Η Πατησίων Ζει | #11

ΡΙΟΣ ΟΥΑ ΒΡ ΦΕ

11

| 14

Η ποίηση των γηπέδων Πίσω από τη µάσκα τι κρύβεις «Στην υγεία των ερώτων» Θήρας 54 Ξεχασµένα παιχνίδια Η κυψέλη της γιαγιάς Παντελής Αµπαζής: ∆ε δουλεύω

Μαίρη Ιγγλέση: «Τα συµφέροντα µου χαλάνε τον έρωτα» Γιούλη Ζήκου: «Εγώ η Μάρθα Φρόυντ»

ΑΛΛΟΙ δρόµοι… Ο Γενάρης µας άφησε, το 2014 τρέχει µπροστά µας κι οι δρόµοι µένουν ίδιοι ή µεταµορφώνο-

11

νται ακατανόητα. Ξυπνάµε στα Εξάρχεια, στο Γαλάτσι, στα Πατήσια, στην Κυψέλη, περπατάµε «πάνω-κάτω στην Πατησίων», δεχόµαστε τον ήλιο των αλκυονίδων ηµερών στην πλατεία Λέλας Καραγιάννη ή στο Πάρκο της Ναυαρίνου. Μιλάµε στους τοίχους, γιατί οι τοίχοι αυτών των δρόµων έχουν πολλά να µας πουν, φέρουν το συνεχή διάλογο και τον παλµό των ανθρώπων που τους διαβαίνουν. Φέρουν τις ανάγκες, τα όνειρά τους, τον ήχο από τα γέλια τους ή τη θλίψη και την µοναξιά τους. Αυτοί οι δρόµοι

Π

έχουν τα σηµάδια των ερώτων µας. Έρωτες γεννηµένοι κάτω από τις ιστορικές πολυκατοικίες στα Κάτω Πατήσια, στον ΗΣΑΠ, στα µπαράκια

άµε στη Φωκίωνος που θα ’χει παιχνίδια για παιδιά; Θα ’χει παγοδρόµιο; Με ρώτησε µε αγωνία η εφτά-

χρονη πιτσιρίκα µου. Προσπάθησα να πνίξω ένα ηχηρό ΟΧΙ,

της πλατείας Βικτωρίας ή Αµερικής. Οι «καληµέ-

ενάντια στον καταναλωτισµό που και εγώ ο ίδιος είχα παρασυρθεί

ρες» διασταυρώνονται στον αέρα κι αποκαλύ-

όλη αυτή την περίοδο των γιορτών. Της είπα, ΟΧΙ δεν θα ’χει παγο-

πτουν ένα ΑΛΛΟ ηχόχρωµα σε ΑΛΛΟΥΣ

δρόµιο. Θα ’χει παιχνίδια οµαδικά, τραγούδια και χορούς, καλικάντζα-

δρόµους. Οι φωνές µας δείχνουν πως έχουµε πολλά να µοιραστούµε µεταξύ µας. ∆είχνουν,

ρους και ζωγραφιές. Α! µου ’πε δύσπιστα κάπως. Πάµε! Η οµάδα «Η

επίσης, πως η σιωπή που µας έχει επιβληθεί δεν

Κυψέλη µας» είχε διοργανώσει αυτή τη γιορτή! Οι εθελοντές, νέοι και µε-

έχει θέση στις ζωές µας. Ναι, είναι κάτι Άλλο

γαλύτεροι τα έκαναν όλα. Έβαφαν παιδικά πρόσωπα, έντυναν µε κοµµάτια

αυτοί οι δρόµοι. Όταν ο χρόνος δεν περνάει

υφάσµατος τα ξωτικά, χόρευαν και έβαζαν µουσική. Τα παιδιά χαµογελούσαν,

αµείλικτα, όταν οι άνθρωποι δεν βουλιάζουν

έτρεχαν, γελούσαν. Κάποιοι γονείς δεν ανέχονταν τη σειρά και το έδειχναν στα

στον µικρόκοσµό τους, όταν οι µάσκες της έκ-

παιδιά τους µουρµουρίζοντας για την αργοπορία. Είχα αντιφατικά συναισθήµατα.

φρασης πέσουν, θα βγούµε ξανά έξω σε αυτούς τους δρόµους, όπως παλιά, όπως κάθε περα-

Από τη µια χαιρόµουν τους ανθρώπους της οµάδας που έδειχναν να την απολαµβάνουν αυτή την στιγµή. Μπήκα στον πει-

σµένο Φλεβάρη, για να χορέψουµε, να τραγου-

ρασµό όµως να µετρήσω παιδάκια. ∆εν ήταν πολλά. Το βράδυ η δράση συνεχίζονταν µε µουσική. Τραγούδησαν η Νίκη

δήσουµε, να µεταµορφωθούµε… να

Φραγκούλη και Βαγγέλης Αυγέρης, ένα ερασιτεχνικό ντουέτο και ο Παντελής Αµπαζής. Στο τέλος καµιά εικοσαριά νέοι και

καρναβαλιστούµε εν πάσει περιπτώσει (σε καµία

νέες από µια σχολή χορού έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Η συµµετοχή πάλι ήταν µικρή. Τα πρόσωπα όλων ήταν χα-

περίπτωση να κανιβαλίσουµε) και να βάλουµε τα πράγµατα στη θέση τους. Όπως εκείνο τον Φλεβάρη που ο καθένας µας έχει να θυµάται…

M.K

µογελαστά, έλαµπαν ρε παιδί µου, υπήρχε θετική αύρα... Και όµως κάτι έλειπε. Έλειπε ο κόσµος! Προσωπικά έχω βαρεθεί να ακούω για την κρίση, όταν την αντιλαµβάνονται σαν απουσία του κατοστάρικου στην τσέπη που δε µας αφήνει να καταναλώσουµε τα πάντα. Συγχαρητήρια στους ανθρώπους όλων αυτών των οµάδων που ανοίγουν δρόµους. Στηρίξτε αυτές τις εθελοντικές οµάδες που µε ελάχιστα χρήµατα παρουσιάζουν άρτιες εκδηλώσεις. ∆ώστε λίγο χρόνο και ενδιαφέρον για

Πολύ θα µας άρεσε να µας στέλνατε τις φωτογραφικές σας προτάσεις για να χρησιµοποιηθούν στο εξώφυλλο ή και σε άλλες σελίδες της έκδοσης.

Αφιέρωση δεύτερη. Σε όλους αυτούς που ξεχάσαµε τις φωτογραφίες τους στο προηγούµενο φύλλο. Αφιέρωση τρίτη. Στο ατελιέ µας που δηµιουργεί κάτω από τρελές συνθήκες και πίεση!

Επίσης περιµένουµε προτάσεις και ιδέες για θέµατα που θεωρείτε ότι µπορούν να αναδειχτούν από τo έντυπο «Η Πατησίων Ζει». Για όλα αυτά λοιπόν (ή και για άλλα που δεν έχουµε σκεφτεί) στείλτε µας µήνυµα στο patisionfree@gmail.com

Περισσότερες πληροφορίες για το Λογότυπο Γραφικές Τέχνες µπορείτε να βρείτε στο www.logotypo.com.gr Tροίας 41, Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

(για διαφήµιση και οικονοµικές προτάσεις)

Αφιέρωση πρώτη. Στα χελιδόνια και τις εκλογές που δεν σε ρωτάνε! Έρχονται!

patisionadv@gmail.com

facebook: Η Πατησίων ζει

(για φωτογραφίες, κείµενα, κριτικές, προτάσεις)

http://patisionzei.weebly.com/

patisionesi@gmail.com

όλα όσα κάνουν! Αλλιώς ας περιµένουµε να µας ξαναδώσουν πιστωτικές κάρτες για να ξανααισθανθούµε νεοέλληνες...

Αθήνα

Οδός

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πολιτισµός; Θα πάρω πρώτα το θάρρος και έπειτα από την αρχή το θέµα του πολιτισµού. Όσο αρχή γίνεται δηλαδή.

Προσεχώς...

Γιατί µια τέτοια ερώτηση, αν έχουµε δηλαδή πολιτισµό, δεν µπορεί να απαντηθεί ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα, ούτε ελαφρά την καρδία. Είναι ανοιχτή πληγή για µια κοινωνία. Η λέξη πολιτισµός εισάγεται στην ελληνική γλώσσα από τον Αδαµάντιο Κοραή, κατά µετάφραση του γαλλικού όρου civilization που προέρχεται από τη λέξη πόλη. Αρχικά η αστικοποίηση του ανθρώπου συνέτεινε στην ανάπτυξη του πολιτισµού του. Η συγκέντρωση µεγάλου πληθυσµού στις πόλεις οδήγησε σ΄ έναν εξελιγµένο τρόπο ζωής που έδινε τη δυνατότητα ανάπτυξης των τεχνών, των επιστηµών, της παιδείας και της φιλοσοφίας. Όταν µιλάµε για ανάπτυξη του πολιτισµού εννοούµε είτε υλική, είτε πνευµατική, είτε ηθική. Σε αυτό το σηµείο θέλω να τονίσω ένα βασικό χαρακτηριστικό του πολιτισµού που είναι η οµαδική συµβίωση. Λόγω έλλειψης χώρου, καθώς ένα τέτοιο θέµα χρειάζεται ολόκληρες σελίδες για να αποτυπωθεί µια ολοκληρωµένη εικόνα, θα πιαστώ µόνο µε το ηθικό κοµµάτι. Ο ηθικός πολιτισµός λοιπόν αποβλέπει στην ανύψωση του ατόµου περιλαµβάνοντας αξίες όπως το

Την µπετονιέρα µην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να

φας!

δίκαιο, η ελευθερία, η ισότητα, η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη κ.ο.κ. Και εδώ ακριβώς είναι το δύσκολο κοµµάτι του πράγµατος. Την περίοδο της κρίσης που διανύουµε η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά βλέπουµε να παίρνει άλλες διαστάσεις στην καθηµερινότητά µας σε σχέση µε πριν. Πρέπει άραγε να βιώσουµε «χαλάσµατα» για να αποκτήσουµε πολιτισµό; Την ίδια ώρα από την άλλη πλευρά δεν µπορείς να µιλήσεις µε την ίδια ευκολία για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα. Είναι κάπου εκεί που χάνεις το παιχνίδι και σε αυτή την περίπτωση ο χαµένος τα χάνει όλα! Για τι να µιλήσει κανείς, όταν βρισκόµαστε σε µια κοινωνία που µαστίζεται από την ανέχεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση; Σε µια χώρα που καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώµατα και ο ρατσισµός εισχωρεί µέσα στις γειτονιές; Όταν η βία γίνεται καθηµερινή συνήθεια; Όταν τον Οκτώβρη του 2013 η ανεργία άγγιζε το 28% και ένας στους τρεις νέους ανέργους πάσχει από

ΙΤΑΛΙΚΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2014 ∆ευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014, ώρα 19:00 Iταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Πατησίων 47 “Οι Pirandello” Θα µιλήσουν: Ανταίος Χρυσοστοµίδης, Μεταφραστής και Συγγραφέας Sarah Zappulla Muscarà, Καθ. Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστηµίου της Κατάνιας Enzo Zappulla, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ιστορίας του Σικελικού Θεάµατος Στα ιταλικά µε ελληνική µετάφραση ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ: “Οι Pirandello. Η οικογένεια και η εποχή της µέσα από εικόνες” ∆ιάρκεια έκθεσης: 28/01/2014 – 28/02/2014 ∆ευτέρα-Παρασκευή 10:00-14:00 και κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων Είσοδος ελεύθερη Πεµπτη 13 Φεβρουαρίου 2014, ώρα 19.00 ΚΥΚΛΟΣ ΟΙ ΠΕΜΠΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Επιµέλεια: Riccardo Vaglini Auditorium Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, Πατησίων 47 (έναντι Πολυτεχνείου) Τέσσερις µηνιαίες συναντήσεις µε παρουσιάσεις, βίντεο, σχολιασµένες ακροάσεις και ζωντανές εκτελέσεις µε την επιµέλεια του Riccardo Vaglini. Είσοδος ελεύθερη 24 Φεβρουαρίου 2014 / 19.00 Auditorium Iταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, Πατησίων 47 AΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ: FERIE D’AGOSTO Σκηνοθεσία: Paolo Virzì. Παίζουν: Silvio Orlando, Paola Tiziana Cruciani, Ennio Fantastichini, Laura Morante, Sabrina Ferilli, Rocco Papaleo, Antonella Ponziani Mουσική: Battista Lena Κωµωδία. Ιταλία 1995 / 110΄ Γλώσσα: ιταλικά. Υπότιτλοι: αγγλικοί Είσοδος ελεύθερη

κατάθλιψη; Όταν το σύστηµα υγείας καταρρέει και οι ασθενείς δεν µπορούν να αγοράσουν τα φάρµακά τους; Και αυτές είναι µονάχα κάποιες ερωτήσεις. Οι απαντήσεις που βρίσκονται; Για ποιο πολιτισµό µπορούµε να µιλάµε άραγε;

Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών Πατησίων 47 - 10433 - Aθήνα Tηλ: +30 210 5242646, fax: +30 210 5242714 www.iicatene.esteri.it - eventi.iicatene@esteri.it www.facebook.com/IICAtene - www.twitter.com/IICAtene

ΙΤΑΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ Στις 28 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 11 το πρωί θα πραγµατοποιηθεί στο χώρο της Ιταλικής Σχολής αποκριάτικη εκδήλωση που θα περιλαµβάνει ∆ιαγωνισµό καλύτερης αποκριάτικης αµφίεσης. Στο ∆ιαγωνισµό θα λάβουν µέρος οι µαθητές του σχολείου µας. Θα ακολουθήσει χορός και γλέντι. Μητσάκη 18, Άνω Πατήσια, Αθήνα τ.: 210 22 82 720, 210 22 87 872, f: 210 21 16 902 gymnitaliki@yahoo.gr / likitaliki@yahoo.gr www.italikisxoli.edu.gr

Καθηµερινά εισιτήρια για ανέργους (µε την επίδειξη της κάρτας του ΟΑΕ∆): 5,00 ευρώ Κάθε ∆ευτέρα & Τρίτη, τα δύο άτοµα πληρώνουν την τιµή του ενός! (η προσφορά ισχύει για τα εισιτήρια των 7,50 ευρώ) Στους πελάτες του κινηµατογράφου προσφέρεται µε την επίδειξη του εισιτηρίου, parking µε 1 ευρώ την ώρα, στο POLISPARK (σταθµός πλατείας Αιγύπτου, Πεδίον του Άρεως).

Αλεξάνδρα Europa Cinemas Πρόγραµµα προβολών

Από 13 Φεβρουαρίου “Μνηµείων Άνδρες” The Monuments Men Σκην.: Τζορτζ Κλούνεϊ Παίζουν: Τζορτζ Κλούνεϊ, Μπιλ Μάρεϊ, Ματ Ντέιµον, Ζαν Ντιζαρντέν, Τζον Γκούντµαν, Μποµπ Μπάλαµπαν, Κέιτ Μπλάνσετ. Ώρες προβολών: 17.30, 20.00, 22.30

Από 6 Μαρτίου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 80’s ΜΑΣΚΕ PARTY & VALENTINE'S DAY µε...ΚΩΣΤΑ ΜΠΙΓΑΛΗ και ΠΩΛΙΝΑ !!!!!! Μετά το ...«λαϊκό προσκύνηµα» των Χριστουγέννων, η «Μελισσούλα» φοράει «Ροζ µπικίνι» και επιστρέφει στη σκηνή του Κύτταρου, για να θυµίσει στους παλιούς και να µάθει στους νέους τι πάει να πει ξεφάντωµα...την ηµέρα των ερωτευµένων στην καρδιά των αποκριών! Ακόµα κάθεστε;;; Είσοδος: 10€ / Πόρτες: 22.00 / On Line Προπώληση: www.123tickets.gr

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

“Ξενοδοχείο Grand Budapest” The Grand Budapest Hotel Σκην.: Γουές Άντερσον Παίζουν: Ρέιφ Φάινς, Τόνι Ρεβολόρι, Φ. Μάρεϊ Εϊµπραχαµ, Ματιέ Αµαλρίκ, Εϊντριεν Μπρόντι, Γουίλεµ Νταφόε, Τζεφ Γκόλντµπλουµ, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τζουντ Λο, Μπιλ Μάρεϊ, Εντουαρντ Νόρτον, Τζέισον Σγουόρτζµαν, Τίλντα Σουίντον, Λέα Σεϊντού, Τοµ Γουίλκινσον και Οουεν Γουίλσον. Ώρες προβολών: 18.10, 20.20, 22.30

Πατησίων 79, Λεωφ. Αλεξάνδρας (Μετρό Βικτώρια) Τ.: 210 82 19 298, 210 88 32 666 facebook: Alexandra Cinema

DEUS EX MACHINA / WISH UPON A STAR / BENT BY SORROW / THE PINK TANK PROJECT "Οι καταιγιστικοί Deus Ex Machina, η µπάντα µύθος της ανεξάρτητης ροκ σκηνής, γνωστοί για τις εκρηκτικές live εµφανίσεις τους, κάνουν στάση στο Κύτταρο, το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, παρέα µε τρεις φανταστικές µπάντες που θα εκπλήξουν πολλούς (σηµειώστε το αυτό..) και στήνουν ένα τρελό punk rock σκηνικό, γεµάτο ενέργεια και δυνατά συναισθήµατα" Πόρτες: 21.00 / Είσοδος: 6€

Οµάδα κατοίκων Κυψέλης «Η Κυψέλη µας» Αποκριάτικη γιορτή

Πολιτιστικό Κέντρο Θέατρο Σκιών Στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για να µην κλείσει το Πολιτιστικό Κέντρο, η Συνέλευση Κατοίκων Γκύζη-ΠολυγώνουΚυψέλης διοργανώνει τo Σάββατο 8/2 στις 17:00 θέατρο σκιών µε τον Καραγκιόζη. Ελεύθερη Είσοδος, για µικρά και µεγάλα παιδιά στο Πολιτιστικό Κέντρο της οδού Ευελπίδων 18.

Το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου στην πλ. Φωκίωνος Νέγρη και Μεγίστης µε µεγάλη χαρά σας ανακοινώνουµε τον προγραµµατισµό της αποκριάτικης γιορτής της Κυψέλης, που προσδοκούµε να προσφέρει µια ακόµα ευκαιρία χαρούµενης συνύπαρξης για τους γείτονες Κυψελιώτες. Όπως ήδη γνωρίζετε, η οµάδα δεν έχει έσοδα και αποφεύγει τα έξοδα, οπότε, "απλώνεται" όσο της επιτρέπουν οι δυνατότητες που της προσφέρουν κάθε φορά, τα µέλη και φίλοι. Ξεσηκώστε φίλους και πείτε τους να έλθουν, να τους δείξουµε, πώς µπορούµε µε το "τίποτα" αλλά µε µπόλικη φαντασία και συνεργασία να ζωντανέψουµε µια γειτονιά και να κηρύξουµε πόλεµο στους ...καναπέδες! Οµάδα κατοίκων Κυψέλης «Η Κυψέλη µας» 6933 494549 www.kypseli2012.gr www.youtube.com/kypseli2012 www.facebook.com/kypseli2012

Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη Τ.: 210 86 13 739, www.dieleusis.gr

Πολυχώροι Για το πλήρες πρόγραµµα επισκευθείτε την ιστοσελίδα µας: www.dieleusis.gr

Κάθε Κυριακή & ∆ευτέρα στις 21:00

ΘΕΑΤΡΟ «Ελεύθερη Έκφραση»

1) Το έργο «Άντε ψυχούλα µου, σκότωσέ µε!», του Αζίζ Νεσίν, σε σκηνοθεσία Ελένης Γερασιµίδου µε τους: Μαίρη Ιγγλέση, Γιάννη Τσιώµου και Τζένη Οικονόµου, συνεχίζεται έως και το τέλος του Απριλίου. Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 18:30, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 / Εισιτήρια: 10 ευρώ.

2) Το ίδιο ισχύει και για το παιδικό έργο «Ο Παπουτσωµένος Γάτος» του Σαρλ Περό, σε θεατρική διασκευή Ειρήνης Φ. Κουτσαύτη και σκηνοθεσία Γιάννη Τσιώµου. Παίζουν: Τζένη Οικονόµου, Γιάννης Τσιώµου, Μαργαρίτα Τρίκκα, Γιάννης Αγριόµαλλος και η Μαίρη Ιγγλέση. Κάθε Κυριακή στις 12:00 - εισιτήρια: 7 ευρώ (έως τέλος Απριλίου).

3) Η παράσταση «Ξανθίππη, η γυναίκα του Σωκράτη», του Γιώργου Α. Χριστοδούλου, σε σκηνοθεσία Μαίρης Ιγγλέση, µε την Τζένη Κολλάρου - Καλλέργη, θα επαναληφθεί για 2 βραδιές, τη ∆ευτέρα 10 Μαρτίου στις 21:00 και την Τρίτη 11 Μαρτίου στις 21:00 / Εισιτήρια: 10 ευρώ. Λέσβου 8 (ύψος Πατησίων 212), στάση Καλλιφρονά, Κυψέλη Τηλ.: 2108645400, email: eleftheriekfrasi@gmail.com www.eleftheri-ekfrasi.gr, http://www.facebook.com/theatro.ekfrasi

“Σοράχ, ο µάγος” Ένα ονειρόδραµα Ο θίασος “Σκηνοβάτες” παρουσιάζει το έργο “Σοράχ, ο µάγος”, ένα ονειρόδραµα µε γκροτέσκο στοιχεία. Με ένα υποδόριο χιούµορ πραγµατεύεται την αποµυθοποίηση του θανάτου: Μπορούµε οι κοινοί θνητοί να νικήσουµε τον ανίκητο Χάροντα; Μπορούµε να βρεθούµε ενώπιον Θεού και ∆ιαβόλου ως ίσοι προς ίσους; Συντελεστές: Συγγραφέας: Λεωνίδας Τσίπης Σκηνοθεσία: Χρυσάνθη Κορνηλίου Παίζουν οι ηθοποιοί (µε σειρά εµφάνισης): Μαρία Φράγκου, Ανδρέας Παπαγιαννάκης, Εβελίνα Πετενιώτου, Σταµάτης Σταµατέλλης Γενική Είσοδος: 12€ | Μειωµένο 7€

Κάθε Τρίτη στις 21:00

“ΚΟΛΧΑΑΣ” Πρεµιέρα 18 Φεβρουαρίου 2014 Βασισµένο στο αφήγηµα «Μιχαήλ Κόλχαας» του Heinrich von Kleist, αναφέρεται σε µια πραγµατική ιστορία που συνέβη στη Γερµανία του 1500. Ο Κόλχαας, έµπορος αλόγων, πέφτει θύµα µιας αδικίας εκ µέρους ενός κοινωνικά ισχυρού άρχοντα. Η αποτυχία των προσπαθειών του να δικαιωθεί µέσω του Νόµου της Πολιτείας πυροδοτεί µέσα του ένα µηχανισµό βίας όλο και πιο αιµατηρής και ανεξέλεγκτης, αλλά πάντα στο όνοµα της διεκδίκησης ενός ιδεώδους φυσικού δικαίου. Συντελεστές: Μετάφραση, σκηνοθεσία, απόδοση: Νίκος Αλεξίου Μουσική: Χρήστος Ξενάκης Επιµέλεια παραγωγής: Νίκος Καµτσής Γενική Είσοδος: 15€ | Μειωµένο 10€ Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη Τ.: 210 86 13 739, www.dieleusis.gr

στην Πατησίων

` CAFE` des Poetes O θεατρικός χειµώνας έχει µπει για τα καλά µε πολλές και καλές παραστάσεις στα θέατρα της περιοχής. Αυτό το σαββατόβραδο λοιπόν, διαλέγουµε µία από αυτές και την συνδυάζουµε µε βραδινό ποτό στα πέριξ, για να την αναλύσουµε… Το πιο χαριτωµένο στέκι της πλατείας Βικτωρίας διαθέτει υπέροχη διακόσµηση µε πορτραίτα γνωστών ποιητών και συγγραφέων να αποτελούν τα βασικά συστατικά του ντεκόρ σε ύφος γαλλικού bistrot, αρµονικά προσαρµοσµένο στην περιοχή. Η µουσική κινείται σε χαλαρούς jazz τόνους και είναι κατάλληλο ακόµη και τις µεσηµεριανές ώρες, για να αποφύγουµε το κρύο του ∆εκέµβρη, συνδυάζοντας ζεστό capοuccino µε κάποιο από τα υπέροχα σπιτικά γλυκά της ιδιοκτήτριας. Μην ξεχάσετε να το επισκεφθείτε αν αγαπάτε όπως εµείς τα µικρά ζεστά café!

Πλατεία Βικτωρίας 9 Τ.: 210 8215080

ΟΙ ΜΠΟΥΦΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ OFF BROADWAY ΣΤΟ BROADWAY ME TO…. «∆ΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΥΣΤΕΡΙΑΣ» της Βίλης Σωτηροπούλου Σάτιρα εφ΄όλης της ύλης Η παράσταση που από το 2012 έχει γυρίσει σε θέατρα, µπαρ, δρόµους και φεστιβάλ, φέτος εµπλουτισµένη από την συγγραφέα της µε νέα κείµενα , σταθµεύει στο Θέατρο Μπροντγουαίη για τα σαββατοκύριακα 18/1 εως 23/2 (πλην του Σαββάτου 8/2). Κείµενο-σκηνοθεσία: Bίλη Σωτηροπούλου

CAFE` ` des Poetes

Κοστούµια: Σπύρος Κωτσόπουλος, και ο θίασος Παίζουν: Bαγγέλης Ανδρέου, Κατερίνα Γιωτάκη, Μαριάννα Ζώγε, Μίνα Λαµπροπούλου, Αλέξης Μαρτζούκος, Βασίλης Σαµαριτάκης, Βίλη Σωτηροπούλου, Στέλλα Τροκάνα. ∆ιάρκεια: 105’ (µε διάλειµµα) Σάββατο: 9 µ.µ και Κυριακή: 7.30 µ.µ Τιµές εισιτηρίων: 15 γενικό, 10 φοιτητές, άνεργοι, άνω των 65. Αγίου Μελετίου 61 Τ.: 210 8620231

Θέατρο Μουσική Κινηµατογράφος

Καβάφης ο Υµνωδός της Αλεξάνδρειας

ΘΕΑΤΡΟ «ΚΝΩΣΟΣ»

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ «ΗΩΣ»

Η θεατροποίηση των ποιηµάτων του Καβάφη και η χρονική αποτύπωση µέσω του λόγου και της εικόνας, µιας εποχής όπου η πολιτισµική ακµή και παρακµή εναλλάσσονταν ανάλογα µε τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονοµικές συνθήκες, σηµατοδοτούν ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της δηµιουργίας του Κωνσταντίνου Καβάφη. Καλλιτεχνικοί σύµβουλοι για τον ιστορικό Καβάφη: Κώστας Γεωργουσόπουλος – Λένα Μπενίση, Σκηνοθεσία: Λάµπρος Τσάγκας, Συγγραφέας: Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης, Σκηνικά κοστούµια: Χριστίνα Οικονόµου, Video – animation: Χριστίνα Οικονόµου, Παίζουν: Λάµπρος Τσάγκας, Γιάννης Σταµατίου, ∆ανάη Παπουτσή, Γιάννης Ζηµιανίτης, Χριστίνα Μωρόγιαννη Παραστάσεις: Παρασκευή 21:00 µ.µ. – Σάββατο 20:00 µ.µ. Εισιτήρια: 10 ευρώ Γενική Είσοδος Πατησίων 195 και Κνωσού 11, τηλ.: 2108677070, 8677669, φαξ: 2108629090, www.theatroknossos.gr, e-mail: latsagas@otenet.gr

Μέτρησα µία Εµπνευσµένο από το έργο “Τρεις ψηλές γυναίκες” του Edward Albee Με φόντο µια ταλαιπωρηµένη από τα χρόνια τραπεζαρία και ένα παράξενο γλυκό που ετοιµάζεται, µια παρέα γυναικών συναντιέται. Είναι τρεις και διαφορετικές. Άλλη ηλικία, άλλη κοσµοθεωρία, άλλες ανάγκες. Συζητούν, τσακώνονται, γελούν και κλαίνε. Εκθέτουν και εκθέτονται. Μέλη της οµάδας “Κούλα η Πλανιδού” παρουσιάζουν το έργο Μέτρησα µία από τις 24 Φεβρουαρίου έως και την 1η Απριλίου κάθε ∆ευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Σκηνοθεσία: Ιωακείµ Χριστίνα, ∆ιασκευή κειµένου: Ιωακείµ Χριστίνα, Σκηνικά-Κοστούµια: Η οµάδα, Μουσική επιµέλεια: Η οµάδα, Φωτισµοί: Η οµάδα Παίζουν οι ηθοποιοί: Ζώη Κασσιανή, Μαρινάκου Γεωργία, Σειραδάκη Κλαίρη, Φωκά Σώτια ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 6972332688, 6977408669 Ηµέρες Παραστάσεων: ∆ευτέρα και Τρίτη στις 21:00 (από 24 Φεβρουαρίου έως 25 Μαρτίου 2014) Είσοδος Ελεύθερη µε κατά βούληση συνεισφορά ∆ιάρκεια παράστασης: 90΄ Πολυχώρος ΗΩΣ Χέυδεν 38, Πλατεία Βικτωρίας

ΘΕΑΤΡΟ

«BROADWAY»

Tο καρναβάλι δεν είναι απλώς μια πατροπαράδοτη γιορτή, αλλά και η πηγή μιας γλώσσας που μας μιλάει με το δικό της τρόπο για τη ζωή και το θάνατο, τον άνθρωπο, το χρόνο και τον κόσμο που μας μιλάει για όλα αυτά όχι μονάχα με λέξεις,

έχουμε πάθος με τη μουσική Κλασικό τµήµα Μοντέρνο τµήµα Τµήµα Λαϊκής Μουσικής

αλλά κυρίως με εικόνες , αναπαραστάσεις, μιμικές κινήσεις,δρώμενα, προσωπεία και με το ίδιο το σώμα του ανθρώπου. του περασµένου αιώνα: Αποκριάτικο τραγούδι που τραγουδούσε ένας ψάλτης στις αρχές

Ψωµί και τυρί τον Κύριον υµνείτε. Αν είναι και κρασί Υπερυψούτε. Αν είναι και µουνί Εις πάντας τους αιώνας

πίνουµε, τραγουδούµε βαστούµε µέχρι το πρωί δίχως να κοιµηθούµε. Ο πόνος ντύθηκε χαρά

Τµήµα Παραδοσιακής Μουσικής Τέτοια τραγούδια τραγουδιούνταν από άντρες, γυναίκες ακόµα και παιδιά και µάλιστα σε µια κοινωνία συντηρηΕκδόθηκε το 2ο CD του Ωδείου Αθηνά µε τη δουλειά µαθητών & καθηγητών. Σύντοµα θα γίνει η επίσηµη παρουσίασή του.

Τσ’ απόκριες χορεύουµε

και για να µε γελάσει ήρθε στα µασκαρέµατα,

τική, όπου το να φανεί ο αστράγαλος µιας γυναίκας ήταν

να µε σφιχταγκαλιάσει.

άπρεπο. Τα καρναβάλια όµως υπερέβαιναν κάθε κανόνα.

Μάσκα για τις απόκριες,

Ήταν µια γιορτή όπου ο κόσµος γελούσε, έπινε, φλέρταρε

µην πάεις να γυρέψεις

και πετούσε από πάνω του τα µη και τα πρέπει της κοινω-

και δίχως µάσκα εσύ µπορείς,

νίας που τους καταπίεζε. Σήµερα δεν είναι και πολύ διαφορετικά τα πράγµατα παρότι οι κοινωνίες πλέον θεωρούνται ανοιχτόµυαλες και

κόσµο να περιπαίξεις. Φορούν στολές και γίνονται,

πιο ανεκτικές. Και πάλι όµως προττάσει πρέπει. ∆ιαφορε-

τις αποκρές πασάδες

τικά από τα παλιά. Πίσω από τη µάσκα λοιπόν που κρύβει

µα κάποιοι µένουν πάντοτε,

το πρόσωπό µας, όλα φαίνονται πολύ πιο εύκολα. Παίρ-

στη ζήση µασκαράδες.

νουµε ρόλους, µοιραζόµαστε πειράγµατα, φλερτάρουµε, αφηνόµαστε στη διασκέδαση και το χορό όντας η στολή που µας ντύνει... Πίσω από τη µάσκα όµως τι κρύβεται;

Τσ’ απόκριες η µοίρα µου, τον πόνο µασκαρεύει µου τονε στέλνει γελαστό, και µε κοροϊδέυει. Ντύθηκε η µοίρα µασκαράς, να µπει στο καρναβάλι

v=ou7AZjhV6ys http://www.youtube.com/watch?

ποιος ξέρει πόσους δυστυχείς, θα ξεγελάσει πάλι. Ήρθανε οι αποκριές,

Λεωφ. Γαλατσίου 64, Άνω Πατήσια τηλ./fax: 210 2284700 e-mail: odeioathena@gmail.com www.odeioathina.gr

µα το ’χω απορία τι να ντυθεί που ολοχρονίς, στην µάσκα έχει πρωτία.

Κείµενα-επιµέλεια: Λίνα Καµπούρογλου

Πίσω απ’ τη μάσκα τι κρύβεις;

Κάποιο αποκριάτικο βράδυ Στις δεκαετίες ’60, ’70 ήταν ακόµη στις δόξες τους εκείνα τα πάρτυ που ένας διέθετε το σπίτι και οι καλεσµένοι έφερναν τα φαγητά. Κουβαλούσαν ακόµα και µαξιλάρια όταν δεν υπήρχαν αρκετές καρέκλες. Το πικάπ είχε από καιρό αντικαταστήσει το γραµµόφωνο. Έπαιρναν λοιπόν µαζί τους και 45ντάρια δισκάκια “σηµαδεµένα” για να µην µπερδευτούν, και το γλέντι κρατούσε ως τα ξηµερώµατα. Στα πάρτυ της Αποκριάς τα κοστούµια ήταν, σχεδόν πάντα, αυτοσχέδια. Μερικά πολύ ευφάνταστα κι επιτυχηµένα. Εκτός από τα πάρτυ οι µεταµφιεσµένοι (δε λέω “µασκαράδες” γιατί σήµερα η λέξη έχει αποκτήσει άλλη έννοια, καθόλου κολακευτική) συνήθιζαν να πηγαίνουν επισκέψεις σε γνωστά σπίτια, όπου τους καλοδέχονταν πάντα. Τους κερνούσαν και προσπαθούσαν να τους αναγνωρίσουν. Ήταν τα χρόνια που πίσω από τη µάσκα φαινόταν απίθανο να κρύβεται ένας κλέφτης ή ένας κακοποιός. ∆ε θα ξεχάσω την επιτυχία που είχε µια µεταµφίεση της Αποκριάς του ’82. Ένα Σαββατόβραδο, αφού επισκεφτήκαµε οικογενειακώς ένα φιλικό µας σπίτι στα Πατήσια, αποφασίσαµε να πεταχτούµε σε κάτι ξαδέρφια µας στο Ψυχικό. Οδηγούσε ο άντρας µου, µε ηµίψηλο, µάσκα σοβαρού κυρίου µε χρυσά γυαλιά και µουστάκι, κι εγώ δίπλα µε το νυχτικό µεν, πλην όµως «τυλιγµένη» µε µποά (εσάρπα µε φτερά). Πίσω τα παιδιά µε ότι είχαν ξετρυπώσει από τις ντουλάπες. Εκείνο τα βράδυ, ο Αντρέας Παπανδρέου, ο οποίος έµενε στο Ψυχικό, είχε δεξίωση. Ένας αστυνοµικός έδιωχνε όλα τα αυτοκίνητα προς άλλη κατεύθυνση. Όµως βλέποντας το ηµίψηλο του άντρα µου και πιθανώς τα δικά µου φτερά µας πέρασε για «επισήµους». Χαιρέτησε στρατιωτικά και µε ένα πλατύ χαµόγελο µας έκανε νόηµα να περάσουµε. Στο πίσω κάθισµα τα παιδιά χειροκροτούσαν. Το τι δούλεµα έπεσε από τα ξαδέρφια δεν περιγράφεται. Για αρκετό καιρό µας τηλεφωνούσαν και ζητούσαν τον κύριο πρέσβυ. Ναταλία Σαµαρά

Ο καρνάβαλος Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, την Κυριακή την Τυρινή το βράδυ είθισται να καίµε τον Βασιλιά Καρνάβαλο. Το άναµµα της φωτιάς κατά την περίοδο της αποκριάς, όπως υποστηρίζει η Λαογραφία, στηρίζεται στη µαγική δύναµη της φωτιάς κι έχει σχέση µε τη µετάβαση από τη χειµωνιάτικη, στην ανοιξιάτικη περίοδο. Η φωτιά, όπως πίστευαν παλιά, έδιωχνε τα βλαπτικά πνεύµατα και γινόταν έτσι ένα είδος κάθαρσης ενόψει της νέας παραγωγικής περιόδου, γιατί οι αποκριές συµπίπτουν µε το τέλος του χειµώνα και την αρχή της άνοιξης, όπου η φύση αναζωογονείται και ανασταίνεται. Ακόµα και το πήδηµα της φωτιάς από τους συγκεντρωµένους, είχε συµβολικό χαρακτήρα. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι όλα τα κακά και δυσάρεστα, καθώς καίγονται, από τη φωτιά, εξαφανίζονται και δίνουν τη θέση τους σε άλλα ευχάριστα γεγονότα Με το άναµµα λοιπόν της φωτιάς και το κάψιµο του καρνάβαλου ξορκίζονται τα πνεύµατα και καίγονται τα πάθη, το µίσος, η κακία και η εχθρότητα ανάµεσα στους ανθρώπους.

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ

από

ΣΤΟΛΕΣ ΠΑΙ∆ΙΚΕΣ 15 €

ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΡΟΥΚΕΣ ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΚΡΙΣΗΣ

∆ωροεποχή ΕΠΟΧΙΑΚΑ-ΟΙΚΙΑΚΑ ΕΙ∆Η

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 200 ΑΘΗΝΑ, Τηλ.: 210 86 49 038, Κιν.: 6972 20 28 88

από

20 € ΣΤΟΛΕΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ

Mε κάθε αγορά στολής άνω των 20€ δώρο µία ενοικίαση για στολή ενηλίκων Με την επίδειξη του κουπονιού

Tο στοιχειό της «Χάρµαινας» Ένα διαχρονικό & σύγχρονο, all day cafe bar/restaurant. Ένα παραµύθι στο κέντρο της Αθήνας που σας λέει πάντα όµως την αλήθεια! Μείγµα από επιλεγµένες µουσικές µε pop alternative σφήνες!

Νύχτες karaoke, Dj set-έκπληξη από γνωστούς παραγωγούς και συχνές live βραδιές. Παραµυθένιες γευστικές προτάσεις από 14:00 µ.µ - 02:00 π.µ. Ιπποκράτους 56, Αθήνα τ.: 210 36 05 353

Οι θρύλοι για τα «στοιχειά» έχουν µεγάλη διάδοση στην περιοχή της Άµφισσας. Λέγεται πως τα «στοιχειά» αποτελούν ψυχές σκοτωµένων ανθρώπων ή ζώων που τριγυρίζουν στην περιοχή. Το σπουδαιότερο στοιχειό που είναι συνδεδεµένο µε την παράδοση είναι το στοιχειό της «Χάρµαινας». Κάποτε ζούσε στην Άµφισσα ένα παλικάρι, ο Κωνσταντής. Ήτανε ένας όµορφος, ψηλός και περήφανος νέος, αλλά πάνω απ’ όλα ειλικρινής. ∆ούλευε στο βυρσοδεψείο του θείου του, στη Χάρµαινα. Μοχθούσε καθηµερινά για να βγάλει το ψωµί του, αλλά δεν τον ένοιαζε, ούτε η σκληρή δουλειά, ούτε η φτώχεια. Αγαπούσε την Λενιώ και ήταν ευτυχισµένος. Η Λενιώ, ήταν όµορφη, καλοσυνάτη νέα, χωρίς κανένα ψεγάδι πάνω της. Βοηθούσε στ΄αµπέλια και στα ελαιόδεντρα που είχε ο πατέρας της. Αγαπούσε τον Κωνσταντή και λαχταρούσε να τον συναντήσει, στο Κάστρο της Ωριάς. Οι δύο νέοι ήταν ερωτευµένοι και έπλαθαν όνειρα για το µέλλον τους. Πίστευαν ότι τίποτα δεν µπορούσε να τους αρπάξει την ευτυχία τους. Ένα πρωί ο Κωνσταντής φόρτωσε το κάρο του µε ολοκαίνουρια δέρµατα και έφυγε από την πόλη. Έπρεπε να παραδώσει τα εµπορεύµατα και ν΄ αγοράσει εργαλεία, απαραίτητα για τη δουλειά του. Όλες του οι προσπάθειες, δεν πήγανε στράφι και µετά από κάµποσο καιρό γύρισε στην Άµφισσα µ’ ένα δαχτυλίδι για την αγαπηµένη του. Έτρεξε ανυπόµονα στο σπίτι της Λενιώς για να την ζητήσει, από τον πατέρα της, σε γάµο. Πλησιάζοντας τον ‘‘ζώσανε τα φίδια’’, γιατί το σπίτι έστεκε αλλόκοτο. Ήταν αµπαρωµένο και µια σκιά θανάτου πλανιόταν στον αέρα. Έµαθε από τους γείτονες και τον καρδιακό του φίλο Γιάννο, τον απρόσµενο θάνατο της αγαπηµένης του. Η Λενιώ, είχε πάει στην Πηγή της Χάρµαινας, για να γεµίσει τη στάµνα της δροσερό νερό. Ξαφνικά, χάλασε ο καιρός και άρχισαν να πέφτουν αστραπές και κεραυνοί. Μια καταρρακτώδης βροχή πληµµύρισε τους χωµατόδροµους. Άρχισε να σουρουπώνει, ερηµιά, ψυχή δεν φαινόταν τριγύρω. Ήταν µόνη της κάτω από τα γέρικα πλατάνια. Ο αέρας φυσούσε µε µανία και τίποτα δεν άφηνε όρθιο. ∆εν πρόλαβε να φύγει. Ένας κεραυνός τη χτύπησε και σωριάστηκε εκεί, στην πηγή τους, µ’ ένα φρεσκοκοµµένο µατσάκι γιασεµί, να ανεµίζει στα µακριά µαλλιά της. Οι γονείς της Λενιώς, βουτήχτηκαν σε λύπη βαθιά. Μη µπορώντας ν’ αντέξουν το θάνατο της µονάκριβης θυγατέρας τους, πούλησαν το βιο τους, κακήν κακώς και έφυγαν από την πόλη. Η λύπη και ο πόνος τρύπωσαν στην καρδιά του Κωνσταντή. ∆εν µπόρεσε να αντέξει τον άδικο χαµό της αγαπηµένης του και ράγισε η καρδιά του. Την άλλη µέρα, βρήκαν το άψυχο σώµα του κάτω από το Κάστρο της πόλης. Η όψη του ήταν γαλήνια και ένα αχνό χαµόγελο, διαγραφόταν στο πρόσωπό του. Πίστευε ότι η ψυχή του θα ενωνόταν µε την αγαπηµένη του Λενιώ. Η θρησκεία δεν τον δέχτηκε στην αγκαλιά της και καταδικάστηκε να περιπλανιέται. Από τότε, ο Κωνσταντής στοίχειωσε και καταφεύγει στο ληµέρι του, την Πηγή της Χάρµαινας. Μοιρολογεί για τα νιάτα που δεν έζησε, θρηνεί για την αγάπη που έχασε. Το Στοιχείο της Χάρµαινας, ήταν ένα ανθρωπόµορφο τέρας, πανύψηλο, µε µακρουλά χέρια. Είχε άγριο και φριχτό παρουσιαστικό. Φύλαγε την Πηγή της Χάρµαινας, που δούλευαν οι ταµπάκηδες της πόλης και τους προστάτευε από κάθε κακό και από τ’ άλλα στοιχειά της περιοχής. Γιατί, τους αγαπούσε τους βυρσοδέψες, τους ένιωθε δικούς του ανθρώπους. Κι όταν κάποιος απ’ αυτούς, ήταν ετοιµοθάνατος, τότε γύριζε έξω από το σπίτι του και άρχιζε ένα αξιοθρήνητο ουρλιαχτό πόνου. Όταν το έζωνε η µοναξιά, το στοιχειό, έβγαινε από το ησυχαστήριο του και περιφερόταν από σοκάκι σε σοκάκι, βγάζοντας άγριες στριγκλιές και βογκητά. Μαζί µε τα ουρλιαχτά ακούγονταν και περίεργοι θόρυβοι και σύρσιµο από αλυσίδες. Ακολουθούσε πάντα την ίδια διαδροµή. Περνούσε από το σπίτι της Λενιώς, από το πατρικό του και από τα σπίτια των φίλων του. Τότε ο κόσµος κλειδαµπαρωνόταν στα σπίτια τους και γεµάτοι φόβο, προσεύχονταν στο Θεό να τους φυλάει. Μετά από τα τριπλάσια χρόνια της ηλικίας του Κωνσταντή και της Λενιώς µαζί, το Στοιχειό της Χάρµαινας, ησύχασε, καταλάγιασε. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς αναβιώνει στην Άµφισσα ο θρύλος του «στοιχειού». Από τη συνοικία Χάρµαινα, όπου βρίσκονται τα παλιά Ταµπάκικα, και τα σκαλιά του Αη Νικόλα κατεβαίνει το «στοιχειό» και µαζί ακολουθούν νεράιδες, ξωτικά, σκιάχτρα και άλλα αλλόκοτα πλάσµατα.

Παρωδία γάµου Σε πολλές περιοχές συνηθίζεται την Κυριακή πριν την Καθαρή ∆ευτέρα να γίνεται αναπαράσταση και παρωδία ενός γάµου. Και αυτό γιατί σε άλλες εποχές από την εποµένη της Καθαρής ∆ευτέρας και για όλη τη Σαρακοστή γάµοι δε γίνονταν.

Στέφεται, ποιος στέφεται, ακούστε και θαυµάστε, και παίρνει τη µουρόχαβλη τη νύφη, να θυµάστε. Στέφεται, ποιος στέφεται, και την ευχή µου δίνω κι όλα τα µασκαρέµατα που έκανε αφήνω.

Στέφεται, ποιος στέφεται, να ’ναι ευλογηµένος και ο πούτσος του βράδυ πρωί να είναι κορδωµένος. Στέφεται, ποιος στέφεται, και γίνεται γαµπρός, καλά γλεντίσµατα, γαµπρέ, από πίσω και από µπρος.

Ένας

χαρταετός στον ουρανό

Το πέταγµα του χαρταετού την Καθαρή ∆ευτέρα, δεν είναι απλώς ένα ακόµα παιχνίδι, αλλά υποδηλώνει την ανάταση και την κάθαρση της ψυχής µετά το διονυσιακό ξεφάντωµα της Αποκριάς. Πατρίδα του είναι η µακρινή Ανατολή. Ο χαρταετός φαίνεται να άνοιξε για πρώτη φορά τα φτερά του περίπου στα 1000 π. Χ. Από την Κίνα, φτιαγµένος από µετάξι και µπαµπού, µε τη µορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύµβολο, αντικείµενο θαυµασµού και λατρείας για τον λαό, πέταξε µακριά. Πέταξε στην Κορέα κι από εκεί στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, για να φτάσει στην Ιαπωνία, όπου εµπλουτίστηκε µε περισσότερο έντονα χρώµατα και πήρε τη µορφή των αυστηρών Σαµουράι. Στη Βόρεια Ινδία, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι αιθέριοι χορευτές υποδέχονται την άνοιξη, σε γιορτές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική µυθολογία. Τον 4ο π.Χ. αι., στην αρχαία Ελλάδα, σύµφωνα µε τις πηγές, ο αρχιµηχανικός Αρχύτας του Τάραντος χρησιµοποίησε στην αεροδυναµική του τον αϊτό. Πολύ αργότερα, ο Μάρκο Πόλο, γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στη Μεσαιωνική Ευρώπη.

0 χαρακτήρας του εξαγνισµού, τον οποίο πολλοί απέδιδαν στο πέταγµα του χαρταετού, µε τον καιρό γίνεται απολαυστικό παιχνίδι, επιστηµονική έµπνευση και πηγή µιας διαρκούς ικανοποίησης του ανθρώπου για την υποταγή της ύλης στα πιο ευφάνταστα και τολµηρά του όνειρα. 0 χαρταετός, στη µακραίωνη ιστορία του, χρησιµοποιήθηκε ποικιλοτρόπως: για τη µέτρηση της θερµοκρασίας και της ταχύτητας των ανέµων, για µελέτες της ατµόσφαιρας και του ηλεκτρισµού, αλλά ακόµα και για αεροφωτογραφίσεις. Έσωσε ναυαγούς, έστειλε στρατιωτικά σήµατα, κίνησε κάρα, ακόµα και αυτοκίνητα. Στην ιστορική διαδροµή του αγαπηµένου χαρταετού, συνέβησαν πολλά και διάφορα: • Το 1749 ο Σκωτσέζος µετεωρολόγος Alexander χρησιµοποίησε χαρταετούς µε θερµόµετρα, προκειµένου να καταγράψει και να µελετήσει τις θερµοκρασιακές µεταβολές σε µεγάλο υψόµετρο.

• Το 1752 ο Βενιαµίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσηµο πείραµα µε τον χαρταετό, προκειµένου να αποδείξει ότι οι αστραπές δεν είναι τίποτα άλλο παρά στατικός ηλεκτρισµός.

• Τα χρόνια 1799-1809, ο σερ George Cayley άρχισε να πειραµατίζεται µε τους χαρταετούς, προκειµένου να κατασκευάσει µια µηχανή που να έχει τη δυνατότητα να µεταφέρει ανθρώπους στον αέρα. Και τα κατάφερε! Το 1853 πέτυχε να πετάξει το πρώτο ανεµοπλάνο, που µπόρεσε να σηκώσει το βάρος ενός ατόµου για σαράντα ολόκληρα δευτερόλεπτα.

• Το 1833 ένας Βρετανός, αυτή τη φορά, µετεωρολόγος, χρησιµοποίησε τους χαρταετούς για να ανυψώνει ανεµόµετρα, ώστε να καταγράφει και να µελετά τις ταχύτητες των ανέµων στα διάφορα υψόµετρα.

• Το 1887 ο Ε. Β. Archibald τράβηξε τις πρώτες αεροφωτογραφίες χρησιµοποιώντας χαρταετούς

Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν, ένας στρατηγός χρησιµοποίησε έναν χαρταετό µ’ έναν ιδιαίτερα έξυπνο και ενδιαφέροντα τρόπο. Προκειµένου να καταλάβει µε τον στρατό του ένα παλάτι, έπρεπε να σκάψει ένα υπόγειο τούνελ. Μη γνωρίζοντας, όµως, το µήκος που θα έπρεπε να έχει το τούνελ, πέταξε το χαρταετό έως πάνω από το παλάτι, κρατώντας την άκρη του νήµατος στο σηµείο απ’ όπου Θα ξεκινούσε το τούνελ, και έτσι έκανε τους απαραίτητους σχετικούς υπολογισµούς.

0 αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράµατα πτήσεων µε αετούς φτιαγµένους από µπαµπού, χρησιµοποιώντας για επιβάτες τους κρατούµενούς του. Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.

0 Μάρκο Πόλο περιγράφει τους χαρταετούς και τις επικίνδυνες επανδρωµένες πτήσεις τους. Πολύ γρήγορα, στην Ιαπωνία απαγορεύτηκαν οι χαρταετοί πάνω από ένα µέγεθος, ώστε να αποφεύγονται τα επανδρωµένα µοντέλα και οι κίνδυνοι που συνεπάγονταν.

Πηγές «Αντρικά µουνάτα» του Γιώργη Μελίκη «Η τρελή σοφία ή τα ανίερα ιερά» του Γιάννη Κιουρτσάκη

Χαρταετοί του κόσµου Στην Οσάκα της Ιαπωνίας, κάθε χρόνο, την Πέµπτη ηµέρα του Μαΐου, οι µικροί Ιάπωνες περιµένουν µε αγωνία το Κοντοµόνοχι ή αλλιώς τη Μέρα των Παιδιών. Εκείνη την ηµέρα, οι οικογένειες που έχουν µικρούς γιους συνηθίζουν να ανεµίζουν στον κήπο πολύχρωµες κορδέλες και πελώριους χαρταετούς σε σχήµα κυπρίνου, που τους έχουν δέσει σ’ ένα µεγάλο στύλο από µπαµπού µ’ έναν ανεµόµυλο στην κορυφή του. Οι γιρλάντες και οι χαρταετοί-κυπρίνοι συµβολίζουν την οικογένεια: ο πρώτος χαρταετός τον πατέρα, ο δεύτερος τη µητέρα και ο τρίτος το παιδί. 0 κυπρίνος είναι ένα δυνατό και γερό ψάρι, γνωστό για την ενεργητικότητα και την αποφασιστικότητά του, καθώς κολυµπάει κόντρα στο ρεύµα και πετάγεται ψηλά πάνω από την επιφάνεια του νερού. Έτσι, ο κυπρίνος αποτελεί ένα καλό παράδειγµα για τους µικρούς Ιάπωνες, που πρέπει να µάθουν και εκείνοι να ξεπερνούν κάθε εµπόδιο της ζωής µε δύναµη και αποφασιστικότητα. Ωστόσο, µια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές των αιθέ-

ριων αιώνιων χορευτών πραγµατοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία και παίρνει µοναδικές διαστάσεις στη γιορτή "Basant" η γιορτή γίνεται για την υποδοχή της άνοιξης κάθε Φεβρουάριο στη Λαχώρη στο σηµερινό Πακιστάν και αντανακλά παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος. Πρόκειται για ένα ξέφρενο γλέντι, το οποίο προσµένουν µε µεγάλη ανυποµονησία µικροί και µεγάλοι. Σε αυτή τη γιορτή, όλοι λαχταρούν να κατακτήσουν µε τον χαρταετό τους τον ουρανό, πράγµα που θα τους εξασφαλίσει η χρήση των πιο καλών υλικών, και ιδιαίτερα του ανθεκτικότερου σπάγγου, ο οποίος επικαλύπτεται µε σκόνη γυαλιού. Μαζί µε τα υλικά, αυτό που καθορίζει τη νίκη είναι η έξυπνη άµυνα, οι δυναµικές επιθέσεις και οι επιδέξιοι χειρισµοί που γίνονται κυρίως από τις ταράτσες των σπιτιών. Η οµορφιά που προσφέρουν την ηµέρα οι εκατοµµύρια πολύχρωµοι χαρταετοί συνεχίζεται και τις νύχτες, καθώς συνεχίζεται και το παιχνίδι, µε ολόλευκους χαρταετούς λουσµένους, όχι µόνο στο φως του φεγγαριού, αλλά και στο φως που πληµµυρίζει την πόλη, ειδικά για την περίσταση.

«Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό» Γ. Σεφέρης Σήµερα από την βιβλιοθήκη, το βιβλίο που µε συγκίνηση κρατώ, είναι ποίηση του Γιώργου Σεφέρη. Συγκεκριµένα «σπουδή στον Σεφέρη» του συγγραφέα Χρήστου Αντωνίου φιλολόγου. Γιατί Σεφέρης; Επειδή το σεφερικό έργο χαρακτηρίζεται από βαθιά ελληνικότητα από ανθρωπιά, µε εκφραστική λιτότητα και βαθύ στοχασµό. Σπουδαία χαρακτηριστικά που το κρατούν το έργο του ολοζώντανο και ικανό για το σηµερινό προβληµατισµό σ΄αυτούς τους δίσεκτους καιρούς. Την εποχή του µεσοπολέµου -το έτος 1935-γράφει το ποίηµα «µποτίλια στο πέλαγο», που κατά τη γνώµη µου µοιάζει σαν να έχει γραφτεί, σήµερα. «Μποτίλια στο Πέλαγο» Τρείς βράχοι λίγα καµένα πεύκα κι ένα ρηµοκλήσι και παραπάνω το ίδιο τοπίο αντιγραµµένο ξαναρχίζει τρείς βράχοι σε σχήµα πύλης, σκουριασµένοι λίγα καµένα πεύκα, µαύρα και κίτρινα κι ένα τετράγωνο σπιτάκι θαµµένο στον ασβέστη και παραπάνω ακόµη πολλές φορές το ίδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιµακωτά ως τον ορίζοντα ως τον ουρανό που βασιλεύει. Εδώ αράξαµε το καράβι να µατίσουµε τα σπασµένα κουπιά, να πιούµε νερό και να κοιµηθούµε. Η θάλασσα που µας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη. και ξεδιπλώνει µιάν απέραντη γαλήνη. Εδώ µέσα στα βότσαλα βρήκαµε ένα νόµισµα και το παίξαµε στα ζάρια. Το κέρδισε ο µικρότερος και χάθηκε. Ξαναµπαρκάραµε µε τα σπασµένα µας κουπιά. Το ποίηµα πρέπει να κατανοηθεί µέσα στο αντί-ηρωικό κλίµα του Μεσοπολέµου. Η πρώτη ενότητα του ποιήµατος σκηνοθετεί ένα ελληνικό τοπίο στερηµένο από τις φυσιολογικές του διαστάσεις. Προφανώς δεν πρόκειται για περιγραφή κάποιου κλασικού ελληνικού τοπίου, αλλά για συµβολική απεικόνιση της ελληνικής πραγµατικότητας του µεσοπολέµου. Κι αυτή η πραγµατικότητα είναι για τον Σεφέρη από πολλές πλευρές άσχηµη. Ο ίδιος εκείνη την εποχή σηµείωνε: «Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα µε το εντονότερο συναίσθηµα πως δεν είµαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασµα που τόσοι σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθηµερινά δεν είναι ο τόπος µας, αλλά ένας εφιάλτης µε ελάχιστα φωτεινά διαλείµµατα γεµάτα, µε µία πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό». Η αφήγηση ακόµα µας επιτρέπει να σκιαγραφήσουµε την προσωπικότητα των αντί-ηρώων. Είναι οι νικηµένοι της θάλασσας και ενεργούν ευκαιριακά. «Αδύναµες ψυχές» άνθρωποι µέτριοι,πρωταγωνιστές ενός έπους, που είναι έπος «από την ανάποδη» ή καλύτερα που έγινε «χρονικό της ήττας». Το σύµβολο «νόµισµα» το εκλαµβάνουµε ως το µέσο, τη δυνατότητα που µας εξασφαλίζει κάποιο αγαθό. Τα ζάρια δίνουν ένα κλίµα µη νοµοτελειακό και πειθαρχηµένο, ΜΕΛΑΧΡΙΝHόπου δεν υπάρχει καµιά λογικά προγραµµατισµένη ενέργεια, όλα αφήΤα καλύτερα υλικά ό,τι νονται στην τύχη και ο καθένας προσπαθεί να περιµαζέψει για το πιο τέλειο µπορεί. γλυκό! Με τον τελευταίο στίχο του ποιήµατος ο ποιητής δίνει έντονη ∆ιαλεκτά καρύδια, την αίσθηση της συνέχειας της σύγχρονης Οδύσσειας του ελη καλύτερη κρέµα ληνισµού και µάλιστα µε τα ίδια µέσα και µε αθεράπευτες γάλακτος, µεράκι, πληγές, αφού τα κουπιά παρουσιάζονται παράδοση και πάλι σπασµένα. και τέχνη.

Άλφα

προτά σεις /ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ\

/ΕΛΛΗ\

Ζωή µετά τη ζωή

Η επανάσταση των γυναικών στην Αθήνα της Μπέλ Επόκ «Η επανάσταση των γυναικών στην Αθήνα της Μπέλ Επόκ» µας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο αφήνοντας εµάς τους αναγνώστες άφωνους... Μια Εύα, µια σύγχρονη Εύα γεµάτη τόλµη, γεµάτη θάρρος και πείσµα κατάφερε να βελτιώσει τη θέση της Γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. «Εφηµερίδα των Κυριών» ηµεροµηνία πρώτης έκδοσης: 8 Μαρτίου 1887 (σηµαντική ηµέρα). Έτσι άρχισε η αντίστροφη µέτρηση µε τις µεγάλες ανατροπές (που η γυναίκα από µητέρα, δούλα, σύζυγος, υπηρέτρια άντε το πολύ-πολύ δασκάλα) για να της δοθεί θέση και ρόλος στην παιδεία, στην υγεία, στο δηµόσιο και ιδιωτικό τοµέα της πατρίδας µας. Ιστορικές στιγµές προδίδουν τις υπερβάσεις που έκανε η χώρα µε δανεισµούς και στερήσεις του ελληνικού λαού σοβαρό θέµα που µας βασανίζει µέχρι και σήµερα. Όλα αυτά συνθέτουν το βιβλίο του Γιάννη Καιροφύλλα. Γεώργιος Κούτσουπας

Το τελευταίο µυθιστόρηµα της βρετανίδας Kate Atkinson πανταχού παρόν στις λίστες µε τα καλύτερα βιβλία του 2013. Σε όλες τις λίστες µε τα καλύτερα µυθιστορήµατα της αγγλικής γλώσσας µέσα στο 2013 φιγουράρει το τελευταίο βιβλίο της Kate Atkinson, ένα πρωτότυπο, πολυεπίπεδο και συγκινητικό µυθιστόρηµα, µια έξοχη αποτύπωση του πρόσφατου παρελθόντος, ένας φόρος τιµής στην ίδια τη φύση του ανθρώπου. Η βραβευµένη Atkinson, από τις πιο σηµαντικές σύγχρονες πεζογράφους, παίζει µε µαεστρία µε τον χρόνο και την έννοια της µνήµης και καθηλώνει για άλλη µία φορά τους αναγνώστες µε ένα αναπάντεχο και ανατρεπτικό βιβλίο.

Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ιπποκράτους 118, 11472 Αθήνα τηλ.: 211 3003500 (εσωτ. 525), fax: 211 3003562 e-mail: pressoffice@metaixmio.gr

Βιβλιοπωλείο «Έλλη» 3ης Σεπτεµβρίου 96, Πλ. Βικτωρίας τηλ.: 210 88 20 800 / fax: 210 88 12 061

Γιατί µου αρέσουν τα µικρά βιβλιοπωλεία; Μπαίνεις µέσα κι αµέσως καταλαβαίνεις πως έχουν πρόσωπο, άποψη και ταυτότητα. Τις πιο πολλές φορές συζητάς, ακούς προτάσεις, κριτικές. Βρίσκεις ξεχασµένους τίτλους δίπλα σε προσφορές, αλλά και νέες κυκλοφορίες. Περνά κόσµος της γειτονιάς, λειτουργούν αρκετά από αυτά σαν στέκια. Ακόµα και αν δεν βρίσκεις κάποιον συγκεκριµένο τίτλο, απλώς τον παραγγέλνεις. Εντάξει, αν βιάζοµαι (;) τόσο πολύ ή αν θέλω κάτι πολύ εξειδικευµένο θα πάω στο κέντρο. Αλλιώς θα επισκεφτώ τους... µικρούς µου φίλους!

Τοβιβλίο

AMARILLO Λ. ΚΑΡΑΓΙAΝΝΗ 17

∆ΩΡΟΓΡΑΦΗ ΣΥΡΑΚΟΥΣΣΩΝ 39-41

ΛΥΧΝΟΣ ∆ΡΟΣΙΝΗ 12

ΕΛΛΗ Γ' ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 96

ΑΛΕΞΙΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 18

ΑΒΑΚΑΣ ΑΙΛΙΑΝΟΥ 39

ΑΤΡΑΠΟΣ Λ. ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ 109

ΘΕΩΡΗΣΗ ΙΑΛΕΜΟΥ 40

ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 62

ΑΤΡΑΠΟΣ ΙΑΚΩΒΙ∆ΟΥ 7

ΚΑΠΟ∆ΙΣΤΡΙΑΣ ΑΝ∆ΡΕΑΣ ΑΧΑΡΝΩΝ 25

ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟ ΑΧΑΡΝΩΝ 380

ΚΑΪΛΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ 55

ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΕΛΒΕΝ∆ΟΥ 42

ΠΥΡΣΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ 58

ΚΛΕΨΥ∆ΡΑ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ 2

ΠΑΙΑΝ ΠΙΠΙΝΟΥ 51

ΗΝΙΟΧΟΣ ΜΕΤΣΟΒΟΥ 41

FANTASY SHOP Γ΄ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 65

ΧΑΡΤΟΣΧΟΛΙΚΗ ΓΩΝΙΑ ∆ΡΟΣΟΠΟΥΛΟΥ 147

ΒΙΒΛΙΟΝΗΣΙ∆Α ΦΩΚΙΩΝΟΣ ΝΕΓΡΗ 62

ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 29

ΚΑΙ… ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 19

ΒΙΒΛΙΟΣΥΝ ΒΕΛΒΕΝ∆ΟΥ 42

ΚΥΨΕΛΗ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 354

ΠΑΠΑ∆ΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΤΣΗΣ 4

FORUM ΚΥΠΡΟΥ 118

ΜΑΡΚΟΛΕΦΑΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 26

ΚΟΖΟΚ ΧΡΙΣΤΙΑΝ ΚΥΚΛΑ∆ΩΝ 23

∆ΙΑΓΩΝΙΟΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 306

ΒΑΣΙΛΕΙΑ∆Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ 114

DIAN ΜΙΧΑΗΛ ΒΟ∆Α 89

ΚΟΡΑΛΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 1 & ΠΑΤΗΣΙΩΝ

ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ ΡΗΝΕΙΑΣ 9

SERAFINO ΦΥΛΗΣ 157

ΜΠΑΡ∆Η ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 48

στηνΠατησίων

/ΑΤΡΑΠΟΣ\ Μικρή ιστορία του κόσµου Ήταν κάποτε… ένας εκδότης στη Βιέννη που προκάλεσε τον Ερνστ Γκόµπριχ να γράψει ένα βιβλίο. Και το έγραψε! Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία πριν από το βιβλίο και κάπως έτσι και το ίδιο το βιβλίο. Γιατί όπως λέει ο συγγραφέας όλες οι ιστορίες ξεκινούν µε το «ήταν κάποτε». Για το µήνα αυτό, το βιβλιοπωλείο Ατραπός, θα παρουσιάσει ένα µοναδικό βιβλίο. Τη «Μικρή Ιστορία του Κόσµου» του Ερνστ Γκόµπριχ. Μοναδικό, γιατί στις 350 σελίδες του, βρίσκεται συγκεντρωµένη όλη η ιστορία του ανθρώπινου γένους, από την εποχή του λίθου έως την πυρηνική εποχή. Απλά, περιεκτικά και κατανοητά. Μια ιστορία που έχεις την εντύπωση ότι µπορείς να την αφηγηθείς σε µικρά παιδιά πριν κοιµηθούν, και τελικά να µην κοιµηθούν µέχρι να την ακούσουν όλη. Κι αυτό είναι φυσικό, γιατί όπως είπα και παραπάνω, η ύπαρξη του βιβλίου προέρχεται από µία πρόκληση. Και τα πιο ωραία πράγµατα γεννιούνται όταν δεν τα έχουµε προγραµµατίσει. Πρέπει να είµαστε, λοιπόν, ευγνώµονες στον φίλο του και φυσικά στον ίδιο τον συγγραφέα, που µας έκανε να δούµε την Iστορία µε άλλο µάτι. Ποτέ ένα βιβλίο τέτοιου θέµατος δεν ήταν τόσο διασκεδαστικό. ∆ηµήτρης Φραγκούλιας Αναγνωστόπουλος

Βιβλιοπωλεία Ατραπός Ιακωβίδου 7, Πατήσια, Τηλ.: 210 211 68 69 Κασοµούλη 52, Νέος Κόσµος, Τηλ.: 210 90 10 244 fragkoulias.atrapos@gmail.com www.facebook.com/atrapos.books

/AMARILLO\ Το οδοιπορικό ενός παιδιάτρου ∆ηµήτρης Ζουµπουλάκης εικονογράφηση: Πέτρος Ζουµπουλάκης Γαβριηλίδης, 2013 311 σελ. Τιµή € 17,00 Με το παραπάνω βιβλίο του, ο παιδίατρος ∆. Ζουµπουλάκης, µας κάνει συνοδοιπόρους στη µακρά διαδροµή της ζωής και της καριέρας του, µε όλες τις στάσεις και τους σταθµούς του, από τις ιατρικές σπουδές, στα χρόνια του εµφυλίου (ως στρατιωτικός γιατρός) και στη συνέχεια στη θητεία του ως ∆ιευθυντή της Παιδιατρικής Κλινικής. Τα ιδιαίτερα περιστατικά που αναφέρονται στην αντιµετώπιση λοιµωδών ασθενειών, της παιδικής κυρίως ηλικίας, έχουν ιδιαίτερη σηµασία όχι µόνο για τους γιατρούς και τους γονείς αλλά και για κάθε άλλο αναγνώστη του πονήµατος αυτού. Στο έργο γίνεται επίσης περιγραφή και κριτική για τις παρεχόµενες από την πολιτεία υπηρεσίες υγείας, µε βάση την εµπειρία του από την υπηρεσία του σε αυτό σχεδόν για περισσότερο από µισό αιώνα. Παράλληλα, µε γλαφυρό και παραστατικό ύφος, εµπλουτίζει το έργο του µε γεωγραφικά, ιστορικά, πολιτισµικά και παραδοσιακά στοιχεία, τόσο του τόπου καταγωγής του (Πύργος -Τήνου), όσο και του κάθε τόπου όπου στάθµευε.

Amarillo Suave

Βιβλιοπωλείο Amarillo Λ. Καραγιάννη 17, Πλ. Αµερικής Τηλ./fax: 210 86 71 466

Τσακίσου κι έλα µέσα! Παιχνίδια χωρίς ρεύµα... Στην εποχή που τα παιδιά έχουν σταµατήσει να παίζουν στους δρόµους, που η οθόνη ενός υπολογιστή ή µιας τηλεόρασης έχει αντικαταστήσει το παιχνίδι µεταξύ τους. Την εποχή που από πολύ νωρίς µαθαίνουν τι είναι βία και µάλιστα παίζουν µαζί της, νικώντας πάντα ο πιο βίαιος, τα παρακάτω παιχνίδια µοιάζουν πολύ µακρυνά, άγνωστα και βαρετά ώστε να επιλεχτούν από µια παρέα παιδιών. Παρόλ’ αυτά πολλοί από εµάς µεγάλωσαν µαζί τους, έκαναν φίλους, µάλωσαν, έκλαψαν και άκουσαν την περιβόητη φράση «Τσακίσου κι έλα µέσα» από τη µαµά τους. Φράση στην οποία κατέληγαν µετά από πολλές προσκλήσεις στα παιδιά τους, που έπαιζαν στη γειτονιά, για να φάνε, να κοιµηθούν ή να διαβάσουν.

Τζιν τζιν τα πιάτα µου

Η µπάλα και τα παιδιά

Τα παιδιά σχηµατίζουν έναν κύκλο χωρίς να πιάνονται. Αυτός που τα φυλάει γυρίζει γύρω-γύρω και λέει: «Τζιν τζιν τα πιάτα µου! Ποιος χτυπάει την πόρτα µου, τα όµορφα αγγελάκια µού λένε εµένα. Πρώτη πόρτα. ∆εύτερη πόρτα. Τρίτη πόρτα λατρεµένη! Ένα, δύο, τρία!». Με το «τρία» χτυπάει το παιδί που βρίσκεται µπροστά του, κι εκείνο πρέπει αµέσως να βγει και να αρχίσει να τρέχει γύρω από τον κύκλο. Όποιο παιδί φτάσει πρώτο στην άδεια θέση είναι ο νικητής. Το παιχνίδι συνεχίζεται µε άλλο παιδί και αρχίζει από την αρχή.

Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο οµάδες και στέκονται αντικριστά, ενώ ενδιάµεσα έχουν χαράξει έναν κύκλο και στη µέση έχουν βάλει µια µπάλα. Ο αρχηγός ορίζει κάθε φορά δυο παίκτες, έναν από κάθε οµάδα. Με το σφύριγµα τρέχουν και οι δύο παίκτες και όποιος προλάβει να πιάσει πρώτος την µπάλα και να γυρίσει στην οµάδα του είναι, βέβαια, ο νικητής.

Η αλεπού, τα κοτόπουλα και ο σκύλος

Τα παιδιά µε τα χέρια τους σχηµατίζουν έναν κύκλο, το κοτέτσι, και στη µέση τα κοτόπουλα. Ξαφνικά έρχεται η κυράαλεπού και κοιτάζει πονηρά γύρω-γύρω: «Αχ, τι όµορφα κοτόπουλα! Κάτι πρέπει να σκεφτώ, κάτι να κάνω. Αχ, το βρήκα! Θα πάω στο κοτέτσι και θα κακαρίζω». Αλεπού: κοκο-κο φιλεναδούλες µου κοτόπουλα. Κοτόπουλα: κο-κο-κο νεοφερµένη φιλενάδα µας. Έλα µέσα να σε δούµε (και µπαίνει µέσα η αλεπού). Σκύλος: Αλεπού µού µυρίζει. Να τη η κυρά φουντωτή. Άτιµη, πονηρή αλεπού! Προσέχετε, κοτόπουλα είναι η πονηρή αλεπού! Ο σκύλος της αρπάζει την ουρά, η αλεπού ουρλιάζει και τα κοτόπουλα φωνάζουν: «Τζιζ µπου ους, το πάθηµα της αλεπούς».

Θα αρπάξω το µαντήλι σου Τα παιδιά κρεµούν πίσω στο παντελόνι τους ή στη ζώνη τους ένα µαντήλι δετό. Τρέχουν όλα προς διάφορες κατευθύνσεις και προσπαθούν να πάρει ο ένας το µαντήλι του άλλου. Πρέπει όµως να προσέχουν και το δικό τους µαντήλι µη τους το αρπάξει κάποιος άλλος. Νικητής είναι εκείνος που θα αρπάξει τα περισσότερα µαντήλια.

Ο µαέστρος και η ορχήστρα

Κάποιο παιδί γίνεται µαέστρος. Τα υπόλοιπα κάνουν πως κρατούν ένα όργανο, κιθάρα, βιολί, ακορντεόν κ.ο.κ. Ο µαέστρος κάθεται στη µέση, ακριβώς µπροστά από τους µουσικούς που αποτελούν την ορχήστρα και τη διευθύνει κρατώντας την µπαγκέτα του. Τα παιδιά που είναι οι µουσικοί παίζουν τα όργανα ανάλογα µε τη χρήση του οργάνου και τις µουσικές του κινήσεις. Το κάθε παιδί προσπαθεί να βγάλει µε το στόµα του τον ήχο του µουσικού οργάνου.

Ο κύκλος µε τα πετραδάκια Οι παίκτες της οµάδας πιάνονται από τα χέρια και σχηµατίζουν κύκλο. Στο κέντρο του κύκλου είναι χαραγµένος ένας µικρότερος κύκλος και µέσα έχουµε βάλει 10-20 πετραδάκια. ∆ύο από τους παίκτες που βρίσκονται στον κύκλο είναι µε το πρόσωπο στραµµένο προς τα έξω. Με το σφύριγµα οι δυο παίκτες γυρίζουν προς τον κύκλο και τρέχουν να µαζέψουν τα πετραδάκια. Εκείνος που θα µαζέψει τα περισσότερα είναι ο νικητής.

µηλιέρη. Τα παιδιά της µιας οµάδας αγκαλιάζονταν σε κύκλο µε τα κεφάλια σκυµµένα προς τα κάτω. Αυτή ήταν η καµήλα. Τα άλλα παιδιά προσπαθούσαν να ανέβουν στην καµήλα χωρίς να τους κλοτσήσει ο καµηλιέρης. Ο καµηλιέρης προσπαθεί να χτυπήσει µε µια ζώνη τους αντίπαλους και όποιον χτυπήσει βγαίνει εκτός παιχνιδιού (καίγεται). Αν ο καµηλιέρης κάψει όλους τους παίχτες τότε κερδίζει η οµάδα του. Άν η καµήλα πέσει, συνήθως από το βάρος ή κακή τοποθέτηση, τότε κερδίζει η οµάδα που προσπαθεί ν'ανεβεί και συνεχίζεται.

Κλωτσοντενεκές

Τσιουλίκα (τσιλίκα)

Κάποιο παιδί τα φυλάει. Παίρνουµε ένα τενεκεδάκι (από κονσέρβα, γάλα κτλ.). Βάζουµε τον τενεκέ στη µέση του χώρου στον οποίο παίζουµε και κάποιο παιδί παίρνοντας φόρα κλωτσά µε όλη του τη δύναµη, προσέχοντας βέβαια να µην είναι απέναντι κανένας. Εκείνος που φυλάει τρέχει να πιάσει τον τενεκέ ενώ οι άλλοι τρέχουν να κρυφτούν. Μόλις ο παίκτης πιάσει τον τενεκέ στη συνέχεια τον στήνει. Έπειτα ψάχνει τα άλλα παιδιά. Ο παίκτης που θα κατορθώσει να πατήσει τον τενεκέ χωρίς να τον δεί ο παίκτης που τα φυλάει φωνάζει “ΒΓΗΚΑ”. Στην περίπτωση που ο τελευταίος παίκτης καταφέρει και κάνει την τελευταία δοκιµασία φωνάζει “ ΒΓΗΚΑ. ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ”. Έτσι φυλάει το ίδιο παιδί πάλι και κυνηγάει τον τενεκέ. Αν δεν γίνει “ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ” φυλάει το παιδί που βρέθηκε πρώτο από εκείνον που φυλούσε.

Τρεις και το λουρί της µάνας Τα παιδιά σχηµατίζουν ένα κύκλο, καθισµένα γύρω από τη µάνα, που είναι ένα από τα µεγαλύτερα παιδιά. Εκείνη βγάζει τη ζώνη της ή ένα λουρί ή σχοινί και πρώτα σχηµατίζει µ' αυτό διάφορα σχήµατα, π.χ. ένα αχλάδι, ένα µήλο, ένα καλάθι κτλ. Τα άλλα πρέπει να µαντέψουν τι παριστάνει. Όποιο το βρει, του δίνει η µάνα το λουρί και τότε εκείνο έχει το δικαίωµα να σηκωθεί και να κυνηγήσει τ' άλλα παιδιά. Η µάνα µένει στη θέση της και κάθε τόσο φωνάζει: «Τρεις και το λουρί της µάνας! ». Εκείνος που κρατεί το λουρί, συνεχίζει το κυνήγι του κι αν χτυπήσει κανένα παιδί, τότε εκείνο βγαίνει απ' το παιχνίδι. Αν όµως η µάνα φωνάξει: «Τρεις και το λουρί της µάπας! », τότε αυτός που κυνηγάει, πρέπει αµέσως να γυρίσει πίσω και να παραδώσει το λουρί στη µάνα, αλλιώς τα άλλα παιδιά έχουν το δικαίωµα να τον πάρουν στο κυνήγι και να του πάρουν το λουρί και να αρχίσουν µ' αυτό να τον χτυπούν.

Πατώ Είναι ένα ατοµικό παιχνίδι. Τα παιδιά σχηµατίζουν ένα σχήµα στο έδαφος µε αριθµούς από το ένα έως το δέκα. Ο παίκτης πηδά µε κλειστά µάτια, µε ένα ή δύο πόδια, ανάλογα µε το τετράγωνο στο οποίο πρέπει να πατήσει .Τελειώνοντας κάθε προσπάθεια ρωτά:Πατώ; Εάν η απάντηση είναι θετική, δηλαδή αν πατά διαχωριστικές γραµµές χάνει και βγαίνει από το παιχνίδι. Αν είναι αρνητική, συνεχίζει έως ότου χάσει. Για κάθε επιτυχηµένη προσπάθεια σηµειώνεται υπέρ του παίχτη ένας πόντος .

Η τσιουλίκα παίζονταν από δυο οµάδες αγοριών. Τα αντικείµενα για να παίξουν ήταν µια πέτρα (περίπου σαν πεπόνι) που ήταν και η βάση (έδρα), ένα ξύλο (συνήθως από κρανιά) µήκους περίπου 60-80 εκ. (το τσιλικόξυλο) και ένα άλλο ξύλο µήκους 20 -30 εκ.περίπου(την τσιουλίκα). Τα παιδιά βάζουν σηµάδι ρίχνοντας πέτρες και όποιος το πλησιάσει περισσότερο αρχίζει πρώτος. Η τσιουλίκα ξεκινούσε µε ένα παιδί από την µία οµάδα να είναι στη θέση της πέτρας (βάση) και µε το µεγάλο ξύλο (τσιλικόξυλο) χτυπούσε µε δύναµη το µικρό ξύλο (τσιουλίκα) για να φθάσει όσο γίνεται πιο µακριά και να µην την πιάσουν οι παίκτες από την άλλη οµάδα. Αν η οµάδα που περίµενε την τσιουλίκα την έπιανε, ήταν ο νικητής και άλλαζαν τους ρόλους. Αν δεν την έπιανε προσπαθούσε να χτυπήσει απ’ την θέση που είχε φτάσει η τσιουλίκα την πέτρα, ενώ ο παίκτης που ήταν στη βάση προσπαθούσε µε το τσιλικόξυλο να πετύχει την τσιουλίκα. Αν δε χτυπήσουν την τσιουλίκα (τσιλίκι), τότε ο κύριος παίχτης χτυπάει την τσιουλίκα (τσιλίκι) µε το τσιλικόξυλο (τσιλίκα) του σε µία άκρη του και αυτό ανασηκώνεται ψηλά. Κατόπιν ο παίχτης αν το χτυπήσει µία φορά δυνατά τότε µετράει την απόσταση από το µέρος που το 'ριξε µέχρι το σηµείο που έπεσε µε το τσιλικόξυλό του και όποιο νούµερο βρει, αυτοί είναι οι πόντοι που κέρδισε.

Τα φλιούρια (κεραµιδάκια) Αποτελείται από δυο οµάδες µε τον ίδιο αριθµό παιχτών. Η µία οµάδα προσπαθεί να γκρεµίσει τα φλιούρια, ένα πύργο από µικρά κοµµάτια κεραµίδας, που βρίσκονται µέσα σε ένα κύκλο, µε µια µπάλα,συνήθως από ραµµένα κοµµάτια ύφασµα. Χωρίζονταν λοιπόν σε δυο οµάδες. Η µια οµάδα έπρεπε να στήσει τα φλιούρια (τις κεραµίδες) το ένα πάνω στο άλλο. Ένα παιδί ήταν πίσω από τα φλιούρια και µάζευε τη µπάλα που έριχναν από την άλλη οµάδα στην προσπάθειά τους να τα ρίξουν (τον µικρό πύργο από κοµµάτια κεραµίδας). Αφού τα έριχναν, η µία οµάδα µε την µπάλα προσπαθούσε να πετύχει παίχτες από την άλλη οµάδα, να τους κάψει, οι οποίοι προσπαθούν µε τη σειρά τους να στήσουν τα φλιούρια στην αρχική τους θέση. Όποιος καίγονταν έβγαινε από το παιχνίδι. Όταν καίγονταν όλοι τελείωνε και το παιχνίδι. Αν η αντίπαλη οµάδα προλάβαινε να χτίσει τον πύργο πριν τους κάψουν, ήταν αυτοί νικητές.

Σκαµνάκια Όταν είχανε πολύ λίγο χρόνο για κάποιο παιχνίδι αλλά υπήρχε όρεξη για κάτι γρήγορο, τα σκαµνάκια ήταν ότι καλύτερο. ∆ηλαδή έσκυβαν όλα τα παιδιά µε τη σειρά και σε απόσταση το ένα από το άλλο περίπου τρία µέτρα ή και λιγότερο αν δεν υπήρχε χώρος. Το τελευταίο παιδί στηρίζοντας τα χέρια του στις πλάτες των σκυµµένων παιδιών περνούσε από πάνω τους µέχρι τον τελευταίο, οπότε ερχόταν η σειρά του για επίκυψη και να συνεχιστεί το παιχνίδι µέχρι να χτυπήσει το κουδούνι για το τέλος του διαλείµµατος, γιατί συνήθως αυτή τη λίγη ώρα µπορούσαν να ξεµουδιάσουν και να γελάσουν µε τις τούµπες που έκαναν διάφοροι αδέξιοι συµµαθητές τους.

Πηγές Ξεχασµένα παιχνίδια: Άννα Λαουτάρη-Γκριτζάλα www.opaliouriotis.gr

Καµήλα Η Καµήλα παίζονταν από δυο οµάδες αγοριών και ένα παιδί από την κάθε οµάδα που ήταν σκυφτή έκανε τον κα-

v=K61TRiXLgD4

http://www.youtube.com/watch?

Μελέτη µαθητών ∆ηµοτικού - Γυµνασίου

συνέντευξη

µαίρη ιγγλέση

Τ

o 2000 δηµιούργησε το δικό της θέατρο «Ελεύθερη Έκφραση» Λέσβου 8 κ’ Απειράνθου. Ένα θέατρο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Μικρό µουσείο θα το έλεγε κανείς. Στο χώρο υποδοχής υπάρχει το καµαρίνι του Λυκούργου Καλ-

λέργη µε προσωπικά του αντικείµενα και από την αντίθετη πλευρά αυτό της Άννας Παϊταζή. Η Μαίρη Ιγγλέση µε µεγάλη ιστορία και πολλές συνεργασίες πια στην καριέρα της, στο χώρο του θεάτρου και όχι µόνο, µας µιλάει µε ευθύτητα για όσα συµβαίνουν σήµερα.

«Τα συµφέροντα µου χαλάνε τον έρωτα» Ανθίζει το θέατρο σήµερα; ∆υστυχώς σήµερα το να πάει κανείς να δει θέατρο είναι δύσκολο. Είναι κάτι που ο άλλος δεν παίρνει κάτι στα χέρια του. Αν πάει στο φούρνο παίρνει µια φρατζόλα ψωµί. Εδώ φεύγει χωρίς να πάρει τίποτα στα χέρια του. Είναι ψυχή, είναι άλλο πράγµα. Αν όµως δεν έχει να πάρει τη φρατζόλα ψωµί, θα έρθει να δει θέατρο; Έχετε ασχοληθεί και µε την πολιτική; Ήµουν 20 χρόνια δηµοτική σύµβουλος του Ηρακλείου Αττικής. Ήµουν πρόεδρος του πολιτιστικού κέντρου και τα τρία τελευταία χρόνια ήµουν αντιδήµαρχος πολιτισµού. Μέχρι και το 2009 έµεινα. Με ενδιαφέρει πολύ η πολιτική και πιστεύω ότι τα πάντα είναι πολιτική. Για ’µένα µάλλον, όχι πολιτική, αλλά πολιτισµός. Όλα τα βλέπω ανθρωποκεντρικά. Πρέπει να µας κυβερνήσουν ανθρωπιστές. ∆εν πιστεύω στους πολιτικούς καθόλου. Μου λένε να ξανακατέβω. Θέλω πολύ, αλλά δεν µπορώ λόγω φόρτου εργασίας. Η αγωνία µου να κρατήσω το θέατρο, τους συνεργάτες και τους εργαζοµένους µου δεν µου το επιτρέπουν. Υπάρχει ένα συγκεκριµένο καθεστώς σήµερα στη δουλειά σας; Φυσικά. Τη στιγµή µάλιστα που είµαι αποκλεισµένη από τις εφηµερίδες. Πολύ λίγες εφηµερίδες µε περνάνε στα θεάµατα, άλλες καθόλου. Υπάρχει ένα σύστηµα το οποίο το µισώ. Το οποίο παίρνουν συνέχεια εντολές και εγώ µισώ τα πάντα όσα έχουν να κάνουν µε εντολές και ανελευθερία. Έχω µάθει να ζω ελεύθερη και γι’ αυτό έγινα καλλιτέχνης. ∆εν ήξερα ότι έπρεπε να ενταχτώ σε όλων των ειδών τα συστήµατα. ∆εν το κατάλαβα Πόσο δύσκολο είναι σήµερα κάποιος να συντηρεί δικό του θέατρο; Όταν ξεκίνησα δεν ήξερα τι θα τραβήξω. ∆εν ήξερα τι σηµαίνει θεατρικός επιχειρηµατίας και παραγωγός. Γιατί οι παραγωγές είναι δικές µου. ∆εν ήθελα να βάλω κάποιον άλλο που θα περάσει τη δική του άποψη και να µου λέει ποιον να πάρω και ποιον όχι, αλλά είναι ακριβό το τίµηµα της ελευθερίας. Το µόνο που µπορώ να χαρώ είναι ότι είµαι ελεύθερη. Από παντού µας πιάνουν οικονοµικά, είµαστε αγανακτισµένοι µε αυτό. Το καλό είναι ότι δεν βλέπω µόνο τα άσχηµα, αλλά και τα καλά. Αν έβλεπα µόνο τα άσχηµα, θα είχα σβήσει. Πιστεύω στο σύνολο. Μπορούν να µας φάνε πολλά, αλλά όχι τον ήλιο, τη θάλλασσα, την αντίσταση. Θα µου πεις και που είναι κρυµµένη και δε φαίνεται. Περίµενε είναι ηφαίστειο

και θα εκραγεί. ∆εν υπάρχει περίπτωση. Αυτό το πράγµα δε θα µείνει έτσι, δεν µπορεί. Σήµερα πρέπει να παλεύεις να είσαι µαχητής και να εκσυχρονίζεσαι. Να βλέπεις πως σου χτυπάνε τα παλαµάκια και να µπορείς να αρπάζεις ευκαιρίες. Κάποτε έλεγα να βγει ο χρόνος, τώρα λέω να βγει ο µήνας, φοβάµαι να µην αρχίσω να λέω να βγει η µέρα. Πάντως η νέα χρονιά, δεν το λέω απογοητευµένα, βλέποντας την καθηµερινότητα, την θεωρώ µια χρονιά που θα µας δείξει πολλά. ∆εν πιστεύω στην ανάκαµψη. Αυτά για εµένα είναι πολιτική. Το ότι υπάρχουν τόσα πολλά θέατρα εσείς πως το εκλαµβάνετε; Είναι θετικό. Εγώ θα ήθελα σε κάθε γωνία να έχει και ένα θέατρο για ’µένα είναι εκκλησίες. Καλλιτεχνική έκφραση. Η κάθε πόρτα που κρύβει µια καλλιτεχνική δηµιουργία είναι αλήθεια και µου αρέσει. Η κυψέλη για εσάς; Αγαπώ πολύ την Κυψέλη, κυρίως ζω εδώ. Πριν ανοίξω το θέατρο δεν είχα καµία επαφή µε την περιοχή. Ήρθα όταν επέλεξα τον χώρο εδώ, το θέατρο. Εγώ την ερωτεύτηκα την γειτονιά. Όταν ήρθα το κτήριο ήταν ερείπιο. Παρόλ΄αυτά είπα αυτό είναι που θέλω. Πως ξεκινήσατε; Το ’78 ήταν η αρχή. Ξεκίνησα από τον θίασο του Στέφανου Ληναίου και της Έλλης Φωτίου. Μαζί τους ήταν ο πρώτος µου ρόλος. Τέσσερα χρόνια ήµουν µαζί τους. Πέρασα πολύ καλά στο θίασο αυτών των ανθρώπων. Είναι πολύ καλοί και οι δύο. Γενικά έκανα πολλές δουλειές στο θέατρο. «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» µια σειρά που άφησε εποχή. Πως προέκυψε η συνεργασία; Είχα τη µεγάλη ευτυχία να ξέρω την Ελβίρα Ράλλη που ήταν παραγωγός. Αν δεν ήταν η Ελβίρα δεν θα έβλεπα ρόλο. Εκείνη µε ήξερε από ένα άλλο σίριαλ. Μου είπε να πάω και µε το που µε είδε ο σκηνοθέτης είπε: ‘‘Καλώς το Λενιώ’’. Με έχουν βοηθήσει πολύ οι γυναίκες. Ευτυχώς που βρήκα γυναίκες στη ζωή µου και µε στηρίξανε. Όσο και να σε θέλει ο θιασάρχης αν δεν σε θέλει η γυναίκα του δεν θα πας πουθενά. Είχα µεγάλη τύχη στη ζωή µου. Ο Ληναίος µου έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο και ένα ρόλο µε ποιότητα. Μετά από αυτό µε έκανε να ζητάω τα ίδια. ∆εν µπορούσα να πάω να κάνω ότι να ’ναι, φράγκο να µην είχα. Επειδή όµως παράλληλα δούλευα και ως δηµοσιογράφος είχα χρήµατα από εκεί. ∆εν είχα χρήµατα στο σπίτι. Ευτυχώς ήµουν στο Εθνικό Θέα-

τρο, οπότε δεν πλήρωνα. Και πάλι όµως, δεν µπορούσα να επιβαρύνω τους δικούς µου. Έκανα καλλιτεχνικό ρεπορτάζ, έτρεχα παντού, είχα πολλά ρεπορτάζ σε περιοδικά. Παράλληλα ήµουν και στη σχολή. Αυτή ήταν ιδέα της µάνας µου. Μόνο έτσι θα µπορούσα να σταθώ, γιατί δεν είχα γνωριµίες. Οι γονείς σας θέλανε να γίνετε ηθοποιός; Σαν τρελοί µε σπρώχναν, γιατί εγώ δεν ήθελα. Ο πατέρας µου ήθελε να µε δει να παίζω στο βασιλικό θέατρο. Η µάνα µου ήταν µια δαιµόνια κόρη µικρασιάτη, που είχανε ξυλουργικό εργοστάσιο. Την άκουγα πολύ, ήταν σαν µανατζέρ µου, µε την έννοια ότι µε στήριζε πολύ. Έλεγε να µην πέφτω, να µην στέκοµαι, γιατί όταν εγώ στέκοµαι, κάποιοι άλλοι τρέχουν. Ήµουν όµως και παιδί της δουλειάς. Την αγαπούσα την δουλειά. ∆εν µπορούσα θυµάµαι να κάνω µόνο διακοπές, βαριόµουν. Από τις δουλειές που έχετε κάνει είστε ευχαριστηµένη; Έχω κάνει απίστευτες δουλειές. Είχα την µεγάλη ευτυχία να δουλέψω τελευταία, εννοώντας τα επτά τελευταία χρόνια µε έναν καταπληκτικό σκηνοθέτη τον Τάσο Ψαρρά. Οι δουλειές µου όπου και αν είναι, ότι και αν έχω κάνει είναι εκπληκτικές. ∆εν ντρέποµαι για καµία από αυτές. Τηλεόραση θα κάνατε; Αν ήταν κάτι αξιόλογο, ναι θα έκανα. Μου έχει λείψει και θα ήθελα σαν τρελή να κάνω. Είχα καλή σχέση µε την τηλεόραση, έχω κάνει και αρκετές εκποµπές ως δηµοσιογράφος. Και όλα βέβαια παράλληλα µε το θέατρο. Με ευχαριστεί να έχω πολλά πράγµατα να κάνω. Επίσης ήµουν η πρώτη που έκανε ζωντανή εκποµπή στην ΕΡΤ µε τον Κωνσταντίνο Τζούµα «Κάθε µέρα παντού» στο 2ο πρόγραµµα. Ο Μάνος Χατζιδάκις µας είχε διαλέξει. Εκεί λοιπόν, έκανα ότι µου άρεσε και δεν ακολοθούσα καµία γραµµή. Είµαι κατά των γραµµών «Ξανθίππη, η γυναίκα του Σωκράτη» 10,11 Μαρτίου οι τελευταίες παραστάσεις. Μια παράσταση που σκηνοθετείτε. Τι θέλετε να περάσετε µέσα από αυτήν; Είναι η απολογία της Ξανθίππης, σε όλα όσα λέει η ιστορία για εκείνη. Πως είναι γκρινιάρα, ζηλιάρα κ.ο.κ. Λέει εκείνη λοιπόν όσα γνωρίζει µια γυναίκα για τον άντρα της, χωρίς φυσικά να αποµυθοποιείται ο Σωκράτης. ∆ε θα τολµούσα να κάνω τέτοιο πράγµα. Υπάρχει µια αντιπαράθεση αν θέλεις, πώς είναι η γυναίκα σήµερα και πώς στην αρχαιότητα. Ακόµα υπάρχει το κοινό ότι η ψυχή της γυναίκας είναι ίδια πάντα

από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα. Τη γυναίκα πρέπει να την υπολογίζεις. Η γυναίκα πρέπει να έχει τη θέση της, γιατί επανασταστεί, και µην τα βάζεις µαζί της. Επίσης παίζετε στην παράσταση «Άντε ψυχούλα µου, σκότωσέ µε» σε σκηνοθεσία Ελένης Γερασιµίδου. Ο έρωτας έχει ηλικία; Έχουµε ξεχάσει να ερωτευόµαστε; Ο έρωτας ηλικία δεν έχει. Ναι, θεωρώ πως ξεχάσαµε, γιατί ο έρωτας είναι και µέσα στην φαντασία. Ο έρωτας δεν είναι µόνο ένας άντρας, µια γυναίκα. Είναι τα πάντα. Το ότι περπατάµε στο δρόµο και έχει ήλιο είναι έρωτας, κάτι καινούριο που δεχόµαστε είναι έρωτας. Ο έρωτας είναι τα πάντα. Πρέπει να είσαι ανοιχτός να µη έχεις στεγανά. Να µην είσαι άνθρωπος που δεν θες να βλέπεις. Να έχεις ανοιχτή ψυχή, έτοιµη να γεφτεί από τον αέρα, από το λουλούδι, από κάτι καινούριο. Κάτι που θα βρεις ακόµα και στα σκουπίδια. Εγώ µαζεύω τα πράγµατα από τα σκουπίδια και τα φτιάχνω. Το θέατρο είναι φτιαγµένο από διάφορα πράγµατα που έφτιαξα από τα σκουπίδια. Είµαι και παλιαντζής. Η µεταµόρφωση ενός πράγµατος, ότι ξαναζεί κάτι, είναι µέσα στο πλαίσιο του έρωτα. Κυρίως πρέπει να αγαπάµε τον άνθρωπο. Εγώ προχωράω στη ζωή, βλέποντας τα θετικά του άλλου. Θέλω ενέργεια γιατί η καθηµερινή µου µέρα είναι µια µάχη. Η πρεµιέρα για έναν ηθοποιό Το βασικό για εµάς δεν είναι η πρεµιέρα, αλλά η τελευταία παράσταση, στην πρεµιέρα ντυνόµαστε µε το καλό κουστούµι. Είναι όλα καινούρια, φρέσκα, πάνω στον έρωτα. Όταν είναι η τελευταία παράσταση, είναι αυτή η παράσταση που πρέπει να βλέπει ο κόσµος, για τον κάθε ηθοποιό µικρό ή µεγάλο είναι µαχαίρι στην καρδιά του. Βγάζεις κάποιον από µέσα σου, αυτόν δε θα τον ξαναβρείς. Η εκτόνωσή µας είναι ότι κάνουµε πολλούς ρόλους. Γι’ αυτό το λόγο δεν χρειαζόµαστε να είµαστε θεατρίνοι στη ζωή µας. Εµείς δεν λέµε ψέµατα, δεν το παίζουµε, δε φοράµε µάσκα εκτός σκηνής. Η µάσκα δεν είναι ψέµα για εµάς. Είναι η δουλειά µας, η αλήθεια µας. Σε αντίθεση µε τους πολιτικούς που φοράνε µόνιµα µάσκα. ∆ε θέλω να το πω για όλους, υπάρχουν και κάποιοι που αξίζουν και παλεύουν. Κάνετε και παιδικό θέατρο. Πόσο διαφορετικό είναι; Το 2003 ξεκίνησα το παιδικό και ήταν δική µου ιδέα το διαδραστικό θέατρο. Προετοιµάζαµε τα παιδιά πριν την παράσταση και έπαιζαν και αυτά.

Τα παιδιά είναι πάρα πολύ δύσκολο κοινό, τον µεγάλο µπορεί και να τον πείσουµε. Το παιδί θα σου πει, «δε µου άρεσε». Είναι για εµάς κάθε φορά µια ευκαιρία. Το παιδί θα σηκωθεί και θα πει «βαριέµαι». Η ερωτική σχέση µε τους θεατές, αλλάζει κάθε φορά και θες να τους κατακτήσεις. Κάποιες φορές αν σε βοηθάει το κοινό και δεν είναι απαθές γίνεται κάτι πολύ µεγάλο. Όταν το κοινό είναι δύσκολο; Παλεύουµε για να βρούµε δρόµους προσέγγισης. Πρέπει κάτι να νιώσουµε. Με το που βγαίνουµε στη σκηνή αφουγκραζόµαστε πάντα το κοινό. Τι θα αλλάζατε σήµερα στο θέατρο; Το σύστηµα των επιχορηγήσεων. Από το υπουργείο πολιτισµού δεν έχω επιχορηγηθεί ποτέ, γενικώς δεν έχω επιχορηγηθεί. Θα ήθελα περισσότερη ελευθερία. Να µην υπάρχει κλειστή πόρτα για ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν µια σοβαρή δουλειά. Πιστεύω στην ίση αντιµετώπιση. ∆εν ζητάω να υποστηριχτώ εγώ και να µην υποστηριχτεί ο διπλανός µου. Να υποστηριχτούµε όλοι µε ότι µας αναλογεί. Το σηµερινό σύστηµα µας τρώει τον ερωτισµό. Επίσης δε θα έκλεινα τα µικρά θέατρα για να αφήσω µόνο τα µεγάλα. Συµφέροντα είναι αυτά... Εεε αυτά τα συµφέροντα πολύ µε ενοχλούν. Τα συµφέροντα αυτά µου χαλάνε τον έρωτα. Κοινό συµφέρον δυστυχώς, δεν υπάρχει στους καλλιτέχνες. Ο καθένας δρα µε τον τρόπο του. Οι καλλιτέχνες πάντα ήταν προοδευτικοί άνθρωποι. Αλίµονο! ∆ε γίνεσαι καλλιτέχνης, αν είσαι οπισθοδροµικός. Όµως µας λείπει το βήµα. Και το βήµα πώς µπορεί να γίνει, πώς µπορείς να το πάρεις; Με κατάληψη ίσως. Στέλνω ∆ελτία Τύπου και ξέρεις που µε γράφουνε; Εκεί που δεν πιάνει το µελάνι. Συνεχίζω όµως να παλεύω. Στο µέλλον τι θα έρθει; Προβληµατίζοµαι και εγώ γι’ αυτήν τη χρονιά. Πάντα προβληµατιζόµουν, αλλά τώρα ξέρω αν πραγµατικά αντιµετωπίσουµε αυτήν τη χρονιά, όλοι εµείς οι «µικροί» οικονοµικά, θα πάµε καλύτερα. Πιστεύω ότι δεν αντιµετωπίζεται το άµεσο µέλλον µε σκηµένο το κεφάλι πρέπει να σκαρφιζόµαστε πράγµατα, να σκεφτόµαστε, να έχουµε ιδέες. ∆ε φτάνουν µόνο τα πτυχία, χρειάζονται ιδέες. Η µοιρολατρεία είναι ότι χειρότερο και γραφικό. Πρέπει να είµαστε µαχητές! Έχουµε πόλεµο!

Συνέντευξη: Λίνα Καµπούρογλου

45 xρόνια,

σχεδιάζουµε το µέλλον σας! ΤΜΗΜΑΤΑ / Υποψηφίων Αρχιτεκτονικής - Α.Τ.Ε.Ι. στο Γραµµικό & Ελεύθερο Σχέδιο / Foundation - Portfolio in Architecture and Art & Design. Με εξασφάλιση Εγγραφής σε Κορυφαία Πανεπιστήµια του Εξωτερικού

/ Υποψηφίων για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών / Ζωγραφική για µαθητές ∆ηµοτικού - Γυµνασίου / Σεµιναριακά Προγράµµατα στα: • AutoCAD 2D, 3D, 3D Studio Max, • Σχεδιασµός και Κατασκευή Χειροποίητου Υποδήµατος, • Σχεδιασµός και Κατασκευή Χειροποίητου Κοσµήµατος κλπ.

Μεγαλώσαµε σε µια εποχή που η αλληλεγγύη ήταν συνώνυµο της φιλανθρωπίας και η φιλανθρωπία ήταν η µόδα της Εκάλης και του Ψυχικού.Οι κυρίες φορούσαν τα καλά τους, έκαναν κότσο τα µαλλιά τους και φωτογραφίζονταν αγκαλιά µε το φτωχό παιδάκι που έτρωγε ένα µπισκότο. Η κρίση, ευτυχώς µας ανάγκασε να επαναπροσδιορίσουµε τον όρο,να κάνουµε ένα βήµα πίσω και να αναρωτηθούµε τι σηµαίνει είµαι αλληλέγγυος. Και κάπου εκεί βρεθήκαµε µε το βλέµµα στραµµένο στην Κυψέλη να παίρνουµε µαθήµατα αυτοοργάνωσης από µια...γιαγιά! Λίγο καιρό πριν, στο δηµοτικό σχολείο της Κυψέλης κυκλοφορούσε µια γιαγιά που κουβαλούσε ένα κασετόφωνο, ένα µεγάλο κόκκινο σεντόνι και ένα κουτάκι κουλουράκια. ∆ίπλα της µαζευόταν µια οµάδα µικρών ζουζουνιών που έπαιζαν, µάθαιναν και έτρωγαν κουλουράκια. Ήταν ένα σύνολο σαφέστατα πολυεθνικό και πολύγλωσσο, µια µικρή χαρούµενη κυψέλη. Η κυψέλη της γιαγιάς! Το Σεπτέµβρη, µε τις πρώτες βροχές η γιαγιά µάζεψε τα εγγονάκια της και τα έφερε σε ένα φωτεινό ηµιυπόγειο της γειτονιάς. Εκείνη έκοψε το τσιγάρο και τις εξόδους και άρχισε να διαθέτει το υστέρηµά της στο ενοίκιο, η γειτονιά βοήθησε όπως µπορούσε, κάποιος έδωσε τα χαλιά και τις κουρτίνες, κάποιος ένα επιπλάκι που του περίσσευε και ο ένας αγαπηµένος φίλος,ο Σαϊντ,πήρε την παρέα του και τις βούρτσες τους και έβαψαν το χώρο. Και κάπως έτσι ξανασυστήνεται η αλληλεγγύη,όχι πια σαν προσφορά αλλά σαν συµµετοχή σε µια κοινότητα. Η κυρία Κατερίνα, η γιαγιά της Κυψέλης, έχει ζήσει όλη της τη ζωή σε αυτή τη γειτονιά,γνωρίζει τους ανθρώπους της, ξέρει τις ανάγκες τους και µε τον τρόπο της δίνει στην κοινότητα.

«∆εν θέλω να βλέπουν αυτό που κάνω σαν κάποιο είδος κοινωνικού έργου», µας λέει, «θέλω να ξέρουν ότι έχουν έναν άνθρωπο οι γυναίκες να τους φυλάξει τα παιδιά για να πάνε σε µια δουλειά, έναν άνθρωπο τα µικρά να τους µάθει πράγµατα, να παίξει µαζί τους». Το πράγµα είναι απλό, ο καθένας µπορεί να προσφέρει οτι διαθέτει. Εκείνη όταν µαγειρεύει βάζει τις δυο µερίδες φαΐ που περισσεύουν σε ένα ταπεράκι και τις δίνει στις οικογένειες που ξέρει ότι τις έχουν ανάγκη. «Ο καθένας µπορεί να βρει κάποιον στη γειτονιά του που να έχει ανάγκη και απλά να τον έχει έννοια!» Πολλοί είναι αυτοί που στηρίζουν την Κυψέλη και ανταποκρίνονται σε κάθε της κάλεσµα για βοήθεια, φέρνοντας τρόφιµα και ρούχα. Αυτό όµως δεν αρκεί. «Ο άλλος πεινάει κάθε µέρα, δεν πεινάει µια φορά που κάνει κάποιος ένα κάλεσµα σε βοήθεια. Πρέπει να µας γίνει καθηµερινη συνήθεια, να δηµιουργηθεί εδώ ένας πυρήνας». Τα παιδιά εδώ εντυπωσιάζονται µε τα πάντα, ένας χυµός, ένα κουλουράκι, µια σοκολάτα είναι πράγµατα που δεν τα βλέπουν ποτέ στο σπίτι και είναι ένα ευχάριστο διάλειµµα από το χυλό που τρώνε κάθε µέρα. Στην κυψέλη υπάρχει ένα ντουλάπι µε τρόφιµα και όποιος περνάει αφήνει οτι µπορεί, ένα πακέτο µακαρόνια, λίγο ρύζι, γάλα. Υπάρχουν όµως και άλλοι τρόποι να βοηθήσει κανείς. «Μπορεί ας πούµε να έρθει κάποιος να κάνει εδώ το πάρτυ του και να ζητήσει αντί για δώρα από τον κόσµο να φέρει µια σακούλα τρόφιµα». Είναι ανάγκη να δηµιουργήσουµε συλλογικότητες και µέσα σ’αυτές να λειτουργούµε όχι σαν σπόνσορες, αλλά σαν αλληλέγγυοι ο ένας µε τον άλλο. Η κυψέλη της γιαγιάς έχει συνδεθεί στο µυαλό των µικρών της φίλων µε το φαγητό και τη µάθηση, στο µυαλό της κυρίας Κατερίνας µε την αγάπη για τους γύρω της και στο δικό µας µε µια νέα βελτιωµένη εκδοχή του εαυτού µας. Η µετα-µετανεωτερικότητα ήρθε και απαίχει παρασάγγας από την ατοµικιστική λογική του µεταµοντερνισµού!

Μειωµένες τιµές και ολοκληρωµένα πακέτα προσφορών για όλα τα τµήµατα ΑΘΗΝΑ, ΓΛΥΦΑ∆Α, ΝΕΟ ΨΥΧΙΚΟ, ΚΗΦΙΣΙΑ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ www.plakas.gr / info@plakas.gr Πατησίων 65, (Πεδίο Άρεως), Αθήνα, τ.: 210 8250552 / Fax: 210 8250627

Επικοινωνήστε µαζί µας: «Η Κυψέλη της Γιαγιάς» www.facebook.com/GiagiaKypselis

Αδειάζει σιγά-σιγά η ∆ροσοπούλου, η Πατησίων, τα στενά, τα ενοικιαστήρια και πωλητήρια εµφανίζονται το ένα µετά το άλλο. Μετακοµίζουν οι φίλοι και οι γείτονες σε άλλες περιοχές µακρινές και προς το παρόν υγιείς, µε καλύτερη ποιότητα ζωής. Μένουµε πίσω ηθεληµένα. Γέννηµα–θρέµµα Πατησιώτικο θα µεγαλώσουµε παρέα µε τα αιωρούµενα σωµατίδια και το όζον. Στη συντροφιά µας προστίθενται νέοι γείτονες. Και κάπου εκεί αρχίζουµε να χάνουµε το παιχνίδι. Κυκλοφοριακή συµφόρηση, ανοικοδόµηση, αλλοίωση του πληθυσµιακού ιστού, αλλοτρίωση του αστικού τοπίου. Βρές ποιός φταίει... Ερηµώνουν πολυκατοικίες, γειτονιές, λιγοστεύουν οι παιδικές φωνές, αυξάνουν τα κορναρίσµατα, οι επιδείξεις νεοπλουτισµού και η αφασία που µας δέρνει... αυξάνουν και τα παλιά µας τα παπούτσια...µαζί και η αναλγησία µας. Παρ’ όλα αυτά, µόνιµοι εραστές της γειτονιάς µας, περιµένουµε δυό σηµαντικούς επισκέπτες: τον πολιτισµό σε όλες τις εκφάνσεις του, που έχει χαθεί στην ευθεία ερχόµενος από το κέντρο. Προφανώς ρώτησε, κάπου έστριψε και µπερδεύτηκε... ο χρυσός µου... και την αναβάθµιση... αα! Η καηµένη είχε άλλες υποχρεώσεις και µας έστειλε την αδελφή της ...την υποβάθµιση... αλήτισα και βρώµικη και αυθάδη και γλωσσού ...έφερε µαζί της και την ανασφάλεια. Ακροπατώντας ήρθαν στη γειτονιά µας γι’ αυτό δεν τις πήραµε χαµπάρι. Γυναίκες παιδί µου, τι περιµένεις;

Η δική µας Ελένη στην Πατησίων! Ένας άνθρωπος που από την πρώτη στιγµή λατρεύεις. Έτοιµη να βοηθήσει καθέναν από εµάς. Πάντα χαµογελαστή και µε µια γλυκιά καληµέρα να βγαίνει από τα χείλη της. Θα την χαρακτήριζα ακόµα και ως τη µαµά της Πατησίων. ∆ε βρίσκεις εύκολα τη µαµά σου στα πρόσωπα άλλων ανθρώπων. Κι όµως στην Ελένη µπορείς.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Η κάθε µορφής παραβατικότητα εγκαθίστανται µόνιµα στην περιοχή µας. Η επιφυλακτικότητα, ο φόβος, ο πανικός, και η σκοτεινιά δεσπόζουν στη ζωή και την ψυχή, γίνονται σιγανές οι κουβέντες, πισογυρίζει το κεφάλι στο δρόµο, αµπαρώνεται η εστία, κάγκελα στα παράθυρα, στις πόρτες, στα µυαλά...Και µε τη δύση του ήλιου ερηµώνουν τα Πατήσια και ανατέλλει το µνηµόνιο. Σκοτεινές πια βιτρίνες, ερηµιά στην ψυχή και στους δρόµους, οι γείτονες δεν κυκλοφορούν, σκουπίδια και ο κακός µας ο καιρός να παραµονεύει στη γωνία. Η πόρτα µας δεν ανοίγει πια. Οικονοµική κρίση, ελαχιστοποιούνται οι δυνατότητες, αδιέξοδα. Αύξηση των συµπολιτών µας µε ανάγκες. Και τρέχουµε να βοηθήσουµε εθελοντικά και αλληλέγγυα σε καταστάσεις που ίσως αύριο να µας αφορούν...Και κατεβάζουµε φαγητό µε λίγο ψωµάκι για εκείνον που πεινά και ντρέπεται για τη χαµένη του αξιοπρέπεια, µια παλιά κουβέρτα, ένα παλιό µπουφάν... Έχει σηµασία ποιός τα παίρνει; Και στη γειτόνισσα, µε τρόπο µην την προσβάλλουµε... µην ξεχάσουµε και τ’ αδεσποτάκια... Οι φωνές και τα γέλια χαµήλωσαν όταν είδαµε το άλογο της χθεσινής ευηµερείας να φεύγει χωρίς εµάς αναβάτες. Και σκύψαµε το κεφάλι, κόψαµε από δω, κόψαµε από κεί, ο λαιµό µας µας ξέφυγε..., περιορίσαµε το τούτο και αφήσαµε για άλλη φορά το άλλο. Τίποτε δεν είναι ίδιο πια. Απέναντι στον καθρέφτη εµείς και το είδωλό µας. Σε ζωντανή σύνδεση. Ας κοιταχτούµε, ας ξαναγνωριστούµε. Το κεφάλι κάτω δεν έχει ορίζοντα, έχει ταφόπλακα. Ας σηκώσουµε το κεφάλι σήµερα, ας µυρίσουµε τα λουλούδια µας , ας καληµερίσουµε τη νέα µέρα, µπροστά µας ο ορίζοντας. Ωραία λόγια θα µου πείτε. Χα! Έχω κι άλλα... ∆ον Κιχώτες!! Αυτό να γίνουµε! Άλλωστε οι καιροί δεν φέρνουν ήρωες, έχει µποφόρ και σεισµούς το Ιόνιο...

ΤΟ ΧΘΕΣ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ εγάλωσα στα Πατήσια, µε γρατζουνισµένα γόνατα και γδαρµένους αγκώνες, λόγω ....ποδοσφαίρου στη χωµάτινη Ηλία Ζερβού, µε νοικιασµένο solex ποδήλατο καρφωµένη στα χωµάτινα αναχώµατα της φρεσκοϋπογειοποιηµένης Σαρανταπόρου, κοπάνες στον Προµπονά, παγωτά στη Χαρά, σινεµά στον Α-Β, στο Art, στο Σινέ Πατήσια, στ΄Αστέρια, στην Ηλέκτρα και αρκετά ακόµη που αφήνω στη γλυκειά νοσταλγία της νιότης µου. Βόλτες στο παρκάκι της Εύας, στην Αγ. Βαρβάρα, στην πλ. Αµερικής. Καθαρά ∆ευτέρα στο καµίνι της Γκράβας, ξενύχτια στην ABC και τη VENUS, κυριακάτικα µουσικά πρωινά στο green park και µυροφόρος του Αγ. Λουκά κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Εικόνες από µοσχοβολιστές γειτονιές, πεντακάθαρες µε κήπους, παρτέρια, άπλα για ατέλειωτο παιχνίδι και εµπιστοσύνη. Μονοκατοικίες και διόρωφα να τα κλείσεις στη χούφτα σου, να τα κρύψεις να µη χαθούν ποτέ. Τις Κυριακές, έξοδος στο κέντρο του Σαµπάνη και Τσικνοπέµπτη στην ταβέρνα του Καλλίτση. Οπωσδήποτε µιά φορά το χρόνο ξενύχτι στην ταβέρνα «∆ειλινά» της οδού Κέας. Α! και µπάσκετ στο Sporting. Φροντιστήριο στο Τζουγανάτου και Μπέργκµαν στο Rivoli και στο Αστυ. Θρίαµβος! Πανεπιστηµιακή σχολή στην Αθήνα. Κοιµάται ήσυχα η πόλη µου µε ξεκλείδωτες πόρτες, ανοιχτά παράθυρα και κουρτίνες στις εξώπορτες για λίγη δροσιά βρε αδερφέ... Κι από κει µέσα τρυπώνει ο έρωτας. Κι όταν στα τέλη του ‘70 το νέφος κάνει την εµφάνισή του έντονη και τα µικρά διόρωφα της χούφτας –της µνήµης και της µυρωδιάς -αντικαθίστανται από τέρατα, αρχίζει η αντίστροφη µέτρηση. Να προλάβουµε να τα φωτογραφήσουµε, τουλάχιστον οι µνήµες µας να είναι τυπωµένες στο χαρτί...γιατί καθετί που χάνουµε παίρνει µαζί του το πρωτότυπο της σχέσης µας κι εµείς µεγαλώνουµε αγκαλιά µ’ ένα αντίγραφο. Κι όταν η µνήµη γίνει νοσταλγία δύσκολα το διαβάζουµε λόγω αιθαλοµίχλης...Κάπου εδώ γάµος στον Αγ. Λουκά, βάφτιση του µωρού και το πτυχίο παίρνει µετάθεση για το αύριο που όλο µου ξεφεύγει. Που θα πάει;

ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Αθήνα δεν είναι µόνο το ιστορικό κέντρο και οι τουρίστες. Είµαστε κι εµείς µια βορινή ευθεία 4 χιλιοµέτρων. Τόσο κοντά- αλλά και στη σκιά ενός πολύβοου κέντρου. Ελλειµατικά τα Πατήσια σε πολιτισµό, σε ποιότητα ζωής, σε συµµετοχικές δράσεις, σε ποιοτικές ανάσες. ∆ανειστική βιβλιοθήκη στο Κολωνάκι; Γιατί όχι κι εµείς... Ξεναγήσεις στο ιστορικό κέντρο; Να δείτε υπέροχους ιστορικούς ναούς που έχουµε για ξενάγηση, αλλά... Θεατρικά και µουσικά δρώµενα στο ιστορικό κέντρο; Αµέ, αλλά ξέρετε... Εγκαταλελλειµένοι χώροι στα Πατήσια που θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν; Βεβαίως υπάρχουν, όµως... ∆ηµοτικό καφενεδάκι στο πάρκο Φίξ; Μπορεί να γίνει. 5χ5 για παιδιά στην Πατησίων; ∆εν σηκώνω κουβέντα, γίνεται στην Πανεπιστηµίου...ενηµέρωση των πολιτών µέσω ψηφιακών πινακίδων; Γίνεται µε αναναίωση του προγράµµατός τους, να ρίξουµε καµιά χρωµατιστή πινελιά στα κλειστά καταστήµατα της σκοτεινής Πατησίων; Γίνεται µε τη σύµφωνη γνώµη του ιδιοκτήτη. Επειδή η µιζέρια, η γκρίνια, η στηµένη αντιπαράθεση και τα κάθε είδους παιχνίδια µε κουράζουν µάλλον µε βλέπω µετανάστρια στην Αυστραλία ή στις στοές του Βελγίου, τουλάχιστον να πεινάω µόνη µου. Ξέρετε την πείνα δεν µπορείς να την µοιραστείς και να την µοιράσεις σε µερίδες...ποιός να πρωτοφάει...είµαστε και πολλοί νοµατέοι... Μέχρι να το αποφασίσω-δηλαδή ποτέ, είπαµε Πατησιώτισσα- ας είµαστε υγιείς, παρόντες, διεκδικητικοί, αλληλέγγυοι και συµµετέχοντες στα δρώµενα της γειτονιάς µας. Είµαι η Ελένη Ηλία, αµετανόητη Πατησιώτισσα, από σώφρονες γονείς, γκρινιάρα µαµά, στριµµένη πεθερά, συνταξιούχος τραπεζικός, ιδρυτικό µέλος κοινωνικών και αθλητικών συλλόγων, εθελοντής σε µικρές και µεγάλες δραστηριότητες. Χαµογελώ και προχωράω µπροστά µε τα µάτια ανοικτά, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι και το λίγο σε κάποιες περιπτώσεις είναι πολύ...Κατανοητό ελπίζω.

Ας καληµερίσουµε τη νέα µέρα

: ) Ελένη Ηλία

Μ

Υ.Γ 1 ∆εν ξέρω αν είµαι η µαµά της Πατησίων, ελέω Λίνας, αλλά θεία οπωσδήποτε. Υ.Γ. 2 Σκυλοµαµά σίγουρα. Υ.Γ. 3 Συνειδητοποιηµένος εθελοντής χωρίς παρωπίδες. Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά της ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ για την υποµονή, τις αντοχές, το χαµόγελο, αλλά κυρίως τη ζεστή αγκαλιά τους....

:)

αρχίζει το µατς... σεβασµός στους οπαδούς

αντίπαλους οπαδούς. Και για άλλα πολλά που είναι πιο κρυµµένα και βαθιά! Όµως έχω νιώσει την ποίηση στα γήπεδα-στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει. Έχω νιώσει την απογείωση, την συλλογικότητα, την ανόθευτη αγάπη του οπαδού στην ιδέα µε τα κόκκινα, τα πράσινα, τα κίτρινα, τα µπλε... Έχω πιεί παγωµένο φραπέ στα τσιµέντα, έχω δαγκωθεί από την ανωτερότητα του αντιπάλου, έχω τρελαθεί µε τη µαύρη εξουσία του διαιτητή. Μην κατηγορείτε αβασάνιστα κάτι που δεν το έχετε ζήσει! Αρχίζει το µατς... Πριν µερικά χρόνια βρέθηκα στη Ρώµη, ένα δώρο γενεθλίων από την γυναίκα µου! Για να δω την αρρώστια µου, για να κάνω κάτι που δεν το είχα ξανακάνει, ποτέ δεν είχα πάει τέτοια εκδροµή. Οι Ιταλοί µας είχαν στο περίµενε, εκνευρισµός και αργοπορία. Μόλις δύο λεπτά πριν την έναρξη µπήκαµε µέσα, τέσσερις χιλιάδες βαρεµένοι... Στο 20λεπτο ήδη χάναµε 1-0 και τίποτα καλό δεν φαίνονταν µπροστά µας... Ανεξήγητα µια τρέλα διαδόθηκε στην εξέδρα! Σαν ένας άνθρωπος φωνάζαµε ενάντια στη λογική του αγώνα. “Βάλε ένα γκολ να τα γµσ σου λεω!” Ένα µεθυσµένο αίτηµα, µια απόλυτη απαίτηση, µια εναντίωση στη λογική! Στο 38 ισοφαρίζουµε, στο 40 βάζουµε δεύτερο και στο 42 τρίτο! ∆εν πανηγυρίζουµε, απλά είµαστε τρελοί! Χιλιάδες τρελοί γελάνε, πέφτουν στον µπροστινό τους, χάνουν το µυαλό τους. Ο φίλος µου κραυγάζει! Όλα γίνονται! Όλα γίνονται! Αυτήν την ιαχή ακόµα την θυµάµαι και όχι µόνο για το ποδόσφαιρο... Όπως όλα τα πράγµατα έχουν την καλή και την κακή τους πλευρά. Έτσι και οι οπαδοί. Όταν ξαναδείτε κάποιον τρελαµένο ψάξτε την καλή του πλευρά! Το έχει και αυτός ανάγκη!

v=CSP8MEosiOQ

http://www.youtube.com/watch?

ωρακοπούλου

και χτυπιούνται µε την αστυνοµία και τους

: Κατερίνα Θεοδ

τη βία. Για τους τύπους µε τα κασκόλ που τρέχουν

Κείµενα, συνεντ εύξεις, επιµέλεια

Εντάξει µπορώ να µιλήσω για το χουλιγκανισµό και

εγώ θα σ ’ αγα πώ κ αι µη σε ν οιάζε ι

αφού δεν το ξέρεις µην το κατηγορείς αβασάνιστα! Η αλλιώς βάλε ένα γκολ να τα γµ@*0 σου λέω!

10 χρόνια!!! ∆ΕΟΝ Ξεκινήστε την ηµέρα σας µε crepa και καφέ Απολαύστε τα µεσηµέρια σας µε υπέροχα snack ∆ιασκεδάστε τα βράδια σας µε καθαρά ποτά & απολαύστε την οµάδα σας σε συναρπαστικούς αγώνες µε Nova Conn-x

Λ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ & ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ ΤΚ 111 44, ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ Τ.: 210.20.25.055, 210.20.25.900

οι κυριακ ες της ε λευθερία ς µας

Εκεί που σταµατάει η λογική, αρχίζει η ΑΕΚ ΑΕΚ Στης Φιλαδέλφειας τα µέρη τα µωρά λένε πρώτα τη λέξη ΑΕΚ και µετά µαµά µπαµπά και όποιος τολµήσει να το αµφισβητήσει θα το µετανιώσει! Η µητέρα αγοράζει στο παιδί της πρώτα κασκόλ της ΑΕΚ και µετά µπιµπερό, οι παπούδες τραγουδούν τον ύµνο του δικέφαλου πάνω από την κούνια του µωρού σαν άλλου τύπου νανούρισµα και ο πατέρας τρέχει από το µαιευτήριο να πάρει τα διαρκείας. Γιατί εκεί που σταµατάει η λογική αρχίζει η ΑΕΚ! Φύλο µπορείς να αλλάξεις, κόµµα µπορείς να αλλάξεις, θρησκεία µπορείς να αλλάξεις, την ΑΕΚ όµως ποτέ δεν την αλλάζεις! Και ας είναι µια επιλογή που έχει κόστος, γιατί θα έρθουν δύσκολες στιγµές. Θα πας στο γήπεδο και ας ξέρεις οτι θα χάσει η οµάδα για να φωνάξεις, θα πας και εκτός έδρας σε δύσκολη έδρα χωρίς να φοβηθείς, θα πας και στα χιόνια γυµνός, µε το στήθος ζωγραφισµένο κιτρινόµαυρο και θα τραγουδάς µέχρι τελευταίας ρανίδας του αίµατός σου. Γιατί ο δικέφαλος είναι πάθος και το πάθος προέρχεται από το πάσχω! Όπως και το πένθος! Όταν η οµάδα χάνει δε µιλιέσαι, υποφέρεις! Πάθος και πένθος πάνε µαζί, γι’αυτό και η αγάπη του οπαδού είναι ποίηση! Ο αεκτζής είναι συνειδητοποιηµένος οπαδός, η οµάδα του είναι η επιλογή του και η άδολη αγάπη του γι’αυτήν σύνορα δεν γνωρίζει! Όχι µόνο θα πάει στο γήπεδο τη µέρα των γενεθλίων της κοπέλας του, αλλά θα βρει και εκκλησία δίπλα στο γήπεδο για να παντρευτεί στα γρήγορα και ύστερα θα πάει µε το γαµπριάτικο κουστούµι να δει τον αγώνα. Στα µεγάλα παιχνίδια, θα πάει από νωρίς, θα πιάσει θέση, θα φωνάζει ασταµάτητα, θα αγωνιά, θα τρώει τα νύχια του. Και αν η οµάδα κερδίσει, δεν θα φεύγει από το γήπεδο, θα γίνεται ένα σώµα µε τους άλλους οπαδούς, θα φωνάζει, θα χοροπηδάει, θα πανηγυρίζει σαν τρελός. Όσο για την ήττα, θα προσπαθεί να φτιάξει µια κοινή φωνή µε τους άλλους, να αντέξει και εκείνος το δύσκολο, αλλά ελπίζοντας πως η φωνή του θα δώσει στην οµάδα τη δύναµη που χρειάζεται για να συνεχίσει. Άλλωστε,οι αεκτζήδες είναι η οικογένειά του, οι άνθρωποί του που δεν θα τον προδώσουν ποτέ. Και η ΑΕΚ; Η ΑΕΚ είναι το αγιάτρευτο πάθος του, η αγάπη της ζωής του η µεγάλη, τα Σάββατα και οι Κυριακές της ελευθερίας του! Γιώργος

∆εν θέλω τζάκι, δεν θέλω σόµπα Θέλω µονάχα της original την µπόµπα Να µε πορώνει, να µε ζεσταίνει Και κάθε µέρα το πρωί να µε αρρωσταίνει

το κατ

ΑΠΟΛΛΩΝ

τα ξι δέ ψε ι

εκ εί πο υ

έχ ω

Και µε χιόνια και µε κρύα Ελαφρά ταξιαρχία

Αν ο οπαδισµός είναι έρωτας, γεµάτος πάθος και αρρωστηµένη ορµή, η σχέση των Απολλωνιστών µε την οµάδα τους είναι ένα σκαλί πιο πάνω, είναι αγάπη. Σταθερή, πιστή, τρυφερή και αιώνια αγάπη! Ο Απόλλωνας είναι η µήτρα, ο οµφάλιος λώρος που δεν κόβεται ποτέ, µια ένωση πολύπλευρη, µε την οικογένεια, την γειτονιά, την οµάδα, τις µνήµες, την παιδική ηλικία που όλα µαζί συνυπάρχουν τόσο αρµονικά και φυσικά που είναι αδύνατο να ξεχωρίσει πια κανείς την οµάδα από τους οπαδούς της. Εδώ τα κύπελα δεν πέφτουν βροχή και είναι αυτή η αίσθηση της αδικίας πολλές φορές που τους δένει µε την οµάδα τους. Αυτοί δεν είναι µε τους ισχυρούς, τους κοιτάνε όµως στα µάτια και τους παλεύουν στα ίσια! Επιλέγει κανείς να γίνει Απολλωνιστής γιατί αγαπάει την οµάδα, το ήθος της, την κουλτούρα της. Το γήπεδο τους είναι ανοιχτό σε όλους, και ο αντίπαλος θα πάρει χειροκρότηµα και ας ηττηθούν µέσα στην έδρα τους. Είναι φιλόξενος ο Απόλλωνας όσο καµιά άλλη οµάδα. Σηµασία έχει το παιχνίδι, όχι η νίκη. Το ξέρει καλά αυτό η κερκίδα, αγαπάει και στηρίζει την οµάδα µε κάθε κόστος, πάντα και παντού!

Απολλώνια οικογένεια Το «µε χιόνια και µε κρύα» δεν προκύπτει τυχαία. Μέσα στη Ριζούπολη συνέβη, τη δεκαετία του ’90. Η οµάδα έπαιζει µε αντίπαλο τον Πανσσεραϊκό και είχε χιονοθύελλα! ∆εν έλειπε κανένας Απολλωνιστής! Έτσι και αλλιώς η κερκίδα εδώ είναι σαν Κυριακή στο σπίτι, όλοι γνωρίζονται µεταξύ τους, µια µεγάλη οικογένεια, µια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια! Όσο για το ελαφρά ταξιαρχία, πρόκειται για προσωνύµιο που τους κόλλησαν οι δηµοσιογράφοι αντλώντας έµπνευση από µια χολυγουντιανή ταινία του 1936. Η ελαφρά ταξιαρχία ήταν ολιγάριθµη, αλλά ορµητική και νικηφόρα. Θυσίες για την οµάδα τους οι Απολλωνιστές αρνούνται ότι κάνουν. Και αυτό γιατί όταν κάνεις κάτι για κάποιον που αγαπάς όπως αυτοί την οµάδα τους, σου λένε, µόνο παίρνεις από αυτή τη σχέση, δεν νιώθεις οτι δίνεις. Το καταφύγιο τους είναι η οµάδα, όταν η ζωή είναι δύσκολη, αυτοί έχουν τον Απόλλωνα. Γιάννης

ταφύγιο µας

Όλα για το τρυφύλλι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ Η αγάπη για το τριφύλλι είναι µια αρρώστια βαριά και πανδηµική, µεταδίδεται γρήγορα και δεν γνωρίζει σύνορα! Ένα τρελό κράµα ανθρώπων από όλες τις γωνιές της χώρας είναι οι παναθηναϊκοί, τύποι που δεν θα γνωρίζονταν ποτέ, αλλά η οµάδα τους κάνει οικογένεια και για πάρτη της είναι έτοιµοι να πάρουν το πούλµαν ανά πάσα ώρα και στιγµή και να ταξιδέψουν µαζί της όπου αυτή πηγαίνει. Οι πιο τρελαµένοι θυσιάζουν κάθε είδους πολυτέλεια για την οµάδα, καφέδες και έξοδοι απαγορεύονται, ότι λεφτά περισσευούν αφιερώνονται στα ταξίδια για τους αγώνες. «Όλα για το τριφύλλι»! Η οµάδα για τους πράσινους είναι η οικογένειά τους. Απογεύµατα στο σύνδεσµο µε καφέ και αγώνες σε µεγάλη οθόνη, γιορτές όλοι µαζί και σαφώς µπύρες µετά τους αγώνες. Εκεί άλλωστε γράφονται και τα καλύτερα συνθήµατα. Η χηµεία της παρέας και η αγάπη για την οµάδα τους γράφει τους στίχους, όχι καµιά αρτηριοσκληρωτική συνεδρίαση µε ατζέντα και στόχευση! Κάποιος αρχίζει να τραγουδάει, κάποιος συνεχίζει λέγοντας ένα σύνθηµα της στιγµής και ο ένας µετά τον άλλο συµπληρώνουν µε φράσεις στροφές των δικών τους γηπεδικών ποιηµάτων. Ο ρυθµός πρέπει να είναι ανεβαστικός, για να δίνει ώθηση στους παίχτες. Στις νίκες η κερκίδα σείεται,στις ήττες τραγουδούν όλοι µαζί «εγώ θα σ’αγαπώ και µη σε νοιάζει». Μια µικρογραφία της κοινωνίας είναι η οµάδα, µε τη διαφορά οτί εδώ οι όποιες αναπηρίες της, επισκιάζονται από την αγάπη για τον Παναθηναϊκό. Στην κερκίδα δεν υπάρχει ταυτότητα, δεν υπάρχουν αριστεροδεξιά φαινόµενα, Έλληνες και ξένοι, χρυσαυγίτες και αναρχικοί, υπάρχουν µόνο παναθηναϊκοί. Και όσο για εκείνους που βλέπουν τον οπαδό σαν πολιτικά αναλφάβητο, εδώ ας γράψουν λάθος! Οπαδός και πολίτης είναι έννοιες ταυτόσηµες στη θύρα 13. Για αυτούς άλλωστε λένε πως µπορούν να αποκαλέσουν κοινωνικό πρόβληµα. Και αυτό γιατί κάθε φορά που νιώθουν την ανάγκη να διαµαρτηρηθούν για κάτι σηκώνουν πανό µέσα στο γήπεδο, αποδεικνύοντας ότι η καψούρα δεν τυφλώνει πάντα τα θύµατά της! Και αν τους ρωτήσεις δεν θα το σκεφτουν δεύτερη στιγµή, το γήπεδο είναι χώρος πολιτικής δράσης και πάλης, είναι ο δικός τους δρόµους, το δικό τους σπίτι. Κεντρικός σύνδεσµος

Τον ΠΑΟ µου τον αγαπώ Και ποτέ δεν τον αφήνω Να παίζει δίχως οπαδούς Και όπου παίζει πάντα πάω Να τον εβλέπω να νικά Τον Παναθηναϊκό µου, το ΠΑΟ µου Τον αγαπώ ΠΑΟ θρησκεία Θύρα 13

STRETCH your mind Σε µας η γυµναστική σας και η εκπαίδευση σας είναι προσωπική µας υπόθεση.

• βελτίωση στη στάση του σώµατος • επίπεδο στοµάχι & δυνατή πλάτη • αύξηση της ευλυγισίας • ελάττωση του stress • ασφαλές για ηλικιωµένους • ακίνδυνο για εγκύους • αποτελεσµατικό για οστεoπόρωση

Ελάτε σήµερα για ένα δωρεάν µάθηµα PILATES CENTER Φ. Νέγρη 11, 11257, Τ: 210 8616400 www.artactionpilates.gr e-mail: artaction@artactionpilates.gr

Κόκκινος Θεός

Το γραφείο µας λειτουργεί στο Γαλάτσι από το 1980. Κύριος στόχος είναι να ικανοποιούµε τις ανάγκες των πελατών µε τα ιδιόκτητα πούλµαν µας µε µοναδικές ιδέες και νέους προορισµούς, να τηρούµε την υπόσχεσή µας, να προσφέρουµε το καλύτερο και να εξασφαλίζουµε τον υψηλό βαθµό ποιότητας σε όλες µας τις µεταφορές εξασφαλίζοντας τις καλύτερες τιµές. Στο γραφείο µας λειτουργεί ειδικό τµήµα το οποίο ασχολείται αποκλειστικά µε την οργάνωση εκδροµών για συλλόγους, ΚΑΠΗ, σχολεία και οµάδες για την οργάνωση εκδροµών και δραστηριοτήτων σε Ελλάδα και εξωτερικό.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/2 - ΚΑΘΑΡΑ ∆ΕΥΤΕΡΑ 3/3 ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗ ΞΑΝΘΗ / ΚΑΒΑΛΑ / ΠΟΡΤΟ ΛΑΓΟΣ / ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΙΚΟΣΙΦΙΝΙΣΣΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 1/3 - ΚΑΘΑΡΑ ∆ΕΥΤΕΡΑ 3/3 ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΖΑΚΥΝΘΟ Μοναδικό βενετσιάνικο καρναβάλι ΚΥΡΙΑΚΗ 2/3 - ΚΑΘΑΡΑ ∆ΕΥΤΕΡΑ 3/3 ∆ΙΗΜΕΡΗ ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ / ΛΑΡΙΣΑ / ΤΥΡΝΑΒΟΣ / ΜΠΟΥΡΑΝΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 2/3 - ΚΑΘΑΡΑ ∆ΕΥΤΕΡΑ 3/3 ∆ΙΗΜΕΡΗ ΑΡΑΧΩΒΑ / ∆ΕΛΦΟΙ / ΓΑΛΑΞΕΙ∆Ι ΑΛΕΥΡΩΜΟΥΤΖΟΥΡΩΜΑΤΑ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟ 22/3 - ΤΡΙΤΗ 25/3 ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΜΠΑΝΣΚΟ / ΣΟΦΙΑ / ΜΟΝΗ ΡΙΛΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 23/3 - ΤΡΙΤΗ 25/3 ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ

Εκδροµές όλο το χρόνο. Κάθε Κυριακή Ηµερήσιες εκδροµές και Περιπάτους. ∆είτε στη σελίδα µας στο διαδίκτυο ww w.mavrogiannistravel.gr όλες µας τις εκδροµές ή τηλεφωνήστε µας για να σας στείλουµε τον έντυπο κατάλογό µας ταχυδροµικώς.

Κλέαρχος Μαυρογιάννης Τραλλέων 88, Γαλάτσι, τ.κ. 11164 τ.: 2102911366 / 2102928965, f: 2102911366 e-mail: info@mavrogiannistravel.gr / www.mavrogiannistravel.gr

Είναι το χρώµα το κόκκινο που τους τρελαίνει και δεν το αλλάζουν µε τίποτα. Το κόκκινο, το χρώµα του πάθους και της αρρώστιας τους, της πόρωσης τους, της ασύλληπτης τρέλας τους! Θρύλο τον αποκαλούν γιατί για αυτούς είναι ο απόλυτος θεός τους, η δύναµη που κυριαρχεί τη ζωή τους και θέλουν να τον βλέπουν πάντα και µόνο στην κορυφή! Οι οπαδοί του ολυµπιακού είναι οι πιο απαιτητικοί από όλους! Και αυτό γιατί δεν δέχονται να δουν την οµάδα τους πεσµένη, θέλουν τον θεό τους ψηλά στο βάθρο να τον λατρεύουν! Οι τίτλοι δεν αρκούν, η επίδοση της οµάδας είναι εξαιρετικά σηµαντική. Πρέπει ο αγώνας να είναι καλός ανεξάρτητα από το αποτέλεσµα. Στην ήττα οι οπαδοί του σκαρφαλωµένοι στα κάγκελα, θα ζητάνε τη δόση τους, θα ζητάνε να δούνε καλή µπάλα φωνάζοντας «θρύλε παίξε για το λαό σου». Είναι από τους έρωτες εκείνους που σε ρίχνουν σε µαύρη τρύπα, όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα! Όλος ο ελεύθερος χρόνος αφιερώνεται στην οµάδα. Πρωινή εφηµερίδα του ολυµπιακού µε τον καφέ, µεταγραφές για µεσηµεριανό, δηλώσεις για σνακ το απόγευµα και το βράδυ αν έχει αγώνα λυπάµαι κοπελιά, αλλά θα περιµένεις! Και αν πάει σε παράταση θα περιµένεις και λίγο ακόµα! Όσο για τη µέρα του αγώνα, αυτή ανήκει στο θρύλο. Πρωινό στο red café, κουβέντα για το σύστηµα στις κερκίδες, τραγούδι την ώρα του αγώνα και µπύρες στον πανηγυρισµό! Είναι το κέντρο του ηλιακού τους συστήµατος και όλα γυρίζουν γύρω του. Ο κανόνας ένας και απαράβατος: Και στη ζωή και στο θάνατο ολυµπιακός! Παιδί µε γονείς ολυµπιακούς µπορεί να γίνει ότι θέλει στη ζωή του, αλλά οµάδα άλλη δεν µπορεί να είναι! Να λέµε τα πράγµατα µε το όνοµα τους! Το παιδί θα γίνει ολυµπιακός! Τέλος! Παναγιώτα

Θρύλε πα ιξε για τ ο λαό σο υ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Είσαι στο µυαλό κάτι µαγικό Όπου πας εσύ θα είµαι πάντα εγώ Να σου τραγουδώ Θρύλε ολε ολε

Για σένα θα πεθάνω και για σένα µόνο ζω Παοκάρα, έχω τρέλα µέσα στο µυαλό Όπου και να παίζεις πάντα θα σ’ακολουθώ Το µεγάλο παιχνίδι ωστόσο παίζετε έξω από το γήπεδο! Η πόλη παραλύει, δεν υπάρχει κενή καρέκλα σε καφενείο, καφετέρια, ταβέρνα. ∆εν υπάρχει σπίτι µε κλειστή τηλεόραση, η κίνηση στους δρόµους απλά σταµατάει. Θεσσαλονίκη, Τούµπα, ΠΑΟΚ είναι ένα! ∆ικέφαλος: στη ζωή και στο θάνατο µαζί! Φώτης

του ρα κου λ

Η ταύτιση µε την οµάδα συµβαίνει πάντα για διαφορετικούς λόγους, κάτω από διαφορετικές συνθήκες και µε ποικίλα κίνητρα, αλλά η αγάπη για την οµάδα υπάρχει ανεξαιρέτως χρώµατος και είναι µια σχέση πάθους και αγωνίας. Στη Γερµανία η σύνδεση οµάδας και κερκίδας βρίσκει το συµβολισµό της σε ένα τελετουργικό που λέγεται humba. Μετά το τέλος του αγώνα οι παίκτες υποκλίνονται στην κερκίδα και εκείνη τους καλεί να τη συνοδεύσουν σε ένα σύνθηµα! Η στιγµή που οµάδα και κερκίδα τραγουδούν µαζί είναι η στιγµή της απόλυτης έκστασης αυτής της ερωτικής σχέσης. Ο στερεοτυπικός τρόπος µε τον οποίο αντιµετωπίζουµε συνήθως τους οπαδούς, κυρίως σαν βίαιους και απολιτίκ, σχετίζεται σε µεγάλο βαθµό µε αυτό το πάθος, που κάνει τον οπαδό να θέλει να επιβάλλει τη γνώµη του σε όποια απόφαση αφορά την οµάδα, θεωρώντας ότι η άδολη αγάπη του για εκείνη, ως αθώο κίνητρο, οδηγεί πάντα στις σωστές αποφάσεις. Αν µπορούσαµε να καταλάβουµε αυτή την ερωτική σύνδεση µε την οµάδα, η εικόνα του οπαδού θα άλλαζε. Η απενεχοποίηση του οπαδού είναι δυνατή µόνο αν η οπαδική κοινότητα συνειδητοποιήσει ότι σε επίπεδο διεκδικήσεων υπάρχουν περισσότερα που µας ενώνουν παρά που µας χωρίζουν µε τον απέναντι. Οπαδική κουλτούρα σηµαίνει σεβασµός σε φίλους και «αντιπάλους», σηµαίνει «έχω άποψη, δεν είµαι πρόβατο. Ευχαριστούµε τους υπεύθυνους έκδοσης του περιοδικού Humba

δική

Λένε για τον ΠΑΟΚ πως είναι σκληρό ναρκωτικό που τρελαίνει τους οπαδούς του και τον αγαπούν µέχρι θανάτου. Λάθος! Το ναρκωτικό είναι ουσιά ξένη, ο ΠΑΟΚ όµως κυλάει στις φλέβες τους, είναι η φύση τους, είναι η ταυτότητά τους, η ζωή και ο θάνατος! Μια πόλη,µια οµάδα! Θεσσαλονίκη και δικέφαλος είναι έννοιες ταυτόσηµες, δε γίνεται να µην είσαι ΠΑΟΚ, απλά δε γίνεται! ∆εν υπάρχει νίκη, δεν υπάρχει ήττα, υπάρχει µόνο ο ΠΑΟΚ! Στα µάτια τους η οµάδα είναι ένας γίγαντας που δείχνει τα δόντια του στην εξουσία των ισχυρών και προνοµιούχων. Ο δικέφαλος δεν είναι µε τους ισχυρούς, γεννήθηκε στο περιθώριο της ζωής. Είναι µαχητής, συνδεδεµένος µε την πάλη και την αντίσταση. Το γήπεδο, όπου πάνε οι οπαδοί του, σείεται από τις φωνές τους. Η τούµπα είναι άβατο! Εδώ µπαίνουν µόνο οι πιο τολµηροί και υποτάσσονται στην ορµητικότητα των οπαδών που αφήνουν την ψυχή τους στα κάγκελα!

HUMBA

οπα

ΠΑΟΚ

ί ζ α µ ο τ α ν α θ ο τ σ ι α κ η ω Στη ζ

Μια πόλη, µια οµάδα

Η οπαδική κοινότητα

Γιώργος Γιαννούχος

27 χρόνια κοντά σας

Οικονοµικές και πρωτότυπες ιδέες γι’ αυτούς που αγαπούν

να μην ξεχάσω τη ημέρα τουν Αγ ίου Βαλεντίνο υ

Λ. Ιωνίας 260 & Ιακωβίδου 44 (Ηλ. Σταθµός Αγ. Ελευθερίου) τ.: 210 2018931 e-mail: tropica.flowers@gmail.com fb: flowers.tropica

Οι πιο παλιοί λέγανε πως πιάνεται από τα µάτια! Ένας φίλος µου σκυλάς, πως έρωτας είναι όταν θες να τα γκρεµίσεις όλα! ∆εν έχει νόηµα να αναζητάς κανέναν ορισµό! Ο καθένας αποδεικνύεται λίγος µπροστά στο µεγαλείο του και την ψευτιά του! Γιατί πιο αντιφατικό φαινόµενο από τον έρωτα µάλλον δεν υπάρχει... Μια αρχέγονη διαδικασίαλειτουργία τόσο βαθιά ριζωµένη µέσα µας, που δεν µπορούµε να την προσδιορίσουµε µε σιγουριά. Σαν να είµαστε πρωτόγονοι και βλέπουµε τους κεραυνούς! Και κάποιες φορές αυτοί να µας χτυπούν!

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ Oscar Wilde

Ο έρωτας φοβάται την αµφιβολία, και όµως µεγαλώνει από την αµφιβολία και πεθαίνει συνήθως µέσα στη βεβαιότητα.

, όλα µαζί ά τ υ α α Πάρτε τ ύτε τα, ανακατε θα βγεί. άκρη δεν ον έρωτα Όλα µε τ κάνουν! έχουν να

Oscar Wilde

Άλλοι τον αναλύουν, άλλοι ζουν από αυτόν, άλλοι τον καλουπώνουν και άλλοι τον εκφράζουν. Όλοι πιάνουν πλευρές µα κανείς δεν µπορεί να το πιάσει ολοκληρωτικά! Κάποιος είπε πως έρωτας είναι όταν καλύπτεται έστω και για λίγο η δυσπιστία ανάµεσα στα δύο φύλα. Και κάποιος άλλος ότι ερωτευόµαστε όταν εκκρίνουµε την ντοπαµίνη και την νορεπινεφρίνη.

Erich Fromm, 1900-1980, γερµανός ψυχαναλυτής

Συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές... Ζωγράφοι, σκηνοθέτες, στιχουργοί... Μουσικοί, ηθοποιοί, καλλιτέχνες... Θεολόγοι, ψυχαναλυτες, χηµικοί... Ιππότες, δράκοι, δεσποσύνες... Ζήλεια, ξεκατίνιασµα, κλαυσίγελος... Όρκοι, πίστη, ιδιοκτησία... Παπάδες, ξόρκια & δαιµόνια... Σκυλάδικα, τραγούδια, γαρύφαλλα... Αλκοόλ, καψούρα, µαστούρα... Χαρτορίχτρες, µέντιουµ, ζώδια...

Η ανώριµη αγάπη λέει «σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζοµαι». Η ώριµη αγάπη λέει «σε χρειάζοµαι επειδή σ’ αγαπώ».

Εις υγείαν των ερώτων, το ποτήριον το πρώτον

Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, µια ώρα για να συµπαθήσεις και µια µέρα για ν΄αγαπήσεις. Όµως µια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις.

Ε Ρ Ω Τ Α Σ

ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ the Great

Εντάξει, δεν θέλουµε να σας την χαλάσουµε µε την 14 Φλεβάρη αλλά.... ο Βαλεντίνος ήταν το µάστ, η µόδα της τότε εποχής για κάθε νέο ευγενή και νεαρά πριγκίπισσα κι αρχόντισσα. Γίνονταν ο Βαλεντίνος της για έναν ακριβώς χρόνο. Την υπηρετούσε στην καθηµερινότητα. Κάτι σαν θελήµατα, εξυπηρετήσεις, βοήθειες. Επαφή σωµατική µα και ψυχική τις πιο πολλές φορές δεν υπήρχε. Στο τέλος του χρόνου ο λιµοκοντόρος έπαιρνε ένα προσωπικό αντικείµενο της Βαλεντίνας του. Ήταν κάπως υποκριτικό. Ο νέος κάλυπτε τις ανάγκες του µε τον ελεύθερο έρωτα, αλλά και τον αγοραίο και η έµορφη παντρευόταν κάποιον που της υποδείκνυε ο πατέρας της. Αλλά τέλος πάντων είναι γλυκό να στέλνετε λουλούδια εκείνη τη µέρα! Α! και να κάνετε µικρά δωράκια! Ποτέ, ποτέ, ποτέ µη χωρίσετε εκείνη την µέρα! ∆εν θα καταλάβουν το χιούµορ σας...

Tο όνομα "Βαλεντίνος"

Σύµφωνα µε το "Λεξικό Ελλ. και Ρωµ. Βιογραφίας και Μυθολογίας" του Σµιθ, οι Ρωµαίοι ταύτιζαν τον Λούπερκους µε το θεό Πάνα, που λατρευόταν στην Αρκαδία, ως θεός του φωτός. Απ' αυτή την άποψη, ο Πάνας ταυτίζεται µε το φοινικικό θεό Βάαλ, που αναφέρεται στην Παλαιά ∆ιαθήκη. Βάαλ, ωστόσο, ήταν κι ο τίτλος του Νεβρώδ, ιδρυτή της Βαβυλώνας και θεοποιηµένος ήρωας, που εισήγαγε το βαβυλωνιακό ειδωλολατρικό σύστηµα.

Κάποιες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Νεβρώδ, κυνήγησε στα Απέννινα όρη λύκους, απ' όπου και ονοµάστηκε Λούπερκους καθώς και Βαλεντίνος (Valentinus) απ' το επίθετο valeus (=ισχυρός). Όσον αφορά τη χρήση του συµβόλου της καρδιάς, εικάζεται ότι επειδή στη γλώσσα της Βαβυλώνας αυτή προφέρεται βαλ, απ' την οµοιότητα στην προφορά µε τ' όνοµα του, έγινε σύµβολο του Βάαλ.

ευτυχώς που υπάρχουν και οι σοφοί...

έως

-35

Αν σας πουν χαζοχαρούµενο & ανόητο Ο έρωτας και η λογική µοιάζουν µε τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο.

µατα

στρώ σε όλα τα

Κικέρων, 106-43 π.Χ., Ρωµαίος ρήτορας & πολιτικός

Αυτός που δεν έχει γελοιοποιηθεί ποτέ στον έρωτα, δεν θα γίνει ποτέ σοφός στον έρωτα.

Theodor Reik, 1888-1969, Αυστριακός ψυχαναλυτής

Ο έρωτας είναι τυφλός και οι ερωτευµένοι δεν βλέπουν τι χαριτωµένες ανοησίες κάνουν. Ουίλιαµ Σέξπιρ

Αν σας πουν γλυκανάλατο Υπάρχει ένα αδιάψευστο στοιχείο µε το οποίο αναγνωρίζεις ότι αγαπάς κάποιον ερωτικά, κι αυτό είναι όταν το πρόσωπό του σου προκαλεί µεγαλύτερη επιθυµία από οποιοδήποτε άλλο µέρος του σώµατος.

Michel Tournier, 1924-, Γάλλος συγγραφέας

Αγάπη είναι ο ασπασµός των αγγέλων προς τ’ άστρα.

Αν σας πουν ότι θα στα φάει όλα...

Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας

Στρώµατα & έπιπλα

από το 1964

Ο έρωτας είναι σαν την θάλασσα. Χίλιοι την χαίρονται, ένας την πληρώνει. Ντίνος Χριστιανόπουλος, 1931-, Ποιητής

Αν σας πουν ότι έχετε εξαφανιστεί... Όποιος έχει δοκιµάσει ένα µεγάλο έρωτα, δε δίνει σηµασία στη φιλία.

Jean de La Bruyère, 1645-1696, Γάλλος συγγραφέας

Αν σας πουν µαζοχιστή Ο πόνος της αγάπης είναι γλυκύτερος απ’ όλες τις άλλες απολαύσεις.

John Dryden, 1631-1700, Άγγλος ποιητής

Όταν σας πιάνει να κοιτάτε το κινητό της Ένας ερωτευµένος χωρίς αδιακρισία δεν είναι καθόλου ερωτευµένος.

Thomas Hardy, 1840-1928, Άγγλος συγγραφέας & ποιητής

Αν σας πουν κολληµένο Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά. Μενέλαος Λουντέµης, 1912-1977, Έλληνας συγγραφέας

∆εν αγαπά πραγµατικά όποιος δεν αγαπά για πάντα. Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Αυτός που δεν έχει µάθει να λέει «αυτή και καµιά άλλη», δεν ξέρει τι είναι αγάπη.

Vincent Van Gogh, 1853-1890, Ολλανδός ζωγράφος

Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο. Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόµα περισσότερο. Αν αγάπησες ακόµα περισσότερο και πόνεσες ακόµα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να µην πονάει άλλο. Γουίλιαµ Σαίξπηρ, 1564-1616, Άγγλος συγγραφέας

Φεµινιστικά Οι άντρες αγαπάνε λίγο και συχνά, ενώ οι γυναίκες πολύ και σπάνια. Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, 1712-1778, Γαλλοελβετός φιλόσοφος

Συµβαίνει καµιά φορά, η γυναίκα να κρύβει όλο το πάθος που αισθάνεται για έναν άντρα και εκείνος να προσποιείται όλο το πάθος που δεν έχει.

Jean de La Bruyère, 1645-1696, Γάλλος συγγραφέας

ΑντιΦεµινιστικά Οι γυναίκες, όταν ψάχνουν να βρουν άντρα, υπολογίζουν πολύ περισσότερο τη γνώµη των φιλενάδων τους γι’ αυτόν παρά τη δική τους.

Nicolas Chamfort, 1740-1794, Γάλλος συγγραφέας

Ατύχησα και µε τις δύο µου συζύγους. Η πρώτη µε άφησε και η δεύτερη όχι. Πάτρικ Μάρεϊ

Αχαρνών 308, Κάτω Πατήσια Τ.: 210 22 84 705, info: billtsagkaris@yahoo.gr

ΟΛΑ ΚΑΠΩΣ ΞΕΚΙΝΑΝΕ_[/@! « Μάνια εχτές που σε γύρναγα στο σπίτι ήµουν ήδη ηττηµένος. Αυτή η θλιβερή καφετέρια µε τις εφτά οθόνες και η µουσική. Ο εσπρέσο που δεν πίνονταν ούτε από βαρυποινίτη. Η παράσταση που αναγκάστηκα να δω για δεύτερη φορά µόνο και µόνο για να είµαι δίπλα σου, µια βραδιά για να δω πως φαίνεσαι στα µάτια µου. Η συζήτηση µε τον τύπο που µόλις είχε γυρίσει από την κηδεία της γυναίκας του. Η αµηχανία µας, όταν σου είπα ότι θα σε πάω εγώ σπίτι γιατί µ’ αρέσει η Αθήνα τη νύχτα. Όλα αυτά µε είχαν νικήσει. Και αυτά είναι τα εύκολα. Έρχονται και άλλα. Το ότι είµαι παντρεµένος, µε µια γυναίκα που την αγαπώ και την εκτιµάω. Το ότι εσύ έχεις µια σχέση εδώ και καιρό. Το ότι έχουµε µια µεγάλη διαφορά ηλικίας, το ότι έχουµε τόσους κοινούς γνωστούς που αν κάτι µαθευτεί θα γίνει της κακοµοίρας. Και τέλος το ότι δεν µε ξέρεις παρά ελάχιστα, το ίδιο και εγώ εσένα. Όση ώρα σε πήγαινα όλα αυτά ήταν τεράστια βαρίδια στα πόδια µου, στη ψυχή µου, στη γλώσσα µου. Εκνευρίζοµαι όταν χάνω! Ειδικά όταν δεν κατεβαίνω καν να αγωνιστώ. Γιατί να καταπιώ αυτό που µου ξυπνά το είναι µου; Στο τέλος της διαδροµής αποφάσισα να στο πω. Θυµάµαι ότι µίλαγα, είχες κατέβει, δεν θυµάµαι τις ακριβώς σου έλεγα. Αλλά δεν είχε σηµασία η λεπτοµέρεια. ∆εν θυµάµαι καν τι µου είπες. Θυµάµαι ότι έλαµπες και χαµογε-

λούσες λίγο. Το πρόσωπό σου ήταν φωτεινό. Οι ψυχές µας είχαν αποµακρυνθεί από τα λόγια που µόλις λέγαµε και πασχίζαµε να συννενοηθούµε. Εκείνες άγγιζαν ήδη η µία την άλλη. Αµέσως µετά µου ‘στειλες µήνυµα. ∆εν θυµάµαι τι µου έγγραφες, αλλά ήταν ζεστό και προσεκτικό. Την άλλη µέρα µου είπες: -«αυτό που είπες µ’ άρεσε πολύ» -«ποιο;» -«ότι όλα είναι ολοδύσκολα». Εγώ αυτή τη λέξη δε θυµάµαι να την είπα. Με είχαν κατακλύσει τόσα συναισθήµατα που δε θυµάµαι. Οι λέξεις πασχίζουν να αγκαλιάσουν τις ιδέες. Και όταν δεν µπορούν γεννάνε καινούριες. Ολοδύσκολα! Ολοδύσκολα λοιπόν...Πόσο µεγάλη διαφορά έχει το «ολοδύσκολα» από το να έλεγα «είναι όλα δύσκολα». Το πρώτο φαίνεται πιο «βουνό» από το δεύτερο. Αλλά το πρώτο δηλώνει και την θέληση να τα καταφέρεις. «Είναι ολοδύσκολα, αλλά εγώ είµαι ερωτευµένος µαζί σου. Αν κινήσεις το χέρι σου νοµίζω – νιώθω – αισθάνοµαι πως θα κινηθεί και το δικό µου. Ας γεννιούνται λέξεις λοιπόν για να αντανακλούν την πληθώρα των ιδεών, τον κατακλυσµό των συναισθηµάτων».

ΥΣΚΟΛΑ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ∆

Ο έρωτας και η τέχνη Έρωτας-τέχνη το ένα εµπ νέει το άλλο. Τι θα ήταν η τέχνη αν δεν υπήρχε έρω τας και τι θα ήταν ο έρωτας χωρίς τέχνη; Η απόδει ξη της αλληλοεξάρτησής τους επιβεβαιώνεται από όλους τους καλλιτέχνες, διάσηµοι και µη, όλων των εποχών. Από την αρχαιότητα µέχρι και σήµερα ο έρωτας είναι από τις κυριότερες πηγές έµπνευ σης στις τέχνες. η ελαιογραφία »Άρτεµις και Έρωτας» του Ιταλού ζωγράφου Pompeo Batoni (1761, Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης)

Να είσαι πιστός, συχνά σηµαίνει να αλυσοδένεις τον άλλο.

Sacha Guitry, 1885-1957, Γάλλος συγγραφέας

Σε ένα ζευγάρι, ο ένας τουλάχιστον πρέπει να είναι πιστός. Κατά προτίµησιν, ο άλλος.

Marcel Achard, 1899-1974, Γάλλος συγγραφέας

/Περί πίστεως/ ή αλλιώς τρεχάτε χωριανοί, έπεσε κέρατο!

∆εν είναι άραγε πιο ηθική η ελεύθερη ένωση δυο εραστών που αγαπιούνται από την νόµιµη ένωση δυο πλασµάτων χωρίς αγάπη; Georges Feydeau, 1862-1921, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας

Είναι διγαµία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι. Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996, Ποιητής, Νόµπελ 1979

Μόνο οι άστατοι γνωρίζουν τις χαρές της αγάπης. Οι σταθεροί γεύονται την τραγωδία της.

Oscar Wilde, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας

v=KQlThjhdGVw&feature=share

τι είναι η καψούρα

http://www.youtube.com/watch?

τι είναι η καψούρα

προσοχή

Πότε σταµατάς; Φίλε µου εσύ το ξέρεις βαθιά µέσα σου. Ούτε οι φίλοι σου, ούτε οι ειδικοί, ούτε τα άρθρα στο ίντερνετ. Όταν θα αρχίσεις να βαριέσαι, να αισθάνεσαι επανάληψη. Η µαγεία δεν κατασκευάζεται, αλλά προκύπτει πηγαία. Αν σταµατήσει αυτό η καψούρα είναι εµµονή. Α! και κράτα και αυτά...

Καψούρα ρε! Καψούρα! Να γίνεσαι ένα µε το πάτωµα και ξάφνου να απογειώνεσαι! Να σε σκουντάνε οι φίλοι σου και εσύ να νοµίζεις πως ήρθε η ∆ουλτσινέα σου! Να κλείνεις το κινητό σου για να µην περιµένεις να έρθει µήνυµα! Και όταν το ανοίγεις να περιδιαβαίνει το µάτι σου γρήγορα για να βρεις αυτό που θες. Και να µην υπάρχει ρε φίλε. Να µην υπάρχει! Και όλα να στην θυµίζουν. Να βλέπεις τροχονόµο και να την σκέφτεσαι µε στολή, να περνάςέεξω από νεκροταφείο και να λες δυνατά: “Θα µε πεθάνεις ρε άτιµη!” Να βλέπεις ένα άδειο µπουκάλι και να σκέφτεσαι πως κάποτε ήταν γεµάτο. Και εσύ να γουστάρεις τον πόνο και την απουσία της. Να βρίζεις τον εαυτό σου που δεν ξέρεις να κάνεις γκράφιτι για να γεµίσεις τον απέναντι τοίχο µε χρώµατα και σχήµατα. Να θες να αλλάξεις το όνοµα ολόκληρης γειτονιάς και αντί για Γουδί να την λες Λιλή. Ακούς καψοροτράγουδα, τέρµα τα γκάζια, διαβάζεις στιχάκια από παλιοµοδίτικα ηµερολόγια, κλικάρεις τυχαία στο γκούγκλ και στο γιουτιούµπ λέξεις και τραγούδια. Η καψούρα για να εκδηλωθεί απαιτεί πρόβληµα και ανισότητα στα συναισθήµατα. Αν γουστάρουν και οι δυο το ίδιο, δεν εκδηλώνεται καψούρα. Η καψούρα δεν είναι το “Μικρό σπίτι στο λιβάδι”. Είναι “Ο σχιζοφρενής δολοφόνος µε το πριόνι”. ∆εν είναι Πινκ Φλόυντ, είναι Μαργαρίτης! ∆εν είναι σαµπάνια, αλλά µαλαµατίνα! Καψούρα είναι όταν δεν είναι σίγουρη, όταν είναι µπρος πίσω, όταν σε κάνει έξαλλο µε την συµπεριφορά της. Όταν η καψούρα σου χτυπήσει την πόρτα δεν έχει νόηµα να προσπαθήσεις να την κλείσεις. Θα µπει από την χαραµάδα, από το όνειρο. Και είναι αµαρτία να µην την εκδηλώνεις, να µην την πετάς στα πόδια της και να το παίζεις ήθος, Ευρώπη, πολιτισµός! Και ας την κάνει ότι θέλει και την φωτίσει ο Θεός. Καψούρα και τακτική δεν πάνε µαζί. Εχθροί της καψούρας είναι ο εγωισµός, η ανασφάλεια και ο ορθολογισµός. Σύµµαχοί της, η συναισθηµατική ηδονή, η απλοχεριά της ψυχής και η ανιδιοτέλεια. Και αντί να σκεφτείς “τη βάψαµε” και να την κάνεις µε ελαφρά πηδηµατάκια (ολόκληρος Βοναπάρτης έχει πει πως νικητής στον έρωτα είναι αυτός που φεύγει) καλύτερα είναι να το ζήσεις και να το απολαύσεις! Είναι η στιγµή που νικηµένος από την κούραση και την ανασφάλεια, από τις αντιφατικές σκέψεις και συναισθήµατα, γέρνεις και λες “αύριο πάλι”.

Το µεγαλύτερο αµάρτηµα στον έρωτα είναι η αδιαφορία. Βολταίρος, 1694-1778, Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας ∆εν µ’ αρέσουν πλέον τα γινάτια, δεν ποθώ πια τα γλυκά σου µάτια. Στίχοι από Μικρασιάτικο τραγούδι Άσε µας κουκλίτσα µου! Τάκης

ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

Το Bioline είναι ένα κέντρο αισθητικής που υπακούει στις αρχές της υγιεινής και της αρµονίας… Ένας χώρος που δηµιουργήσαµε για να αγκαλιάσουµε εσάς και να φροντίσουµε την αισθητική του προσώπου και του σώµατος σας. Υψηλής ποιότητας, εξατοµικευµένες υπηρεσίες και επιστηµονικώς προηγµένα προϊόντα καλύπτουν τις ανάγκες σας µε εξαιρετικά αποτελέσµατα. Σας περιµένουµε, λοιπόν, στο χώρο µας και θα χαρούµε να σας βοηθήσουµε να επιλέξετε την ιδανικότερη θεραπεία.

ατάκες θανατηφόρες! σου αξίζει κάτι καλύτερο...

«∆εν είναι ότι δε σ’ αγαπάω απλά πιστεύω ότι δεν κάνω για σένα. Πραγµατικά σου αξίζει κάτι καλύτερο…». Ανωτερότητα που σκοτώνει. Ναι αλλά γιατί µετά από 3 χρόνια; Φαντάζεσαι κάποιον τύπο που µόλις σε γνώρισε και είναι φουλ ερωτευµένος, αλλά τα βάζει ψύχραιµα κάτω και καταλήγει ότι σου αξίζει κάτι καλύτερο; Καίγεται από επιθυµία να σε συναντήσει, αλλά δεν το κάνει γιατί σου αξίζει κάτι καλύτερο... Όχι, αν είσαι τόσο ανώτερος, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο. Μην στεναχωριέσαι, είσαι τεράστιος, µείνε µαζί µου. Αν βρω κάποιον καλύτερο θα στο πω να κάνεις πάρτι. Σούλα

δεν είναι αυτό που νομίζεις! Αυτό στο λέει όταν έχεις βρει 23 µηνύµατα στο κινητό του. Που συνήθως είναι πασπαλισµένα µε λέξεις όπως αγάπη µου, και µένα µου λείπεις κλπ. Μα πιο πολύ σε ενοχλούν τα υποκοριστικά και ιδίως αυτά που δεν τα καταλαβαίνεις εσύ, δεν µπορείς να τα εξηγήσεις. Ένας µυστικός κώδικας ανάµεσά τους! Θες να γίνεις ΣΙΑ και ΜΟΣΑΝΤ, να σπάσεις τους κωδικούς και να τα κάνεις πτν όλα! Και αυτός/η να σε κοιτά σαν µαστουρωµένος/η και να λέει: “∆εν είναι αυτό που νοµίζεις”. Ατάκα βγαλµένη από τα σωθικά της άπιστης ψυχής!

θέλω να μείνουμε φίλοι! Σε κοιτά, άντρας δυο µέτρα µπόι και σαν ντροπαλό κοριτσάκι, σου λέει µελιστάλαχτα! “Θέλω να µείνουµε δύο φίλοι”. Αναπαράγει ένα από τα πιο χαζά κλισέ! Και δεν καταλαβαίνει ούτε την φιλία, ούτε τον έρωτα! Και τις µεγάλες διαφορές που έχουν! Ή θέλει να κρατήσει ανοιχτή την πόρτα, ή είναι από αυτούς που φοβούνται να αναγνωρίζουν τις αλλαγές! Τι φίλοι ρε; Σιγά µην γίνω και ξαδέλφη σου. ∆εν έχει ακούσει τους στίχους: “∆εν θέλω να είµαστε ούτε φίλοι, ούτε εχθροί, θέλω να µην θυµάµαι”... Και κάτι που ως συνήθως του διαφεύγει. Ποιο; Ότι ρε φίλε ήµουν και φίλη σου!

| Ανανέωση Προσώπου | Ανανέωση Σώµατος | Αποτρίχωση Προσώπου-Σώµατος | Μακιγιάζ

Αικατερίνη ∆εµάγκου, Πτυχιούχος Αισθητικός Κοσµετολόγος ΤΕΙ Αθηνών

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 135, ΑΘΗΝΑ, τ.: 210 8644696, 2108644447, κ.: 6951926446, e-mail demagouK@yahoo.gr

ΟΠΤΙΚΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

για αγορές

δωροεπιτα

γή

ά

νω

ΟΠΤΙΚΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

30€

των 100€

ΟΠΤΙΚΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ οπτικά φακοί επαφής γυαλιά ηλίου Χρυσ/µου Σµύρνης 90, Άγιος Ελευθέριος (Έναντι Ηλ. Σταθµού) τηλ.: 697 65 82 134

/email “Ο αισθησιασµός µια γυναίκας είναι η πηγή απ’ όπου αναζωογονείται το πνεύµα ενός άντρα” ΟΠΤΙΚΑ Karl Kraus, 1874-1936, Αυστριακός συγγραφέας Η φιλοσοφία µας και συγχρόνως ο καθηµερινός µας στόχος είναι οι πελάτες µας να αισθάνονται µοναδικοί και ΦΙΛΙΠΠΟΥ φεύγοντας να εκπέµπουν οµορφιά, κοµψότητα, ανανέωση και αυτοπεποίθηση.

Για το λόγο αυτό ακολουθώντας κάθε νέα τάση στο χώρο της κοµµωτικής, το προσωπικό µας σας προτείνει νέες ιδέες για δυναµικά αποτελέσµατα, µε στυλ και φυσική κίνηση. Παρακολουθώντας πάντα τις τάσεις της µόδας τις προσαρµόζουµε ανάλογα µε τον τύπο µαλλιών και το χαρακτήρα σας, έτσι ώστε κάθε γυναίκα να διατηρεί και να αναδεικνύει τη δική της ανεξάρτητη προσωπικότητα!

Oι κοµµωτές του κοµµωτηρίου E-MAIL σας προσφέρουν τις πολύτιµες συµβουλές τους και σας προτείνουν µια επίσκεψη στο κατάστηµά µας σ’ ένα χώρο µε οικεία ατµόσφαιρα, διαµορφωµένο έτσι ώστε η διαµονή να είναι ευχάριστη και χαλαρή, προκειµένου να σας τις δείξουν από κοντά. Στο κοµµωτήριο E-MAIL το πρώτο λόγο έχουν οι υπηρεσίες υψηλού ποιοτικού επιπέδου, στις λογικότερες τιµές. Ενδεικτικά: Κούρεµα Γυναικείο 10x / Χτένισµα Βραδινό 15x / Extension 3x / Μανικιούρ 10x / Βαφή Ρίζα 18x Χρησιµοποιούµε µόνο επώνυµα προϊόντα

Χρυσοστόµου Σµύρνης 88, Αγ. Ελευθέριος (έναντι σταθµού Αγ. Ελευθερίου) τ.: 210-2284137

/η κακοσµία στόµατος Η κακοσµία οφείλεται σε πτητικές οργανικές ενώσεις που απελευθερώνονται όσο ο οργανισµός µεταβολίζει, µέσω της πέψης, τις τροφές οι οποίες διεισδύουν στο κυκλοφορικό µας σύστηµα και αποβάλλονται µε τα ούρα, τον ιδρώτα, την αναπνοή. Το 75.8% της κακοσµίας του στόµατος οφείλεται σε εντοπισµένες νόσους της στοµατικής κοιλότητας [φυσιολογική κακοσµία παρατηρείται το πρωί και πριν από κάθε λήψη γεύµατος]. Συγκεκριµένα, νόσοι των ούλων, του περιοδοντίου, φλεγµονές, αποστήµατα, µη αρµονική σύγκλειση των δοντιών, κακότεχνα σφραγίσµατα και προσθετικές αποκαταστάσεις µπορούν να προκαλέσουν κακοσµία στόµατος [χαλίτωση]. Τα κακής επεξεργασίας και ποιότητας κράµατα, όπως και τα αλλεργιογόνα χρώµιο, νικέλιο, κάδµιο, στις προσθετικές αποκαταστάσεις και τα εµφυτεύµατα δηµιουργούν µε τα οξέα του σάλιου µεταλλικά άλατα προκαλόντας αλλεργικές αντιδράσεις, κάψιµο, πόνο, µεταβολές γεύσης, κακοσµία. Η µη στοµατικής προέλευσης κακοσµία, µπορεί να ’ναι ένδειξη ορισµένων νόσων του οργανισµού όπως χρόνια ρινοκολπίτιδα, αµυγδαλίτιδα, βρογχίτιδα, πνευµονία, βρογχική κακοήθεια, γαστροοισοφαγική παλλινδρόµηση, κίρρωση ήπατος [µε χαρακτηριστική, λόγω αυξηµένης αµµωνίας οσµή χαλασµένου αυγού], νεφρική ανεπάρκεια [λόγω ουρίας οσµή ψαριού] καθώς και αυξηµένη ακετόνη στο ήπαρ µε τη χαρακτηριστική απόπνοια σάπιου µήλου. Επίσης φάρµακα κατά του διαβήτη, αντικαταθληπτικά, διουρητικά, πίεσης, αντικαρκινικά προκαλούν ξηροστοµία και κακοσµία στόµατος, όπως και οι ορµονικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εγκυµοσύνης. Η κατάσταση της υγείας της στοµατικής κοιλότητας αντικατοπτρίζει καταστάσεις της γενικής υγείας και της νόσου του οργανισµού. Με την έγκαιρη πρόληψη, διάγνωση, ένα πλήρες οδοντιατρικό και ιατρικό ιστορικό, ανάλυση ηµερολογίου δίαιτας, εργαστηριακές και κλινικές δοκιµασίες, µε σχολαστική στοµατική υγιεινή [καθάρισµα της πίσω περιοχής της γλώσσας] και διατροφικές συνήθειες πλούσιες σε υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λίπη, βιταµίνες, ιχνοστοιχεία και νερό θα αντιµετωπίσετε το πρόβληµα.

Γκεβρέκη Ηλιάνα / Χειρούργος Οδοντίατρος Σπυρίδωνος Τρικούπη 56-58, τ.: 210-8225615

Κι εκεί που καθόµουν ωραία και καλά και έχασκα µε τον παγωµένο µου καπουτσίνο στο χέρι, και µε το άλλο ψαχουλεύοντας για ακόµη µια φορά τον αναπτήρα, ο οποίος τελικά ήταν µπροστά µου, η πλήρης αποβλάκωση, ακούω µια φωνή απ’ το πηγάδι: ‘’…γιατί εγώ περιµένω τον πρίγκιπα’’, ‘’…τον πρίγκιπα’’. Τον πρίγκιπα; Τι λες κυρία µου;;;;;; Ξαφνικά ο παγωµένος καπουτσίνο, µου έκαψε το λαιµό και κάπνισα το τσιγάρο σε µία τζούρα. Γυρνάω το κεφάλι µου αφηρηµένα και συνειδητοποιώ ότι η φωνή έρχεται από το διπλανό τραπέζι- κι όχι από την κουκέτα κανενός παρθεναγωγείου - και η προαναφερθείσα φράση βγήκε από το στόµα µιας 28χρονης του 2014 – µιλάµε για υπαρκτό πρόσωπο, λοιπόνκαι όχι µιας νεανίδος στις απαρχές της εποχής του Τρικούπη. Το περίεργο ήταν ότι το εννοούσε διότι ακολούθησε και η απαραίτητη ανάπτυξη πάνω στο θέµα. ∆εν είχε βρει, λέει, τον άντρα των ονείρων της και δεν είναι ότι δεν είχε ευκαιρίες, λέει, άλλα δεν βρέθηκε ο κατάλληλος, λέει, κι έτσι δεν έτυχε να ολοκληρώσει τη σχέση της µε κάποιον (τι;;;;), λέει κι έτσι είναι µόνη της, λέει, και ∆εν Την Πειράζει, λέει. Αλλά τον έχει σκεφτεί το γάµο της, λέει. ΓΑΜΟ;;; αναφώνησα πληµµυρισµένη µε τρόµο και αγανάκτηση. Πότε φτάσαµε στο γάµο ρε παιδιά, εδώ δε µπήκε το νερό στ’ αυλάκι ακόµα; ∆εν ήρθε ο πρίγκιπας ακόµα, κυρά µου!! Στην Ελλάδα του σήµερα, υπάρχουν ακόµα γυναίκες που

ευελπιστούν να τυλιχτούν µε άσπρα τούλια και τρέχουν στον πλησιέστερο τόπο κατάνυξης και προσευχής για να παραλάβουν ένα µάτσο κατεψυγµένα ζαρζαβατικά από τον εκάστοτε πρίγκιπα. Συνέλθετε, σας παρακαλώ, συνέλθετε! Αγνοούν και απορρίπτουν µε περίσσιο θράσος µία από τις µεγαλύτερες ηδονές της ζωής, που σηµειωτέον είναι και τσάµπα, και περιµένουν να ντυθούν καρναβάλι και να πληρώσουν και επιπλέον ένα σκασµό λεφτά για να τις χειροκροτήσουν για την άγνοιά τους. Άκου µε που σου λέω µην περιµένεις άλλο. Γιατί όταν έρθει ο πρίγκιπας πρώτον θα έρθει καθυστερηµένος: τη χιονάτη τη σήκωσε από το νεκροκρέβατο, λίγο ακόµα και θα βρισκόταν σε τόπο χλοερό , η ραπουνζέλ είχε κάνει το µαλλί λάσο από το τράβηγµα, πάλι καλά που της άφησε το σκαλπ όταν τελικά ανέβηκε, η σταχτοπούτα αξιώθηκε να βάλει J.B Bournazos, µες στη φτώχεια της κι αυτή και το ‘χασε για να το βρει ο λιµοκοντόρος, να το φορέσει στην κάθε τυχάρπαστη, και τελικά να του κόψει ότι ήταν της γκόµενας. Καλός βουτυροχλεχλές κι αυτός! Μόνο η κοκκινοσκουφίτσα ενέδωσε στην ώρα της και της έκατσε και µεταµφιεσµένο το γκοµενάκι. Και δεύτερον, ο πρίγκιπας µετά από λίγο γίνεται βούδας – όσον αφορά το σχήµα- και το µόνο που σου πιάνει, είναι χώρο στον καναπέ. Σύµφωνα µε έρευνες, το 12% των παντρεµένων προτιµούν να κοιµηθούν στον καναπέ, σου λέει, και το υπόλοιπο 88%, υποθέτω εγώ, στα ξενοδοχεία της παραλιακής. Κοίταξε να δεις, εγώ δε θέλω να επέµβω στη ζωή σου, γιατί είσαι µεγάλο κορίτσι και ελεύθερη να επιλέξεις το καλύτερο για σένα. Αλλά επειδή απ’ ότι σε κόβω δεν τα χεις πάει και πολύ καλά µέχρι τώρα “γλέντα τη ζωή” κι αν εµφανιστεί ο πρίγκιπας, εγώ, πρώτη απ’ όλους, θα σε πάρω τηλέφωνο να σε ενηµερώσω. Λα σουσουρελά

«Εγώ η Μάρθα Φρόυντ»

Γιούλη Ζήκο υ

συζητώντας

Μία ηθοποιός που έχει αποφασίσει να µείνει συνειδητά µακρυά από τα φώτα της δηµοσιότητας. Μία ηθοποιός µε εξαιρετικές ερµηνείες, πολλούς ρόλους και πολλά επαινετικά σχόλια από γνώστες και κριτικούς θεάτρου, µας µιλάει µεταξύ άλλων, για τη νέα παράσταση που σκηνοθετεί.

Για 4η χρονιά και µε µεγάλη επιτυχία παίζεται η παράσταση "Η κοιµωµένη µου" για τη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά στο θέατρο "Τέσσερις εποχές". Πριν λίγους µήνες µία θεατής ανέβηκε πάνω στη σκηνή την ώρα της παράστασης και επιτέθηκε στην Γεωργία Ζήκου σωµατικά, επειδή εξοργίστηκε από τη συµπεριφορά της ως ρόλος, καθώς έπαιζε τη µητέρα του Γιαννούλη Χαλεπά. Η ίδια µας λέει: «Το περιστατικό αυτό έµεινε ανεξίτηλο στη µνήµη µου. Ποτέ στην ιστορία του θεάτρου, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό δεν συνέβη ποτέ παρόµοιο γεγονός. Το σοκ ήταν µεγάλο. Οι µηχανισµοί της αντίδρασης δεν λειτούργησαν. Ευτυχώς τα αντανακλαστικά του τεχνικού της παράστασης λειτούργησαν στο έπακρον και ανέβηκε στη σκηνή, της έπιασε τα χέρια και την ταρακουνούσε φωνάζοντάς της: «Κυρία µου ηρεµήστε. Ρόλος είναι. Ηθοποιός είναι». Εκείνη αφού συνήλθε, κλαίγοντας ζήτησε από τους θεατές να την συγχωρήσουν και αφού ο τεχνικός την αποµάκρυνε από τη σκηνή, επέµενε να µε δει να µου ζητήσει συγνώµη, κάτι που µετά το τέλος της παράστασης έγινε και το συµβάν θεωρήθηκε λήξαν. Από τις αντιδράσεις και τα σχόλια του κοινού, είχα συναίσθηση το πόσο πολύ τους αγγίζει η παράσταση και πόσο µισητή ήµουν σε κάποιους µέσα από το ρόλο της µάνας. Ποτέ όµως δεν φανταζόµουν, ότι θα µπορούσε να συµβεί ένα τόσο ακραίο περιστατικό. Ο αδελφός µου, ο οποίος είναι ψυχίατρος και επιστηµονικός σύµβουλος της παράστασης, αναλύοντας το γεγονός απεφάνθη ότι προφανώς η συγκεκριµένη γυναίκα είχε βιώσει τη βία σε τέτοιο βαθµό, ώστε αντέδρασε ασκώντας και η ίδια βία. Της άνοιξα την αγκαλιά µου, έκλαψε στον ώµο µου, την συγχώρησα. Όµως τις επόµενες ηµέρες τίποτα δεν ήταν ίδιο πια για µένα επάνω στη σκηνή... Μετά από ένα αρκετά µεγάλο διάστηµα κατάφερα να ξεπεράσω τις φοβίες και τον πανικό που µε ταλάνιζαν». Για την παράσταση έχουν γραφτεί πολύ καλές κριτικές. Αυτό σίγουρα είναι η ανταµοιβή του καλλιτέχνη. Αυτά τα λόγια που γεµίζουν την ψυχή όπως λέει η ίδια. Παρόλ’ αυτά για να φτάσεις µέχρι αυτό το σηµείο έχουν προϋπάρξει δυσκολίες. «Η δυσκολία στο να ερµηνεύσω το ρόλο ήταν τεράστια, λόγω τόσο της ηλικιακής διαφοράς, όσο και της διαφοράς που αφορά την ψυχοσύνθεση του ρόλου. ∆εν µπορούσα να βρω σηµεία επαφής και συγγένειας του ρόλου µε τη δική µου προσωπικότητα. Επιβαλλόταν λοιπόν, να χτίσω από την αρχή ένα χαρακτήρα, να πατάει γερά και να µην στηριχτώ σε εξωτερικά στοιχεία. Αφού λοιπόν, έχτισα το βιογραφικό αυτής της γυναίκας, τον τρόπο που σκέφτεται, που συγκινείται, που θυµώνει, που κλαίει, που χαίρεται, προχώρησα στο πως περπατάει, πως στέκεται και τέλος πέρασα στη διαδικασία του µακιγιάζ της γήρανσης. Ήταν ένα ρίσκο πιστεύω, σε µια τέτοια ηλικία να υποδυθώ µια τόσο µεγάλη γυναίκα, αλλά αυτό ήταν και το µαγικό στοιχείο όλης της διαδικασίας. Είναι σίγουρα ένας ρόλος σταθµός στην καριέρα µου, όπως είναι όλοι οι µεγάλοι σηµαντικοί και σύνθετοι ρόλοι που καλείται να υποδυθεί ένας ηθοποιός». Εκείνη σαν ηθοποιός έχει αποφασίσει συνειδητά να ακολουθήσει µια δική της πορεία πέρα από τα πολλά φώτα, παρόλο που έχει παίξει σηµαντικούς

ρόλους και έχει δεχτεί πολλές προτάσεις και για την τηλεόραση. «Από την τηλεόραση αποµακρύνθηκα όταν οι σειρές που γυρίζονταν ήταν κατώτερες των προσδοκιών µου και ένιωθα ότι προσβάλλουν την αισθητική µου. ∆εν είχα καµία δουλειά εγώ µε όλα αυτά τα τερατουργήµατα, που υποτιµούσαν τη νοηµοσύνη των θεατών. Είχα επίσης πολύ δελεαστικές οικονοµικά προτάσεις να παρουσιάσω τηλεπαιχνίδια, show και άλλα παρεµφερή, αλλά προτίµησα να αφήσω άδειους τους τραπεζικούς µου λογαριασµούς µα γεµάτη την ψυχή µου». Στο θέατρο «Τέσσερις Εποχές-Γιάννης Μόρτζος» σκηνοθετεί την παράσταση «Εγώ η Μάρθα Φρόυντ». Μια µεταφορά του οµώνυµου βιβλίου, µε δική της διασκευή. Θα παρουσιαστεί το πρώτο δεκαήµερο του Μαρτίου. Η ιδέα γεννήθηκε πριν κάποια χρόνια όταν διάβασε το µυθιστόρηµα της Φωτεινής Τσαλίκογλου «Εγώ η Μάρθα Φρόυντ» και συγκλονίστηκε. ∆εν έφυγε ποτέ από το µυαλό της. «Κάποια µέρα» είπε «θα το κάνω θεατρικό έργο και θα το παρουσιάσω στη σκηνή». Ένιωσε ότι η ώρα εκείνη ήρθε. Έκανε τη θεατρική διασκευή και ανέλαβε και τη σκηνοθεσία. Η ίδια θα υποδυθεί τη γυναίκα του Σίγκµουντ Φρόυντ τη Μάρθα Φρόυντ. Το βιβλίο πραγµατεύεται την ιστορία µιας παράφορα ερωτευµένης γυναίκας. «Παρακολουθούµε τη ζωή της, κοντά σε έναν άνθρωπο που µε το έργο του ανέτρεψε όλα τα δεδοµένα της ψυχικής µας ύπαρξης. Ένα έργο για τη γυναικεία σεξουαλικότητα, τον έρωτα, την ψυχανάλυση, την τρέλα και το θάνατο. Όλες οι γυναίκες θα συναντήσουν κοµµάτια της ζωής τους µέσα από τη ζωή της Μάρθας Φρόυντ. Πάντα την επιλογή του έργου την κάνω έχοντας σαν στόχο να χτιστεί µια παράσταση, ώστε ο ηθοποιός µαζί µε το θεατή να κάνουν ένα βήµα παραπέρα. Να ανέβουν ένα σκαλάκι παραπάνω. Να ανοιχτούν καινούργιοι δρόµοι στο µυαλό και την ψυχή τους. Αλλιώς δεν έχει νόηµα». Όσο για το ρόλο που παίζει η πολιτική στη ζωή της, µας λέει πως τα πάντα είναι πολιτική! «Έχω επιλέξει να κάνω πολιτική µέσα από την τέχνη µου και µόνο µέσα από την τέχνη µου. Οι επαγγελµατίες πολιτικοί µου προκαλούν αηδία. Όλο το σύστηµα σήµερα είναι σάπιο. Και όπως λέει και ο Σωκράτης στην Απολογία του: "Η ∆ηµοκρατία σας είναι µασκαρεµένη τυραννία"». Η Κυψέλη για εσάς; «Την αγαπώ την Κυψέλη, γιατί είναι η γειτονιά που εργάζοµαι. Αυτό που έχει ανάγκη η περιοχή είναι η καθαριότητα. Ο ∆ήµος πρέπει να φροντίσει να έχουν οι κάτοικοι καθαρούς δρόµους και καθαρά πεζοδρόµια. Για να κλείσουµε εύχοµαι η πατρίδα µας να ξεπεράσει τα προβλήµατα που την ταλανίζουν!».

Τη συνέντευξη πήρε η Λίνα Καµπούρογλου

η ψυχή της πόλης

∆ε δουλεύω...

Ό

Παντελής Αµπαζής (www.ampazis.gr)

v=og2zv4wNPag

http://www.youtube.com/watch?

σο αργά και να κοιµηθώ, ακόµα κι αν ξενυχτήσω, το πρωί ξυπνάω νωρίς. ∆εν θέλω να χάσω όλη τη µέρα µου. Άντε το πολύ-πολύ να συµπληρώσω λίγο µε ένα µικρό µεσηµεριανό υπνάκο. Το πρωινό πουλί τρώει το σκουλήκι... Πλύθηκα, ντύθηκα λοιπόν και βγήκα να απολαύσω τη ζωογόνα χειµωνιάτικη λιακάδα της Αθήνας. Να δουλεύω να πεινώ; Να πεινώ να κάθοµαι! Με αυτή τη σοφή Χιώτικη παροιµία της γιαγιάς καρφωµένη στο µυαλό µου απ’ το πρωί, κατηφορίζω την Αλεξάνδρας και στρίβω δεξιά στην Πατησίων. Χαζεύοντας τις αραχνιασµένες βιτρίνες δεξιά και αριστερά, αποχαυνωµένος ελαφρά από το γλυκό χειµωνιάτικο ήλιο που χαµπάρι δεν έχει πάρει από κρίση, σκόνταψα πάνω στο πρωτογενές πλεόνασµα! Κόντεψα να φάω τα µούτρα µου. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν προσέχω. Έχω φάει σ’ αυτή τη γειτονιά τα καλύτερά µου χρόνια και ακόµα πεινάω... Χτύπησα οσονούπω ένα κουλουράκι µε σουσάµι στη διασταύρωση µε Κοδριγκτώνος και χέρι-χέρι µε το σαµαροβενιζέλειο νεοελληνικό success story, το έκοψα ποδαράτα για πλατεία Κολιάτσου. Ένα τσιγάρο δρόµος. Το πολύ µισό πακέτο. Η δουλειά είναι υγεία και η τεµπελιά µαγεία. Έξω απ’ το Au Revoir βλέπω ένα φίλο µουσικό. Μετά τις τυπικές χαιρετούρες µε ρωτάει: -Ρε συ δουλεύεις; –∆ουλεύω! –Πληρώνεσαι; –Όχι. –Ε, γι’ αυτό ρε δουλεύεις! Είπαµε κανα-δυό χαριτωµενιές ακόµα, θάψαµε στα γρήγορα το µισό ελληνικό τραγούδι και συνεχίσαµε ακάθεκτοι την πορεία µας. Σε ένα τοίχο λίγο παρακάτω κάποιοι ευφάνταστοι σκεπτόµενοι πιτσιρικάδες έχουν γράψει µε σπρέι: ∆όξα τα λεφτά, έχουµε θεό! Πολύ τους πάω, τους σηµερινούς δεκαοχτάρηδες. Το µόνο που µου τη σπάει µε τη νέα γενιά, είναι που δεν αποτελώ πια τµήµα της... Στην Αγίου Μελετίου φάντης µπαστούνι µπροστά µου ένας αγαπηµένος παλιός συµµαθητής. Σοβαρός δηµοσιογράφος πια. Αγκαλιές, φιλιά και µετά η κλασική ερώτηση: -Γιωργάκη πως πάει; ∆ουλεύεις; –Μπα, µαλακίες! Προσπαθώ να τον παρηγορήσω αστειευόµενος: -Την καλύτερη δουλειά κάνεις ρε, δεν έχεις ακούσει που λένε ότι οι µαλακίες πληρώνονται... Είπαµε πως θα βρεθούµε και αποχαιρετιστήκαµε συγκινηµένοι αµ-

φότεροι. Σαν χθες είναι που µε κοντοπαντέλονα και τις σάκες στον ώµο, τρώγαµε παρέα τα παγωτά µας στη Φωκίωνος. Κι ας έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες... Ο πρωινός περίπατος µου και οι δυό απρόσµενες φιλικές συναντήσεις µου έχουν φτιάξει τη διάθεση. Σιγοτραγουδάω και σφυρίζω το «∆Ε ∆ΟΥΛΕΥΩ» του µέγα ΛοΓο. Εγώ γεννήθηκα ελεύθερο πουλάκι χωρίς οχτάωρα, χωρίς αφεντικό, όλο πετάω από κλαδάκι σε κλαδάκι λέω και ένα ρεφραινάκι µαγικό. ∆ε δουλεύω, ποτέ µου δε δουλεύω και ούτε θέλω να ακούω για δουλειά δε δουλεύω, ποτέ µου δε δουλεύω γιατί έχω βρει του Παραδείσου τα κλειδιά. Εγώ γεννήθηκα τελείως µπατιράκι χωρίς γραµµάτια, χωρίς επιταγές µένω στο Ζάππειο σε ξύλινο παγκάκι και τραγουδάω κάτω από τις νεραντζιές. Κι όταν πεθάνω κάποια µέρα όπως όλοι θα υπογράψω κι ένα συµφωνητικό να µε αφήνουνε οι ∆ώδεκα Αποστόλοι να λέω κάποιο ρεφραινάκι µαγικό. ∆ε δουλεύω, ποτέ µου δε δουλεύω και ούτε θέλω να ακούω για δουλειά δε δουλεύω, ποτέ µου δε δουλεύω γιατί έχω βρει του Παραδείσου τα κλειδιά. Περπατώ αργά και σκέφτοµαι. Το τρέξιµο κουράζει και µπερδεύει. Το καθισιό χαζεύει. Το βαδίζειν εστί φιλοσοφείν. Λίγο πριν την πλατεία Αµερικής το συµπέρασµα της βόλτας έχει προκύψει αβίαστα: ∆ούλεψε σαν να µην χρειάζεσαι λεφτά. Χόρεψε σαν να µη σε βλέπει κανείς. Τραγούδα σαν να µη σ’ ακούει κανένας... Ζήτω η ζωή! Γέννηµα Χιώτης, θρέµµα Κυψελιώτης. Ο "παντελώς χειροποίητα" µποέµ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο µαθητής της "Ανωτάτης Ζαµπετικής" Αναφωνεί "ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!" και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και µουσικές σκηνές µε τραγούδια απ' τον νέο του δίσκο µε γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ "ανεξήγητα αρέσω"

Το οικόσηµο της οικογένειας Τυπάλδου

Εδώ είναι το όνειρο!

Ν

αι. Όσο κι αν φαίνεται απίθανο, η Πατησίων έχει και τη γοτθική πλευρά της. Στην οδό Θήρας, ανάµεσα σε πολυκατοικίες και αξιόλογα διατηρητέα, υπάρχει ένας Πύργος.

Ένα κτήριο που προξενεί σε µικρούς και µεγάλους τεράστια περιέργεια για το τι κρύβει µέσα του. Σε εκείνους τους µεγάλους, που από παιδιά λαχταρούσαν να δουν πώς είναι το εσωτερικό του, καθώς έφτιαχναν, µε το µυαλό τους ιστορίες µε µάγισσες, φαντάσµατα και δράκους, είναι αφιερωµένο το σηµερινό µας θέµα. Εµείς ήµασταν από τους τυχερούς, µαζί µε τον Κώστα Βαλλή, που ήρθε µόνο και µόνο για να εκπληρώσει ένα παιδικό του όνειρο, να µπει µέσα στον Πύργο. Περιπλανηθήκαµε στα δωµάτια του, στους πυργίσκους του, ανεβήκαµε τις ξύλινες σκάλες που οδηγούν στους

Το γοτθικό µυστικό της Πατησίων www.thiras54.gr

πάνω ορόφους, προκαλώντας το θορυβώδες ενδιαφέρον των µαθητών του απέναντι σχολείου. “Μυρίσαµε” έστω µετά από όλα αυτά τα χρόνια και την φθορά που πλέον έχει επέλθει, το άρωµα άλλων εποχών και αναρωτιόµαστε για το µέλλον του. Και αυτό το κοµµάτι της Πατησίων πρέπει να ζήσει!

De profundis…

Ν

ιώθω µεγάλη ευθύνη για τον Πύργο που µού εµπιστεύθηκαν. Το πατρικό µου βρίσκεται στα 100 µέτρα και το σχολείο µουο Τυχόπουλος- στα 200. ΄Εχοντας παίξει

κάτω από την τεράστια µουριά και περιπλανηθεί στο παραµυθένιο εσωτερικό του και µη τρέφοντας φιλοδοξίες για ένα... downtown στην Πλατεία Αµερικής, θα ήθελα να µοιραστώ τη µαγεία του µε τους µικρούς και τους µεγάλους κατοίκους της περιοχής. Ένας ανοιχτός χώρος πολιτισµού, επικοινωνίας, χαλάρωσης και ονειροπόλησης, ελεύθερος για όλους είναι το όραµα των θείων µου, που γεννήθηκαν και µεγάλωσαν εκεί και το δικό µου. Το ενδιαφέρον της γειτονιάς για την τύχη του είναι συγκινητικό. ∆εν υπάρχει περίπτωση να µε δει κάποιος εκεί και να µην προσπαθήσει να µε ενθαρρύνει. Σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία, έχω προσεγγίσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση και διάφορους άλλους φορείς, µήπως µπορέσουν να βοηθήσουν. Τόσο τη διάσωση του Πύργου, όσο και την αναβάθµιση της γειτονιάς, τις έχω αναγάγει σε προσωπική µου Σταυροφορία. Για να δούµε... Σ.Α.Κ.

Είναι ωραίο να ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις. Μπορεί µέχρι πρότινος να αντιµετωπίζαµε το παρελθόν της Πατησίων σαν κάτι που είναι περιττό να γνωρίζουµε, όµως δεν µπορείς να προχωρήσεις µπροστά αν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι, όπως λένε. Σ’ αυτή τη στήλη θα κά-

πού

πατάς και πού πηγαίνεις...

νουµε βήµατα «πίσω» για να πάρουµε φόρα… Παλιά φωτογραφία του Πύργου µε συνοδευτικό σηµείωµα από άγνωστο θαυµαστή.

Το Κάστρο της Πατησίων

κες, τα εµβλήµατα κλπ. Ταυτόχρονα όµως το κτήριο διαρ-

ασχολήθηκε µε το εµπόριο, τις εισαγωγές φαρµάκων και

θρώνεται άψογα µε βάση επιτηδευµένους κανόνες του νε-

έφερε και τον πρώτο φωνογράφο στην Ελλάδα.

Το µοναδικό Νεογοτθικό κτήριο της Αθήνας

οκλασικού λεξιλογίου, έχοντας τριµερή διάρθρωση µε

Κάστρο, ή µοναδικό αρχιτεκτονικό δείγµα, σίγουρα απο-

κεντρική µορφολογική ενότητα, διαβάθµιση της διακό-

τελεί µια ανάσα ροµαντισµού και παράδοσης στα πραγµα-

Σ

σµησης, µέτρο και ρυθµό µε την επανάληψη στοιχείων σε

τικά δύσκολα θέµατα της πολύπαθης αυτής περιοχής.

ε ένα από τα κεντρικότερα σηµεία της Αθήνας,

άλλη κλίµακα, κορνίζες ανοιγµάτων, ταινία στέψης κλπ.

Κάπου κάνει τα όποια προβλήµατα να φαντάζουν παρο-

την άλλοτε αρχοντική και σήµερα στην επικαιρό-

Σήµερα, παρόλο που περιβάλλεται ασφυκτικά από πανύ-

δικά και όχι άλυτα! Εξ άλλου η οµορφιά µπορεί να δράσει

τητα µονίµως για δυσάρεστους λόγους, Πλατεία

ψηλες, ακαλαίσθητες πολυκατοικίες, αποτελεί µια όαση

κατευναστικά στα πάθη και τη µελαγχολία των ανθρώπων,

Αµερικής, υπάρχει ένα κτήριο που ξαφνιάζει.

αρχιτεκτονικής δεξιοτεχνίας και φυσικού τοπίου σε επί-

παλαιών και νέων κατοίκων.

Στον αριθµό 54 της οδού Θήρας, ανάµεσα σε σύγχρονες

πεδο γειτονιάς, δηλαδή ένα τοπόσηµο, εντοπίζει η κυρία

Κτισµένο το 1914, ιδιοκτησία της αρχοντικής κεφαλονίτι-

πολυκατοικίες και απέναντι σε ένα µοντέρνο δηµόσιο σχο-

Σωτηρίου.

κης οικογένειας Τυπάλδου (Tipaldus) της Χρυσής Βίβλου

λείο, το τελευταίο που θα περίµενε να αντικρύσει κανείς,

Ένας πύργος περίπου στα 250 τετραγωνικά, µε υπόγειο,

µε ρίζες από τη Νάπολη της Ιταλίας, ακατοίκητο από το

είναι ένας Νεογοτθικός πύργος, µέσα σ’ έναν πυκνό, εγκα-

ισόγειο και τον πρώτο όροφο, πολεµίστρες, οικόσηµα, δύο

1993, χαρακτηρισµένο διατηρητέο το 2008, έχει υποστεί

ταλελειµένο κήπο, που πλέον κατοικείται µόνον από γάτες.

πανύψηλοι κάκτοι που δεσπόζουν στην είσοδο, αλλά και

σηµαντικές ζηµιές από σεισµούς, καιρικά φαινόµενα, αλλά

Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι οδοί Πατησίων και Αχαρ-

η ολοφάνερη εγκατάλειψη δίνουν τροφή στη φαντασία

και ανθρώπινες εισβολές. Σε πείσµα όλων αυτών, ο Πύρ-

νών ήταν οι κύριες οδικές αρτηρίες που οδηγούσαν στις

κάθε περαστικού, που έχει τη δική του εκδοχή για το µο-

γος στέκει όρθιος και περήφανος. Θα µπορούσε να ανα-

εξοχές και αποτέλεσαν την πρώτη επέκταση του σχεδίου

ναδικό αυτό κτήριο. Σε διάφορα site µιλούνε για µάγισσες,

παλαιωθεί και να αξιοποιηθεί ώστε να αποτελέσει ένα

πόλεως Αθηνών. Εκεί εγκαταστάθηκε η νέα αστική τάξη,

φαντάσµατα κ.ο.κ. Όπως µάς είπε η κληρονόµος του πύρ-

φάρο αισιοδοξίας και ένα µήνυµα ότι το όνειρο παραµένει

σε µονοκατοικίες µε κήπους, από τις οποίες ελάχιστες δυ-

γου δεν υπάρχει κανένα µυστήριο γύρω από το σπίτι, τί-

ζωντανό και το κέντρο της Αθήνας ούτε γκετοποιείται ούτε

στυχώς έχουν διασωθεί. Έτσι και το εν λόγω πύργος ήταν

ποτα το φοβερό δε συνέβη σε αυτό. Οι τελευταίοι

ερηµώνεται!

εξωχική κατοικία.

ιδιοκτήτες και θείοι της, Άγγελος και Ρόζα Τυπάλδου Ξυδιά

΄Οπως αναφέρει στην έκθεσή της η εισηγήτρια του ΥΠΕ-

ήταν ένα γλυκήτατο και βαθύτατα καλλιεργηµένο ζευγάρι,

ΧΩ∆Ε κυρία Ιωάννα Σωτηρίου για το συγκεκριµένο ακί-

σαν βγαλµένο από παραµύθια. Ο Άγγελος Τυπάλδος Ξυ-

νητο, πρόκειται για ένα από τα σπάνια δείγµατα εφαρµογής

διάς µάλιστα, υπήρξε ο ιδρυτής της επιστηµονικής Μελισ-

του νεογοτθισµού που εκπορεύθηκε από την Αγγλία στα

σοκοµείας στην Ελλάδα. ∆ύο φιλήσυχοι άνθρωποι,

µέσα του 19ου αιώνα και µάλιστα µια ιδιαίτερα επιτυχη-

πλαισιωµένοι από τα τρία παιδιά τους, που δεν είχαν καµία

µένη εκδοχή αυτού του στυλ. Βρίσκεται κεντρικά τοποθε-

σχέση µε όσα δηµιουργεί η ζωηρή φαντασία κάποιων.

τηµένο σε µεγάλη, για την αστική πυκνότητα της πόλης,

Ο Πύργος έγινε για το θείο τους, Τζώρτζη Αλφονσάτο Τυ-

κατάφυτη ιδιοκτησία. Στην εποχή του αποτελούσε πρό-

πάλδο, µε καταγωγή από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Είχε

τυπο «βίλας εξοχής». Ο νεογοτθισµός εκφράζεται εύ-

µεγάλο ενδιαφέρον για τον Εραλδι-

γλωττα µε την φρουριακού τύπου αρχιτεκτονική

σµό και αξιόλογη σχετική βιβλιο-

του, που χρησιµοποιεί µε µέτρο στοιχεία του

θήκη, εξ ου και η επιλογή του

ανάλογου λεξιλογίου, όπως τα στηθαία

αρχιτεκτονικού ρυθµού. Ο

τύπου επάλξεων, τα οξυκόρυφα

Τζώρτζης Αλφονσά-

τόξα των ανοιγµάτων, οι ιδιότυ-

τος Τυπάλδος

ποι πεσσοί του κεντρικού

επαγγελ-

πρόπυλου, οι ρόδα-

µατικά

Το Ι χ θ υ ο π ω λ ε ί ο “ Π Ο Π Α Ϋ ”

Τι χρειαζόµαστε: • Λίγο ελαιόλαδο • 500 γρ. γαρίδες (ψιλή ή χοντρή

µαγειρεύει Γαρίδες Σαγανάκι

ανάλογα τα γούστα) • 1 κρεµµύδι (ξερό) ψιλοκοµµένο

Βάζω λάδι στο τηγάνι και έπειτα στη φωτιά. Όταν ζε-

• 3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκοµµένο

σταθεί ρίχνω το σκόρδο, τη πιπεριά και το κρεµµύδι και

• 2 πράσινες πιπεριές ψιλοκοµµένες

αφού µαράνουν ρίχνω τις γαρίδες. Όταν πάρουν χρώµα

• 2 ώριµες ντοµάτες ψιλοκοµµένες

(και από τις 2 πλευρές), σβήνω µε το ούζο.Ρίχνω τη

ή 1 κονσέρβα ψιλοκοµµένες ντο-

ντοµάτα µε τη ζάχαρη και το αλατοπίπερο (ανάλογα τα

µάτες

γούστα µας).Το αφήνω σε µέτρια φωτιά µέχρι να δέσει

• 70 ml. ούζο

η σάλτσα. Μόλις τελειώσει ρίχνω τη φέτα και το µαϊ-

• αλάτι-πιπέρι

ντανό και σερβίρω.

• 1 κγ. ζάχαρη • Λίγο µαϊντανό ψιλοκοµµένο • Φέτα

Ο

Κώστας καµαρώνει για το ψαράδικο. Με δικό του καπετάνιο που δεν του αρέσουν όµως οι δηµόσιες σχέσεις ο “Άγιος Γεώργιος” το δικό του αλιευτικό, φέρνει τα ψάρια του αφρού (γαύρο, κολιό, σαρδέλα) και από ανεµότρατες στην Ιχθυόσκαλα αγοράζονται ο µπακαλιάρος, τα µπαρµπούνια, τα χταπόδια κ.ά. Η καλή ψαριά εξαρτάται από τα κέφια του κάθε ψαριού. Ο γαύρος έχει σχέδια που δεν µας τα αποκαλύπτει, ενώ στη

φρίσα δεν αρέσει το φως. “Το ψάρι είναι χρηµατιστήριο”, µας λέει και χαµογελάει, “κάθε βράδυ έχει ρίσκο”. ∆εν τον ανησυχεί η φουρτούνα. Κάθεται και περιµένει µέχρι να ηρεµήσει ο καιρός, έτσι έλεγαν οι παλιοί κάθε φουρτούνα έχει µια λέγα (καλµάρισµα καιρού). Τα ψάρια κάνουν κουµάντο για τη βραδιά σου και µετά από µια καλή βραδιά ο Κώστας χαλαρώνει καπνίζοντας την πίπα του. “Ποπάυ” το όνοµα του ψαράδικου στην Πατησίων, παρατσούκλι από παλιά.

Ανοιχτά από τις 7.00π.µ.-17.00µ.µ.

από το 1995

µε τη σοφία της παράδοσης του χθες και την εµπειρία του σήµερα φρεσκοφουρνιστό ψωµί "Όπως παλιά" µε τον τρόπο παρασκευής του παρελθόντος.

Παράδοση κατ’ οίκον Για τις νοικοκυρές τα ψάρια καθαρίζονται από εµάς.

Στο φιλόξενο χώρο µας θα βρείτε φρεσκοφουρνιστό ψωµί «Όπως παλιά» που ο τρόπος παρασκευής του παντρεύει την παράδοση του χθες µε την εµπειρία του σήµερα, άλλα προϊόντα άρτου, πίτες, σφολιατοειδή & όλες τις παραδοσιακές εποχιακές γεύσεις. Κύριο µέληµά µας είναι η φροντίδα του πελάτη µας!

Ηρακλείου 56, Άνω Πατήσια τ.: 210 22 85 565

Ιχθυοπωλείο ΠΟΠΑΫ Ανδρώνης Κωνσταντίνος Πατησίων 227 τ.: 210 86 13 562 κ.: 6980 106 016

ΝΑΤΑΛΙΑ ΣΑΜΑΡΑ - ΓΚΑΙΤΛΙΧ

Γεύσεις της Κατοχής Ούτε ψύλλος στον κόρφο µας. Είµαστε προεδρεύοντες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό ας επανέλθουµε στα πολεµικά µας εδέσµατα.

Σκέτο... από κυδώνια Το κρέας µε κυδώνια έγινε κάτι σαν σκέτο από... γιουβέτσι, µόνο που εδώ το κρέας δεν υπήρξε ποτέ. Κι όµως είναι ένα πολύ νόστιµο πιάτο που τρώγεται και σήµερα ευχάριστα.

Yλικά: • 1 ½ οκά κυδώνια • 1 κουταλιά ντοµάτα πελτέ ή και περισσότερη για να αντικαταστήσει το λάδι • 1 κρεµµύδι ψιλοκοµµένο • 1 κουταλιά σταφιδίνη ή πετιµέζι(για να κόψει τη στιφάδα του κυδωνιού) • αλάτι, πιπέρι • ανάλογο νερό • λάδι όσο υπάρχει

1. Καβουρδίζουµε το κρεµµύδι 2. Προσθέτουµε τη ντοµάτα λιωµένη σε ένα φλυτζάνι νερό.

3. Ρίχνουµε αλάτι, πιπέρι και 1-2 φλυτζάνια νερό ακόµη και αφήνουµε να πάρουν µια βράση.

4. Καθαρίζουµε τα κυδώνια από τη φλούδα και τα κόβουµε σε φέτες (κάθε κυδώνι σε 6 περίπου φέτες).

5. Τα πλένουµε, τα στραγγίζουµε και τα ρίχνουµε στην κατσαρόλα. Αν χρειαστεί προσθέτουµε λίγο νερό. Το φαγητό στο τέλος να µείνει µόνο µε τη σάλτσα.

Ντοµάτες γεµιστές (πάντοτε µε πλιγούρι) Το πλιγούρι ήταν τότε στην ηµερήσια διάταξη: σούπες, κεφτέδες, γεµιστά, πουτίγκες, ρυζόγαλα, διάφορα γλυκίσµατα και άλλα πολλά. Τώρα ας γευτούµε γεµιστές ντοµάτες.

Yλικά: • 10 ντοµάτες • 1 φλυτζάνι πλιγούρι µουσκεµένο από βραδίς σε νερό • αρκετές αµύρες σταφίδες • µαϊδανό και δυόσµο • 2 κουταλιές ντοµάτα πελτέ • αλάτι, πιπέρι • 1 φλυτζάνι ψιλοκοµµένα κρεµµύδια ξερά • λάδι πάντα µε οικονοµία

1. Αφού ανοίξετε τις ντοµάτες, πετάτε ρους σπόρους και κρατάτε την ψίχα, τις αλατοπιπερώνετε.

2. Πλένετε και ψιλοκόβετε τα κρεµµύδια.

3. Στίβετε την ψίχα από τις ντοµάτες σε τρυπητό.

4. Σουρώνετε το πλιγούρικαι το ανακατεύετε µε τα κρεµµύδια, τις σταφίδες, το µαϊδανό και το δυόσµο, τη µια κουταλιά ντοµάταπελτέ λιωµένη, αλάτι, πιπέρι, τη στηµένη ψίχα, λάδι.

5. Με ένα κουταλάκι µισογεµίζετε τις ντοµάτες και τις σκεπάζετε µε τα καπάκια τους.

6. Τις αραδιάζετε σε ταψί και ρίχνετε από πάνω λίγο λάδι.

7. Στο ταψί ρίχνετε και την άλλη κουταλιά ντοµάτα αραιωµένησε ένα ποτήρι νερό και ψήνετε σε µέτριο φούρνο 45 λεπτά-1 ώρα.

Το βιβλίο της Ναταλίας Σαµαρά µπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία: • ∆ιαγώνιος, Πατησίων 306 • Κυψέλη του βιβλίου, Πατησίων 354 • Βιβλιοπωλεία Ατραπός, Ιακωβίδου 7

Σπανακοπλίγουρο Το γνωστό µας σπανακόρυζο, µόνο που το πλιγούρι (πολλές φορές του συσσιτίου) είχε αντικαταστήσει το ρύζι. Ας το δοκιµάσουµε, είναι νόστιµο και υγιεινό.

Yλικά: • 2 κιλά σπανάκι και τσουκνίδες ή και ανάµεικτο • 1 φλυτζάνι τσαγιού πλιγούρι • 1 κρεµµύδι ψιλοκοµµένο • άφθονο ψιλοκοµµένο άνηθο • λάδι, όσο υπάρχει • 1 κουταλιά της σούπας πελτέ ή και περισσότερη για να αντικαταστήσει το λάδι • αλάτι, πιπέρι

1. Καθαρίζουµε και πλένουµε το σπανάκι.

2. Καβουρδίζουµε ελαφρά το κρεµµύδι 3. Κόβουµε στη µέση το σπανάκι και το ρίχνουµε να µαραθεί και αυτό.

4. Προσθέτουµε τη ντοµάτα λιωµένη σε 1 φλυτζάνι νερό, τον άνηθο, αλάτι, πιπέρι και ένα φλυτζάνι νερό ακόµη.

5. Βράζετε το φαγητό µε σκεπασµένη την κατσαρόλα, επί µισή ώρα και ρίχνετε το πλιγούρι που έχετε µουσκέψει από βραδίς στο νερό.

6. Ανακατεύετε µε πιρούνι, σκεπάζετε την κατσαρόλα και αφήνετε να βράσει και το πλιγούρι, αν χρειαστεί ρίχνετε λίγο νερό ακόµη.

7. Κατεβάζετε από τη φωτιά και σκεπάζετε µε µια καθαρή πετσέτα. Εγώ έχω ακόµη...λάδι. Το έκανα µε λεµόνι και όχι µε ντοµάτα πελτέ.

Έτσι γεννήθηκε η κουζίνα της πείνας που είναι η πιο ευφάνταστη, η πιο δηµιουργική και, γιατί όχι, η πιο υγιεινή, αφού δεν εµπεριέχει λίπη, αλλαντικά, κόκκινα κρέατα, πλήρη γαλακτοκοµικά προϊόντα, κ.λπ., υπεύθυνα για τις υπερβολικές τιµές χοληστερίνης στο αίµα, την αυξηµένη αρτηριακή πίεση και τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων. Υγιεινή διατροφή θα την αποκαλούσαµε µε καµάρι σήµερα. Ο εφιάλτης της γεύσης τότε.

Από γενιά σε γενιά Παροδοσιακή Ελληνική Κουζίνα Το εστιατόριο Μαρτίνης έχει την ιστορία του σαραντατρία χρόνια τώρα… Καθηµερινά ετοιµάζονται σαράντα περίπου µαγειρευτά! Παραδοσιακές ελληνικές και µεσογειακές γεύσεις µας περιµένουν να τις γευτούµε, θυµίζοντάς µας το σπιτικό φαγητό.

Το γνωστό και αγαπηµένο εστιατόριο Μαρτίνης από το 1969 περνάει από γενιά σε γενιά διατηρώντας πάντα την ποιότητα των προϊόντων, µιας και όλα κατασκευάζονται χειροποιήτα από τους ίδιους, διατηρώντας την παράδοση. Ακόµη και τα νέα πιάτα µοσχοµυρίζουν Ελλάδα µε κύρια συστατικά τη γνώση, την εµπειρία και το µεράκι του σεφ Βασίλη Σπανογιάννη, που µας προτείνει σαλάτα ζυµαρικών σβησµένη µε κρασί ή µοσχαράκι µε κολοκυθάκια και σουφλέ πατάτας µε τη µυστική του συνταγή. Ένας χώρος πολλών τετραγωνικών, µε δύο αίθουσες µεγάλες που το τζάκι πρωτότυπα κατασκευασµένο, απλώνει τη θέρµη του και στους δύο χώρους µε προσεγµένη διακόσµηση και αρµονικούς χρωµατισµούς, σας υποδέχεται καθηµερινά να δοκιµάσετε την πλούσια κουζίνα του. Τα συγχαρητήρια στα µάτια των θαµώνων είναι η τελική ικανοποίηση του προσωπικού για την πάντα άψογη εξυπηρέτηση.

Πατησίων 289 & Ιακωβάτων Λειτουργεί από τις 11.00 π.µ. έως 02.00 π.µ. τ.: 210 2111063

Είναι εκείνο το σεντούκι το µεγάλο, το ξύλινο. Καµιά φορά είναι και σκαλιστό, αν η γιαγιά ήταν από τζάκι και της το είχαν κάνει δώρο γάµου. Το δικό της, η γιαγιά µου το είχε στα πόδια του κρεβατιού και µέσα είχε το σωρό µε τις κουβέρτες, τα µωρουδιακά της µαµάς µου και ένα µικρό µπλε τετραδιάκι µε τις συνταγές της. Μέσα εκεί βρίσκει κανείς µικρά, παραδοσιακά θαύµατα!

Το σεντούκι της γιαγιάς

Παστιτσάδα

Εκτέλεση

Υλικά

Αφαιρείτε το κόκκαλο και τις πέτσες από το κρέας και το κόβετε σε µικρά κοµµάτια. Ρίχνετε σε κατσαρόλα το λάδι και αν έχετε λίγο µεδούλι. Όταν ζεσταθεί, τσιγαρίζετε µέσα το κρέας, ρίχνετε τα κρεµµύδια και λίγο νερό και αφήνετε να σιγοψηθούν µέχρι να µαραθούν. Προσθέτετε το σκόρδο, αλάτι, πιπέρι, τα γαρύφαλλα, τις ντοµάτες (αφού αφαιρέσετε τη φλούδα και τους σπόρους και τις κόψετε), το κρασί και το ξύδι. Αφήνετε το κρέας να σιγοψηθεί µε τη σάλτσα επί 2 περίπου ώρες ή µέχρις ότου µαλακώσει και η σάλτσα πήξει. Βράζετε τα µακαρόνια σε µπόλικο νερό µε αλάτι, τα στραγγίζετε και τα βάζετε σε πιατέλα. Τα πασπαλίζετε µε παρµεζάνα και ρίχνετε επάνω το κρέας µε τη σάλτσα.

(για 5 άτοµα) • • • • • • • • • • •

1 κιλό µοσχάρι από τη σπάλα 1 φλυτζ. τσαγιού λάδι ½ κιλό ψιλοκοµµένα κρεµµύδια 5 σκελίδες σκόρδο αλατοπίπερο 2 γαρύφαλλα 1 κιλό ώριµες ντοµάτες 1 ποτηράκι άσπρο κρασί 1 κουτ. σούπας άσπρο ξύδι ½ κιλό µακαρόνια παρµεζάνα

/Delizionuts4ever Οι ξηροί καρποί αποτελούν την τέλεια διατροφική πρόταση της φύσης τόσο για το σώµα µας όσο και για το µυαλό µας. Τέσσερις σηµαντικοί εκπρόσωποι είναι οι εξής: Καρύδια: Εκτός του ότι περιέχουν τα περισσότερα αντιοξειδωτικά από όλους τους ξηρούς καρπούς και βοηθούν στην προστασία του οργανισµού µας από καρδιοπάθειες, καρκίνο και πρόωρη γήρανση, είναι, επίσης, οι πιο πλούσιοι σε ωµέγα-3 λιπαρά οξέα, τα οποία καταπολεµούν τις φλεγµονές. Αµύγδαλα: Θεωρούνται πλούσια πηγή βιταµίνης Ε και Β2. Έχουν αντιγηραντικές, αντιφλεγµονώδεις και επουλωτικές ιδιότητες. Η βιταµίνη Β2 παίζει σηµαντικό ρόλο στο µεταβολισµό της ενέργειας και στην καλή υγεία των µατιών και του δέρµατος. Φουντούκια: Τα υψηλά επίπεδα µονοακόρεστων λιπαρών που περιέχουν µπορούν να βελτιώσουν την καρδιαγγειακή µας υγεία και να βοηθήσουν στην αντιµετώπιση του διαβήτη τύπου 2. Η βιταµίνη Ε µπορεί να εµποδίσει την εµφάνιση καταρράκτη, να συµβάλει στη διατήρηση υγιούς δέρµατος και να µειώσει τον κίνδυνο άνοιας. Φιστίκια: Τα φιστίκια είναι πλούσια σε ένα συστατικό που ονοµάζεται resveratrol το οποίο σύµφωνα µε τελευταίες µελέτες έχει σηµαντικές αντιγηραντικές και αντιφλεγµονώδεις ιδιότητες. Τα φιστίκια συµβάλλουν στη διατήρηση του ζαχάρου σε χαµηλά επίπεδα. Στόχος µας στη διάρκεια της εβδοµηκονταετής παρουσίας µας είναι πάντα η µεγιστοποίηση της απόλαυσης σας.

Πλ. Κανάρη 15Α, Κυψέλη, Αθήνα τ.: 210 82 25 461

/CaféΟίνο Άνοιξε πριν από περίπου13 χρόνια και κέρδισε αµέσως τις εντυπώσεις, ο λόγος για το Café Οίνο στα Άνω Πατήσια. Πρόκειται για ένα από τα πιο ιδιαίτερα στέκια της περιοχής συγκεντρώνοντας νεανικό (και όχι µόνο) φανατικό κοινό από όλη την Αθήνα. Ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαµος στο βάθος του µαγαζιού µε τα παιχνίδια και τα περιοδικά δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Η προσεγµένη διακόσµηση και ο ιδιαίτερος φωτισµός µε τα λουλούδια στους τοίχους αποτελεί µέρος της επιτυχίας του, πέρα από τον γνωστό σε όλους cappuccino που σερβίρει και δε χρειάζεται να πούµε περισσότερα, φτάνει απλά να τον δοκιµάσετε. Στο πρόγραµµά του έχει εντάξει βραδιές µε guest djs από το ραδιόφωνο του Εν Λευκώ µε τον Μανώλη Οικονόµου στις 15/2 σε ένα µουσικό φάσµα από το παρόν και το παρελθόν και προσκαλεί όλους όσους δε θέλουν απλά και µόνο να ακούνε µουσική, αλλά να ταξιδεύουν µαζί της και στις 21/02 τον Σάκη Τσιτοµενέα µε ήχους από κινηµατογραφικούς προορισµούς ή ότι άλλο θέλουν. Οι ιδιοκτήτες κάθε ∆ευτέρα είναι happy και κατεβάζουν κι άλλο τις τιµές από το πρωί ως το βράδυ, δίνοντας τη δυνατότητα να απολαύσετε σπιτικά coctail µε 6 ευρώ. Εµείς σας προτείνουµε το οµώνυµο Café Οίνο µε το τζιν σαν βάση και τη γεύση της µέντας να φλερτάρει τον ουρανίσκο και τη φαντασία σας!

Γαβριηλίδου 8, Πατήσια τ.: 2130087858

/πάµεγι’άλλα

/Η Κυψέλη της γεύσης

Το Πάµε γι’ άλλα πρόκειται για έναν κρυµµένο θησαυρό στα στενά των Εξαρχείων! Ένα Μουσικό Καφενείο παλιό αλλά και µοντέρνο, ζεστό και φιλικό µε vintage διακόσµηση στον εσωτερικό χώρο, µια µεγάλη µπάρα και τραπεζάκια µέσα κι έξω για τους καλοκαιρινούς µήνες. ∆ιαθέτει επιτραπέζια, τάβλι αλλά και βελάκια για τους παιχνιδιάρηδες. Από το πρωί µέχρι ο “Θεός να βάλει το χέρι του” όπως µας λέει ο ιδιοκτήτης θα απολαύσετε καφέ, απίστευτες γεύσεις σοκολάτας, καθαρά ποτά, σπιτικά φαγητά, χορταστικές ποικιλίες, µεζεδάκια και γλυκά (µέχρι φοντί σοκολάτας µε φρέσκα φρούτα!). Μην ξεχάσετε να ρωτήσετε για τα πιάτα ηµέρας και πάντα θα σας περιµένει µια έκπληξη! Βέβαια εκείνα που το καθιέρωσαν στις νυχτερινές επιλογές της Αθήνας είναι το εξαιρετικό µυρωδάτο ρακόµελο, η γραβιέρα, το ξινό ανθότυρο και η ξινοµυζήθρα του, όλα από την Παράδοση της Κρήτης, το απάκι χοιρινό & κοτόπουλο που µονο εδώ θα συναντήσετε. Εάν αναρωτιέσαι γιατί Μουσικό Καφενείο; τότε ναι, καλά κατάλαβες...

Eδώ µπορεί να πετύχεις ζωντανή µουσική. Τις Πέµπτες τα ακούσµατα είναι παλιά ρεµπέτικα του µεσοπολέµου και Σµυρνέϊκοι ήχοι. Τα Σάββατα µε πολύ ρεµπέτικο τραγούδι οι θαµώνες καταλήγουν να γίνονται συχνά µια παρέα, ενώ τη ∆ευτέρα σας κραταµε µαζί µας µε γνωστά ελαφρολαϊκά τραγούδια.

Πάµε για σουβλάκια … “Στη κυψέλη της γεύσης”

∆εν πρόκειται απλώς για ένα µαγαζί… πρόκειται για το επόµενο στέκι σας! Θα το αγαπήστε όπως εµείς.

Μαυροµιχάλη 99 & Ισαύρων, Εξάρχεια, Αθήνα τ.: 210 36 25 060 / Facebook: https://www.facebook.com/pages/ΠΑΜΕ-ΓΙΑΛΛΑ

Ο καλύτερος τρόπος να απολαύσει κανείς µε την παρέα του την ποιότητα και την νοστιµιά. Με χειροποίητα χωριάτικα καλαµάκια, µε γύρο χοιρινό ή κοτόπουλο, κοντοσούβλι και σκεπαστές. Προτιµήστε την κυψέλη της γεύσης για εκδηλώσεις, συνεστιάσεις και παιδικά πάρτυ! “Η κυψέλη της γεύσης” προσφέρει … αθάνατη Ελληνική γαστρονοµία!! ∆ωρεάν διανοµή 12:00 µ.µ - 12:00 π.µ

Πύθωνος 18 & Καλλιφρονά 69, Κυψέλη 210 86 60 010 / 210 86 60 065 / what’s up: 6989 406 908

Η

ζωή µας είναι απόλυτα συνδεδεµένη µε τα αρώµατα και τις γεύσεις! Έρωτας: η γεύση του φιλιού του. Χαρά: η µυρωδιά των λουλουδιών. Νοσταλγία: το άρωµα του βρεγµένου χώµατος. Λύπη: η αλµύρα των δακρύων. Σπίτι: Βασιλικός και κανέλα! Όλα γύρω µας αλλάζουν και όµως όλα µένουν ίδια... Τα παιδικά µου χρόνια είναι γεµάτα κολοκύθες. Έφτιαχνε µια κολοκυθόπιτα η γιαγιά µου που ανέσταινε νεκρούς! Το ίδιο και εκείνα τα ντολµαδάκια της µε το αµπελόφυλλο. Τα µάζευε από την κληµαταριά και έδινε και σε ’µένα να µασουλίσω τα τρυφερά κοτσανάκια. Ή και εκείνα τα αχτύπητα µπουργέτα της µε σέλινο και καρότο και ψάρι φρέσκο, που είχε πιάσει ο πατέρας µου µε παραγάδι το ξηµέρωµα, εκείνες τις παλιές Κυριακές της αργίας, τότε που µετρούσε ακόµα άδειες από τη δουλειά. Για να µην µιλήσω για εκείνο τον κόκορα τον αλανιάρη, κοκκινιστό, µε χοντρό µακαρόνι και µυζήθρα από τον Τασούλη τον τυροπώλη. Εκείνο το πιάτο το αχνιστό στη σάλτσα του οποίου τολµούσες χωρίς δεύτερη σκέψη να βουτήξεις αχνιστό προζυµίσιο ψωµάκι της γιαγιάς! Αχ, και πως να ξεχάσω εκείνους τους κολοκυθανθούς που µάζευε το πρωί-πρωί η γιαγιά,γιατί µετά τα λουλούδια τους χαλούσαν, που τους γέµιζε µε φέτα και τους έριχνε στο τηγάνι και τσιτσιρίζανε. Τα µαθητικά χρόνια διέφεραν αρκετά. ∆εν µεγάλωσα σε σπίτι που µύριζε κύµινο και κανέλα. Η µάνα µου δεν φορούσε καρό κόκκινηλευκή ποδιά µε κεντηµένη πάνω τη λέξη «καληµέρα». Μια µπριζόλα έφτιαχνε βιαστικά γυρνώντας από τη δουλειά, αλλά και αυτή ήταν µπριζόλα ριγανάτη ρε παιδί µου! Θυµάµαι πάντα το άρωµα του βασιλικού που έτριβε πάνω στη σάλτσα για τα µακαρόνια, µοσχοβολούσαν τα χέρια της όταν µ’ αγκάλιαζε. Θυµάµαι και τη γλυκιά γεύση του κρεµµυδιού στην οµελέτα, την πικρίλα από την κάπαρη στην σαλάτα και αυτήν την ελαφριά µυρωδιά της φρέσκιας ντοµάτας. Και ύστερα ήρθαν τα χρόνια τα φοιτητικά! Η φτώχεια φτώχεια αλλά και ο ουρανίσκος την µπριζόλα τη ριγανάτη που να την ξεχάσει; Εκεί άρχισαν τα αυγά καγιανά και καµιά φορά οι χυλοπίτες οι κοκκινιστές, µε φρέσκια ντοµάτα και ελαιόλαδο. Αργότερα οι φακές µε δαφνόφυλλα που µου έβαζε η µαµά µέσα στη σακουλίτσα µε τις φακές, γιατί εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να τα αγοράσω! Και εκείνο το ρυζάκι το λαχταριστό που φτιάχναµε καµιά φορά όταν έστελνε η γιαγιά της Βαγγελιώς κοτόπουλο λεµονάτο και το µοιραζόµασταν µισό-µισό και βάζαµε και στο πιάτο πάνω στο ρύζι από ένα µεγάλο παξιµάδι που αγοράζαµε πάντα για να τρώµε ντάκο τα βράδια. Από τα αµπελόφυλλα της γιαγιάς, µέχρι τα αυγά καγιανά των φοιτητικών µας χρόνων οι γεύσεις που έχουν συνδεθεί µε την κουλτούρα µας µένουν στις ζωές µας και ας µην το καταλαβαίνουµε. Στα στενάκια της Κυψέλης µυρίζει ακόµα µελιτζάνες, κοκκινιστό και καµιά φορά παστίτσιο. Το τσίπουρο,το κρασί και το ούζο µας θυµίζουν τα ντολµαδάκια της γιαγιάς τα βράδια στις ταράτσες που αράζουµε µε τις παρέες. Και επιτέλους δες καθαρά, η παραδοσιακή ελληνικη κουζίνα έχει βρει το νέο της σπίτι στο ταπεράκι που φέρνεις στη δουλειά. Σε έχω δει να τρως πατάτες γιαχνί µε αυτό το λαχανί πλαστικό πιρούνι σου. Απλά δες καθαρά!

Μια κουζίνα ψάχνει νέο σπίτι

Κατερίνα Θεοδωρακοπούλου

/Ελληνικά Παραδοσιακά Τρόφιµα Ο ρόλος της διατροφής και της πέψης. Η κλασική ιατρική, µε βάση τα επιδηµατολογικά δεδοµένα, αποδέχεται ότι η δραµατική αυξηση της παχυσαρκίας, των καρδιακών παθήσεων, του διαβήτη, των διαφόρων εκφυλιστικών καταστάσεων ίσως και του καρκίνου, σχετίζεται µε δύο παράγοντες: την αυξηµένη λήψη τροφής και την έλλειψη σωµατικής άσκησης. Για κάποιον που δεν αγνοεί το ρόλο των ενζύµων στις λειτουργίες του ανθρώπινου σώµατος, η επόµενη σκέψη είναι απλή: αυξηµένη τροφή σηµαίνει, αυξηµένες ανάγκες σε ένζυµα για την πέψη µας, ανάγκες που µεγαλώνουν, όταν η τροφή έχει µαγειρευτεί και έχει χάσει τα δικά της αυτολιτικά ένζυµα.

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΡΑ∆ΟΣΙΑΚΑ ΤΡΟΦΙΜΑ, Όσπρια / Βότανα / ∆ηµητριακά / Άλευρα Ευρυπίδου 46, Αθήνα, τ.: 210 321 17 18

Μια στάση στον Άγιο Ελευθέριο θα σας αποζηµειώσει!

/ψησταριά Όλυµπος για καλό Ελληνικό φαγητό! Πολύ κοντά στον ηλεκτρικό σταθµό του Περισσού λειτουργεί εδώ και 1 χρόνο η ψησταριά Όλυµπος και έχει ήδη κερδισει τις εντυπώσεις των ντόπιων και όχι µόνο. Σε έναν χώρο φιλόξενο, διαµορφωµένο ιδανικά για το χειµώνα αλλά και για τους καλοκαρινούς µήνες που τα ξύλινα τραπέζια µε τις ψάθινες καρέκλες βγαίνουν έξω και ο δρόµος γεµίζει φωνές.

Το πιο διάσηµο πεϊνιρλί της πόλης έρχεται κοντά σας, µε χειροποίητη ζύµη και φρέσκα παραδοσιακά προϊόντα. Σταθείτε να το δoκιµάσετε ή ζητήστε να σας το φέρουν στο γραφείο απολαµβάνοντας ταυτόχρονα τον καφέ της επιλογής σας.

Σύντοµα έγινε γνωστό για τα γευστικότατα ψητά του, όλα στα κάρβουνα, διατηρώντας την υψηλή ποιότητα των υλικών του και προσφέροντας σε εσάς τα φρεσκότερα κρέατα και τις νοστιµότερες γεύσεις. Χρησιµοποιούνται µόνο ντόπια κρέατα και η επεξεργασία και η κατασκευή όλων των προϊόντων γίνεται καθηµερινά από τους ίδιους. Μιλήσαµε µε τον κο Γιάννη τον ιδιοκτήτη και µας είπε: ότι ήθελε να δηµιουργήσει ένα στέκι για απαιτητικούς καλοφαγάδες και το καλό φαϊ για να γίνει θέλει πολύ µεράκι. Σπεσιαλιτέ του ψητοπωλείου είναι το εξοχικό, το κοντοσούβλι και η προβατίνα «για όσους ξέρουν να φάνε». ∆οκιµάστε, το υπέροχο κεµπάπ, ενώ την πρωτιά στις προτιµήσεις έχει φυσικά ο χειροποίητος γύρος του. Τέλος µην φύγετε αν δεν δοκιµάσετε τη σπιτική πορτοκαλόπιτα ή το κορµό σοκολάτας.

Βυζαντινών Αυτοκρατόρων 9, Περισσός τ.: 210 25 125 37 Λεωφ. Ιωνίας 225, Άγιος Ελευθέριος (έναντι σταθµού ΗΣΑΠ) ∆ιανοµή 7:30 -16:00

Οι νοστιµιές της Μαίρης

Αν δε βάλεις χαµόγελο κόβει η µπεσαµέλ! Έτσι εξη-

νουν τις νοστιµιές στο χώρο σας, στην εργασία και

γείται η νοστιµιά των λαχανοντολµάδων, που χρόνια

στο σπίτι.

τώρα µαγειρεύουν µε σπιτικό τρόπο σε αυτό το εστια-

Η ατµόσφαιρα αλλάζει συνεχώς ανάλογα την ώρα και

τόριο. Από το 1995, η Πλατεία Αγίου Γεωργίου απέ-

την ηµέρα. Πάντα όµως η Μαίρη είναι παρούσα, αυτή,

κτησε ένα αξιόλογο χώρο γεύσης. Το ενδιαφέρον µε

η οικογενειά της και οι νοστιµιές της. Η σπιτική σπα-

τις Νοστιµιές της Μαίρης είναι ότι πρόκειται για έναν

νακόπιτα µε χειροποίητο φύλλο, τα πικάντικα κεφτε-

πολύχρωµο προορισµό. Τις καθηµερινές τα µεσηµέρια

δάκια, τα παπουτσάκια µε την υπέροχη µπεσαµέλ, τα

ηλικιωµένοι της γειτονιάς τρώνε και συζητάνε. Το

καλοψηµένα κρεατικά, τα εξαίσια λαδερά, οι σούπες

βράδυ παρέες από πιο νέους ανθρώπους δίνουν ραν-

που είναι βάλσαµο σε κάθε περίπτωση, αγκινάρες αλά

τεβού εκεί, τρώνε και µετά συνεχίζουν την έξοδό

πολίτα, φρεσκοτηγανισµένα ψάρια και φυσικά ο µπα-

τους. Πιο αργά άνθρωποι του θεάτρου, ηθοποιοί, σκη-

καλιάρος σκορδαλιά (από τα δυνατά σηµεία του µαγα-

νοθέτες και συγγραφείς σµίγουν και τα λένε.. . Και

ζιού) είναι µερικά από τα πολλά νόστιµα που αξίζει

βέβαια όλη την ηµέρα υπάρχουν τα παιδιά που φέρ-

να δ οκιµάσουµε.

Ύ δ ρ α ς 2 -4 , Π λ α τ εί α Αγ . Γ εω ρ γ ίο υ

Τ. : 210 82 29 23 9 / 2 10 82 13 136 ∆Ι Α ΝΟ Μ Η Κ ΑΤ ’ ΟΙ Κ Ο Ν

Ανο ι χτ ά απ ό 1 2µ .µ .- 2.0 0µ .µ .

ος µ η ΈΈρ ρ

Γ

1 2

ια κάποιο λόγο που δεν µπορούσα να καταλάβω, βρισκόµουν σε µια απέραντη έρηµο µε κόκκινη άµµο και βράχια σε αλλοπρόσαλα σχήµατα, περιτριγυρισµένος από θάµνους και κάκτους, ενώ ο ήλιος έλαµπε µεσουρανίς πάνω απ’ το κεφάλι µου. Ήµουν ξαπλωµένος κι απολάµβανα το λιτό και άγριο τοπίο, ενώ η ζέστη που θα έσπρωχνε τον καθένα στα όριά του, έµοιαζε να µη µε επηρεάζει καθόλου. Κάποια στιγµή διέκρινα στην άκρη του ορίζοντα µια φιγούρα που έφτανε στα µάτια µου παραµορφωµένη, λόγω του πυρακτωµένου εδάφους. Καθώς περπατούσε αργά προς το µέρος µου, άρχισα να ξεχωρίζω κάποια χαρακτηριστικά της, αλλά αδυνατούσα να σχηµατίσω µια καθαρή εικόνα. Ήταν όλα θολά και µου φαίνονταν κάπως παράλογα. Σκέφτηκα να σηκωθώ, να δηλώσω την παρουσία µου, όµως µια αίσθηση κινδύνου για το άγνωστο, παρέλυσε το κορµί µου και απλά έµεινα εκεί περιµένοντας την κατάληξη αυτής της παράδοξης σκηνής. Η φιγούρα πλησίαζε ολοένα και περισσότερο, αλλά δε µου προκαλούσε πλέον κανένα άγχος ή ανησυχία, γιατί έδενε τέλεια µε την ανήµερη οµορφιά του τοπίου, λες και γεννήθηκε απ’ την ίδια τη γη, απ’ το ίδιο χώµα στο οποίο ήµουν ξαπλωµένος και µε τύλιγε τόσο στοργικά. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγµή άκουσα στο βάθος έναν ενοχλητικό ήχο. Έναν ήχο τόσο εκνευριστικά γνώριµο που µε ανάγκασε να ανοίξω τα µάτια. Το ξυπνητήρι µε επανέφερε στην πραγµατικότητα, στην πρωινή Αθήνα, στις υποχρεώσεις, στην κίνηση και την ηχορύπανση. Έπρεπε να πάω στην τράπεζα και µετά για µάθηµα στη σχολή και το απόγευµα στο συνεργείο να πάρω τη µηχανή. ∆ε λέω, αγαπώ την πόλη µου, γιατί τη γνωρίζω, γιατί µε έχει «µεγαλώσει» και µου χαρίζει κατά καιρούς όµορφες εµπειρίες µε παλιά και νέα πρόσωπα, όµως η ιδέα της ερήµου δεν παύει ποτέ να µε απασχολεί και να µε γοητεύει. Εκεί τα πάντα µοιάζουν περιττά και η ακραία αρµονία της φύσης σε καθηλώνει. Η ύπαρξή σου γίνεται ένα µε το περιβάλλον και τότε νιώθεις πραγµατικά µέρος αυτού του κόσµου. Αισθάνεσαι άνθρωπος. Ίσως αυτό λείπει περισσότερο σε µας του Αθηναίους. Αλέξανδρος

ου, µ α λ κοπέ ν η τ α Έ χασ Έχ π!» σ σττο

Ο

ι περισσότερες περιµένουν τον πρίγκιπα να έρθει πάνω στο άσπρο του άλογο, να τις αρπάξει και να τις φιλήσει. Να είναι το φιλί του ζεστό και δυνατό, να έχει την µυρωδιά του πεύκου και τη γεύση της θάλασσας. Να τις κοιτάζει µέσα στα µάτια και η ζωή να αποκτά νόηµα, τα χρώµατα να γίνονται πιο ζωηρά, οι ήχοι πιο γλυκοί. Να έρθει σαν τον άνεµο και να κρατάει στα χέρια του κατακόκκινα τριαντάφυλλα! Εµένα πάλι ο πρίγκιπας ήρθε µε τα πόδια, ήταν ιδρωµένος, η ανάσα του λαχανιασµένη, είχε ένα βλέµµα τρελού, το φιλί του ήταν υγρό και κρατούσε στα χέρια ένα πακέτο....σερβιέτες! Ήταν νύχτα, αµέσως µετά τη συναυλία των πυξ-λαξ. Ήµασταν στο δρόµο της επιστροφής όταν συνέβη. Κατέβηκε να βρει φαρµακείο σε κάτι έρηµα στενά στο Ίλιον, καθ’ υπόδειξη του GPS. Επί σαράντα λεπτά περιπλανιόταν, αλλάζοντας κατεύθυνση κάθε φορά, τα χέρια του και το πρόσωπο του είχαν ιδρώσει από την αγωνία και το µυαλό του είχε κολλήσει στα κλειδιά του αυτοκινήτου να κρέµονται παρατηµένα πάνω στη µίζα και το κινητό του στην τσάντα µου. Σκεφτόταν πόσο θα φοβόµουν, πως θα ανησυχούσα για το τι του είχε συµβεί, αλλά κυρίως πως θα µε έβρισκε! Με το µυαλό θολωµένο άρχισε να ακολουθεί το µόνο άνθρωπο που περνούσε εκείνη την ώρα,µια µεσήλικη κυρία. «Μπορείτε να µε βοηθήσετε; Έχω χάσει το αυτοκίνητο µου και είναι η κοπέλα µου µέσα!» Όσο της φώναζε τόσο εκείνη έτρεχε µακριά του και όσο εκείνη έτρεχε τόσο εκείνος την ακολουθούσε. Έξω από ένα καφενείο τον άρπαξαν. «Σουρωµένος είσαι φιλαράκι;» -«Την κοπέλα µου έχω χάσει βρε παιδιά». Όταν τελικά έφτασε σε µένα ιδρωµένος, πανικόβλητος µε κοίταξε για µια στιγµή µέσα από το τζάµι και ύστερα άνοιξε την πόρτα και άρχισε να µε φιλάει σαν τρελός. Εκείνη τη µέρα αυτός αποφάσισε να έχει στο αµάξι σερβιέτες και εγώ να βγάλω το άσπρο άλογο από τη λίστα των προτεραιοτήτων µου.... Κ.Θ.

Μο ναδ ικέ ς

Πρ ωί

Π

3

ρωί. Κάνω τουλάχιστον έξι χιλιόµετρα µε ένα µαύρο παπί. ∆εν έχει καθρέφτες, ποτέ δεν είχε. Για ιδεολογικούς λόγους, λέω όταν µε ρωτάνε. Πλάκα κάνω, απλώς δεν µε βολεύουν, έχω συνηθίσει να γυρνώ το κεφάλι και να ελέγχω άµεσα τι γίνεται πίσω µου. Παραγγέλνω καφέ και σε κοιτώ. Είσαι βλοσυρή και ποτέ δε θυµάσαι πως πίνω τον καφέ. Κάθε φορά µε ρωτάς αν θέλω σοκολάτα ή κανέλα. Πάντα απαντώ όχι και µετά από µερικές φορές, που συνεχίζεις να κάνεις το ίδιο πράγµα αρχίζει και µε εκνευρίζει. Σε κοιτώ και προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που µε ελκύει (αυτό που µε εκνευρίζει το ξέρω). Τελικά ξέρεις ποιο είναι; Έχεις έναν εκκωφαντικό κότσο! Με πολλές φουρκέτες, αµέτρητες φουρκέτες. Μια µέρα που είµαι και εγώ βλοσυρός, αποφασίζεις να χαµογελάσεις. Προσπαθείς να θυµηθείς πως πίνω τον καφέ µου! Στο τέλος βέβαια µε ξαναρωτάς αν θέλω κανέλα. Αλλά σου χαµογελώ. Μου χαµογελάς. Μιλάµε. Ζώδια. Πάντα βοηθάνε τα ζώδια στην αρχή. Φοβάσαι για την ηλικία σου. Θα µπεις στα τριάντα τον Ιούνη. Εγώ πάλι θα ευχόµουν να ήµουν τριάντα. Σε παρατηρώ ξανά. Εκτός από τον κότσο -πόση ώρα σε παίρνει να τον φτιάξεις κάθε πρωί;µ’ αρέσει που είσαι ζωντανή και δραστήρια. Το ζώδιό σου µε φοβίζει, στο λέω. Και ’µένα το δικό σου, αλλά δεν το κάνω θέµα λες, και γελάµε. Μαθαίνω πως κάθε µέρα ξυπνάς στις 4.30 το πρωί! Τι είπες ρε φίλε; Τώρα ίσα που σε γουστάρω κιόλας. Και στο δείχνω. Ξέρεις γιατί; Κουράστηκα από αυτούς που είναι πάντα κουρασµένοι και µουρµουράνε! Και µου κολλάνε ήττα και απαισιοδοξία. Όχι σήµερα δεν είναι η τελευταία µέρα που έρχοµαι για καφέ, σου απαντώ όταν µε ρωτάς. Αλλά είναι µια από τις τελευταίες. Θα δούµε... Κορίτσι µου να χαίρεσαι τον κότσο σου!

ς ε ί ρ ο τ ισ

Όποιος, όποια θέλει µοιράζεται µαζί µας τις 150-300 λέξεις που έχει µέσα του. Κάποιες θα δηµοσιευτούν, όλες θα ανεβαίνουν στο διαδικτυακό τόπο. Στείλτε το στο

s

pati

il.gr

gma

si@ ione

ΕΚΦΡΑΣΤΕΙΤΕ...ΕΛΕΥoΕΡΑ Στείλτε µας φωτογραφίες µε συνθήµατα που βρήκατε στους τοίχους στο patisionesi@gmail.com

«Η Πατησίων Ζει» παρουσιάζει τους τεχνικούς της γειτονιάς σας!

ΕΛΑΣΤΙΚΑ-ΖΑΝΤΕΣ > SERVICE & EMΠΟΡΙΑ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΟΒΑΤΑΡΗΣ PIRELLI - BRIDGESTONE - MICHELIN Χαλκίδος 5, τέρµα Πατησίων Άνω Πατήσια Τ. - F.: 2102523082

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΤΖΑΜΙΑ > LOUISGLASS ΛΕΩΝΙ∆ΑΣ ΡΟΥΣΣΟΣ ΥΑΛΟΠΙΝΑΚΕΣ - ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ - ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ - ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ Τοποθέτηση Υαλοπινάκων (τζαµιών) στην ήδη υπάρχουσα κατασκευή, απλά και οικονοµικά εξασφαλίζοντας εξοικονόµηση ενέργειας. Αγαθουπόλεως 4 (Φωκ. Νέγρη) Τ.-F.: 210 86 64 153, Κ.:6944126380 E.: leonidasroussos@hotmail.com, www.louisglass.com

ΚΛΕΙ∆ΑΡΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ > KEY SIAMO ∆ΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Τοποθετούνται κλειδαριές ασφαλείας - Κατασκευάζονται παντός τύπου κλειδιά, για πόρτες ασφαλείας - αυτοκινήτων-καταστηµάτων. Ηλεκτοµαγνητικές κλειδαριές θυρών. Συστήµατα συναγερµού Φωκίωνος Νέγρη 13, Κυψέλη Τ.: 2108649272, Κ.:6972003564 www.keysiamo.gr

ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙΣ > ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΣ - ΑΛΕΞΗ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙΣ - ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ - ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΟΙΚΟ∆ΟΜΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ Κατασκεύη - Μελέτη - Επίβλεψη Έκδοση Πιστοποιητικών Τροίας 29, 112 57, Τ.: 2108224840 Κ.: 6932214511, Ε.: gorfan@tee.gr www.architects.com.gr

Συνθή 1 µατα 2 στους 3τοίχους Τι να γράψω και τι να πω;

Μ

ου αρέσει να γράφω. Κυρίως όταν το κάνω για τον εαυτό µου. Αγαπάω περισσότερο εκείνα τα κείµενα που σκίζω και πετάω στο καλάθι των αχρήστων. Γράφω ξανά και ξανά µέχρι να ικανοποιηθώ µε το αποτέλεσµα. Σκίζω σελίδες, τις κάνω κοµφετί και ξαναγράφω. Έχω παρατηρήσει πως όταν η µορφή του γραπτού µου είναι καθαρή πάντα αυτή η σελίδα καταλήγει στα σκουπίδια. Εκείνα που µένουν είναι γεµάτα µουτζούρες και ακατάστατα. Έχουν µια µεγαλύτερη ένταση. Υπάρχουν όµως στιγµές που η φράση «τι να πρωτογράψει κανείς» µε κοµπλάρει. Γιατί υπάρχουν φορές που όχι µόνο δεν έχω τι να γράψω, αλλά και τι να πω. ∆εν µπορώ να γεµίσω ούτε µε µια αράδα τη γραµµή µιας σελίδας, γιατί νιώθω ότι τα έχω πει όλα, µα στη πραγµατικότητα δεν έχω πει τίποτα. Και όλο αυτό αντιλαµβάνοµαι ότι δε το βιώνω µόνο εγώ και ούτε «ξυπνάει» µόνο σε ’µένα. Νιώθω ότι πολλοί άνθρωποι γύρω µου παθαίνουν το ίδιο. Ολόκληρη η κοινωνία είναι φορές που δεν µπορεί να πει τίποτα, όχι ότι δεν έχει, µα δεν µπορεί. Για να ξεκινήσει πάλι να γράφει θέλει θάρρος και επιµονή. Να αγαπήσει ότι πέταξε στο καλάθι των αχρήστων, γιατί και από αυτό έµαθε, να τα σκίσει, να τα κάνει κοµφετί και να ξεκινήσει πάλι από την αρχή µε όνειρα και ελπίδα. lizhlop

Παντού, παντού λευκές κόλλες

Ό

λα ξεκινούν µε µια λευκή κόλλα! Σε κοιτάει πάντα µε µανία,απαιτητική...Όσο περισσότερο την κοιτάζεις τόσο περισσότερο σε βυθίζει σε τέλµα, αρχίζει σιγά-σιγά να µεταλλάσσεται στους πιο µεγάλους σου εφιάλτες. Άλλοτε γίνεται µια φάτσα κλόουν που σε κοιτάζει γελώντας υστερικά, χλευάζοντας την ανικανότητα, την αεργία, τη µη έµπνευση, την ίδια σου την ύπαρξη. Ξαφνικά είσαι ο κανένας, γυµνός από ταυτότητα, αποµονωµένος από το φαντασιακό της υπάρξής σου. Άλλες φορές είναι η µάνα σου, σε κοιτάζει µέσα από την κόλλα και δεν µπορείς να συγκεντρωθείς. Φροϋδικού τύπου ερωτήµατα γεµίζουν το µυαλό σου, το θολώνουν. Βρίσκεσαι ξαφνικά σε ένα παγκάκι και µιλάς µε τον Γούντυ Άλεν για τον οµφάλιο λώρο, την καταγωγή, το πως δεν µπορείς να ξεφύγεις από τον ιστό της µάνας αράχνης. Άλλες µέρες είναι απλά τόσο λευκή που σε τρελαίνει. Την κοιτάζεις µε τις ώρες και εκείνη σε κοιτάζει επίµονα, σαν πεισµατάρα γυναίκα που σου έχει θυµώσει για κάτι και δεν σου λέει γιατί. Θέλεις τόσο να γίνει ζέβρα, να αρχίσει να τρέχει πάνω στην κόλλα και εσύ να ζωγραφίσεις ένα κλουβί και πάνω εκεί που πάει να ξεφύγει να την κλείσεις µέσα στο κλουβί και να αναρωτιέσαι «πως καλπάζει η ζέβρα στο κλουβί της;» Και ύστερα να γράφεις και να γράφεις για µέρες. Εκείνη όµως δεν γίνεται ποτέ ζέβρα, µένει πάντα λευκή. Και είναι παντού, παντού λευκές κόλλες, άδειοι καµβάδες, τοίχοι φρεσκοβαµένοι, άσπροι...και υπάρχουν τόσο και τόσα να πεις...το µυαλό σου τρέχει σαν τη ζέβρα και τα δάχτυλα σου χαϊδεύουν το λευκό τοίχο. Θυµάσαι το «Ταξίδι µε τον Έσπερο» του Τερζάκη και τον τρελαµένο εραστή που γδέρνει το χέρι του στον τοίχο της µέχρι αυτό να µατώσει. Και ύστερα γράφει κάτι µε το αίµα. Αλλά τι; Πρέπει να γράψεις και εσύ κάτι επιτέλους, θα σε τρελάνει αυτό το λευκό. Και είπαµε υπάρχουν τόσα και τόσα να πεις. Αλλά ξέρεις και κάτι ίσως τελικά να βυθιστείς καλύτερα στην απραξία! Γιατί εφόσον υπάρχουν τόσα να πει κανείς πως να πάρεις την ευθύνη της επιλογής; Θέλει σκέψη η επανάσταση και η γραφή είναι επανάσταση! Καλύτερα να µην πεις τίποτα. Γιατί τελικά δεν ξέρει τι να πρωτογράψει κανείς! Κατερίνα

ώπους Η έµπνευση είναι στους ανθρ

T

ο συγκεκριµένο σύνθηµα µε έχει εκνευρίσει αφάνταστα. Είναι σαν να ήξεραν το πρόβληµα που µε απασχολεί αρκετό καιρό τώρα και µε έβαλαν µε το ζόρι να το αντιµετωπίσω. «Τι να πρωτογράψει κανείς»; Και κάθοµαι εκεί, σαν παραλυµένος και κοιτάω την απειλητική, λευκή κόλλα και νιώθω πως µε κοιτάει κι εκείνη υποτιµητικά, µε µια δόση κακίας. «∆ε πάει στο διάολο. Πρέπει να κάνω µια αρχή», σκέφτοµαι και ξεκινάω να γράφω τις πρώτες γραµµές. Τις διαβάζω κι εξοργίζοµαι ακόµα περισσότερο. Σκίζω το χαρτί, τσαλακώνω τα κοµµάτια και βγάζω δεύτερο. «∆εν είναι δυνατόν να µην µπορώ να φτιάξω, ούτε µία πρόταση της προκοπής». Σηκώνοµαι όρθιος, βάζω µουσική και ξαπλώνω στον καναπέ, ψάχνοντας στα άδυτα του µυαλού και της φαντασίας µου για µια πρωτότυπη ιδέα και τις λέξεις που µπορούν να την εκφράσουν. Και πάλι τίποτα. Κάπως έτσι πρέπει να είναι αυτό που οι αγγλόφωνοι φίλοι µας ονοµάζουν writer’s block. Υπάρχουν τόσα πολλά στον κόσµο που µου αρέσουν και είναι ακόµα περισσότερα αυτά που µε ενοχλούν, όµως όλα και ταυτόχρονα τίποτα δε µου φαίνεται πραγµατικά ενδιαφέρον. «Τι να πρωτογράψει κανείς, λοιπόν»; Και τότε απλά το παίρνω απόφαση να γράψω γι’ αυτό που µε απασχολεί άµεσα, το ίδιο το γεγονός ότι αδυνατώ να παράγω λέξεις γι’ αυτά που σκέφτοµαι. Ξαφνικά όµως χτυπάει το τηλέφωνο. Πρόταση για καφέ. «Και έχει τόσο ωραία µέρα. Αµαρτία να κάτσω µέσα». Τα αφήνω όλα στη µέση, ντύνοµαι και φεύγω. Και αύριο µέρα είναι. Άλλωστε δεν το κάνω από τεµπελιά, ούτε αποφεύγω το πρόβληµα. Απλά ψάχνω για έµπνευση στους ανθρώπους και τον έξω κόσµο. Αλέξανδρος

e-shop Ενηµερωθείτε για όλη την γκάµα των προϊόντων µας! Πλοηγηθείτε κάνοντας τις αγορές σας εύκολα και γρήγορα! Σε 24 ώρες παράδοση των αγορών σας!

Λεπτοµέρειες για το e-shop

TΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ ◼ ◼ ◼ ◼ ◼ ◼ ◼

Σχεδίαση Μελέτη Εξοπλισµός Εργαλεία Στήσιµο καταστήµατος Υποστήριξη Service

Νέες ιδέες Νέα προϊόντα Νέοι άνθρωποι Επαγγελµατικά πιστολάκια - Πρέσες ισιώµατος - Βούρτσες - Χτένες - Κουρευτικές µηχανές - Ψαλίδια

Προϊόντα ονυχοπλαστικής - Μανικιούρ - Πεντικιούρ

Προϊόντα µακιγιάζ - Βαφές Μαλλιών

Σατωβριάνδου 23, Οµόνοια, Aθήνα Tηλ.: 210 5223166, 210 5241760, Fax: 210 5242649, e-mail: xenos@acci.gr

www.xenos-xenos.gr Με ένα κλικ τα πάντα για το κοµµωτήριο!