούρο […] εύθραυστο πάνω στα αδύνατα και μακριά πόδια του που στέκεται με περηφάνια πάνω στις όχι ακριβώς στρόγγυλες ρόδες του […] και μοιάζει μ’ έναν Δον Κιχώτη. Εν τέλει, συμπληρώνει ο Camerotto, έχουμε ένα «σήμα» (ένα senhal) που θα βρίσκεται παντού, θα το φέρνουμε μαζί μας στα θέατρα και θα βρίσκεται στο εξώφυλλο του βιβλίου των Classici Contro. Το ίδιο εξώφυλλό διατηρήθηκε και στην ελληνική μετάφραση του βιβλίου το οποίο κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις Γκόνη και παρουσιάστηκε σε σχετική εκδήλωση στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο της Αθήνας όπου μίλησαν οι συγγραφείς και οι επιμελητές. Αξίζει να αναφερθεί πως πρόκειται να εκδοθεί επίσης από τις εκδόσεις Γκόνη και δεύτερος τόμος των Κλασικών Κατά με τίτλο Ουτοπία (Ευρώπη). Εν τέλει, συμπληρώνω εγώ, γεννιούνται οι Κλασικοί Κατά, γεμάτοι οράματα και ελπίδα για τον αγώνα που μόλις ξεκίνησε …χρησιμοποιώντας μεταφορικά το σύμβολο του δούρειου ίππου με σκοπό να διαπεράσουν τα στεγανά του σημερινού συστήματος – που συστηματικά μειώνει ή αποδιώχνει εντελώς τον πολιτισμό – και να δημιουργήσουν αναχώματα για να διασφαλιστεί ο,τι είναι δυνατό να διασωθεί. Ο Camerotto είναι ομιλητικός, με πάθος, αεικίνητος. Ο Pontani, πιο διακριτικός, με βαθειά γνώση της νέας ελληνικής γλώσσας. Μαζί, ενωμένοι σαν ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο, έχουν αναλάβει, πέρα από την οργάνωση των εκδηλώσεων, επίσης, την επιμέλεια των τόμων που εκδίδονται, μια δύσκολη και δεσμευτική εργασία. Για τους δυο καθηγητές, Alberto Camerotto και Filippomaria Pontani, η ιστορική συνέχεια είναι δεδομένη: με αφετηρία την αρχαία Ελλάδα, αλλά κι έναν στίχο του σύγχρονου Μανόλη Αναγνωστάκη, είστε υπέρ ή κατά;, δίνουν πνοή σε μια πολύπλευρη και ευρύτατη δράση που ονομάζεται Classici Contro (Κλασικοί Κατά). Ταξιδεύουν, δημιουργούν, κουράζονται, αλλά παραμένουν άκαμπτοι και συνεχίζουν. Εμπνέουν τους νέους ερευνητές, τους αγκαλιάζουν, τους παρουσιάζουν στο ευρύ κοινό, στα μεγάλα ακροατήρια. Κάθονται δίπλα τους στο δείπνο μετά την παράσταση και συζητούν μαζί τους, γιατί στα μάτια τους βλέπουν το μέλλον. Ονομάζουν συχνά τις «παραστάσεις» αυτές εμπειρίες. Η δική μου, εμπειρία, αφορούσε στη Vicenza: μια όμορφη μικρή πόλη στην ενδοχώρα της Βόρειας Ιταλίας. Μια πόλη στην οποία έζησε και δημιούργησε τον 16ο αιώνα ο Andrea Palladio, ο διάσημος αρχιτέκτονας της Αναγέννησης. Εκεί, στο διάσημο Teatro Olimpico (έργο του Palladio που ολοκληρώθηκε το 1580-1585), παρακολούθησα την εμπειρία των Κλασσικών Κατά για τον Άνθρωπο και πραγματικά ταυτίστηκα με αυτό το πολιτιστικό κίνημα. Οι Κλασικοί Κατά δεν επιλέγουν τυχαία τους χώρους για τις δράσεις τους: το Olimpico, με το εκθαμβωτικό, εύθραυστο – φτιαγμένο από γύψο, τρισδιάστατο σκηνικό της Θήβας, προσφέρεται όχι μόνο για να μεταφέρει τον θεατή στην αρχαιότητα, αλλά και να τον κάνει συμμέτοχο στο δράμα, στην κωμωδία, στη σκέψη και στις ιδέες τους. Αναφέρονται συχνά στην ηθική του ανθρώπων, αλλά και στην αισθητική των πραγμάτων. Αναζητούν ένα θέμα, μια λέξη κλειδί που να προέρχεται από τον Κλασικό κόσμο και, χωρίς να μυθοποιούν, το ανάγουν στη σύγχρονη πραγματικότητα. Έχουν, τέλος, έναν δικό τους κώδικα ορολογίας με λέξεις όπως δέσμευση, σεβασμός, κοινό καλό και, φυσικά, δημοκρατία. Και είναι οι ίδιοι που δεσμεύονται δημόσια σεβόμενοι το κοινό καλό προς όφελος των πολλών, προς υπεράσπιση της Δημοκρατίας! Παρατηρώντας τον Camerotto και τον Pontani νιώθω περίεργα· δεν μοιάζουν με συνηθισμένους καθηγητές που προέρχονται από το περιβάλλον του Πανεπιστημίου, δεν είναι απλά δύο επιστήμονες που συγγράφουν και εκθέτουν τις μελέτες τους στο κοινό. Μοιάζει να έχουν κάτι παραπάνω: είναι Άνθρωποι που αντιλαμβάνονται και ενστερνίζονται φιλοσοφικές ιδέες και δίνουν σε αυτές σώμα και ψυχή! Είναι από εκείνους που αξίζουν το χειροκρότημα στο τέλος της ομιλίας…

Χρονολόγιο 2014 μετά το ομώνυμο Classici Contro, έρχεται η σειρά της Γυμνής Αλήθειας (Nuda Veritas) όπου, μεταξύ των ομιλιών στο Olimpico της Vicenza, ακούστηκαν και ελληνικές μουσικές (ρεμπέτικα) που είχε επιμεληθεί ένας «Έλληνας της Βενετίας», ο φιλόλογος και ιστορικός Γιώργος Πηλείδης συνοδευόμενος από το μουσικό συγκρότημα Τα Ιταλάκια.

2015

για την συμπλήρωση των 100 ετών από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Classici Contro αφιέρωσαν την παράσταση στο θέμα του πολέμου και ονόμασαν τις επετειακές αυτές δράσεις τους Θέατρα Πολέμου (Teatri di Guerra).

2016

Η Ξενία (Μεταναστεύοντες, ξένοι, πολίτες ανάμεσα στους κλασικούς και στο σήμερα) αποτελεί τη θεματολογία του 2016. Και «Ξενία σημαίνει υποδοχή, σεβασμό, φιλία, γενναιοδωρία […] αλλά σημαίνει και να γνωρίζει κανείς να σκέφτεται, να ξέρει να σχεδιάζει, χωρίς φόβους, χωρίς παραπληροφόρηση»

2017

το θέμα ήταν η Ουτοπία (Ευρώπη). Ή το να γίνουμε ευρωπαίοι πολίτες. Και γράφουν οι Κλασικοί πως μια ενωμένη Ευρώπη είναι κάτι το έκτακτο, το εξαιρετικό, αλλά είναι μη υλοποιήσιμο αν δεν υπάρχουν οι πολίτες. Μια Ευρώπη της Οικονομίας δεν αρκεί, υπάρχει ανάγκη για μια Ευρώπη των ιδεών.

2018

η Δίκη (η δικαιοσύνη ανάμεσα στον Όλυμπο και στη γη) ακολουθεί τα βήματα της Ξενίας.

2019

οι Κλασικοί ασχολούνται με τον Άνθρωπο, με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του. Γιατι όπως γράφουν οι Κλασικοί, θα πρέπει αναλογιζόμενοι την αρχαία σκέψη, να σκεφτούμε τη δική μας ευθύνη ώστε να είμαστε και να παραμείνουμε Άνθρωποι.

Σύντομος διάλογος με τους Κλασικούς κατά συζητώντας με τον Alberto Camerotto και με τον Filippomaria Pontani Αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί δάσκαλοι, συναντηθήκαμε στην πόλη της Vicenza με αφορμή την εκδήλωση των «Classici Contro» για τον Άνθρωπο. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε τον διάλογό μας με ένα δεδομένο. Είστε αμφότεροι καθηγητές αρχαίας και νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας και ελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Ca’ Foscari της Βενετίας. Ως εκ τούτου θα μπορούσαμε με ευκολία να κατανοήσουμε το γιατί είστε «Κλασικοί». Αλλά είστε και «Κατά»: είστε κατά τίνος; Πηγαίνετε ενάντια σε τι; A.C.: Το να είναι κάποιος καθηγητής έχει γίνει δύσκολο. Το Πανεπιστήμιο, όπως και η παιδεία, υπήρξε ανέκαθεν ένα σημείο επίλυσης των εντάσεων ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν. Ανοίγει τους δρόμους προς το μέλλον: στο επίκεντρο του Πανεπιστημίου βρίσκονται οι νέοι με τις προοπτικές τους να ακροβατούν σε ό,τι πρόκειται να συμβεί. Αλλά το Πανεπιστήμιο είναι πάνω από όλα μια δόμηση της σκέψης ανάμεσα σε μικρές και μεγάλες μεταβολές. Οι αλλαγές έχουν γίνει συχνά βίαιες, πιο γρήγορες από την ωριμότητα της συνείδησης αυτού που αντιπροσωπεύουν. Ολοένα και περισσότερο εργαζόμαστε και στοχαζόμαστε μέσα σε ένα παροξυντικό σύστημα, ένα παραγωγικό σύστημα που μοιάζει με ένα μεγάλο εργοστάσιο, που θυμίζει την ουτοπία της ταινίας Metropolis. Προφανώς δυστοπική. Απαιτείται από τους ερευνητές και από τους καθηγητές ολοένα και περισσότερο μια προσαρμογή σε λογικές που μας επικάθονται, για τις οποίες είναι απαραίτητο να βρεθεί απάντηση. Το αποδεικνύουν οι όροι που εισέρχονται σε κοινή χρήση, όπως το ακρωνύμιο CFU που κρύβει μια υποταγή, μια δουλεία σε οικονομικές δυναμικές που από τον Σωκράτη κι έπειτα περιέχουν μια επικίνδυνη δυσαρμονία με την διαμόρφωση (χρησιμοποιεί το formazione από το CFU) και την έρευνα, με τους θεμελιώδεις στόχους του Πανεπιστημίου. Πιστωτική διδακτική μονάδα ή ακόμη και διδακτικό χρέος δεν συμβιβάζονται με την ελευθερία της παιδείας. Έτσι όπως και το να ονομάζει κανείς προϊόντα τις εργασίες και τα αποτελέσματα της έρευνας εξευτελίζει το ήθος όσων πράττουμε και οι αμφιβολίες είναι πολλές. Φθάνουμε ακόμη και στην αξιολόγηση της παραγωγικότητας, οι ρυθμοί είναι αυτοί μιας αγοράς, έχουν γίνει με σκοπό την κατανάλωση, με σκοπό να εξαλειφθεί στον γρηγορότερο δυνατό χρόνο κάθε αποτέλεσμα, για να το ξεπεράσουμε, για να το αποκόψουμε από τη μνήμη. Η αξία εκμηδενίζεται στη ματαιοδοξία της διάρκειας· ο,τι εμφανίζεται ως «παρελθόν», ακόμη κι έπειτα από μια μόνο μέρα, είναι καλύτερο να εξαφανιστεί. Στη διάσταση αυτή, το να είμαστε καθηγητές ελληνικής γλώσσας και φιλολογίας, λέξεων και ιδεών τριών χιλιάδων ετών ευρωπαϊκής σκέψης είναι ένα σπου-

δαίο πράγμα, είναι σίγουρα κάτι που χρειάζεται αφοσίωση. Μπορούν να φανούν ως πράγματα που παραπέμπουν στο παρελθόν, πριν από δέκα χρόνια η πιο διαδεδομένη σκέψη στους λογικούς μαιάνδρους της πολιτικής εξουσίας και των υπουργείων εκπαίδευσης στην Ιταλία ήταν η κατάργηση των μαθημάτων αυτών που είναι τόσο άβολα, τόσο δύσκολα. Ίσως θα μπορούσαμε να τις περιορίσουμε κάνοντάς τες ένα αόριστα πολιτιστικό λογύδριο, δίχως τις αδιαπέραστες δυσκολίες της γλώσσας και της φιλολογίας. Απαιτούν υπερβολικά μεγάλο κόπο και δαπάνη από τη ζωή για τις μέρες μας. Σήμερα απαιτούνται πάντα ταχύτατα αποτελέσματα, θαυματουργά, ίσως. Βρισκόμαστε στο Πανεπιστήμιο που μετατρέπεται σε εξεταστήριο, στη θεωρία των μαθημάτων ανάμεσα στο take-away και στο fast-food, έτσι για να χρησιμοποιήσω τις λέξεις που ηχούν καταλληλότερες. Υπολογίζονται τα νούμερα. Μπροστά σε αυτό, λοιπόν, το να μελετήσει κανείς τα πρωτότυπα κείμενα στα αρχαία ελληνικά του Ομήρου, του Ευριπίδη, του Πλάτωνα φαίνεται σίγουρα περιθωριακό, σίγουρα λίγο ανατρεπτικό, κατά της καταναλωτικής μηχανής. Αλλά η σκέψη είναι διαφορετική, αν αναλογιστούμε το πώς γεννήθηκε η νεότερη Ευρώπη, ανάμεσα στον Ουμανισμό και την Αναγέννηση, με τους κώδικες και τους Έλληνες συγγραφείς στο κέντρο μιας αληθινής και πραγματικής πολιτισμικής επανάστασης. Οι κλασικοί στο μυαλό όλων θα μπορούσαν ακόμη και να συμβάλλουν στο να οικοδομηθεί η πολιτική συνείδηση της Ευρώπης που βρίσκεται σε μεγάλη καταιγίδα στις μέρες μας. Ίσως υπερβολικά ακριβό, ίσως επικίνδυνο. Ασφαλώς μια ενδιαφέρουσα υπόθεση, πιθανόν απαραίτητη. Για μια Ευρώπη που σημαίνει εξαιρετικά, στα ελληνικά, «μεγάλα μάτια», ένα βλέμμα για να βλέπει μακριά.

F.P.: Ζούμε σε μια εποχή μοναδικής σκέψης και ομογενοποίησης, αν και είναι αναμφίβολο ότι η Δημοκρατία στην οποία καλώς ή κακώς ζούμε επιτρέπει να εκφράζονται μη ομόλογες σκέψεις πάνω σε πολλά ζητήματα: στον άδικο καταμερισμό του πλούτου, στην προδοσία της αλήθειας, στη ρητορική της ειρήνης που μεταμφιέζεται σε πόλεμο, στις κοινωνικές αδικίες και σε αυτές των ιδανικών, στους κινδύνους και στα πλεονεκτήματα της δημοκρατίας, στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στο περιβάλλον και στον κόσμο που μας περιβάλλει. Ανέφερα όχι τυχαία κάποια από τα θέματα με τα οποία ασχοληθήκαμε στις προηγούμενες εκδόσεις των Classici Contro (και ίσως και στις επόμενες) γιατι πιστεύω πως οι συγκεντρώσεις μας απέδειξαν πως σε κάθε περίπτωση

ξεχωριστά οι κλασικοί θέτουν μπροστά στα κεντρικά ζητήματα που ακόμη σήμερα – στην καθαρή μεταβολή της τεχνολογίας και προφανώς της εξέλιξης κάποιων αναμφίβολα καινοτόμων ιδεών – ταράζουν τις δημόσιες συζητήσεις μας. Περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα, πιστεύω πως το ερώτημα από το οποίο ξεκινήσαμε, αυτό του Μανόλη Αναγνωστάκη (είστε υπέρ ή κατά;), αξίζει σήμερα πιο πολύ από ποτέ: ένα κάλεσμα στο να μην δεχόμαστε παθητικά ο,τι συμβαίνει, αλλά να το επεξεργαζόμαστε με κριτικό τρόπο και να ωριμάζει μια θέση που θα λαμβάνεται με επιχειρήματα – ακόμη και αργά ή γρήγορα, σιωπηρά των θέσεων που κάθε πολίτης πρέπει να πάρει και τότε είναι καλύτερο να έχουμε στις πλάτες μας ένα πλούσιο πολιτισμικό βάθος, ώστε να αποφύγουμε πως τα πάντα θα γίνουν ένας απλός σηκωμένος αντίχειρας ή στραμμένος προς τα «like» των social media. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, κατα την άποψή μου, ώστε να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε πολίτες: τότε, φυσικά, είμαι συνειδητοποιημένος πως θα πρόκειται για μια παράκαμψη που αφορά σε μια ελάχιστη μερίδα του πληθυσμού. Αλλά εμείς κάνουμε αυτό που μπορούμε.

Πώς γεννιούνται, σήμερα, και κυρίως πώς επιβιώνουν σε αυτόν τον «μοντέρνο» αιώνα, ιδέες με αναφορές στην αρχαιότητα; A.C.: Να, όταν λέμε «μοντέρνα εποχή», όταν στο δικό μας παρόν πιστεύουμε πως βρισκόμαστε στη «νεοτερικότητα» σαν να επρόκειτο για κάποια πίστη, τότε υπάρχει πρόβλημα. Έχουμε την ψευδαίσθηση των θαυμάσιων και προοδευτικών τειχών, όπως θα μας το θύμιζε ο ιταλός ποιητής Giacomo Leopardi (1798-1837). Αλλά είναι ένα αμάρτημα της ύβρεως. Πιστεύουμε πως βρισκόμαστε πέρα από το δικό μας ανθρώπινο σύνορο. Αρκεί κανείς να σκεφτεί αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Η ψηφιακή επανάσταση μας φαίνεται κάτι τεράστιο. Αλλά αν και μπορεί να είναι ασήμαντο πράγμα, αν το δει κανείς από την πλευρά της λογικής, μπορεί να γεννήσει και να διαδώσει με τρόπο που ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς πρωτύτερα, εκτροπές όπως τα fake news,

A. Camerotto (αριστερά), F. Pontani (δεξιά)

μπορεί να αλλάξει τις συνήθειές μας, μπορεί να ανατρέψει τις ζωές μας προτού καν το αντιληφθούμε. Το να κοιτάξει κανείς, λοιπόν, την πραγματικότητα μέσα από τα πιο αρχαία μάτια, μέσα από την αντιπαραβολή με τους στοχασμούς που μας έχουν εφεύρει και που μας κάνουν να υπάρχουμε, μπορεί να γίνει σημαντικό, αν όχι αναγκαίο. Αρκεί ένα παράδειγμα. Την εποχή που οι εφημερίδες, θεμέλιο της σύγχρονης δημοκρατίας, της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης, του πλουραλισμού, βιώνουν μια εντυπωσιακή κρίση στο σύστημα της επικοινωνίας, ακριβώς εξαιτίας του δικτύου και της αμεσότητας και της επιπολαιότητάς του, θα μπορούσε να είναι χρήσιμο να επιστρέψουμε στην λέξη παρρησία της δημοκρατικής Αθήνας του 5ου αιώνα π.Χ. Την εποχή των tweet και των σλόγκαν, των εύκολων λέξεων που γίνονται επικίνδυνες, η παρρησία, είναι βέβαια η ελευθερία να λέμε τα πάντα μπροστά σε όλους, αλλά είναι πριν από όλα ευθύνη, συμβολή στο κοινό καλό. Διαφορετικά η αρετή μεταμορφώνεται σε ελάττωμα. Το κάναμε συγκεκριμένα με ένα σχέδιο παράλληλο με τους Classici Contro, με τίτλο «Αλήθεια του Τύπου», όπου ανάμεσα σε αρχαιότητα και σήμερα συζητήσαμε και εργαστήκαμε πάνω σε αυτό που σημαίνει η επικοινωνία και η δημοσιογραφική πληροφορία στη δημοκρατία, με όλα τα προβλήματα και τις ασάφειες της έρευνας της αλήθειας και της ελευθερίας της έκφρασης. Εμπλέξαμε στο σχέδιο αυτό δύο εφημερίδες, το Mattino di Padova και την Tribuna di Treviso. Και πέρα από το Πανεπιστήμιο Ca’ Foscari και την ερευνητική ομάδα Aletheia (Αλήθεια), συμμετείχαν στις εργασίες, στη συζήτηση και στο εργαστήριο δημοσιογραφικής γραφής οι νεότατοι μαθητές τεσσάρων Κλασικών Λυκείων της Πάδοβας και του Τρεβίζο, με την τελική ολοσέλιδη δημοσίευση στις εφημερίδες της πόλης των πιο στιβαρών, των πιο σπουδαίων παρεμβάσεων τους.

F.P.: Τα παραδείγματα μπορούν να πολλαπλασιαστούν, αλλά θα περιοριστώ σε ένα – δύο. Προχθές με προσκάλεσαν σε ένα Φεστιβάλ Ιστορίας, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην πόλη της Gorizia: το φετινό θέμα είναι η οικογένεια, και όπως είναι φυσικό με κάλεσαν για να μιλήσω για την οικογένεια στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Κι όμως, δεν θα μου είναι δύσκολο να ξεκινήσω από έναν μακρύ μονόλογο της Μήδειας στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, που κάνει ένα status quaestionis (ένα πλαίσιο ζητήματος) της γυναικείας κατάστασης που ίσχυε τόσο στην Αθήνα του 5ου αιώνα όσο και στην κοινωνία στην οποία ζούσε η γιαγιά μου: εξαιρετικά επίκαιρες, αυτές οι αναφορές, σε μια δημόσια συζήτηση που – το είδαμε πρόσφατα με το συνέδριο στη Βερόνα στα τέλη Μαρτίου, αλλά το θέμα ισχύει και για ολόκληρη την πτέρυγα του συντηρητικού καθολικού κόσμου – θέλει να διαγράψει σιγά σιγά όλα τα δικαιώματα και τις μορφές ισότητας που με κόπο κατακτήθηκαν από τις γυναίκες στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Κι ακόμη: οι Κλασικοί Κατά γεννήθηκαν σε μια ιστορική στιγμή όπου, υπό την ηγεμονία (πολιτισμική, πριν ακόμη αυτή γίνει πολιτική) του Silvio Berlusconi, η δημοκρατία έμοιαζε να βρίσκεται υπό επίθεση από ομάδες με ισχυρότατη εξουσία και μιας χυδαίας και ευτελούς ρητορικής (ήταν εύκολη προφητεία πως ο εκτελωνισμός μιας τυχαίας νοοτροπίας την εποχή του Μπερλουσκόνι θα είχε φέρει πολιτισμικά φαινόμενα πολύ χειρότερα, και πράγματι αυτό συνέβη, ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ). Λοιπόν, ένας συγγραφέας όπως ο

Δημοσθένης – οποιαδήποτε κι αν είναι η κρίση που μπορούμε να έχουμε ως προς την κατανόηση ή τη μη κατανόησή του για τις ιστορικές δυναμικές στις οποίες βρέθηκε βυθισμένος – προσφέρει μια αναντικατάστατη θεώρηση της αίσθησης και της δύναμης της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσης όπως ο 4ος αιώνας π.Χ. ή όπως ο δικός μας αιώνας. Έπειτα από αυτό πιστεύω ότι τα παράλληλα με την αθηναϊκή δημοκρατία είναι πάντοτε ολισθηρά επειδή η δουλεία και ο ιμπεριαλισμός δεν είναι καθόλου αμελητέες λεπτομέρειες, αλλά ουσιαστικοί (και τρομακτικοί) πυλώνες πάνω στους οποίους στηριζόταν εκείνη η εμπειρία διακυβέρνησης. Αλλά παραμένει ότι αντικειμενικά το πείραμα της Αθήνας έχει εμπνεύσει τις δικές μας σύγχρονες «ουτοπίες» και επομένως η σύγκριση μαζί του είναι κατά κάποιο τρόπο σύγκριση με τους εαυτούς μας.

Θα μπορούσε κανείς να περιμένει να συναντήσει δύο καθηγητές που αγωνίζονται στο πανεπιστημιακό περιβάλλον, αλλά ο δικός σας τρόπος είναι πολύ διαφορετικός: διασχίζετε μεγάλο μέρος της ιταλικής χερσονήσου πραγματοποιώντας στάσεις – σαν προσκυνητές, σαν κήρυκες του Μεσαίωνα – με σκοπό να γνωρίσετε στον κόσμο το κίνημά σας. Ποια είναι η αντίδραση των πολιτών; A.C.: Στο Πανεπιστήμιο ο αγώνας είναι καθημερινός, είναι ο αγώνας ώστε να παραμείνουν στο παιχνίδι οι ιδέες, οι νέες σκέψεις μαζί με αρχαίες γνώσεις για τους νέους μας. Είναι μια καθημερινή ζύμωση με μαθήματα, σεμινάρια, εργαστήρια, γραφές. Είναι η δέσμευση για την έρευνα, που είναι μια διαρκής ανησυχία. Αλλά είναι κι ένα σπουδαίο προνόμιο. Αναδύεται, λοιπόν, ένα ηθικό δίλημμα. Αυτό που κάνουμε δεν το κάνουμε για τον εαυτό μας, είναι μια συμβολή για όλους· κάτι που πρέπει να μοιραστεί, να γίνει κοινό. Αυτό είναι το πνεύμα των Classici Contro. Είναι όμορφη η εικόνα των προσκυνητών. Θα μπο-

ρούσε να είναι εκείνη των φραγκισκανών μοναχών του παρελθόντος, με την ιδέα της ταπεινότητας και της φτώχειας. Θα μπορούσε, όμως, κανείς να σκεφτεί και τους clerici vagantes (οι περιπλανώμενοι κληρικοί) και τη δημιουργία των Πανεπιστημίων στην Ευρώπη. Η ιδέα, όμως, είναι ίσως αρχαιότερη. Την συναντούμε στην Αθήνα του Ευριπίδη. Όταν στο θέατρο μπροστά σε όλους τους πολίτες της δημοκρατίας μπορούσαν να μιλούν για τα πιο σημαντικά ζητήματα διαμέσου των μύθων και της τραγωδίας που σκηνοθετείται. Αυτή είναι η παιδεία, και είναι για όλους. Το 415 π.Χ., την παραμονή της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας των Αθηνών στη Σικελία, οι Τρωάδες του Ευριπίδη εκθέτουν σε όλους τους Αθηναίους το κακό του πολέμου και αναγγέλλουν πως όποιος φέρει τη βία κατά των πόλεων των άλλων είναι ένας παλαβός που θα χαθεί από το ίδιο κακό. Δεν χρησιμεύσει για πολύ. Αλλά τουλάχιστον ειπώθηκε. Συγκεκριμένα, μπορούμε να φέρουμε ένα παράδειγμα. Τις σκέψεις αυτές τις συνενώνω στις Συρακούσες όπου και βρίσκομαι τώρα που σας μιλώ, σε μια δράση των Classici Contro που διαδραματίζεται στο κέντρο της Σικελίας, στην Caltanissetta. Θα μιλήσουμε στο λύκειο Ruggero Settimo για την ουτοπία των Φαιάκων στην Οδύσσεια (Ρογήρος Έβδομος – όλα τα λύκεια της Ιταλίας φέρουν το όνομα κάποιας σημαντικής προσωπικότητας της χώρας και όχι απλά ένα αύξοντα αριθμό όπως στην Ελλάδα). Το νησί της Σχερίας, με την ομορφιά της φύσης και της πόλης, με την άριστη διακυβέρνηση και την ευημερία, με την ήρεμη ζωή ανάμεσα στην παιδεία, στους αθλητικούς αγώνες, είναι ένα καλό αρχέτυπο για αυτό που ονομάζεται πολιτισμός. Κι έπειτα βρισκόμαστε εν δράσει στην aula magna (αίθουσα τελετών) του δικαστικού μεγάρου της πόλης, για να μιλήσουμε για την περηφάνια και για τη δυσκολία της αντίστασης απέναντι

Vicenza, Teatro Olimpico, φωτ. Σ. Μοσχονάς

” στην αδικία ακριβώς μέσα από τον μύθο. Τη μέρα που μνημονεύεται η δολοφονία από τη μαφία του δικαστή Giovanni Falcone στο Capaci στις 23 Μαΐου 1992. Είναι χημικές αντιδράσεις ιδεών. Όπως ένα πείραμα σε ένα επιστημονικό εργαστήριο. Ο χώρος και ο χρόνος του πραγματικού κόσμου αντιδρούν με τις αρχαίες λέξεις. Είναι χρήσιμες για να επαναπροσδιορίσει κανείς τα πράγματα, για να κατανοήσει ξανά αυτή τη στιγμή, με ένα πιο ευρύ βλέμμα, τις κατηγορίες της ελευθερίας, τις σχέσεις με την εξουσία, της υπεράσπισης της δικαιοσύνης. Ο Ησίοδος, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης κάνουν να ακούγεται η φωνή τους. Αναμειγνύονται με τα προβλήματά μας. Και βρισκόμαστε στη Σικελία, στο κέντρο της Μεσογείου. Από εδώ, θα πρέπει να θυμηθούμε πως το πρώτο θεμέλιο του πολιτισμού είναι το να είμαστε φιλόξενοι (philoxenoi), θα πρέπει να σχεδιάσουμε τη φιλοξενία για όποιον είναι ξένος και δραπετεύει από τον πόλεμο και τα δεινά. Το αντίθετο του φιλόξενοι είναι υβρισταί, η βία και η βαρβαρότητα. Αλλά αμέσως μετά θα βρεθούμε εν δράσει στο Varese, σε μια Βόρεια Ιταλία – με τόσο ζοφερά λαϊκιστική ανατροπή – που θα μπορούσε ακόμη και να θυμίζει τον φασισμό. Τότε θα μιλήσουμε, πάντοτε μέσα από τα μάτια του Ομήρου, για εκείνες που είναι οι κατηγορίες του πολιτισμού, για να κατανοήσουμε αυτό που χρειάζεται για την Ευρώπη μας που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, βλέποντας στις εκλογές και σε ένα τόσο αβέβαιο μέλλον. Ο Όμηρος θα μας διδάξει πολλά πράγματα και μπορεί να μας βοηθήσει να αναζητήσουμε κάποια εμπιστοσύνη.

F.P.: Θέλω να τονίσω πως, κυρίως χάρη στο δίκτυο που έχει υφανθεί με θαυμαστή σταθερότητα και αφοσίωση από τον Alberto Camerotto, αυτό το progetto, δομήθηκε αμέσως σαν ένας συνεταιρισμός με τα κλασικά λύκεια του Βένετο, του Τριβένετο και έπειτα όλης της Ιταλίας. Εμείς πιστεύουμε σταθερά πως το δημόσιο σχολείο, με όλα τα ελαττώματα που σαφώς έχει, είναι η πραγματική ραχοκοκαλιά αυτής της χώρας (δηλ. της Ιταλίας), και το μοναδικό ανάχωμα στα ηθικά και πολιτισμικά ολισθήματα του σήμερα και του αύριο, για τον απλό λόγο ότι παρέχει κριτικά εργαλεία που διαφορετικά τα παιδιά δεν θα είχαν συναντήσει ποτέ στη ζωή τους. Με αυτή την έννοια το κλασικό λύκειο, το οποίο ανέκαθεν λοιδορείται για την αοριστία του και για τον ελιτισμό του, είναι, αντίθετα, μια πραγματική εστία διανοιών κι επιπλέον – ειδικά σε κάποιες περιοχές – ένας κοινωνικός ανελκυστήρας. Οι διδάσκοντες των δευτεροβάθμιων σχολείων, κακοπληρωμένοι και καταπνιγμένοι από μια ασφυκτική γραφειοκρατία, αποκαρδιώνονται στο να πιστέψουν στην ουσία αυτού που κάνουν, στον αναντικατάστατο ρόλο τους στην κοινωνία: να, το progetto μας θα ήταν ασύλληπτο δίχως τη δική τους ενέργεια στις

περιοχές, στα εργαστήρια, στις σχολικές αίθουσες, στη συνομιλία με τη διοίκηση των Δήμων και τους πολιτισμικούς θεσμούς (για να βρούμε τα θέατρα, για να φανταστούμε τις δράσεις, για να εμπλέξουμε το κοινό). Πολλές «δράσεις» και πολλά φεστιβάλ (υπάρχουν, πλέον, εκατοντάδες στη χώρα μας) επικεντρώνονται στο «one-man show» μιας τηλεοπτικής προσωπικότητας που προσελκύει τα πλήθη, που κάνει τον μονόλογό της, που λαμβάνει τα χειροκροτήματα, και φεύγει. Εμείς καταφεύγουμε στον τύπο «φεστιβάλ» ακριβώς γιατί, αντίθετα, στοχεύουμε σε μια προκαταρκτική εργασία και σε μια συνεχή επαφή με τους «ντόπιους» που να επιτρέπει να συσταθεί μια μορφή κοινής σκέψης – και είναι γι αυτό που στο εσωτερικό μιας ίδιας εκδοχής παρουσιάζονται πολύ διαφορετικές δράσεις από τόπο σε τόπο. Και, ούτως ή άλλως, για να σας απαντήσω, εγώ δεν αισθάνομαι καθόλου ένας κήρυκας που μεταφέρει μια αλήθεια, αλλά – αν μη τι άλλο κάποιος που μαζί με άλλους συναδέλφους προσδοκά να διατηρήσει μια έστω ελάχιστη ευρεία ματιά. Υγ.: Αν, έπειτα, θα έπρεπε να σας πω ότι πολλοί πανεπιστημιακοί συνάδελφοί μας βλέπουν μια πρωτοβουλία σαν κι αυτή (με ένα μείγμα συμπόνιας και απόστασης), θα κατανοούσατε πόσο ο ακαδημαϊκός κόσμος και ο κόσμος των λυκείων απομακρύνονται, κι αυτό εγώ θεωρώ πως είναι ένα τρομερό κακό για την κοινωνία ολόκληρη.

Τέλος, ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από το χρήμα. Σε αυτή την κοινωνία όπου σχεδόν τα πάντα μπορούν να πωληθούν και να αγοραστούν, όπου «τα πάντα έχουν παγκοσμιοποιηθεί εκτός από τον πολιτισμό (για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Ισπανού φίλου ελληνιστή, Pedro Olalla). Μέσα από τη δική σας εμπειρία πώς αντιδρούν οι διάφορες γενιές απέναντι σε αυτό που προτείνετε; Οι νέοι, οι μεσήλικες ή οι ηλικιωμένοι ενδιαφέρονται περισσότερο για την ιδέα αυτή; Και αναφέρομαι στους νέους διότι, ακόμη κι αν φαίνεται τετριμμένο, αποτελούν πραγματικά το μέλλον…

A.C.: Ας ξεκινήσουμε με τους νέους. Ακριβώς επειδή είναι το μέλλον. Το progetto γεννιέται από το Πανεπιστήμιο και από το Σχολείο, και εμπλέκει σε όλες τις δράσεις τους νέους. Εργαζόμαστε μαζί στις ετοιμασίες των Classici Contro. Υπάρχουν τα εργαστήρια,

Ξέρει να αγανακτεί μόνο όποιος είναι ικανός να ελπίζει Σενέκας

”

Caltanissetta, 2019, Λύκειο «Ruggero Settimo» (στην 1η φωτογραφία, πάνω στα πλακάτ των μαθητών διακρίνονται οι προσωπογραφίες των δικαστών Falcone και Borsellino)

τα θέματα στα πολλαπλά τους ανοίγματα, οι βιβλιογραφίες έρευνας, τα κείμενα και οι ιδέες. Ενώνονται οι προοπτικές, εκείνες των καθημερινών μαθημάτων, ακόμη και η μετάφραση σαν άσκηση, ώστε να φτάσουμε να μιλάμε μαζί στη θεατρική σκηνή, για να συζητούμε για τα πιο επείγοντα ζητήματα του νεωτερισμού, για τα πιο σοβαρά προβλήματα. Με τους νέους σαν πρωταγωνιστές που μιλούν μπροστά σε όλους εν ονόματι της πόλεως: μέσα σε ένα πείραμα που σπάει τα σύνορα των γενεών, είναι μια προηγμένη προβολή της έρευνας που μεταμορφώνει τη φιλολογία, τη λογοτεχνία, την ιστορία, τη μουσική, την τέχνη στο κέντρο της συλλογικότητας, της ζωής, της πολιτικής, της οικονομίας, δίχως διαχωρισμούς, χωρίς προκαταλήψεις. Στις θεατρικές δράσεις και σε όλους τους πιο σημαντικούς χώρους των πόλεων οι νέοι βάζουν τη δική τους συμβολή. Υπάρχει ένα στοιχείο που είναι σημαντικό και που κάνει τη διαφορά. Μπορεί να είναι λέξεις, μουσικές, θεατρικές δράσεις, ταινίες μικρού μήκους. Αλλά όλα όσα γίνονται και λέγονται επί σκηνής δεν αποτελούν πια θέαμα· αντίθετα, είναι κάτι που πηγαίνει ενάντια στην ασήμαντη ιδέα του πολιτισμού ως entertainment. Μπορεί και να είναι ψυχαγωγία, αλλά όχι αποκλειστικά αυτό. Μπορούμε να πούμε πως είμαστε κατά της θεαματικοποίησης της άγονης κουλτούρας, στην υπηρεσία της αγοράς. Αξίζει τον κόπο να το θυμηθούμε: ένας τόμος των Κλασικοί Κατά, καρπός ενός διεθνούς προγράμματος έρευνας, είναι αφιερωμένος σ᾽ αυτό. Έχει τίτλο Η σάτιρα της επιτυχίας, φυσικά από τον αρχαίο στον σύγχρονο κόσμο. Λοιπόν, τα πάρα πολλά φεστιβάλ που είναι πολύ του συρμού είναι τουρισμός της κουλτούρας. Υπερβολικά λίγο σ᾽ αυτούς τους καιρούς, προκαλούν σχεδόν αμηχανία. Οι Κλασικοί Κατά είναι κάτι άλλο. Είναι έρευνα και σχολή, είναι πολιτική ρῆσις, είναι «συνομιλίες πολιτών». Κάθε λέξη γίνεται λέξη πολιτική στην πιο αληθινή έννοια. Με ένα αξιόλογο αποτέλεσμα. Η κουλτούρα ξαναλέει τα πιο σημαντικά πράγματα, εκείνο που είναι ωραίο να λέμε στην πόλη. Ξαναγίνεται ζωή όπως ήταν η ποίηση της Βοιωτίας στην αρχαϊκή Ελλάδα, γιορτή και πολιτική

συνείδηση ταυτόχρονα , όπως το θέατρο του Διονύσου που έγινε για την πόλη, για να υπάρχουν πολίτες στην κλασική Αθήνα. Ακόμη και με όλα τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται, έξω από κάθε εξιδανίκευση. Κι ένα ακόμη θεμελιώδες ζήτημα. Η πράξη, ο λόγος ενός νέου δεκαεπτάχρονου στη σκηνή είναι η πρώτη δημιουργία του μέλλοντος. Το θέατρο και κάθε δημόσιος χώρος της πόλης γίνεται μέρος της ζωής του καθενός. Δεν υπάρχει πια χωρισμός ανάμεσα στον ιδιώτη και στην πόλη. Και είναι ακριβώς το σχολείο και το πανεπιστήμιο που μπορούν να γεννήσουν αυτή την επανάσταση. Ο πολιτικός λόγος που ξεκινάει από τους κλασικούς γίνεται γνωστικό script που διαμορφώνει όλη τη ζωή των νέων μας. Για τα επόμενα εβδομήντα χρόνια. Γνωρίζουν εκείνο που μπορεί να γίνει, γνωρίζουν πώς και με ποιες σημασίες. Όταν ο Όμηρος που έρχεται από τα πρωινά μαθήματα δεν είναι πια μόρφωση, αλλά πολιτικό μήνυμα, όταν μαθαίνουμε ότι η σκηνή είναι τόπος συζήτησης, ένας χώρος ανοιχτός της δημοκρατίας και για τη δημοκρατία, αυτό μένει για πάντα. Τότε και η παγκοσμιοποίηση, η συνάντηση με τον άλλο, η σύγκριση με την πολυπλοκότητα δεν προκαλούν φόβο. Ας θυμόμαστε πως είμαστε εδώ για μια συμβολή, για να διαδραματίσουμε τον δικό μας ρόλο, ακόμη και με ταπείνωση. Είναι οι νέοι που από τη φύση τους αγαπούν περισσότερο απ᾽ όλους μια κριτική σκέψη, επαναστατική, που δεν δέχεται την απραξία της σκέψης και τον ηθικό αποπροσανατολισμό του σημερινού κόσμου. Είναι έτοιμοι να έρθουν αντιμέτωποι με τις αρχαίες σκέψεις, είναι έτοιμοι να πουν τη δική τους σκέψη εδώ και τώρα. Είναι εντυπωσιασμένοι από την ανικανότητα του ευρωπαίου ανθρώπου ο οποίος δεν ξέρει πλέον να φανταστεί το μέλλον, βυθισμένος στο προνόμιο, στον πλούτο, ξέρει μόνον να ανησυχεί εγωιστικά για τον εαυτό του, αναζητεί μια ασφάλεια ακόμη και με κόστος να ξεπουλήσεις την ελευθερία του. Αλλά οι νέοι ξέρουν να διαισθάνονται ότι ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος, ότι δεν μπορεί να είναι πλέον έτσι. Η αφθονία, ο πλούτος, η πολυτέλεια είναι μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση. Πριν από τον πλούτο, έτσι για να ανακαλέσουμε κά-

ποια σκέψη από τον Σόλωνα στον Θέογνι, έρχεται η σωφροσύνη, η σύνεση του Ραδάμανθυ. Έρχονται οι λέξεις από τη σκέψη, ο πολιτικός λόγος του Νέστωρα, ο σχεδιασμός και η ικανότητα να προλαμβάνουμε τα προβλήματα και τα σφάλματα του Σίσυφου, ακόμη και με τη διανοητική ελευθερία και το θάρρος που επιτρέπουν να αψηφούμε κάθε κίνδυνο. Καλύτερα από τον πλούτο είναι ακόμη και τα γρήγορα πόδια των γιων του Βορέα, των γιων του ανέμου. Με τα χρήματα δεν αγοράζεται ο θάνατος, δεν αγοράζεται ούτε το μέλλον. Είναι καιρός να σκεφθούμε διαφορετικά. Για τους νέους και για όλους. Οι κλασικοί μερικές φορές το λένε. Με τα χρήματα δεν εξαγοράζεται ο θάνατος, δεν αγοράζεται ούτε και το μέλλον. Είναι καιρός να σκεφτούμε διαφορετικά. Για τους νέους και για όλους. Οι κλασικοί, κάποιες φορές το λένε.

F.P.: Δεν θα είναι οι Κλασικοί Κατά εκείνοι που θα σταματήσουν την παγκοσμιοποίηση με όλα τα δεινά της. Εντούτοις, είναι γεγονός πως τα παιδιά με τα οποία συνεργαζόμαστε είναι πράγματι εξαναγκασμένα να κοιτούν με διαφορετική ματιά όσα διαφορετικά θα ήταν μονάχα σχολικά μαθήματα, να παίρνουν λίγο χρόνο για να στοχαστούν πάνω σε μη τωρινές έννοιες: πολλοί από αυτούς – το βλέπουμε ακόμη και σε απόσταση ετών – βγαίνουν μαγεμένοι. Ας είναι ξεκάθαρο: δεν είναι ότι προτείνουμε το να πετάξει κανείς τα smartphones στο κανάλι ή το να προσηλυτιστεί στον δρόμο της Δαμασκού (εμείς δεν στοχεύουμε καθόλου στο να δημιουργήσουμε λεγεώνες κλασικιστών, δεν επιθυμούμε, δηλαδή, να στρατολογήσουμε τους μελλοντικούς μας φοιτητές, αν και όταν κάποιος αποφασίζει να σπουδάσει τα δικά μας πράγματα είμαστε προφανώς χαρούμενοι). Aλλά ο τρόπος να τους προτείνουμε έννοιες με τέτοιο τρόπο που να εντάξει στον στοχασμό κάποιους σημερινούς προβληματισμούς (δίχως, συνεπώς, μια ψευδή και αναγκαστική επικαιροποίηση, αλλά αναδεικνύοντας από τα ίδια τα κείμενα τα προβλήματα που μιλούν σε καθέναν από εμάς, στον κόσμο μας) είναι ένα υπέροχο ανοιχτήρι για να τους εξασκήσεις σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης. Έπειτα από αυτό είναι προφανές, ότι πέρα από τα σχολεία, υπάρχουν πολλοί ώριμοι άνθρωποι που έρχονται να δουν τα πράγματα μας, ακόμη και για να επανασυνδέσουν τα νήματα με το παρελθόν τους ως μαθητές του λυκείου ή από απλό ενδιαφέρον προς έναν μακρινό κόσμο· και πρέπει να είναι έτσι, εμείς είμαστε ευτυχείς. Αλλά ακριβώς η διάσταση του περάσματος μέσα από τα λύκεια επιτρέπει πρώτα απ’ όλα να στήσουμε μια γέφυρα, εύθραυστη αλλά σταθερή, προς το μέλλον.

Σύρος

η φεστιβα λική ΚΕΊΜΕΝΑ: ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΜΙΝΑΚΗΣ

Welcome to Hermoupolis

Καλώς ορίσατε στο απόλυτο «υπαίθριο μουσείο» του νεοκλασικού ρομαντισμού, με τις περισσότερες αναφορές στην αρχαία Ελλάδα και τη δυτική Ευρώπη. Κάποτε πρωτεύουσα και πρώτο λιμάνι της χώρας, με την ακτοπλοΐα σε πρωταγωνιστικό ρόλο, με το Νεώριο και την βιομηχανική ανάπτυξη να ορθώνουν το ανάστημά τους στην τουριστική εξέλιξη, με την Ορθοδοξία και τον Καθολικισμό σε αιώνιο debate, με την ατμόσφαιρα του Βατικανού στην καρδιά του Αιγαίου. Και φυσικά με την Άνω Σύρα να υπενθυμίζει πως κι εδώ είναι Κυκλάδες και δεν έχετε κάνει λάθος.

Από το Καζίνο μέχρι τα Λαζαρέτα κι από το παραμύθι μέχρι την πραγματικότητα, οι δρόμοι που διασχίζεις βρίσκονται όλοι μέσα σε μια μικρή πόλη–μνημείο του πολιτισμού. Σήμερα, η Ερμούπολη διαθέτει άριστη τουριστική υποδομή για τους επισκέπτες που θα βρουν εκεί οτιδήποτε απαιτείται για τις διακοπές τους: διαμονή, εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ και νυχτερινή ζωή, αλλά και όλες τις υπηρεσίες που κάνουν τη ζωή των ντόπιων και των επισκεπτών χαρισάμενη. Οι καθημερινές ακτοπλοϊκές συνδέσεις με τον Πειραιά, τη Ραφήνα, τις υπόλοιπες Κυκλάδες και τα νησιά του Βορείου

Αιγαίου, αλλά και το αεροδρόμιο της Σύρου που συνδέεται καθημερινά με την Αθήνα, επιτρέπουν μια νοητή γραμμή που ενώνει την Πλάκα, το Σύνταγμα, το Μοναστηράκι και τον Κεραμεικό με την Ερμούπολη. Κέντρο η πλατεία Μιαούλη, όπου βρίσκεται το Δημαρχείο, έργο του Ερνέστου Τσίλερ, εμπνευσμένο από τα ανάκτορα της Τροίας. Εκεί και το θέατρο «Απόλλων», μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, τα αρχοντικά στην αριστοκρατική συνοικία Βαπόρια, το Αρχαιολογικό Μουσείο Σύρου, το Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης, η Βιβλιοθήκη, το κτίριο που στεγάζει το Ιστορικό Αρχείο των Κυκλάδων, η Αγορά, το σινεμά Παλλάς, οι αίθουσες τέχνης ολόγυρα, η Πινακοθήκη Κυκλάδων στο λιμάνι, το ινστιτούτο Κυβέλη και φυσικά οι πολλές εκκλησίες που κάθε μια τους αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό επίτευγμα και σε κάνει να σκέφτεσαι πως τόσους πολλούς μητροπολιτικούς ναούς μαζί σε τέτοια απόσταση ο ένας από τον άλλον, καμιά μεγαλούπολη της Ελλάδας δεν έχει. Καλώς ορίσατε λοιπόν στην καρδιά του Ερμουπολιτισμού και «Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ» σας ανοίγει τις πύλες του φέτος το Καλοκαίρι.

ΟΛΑ ΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ Για όλα τα φεστιβάλ του νησιού, μπορείτε να αντλήσετε πληροφορίες από την ιστοσελίδα του Δήμου www.syros-ermoupolis.gr και www.syrosisland.gr Εμείς παρουσιάζουμε 6 από τα πολλά αξιόλογα που διοργανώνονται την επόμενη περίοδο. Καλό καλοκαίρι!

Ένας ασθενής και

οδοιπόρος του σύγ χρονου κόσμου στη Σύρο

Είμαι ένας ασθενής και οδοιπόρος του σύγχρονου κόσμου. Έζησα κάπου τα μισά μου χρόνια μέσα στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα για να πρωτοπατήσω το πόδι μου στην Ερμούπολη, στα 26 μου το 1988. Πέρασαν 30 χρόνια για να ξαναγυρίσω στην ανοχύρωτη πόλη του Ερμή και να εγκατασταθώ εδώ από τον Αύγουστο του 2018. Δεν χρειάστηκε και πολύ για να πεισθώ πως μου ''οφείλω'' την Ερμούπολη και πρέπει να την ζήσω ως αυτόχθων κι όχι για άλλη μια φορά ως διαβατάρης. Νοίκιασα ένα loft στο δώμα ενός παλαιού αρχοντικού της πόλης που είναι απ’ έξω βαμμένο με μεξικάνικα χρώματα και βλέπει από μέσα όλο το λιμάνι, το Νεώριο, τα Λαζαρέτα απέναντι, το τελωνείο, την Ανάσταση και την Μονή των Καπουτσίνων στην Άνω Πόλη. Δύο φορές τον μήνα κοιτάζω να είμαι εδώ, να περπατάω μέσα στα σοκάκια ασκεπής, να πίνω τους καφέδες μου στα στέκια που έχω αρχίσει σιγά – σιγά να δημιουργώ, να ονειρεύομαι με νέους και παλιούς φίλους που ξαναβρήκα, να εμπνέομαι από κάθε νέα μυστική γωνιά που ανακαλύπτω στα πιο κρυμμένα σημεία μιας πόλης γεμάτης από ιστορίες και μύθους, που – τι παρήγορο – πάντα με συναρπάζουν. Η Ερμούπολη δεν είναι απολαυστική μόνο το Καλοκαίρι σε ένα mood KISS THE SUN με κρίταμο και Αλόη Vera… Είναι εξίσου συνταρακτική, όταν βρέχει, φυσάει ή κάνει κρύο. Και είναι μια αστεία απόφαση να την κοπανίσεις από τον Πειραιά η την Ραφήνα και σε δύο ώρες να βρεθείς «φυλακισμένος στον Παράδεισο» που λέει κι ο φίλος μου ο Κλέαρχος που έρχεται πότε – πότε στο μπαρ Μποέμ (του φίλου μου του Σωτήρη) και γράφει μαζί μας. Είναι που με το που έσκασα μύτη στο νησί, ξεκίνησα τα μαθήματα δημιουργικής γραφής κι έχει δημιουργηθεί ένας κύκλος νέων γραφιάδων και ποιητάδων που ανά δεκαπέντε μέρες στην «κατανυκτική» ατμόσφαιρα του Μποέμ, χαμηλώνοντας ως τις 11 την μουσική, τα δίνουμε όλα πάνω στις λευκές σελίδες μας. Ακολουθούν μοιράσματα και αναγνώσεις που σε κάνουν συχνά να σκέφτεσαι πως ό,τι άλλο και να σου δώσει το Σύμπαν, εσύ έχεις ήδη βρει ένα λόγο για να είσαι ευγνώμων. Τα στέκια δεν λείπουν όπως και οι άνθρωποι-στέκια! Πως θα επιβιώσεις ποιοτικά σε έναν τόπο που, επειδή σε σαγηνεύει, απειλεί και να σε απογοητεύσει; Έχοντας βρει σταθερές αξίες. Ανάμεσα τους λοιπόν οι άνθρωποι πρώτοι και καλύτεροι: Ο Σωτήρης και το Μποέμ του στέκι αναφοράς για καλή μουσική και ανοιχτή παρέα ψυχής. Ο Πέτρος στη Ρόζα Νέγκρα, αν ανηφορίσεις προς την Άνω Πόλη και φυσικά ο πιο παλιός ο καφενές Βορνάς. Το πιο παγωτό από τα παγωτά του νησιού στον μαέστρο Κωνσταντίνο και στο Django του. Το ίδιο καταπληκτικό παιδί απέναντι, σερβίρει τα πιο κλαμπάτα χάμπουγκερς του Αιγαίου. Αν ο καφές σου είναι ιεροτελεστία, το Ελληνικό Καφενείο, το Corner και το Γιάντες μπορούν να είναι κρίσιμες στάσεις γύρω από την Πλατεία Μιαούλη. Με τους φίλους σου θα φας στην Κουζίνα, στο Λαουτάρι, που ο Νίκος Λόξας το έχει αναδείξει σε πολιτισμικό μουσικό σταυροδρόμι, στο Γύρο του Κόσμου για σπιτικό σουβλάκι κι ακόμη αν τραβήξεις προς τις εξοχές, το Καθολικό Κίνι μέσα στις πολλές επιλογές του έχει Τα δυο τζιτζίκια στα αρμυρίκια που αποκλείεται να σε απογοητεύσουν γευστικά. Αν πάλι θες να την βγάλεις στο σπίτι με υπέροχους μουσικούς να πλαισιώνουν τις κοινωνικές εξωστρεφείς σου νύχτες, τότε η Musique ala Carte της Λίνας μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο. Και φυσικά δεν ξεχνάω το Materia Memoria, όπου η απίθανη Μαρία θα σε φροντίσει για να βρεις τα πιο χάι δώρα για αυτούς που τα αξίζουν. Αφήνω για το τέλος την μάτζικ Κάντια που κινεί το φεστιβάλ Ακορντεόν, το απρόβλεπτο Eyes Walk Festival, τα αγαπημένα μου παιδιά στη σχολή Βιομηχανικού Σχεδίου, που στήνουν το Stray art festival και πολλές άλλες σταθερές της Ερμούπολης, που, θες δεν θες, σε κάνουν καλύτερο οδοιπόρο στην πορεία σου προς το φως.

Φιλία Μη λιδάκη Corporate Manager & Curator του Eye's Walk Digital festival

Στόχος είναι να ξανάερωτευτούμε το δημόσιο χώρο και έτσι να τον κρατήσουμε ζωντανό

Πότε εγκαταστάθηκες στην Σύρο; Ήταν μια δύσκολη απόφαση; Θυμήσου μαζί μας την στιγμή που πάτησες το κουμπί του «Ναι φεύγω»! Στη Σύρο εγκαταστάθηκα το 2003. Ζούσα στην Αθήνα, μου άρεσε πολύ η Αθήνα, αλλά είχα μόλις φύγει από μια εξαιρετική θέση στην Έρευνα Αγοράς και αναζητούσα το επόμενό μου βήμα. Στο πλαίσιο μιας έρευνας για την επιχειρηματικότητα, είχα επισκεφτεί πρώτη φορά τη Σύρο και η σκέψη που με συνόδευε ήταν ότι, σε αυτό το νησί, οι άνθρωποι είναι πολυπράγμονες και χαρούμενοι. Όταν λοιπόν επαγγελματικά ήρθε η ευκαιρία να δουλέψω στη Σύρο για ερευνητικά Ευρωπαϊκά προγράμματα, μετακινήθηκα σαν να πετούσα. Θυμάμαι να κοιτάζω το Αιγαίο μέσα από το παράθυρο του πλοίου προς το νησί, θυμάμαι ένα εκκωφαντικό καθρέφτισμα του ήλιου επάνω στη θάλασσα και αυτό ήταν ένας καλός οιωνός! Δε δένομαι με τα σπίτια και τα μέρη. Δένομαι ωστόσο πολύ με την ομορφιά. Στη Σύρο κάθε μέρα αναγνωρίζω μια νέα ομορφιά. Στο σπίτι που μένω, στην πόλη που μένω (Ερμούπολη), σαν όλα αυτά τα χρόνια, να μην την έχω χορτάσει. Το νησί ερεθίζει το μυαλό των ανθρώπων για δημιουργία και πολιτισμό; Πες μας μερικά χαρακτηριστικά που σε εγκαλούν σε δημιουργία! Το δικό μου το μυαλό το ερεθίζει η αλλαγή. Το νησί νομίζω ότι ηρεμεί περισσότερο την ψυχή. Καμιά φορά σε αποκοιμίζει κιόλας γιατί είναι πάντα προστατευτικό. Και ακριβώς αυτός ο φόβος να μην «παραδοθώ» όπως ο Οδυσσέας στις ομορφιές της Ναυσικάς, αυτή η αγωνία με εγκαλεί στη δημιουργία. Η ανάγκη μου να συνεργάζομαι με ενδιαφέροντες ανθρώπους, να κινώ ιδέες, να κινούμαι από τη θαυμαστή δημιουργικότητα του διπλανού μου και ο φόβος μου να τα στερηθώ όλα αυτά είναι η κινητήριος δύναμη του να δημιουργώ πολιτισμό. Μέσα σε αυτή την πάλη, το νησί σε φέρνει μπροστά στις αβάσταχτες, δημιουργικές δυνάμεις σου και επειδή είναι όμορφο, είναι ανοικτό [ένα κομμάτι πέτρας] και «αδιάβαστο» ακόμα , αποτελεί το πιο κατάλληλο περιβάλλον για να γίνεις δημιουργός. Βέβαια, ήμουν τόσο τυχερή γιατί στη Σύρο ένα από τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα. Για δέκα χρόνια χόρεψα σαν επαγγελματίας χορεύτρια στην ομάδα σύγχρονου χορού «Ακροποδητί» που τότε ξεκινούσε και αυτή! Να εγκαλεί ειδικά η Σύρος σε δημιουργία;….

Συνεντεύξεις: Χρύσανθος Ξάνθης

Μίλησέ μας για την ψυχή και την κεντρική ιδέα του Φεστιβάλ. Τι το ιδιαίτερο έρχεται να προσθέσει; Και πως γεννήθηκε η ιδέα;

Το Eye’s Walk Digital festival διανύει τον έκτο χρόνο του. Έχει βάση στη Σύρο και παραγωγές επίσης στην Ελευσίνα 2021 και στο Κάτω Κάστρο Μυτιλήνης. Είναι ένα φεστιβάλ όπου η σύγχρονη τέχνη [video installation, performance,χορός] με τις digital τεχνολογίες [virtual reality, augmented reality, mixte reality], ξυπνάνε το δημόσιο χώρο, τον συνδέουν με τον κάτοικο και τον επισκέπτη και δημιουργούν αξέχαστες αφηγήσεις σε αυτόν. Τα έργα τέχνης που προβάλουμε επάνω στα κτήρια ζυμώνονται μαζί τους, αλλάζουν τα ίδια, αλλάζοντας ταυτόχρονα και το ίδιο το περιβάλλον. Ο στόχος είναι να ξανά-ερωτευτούμε το δημόσιο χώρο και έτσι να τον κρατήσουμε ζωντανό. Ποιοι περπατούσαν στο ερειπωμένο Κάτω Κάστρο Μυτιλήνης; Ποιοι επισκέπτονταν το νεκροταφείο πλοίων στο Καλιμπάκι στην Ελευσίνα; Μετά την εκεί παραγωγή μας με Video Installation art επάνω στα εγκαταλειμμένα πλοία και μέσα στη θάλασσα, οι κάτοικοι έδωσαν το όνομα της παραγωγής μας «Europass» στο ίδιο το μέρος. Μια νέα ιστορία λοιπόν ξεκίνησε γι’αυτό…Βέβαια και στις δύο αυτές παραγωγές μας είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε με εμπνευσμένους ανθρώπους της δημόσιας διοίκησης, που υποστήριξαν την ανάπλαση των περιοχών αυτών και κατάλαβαν τη δύναμη «του να κάνεις “τον ίδιο τον τόπο να μιλήσει” μέσω της σύγχρονης τέχνης και τεχνολογίας. Το όραμά μου είναι το Eye’s Walk Digital festival που έχει μια διεθνή απήχηση, να μεταμορφώσει σημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας με απρόσμενους τρόπους και με τους καλλιτέχνες και τις digital τεχνολογίες συμμάχους μας. Όσο για την έναρξη του φεστιβάλ, ξεκίνησε με πολύ θάρρος στις εξωτερικές επιφάνειες τεσσάρων ιστορικών, νεοκλασικών κτηρίων της Ερμούπολης και τους θεατές να έχουν κλείσει λόγω μεγάλης προσέλευσης τις βασικές οδούς κυκλοφορίας της πόλης!! Φοβερή γιορτή. Δεν το περιμέναμε! Θέλουμε να μας μιλήσεις και για τις δυσκολίες που σίγουρα υπάρχουν στο νησί. Έχεις σκεφτεί τον γυρισμό στην Αθήνα; Θέλω σίγουρα να παρουσιάσουμε την εμπειρία Eye’s Walk Digital festival στην Αθήνα. Για να ξανά αγαπήσουμε την Πόλη. Προσωπικά έχω ανάγκη τη μεγάλη πόλη, την ενέργεια της δημιουργίας, την πρόκληση των εναλλαγών και τους δημιουργικούς ανθρώπους της. Νιώθω ότι είμαι πολίτης του κόσμου, με ενδιαφέρει να αλληλεπιδρώ δημιουργικά και με την έννοια αυτή μου ταιριάζει η μεγάλη πόλη.

Αρχικά να ξεκινήσουμε με τον τίτλο.. Τι σημαίνει musique a la carte; Είναι όπως λέμε “menu a la carte” στα εστιατόρια. Οι δημιουργίες που προτείνει ο σεφ στην καρτέλα ενός εστιατορίου. Ε, κάπως έτσι και 'μείς έχουμε φτιάξει το δικό μας “μενού” στο οποίο προτείνουμε καλλιτεχνικά events που μπορείτε να διαλέξετε. Και τα σερβίρετε σε κάποιον συγκεκριμένο χώρο; Υπάρχει δηλαδή βάση; Οχι, δεν υπάρχει βάση, είναι κάτι σαν catering!! (γέλια) Ερχόμαστε εμείς στον χώρο της εκδήλωσης. Μπορεί να είναι σ’ ένα σπίτι, μπορεί να είναι ένα bar που θέλει να κάνει live, ένα ξενοδοχείο, ένα σκάφος που ήρθε για λίγες μέρες.

Λίνα Ζηνά Μusique a la carte

Πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα; Ήταν μια συνεύρεση με τον αγαπημένο φίλο Θράσο Καμινάκη. Μου πρότεινε την ιδέα, εγώ ήδη επεξεργαζόμουν στο μυαλό μου κάτι παρεμφερές, έπεσε στο τραπέζι και το όνομα, το πίστεψε ο Θράσος - τελείωσε! Η ιδέα ήταν έτοιμη, έφτανε να βρεθεί το καλλιτεχνικό δυναμικό. Το οποίο είναι; Τα βασικά μέλη είναι η ηθοποιός Ανθούλα Χαιροπούλου που αναλαμβάνει τις αφηγήσεις παραμυθιών, ο Χαράλαμπος Λελεκτσόγλου κιθαρίστας στο jazz duet/trio, ο Απόστολος Μάρης στο κανονάκι και το νέι, ο πιανίστας Γιώργος Γεωργουσόπουλος και εγώ που κάνω τις “συναυλίες τσέπης” (τις ονομάσαμε έτσι γιατί είναι ένα one woman show το οποίο είναι φορητό και χωράει παντού) Αν και είναι κατανοητά τα “μουσικά φαγητά”, θα ήθελες να μας μιλήσεις περισσότερο για αυτά; Είναι κάποια που ξεχωρίζεις; Ένα απ’ τα αγαπημένα μου είναι οι παραστάσεις/αφηγήσεις

παραμυθιού. Κάθε φορά μπαίνουμε σ’ έναν μαγικό κόσμο! Τριγύρω μου έχω διάφορα κρουστά και πνευστά όργανα τα οποία χρησιμοποιώ για τα τραγούδια και το sound design της παράστασης σε πρωτότυπες συνθέσεις, έναν λουπαδόρο και την κιθάρα μου. Η συνεργασία με την Ανθούλα Χαιροπούλου, που είναι εξαιρετική ηθοποιός, ρέει. Για λίγο ξεχνιόμαστε απ'την εδώ πραγματικότητα και ταξιδεύουμε μεγάλοι και παιδιά σε κόσμους που όλοι έχουμε ανάγκη. Αγαπώ επίσης πάρα πολύ το σχήμα “jazz and fuzz”. Παίζουμε classic jazz και gispy swing ρεπερτόριο. Σκέτη φωτιά! Ειδικά αν το μέρος ενδείκνυται μπορεί να γίνει μεγάλος χαμός. Το παραδοσιακό σχήμα σαν βάση αποτελείτε από κανονάκι, νέι, κιθάρα και φωνές και ίσως είναι το πιο ατμοσφαιρικό μας σχήμα. Η ατμόσφαιρα είναι διαλογιστική. Συνήθως δεν μιλάει κανείς απ’ το κοινό, είμαστε όλοι συνδεδεμένοι σ’ αυτό που συμβαίνει - κάτι σαν θεραπεία. Είναι μαγικό. Ε τι να πρωτοπώ... Για τις συναυλίες τσέπης; Που είναι και αμιγώς δική μου δουλειά, στην οποία παίζω τις συνθέσεις μου και διασκευασμένα κομμάτια με λούπες κιθάρα και κάποια κρουστά. Το κάθε live είναι μια αυτοπροσδιοριστική εμπειρία. Όταν καταφέρνω να συνδεθώ με το κοινό σχεδόν αιωρούμαι! Το live duet sentimental με τον φίλο μου και εξαιρετικό πιανίστα Γιώργο Γεωργουσόπουλο. Πόση χαρά να λέμε all time classic αγαπημένα κομμάτια ή να βλέπουμε κόσμο να τραγουδάει και να χορεύει μαζί μας! Νομίζω μας κάλυψες για το τι εστί “musique a la carte” και μας εξίταρες την φαντασία, θέλω να παρευρεθώ σε όλα! Για το τέλος θα σε ρωτήσω, στη Σύρο ή και κάπου αλλού; Στην Σύρο ως βάση. Αλλά πηγαίνουμε οπουδήποτε σύμφωνα με τις συνθήκες και την εποχή. Σ’ ευχαριστούμε θερμά Εγώ! Για την στήριξη και το θετικό σας πνεύμα!

«Χορεύοντας ακροποδητί στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων»

4ο Φεστιβάλ Ρεμπέτικου από 1 έως και 6 Ιουλίου

fb: syrosrebetikofestival

«Η Σύρα του Μάρκου Βαμβακάρη» Για τέταρτη συνεχή χρονιά, στο πλαίσιο της συνεργασίας του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης και του Επιμελητηρίου Κυκλάδων, θα υλοποιηθεί το Φεστιβάλ Ρεμπέτικου που αποτελεί θεσμό για τη Σύρο, έχοντας ως επίκεντρο τη λαϊκή μας μουσική («ρεμπέτικο»), υπό το πρίσμα της σχέσης του νησιού με το Μάρκο Βαμβακάρη. Η πρωτοβουλία αυτή τέθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, ως αποτέλεσμα της επιτυχίας που γνώρισε από την πρώτη χρονιά, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι το Ρεμπέτικο εγγράφηκε: α) στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 2015 και β) στον Αντιπροσωπευ­τικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO το 2017 με κριτήρια τον αστικό και λαϊκό του χαρακτήρα, την άμεση σύνδεση του με το λόγο και το χορό, την καθιέρωσή του ως πολιτισμική έκφραση, μουσικό είδος ευρύτατης απήχησης και ως ισχυρό σύμβολο ταυτότητας και ιδεολογί­ας για την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση και γ) στο ευρετήριο Ευρωπαϊκών Φεστιβάλ festivalfinder.eu με υποψηφιότητα για διάκριση με το EFFE label. Επίσης, είναι η δεύτερη χρονιά που επιχειρούμε να δώσουμε κατά κάποιο τρόπο μια «διεθνή» διάσταση στο Φεστιβάλ, με «άνοιγμα» της διοργάνωσης στο εξωτερικό. Στο Φεστιβάλ του 2019, θα γίνει αφιέρωμα στις εβραϊκής καταγωγής Ελληνίδες ερμηνεύτριες Ρόζα Εσκενάζυ, Στέλλα Χασκίλ και Αμαλία Βάκα, οι οποίες άφησαν ανεξίτηλη την παρουσία τους στην ελληνική δισκογραφία με τις ανεπανάληπτες ερμηνείες τους, μέσω της συμμετοχής του Ισραηλινού σχήματος (Perach Adom). Η 4η ημέρα του Φεστιβάλ που θα είναι αφιερωμένη στις εβραϊκής καταγωγής Ελληνίδες ερμηνεύτριες, θα είναι υπό την αιγίδα της Ισραηλινής Πρεσβείας.

Ο θεσμός του διεθνούς Φεστιβάλ Χορού και Χοροθεάτρου “Akropoditi DanceFest”, καθιερώθηκε τον Ιούλιο του 2013 από το Χοροθέατρο και το Κέντρο Χορού & Παραστατικών Τεχνών Ακροποδητί. Το Φεστιβάλ πραγματοποιείται κάθε Ιούλιο και έχει διάρκεια δύο εβδομάδες. Χαρακτηριστικό του αποτελεί η ποικιλομορφία του προγράμματος - τόσο ως προς το είδος των εργαστηρίων όσο και ως προς την επιλογή των διδασκόντων και των καλλιτεχνών που προσκαλούνται να παρουσιάσουν τα έργα τους - ώστε να δημιουργείται ένα πλέγμα διαφορετικών προελεύσεων και πολιτισμών που συναντιούνται στην Ερμούπολη. Στόχος είναι η δημιουργία ενός οικείου και ζεστού περιβάλλοντος τόσο για τους συμμετέχοντες και τους προσκεκλημένους του Φεστιβάλ, όσο και για το κοινό που το υποστηρίζει τα τελευταία 7 χρόνια. Φέτος υπάρχουν μεταξύ άλλων εργαστήρια σύγχρονου και κλασικού χορού, αυτοσχεδιασμού, υποκριτικής, yoga, ακροβατικών, ανθρωπολογίας και χορού, στροβιλισμού, και authentic jazz. Κάθε χρόνο προσφέρονται δωρεάν δράσεις και ειδικά εργαστήρια (Δημιουργικού χορού για άτομα με και χωρίς κινητική αναπηρία & δημιουργικού χορού για ηλικιωμένους) με στόχο την ενδυνάμωση κοινωνικά ευπαθών ομάδων. Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ πλαισιώνεται με προβολές - διαλέξεις, ανοιχτούς αυτοσχεδιασμούς, παραστάσεις και ανοιχτές παρουσιάσεις από τους διδάσκοντες και συμμετέχοντες των εργαστηρίων, καθώς και από προσκεκλημένους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Σας περιμένουμε με χαρά στο επόμενο Φεστιβάλ μας, για να ανακαλύψουμε μαζί τα χορευτικά του μονοπάτια και να αφήσουμε με τις “άκρες των δαχτύλων” μας, το αποτύπωμα μας στο νησί της καλοκαιρινής Σύρου!

7ο Διεθνές Φεστιβάλ χορού και χοροθεάτρου από 5 έως και 19 Ιουλίου

dancefest.akropoditi.com fb: DanceFestAkropoditi

MATERIA MEMORIA by MARIA MAZAROU

Στυλιστικές προτάσεις για ξεχωριστούς ανθρώπους Μελίνας Μερκούρη 4 • Πλατεία Μιαούλη • Ερμούπολη, Σύρος 22810 76636 • Materia Memoria • materia_memoria

Musique a la carte

Το "musique a la carte" είναι το μουσικό σας μενού που μπορείτε να "παραγγείλετε" το event που σας εκφράζει για την εκδήλωσή σας. Τι διαθέτει το menu:

La Poesie de notre vie Ανάγνωση Γαλλικής ποίηση με συνοδεία μουσικής Μια ρομαντική βραδιά στον κήπο ή την βεράντα σας κάτω απ' τ' άστρα. Μια νύχτα που θα σας ταξιδέψει μακριά μέσα από τον λόγο των πιο σπουδαίων Γάλλων και Ελλήνων ποιητών με την υπόκρουση μιας κιθάρας και αιθέριων φωνητικών.

Συναυλίες τσέπης – Musique de Poche Μπορεί να ακούγονται μικρές αλλά δεν είναι! Οι συναυλίες τσέπης είναι ένα "one man or woman show" με πρωτότυπες συνθέσεις και διασκευές που θα αγαπήσετε. Διαλέξτε το vibe κι εμείς διαλέγουμε την μουσική, διαλέξτε το μέρος κι εμείς φτιάχνουμε την ατμόσφαιρα.

Live duet sentimental Ένα πιάνο και μια φωνή μπορούν να σας ταξιδέψουν οπουδήποτε.. και εμείς σίγουρα το κάνουμε! Μια τραγουδίστρια και ένας πιανίστας ενώνουν την ικανότητα τους να επικοινωνήσουν μαζί σας τα συναισθήματα τους μέσα από τη μουσική. Απολαύστε ένα βράδυ γεμάτο διαχρονικά τραγούδια που άφησαν εποχή στην ελληνική και τη διεθνή σκηνή. Μην διστάσετε να συζητήσετε μαζί μας τις μουσικές σας προτιμήσεις ώστε να χτίσουμε μαζί μια αξέχαστη βραδιά.

Jazz and fuzz (duet or trio) Ένας δεξιοτέχνης κιθαρίστας, μια αυθεντική jazz φωνή και ένας χαρισματικός βιολιστής έρχονται κοντά για να παίξουν όλες τις αγαπημένες επι-

τυχίες της jazz, gipsy swing και blues σκηνής του αιώνα για εσάς σε ένα απογευματινό coctail party μέχρι μια νύχτα γεμάτη ζωή.

Αφήγηση παραμυθιού Παραμύθια ή χαμένες στον χρόνο ιστορίες ζωντανεύουν μπροστα στα μάτια σας. Μια ηθοποιός και μια μουσικός θα σας ταξιδέψουν μακριά, μικρούς και μεγάλους στον φαντασιακό κόσμο ιστοριών που αντέχουν στο χρόνο. Στη συνέχεια ακολουθεί παιχνίδι και δραστηριότητες με τα παιδιά βασισμένο στην ιστορία που προηγήθηκε.

Esopos’ Night: Αφήγηση των Μύθων του Αισώπου

Ο Ρώσος συγγραφέας Tolstoy είπε κάποτε "Εξηγήστε μου γιατί κάποιος θα μπορούσε να μην έχει διαβάσει τις ιστορίες του Αισώπου;" Εμείς σας φέρνουμε τις σοφές ιστορίες του αρχαίου Έλληνα Αίσωπου με την συνοδεία μουσικής για να γίνετε κοινωνοί της αρχαίας Ελληνικής κουλτούρας και να περιπλανηθείτε νοερά στα βαθύτερα νοήματα των μύθων του μεγάλου έλληνα παραμυθά της αρχαιότητας.

LA TRADITION ET NOUS: Παραδοσιακή Ελληνική μουσική Σας ταξιδεύουμε στην πλούσια μουσική Ελληνική παράδοση με τον ήχο παραδοσιακών μουσικών οργάνων και φωνών. Μια αυθεντική μουσική εμπειρία ακριβώς στον τόπο που γεννήθηκε!

ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ: τ: 697 16 10 891| e: aggelinazina@gmail.com

Συναυλίες, σεμινάρια, διαγωνισμοί & κιθαριστική ορχήστρα

8ο Φεστιβάλ

"Swing, Jazz & Lindy Hop"

Ακορντεόν Σύρου από 22 έως και 27 Ιουλίου

Το Φεστιβάλ Κιθάρας Ερμούπολης είναι το παλαιότερο φεστιβάλ της Σύρου (ξεκίνησε το 1994) και θεωρείται ένα από τα κορυφαία φεστιβάλ στην Ελλάδα, τόσο για τη ποιότητα των εκδηλώσεων όσο και για το μοναδικά φιλικό του κλίμα. Διοργανώνεται κάθε χρόνο περί τα τέλη Ιουλίου στην Ερμούπολη παρουσιάζοντας ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων από πολλά είδη της μουσικής, με κεντρικό πάντα άξονα την κιθάρα. Αποτελεί μια δημιουργική συνεύρεση μουσικών, καθηγητών και σπουδαστών με το φιλόμουσο κοινό. Προσφέρει στο κοινό αξέχαστες εκδηλώσεις, δίνει βήμα έκφρασης σε νέους καλλιτέχνες και εμπλουτίζει τις εμπειρίες των σπουδαστών μέσα από την ενεργό συμμετοχή σε σεμινάρια, διαγωνισμούς και μουσικά σύνολα. Ένα εμπνευσμένο ταξίδι που εξερευνά τη δύναμη της μουσικής να ενώνει ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Το φεστιβάλ διοργανώνεται από τον «Δήμο Σύρου - Ερμούπολης» υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Άγγελου Νικολόπουλου. Στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ (www.guitarfestival.gr) θα βρείτε περισσότερα στοιχεία για το πρόγραμμα, τους συντελεστές και μια ιστορική αναδρομή στα προηγούμενα χρόνια.

www.syrosaccordionfestival.com fb: Syros Accordion Festival

Μια εβδομάδα μουσική!!! Μια εβδομάδα σε “Red Sock”! Κάθε καλοκαίρι, μια ολόκληρη εβδομάδα, η Σύρος ζει στο ρυθμό των ακορντεονιστών που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ, ερχόμενοι από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Μια βδομάδα με σεμινάρια, συναυλίες, εκθέσεις και εργαστήρια οργάνων, διαλέξεις, παιδικές εκδηλώσεις και άλλες δράσεις και ένα διαφορετικό μουσικό θέμα κάθε χρόνο. Φέτος, το 8ο Φεστιβάλ Ακορντεόν Σύρου θα πραγματοποιηθεί 22-27 Ιουλίου 2019 με θέμα «Swing - Jazz και Lindy Hop». Η βάση είναι στην Ποσειδωνία, σε ένα πολύ όμορφο χωριό και σε ένα νεοκλασικό κτίριο με πευκόφυτη αυλή. Οι συναυλίες γίνονται σε διάφορα σημεία του νησιού. Στο Φεστιβάλ μπορούν να συμμετέχουν μουσικοί και χορευτές κάθε επιπέδου, κάθε ηλικίας με καλή διάθεση για μια εβδομάδα καλλιτεχνικής δημιουργίας και φιλικής συνύπαρξης! Το Φεστιβάλ Ακορντεόν Σύρου είναι ένα ζωντανό πλάσμα, εξελίσσεται, ομορφαίνει, δυναμώνει. Έχει πάρει το δρόμο του και ταξιδεύει. Το 2012 ξεκίνησε ως μια συνάθροιση ακορντεονιστών του νησιού και σήμερα είναι πλέον ένα ετήσιο, καλοκαιρινό, φεστιβαλικό rendez-vous ερασιτεχνών, επαγγελματιών, αρχάριων, δεξιοτεχνών, ακορντεονιστών και μουσικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η επιτυχία του βασίζεται στην αγάπη για το ακορντεόν και τη μουσική, στο κέφι και στη χαρά για αλληλεπιδράσεις και ανταλλαγές, και στο πάθος για τις μουσικές συνευρέσεις! Μέχρι σήμερα, 7 χρόνια, έχουν συμμετέχει 252 καλλιτέχνες, 125 συμμετέχοντες από την Ελλάδα και την Ευρώπη, 199 εθελοντές και χιλιάδες φίλοι, ντόπιοι και τουρίστες έχουν παρακολουθήσεις τις συναυλίες!!! Το Φεστιβάλ Ακορντεόν Σύρου διοργανώνεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Σύρος- Πολιτισμός από εθελοντές της ΑμΚΕ “Ούριος Άνεμος”, με την υποστήριξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, του Δήμου Σύρου Ερμούπολης, χορηγών και τοπικών συλλόγων.

26ο Φεστιβάλ Κιθάρας από 22 έως και 26 Ιουλίου

www.guitarfestival.gr fb: hermoupolis.guitar.festival

Eye's Walk Digital festival από 26 έως και 31 Ιουλίου

www.eyeswalk.gr fb: eyeswalk Instagram: eyeswalk_festival Twitter: @eyeswalkfest

EROS Αφιέρωμα στο Λαζαρέτο της Σύρου Ο Έρωτας εμπνέει 25 καλλιτέχνες του Video Art Installation,της performance,των εγκαταστάσεων και του χορού από διάφορα μέρη του κόσμου να ξυπνήσουν το ιστορικό μνημείο των Λαζαρέτων στη Σύρο. Και με κόκκινες κλωστές Έρωτα το δένουμε για να μη γκρεμίζεται πια. Εκεί θα στήσουμε μια μυστηριακή αφήγηση τη βραδιά της 31ης Ιουλίου με τις digital τεχνολογίες, τις εγκαταστάσεις και το θνητό σώμα των καλλιτεχνών και θα δημιουργήσουμε μια εμπειρία μαγική. Γιατί θέλουμε να ξανα ζωντανέψουμε και να ξανα ερωτευτούμε αυτό το υπέροχο κτήριο πολιτιστικής κληρονομιάς που χάνεται. Να μπολιάσουμε το θάνατο και τη λήθη με τον Έρωτα που καθαίρει. Νωρίτερα και για έξι ημέρες και νύχτες το Eye's Walk Digital festival θα "μιλάει" για τα Λαζαρέτα στους κατοίκους και τους επισκέπτες της Σύρου με στόχο νέες αναμνήσεις και ζωντανές εμπειρίες γύρω από αυτά. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: David Ian Bickley, Κatina Bitsicas, Pedro Anselmo, Sarawut Chutiwongpeti, Johannes C.Gerard, Αγγελίνα Βοσκοπούλου, Alice Karveli, Mohamed Ismail, Shir Handelsman, Olga Guse, Ann Antidote and Notorische Ruhestörung, Andrew Duggan, Αλίκη Αρναούτη, η ομάδα Σύγχρονου χορού ProastioArt, Λιλιάνα Αρεταίου, Κωνσταντίνος Καταγάς, Ban Lei, Φώτης Βλαστός.

Curator: Φιλία Μηλιδάκη

Φωτό: Παύλος Αβαγιανός

Η street art κουλτούρα της Ερμούπολης Το Stray Art Festival είναι μια γιορτή βασισμένη στην κουλτούρα της τέχνης του δρόμου. Πραγματοποιείται στο γραφικό νησί της Σύρου, πρωτεύουσα των κοσμοπολίτικων Κυκλάδων. Εμπνευσμένο από τον τόπο του, παντρεύει, με νησιώτικο αέρα, το παραδοσιακό και το μοντέρνο, φέρνοντας μας πιο κοντά με την street art κουλτούρα. Μέσα από τοιχογραφίες, δρώμενα, μουσική, φαγητό και performances καλεί άτομα, με κοινό χαρακτηριστικό το κέφι και την όρεξη, να ζήσουν 3 αξέχαστα μερόνυχτα, ζωγραφίζοντας στην μνήμη τους μια ακόμη αξέχαστη εμπειρία. Όπως και στις ρίζες της ελληνικής κουλτούρας, η φιλοξενία είναι μία από τις αξίες του φεστιβάλ. Καλώντας καλλιτέχνες, που εκπροσωπούν την αδέσποτη πλευρά της τέχνης, αποτελεί μια διοργάνωση που με τον street art χαρακτήρα και την δημιουργική της ατμόσφαιρα έρχεται να κλείσει την αυλαία του καλοκαιριού. Με σήμα κατατεθέν την πλαστική καρέκλα, ένα αναπόσπαστο μέρος των καλοκαιριών μας, φέτος το 3o Stray Art Festival έρχεται να ταράξει τα αιγαιοπελαγίτικα νερά στις 20-22 Σεπτέμβρη και μετατρέποντας τα μαγευτικά στενά της Ερμούπολης σε καμβάδες, σας καλεί να περιπλανηθείτε σε ένα πνευματικό ταξίδι στο χρόνο με απώτερο σκοπό να κοσμήσουμε την καρδία του νησιού με τοιχογραφίες που θα μείνουν για πάντα να θυμίζουν καλοκαίρι και ξεγνοιασιά.

Stray Art Festival από 20 έως και 22 Σεπτεμβρίου

fb: strayartfestival instagram: strayartfestival

'

ΚΟΝΤΙΝΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ

85 ΧΛΜ.

1 ΩΡΑ

Είσαι το

Λουτράκι

μου!

ΕΝΑΣ ΚΟΝΤΙΝΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ Κείμενα: Άντα Κουγιά, Νικολέττα Βήκου

E

Εσύ ξέρεις πόσο ωραία μέρη υπάρχουν μια ανάσα από την Αθήνα; Ή μήπως είσαι από αυτούς που «διακοπές» θεωρούν μόνο τους προορισμούς από 150 χλμ. και πάνω; Γιατί εγώ κάποτε άνηκα σε αυτήν την κατηγορία. Αλλά λόγω διαφόρων συγκυριών, ανακάλυψα ότι πολύ κοντά στην Πόλη βρίσκονται περιοχές που κρύβουν μεγάλες ομορφιές. Μία εξ’αυτών; Το Λουτράκι! Το ήξερα μόνο λόγω καζίνο. Δεν μπήκα όμως ποτέ στον κόπο να το εξερευνήσω εκ των έσω. Πάντα αναρωτιόμουν. Μα γιατί να πάω; Και το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και μου απάντησα!

• Είναι μόνο 80 χλμ. μακριά από την Αθήνα, η διαδρομή περιλαμβάνει μόνο 2 διόδια (Ελευσίνα και Ίσθμια), ενώ ο δρόμος είναι μία ευθεία με αποτέλεσμα να μην καις και πολύ βενζίνη • Είναι από τις αρχαιότερες πόλεις της Ελλάδας! Κρύβει πολλά αρχαιολογικά ευρήματα που σας περιμένουν για να σας ταξιδέψουν στο χρόνο • Έχει τα ιαματικά λουτρά, τα οποία δεν χρειάζεται να είσαι κάποιας ηλικίας για να τα απολαύσεις! Αντίθετα, μπορείς να απολαύσεις ολοκληρωμένο και μοντέρνο σπα, τόσο στις εγκαταστάσεις του Δήμου, όσο και στο ιδιωτικό thermal spa. Για αποβολή άγχους και ποιότητα ζωής (έστω και για ένα διήμερο είναι ό,τι πρέπει) • Έχει περιοχές με πολύ κόσμο και περιοχές απομονωμένες για στιγμές ησυχίας. Αν και από τα πιο κοσμοπολίτικα μέρη (παλαιόθεν!), διατηρεί ακόμη την αύρα και το ιδιαίτερο χρώμα της εξοχής • Έχει φεστιβάλ και πολιτιστικά δρώμενα • Έχει πεντακάθαρες παραλίες, πανέμορφες και ακόμη (ευτυχώς) ανεκμετάλλευτες και αμόλυντες από τον ανθρώπινο παράγοντα • Συνδυάζει και βουνό και θάλασσα, και πόλη και χωριό • Προσφέρει άπειρες επιλογές διαμονής, εστίασης και διασκέδασης σε εξαιρετικά καλές τιμές • Αγαπάει τα σπορ, από καταδύσεις μέχρι αναρριχήσεις!

• Έχει για «γείτονες» πανέμορφα μέρη που αξίζει επίσης να γνωρίσεις • Είναι για όλα τα γούστα, πώς να το κάνουμε;

ΕΣΎ ΑΚΌΜΗ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΎΨΕΙΣ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΌΤΕΡΗ ΛΟΥΤΡΌΠΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ; ΜΗΝ ΚΆΘΕΣΑΙ. ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΈΧΕΙΣ ΆΔΕΙΑ, ΑΝ ΦΎΓΕΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ ΒΡΆΔΥ ΚΑΙ ΓΥΡΊΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΉ, ΕΊΝΑΙ ΚΑΛΆ. ΈΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΚΛΑΙΣ ΜΕΤΆ!

ΒΌΛΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΌΝΟ ΚΆΘΕ ΤΌΠΟΣ ΈΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΉ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΊΑ. ΑΚΌΜΗ ΚΙ ΑΝ ΕΊΝΑΙ ΆΓΝΩΣΤΟΣ Ή ΜΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΌΣ, ΣΊΓΟΥΡΑ ΚΡΎΒΕΙ ΜΙΚΡΈΣ ΣΤΙΓΜΈΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ. ΠΌΣΩ ΜΆΛΛΟΝ ΌΤΑΝ ΜΙΛΆΜΕ ΓΙΑ ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΈΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΌΤΕΡΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΆ ΘΈΡΕΤΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΟΣ. ΤΟ ΛΟΥΤΡΆΚΙ, ΛΟΙΠΌΝ, ΚΡΎΒΕΙ ΚΙ ΑΥΤΌ ΤΑ ΔΙΚΆ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΆ ΠΟΥ ΧΆΝΟΝΤΑΙ ΒΑΘΙΆ ΣΤΟ ΧΡΌΝΟ. ΠΆΜΕ ΜΙΑ ΒΌΛΤΑ ΣΤΟ ΧΡΌΝΟ; Η σημερινή ονομασία του Λουτρακίου φυσικά οφείλεται στις ξακουστές πηγές της, που την έχουν κάνει μία από τις διασημότερες Λουτροπόλεις του κόσμου. Στην αρχαιότητα, η ευρύτερη περιοχή του Λουτρακίου ήταν γνωστή ως «Περαία Γη» (δηλ. Πέρα από την Κόρινθο), ενώ η πόλη που βρίσκεται το σημερινό Λουτράκι άκουγε στο όνομα «Θέρμαι». Από τότε ήταν γνωστή για τις ιαματικές πηγές της, με πρώτη αναφορά σε αυτές να γίνεται από τον Ξενοφώντα. Συγκεκριμένα, ο Ξενοφώντας αναφέρει στα «Ελληνικά» ότι οι Σπαρτιάτες στρατιώτες χαλάρωναν στις πηγές μετά τις μάχες! Το ιαματικό νερό των πηγών της ήταν γνωστό ανάμεσα στους κοινούς θνητούς ως το «Νερό της Ζωής». Η πόλη αυτή είχε λοιπόν το «θεϊκό άγγιγμα», ενώ η Άρτεμις ήταν η προστάτιδα του μέρους. Έτσι, θα βρείτε πολλά αρχαιολογικά σημεία που αξίζει να επισκεφθείτε και διατηρούνται μέχρι σήμερα: Το Ηραίο της Περαχώρας, δηλαδή το ιερό αφιερωμένο στη θεά Ήρα, ξεπροβάλλει ανάμεσα στον καταπράσινο χώρο ενώ ελαφρώς πιο μακριά, υπάρχουν και τα ερείπια των αρχαίων Κεγχρεών, που ήταν το δεύτερο λιμάνι Αρχαίας Κορίνθου. Οι εκτεταμένες ανασκαφές που έχουν διενεργηθεί έχουν αποκαλύψει διάφορα ευρήματα, ενώ στους Αγίους Θεοδώρους οι αρχαιολόγοι το 1961 ανακάλυψαν τα ερείπια της αρχαίας Κρομμύων και το άγαλμα του Θεού Απόλλωνα. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ισθμίας, χτισμένο δίπλα στο ναό του Ποσειδώνα, κρύβει πολλά «διαμάντια» που αξίζει να δείτε από κοντά! Ιστορικό σημείο επίσης αποτελεί ο πανέμορφος, λιθόκτιστος Φάρος στην Άκρα Μελαγκάβι ή αλλιώς Φάρος Ηραίον (αφού είναι κοντά στο Ναό της Ήρας). Πρωτολειτούργησε το 1897 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός. Επαναλειτούργησε το 1947, ενώ το 1982 ηλεκτροδοτήθηκε! Νιώστε την αύρα του χρόνου, απολαμβάνοντας τη θέα στον Κορινθιακό.

Διαμάντια ιστορίας Στη Λίμνη Βουλιαγμένης στην περιοχή της Περαχώρας, έχουν εντοπιστεί ίχνη ανθρώπινης εγκατάστασης της πρωτοελλαδικής περιόδου, δείγμα ότι η περιοχή κατοικείται από την 3η χιλιετία π.Χ. Το Λουτράκι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Επανάστασης του 1821 με πιο γνωστή τη νικηφόρα μάχη

του Δράμαλη (25-27 Σεπτεμβρίου 1822). Η συστηματική αξιοποίηση των ιαματικών πηγών Λουτρακίου άρχισε το 1874 Το 1928, το Λουτράκι καταστράφηκε ολοσχερώς από το σεισμό της Κορίνθου. Διασώθηκαν μόνο μερικά κτήρια στο μικρό βραχώδες ακρωτήριο μεταξύ του πάρκου και των

ιαματικών πηγών. Συγκροτήθηκε τότε οργανισμός ανοικοδόμησης που κατασκεύασε πολλά αντισεισμικά κτήρια σύμφωνα με τις αντιλήψεις της τότε εποχής: απλά, αυστηρά διώροφα κτήρια κατασκευασμένα εξ’ ολοκλήρου από μπετόν. Αρκετά υπάρχουν ακόμα στον κεντρικό δρόμο. Στην οδό Γ. Λέκκα, υπάρχουν δύο

διατηρητέα κτίρια με χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό στυλ της δεκαετίας 1920-1930. Στο Λουτράκι λειτούργησε το πρώτο ελληνικό καζίνο, μόλις το 1930, ενώ το σημερινό άρχισε να λειτουργεί από το 1995.

από τους ωραιότερα τοποθετημένους: βρίσκεται δίπλα στην θάλασσα και χωρίζει από αυτή με πικροδάφνες και ευκαλύπτους. Πρόκειται για τον κινηματογράφο "Ηλέκτρα" που λειτουργεί για πάνω από 60 χρόνια.

Το Λουτράκι είναι από τις λίγες πόλεις που ακόμα διαθέτουν θερινό κινηματογράφο, έναν

Ο κινηματογράφος αγαπούσε επίσης το Λουτράκι! Εκεί γυρίστηκαν οι ταινίες «Ο Λέων της Σπάρτης»

του Ρούντολφ Ματέ, «Ο Μελισσοκόμος» του Θ. Αγγελόπουλου, «Στη Μάχη της Κρήτης» του Β. Γεωργιάδη, «Το παιδί και το χρυσόμαλλο δέρας» (ταινία με τις περιπέτειες του διάσημου Τεν Τεν!) ενώ η σκηνή που Δ. Παπαγιαννόπουλος και Γ. Κωνσταντίνου βλέπουν ταινία στο έργο «Το γέλιο βγήκε από τον παράδεισο» γυρίστηκε στο cine Άλσος Λουτρακίου.

ΟΙ ΆΓΓΕΛΟΙ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΏΝ

"Snorkelling και Dolphin Watching στον Κορινθιακό κόλπο" Αν πιστεύεις ότι το Λουτράκι είναι μια κοινή κωμόπολη όπου δεν έχεις και πολλά να κάνεις… ίσως δεν είσαι καλά πληροφορημένος! Με θάλασσα, βουνό, λίμνη και φυσικές ομορφιές υπάρχουν διάφορες δραστηριότητες, αθλήματα και πράγματα να δεις. Μια πληροφορία που θα ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους είναι ότι στον Κορινθιακό κόλπο υπάρχουν 4 διαφορετικά είδη δελφινιών, εκ των οποίων το ένα υπάρχει μόνο στην περιοχή. Πληροφορία που επιβεβαιώνεται κι από ιστορικές αναφορές στην αρχαιότητα! Στο σκάφος που κάνει τη βόλτα του Κορινθιακού μαθαίνεις για τα δελφίνια, τα βλέπεις από κοντά χαρούμενα στο περιβάλλον τους και νομίζω θα συμφωνήσεις είναι μια μοναδική εμπειρία. Έχεις επίσης την ευκαιρία να κάνεις Snorkelling στο Ηραίον και στην Λίμνη Βουλιαγμένης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει παρατήρηση των δελφινιών, ξενάγηση από το σκάφος του Αρχαιολογικού χώρου Ηραίο, αλλά και μπάνιο στα πράσινα νερά της Μυλοκοπής. Το tour ξεκινά από την Κόρινθο και καταλήγει αργά το απόγευμα πάλι στην Κόρινθο. Ενημερωθείτε για τα προγράμματα από το Allou Travel: Κουντουριώτου 1, Λουτράκι // Τ.: 27440 68040 - 41 Κιν.: 697 0739306 // email: info@alloutravel.com

ΤΟ ΛΟΥΤΡΆΚΙ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΊΟΥΣ ΠΑΝΤΌΣ ΚΑΙΡΟΎ ΚΑΙ ALL-TIME-CLASSIC ΠΡΟΟΡΙΣΜΌΣ…

Ρετρό σαν τις ασπρόμαυρες 60s και 70s ταινίες, σαν τα καλοκαιρινά διαμερίσματα κοντά στην παραλία του. Κοσμοπολίτικο, όχι μόνο λόγω του καζίνο και του spa, αλλά κι από τον κόσμο και τα μαγαζιά του, που έχουν την αίγλη του διαχρονικού και την κομψότητα του παλιού αριστοκρατικού. Οικογενειακό και παρεΐστικο, πολύ πιθανό αν πας σε αργία κάθε λίγο να πετυχαίνεις γνωστούς από Αθήνα. Ξεκινά από το εργοστάσιο ΗΒΗ, γι’ άλλους από το καζίνο και φτάνει ως το παραλιακό πάρκο ή μέχρι και τους καταρράκτες. Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Λουτράκι πάρκαρε το αυτοκίνητο σου (θα το μετακινήσεις μόνο αν χρειαστεί να βγεις εκτός πόλης) και περπάτησε για να το γνωρίσεις… Έχουμε δύο βασικούς παράλληλους δρόμους: ο ένας κεντρικός είναι η Ελ. Βενιζέλου με μαγαζιά εμπορίου, υπηρεσίες, ταχυφαγεία, καφέ, φούρνους, ζαχαροπλαστεία, όπου συχνάζουν περισσότερο οι ντόπιοι. Το κέντρο της Ελ. Βενιζέλου θεωρείται το σημείο που σε αφήνουν τα ΚΤΕΛ και η Εθνικής Αντιστάσεως με την πιάτσα των ταξί. Άλλος πασίγνωστος δρόμος η (παραλιακή) Ποσειδώνος με bar-καφετέριες, ουζερί, ταβέρνες, πεζοδρομημένη μέχρι το σημείο του ποταμιού (από εκεί και πέρα αυτοκίνητα περνάνε αραιά κι από αυτό το δρόμο, μπορείς να πας προς το καζίνο, αλλά και προς την Κόρινθο). Κάνε βόλτες, βόλτες, βόλτες…. Ειδυλλιακή η παραλία, συνδυάζει βουνό και θάλασσα- τα Γεράνεια όρη και τον Κορνιθιακό. Το βράδυ μπορείς να κάτσεις

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

στην παραλία βλέποντας τα φώτα της Κορίνθου απέναντι μέχρι να ξημερώσει. Περιπλανήσου στους λιγότερο δημοφιλείς δρόμους πάνω από την παραλία και τον κεντρικό: θα νιώσεις μια νοσταλγία παιδική, σίγουρα κάτι που θα σου θυμίσει το χωριό σου. Τα σπίτια των μονίμων κατοίκων, οι παλιές μονοκατοικίες, οι κήποι, τα σκαλοπάτια, τα ξύλινα παντζούρια, τα γιασεμιά και οι βουκαμβίλιες. Έχει πάρκα με παιδικές χαρές (πάρκο Μάτση, πάρκο Δεξαμενής), εκκλησίες με ασβεστωμένα πεζούλια και περιποιημένα παρτέρια (Αγ. Ιωάννης Πρόδρομος). Ανέβα σκαλάκια, πήγαινε για εξερεύνηση σε γειτονιές! Το αγαπημένο μου μέρος στο Λουτράκι είναι ένας δρόμος που θυμίζει πλατεία χωριού, βρίσκεται πάνω από την παραλία, ανάμεσα στην οδό Εθν. Αντιστάσεως και Ελ. Βενιζέλου. Εκεί βρισκόταν ο σταθμός τρένου στο Λουτράκι, υπάρχουν οι γραμμές του τρένου κι ένα μικρό παρκάκι με φυτά… Ένα εστιατόριο με τα τραπεζάκια έξω, μια παραδοσιακή ταβέρνα, ένα παγωτατζίδικο και μια μπουτίκ! Παιδιά τρέχουν και παίζουν, έφηβοι πάνε κι έρχονται με ποδήλατα και κινητά στα χέρια, ζευγάρια πιασμένα από το χέρι… Μια ζωντανή και όμορφη εικόνα του καλοκαιριού! Τα μαγαζιά είναι οικογενειακά, τα έχουν άνθρωποι που μένουν στην Κόρινθο, στην Περαχώρα, στην Αθήνα… Οι άνθρωποι που επιχειρούν είναι συνήθως νεαροί, ανοιχτόκαρδοι, συζητήσιμοι και

δοτικοί. Θα σου προσφέρουν να δοκιμάσεις τοπικό γλυκό, θα σε κεράσουν καφέ, θα σε βάλουν στην κουβέντα τους. Κι αν κάτσεις παραπάνω από δυο μέρες θα σε μάθουν και θα τους μάθεις. Κάτι απίστευτο για μένα (φανάρια δεν έχει πολλά), όταν πας να περάσεις απέναντι πεζός, πάντα σταματάει ο διερχόμενος οδηγός για να σε αφήσει να περάσεις απέναντι (όπως «στα εξωτερικά»)! Τα must μαγαζιά όπως λέγανε παλιότερα, για μένα, δεν υφίσταται σαν όρος. Είναι τι σου αρέσει. Αυτά που πρέπει να γνωρίσεις αν θες να πάρεις μια γεύση πιο προσωπική, δεν είναι τόσο οι καφετέριες (σε αυτό είναι εύκολο να επιλέξεις), όσο το τοπικό μανάβικο και κρεοπωλείο, το παλαιότερο ζαχαροπλαστείο, τα μαγαζιά που φτιάχνουν το παραδοσιακό λουκούμι δεκαετίες ολόκληρες, το μοναδικό και μακροβιότερο θερινό σινεμά, το σουβλατζίδικο κάτω από τις μουριές με το (μπόμπα) τζατζίκι του! Γι’ αυτό σου λέω η παραλία είναι γι’ άραγμα και η πόλη για εξερεύνηση! Και τους ευχαριστούμε όλους στο Λουτράκι διαφημιζόμενους και μη που μας βοήθησαν, χαρήκαν με το εγχείρημα μας, είπαν καλά λόγια για μας και το στήριξαν. Ευχαριστούμε την Ευρυδίκη, τον Ντίνο και τον Jason!

WHITEROOM FASHION CONCEPT STORE

Στυλ όλες τις εποχές του χρόνου! Υπάρχουν δύο καταστήματα Whiteroom, ένα στην Κόρινθο και ένα στο Λουτράκι και τα δύο διαθέτουν άψογα ενδυματολογικά σύνολα. Στο Λουτράκι για να βρεις το κατάστημα δεν έχεις παρά να ακολουθήσεις το στενάκι της Παναγίας Γιάτρισσας (πάνω από την παραλία)! Αν θα πας για Σ/Κ ή και καθημερινή -μεταξύ μας- αποκλείεται να μην αγοράσεις κάτι αφού θα είσαι ανάλαφρή και αμέριμνη (με όλο το χρόνο δικό σου να χαζέψεις και να ψωνίσεις). Θα βρεις ρούχα minimal αισθητικής για να δημιουργήσεις το δικό σου καλοκαιρινό look. Αν θες να δώσεις έντονο χρώμα στη βραδιά (με έντονο κραγιόν) ή να κάνεις κομψές εμφανίσεις το πρωί… Ρίξου στο ψάξιμο ανάμεσα σε ρούχα, αξεσουάρ, παπόυτσια, τσάντες που θα ταιριάξεις στο δικό σου στυλ!

Παναγίας Γιάτρισσας 8, Λουτράκι // τ.: 2744 065855 Πυλαρινού 75, Κόρινθος // τ.: 2741 025155 eshop: www.whiteroomconcept.com fb: @WhiteroomLoutraki.gr

ΥΦΟΣ WALK & WEAR

BRANDS ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ!

Το Ύφος είναι από τα πιο γνωστά μαγαζιά στο Λουτράκι, επίσης σε κεντρικό σημείο! Εδώ και 10 χρόνια ψωνίζει όλος ο κόσμος εκεί, από το Λουτράκι, αλλά και από την Αθήνα (και οι τουρίστες). Τα παιδιά που έχουν το μαγαζί είναι τόσο φιλικά και εξυπηρετικά που πιστεύω ο κόσμος πηγαίνει όχι μόνο για να ψωνίζει αλλά για να ανταλλάζει μαζί τους πέντε κουβέντες. Είναι σημείο (τυχαίας) συνάντησης! Εδώ θα βρείτε πάρα πολλά επώνυμα, casual προϊόντα, αλλά και πιο ιδιαίτερα σε καλές τιμές, γυναικεία και ανδρικά. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται με τόσες επιλογές σε ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ μπορεί να μπεις με το αγόρι/κορίτσι σου και να μη βγεις ποτέ. Ωστόσο μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο facebook για να είσαι ενημερωμένος από πριν… Όσο ιδανική είναι μια κοντινή απόδραση στο Λουτράκι, άλλο τόσο ιδανικό είναι και το timing να κάνεις τις αγορές σου σε ένα κατάστημα που αξίζει και σέβεται τα λεφτά σου!

Ελ. Βενιζέλου 3, Λουτράκι // τ.: 2744 061051 fb:@ yfoswalknwear

MERCADO FASHION

H KOMΨΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΡΟΥΧΟ

Το Mercado βρίσκεται από το 1994 στο κεντρικότερο σημείο του Λουτρακίου επί της Ελ. Βενιζέλου. Θα το λατρέψεις ήδη από τη βιτρίνα για τα χρώματα, το concept και τα θηλυκά του ρούχα. Αυτή τη στιγμή που γράφω το κείμενο, έχει ροζ χρώματα, καλοκαιρινά ρούχα, καραμέλες και γλειφιτζούρια για ντεκόρ που είναι χαρακτηριστικά της ανεμελιάς και της αθωότητας του ξεκινήματος του καλοκαιριού! Μπορείς να αναζητήσεις οτιδήποτε θες να ταιριάξεις στο στυλ σου για πρωινό και βραδινό look. Τo Mercado έχει μια ταυτότητα θηλυκή, ρομαντική, κομψή που λατρεύει το χρώμα και τον πειραματισμό. Θα δοκιμάσετε πολλά επώνυμα γυναικεία ρούχα, αξεσουάρ, παπούτσια για να καταλήξετε στα αγαπημένα σας κομμάτια. Όλοι λένε τα καλύτερα για το εξυπηρετικό προσωπικό και για το γλυκό χαμόγελο της Ειρήνης!

Ελευθερίου Βενιζέλου 23, Λουτράκι τ.: 2744 067901 // fb: Mercado fashion insta: @mercado_fashion_

ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ MUST-SEE

ΤΟ ΛΟΥΤΡΆΚΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ ΜΌΝΟ ΙΑΜΑΤΙΚΆ ΛΟΥΤΡΆ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΠΟΛΛΈΣ ΦΥΣΙΚΈΣ ΟΜΟΡΦΙΈΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΊΑ ΠΟΥ ΑΞΊΖΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΊΣ! ΕΜΕΊΣ ΤΗΝ ΠΉΓΑΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΉ ΜΑΣ! ΕΣΎ ΑΚΌΜΗ ΚΆΘΕΣΑΙ;

Λίμνη της Βουλιαγμένης Η Λίμνη Βουλιαγμένη είναι λιμνοθάλασσα που βρίσκεται 16 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Λουτρακίου, πολύ κοντά στην περιοχή του αρχαιολογικού χώρου του Ηραίου στην Περαχώρα. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Εσχατιώτις», αλλά και «Γοργωπίς», όνομα που πήρε από την Γόργη, κόρη του Μεγαρέα, που πνίγηκε στην λίμνη. Ενώ στην παραλία του Λουτρακίου θα δείτε πέτρες, η λίμνη έχει παραλία με άμμο. Επικοινωνεί με τα νερά του Κορινθιακού κόλπου από ένα πολύ στενό κανάλι που το πλάτος του δεν υπερβαίνει τα 6 μέτρα. Η θάλασσα μπαίνει από το άνοιγμα αυτό μέσα στη λίμνη με ορμή σχηματίζοντας δίνη, μάλλον λόγω υπόγειας σήραγγας που μαζεύει το νερό. Τα νερά είναι να «τα πιείς στο ποτήρι», ενώ μετά το μπάνιο σου, μπορείς να απολαύσεις φρέσκο ψάρι στα ταβερνάκια!

Ιαματικά Λουτρά Πώς να μην δοκιμάσεις τα divine-touched ιαματικά νερά για τα οποία το Λουτράκι έγινε διάσημο από την αρχαιότητα; H κατασκευή της Ιαματικής Πηγής Λουτρακίου (που λειτουργεί υπό την αιγίδα του Δήμου) πραγματοποιήθηκε το 1921 και ολοκληρώθηκε με τη σημερινή της μορφή το 1934. Το εσωτερικό του κτιρίου της Πηγής κοσμείται με εντυπωσιακές ψηφιδωτές παραστάσεις, που φιλοτέχνησε ο Στέφανος Ξενόπουλος, σε συνεργασία με τους μαθητές του. Τα ψηφιδωτά δημιουργήθηκαν το 1935-1936. Τα θέματα των παραστάσεων αντλούνται από την Αρχαία Ελληνική μυθολογία. Συγκεκριμένα, στις ψηφιδωτές παραστάσεις απεικονίζονται δύο Νηρηίδες, ο Χορός των Δρυάδων, καθώς και η προσωποποίηση του θεού Ήλιου και της Νύχτας. Αποβάλλεται το άγχος, κακομάθετε τον εαυτό σας, σε έναν χώρο που σας απομονώνει από οτιδήποτε άσχημο ή στρεσσογόνο!

Αρχαία Δίολκος Η Δίολκος υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα έργα της μηχανικής των αρχαίων Ελλήνων. Ένωνε τα δυο μεγάλα λιμάνια που υπήρχαν κατά την αρχαιότητα, τις Κεχρεές (Σαρωνικός κόλπος) και το Λέχαιον (Κορινθιακός κόλπος). Αυτός ο δρόμος απάλλασσε τα πλοία από τον πολυήμερο τότε περίπλου της Πελοποννήσου και από τους αντίστοιχους κινδύνους. Η Δίολκος πρέπει να κατασκευάσθηκε είτε στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., είτε, το πιθανότερο, στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ., όταν τύραννος στην Κόρινθο ήταν ο Περίανδρος. Το εμπόριο της Κορίνθου βρισκόταν τότε σε μεγάλη ανάπτυξη και έτσι, σκέφθηκε να κατασκευάσει έναν ειδικό δρόμο, πάνω στον οποίο θα μεταφέρονταν τα πλοία από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό Κόλπο και αντίστροφα διαμέσου της ξηράς. Φαίνεται ότι τα πλοία σύρονταν επάνω σε πλατφόρμες από δούλους, γιατί ίχνη από οπλές ζώων ή κάποιο μηχάνημα δεν είναι ορατά.

Γεράνεια Όρη Για τους φυσιολάτρεις, επιβάλλεται μια πεζοπορία στα Γεράνεια Όρη: εκτείνονται από τα Μέγαρα μέχρι το Λουτράκι και περιβάλλονται από το Σαρωνικό, τον Κορινθιακό και τον κόλπο των Αλκυωνιδών. Στα δυτικά σβήνουν με χαμηλότερους αλλά απόκρημνους όγκους στο Ακρωτήρι Μελαγκάβι. Το όνομα του βουνού προέρχεται, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, από τα πουλιά γερανοί, γιατί στον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ο Μέγαρος, γιος του Δία και της νύμφης Σιθνίδας, για να σωθεί, κολύμπησε προς τις κορυφές του βουνού οδηγούμενος από τις κραυγές των γερανών που πετούσαν από επάνω του. Τα Γεράνεια είναι κατάφυτα από πεύκα, ενώ τα ψηλότερα σημεία τους σκεπάζονται από έλατα. Η θαμνώδης βλάστηση είναι πλούσια και έχουν καταγραφεί 950 είδη και υποείδη φυτών, πολλά από αυτά σπάνια ή ενδημικά της Ελλάδας ή της Αττικής. Η περιοχή έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευμένων Περιοχών (Natura 2000). Μπορείτε να απολαύσετε 13 πεζοπορικές, 3 γεωλογικές και 2 ποδηλατικές διαδρομές!

Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα Ο ιερός ναός του Αγίου Ανδρέα βρίσκεται στην πόλη του Λουτρακίου και δεσπόζει στην περιοχή της παλαιάς Λουτρόπολης. Κτίστηκε το 1345 από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιωάννη Στ' Καντακουζηνό, σε ανάμνηση του διωγμού του Αποστόλου Ανδρέα. Σήμερα σώζεται υποστυλωμένος, μετά τις καταστροφές που προκλήθηκαν στο κτίριο κατά το σεισμό του 1981. Ο ναός διατηρεί αυτούσια τα βυζαντινά χαρακτηριστικά του. Για αυτό το λόγο, προτείνουμε την επίσκεψη όχι μόνο για τους λάτρεις του θρησκευτικού τουρισμού, αλλά και για τους λάτρεις της αρχιτεκτονικής! Μην ξεχάσετε να βρεθείτε στη βόρεια πλευρά του προαυλίου, όπου υπάρχουν σκαλοπάτια που οδηγούν στο στόμιο της σπηλιάς., Εκεί κρύφτηκε ο Άγιος Ανδρέας καταδιωκόμενος από Ρωμαίους στρατιώτες. Κατά την παράδοση, μετά την είσοδο του Αγίου στη σπηλιά πυκνός ιστός αράχνης έκλεισε το στόμιό της και τον προστάτευσε από τους διώκτες του!

Σε άλλο level

Αν θέλετε η άνεση και η διασκέδασή σας να αγγίξει άλλα… επίπεδα, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το Level 2. Απολαύστε το μπάνιο σας, κακομαθαίνοντας τον εαυτό σας στην πιο οργανωμένη παραλία. Τόσο οργανωμένη, που οι ξαπλώστρες δεν είναι απλές ξαπλώστρες, αλλά κρεβάτια, ενώ η περιποίηση και η εξυπηρέτηση από το προσωπικό σε κάνουν να νιώθεις βασιλιάς! Μην επαναπαυθείτε όμως μόνο στο πρωινό μπάνιο, γιατί στο Level 2 η διασκέδαση είναι παρούσα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μείνετε συντονισμένοι, αφού τα πάρτυ στο Level 2 εγγυώνται ωραίες στιγμές: τα βράδια απολαύστε το ξακουστό Tropical nights, τις Τετάρτες το μεσημέρι το φημισμένο At the pool. Τις Παρασκευές Havana stories-ένα γκλαμουράτο πάρτυ με ιδιαίτερη μουσική. Το Σάββατο βράδυ mainstream μουσική, πυροτεχνήματα και aerial dance show κάνουν το βράδυ μοναδικό και φυσικά μέχρι το πρωί. Και την Κυριακή χόρεψε με ελληνικά. Ακόμη κάθεσαι;

Ποσειδώνος 14, Λουτράκι FB: Level 2 Loutraki Instagram: Level 2 Loutraki KANE THN KPATHΣH ΣOY 2745 96 93 80 | 694 58 85 896

ΕΚΤΌΣ ΑΠΌ ΤΑ ΙΑΜΑΤΙΚΆ ΝΕΡΆ, ΤΟ ΛΟΥΤΡΆΚΙ ΠΡΟΣΦΈΡΕΙ ΚΑΙ ΠΕΝΤΑΚΆΘΑΡΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΆ ΝΕΡΆ ΓΙΑ ΜΑΚΡΟΒΟΎΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΎΨΕΙΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΎ! ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΈΣ Ή ΕΡΗΜΙΚΈΣ, ΓΝΩΣΤΈΣ Ή ΆΓΝΩΣΤΕΣ, ΑΠΌ ΤΟ ΔΡΌΜΟ Ή ΑΠΌ ΤΗ ΘΆΛΑΣΣΑ, ΠΑΡΑΛΊΕΣ ΚΡΥΣΤΆΛΛΙΝΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΛΎΨΕΙΣ, ΜΙΑ «ΑΝΆΣΑ» ΑΠΌ ΤΟ ΚΈΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ.

Παραλία Στέρνα Μια κρυφή (ακόμη) παραλία ακούει στο όνομα «Στέρνα». Περνώντας την Περαχώρα μετά το Λουτράκι, ακολουθούμε τον δρόμο που οδηγεί σε αυτήν. Ο δρόμος για λιγότερο από 1 χιλιόμετρο προς το τέλος του είναι χωματόδρομος, βατός για συμβατικά αυτοκίνητα. Τα τελευταία του όμως μέτρα είναι μόνο για κατόχους 4Χ4, αλλά περπατιέται. Η εικόνα που αντικρίζεις αξίζει την όποια ταλαιπωρία: υπέροχος κόλπος με ένα βράχο να τον χωρίζει από την ανοιχτή θάλασσα, μια … στέρνα που «βάφτισε» το μέρος και ένα στενό πέρασμα που μας οδηγεί αμέσως στην πίσω πλευρά του βράχου! Στο βάθος περίπου των 30 μέτρων υπάρχουν δυο μεγάλες εσοχές ,οι οποίες στο εσωτερικό τους κρύβουν απίστευτα χρώματα από τα σφουγγάρια με τα περίεργα τους σχήματα και συνδυασμούς!

ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΜΠΙΚΙΝΙ

Η Σπηλιά της Φώκιας/ Γαλάζιο Παράθυρο Ένα από τα ομορφότερα αξιοθέατα της περιοχής είναι κατασκεύασμα της φύσης και βρίσκεται καλά κρυμμένο στα απόκρημνα βράχια του Κορινθιακού. Ένας βραχώδης σχηματισμός, μια φυσική αψίδα πάνω από τα γαλαζοπράσινα νερά της θάλασσας, που πολλοί την παρομοιάζουν με το Γαλάζιο Παράθυρο της Μάλτας. Η κοινή ονομασία της συγκεκριμένης τοποθεσίας είναι "Ή σπηλιά της Φώκιας" και την συναντάμε ακριβώς απέναντι από της Αλκυονίδες Νήσους, γνωστές σε όλους μας από το ρήγμα που βρίσκεται κοντά σε αυτές και είχαν δώσει τον καταστροφικό σεισμό του 1981. Η πρόσβαση σε αυτό το μοναδικό μέρος είναι σχετικά δύσκολη καθώς απαιτείται σκάφος, αν θέλετε να γλιτώσετε τον ποδαρόδρομο. Σε κάθε περίπτωση αν τελικά το επισκεφθείτε το μοναδικό θέαμα που θα σας φανερωθεί ενώ περπατάτε μέσα σε ένα πανέμορφο πευκοδάσος θα σας ανταμείψει και με το παραπάνω.

Μυλοκοπή Σμαραγδένιος παράδεισος σε ένα πευκόφυτο τοπίο που συνδυάζει βουνό και θάλασσα! Στην ουσία, πρόκειται για μια διπλή παραλία προφανώς προϊόν κάποιου αρχαίου σεισμού. Η μία πλευρά της αποτελείται από σκούρα καθαρή αμμουδιά ενώ στην άλλη επικρατούν πλάκες, σπασμένες από την εμφανή έντονη σεισμικότητα της περιοχής. Μπορείτε να φτάσετε με δικό σας αυτοκίνητο μέχρι την παραλία Μυλοκοπή από το Λουτράκι. Αν ακολουθήσετε την Επαρχ. Οδό. Λουτρακίου – Περαχώρας, πριν το χωριό Περαχώρα, θα δείτε πινακίδες προς Λίμνη Βουλιαγμένης. Συνεχίζετε στην Επαρχ. Οδό Περαχώρας – Λίμνη Βουλιαγμένης για περίπου 3 km. Πριν τη διασταύρωση προς τη λίμνη, θα δείτε πινακίδα Προς Μυλοκοπή, όπου μετά από 3 Km φτάνετε στην παραλία.

ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΑΣ ΜΑΜΑΔΙΣΤΙΚΟ ΦΑΓΗΤΌ…

Για όταν βαρεθείς τα πολλά τηγανιτά και junk! Κάθε μέρα μαμά και κόρη μαγειρεύουν για εσένα με ολόφρεσκα και εποχικά προϊόντα που ψώνισαν την ίδια μέρα από τον μανάβη και τον κρεοπώλη της περιοχής. Οπότε δεν υπάρχει το κατεψυγμένο και το standard μενού, αλλά τα πιάτα ημέρας! Το μαγαζί είναι ξεχωριστό ο χώρος του είναι μοντέρνος, καθαρός και αρμονικός με μια καλλιτεχνική πινελιά από την κ. Ζάχη! Όλα αυτά που θα έτρωγες μια καλοκαιρινή Κυριακή στο σπίτι σου (γεμιστά, ιμάμ, κοτόπουλο με πατάτες) σε γενναίες μερίδες, προσιτές τιμές… Και μη ξεχάσω (αυτό που μόνο μια ταλαντούχα μαγείρισσα μπορεί να κάνει καλά) πίτες απ’ όλη την Ελλάδα που αξίζει να δοκιμάσεις!

Ελ. Βενιζέλου 43, Λουτράκι Τ.: 2744 300486 // fb.: @AggelikesGefseis

GELATERIA DOLCI PASSIONI

ΤΟ ΓΛΥΚΌ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΎ ΕΊΝΑΙ ΑΝΑΜΦΊΒΟΛΑ ΤΟ ΠΑΓΩΤΌ!

Όταν θα κάνεις την βόλτα σου στην παραλία του Λουτρακίου και η ανάγκη για ζάχαρη θα είναι σε ανεβασμένα επίπεδα, τότε θα στρίψεις στην οδό Μελίνας Μερκούρη και θα μπεις στο χαρακτηριστικό «πορτοκαλί μαγαζί», την Gelateria Dolci Passioni! Η Gelateria λειτουργεί στο Λουτράκι από το 2007 και εντυπωσιάζει με την ποικιλία γεύσεων παγωτού δικής τους καθημερινής παραγωγής! Η παραγωγή ξεκινά τον Μάϊο μέχρι και τέλος Σεπτεμβρίου, χρησιμοποιώντας πρώτες ύλες κατευθείαν από την Ιταλία, φρέσκο γάλα και φρούτα εποχής. Ό,τι και να δοκιμάσεις θα πρέπει να ξέρεις πως παράγεται καθημερινά μέσα στο εργαστήριο της Gelateria Dolci Passioni. Ευφάνταστος new entry συνδυασμός είναι το Brioche con Gelato, που είναι φρεσκοψημένο ψωμάκι brioche με παγωτό, ακριβώς όπως θα το έτρωγες στην Ιταλία! Για τέλειο συνδυασμό εμείς προτείνουμε Nutella! Η Gelateria Dolci Passioni δεν ξεχνά τους vegan φίλους της, προσφέροντας πολλές vegan γεύσεις καθώς και εκείνους που προσέχουν, με επιλογές παγωτού με stevia! Πέρα από τα κλασικές γεύσεις θα βρεις και πιο ιδιαίτερες όπως Zuppa Inglese, Banoffee, Cheesecake, Boero, Pesca Arancia, πορτοκαλόπιτα, Twix και Waffer!

Mελίνας Μερκούρη 1, Λουτράκι τ.: 2744 022224 // fb: @gelateriadolcipassioni insta: gelateriadolcipassioni

VOUCLAIT BOULANGERIE • PATISSERIE Το Vouclait άνοιξε πολύ πρόσφατα στο πιο κεντρικό σημείο της Ελ. Βενιζέλου. Νέα άφιξη λοιπόν μιας σύγχρονης boulangerie-patisserie που θα ζήλευαν οι καλύτερες των Αθηναϊκών προαστίων… Θα δοκιμάσεις την πιο ποιοτική εταιρεία καφέ filicori και θα ξεκινήσεις το πρωινό σου με λαχταριστά τσιμπιματάκια: κρουασάν βουτύρου, ψωμάκια διαφόρων ειδών, σάντουιτς και αραβικές με γέμιση premium υλικών. Πιο εξεζητημένα αλλά και παραδοσιακά προϊόντα, κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό βγαίνει μοσχοβολιστό από τους φούρνους, όπως μπαστουνάκια σφολιάτας με κανέλα, κρητικά λυχναράκια, γαλατόπιτες και ιδιαίτερα μπισκότα σε σακουλάκια για το σπίτι! Μετά τη θάλασσα που δε θες κάτι βαρύ αλλά δροσερό και χορταστικό, μπορείς να πάρεις μακαρονοσαλάτα με τόνο ή σίζαρ που τη δοκίμασα και είναι φρέσκια και πλούσια (με φράουλα, κάσιους, κοτόπουλο, πράσινη σαλάτα και μπέικον). Επίσης μπορείς να αγοράσεις καθημερινά ωραίο ψωμί, φρέσκο παγωτό και γλυκά ημέρας!

Ελευθερίου Βενιζέλου 18, Λουτράκι τ.: 2744 061512 // fb: Vouclait Loutraki

ΓΛΥΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΜΠΙΚΙΝΙ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΚΙ ΆΛΛΕΣ ΠΑΡΑΛΊΕΣ, ΠΙΟ… ΚΟΣΜΟΠΟΛΊΤΙΚΕΣ, ΌΠΩΣ ΑΥΤΉ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΊΟΥ, Η ΟΠΟΊΑ ΜΆΛΙΣΤΑ ΈΧΕΙ ΤΙΜΗΘΕΊ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΓΑΛΆΖΙΑ ΣΗΜΑΊΑ. ΕΜΕΊΣ ΠΑΡΟΥΣΙΆΣΑΜΕ ΤΙΣ ΛΊΓΟ ΠΙΟ ΚΡΥΦΈΣ ΚΑΙ (ΑΚΌΜΗ) ΠΑΡΘΈΝΕΣ. ΌΠΟΤΕ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΟΎΜΕ, ΠΆΝΤΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΌ ΜΑΣ ΌΤΙ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΊΝΟΥΝ ΈΤΣΙ, ΏΣΤΕ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΑΎΣΟΥΝ ΚΑΙ ΆΛΛΟΙ ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΕΜΆΣ!

Σκαλωσιά Απομονωμένη και προσιτή ταυτόχρονα, η παραλία της Σκαλωσιάς διατηρεί τη φυσική ομορφιά της με μια ελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση. Θα τη βρείτε σε μια μικρή παράκαμψη μόλις 15’ από το δρόμο που οδηγεί στη Λίμνη Βουλιαγμένης. Το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου είναι ασφαλτοστρωμένο και μόνο ένα μικρό κομμάτι είναι χωματόδρομος, άψογα διατηρημένος όμως, ώστε να μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί κάθε είδους όχημα. Ο σύλλογος της περιοχής έχει χτίσει μια μεγάλη δέσμη σκαλοπατιών από θαλασσινές πέτρες, ώστε να μην αλλοιώνεται αισθητικά το φυσικό τοπίο, η οποία ενώνει την μεγάλη σε έκταση βοτσαλωτή παραλία με έναν χώρο στο ύψωμα της πλαγιάς που οδηγεί στη θάλασσα.

Στραβά – ΑλκυώνηΜικρά Στραβά Αν συνεχίσετε από τα Στραβά και ανέβετε στο βουνό μέσα από καλής ποιότητας χωματόδρομο, θα βρεθείτε στα Στραβά. Κατεβαίνοντας στην παραλία θα συναντήσετε μερικές ψάθινες ομπρέλες, ενώ στο αριστερό μέρος υπάρχουν «δεμένες» αρκετές μικρές ψαρόβαρκες. Αν επιλέξετε να φτάσετε εδώ μέσω του χωματόδρομου που ξεκινάει από το Σχίνο θα μαγευτείτε από την απίθανη διαδρομή μέσα στο δάσος, ακριβώς πάνω από τη θάλασσα. Σε ορισμένα σημεία μάλιστα της διαδρομής αν αφήσετε το αυτοκίνητό σας πάνω στο δρόμο και περπατήσετε μέχρι τη θάλασσα μέσα από μονοπάτια θα έχετε τη δυνατότητα να απολαύστε το μπάνιο σας στην… «ιδιωτική» σας παραλία: μικρά κολπάκια που οι ντόπιοι τα ονομάζουν «Μικρά Στραβά».

Τα Νησιά Από το Λουτράκι ή από τον Όρμο των Στραβών, μόνο με σκάφος ή βαρκάκι, μπορείτε να βρεθείτε στις Αλκυονίδες, ένα σύμπλεγμα τεσσάρων νησιών (Ζωοδόχος Πηγή, Δασκαλειό, Γλαρονήσι, Πρασονήσι) με εξαιρετικές παραλίες και θαυμάσια νερά. Ξακουστά για τους σεισμούς που ταράζουν τη χώρα, είναι μια καλή ευκαιρία να τα δείτε με άλλο μάτι! Αν καταφέρετε να τα επισκεφθείτε, η μόνη ταραχή που θα νιώσετε, θα είναι από τη μοναδική ομορφιά, τα πεντακάθαρα νερά, την ησυχία και τη μαγευτική ατμόσφαιρα!

ΙΧΘΥΟΕΣΣΑ

ΝΟΣΤΙΜΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ

Όλος ο βυθός στο πιάτο σας! Σε μια παραλιακή περιοχή είναι λογικό να υπάρχουν πολλές ψαροταβέρνες κι ένα ερώτημα που προκύπτει δεν είναι που θα φας ψάρι… Αλλά που θα φας καλό ψάρι! …Φρέσκο ψάρι, φρέσκα θαλασσινά που μυρίζουν ακόμη θάλασσα (και όχι κατάψυξη). Στην Ιχθυόεσσα θα βρεις αυτό που αναζητάς, θα στη συστήσει πιο «ψαγμένος» κόσμος. Έχει στηθεί από έναν άνθρωπο δραστήριο, με σπιρτάδα, τσαγανό και μεράκι γι’ αυτό που κάνει. Ο τρόπος που δουλεύεται η ταβέρνα βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τη φιλοσοφία και τις αξίες του ιδιοκτήτη και της οικογένειάς του. Γνωρίζουν τα μυστικά της θάλασσας και δεν διαπραγματεύονται την ποιότητα των προϊόντων και των πρώτων υλών τους. Ο χώρος του μαγαζιού είναι σύγχρονος με νησιώτικο αέρα (το ζήτημα της αισθητικής είναι επίσης αδιαπραγμάτευτο). Θα έλεγα ότι είναι μια επιλογή για εκείνους που γνωρίζουν από θαλασσινά και τιμές, έχουν μια καταναλωτική παιδεία η οποία θα τους απομακρύνει από το μαζικό και κακής ποιότητας φαγητό. Πιάτα ποιοτικά χωρίς γκουρμέ φανφάρες.

Ποσειδώνος 78, Λουτράκι // Τ.: 2744 028122 // fb.: @ihthioessa www.ihthioessa.gr

Η ΣΤΡΟΥΓΚΑ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΙ ΚΡΕΑΤΟΜΕΖΕΔΕΣ

Παράδοση που κρατάει χρόνια! Τη Στρούγκα μας τη σύστησαν άπαντες από Κόρινθο και Λουτράκι και όλοι συμφώνησαν στο εξής: είναι από τις καλύτερες επιλογές για τους λάτρεις του κρέατος. Το μαγαζί αυτό ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν στην Κόρινθο χτίζοντας το όνομα και την πορεία του μέχρι σήμερα. Όταν τηλέφωνα πέφτουν στο «που να φάμε καλό κρέας;» εκεί θα μας στείλουν. Μας υποδέχεται η Σόφη Ψωμά με το εξυπηρετικό προσωπικό της. Τα παϊδάκια σχάρας, το κοντοσούβλι κοτόπουλο, το συκωτάκι λαδορίγανη και ο μπεκρί μεζές φεύγουν σωρηδόν! Σήμερα η ταβέρνα βρίσκεται στην παραλιακή μεριά με υπέροχη θέα, σε μεγάλο άνετο χώρο (ό, τι πρέπει για οικογένειες με παιδιά και μεγάλες παρέες). Σερβίρει πιάτα κατευθείαν από τη σούβλα και τη σχάρα, σαλάτες κόβονται επιτόπου και μοσχοβολάνε καλοκαίρι . Τα Σάββατα έχει ζωντανή μουσική και γλέντια! Μη ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα υπέροχα μαγειρευτά. Οι πρώτες ύλες και τα κρέατα είναι της καλύτερης ποιότητας ντόπια και πάντα φρέσκα. Είναι αυτό που περιμένεις μια αυθεντική παραδοσιακή και τίμια ταβέρνα!

Ποσειδώνος 69, Λουτράκι // τ.: 2744 065747 fb: @strougaloutraki

ΑΠΌ ΜΙΑ ΤΈΤΟΙΑ ΚΟΣΜΟΠΟΛΊΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΉ ΠΕΡΙΟΧΉ, ΤΌΣΟ ΚΟΝΤΆ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΎΟΥΣΑ, ΜΕ ΤΌΣΕΣ ΟΜΟΡΦΙΈΣ ΝΑ ΔΕΙΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΊΝΕΙ ΤΟ ΜΆΤΙ ΣΤΟΝ… ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ! ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΤΟ ΛΟΥΤΡΆΚΙ ΣΦΎΖΕΙ ΑΠΌ ΖΩΉ, ΌΠΟΥ ΕΚΤΌΣ ΑΠΌ ΚΑΛΟΠΈΡΑΣΗ, ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΨΥΧΑΓΩΓΊΑ!

Κάπως έτσι λοιπόν, δύο πολύ γνωστά Φεστιβάλ έχουν καθιερώσει την παρουσία τους στα πολιτισμικά πράγματα του Λουτρακίου. Πρώτο και καλύτερο, το Loutraki Festival. Από το 2014, ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής και δημιούργησε και καθιέρωσε έναν θεσμό μοναδικό για την περιοχή, με στόχο την ανάδειξη της τοπικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, την εκπαίδευση αλλά και την ποιοτική ψυχαγωγία. Με τη συνεργασία του Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας Αγίων Θεοδώρων, των υποστηρικτών, των χορηγών, των εθελοντών, αλλά και της δυναμικής ανταπόκρισης του κοινού, τα καταφέραν! Σπουδαίοι ερμηνευτές και ερμηνεύτριες τίμησαν με την παρουσία τους το Loutraki Festival, συνέπραξαν με τα υψηλού επιπέδου μουσικά σύνολα της περιοχής, παρουσιάστηκαν ξεχωριστές θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις, έγιναν σεμινάρια και διαλέξεις, πραγματοποιήθηκαν αφιερώματα σε σπουδαίες προσωπικότητες της χώρας και αναδείχθηκαν νέοι χώροι πολιτισμού από άκρη σε άκρη του Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας Αγίων Θεοδώρων. Και πιστοί στο ραντεβού τους κάθε χρόνο, έρχονται και φέτος με ένα πλούσιο πρόγραμμα με μουσική, beach parties, παρουσιάσεις βιβλίων κλπ κλπ: Sofita and the Blues Sisters,

ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Σταύρος Σαλαμπασόπουλος, Gadjo Dilo-Beach Party, Opus 2019, Ρίτα Αντωνοπούλου, Blues Festival, Βαγγέλης Γερμανός σας περιμένουν να τους απολαύσετε! Εκτός όμως από μουσικές, το Λουτράκι αναμοχλεύει όλα τα είδη Τέχνης με το Festiv-Art. Tο Festivart είναι ένα ανεξάρτητο φεστιβάλ τέχνης με κύριο σκοπό τη δημιουργία ενός κοινού πεδίου επικοινωνίας, έρευνας και δράσης τόσο μεταξύ κοινού και καλλιτεχνών, όσο και των δημιουργών μεταξύ τους. H συνάντηση διαφορετικών μορφών τέχνης στα πλαίσια του Festivart, διαμορφώνει τον ερευνητικό, εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό του χαρακτήρα, σχηματοποιώντας μια εικαστική κοινότητα. To Festivart στην 6η διοργάνωσή του, συνεχίζοντας την ερευνητική του δραστηριότητα, μελετά το δημόσιο χώρο ως τόπο επικοινωνίας και υποδοχής της σύγχρονης τέχνης διοργανώνοντας workshops, εγκαταστάσεις και διαδραστικά έργα, στη πόλη του Λουτρακίου. Στο πλαίσιο αυτό, δημόσιοι χώροι και κτίρια θα φιλοξενήσουν ένα σύνολο από καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις και προβολές έργων. Έτσι, θα έχετε την ευκαιρία να συμμετέχετε σε μια πληθώρα δράσεων που λαμβάνουν χώρα από τέλη Ιουνίου έως τέλη Αυγούστου: εκθέσεις και

βιωματικά εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους, βραδιές ταινιών μικρού μήκους, ημερίδες και πολλά άλλα, όλα καινοτόμα και πρωτότυπα. Όμως, ας μην ξεχάσουμε και τις πιθανές παραστάσεις που μπορεί να παιχτούν στην ευρύτερη περιοχή. Κάθε καλοκαίρι, τα θέατρα περιοδεύουν σε πολλές πόλεις, ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες. Έχετε τις κεραίες σας ανοιχτές μήπως τυχόν και δείτε καμιά παράσταση που δεν προλάβατε το χειμώνα, μήπως δείτε καραγκιόζη μαζί με τα παιδιά σας, αναμοχλεύοντας μνήμες άλλων εποχών ή ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να καταφθάσει στη λουτρόπολη. Μείνετε συντονισμένοι με το πρόγραμμα του θερινού κινηματογράφου Ηλέκτρα που εδώ και 60+ χρόνια παραμένει αναλλοίωτος, προσφέροντας βραδιές σινεμά δίπλα στη θάλασσα. Όπως πολλάκις έχουμε πει, το να έρθεις σε επαφή με στιγμές πολιτισμού είναι εύκολο. Ειδικά σε αυτήν τη χώρα. Εσύ θα το επιλέξεις;

Ψ

Το σουβλάκι που αγαπάμε

σ το Λουτράκι & στην Κόρινθο… Βασικά δεν είναι μόνο σουβλάκι, είναι μια εξέλιξη της παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας σε πιο μοντέρνα εκδοχή κρατώντας (ψηλά) το στοιχείο της ποιότητας με ελληνικά κρέατα και φρέσκα προϊόντα! Όλα αυτά φτιαγμένα με μεράκι από μια παρέα ορεξάτων ανθρώπων!

Γ. ΛΈΚΚΑ 48, ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ • Τ.: 27440 22111 • fb.: @Psinodino

www.psinodino.gr

Η

ΤΟ

Π

Ω

Λ

ΕΙ

Ο

ΚΟΝΤΙΝΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ

61 ΧΛΜ.

1 ΩΡΑ

To

Λαυρεωτικ ζήτημα είναι εδώ!

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ! Κείμενα: Άντα Κουγιά, Xρύσανθος Ξάνθης

κό

Γ

Για το Λαύριο και γενικότερα για την Λαυρεωτική, έχουν γραφεί τόσα πολλά. Δεκάδες οι ερευνητές και οι Επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με πολλές πλευρές, έχουν ακολουθήσει την διαχρονία του από το 4000 π.χ μέχρι και τις μέρες μας. Έχουν φέρει στην επιφάνεια ανθρωπολογικά, ιστορικά, παραγωγικά και λαογραφικά στοιχεία. Εκατοντάδες διατριβές από φοιτητές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, επιχειρούν ξανά και ξανά μια βουτιά στον τόπο και την μακραίωνη ιστορία του. Οι ίδιοι όμως λένε πως το έργο που έχουν παράγει είναι ελάχιστο μπροστά σε αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει. Με την έννοια ότι το Λαύριο -ή αλλιώς τα Εργαστήρια όπως ονομάζονταν από την αρχαιότητα μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα- ποτέ δεν ήταν μία απλή πόλη, ένας απλός οικισμός, μια κωμόπολη. Μία ματιά από την κορφή του Θορικού αποτυπώνει σχεδόν το σύνολο του τόπου και της ιστορίας του. Το Αρχαιότερο της Αρχαίας Ελλάδας, στα 50 μέτρα, μεταλλευτικό πλυντήριο, ακριβώς από πίσω η ''πρώτη βιομηχανική πόλη της Ευρώπης'' ανάμεσα από το 3.000 και 4.000 π.χ. (όπως υποστηρίζουν Βέλγοι Αρχαιολόγοι που έκαναν ανασκαφές για δεκαετίες). Στο βάθος φαίνεται η θάλασσα με τα αμέτρητα κολπάκια της Λαυρεωτικής και βέβαια, βλέπει κανείς και την ίδια την πόλη. Εάν έχουν ειπωθεί πολλά και έχουν να ειπωθούν ακόμα περισσότερα, αλήθεια τι γνωρίζει ο Αθηναίος για όλα αυτά; Ίσως να γνωρίζει την Πλατεία Λαυρίου στο κέντρο της Αθήνας από όπου ξεκινούσε ο Σιδηρόδρομος και ένωνε την πρωτεύουσα με το Λαύριο από το 1885 μέχρι και το 1957. Αλλά μέχρις εκεί... Το Λαύριο συνδυάζει πολλά. Ιστορία, πολιτισμό, φύση και μια γενικότερη θετική αύρα που αξίζει κανείς να την δανειστεί έστω και για λίγο. Είτε για μία βόλτα στην πόλη, χαζεύοντας τα κτίρια, διακρίνοντας την Ευρωπαϊκή ρυμοτομία, την βιομηχανική πινελιά (εδώ ο ηλεκτρισμός ήρθε πριν την Αθήνα), είτε κάνοντας μπάνιο στα αναρίθμητα κολπάκια και παραλίες της περιοχής ή ακόμη τρώγοντας και πίνοντας στα πολλά και καλά μαγαζιά της πόλης. Και ψάξτε το, η Αθήνα και η Ελλάδα οφείλει αρκετή από την δόξα της σε αυτόν τον τόπο!

ΜΈΣΑ ΣΕ 1 ΏΡΑ ΒΡΊΣΚΕΣΤΕ ΣΕ ΈΝΑΝ ΌΜΟΡΦΟ ΤΌΠΟ, ΜΕ ΠΟΛΛΈΣ ΕΠΙΛΟΓΈΣ. ΑΠΟΔΡΆΣΤΕ ΛΟΙΠΌΝ, ΑΞΊΖΕΙ ΤΟΝ ΚΌΠΟ!

ΤΟ ΛΑΎΡΙΟ ΕΊΝΑΙ ΜΊΑ ΠΌΛΗ ΖΩΝΤΑΝΉ ΚΑΙ ΣΎΓΧΡΟΝΗ, ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΏΡΑ ΌΜΩΣ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΜΊΑ ΠΌΛΗ-ΖΩΝΤΑΝΌ ΜΟΥΣΕΊΟ. ΠΑΡΚΆΡΕΙΣ ΕΎΚΟΛΑ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΆΖΕΣΑΙ GPS ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΆΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΉΓΗΣΗ. ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΣΉΜΕΡΑ ΣΑΝ ΛΑΎΡΙΟ, ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΤΟ 1865 ΜΕ ΤΗΝ ΊΔΡΥΣΗ- ΑΠΌ ΤΟΝ ΙΤΑΛΌ ΣΕΡΠΙΈΡΙ- ΤΗΣ ΓΑΛΛΟ-ΙΤΑΛΙΚΉΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΉΣ-ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΉΣ ΕΤΑΙΡΊΑΣ ROUX-SERPIERIFRESSYNET & C.E, ΦΈΡΟΝΤΑΣ ΈΝΤΟΝΑ ΠΆΝΩ ΤΟΥ ΤΟ ΑΠΟΤΎΠΩΜΑ ΤΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΎ ΠΑΡΕΛΘΌΝΤΟΣ...

...Το αποτύπωμα αυτό, μία μίξη βιομηχανίας και Ευρωπαϊκής ρυμοτομίας, υπάρχει παντού. Στο Ρολόϊ της Ελληνικής Εταιρείας Μεταλλουργείων (1870-1880) που δεσπόζει στο λιμάνι, στις αποθήκες των Εταιριών που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή, στις ονομασίες των δρόμων, σε πανέμορφα δίπατα οικοδομήματα όπως αυτό που λεγόταν Ξενοδοχείο Η Ευρώπη, σε άλση και πάρκα, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, στο Δημαρχείο (1830,) από το μπαλκόνι του οποίου είχε εκφωνήσει λόγο ο Βενιζέλος το 1929. Η πόλη χρωστά πολλά στον Α. Κορδέλλα, ορυκτολόγο που αγαπά την περιοχή του και βλέπει τις δυνατότητες για ανάπτυξη. Αυτές οι επιστημονικές εκθέσεις του, οδηγούν τον Σερπιέρι να δραστηριοποιηθεί στην περιοχή. Ο Α. Κορδέλλας το 1865, αναφέρει ‘’Επι τέλους η ατμομηχανή ήρξατο λειτουργούσα και παράγουσα...’’ Μία πόλη φιλική για να την περπατήσεις και να παρατηρείς λεπτομέρειες. Αλλά και για να κάνεις οπωσδήποτε επισκέψεις σε δύο σημαντικά Μουσεία. Στο Ορυκτολογικό Μουσείο Λαυρίου που ιδρύθηκε από την Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής το 1986. Το κτίριο του Μουσείου, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του τέλους του 19ου αιώνα (έτος ανέγερσης 1873). Το δεύτερο Μουσείο είναι το Αρχαιολογικό που βρίσκεται στην άκρη της πόλης. Στον προθάλαμο, αριστερά, εκτίθενται αντικείμενα σχετικά με τη μεταλλευτική και

ΒΌΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΌΛΗ & ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ

μεταλλουργική δραστηριότητα στη Λαυρεωτική. Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι επιγραφές, οι οποίες πιστοποιούν πτυχές του τρόπου εκμεταλλεύσεως των μεταλλείων. Αναζητήστε τις ανάγλυφες πλάκες με σκηνές από την Κενταυρομαχία και τη Γιγαντομαχία, αλληγορικές για τη νίκη των «Ελλήνων προμαχούντων» κατά των Περσών.

Παρουσιάζει αξιόλογο ενδιαφέρον για την ιστορία της εξέλιξης της αρχιτεκτονικής σε μια οργανωμένη βιομηχανική πόλη όπως ήταν το Λαύριο, κατά το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα. Εκεί υπάρχουν πολλές ταβέρνες, καφενεία που μπορείς να κάτσεις και να απολαύσεις το μίγμα νέου και παλιού!

Μία βόλτα στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, το οποίο έχει κηρυχθεί «νεότερο μνημείο» από το Υπουργείο Πολιτισμού, είναι μία πραγματική βουτιά στο παρελθόν. Ιδρύθηκε στη θέση της παλαιάς Γαλλικής Εταιρείας Λαυρίου το 1992, με πρωτοβουλία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εδώ, γίνονται διάφορες δράσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος, εκδηλώσεις αλλά και γυρίζονται τα επεισόδια του... Μάστερ Σεφ.

Δείτε τα τρία αγάλματα, το καθένα με την δική του ιστορία. Του Σερπιέρι, του Ε. Βενιζέλου και των Μεταλλωρύχων. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε έναν ντόπιο και να τον ρωτήσετε. Να τον ρωτήσετε για το ποίημα του Σουρή, για τον Κρατήρα, για το 1990, για τις δύο Φιλαρμονικές, την Ευτέρπη και τον Ορφέα. Για τους στίχους «Ποιος είναι απόψε ο τυχερός, στο Λαύριο γίνεται χορός...», τις «Λαυρεώτικες Γλαύκες’’, για την σχέση του Λαυρίου με την ναυμαχία της Σαλαμίνας. Και μία παρότρυνση! Μπείτε στο αξιόλογο site www.istoriko.lavreotiki.gr για να απολαύσετε μία βόλτα.

Στο νότιο λόφο του Λιμανιού, βρίσκονται συσσωρευμένοι «Σωροί σκωριών», οι οποίοι έχουν προέλθει από την ανακαμίνευση των αρχαίων σκωριών, και αποτελούν ένα μοναδικό τεχνικό μνημείο-ανάμνηση της αρχαίας και νεότερης ιστορίας της πόλης. Θεωρούνται ως ιδιαίτερα σημαντικό τεχνικό μνημείο της περιοχής από ιστορικής, τεχνολογικής και αισθητικής άποψης και γι’ αυτό, έχουν κηρυχθεί ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία από το ΥΠΠΟ. Αξίζει μία βόλτα στην Αγορά. Το κτιριακό συγκρότημα σε σχήμα Π έχει χαρακτηρισθεί επίσης ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

Κάτι μας πλήγωσε όμως. Αν όχι το αρχαιότερο, ένα από τα Αρχαιότερα θέατρα, αυτό του Θορικού. Χωρητικότητας 4.οοο θέσεων. Χορταριασμένο, ξέφραγο, παρατημένο. Πραγματικά δεν ξέρω ποιος έχει την ευθύνη. Δεν είναι καταγγελία, παράπονο είναι. Για την αμάθειά μου-μας και για την εγκατάλειψη.

ΡΟΛΟΪ CAFE - RESTAURANT

ΤΟ ΡΟΛΌΙ ΤΟΥ ΛΑΥΡΊΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙ

Μια έκπληξη γεύσεων στο λιμάνι της πόλης Το κτίριο του ρολογιού είναι ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια της πόλης. Έχει αλλάξει χρήσεις μέσα στα τόσα χρόνια, από τα τέλη του 19ου μέχρι και τις αρχές του 21ου αιώνα. Καφενείο Λιμενεργατών, χώρος συσσιτίου, αποθήκες. Σήμερα μας υποδέχεται με όλη του την ιστορία, αλλά και με σύγχρονες προτάσεις. Το all-day σημείο του Λαυρίου, μας υποδέχεται από της 7 το πρωί (!) και συνεχίζει να δουλεύει... ρολόι μέχρι και αργά την νύχτα. Καφές, χυμοί, πρωινό, ποτά, κοκτέιλ υπό τους ήχους ψαγμένων μουσικών προτάσεων (και με γνωστούς dj στα decks πολλές βραδιές). Η έκπληξη όμως βρίσκεται στον κατάλογο του φαγητού! Ένα εξαιρετικό μενού από γεύσεις που συνδυάζουν φρέσκα υλικά με φαντασία και πρωτοτυπία. Προσούτο, μανιτάρια, αμπελόφυλλα, γιαούρτι, γραβιέρες, ζυμαρικά, σολομός, σάλτσες δημιουργούν μία μεγάλη ποικιλία από επιλογές με γκουρμέ προσανατολισμό άκρως ενδιαφέρουσα. Δηλαδή θες να δοκιμάσεις από την σαλάτα μέχρι και το γλυκό. Υ.Γ. οι τιμές δεν είναι... γκουρμέ, η θέα είναι!

Ακτή Παπανδρέου, Λαύριο τ.: 2292 028188 // fb: ΡΟΛΟΙ cafe-restaurant

VALLIS GOURMET BISTRO

ΕΝΑ ΚΡΥΜΜΈΝΟ ΔΙΑΜΆΝΤΙ

Ψάξτε το και θα μας θυμηθείτε!

Kάθε πόλη έχει το κέντρο της. Και συνήθως εκεί γίνονται όλα. Ή όχι; Ένα στενάκι πίσω από την Πλατεία υπάρχει ένα διαμαντάκι με την δική του ταυτότητα που αξίζει! Στο ισόγειο του Εμπορικού κέντρου Βαλλή, υπάρχει το Vallis gourmet bistro! Ξεκινάμε από την ιδιαιτερότητα του χώρου. Υπάρχουν τρία διαφορετικά ανοίγματα, οπότε δημιουργείται ένα δροσερό αεράκι εξαιρετικά ευχάριστο. Ο χώρος έχει μία προσεγμένη-καλλιτεχνική διακόσμηση. Καταλαβαίνεις αμέσως την προσωπική φροντίδα και την σημασία στην λεπτομέρεια. Αυτά ακριβώς τα βρίσκεις και στις γευστικές προτάσεις του καταλόγου. Από το πρωινό, τους χυμούς και τα smoothies, τον καφέ και τα γλυκά, μέχρι το βραδινό, όλα αποπνέουν φρεσκάδα και ποιότητα. Mια συνεχής ανανέωση προτάσεων, seasonal cocktail's και dinner menu's με gourmet πινελιές, ό,τι πρέπει δηλαδή για να συνοδεύσεις με καλό κρασί από τo winelist του Vallis. Ακόμα, κάθε Σάββατο απολαμβάνουμε events με διαφορετικούς Djs, καθαρά ποτά, και δροσιστικά cocktails! Υ.Γ. εξαιρετικό το σέρβις και φιλικότατη, άνετη συμπεριφορά!

Μητροπούλου 49-51, Λαύριο τ.: 2292 027775 // fb:@Vallisgourmetbistro

OI ΠΑΡΑΛΙΕΣ, ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ! ΠΟΛΛΆ ΜΙΚΡΆ ΚΟΛΠΆΚΙΑ ΚΟΣΜΟΎΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΊΑ ΤΗΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΉΣ ΑΠΌ ΤΟ ΎΨΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΒΎΣΣΟΥ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΎΨΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΈΑΣ. ΤΌΣΑ ΠΟΛΛΆ, ΠΟΥ ΑΝ ΕΠΙΛΈΞΕΙΣ ΝΑ ΠΗΓΑΊΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΆΘΕ ΜΈΡΑ ΣΕ ΆΛΛΗ ΠΑΡΑΛΊΑ, ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΌΤΙ ΒΡΊΣΚΕΣΑΙ ΣΕ ΆΛΛΟ ΜΈΡΟΣ. ΕΜΕΊΣ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΆΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΓΑΠΗΜΈΝΕΣ ΜΑΣ! Αν τα πιάσουμε με τη σειρά ξεκινάμε από τα Λεγρενά, την… «αναρχική» παραλία, αφού μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει ούτε ξαπλώστρα ούτε ομπρέλα ούτε beach bar ούτε δυνατά ηχεία. Στην ακτή των Λεγρενών, με ψιλό χαλικάκι, μπορείς να βάλεις τις δικές σου πετσέτες, ψάθες και ομπρέλες και θα πρέπει να εφοδιαστείς με όλα τα απαραίτητα για να περάσεις εκεί τη μέρα σου. Πάρε το καπελάκι σου και απόλαυσε το μπάνιο σου όπως παλιά! Συνεχίζουμε την ημι- κοσμοπολίτικη Πούντα Ζέζα, παραλία που σε κάνει να αισθάνεσαι σα να είσαι σε νησί. Από τις πιο διάσημες της περιοχής, κυρίως για τα διαυγή και καθαρά νερά της. Άμμος και αρμυρίκια για όσους θέλουν μπάνιο χωρίς πολύ φασαρία, ενώ σε ένα κομμάτι υπάρχει beach bar με ομπρέλες και ξαπλώστρες, σερβίροντας από καφέ μέχρι φαγητό για να βγάλεις τη μέρα. Συνεχίζεις στο Θορικό, όπου, όποτε πάω, σκέφτομαι ότι όσοι παρακολουθούσαν παραστάσεις, είχαν παράλληλα και θέα στη θάλασσα. Τι καλύτερο; Σήμερα, μπορείς να πας το πρωί να δεις τον αρχαιολογικό χώρο του θεάτρου και στη συνέχεια, να κάνεις τη βουτιά σου στα πεντακάθαρα νερά. Έχει άμμο και γενικά στο Θορικό Κόλπο, μπορείς να βρεις άπειρες παραλίες να περάσεις όμορφες στιγμές από το πρωί μέχρι το βράδυ. Επόμενη στάση, το Οξυγόνο, διάσημη κυρίως γιατί αποτελεί στέκι χειμερινών κολυμβητών, είναι ένα μικρό κολπάκι με χαλικάκι. Ήσυχο, με μέρη σκιάς για απάγκιο από το δυνατό ήλιο, δεν πιάνει κύμα όταν έχει βοριά, ενδείκνυται για χαλάρωση! Τελειώνουμε με το Βρωμοπούσι, όπου θα βρεις ό,τι χρειάζεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ανά διαστήματα με άμμο, σε άλλα σημεία με χαλίκι, προσβάσιμη σε όλους, φαγητό και ροφήματα για όλα τα γούστα αφού τα μαγαζιά είναι πολλά. Ακόμη κι αν ο Βοριάς ταλανίζει την Αττική, στο Βρωμοπούσι η θάλασσα θα είναι ήρεμη. Ανακάλυψε και άλλες και συνδύασε το μπάνιο σου με επισκέψεις στους πολυάριθμους αρχαιολογικούς χώρους, που είναι το καλύτερο μέσο για να αισθανθείς το αποτύπωμα της περιοχής στο χρόνο. Κάνε τη βουτιά σου κάτω από το Ναό του Ποσειδώνα κι αν είσαι τυχερός και ο καιρός είναι διαυγής, θα αχνοφαίνεται ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα.

BOLLA BEACH BAR & CUISINE

ΦΟΙΝΙΚΟΚΑΤΑΣΤΆΣΕΙΣ ΛΈΜΕ!

Η εξωτική άποψη του Λαυρίου Από την πρώτη ματιά, ο χώρος σε κερδίζει με την δροσιά και την χαλαρωτική ατμόσφαιρα. Είναι οι φοίνικες με την σκιά και την όψη τους. Οι ίδιοι ιδιοκτήτες του beach bar τους φύτεψαν το '86 και τώρα τους χαίρονται-και εμείς μαζί τους! Είναι τα πολλά και διαφορετικά σημεία που μπορείς να κάτσεις. Κλασικά τραπέζια στο πάνω μέρος, ξαπλώστρες στο κάτω, πουφ στο γρασίδι, μεγάλο -handmade παρακαλώ!- τραπέζι για όλη την παρέα, bar και αιώρες. Επικρατεί μία ανεμελιά, όπως θα όφειλε να είναι ένα ελληνικό καλοκαίρι. Είναι η αύρα της θάλασσας ακριβώς μπροστά στο πόδια σου. Από τις 9 το πρωί μέχρι να... φύγετε και μόλις 2 λεπτά από το κέντρο του Λαυρίου. Τόσο απέχει και ο αρχαιολογικός χώρος του Θορικού που αξίζει να τον επισκεφθείτε ανάμεσα στις βουτιές στα δροσερά νερά. Εδώ απολαμβάνουμε allday καφέ, χυμούς και σνακ. Και καθώς μεσημεριάζει, κρασί, ουζάκι και παγωμένη μπύρα παρέα με τα υπέροχα και νόστιμα πιάτα που ετοιμάζει ο chef Άγγελος Φωκάς, ενώ το άψογα ενημερωμένο bar προσφέρει δροσιστικά κοκτέιλ και ποτά μέχρι το βράδυ. Ε, προσθέστε και μουσικάρες που ταιριάζουν με την εποχή και το μέρος και έχετε έναν χώρο που σε "πιάνει" από το χέρι και σε ηρεμεί! Υ.Γ. Διατίθεται και για εκδηλώσεις και event! Για σκεφτείτε το!

Παραλία Θορικού, Λαύριο τ.: 2292 027150 // fb:Bolla beach bar- cuisine

ΑΓΚΥΡΑ ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ

ΤΟ ΒΛΈΠΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΆ ΤΟ ΤΡΩΣ

Καλοκαίρι σημαίνει... ψάρι! Σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης και τα πιο χαρακτηριστικά, την ψαραγορά, βρίσκουμε την Άγκυρα και εννοείτε πως ρίχνουμε... άγκυρα. Εδώ βρίσκεις την εξής ιδιαιτερότητα: στο ψαράδικο βλέπεις την ποικιλία ψαρικών, όλα πιασμένα από τις τράτες της περιοχής, ολόφρεσκα, να μυρίζουν θάλασσα. Παραγγέλνεις αυτό που σου... κλείνει το μάτι και με μία μικρή επιβάρυνση το γεύεσαι στην ψαροταβέρνα μετά από λίγο. Από την παραγωγή στην κατανάλωση- όνομα και πράμα! Εδώ βρίσκεις ό,τι απαιτείται σαν συνοδευτικό μιας κλασικής Ελληνικής καλοκαιρινής ψαροφαγίας. Σαλάτες, παντζάρια, χόρτα, ορεκτικά (καταπληκτικό σαγανάκι μυδιών), μαγειρευτά με βάση τα θαλασσινά πάντα, και μετά όλα στα κάρβουνα (έμφαση στο φρέσκο καλαμάρι!) και στο τηγάνι (έμφαση στο πεντανόστιμο ψιλό μαριδάκι). Το περιβάλλον εμπνέει για κρασάκι και παγωμένη μπύρα ενώ καθόλου δεύτερη επιλογή δεν είναι τα μεζεδάκια με ούζο και οι ποικιλίες που προσφέρονται! Εντάξει υπάρχει και μουσακάς για τους τουρίστες που τον ζητούν... Προσοχή, οι μερίδες είναι μεγάλες, θα παλέψετε μαζί τους! Υ.Γ. Εννοείται ότι παίρνουμε και φρέσκο ψάρι για την Αθήνα!

45 λεπτά απέχει!

Κεντρική Αγορά Λαυρίου // τ.: 2292 022835 fb: Άγκυρα Ψαροταβέρνα

ΠΟΛΛΆ ΑΞΊΖΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΟΎΝ, ΕΊΝΑΙ ΔΎΣΚΟΛΟ ΌΜΩΣ ΚΆΤΙ ΤΈΤΟΙΟ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΌΜΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΘΟΎΜΕ ΣΕ ΔΎΟ ΕΓΧΕΙΡΉΜΑΤΑ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΎΣ ΘΗΣΑΥΡΟΎΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΎΡΙΟ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΌΤΕΡΑ. ΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΔΎΟ ΈΧΟΥΝ ΜΊΑ ΙΔΙΌΤΥΠΗ ΣΧΈΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΌΝΟ. ΘΑ ΚΑΤΑΛΆΒΕΤΕ ΑΜΈΣΩΣ ΤΙ ΕΝΝΟΟΎΜΕ...

ΌΤΑΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΤΌΠΟΣ, ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΒΡΕΘΟΎΝ Η Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής και η έκδοση "ΛΑΥΡΙΟ, Η ΒΟΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ" Μία εκπληκτική έκδοση 368 σελίδων, με σπάνιο φωτογραφικό υλικό και εξαιρετικά μεστά και ολιγόλογα κείμενα που μας μεταφέρουν στο ‘’νεότερο Λαύριο της Μεταλλείας και της Μεταλλουργίας’’, όπως είναι και ο υπότιτλος του λευκώματος. Δύο Λαυριώτες δούλεψαν σκληρά για να παραχθεί αυτός ο τόμος. Ο Κώστας Γ. Μάνθος (Αρχιτέκτων MArch) και ο Γιώργος Ν. Δερμάτης (Δρ. Ιστορίας), μέλη και οι δύο της Εταιρίας Μελετών Λαυρεωτικής. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη, όταν σε συζήτηση με τον Κώστα Μάνθο αντιλήφθηκα δύο πράγματα. Πρώτον πως το Λαύριο γιορτάζει την ίδρυσή του κάθε 25 χρόνια. Από το 1865 που ιδρύθηκε... Στην εποχή που ο χρόνος έχει μεταλλαχτεί σε ένα ανελέητο σφυροκόπημα και άλεσμα δευτερολέπτων, η 25ετία φαντάζει σαν ένα άλλο πολιτιστικό πρότυπο. Το δεύτερο έχει και μία πιο προσωπική διάσταση- και για εμένα και για εκείνον. Όταν του ανέφερα πως έχω ένα αντίστοιχο λεύκωμα, πιο μικρό αλλά το ίδιο σημαντικό για το Λαύριο, καταλάβαμε πως πρόκειται για την έκδοση από τον Δήμο Λαυρεωτικής του 1990, που την είχε επιμεληθεί ο πατέρας

Ακολουθώντας τις γραμμές και την ιστορία Αναζητώντας πληροφορίες στο διαδίκτυο για το Λαύριο κατά την προσφιλή μου μέθοδο (αδιαφορείς για τις πρώτες σελίδες που είναι «πιασμένες» από πληρωμένα άρθρα και τυποποιημένα ρεπορτάζ και μπαίνεις στα «δευτερότριτα»...) έπεσα πάνω σε μία εξαιρετική εργασία – ρεπορτάζ του κ. Δημήτρη Τερτίπη, με τίτλο "ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΛΑΥΡΙΟ". Μία εκδρομή όμως που έχει σαν θέμα την διαδρομή μιας από τις πρώτες σιδηροδρομικές γραμμές της Ελλάδας, που ένωνε την Αθήνα με το Λαύριο (1885 – 1957). Η «εκδρομή» αυτή έχει πάνω από 50 επεισόδια, ξεκινά το 2002 και διατηρείται ενεργή μέχρι σήμερα! «Το ενδιαφέρον για την επίσκεψη στους σταθμούς της γραμμής Λαυρίου, μου κέντρισε η παντελής απουσία υλικού σχετικά με τη γραμμή αυτή, τόσο στο διαδίκτυο, όσο και σε έντυπα μέσα» Ένα οδοιπορικό με πλούσιο φωτογραφικό υλικό (Η 38η εκδρομή στο Λαύριο, με σχετικά φτωχή συγκομιδή 57 φωτογραφιών, βαίνει προς το τέλος της και η Εκδρομή στο Λαύριο απαριθμεί πλέον 1.910 φωτογραφίες και περιμένει την επόμενη εκτέλεσή της!), με αναφορές στην συγκυρία, στον καιρό, στους σταθμούς και στις ράγες, στις γέφυρες και στις διακλαδώσεις. Ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού! «Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μου έδωσε ένας περιπτεράς, οι γραμμές βρίσκονται κάτω από τη νησίδα

της οδού Δ. Πλακεντίας, το δε εργοτάξιο του μετρό είναι λίγο πιο κάτω». Ο τρόπος γραφής άμεσος, ζωντανός, άλλοτε λαογραφικός, άλλοτε αισιόδοξος, μοιράζεται μαζί μας τις δυσκολίες, την χαρά της ανακάλυψης, ιστορικά στοιχεία, αποσπάσματα ποιημάτων, κριτικές. «Αφήνουμε πίσω μας το Δασκαλειό και κατηφορίζουμε προς το νότο. Η έκπληξη μας περιμένει μπροστά από την καταγάλανη θάλασσα: ο σταθμός του Θορικού αναστηλώνεται! Θυμάμαι το πόσο απροσδόκητα είχα εντοπίσει τη μετακίνηση του μικρού αυτού κτιρίου τον Οκτώβριο του 2005το Θορικό δεν παύει να μού κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον!» Η τελευταία ανάρτηση είναι η εξής. «Υπό τη σκέπη του απογευματινού ήλιου, αρχίζει η διαδρομή της επιστροφής προς την Αθήνα. Η (ταυτόχρονη) δημοσίευση της 41ης και της 42ης εκδρομής στο Λαύριο με 48 νέες φωτογραφίες ανεβάζει τη διαθεσιμότητα του ιστοτόπου σε 14.147 φωτογραφίες, σε μερικές δε ημέρες θα συμπληρωθούν 6.000 ημέρες λειτουργίας αυτού». Αφιερώστε χρόνο για να περιηγηθείτε μαζί με τον Δ. Τερτίπη και νιώστε την εκδρομή αυτή. Ντρέπομαι για τα ρεπορτάζ της μιας ώρας, όταν συγκρίνομαι με αυτά τα 17 χρόνια! Φωτογραφίες από το ρεπορτάζ του Δημήτρη Τερτίπη

του Κώστα, Γιώργος Κ. Μάνθος (με εισαγωγικό κείμενο του... Γιώργου Δερμάτη!), στα πλαίσια του εορτασμού των 125 χρόνων. Αντιγράφω από την έκδοση του 1990 και από το εισαγωγικό του Γ. Μάνθου. «Ελπίζω ότι από την μια μεριά (σ.σ. η έκδοση), θα ξυπνήσει παλιές μνήμες στους ηλικιωμένους συμπατριώτες μου και από την άλλη, στις νεότερες γενιές Λαυρεωτών, θα δημιουργήσει συναισθήματα υπερηφάνειας για το παρελθόν της πόλης μας». Και από την ίδια έκδοση μία μικρή φράση του Γ. Δερμάτη που συμπυκνώνει την Λαυρεωτική ιστορία και όχι μόνο: «Η διαλεκτική φωτός-σκότους βρίσκει στο Λαύριο την έξαρσή της, με την απόλυτη κυριαρχία του ηλίου στο Σούνιο και στο σκοτάδι ως φυσική ζωή των μεταλλωρύχων στις γαλαρίες». Μετά από 25 χρόνια, αν όχι εμείς σαν φυσικά πρόσωπα, αλλά σίγουρα κάποιοι άλλοι, θα εμπνέονται! Το λεύκωμα μπορείτε να το αναζητήσετε στο βιβλιοπωλείο ''Χάρτινο'' στο Λαύριο και στην Αθήνα, στο βιβλιοπωλείο «Επί Χάρτου» στην οδό Ιπποκράτους 68.

GELATERIA D' ITALIA

ΛΑΎΡΙΟ-ΙΤΑΛΊΑ ΜΕ ΒΈΣΠΑ!

Ένα παγωτάκι είναι λίγο, πολύ λίγο Παλιά μετράγαμε τα παγωτά μαζί με το πόσα μπάνια είχαμε κάνει. Παγωτό, μία αγαπημένη συνήθεια του καλοκαιριού μας. Στο Λαύριο, ανάμεσα στις διάφορες προτάσεις ξεχωρίσαμε τη Gelateria d' Italia με ιδιοκτήτες δύο νέους χαμογελαστούς ανθρώπους, που φροντίζουν να μας δροσίσουν με γεύσεις! Σήμα κατατεθέν η τυρκουάζ βέσπα που διακοσμεί τον χώρο. Δέκα χρόνια ετοιμάζουν παραδοσιακό Ιταλικό παγωτό. Καθημερινά στο εργαστήριό τους, δουλεύουν πάνω σε ιταλικές συνταγές και εμείς τις δοκιμάζουμε με ενδιαφέρον! Ο χώρος αποπνέει φρεσκάδα και δροσιά, ενώ τα τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο είναι ό,τι πρέπει για να κάτσεις και να απολαύσεις την όποια επιλογή σου. Εάν είστε μεγάλη παρέα επιλέξτε 3-4 γεύσεις και δοκιμάστε τις όλες! Ενδεικτικά πάντως σας αναφέρουμε τις... δικές μας!

Zuppa inglese, Cassata siciliana, Tartufo και Tiramisu! Ας αναφερθεί όμως και ο πολύ καλός καφές Mrs Rose και εννοείται διάφορες προτάσεις από βαφλάκια δικής σας επιλογής! Υ.Γ. Εντάξει, πάντα υπάρχει θέση για την καταπληκτική γεύση φιστίκι...

Ηρώων Πολυτεχνείου 37 , Λαύριο τ.: 2292 069484 // fb:@gelateriaditaliaa

ΝΙΤΗΣ PATISSERIE

ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΊΟ ΜΕ ΙΣΤΟΡΊΑ

Tα αξεπέραστα γλυκά του κυρίου Νίτη! Εδώ είναι το καλύτερο ζαχαροπλαστείο όχι μόνο του Λαυρίου και της περιοχής, αλλά με ευρύτερο ορίζοντα! Πίσω από προϊόντα και ταμπέλες όμως υπάρχουν άνθρωποι και ιστορίες. Και εδώ έχουμε το πέρασμα από την μια γενιά στην άλλη της γνώσης της ζαχαροπλαστικής, από τον πατέρα στον γιο... Ονομαστοί οι ''εργολάβοι'', το πλούσιο αυτό κέικ-μπισκότο, που γίνεται από αλεσμένα αμύγδαλα, ασπράδια αβγών και ζάχαρη, το επινόησαν οι Γάλλοι που εκμεταλλεύονταν στις αρχές του 20 αιώνα τα ορυχεία και το ονόμασαν financier (οικονομολόγο). Άγνωστο γιατί ο κόσμος τους άλλαξε ονομασία και από οικονομολόγοι έγιναν ''εργολάβοι''. Αυτό που μένει όμως αναλλοίωτο είναι η γεύση και η ποιότητα του συγκεκριμένου γλυκού, αλλά και όλων όσων μας προσφέρει το εν λόγω ζαχαροπλαστείο. Αξίζει να δείτε τις φωτογραφίες που διακοσμούν τον χώρο, και αυτές που μας πάνε πίσω στον χρόνο, και αυτές από τα σημεία που ταξιδεύουν τα γλυκά Νίτης, και τέλος αυτές με επωνύμους που έρχονται από εδώ για να γευτούν ... γεύσεις εποχής! Υ.Γ. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος, γλυκύτατος με κουλτούρα που μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας σου μεταφέρει συμπυκνωμένη ιστορία και πολιτισμό! Ρισπέκτ!

Κ. Πλειώνη 17.Λαύριο // τ.: 2292 025232 fb: Ζαχαροπλαστείο Νίτης Σταύρος

Ακόμα θυμάμαι...

ICE ΠΟΛΥ

ΚΡΥΟΣ!

Το πρώτο παγωτό του χρόνου! Με την γιαγιά μου να φωνάζει να μην φάμε ακόμα είτε γιατί θα κρυώσουμε, είτε γιατί είναι προπέρσινα και ακόμα δεν έχουν έρθει τα καινούρια... Το πρώτο παγωτό σηματοδοτούσε τον ερχομό του καλοκαιριού. Έξαψη, προσμονή, ανατριχίλα. Τώρα δεν ξέρω αν συμβαίνει το ίδιο με τους σύγχρονους πιτσιρικάδες... Τότε μετράγαμε τα παγωτά που τρώγαμε κάθε σεζόν. Το 40 ήταν ένας πολύ καλός αριθμός, το 20 μέτριος, το πάνω από τα 60 σχεδόν άριστος. Μαζί με τα παγωτά μετράγαμε και τα μπάνια.Τώρα μετράμε άλλα πράγματα. . . Παγωτό!!! Παγωτό λοιπόν!Για μικρούς και μεγάλους, για αισιόδοξους και απαισιόδοξους, για κουλτουριάρηδες και σαχλοκούδουνα! Το παγωτό λοιπόν ενώνει!!! Απολαύστε το και μην ξεχνάτε να μετράτε.

ΑΘΗΝΑΙΑ Η Αθηναία είναι πασίγνωστη στην Πόλη, αφού «στέκει» στην Πριγκηπονήσων από το 1967. Εκεί, θα βρεις παγωτό για όλα τα γούστα! Από τις κλασικές επιλογές μέχρι παγωτό με στέβια, 0% λιπαρά ή χωρίς γλουτένη. Όσον αφορά τις γεύσεις, θα βρείτε τις γνωστές αγαπημένες, πολλές επιλογές σε παρφέ, σορμπέ, αλλά και ψαγμένες προτάσεις για απαιτητικούς ουρανίσκους: Bueno, cookies, γιαούρτι-ρόδι, καραμέλα με ανθό αλατιού, banofee. Έχετε δε την επιλογή να συνοδεύσετε το παγωτό σας με τα γλυκά της Αθηναίας, όπως σοκολατόπιτα, ραβανί, πορτοκαλόπιτα κλπ.! Αγνά υλικά, γνώση της παραγωγής και μεράκι στη δημιουργία περικλείονται σε όλες τις μορφές παγωτού: μπάλες, ξυλάκια, πυραυλάκια, μικρά και μεγάλα παγωτίνια εγγυώνται γευστικές παγωμένες απολαύσεις!

Πριγκηπονήσων 12, Πολύγωνο Τ: 210 64 64 297 FB: Αθηναiα Ζαχαροπλαστεiο Catering

ROCAMBOLESCO Rocambolesco σημαίνει…φανταστικό! Του ταιριάζει γάντι, αφού είναι ένας χώρος ευχάριστος, που σε μαγεύει με τις πάνω από 40 διαφορετικές γεύσεις του φρέσκου αυθεντικού χειροποίητου gelato (ιταλικό παγωτό)! Εδώ συναντάμε φρέσκα ελληνικά προϊόντα, καθώς τα παγωτά τους φτιάχνονται από φρέσκο γάλα φάρμας Κουκάκη, αλλά και με φρέσκα φρούτα εποχής από Έλληνες παραγωγούς. Βρίσκεις καθημερινά την αγαπημένη σου γεύση, αλλά και πολλές ξεχωριστές αυθεντικές ιταλικές γεύσεις: μοναδικό είναι το αυθεντικό σισιλιάνικο brioche, αλλά και το 7 secrets, μια πανδαισία για τους λάτρεις της σοκολάτας που σε προκαλεί να το ανακαλύψεις! Μαρίνα Ζέας, Πειραιάς Τ: 210 45 23 779 FB: Rocambolesco Gelato & Brunch Instagram: rocambolesco_gelateria

ΠΑΓΩΤΌ -14 Ο παράδεισος για όσους είναι παθιασμένοι με το παγωτό βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας. Το Παγωτό -14 εξυπηρετεί όλους τους λάτρεις του παγωτού! Γιατί «-14»; Επειδή το παγωτό είναι ένα από τα πιο ευαίσθητα προϊόντα διατροφής. Πρέπει να φυλάσσεται στους -30 ° C, να διατηρείται στους -18 ° C και να καταναλώνεται στους -14 ° C. Εδώ, η ποιότητα συνδυάζεται με την ιδιαίτερη γεύση και οδηγεί σε ένα υπέροχο ταξίδι. Όλα είναι φτιαγμένα από φρέσκο γάλα από επιλεγμένους παραγωγούς, τα φρούτα είναι φρέσκα, οι ξηροί καρποί φρεσκοψημένοι. Θα βρείτε μια μεγάλη ποικιλία από γεύσεις, δεδομένου ότι κάθε μέρα δουλεύουν σε νέους συνδυασμούς. Πολλές γαρνιτούρες σας περιμένουν, όπως το σιρόπι σοκολάτας ή τα γλυκά του κουταλιού.

Αθηναϊδος 3, Αθήνα T: 213 08 89 072 www.pagoto-14.gr FΒ: pagotominus14

ICEROLL

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ 1925

Άκου τώρα τι γίνεται με το IceRoll: προσφέρει παγωτό απόλυτα natural, χωρίς συντηρητικά, με βάση το φρέσκο γάλα. Πηγαίνοντας εκεί, δεν θα το βρεις έτοιμο σε βιτρίνα, αλλά θα το φτιάξουν μπρος στα μάτια σου. Πώς; Πάνω σε πολύ παγωμένες επιφάνειες ρίχνουν τη βάση του παγωτού που θέλεις (βανίλια, σοκολάτα ή γάλα καρύδας) μαζί με ό,τι υλικό επιθυμεί η ψυχή σου. Μπισκότο; Ξηρούς Καρπούς; Φρέσκα Φρούτα; Όλα αυτά αναμειγνύονται και έρχονται στο μπολάκι σου σε ρολάκια παγωτού. Δεν ξέρεις τι να διαλέξεις; Ακολούθησε τις προτάσεις του σεφ! Και μην ανησυχείς! Τo IceRoll εμφανίζεται μπροστά σου και σε Γλυφάδα, Λάρισα και Ρόδο!

Αυτό το μέρος δε χρειάζεται συστάσεις. Από το 1925, μιλάμε για τη σταθερή αξία του γλυκού στην Πόλη. Πλέον, η 4η γενιά Κωνσταντινίδη έχει αναλάβει τα ηνία και με βάση την παράδοση που έχει παραλάβει, εξελίσσει τα γλυκά του με σύγχρονες και μοντέρνες πινελιές! Έτσι, στη Λεωφόρο Κύμης, αλλά και στην Αγία Παρασκευή από αρχές Ιουλίου με την άφιξη ενός ολοκαίνουργιου μαγαζιού, απολαμβάνουμε αγαπημένα γλυκά και παγωτά. Δοκιμάστε το θεϊκό καϊμάκι από φρέσκο πρόβειο γάλα μαζί με μπακλαβαδάκι, παγωτό sneakers και το μοναδικό στην Αθήνα παγωτό φιστίκι, από έτοιμη πάστα φιστικιού απευθείας από τη Σικελία! Στο χέρι ή για το σπίτι, το όνομα αποτελεί εγγύηση!

Αθηνάς 2 & Ερμού, Αθήνα T: 210 32 38 140 FB: IceRollGR

Η ΓΕΥΣΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ! Εντάξει η αλήθεια είναι ότι δεν τα πολυπιστεύουμε όλα αυτά αλλά μάθαμε ότι έχουν γίνει έρευνες σε πανεπιστήμια της Αμερικής για την σχέση γεύσης παγωτού και χαρακτήρα. Έτσι κάναμε την δικιά μας προσέγγιση, ανάλαφρη και περιπαικτική. Φάτε ότι θέλετε, όσο θέλετε και όπως θέλετε. Φτάνει πια με όλα αυτά που μας αναλύουν την κάθε μας στιγμή!

Λεωφ. Κύμης 17, Αθήνα T: 210 27 74 403 www.konstantinidis1925.gr FB: @konstantinidis1925

ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΦΡΑΟΥΛΑ Αν σας αρέσει η σοκολάτα είστε άνθρωπος του πάθους, της έντασης και της φασαρίας! Φλερτάρετε, κλαίτε, τσακώνεστε, νομίζετε ότι παίζετε σε θέατρο, ότι είστε αναντικατάστατοι και άτρωτοι! Εκνευριστικοί αλλά ωραίοι!

(Πάντως αν σας αρέσουν όλες να το ψάξετε!)

Αν σας αρέσει η σοκολάτα είστε άνθρωπος του πάθους, της έντασης και της φασαρίας! Φλερτάρετε, κλαίτε, τσακώνεστε, νομίζετε ότι παίζετε σε θέατρο, ότι είστε αναντικατάστατοι και άτρωτοι! Εκνευριστικοί αλλά ωραίοι!

ΒΑΝΙΛΙΑ Αν σας αρέσει η σοκολάτα είστε άνθρωπος του πάθους, της έντασης και της φασαρίας! Φλερτάρετε, κλαίτε, τσακώνεστε, νομίζετε ότι παίζετε σε θέατρο, ότι είστε αναντικατάστατοι και άτρωτοι! Εκνευριστικοί αλλά ωραίοι!

ΜΠΑΝΑΝΑ ΦΥΣΤΙΚΙ Αν σας αρέσει η σοκολάτα είστε άνθρωπος του πάθους, της έντασης και της φασαρίας! Φλερτάρετε, κλαίτε, τσακώνεστε, νομίζετε ότι παίζετε σε θέατρο, ότι είστε αναντικατάστατοι και άτρωτοι! Εκνευριστικοί αλλά ωραίοι!

Αν σας αρέσει η σοκολάτα είστε άνθρωπος του πάθους, της έντασης και της φασαρίας! Φλερτάρετε, κλαίτε, τσακώνεστε, νομίζετε ότι παίζετε σε θέατρο, ότι είστε αναντικατάστατοι και άτρωτοι! Εκνευριστικοί αλλά ωραίοι!

Θανάσης Βέμπος

Ένας μεγάλος δρόμος στο κέντρο της Αθήνας, φαίνεται να διαθέτει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που «έλκει», «γεννά» ή «υποθάλπει» το έγκλημα –και το «σκοτάδι» με την γενικότερη έννοια.

www.vembos.gr

Η οδός Μιχαήλ Βόδα είναι ένας δρόμος με πολύ μεγάλο μήκος στο κέντρο της Αθήνας, στον οποίο διαμένουν ένα σωρό μετανάστες, πρόσφατοι και παλιοί, από πολλές χώρες και κουλτούρες. Ανθρωπογεωγραφικά και κοινωνικά είναι «ανώνυμος», με την έννοια ότι αποτελεί ένα μωσαϊκό με ποικίλες ετερόκλητες ψηφίδες. Δεν υπάρχει καμία έννοια «γειτονιάς» -κάτι βεβαίως που ευνοεί εγκληματικές και παραβατικές πράξεις. Μια παράξενη «μαύρη αύρα» μοιάζει να περιβάλλει την οδό αυτή. «Είναι η οδός του κέντρου της Αθήνας που οι αστυνομικοί την αποκαλούν ‘καταραμένη’», λέει ο Αλέξανδρος Καλαφάτης, αστυνομικός συντάκτης της HuffPost Greece. «Εκεί έχουν συμβεί εγκλήματα που δεν τα χωρά ο ανθρώπινος νους, δίπλα από νοικοκυραίους και παιδιά που το πρωί πηγαίνουν στο σχολείο και το απόγευμα παίζουν στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Όλα συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες και συχνά δεν μαθαίνονται ποτέ». Η οδός ήρθε στο προσκήνιο το 2015 με την αποτρόπαιη δολοφονία της 4χρονης Άννυ, την οποία σκότωσε ο 27χρονος Βούλγαρος πατέρας της, Στανισλάβ Παργκατζίεβ, στο σπίτι τους, στη Μιχαήλ Βόδα 73, ο οποίος μετά προσπάθησε να εξαφανίσει το πτώμα του παιδιού μαζί με έναν συνεργό. Σύμφωνα με την περιγραφή του, τεμάχισε το κοριτσάκι και τοποθέτησε τα μέλη του σε πλαστική λεκάνη ρούχων. Εν συνεχεία έβαλε στην κουζίνα κατσαρόλες και αφού έλιωσε τα οστά, την μαγείρεψε με

Η ανεξήγητη πόλη 1 2 1. Αγγελία αναζήτησης της μικρής Άννυ, προτού αποκαλυφθεί το στυγερό έγκλημα.

2. Η μικρή Άννυ και ο φονιάς πατέρας της.

3. Ο παιδοκτόνος οδηγείται στο δικαστήριο.

4. Το μοιραίο υπόγειο όπου έμενε ο Βούλγαρος παιδοκτόνος και η οικογένειά του.

διάφορα υλικά (ρύζι, πατάτες, καρότα κλπ), ώστε το αποτέλεσμα να μοιάζει με φαγητό. Ύστερα τοποθέτησε τα κομμάτια σε αλουμινόχαρτα και σακουλάκια και τα πέταξε σε διάφορους κάδους απορριμμάτων σαν αποφάγια. Όλη αυτή η διαδικασία κράτησε δυόμιση ημέρες, μέχρι και την Κυριακή του Πάσχα. Όταν τελείωσε, μάζεψε την κούνια του παιδιού του, το καροτσάκι του και τα παιχνίδια του και τα πούλησε όλα έναντι 55 ευρώ σε ένα Ρουμάνο που εργαζόταν σε γειτονικό σουβλατζίδικο. Ο Βούλγαρος παιδοκτόνος προσπάθησε με τον τρόπο αυτό να ξεγελάσει όσους θα τον συλλάμβαναν για την Ύβρη του αυτή, δηλαδή την εγκόσμια Δίκη, αντί της θείας Δίκης. Από την ελληνική μυθολογία μπορούμε να θυμηθούμε την Ύβρη που διέπραξε ο Τάνταλος, όταν σκότωσε τον γιο του, Πέλοπα, τον μαγείρεψε και τον πρόσφερε ως γεύμα στους θεούς έχοντας την φαεινή ιδέα να τους δοκιμάσει. Βέβαια, θεοί ήταν αυτοί, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεγελαστούν. Κι έτσι οι γιοι του Τάνταλου, Ατρέας και Θυέστης σκοτώνουν τα παιδιά τους στο πλαίσιο αδελφικής αντεκδίκησης ενώ ο Αγαμέμνονας, γιος του Ατρέα, θυσιάζει την κόρη του, Ιφιγένεια, για να ξεκινήσουν τα πλοία και να κερδίσει τον Τρωικό Πόλεμο. Όλο αυτό το υλικό αποτέλεσε πρώτη ύλη για πολλές αρχαιοελληνικές τραγωδίες.

Μιχαήλ Βόδα: Μια Οδός με Σκοτεινή Αύρα

3

Ας θυμηθούμε επίσης ότι η αποτρόπαια πράξη του παιδοκτόνου έγινε στις 8-10 Απριλίου του 2015 καταμεσής στη Μεγάλη Εβδομάδα –αρχετυπική περίοδος του θεμελιώδους μαγικού-ανθρωπολογικού κύκλου με κύρια χαρακτηριστικά το Θάνατο και την Ανάσταση. Στη Μιχαήλ Βόδα όμως υπάρχουν πάμπολλα περιστατικά –από απλή παραβατικότητα μέχρι σκληρή εγκληματικότητα. Στο αριθμό 26 της Μιχαήλ Βόδα, στις 18 Ιανουαρίου 2013 είχε βρεθεί μέρα μεσημέρι νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του ένας 56χρονος υπάλληλος σούπερ μάρκετ. Το θύμα εντοπίστηκε δεμένο με σχοινιά και φιμωμένο με μία κάλτσα στο στόμα. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση πέθανε από ασφυξία. Η πόρτα του σπιτιού ήταν παραβιασμένη και κλειδωμένη από μέσα. Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας Αττικής εκτιμούν ότι ο 56χρονος φώναξε και αντιστάθηκε απέναντι στο δολοφόνο του. Οι γείτονες, δυστυχώς, δεν άκουσαν τίποτα. Τον άνδρα βρήκαν οι συνάδελφοί του, οι οποίοι ανησύχησαν επειδή δεν είχε πάει στη δουλειά και δεν σήκωνε το τηλέφωνό του. Η Αστυνομία θεώρησε ως πιθανότερο να πρόκειται είτε για ένα στυγερό έγκλημα πάθους είτε για ληστεία. Το 1999, στη συμβολή των οδών Μιχαήλ Βόδα και Ιουλιανού, άνοιξε ο πρώτος φούρνος μιας αλυσίδας, της οποίας οι ιδιοκτήτες κατηγορήθηκαν –ο ένας καταδικάστηκε κιόλας- για μαστροπεία. Το κατάστημα αυτό λόγω της μεγάλης πελατείας, έγινε η αφορμή να επεκταθεί η δραστηριότητά τους σε όλη την Αθήνα φτιάχνοντας μία από τις γνωστότερες αλυσίδες φούρνων. Οι αξιωματικοί της Ασφάλειας θεωρούν ότι ο ένας από τους δύο ιδιοκτήτες ξέπλενε χρήματα από την εκπόρνευση γυναικών. Κατηγορούνται άλλωστε ότι είχαν υπό τον έλεγχό τους πολλά στριπτιτζάδικα στην Αττική, ενώ είχαν

διαύλους για να φέρνουν γυναίκες από χώρες των Βαλκανίων. Σε παλιότερο άρθρο, αναφερθήκαμε για τον πνευματιστή Αλέξανδρο Μπέλλο και τον «κώδωνά» του, την σφαίρα κενού, την οποία ένα άτομο με ισχυρές παραψυχικές δυνάμεις, θα μπορούσε να μετατρέψει σε «τηλεόραση» όπου θα μπορούσαν να γίνουν ορατά πνεύματα νεκρών; Όταν ο Μπέλλος πέθανε πρόωρα το 1958, τη σκυτάλη των ερευνών παρέλαβε ο δικηγόρος Δημήτριος Αμπελάς, ο οποίος είχε ιδρύσει την Επιστημονική Εταιρεία Μεταψυχικών Ερευνών (ΕΕΜΕ). Τα σχετικά πειράματα συνεχίστηκαν όλη τη δεκαετία του 1960, απλώς τώρα –σε αρμονία με το πνεύμα της εποχής- στη σφαίρα κενού δεν φωτογραφίζονταν «πνεύματα» αλλά «εξωγήινοι». Τον Ιανουάριο του 1967, η ΕΕΜΕ απέκτησε ένα παρακλάδι, την Επιστημονική Εταιρεία Εμμέσων Διαπλανητικών Εξερευνήσεων με έδρα ένα ισόγειο νεοκλασικού κτίσματος. Πού; Μα στην οδό Μιχαήλ Βόδα 149. Έτσι έχουμε την ύπαρξη ενός κέντρου ερευνών που έχουν σχέση με το επέκεινα και τις ψυχές/πνεύματα νεκρών (ή έστω «εξωγήινων») σε ένα δρόμο που αργότερα θα αποκτούσε φήμη σχετική με τον άλλο κόσμο. Κι ας σημειώσουμε εδώ ότι η ΕΕΜΕ απείχε λιγότερο από 500 μ από την οδό Νιόβης, όπου το 1998 εκτυλίχθηκε το γνωστό δράμα που συγκλόνισε το πανελλήνιο.

4

H ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”

ampazis.gr

www.

ΚΆΝΕ ΠΊΣΩ ΜΩΡΉ ΚΌΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΈΡΕΙΣ ΤΟΝ ΣΚΑΛΚΏΤΑ! Του Παντελή Αμπαζή

Αγαπάκια μου γειά σας! Θα σας πω δυό ιστορίες που μου έλαχαν εσχάτως και θα κλείσω όπως πάντα με τραγούδι σχετικό. Ιστορία πρώτη: Είμαι σε καφέ στο Κολωνάκι, μεσημέρι Κυριακής. Έχω κατέβει χαλαρά με το ποδήλατο, το έδεσα στο κάγκελο -όχι της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός, το άλλο το καλό το κυπαρισσί του Αβραμόκαι πίνω εσπρεσσάκι στη λιακάδα. Μπροστά μου δυό παλιές Κολωνακιώτισσες ακαθορίστου ηλικίας με μαλλί κομμωτηρίου πίνουν τσάι και σχολιάζουν με γλαφυρό τρόπο την χθεσινοβραδινή παράσταση όπερας της Λυρικής. Είναι μια κουβέντα που σίγουρα κάνουν για πολλοστή φορά, μιας και σχολιάζουν λεπτομέρειες που διαδραματίστηκαν τόσο στη σκηνή από τους καλλιτέχνες όσο και στην πλατεία και στα θεωρεία από γνωστές τους φιλόμουσες κυρίες. Δίπλα παρέα εικοσάχρονων συζητάνε μεγαλοφώνως για τη Σαββατιάτικη τους έξοδο σε γνωστό σκυλάδικο της Πειραιώς. -Και περάσαμε γαμώ και κάναμε μεγάλη ζημιά και τετραψήφιο λογαριασμό κι ανοίξαμε και σαμπάνιες και τόσα πανέρια λουλούδια… Σιγά τ' αυγά του λέει ο φίλος του, εμείς το προηγούμενο Σάββατο περάσαμε πιο γαμώ, κάναμε μεγαλύτερη ζημιά. Και καπνίσαμε και μιά κούτα πούρα κοχίμπας και ζωάρα ρε φίλε και ξημερώματα δίνεις δικαιώματα και την άλλη βδομάδα θα πάμε Μύκονο και θα τα σπάσουμε και κόλαση και όλα κομπλέ… Ιστορία δεύτερη: Παρέα παλιών συμμαθητών με παρασύρει σε μεζεδοπωλείο με ζωντανή μουσική στου Ψυρρή. Απ' αυτά που απεχθάνομαι. Μεζέδες προκάτ, όλα κατεψυγμένα και προτηγανισμένα. Διακόσμηση στους τοίχους φορτωμένη κιτς. Ρακόμελο χύμα κακής ποιότητας. Η ορχήστρα τώρα: Δυό πιτσιρικάδες μουσικοί, πλήκτρα με έτοιμους ρυθμούς, ηλεκτρικός ήχος σκυλάδικου στο μπουζούκι και στα δύομικρόφωνα φωνής χαίρε βάθος απύθμενο... Και βέβαια όλα ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ. Ρεπερτόριο τώρα: Αυτός ο σαχλός επίκαιρος πολτός που αλλάζει κάθε εξάμηνο και τον ακούμε νυχθημερόν σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, κλαμπ, καφετέριες, εμπορικά κέντρα, κλπ Δεν ξέρω ούτε ένα τραγούδι. Και ξαφνικά γυρνάει ο μπουζουξής στον πληκτρά και του λέει: πάμε ρε φίλε κάνα παλιό λαϊκό! Και λέω τώρα θ' αρχίσουν να εκτελούν στα έξι μέτρα Μπιθικώτση, Καζαντζίδη, Ζαμπέτα, Χιώτη, Αγγελόπουλο, Διονυσίου κ.α. Η συνέχεια όπως αποδείχθηκε ήταν πολύ χειρότερη: Λέγοντας παλιά λαϊκά εννοούσαν Σφακιανάκη, Μαζωνάκη, Τερζή, Καρρά, Γονίδη, Πλούταρχο και άλλους που μεσουρανούσαν στα μαγαζιά της παραλίας πριν από δέκα και είκοσι χρόνια… Αυτά εννοούν παλιά λαϊκά. Με τις υγείες μας!

Το τραγουδάκι τώρα: Κάνε πίσω μωρή κότα που δεν ξέρεις τον Σκαλκώτα και που τον Τζουζέπε Βέρντι τον μπερδεύεις με το Βέρτη. Κάτσε κάτω ρε χαμούρη που πουλάς μονάχα μούρη που αγνοείς το Χατζηδάκι και γουστάρεις Μαζωνάκη. Κάνε πίσω μωρή κότα που δεν ξέρεις τον Σκαλκώτα! Τη Φουρέιρα με μπαλέτα προτιμάς από Ζαμπέτα ο Σουγιούλ και ο Αττίκ δε σου κάνουν ούτε κλικ. Ούτε καν για να φτύσω άσε μας ρε κακομοίρη που λατρεύεις τον Καρβέλα κι αγνοείς τον Καλομοίρη. Κάνε πίσω μωρή κότα που δεν ξέρεις τον Σκαλκώτα! Τον Τσιτσάνη και το Χιώτη δεν τους έμαθες καθότι με την Πάολα και Κιάμο πέφτεις και κυλιέσαι χάμω. Τσούλα μωρή κατσαρίδα στο 'χω ξαναεξηγήσει ντίβα είναι η Μαρία Κάλλας και ουχί η Άννα Βίσση. Κάνε πίσω μωρή κότα που δεν ξέρεις τον Σκαλκώτα! Που για Μάρκο και Μητσάκη δε σου καίγεται καρφάκι κάτσε κάτω ρε χαμούρη που πουλάς μονάχα μούρη κάνε πίσω μωρή κότα που δεν ξέρεις τον Σκαλκώτα!

Kαλ οκ αί ρι

άτ

κ

ω

απ ό τ ον Αθηναϊ κ ό ουρα ν ό O κρυμμένος κήπος του πρώτου παλατιού της Αθήνας, που διαμόρφωσε η βασίλισσα Αμαλία το 1836, κοσμεί το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών και η «Μαύρη Πάπια» μεταφέρει εκεί το καλοκαιρινό της σκηνικό! Μας υποδέχεται σε έναν ανοιχτό χώρο στην καρδιά της πόλης, με σεβασμό στο ιστορικό και φυσικό περιβάλλον! Από νωρίς το πρωί για καφέ, brunch, μενού μεσογειακής κουζίνας και σπιτικά γλυκά μέχρι αργά το βράδυ με πλούσια λίστα από τον Ελληνικό αμπελώνα, signature cocktails και μουσικές νύχτες κάτω από τον Αθηναϊκό ουρανό...

Black Duck Garden Athens City Museum Bistrot Παπαρρηγοπούλου 5-7, πλατεία Κλαυθμώνος, Αθήνα | Τ.: 210 32 52 396 | www.blackduckgarden.gr

Εκπτώσεις έως 80% ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ 139,99 54,99

ΣΑΚΑΚΙΑ 119,99 49,99

ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ ΑΠΌ 19,99 9,99

ΒΕΡΜΟΥΔΕΣ ΑΠΌ 19,99 9,99

ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ ΑΠΌ 7,99 2,99

Δεκτές όλες οι πιστωτικές κάρτες / Σε όλα μας τα είδη υπάρχουν & υπερμεγέθη

ΒΕΪΚΟΥ 37, ΓΑΛΑΤΣΙ _ Τ.: 210 2922338

www.paris-saraliotis.gr

ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΑΠΌ 39,99 14,99