Η Πατησίων Ζει | #4 by Î Î Ï Î»Î· Î ÎµÎ¹

Τα κοµµωτήρια Chic Shock λειτουργούν από το 1985. Υπάρχουν για να κάνουν τη ζωή σου, αλλά και την εµφάνισή σου πιο όµορφη από ποτέ, κάθε στιγµή της ηµέρας. Όποιο από τα τέσσερα καταστήµατα και αν επιλέξεις να επισκεφθείς, να είσαι σίγουρη ότι στους έξυπνους χώρους τους, που φηµίζονται για τη χαλαρωτική

ατµόσφαιρα

που

αποπνέουν,

θα

απολαύσεις µοναδικές υπηρεσίες µαλλιών και αισθητικής και θα µείνεις απόλυτα ικανοποιηµένη από το αποτέλεσµα.

Τι θα κάνεις στο Chic Shock Τα πάντα: κούρεµα, χτένισµα, βαφές, ανταύγειες,

μοναδικές υπηρεσίες μαλλιών & αισθητικής

-20%

θεραπείες, extensions µε ένωση κερατίνης, spa, µανικιούρ-πεντικιούρ,

αλλαγές στο χρώµα, οι colorists των Chic Shock είναι από τους καλύτερους στο είδος, µπορείς να τους εµπιστευτείς άφοβα! Στα Chic Shock θα µάθεις τα πάντα για τις τάσεις της

μαλλιά

μανικιούρ πεντικιούρ

αποτρίχωση ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ∆ευτέρα: 9:00-17:00 Τρίτη-Πέµπτη-Παρασκευή: 9:00-20:00 Τετάρτη: 9:00-19:00 Σάββατο: 8:00-18:00

www.chicshock.gr

µασάζ,

αποτρίχωση, µακιγιάζ και piercing. Όσον αφορά τις

To παρών κουπόνι ισχύει για το κατάστηµα στη Φ. Νέγρη & ∆ροσοπούλου 73-75

ΑΘΗΝΑ ∆ροσοπούλου 73-75, Τ.: 210 86 11 546, 210 86 11 547 ΑΘΗΝΑ Πλάτωνος 81 & Επιδαύρου, Τ.: 210 51 46 446, 210 51 49 936 ΚΑΛΛΙΠΟΛΗ Σερφιώτου 73, Τ.: 210 42 56 555, 210 42 86 556 ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ Αρκολέοντος 23, Λιοντάρια, Τ.: 2810 24 22 32, 2810 28 68 10

ονυχοπλαστική,

ΕΞEI∆ΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ

µόδας και θα ανανεώσεις το look σου από την κορυφή έως τα νύχια.

σιγουρα θα το θυµαται... Ήταν εκείνο το βράδυ το χειµωνιάτικο, κρύο

και ψιλόβροχο, τα φώτα δεν είχαν ανάψει, µάλλον κάποια βλάβη.. ανέβαινα µε το µαύρο µου δίτροχο παράνοµα την οδό Κυψέλης... Την Κυψέλης επιτρέπεται να την ανεβαίνουν µόνο τρόλεϊ και όχι άλλα οχήµατα. Το γιατί κανείς δεν το ξέρει… Ένα τρόλεϊ τσουλούσε κουρασµένα µπροστά µου σταµατώντας σε κάθε στάση αδειάζοντας και γεµίζοντας κόσµο. Λίγο το ψιλόβροχο, λίγο η παρανοµία µε έκαναν λιγότερο τολµηρό από ότι άλλες φορές. Συνέχισα λοιπόν την πορεία µου ακολουθώντας το κίτρινο όχηµα σε απόσταση αναπνοής και περιµένοντας µε υποµονή σε κάθε του στάση. Κάποια στιγµή οι κεραίες βαρέθηκαν την

παρέα των καλωδίων και κέρδισαν την αυτονοµία τους. Το νεκρωµένο όχηµα έστεκε µπροστά µου και εγώ 1-2 µέτρα πίσω του.

σπα (από το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς)... Τέσπα (από το τέλος πάντων) & Ξέσπα (γιατί αµάν πια!). Έσπα από την Ευρωπαϊκή

Κατέβηκε ο οδηγός. Φαινόταν εξαιρετικά κου-

Ένωση! Τέσπα & Ξέσπα απ’όλους µας! Τέσπα γιατί µε δα-

ρασµένος. Είχε µια τεράστια κοιλιά ενώ κατά τα

νεικά, χορηγίες και επιδοτήσεις (θυµηθείτε τα ΜΟΠ! Μεσογει-

άλλα δεν ήταν χοντρός. Ένα περίεργο σουλούπι

ακά Ολοκληρωµένα Προγράµµατα...) δεν τσουλάει η ζωή. Άντε

που το συναντάς συχνά και δεν µπορείς να το

και αν έρθει και το Έσπα, άντε και αν η επόµενη δόση! Σωθήκαµε;

κατηγοριοποιήσεις εύκολα. Ήρθε σιγά σιγά

Όχι και όλοι το ξέρουµε. ( Ένας φίλος µου έµπορος, µε πήρε τηλέ-

προς τα πίσω, έπιασε τις εξεγερµένες κεραίες

φωνο. “Ρε συ ανοίγουν τα πακέτα, έχεις περιθώριο για υπερτιµολό-

από τους ιµάντες και τις τράβηξε µε τσαντίλα. Να τον προσπεράσω ή να κάτσω να παρατη-

γηση ε;! Να κάνουµε και το σάιτ που σου έλεγα... ” Ακουγόταν σαν ένα

ρήσω σιωπηλά τις επιδεξιότητες του συµπα-

παιδί που αρνείται να βάλει µυαλό. Φοβάσαι µε τον νεοέλληνα!). Αυτό

θούς οδηγού; Ο οποίος δεν µε είχε δει

όµως που φαίνεται απλοϊκό είναι και σοφό µερικές φορές. ∆εν γίνεται προ-

(σκοτάδι, µαύρο όχηµα κλπ) και µέσα στη φού-

κοπή χωρίς δουλειά. ∆εν γίνεται να σταθεί µια χώρα αν δεν εργάζεται και αν

ρια του σκόνταψε πάνω στην µπροστινή ρόδα

δεν παράγει... Εκτός αν δεχτούµε πως δεν µπορούµε, πως είµαστε ανίκανοι

µου. Ξαφνιάστηκε, έχασε την ισορροπία του και έγειρε σιγά σιγά προς τα πίσω. Κράταγε τα καλώδια µε αποφασιστικότητα και αιωρούνταν στο κενό. ∆εν τα άφηνε για να µην πέσει κάτω,

και πλέον ηττηµένοι... Αν θέλουµε µια χώρα τουριστών / απλών διερχοµένων, µια χώρα που αγωγοί (φυσικού αέριου, πετρελαίου) διεµβολίζουν τα εδάφη της και εταιρείες µαµούθ θα αναλαµβάνουν την υγεία και την παιδεία. Μια χώρα που θα εισάγει λεµόνια την ώρα που στα στενάκια της Κυψέλης και στους ακάλυπτους υπάρχουν λεµονιές! Και ας σκεφτούµε

το αίσθηµα της προστασίας, δεν είχε όµως και

ακόµα πιο πρακτικά... Γίνεται να εισάγουµε τα πάντα από τους άλλους και µετά να περιµένουµε να καταναλώσει αυτός

τόση δύναµη στα χέρια ώστε να τραβήξει προς

που δεν δουλεύει εδώ στην χώρα του; εε; Κάτι πάει στραβά, εδώ και δεκαετίες! Εύκολο κέρδος, χρηµατιστήρια και αέρας

τα πάνω αυτόν και την κοιλιά του. Μα το πιο

κοπανιστός... Και δάνεια, πολλά δάνεια! Και δόσεις! ακόµα πιο πολλές δόσεις! Και από κοντά οι άρχοντες που αφού µας

εντυπωσιακό ήταν η αγωνία του γιατί δεν

“έσωσαν” 3-4 φορές υπόσχονται να µας “σώσουν” ακόµα µία... Με ένα κράτος φοροεισπράκτορα και καρπαζοεισπρά-

ήξερε τι του ’χε συµβεί. Για κάµποσα δευτερόλεπτα πήγαινε µια προς τα αριστερά, µια προς τα δεξιά ώσπου στο τέλος ο νόµος της βαρύτητας θριάµβευσε για µια ακόµη φορά. Βρέθηκε

κτορα! Το πρώτο προς τους πολίτες. Το δεύτερο προς τις µεγάλες δυνάµεις που τραγούδαγε ο Καζάκος, η Καρέζη και ο Ξυλούρης στο µεγάλο µας Τσίρκο. Έσπα; Τέσπα; Ξέσπα λοιπόν..

http://patisionzei.weebly.com/

facebook: Η Πατησίων ζει

κάτω, φαρδύς πλατύς ενώ οι κεραίες πηγαινο-

µε κοίταγε σαν χαµένος! Μου λέει “εσύ ρε φιλαράκι που ήσουνα; από που ήρθες;” Του ’πα “ήµουν σταµατηµένος και περίµενα.” Μου πε... “∆εν σε είδα πουθενά! Με αυτή την δουλειά που κάνουµε θα πεθάνουµε στον δρόµο! Πολύ κούραση ρε αδελφέ, πολύ κούραση!” Από τότε

Αφιέρωση δεύτερη. Σε όλους αυτούς που µας κάνουν προτάσεις, µας βάζουν ιδέες, µας διορθώνουν, µας στηρίζουν µε πολλούς τρόπους. Και ειδική µνεία σε ένα γράµµα πουπήραµε µε το ταχυδροµείο γραµµένο σε γραφοµηχανή... Αφιέρωση τρίτη. Στην άνοιξη που δεν ρωτά κανέναν, µπαίνει και δεν δίνει λογαριασµό. Στην άνοιξη που µυρίζει, που έρχεται, που σκουντουφλάει σε νόµους και ειδήσεις αλλά τελικά έρχεται...

όποτε θυµάµαι το περιστατικό µία στεναχωριέµαι µε το “πολύ κούραση αδελφέ” αλλά από την άλλη δακρύζω από τα γέλια µε την αιώρηση της οδού Κυψέλης.

Περισσότερες πληροφορίες για το Λογότυπο Γραφικές Τέχνες µπορείτε να βρείτε στο www.logotypo.com.gr Tροίας 41, τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

(για διαφήµιση και οικονοµικές προτάσεις)

κάνω... Ξεπέζεψα, τον βοήθησα να σηκωθεί,

Αφιέρωση πρώτη. Σε αυτούς που πάντα δεν βρίσκονται στις φωτογραφίες γιατί κάποιος πρέπει να κάνει την φωτογράφιση. Και υπάρχουν φωτογραφίες που δεν γίνονται µε τον αυτόµατο...

patisionadv@gmail.com

νικό καρέ-καρέ χωρίς να ξέρω τι ακριβώς να

(για φωτογραφίες, κείµενα, κριτικές, προτάσεις)

και σαστισµένος παρακολουθούσα όλο το σκη-

patisionesi@gmail.com

έρχοταν ελεύθερες. Εγώ είχα µείνει άναυδος

ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ Και καθώς κάνουµε αναδροµή στο παρελθόν του θεάτρου συναντάµε τα γνωστά µπουλούκια, τους περιφερόµενους θιάσους. Ηθοποιοί που ταξίδευαν από τόπο σε τόπο και πήγαιναν το θέατρο στα πιο αποµακρυσµένα χωριά αντιµετωπίζοντας το απαίδευτο και ακατέργαστο κοινό µιας µικρής κοινωνίας. Κοινό µη θεατρόφιλο αλλά εξίσου διψασµένο για πολιτισµό- ψυχαγωγία. Κοινό µε ενδιαφέρον, µα και αυστηρό. Μετά το τέλος των µπουλουκιών τους θιάσους τους βρίσκουµε πια σε µεγαλύτερα ή µικρότερα θέατρα των µεγαλουπόΜανώλης ∆εστούνης, λεων. Αλέκα Στρατηγού σε περιοδεία

ΘΕΑΤΡΟ ΔΡΟΜΟΥ Μετά από δεκαετίες εµφανίζεται στην Ελλάδα ένα άλλο είδος θεάτρου. Το λεγόµενο θέατρο δρόµου µε διαφορετικά µα κυρίως κοινά στοιχεία µε αυτά των µπουλουκιών. Ηθοποιοί ξανά στον δρόµο, στο ξαφνιασµένο κοινό ενός πολυπληθούς και µη πεζόδροµου. Αντιµέτωπο µε την έκπληξη ενός δρώµενου σε απόσταση λίγων µοναχά µέτρων από τους ηθοποιούς, χωρίς να τους διαχωρίζει τίποτα, παρά µόνο τα κουστούµια. Και οι δύο ιστορίες του θεάτρου σε αυτό το αφιέρωµα αντανακλούν στις ανάγκες του κοινού ειδικά στις δύσκολες και ανάποδες εποχές ενός λαού. Και αυτό γιατί ο κόσµος το έχει ανάγκη. Όχι µόνο από την άνετη θέση ενός θεάτρου αλλά και από το ξάφνιασµα µιας άλλης αντίληψης. Το θέατρο πάει στο κοινό του. Παίζει στους δρόµους, στις πλατείες, στα πάρκα!

ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ

Το τρίο Σπιναλόγκα (1968)

α θεατρικά µπουλούκια άκµασαν κυρίως τον 19ο αιώνα έως και το πρώτο µισό του 20ου. Επιτέλεσαν σπουδαίο ρόλο στην κοινωνία και µέσα από αυτά πέρασαν µεγάλα ονόµατα

του ελληνικού θεάτρου. Συναντήσαµε τον Μάκη ∆εστούνη, έναν από τους εναποµείναντες µπουλουξήδες. Συζητήσαµε για τους περιφερόµενους θιάσους των µπουλουκιών. Μας µίλησε για όσα έµαθε και έζησε µέσα από αυτά. Εκείνος ήθελε να γίνει τραγουδιστής. Στο στρατό όµως για καλή του τύχη όπως είπε υπηρέτησε µε τον Κώστα Παναγιωτόπουλο (bar bar) ο οποίος και τον µύησε στην τέχνη του ηθοποιού. Αργότερα ο Παναγιώτης Κίντης (µπουρνελάκιας )έκανε τότε επιχειρήσεις µπουλουκιών. Τον πήρε µαζί του. Το τουρνέ κρατούσε ένα ολόκληρο µήνα από χωριό σε χωριό χωρίς να δίνουνε σηµασία στην κούραση. Κοιµόντουσαν όπου έβρισκαν και µπορούσαν. Οι θίασοι µεταφέρονταν µε φορτηγά ανοιχτά, βρέχει χιονίσει από το ένα χωριό στο άλλο και αντί για εισιτήριο οι θεατές έδιναν αυγά, λάδι, ρύζι, καλαµπόκια, κρεµµύδια, πατάτες. Ο ίδιος δηλώνει ευτυχής που πρόλαβε τα µπουλούκια. Όπως λέει: «στα µπουλούκια ζυµώνεται ο ηθοποιός παίζει ρόλους, έχει άµεση επαφή µε το κοινό το οποίο αλλάζει κάθε µέρα και πρέπει να έχεις την ευστροφία να το αντιµετωπίζεις. Βγαίναµε µε 10 έργα. Κάθε µέρα και µε άλλο . Γι αυτό και βγήκαν σπουδαίοι ηθοποιοί γιατί δούλεψαν πολύ ‘’κοπανήθηκαν’’ στο σανίδι. Αυτές οι σπουδαίες πιάτσες ήταν ο ελληνισµός. Οι θίασοι κάποιες φορές γύριζαν µε λεφτά!» Πέρα από κωµωδίες έπαιζαν ακόµα και δράµατα του Σαίξπηρ.Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά οι ηθοποιοί συνήθιζαν και µε το που έπαιρναν το ‘’κολάι’’ δεν τους σταµατούσε κανείς. Χαρακτηριστική ήταν η φράση: Αυτός είναι µπουλουξής µην τον φοβάσαι!

Σημαντικοί ηθοποιοί που πέρασαν από τα μπουλούκια Μίµης Φωτόπουλος, Σπεράντζα Βρανά, Τίτος Βανδής, Αιµίλιος Βεάκης, Ρένα Ντορ, Ντίνος Ηλιόπουλος, Βύρων Πάλλης, Θάνος Τζενεράλης, Βαγγέλης Πρωτόπαπας, Ελένη Ζαφειρίου, Βασιλεία Βασιλειάδου, Kαλή Καλό, Χριστόφορος Νέζερ κ.α.

Βέβαια πολλοί από αυτούς δεν έγιναν ποτέ φίρµες παρόλο που ήταν µεγάλα ταλέντα! Κάποιους τους “έφαγαν’’ οι περιοδείες στην επαρχία και δεν κυνήγησαν ποτέ τη φήµη, τη διασηµότητα. Αυτές είναι επιλογές ζωής! Ο κόσµος µας λέει ο κύριος ∆εστούνης έκανε παρέλαση όταν έρχονταν θίασοι να παίξουν.” Το είχε ανάγκη ο κόσµος το θέατρο όπως και τώρα! Σε κάθε δύσκολη στιγµή της κοινωνίας.” ∆εν ξεχνάει να µας πει πως το κλίµα µεταξύ των ηθοποιών ήταν πολύ φιλικό. Πάντα µετά τις παραστάσεις έτρωγαν όλοι µαζί, γινόντουσαν µια οικογένεια.

Οι θίασοι είχαν και τυχερά τους! Στα µπουλούκια πολλοί παντρευόντουσαν, έκαναν παιδιά. Πολλές κοπέλες κλέβονταν µε κάποιον που θα γνώριζαν στην επαρχία. Τότε τα πράγµατα ήταν πιο αυστηρά. Ο θιασάρχης έλεγχε τους ηθοποιούς να µην κάνουν οτιδήποτε που µπορεί στο χωριό να φέρει αναστάτωση. ∆ιαφορετικά θα αποκτούσε αµέσως κακή φήµη και ο θίασος. Ήταν θέµα ήθους!

Το 2005 το σωµατείο των ηθοποιών τίµησε τα µπουλούκια Τελειώνοντας µας λέει ότι η πολιτεία θα έπρεπε να τιµούσε αυτούς τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν µε αυτό το είδος θεάτρου. ” Τα µπουλούκια επιτέλεσαν σπουδαίο έργο στην κοινωνία. Αν δεν υπήρχαν, πολλά χωριά δεν θα είχαν δει θέατρο ποτέ. Τα µπουλούκια πήγανε τον πολιτισµό στα πιο αποµακρυσµένα µέρη.” Μέσα από τα µπουλούκια πέρασαν κολοσσιαίοι ηθοποιοί. ∆οκιµάζονταν συνεχώς µέσα από τους τόσους διαφορετικούς ρόλους και τις δύσκολες συνθήκες, για αυτό και κάποιοι έφτασαν πολύ ψιλά.

Μερικά από τα έργα που παίζονταν

) ( «Γκόλφο», «Ο Αγαπητικός της Βοσκόπουλας», «H ωραία του Πέραν», «Eσµέ η Τουρκοπούλα», «O κουρσάρος», «Tιµή και χρήµα», «H Κασσιανή», «Μαρία Πενταγιώτισσα» «αι δύο ορφαναί» , « Ροζίτα»,«H δασκαλίτσα» ,«Aγνός γλεντζές»

Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή θεάτρου

Σαίξπηρ

ΘΕΑΤΡΟ ΔΡΟΜΟΥ

ι προσπάθειες για να γίνει το θέατρο δρόµου θεσµός στην Ελλάδα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 90. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως στην Γαλλία είχε καθιερωθεί ήδη και

παραστάσεις από διάφορες οµάδες γίνονταν σχεδόν καθηµερινά στους δρόµους του Παρισιού. Στην Ελλάδα καθυστέρησε να καθιερωθεί γιατί δυσκολευόµασταν να το φανταστούµε σαν είδος θεάτρου. Να το χωνέψουµε. Οι δυσκολίες στο δρόµο, µας λέει η Βίλη Σωτηροπούλου από την οµάδα των Μπουφόνων, από τους πρώτους εκφραστές αυτού του είδους, είναι πολλές και αυτό γιατί τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν φώτα, ακουστική, σκηνή. Το θέατρο επί σκηνής είναι τελείως διαφορετικό, είναι ένα προστατευµένο περιβάλλον. Αυτό στον δρόµο δεν υπάρχει. Όπως και να το κάνουµε ένας ηθοποιός στο δρόµο είναι απροστάτευτος. Η ενέργειά του πρέπει να είναι τεράστια. Κάτι ακόµα που το διαφοροποιεί από το θέατρο είναι ότι το κοινό στο θέατρο δρόµου δεν είναι θεατρόφιλο. Στην ουσία πηγαίνουν οι ηθοποιοί στο κοινό και όχι αυτό σε εκείνους. Αυτό είναι µια πρόκληση. Συνεχίζει και µας λέει ότι το θέατρο δρόµου έχει έναν θα λέγαµε επιθετικό χαρακτήρα όταν µπαίνεις και παρεµβαίνεις στην ζωή της πόλης. ∆ιεκδικείς να στραφεί το βλέµµα και η σκέψη σ’ αυτό που θες να τους πεις. Αυτό για το κοινό µπορεί είναι σοκαριστικό.

Το θέατρο δρόµου είναι πολιτικό θέατρο κυρίως Έτσι όπως το κάνουν τουλάχιστον οι µπουφόνοι και καποιες άλλες οµάδες. Μπαίνει το µαχαίρι στο κόκκαλο για πράγµατα που µας αφορούν πολιτικά και κοινωνικά. “ Αν δεν υπάρχει το εν-

Σχολή Μπαλέτου & Μοντέρνου Χορού

διαφέρον να αφυπνίσεις, να µοιραστείς µε τον κόσµο ιδέες και προβλήµατα δεν είναι εύκολο να το κάνει κανείς. Για να βγεις έξω πρέπει να έχεις µια τρέλα. Το να κάνεις πράγµατα που αφυπνίζουν ξεβολεύουν πρώτα απ’ όλα εσένα τον ίδιο. Όταν κάνεις θέατρο δρόµου ξεβολεύεσαι αλλά ανταµείβεσαι. Η ενέργεια που δίνεις αλλά και που εισπράττεις σε κάνει ζωντανό, δυνατό, ενεργό”.

Πρέπει να βάζεις τον εαυτό σου σε εγρήγορση “Στο δρόµο βιώνει κανείς έντονες και συγκινητικές στιγµές. Έρχεται σε επαφή µε όσα γίνονται γύρω του και ο κόσµος ενθουσιάζεται λόγω της άµεσης επαφής που υπάρχει µε το κοινό. Είναι µια περιπέτεια ζωής και αγάπης.” Στην σηµερινή εποχή και την κρίση που βιώνουµε το θέατρο δρόµου είναι πλέον ανάγκη και του ηθοποιού αλλά και του κοινού (θεατρόφιλου και µη). Ας το βάλουµε στην καθηµερινότητα µας έχει πολλά να πει. Όπως και οι περισσότερες µορφές τέχνης!

Μαίρης Χωριανοπούλου Η σχολή µας, ως αναγνωρισµένη από το υπουργείο Πολιτισµού «Σχολή Μπαλέτου & Μοντέρνου Χορού», δίνει την ανάλογη σηµασία στα µαθήµατα του Κλασικού, Μοντέρνου & Σύγχρονου χορού, όπως επίσης και στα ελεύθερα µαθήµατα Hip-Hop, Somatic Release, Yoga, Body Art, Pilates, Jazz, Latin, Ballroom & DFR (Disco Free Style). ∆ιαθέτει τµήµατα αρχαρίων έως και προχωρηµένων παιδιών, εφήβων και ενηλίκων, υποστηρίζοντας τα οφέλη του χορού στην ψυχοσωµατική ανάπτυξη, εξέλιξη και ισορροπία του ανθρώπου.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Approved Dance Centre Modern /Ballet/ DFR/Latin/Ballroom (ISTD) ∆ιπλώµατα DDI-DDE-Licenciate&Fellowship

Ballet

Modern

Hip Hop

Somatic Release

[

∆ιαγώνισµα ευρωπαϊκής υστερίας Ειρήνη Νίτσου, Στέλλα Τροκανά, Σάκης Τράκας, Βίλη Σωτηροπούλου

[ Παρίσι Tim Licata, Laurent Dubost, Magdalena Schrodemberg, Chris grace, Βίλη Σωτηροπούλου

Latin Ballroom D.F.R. Professional Groups

Ιθάκης 43, Αθήνα 11251, T. & F.: 210 82 10 039 info@spirit-of-dance.gr, www.spirit-of-dance.gr

ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ

ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ

ίναι ένας ηµιυπόγειος χώρος, στη συµβολή των οδών Κύπρου και Σικίνου, λίγο πιο πάνω από την Αγίας Ζώνης.

Χτίστηκε το 1968 από τον Αντώνη Βουγιού, που ονειρευόταν ν' ανοίξει εκεί ένα κέντρο διασκέδασης - ο ίδιος, άλλωστε, λειτουργούσε ήδη µερικούς δρόµους πιο κάτω το περίφηµο Media Louz όπου, τις Τσικνοπέµπτες του '60, οι Αθηναίοι παρακολουθούσαν την ορχήστρα του Βαγγέλη Κανελλίδη, τους τροβαδούρους Κορώνη και Φίλανδρο, την ισπανίδα χορεύτρια Dolores Amaya, τον διεθνούς φήµης ταχυδακτυλουργό Dr. Enzo και, "εις έκτακτον εµφάνισιν", τη Ρένα Βλαχοπούλου, "βασίλισσα του τραγουδιού". Το συγκεκριµένο σχέδιο έµεινε όµως στα σκαριά, και, κάποια χρόνια αργότερα, ο γιος του, ο Γιάννης, µετέτρεψε το ηµιυπόγειο σε εργαστήρι επισκευής και συναρµολόγησης ασπρόµαυρων τηλεοράσεων - από τις πρώτες (τις περίφηµες Golden) που κατασκευάζονταν στην Ελλάδα, µε στοιχεία που έφερνε από το εξωτερικό. Με την επικράτηση της έγχρωµης τηλεόρασης, το εργαστήρι έκλεισε, και ο χώρος της οδού Κύπρου έµεινε εγκαταλελειµµένος πάνω από 10 χρόνια. Όταν περάσαµε για πρώτη φορά το κατώφλι του, ψάχναµε έναν χώρο για να στεγάσουµε τη θεατρική µας οµάδα. Χρειάστηκαν δύο χρόνια δουλειάς για να το ετοιµάσουµε, βήµα βήµα, µε δικά µας έξοδα, την οικονοµική στήριξη των γονιών µας και την επιµέλεια του Σπύρου Βουγιού. Από το παλιό εργαστήρι τηλεοράσεων κρατήσαµε την παλιά ταµπέλα, µερικές µηχανές, και το όνοµα. Ανοίξαµε την 1η Νοεµβρίου και από τότε το Κέντρο Ελέγ-

χου Τηλεοράσεων φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις, εικαστικές εκθέσεις, ακουστικές συναυλίες, αναγνώσεις, συναντήσεις µε δηµιουργούς. Το Μικρό φεστιβάλ µεσογειακής µουσικής, που µόλις ολοκληρώθηκε, έφερε στην Κυψέλη µερικούς από τους σηµαντικότερους µουσικούς της σύγχρονης παραδοσιακής µουσικής. Στις 13 Μαΐου ξεκινάει το φεστιβάλ παραµυθιών "Πες µου µια ιστορία", στο οποίο καλούµε όλους τους κατοίκους της Κυψέλης να πάρουν µέρος - όχι µόνο ως θεατές, αλλά και ως αφηγητές. Το πρόγραµµα της πρώτης χρονιάς θα κλείσει αρχές Ιουνίου µ' ένα τρίτο φεστιβάλ, "Η Ευρώπη των Θεάτρων", που διοργανώνουµε σε σύµπραξη µε τη Maison d'Europe et d'Orient από το Παρίσι. Για 4 µέρες, θα παρουσιάζουµε στο κοινό ανέκδοτα θεατρικά έργα από την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Συναντάµε σχεδόν κάθε µέρα την ίδια απορία: "Πώς τολµήσατε να κάνετε ένα τέτοιο βήµα σε µια τόσο δύσκολη περίοδο;" Είναι αλήθεια πως τα έξοδα του χώρου ξεπερνούν ακόµα τα έσοδά του, πως ο κόσµος δυσκολεύεται όλο και πιο πολύ να πληρώσει το εισιτήριο µιας παράστασης ή µιας συναυλίας, πως το οικονοµικό αδιέξοδο µάς υποχρεώνει να προσαρµοζόµαστε συνεχώς, να αναζητούµε συνεχώς τρόπους ώστε το εγχείρηµά µας να γίνει βιώσιµο και να έχει διάρκεια. Από την άλλη, βλέπουµε ότι κανείς δεν έρχεται τυχαία, ακόµα και για έναν καφέ, σ' αυτό τον χώρο. Οι επισκέπτες του ΚΕΤ ψάχνουν µάλλον εκεί αυτό που αναζητούµε κι εµείς: µια απλότητα, µια αµεσότητα που δε θα έβρισκαν σ' έναν αµιγώς εµπορικό χώρο, το µοίρασµα µιας κοινής εµπειρίας περισσότερο από µια ατοµική διασκέδαση.

Φωτεινή Μπάνου, ∆ηµήτρης Αλεξάκης

PARKING ΠΛΥΣΙΜΟ ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΒΕΡΓΙΝΑ Ε.Π.Ε

• 6€ οι 5 ώρες • 7€ όλη µέρα • Προσφορές για φοιτητές και σπουδαστές

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 93 ΕΝΑΝΤΙ Α.Σ.Ο.Ε.Ε / ΤΗΛ: 2108811534 / www.verginaparking.gr

Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α 11364 Κυψέλη, Αθήνα Τ : 213 00 40 496 e : info@polychorosket.gr I : http://polychorosket.gr/ Τρόλεϊ Στάση - Καλλιφρονά 3, 5, 11, 13, 14 Στάση - Πλατεία Κυψέλης 2, 4 Λεωφορεία Στάση - Καλλιφρονά 054, 608, Α8, Β8 ΗΣΑΠ Άγιος Νικόλαος (10 λεπτά µε τα πόδια)

η σ η τ έ ρ η π υ ξ ε η σ άµε ! η ξ α λ ύ φ η ν υ υπεύθ

Θέατρο-κινηματογράφος

ΘΕΑΤΡΟ ΤΡΙΑΝΟΝ «Μια αµυγδαλιά ανθίζει στη νεκρή γη» Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101 τ.: 210 82 15 469, www.trianon.gr

Ένα έργο που αναφέρεται στη ζωή και το έργο του Γεωργίου ∆ροσίνη. Η Ανθισµένη Αµυγδαλιά του, κέρδισε την αθανασία και είναι από τα αγαπηµένα τραγούδια ακόµη και σήµερα. Σκηνοθεσία: Στέλιος Γούτης Σκηνικά-κοστούµια: Γιοβάννα Πρασίνου. Πρωτότυπη µουσική: Παντελής Θαλασσινός. Φωτισµοί: Μπάµπης Αρώνης Μακιγιάζ-περούκες: Γιώργος Σκένδρος Πρωταγωνιστούν: Μανώλης ∆εστούνης, Μαρουσώ Γεωργοπούλου, Μαίρη Κοµµατά, Κων/νος Ραβνιωτόπουλος, Βάλια Σαπανίδου, Εύα Στυλάντερ, Ελεάννα Φινοκαλιώτη. Aπό 6 Μαρτίου και κάθε Τετάρτη στις 20.00, στο θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ Πληροφορίες: Μανώλης ∆εστούνης 6945262890, Τούλα Μπούτου 2104297631 Για τους αναγνώστες του «Η Πατησίων Ζει» τιµή εισιτηρίου 10 €

προτάσεις

CINE AΛΕΞΑΝ∆ΡΑ Πατησίων 79, Λεωφ. Αλεξάνδρας (Μετρό Βικτώρια) τ.: 210 82 19 298, 210 88 32 666

Ο κινηµατογράφος Αλεξάνδρα αποχαιρετάει τον Μάρτιο µε µια από τις πιο αναµενόµενες ταινίες της χρονιάς. Ο αγαπηµένος του ελληνικού κοινού Πέδρο Αλµοδόβαρ επιστρέφει µετά την περσινή επιτυχία του "Το δέρµα που κατοικώ" µε µια φρέσκια, σουρεαλιστική και ξεκαρδιστική κωµωδία! Μη χάσετε από 21/03/2013 το "∆εν κρατιέµαι" µε την Πενέλοπε Κρουζ και τον Αντόνιο Μπαντέρας. Ο Απρίλιος θα συνεχιστεί εξίσου δυναµικά µε το "Quartet" και την καταπληκτική ερµηνεία της Μάγκι Σµιθ σε σκηνοθεσία Ντάστιν Χόφµαν (11/04/2013) καθώς και µε τη νέα µεταφορά του κλασικού και αγαπηµένου µυθιστορήµατος "Μεγάλες Προσδοκίες" µε τον Ρέιφ Φάινς και την Ελενα Μπόναµ Κάρτερ (18/04/2013)! Σας περιµένουµε!! Για τους αναγνώστες του «Η Πατησίων Ζει» τιµή εισιτηρίου 5 € Ισχύει για όλες τις µέρες της εβδοµάδας

ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΕΙΑ Πολυχώρος τέχνης

Σπάρτης 14, Πλατεία Αµερικής τ.: 210 86 73 655, www.alexandriaculturefoundation.gr «Χάρτινα πουλιά» Μουσική-ποιητική παράσταση σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη. Πέµπτη 21 Μαρτίου και 28 Μαρτίου ώρα 21.15. Γενική είσοδος 10 €.

«Άνεµος...Καλοάνεµος» Μια παράσταση της Μάρθας Μεναχέµ Ένα µουσικό ταξίδι µε τραγούδια που αγαπάµε Παρασκευή 22 Μαρτίου ώρα 22.00. Τιµή εισιτηρίου 10 € µε ένα ποτό. «Η Γιώτα Γιάννα από την Πλάκα στην “Αλεξάνδρεια”» Πέµπτη 28 Μαρτίου ώρα 22.30. Τιµή εισιτηρίου 10 € µε ένα ποτό.

«Του κόσµου τα τραγούδια» Ο Σταύρος Παπασταύρου σε δικά του τραγούδια. Κυριακή 31 Μαρτίου ώρα 21.30. Τιµή εισιτηρίου 10 € µε ένα ποτό.

Προτάσεις «διέλευσις» Μάρτιος-Απρίλιος 2013 Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη, Τ.: 210 86 13 739, www.dieleusis.gr

Μουσική Συνάντηση Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013, Ώρα 22.00

Τζιχάν Τούρκογλου: σάζι & φωνή Περικλής Παπαπετρόπουλος: σάζι & πολίτικο λαούτο. Οι δύο δεξιοτέχνες µουσικοί θα παίξουν επιλεγµένα παραδοσιακά µουσικά κοµµάτια από Ελλάδα και Τουρκία

Για το πλήρες πρόγραµµα επισκευθείτε την ιστοσελίδα µας: www.dieleusis.gr

Μουσική για παιδιά και µεγάλους Από Κυρ. 31 Μαρτίου και κάθε Κυρ. έως 21 Απριλίου 2013 στις 12:00

Τα Άγρια και τα Ήµερα, τα Ζώα και τα Φτερωτά… στη Μουσική Χρυσούλα Γεωργάκη, κλαρινέττο / Μαρία Κολέτου, φλάουτο µε ράµφος και φαγκόττο / Κατερίνα Καραµπάτσα, πιάνο Μουσικά κοµµάτια που γράφτηκαν για τα ζώα και τα πουλιά ή εµπνεύσθηκαν από αυτά… Η γνωστή παραγωγός του Τρίτου Προγράµµατος του ραδιοφώνου Ράνια Βισβάρδη θα πλαισιώσει, µε τον λόγο, το µουσικό πρόγραµµα µε παράλληλη προβολή εικόνων. Εισιτήρια για παιδιά και νέους έως 18 ετών: 5€ / Για τους µεγάλους: 10€

/ ACROPOLE - PALACE / Κάποτε, ήταν ένα ξενοδοχείοθρύλος, σήµερα στοιχειώνει την Αθήνα, στη γωνία Πατησίων και Αβέρωφ ... όπως τόσα φασµατικά κτίρια της χωρίς µνήµη πρωτεύουσας. Τυλιγµένο, θαρρείς, σε γάζες, υποστηλωµένο µε σκαλωσιές, φωλιά περιστεριών, µαρτυρία µιας απουσίας. Το παλιό Acropole-Palace, ελληνική εκδοχή του γαλλικού art-nouveau, τόπος αστικής ευδαιµονίας και πολιτικής µνήµης, αφού από τα µπαλκόνια του κινηµατογραφήθηκε το 1973 η εξέγερση του Πολυτεχνείου, εικόνα που κραυγάζει την εγκατάλειψη, την παραίτηση, την ακηδία η εικόνα που αναδιπλώνεται στον εαυτό της και µετεωρίζεται στο χρόνο, ξεδιπλώνοντας τις

ελλέιψεις, τις υπερβολές, και τις ασύµµετρες γραµµές της σαν υπόµνηση ενός άλλοτε που ήταν πιο πλούσιο, πιο αισιόδοξο και πιο υποσχετικό. Mε πλαίσιο δραµατικούς ουρανούς σχεδόν υπερβατικής υποβλητικότητας, η Χ. Παρθένη στήνει τους κτιριακούς όγκους δίνοντας έµφαση στην λεπτοµέρεια και στην εύθραυστη ισορροπία των λεπτοφυών αρχιτεκτονικών του στοιχείων σαν να σχολιάζει την ουσία της φθοράς της αιώρησης στην αοριστία: το άδηλο µέλλον αυτού του ιστορικού και διατηρητέου κτιρίου µεταφέρει στον θεατή ένα σχεδόν µεταφυσικό ρίγος.

Έργο της ζωγράφου Χαράς Παρθένη.

Κατερίνα Σχινά

/ sε ά λλ h γ λw s σα \

Πώς αντιµετωπίζουν τις επιπτώσεις της παγκοσµιοποίησης και των ραγδαίων ρυθµών ανάπτυξης οι τοπικές κοινωνίες κι οι µεγαλουπόλεις του κόσµου; ∆ιεθνή νέα που κάτι µας θυµίζουν ή κάτι θέλουν να µας πουν, σε άλλη γλώσσα…

Ζωντανεύοντας τους τοίχους!

Mε άποψη

ροχωρώντας στη Λισσαβώνα στα σοκάκια της παλιάς πόλης σε µια φτωχογειτονιά, σαν τουρίστας, γυρνώντας δεξιά και αριστερά το κεφάλι θαυµάζεις το ‘’καινούριο’’. Ξαφνικά κοιτάς σ’ έναν τοίχο και όλα γίνονται τόσο γνώριµα. Ο Super Mario ζωντανεύει µπροστά σου και για πρώτη φορά τον βλέπεις περίπου στο µέγεθός σου. Το κοιτάς, το ξανακοιτάς, καµία ατέλεια. Ολόιδιο µε το παιχνίδι στο Nintendo που σαν παιδί ή και µεγαλύτερος σου ρούφαγε το µυαλό. Ξεχνούσες να φας είτε κυνηγώντας µανιτάρια που σε µεγάλωναν, είτε χτυπώντας τούβλα µε το κεφάλι, είτε µπαίνοντας σε πράσινους σωλήνες που σε έβγαζαν σ’ ένα δωµάτιο γεµάτο νοµίσµατα και φυσικά αποφεύγοντας χελώνες, σαρκοφάγα λουλούδια, ψάρια για να µην πεθάνεις. Και όλα αυτά για να σώσεις τη βασίλισσα… Από τότε βέβαια το παιχνίδι έχει αλλάξει καθώς ο κάποτε µεγαλόσωµος Mario, ο µετέπειτα κοντούλης µε την κόκκινη στολή και το ασορτί καπελάκι, απέκτησε και δίδυµο αδερφό µε την αντίστοιχη ενδυµασία σε πράσινο χρώµα. Πόσες ακόµα περιπέτειες να αντέξει κι εκείνος µονάχος του; Και µιας και ζούµε δύσκολες εποχές, µε αφορµή τον Mario µήπως τελικά ν’ αρχίσουµε να χοροπηδάµε στους δρόµους µπας και χτυπήσουµε κανένα κρυµµένο τούβλο που ‘’βρέχει’’ νοµίσµατα; Ποτέ δεν ξέρεις…

Λισσαβώνα | Λίζη-Λοπ

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Α Stradford | Ελεάννα Κούνουπα

Όταν το σήµερα γίνεται χθες

τις αρχές της δεκαετίας του ’80 το τραγούδι µε τίτλο One in ten των UB40, εξηγούσε την κατάσταση στην Αγγλία όπου ένας στους δέκα ήταν άνεργος. Τα στατιστικά σήµερα στην Ελλάδα είναι τροµακτικά καθώς τρεις µε τέσσερις στους δέκα αντιµετωπίζουν την ανεργία. Μια φωτογραφία από το Stradford του σήµερα. Η ιστορία επαναλαµβάνεται µε χειρότερους όρους µε µεγάλη φτώχεια και ανέχεια. Μερικοί µόνο στίχοι του τραγουδιού τροµακτικά ίδιοι µε όσα ζούµε:

πό µακριά φαίνεται κάτι διαφορετικό, αλλιώτικο, χρωµατιστό. Πλησιάζεις λίγο. Κάτι περίεργο συµβαίνει. Στην άκρη του πεζοδροµίου ένας παχουλός, αρκετά παχουλός κύριος µε χρωµατιστά ρούχα και µεγάλο χαµόγελο. Τα χέρια του φαίνονται κάπως ψεύτικα, µαλακά, χωρίς ένταση, λούτρινα θα έλεγες. Από την τσέπη του κρέµονται υφάσµατα. Στην αρχή διστάζεις λίγο αλλά αποφασίζεις να πλησιάσεις περισσότερο. Ο παχουλός κύριος είναι αρκετά µεγάλος και σιδερένιος και το χαµόγελό του µεγαλύτερο από το συνηθισµένο. Γιατί άραγε; Σε µερικά µόλις βήµατα φτάνεις δίπλα του. Μια µεγάλη τρύπα στο µέτωπό του. Λες πολύπλοκος ο κύριος … Πολύπλοκος για να είναι µονάχα ένας κάδος απορριµµάτων. ∆εν φαντάζεσαι έτσι κάτι τέτοιο. Συνειδητοποιείς ότι χαίρεσαι να τον παρατηρείς. Αλλόκοτο για αυτό που είναι. Συνεχίζει να χαµογελάει και νιώθεις να κάνεις και εσύ περίεργους µορφασµούς µε το πρόσωπό σου. Εκείνος συνεχίζει να στέκει αγέρωχος στο κέντρο της Λισσαβώνας ότι και αν συµβεί. Είναι παρεξηγηµένος, αλλά διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους. Του αρέσει το διαφορετικό γι αυτό χαµογελά τόσο! Τελικά όλα µπορούν να οµορφύνουν ακόµα και τα πιο ανούσια για κάποιους, αρκεί να το θέλουµε!

Ένα νούµερο στην λίστα, δεν υπάρχω Κανείς δεν µε ξέρει, παρόλο που είµαι πάντα εδώ Στατιστικά στοιχεία, ένα ενθύµιο Ενός κόσµου που δεν νοιάζεται. Είµαι ο εγκληµατίας και το θύµα Λυπηµένος και µελανιασµένος Ένα ακόµα πεινασµένο µωρό Ένα ατύχηµα η γέννησή µου Ένα ακόµη νέος που αυτοκτονεί Σ’ έναν δρόµο χωρίς δέντρα Στίχοι βγαλµένοι από σήµερα και όµως γραµµένοι πριν τρεις δεκαετίες. Να προβληµατιστούµε, να αφυπνιστούµε, να ενεργοποιηθούµε.

Ανανέωση Προσώπου: Βαθύς καθαρισµός Βαθύ φυτικό peeling Balance treatment Ενυδάτωση προσώπου Μεσοθεραπεία και αντιγήρανση προσώπου Λέυκανση Θεραπεία Ματιών

Ανανέωση Σώµατος: Καταπολέµηση κυτταρίτιδας και τοπικού παχους Σύσφιγξη -Τόνωση Θαλασσοθεραπεία Λεµφική µάλαξη και αποβολή τοξινών Θεραπείες για ευεξία, χαλάρωση και ενυδάτωση (Αρωµατοθεραπεία, σοκολατοθεραπεία)

Αποτρίχωση Προσώπου Σώµατος: Φωτόλυση Ριζική αποτρίχωση µε βελόνα Ενζυµική αποτρίχωση Αποτρίχωση µε κερί Σχηµατισµός φρυδιών

Μακιγιάζ: Βραδινό Νυφικό

ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

Το Bioline είναι ένα κέντρο αισθητικής που υπακούει στις αρχές της υγιεινής και της αρµονίας… Ένας χώρος που δηµιουργήσαµε για να αγκαλιάσουµε εσάς και να φροντίσουµε την αισθητική του προσώπου και του σώµατος σας. Υψηλής ποιότητας, εξατοµικευµένες υπηρεσίες και επιστηµονικώς προηγµένα προϊόντα καλύπτουν τις ανάγκες σας µε εξαιρετικά αποτελέσµατα. Σας περιµένουµε, λοιπόν, στο χώρο µας και θα χαρούµε να σας βοηθήσουµε να επιλέξετε την ιδανικότερη θεραπεία.

Αικατερίνη ∆εµάγκου, Πτυχιούχος Αισθητικός Κοσµετολόγος ΤΕΙ Αθηνών

Λισσαβώνα | Γιάννης Φιλίππου

Μπορείτε να µας στείλετε φωτογραφίες “σε άλλη γλώσσα” που αποθανατίζουν το θαυµασµό, την περιέργεια και προκαλούν εντύπωση στο patisionesi@gmail.com

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 135, ΑΘΗΝΑ τ.: 210 8644696, 2108644447, κ.: 6951926446 e-mail demagouK@yahoo.gr

Πυρομάλλης ΧΡΩΜΑΤΑ - ΣΙ∆ΗΡΙΚΑ - ΕΡΓΑΛΕΙΑ - ΚΛΕΙ∆ΙΑ

Εδώ Αθήνα, οι μηχανές ψάχνουν κάθε μήνα στα κελιά μας οι οθόνες τους, κλέβουν τα όνειρα μας

και τώρα

STIXOIMA, Μηχανές

Πηγές: Βικιπαίδεια

Rap Εκεί που τελειώνει η Πατησίων, αρχίζει η Χαλκίδος Κάτω από τη γέφυρα του Ηλ. Σταθµού Α. Πατησίων, στη θέση «Αλυσίδα», σ' ένα παραδοσιακό κτίσµα βρίσκεται από το 1967 ένα ξεχωριστό χρωµατοπωλείο, που προσφέρει γνώσεις, εµπειρία, τεχνική και άριστα προϊόντα όπως: • χρώµατα σε µεγάλη συλλογή αποχρώσεων • κλειδιά και κλειδαριές παντός τύπου • σιδηρικά και εργαλεία • GRAFFITI SPRAYS

Στο κατάστημά μας οι ιδέες σας παίρνουν χρώμα!

από το 1967

Πρόκειται για είδος που δίνει έµφαση στους στίχους (ρίµες) και στο περιεχόµενο αυτών και η µουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας µέριµνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθηµερινή έκφραση αλλά επεξεργασµένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται µε ιδιαίτερο, ρυθµικό, τρόπο ενώ η µουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ όσο και από άλλα ποικίλα µουσικά ρεύµατα. Οι στίχοι, οι οποίοι έχουν µεγάλη έκταση και ποσότητα, εκφράζουν κατά κανόνα καθηµερινά βιώµατα και εµπειρίες, ενώ σε τραγούδια ορισµένων καλλιτεχνών αποκτούν πολιτική προέκταση κυριότατα ανατρεπτική, ρηξικέλευθη όσο και καυστική αφού πηγή της µουσικής αυτής είναι τα γκέτο των περιθωριοποιηµένων µαύρων των Ηνωµένων Πολιτειών ενώ δεν απουσιάζει επίσης η λυρικότητα και η ποιητική πνοή από ορισµένους καλλιτέχνες και συγκροτήµατα.

ΠΑ, όπως ές των Η χ ιο ρ ε π πήρχε ένες ις όπου υ βαθμισμ ε ο λ π ό υ π ε ς σ ε αετία εγάλ θηκε άλλες μ την δεκ αναπτύχ σ ε ι p σ α o ι h τ α ν κ ο ip η Το h ρόανάγ έα Υόρκ ες του ήταν ο τ νξ στη Ν ια. Οι ρίζ hip-hop ε χ To . ώ και α το Μπρο τ τ ς φ α υ και βήμ ύς το ανεργία τα δειλά ς εαυτο ώ υ ρ ο π τ α ν τ μεγάλη έ υ παρ ες άσο χισαν να εκφρ όµο από όταν άρ ρ ν , δ ω 0 ζ 7 ν ' έ ο κ υ τ ρ ο σ τ κε να χοεοϋο γεννήθη εαρών Ν σουν για p ν ώ o ρ ν h η ω λ τ ip π h ς α πο εν ους. Το νδιέφερ υθερία τ πο. ν τους ε ε δ , οτην ελε α ερο τρό τ ίτ α α πολυπ ιον ιδια ν χρήµ ο α π ίχ ά ε κ ει από τ ν ε ά ε µ ν ρ ν ε ύ π έο που δ π θ α τ υ α ντ πρώ χου θ ούτε να ’80, αφού υ νέου ή υ ο ο τ ι τ ο α ρέψουν, ρ έ σ ό ήσει να α µέ οι σπ ί θα ξεκιν τάνει στ . Οι πρώτ ε φ ύ κ p ιο ε o ισ ό h ρ π α α ip ιά, υΠ άδα το h ον Πειρα ου και το Στην Ελλ ας και στ υ Λονδίν σ ο υ τ ο ύ δούς’’. ιαφοα ε ρ α τ π τ κέν καν σε δ λούς ‘’ο της πρω η λ θ ς ο χ ίε π ύ ι ικ τ λιτισµικά ε ο π χ ν ή), ανα ον έ ς συ (Η μουσικ που πλέ ις δυτικέ τα οποία ), 3. Djing ϊτανάκι τοιχεία ς σουν στ α ό σ γ ρ ά ο ό ικ χ ικ τ τ ε ce (O φορ φο ηχη reak dan πό 4 δια πολύµορ ίχος), 2. B λείται α τ ε σ τ ο π (Ο α p op ς: 1. Ra Το hip-h εριόδου ονικές π ρ χ ς έ ικ ρετ ) (Η εικόνα 4. Graﬀi

Break Dance

Xαλκίδος 7, Άνω Πατήσια (ΗΣΑΠ) τ. 210 25 11 840

Είναι είδος χορού. Οι πρώτοι Bboys (breakdancing), χορευτές Breakdance, εµφανίστηκαν το 1973. Ο χορός αυτός έλυνε τις διαφορές µεταξύ συµµοριών (δεν φτιάχτηκε γι' αυτό το λόγο απλά χρησιµοποιήθηκε).

Graﬀi

Το Γκράφιτι ενσωµατώθηκε στο hip-hop ως ένα από τα στοιχεία του στα τέλη του '60, όταν ένας Ελληνοαµερικάνος που έκανε διανοµέας πίτσας έγραφε όπου πήγαινε το ψευδώνυµο του και τον αριθµό της οδού όπου έµενε (TAKI 183). Έτσι γεννήθηκε η σύγχρονη µορφή του Graﬃti. Από τότε µεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από την Βραζιλία µέχρι το Ιράν, και έγινε ένας τρόπος έκφρασης του καλλιτέχνη κατά της πολιτικής ή για διάφορους άλλους σκοπούς.

DJing

Το DJing δηµιουργήθηκε το 19751978 και χρησιµοποιήθηκε στην αρχή για να έχουν ρυθµό οι BBoy και µετά για να λένε πάνω στο ρυθµό των µπιτ τους στίχους τους οι ράπερ.

cafe - bar

Δεν καταφέραμε να τους συναντήσουμε από κοντά λόγω απόστασης, λόγω τρεξίματος δεν έχει σημασία. Μας απάντησαν όμως πολύ ζωντανά στις ερωτήσεις μας και μας έδωσαν ένα διαφορετικό στίγμα για το ποια είναι η πραγματικότητα και η αλήθεια του hip-hop…

Πότε ξεκινήσατε; Το 1998 περίπου… ∆ισκογραφικά όµως υπάρχουµε από το 2003. Που ήσασταν, τι κάνατε όταν αποφασίσατε να ξεκινήσετε τους στίχοιµα; Ακούγαµε την συγκεκριµένη µουσική και είχαµε την ίδια ανάγκη να εκφραστούµε όπως και οι καλλιτέχνες που ακούγαµε..αλλά τότε ήµασταν ακόµα σχολείο νοµίζω. Γιατί hip-hop και όχι κάποιο άλλο είδος; Γιατί αυτό µας άρεσε και αυτό αγαπούσαµε ξέραµε ότι θα είναι δύσκολο αλλά το θέλαµε πολύ. Τι είναι πιο σηµαντικό στο hip-hop οι στίχοι ή η µουσική; Πιστεύω και τα δύο… Το hip-hop είναι φιλοσοφία ζωής. Τρόπος ζωής. Είναι µουσική δρόµου… Κάνατε συναυλίες σε πάρκα και πλατείες; Αµέ ..πιο παλιά κάναµε πιο πολλές αλλά ελπίζουµε να µας ξαναδοθεί η ευκαιρία… Η hip-hop µουσική αναπτύχθηκε σε υποβαθµισµένες περιοχές όπου υπήρχε ανεργία και φτώχεια γι αυτό και η θεµατολογία των τραγουδιών είναι κοινωνικοπολιτική. Η γνώµη σας; ∆εν είναι πια..ειδικά στην Αµερική. Οι Αµερικάνοι ασχολούνται ελάχιστα µε τα κοινά...µόνο ένα ελάχιστο ποσοστό του πληθυσµού ψηφίζει και ασχολείται...Οι υπόλοιποι έχουν παραιτηθεί… και έτσι και το hip-hop που είναι µια µικρογραφία κάθε κοινωνίας σε κάθε

ρωση στον ∆ιασκέδαση και χαλά της Φωκίωνος όµορφο πεζόδροµο ν cafe barείναι στα Νέγρη, το Έντεχνο για να περάσετε σίγουρα ένας τρόπος α σας από το πρωί τέλεια µε την παρέ µεσάνυχτα!... µέχρι και... µετά τα

χώρα γίνεται όλο και πιο αδιάφορο πολιτικά...εκτός κάποιων εξαιρέσεων.. Οι στίχοι της hip-hop µουσικής έχουν συχνά και έντονα αντιρατσιστικά στοιχεία. Γιατί; Αν λάβουµε υπ όψιν µας πως είναι µια µουσική που αποτελούσε και αποτελεί τρόπο έκφρασης καταπιεσµένων φυλετικά µειονοτήτων τότε είναι λογικό...Άλλωστε η χώρα που το γέννησε σαν κουλτούρα είναι µια χώρα που έχει παράδοση στην φυλετική καταπίεση . Τι θέλετε να περάσετε µέσα από τους στίχους σας; Θέλουµε να επικοινωνήσουµε και να εκφραστούµε. Τώρα το τι περνά η µουσική µας είναι στο µυαλό του δέκτη. Οι στίχοι του hip-hop είναι πιο άµεσοι και πολλές φορές πιο επιθετικοί. Σας έχουν πολεµήσει για τους στίχους σας; Ναι µέχρι και νοµικά.. Αλλά αν δε γινόταν αυτό θα σήµαινε ότι κάτι θα κάναµε λάθος. Μπορεί κάποιος που δεν έχει κοινωνικές ανησυχίες να κάνει hip-hop; Βεβαίως...το 90% της σκηνής. Έχει αλλάξει σήµερα το hip-hop στην Ελλάδα; Έχει γίνει πιο εµπορικό, έχασε την ουσία του; Η ουσία χάνεται και κερδίζεται από τους ανθρώπους.. αλλά πάντα έρχεται η εποχή και στην θυµίζει.. και εκεί επιλεγείς τι θα πεις και ποιος τροχός της άµαξας είσαι! Έναν στίχο που ο καθένας σας του έχει αδυναµία… Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις στίχο ανάµεσα από τέσσερις δίσκους. Κλείνοντας πείτε µας δυο λόγια για τον στίχο σας: ‘’Αντί για λεφτά, µου λέει πως θα ‘χουνε µπαλόνια Και προτιµούν πατίνια να οδηγούν παρά τιµόνια ‘’ Το συγκεκριµένο κοµµάτι µιλάει για τα παιδιά ..και προβάλει τις ανάγκες ενός παιδιού σε αντίθεση µε αυτές ενός ενήλικα.. Ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια και καλή δύναµη!

Φωκίωνος Νέγρη 30 τ.: 210 82 37 133 210 82 37 113

ΕΚΦΡΑΣΤΕΙΤΕ...ΕΛΕΥoΕΡΑ Στείλτε µας φωτογραφίες µε συνθήµατα που βρήκατε στους τοίχους στο patisionesi@gmail.com

⁄

? ? ? ? ?

Σα βγεις στον πηγαιµό…

25 χρόνια

σχεδιάζουµε για εσάς! Παρέχοντας την Καλύτερη Ποιότητα από τον Σχεδιασµό έως και την Παραγωγή

Τ.: 210 8229040, F: 2108229604 e: logotepo@otenet.g www.logotypo.com.gr

∆

∆ιαβάζοντας αυτό το σύνθηµα το πρώτο που φανταστήκαµε είναι ότι µια φεµινίστρια ίσως το ασβέστωνε! Η Μαρίνα όµως η φεµινίστρια µας την βγήκε. Μας έδωσε µια άλλη οπτική από αυτήν που είχαµε πρωτοσκεφτεί! Αρχικά µας λέει ότι είναι ένα από τα αγαπηµένα της συνθήµατα! Έχει και άλλες παραλλαγές όπως "όσα ακριβά αρώµατα και αν σε τυλίγουν εγώ θα σε µυρίζω πάντα ιδρωµένη" ή "όσα ακριβά υφάσµατα και αν σε ντύνουν εγώ σε προτιµώ γυµνή" Νοµίζω πως ο στόχος των µηνυµάτων είναι να αποδιώξουν την εµπορευµατοποίηση του έρωτα και την ενσωµάτωση του στο lifestyle του καταναλωτισµού. Για τον λόγο αυτό προβάλλουν βασικά και πρωτεύοντα στοιχεία του όπως η γύµνια ή η µυρωδιά ως τα σηµαντικότερα. Ουσιαστικά ότι αυτό που µετράει είναι ο αληθινός εαυτός!

Αληθινές εικόνες

Εκείνος που έγραψε το σύνθηµα στον τοίχο ίσως είναι εκείνος που ήθελε να πει κάτι όχι µόνο στους άλλους αλλά και στον εαυτό του. Είναι εκείνος που περνά ώρες µπροστά από την οθόνη ενός υπολογιστή πατάει like, κάνει σχόλια χωρίς ουσία, συζητά µε εικονικούς φίλους. Εκείνος που ψάχνει να βρει στο τελείωµα της ηµέρας τον χαµένο του χρόνο. Αγανακτεί, βγαίνει στον δρόµο βρίσκει το σηµείο του και εκφράζεται δυνατά, έντονα! Μέρα µε την µέρα ξεθωριάζει η πραγµατικότητα. Αντικαθίσταται από pixel, πληκτρολόγια, ποντίκια και γάτες. Ανησυχεί, καταλαβαίνει, αναζητά. Θα το βρει. Μια βόλτα κανονική, µε κανονικούς ανθρώπους. Γκριµάτσες, εικόνες, βλέµµατα, αγγίγµατα, γέλια, δάκρυα. Μια βόλτα µονάχα… Να βρω για λίγο έστω την αλήθεια!

oταν.oλα.γyρω.σου.φαiνονται.ολοδyσκολα…

Ξ ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΤΡΟΙΑΣ 41, ΑΘΗΝΑ

Φεµινισµός

^^^^^^^^

έντυπο ειδικές κατασκευές εταιρικό προφίλ site

Χάσαµε τον δρόµο για την Ιθάκη. Κάπου λοξοδροµήσαµε. Φταίει το lifestyle; Η κοινωνία; Η σύγχρονη πραγµατικότητα; Να’ ναι το κρύο, να ‘ναι η ζέστη; Ή µήπως τελικά µας παρά φαίνεται µακρύς ο δρόµος για την Ιθάκη και η Μύκονος πέφτει πιο κοντά; Μήπως ο κύκλωπας Πολύφηµος απέκτησε και δεύτερο µάτι και είδε τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του που κρύβονταν κάτω από τα πρόβατα; Καταλαβαίνεται πως σε αυτή την περίπτωση το κακό δεν αποφεύχθηκε. Μήπως οι Λαιστρυγόνες γίνανε µικροσκοπικοί και χορτοφάγοι; Ο Ποσειδώνας σταµάτησε να οργίζεται και αντί για τρικυµίες φοβερές σήκωνε κυµατάκια; Και µε όλα αυτά θέλω να πω ίσως και να χάσαµε το νόηµα των πραγµάτων… ίσως Αυτό που φαίνεται είναι ότι κάτι δεν πάει καλά! Για αρχή πάντως αν είσαι αδύναµος υπάρχει τρόπος και για ‘σένα. Περίµενε τον Οδυσσέα έρχεται ή καλύτερα γίνε εσύ ο Οδυσσέας.

· · · · ·

υπνάς νωρίς. Έχεις να πας στην δουλειά. Αρνείσαι να εγκαταλείψεις το κρεβάτι σου! Μια ολόκληρη µέρα σε περιµένει. Φτάνεις. Πρώτα ησυχία, έπειτα χαµόγελα, αργότερα γκρίνια, χαµηλόφωνες κουβέντες. Κατάλαβες πια πως όλα ξεκίνησαν κανονικά. Σουρουπώνει και ακόµα στη δουλειά. Ήρθες µέρα και πια είναι νύχτα. Κάτι αλλάζει στην διάθεσή σου. Κάτι βαραίνει. Αρνητική ενέργεια, γκρίνια. Μία ακόµα µέρα φεύγει. Χαόνεσαι, κατσουφιάζεις, νευριάζεις. Όλα σου φταίνε, απαισιόδοξος όσο ποτέ. ∆υσκολεύεσαι. Έχεις τόσα να πεις, τόσα να γράψεις, θες να τα πεις µε όλους τους τρόπους. Το φεγγάρι πια ψηλά, µισογεµάτο, βλέπεις χτες είχε πανσέληνο.

Μήπως να φταίει αυτό; Σου ήρθε η ιδέα! Τα παρατάς όλα βγαίνεις έξω. Γράφεις στους τοίχους, εκφράζεσαι ελεύθερα, µοναδικά, δηµόσια. Τώρα άλλαξαν κάπως τα πράγµατα νιώθεις καλύτερα. Καταφέρνεις τα πιο δύσκολα όταν θες να τα ελαφρύνεις. Μαγικό! Ξέρεις φίλε τα πράγµατα είναι απλά! Εκφραστείτε ελεύθερα! Σε όλους εκείνους που τολµούν, που εκφράζονται, που δε φοβούνται. Σε όλους όσους δεν το κάνουν αλλά προσπαθούν, αγωνιούν, παλεύουν µε το είναι τους. Σε όλους όσους δεν το κάνουν, γκρινιάζουν και λένε «εγώ έτσι είµαι και δεν αλλάζω».

συνέντευξη

νένα µεντή

ταν η Νένα Μεντή «συνάντησε» την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου γεννήθηκε µια απ’ τις µεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων. Στο θέατρο «Χώρα» φέτος, για 4η χρονιά, σε απόσταση λίγων µέτρων από

το σπίτι όπου έζησε η ίδια η στιχουργός. Οι θεατές συγκινούνται χωρίς να το θέλουν, γελάνε χωρίς να συγκρατιούνται και στο τέλος σηκώνονται όρθιοι και χειροκροτούνε µε ενθουσιασµό. Όλοι σηκώνονται. Είναι κάτι που συµβαίνει πια σπάνια στο θέατρο. Και η Νένα Μεντή χειροκροτεί. Ποιόν χειροκροτεί, όµως, αναρωτηθήκαµε. «Την ίδια την Ευτυχία», µας απάντησε µια φίλη. Την ίδια την ευτυχία.

«Αυτό που εξασφαλίζει την ευτυχία στον άνθρωπο είναι η ελευθερία του» Κυρία Μεντή, το κοινό έχει αγαπήσει πολύ αυτήν την παράσταση. Σηκώνονται στο τέλος όλοι όρθιοι και σας χειροκροτούν, είναι εντυπωσιακό. Έτσι είναι. Πάντα. Τι πιστεύετε ότι αγγίζει τους θεατές τόσο; Κάποια ανάγκη πρέπει να καλύπτεται… Πιστεύω ότι είναι ένας συνδυασµός πραγµάτων που φέρει αυτή η παράσταση. Είναι ένα θέµα που µιλάει για τη διαδροµή µιας Ελλάδας σχεδόν εκατό χρόνων, που έχει µέσα γεγονότα πολύ σηµαντικά. Τα πράγµατα που έζησε η Ευτυχία τα ‘χουν ζήσει εκατοµµύρια Έλληνες, που οι πιο πολλοί έχουν πεθάνει. Άρα κάτι κινεί τη συλλογική µνήµη του ανθρώπου, που αφορά τη γιαγιά του, τη µαµά του, αφηγήσεις, κάτι που ‘χει διαβάσει, πράγµατα που ‘χει ακούσει. Όπως και για µένα που το παίζω. Με τη φαντασία µου µεταφέρω κάτι, δεν έχω ζήσει ούτε Μικρασιατική καταστροφή, ούτε τα µπουλούκια… Νοµίζω ότι αυτό που µε κινητοποιεί εµένα να το παίξω και να τ’ αγαπάω τόσο πολύ, αρέσει και περνάει στον κόσµο. Και το πιο βασικό απ’ όλα είναι ότι αυτή η γυναίκα ενώ πέρασε δράµατα και τραγωδίες είχε πάρα πολύ µεγάλο ταλέντο να ζει. Τι είναι το ταλέντο να ζω; Κατά τη γνώµη µου, την ταπεινή, είναι να κάνεις αυτό που θέλεις. ∆ηλαδή να ‘σαι ελεύθερος. Υπάρχει αυτή η λαχτάρα για ελευθερία σήµερα; Νοµίζω ότι έχουµε εγκλωβιστεί πάρα πολύ σε τρόπους ζωής, σε νοοτροπίες, που έχουν ένα βόλεµα, µια ασφάλεια και δεν το διεκδικήσαµε αυτό. Τουλάχιστον όσα χρόνια ζω εγώ δεν έχω δει να κυριαρχεί αυτό, αυτή η ανάγκη της ελευθερίας, παρά από πολύ λίγο κόσµο. ∆εν νοµίζω ότι είναι η βασική ανάγκη του Έλληνα. Αυτό είναι κάτι που άλλαξε µέσα στα χρόνια; Ήτανε κάποτε η ανάγκη για ελευθερία ένα χαρακτηριστικό του Έλληνα; Όχι, δεν νοµίζω ότι ήταν το κυρίαρχο. Ίσως στα πολύ δύσκολα, που περνάµε τώρα δηλαδή, να ανατραπεί ένα µοντέλο ζωής και ν’ αναζητήσουν, οι νέοι άνθρωποι πια, αυτή την ελευθερία. Και το «θέλω» τους, χωρίς να υπακούουν. Όχι απαραίτητα να είναι επαναστατηµένοι όταν δεν προκύπτει λόγος, απλώς να διεκδικούν αυτό που θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Να µην µπαίνουν µέσα σε κανόνες που τους επιβάλλουν άλλοι. Να φτιάχνουν τις δικές τους ανάγκες, τις δικές τους αξίες, ακόµα και στο σπίτι και στην

οικογένεια. ∆εν µιλώ απαραίτητα για µια a priori ανυπακοή. Απλώς να διαµορφώνει ο καθένας τα «θέλω» του. Αυτό θέλει τσαγανό. Θέλει, ναι. Θέλει και να αναλαµβάνεις και τις ευθύνες σου όταν χρειάζεται, όποτε κάνεις λάθη. Όπως λέει κι η Παπαγιαννοπούλου «µα κανένας δε µου φταίει / για το χάλι µου / σπάσιµο θέλει το κεφάλι µου». Μα βέβαια και να αναλαµβάνεις τις ευθύνες. Και όπως έχει πει «όταν πεθάνω µην ψάξετε να βρείτε αυτούς που φταίγανε που εγώ πούλαγα τα τραγούδια µου, εγώ το ‘κανα, δικό µου “θέλω” ήτανε. Μη ρίξετε αυτή την ευθύνη στους άλλους, εγώ το έκανα». Αυτό, ναι, θέλει µια δύναµη ανθρώπου… άλλη. Πιθανόν σε κάποιους ανθρώπους της τέχνης, σε κάποιους διανοούµενους, σε κάποιους που έχουνε διαβάσει να βλέπεις αυτό το στοιχείο της προσωπικής ελευθερίας. Αλλά γενικά δεν είναι κάτι που µας καθορίζει σαν λαό, νοµίζω. Τι µας καθορίζει σαν λαό; Το βόλεµα, η ανασφάλεια, φόβοι, είµαστε πολύ φοβισµένος λαός, παρ’ όλο που έχουµε δώσει παραδείγµατα ανατροπής αυτής της κυρίαρχης ιδεολογίας και στάσης. Έχουµε δώσει τέτοια δείγµατα αλλά νοµίζω σε πολύ ακραίες στιγµές. Η καθηµερινότητά µας καθορίζεται από µικροαστισµό. Καθορίζεται από αυτό που ακούω από µικρό παιδί «να βολέψω το παιδί µου σε µια υπηρεσία, να το βάλω στο δηµόσιο». Αυτό το ακούω από µικρό παιδί, ευτυχώς όχι στο δικό µου σπίτι αλλά το ακούω γύρω µου. «Να βολέψω το παιδί, να παντρέψω το παιδί…» Λες και αυτό εξασφαλίζει τίποτα, εξασφαλίζει την ευτυχία δηλαδή! Για µένα αυτό που εξασφαλίζει την ευτυχία στον άνθρωπο είναι η ελευθερία του. Τίποτα άλλο. Και δεν το λέω µε την έπαρση του ότι εγώ το ‘χω κατακτηµένο αυτό. Το ξέρω όµως. Έχω συνείδηση αυτού του πράγµατος. Εννοείτε ότι είναι ιδανικό. Ναι! Είναι αξία µου. Κι όποτε έχω µπορέσει στη ζωή µου το έχω πραγµατοποιήσει. Ακόµα και στη δουλειά µου. Παρ’ όλο που έχω κάνει πάρα πολλούς συµβιβασµούς. ∆εν υπάρχει περίπτωση, δηλαδή, ένας άνθρωπος που ξεκινάει να γίνει ηθοποιός και που δεν έχει λεφτά στην οικογένεια να µην έχει κάνει συµβιβασµούς. Θα ‘χει κάνει τους συµβιβασµούς. Το θέµα είναι να τους κάνει συνειδητά. Όχι να κουκουλώνει, ότι τους έκανε επειδή «έπρεπε». Ότι «έτσι γίνεται».

Όχι, δεν γίνεται έτσι. Γίνεται έτσι για να επιβιώσουµε. Υπάρχει διαφορά. Πιστεύετε ότι η τέχνη, σήµερα, µπορεί να εµπνεύσει τους ανθρώπους µε τέτοιου είδους αξίες, όπως είναι η επιθυµία για ελευθερία; ∆ηλαδή, θα θέλατε µέσα από την παράσταση να παίρνει κάτι τέτοιο ο κόσµος; Νοµίζω ότι το παίρνει κι όχι απλώς το παίρνει αλλά υποστηρίζει (σ.σ. την παράσταση) τόσα χρόνια τώρα. Που σηµαίνει ότι είναι κάτι που ο άνθρωπος το αναγνωρίζει. Απλώς, νοµίζω, ότι µας µάθανε έτσι. Είναι µια ολόκληρη διαδροµή που ξεκινάει απ’ τα σπίτια µας, απ’ την παιδεία µας, απ’ το σχολείο, απ’ τους δασκάλους. Από µια νόρµα που µας βάζουν και περπατάµε εκεί πάνω για να προχωρήσουµε. Πώς µπορεί να αλλάξει αυτό; Αφορά τον τρόπο που σκεφτόµαστε και βλέπουµε τη ζωή; Φυσικά. Είναι ατοµικό, «µέσα». Ο τρόπος που ζεις. Οι ανάγκες που δηµιουργείς, που νοµίζεις ότι αυτές σε κάνουν να είσαι κάποιο πρόσωπο, να είσαι κάποιος αρεστός, να είσαι κάποια προσωπικότητα, ότι µπορεί να ‘ναι η επιτυχία δηλαδή. Το χρήµα… Ενώ δεν είναι. Στη ζωή της Παπαγιαννοπούλου, συγκεκριµένα, ποιό ήταν το πιο σηµαντικό στοιχείο; ∆ιεκδικούσε αυτό που ήθελε αυτή, ήτανε πολύ δυνατός άνθρωπος και δεν «κώλωνε». Η Παπαγιαννοπούλου δεν «κώλωνε». Ήτανε τολµηρή. Πήγε κι έγινε δασκάλα, αιχµάλωτη ούσα, στην Αττάλεια (σ.σ. λίγο πριν από τη Μικρασιατική καταστροφή) κι έµεινε δυο χρόνια εκεί µε δυο παιδιά µωρά, πάµφτωχη, χωρίς στον ήλιο µοίρα κι έγινε δασκάλα. Μετά ήρθε στην Ελλάδα κι έγινε ηθοποιός. Και πήγαινε στα µπουλούκια. Αυτό που γούσταρε έκανε. Σήµερα τι µπορεί να σηµαίνει «δεν κωλώνω»; ∆εν έχω απάντηση έτσι εύκολα. Θα µπορούσα πιο εύκολα να σου απαντήσω για µένα, που όµως εγώ είµαι στην ηλικία που είµαι, έχω κάνει µια διαδροµή, έχω βιώσει πράγµατα προσωπικά, τα οποία ήτανε πολύ σκληρά πράγµατα. Είναι θάνατοι ανθρώπων πολύ δικών µου, νέων, και τα οποία - όσο κι αν ήτανε πάρα πολύ σοκαριστικά τότε που τα ‘ζησα - µε δυναµώσανε. ∆ιαµορφώσανε µια άλλη δύναµη στο χαρακτήρα µου. Αυτό είναι κάτι στο οποίο µε οδήγησε η ζωή µου η ίδια. Άρα, δεν µπορώ εγώ να συµβουλεύσω έναν άνθρωπο µε βάση τα δικά µου δεδοµένα. Τι µπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να µην «κωλώνει»; Νοµίζω, ότι µια υποδοµή για ν’ αντέξει είναι το µεγάλωµά του, τα παιδικά του χρόνια, η αγάπη που πήρε

και η στήριξη απ’ το σπίτι του και η ελευθερία. Όχι η µιζέρια κι η προκατάληψη και ο συντηρητισµός. Που είναι πολύ δύσκολο, γιατί η ίδια η οικογένεια είναι πολύ συντηρητικό πράγµα. ∆ηλαδή, πώς µπορεί ο άνθρωπος που µεγαλώνει σ’ ένα σπίτι να διαµορφώσει ένα µυαλό ελεύθερο; Με τις επιρροές απ’ το σπίτι του και µετά το σχολείο. Με τα διαβάσµατα. Ποιους είχες φίλους; Για µένα αυτά είναι τα πολύ σπουδαία. Στα πολύ νιάτα σου ποια είναι τα «κρατήµατά» σου. Εσείς πώς µεγαλώσατε; Εγώ είχα την τύχη να µεγαλώσω σ’ ένα σπίτι πολύ φτωχό αλλά πολύ - αυτό που λέµε µε την αληθινή σηµασία, όχι τη σηµερινή - πολύ προοδευτικό. Γιατί, πέραν του ότι ήταν αριστεροί οι γονείς µου, υπήρχε καλλιτεχνία µέσα στο σπίτι. Ο πατέρας µου, ενώ ήταν δηµόσιος υπάλληλος για να ζήσει τα παιδιά του, έγραφε τραγούδια. ∆ιάβαζε, µας έµαθε να διαβάζουµε - εκτός σχολείου εννοώ. Ν’ ακούµε µουσική, ν’ ακούµε όλες τις µουσικές, ν’ ακούµε στο ραδιόφωνο θέατρο. Αυτό δεν συνέβαινε σε πολλά σπίτια εκεί που ζούσαµε, είναι ένα προνόµιο. Έτυχε να γεννηθώ σ’ ένα τέτοιο σπίτι. Οι επιρροές που είχα κατ’ ένα µεγάλο ποσοστό ήταν πολύ καλές για µένα. Πιασαν «καλό τόπο», δηλαδή. Αυτό έχει πολλή σηµασία στο νέο άνθρωπο, τα ερεθίσµατα. Τα οποία από µια ηλικία και πέρα µπορεί να τα επιλέγει µόνος του. Ναι. Αλλά παίζει ρόλο και λίγο η τύχη. ∆ηλαδή, ποιους φίλους θα κάνεις; Μετά το σπίτι σου ξανοίγεσαι, µεγαλώνεις… Θα βρεθείς µε κάποιους ανθρώπους που θα σου ανοίξουν τους ορίζοντες; Είναι τυχαίο τελείως ή εσύ θα φτιάχνεις αυτή την τύχη; ∆ηλαδή αυτά τα πράγµατα δεν είναι προγράµµατα. Είναι πώς έρχεται κι η ζωή. Είναι σηµαντικό να δέχεσαι τη ζωή όπως έρχεται; Ανεξάρτητα από το πώς αποφασίζεις να δράσεις από κει και πέρα; Όχι, εγώ δεν συµφωνώ. Έχω ένα στοιχείο πολύ έντονο στο χαρακτήρα µου που είναι ασυµβίβαστο, συνήθως είµαι αµφισβητίας, συνήθως αντιστέκοµαι, δεν παραδίδοµαι. Αυτό είναι θέµα χαρακτήρα όµως. Έχω µάθει να «τρώγοµαι» λίγο µε τα πράγµατα. Τον κοιτάω τον άλλον τι λέει, τον παρατηρώ ώρα πολλή. Το κάνω και µε τον εαυτό µου. Εµένα δεν µε δέχοµαι ως «παράδειγµα», ότι είµαι και το καλύτερο παράδειγµα. Ξέρω τα κουσούρια µου, ξέρω τα ελαττώµατα µου, δεν υποστηρίζω ότι είµαι ένα πρόσωπο προς µίµηση. Αλλά γενικά είµαι άνθρωπος µε αµφισβήτηση, µε απορίες, δεν τη δέχοµαι τη ζωή όπως είναι. Κι είµαι ένας άνθρωπος που ζω µε πολύ λίγα, µε «πολύ τίποτα» που λέω εγώ. Κι έχω ζήσει την πιο πολλή ζωή µου έτσι. Και χωρίς λεφτά και µε το να χαίροµαι τα µικρά «τίποτα». Αυτό που λέει η Παπαγιαννοπούλου στην αρχή της παράστασης «εδώ είναι όλα, µικρές χαρές, µεγάλες λύπες, άνθρωποι µικροί, µεγάλοι άνθρωποι…» Εννοώντας ότι εδώ είναι όλα για να τα ζήσουµε. Ναι, το πιστεύω απόλυτα. Οι «µικρές χαρές» είναι το πιο σηµαντικό; Νοµίζω αυτό είναι το πιο σπουδαίο. Και η Ευτυχία αυτό έκανε.

Ζούσατε αρκετά κοντά µε την Παπαγιαννοπούλου, σε κοντινές περιοχές, κι όπως έχετε πει την είχατε συναντήσει τυχαία. Αυτό σας έχει βοηθήσει στην ερµηνεία; Καθόλου, όχι. Απλώς όταν µου είπε ο Ζούλιας (σ.σ. έκανε τη σκηνοθεσία και το κείµενο της παράστασης) «σκέφτοµαι την Παπαγιαννοπούλου, πώς σου φαίνεται;», ήξερα ποια είναι. Κι επίσης είχα παρακολουθήσει τις δίκες µε τον Τσιτσάνη, όταν πέθανε η Παπαγιαννοπούλου, γύρω στο ’70. Τις είχα παρακολουθήσει επειδή µε ενδιέφερε πάντα το λαϊκό τραγούδι. Πάντα, µου άρεσε πάρα πολύ. Κι αυτό ήταν ένα κίνητρο. Είναι το τραγούδι που ακούω από µικρό παιδί. Όλα τ’ άκουγα, γιατί µας έβαζε ο πατέρας µας ν’ ακούµε Μπετόβεν, Μπαχ, Μότσαρτ από οχτώ χρονών! Κι εγώ, ίσως κι από κόντρα, πήγα στο λαϊκό. Άκουγα λαϊκό και ρεµπέτικο. Πάντως, όταν ακούγονται τα δικά της τραγούδια, κατά τη διάρκεια της παράστασης, βλέπουµε το ρόλο, την Παπαγιαννοπούλου, «αποταυτισµένη» από το γεγονός ότι είναι δικοί της οι στίχοι. Σαν να µην «ταυτιζόταν» µε το ταλέντο της. Μα έτσι τα έγραφε. Της ερχόταν κάτι και το έγραφε. Γι’ αυτό το ‘χουµε περάσει κι έτσι. Ότι δεν ήταν η θεόσταλτη έµπνευση. Έβαζε δηλαδή το ταλέντο της στην καθηµερινότητα χωρίς να έχει αυτό που λέµε «άκουσµα», «ψώνιο». Μα αυτό είναι το λαϊκό, του κόσµου. ∆ηλαδή το καθηµερινό. Αυτό είναι το σπουδαίο. Και νοµίζω ότι αυτό έχει πετύχει η παράσταση. Ότι βγαίνει αυτό το στοιχείο, µιας αλήθειας ανθρώπων τέτοιων, όχι της Παπαγιαννοπούλου µόνο. Κάποιων ανθρώπων αυθεντικών ρε παιδί µου! Το οποίο δεν υπάρχει, όσο πάει χάνεται. Γιατί χάνεται; Γιατί µας οδηγήσανε σε άλλα µοντέλα. Μετά τη Χούντα ειδικά - και πριν τη Χούντα, απ’ ό, τι θυµάµαι - έγινε µια µεγάλη τούµπα, επειδή ο κόσµος είχε ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ κι έπρεπε ν’ αρχίζει να ελπίζει όχι µόνο ότι θα σταθεροποιηθεί µια υποτιθέµενη δηµοκρατία αλλά κι ένα άλλο µοντέλο ζωής. ∆ηλαδή µιας άνεσης, µιας ευµάρειας. Και η τηλεόραση… η τηλεόραση προώθησε την κυρίαρχη ιδεολογία. Αυτό που λέµε life style είναι η τηλεόραση. Και δεν εννοώ µόνο απ’ τα σίριαλ. Απ’ τις ειδήσεις, απ’ το τι παρήγαγαν αυτές, απ’ τους δηµοσιογράφους, έγινε µια προπαγάνδα άλλου τρόπου ζωής. Οπότε έπαψε να είναι αξία η αυθεντικότητα. Ναι, δεν ενδιέφερε πια κανέναν. Αυτό που ενδιέφερε ήταν ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, ένα µεγάλο φουσκωτό, ένα εξοχικό… Είναι δυνατόν όµως να είσαι ευτυχισµένος χωρίς να είσαι αυθεντικός; Πολύ λίγος κόσµος έχει αυτή τη συνείδηση και την επιλογή, που έχει µεγαλώσει αλλιώς, αυτά που λέγαµε πριν, ποιες είναι οι αναφορές σου, τα διαβάσµατά σου, το σπίτι σου, οι γονείς σου, το σχολείο σου, οι παρέες σου, αυτά που έµαθες. Αλλά υπάρχει ακόµα κόσµος µε αυθεντικότητα. Κι ο κόσµος που έρχεται τόσα χρόνια και βλέπει αυτή την παράσταση, και άλλες, αυτό διεκδικεί. ∆εν είναι τυχαίο. Κάτι του κινητοποιεί. Συνέντευξη: Έφη Λάνταβου

Aφιέρωµα 25η Mαρτίου Ραγιαδισµός Η ιδεολογία του ραγιά. Ότι δηλαδή είµαι κατώτερος και απαθής. Παραίτηση και άφεση στην µοίρα. Συνήθως αποδέχεσαι την µοίρα αυτή αλλά προσβλέπεις και στην αναγνώριση από τον ισχυρό! Ίσως δεν µε σφάξει και επιβιώσω µε έναν ρόλο, έστω και αυτού του ραγιά. Παροιµίες που αποτυπώνουν τον ραγιαδισµό είναι το Σφάξε µε αγά µου να αγιάσω...

Βασίλη κάτσε φρόνιµα

Προσκυνοχάρτι Προσκύνηµα ονοµαζόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η δήλωση υποταγής µεµονωµένων ατόµων ή ολόκληρων οµάδων ή και περιοχών

α γίνεις νοικοκύρης! Συνήθως η 25 Μάρτη µας

προς τον κατακτητή, εναντίον του οποίου είχαν εξεγερθεί.Η αποδοχή

απασχολεί ηρωικά και ένδοξα... και ωραιοποι-

της υποταγής εκφραζόταν έµπρακτα από τους Τούρκους µε χορήγηση

ηµένα. Ενα σύσσωµο έθνος βγήκε στο κλαρί, ένα

στους προκυνηµένους ειδικού πιστοποιητικού, γνωστού ως

πλήθος από αγωνιστές, πολιτικούς, ιερωµένους

«ράι µπουγιουρντί» ή «προσκυνοχάρτι».

και διανοούµενους ενώθηκαν και πολέµησαν. Φτάνει στα παι-

Με αυτό τον τρόπο οι επαναστατηµένοι επανέρχονταν στην

διά των σχολείων απονευρωµένη, ακίνδυνη και ήσυχη. Πολύ

κατάσταση του νοµιµόφρονα υπηκόου.Υπό αυτές τις αντί-

ήσυχη, τόσο ήσυχη που ξεχνάς ότι ήταν επανάσταση... Από

ξοες συνθήκες, ο Γέρος στην κυριολεξία “ξαναζωντάνεψε”

την άλλη κάποιες προσεγγίσεις διαφορετικής οπτικής δηµι-

την ετοιµοθάνατη Επανάσταση.Με το σύνθηµα «φωτιά

ουργούν θόρυβο και αντιπαραθέσεις. Οι Έλληνες µε τους

και τσεκούρι στους προσκυνηµένους» απάν-

Τούρκους ζούσαν µονιασµένοι, η άλωση της Τριπολιτσάς ήταν

τησε µε µια χωρίς προηγούµενο τροµοκρα-

εθνοκάθαρση, όλες οι πλευρές έκαναν λάθη κλπ, αποκρύ-

τία στην τροµοκρατία του Ιµπραήµ.Σε

βουν την κύρια πλευρά. Είναι η ιστορία που ξαναγράφεται

όλο τον Μοριά οι πρωτεργάτες του

αποµακρυσµένη από την πραγµατικότητα. Η κύρια πλευρά

προσκυνήµατος συλλαµβάνονταν

είναι ότι ένα έθνος ήταν υπόδουλο και ξεσηκώθηκε ενάντια

και εκτελούνταν.

στον ζυγό. Όµως τελικά ξεσηκώθηκαν όλοι; Ή µήπως υπήρχε και µια άλλη κατάσταση που καλούσε σε εγκράτεια, σύνεση και υποµονή; Το Βασίλη κάτσε φρόνιµα να γίνεις νοικοκύρης δεν είναι ένας απλός στίχος, αλλά σηµατοδοτούσε µια άλλη αντίληψη στάση και πρακτική. Υπήρχε σε τµήµατα του κλήρου όπως λέγεται κατά κόρο, αλλά όχι µόνο εκεί. Μερίδες των αρχόντων, των προύχοντων, των πλουσίων, των διανοούµενων αλλά και του λαού ήταν κάτω απο την επιρροή του ραγιαδισµού. Κοιτούσαν την δουλειά τους ο καθένας παίζοντας τον ρόλο που του ‘χε ανατεθεί... Όπως και τµήµατα όλων αυτών των µερίδων επαναστάτησαν όχι µόνο ενάντια της ξένης κυριαρχίας αλλά και ενάντια του ραγιαδισµού που είχε εγκαθιδρυθεί σαν ιδεολογία και κοινωνική συµπεριφορά στην ίδια την κοινωνία. Το ελευθερία ή θάνατος παρά του ότι µπορεί µε διαφορετικό τρόπο να βιώνοταν ανάλογα την τάξη, την περιοχή, την γραµµατοσύνη, τελικά συνένωσε ένα µεγάλο κοµµάτι των ζωντανών δυνάµεων. Το κάτσε φρόνιµα- έκφραση του ραγιαδισµού και της υποτέλειας βρίσκοταν σε µια δεµένη σχέση µε την Αυλή, τους τοπικούς πασάδες, τους φοροεισπράκτορες. ακούγεται σε όλες τις κοινωνίες και σχηµατισµούς. Το Βασίλη κάτσε φρόνιµα ακούστηκε και σε άλλες

Νενέκος Ο ∆ηµήτριος Νενέκος καταγόταν από το χωριό Ζουµπάτα των Πατρών κι έγινε οπλαρχηγός του προκρίτου της Πάτρας Βενιζέλου Ρούφου (ο Ρούφος αργότερα, διετέλεσε πρωθυπουργός), αφού προηγουµένως δολοφόνησε τους πολεµιστές Σπανοκυριάκο και Σαγιά που διεκδικούσαν το ίδιο αξίωµα. Αρχικά διακρίθηκε στις πολιορκίες της Πάτρας και του Μεσολογγίου, αλλά µετά την άλωση του, συνεργάστηκε µε τον αλβανικής καταγωγής, Αιγύπτιο στρατηγό Ιµπραήµ, ο οποίος του προσέφερε ορισµένα προνόµια. Το 1826 προσκύνησε και συµπαρέσυρε µαζί του και πολλούς άλλους. Το 1827, επικεφαλής των Τουρκοπροσκυνηµένων πολέµησε εναντίον των Ελλήνων και τους νίκησε. Για αυτά τα «κατορθώµατα» του και µε τη µεσολάβηση του Ιµπραήµ, έγινε µε διαταγή του Σουλτάνου, «µπέης». Η εκτέλεση του Νενέκου, έγινε τελικά το 1828, κατ’ εντολήν του Κολοκοτρώνη, από τον αδελφό του δολοφονηµένου Σαγιά. Έκτοτε, το όνοµα του Νενέκου ταυτίστηκε µε τον προσκυνηµένο, το δουλοπρεπή άνθρωπο, το µίασµα, τον προδότη, τον άνθρωπο που δεν έχει σε τίποτα να ξεπουλήσει τις ιδέες του, την αξιοπρέπεια του, την εθνική, την αγωνιστική του ταυτότητα, πουλώντας τους παλιούς συναγωνιστές του και συµπράττοντας µε παλιούς αντιπάλους του προκειµένου να εξυπηρετήσει τα συγκυριακά του συµφέροντα.

στιγµές της ιστορίας µας. Ακούστηκε και στην κατοχή και στην δικτατορία... Κάθε φορά εκπορεύεται από ένα σύστηµα που περνά µια χαρά αλλά και αναπαράγεται από έναν πλανηµένο

Τουρκοπρίγκιπες

και φοβισµένο λαό. Πότε µε τηλεόραση, πότε µε φιρµάνια,

O Αδαµάντιος Κοραής, µε διαδοχικές εγκύκλιούς του, προειδοποίησε τους επαναστατηµένους Έλληνες

πότε µε κουβέντες του καφενέ και πότε µε τα µαντάτα από

ότι οι «Τουρκοπρίγκιπες» του Φαναριού επεδίωκαν είτε να πετύχουν συµβιβασµό µε την Πύλη και να

χωριό σε χωριό...

ανακηρυχτεί η ελευθερωµένη Ελλάδα φόρου υποτελής επαρχία του σουλτάνου µε ηγεµόνα Φ., είτε να

Τελικά ο Βασίλης απαντά στην νοικοκυροσύνη µε τον δικό του

φέρουν από την Ευρώπη βασιλιά, του οποίου αυτοί θα ήταν οι αυλικοί και οι σύµβουλοι. Ούτε και ο

τρόπο... Οι πιο παλιοί σίγουρα θα ξέρουν την συνέχεια του

Μακρυγιάννης είχε θετική άποψη για τους Φ., τους οποίους ανέφερε ως «τους δουλευτήδες των

τραγουδιού, οι πιο νέοι µπορούν να το βρούν στο διαδίκτυο...

Τούρκων».

και η άλλη όψη...

Ο Κανάρης

Κολοκοτρώνης «Όταν αποφασήσαµε να κάµοµε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαµε, ούτε πόσοι είµεθα, ούτε πως δεν

Ρήγας

δευµένοι, και οι έµποροι, µικροί και µεγάλοι, όλοι

«Όταν η ∆ιοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια

µάτιο µε τζάκι στον τοίχο, όπου ο Κανάρης πέρασε

εσυµφωνήσαµε εις αυτό το σκοπό και εκάµαµε την

του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να

µαζί µε τη γυναίκα του τα χρόνια της ζωής του. Εκεί

Επανάσταση».

κάµη τότε ο λαός η κάθε µέρος του λαού επανάστασιν,

στον τοίχο κοντά στο τζάκι υπήρχαν µερικά χαράγ-

να αρπάζη τα άρµατα και να τιµωρήση τους τυράννους

µατα, που ο ίδιος ο Κανάρης χάραζε µ' ένα σουγιά

του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το

και που σήµαινε το καθένα κι ένα χρόνο της ζωής

πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του».

του. ∆ίπλα σ' αυτό το µεγάλο καθιστικό δωµάτιο

έχοµε άρµατα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κά-

Χρ. Αγγελοµάτης περιγράφει στο περιοδικό

στρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιµος µας είπε:

Νέα Εστία το 1936 µε λεπτοµέρειες το σπίτι

«Που πάτε εδώ να πολεµήσετε µε σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως µία βροχή, έπεσε σε όλους µας η επιθυµία της ελευθερίας µας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαι-

Mακρυγιάννης

του Κανάρη. ∆εν είχε ακόµα γκρεµιστεί για να ανεγερθεί ακόµα µια πολυκατοικία...

Στην πρόσοψη του σπιτιού υπήρχε ένα τεράστιο δω-

ήταν το υπνοδωµάτιο του Κανάρη. Το σπίτι είχε στο πίσω µέρος του κήπο µε πελώρια πεύκα κι

«…Κι’ αν είµαστε ολίγοι…παρηγοριώµαστε µ’ έναν

ένα κιόσκι σαν ταράτσα, όπου ο Κανάρης περ-

τρόπον, ότι η τύχη µας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολί-

νούσε τα βράδια του.

γους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως

Η οικία που έζησε ο ήρωας του 1821 βρισκό-

τώρα, όλα τα θερία πολεµούν να µας φάνε και δεν µπο-

ταν στην οδό Κυψέλης αριθ. 56. Σήµερα σώ-

ρούνε, τρώνε από µας και µένει και µαγιά. Και ολίγοι

ζεται µια πινακίδα στην είσοδο της

αποφασίζουν να πεθάνουν, κι΄όταν κάνουν αυτείνη

πολυκατοικίας που γράφει λιτά οτι εκεί

την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαί-

έζησε και πέθανε ο ήρωας Κανάρης. Λίγο

νουν…».

πιο κάτω υπάρχει η εκκλησίτσα των

«…Τούτην την πατρίδα την έχοµεν όλοι µαζί, και

Αγίων Αποστόλων, ιδιοκτησία της Οικο-

σοφοί κι’ αµαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολι-

γένειας Κανάρη, όπου ο Κανάρης συ-

τικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον µικρότεροι

νήθιζε

άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαµεν, αναλόγως ο καθείς,

λειτουργία. Το στασίδι του, όπου

έχοµεν να ζήσωµεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαµεν όλοι

καθόταν, είναι κλεισµένο µε αλυ-

µαζί, να την φυλάµε κι’ όλοι µαζί και να µη λέγη ούτε

σίδα και κανείς δεν έχει καθίσει σ'

ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να

αυτό από τότε που πέθανε στις 2 Σε-

λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή µόνος του και

πτέµβρη του 1877.

φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όµως αγωνί-

Ένας ανδριάντας του Κανάρη, µε νη-

ζονται

σιώτικη φορεσιά και µε το δαυλό στο

πολλοί να φκειάνουν, τότε να λένε «εµείς». Είµαστε

δεξί χέρι, έτοιµος να πυρπολήσει την

εις το «εµείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να

τουρκική ναυαρχίδα, έχει τοποθετηθεί

µάθωµεν γνώση, αν θέλωµεν να φκειάσωµεν χωριόν,

προς τιµήν του στην Πλατεία Κυψέ-

να ζήσωµεν όλοι µαζί….».

λης, φιλοτεχνηµένος το 1876.

να

παρακολουθεί

τη

Όταν το πράσινο γίνεται γκρι (δισκογραφική Columbia)

∆

ισκογραφική Columbia. Μια περιοχή που πριν από περίπου τρεις δεκαετίες έσφυζε από ζωή. Τώρα πια µια τεράστια έκταση γεµάτη µπάζα , µε έντονο το αίσθηµα της µοναξιάς. Και όταν µιλάµε για πράσινο και γκρι δεν εννοούµε µόνο µια περιοχή που θα γκριζάρει από τα γιγαντιαία κτήρια που πιθανόν χτιστούν( εµπορικά καταστήµατα στην µορφή των γνωστών σε όλους mall) και το πράσινο της φύσης που θα θαφτεί, αλλά το πράσινο που σαν ζωντανό και φωτεινό χρώµα χαρακτήριζε την κάποτε ζωή του εργοστασίου. Το χρώµα που πλέον έχει αντικατασταθεί, έχει περαστεί από πάνω µε ένα πινέλο που στάζει γρήγορα µια απόχρωση του γκρι. Χρώµα µουντό, άοσµο, πεθαµένο… Ελεύθεροι χώροι σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή! Υπάρχει µεγάλη ανάγκη για έκφραση του κόσµου, για συνεύρεση, για ψυχαγωγία. Για σηµεία που θα χρωµατίζονται µόνο µε φωτεινά χρώµατα πράσινα, γαλάζια, πορτοκαλί, κίτρινα και θα χάνονται από την παλέτα τα γκρι, τα µαύρα, τα καφέ. Ελεύθεροι χώροι για παιδιά και για µεγάλους. Για χαµόγελα, φωνές και γιορτινούς ήχους. Για ποδήλατα, καρότσια, πατίνια και ρόδες παιδικές. Για θέατρα, µουσικές, ζωγραφικές. Για µάθηση, ιστορία, έκπληξη και ενθουσιασµό. Να δίνεται ζωή όπου δεν υπάρχει, όπου φοβάται, όπου αποτραβιέται. Να αναπνέεις! Να εισπνέεις ήρεµα να εκπνέεις δυνατά. Να υπάρχεις έντονα, να γεννιέσαι ξανά. Να µυρίζεις κάτι από το πριν και να το φέρνεις στο εδώ και τώρα… Α! Και στο αύριο τελικά…

Είναι ωραίο να ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις. Μπορεί µέχρι πρότινος να αντιµετωπίζαµε το παρελθόν της Πατησίων σαν κάτι που είναι περιττό να γνωρίζουµε, όµως δεν µπορείς να προχωρήσεις µπροστά αν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι, όπως λένε. Σ’ αυτή τη στήλη θα κά-

πού

πατάς και πού πηγαίνεις...

νουµε βήµατα «πίσω» για να

Από το ιστορικό εργοστάσιο 450 εργαζοµένων σε µια χωµατερή χιλιάδων

πάρουµε φόρα…

σκουπιδιών.

Βρετανική Columbia στοχεύοντας στην αγορά της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής αποφάσισε να λειτουργήσει στην Αθήνα εργοστάσιο παραγωγής γραµµοφώνων, ραδιοφώνων, φωνογραφικών δίσκων, µεγαφώνων και παντός είδους φωνοληπτικών ηχητικών οργάνων και άλλων συναφών προϊόντων. Οι εργασίες κατασκευής άρχισαν 1928 και ολοκληρώθηκαν το ∆εκέµβρη του 1929(Λεωφόρος Ηρακλείου 127) στην Ριζούπολη του ∆ήµου Αθηναίων σε έκταση 14 στρεµµάτων. Το 1991 οι πόρτες του κλείνουν για πάντα. Η πρώτη φωνογραφική βιοµηχανία έκλεισε µετά από 60 χρόνια λειτουργίας. Σήµερα φαίνονται έντονα τα σηµάδια της φθοράς και της εγκατάλειψης. Αίθουσες άδειες. Το υλικό σκορπισµένο, ξεχασµένο, πεταµένο στα σκουπίδια. Υλικό που σήµερα δεν το βρίσκεις εύκολα. Οι τοίχοι µισογκρεµισµένοι. Η αίσθηση πως εκεί ήταν ο πρώτος σταθµός της ελληνικής µουσικής είναι έντονη, µα ξεθωριασµένη. Στα στούντιο της Columbia ηχογραφήθηκαν όλα τα αριστουργήµατα της ελληνικής Μουσικής. Από εκεί έχουν περάσει προσωπικότητες όπως: Τσιτσάνης, Μπιθικώτσης, Χατζιδάκις, Βέµπο, Χιώτης, Βαµβακάρης, Ξαρχάκος, Γκάτσος, Ελύτης, Ρίτσος, Σεφέρης και άλλοι πολλοί. Εργαζόµενοι όλων των ειδικοτήτων έχουν καταθέσει την ψυχή τους για να παραχθεί αυτός ο όγκος των δίσκων περίπου 250.000 δίσκοι.

Το ιστορικό µιας ολόκληρης εποχής Το 1929 ιδρύεται η πρώτη µονάδα πλήρους παραγωγής δίσκων στην Ελλάδα από την αγγλική εταιρεία Grammophone. Στις 20 ∆εκέµβρη του 1930 τυπώνεται ο πρώτος δίσκος. Στο εργοστάσιο λειτούργησε ολόκληρη η αλυσίδα παραγωγής δίσκων και το προσωπικό ανερχόταν στα 40 άτοµα. Στις εγκαταστάσεις αυτές παρήγαγαν κατ’ αρχάς δίσκους οι δισκογραφικές εταιρείες Columbia, His Master Voice,µετέπειτα Columbia-EMI και οι ανταγωνίστριες αυτών Odeon, Parlophone, µετέπειτα Μίνως Μάτσας & Υιός. Ελλείψει αιθουσών ηχογράφησης οι φωνοληψίες γίνονται σε ξενοδοχεία ή σε αποθήκες κατάλληλα διαµορφωµένες από ξένα συνεργεία. Την ίδια χρονιά βγαίνει από τις πρέσες η πρώτη πλάκα σε 78 στροφές, φτιαγµένη από µεικτή πάστα µε φούµο, καρβουνόσκονη, οινόπνευµα, γοµµαλάκκα και επεξεργασµένο λεπτό χαρτί. Το 1935 µετά από µακρόχρονη παραµονή του

Από το χθες στο σήµερα... το αύριο; στο Λονδίνο για εξειδίκευση έρχεται στην Ελλάδα ο τεχνικός διευθυντής της εταιρείας Ευάγγελος Αρεταίος όπου δηµιουργεί και λειτουργεί το πρώτο studio φωνοληψίας ως το 1965. Στη συνέχεια ανακαινίστηκε και λειτούργησε ως StudioIII. Η δικτατορία του Μεταξά δεν αφήνει µεγάλα περιθώρια στη δισκογραφία. Οι γραµµοφωνήσεις της εποχής περνάνε στην ιστορία, παρά τις µεγάλες δυσκολίες. Τέτοιο ήχο δεν βρίσκεις πια. Το 1940 στην κατοχή, το προσωπικό συρρικνώνεται. Πείνα και φόβος. Ο Αρεταίος φυλακίζεται για την παραγωγή δίσκων της Σοφίας Βέµπο που σατίριζαν τον Μουσολίνι. Το τυπογραφείο ανατινάζεται. Φηµολογείται ότι τύπωναν σε αυτό αντιστασιακό υλικό. Το 1941 επιτάσσεται από τις Γερµανικές δυνάµεις κατοχής και λειτουργεί ως συνεργείο επισκευής αρµάτων µάχης και αυτοκινήτων. Το εργοστάσιο υπέστη καταστροφές αυτή την περίοδο όπως και κατά τον εµφύλιο. Με την απελευθέρωση το Columbia γνώρισε µεγάλη ανάπτυξη. Το 1955 η Columbia εξελίσσεται τεχνολογικά. Στο στούντιό της ηχογραφούν όλες οι δισκογραφικές εταιρείες. Αρχίζει η συνεργασία και µε άραβες παραγωγούς. Κυρίως συνεργασίες µε Λίβανο και Αίγυπτο. Το πρώτο βινύλιο είναι πλέον γεγονός. Το 1964 εγκαινιάζονται τα υπερσύγχρονα Στούντιο Ι και ΙΙ και γίνεται η πρώτη στερεοφωνική ηχογράφηση. Οι παρτιτούρες κάνουν την εµφάνισή τους και στις λαϊκές συνθέσεις. Η ορχήστρα του πάλκου δεν αρκεί για να αποδώσει τα τραγούδια στον δίσκο, πρέπει να εµπλουτιστεί. Προβάλλεται η ανάγκη της ενορχήστρωσης, κάτι που απαιτεί καλές γνώσεις της µουσικής και των οργάνων. Το 1970 παράγεται η πρώτη ηχογραφηµένη κασέτα. Το 1977 αρχίζει η λειτουργία του µεγάλου λιθογραφείου. Οι 33 στροφές εκτοπίζουν σιγά σιγά τις 45. Το 1978 η ζήτηση αυξάνεται. Το προσωπικό της Columbia φθάνει τα 460 άτοµα. Το 1979 το εργοστάσιο παίρνει την 75η θέση στις πιο συναλλαγµατοφόρες εξαγωγικές εταιρείες της Ελλάδας καθώς το 1977 είχε κέρδη µόνο από εξαγωγές πέντε εκατοµµύρια δολάρια. Το 1980 βγαίνει το τελευταίο δισκάκι. Το 1983 σταµατούν οι φωνοληψίες. Το 1991 το εργοστάσιο κλείνει. Από το 1999 το εργοστάσιο και το οικόπεδο(14 στρεµµάτων) ανήκουν στην εταιρεία MARMIN του κύριου Μάτσα. Το 2006 το Κεντρικό Συµβούλιο Νεοτέρων Μνηµείων κήρυξε διατηρητέο ένα από τα οχτώ κτήρια της Columbia ανοίγοντας το δρόµο για την κατεδάφιση των υπολοίπων επτά µεταξύ των οποίων και το ιστορικό Studio III και οικοδόµηση στην θέση τους νέων κτηρίων προς εκµετάλλευση.

ς ι ε ψ ό π α . . . ς ι ε ψ πό

πού

πατάς και πού πηγαίνεις...

...α

Τι συµβαίνει σήµερα Σύµφωνα µε το σχέδιο νόµου Ρυθµιστικό Σχέδιο Αθήνας/ Αττικής(ΡΣΑ) 2021(Οκτώβριος 2011) προτείνεται η τροποποίηση του ΓΠΣ Αθήνας και η µετατροπή του ΒΙΟ.ΠΑ. Προµπονά από «ΒΙΟ.ΠΑ.» σε «ΒΙΟ.ΠΑ. προς εξυγίανση». Αυτό σηµαίνει ότι οι σηµερινές συνθήκες δεν µπορούν να εξασφαλίσουν την ενεργοποίηση του ΒΙΟΠΑ και συγχρόνως να συµβάλουν στην αναβάθµιση του περιβάλλοντος της γύρω περιοχής και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων. Συνεπώς, οι προβλεπόµενες από το ισχύον ΓΠΣ χρήσεις µόνο εφόσον ενισχυθούν θα συµβάλουν στην εξυγίανση αυτής της περιοχής και του ευρύτερου χώρου που επηρεάζουν. Λαµβάνοντας υπόψη και το ιστορικό της προτεινόµενης τροποποίησης και όλες τις σχετικές µέχρι σήµερα αποφάσεις, που αναλυτικά αναφέρονται στην §2.2, η πρόταση για τροποποίηση του ΓΠΣ Αθήνας αφορά στο ΒΙΟΠΑ Προµπονά, µε µετατροπή του σε «ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση». Σχετικά µε το συντελεστή δόµησης προτείνεται µέσος συντελεστής δόµησης 0,8. Με την πρόταση της τροποποίησης σε ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση και µάλιστα σηµειακά και όχι µέσα στο πλαίσιο το οποίο θα διαµορφώσει το υπό συζήτηση ΝΡΣ Αθηνάς/ Αττικής, αφαιρούνται οι βασικές χρήσεις (βιοµηχανίες-βιοτεχνικές µέσης και χαµηλής όχλησης). Αν λάβουµε υπόψη και τον νέο συντελεστή δόµησης που προτείνεται µε την αλλαγή χρήσης των περίπου 56 στρεµµάτων θα προκύψει εντατική δόµηση-πολυόροφα εµπορικά κέντρα.

Εµπορικός Σύλλογος Αλυσίδα

σύλλογος Αλυσίδα θέλοντας να µην χαθεί η ευκαιρία να δηµιουργηθεί στην περιοχή ένα µοναδικό «θεµατικό πάρκο» 60 περίπου στρεµµάτων, στην περιοχή που από το 1936 ηχογραφήθηκε όλος ο πλούτος της νεότερης ελληνικής µουσικής, µε κέντρο το ήδη διατηρητέο κτήριο της Columbia και όχι τη δηµιουργία ενός ακόµα εµπορικού κέντρου που εκτός από πλεονασµό, τα λειτουργικά και τα αισθητικά προβλήµατα που θα φέρει, θα δηµιουργήσει τεράστια και ανεξέλεγκτα κοινωνικά και οικονοµικά προβλήµατα στις ήδη υπάρχουσες αγορές της περιοχής. Παραθέτουµε λοιπόν τις εξής προτάσεις: - Ανάπλαση της περιοχής µε κεντρικό γνώµονα το ήδη διατηρητέο κτήριο της Columbia ως µουσικό µουσείο και ο χαρακτηρισµός της περιοχής του ΒΙΠΕ προς εξυγίανση, ως θεµατικό πάρκο για την ελληνική µουσική, θα έδινε έµφαση στον πολιτισµό µε: • Υποδοµές για τη διάδοση της ελληνικής µουσικής • Αίθουσες συναυλιών • Αίθουσες προβολής • Υποδοµές για στούντιο ηχογραφήσεων • Σχολή σύγχρονων µέσων ηχογράφησης • Πιθανόν σχολής ελληνικών οργάνων • Σύγχρονες εγκαταστάσεις για τη λειτουργία δηµόσιων και ιδιωτικών ωδείων • Σχολών χορού • Σύγχρονες εγκαταστάσεις για την µετεγκατάσταση των µουσικών συνόλων του ∆ήµου Αθηναίων • Αρχείο παλαιών ηχογραφήσεων • Εξειδικευµένα καταστήµατα πώλησης και συντήρησης µουσικών οργάνων • Εξειδικευµένα καταστήµατα πώλησης και ενοικίασης ηχητικών εγκαταστάσεων • Εξειδικευµένα καταστήµατα πώλησης και ανταλλαγής παλαιών δίσκων βινυλίου • Χώρους για την εστίαση και γενικά την εξυπηρέτηση των επισκεπτών και των εργαζοµένων • Μεγάλα υπόγεια parking για την εξυπηρέτηση συναυλιών αλλά και του συγκοινωνιακού κόµβου που δηµιουργηθεί µε τον διπλό σταθµό του ΜΕΤΡΟ στον Περισσό • Και φυσικά την ανάπλαση και δενδροφύτευση της έκτασης που θα παραχωρηθεί στον δήµο, αντάξια αυτού του θεµατικού πάρκου, µε κέντρο το µουσείο που θα λει-

τουργήσει στο ήδη διατηρητέο κτήριο της Columbia. Με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί διέξοδος και στους ιδιοκτήτες να εκµεταλλευτούν τις περιουσίες τους ανάλογα µε τον επιδιωκόµενο ‘’βαθµό εξυγίανσης’’ όπως ορίζει ο νόµος και µε την προσεκτική διαχείριση από την πλευρά της πολιτείας στους συντελεστές δόµησης θα µπορέσει να δηµιουργηθεί ένα ήπιο και διαχειρίσιµο σε όλα τα επίπεδα θεµατικό πάρκο. Ένα τέτοιο θεµατικό πάρκο που θα είχε να προσφέρει στον πολιτισµό χρειαζόµαστε, όχι µόνο τα Πατήσια αλλά και ολόκληρη η Μητροπολιτική Αθήνα. Ένα µόνο παράδειγµα παρόµοιας λύσης είναι το Cite de la Musigue στο Παρίσι, που από υπερβολικά υποβαθµισµένη περιοχή, στα παλιά σφαγεία, µετατράπηκε σε χώρο πολιτισµού. Άλλαξε σε τέτοιο βαθµό την περιοχή που σήµερα θεωρείτεένα από τα αξιοθέατα της πόλης, αναβαθµίζοντας τις υποδοµές της πολιτιστικής οικονοµίας της πόλης, και δηµιούργησε νέες µορφές αστικού τουρισµού, και ψυχαγωγίας.

∆ράσεις Μία από τις δράσεις του συλλόγου Στις 18/02/2013 οι εκπρόσωποι των εµπορικών συλλόγων: - Χαλκηδόνας Φιλαδέλφειας - Επαγγελµατιών εστίασης & ∆ιασκέδασης Χαλκηδόνας Φιλαδέλφειας - Γαλατσίου - Ν. Ιωνίας - Αγ. Αναργύρων - Και της 5ης κοινότητας του ∆ήµου Αθηναίων «Αλυσίδα» Συναντήθηκαν µε κεντρικό θέµα την µετατροπή του «ΒΙΟΠΑ Προµπονά» σε «ΒΙOΠΑ προς εξυγίανση» ενόψει του σχεδίου νόµου για το « Ρυθµιστικό Σχέδιο Αθήνας / Αττικής (ΡΣΑ) 2021 και τις συνέπιες που θα δηµιουργήσει στην περιοχή, στους όµορους ∆ήµους και τις αγορές τους. Ο Πρόεδρος του Εµπορικού Συλλόγου «ΑΛΥΣΙ∆Α» , εξέθεσε στους παρευρισκόµενους, τους µέχρι τώρα σχεδιασµούς και τις µεθοδεύσεις γύρω από το θέµα και παρουσίασε το σχέδιο και την πρόταση του συλλόγου, για τον χαρακτηρισµό της επίµαχης περιοχής σε «Μουσικό Θεµατικό Πάρκο» για την Ελληνική Μουσική, στον χώρο που από το 1936 ηχογραφήθηκε όλος ο πλούτος της Ελληνικής Μουσικής. Οι παρευρισκόµενοι αποφάσισαν παµψηφεί να στηρίξουν το σχέδιο και ανέλαβαν να ενηµερώσουν για αυτό τους φορείς των περιοχών τους.

Επιτροπή πρωτοβουλίας για τη ∆ιάσωση και Αξιοποίηση του Εργοστασίου της COLUMBIA

πό το 2005 αγωνίζεται ο χώρος να χαρακτηριστεί στο σύνολό του ιστορικός τόπος. Αγωνίζεται για να γίνει ∆ηµόσιο ή ∆ηµοτικό Μουσείο της Ελληνικής Μουσικής και ∆ισκογραφίας που θα περιλαµβάνει: • Όλη την αλυσίδα παραγωγής δίσκων 78,45 και 33 στροφών, όπως και κασετών • Όλη την αλυσίδα ηχογράφησης δίσκων • Χώρο συναρµολόγησης γραµµοφώνων, ραδιοφώνων και χώρο έκθεσης αυτών • Χώρο λιθογραφείου και έκθεση εξωφύλλων και ετικετών • Αρχείο Ελληνικής δισκογραφίας • Αρχείο δισκογραφίας της Βαλκανικής και Ανατολικής Μεσογείου • Χώρο µε έγγραφα ντοκουµέντα από τις δραστηριότητες του εργοστασίου( κατάλογοι, εµπορικές συναλλαγές, συµβόλαια κ.λ.π) • Χώρο για τους δηµιουργούς, στιχουργούς, ερµηνευτές, µουσικούς(βιογραφικά στοιχεία, το έργο τους κ.λ.π) • Χώρο για το έµψυχο δυναµικό της εταιρείας(διεύθυνση, τεχνικοί, εργαζόµενοι, παραγωγοί) • Έκθεση φωτογραφικού και κινηµατογραφικού υλικού • Βιβλιοθήκη, κέντρο τεκµηρίωσης και έρευνας • Παραγωγή και διάθεση σύγχρονου εντύπου και ηχητικού υλικού • Χώρος εκδηλώσεων, συναυλιών, συνεδριών, προβολών κ.α. • Χώρους πρασίνου και αναψυχής ∆ιεκδικούµε ένα µουσείο ‘’ζωντανό’’ και όχι µόνο έκθεσης του παρελθόντος. Ένα Μουσείο Εθνικό υπό τον έλεγχο του υπουργείου πολιτισµού ή του ∆ήµου Αθηναίων. Επιµένουµε για ∆ηµόσιο Μουσείο διότι η µελέτη, η έρευνα της ιστορίας της µουσικής και η συνέχισή της δεν µπορεί να είναι υπόθεση ενός ιδιώτη ή µιας κλειστής οµάδας µε άγνωστα ή εµπειρικά κριτήρια. Πολύ δε περισσότερο όταν στον χώρο της µουσικής έχουν προκύψει υποκειµενισµοί, αµφισβητήσεις, αποκλεισµοί. Ζητάµε να αποκτηθεί ο χώρος από τον ∆ήµο Αθηναίων ή το Υπουργείο Πολιτισµού. Συντονιζόµαστε µε τους κατοίκους για τη µη τσιµεντοποίηση της περιοχής Προµπονά. Να αποζηµιωθούν οι ιδιοκτήτες για τιε ιδιοκτησίες τους.

∆ράσεις Αντισταθήκαµε στην κατεδάφιση όλων των κτηρίων της Columbia τον Απρίλιο του 2006. Προσβάλλαµε την απόφαση του ΥΠΠΟ στο Σ.τ.Ε το οποίο µας δικαίωσε. Προσβάλλαµε στο Σ.τ.Ε και τη νέα απόφαση του ΥΠΠΟ. Η απόφαση αναµένεται. Οργανώσαµε κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις, αφιερώµατα. Πρόταση για ένταξη ενός τέτοιου έργου σε προγράµµατα τα οποία χρηµατοδοτούνται από Ευρωπαϊκά κονδύλια. Έκδοση χρονολογίου για το εργοστάσιο Columbia. Αυτές είναι µερικές από τις δράσεις τους.

Ευχαριστούµε θερµά τον Εµπορικό Σύλλογο Αλυσίδα και τον Κώστα Βαλλή για τις πληροφορίες και τις σπάνιες φωτογραφίες. Επίσης την Θεοδόση Αυγή και τον ∆ηµήτρη Υφαντή µέλη της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για τη ∆ιάσωση και Αξιοποίηση του Εργοστασίου της Columbia. Η βοήθειά τους ήταν πολύτιµη και το µεράκι τους µεγάλο! Καλή συνέχεια!

Πίσω από το συρματόπλεγμα…. Χαµένες εικόνες, αναµνήσεις, κουβέντες, παιχνίδια και όνειρα…κρύβονται, χάνονται, ξεχνιούνται, καµουφλάρονται! Για λίγο, για πολύ…κανείς δεν ξέρει! Μέσα από τα τετράγωνα του συρµατοπλέγµατος ψάχνουµε να βρούµε τα άλλα σχήµατα µε περισσότερες ή λιγότερες γωνίες. Προσπαθούµε να περάσουµε την παλάµη µας µέσα από αυτό µα περνάνε µόνο τα δάχτυλά µας και αυτά µε δυσκολία. Εγκλωβιστήκαµε, µα είναι στο χέρι µας να αποδράσουµε… ή θέλω να έρθει κάποιος να µε πάρει, να µε σηκώσει ψηλά, να βλέπω µακριά.. να βλέπω θάλασσα... Πεδίον του Άρεως 2010 | Φωτογραφία/επεξεργασία: Ήρα Σταµατοπούλου

ΝΑΤΑΛΙΑ ΣΑΜΑΡΑ - ΓΚΑΙΤΛΙΧ

Γεύσεις της Κατοχής Τα δίσεκτα εκείνα χρόνια της κατοχής, οι Ελληνίδες νοικοκυρές, µε φαντασία και αγάπη, πλούτισαν το τραπέζι της ανέχειας µε γεύσεις πρωτόγνωρες. Μήπως ήρθε το πλήρωµα του χρόνου να γνωρίσουµε τα φαγητά της επιβίωσης;

Φασόλια ξερά σουβλάκια

Στιφάδο µε κάστανα

∆οκιµασµένος σπάνιος µεζές για το κρασάκι. Να πάνε κάτω τα φαρµάκια.

Γίνεται απαράλλαχτα όπως το γνωστό στιφάδο, µε τη διαφορά πως λείπει το κρέας το οποίο αντικαθιστούµε µε κάστανα. Είναι ένα πολύ νόστιµο και θρεπτικό φαγητό, έστω και αν λείπει και το λάδι, οπότε βάζουµε περισσότερη ντοµάτα πελτέ.

Yλικά:

Το εστιατόριο της οικογένειας Μαρτίνη έχει την ιστορία του σαραντατρία χρόνια τώρα... Εδώ πρόκειται για µια ευχάριστη γωνιά πολλών τετραγωνικών όµως, µε δύο αίθουσες µεγάλες, µε αραιά τραπέζια που δίνουν µια άνεση στον χώρο, µε προσεγµένη διακόσµηση και αρµονικούς χρωµατισµούς. Η εστία-τζάκι µε έναν πρωτότυπο κατασκευαστικό τρόπο απλώνει ην θέρµη του και στους δύο χώρους δηµιουργώντας µια οικεία ατµόσφαιρα. Παραδοσιακές Ελληνικές και Μεσογειακές γεύσεις µας περιµένουν να τις γευτούµε, θυµιζοντάς µας το σπιτικό φαγητό. Καθηµερινά ετοιµάζονται σαράντα περίπου µαγειρευτά!

“κρατάµε την παράδοση και την ποιότητα των προιόντων, όλα κατασκευάζονται στον χώρο µας. Τα καλαµάκια φτιάχνονται εδώ, απο τα δικά µας χέρια! Χρησιµοποιούµε φρέσκα ελληνικά προιόντα.” Πατησίων 289 & Ιακωβάτων Λειτουργεί απο τις 11.00 π.µ. έως 02.00 π.µ. Παράδοση κατ’ οίκον & στον επαγγελµατικό σας χώρο. τ.: 210 2111063

• 50-100 µεγάλα φασόλια (σήµερα γίγαντες) • Λίγο άνηθο ψιλοκοµµένο • Λίγο κρεµµύδι ψιλοτριµµένο • Αλάτι, πιπέρι • Λίγο αλεύρι • Ανάλογο νερό • Οδοντογλυφίδες

1. Βάζουµε αποβραδίς στο νερό τα φασόλια να µαλακώσουν 2. Την εποµένη τα πλένουµε και τα βάζουµε σε αλατισµένο νερό (να µην λιώσουν). Τα σουρώνουµε. 3. Μέσα σε βαθύ πιάτο διαλύουµε το αλεύρι µε ανάλογο νερό, αλατοπίπερο, το ψιλοτριµµένο κρεµµύδι και τον άνηθο. Να γίνει ένα κουρκούτι πηχτό. 4. Περνάµε τα φασόλια στις οδοντογλυφίδες και τα φτιάχνουµε σουβλάκια. 5. Τα βουτάµε στο κουρκούτι και τα τηγανίζουµε.

Yλικά: • 1 οκά κρεµµύδια • ½ οκά κάστανα • 1-2 κουταλιές ντοµάτα πελτέ • 2 φύλλα δάφνης • 2 κουταλιές ξύδι • 1 κουταλιά πετιµέζι • 2 φλιτζάνια νερό • Λάδι όσο υπάρχει • 2-3 κόκκους πιπέρι, αλάτι

1. Καθαρίζουµε τα κάστανα από τον εξωτερικό φλοιό και τα βάζουµε όσο χρειάζεται για να καθαριστεί και ο εσωτερικός φλοιός και να παραµείνουν ακέραια. 2. Βάζουµε στην κατσαρόλα τα κρεµµύδια, τη ντοµάτα διαλυµένη σε νερό, το ξύδι, τη δάφνη, το αλάτι, το πιπέρι, το πετιµέζι, το λάδι (όσο υπάρχει) και το νερό. 3. Σκεπάζουµε την κατσαρόλα και σιγοβράζουµε το φαγητό. Επειδή τα κάστανα βράζουν γρήγορα, τα ρίχνουµε προς το τέλος, όταν τα κρεµµύδια είναι µισοβρασµένα.

Έτσι γεννήθηκε η κουζίνα της πείνας που είναι η πιο ευφάνταστη, η πιο δηµιουργική και, γιατί όχι, η πιο υγιεινή, αφού δεν εµπεριέχει λίπη, αλλαντικά, κόκκινα κρέατα, πλήρη γαλακτοκοµικά προϊόντα, κ.λπ., υπεύθυνα για τις υπερβολικές τιµές χοληστερίνης στο αίµα, την αυξηµένη αρτηριακή πίεση και τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων. Υγιεινή διατροφή θα την αποκαλούσαµε, µε καµάρι, σήµερα: Ο εφιάλτης της γεύσης τότε.

Μποµπότα Το καθιερωµένο κατοχικό γλυκό. Μεγάλη πολυτέλεια ήταν να προσφέρουν µαζί µε το ρεβιθοκεφτέ και µποµπότα γλυκό.

Yλικά: • 100 δράµια µποµποτάλευρο • 20 δράµια λάδι καυτό (ο σύγχρονος οδηγός µαγειρικής τονίζει: λάδι εκλεκτό) • 2 φλυτζανάκια του καφέ σταφίδες µαύρες • 1 ποτηράκι κονιάκ • Το ζουµί ενός πορτοκαλιού και λίγο ξύσµα • Λίγη σόγια • Λίγη κανέλλα • Πετιµέζι (σήµερα εντάσσεται στα είδη µεσογειακής διατροφής. 6 Ε το βαζάκι!)

1. Ανακατεύουµε όλα τα υλικά 2. Προσθέτουµε χλιαρό νερό µε λίγο πετιµέζι και δουλεύουµε να γίνει σαν κουρκούτι 3. Το ρίχνουµε σε λαδωµένο ταψάκι και το στέλνουµε στον φούρνο για 40-45 λεπτά. Την τρώµε σκέτη ή µε λίγο σιρόπι από πετιµέζι. Σηµείωση: Ηλεκτρική κουζίνα δεν υπήρχε γι αυτό έστελναν τα φαγητά στο φούρνο της γειτονιάς.

Το βιβλίο της Σαµαρά µπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία: • ∆ιαγώνιος, Πατησίων 306 • Κυψέλη του βιβλίου, Πατησίων 354

Η μανέστρα της μαμάς Μανέστρα; Τι θα πει αυτό; Φαγητό είναι; Για να δω… Α! Το κριθαράκι εννοείς. Ε… πες το έτσι. Λέω και εγώ… Μανέστρα; Τι λέξη είναι αυτή; Βλαχάκι! Τι να πει κανείς οι χωριάτες έχουν πρωτότυπες λέξεις.

αυτής είναι αριστοκρατική και διεθνής. Για δες… Μανέστρα από την βενετική manestra (σουποειδές), από την Ιταλική minestra (di orzo) που είναι σούπα, από την λατινική ministrare/minestrare.

Ναι κυρία της µεγαλούπολης, οι χωριάτες έχουν έµπνευση και φαντασία. Έχουν λέξεις που τους ξεχωρίζουν από τους άλλους. Και ναι η µαµά µου φτιάχνει µανέστρα µε φακή, µανέστρα µε ρεβίθια, µανέστρα µε µοσχαράκι και κοτόπουλο. Μανέστρα στο φούρνο µε τυριά, µανέστρα σούπα, µανέστρα µε λαχανικά, µανέστρα ανάποδα, µανέστρα µπρούµυτα, µανέστρα ανάσκελα και µανέστρα τούµπα! Κάνει µανέστρα µε χίλιους διαφορετικούς τρόπους. Και να ξέρεις πως η ετυµολογία της λέξης

Συγκαταλέγεται στα ζυµαρικά η µανέστρα µας. Είναι πλούσια σε υδατάνθρακες όπως όλα τα ζυµαρικά. Έχει ελάχιστο λίπος και περιέχει θρεπτικά συστατικά όπως σίδηρο, φώσφορο, ασβέστιο, βιταµίνες του συµπλέγµατος Β και πλούσια σε άµυλο.

Και η διατροφική αξία:

Εγώ µανέστρα θα την λέω και ας µην καταλαβαίνει κανείς. Θα µιλάω και βλάχικα άµα λάχει! Στη µαµά µου που µιλάει µε νι και λι και µπροστά µου προσπαθεί να το αλλάξει.

από το 1953... ... ο φούρνος στην γωνία Κυψέλης & Τήνου περνάει στα χέρια της οικογένειας Ρεµούνδου. Αρτοποιοί τριών γενεών, συνεχίζουν να µας ικανοποιούν, διατηρώντας πάντα την ίδια ποιότητα στα προϊόντα τους.

Κυψέλης 37 τ.: 210 82 15 808

από το 1958

αγνά φρέσκα χειροποίητα παραδοσιακά

Ένας χώρος παραδοσιακός, ζεστός και φιλόξενος. Γεµάτος µυρωδιές από κάθε λογής µπαχαρικά, γεύσεις και χρώµατα. Θα βρείτε επίσης µεγάλη ποικιλία αφεψηµάτων, ζυµαρικά, όσπρια, λάδι, µέλι & ρακί.

Σας περιµένουµε να τα πούµε Χύµα και Τσουβαλάτα ! > Ιακωβίδου 6, Πατήσια, τ.: 210 2018551

"Και για την Σαρακοστή με μεγάλη ποικιλία νηστίσιμων αλμυρών και γλυκών γεύσεων"

Αγίου Μελετίου 67 / Αθήνα Τηλ: 210 8640969

Απογείωσε το στυλ σου, δημιούργησε το από την αρχή αν βαρέθηκες το προηγούμενο, τροποποιησέ το.

Ανανεώσου!

Μοναδικότητα, φινέτσα, χάρη, λάµψη, ιδιαιτερότητα σε όλα τα είδη. Κοσµήµατα, ρούχα, αξεσουάρ για να ξεχωρίσεις. Εξυπηρέτηση, ευχάριστο περιβάλλον, καλές τιµές η σωστή συνταγή ...και λίγο όρεξη. Αν δεν έχεις... τρώγοντας έρχεται!

Το παραλήρημα ενός αφεντικού!

άφο ληνικό κινηµατογρ ελ ό λι α π ν το ό π α µε ατάκες

- Ξυπνήσατεεεε;

βλάκα τον χαζό και τον παλαβό, πάει σχόλασε αυτός!».

«Άντε ρε πατέρα πήγαινε πάρε µόνος σου και φέρε µου κι

- Μάλιστα!

Καταβαίνεις τι σου λέω κανείς πια δε µε ακούει. Βρε που

εµένα ένα!»

- Μαλλιά ρε αλήτη! Είδες τι ώρα είναι; Τι νοµίζεις πως θα

πάµε; Ωρέ που πάµε;

∆ιέξοδος καµία...Πίσω πάλι στο γραφείο! Μπαίνω µέσα

κάνεις ότι θες εδώ; Θα πίνεις, θα τρώς το κολατσό και

Μετά από αυτό έφυγα από το γραφείο εξαγριωµένος φω-

βλέπω όλους να τραγουδάνε και να χορεύουνε. Σου λέω

µετά θα κάααθεσαι;

νάζοντας: µπουρλόοοοτο θα σας βάλω όλους! Και η ξαν-

Θανάση εδώ γίνονται σόδοµα και γόµµορα. ∆εν ξέρω αν

Και αν χθες σου είπα ότι µπορείς να αργήσεις και λίγο σή-

θιά η χαζή τρέχει από πίσω µου και µου λέει: «Αφεντικό

το παρατήρησες αλλά είµαστε µια ωραία ατµόσφαιρα! Ο

µερα σου λέω: Είπα-Ξείπα

στάσου µύγδαλα, έλα για έσενα τα έφερα».

καθένας το δικό του. Γι αυτό το νου σου ρεµάλι έλα αµέ-

Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι ρε ότι και οι υπόλοιποι

Πηγαίνω σπίτι να ηρεµήσω. Λέω στα παιδιά φέρτε µου

σως στο γραφείο είµαι έξαλος. Ε ρε µουστάκια φωτιά που

εδώ δεν είναι καλά. Τους ρωτάω σήµερα µε το που

ένα ποτήρι νερό γιατί δεν είµαι καλά. Περιµένω, περι-

µ' άναψες. Εδώ που φτάσαµε θα φάµε και τα µουστάκια

µπαίνω στο γραφείο που είναι ο Θανάσης και ξέρεις τι µου

µένω...Τίποτα! «Βρε γαιδούρια τι σας ζήτησε ο πατέρας

µας και επειδή εγώ δεν έχω θα φάµε από το δικό σου.

λένε µωρέ; «Ποιος Θανάσης; Τον Θανάση που ήξερες τον

σας, ένα ποτήρι νερό µόνο» Και ο µικρότερος µου λέει:

- Αφεντικό, όχι άλλο κάρβουνο!

TΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ

10%-15% έκπτωση

στους αναγνώστες του «Η Πατησίων Ζει» που θα επισκεφθούν το κατάστηµά µας

νέες ιδέες νέα προϊόντα νέοι άνθρωποι e - s h o p : w w w. x e n o s

s.g o n e -x

Λεπτοµέρειες για το e-shop

Σατωβριάνδου 23, Οµόνοια, Aθήνα T.K.: 10431 Tηλ.: 210 5223166, 210 5241760, Fax: 210 5242649, e-mail: xenos@acci.gr

που κάλυψε 160 µερίδες φαγητό. Θα επαναλάβουµε αυτή τη δράση στις 28 Απριλίου, Κυριακή των Βαΐων.

Στηρίξτε ενεργά «το Μυρμήγκι» με τη συμμετοχή σας στις δράσεις του! Πώς µπορείτε να βοηθήσετε: Οι δράσεις του:

«Το Μυρµήγκι» είναι ένα ανοιχτό δίκτυο αλληλεγγύης που δηµιουργήθηκε τον Νοέµβριο του 2012 από κατοίκους της 6ης ∆ηµοτικής Κοινότητας. Ζούµε καθηµερινά την εγκατάλειψη και τη µιζέρια της περιοχής µας. Ολοένα και περισσότερες οικογένειες – γείτονες, φίλοι, συγγενείς– οδηγούνται στην απελπισία της ανέχειας και της περιθωριοποίησης. ∆υσκολευόµαστε να ζήσουµε µε αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό κι εµείς, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, αποφασίσαµε, πως µόνον όλοι µαζί, ενωµένοι και αλληλέγγυοι, θα µπορέσουµε να αντιµετωπίσουµε αποτελεσµατικά τα τεράστια προβλήµατα της κρίσης που µας έχουν επιβάλει. Κι έτσι δηµιουργήσαµε «το Μυρµήγκι». «Το Μυρµήγκι» δεν εξαρτάται από κανένα κρατικό φορέα και µέλος του µπορεί να είναι κάθε πολίτης που συµφωνεί µε τις γενικές αρχές του και συµµετέχει ενεργά στη λήψη και την εκτέλεση των αποφάσεών του.

Η λειτουργία του στηρίζεται σε δυο βασικές αρχές: • Αλληλεγγύη απ’ όλους και προς όλους χωρίς διακρίσεις και αποκλεισµούς. • Άµεση λήψη αποφάσεων από τους ανθρώπους που συµµετέχουν ενεργά και σηκώνουν το βάρος των πρακτικών αναγκών.

• Μαζεύει και µοιράζει τρόφιµα σε συµπολίτες µας που τα χρειάζονται. • Μαζεύει ρούχα, παπούτσια και κλινοσκεπάσµατα και τα διαθέτει µέσω µόνιµου χαριστικού παζαριού. • Μαζεύει βιβλία για τη δανειστική βιβλιοθήκη που έχει δηµιουργήσει. • Μαζεύει παιχνίδια και παιδικά βιβλία για παιδιά. • Μαζεύει φάρµακα που δεν έχουν λήξει και τα διοχετεύει σε κοινωνικά ιατρεία/φαρµακεία. • Στις δραστηριότητές του περιλαµβάνονται ακόµα: εργαστήριο γλώσσας για παιδιά, συµβουλευτική από ψυχολόγους, νοµική στήριξη για υπερχρεωµένα νοικοκυριά, ενηµέρωση για τα κοινωνικά ιατρεία και φαρµακεία, καθώς και για άλλες δοµές και δίκτυα ανάλογα µε τις ανάγκες του καθένα. • ∆ιοργανώνει προβολές ταινιών, θεµατικές συζητήσεις, εκθέσεις και Κυριακάτικα µεσηµέρια µε συλλογική κουζίνα και ζωντανή µουσική. • Η πιο πρόσφατη πρωτοβουλία µας ήταν η διοργάνωση διάθεσης τροφίµων «Χωρίς Μεσάζοντες». Παρεµβαίνοντας στη διαδικασία διάθεσης της τροφής και καταργώντας στην πράξη τους µεσάζοντες και τους κερδοσκόπους, προµηθευόµαστε όλοι φθηνά και ποιοτικά βασικά είδη διατροφής κατευθείαν από επιλεγµένους παραγωγούς. Την Κυριακή 10 Μαρτίου 2013, «το Μυρµήγκι» οργάνωσε µε µεγάλη επιτυχία την πρώτη διάθεση προϊόντων «Χωρίς Μεσάζοντες» στην Πλατεία Κυψέλης. Η συµµετοχή ξεπέρασε τους 500 κατοίκους και διατέθηκαν 10 τόνοι τρόφιµα. Παράλληλα λειτούργησε χαριστικό παζάρι ρούχων και συλλογική κουζίνα

• Κάθε Σάββατο πρωί συγκεντρώνουµε τρόφιµα από σούπερ µάρκετ της γειτονιάς: Σκλαβενίτης-Βελβενδού 11.00-13.00 και Βασιλόπουλος-Κερκύρας 12.00-14.00. Πάρτε µέρος στη συλλογή τροφίµων ή περάστε να αφήσετε τη δική σας συµµετοχή. • Αφήστε στον χώρο µας ρούχα, τρόφιµα, φάρµακα, παιχνίδια. Αν δεν µπορείτε να τα φέρετε, επικοινωνήστε και θα έρθουµε να τα πάρουµε εµείς. • Βοηθήστε στη διοργάνωση για το επόµενο Χωρίς Μεσάζοντες δηλώνοντας εθελοντές. • Ενεργοποιήστε τον κύκλο γνωριµιών σας για συλλογή τροφίµων, ρούχων, παιχνιδιών. • Ελάτε κάθε Τρίτη στις 19.00 στο ανοιχτό συντονιστικό µας για να γνωριστούµε και να συζητήσουµε.

Τα στοιχεία του Μυρµηγκιού: Επτανήσου 60 και Τενέδου ∆ίνουµε τρόφιµα: ∆ευτέρα 7-9 µ.µ. | Τρίτη & Τετάρτη 10-12 π.µ. | Πέµπτη 7-9 µ.µ Εγγραφές κάθε Τετάρτη 7-9 µ.µ. «Το Μυρµήγκι» λειτουργεί ∆ευτέρα έως Σάββατο από τις 7µµ. Τ: 210 8613612 | Ε: tomirmigi@gmail.com B: http://tomirmigi.blogspot.gr fb: "Το µυρµήγκι" - ∆ίκτυο αλληλεγγύης 6ης Κοινότητας Αθήνας Για το πρόγραµµα των δραστηριοτήτων µας µπορείτε να ενηµερώνεστε από το site µας.

από

• Kρεβάτια µονά-ηµίδιπλα-διπλά από

99€

65€ • Καναπέδες 149€ • Στρώµατα

από

Στρώµατα & έπιπλα από το 1964

Ελάτε να δοκιµάσετε & να διαλέξετε µόνοι σας το στρώµα που θα σας χαρίσει τον ύπνο των ονείρων σας έως

-35%

έκπτωση σε όλα τα στρώµατα

• Αξεσουάρ δωµατίου (καλόγεροι-κρεµάστρες-οµπρελοθήκες) • Είδη ύπνου (µαξιλάρια, καλύµατα κ.τλ.) • Ανωστρώµατα (latex & αφρώδη)

Στρώµατα µε ένα τηλεφώνηµα στο χώρο σας Βασίλειος Τσαγκάρης Αχαρνών 308, Κάτω Πατήσια Τ.: 210 22 84 705, info: billtsagkaris@yahoo.gr

489€

α! ρ ώ τ ς ε ίπ ΤΤιι ε

ι είπες τώρα! Τι είπα; Κατάλαβες τι είπα; Ή µόνο πετάς την ατάκα σου για να δείξεις έξυπνη; Είπα πως τα δόγµατα πεθαίνουν σαν τους θεούς των Ιθαγενών µπροστά στην οµοβροντία των όπλων. Οι Ιθαγενείς πίστευαν βαθειά, δυνατά και γερά στα τοτέµ τους.... ∆εν είχαν χάσει την πίστη τους, αλλά τελικά έχασαν την ζωή τους! Είπα ότι φτάνει πια µε τα δόγµατά σου... Αυτό πρέπει, αυτό δεν πρέπει, αυτό γίνεται έτσι και αυτό αλλιώς. Φτάνει µε την πλήρη εξήγηση, εγκεφαλική και ψυχαναλυτική που ερµηνεύει κάθε κίνηση, µορφασµό και όνειρο... Σε παρακαλώ καλή µου, µην µε αναλύεις-ψυχαναλύεις άλλο... Ο άνθρωπος δεν είναι βάτραχος, δεν είναι πειραµατόζωο... Η ζωή δεν έχει κανονικές συνθήκες εργαστηρίου και βγάλε την άσπρη ποδιά! Τι είπα τώρα! Είπα ότι είσαι πολύ όµορφη! Θα αρχίσεις να παράγεις πνευµατικό καυσαέριο... Το πες για αυτό το λόγο και το λες έτσι γιατί τελικά βαθιά µέσα σου υπονοείς µια εσωτερική ανάγκη για έκφραση των πιο καταπιεσµένων σου πλευρών! Ρε πας καλά; Σου δίνω ένα στολίδι και το βάζεις σε δοκιµαστικό σωλήνα για να δεις την σύνθεσή του! Σου δίνω ένα δώρο και σκέφτεσαι πόσο το αγόρασα! Σου δίνω ένα ποίηµα και µετράς τις λέξεις του! Εγώ δεν αναλύω την γλυκιά σου αµηχανία της στιγµής, το ανεπαίσθητο χαµόγελο που πλανάται στον αέρα, το φευγαλέο άγγιγµα που µε ηλεκτρίζει... Αν µε ξανά αντιµετωπίσεις έτσι! Αν µε ξανά αντιµετωπίσεις έτσι στο ξαναλέω! ∆εν θα οµοβροντήσω, γιατί δεν είµαι τέτοιος τύπος αλλά θα εξαφανιστώ! Θα µείνεις µε τα τοτέµ σου και τις αναλύσεις σου! Εγώ θα αποσυρθώ σε βαθύτατο διαλογισµό και θα ξαναµπώ στον ωραίο µου, µα µοναχικό δικό µου κόσµο!

εις σ ή ν µ Α να Αν

ρθε ένα πρωινό του ∆εκέµβρη µαζί µε το κρύο του, τον αέρα του και τον ταχυδρόµο του µαζί µε άλλους πολλούς φακέλους ∆ΕΗ, χαράτσια, νερά, κινητά. Φάκελοι µε ηµεροµηνίες λήξης και νούµερα πολλά νούµερα…. Μέσα στο χάος των σφραγισµένων φακέλων, ένας ξεχωρίζει. Σκεφτόµαστε… ‘’µπα δεν θα ΄ναι τίποτα, κάποια ευχητήρια κάρτα για τα Χριστούγεννα από το ταχυδροµείο’’ το αφήνουµε για λίγο στην άκρη να δούµε αυτά που ‘’καίνε’’. Αφού φυσήξαµε και ξε-φυσήξαµε σε κάθε φάκελο άλλο που ανοίγαµε ήρθε και η ώρα του… και έτσι ήρθε η Έκπληξη! Αγαπητοί µου, Η εφηµερίδα µου προξένησε µια ευχάριστη και συγκινητική έκπληξη. Από εκεί που ένοιωθα µοναξιά και αποξένωση µέσα στην πόλη και τη γειτονιά που γεννήθηκα και µεγάλωσα, ήρθατε και µου δείξατε µε τον καλύτερο τρόπο ότι είχα λάθος τρόπο σκέψης. Μου θυµίσατε το 30ο δηµοτικό σχολείο που πήγαινα τη δεκαετία του 50 στη γωνία Φωκίωνος Νέγρη και Αγ. Ζώνης στη θέση του οποίου αρκετά χρόνια µετά ήταν το ζαχαροπλαστείο Οριεντάλ, τόπος συνάντησης µεταξύ φίλων. Και το 6ο γυµνάσιο θηλέων στην οδό Επτανήσου όπου φοίτησα αργότερα και στην πόρτα του οποίου βγαίναµε να δούµε τον Κώστα Κακαβά που έφερνε το αυτοκίνητό του στο γκαράζ που υπήρχε στη θέση του σηµερινού σούπερ µάρκετ. Ερχόταν και ο Μπάρκουλης και από εµάς προήλθε και η γνωστή φράση ‘’κορίτσια ο Μπάρκουλης’’, διότι µία καθόταν στην πόρτα (από τον φόβο των καθηγητών βεβαίως- βεβαίως) και φώναζε τις άλλες. Το συγκεκριµένο γυµνάσιο είχε ένα καταπληκτικό αµφιθεατρικό χηµείο και πολύ καλούς καθηγητές. Λίγο πιο κάτω στην Επτανήσου ήταν και η οµάδα των Ελληνίδων οδηγών και στην οποία κάθε Κυριακή πήγαινα ανελλιπώς για να µάθω πράγµατα και να ανταλλάξω ιδέες. Εκεί γνώρισα και τις εγγονές του Γιώργου Σουρή. Αυτά ήθελα να µοιραστώ µαζί σας και επειδή έχω πολλά ενδιαφέροντα και γι αυτό δεν έχω κοµπιούτερ, σας ταχυδροµώ. Συνεχίστε αυτή την πολύ ωραία προσπάθεια.

Μο ναδ ικέ ς

Θα µ εί νο υµε ε δώ!

λοιπόν η εφηµερίδα "Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ" "ΤΡΑΜΒΑΕΙ" ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ. Είναι αυτό που έλειπε από την περιοχή γιατί ενώνει όλους εµάς που ζούµεεργαζόµαστε-αγαπάµε-συµπνέουµε σε αυτήν και πεισµατικά δεν φεύγουµε! Προσωπικά αγωνίζοµαι µε τον κύκλο των ανθρώπων γύρω µου να κρατήσουµε και να κρατηθούµε εδώ γιατί είµαι σίγουρη ότι θα πετύχουµε στο τέλος να µην διαµελιστεί ο κοινωνικός ιστός που αντίθετα απ'οτι σε άλλες γειτονιές,εδώ υπάρχει.Επειδή ζώεργάζοµαι και δηµιουργώ εδώ σε έναν ηµιόροφο στην Πατησίων και δυναµικάιεροτελεστικά -αγωνιστικά το κρατώ και στολίζω µε ιδέες και λύσεις οικονοµικές τις κυρίες της περιοχής(και όχι µόνο), δηλώνω-ουµε οτι δεν την παραδίδουµε! Ζούµε µια πραγµατική πραγµατικότητα και όχι αυτή που θέλουν να µας περάσουν κάποιοι.Είµαστε ονειροπόλοι αλλά ταξιδευτές και εργάτες της ζωής της ίδιας µε όλη την σηµασία της.∆εν πρέπει να φοβηθούµε το µέλλον αλλά να το ξαναδηµιουργήσουµε και να επαναπροσδιορίσουµε τις αξίες της ζωής που δεν ειναι άλλες από τις "ταπεινές ανθρώπινες σχέσεις".Και σε όλους αυτούς που αγωνιούν αν θα κλείσουµε,αν θα χρεωκοπήσουµε,αν θα γυρίσουµε στη δραχµή,αν το κέντρο θα ζήσει. Aπαντώ δεν θα γίνει τίποτε εάν εσείς-εµείς δεν το θελήσουµε.Αν όλοι εµείς προσπαθήσουµε γιατί εµείς κρατάµε το µέλλον στα χέρια µας. Ας αποφασίσουµε λοιπόν.

ς ε ί ρ ο τ ισ Μαρία ∆ιβόλη

(αναγνώστριά που µας ταχυδρόµησε το παραπάνω γράµµα, γραµµένο σε γραφοµηχανή!) Την ευχαριστούµε πολύ!

Όποιος, όποια θέλει µοιράζεται µαζί µας τις 150-300 λέξεις που έχει µέσα του. Κάποιες θα δηµοσιευτούν, όλες θα ανεβαίνουν στο διαδικτυακό τόπο. Στείλτε το στο

pati

il.gr

gma

si@ ione

PROτάσεις Ελάτε σε ένα φιλικό περιβάλλον, µε 10ετή παρουσία στην Κυψέλη, να σας γνωρίσουµε και να σας δώσουµε την πείρα µας για το δικό σας tattoo. Με έµπειρο προσωπικό & Βελόνες µιας χρήσεως, Μελάνια φυτικά & υποαλλεργικά, Χένες - Μόνιµο µακιγιάζ - Body Painting

ACE TATOO & BODY PIERCING Κασταλίας 9 Πλ. Κυψέλης Τηλ για ραντεβού 2114027814 Art Nick 6978621686 e-mail: nic.gabriil@gmail.com

Tyre Expert Repair and Go ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΚΟΥΤΣΟ∆ΗΜΟΣ Η εταιρεία Tyre Expert Repair and Go-ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΚΟΥΤΣΟ∆ΗΜΟΣ είναι το αποτέλεσµα µιας οµάδας τεχνικών µε πολύχρονη εµπειρία του αυτοκινήτου και της µοτοσικλέτας αλλά και σε ό,τι αφορά Ελαστικά, Ζάντες και Υπηρεσίες Βουλκανισµού και Ηλεκτρονικής Ζυγοστάθµισης. Με πάνω από 10 χρόνια παρουσίας στο χώρο των Ελαστικών Αυτοκινήτου και Μοτοσικλέτας, ανοίγουµε µε τη νέα επωνυµία «Repair ‘n’ Go» στo κέντρο της Αθήνας, στην Κυψέλη! H κύρια δραστηριότητά µας είναι η λιανική πώληση και η παροχή υπηρεσιών στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις που διαθέτουµε στην οδό Κυψέλης 9, όπου λειτουργεί εγκεκριµένο συνεργείο, εξοπλισµένο µε σύγχρονα µηχανήµατα για τα επιβατικά οχήµατα και τις µοτοσικλέτες ή το scooter σας. Κυψέλης 9- Κυψέλη, Αθήνα Τηλ.: 210 82 29 283

ΑΦΟΙ ΠΛΕΣΣΑ Ο.Ε.

Service ΓΝΗΣΙΑ ΑΝ ΤΑ ΛΛΑ ΚΤΙΚΑ Α ΡΙΣ ΤΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ Ε ΡΓΑ ΣΙΑΣ Προµηθέως 22, Πατήσια Τηλ.: 210 2230 005 - 210 2010 117, fax: 210 2010139 e-mail: fplessas@otenet.gr

Αναβαθµίστε την ασφάλειά σας Παπαναστασίου ∆ηµήτρης • Θωρακισµένες πόρτες ασφαλείας • Κειδιά • Κλειδαριές • Χρηµατοκιβώτια • Κλειδιά immobilizer • Αλλαγές κλειδαριών σε πόρτες ασφαλείας • Eπισκευές-αντικαταστάσεις ρολών

Φωκίωνος Νέγρη 13, Κυψέλη, Τηλ.: 210 86 49 272, Κιν.: 6972 003 564

www.keysiamo.gr

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ Υαλοπίνακες - Κρύσταλλα - Καθρέπτες Γυάλινες κατασκευές

σε όλα τα βιβλία ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΣΠΙΤΙ Τοποθέτηση Υαλοπινάκων (τζαµιών)* στην ήδη υπάρχουσα κατασκευή, απλά και οικονοµικά, εξασφαλίζοντας: • Εξοικονόµηση ενέργειας Ζεστασιά το χειµώνα - ∆ροσιά το καλοκαίρι • Οικονοµία στην κατανάλωση πετρελαίου/ηλεκτρικής ενέργειας κ.λπ. • Θερµοµόνωση • Ηχοµόνωση • Προστασία του περιβάλλοντος

από 10 έως 30%

έκπτωση

* µε πιστοποίηση ISO

Αγαθουπόλεως 4 (Φωκ. Νέγρη) Τηλ.-Fax.: 210 86 64 153 Κιν. 6944 126 380 E: leonidasroussos@hotmail.com www.louisglass.com

Θεµιστοκλέους 37, Αθήνα τ.: 210 380 2644

η ψυχή της πόλης

Τα παιδιά από τα Πατήσια

ριν από δύο αιώνες, η οδός Πατησίων ήταν ο δρόµος που ένωνε την πόλη των Αθηνών µε την εξοχή. Το… χωριουδάκι Πατήσια, ήταν ο τόπος αναψυχής των Αθηναίων, λόγω των µεγάλων κήπων και της δροσιάς που προσέφεραν. Η ονοµασία τους βγήκε από έναν πασά την εποχή της τουρκοκρατίας, που µεθυσµένος προσπαθούσε να γυρίσει στην εξοχική του κατοικία και του φώναζαν «πασά, πάτα ίσια». Έτσι βγήκαν τα Πατήσια, έτσι έλεγε ο πατέρας µου που του έλεγε ο πατέρας του. Από τότε έως σήµερα τα Πατήσια έζησαν πολλές αλλαγές. Από εξοχή σε πόλη. Από µονοκατοικίες µε αυλές σε πολυόροφες πολυκατοικίες από µπετόν αρµέ. Πολυκατοικίες που στοιβάζονται άνθρωποι νοµίζοντας ότι θα ζήσουν την µεγάλη ζωή στην πολύβουη Αθήνα- η νοοτροπία των γονιών µας την εποχή του ‘55 – ‘65. Ο πατέρας µου έλεγε, ότι την Αθήνα έπρεπε να την γκρεµίσουν τελείως και να την ξανακτίσουν από την αρχή µετά τον πόλεµο. Έτυχε να γεννηθώ εδώ στα Πατήσια. Μέχρι τα 15 µεγάλωσα σε µονοκατοικία. Τα ψηλοτάβανα δωµάτια και η στρογγυλή σαλονοτραπεζαρία µε το τζάκι, η αυλή µε την κληµαταριά που έφτανε µέχρι την ταράτσα, οι µαξιλαροπόλεµοι µε τα αδέλφια µου, τα µπουγέλα µετά το σχολειό µε τα παιδιά της κάτω γειτονιάς, τα πάρτι της εποχής του ‘60-‘70 µε βερµούτ και ξηρούς καρπούς, γλέντι και χορό µέχρι τελικής πτώσης, καφεδάκι και ούζο τις Κυριακές, τάβλι στην ταράτσα και ραδιόφωνο µε τους αγώνες ποδοσφαίρου, χάθηκαν όταν µια µέρα το γκρέµισε ο «µπάρµπας», έτσι τον λέγαµε τον θείο, και έγινε µια τεράστια πολυκατοικία. Τα Πατήσια σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται µέρος της µητρόπολης. Οι πολυκατοικίες άρχισαν να φυτρώνουν σαν τα µανιτάρια, ο κόσµος πιο απόµακρος και το καληµέρα πιο δύσκολα να το ακούσεις.

Η Πατησίων γέµισε µε πολυτελή µαγαζιά, θέατρα, αίθουσες προβολής, καλοκαιρινά σινεµά και η ζωή στην Πατησίων συνέχιζε µε ένταση. Άρχισα να συνηθίζω. Παγωτό στην Χαρά, ποτό στο Radar, µπύρα στον Κόµη, µουσική στην Oggi rock και µετά βόλτα στην Φωκίωνος για καφέ και κουβεντούλα. Πέρασαν τα χρόνια µε την Πατησίων και τα πέριξ σε άνοδο κοινωνική και καλλιτεχνική. Στις πολυκατοικίες πλέον ζούσαν ονόµατα της τέχνης και των γραµµάτων, ηθοποιοί και µουσικοί καλλιτέχνες που µας έκαναν περήφανους. Αλλά ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει. Και να που σήµερα, αυτοί που την κατάστρεψαν λένε ότι αυτή η περιοχή της Αθήνας είναι υποβαθµισµένη, µε µεγάλη εγκληµατικότητα. Αυτούς που εγκαταλείπουν τα πατρικά τους στα Πατήσια για να πάνε στα υποτιθέµενα πλούσια βόρεια προάστια, τι είναι και πώς τους λέµε, µπορείτε να µου πείτε; Πώς λοιπόν αυτή η πόλη να πάει µπροστά, όταν οι ίδιοι οι κάτοικοι της την εγκαταλείπουν. Ευτυχώς όµως υπάρχουν και µερικοί από εµάς, που ακόµα προσπαθούν να σώσουν ό,τι µπορούν και όλοι µαζί µε την βοήθεια φίλων και γνωστών να ξανακάνουµε τα Πατήσια το καλύτερο προάστιο της Αθήνας, όπως τους αξίζει. Πιστεύω ότι έζησα το δρόµο στην αρχή της παρακµής του, µα πρόλαβα να δω και οµορφιές. Όπως και να ‘χει, όταν περνάς τα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια σε έναν τόπο, γίνεται κοµµάτι της ζωής σου. Ακόµα ζω στα Πατήσια. Γιατί; Είµαστε χωριό και µητρόπολη. Και έχουµε και σύνθηµα: «Εµείς στα Πατήσια ξηγιόµαστε στα ίσια». Πέτρος 4 711 Oggi rock Ο 4 711 Oggi rock ήταν ερασιτεχνικός ραδιοφωνικός σταθµός που λειτούργησε από το 1975-1978. Ο ραδιοφωνικός σταθµός δούλευε µε 4 λάµπες των 711 γι’ αυτό και αυτή η κωδικοποίηση. Όσο για το Oggi rock ήταν γνωστό club στα Πατήσια που άφησε εποχή.

Οι νοστιµιές της Μαίρη ς Ο

Ι ΝΟΣΤΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ παραµένουν ίδιες, τα πάντα γύρω µας όµως αλλάζουν κι εµείς χρειαζόµασταν µια ανανέωση, έτσι στο εστιατόριο της πλ. Αγίου Γεωργίου πήραν τα πινέλα έβαψαν τους τοίχους σε τόνους πιο γήινους σοκολατί και κρεµ, πιο ζεστά χρώµατα λένε οι θαµώνες σαν την κυρία Ρεµούνδου που φέρνει ψωµί κάθε πρωί και το αγαπάει το µαγαζί. Άλλαξαν και τα φωτιστικά, για να ταιριάζουν περισσότερο στο χώρο. Το µεγάλο ρολόι στον τοίχο που οι δείκτες του δεν προχωράνε (δεν λειτουργεί λένε κάποιοι) αλλά λειτουργεί όπως θέλουν οι πελάτες, σταµατηµένο στο χρόνο που χαλαρώνουµε και τρώµε ένα ζεστό πιάτο φαΐ στο διάλειµµα από τη δουλειά ή το βράδυ την ώρα που ένα ποτηράκι κρασί µας κάνει να µιλάµε ψιθυριστά πιο µεγαλόφωνα για τον διπλανό µας ηθοποιό που κάθεται πιο κεί µετά το τέλος της παράστασης ή τον κύριο που µας έκανε παρατήρηση την ώρα που φωτογραφίζαµε. Πάνω αριστερά υπάρχει τώρα το µπακαλικάκι µε προϊόντα που χρησιµοποιεί η οικοδέσποινα στο φαγητό της ντοµατάκι, λάδι, κρασί, µπαχαρικά …. και µε το τρόπο της µας απάντησε για τα υλικά και τα συστατικά της νοστιµιάς κρατώντας πάντα τα µυστικά της. Η Μαίρη περήφανη για την ανακαίνιση µας τονίζει προσέξτε τις λεπτοµέρειες… όπως στο φαγητό.

Ύδ ρ α ς 2 - 4 , Π λ α τ ε ί α Α γ . Γε ω ρ γ ί ο υ Τ . : 2 1 0 8 2 2 9 2 39 / 2 1 0 8 2 1 3 1 3 6 Α νο ι χτ ά α π ό 1 2 µ. µ . - 2 . 0 0 µ. µ .

ή ν νοµ δια τ’ οίκο α κ

ή ν νοµ δια τ’ οίκο κα

£ 1 20

όλοι οι καφέδες

1 30 £

φυσικός χυµός πορτοκάλι

4 50 £

Όλες οι προσφορές ισχύουν για παραλαβή από το κατάστηµα take away από το συγκεκριµένο κατάστηµα

club sandwich & αναψυκτικό 330 ml

2 50 £ κρέπα γλυκιά (2 υλικά)

µε κάθε σάντουιτς (4 υλικά)

δώρο το αναψυκτικό σας

Πατησιών 56, Αθήνα, τηλ. 210 88 47 778