Η Πόλη Ζει | #64

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ www.ipolizei.gr

STREET

PRESS 64//02-19

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΣΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΚΏΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ: ΕΙΜΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΘΡΕΜΜΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΕΜΑ: ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΜΠΟΣ: ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ ΜΟΥΣΙΚΟΙ Παραγωγοί προτείνουν τραγούδια για την πόλη

#20yrsTECHNOPOLIS

Βιομηχανικό παρελθόν Πολιτιστικό παρόν Καινοτόμο μέλλον Το 1999 η Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων άνοιξε τις πόρτες της και η μοναδική αυτή γειτονιά του Γκαζιού αναγεννήθηκε και διαμόρφωσε το χαρακτήρα της εκ νέου. Πλέον, η οδός Πειραιώς αποτελεί μία από τις πιο δυνατές αρτηρίες πολιτισμού της πόλης και ο ρόλος της Τεχνόπολης στην εξέλιξη αυτή είναι αναμφίβολα κεντρικός, αφού έχει συμβάλει σημαντικά στη μετατροπή της σε έναν πόλο έλξης πολιτισμικού και τουριστικού ενδιαφέροντος. Εδώ και 20 χρόνια, η Τεχνόπολη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις σημαντικότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις που συμβαίνουν στην Αθήνα, μουσικές συναυλίες, εκθέσεις και φεστιβάλ. Ποιος δεν έχει αναμνήσεις από τις πρώτες διοργανώσεις του Jazz Festival, το φεστιβάλ κόμικς της Βαβέλ, το Video Art Festival, συναυλίες αγαπημένων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών; Τα τελευταία χρόνια στην Τεχνόπολη, το βιομηχανικό παρελθόν του παλιού εργοστασίου φωταερίου μετασχηματίζεται σε ένα πολύ δραστήριο πολιτιστικό παρόν μέσα από τη λειτουργία των τριών πυλώνων λειτουργίας της: Πολιτιστικές εκδηλώσεις, Βιομηχανικό Μουσείου Φωταερίου και INNOVATHENS powered by Samsung. Οι τρεις αυτοί πυλώνες, ο καθένας με τον δικό του χαρακτήρα, τη δική του ταυτότητα, το δικό του κοινό, συμπράττουν ολοένα και περισσότερο, με αποτέλεσμα πολύ συχνά πλέον να αλληλοσυμπληρώνονται θέτοντας από κοινού γερές, στέρεες βάσεις για ένα δυναμικό καινοτόμο μέλλον. Τι ετοιμάζουμε για την φετινή επετειακή μας χρονιά; Εκτός από τις ιδιαίτερα αγαπημένες παραγωγές, όπως το Athens Technopolis Jazz Festival, το Athens Science Festival, την καλοκαιρινή Full moon fiesta, τις Κυριακές στην Τεχνόπολη, το Summer Camp στην Τεχνόπολη τις οποίες και εξελίσσουμε, διοργανώνουμε βραδινά events Let’s be late! και εγκαινιάζουμε νέα αισθητηριακή διαδρομή στο ΒΜΦ, διοργανώνουμε νέους κύκλους Επιχειρηματικού Επιταχυντή στο INNOVATHENS, όπως επίσης και νέα προγράμματα αφιερωμένα στις Δημιουργικές και Πολιτιστικές βιομηχανίες, αναπτύσσουμε νέες συνεργασίες, αναβαθμίζουμε τις αίθουσές μας και ανακαινίζουμε το Αμφιθέατρο της Τεχνόπολης. Και φυσικά, στα highlights η έκθεση «20 χρόνια Τεχνόπολη» με την οποία θα κάνουμε μία αναδρομή στα χρόνια που μας διαμόρφωσαν! Σας περιμένουμε, λοιπόν, για ακόμη μία χρονιά στην καρδιά της πόλης που συνεχίζει και να παράγει, να δημιουργεί, και να καινοτομεί, στην Τεχνόπολη, εκεί που όλα μπορούν να συμβούν! Περισσότερες πληροφορίες: www.technopolis-athens.gr #20yrsTechnopolis

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

www.ipolizei.gr

Γνώμες

64//02-18

Διαμαντή, πιάσε μια 500αρα

STREET

PRESS

Ξεβλαχέψαμε και διαδικτυακά!

Μιλούσα με έναν γνωστό μου που δουλεύει σε site. Σε site δυνατό, ειδησεογραφικό, που εάν γράψει κάτι γίνεται είδηση και αναγνωρίζεται (υπάρχουν ειδήσεις που εάν δεν ανέβουν σε καμιά 10αριά συγκεκριμένα site, δεν είναι είδηση...) και χαίρει μεγάλης εκτίμησης από μερικά ‘‘εκατομμύρια’’ μοναδικούς αναγνώστες. Υπάρχουν δύο προβλήματα, όπως μου είπε. Και τα δύο αφορούν την γρήγορη έως και καταιγιστική ροή εικόνας, κειμένου, πληροφορίας. Υπάρχουν κείμενα και άρθρα που πραγματικά τα ζηλεύει κανείς, όπου ένας άνθρωπος έχει ασχοληθεί και έχει παράξει ένα διαμαντάκι που αξίζει να διαβαστεί. Ενώ λοιπόν, αυτό το κείμενο θα έπρεπε να έχει τον χρόνο του, να παραμείνει για να μπορούν να το βρουν και άλλοι, μέσα σε μία-δύο ώρες έχει εξαφανιστεί μέσα στη ροή. Και εδώ έρχεται το δεύτερο πρόβλημα, η ίδια παράνοια του συστήματος ξαναχτυπά. Από τον ίδιο αρθρογράφο παράγεται αμέσως μετά ένα αμφιβόλου ποιότητας κείμενο μιας και ο ‘‘αρχηγός’’ προστάζει! “Διαμαντή πιάσε μια 500αρα, ανέβασαν οι άλλοι (ένα ανταγωνιστικό site) αυτό και πρέπει να βγούμε και εμείς!” Το 500 λέξεων κείμενο παίρνει την θέση του πρώτου, μετά έρχεται το τρίτο, το τέταρτο και πάει λέγοντας. Το χαρτί είναι ακριβό, δεν επιτρέπει τέτοιες ’’ομορφιές’’. Το διαδίκτυο όχι μόνο επιτρέπει αλλά απαιτεί αυτόν τον αγώνα δρόμου. Βέβαια δεν ευθύνεται το μέσον αλλά η πρακτική που επιβάλλεται από τα επιτελεία και τον ανταγωνισμό… Άραγε οι ρυθμοί της ζωής επιβάλλουν τους ρυθμούς στο διαδίκτυο ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Τελικά μήπως οι υπέρμαχοι -έως θανάτου- του διαδικτύου ευτελίζουν το ίδιο το μέσον αφού αδυνατούν να βάλουν οι ίδιοι ένα όριο; Όλα χρειάζονται τον χρόνο τους. Οι άνθρωποι για να κατανοήσουν, το ουίσκι για να μεστώσει, το χαμομήλι για να πάρει έναν πόντο. Ακριβώς αυτό ισχύει και στο διαδίκτυο. Πολλοί θα πουν πως κάτι τέτοια είναι στην καλύτερη ‘‘ρομαντισμοί’’ και στην χειρότερη η κραυγή ενός που δεν μπορεί να ακολουθήσει. Ας είναι και έτσι. Η συζήτηση έχει ξεκινήσει σε άλλες χώρες και περιβάλλοντα, μάλλον πιο πλούσια σε παιδεία -διαδικτυακή και μη. Εδώ οι ‘‘αρχηγοί’’ με φουστανέλα και ημίψηλο καπέλο (για μια ακόμα φορά) ηγούνται και κραυγάζουν! Διαμαντή, πιάσε μια 500αρα, από μένα για την παρέα απέναντι, κερασμένη! Ξεβλαχέψαμε για μια ακόμα φορά!

WWW. ipolizei. gr

κειμενα με την μεγαλυτερη επισκεψιμοτητα

ΘEΜΑ: Παιδί μου, τι έχεις σήμερα; // Οι λόφοι της Πόλης // Τα παλαιότερα θέατρα που «έχουν αντέξει» στη «μοντέρνα» Αθήνα // Απαγορεύεται (;) το καπνίζειν! // Xιονάτη πολίτικλι κορέκτ ή αλλιώς Η ΚΑΥΚΑΣΙΑ ΣΑΝ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΚΑΙ ΤΑ 7 ΑΤΟΜΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΙΛΗΣΑΜE: H Γιοβάννα Μακκά μιλά ανοιχτά για εκείνα που άλλοι δεν τολμούν // Λάμπρος Τσάγκας: «Ο ηθοποιός πρέπει να είναι πάντα μαθητευόμενος» // Δημήτρης Μαραμής: Δεν εφευρίσκουμε την μουσική, την αποκωδικοποιούμε! // Η αναρχική ζωή του Παναγιώτη Κουνάδη // Μίνως Θεοχάρης: Αν όλοι οι άνθρωποι σπούδαζαν θέατρο είμαι βέβαιος πως θα ζούσαμε σε έναν πολύ καλύτερο κόσμο. BREAKTIME: Γιώργο Λάνθιμε, δεν μας νοιάζουν τα Όσκαρ // Σαν παλιό σινεμά!

FACES: Γυναικεία δύναμη στο μεταίχμιο // ΣΥΝΘΗΜΑ: Μ-Λ Βαλεντάιν ρε! // ΤΙ ΠΕΣ ΤΩΡΑ: Ζήτω η Τέχνη… // ΑΠΟΨΗ: «Οι ψευτομορφωμένοι»: Ένα υπέροχο κείμενο του Ντίνου Χριστιανόπουλου για την ημιμάθεια και την υποκρισία

Ένα site που δεν βομβαρδίζει! Επομενο τευχοσ 29 μαρτιου, ανοιξιατικο!

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ] ΔΕΙΞΕ μου το παγκρατι σου

[ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ] ΚΏΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ: Είμαι γέννημα θρέμμα του κέντρου

[ΘΕΜΑ]

ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

[ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ]

ΜΟΥΣΙΚΟΙ Παραγωγοί προτείνουν τραγούδια για την πόλη

[ΔΙΑΒΑΣΤΕ]

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΜΠΟΣ: Τηλεφωνήματα από το υπερπέραν

Σκάναρε για να τα διαβάσεις!

www.ipolizei.gr

Οι επιγραφές γράφουν την Ιστορία

Tοσίτσα 1 | Aθήνα Ώρες λειτουργίας: 8:30 - 16:00 | Τρίτη κλειστό Πληροφορίες: τ.: 210 82 17 637, 210 88 47 577 | e-mail: ema@culture.gr fb: Επιγραφικό Μουσείο ή Epigraphic Museum

Το Επιγραφικό Μουσείο διαθέτει την μεγαλύτερη παγκοσμίως συλλογή αρχαίων ελληνικών επιγραφών, των άμεσων πηγών της ιστορίας, που παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για όλους τους τομείς της οικονομικής, πολιτικής, θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής της αρχαιότητας. Περιλαμβάνει 14.078 επιγραφές σε λίθο, προερχόμενες κυρίως από την Αττική, αλλά και από άλλες περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου από τον 8ο αι. π.Χ. έως και τους νεότερους χρόνους.

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΟΜΑΔΙΚΑ

εξω φυλλο

[ΕΓΡΑΨΑΝ]

Από μικρό παιδί ήξερα τι ήθελα να γίνω, καταλάβαινα τη μαγεία που ασκεί επάνω μου το θέατρο και το σινεμά. Δεν θα άφηνα για κανένα λόγο αυτό το επάγγελμα, του ηθοποιού. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι αισθάνομαι πως μπορώ να το κάνω μόνο στην Ελλάδα. Έχω μητέρα Αγγλίδα, είμαι δίγλωσσος, δεν θεωρώ την ελληνική γλώσσα εργαλείο. Κάτι που θεωρώ σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι η ομαδική δουλειά -κάποιες μορφές τέχνης είναι ομαδικό σπορ κι εμένα αυτό μου αρέσει πολύ! Πώς αλλιώς θα γυριστεί μια ταινία, πώς θα ανεβεί ένα θεατρικό έργο στη σκηνή; Για το Έτερος Εγώ, ας πούμε, έχουμε δουλέψει πολλοί και πολύ.

ΑΓΑΘΗ ΚΑΤΣΙΑ αντα κουγια Θανασης Βεμπος Γεωργια δρακακη

Ο ελεύθερος χρόνος μου είναι λιγοστός, αλλά προσπαθώ να τον αφιερώνω σε πράγματα που αγαπώ πολύ: πηγαίνω και βλέπω, έστω και σε πρόβες, παραστάσεις συναδέλφων, ταινίες… Μου αρέσει το καλό φαγητό, είναι, όπως έχει πει κι ένας σεφ, ένας τρόπος να προσφέρεις με ανιδιοτέλεια αγάπη. Είναι ιερή η στιγμή που κάθεσαι να συσχετιστείς με φίλους, με ανθρώπους γύρω από ένα στρωμένο τραπέζι. Επίσης, αγαπώ τις μηχανές και στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και ως το όχημα εκείνο με το οποίο θέλω να ταξιδεύω. Το καλοκαίρι, μετά τη συγκεκριμένη διαδρομή του φετινού χειμώνα, έχω ένα συγκεκριμένο μέρος στο οποίο θέλω να πάω και να καθίσω… πυγμαλίων Δαδακαρίδης

Umberto Davoli

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑ

δημητρησ προυσαλησ Αννα Σταικου αλεξησ μητσοτακησ μαντω βλαχου ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ ΣΤΑΦΑΝΙΑ ΤΣΟΛΑΚΗ ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ μακης διογος ΕΛΕΝΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΡΟΥΝΤΖΟΥΝΗ φωντας λαδης Παντελης Αμπαζης

Το ραντεβού είχε κανονιστεί στις 12:30 κοντά στην οδό Ρηγίλης. Έφτασα στην περιοχή είκοσι λεπτά νωρίτερα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο και άρχισα να περπατώ τα τριακόσια μέτρα που με χώριζαν από το αρχιτεκτονικό γραφείο. Ανέμελα πέρασα μπροστά από ένα άγαλμα σκοτεινό και αυστηρό. Διάβασα την επιγραφή χωρίς να δώσω ιδιαίτερη σημασία και επανέλαβα τρεις φορές στο μυαλό μου το όνομα που είχα διαβάσει: «Harry Truman». Χωρίς να το θέλω έκανα μια γκριμάτσα, σαν να με είχαν αναγκάσει να καταπιώ ένα ανεπιθύμητο φάρμακο. Και τότε άκουσα μια φωνή, τρεμουλιαστή και μεταλλική, που απευθυνόταν σε εμένα: τρέχει τίποτα ρε φιλαράκο; Kάτι σε ενόχλησε; Kάτι σε χάλασε; Ήταν το άγαλμα που, ακίνητο και απειλητικό, με κοιτούσε επίμονα και με προκαλούσε. Τρομοκρατήθηκα. Σκέφτηκα να φύγω τρέχοντας. Να εξαφανιστώ. Κάτι όμως με σταμάτησε, με ανάγκασε να γυρίσω πίσω και να του απαντήσω: «Ναι κύριε Truman. Κάτι με ενόχλησε! Με ενόχλησε το ύφος σου, σίγουρο και αποφασιστικό με το οποίο έστειλες δύο ατομικές βόμβες πάνω στο κεφάλι από 200.000 ειρηνικά άτομα στην Ιαπωνία. Με ενόχλησε το βλέμμα σου, ήρεμο και αλαζονικό με το οποίο εξήγησες στους δημοσιογράφους ότι αυτές οι δύο άτυχες και μακρινές πόλεις ήταν μέρος ενός στρατιωτικού στόχου. Δεν βρέθηκε όμως ούτε σουγιάς πάνω στους 200.000 νεκρούς, Και μάλιστα μάθαμε ότι η δεύτερη βόμβα έπρεπε να πέσει πάνω στην πόλη Kokura. Μόνο που μετά από τρεις απόπειρες προσπάθειας,ο πιλότος αποφάσισε, λόγω κακοκαιρίας και έλλειψης καυσίμων, να καταστρέψει την πόλη Nagasaki.

Πυγμαλίων Δαδακαρίδης Φωτογραφία: Μαρκέλλος Πλακίτσης

Μόλις ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα της σειράς ΕΤΕΡΟΣ ΕΓΩ, ως συνέχεια της ομώνυμης ταινία. Επίσης, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης παίζει στην παράσταση «Δείπνο Ηλιθίων» στο Θέατρο Κάππα, σε σκηνοθεσία Σπύρου Παπαδόπουλου. Ο Πυγμαλίων έχει σκηνοθετήσει την παράσταση «Homo Greco» των Αλεξανδρή και Ανδρούτσου στο Θέατρο Σταθμός. Τέλος, θα παίζει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τον Μάη στον Κύκλο του Έρωτα του Σνίτσλερ σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Ευχαριστούμε πολύ το εστιατόριο «Άρωμα Πόλης» και τον ιδιοκτήτη του Π. Μαυρούτσο που μας παραχώρησε την φωτεινή του σάλα για την φωτογράφιση. Για νόστιμο φαγητό και καλή, ζωντανή μουσική επισκεφθείτε το στο Κερατσίνι, στην οδό Γκιώνας 2.

Με ενόχλησε ο τρόπος σου, ειρωνικός και παιχνιδιάρικος με τον οποίο βάφτισες τις βόμβες. «Little Child» η πιο μικρή με ουράνιο που διέλυσε την Χιροσίμα. Μόνο τρία μέτρα και τέσσερις τόνους! Και «Fat Man» η μεγαλύτερη με πλουτώνιο. Λίγο πιο παχουλή, που εξαφάνισε το Ναγκασάκι. Με ενόχλησε η στάση σου, άνετη και υπεροπτική με την οποία έδωσες την εντολή να μένουνε «top secret» οι φωτογραφίες των θυμάτων μέχρι το 1970. Αλλά βασικά με ενόχλησε η αύρα σου. Η αύρα του νικητή! Με ενοχλεί γιατί άλλη μια φορά αυτό το ύφος, αυτό το βλέμμα, αυτός ο τρόπος, αυτή η στάση και αυτή η αύρα επιβεβαιώνουν ότι, για την ιστορία, λίγη σημασία έχει το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο. Σημασία έχει να νικήσεις. Οι νικητές γράφουν την ιστορία...... και δυστυχώς όχι την αλήθεια!!”

Umberto Davoli

STREET

PRESS

[ΕΚΔΟΣΗ] [ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ]

www.ipolizei.gr

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Νικολέττα Βήκου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

ISSN: 2623-4068

ΠΟΛΗ ΤΙΣΜΙΚΑ Προτάσεις

Η Τέχνη για άλλον έναν μήνα είναι στην Πόλη πανταχού παρούσα. Νέες εκδόσεις, νέες παραστάσεις, μουσική, πολιτιστικές δράσεις, περιμένουν να τις ανακαλύψετε. Γιατί; Είναι απλό: η ουσία της Τέχνης είναι η ανακάλυψη της ίδιας της ζωής, του νοήματός της, του ίδιου του ανθρώπου. Ο φιλόσοφος Άρθουρ Σοπενχάουρ (1788-1860) υποστήριζε ότι το πιο «ωραίο αντικείμενο είναι το ανθρώπινο υποκείμενο»: «Πάνω απ’όλα, λοιπόν, ωραίος είναι ο Άνθρωπος και η αποκάλυψη της ουσίας του είναι ο ύψιστος σκοπός της Τέχνης. Η ανθρώπινη μορφή και η ανθρώπινη έκφραση είναι το πιο σημαντικό αντικείμενο των εικαστικών τεχνών, όπως αντίστοιχα η ανθρώπινη πράξη είναι το πιο σημαντικό αντικείμενο της ποίησης». Μήπως λοιπόν ερχόμενοι πιο κοντά στην Τέχνη, ερχόμαστε πιο κοντά στον Άνθρωπο; Στον εαυτό μας και στο διπλανό μας; Μήπως, μέσω της Τέχνης, καταφέρουμε να αγαπήσουμε βαθιά και αληθινά εμάς και τους άλλους; Άντα Κουγιά // lecanardpr@gmail.com

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

//Θέατρο

«Η Γελάδα» στο θέατρο Altera Pars Μια λαϊκή παραβολή, ένα συμβολικό παραμύθι και μια ιδιότυπη κοινωνική σάτιρα του Ναζίμ Χικμέτ. Μια μικροαστική οικογένεια με μεγάλα όνειρα για κοινωνική ανέλιξη και καταξίωση, η μάνα, η κόρη, ο γιος... Η μάνα θέλει το καλύτερο για τα παιδιά της και τα παιδιά φορτώνονται τις προσδοκίες και τις επιθυμίες της μητέρας τους. Ατμοσφαιρική σκηνοθεσία και έξοχες ερμηνείες. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.

//Θέατρο

«Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» στο BIOS Ένα ανατρεπτικό και προοδευτικό διαμάντι του παγκόσμιου ρεπερτορίου που θίγει ζητήματα πάντα και παντού επίκαιρα. Ένα ισχυρό μήνυμα για την απειλή του φασισμού ή οποιουδήποτε ολοκληρωτικού καθεστώτος που μιλάει για τη μοίρα όλων αυτών που στάθηκαν αντιμέτωποι σε αυτά ενώ, ταυτόχρονα, αποθεώνει τον έρωτα ως την απόλυτη πηγή ζωής. Σε σκηνοθεσία Γ. Λασπιά και έναν 12μελή θίασο.

//Θέατρο

«Ο Μικρός Amadeus-το παιδί θαύμα», ΟΛΥΜΠΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ! Ένα παιδί θαύμα που μετά από 300 σχεδόν χρόνια εξακολουθεί να μαγεύει με τις ουράνιες μελωδίες του τις καρδιές ολόκληρης της ανθρωπότητας! Με φόντο τον γαλάζιο Δούναβη και τα παλάτια της Βιέννης, τα παιδιά θα έχουν την δυνατότητα να γνωρίσουν καινούργια μέρη και να μεταφερθούν σε μια άλλη, ατμοσφαιρική εποχή. Εκεί όπου οι σχέσεις, τα παιχνίδια και ο ελεύθερος χρόνος έχουν μια άλλη πιο ανθρώπινη και τρυφερή υπόσταση.

//Βιβλίο

//Βιβλίο

//Βιβλίο

«Αμνησία», Federico Axat, εκδ. Μεταίχμιο

«Ο κακός πολίτης στην Κλασική Αθήνα», Matthew R. Christ από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

«Νικώ τον Πανικό», Κατερίνα Αγγελή, εκδόσεις ΠΕΔΙΟ

Τι θα έκανες αν ξυπνούσες µε ένα πτώµα στο σαλόνι σου χωρίς καµία ανάµνηση από τις τελευταίες ώρες της ζωής σου; Ένα αριστουργηματικό θρίλερ από τον Axat, που θα σας αφήσει με κομμένη την ανάσα. Ρυθμοί γρήγοροι που δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις, μια καλοστημένη πλοκή, αλλά και µια συγκινητική, πολυεπίπεδη ιστορία όπου οι ενέργειες των ηρώων είναι ανθρώπινες και όχι προσχεδιασµένες µε δόλο.

Εξετάζοντας με πρωτότυπο τρόπο την κακή πολιτειακή συμπεριφορά τόσο ως κοινωνική πραγματικότητα όσο και ως ιδέα στην Αθήνα των κλασικών χρόνων, τον 5o-4o αι. π.Χ., το βιβλίο συμβάλλει σε μια βαθύτερη εξοικείωση με την αρχαία αθηναϊκή κοινωνία, θίγοντας ένα ζήτημα που παραμένει ουσιώδες ακόμα και για τις σύγχρονες νεωτερικές δημοκρατίες.

Ένα «τέρας» που ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους είναι οι κρίσεις πανικού. Πιστέψτε με, υπάρχουν πολλοί τρόποι το «τέρας» να γίνει «τερατάκι» και κάποια στιγμή να περάσει στη λήθη. Το πρώτο στάδιο είναι να αναγνωρίσεις το πρόβλημα. Και στη συνέχεια, αυτό το βιβλίο της Κατερίνας Αγγελή θα σε βοηθήσει να κατανοήσεις τι σου συμβαίνει και να απαλύνεις το πρόβλημα!

//Θέατρο

“Vincent” του Philip Ridley,Αίμα Στο Χιόνι, Αμαξοστοιχία-Θέατρο Τρένο στο Ρουφ Ο μέχρι θανάτου ξυλοδαρμός του νεαρού Vincent είναι η τραγική αφορμή ώστε η μητέρα του, Anita, να συναντήσει τον Davey, έναν νεαρό που σύμφωνα με την κατάθεσή του, ήταν αυτός που βρήκε πρώτος τον Vincent νεκρό. Οι συνεχείς ερωτήσεις για τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου, η καχυποψία, η δυσπιστία, οι ενοχές, τα βάρη αλλά και τα προσωπικά όνειρα, οι ελπίδες και οι πόθοι τους θα οδηγήσουν σε μια ολονύκτια μεταξύ τους κουβέντα. Πόση δύναμη έχουμε να υπερασπιστούμε τη δική μας αλήθεια και πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχθούμε την αλήθεια του άλλου;

//Δράσεις

ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΥΨΕΛΗ Η «Φωτεινή Κυψέλη» είναι μια ομάδα κατοίκων της αγαπημένης μας ιστορικής περιοχής. Με πληθώρα δράσεων, στόχος είναι να βελτιωθεί η αστική εικόνα της περιοχής, αναβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των κατοίκων αλλά και των περαστικών. Και όλα αυτά μέσα από κάτι απλό, ΤΟ ΦΩΣ ! Ακολουθήστε τις δράσεις της ομάδας και περιηγηθείτε στον ιστορικό χάρτη της «Φωτεινής Κυψέλης».

//Εικαστικά

//Μουσική

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ, «Διαλογισμοί», ΝΕΣΤΩΡ ΦΑΝΑΡΑΣ, Χώρος Τέχνης,ΙΣΜΟΣ

ΚΟΥΚΟΣ ΜΟΝΟΣ, υπόγειο του Black Duck

Ο Νέστορας Φανάρας έχει ένα πλούσιο εικαστικό έργο, εξπρεσιονιστικό και ανθρωποκεντρικό στην βασική του γραμμή. Επηρεασμένος από τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα συνδέει συχνά ντανταϊστικές και σουρεαλιστικές εκφάνσεις με μεταμοντέρνες πληθωρικές δομές και γίνεται εύκολα ένας εκπρόσωπος του αντισυμβατικού τρόπου που το σήμερα στην Ελλάδα εκφράζεται τόσο κοινωνικά όσο και καλλιτεχνικά. Η έκθεση που παρουσιάζει στον – ισμό είναι μέρος της πρόσφατης παραγωγής του με καθαρά ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.

Στο Υπόγειο του Black Duck ο Μιχάλης Σιγανίδης και το Black Duck διοργανώνουν μια σειρά από ακουστικές solo συναυλίες /performances με τέσσερις, αρχικά, μοναδικές μουσικές προσωπικότητες για ισάριθμες Δευτέρες. Μέσα από προσωπικές συνθέσεις και αυτοσχεδιασμούς, η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Χάρης Λαμπράκης, η Μάρθα Μαυροειδή και ο Μιχάλης Σιγανίδης αφηγούνται με λόγια, ηχοχρώματα, αρμονίες και ρυθμούς , για 60 λεπτά σόλο, στον ιδιαίτερο χώρο της γκαλερί του Black Duck.

take away

Το ποτέ δεν ήταν καλύτερο

ΚΑΦΕΣ | COCKTAILS | ΠΡΩΙΝΟ | ΓΛΥΚΟ | ΣΝΑΚ

Άνθιμου Γαζή 15, Σύνταγμα, τ.: 211 40 47 339

www.marylane.gr

θ ψ &

υχή

έατρο

Επιμέλεια Ύλης - Κείμενα: Άντα Κουγιά

Το πώς αποφάσισα να γίνω ηθοποιός δεν θυμάμαι να σας το πω. Ήταν κάτι σα μια εσωτερική ανάγκη που πάλευε από πάντα να βγει στην επιφάνεια. Συμμετείχα σε θεατρικές ομάδες και όποτε είχαμε «μαθήματα» και πρόβες, η μέρα μου απλώς γινόταν πιο ενδιαφέρουσα.

Όταν έφτασα τα 18, άρχισα να ψάχνω σε ποια Δραματική Σχολή να πάω. Και πήγα. Λίγα καταλάβαινα στην αρχή, περισσότερο ένιωθα. Κάποια στιγμή, έπαιξα ένα μονόλογο του Ζαν Κοκτώ με τίτλο «Ανθρώπινη Φωνή». Μια γυναίκα μιλάει στο τηλέφωνο με τον άντρα της που –ουσιαστικά- έχει «χάσει» από καιρό. Αυτός ο μονόλογος ήταν και το σημείο μηδέν για να καταλάβω πόσο καλό μου κάνει το θέατρο: έκλαψα όσο ποτέ... εξέφρασα συναισθήματα που υπήρχαν μέσα μου και ποτέ δεν θα είχα το θάρρος να εκφράσω… ανακουφίστηκα. Κι όλα αυτά, από μια ιστορία και έναν χαρακτήρα εκ διαμέτρου αντίθετα από μένα. Έβγαλα από μέσα μου τη δική μου... «Ανθρώπινη Φωνή». Βαθιά ανθρώπινη. Τόσο ανθρώπινη, που νόμιζα ότι άγγιξα –έστω και για λίγο- τον πυρήνα της ύπαρξης.

Το ότι ασχολούμαι πλέον επαγγελματικά με το θέατρο είναι άσχετο. Μόνο και μόνο από εκείνη τη στιγμή, το θέατρο είναι και θα είναι πάντα ένα κομμάτι της ζωής μου. Με κάθε τρόπο. Θα είναι πάντα το μέσο για να «ξεγυμνώνω» την ψυχή μου, που τόσο ανάγκη έχει την εκτόνωση… την έκφραση… το συναίσθημα... και κατά βάθος... την απόλυτη ελευθερία… και τη βαθιά απελευθέρωση.

1

Augusto Boal «Πρέπει όλοι να ασχολούμαστε με το θέατρο,για να βρούμε ποιοι είμαστε, αλλά και για να ανακαλύψουμε ποιοι θα μπορούσαμε να γίνουμε»

2

John Gielgud «Το να είσαι κάποιος άλλος είναι πάντα πιο ενδιαφέρον από το να είσαι ο εαυτός σου»

3

4

Oscar Wilde

Αριστοτέλης

«Αγαπώ την υποκριτική. Είναι πολύ πιο πραγματική από τη ζωή»

«Ο σκοπός της τέχνης δεν είναι να αναπαραστήσει την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων, αλλά την εσωτερική τους σημασία»

Το θέατρο για παιδιά και άλλες συναρπαστικές ιστορίες Νίκος θ. Καμτσής Θα θέσω το ερώτημα σε μια άλλη βάση.

για διάβασμα το best seller και το βάζουμε στην τσάντα

Το θέατρο δεν κάνει καλό μόνο στα παιδιά. Και είναι

μας μαζί με το αντηλιακό για να το διαβάσουμε στην πα-

λάθος να το διαχωρίζουμε. Το θέατρο κάνει καλό και

ραλία, όταν η μουσική που ακούμε έχει να κάνει με αυτά

στους ενήλικες. Ίσως μάλιστα σ΄ αυτούς να μην λειτουρ-

τα σκουπίδια που βλέπουμε στην τηλεόραση, τότε η τέχνη

γεί μόνο παιδαγωγικά αλλά και θεραπευτικά (Κάτι σαν τα

δεν μπορεί να έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα στην

Lexotanil ή τα Xanax).

συμπεριφορά μας και σε όλα τα φαινόμενα που μας περιβάλουν. Θα χύσουμε κι άλλα κροκοδείλια δάκρια για τον

❝

Ζούμε σε ένα βίαιο κόσμο. Και αυτή τη βία την παρά-

Zακ Κωστόπουλο και θα κλάψουμε πάλι για τον επόμενο

γουμε όλοι με άπειρες μορφές. Στον ίδιο βαθμό που την

Γιακουμάκη. Τα φασιστικά ένστικτα θα αναπτυχθούν και

παράγουμε, στον ίδιο βαθμό την δεχόμαστε όλοι. (Δεν

θα δράσουν ανεξέλεγκτα για τον μετανάστη και τον πρό-

μπορεί να γίνει και αλλιώς). Και αναρωτιέται κανείς από

σφυγα.

Την τέχνη και την καλλιέργεια, την σκέψη και τον στοχασμό, τα έχουμε παραπετάξει σε μια γωνιά σαν άχρηστα.

πού προέρχεται τόση βία. Το βιοτικό επίπεδο του σύγχρο-

❝

νου ανθρώπου έχει ανέβει. Μέσα ή έξω από την κρίση,

Μια που η ερώτηση αφορά τα παιδιά κάντε την μετάθεση.

απολαμβάνουμε πολύ περισσότερα σε σύγκριση με άλ-

Συνηθίζεται η ερώτηση να απαντιέται με κλισέ του τύπου

λες εποχές. Τότε γιατί βγάζουμε αυτή την οργή, την βία,

«το θέατρο βοηθά στην κοινωνικοποίηση του παιδιού,

τον θυμό προς τον διπλανό, προς το περιβάλλον, προς τα

στην γνωριμία του με τον κόσμο κλπ κλπ. Και είναι σωστά

ζώα. Γιατί το bullying στα σχολεία, γιατί η βία στην οικο-

όλα αυτά, ποιος λέει όχι; Αλλά τι περιεχόμενο και τι ση-

γένεια, γιατί η βία στους δρόμους προς κάθε τι το διαφο-

μασία τους δίνουμε;

ρετικό κ.οκ. Κάνω θέατρο για παιδιά από το 1985. Δεν έχω καμία ικαΟ άνθρωπος και πολύ περισσότερο το παιδί έχει μέσα του

νή απάντηση να δώσω στο γονιό που προτιμάει να κρα-

μια… ζυγαριά –δεχτείτε κατ΄ αρχάς το σχήμα λόγου που

τήσει το παιδί στο σπίτι για να μην δώσει 5 ευρώ για την

χρησιμοποιώ. Από την μία μπαίνουν πράγματα βίαια, που

παράσταση που θα επισκεφτεί το σχολείο σήμερα. Με

προέρχονται από ποικίλες πηγές (ανταγωνισμός, κυνήγι

αφήνει πραγματικά άφωνο και αμήχανο ο γονιός που έρ-

του κέρδους, της εξουσίας, της δόξας, από το τσιμέντο

χεται με το παιδί στο θέατρο και προτιμάει να καθίσει

που μας περιβάλλει, από έναν πολιτισμό που εμείς δημι-

στο φουαγιέ να διαβάσει εφημερίδα παρκάροντας το παι-

ουργήσαμε και που τώρα μας έχει ξεφύγει και δεν μπο-

δί στην παράσταση. Με θλίβει ο δάσκαλος που δηλώνει

ρούμε να τον ελέγξουμε κλπ) και από την άλλη μεριά σαν

ευθαρσώς ότι δεν πάει τα παιδιά στο θέατρο γιατί είναι

αντίβαρο, βάζουμε …πολιτισμό, κουλτούρα, τέχνη, κατα-

χάσιμο μαθήματος.

νόηση, ανθρωπιά κλπ. Ψέγω τον εαυτό μου που δεν μπορώ να κάνω τίποτα ουσιΕ, λοιπόν αυτή η μεριά του σύγχρονου ανθρώπου είναι

αστικό γι΄ αυτό αλλά δεν δέχομαι όμως και την έκπληξη

λυμφατική. Την τέχνη και την καλλιέργεια, την σκέψη και

των μεγάλων μπροστά στο bullying, στον χουλιγκανισμό,

τον στοχασμό, τα έχουμε παραπετάξει σε μια γωνιά σαν

στον εκφασισμό, στα ναρκωτικά και άλλα ωραία φρούτα

άχρηστα. Αυτό έχει σαν συνέπεια διάφορα φαινόμενα

που ευδοκιμούν στον σύγχρονο πολιτισμό μας «» (Τα ει-

που δεν προσιδιάζουν με αυτό που στο διαφωτισμό λε-

σαγωγικά τα βάζω δίπλα για οποιονδήποτε δεν είναι και

γόταν ανθρωπισμός. Όταν λοιπόν το θέατρο έχει περιορι-

πολύ περήφανος για τον πολιτισμό που δημιουργήσαμε

στεί σε μια κοσμική έξοδο το Σάββατο, όταν επιλέγουμε

και που κληρονομούμε στις ερχόμενες γενιές).

5

6

7

8

Κάρολος Κουν

Arthur Schopenhauer

Robert De Niro

Jeanne Moreau

«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο.

«Η ζωή είναι ένα τεράστιο θέατρο,

«Ένα από τα ωραία με την

«Η ηθοποιία έχει να κάνει με

Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε.

όπου παίζεται η ίδια τραγωδία με

ηθοποιία είναι ότι σου επιτρέπει

πολύ λεπτά συναισθήματα. Δεν

Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε

διαφορετικούς τίτλους»

να ζεις ζωές άλλων ανθρώπων

βάζεις μια μάσκα. Κάθε φορά

τους εαυτούς μας, το κοινό που

χωρίς

που ένας ηθοποιός παίζει, δεν

μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί

πληρώσεις το τίμημα»

να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας»

να

χρειάζεται

να

κρύβεται. Εκθέτει τον εαυτό του»

Βοηθώντας χρόνια ανθρώπους (μη επαγγελματίες) να ανακαλύψουν την ομορφιά της θεατρικής Τέχνης Ανδρέας Ζάκας

❝

Το θέατρο προσφέρει στην ψυχή μας θετικότητα, θάρρος, αποφασιστικότητα και ετοιμότητα, αλλά, ουσιαστικά, πιστεύω ότι είναι η ίδια η ψυχή μας.

Εδώ και χρόνια είστε ο «αρχηγός» μιας ερασιτεχνικής ομάδας. Τι δουλειά έχετε κάνει όλα αυτά τα χρόνια; Έχω σκηνοθετήσει και σκηνογραφήσει πάνω από 100 θεατρικά έργα μέσα σε 46 χρόνια από το Ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο, ανάμεσά τους και έργα με ιδιαίτερη βαρύτητα, όπως «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, «Μάνα κουράγιο» του Μπρεχτ, «Η αυλή των θαυμάτων» του Καμπανέλλη, «Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» του Λόρκα, «Το κορίτσι με το κορδελάκι» του Περγιάλη, «Ο θείος Βάνιας» του Τσέχωφ, «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου, «Το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι» του Πάτρικ, «Ο Λεπρέντης» του Χουρμούζη, «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» του Χάσεκ, «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Καμπανέλλη, «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» των Φρ. Γκούντριχ και Άλμπ. Χάκετ καθώς και δεκάδες άλλα είτε μονόπρακτα σε ενιαία παράσταση, είτε πολύπρακτα έργα. Έχω μεταφράσει ή διασκευάσει μερικά από αυτά, και έχω ασχοληθεί με ιδιαίτερη αφοσίωση στο παιδικό θέατρο, ανεβάζοντας θεατρικά έργα αποκλειστικά γραμμένα για παιδιά ή διασκευασμένα γι’ αυτά. Στο ανέβασμα των έργων υπήρχε παραγωγική συνεργασία εκτός από τους ηθοποιούς, με τους συγγραφείς τους όπως ο Ι. Καμπανέλλης, ο Λ. Τριβιζάς και η Ξ. Καλογεροπούλου. Η πολυπληθής ομάδα που είχα, διδασκόταν την τέχνη του θεάτρου, κατασκεύαζε τα σκηνικά, έγραφε τη μουσική, έραβε τα κοστούμια και υπήρξε χρονιά που μπόρεσε να ανεβάσει μέχρι 6 συνολικά έργα. Οι συναντήσεις/μαθήματα περιλαμβάνουν (εκτός από πρόβες για την παρουσίαση κάποιας παράστασης) και θεατρικές ασκήσεις; Πριν από την ανάγνωση του έργου, οι ερασιτέχνες ηθοποιοί διδάσκονταν από εμένα ή και ειδικούς δασκάλους θέματα γενικής υποκριτικής (ορθοφωνία, κινησιολογία, ιστορία θεάτρου, ασκήσεις εμπιστοσύνης κλπ). Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, οι ηθοποιοί παρακολουθούσαν και ανέλυαν ειδικά θέματα που αφορούσαν το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, συζητούσαν με τους συγγραφείς, εφόσον αυτό ήταν εφικτό και πριν από την έναρξη της πρόβας, γινόταν ασκήσεις συγκέντρωσης και αυτοελέγχου. Γενικά, η ομάδα αποτελούσε ένα θεατρικό εργαστήρι.

❝

Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο να ασχοληθεί με το θέατρο- και μάλιστα όχι επαγγελματικά; Μέσα στην όλη θεατρική μου προσφορά διαπίστωσα ότι οι

9

10

ερασιτέχνες ηθοποιοί ανακάλυπταν μέσα τους κρυμμένες δυνάμεις, που ήθελαν να εκτονωθούν και να δημιουργήσουν. Επί μέρους μάλιστα φανερώνονταν ιδιαίτερα ταλέντα, τα οποία προχώρησαν και ασχολήθηκαν επαγγελματικά με το θέατρο. Άλλες πάλι φορές, ο χαρακτήρας πολλών νέων ερασιτεχνών είχε την ευκαιρία να ενστερνισθεί την αξία της ομαδικότητας και οργανωτικότητας μιας προσπάθειας ή ακόμα να δημιουργήσει ανθρώπινες σχέσεις μέσα στην ομάδα. Πολλοί μου έλεγαν ότι με την ενασχόλησή τους στο θέατρο κάλυψαν το κενό που υπήρχε μέσα τους και έπαψαν να αισθάνονται μοναξιά, καθώς και άλλα αρνητικά της καθημερινότητας. Ήταν σπάνιες τέλος οι φορές που διαπίστωνα αρνητική συμμετοχή στην ομάδα και αυτές οι περιπτώσεις είτε απομονώθηκαν αφ’ εαυτού είτε από την υπόλοιπη ομάδα. Το θέατρο προσφέρει στην ψυχή μας θετικότητα, θάρρος, αποφασιστικότητα και ετοιμότητα, αλλά, ουσιαστικά, πιστεύω ότι είναι η ίδια η ψυχή μας. Αυτό διδάχθηκα εγώ προσωπικά από τον μεγάλο και μοναδικό δάσκαλο του θεάτρου Κάρολο Κουν, αλλά το βλέπω και από τους εκατοντάδες συνεργάτες και ηθοποιούς που συναντώ μετά από χρόνια και οι οποίοι, εκείνο που μου μεταφέρουν, είναι ότι παίζοντας θέατρο, έβρισκαν μια φωτεινή πλευρά της ζωής τους. Το βλέπω και στο δικό μου εαυτό να νιώθει τη ζωντάνια του θεάτρου στην ηλικία που βρίσκομαι και που δεν εννοώ να το εγκαταλείψω, παρά το γεγονός ότι μέσα σ’ αυτό συνάντησα και τυχάρπαστους απατεώνες που νομίζουν ότι υπηρετούν την τέχνη και τον πολιτισμό, αλλά στην ουσία είναι τυχοδιώκτες, ανασφαλείς και αντικοινωνικοί.

Σε ποια παράσταση εμφανίζεστε αυτήν την περίοδο και τι πραγματεύεται; Εμφανίζομαι σαν απλός ηθοποιός στην κωμωδία «Περμαγκανάτ» της Μαίης Σεβαστοπούλου στο θέατρο «Αγγέλων βήμα». Το έργο διαδραματίζεται στην Αθήνα του 1930 και στην περιοχή όπου υπάρχουν πορνεία, μέσα στα οποία οι «κυρίες» που «εργάζονται» κουβαλούν η κάθε μία ένα παρελθόν με ναυάγια ζωής. Επισκέπτης είναι ένας πλούσιος μεγαλέμπορας, που δεν έρχεται σαν «πελάτης», αλλά αναζητώντας τη χαμένη κόρη του. Το έργο έχει πλούσια δράση, μουσική και τραγούδια, αλλά πάνω από όλα διαθέτει την τέχνη της συγγραφέως να ανακαλύπτει την κωμική πλευρά των ανθρώπινων καταστάσεων και έτσι, ο θεατής να φεύγει ανανεωμένος από την παράσταση.

11

12

Albert Camus

William Shakespeare

Ιάκωβος Καμπανέλλης

Γιώργος Σεφέρης

«Διασχίζοντας τους αιώνες και

«Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή

« [...] Όταν η δημοκρατία έγινε και

«Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε/

τα πνεύματα, υποδυόμενος τον

και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά

πολιτική πραγματικότητα, στην Αθήνα

όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε

άνθρωπο όπως μπορεί να είναι

ηθοποιοί. Έχουν τις εισόδους τους

το θέατρο πήρε τη μορφή που ξέρουμε

στήνουμε θέατρα και σκηνικά,

και όπως είναι [...] Ο ηθοποιός

και τις εξόδους τους. Και ο κάθε

και έγινε λειτούργημα [...] Ήταν μια

όμως η μοίρα μας πάντα νικά/ και

είναι ταξιδευτής του χρόνου και,

άνθρωπος στον καιρό του παίζει

παράλληλη μορφή της φιλοσοφίας

τα σαρώνει και μας σαρώνει/ και

προκειμένου για τους καλύτε-

πολλούς ρόλους»

της ύπαρξης μέσα στην πολιτεία [...]

τους θεατρίνους και το θεατρώνη/

ρους, ο ταξιδευτής που παγιδεύ-

Η δημοκρατία σε μορφή τέχνης του

υποβολέα και μουσικούς/στους

εται από τις ψυχές»

λόγου»

πέντε ανέμους τους βιαστικούς...»

Η θεραπεία της ... «Αντιγόνης»* Το Θέατρο τελικά είναι πολύ πιο σημαντικό απ’ ότι -ίσως- πιστεύαμε. Ολοένα και περισσότερο, βλέπουμε τεχνικές του Θεάτρου να χρησιμοποιούνται σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Πλέον, είναι έντονη η χρήση του και σε ψυχοθεραπευτικές διαδικασίες. Για αυτό το λόγο, μιλήσαμε με την κυρία Αντιγόνη Χριστοφόρου, ώστε να μας «εξηγήσει» πώς λειτουργεί η Δραματοθεραπεία ως ψυχοθεραπευτική προσέγγιση και πόσο μπορεί να συμβάλει στην ψυχική μας ανακούφιση. Η Δραματοθεραπεία είναι μία ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, όπου χρησιμοποιεί την δυναμική του Δράματος, με στόχο την ψυχική ανακούφιση του ανθρώπου. Ανήκει στις θεραπείες μέσω Τέχνης. Δανείζεται αρκετά στοιχεία από το Θέατρο, χωρίς να είναι Θέατρο. Βασίζεται στην αντίληψη ότι το Θέατρο διαθέτει ενδογενής θεραπευτικές ιδιότητες και ότι η δραματική μεταφορά έχει την δύναμη να επιφέρει αλλαγές σε βαθύ επίπεδο (κάθαρση). Το Δράμα οργανώνει το χάος, το βάζει σε τάξη και η Τέχνη κάνει ορατό το αόρατο! Ετυμολογικά η λέξη Δραματοθεραπεία προέρχεται από το ρήμα δράωδρω, που σημαίνει κάνω πράξη, κάνω δράση και την λέξη θεραπεία. Οι ρίζες της βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, τότε που χρησιμοποιούσαν το Θέατρο για θεραπευτικούς λόγους, όπως μας μαρτυρούν τα ευρήματα στην Επίδαυρο στο Ασκληπιείο και αλλού. Ως αυτόνομη θεραπευτική προσέγγιση αναπτύχθηκε το 1960 στην Μεγάλη Βρετανία. Είχε βέβαια προηγηθεί ο Moreno εισάγοντας την έννοια του ψυχοδράματος, με το οποίο η Δραματοθεραπεία εμφανίζει ομοιότητες αλλά και διαφορές. Στην χώρα μας εφαρμόζεται από το 1980 με θεαματικά αποτελέσματα. Μέσα από την δραματική έκφραση ο θεραπευόμενος προάγει την ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης, την επικοινωνία και την σχέση με τους άλλους. Βοηθάει ώστε να αναδυθούν μπλοκαρισμένες συμπεριφορές, δυσλειτουργικά μοτίβα και συναισθήματα, καθώς και να ενισχυθούν ρόλοι που είναι χρήσιμοι ή να αποδυναμωθούν άλλοι ρόλοι που δεν είναι χρήσιμοι στην καθημερινότητα. Στην Δραματοθεραπεία δουλεύουμε κατά περίπτωση με: Αφήγηση ιστορίας, μύθοι, παραμύθια, ποιήματα, κίνηση, αυτοσχεδιασμοί, παίξιμο ρόλων, αντιστροφή ρόλου, χορός, ζωγραφική, κουκλοθέατρο, μάσκες, κολλάζ και άλλα. Κάθε φορά που φτιάχνεται μια ιστορία στην Δραματοθεραπευτική διαδικασία δουλεύει η φαντασία όπου φέρνει υλικό από το παρελθόν, από τα βιώματα, από την κουλτούρα του κάθε ενός που συμμετέχει. Αυτή η ζύμωση και η χρήση του δημιουργικού εαυτού μαζί με την δραματική έκφραση είναι που φέρει την ανακούφιση και την αλλαγή. Ομάδες Δραματοθεραπείας εφαρμόζονται στην θεραπεία όλων των εξαρ-

13

14

Κωνσταντίνος Καβάφης

Calderón de la Barca

«Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα

«Τι είν’ η ζωή; Ένα ψέμα, μια

κλαίει' τον έπαινο του Δήμου και

αυταπάτη, μια χίμαιρα, μια σκιά.

των Σοφιστών, τα δύσκολα και τ’

Στιγμή στου απείρου το χάος είν’ ό,τι

ανεκτίμητα Εύγε' την Αγορά, το Θέατρο,

φαίνεται μεγάλο. Γιατί η ζωή είν’ ένα

και τους Στεφάνους. Αυτά πού θα σ’ τα

όνειρο, τι άλλο! Και τα όνειρα, είναι

δώσει ο Αρταξέρξης, αυτά πού θα τα

όνειρο του ονείρου»

βρεις στη σατραπεία' και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις»

τήσεων (ναρκωτικά, αλκοόλ, διατροφικά, τζόγος, χάπια). Ο εξαρτημένος με την βοήθεια της Δραματοθεραπείας θα ανακαλύψει τον δημιουργικό εαυτό του (κατάσταση πρωτόγνωρη) και μέσα από τα δρώμενα θα μεταμορφώσει την παθητικότητα (που του δίνει η χρήση) σε δράση, την άγνοια σε σοφία την απομόνωση σε σχέση. Ο εξαρτημένος είναι θεατής της ζωής του. Καθώς βγαίνει από τις ουσίες χρειάζεται να αποκαταστήσει την σχέση του με τον εαυτό του. Βρίσκοντας τους ρόλους του αρχίζει να δομεί την ταυτότητα του. Πρέπει να αντικαταστήσει έναν ολόκληρο κόσμο, να γίνει ο σεναριογράφος και ο πρωταγωνιστής της ζωής του δίχως πρόβες.

*Η

Αντιγόνη Χριστοφόρου είναι ψυχοθεραπεύτρια/δραματοθεραπεύτρια. Από το 2000, εργάζεται ως ψυχοθεραπεύτρια/δραματοθεραπεύτρια στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, στη μονάδα 18ΑΝΩ. Είναι γραμματέας τους Συλλόγου Δραματοθεαραπευτών-Παιγνιοθεραπευτών Ελλάδος. Κάνει ατομικές συνεδρίες ψυχοθεραπείας με ενήλικες, εφήβους, διατηρεί ομάδες Δραματοθεραπείας και συντονίζει Βιωματικά Εργαστήρια Δραματοθεραπείας. Επίσης, εργάζεται ψυχοθεραπευτικά με χρήστες ουσιών, (αλκοόλ, ναρκωτικά), τις οικογένειές τους και το περιβάλλον τους. Ανήκει στους Γιατρούς του Κόσμου στο πρόγραμμα «Μείωση της Βλάβης. Οι Δρόμοι της Αθήνας», φροντίζοντας χρήστες ουσιών. Έχει γράψει άρθρα σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Έχει λάβει μέρος ως εισηγήτρια σε συνέδρια και ημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει καταχωρηθεί στην διεθνή εγκυκλοπαίδεια ‘Who is Who’ του εκδοτικού οίκου Verlag fuer Personenzyklopaedien AG. Από το 2012 έχει δημιουργήσει και οργανώσει την μοναδική στην Ελλάδα «Θεατρική Ομάδα Απεξαρτημένων Αλκοολικών» που λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία μέχρι σήμερα κάτω από την ομπρέλα του ΨΝΑ, δίνοντας θεατρικές παραστάσεις και μεταφέροντας μηνύματα για μια ζωή καθαρή από ουσίες και ‘ότι δεν λέγεται πίνεται!’. Δίνει διαλέξεις σε σχολεία, συλλόγους και συντονίζει βιωματικά εργαστήρια Δραματοθεραπείας σε όλη την Ελλάδα. Αν έχετε ανάγκη εσείς ή κάποιος οικείος σας, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο 6947937632.

Hμερες Ραδιοφωνου

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

“ΑυτΗ που περνΑει” ΦοΙβος ΔεληβοριΑς Η ΕιρΗνη και το ΡαδιΟφωνο που ξΕρει τις αγΑπες σου ΕΙΡΗΝΗ ΜΠΑΛΤΑ

Παραγωγοί ραδιοφώνου μιλούν και προτείνουν τραγούδια για την πόλη ΤΡΑΓΟΥΔΙ

“ΠΩς να σωπΑσω” ΝΙκος ΞυλοΥρης

Διάλεξα αυτό το τραγούδι γιατί, ενώ το τραγουδάει άντρας και δεν μπορώ να ταυτιστώ, μεταφέρει εικόνες από τους δρόμους της Αθήνας, οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν απλώς και μόνο από το άγγιγμα.. του έρωτα! Ο έρωτας μπορεί να ομορφύνει ολόκληρο τον κόσμο. * Την Ειρήνη και την υπέροχη φωνή της την βρίσκεται στους 88 FM. Επίσης, κάθε Παρ. & Σαβ. στο θέατρο “Αγγέλων Βήμα” στην παράσταση “Οι Άτρωτοι”.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

“In this whole world” Gramatik Αγγελος Τριαντης Αν έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα τραγούδι για την δίκη μου Αθήνα θα ήταν αυτό. Χωρίς συγκεκριμένο λόγο, απλά κάθε φορά που το ακούω σκέφτομαι να οδηγάω στους δρόμους της πόλης που ζω! Μιας πόλης γεμάτη αντιθέσεις και γεμάτη κρυφές ομορφιές! * Σύμβουλος προγράμματος και ραδιοφωνικός παραγωγός στον Smooth 99,8

ΣαπφΩ ΜατσιΩρη Οι στίχοι είναι του Κώστα Κινδύνη, η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Σε στιγμές παντο - αδυναμίας αυτό το τραγούδι με σώζει... Η ομορφιά αυτού του κόσμου ποτέ δεν σωπαίνει, ευτυχώς.

Καθημερινα 18:00 -20:00

* Στον Real fm 97,8 με την εκπομπή “Είναι Κιόλας Αύριο”

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ 20.00-23.00

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

“Sometimes” Gerry Cinnamon ΣυντονιστεΙτε με τον ΑλΕξανδρο στους 100,6 ΑλΕξανδροΣ ΧοΥνταΣ Γιατί η ζωή σ’ αυτή την πόλη sometimes μοιάζει με περιπέτεια γεμάτη αδρεναλίνη που σε παρασύρει να νιώσεις το μοναδικό της beat! Η Πόλη ΖΕΙ! Εσύ; * Τον Αλέξανδρο Χούντα ακούτε στον Nostos 100,6. και τον παρακολουθείτε στη θεατρική κωμωδία “Κακά τα ψέματα” κάθε Τετάρτη στο θέατρο Αλκμήνη!

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 14.00-16.00

ΣΑββατο 22:00-00:00 & ΚυριακΗ 00:00-02:00

“Σ’ αγαπω, σ’ αγαπω” Γιαννησ Καλατζησ

“Religious Experiance”

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

(Singing A Song In The Morning)

Kevin Ayers

ΘEκλα ΤσελεπΗ “Τραγουδάω ένα τραγουδάκι το πρωί, τραγουδάω ένα τραγουδάκι το βράδυ. Δεν ξέρω τα λόγια ακριβώς, μα με κάνει και νιώθω τόσο όμορφα“. Είναι κάπως σαν τη ζωή αυτό το κομμάτι. Δεν νιώθω την ανάγκη να τα γνωρίζω όλα. Δεν έχω την επιθυμία να τα ελέγχω ή να τα προγραμματίζω επακριβώς. Η περιέργεια και το πείσμα να ζήσω με τη καρδιά μου υπερέχουν. Σαν το παιδί, που ζει ανακαλύπτοντας και χωρίς στερεότυπα. Με την πληρότητα που φέρνει το γέλιο και το δάκρυ.

Λευτερης Αμπατζης «Φόρα και μια χάντρα θαλασσιά, να μη σε ματιάζουν τα νησιά...» Το αγαπημένο μου τραγούδι που το άκουγα παιδάκι από τον Γιάννη Καλατζή στο αυτοκίνητο και τώρα το τραγουδάω με την κόρη μου στις διαδρομές μας, πάλι μέσα στην πόλη με το αυτοκίνητο, σε ερμηνεία της Αλεξίου με τον Πορτοκάλογλου, είναι το «Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ» του Μάνου Λοΐζου σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. * Στον Sport24 Radio, με την εκπομπή “Matchcenter” που συμπαρουσιάζει με τον Αντρέα Παλομπαρίνι

* Στο Κόκκινο 105,5, με την εκπομπή “Καθόμαστε στο Κόκκινο”

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ 23:00-00:00

Σάββατο και Κυριακή 17:00-22:00

Κνωσού 11 & Πατησίων 195 Αθήνα

Διαχειριση Check-in Προσωπική υποδοχή των επισκεπτών σας

Διαχειριση ακινήτου Ολοκληρωμένη διαχείριση του ακινήτου σας

Διαχειριση καθαριοτητας Καθαριότητα χώρου και κλινοσκεπασμάτων

Η ΛΕΞΗ “ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ” ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ επικοινωνήστε μαζί μας να δείτε τα αποτελέσματα

www.welcomehost.gr | τ. 210 300 74 99

άννα στάικου «Μην πατάς την αψιθιά μου, ρε»

ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ

Περιήγηση στα θαύματα της διάσημης Αψιθιάς ή Αρτεμησίας Άλλα παρατσούκλια του άψινθου, είναι, απιστιά, πέλινο και αβροβότανο Το πέλινο μάλλον προέρχεται από το αρχαίο -πέλλα- που σημαίνει λίθος (η πόλη Πελλάνα της Σπάρτης καθώς και η Πέλλα στην Μακεδονία έχουν ριζωμένο μέσα τους επομένως, τον λίθο. Η ονομασία Αρτεμησία, προέρχεται από την θεά Άρτεμη, την λυγερόκορμη και την αλαφροπάτητη ως ελάφι ή τρυφερό ζαρκάδι. Η αψιθιά διακατέχεται από αβρότητα λόγω της θεάς. Δεν πρέπει να την πατάς, γιατί τότε την σκοτώνεις.

Αψιθιά, διάσημη ακόμη και στους Βόρειους ακατέργαστους, και ξένους στην λιτή πολυπλοκότητα της πελαγίσιας αστραφτερής πέτρας. Το μάτι μου τότε έπεσε πάνω στο tattoo στο δεξί μπράτσο της Πουλχερίας «Η νοσοκόμα απογαλάκτισε την τρίχρονη Ιουλιέτα, με την χρήση της πικρής γεύσης του αψινθίου, επάνω στην θηλή της» -Ουίλιαμ Σαίξπηρ-. Η Πουλχερία συμπλήρωσε «Το χάραξα για να θυμάμαι ότι η πικράδα οδηγεί στην χαρά του γλυκού»!

Θα αναφερθώ σήμερα σε μια νέα με όνομα Πουλχερία. Νεαρή γυναίκα, γεμάτη περίτεχνα tattoo, γκρεμισμένη εγκαίρως από τα ασφαλή επίγεια

Περικυκλωμένες στις αψιθιές σε υψόμετρο αρκετά μεγάλο, με τον άνεμο να μπερδεύει και να ανακατώνει το τοπίο, τόσο που έμοιαζε με κορνίζα ανάποδα βαλμένη, θυμηθήκαμε την θυίνη. Το ισχυρό όπλο της αψιθιάς μας της καλής.

Κι ένα μικρό παιδάκι -αγοράκι -περίπου 5 χρονών, κρεμασμένο στο δεξί της καρπό. Συνέχεια της παλάμης της, ως ανιχνευτής στα κατάβαθα της γης, σπανίων μετάλλων και χρυσού.

Κάτι σαν το δηλητηριασμένο κεντρί της μέλισσας. Λίγο παραπάνω και πεθαίνεις.

Στην ερώτηση «και πώς τα βγάζεις πέρα ως άνεργη νεαρή μητέρα» η Πουλχερία έλαμψε, γιατί θα μπορούσε να αναπτύξει -σε κάποιον τρίτο- το στρατήγημα που είχε επινοήσει.

Στα σωστά της διατηρείς την μνήμη, στιλβώνεις την σκέψη, στα περίσσια Πεθαίνεις

«Αψιθιά» απάντησε.

Να τη η μνήμη δηλαδή ο χρόνος.

Ακούστε την.

Ο Διοσκουρίδης βοτανολόγος διάσημος, γεννημένος το 10 μΧ, αγωνιώντας για την μνήμη και την γνώση, επισκέφτηκε όπως η Πουλχερία το αυτοφυές αριστούργημα και απεφάνθη ότι «θα πρέπει να ανακατεύουμε μελάνι με έγχυμα αψίνθου και αυτομάτως τα ποντίκια δεν αγγίζουν τους παπύρους»!

«Όταν βρέθηκα ασκεπής και έρμη, βυζαίνοντας ένα μωρό παιδί, μόλις έτρεξε το πρώτο διάστημα του χρόνου, πνιγμένη σε ποταμούς δακρύων, αμέσως μετά ήθελα να ξεπνιγώ. Ήθελα να πατήσω από τα μαύρα πελάγη του χαμού στην στεριά. Να φτιάξω πράγματα από την αρχή. Εγώ στρατηγός και ο μικρός μαστοράκος-στρατιώτης. Έτσι μας φανταζόμουν, από την πρώτη στιγμή. Το μοντέλο σκέψης όμως μου έλειπε. Το γύρω μου ήταν χανζαπλάστ ή βαθύτερο τραύμα στο πολυτραυματισμένο μου προσωπικό τοπίο. Το μοντέλο ζωής από την αρχή, ξάφνιαζε και ήταν άγνωστο στους πολλούς. Διάβαζα και δικτυώθηκα ταχύτατα στον προσφερόμενο τεχνολογικό ιστό. Αλλά, ο ιστός, …ιστός είναι και παγίδα. Δεν μου αρέσουν οι μύγες. Σκαρφάλωσα λοιπόν στις παρυφές του ιστού με κλίμακα δανεική από τους κλασικούς, και παρατηρούσα τα περάσματα.

Για φαντάσου, αναλογιστήκαμε γελώντας με την Πουλχερία «ακόμη και οι ποντικοί είναι πιο προσεκτικοί …» Οι σημερινοί πάπυροι μάλλον κατοικοεδρεύουν στην σκέψη, στην λέξη, στ’ όνειρο. Αψιθιά η καρδιά. Ποντικός ο δόλιος εχθρός. Πήρε σούρουπο. Αποχαιρέτησα τους δυό τους. Ο μικρός έφτιαχνε ξύλινα μικρά σπιτάκια για τα χελιδονάκια που σε λίγο καιρό θα αγκυροβολούσαν. Η Πουλχερία απέπνεε νιότη. Ακολουθούσε τα γνωστά της σκέψης αγήματα και ως μικρός σκαπανέας, βελτίωνε τα απαραίτητα της εποχής της συνδεσμολογικά

Η Πουλχερία αποφάσισε κρατώντας το όνομά της το περίεργο, να επιστρέψει στην πατρική άγονη γη, εγκαταλειμμένη προ πολλού, να τακτοποιήσει τις τριγύρω πέτρες και να συντηρήσει τις αυτοφυείς αψιθιές.

Είχε καταφέρει, να συνδέσει σε μια στιγμή δική της προσωπική την ύπαρξή της με τον ατελεύτητο χρόνο. Σπουδαίο κατόρθωμα. Θαρρώ ότι δεν μπορώ να σας το αναμεταδώσω. Είναι βίωμα και θάρρος ενός σκαπανέα που διάλεξε την συμπόρευση με τα αυτονόητα της ύπαρξης. Η Πουλχερία εκ τύχης, κατάλαβε ότι οι ράγες είναι τα πάγια τρία αυτονόητα. Ο μόχθος, ο θάνατος, και ο θεός. Όλα τ’ άλλα τα δημιουργείς με βήματα ποικίλα αλλά πατημένα πάνω στις ράγες

Θα καλλιεργούσε αρτεμησίες αντλώντας από τα λεπτά της άνθη όλα τα πολυποίκιλα οφέλη και προϊόντα.

Χαιρετώντας της, την ρώτησα με ποιο τρόπο θα ορίσει τα όρια της και τα σύνορά της;;

Ένιωσε -όπως είπε- μια αβάσταχτη τρυφερότητα με τον ντόπιο σε αφθονία θάμνο…!

Θα πώ, δίχως κόμπιασμα

Μια βλάστηση χιλιάδων χρόνων, έχοντας στα σπλάχνα της δύο μηχανισμούς ευεργετικούς: Την ίαση και την «ευγενή» εξόντωση του επίδοξου εχθρού.

Το κόλπο είναι, να το εννοείς μου είπε γελώντας.

Έβλεπα με πάθος ό,τι ο ιστός δεν θα μπορούσε να δει»

Βότανο γνωστό από τον Ιπποκράτη, όνομα μιάς νέας θεάς της Αρτέμιδας -παιδί του Ήλιου «πότνια θηρών» την αποκαλούσε ο Όμηρος, ανεμογαμική, με επικονίαση μέσω του ανέμου, βελούδινη, στην αγκαλιά του και απαλή στα δώρα της.

«Μη πατάς την αψιθιά μου, ρε»

Με πήρε η κατηφόρα στον κάμπο λίγο περισσότερο του κανονικού. Τι στο καλό, ο αέρας ήταν άλλος;;;

Όταν είσαι νέος στην ψυχή, τι νόημα έχει η ηλικία!

Να ‘σαι νέος και όλα τα μπορείς

ΣΑΙ ‘ ΝΑ ΝΕΟΣ ΤΑ ΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙΣ Η μόδα στην μουσική και η μουσική στην μόδα! της Στεφανίας Τσολάκη

Τα ρούχα μας είναι πολλές φορές ένας τρόπος να «δείξουμε» τον ψυχισμό μας, την αισθητική μας• ενώ παράλληλα μπορεί να συνδεθεί ακόμα και με το είδος μουσικής που ακούμε. Σκεφτείτε έναν μεταλά, έναν ροκά, έναν λάτρη της ρέγκε ή έναν ράπερ. Τους καταλαβαίνεις από χιλιόμετρα! Μπορείς να ξεχάσεις το ντύσιμο δεκαετιών που ορισμένα είδη μουσικής -βλ. ποπ και δεκαετία 80’- μεσουρανούσαν και κατά πόσο επηρέασαν το στυλ; Αξέχαστες βάτες… Α προπό κάνουν την επανεμφάνισή τους με λιγότερη ένταση. Ή θα λησμονήσεις ποτέ τους αγαπημένους emo; Επ ουδενί! Μαύρη είναι η νύχτα… με μαύρα νύχια, μαλλιά, ρούχα και φράντζα να κρύβει την «θλίψη» του βλέμματος. Παρεμπιπτόντως υπάρχουν ακόμα κάπου ανάμεσα μας;

Κι όμως αν σκεφτεί κανείς ότι Rap ίσον Rhythm and poems ή κατά το αρχαιοελληνικό ραψωδοί, δεν θα φανταζόταν ότι το τέρμα φαρδύ παντελόνι κάπου στην μέση του κόκκυγα είναι το κατάλληλο σήμα κατατεθέν. Κι όμως είναι! Είναι όλα φαρδιά! Λες παιδιά, ώπα, από κάπου μπάζει. Το ίδιο και στο χΙπ ΧοΠ. Το καλοκαίρι φοριέται πολύ το κοντό παντελονάκι στην μέση της κνήμης, τύπου μπασκετικό για να βοηθά στις χορευτικές φιγούρες.

Μπλούζες μακριές, σα να φοράς το φόρεμα της καλής σου -και αντίστοιχα για τα κορίτσια- σα να φοράς την φανέλα της αγαπημένης ομάδας του δικού σου. Για τα τζίγκιριμίγκιρι στο λαιμό και τις καδένες, ούτε λόγος. Εντάξει, ομολογώ ότι αυτό το στοιχείο το δανείστηκαν και σπουδαίοι λαϊκοί αοιδοί (βλ. Λεπά) Από αξεσουάρ έχουμε οπωσδήποτε «το καπελάκι μου στραβά φόρεσα κι άντε γεια χαρά»

Λίγο λιγότερα φαρδουλά ρουχαλάκια συναντάμε και στην ρέγκε κοινότητα. Λινά πουκάμισα και παντελόνια φαρδιά, χαλαρά να μην σε πιέζουν -βέβαια δεν έχεις και το άγχος να μην σε εκθέσουν άμα και φας κατιτίς παραπάνωκαι από αξεσουάρ τίποτα.

Λι…νά και απέριττα. Άντε να φοράς δύο χαϊμαλιά στο ένα χέρι και ένα στο άλλο με τη σημαία της Τζαμάικα. Εκτός αν έχεις ράστα ή ένα ράστο και το διακοσμείς με τις κλωστούλες που

φτιάχνουν ένα φίνο αποτέλεσμα στην «μπουρδουκλωμένη» κόμη σου.

Στον αντίποδα του απόλυτου «εξαερισμού» βρίσκεται το τέρμα τσίτα παντελόνι. Αυτά που για χρόνια παρατηρείς… τον Slash και παρακαλάς να –μην- του σκιστεί, το βινύλ ή το τζινάκι το κολλητό.

Και μάνι- μάνι σας έβαλα στην Ροκ.

Hard ή μη, το τσίτα «δε μπορώ θα εκραγώ μανούλαμ», είναι θεσμός. Ποτέ όμως δεν παραμελούμε και την απίθανη –επιμελώς σκισμένη- ξεμανίκωτη μπλούζα μας στην οποία πάντα δεσπόζει το λογότυπο της μπαντάρας! Εδώ για αξεσουάρ – αν είσαι ο Slashβάζεις και μία αλυσίδα ποδηλάτου στο χέρι. Δεν θα μιλήσω για μαλλιά. Είτε έχεις, είτε σου λείπουν λίγα από το πρόσθιο μέρος του τριχωτού της κεφαλής, μία κοτσίδα λασπωτήρα την χρειάζεσαι. Αν και συνήθως αρέσει το αφημένο.

Η μέταλ μουσική είναι ένα παρακλάδι της ροκ, άρα, δικαιολογούνται απόλυτα τα στυλιστικά στοιχεία που έχει «τσιμπήσει» η απόγονος και τα μεταλόπαιδα. Ένα είδος μουσικής με απόλυτα αριστοφανικό χαρακτήρα, με πρόσωπα που μας θυμίζουν συχνά θαρρώ προσωπεία Αρχαίας Τραγωδίας, ένα είδος μουσικής με θεατρικότητα. Είσαι μεταλάς και δεν βάφεσαι; Δε βάζεις λίγο μαύρο μολύβι στα ματάκια σου; Δεν έχεις πετάξει την μπλούζα που για αυτόν ακριβώς τον λόγο την φόρεσες; Δεν έμαθες ακόμα να εκτείνεις μεγάλο, δείκτη και μικρό δάκτυλο, ταυτόχρονα; Εδώ, από μπιζού προτιμάτε κάτι σε πρόκα και καρφί. Από μαλλί, κυρίως μούσι, αλλά και τρίχες κεφαλής να αγγίζουν ώμους.

Όλα τα προαναφερθέντα είδη φοριούνται με ένα ζευγάρι μανίκια (τύπου τατουάζ) ή με ένα ζευγάρι μανίκια με την τεχνική της δερματοστιξίας.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι στυλιστικές επιλογές αυτόματα σε κατατάσσουν σε μία μικρή κοινωνική ομάδα και πιο συγκεκριμένα σε μία μουσική κοινότητα. Ωστόσο, λίγοι είναι εκείνοι που με την πάροδο των ετών θα παραμείνουν «πιστοί» σε αυτόν τον τρόπο ντυσίματος. Αν παρατηρήσει καλύτερα κανείς, οι -μεγαλύτερης διάρκειας- λάτρεις και ακόλουθοι συγκεκριμένου στιλ είναι οι χαρλεάδες.

Μία ξεχωριστή κατηγορία που ενέχει την αγάπη για την μουσική, την καψούρα για την ταχύτητα αλλά και το πάθος για το αγαπημένο δίτροχο. Την Harley Davidson! …Περισσότερα στο επόμενο άρθρο.

Mέχρι τότε καλή μας τύχη!

«FACERE» ξεφασέρε… η μόδα είναι παντού

Η λέξη fashion προέρχεται από την λέξη «facere» που σημαίνει «κάνω». Οι δύο βασικοί λόγοι που συνειδητά ή ασυνείδητα μας κάνουν να επιλέγουμε, με κάποιο τρόπο, να ακολουθούμε την μόδα είναι οι εξής: α. για να ανήκουμε σε ένα σύνολο β. για να ξεχωρίζουμε από αυτό. Ο διακαής πόθος της διαφοροποίησης, παρά την κονσερβοποίηση της μόδας!

ΜΠΟΡΕΙΣ

νέα άφιξη στο κέντρο της Αθήνας fresca pizza | pasta | cafe

Πίτσα αυθεντική ιταλική, με τραγανή ζύμη, με αφράτη ζύμη και με λεπτή ζύμη. Με μεγέθη medium, normal, large, Xlarge και 33 επιλογές όπου κυριαρχούν τα φρέσκα και αγνά υλικά με ιταλική καταγωγή. Μπορείς (και θες) να την πάρεις πακέτο, να την παραγγείλεις στο γραφείο (και όλοι να ζηλεύουν) ή να την απολαύσεις στα τραπεζάκια του πεντακάθαρου και κομψότατου πάνω ορόφου.

Αιόλου 56, Αθήνα | τ: 211 18 23 444 | www.lapizzetta.gr | fb: LaPizzetta

SILVER SPURS BAR Τι καλύτερο από ουίσκι ή μπίρα με χαμηλό φωτισμό, ξύλινη μπάρα, μουσική και κουβέντα με ωραίο κόσμo

Δεν έχεις δει τίποτα από Παγκράτι άμα δε περπατήσεις τους δρόμους του. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ με τσουχτερό κρύο βρέθηκα έξω από το Silver Spurs και έπαθα πλάκα με τη ξύλινη μπάρα του. Αυθεντικό ροκ στέκι στα οποία το Παγκράτι έχει και μια παράδοση ανά τις δεκαετίες (λίγα αλλά «ψαγμένα» μπαράκια). Αν είσαι της μουσικής δε χρειάζεσαι πολλές συστάσεις για να το καταλάβεις. Το ροκ κυριαρχεί (και καλά κάνει)! Φωτογραφίες Rory Gallagher, David Bowie και Λούκι Λουκ στους τοίχους όπως σε εφηβικά δωμάτια. Όπως παλιά που ψάχναμε το ροκ στέκι μας… Ε, να το! Όλοι μια παρέα μοιράζονται συζητήσεις, μουσικές, καφέ και ποτό. Ένα μαγαζί που θα πετύχεις live το Δημήτρη Πουλικάκο, το Λάκη Παπαδόπουλο και πολλούς ακόμη αγαπημένους ροκάδες

Ευφράνορος 22-24, Παγκράτι Τ.: 210 75 67 262 fb: Silver Spurs

Συνέντευξη

Κ

]

είμαι γέννημα θρέμμα ώστας Μπακογιάννης του κέντρου

στον ΧΡΥΣΑΝΘΟ ΞΑΝΘΗ

υπάρχει ένα μεγάλο στοίχημα για τον κωστα μπακογιαννη. μετά από 9 χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην περιφέρεια στερεάς ελλαδασ έρχεται να δοκιμαστεί στον κεντρικό δήμο της χώρας. το στοίχημα δεν είναι τόσο στο αν εκλεγεί όσο στο τι θα κάνει εάν εκλεγεί. και είναι στοίχημα γιατί -και σε αυτήν και σε άλλες συνεντεύξεις- δίνει απαντήσεις που είναι αρκετά απόλυτες και δεν χωρούν παρερμηνείες και “ναι μεν αλλά”, “δεν εννοούσα ακριβώς αυτό”, κλπ κλπ. ε, αυτό από μόνο του είναι στοίχημα και για τον ίδιο και για την πόλη.

Συνήθως καταγγέλλουμε. Πείτε μου τρία θετικά που αναγνωρίζετε στην θητεία του κου Καμίνη. Η δική λογική μου δεν η καταγγελία, δεν είναι ότι όλοι αφήνουν «καμένη γη» πίσω τους. Αυτά είναι παλαιοκομματικά τεχνάσματα που καλύτερα είναι να τα αφήσουμε στο παρελθόν. Ας κρατάμε τα καλά, να προσπαθούμε να χτίζουμε πάνω τους και να προχωράμε. Τιμώ και σέβομαι τον κ. Καμίνη, και όντως έγιναν κάποια θετικά πράγματα στις θητείες του. Από κει και πέρα έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση των πολιτών η απογοητευτική εικόνα της παρακμής της πόλης. Έχετε μιλήσει καθόλου μαζί του; Έχετε ζητήσει την γνώμη του; Μιλάω μαζί του από το 2010, όταν μπήκαμε και οι δυο στην τοπική αυτοδιοίκηση, εγώ στο Καρπενήσι και εκείνος στην Αθήνα. Έχουμε μια πολύ καλή σχέ-

ση και επικοινωνία, και δεν θα διστάσω να ζητήσω τη γνώμη του αν υπάρξει λόγος. Πέρα από ωραιοποιήσεις και καταστροφολογίες, η Αθήνα είναι μία υποφερτή πόλη με συγκεκριμένα προβλήματα. Οι προηγούμενες Δημοτικές αρχές, πού ηττήθηκαν; Μην παίζουμε με τις λέξεις, το ερώτημα είναι αν συμβιβαζόμαστε με την εικόνα παραίτησης της Αθήνας. Είναι τόσα τα στραβά και τα παράλογα σε κάθε σου βήμα, όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα σου. Γιατί τέτοιος θησαυρός, τέτοιες δυνατότητες και δυναμική να έχουν θαφτεί στο γκρίζο και τη μιζέρια; Το παιχνίδι χάθηκε στη καθημερινή σχέση του πολίτη με την πόλη, σε αυτό που εμείς έχουμε θέσει ως στόχο να επαναφέρουμε, τον «πολιτισμό της καθημερινότητας». Να απολαμβάνουμε, να χαιρόμαστε, να γεμίζει τη ζωή μας μια πόλη ασφαλής,

ανθρώπινη, λειτουργική. Τι θεωρείτε εσείς υποβαθμισμένη μια περιοχή; Ειναι όρος που πρέπει να χρησιμοποιείται διότι εκεί ζουν και έχουν επιχειρήσεις άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν;. Υποβάθμιση είναι οι ανισότητες και οι αδικίες που υπάρχουν μέσα στην πόλη, από περιοχή σε περιοχή, από γειτονιά σε γειτονιά, από δρόμο σε δρόμο. Ανισότητες και αδικίες σε βάρος ανθρώπων και επιχειρήσεων που δεν έφυγαν αλλά παρέμειναν, και συνεχίζουν να παλεύουν και να τα βάζουν καθημερινά με τα θηρία. Και νιώθουν ότι δίνουν αυτόν τον αγώνα μόνοι και αβοήθητοι. Ένας πρώην υπουργός, δεν έχει σημασία ποιας κυβέρνησης, σε μία πρόταση για να γίνει μουσείο το σπίτι που έζησε η Μαρία Κάλλας, Πατησίων 61, απάντησε πως βρίσκεται σε υποβαθμισμένη περιοχή και δεν μπορεί να γίνει τίποτε. Θέλω να το σχολιάσετε! Το ποιος έχει κάνει αυτή τη δήλωση δεν θα άλλαζε την άποψή μου, από όπου και αν προέρχεται είναι απαράδεκτη. Μα, επειδή ακριβώς η κατάσταση είναι αυτή που είναι, πρέπει να δώσουμε τη μάχη να την αλλάξουμε. Το συγκεκριμένο κτήριο είναι από τις ανοικτές πληγές αυτής της πόλης. Άλλο ένα υπέροχο διατηρητέο που αντί να ρημάζει, θα μπορούσε να αποτελεί πόλο έλξης πολιτισμού και τουρισμού. Αυτό που έχει ανάγκη η πόλη είναι από επιθέσεις πολιτισμού, σε κάθε γωνιά, σε κάθε γειτονιά. Και γι’ αυτές μας τις επιθέσεις θα χρησιμοποιήσουμε ως «ορμητήριό» μας το μοναδικό σε αρχιτεκτονική αξία και ομορφιά κτηριακό απόθεμά της. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι πρέπει η πόλη να πάρει πίσω τους δημόσιους χώρους της και ζητάμε από το κεντρικό κράτος τη διαχείρισή τους.

Μην παίζουμε με τις λέξεις, το ερώτημα είναι αν συμβιβαζόμαστε με την εικόνα παραίτησης της Αθήνας. Κοιτώ τα ονόματα των προηγούμενων Δημάρχων. Είτε προέρχονται από την κεντρική πολιτική σκηνή, είτε καταλήγουνε εκεί. Έχει άδικο ο κόσμος να υποστηρίζει πως είναι εφαλτήριο για αλλού; Είμαι λοιπόν χαρούμενος που αυτό δεν αφορά εμένα, και επιτρέψτε μου να το πω, είναι τιμή μου και καμάρι μου που είμαι αυτοδιοικητικός, που προέρχομαι και καταλήγω στην αυτοδιοίκηση. Σας άκουσα σε μία συνέντευξη στην ΕΡΤ σχεδόν να αποκλείετε ένα τέτοιο ενδεχόμενο για εσάς. Παρερμήνευσα ή όχι; Δεν είναι “σκληρή” επιλογή για έναν νέο πολιτικό σαν εσάς; Επειδή ακριβώς είμαι νέος, και έχω πάθος και έρωτα με την αυτοδιοίκηση, αυτή η απόφαση δεν είναι «σκληρή» για μένα. Ένας φίλος μου υποστηρίζει πως όλοι οι

πολιτικοί έχετε συνηθίσει να δίνετε συνεντεύξεις είτε σε εχθρικά είτε σε φιλικά μέσα. Είναι αλήθεια αυτό; Να σας πω την αλήθεια, εγώ συνομιλώ με τους πάντες, και κυρίως τους ακούω, δημότες και πολίτες, είτε ως Δήμαρχος είτε ως Περιφερειάρχης. Και δεν υπήρξε ποτέ κριτήριό μου για να δώσω κάποια συνέντευξη αν το μέσο είναι εχθρικό ή φιλικό απέναντί μου. Η κομματοκρατία στην Ελλάδα έχει αγκαλιάσει το Κράτος, το δημόσιο, την αυτοδιοίκηση. Είστε έτοιμος να πάτε κόντρα σε μία τέτοια πρακτική; Είμαι στην κόντρα, στην πράξη και όχι στη θεωρία, εδώ και εννιά χρόνια. Φυσικά και δεν έχω κρύψει ποτέ από που προέρχομαι και που ανήκω. Σε όλη μου, όμως, την πορεία στην αυτοδιοίκηση πάντα επιδίωξα τη σύνθεση, υπερβαίνοντας κομματικά και ιδεολογικά στεγανά. Και θα δείτε σύντομα, ότι και ο συνδυασμός με τους υποψηφίους συμβούλους που θα παρουσιάσουμε για τον Δήμο Αθηναίων δεν γίνεται να είναι πιο υπερκομματικός. Προέρχεστε από οικογένεια πολιτικών. Άρα έχετε ακούσει κριτική, πως είστε ένας ακόμα κρίκος μιας αλυσίδας. Θεωρείστε πως σας το λέει ένας απλός δημότης - πολίτης και όχι “ένας πολιτικός αντίπαλος”. Τι σκέφτεστε; Δεν προέκυψα από παρθενογένεση και ότι ανήκω σε αυτήν την οικογένεια δεν το κρατάμε κρυφό. Τα πεζοδρόμια στο Καρπενήσι, όμως, δεν τα έφτιαξε η Ντόρα, και το φυσικό αέριο στην Περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας δεν το έφερε ο Κυριάκος. Το μόνο που με απασχολεί είναι να δίνω χειροπιαστές και οριστικές λύσεις στα προβλήματα των πολιτών, από αυτό θέλω να κρίνομαι και έτσι θα συνεχίσω. Θα ήθελα να μου πείτε 2-3 ατάκες που σας είπαν φίλοι και γνωστοί όταν τους ανακοινώσατε πως θα διεκδικήσετε την Δημαρχία. Δεν σας ρωτώ τα πρόσωπα, τα λεγόμενα θέλω! Θυμάμαι τις αντιφατικές αντιδράσεις των παιδιών μου, του γιου μου του Παύλου να μου λέει «μείνε στην Περιφέρεια που όλοι σ’ αγαπούν, γιατί στην Αθήνα όλοι θα σε βρίζουν, δεν αλλάζει ποτέ, τίποτα», και πριν προλάβω να αντιδράσω να γυρνάει η κόρη μου η Δανάη και να απαντάει «πάντως, αν είναι να το κάνεις, διάλυσε τα όλα και φτιαξ’τα από την αρχή». Που ζήσατε τα παιδικά σας χρόνια; Πείτε μας 2-3 αναμνήσεις από την πόλη. Είμαι γέννημα θρέμμα του κέντρου και μεγάλωσα σε διαμέρισμα. Ανήκω στη γενιά των 80s και 90s, και αυτό που μου έχει μείνει είναι ότι τότε δεν υπήρχε φόβος και ανασφάλεια όταν βγαίναμε για βόλτα ή πηγαίναμε απέναντι από το σπίτι μας, στην Πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι. Και θυμάμαι ακόμα ότι δεν υπήρχαν τόσο μεγάλες διαφορές και ανισότητες μεταξύ των συνοικιών της Αθήνας, όπως η Κυψέλη και το Παγκράτι, τα Σεπόλια και το Κουκάκι, τα Πατήσια και οι Αμπελόκηποι. Η Αθήνα είχε ακόμα μια γοητευτική ανεμελιά και αθωότητα. Οι συνοικίες διατηρούσαν τον χαρακτήρα τους, κουβαλούσαν μνήμες και παραδόσεις των

οικογενειών και των ανθρώπων τους, η γειτονιά, οι πλατείες, τα σχολεία και οι παιδικές χαρές ήταν ζωντανό κομμάτι τους. Πότε σκεφτήκατε για πρώτη φορά την περίπτωση της Δημαρχίας; Το πότε ακριβώς δεν το θυμάμαι, αλλά ήταν απόφαση ζωής. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, γιατί γνωρίζω πολύ καλά το βάρος της ευθύνης και το μέγεθος της πρόκλησης, και γιατί τρέφω απεριόριστο σεβασμό στο όνομα και στην ιστορία της πόλης. Πιστέψτε με, δεν τρέφω αυταπάτες. Πολλοί με είπαν τρελό όταν άφηνα μια καλή, άνετη, ζωή στην Αθήνα για να πάρω τα βουνά, στο Καρπενήσι. Τώρα πάλι το ίδιο λένε. Τι σας φοβίζει περισσότερο εάν εκλεγείτε Δήμαρχος; Ειλικρινά δεν με φοβίζει να μην εκλεγώ, αλλά με φοβίζει να εκλεγώ και να αποτύχω. Θέλω να μπορώ να κυκλοφορώ με το κεφάλι ψηλά ανάμεσα στους πολίτες, να μπορώ να τους κοιτάζω στα μάτια, όχι γιατί τα κατάφερα όλα, άλλα γιατί, τουλάχιστον, προσπάθησα όσο και όπως μπορούσα.

Το μόνο που με απασχολεί είναι να δίνω χειροπιαστές και οριστικές λύσεις στα προβλήματα των πολιτών, από αυτό θέλω ΝΑ κρίνομαι και έτσι θα συνεχίσω.

Διαβάζουμε για κοινό μέτωπο με τον Κο Γερουλάνο και τον κο Ηλιόπουλο για το θέμα των ναρκωτικών. Δεν είναι συνηθισμένο είναι αλήθεια. Ελπίζετε πως θα υλοποιηθεί; Εάν υπάρχουν αντιδράσεις από κατοίκους τι θα κάνετε; Νομίζω ότι υπερτιμάτε το ενδεχόμενο να υπάρξουν αντιδράσεις από τους κατοίκους. Η αντιμετώπιση της μάστιγας αυτής μπορεί για κάποιους να είναι μια θεωρία, όμως για άλλους συνανθρώπους μας είναι τραγική καθημερινότητα και αδυσώπητη πραγματικότητα. Για τους ίδιους τους χρήστες και τους ανθρώπους τους πρώτα πρώτα, που μπορεί να είναι κάποιος συγγενής μας, μια ξαδέλφη, ένας συνεργάτης, αλλά και εκείνους που ζουν καθημερινά το πρόβλημα στις πόρτες των σπιτιών τους. Χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο η Αθήνα, που δεν θα βάζει το πρόβλημα κάτω από χαλί και δεν θα το σπρώχνει στην παρακάτω γειτονιά. Που θα βασίζεται στην εμπειρία, τη γνώση και τις προτάσεις των ειδικών και των φορέων που δουλεύουν στον δρόμο, δίνοντας εκεί την αληθινή μάχη. Το σύνηθες και άκρως τυποποιημένο, είναι ένας “δεξιός” να μιλά για την ασφάλεια και ένας “αριστερός” για τα δικαιώματα. Μιλήστε μας για τα δικαιώματα λοιπόν. Με συγχωρείτε, αλλά έχει κάποια σημασία αν τα θύματα βιασμών ή ληστειών στο κέντρο της Αθήνας είναι «δεξιοί» ή «αριστεροί»; Ή μήπως διαφοροποιούνται οι ανάγκες των άνεργων και όσων

ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ανάλογα με την πολιτική τους τοποθέτηση; Ωστόσο, αυτή η παραδοσιακή ορολογία, όσο και αν διεγείρει ιστορικές και συναισθηματικές μνήμες σε κάποιους από εμάς, δεν έχει καμία σχέση με τις σημερινές συνθήκες και ανάγκες των κοινωνιών μας. Υπάρχουν διαφορετικές οπτικές ανάμεσα σε έναν υποψήφιο με νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό σε σχέση με έναν αριστερό και έναν σοσιαλδημοκράτη ή όλα αυτά είναι ξεπερασμένα; Να ξεκαθαρίσουμε καταρχάς για ποιο πράγμα μιλάμε, πείτε μου αν κάνω λάθος, νομίζω ότι κουβεντιάζουμε για την αυτοδιοίκηση. Όποτε όποιες διαφορές υπάρχουν, δεν αφορούν στην τοπική αυτοδιοίκηση. Και εγώ, ως αυτοδιοικητικός, σας διαβεβαιώ ότι οι πολίτες ζητούν λύσεις, να μαζευτούν τα σκουπίδια και να καθαρίσουν και να φτιαχτούν τα πεζοδρόμια, δεν τους ενδιαφέρει αν η γάτα που θα πιάσει τα ποντίκια έχει κόκκινη ή μπλε ουρά.

Τα μαγικά ραβδιά είναι πλέον δυσεύρετα. Όσοι θεωρούν ότι θα εκλεγεί ο Μπακογιάννης ή όποιος άλλος και την επόμενη μέρα θα αλλάξουν όλα, ας αλλάξουν καλύτερα πλευρό.

Ζητάτε να περάσει το Πεδίον του Άρεως στην δικαιοδοσία του Δήμου; Συμφωνούν οι άλλοι υποψήφιοι; Εσείς τι θέλετε να κάνετε; Υπάρχουν και άλλοι χώροι που νομίζετε πως πρέπει να δοθούν στον Δήμο; Ναι το έχω ζητήσει, δεν μπορεί ένας από τους βασικούς πνεύμονες πρασίνου της πόλης να μην ανήκει στον Δήμο, είναι τουλάχιστον πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία, ένα από τα πολλά παράλογα. Έχω ζητήσει από τους συνυποψηφίους μου να συμφωνήσουμε προεκλογικά σε μια σειρά από διεκδικήσεις προς την κεντρική εξουσία και μια από αυτές είναι να αποδοθεί η ευθύνη όλων των χώρων πρασίνου εντός των γεωγραφικών ορίων της πόλης στον Δήμο. Σήμερα, από τα 4.596 στρέμματα πρασίνου στην Αθήνα, η αρμοδιότητα για τα 3206 τμ, δηλαδή το 70% ανήκει στον Δήμο και το υπόλοιπο 30% είναι αρμοδιότητας άλλων φορέων. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Σε μία υποθετική περίπτωση που ένας επιχειρηματικός όμιλος ζητήσει το Πεδίον για την ανέγερση Mall, με διαφανή κριτήρια. Πως το σκέφτεστε; Εντάξει, γιατί να μην κάνουμε τότε και ένα μοντέρνο μπουτίκ ξενοδοχείο πάνω στον λόφο του Άρειου Πάγου να έχει ανεμπόδιστη θέα στον Παρθενώνα; Σοβαρά τώρα, υπάρχουν και άλλα μέρη στην Αθήνα, αν θέλει κάποιος να φτιάξει εμπορικό κέντρο. Το Πεδίον του Άρεως έχει τη δική του

ξεχωριστή ιστορία και μπορεί να διαδραματίσει τον δικό του πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της πόλης ως χώρος πρασίνου και πολιτισμού. Σε μία συνέντευξή σας δείξατε να είστε αντίθετος με τα “φαραωνικά” έργα, πράγμα που πολλές φορές το καυτηριάζουμε και στα κείμενά μας. Μιλήστε μας για αυτό περισσότερο. Είμαι εμμονικός με τα πολλά μικρά που μπορούν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Αυτά τα πολλά μικρά εμείς τα ονομάζουμε πολιτισμό της καθημερινότητας, που σημαίνει στοχευμένες παρεμβάσεις για να λυθούν συγκεκριμένα ζητήματα που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Είναι η ασφάλεια, που είναι προϋπόθεση για κάθε τι άλλο στην πόλη, είναι η καθαριότητα, ο φωτισμός, το πράσινο, είναι να απελευθερώσουμε και να επιστρέψουμε τον δημόσιο χώρο στην πόλη και τους ανθρώπους της. Τα «φαραωνικά» έργα ανήκουν σε άλλες εποχές, σε άλλες νοοτροπίες. Πείτε μου τρία σημεία που σας πληγώνουν στην πόλη. Είτε χωροταξικά, είτε σαν πρακτικές. Αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι αυτή η εικόνα εγκατάλειψης της πόλης, και τα σημάδια της είναι, δυστυχώς, παντού και τόσο πολλά. Τα διατηρητέα κτήρια της πόλης που ρημάζουν και καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, η γενική αίσθηση που σου δίνει η πόλη ότι είναι βρώμικη και απεριποίητη, το ότι υπάρχει σε ολόκληρο τον Δήμο Αθηναίων μόνο μια παιδική χαρά με πρόσβαση για ΑμΕΑ. Συνήθως πριν τις εκλογές οι υποψήφιοι χαϊδεύουν τα αυτιά στους ψηφοφόρους. Θέλετε να κριτικάρετε τις συνήθειες του άγνωστου καθημερινού δημότη; Τα μαγικά ραβδιά είναι πλέον δυσεύρετα. Όσοι θεωρούν ότι θα εκλεγεί ο Μπακογιάννης ή όποιος άλλος και την επόμενη μέρα θα αλλάξουν όλα, ας αλλάξουν καλύτερα πλευρό. Η πόλη δεν θα αλλάξει μόνο αν ο Δήμαρχος, οι Αντιδήμαρχοι και οι συνεργάτες τους κάνουν καλά τη δουλειά τους. Όση ευθύνη έχει ο Δήμαρχος άλλη τόση έχει και ο δημότης, 50%-50%. Άδικοι ή δίκαιοι οι φόβοι για τις κοινές περιπολίες Δημοτικής και κεντρικής Αστυνομίας στις γειτονιές της Αθήνας πως κάτι τέτοιο θα επιβάλλει αστυνομοκρατία; Αυτή τη στιγμή ο φόβος που υπάρχει στην Αθήνα είναι για τους σκοτεινούς δρόμους, την ανομία, την εγκληματικότητα και την παραβατικότητα. Δεν μπορεί να βλέπουμε φαντάσματα σε παραδείγματα και πρακτικές που ακολουθούνται σε ολόκληρο τον κόσμο. Θέλουμε τον Δήμο σε ρόλο συντονιστή ενός σύγχρονου σχεδίου δράσης για την ασφάλεια, με πυλώνες τη συνεργασία Δημοτικής και Ελληνικής Αστυνομίας και τη δημιουργία Ενιαίου Συντονιστικού Κέντρου. Προτεραιότητά μας, όμως, είναι και η πρόληψη, με έμφαση στην αποκατάσταση του φωτισμού και την επαρκή φύλαξη των κοινόχρηστων χώρων, αλλά και με «επίθεση» πολιτισμού σε κάθε γειτονιά της πόλης.

Τι θα κάνετε με το παρεμπόριο; Να σας πω, το πρόβλημα με το παρεμπόριο είναι διπλό. Καταρχάς δεν μπορεί οι καταστηματάρχες να πληρώνουν τόσους φόρους και λίγα μέτρα πιο κάτω να πωλούνται παράνομα προϊόντα και απομιμήσεις με τεράστια ζημιά για εκείνους και το κράτος. Και ας μην ξεχνάμε ότι τα προϊόντα του παραεμπορίου εγκυμονούν πολλές φορές μεγάλους κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών. Το παρεμπόριο διασυνδέεται με το οργανωμένο έγκλημα και είναι πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές μεγάλες πόλεις παγκοσμίως. Αποτελεί βασική αρμοδιότητα της Δημοτικής Αστυνομίας, που δεν μπορεί να γράφει μόνο κλήσεις.

Εμείς στο πρόγραμμά μας προτείνουμε να αξιολογούν οι ίδιοι οι πολίτες τον Δήμο, καθημερινά.

Υπάρχει στοχοποίηση των μεταναστών από μια μερίδα πολιτών. Και δεν εννοώ την Χρυσή Αυγή, που την θεωρείτε εάν δεν κάνω λάθος εγκληματική οργάνωση. Εννοώ τον μέσο καθημερινό πολίτη. Σας προβληματίζει η βία και ο θυμός; Σωστά, θεωρώ τη Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση. Δεν συμφωνώ, όμως, ότι η βία και ο θυμός αφορούν τον μέσο καθημερινό πολίτη. Οι Αθηναίοι, και στο σύνολο τους οι Έλληνες, έχουν δείξει απίστευτη ανθρωπιά απέναντι στο δράμα των προσφύγων, σε μια περίοδο που και οι ίδιοι δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση. Αυτό που με προβληματίζει είναι η παντελής έλλειψη σχεδίου στη χώρα μας που αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές πύλες εισόδου μεταναστών στην Ευρώπη, τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαθέσει πάνω από 1.6 δις ευρώ στη χώρα μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο ως μια πραγματικότητα με την οποία πρέπει να ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες. Κλειδί είναι επομένως να αποκτήσει ο Δήμος ένα δικό του συνολικό σχέδιο, που θα εστιάζει αφενός στην ένταξη, εφαρμόζοντας βέλτιστες πρακτικές όπως η «ανταποδοτική στέγαση» - όπου οι ίδιοι οι μετανάστες δεσμεύονται για τη συμμετοχή τους σε προγράμματα εκπαίδευσης, κατάρτισης, συμβουλευτικής, υποστηριζόμενης απασχόλησης και, εντέλει, στην ομαλή και στοχοθετημένη μετάβασή τους στην αγορά εργασίας. Επίσης, ο σχεδιασμός πρέπει να στοχεύει στην αποφυγή της απομόνωσης των μεταναστών και των προσφύγων σε κάποιες περιοχές της πόλης, όπως στο Άμστερνταμ όπου τα παιδιά μεταναστών και αιτούντων άσυλο μοιράστηκαν ισόρροπα σε 114 σχολεία. Τέλος, ο σχεδιασμός περιλαμβάνει τον συντονισμό της δράσης όλων των φορέων και των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην πόλη, όπως για παράδειγμα στη Βαρκελώνη όπου ο Δήμος συντονίζει το δίκτυο για την υποδοχή και υποστήριξη προσφύγων και

μεταναστών στο οποίο συμμετέχουν ΜΚΟ και φορείς, με το δίκτυο να αξιολογεί τις παρεχόμενες υπηρεσίες ένταξης. Γιατί δεν γίνονται δημοψηφίσματα στον Δήμο της Αθήνας για ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητά μας; Εσείς πως το σκέφτεστε; Εμείς στο πρόγραμμά μας προτείνουμε να αξιολογούν οι ίδιοι οι πολίτες τον Δήμο, καθημερινά. Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό, ακολουθούμε το παράδειγμα μεγάλων πόλεων όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση το Κάνσας, που παρέχει αυτή τη δυνατότητα στον πολίτη μέσω του διαδικτύου. Θα ζητάμε από τον πολίτη να μας λέει αφενός πόσο ικανοποιημένος είναι από τις παρεμβάσεις μας αλλά και αφετέρου τι θεώρει ότι πρέπει να κάνει ο Δήμος ως προτεραιότητα. Πως σκέφτεστε την αποκέντρωση υπηρεσιών και πως την συνεργασία με τις κοινότητες; Να ακούει ο Δήμος κάθε Δημότη, να έχει ο Δημότης λόγο για κάθε τι που αφορά στη γειτονιά του, αυτό σημαίνει αποκέντρωση. Η ενίσχυση του ρόλου των Δημοτικών Κοινοτήτων, πέρα από τα στενά όρια που θέτει ο νομοθέτης, είναι βασική προτεραιότητά μας. Εμείς θέλουμε κάθε κοινότητα να γίνει ένας μικρός Δήμος, όχι όμως μόνο στα χαρτιά, αλλά με αποκέντρωση στην πράξη, που σημαίνει πόροι, αυτονομία και αρμοδιότητες. Κάνουμε, όμως, και ένα βήμα παραπάνω, να οργανώσουμε τοπικά συμβούλια στις 129 γειτονιές της Αθήνας, που θα δίνουν τη δυνατότητα σε όσους ζουν και δραστηριοποιούνται στην πόλη να προτείνουν τις παρεμβάσεις που θεωρούν οι ίδιοι σημαντικές αλλά και να έχουν τα μέσα και την δύναμη να τις θέσουν σε εφαρμογή. Ο Δήμος Αθηναίων μέσω του ΟΠΑΝΔΑ πήρε τη διαχείριση του θεάτρου Ολύμπια κι έτσι η Αθήνα απέκτησε Δημοτικό Θέατρο. Θεωρείτε ότι ο δήμος, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, θα μπορέσει να διαχειριστεί το υψηλό του κόστος; Η Αθήνα χρειάζεται να αποκτήσει σύγχρονη πολιτιστική ταυτότητα. Ο πολιτισμός της πόλης δεν είναι μόνο η Ακρόπολη. Η πόλη διαθέτει αστείρευτο ταλέντο, έμπνευση και δημιουργικό πνεύμα που ψάχνει να δεθεί μαζί της. Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, και εγώ δεν έχω τέτοια κολλήματα, ότι η ενίσχυση των πολιτιστικών υποδομών του Δήμου με εμβληματικούς χώρους όπως το θέατρο Ολύμπια είναι κέρδος για όλους. Όσο για το κόστος, όλα εξαρτώνται από το μοντέλο διαχείρισης και την αποτελεσματικότητά του. Παίζει σημαντικό ρόλο ο καλλιτεχνικός διευθυντής, οι παραστάσεις που θα επιλεγούν, το μάρκετινγκ. Υπάρχουν επίσης σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να αξιοποιηθούν, για παράδειγμα σε εκπαιδευτικού χαρακτήρα δράσεις. Η μεγάλη πρόκληση θα είναι να εμπλουτιστεί η λειτουργία αυτού του θεάτρου με έργα και προγράμματα που θα ανταποκρίνονται στο διεθνές εκτόπισμα της πόλης αλλά, παράλληλα, να έχει τη δυνατότητα ο Αθηναίος και ο επισκέπτης της πόλης να απολαμβάνουν αξιόλογο και ποιοτικό καλλιτεχνικό περιεχόμενο. Η Ομόνοια είχε την “μπλε” εποχή της (συντρι-

βάνια), την “πράσινη” (δέντρα) και τα τελευταία χρόνια την “γκρι”... Εσείς πως την θέλετε; Εμείς θέλουμε να ξαναγίνει η Ομόνοια πλατεία συνάντησης ανθρώπων και όχι συγκοινωνιακός κόμβος. Και μπλε, με σιντριβάνι, και πράσινη, με όσα δέντρα γίνεται. Και γι’ αυτό, προτείνουμε να προκηρυχθεί διεθνείς αρχιτεκτονικός διαγωνισμός με διαφανή κριτήρια.

Η Αθήνα χρειάζεται να αποκτήσει σύγχρονη πολιτιστική ταυτότητα. Ο πολιτισμός της πόλης δεν είναι μόνο η Ακρόπολη. Η πόλη διαθέτει αστείρευτο ταλέντο, έμπνευση και δημιουργικό πνεύμα που ψάχνει να δεθεί μαζί της.

Μιλάτε για τον «πολιτισμό της καθημερινότητας» για εσάς οι υπηρεσίες όπως της καθαριότητας θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν ή να υπάρχει συνεργασία με ιδιώτες και σε ποιά βάση; Πως θα ενισχύσετε την ανακύκλωση; Σε όλες τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές για την Αθήνα η καθαριότητα ήταν πάντα από τα κυρίαρχα ζητήματα για τους πολίτες. Έτσι και τώρα. Η καθαριότητα δεν είναι ζήτημα προσωπικού αλλά μηχανισμού. Αλλά για να είμαι ξεκάθαρος, ακόμα μια φορά, δεν μιλάω για ιδιωτικοποιήσεις, δεν μιλάω για απολύσεις, δεν είμαι ανθρωποφάγος. Θέλουμε να μπορεί ο Δήμος να αξιοποιεί κάθε διαθέσιμο εργαλείο για να κάνει τη δουλειά του καλύτερα. Αυτό που συμβαίνει άλλωστε σε άλλους 170 δήμους στην Ελλάδα. Το ζήτημα να αποκτήσουν οι Αθηναίοι επιτέλους μια πόλη ανθρώπινη, μια πόλη καθαρή. Αν δεν συμβεί αυτό, σε 4 χρόνια θα είμαστε πάλι εδώ να συζητάμε προεκλογικά πάλι τα ίδια. Όσο για την ανακύκλωση είναι καταρχάς ζήτημα παιδείας. Δεν πρέπει να μάθουμε μόνο να ανακυκλώνουμε αλλά πρέπει να μάθουμε να ανακυκλώνουμε και σωστά. Στην Αθήνα παράγουμε κατά μέσο όρο 440 κιλά σκουπίδια τον χρόνο. Από αυτά μόλις 9% συλλέγουμε χωριστά για ανακύκλωση, και μόλις το 1/3 από αυτά ανακυκλώνεται τελικά. Είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Και ας μην ξεχνάμε ότι πίσω από την ανακύκλωση υπάρχει και μια ολόκληρη αγορά που αφήνουμε τελείως ανεκμετάλλευτη. Ασκείτε από αρκετούς κριτική για την εμπορευματική χρήση της Τεχνόπολης. Πως κρίνετε συνολικά το έργο σε αυτόν τον χώρο και πως θα συνεχίσετε εάν εκλεγείτε; Είναι τυχερή η πόλη που διαθέτει έναν τέτοιο χώρο. Σίγουρα υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για να μπει πιο δυναμικά η Τεχνόπολη στη ζωή του Αθηναίου και της πόλης αλλά και να ενισχύσει την ευρωπαϊκή και διεθνή της εμβέλεια. Ως προς

το θέμα της εμπορευματοποίησης, πρέπει να προστατεύσουμε τον χώρο και την αποστολή που έχει, χωρίς όμως παρωπίδες και δαιμονοποίηση. Ένα είναι σίγουρο, ότι η Τεχνόπολη έχει όλες τις προϋποθέσεις να αποτελέσει σημαντικό βραχίονα ενίσχυσης της πολιτιστικής και δημιουργικής προβολής της πόλης. Ποιά η άποψή σας για την σύσταση της νέας κρατικής εταιρείας «Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ»; Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη. Δεν χρειαζόμαστε έναν άλλο δήμο που θα λειτουργεί μέσα στον Δήμο και θα τον υποκαθιστά. Και ούτε δεχόμαστε να είναι ο Δήμος περιορισμένης ευθύνης και αρμοδιοτήτων. Γι’ αυτό και προτείνουμε την κατάργησή του, σήμερα, όχι αύριο. Σε πόλεις του εξωτερικού ήδη υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με το Airbnb. Πως το προσεγγίζετε; Και πως στέκεστε στην κριτική πως διαλύονται οι γειτονιές και ο κοινωνικός ιστός; Το προσεγγίζω με ψυχραιμία. Γιατί πέρα από τις εύλογες ανησυχίες για την ανεξέλεγκτη λειτουργία μιας ολόκληρης αγοράς, την αύξηση του κόστους των ενοικίων και τον περιορισμό των διαθέσιμων ακινήτων για μακροχρόνια χρήση, υπάρχουν και θετικά, ας μη ξεχνάμε ότι αναστήθηκε η οικοδομική δραστηριότητα στην πόλη, δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας και εισόδημα κατά την περίοδο της κρίσης. Εμείς προτείνουμε να εφαρμοσθεί ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο που θα βάλει τάξη και θα φέρει ισορροπία στην αγορά, μελετώντας την προσέγγιση άλλων μεγάλων πρωτευουσών και πόλεων όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, το Άμστερνταμ και η Βαρκελώνη. Πόσο σας ελκύει η Αθήνα να γίνει πρωτεύουσα του Παγκόσμιου Τουρισμού; Σας προβληματίζει η απώλεια της ταυτότητας; Το ερώτημα πρέπει να είναι πως γίνεται η Αθήνα να μην είναι πρωτεύουσα του Παγκόσμιου Τουρισμού με όλο αυτόν τον θησαυρό που διαθέτει. Συμπεριφερόμαστε φοβικά σε έναν τομέα που δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε, αλλά μόνο να κερδίσουμε. Να αναφέρω για παράδειγμα ότι κάθε 1 εκ. ευρώ τουριστικών εσόδων, σημαίνει περίπου 50 νέες θέσεις εργασίας. Στο δικό μας σχέδιο ο πολιτισμός και η ιστορία της πόλης θα δίνουν προστιθέμενη αξία στα ποικίλα τουριστικά προϊόντα που πρέπει να αναπτύξουμε. Πείτε μου πέντε λέξεις που έχουν φθαρεί και εάν μπορούσατε θα τις εξαφανίζατε από την καθομιλουμένη της πολιτικής. Ορίστε πέντε λέξεις: «δεν είναι δική μου αρμοδιότητα»

4

ΠΑΓΚΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΣ ΞΕΝΑΓΟΥΝ ΣΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΜΕΡΗ

Eπιμέλεια / Κείμενα: Γεωργία Δρακάκη

Η περίληψη ολόκληρης της Αθήνας βρίσκεται σε ένα σύμπλεγμα γειτονιών και δρόμων που αποτελούν το Παγκράτι. Κέντρο-απόκεντρο, αρχοντικό και ιστορικό, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ξανά ο πρωταγωνιστής. Αλλάζει μορφές, θαμώνες και ύφος-ποτέ όμως δεν ξεμένει από νοσταλγούς, αλλά και από... νέους κάθε ηλικίας.

Αναβοσβήνοντας στο χρόνο Εκδότης

Διακοσμήτρια

Συγγραφέας-δημοσιογράφος

Επιχειρηματίας

ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΕΣΥ ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡ Ο Μάνος Χατζιδάκης, ο Σεφέρης, ο Βάρναλης, ο Λιδωρίκης, τα θρυλικά πάρτυ, τα γυρίσματα γνωστών, ελληνικών ταινιών, το νυφοπάζαρο, οι δύο λαϊκές και τα νέα, ινσταγκραμικά στέκια που φλερτάρουν με τα παλιά, βαρελίσια και υπόγεια, το αντίπαλον δέος της Κυψέλης, οι πεζόδρομοι, οι πλατείες, το Βατραχονήσι, ο Ιλισός, τα άπειρα airbnb, οι φιλόζωοι κάτοικοι, το Άλσος (αχ, το Άλσος!), η γαστρονομία, τα γηπεδάκια, τα σχολεία, τα δύο ιστορικά σινεμά… Όλα αυτά και άλλα τόσα ακόμα αποδεικνύουν ότι το Παγκράτι ήταν ανέκαθεν ένα αθηναϊκό case study, γιατί αγκαλιάζει ένα γνήσιο κομμάτι της αστικής ψυχής εντός του. Πώς να το κάνουμε; Το Παγκράτι είναι ένα λαμπερό αστέρι της Αθήνας.

Από τις λαμπρές και κυριολεκτικά εποικοδομητικές δεκαετίες του 1960 και του 1970 -για να μην αναφερθούμε για την άνθιση της περιοχής περί τα μέσα του 20ου αιώνα- το Παγκράτι βίωσε μια ελάχιστα δημοφιλή περίοδο κατά το 90 και το 2000. Οι κάτοικοί της μετακόμισαν άλλοι προς το ιστορικό κέντρο (βλ. Ψυρρή, Γκάζι) που τότε γνώριζε άνοδο, και άλλοι στα προάστια για «θέα θάλασσα» ή ηρεμία σε στιλ βορείων προαστίων. Ποτέ δεν έχασε το κύρος του ως όνομα, όντας μια περιοχή αστική και μικροαστική που την ακολουθούσε ή και προηγείτο αυτής η φήμη ενός Χατζιδάκι γύρω από μεθυστικά, διανοουμενίστικα τσιμπούσια, αλλά αποτελώντας κι έναν ουδέτερο αθηναϊκό τόπο που μπορούσε λίγο πολύ να σηκώσει όλα τα γούστα. Κοσμικότητα, διαμερίσματα, κυρίες με καπέλα και κύριοι με μανικετόκουμπα, αλλά και έρωτες κανταδόρικοι, μπόλικη ποίηση και ταράτσες με πολύχρωμες μπουγάδες: βασικά υλικά για να κάνουν το Παγκράτι συμπαθές στις αισθήσεις των κατοίκων της πόλης. Η βουή του Ιλισού έσβησε με τα χρόνια και το κοντινό Ζάππειο έχασε λίγο πολύ την Αίγλη του, τα γραφικά ψιλικατζίδικα και μοδιστράδικα έκλεισαν, η φελινική και δαλιανιδική διάσταση υποχώρησε, όμως το Παγκράτι ζει τώρα, περισσότερο από ποτέ την πιο μαγική και πιο δημοφιλή του φάση. Άφθονοι χώροι εστίασης, γαστρονομικές εκπλήξεις, τουριστικοί πειρασμοί, νέα πολιτιστικά στέκια, φρέσκες φάτσες με πολύχρωμα κεφάλια και ακόμα πιο πολύχρωμες ιδέες, σεβασμός στους καθιερωμένους κλασικούς της περιοχής, πολλά αφιερώματα, πολύς ντόρος και όχι χωρίς λόγο… Γιατί όλοι και όλες θέλουν να ζουν και να βγαίνουν στο Παγκράτι; Επιχείρησαν να απαντήσουν μέσα από την προσωπική τους ματιά τέσσερις ετερόκλητοι «θαμώνες» της πιο νοσταλγικής και συγχρόνως μοντέρνας περιοχής της Αθήνας. Μας διηγήθηκαν ιστορίες, μας πρότειναν διαδρομές και μας τόνισαν ότι… το Παγκράτι δεν το αλλάζουν με τίποτα. Τους ευχαριστούμε πολύ, γιατί, δείχνοντάς μας καθένας το δικό του Παγκράτι, κατόρθωσαν να πολλαπλασιάσουν την αίγλη που ούτως ή άλλως μας ασκεί αυτή η γειτονιά, αυτό το σύμπλεγμα δρόμων, ανθρώπων και αφηγήσεων.

εκδότης, συγγραφέας & επιμελητής εκδόσεων

Γεννήθηκα στον Βόλο και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Τσαγκαράδα του Πηλίου. Έβγαλα, όμως, το Ζ’ Γυμνάσιο Αρρένων στο Παγκράτι κι έφυγα από εκεί πάλι για οικογενειακούς λόγους, αλλά και για τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις. Από τα μέσα της δεκαετίας του 60 έως σήμερα, βέβαια, ζω εδώ, άρα νομίζω πως δικαιωματικά μού ανήκει ο τίτλος του Παγκρατιώτη.

Η ΟΔΟΣ ΑΓΡΑΣ, Ο ΒΑΡΝΑΛΗΣ, ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΜ Μένω στην οδό Άγρας, πίσω από το Καλλιμάρμαρο Στάδιο, καθημερινά κινούμαι στο γεωμετρικό σχήμα που ορίζουν οι εκκλησίες του Αγίου Σπυρίδωνος, του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Αρτεμίου. Το σπίτι μου βρίσκεται μεταξύ του αρχοντικού του Γιώργου Σεφέρη και της ιστορικής-από το 1927- ταβέρνας του Βυρίνη. Μέσα στην ταβέρνα αυτή, κι ας είναι ισόγεια κι όχι υπόγεια, ο Βάρναλης χαιρόταν να ακούει και να σιγοτραγουδάει τους «Μοιραίους» του, αν και βαρήκοος. Έμενε στην οδό Σπύρου Μερκούρη. Κατά τη διάρκεια της Χούντας τον κυνηγούσαν… Εγώ τον θαύμαζα και μια φορά τον πέτυχα στο δρόμο, νομίζω στην οδό Ευτυχίδου, και τον πήρα από πίσω μέχρι να βρω το θάρρος να του μιλήσω. Κάποια στιγμή, όμως, γυρνά και με ρωτά αυστηρά «γιατί με παρακολουθείτε;» κι εγώ τα έχασα. «Δάσκαλε», του λέω, «σε θαυμάζω και βρήκα μια ευκαιρία να σε δω». Στον Βάρναλη άρεσαν πολύ οι γυναίκες. «Κώστα, ποια είναι η πιο ωραία γυναίκα;», τον ρώτησαν μια μέρα και απαντάει «Του αλλουνού»! Μια φορά, ένας νέος ποιητής του άφησε γραπτά του για να τα αξιολογήσει ο Βάρναλης και να πει τη γνώμη του -μόλις πέρασαν οι μέρες, ο νεαρός πάει να τον βρει για να ακούσει το εξής: «Παιδί μου, πρέπει να πηδάς περισσότερο»! Άγρας 39 έμελλε να είναι και η έδρα του εκδοτικού μου οίκου «ΠΥΛΗ», που ξεκίνησε το σύντομο ταξίδι του το 1972, όταν η Χούντα έπνεε πια τα λοίσθια. Το τρίτο βιβλίο που εκδώσαμε ήταν το περίφημο «Άκου, Ανθρωπάκο!» του Βίλχελμ Ράιχ, ένα βιβλίο που βρέθηκε σύντομα σε πάρα πολλά ελληνικά σπίτια. Ο δρόμος δεν έχει μία, αλλά πολλές ιστορίες. Εκεί, εκτός του Σεφέρη, έζησε ολόκληρες δεκαετίες μια χαμηλόφωνη ποιήτρια, η Μαρία Ζερβάκη που έβγαλε μια ή δυο συλλογές στίχων, αλλά ανέθρεψε εκατοντάδες γάτες. Εκεί έζησε κι ο Κώστας Βρετάκος, ο σημαντικός σκηνοθέτης και πεζογράφος. Ακόμα, η οδός Άγρας θα βρει τις εκδόσεις Άγρα του Σταύρου Πετσόπουλου, που σήμερα ευδοκιμούν σε άλλη συνοικία. Θυμάμαι κι άλλα από το Παγκράτι. Το τραμ, ας πούμε, που εμείς τα παιδιά το είχαμε βρει για παιχνίδι και σκαρφαλώναμε στο πίσω μέρος του -όμως, έπρεπε να πηδήξεις με μαεστρία για να μην χτυπήσεις άσχημα, κάτι που έχω πάθει κι εγώ μια φορά. Το Παγκράτι κάποτε ήταν μια απέραντη γκαρσονιέρα, όλο χωράφια και γραφικές γωνιές, ένας τόπος παιχνιδιού. Ομάδες και παρέες παιδιών που χαίρονταν να τρέχουν και να γελάνε και να χτυπάνε και να φωνάζουν. Σαν ταινία του Φελίνι…

Το Παγκράτι αντιστοιχεί γεωγραφικά στον αρχαίο δήμο Άγρας. Άγρα θα πει αναζήτηση, κυνήγι, μάζεμα. Ο Παγκράτης ή Hρακλής Παγκράτης (δηλαδή ο εξουσιαστής των πάντων) ήταν χθόνιος θεός, και στο κέντρο του υπαίθριου ιερού του υπήρχε ένα χάσμα. Στους αρχαίους χρόνους, στα σύνορα του Παγκρατίου και συγκεκριμένα κατά μήκος του Ιλισσού ποταμού, υπήρχε κτισμένος μεγάλος αριθμός ναών. Εκεί τελούνταν και τα μικρά ελευσίνια μυστήρια.

Το θρυλικό σπίτι του Γιώργου Σεφέρη ολοκληρώθηκε γύρω στο 1961 από τον αρχιτέκτονα Παναγή Μανουηλίδη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο νομπελίστας ποιητής τα πέρασε εκεί μαζί με τη γυναίκα του, Μάρω.

Το σπίτι στο νούμερο 21 της οδού Άγρα θεωρείται εδώ και χρόνια ως στοιχειωμένο -όσοι το πιστεύουν ίσως επηρεάζονται από το πλήθος των γατών που κάθονται απ’ έξω, αλλά και από παράξενα σύμβολα στους τοίχους. Λέγεται ότι κάποιες νύχτες ακούγονται μυστηριώδεις και υποβλητικές τυμπανοκρουσίες από μέσα. Το σπίτι είναι, εννοείται, ακατοίκητο.

Αμύντα 4, Αθήνα // T.: 210 72 23 195 fb: ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ ΑΥΛΟΣ

Ιδρύθηκε το 1961, με όλη την αφρόκρεμα της Αθήνας να παρελαύνει για να δοκιμάσει τα μοναδικά «μαγεμένα» πιάτα του, με πολιτικούς, καλλιτέχνες, ανθρώπους των γραμμάτων, να το μετατρέπουν σε στέκι. Ποικιλία φαγητών, καλό κρασί και πολλά ποτά. Ο «Μαγεμένος Αυλός» παραμένει το σήμα κατατεθέν του Παγκρατίου, ενώ δεν υπάρχει γενιά που να μην τον ξέρει! Περιβάλλον προσιτά πολυτελές, φως κεριών, υπέροχη, ζωντανή μουσική χωρίς μεγάφωνα, διακόσμηση διαμορφωμένη με τον καιρό, εικόνες και αισθήσεις βγαλμένες από άλλες εποχές, μαγικές… Ακόμη και στις σκαλιστές ροτόντες είναι εμφανής η πατίνα του χρόνου με τη φυσική φθορά που αυτή προκαλεί. Μια επιλογή κλασική εδώ και δεκαετίες. Μια «μαγεία» που βρίσκεται πάντα ψηλά στις προτιμήσεις των Αθηναίων.

Οι αγαπημένες του Χατζιδάκι κροκέτες παρμεζάνας & άλλα ιστορικά πιάτα παραμένουν στον κατάλογο και συνεχίζουν να προτιμώνται... Εσύ θα δοκιμάσεις;

Τελεσίλης 1, Παγκράτι // T.: 210 72 13 334 fb: Μαγεμενη Αυλη Με μέντορα της τον Ιστορικό Μαγεμένο Αυλό, η Μαγεμένη Αυλή μόλις έκλεισε τον πρώτο χρόνο της με επιτυχία. Πρόκειται για ένα καινούργιο, ποιοτικό και φθηνό μεζεδοπωλείο στην πλατεία Προσκόπων. Η πέτρα, το ξύλο, το τζάκι, οι αυθεντικές εικόνες ζωγραφικής στους τοίχους, δημιουργούν περιβάλλον οικειότητας και ζεστασιάς. Οι νόστιμοι ελληνικοί μεζέδες που σερβίρονται με μια πιο δημιουργική ματιά ταιριάζουν άψογα με τα unplugged lives μουσικών σχημάτων που φιλοξενούνται σε καθημερινή βάση. Η Μαγεμένη Αυλή έχει όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει το νέο στέκι μας και αυτό το επιβεβαιώνουν οι πάντες-η μοναδική ατμόσφαιρα με τη ξεχωριστή παρουσία της οικοδέσποινας, οι προσιτές τιμές, αλλά και η ιστορική τοποθεσία είναι τα άριστα εχέγγυα της αυλής «των θαυμάτων».

Εκτός από παραδοσιακά μεζεδάκια, ο λαχταριστός, ξεροψημένος γύρος της Αυλής είναι στα must to try!

Αρχελάου 32, Παγκράτι // Τ.: 210 72 35 210 Ηallelujah boutique: Απόλλωνος 16 & Πατρώου, Σύνταγμα // Τ.: 210 32 34 891

@alinalefa

www.hallelujahdesign.gr fb.: Hallelujah // insta: hallelujah_official

Είναι ωραίο να συναντάς δημιουργικούς ανθρώπους, και η Ελευθερία Δομένικου είναι σίγουρα δημιουργική! Το 2008 ξεκίνησε το επιτυχημένο brand της “Hallelujah”, με φρέσκια ματιά και κομψό στυλ κατέκτησε σε σύντομο χρονικό διάστημα το κοινό της. Αυτό όμως δεν την έκανε να επαναπαυθεί. “Καλλιτεχνικό πνέυμα” βλέπετε, δεν σταματάει στιγμή να το ψάχνει… από τον σχεδιασμό, μέχρι τα υφάσματα και τις υφές, βρίσκει πάντα τον σωστό τρόπο να αναδείξει το ρούχο και την ποιότητα του. Κάνε µια επίσκεψη, όχι μόνο επειδή στηρίζουμε τους “local designers” αλλά επειδή σίγουρα θα καταλάβεις πως έχει να µοιραστεί πολλά και κυρίως να σε συμβουλέψει για το τέλειο outfit!

Follow up στα social να ενημερώνεσαι για νέες κολεξιόν αν δεν έχεις χρόνο να δεις βιτρίνες.

Εκφαντίδου 42, Παγκράτι // Τ.: 210 34 11 646 // fb.: Kremastra Second-Hand & Vintage Εδώ και ένα χρόνο, έφθασε από τα Πετράλωνα στο Παγκράτι μία όαση καλού γούστου, χρωμάτων και θετικής ενέργειας. Αυτή είναι η Κρεμάστρα, στην οποία βρίσκεις ρούχα vintage και second hand για άντρες και γυναίκες, αλλά και αξεσουάρ. Η Σοφία και ο Αντέλ οργώνουν την Αττική για να βρουν κομμάτια που ταιριάζουν στην αισθητική τους-κάποια εξαιρετικά σπάνια, έως και πολύτιμα!- ενώ είναι εξυπηρετικότατοι και με πελάτες που για πρώτη φορά εισάγονται στη φιλοσοφία του thrift shopping. Κατά καιρούς, διοργανώνονται bazaars και εκθέσεις, ενώ πολύ τακτικά τα διαθέσιμα προς πώληση κομμάτια της Κρεμάστρας ανανεώνονται.

Μην παραλείψετε να τσεκάρετε την νέα ανοιξιάτικη συλλογή που θα πάρει θέση στις κρεμάστρες από αρχές Μάρτη! Το νου σας, λοιπόν!

Το Chalk Of The Town® – Athens Αμύντα 13, Παγκράτι. // T.: 210 72 95 541 // www.chalkofthetown.gr // fb.: @ChalkOfTheTownGreece Το Chalk Of The Town® – Athens, είναι ο χώρος που γεννήθηκε στην πιο καλλιτεχνική γειτονιά του Παγκρατίου, στην οδό Αμύντα 13, δίπλα από την πλατεία Προσκόπων – Μάνου Χατζιδάκι. Εδώ, θα ανακαλύψουμε τα ελληνικά χρώματα κιμωλίας Chalk Of The Town® Paint, με τα οποία θα μεταμορφώσουμε τα πάντα με ευκολία, θα μάθουμε τις τεχνικές αναπαλαίωσης σε ένα τρίωρο workshop, θα βρούμε ‘vintage’ έπιπλα και αντικείμενα, θα ταξιδέψουμε, βρίσκοντας ethnic συλλογές από όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα δώρα.

Τον ξεχωριστό αυτό χώρο, έχουν ήδη επισκεφθεί και αγαπήσει άνθρωποι από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Διακοσμήτρια

Ο ερχομός μου από την Πάργα στο Παγκράτι το 2006 έγινε συνειδητά. Σπούδαζα τότε στο Φυσικό, στην Πανεπιστημιούπολη, όμως δεν ήθελα με τίποτα να μείνω εκεί κοντά, δεν μου άρεσε η περιοχή εκείνη. Έκανα βόλτες, λοιπόν, στην Αθήνα για να δω πού θα μείνω. Για κανένα μήνα περπατούσα και μπαινόβγαινα στα λεωφορεία. Μόλις είδα το Παγκράτι, μου άρεσε πολύ και αποφάσισα να μείνω εδώ.

Τέσσερα Σπίτια & Μισή Ζωή στο Παγκράτι Την περίοδο της κρίσης το Παγκράτι ζορίστηκε. Έπεσαν τα ενοίκια, έκλεισαν μαγαζιά… Τώρα βιώνουμε άνθιση και όλα είναι ακριβά, πιο πολύ από ό, τι όταν ήταν «στα καλά του». Πολλοί θέλουν να μείνουν εδώ, αλλά πλέον είναι αδύνατο-μην ξεχνάμε τα άπειρα airbnb. Προσωπικά, έχω αλλάξει τέσσερα σπίτια και όλα ήταν στην περιοχή αυτή, γιατί δεν ήθελα να την αλλάξω με τίποτα. Αγαπώ τα σινεμά του Παγκρατίου: το Petit Palais κοντά στον Ευαγγελισμό και το Παλάς στην πλατεία... Στο Παγκράτι μου αρέσει να βγαίνω για βόλτες (έχω και σκύλο!) και για καφέ ή ποτό, μόνη μου ή με παρέα. Να πούμε ότι οι κάτοικοι εδώ είναι πολύ φιλόζωοι, στο δρόμο βλέπεις συνεχώς σκύλους και αγαπάμε και τα αδεσποτάκια μας. Η αγαπημένη μου πλατεία είναι η Βαρνάβα, με τις ψησταριές της και την καθημερινή της τύρβη. Μου θυμίζει χωριό και με κάνει να αισθάνομαι άνετα και όμορφα. Ο δρόμος γύρω γύρω χωράει ίσα ίσα ένα αυτοκίνητο. Παιδιά παίζουν και, σε σχέση με την Προσκόπων, η Βαρνάβα είναι πιο λιτή και οικεία… Περπατάω πολύ. Απολαμβάνω να πηγαίνω με τα πόδια Πετράλωνα, Σύνταγμα, να κάνω τις δουλειές μου σε όλο το Παγκράτι και να νιώθω ότι βρίσκομαι κοντά σε πολύ ενδιαφέροντα σημεία της πόλης. Όταν βραδιάζει, το Παγκράτι είναι ό, τι καλύτερο. Από το 2006 μέχρι σήμερα, δεκατρία χρόνια μετά, έχει αλλάξει όψη. Μαγαζάκια, μπαρ, στέκια, ό, τι θες… Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω μέσα βράδυ. Στην Αρχελάου τις Παρασκευές βγαίνει η μισή Αθήνα. Κι εμείς οι Παγκρατιώτες, φυσικά. Ως interior designer, το Παγκράτι με εμπνέει παρόλο που δεν είναι και η αρχιτεκονική μέκκα της πόλης, όπως ίσως η Κυψέλη. Στο κομμάτι του προς το Μετς έχει πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις κτηρίων. Δεν είναι τόσο καλοδιατηρημένα όσα αυτά του κέντρου, γιατί εδώ τα σπίτια τα ζουν. Οι Παγκρατιώτες ήταν ιδιοκτήτες, ο αστικός χαρακτήρας της περιοχής, βλέπεις. Η Εμπεδοκλέους είναι γεμάτη όμορφες μονοκατοικίες. Πρόσφατα, μια πολυκατοικία εδώ βάφτηκε απ’ έξω μπλε. Ζουν εδώ, άλλωστε, αρκετοί αρχιτέκτονες, σχεδιαστές, διακοσμητές… Δεν ξέρω αν έχω βρει φίλους σε αυτή γειτονιά, κατάφερα όμως-καλώς ή κακώς- να φέρω όλες μου τις παρέες στο Παγκράτι! Σε ένα από τα σπίτια που ζούσα είχα φιλοξενήσει πολύ κόσμο. Άφηνα το κλειδί στο περίπτερο. Μια μέρα, η γειτόνισσα από το δίπλα διαμέρισμα είδε μια φίλη μου που έμπαινε και σχολίασε μεγαλόφωνα ότι το’ χω κάνει το σπίτι μου…american bar! (γέλια) Στο Παγκράτι, οι πιο καινούργιοι κάτοικοι έχουν έρθει εδώ από επιλογή. Ήρθαν την τελευταία δεκαετία αρκετά άτομα στα mid twenties τους και δεν είναι λίγοι αυτοί που τώρα κάνουν τις οικογένειές τους εδώ. Το Παγκράτι είναι μια ήρεμη και σταθερή δύναμη, αλλά σίγουρα θα ξεφουσκώσει όλο αυτό το «ανοίγει ένα μαγαζί κάθε δεύτερη εβδομάδα».

Το Παγκράτι έχει δύο λαϊκές κι έτσι εξυπηρετούνται όλοι οι κάτοικοι και από τις δύο μεριές του. Τρίτη στη Λάσκου, Παρασκευή στην Αρχιμήδους. Βολτάροντας σε μία από τις δύο, διαπιστώνει κανείς πρώτον την ποικιλία των ανθρώπων που ζουν σήμερα στην περιοχή (καλοντυμένες κυρίες, στιλάτοι χίπστερς με το κινητό στο χέρι, νεαροί μπαμπάδες και κουκλάρες μαμάδες) και δεύτερον ότι πρόκειται για μια από τις πιο φιλόξενες αγορές της πόλης. Μας κέρασαν μια ολόκληρη σακούλα μανταρίνια!

Ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Κάρολος Παπούλιας, κατοίκησε για πολλά χρόνια στο Παγκράτι και υπήρξε μαθητής του ιστορικού 7ου Γυμνασίου Αθηνών.

Ο κομμουνιστής θεατρικός συγγραφέας Βασίλης Ρώτας έζησε επίσης στο Παγκράτι, όπως, για ένα μεγάλο διάστημα, και ο γιος του με την οικογένειά του.

Αν και κατεξοχήν αστική γειτονιά, στο Παγκράτι έζησαν και πλούσιοι, συντηρητικοί Αθηναίοι, αλλά και επαναστάτες που συνετέλεσαν στον αντιφασιστικό αγώνα, ο οποίος είχε αξιόλογο μέτωπο στην περιοχή.

Συγγραφέας-δημοσιογράφος

Κάθε πόλη αφηγείται και μια ιστορία. Το Παγκράτι είναι γεμάτο από ιστορίες. Εδώ έχουν γίνει δύο από τα παλαιότερα εγκλήματα της Ελλάδας. Το ένα στη Φορμίωνος και το άλλο λίγο πιο κάτω από τον Προφήτη Ηλία. Η Αθήνα είναι μια από τις λίγες πόλεις στην οποία περπατάς και κάτω σου δονείται η Ιστορία.

Το Παγκράτι με έχει σημαδέψει κυριολεκτικά! Είμαι ελληνόγλωσσος Αθηναίος και αθηναιολάτρης. Αν εξαιρεθούν έξι χρόνια που έζησα στο Φάληρο, όλα μου τα χρόνια τα έχω ζήσει στο κέντρο, Παγκράτι-Πλάκα-Κολωνάκι-Εξάρχεια. Και, φυσικά, σπουδαίο κομμάτι της ζωής μου ανήκει στο Παγκράτι. Το Παγκράτι δεν είναι μια γειτονιά. Η Πλατεία Προσκόπων είναι, ας πούμε, πολύ πιο μεσοαστική από ό, τι είναι εδώ, στον Προφήτη Ηλία. Πρόκειται για μια μικρογραφία της Αθήνας, ελλείποντος του λαϊκού και εργατικού στοιχείου. Αγαπάμε το Παγκράτι γιατί είναι κέντρο-απόκεντρο. Θυμάμαι τις βόλτες με τον πατέρα μου, που ήταν δικηγόρος και περπατούσε μέχρι το γραφείο του στο Κολωνάκι από το Παγκράτι. Μια εξαίσια διαδρομή. Κάποια Σάββατα πηγαίναμε μαζί στα βιβλιοπωλεία της οδού Σόλωνος με τα πόδια από το σπίτι μας στο Παγκράτι. Δεκαετία του ‘70 κι αυτές οι βόλτες φάνταζαν στα μάτια μου σαν κανονικές περιπέτειες. Το Παγκράτι έχει πολλές και μεγάλες πλατείες που κάθε μία από αυτές διατηρεί μια αυτόνομη σχέση με τη συνοικία γύρω της και όλες διαφέρουν μεταξύ τους. Το Παγκράτι είναι πολυμορφικό, δεν είναι ένα πράγμα. Άτομα που μπορεί να συχνάζουν στην Πλατεία, μπορεί να μην έχουν ιδέα για την Μεσολογγίου, ας πούμε. Το Μετς, επίσης, είναι μια ιδιαίτερη συνοικία του Παγκρατίου, είναι περιοχή κυρίως κατοίκων. Οι κάτοικοι της περιοχής δεν είναι ιδιαίτερα οργανωμένοι σε ζητήματα γειτονιάς, προφανώς λόγω των πολλών γειτονιών του Παγκρατίου. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά, από τη δεκαετία του 80, ότι όταν είχε αρχίσει να διαδίδεται ότι το ιστορικό σινεμά Παλάς πρόκειται να γίνει σούπερ μάρκετ, οι κάτοικοι είχαν συλλογικά διαφωνήσει. Το αίτημά τους έγινε δεκτό και ο κινηματογράφος είναι, ευτυχώς, ακόμα στη θέση του. Η ενδοχώρα του Παγκρατίου δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό πλούτο. Έχει πολλές από τις περίφημες «πολυκατοικίες της αντιπαροχής». Προσωπικά, μου αρέσουν οι πολυκατοικίες, τις θεωρώ πολύ σπουδαίο αρχιτεκτονικό εύρημα. Σε ένα γηπεδάκι κοντά στο σπίτι μου έπαιξα για πρώτη φορά μπάλα και θυμάμαι, σα να έγινε χτες, ότι ένα αιχμηρό χαλίκι μπήκε στην επιγονατίδα μου και όταν το έβγαλα διαπίστωσα ότι είχε αφήσει μια τρύπα. Το σημάδι είναι ακόμα εκεί και μου θυμίζει το Παγκράτι των παιδικών μου χρόνων. Το Παγκράτι με τον Καραβίτη, το Αερόστατο, τον Μαγεμένο Αυλό, τα συνοικιακά μικρομάγαζα, αυτά τα ισόγεια μαγαζάκια της τότε Ελλάδας που έδωσαν τη θέση τους σε επιχειρήσεις εστίασης. Όλο αυτό το θεωρώ μια φούσκα που θα ισορροπήσει σύντομα… Δεν ξέρω αν αγαπώ το Παγκράτι τόσο επειδή πέρασα ανέμελα παιδικά χρόνια εδώ-έχω την υποψία ότι θα το αγαπούσα ούτως ή άλλως, όπως μου συνέβη με την Κυψέλη, με την οποία δεν έχω καμία προσωπική σχέση, αλλά μου ασκεί γοητεία ως γειτονιά για πολλούς λόγους. Το Παγκράτι είναι ένα φιλικό χωνευτήρι, που τους χωρά όλους, ανεξαρτήτως οικονομικού επιπέδου και επαγγέλματος και ηλικίας. Μπορεί να τους υποδεχτεί και να τους κρατήσει όλους κοντά του, πράγμα που μου αρέσει πάρα πολύ.

Στην οδό Ερατοσθένους γυρίστηκε η τελευταία σκηνή από την ταινία «Αλίκη στο Ναυτικό». Επίσης, η ταινία «Ο Παπατρέχας» με την επική σκηνή που ο Βέγγος περνά μέσα από ένα τζάμι, γυρίστηκε σε αρκετό της μέρος στην οδό Υμηττού, στην πολυκατοικία με το νούμερο 151-153. Ο μεγάλος ηθοποιός υποδυόταν έναν θυρωρό, σύνηθες επάγγελμα τις δεκαετίες 60 και 70, όταν το να ζεις σε διαμέρισμα πολυκατοικίας ήταν πολύ… σικ.

«Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι, αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας». Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος τραγούδησε όσο νοσταλγικά πρέπει το σπουδαίο τραγούδι του Μιχάλη Γκανά, σε μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου.

O Αθηναιογράφος Θωμάς Σιταράς έγραψε για το Παγκράτι των αρχών του 20ου αι: «Όσο όμως προχωρούμε βλέπουμε όχι πεια σπίτια, μα παλάτια ολόκληρα, μαγαζιά πολυτελείας και ό, τι θέλεις. Μια νέα πόλις. Εις το τέρμα του τραμ μπύρες και ρεστωράν πολυτελέστατα, βαφεία και ό, τι μπορείς να φαντασθής.»

Κοντά στην πλατεία Πλαστήρα, έμενε ο ζωγράφος και συγγραφέας Μίνως Αργυράκης, παιδικός φίλος του Χατζιδάκι, και το σπίτι του επισκέπτονταν καλλιτέχνες και φοιτητές. Μία από τους πιστούς θαμώνες υπήρξε και η γνωστή σεφ Ελένη Ψυχούλη.

by Fotis Kosmas Αρριανού 22 & Πολέμωνος, Παγκράτι // // T.: 210 72 28 563 // fb.: Gentlemen Only by Fotis Kosmas

Το μπαρμπεράδικο που μετράει 20 χρόνια ύπαρξης στη γειτονιά! Ο Φώτης πιάνει τα ψαλίδια του και κάνει θαύματα μαζί με τη γλυκύτατη Έλενα… Μπορείς να ρωτήσεις τη γνώμη του και να τον εμπιστευθείς άφοβα στον επαγγελματισμό του αλλά και στην αλλαγή που καιρό ήθελες να τολμήσεις. Περιποίηση γενειάδας με τα ανάλογα προϊόντα (δεν παίζουμε με αυτά) και κουρέματα αποκλειστικά για άντρες. Όσοι τον ξέρουν από το ξεκίνημα του όχι μόνο δεν τον αποχωρίζονται αλλά πηγαίνουν με τα παιδάκια τους πλέον.

Ρώτησε για τα προϊόντα ανδρικής περιποίησης Uppercut πομάδες, σαμπουάν, λάδια κλπ, και το σαμπουάν κάνναβης!

Επιχειρηματίας-στιχουργός

Από μια άποψη, στο Παγκράτι δεν έχει αλλάξει τίποτα, αλλά έχουν αλλάξει και τα πάντα. Βλέπω ακόμα ανθρώπους που γνωρίζω από τα παιδικά μου χρόνια και προφανώς εμένα δεν με θυμούνται καν, τον περιπτερά, ας πούμε, που είχε το περιπτεράκι του στην Πλατεία Προσκόπων, ο οποίος ήταν φίλος με τον πατέρα μου. Από το περίπτερο, που πια δεν υπάρχει βέβαια, τηλεφωνούσε ο πατέρας μου κι έκλεινε τα ραντεβού του, ήταν για αυτούς σημείο συνάντησης.

μια Γειτονιά από Γενιά σε Γενιά κι ένα παιχνίδι με τον Βασιλιά! Ο πατέρας του ιδιοκτήτη του Chalk of The Town που το νοικιάζουμε είχε όλο το τετράγωνο αυτό, που, μεταπολεμικά υπήρξε σημείο συνάντησης. Σε αυτά τα μέρη, εδώ δηλαδή που κάποτε βρισκόταν το Βατραχονήσι, μεγάλωσα εγώ και μεγάλωσαν και τα παιδιά μου. Παρά το ότι ζω πλέον στη Νέα Σμύρνη, έφερνα εδώ τα παιδιά μου για να παίξουν. Σαν παιδί έπαιζα στην πλατεία Βαρνάβα, τα δικά μου παιδιά έπαιξαν στην Προσκόπων. Στα εφηβικά και νεανικά μου χρόνια έτρωγα στον Αυλό και δίπλα μας έτρωγε ο Μάνος Χατζιδάκις, κάτι που βέβαια μας φάνταζε πολύ φυσικό. Λίγο κρυφακούγαμε τις κουβέντες του «κυρίου Μάνου», αλλά περισσότερο απολαμβάναμε το φαγητό μας και την όλη ατμόσφαιρα. Τα τελευταία χρόνια η γειτονιά μας έχει ανθίσει πάλι, αλλά με στενοχωρεί που αρχίζει να χάνεται λίγο ο χαρακτήρας. Έχω φίλους Παγκρατιώτες που μετακόμισαν σε άλλες περιοχές και νοικιάζουν τα σπίτια τους σε τουρίστες όλο τον χρόνο, γιατί προκύπτει εισόδημα. Συζητούσαμε τις προάλλες με γείτονες ότι σε μερικά χρόνια θα ακούμε μόνο ροδάκια από βαλίτσες στα πεζοδρόμια. Επίσης, ο δημόσιος χώρος αρχίζει να μειώνεται-οι πλατείες έχουν γεμίσει και συνεχίζουν με τραπεζάκια και καρέκλες και με πελάτες που διώχνουν τα παιδιά γιατί τους ενοχλούν. Κάποια στιγμή, ο παππούς μου αγόρασε μια Ford δίνοντας ισάξιο χρηματικό ποσό με το κόστος ενός σπιτιού κοντά στο Βατραχονήσι, που βέβαια ήταν ένας βούρκος με κουνούπια… Πού να το ήξερε! Τα πάντα σε αυτή τη γειτονιά ήταν πολύ κοντά… Το Ζάππειο, το Καλλιμάρμαρο, τα Ανάκτορα και, σε απόσταση αναπνοής η Πλάκα και το κέντρο. Ο μπαμπάς μου πήγαινε με τη μαμά του ως παιδί στον Βασιλικό Κήπο κι έπαιζε. Μια μέρα, συνάντησε ένα παιδάκι πίσω από κάτι συρματοπλέγματα, ήταν Απόκριες, ο μπαμπάς μου ήταν ντυμένος καουμπόι. Το παιδάκι του ζήτησε να παίξουν κι ο μπαμπάς του έδωσε ένα δεύτερο πιστόλι που είχε ένα ακόμα καπέλο. Μετά από λίγο, ήρθαν κάποιοι άνθρωποι πίσω από το παιδάκι αυτό και του είπαν «Κύριε, πρέπει να πάμε μέσα τώρα». Ήταν ο Βασιλιάς, ο διάδοχος, ο Κωνσταντίνος. Από τότε, ο πατέρας μου πήγαινε και παίζανε μαζί, πάντοτε όμως με τα συρματοπλέγματα να τους χωρίζουν.

Το Άλσος Παγκρατίου, εκτός από όαση πρασίνου (30 στρέμματα είναι αυτά!) στο κέντρο της πόλης και άρα ιδανικό και ασφαλές για βόλτες και παιχνίδι, είναι και μια αξιόλογη κοιτίδα πολιτισμού: συναυλίες, φεστιβάλ, εκθέσεις, κυνήγια θησαυρού εδώ και χρόνια προσελκύουν κόσμο από όλη την Αθήνα. Το κηποθέατρο που ξεκίνησε μετεμφυλιακά και λειτούργησε ως το 1981, συνδέθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 με το «Ελεύθερο Θέατρο», το οποίο άλλαξε την επιθεώρηση στην Ελλάδα.

Ένα από τα πρώτα μπαράκια σαν αυτά που είναι διαδεδομένα σήμερα στην αθηναϊκή διασκέδαση ήταν το Bright Shoe δίπλα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στην Ερατοσθένους. Ψηλοτάβανο και κυρίως για ορθίους μάζευε τα rock παιδιά των 80s…

Ο Μινωτής, ο Κατράκης, ο Χορν, η Βουγιουκλάκη, η Καρέζη, o Κώστας Καζάκος, ο Γιάννης Σπανός, ο Μίμης Πλέσσας είναι μερικά μόνο από τα λαμπερά ονόματα που σύχναζαν στο «δεύτερο σπίτι» του Χατζιδάκι, τον Μαγεμένο Αυλό στην Πλατεία Προσκόπων.

Στον διάσημο Λέντζο στην Υμηττού όλοι οι νεαροί Αθηναίοι πρωτοήπιαν τον φραπέ τους και τον απολάμβαναν με τις ώρες. Το μαγαζί άνοιξε το 1971 και ο ιδιοκτήτης Χρήστος Λέντζος κρατούσε για πολλά χρόνια καλά σφραγισμένο το μυστικό της συνταγής για τον τέλειο, κρεμώδη καφέ.

Αρχελάου 7, Παγκράτι // T.: 210 72 27 272 // fb: Pinkfreud

Η διασκέδαση είναι, τελικά, και θέμα ψυχολογίας. Στο Pink Freud, το περιβάλλον είναι ιδανικό για καφέ, ποτό ή τσιμπολόγημα όλες τις ώρες της ημέρας. Ένα στέκι που επιλέγουν σταθερά μουσικοί, ηθοποιοί και γνωστές φάτσες από όλη την Αθήνα για να χαλαρώσουν και να νιώσουν οικεία. Η κάρτα των ούτως ή άλλως εξαιρετικών cocktails πρόσφατα ανανεώθηκε και παραμένει value for money. Λατρέψαμε, ας πούμε, την ιδιαίτερη, πικάντικη μαργαρίτα… Όλα αυτά τα ωραία λαμβάνουν χώρα υπό τις ανεβαστικές μουσικές των djs, που καλύπτουν κάθε γούστο: από jazz και rock, μέχρι κουβανέζικα! Σίγουρα και οι Pink Floyd και ο Sigmund Freud θα απολάμβαναν μια βραδιά στο αγαπημένο στέκι της Αρχελάου.

Οι Πέμπτες στο Pink Freud είναι ό, τι πρέπει για ατελείωτο άραγμα με φίλους: τα ποτά στα 5 ευρώ και οι καφέδες στα 2!

Ερατοσθένους 33 & πλατεία πλαστηρα 10 // Τ.: 210 70 19 530 // fb: Αρbarόριζα

Το cozy περιβάλλον της Αρbarόριζας που θυμίζει “Φιλαράκια” έχει χρώματα, αρώματα και μια ιδιαίτερη ταυτότητα που προκύπτει από το menu αλλά και το φιλικό προσωπικό. Πρωτοποριακά signature cocktails που παντρεύουν ελληνικά αποστάγματα με ξεχωριστές γεύσεις πρωταγωνιστούν, όπως το “Nuts & Guts”, με ψημένη ρακή Αμοργού, λικέρ καρύδι, σουμάδα και κολοκυθοπέπονο, ή το “Sleepless” , μοναδικό espresso martini με δόση espresso και πατρινή τεντούρα! H Αρbarόριζα διαπρέπει και στο φαγητό- ιδίως νόστιμα πρωινά και brunch, αλλά και λαχταριστό comfort food, όπως τα πεντανόστιμα burgers του και, φυσικά, το… PFC (pagrati fried chicken)! Ανεπιτήδευτη, νεανική και value for money, η Αρbarόριζα ανανεώνεται και προτείνει καινούργια πράγματα με στόχο να εξελίσσεται και να ικανοποιεί τους πελάτες της που, είτε παλιοί είτε καινούργιοι, γίνονται σιγά σιγά περισσότερο «φίλες και φίλοι»…

Η λίστα έχει και γευστικά ζεστά cocktails! Ένα από αυτά είναι το “Grandma” με μαστίχα, rasberry, ginger και αρώματα λεμονιού…

ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΜΙΑΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που κάνουν μια γειτονιά να ξεχωρίζει; Οι κάτοικοί της, τα στέκια της, τα καλά κρυμμένα μυστικά της, οι προοπτικές της ή η ιστορία της; Μάλλον, όλα αυτά μαζί. Αν υποθέσουμε ότι αποκτάμε για μια στιγμή ένα μάτι μαγικό και σταθούμε στο κέντρο ενός μεγάλου δρόμου μιας συνοικίας, θα δούμε να περνούν από τα μάτια μας σε λίγα δευτερόλεπτα ολόκληροι αιώνες. Τα ντυσίματα, τα οχήματα, ο τρόπος ομιλίας, η οικοδόμηση αλλάζουν. Οι συναντήσεις των ανθρώπων, όμως, οι αγωνίες, οι έρωτες «του απέναντι τετράγωνου» και η αίσθηση του συν-ανήκειν κάπου μένουν ίδια ή, καλύτερα, διαχρονικά.

Στο πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών της οδού Αναπαύσεως, το οποίο έχει ως κοιμητήριο ιστορική και αισθητική αξία, αναπαύονται πολλοί επώνυμοι Έλληνες. Κολοκοτρώνης, Μερκούρη, Μητροπάνος, Σλήμαν… Όλοι και όλες απέναντι στον θάνατο είμαστε ίσοι. Στο νεκροταφείο φιλοξενούνται ταφικά μνημεία σχεδιασμένα από διάσημους γλύπτες, βλέπε Γ. Χαλεπά, Δ. Φιλιππότη, Κ. Ξενάκη και άλλους. Η περίφημη κοιμωμένη του Χαλεπά βρίσκεται εκεί.

Το Παγκράτι «χόρεψε» κι αυτό μες στα αποφασιστικά περάσματα του χρόνου και αυτό που τώρα βιώνει ως παρόν, κι εμείς μαζί του, σύντομα θα αποτελεί ακόμα μια ιστορία του χθες. Στο Καλλιμάρμαρο, ας πούμε, οι αρχαίοι Αθηναίοι τελούσαν μέρος των Παναθηναίων προς τιμήν της προστάτιδας της πόλης, θεάς Αθηνάς. Μουσικοί και αθλητικοί διαγωνισμοί, ιππικοί αγώνες, ιστιοπλοϊκοί αγώνες και, στο ενδιάμεσο, ολονύχτιες γιορτές -ας μη φοβηθούμε να τα πούμε πάρτυ!- στις οποίες συμμετείχαν νέοι και νέες. Πολλά, πολλά, πάρα πολλά χρόνια μετά, λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ζέμπρα μασουλούσε χορτάρι στο Άλσος Παγκρατίου. Ο πόλεμος ήρθε και ο μικρός ζωολογικός κήπος έκλεισε. Τι ν’ απέγινε η ζέμπρα και τα πιθηκάκια; Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες να δημιουργούν πάσης φύσεως ανακατατάξεις στην πρωτεύουσα, το Παγκράτι γνώρισε ωραίες δόξες, με κύριο άξονα την οδό Ευτυχίδου. Κάτοικοι προσφυγικών συνοικιών, όπως ας πούμε οι κοντινές Καισαριανή και Βύρωνας, σύχναζαν εκεί-ζυμώσεις πολιτικές, κοινωνικές, ψώνια, διασκέδαση σε σέπια αποχρώσεις. Λίγα χρόνια αργότερα, τις δεκαετίες του 50 και του 60, τα ζευγάρια της εποχής πήγαιναν χεράκι χεράκι στο κατάμεστο Παλλάς να δουν Αλίκη και Δημήτρη, κόβοντας με τη σειρά τους δύο από τις χιλιάδες εισιτήρια που κόβονταν τότε… Κάτι ακόμα. Πόσο μεγάλη είναι, άραγε, η σημασία αυτής της μεγάλης και απλωμένης γειτονιάς που λέγεται Παγκράτι, αν σκεφτεί κανείς ότι φιλοξενούνται στα εδάφη της και πλησίον αυτών ουκ ολίγοι φάροι πολιτισμού ολόκληρης της χώρας; Εθνική Πινακοθήκη, Ωδείο Αθηνών, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Βυζαντινό Μουσείο, Πολεμικό Μουσείο… Για να μην αναφερθούμε στο Πρώτο Νεκροταφείο -τι δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να αποχαιρετήσουμε τη ζωή πολιτισμός;

Στο οικοδομικό τετράγωνο που σχηματίζουν οι οδοί Σπ. Μερκούρη, Στράβωνος, Πρατίνου και Δουρίδος βρίσκεται το ξακουστό 7ο Γυμνάσιο Παγκρατίου. Θεμελιώθηκε το 1931 επί Βενιζέλου και με υπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στην Κατοχή, οι Ιταλοί το επέταξαν και το μετέτρεψαν σε στρατιωτικό νοσοκομείο.

Το πρώτο καφέ σαντάν της Αθήνας άνοιξε στο Παγκράτι το 1871, στις όχθες του Ιλισού ποταμού. Σε αυτό, τραγουδίστριες Ευρωπαίες, κυρίως Γαλλίδες τραγουδούσαν, χόρευαν και παρουσίαζαν σύντομα θεατρικά σκετς με τρόπο σατιρικό και ερωτικό. Οι πελάτες ήταν κυρίως άντρες, βεβαίως από τη μεσαία και αστική τάξη.

Αμύντα 15, Αθήνα // Τ.: 210 72 43 085 fb: Τριγωνο Καφεποτειο

Στο τρίγωνο που δημιουργούν οι δρόμοι Αρχελάου και Αμύντα, βρίσκεται το “Τρίγωνο” εξού και το όνομά του! Όποια ώρα της ημέρας και αν περάσεις θα δεις ότι σφύζει από ενέργεια. Από το πρωί για καφέ, παρέα με γλυκό, ενώ το μεσημεράκι οι μεζέδες και οι ρακές παίρνουν την θέση τους στα τραπεζάκια και το πεζοδρόμιο γεμίζει παρέες, γέλια και τσουγκρίσματα ποτηριών. Με την φιλοξενία και την αυθεντικότητα παραδοσιακού καφενείου και την φινέτσα ενός σύγχρονου μπιστρό, το βράδυ ανάβουν τα κεράκια και απολαμβάνεις το πότο σου υπό τον ήχο τζαζ μουσικής και χαλαρό κλίμα.

Επισκέψου το μια καθημερινή μεσημέρι. Τώρα που ο καιρός ανοίγει, θα έχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε νησί

Αρχελάου 9, Παγκράτι // T.: 210 72 23 724 // fb: Neuf

New entry στο δρόμο της Αρχελάου, το γωνιακό μπλε μαγαζάκι που έχουν αγκαλιάσει όλοι στη γειτονιά. Το εγχείρημα δύο γλυκύτατων και πολύ επικοινωνιακών γυναικών, της Ολυμπίας και της Άννας. Χρόνια φίλες, έχουν βάλει πολύ προσωπική δουλειά, γούστο και αγάπη στο στήσιμο του. Ένα αυθεντικό bistro bar με all day χαρακτήρα! Χώρος ζεστός, ήσυχος, minimal και κομψός. Θα σου προσφέρουν το πιο κοντινό στην τελειότητα και είναι κάτι που θα διαπιστώσεις από τον κατάλογο, τα υψηλής ποιότητας προϊόντα που έχουν διαλέξει στον καφέ, στα ποτά και στα πιάτα τους και την εξαιρετική φιλοξενία στο χώρο. Επίσης συνιστάται για καθημερινές με φίλους, συνεργάτες, συμφοιτητές, διάλειμμα από τη δουλειά για φαγητό και brunch.

Σαββατοκύριακο ξύπνα, ντύσου και πήγαινε με την παρέα σου να δοκιμάσεις σούπερ brunch.

Ένα πραγματικά διεθνές βιβλιοπωλείο στην «ιστορική» πλευρά του Παγκρατίου

ΤΟ «ΒΑΤΡΑΧΟΝΗΣΙ» ΖΕΙ ΧΑΡΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ Όσοι κατοικούν στις παρυφές του Παγκρατίου και γύρω από την Πλατεία Προσκόπων, την Πλατεία «Μάνου Χατζιδάκι» όπως άτυπα ονομάστηκε λόγω του «Μαγεμένου Αυλού», στεκιού του μεγάλου μας συνθέτη, ίσως έχουν ακουστά το μυστηριώδες τοπωνύμιο «Βατραχονήσι». Και είναι αλήθεια, υπήρξε, τότε που τα νερά του ποταμού Ιλισού έρρεαν ανεμπόδιστα από το μπετόν και τα νεόδμητα του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, και σχημάτιζαν ένα μέρος μαγικό, με νούφαρα, κοάσματα και ατμόσφαιρα απόκοσμη και γοητευτική… Εκεί, χρόνια μετά, βρίσκουμε «το δικό μας διεθνές βιβλιοπωλείο στην Αθήνα». 7 λέξεις, όσα και τα πολύ δημιουργικά χρόνια του Λεξικοπωλείου, ενός πραγματικά international βιβλιοπωλείου στην Πλατεία Προσκόπων. Ανοίγοντας μέσα στην κρίση, στα τέλη του 2011, το Λεξικοπωλείο εξελίχθηκε από ένα βιβλιοπωλείο που εξειδικευόταν στα λεξικά, με μία ευρεία γκάμα που μέχρι και σήμερα δεσπόζει αξεπέραστη, στον μοναδικό στην Ελλάδα χώρο πώλησης βιβλίων που μπορεί κανείς να βρει μια μεγάλη ποικιλία σε 5 γλώσσες: ελληνικά, μα και γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και ιταλικά, λογοτεχνικά και μη, αλλά και γραφική ύλη που ξεχωρίζει, παιδικά βιβλία και comics, ταξιδιωτικούς οδηγούς, βιβλία ποίησης και θεάτρου, εκδόσεις μαγειρικής, προσεκτικά επιλεγμένα λευκώματα και φυσικά, τα λεξικά του. Και να ήταν μόνο τα βιβλία και τα όσα διαθέτει τα μόνα χαρακτηριστικά που κάνουν το Λεξικοπωλείο μοναδικό… από την ίδρυσή του ακόμα, ήταν και είναι ένα σημείο συνάντησης συγγραφέων, εκδοτών και μεταφραστών, αλλά και ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης. Ένα πραγματικό «σημείο μηδέν» όπου τέμνονται πορείες παράλληλες ή και παρεμφερείς, και που, χάρη στο πρωτότυπο και αδιάκοπο πρόγραμμα εκδηλώσεων, βιβλιοπαρουσιάσεων και θεματικών βραδιών του Λεξικοπωλείου, προκύπτουν νέες φιλίες, συνεργασίες, παρέες και ακόμα περισσότερες δημιουργικές εκφάνσεις της γραφής και της έκφρασης. Αξίζει δε να μη λησμονήσουμε τη «Λέξη», το φιλικό θηλυκό γατί που υποδέχεται κι αυτό τους επισκέπτες του Λεξικοπωλείου, θυμίζοντάς τους πως το όνειρο κάθε βιβλιόφιλου να κατοικεί σ’ ένα οικείο μέρος γεμάτο βιβλία μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ακόμη, αξίζει κανείς να επισκεφθεί στην οδό Πολέμωνος και τον χώρο του Μικρού Λεξικοπωλείου, όπου πολλά βιβλία από δεύτερο χέρι περιμένουν τους φανατικούς αναγνώστες, σε τιμή πραγματικά χαμηλή και με μέρος από τα έσοδα του να πηγαίνουν για καλό σκοπό. Σε μια γειτονιά όπως αυτή της Πλατείας Προσκόπων που συνεχώς εξελίσσεται σε ένα κέντρο καλλιτεχνικό, μα και εμπορικό, κι ενώ η τουριστική κίνηση αυξάνεται και οι επισκέπτες από το εξωτερικό γίνονται όλο και περισσότεροι, το Λεξικοπωλείο αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο και σταυροδρόμι των πολιτισμών, των γλωσσών και «φύλακας» της άγραφης παράδοσης του Βατραχονησίου, που, χρόνο με το χρόνο, φροντίζει όλο και περισσότερο στη διατήρηση και διάδοσή της. Γιατί οι άνθρωποι του Λεξικοπωλείου δεν αγαπούν μόνο τα βιβλία. Αγαπούν και τη γειτονιά τους, εκείνη που στηρίζουν έμπρακτα, και εκείνη, που έχει το Λεξικοπωλείο ως σημείο συνάντησης και αναφοράς. Το Λεξικοπωλείο θα το βρείτε στην οδό Στασίνου 13 στην Πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι.

Fb.: Το Λεξικοπωλείο - To Lexikopoleio // Tηλ.: 210 72 31 201 e-mail: to@lexikopoleio.com // e-shop: www.lexikopoleio.com

Με συνεχείς παραλαβές ξενόγλωσσων βιβλίων κάθε εβδομάδα στην αρχική τιμή της χώρας κυκλοφορίας (δηλαδή ο αγοραστής δεν επιβαρύνεται με τα έξοδα μεταφοράς), το Λεξικοπωλείο αποτελεί το αγαπημένο βιβλιοπωλείο των απανταχού βιβλιόφιλων της διεθνούς εκδοτικής σκηνής. Είναι σαν να αγοράζεις τα βιβλία σου στη χώρα που εκδίδονται, το ίδιο οικονομικά και χωρίς να εγκαταλείπεις το Παγκράτι… κι όμως, γίνεται!

Έχει χαρακτηριστεί «ένα από τα ομορφότερα, φιλικότερα και πιο ενημερωμένα διεθνή βιβλιοπωλεία της Αθήνας», τόσο από τον Τύπο (Καθημερινή), όσο και από διαδικτυακά μέσα (Traveller Greece, Greek News Agenda).

Φημίζεται για τις εκδηλώσεις του, τόσο για τις πρώτες βιβλιοπαρουσιάσεις νέων τίτλων, όσο και για τις ξεχωριστές παρουσιάσεις και θεματικές βραδιές στην ελληνική, στη γαλλική, στην ισπανική και στην αγγλική γλώσσα.

Συνεχίζει κάθε χρονιά την παράδοση εργαστηρίων δημιουργικής γραφής και λογοτεχνικής μετάφρασης, ενώ δεν είναι λίγες οι βραδιές που λέσχες ανάγνωσης φιλοξενούνται στον οικείο χώρο του Λεξικοπωλείου.

Τιμοθέου 7, Παγκράτι // fb: ΤΟ Κουνουπι

Είναι η μικρή «γιάφκα» συνοικιακών μαγαζιών ο πεζόδρομος της Τιμοθέου… όχι και τόσο γνωστός στους περαστικούς αλλά και σε κάποιους Παγκρατιώτες. Αυτή είναι η γοητεία του, πρόκειται για insider στέκι. Το κουνούπι είναι ένα ζεστό all day μαγαζάκι όπου όλοι γίνονται μια παρέα και που δεν περιμένεις να έρθει το σ/κ για να το τιμήσεις! Καφές και ποτό που για καθημερινές είναι ο, τι πρέπει. Αγαπάει τη μουσική 80’s, 90s rock κ.α. γι’ αυτό και «άπλωσε» προσφάτως τον χώρο του για να φιλοξενεί άνετα dj sets. Ανυπομονούμε ν’ ανοίξει ο καιρός και να βγάλει τραπεζάκια έξω να περάσουμε μεσημέρια με ήλιο, ούζο και τσιπουράκι και συνέχεια το βράδυ με δροσιστικά κοκτέιλ.

Δοκιμάστε τα σπιτίσια συνοδευτικά και μεζέδες δια χειρός του Αντώνη που είναι σεφ!

Αυτομέδοντος 4, Παγκράτι // Τ.: 211 11 19 558 // fb: Πάπια // Instagram: @papia.athens Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Βιολέτα και ο Λάμπρος. Καλλιτεχνικές φύσεις, που συναντήθηκαν κάπου στην Αθήνα, και αποφάσισαν να ανοίξουν ένα πανέμορφο μαγαζί, σε ένα χώρο που κάποτε ζωγράφιζε ο Φασιανός: στο Παγκράτι, στην οδό Αυτομέδοντος. Δεν ήξεραν πώς να το ονομάσουν. Όμως, το περασμένο Πάσχα, έλαβαν για δώρο ένα σοκολατένιο παπάκι. Αυτό ήταν. Η «Πάπια» άνοιξε... τα φτερά της τον Ιούλιο του ‘18 και διακοσμήθηκε από τα χεράκια τους με αγάπη.

Vintage και μοντέρνο, ποιότητα και καλές τιμές συνδυάζονται σε ένα χώρο ζεστό, οικείο, φωτεινό, όπου μπορείς να πιεις τον καφέ σου το πρωί, να φας ένα snack διαβάζοντας ή δουλεύοντας παράλληλα, και να πιεις το ποτό σου με μουσική επιλεγμένη από DJs ή παρακολουθώντας ενίοτε stand up comedy. Το μαγαζί «διακοσμείται» ακόμη από θαμώνες που χαρίζουν στα παιδιά πολλά χαριτωμένα «παπάκια». Αν είστε στο τρόλεϊ 11 και σας τραβήξει το μάτι ένα όμορφο, ζεστό, πετρόλ χρώμα, ακριβώς μετά το Καλλιμάρμαρο, αυτό θα είναι το χρώμα της «Πάπιας» του Παγκρατίου. Μια...»φωλιά» για να χαλαρώσετε από τους έντονους ρυθμούς της Πόλης. Σύμβολο γαλήνης, αγάπης, καλοτυχίας, αλλά και πνευματικής ελευθερίας, η «Πάπια» σας περιμένει να την ανακαλύψετε. Και θα ζήσουν κι αυτοί καλά, κι εμείς ακόμη καλύτερα...!

Iδανικό από νωρίς το μεσημέρι για καφέ και σνακ έως αργά για early drinks και cocktails!

Ο δήμος Αθηναίων μοιράζεται με τους άλλους δήμους την τεχνογνωσία για τη δημιουργία καινοτόμου Πολυδύναμου Κέντρου Κοινωνικών και Ιατρικών Υπηρεσιών Στην τελική ημερίδα του Ευρωπαϊκού Έργου ESTI@ «Η κοινωνική καινοτομία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση: τα Δημοτικά Ιατρεία του δήμου Αθηναίων ως Πρότυπα Κέντρα Ιατρικών & Κοινωνικών Υπηρεσιών» που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου, ο δήμος Αθηναίων παρουσίασε σε πολιτικά και διοικητικά στελέχη δήμων της Αττικής το σύνολο της πρότυπης μεθοδολογίας που αναπτύχθηκε και εφαρμόζεται στα δύο Πολυδύναμα Δημοτικά Ιατρεία Κυψέλης και Πατησίων. Στο πλαίσιο του Έργου ESTI@ (Ενίσχυση της απασχόλησης και ολοκληρωμένες κοινωνικές υπηρεσίες στον δήμο της Αθήνας), οι ανάγκες των πολιτών προσεγγίζονται ολιστικά, σε δυο πρότυπα κέντρα one-stopshop- το Πολυδύναμο Δημοτικό Ιατρείο Πατησίων και το Παλαιό Φρουραρχείο Αθηνών, όπου όλες οι υπηρεσίες προσφέρονται δωρεάν στο ίδιο σημείο. Οι δυο κύριες ενότητες των ομιλιών επικεντρώθηκαν στην «Κοινωνική καινοτομία στην Ευρώπη και την Ελλάδα» και τις «Καινοτόμες πρακτικές και ολιστικές μέθοδοι στην υπηρεσία των ΟΤΑ: το ‘Εργο ESTI@ και η παροχή ολοκληρωμένων κοινωνικών υπηρεσιών». Στα παράλληλα εργαστήρια που ακολούθησαν αναπτύχθηκαν σημαντικά λειτουργικά ζητήματα του Έργου- «Τοπική αυτοδιοίκηση και νέα μοντέλα παροχής κοινωνικών υπηρεσιών: το λειτουργικό πλαίσιο, οι συνέργειες και οι αναδυόμενες προκλήσεις» και «Το Έργο ESTI@ στην πράξη: ζητήματα οργάνωσης και λειτουργίας ενός πολυδύναμου κέντρου». Η διαχειριστική ομάδα του Έργου και βασικοί συνεργάτες στην υλοποίησή του μοιράστηκαν με τους συμμετέχοντες τη μέθοδο και τη διαδικασία ολιστικής προσέγγισης των ωφελούμενων με τη στήριξη διεπιστημονικής ομάδας ιατρών και κοινωνικών επιστημόνων, καθώς και τα εργαλεία εποπτείας, παρακολούθησης και αξιολόγησης των υπηρεσιών. Σημαντική διάχυση πληροφοριών έγινε, επίσης, σχετικά με τα εργαλεία πληροφορικής και τις βάσεις δεδομένων ωφελούμενων (ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ) και φορέων παροχής υπηρεσιών (ΕΞΥΠΗΡΕΤΩ) που έχει αναπτύξει ο δήμος αλλά και σχετικά με τα πρότυπα αρχιτεκτονικά σχέδια πολυδύναμων κέντρων τριών μεγεθών (150τμ, 250τμ και 600 τμ.) με κτιριολογικό πρόγραμμα και πρότυπες κατόψεις.

Την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που συγχρηματοδοτεί το Έργο, εκπροσώπησε στην ημερίδα η Katalin Somody, από Γενική Διεύθυνση Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Κοινωνικής Ένταξης της Ε.Ε. Η κα.

Katalin Somody τόνισε τον καινοτόμο χαρακτήρα του Έργου ESTI@, στοιχείο που οδήγησε στην επιλογή του για χρηματοδότηση ανάμεσα σε πολλές ανταγωνιστικές προτάσεις από πολλές χώρες της ΕΕ. «Θεωρούμε υποχρέωσή μας να διαθέσουμε σε όποιον δήμο το θελήσει, όλη την τεχνογνωσία που αναπτύξαμε, με τα ευρωπαϊκά προγράμματα που φέραμε στην πόλη, εξελίσσοντας τα δημοτικά πάτρια σε μονάδες πρωτοβάθμιας υγείας και κέντρα συμβουλευτικής, νομικής και ψυχολογικής στήριξης» τόνισε ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Γιώργος Καμίνης και σημείωσε: «Σε μια εποχή που οι δήμοι καλούνται να καλύψουν τα κενά στην πρωτοβάθμια υγεία, πρέπει να προσαρμόζουμε συνεχώς τις υπηρεσίες μας, ώστε να ανταποκρίνονται περισσότερο στις αυξημένες ανάγκες των παλιών και νέων ευάλωτων ομάδων της πόλης μας». Η Μαρία Στρατηγάκη αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πρόνοιας και Ισότητας του δήμου Αθηναίων ανέφερε «Το καινοτόμο έργο της αναβάθμισης των Δημοτικών Ιατρείων με αυτή την ολιστική προσέγγιση αποτελεί μόνο μια από τις καινοτομίες του «Προγράμματος Κοινωνικής Πολιτικής 2014-2019» Η μετάβαση από την κοινωνική αλληλεγγύη στην κοινωνική ένταξη, όπως επίσης και ο σχεδιασμός δομής φιλοξενίας αστέγων «bed first» συνιστούν επίσης κοινωνική καινοτομία για την τοπική αυτοδιοίκηση. Ο δήμος Αθηναίων είναι ο επικεφαλής εταίρος του έργου, με βασικούς εταίρους το SolidarityNow, την Praksis, το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του παιδιού, τη First Elements Euroconsultants, την Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής Αθηνών (ΕΑΤΑ), το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) και τη ΜΚΟ Φαιναρέτη. Το έργο ESTI@ συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Πρόγραμμα EaSI).

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια».

Φώτης Κόντογλου

ΦΤΟΥ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Εάν δεν το ξέρετε και δεν το έχετε αντιληφθεί, ζούμε στην εποχή του ατόμου που αιωρείται σε ένα δικό του σύμπαν, που δεν αντέχει τους κανόνες και τα όρια, που η κοινωνία απλώς είναι ένα ντεκόρ που συνοδεύει το άτομο και τα δικαιώματά του. Στην Ατομική εποχή λοιπόν. Βέβαια η διάσπαση του ατόμου ξέρουμε τι προκάλεσε στην ανθρωπότητα. Ε, τώρα ζούμε την διάσπαση του Ατόμου στην κοινωνία και το αποτέλεσμα είναι πολύ χειρότερο και επικίνδυνο. Χιλιάδες Άτομα διασπώνται, σαν βόμβες, εκλύουν τεράστιες ποσότητες κοινωνικής ραδιενεργής ύλης, που τρυπώνει παντού. Και ας μιλούν τα κανάλια για τους ακραίους τζιχαντιστές που τινάζονται σε εμπορικά κέντρα, σταθμούς και πολυσύχναστους δρόμους. Ο Ατομικός Άνθρωπος της Δύσης, τινάζεται με μεγαλύτερη συχνότητα, είναι πιο απρόβλεπτος και άρα πιο επικίνδυνος. Τον βρίσκεις στα φανάρια, στο σούπερ μάρκετ, στην δουλειά σου, σε ένα μπαρ, σε ένα θέατρο, στο ίδιο σου το σπίτι. Σε κοιτά μέσα στα μάτια, μοιάζει ήρεμος έως και αποχαυνωμένος, και ξαφνικά κάνει ένα μπαμ και τρέχουν όλοι να σωθούν. Φίλοι μου ζούμε στην εποχή της Ατομικότητας και καλά ξεμπερδέματα. Στο κούτελό σας υπάρχει ένα κουτί. Ανοίξτε το με κόπο, προσεκτικά. Υπάρχει ένα μπλε και ένα κόκκινο καλώδιο. Δείτε πόσος χρόνος απομένει για την Ατομική σας έκρηξη. Πάρτε ένα κοπίδι, κρατήστε σταθερά και αποφασιστικά, με μια απότομη κίνηση κόψτε το... πράσινο!

περιεχόμενα

Μπαμ...

Α.Μ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΣΚΙΤΣΟ

ΣΥΝΤΑΓΗ

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ

του Φώντα Λάδη

από σχολή Ορνεράκη

της Πέρσας Δράκου

του Μάκη Διόγου

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΚΟΜΑΝΤΟ ΕΙΣΑΙ

ΖΩΔΙΑ

LIFE STYLE WORKER

του Δημήτρη Προύσαλη

της Μαντώς Βλάχου

της Χριστίνας Ρουντζούνη

του Κώστα Ζαχαράκη

ΜΟΪΚΑΝΑ

ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΣΤΑ... ΤΑΜΠΟΥΚΙΑ

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

της Αγαθής Κάτσια

της Ελένης Αυγερινού

από τον Λέανδρο Σλάβη

ΦΤΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

του Φώντα Λάδη

Χίλιοι αδιέξοδοι “μικρόκοσμοι” εμφανίζονται συνεχώς και σβήνουν μέσα στα δυσδιάκριτα σύνορα της απλής, καθημερινής ζωής και του εγκλήματος. Ο Φώντας Λάδης, έρχεται να μας δώσει με το δικό του, “κινηματογραφικό” τρόπο τη συνεισφορά του στη πεζογραφία της σύγχρονης πόλης.

Τρίτη. Έντεκα το βράδυ. Ανάμεσα στις σκιές, που έριχναν οι μουριές στην πλατεία Μεσολογγίου...

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ www.fondasladis.com

Μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού…

Ο

Ο Λάκης ο στιχουργός κάθισε απόμερα σ’ ένα τραπεζάκι της Στάνης κι έβγαλε τα διπλωμένα χαρτιά από τη μέσα τσέπη του σακακιού του. Λίβερπουλ-Ρέιντζερς έδινε 1,4 στον άσο. Έπαιξε Χ που έδινε 5,3 και στο δεύτερο αγώνα, Γιουνάιτεντ-Σέλτικ ξανάπαιξε Χ. Θα έπαιζε πέντε αγώνες ριψοκίνδυνα κι ίσως καβάτζαρε για όλες τις χασούρες αυτού του μήνα. Μπήκε ο Νίκος ο λογιστής. Καλησπέρισε. Κάθισε. Η συζήτηση πήγε κατευθείαν στα στοιχήματα. «Πρέπει να τον κόψουμε τον Κύπριο», είπε ο Νίκος. «Καμιά ώρα θα την κάνει, όπως ο Τζίμης και θα τρέχουμε. Άντε, να τον βρεις μετά, στο Λονδίνο ή όπου αλλού. Άλλος ένας αγνοούμενος». «Και πού να παιδευόμαστε πάλι με το ένα “μπουκάκι”* και με τ’ άλλο», είπε ο Λάκης, που πίστευε πως θα πιάσει τώρα μια «καλή». «Άσε, να πιάσω και τους πέντε αγώνες μια φορά - συνέχισε - και μετά θα δούμε. Άλλωστε, γιατί να μην πληρώσει; Έχει καλές διασυνδέσεις με μπουκ στο Λονδίνο. Δεν τον συμφέρει να χαλάσει την πιάτσα, τώρα, που έχει στρώσει η δουλειά…» Μίλαγαν για το Νεόκοσμο, τον Κύπριο, που είχε σπουδάσει στη Μόσχα και είχε παλιότερα ένα μεγάλο πρακτορείο ταξιδίων με δουλειά εξασφαλισμένη, αλλά με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού άλλαξαν τα δεδομένα και το γραφείο έκλεισε και ο Νεόκοσμος χάθηκε για δυο χρόνια στο Λονδίνο, άνοιξε, λένε, ένα εστιατόριο, στο Σόχο και εκεί απέκτησε διασυνδέσεις και μετά γύρισε στην Αθήνα κι άνοιξε στο Παγκράτι ένα καλό προποτζίδικο, αλλά είχε στήσει και μια δουλειά με κρυφά στοιχήματα σ’ ένα ιδιωτικό διαμέρισμα, γιατί από εκεί έβγαιναν τα λεφτά. Και σ’ αυτόν, τον Κύπριο έπαιζε εδώ και λίγο καιρό ο Λάκης ο στιχουργός και ο Νίκος, ο λογιστής -και δίνανε καμιά φορά τις λίστες και στους άλλους της παρέας, που εκείνοι έπαιζαν κυρίως στα άλογααλλά δοκίμαζαν την τύχη τους και στο παράνομο στοίχημα, ποδόσφαιρο και μπάσκετ, που είχε γεμίσει από μπουκ η Αθήνα και όλο κι έπιανε κάποιον η αστυνομία. Αλλά αυτοί φυτρώνανε πάλι και πάλι, γιατί, όπως έλεγε ο Λάκης, το στοίχημα είναι μια ανάγκη κοινωνική και το κράτος κυνηγάει το ανεπίσημο παιχνίδι, επειδή -όπως η κουτσή Μαρία- θέλει όλα τα ποσοστά δικά του… Παλιά η παρέα μαζευόταν στο Αμόρε, την πιτσαρία στην οδό Βρυάξιδος, στην πλατεία Παγκρατίου και στη διπλανή την καφετέρια. Και τώρα όλο εκεί τριγύριζαν, αλλά μετά πήγαιναν στη Στάνη. Το στέκι ήταν καινούριο. Τα αφεντικό και οι σερβιτόροι ήταν φίλοι. Εκτός από μερικά ζευγαράκια και καμιά μεγάλη παρέα, οι άλλοι πελάτες του μαγαζιού ήταν εργένηδες. Ο Λάκης και ο Νίκος ήταν τακτικοί. Το ίδιο και ο Γιάννης, ο δημοσιογράφος και ο Δημήτρης, ο θεατρώνης. Μια-δυο φορές το μήνα περνούσε και η Ρούλα, η δασκάλα -να της πει ο Λάκης κανένα σίγουρο για τον ιππόδρομο- κι ο Λεωνίδας, ο κρεοπώλης της κεντρικής αγοράς. Άλλοι που σύχναζαν εκεί, της παρέας κι αυτοί, ήταν ο καπτάν Χάρης, ένας εβδομηντάρης απόμαχος ναυτικός, παντρεμένος πριν πέντε χρόνια, που ξέφευγε αραιά και πού από τη γυναίκα του και ο Μήτσος, ένας πενηντάρης μελαχρινός, με χοντρό μουστάκι, χωρισμένος αυτός, από ένα χωριό του Ξυλόκαστρου, που δήλωνε αγρότης. Στα σύνορα της παρέας ήταν ο Τάκης, ο υπαστυνόμος, καλό παιδί, που ερχόταν να πιει το κρασί του μαζί τους

κι όταν κουβέντιαζαν για τον τζόγο, έκανε πως δεν άκουγε. Σάββατο βράδυ, ώρα εννιά. Μόλις είχαν γίνει γνωστά τ΄ αποτελέσματα των αγώνων στην Αγγλία. Ο Λάκης είχε παίξει παρολί πέντε αγώνες -όλους εκπλήξεις- και τους είχε πιάσει και τους πέντε. Πήρε το κομπιουτεράκι και λογάριασε. Οκτώμισι εκατομμύρια δραχμές και κάτι ψιλά. Τόσα έπρεπε να του σκάσει ο Κύπριος. Βγήκε και πήρε το Νίκο στο κινητό. «Έλα γρήγορα στο μπαράκι. Στην Υμηττού». Έφτασε σε δέκα λεπτά. Κάθισαν στο μέσα τραπεζάκι, μετά από τα σκαλιά, δίπλα σε κάτι παλιά ηλεκτρονικά, σκεπασμένα από καιρό με μονωτική ταινία. Τα χέρια του Λάκη έτρεμαν. Ο άλλος κατάλαβε. «Πόσα;» ρώτησε. Ο Λάκης έβγαλε από την τσέπη το στοίχημα. «Οκτώμισι», είπε. Ο άλλος σφύριξε. Μετά: «Θα τον ψάξεις απόψε;» «Θα πάω να βρω το Μηνά. Θα μου πει αυτός». «Θα έρθω κι εγώ», είπε ο άλλος. «Οκέι». Σηκώθηκαν, πλήρωσαν. Στη μελαχρινή άφησε ο Λάκης ένα χιλιάρικο. Βγήκαν από το Χόμπι, έτσι έλεγαν το μπαρ, και κατηφόρισαν για την πλατεία Πλαστήρα. Βρήκαν το Μηνά στο καφενείο. Έδειξε ευχαριστημένος. «Θα πληρώσει, γιατί να μην πληρώσει;» είπε. «Πότε θα τον δεις;» «Αύριο». «Του δίνω διορία ως τη Δευτέρα το πρωί», είπε ο Λάκης. Δευτέρα. Το απόγευμα ο Μηνάς έδωσε σημεία ζωής. «Έχει εξαφανιστεί», ήταν η πρώτη του κουβέντα. «Πες μου μόνο, πού έχει το γραφείο του», είπε ο Λάκης. «Τίποτ’ άλλο». «Δουρίδος και Αστυδάμαντος», είπε ο Μηνάς. «Στον τέταρτο όροφο. Το κουδούνι γράφει Νεόκοσμος Νεοφύτου. Αύριο βράδυ, που έχει στοιχήματα, θα είναι εκεί. Στέλνει φαξ στο Λονδίνο». Τρίτη. Έντεκα το βράδυ. Ανάμεσα στις σκιές, που έριχναν οι μουριές στην πλατεία Μεσολογγίου, και άλλες δύο. Αστυδάμαντος 17, στον τέταρτο όροφο, τα ρολά ήταν κατεβασμένα. Η καφετέρια της πλατείας κλειστή. Ο περιπτεράς έσβηνε τα φώτα. «Θα περιμένουμε άλλη μια ώρα», ψιθύρισε ο Λάκης. Δώδεκα παρά. Η πόρτα της πολυκατοικίας άνοιξε από μέσα. Κάποιος βγήκε και κοίταξε. Μετά πήρε τη Δουρίδος προς τα κάτω. Τον πρόλαβαν στο ψιλικατζίδικο, στη γωνία με την Πρατίνου. Έκοψε. «Πώς έτσι νυχτερινός;» «Δουλειά». «Πότε να υπολογίζω;» έκανε ο Λάκης. «Αύριο το μεσημέρι». «Όχι. Τώρα». «Πού να τα βρω τώρα τόσα λεφτά;» Έφτασαν στην Ευτυχίδου. Έστριψαν. Ανηφόρισαν ως το σιντριβάνι της πλατείας. «Πού έχεις παρκάρει;» τον ρώτησαν. «Εδώ, αριστερά πιο πάνω», έκανε ο Κύπριος. Δύο τύποι τους είχαν πάρει από πίσω. Τους είδε. «Φιλαράκια», είπε ο Λάκης. «Ο ένας βγήκε από τον Κορυδαλλό προχτές. Μου τους σύστησε ένας φίλος. Προχώρα. Δεξιά». Πήραν το πάνω πεζοδρόμιο της Υμηττού. Τα μπαρ και οι καφετέριες ήταν ανοιχτές ακόμα. Προσπέρασαν το Χόμπι. Ύστερα τη Χρεμωνίδου. Μια τράπεζα. Άλλη μία. Έφτασαν στην Εκφαντίδου. «Αύριο. Εξάπαντος. Το μεσημέρι». «Τώρα. Ό,τι έχεις σε μετρητά και τα άλλα επιταγή».

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Διηγήματα από την ομώνυμη συλλογή «Μπίρα με γρεναδίνη»

Σκίτσο: Ζαχαρίας Ψαράκης

Λίγα μέτρα πιο κει, ένα θεοσκότεινο στενό. Στη γωνία, ένα βιντεάδικο. Σταμάτησαν στη βιτρίνα. ΠΑΝΩ ΑΠΟ 20.000 ΤΑΙΝΙΕΣ. ΟΛΕΣ ΓΝΗΣΙΕΣ. ΟΧΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ. «Μεγάλες Προσδοκίες». «Βάσιμες Υποψίες». «Παγιδευμένοι στο Βυθό…» Κοίταξαν ψηλά, την ταμπέλα. ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΥ. Προσπέρασαν. Ο Κύπριος έμεινε πίσω. Σε καλά χέρια. …«Μεσάνυχτα στον Κήπο του Καλού και του Κακού». «Στρίψε», του είπαν οι καινούριοι. Δεν έστριψε. Έφαγε την πρώτη. Στο στομάχι. Ένας νεαρός, με μια πίτσα τυλιγμένη σε πακέτο, μπήκε στο στενό και αμέσως μετά στην πρώτη πολυκατοικία. Έστριψαν κι αυτοί. Προχώρησαν. Πέρασαν μπροστά από ένα ημιυπόγειο διαμέρισμα. Το παράθυρο ήταν φωτισμένο. Οι κουρτίνες τραβηγμένες. Αμέσως μετά, ένα παλιό διώροφο. Άλλο ένα, ερειπωμένο. Στους τοίχους συνθήματα. Ίσα-ίσα που φαίνονταν. Nightstalker. Raw. Ένα κλειστό, υπαίθριο γκαράζ. Οι πίσω πλευρές πολυκατοικιών. Από το βάθος κάποιος κοίταξε από το φωτισμένο τζάμι ενός διαμερίσματος του τρίτου ορόφου και μετά έκλεισε τα παντζούρια. Στη μέση του στενού, ένα παλιό, κόκκινο Πεζό. Στο πίσω τζάμι, ένα χαρτί κολλημένο: ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ. ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ. ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΟ. Προχώρησαν. Λίγα μέτρα. Αδιέξοδο. Έκανε να φύγει. «Αύριο…» Τον χτύπησαν. Ο ένας. Μετά ο άλλος. Με τα χέρια. Μετά με τα πόδια. Κάποιος βγήκε από την πολυκατοικία Αναξιμάνδρου 1 κι έστριψε στην Υμηττού. Τον ξαναχτύπησαν. Δεν κουνιόταν. Τον έψαξαν. Βρήκαν τρία εκατομμύρια. «Τα υπόλοιπα αύριο», ψιθύρισε ο Λάκης, που είχε μπει κι αυτός στο στενό και είχε πλησιάσει. Τον άφησαν πίσω από το Πεζό και γύρισαν προς την Υμηττού. Δύο δεσμίδες ο Λάκης. Μία δεσμίδα αυτοί. Σκόρπισαν.

* Yποκοριστικό του μπουκ = πράκτορας στοιχημάτων.

ΦΤΟΥ

ΠΑΡΑΜΥΘΙ Παραμύθι από τη Μικρά Ασία

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η γλώσσα του κόσμου του Δημήτρη Προύσαλη

Z

Ζούσε μια φορά κι έναν καιρό στα μέρη της Ανατολής ο Νασρεντίν Χότζας, αυτός ο σοφός τρελός. Μια μέρα κίνησε νωρίς απ’ το χωριό του να πάει σ’ ένα διπλανό χωριό να κάνει τις δουλειές του. Λένε, πως είχε παρέα μαζί του το γιο του, ένα παλικαρόπουλο που θα’ τανε γύρω στα δώδεκα με δεκατέσσερα και τον γάιδαρό του τον Καράογλαν με τ’όνομα.

Ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέ-

λοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα.

Βγήκαν στη δημοσιά και άρχισαν να περπατάνε και μετά από ώρα καθώς ο ήλιος πήρε να πυρώνει τον κόσμο γυρίζει ο γιος του Χότζα και του λέει: «Πατέρα, ν’ ανέβω πάνω στην πλάτη του γαϊδουριού, γιατί κουράστηκα απ’ το περπάτημα;» Ο Χότζας του είπε ν’ ανέβει κι έτσι κι έγινε. Ο γιος του Χότζα, κείνο το παλικαρόπουλο που θα ’τανε γύρω στα δώδεκα με δεκατέσσερα βρέθηκε τώρα καβάλα στο γάιδαρο. Και περπατούσαν και πήγαιναν, στη μέση του δρόμου το γαϊδούρι, πάνω του το παιδί και μπροστά να κρατά το σκοινί ο Νασρεντίν. Κι εκεί που πήγαιναν μέσα στη δημοσιά μετά από ώρα συναντούν μια παρέα χωρικούς που πήγαιναν αυτοί με τα εργαλεία στα χωράφια τους. Καλημερίστηκαν και χαιρετήθηκαν. Την ώρα που προσπερνούσαν γυρίζει ένας από τους χωρικούς και λέει στους άλλους: «Μωρέ τι πράγματα είναι τούτα; Δεν ντράπηκε κοτζάμ παιδί να στρογγυλοκάθεται πάνω στο γάιδαρο και ν’ αφήνει να περπατάει μέσα στον ήλιο ο γέρος πατέρας του; Ντροπή του, χάλασαν τα νιάτα!» Τα ακούει τα λόγια τούτα ο Χότζας και λίγο πιο κάτω λέει του παιδιού του: «Άντε τώρα, γιέ μου, να κατέβεις απ’ τον γάιδαρο, γιατί κουράστηκα θαρρώ εγώ του λόγου μου τώρα…» Δίνει μια ο γιος του και κατεβαίνει απ’ το γαϊδούρι και να σου ο Χότζας κάθεται με τη σειρά του τούτος πάνω στη ράχη του Καράογλαν. Και περπατούσαν και πήγαιναν μέσα στη δημοσιά, καταμεσής του δρόμου το γαϊδούρι, πάνω του ο Νασρεντίν και παραδίπλα το παιδί κι ο ήλιος ανέβαινε ψηλά κι έκαιγε όλον τον κόσμο. Σε μια στροφή του δρόμου συναντούν μια παρέα από εμπόρους. «Καλημέρα, Χότζα εφέντη!» «Καλημέρα και σε σας!» χαιρετήθηκαν και καλημερίστηκαν, όλοι τον ήξεραν τον Χότζα σε κείνο τον ντουνιά. Είχαν οι έμποροι ζώα φορτωμένα με όλων των λογιών τις πραμάτειες και πήγαιναν στα γειτονικά χωριά να τις πουλήσουν στα παζάρια. Την ώρα που περνούσαν από δίπλα τους κάποιος από τους εμπόρους γυρίζει και λέει: «Καλά δεν ντράπηκε του λόγου του να βρίσκεται στρογγυλοκαθισμένος ο παλιόγερος στην πλάτη του γαϊδάρου και να αφήνει το παιδί του, που θα ’ναι δεν θα ’ναι δώδεκα δεκατεσσάρων χρόνων, να περπατάει κάτω από τέτοιο λιοπύρι; Ντροπή του!» Τα άκουσε όμως τα λόγια τούτα ο Νασρεντίν και λίγο παρακάτω, σαν αυτοί προσπέρασαν κι έφυγαν, γυρίζει και λέει του παιδιού του: «Άντετε, γιέ μου, ανέβα κι εσύ τώρα πάνω στο γαϊδούρι, γιατί έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας και το χωριό είναι μακριά. Δίνει μια ο γιος του Χότζα και βρίσκεται καβάλα στη ράχη του Καράογλαν.

Και τώρα, λένε, πήγαινε καταμεσής στη δημοσιά ο γάιδαρος και πάνω του ήταν καθισμένοι ο Χότζας μπροστά να κρατά τα γκέμια αυτός και το παιδί του πισωκάπουλα τον κρατούσε απ’ τα ρούχα του. Κι εκεί που πήγαιναν λοιπόν συναντούν σ’ ένα ποταμάκι ένα γιοφύρι. Από κάτω, στην καμάρα του και στις όχθες κάμποσες γυναίκες έπλεναν τα ρούχα τους και κουβέντιαζαν. Καλημερίστηκαν και χαιρετήθηκαν, μα, λένε οι ιστορίες των παλιών πως, την ώρα που ήταν ο Νασρεντίν στη μέση του γιοφυριού, γυρίζει μια από τις γυναίκες και λέει στις άλλες: «Καλά, τι παλιάνθρωποι είναι τούτοι; Είναι κι οι δυο τους στρογγυλοκαθισμένοι πάνω στη ράχη του ζώου, κι αυτό το κακόμοιρο εδώ πατάει κι εκεί βρίσκεται. Μα δεν το σκέφτηκαν καθόλου το ζωντανό; Ψυχή δεν έχει μωρέ,το ζώο; Ντροπή τους!» Ακούει όμως τούτες τις κουβέντες τους ο Νασρεντίν, και σαν άφησαν το γιοφύρι και βρέθηκαν μακριά από τις γυναίκες, γυρίζει ο Χότζας και λέει του παιδιού του, ένα παλικαρόπουλο που θα ’ταν δεν θα ’ταν δώδεκα δεκατεσσάρων χρόνων: «Θαρρώ πως ήρθ’ η ώρα να κατέβεις, να περπατήσουμε και λίγο, γιατί μια δυο στροφές έχουμε ακόμα και σε λίγο θα φτάσουμε στο χωριό να κάνουμε τις δουλειές μας…» Στ’ αλήθεια, δεν πέρασε κάμποση ώρα και να σου σε λίγο φάνηκαν τα πρώτα σπίτια του χωριού. Εκείνο τον καιρό, είχαν τη συνήθεια οι άνθρωποι να κάθονται έξω απ’ τις πόρτες των σπιτιών τους και στις αυλές τους και να περνούν την ώρα τους κουβεντιάζοντας και κουτσομπολεύοντας. Κάποιος βλέπει το Νασρεντίν Χότζα με το παιδί του να έρχονται περπατώντας και το γάιδαρο ξεκάβαλο. Γυρίζει και λέει στους άλλους: «Κοιτάξτε! Κοιτάξτε, γειτόνοι, τούτους δω που μπαίνουν στο χωριό μας! Αυτοί οι άνθρωποι θαρρώ, πρέπει να’ ναι τελείως τρελοί κι ανόητοι. Μα πού ακούστηκε μέσα σε τέτοιο λιοπύρι, να περπατάνε οι άνθρωποι και να πηγαίνουν τα γαϊδούρια ξεκάβαλα;» Τα άκουσε όμως τα λόγια του ο Νασρεντίν, σηκώνει τα χέρια ψηλά στον ουρανό και λέει: «Θεέ μου, Θεέ μου! Ευλογημένος να είναι αυτός που θα μπορέσει να σώσει τον εαυτό του απ’ τη γλώσσα αυτού του κόσμου! Γιατί ό,τι και να κάνεις, πάντα θα βρεθεί κάποιος να σου πει την κουβέντα του…»

ΦΤΟΥ

Άσε με μάνα σηκώνω

ΜΟΪΚΑΝΑ Η φωνή της μάνας 02

Της Αγαθής Κάτσια

Tελικά αυτή η μητρότητα είναι σαν συνεχιζόμενες Πανελλήνιες με αξιολογητή τους περαστικούς. Η εμμονή μιας μάνας να συγκριθεί (και να ξεπεράσει) τις άλλες παίρνει διαστάσεις ομηρικές. Το παιδί έπεσε στη παιδική χαρά -βλέμματα αποδοκιμασίας από τη γιαγιά στο παγκάκι. Το παιδί είναι όλη μέρα μέσα; Α, εμείς σήμερα πήγαμε βρεφικό μασάζ-παιδική γιόγκα- αφήγηση των έργων του Νίτσε για προνήπια και τώρα ετοιμαζόμαστε για σεμινάριο μαγειρικής. Μπαίνοντας αγχωμένη στη πλατεία σκανάρεις το πεδίο να βρεις το δικό σου πηγαδάκι με τα καρότσια, γιατί θα σε φάνε οι άλλες. Σου θυμίζει τίποτα;

είναι ότι και εσύ, όπως και εγώ, θα νιώθεις πάντα μια ανασφάλεια στο ρόλο του γονιού, αλλά – σσσσσσσσσσσς- μη το μάθει κανείς. Προσποιήσου καλύτερα ότι τα ξέρεις όλα και δίκασε τις ανήξερες.

Γιατί εγώ και στο λύκειο τα ίδια έκανα. Φρόντιζα να μην βγαίνω πολύ πέρα από το παρεάκι μου, γιατί άμα χωνόσουν εκεί που δεν είναι η θέση σου, έτρωγες πόρτα. Οπότε ωραία και ήσυχα, αφήναμε στους “ισχυρούς” το γηπεδάκι και αράζαμε κάπου απόμερα. Οι κοινωνικές κάστες ήταν ξεκάθαρα διαχωρισμένες. Μαθημένες και εμείς τις φορτωθήκαμε και τις κουβαλάμε μαζί μας.

Αν ακούγαμε τις ιστορίες η μια της άλλης, ίσως και να μη ζούσαμε σε τόση μοναξιά και περηφάνια. Ίσως είναι οκ να μην συμφωνούμε πόσες γλώσσες θα πρέπει να μάθει το παιδί. Ίσως η Μαρία που δουλεύει δεν είσαι σε τίποτα καλύτερη ή χειρότερη από την Νάνσυ που μένει στο σπίτι με τα παιδιά. Σταματήστε να περνάτε από κόσκινο τον εαυτό σας. Είστε υπέροχες. Σταματήστε να ξεκόβετε και τις άλλες. Και αυτές υπέροχες είναι.

Πόσο τρομακτικό είναι στα αλήθεια να μιλήσεις με μια άγνωστη; Χωρίς να κρίνεις (έστω και εσωτερικά) τις επιλογές της; Ακόμα χειρότερα, πόσο δύσκολο είναι να ανεχτείτε η μια την άλλη για μισή ώρα ακόμα και αν δεν συμφωνεί το τοπ 10 παιδικών βιβλίων σας; Μεταξύ μας- το πιο τρομακτικό

Αν αναρωτιόμαστε από που τρυπώνει ο ρατσισμός και το bullying στα σχολεία, σίγουρα η απάντηση δεν βρίσκεται στις σελίδες των σχολικών βιβλίων. Τρυπώνει πολύ νωρίτερα, όταν κρίνουμε και καταδικάζουμε. Όταν δεν επιλέγουμε να γνωρίσουμε το καινούριο. Όταν συγκαλύπτουμε με μανία τις ανεπάρκειες. Κάπως έτσι το “ Θες να γίνουμε φίλες;” μετατρέπεται σε “Τι θες εσύ εδώ;”

Διαβαστε και κανενα βιβλιο

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Elsa Punset

OI atPOMHTOI Ελληνικά Γράμματα

Η σειρά Οι Ατρόμητοι αποτελείται από τέσσερα βιβλία με περιπέτειες που θα συναρπάσουν και θα δυναμώσουν συναισθηματικά τα παιδιά. Η γνωστή συγγραφέας Έλσα Πουνσέτ, που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά της με τη συναισθηματική νοημοσύνη, μας παρουσιάζει το Εργαστήριο Συναισθημάτων, στο οποίο όλη η οικογένεια μπορεί να βρει συμβουλές και τρόπους για να επικοινωνεί καλύτερα και να ζήσει πιο ήρεμα και ευτυχισμένα. Κάθε βιβλίο είναι αφιερωμένο σε ένα συναίσθημα ή σε μια δεξιότητα: τον φόβο, την αυτοεκτίμηση, τη συνύπαρξη, τον θυμό. Ο στόχος είναι να βοηθήσει τα παιδιά να αποκτήσουν συναισθηματική νοημοσύνη, που τους επιτρέπει να βρουν τον δρόμο για μια καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη ζωή. Εικονογράφηση: Ρόθιο Μπονίγια Μετάφραση: Αλέξανδρος Ηλιόπουλος

Άντε τώρα, πάμε να παίξουμε όλες μαζί. Κερνάω κουβαδάκια και καφέδες. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

Ρωτήσαμε τους ειδικούς, οχι το Google

H Μουσική και η παιδική ψυχή Το Ωδείο Έρευνα Iδρύθηκε το 1988 από τον συνθέτη και καθηγητή Ανώτερων Θεωρητικών της Μουσικής, Θανάση Βρυνιώτη. 30 σχεδόν χρόνια μετά, τα ηνία του Ωδείου τα έχουν αναλάβει οι 2 του υιοί Στέφανος & Φαίδωνας Βρυνιώτης, οι οποίοι παρά τις δυσκολίες των καιρών συνεχίζουν δυναμικά ανοίγοντας το πρώτο παράρτημα του Ωδείου στην Νέα Σμύρνη το 2016.

Γιατί το παιδί μου να μάθει Μουσική; Η Μουσική είναι ένας τρόπος το παιδί να μάθει να εκφράζεται και μέσω αυτής να μοιράζεται τα συναισθήματα του με τους γύρω του. Πλέον, με τα τμήτατα προσχολικής αγωγής το παιδί μπορεί να ξεκινήσει να ασχολείται από μικρή ηλικία χωρις αυτο να σημαίνει φυσικά ότι δεν μπορει να ξεκινήσει σε πιο μεγάλη ηλικία.

Το Ταλέντο παίζει ρόλο;

ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΩΔΕΙΟ: Κεφαλληνίας 99, Αθήνα T.: 210-8679488 / 6976327864 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Κοραή 30, Νέα Σμύρνη T.: 210-9355481 / 6976327864 www.odeioerevna.gr

Το ταλέντο παίζει ρόλο άλλα όχι τόσο όσο νομίζουμε, Μπορεί ένα παιδί με ταλέντο να προχωρήσει λιγότερο από ένα παιδί με λιγότερο ταλέντο το οποίο μελετάει περισσότερο! Η Μέθοδος Σουζούκι στηρίζεται στην άποψη το ταλέντο μπορεί να καλλιεργηθεί αν ξεκινήσει το παιδί από μικρή ηλικία μιας και στην παιδική ηλικια το μυαλό είναι ακόμα «εύπλαστο»

Μπορούμε να κλείσουμε ένα δοκιμαστικό μάθημα; Βεβαίως και μπορείτε, Επικοινωνήστε με τις γραμματείες των Ωδείων μας και κανονίστε το δοκιμαστικό σας μάθηιμα στο όργανο που σας ενδιαφέρει χωρίς καμία χρέωση

“σιγά, δεν είσαι και μέντιουμ!”

τα Ζώδια της Χριστίνας Ρουντζούνη

Εγώ βασικά είμαι το 13ο ζώδιο. Δηλαδή στο σέικερ όλα! Οπότε έχω όλα τα καλά και τα κακά! Στο επόμενο θα είμαι πιο καλή μαζί σας! (μας) Ο Κριός ανοίγει την αποκριάτικη παρέλαση, φυσικά πάνω στο άρμα του. Θ​ έλει να ντυθεί κάτι που να αντιπροσωπεύσει την ηγετική και μαχητική προσωπικότητα του. Κάτι σε ράμπο, κομάντο, Λεωνίδας (thiiis iiis Spartaaa) και για τις γυναίκες αμαζόνα, Kill Bill, στρατιωτίνα ή Κλεοπάτρα (στην πιο νευρόσπαστη εκδοχή που έχει υπάρξει...!). Κατά τα άλλα στο πάρτυ είναι ο κλασσικός άγαρμπος που σπάει όλα τα ποτήρια, φωνάζει πιο δυνατά και από την μουσική και κάνει bulling στον γλυκούλη Καρκίνο...

Κριός

Επειδή σκοπεύει να φάει πολύ, χρειάζεται ευρύχωρη στολή, η οποία όμως πρέπει να είναι γοητευτική και καλαίσθητη. Για αυτό θα προτιμήσει κάτι κινηματογραφικό όπως Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ («Καζαμπλάνκα») ή Νονός και αντίστοιχα Μέριλιν Μονρόε ή Ρίτα Χέιγουορθ. Καθώς αγαπάει την φύση όμως μπορεί να τον δεις και ντυμένο δέντρο, λουλούδι κλπ... Με λίγο χιούμορ παραπάνω θα μπορούσε να ντυθεί και το αγαπημένο του φαγητό. Στανταράκι όλο το βράδυ, το περνάει δίπλα στον μπουφέ τρώγοντας, κουτσομπολεύοντας τον Ιχθύ...

Ταύρος

Παρθένος

Του αρέσει να προσωποποιεί τρέχον γεγονότα και να τα διακωμωδεί! Με την διπλή του φύση λόγω ζωδίου, δημιουργεί κοστούμια με αντιθέσεις, όπως αντρόγυνο, νύχτα-μέρα, χειμώνας-καλοκαίρι. Αν είναι άντρας θα θέλει να ντυθεί γυναίκα με αρκετή δόση χιούμορ, μάγος (θα ξεσκονίσει ότι ταχυδακτυλουργικό ξέρει), καρικατούρα πολιτικού κλπ. Στο πάρτυ ανεβάζει συνεχώς stories, φλερτάρει ασύστολα μαζεύοντας όσα τηλέφωνα μπορεί και τσακώνεται με τον Κριό επειδή τον επισκιάζει με την αγριογκαρίδα του!

Δίδυμος

Παραδοσιακός, λάτρης της ιστορίας και του παρελθόντος ο Καρκίνος, δεν θα του ταίριαζε τίποτα καλύτερα από την πανοπλία του ιππότη, τη ρομαντική στολή της πριγκίπισσας (συγκεκριμένα ηρωίδα της Ντίσνεϊ με κακιά μητριά) ή ακόμα και ζητιάνος, μιας και είναι ευαισθητούλης. Από την άλλη λατρεύει τα μεταφυσικά οπότε μάγος και ξωτικό θα ήταν ακόμα μια καλή ιδέα. Στο πάρτυ, κάθεται ντροπαλά στον μπουφέ δίπλα στον Ταύρο, και αναγκαστικά για να περάσει η ώρα, τρώει και αυτός...

Καρκίνος

Λέων

Zυγός

ια Τα ζώδ ονται! ζ ί λ α β α κ α ρ ν υχερός του μήνα! είσαι ο τ

Τις απόκριες ο Ιχθύς, νιώθει ότι βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον. Ότι φαντασιώνεται το πραγματώνεται! Ιδανικά ντύνεται πλάσμα από το υπερπέραν όπως ξωτικό, νεράιδα, φάντασμα, γοργόνα, μόρα... Θα του ταίριαζε και κάτι καλλιτεχνικό πχ. ζωγράφος, χορευτής και τέλος αν θελήσει να εξωτερικεύσει τον εθισμό του, θα ντυνόταν αλκοολικός! Στο πάρτυ πίνει, αναλύει τις φιλοσοφικές του απόψεις, ξαναπίνει, εκνευρίζεται με τον Κριό και τον Σκορπιό που τον αποκαλούν καταθλιπτικό, και αφού πιει μέχρι τελικής πτώσεως αιωρείται πάνω από την χώρα των θαυμάτων μαζί με την Αλίκη...

Ιχθύς

Στον Λέων αρέσει να φαίνεται και να τον θαυμάζουν, οπότε δεν χάνει ευκαιρία να ντυθεί βασιλιάς/βασίλισσα με στέμμα και σκήπτρο. Χρυσά, γκλίτερ και σβαρόφσκι γεμάτος, θα μπορούσε να ντυθεί επίσης drama queen, άραβας, μαχαραγιάς, Κάρμεν και δεν συμμαζεύεται! Στο πάρτυ φτάνει τελευταίος πάντα ώστε να κάνει είσοδο, ρίχνει άκυρο στον Δίδυμο που του κολλάει, αλλά έπειτα νευριάζει που βρίσκει καινούργιο “θύμα”.

Τοξότης

Ο Παρθένος σαν άνθρωπος, είναι ταγμένος στο να υπηρετεί και να βοηθάει τους ανθρώπους γύρω του. Εάν δεν βάλει απλά ένα καουμπόικο καπέλο (δεν αγαπάει πολύ τις απόκριες), η πιο classic επιλογή για αυτόν θα ήταν η στολή γιατρού, χειρούργου, νοσοκόμας κλπ. Επίσης είναι ψυχάκιας με την καθαριότητα, οπότε τι καλύτερο από στολή υπηρέτη-καμαριέρας; ​Στο πάρτυ πάντως, είναι εκείνος που μαζεύει και σφουγγαρίζει τα ποτήρια που σπάει ο Κριός, και ο Λέων τον έχει για δουλάκι.

Αιγόκερως

Όντας καλλιτεχνικός και φιλάρεσκος θέλει φινετσάτη και πολυτελή εμφάνιση. Θα προτιμήσει να ντυθεί κοσμικό πρόσωπο, μοντέλο, πολιτικός, Τζέιμς Μποντ. Πριγκίπισσα της νύχτας, των λουλουδιών, του πάγου, του δρόμου, του ότι να ΄ναι τέλος πάντων αρκεί να είναι πριγκίπισσα! Κάτι ταιριαστό μιας και είναι της δικαιοσύνης, θα ήταν δικαστής. Ακόμα θα του ταίριαζε αρχαίος θεός/θεά. Στο πάρτυ ανταγωνίζεται τον Λέων μέχρι τέλους, παράλληλα όμως τον γλύφει για να μπει στην φανταχτερή παρέα του!

Ο Σκορπιός, δεν αφήνει κανένα περιθώριο να φανεί ποιος κρύβεται πίσω από την μάσκα. Η αμφίεση του, θέλει να αποπνέει μυστήριο και σεξουαλικότητα. Κόμης δράκουλας, βαμπίρ, ντετέκτιβ, ζορό ακόμα Σκορπιός και πόρνη. Σέξι διαβολίνα, σέξι γκέισα, σέξι γυναίκααράχνη, σέξι χήρα. Σέξι να ΄ναι και τα υπόλοιπα έρχονται. Κλασσική επιλογή επίσης η γνωστή μάσκα «V for Vendetta». Στο πάρτυ καταφθάνει μόνος αλλά φεύγει με παρέα, αφήνοντας τον Δίδυμο να τρώει την σκόνη του. Αν όμως έχει ταίρι, αυτός είναι ο Καρκίνος που παρεμπιπτόντως τον έχει ντύσει με κελεμπία...

Υδροχόος

Για τον Τοξότη οι απόκριες είναι η εποχή που θέλει να ξεφαντώσει με τρέλα! Δεν τον πολυνοιάζει τι θα ντυθεί, αρκεί να έχει μαζί του σφυρίχτρες, σερπαντίνες, χαρτοπόλεμο και σπρέι αφρού. Διαβολάκι, Τζακ Σπάροου, Ποκαχόντας, Ιντιάνα Τζόουνς, Αστερίξ, Λάρα Κροφτ και Ρομπέν των Δασών με τόξα και βέλη -που τον αντιπροσωπεύει και όλας. ​Στο πάρτυ αναμφίβολα είναι ο Dj, φλερτάρει ασύστολα και τραβάει όλα τα βλέμματα αβίαστα, σε αντίθεση με τον Λέων και τον Ζυγό που προσπαθούν όλο το βράδυ! Τον Αιγόκερω δεν τον πείθεις εύκολα να μεταμφιεστεί, καθώς δεν του αρέσουν και πολύ οι απόκριες. Αν πειστεί όμως, θα επιλέξει αμφίεση που διαθέτει κύρος και εξουσία, μιας και αυτό επιδιώκει στην καθημερινότητα του. Αρχηγός του κράτους, Ρώσος πολυεκατομμυριούχος ή Άραβας μεγιστάνας, Πάπας, σώματα ασφαλείας και πάει λέγοντας. Τα θηλυκά επιλέγουν συνήθως κάτι κρυφοσέξι όπως τσάρλεστον ή “αφέντρα”, αλλά, και σαν δυναμικές γυναίκες που είναι, τους ταιριάζει η στολή “άντρας”. Στο πάρτυ είναι ολιγομίλητος, μοναχικός, δεν πίνει, σκέφτεται τις αυριανές του υποχρεώσεις, παρόλα αυτά όμως, τραβάει όλα τα βλέμματα με την γοητεία του! Ο Υδροχόος, καθώς είναι ήδη εκκεντρικός στην καθημερινότητα, θα στύψει το μυαλό του να βρει την πιο πρωτότυπη, ανατρεπτική και εξτρίμ στολή. ​Από ζητιάνος μέχρι χίπις, εξωγήινος ή αστροναύτης, χάπι LSD, ψυχεδέλεια, τσίχλα πατημένη, Άβαταρ, ρομπότ και ότι άλλο τρελό μπορεί να σκεφτεί. Στο πάρτυ βοηθάει τον Τοξότη με το ντιτζεϊλίκι καθώς είναι ο guest host της βραδιάς, χορεύει, γελάει, πίνει. Στο τέλος φεύγει πρώτος... ​Έχει να πάει σε άλλα δύο πάρτυ το παιδί, είναι περιζήτητο!! ​

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

1

2

3

4

5

6

7

8

9

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. Βαθμοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού (και όχι μόνο).

2. Αν επαναληφθεί φέρνει στη μνήμη βιαιότητες του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου. - Διεθνής οργανισμός για τις αεροπορικές μεταφορές.

3. Βουνό της Πελοπονήσου (αιτιατική, αντιστρόφως).

4. Κάποιοι τα βγάζουν από τη φωτιά (ενάρθρως).

5. Διπρόσωπη ρωμαϊκή θεότητα (αιτιατική, αντιστρόφως). Συνεχόμενα στο αλφάβητο.

6. Επιτραπέζιο παιχνίδι κατά κανόνα με άσπρους και μάυρους αντιπάλους, στην καθαρεύουσα.

7. Αρχαίο αρνητικό. - Προστακτική με επιθετικές διαθέσεις.

8. Λέγεται και μαγνησίτης (αιτιατική).

9. Αρχαίο υποθετικό. - Σύνθετο άρθρο. - Αντωνυμία της αρχαίας (γενική).

1 2 3 4 5 6 7 8 9 Λ.Σ.

ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Την χορεύουν κρητικοί.

2. Πλωτό… Σώμα Ασφαλείας (αρχικά). - Πρόθεση. - Και άλλη μία (της καθαρεύουσας κυρίως).

3. Πλωτό μέσο (γενική).

4. Ενός (μεσοπέλαγα) νησιού του Αιγαίου (αντιστρόφως).

5. Πολλοί χρησιμοποιούν στη θέση του το «σαν», αν και δεν κυριολεκτούν πάντοτε. - Άρθρο (αντιστρόφως).

6. Όταν σε κάνουν έτσι, μάλλον προτιμάς να κρυφτείς.

7. Αυτοκτονικό έθιμο των Ιαπώνων.

8. Χρονικό επίρρημα. - Καθαρευουσιάνικη λέξη για το φίλτρο ή το στραγγιστήρι (αιτιατική, αντιστρόφως).

9. Σ’αυτόν τον αιώνα σημαίνει… ποτέ (αντιστρόφως). - Τόπος συγκέντρωσης πιστών (ή τουριστών).

ΦΤΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

φιλοσοφωντασ

ΕΝ ΕΔΩ Δ Ε Ν ΧΩΡΑ ΙΕΣ ΟΦ ΦΙΛΟΣ

μαγειρέματος

πάνω από ένα πεϊνιρλί Τυρί αλμυρό, κίτρινο, σουτζούκι, μοσχομυρωδάτο βούτυρο… Η ζύμη να λιώνει στο στόμα. Το σωστό το πεϊνιρλί μπορεί να φαγωθεί από πρωινό έως μεταμεσονύκτια κραιπάλη -και σηκώνει και μπόλικη φιλοσοφία!

Της Πέρσας Δράκου

Η Ψυχολογική διάσταση του

Οτιδήποτε έλκει ρίζες από Ανατολή, αγαπιέται κάργα από τη φίλη σας την Πέρσα. Στην κουζίνα μου βρίσκεις κανέλες, μοσχοκάρυδα, κάρυ, κύμινα και τα συναφή… Τα σάλια μου τρέχουν πάντα στη σκέψη ενός λαχματζούν, ενός φαλάφελ ή, ακόμα καλύτερα, ενός αυθεντικού, μικρασιατικού πεϊνιρλί με φρέσκα υλικά. Τι καλύτερο από αυτό ως κέρασμα σε φίλους για αυτά τα χειμωνιάτικα βράδια καθημερινής που το σπίτι είναι άνω κάτω, αλλά κανείς δε νοιάζεται γιατί έχετε τόσα να πείτε; Πρώτα τους βγάζεις καφεδάκι, ύστερα τα πεϊνιρλί με κρασάκι ή μπίρα και, στο τέλος, τραβιέται και ένα γλυκό. Για εκπτώσεις είμαστε τώρα; Και να σου οι αναλύσεις για έρωτες, για χωρισμούς, για

το καλοκαίρι που σχεδιάζετε για πολλοστή φορά αλλά ίσως πάλι δεν σας βγει όπως το θέλατε… Ξαφνικά, οι φίλοι σου γίνονται ποιητές της καθημερινότητας, κατανοείστε τόσο πολύ μεταξύ σας που τρέμεις από χαρά, υπάρχει αυτή η ανεκτίμητη οικειότητα στην ατμόσφαιρα, τα γέλια σας που χτυπιέστε κάτω, νιώθεις ευτυχία κι ας είσαι με τη μωβ, τρύπια φόρμα, το μαλλί πιασμένο σε άτσαλο κότσο και το πορτοφόλι με δέκα ευρώ που πρέπει να φτάσουν για τρεις μέρες τουλάχιστον. Όλα τούτα γύρω από μια πιατέλα με 3-4 λαχταριστά πεϊνιρλί, για τα υλικά των οποίων δεν ξόδεψες και πάρα πολλά. Δώσε βάση στη ζύμη που θα σου περιγράψω, αν θες κι εσύ βραδιές αλά «Υπέροχα Πλάσματα» -να παραγγέλνεις απ’ έξω είναι πασέ, ιδίως τώρα που οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι στο Master Chef μας κάνουν να ντρεπόμαστε ακόμα και για την πιο φημισμένη μας σπεσιαλιτέ.

Υλικά ΓΙΑ ΤΗ ΖΥΜΗ 500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις 250 γρ. γάλα, σε θερμοκρασία δωματίου (η γιαγιά μου και ο Πετρετζίκαρος βάζουν νερό, αλλά εγώ είμαι λιχούδω με κάθε λογής γαλακτοκομικό) 1 κ.γλ ελαιόλαδο 25 γρ. βούτυρο 1 κ.γλ. ζάχαρη 2 κ.γλ. αλάτι 1 φακελάκι ξερή μαγιά ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΜΙΣΗ 400 γρ. κασέρι τριμμένο (προσοχή, όταν λέμε κασέρι, εννοούμε κασέρι) Δέκα παχιές φέτες σουτζούκι (προτείνω ΜΙΡΑΝ)

Εκτέλεση

α λα master chef Στον κάδο του μίξερ ρίχνω το γάλα, τη μαγιά, τη ζάχαρη και ανακατεύω με σύρμα χειρός. Μετά, βάζω το αλεύρι και το αλάτι. Χτυπάω για τουλάχιστον 5 λεπτά ακόμα μέχρι το ζυμάρι να ξεκολλάει. Βάζω το ζυμαράκι μου σε μπολ λαδωμένο και καλύπτω με πετσέτα. Αφήνω για καμιά ωρίτσα ώσπου να διπλασιαστεί η ζύμη. Όταν είναι έτοιμο, πασπαλίζω τον πάγκο μου με αλεύρι και αρχίζω να δουλεύω με το ζυμάρι. Μοιράζω τη ζύμη σε 4 κομμάτια-μπαλάκια. Ανοίγω με τον πλάστη τα μπαλάκια ελαφρά στο κλασικό σχήμα του πεϊνιρλί. Προθερμαίνω, στο μεταξύ, τον φούρνο στους 200 βαθμούς. Απλώνω πάνω στα 4 ζυμάρια το βούτυρο κι ύστερα πασπαλίζω το κασέρι και βάζω και το σουτζούκι. Όποιος θέλει, είπαμε, βάζει και λαχανικά.

Φτιάχνω με τα δάχτυλα «βαρκούλες» στα ζυμάρια μου, σηκώνοντας τα πλάγια του και διπλώνοντας τα προς τα μέσα. Τοποθετώ στο ταψί πάνω στη λαδόκολλα, φυσικά, και πασπαλίζω με αλεύρι από πάνω. Σε ένα εικοσάλεπτο είναι έτοιμα. Μην τα βιαστείς, για να ψηθεί καλά η ζύμη στα πιο παχιά της σημεία. Σερβίρω πασπαλίζοντας λίγη καπνιστή πάπρικα από πάνω. Οι φίλοι μου με αγαπούν περισσότερο από ποτέ.

150 γρ. βούτυρο Πιπεράκι (η Πέρσα βάζει και πάπρικα, μιαμ) Προαιρετικά: ντομάτα ή/και πιπεριά (υπόψη: το γνήσιο πεϊνιρλί το ζητά το αυγό του, αλλά αυτή η εκδοχή μού αρέσει περισσότερο για πρωινά Κυριακής)

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΣ ΑΜΕ ΠΟΛΥ ΑΠΟΨ Ε. ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΜ ΙΑ ΣΟΔΑ;

ΦΑΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ κάνει καλό!

ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΚΟΚΚΟΡΑ Το Αυγό του Κόκκορα // Μυλλέρου 25, Μεταξουργείο // Τ. 217 70 50 103 // FB: Το Αυγό του Κόκκορα Μεταξουργείο Ξεκίνησε από την Κυψέλη, πέρασε στην παραλία και σήμερα δεσπόζει στο Μεταξουργείο, σε ένα κτίριο που λειτουργούσε ως οινομαγειρείο από το 1933. «Το Αυγό του Κόκκορα» δε χρειάζεται συστάσεις. Ο «μύθος» του έχει εξαπλωθεί όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε όλη την Ελλάδα. Κυρίως όμως σε όλες τις γενιές, παλαιότερες και νεότερες. Στο «Αυγό του Κόκκορα» μέχρι σήμερα θα βρεις όλα τα καλά: θεσπέσια μαγειρευτά και ψητά, ξεχωριστά ορεκτικά, μακαρονάδες και ριζότο, τόσο για τους λάτρεις του κρέατος, όσο και για χορτοφάγους. Από τις 12 το μεσημέρι λοιπόν, μέχρι κι ο... κόκκορας γεννάει αυγά σε ένα μέρος που δίνει προσοχή στην ποιότητα και τη λεπτομέρεια. Και όσον αφορά το φαγητό, και όσον αφορά την ατμόσφαιρα!

οι νοστιμιεσ τησ μαιρης Ύδρασ 2-4, κυψελη // τ.: 210 82 13 136 fb: Οι νοστιμιές της Μαίρης Στην πανέμορφη πλατεία του Αη-Γιώργη στην Κυψέλη, ένα μέρος που (ξανά) γίνεται hot spot, καλό, «μαμαδίστικο» φαγητό θα φας στης Μαίρης. Μια βιτρίνα με μαγειρευτά ημέρας με το που μπεις, σε κάνει να θέλεις να φας τα πάντα. Αλλά η Μαίρη έχει και ψητά και τηγανητά και απ’ όλα τα καλά. Όσο για το περιβάλλον; Φιλικό και παρεΐστικο, η κούκλα Μαίρη σε περιμένει πάντα χαμογελαστή και εγκάρδια. Τις περισσότερες μέρες δε, από το μαγαζί της λείπει μόνο ο Σπύρος Παπαδόπουλος για να κάνει παρουσίαση στο «Στην Υγειά μας»: τόσοι πολλοί καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων μαζεμένοι, δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Αθήνα. Προσωπικά αγαπημένα πιάτα: κανελόνια, ψαρόσουπα, κεφτεδάκια με πατάτες, καλαμαράκια, συκωτάκι, κοτόπουλο με πατάτες και η λίστα δεν τελειώνει...

ΦΤΟΥ

ΕΓΩ ΘΑ ΠΑΡΩ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Της Ελένης Αυγερινού

σελίδες ενός «αλμυρού» ημερολογίου

ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΣΤΑ... ΤΑΜΠΟΥΚΙΑ Μια φορά κι έναν καιρό, μια 18χρονη σύζυγος υποπλοιάρχου μπάρκαρε σε εμπορικό πλοίο, ανάμεσα σε 35 άντρες και ταξίδεψε για μήνες. Από τότε, έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια. Οι αναμνήσεις ξαναζωντανεύουν.

*Στο προηγούμενο κείμενο, ο Çδαίμων του τυπογραφείουÈ χάλασε το φινάλε. Ξεκινάμε λοιπόν από την τελευταία παράγραφο του προηγούμενου και συνεχίζουμε: Το μόνο που θυμάμαι ακόμα και τώρα είναι έναν υπέροχο άνθρωπο, Σύριο, τον Σεμίν, ο οποίος ήταν στο πλοίο με την ειδικότητα του μαραγκού. Αγαπούσε πολύ τον καπετάνιο του και κατά συνέπεια τη γυναίκα του καπετάνιου, δηλαδή… την αφεντιά μου! Αυτός ο φανταστικός, λοιπόν, τύπος έφευγε σχεδόν κάθε μέρα κι έκανε αυτό το δύσκολο ταξίδι με τη βάρκα 2 ώρες να πάει και 2 να γυρίσει για να μου φέρει λιχουδιές. Έλεγε ότι οι εγκυμονούσες γυναίκες έχουν επιπλέον ανάγκες. Ποιος ξέρει τι γίνεται τώρα αυτός ο υπέροχος άνθρωπος…. Ως μωρομάνα, πια, τα ταξίδια περιορίστηκαν σε πολύ λίγα και εννοείται ολιγοήμερα. Είχα την τύχη, βέβαια, να έχω τους γονείς μου νέους και δραστήριους, άρα με μεγάλη χαρά κρατούσαν την εγγονή τους, ώστε να μπορώ να πετάγομαι κι εγώ να βλέπω τον άντρα μου. Έτσι, κατάφερα να πάω για καμιά δεκαριά μέρες στη La Spetsia της Ιταλίας, όπου ανέβηκα στον πύργο της Πίζας μες στους τελευταίους τυχερούς, γιατί μετά απαγορεύτηκε η επίσκεψη πάνω στον πύργο, λόγω της επικίνδυνης κλίσης που έπαιρνε. Η κόρη μου είναι έντεκα μηνών όταν με ειδοποιεί ο καπετάνιος μου ότι έρχεται το πλοίο του στη Σύρο για δεξαμενισμό. Φτάνω, λοιπόν, από Πειραιά στη Σύρα μαζί με ένα τσούρμο γυναικόπαιδα, δηλαδή συζύγους και παιδιά των υπόλοιπων ναυτικών. Καταφθάνουν και οι εφοπλιστές με τα γιοτ τους, βεβαίως βεβαίως… Μας κάνουν κι ένα μεγάλο γλέντι στο καλύτερο εστιατόριο του νησιού, στην Άνω Σύρα. Ο μικρότερος γιος της οικογένειας Γιαβρίδη, Ανδριώτης στην καταγωγή, ήταν το καμάρι των εφοπλιστών. Ήταν περίπου συνομήλικος μου, γύρω στα 22 τότε, και σπούδαζε ναυπηγικά. Το γλέντι ήταν τρικούβερτο και σε πιώματα και σε εδέσματα -ίσως να ήταν και η πρώτη φορά στη ζωή μου που μέθυσα. Ο άντρας μου

με ανέβασε αγκαλιά στο πλοίο, που βρισκόταν έξω από την θάλασσα για να καθαριστεί και να επιθεωρηθεί. Έμοιαζε η ανάβασή μας με ανάβαση σε τετραώροφη πολυκατοικία. Δυνατό παλικάρι, όμως, ο άντρας μου… Τελειώνουν οι εργασίες σε καμιά δεκαπενταριά μέρες και το ναύλο που μας περιμένει είναι προς Μπουένος Άιρες και Ποζάριο, δύο λιμάνια στην Αργεντινή. Έξω στο πέλαγος και πάλι, λοιπόν. Αυτή τη φορά, έχει μπαρκάρει μαζί μας και η σύζυγος του ασυρματιστή, μια πανέμορφη κοπελιά από την Κρήτη. Ήταν φυσικό να γίνουμε σχεδόν αμέσως φίλες. Τα λέγαμε, λοιπόν, καθώς διασχίζαμε τον Ατλαντικό Ωκεανό και, κάποια στιγμή, μου εκμυστηρεύεται την αγωνία της. Ήταν ήδη τέσσερα χρόνια παντρεμένη με τον άντρα της και δεν έχει μείνει έγκυος, ενώ, και τεσταρισμένα, είναι και οι δύο τους υγιείς και χωρίς πρόβλημα αναπαραγωγής. Μου λέει, λοιπόν, ότι δεν της αρέσει και πολύ το βαπόρι, αλλά ήρθε ταξίδι με την ελπίδα να συλλάβει, λόγω της μεγαλύτερης συχνότητας των επαφών. Εγώ της λέω: «Έλα, βρε κοπέλα μου, χαλαρώστε… Και να, έτσι όπως λικνίζεται το πλοίο, έτσι θα λικνίζεστε κι εσείς ο ένας χωμένος στην αγκαλιά του άλλου. Το ταξίδι μας ήταν περίπου 30 μέρες. Φθάνουμε Μπουένος Άιρες και με πιάνω να έχω τα γνωστά συμπτώματα εγκυμοσύνης. Για δεύτερη φορά! Μας συστήνει ο ατζέντης του πλοίου έναν Αργεντίνο γυναικολόγο και τον επισκεπτόμαστε. Τρελή εμπειρία, τρελογιατρός αυτός! Ούτε κλασική γυναικολογική καρέκλα υπάρχει, ούτε ξέχωρο εξεταστήριο. Σε ένα μικροσκοπικό δωματιάκι, λοιπόν, θα γίνονταν και η ιατρική εξέταση, αλλά και οι όποιες συζητήσεις πριν και κυρίως μετά. Χειμώνας καιρός κι εγώ φοράω καλσόν, παντελόνι και μπότα-ο γιατρός, όμως, με απάλλαξε και μου είπε ότι δεν χρειαζόταν να τα βγάλω όλα. Μένω λοιπόν με ένα πόδι γυμνό και από το άλλο να κρέμονται όσα φορούσα. Όλα αυτά, δε, μπροστά στον άντρα μου! Με πολύ χιούμορ ο γιατρός μού λέει «τώρα, γιατί

ντρέπεσαι τον άντρα σου; Έχετε ήδη ένα παιδί μαζί και ντρέπεσαι;» Όλα αυτά με τσάτρα πάτρα ισπανικά, λίγα αγγλικά και γλώσσα του σώματος. Διαγιγνώσκομαι έγκυος! Χαρές και συγκινήσεις, φτου κι απ’ την αρχή! Παίρνουμε μεζέδες και κρασιά, επιστρέφουμε στο πλοίο για να ανακοινώσουμε στο πλήρωμα, την οικογένειά μας δηλαδή, το χαρμόσυνο νέο και να το γιορτάσουμε. Η Κρητικοπούλα, πάνω στο γλέντι, μου εκμυστηρεύεται ότι υποπτεύεται πως είναι επίσης εγκυμονούσα. Της προτείνω να πάει αμέσως, την επομένη, στον… τρελογιατρό! Μα ντυμένη πιο άνετα, με κανένα φουστανάκι, για ευνόητους λόγους. Σε μια μέρα, μας έρχονται η Κρητικοπούλα με τον ασυρματιστή της για δεύτερο γλέντι και χαρές. Είχε, πράγματι, μείνει έγκυος. Μετά από ενάμιση περίπου μήνα στην Αργεντινή, γυρίσαμε αεροπορικώς στην πατρίδα. Αυτό το υπερατλαντικό ταξίδι απεδείχθη πολύ γόνιμο τελικά! Στον Πειραιά, το κοριτσάκι μου μεγαλώνει κι εγώ είμαι έγκυος στο αδερφάκι της. 26 Φεβρουαρίου του 1978, κοντά στα ξημερώματα, γεννάω στο Μαιευτήριο Αθηνών τον γιο μου… Ο άντρας μου είχε ξεμπαρκάρει δύο μήνες νωρίτερα και ήταν εντελώς μαζί μας και δίπλα μου. 27 Φλεβάρη πρωί έχω γεννήσει εδώ και 24 ώρες και ακούμε στα μεγάφωνα του μαιευτηρίου (έτσι αναγγέλλονταν τα νεογέννητα τότε) να έρθει ο Μανωλουδάκης στην παραλαβή. Αυτό ήταν το επίθετο του ασυρματιστή και άντρα της φίλης μου που τέσσερα χρόνια δεν έπιανε παιδί! Τρελαινόμαστε με τον άντρα μου, τους ψάχνουμε και βρισκόμαστε αγκαλιά τα δύο κορίτσια με τα αγοράκια μας, τα μωρά. Μα τι υπερατλαντικό… λίκνισμα ήταν αυτό!

συνεχίζεται...

Α λλεργία & αναφυλαξία Με τον όρο αλλεργία εννοείται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά απέναντι σε αβλαβείς περιβαλλοντικές ουσίες, που ονομάζονται αλλεργιογόνα. Αλλεργίες μπορεί να εκδηλωθούν σε κάθε όργανο, με συνηθέστερα το δέρμα και τους βλεννογόνους.

Εξηγήσεις των όρων που χρησιμοποιούνται συχνά στην αλλεργία Ευαισθησία: Φυσιολογική απόκριση σε

κάποιο ερέθισμα

Υπερευαισθησία: Υπερβολικά ισχυρή

απόκριση σε κάποιο ερέθισμα

Η ανακάλυψη της IgE και η κατανόηση της ΙgΕ-επαγόμενης

φλεγμονής, του αλλεργικού άσθματος και της ρινοεπιπεφυκίτιδας, της τροφικής αλλεργίας και του εκζέματος, έχει προσφέρει σημαντικότατη διάγνωση και αντιμετώπιση της αλλεργίας.

Ευαισθητοποίηση: Ανάπτυξη

υπερβολικής ευαισθησίας μετά από επαναλαμβανόμενη έκθεση

• ΝΕΟ ΤΜΗΜΑ ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΕΩΝ • ΝΕΟ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Αλλεργία: Ανοσολογικά επαγομένη

υπερευαισθησία που οδηγεί σε ασθένεια.

• Μαγνητικός Τομογράφος

Αναφυλαξία: Σοβαρή, επικίνδυνη για τη ζωή, γενικευμένη ή συστημική αντίδραση υπερευαισθησίας.

• Αξονικός Τομογράφος IgE ΑΝΤΙΣΩΜΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΥΑΣΘΗΣΙΑ ΤΥΠΟΥ I

• Ψηφιακή Μαστογραφία • Ψηφιακό Ακτινολογικό

Η αναφυλαξία είναι μια σοβαρή αλλεργική αντίδραση που αρχίζει αιφνίδια και μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Η αναφυλαξία συνήθως παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα που συμπεριλαμβάνουν εξανθήματα με κνησμό, οίδημα του λαιμού και χαμηλή αρτηριακή πίεση. Τα συνήθη αίτια περιλαμβάνουν δαγκώματα από έντομα, κατανάλωση τροφίμων και λήψη φαρμάκων τα οποία μπορεί να προκαλέσουν την απελευθέρωση παραγόντων από ορισμένα είδη λευκών αιμοσφαιρίων (μαστοκύτταρα). Οι παράγοντες αυτοί είναι ουσίες που μπορούν να ξεκινήσουν μια αλλεργική αντίδραση ή να την οξύνουν. Η απελευθέρωσή τους μπορεί να προκληθεί είτε από αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος ή από κάποια άλλη αιτία που δεν σχετίζεται με το ανοσοποιητικό σύστημα. Η διάγνωση της αναφυλαξίας γίνεται βάσει των συμπτωμάτων και των ευρημάτων του ατόμου. Ευρήματα και συμπτώματα: Τα συμπτώματα εμφανίζονται κατά μέσο όρο σε διάστημα 5 με 30 λεπτών αν η αιτία πρόκλησής τους είναι κάποια ουσία που εισέρχεται στο σώμα απευθείας από την κυκλοφορία του αίματος (ενδοφλέβια). Αν η αιτία είναι η κατανάλωση κάποιου φαγητού, το μέσο διάστημα είναι 2 ώρες. Οι συχνότερες περιοχές που προσβάλλονται είναι: το δέρμα (80–90%), οι πνεύμονες και οι αναπνευστικοί οδοί (70%), το στομάχι και τα έντερα (30–45%), η καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία (10–45%), και το κεντρικό νευρικό σύστημα (10–15%). Συνήθως συμμετέχουν δύο ή περισσότερα από αυτά τα συστήματα. Ιδιοπαθής αναφυλαξία: Είναι η αναφυλαξία που δεν μπορεί να αποδοθεί σε κανένα αλλεργικό παράγοντα. Παράγοντες κινδύνου: Οι άνθρωποι με ατοπικές ασθένειες όπως είναι το άσθμα, η δερματίτιδα ή η αλλεργική ρινίτιδα διατρέχουν υψηλό κίνδυνο αναφυλαξίας λόγω τροφίμων, λατέξ και σκιαγραφικών παραγόντων. Επίσης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από την ενδοφλέβια χορήγηση φαρμάκων ή τα τσιμπήματα. Μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε παιδιά με αναφυλαξία ανακάλυψε ότι το 60% είχε ιστορικό προηγούμενων ατοπικών ασθενειών. Πάνω από το 90% των παιδιών που πεθαίνουν από αναφυλαξία πάσχουν από άσθμα. Όσοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν διαταραχές που προκαλούνται από τον εξαιρετικά μεγάλο αριθμό μαστοκυττάρων στους ιστούς τους (μαστοκυττάρωση). Όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα περάσει από την προηγούμενη έκθεση στον παράγοντα που προκαλεί την αναφυλαξία, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος κάποιας νέας αντίδρασης. Διάγνωση: Όταν οποιοδήποτε από τα ακόλουθα τρία παρατηρηθεί εντός λίγων λεπτών/ωρών από την έκθεση σε κάποιο αλλεργιογόνο, είναι πολύ πιθανό ότι το άτομο έχει αναφυλαξία: 1. Δερματικός ερεθισμό ή ερεθισμός των βλεννογόνων ιστών, και είτε αναπνευστική δυσχέρεια

είτε χαμηλή αρτηριακή πίεση 2. Δύο ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα:α. Δερματικός ερεθισμός ή βλέννα β. Αναπνευστική δυσχέρεια γ. Χαμηλή αρτηριακή πίεση δ. Γαστρεντερικά συμπτώματα 3. Χαμηλή αρτηριακή πίεση μετά από έκθεση σε γνωστό αλλεργιογόνο Εάν ένα άτομο έχει κακή αντίδραση σε τσίμπημα εντόμου ή σε φαρμακευτική αγωγή, ενδεχομένως να ενδείκνυνται αιματολογικές εξετάσεις για τρυπτάση ή ισταμίνη (απελευθερώνεται από τα μαστοκύτταρα) για την διάγνωση της αναφυλαξίας. Ωστόσο, αυτές οι εξετάσεις δεν είναι πολύ κατατοπιστικές εάν το αίτιο έγκειται σε τρόφιμο ή εάν το άτομο έχει φυσιολογική αρτηριακή πίεση, και δεν μπορεί να αποκλειστεί η διάγνωση της αναφυλαξίας.

• Ψηφιακές ΠανοραμικέςΚεφαλομετρικές • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Υπέρηχοι (triplex) Αγγείων • Υπέρηχοι Μυοσκελετικού (Αρθρώσεων - Μαλακών Μορίων) • Υπέρηχοι (triplex) Καρδιάς • Τεστ κοπώσεως • Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα • Ηλεκτρομυογράφημα

Κατηγορίες: Υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες αναφυλαξίας: Το αναφυλακτικό σοκ, προκαλεί χαμηλή αρτηριακή πίεση που είναι τουλάχιστον 30% χαμηλότερη από την κανονική πίεση του αίματος του ατόμου ή κάτω από το 30% των φυσιολογικών τιμών. Η διφασική αναφυλαξία όταν τα συμπτώματα επιστρέψουν μέσα σε 1 έως 72 ώρες, ακόμα κι εάν το άτομο δεν είχε νέα επαφή με το αλλεργιογόνο που προκάλεσε την πρώτη αντίδραση. Μη ανοσολογική αναφυλαξία οφείλεται σε άμεση ζημιά των σιτευτικών κυττάρων (αποκοκκίωση μαστοκυττάρων ).

• Μικροβιολογικό

Αλλεργικά τεστ Τα αλλεργικά τεστ μπορούν να βοηθήσουν να προσδιοριστεί το αίτιο της αναφυλακτικής αντίδρασης ενός ατόμου. Δερματικά τεστ αλλεργίας (όπως τα δερματικά τεστ επικόλλησης)είναι διαθέσιμα για ορισμένες τροφές και δηλητηριώδεις ουσίες. Οι αιματολογικές εξετάσεις ,όπως γενική εξέταση αίματος, ολική IgE, Rast test είναι χρήσιμες για να επιβεβαιωθεί αλλεργία . Μη ανοσολογικές μορφές αναφυλαξίας μπορούν να διαγνωστούν μόνο με τον έλεγχο του ιατρικού ιστορικού του ατόμου ή εκθέτοντας το άτομο σε αλλεργιογόνο που μπορεί να είχε προκαλέσει.

• Test PAP

Δερματικό τεστ αλλεργίας στο δεξί χέρι

Κυριάκος Κοτσυφάκης

Βιολόγος, Διδάκτωρ Φαρμακευτικής Χημείας Κοσμοιατρική, Υπεύθυνος Βιοπαθολογικού Εργαστηρίου

• Αιματολογικό • Ανοσολογικό • Βιοχημικό • Ορμονολογικό • Rast Test • Νεοπλασματικοί Δείκτες • Προγεννητικός Έλεγχος • Διερεύνηση Αρτηριακής Πίεσης

Πατησίων 237, Πλ. Κολιάτσου, Αθήνα Tηλ.: 210 8640918, 210 8640988 fax: 210 8665155 ΝΕΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ Αμφιαράου 165, Σεπόλια Τηλ. 210.5157982, 210.5124046

Αλαμπουρνέζικα η γλώσσα των κουλτουριάρηδων Του Ντίνου Χριστιανόπουλου* Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ’ όλες τις εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση. Αλλά και παλαιότερα όταν λέγαμε «οι διανοούμενοι» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων» νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι. Σε τελική ανάλυση, οι κουλτουριάρηδες είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ καταβάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν την χρησιμοποιεί σωστά. Αυτό που σήμερα αποκαλούμε γλώσσα των κουλτουριάρηδων, είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας». Μ’ ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δε βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»; Ρωτήθηκαν κάποιοι να τις εξηγήσουν, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση; Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου…». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ’ αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»; Αυτά είναι ακατανόητα και γι’ αυτόν που τα γράφει και γι’ αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα. Και σκεφτείτε ότι σαν κι αυτή τη φράση υπάρχουν χιλιάδες, που επαληθεύουν τα τρία χαρακτηριστικά των κουλτουριάρηδων: Πρώτον ότι δεν γνωρίζουν καλά τις λέξεις και τις έννοιές τους (κάποιος έγραφε τη λέξη «ενδιαίτημα» και εννούσε «ένδυμα»!), δεύτερον θέλουν να ξιπάσουν τους άλλους με διάφορες ακαταλαβίστικες λέξεις και τρίτον, δεν έχουν χωνέψει καλά αυτό που λένε. Χώρια που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται. Βέβαια το μπέρδεμα υπάρχει πρώτα στο μυαλό. Πάντως μ’ αυτά και μ’ αυτά, καταφέρνουν να κομπλεξάρουν πολλούς, και καμιά φορά όλους, ενώ συντελούν στο να πάει η γλώσσα μας κατά διαόλου. θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, ότι αφού αποδεχόμαστε την ερμητική γραφή ορισμένων ποιητών, γιατί να μην αποδεχτούμε και τον δυσνόητο τρόπο γραφής των κουλτουριάρηδων; Από μία άποψη, κι ο ποιητής θα έπρεπε, οποιαδήποτε τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, να γράφει κατά τρόπο κατανοητό, για να μπορεί ο αναγνώστης να τον καταλαβαίνει. Γιατί, τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ποίηση, όταν έχει κοπεί η γέ-

φυρα της επικοινωνίας; Τι να τα κάνουμε τα ερμητικά ποιήματα, όταν δεν τα καταλαβαίνει κανείς; Κι αφού δεν μας λένε τίποτε, πως είναι δυνατόν να μας συγκινήσουν; Βέβαια ο ποιητής έχει τη δικαιολογία ότι γράφει για να εκφράσει τον εαυτό του, αν και πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας ποιητής που εκφράζεται ερήμην του αναγνώστη, τι σόι ποιητής είναι; Και αν ο σουρεαλισμός στην πρώτη φράση το παραξύλωσε, τι να πούμε για τους σημερινούς σουρεαλιστές της αρπακόλας, που γράφουν ότι τους κατέβει; Πάντως ο στοχαστής, επειδή δεν έχει καν τη δικαιολογία της έμπνευσης κι επειδή ο στόχος του είναι η συζήτηση με τον αναγνώστη, δεν θα έπρεπε να είναι ακαταλόγιστος σαν τους μοντέρνους ποιητές. Κάποιοι ισχυρίζονται πως έτσι εμπλουτίζεται η γλώσσα μας, ενώ η απλότητα και η σαφήνεια διατηρούν τη γλώσσα στάσιμη. Αν όμως ο εμπλουτισμός της γλώσσας, γίνεται αιτία για να θριαμβεύσει η ακατανοησία, μήπως θα έπρεπε να προτιμήσουμε κάποιες φυλές τις Αφρικής που συνεννοούνται μόνο με τριακόσιες λέξεις; Η αιτία του φαινομένου αυτού, οφείλεται όχι μόνο στην ημιμάθεια των περισσότερων κουλτουριάρηδων αλλά και στον εγωισμό τους. Δε θα μπορέσουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί να ακούνε περισσότερο απ’ όσο μιλάνε, να σκέφτονται περισσότερο απ’ όσο γράφουν, και να περνούν κάθε πληροφορία από το κόσκινο της κρίσης. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι ταπεινός, να μη νομίζει πως αυτός τα ξέρει όλα και κανείς άλλος. Να μη λέει διαρκώς «εγώ νομίζω», «εγώ πιστεύω», «έχω τη γνώμη», και τα συναφή. Μέσα σ’ αυτό το βραχυκύκλωμα ημιμάθειας και εγωισμού, χωρούνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, και ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι. Κάποτε ένας κομμουνιστής πιπίλιζε τον Μαρξ και τελικά αποδείχτηκε πως δεν είχε διαβάσει ούτε μια σελίδα από το «Κεφάλαιο». Και πόσοι χριστιανοί δεν έχουν μεσάνυχτα από το ευαγγέλιο; Κι αφήστε εκείνους που δεν διαβάζουν λογοτεχνία, αλλά μόνο τις βιβλιοπαρουσιάσεις, κι έτσι είναι σαν να τα έχουν διαβάσει όλα! {...} Το «αφιέρωμα» στα αλαμπουρνέζικα των κουλτουριάρηδων, θα κλείσει με ένα ακόμα μικρό δείγμα της «κουλτούρας» τους. Δεν θα γίνει κάποια ανάλυση, όπως στο προηγούμενο κείμενο. Πάρτε το ως «άσκηση» για το σπίτι και πέστε και σε μας τι καταλάβατε: «Ο ελλαδικός άνθρωπος στην Ορθοδοξία διατυπώνει τον αρνητικό του νόστο ως «ζώο θεούμενο», μέσα από τον διάλογο του Εγώ του με το Άλλο, ως Ανταρσία ενάντια σε ένα Είναι δίχως Πρόσωπο, αφηγείται το καθολικό του βίωμα, τη διαδικασία ενσάρκωσης στο Εγώ του, την πρόσκτηση, με ενοποιό τον εαυτό του, του διάχυτου και απρόσωπου ως την έλευση του γίγνεσθαι που μετουσιώνεται τώρα, μέσα από την ιστορία του, την διάρκεια της Πράξης του, στο Εσύ και το Εμείς του Εκκαθολικευόμενου Εγώ του… Ο χριστιανικός άνθρωπος εγκολπώνει το Άλλο στο εκκαθολικευμένο του Εγώ, στο Εσύ και στο Εμείς, «ζωντανό σώμα του Θεού», εκκλησία του. Το Άλλο γίνεται έτσι Εσύ για να θριαμβεύσει ως Εμείς μέσα σε ένα Εγώ μεγαλωμένο δυνάμει στο άπειρο, Έρωτας ως Πράξη του Εσύ έξω από τον Καιρό, και ιστορία ως Πράξη του Εμείς, ενσαρκωμένος Καιρός, συμπίπτουν σε μια δισυπόστατη υφή ενός γίγνεσθαι που εκφράζεται στο Πρόσωπο, στην Παρουσία του Ανθρώπου ως ερωτικής σχέσεως, ως αγαπητικής πράξης». *(Περιοδικό «Αντί», αρ. 239, σελ. 20-21, 1983)

COMIC

ΣΧΟΛΗ ΟΡΝΕΡΑΚΗ

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ www.ornerakis.com

The Earth Without Art.... από τον Wild Drawing

ΓΑΤΑΚΙΑ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΔΙΟΓΟΥ

ΦΤΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η γέννηση μια ιδέας Στις 3 Φεβρουαρίου ο Παναθηναϊκός συμπλήρωσε 111 χρόνια ζωής και αγωνιστικής δράσης. Δυο φίλοι του «τριφυλλιού», ο ιστορικός και δημοσιογράφος Ανδρέας οικονόμου και ο εικονογράφος Πέτρος Μπαλτάς επέλεξαν έναν πρωτότυπο τρόπο να τιμήσουν την υπεραιωνόβια ιστορία του «πράσινου» συλλόγου. Δημιούργησαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μία σειρά graphic novel με αποκλειστικό περιεχόμενο την ιστορική διαδρομή του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου!

H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ λ.χ. Τι θα σκεφτόσασταν για ένα άτομο που θα σας ρωτούσε λ.χ. (λόγου χάριν) τι σχέση έχουν ένα τσούρμο από καμιά κατοσταριά στρατιώτες, ένα εντευκτήριο ή ένας χώρος όπου συχνάζουν άτομα που τα συνδέει κάτι το κοινό (όπως ενδιαφέρον, καταγωγή, επάγγελμα, κοινή κοινωνική ή πολιτική ή κομματική ένταξη και, σήμερα, χαρτοπαικτικός οίστρος) και μια γυναίκα που παραμένει στο κρεββάτι της μετά από μια πρόσφατη γέννα, αλλά και ένα πυκνόφυτο καταφύγιο άγριων ζώων; Ασφαλώς θα αναρωτιόσασταν για την πνευματική του υγεία, καθώς και, επηρεασμένοι από την σχετική κοινόχρηστη έκφραση, για την νοητική ισορροπία τόσο του ιερέα που το βάφτισε όσο και της νονάς του! Σίγουρα, όμως, θα το ξανασκεφτόσασταν όταν σας θύμιζε πως το τσούρμο αυτό στα ελληνικά αποκαλείται λόχος, το εντευκτήριο λέσχη, η γυναίκα λεχώνα και το καταφύγιο λόχμη. Γιατί, δεν μπορεί, θα ψυλλιαζόσασταν πως δεν είναι απλή σύμπτωση να συνυπάρχουν και στις τέσσερις λέξεις, αλλά και σε όλα τα παράγωγά τους (π.χ. λοχεία, λοχίας, λοχαγός,

ίσως και αδολεσχία), ένα λάμδα και ένα χι και μάλιστα με την ίδια σειρά σε όλες. Αν δε ήσασταν περίεργοι ή φιλομαθείς θα το ρωτούσατε (ή θα ψάχνατε σε κάποιο λεξικό για να μην εκτεθείτε για την άγνοιά σας) την εξήγηση. Και το υπόπτου πνευματικής κατάστασης άτομο θα κορδωνόταν πληροφορώντας σας πως οι τέσσερις λέξεις έχουν ως κοινή ρίζα το αρχαίο ρήμα “λέχομαι”, το οποίο σημαίνει “ξαπλώνω” και έλκει την καταγωγή του από τη λέξη “λέχος”, ήγουν κρεββάτι ή ανάκλιντρο. Σε ένα λέχος περνά τις μέρες της η λεχώνα, σε ένα λέχος (=ανάκλιντρο) ξαπλωμένοι συνήθιζαν κάποτε να (αμπελο)φιλοσοφούν ή να τα κουτσοπίνουν τα μέλη μιας λέσχης, ανάμεσα στα φυλλώματα των θάμνων μιας λόχμης την άραζαν ή κρύβονταν ξαπλωμένα τα μέλη της πανίδας της, σε ένα κοινό χώρο κατά μία ερμηνεία κοιμόνταν και κατά μία άλλη ενέδρευαν μισοξαπλωμένοι οι στρατιώτες ενός λόχου!

Ο Τι;Πώς;

Η σειρά τιτλοφορείται 1908. Ο τίτλος του 1ου τόμου είναι «Η γέννηση μίας ιδέας». Πραγματεύεται την αθλητική επανάσταση που επιχείρησε ο Γιώργος Καλαφάτης, ένας 18χρονος πρωταθλητής στίβου, όταν ίδρυσε τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (τον σημερινό Παναθηναϊκό). Έχοντας απέναντί του σύσσωμο το «προσκολλημένο στον κλασικό αθλητισμό και στη γυμναστική» αθλητικό κατεστημένο, επιχείρησε κάτι αδιανόητο για τις αντιλήψεις της εποχής: τη σύσταση ενός αμιγούς ποδοσφαιρικού σωματείου. Έτσι γεννήθηκε ο Παναθηναϊκός... Οι σελίδες του 1ου τόμου μάς ταξιδεύουν στους Μεσοολυμπιακούς Αγώνες του 1906, στο γυμναστήριο του Πανελληνίου στο Πεδίον του Άρεως και στα εγκαίνια του γηπέδου της οδού Πατησίων. Οι κυριακάτικες βόλτες των Αθηναίων στο Πολύγωνο για να δουν την μπάντα του στρατού, οι βραδινές ρετσινοδρομίες στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, η ευφορία και το αναγεννησιακό κλίμα της Belle Époque, αποτυπώνονται από το μολύβι, τα μελάνια και τους μαρκαδόρους του εικονογράφου Πέτρου Μπάλτα. Την πλοκή έγραψε ο ιστορικός και δημοσιογράφος Ανδρέας Οικονόμου, με σεβασμό στην ιστορική πραγματικότητα, δίνοντας ρόλο πρωταγωνιστή (στους πρώτους τόμους) στον Γιώργο Καλαφάτη και στον θρυλικό ολυμπιονίκη Κωστή Τσικλητήρα. Στόχος του 1908 είναι, όπως κάθε κόμικ, να ψυχαγωγεί. Παράλληλα, όμως, στοχεύει στη διδαχή αθλητικών αρχών και αξιών, που σπανίζουν στις μέρες μας. Απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους φιλάθλους, σε νοσταλγούς μίας όμορφης και ρομαντικής εποχής, καθώς και στους γονείς που θέλουν να «πλάσουν» παιδιά με φίλαθλο ήθος. Η σειρά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Belle Époque.

ΦΤΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

life style worker Η ΓΕΩΡΓΙΑ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΣΤΟ ΜΠΑΚΙΝΓΧΑΜ: ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Όσοι φτάσατε από τα αλώνια στα σαλόνια θα πρέπει να θυμάστε καμιά φορά από πού βαστάει η σκούφια σας και να μην ξηγιέστε σα τη Γεωργία τη Βασιλειάδου η οποία πήγε κι έγραψε η αχάριστη επιστολή στον πατέρα της με την οποία τον κατηγορεί πως τη ντροπιάζει και του ζητά να την αφήσει ήσυχη στη δόξα της. Όπως έλεγε και η θειά μου η Λιακογιάννενα στη κόρη της (τη ξαδέρφη μου) «εσύ άμα πετύχεις δε θα γυρίσεις να κοιτάξεις ούτε μάνα ούτε πατέρα» - έτσι ξηγήθηκε η Γεωργία η Βασιλειάδου και είναι ντροπή της. Όσο για τη ξαδέρφη μου -τη κόρη της Λιακογιάνενας- διορίστηκε φιλόλογος στα Κιούρκα και μήτε ξαναπάτησε στο πατρικό της.

Η ΓΕΩΡΓΙΑ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΣΤΟ ΜΠΑΚΙΝΓΧΑΜ: ΦΤΥΣΤΗ Η ΜΑΚΑΡΙΤΙΣΣΑ Το ελαφίσιο μουτράκι της Μέγκαν μπέρδεψε κάποιους κι άρχισαν να την παρομοιάζουν με την πριγκίπισσα Νταϊάνα. Ανάμεσα σ` αυτούς και ο Τζώρτζ ο Κλούνεϊ ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε πως η Γεωργία η Βασιλειάδου δέχεται από τον Τύπο ένα bulling αντίστοιχο με κείνο της Lady D. Ο Κάρολος προς τιμήν του διαφοροποιήθηκε και κάλεσε τον Χάρι για εξηγήσεις. Κ: Τη μάνα σου να μην την πιάνει στο στόμα του ο Τζώρτζ Χ: Για καλό το έκανε, την παρομοίασε και με ελάφι. Αλλά που να καταλάβεις εσύ που αγάπησες μια καμήλα. Το ξέρεις πως κάποιοι λένε πως τη μαμά τη σκότωσε η γιαγιά; Κ: Καλά, ακούς τις μαλακίες του κόσμου; Χ: Εγώ όχι αλλά η Γεωργία φοβάται μ` αυτές τις φήμες Κ: Πες της να μην ασχολείται ˙ η βασίλισσα τη λατρεύει. Της πήρε και καινούργιο αυτοκίνητο…

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΡΜΑ ΚΑΙ ΨΟΦΑΝΕ: ΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Κωλοχτυπιούνται σου λέει στον ΣΚΑΙ γιατί το καινούργιο Survivor δεν προκαλεί την πανελλήνια χλαπαταγή που προκάλεσαν τα προηγούμενα και δεν ξέρουν τι να κάνουν για να το ανεβάσουν. Καταρχήν αλλάξτε γιουσουφάκι εεεεε παρουσιαστή ήθελα να πω γιατί το ξέρουμε δα κι απ` την καλή κι απ` την ανάποδη πως ο Σάκης ο Τανιμανίδης -λέγε με και Πήλιο Γούση- εύχεται από καρδιάς να νικήσει η Τουρκιά πράγμα άλλωστε που δε θέλει και ιδιαίτερα ευχολόγια για να συμβεί αφού ακριβώς γι` αυτό φτιάχτηκε αυτή η σαχλαμάρα. Δεύτερον αλλάξτε όλους τους Έλληνες παίχτες καθότι παριστάνουν τα ψοφίμια και είναι ντροπή να είσαι απόγονος του Λεωνίδα και να σέρνεσαι. Τρίτον ειδοποιήστε τον Ατζούν πως μπορεί και να νικήσουμε – όσα ειπώθηκαν στο παρασκήνιο αναιρούνται. Αν μετά απ` όλα αυτά δε προκληθεί θερμό επεισόδιο τότε μπορεί και να σκίσει.

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΡΜΑ ΚΑΙ ΨΟΦΑΝΕ: ΤΑΥΓΕΤΗ Μια μαργαρίτα τη θες άμα είναι να σχολιάσεις τη Βίκυ τη Χατζηβασιλείου – τη μόνη γυναίκα στον κόσμο που μπορεί να κλάψει χωρίς να κάνει ρυτίδες. Γιατί από τη μια τα έχωσε στον Τσίπρα για τις Πρέσπες (κι εκεί της λες μπράβο επειδή δε φοβάται) κι από την άλλη μπαίνεις σ` ένα βιβλιοπωλείο να κλέψεις ιδέες και κάνεις το λάθος να ανοίξεις το βιβλίο της που έχει τίτλο «Πώς να αλλάξετε σώμα και ζωή σε 42 μέρες». Πέρα από τον τίτλο – απάτη (το Βικάκι είναι τούμπανο επειδή προσέχει ΜΙΑ ΖΩΗ και όχι 42 ή 1.042 μέρες) διαβάζεις και διάφορα κουλά του τύπου : «Να έχετε πάντα τη σωστή στάση σώματος. Για να το καταφέρετε να σκέφτεστε πως κάποιος σας βάζει παγάκια στην πλάτη». Εκεί γίνεσαι φεμινιστής και ψάχνεις το σουτιέν της φίλης σου για να το κάψεις. Το τέρμα βάψιμο και τα ψηλά τακούνια και η σωστή η τσάντα είναι μετα-μοντέρνες μορφές μπούργκας ρε Βίκυ. Δεν έχεις διαβάσει Σαρτρ;

EVERYBODY MUST BE FAMOUS Του Κώστα Ζαχαράκη

Aniston team: Δικαίωση μετά από 15 χρόνια

Κάποτε η ανθρωπότητα χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα και δεν εννοούμε τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση βρε χαζά αλλά τη Τζολί και την Άνιστον. Αντικειμενικά η Άνιστον είχε πιο πολλές συμπάθειες – παρόλα αυτά τον Πητ τον υιοθέτησε η Τζολί. Για καμιά δεκαετία παρίσταναν τους ευτυχισμένους – παλιά μου τέχνη κόσκινο για τον Μπραντ. «Δε θέλω ούτε καν να την παίρνεις τηλέφωνο!» έλεγε η Αντζελίνα κι αυτός επειδή είχε προσωπικότητα την άκουγε. Τώρα όμως που δε τη φοβάται πια πήγε κι έκανε guest εμφάνιση στα γενέθλια της Άνιστον και ήπιε και κάτι ποτάκια και γενικά ενηλικιώθηκε. Η Τζολί που το διάβασε στις εφημερίδες (το internet ήταν κομμένο) πραγματικά κατέρρευσε και μη ελέγχοντας τι κάνει άλλαξε δέρμα μπροστά στα παιδιά της.

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ: our president is paxydermo Ζυγίστηκε ο Τραμπ και από τότε που έγινε πρόεδρος έχει πάρει 15 κιλά και τώρα βαδίζει αισίως προς τα 110. Είναι που ζει ακόμα σαν έφηβος το πουλάκι μου δηλ. τρώει τυρογαριδάκια και γκοφρέτες και θέλει πάντα να γίνεται το δικό του. Πάντως για όσους τον κατηγορούν έχει τον αντίλογο έτοιμο: Όλα για την Αμερική τα κάνω. Δεν κοιτάω τη σιλουέτα μου εγώ όπως την κοίταζαν ο Κλίντον κι ο Ομπάμα, δε με νοιάζει η ομορφιά μου εμένα - που χρόνος για δίαιτες όταν η πατρίδα έχει τόσα προβλήματα. Αυτός στο τέλος θα μας πει πως αυνανίζεται και twice a day προκειμένου ο Λευκός Οίκος να παραμείνει Λευκός. Με τις υγειές σου παλικάρι μου! Κι απ` τον ήλιο ξεξασπρότερος!

ΕΙΝΑΙ ΛΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΡΑ Η ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΑΓΚΙΛΕΡΑ

Κάποτε η Αγκιλέρα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της pop και προσευχόταν κάθε βράδυ να πεθάνει η Μπρίτνει Σπίαρς και να νικήσει η Αμερική τον Σαντάμ. Το πρώτο δεν έγινε ποτέ και το δεύτερο θα γίνονταν κι από μόνο του. Όταν συνειδητοποίησε πως το σύμπαν την έχει χεσμένη έπαθε hardcore καταθλιψάρα κι άρχισε να τρώει αρνίσιες μπριτζόλες για πρωινό. Μ` αυτά και μ` αυτά η καριέρα της πήγε λίγο στον κόρακα (αν και στη show biz κανένας δεν πεθαίνει οριστικά). Φέτος αποφάσισε να επανακάμψει και ανακοίνωσε πως ξεκινάει world tour. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα: πως θα κάνεις παγκόσμια περιοδεία μωρή βαρυκόκαλη χωρίς κανένα hit? Σε προβληματίζει καθόλου?

ΦΤΟΥ

είσαι

ΚΟΜΑΝΤΩ σταζεις μελι κοπελια

ΦΑΡΜΑΚΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Κορίτσια και ταξίδια Θέμα της σημερινής μας συζήτησης με τα κορίτσα η αναζήτηση του κατάλληλου ταξιδιωτικού προορισμού στα εξωτερικά βεβαίως, βεβαίως. Βλέπεις το έχουμε έθιμο κάθε Άνοιξη να κάνουμε ένα ταξιδάκι σαν 4άδα. Και όπως καταλαβαίνεις το βασικό ινσπιρέισιον πίσω από κάθε τέτοιο ταξίδι είναι οι κινηματογραφικές φίλες Σαμάνθα, Κάρι, Σάρλοτ και Μιράντα, γιατί όλες κρύβουμε ένα real life “Sex and the City”. Το λοιπόν αφού συμβουλευτήκαμε τα κατάλληλα Instagram accounts και τα πιο δημοφιλή hashtags καταλήξαμε να κλείσουμε για Μαρόκο. Ωραίος προορισμός και με την απαιτούμενη εσάνς πολυτέλειας και παραμυθιού. Επίσης, μεγάλη στιλιστική πρόκληση καθώς το φωτοσούτινγκ αναμένεται απαιτητικό.

tv attack

τρέξτε να σωθείτε!

to στριτ το σταϊλ του φασιονιστα Είμαι παιδί καλοκαιρινό: Εδώ έχουμε χαρακτηριστική περίπτωση «Τι κι αν έχει παγετώνα στην καρδιά μας πάντα σάμερ». Το τρελό αυτό αγόρι θέλησε να μας φέρει το καλοκαιράκι λίγο πιο γρήγορα, αλλά να που έπεσε σε ακραία καιρικά φαινόμενα και τα στιλιστικά του σχέδια λιγάκι ανατράπηκαν και αναγκάστηκε να ρίξει κι ένα πανωφόρι σαν άλλος Μαζωνάκης. Ωστόσο, θα πρέπει να του αναγνωρίσω ότι αρκέστηκε σε ένα απλό minimal black&white συνολάκι με μια μικρή πράσινη τσαχπινιά. Τέλος, έδωσε βάση στα αξεσουάρ επιλέγοντας να κρατήσει ΜΟΝΟ ένα διακριτικό λευκό τσαντάκι που να χωράει τα άκρως απαραίτητα.

tv

κουλό no. 01:

tv

κουλό no. 02:

tv

κουλό no. 03:

Μαστερσεφάρα εσύ σούπερ σταρ

Ελλάδα-Τουρκία: για μια καρύδα ρε γαμώτο

Της Μαντώς Βλάχου

Δε πάουερ οβ λαβ

Δύο τα κακά: Λογικά τα κορίτσια είτε είναι αδερφές και μάλιστα δίδυμες από αυτές που τις έντυναν από κούνια με τα ίδια ρούχα, είτε είναι φίλες κολλητές. Ένιγουέι, ότι κι αν συμβαίνει από τα δύο τα ματάκια δε θα το άντεχαν όλο αυτό σε ένα πόσο μάλλον σε δύο κορμιά. Από πού να το πιάσεις… Από το φούξια καρεδάκι που ΝΑΙ δεν είναι περούκα, αλλά αληθινό… Ή από το πράσινο το ταγεράκι λες και είναι μέλη των Οικολόγων Πράσινων. Επειδή είμαι σχετικά καλός άνθρωπος δε θα αναφερθώ στα αξεσουάρ από τακτ. Θα ήθελα, βέβαια, να συμφωνήσετε μαζί μου πως μόνο από 2 ασιατόσπορους θα μπορούσαμε να δούμε τέτοιο θέαμα, και ΟΧΙ δεν είμαι ρατσίστρια απλά αυτοί δεν ξέρουν να ντύνονται «.και-».

Η παλιά ξέρει: Να σας πω και κάτι; Εγώ αυτή τη γηραιά κυρία την αγαπώ, γιατί με γεμίζει ελπίδα για τα γεράματά μου, γιατί αν και λίγο κιτσερέλα δεν χάνει την όρεξή της. Επίσης, σίγουρα έχουμε μπροστά μας ένα φάσιον άικον της δεκαετίας του 70’. Το κορίτσι αυτό το ώριμο το πέταξε το λιλά της το ολόβερ και έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στις λεπτομέρειες. Έβαλε σκουλαρίκια από αυτά που τα πληρώνεις με τιμή κιλού από το βάρος, φόρεσε και την ταρταρούγα της να φανεί το πόδι της χήνας, κράτησε και το τσαντάκι το λευκό να φωτίσει λίγο ακόμη το σύνολο. Γελάς ε; Κι όμως η γιαγιάκα ετούτη ξέρει ακόμη να ζει και να το ζει.

Το Layering το σωστό: Τη μπαμπαλίνα αυτή την αγάπησα με το τρελό της το layering. Ελληνιστί layering είναι αυτό που έκανε η φίλη εδώ, που πέταξε δηλαδή το ένα χρώμα, και ένα ύφασμα το ένα πάνω από το άλλο χωρίς καμία ντροπή και τσιγκουνιά. Γιατί σου λέει αφού τα έχω θα τα βάλω να τα δείξω όλα και να είμαι και ζεστή. Κινούμενη μπάμπουσκα η μπαμπαλίνα μας, με τα γουνάκια της, με τα μεταξωτά της, με τα λαμέ της, με τα όλα της. Επίσης, θα σκέφτηκε ότι όλο και κάποια τάση της σεζόν θα πετύχει αν τα ρίξει έτσι όλα πάνω της… Του κερατά κάποιος θα την πει μοδάτη. Από μένα πάντως είναι ΟΧΙ.

Ναι καλά διακρίνατε έναν κάποιο φανατισμό με το Μάστερ Σεφ που επιτέλους επέστρεψε στις οθόνες μας. Επειδή είναι ακόμη νωρίς δε θα πω για αγαπημένους παίχτες, παρά μόνο για τους αγαπημένους μου κριτές. Μα τι αγόρια είναι αυτά τα τρία, τι στυλ, τι ατάκα, τι χημεία είναι αυτή. Τυχερές οι μανάδες που τους γεννήσανε και οι κουζίνες που τους χαίρονται, έχω να πω. Αγαπημένος θα το ομολογήσω είναι ο μεσαίος ο λιγομίλητος, ο κ. Πάνος, ο Ιωαννίδης. Ο δικός σας; Αρχικά, να ξεκαθαρίσω ότι είδα έστω 2 επεισόδια απλά και μόνο για να κράξω αντικειμενικά, αλλά ποτέ ξανά. Θέλω πραγματικά να σας παρακαλέσω να μη το ξαναδείτε για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί οκ είδαμε ξανά και ξανά τον αγώνα της επιβίωσης και τι το τόσο διαφορετικό μπορεί να δείτε μία σεζόν ακόμη. Δεύτερον, και κυριότερον, κρούω τον κώδωνα του κινδύνου και σας λέω ότι θα γίνει ότι έγινε με τις τούρκικες τις σαπουνόπερες… Δηλαδής, θα μπουν σε κάθε σπίτι… όχι άλλο κάρβουνο!!

Ρε παιδιά ειλικρινά τώρα, γιατί δεν το κόβουν; Μιλάμε για την απόλυτη κατάντια και δε μου επιτρέπεται να πω κι άλλα λόγια βαριά. Πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλο αγόρια και κορίτσια, αναζητούν τον έρωτα τον παράφορο -τον τηλεοπτικό- υπό το άγρυπνο βλέμμα 45 καμερών και μικροφώνων. Αυτοί όμως παραμένουν γνήσιοι και τα αισθήματά τους αγνά και ειλικρινή. Αχ μα πόση ανάγκη για έρωτα υπάρχει εκεί έξω;!

σκο , κλα μπ, κ αφ μεζε δοπ ωλε ία, κ αφ

ενεί α, ντ ί

ΒΟΛΤΑΡΟΝΤΑΣ

ιπου

ς, τσ

03

στια τ

όρια

, ταβ

έρνε

ς, τσ

ιπου

ραδ

ικα,

μεζε

δοπ

ωλε

ία, κ

αφε

νεία

, ντί

σκο , κλα μ

π, κα φ

ε, κο

κτέι

λς

φαγ

ητό,

ποτό

, χορ

ός, ε

στια τόρι

α, τα β

έρνε

Αφού χορτάσεις, μπορείς να πιεις το ποτάκι σου στον ξακουστό «Μαύρο Γάτο». Κόντρα στις... προλήψεις, ο «Μαύρος Γάτος» είναι εδώ για να προσφέρει χαμόγελα, χαλάρωση, σε μια blues-jazz ατμόσφαιρα, αφού είναι διακοσμημένο με ξεκάθαρες αναφορές στους βασικούς εκπροσώπους αυτής της μουσικής. Μια τεράστια μπάρα δεσπόζει στο χώρο, που κρύβει μέσα της φθηνά και καθαρά ποτά, απλά και cocktails. Βέβαια, οι πόρτες ανοίγουν από τις 10.00 το πρωί για να πιεις τον καφέ σου και να ξεκινήσεις τη μέρα σου. Ο «Μαύρος Γάτος» φιλοξενεί σε εβδομαδιαία βάση DJs που παίζουν αγαπημένες μουσικές, από soul και jazz μέχρι rock και swing. Μείνετε συντονισμένοι για να μην χάσετε κανένα event, ακολουθώντας τη σελίδα τους στο Facebook.

ός, ε

Ξεκινώντας λοιπόν από την Περικλέους, μπορείς να καλωσορίσεις τη μέρα με «Koulour Koulour». Το ολοκαίνουργιο κατάστημα που άνοιξε επί της Περικλέους, φέρνει στο προσκήνιο, αυτό που πριν από εκατό χρόνια ήταν μια από τις μικρές απολαύσεις της καθημερινότητας: το γευστικό, αρωματικό και ξεροψημένο κουλούρι. Σήμερα, προσφέρεται ανανεωμένο, με ευφάνταστους συνδυασμούς γεύσεων: κλασικά κουλούρια, τραγανά ή πολύσπορα, επικαλυμμένα ή γεμιστά, είτε με κάτι αλμυρό είτε με την all time classic σοκολάτα, τα οποία φτιάχνονται από αρτοποιητή εντός του μαγαζιού. Το πρωινό σας έδεσμα μπορείτε να το συνοδεύσετε με «ψαγμένο» καφεδάκι. Αν όμως, δεν έχεις χρόνο για βόλτες, είσαι στο γραφείο και θέλεις κάτι να τσιμπήσεις, δεν έχεις παρά να καλέσεις στο μαγαζί και να σου φέρουν στο χώρο σου, το αγαπημένο σου κουλούρι μαζί με καφέ, χυμό, τσάι ή/και μπάρες δημητριακών. Πιστέψτε μας, τίποτα δεν είναι γευστικότερο από ένα φρέσκο, μοσχομυριστό κουλούρι, κατευθείαν από το φούρνο!

ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΣΑΡΚΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΤΡΩΜΕ, ΠΙΝΟΥΜΕ & ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ!

, χορ

01

02

ποτό

«διαμάντια».

Στη συνέχεια της «βόλτας» μας, βρεθήκαμε στο Telaro, στην ιστορική Αιόλου. Η ευρωπαϊκή, minimal αισθητική του συνδυάζεται με υλικά της ελληνικής κουζίνας. Το παραδοσιακό στοιχείο και οι επιρροές από άλλες χώρες συναντιούνται στο Telaro. Ξεκίνα με τον καφέ σου, καθώς δίνουν ιδιαίτερη έμφαση τόσο στην ποιότητα, όσο και στον τρόπο προετοιμασίας του. Καλόµαθε τον εαυτό σου με ξεχωριστό πρωινό και brunch, που περιλαμβάνει τηγανίτες, αυγοφέτες, scrambled eggs, σφουγγάτο και στραπατσάδα μέχρι λαχταριστά burgers. Όλα μπορείς να τα συνοδεύσεις με εκλεκτό ελληνικό κρασάκι ή μπύρες από Έλληνες ζυθοποιούς. Ό,τι κι αν βγαίνει από την κουζίνα τους είναι θεϊκό, όμως αν ανήκεις στους αναποφάσιστους, µπορείς πάντα να ρωτήσεις τα παιδιά του service για να σου δώσουν μια ιδέα! Να ξέρεις ότι το Telaro είναι ένα από τα πιο φημισμένα στο είδος του και μια δοκιμή θα σε πείσει!

ητό,

Πες ότι έχεις 24 ελεύθερες ώρες να βολτάρεις στην Αθήνα... Ποιες θα είναι οι «στάσεις» για ... ανεφοδιασμό; Που θα φας πρωινό, brunch, μεσημεριανό και που θα καταλήξεις για να πιεις το ποτάκι σου; Μην κουράζεσαι... Βολτάραμε εμείς αντί για σένα και σου προτείνουμε να ανακαλύψεις τρία μαγαζιά-

ραδ ικα,

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

πότε: ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2019

που πήγαΜΕ: ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ & ΕΞΑΡΧΕΙΑ

Τι ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ: ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΡΩΜΕ / ΠΙΝΟΥΜΕ /ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟ ΤΟ 24ΩΡΟ

φε,

01

KOULOUR KOULOUR Περικλέους 56, Αθήνα 105 63 T: 210 32 57 375 FB: Koulour Koulour Perikleous Στο ολοκαίνουργιο κατάστημα στην Περικλέους, θα βρεις φρεσκοψημένο κουλούρι, είτε κλασικό είτε γεμιστό είτε επικαλυμμένο, γλυκό η αλμυρό, που μπορείς να το απολαύσεις μαζί με μοσχομυριστό καφέ. Έρχονται και στο χώρο σου καθημερινά από τις 08.00 έως τις 15.00.

02

TELARO Αιόλου 33, Αθήνα Τ: 210 32 43 740 FB: Telaro Για ποιοτικό καφέ, γευστικό πρωινό ή brunch, ανακάλυψε το Telaro, ένα πανέμορφο μαγαζί στην καρδιά της Αθήνας. Από τους καλύτερους καφέδες της Πόλης, με πιάτα για όλα τα γούστα. Όμορφη, χαλαρωτική ατμόσφαιρα και άψογη εξυπηρέτηση!

ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ 03

Κωλέττη 40-42 Αθήνα Τ: 210 38 00 518 FB: Μαύρος Γάτος Bar Eδώ και χρόνια προσφέρει καφέ, ποτά και old fashioned cocktails σε πολύ καλές τιμές από το πρωί μέχρι... το άλλο πρωί. Φιλοξενεί συχνά DJs που παίζουν την αγαπημένη μας μουσική.

Stay tuned ακολουθώντας το «Μαύρο Γάτο» στο FB.

05 στεκια 01 μοναστηρακι

Δια ταυτα Το «Δια ταύτα» είναι ένας χώρος ζεστός, με πέτρα και ξύλο και πιάτα γευστικότατα, όπως: φέτα με μέλι, παναρισμένη σε παξιμάδι Κυθήρων, ταλαγάνι Μεσσηνίας στη σχάρα, μελιτζάνα φούρνου, κριθαρότο, καλαμαράκια τηγανιτά στη λαδόκολλα. Για «κλείσιμο», μπορείς να επιλέξεις και διάφορα γλυκά: μπακλαβά για τους παραδοσιακούς που σου φέρνει μυρωδιά Πόλης, lemon pie για τους πιο μοντέρνους, σουφλέ σοκολάτας κ.α. Επειδή όμως όλα αυτά πρέπει να ολοκληρώνονται με καλό κρασί, το «Δια Ταύτα» πάντα προσφέρει προσεγμένες ποικίλιες. Συνήθως, θα πετύχεις και live μουσική. Αν θέλετε ένα στέκι για όλες τις ώρες της ημέρας,αν ψάχνετε το κατάλληλο μέρος για να γιορτάσετε την Τσικνοπέμπτη ή να φάτε γευστικά νηστίσιμα, για να μη σας λείψει το κρέας τη Σαρακοστή, κάντε μια βόλτα στην Αδριανού!

Αδριανού 37, Μοναστηράκι Τ: 2103212347 FB: Δια ταύτα / Dia tauta

02 κυψελη

κυβελη

Το ξακουστό μεζεδοπωλείο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, η «Κυβέλη» μας επιφυλάσσει εκπλήξεις ανήμερα Τσικνοπέμπτη: για πιάτο ημέρας, θα σερβίρει λαχταριστά παϊδάκια, μαζί με όλα τα υπόλοιπα νοστιμότατα πιάτα για τα οποία φημίζεται. Όσο για την περίοδο της Σαρακοστής, θα έχουμε να επιλέξουμε νηστίσιμα και μαγειρευτά. Όπως και να ‘χει όμως, η «Κυβέλη» είναι νούμερο 1 επιλογή για Κυψελιώτες και όχι μόνο: ωραία, νοσταλγική μουσική, ζεστή ατμόσφαιρα, τραπεζάκια στην πλατεία όταν έχει καλό καιρό, κεφάτο, εξυπηρετικό προσωπικό και γεύσεις που σε τρελαίνουν! Προσωπικά αγαπημένα πιάτα: σαλάτα «Κυβέλη», κολοκυθοκεφτέδες, φέτα παναρισμένη με μέλι και σουσάμι, συκωτάκια, «μεθυσμένο» κοτόπουλο και φρέσκιες πατάτες τηγανιτές, ριζότο με θαλασσινά. Όσοι δεν το έχετε ανακαλύψει ακόμη, κάντε το γρήγορα!

Επτανήσου 15, Κυψέλη, Πλατεία Αγίου Γεωργίου | Τ: 2108219406 | FB: Κυβέλη

Στα γρήγορα επιστροφη στην παραδοση

Όλο και περισσότεροι φίλοι μου γίνονται χορτοφάγοι vegetarian-vegan όπως θέλετε πείτε το. Τι έγινε και αφήσαμε πίσω μας την παράδοση; Και το βασικό: Οι vegan τι τρώνε την Τσικνοπέμπτη;!

Άσμα Ασμάτων

ÇΜια κότα στρουμπουλή, μια κάτασπρη πουλάδα / ξεκίνησε η τρελή για βόλτα στη λιακάδα / Κι ένα μαύρο πετεινάρι κικιρίκου την κορτάρει / κικιρίκου την κορτάρει ένα μαύρο πετεινάριÈ Στίχοι: Γιώργος Οικονομίδης Μουσική & Ερμηνεία: Νίκος Γούναρης

Ο

Όπως και να ‘χει όμως, σ’ αυτό το κείμενο, θα εστιάσουμε στην ωραιότερη μέρα της ελληνική παράδοσης, μια συγκεκριμένη μέρα που το κρέας είναι must: ΤΗΝ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ! Πού θα βρούμε καλό κρέας να «τσικνίσουμε»; Τι θα φάμε αυτήν την «ιερή» μέρα;! Βέβαια, πρέπει να τονίσουμε ότι η Τσικνοπέμπτη έχει περισσότερο νόημα για αυτούς που κρατούν τη νηστεία της Σαρακοστής. Για μας τους υπόλοιπους που δε νηστεύουμε, είναι απλά μια καλή ευκαιρία να φάμε κρέας σα να μην υπάρχει αύριο. Όλες οι Αθηναϊκές γειτονιές, τουλάχιστον μια Πέμπτη το χρόνο, μυρίζουν τσίκνα και κρασί. Η χειρότερη μέρα για τους vegetarian/ vegan -τους οποίους φυσικά λατρεύουμε και σεβόμαστε την επιλογή τους ασυζητητί- αλλά για μας είναι μία γιορτή!

Πού πάμε λοιπόν αν δεν αποφασίσουμε να ψήσουμε στο σπίτι μας; 1. Για αυθεντικό, καλό σουβλάκι Σε κάθε γειτονιά της Αθήνας, θα βρεις ένα καλό σουβλάκι. Είτε λίγο πιο γκουρμέ, είτε λίγο πιο κλασικό, δεν θα δυσκολευτείς να το βρεις ακόμη και σε ένα στενάκι!

2.Ταβέρνα- Παραδοσιακή Ψησταριά Η ταβέρνα και η ψησταριά είναι η ωραιότερη ανακάλυψη του ανθρώπινου είδους. Ξέρουμε γειτονιές της Αθήνας που είναι φημισμένες για τις ταβέρνες τους και τα κρέατα τους. Μην αφήσετε την Τσικνοπέμπτη ανεκμετάλλευτη και τρέξτε!

3. Βρώμικο Τώρα πια το βρώμικο έχει εξελιχθεί και είχε γίνει ...truly clean. Αλλά ακόμα θα βρεις καντίνες που έχουν το original παραδοσιακό βρώμικο με το Καλαμάκι Χοιρινό ή το λουκάνικο. Μετά από ένα καλό ξενύχτι «Τσικνοπέμπτης», δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο για φαγητό.

03 ΓΚΥΖΗ

04 ανω πετραλωνα

ψητοπωλειο Òο γιωργοσÓ

ραδιουργιεσ

Στην γειτονιά του Γκύζη, από το 1983 το ψητοπωλείο «Ο ΓΙΩΡΓΟΣ» προσφέρει γεύσεις ... σπιτικές! Εδώ και σχεδόν 40 χρόνια, «στου Γιώργου» θα βρείτε το σωστό ελληνικό σουβλάκι, πιάτα της ώρας και φαγητά μαγειρευτά, φτιαγμένα με προϊόντα υψηλής ποιότητας, μαγειρεμένα με μεράκι και πολλή αγάπη! Αν πάτε εκεί με την παρέα σας, θα απολαύσετε την άριστη εξυπηρέτηση και την παρεϊστικη ατμόσφαιρα του μαγαζιού, ενώ μπορείτε να παραγγείλετε και στο χώρο σας. Θα αντιληφθείτε αμέσως ότι τα αγνά υλικά και η θεϊκή γεύση μπορούν, ακόμη και σήμερα, να συνδυαστούν με καλές τιμές. Είτε για την Τσικνοπέμπτη είτε για τις μέρες της νηστείας, εμπιστευθείτε την εμπειρία του καταστήματος, που ξέρει ότι για να αντέξεις στο χρόνο, το μυστικό της επιτυχίας είναι τα διαλεχτά προϊόντα και ο σεβασμός στον πελάτη.

Βαρατάση 1, Γκύζη | Τ.: 210 64 34 914 | fb.: Ψητοπωλείο ο Γιώργος-ΓΚΥΖΗ

Όλες οι όμορφες στιγμές ξεκινούν με μια καλή παρέα και καλό φαγητό. ‘Ετσι, από το 2012, οι «Ραδιουργίες» στα Άνω Πετράλωνα είναι ένα must στέκι για λουκούλεια γεύματα. Το μαγαζί είναι πάντα γεμάτο, ο χώρος του είναι πανέμορφος, η ταράτσα του (που πλέον λειτουργεί και το χειμώνα) ειδυλλιακή, η εξυπηρέτηση άψογη, οι τιμές οικονομικές, ενώ την ίδια στιγμή το φαγητό που προσφέρεται είναι...απερίγραπτο. Σας προτείνουμε –ειδικά για Τσικνοπέμπτη- την ποικιλία κρεατικών και το μετσοβίτικο κοτόπουλο, ενώ για τις μέρες που θα ακολουθήσουν, θα βρείτε πολλά σαρακοστιανά, αλλά και τα all-time vegetarian. Όμως μην επαναπαύεστε: ο Μένιος, ένας άνθρωπος με αγάπη και μεράκι για αυτό που κάνει, αλλάζει συχνά το μενού για να μην βαριόμαστε! Αν και τις «Ραδιουργίες», δεν θα τις βαρεθούμε ποτέ!

Κοίλης 33, Άνω Πετράλωνα | T.: 211 01 21 426 | fb.: Ραδιουργιες

σουβλακοπωλειο ριγανη

05 ΦΩΚΙΩΝΟΣ ΝΕΓΡΗ Στη διάσημη Φωκίωνος Νέγρη, πολύ κοντά στη Δροσοπούλου, η «Ρίγανη» προσφέρει το πιο νόστιμο σουβλάκι της Κυψέλης (και όχι μόνο!). Στη «Ρίγανη» θα βρείτε ορεκτικά και μερίδες με ψητά, νοστιμότατη πίτα, ρακή δική τους, υψηλή ποιότητα προϊόντων, καλή διάθεση και οικονομικές τιμές. Το καλαμάκι κοτόπουλο είναι το κάτι άλλο, ενώ θα βρείτε «έξυπνες» επιλογές για να βάλετε μέσα στην πίτα σας, όπως για παράδειγμα, φιλετάκι κοτόπουλο παναρισμένο από τα χεράκια τους! Στη «Ρίγανη» η ελληνική γεύση συνδυάζεται με «ψαγμένες» επιλογές. Ανήμερα Τσικνοπέμπτη, δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε από το να περάσετε από εκεί για να γιορτάσετε ή να παραγγείλετε σπίτι! Η «Ρίγανη» σίγουρα δεν θα σας αφήσει παραπονεμένους!

Φωκίωνος Νέγρη 15, Κυψέλη // Τ.: 210 86 17 022 fb: Σουβλακοπωλείον Ρίγανη

Θανάσης Βέμπος

Η ανεξήγητη πόλη

Από την «αστρική καμπάνα» ως τα «τηλεφωνήματα από νεκρούς», μυστηριώδεις ήχοι και φωνές στοιχειώνουν τις ηλεκτρομαγνητικές συχνότητες.

2

1. Εμπρός 4.2.1953 2. Εμπρός, 5.2.1953 3. Νικόλαος Αντωνακέας 4. Γεώργιος Ρουμάνης

www.vembos.gr 3

1

Η περιβόητη «αστρική καμπάνα» στη φιλολογία των πνευματιστικών και αποκρυφιστικών φαινομένων, είναι ένας «ήχος αναγγελίας» που ποικίλει από μια καθαρή νότα έως ένα σιγανό κλικ (την αναφέρει και ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ σε μια από τις ιστορίες του με τον περίφημο ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς. Η «αστρική καμπάνα» της σημερινής εποχής είναι το τηλεφωνικό ringtone. Ούτως ή άλλως, το τηλέφωνο –κινητό και σταθερό- είναι η ύστατη «ανιμιστική τεχνολογία». Άραγε μάς μιλά αυτό, ή μιλάμε εμείς μέσα από αυτό; Όταν σηκώνουμε το ακουστικό και δεν ακούμε σήμα, γιατί λέμε ότι είναι «νεκρό». Ένα τηλέφωνο που χτυπά μεσ’ τα μαύρα μεσάνυχτα ξυπνά έναν παράλογο φόβο -κι όχι απλώς για τα τυχόν κακά νέα που μπορεί να αναγγείλει. Όσοι κάνουν τηλεφωνικές φάρσες έχουν εκμεταλλευτεί εδώ και δεκαετίες τον τρόμο που γεννιέται όταν σηκώνουμε το ακουστικό και δεν απαντά κανένας. Σκεφτείτε τα μηνύματα που αφήνουμε στον τηλεφωνητή: «Αυτή τη στιγμή απουσιάζω». Μα αν απουσιάζεις, τότε ποιος μιλάει; Μια τόσο κοινότοπη ερώτηση γίνεται απόκοσμα απτή σε όποιον έχει ακούσει το μαγνητοφωνημένο μήνυμα στον τηλεφωνητή ενός πρόσφατα αποθανόντος. Υπάρχουν φορές όμως που το τηλέφωνο γίνεται αγωγός επικοινωνίας με τον Αλλόκοσμο. Υπάρχει μια κατηγορία παραφυσικών φαινομένων, τα περίφημα «τηλεφωνήματα από νεκρούς», κοντολογίς, τηλεφωνήματα από τον άλλο κόσμο.

Μια παλιά περίπτωση ανέφερε ο Νικόλαος Αντωνακέας (1896-1966), πολιτικός και πνευματιστής. Στις 17 Ιανουαρίου 1953, ο Μιχάλης Ρουμάνης πέθανε στην Αθήνα. Δυο μέρες αργότερα, στις 5:30 μμ, η κα Κ., φίλη της οικογένειας, τηλεφώνησε στο σπίτι του Ρουμάνη, μην γνωρίζοντας ότι είχε πεθάνει (μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια εποχή που το –σταθερό- τηλέφωνο ήταν ουσιαστικά είδος πολυτελείας). Η κλήση έγινε ενώ ο σύζυγος της κας Κ κι ένα άλλο άτομο, ήσαν παρόντες. Κάποιος σήκωσε το τηλέφωνο στο σπίτι κι η κα Κ αναγνώρισε αμέσως τη φωνή του Μιχάλη Ρουμάνη. Έπιασαν ψιλή κουβέντα για κοινότυπα πράγματα και για τον αδελφό του, πολιτευτή και λογοτέχνη Γεώργιο Ρουμάνη (19041960), ο οποίος ήταν τότε βουλευτής ΕΡΕ Λακωνίας. Στην κουβέντα πάνω, ο «Μιχάλης» έμοιαζε να γνωρίζει ότι η κα Κ και η οικογένειά της είχαν μετακομίσει σε καινούργιο σπίτι. Η κουβέντα τελείωσε με την υπόσχεση του Ρουμάνη ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή για επίσκεψη. Την επόμενη μέρα, η κα Κ τηλεφώνησε στο πολιτικό γραφείο του Γεώργιου Ρουμάνη και μίλησε με τη γραμματέα του, η οποία την πληροφόρησε για το θάνατο του Μιχάλη. Όπως καταλαβαίνει κανείς, η κα Κ έπαθε σοκ. Αργότερα εξακριβώθηκε ότι στο σπίτι

Τηλεφωνήματα από το Υπερπέραν

του αποθανόντος δεν υπήρχε κανείς την ώρα που είχε τηλεφωνήσει εκεί η κα Κ. (Εμπρός, 4.2.1953) Ο Αντωνακέας αναφέρει και ένα ακόμα περιστατικό που είχε λάβει χώρα το 1950. Ο γιος του, Κωνσταντίνος, είχε το γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας. Το διπλανό γραφείο ανήκε σε έναν Άνθιμο Κανακάρογλου, εκπρόσωπο εμπορικών οίκων καθώς επίσης και εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας «Αφρικανικά Νέα» (τότε υπήρχαν ανθούσες και πολυπληθείς ελληνικές παροικίες σε πολλά αφρικανικά κράτη). Ο Κανακάρογλου ήταν εύθυμος τύπος και μεγάλος χιουμορίστας. Ο Κωνσταντίνος Αντωνακέας δεν είχε τη δική του τηλεφωνική γραμμή, κι έτσι χρησιμοποιούσε το τηλέφωνο του Κανακάρογλου (νο 25-078). Ο πατέρας του, Νικόλαος, είχε δώσει το νούμερο σε αρκετούς φίλους. Αργότερα ο Κωνσταντίνος έφυγε από το γραφείο και χρησιμοποιούσε το νούμερο του σπιτιού του. Το Μάιο του 1950, ο Κανακάρογλου, που αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αυτοκτόνησε σε ένα καφενείο του Πειραιά. Το γραφείο του σφραγίστηκε με εντολή του εισαγγελέα, επειδή εκεί υπήρχαν σημαντικά έγγραφα και εμπορεύματα. Την περίοδο εκείνη, οι Αντώνης Παπαευθυμίου και Θωμάς Δαφνιάς, χωρίς να ξέρουν ότι ο Κανακάρογλου είχε πεθάνει και το γραφείο του σφραγιστεί, κάλεσαν το νούμερό του για να μιλήσουν στον Νικόλαο Αντωνακέα. Κάποιος σήκωσε το ακουστικό και είπε πως ο Αντωνακέας θα ήταν διαθέσιμος μόνο μετά τις 3 τα ξημερώματα. Προβληματισμένοι ξαναρώτησαν, κι η φωνή το επιβεβαίωσε. Νομίζοντας πως κάποιος τους έκανε πλάκα, ξαναπήραν το νούμερο κάμποσες φορές. Κάθε φορά μια φωνή τους απαντούσε με αυθάδικο και αλλοπρόσαλλο τρόπο. Τελικά οι δυο

άντρες επικοινώνησαν με τον Αντωνακέα, ο οποίος κατόπιν διαμαρτυρήθηκε εξοργισμένος στον θυρωρό του κτιρίου, θεωρώντας ότι κάποιος είχε παραβιάσει το γραφείο και απαντούσε στα τηλεφωνήματα. Ο θυρωρός όμως απάντησε ότι το γραφείο εξακολουθούσε να είναι σφραγισμένο από την αστυνομία και ότι κανείς δεν ήταν δυνατόν να απαντήσει στο τηλέφωνο. (Εμπρός, 5.2.1953). Στα τέλη του 1969, το ελληνικό πλοίο «Μίλτων Ιατρίδης» εξαφανίστηκε μυστηριωδώς κάπου μεταξύ Βραζιλίας και Νότιας Αφρικής μαζί με το 30μελές πλήρωμά του. Τον Ιανουάριο του 1970 οι έρευνες για την ανεύρεσή του εγκαταλείφθηκαν. Όμως οι συγγενείς των αγνοουμένων πίστευαν ότι το πλοίο δεν είχε ναυαγήσει. Οι φήμες έλεγαν ότι το πλοίο είχε απαχθεί και βρισκόταν στη Νιγηρία ή την Κούβα. Οι φήμες δεν είχαν κυκλοφορήσει χωρίς αιτία: Αναφέρεται ότι κάποιο μέλος του πληρώματος τηλεφώνησε ξαφνικά ένα βράδυ στη γυναίκα του στον Πειραιά και της είπε ότι είναι καλά και να μην στενοχωριέται. Κατόπιν έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς να προσθέσει τίποτε άλλο. Παρά την αναψηλάφηση της υπόθεσης που διέταξε το επίσημο ελληνικό κράτος, δια στόματος του τότε υπουργού Εξωτερικών Καρόλου Παπούλια το 1987, κανένα ίχνος του «Μίλτων Ιατρίδης» ή του πληρώματός του δεν βρέθηκε ποτέ.

4

Η κάθε περιοχή έχει το Barbershop της

ΠΟΛΥΓΩΝΟ

Εδώ και 8 χρόνια η γειτονιά του Πολυγώνου έχει το δικό της μπαρμπέρικο. Ο Δημήτρης υποδέχεται στον όμορφο χώρο του άντρες της περιοχής αλλά και από όλη την Αθήνα. Κουρέματα κλασικά αλλά και πιο «ψαγμένα», παραδοσιακό ξύρισμα, τριμάρισμα και καλή διάθεση. Αν βρεθείς στην αναμονή, παίζεις και ποδοσφεράκι. Εδώ η άνεση, η οικειότητα και η ευγένια έχουν τον κύριο λόγο, γι’ αυτό άλλωστε και όποιος πάει μια φορά σίγουρα το επισκέπτεται ξανά!

Μητροπέτροβα 42, Πολύγωνο // T.:215 52 05 848 // fb: D.Vergos barbershop EST 2011

ΚΟΡΩΠΙ

Απομακρινόμαστε λίγο από την Αθήνα και φτάνουμε στο Κορωπί. Ναι, και όμως! Εκεί βρήκαμε μία απ’ της ελάχιστες γυναίκες μπαρμπέρισσες στην Ελλάδα. Η Hλιάννα σας υποδέχεται, στον ολόφρεσκο -και μοναδικό για την περιοχή- χώρο της. Αυθεντική περιποίηση μπαρμπέρικου, κούρεματα και παραδοσιακό ξύρισμα από μια γνώστη του αντικειμένου. Μην διστάσετε να επισκευθείτε τον χώρο της. Ο επαγγελματισμός και η χαλαρή φύση της Hλιάννας σίγουρα θα σας κάνουν φανατικούς πελάτες!

Ύδρας 4, Κορωπί // T.: 211 11 53 967 // fb: BarbeRolla est2019

H ψυχη της πολης Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”

Χίλια ψέματα ένα γύρω κι η αλήθεια μόνο μία που ο καθένας μας γυρεύει να τη βρει για να σωθεί. Χίλια βλέμματα τριγύρω μα ματιά άλλη καμία πάρα μόνο τη δική σου διάλεξα να μου δοθεί. Χίλια μάτια έχει η νύχτα και η μέρα μόνο ένα κι όμως όλα σκοτεινιάζουν σαν ο ήλιος κοιμηθεί. Χίλια φώτα έχει ο νους μου κι η καρδιά μου μόνο ένα κι όμως όλα σκοτεινιάζουν σαν η αγάπη σου χαθεί...

ampazis.gr

www.

ΧΙΛΙΑ ΜΑΤΙΑ ΕΧΕΙ Η ΝΥΧΤΑ Του Παντελή Αμπαζή

Σκάναρε και δες την βιντεοπαρουσίαση

ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ ΣΤΗ ΛΑΔΟΚΟΛΛΑ Η Αυλή είναι μια οικογενειακή επιχείρηση, κύριος στόχος μας είναι η γευστική ικανοποίηση των πελατών μας. Τα προϊόντα μας είναι όλα φτιαγμένα από εμάς με μεράκι, προκειμένου να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο σε ποιότητα και γεύση. Σε μια πλήρως ανακαινισμένη αυλή σας περιμένουμε να μπείτε στην παρέα μας, ενώ κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ σας διασκεδάζουμε με ζωντανή μουσική! Σας περιμένουμε λοιπόν να διασκεδάσουμε παρέα...

Ανθέων 37-39, Άνω Πατήσια, τ. 210 25 86 424

Ε ΣΤΙΑΤΟΡ ΙΟ

...Oι περισσότεροι βλέπουν: Ένα φύλλο φασκόμηλου

Εμείς βλέπουμε: Χοιρινά φιλετάκια με γλυκόξινη σάλτσα και φασκόμηλο συνοδευόμενο με άγριο ρύζι μανιταριών....

Χαλεπά 65, Αθήνα Τ.: 211 21 40 158 giades.estiatorio