Η Πόλη Ζει | #67

Φε στι βάλ Αθη νών & Επι δαύ ρου

100 δράσεις με επίκεντρο τη διαφορετικότητα

We lco me Su mm er

Η πόλη υποδέχεται ένα θερμό καλοκαίρι

Επι στο λι κός έρ ωτ ας των ΑΝΩ ΝΥ ΜΩΝ

55 αποσπάσματα από ερωτικές επιστολές

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

www.ipolizei.gr

STREET

PRESS 67//05-19

PIU VERDE ALL DAY PARADISE

Ένα παλιό κυνηγετικό περίπτερο έχει εξελιχθεί σε μία όαση-“καταφύγιο” για τους Αθηναίους. Από το 2002 το «Piu Verde» είναι το ισχυρότερο κίνητρο για να ανηφορίσεις ή να κατηφορίσεις στο “εξωτικό” Παπάγου. Θα το βρείτε στην πράσινη πλευρά της πόλης με τραπέζια και καναπέδες “φυτεμένους” μέσα σε μία έκταση 3500 τ.μ. ανάμεσα σε πεύκα, ακακίες, ευκάλυπτους και εκατοντάδες είδη χλωρίδας, με λίμνες, καταρρακτάκια, τρεχούμενα νερά και σιντριβάνια και όλα αυτά σε απόσταση μόλις 10 λεπτών από το κέντρο της Αθήνας (με το μετρό). Ο εσωτερικός του χώρος περιβάλλεται από τζάμια (τα οποία ανοίγουν καιρού επιτρέποντος) για να μπαίνει άπλετο φυσικό φως και να ανοίγει το μάτι στη φύση. Πρόσφατα έγινε και μία μεγάλη ανακαίνιση μεταμορφώνοντας το «μέσα» σε συνέχεια του έξω. Τα πολύχρωμα ψάθινα φωτιστικά που προστέθηκαν δίνουν την αίσθηση ενός «κρεμαστού δάσους», ενώ τα μεγάλα σαλόνια με τους άνετους καναπέδες, τις πολυθρόνες και τους μεγάλους ξύλινους πάγκους με τα ψηλά stools και τα τραπεζάκια-καρέκλες σε στυλ café de Paris προσθέτουν μια ιδιαίτερη αστική νότα. Το breakfast/brunch που προσφέρει εδώ και 15 χρόνια μέχρι αργά το απόγευμα, θα σας πάρει τα μυαλά, ενώ όσο για το μεσημεριανό και το βραδινό, το νέο μενού, εμπλουτισμένο με vegeterian επιλογές και πολλές δημιουργικές προτάσεις από τον chef Κωνσταντίνο Τσίγκα και chef de cuisine το Λεωνίδα Σιώκο θα σας αφήσει σίγουρα ικανοποιημένους. Το εξωτερικό μπαρ προσφέρει afternoon & late night cocktails, ενώ κάθε μέρα μεταξύ 18.00-21.00 είναι η ώρα του παραδείσιου cocktail με όλες τις επιλογές του καταλόγου στα 6.50 ευρώ! Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, διοργανώνονται γευσιγνωσίες και wine tastings & pairings, καθώς η ενημερωμένη winelist κυρίως από Ελληνικούς Αμπελώνες αλλά εμπλουτισμένη και με διεθνείς ετικέτες, είναι «ψαγμένη» και μοναδική. Και μην ξεχνάτε! Ο χώρος είναι pet friendly και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ένας all-day «πολυχώρος» θα λέγαμε, σαν τα δεντρόσπιτα των παιδικών μας χρόνων, στην καρδιά της πόλης.

Στρ. Παπάγου & Πεντέλης Άλσος Παπάγου, Μετρό Εθνική Άμυνα τ.: 210 65 46 185

www.piu-verde.gr facebook: @PiuVerdePapagou instagram: piuverdepapagou

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

www.ipolizei.gr

Γνώμες

67//05-19

ΤΟ ΕΥΡΏ, Η ΜΥΤΙΛΉΝΗ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΈΖΟΣ

STREET

PRESS

Σύσσωμο το Έθνος αναφωνεί! Χάσαμε λεφτά στην περίοδο της κρίσης. Βέβαια μαζί με τους πραγματικά φτωχούς, φωνάζουν και οι μεσαίοι και τα στελέχη και οι εφοπλιστές. Εξού και το σύσσωμο της φωνής. Τώρα θα γραφτεί κάτι αντιδημοφιλές. Αυτά που χάσαμε φίλοι μου αύριο μεθαύριο ίσως και να τα πάρουμε πίσω, αν όχι όλα, τουλάχιστον μέρος τους. Οι μισθοί, τα επιδόματα (χαχαχαχ), οι συντάξεις μετά από μερικά χρόνια ίσως και να αυξηθούν. Εάν γίνει ένας πόλεμος, ίσως να χαθεί ένα νησί ή και δύο. Κάτι μάλλον πιο σοβαρό από τα ευρώ που χάσαμε και χάνουμε. Αλλά ίσως με κάποιες διαβουλεύσεις, κυρώσεις ή ακόμα και με ένα ακόμα πόλεμο μετά από δεκάδες χρόνια να το πάρεις πίσω. Και αυτό που γράφω πάλι αντιδημοφιλές είναι. Είτε επειδή σε κανέναν δεν αρέσει ο πόλεμος -αλλά βέβαια η χώρα είναι αυτό που είναι με πολέμους δυστυχώς μην το ξεχνάμε αυτό-, είτε επειδή ''το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του'' αλλά εγώ θέλω να πηγαίνω στην Μυτιλήνη κάθε καλοκαίρι και να μην χρειάζομαι βίζα ή πασπόρτι. Υπάρχει κάτι όμως ακόμα χειρότερο από τα ευρώ και από την Μυτιλήνη. Εδώ και καιρό οι πολίτες αυτής της χώρας πουλάνε, δυαράκια στην Κυψέλη, πλαγιές στην Κρήτη, οικόπεδα στο Μεταξουργείο, ταράτσες στο Παγκράτι, παραλίες στα νησιά και ό,τι μπορεί να πουληθεί τέλος πάντων. Δεν αναφέρομαι σε αυτά που εκχωρεί το κράτος και το Δημόσιο σε μεγάλες εταιρίες. Αναφέρομαι στις δεκάδες χιλιάδες πράξεις αγοροπωλησίας που γίνονται και αυξάνονται από Έλληνες σε ξένους. Ότι είχε αποκτηθεί τις τελευταίες δεκαετίες με διάφορους τρόπους -με κυρίαρχο αυτόν της σκληρής δουλειάς ολόκληρων γενιών, περνά με απολύτως νόμιμο τρόπο σε Κινέζους, Γερμανούς, Τούρκους και όλες τις φυλές της γης. Που η Ελλάδα για αυτούς είναι επένδυση και μάλιστα έξυπνη. Μόνο που για εμάς είναι -ήταν κατοικία και ο τόπος μας. (η λέξη τόπος είναι κάτι διαφορετικό από το κράτος, από την χώρα και από την λέξη ιδιοκτησία). Αυτήν την ''μικρή ιδιοκτησία'' λοιπόν δεν μπορείς να την πάρεις πίσω ούτε με διαδηλώσεις (ευρώ), ούτε με πόλεμο, μακριά από εμάς (Μυτιλήνη). Η κοινωνία, ας αφήσουμε το κράτος έξω όπως και τις κυβερνήσεις, πουλάει τον τόπο της. Κατά την γνώμη μου, πριονίζει το κλαδί που κάθεται και ας νιώθει τώρα ικανοποιημένη από τα χρήματα που ''κερδίζει''. Μάλλον είναι αντιδημοφιλές τελικά όλο το κείμενο, αλλά δεν πειράζει. Υ.γ. 1: Οι Έλληνες είναι φιλόξενος λαός, μακάρι οι νέοι ιδιοκτήτες να είναι και αυτοί φιλόξενοι Υ.γ.2: Αν αυτά συνδυαστούν και με τις εκατοντάδες χιλιάδες νέων που φεύγουν... τότε ο επόμενος Δήμαρχος θα είναι Κινέζος. Υ.γ. 3: Φεύγω τώρα, παζαρεύω την γιαγιά μου σε έναν Αυστριακό που έχει ξετρελαθεί με τα ντολμαδάκια της.

WWW. ipolizei. gr

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ] ΞΑΝΑΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ & ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ

[ΘΕΜΑ]

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΌΣ ΈΡΩΤΑΣ...

[ΝΑ 'ΣΑΙ ΝΕΟΣ]

ΕΣΕΊΣ ΞΈΡΕΤΕ ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η POETRY SLAM

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ] WELCOME SUMMER H Aθήνα φοράει τα καλά της και υποδέχεται το καλοκαίρι

[ΔΙΑΒΑΣΤΕ]

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Περιοδικό ποκίλης ύλης

ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ

ΘΕΜΑ: Μια κάπως περίεργη ανατομία: 10 φιγούρες της πόλης // Στα θερινά τα σινεμά! // Η Άνοιξη στα Πατήσια ΜΙΛΗΣΑΜΕ: Ελευθερία Αρβανιτάκη: “Είμαι πάντα έτοιμη να ευχαριστηθώ τις εκπλήξεις” // Κίτρινα Ποδήλατα: «Επιτυχία είναι ένα ή περισσότερα τραγούδια μας να περάσουν στις επόμενες γενιές» // Γιώργος Μεσσάλας: Η τέχνη δεν θέλει επαγγελματίες! #BRAKETIME: Όλη η αλήθεια για το “ΜΑΜΑ” // Θεέ μου, έγινα συντηρητικός! ΣΥΝΘΗΜΑ: Αγάπα χαζέ // Π***@να όλα! ΤΙ ‘ΠΕΣ ΤΩΡΑ: Να θυμάσαι γιατί γράφεις // «Μάλιστα αφεντικό θα λες» ΑΠΟΨΗ: Και 1…και 2….και 3? Oh mon dieu! // Κάλιο να σου βγει το ΜΑΤΙ

ΈΝΑ SITE ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΟΜΒΑΡΔΊΖΕΙ! ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ

www.ipolizei.gr

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

ΟΙ ΕΚΛΟΓΈΣ ΜΑΣ ΈΦΤΑΣΑΝ ΕΜΠΡΌΣ ΒΉΜΑ ΤΑΧΎ...

ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΚΟΝΗ

[ΕΓΡΑΨΑΝ]

ΑΓΑΘΗ ΚΑΤΣΙΑ

Στο πλυντήριο αυτοκινήτων είχε σχηματιστεί ουρά και οι άνθρωποι περίμεναν στοργικοί να πάρουν πίσω το λατρεμένο όχημά τους μετά το αναζωογονητικό spa.

ΑΝΤΑ ΚΟΥΓΙΑ

Κάποιος ήταν νευρικός και κοντραρισμένος, μάλλον πίστευε ότι το αυτοκίνητό του άξιζε περισσότερη τρυφερότητα από το βάρβαρο προσωπικό και κάποιος άλλος άρχισε να ξεστομίζει ένα σκοτεινό παραλήρημα: "καταραμένη αφρικανική σκόνη και καταραμένα τα άτομα που φέρνει μαζί από την Αφρική. Είναι αυτή κατάσταση να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα χωρίς δουλειά και να ασχολούμαστε με τους μετανάστες που πρέπει να τακτοποιηθούν στην δικιά μας χώρα; Είναι λογικό να κυκλοφορεί ο Πακιστανός με το τελευταίο μοντέλο κινητό που κοστίζει μια περιουσία και τα παιδιά μας να πεινάνε; Είναι χώρα αυτή που παρά να ασχολείται με τα δικά της παιδιά ασχολείται με τα παιδιά των ξένων; Πού έχετε ακούσει μάνα να αφήνει νηστικό το παιδί της για να ταΐζει το παιδί κάποιου άλλου; Και τι να πούμε για τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά μας που φεύγουν κάθε χρόνο από την χώρα αναγκασμένοι να ζήσουν στην ξενιτιά; Τα παιδιά μας αντιπροσωπεύουν το μέλλον της Ελλάδας, την ελπίδα της δικιά μας χώρας ...και αναγκάζονται να μας εγκαταλείψουν. Χαρίζουμε απλόχερα τα καλύτερα μυαλά μας στην Αμερική, στην Αγγλία, στην Αυστραλία κ.λ.π. ...και εμείς μένουμε πίσω. Τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Και η Ευρώπη; Τί να πούμε για την Ευρώπη; Ένα lobby ξένων συμφερόντων που συνωμοτεί εναντίον μας και μας αναγκάζει να δεχτούμε τον κάθε κακομοίρη, τον κάθε εγκληματία, τον κάθε τρομοκράτη αρκεί να μην πατάει στις δικές της χώρες. Έχουμε γίνει το πάρκινγκ της Ευρώπης και μάλιστα κακοπληρωμένο..."

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΜΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΡΑΚΑΚΗ UMBERTO DAVOLI ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΡΟΥΣΑΛΗΣ ΑΝΝΑ ΣΤΑΙΚΟΥ ΕΦΗ ΛΑΝΤΑΒΟΥ

Φοβερό!! Απίστευτη η ικανότητα ανάλυσης που μας προσφέρει ο Σόλωνας της σαχλαμάρας. Έμεινα άναυδος μπροστά στο μοιρολόι για μια Ελλάδα που αναγκάζεται να δεχτεί μια καινούργια μετανάστευση και χαρίζει τα καλύτερα παιδιά της σε ξένες χώρες που εκμεταλλεύονται αυτή την ευκαιρία, αυτό το απρόβλεπτο δώρο κρατώντας ομήρους αυτά τα θαυματουργά ελληνόπουλα χωρίς να μας αναγνωρίζουν καμιά ανταμοιβή και χωρίς καμιά ευγνωμοσύνη.

ΜΑΝΤΩ ΒΛΑΧΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΠΡΙΩΤΕΛΗΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ ΜΑΚΗΣ ΔΙΟΓΟΣ ΕΛΕΝΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΡΟΥΝΤΖΟΥΝΗ ΦΩΝΤΑΣ ΛΑΔΗΣ

Αναρωτιέμαι μόνο γιατί και εμείς δεν είμαστε ευγνώμονες προς τη Συρία, το Πακιστάν, την Ινδία, τη Σενεγάλη κ.λ.π. που χρόνια τώρα μας χαρίζουν τα δικά τους παιδιά χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς ούτε ένα “ευχαριστώ”. Μήπως ο Έλληνας μετανάστης είναι διαφορετικός από τον Αφρικανό μετανάστη; Μήπως η οικονομική κρίση της Ελλάδας είναι μια σοβαρότερη δικαιολογία για να παρατάνε την πατρίδα τα παιδιά της σε σχέση με τις καταστροφές, τον πόλεμο, τους βομβαρδισμούς και τα καθημερινά δράματα που ζουν τα παιδιά στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη; Αναρωτιέμαι αν πραγματικά μια δύσκολη οικονομική στιγμή μπορεί να μετατρέψει την εξυπνάδα σε χαζομάρα. Αν μια σκληρή κοινωνική φάση μπορεί να μετατρέψει την ανθρωπιά σε μια αισχρή συμπεριφορά. Αν μια προβληματική καθημερινότητα μπορεί να μετατρέψει την παραδοσιακή φιλοξενία σε ένα μίζερο εγωισμό. Μέχρι πότε θα δεχόμαστε την καταπίεση της απλής φυσιολογικής αυτονόητης λογικής, αφήνοντας χώρο στην αδιανόητη, απαράδεκτη, ανεπίτρεπτη φασιστική ρητορική;

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ

STREET

PRESS

Εάν δεν ήταν σοκαριστικό, θα ήταν διασκεδαστικό. Μιλώ για την ευκολία εναλλαγής ρόλων ανάμεσα στην εκάστοτε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Με την ευκολία που ανταλλάσσουν επιχειρήματα, αναλόγως με την θέση που βρίσκονται κάθε φορά. Με τη δύναμη που έχει η εξουσία να αλλάζει ανθρώπους και συνειδήσεις μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Με την αποδοχή της μοίρας μας, αυτούς έχουμε με αυτούς θα πορευθούμε. Έχεις κάτι άλλο να προτείνεις; Με τους δημοσιογράφους που δεν μπορούν να κρύψουν την χαρά ή την λύπη τους από τα όποια αποτελέσματα. Με τους αναλυτές που ταχυδακτυλουργικά μεταφράζουν τη βούληση του λαού, του εξηγούν τι, πως και γιατί ψήφισε το ένα ή το άλλο κόμμα. Πέρα από αυτά όμως οι εκλογές είναι μία σημαντική στιγμή. Με τι εφόδια κατεβαίνει ο καθένας από εμάς είναι το ζήτημα. Και αυτά όσο περνά ο χρόνος μάλλον λιγοστεύουν, φθείρονται, εξαϋλώνονται. Ίσως γεγονότα μεγάλης κλίμακας αφυπνίσουν μία κοινωνία που σύρεται αλλά και σέρνει το καράβι της καθημερινότητας. Συνήθως αυτά τα γεγονότα κρύβουν οδύνες. Για το τέλος το αγαπημένο μου ποίημα... Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα-μάινα» Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ’ τις δυο μεριές Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ’ όνειρο κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε χίλιους καπεταναίους τούς αλλάξαμε Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μέσ’ στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

UMBERTO DAVOLI

(Oδυσσέας Eλύτης, Ο ήλιος ο ηλιάτορας, Ίκαρος, 1971)

[ΕΚΔΟΣΗ] [ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ]

www.ipolizei.gr

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Νικολέττα Βήκου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

ISSN: 2623-4068

//Βιβλίο

ΚΡΙΤΙΚΑΡΟΝΤΑΣ

ANTONIO FUSCO, ΥΠΌΘΕΣΗ 178 Ελληνικά Γράμματα, 2019 μτφ. Γιάννα Σκαρβέλη // σελ. 272

Γράφει ο Γιάννης Ράγκος

Υπόθεση 178: Η μνήμη ως εχθρός Τα τελευταία χρόνια, η αστυνομική λογοτεχνία αποδεικνύει με πολλούς τρόπους πως βρίσκεται σταθερά στην αιχμή της πολιτικοκοινωνικής παρατήρησης και της τολμηρής αναμέτρησης με τις σκοτεινότερες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Ένας από αυτούς είναι η καταβύθιση στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν, που με τα μυστικά και τις κρυφές όψεις του γεμίζει τις ζωές των ηρώων με φαντάσματα και σκιές. Τα παραδείγματα είναι πολλά και εκτείνονται σε όλες τις χώρες που καλλιεργείται συστηματικά το είδος, μη εξαιρουμένης και της Ελλάδας. Στο μυθιστόρημά του Υπόθεση 178, που συναιρεί το σύγχρονο πολιτικό θρίλερ με το ιστορικό αστυνομικό μυθιστόρημα, ο Ιταλός Αντόνιο Φούσκο (Antonio Fusco, 1964) επιστρέφει στη φρίκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στα χιλιάδες μικρά εγκλήματα που συντελέστηκαν τον τελευταίο χρόνο στην Ιταλία (κυρίως, μετά τη συνθηκολόγηση της 8ης Σεπτεμβρίου 1943) από τα γερμανικά στρατεύματα και εν πολλοίς συγκαλύφθηκαν μεταπολεμικά εξαιτίας πολιτικών σκοπιμοτήτων. Κεντρικός ήρωας είναι ο Τομάζο Καζαμπόνα (εμφανίζεται και στο προηγούμενο μυθιστόρημά του Πέντε μικρές αδικίες), ένας μεσήλικος αστυνόμος με κλονισμένο γάμο, που παρά τη ζοφερή πραγματικότητα με την οποία συχνά είναι υποχρεωμένος να συμφιλιώνεται, διατηρεί την ακεραιότητά του και την ανυποχώρητη επιμονή να φτάσει στην αλήθεια και να αποδοθεί η δικαιοσύνη, παρόλο που ο συγγραφέας θέτει χωρίς υπεκφυγές καίρια ερωτήματα για το αληθινό νόημα των εννοιών αυτών. Ο Καζαμπόνα, μαζί με την ομάδα του, καλείται να εξιχνιάσει την υπόθεση δολοφονίας ενός ηλικιωμένου άντρα με αμφιλεγόμενη «προϊστορία». Η δολοφονία έχει διαπραχθεί στην επινοημένη επαρχία της Τοσκάνης, Βαλντέντσα, μέσα στον καύσωνα του Δεκαπενταύγουστου, την εποχή που η λίμνη της περιοχής εκκενώνεται από το νερό και αποκαλύπτεται το εγκαταλελειμμένο χωριό Τόρε Γκιμπελίνα. Σύντομα, η έρευνα της αστυνομίας θα συνδεθεί με μια σειρά φόνων και έναν

χαμένο φάκελο που φέρει τον τίτλο «Υπόθεση 178» και αφορά ένα έγκλημα πολέμου που διέπραξαν οι ναζί στο χωριό-φάντασμα, πριν την αποχώρησή τους από την ιταλική χερσόνησο. Το μυθιστόρημα ξεκινά με μια ιδιαίτερα υποβλητική σκηνή -τοποθετείται στο Παρίσι το 1967, ενώ κατόπιν ο αφηγηματικός χρόνος «μετακινείται» στο παρόν-, που φέρνει στο νου την εναρκτήρια σκηνή της αριστουργηματικής νουάρ ταινίας του Ρόμπερτ Σιόντμακ «Οι δολοφόνοι», βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Έρνεστ Χεμινγουέη. Η αφήγηση του Φούσκο, γραμμένη με έξοχο λυρισμό και υψηλό λογοτεχνικό ήθος, διαθέτει εξαιρετικές στιγμές στοχασμού και ψυχολογικής εμβάθυνσης στην ανθρώπινη φύση και τα αθέατα υποστρώματά της, ενώ ταυτόχρονα δε λείπουν «φέτες» λεπτού και υποδόριου χιούμορ, καθώς και απολύτως λειτουργικές βιβλιοφιλικές αναφορές (όπως π.χ. στον «Ηγεμόνα» του Νικολό Μακιαβέλι, που ο Φούσκο συσχετίζει με μία εμβληματική πολιτική μορφή της μεταπολεμικής Ιταλίας). Προσφέρει, επίσης, υπέροχες περιγραφές των τοπίων της Τοσκάνης και, στον αντίποδα, των απομακρυσμένων προαστίων του Παρισιού, όπου έχουν εγκατασταθεί (σε συνθήκες γκετοποίησης) πολλοί μετανάστες και πρόσφυγες. Ακόμα, ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διαυγείς και τεκμηριωμένες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας και δράσης των ποικίλων υπηρεσιών της αστυνομίας (του Τμήματος Ανθρωποκτο-

νιών, της Σήμανσης, της Διεύθυνσης Ερευνών κατά της Μαφίας κ.ά.), των ανακριτικών αρχών και της Interpol, γεγονός που οφείλεται στην επαγγελματική ενασχόληση του συγγραφέα με την εγκληματολογική έρευνα στην ιταλική δικαιοσύνη. Εντούτοις το κυρίαρχο μοτίβο του μυθιστορήματος είναι η μνήμη, που αποτελεί «καταδίκη για τους ανθρώπους» όπως επισημαίνει μία από τις ηρωίδες. Η μνήμη θρυμματίζει τις ζωές των ηρώων, που προσπαθούν σθεναρά να ξεπεράσουν τις συμπληγάδες του παρελθόντος είτε με τη λήθη ή με το κλείσιμο των παλιών λογαριασμών μέσω της αυτοδικίας είτε πιστεύοντας πως είναι αχρείαστο και επομένως πρέπει να διαγραφεί. Πρόκειται για το παρελθόν με το οποίο, κατά τον συγγραφέα, «η συνείδηση της κοινωνίας και της πολιτικής της χώρας μας δεν θέλησε ποτέ να αναμετρηθεί μέχρι τέλους».

Το Υπόθεση 178 είναι ένα θαυμάσιο αστυνομικό μυθιστόρημα με καλά χωνεμένα όλα τα ειδολογικά χαρακτηριστικά του είδους, σε ιδιαίτερα φροντισμένη μετάφραση της Γιάννας Σκαρβέλη.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ CHECK-IN Προσωπική υποδοχή των επισκεπτών σας

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΚΙΝΉΤΟΥ Ολοκληρωμένη διαχείριση του ακινήτου σας

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ Καθαριότητα χώρου και κλινοσκεπασμάτων

Η ΛΕΞΗ “ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ” ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ επικοινωνήστε μαζί μας να δείτε τα αποτελέσματα

www.welcomehost.gr | τ. 210 300 74 99

ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ

άννα στάικου

«Βρύα και Λειχήνες» Στην Πόλη έβρεχε ασταμάτητα, συνεχώς επί 1 χρόνο Έριξε ο θεός τόσο νερό που φυτρώσαμε βρύα και λειχήνες Μάλλον μετά την αμετάκλητη αναχώρηση του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές τα 100 χρόνια μοναξιάς πήραν σάρκα και οστά στην Αθήνα. Στο μακρινό του Μαρκές, Μακόντο, η συνεχής αϋπνία έφερε λήθη. Η βροχή δεν σταμάταγε, οι πεθαμένοι επέστρεψαν επειδή δεν άντεχαν την μοναξιά. Η θλίψη κυριάρχησε και η ανισότητα μαζί με την αδικία ήταν νόμος. Όλα αυτά στο Μακόντο που αγωνιζόταν να βγει από την μοναξιά του ζητώντας μια δεύτερη ευκαιρία, πριν την αναγκαστική εκτέλεση των ονείρων. Το Μακόντο του Μαρκές εμφανίστηκε, μουσκεμένο, κατάμονο στην Αθήνα. Και εκεί που η πόλη μας ονειρευόταν τα Παρίσια -αδελφοποιήσεις με την λεωφόρο Φός και τα σχετικά απωθημένα μας- μοναδική πρόθυμη περιοχή, για να μας δώσει το χέρι, ήταν το μοναχικό Μακόντο της Κολομβίας. Η έλευση του υποψηφίου, ήρθε μαζί με τη βροχή μια φθινοπωρινή νύχτα. Την βραδιά που κρύφτηκαν τα νυχτερινά πεταλουδάκια και τα μπουμπουνητά κυνηγούσαν τα αδέσποτα σκυλιά. Το Μαρκεσιανό Μακόντο άδειασε όλη την βρόχινη γραφή του Γκαμπριέλ, χειροκρότησε τον εαυτό του και πέταξε με πτήση αυθημερόν για την Κολομβία. Οι κάτοικοι της πόλης -εμείς όλοι δηλαδή- βρεθήκαμε στην τρομερή δυσκολία της αναγνώρισης, της ιδιότυπης λογοτεχνικής κοπάνας. Θλίψη, μοναξιά, αδικία, ουτοπία μέσα σ’ ένα σύννεφο βροχής, μεταφερμένο σε μια άλλη πόλη. Πόλη με αίγλη, με πλουμίδια και ιστορία. Ξεκίνησαν οι μήνες της βροχής, τόση που ήταν αδύνατον να μετρηθεί. Στωϊκοί τα τελευταία χρόνια στα βάσανα, στην αρχή κρατούσαμε ομπρέλα, μετά κουκουλώσαμε τα κεφάλια με σακούλες νάυλον, στο τέλος αφεθήκαμε στην νεροποντή. Συνηθίσαμε τόσο, που αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι δεν βρέχει. Ίσως κάτι άλλο ανεξήγητο να μας συμβαίνει. Εν τω μεταξύ οι συνθήκες ακινησίας και αδράνειας, ευνόησαν την χλωρίδα. Άρχισαν να εμφανίζονται -στην αρχή δειλάαργότερα με ταχύτητα υπερβολική, τα βρύα μαζί και οι λειχήνες, τριγύρω στο περιβάλλον που ζούσαμε αλλά και πάνω μας, δημιουργώντας μια παράξενη επικάλυψη. Τα πληκτρολόγια φύτρωσαν. Κάθε πρωί -την ώρα που σημαίναμε με λάικ την επανάσταση- φορούσαμε γάντια πλαστικά μιας χρήσεως, για να αποφύγουμε την υγρασία. Η επαναστατικότητα καθυστερούσε και γριπιασμένη σερνόταν στα p.c., αλλά δεν ήταν δυνατόν να αντιληφθούμε ότι φταίει η υγρασία. Σε μας η λήθη επήλθε -όχι από αϋπνία- αλλά από την φυτρωμένη υγρασία. Παραδομένοι στην λήθη, γλιτσιασμένοι με γρασίδι, αρχίσαμε να παίρνουμε μέτρα με δημοκρατική ευθύνη, τέτοια που να μας δίνουν την δυνατότητα της εργασίας -όσοι είχαν- και της μετακίνησης. Στον ΗΣΑΠ φορούσαμε γαλότσες, και ρίχναμε ζέστη ο ένας επιβάτης στον άλλον με πιστολάκι μαλλιών, εφοδιασμένο με μπαταρία. Ήταν τόση η λήθη, που είχαμε ξεχάσει πώς μας συνέβη αυτό. Θαρρείς ο,τι σ’ αυτόν τον τόπο, δεν γεννηθήκαμε αλλά μόνο φυτρώσαμε και μάλιστα κατά τύχη Στις εκλογές πάμε σα ψάρια στην γυάλα και μουρμουράμε

όπως ακριβώς κάνουν τα ψάρια. Ο έρωτας μούσκεψε, κρύωσε και ένα δειλινό σπαρακτικό μας εγκατέλειψε. Μια γυναίκα τον πήρε στο κατόπι, τράβαγε το μανίκι του, έκλαιγε, τον παρακαλούσε, τον ρωτούσε τι θα ήθελε για να επιστρέψει. Αλλά, τίποτε ο κυρ-έρωτας. Κάτι μουρμούραγε, ψιθύριζε σαν θρόισμα και το πήραν τα φύλλα των δέντρων το μήνυμα: «Ο ξεχασμένος πώς να αγαπήσει;; Εγώ ο έρωτας είμαι σήμαντρο, ακοή και μνήμη του παντός» Τα φύλλα έσπευσαν να φτιάξουν καλλιτεχνική πυρογραφία. Στεγνωμένοι κάποιοι, μετά την βροχή, θα διαβάσουν έντρομοι το μήνυμα. Ίσως τότε κάτι αλλάξει. Οι μήνες περνούσαν και η θλίψη της μοναξιάς σκεπαζόταν κάτω από την ορμή των νερών στην πόλη. Ώσπου ακριβώς όπως και στο Μακόντο, άρχισαν να εμφανίζονται οι νεκροί Αυτοί που είχαν ζήσει σε τούτη την πόλη…….. Επανήλθαν όπως είχαν φύγει. Άλλοι χαρούμενοι, κάποιοι με θλίψη, επανήλθαν και οι αρχηγοί. Αυτοί που ονειρεύτηκαν το καλό της πόλης. Οι δίκαιοι Δικαστές. Αυτοί που έσκυψαν σε τόμους δικογράφων, λουσμένοι από την αγωνία της αδικίας. Περπάτησαν στους δρόμους απ’ την αρχή οι νομοθέτες. Μόνο αυτοί που ξαγρύπνησαν εναντίον της αδικίας. Οι γυναίκες. Αυτές που θεωρούσαν ντροπή την απρέπεια, την αγένεια, την ασέβεια στον άλλον. Στόλισαν απ’ την αρχή τα μπαλκόνια και έπλυναν τα περίτεχνα κιγκλιδώματα. Από κοντά και οι τεχνίτες. Αυτοί που στόλιζαν την πόλη. Που δεν καταδέχονταν αμοιβή εάν η τέχνη δεν ήταν καλλιτεχνική. Στο τέλος οι γιατροί. Με ρόμπες πάλλευκες, με τσέπες άδειες, με μέτωπο θεωρείο που έφτανε τον ουρανό. Αυτοί. Είδαν την λήθη. Αντίκρισαν την αποπνικτική χλωρίδα και βάλθηκαν να επαναφέρουν την μνήμη. Ανασκουμπώθηκαν, έσπρωξαν τους φυτρωμένους παραδίπλα και ξεκίνησαν την εργασία, τον κάματο και την επαναφορά της αγάπης για το Κοινό καλό. Οι νεκροί εργάζονταν εντατικά. Η βροχή τον επόμενο μήνα λιγόστεψε. Κάποια χαμομήλια δειλά φυτρώσαν στα πάρκα. Οι νεκροί έκαναν υπερωρίες. Μια μέρα -όλως ξαφνικά- ο ήλιος επέλασε αποφασιστικά. Η πόλη άρχισε να στεγνώνει. Ο έρωτας πατώντας στις μύτες των ποδιών του δειλά -δειλά επέστρεφε. Η γυναίκα τον φίλησε. Ο τόπος έλαμψε. Ένας -ένας οι άνθρωποι στέγνωναν. Μαράθηκαν οι πρασινάδες και άρχισε να φαίνεται το πρόσωπο του καθένα. Η βροχή σταμάτησε. Το βιβλίο την ξαναφόρτωσε στις σελίδες, και επέστρεψε στο Μακόντο της Κολομβίας. Όμως η επαναφορά στην πραγματικότητά τους συνοδεύτηκε από μια τεράστια έκπληξη. Η πόλη ξανάγινε πόλη. Η δικαιοσύνη ήταν αρχηγός. Οι άνθρωποι αγκαλιάστηκαν ο ένας με τον άλλον και μια γελούσαν και μια έκλαιγαν. Τελικά αυτή την πόλη την έσωσαν οι νεκροί της Και με αυτό τον τρόπο της δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία. …………………καλό βόλι γείτονες……….

ΤΜΗΜΑΤΑ

ΤΜΗΜΑΤΑ

• ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΑ • ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ Μαγνητική Τοµογραφία & αγγειογ • ΤΜΗΜΑ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ & ΤΜΗΜΑΤ ΤΜΗΜΑΤΑ Μαγνητική Τοµογραφία & αγγειογραφία ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ • ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ Μαγνητική Τομογραφία

• ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ Αξονική Tοµογραφία, ΤΟΜΟΓΡΑΦ αγγειογραφ • ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ • ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ Αξονική Τομογραφία Αξονική Tοµογραφία, αγγειογραφίa, Ψηφιακή Ακτινογραφία πυελογραφία, κολονοσκόπηση Μαγνητική Τοµογραφία & αγγειογραφία Μαγνητική Τοµογραφία & αγ Ψηφιακή Μαστογραφία

πυελογραφία, κολονοσκόπηση Σταθεροί στις αξίες μας «Αξιόπιστη διάγνωση-Σεβασμός στον Άνθρωπο» φροντίζουμε την υγεία σας, • ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ CT DentalScan • ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ Τομοσύνθεση βελτιώνοντας διαρκώς το επίπεδο των υπηρεσιών μας, προσθέτοντας νέες, σύγχρονες διαγνωστικές εξεCT DentalScan Αξονική Tοµογραφία, αγγειογραφίa, Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας Αξονική Tοµογραφία, αγγειο ΙΑΤΡΙΚΗΣ • ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ τάσεις και επενδύοντας σε πρωτοπόρο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό.

• ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ πυελογραφία, κολονοσκόπηση πυελογραφία, κολονοσκόπησ Σπινθηρογραφήµατα καρδιάσ Το νέο διαγνωστικό μας κέντρο στην οδό Πατησίων 345 στα Άνω Πατήσια είναι εξοπλισμένο με ιατρικά • ΤΜΗΜΑ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ μηχανήματα που ενσωματώνουν τα πιο πρόσφατα τεχνολογικά επιτεύγματα: CT DentalScan & οργάνων Σπινθηρογραφήµατα καρδιάσ CT DentalScan σώµατοσ

öî 49, °õÜîá

Λιπομέτρηση

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ

& οργάνων σώµατοσ

ΙΑΤΡΙΚΗΣ • ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ • ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ Ψηφιακή Πανοραμική • ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ

Ψηφιακή Κεφαλομετρική Σπινθηρογραφήµατα καρδιάσ Σπινθηρογραφήµατα καρδιά

• ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ

Μαγνητικός Τομογράφος Signa Voyager 1.5 T της GE Healthcare

DENTAL SCANTriplex - CBCT καρδιάσ

Με το σύστημα μαγνητικής τομογραφίας SIGNA Voyager ο εξεταζόμενος απολαμβάνει ένα νέο & οργάνων σώµατοσ & οργάνων σώµατοσ Triplex καρδιάσ επίπεδο άνεσης. Ο νέος μαγνητικός τομογράφος επιτρέπει την ταχύτερη απεικόνιση του σώματος Τεστ Κοπώσεωσ • ΤΜΗΜΑ ΥΠΕΡΗΧΩΝ & TRIPLEX και έως 47% συντομότερο κράτημα αναπνοής, με πολλαπλές φάσεις σε μια μόνο αναπνοή, έτσι • ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ • ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ Τεστ Κοπώσεωσ Τriplex αγγείων ώστε κάθε σάρωση να γίνεται σωστά την πρώτη φορά. Έχει οπή πλάτους 70cm και τεχνολογίες που Stress echo Triplex καρδιάσ απλόTriplex καρδιάσ στοχεύουν στο μέλλον στους τομείς της ποιότητας εικόνας, της παραγωγικότητας, της ενεργειακής Υπερηχογράφημα Stress echo απόδοσης και της άνεσης του εξεταζόμενου κατά την διάρκεια της εξέτασης. Διαθέτει τεχνολογία Holter πιέσεωσ και ρυθµού οργάνων σώματος Τεστ Κοπώσεωσ Silent Scan για την μείωση του θορύβου σάρωσης, είναι κατάλληλος γιαHolter κλειστοφοβικούς καιρυθµούΤεστ Κοπώσεωσ πιέσεωσ και Υπερηχογράφημα έγχρωμο ΚΑΙ TRIPLEX διακρίνεται για την υψηλή ποιότητα στην διαγνωστική του εικόνα. ΥΠΕΡΗΧΩΝ • • ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ

Stress echo

Stress echo

• ΥΠΕΡΗΧΩΝ ΚΑΙ TRIPLEX υψηλής ευκρίνειας Triplex αγγείων & οργάνων σώµατ Αξονικός Τομογράφος 80 τομών Aquilion Lightning της Canon Υπερηχογράφημα με έγχυση Holter πιέσεωσ και ρυθµού Holter πιέσεωσ και ρυθµού • ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ Μαγνητική Τοµογραφία & αγγειογραφία Triplex αγγείων & οργάνων σώµατοσ σκιαγραφικού Ο αξονικός τομογράφος Aquilion Lightning, έχει σχεδιαστεί για να λειτουργεί αξιόπιστα και οργάνων ΚΑΙ σώµατοσ Αξονική Tοµογραφία, αγγειογραφίa, • ΥΠΕΡΗΧΩΝ ΚΑΙΥπέρηχοι TRIPLEX TRIPLEX • ΥΠΕΡΗΧΩΝ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ αποτελεσματικά και διαθέτει τεχνολογίες αιχμής για τη• ΑΞΟΝΙΚΗΣ βελτιστοποίηση της εμπειρίας του Υπερηχογράφημα διορθικό-διακολπικό Υπέρηχοι οργάνων σώµατοσ πυελογραφία, κολονοσκόπηση Αξονική Tοµογραφία, αγγειογραφίa, εξεταζόμενου κατά την διάρκεια της εξέτασης και την επιτάχυνση της διαδικασίας διάγνωσης. µαλακών (µυοσκσ Triplex αγγείων Υπέρηχοι & οργάνων σώµατοσ Triplex αγγείων & οργάνων γυναικολογικό & µορίων CT DentalScan Οι διαγνωστικές εικόνες είναι υψηλής ποιότητας και αποκτώνται με κολονοσκόπηση εξαιρετικά χαμηλή δόση µορίων Υπερηχογράφημα πυελογραφία, Υπέρηχοι µαλακών (µυοσκελετικού) εγκυμοσύνης ακτινοβολίας. Έχει καινοτόμο σχεδιασμό και διαθέτει άνοιγμα• 78cm, το μεγαλύτερο της κατηγορίας Υπέρηχοι οργάνων σώµατοσ Υπέρηχοι οργάνων σώµατοσ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ Υπέρηχοι µε έγχυση σκιαγραφικού CT DentalScanΙΑΤΡΙΚΗΣ του, έτσι ώστε ο εξεταζόμενος να νιώθει άνετα καθόλη την διάρκεια της εξέτασης. Υπερηχογράφημα μυοσκελετικού Υπέρηχοι µε έγχυση σκιαγραφικού Σπινθηρογραφήµατα καρδιάσ ΙΑΤΡΙΚΗΣ • ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ Υπέρηχοι µαλακών µορίων Υπέρηχοι µαλακών µορίων ( ∆ιορθικά - (µυοσκελετικού) ∆ιακολπικά Υπερηχογρ συστήματος υψηλής ευκρίνειας & οργάνων σώµατοσ καρδιάσ Σπινθηρογραφήµατα ∆ιορθικά - ∆ιακολπικά Υπερηχογραφήµατα Ψηφιακός μαστογράφος με δυνατότητα τομοσύνθεσης AMULET INNOVALITY Υπέρηχοι µε έγχυση σκιαγραφικού Υπέρηχοι µε έγχυση σκιαγρα Υπερηχογραφικά καθοδηγούμενη • ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ Υπερηχογραφικά καθοδηγούµενη & οργάνων σώµατοσ της FUJIFILM βιοψία θυρεοειδούς, μαστού, προστάτη Triplex καρδιάσ Υπερηχογραφικά καθοδηγούµενη ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ ∆ιορθικάΒιοψία - ∆ιακολπικά Υπερηχογραφήµατα ∆ιορθικά - ∆ιακολπικά Υπερ Ο μαστογράφος AMULET Innovality είναι το αποτέλεσμα της•συνεχούς καινοτομίας και δέσμευσης Ελαστογραφία θυρεοειδούσ, ήπατος, μαστών,προστάτη, µαστών. Τεστ Κοπώσεωσ καρδιάσ θυρεοειδούσ, της FUJIFILM να παρέχει κορυφαία ποιότητα στη μαστογραφία.Triplex Το Innovality χρησιμοποιεί ψηφιακό προστάτη, µαστών. Υπερηχογραφικά καθοδηγούµενη Βιοψία καθοδηγού Υπερηχογραφικά θυρεοειδούς Ελαστογραφία Stress echo ανιχνευτή άμεσης μετατροπής για να παράγει ευκρινείς εικόνες χαμηλή δόση ακτινοβολίας. Με Τεστμε Κοπώσεωσ ήπατοσ, θυρεοειοδ το νέο εξελιγμένο σύστημα ΑΕC (i-AEC) σε συνδυασμό με μια νέαπιέσεωσ τεχνολογία ανάλυσης εικόνας ήπατοσ, θυρεοειοδούσ, Holter καιΕλαστογραφία ρυθµού προστάτη,θυρεοειδούσ, µαστών. προστάτη, µασ Stress echo •θυρεοειδούσ, ΤΜΗΜΑ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ προσαρμόζει ιδανικά τη δόση ακτινοβολίας για κάθε τύπο μαστού. Το AMULET Innovality είναι µαστών ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙκαιTRIPLEX • ΥΠΕΡΗΧΩΝ Holter πιέσεωσ ρυθµού µαστών Σπινθηρογραφήματα καρδιάς & ένα εξαιρετικά προηγμένο σύστημα ψηφιακής μαστογραφίας, το οποίο προσφέρει καινοτομία και Ελαστογραφία ήπατοσ, θυρεοειοδούσ, Ελαστογραφία ήπατοσ, θυρε Triplex &TRIPLEX οργάνων σώµατοσ η FUJI• ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ • ΥΠΕΡΗΧΩΝ στην Τομοσύνθεση με εξαιρετικά χαμηλή δόση ακτινοβολίας. Με αγγείων αυτόΚΑΙτο νέο σύστημα, οργάνων σώματος •& οργάνων ΨΗΦΙΑΚΗΣ µαστών µαστών FILM συνδυάζει την υψηλή ποιότητα των εξετάσεων με την άριστη ποιότητα εικόνας. Υπέρηχοι οργάνων σώµατοσσώµατοσ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Triplex αγγείων • ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΟΣΤΙΚΗΣ ΠΥΚΝΟΤΗ • ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Υπέρηχοι µορίων (µυοσκελετικού) Υπέρηχοι µαλακών οργάνων σώµατοσ • ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ • ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦ • ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΟΣΤΙΚΗΣ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ Triplex καρδιάς Υπέρηχοι έγχυσηµορίων σκιαγραφικού Υπέρηχοι µε µαλακών (µυοσκελετικού) ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ • ΨΗΦΙΑΚΗΣ Ψηφιακό σύστημα ακτινογράφης ASCEND της CARESTREAM • ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ Stress EchoΟΣΤΙΚΗΣ & Stress •Contrast Echo ΟΣΤΙΚΗΣ ΠΥΚΝ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ • ∆ιορθικά ∆ιακολπικά Υπερηχογραφήµατα Υπέρηχοι µε έγχυση σκιαγραφικού Το ψηφιακό σύστημα ακτινογράφησης ASCEND της Carestream παράγει ψηφιακές ακτινογραφίες Test κόπωσης Ακτινογραφίεσ Υπερηχογραφικά καθοδηγούµενη Βιοψία • ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ • ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙ - ∆ιακολπικά Υπερηχογραφήµατα υψηλής ποιότητας και διαγνωστικής αξίας, με χαμηλή δόση∆ιορθικά ακτινοβολίας. Είναι κατάλληλο για Ακτινογραφίεσ ΗΚΓ ηλεκτροκαρδιογράφημα θυρεοειδούσ, µαστών. Βιοψία την διενέργεια εξετάσεων σε παιδιά και πλήρως εργονομικό για άτομαπροστάτη, σε αναπηρικό αμαξίδιο. Υπερηχογραφικά καθοδηγούµενη Πανοραµικέσ Ακτινογραφίεσ Ακτινογραφίεσ Holter ρυθμού & πιέσεως Πανοραµικέσ Συνοδεύεται από σύστημα λήψης ολόσωμης ακτινογραφίας Ελαστογραφία σπονδυλικής στήλης και ολόκληρου ήπατοσ, θυρεοειοδούσ, θυρεοειδούσ, προστάτη, µαστών. του ποδιού. µαστών Πανοραµικέσ Κεφαλοµετρικέσ Πανοραµικέσ Ελαστογραφία ήπατοσ, θυρεοειοδούσ, Κεφαλοµετρικέσ • ΤΜΗΜΑ ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ •µαστών ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Αιματολογικό• ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ Κεφαλοµετρικέσ Κεφαλοµετρικέσ / ΜΙΚΡΟΒΙΟΛ • ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ / ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ • ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΟΣΤΙΚΗΣ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ • ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Ψηφιακός ορθοπαντομογράφος και οδοντιατρικός τομογράφος VERAVIEW Βιοχημικό • ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ / ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ • ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ / ΜΙΚΡΟ • ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ X800 της MORITA Μικροβιολογικό, Αιµατολογικό, • ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΟΣΤΙΚΗΣ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ Ορμονολογικό Μικροβιολογικό, Αιµατολογικό, Βιοχηµικό, Ακτινογραφίεσ Προσφέρει εξαιρετικής ποιότητας εικόνα για πανοραμικές, 3D και ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ κεφαλομετρικές εικόνες • ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜικροβιολογικόΑνοσολογικό, Μικροβιολογικό, Αιµατολογικό, Βιοχηµικό, Μικροβιολογικό, Αιµατολογ Ορµονολογικό, εξασφαλίζοντας ακριβή και αξιόπιστη διάγνωση ακόμα καιΠανοραµικέσ στις πιο απαιτητικές περιπτώσεις Ανοσολογικό, Ορµονολογικό, Τοµογραφία & αγγειογραφία • Μαγνητική ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ

Ακτινογραφίεσ

αποτυπώνοντας και τις μικρότερες λεπτομέρειες. Στα πλεονεκτήματά του συμπεριλαμβάνεται η Κεφαλοµετρικέσ Πανοραµικέσ Αλλεργιολογικό (Rast αυτόματη λειτουργία «μείωση δόσης» που βοηθά στην επίτευξη της χαμηλότερης δυνατής δόσης / ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ • ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ Κεφαλοµετρικέσ ακτινοβολίας διατηρώντας ταυτόχρονα εξαιρετική ποιότητα εικόνας. Το VERAVIEW έχει λάβει Επίπεδα φαρµάκων Μικροβιολογικό, Αιµατολογικό, Βιοχηµικό, βραβείο IF Gold για την σχεδίαση και την λειτουργικότητά του και είναι από πιο φιλικά για τον • ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ / τα ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ εξεταζόμενο ιατρικά μηχανήματα. Ανοσολογικό, Ορµονολογικό, Μικροβιολογικό, Αιµατολογικό, Βιοχηµικό,

Ανοσολογικό (Rast Test) - Rast Test Test)ΑλλεργιολογικόΑλλεργιολογικό Καρκινικοί δείκτες Αλλεργιολογικό (Rast Test) Αλλεργιολογικό (Rast Test) Επίπεδα φαρµάκων Επίπεδα φαρμάκων Επίπεδα φαρµάκων Επίπεδα φαρµάκων Προγεννητικός έλεγχος Νεοπλασµατικοί δείκτεσ

Ανοσολογικό, Ορµονολογικό, Ανοσολογικό, Ορµονολογικ

Νεοπλασµατικοί δείκτεσ

Αλλεργιολογικό (Rast Test) Ανοσολογικό, Ορµονολογικό,

Νεοπλασµατικοί δείκτεσΝεοπλασµατικοί δείκτεσ

• ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Προγεννητικόσ Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας LUNAR PRODIGYΕπίπεδα PRO της GE(Rast Healthcare φαρµάκων Προγεννητικόσ έλεγχοσ Αλλεργιολογικό Test) Η μέτρηση της οστικής πυκνότητας με το Lunar Prodigy Pro γίνεται Νεοπλασµατικοί δείκτεσ με ακρίβεια και Επίπεδα φαρµάκων Προληπτικόσ εξαιρετικά χαμηλή δόση ακτινοβολίας χάρη στην απορροφητικότητα με ακτίνες Χ έλεγχοσ διπλής Προγεννητικόσ έλεγχοσ Νεοπλασµατικοί δείκτεσ ενέργειας (DXA). Η εξέταση ολοκληρώνεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με μεγάλη Προληπτικόσ έλεγχοσ - Check up •έλεγχοσ ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΑΣ Προγεννητικόσ άνεση για τον εξεταζόμενο και παραδίδονται πάντα μετρήσεις δύο σημείων: σπονδυλικής • ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΑΣ Προληπτικόσ έλεγχοσ - Check up στήλης και ισχίου.

Test Pap - Thin Prep

Test Pap - Thin Prep • ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΑΣ

έλεγχοσ

Προγεννητικόσ Κυτταρολογική έλεγχοσ εξέταση Προγεννητικόσ ούρων, έλεγχοσ

Προληπτικόσ έλεγχοσ - Check up πτυέλων - Check up κ.α. έλεγχοσ Προληπτικόσ - Check up

Προληπτικόσ έλεγχοσ - Che

Test Pap - Thin Prep • ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΑΣ

• ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΑΣ

• ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΑΣ

• CHECK UP - ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΌΣ ΈΛΕΓΧΟΣ Test Pap - Thin Prep

Test Pap - Thin Prep

Test Pap - Thin Prep

Test Pap - Thin Prep

210 5249 22 500 (çéá òáîôåâïà) ¦áôèóÝöî 49, °õÜîá Αθήνα: Πατησίων

www.medpap.gr

info@medpap.gr

¦áðáîäòÛïù ¹áôòéëÛ÷ ËðèòåóÝå÷

Παπανδρέου Ιατρικές

info@medpap.gr www.medpap.gr 210 500 www.medpap.gr 5252 2222òáîôåâïà) 500 òáîôåâïà) www.medpap.gr info@medpap.gr 210 52 22 500 (çéá òáîôåâïà) www.medpap.gr info@medpap.gr 210 52 22210 500 (çéá ¦áðáîäòÛïù ¹áôòéëÛ÷ ¦áôèóÝöî 49, °õÜîá ¦áðáîäòÛïùinfo@medpap.gr ¹áôòéëÛ÷info@medpap.gr ËðèòåóÝå÷ ¦áðáîäòÛïù ËðèòåóÝå÷ www.medpap.gr 210(çéá 52info@medpap.gr 22 500 (çéá òáîôåâïà) ¦áôèóÝöî 49, ¦áðáîäòÛïù ¹áôòéË ¦áôèóÝöî °õÜîá Υπηρεσίες /¹áôòéëÛ÷ Medpap.gr Άνω Πατήσια: Πατησίων 345 52°õÜîá 22 500 (çéá òáîôåâïà) 49, www.medpap.gr ¦áðáîäòÛïù ¹áôòéëÛ÷ ËðèòåóÝå÷ ¦áôèóÝöî 49, °õÜîá 210

ΝΑ ‘ΣΑΙ ΝΈΟΣ & ΌΛΑ ΤΑ ΜΠΟΡΕΊΣ

ΕΣΕΊΣ ΞΈΡΕΤΕ ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η

POETRY SLAM? Όταν είδα ότι στο Cabaret Voltaire την 1η Ιουνίου του 2019 διοργανώνεται το Τουρνουά Ποίησης Slam έπιασα τον εαυτό μου αδιάβαστο. Πρώτη φορά άκουσα το συνδυασμό των λέξεων

Ελάτε να ανακαλύψουμε μαζί τι είναι το poetry slam!

τουρνουά και ποίηση σε μία φράση και μου ήταν αδύνατο να φανταστώ περί τίνος πρόκειται. Τι τουρνουά λοίπον ποίησης διοργανώνονται και μάλιστα συνοδεύονται από τον όρο...slam; Μόνο και μόνο από τον τίτλο καταλαβαίνεις ότι είναι κάτι super που αξίζει να ερευνήσεις. Κι έτσι κι έκανα...Αυτή η έρευνα με ταξίδεψε στην Αμερική του ’80, στην urban culture, σε μορφές τέχνης που υπάρχουν και δεν τις ξέρουμε, σε γνωριμίες με ανθρώπους υπέροχους όπως τον Πάνο, έναν αυθεντικό καλλιτέχνη μιας τέχνης φρέσκιας, όσο κι αν φαντάζει ανορθόδοξη. της Άντας Κουγιά

Η Ιστορία Η έννοια και η ιδέα της slam poetry ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 στο Σικάγο του Ιλλινόις, όταν ένας ντόπιος ποιητής και εργάτης οικοδομών, ο Marc Kelly Smith, αισθάνθηκε ότι η ανάγνωση ποίησης και η ποίηση γενικά είχαν χάσει το αληθινό τους πάθος και το ενδιαφέρον του κοινού. Έτσι, είχε μια ιδέα: να φέρει πάλι τον κόσμο κοντά στην ποίηση. Δημιούργησε, λοιπόν, έναν εβδομαδιαίο διαγωνισμό ποίησης, όπου μπορούσε να συμμετέχει όποιος ήθελε. Οι ποιητές θα εκτελούσαν το έργο τους και στη συνέχεια θα κρίνονται από πέντε τυχαία μέλη του κοινού σε μια κλίμακα από 0 έως 10. Σήμερα, η poetry slam είναι ένα καλλιτεχνικό κίνημα, καθώς και ένα είδος ποίησης και ομιλούμενου λόγου. Η poetry slam ενέπνευσε τη δημιουργία εκατοντάδων events σε πολλά μέρη του κόσμου, ενώ οι slam poets έπληξαν πολλούς τομείς της σύγχρονης κουλτούρας, όπως πολιτικά κινήματα, τέχνη, μέσα μαζικής ενημέρωσης, λογοτεχνία και ψυχαγωγία. Το όραμα του Smith δημιούργησε επίσης το National Poetry Slam, έναν ετήσιο πενθήμερο διαγωνισμό που πραγματοποιείται σε μια διαφορετική αμερικανική πόλη κάθε χρόνο. Αν και πολλοί ποιητές θεωρούν ότι ο ανταγωνισμός που συνδέεται με το slam είναι άδικη και η φύση των ποιημάτων είναι πολύ ανεπίσημη και ασυνήθιστη, η ποίηση του slam έχει γίνει μια από τις πιο προσιτές μορφές ποίησης, ειδικά ανάμεσα στους νέους.

Αν μπορούσαμε να ορίσουμε τι είναι η poetry slam…. Θα λέγαμε ότι είναι μια μορφή ποίησης που συνδυάζει τα στοιχεία της performance, της γραφής, του συναγωνισμού και της συμμετοχής του κοινού. Εκτελείται σε διαγωνισμούς που ονομάζονται poetry slams, ή απλά slams. Το όνομα slam προήλθε από το πώς το κοινό έχει την εξουσία να επαινέσει ή, μερικές φορές, να καταστρέψει ένα ποίημα, αλλά και από την «έκρηξη ενέργειας» που έχουν οι ποιητές. Όλα αυτά ίσως μας φαίνονται λίγο θεωρητικά...αλλά δεν υπάρχει και πιο εύκολος τρόπος να περιγράψεις περί τίνος πρόκειται. Ομιλούσα ποίηση; Ποίηση του δρόμου; Ένας τρόπος να έρθεις πιο κοντά στην ποίηση; Δεν ξέρω να σας πω... Ίσως, γιατί «δεν υπάρχουν μονοπάτια» στην poetry slam. Γι’αυτό μίλησα με κάποιον που θα με βοηθούσε σίγουρα. Ο Πάνος συμμετέχει με το ψευδώνυμο Witness από το πρώτο event που έγινε στην Αθήνα πέρυσι τον Απρίλη και είναι ο πρωταθλητής για τη σεζόν 2018-2019, όντας ο πρώτος νικητής του τουρνουά Poetry Slam Gr. Τώρα, ετοιμάζεται για το πρώτο event της καινούργιας σεζόν που θα πραγματοποιηθεί την 1η Ιουνίου στο Cabaret Voltaire!

«Poetry Slam είναι ένα χτύπημα μέσα από τις λέξεις και τον τρόπο που θα τις εκφράσεις, απέναντι στα καθημερινά προβλήματα, στις κοινωνικές ανισότητες και την όποια μορφή αδικίας. Το άλλο χτύπημα του Poetry Slam, είναι στον τρόπο που βλέπαμε την ποίηση μέχρι σήμερα. Ένα χτύπημα στα βάθρα που την τοποθετήσαμε, καθώς και στην αντίληψη ότι για να γράψει κάποιος ποίηση, πρέπει να μιλάει σαν λόγιος του ‘50» Τα θέματα των ποιημάτων slam αφορούν σαφώς τη σύγχρονη ζωή, την αστική ζωή, το σήμερα, την Πόλη, ό,τι μας έχει διαμορφώσει κοινωνικά και ατομικά. Η Poetry Slam στην Ελλάδα Πώς ταξίδεψε η slam και έφτασε στην Ελλάδα; Για αυτό θα πρέπει να ευχαριστούμε τον Μάκη Μούλο: «Ο Μάκης, κάτοικος Βαρκελώνης για πολλά χρόνια και slammer με διακρίσεις στην Ισπανία, θέλησε να μετουσιώσει την αγάπη του για τη slam poetry στη διοργάνωση του τουρνουά στην Ελλάδα. Και παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, κατάφερε να βάλει τα θεμέλια για μια πολύ άρτια διοργάνωση. Ακόμα η φάση είναι στα σπάργανα, όμως τα μηνύματα που παίρνουμε είναι πολύ αισιόδοξα και το επίπεδο της διοργάνωσης και των διαγωνιζόμενων συνεχώς ανεβαίνει». Το δεύτερο τουρνουά διοργανώνεται στο Cabaret Voltaire. Γιατί να πάμε; «Ο κόσμος έχει να πάρει πράγματα απ' αυτό γιατί μιλάμε για μια διαδικασία που συμμετέχει στα δρώμενα. Δίνει το feedback του με ένα επιφώνημα, με ένα χειροκρότημα ζεστό ή αν κάποιος είναι στους κριτές με τη βαθμολογία του. Πέραν αυτού, το Poetry slam είναι μια άμεση επαφή του κόσμου με την ποιητική δημιουργία και την έκφραση της. Μόνο το γεγονός ότι τόσοι νέοι άνθρωποι συμμετέχουν σ' αυτό είτε ως διαγωνιζόμενοι είτε ως κοινό, για μένα δείχνει τη φρεσκάδα του πράγματος και αποτελεί μια ανανέωση στα κύτταρα της ποίησης». Για αναλυτικές πληροφορίες και video σχετικά με το Poetry Slam και το επερχόμενο τουρνουά στην Ελλάδα, επισκεφθείτε τις παρακάτω σελίδες: Site: www.poetryslamgr.com // FB Page: @poetryslamgr

ΙΘΆΚΗΣ 9, ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΚΥΨΕΛΗ • Τ: 210 82 20 222 • FB.: It’s a Βιλατζ

30.5 10.8

2019

Ξαναγνωρίζουμε το

ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ & ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ

www.greekfestival.gr

ΈΝΑ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΆΝΤΑ ΕΎΚΟΛΟ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΘΕΣΜΌΣ. ΕΔΏ ΈΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΆΝΟΥΜΕ ΜΕ ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΠΑΛΑΙΌΤΕΡΑ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ ΠΟΥ, ΑΠΌ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΊΑ ΤΟΥ 50 ΔΊΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΌΝ ΚΑΙ ΑΦΉΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΉ ΤΟΥ ΣΦΡΑΓΊΔΑ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΆ ΔΡΏΜΕΝΑ. ΤΟ ΕΠΌΜΕΝΟ ΣΤΟΊΧΗΜΑ ΓΙΑ ΈΝΑΝ ΘΕΣΜΌ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΕΞΕΛΊΣΣΕΤΑΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΓΙΏΝΕΤΑΙ, ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΤΙΣ ΣΎΓΧΡΟΝΕΣ ΕΞΕΛΊΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΈΣ. ΣΕ ΜΊΑ ‘’ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΕΝ ΒΡΑΣΜΏ’’ ΌΠΩΣ ΑΝΑΦΈΡΕΙ ΣΤΟ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΌ ΣΗΜΕΊΩΜΑ Ο ΒΑΓΓΈΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΌΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΌΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΆΛ, ΕΊΝΑΙ ΣΤΟΊΧΗΜΑ Η ΎΠΑΡΞΗ ΕΝΌΣ ΠΟΛΎΠΛΕΥΡΟΥ ΓΕΓΟΝΌΤΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΝΔΥΆΖΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΈΣ, ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΌ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΌ, ΤΟ ΕΝΙΑΊΟ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌ. ΠΟΛΛΈΣ ΦΟΡΈΣ ΚΟΙΤΟΎΜΕ ΤΗΝ ΜΊΑ Ή ΤΗΝ ΆΛΛΗ ΣΥΝΑΥΛΊΑ, ΘΕΑΤΡΙΚΉ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗ Ή ΕΚΔΉΛΩΣΗ. ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ ΕΊΝΑΙ ΠΟΎ ΕΝΤΆΣΣΟΝΤΑΙ ΌΛΑ ΑΥΤΆ, ΜΙΚΡΆ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΑ, ΤΙ ΨΗΦΙΔΩΤΌ

Kείμενα Άντα Κουγιά

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝ ΣΑΝ ΠΡΌΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ‘’ΕΝ ΒΡΑΣΜΏ ΚΟΙΝΩΝΊΑ’’. ΈΝΑ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΊ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΉΣΕΙ ΤΗΝ ‘’ΕΔΡΑΊΩΣΗ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΆΛ’’, ΞΑΝΆ ΘΑ ΛΈΓΑΜΕ ΕΜΕΊΣ, ‘’ΜΕ ΙΣΧΥΡΆ ΚΟΙΝΩΝΙΚΆ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΆ. ΑΝΟΙΧΤΌ ΣΕ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΊΕΣ ΚΟΙΝΟΎ. ΜΕ ΠΡΏΤΙΣΤΟ ΜΈΛΗΜΑ ΝΑ ΠΑΡΆΓΕΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ, ΈΡΓΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΕΣ, ΌΧΙ ΑΠΛΏΣ ΝΑ ΤΑ ΦΙΛΟΞΕΝΕΊ. ΜΙΑ ΑΝΆΣΑ ΖΩΉΣ, ΨΥΧΑΓΩΓΊΑΣ, ΣΤΟΧΑΣΜΟΎ ΚΑΙ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑΣ.’’ ΠΑΡΟΥΣΙΆΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΧΏΡΟΥΣ, ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΈΣ ΙΔΈΕΣ, ΚΆΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΆ ΙΣΤΟΡΙΚΆ ΠΟΥ ΌΛΑ ΜΑΖΊ ΈΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΊΑ ΤΟΥΣ. ΠΊΣΩ ΑΠΌ ΚΆΘΕ ΤΙ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΆΝΘΡΩΠΟΙ, ΙΔΈΕΣ, ΏΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΆΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ. ΚΆΤΙ ΕΝΏΝΕΙ ΤΟΝ ΠΙΚΆΣΟ, ΤΗΝ ΛΟΑΤΚΙ+ ΚΟΙΝΌΤΗΤΑ, ΤΟΥΣ ΤΣΕΛΊΣΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΞΈΝΟΥΣ ΣΚΗΝΟΘΈΤΕΣ... ΚΑΙ ΕΜΆΣ! ΚΑΛΌ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΚΑΙ ΑΣ ΕΊΝΑΙ ‘’ΕΝ ΒΡΑΣΜΏ’’

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Καλλιτεχνικός Διευθυντής

ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΦΕΤΙΝΉ ΣΑΙΖΌΝ ΕΊΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΗ ΣΤΗ «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌΤΗΤΑ», Σ’ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑΜΕ ΝΑ ΟΝΟΜΆΣΟΥΜΕ: «ΤΟ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΌΗΤΟ», ΤΟ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΔΗΛΑΔΉ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΘΈΛΕΙΣ ΝΑ ΕΊΣΑΙ.

Πόσο δύσκολα είναι να ανανεώνεται ένα Φεστιβάλ κάθε χρόνο; Πότε ξεκινούν οι προετοιμασίες για το επόμενο; Η διαρκής ανανέωση είναι σύμφυτη με την έννοια του φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου έχει τις δικές του δυσκολίες, γιατί δεν περιορίζεται στην Αθήνα σε ένα χώρο, όπως συνέβαινε για πολλά χρόνια μετά την ίδρυσή του, που όλες οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνταν στο Ηρώδειο. Στην πορεία προστέθηκε η Πειραιώς 260, που στεγάζει το σύγχρονο θέατρο και το χορό, επίσης, κοντά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, η Μικρή Επίδαυρος, όπου τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται εναλλακτικές προσεγγίσεις στο αρχαίο δράμα, και πριν από 3 χρόνια το Λύκειο Επιδαύρου, ένα θερινό σχολείο για το αρχαίο δράμα που απευθύνεται σε νέους ηθοποιούς και σπουδαστές δραματικών σχολών. Πριν από 3 χρόνια προστέθηκε επίσης το Άνοιγμα στην πόλη, με site specific καλλιτεχνικές δράσεις στην Αθήνα και στον Πειραιά, ως επί το πλείστον δωρεάν. Για να επιστρέψω στη ζητούμενη λοιπόν ανανέωση, καθοριστικός παράγοντας είναι ο ευδιάκριτος χαρακτήρας κάθε χώρου. Από κει και πέρα, πρέπει να παρακολουθείς τις σύγχρονες καλλιτεχνικές τάσεις στα διεθνή φεστιβάλ αλλά και στην ελληνική σκηνή, κι ακόμα να έχεις ανοιχτές τις κεραίες σου στην κοινωνία, πώς εμπλέκεις τους πολίτες, πώς δίνεις έμφαση σε ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία (ή θα ’πρεπε να την απασχολούν), όπως η άνοδος του φασισμού, το προσφυγικό, η αστεγία, τα παιδιά, οι γυναίκες και τόσα άλλα˙ πώς θα ευαισθητοποιήσουμε έναν κόσμο που δεν ανήκει κατ’ ανάγκη στο κοινό των θεατρόφιλων, υποψιασμένων θαμώνων του Φεστιβάλ, πώς θα κάνουμε να συναντηθούν διαφορετικές ομάδες κοινού, πώς

θα απαντήσει η τέχνη και η «ψυχαγωγία» στις κοινωνικές ανάγκες, διατηρώντας ένα υψηλό αισθητικό επίπεδο. Οι προετοιμασίες για τις επόμενες διοργανώσεις γίνονται παράλληλα με την προετοιμασία της τρέχουσας περιόδου, γιατί πολλά θεάματα, συναυλίες, μεγάλα διεθνή ονόματα κλπ. δουλεύουν με μακροχρόνιο προγραμματισμό. Πόσες δράσεις θα παρουσιάσει το φετινό Φεστιβάλ; Πόσες αιτήσεις για συμμετοχή είχατε; Είναι δύσκολη η επιλογή φαντάζομαι! Ακριβώς 100. Λάβαμε πάνω από 800 προτάσεις για ελληνικές παραγωγές θεάτρου και χορού, αλλά και για το Άνοιγμα στην πόλη. Εδώ πρέπει να διευκρινίσω ότι οι ξένες παραγωγές δεν επιλέγονται βάσει προτάσεων, αλλά με αναθέσεις, ή από θεάματα που βλέπουμε σε διάφορα φεστιβάλ και θέατρα ανά τον κόσμο. Η επιλογή δεν θα μπορούσε να είναι έργο ενός ανθρώπου, συνεργάζομαι με μια ομάδα συμβούλων (θέατρο, μουσική, χορός κλπ.), την τελική ευθύνη όμως την φέρω εγώ. Πως προέκυψε η ιδέα για το «Άνοιγμα στην Πόλη»; Τι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό θέλετε να προβάλετε μέσα από αυτές τις δράσεις; Το Άνοιγμα στην Πόλη ξεκίνησε το 2017 με εκδηλώσεις σε δημόσιους χώρους, πλατείες, γειτονιές, παλαιά ιστορικά κτίρια, αρχαιολογικούς χώρους, χώρους ιστορικής μνήμης, μουσεία κ.ά., που συνδυάζουν θέατρο, μουσική, χορό, λογοτεχνία, εικαστικά. Με την ενότητα αυτών των δράσεων, στόχος μας ήταν η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σύνδεση του καλλιτεχνικού γεγονότος με την κοινωνία, μέσα από τις επίκαιρες θεματικές των δράσεων, αλλά και μέσα από τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή και

ενεργοποίηση των κατοίκων της Αθήνας και του Πειραιά. Όλες αυτές οι καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, με ελεύθερη είσοδο ή με πολύ χαμηλό εισιτήριο, μας ενδιαφέρουν γιατί μεταδίδουν ένα αίσθημα αισιοδοξίας και αλληλεγγύης. Φέτος ρίχνετε το βάρος στην έννοια της διαφορετικότητας. Μιλήστε μας λίγο για αυτήν την ιδέα και τον πυρήνα της σκέψης που σας οδήγησε σε αυτή την επιλογή. Με την κοινωνία εν βρασμώ και πολλά ζητήματα να απειλούν την κοινωνική συνοχή, σήμερα ενισύουμε ακόμα περισσότερο τον κοινωνικό χαρακτήρα του φεστιβάλ ως φορέα παιδείας και πολιτισμού, τονίζοντας μια παράμετρο κομβικής σημασίας για την κοινωνική συνύπαρξη: το σεβασμό του διαφορετικού λόγω εθνικότητας, θρησκείας, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού. Γι’ αυτό και η φετινή σαιζόν είναι αφιερωμένη στη «διαφορετικότητα», σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε: «το δικαίωμα στο αυτονόητο», το δικαίωμα δηλαδή να είσαι αυτό που είσαι και αυτό που θέλεις να είσαι. Μέχρι τώρα σύμφωνα με τις ανακοινώσεις σας η προπώληση εισιτηρίων έχει αυξηθεί σημαντικά. Αλήθεια που το αποδίδετε; Είναι μόνο το πρόγραμμα ή υπάρχουν και άλλες συγκυρίες; Το περσινό πρόγραμμα κι ακόμα περισσότερο το φετινό εκφράζουν με καθαρό τρόπο το χαρακτήρα που προτείνουμε για το φεστιβάλ. Το κοινό αλλά και τα ΜΜΕ μας περιβάλλουν με εμπιστοσύνη και γι’ αυτό σπεύδει ο κόσμος στα ταμεία για να εξασφαλίσει εισιτήρια για τις εκδηλώσεις μας. Δεν το κρύβουμε ότι η ικανοποίησή μας είναι μεγάλη. Κι ελπίζουμε να τελειώσει το φεστιβάλ μέσα σ’ αυτό το κλίμα ευφορίας.

Η ΑΡΧΉ

30.5 10.8

2019

ΤΟ ΉΞΕΡΕΣ;

ΤO ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ & ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΊ ΕΔΏ ΚΑΙ 62 ΧΡΌΝΙΑ ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ, ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΠΑΛΙΌΤΕΡΑ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ. ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ ΈΠΑΙΞΕ ΜΕΓΆΛΟ ΡΌΛΟ ΣΤΗΝ ΕΞΈΛΙΞΗ ΤΩΝ ΔΙΆΦΟΡΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΏΝ ΓΛΩΣΣΏΝ, ΚΑΘΏΣ ΈΧΟΥΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΊ ΠΑΡΑΣΤΆΣΕΙΣ ΥΨΗΛΟΎ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΎ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝΤΟΣ. ΕΞΆΛΛΟΥ, Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΉ «ΜΆΧΗ» ΜΕΤΑΞΎ ΕΘΝΙΚΟΎ ΚΑΙ ΘΕΆΤΡΟΥ ΤΈΧΝΗΣ, ΔΌΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙΑ, ΣΤΟ ΑΡΧΑΊΟ ΘΈΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ. ΈΧΕΙ ΦΙΛΟΞΕΝΉΣΕΙ ΜΕΡΙΚΆ ΑΠΌ ΤΑ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΑ ΟΝΌΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΉΣ, ΤΟΥ ΧΟΡΟΎ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΆΤΡΟΥ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΓΧΏΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΕΘΝΉ ΣΚΗΝΉ. ΚΆΛΛΑΣ, ΠΑΒΑΡΌΤΤΙ, ΚΑΒΆΚΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΆΚΗΣ, ΧΑΤΖΙΔΆΚΙΣ, ΣΑΒΒΌΠΟΥΛΟΣ, ΝΟΥΡΈΓΙΕΦ, ΠΊΝΑ ΜΠΆΟΥΣ, ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΠΑΠΑΪΩΆΝΝΟΥ, ΡΟΝΤΉΡΗΣ, ΚΟΥΝ, ΜΝΟΥΣΚΊΝ, ΌΣΤΕΡΜΆΓΕΡ, ΘΈΑΤΡΟ ΝΟ, ΌΠΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΚΊΝΟΥ «ΕΝΏΘΗΚΑΝ» ΣΤΟ ΧΩΡΟΧΡΌΝΟ!

H καθιέρωση μιας «γιορτής των τεχνών του υψηλού» στην Αθήνα του 20ού αιώνα πάει πίσω στο 1955, όταν ο τότε αρμόδιος υπουργός, Γεώργιος Ράλλης, ανέθεσε στον σκηνοθέτη Ντίνο Γιαννόπουλο τη διοργάνωση της «γιορτής», κορωνίδα της οποίας υπήρξε η παρουσία του Δημήτρη Μητρόπουλου, με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης. Με αποκλειστική του έδρα το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού αρχικά, το Φεστιβάλ Αθηνών ορίζεται ως «προνομιακός χώρος φιλοξενίας σημαντικών διεθνώς καλλιτεχνών» ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσεται ως ιδανικό πεδίο διαλόγου της εγχώριας με την ξένη δημιουργία. Βασικοί άξονες του φεστιβαλικού προγραμματισμού υπήρξαν αρχικά οι μεγάλες ορχήστρες, καθώς και η προσπάθεια αναβίωσης και σύγχρονης ερμηνείας του θεατρικού ρεπερτορίου της κλασικής αρχαιότητας, ενώ από τον δεύτερο χρόνο ήδη προστέθηκε και ο χορός. Στην περιοχή της μουσικής, καταλυτική ήταν παρουσία του Μητρόπουλου, μετακαλούνται μεγάλα συγκροτήματα και σημαντικοί σολίστες, ενώ γίνεται και προσπάθεια ανάδειξης σημαντικών Ελλήνων δημιουργών (όπως ο Σκαλκώτας). Όσον αφορά το θέατρο, η επίσης καταλυτική παρουσία του Δημήτρη Ροντήρη εδραιώνει μια στερεότυπη απόδοση του αρχαίου κειμένου, σε αντιστοιχία με το νεοκλασικό πρότυπο.

ΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΒΊΩΣΉ ΤΟΥ Το 1938, ο Ροντήρης, με το Εθνικό Θέατρο, είχε εγκαινιάσει το θέατρο της Επιδαύρου. Το πρώτο έργο που παρουσιάστηκε εκεί μετά την αρχαιότητα, ήταν η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, σε μετάφραση Ι. Γρυπάρη, με την Κατίνα Παξινού στον ομώνυμο ρόλο. Το έργο παίχτηκε στην αρχαία ορχήστρα του «ωραιότερου θεάτρου του κόσμου» χωρίς σκηνικά και –ελλείψει ηλεκτροδότησης– χωρίς φωτισμούς, με το φυσικό φως του απογεύματος. Τη διοργάνωση της ιστορικής αυτής παράστασης είχε αναλάβει η Περιηγητική Λέσχη, με στόχο την καθιέρωση στη συνέχεια ετήσιας «σαιζόν Επιδαύρου», όμως ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος και ο Εμφύλιος ανέστειλαν τα φιλόδοξα σχέδια. Η Επίδαυρος χρησιμοποιήθηκε πάλι το 1954, με τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη, πάλι σε σκηνοθεσία Δ. Ροντήρη, και η επίσημη έναρξη των Επιδαυρίων συνέπεσε με την εκκίνηση του Φεστιβάλ Αθηνών το 1955, με τον Αλέξη Μινωτή να σκηνοθετεί την Εκάβη. Η Επίδαυρος αναδεικνύεται ως πεδίο μέγιστης καλλιτεχνικής αναμέτρησης, έστω και αν επί μια εικοσαετία παρουσιάζεται εκεί αποκλειστικά το Εθνικό Θέατρο. Στις σκηνοθεσίες του Ροντήρη τα μέλη του χορού, ως φορείς έκφρασης της συλλογικής συνείδησης, εκτελούν ομοιόμορφες κινήσεις και εκφέρουν ομαδικά τα χορικά, γεγονός που έκανε τον Ροντήρη να δεχθεί επικρίσεις για «γερμανική νοοτροπία». Την ομοιομορφία της κίνησης διασπά, κατά δήλωσή του, ο Αλέξης Μινωτής. Παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις των εκάστοτε σκηνοθετών, διαμορφώνεται ένα ενιαίο αρχαιοπρεπές ύφος, αναδεικνύοντας την κλασικίζουσα αισθητική γραμμή του Εθνικού Θεάτρου

ΌΤΑΝ ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ Ο ΑΡΙΣΤΟΦΆΝΗΣ Το 1957 το θέατρο του Πολυκλείτου υποδέχεται τον Αριστοφάνη. Το ύφος των παραστάσεων της αττικής κωμωδίας θα διαμορφωθεί από τον σκηνοθέτη Αλέξη Σολομό και τον σκηνογράφο Γιώργο Βακαλό.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1959, στο Ηρώδειο αυτή τη φορά, η εμβληματική παράσταση των Ορνίθων από το Θέατρο Τέχνης, όπου η αρχαία κωμωδία συναντά χαρισματικά τη νεοελληνική κουλτούρα (σκηνοθεσία Κάρολος Κουν, μετάφραση Βασίλης Ρώτας, σκηνικά – κοστούμια Γιάννης Τσαρούχης, μουσική Μάνος Χατζιδάκις, χορογραφία Ζουζού Νικολούδη), θα δημιουργήσει σκάνδαλο και η δεύτερη παράστασή της θα ματαιωθεί από το Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως ως βέβηλη.

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΊΑ Στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών θα κατασκευαστεί μια ψευδής εικόνα του «ουμανιστικού πνεύματος», ερήμην των κοινωνικών ρήξεων και των καλλιτεχνικών ζυμώσεων. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις με ψήγματα καλλιτεχνικού μοντερνισμού δεν μπορούσαν να αλλάξουν τη γενική κατεύθυνση της εσωστρέφειας.

Η ΜΕΤΑΠΟΛΊΤΕΥΣΗ Με τη μεταπολίτευση, ο καλλιτεχνικός μαρασμός του Φεστιβάλ Αθηνών και των Επιδαυρίων αρχίζει να υποχωρεί. Το Φεστιβάλ Επιδαύρου ανοίγει τις πύλες του στο Θέατρο Τέχνης (τον θίασο που από την ίδρυσή του, το 1942, ταυτίστηκε με τη νεωτερικότητα και αποτέλεσε το αντίπαλον δέος του Εθνικού Θεάτρου) και το 1975 παρουσιάζει στο αρχαίο θέατρο τους θρυλικούς Όρνιθες και το 1976 τους περίφημους Πέρσες, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και μουσική Γιάννη Χρήστου. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στα Επιδαύρια και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με την Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη. Στη συνέχεια εμφανίζονται με παραστάσεις τους ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου και το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου. Συν τω χρόνω, όλο και περισσότεροι θίασοι έχουν πλέον βήμα στην Επίδαυρο. Προσκαλούνται επίσης ξένα θεατρικά σχήματα, ενώ και καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Οι ακαδημαϊκές παραστάσεις εναλλάσσονται με απόπειρες διαφοροποίησης.

Η ΝΈΑ ΕΠΟΧΉ Από τη δεκαετία του 1990, ο θεσμός του Φεστιβάλ άρχισε να δέχεται επικρίσεις για άμβλυνση των κριτηρίων επιλογής των καλλιτεχνικών σχημάτων και για στασιμότητα. Αυτή την πραγματικότητα επιδίωξε να ανατρέψει η διεύθυνση του Γιώργου Λούκου, που η θητεία του ξεκίνησε το 2006. Το πρόγραμμα στην Επίδαυρο διευρύνθηκε, με τη μετάκληση διάσημων καλλιτεχνών που παρουσίασαν στην αρχαία σκηνή και νεότερα έργα κλασικών δημιουργών, από Σαίξπηρ έως και Μπέκετ. Ταυτόχρονα, στοίχημα της επιτυχημένης αυτής διεύθυνσης, που προίκισε το Φεστιβάλ Αθηνών με τους πολύτιμους χώρους της Πειραιώς 260, υπήρξε η εκ νέου διεκδίκηση του μοντερνισμού, το συστηματικό άνοιγμα στο καινούργιο που παράγεται παγκοσμίως, η ανάδειξη των νέων εγχώριων δυνάμεων που μπορούν να μιλήσουν στο σύγχρονο κοινό. Από τον Απρίλιο του 2016 η νέα διεύθυνση, του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, δίνει έμφαση στην εξωστρέφεια, σε ένα άνοιγμα στην πόλη και στην εγχώρια παραγωγή καλλιτεχνικού έργου. Σ’ αυτή την προοπτική εντάσσεται και η ίδρυση του Λυκείου Επιδαύρου, ενός διεθνούς θερινού σχολείου αφιερωμένου στη μελέτη του αρχαίου δράματος.

30.5 10.8

2019

ΟΙ ΧΩΡΟΙ

ΟΙ ΧΏΡΟΙ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΕΠΙΛΕΓΕΊ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΎΝΤΑΙ ΤΑ ΔΡΏΜΕΝΑ ΦΥΣΙΚΆ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΥΧΑΊΟΙ. ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΉ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΊΑ, ΤΗ ΔΙΚΉ ΤΟΥΣ ΔΙΑΚΡΙΤΉ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ, ΦΙΛΟΞΕΝΟΎΝ ΑΝΤΊΣΤΟΙΧΑ ΔΡΏΜΕΝΑ. ΑΝΑΒΙΏΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΌΝ, ΣΕ ΜΈΡΗ ΠΟΥ ΑΠΌ ΕΚΕΊ «ΞΕΚΊΝΗΣΑΝ ΌΛΑ», ΜΈΡΗ ΌΠΟΥ ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΚΑΙ ΆΝΘΙΣΕ ΤΟ ΘΈΑΤΡΟ, ΑΛΛΆ ΠΑΡΆΛΛΗΛΑ, ΚΑΙ ΧΏΡΟΥΣ ΣΥΝΔΕΔΕΜΈΝΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΙΚΌ ΤΟΠΊΟ ΚΑΙ ΤΗΝ URBAN ΑΙΣΘΗΤΙΚΉ. ΈΤΣΙ, ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΆ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ, ΤΑ ΔΡΏΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΎΝΤΑΙ:

ΣΤΟ ΩΔΕΊΟ ΗΡΏΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΎ,

όπου δίνεται περισσότερο έμφαση στη μουσική: Ο παλαιότερος και βασικότερος χώρος παραστάσεων του Φεστιβάλ, στους πρόποδες της Ακρόπολης. Το πανέμορφο ρωμαϊκό ωδείο χτίστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. ( μεταξύ 160 μ.Χ. και 174 μ.Χ.) προς τιμήν της γυναίκας του Ηρώδη του Αττικού, Ασπασίας Άννιας Ρήγιλλα. Από το 1955, οπότε και ξεκίνησε το φεστιβάλ, έχει φιλοξενήσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της διεθνούς και εγχώριας καλλιτεχνικής σκηνής, μεταξύ αυτών τους Λουτσιάνο Παβαρόττι, Φρανκ Σινάτρα, Νάνα Μούσχουρη, Λάιζα Μιννέλλι, Μαρία Καλλάς. Η χωρητικότητά του ανέρχεται στις 5000 θέσεις, αλλά διατίθενται 4500 εισιτήρια.

ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΏΣ 260,

όπου φιλοξενούνται σύγχρονες τάσεις παραστατικών Τεχνών: επί της οδού Πειραιώς, στο ύψος του Ταύρου, πρόκειται για έναν πρώην βιομηχανικό χώρο. Από το 2006, με την πρωτοβουλία του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή Γιώργου Λούκου, το ανακαινισμένο πρώην εργοστάσιο Τσαούσογλου φιλοξενεί παραστάσεις από Έλληνες και διεθνείς καλλιτεχνείς, πρωτοεμφανιζόμενους όσο και καταξιωμένους, από τον χώρο του χορού και του θεάτρου.

ΣΕ ΔΙΆΦΟΡΑ ΜΈΡΗ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ

που εντάσσονται στην ενότητα δράσεων: «Άνοιγμα στην πόλη», επεκτείνοντας το Φεστιβάλ εκτός «παραδοσιακών τειχών»: Ενότητα του Φεστιβάλ που εγκαινιάστηκε το 2017 και η οποία στηρίζεται σε ένα concept εξωστρέφειας.

Site-specific παραστάσεις (παραστάσεις που

έχουν εμπνευστεί ή/και στηθεί με βάση το χώρο που θα παρουσιαστούν) παρουσιάζονται σε γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, σε υπαίθριους και αρχαιολογικούς χώρους. Στόχος είναι να διευρυνθεί το κοινό και το βεληνεκές του, ενόσω ενθαρρύνεται η πιο ενεργή συμμετοχή των θεατών. Μεταξύ των χώρων αυτών, συμπεριλαμβάνονται το Πεδίον του Άρεως, η Ρωμαϊκή Αγορά, η πλατεία Ομονοίας, η πλατεία Κοραή, σχολεία, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, οι παλιές εργατικές πολυκατοικίες στην Κοκκινιά και πολλά άλλα «απρόβλεπτα» μέρη.

ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΎΝΤΑΙ ΟΙ ΕΞΉΣ ΧΏΡΟΙ:

ΤΟ ΑΡΧΑΊΟ ΘΈΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ,

όπου φέτος γίνεται μια προσπάθεια διεθνούς προσανατολισμού: Διάσημο και αγαπητό σε ολόκληρο τον κόσμο για την αξεπέραστη ακουστική του και την υψηλή αισθητική του. Χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ. (σύμφωνα με τον Παυσανία χτίστηκε από τον Πολύκλειτο το νεότερο) και βρίσκεται στο ιερό του Ασκληπιού, στην καρδιά της Αργολίδας. Ένα θαύμα της αρχιτεκτονικής που φιλοξενεί παραστάσεις αρχαίου δράματος από καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με αγγλικούς υπέρτιτλους για τους ξένους επισκέπτες. Το θέατρο μετά την αρχαιότητα «εγκαινιάστηκε» το 1938 από τον Ροντήρη. Το πρώτο έργο που παρουσιάστηκε ήταν η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, σε μετάφραση Ι. Γρυπάρη, με την Κατίνα Παξινού στον ομώνυμο ρόλο Η χωρητικότητά του ανέρχεται στις 15.000 θέσεις και προς πώληση διατίθενται 10.000 εισιτήρια.

ΤΟ ΜΙΚΡΌ ΘΈΑΤΡΟ ΑΡΧΑΊΑΣ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ με εναλλακτικές προσεγγίσεις στο αρχαίο δράμα: Η αρχική μορφή του θεάτρου της πόλης-κράτους της Επιδαύρου τοποθετείται στον 4ο π.Χ. αι. Αντίθετα από το διάσημο θέατρο του Ασκληπιείου που προοριζόταν να δεχτεί μεγάλα πλήθη προσκυνητών από ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο κατά τις εορτές, αυτό το θέατρο προοριζόταν να καλύψει μόνο τις ανάγκες των κατοίκων της μικρής πόλης. Σήμερα, το θέατρο που βρίσκεται στο λιμάνι της Επιδαύρου φιλοξενεί παραστάσεις από νέους Έλληνες και διεθνείς δημιουργούς με μια πιο εναλλακτική ματιά στο αρχαίο δράμα. Η χωρητικότητα ανέρχεται στις 2000 θέσεις, ενώ διατίθενται προς πώληση 1000 εισιτήρια. Οι παραστάσεις έχουν αγγλικούς υπέρτιτλους.

ΣΗΜΕΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ ΕΞΕΛΊΣΣΕΤΑΙ, ΌΠΩΣ ΕΠΙΒΆΛΛΟΥΝ ΆΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΌΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΉΣ. ΜΕ ΒΑΣΙΚΟΎΣ ΆΞΟΝΕΣ ΣΤΟ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΌ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΌ, ΈΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΆ ΔΡΆΣΕΩΝ ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΕΣ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΊΕΣ ΚΑΙ ΣΤΌΧΟΥΣ, ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΌΜΕΝΟ ΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΈΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΊΔΙΑΣ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ. ΘΑ ΈΛΕΓΕ ΚΆΠΟΙΟΣ ΌΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΎΝ ΤΟΜΈΣ. ΕΜΕΊΣ ΠΙΣΤΕΎΟΥΜΕ ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΕΣ.

ΆΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΌΛΗ

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌΤΗΤΑ

Το «Άνοιγμα στην Πόλη» αποτελεί μία ενότητα δράσεων με χαρακτήρα “site specific” (δρώμενα που δημιουργούνται ανάλογα με την ταυτότητα, το χαρακτήρα και τη λειτουργικότητα του κάθε χώρου). Με στόχο να επεκτείνει την εμβέλεια του φεστιβάλ και σε άλλα πεδία και μη παραδοσιακούς χώρους, η κεντρική ιδέα είναι να γνωρίσουν καλύτερα οι πολίτες την Πόλη τους, να συμμετέχει ενεργά το κοινό, να αναβιωθούν σημαντικά κτίρια και περιοχές, να κοιτάξουμε την Αθήνα με βλέμμα διαφορετικό, δημιουργικό. Κι όλα αυτά μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία, μέσα από την επικοινωνία ιστοριώνσυλλογικών και ατομικών. Η είσοδος/ συμμετοχή είναι συνήθως δωρεάν ή με χαμηλό αντίτιμο. Το «Άνοιγμα στην Πόλη» διαρθρώνεται σε τέσσερις ξεχωριστές ενότητες: Πόλη: μύθος και ιστορία, που περιλαμβάνει δράσεις και παρεμβάσεις, εστιάζοντας στη βαθύτερη γνωριμία με τον αστικό χώρο μέσα από την περιπλάνηση, Ποιητικά και μουσικά πάθη, όπου εντάσσονται ποιητικές και μουσικές παραστάσεις, που μας καλούν να ανακαλύψουμε την Αθήνα με μια διαφορετική ματιά από αυτή της τρέχουσας καθημερινότητας, Αθήνα: τόποι μνήμης, που περιλαμβάνει ξεναγήσεις, περιπάτους, μουσική και θέατρο και Οι Παραστάσεις εκτός των τειχών με παρουσιάσεις που πραγματοποιούνται σε μη θεατρικούς χώρους, με έμφαση στο βίωμα και τη διαφορετικότητα.

Δίνοντας μια απάντηση στην εσωστρέφεια, που τείνει να κατακλύσει τη δημόσια σφαίρα, στον φόβο απέναντι στο διαφορετικό, καθώς και στις συνακόλουθες ρατσιστικές συμπεριφορές, τόσο το «Άνοιγμα στην Πόλη», όσο και όλος ο προσανατολισμός του φεστιβάλ στοχεύει στο να αγκαλιάσει όλες τις κατηγορίες κοινού και να μας φέρει πιο κοντά στο διαφορετικό. Σε μια εποχή που ο φασισμός παίρνει την ανιούσα, που η κοινωνική συνύπαρξη απειλείται από πολώσεις που θυμίζουν άλλες εποχές, η Τέχνη καλείται και πρέπει να πάρει θέση. Επομένως, η γνωριμία με κάθε τι διαφορετικό -που εν τέλει δεν είναι και τόσο διαφορετικό- έρχεται στο προσκήνιο ως επιτακτική ανάγκη. Παρεμβάσεις και παραστάσεις που μας βοηθούν να γνωρίσουμε και να σεβαστούμε (έστω κι αν δεν το καταλάβουμε) το διαφορετικό, σε επίπεδο εθνικότητας, φύλου, περιθωριακής κουλτούρας, σεξουαλικού προσανατολισμού. Σε μια κοινωνία με μεταναστευτικές ροές και φαινόμενα τύπου Ζακ και Βαγγέλη Γιακούμακη, ένα φεστιβάλ-θεσμός πρέπει να απαντήσει, διατηρώντας παράλληλα ένα υψηλό αισθητικό επίπεδο. Η Τέχνη ως καθρέφτης μπορεί να καταδείξει την συμπεριφορά μιας κοινωνίας απέναντι σε όλα αυτά. Όταν καθρεφτιστούμε, θα μας αρέσει αυτό που βλέπουμε;

MOYΣΙΚΗ Θοδωρής Οικονόμου Ανάσα – solo piano Αστεροσκοπείο Αθηνών 18/06 έως 20/06/2019 στις 22:00

ΘΕΑΤΡΟ Γιώργος Παπαγεωργίου Γιαννούλα η Κουλουρού Διάρκεια 80’ Πειραιώς 260 (Η) 18/06 έως 21/06/2019 στις 21:00

R E T E E TH U RET E F F I D OF ΕΞΩΣΤΡΈΦΕΙΑ

Το φεστιβάλ πλέον έχει αποκτήσει διεθνή χαρακτήρα, με πλήθος συμπαραγωγών, τόσο με το εξωτερικό όσο και με τα ΔΗΠΕΘΕ. Στην Τέχνη, ο καλλιτεχνικός διάλογος, η ανταλλαγή θεατρικών τεχνικών και γλωσσών (κυριολεκτικά και μεταφορικά) είναι ό,τι πιο γόνιμο. Το να έρχεσαι σε επαφή με άλλους πολιτισμούς και καλλιτεχνικές τάσεις, σε εξελίσσει τόσο ατομικά όσο και κοινωνικά. Υπάρχει η κακώς νοούμενη αντίληψη ότι απευθύνεται μόνο στην εξέλιξη των καλλιτεχνών. Δεν είναι έτσι. Η μουσική, το θέατρο, η ποίηση άλλων πολιτισμών φανερώνουν αλήθειες, δείχνουν άλλους δρόμους, ενώνουν μέσα από την ίδια τη διαφορετικότητα (που είναι και ο κεντρικός στόχος του φετινού φεστιβάλ). Το ίδιο ισχύει και για τα ΔΗΠΕΘΕ, καθώς πρέπει να αποβάλουμε την αντίληψη ότι τα «πράγματα» συμβαίνουν στην πρωτεύουσα. Ιδιαίτερη έμφαση επομένως δίνεται στη διαδικασία της δημιουργίας και το αισθητικό αποτέλεσμα. Έτσι, εδραιώνεται το κύρος και η εμβέλεια του Φεστιβάλ. Εξελίσσεται ταυτοχρόνως σε εγχώριο και διεθνές, εκσυγχρονίζεται, γίνεται πληθωρικό, παναθρώπινο, κοινωνικά διευρυμένο, αφήνοντας το δικό του στίγμα. Σε μια εποχή που η μοναξιά και η απομόνωση αποτελούν κεντρικά προβλήματα, η αίσθηση του «μαζί» μέσα από την Τέχνη είναι πιο απαραίτητη από ποτέ.

ΘΕΑΤΡΟ Ρόμπερτ Γουίλσον Οιδίπους Βασισμένο στο έργο του Σοφοκλή Διάρκεια 1 ώρα 15 λεπτά Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου 21/06 έως 22/06/2019 στις 21:00

RNAL URN CE EREN

ΝΈΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΊ ΣΎΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΊΑ ΣΎΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΆΔΟΣΗ

Φέτος, έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στους νέους δημιουργούς, ώστε να παρουσιαστούν και φρέσκιες, εναλλακτικές προτάσεις, από ανερχόμενους καλλιτέχνες, τόσο από την Ελλάδα, όσο και από το εξωτερικό. Εξάλλου, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου απευθύνει κάθε χρόνο ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος σε Έλληνες καλλιτέχνες, πρακτική που αποφεύγεται στα εγκυρότερα διεθνή φεστιβάλ. Για το συγκεκριμένο φεστιβάλ όμως αποτελεί προτεραιότητα, αφού πάντα το ζητούμενο είναι και η ανάδειξη νέων καλλιτεχνών, αλλά και η καινοτομία των προτάσεών τους. Ζητούμενο επίσης είναι η σύνδεση αυτής της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας, με την παράδοση, ως προϋπόθεση ανανέωσης και αναπροσδιορισμού μιας αισθητικής εθνικής ταυτότητας. Εδώ, οι παραστάσεις που παρουσιάζονται στη Μικρή Επίδαυρο παίζουν κεντρικό ρόλο. Όλα αυτά όμως έχουν ως βασικό κριτήριο την ποιότητα και το περιεχόμενο, και όχι απαραίτητα την εθνικότητα. Επομένως, παρατηρούμε στο πρόγραμμα του φεστιβάλ μια ισορροπία ανάμεσα σε εγχώριες και ξένες παραγωγές, νέους και καταξιωμένους καλλιτέχνες, παράλληλα με ισχυρές γυναικείες παρουσίες.

ΘΕΑΤΡΟ Θάνος Σαμαράς Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη Διάρκεια 2 ώρες Πειραιώς 260 (Δ) 31/05 έως 04/06/2019 στις 21:30

ΕΚΠΑΊΔΕΥΣΗ

ΠΑΙΔΊ

Αν και συνολικά το φεστιβάλ έχει τόσο ψυχαγωγικό όσο και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, η έντονη μέριμνα για την εκπαίδευση διαφαίνεται ξεκάθαρα στο Λύκειο Επιδαύρου. Από το 2017, το Λύκειo Επιδαύρου αποτελεί ένα διεθνές θερινό σχολείο εφαρμοσμένης μελέτης του αρχαίου δράματος, που λειτουργεί στην περιοχή της Αρχαίας Επιδαύρου. Στόχος του είναι η έρευνα του αρχαίου δράματος (τραγωδία, κωμωδία, σατυρικό δράμα) σε βιωματικό επίπεδο, η οποία περιλαμβάνει διαφορετικές αισθητικές τάσεις, μεθόδους και ερμηνευτικές προσεγγίσεις – από τις πιο παραδοσιακές μέχρι τις πιο πειραματικές. Με σκοπό να ενισχυθεί η πολυφωνία και η διαπολιτισμικότητα, έχουν κληθεί και φέτος διδάσκοντες από το εξωτερικό. Παράλληλα, τα πρακτικά και θεωρητικά εργαστήρια, οι διαλέξεις, τα masterclasses, οι εκπαιδευτικές επισκέψεις και άλλες δράσεις του προγράμματος πραγματοποιούνται σε ειδικά επιλεγμένους χώρους της Επιδαύρου για τους σκοπούς του θεσμού (αρχαία θέατρα, αρχαιολογικούς χώρους, φυσικά τοπία, σχολεία, πνευματικά κέντρα, κτλ.). Ούτως ή άλλως, το αρχαίο Δράμα είναι συνδεδεμένο με τους αντίστοιχους φυσικούς, θεατρικούς και λατρευτικούς χώρους της αρχαιότητας. Έτσι, τα τελευταία δύο χρόνια, οι νέοι ηθοποιοί αποκτούν επιπλέον δεξιότητες, τεχνικές και εργαλεία, ενώ συνυπάρχουν διδάσκοντες και φοιτητές/σπουδαστές που προέρχονται από διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις.

Φέτος, ιδιαίτερη σημασία δίνεται και στην ψυχαγωγία των παιδιών. Για πρώτη φορά εντάσσονται στο χώρο της Πειραιώς 260, καλλιτεχνικές δράσεις, για την ενθάρρυνση της δημιουργικότητας, της ενεργής συμμετοχής τους, την κοινωνικοποίησή τους. Χρώματα, κίνηση, δημιουργία και θεατρικό παιχνίδι θα γεμίσουν το προαύλιο της Πειραιώς! Συναρμολόγηση κάθε είδους περιβάλλοντος από τα ίδια τα παιδιά (πολιτείες, γέφυρες, κτίρια κλπ), κεραμική της αρχαιότητας και του Πικάσο, εκθέσεις παιδικών έργων, εργαστήρια για παιδιά και γονείς και το πιο καινοτόμο, ένα εκπαιδευτικό εργαστήρι με τίτλο «Drag Queen Story Hour»: ένα εργαστήρι που ξεκίνησε στο Σαν Φρανσίσκο το 2015, με σκοπό την καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων, όπου drag queens συστήνονται σε γονείς και παιδιά, καθώς αφηγούνται ιστορίες με θέμα τη διαφορετικότητα. Επιπλέον, στην Επίδαυρο, θα λειτουργήσει για 4η χρονιά η δημιουργική απασχόληση για παιδιά, την ώρα που οι γονείς παρακολουθούν παραστάσεις.Τα παιδιά, όντας τα μέλη και οι διαμορφωτές μιας μελλοντικής κοινωνίας, χρειάζονται πάντα να έρχονται σε επαφή με όλες τις Τέχνες, καθώς κάθε μορφή της βοηθά στην ανάπτυξη ψυχοκοινωνικών τους λειτουργιών. Ένα τέτοιο φεστιβάλ φυσικά και πρέπει να συμπεριλάβει τα παιδιά στο πρόγραμμά του, καθώς αν το θέατρο, η μουσική, η δημιουργία δεν διευρύνει ορίζοντες, τότε ποιος θα το κάνει;

ΛΥΚΕΙΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

ΠΑΙΔΙΑ Εκπαιδευτικό εργαστήρι για παιδιά: Πικάσο και αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός Σε συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στο πλαίσιο της ομώνυμης έκθεσης Πειραιώς 260 (Προαύλιο) 08/06 έως 09/06/2019 στις 18:30 22/06 έως 23/06/2019 στις 18:30

Για όλες τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ μπείτε στο www.greekfestival.gr

ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΩΣ ΤΕΛΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 4.6 11.6 18.6

CINEMA

ΘΑΝΆΣΗΣ ΧΑΛΚΙΆΣ Η ΣΙΝΕ-ΠΑΡΜΈΝΗ ΒΑΣΙΣΜΈΝΟ ΣΤΗ ΝΟΥΒΈΛΑ ΤΟΥ HERNÁN RIVERA LETELIER 4/06, 11/06, 18/06 ΣΤΟΥΣ ΘΕΡΙΝΟΎΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥΣ «ΖΈΦΥΡΟΣ», «ΒΟΞ» ΚΑΙ «ΣΤΈΛΛΑ» ΑΝΤΊΣΤΟΙΧΑ ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

21.6

ΧΟΡΟΣ

Η σινε-παρμένη, site-specific παράσταση που θα παρακολουθήσουμε σε αγαπημένους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας, βασίζεται στη νουβέλα Η αφηγήτρια ταινιών. Είναι η ιστορία ενός μικρού και φτωχού κοριτσιού από τα νιτροχώρια της Χιλής, το οποίο αποκτά ιδιαίτερη σχέση με τον κινηματογράφο, καθώς οι δικοί της, μην μπορώντας να πληρώσουν περισσότερα από ένα εισιτήριο, στέλνουν εκείνη να παρακολουθεί ταινίες, ώστε μετά να τους τις αφηγείται.

11.6 12.6

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

18.6 21.6 ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

ΘΕΑΤΡΟ

MAPA TEATRO ΟΙ ΑΓΝΟΟΎΜΕΝΟΙ (LOS INCONTADOS) 11/06 & 12/06, ΠΕΙΡΑΙΏΣ 260 ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ Μετά τον Αποχαιρετισμό, που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών, ο κολομβιανός θίασος Mapa Teatro, που διακρίνεται για τη χρήση πολλών διαφορετικών μέσων και αναφορών, επανέρχεται με ένα τρίπτυχο που σκιαγραφεί τη ζωή στη σύγχρονη Κολομβία. Τρεις μικρόκοσμοι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Τρία σκηνικά, το ένα εγκιβωτισμένο στο άλλο. Τρεις διακριτοί χώροι που συνθέτουν μια ανατριχιαστική αλληγορία για τη βία στην Κολομβία στο β΄ μισό του 20ού αιώνα. Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΊΟΥ ΓΙΑΝΝΟΎΛΑ Η ΚΟΥΛΟΥΡΟΎ 18/6-21/6 ΠΕΙΡΑΙΏΣ 260 ΣΎΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ Η πραγματική ιστορία της Γιαννούλας της κουλουρούς, που γεννήθηκε το 1868 στην Άνω Πόλη της Πάτρας, γίνεται παράσταση. Η Γιαννούλα, ένα κορίτσι που πουλούσε κουλούρια στους δρόμους της Πάτρας, ζούσε με τον καημό να παντρευτεί. Η ελαφριά νοητική της υστέρηση την έκανε, όμως, αντικείμενο περίγελου στην τοπική κοινωνία. Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

14.6

ΜΟΥΣΙΚΗ

30.5 30.6

ΠΑΙΔΙ

COMPAGNIE PERNETTE ΧΟΡΌΣ ΠΕΡΝΈΤ (BAL PERNETTE) 21/06, ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Εδώ και πολλά χρόνια, ο Θίασος Περνέτ (Compagnie Pernette) δημιουργεί παραστάσεις σε θέατρα αλλά και σε εξωτερικούς χώρους. Η χορογράφος και χορεύτρια Ναταλί Περνέτ έχει επινοήσει μορφές συλλογικού παιχνιδιού για κάθε είδος κοινού, με τη συμμετοχή τόσο επαγγελματιών χορευτών όσο και ερασιτεχνών. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ο Χορός Περνέτ έρχεται να μας ξεσηκώσει στο Πεδίον του Άρεως και μάλιστα στις 21 Ιουνίου, την Ημέρα της Μουσικής, με τη συνοδεία των Πόλκαρ.

ΕΛΈΝΗ ΚΑΡΑΐΝΔΡΟΥ TOUS DES OISEAUX (ΌΛΟΙ ΕΛΕΎΘΕΡΟΙ ΣΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΆ) 14/6 ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ Η Ελένη Καραΐνδρου θα παρουσιάσει ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα σε δύο ενότητες. Στο α΄ μέρος θα ακουστούν τα νέα της έργα από τη διεθνή έκδοση της ECM New Series Tous des oiseaux, που γνωρίζει παγκόσμια επιτυχία. Στο β΄ μέρος θα παρουσιαστούν έργα αγαπημένα από τις συνεργασίες της. Η Ελένη Καραΐνδρου θα παίξει πιάνο και θα είναι πλαισιωμένη από κορυφαίους σολίστ, ενώ θα τραγουδά η Σαββίνα Γιαννάτου.

ΜΑΡΚ ΧΑΤΖΗΠΑΤΈΡΑΣ BUILDING HOPE ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΑΠΌ 30/05 ΈΩΣ 30/6 ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ Δημιουργός site-specific εγκαταστάσεων σε γκαλερί, μουσεία και δημόσιους χώρους στην Ευρώπη και την Αμερική, ο διεθνής εικαστικός καλλιτέχνης Μαρκ Χατζηπατέρας εγκαθιστά το Building Hope, ένα διαδραστικό έργο τέχνης και ταυτόχρονα, ένα μεγάλο παιχνίδι, δίνοντας απτή υπόσταση, όπως δηλώνει κι ο τίτλος του, στη διαδικασία για την «οικοδόμηση» της ελπίδας. Τα παιδιά και οι συνοδοί τους καλούνται να παίξουν δημιουργικά, συναρμολογώντας, οικοδομώντας και συνθέτοντας, μόνοι τους και συλλογικά, γέφυρες, κτήρια, πολιτείες και κάθε είδους περιβάλλοντα.

Kαλ οκ αί ρι

άτ

κ

ω

απ ό τ ον Αθηναϊ κ ό ουρα ν ό O κρυμμένος κήπος του πρώτου παλατιού της Αθήνας, που διαμόρφωσε η βασίλισσα Αμαλία το 1836, κοσμεί το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών και η «Μαύρη Πάπια» μεταφέρει εκεί το καλοκαιρινό της σκηνικό! Μας υποδέχεται σε έναν ανοιχτό χώρο στην καρδιά της πόλης, με σεβασμό στο ιστορικό και φυσικό περιβάλλον! Από νωρίς το πρωί για καφέ, brunch, μενού μεσογειακής κουζίνας και σπιτικά γλυκά μέχρι αργά το βράδυ με πλούσια λίστα από τον Ελληνικό αμπελώνα, signature cocktails και μουσικές νύχτες κάτω από τον Αθηναϊκό ουρανό...

Black Duck Garden Athens City Museum Bistrot Παπαρρηγοπούλου 5-7, πλατεία Κλαυθμώνος, Αθήνα | Τ.: 210 32 52 396 | www.blackduckgarden.gr

Όλ α τα ερ ωτικά γρ άμ μ α τα ε ί ν αι γελοία . Δε θ α ή τα ν ερ ωτικά γρ άμ μ α τα αν δ εν ή τα ν γελοία . Στ ον κα ιρ ό μ ου έγρ α ψα κ ι ε γώ γρ άμ μ α τα ερ ωτικά, Όπ ω ς κι οι άλλοι, Γ ε λ οία . Τα γ ράμ μ α τα τα ερ ωτικά, αν έρωτα ς υπάρ χει, Π ρέπ ει γελοία να είνα ι. Μα σ τη ν πρ α γμ α τικότη τα , Μόν ο εκείνοι που ποτέ δεν έγραψα ν Γ ρά μμ α τα ερ ωτικά Ε ί ν αι γελοίοι. Μακ άρ ι να μ πορ ού σα ν α γ υρ ίσω πίσω Τότ ε που έγρ α φα γρ άμ μ α τα ε ρω τικά Χω ρί ς να σκέφτομ α ι Π όσο γελοία είνα ι… Η αλ ήθεια είνα ι ότι σή μ ερ α Μόν ο οι α να μ νή σεις μ ου Α π ό τα ερ ωτικά γρ άμ μ α τα αυ τ ά είνα ι γελοίες. ( Όλ ε ς οι πολυσύ λλα β ες οι λ έξεις, Μαζί μ ε α πρ οσμ έτρ η τα αισθ ή μ α τα , Ε ί ν αι γελοίες φυσικά.) Α lv ar o de Campos/Fer nando Pe s s oa

Επισ τ ο λ ι κό ς έ ρ ωτ α ς... τω ν α ν ων ύμ ων 55 αποσπάσματα από ερωτευμένους της διπλανής πόρτας

Όταν ο έρωτας (και όσα τον ακολουθούν) εκφράζεται αποκτά μια άγρια ομορφιά. Όλοι ξέρουμε τα ερωτικά γράμματα του Μαρξ, του Καρυωτάκη και του Σεφέρη στην Μάρω. Έχουν εκδοθεί -κάποιοι διαφωνούν στην βουτιά αυτή σε προσωπικά δεδομένα-, έχουν αναλυθεί, έχουν καταγραφεί. Εμείς ζητήσαμε από γνωστούς και φίλους να μας εμπιστευτούν τα δικά τους ερωτικά γράμματα, να τα διαβάσουμε και με μεγάλο σεβασμό, να δούμε τον επιστολικό έρωτα των ανωνύμων, της διπλανής πόρτας. Η έκφραση ποικίλλει. Από καθαρή λογοτεχνία και ποίηση μέχρι ρεαλισμό και ιαχή. Σπαραξικάρδια, χιουμορι-

στικά, άμεσα, ήρεμα, θυμωμένα, λυρικά. Άλλα μεγάλα, άλλα μικρά. Γραμμένα από χαρτοπετσέτα, σε τετράδιο, σε ροζ χαρτί αρωματισμένο. Ένας γραφολόγος θα είχε πολλή δουλειά βλέποντας πως ακολουθεί η αποτύπωση την ουσία του κειμένου. Ακόμα και αυτά που είναι τυπωμένα από υπολογιστή,κοσμούνται από περίεργες γοτθικές γραμματοσειρές και κομπιουτερικά λουλουδάκια, πολλές φορές πιξελιασμένα. Εμείς δεν τα δημοσιεύουμε ολόκληρα. Δημιουργήσαμε κατηγορίες, ενώνουμε κομμάτια που πότε ταιριάζουν και πότε όχι. Και σχολιάζουμε διακριτικά με την βοήθεια των κλασικών. Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη!

Η Πρώτη φορά Σταράτα Που δεν εκφράστηκαν Συνήθειες Απόγειο Ακατάλληλα Απογοήτευση Επιμονή Υποταγή Θυμός και Πατώματα Με μια ανάσα Ποίηση Ελπίδα Τέλος

H ΠΡΩΤΗ Φ0ΡΑ Ό λ α κ άπ ω ς ξε κι ν ο ύ ν . Ά λ λ ο ι ε ρ ωτ ε ύ ο ν τ α ι με τ ην π ρώ τ η μ ατ ιά, άλλο ι θ έ λ ο υ ν χ ρ ό ν ο γ ι α τη ν ' ' κ ρυ στ ά λ λ ω ση τ ο υ έ ρω τ α'' ό π ω ς γ ρ ά φ ε ι έ ν α ς κλ α σ ι κό ς . Η στ ιγμή ε κ ε ί ν η π ο υ εκ φ ράζ εις τ ο ν έ ρ ωτ α , με λ ό γ ι α , με πρ ά ξε ις, με μήν υ μα, μ ε γ ράμ μ α, ε ί ν α ι η σ τ ι γ μή πο υ πά ν τ α θ υ μά σαι. Ε ί ν αι σα να έ χ εις π ατ ή σ ε ι τ η ν σ κα ν δά λ η . Η σ φ αί ρα έφυ γε .

Το τυχαίο είναι που κάνει τέτοια μάγια, όχι το αναγκαίο. Για να είναι ένας έρωτας αλησμόνητος, πρέπει τα τυχαία να συναντιόνται σ’αυτόν από την πρώτη στιγμή. Μ ίλ α ν Κ ο ύ ν τ ε ρ α , 1 9 2 9 - , Τ σ έ χ ος συ γ γ ραφέας ...Γιατί να καταπιώ αυτό που μου ξυπνά το είναι μου; Στο τέλος της διαδρομής αποφάσισα να στο πω. Θυμάμαι ότι μίλαγα, είχες κατέβει, δεν θυμάμαι τις ακριβώς σου έλεγα. Αλλά δεν είχε σημασία η λεπτομέρεια. Δεν θυμάμαι καν τι μου είπες. Θυμάμαι ότι έλαμπες και χαμογελούσες λίγο. Το πρόσωπό σου ήταν φωτεινό! Οι ψυχές μας είχαν απομακρυνθεί από τα λόγια που μόλις λέγαμε και πασχίζαμε να συννενοηθούμε. Εκείνες άγγιζαν ήδη η μία την άλλη. Δεν είχαν ανάγκη τα λόγια. Αμέσως μετά μου ‘στειλες μήνυμα... ...Αναρωτιέμαι αν σου είχα απαντήσει θετικά στο πρώτο σου μήνυμα… τι διαφορά θα είχε τώρα…ή αν σου γύριζα την ερώτηση… θέλεις να ερωτευτούμε; Ποια θα ήταν άραγε η απάντηση; πόσο άραγε το εννοούσες…ήταν απλά μια πνευματώδης διατύπωση, έκφραση της αρχικής σου εντύπωσης;… ένας ενθουσιασμός, πολύ διαφορετικό από το τώρα… ...Το ‘ξερα από την αρχή πως θα την πάταγα μαζί σου, το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή πως σε ερωτεύτηκα. Ναι! πιωμένος σε πλησίασα χωρίς να το σκεφτώ, έτρεξα πίσω σου. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξή σου στην τουαλέτα, ακόμα θυμάμαι την ανακούφιση που ένιωσα όταν ανταποκρίθηκες στο φιλί μου ... ...Δεν ήξερα πόση ώρα βρισκόμουν εκεί. Ούτε αν την γνώριζα από παλιά. Ήξερα μόνο ή μάλλον υπέθετα, πως ο χρόνος κυλούσε με μεγάλη ταχύτητα. Ναι, γι’ αυτό ήμουν βέβαιος. Έκανα να κοιτάξω το ρολόι μου. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου απ’ το πρόσωπο της. Έμεινα να την κοιτώ. Είχε ένα σπασμένο χαμόγελο στην άκρη του πάνω μέρους των χειλιών της. Δεν ήξερα αν την γνώριζα και μονάχα το σπασμένο, σαν κρυμμένη ειρωνεία, γέλιο της με αγκίστρωνε εκεί. Ανήμπορος, μακριά απ’ το χρόνο. Λες και μια μέγγενη μου έσφιγγε το κεφάλι, και το κρατούσε, ίσια μπροστά, με το στανιό, να κοιτά το πρόσωπο της... ...Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ήθελα εχτές να σε πάρω μια μεγάλη αγκαλίτσα. Όσο για το σινεμά, δεν είχα τίποτα. Στην αρχή φοβήθηκα πως δεν θα ‘ρθεις αλλά μετά όταν σε είδα δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα! Όσο για μέσα στο σινεμά, έψαχνα να βρω συνεχώς αφορμή να μιλήσουμε. Ελπίζω να μην σε πείραξε που σου χάιδεψα το χεράκι την ώρα που τέλειωνε το έργο. Ήθελα να το κάνω από νωρίς αλλά δεν ήξερα μήπως σε πειράξει... ...Εγώ αν θέλω μια κοπέλα την θέλω από την πρώτη ματιά. Αν υπάρχει αυτό το κάτι που θα σε τραβήξει δεν νομίζω ότι χρειάζεται χρόνος. Από εκεί και πέρα τον χαρακτήρα σου θα τον μάθω μόνο αν μου δοθεί η ευκαιρία να είμαστε μαζί, όπως και εσύ τον δικό μου, και είμαι σίγουρος ότι θα διαπιστώσεις ότι έκανες λάθος για κάποια πράγματα που φοβάσαι για μένα... ...Θυμάσαι την πρώτη μέρα που πηγαμε στο καφέ να μιλησουμε; Θυμάμαι είχα έρθει χωρίς να έχω καμία ιδέα για το ποιός είσαι και θυμάμαι πως όταν έφυγα ήμουν καταγοητευμένη. Θυμάμαι τα αβοκάντο και το βράδυ στο bar με τον υπέροχο γκέυ νορβηγό φίλο μας που σου έπιανε τον κώλο και νόμιζες πως ήμουν εγώ. Θυμάμαι πως γελάγαμε. Θυμάμαι πως το “κρύβαμε” ενώ το ξέραν όλοι...

Σ ΤΑ ΡΑΤΑ Ξε χω ριστή θέση κα τέχουν τ α γρά μμα τα που δεν αυ τ ολ ογοκρ ίνοντα ι. Δεν χά ν ο υ ν χρ όνο σε εξη γή σεις, δ ε ν κ λ ω θ ογυρ νού ν γύ ρ ω α πό τ ο ν ε αυ τ ό τους, δεν έχουν αν ασφά λ εια . Δείχνουν σιγουρ ιά, απ ο φασιστικότη τα κα ι κ αθ ησυ χάζουν. Δεν έχουν έντονη λ ογοτ ε χνική χρ οιά-α λή θεια ποιος έχε ι τ αυ τίσει τον έρ ωτα μ ε τη λ ογοτ ε χνία ; Υπάρ χουν κα ι άλλοι τ ρόπ οι.

Στον έρωτα δεν δίνει κανείς εξηγήσεις. Ο έρωτας υποχρεώνει τον άλλο να καταλάβει. Ε m ile Pont i ch, τέλος 19ου α ι., Γ ά λ λ ος σ υγγρ α φέα ς ...Μπροστά μας ανοίγονται τρεις δρόμοι, εγώ τόσους βρίσκω. Ο πρώτος του ξαφνικού θανάτου. Ο δεύτερος της σταδιακής εγκατάλειψης ενός κόσμου που μαζί φτιάξαμε. Ο τρίτος είναι να προχωρήσουμε όπως μπορούμε ακουμπώντας ο ένας τον άλλον. Εγώ θέλω τον τρίτο, πρακτικά βαδίζουμε τον δεύτερο και πολύ φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε στον πρώτο. «Σκέψου τα και τα λέμε»... ...Από εκεί και πέρα εγώ θέλω να αρχίσουμε μια σχέση. Να μην μου φοβάσαι και να μην ανησυχείς για τίποτα. Τώρα για το τι σκέφτεσαι και φοβάσαι δεν μπορώ να ξέρω, το μόνο που έχω να σου πω είναι να μην μου ανησυχείς για τίποτα. Λοιπόν μωράκι μου σε αφήνω, εύχομαι να σε δω όσο πιο σύντομα γίνεται. Μην ανησυχείς!... ...Μ. γεια Είμαι η Ν. από τον Πόρο. Προτιμάω να σου στείλω αυτά τα σταράτα λόγια γιατί ξέρω πως σου αρέσουν οι καθαρές κουβέντες. Από τα τέλη Ιουλίου μέχρι σήμερα σε σκέφτομαι πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Μου έχεις γίνει εμμονή. Δεν θέλω να χαλάσεις τη σχέση σου, αλλά το τριήμερο που περάσαμε μαζί στο νησί ήταν ότι καλύτερο μου έχει συμβεί ποτέ… Ξέρω ότι είσαι με την Θ. πάνω από τρία χρόνια αλλά ξέρω κιόλας πως αυτό σε έχει κουράσει. Εγώ τον Κ. που ήμασταν μαζί όταν γνωριστήκαμε τον ξαπόστειλα μετά που φύγατε, τον Αύγουστο. Από τότε είμαι μόνη μου και συχνά σκέφτομαι το φάσωμά μας πίσω από την Ταβέρνα στα γενέθλιά σου και παθαίνω ταχυπαλμίες. Το να είμαι με απόσπαση εδώ στο νησί δεν με εμποδίζει από το να έρχομαι τα σαββατοκύριακα στην Αθήνα; Θέλω να ξέρεις πως όποτε θέλεις, υπάρχει η δυνατότητα να έρθεις στον Πόρο., το σπίτι μου δικό σου. Κι αν είσαι και άφραγκη όπως κατάλαβα το καλοκαίρι , που μάλλον η Θ. τα κανόνιζε όλα κι εσύ δυσκολευόσουν, να ξέρεις πως εγώ εδώ έχω άνεση, όχι σπουδαία πράγματα αλλά και τα ταβερνάκια μας θα τα πάμε και τα ποτάκια μας θα τα πιούμε. Σκέψου το!... ...Αγαπητή Α. γεια σου είμαι ο Π. από απέναντι, από την πιτσαρία, ο ντελιβεράς. Που δυο τρία βράδια μέσα στην εβδομάδα παραγγέλνεις από μας, την Βεζούβιο. Έχουμε κοινά γούστα στο φαΐ κι αυτό λέει πολλά. Θέλω να σε ρωτήσω αν θα ΄θελες κάνα σαββατόβραδο να έρθω από σπίτι σου μετά την δουλειά να γνωριστούμε καλύτερα; Μπορώ εάν θες να φέρω και καμιά πίτσα μαζί μου να δοκιμάσεις… Την Αλάσκα την έχεις δοκιμάσει;;; ΑΝ θες στην φέρνω με ένα λίτρο κόκα κόλα για να την έχεις υπόψιν σου… είναι πολύ καινούργια! Εμείς βέβαια παρέα για Βεζούβιο πάμε κι όχι Αλάσκα φυσικά… ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ...

ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΣΤΗΚΑΝ Οι μά χ ε ς πο υ δ ε ν δ ό θ ηκ αν . Τα συ ν αισθ ήματ α π ο υ π ο τ έ δ ε ν ε ξομο λ ογή θη κα ν. Μονα χικό βί ωμα το υ ε ρ ωτικ ού δ ρά ματ ος. Όπ ω ς λ έε ι η Λ ότ τ ε σε έν α μυ θ ιστ όρημ α ''πρ έπει να πα ρ α μέ ν ε ι κα ν ε ίς στ αθ ε ρά στ ην π ραγ ματ ικ ό τ ητ α, αφήν ον τ ας τ ο π ιθα νό στη ν η συχία του''...

Πλατωνικός έρωτας ίσον μαλακόν παξιμάδιον δια τους μη έχοντας οδόντας. Εμμα ν ο υ ή λ Ρ ο ΐ δης, 1 836 - 1 9 04, Έλ λ ην ας συ γ γ ραφέας ...Δεν θα διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές Γκαστρώθηκα απ’ τ’ όνειρο Μετά από 9 μήνες αγέρα Γέννησα ανέμους στάχυα πένθιμα Το τύλιξα, το φίλησα, το παρηγόρησα Πήρα άλλο μονοπάτι Σ’ άλλα φιλιά και σ’ άλλα λόγια Ω μυστικό μου και λίκνο μου, εσύ...

ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ Ο έ ρω τ ας σ τ η ν α ρ χ ή δι α τα ρ ά σ σ ε ι τ η ν κ αθη μ ερινό τ η τ ά σ ο υ . Μ ε τ ά α ρ χ ί ζ ε ι σ ιγ ά σ ιγ ά κ αι γ ί ν ε τ α ι α υ τό ς σ υ ν ή θ ε ι α , τ ρυ π ώ νει σ τ α λ ε πτ ά κα ι τ ι ς ώρ ε ς τ η ς ημ έ ρας . Έ να ε ί δο ς έ κσ τ α σ η ς πο υ χ α ρ ί ζ ε ι ο υ ράν ιες σ υγ κ ι ν ή σ ε ι ς .

Ο έρωτας φοβάται την αμφιβολία. Εν τούτοις, μεγαλώνει με την αμφιβολία και συχνά χάνεται μέσα στη βεβαιότητα.

...Το γράμμα αυτό δεν στο δίνω. Γιατί μάλλον δεν χαμπαριάζεις από τέτοια. Αλλά εγώ τρελάθηκα μαζί σου. Είσαι άλλη φάση όμως κορίτσι και ελπίδες δεν έχω. Με κοιτούσες χτες και στραβομουτσούνιασες, πάλι όμορφη βέβαια ήσουν. Δε σ’ αρέσουν τα παπούτσια μου, τι ήθελες να φορώ λουστρίνια ή nike; Δεν σ αρέσουν τα μαλλιά μου, τι ήθελες-κοκοράκι; Δεν σ’ αρέσει το αμπέχωνο μου (όπως το πες), τι ήθελες σμόκιν; Γράφω για να ξεσπάσω γιατί δεν την παλεύω. Όπως λέει και το τραγούδι είναι θέμα ταξικό. Αλλά ναι ξέρω πως ούτε αυτό σ’ αρέσει, τι ήθελες Πάολα;...

...Εφτά παρά δέκα το πρωί, χτύπησε το ρολόι για να σηκωθώ για δουλειά. Είναι καιρός που έχει μπει στην ζωή μου μια καινούρια συνήθεια, μία όμορφη και υπέροχη συνήθεια. Ψάχνω απεγνωσμένα το κινητό μου να δω εάν έχεις στείλει μήνυμα αφού εσύ το ξενυχτάς κάθε βράδυ. Μέσα στον ύπνο μου, πριν τον καφέ μου η πρώτη μου έννοια, η πρώτη φροντίδα...

...Μου έγινες συνήθεια. Σαν τον καφέ, το τσιγάρο, τον αυνανισμό. Τώρα είσαι κάτι διαφορετικό. Μου έγινες ανάγκη. Σαν την ανάσα, τον ύπνο, το φαγητό. Θεέ μου λιώνω ή ανθίζω; Αναψέ με, πότισέ με...

G us t av e L e Bo n , 1 8 4 1 - 1 9 3 1 , Γά λ λ ο ς ανθρω π ο λ ό γ ο ς

ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ

& ΑΠΟΓΕΙΟ Έρω τ ας δ ί χω ς υ π ε ρβο λ ή δ ε ν ε ί ν αι έρω τ ας αλ λ ά οδη γός χρ ή ση ς

...Στα μάτια σου την βρήκα! Όμορφη μεθυσμένη, τρυφερή αγάπη. Τόσο ζωντανή όσο ένα λουλούδι στο ζενίθ της φωτοσύνθεσής του. Αγάπη και χαμόγελο προβάλει στο ροδοκόκκινο πρόσωπό σου. Μοιάζει σαν να μην έχεις νιώσει έτσι ποτέ ξανά... ...Να το ξέρεις μωρό μου, εγώ είμαι δίπλα σου για τα πάντα.Δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε ακούσω, να μην ενδιαφερθώ για σένα. Πάντα θα υπάρχει μια ζεστή αγκαλίτσα για σένα που θα ηρεμεί το γλυκό προσωπάκι σου. Τίποτα δεν μπορεί να σε πειράξει όσο έχεις εμένα δίπλα σου. Η ευτυχία σου είναι ο παράδεισός μου... ...Όταν είμαστε μαζί τα πάντα αλλάζουν.Μόλις σε βλέπω το χαμόγελό μου φτάνει στον αφαλό μου και λίγο παρακάτω... Όταν σε κρατώ στην αγκαλιά μου σαν να κρατώ την ζωή μου είναι! Όταν σε φιλώ ο χρόνος σταματά. Εκείνη τη στιγμή τίποτα δεν μπορεί να με πάρει από τα γλυκά σου χείλη...

μιας ηλ ε κ τ ρικ ής συ σκ ε υ ής. Στ ην χώ ρα τ ου έρω τα επιτρ έποντα ι ό λ ε ς ο ι υ π ε ρβολ ές, τ α κ ο σμητ ικ ά ε π ί θ ε τ α, ο ι πα ρ ομ οιώσεις κα ι τα υ π ο κ οριστ ικ ά . Ε ν ας σφοδ ρό ς έρω τ ας π αρασυ ρμ ένος α πό το πάθος τ ου , ξε π ε ρν ά τ α ό ρια συ ν ε ιδ ητ ά .

Η ζωή είναι ένα λουλούδι κι ο έρωτας το μέλι του. Βί κ τ ω ρ Ου γ κ ώ , 1 802 - 1 885, Γ ά λ λ ος συ γ γ ραφέας

...Ο κόσμος γύρισε με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μας κάνει να συναντηθούμε. Και για αυτό ο δεσμός μας είναι άλυτος! Και για αυτό σε αγαπώ και μ αγαπάς! Και θα ‘μαστε μαζί στα δύσκολα και στα εύκολα! Σου στέλνω την πιο όμορφη γλυκιά καληνύχτα! Σε αγαπάω βλαμμένο μου, είσαι πανέμορφος!... ...Γιατί πιο πολύ σε νιώθω. Και να εύχομαι να τρυπώσω στο μυαλό σου. Να δω τι ονειρεύεσαι. Να ‘μαι και εγώ εκεί… Να το ξέρεις, να το θέλεις...

...Είμαι εδώ και σε νοιάζομαι. Θα κάτσω να ακούσω ότι έχεις στο κεφάλι σου, και τα ψεύτικα κλάματά σου όπως εχτές, τις στιγμές που έχεις κάποιο παράπονο από την άδικη αυτή ζωή. Είμαι εδώ γιατί είσαι η αγαπημένη μου και γιατί πρέπει να σου δείξω όλα αυτά τα όμορφα που έχεις και δεν τα καταλαβαίνεις πάντα, νομίζοντας πως κάτι δεν πάει καλά. Αλλά να ξέρεις έχεις όλα τα εφόδια για να πετύχεις τους στόχους σου και όλη η δύναμη είναι μέσα σου. Η ευαισθησία σου είναι προτέρημα και όχι κάτι για να σε κρατάει πίσω...

...Θέλω να ξέρεις πως σε σκέφτομαι συνέχεια. Από την στιγμή που θα ξυπνήσω μέχρι την στιγμή που θα κλείσω τα μάτια μου. Είσαι πολύ γλυκιά, δεν μπορώ στιγμή να μην σε κοιτάω κάθε φορά. Ένα χαμόγελό σου είναι αρκετό να μου φτιάξει την μέρα. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου μωρό μου εάν δε το κατάλαβες...

...Μαγικά, αιωρείται, πετάει σαν πεταλούδα, πολύχρωμη – πράσινο, κόκκινο, μωβ, λευκό, μπλε, κίτρινο, ασημί, μαύρο. Ανάλαφρη αιθέρια ύπαρξη, μα τόσο δυνατή. Όπου αγγίζει αφήνει το σχήμα της. Το καίει. Και αναδύεται μια μυρωδιά από λιβάνι. Με άρωμα βανίλιας. Οσμή που αφήνει και γεύση. Μπισκότου. Ανοίγει τα φτερά της και ξεχύνονται μελωδίες. Τύμπανα, κύμβαλα. Φτάνει σε μια λίμνη. Μια μαργαρίτα επιπλέει. Και πάνω της ξαποσταίνουν δυο σκιές. Το ένα μοιάζει με αστέρι. Μαύρο. Το άλλο δεν φαίνεται καθαρά… Τι να’ναι άραγε… Άλλοτε ξεμακραίνουν, άλλοτε ανταμώνουν, χορός μυστικός. Το αστέρι τρέχει, σταματά, φρένο… και κοιτά… Τι είναι; Ακόμα να φανεί…

Α Κ ΑΤΑ Λ Λ Η Λ Α Α κ όμα κ αι η π ιο ρομαν τ ικ ή ιστ ορί α, ε ά ν έχε ι ε υ τ υ χές τέλος, κα τα λή γει στη ν λ αμπ αδ ιασμέν η σά ρκ α, στ ο ε ρω τ ικ ό π αιχν ί δ ι, ε κ ε ί π ο υ ένα ς άλλος κόσμ ος δημιου ργ ε ί τ αι κ αι π ο υ ε π ιτ ρέπ ον τ αι όλ α...

Μα τον Δία, δεν χρειάζομαι τίποτα, επιτέλους, αλλά θέλω να πηδήξω. Α ριστ ο φά ν ης, 445- 386 π .Χ., Α ρχαί ος Έλ λ ην ας κ ω μω δ ιογρ άφος ...Εχτές είχα μαζί σου μια ευτυχισμένη στιγμή. Την στιγμή που γευόμουν την θέρμη σου, σαν πιστός που πίνει άγιο νερό στα πόδια της αγαλμάτινης θεάς του, παρατηρούσα συνεχώς το πρόσωπό σου. Τα μισόκλειστα μάτια σου, τις κινήσεις των χειλιών σου, το δάγκωμα που τους έκανες. Ακολουθούσα τις πνιχτές σου φωνές και τις αντιστοίχιζα με τις επιδέξιες κινήσεις μου. Αν κουνήσω το δάχτυλο του αριστερού μου χεριού, θα κάνεις «αχ», του δεξιού μου χεριού θα ανοιγοκλείσεις τα μάτια, αν κατέβω λίγο πιο κάτω θα λυγίσεις ακόμα περισσότερο τα πόδια σου...

...Γλυκιά μου το χτεσινό σεξ μαζί σου έγραψε ιστορία. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν λυγμοί ηδονής, αλλά δεν σε είχα ξανακούσει να κάνεις έτσι. Δεν έβλεπα και το πρόσωπό σου όπως ήμασταν όρθιοι και είχες απλώσει τα χέρια στον τοίχο. Μετά νόμιζα πως ήταν κλάμα και φρίκαρα. Όταν σε έπιασαν τα γέλια σπάστηκα. Αλλά αυτό που σκέφτηκες με υπερβαίνει. Αυτό το καρφί στον τοίχο, αλήθεια που πήγε το κάδρο; ήταν πράγματι πολύ σπλατεριά... Χαλάλι σου. Δεν τέλειωσα αλλά με έκανες και γέλασα!...

....Θέλω να είμαι μέσα σου και εσύ πάνω μου. Θέλω να μην μπορώ να δω το πρόσωπό σου, μόνο να το φαντάζομαι. Θέλω να σε παίρνω με όλους τους τρόπους και εσύ να μου δίνεσαι ξανά και ξανά. Θέλω να (σε) τελειώσω, μόνο και μόνο για να ξαναρχίσω. Ένα βλέμμα σου αρκεί. Ξανά...

...Σου γράφω τα μέρη που θέλω να γαμηθούμε, έτσι απλά, χωρίς ηθική μόνο με κάβλα. Η φίλη μου δεν σε γουστάρει αλλά δεν ξέρει την ηδονή που μου χαρίζεις! Δεν ξέρει πως βυθίζεσαι μέσα μου, τόσο αδιάντροπα και σκυλίσια. Δεν έχει γευτεί τον χυμό σου και τον ιδρώτα σου. Θεέ μου είμαι μια αμαρτωλή αλλά έχεις μια ψωλή!!!!...

...«Νιώθω ότι βρίσκομαι μπροστά από μια αυτόματη πόρτα με λεπίδες! Ανοιγοκλείνουν όποτε και όπως θέλουν. Αν περάσεις, πέρασες... Αν όχι, τι να κάνουμε θα ζεις με ένα χέρι λιγότερο»... ...Με ρωτάς πως είναι δυνατόν να μη βαριέμαι, πως συνέχεια είμαι καυλωμένος, γιατί σε θέλω τόσο, γιατί και για ποιο λόγο σε αγαπώ. Είσαι σίγουρη ότι σε κοροιδεύω κι ότι αργά ή γρήγορα θα ψάξω γι’ άλλη. Σταμάτα να σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα. Όσο και να μη το πιστεύεις είμαι ερωτευμένος, μέσα μου καίγομαι για σένα κι ας μη ξέρω να το δείξω καμιά φορά... ...Ναι ζηλεύω και δε το κρύβω όλους τους άντρες που σε περιτριγυρίζουν κι ας ξέρω πως δεν κάνεις τίποτα, κι ας μου λες ένα κάρο πίπες... ...Έτσι κι εγώ καταλαβαίνω πως εδώ είναι ο πειρασμός μου! Ο πειρασμός του «μην τυχόν»! Ο πειρασμός του «και αν»! Ο φόβος ότι η ζωή ως σχέση, μπορεί να είναι κάποια ζωτική στέρηση, ένας αποκλεισμός από την υπαρκτική αυτονομία, μια άρνηση των απεριόριστων επιλογών ζωής. Μην τυχόν και χάσω την αυτονομία μου, την αυτοτέλεια μου, την ιδιοτελή μου ατομική αυτάρκεια! Μην τυχόν και παραδοθώ στη σχέση, ρε γαμώτο!... ...Φοράει στο λαιμό ένα μεταξωτό λουλουδάτο φουλάρι, κουλουριασμένο στις αποχρώσεις του μωβ ή μήπως είναι ένα φόρεμα. Ποιος ξέρει. Τώρα το είδα. Έκανα να τ’ αγγίξω. Αδύνατον. Το χέρι μου κινείται σ’ ένα χώρο αοράτου και αιωρείται σαν ένα χάδι που δεν κατορθώνεται ποτέ. Ο μετεωρισμός των χαμένων χαδιών. «Φοβάμαι», της λέω. «Φοβάμαι τη στιλπνότητα των μεταξένιων φουλαριών», σκέφτομαι, αλλά αυτό δεν το είπα... ...Κοντεύουν Χριστούγεννα και ξέρεις πόσο τα αγαπώ. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου! Να ξαναπιάσω μολύβι και χαρτί και να σου γράψω. Πάλι ξέρεις πως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο για μένα. Έχω να γράψω εδώ και ενάμισι χρόνο, το τελευταίο πάλι εσένα είχε αποδέκτη. Όταν γράφεις είναι σαν να γεννάς! Πονάει και επιπλέον μετά την χαρά έρχεται η αγωνία για το τι θα απογίνει το παιδί σου σε έναν τόσο «σκληρό κόσμο» όπως αυτός που ζούμε...

ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ & ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ Ο με γ αλ ύτ ε ρος ε χθ ρός τ ου έρω τ α δεν ε ί ν αι κ ά π ο ιο ς ά λ λ ο ς ή ά λ λ η. Δε ν είνα ι έξω απ ό τ ην δ ικ ή μας ψ υ χή κ αι απ ό τη ν αν ασφά λ ε ια π ο υ τ υ λ ί γ ε τ αι γύρω από το όν ε ιρο. Έν ας σο βαρός έρω τ ας π ά ν τα νιώθει πως κ ιν δ υ ν ε ύε ι. Ότ αν ε κ ε ί ν η απ ο σύρε ι τη ν εύ νοιά τη ς κα ι γί ν ε τ αι π αγ ε ρή κ αι αδ ιά φορη.

Ο έρωτας μπορεί να είναι το ωραιότερο όνειρο, αλλά και ο χειρότερος εφιάλτης. Γουίλια μ Σ α ίξπη ρ , 1 56 4- 1 6 1 6 , Ά γ γ λ ο ς δ ραματ ο υ ργός

...Εγώ δεν θα έχω να μοιραστώ τίποτα με εσένα Δεν θα ξέρω καν ποιος είσαι Ποιος ήσουν Ποιος μπορούσες να γίνεις Εγώ δεν θα έχω την θύμησή σου να βαραίνει την σκέψη μου Δεν θα ‘χω καμία σκέψη. Εγώ θα είμαι σαν να μην ήμουν Εσύ, σα να μην ήσουν, Τίποτα... ...Το άυλο κοιμητήριο του πόνου μου εσύ το δημιούργησες. Μόνη σου! Ναι, μόνη σου!... ...Αλήθεια ποιος είναι αυτός ο ακατανίκητος εχθρός που σου παγώνει το βλέμμα. «Θα σ’ αγαπώ για πάντα» μου πες σε μια στιγμή έντασης. Κάτω από άλλες συνθήκες θα έλιωνα, τώρα το μυαλό μου βυθίζεται σε μαυροπίνακα γεμάτο εξισώσεις που όχι απλώς δεν μπορώ να τις λύσω, αλλά ούτε καν να τις διαβάσω...

Υ Π Ο ΤΑ Γ Η

ΕΠΙΜΟΝΗ Η μη αντ απ ό δ ο σ η κα τα σ τ ρ έ φ ε ι τ ο φ ρ ό ν η μα ε ν ός ε ρωτ ευμ έ νο υ. Απ ό τη ν μί α η α πε λ πι σ ί α τη ς ε γκ ατ ά λ ε ιψ ης, α π ό τ ην άλλη τ ο α ν υ πέ ρ βλ η το πά θ ο ς πο υ ε π ιμέν ε ι. Έν ας στρ ατ ό ς π ο υ αρν ε ί τα ι ν α σ υ ν θ η κο λ ο γ ή σ ε ι ή ν α απ ε μπ λ ακ ε ί . Α κρ ο β ατ είς σ ε γκρ ε μο ύ ς κα ι χ α ρ ά δρ ε ς α λ λ ά συ ν ε χί ζε ις.

Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο. Κικ έ ρω ν, 1 0 6-4 3 π. Χ . , Ρ ωμα ί ο ς ρ ή τ ο ρ α ς & π ο λ ιτ ικ ό ς «Τόσες φορές σου είπα τι θα γίνει εάν, όχι τι θα είχε γίνει εάν». Και εσύ μια ζωή δεν απάνταγες, άφηνες το παρόν να γίνει παρελθόν, ποτέ δεν άκουσες για το μέλλον. Το παρελθόν είναι ένας εύκολος αντίπαλος! Εγώ δεν σου λέω «τι θα είχε γίνει εάν». Τι νόημα έχει να αναρωτιέσαι τώρα πια για κάτι που δεν έγινε; Εγώ ακόμα και τώρα σου λέω «τι θα γίνει εάν!». Παγώνεις το παρών, το καταδικάζεις στο παρελθόν, κρύβεσαι από το μέλλον! Το παρών σου γονατίζει στο παρελθόν, εγώ σε καλώ να φτιάξεις το μέλλον.» Ο εγωισμός μου βλέπεις συνεχίζει να είναι μηδενικός… και αλήθεια αυτό που με βασανίζει είναι πως θα γίνει να ξεπεράσω κάτι που δεν πρόλαβα καν να ζήσω. Εάν δεν σε δω, να προσέχεις. Αυτά. Είχα καιρό να γράψω. Θυμάμαι όλες τις φορές, κάθε μια ξεχωριστά, που πέρναγα από το μαγαζί. Σε θυμάμαι ανέμελο, σε θυμάμαι μαγκωμένο. Σε θυμάμαι να είσαι αδιάφορος απέναντί μου, σε θυμάμαι όμως να είσαι και σαν παιδάκι δημοτικού ερωτευμένο που δεν ξέρει τι να κάνει. Θυμάμαι να με διώχνεις και θυμάμαι να μου ζητάς να μείνω. Θυμάμαι το ζαρωμένο σου πουκαμησο όταν σε είχα πετύχει με το φωτομοντέλο σου στο ιλ πόστο. Θυμάμαι την απογοήτευση μου. Και την δική σου. Θυμάμαι τον Ιούλιο να λες πως είμαι δική σου και τον Αύγουστο να μου λες “να περάσω καλα”. Ξέρεις πως δεν είμαστε φίλοι. Ξέρεις πως σε σκέφτομαι. Σίγουρα το ξέρεις. Θέλω πολύ να σε ξαναδώ, να μιλήσουμε, να δοκιμάσουμε. Έχω μια μικρή ελπίδα για λόγους αρχής. Ξέρω τους μηχανισμούς που θα βάλεις μπροστά. Και έχω καταλάβει την αποτελεσματικότητά τους. Αλλά δεν συνθηκολογώ. Δεν έχω στο μυαλό μου κανένα ερωτικό έπος, κανέναν ιπποτικό έρωτα. Έχω την μυρωδιά σου και το βλέμμα σου! Και ας φαίνονται όσα σου γράφω σκόρπια χαρτιά στον δρόμο! Εσύ το ξέρεις πως είμαι άνθρωπος με συνοχή και συγκρότηση. Τηλεφώνησέ μου μέσα στις επόμενες μέρες.

...Σε ένα μικρό καφέ περιμένω. Άγνωστο μέρος για μένα. Άγνωστα πρόσωπα για τον καθένα. Μόνος αργοπεθαίνω σιωπηλά. Δεν θέλω κανείς να δει το πως νιώθω. Κανείς να μου μιλήσει. Να με αντικρύσει. Το μυαλό μου θολώνει όλο και περισσότερο. Είναι από το πολύ ποτό. Μα τι να κάνω; Είναι το μόνο που χρειάζομαι για να με παρηγορήσει. Τα μάτια μου πονάνε. Είναι τα μόνα που δεν μπορούν να κρύψουν αυτό που μου συμβαίνει. Και εγώ σβήνω πλάι στο κερί που έχω ανάψει σαν να είμαι στον Επιτάφιο. Σβήνω αργά και βασανιστικά, χωρίς να ενοχλήσω κανέναν. Μόνος... Ακόμα και αν δίπλα μου είχα όλο τον κόσμο. Εκτός από εσένα...

...Είμαι ράκος από ρακί. Ο Γ. με βρήκε ανάμεσα σε δυο αυτοκίνητα να ξερνάω όπως ξέρασες και εσύ πάνω μου αυτά που είπες. Αφού σας είδα ρε ξεφτιλισμένη να φιλιέστε, να χαμουρεύεστε. Είμαι ράκος και θα σε ξεσκίσω και αυτόν και εσένα...

Αυτό όμως που με θυμώνει πιο πολύ απ’ όλα είναι ότι μ’ αυτά και μ’ αυτά έχει εξαφανιστεί η αρχική τρέλα και ο ενθουσιασμός μου. Δεν υπάρχει τη ανεμελιά. Με έχεις γειώσει τόσες φορές. Είναι πολύ σκληρό για μένα να σε κοιτάω μερικές φορές και να βλέπω μια τόσο θολή εικόνα. Ήσουν διαυγής! Έλα μπες! Τώρα είσαι μια ρουτίνα. Η ομορφιά σου είναι χάρτινη, ψεύτικη. Όλοι θέλουμε κάτι συνταρακτικό. Αλήθεια όμως τι κάνουμε για αυτό;

Δε ν υ π ά ρχε ι δ ί κ αι ο στο έρ ωτα . Δίνεις όλ ο κ αι π ε ρισσότερ α για να πάρ εις όλ ο κ αι λ ιγότ ε ρα. Σ το τέλος έρ χετα ι η τ έλ ε ια π αρά δ οση, άνευ όρ ων. Εμ μ ονικός, αφο π λ ιστ ικ ά ά ν ε υρ ος, ζη τάς α πό τον ' ' αφέν τ η' ' ν α απ ολα μ β άνει τις υπη ρ εσίες σου . Όπ ο τ ε κ αι όπως θέλει... Το τέλος ε ί ν αι ε ξαιρε τ ικ ά κοντά.

Οι γυναίκες δεν θέλουν ποτέ να ζητιανεύετε τον έρωτά τους. Μπα λζάκ, 17 99-18 5 0 , Γ ά λ λ ος συ γ γ ραφέας ...Δεν θα θέλω να συνεχίσω την ζωή δίχως το κοίταγμά σου! Αυτό που μου αναστατώνει την ψυχή. Τότε αγάπη μου θα είναι το τέλος μου. Αναζητώντας τον θάνατο, έχοντας ζήσει την αγάπη έστω και για μια στιγμή. Παρά να συνεχίζω να ζω αισθανόμενος νεκρός!... ...Θα κάνω ό,τι θες! Το εννοώ. Η ζωή μου χωρίς εσένα δίπλα είναι άδεια. Σε διαβεβαιώ πως ξέρω πια πολύ καλά τι σε ενοχλεί και υπόσχομαι πως θα το αποφύγω πια από εδώ και πέρα. Θέλω μόνο να ξαναδώ το ασανσέρ να ανεβαίνει και να είσαι εσύ. Και ας μην χαμογελάς. Και ας μην μιλάς. Ο έρωτάς μας δεν τα χει ανάγκη αυτά. Έχεις δίκιο. Σε περιμένω!... ...Οι φίλοι μου σε βρίζουν και μου μιλούν για αξιοπρέπεια. Εγώ τους μιλώ όμως για αγάπη. Τι ξέρουν αυτοί; Είμαι δική σου, αλλιώς δεν θα υπάρξω...

ΘΥΜΟΣ & Π ΑΤ Ω Μ ΑΤΑ Π ό σο ε ύκ ολ α ο έρω τ ας θ υ μώ ν ει; Γίνετα ι μ α νία , αν ε ξέλ ε γκ τ ε ς δ υ ν ά με ις απ ε λ ε υθερ ώνόντα ι, μ ία κόλα ση κ ατ ακ αί ε ι έν α έν α τ α γ ρά μματα κα ι τα α γγελάκια . Η ραγ ισμέν η κ αρδ ούλ α. Κ αι π ό σο εύ κολα ο ερ ωτευμ ένος με τ ά απ οκ αμω μέν ος γ έρν ε ι κ α ι νιώθει τη ν ζωή να τ ον ε γ κ ατ αλ ε ί π ε ι; Η έρημο ς τη ς άρ νη ση ς φα ντάζει ε φιαλ τ ικ ή.

Η κραυγή «Ο sprich, mein herzallerliebstes Lieb, warum verliessest du mich?» δηλαδή «Αχ, πες μου, έρωτα της καρδιάς μου έρωτα, γιατί με εγκατέλειψες; ( Χά ιν ε , «Lyris c h e s In te rm e z zo») ... Έχεις καλομάθει. Σου ‘δωσα τα κλειδιά του σπιτιού και της ψυχής μου. Με μεγάλη ευκολία. Γιατί έτσι κάνουν οι σοβαροί άνθρωποι που γουστάρουν. Να μπαίνεις, να βγαίνεις, να πηγαινοέρχεσαι σε όποιο δωμάτιο θες, να κάνεις ότι θες. Θερμαίνεσαι, ξεσπάς, κουρνιάζεις, γελάς, προβληματίζεσαι, ξεκουράζεσαι, εκνευρίζεσαι, δημιουργείς, εξαφανίζεσαι, έρχεσαι. Στη φύση του ανθρώπου, ό,τι κατακτά εύκολα, να το θεωρεί δεδομένο και μη σημαντικό...

...Ονειρεύεσαι ρε συ καθόλου; Γιατί αν όχι είμαι απλώς μία επιπρόσθετη βοήθεια στον ψυχαναλυτικό σου κύκλο. Σαν ένας «συμβουλευτικός» παράγοντας. Η’ ένα πεδίο βολής με δοκιμαστικές ρίψεις. Σαν ένα εργαστήριο πειραμάτων. Έχεις στρογγυλοκαθίσει σαν τον Βούδα, ο πιστός έρχεται και σου αφήνει στα πόδια σου προτάσεις και εσύ με ένα νεύμα τις αποδέχεσαι, τις παγώνεις, τις απορρίπτεις...

ΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΣ Ε Ρ Ω Τ Α Σ Μ Ε ΓΑ Λ Ο Σ

ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ Παροξυσμός, αδέξια και ασυνάρτητη συμπεριφορά, όλα βαλμένα εν πλήρη αταξία, παρασυρόμενα από ερωτικούς κραδασμούς. Όταν νιώθεις πως «δεν συναντάμε κάθε μέρα αυτό που είναι φτιαγμένο για να μας προσφέρει ακριβώς την εικόνα του πόθου μας»

Η π ο ίη σ η σ τ ην υ πη ρ ε σ ί α τ ο υ έ ρ ωτα , α κό μ α και εν ό ς π αλιο ύ ξ ε θ ωρ ι α σ μέ ν ο υ έ ρ ωτα . Μία μ ελαγ χ ο λ ικ ή α ν α πό λ η σ η , μί α γ λ υ κό ξ ι νη γεύ σ η π ο υ χ αρίζ ε ι έ ν α σ φ ί ξ ι μο σ τη ν κα ρ διά .

Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη, κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα. Δ ιο νύ σ ι ο ς Σ ο λ ωμό ς , 1 7 9 7 - 1 8 5 7 , Ε θνικ ό ς Πο ιη τ ή ς Στο δρόμο για το σπίτι συναντήθηκα με σένα που σε είδα και θυμήθηκα πως κάποτε μπορούσε να με νοιάζει των άλλων η ζωή και να μ’ αλλάζει «Δεν άλλαξες καθόλου» προσποιήθηκα «Ούτε κι εσύ»: τα ψέματα τ’ ανήθικα τα μάθαμε ο ένας απ’ τον άλλο πριν χρόνια σ’ έναν έρωτα μεγάλο Γελάσαμε, μιλήσαμε μα ανείπωτα ξανά όσα μας βύθισαν στο Τίποτα στο Λίγο που η ζωή μας περιφέρει απ’ του ‘89 το Καλοκαίρι Τότε που το «για πάντα» ήταν απόφαση κι αφήναμε στη μέση κάθε πρόταση γιατί ήμασταν ο ένας για τον άλλο και ζούσαμε έναν έρωτα μεγάλο Μπορεί κι εσύ να σκέφτηκες ανάλογα κι η νύχτα όπως κατέβαινε παράλογα μας βύθισε τον έναν μες τον άλλο μαχαίρια από έναν έρωτα μεγάλο Το θέατρο τελείωσε και φύγαμε καμία σημασία πια που πήγαμε στο δρόμο και στο σπίτι του ο καθένας κι ούτε νομίζω δάκρυσε κανένας.

Η πολύ εύκολη επιτυχία στερεί γρήγορα τον έρωτα από τη γοητεία του: τα εμπόδια του δίνουν αξία. Σ τα ντάλ στ ο Π ε ρί έρω τ ο ς Θέλω να σου πω κάτι που νιώθω και αισθάνομαι πραγματικά κάτι που με κάνει πολύ ευτυχισμένο γιατί πιστεύω πως ο ένας δεν μπορεί μακριά από τον άλλον πιστεύω πως αρχίζω να σ αγαπώ γιατί στο παρελθόν αυτή τη λέξη την πέταγα έτσι γιατί δεν ήξερα πραγματικά τι σημαίνει! Θελω να σε έχω ευτυχισμένη γιατί το αξίζεις είσαι η γυναίκα που με έκανε πραγματικά να καταλάβω τι σημαίνει πραγματική αγάπη. Συγγνώμη αν σε έκανα να πονέσεις αλλά είχα προβλήματα. Εγώ έκανα μια μαλακία και το μετάνιωσα αλλά εν τέλει και εσύ έκανες για αυτό με συγχώρεσες. Το καλοκαίρι αυτό που έκανες με πόνεσε όταν μου το πες πραγματικά εγώ μέτραγα τις μέρες που θα έρθω στην Αθήνα και εσύ φασωνόσουν με άλλον! Σε λάτρευα εγώ και πίστευα πως θα με περίμενες αλλά εσύ πέρναγες καλά όταν μου το πες μου γκρέμισες τα αισθήματα που είχα χτίσει και τώρα προσπαθώ να τα ξαναχτίσω αλλά δεν μ αφήνεις. Θέλω να είμαστε ευτυχισμένοι μαζί δώσε μου την ευκαιρία έχε μου εμπιστοσύνη και θα δεις πως σ αγαπάω. Γιατί δεν μου έχεις; Γιατί;;; Σε λατρεύω.

ΕΛΠΙΔΑ Έν ας σοβαρό ς έρω τ ας, λ ί γο π ριν π ε θ ά ν ε ι, κ ατα φέρ νει να ξα να στα θεί, έστ ω κ αι για λ ί γο στ α π όδ ια τ ου κ αι ν α ξαν α ελπίσει. Αυτό τον κάνει ακ ό μα π ιο αν ί σχυ ρο, αλ λ ά ακ ό μα π ιο γ ο ητ ε υ τικό.

"Ο έρωτας είναι ένα υπέροχο λουλούδι, πρέπει όμως να έχεις το θάρρος να πας να το κόψεις από το χείλος ενός φοβερού γκρεμού". Είμαι σίγουρος ότι θα με σκέφτεσαι κάποιες στιγμές. Σε ένα χιονισμένο τοπίο, ελάχιστα βήματα στο χιόνι αρκούν για να βρεις αυτό που θες. Αυτά τα λίγα ίχνη έχουν την σημασία τους. Αυτές οι λίγες στιγμές που η σκέψη σου το σκάει και ταξιδεύει προς εμένα έχουν την αξία τους. Εν δυνάμει είναι το «μικρό αύριο»

ΤΕΛΟΣ Αλήθεια π ώ ς πε θ α ί ν ε ι έ ν α ς έ ρ ωτα ς ; Ά λ λοτ ε σαν κ αρμ αν ιό λα π ο υ κό βε ι το κε φ ά λ ι το υ ε υ γ ε ν ούς, άλλο τ ε σ αν έ ν α κε ρ ί πο υ λ ι ών ε ι σ ι γ ά σιγά . Το τ έ λ ο ς ενίο τ ε ε ί ν α ι τρ ο μα κτι κό , έ ν α κε ν ό π ο υ ό λο ι τ ο έ χ ο υ με βι ώσ ε ι α λ λ ά ε ί ν α ι τ ό σ ο δ ύσκ ο λ ο να π εριγ ραφ ε ί .

«Καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να είμαι στεγνός. Θέλω να επιβάλω σιωπή στην καρδιά μου, που νομίζει ότι έχει πολλά να πει. Τρέμω διαρκώς μην τυχόν έχω γράψει έναν αναστεναγμό, εκεί που πιστεύω ότι έχω σημειώσει μιαν αλήθεια» Σ τ α ν τά λ σ το Π ε ρί έ ρω τ ο ς Η Πόλη - μαύρη κουρούνα- οι άνθρωποι άφαντοι και η καρδιά μου μπηγμένη καρφί, μνημείο μιας πένθιμης πτώσης. Γιατί έφυγες;; Περιττή ερώτηση Τι σε οδήγησε στο φευγιό;; Παράταιρο το ερωτηματικό. Απομένουν τα κρέπια της νύχτας-πλερέζα-στο σώμα μου και στην ψυχή μου. Στο κεφάλι μου κραδαίνουν οπλές άγριων αλόγων. Να ξεφύγω από τον καλπασμό και το σπρώξιμο σε άγριες θάλασσες παραίτησης και ναυαγίου.

Έτσι σε σκέφτηκα ότι κάποια στιγμή θα είμαστε μόνοι μας και θα μου χαμογελάς. Η ευτυχία είναι στιγμές, κάποια λεπτά που μας δίνουν κουράγιο να αντέξουμε δύσκολες ώρες και μέρες. Γιατί αυτή είναι η αναλογία... Λεπτά από την μία, ώρες και μέρες από την άλλη! Να αντιμετωπίσουμε τα σκούρα χρώματα της ζωής. Εγώ τα αντιμετώπισα με τις μπλε σημαίες των ματιών σου που όταν κυματίζουν αποκλείεται να ηττηθείς!

Για αυτό, μην μου στέλνεις “πως τα περνάς” ενώ έχουμε να μιλήσουμε 3 μήνες. Τα περνάω καλά. Παίζει να σκέφτηκα 100 φορές να σου στείλω και να μην το έκανα. Και δεν το έκανα γιατι ποτε δεν θα έπαιρνα μια απάντηση που να λέει πως ηρθες και με σκέφτεσαι και πως θες να με δεις. Και αφού τέτοιες απαντήσεις δεν δίνεις προτιμώ να μην μιλήσουμε καθόλου παρά να το παιξω χαλαρή. Γιατί ξέρεις πως δεν είμαι. Και ξέρεις πόσο θέλω να σε δω. Και ξέρεις πως τις μέρες που θα είσαι εδω θα είμαι σε αναμένα κάρβουνα. Εμείς οι δυο τελειώσαμε. Σκέψου πως είναι χάπι μεγάλο και σκατί χρώμα και κατάπιε το μιας και έξω. Μάζεψε τα πράγματά σου. Τα παιδιά μην τα πολυφιλάς. Θα σου χρειαστούν τα φιλιά από δω και πέρα, θα ‘σουνε πολύτιμα να τα σκορπάς δεξιά και αριστερά. Μαζέψου και μάζεψε.

ΞΑΝΑ! Χτύπησε η πόρτα, ήρθες και ήρθε η χαρά, ή αλλιώς καλώς τα προβλήματα...

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια».

Φώτης Κόντογλου

ΦΤΟΥ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Νοσοκομείο Αλεξάνδρα, 8.45 το πρωί. Πόρτες ανοιγοκλείνουν, θολωμένα βλέμματα σαν τον καιρό και την διάθεση μου. Είμαι έξω, καπνίζω και αναμένω να με πάρουν για τον θυροειδή.

περιεχόμενα

Σκέφτομαι τα χειρότερα, εύχομαι τα καλύτερα. Ξαφνικά σειρήνες και γκάζια ακούγονται. Βλέπω ζητάδες να κάνουν σαν τρελοί, να προσπαθούν να ανοίξουν δρόμο. Είμαι έτοιμη να δω περιπολικό με κρατούμενο. Κλούβα με μετανάστες. Ασθενοφόρο με κάποιον χτυπημένο. Μία κινητικότητα παρατηρείται στο προαύλιο. Νοσοκόμες τρέχουν, δύο γιατροί έρχονται. Ένας φύλακας ανοίγει δρόμο και διώχνει τα αυτοκίνητα.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΚΟΜΑΝΤΟ ΕΙΣΑΙ

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ

του Φώντα Λάδη

της Μαντώς Βλάχου

του Μάκη Διόγου

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΣΤΑ... ΤΑΜΠΟΥΚΙΑ

ΑΙΤΙΑ ΔΑΖΥΓΙΟΥ

του Δημήτρη Προύσαλη

της Ελένης Αυγερινού

του Πέτρου Κυπριωτέλη

ΜΟΪΚΑΝΑ

ΣΥΝΤΑΓΗ

της Αγαθής Κάτσια

της Πέρσας Δράκου

ΣΚΙΤΣΟ

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

από σχολή Ορνεράκη

από τον Λέανδρο Σλάβη

Στρέφω τα μάτια μου αλλού. Δεν θέλω άλλο πόνο και δυστυχία. Βρίζω την πόλη, τους ανθρώπους της, το εαυτό μου. Οι ζητάδες μπαίνουν μέσα, ξεκαβαλικεύουν. Από πίσω έρχεται γρήγορα ένα ταξί. Παραξενεύομαι, κοιτώ από κοντά. Μία νοσοκόμα ανοίγει την πόρτα, ένας γιατρός μπαίνει από την άλλη, ο ταξιτζής φωνάζει “γρήγορα γρήγορα γεννήσαμε”! Ο ένας ζητάς βγάζει σέλφι. Ο άλλος βγάζει το κράνος και χαμογελά. Το βρέφος βρίσκεται στην αγκαλιά της νοσοκόμας. Το κρατά σαν να κρατά ένα πολύτιμο και εύθραστο διαμάντι. Δύο νοσοκόμες παίρνουν με στοργή και φροντίδα την μητέρα που χαμογελά και κλαίει μαζί. Ο ταρίφας εξηγεί στον οδηγό ενός ασθενοφόρου πως κόρναρε, πως έστριψε, πως έφτασε σε 15 λεπτά. Τι της έλεγε στον δρόμο, πως αγχώθηκε. “Βοήθησε η Παναγιά” είπε στο τέλος. (Σκέφτομαι μια βλαμμένη φίλη μου που τώρα θα στραβομουτσούνιαζε και θα έκανε κριτική στον τύπο που είπε για την Παναγία… αποθώ την ιδέα και συνεχίζω να αντλώ δύναμη και ανθρωπιά). Μετά από λίγο εμφανίζεται το συνεργείο καθαρισμού του Νοσοκομείου, αρχίζουν να καθαρίζουν το ταξί. Ο ταρίφας καμαρώνει και πειράζει τους ζητάδες. “Όλο μας γράφετε ρε καρντάσια” τους λέει και εκείνοι γελούν, “με τις μαλακίες που κάνετε” του απαντά ο άλλος με την ίδια διάθεση. Σε πέντε λεπτά όλα έχουν τελειώσει. Είμαι μόνη, καπνίζω. Νιώθω αλλιώς όμως. Μία πόλη και οι άνθρωποί της γεννούν ανθρωπιά, πολιτισμό και ελπίδα. Τέτοιες στιγμές δεν τις βλέπεις στα δελτία ειδήσεων, στα site και στις εφημερίδες. Δεν πουλάει το καλό και το ελπιδοφόρο. Και όμως υπάρχουν, δίπλα μας, μέσα μας, γύρω μας. Αρκεί να θέλουμε να τις δούμε. Φιλιά στην μαμά και στο μωράκι της!

ΦΤΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

του Φώντα Λάδη

Χίλιοι αδιέξοδοι “μικρόκοσμοι” εμφανίζονται συνεχώς και σβήνουν μέσα στα δυσδιάκριτα σύνορα της απλής, καθημερινής ζωής και του εγκλήματος. Ο Φώντας Λάδης, έρχεται να μας δώσει με το δικό του, “κινηματογραφικό” τρόπο τη συνεισφορά του στη πεζογραφία της σύγχρονης πόλης.

Τη λέγαν Μαρίνα. Ήταν ηθοποιός. Καλή. Έπαιζε Μολιέρο, σ’ ένα θεατράκι στην Κυψέλη. Έναν αντρικό ρόλο.

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ www.fondasladis.com

Ο «λαγός»

T

«Τον βλέπεις αυτόν εκεί;», με ρώτησε ο φίλος μου ο Άρης, παιδί απλό και λιγομίλητο, που περνούσε τις ελεύθερες ώρες του στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου Γαργαρέττα και σε κάποιες κοντινές καφετέριες και προποτζίδικα, διαβάζοντας περιοδικά στοιχημάτων και μαθαίνοντας πληροφορίες για κάποιο «σίγουρο». «Είναι “λαγός”», συμπλήρωσε. «Δηλαδή;» απόρησα. «Λαγός», ξανάπε ο Άρης. «Άλλοι τα καταθέτουν στο ταμιευτήριο, αυτός τα καταθέτει εδώ, κάθε βράδυ. Μέχρι πρωίας». Ο «λαγός» ήταν ένας άντρας, γύρω στα σαράντα, καλοβαλμένος, χωρίς μουστάκι ή κάτι ιδιαίτερο, με ύφος καλοσυνάτο. Καθόταν σ’ ένα σκαμπό, μπροστά στο μπαρ και μιλούσε, πίνοντας το ουίσκι του, με δυο κοπέλες. Μια καστανή, που καθόταν έξω απ’ την μπάρα, δίπλα του, και μια αδύνατη, μελαχρινή που καθόταν από μέσα. «Μη σε ξεγελούν τα φαινόμενα», συνέχισε ο Άρης. «Η γκόμενα, που κάθεται μαζί του ούτε που τον ξέρει. Χθες γνωρίστηκαν. Έρχεται εδώ -η γκόμενα- για την απομέσα. Τη γκαρσόνα. Ο λαγός, όμως, δεν ξέρει τίποτα». Δεύτερο ουίσκι. Ο Άρης συνέχισε. «Η Νίκη, η γκαρσόνα, μένει μαζί με μια άλλη, που δουλεύει σε τράπεζα. Είναι ζευγάρι. Αλλά γουστάρει κι εμένα. Χτες μου έδωσε το τηλέφωνό της». «Και τι έγινε;» «Δεν την πήρα. Είναι έξω φρενών. Δεν βλέπεις, που δεν κοιτάει προς τα εδώ;» Ο Άρης -είχαμε γνωριστεί στο στρατό- ήταν καλό παιδί. Λογιστής. Αλλά για δικούς του, προσωπικούς λόγους ήταν επιφυλακτικός με τις γυναίκες. Και ζοχάδας. Πολύ ζοχάδας. Στα ζητήματα της «νύχτας» ήταν αυθεντία. «Λαγός», λοιπόν. Μάθαμε κάτι καινούργιο. Ο άνθρωπος, που τρώει τα λεφτά του, κερνώντας τις κοπέλες του μπαρ. Τα πίναμε στο Μετρό. Στην οδό Δράκου, στον πεζόδρομο. Άνετη αίθουσα, μουσική στο φόρτε. Ρώτησα τον Άρη για την άλλη κοπέλα. Μου είπε. Τη λέγαν Μαρίνα. Ήταν ηθοποιός. Καλή. Έπαιζε Μολιέρο, σ’ ένα θεατράκι στην Κυψέλη. Έναν αντρικό ρόλο. Συμπτωματικό, άραγε; Δεν είναι, πως δεν πήγαινε με άντρες. Κάποτε τα είχε με ένα φίλο του Άρη. Τον Νίκο, το δημοσιογράφο. Αυτός της έμαθε τα στέκια στο Κουκάκι. Ως τότε, η Μαρίνα, ήταν τύπος καλτ. Σύχναζε μόνο στου Ψυρρή, σε μπαρ, που πάνε ηθοποιοί και καλλιτέχνες. Όταν, όμως, έμαθε πιο λαϊκά κόλπα -με το Νίκο πια είχαν χωρίσειδιχάστηκε. Κάθε βράδυ λες και της είχαν βάλει από πίσω νέφτι. Από μπαρ σε ντίσκο κι από μπουάτ σε σκυλάδικο. Στο Νίκο είχε εκμυστηρευτεί -κι αυτός στον Άρη- πως οι άντρες κάποτε της άρεσαν πολύ. Μια φορά μάλιστα πήγε με τον δικό της και μ’ άλλον ένα μαζί. Μετά άρχισε να χαϊδεύεται και με γυναίκες. Πρώτα με μια φίλη της. Για πλάκα. Μετά με μιαν άλλη. Στα σοβαρά. «Γεια σου, Μαρίνα!» έκανε χαμογελώντας ο Άρης απ’ το σκαμπό του και σήκωσε το ποτήρι προς τη μεριά της. «Γεια σου!» έκανε κι εκείνη. Γύρισε κι ο «λαγός» και χαμογέλασε. Ξανατηλεφωνήθηκα με τον Άρη πέντε μήνες αργότερα. Πήγα και τον πήρα από το Γαργαρέττα. Φάγαμε σε μια ουζερί, σε μια πάροδο της Βεΐκου και καταλήξαμε, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στο Όασις, ένα μπαρ με γυναίκες στη Δημητρακο-

πούλου. Μισοσκόταδο, μουσική, τα γνωστά. Ένας πάγκος σε σχήμα «όμικρον». Μέσα, τρεις κοπέλες. Δυο Βουλγάρες, μια Ελληνίδα. Απ’ έξω, γύρω-γύρω, στα σκαμπό, εφτά-οχτώ. Και ο ιδιοκτήτης, εννιά. Από τους Γαργαλιάνους. Βραχνή φωνή και άποψη για όλα. Στην καλύτερη θέση, ποιος άλλος; Ο «λαγός». Τον γνώρισα αμέσως. Ούτε που κοίταξε προς τη μεριά μας. Το μάτι του ήταν καρφωμένο στη μια από τις δυο Βουλγάρες. Κέρναγε. Εννοείται. «Τι κάνει η Μαρίνα;» ρώτησα τον Άρη. «Εξαφανίστηκε», είπε. «Δεν έβγαλε τίποτα με την Νίκη. Μετά από δυο-τρεις μέρες τη χάσαμε...» Είχα έναν παλιό, καλό φίλο. Τον Πιτ Τσίμας. Είχαμε γνωριστεί στη Νέα Υόρκη, το 1985. Ήθελε να γίνει σκηνοθέτης. Δεν τα κατάφερε. Γύρισε στην Ελλάδα κι άνοιξε ένα-δυο μαγαζιά. Φαγάδικα. Κατά καιρούς βλεπόμαστε. Μετά χαθήκαμε. Πριν από μια βδομάδα διάβασα ένα ειδησάκι. Για μια καινούργια μπουάτ. Στα Πετράλωνα. Τραγουδούσε ένας παλιός, καλός τραγουδιστής του «νέου κύματος» και ένα καινούργιο σχήμα, οι «Έχω Άποψη». Ιδιοκτήτης της μπουάτ κάποιος Τσίμας. Το ίδιο βράδυ ξεκίνησα για Πετράλωνα. …Δημοφώντος. Απ’ έξω μια μικρή επιγραφή. Σελάνα. Μπήκα. Ρώτησα. Ο ιδιοκτήτης δεν ήταν εκεί. Θα ερχόταν αργότερα. Το μαγαζί ήταν μισογεμάτο. Φοιτητόκοσμος. Και γυναίκες. Νεαρές. Μόνες. Μαζεύονταν, μια-μια, κοντά στο μπαρ ή σ’ ένα σημείο με καμιά δεκαπενταριά ψηλές καρέκλες, κολλητά στη μπάρα, που χώριζε τα τραπεζάκια απ’ τους όρθιους. Κάθισα σ’ ένα άδειο τραπέζι. Προς τα πίσω. Η κοπέλα που τραγουδούσε, μια ψηλή, με δροσερή φωνή, πλούσια στήθη και καλές αναλογίες, τέλειωσε και, αφού πέρασε λίγο απ’ το μπαρ, ήρθε προς τα σκαμπό. Φιλήθηκε με δυο άλλες. Κάθισε. Άναψε τσιγάρο. Το ροκ συγκρότημα τραγουδούσε ένα καινούριο τραγούδι των «Magic de Spell». Στη μέση του τραγουδιού, είδα να έρχεται απ’ τη μεριά της πόρτας μια ψηλή, καστανή. Έμοιαζε με τη Μαρίνα. Πιο αδύνατη. Αλλοπαρμένη. Φιλήθηκε με την τραγουδίστρια. Άρχισαν να μιλούν με οικειότητα, κολλητά η μια με την άλλη. Κάθε φορά που η τραγουδίστρια έσκυβε, έβλεπα, ολόκληρα, τα άσπρα, γεμάτα της στήθη. Και η άλλη όμως την κοίταζε. Λαίμαργα. Πρόσεξα καλύτερα. Ήταν η Μαρίνα. Μπήκε ο Πιτ. Πήγε προς τις δυο κοπέλες. Τις αγκάλιασε. Του έκανα νόημα. Με κοίταξε για μια στιγμή. Με γνώρισε. Ανέβηκε, χαρούμενος κάτι σκαλιά, δίπλα απ’ την μπάρα. Κάθισε δίπλα μου. Παράγγειλε δυο ποτά. «Πες μου τα νέα σου», είπε. Αυτό ναι. Ήταν ωραίο στέκι. Το πρόγραμμα ήταν καλό, τα κορίτσια όμορφα -και κυρίως βιτσιόζικα- τα ηχεία δεν σου έπαιρναν τ’ αυτιά. Αν ήξερες και κάποιον -όπως εγώ τον Πιτ- μπορούσες να γυροφέρεις, να πεις δυο κουβέντες, να γνωριστείς. Ξαναπήγα. Και όχι μια φορά. Η Μαρίνα; Δεν φάνηκε να της λέει τίποτα η φάτσα μου. Είχε τις δικές της φουρτούνες. Έμαθα από τον Πιτ. Η Καίτη -η τραγουδίστρια- τα είχε με

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Διηγήματα από την ομώνυμη συλλογή «Μπίρα με γρεναδίνη»

Σκίτσο: Ζαχαρίας Ψαράκης

έναν μουσικό, που έπαιζε σε άλλο μαγαζί. Η Μαρίνα την κόρταρε. Της έκανε δώρα. Την κανάκευε. Η Καίτη έλεγε πως αυτό την ενοχλούσε. Αλλά ότι, να, λυπόταν τη Μαρίνα. Φαίνεται όμως, πως της άρεσε -γενικώςνα φλερτάρει. Και είχε και ανάγκες. Ποιες ανάγκες, Πιτ; Κόκα. Όντως. Την είχε πάρει απ’ τις πρώτες μέρες, το μάτι μου, που χανόταν σε μια σκοτεινή γωνιά, πριν απ’ το μπαρ, και σνίφαρε μ’ ένα καλαμάκι. Και όχι μόνο αυτή. Κι άλλοι. Και ο Μίμης. Ο τραγουδιστής. Μια μέρα τον είδα μ’ ένα τόσο δα μπουκαλάκι στο χέρι. Πήγε κατ’ ευθείαν στο μισοσκόταδο και πήρε μυτιά. Αυτά έμαθα απ’ τον Πιτ. Κι αυτά γινόντουσαν. Ώσπου, εκεί κοντά στην πρώτη βδομάδα, ποιος λέτε, ότι έσκασε μύτη; Ο «λαγός»! Διάολε! Που βρέθηκε εδώ; Σύμπτωση; Ή ακολούθησε τα ίχνη της Μαρίνας; Εκείνη πάντως - αφού τον χαιρέτησε ευγενικά - του γύρισε την πλάτη. Ο «λαγός»; Εγκαταστάθηκε στο μπαρ. Τετ α τετ με τη γκαρσόνα. Τη Στέλλα. Το ίδιο έργο απ’ την αρχή. …Οι μέρες περνούσαν. Η κατάσταση χειροτέρευε. Της Καίτης η μύτη ήταν κόκκινη. Της Μαρίνας, ροζ. «Μην τις λυπάσαι», μου έλεγε ο Πιτ. «Δεν περνάνε κι άσχημα. Όταν φεύγουν από δω, παίρνουν και καμιά ψιλοπαρέα μαζί τους και πάνε στο σπίτι της Μαρίνας. Στην Κυψέλη. ως το πρωί. Πρέπει να έχουν βάλει και το φίλο της Καίτης στο κόλπο. Μην ξεχνάς, πως η κόκα…» και μου ’κλεισε με σημασία το μάτι. Ο κόσμος εύκολα κάνει τον ψύλλο ελέφαντα. Εγώ το μόνο που έβλεπα ήταν το καψούρεμα. Της Μαρίνας για την Καίτη. Για όργια, δεν μπορούσα να φανταστώ. Ξαφνικά, ένα βράδυ, έσκασε η βόμβα. Ήταν μεσάνυχτα. Η Καίτη δεν είχε φανεί. Ούτε η Μαρίνα. Ούτε ο «λαγός». Στη μία, ήρθε μόνο ο Πιτ. Παράγγειλε δυο διπλά με πάγο. Τα έφεραν. «Κρατήσου!» μου είπε. «Έπιασαν τη Μαρίνα! Με ένα κιλό κοκαΐνη. Αξία εβδομήντα εκατομμύρια. Έπιασαν και την Καίτη. Τη χρησιμοποιούσαν, η Μαρίνα και οι άλλοι, για βαποράκι. Τους έχουν όλους στην Ασφάλεια. Τους ανακρίνουν». Ποιος τους έπιασε; «Βρέστο!» μου λέει ο Πιτ. Ο «λαγός»! Που ήταν λαγωνικό. Στέλεχος της Δίωξης Ναρκωτικών. Μπράβο, ο «λαγός»!…

ΦΤΟΥ

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΉΣ

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η αξία του «Τίποτα» του Δημήτρη Προύσαλη

Λ

Λένε πως μια φορά κι έναν καιρό στα μέρη της Ανατολής ήταν μια πολιτεία που το όνομά της ακουγότανε σ’ ολάκερο τον κόσμο. Την κουβέντιαζαν όλοι οι άντρες στις συντροφιές τους, την αντίκριζαν οι ταξιδιώτες στα όνειρά τους, οι γυναίκες το είχαν καημό στα μαγαζιά της να κάμουνε σπατάλες, όλοι οι έμποροι στα δικά της τα παζάρια ευχόντουσαν να πουλήσουνε πραμάτειες, στους δικούς της καφενέδες και τα χάνια οι περαστικοί κι οι διαβάτες το είχανε αποθυμιά μεγάλη να διώξουν τη σκόνη του δρόμου απ’ το λαρύγγι τους. Γιόμιζε κόσμο και κοσμάκη που ο καθένας από δαύτους βρέθηκε στα στενά και τα σοκάκια της, πέρασε απ’ τις πλατείες της, άκουσε τους ντελάληδες της, μύρισε τις μυρουδιές απ’ τα φαγάδικά της και στάθηκε σε μια γωνιά της να προσευχηθεί την ώρα που έπρεπε.

Ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέ-

λοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα.

Ήταν λένε ακόμα τόσο μεγάλη η πολιτεία κι απλωμένη στον τόπο, που τον πιο μακρύ της το δρόμο χρειάζονταν μια ολόκληρη μέρα να τον περπατήσεις, δίχως πουθενά να σταθείς και μήτε για λόγο κανένα την ώρα σου να χάσεις. Τριγύρω της την αγκάλιαζε ένα τείχος αψηλό και μέσα από τούτο άλλα δυο κι είχε λένε πύλες πάνω από εκατό φτιαγμένες ανάμεσα σε πύργους που υψώνονταν στον αέρα. Κάθε ηλιοβασίλεμα σφάλιζαν οι πόρτες και κάθε αυγή άνοιγαν σκούζοντας για το καλωσόρισμα της μέρας της καινούργιας. Ένα πρωί, την ώρα που οι φρουροί άνοιξαν και πάλι μια πύλη ανάμεσα στις άλλες, δυο στρατιώτες φάνηκαν να βγαίνουν από μέσα, να κάμουν τη βόλτα τους για να ρίξουν μια ματιά έξω από την πόρτα τη μεγάλη που φύλαγαν με τους άλλους. Δεν είχαν προλάβει να στρίψουν στη γωνιά του πύργου που από κει ξεκινούσε το τείχος το ψηλό κι ο ένας σκούντηξε το σύντροφό του και του λέει: «Τι είναι τούτο που κουνιέται εκεί κάτω, στα ριζά του τείχους;» Ο άλλος κοιτάζει, μα η αντηλιά τού τύφλωνε τα μάτια. «Δε βλέπω τίποτα απ’ τον ήλιο, πάμε πιο κοντά…» αποκρίνεται. Τραβάνε κατά κει που έδειχνε ο ένας, να δουν καλύτερα, και σαν σιμώνουν τι βλέπουν; ¨Ένα κορμί ανθρωπινό τεντωνόταν να ξεπιαστεί από την υγρασία και το κρύο της νύχτας μέσα σε μια τρύπα του τείχους, μια γωνία που την είχανε φαρδύνει ο καιρός και τα αγρίμια απ’ το σκάψιμο. Ήταν ένας απ’ τους ζητιάνους της πόλης, που δεν πρόλαβαν τη φασαρία απ’ τις σάλπιγγες, κι άλλοι πάλι λένε πως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι στρατιώτες τους άφηναν έξω απ τις πύλες της πόλης να τους φάνε τα θεριά μέσα στη νύχτα. Οι στρατιώτες σκύβουν από πάνω του κι αρχίζουν να τον τραβάνε, άλλος απ’ τα χέρια κι άλλος απ’ τα πόδια, να τον κλωτσάνε και να τον βρίζουν φωνάζοντας: «Τι γυρεύεις, του λόγου σου δω πέρα! Χάσου μακριά, εξαφανίσου παλιοζητιάνε, πριν βρούμε τον μπελά μας μαζί σου!» Ο άντρας τραβήχτηκε για μια στιγμή, τίναξε τη σκόνη απ’ το ρούχο του και το ’σιαξε λίγο καλύτερα πάνω του, μα ύστερα τους κοιτάζει ολόισια στα μάτια και τους λέει δίχως να φοβηθεί: «Ξέρεις, ποιος είμαι στρατιώτη; Γιατί μου φέρεσαι με τέτοια καμώματα και τρόπους; Δείξε σέβας σε κείνον που μήτε τ’ όνομα μα μήτε τη φύτρα δε γνωρίζεις και πρώτη φορά μπροστά σου αντικρίζεις!» Οι στρατιώτες τα χρειάστηκαν και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Μήπως κείνος που φόραγε ρούχα του ζητιάνου ήταν κανένας αξιωματικός που θέλησε να μάθει αν οι στρατιώτες κάμανε καλά τη δουλειά τους; Δεν είχαν περάσει κάμποσες μέρες που μερικοί δικοί τους είχαν χάσει τα κεφάλια τους, και τώρα ήρθε η σειρά τους να δοκιμαστούν; Ο ένας άρχισε να τρέμει κι ο άλλος ταράχτηκε, μα δίχως να χάσει καιρό του

λέει: «Μήπως είσαι του λόγου σου ο αρχηγός της φρουράς μας;» Ο άντρας ζητιάνος τον κοιτάζει, χαμογελά παράξενα και αποκρίνεται σηκώνοντας το χέρι του και δείχνοντας με το δάχτυλο του τον ουρανό: «Πιο ψηλά, πιο ψηλά! Δείξε σέβας σε κείνον που μήτε τ’ όνομα μα μήτε τη φύτρα δε γνωρίζεις και πρώτη φορά μπροστά σου αντικρίζεις! Πιο ψηλά στρατιώτη!» Τότε πετάγεται ο άλλος στρατιώτης και ρωτά: «Μήπως είσαι ο διοικητής της πόλης, ο στρατηγός μας;» Ο άντρας γυρίζει το κεφάλι του, τον κοιτάζει κι αυτόν με τη σειρά του και χαμογελά. Ύστερα σηκώνει πάλι το χέρι του, δείχνει με το δάχτυλο του τον ουρανό και λέει: «Πιο ψηλά, πιο ψηλά! Δείξε σέβας σε κείνον που μήτε τ’ όνομα μα μήτε τη φύτρα δε γνωρίζεις και πρώτη φορά μπροστά σου αντικρίζεις! Πιο ψηλά, λοιπόν στρατιώτη!» Τότε μίλησε ο πρώτος και αποκρίνεται: «Τι! Μα πιο ψηλά από το στρατηγό που ορίζει τις τύχες τούτης της πολιτείας είναι ο μεγάλος βεζίρης! Ωχου! Μπελάς που μας βρήκε! Πες μας… είσαι ο βεζίρης;» Ο ζητιάνος τον κοιτάζει με μάτια που αστρά-φτουν και απαντά ξερά: «Πιο ψηλά, πιο ψηλά! Δείξε σέβας σε κείνον που μήτε τ’ όνομα μα μήτε τη φύτρα δε γνωρίζεις και πρώτη φορά μπροστά σου αντικρίζεις! Πιο ψηλά, λοιπόν στρατιώτη! Ψηλότερα…» και σηκώνει πάλι το χέρι του δείχνοντας με το δάχτυλο του τον ουρανό. Οι δυο στρατιώτες πάγωσαν. Μπροστά τους ήταν κάποιος πιο ψηλά από τον μεγάλο βεζίρη! Κείνος που πήρε την κρυάδα τελευταίος μουρμούρισε «Πάει, το χάνουμε το κεφάλι μας…» μα βρήκε κουράγιο και ψέλλισε: «Μα πάνω από τον μεγάλο βεζίρη είναι ο χαλίφης της Βαγδάτης! Είσαι ο πολυχρονεμένος μας χαλίφης; Μίλα λοιπόν άνθρωπε!» Ο ζητιάνος του απαντά: «Πιο ψηλά, πιο ψηλά, στρατιώτη! Δείξε σέβας σε κείνον που μήτε τ’ όνομα μα μήτε τη φύτρα δε γνωρίζεις και πρώτη φορά μπροστά σου αντικρίζεις! Πιο ψηλά, λοιπόν στρατιώτη! Ψηλότερα σου λέω!» και σηκώνει ξανά ακόμα μια φορά το χέρι του δείχνοντας με το δάχτυλο του τον ουρανό. Ο στρατιώτης κιτρίνισε από το φόβο του, τα πόδια του άρχισαν τώρα να τρέμουν, για μια στιγμή του κόπηκε η ανάσα. «Μα πιο ψηλά από τον πολυχρονεμένο μας χαλίφη, είναι ο ίδιος ο Θεός… Πετάγεται κι ο άλλος και λέει: «Μεγαλοδύναμε Αλλάχ, εσύ που έπλασες τον κόσμο, εσύ λοιπόν στέκεσαι μπροστά μας; Συγχώρεσέ μας Θεέ μας!» και πέφτουν κι οι δυο τους στα γόνατα κι αρχίζουν να φιλούν τα πόδια του ζητιάνου. Ο ζητιάνος τους πιάνει τότε από τους ώμους και τους σηκώνει πάνω. Τους κοιτάζει ξανά στα μάτια, χαμογελά πάλι παράξενα και αποκρίνεται: «Πιο ψηλά, πιο ψηλά, στρατιώτες! Δείξτε σέβας σε κείνον που μήτε τ’ όνομα μα μήτε τη φύτρα δε γνωρίζετε και πρώτη φορά μπροστά σας αντικρίζετε! Πιο ψηλά, λοιπόν στρατιώτες! Ψηλότερα σας λέω!» και σηκώνει το χέρι του και δείχνει τον ουρανό με το δάχτυλο του. Οι δυο στρατιώτες απόμειναν για λίγο βουβοί. Σαν βρήκαν ξανά τη μιλιά τους λένε μ’ ένα στόμα: «Μα, ψηλότερα απ’ τον ίδιο τον Θεό, δεν είναι τίποτα, τίποτα δεν υπάρχει πιο ψηλά από αυτόν!» Ο άντρας μίλησε τότε και λέει: «Στ’ αλήθεια, αδέρφια, δείξτε σέβας ακόμα και στο τίποτα, γιατί όλα έχουν τη δική τους ξεχωριστή αξία, μήτε δε γνωρίζετε το όνομά τους μήτε δεν ξέρετε τη φύτρα τους, όλα έχουν αξία, ακόμα και το τίποτα…»

ΦΤΟΥ

Άσε με μάνα σηκώνω

ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΛΤΑ

ΜΟΪΚΑΝΑ

Της Αγαθής Κάτσια

ΠΆΜΕ ΒΌΛΤΑ

Τα παιδιά του σήμερα... από μια μαμά του σήμερα. Όλοι οδύρονται για τα σημερινά παιδιά. Δεν έχουν όρια, λένε οι ψυχίατροι, χρόνο με τους γονείς του λένε οι παιδαγωγοί, είναι συνέχεια με τις οθόνες λένε οι παιδίατροι. Είναι μόνα, είναι εκτεθειμένα, είναι θύματα της κατανάλωσης και της παγκοσμιοποίησης (λένε τα μίντια που έχουν και ιδιαίτερη συνάφεια με τα παραπάνω προβλήματα). Της Μονσάντο και της κρίσης λένε όσοι γενικά είναι επιρρεπείς σε απόδοση ευθυνών σε ανώτερες οντότητες. Εγώ δεν τα λυπάμαι. Τα σημερινά παιδιά, έχουν γονείς που μπορούν να ανησυχούν για όλα αυτά. Έχουν γονείς που είναι αρκετά ενημερωμένοι και μορφωμένοι ώστε να συζητούν για τα ωφέλη και τα μειονεκτήματα του εμβολιαστικού προγράμματος και να παίρνουν (ενίοτε αμφιλεγόμενες) αποφάσεις. Γονείς που μπορεί να λείπουν στη δουλειά, αλλά θα ξεπαραδιαστούν και θα ξενυχτήσουν στο internet για να βρουν το παιδικό σταθμό με τις καλύτερες κριτικές από μανούλες για την τελευταία πενταετία. Έχουν παππούδες, που παρά τα πολλαπλά τους ελαττώματα, είναι αρκετά γεροί ώστε να τα βγάζουν στην πλατεία και παίρνουν μια σύνταξη που τη χαλάνε σε υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη λιχουδιές. Τα σημερινά παιδιά όλο και περισσότερο μαθαίνουν να συζητούν με τους γονείς, παρά να υπακούνε τυφλά στην εξουσία του έτσι θέλω. Μαθαίνουν να διαπραγματεύονται, να ψάχνουν το δίκιο τους, μαθαίνουν ότι η

Ρωτήσαμε τους ειδικούς, οχι το Google

αγάπη δεν έχει υποταγή. Μαθαίνουν ότι τα κορίτσια μπορούν να παίζουν με αυτοκίνητα και τα αγόρια να φοράνε ροζ μπλούζες. Μαθαίνουν οτι η μαντήλα ειναι απλά ο τρόπος που ντύνεται μια άλλη μαμά και το σκούρο δέρμα είναι ένα συνηθισμένο γνώρισμα, όπως το ύψος ή το χρώμα των ματιών. Σίγουρα όχι όλα τα σημερινά παιδιά. Όχι παντού (όπως και σε κάθε άλλη εποχή). Αλλά όλο κι περισσότερα. Κάποια μέρα, όντας γονείς θα μπορέσουν και εκείνα να είναι ίσως λίγο πιο ανεκτικά. Λίγο λιγότερο φοβισμένα στο καινούριο. Λίγο περισσότερο έτοιμα να συζητήσουν πριν βγάλουν τα όπλα. Τα σημερινά παιδιά δεν είναι εύκολα. Δεν είναι ομοιόμορφα. Κυρίως γιατί αντιμετωπίζουν προκλήσεις στις οποίες, ας το παραδεχτούμε, ιδέα δεν έχουν πως να ανταπεξέλθουμε οι ενήλικες (αν εσείς έχετε βρει απάντηση πως να αποεθιστείτε από τις οθόνες, πείτε και σε εμάς που σπαταλάμε ώρες στo facebook και το το instagram). Εγώ δεν τα λυπάμαι τα σημερινά παιδιά. Τα χαίρομαι. Όπως και την προηγούμενη γενιά. Όπως και κάθε γενιά. Προχωράμε σίγουρα, και νομίζω μου αρέσει περισσότερο εκεί που πηγαίνουμε, παρά από εκεί που ξεκινήσαμε (ξέρετε σπηλιές, κραυγές, σωματική τιμωρία και άλλα δυσάρεστα).

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ Κυψέλης 106, Πλ. Κυψέλης Τ.: 213 03 21 924

petros@dempegiotis.gr

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΊΟ ΑΡΧΑΊΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑΣ! Το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Κώστα Κοτσανά άνοιξε τις πόρτες του το 2003 στην Ηλεία και μας έφερε κοντά στην τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων, η οποία είναι σχετικά άγνωστη! Για καλή μας τύχη, μπορούμε να απολαύσουμε τα εκθέματα του Μουσείου και στην Αθήνα: Σε ένα μοναδικό ιστορικό αρ νουβό κτίριο, στη συμβολή των οδών Πινδάρου και Ακαδημίας στο Κολωνάκι, οι επισκέπτες έχουν τη μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν μια σχετικά άγνωστη πτυχή του αρχαιοελληνικού πολιτισμού μέσα από την έκθεση «Οι Hi-Tech Εφευρέσεις των Αρχαίων Ελλήνων», η οποία περιλαμβάνει 100 περίπου επιλεγμένα εκθέματα, από το ρομπότ-υπηρέτρια και τον «κινηματογράφο» του Φίλωνος μέχρι το αυτοκίνητο-κουκλοθέατρο του Ήρωνος, κι από το αυτόματο υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίου μέχρι το Μηχανισμό των Αντικυθήρων. Ιδανικό μέρος για την ψυχαγωγία των παιδιών μας, ειδικά αν επιλέξουμε τη διαδραστική ξενάγηση!

Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Κώστα Κοτσανά Πινδάρου 6 & Ακαδημίας, Αθήνα Τ: 211 41 10 044 e-mail: info@kotsanas.com ΗΜΕΡΕΣ/ΩΡΕΣ: Καθημερινά & Σαβ/κο: 09:00-­17:00

Γάγγλιο καρπού Μια πολύ συνήθης μάζα που παρατηρείται στον καρπό είναι το λεγόμενο γάγγλιο. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων παρατηρείται στη ραχιαία επιφάνεια του καρπού, αν και παρατηρούνται και άλλες εντοπίσεις όπως στην παλαμίαια επιφάνεια του ή στη ραχιαία επιφάνεια των μετακαρπίων και των δακτύλων.

Πέτρος Δεμπεγιώτης

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η αιτία εμφάνισής του δεν είναι καθορισμένη. Μπορεί να υπάρχει ιστορικό τραύματος, να είναι αποτέλεσμα εκφύλισης μαλακών μορίων ή υπέρχρησης του καρπού. Πρόκειται για μία κύστη με «ζελατινοειδές» περιεχόμενο η οποία είναι, συνήθως, ασυμπτωματική και ενοχλεί τον ασθενή, για αισθητικούς λόγους. Πολύ συχνά, το γάγγλιο εξορμάται μέσα από την άρθρωση. Σπανιότερα μπορεί να βρίσκεται κοντά σε αρτηρία ή νεύρο και να προκαλεί συμπτώματα ισχαιμίας ή αιμωδιών. Η διάγνωση είναι κυρίως κλινική. Δεν απαιτούνται περαιτέρω εξετάσεις αν και το υπερηχογράφημα και η μαγνητική επιβεβαιώνουν τη διάγνωση.

Η αντιμετώπιση των γαγγλίων είναι συντηρητική και χειρουργική. Η συντηρητική θεραπεία συνίσταται πρώτα στην απλή παρακολούθηση. Πολλά γάγγλια υποχωρούν αυτόματα, ιδίως στα παιδιά. Στους ενήλικες είναι πιθανόν να επανεμφανιστούν. Μια άλλη, παλαίοτερη τεχνική είναι στο «σπάσιμο» του με άσκηση πίεσης η οποία, όμως έχει μεγάλη συχνότητα υποτροπών. Επιπλέον, μπορεί να γίνει αναρρόφηση του περιεχομένου του, με βελόνα. Όμως, η πλειονότητα των συντηρητικών μεθόδων έχουν σημαντικό ποσοστό υποτροπής. Αν το γάγγλιο, όμως προκαλεί συμπτώματα όπως πόνο, προκαλεί νευραγγειακές διαταραχές ή επιθυμεί ο ίδιος ο ασθενής να το αφαιρέσει για αισθητικούς λόγους, η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση είναι η χειρουργική. Με τη χειρουργική θεραπεία, αποκαλύπτεται επαρκώς το γάγγλιο και αφαιρείται μαζί με τον θύλακο που το περιβάλλει. Με αυτό τον τρόπο, ελαχιστοποιείται το ποσοστό υποτροπής.

“σιγά, δεν είσαι και μέντιουμ!”

τα Ζώδια

ια Τα ζώδ λία... α ρ α π ε πάν μήνα! ρός του υχε είσαι ο τ

της Χριστίνας Ρουντζούνη

Εγώ βασικά είμαι το 13ο ζώδιο. Δηλαδή στο σέικερ όλα! Οπότε έχω όλα τα καλά και τα κακά! Στο επόμενο θα είμαι πιο καλή μαζί σας! (μας) Το μπαλάκι που μόλις σου ήρθε στο κεφάλι είναι κατόρθωμα του Κριού. Προφανώς, δεν πηγαίνει στην παραλία για ξεκούραση αλλά για μακροβούτια, extreme sports, ρακέτες και τα σχετικά… Κάνει πασαρέλα στην πλαζ επιδεικνύοντας τους κοιλιακούς του και προκαλώντας τους πάντες.

Κριός

Ταύρος

Καρκίνος

Παρθένος

Ο κλασσικός τύπος που εμφανίζεται στην παραλία με το ψυγειάκι του, τις καρεκλίτσες του, την ομπρελίτσα του & το ραδιοφωνάκι του. Έχει ετοιμάσει από το σπίτι τοστάκια, φρούτα και φυσικά το πολυαγαπημένο τάπερ με τα κεφτεδάκια! Στην θάλασσα θα βουτήξει το πολύ για 5 λεπτά…

Zυγός

Τον Καρκίνο, θα τον καταλάβεις από τους χρωματικούς συνδυασμούς. Το μαγιό του, θα είναι ασορτί με την ομπρέλα, τα γυαλιά ηλίου, τα πέδιλα και το καπέλο. Φοράει πάντα αντηλιακό με μεγάλο δείκτη προστασίας και εννοείται πως του το απλώνει η μαμά του. Τραβάει συνεχώς φωτογραφίες και κάνει instagram stories λες και βρίσκεται στις Μαλδίβες και όχι στην Βάρκιζα.

Ο Κατακουζηνός πήγε παραλία. Διπλή πετσέτα ώστε να μην έρχεται σε επαφή με τους μύκητες και οινόπνευμα για τα ακάρεα και τους μικροοργανισμούς, μίνι φαρμακείο με καταπραϋντικό για τσιμπήματα από τσούχτρες και τσιμπιδάκι σε περίπτωση που πατήσει αχινό, είναι λίγα από τα απαραίτητα αξεσουάρ στην τσάντα του, δίπλα στο αντηλιακό με δείκτη προστασίας… 150. Ακριβό μαγιό, σαγιονάρες εντυπωσιακές, γυαλιά ηλίου σαν σε εξώφυλλο της Vogue. Δέκα διαφορετικά μπουκαλάκια αντηλιακών, άλλο για το σώμα, άλλο για τα μαλλιά, άλλο για τα χείλη, άλλο για τα μάτια και άλλο για τα νύχια. Να ξέρεις πως αν δεν πας σε πλαζ υψηλών προδιαγραφών, Ζυγό δεν θα πετύχεις.

Ο μοναχικός τύπος της παραλίας… Προτιμάει την μοναξιά του ώστε να ατενίσει το πέλαγος και το απέραντο γαλάζιο με την ησυχία του, να φιλοσοφήσει, να διαβάσει… Βέβαια, αν Σκορπιός παρατηρήσεις, έχει απλώσει την πετσέτα του δίπλα σε κάποιο υποψήφιο ερωτικό “θύμα”. Μόνο η τρίαινα του λείπει από το χέρι για να το καμακώσει!

Είναι ο ναυαγοσώστης. Όχι γιατί του αρέσει απαραίτητα το επάγγελμα, αλλά γιατί του αρέσει η θέση εκεί στα ψηλά. Νιώθει ότι κυριαρχεί έτσι. Τραβάει πάντα τα βλέμματα με το τουπέ του και το ντύσιμο του. Ακόμα και στην παραλία θα έρθει ντυμένος λες και πηγαίνει για ποτό. Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι γυαλίζει από την κορφή μέχρι τα νύχια από το baby oil…

Λέων

Δίδυμος

Τοξότης

Στρώμα θαλάσσης σε σχήμα λουκουμά, μάσκα με αστερίες, φούξια βατραχοπέδιλα, πετσέτα με τον Γκούφυ και δεν συμμαζεύεται… Μην αναρωτιέσαι που είναι το παιδάκι του, αυτός είναι το παιδάκι! Δεν θα τον δεις και πολύ κάτω από την ομπρέλα του, θα εξαφανιστεί μέσα στη θάλασσα να ψάχνει την χαμένη Ατλαντίδα…

Αυτός ο διπλανός σου στην ξαπλώστρα, που σου έπιασε την κουβέντα από το πουθενά και μιλάει ακατάπαυστα, να είσαι βέβαιος ότι είναι Δίδυμος! Αν δεν μιλάει σε φυσικό πρόσωπο, θα μιλάει στο κινητό στριφογυρίζοντας πάνω-κάτω σε όλη την παραλία. Ακόμα και στην θάλασσα θα φροντίσει να μπει μαζί με παρέα, ειδάλλως θα πιάσει κουβέντα σε αγνώστους.

Αιγόκερως

Υδροχόος

Ιχθύς

Ο «σπασίκλας» της παραλίας. Τον ενοχλούν τα παιδάκια που παίζουν, η άμμος που κολλάει πάνω του, οι ρακετίστες και η ασφυχτική απόσταση που έχει από τις υπόλοιπες ξαπλώστρες. Απαραίτητα αξεσουάρ το laptop, handsfree και apple watch, για να ενημερώνεται συνεχώς για τις τάσεις του χρηματιστηρίου. Θα κάνει μια βουτιά, θα διαβάσει στην εφημερίδα τα νέα και γρήγορα σπίτι του...

Ο Υδροχόος πηγαίνει στην παραλία με αφορμή να διαδηλώσει για το πως οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες αλλοιώνουν τη φυσική ομορφιά της παραλίας, για το πως καταλαμβάνουν κάθε εκατοστό της παραλίας, για τις καντίνες με τα πολύ δυνατά ηχεία, για τα σκουπίδια που όλοι πετάνε και κανείς δεν μαζεύει και πάει λέγοντας… Ο Ιχθύς στη θάλασσα βρίσκεται εξ' ορισμού στο φυσικό του στοιχείο. Αν όλοι μπορούμε να αφαιρούμαστε χαζεύοντας τα κύματα, εκείνος απλώς χάνεται σε άλλους χωροχρόνους. Θα τον καταλάβεις από το ροχαλητό του και την καμένη πλάτη του –με τόσο χάσιμο, ξέχασε να βάλει αντηλιακό-. Καλό είναι να τον ξυπνάμε μια στο τόσο, για να αλλάζει πλευρό.

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

1

2

3

4

5

6

7

8

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. Υπάρχει και τέτοια σχολή.

2. Λουτρά για πάσχοντες.

3. Αιχμηρό άκρο. - Τρία όμοια γράμματα, που θα μπορούσαν να είναι και επιφώνημα.

4. Αιμοσταγής διικτάτορας χώρας της Λατινικής Αμερικής.

5. Το 409. - Το πώς να το αποκτήσουμε μας… δίδασκε ταινία του 1965.

6. Και τέτοιες δουλειές δέχονται όσοι μαστίζονται από… αναδουλειά (αντιστρόφως)!

7. Δεν κάνει καλό στην υγεία (με το άρθρο του).

8. Επιφώνημα αρχαίων. - Λουλούδια πολύ γνωστά σε λύτες σταυρολέξων. - Η βυζαντινή νότα που αντιστοιχεί στο "σι".

9. Πολλοί άνθρωποι θα την επιθυμούσαν (γενική).

9

1 2 3 4 5 6 7 8 9 Λ.Σ.

ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Είναι τα λόγια ενός ένθερμου υποστηρικτή μιας υπόθεσης.

2. Το πολύ φέρνει πονοκέφαλο. - Ακλουθείται από ρήμα στον μέλλοντα (αντιστρόφως).

3. Από το όνομα αιμοσταγούς δικτάτορα χώρας της Αφρικής που δεν του αρκούσε να κάνει... "νταντά" τους αντιπάλους του καθεστώτος του. Υπάρχει και… κλαίουσα.

4. Και άλλος παρά το "λούστρο" του ουσιαστικά δικτάτορας χώρας της Λατινικής Αμερικής.

5. Την διαπράττουν όσοι παρασύρονται και δεν τηρούν τους κανόνες.

6. Συνηθισμένη ερώτηση απρόσεκτου ή βαρύκοου. - Εξαπέλυε κεραυνούς (χωρίς να είναι... γκολτζής).

7. Δεν το τρέμουν ούτε οι γυναίκες όταν χρησιμοποιούν υπολογιστή (αντιστρόφως).

8. Συμπλεκτικός σύνδεσμος. - Άσπλαχνα, ανάλγητα.

9. Καταρτίζουν νέους. - Αρχαίος... σκόρος.

ΦΤΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΠΑΓΩΤΌ ΣΠΙΤΙΚΌ

ΤΕ ΑΔΙΑΣ ΨΥΚΤΕΣ! ΑΤΑ ΩΡΑ! Κ Σ Υ ΤΟ ΡΘΕ Η Η

ΜΑΓΕΙΡΈΜΑΤΟΣ

της Αθωότητας Λιώνει στο στόμα, όπως στο μυαλό οι πιο γλυκές μας αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια, από εκείνον τον έρωτα που ήρθε για να φύγει. Άκου την Πέρσα, ντε. Κι ανακάτευε!

Της Πέρσας Δράκου

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΉ ΔΙΆΣΤΑΣΗ ΤΟΥ

Για πολλά χρόνια, μετά την περίοδο του Πάσχα βαριόμουν να μπω στην κουζίνα, ακόμα και να ψωνίσω από τη λαϊκή. Ο Μάης είναι, για μένα, ο χρυσός μήνας του πρόχειρου φαγιού. Πιο πολλά βραστά αυγά στη ζωή μας δεν τρώμε, κακά τα ψέματα. Με αυτή τη λίγο κοκκινισμένη σάρκα, ξέρεις. Βάζεις μια ψευτομακαρονάδα, παίρνεις δυο σουβλάκια, μπουκώνεις ένα μήλο, μια μπανάνα, βγήκε η εβδομάδα. Στο ενδιάμεσο πολλοί καφέδες. Τα βράδια, τα πρώτα καλοκαιρινά ποτά. Από πέρσι, όμως, ξεκίνησα μια προσωπική μου ιεροτελεστία, την περίφημη Γιορτή του Παγωτού. Αυτό το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα στο σπίτι μου, στην αυλή μου και συμμετέχουν μπισκότα, παγωμένα τσάγια-λεμόνι κι οι φίλοι μου. Έχω πατήσει στο μεταξύ και μια γερή αποψυξάρα, να φύγουν οι χειμωνιάτικοι πάγοι που μπούκωσαν τον καταψύκτη του ψυγείου μου. Αδειάζω για λίγο από αρακάδες, φασολάκια συσκευασμένα και σπιτικούς ζωμούς και προετοιμάζομαι για το πρώτο παγωτό της χρονιάς.

Εντάξει, το πρώτο σπιτικό παγωτό. Γιατί ήδη από τον Μάρτη κι αυτές τις πρώτες, ξεγελαστικές ζέστες που σου πετάνε τη ζακέτα από τους ώμους ετσιθελικά, εγώ προσωπικά την κάνω την επισκεψίτσα εις περίπτερον. Μμμμ, συντηρητικά, χρωστικές και δεκάδες επιστρώσεις παχιάς δήθεν σοκολάτας. Όλα κι όλα. Κι αυτό χρειάζεται, μη μου είστε τίποτα τύποι παράφοροι αντιρρησίες του junk! Σκάει όμως ο Μάης όλος υποσχέσεις και σχέδια και αφραγκίες-γκούχου γκούχου!και με πιάνω πάλι στο κουζινάκι μου το ρετρό ακούγοντας Μαίρη Λω ή Αττίκ, ας πούμε, φορώντας μια θερινή περιβολή κι ας κρυώνουν ακόμα τα πόδια μου, να φτιάχνω παγωτό. Αυτό θα φιλέψω απόψε στις φίλες μου που θα φύγουνε πάλι για σεζόν στις Κυκλάδες και Κύριος οίδε αν θα προφτάσω να τις ευχαριστηθώ με την ησυχία μου πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου. Αν θες να δοκιμάσεις κι εσύ τη φάση, συνέχισε να διαβάζεις. Αν βαριέσαι τη διαδικασία δώσε να διαβάσει αυτή τη σελίδα η πιο νοικοκυρά ψυχή της παρέας. Γιατί το παγωτό θέλει μεράκι και νοικοκυροσύνη. Από την Παρασκευή μέχρι το τιμημένο του σερβίρισμα σε αυτά τα νόστιμα, λουλουδάτα μπωλάκια που σου χάρισε η γιαγιά όταν είχες πρωτομπεί στο δύσμοιρο δυαράκι σου, το ερωτιάρικο. Πάμε! Χωρίς παγωτομηχανή, ε;

το βαζεισ και σε χωνακι!

Υλικά 2 φλ. τσαγιού γάλα φρέσκο 3 κεσεδάκια γιαούρτι πλήρες 1/2 φλ. τσαγιού νερό 1/2 φλ. τσαγιού ζάχαρη 1 φλ. τσαγιού θυμαρίσιο μέλι 1/2 φλ. τσαγιού αμύγδαλα ωμά

Εκτέλεση Βάζω τη ζάχαρη και το νερό σε μια κατσαρόλα. Ανακατεύω και αφήνω να πάρει βράση. Προσθέτω και το μελάκι μου και αφήνω λίγο να κρυώσει. Βράζω το γάλα σε κατσαρόλα και το αφήνω και πάλι να κρυώσει. Τοποθετώ σε μπαμπάτσικο μπολ το γιαούρτι και λίγολίγο ρίχνω το γάλα. Ανακατεύω με σύρμα να διαλυθεί. Προσθέτω και το κρύο πλέον σιρόπι από την κατσαρόλα. Ανακατεύω καλά, να κάνω μπράτσα. Βάζω ωραία και καλά το μπολ με το μείγμα στην κατάψυξη μέχρι να αρχίσει να σφίγγει.

Τότε το χτυπάω ξανά με μίξερ χειρός να αφρατέψει και να διαλυθούν οι κρύσταλλοι που σχηματίζονται από την ψύξη. Ξαναπαγώνω το μείγμα και επαναλαμβάνω τη διαδικασία τρεις φορές ακόμα, να αφρατέψει καλά. Στο τελευταίο χτύπημα προσθέτω τα αμύγδαλά μου να πάνε παντού. Μόλις το σερβίρω, γαρνίρω με μέλι. Τι καλύτερο; Τι ευκολότερο;

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΘΑ ΦΑ ΑΛΛΑ ΜΗ Μ Ω, Ο ΞΑΝΑΠΕΙΣ Υ ΚΟΥΒΕΝΤ ΓΙΑ ΤΟ SUM Α M BODY ΜΟΥ! ER

ΦΑΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ κάνει καλό!

ΤΟ ΣΧΟΛΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ ΕΠΤΑΝΉΣΟΥ 18, ΚΥΨΈΛΗ // Τ. 210 88 15 820 // FB: ΤΟ ΣΧΟΛΑΡΧΕΊΟ ΤΗΣ ΚΥΨΈΛΗΣ

Στη διάσημη πλέον πλατεία του Αγ. Γεωργίου στην Κυψέλη, έχουμε νέα άφιξη, νόστιμη και γραφική! «Το Σχολαρχείο της Κυψέλης» ήρθε να μας…διδάξει τι σημαίνει καλό μεζεδοπωλείο! Πιάτα και ποτήρια πήλινα, ζωγραφισμένα στο χέρι, με τραπεζάκια εντός μαγαζιού, αλλά και πάνω στην πλατεία κάτω από τα δέντρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, το «Σχολαρχείο» βάζει… ποδιές και μας υποδέχεται. Η κουζίνα είναι ελληνική και μεσογειακή και πρέπει να δοκιμάσετε οπωσδήποτε θαλασσινά, κολοκυθοκεφτέδες και ζουμερές τηγανιές, ομελέτα με λουκάνικο και φέτα παναρισμένη, ενώ πάντα να ρωτάτε τα παιδιά του service για τα πιάτα ημέρας. Ξεχωρίσαμε το κότσι χοιρινό, μαγειρεμένο για 7 ώρες στο φούρνο, όπως και τα συκωτάκια με καραμελωμένα κρεμμύδια. Μας περιμένουν επίσης κρασάκι, μπυρίτσα, ούζο και τσίπουρο για να δροσιστούμε και να συνδυάσουμε ωραία το μεζέ μας.! Αν και μόλις άνοιξε, γεμίζει όλη την πλατεία με παρέες, οικογένειες, ζευγάρια όλων των ηλικιών! Για άλλη μία φορά, οι δρόμοι και οι μυρωδιές οδηγούν στην πλατεία του Αη-Γιώργη!

ΓΙΑ ΔΕΣ ΧΑΛΕΠΆ 65, ΆΝΩ ΠΑΤΉΣΙΑ // Τ: 211 21 40 158 FB: ΓΙΑ ΔΕΣ Το «Για Δες» είναι το πιο φινετσάτο, το πιο προσεγμένο και το πιο φιλικό μαγαζί που έχω πάει! Ένα κόσμημα για τα Άνω Πατήσια και ως προς τη διακόσμηση και ως προς το μενού. Ο κατάλογος δια χειρός του Γιάννη, ενός εξαιρετικού σεφ, κρύβει πάντα ευχάριστες εκπλήξεις! Με τις δικές του πινελιές, έχει δημιουργήσει ένα μενού μοναδικό που σίγουρα θα σας εκπλήξει: ενδεικτικά αναφέρουμε τη σαλάτα «Για Δες», τα χειροποίητα λευκά ζυμαρικά και τα χειροποίητα ζυμαρικά από παντζάρια με ψιλοκομμένο κολοκύθι, καρότο, μανιτάρια και κρέμα τυριού, το γεμιστό ψαρονέφρι, τα φιλετάκια κοτόπουλο, ενώ δεν μπορούμε να παραλείψουμε το γλυκό-κέρασμα που έρχεται στο τέλος. Επιλεγμένες ετικέτες κρασιών με προσωπικό αγαπημένο το λευκό κρασί Παρνασσού, ιδανικές για να συνοδέψετε τα πιάτα σας! Διακοσμηση με προσοχή στη λεπτομέρεια, ωραία ατμόσφαιρα, ήσυχο κλίμα, άψογη εξυπηρέτηση, σεβασμός στη γνώμη του επισκέπτη, αφού πάντα ρωτούν αν ήταν όλα εντάξει. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει φανατικούς θαμώνες από όλες τις περιοχές της Αθήνας! Επισκεφθείτε το με την πρώτη ευκαιρία και σίγουρα, θα εθιστείτε κι εσείς!

ΦΤΟΥ

ΕΓΩ ΘΑ ΠΑΡΩ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Της Ελένης Αυγερινού

σελίδες ενός «αλμυρού» ημερολογίου

ΜΙΑ ΚΥΡΊΑ ΣΤΑ ΤΑΜΠΟΎΚΙΑ Μια φορά κι έναν καιρό, μια 18χρονη σύζυγος υποπλοιάρχου μπάρκαρε σε εμπορικό πλοίο, ανάμεσα σε 35 άντρες και ταξίδεψε για μήνες. Από τότε, έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια. Οι αναμνήσεις ξαναζωντανεύουν.

Το ημερολόγιο γράφει 24 Δεκεμβρίου και ελπίζουμε ότι, λόγω καιρικών συνθηκών, θα καθυστερήσει η εκφόρτωση. Μα ο καιρός δεν μας κάνει το χατήρι… Είναι χαρά Θεού, μέχρι που κάνουν ιστοσανίδα μπροστά μας. Μια θάλασσα «γυαλί», ένας ήλιος δυνατός και λαμπερός. Έτσι, η εκφόρτωση τέλειωσε άμεσα, μέσα σε τέσσερις ώρες. Προορισμός πλοίου: Άπω Ανατολή, Ιαπωνία. Εγώ δεν είμαι προετοιμασμένη για τόσο μακρινό ταξίδι, έχοντας την έννοια των μικρών μου. Είχαν μεγαλώσει και λίγο. Τριών η κόρη, γύρω στα δύο ο γιος. Άρα, πάλι στο ταξί, δύο ώρες μετά στο αεροδρόμιο Sandiago de Combostela. Στο αεροδρόμιο πάλι για Μαδρίτη. Στο μεταξύ, την Μαδρίτη την είχα δει μόνο μέσα από το αεροδρόμιό της, δεν την έζησα ως πόλη, δεν έτυχε. Λόγω γιορτινών ημερών, δεν βρήκαμε εισιτήριο άμεσης ανταπόκρισης για Αθήνα. Έτσι, έπρεπε να περιμένω στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης δώδεκα ώρες για την πτήση μου! Τριγυρίζω δώθε κείθε… Πίνω καφέδες, κρασάκια, τσιμπολογάω και παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Κάθομαι σε ένα από τα καφέ του αεροδρομίου κι έχω πάλι την εντύπωση, την αίσθηση ότι ένα ζευγάρι μάτια με παρακολουθεί επίμονα. Και πράγματι, σε ένα τραπέζι λίγο πιο κει κάθεται ένα ζευγάρι. Ο τύπος με κοιτά αδιάκριτα κι επίμονα. Σηκώνεται κι έρχεται προς το μέρος μου και μου ζητά ένα τσιγάρο. Του προσφέρω ένα πακέτο-βλέπεις, τα τσιγάρα από το βαπόρι τα παίρναμε με τις κούτες. Κάθεται πάλι με την κοπελιά του και συνεχίζει να με καρφώνει με απανωτές ματιές. Στο μεταξύ εγώ, έχοντας τόσες ώρες μπροστά μου βαρετής αναμονής, το θεώρησα ένα διασκεδαστικό κι ευχάριστο φλερτάκι όλο αυτό και απλά χαμογελούσα. Σε λίγο, βλέπω τον τύπο να γράφει κάτι σε μια χαρτοπετσέτα και σκέφτομαι… Τόσο θράσος; Μπροστά στην κοπελιά του; Κι όμως, ναι. Παρότι εκείνη είχε γίνει έξαλλη και του τα έχωνε από ό, τι κατάλαβα περισσότερο λόγω της γλώσσας του σώματος και λιγότερο από τις κουβέντες. Ο τύπος, όμως, ατάραχος ξανάρχεται και μου δίνει την χαρτοπετσέτα λέγοντάς μου ότι η κοπέλα του φεύγει για Βραζιλία και αν μείνω, να με φιλοξενήσει στον πύργο του, λίγο έξω από την Μαδρίτη.

Η πρόταση πολύ γοητευτική με εγώ με ισχυρούς ηθικούς φραγμούς. Οπότε, μένω με τη «γλύκα» αυτής της μικρής περιπέτειας και περιμένω ήσυχα και ωραία την πτήση μου για Αθήνα. Περνούν και οι γιορτές ήρεμα, οικογενειακά… Αποφασίζω, βέβαια, να στείλω μία κάρτα στον Ισπανό του αεροδρομίου για να τον ευχαριστήσω για την μικρή χαρά που μου έδωσε αυτή η έστω λίγη επαφή που είχαμε. Μου απαντά με καρτ ποστάλ αυτός που είχε πάνω φωτογραφία από τον πύργο του στη Μαδρίτη, επιμένοντας ότι με περιμένει. (Τώρα, ας πούμε, που ξανάνοιξα το σεντουκάκι των αναμνήσεών μου χαμογελώ με την ίδια γλύκα…) Χριστούγεννα λοιπόν στο σπίτι στον Πειραιά, κλασικά, οικογενειακά και γλυκά. Ο κάπτεν εν πλω προς Ιαπωνία, το μυαλό μου ξεσηκωμένο, μα η ανάγκη να είμαι κοντά στα μικρά μου κυριαρχεί. Έτσι, περνάνε οι μέρες μες στη γλύκα και την επιμέλεια των πιτσιρικιών μου, αλλά και ώρες μελαγχολίας και νοσταλγίας για τον καπετάνιο, την ζωή στο βαπόρι και την εμπειρία του ταξιδιού, όπως επίσης και τις δυνατές συγκινήσεις που προξενεί η γνωριμία με καινούργιους τόπους, ανθρώπους, ήθη και έθιμα. Την εποχή εκείνη, μιας και οι επικοινωνίες δεν ήταν το ίδιο εύκολες όπως είναι σήμερα, σχεδόν κάθε βράδυ έγραφα κι ένα γράμμα στον καπετάνιο μου. Ήταν κάτι σαν ημερολόγιο! Δηλαδή απλές περιγραφές της καθημερινότητάς μου. Αυτός ήταν ένας τρόπος να νιώθω ότι είμαστε κοντά. Πάντα, βέβαια, φρόντιζα να μην αναφέρομαι στα όποια δυσάρεστα γεγονότα από την τάση μου να μην τον στενοχωρώ. Ό, τι του έγραφα στα γράμματα ήταν όμορφα και χαλαρά-ήθελα να είναι ήσυχος, να έχει την αίσθηση ότι όλα είναι καλά και για μένα και για τα παιδιά. Αυτή η συνήθειά μου συνεχιζόταν κι όταν ερχόταν στο σπίτι-αν συνέβαινε κάτι δυσάρεστο, κάτι δύσκολο, πάντα σκεφτόμουν «μωρέ, άσε, σε λίγες μέρες θα είναι πάλι μόνος, μακριά μας, στους ωκεανούς και θα τα σκέφτεται και θα στεναχωριέται… άστο καλύτερα!» Τελικά, μετά από πολλά χρόνια του εξομολογήθηκα γύρω από αυτό το θέμα, του έδωσα να καταλάβει δηλαδή ότι δεν είναι όλα ροζ και γαλάζια σύννεφα. Αυτός, βέβαια, έπεσε λίγο από αυτά, αλλά οι ισορροπίες βρέθηκαν και πάλι.

συνεχίζεται...

ΠΟΛΥΠΑΡΑΜΕΤΡΙΚΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΗ: Mia σύγχρονη & αξιόπιστη μέθοδος για τη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη Του Ανθίμου Σπύρου // Ιατρός Ακτινοδιαγνώστης.

Κοσμοιατρική: Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου

Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος του ενήλικου ανδρικού πληθυσμού και αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου. Η πρώιμη διάγνωσή του ως εκ τούτου είναι επιβεβλημένη για την αντιμετώπιση και θεραπεία της νόσου. Η πολυπαραμετρική μαγνητική τομογραφία (mp-MRI) αποτελεί την πιο αξιόπιστη μέθοδο για τον ακριβή εντοπισμό, τη διάγνωση, την τοπική σταδιοποίηση και την επαναξιολόγηση των ασθενών με κλινικά σημαντικό καρκίνο του προστάτη αδένα. Με την βελτίωση των τεχνικών της μεθόδου και τη χρήση νέων σύγχρονων μηχανημάτων η διαγνωστική ακρίβεια της μεθόδου έχει υπερβεί το 80%, κάτι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό αν αναλογιστούμε ότι η μέτρηση του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) έχει χαμηλή ειδικότητα, ενώ η υπερηχοτομογραφικά καθοδηγούμενη βιοψία εξαρτάται από την τυχαιότητα των δειγμάτων, με αδυναμία ανίχνευσης και των νεοπλασμάτων των πρόσθιων τμημάτων του προστάτη, ενώ επιπροσθέτως παρουσιάζει και ορισμένες επιπλοκές με συχνότερη εκείνη των αιματωμάτων του αδένα. Οι εξετάσεις στο τμήμα Μαγνητικής Τομογραφίας του διαγνωστικού κέντρου μας (Κοσμοιατρική Σεπολίων) γίνονται από σύγχρονο Μαγνητικό Τομογράφο (Siemens Avanto 1,5T). H mp-MRI του προστάτη, είναι μία αναίμακτη μέθοδος, που γίνεται χωρίς τη χρήση ενδοορθικού πηνίου, ενώ πριν την εξέταση χορηγείται στον εξεταζόμενο Buscopan για να μειωθούν τα παράσιτα από τον περισταλτισμό του εντέρου. Το πρωτόκολλο της εξέτασης περιλαμβάνει συνδυασμό μορφολογικών και λειτουργικών ακολουθιών και συμπληρωματική σειρά ακολουθιών μετά ενδοφλέβιο χορήγηση ειδικής σκιαγραφικής ουσίας. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ 1. Διάγνωση: Η mp-MRI του προστάτη συνδυάζοντας τις μορφολογικές με τις λειτουργικές ακολουθίες παρουσιάζει υψηλή διαγνωστική ακρίβεια και προτείνεται σε περιπτώσεις κλινικοεργαστηριακής υποψίας προστάτη (υψηλές τιμές PSA) και αρνητική βιοψία.Σε

αυτές τις περιπτώσεις η βιοψία μπορεί να επαναληφθεί στοχευμένα , με βάση τα ευρήματα της μαγνητικής τομογραφίας.

2. Εκτίμηση επιθετικότητας: Υπάρχει ευθεία συσχέτιση της επιθετικότητας του νεοπλάσματος (Gleason score) και των αποτελεσμάτων της mp-MRI (προσδιορισμός της χαμηλής τιμής του συντελεστή διάχυσης ADC).

3. Τοπική σταδιοποίηση: Ο συνδυασμός των ανατομικών με τις λειτουργικές ακολουθίες αυξάνει την ακρίβεια της εξέτασης για την τοπική σταδιοποίηση και την εκτίμηση της διήθησης της κάψας, του αγγειονευρώδους δεματίου, των σπερματοδόχων κύστεων, Παράλληλα γίνεται έλεγχος για τυχόν διογκωμένους πυελικούς λεμφαδένες, οστικές μεταστάσεις, αλλά και για ύπαρξη βουβωνοκηλών με εντερικό περιεχόμενο, που καθορίζουν το είδος της απαιτούμενης θεραπευτικής αντιμετώπισης (χειρουργείο, ορμονοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία).

4. Παρακολούθηση ασθενών μετά προστατεκτομή για καρκίνο του προστάτη: Ειδικά στις περιπτώσεις που συμβαίνει βιοχημική υποτροπή (τιμές PSA πάνω από 0,2ng/ml) η mp-MRI μπορεί να ανιχνεύσει εστίες τοπικής υποτροπής πολύ πιο νωρίς από την αξονική τομογραφία. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Η πολυπαραμετρική μαγνητική τομογραφία προστάτη είναι η ακριβέστερη μέθοδος για την εντόπιση, εκτίμηση της επιθετικότητας και την τοπική σταδιοποίηση του καρκίνου του προστάτη.Σημαντικό ρόλο παίζει ως εκ τούτου ο συνδυασμός της διαθεσιμότητας ενός αξιόπιστου μηχανήματος σύγχρονου μαγνητικού τομογράφου, το σωστά εκπαιδευμένο προσωπικό χειριστών-τεχνολόγων και τέλος η παρουσία έμπειρου ιατρού ακτινολόγου για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων της εξέτασης.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

• Μαγνητική Τομογραφία • Αξονική Τομογραφία • Μαστού Ψηφιακή Μαστογραφία - Τομοσύνθεση Υπέρηχος Μαστού - Ελαστογραφία • Ψηφιακή Απεικόνιση Οδόντων Yπολογιστική τομογραφία κωνικής δέσμης CBCT - Ψηφιακή Πανοραμική Aκτινογραφία Ψηφιακή Κεφαλομετρική Ακτινογραφία • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Λιπομέτρηση • Υπέρηχοι Σώματος Ελαστογραφία Υπέρηχοι (Triplex) Αγγείων Διακολπικό - Διορθικό Υπερηχογράφημα Υπέρηχοι Μυοσκελετικού Υπέρηχοι Αρθρώσεων - Μαλακών Μορίων • Βιοψίες • Aκτινολογικό

ΤΜΗΜΑΤΑ • Kαρδιολογικό Υπέρηχοι (triplex) καρδιάς Τεστ Κοπώσεως ABPM Echo-stress Holter ρυθμού & πιέσεως • Νευρολογικό Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα Φλοιοχαρτογράφιση (με επεξεργασία brain maping) Hλεκτρομυογράφημα Ηλεκτρονευρογράφημα Έλεγχος Desmedt Προκλητά Δυναμικά (Σωματοαισθητικά / Ακουστικά / οπτικά)

Biofeedback • Γαστρεντερολογικό Γαστροσκόπηση Κολονοσκόπηση Εικονική Κολονοσκόπηση • Μικροβιολογικό Αιματολογικό / Aνοσολογικό / Βιοχημικό Ορμονολογικό / RAST test Επίπεδα Φαρμάκων Νεοπλασματικοί Δείκτες Κυτταρολογικό / Τest PAP Check up / Προγεννητικός Έλεγχος • Μοριακές Εξετάσεις

Πατησίων 237, Πλ. Κολιάτσου, Αθήνα Tηλ.: 210 8640918, 210 8640988 fax: 210 8665155 Αμφιαράου 165, Σεπόλια Τηλ. 210.5157982, 210.5124046

Οι ιδέες σας παίρνουν χρώμα! από το 1967 Ένα ξεχωριστό χρωματοπωλείο, που προσφέρει γνώσεις, εμπειρία, τεχνική και άριστα προϊόντα όπως: χρώματα σε μεγάλη συλλογή αποχρώσεων τεχνοτροπίες, chalk paints, κλειδιά και κλειδαριές παντός τύπου σιδηρικά και εργαλεία, GRAFFITI SPRAYS

Xαλκίδος 7, Άνω Πατήσια (ΗΣΑΠ) // τ. 210 25 11 840 χρωματοπωλείο Κωνσταντίνος Πυρομάλλης

COMIC

ΣΧΟΛΗ ΟΡΝΕΡΑΚΗ

ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ www.ornerakis.com

"Καμιά φορά τα όνειρα ξεγλιστρούν από τον ύπνο και καταλήγουν στο χαρτί" Από τον Θεμιστοκλή Λιονέτη

ΓΑΤΑΚΙΑ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΔΙΟΓΟΥ

ΦΤΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΜΠΑΛΊΤΣΑ ΌΠΩΣ ΠΑΛΙΆ!

H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ Σαββατιανά Δεν είναι ασυνήθιστο να συναντήσεις Έλληνα της σχολής του κυρίου Πορτόκαλος (της γνωστής ταινίας «Γάμος αλά ελληνικά»), ο οποίος να πιστεύει και να διαλαλεί με κάθε ευκαιρία πως τα πάντα τα σκέφτηκαν, επινόησαν, εφηύραν κ.λπ. αρχαίοι Έλληνες! Ακόμα και κινέζικες λέξεις ισχυριζόταν κάποιος στο ραδιόφωνο πριν από κάπου είκοσι πέντε με τριάντα χρόνια. Ποιος; Που να θυμάται κανείς πια. Ωστόσο, φαίνεται πως αυτή η ροπή δεν οφείλεται αποκλειστικά σε κάποια νεοελληνική προγονοπληξία, αλλά είναι βαθιά αποτυπωμένη στο DNA μας, καθώς και οι ίδιοι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν πήγαιναν πίσω. Ας πάρουμε για παράδειγμα το Σάββατο. Η ετυμολογία που επικρατεί το ανάγει σε μία εβραϊκή λέξη που σήμαινε ανάπαυση. Μάλιστα, ορισμένοι ειδήμονες πάνε ακόμα πιο πίσω και αναφέρουν πως δεν είναι τίποτε άλλο παρά το βαβυλωνιακό «σαμπατού» που ανακάλυψε ο εβραϊκός λαός κατά την αιχμαλωσία του από τους Βαβυλώνιους και τον εκτοπισμό του σε εδάφη της Βαβυλώνας, μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον βασιλιά των Βαβυλω-

νίων Ναβουχοδονόσορα. Και το υιοθέτησε στο πλαίσιο αυτής της αέναης διαδικασίας ανταλλαγής πολιτισμικών στοιχείων ανάμεσα στους λαούς, όταν έρχονται σε επαφή ο ένας με τον άλλο. Να, όμως, που είτε ο ίδιος ο Πλούταρχος είτε κάποιοι σύγχρονοί του το αμφισβητούσαν και προσδίνανε στη λέξη ελληνικότητα και δη διονυσιακή! Βάζει, λοιπόν, ο βοιωτός ιστορικός στα «Συμποσιακά» του τον Μοιραγένη να λέει: «Και νομίζω πως η γιορτή των Σαββάτων δεν είναι καθόλου άσχετη προς το Διόνυσο. Γιατί Σάβους και τώρα ακόμη πολλοί αποκαλούν τους Βάκχους και αυτή αφήνουν τη φωνή, την κραυγή, όταν τελούν όργια για το θεό, του οποίου διαπίστωση είναι δυνατό κάπου και από το Δημοσθένη να λάβει κανείς και από το Μένανδρο.». Σειρά, μάλλον, πρέπει να πάρουν οι θεοί των Αζτέκων Κετζαλκόατλ και Τεξκαλιπόκα. “Τεότλ” ήταν, δηλαδή θεοί! Δεν μπορεί να είναι τυχαία αυτή η ηχητική συγγένεια των λέξεων!

Ο Τι;Πώς;

Εδώ και λίγες εβδομάδες κυκλοφορεί το ΦΟΥΤΜΠΟΛ, ένα περιοδικό για το ποδόσφαιρο (όλο μπάλα…) μακριά από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τους τίτλους των κεντρικών δελτίων ειδήσεων. Ένα περιοδικό που έχει στόχο να αναδείξει ιστορίες και τους ανθρώπους πίσω από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, εκεί που χτυπάει και η καρδιά του κάθε Σαββατοκύριακο, όπως στον Ασπρόπυργο όπου έδιωξαν τα εργοστάσια για να παίξουν μπάλα. «…Το γήπεδο φτιάχνεται το 2006. ''Εδώ που πατάμε, πριν ήταν καμινεύματα. Μαύρη γη. Τώρα η κατάσταση είναι καλύτερη. Τα πρώτα χρόνια, όταν έριχναν τα υλικά στο χυτήριο, έβγαινε ένα σύννεφο, το οποίο κάλυπτε όλο τον Ασπρόπυργο και δεν μπορούσες να δεις τίποτα. Όταν είχαμε αγώνα τις Κυριακές, τους ζητούσαμε να σταματούν την παραγωγή για να παίξουμε, γιατί αλλιώς δε γινόταν. Και πράγματι το έκαναν» μου λέει στον πάγκο της ομάδας, ακριβώς δίπλα στον οποίο έχει χτιστεί ένας τοίχος που χωρίζει το γήπεδο με τα καμινεύματα''». Στο editorial του «Φουτμπολ» διαβάζουμε: «Ξεκινάμε με την Αθήνα. Μπήκαμε στο «κλουβί» για να παρακολουθήσουμε το El Classico της Γρ. Λαμπράκη μεταξύ Ιωνικού και Προοδευτικής, δυο ομάδων που οι έδρες τους απέχουν μεταξύ τους μόλις δυο χιλιόμετρα, περάσαμε ένα βράδυ του Γενάρη με Αλβανούς μετανάστες στο άδειο και ρημαγμένο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, φτάσαμε μέχρι τον Ασπρόπυργο για να συναντήσουμε μερικούς τύπους οι οποίοι αποφάσισαν να διώξουν τα εργοστάσια και πάνω στα καμινεύματα και την «μαύρη» γη να φτιάξουν από την αρχή ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, ψάξαμε να βρούμε της γειτονιές της Αθήνας που έπαιξαν στην Ευρώπη, μιλήσαμε με τη χρυσή γενιά του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα και στο τέλος φάγαμε - όπως πάντα σ' αυτή τη χώρα - βρώμικο στις καλύτερες καντίνες των αθηναϊκών γηπέδων» . Αναζητήστε το «Φουτμπολ» και ανακαλύψτε την μπαλίτσα… όπως παλιά!

ΦΤΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Πέτρου Kυπριωτέλη

Αιτία διαζυγίου Συνηθίζεται στο τέλος κάθε χρόνου ν’αναγράφωνται στις εφημερίδες οι ληξιαρχικές πράξεις του τόπου. Γεννήσεις, θάνατοι, γάμοι, διαζύγια. Για τις τρεις πρώτες καταχωρούνται στοιχεία στο τέλος κάθε μήνα. Μα με την… εξέλιξη και την πρόοδο του πολιτισμού μας, πρέπει και για τα διαζύγια να τηρηθεί η αυτή τακτική. Δηλαδή να γράφωνται κάθε μήνα. Διαφορετικά θα χάσουμε το…λογαριασμό. Μ’αυτή τη σκέψη λοιπόν, θεωρώ επίκαιρες τις σειρές που θα ακολουθήσουν.

Α

Αν γίνονταν ένας διαγωνισμός με θέμα τη διήγηση ή τη συγγραφή της πιο απίθανης ιστορίας, σίγουρα τούτη που θα σας μεταδώσω, θα κέρδιζε το πρώτο βραβείο. Και θα της άξιζε. Γιατί είναι πρωτότυπη, φίνα. Και δείχνει με τρόπο, εναργέστατο πάνω σε ποια σταθερά και ακλόνητα θεμέλια στηρίζεται ένας από τους ιερότερους θεσμούς των πολιτισμένων κοινωνιών. Δεν πρόκειται όμως για διαγωνισμό φαντασίας. Πρόκειται για μια ιστορία που έγινε στην πραγματικότητα. Έξω από τη χώρα μας. Αυτό δεν έχει σημασία. Τη διάβασα προχτές σε μια αθηναϊκή εφημερίδα κι αξίζει για χατήρι σας να τη μεταφέρω αυτούσια και ολόκληρη. Για να μη χαθεί ούτε ίχνος από την αλήθεια και την ομορφιά της. Το νέο μεταδίδεται από το Λονδίνο. Ιδιαιτέρα υπηρεσία παρακαλώ. Νάτη: «Ένας κάτοικος της Κοπεγχάγης κατά τα εκείθεν τηλεγραφήματα, επέτυχεν έκδοσιν διαζυγίου εις βάρος της συζύγου του, διότι η τελευταία όταν επρόκειτο να καθαρίση τους οδόντας της, επίεζεν το σωληνάριον της οδοντόπαστας εις το μέσον κι όχι εις το άκρον». Να ένα διαζύγιο που θα το ζήλευαν και οι ρέκορντμαν αμερικάνοι. Δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοσκεφτεί, δυσκολεύεται να πάρει μια θέση απέναντι στο μήνυμά της. Αναμφίβολα είναι γουστόζικη, χαριτωμένη. Μαζί όμως έχει και μεγάλο βάθος. Γεγονός συγκλονιστικό. Αυτόματα μεταβάλλονται οι δέκα εντολές του Μωυσή. Το «ού μοιχεύσεις» μετατρέπεται στο «ού πιέσεις την οδοντόκρεμα εις το μέσον αυτής». Πολύ λογικό αφού ίσαμε σήμερα η κυριώτερη αιτία διαζυγίου-μαζί με την περιβόητη «ασυμφωνία χαρακτήρων» υπήρξεν η αυτόφωρη σύλληψη της μοιχείας. Οι δικαστικοί νόμοι κλονίζονται. Οι δικαστές παθαίνουν κομφούζιο. Οι ταλαιπωρημένοι σύζυγοι βρίσκουν τις χαμένες ελπίδες τους. Ο θριαμβευτής της Κοπεγχάγης τους άνοιξε τα μάτια. Νέοι ορίζοντες και νέες προοπτικές για όσους βαρεθήκανε να καλλιεργούνε τα ίδια τα εδάφη και ν’ απολαμβάνουνε τα ίδια στερεότυπα φρούτα. Που με το πέρασμα του χρόνου πάψανε να ‘ναι και τόσο…

στέρεα. Ίσαμε τώρα το λύσιμο του γάμου ήταν υπόθεση δύσκολη. Χρειαζότανε τριγωνική αληθοφάνεια, αίτια γερά, επιχειρήματα, χειροπιαστές αποδείξεις. Έπρεπε να σε βοηθήσει κάποιος τρίτος για ν’απαλλαγείς από την ….αιώνια αγάπη σου, με την υπόσχεση της ίσης ανταπόδοσης σε περίπτωση ανάγκης. Ενώ τώρα… Τώρα θα δούμε και θ’ακούσουμε πολλές όμορφες ιστορίες σχετικά με το διαζύγιο. Θα μάθουμε ότι ο φίλος μας ο Γιώργος χώρισε με τη γυναίκα του την Ασπασία γιατί εκε΄νη φόρεσε μαύρα εσώρουχα ενώ αυτός είναι πάντα αισιόδοξος κι αγαπάει το βεραμάν!. Θα συναντάμε το Θανάση στο δρόμο και θα του λέμε: -Γεια σου Θανασάκη. Τι νέα; Τι γίνεται η γυναίκα σου; - Άστα. Χωρίσαμε…

-Τι έκανε λέει; - Χωρίσαμε. Ακόμα να το μάθεις; - Και για ποιο λόγο; Εσείς περνούσατε ζωή ευτυχυσμένη. Όλοι σας ζηλεύαμε.

- Σωστά. Έλα όμως που με απάτησε…

- Ε τότε με το δίκηο σου. Και με ποιόν βρέθηκε να σου κάνει το … ψυχικό; -Με το Ντικ.

-Τον προϊστάμενό της; - Όχι. Με το… σκύλο μου… Κι ο Θανασάκης θα σας εξηγεί πώς συνέλαβε τη γυναίκα του νάχει το σκύλο στην αγκαλιά της και να τον χαϊδεύει πολύ επικίνδυνα, πολύ τρυφερά. Δεν μπόρεσε να το ανεχτεί. Και χωρίσανε. Μη νομίσετε όμως ότι και οι γυναίκες θα ωφεληθούνε λιγώτερο από τις επακόλουθες… μεταρρυθμίσεις. Έχω μάλιστα τη γνώμη ότι επειδή τα θηλυκά πλάσματα είναι πιο έξυπνα και πιο πρακτικά, οι γυναίκες θα εκμεταλλευτούνε περισσότερο το φως που έρριξε ο μεσίας της Κοπεγχάγης στο έρεβος των συζυγικών σχέσεων.

ΦΤΟΥ

είσαι

ΚΟΜΑΝΤΩ ΣΤΑΖΕΙΣ ΜΕΛΙ ΚΟΠΕΛΙΑ

ΦΑΡΜΑΚΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Η ΦΊΛΗ ΜΑΣ Η ΧΑΖΉ Ελάτε τώρα όλοι έχουμε μια φίλη χαζή και όχι δεν εννοώ εγκεφαλικά χαζή, αλλά χαζή στα ερωτικά τα ζητήματα. Είναι η κοπέλα εκείνη η όμορφη, η έξυπνη η ταλαντούχα που σε όλα παίρνει στροφές με ταχύτητα κομήτη, εκτός από τα γκομενικά που τις παίρνει με ταχύτητα αμοιβάδας. Εμείς όμως την αγαπάμε, χαζή είναι μωρέ δε φταίει αυτή… ΧΑΧΑΧΑ… Βασικά, όμως, τελικά χαζή είναι μάλλον κάθε φίλη μας, αλλά κι εμείς όταν θα βρεθεί ο στόχος εκείνος ο αντρικός, ο λίγο πιο ψαγμένος και δύσκολος. Γιατί έτσι είμαστε βλέπεις πλασμένες να χαζεύουμε όταν πρέπει να είμαστε πιο ξύπνιες από ποτέ. Στην υγειά της φίλης μου της χαζής και της δικιάς σας επίσης.

TV ATTACK

ΑΧ ΕΛΈΝΗ ΕΛΈΝΗ Θυμάστε που λέγαμε παλιά για τις ρουβίτσες? Ε λοιπόν τώρα υπάρχουν οι φουρεϊρίτσες με το νεότερό τους μέλος εμένα. Ναι που λέτε έπαθα αυτό το πράγμα το κοκομπλόκο να σας το πω απλά με την εικονιζόμενη. Οκ μέχρι τώρα δεν είχα και καμιά τρέλα φοβερή για το Ελενάκι, αλλά ήμουν πολύ μα πάρα πολύ άδικη μαζί της. Μιλάμε για τη Μπιγιόνσε της Ελλάδας, το θηλυκό φωτιά, τη γυναίκα γαζέλα. Μου έβαλε και αυτά τα πέπουλα και τους αστερίες εκεί στα αχαμνά και πάει με θάμπωσε... Με έκανε δικιά της... Φουρεϊρίτσα!!!

TV

κουλό no. 01:

TV

κουλό no. 02:

Μάστερ σεφ... Δε φάιναλς

τρέξτε να σωθείτε!

Λα γιουρο-βιζιόν

Της Μαντώς Βλάχου

Ω ΜΑΝΤΌΝΑ ΚΑΜΊΑ Μα καμία όμως... Κοιτάξτε να είμαστε και ειλικρινείς η συνονόματη τα έκανε εξ απ'ανέκαθεν τα τρελά της και σε συμπεριφορά και σε styling. Όμως τέτοιο κακό δεν μας είχε έβρει (σχεδόν) ποτέ ξανά. Η Ντόνα το τερμάτισε... Ντύθηκε μοναχή αλλά και λίγο πειρατίνα... ΓΟΥΑΤ ΔΕ ΦΑΚ... Έβαλε κλασικά τα άπειρα, μα μιλάμε για τα άπειρα μπιζουδικά και πήγε Γιουροβίζιον. Ναι μπορεί η Γιουροβίζιον να είναι λίγο ντεκαντάνς, αλλά εσύ ρε κοπελιά το παράκανες. Και δε θα σου σου συγχωρήσω και ποτές που «εκτέλεσες» το αγαπημένο μου τραγούδι. Θα πω κι εγώ λοιπόν ένα Prayer για σένα.

ΝΤΆΝΑ ΕΣΎ; Μα τι δέος και τη συγκίνηση ήταν αυτή που ζήσαμε. Ντάνα η αυθεντική -η Ιντερνασιονάλε που λέμε- Ον Στέιτζ. Έ ναι μάλιστα το Ισραήλ έκανε δουλίτσα, φώναξε τις προσωπικότητες τις σωστές. Τώρα τι να πω και τι ν’ αφήσω για το γιουροβιζιονικό μύθο. Ας αρχίσω λέγοντας πως εμένα που θύμισε και λίγο Καιτούλα Γαρμπή, με τα καλσόν της πίστας, τους μηρούς στο πιάτο και τη γενικότερη ρετρίλα της όλης εικόνας. Πάντως για το φόρεμα παπαγάλος-καναρίνι-παγώνι δε θα πω γιατί Ντάνα είναι και ότι θέλει κάνει, και άλλες που δεν είναι κάνουν πολύ χειρότερα.

Μάστερ σεφ ήτανε και πέρασε... Εβδομάδα γαστρονομικού τελικού η περασμένη και συνεπώς τον λιώσαμε τον καναπέ μέχρι να βγει ο μάγειρος ο μέγας. Και τι καταλάβαμε? Τίποτα θα πω εγώ... Μια αντιπάθεια σκέτη ήταν κι ο Μανωλιός και η Σπυριδούλα, η οποία τελικά δεν πήρε το στέμμα.. Εε το έπαθλο ήθελα να πω. Ενιγουέι, κουτσομαγείρεψαν εκεί τα παιδιά, τα πήγαν και το ταξιδάκι τους και παν καλιά τους, τώρα να βρουν καμία ταβερνούλα (του Αντρέα) να βγάλουν τη σεζόν! Πάντως καταλήγοντας να πω πως ο τελικός δε θύμιζε και πολύ τελικό. Ναι είμαι κι εγώ από αυτούς που έκραζαν τη Γιουροβίζιον, τις βραδιές Γιουροβίζιον και όλα τα συναφή, αλλά τελικά έκατσα κρυφά σπίτι μου και είδα το Ισραηλινό γιουροβιζιονικό υπερθέαμα. Καλά λίγο υπερβολή τα παραπάνω, αλλά μεταξύ μας και Ντάνα Ιντερνάσιοναλ είχε, και Κοντσίτα είχε, και Φουρέιρα κρυστάλλινη κόλαση είχε και γενικά πολύ χλίδα ρε παιδί μου. Α ναι σόρρυ ξέχασα τη Μαντόνα, αλλά κι αυτή μάλλον αυτό ήθελε να την ξεχάσουμε δια παντός, αλλιώς δε δικαιολογείται τέτοια εμφάνιση.

ΚΟΝ-ΤΣΊΤΑ Μμμ… Από την εμφάνιση την παρθενική του πλάσματος ετούτου πολλά είδαμε και λίγα καταλάβαμε. Κάθε φορά και κάτι άλλο, με μοναδικό κοινό παρονομαστή την τριχοφυΐα αν μπορώ να την πω έτσι. Βέβαια, γούστα είναι αυτά, σε μένα δεν αρέσει, εσείς μπορεί να το θεωρείτε στυλ. Οκ δεκτό. Για το υπόλοιπο όμως δε μπορώ να μην πω. Όλα τα έβαλε και τα έβγαλε ταυτόχρονα Ουάν Μορ Τάιμ η Κοντσίτα μας. Και τα ποδάρια τα μετρήσαμε πόντο πόντο, και το διχτάκι το διάφανο σε εκδοχή κορμάκι το έβαλε, πέταξε και λίγο γουνο-πούπουλο και όλα Γκουντ. Α ναι και για το πέρφεκτ τατς έβαλε κι ένα μπερεδάκι να φέρνει και λίγο σε μούτσο αξούριστο.

H ΑΘΗΝΑ ΦΟΡΑΕΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Μια βόλτα στις ανθισμένες πλατείες, τους δροσερούς πεζόδρομους και τις αυλές τις πόλης... Βρείτε τις κρυμμένες -και μή- οάσεις της Αθήνας και απολάυστε το Καλοκαίρι που μας χτυπάει την πόρτα με ανυπομονησία! Κείμενα: Έφη Λάνταβου

ΑΥΛΕΣ / ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΙ / ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Μία πόλη μπορεί να υποδεχτεί ένα θερμό καλοκαίρι; Η Αθήνα παρά τα όσα μας δυσκολεύουν διατηρεί σημεία που μας βοηθούν να χαλαρώσουμε, να ψυχαγωγηθούμε και να ηρεμήσουμε. Άλλα έχουν απομείνει από τα παλιά χρόνια άλλα είναι σύγχρονες δημιουργίες. Αυτό το ψηφιδωτό είναι μοναδικό! Πλατείες, πεζόδρομοι, ταράτσες, αυλές δημιουργούν ένα δίκτυο δροσιάς! Εκεί βρίσκει κανείς δεκάδες ενδιαφέροντα σημεία. Μπαρ, ταβέρνες, καφέ, ουζερί και ότι άλλο βάζει ο νους ενός κλασικού Αθηναίου. Η πόλη αντέχει ακόμα και εμείς μαζί της!

ΑΥΛΕΣ / ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΙ / ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΑΚΟΥΣ ΤΗΝ ΑΥΛΗ; «Μόνος να περιμένω που θα πρωτοφανείς Ψηλά στο δώμα ή πίσω από τις πλάκες της αυλής» Οδυσσέας Ελύτης, «Μονόγραμμα» Την αυλή, την παλιά αθηναϊκή αυλή, ούτε την ακούς ούτε την βλέπεις πια. Ήταν παγίδα ο τίτλος. Θα μπορούσες όμως. Θα μπορούσαμε όλοι. Όταν αποφασίσεις ξανά να κάνεις την τσάρκα σου στο κέντρο της πόλης ψάξε κάπου ανάμεσα στα στενά της Πλάκας, του Μεταξουργείου, του Κεραμεικού, τις μαγικές αυλές του παρελθόντος. Οι περισσότερες από αυτές καταστράφηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν πάρθηκαν οι βιαστικές και κερδοσκόπες αποφάσεις της οικοδόμησης, με την ανέγερση των μεταπολεμικών πολυκατοικιών της αντιπαροχής. Ξέρεις, αυτές, τις γνωστές, όπου ζούμε σήμερα όλοι. Και τότε δηλαδή, πού ζούσε ο κόσμος; Ο «κόσμος», πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, επαρχιώτες από κάθε γωνιά της χώρας, πόρνες, εργάτες, μεροκαματιαρήδες, φοιτητές, ρεμπέτες, χασικλήδες, γέροι και μικρά παιδιά, ζούσαν σε κάμαρες, σε δωμάτια με ετοιμόρροπες οροφές, που είχαν στη μέση μιαν αυλή. Φαντάσου ένα πλυσταριό, ένα πηγάδι, μπόλικη μπουγάδα απλωμένη στα σκοινιά, τενεκέδες γεμάτους χώμα, δυόσμο, γεράνια και γιασεμί, κοτούλες να τρέχουν δεξιά κι αριστερά, άφθονο κουτσομπολιό, κλάματα, δράματα, ξεφωνητά και γέλια. Έναν ωραίο καθημερινό πανικό. Πώς θα μπορούσες σήμερα να ακούσεις τις νότες της παλιάς αυλής; Υπάρχουν ακόμα θείες, γιαγιάδες, γεροντάκια, μερακλήδες νεοέλληνες διάσπαρτοι στην Αθήνα, που συντηρούν διαμάντια στον περίβολο του σπιτιού τους. Βρέχουν ακόμα τις αυλές τους με το λάστιχο, φυτεύουν ντοματούλες και κρεμμύδια και πίνουν τον ελληνικό καφέ τους έξω στη δροσιά. Ψαξ’ τους από Χαλάνδρι σε Νίκαια κι από Πατήσια σε Καλλιθέα. Όποιος περπατάει, βρίσκει. Ψάξε και τις αυλές μουσείων (Νομισματικό, Εθνικό Αρχαιολογικό) και πολιτιστικών οργανισμών (η αυλή του ΜΙΕΤ, Θουκυδίδου 13), αυλές σε εκκλησίες, σχολεία, εστιατόρια, καφέ και bar. Η Αθήνα ακόμα σιγομουρμουρίζει την άνοιξη και τα καλοκαίρια στις αυλές της. Άκου, άκου! «Θέλω να πω ότι μια αυλή σπιτιού, με τα πέτρινα σκαλάκια, τους ασβεστωμένους τοίχους, με τα γεράνια στον ντενεκέ ή ένας περίβολος μοναστηριού με το πηγάδι, τις καμάρες, τα κελιά είναι πολύ πιο κοντά στο πνεύμα που γέννησε τους Απόλλωνες ή τις Νίκες ή τις Θεομήτορες και τους Οσίους παρά οι ποιμενικές σκηνές και τα ροζ αγγελάκια που έκαναν οι μετρ της Αναγέννησης». Ο. Ελύτης, «Αυτοπροσωπογραφία σε λόγο προφορικό»

ΕΠΙΣΚΈΨΟΥ Οπωσδήποτε. Την αυλή στης οδού Πρυτανείου 9 στα Αναφιώτικα. Μια σειρά από δωματιάκια που στεγάζουν σήμερα το Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και Επικοινωνίας του Υπ. Πολιτισμού. Αφέσου στο ανοιξιάτικο αεράκι μαζί με τα ράθυμα γυναικεία αγάλματα και άκου τη σιωπή.

ΆΚΟΥ & ΔΕΣ Βάλε στο youtube: «Υπομονή Γρηγόρης Μπιθικώτσης Αλίκη Βουγιουκλάκη». Η θρυλική σκηνή γυρίστηκε το 1964 στην αυλή της οδού Βάκχου 5, όπου στεγάζεται σήμερα το 17ο Σύστημα Προσκόπων Ακροπόλεως. Μπορείς και να την επισκεφτείς.

ΔΕΣ & ΔΙΆΒΑΣΕ Δες: τις «Κυρίες της Αυλής», ελληνική ταινία του 1966, τρυφερότητα, χιούμορ, αθωότης («βάζω τα σπίρτα, βάζετε τα τσιγάρα;» και «ούλα ούλα ούλα!»). Διάβασε: την «Αυλή των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Πράματα και θάματα σε μια αυλή της δεκαετία του ’50, στο Βύρωνα.

Η «ΚΡΕΜΜΥΔΑΡΟΎ 1960» ΑΝΑΒΙΏΝΕΙ ΠΕΙΡΑΙΏΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΊΕΣ

Η «Κρεμμυδαρού 1960» έρχεται να παντρέψει το χθες με το σήμερα. Έρχεται να μας θυμίσει ιστορίες παλιές, εποχές αλλοτινές, να ξυπνήσει μνήμες που έχουν περάσει πια στο DNA μας, με απόλυτο σεβασμό στη γεύση, την ποιότητα και τις επιταγές του τώρα. Ακριβώς δίπλα στον Πολυχώρο Λιπασμάτων, ένα κτήριο ολοκαίνουργιο, βασισμένο σε αρχιτεκτονική άλλων εποχών, χτίστηκε από τους ιδιοκτήτες και διακοσμήθηκε με προσοχή και μεράκι, γέμισε με καλομαγειρεμένα φαγητά, άφθονο ποτό και ελληνική νοσταλγική μουσική! Ανακαλύψτε το!

Σκάναρε για να δεις την βιντεοπαρουσίαση!

Εθνικής Αντιστάσεως 225, Δραπετσώνα // τ: 211 11 55 991 fb: Κρεμμυδαρού1960

ΑΥΛΕΣ / ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΙ / ΠΛΑΤΕΙΕΣ

«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ!» Αν είσαι απ’ αυτούς που παρκάρουν πάνω σε συνοικιακό πεζόδρομο ή περνούν από μέσα με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι τους σε ώρα αιχμής και παιδικού παιχνιδιού, θα στο έχουν πει. Δεν είναι δρόμος, είναι… Τι είναι πεζόδρομος; Και πώς ξεκίνησαν να κατασκευάζονται στην Ελλάδα οι μικροί πεζόδρομοι της γειτονιάς και οι μεγάλοι, της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, της Αποστόλου Παύλου, της Ερμού, της Αδριανού, της Αιόλου; Η ιδέα της πεζοδρόμησης μας ήρθε στην Αθήνα γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ’70, απ’ τα εξωτερικά… Από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, με τους ατελείωτους πεζόδρομους στο ιστορικό τους κέντρο. Η πρωτεύουσα όφειλε να αποκτήσει δίκτυο πεζοδρόμων, προκειμένου να αναδειχθεί ο χαρακτήρας του αθηναϊκού ιστορικού κέντρου. Επιπλέον, οι πυκνοκατοικημένες γειτονιές της πόλης (βλέπε Κουκάκι, Κυψέλη, Εξάρχεια και Ομόνοια), έπρεπε να «αναπνεύσουν», με τη μετατροπή δρόμων αυξημένης κυκλοφορίας σε πεζόδρομους. «Δρόμους» για τους πεζούς, δηλαδή. Σήμερα οι πεζόδρομοι της Πλάκας, του Θησείου, του Μοναστηρακίου, θεωρούνται δεδομένοι. Όμως πολλοί από εμάς θυμούνται δρόμους και αυτοκίνητα στη θέση τους. Δεκαοχτώ χρόνια πριν, το 2001, ολοκληρώθηκε η πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεπαγίτου και πλέον κανείς δεν μπορεί να τη φανταστεί ασφαλτοστρωμένη. Τουρίστες, μικροπωλητές, πλανόδιοι μουσικοί, δέντρα, λουλούδια, ατελείωτες ορδές από πεζούς, τουρίστες, περιπατητές, παγωτό στο χέρι, πατίνια και ποδήλατα. Και οι πιο μικροί πεζόδρομοι «σώσανε» κάποτε τις γειτονιές. Από το καυσαέριο, τους απρόσεχτους οδηγούς, τη φασαρία, τις κόρνες, τη διαρκή κυκλοφορία και τον καθημερινό εκνευρισμό. Οι κάτοικοι πήραν το χώρο τους πίσω, αφού σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι είναι που διεκδίκησαν απ’ το Δήμο την πεζοδρόμηση. Τα παιδιά βγήκαν με ασφάλεια να παίξουν στη γειτονιά, οι γονείς ξένοιασαν, οι ηλικιωμένοι καθιέρωσαν τη βόλτα τους. Μαγαζιά που άνθισαν, παρέες που ξανάνιωσαν, το συνοικιακό μπίρι μπίρι, το χαρούμενο μελίσσι των γειτόνων, ειδικά μες το κατακαλόκαιρο. Φωνές, τσιρίδες, γέλια,

μουσικές, η ελληνική μεσογειακή εξτραβαγκάντσα σε όλο της το μεγαλείο. Ηλιόλουστες μέρες, υγρές νύχτες, σαγιονάρες στα πλακάκια και η μόνιμη αναζήτηση για δροσιά. Προσοχή! Τους πεζόδρομους επιβάλλεται να τους ζούμε! Αλλιώς βαραίνουν, εγκαταλείπονται και σκοτεινιάζουν. Μην τους αφήσετε να γίνουν εναλλακτική λύση παράνομου πάρκινγκ ή χώροι δημόσιας – αν και κρυμμένης στις γωνίες – παραβατικότητας. ΨΑΓΜΈΝΟΙ ΠΕΖΌΔΡΟΜΟΙ Της Γεωργίου Ολυμπίου, στο Κουκάκι. Για ατελείωτα θερινά απογευματόβραδα με καφέ, ποικιλίες, τσίπουρο, μεζέ και ξανά καφέ. Της Βαλτετσίου, στα Εξάρχεια. Για να χαθείς μέσα στο καράκεντρο, να νιώθεις ότι εδώ δεν μπορεί να σε βρει κανείς… ΠΕΖΌΔΡΟΜΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΉΘΗΚΑΝ Της Αγίας Ζώνης, στην Κυψέλη. Φουλ στη συνοικιακή ζωή. Θα φας «μπαλιά» το καλοκαίρι, δεν υπάρχει περίπτωση! Αλλά θα σ’ αρέσει… Καταλήγει στη Φωκίωνος. Ιστορικός πεζόδρομος, πιες το ποτό σου εκεί. Κάτω από πλάτανους και τα αρχαία νερά του χειμάρρου, που κυλούν ακόμα (κάπου) κάτω απ’ τις ζεστές πλάκες.

ΑΠΌ ΧΕΊΜΑΡΡΟ ΣΕ ΠΕΖΌΔΡΟΜΟ! Η ιστορική πλημμύρα του 1961, μετέτρεψε πολλούς κεντρικούς δρόμους της Αθήνας σε χείμαρρους. Πατησίων, Αλεξάνδρας, Βουκουρεστίου, Σίνα… Όταν, λίγα χρόνια μετά, η συζήτηση περί μαζικής κατασκευής πεζόδρομων έφερε στο τραπέζι την πεζοδρόμηση της Βουκουρεστίου, πολλοί ήταν οι Αθηναίοι που αμφισβήτησαν το εφικτό της αλλαγής, εξαιτίας της έλλειψης υποδομής… «Σε μια τέτοια στιγμή, στον αγώνα με τις ζημιές και τη φθορά, τού φάνηκε ότι ξεχώρισε μέσα από το παράθυρο, πέρα στον πεζόδρομο, πόδια, μυριάδες πόδια αόρατων ανθρώπων, εικόνα θαμπή σαν απειλή: το επόμενο δευτερόλεπτο όμως, το όραμα ετούτο, η παραίσθηση, χάθηκε και απόμεινε μόνο ο ήχος των βημάτων, στη διαπασών.» Ευθύμιος Καλομοίρης, απόσπασμα από το διήγημα «Πεζόδρομος» (από τη συλλογή διηγημάτων «Η ζωή δεν αγαπάει τις αλήθειες»)

TO ΚΟΥΝΟΥΠΙ Τιμοθέου 7, Παγκράτι // τ.: 215 54 01 923 fb: ΤΟ Κουνουπι Ο πεζόδρομος της Τιμοθέου στο Παγκράτι είναι ό,τι πιο καλοκαιρινό για τις μέρες που έρχονται. Κι εκεί, ο βασιλιάς της νύχτας και της μέρας δεν είναι άλλος από «Το Κουνούπι». Aυθεντικό στέκι όχι μόνο για τους ντόπιους, αλλά για όλους τους λάτρεις του κέντρου. Τα τραπεζάκια στον πεζόδρομο είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε τώρα που αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός. Από το πρωί, προσφέροντάς μας φρέσκο καφεδάκι για να ξεκινήσει καλά η μέρα μας, ενώ για το απόγευμα και το βράδυ η μπάρα του είναι πολύ δυνατή με κλασικά ποτά και καλοκαιρινά cocktails! Στο «Κουνούπι» το πάρτυ δε σταματάει ποτέ! Συνέχεια θα βρείτε κάποιον ξεχωριστό DJ, ιδιαίτερη αδυναμία όλων είναι τα 80s & 90s ακούσματα, ενώ δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει όλο το μαγαζί μία παρέα, αφού και ο χώρος και το ίδιο το προσωπικό δημιουργούν κλίμα φιλικό έως και σπιτίσιο! Η νύχτα γίνεται μέρα, η μέρα γίνεται νύχτα και δε λες να φύγεις!

ψιτ!

Απολαύστε τσίπουρο και ουζάκι στη δροσιά, μαζί με μεζεδάκι και ανακαλύψτε από το προσεγμένο wine list λευκό ή κόκκινο κρασί παρέα με την ανάλογη λαχταριστή ποικιλία!

CHALET cafe pizzeria Δημοσθένους 75 & Δημητρακοπούλου, Καλλιθέα // Τ. 210 95 74 740 & 210 95 74 741 // fb: chalet all day cafe restaurant Το CHALET Caffe Pizzeria είναι διάσημο στις γειτονιές της Καλλιθέας, καθώς από το 1992 στέκεται επάξια ανάμεσα στις καλύτερες πιτσαρίες της Πόλης. Προσφάτως ανακαινισμένο (μόλις μερικούς μήνες), με νέο αέρα -αφού τα παιδιά των προηγούμενων ιδιοκτητών ανέλαβαν την οικογενειακή επιχείρηση- έρχεται για να μας χαρίσει ανάρπαστες γεύσεις. Σε σημείο κεντρικότατο, ένα μέρος φωτεινό και διακοσμημένο με σύγχρονες πινελιές, ανοίγει από το πρωί για να μας προσφέρει καφέ και χυμούς, χειροποίητες σφολιάτες, σάντουιτς και πρωινά (από pancakes μέχρι ομελέτες και club sandwiches) για το απαραίτητο boost ενέργειας, ενώ όλη την ημέρα μπορείτε να γευτείτε πίτσες με ξεχωριστό χεροποίητο ζυμάρι, burgers, ψητά, ζυμαρικά και πεϊνιρλί, ενώ τα γλυκά δεν θα σας λείψουν! Το φαγητό έρχεται και στο χώρο σας από τις 07.00 το πρωί έως τη 1:00 το βράδυ, αλλά για μένα είναι προτιμότερο να πάτε, να απολαύσετε το γεύμα σας στον cozy χώρο του Chalet, να σας περιποιηθούν και να σας κακομάθουν!

ψιτ!

Επιλέξτε τις προσφορές και τα λαχταριστά combo menus που έχουν διαμορφώσει ειδικά για εμάς! Υπάρχουν τραπέζια και στον εξωτερικό χώρο, ιδανική επιλογή τώρα που καλοκαιριάζει!

ΑΥΛΕΣ / ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΙ / ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Ο ΠΛΑΤΎΣ, Η ΠΛΑΤΕΊΑ, ΤΟ ΠΛΑΤΎ Εντάξει, την πλατεία δεν είναι να την «κλίνεις» σαν επίθετο. Είναι να βγαίνεις βόλτα και να ανοίγει η καρδιά σου. Ότι ο Δήμος Αθηναίων διαθέτει σχεδόν 100 πλατείες είναι φανταστικό! Ότι με το που φτιάχνει λίγο ο καιρός τρέχουμε με ιμπεριαλιστικές τάσεις να τις κυριεύσουμε, μοναδικό ελληνικό φαινόμενο! Ότι τα παιδιά δεν παίζουν πια ελεύθερα στις πλατείες της γειτονιάς, χωρίς φόβο και διαρκή επίβλεψη, είναι ένα θέμα… «Πιάνω να ζωγραφίσω / τα παιδιά μες στην πλατεία / σαν να 'ταν όπως πρώτα / κι όπως θα 'θελα» (Σωκράτης Μάλαμας, «Τα παιδιά μες στην πλατεία») Στις πλατείες με τα ξύλινα παγκάκια, τα σιντριβάνια, τα παρτέρια και τις εκκλησίες, κάποτε, μεγάλωναν ταυτόχρονα διαφορετικές γενιές. Το πεντάχρονο συνυπήρχε με το δεκαπεντάχρονο, κυνηγητό παίζανε καμιά εικοσαριά παιδιά μαζί όλων των ηλικιών, αμπάριζα, κρυφτό, μακριά γαϊδούρα και για τα δύο φύλα και για όλες τις φάσεις ανάπτυξης. Τα κορίτσια έπαιζαν ποδόσφαιρο, τα αγόρια έριχναν τις κοπέλες μες στα σιντριβάνια, μπουγέλο το καλοκαίρι, κιθάρες και τραγούδια στα παγκάκια, χαρούμενοι εφηβικοί έρωτες και οι γονείς – συνήθως – στα σπίτια τους, δεν ανησυχούσαν. Πώς στερήθηκαν έτσι οι νέες γενιές το θαύμα της ελληνικής πλατείας; Πώς έγινε στις μέρες μας πεδίο αράγματος και διασκέδασης κυρίως για τους ενήλικες; Τυχαίο που σε ορισμένες γειτονιές οι κάτοικοι αυτοοργανώνονται προκειμένου να «καταλάβουν» πάλι, με τρόπο οικογενειακό, τις πλατείες τους; Από την άλλη πλευρά, την πλέον θετική δηλαδή, τα τραπεζάκια πάνω στις πλατείες είναι γεμάτα καφέδες, μπύρες, μεζέδες και ποτά, πιάτο πάνω σε πιάτο, ποτήρι δίπλα σε ποτήρι (βλέπε πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι, Αυδή στο Μεταξουργείο, Αγίας Ειρήνης στο Μοναστηράκι, Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη, κλπ, κλπ!). Μικρά χωριά είναι το καλοκαίρι οι αθηναϊκές πλατείες. Ακούς τα τζιτζίκια στα δέντρα και πουλιά που κελαηδούνε, ναι! Δεν χορταίνεις τη σκιά των δέντρων, ο ήλιος δεν σε χτυπάει στο πρόσωπο, το αεράκι (καμιά φορά) φυσάει, πέρα δώθε οι περαστικοί ή οι διπλανοί σε άλλα τραπέζια είναι θέαμα εύκολο, ξεκούραστο, σαχλό. Όταν δουλεύεις στην πόλη, καλοκαίρι, και οι διακοπές φαντάζουν μακρινές, μια πλατεία υπάρχει κάπου κοντά σου, που σε σώζει. Ενίοτε φιλοξενεί μια αυτοσχέδια μπάντα που μερακλώνει εδώ και τώρα ή μια θερινή προβολή, μια συναυλία, μια κάποια παράσταση. Στην Αθήνα, πάντα, παντού, σε κάποια άκρη, θα δεις να ξεφυτρώνει μια ανακουφιστική πλατεία. Διαχρονική και νέα.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΈΤΑΙ Η ΠΛΑΤΕΊΑ Κόλλημα οι Έλληνες τραγουδοποιοί με την πλατεία: «Πλατεία Βάθης» (με τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου), «Στην Πλατεία Καπνικαρέα» (Λένα Πλάτωνος), «Το τραγούδι της πλατείας» (με Βασίλη Παπακωνσταντίνου), «Πλατεία Ασωμάτων» (Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας), «Πλατεία» (Αλκίνοος Ιωναννίδης), «Στην πλατεία Αβησσυνίας» (Αντώνης Καλογιάννης), «Ομόνοια Place» (Μαρινέλλα). Και ποιος ξέρει ποια άλλα…

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΊΑ «Πάμε πλατεία» και «Ραντεβού στην πλατεία» είναι ιστορικές φράσεις που δεν λέμε πια. Κάποτε τις λέγαμε, δυο τρεις φορές τη μέρα. Το καλοκαίρι παραπάνω. Ααα και στο «που θα 'σαι παιδί μου;», απλά και απέριττα η απάντηση ήταν «πλατεία». «Θα ‘μαι πλατεία.»

ΕΞΩΤΙΚΈΣ ΠΛΑΤΕΊΕΣ Για κάποιο λόγο στην Αθήνα υπάρχουν οι εξής μικρές, εξωτικές πλατείες: Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας (Νεάπολη), Πλατεία Αιγύπτου (Αλεξάνδρας και Πατησίων) και… Πλατεία Ουρουγουάης (περιοχή Χίλτον). Κουφό; Ό,τι ξέρεις ξέρω.

GULLIVER Κολοκοτρώνη 11, Αθήνα // Τ: 210 3238199 // FB: Gulliver Athens Bar Σε μια κλασική αθηναϊκή στοά, ήρθε και προσάραξε ο «Gulliver»! Στην παλιά ιδιωτική στοά της Κολοκοτρώνη, το «Gulliver Athens Bar» (όνομα σαφώς εμπνευσμένο από τον ήρωα των βιβλίων του Jonathan Swift «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ»), ήρθε για να μείνει και να δώσει το δικό του στίγμα στα αθηναϊκά μερόνυχτα. Συνδυάζοντας διακοσμητικά στοιχεία της παλιάς Αθήνας στο σύγχρονο κέντρο, παντρεύει το αστικό τοπίο με εικαστικές πινελιές και μνήμες. Ξεχωρίζουν τα πολλά, όμορφα φυτά και οι τοιχογραφίες που παραπέμπουν στα δημοφιλή βιβλία -δια χειρός Billy Gee- συνθέτοντας ένα σκηνικό εξωτικά δροσερό και ταξιδιάρικο. Στη λογική του all day bar, το Gulliver προσφέρει εξαιρετικό καφέ, πρωινά, coffee & bar food έως τις 12 το βράδυ και τα Σαββατοκύριακα 11πμ-6μμ λαχταριστό brunch που υπογράφει ο σεφ Βασίλης Γεωγρέλης. Όσο για τα ποτά? Early drinks από τις 14.00, μπάρα κλασική, με πολλές ετικέτες στα whiskey, ενώ τα housemade cocktails είναι μοναδικές εμπνεύσεις του head bartender Νίκου Πούζμπουρη. «Dare to explore, dare to live» μαζί με τον ....Gulliver!

ψιτ!

Το Gulliver έχει ιδιαίτερη αγάπη και πάθος για τις μαύρες και soul μουσικές!!! Kαθημερινά στα decks τις μουσικές διαλέγουν residents & guests DJs, ενώ συχνά διοργανώνονται live & party

ΑΡΩΜΑ ΠΛΑΤΕΙΑΣ 25ης Μαρτίου 19, Νέα Σμύρνη // T: 210 93 57 505 // FB: Άρωμα Πλατείας Το «Άρωμα Πλατείας» μάλλον δεν χρειάζεται συστάσεις. Εδώ και 9 χρόνια, είναι το σταθερό στέκι της Νέας Σμύρνης,γνωστό σε όλη την Αθήνα! Ένας ... πολυχώρος πάνω στην πλατεία για όλες τις ηλικίες, όλες τι ώρες της μέρας! Το «’Αρωμα» έχει 4 διαφορετικούς χώρους: το καφέ με το χαρακτηριστικό μεγάλο καναπέ, το κάτω bar με το τζάκι, που μας θυμίζει το σπίτι μας, το οποίο μεταμορφώνεται σε Live Stage κάθε Τετάρτη, που γεμίζει με ήχους jazz, blues, soul, funk και rock και η κλασική δερμάτινη αυθεντική μπάρα! Φυσικά υπάρχουν και τραπέζια στην δροσερή πλατεία, κάτω από τη σκιά του πλάτανου! Καφές ιδιαίτερος, all day food πεντανόστιμο -από πρωινά & Weekend Brunch μέχρι burgers και σπιτικά γλυκά- ξεχωριστές μπύρες και κρασιά, cocktails και καθαρά ποτά! Καθημερινά residents και guests DJs «ζωγραφίζουν» στα decks από νωρίς ως αργά το βράδυ! Ένα μαγαζί με τη δική του ταυτότητα, που έχει γίνει πια κλασική αξία για όλη την Πόλη! Αν δεν το έχετε ανακαλύψει ακόμη, μάλλον ήρθε η ώρα να το κάνετε!

ψιτ!

Το Άρωμα Πλατείας είναι το διαφορετικό μαγαζί της πλατείας. Cozy και παρε�στικο, αγαπημένο στέκι των Νεοσμυρνιωτών και όχι μόνο...

ΤΡΑΜΠΆΛΑ ΣΤΙΣ ΤΑΡΆΤΣΕΣ Μπορείς να το φανταστείς; Να είχαν λέει πάνω τους οι ταράτσες μικρές παιδικές χαρές, με τσουλήθρες, τραμπάλες και κούνιες. Και γύρω γύρω όλοι.

Ο ΤΖΊΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΈΡΜΗΓΚΑΣ στα κάρβουνα Πλατεία Παπαδιαμάντη 4, Άνω Πατήσια Τ. 210 2232376 // www.tzitzikasmermigas.gr FB: Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας στα κάρβουνα

Σιγά το δύσκολο. Το δύσκολο δεν είναι να γίνει. Το δύσκολο είναι να πάρεις την πρωτοβουλία να συνεννοηθείς με τους υπόλοιπους ενοίκους ή ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας, να αυτοοργανωθείτε (έτσι γίνονται τα πιο ωραία πράγματα), να σχεδιάσετε, να χρηματοδοτήσετε και να υλοποιήσετε… μια παιδική χαρά στην ταράτσα! Για τα παιδιά τα δικά σου και του γείτονα. Ένας δημόσιος χώρος μέσα στον ιδιωτικό. Μια όαση αθωότητας κάτω από τον αττικό ουρανό. Η συζήτηση για την αξιοποίηση των ταρατσών έχει «ανοίξει». Έχει συμπεριλάβει παρόμοιες ιδέες και σχέδια. Όπως και σκέψεις για τη δημιουργία θερμοκηπίων και λαχανόκηπων, την τοποθέτηση ηλιακών συλλεκτών ενέργειας και την ολοκληρωτική μετατροπή της αστικής ταράτσας σε χώρο πρασίνου, ή αλλιώς στα λεγόμενα φυτεμένα δώματα. Χρειάζεται κάτι περισσότερο από κατάθεση χρόνου και χρήματος. Χρειάζεται επένδυση στον ποιοτικό, ελεύθερο χρόνο (που δεν ξοδεύεται αποσκοπώντας σε κανένα «παραγωγικό» αποτέλεσμα) και στον ποιοτικό, ελεύθερο, δημόσιο χώρο. Επένδυση στις σχέσεις και την εγγύτητα. Στην εμπιστοσύνη και την οικειότητα. Επένδυση στην κοινότητα, που είναι (θέλεις δεν θέλεις) η προέκταση και ο «καθρέφτης» του σπιτιού σου. Δείξε μου την ταράτσα σου, λοιπόν, να σου πω ποιος είσαι!

«Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας» είναι ένα μαγαζί που εδώ και χρόνια έχει αφήσει το

Κι αν είσαι κάποιος που κάνει τραμπάλα στην ταράτσα του, τότε είσαι

δικό του στίγμα στην αθηναϊκή εστίαση. Στα Άνω Πατήσια υπάρχει από το 1955 και

φίλος μου…

έφερε στη μόδα τη “διακόσµηση σε στυλ µπακάλικο”, µε κονσέρβες και βαζάκια σε ράφια, παλιές διαφηµίσεις προϊόντων και τα κλασικά τραπεζάκια µε το συρτάρι για τα µαχαιροπίρουνα. Από τότε, αποτελεί κλασική επιλογή για καλό φαγητό και άφθονο

ΥΠΟΛΌΓΙΣΕ ΚΑΙ ΣΚΈΨΟΥ! Με τη φυτεμένη ταράτσα εξασφαλίζονται: περίπου 30% μείωση της ενέργειας και της θερμοκρασίας για τον τελευταίο όροφο, 10-20% για τους άλλους ορόφους. Μεγαλύτερη προστασία από ανέμους, απορρόφηση εξωτερικών θορύβων, περισσότερο οξυγόνο (1,5 φυτεμένης στέγης καλύπτει τις ανάγκες οξυγόνου ενός ενήλικα για ένα χρόνο), λιγότερη έκλυση διοξειδίου του άνθρακα, μικρότερες πιθανότητες για πλημμύρες, λιγότερη χρήση κλιματιστικού το καλοκαίρι! Επιπλέον, το κόστος φύτευσης μιας ταράτσας είναι το ίδιο με το κόστος μόνωσής της. Αξίζει!

ποτό! Το τρίπτυχο της επιτυχίας τους; Αγνές πρώτες ύλες, δοκιμασμένος συνδυασμός υλικών, δημιουργικότητα! Ένα ταξίδι γεύσεων στην ελληνική ύπαιθρο, από τα χέρια του έμπειρου σεφ, με ξεχωριστές πινελιές, ικανοποιεί όλες τις γευστικές απαιτήσεις! Δοκιμάστε φρέσκες σαλάτες, λαχταριστούς μεζέδες, κρέατα στα κάρβουνα που είναι και η σπεσιαλιτέ τους, μοναδικά κρασιά και εκλεκτά γλυκά για το τέλος! Όσο για το σκηνικό του γεύματος; Απολαύστε τα ξεχωριστά πιάτα με φόντο την πράσινη πλατεία Παπαδιαμάντη, ένα σημείο ορόσημο για την περιοχή των Άνω Πατησίων!

ψιτ!

Ρωτήστε για τις ξεχωριστές δημιουργίες του σεφ, τα πεντανόστιμα πιάτα ημέρας, με την ποιότητα να ξεπερνά κάθε φαντασία! Τα καλοκαίρια «ειδικεύεται» και στα θαλασσινά για άρωμα καλοκαιριού στην καρδιά της Πόλης!

TO KOYTI Αδριανού 23, Μοναστηράκι

«Το Κουτί», το διάσημο μαγαζί στον ομόρφοτερο πεζόδρομο της Πόλης, στην Αδριανού, άνοιξε ξανά υπό νέα διεύθυνση! Οι νέοι ιδιοκτήτες αναβίωσαν το ιστορικό «Κουτί», διατηρώντας και το αρχικό όνομα, αφού το εν λόγω μαγαζί ήταν και το πρώτο που άνοιξε στην Αδριανού πριν πολλά χρόνια. Ανακαινισμένο, πανέμορφο, με πολύ ωραία διακόσμηση που ταιριάζει με την περιοχή, πολύχρωμα λουλουδάκια σε όλα τα τραπέζια, υπέροχη θέα προς ...την Αρχαία Ελλάδα, άψογη εξυπηρέτηση και ευγένεια, «Το Κουτί» έρχεται ανοίγοντας νέα σελίδα. Από το πρωί με καφέ, ροφήματα και πρωινά, μέχρι το βράδυ με πολλές επιλογές φαγητού, που κινούνται στην ελληνική fusion κουζίνα με επιρροές Ευρώπης. Όσο για τον κατάλογο των cocktails, αγγίζει άλλα επίπεδα, αφού διαμορφώθηκε από επαγγελματία barista! Δεν είναι απλά «τουριστικό»: «Το Κουτί» έχει τη δική του ταυτότητα και ανοίγει τις πόρτες του σε όλους και όλες, με στόχο να υπενθυμίσει ότι η ποιοτική εστίαση και η ελευθερία στην έκφραση πάνε μαζί! Τουλάχιστον στο συγκεκριμένο πεζόδρομο!

ψιτ!

«Το Κουτί», εκτός του ότι βλέπει στον υπέροχο πεζόδρομο και την Ακρόπολη, διαθέτει και εξαιρετικό εσωτερικό χώρο! Έναν ιδιαίτερο και κομψό πάνω όροφο και την κατάλληλη μπάρα για να απολαύσετε τα cocktails σας!

ΑΜΟΡΓΙΑΝΌ ΠΕΡΑΣΜΑ Σιβιτανίδου 51, Καλλιθέα τ.: 210 95 92 080 // fb: Αμοργιανο πέρασμα Αν η Αμοργός σου πέφτει κομματάκι μακριά, απλά «πετάξου» μέχρι την Καλλιθέα. Ακριβώς πάνω στο σταθμό του ηλεκτρικού, στον πεζόδρομο μπροστά από τις γραμμές, θα δεις την …Αμοργό να ξεπροβάλλει ανάμεσα στα δεντράκια. Σαν κυκλαδίτικο σοκάκι, το «Αμοργιανό Πέρασμα» ξεχωρίζει! Ένα μαγαζί, από αυτά που γίνονται μεμιάς στέκια, από αυτά που προσωπικό και θαμώνες γίνονται πανεύκολα μια παρέα. Ανοίγει από το πρωί για καφεδάκι, αλλά τις μεγάλες δόξες τις γνωρίζει το βράδυ. Ο εσωτερικός χώρος, διακοσμημένος με ζωγραφιές από την Αμοργό, θυμίζει παραδοσιακό νησιώτικο καφενεδάκι. Η Μαρία, η μια εκ των ιδιοκτητριών, μαγειρεύει πάντα με κέφι λαχταριστά μεζεδάκια! Όλα τα φαγητά είναι χειροποίητα και νοστιμότατα. Από αμοργιανά, θα βρεις τυροπιτάκια και ξινομηζύθρα, όμως πολλά άλλα πιάτα σε περιμένουν να τα δοκιμάσεις, συντροφιά με την αμοργιανή ψημένη ρακή. Μικροί και μεγάλοι μερακλώνουν με λαϊκή, παραδοσιακή και έντεχνη μουσική, ειδικά στα live που γίνονται συχνά πυκνά στο χώρο. Αν … περάσεις από το «Αμοργιανό»...

ψιτ!

έσω έτοιμος: θα «κολλήσεις» κέφι και πολλή πολλή τρέλα!

Η ψημένη ρακή που σερβίρεται στο «Αμοργιανό Πέρασμα» είναι συνταγή από την οικογένεια της Μαρίας. Ο παππούς της την πήρε απευθείας από το ξακουστό Μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας και πέρασε από γενιά σε γενιά!

ΑΥΛΕΣ / ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΙ / ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΟΙ ΛΌΦΟΙ ΌΛΟΙ ΔΙΚΟΊ ΣΟΥ Είναι άραγε «δικοί» μας οι λόφοι της Αθήνας; Τους τρέχουμε; Τους χαιρόμαστε; Τους περπατάμε; Ή μήπως ανήκουν μόνο στους θεούς και είναι άπιαστοι, ακόμα; Κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής Ακρόπολης, Κουκακίου, Θησείου και Πετραλώνων έχουν οργανώσει το «Κίνημα Φιλοπάππου», που διεκδικεί την ελεύθερη πρόσβαση στους λόφους Φιλοπάππου, Πνύκας και Νυμφών. Φαίνεται πως η πολιτεία είχε σκοπό να τους περιφράξει, να τους κλείσει και να επιβάλλει εισιτήριο εισόδου. Εντάξει εισιτήριο για την Ακρόπολη, αλλά μπορείς να φανταστείς εισιτήριο για να κάνεις τον περίπατό σου στους γύρω λόφους; Και για να προσανατολιστούμε όλοι και να ξέρουμε τι έχουμε (και τι θα χάναμε), ας κάνουμε λίγη (πολιτιστική) γεωγραφία, σχετικά με τους λόφους του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Λόφος Ακρόπολης, ξεκινάμε από τα βασικά. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι όλοι τον έχουμε επισκεφτεί. Αλλά, κυρίως, ότι σκαρφαλώνουμε έστω μια φορά το χρόνο, για να θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη ότι ζούμε μες στα πόδια του. Αγοραίος Κολωνός, νότια του ναού του Ηφαίστου, πολύ κοντά στον Άρειο Πάγο και δίπλα στην αρχαία αγορά των Αθηνών. Μικρός αλλά τίμιος. Άρειος Πάγος, ανάμεσα σε Ακρόπολη, Αγοραίο Κολωνό και λόφο Πνύκας. Εκεί λειτουργούσε η Βουλή του Αρείου Πάγου, το δικαστικό σώμα της αρχαίας Αθήνας δηλαδή, κι εκεί μίλησε ο Απόστολος Παύλος για τη «νέα» τότε θρησκεία, παίρνοντας με το μέρος του τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη! Λόφος Πνύκας, όπου συγκαλούνταν η συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου. Ήταν ιερός τόπος, αφιερωμένος στο Δία κι εκεί είχε «στηθεί» το Ηλιοσκόπιο του Μέτωνα για τη μέτρηση της κίνησης των ουρανίων σωμάτων. Λόφος Νυμφών ή Λόφος Αστεροσκοπείου, από όπου θαυμάζεις τον ναό του Ηφαίστου. Βραχώδης, όμορφος. Λόφος Φιλοπάππου ή Λόφος Μουσών, ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη. Το ότι είναι ακόμα ελεύθερα επισκέψιμος το χρωστάμε στους γύρω κατοίκους. Καθαρά. Κάποιοι λένε ότι τους λόφους της Αθήνας δεν τους αξιοποιούμε, δεν τους εκτιμούμε αρκετά. Δεν βολτάρουμε, δεν τους επισκεπτόμαστε. Δεν ξεσκάμε, τελοσπάντων. Η αλήθεια είναι ότι τόσοι λόφοι στο κέντρο και στο απόκεντρο μιας πρωτεύουσας μάλλον δεν υπάρχουν πουθενά στην Ευρώπη. Και οι λόφοι «όλοι δικοί μας» είναι. Γιατί δεν ξαμολιόμαστε;

ΛΌΦΟΣ ΑΓΧΕΣΜΌΣ Ή Τουρκοβούνια ή Λυκοβούνια. Δεν είναι βουνά, είναι σειρά από λόφους, πολύ πληγωμένη εξαιτίας του λατομείου της εταιρείας ΚΕΚΡΩΨ, που λειτουργούσε εκεί ως το 1976. Εξού και ονομάζονται και Νταμάρια, αφού η περιοχή δεν έχει καθαριστεί ακόμα από τα αίσχη που άφησε πίσω του το λατομείο. Περιλαμβάνουν το Αττικό Άλσος, για τσάρκα ανάμεσα στα δέντρα και δημόσια πώρωση στα υπαίθρια όργανα γυμναστικής.

ΛΌΦΟΣ ΕΛΙΚΏΝΟΣ Ή Αλεπότρυπα. Κάποιοι μένουν δίπλα του και δεν τον έχουν επισκεφτεί ποτέ. Στα όρια Κυψέλης και Γαλατσίου, 140 στρέμματα εν δυνάμει πράσινο και οξυγόνο, είχαν κηρυχθεί αναδασωτέα από το 1934. Μια μάχιμη ομάδα κατοίκων της περιοχής, η Ομάδα Προστασίας Λόφου Ελικώνος, έκανε ότι μπορούσε για να μην κατασκευαστεί το (σημερινό) γήπεδο ποδοσφαίρου με ένα κάρο τσιμέντο και ψηλά τείχη. Δίχως την άδεια της Δασικής Υπηρεσίας, οι αθλητικές εγκαταστάσεις όχι μόνο χτίστηκαν αλλά και μετέβαλλαν οριστικά τον ελεύθερο και πράσινο χαρακτήρα του λόφου. ΛΌΦΟΣ ΦΙΝΟΠΟΎΛΟΥ Ανατολικά του Πεδίου του Άρεως. Εξαιρετικός για παιδιά (έχει και παιδική χαρά), υπέροχος για ενήλικες (ειδικά μετά τη δουλειά), ό,τι πρέπει για ζευγαράκια (ηλιοβασίλεμα και τα σχετικά). Απλά πήγαινε!

SAORSA ATHENS Γιατράκου 2, Πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο 210 52 35 960 // fb: @Saorsa Athens // Instagram: saorsaathens Όταν μιλάμε για “τις αυλές της Αθήνας” δεν γίνεται να αφήσουμε απ’ έξω την αυλή του “Saorsa” στο Μεταξουργείο. Η αυλή μιας παλιάς Αθηναϊκής κατοικίας έχει μετατραπεί τα τελευταία τρία χρόνια σε αγαπημένο προορισμό των Αθηναίων. Μια πραγματική όαση μέσα στο αστικό τοπίο της πόλης, ό,τι πρέπει δηλαδή για να απολαύσεις τον κάφε και το ρόφημά σου κατά την διάρκεια της ημέρας. Ο προσεγμένος κατάλογος σίγουρα είναι ένα συν μιας και θα βρείτε επιλογές όπως smoothies και virgin cocktails, λαχταριστά σνακ και γλυκά. Το προσωπικό φιλικό και εξυπηρετικό θα σας κάνει να νιώσετε άνετα, άλλωστε το στοιχείο της γειτονιάς και της οικειότητας επικρατεί στον χώρο. Τα βράδια η αυλή φωτίζεται και μας προσκαλεί για δροσερά cocktails και καθαρά ποτά ενώ η λίστα κρασιών δεν θα σας αφήσει ανικανοποίητους αν είστε οινολάτρεις. Καλή μουσική, με συχνά φιλοξενούμενους DJ’s και αν το κεφί ανέβει συνεχίζετε μέσα, για χορό και σφηνάκια! Καλοκαίρι είναι άλλωστε!

ψιτ!

Το όνομα SAORSA σημαίνει ελευθερία στα gaelic, μια αρχαία σκανδιναβική διάλεκτο. Όπως λέει και ο κατάλογος, στο SAORSA «τα πνεύματα συναντούν το παρελθόν τους», αφού η αίγλη της αυθεντικής, παλιάς Αθήνας είναι εντονότατη.

TAF KAPPA Θεσσαλονίκης 168 & Αλόπης, Πετράλωνα τ.: 211 18 41 138 // fb: Taf Kappa Στον ηλιόλουστο πεζόδρομο των Πετραλώνων, την οδό Θεσσαλονίκης, παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, ένα βήμα από την ομώνυμη στάση, θα βρείτε το Taf Kappa: κλασικό και διάσημο πλέον σε όλη την Πόλη, τόσο για τις επιλογές που προσφέρει, όσο και για την urban αισθητική και τον άψογο συνδυασμό… Ευρώπης και Ελλάδας! Από το πρωί μέχρι το βράδυ, από όλες τις γειτονιές της Αθήνας, το Taf Kappa «βουλιάζει» από κόσμο που διεκδικεί ένα τραπέζι στον αθηναϊκό πεζόδρομο με θέα τις γραμμές του τρένου. O καφές που σερβίρει είναι εκλεκτός και ευωδιαστός, ενώ το brunch που βγαίνει από την κουζίνα του, θα το ζήλευαν μεγάλοι σεφ: φρέσκια πρώτη ύλη, πρωτόγνωροι συνδυασμοί γεύσεων, αλλά και κλασικά πιάτα brunch διαμορφώνουν το λαχταριστό μενού του Taf Kappa. Αλλά και τις νύχτες, το Taf Kappa είναι εδώ για δυνατά cocktails, καθαρά ποτά, ξεχωριστές επιλογές κρασιού για όλα τα γούστα. Για όλους αυτούς τους λόγους, πολλοί και πολλές έχουμε κάνει το Taf Kappa στέκι μας. Αλλά και για έναν ακόμη: οι funk και οι swing μουσικές, αλλά και τα τραγούδια από όλον τον κόσμο, στήνουν χαλί για όμορφες στιγμές, όλες τις ώρες της ημέρας!

ψιτ!

Στο ανανεωμένο μενού του Taf Kappa θα βρείτε προτάσεις βασισμένες στην παγκόσμια γαστρονομία, με προσωπικές πινελιές και πάντα φρέσκα υλικά!

ΜΑΓΕΙΡΕΙΟ ΜΑΡΤΙΝΗΣ Πατησίων 289 & Ιακωβάτων, Αθήνα (Πατήσια) // Τ: 210 21 11 063 // FB: Μαρτίνης Μαγειρείο Μartinis Kouzina // www.martiniskouzina.gr Το ιστορικό εστιατόριο των αδερφών Μαρτίνη κλείνει φέτος 50 χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Το 1969, οι αδερφοί Μαρτίνη έφτιαξαν το ψητοπωλείο τους δίπλα στον ξακουστό κινηματογράφο «Σελέκτ» και 8 χρόνια αργότερα, το 1977, πέρασε στα χέρια τους το ακίνητο του ιστορικού «Καφενείου Σκοτίδα» και το μετέτρεψαν σε εστιατόριο. Το Εστιατόριο της οικογένειας Μαρτίνη, βρίσκεται στην πρωτοπορία της Ελληνικής εστίασης, με παραδοσιακές Ελληνικές και Μεσογειακές γεύσεις και άμεση «κατ’ οίκον» διανομή, τα τελευταία χρόνια. Μπορείτε να απολαύσετε εξαιρετικά μαγειρευτά, ενώ τα ψητά του εστιατορίου ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους. Η σωστή, καθημερινή επιλογή κρεάτων και ψαριών γίνεται υπό το «αυστηρό βλέμμα» του ίδιου του Μαρτίνη, η προετοιμασία των κρεάτων γίνεται στην κουζίνα χειροποίητα με παραδοσιακό τρόπο, τις πρωινές ώρες καθημερινά, ενώ το κατάλληλο ψήσιμο από τους ειδικούς κάνει τη διαφορά! Απολαύστε το γεύμα σας στον εξαιρετικό κήπο, όπου έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι ξαφνικά στην αυλή των σπιτιών της παλιάς Αθήνας, εκεί όπου οι γείτονες συναντιούνται και μοιράζονται τα νέα τους. Φυτεμένος με ελιές, λεμονιές, βότανα και μυρωδικά, αποτελεί μια ανάσα δροσιάς στο κέντρο της Αθήνας, για το καυτό ελληνικό καλοκαίρι!

ψιτ!

Πρώτο μέλημα είναι πάντα η ικανοποίηση των θαμώνων και όσον αφορά τη γεύση και όσον αφορά την εξυπηρέτηση. Γι’αυτό, το εστιατόριο παραμένει για χρόνια σημείο αναφοράς και στέκι με πιστούς οπαδούς.

ΟΙ ΝΟΣΤΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ Ύδρας 2, Πλατεία Αγίου Γεωργίου, Κυψέλη Τ: 210 82 29 239 // fb: Οι νοστιμιές της μαίρης Το αγαπημένο μου παιχνίδι όταν τρώω στης Μαίρης είναι να ακούω από ποιες περιοχές της Αθήνας ήρθαν τα διπλανά τραπέζια: τόσο ξακουστές είναι οι Νοστιμιές που μαγειρεύει η Μαίρη, που τα χιλιόμετρα γίνονται χιλιοστά και κυριολεκτικά όλος ο νομός Αττικής πηγαίνει για να χαρεί η ψυχή του! Ατμόσφαιρα παρέας, άψογη εξυπηρέτηση, πιάτα σαν της μαμάς και της γιαγιάς μας, καθαρά σπιτίσια και πεντανόστιμα. Ό,τι τραβάει η ψυχή σας θα το βρείτε. Τηγανητά; Ψάρια; Θαλασσινά; Μαγειρευτά; Κρέας; Στη Μαίρη υπάρχουν όλα και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές! Μπορείτε πάντα να διαλέξετε από τη βιτρίνα ή να ρωτήσετε τα παιδιά του service τι άλλο υπάρχει. Τώρα που καλοκαιριάζει, τέλεια είναι να καθίσετε στα τραπέζια της πλατείας του Αη-Γιώργη, την πλατεία-καμάρι της Κυψέλης! Όποια ώρα της μέρας κι αν επιλέξετε, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ, έχετε τα μάτια σας ορθάνοιχτα: οι πιο διάσημοι της Πόλης τρώνε μόνο στης Μαίρης! Ειδικά το βράδυ, όταν τα θέατρα τελειώνουν, οι θίασοι μαζεύονται και γίνονται μια παρέα με τα υπόλοιπα τραπέζια!

ψιτ!

Στις Νοστιμιές της Μαίρης συνήθως δεν πέφτει καρφίτσα. Καλό είναι να πάρετε ένα τηλέφωνο, για να κρατήσετε το spot που σας αρέσει. Τώρα το καλοκαίρι, δροσιστείτε, τρώγοντας κάτω από τα δέντρα της πλατείας με θέα την εκκλησία του Αη-Γιώργη.

ΤΟ ΑΥΓΌ ΤΟΥ ΚΌΚΚΟΡΑ Μυλλέρου 25, Μεταξουργείο // Τ.: 217 70 50 103 fb: Το Αυγό Του Κόκκορα Μεταξουργείο // www.toavgotoukokkora.gr Γεννούν και τα κοκόρια μας, λέει το παλιό γνωμικό και στο «Αυγό του Κόκκορα» η μεταφορά γίνεται ...κυριολεξία. Εδώ οι άνθρωποι του ομώνυμου εστιατορίου δημιουργούν από το 1982 γεύσεις, αρώματα και παρεΐστικη ατμόσφαιρα. Ξεκίνησαν από την Κυψέλη και μετά από ένα ... παραλιακό διάλειμμα, επέστρεψαν στην καρδιά της Πόλης και συγκεκριμένα στην καρδιά του Μεταξουργείου σε έναν χώρο που από το 1933 λειτουργούσε σαν οινομαγειρείο. Τώρα που ο ήλιος επιστρέφει στον αττικό ουρανό, επιλέξτε να καθίσετε στα τραπέζια που βγαίνουν στην πλατεία Αυδή! Εδώ, από τις δώδεκα το μεσημέρι μέχρι τη μία το βράδυ θα απολαύσετε το γεύμα σας, το οποίο ποτέ δεν θα σας απογοητεύσει σε αυτό το μέρος: θεσπέσια μαγειρευτά και ψητά, ξεχωριστά ορεκτικά, μακαρονάδες και ριζότα, τόσο για τους λάτρεις του κρέατος, όσο και για χορτοφάγους. Τι πιο ευχάριστο από ένα λαχταριστό γεύμα στη δροσιά, απευθείας από την ξακουστή κουζίνα του ... Κόκκορα;

ψιτ!

Ακόμη κι αν κάτσετε στα τραπέζια της πλατείας, ρίξτε μια ματιά στο εσωτερικό του μαγαζιού με την υπέροχη διακόσμηση και στο κολάζ με τις φωτογραφίες από τους ανθρώπους του θεάτρου που πέρασαν από εδώ!

ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ ΑΥΛΗ Ανθέων 37-39, Άνω Πατήσια τ.: 210 25 86 424 // fb: Αυλή-Μεζεδοπωλείο Από το 2011, η «Αυλή» - μια ζεστή, οικογενειακή, αυθεντικά παραδοσιακή ταβέρνα-ξεκίνησε με έναν και μοναδικό σκοπό: να προσφέρει φαγητό ισάξιας γεύσης και ποιότητας με αυτά που τρώμε σπίτι μας! Κάπως έτσι λοιπόν, η φιλόξενη «Αυλή» άνοιξε στην οδό Ανθέων, στην πανέμορφη περιοχή των Άνω Πατησίων. Ένας λιτός, ζεστά διαμορφωμένος χώρος, φιλόξενος, με μια δροσερή … αυλή που βάφτισε και το μέρος! Φιλική, παρεϊστικη, οικογενειακή ατμόσφαιρα, η «Αυλή» είναι το στέκι του καλοφαγά! Σαλάτες, ορεκτικά, μεζέδες, ψητά, καλό κρασί και μπύρα σε περιμένουν να τα απολαύσεις. Τα πάντα είναι χειροποίητα και από τα κάρβουνα σου έρχονται απευθείας στη λαδόκολλα: προσεκτικά διαλεγμένο κρέας με πατάτες τηγανιτές κομμένες στο χέρι. Οι σαλάτες φρεσκότατες και τα ορεκτικά… μπουκιά και συγχώριο! Δοκιμάστε κολοκυθοκεφτέδες που «λιώνουν» στο στόμα, τυροσουτζουκάκια που «κολάζουν», ενώ σίγουρα θα πρέπει να επιλέξετε και πολίτικους μεζέδες, για τους οποίους φημίζεται η «Αυλή»: με καταγωγή από την Πόλη, οι γυναίκες της οικογένειας δουλεύουν ακούραστα πάνω από τη φωτιά για να μας προσφέρουν γεύσεις με άρωμα… Ανατολής!

! ψιτΑπολαύστε το φαγητό σας με συντροφιά ζωντανής

μουσικής, αφού κάθε Παρασκευή και Σάββατο η «Αυλή» φιλοξενεί ορχήστρες, ενώ το ίδιο συμβαίνει και κάποια κυριακάτικα μεσημέρια!

Θανάσης Βέμπος Υπάρχουν άνθρωποι, που φαίνεται να ζουν και να κινούνται έχοντας μια μυστική συνήχηση με την Ειμαρμένη, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Σε μερικές περιπτώσεις η ζωή τους φαντάζει σαν συναρπαστικό μυθιστόρημα.

Η ανεξήγητη πόλη

1 1. Πρωτοσέλιδο μετά το θάνατο του Παναγούλη.

2. Πρωτομαγιά 1976 - Στον τόπο του μοιραίου δυστυχήματος.

3.Με την Οριάνα Φαλλάτσι.

2

www.vembos.gr 3 Ο Αλέκος Παναγούλης (1939-1976) ήταν ένας από τους λίγους που αντιστάθηκαν έμπρακτα και θαρραλέα στο καθεστώς της επτάχρονης δικτατορίας, όταν προσπάθησε να ανατινάξει τη λιμουζίνα του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου. Η ζωή του Παναγούλη ήταν συμπλεγμένη με την Ειμαρμένη: απέτυχε στην απόπειρα παρά τρίχα, απέτυχε να διαφύγει παρά τρίχα και μετά συνελήφθη παρά τρίχα. Σκοτώθηκε άκαιρα και περίεργα. Η σύντομη ζωή του χαρακτηριζόταν από συγχρονικότητες και προμηνύματα. Αρχές δεκαετίας του 1960 ήταν φοιτητής στη Σχολή Μηχανολόγων στο Πολυτεχνείο. Κάποια στιγμή είχε έρθει στα χέρια με τον φοιτητή Χρήστο Παπαδόπουλο, γιο του κατοπινού δικτάτορα. Σε μια περίεργη έκρηξη διαίσθησης, ο Παναγούλης είχε πει ότι θα γινόταν δικτατορία και ότι θα την έκανε ο πατέρας του Χρήστου Παπαδόπουλου. (Κώστας Μάρδας, Πρόβες Θανάτου 1997). Μια περίεργη «συνήχηση» υπήρχε μεταξύ Παπαδόπουλου και Παναγούλη. Το πατρικό σπίτι του Παναγούλη ήταν στη Γλυφάδα. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος έμενε στο Λαγονήσι. Η απόπειρα έγινε κοντά στη Βάρκιζα. Ο Παναγούλης σκοτώθηκε στην οδό Βουλιαγμένης. Όλα τοπωνύμια/ τοποθεσίες παραλίων Σαρωνικού. Παναγούλης και Παπαδόπουλος κατάγονταν από την ίδια περιοχή (Δίβρη Ηλείας, Ελαιοχώρι Αχαΐας, αντίστοιχα –απέχουν περίπου 30 χλμ σε ευθεία γραμμή). Ο Παναγούλης αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον δικτάτορα στις 13 Αυγούστου 1968, στο 31ο χλμ της

οδού Αθηνών-Σουνίου. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια. Κλείστηκε στις Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου στο 31ο χλμ της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας. Αποφυλακίστηκε το 1973, διέφυγε στην Ιταλία και επέστρεψε στην Ελλάδα στις 13 Αυγούστου 1974. Ο άνθρωπος που οδηγούσε το μοιραίο αυτοκίνητο το οποίο τράκαρε τον Παναγούλη με αποτέλεσμα το θάνατό του, ήταν ένας 31χρονος βιοτέχνης. Ο Παναγούλης καταδικάστηκε σε θάνατο στις 17 Νοεμβρίου 1968. Κατέβηκε υποψήφιος στις πρώτες ελεύθερες εκλογές, στις 17 Νοεμβρίου 1974. Η τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη είχε ξεκινήσει τη δράση της ένα εξάμηνο πριν από το θάνατο του Παναγούλη. Ο Αλέκος Παναγούλης απέδρασε τον Ιούνιο του 1969 και κατέφυγε σε διαμέρισμα στην οδό Πάτμου 51 στα Πατήσια. Το σπίτι ανήκε στον ξάδερφό του ο οποίος τον πρόδωσε μαζί με τον φίλο του Παναγιώτη Περδικάρη. Ένας Γιάννης Περδικάρης ήταν συνιδρυτής της Χρυσής Αυγής, στενός συνεργάτης του αρχηγού της, Νίκου Μιχαλολιάκου και συγγραφέας βασικών ιδεολογικών κειμένων της οργάνωσης. Ο Περδικάρης ήταν φοιτητής στη Σχολή Μηχανολόγων του ΕΜΠ την περίοδο της εξέγερσης του 1973. Όπως βεβαίως κι ο Παναγούλης κι ο γιος του Παπαδόπουλου νωρίτερα.

Αλέκος Παναγούλης: ο Άνθρωπος της Ειμαρμένης

Μια άλλη σημαντική τρομοκρατική οργάνωση της μεταπολίτευσης ήταν ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας (ΕΛΑ). Το 1981 ο ΕΛΑ νοίκιασε ένα υπόγειο, το οποίο χρησιμοποίησε ως κρυσφήγετο. Πού; Στην πολυκατοικία της οδού Πάτμου 51! Η Οριάνα Φαλλάτσι, Ιταλίδα δημοσιογράφος και σύντροφος του Παναγούλη, στη βιογραφία του (Ένας Άντρας), αναφέρει ότι ο Παναγούλης έβλεπε όνειρα με ψάρια όταν ήταν να συμβεί κάτι κακό. Τη νύχτα του πραξικοπήματος του 1967 είχε ονειρευτεί σκυλόψαρα. Αλλού περιγράφεται λεπτομερώς το όνειρό του τον Ιούλιο του 1974 με ένα πηγάδι γεμάτο ψάρια, που ο ίδιος θεώρησε ότι ήταν προμήνυμα της πτώσης της δικτατορίας. Ο Παναγούλης έκρινε το όνειρο ως «κακό» με την έννοια ότι όποιος κληρονομούσε το καθεστώς θα τον έριχνε στο πηγάδι. Ο Παναγούλης κατηγορούσε τον πολιτικό Γεώργιο Αβέρωφ, ότι είχε κάνει βρόμικες μεθοδεύσεις προκειμένου να πέσουν στα μαλακά τα στελέχη της δικτατορίας. Η πρόθεσή του να κάνει αποκαλύψεις τον είχε φέρει αντιμέτωπο τόσο με πιέσεις εντός και εκτός Βουλής, όσο και με απειλές για τη ζωή του. Η Φαλλάτσι παρομοίασε τον Παναγούλη μεταξύ άλλων και με τον Βραζιλιάνο μοναχό Τίτο ντε Αλενκάρ Λίμα ο οποίος βασανίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς της χώρας. Όταν τον Αύγουστο του 1973, του είπε ότι της θύμιζε ένα Βραζιλιάνο μοναχό, αυτός απάντησε: «Τον πάτερ Τίτο ντε Αλενκάρ Λίμα;». «Πώς το ξέρεις;!», ρώτησε έκπληκτη η Φαλλάτσι. «Το ξέρω, διάβασα το γράμμα του, εκείνο που δημοσίευσες». Ένα χρόνο αργότερα –χωρίς να έχει αναφερθεί στο θέμα ποτέ ξανά- ο Παναγούλης τη ρώτησε ξαφνικά: «Τι κάνει ο πάτερ Λίμα;». Η Φαλλάτσι απάντησε ότι ο Λίμα είχε καταφύγει στο Παρίσι. Ο Παναγούλης είπε ότι τον είχε δει στο όνειρό του να σηκώνει τα χέρια, προμήνυμα παραίτησης και θανάτου. Μια

βδομάδα αργότερα η Φαλλάτσι διάβασε ότι το πτώμα του Λίμα είχε βρεθεί έξω από το Παρίσι, και ότι ο θάνατός του είχε συμβεί μάλλον στις 13 Αυγούστου 1974. Το μοιραίο αυτοκίνητο μέσα στο οποίο έχασε τη ζωή του ο Παναγούλης ήταν ένα Fiat Mirafiori, το οποίο ονόμαζε Primavera («Άνοιξη»). Όταν το είχε δει σε μια αντιπροσωπεία αναφώνησε. «Η Άνοιξή μου! Το λιβάδι μου! Το Μάη θα ανθίσουν σ’ αυτό οι μαργαρίτες, οι βιολέτες, οι βερβένες! Το θέλω!». Και βεβαίως σκοτώθηκε Πρωτομαγιά, μια σημαδιακή μέρα της άνοιξης. Οι στρατιωτικές φυλακές όπου πέρασε πέντε χρόνια ήταν στο Μπογιάτι, που αργότερα μετονομάστηκε σε Άνοιξη. Η Φαλλάτσι επιβιβάστηκε σε αεροπλάνο στη Νέα Υόρκη να έρθει στην Ελλάδα τη στιγμή που πέθαινε ο Παναγούλης: «Επιβιβάστηκα ακριβώς τη στιγμή που πέθαινες. Στις 6:58, ημέρα Παρασκευή, 30 του Απρίλη. Στην Αθήνα 1:58. Ημέρα Σάββατο, πρώτη του Μάη. Πράγματι στις εφτά ακριβώς ήμουν στο αεροπλάνο, κοίταζα το ρολόι κατάπληκτη για την ακρίβεια μιας πτήσης που συνήθως είχε καθυστέρηση». Τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατο του Παναγούλη, ο βιοτέχνης Μιχάλης Στέφας, εμφανίζεται στην Αστυνομία και δηλώνει ότι ο Παναγούλης έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του μετά από πρόσκρουση στο δικό του, επιβεβαιώνοντας την εκδοχή του δυστυχήματος. Καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία εξ αμελείας σε 16 μήνες φυλάκιση, ποινή την οποία εξαγόρασε. Κατά διαβολική συγχρονικότητα, στις 10 το πρωί της 30ης Απριλίου 1976, λίγες ώρες πριν από το θανατηφόρο συμβάν, ο Στέφας βρισκόταν στο ισόγειο κατάστημα της πολυκατοικίας όπου στεγαζόταν το πολιτικό γραφείο του Αλέκου Παναγούλη (οδός Κολοκοτρώνη), προκειμένου να αγοράσει εξαρτήματα για τις ραπτομηχανές της βιοτεχνίας του…

H ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ampazis.gr

www.

Η ΑΤΙΜΗ ΤΑΜΙΑΣ

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”

Του Παντελή Αμπαζή

Πάω τράπεζα. Η ταμίας,θεά! Αν δεν ήταν υπάλληλος Τραπέζης, θα μπορούσε να ήταν world famous pornstar! Εύκολα όμως. Διαθέτει δια γυμνού οφθαλμού, όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Εκπέμπει γοητεία και έντονη σεξουαλικότητα. Είναι όμως και σοβαρή. Κάνει άψογα τη δουλειά της, χωρίς πολλά-πολλά με τον κόσμο. Τρώω κόλλημα μαζί της από το πρώτο λεπτό. Βάζω το μυαλό να δουλέψει. Εν τω μεταξύ περιμένω στην ουρά με το χαρτάκι. Σκέφτομαι τι ατάκα να πω, για να κάνω εντύπωση. Το "είσαι κούκλα!" μου φαίνεται φτηνιάρικο. Την παρατηρώ από το πλάι διακριτικά. Πρέπει να σκεφτώ κάτι πρωτότυπο, χαριτωμένο και συμπερασματικό. Αλλά όταν μ' αρέσει κάτι τόσο πολύ, κομπλάρω. Κολλάει το μυαλό μου. Είμαι σίγουρος ότι μετά, κατόπιν εορτής θα μου έρθει η φοβερή ατάκα. Όταν θα έχω γυρίσει σπίτι και θα πίνω χαλαρά το καφεδάκι μου. Έτσι ήμουν πάντα. Υπό πίεση δεν λειτουργώ. Θέλω το χρόνο μου. Η αντίστροφη μέτρηση με αγχώνει. Και σε δέκα νούμερα, δηλαδή το πολύ σε ένα τεταρτάκι, έρχεται η σειρά μου. Θα είμαστε face to face με τη θεά. Σε απόσταση αναπνοής. Θα την κοιτάξω βαθιά στα μάτια. Θα επιστρατεύσω όλη μου την γοητεία και ή θα την εντυπωσιάσω με δυό έξυπνες κουβέντες ή θα κολώσω, δεν θα πω τίποτα, θα με εξυπηρετήσει τυπικά και θα φύγω μ' ένα ωραίο ευγενικό ευχαριστώ όπως ο προηγούμενος και ο επόμενος πελάτης. Αρχίζω να αγχώνομαι. Ρίχνω μια λοξή ματιά στο ταμπλό. Το 68 εξυπηρετείται. Σε τέσσερα νούμερα έρχεται ο αριθμός 72 που κρατάω. Να κάνω το αυτονόητο πονηρό υπονοούμενο; 72=69+3. Μπα, ίσως παραείναι πρόστυχο για πρώτη επαφή. Ίσως και όχι όμως. Είναι απίστευτα σέξι. Εκπέμπει ένα πρωτόγονο ερωτισμό. Καλύτερα να μην την κοιτάω. Όσο την βλέπω τόσο τα χάνω... Ο χρόνος κυλάει σαν νερό. Και ξαφνικά έρχεται η σειρά μου. Παίρνω μιά βαθιά ανάσα. Φοράω το καλό μου, αινιγματικό, σαγηνευτικό χαμόγελο.

-Εγώ μιά μέρα θα σε κλέψω (της λέω) Πάτησε τον συναγερμό η ηλίθια...

TO Π Α Τ Ά Ω !