Η Πατησίων Ζει | #13

Ποιός είναι τελικά ο στόχος;

Τ

ον Λεωνίδα Παπαγεωργίου δεν τον γνωρίζαμε από παλιά. Γνωρίζαμε το Τριανόν σαν ένα σημείο που πας αν

θες να δεις κάτι σοβαρό, σαν ένα τόπο με θετική αύρα και μακριά

Να καταφέρω να ζήσω αξιοπρεπώς την οικογενειά μου κάνοντας την δουλειά που αγαπώ, στην χώρα που μεγάλωσα και επέλεξα για πατρίδα...

από δήθεν καταστάσεις και υπερπαραγωγές... Οταν αποφασίσαμε να βγάλουμε το «Η Πατησίων Ζει», χωρίς λόγο ξεκίνησα από αυτόν. Τον πήρα τηλέφωνο. «Σκέφτομαι να βγάλω μια εφημερίδα». «Πάρε με σε δέκα λεπτά» μου ’πε και μου το ’κλεισε. Τον ξαναπήρα με την ήττα να μου χτυπά την πόρτα, έτσι ένοιωσα. Του είπα αγχωμένος όλη την ιδέα με απίστευτη ταχύτητα. «Και πως θα λέγεται η έκδοση;» με ρώτησε σπάζοντας τη σιωπή. «Η Πατησίων Ζει», του είπα κάπως τσιτωμένος. Άρχισε να χτυπάει και να φωνάζει! στην αρχή κάτι σαν να πανηγύριζε ένα γκολ, μετά πιο ευδιάκριτα κραύγαζε «ναι ρε μλκ, ναι!» Στην αρχή νόμιζα πως είτε με έβριζε, είτε είχα κάνει λάθος στον αριθμό και είχα πέσει σε κάποιον τρελό. Συνέχισε με την ίδια ένταση. Πριν μερικούς μήνες ένα free press έντυπο είχε γράψει για την πεθαμένη Πατησίων, για το Τριανόν και το Ίλιον που έχουν κλείσει. Τους είχε πάρει τηλέφωνο, είχε τσακωθεί και τους είχε βρίσει. «Εμείς εδώ προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε και αυτοί με τη μεγαλύτερη άνεση μας θάβουν». Εμάς ο Λεωνίδας μας στήριξε, μας εμπιστεύτηκε και μας βοήθησε από την πρώτη στιγμή, τόσο που ούτε δικός μας άνθρωπος να ’ταν. Του το λέγαμε και δε μας πίστευε ή ίσως να μην το αξιολογούσε. Γράφτηκαν ήδη πολλά, εμείς το μόνο που θέλουμε να πούμε είναι πως ο Λεό (έτσι τον φωνάζαμε εδώ) ήταν ένας λαικός, αυθεντικός άνθρωπος που πάλευε... Στη συνέντευξη που μας είχε δώσει στο πρώτο μας φύλλο, τον Νοέμβριο του 2012 ξαφνικά και χωρίς να απαντά κάπου συγκεκριμένα είπε. «Να ξεπερνάς με ένα μαγικό τρόπο τα φοβερά προβλήματα». Μακάρι να μπορούσε να γίνει κάτι και στην περίπτωσή μας...

Αφιέρωση πρώτη. Στους ανθρώπους που δεν ξεχνούν να λένε ευχαριστώ και σε αυτούς που ξεχνάνε! Αφιέρωση δεύτερη. Στον Σταύρο να ’ναι τυχερός όλο το τετράμηνο! Αφιέρωση τρίτη. Σε όλους τους φίλους που μας βοηθάνε και ειδικά στη Κα Ανδριανή!

http://patisionzei.weebly.com/

facebook: Η Πατησίων ζει

Περισσότερες πληροφορίες για το Λογότυπο Γραφικές Τέχνες μπορείτε να βρείτε στο www.logotypo.com.gr Tροίας 41, Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

(για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις)

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ KEIMEL CLAUDIA RUDOLF Αριθ. Λογ/σμου 098/605684-93 IBAN GR1201100980000009860568493

(για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές, προτάσεις)

Υπάρχει ένας λογαριασμός, της συζύγου του, που αν θέλει κάποιος να συνεισφέρει μπορεί να καταθέσει εκεί κάποια χρήματα.

patisionadv@gmail.com

Γειά σου!

patisionesi@gmail.com

Από συνέντευξη του Λεωνίδα Παπαγεωργίου Νοέμβριος 2012

Αθήνα Οδός Η αποχαύνωση των smart phones Είχα αποφασίσει να μην ξαναβγώ βράδυ Σαββάτου. Είναι που

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Προσεχώς...

CINE IANOS ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ Κάθε Πέμπτη στις 22:30

δεν μπορώ την πολυκοσμία, αυτή η στριμωξούρα με κάνει να μην αναπνέω κανονικά. Αυτή τη φορά δεν μπορούσα να το έφευγε στο εξωτερικό, νομίζω ήταν η πέμπτη (λιγοστεύουμε

Ο ΙΑΝΟΣ και το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ παρουσιάζουν βραδιές Ελληνικού ντοκιμαντέρ, σε συνεργασία με την ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ.

σιγά-σιγά). Άντε, λέω, για χατίρι της θα παραβιάσω τον κανόνα

Είσοδος Ελεύθερη.

αποφύγω, έπρεπε να αποχαιρετήσω μια ακόμη φίλη που θα

μου. Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα μπαράκι. Απ’ αυτά που έχουν κόσμο που χορεύει πού και πού, αλλά είναι ανθρώπινο ρε παιδί μου. Ήταν περίπου μεσάνυχτα. Μπαίνουμε στο μαγαζί, τα πράγματα ήταν ήρεμα, τρομακτικά ήρεμα. Καθόμαστε σε ένα τραπεζάκι μικρό, καθώς ήμασταν 4-5 άτομα. Σκεφτόμουν πως ίσως δεν ήταν Σάββατο. Τόση ησυχία; Πόσο καιρό είχα να βγω Σάββατο και έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι εποχές; Το μαγαζί, ξέχασα να πω, ήταν γεμάτο. Άρχισα να παρατηρώ

ένας ικανός που δεν είναι σοβαρός είναι επικίνδυνος

τους γύρω μου. Στο διπλανό τραπέζι καθόταν ένα ζευγάρι γύρω στα 25. Η κοπέλα έδειχνε, μέσω του smart phones της, φωτογραφίες από το facebook και ζητούσε από τον παρτενέρ της να διαλέξουν μαζί την προφίλ-φωτογραφία της. Παραδίπλα καθόταν μια παρέα από τρεις κοπέλες γύρω στα 30. Εκεί-

Αφιερώματα σε πρόσωπα, τόπους καθώς και προβληματισμοί πάνω σε διάφορες θεματικές, "Οικολογία", "Προσωπικότητες", "Κοινωνία", "Ιστορία", “Πολιτική επικαιρότητα" μέσα από το φακό των κινηματογραφιστών, θ’ αποτελέσουν αφορμή για δημιουργικές συζητήσεις. Πέμπτη 24/4 στις 22:30 Προβολή του ντοκιμαντέρ «Εγκώμιο βραδύτητας», 2002, διάρκεια 64' Σκηνοθεσία: Γιάννης Λεοντάρης. Παρουσιάζει η Καλλιόπη Λεγάκη. Ποιος διαχειρίζεται σήμερα το χρόνο και ποιος καθορίζει τις ημερομηνίες - ορόσημα; "Το χρηματιστήριο μέτρα, κι αυτός είναι ο χρόνος που αλλάζει και τον μετρούν τα ρολόγια", απαντά ο αφηγητής της ταινίας. Από τα video games μέχρι το fast food και το σεξ στα ροζ τηλέφωνα, η ζωή χτίζεται πάνω σε μια αλλοτριωμένη διαχείριση του χρόνου. Άνθρωποι καθημερινοί εξομολογούνται την ανάγκη τους για την υπεράσπιση αξιών που κατοικούν στη βραδύτητα. Εικόνες από την ποικιλία των ρυθμών της φύσης αλλά και της τέχνης των γλυπτών του Ροντέν, ξαναδίνουν το μέτρο μιας χαμένης ισορροπίας.

νες είχαν πιο εξελιγμένα smart phones με μεγαλύτερες οθόνες για... περισσότερη αποχαύνωση. Συζητούσαν για κάποια πρότζεκτ της δουλειάς τους και μέσω μιας εφαρμογής στο κινητό τής μίας κάνανε ολόκληρη παρουσίαση (γιατί ένα σαββατοκύριακo έχουμε, να μην ασχοληθούμε λίγο με τη δουλειά;). Έπειτα έρχεται ο σερβιτόρος και μας παίρνει παραγγελία μέσω smart phones! Δύο κύριοι, γύρω στα 40, σε παραδιπλανό τραπέζι για όση ώρα τους παρατηρούσα δεν είχαν ανταλλάξει κουβέντα. Παρά μόνο είχαν βουτήξει με χέρια και με πόδια στην οθόνη του smart phone τους. Ο ένας έπαιζε ένα παιχνίδι μνήμης και ο άλλος κατέβαζε application στο καινούργιο του κινητό. Μιλούσαν μόνο όταν χρειαζόταν για να ζητήσει ο ένας στον άλλο το όνομα της εφαρμογής που ήθελαν. Έπιναν μια γουλιά ποτού και συνέχιζαν ακάθεκτοι. Στο τέλος της σαββατιανής εξόδου μου, ένιωθα μεγαλύτερη αηδία απ’ ό,τι άλλες φορές. Τα πάντα μέσα εκεί ήταν νεκρά. Άρχισα να προτιμώ τη σαρδελοποίηση. ΣΑΡΔΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΑΡΔΕΛΟΠΟΙΗΣΗ. Όχι, ρε παιδιά, να γίνουμε και ζόμπι. Μας τα έχουν πάρει τα περισσότερα, όχι όμως και τη ζωντάνια μας! Τα έξυπνα τηλέφωνα μας κάνουν χαζούς ανθρώπους. Και για να μιλάμε και με όρους τεχνολογίας (και να μην παρεξηγηθώ για οπισθοδρομική) μήπως πρέπει να πατήσουμε pause;

Σάββατο 26 Απριλίου 2014, ώρα 21:30 Ο Νότης Μαυρουδής & η Αναστασία Μουτσάτσου στον ΙΑΝΟ Μετά από 2 πολύ επιτυχημένες εμφανίσεις στη σκηνή του ΙΑΝΟΥ, ο Νότης Μαυρουδής και η Αναστασία Μουτσάτσου επιστρέφουν για μια ατμοσφαιρική, μουσική περιπλάνηση, με αγαπημένα τραγούδια των δυο μεγάλων λαϊκών δημιουργών, του Μάρκου Βαμβακάρη και του Βασίλη Τσιτσάνη. Μαζί τους Γιώργος Τοσικιάν κιθάρα και Βάιος Πράπας μπουζούκι. Είσοδος: 10€ / Ελάχιστη κατανάλωση: 6€ Η βραδιά θα μεταδίδεται ζωντανά από τo ianos.gr/radio/ Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00 Πληροφορίες IANOS | τηλ. 210 32 17 810, Σταδίου 24 - Αθήνα Προπώληση εισιτηρίων στα ταμεία του ΙΑΝΟΥ: Σταδίου 24 & Golden Hall (Λ. Κηφισίας 37Α, Μαρούσι) και στο www.ianos.gr

ΣχΟΛΗ ΣΤαΥΡαΚΟΥ ΜΟΝΑΧΟ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ! Σε εξέλιξη βρίσκεται η μεγαλύτερη συνεργασία στην οπτικοακουστική εκπαίδευση, μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας. Η Σχολή Σταυράκου και το Macromedia University for Media and Comunication (MHMK), συνεργάζονται στην παραγωγή της πρώτης ελληνογερμανικής σπουδαστικής ταινίας, των Ιορδάνη Ορφανίδη και Αλεξάντερ Γιάσικ, με τίτλο «Brot + Oliven».

To συνεργείο, σε όλες τις ειδικότητες, αποτελείται από τελειόφοιτους σπουδαστές των δύο σχολών, ενώ τα γυρίσματα έγιναν τον Δεκέμβριο του 2013 στην Αθήνα και θα ολοκληρωθούν τις δύο πρώτες εβδομάδες του προσεχούς Μαΐου, στο Μόναχο. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Αντώνης Καφετζόπουλος, Αντώνης Καρυστινός, Αναστάσης Κολοβός κ.ά.

JUST DANCE Mία από τις μεγαλύτερες live Funk μπάντες της πόλης, 9 απ’ τους πιο περιζήτητους μουσικούς της ελληνικής jazz, rock, pop σκηνής σε ένα δυναμικό εκρηκτικό ρυθμικό κοκτέιλ dirty soul και φινετσάτης funk. Οι JUST DANCE ζωντανεύουν τραγούδια των θρύλων της funk όπως Τower of Power, Stevie Wonder, Tom Jones και πολλούς άλλους ακόμα, σε μια διαδρομή από τα ‘60s μέχρι τα ‘90s και την ατμόσφαιρα του Βrooklyn και της Νέας Ορλεάνης. (Οικονομική επιβάρυνση 4€ στο πρώτο ποτό/μπίρα/κρασί, αντί εισόδου)

Καθημερινά εισιτήρια για ανέργους (με την επίδειξη της κάρτας του ΟΑΕΔ): 5,00 ευρώ Κάθε Δευτέρα & Τρίτη, τα δύο άτομα πληρώνουν την τιμή του ενός! (η προσφορά ισχύει για τα εισιτήρια των 7,50 ευρώ) Στους πελάτες του κινηματογράφου προσφέρεται με την επίδειξη του εισιτηρίου, parking με 1 ευρώ την ώρα, στο POLISPARK (σταθμός πλατείας Αιγύπτου, Πεδίον του Άρεως).

Αλεξάνδρα Europa Cinemas Πρόγραμμα προβολών

Από 10 Απριλίου μέχρι 17 Απριλίου “Ρίο 2” Σκην.: Κάρλος Σαλντάνα Ηθοποιοί: (με τις φωνές των) Αν Χάθαγουεϊ, Τζέσε Άιζενμπεργκ, Κριστίν Τσένογουεθ, Τζέιμι Φοξ, Λέσλι Μαν Ώρες προβολών: Καθημερινά 18.40, Παρ.-Κυρ. 17.00, 18.40

Συνεχίζεται μέχρι 17 Απριλίου “Ξενοδοχείο Grand Budapest” Σκην.: Γουές Άντερσον Παίζουν: Ρέιφ Φάινς, Τόνι Ρεβολόρι, Φ. Μάρεϊ Εϊμπραχαμ, Ματιέ Αμαλρίκ, Εϊντριεν Μπρόντι, Γουίλεμ Νταφόε, Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τζουντ Λο, Μπιλ Μάρεϊ, Εντουαρντ Νόρτον, Τζέισον Σγουόρτζμαν, Τίλντα Σουίντον, Λέα Σεϊντού, Τομ Γουίλκινσον και Οουεν Γουίλσον. Ώρες προβολών: 20.40, 22.50

Από 20 Απριλίου (Κυριακή του Πάσχα) “Κυριαρχία” Σκην.: Γουόλι Πφίστερ, Κρίστοφερ Νόλαν Παίζουν: Τζόνι Ντεπ, Ρεμπέκα Χολ, Μόργκαν Φρίμαν, Πολ Μπέτανι και Κέιτ Μάρα. Ώρες προβολών: 18.30, 20.15, 22.30

Rockwood Live Stage Βασ. Ηρακλείου 2 & Πατησίων 46, Μουσείο, Αθήνα Κρατήσεις: 6980762062

Πατησίων 79, Λεωφ. Αλεξάνδρας (Μετρό Βικτώρια) Τ.: 210 82 19 298, 210 88 32 666 facebook: Alexandra Cinema

ΚΥΨΕΛΗΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ vol 1. Η θεματική ενότητα που εγκαινιάζεται στο χώρο μας παρουσιάζει ιστορίες ανθρώπων της Κυψέλης και της Πλ. Αμερικής. Η κυρία Βάσω Αντωνοπούλου διατηρεί επιχείρηση ειδών μοντελισμού στην οδό Μοσχονησίων 1. Καθημερινά, συντροφιά με μια παρέα φίλων, κατασκευάζει μινιατούρες και μακέτες μοντελισμού. Μαζί σας παρουσιάζουμε την έκθεση που οι ίδιοι σχεδίασαν και ονόμασαν, «Έτσι… Χωρίς θέμα». Ποια τα μυστικά της τέχνης του μοντελισμού, τα εργαλεία και τα υλικά της; Μια έκθεση με δημιουργίες μιας ομάδας φίλων μοντελιστών. Διάρκεια: 28-30 Απριλίου, 12-9μ.μ. ΑRTSCAPE ATHENS, Μοσχονησίων 5, 112 52, Πλ. Αμερικής, info@artscapeathens.gr, Facebook: Αrtscape Athens

Μια διαφορετική δράση από την ομάδα «Η Κυψέλη μας»

Μια ενδιαφέρουσα πρόταση για τα πασχαλινά σας δώρα

Πολυχώροι διEλευςις

στην Πατησίων

Πολυχώρος Πολιτισμού

«ΚΟΛΧΑΑΣ» Κάθε Τρίτη στις 21:00 Ο μονόλογος, βασισμένος στο αφήγημα «Μιχαήλ Κόλχαας» του Heinrich von Kleist, αναφέρεται σε μια πραγματική ιστορία που συνέβη στη Γερμανία του 1500. Ο Κόλχαας, έμπορος αλόγων, πέφτει θύμα μιας αδικίας εκ μέρους ενός κοινωνικά ισχυρού άρχοντα. Η αποτυχία των προσπαθειών του να δικαιωθεί, μέσω του νόμου της πολιτείας, πυροδοτεί μέσα του ένα μηχανισμό βίας όλο και πιο αιματηρής και ανεξέλεγκτης, αλλά πάντα στο όνομα της διεκδίκησης ενός ιδεώδους φυσικού δικαίου. Το τέλος του, ο θάνατος στην αγχόνη, τον μετατρέπει από ηττημένο σε έναν ήρωα που συνειδητοποίησε ότι τη δικαιοσύνη δεν τη φέρνει το κόκκινο της φωτιάς και του αίματος, αλλά η εσωτερική γαλήνη που κατακτιέται με την υπεράσπιση ενός πιστεύω, για το οποίο κάποιος είναι έτοιμος να θυσιαστεί με τιμή, αξιοπρέπεια και ανάληψη της προσωπικής του ευθύνης. Συντελεστές: Σκηνοθεσία, απόδοση: Νίκος Αλεξίου | Μουσική: Χρήστος Ξενάκης | Επιμέλεια παραγωγής: Νίκος Καμτσής Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά Είσοδος: 15€ | μειωμένο 10€

H ομάδα ΙΠΤΑΜΕΝΕΣ ΣΚΟΥΠΕΣ ταξιδεύει!

Λέσβου 15 & Πόρου Κυψέλη 112 56, ΑΘΗΝΑ Τηλ.: 210 86 13 739 E-mail: info@dieleusis.gr www.dieleusis.gr

Στις ΙΠΤΑΜΕΝΕΣ ΣΚΟΥΠΕΣ κουβαλάμε ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε: Τη φαντασία, το μεράκι, την εμπειρία, το χιούμορ, τη γνώση, τις κούκλες και τη μαγική δύναμη των παραμυθιών μας και γινόμαστε ταξιδιώτες στις θεατρικές μας περιπέτειες. Με στόχο την ψυχαγωγία, την πνευματική καλλιέργεια των μικρών και μεγάλων θεατών μας και με μέσο τη συναρπαστική εμπειρία της παράστασης καλούμε τα παιδιά να ανέβουν στις μαγικές μας σκούπες και να γίνουν, όχι απλά θεατές, αλλά συμμέτοχοι στα παραμύθια μας και να απολαύσουν τη λαϊκή παράδοση. Κοστούμια, πρωτότυπες μουσικές και επιλεγμένες ιστορίες που διεγείρουν τη σκέψη και εξελίσσουν τη συναισθηματική νοημοσύνη τους. Επικοινωνήστε μαζί μας προκειμένου να ενημερωθείτε για τις εμφανίσεις μας. Συνεργασία με παιδικούς σταθμούς-σχολεία-δήμους

Ντιάνα Καβέτσου Τηλ. Επικοινωνίας: 6932 44 58 07 Email: dkavetsou@gmail.com www.facebook.com/IptamenesSkoupes

Λυρική βραδιά στον πολυχώρο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ Ένα μουσικό ταξίδι από τον Schubert και τον Chopin ως την οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου βρίσκει στέγη στον πολυχώρο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ. Με την Άννα Μορφίδου (σοπράνο), τον Ηλία Τηλιακό (βαρύτονος) και την Κατερίνα Καραμπάτσα στο

Θεατρο κουκλας «Ιπτάμενες Σκούπες»

πιάνο. Σας περιμένουμε το Σάββατο 12 Απριλίου 2014 στις 20:30.

Αλεξάνδρεια Πολυχώρος Τέχνης Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής Τηλ.: 210 86 73 655

Θέατρο Μουσική Κινηματογράφος

“Αγαπώ τούς ανήσυχους” Ν. Καζαντζάκης

ρΟΤΑ «Art Coffee Bar»

Η εσωτερική αυλή ενός νεοκλασικού στο κέντρο της Αθήνας, φιλόξενη και ζεστή το χειμώνα, ηλιόλουστη -λόγω της ανοιγόμενης οροφής- το καλόκαιρι, διαμορφώθηκε ιδανικά για να υποδεχτεί τους ανήσυχους της πόλης. Από νωρίς το πρωί, με καφέ, ποικιλίες τσαγιού, σπιτικά γλυκά, σοκολάτα ποίημα, παραδοσιακές πίτες... έως αργά το βράδυ, με κρύα πιάτα, σαλάτες, χειροποίητη πίτσα, ποτά, κρασί σε ποτήρι. Τις νύχτες στη Ρότα ντύνουν μουσικές βινυλίου... Και όχι μόνο... live μουσικές βραδιές, λογοτεχνικές νύχτες με παρουσιάσεις βιβλίων και συγγραφέων, εκθέσεις φωτογραφίας, bar theatre, πολιτιστικά δρώμενα για μικρούς και μεγάλους, ανοιχτές συζητήσεις για ποικίλα θέματα.

από το 1950

Στις 25/4 - 22:00, Αλεξάνδρα Κόνιακ σ’ ένα μοναδικό live Στις 13/4 - 22:00, Acoustic live Πάνος Μπίρμπας

15 φοιτητές του Γ’ έτους του Γ’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, στο πλαίσιο της άσκησης «ο καλλιτέχνης ως curator», συνεργάζονται μεταξύ τους και οργανώνουν την έκθεση “ΓΓΕ”. Αρχικά, τους ζητήθηκε να παρουσιάσουν με συστηματικό τρόπο τη μέχρι τώρα δουλειά τους. Η διαδικασία αυτή οδήγησε στην από κοινού επιλογή των έργων, τα οποία θα μπορούσαν να εκτεθούν σε έναν πραγματικά εκθεσιακό χώρο. Η έκθεση αυτή επιβραβεύει τη συλλογική προσπάθεια των φοιτητών και δημιουργεί τις συνθήκες ενός γόνιμου διαλόγου και προβληματισμού ανάμεσα στους νέους καλλιτέχνες και το κοινό. Συντονισμός έκθεσης: Μάριος Σπηλιόπουλος, Κωνσταντίνος Κυριακάκης. ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ: ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΕΞΗΣ, ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΚΑΛΑΪΝΤΖΙΔΗΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΙΛΙΠΟΥ, ΜΑΝΟΣ ΠΑΝΕΡΑΣ, ΜΑΡΙΑ ΣΙΟΡΜΠΑ, ΔΟΜΝΑ- ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΑΛΙΑΡΗ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΙΤΣΙΚΑΛΗΣ, ΖΕΤΑ ΙΑΚΩΒΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΑΝΑΗ ΖΕΥΓΑΔΙΝΑ, ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΛΑΣΚΑΡΙΔΟΥ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΜΠΑΥΡΟΝ ΚΑΛΟΜΑΜΑΣ, ΕΥΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΑΥΓΕΡΗΣ Eγκαίνια έκθεσης: 10 Απριλίου, 8 μ.μ. Διάρκεια έκθεσης: 10 Απριλίου - 10 Μαίου 2014 Ωρες λειτουργίας: Τρίτη-Παρ. 12.00 -20.00, Σάββατο 11.00 - 15.00

Χέυδεν 38, Πλ. Βικτωρίας, Αθήνα, τηλ.: 2108237111

Hellenic Cinema and Television School Stavrakos / Σχολή Σταυράκου (OFFICIAL)

Έκθεση “ΓΓΕ”

Σχολή Σταυράκου

HΩΣ «Χώρος Τέχνης»

Σόλωνος 124, Αθήνα 106 81 Τ: 210 3801033 - Ε: rota.solonos124@gmail.com facebook: ΡόταArtCoffeeCommunity#Rota Twitter: Ρότα@RotaSolonos124

Τμ ήμ ατ α: Σκηνοθεσίας Δ/νση Φωτογραφίας & Εικονοληψίας Σκηνογραφίας

ΑλεξΑνδρειΑ «Πολυχώρος Τέχνης»

Πατ ησίων 65 w ww.stavrakos.edu. gr Τ: 210 8230124 / 210 8 237648 email: in fo @s tavrakos. edu .gr

Έχει μια αίσθηση σουρεαλιστική να περπατάς στο δρόμο και να πιάνεις κλεφτά, λέξεις, φράσεις, ματιές και στιγμές από τους γύρω. Μπλέκονται οι διάλογοι, περνούν σαν κινηματογραφικά καρέ τα πρόσωπα και καταλήγεις με μια κωμωδία καταστάσεων από τις λίγες. «Της Μαρίας ο γιος έφυγε έξω, δεν άντεξε σπουδαγμένος άνθρωπος» διακηρύσσει ηχηρά η κυρία με τη σακούλα του σουπερμάρκετ στη φιλενάδα που της έδινε συνταγή για φακές. Της Μαρίας ο γιος ήταν κάποτε ένας κωδικός του ΟΑΕΔ και τώρα είναι σπουδαγμένος άνθρωπος στα εξωτερικά με επάγγελμα και αξία. Ζηλεύεις λίγο το τέκνο της Μαριώς, αλλά προχωράς παραπέρα. Δυο σπουδαγμένοι, ή μάλλον σπουδασταί, διαφωνούν για το θέμαχει μιατηςαίσθησηκατάληψης της στολήψης σουρεαλιστική και να περπατάς δρόμο και να πιάνεις κλεφτά λέξεις, φράσεις, ματιές και στιγμές από τους του πτυχίου. Θέλεις να τους στείλεις γύρω. στιςΜπλέκονται άλλεςοι διάλογοι, κυρίες περνούν να ακούσουν για σαν κινηματογραφικά καρέ τα πρόσωπα και καταλήγεις με μια κωμωδία καταστάτον περίφημο ταξιδιώτη, μπας και διαφωτι τούν επαγγελματικά. πλησιάζει σεωνσ από τις λίγες. «Της Μαρίας ο γιοςΤους έφυγε έξω, δεν άντεξε σπουδαγμένος άνθρωπος» διακηρύσσει ηχηρά η κυρία με τη μια κοπέλα, και αρχίζει μια «κατάσταση» με τον υπέρμαχο των καταλήψεων. σακούλα του σουπερμάρκετ στη φιλενάδα που της έδινε συνταγή για φακές. Της Μαρίας ο γιος ήταν κάποτε ένας κωδικός του ΟΑΕΔ Η παρέα της λίγο πιο πίσω, τσακώνεται.

-«Πολιτισμός είναι τα μπουζούκια, και τώρα είναι σπουδαγμένος άνθρωπος στα εξωτερικά με επάγκαι αξία. Ζηλεύεις λίγο το τέκνο της Μαριώς, αλλά προχωράς μωρή;» -«Ναι μωρή, κουλτούρα είναι!γελμα » παραπέρα. Δυο σπουδαγμένοι ή μάλλον σπουδασταί, διαφωνούν για το θέμα της κατάληψης και της λήψης του πτυχίου. Θέλεις να Και λες γιατί; Μερικοί σίγουρα βιώνουν ψυχική κάθαρση στον Σφακιανάκη, τους στείλεις στις άλλες κυρίες να ακούσουν για τον περίφημο ταξιδιώτη, μπας διαφωτιστούν δικαίωμά τους. Εθνικός θεσμός, όπως το καιξεκατίνι ασμαεπαγγελματικά. και το Τους τάβλιπλησιάζει πουμια κοπέλα και αρχίζει μια «κατάσταση» με τον υπέρμαχο των καταλήΗ παρέα πίσω, τσακώνεται.

-«Πολιτισμός παίζουν δυο παππούδες στο καφενείο.ψεων.Πολι τικάτηςμελίγο πιογεύση νοσταλγίας. Τόσαείναι τα μπουζούκια, μωρή;» -«Ναι μωρή, κουλτούρα είναι!». λες γιατί;σήμερα Μερικοί σίγουρα στον Σφαείδαν τα μάτια τους από το ’40 Καιμέχρι που βιώνουν και ψυχική ο πολικάθαρση τισμός και κιανάκη, δικαίωμά τους. Εθνικός θεσμός, όπως το ξεκατίνιασμα και οι καταλήψεις τους κάνουν απλά να χαμογελούν καιπαππούδες να δίνουν μια-δυο το τάβλι που παίζουν δύο στο καφενείο. Πολιτικά στο με γεύση νοσταλγίας. Τόσα είδαν τα μάτια τους από το ’40 μέχρι σήκομπολόι τους. Σε προσπερνά ο δυναμικός απόοι καταλήψεις δίπλα τους και κάνουν ταυτόμερα που και ο jogger πολιτισμός και απλά να χαμογελούν και να δίνουν μια-δυο στο κομπολόι τους. Σε προχρονα τη σουβλακερί απέναντι. Κοιταυτόχρονα τάς τονέρχεταιου-και η Κοιτάς έρχεται τον ουρανόκαιναηδειςτσίκνα μήπως από σπερνά ο δυναμικός jogger από δίπλα και τσίκνα από τη σουβλακερί απέναντι. Κοιτάς τον ουρανό να δεις μήρανό να δεις μήπως έχει ο Θεός να πει κάτι για όλη αυτή την πως έχει ο Θεός να πει κάτι για όλη αυτή την κοινωνική αδικία. Αντί έχει ο Θεός να πει κάτι για όλη τον Θεό, όμως, ακούς τον ταξιτζή να εκφράζει απόψεις για την κοινωνική αδικία. Αντί για το Θεό για όμως ακούς τον ταξιτζή να εκφράζει οδήγηση του κυρίου στο δίπλα αμάξι και τον κύριο να μονολογεί με αυτή την κοινωνική αδικία όρους που θα ζήλευε και ο Αριστοφάνης. Περνάς απέναντι, στο φααπόψεις για την οδήγηση του κυρίου στο δίπλα αμάξι και τον κύριο να νάρι η απαραίτητη μουσικός με την κιθάρα στον ώμο. Βρίσκεται με υπόλοιπο σχήμα στο απέναντι πεζοδρόμιο. Συζητάνε για Καρρά μονολογεί με όρους που θα ζήλευε τοκαικαι ο Αριστοφάνης. Περνάς απέναντι, δίσκους και «πρωτοποριακή εκτέλεση» και «ποιότητα». Αναρωγια τα μπουζούκια. Τους προσπερνάς στο φανάρι η απαραίτητη μουσικόςτιέσαιμετι έχουν τηννα πουν κιθάρα στον ώμο. Βρίσκεταικαι ξαφνικά… χαμογελάς. Βλέπεις μια οικογένεια μεταναστών με το κοριτσάκι με τα ωραία κοτσιδάκια τα πολύχρωμα με το υπόλοιπο σχήμα στο απέναντι πεζοδρόμι ο. κατσαρά Συζητάνε για καιΚαρρά και κοκαλάκια να ξελιγώνεται στα γέλια. Μετανάστες…γιατί η λέξη αυτή συναίσθημα περίεργο; Και θυμάσαι πάλι δίσκους και «πρωτοποριακή εκτέλεση»σου φέρνει και ένα«ποιότητα». Αναρωτιέσαι τι ’κείνο έχουντο γιο της Μαρίας, το σπουδαγμένο, που μπορεί τώρα να βγάζει βόλτα να πουν για τα μπουζούκια. Τους κάπου προσπερνάς καιδικό ξαφνικά… χαμογελάς. Βλέστην Αγγλία το του κοριτσάκι και αυτό να ξελιγώνεται και κάποιος Άγγλος να παρατηρεί και να έχει αυτή τη σουρεαλιπεις μια οικογένεια μεταναστών με στική το αίσθηση. κοριτσάκι με τα ωραία κατσαρά κοτσιδάκια και τα πολύχρωμα κοκαλάκια να ξελιγώνεται στα γέλια. Αγαθή Κάτσια

λόγια του δρόμου

Έ

/AMARILLO suave\ Ο καλλιτέχνης και η εποχή του Oμιλίες στη Σουηδία Αλμπέρ Καμύ Εκδόσεις Καστανιώτη, 2012 90 σελ. Τιμή € 8,52 Ενώ μαίνεται ακόμα ο πόλεμος στην Αλγερία, ο Αλμπέρ Καμύ, στην "Ομιλία στη Σουηδία" (10 Δεκεμβρίου 1957) στρέφεται προς την τέχνη του και καταθέτει "τη διπλή υποχρέωση που προσδίδει αξία στο έργο του: να ταχθεί στην υπηρεσία της αλήθειας και της ελευθερίας". Έχοντας συνείδηση ότι ανήκει σε μια γενιά που δεν έχει προορισμό να ξαναφτιάξει τον κόσμο αλλά "να τον εμποδίσει να χαλάσει" μπρος στην καταστροφική πορεία της Ιστορίας, θα αναρωτηθεί τέσσερις μέρες μετά, στη "Διάλεξή" του στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, κατά πόσον η τέχνη αποτελεί "απατηλή πολυτέλεια" και θα απαντήσει: "[...] Κάθε καλλιτέχνης ναυτολογείται στη γαλέρα της εποχής του. [...] Δημιουργώ, στις μέρες μας, σημαίνει δημιουργώ επικινδύνως. [...] Το ζητούμενο είναι να μάθουμε πώς μπορεί να παραμείνει εφικτή η αλλόκοτη ελευθερία της δημιουργίας εν μέσω της αστυνόμευσης τόσων ιδεολογιών". (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) Amarillo Suave

Βιβλιοπωλείο Amarillo Λ. Καραγιάννη 17, Πλ. Αμερικής Τηλ./fax: 210 86 71 466

Τοβιβλίο σε όλα τα

βιβλία

30%

από 10 έως

Θεμιστοκλέους 37, Αθήνα, τ.: 210 380 2644

έκπτωση

Ε ΝΑΛ ΛΑ ΚΤΙ ΚΟ Β ΙΒ ΛΙ ΟΠΩΛΕ Ι Ο

στηνΠατησίων

ΑΒΑΚΑΣ ΑΙΛΙΑΝΟΥ 39 ΑΛΕΞΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 18 AMARILLO Λ. ΚΑρΑΓΙAΝΝη 17 ΑΤΡΑΠΟΣ Λ. ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ 109 ΑΤΡΑΠΟΣ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ 7 ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ 114 ΒΙΒΛΙΟΣΥΝ ΒΕΛΒΕΝΔΟΥ 42 ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ ΠΑΤηΣΙΩΝ 306

προτά σεις Γιατί μου αρέσουν τα μικρά βιβλιοπωλεία; Μπαίνεις μέσα κι αμέσως καταλαβαίνεις πως έχουν πρόσωπο, άποψη και ταυτότητα. Τις πιο πολλές φορές συζητάς, ακούς προτάσεις, κριτικές. Βρίσκεις ξεχασμένους τίτλους δίπλα σε προσφορές, αλλά και νέες κυκλοφορίες. Περνά κόσμος της γειτονιάς, λειτουργούν αρκετά από αυτά σαν στέκια. Ακόμα και αν δεν βρίσκεις κάποιον συγκεκριμένο τίτλο, απλώς τον παραγγέλνεις. Εντάξει, αν βιάζομαι(;) τόσο πολύ ή αν θέλω κάτι πολύ εξειδικευμένο θα πάω στο κέντρο. Αλλιώς θα επισκεφτώ τους... μικρούς μου φίλους!

ΗΝΙΟΧΟΣ ΜΠΕρΟΒΟΥ 41

ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΘΕΩΡΗΣΗ ΙΑΛΕΜΟΥ 40

ΜΠΑΡΔΗ ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΤηΣΙΩΝ 48

ΚΑΙ… ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 19 ΚΑΪΛΑΣ ΚΕρΚΥρΑΣ 55 ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΧΑρΝΩΝ 25 ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥρΑΣ 2 ΚΟΖΟΚ ΧΡΙΣΤΙΑΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ 23

ΔΩΡΟΓΡΑΦΗ ΣΥρΑΚΟΥΣΣΩΝ 39-41

ΚΟΡΑΛΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 1 & ΠΑΤηΣΙΩΝ

ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 62

ΚΥΨΕΛΗ ΠΑΤηΣΙΩΝ 354

ΕΛΛΗ Γ' ΣΕΠΤΕΜΒρΙΟΥ 96

ΛΥΧΝΟΣ ΔρΟΣΙΝη 12

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ XAρ. ΤρΙΚΟΥΠη 24

ΜΑΡΚΟΛΕΦΑΣ ΠΑΤηΣΙΩΝ 26

ρηΝΕΙΑΣ 9

ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑρΑΓΙΑΝΝη 29 ΠΑΙΑΝ ΠΙΠΙΝΟΥ 51 ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΤΣηΣ 4 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ ΠΑΤηΣΙΩΝ 228 ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟ ΑΧΑρΝΩΝ 380 ΠΥΡΣΟΣ ΚΕρΚΥρΑΣ 58 ΧΑΡΤΟΣΧΟΛΙΚΗ ΓΩΝΙΑ ΔρΟΣΟΠΟΥΛΟΥ 147 DIAN ΜΙΧΑηΛ ΒΟΔΑ 89 FANTASY SHOP Γ΄ΣΕΠΤΕΜΒρΙΟΥ 65 FORUM ΚΥΠρΟΥ 118

/Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ\ Το Ελληνικό ποπ rock δεκαετίας ’60 - ’70 Το βιβλίο είναι μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τους Έλληνες νέους που δεν γνώρισαν εκείνα τα συγκροτήματα και τους τραγουδιστές της συγκεκριμένης εποχής. Ένα πολύτιμο συλλεκτικό βιβλίο που ξυπνά τόσες συγκινήσεις και αναμνήσεις στους μεγαλύτερους που έζησαν και μεγάλωσαν με εκείνα τα τραγούδια. Το βιβλίο που γράφτηκε από το ΜΠΑΜΠΗ ΚΥΡΛΗ έχει σπάνιο φωτογραφικό υλικό, υπέροχους στίχους από τραγούδια της εποχής και ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο. Επίσης, αναφέρει τα είκοσι σημαντικότερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν αρχές ’60 έως τέλος δεκαετίας ’70. Διαβάζεται πολύ ευχάριστα χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη και σε μεταφέρει εξ ολοκλήρου στο ρομαντικό κλίμα εκείνης της εποχής. Η τιμή του 9,00€ είναι προσιτή σε όλους. Αξίζει να διαβαστεί. Μην το χάσετε! Βαγγέλης Κυρλής

Η μηχανή του χρόνου Παλιά βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά σε όλα τα θέματα Χαρ. Τρικούπη 24, Αθήνα Τηλ.: 215 51 52 168, Κιν.: 697 57 96 077 www.kurlisevaggelos.gr

/ΑΤΡΑΠΟΣ\ Υπόθεση μπεστ σέλλερ “….

-Κι αν δεν αναγνωρίζω τι βλέπω; -Ε και λοιπόν; Θα βλέπεις την Άννα των Ινδιών χωρίς να την αναγνωρίζεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα την βλέπεις. Και τον Τάφο του Ινδού θα τον βλέπεις. Θα τα δεις όλα. Μόνο μην κλείσεις τα μάτια. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να προβάλλεται το Φλόγα και Βέλος. Ξέρεις τι σημαίνει να χάσεις το Φλόγα και Βέλος; -Τι; -Έχασες όχι μόνο τη ζωή σου, αλλά και μια άλλη ζωή, καλύτερη απ' αυτή. Είσαι δυο φορές ανύπαρκτη. Όλοι θα σε λυπούνται. …” Με ιδιαίτερη χαρά σας προτείνουμε αυτόν το μήνα ένα αγαπημένο μυθιστόρημα του Χρήστου Βακαλόπουλου, το “Υπόθεση μπεστ σέλλερ”, από τις εκδόσεις Εστία. Ο Βακαλόπουλος, ένας χαρισματικός άνθρωπος, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Κυψέλη, είναι ερωτευμένος με την πόλη μας. Το μυθιστόρημα αυτό του Βακαλόπουλου, όπως και τα άλλα δύο που το ακολούθησαν, μας μεταδίδουν αυτόν τον έρωτα και μας αποκαλύπτουν με μια γλώσσα όμορφη το μυστικό ότι η Αθήνα μας αρέσει όχι γιατί είναι μια ωραία πόλη αλλά γιατί, ουσιαστικά, διαμορφώνει το ποιοι είμαστε, σμιλεύει την ύπαρξή μας. Δημήτρης Φραγκούλιας Αναγνωστόπουλος

Βιβλιοπωλεία Ατραπός Ιακωβίδου 7, Πατήσια, Τηλ.: 210 211 68 69 Κασομούλη 52, Νέος Κόσμος, Τηλ.: 210 90 10 244 fragkoulias.atrapos@gmail.com www.facebook.com/atrapos.books

/ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗ\ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ Σάββας Ξηρός Δοκίμιο/Έρευνα Τιμή: 13,50 Σελ.: 224 Το νέο βιβλίο του Σάββα Ξηρού από τις Εκδόσεις Κονιδάρη, είναι ένα πολύτιμο ανάγνωσμα που καλύπτει εντελώς διαφορετικούς προσανατολισμούς. Από τη μία, συνιστά μέρος μιας εξαιρετικής εγκληματολογικής έρευνας, που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στη χώρα μας και έχει ως αντικείμενο τις ένοπλες πολιτικές ομάδες, προσδίδοντας εξαιρετικά χρήσιμα στοιχεία τόσο στον απλό αναγνώστη όσο και στον ερευνητή. Από την άλλη, φωτίζει αρκετές πλευρές που αφορούν την ίδια την ΕΟ17Ν αποκαλύπτοντας νέες πληροφορίες για τους στόχους την επιχειρησιακή της δράση και την διαρθρωσή της. Ακόμα, το βιβλίο αποτελεί μία ζωντανή μαρτυρία για την κατάσταση που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές,σχετικά με το δικαιικό σύστημα, τις συνθήκες κράτησης, τις μεθόδους ανάκρισης, την ψυχολογία και τις σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ των υποκειμένων, παρουσιάζοντας με τον πιο γλαφυρό τρόπο τις προβληματικές του σωφρονιστικού μας συστήματος. Μια σημαντική και επίκαιρη κατάθεση από έναν, ούτως ή άλλως, πρωταγωνιστή της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής Ιστορίας μας.

Εκδόσεις Κονιδάρη Τοσίτσα 1Α, Αθήνα, Τηλ.: 210 88 46 574, fax: 210 88 46 571 www.konidarisbooks.gr, e-mail: dimkonidari@gmail.com

Σ’ έναν ακάλυπτο με θέα. Εκεί που συναντώ το αεράκι και τα χρώματα του ουρανού.

Θέα

Σε μια μικρή γωνιά με πράσινο.

Ταράτσα-Βεράντα-Μπαλκόνι

Τρεις τόσο δημοφιλείς λέξεις του καθημερινού μας λεξιλογίου που, όμως, καμία δεν έχει ελληνική ρίζα, καθότι και οι τρεις είναι δανεισμένες από τον ιταλικό λόγο terace-veranda-balcon. (Το μπαλκόνι, ιδιαίτερα, εικάζεται ότι έχει περσική ρίζα). Εν τούτοις, η ύπαρξή τους στην ελληνική Ιστορία και αρχιτεκτονική, ιδιαίτερα της ταράτσας, εμφανίζεται στα χρόνια του Μινωικού Πολιτισμού και το 1700 π.Χ., στα ανάκτορα της Κνωσού, σαν ανοιχτός χώρος μπροστά από το παλάτι. Όσο για το μπαλκόνι, το συναντάμε στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική με τη μορφή εξώστη και αργότερα στο αθηναϊκό σπίτι και τη νεοκλασική αρχιτεκτονική σαν δομικό στοιχείο ιδιαίτερης αισθητικής σημασίας. Στη σύγχρονη ελληνική οικιστική πραγματικότητα και τα τρία απέκτησαν ιδιαίτερη σπουδαιότητα και ξέφυγαν από τη διακοσμητική υπόσταση, παίρνοντας ένα ρόλο απόλυτα ουσιαστικό. Μετά το '50, η ξέφρενη κατασκευαστική μανία έδωσε στη βεράντα το προνόμιο του προσωπικού υπαίθριου χώρου που αναλογεί στον καθένα μια και οι αυλές, οι αλάνες, οι πλατε”τσες θυσιάστηκαν στο βωμό της κατασκευαστικής αδηφαγίας. Παρ' όλο που οι κλιματολογικές μας συνθήκες μάς δίνουν απεριόριστες δυνατότητες ανάπτυξής του, δεν τις έχουμε αξιοποιήσει όσο θα έπρεπε, μια και θα μπορούσαν να είναι πηγή αρχιτεκτονικής έμπνευσης, επινόησης για τη δημιουργία ανοιχτών κοινόχρηστων χώρων. Στη Βρετανία, εδώ και χρόνια, έχει ξεκινήσει ένα κίνημα για πράσινα αστικά κέντρα αξιοποιώντας όλες τις κάθετες και οριζόντιες επιφάνειες δημιουργώντας χώρους πράσινου. Στη Νέα Υόρκη οι πράσινες ταράτσες γίνονται χώροι κοινής χρήσης για αθλοπαιδιές-events και ό,τι άλλο μπορεί κάποιος να φανταστεί. Στο Ντουμπάι, το Βurj al arab, το ξενοδοχείο ιστιοπλοϊκό, φιλοξενεί στις ταράτσες του ένα γήπεδο γκολφ και ένα ελικοδρόμιο. Στη Σιγκαπούρη, στο Nanyang Technological University, ο πράσινος σχεδιασμός δίνει στο κτίριο με βεράντες καταρράκτες πρασίνου και ταράτσες με πισίνες. Φυσικά, κανείς δεν μιλάει στην Ελλάδα για τόσο ακραίες και πειραματικές λύσεις, αλλά σίγουρα οι βεράντες, αλλά κυρίως οι ταράτσες, θα μπορούσαν να βρουν έναν άλλο ρόλο εκτός από αυτόν του νεκροταφείου θερμοσιφώνων. Θα μπορούσε, λοιπόν, να δημιουργηθεί ένας ολόκληρος κόσμος ιδεών και ανάπλασης. Αρκεί λίγο καλαισθησία και προσπάθεια. Ρένα Βάλλα, αρχιτέκτων-μηχανικός

45 xρόνια,

σχεδιάζουμε το μέλλον σας! ΤΜΗΜΑΤΑ

Χορεύουν οι ευκάλυπτοι της Φωκίωνος, τραγουδώντας την άνοιξη.

/ Υποψηφίων Αρχιτεκτονικής - Α.Τ.Ε.Ι. στο Γραμμικό & Ελεύθερο Σχέδιο / Foundation - Portfolio in Architecture and Art & Design. Με εξασφάλιση Εγγραφής σε Κορυφαία Πανεπιστήμια του Εξωτερικού

/ Υποψηφίων για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών

Σε ένα ρετιρέ στη Φωκίωνος Νέγρη...

/ Ζωγραφική για μαθητές Δημοτικού - Γυμνασίου

ΦωκιωΝοΣ

Κυριακή μεσημέρι, από τις πρώτες μέρες της άνοιξης. Στη Φωκίωνος τίποτα δεν σου θυμίζει το θόρυβο των λίγο πιο κάτω κεντρικών δρόμων του κέντρου της Αθήνας. Ανεβαίνοντας προς το ρετιρέ η γνώριμη μυρωδιά του ελληνικού καφέ σε προϊδεάζει θετικά. Είναι νωρίς το απόγευμα κι ο ήλιος έχει πάρει για τα καλά την πορεία του προς τα δυτικά. Η πρόσχαρη και ιδιαιτέρως φιλόξενη οικοδέσποινα στρώνει το τραπέζι της βεράντας, ενώ ο καθαρός ουρανός ευνοεί στο κοίταγμα μέχρι και τον λόφο της Ακρόπολης. «Η θέα προς τον λόφο του Λυκαβηττού και προς τον λόφο της Ακρόπολης είναι σημαντική για μας, μια και αποτελούν το σημείο αναφοράς του κέντρου της πόλης. Από την άλλη, ο φωτισμένος Λυκαβηττός μ’ αυτό το γλυκό χρώμα που παίρνει τις νύχτες, μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι η Αθήνα βρίσκεται, μόνιμα, σε μια περίοδο ευμάρειας. Σου δίνει έναν λόγο να ελπίζεις». Το αεράκι εικονοποιείται στους ευκἀλυπτους του δρόμου. «Οι ευκάλυπτοι της Φωκίωνος Νέγρη μοιάζουν με θηρία μέσα στους χειμώνες που κουνιούνται, ρυθμικά, στο φύσημα του αέρα, καλύπτοντας την θέα προς τις απέναντι πολυκατοικίες». Η βεράντα είναι περιποιημένη κι ανοιχτή προς τα έξω. Τα λουλούδια φροντισμένα με μεράκι. Σκέφτομαι τι θα μπορούσε να αγαπά κανείς στις βεράντες, για να δημιουργήσει μια όμορφη δική του. Κάνω φωναχτά αυτή τη σκέψη και η Μαίρη μου απαντά: «Η βεράντα θυμίζει την αλλαγή των εποχών. Τα φυτά και τα λουλούδια σε κάθε εποχή

έχουν διαφορετικές ανάγκες, συνεπώς απαιτούν και διαφορετική φροντίδα. Ακόμη, η κάθε βεράντα είναι το «έξω» του προσωπικού μας εσωτερικού χώρου. Είναι, δηλαδή, ο εξωτερικός προσωπικός μας χώρος, που συναντάμε φίλους, περνάμε τις ώρες του καλοκαιριού και ό,τι άλλο κάνει ο καθένας. Δυστυχώς, αυτοί οι χώροι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, μια και πολλοί τους καλύπτουν προκειμένου να εξασφαλίσουν στέγαση σε περισσότερα τετραγωνικά. Είναι κρίμα, αν σκεφτείς ότι παλιότερα, μεταξύ άλλων, κοιμόμασταν και έξω». Απ’ όσα παραδείγματα χρήσης της βεράντας μού έδωσε η παρέα των φίλων, ήταν το πιο ελκυστικό. «Όσο τα χρήματα υποτιμούνται μέσα στην κρίση, οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται πιο ποιοτικές και εμείς πιο ανοιχτοί στους γύρω μας. Στον αντίποδα αυτού, εντοπίζουμε την περίπτωση με τα διαχωριστικά ανάμεσα στις βεράντες που δείχνουν πως όταν αυτά είναι αυστηρά και επιθετικά αποδεικνύουν μια αρκετά αυστηρή ιδιωτικότητα». Άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου ενθουσιασμένη γι’ όσα είχα ακούσει και δει, ενώ την ίδια στιγμή η γάτα του σπιτιού είχε πονηρά ανέβει πάνω μου για να μπορέσει να φτάσει τα μπισκότα πάνω στο τραπέζι. Οι τελευταίες κουβέντες που ανταλλάξαμε για την βεράντα συνόψιζαν όλα τα προηγούμενα. «Η βεράντα είναι μια αφορμή, για να αναζητήσουμε ποιότητες στην καθημερινή μας ζωή, μέσα απ’την ποικιλία των χώρων. Ποιότητες, όπως η κοινωνικότητα και η πρόσληψη των αλλαγών της φύσης».

/ Σεμιναριακά Προγράμματα στα: • AutoCAD 2D, 3D, 3D Studio Max, • Σχεδιασμός και Κατασκευή Χειροποίητου Υποδήματος, • Σχεδιασμός και Κατασκευή Χειροποίητου Κοσμήματος κλπ.

Μειωμένες τιμές και ολοκληρωμένα πακέτα προσφορών για όλα τα τμήματα ΑΘΗΝΑ, ΓΛΥΦΑΔΑ, ΝΕΟ ΨΥΧΙΚΟ, ΚΗΦΙΣΙΑ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ www.plakas.gr / info@plakas.gr Πατησίων 65, (Πεδίο Άρεως), Αθήνα, τ.: 210 8250552 / Fax: 210 8250627

Ένα σταυροδρόμι από ψηλά

ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ

Μπορείς να φέρεις στο μυαλό σου αυτή την αίσθηση της κομμένης ανάσας; Σου μιλάω για εκείνη τη στιγμή που νιώθεις πως αδειάζουν αιφνιδιαστικά τα πνευμόνια σου από αέρα και η καρδιά σου χάνει ένα χτύπο. Συνέβη την πρώτη φορά που σου χαμογέλασε εκείνος, όταν άκουσες το πρώτο κλάμα της κόρης σου, όταν έκατσε στο χέρι σου εκείνη η μαυροκόκκινη πεταλούδα. Είναι η στιγμή που πρωτογνωρίζεις την απόλυτη ομορφιά, ό,τι και αν είναι αυτό που ερεθίζει τους νευρώνες του δικού σου μυαλού. Αυτή ακριβώς την αίσθηση έχεις όταν βγαίνεις στο μπαλκόνι του τρίτου ορόφου του Μεγάρου Ησαΐα. Κάνεις ένα βήμα, όταν ανακτήσεις τις δυνάμεις σου. Το μπαλκόνι είναι εξαιρετικά μικρό και σε κάνει να νιώθεις οτι αιωρείσαι στο κενό, ότι πετάς πάνω από την ένα σταυροδρόμι λεωφόρων. Εδώ χτυπά η καρδιά τής Αθήνας. Εδώ συναντιούνται δύο από τις μεγαλύτερες αρτηρίες της. Η Κυψέλη με τις συλλογικότητες της, τα Πατήσια με τις γειτονιές τους, τα Εξάρχεια με την αυτονομία τους, η Ομόνοια με την κακή της φήμη, η Πανεπιστημίου με τη φασαρία της. Εδώ ξυπνούν και εδώ πάνε για ύπνο. Και όλα αυτά κάτω από το επιβλητικό και πολλές φορές- επικριτικό βλέμμα της Ακρόπολης. Τεντώνεσαι, κρατιέσαι από τα κάγκελα και προσπαθείς να την εντοπίσεις με το βλέμμα σου. Είναι, πράγματι, μια ανάσα μακριά, αλλά από εδώ δεν την βλέπεις. Μπροστά σου απλώνεται μια άλλη εικόνα της πόλης, όχι αυτή των καρποστάλ. Για κάποιους είναι όμορφη, εντυπωσιακή, μεγαλειώδης, για άλλους φανφάρικη, άσχημη. Για μας είναι, απλά, το σπίτι μας από ψηλά.

Σαν να ίπτασαι πάνω από την πόλη.

Άνθρωποι και αστικό τοπίο σε σμίκρυνση.

Με θέα τη Φωκίωνος Μέσα στη βουή του δρόμου

«Μέσα στη βουή του δρόμου» κάτι

Η ιδέα μιας κατοικίας πάνω σε έναν από τους πιο θορυβώδεις δρόμους της Αθήνας, όπως η Πατησίων, σίγουρα δεν ακούγεται ιδιαίτερα ελκυστική. Η κίνηση των αυτοκινήτων, τα καυσαέρια τους, η πυκνότατη οικόδομηση των πολυκατοικιών και των πανύψηλων επαγγελματικών κτισμάτων απομακρύνει από πολλούς την ιδεατή εικόνα ενός φιλικού προσωπικού χώρου για χαρά και ηρεμία. Όμως, αν σηκώσουμε το βλέμμα προς τα πάνω θα δούμε, με έκπληξη ίσως, πως είναι πολλά τα διαμερίσματα εκείνα που φροντίζουν τους εξωτερικούς τους χώρους, προσφέροντας μια διαφορετική εικόνα, στο κατά τ’ άλλα μουντό περιβάλλον της πρωτεύουσας. Αν ακόμη έχουμε τη χαρά να επισκεφθούμε ένα από αυτά, θα διαπιστώσουμε πως η θέα από ψηλά είναι κατά πολύ ομορφότερη των προσδοκιών μας. Μία από τις κατοίκους ενός τέτοιου διαμερίσματος, αφιερώνοντας χρόνο και ενδιαφέρον στην περιποίηση του πράσινου της βεράντας της, μου είπε: «Αν ο καθένας μας κάνει πολύ μι-

κρές κινήσεις στην κατεύθυνση της περιποίησης του προσωπικού εξωτερικού του χώρου και, συγχρόνως, μάθει να φέρεται πιο κοινωνικά, η εικόνα της πόλης θα βελτιωθεί συνολικά. Πρέπει όλοι να φερθούμε πιο κοινωνικά, δείχνοντας αγάπη στην πόλη μας κι ενδιαφέρον στην όψη των πολυκατοικιών της. Για παράδειγμα, οι βεράντες με λουλούδια είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει, συνοψίζοντας την ανάγκη να πούμε «ναι στη ζωή κι όχι στην κατάθλιψη» Προσωπικά, ενδιαφερόμουν πάντα για τα λουλούδια. Τόσο πολύ, που παρακίνησα και κοντινούς μου ανθρώπους να ασχοληθούν με αυτά. Είναι αγχωλυτικό να βλέπεις τα φυτά να μεγαλώνουν. Από την άλλη, βέβαια, δεν μου αρέσουν οι στημένοι κήποι. Μ’ αρέσει περισσότερο να σκέφτομαι πως βοηθάω ένα λουλούδι να ζήσει». Όσο δύσκολο κι αν φαινόταν στην αρχή να αποδεχθώ πως η διαμονή κυριολεκτικά «μέσα στη βουή του δρόμου» ήταν αδύνατη, η καταληκτική φράση της συνομιλήτριας μου «μένω στην Πατησίων κι είναι μια χαρά», την κλόνισε.

Να σκέφτεσαι την παρέα, το ουζάκι, το άρωμα του βασιλικού στη γλάστρα.

ΦΩΚΙΩΝοΣ

Ραντεβού στη Φωκίωνος για καφεδάκι. Δηλαδή, όχι ακριβώς στη Φωκίωνος, πάνω από αυτήν! Στο μπαλκόνι της κυρίας Κατερίνας. Παρέα με τον κυρ-Νίκο, την Αθηνά, την Κωστούλα, τη Χρυσάνθη και φυσικά τη μανούλα. 20 χρόνια σε αυτό το μπαλκόνι η μαμά, αμετακίνητη! Όχι και πολύ παράξενο, αν υπολογίσεις πως η μαμά είναι ένα όμορφο ροζ γεράνι! Όπως και όλοι οι άλλοι της παρέας. Εκτός από την Κωστούλα που τη βλέπω διπλή, ζωντανή και ομιλούσα μπροστά μου και μυρωδάτη και χαριτωμένη στη γλαστρούλα της. Κρατάω στα χέρια μου τη φωτογραφική και η ανυπομονησία μου είναι μεγάλη. Θέλω να στρέψω το βλέμμα μου αριστερά, στη Φωκίωνος Νέγρη, αλλά μετά τις συστάσεις με τα ζαρζαβατικά της βεράντας ( λάτρης του «ό,τι τρώγεται» η οικοδέσποινα) θέλω να μάθω την ιστορία τους. «Τους δίνω τα ονόματα φίλων μου. Κάθε ένα από αυτά μου το έχουν φέρει εκείνοι. Παίρνουν ένα κλαδάκι από το δικό τους και το φυτεύουν. Έτσι, είναι αδερφάκια όλα τους.» Στρεφόμαστε στη Φωκίωνος. Φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι που φέρνει τη μυρωδιά των φαγητών που μαγειρεύουν οι νοικοκυρές από τις γύρω πολυκατοικίες και αυτή του χώματος από τα παρκάκια του δρόμου. Μένουμε έτσι για ώρα, άλλοτε μιλάμε, γελάμε, άλλοτε απλά χαζεύουμε ένα σκύλο που κοιμάται στον ήλιο, ανθρώπους που πάνε και έρχονται, τα φύλλα των δέντρων που λυκνίζονται στον αέρα. Λίγο μετά τις 2 χωρίζουμε. Οι κυρίες θα πάνε να αγοράσουν πανσέδες, είναι η εποχή τους. Εγώ θα πάρω το δρόμο της επιστροφής ονειροβατώντας και έχοντας στο νου τη Φωκίωνος και τον κυρ-Νίκο.

ΚΥΨΕΛΗ

Μέσα στα πιο γκρι στενά της Κυψέλης, ανάμεσα σε τσιμεντένια κουτιά της δεκαετίας του ’60 βρίσκεται κρυμμένος ο κόσμος της Κωστούλας. Εδώ μπορείς να δεις μια πεταλούδα να κάθεται πάνω σ’ ένα λουλούδι, να μυρίσεις το άρωμα του νυχτολούλουδου, να δεις τον ήλιο να μπλέκεται στα κλαδιά κάποιου μικρού δέντρου. Η οικοδέσποινα θα σου χαμογελάσει, θα σε κεράσει καφέ, θα σου μιλήσει για τα λουλούδια της. «Δεν την αλλάζω με τίποτα. Έχω τα λουλούδια μου και τα προσέχω. Ξυπνάω το πρωί, φτιάχνω τον καφέ μου, μαδάω τα ξεραμένα φυλλαράκια των λουλουδιών. Όλη η ζωή μου είναι έξω». Οι φίλοι της λένε πως αγόρασε τη βεράντα και της έκαναν δώρο το σπίτι. Και αν σκεφτείς πως η βεράντα είναι μεγαλύτερη από το σπίτι, θα πεις πως μάλλον έχουν δίκιο. «Είναι ο δικός μου κόσμος. Την άνοιξη αγοράζω πανσέδες, γεμίζει η βεράντα χρώματα. Μου φτιάχνει η διάθεση και δεν θέλω να κατέβω κάτω στην πόλη. Άλλοτε με παρέα, άλλοτε μόνη μου περνάω τη μέρα μου εδώ και θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, τότε που η ζωή μας ήταν στο δρόμο, στη φύση, τα χρόνια στο χωριό μου». Χρώματα, αρώματα, παιχνιδίσματα του ήλιου με τα δεντράκια, των λουλουδιών με τις πεταλούδες, των πουλιών με τις πήλινες γλάστρες να σκέφτεσαι όταν φέρνεις στο νου σου τη βεράντα της Κωστούλας. Μια εκδρομή στο χωριό, μέσα στην πόλη.

Μια βεράντα από χωριό

ΠΑΤΗΣΙΩΝ

Μέσα στη βουή του δρόμου

μένει ακόμη ζωντανό κι όμορφο.

ΕΞΑΡΧΕΙΑ

Όταν οι τοίχοι συνομιλούν

από την Κυψέλη... Αλλιώς!

ΚΥΠΡΟΥ

Το τρόλεϊ σταματάει στην Πλατεία Αμερικής. Ανεβαίνοντας προς την Κυψέλη επιβεβαιώνεται, γι’ άλλη μια φορά, πόσο λίγο ξέρουμε τις γειτονιές της Αθήνας. Το καλύτερο είναι πως, συχνότατα, αποδεικνύονται ανώτερες των προσδοκιών μας, καθώς μας επιφυλάσσουν ευχάριστες εκπλήξεις. Πατώντας το κουμπί για τον 5ο όροφο στο ασανσέρ, ο χρόνος που μεσολαβεί από τη συγκεκριμένη ευχάριστη έκπληξη, στενεύει. Το εσωτερικό του σπιτιού παραπέμπει σε πολλά περισσότερα από έναν απλό εσωτερικό. Η ψευδοροφή, καθώς είναι κατασκευασμένη από μεταλλικό υλικό παραπέμπει στα σκαλιά των αστικών λεωφορείων. Οι προβολείς στο ταβάνι, όπως και τα μικρά σποτάκια αποκαλύπτουν τις πολλαπλές λειτουργίες του καθιστικού. Στούντιο φωτογράφησης, χώρος για θεατρικές και μουσικές πρόβες, χώρος ηρεμίας και χαλάρωσης. Μια μεγάλη μπαλκονόπορτα, τοποθετημένη κεντρικά στον ενιαίο χώρο, συνιστά το άνοιγμα προς τη βεράντα. Τη στολισμένη με λουλούδια βεράντα, την περιποιημένη με φροντίδα και αγάπη. «Η βεράντα δείχνει την προσωπική επιθυμία για διαμόρφωση του εσωτερικού χώρου, κυρίως με λουλούδια. Επικοινωνώ με τα λουλούδια της βεράντας μου. Όταν τα φροντίζω βάζω τα χέρια μου μέσα στο χώμα, γυμνά, όπως είναι. Είναι μεγάλη ευχαρίστηση για μένα. Είναι μια αισθητική άποψη που τη θέλει προέκταση του εσωτερικού του σπιτιού μου. Την έχω συνδέσει τόσο με ευχάριστες όσο και με δυσάρεστες εμπειρίες και βιώματα. Όταν μαζευόμαστε με φίλους εδώ, τα καλοκαιρινά βράδια, περνάμε αμέτρητες ώρες κάνοντας «φιλοσοφικές» συζητήσεις και διασκεδάζοντας. Εδώ έχουν γίνει ακόμα και μουσικοθεατρικές πρόβες. Έχουν γεννηθεί όμορφες ιδέες. Όταν, από την άλλη, θέλω να απομονωθώ, η βεράντα φιλοξενεί τη μοναξιά μου». Η βεράντα «βλέπει» όλη την περιοχή της Κυψέλης. Με λίγη προσπάθεια μπορείς να δεις ακόμη και την Ακρόπολη. Τα φυλλώματα των φυτών και των λουλουδιών, σε συνδυασμό με την ελαφρώς κατεβασμένη τέντα, σου επιτρέπουν να δεις ό,τι αξίζει να δεις, φτιάχνοντας ενός είδους «φυτικού φράχτη», ενώ η τέντα βοηθάει στο να προστατευτούν τα φυτά από τις καιρικές συνθήκες. Ένας χώρος σαν κι αυτόν μπορεί να διαβαστεί σε πολλά επίπεδα. Να ιδωθεί για την θέα του. Για την εξαιρετική του περιποίηση. Για το κοινό του στυλ με εκείνο το εσωτερικού του ρετιρέ. Για τα αποτυπώματα των ανθρώπων του. Για την αγάπη που του έδειξαν. Για όσα μοιράστηκαν σε αυτόν.

Όταν σε ρωτάνε για τα Εξάρχεια, πολύ δύσκολα θα σκεφτείς τη θέα. Θα απαντήσεις μιλώντας για τους θαμώνες της πλατείας, για τα μπαράκια, για τους νέους, γι’ αυτούς που αράζουν με μια μπύρα στο χέρι στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου, για τη δροσιά που προσφέρει τις καλοκαιρινές ημέρες ο λόφος του Στρέφη πάνω από τον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους και το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο της Ναυαρίνου. Αν σηκώσεις το βλέμμα προς τα πάνω θα πάρεις σίγουρα μια τυπική εικόνα του κέντρου της Αθήνας. Παλιές πολυκατοικίες, οι πρώτες πολυώροφες σε όλη την Ελλάδα, δομημένες σε ένα πυκνότατο πολεοδομικό σύστημα, διαμορφώνουν τα πολλά στενά της περιοχής. Ούτε που φαντάζεσαι τι μπορείς να δεις ανεβαίνοντας στα ρετιρέ αυτών των πολυκατοικιών που, μεταξύ μας, δεν σου γεμίζουν και πολύ το μάτι. Κι όμως, αυτή η ταράτσα είναι που σου δίνει την πραγματική εικόνα. Δύο λόφοι βρίσκονται ακριβώς απέναντι σου. Ο λόφος του Λυκαβηττού κατέχει τη δεσπόζουσα θέση στο βλέμμα μας και στα αριστερά, το μικρό του αδελφάκι, ο Λόφος του Στρέφη. Ο ορίζοντας γίνεται, επιτέλους, διακριτός. Μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου ανοίγεται το κέντρο της πρωτεύουσας. Πιο κοντά σου και, συγκεκριμένα, ακριβώς μερικά μέτρα πιο κάτω, γίνεται εμφανής η μεγάλη αντίθεση στην αρχιτεκτονική του δημόσιου χώρου. Από τη μία, τα εναπομείνοντα διατηρητέα νεοκλασικά αρχιτεκτονήματα των Εξαρχείων έρχονται να υπενθυμίσουν στους παλιούς και να διδάξουν στους νεότερους την εικόνα μιας παλιάς, διαφορετικής Αθήνας. Από την άλλη, οι γκρίζες από το καυσαέριο πολυκατοικίες, οι δομημένες μεταξύ του 1950 και ΄70, εκείνες που υψώνονται με βάρβαρους τοίχους, σαν αυτούς της φυλακής, τοποθετούν ιστορικά την εικόνα που αποκομίζουμε σήμερα από την πόλη. Δύο διαφορετικά αρχιτεκτονικά στυλ συνυπάρχουν μπροστά στα μάτια μας, συνδιαλέγονται, θεμελειωμένα δίπλα δίπλα, για να διατηρούν όσο μπορούν ανοιχτό και διαρκώς επίκαιρο το ερωτήμα: “σε τι χώρο θέλουμε να ζούμε;”

Στη γειτονιά που τα νεοκλασικά και οι πολυκατοικίες σφιχταγκαλιάστηκαν για πάντα.

συνέντευξη

Γ

παντελής αμπαζής

ια εμάς είναι «Η ψυχή της πόλης». Δικαίως έχει αποκτήσει τον τίτλο αυτό. Από την πρώτη στιγμή που θα τον συναντήσεις, θα το καταλάβεις. Θα σε κάνει, μέσα σε πέντε λεπτά, να χαμογελάσεις τουλάχιστον δύο φορές! Εί-

ναι χάρισμα αυτό, πόσο μάλλον όταν είναι και καλλιτέχνης. Ο Παντελής μάς ταξιδεύει συχνά με τα «τραγουδάκια» του, όπως ο ίδιος χαϊδευτικά τα λέει. Όχι μόνο εμάς, αλλά όλο το κοινό του - ιδιαίτερα το γένους θηλυκού.

«Έχω αρκετά λεφτά για το υπόλοιπο της ζωής μου, αρκεί να μην αγοράσω ποτέ ξανά τίποτα» Που μεγάλωσες; Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Mεγάλωσα στη Φωκίωνος Νέγρη. Εδώ πέρασα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Τώρα μένω και κινούμε καθημερινά στο κέντρο και πιο συγκεκριμένα στους πρόποδες του Λυκαβηττού, στην περιοχή που μου αρέσει να αποκαλώ Άνω-Εξάρχεια, Κάτω-Κολωνάκι. Τι θυμάσαι από τη δική σου Φωκίωνος Νέγρη; Μια άλλη γειτονιά. Φαντάσου ότι ακόμα μας άφηναν οι μανάδες μας να παίζουμε έξω στους δρόμους μέχρι να νυχτώσει. Σήμερα αυτό δεν μπορεί να γίνει. Μιλάμε για τέλη της δεκαετίας του ’70. Τότε λοιπόν στην Κυψέλη, έμεναν οικογένειες που γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ψωνίζαμε από μικρά συνοικιακά μαγαζάκια. Λέγαμε μια “καλημέρα”. Σπάνια κατεβαίναμε κέντρο. Γειτονιά. Όλοι ήξεραν ποιος μένει δίπλα. Ανοιχτές πόρτες με τα κλειδιά πάνω, ορθάνοιχτα παράθυρα και καρδιές. Ήταν ένα κάθετο χωριό, σαν να λέμε η πολυκατοικία. Έχεις παιδικούς φίλους; Ακόμα βλέπω κάποια παιδιά απ’ τα παλιά. Πολλοί από αυτούς με παρακολουθούν όλ’ αυτά τα χρόνια κι έρχονται στα live και με βρίσκουν. Με τη μουσική πώς ασχολήθηκες; Από μικρός παίζω κιθαρούλα και τραγουδάω. Η μάνα μου είναι καλλίφωνη και ο αδερφός μου γραντζουνάει λίγο. Είχαμε πάρει μια φθηνή κιθάρα από το Μοναστηράκι και χωρίς να καταλάβω πώς άρχισα να γράφω και δικά μου κομμάτια. Τα έπαιζα στην παρέα, στο σχολείο, στις εκδρομές, στο πανεπιστήμιο, στο στρατό. Ε, κάπως έτσι, λίγο-λίγο οι 2 ακροατές έγιναν 10, 20, 50, 100 κ.ο.κ. Από μικρός έλεγες ότι θέλεις να γίνεις μουσικός; Όχι. Ερωτεύτηκα, στην εφηβεία, τα Μαθηματικά. Σπούδασα μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Τα απάτησα όμως και παντρεύτηκα τη μουσική. Έκανα και παιδιά μαζί της. Τα τραγουδάκια μου. Το ’96 με την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά τα «Παντελώς Χειροποίητα» άρχισα να τραγουδάω με τη μπάντα μου σε μικρές μουσικές σκηνές. Ζω με αυτό -και από αυτό- σχεδόν 20 χρόνια. Μπορεί κάποιος να βιοποριστεί από τη μουσική του σήμερα; Δύσκολα. Δεν ζω πλουσιοπάροχα, αλλά ζω ευτυχισμένα γιατί έχω κάνει το χόμπι μου επάγγελμα. Κάνε

δουλειά σου αυτό που αγαπάς και δεν θα δουλέψεις ούτε ένα λεπτό στη ζωή σου. Μου αρέσει να λέω ότι έχω αρκετά χρήματα για το υπόλοιπο της ζωής μου, αρκεί να μην αγοράσω ποτέ ξανά τίποτα! Ζω καλά, απλά δεν έχω απαιτήσεις για πισίνες και ελικόπτερα. Ξέρω πολλούς δυστυχισμένους πρώτους… Προτιμάς να παίζεις σε μεγάλες μουσικές σκηνές ή πιο μικρές; Όπως έλεγε και ο θυμόσοφος Γιώργος ο Ζαμπέτας «άμα με πληρώσεις παίζω ακόμα και πάνω στο δέντρο…». Και σε ένα καφενείο να μου πουν να παίξω, θα πάω. Αυτή είναι η δουλειά μου, αυτό έχω διαλέξει να κάνω. Έχω τραγουδήσει και σε σπίτια εφοπλιστών και πάνω σε κότερο και σε ταβερνάκια και σε γάμους και σε πανηγύρια με γουρνοπούλα, όπως επίσης και σε θέατρα και σε συναυλιακούς χώρους. Παίζω παντού, όπου θέλουν να ακούσουν τα τραγούδια μου. Όπου με καλούν ευγενικά πηγαίνω. Ολυμπιακός είμαι, εξ απαλών ονύχων, αλλά και οι Παναθηναϊκοί στη Λεωφόρο να με φωνάξουν να τραγουδήσω θα πάω. Έχεις συνεργαστεί με μεγάλους καλλιτέχνες. Υπάρχει κάποιος που θα ήθελες να παίξεις μαζί του και δεν έχει τύχει; Έχω συνεργαστεί σχεδόν με όσους ήθελα να συνεργαστώ. Με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Σταμάτη Κόκοτα, τη Ρένα Κουμιώτη, τον Γιάννη Βογιατζή, τον Νίκο Δημητράτο, τον Παντελή Θαλασσινό, τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Βασίλη Λέκκα, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Λάκη Παπαδόπουλο και άλλους πολλούς. Ένας εκλεκτός ομότεχνος που τον ξεχωρίζω κι ας μην τον ξέρω καν, είναι ο Ορφέας Περίδης. Δεν πετάω ούτε μια νότα του, ούτε μια λέξη του. Και είναι και τραγουδισταράς. Εξωτερικό θα έφευγες; Για συναυλίες και τουρισμό έχω γυρίσει τον κόσμο. Λατρεύω τα ταξίδια. Είναι η μόνη αληθινή γνώση. Αλλά μόνιμα δεν μπορώ να ζήσω αλλού. Χωρίς τον ήλιο της Ελλάδας δεν κάνω. Ζούμε στο ωραιότερο οικόπεδο του πλανήτη γη. Γι’ αυτό έχουν φαγωθεί να μας το πάρουνε… Τι υπάρχει στα άμεσα σχέδιά σου; Να κυκλοφορήσω το νέο μου δίσκο με χιουμοριστικά και εύθυμα τραγούδια. Θα έχει τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ «Ανεξήγητα αρέσω» Από ζωντανές εμφανίσεις μόνος μου ή με τον Λάκη Παπαδόπουλο

ή τον Πάνο Μουζουράκη ή τον Γεράσιμο Γεννατά θα κάνουμε το καλοκαίρι κάποιες συναυλίες. Η παράσταση φέτος έχει τίτλο «Δεν υπάρχει κράτος μαντάμ!» Είναι πάντα μαζί μου η μπάντα μου «Ανωτάτη Ζαμπετική» και ο θρυλικός πια θηλυκός θίασος «Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!». Επίσης, χρόνια τώρα κάνω κάποιες εμφανίσεις και με τη κυρία Ρένα Κουμιώτη. Είναι μια συγκλονιστική ερμηνεύτρια που έχει πει ανεπανάληπτα, πολύ μεγάλα τραγούδια. Όποτε με φωνάζει, πάω και τραγουδάω μαζί της. Είναι μεγάλη μου τιμή. Με ποιες δισκογραφικές έχεις δουλέψει; Τα «Παντελώς Χειροποίητα» (1996) και το διπλό CD «Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!» (2008) έχουν γίνει στην ΜΒΙ (ΛΥΡΑ). Έχω κάνει ένα δίσκο τις «Ελεύθερες Θαλάσσες» με τον Πέτρο Γαϊτάνο στην Universal, όπου επίσης κυκλοφορεί και η «Ανωτάτη Ζαμπετική» (2001) με μελωδίες του μεγάλου Γιώργου Ζαμπέτα. Το ντουέτο «Μadame, madame» με τον Πάνο Μουζουράκη κυκλοφόρησε φέτος στην Μinos EMI. Υπάρχει ένα κύκλωμα στις δισκογραφικές; Υπήρχε κάτι, ενδεχομένως. Τώρα πια δεν υπάρχουν καλά-καλά δισκογραφικές. Πληρωμένες παραγωγές κυκλοφορούν μόνο και μανατζάρουν τους καλλιτέχνες. Τα μεγάλα ονόματα. Οι υπόλοιποι είναι στην κατηγορία: «Άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει» Καλώς ή κακώς έτσι είναι. Kαι οι εταιρείες είναι πια ανίσχυρες. Το πράγμα έχει πάει αλλού. Θα επιβιώσει μόνο όποιος έχει καλό live. Τα CD πλέον πουλιούνται χέρι με χέρι στις ζωντανές εμφανίσεις και λίγο ψηφιακά στο Ιnternet. Γιατί κι εκεί το free download θερίζει. Κάτι που μπορεί εύκολα ο καθένας να το “κατεβάσει” τσάμπα, γιατί να το αγοράσει; Ναι, αλλά η ποιότητα της μουσικής που ακούμε έχει αλλάξει πολύ. Εδώ έχει αλλάξει η ποιότητα της ζωής μας, της τροφής μας, των ρούχων μας. Όλα έχουν υποβαθμιστεί, γιατί η μουσική να τη γλιτώσει; Και αυτή προσαρμόστηκε στους πλαστικούς καιρούς μας. Ποιος ακούει πια Hi-Fi; Συμπιεσμένα MP3 αρχεία από το κινητό. Σου λέει ο άλλος “έχω σ’ ένα σκληρό δίσκο όλη την ελληνική δισκογραφία”. Όλο τον Χατζιδάκι, όλο τον Τσιτσάνη, όλο τον Ξαρχάκο. Και ποτέ, βέβαια, δεν τα ακούει. Υπάρχουν φορές που σε δυσκολεύει το κοινό; Πάντα το κοινό είναι κλειστό στην αρχή, εσύ κρατάς

το κλειδί για να ανοίξεις τις καρδιές τους. Άλλο αν θα τα καταφέρεις. Αυτό είναι το στοίχημα κάθε φορά του καλλιτέχνη. Κάθε φορά το παλεύεις, σαν να είναι η πρώτη φορά. Τα τραγούδια που γράφεις είναι χιουμοριστικά, ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο είδος; Είναι σοβαρά, αστεία τραγούδια. Τραγούδια για όλη την οικογένεια. Για να σκάσει λίγο το πικραμένο χείλι μας. Είναι τόσοι οι πρίγκιπες της μελαγχολίας του εντέχνου, που ας υπάρχει ρε παιδιά κι ένας βασιλιάς της χαράς του ατέχνου! Εξάλλου, η ποιότητα δεν είναι είδος. Το έχει πει ο Χατζιδάκις. Σε κάθε είδος υπάρχουν διαμάντια και σκουπίδια. Ο Γονίδης, για παράδειγμα, είναι πολύ καλός, στο είδος του. Άλλο αν δεν σου αρέσει το είδος του. Αλλά σ’ αυτό που κάνει είναι αρχηγός. Και το αντίθετο. Κάποιοι καλλιτέχνες του εντέχνου, που δεν σταυρώνουν νότα. Να τα λέμε κι αυτά. Αυτό, πάντως, που δεν αντέχεται με τίποτα ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ ακούμε στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο σκυλοπόπ. Το κάθε είδος, ρε παιδιά, έχει την ώρα του. Άλλο σουρωμένος τα μεσάνυχτα κι άλλο με την τσίμπλα στο μάτι στις οχτώ το πρωί. Και, βέβαια, όλη αυτή η ξεφτίλα και η παρακμή ξεκίνησε από την ιδιωτική τηλεόραση. Με τα τσιφτετελοπρωινάδικα. Τέλος πάντων. Ειρήνη υμίν! Το ραδιόφωνο έπαιξε ρόλο σε αυτό; Τα ραδιόφωνα όσο είχαν ραδιοφωνικούς παραγωγούς έπαιζαν κάποιο σημαντικό θετικό ρόλο. Κάποιοι άνθρωποι με γούστο και αισθητική έκαναν καθημερινά τις επιλογές τους. Σήμερα παίζει μόνο σκληρή play list με το μήνα. Θα παίζουν αυτά και τίποτ’ άλλο. Γι’ αυτό ένας καλλιτέχνης που κάνει μια καινούργια δουλειά, ενδεχομένως να μπορέσει να μπει ακόμα και στην τηλεόραση, αυτό που είναι άβατο είναι το ραδιόφωνο. Αν δεν πληρώσεις δεν μπαίνεις με τίποτα, είναι το πιο σκληρό από όλα τα ΜΜΕ. Πολλές φορές, επειδή άλλοι τα έσκασαν περισσότερο ή πριν από σένα, ούτε τα λεφτά σου δεν θέλουν. Και ένας λόγος που έδωσα στον Πάνο τον Μουζουράκη να πούμε μαζί το “Μαντάμ” ήταν μια τακτική για να παραβιάσω αυτό το άβατο. Και το κατάφερα. Αν το είχα πει μόνος μου και δεν υπήρχε η Minos-EMI από πίσω, ας είναι ένα ωραίο τραγούδι, θα είχε πάει άκλαφτο. Ναι, αλλά έτσι πρέπει να βρίσκεις συνέχεια τρόπους για το πώς θα μπεις στο κύκλωμα για να ακούσουν τα τραγούδια σου. Πόλεμος είναι, δεν το έχεις καταλάβει; Ένας ακήρυχτος πόλεμος στη τέχνη, στις δουλειές, στη ζωή μας την ίδια. Δεν σε «χαλάει» αυτό; Έχω μάθει με τα χρόνια να το παλεύω… Δίνεται χώρος σε νέους καλλιτέχνες; Ψιλοπράγματα. Ψωμί τρώνε οι μεγάλοι, ψίχουλα πέφτουνε. Το κακό είναι ότι αυτοί θέλουν και τα ψίχουλα… Ταλέντο, βέβαια, υπάρχει πολύ και τα νέα παιδιά πάντα θα προσπαθούν. Θα παλεύουν να βρουν τη χαραμάδα. Τα πράγματα όμως πολύ δύσκολα θ’ αλλάξουνε. Όσο δεν υπάρχει Παιδεία. Το πρόβλημα χρονίζει και είναι πολύ βαθύ. Ποιος θα εκπαιδεύσει τους εκπαιδευτές; Τι μουσική ακούς; Beatles, Pink Floyd, αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η

κλασική μουσική του 20ού αιώνα. Σύγχρονη ξένη μουσική ελάχιστα ακούω. Και, βέβαια, πολύ Χατζιδάκι, Ζαμπέτα, Μπιθικώτση, Τσιτσάνη, Μάρκο, Μίκη, Ξαρχάκο, Μούτση, Σπανό. Πιστεύω πως όλους μαζί να μας στύψεις, μισό Ζαμπέτα δεν βγάζεις. Είχε τεράστια μουσική αξία η προηγούμενη γενιά. Ο Μπιθικώτσης, που ήμουν δίπλα του τα τελευταία εφτά χρόνια, ήταν ένας λαϊκός σοφός άνθρωπος. Του οφείλω πολλά. Δάσκαλός μου στο τραγούδι είναι ο μεγάλος Σταμάτης Κόκοτας. Τέτοιος τραγουδιστής βγαίνει ένας κάθε 100 χρόνια. Αυτός είναι ο Έλληνας Frank Sinatra. Του βγάζω το καπέλο. Είναι για μένα, μακράν, ο καλύτερος. Από τους σημερινούς καλλιτέχνες ξεχωρίζω τον καλό μου φίλο, τον Παντελή Θαλασσινό. Είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης βουτηγμένος ώς το μεδούλι στη μουσική. Και μια καρδιά από ατόφιο χρυσάφι. Πόσο δύσκολο είναι να ακολουθείς αυτό που θέλεις; Πίστη θέλει! Και δουλειά. Και, βέβαια, τα τρία μεγάλα Τ. Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη. Έχεις απογοητευτεί και να πεις ότι θα τα παρατήσεις; Χιλιάδες φορές και ποτέ! Η φήμη σε απασχολεί; «Η φήμη είναι αρρώστια». Τάδε έφη Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Μακάρι να καταφέρω να ξέρουν μόνο το έργο μου. Στη δύση της καριέρας μου να γίνει ένα μεγάλο αφιέρωμα στα τραγούδια μου, να πάω στο Ηρώδειο, να είναι κατάμεστο και να μου ζητήσουν να κόψω εισιτήριο… Με την πολιτική ασχολείσαι; Με την πολιτική ναι, με τα κόμματα όχι. Κάτι νέο, κάτι άλλο πρέπει να γίνει. Η νέα γενιά ίσως λύσει το γρίφο. Ελπίζω σ’ αυτήν. Δύο από τους μουσικούς μου είναι 19 χρονών. Είναι καλά παιδιά, ψαγμένα, ταλαντούχα, ορεξάτα, χαρούμενα και αυτό με απελευθερώνει και με πάει παρακάτω. Μου δίνει δύναμη το νιάτο! Το μόνο που μου τη σπάει με τη νέα γενιά, είναι που δεν αποτελώ πια τμήμα της… Τι σε ιντριγκάρει περισσότερο στη μουσική; Ότι μπορείς να φτιάξεις κάτι πραγματικά φρέσκο και ενδιαφέρον, με τα παλιά καλά υλικά. Θέλω τα τραγούδια μου να έχουν χαρακτήρα και προσωπικότητα. Να μυρίζουν από χιλιόμετρα Αμπαζίλα. Αλλιώς τι νόημα έχει να γράφεις καινούργια τραγούδια; Κάτι που βαριέσαι στη μουσική; Βαριέμαι παντελώς τα «αγαπημένα σιχαμένα τραγούδια». Αυτά που πας σε ένα πρόγραμμα από μουσική σκηνή μέχρι σκυλάδικο και δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακούσεις «Μου ‘φαγες όλα τα δαχτυλίδια» «Ζήλεια μου» «Το μερτικό μου απ’ τη χαρά», «Είμαι ερωτευμένη με τα μάτια σου», «Το άγαλμα» κ.λπ. Εντάξει, ρε παιδιά, ωραία είναι, αλλά έλεος πια. Τα φάγαμε ψητά, βραστά, τηγανητά, στον ατμό, στη μάπα… Δεν αντέχω άλλο. Τέτοια λοιπόν τραγούδια είναι απαγορευμένα διά ροπάλου από τα προγράμματά μου. Άλλα ψάχνω. Κάτι πασίγνωστα μεν, αφάγωτα δε. Αυτά μ’ αρέσουν. Μια ευχή ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ! Η ανηφόρα στο τέλος έχει πάντα κατηφόρα...

Συνέντευξη: Λίνα Καμπούρογλου

Ένωση Καλυμνίων Αττικής «Ο Άγιος Νικόλαος»

Εκδηλώσεις

-15% στη νέα κολεξιόν ισχύει εως 31.05

Για αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές που θέλετε να θυμάστε για πάντα, το Γεράνι και ο ζεστός του χώρος σας περιμένουν με ξεχωριστές βραδινές επιλογές και μοναδικές δημιουργίες!

Σοφία Μαρίνα Μάρκου & Βάλια Πολυχρονίδου Ιακωβίδου 24, Άγ. Ελευθέριος, Πατήσια τ.: 210 20 13 706, 693 87 37 300 www.gerani-gamos.gr info@gerani-gamos.gr

Τη φετινή χρονιά ήδη έχουν πραγματοποιηθεί η κοπή της βασιλόπιτας με τη βράβευση των νεοεισαχθέντων φοιτητών από την Κάλυμνο, το party της νεολαίας, η ετήσια χοροεσπερίδα, η παρέλαση με την ομοσπονδία δωδεκανησιακών σωματείων, η συμμετοχή στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου παρουσία του χορευτικού μας, ενώ σε τακτική βάση γίνονται μαθήματα παραδοσιακών χορών και κινηματογραφικές βραδιές. Στα πλαίσια της λειτουργίας μας έχουν προγραμματιστεί και νέες εκδηλώσεις, όπως η πασχαλινή εορτή «Μούουρι» στις 4 Μαΐου, η 4η Διοργάνωση Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης για τις 10 Μαΐου καθώς και μια εκδρομή στην Κάλυμνο για τις 24 Αυγούστου, μαζί με την καθιερωμένη συνεστίαση στην ιδιαίτερη πατρίδα με την βράβευση εκλεκτών συμπατριωτών μας. Να προσθέσουμε και τη λειτουργία της Εστίας Φοιτητών που έχουμε προγραμματίσει, ώστε να βοηθήσουμε όσους νέους μας το έχουν ανάγκη.

Η Ένωση Καλυμνίων Αττικής δημιουργήθηκε πριν από 32 χρόνια, με τη συνένωση δύο Καλυμνιανών Συλλόγων, του Πειραιά, ο οποίος ιδρύθηκε το 1936 και των Αθηνών, ο οποίος δραστηριοποιείται από τις αρχές της δεκαετίας του ’60. Όλα τα μέλη υπήρξαν διακεκριμένες προσωπικότητες της καλυμνιακής παροικίας, εργάστηκαν με αγάπη και αφοσίωση, για τους σκοπούς της Ένωσής μας. Ο σύλλογος διαθέτει ιδιόκτητη εστία(Πατησίων 46) και έχει ετησίως να παρουσιάσει ένα πλήθος εκδηλώσεων, πολιτιστικού, παραδοσιακού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Τόσο στο χθες, όσο και σήμερα, έχουμε κινητοποιηθεί για θέματα της Καλύμνου, με κορυφαίο παράδειγμα, επί προεδρίας του κ. Γιαλάφου Ιωάννη, τη συμβολή μας στην ολοκλήρωση του αεροδρομίου. Οι νέοι είναι ένα ακόμα σημαντικό κεφάλαιο για εμάς. Δράσεις, εκδρομές rafting, ενημερωτικές – επιστημονικές ημερίδες και προβολή της λαογραφίας του νησιού μας, εντός και εκτός Αττικής, όπως στην επίσκεψη μας στο Δήμο Γαστούνης. Φάρος στη μέχρι τώρα πορεία μας το ταξίδι του Συλλόγου στις ΗΠΑ επί προεδρίας της κ. Γιαννάτου Κατερίνας.

«Άμεσος στόχος του Συλλόγου είναι η διεύρυνση του κύκλου των μελών μας, η ολοένα μεγαλύτερη προβολή του έργου μας και φυσικά η επαναδημιουργία παιδικού χορευτικού. Σημαντική και αισιόδοξη πτυχή, αποτελεί η ένταξη όλο και περισσότερων νέων συμπατριωτών και φίλων στην αγκαλιά του Συλλόγου, για τους οποίους φροντίζουμε να αφιερώνουμε και το μεγαλύτερο μέρος των εκδηλώσεων μας. Ως σύλλογος είμαστε ανοικτοί σε κάθε καλοπροαίρετη δράση κοινωνικού και οικολογικού ενδιαφέροντος». Αλαχούζος Μιχάλης Γεν. Γραμματέας της Ένωσης Καλυμνίων Αττικής «Ο Άγιος Νικόλαος»

«Οι άνθρωποι οι δικοί μας έφυγαν από την Κάλυμνο, όχι λόγω της αστυφιλίας, αλλά γιατί οι Ιταλοί είχαν καταλάβει τα δωδεκάνησα και προσπαθούσαν να απαγορεύσουν να διδάσκεται η ελληνική γλώσσα. Όσοι γονείς είχαν παιδιά και ήθελαν να τα σπουδάσουν αναγκάστηκαν να φύγουν. Γιατί ως τότε στο σχολείο μαθαίναν μόνο ιταλικά. Επίσης αν κάποιος σπούδαζε στην Αθήνα και επέστρεφε στην Κάλυμνο, δεν μπορούσε να ασκήσει το επάγγελμά του, αν δεν πήγαινε στην Ιταλία να πάρει και το ιταλικό δίπλωμα. Με το ελληνικό δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα. Έπρεπε να ήσουν εργάτης τους, σκλάβος τους. Το πιο σημαντικό που γίνεται μέσα από τον σύλλογο είναι η αναβίωση των εθίμων μας. Αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να μάθουν και οι νεότεροι τα έθιμά μας, τους χορούς μας και τη μουσική μας. Να υπάρχει μια άμεση επαφή με το νησί». Λίνα Χαραλαμποπούλου

Α. ΟΜΟΝΟΙΑ/ΚΑΝΙΓΓΟΣ/ΕΞΑΡΧΕΙΑ/ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΦΕΚΟΠΤΕΙΑ ΛΟΥΜΙΔΗ, Πανεπιστημίου 69 / GRAND DIONISOS, Πατησίων 8 & Γλαδστώνος 2 / ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ ΦΟΥΡΝΟΣ, 3ης Σεπτεμβρίου 7 / BRAZITA ΚΑΦΕΚΟΠΤΕΙΟ, Πλατεία Ομονοίας 6 / MUSSES ΚΑΒΑ, 3ης Σεπτεμβρίου35 & Στουρνάρη / ΞΕΝΟΣ ΕΙΔΗ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟΥ, Σατωβριανού 23 / ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ, Ακαδημίας 78 / ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Κωλέττη 40–42 & Μποτάση / ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Πατησίων 49 / ΙΤΑΛΙΚΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΘΗΝΩΝ, Πατησίων 47 / POLIS PARK, Πλατεία Κάνιγγος / 5 ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Σουλτάνη 1 / ΜΑΝΟΣ ΚΑΦΕ/ΓΕΥΜΑΤΟΠΩΛΕΙΟ, Θεμιστοκλέους 39 & Κωλέττη / KΟΥΣΚΟ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Κωλέττη 8 / ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Πατησίων 23 & Χαλκοκονδύλη / FLORAL ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Θεμιστοκλέους 80 / ΔΙΠΛΟ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Θεμιστοκλέους 70 / ΟΣΤΡΙΑ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Θεμιστοκλέους 65 & Οικονόμου 6 / ΗΒΗ CAFE, Στουρνάρη 2 / ΚΑΦΕΚΟΥΤΙ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Σόλωνος 123 / ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Θεμιστοκλέους 48 / ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, Θεμιστοκλέους 37 / ΩΚΥΤΥΠΟΝ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ, Σόλωνος 120 / Η ΜΠΟΥΚΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Σολωμού 15 / ΤΑ ΣΤΑΧΥΑ ΚΑΦΕ/ΠΟΤΟ/ΦΑΓΗΤΟ, Σπυρίδωνος Τρικούπη 12 / ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΜΕΝΗ, Σπυρίδωνος Τρικούπη 34 / PLAYHOUSE ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Βαλτετσίου 49 / ΧΑΡΤΕΣ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Βαλτετσίου 35 & Ζ. Πηγής / ΜΥΛΟΣ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Ναυαρίνου 15 & Ζ. Πηγής / JARMUSCH ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Κιάφας 8 (Ζωοδόχου Πηγής) / ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΝΟΜΑΓΕΙΡΙΟΝ, Εμμ. Μπενάκη 94 / ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Στουρνάρη 5 / PARK HOTEL ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 10 / ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Ναυαρίνου 15 & Ζ. Πηγής / ΑΡΩΜΑ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ/ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 38 / ROCKWOOD LIVE, Βασιλέως Ηρακλείου 2 / ΠΙΝΟΚΙΟ BAR/RESTAURANT, Ιπποκράτους 56 / ΠΑΜΕ ΓΙ’ ΑΛΛΑ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Μαυρομιχάλη 99 & Ισαύρων / ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΑΚΗ, Στουρνάρη 32, Εξάρχεια / ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΚΑΦΕ, Πατησίων 44 / Β-ΕΑΤ ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΑ, Πατησίων 56 / POLIS PARK, Πλατεία Αιγύπτου, Πεδίων Άρεως / CAPITOL CINEMA, Ιουλιανού 33-35 & Γ’ Σεπτεμβρίου 74-78, Capitol mall / PRESTIGE CAFÉ CLUB, Ιουλιανού 33-35 & Γ’ Σεπτεμβρίου 74-78, Capitol mall / ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Πατησίων και Πολυτεχνείου / ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ, Τρικόρφων 3-5 & Γ’ Σεπτεμβρίου 69 / Ρότα, Art Coffee Bar, Σόλωνος 124

Β. ΠΛ.ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ/ΚΥΨΕΛΗ/ΠΛ.ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ/ΦΩΚΙΩΝΟΣ/ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Πατησίων & Χέυδεν 10 / CAFE DE POETES, Πλατεία Βικτωρίας / PALMIE BISTRO ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Πλατεία Βικτωρίας 5 / GOODY’S ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Πλατεία Βικτωρίας 4 / ΘΕΑΤΡΟ ΒΙΚΤΩΡΙΑ, Μαγνησίας 5 & Γ’ Σεπτεμβρίου / EVEREST ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Γ’ Σεπτεμβρίου 94 & Χέυδεν / ΚΥΤΤΑΡΟ LIVE CLUB, Ηπειρου 48 & Αχαρνών / COFFEE ISLAND, Γ’ Σεπτεμβρίου 94 / ΘΕΑΤΡΟ ΜΕΛΙ, Φωκαίας 4 & Αριστοτέλους 87 / ΤΡΙΑΝΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, Κοδριγκτώνος 21 / ΙΛΙΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, Τροίας 34 / ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, Πατησίων 79 / METROPOLITAN BOWLING CENTER, Πατησίων 122 / SOTO CENTER ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, Πατησίων 128 / ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, Ευελπίδων 2 & Μαυροματαίων 26 / STUDIO ΚΥΨΕΛΗΣ ΘΕΑΤΡΟ, Σπετσοπούλας 9 & Κυψέλης / ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΠΠΑ, Κυψέλης 2 /ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΘΕΑΤΡΟ, Κυψέλης 15 / ΣΠΙΤΙΚΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Πατησίων 142 & Χανίων / ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ ΘΕΑΤΡΟ, Στοά Αγιου Μελετίου 61Α / ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ, Στοά Αγιου Μελετίου 61Α / ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ, Αγίας Ζώνης 43 / AU REVOIR BAR, Πατησίων 136 / ΙΕΚ ΑΚΜΗ, Κοδριγκτώνος 16 / EVEREST ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Πατησίων 61 & Αγίου Μελετίου / COFFEE ISLAND, Πατησίων 112 / THE YARD ATHENS, Πατησίων 101 / ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑ, Δεριγνύ 10 & Πατησίων / DELIZIOSO ΚΑΒΑ ΠΟΤΩΝ, Πλατεία Κανάρη 15Α / THE LABORATORY (LAB) ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ, Πατησίων 129 / ΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ, Χαμιλτον 7 / THINKING CUP ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ, Πατησίων 99 & Χάμιλτον / ΧΑΡΑ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ, Κυψέλης 100 / ΕΙΔΗ ΕΠΟΧΗΣ, Πατησίων 200 / ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ, Κεφαλληνίας 16 / ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ ΘΕΑΤΡΟ, Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων / ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΚΕΤ, Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α / ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΕΛΑΓΟΣ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Αγαθουπόλεως 15 / ΘΥΜΕΛΗ ΕΛΛΗΣ ΒΟΖΙΚΙΑΔΟΥ ΘΕΑΤΡΟ, Μοσχονησίων 32 Πλ. Αμερικής / ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ, Σπάρτης 14 Πλ. Αμερικής / ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Πλατεία Αμερικής 3 / ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΘΕΑΤΡΟ, Λέσβου 8 & Απείρανθου 1 / ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, Λέσβου 15 & Πόρου / FORNINO ΠΙΤΣΑΡΙΑ, Πατησίων 197 / ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ, Πατησίων 208 & Καλλιφρονά / ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟ, Ιθάκης 9, πλ. Αγ. Γεωργίου, Κυψέλη / ΜΑΙΡΗ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Ύδρας 2, πλ. Αγ. Γεωργίου, Κυψέλη / ΑΛΛΟΤΙΝΟ JAZZ ROCK ΚΑΦΕ, Επτανήσου 16, πλ. Αγ. Γεωργίου, Κυψέλη / ΣΚΑΦΙΔΑΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ, πλ. Αγ. Γεωργίου 8, Κυψέλη / ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΡΕΜΠΕΤΑΔΙΚΟ, Επτανήσου 9, πλ. Αγ. Γεωργίου, Κυψέλη / ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ, Δροσοπούλου 24, Κυψέλη / ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, πλ. Κανάρη 10, Κυψέλη / ΚΕΠ ΑΓΟΡΑ ΚΥΨΕΛΗΣ, Φωκίωνος Νέγρη 42, Δημοτική Αγορά Κυψέλης / ΚΕK ΑΓΟΡΑ ΚΥΨΕΛΗΣ, Φωκίωνος Νέγρη 42, Δημοτική Αγορά Κυψέλης / ΡΕΜΟΥΝΔΟΣ ΦΟΥΡΝΟΣ, Κυψέλης 37 / ΕΝΤΕΧΝΟΝ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Φωκίωνος Νέγρη 30, Kυψέλη / BEER TALES ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Φωκίωνος Νέγρη 52, Kυψέλη / SELECT ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Φωκίωνος Νέγρη 26, Kυψέλη / ΓΕΙΑ ΚΑΛΑΜΑΚΙ ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ, Φωκίωνος Νέγρη 31, Kυψέλη / ΚΥΨΕΛΗ ΚΑΛΑΜΑΚΙ ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟ, Φωκίωνος Νέγρη 58, Kυψέλη / ΟΝΑΡ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Φωκίωνος Νέγρη 53, Kυψέλη / ΦΑΤΕ ΙΣΟΒΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΜΑΓΕΙΡΕΙΟ, Ευελπίδων 79 / WALKING JOHN ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Ευελπίδων 47 / ALSOS ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Ευελπίδων & Μουστοξύδη / ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Ευελπίδων & Κρέσνας 2 / JUSTICE ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Ευελπίδων 95 / BONSAI ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Ευελπίδων 95 / MAY DAY ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΦΕ, Ευελπίδων 39

Γ. ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ/ΑΓ.ΛΟΥΚΑΣ/ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ/ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΣ/ΑΓ.ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΡΩΜΑ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Ευπαλίνου 14Α Πλ. Καλλιγά / ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Νάξου 84 / ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ, Αμοργού 20 / ANGELA CAFE ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Πλατεία Κολιάτσου 4 / ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Πατησίων 244 & Πάρου / ΜΑΡΤΙΝΗΣ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Πατησίων 289 & Ιακωβάτων / ΠΟΠΑΥ ΙΧΘΥΟΠΩΛΕΙΟ, Πατησίων 227 / Η ΚΥΨΕΛΗ ΤΗΣ ΓΕΥΣΗΣ ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟ, Καλλιφρονά 69 Α & Πυθώνος 18 / AMARILLO SUAVE ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, Αγίας Λαύρας 17 / EKSTAN ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ, Καυταντζόγλου 5 & Πατησίων / MEZZO CAFE ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Γαλατσίου 14 / KIBO ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Πατησίων 333 / MY WAY ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Πατησίων 337 / ΧΑΡΑ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ, Πατησίων 339 / STRANGE FRUIT BISTROT, Πατησίων 354 / BADO ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΡΟΥΧΩΝ, Πατησίων 282 / ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΙΡΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Δροσίνη 17 Πλατεία Παπαδιαμάντη / ΤΟ ΜΕΛΙ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ/ΡΑΚΟΜΕΛΑΔΙΚΟ, Λασκαράτου 1 & Πατησίων / ΔΕΟΝ CREPERIE, Λασκαράτου & Λεωφόρος Ηρακλείου 17 / ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΦΟΥΡΝΟΣ, Λεωφόρος Ηρακλείου 56 / ΚΑΦΕΟΙΝΟ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ Γαβριηλίδου 8 & Παλαμά Κωστή / ΤΟ ΠΕΪΝΙΡΛΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Λεωφόρος Ιωνίας 225 / ΕΝΑ ΓΥΡΟ ΑΚΟΜΑ ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟ, Λεωφόρος Ιωνίας 225 / DONUTΕΛΑ, Λεωφόρος Ιωνίας 233 / LATICCA ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Ιακωβίδου 56 & Σηφάκα / SKINK TATTOO STUDIO, Σηφάκα 8 / BARRAGE BILLIARD/INTERNET CAFE, Αχαρνών 381 / ΗΔΟΝΙΚΟΝ ΜΕΖΕΔΟΠΟΙΕΙΟΝ, Πλατεία Αγίου Νικολάου 9 / GAGARIN 205 LIVE MUSIC SPACE, Λιοσίων 205 / 1920’S CAFE BAR, Λασκαράτου 15 & Πολέμη (Κόμης) / ΤΟ ΜΑΝΤΑΛΑΚΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, Μπάμπη Αννίνου 15 & Ηλία Ζερβού / ΚΟΝΣΕΡΒΑ ΚΑΦΕΝΕΙΟ/ΡΑΚΟΜΕΛΑΔΙΚΟ, Σηφάκα 14 & Πετριδου

Ε. ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟΑ ΜΠΟΛΑΝΗ, Βουλής 7 / SEVEN JOKERS ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Βουλής 7 / ΤΟ ΦΙΛΕΜΑ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ, Ρόμβης 16 / ΚΑΠΑΚΙ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Αθηναϊδος & Αγίας Ειρήνης / SCHOOL PIZZA BAR, Πλ. Αγίας Ειρήνης 8 / SIX DOGS ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Αβραμιώτου 6-8 / ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ / ΚΗΠΟΣ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Αβραμιώτου 6-8 / ΤΡΑΝΖΙΣΤΟΡ ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ, Πρωτογένους 10, Ψυρρη / BAR TESSERA ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Κολοκοτρώνη-25 Στοά Πραξιτέλους / METROPOLIS, Σταδίου 44 / IANOS, Σταδίου 24 / GOODY’S, Σταδίου 17 & Χρ. Λαδά / ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ, Πλ.Καρύτση 7 & Χρ. Λαδά / PAIRIDAEZA ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Παρνασού 3-Πλ.Καρύτση / FAUST BAR THEATRE, Καλαμιώτου 11 & Αθηναϊδος 12 / ΠΡΙΖΑ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Χρ. Λαδά 1–Πλ.Καρύτση / ΜΠΟΥΓΑΤΣΑΔΙΚΟ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Πλ. Ηρώων 1 / ΘΗΡΙΟ TATTOO, Θηβών 326-328 & Ερμού 106 / ΤΟ 21 ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Αγίων Αναργύρων 21-Ψυρρή / HONEST TATTOO, Ήβης & Λεπενιώτου 21 / ΒΟΛΙΩΤΙΚΟ ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΟ, Λεπενιώτου 1 / ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΕΤΑΝΙΑ, Πανεπιστημίου 7 / ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ, Πανεπιστημίου & Βουκουρεστίου 10 / ΓΡΗΡΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Πανεπιστημίου 20 / ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, Πανεπιστημίου 34 / COFFEE ISLAND, Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους 2 / ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ REX, Πανεπιστημίου 48 / ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, Πανεπιστημίου 37 / CUPPA COFFEE AND SNACKS, Πανεπιστημίου 38 / TICKET HOUSE, Πανεπιστημίου 42(εντός Στοάς) / ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Ακαδημίας & Βερανζέρου 5 / LOVING FAMILY ΜΙΚΡΟΓΕΥΜΑΤΑ, Ακαδημίας 97 / ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ, Ακαδημίας & Μαυροκορδάτου 3 / EVEREST, Aκαδημίας 63 / ΕΛΛΗ ΣΙΝΕΜΑ, Ακαδημίας 64 / ΘΕΑΤΡΟ ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ, Ακαδημίας 3 / ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ, Μητροπόλεως 52

Δ. ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ/ΓΑΛΑΤΣΙ GEMA FUN ΑΙΘΟΥΣΕΣ BOWLING, Πατησίων 382 / IZZO ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Χαλκίδος 41 / DROPS ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Πατησίων 353 / TITHORA ΚΑΦΕ/ROCK CLUB, Λεωφόρος Ιωνίας 275 / ΠΥΡΟΜΑΛΛΗΣ ΧΡΩΜΑΤΑ/ΣΙΔΗΡΙΚΑ, Χαλκίδως 7 / ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Αγίας Λαύρας 35 / ΣΤΑ ΠΕΡΙΞ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ/ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟ, Αγίας Λαύρας 18 / ΚΑΤΣΕΛΗΣ ΑΡΤΟΣ ΚΑΙ ΓΕΥΜΑΤΑ, Χαλκίδος 2 (Δίπλα στον σταθμό ΗΣΑΠ) / ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ – ΒΛΑΧΟΥ ΚΕΝΤΡΑ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ & ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ, Μακ Μίλαν 13 / ΝΕΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, Πατησίων 345Β / ΝΕΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, Αχαρνών 314 & Ατλάντος / ΙΤΑΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ, Μητσάκη 18 / ΑΡΟΛΙΘΟΣ ΡΑΚΟΜΕΛΑΔΙΚΟ/ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ, Αγίας Λαύρας 70 / KATSAROLA GR ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΜΑΓΕΙΡΕΙΟ, Χαλεπά 45 / ΕΜΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ Α.Ε, Δημητρακοπούλου 18 / ΔΙΠΛΟΧΟΡΔΟ LIVE ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ, Αγίας Λαύρας 13 / ΟΛΥΜΠΟΣ ΨΗΣΤΑΡΙΑ, Βυζαντινών Αυτοκρατόρων 9, Περισσος / CORNER STORIES BAR BISTRO, Πατησίων 337 & Σκρα / ALTO FOOD BAR CAFE, Αγίας Λαύρας 87 / FLOCAFE ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ, Λ. Βεϊκου 109 / ROSE CAFE ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Λ. Βεϊκου 105 / SUNRISE CAFE ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Λ. Βεϊκου 111 / OZ CAFE ΚΑΦΕ/ΜΠΑΡ, Λ. Γαλατσίου 98 / ΑΡΤΙΟΝ CAFE–ΤEA BAR, Τραλλέων 71 Πλ. Αγίου Ανδρέα / CREPA CREPA, Τραλλέων 71 Πλ. Αγίου Ανδρέα / CORE STUDIO PILATES & MORE, Χριστιανουπόλεως 103 / GNET INTERNET CAFE, Παπαφλέσσα 56 & Χριστιανουπόλεως / GALEONE ΠΙΤΣΑΡΙΑ/ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, Τραλλέων 69 / ΠΑΙΡΝΩ ΑΜΠΑΡΙΖΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, Γαλακηδών 11 & Λυσίου

www.patisionzei.weebly.com facebook: Η Πατησίων ζει

5 1+ Νεανικές ιστορίες

Ρεπορτά

ζ-Κείμ ενα: Κα

τερίνα

Θεοδω

ρακοπο ύλου, Μ

αριλένα

Καρρά

Είναι νέοι και είναι ελεύθεροι. Είναι γεμάτοι ζωή. Είναι η ζωή.

Τα μάτια τους λάμπουν γεμάτα ενθουσιασμό. Κάθονται στην καρέκλα αμήχανα, τους δυσκολεύει η ακινησία, όσο και να προσπαθείς δεν μπορείς να τους καθηλώσεις. Μιλάμε για κάτι που εμείς δεν πολυκαταλαβαίνουμε και για εκείνους είναι τόσο φυσικό που δυσκολεύονται να το εξηγήσουν. Είναι γεμάτοι ενέργεια και πρόσεξε γιατί είναι μεταδοτικό.

8 1 Φίλιππος

| Ένα φίλος που δεν μιλάει | Κάπως έτσι ξεκινάμε όλοι, καβάλα σε ένα μικρό ποδηλατάκι με βοηθητικές, στην μικρή αυλή του σπιτιού. Από εκεί μέχρι την κατάβαση βουνού για κάποιους είναι ένα πετάλι δρόμος. «Ξεκινάς απλά, μια όμορφη μέρα σου περνάει η σκέψη να ανέβεις στο βουνό. Και σιγάσιγά γίνεται συνήθεια. Όποτε έχει καλή μέρα, όποτε έχω νεύρα και θέλω να ξεσκάσω, ανεβαίνω στο βουνό, κάθομαι σε ένα δέντρο, χaζεύω τη θέα και σκέφτομαι. Κάνω τη βόλτα μου και γυρίζω ήρεμος». Ο Φίλιππος έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα με το ποδήλατο στην πόλη. Το βουνό όμως έχει τη δική του χάρη. Μου μιλάει για πρόκληση και περιπέτεια. «Έχω ένα στόχο και δεν με νοιάζει η κούραση, πηγαίνω μέχρι να φτάσω και ξέρω πως όταν φτάσω θα δω τη θέα, θα νιώσω όμορφα και θα κατέβώ όμορφα και ωραία. Το βουνό ωστόσο θέλει παρέα, είναι επικίνδυνο. Με τους φίλους μου ξεκινάμε το πρωί, βγάζουμε τις μπλούζες μας, βάζουμε αντιλιακό και ανεβαίνουμε - και ας έχει και 40 βαθμούς. Ανακαλύπτουμε διαδρομές. Βλέπουμε τα μονοπάτια και έχουμε την περιέργεια να δούμε πού πάνε, βγάζουμε τον χάρτη και τα ψάχνουμε. Και κάθε φορά υπάρχει κάποιο που πηγαίνει πιο ψηλά». Τον ρωτάω τι έχει πάντα μαζί του στις ορεινές του εξορμήσεις. Δεν το σκέφτεται πολύ. «Ένα τσαντάκι με σαμπρέλες και εργαλεία», μου απαντάει. Είναι από εκείνα τα παιδιά που μαστορεύουν. Από μικρός περνάει τις μέρες του στα συνεργεία, του αρέσει να επισκευάζει και να αναβαθμίζει ποδήλατα και το δικό του το φροντίζει πάντα μόνος του. Είναι δυο αγάπες που παντρεύονται εύκολα. Του κάνω μια τελευταία ερώτηση, του ζητάω να μου πει ένα πράγμα για το ποδήλατο, σαν να μην είχε προηγηθεί η κουβέντα μας. Με κοιτάζει κάπως διαστακτικά, όπως όλη την ώρα που μου μιλάει. Είναι πολύ διαφορετικός από τον οργισμένο έφηβο που περίμενα να συναντήσω. Αναγνωρίζω στη φωνή του έναν ενθουσιασμό πηγαίο, αυθόρμητο και μια ηρεμία, μια γλυκύτητα. Όταν, τελικά, μου μιλάει με κάνει να χαμογελάω και με αυτή την όμορφη σκέψη τον αφήνω να επιστρέψει στη μέρα του. «Το ποδήλατο για μένα είναι ένας καλός φίλος, απλά δεν μιλάει».

Μ’ έναν ενθουσιασμό πηγαίο και αυθόρμητο. Μια ήρεμη δύναμη που ταξιδεύει, ταξιδεύει, ταξιδεύει...

Δημήτρης | Ρίμες χαραγμένες στα παγκάκια της πλατείας... |

“Είναι το ίδιο σκηνικό, απλά πατάμε άλλη νότα αλλάζουνε τα πρόσωπα όχι τα γεγονότα, όπως πρώτα. Έτσι, τώρα, το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι κάναμε την θεωρία πράξη...”

Αν συχνάζεις σε πλατείες, τότε σίγουρα έχεις συνηθίσει τις φυσιογνωμίες αυτών των παιδιών. Πριν από μια δεκαετία είχαν μια εμφάνιση ακόμα πιο χαρακτηριστική. Υποχρεωτικά φαρδύ παντελόνι και μπλούζα, αθλητικά παπούτσια, καπέλο και μια κίνηση που απέπνεε την αίσθηση του “χύμα”. Τα τελευταία χρόνια, οι πιτσιρικάδες στο χώρο της χιπ χοπ μουσικής πληθαίνουν, διοργανώνουν φεστιβάλ, συχνά με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, φτιάχνουν ερασιτεχνικά στούντιο, ηχογραφούν, εκφράζοντας με ρυθμό όσα έχουν να πουν. Από ένα τέτοιο παιδί περιμένω να μου εξηγήσει τι είναι το χιπ χοπ, ως μουσική και δράση. Ως επιλογή και ως θέση. Σκέφτεται αρκετή ώρα και δεν μου απαντάει. Στο γραφείο του είναι σκορπισμένα άπειρα σκισμένα φύλλα τετραδίου, άλλα μουτζουρωμένα κι άλλα με υπογραμμισμένους στίχους. Δίπλα μια κιθάρα και ένας ενισχυτής για τις πρώτες δοκιμές της εισαγωγής, για ένα κομμάτι που ετοιμάζει. Ένα πρόγραμμα ηχογράφησης στον προσωπικό του υπολογιστή τεστάρει τα μπιτάκια. Κι αυτός να σκέφτεται, τι στο καλό πρέπει να απαντήσει. Δοκιμάζει, αλλά επειδή ξέρει ότι αυτολογοκρίνεται σταματάει ξανά. Τον ρωτάω αν μπορώ να διαβάσω τους στίχους του, μου δίνει το τετράδιο και αρχίζω να ξεφυλλίζω. Κάπου πετυχαίνω: “Ζησε τωρα που η ψυχη σου ειναι ακόμα καθαρή” και καθώς σκέφτομαι πως μόνο ένας αυθόρμητος, παθιασμένος δεκαεξάρης μπορεί να γράψει κάτι τέτοιο, τον ακούω να μου λέει: “Το χιπ χοπ είναι κάτι ελπιδοφόρο χωρίς κανείς να το καταλαβαίνει. Εκεί ξεσπάς σε ενα κενό χαρτί και δίνεις χρώμα σε μίζερες χρονικές στιγμές της μέρας σου, απλά γράφοντας. Αυτό είναι το χιπ χοπ, είναι παρέα, είναι φιλία και πάνω απο όλα διασκέδαση. Κάνεις κάτι που αγαπάς και βγαίνει σχεδόν αυθόρμητα. Ο λόγος που διάλεξα να ασχοληθώ με το χιπ χοπ και όχι με ροκ, μέταλ κ.λπ. είναι διότι είναι πιο ελεύθερο στο να θίγεις πράγματα“. Καμία καθημερινότητα δεν μπορεί να γεμίσει έναν έφηβο. Πόσο μάλλον έναν έφηβο που σου μιλάει για χρώματα, για ελευθερία, για φιλίες, για ζώη και για αλήθεια. Έναν έφηβο που θέλει να πιάσει τη ζωή από τα μαλλιά. Τώρα!

6 1

Εκείνη η αμελητέα απόσταση από το έδαφος δεν είναι αμελητέα. Είναι μια ανάσα απ’ το πέταγμα.

Δήμητρα | Τα πουλιά της ασφάλτου | Πρώτα ακούς τον χαρακτηριστικό ήχο της ρόδας στις πλάκες του δρόμου και ύστερα τη γιαγιά να φωνάζει «πού πας με αυτά παιδί μου, θα σκοτωθείς». Και μετά τους βλέπεις να τσουλάνε σαν σίφουνες πάνω στα πατίνια τους, περνάνε από δίπλα σου και γελάνε με το βλέμμα απορίας που έχεις στο πρόσωπο σου και καμιά φορά τρώνε και κάτι επικές τούμπες που σε κάνουν να σκας εσύ στα γέλια. Συναντάω τη Δήμητρα. Μπαίνοντας στο σπίτι βλέπεις τα πατίνια της μαζί με τα άλλα παπούτσια. Τέσσερις ρόδες σε κάθε πόδι και έτοιμη. «Με τα πατίνια δεν έχεις ένα τιμόνι, το τιμόνι είσαι εσύ! Σου δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας. Έχεις τον αέρα να χτυπάει το πρόσωπο σου και νιώθεις ότι πετάς». Προσπαθώ να φανταστώ το συναίσθημα που μου περιγράφει. Αντ’ αυτού της μιλάω για φόβο, για κίνδυνο. «Μας θεωρούν ριψοκίνδυνους», μου απαντάει, «τα πατίνια δεν είναι όπως το ποδήλατο για παράδειγμα, δεν έχεις τον Τσουλάω και κοιτάζω γύρω μου, ξεχνάω όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας και χαλαρώνω». Της ζητάω να μου πει μια ιστορία. Σκέφτεται λίγο και ύστερα αρχίζει να γελάει. «Είχα ραντεβού με τους φίλους μου σε μια καφετέρια. Εγώ φορούσα τα πατίνια στο δρόμο και αποφάσισα να μην τα βγάλω πριν μπω, αλλά να κάνω είσοδο ρολάροντας πάνω στα πατίνια. Μπήκα, λοιπόν, στο μαγαζί τσουλώντας ανάμεσα στα τραπέζια. Ξαφνικά σταμάτησαν όλοι ό,τι έκαναν και γύρισαν και με κοιτούσαν. Για λίγο επικράτησε σιωπή και ύστερα η παρέα μου ξέσπασε σε γέλια». Τώρα, επιτέλους, έχω καταλάβει αυτό για το οποίο μου μιλούσε. Νιώθει ελεύθερη. Φοράει τα πατίνια και ξεχνάει τον κόσμο, υπάρχει μόνο αυτή, οι τέσσερις ρόδες και ο άνεμος στο πρόσωπό της.

21

Παύλος | Τα μικρά ροδάκια | Έχει τέσσερα μικρά ροδάκια και μοιάζει με στενή βοηθητική σανίδα κολύμβησης. Κάπως έτσι θα περιέγραφε ένας «αδαής» το skate, που έχει γεννήσει μια ολόκληρη κουλτούρα ανθρώπων, συνδυάζοντας τη δυναμική του σχέση με τον αθλητισμό και την εκγύμναση, με αυτό που έχει καθιερωθεί να ονομάζεται underground κουλτούρα. Η πιο βασική, όμως, απορία που μπορεί να έχει κάνεις γι’ αυτό είναι πώς μπορεί ο «σκεϊτάς» να μην τρώει τα μούτρα του. Ο Παύλος γελάει και εξηγεί: «Το κυριότερο είναι η συγκέντρωση, που αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα στήσεις το σώμα σου και στο ότι πρέπει να φέρεις το βάρος σου μπροστά. Γι’ αρχή, πρέπει να μάθεις αυτά όσο καλύτερα γίνεται. Προσωπικά, αυτή η τεχνική μου χρειάστηκε, μια και το skate το χρησιμοποιώ περισσότερο για μετακίνηση παρά για κόλπα. Αν κάποιος, βέβαια, θέλει να μάθει να κάνει κόλπα, θα πρέπει να πέσει χίλιες φορές, ώστε να καταλάβει ποιες είναι οι συγκεκριμένες θέσεις, στις οποίες θα τοποθετηθεί για να πετύχει την κίνηση». Θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς, αν όταν οδηγείς αυτοκίνητο ή έστω και ποδήλατο απαιτείται συγκέντρωση, πόση παραπάνω μπορεί να χρειάζεται στην περίπτωση της μετακίνησης με το skate. «Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το skate στα 18 μου, μετά από παρότρυνση φίλων που ασχολούνταν χρόνια με αυτό. Την πρώτη φορά που κατάφερα να ισορροπήσω για πέντε περίπου δευτερόλεπτα ενθουσιάστηκα. Ξεκίνησα να κάνω εξάσκηση στο μεγάλο μαρμάρινο διάδρομο του Ωδείου Αθηνών. Με τον καιρό άρχισα να το χρησιμοποιώ στο δρόμο για μετακίνηση, συνήθως, σε ώρες που ο αριθμός των αυτοκινήτων ήταν περιορισμένος. Είναι αλήθεια πως το skate απαιτεί συγκέντρωση, τόση ώστε να αφοσιώνεσαι σε αυτό, με αποτέλεσμα να σε αποσπά από κάθε άλλη σκέψη της στιγμής. Το ότι ξεχνάς τα πάντα, σε απελευθερώνει». Σκεϊτάδες, όπως λέει και ο Παύλος, λίγο-πολύ μπορείς να συναντήσεις σε κάθε συνοικία της Αθήνας, ακόμα και στην πιο μικρή πλατεία. Τα πιο συνηθισμένα στέκια δεν είναι άλλα από την Πλατεία Συντάγματος, το Πεδίον του Άρεως, τον Λόφο του Φιλοπάππου, το Ωδείο Αθηνών και την Πλατεία του Περιστερίου. «Τα τελευταία χρόνια οι σκεϊτάδες γίνονται ολοένα και περισσότεροι. Είναι, γενικά, ήρεμοι άνθρωποι, χαλαροί τύποι. Συναντάς από πιτσιρικάδες έφηβους μέχρι κι ανθρώπους ηλικίας σαράντα χρονών. Μεταξύ αυτών θα βρεις παιδιά με φοβερό ταλέντο. Δυστυχώς, όμως, το θέμα στην Ελλάδα δεν προβάλλεται και τα παιδιά αυτά χάνονται». Θυμήθηκα μερικές πλατείες της Αθήνας, αλλά και της ελληνικής επαρχίας. Χιπχοπάδες, σκεϊτάδες, γκραφιτάδες να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο να συμμετέχουν στην ίδια κουλτούρα, στην ίδια «φάση». «Υπάρχει μια λανθάνουσα σχέση χιπ χοπ και σκεϊτάδων και, γενικότερα, εναλλακτικής μουσικής και σκεϊτάδων. Όλοι αυτοί μαζί συμμετέχουν με τον τρόπο τους στην επονομαζόμενη underground-εναλλακτική κουλτούρα».

Ποδήλατα, πατίνια, σκέιτμπορντ, ρίμες, παρκουράδες στους δρόμους της πόλης.

8 1

5 1 Λεωνίδας

| Μια σανίδα με ροδάκια | Πρέπει να είσαι ένας από αυτούς για να καταλάβεις την αγάπη του για το skate... Πρέπει να είσαι έφηβος για να μοιραστείς τον ενθουσιασμό του... Αλλά δεν χρειάζεται να είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο για να δεις τη χαρά στα μάτια του, να ακούσεις το χρωματισμό της φωνής του, να νιώσεις τη θετική του ενέργεια. Όλα αρχίζουν πειραματικά, διερευνητικά. «Δεν σκεφτόμαστε ποτέ τι κάνουμε, απλώς παίρνουμε αποφάσεις και άμα δεν μας αρέσουν τις παρατάμε. Πάντα κάτι θα βγει, καλό ή κακό, αλλά πάντα κάτι θα βγει». Κάπου στη διαδρομή το αγαπάς. Δεν κάνεις ποτέ κάτι που δεν αγαπάς, ο Λεωνίδας δεν σηκώνει κουβέντα σε αυτό. Και το skate το αγαπάει για δύο λόγους... ...Για την παρέα: «Δεν μπορώ να το περιγράψω, είναι απίστευτη φάση, να είσαι εσύ και οι κολλητοί σου και να κάνετε αυτό που γουστάρετε, να κοροϊδεύει ο ένας τον άλλο, να πετάει ο ένας τον άλλο από το skate, να γελάτε, να χαίρεται ο ένας με τη χαρά του άλλου...». ...Για την ελευθερία: «Το κάνεις όποτε το χρειάζεσαι. Όταν δεν έχεις τι να κάνεις, όταν κάθεσαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, κουνάς το ποντίκι και κοιτάς την οθόνη με το στυλάκι το βαριεστημένο… Δεν σε γεμίζει τίποτα, δεν σε ενδιαφέρει τίποτα, παίρνεις το skate και βγαίνεις μια βόλτα στο δρόμο. Κάνεις ό,τι θέλεις εκείνη τη στιγμή, δεν έχεις κανένα να σου πει αν το κάνεις σωστά ή όχι». Υπάρχει κάτι το μεταδοτικό στο πάθος αυτού του ανθρώπου γι’ αυτό που κάνει, κάτι εθιστικό στον τρόπο που σου μιλάει για αυτό. Ο ενθουσιασμός μου για αυτή τη συνάντηση είναι έκδηλος και ο Λεωνίδας τον αντιλαμβάνεται. Με κοιτάει στα μάτια και μου χαμογελάει. «Θες και εσύ να το αρχίσεις με αυτά που σου λέω, έτσι;», μου λέει.

Daniel | Παιχνίδια αδρεναλίνης |

χ ει ρ ο πο ί ητ ο κ ό σμ ημ α & λαμ πάδε ς αξ εσ ο υ άρ ― αντ ι κε ίμ εν α

Τους βρίσκεις σε πλατείες και σε δρόμους της πόλης, να πηδάνε τοιχάκια, να κάνουν τούμπες και άλματα. Είναι η κουλτούρα του ρίσκου, του κινδύνου, της πρόκλησης που τους κάνει στα μάτια του κόσμου να φαντάζουν υπεράνθρωποι. Τους περισσότερους όμως τους ξέρουμε, τους έχουμε γνωρίσει. Είναι το υπερκινητικό παιδί στο πίσω θρανίο, ο πιτσιρικάς που παίρνει φόρα και πατάει στους τοίχους στο διάλειμμα, η κοπέλα που κάνει ρόδες στο γρασίδι του προαυλίου. Ένα από αυτά τα παιδιά είναι και ο Daniel. Τον συναντάω σε έναν πεζόδρομο. Καθόμαστε σε ένα παγκάκι και μιλάμε για κάτι που εγώ δεν πολυκαταλαβαίνω και για εκείνον είναι τόσο φυσικό που δεν ξέρει πώς να μου το εξηγήσει: Το parkour. «Μου αρέσει η κίνηση. Άρχισα όταν ήμουν 13 χρονών, στην αρχή έπαιζα στο πάρκο και πήδαγα τοίχους. Βγήκε από μόνο του, δεν είχα σκοπό να το αρχίσω». Μιλάμε για κίνδυνο, έχω μπροστά μου ένα πιτσιρίκι γεμάτο ενέργεια, αναζητά την πρόκληση και στο νεαρό της ηλικίας του ο κόσμος μοιάζει να απλώνεται στα πόδια του, δεν πολυκαταλαβαίνει από εμπόδια. «Μου αρέσει η αδρεναλίνη. Εννοείται πως φοβάμαι, άνθρωπος είμαι. Αλλά είναι μια πρόκληση και αυτό είναι το ωραίο». Η ερώτηση έρχεται αυθόρμητα, δεν προλαβαίνω να τη σταματήσω. «Έχω πάθει ατυχήματα», μου απαντά. «Ποτέ, όμως, κάτι σοβαρό. Δυο-τρία πλευρά έχω σπάσει μόνο». Τον κοιτάζω έκπληκτη. Γελάει με την αμηχανία μου. «Πρέπει να πέσεις», συμπληρώνει, «από τα λάθη μαθαίνεις»…

Τάσος | Η άλλη πλευρά του parkour |

Primrose • Αγίου Στυλιανού 33, Γκύζη • Τηλ: 210 6449336

7 1 του. «Μπορείς να κάνεις parkour και με το μυαλό σου. Όχι, βέβαια, να πηδάς τοιχάκια με το μυαλό σου. Parkour σημαίνει να πηγαίνεις από το α στο β με τον καλύτερο και λιγότερο επιβλαβή για το σώμα σου τρόπο. Αυτό μπορείς να το εφαρμόσεις και στο να γυρνάς σπίτι με το λεωφορείο, ας πούμε». Του ζήτησα να μου περιγράψει το συναίσθημα. «Όταν είσαι στον αέρα νιώθεις ελευθερία», μου είπε, «κρατάει πραγματικά λίγο αλλά το νιώθεις πολύ έντονα. Και όταν φτάνεις στο έδαφος νιώθεις την ικανοποίηση, νιώθεις υπέροχα όταν καταφέρνεις κάτι». Άλλωστε, η ομορφιά του parkour είναι ότι είσαι εσύ και το σώμα σου δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο. «Είναι η αναζήτηση στο να βρεις τα όριά σου. Οι προκλήσεις δεν σταματάνε ποτέ, πάντα είσαι εσύ και ο εαυτός σου και πάντα βελτιώνεσαι». Στο ασίγαστο πάθος των δεκαπέντε του χρόνων προσπάθησα να απαντήσω με λογική και έχασα. Τον ρώτησα αν, μεγαλώνοντας, θα εγκατέλειπε το άθλημα. Η απάντηση του ήταν κατηγορηματική. «Όχι. Σκέψου ένα άντρα που χάνει τη γυναίκα του. Δεν θα τον πονέσει πολύ; Το ίδιο θα σήμαινε για μένα να χάσω το parkour».

5 1

Ο Τάσος μου θύμισε πως τα παιδιά έχουν πάντα τη δύναμη να σε ξαφνιάζουν. Μιλώντας μαζί του ένιωσα ξαφνικά σαν να ήταν αυτός ο ενήλικας και εγώ ένα παιδί, σαν να είχε ένα μάθημα να με διδάξει και εγώ να παρακολουθούσα, απλά, τον ήχο της φωνής

Βία και επιθετικότητα στην εφηβεία Ένα πρόβλημα που αναδύεται έντονα στην εποχή μας και απασχολεί όλο και περισσότερο την κοινωνία είναι η αυξανόμενες συμπεριφορές βίας από αλλά και μεταξύ των εφήβων. Ανυπακοή, επιθετικότητα, απειλές, βρισιές, εκβιαστικές συμπεριφορές ακόμα και χειροδικίες είναι μερικές συμπεριφορές που όταν συμβαίνουν κάνουν τόσο τους γονείς όσο και τους εκπαιδευτικούς να φτάνουν σχεδόν στα όρια της απελπισίας και να ανησυχούν για τα χειρότερα. Είναι χαρακτηριστική η απόγνωση και η απορία γονιών και εκπαιδευτικών καθώς τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο γίνονται μάρτυρες και αποδέκτες συμπεριφορών που σε άλλες εποχές φαίνονταν απαράδεκτες για εφήβους. Ιδιαίτερα έχει αρχίσει να απασχολεί την κοινωνία μας το φαινόμενο του εκφοβισμού (bullying) τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου, παιδιών και εφήβων από σωματικά ισχυρότερους μαθητές ή και από ομάδες μαθητών. Μια μορφή βίας για την οποία δεν έχει ευαισθητοποιηθεί ακόμα η ελληνική κοινωνία (σε αντίθεση με τις άλλες δυτικές κοινωνίες) είναι το φαινόμενο της άσκησης βίας εφήβων κατά των γονέων τους.

Αιτίες Πού οφείλεται αυτό; Έχουν γίνει προσπάθειες για εξήγηση των φαινομένων του θυμού, της επιθετικότητας και της άσκησης βίας των εφήβων. Ωστόσο, το φαινόμενο είναι τόσο πολύπλοκο που δεν μπορεί να υπάρξει μια θεωρία που να φωτίζει πλήρως το φαινόμενο. Μεταξύ των αιτίων που προκαλούν την εφηβική βία έχουν προταθεί υποθέσεις που αναφέρονται σε: • Συναισθηματική αποστέρηση των παιδιών από τους γονείς τους.

• Σε κακοποιητικές συμπεριφορές που τα ίδια τα παιδιά έχουν υποστεί και τις αναπαράγουν στο περιβάλλον τους.

• Στην ψυχολογική πίεση και το στρες που υφίστανται κατά την λυκειακή περίοδο. Επίσης, η παρακολούθηση ταινιών ή ενασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια (που το περιεχόμενό τους σχετίζεται τους με βία και επιθετικότητα) φαίνεται να κάνει τα παιδιά να ενστερνίζονται τη συμπεριφορά αυτή και την κάνουν μέρος της δικής τους ζωής, ανάλογα βέβαια με την παιδεία και τον χαρακτήρα του κάθε εφήβου. Σε μια γενικότερη κοινωνική οπτική, η κρίση αξιών και η αποτυχία της κοινωνικής οργάνωσης, με βάση το νόμο, φέρνει τη βία. Με απλά λόγια, το παιδί δυσκολεύεται να κατανοήσει και να ακολουθήσει νόμους που δεν εφαρμόζονται και μεγαλώνει με την αίσθηση της ατιμωρησίας. Θα πρέπει να πούμε, ωστόσο, ότι εδώ δεν μιλάμε για φαινόμενα που αποτελούν φυσιολογική διαδικασία στην πορεία για μετάβαση του παιδιού στην ενήλικη ζωή. Η εφηβική ηλικία χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο βίοψυχολογικών μεταβολών τα οποία, μεταξύ των άλλων, σχετίζονται, πέρα από την ανισορροπία που φέρνει η αύξηση των ορμονών στο σώμα, με την προσπάθεια του εφήβου να πετύχει την αίσθηση της ταυτότητάς του και να κατακτήσει αυτονομία και αυξημένες ελευθερίες. Να θυμόμαστε ότι ενώ ο θυμός είναι απόλυτα φυσιολογική και θεμιτή κατάσταση, σε κάθε περίπτωση η άσκηση βίας είναι απαράδεκτη.

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο Όπως σε όλες τις καταστάσεις και εδώ φαίνεται να ισχύει το ρητό «η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη». Οι γονείς θα πρέπει να έχουν ενημερωθεί για την εφηβεία και αν χρειάζεται να συμμετέχουν σε Σχολές Γονέων. Οι γονείς θα πρέπει να φροντίζουν να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους από μικρή ηλικία και να τους παρέχουν συναισθηματική υποστήριξη ώστε να έχει καλλιεργηθεί η εμπιστοσύνη για να μπορούν οι έφηβοι να μιλήσουν στους γονείς, όταν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Θα πρέπει η οικογένεια να συνεργάζεται με τη σχολική κοινότητα ώστε να υπάρχει άμεση ενημέρωση και κοινή στάση απέναντι σε κάθε προβληματική συμπεριφορά. Είναι χρήσιμο οι γονείς να ενθαρρύνουν τους εφήβους να ασχοληθούν με δραστηριότητες που μπορούν να εκτονώσουν την πλεονάζουσα ενέργειά τους και τα μαθαίνουν πειθαρχία και συνεργασία. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό (μπάσκετ, πολεμικές τέχνες κ.λπ.) φαίνεται να βοηθά στην κατεύθυνση αυτή.

Τι μπορεί να γίνει όταν ένα παιδί συμπεριφέρεται βίαια; Όταν οι γονείς αρχίζουν να προβληματίζονται για το παιδί τους, είναι καλό να επισκεφτούν κάποιον ειδικό σε θέματα ψυχικής υγείας (ή σε κοινωνική υπηρεσία) ώστε να γίνει μια λεπτομερής εκτίμηση του προβλήματος. Ο ειδικός μπορεί αξιολογήσει το αν υπάρχει πιθανότητα για σοβαρή διαταραχή και να βοηθήσει σημαντικά στα εξής σημεία: • Να μάθει ο έφηβος πώς να ελέγχει τον θυμό του.

• Να εκφράζει τον θυμό και την απογοήτευσή του με κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους.

• Να είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και να αποδέχεται τις συνέπειες τους.

• Να στηρίξει ψυχολογικά τους γονείς, καθώς μπορεί να αισθάνονται ή ότι έχουν κάνει κάτι λάθος ή πως ανάλογα με την στάση του εφήβου χάνουν τον έλεγχο ή ακόμα και να νιώθουν ότι απειλούνται.

• Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της θεραπείας μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπιστούν οικογενειακές συγκρούσεις, σχολικές δυσκολίες καθώς και προβλήματα που αφορούν την ευρύτερη κοινότητα στην οποία ανήκει το παιδί και η οικογένειά του. Είναι, επίσης, σημαντικό οι γονείς να ελέγχουν τη δική τους συμπεριφορά. Δεν είναι εύκολο π.χ. να προσπαθείς να πείσεις το παιδί σου να μη φωνάζει, να μη βρίζει ή να μην καπνίζει, ενώ εσύ το κάνεις. Κλείνοντας είναι καλό να γνωρίζουμε ότι οι συμπεριφορές των εφήβων αντανακλούν την εξέλιξη της κοινωνίας μας. Μια έκδηλα ακραία συμπεριφορά, προφανώς, εκπέμπει ένα μήνυμα για το πώς αισθάνεται ο έφηβος και χρειάζονται πολλές φορές τα αποθέματα αγάπης των γονιών και των αρμοδίων προκειμένου τα μηνύματα αυτά να αποκωδικοποιηθούν και να γίνουν κατανοητά. Παναγιώτης Απότσος Ψυχολόγος MSc, Ψυχοθεραπευτής Στοιχεία επικοινωνίας: Τηλ.: 6938373938, e-mail: panap6@yahoo.gr

Το ιστορικό και αυθεντικό ποτάδικο της Πατησίων

/Onarροκ μπαρ Κλασικό στέκι στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη, με ιστορία 16 χρόνων, καλύπτει όλο το φάσμα της ροκ μουσικής και τολμά στο χώρο της μπίρας. Η μεσαιωνική του διακόσμηση και το φιλικό του περιβάλλον αγκαλιάζουν όλες τις παρέες που θέλουν να διασκεδάσουν. Καλή μουσική, αφιερώματα σε αγαπημένους καλλιτέχνες και δυνατά πάρτυ. Τον πήχη ανεβάζει η ποικιλία στις μπίρες, κάποιες κλασικές, άλλες πιο ιδιαίτερες, σε συνδυασμό πάντα με τις χαμηλές τιμές. Επίσης ο χώρος προσφέρεται για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα. Το Όναρ, ένα από τα αγαπημένα Ροκ Μπαρ, παραμένει αυθεντικό και διαχρονικό, με σταθερά παρεΐστικη ατμόσφαιρα ενώνοντας το παλιό με το καινούργιο. Ανοιχτά κάθε μέρα από τις 9 το πρωί για καφέ, τάβλι και επιτραπέζια έως αργά το βράδυ.

Φωκίωνος Νέγρη 53, Αθήνα τ.: 210 8611331 / www.onarcafe.com / fb: Onar rock cafe

Από το

1958, το θρυλικό

Au Revoir αποτελεί μία από τις πιο σταθερές αξίες της Αθήνας.

/ΚαφέΟίνο Au Revoir, Πατησίων 136, Αθήνα τ. 210 8230474

Άνοιξε πριν από περίπου 13 χρόνια και κέρδισε αμέσως τις εντυπώσεις, ο λόγος για το Καφέ Οίνο στα Άνω Πατήσια. Πρόκειται για ένα από τα πιο ιδιαίτερα στέκια της περιοχής, συγκεντρώνοντας νεανικό (και όχι μόνο) φανατικό κοινό από όλη την Αθήνα. Ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος στο βάθος του μαγαζιού με τα παιχνίδια και τα περιοδικά δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Η προσεγμένη διακόσμηση και ο ιδιαίτερος φωτισμός με τα λουλούδια στους τοίχους αποτελεί μέρος της επιτυχίας του, πέρα από το γνωστό σε όλους cappuccino που σερβίρει και δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα, φτάνει απλά να τον δοκιμάσετε. Οι ιδιοκτήτες κάθε Δευτέρα είναι happy και κατεβάζουν κι άλλο τις τιμές από το πρωί ώς το βράδυ, δίνοντας τη δυνατότητα να απολαύσετε σπιτικά coctails με 6 ευρώ. Εμείς σας προτείνουμε το ομώνυμο Καφέ Οίνο με το τζιν ως βάση και τη γεύση της μέντας να φλερτάρει τον ουρανίσκο και τη φαντασία σας!

Γαβριηλίδου 8, Πατήσια τ.: 2130087858

/o.n.o.m.a.TheArtBar Λίγα μέτρα μόλις από το σταθμο Άνω Πατησίων βρίσκεται το O.n.o.m.a Art Bar. Ένας χώρος μοναδικός στο είδος του, διακοσμημένος με Arty δημιουργίες στους τοίχους του και μια μοναδική έκθεση των μεγαλύτερων έργων τέχνης ζωγραφισμένων στα τραπέζια του. Ένα φιλικό περιβάλλον, όπου κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ και το γλυκό σας, ενώ το βράδυ υπό τους ήχους funky soul και mainstream μουσικής να χαλαρώσετε πίνοντας το ποτό ή το cocktail σας. Οι βραδιές στο O.n.o.m.a συμπληρώνονται με μοναδικά live events που καλύπτουν όλα τα γούστα, ενώ θα σας εκπλήξει ευχάριστα χάρη στα DJ sets που φιλοξενεί συχνά στα decks.

O.n.o.m.a. the art bar Πατησίων 351, Άνω Πατήσια τ.: 210 2012354, fb: O.n.o.m.a. - The art bar

/CornerStories Ένα νέο μπαρ στα Άνω Πατήσια που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα! Στο παρεΐστικο Corner Stories μπορείτε να απολαύσετε καφέ, κρασί, ποτά, μπίρες και αποστάγματα και να τα συνοδεύσετε επιλέγοντας από ένα μενού εξαιρετικά νόστιμων πιάτων όπως μπρουσκέτες, κοτόπουλο σπέσιαλ, λουκάνικο ή πατάτες baby μεταξύ άλλων, σε προσιτές τιμές. Σε ένα σκηνικό που συνδυάζει το ρετρό με το μοντέρνο και το ξύλο με το σίδερο, δένουν σε μια αρμονική ισορροπία με τα mix & match έπιπλα και αντικείμενα που φανερώνουν τη διάθεση και το μεράκι των ανθρώπων που το έστησαν.

Tο soundtrack ξεκινά από την jazz και την bossa, αλλά περνά εύκολα και χωρίς πολλή σκέψη, όταν το απαιτεί η περίσταση, σε χορευτικούς ρυθμούς από τη βρετανική indy rock/pop ώς την κουβανέζικη salsa και το αργεντίνικο tango. Με ανοιξιάτικη διάθεση, στο Corner Stories κάθε μέρα γράφεται και μια διαφορετική ιστορία!

Corner stories, bar bistro Πατησίων 337 & Σκρα, Άνω Πατήσια τ.: 2102011375 www.facebook.com/CornerStoriesAthens

Περί ελεύθερων χώρων

&

«Αναβαθμισησ»

Τι σημαίνει, τελικά, αναβάθμιση; Μια λέξη

που απασχολεί, αρκετά, τον τελευταίο καιρό όλους εμάς αλλά και εκείνους που διοικούν. Μόνο που υπάρχουν δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες: Αυτή των ανθρώπων της πόλης που ζουν και διψούν για αναβάθμιση και

«Παίρνουμε τη ζωή μας (έστω ένα μικρό μέρος της) στα χέρια μας. Επαναπροσδιορίζουμε τη σχέση μας με τη γη, το (αστικό) περιβάλλον, τη χειρωνακτική εργασία. Μαθαίνουμε να λειτουργούμε εθελοντικά, συλλογικά, αλληλέγγυα και, πάνω απ’ όλα, δημοκρατικά.» Σπύρος, εκπαιδευτικός, μέλος της επιτροπής του κτήματος Δρακόπουλου

απ΄όσο θέλουν να φαίνονται. Για την πραγ-

«Έρχομαι στο πάρκο τώρα, όσο είναι μικρό το παιδί, μετά δεν ξέρω …Τις προάλλες ήρθε και κάθισε ένας άστεγος εκεί δίπλα σε κάτι κυρίες. Είναι ζήτημα υγιεινής, εγώ δεν έχω πρόβλημα, άλλα κάποιοι σίγουρα θα έχουν».

ματική αναβάθμιση μιας περιοχής ή και μιας

Μαρία, νέα μητέρα

εκείνη των διοικούντων που, πολλές φορές, απέχει από την πραγματικότητα και την καθημερινότητα. Τα πράγματα είναι πιο απλά

κοί σχεδιασμοί και υψηλό budget. Τα μεγαλεπίβολα έργα, για παράδειγμα, που σχεδιάζονται στην περιοχή της Πατησίων και η διέλευση του τραμ από αυτήν, δεν εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες και τα αληθινά προβλήματα των κατοίκων της. Γιατί μια αναβάθμιση κύριο στόχο έχει τη βελτιώση

μπορεί να αλλάξουν το αστικό τοπίο. Αυτό

«Βεβαίως πρέπει να υπάρχουν ελεύθεροι χώροι, εσύ τι λες; Εγώ δεν έχω προλάβει να πάρω μέρος στις δράσεις εδώ, αλλά το στηρίζω αυτό με τον τρόπο μου, με την παρουσία μου εδώ. Το πάρκο είναι ωραίο όπως είναι, με το χώμα του, τα δέντρα του, τα κτίρια του. Επικίνδυνο δεν είναι, ούτε καν το βράδυ».

που χρειάζεται περισσότερο απ΄όλα, σή-

Μελίνα, κάτοικος περιοχής

ο

μερα, είναι ιδέες. Ιδέες που να γεννιούνται

μη». Νομίζω, λοιπόν, πως ούτε έργα τεράστιας υποδομής χρειάζονται, ούτε κινήσεις που δεν λύνουν ουσιαστικά προβλήματα.

γ

Μόνο οι ελεύθεροι χώροι που υπάρχουν στην Πατησίων, αν αξιοποιηθούν σωστά,

γορές άνω των ια α

1+1 δώρ στ

αγ

υαλ

Σπύρος, συνταξιούχος

€ 100

της ζωής των «πραγματικών κατοίκων και

«Έρχομαι κάθε μέρα που περπατάω εδώ στην περιοχή. Είναι, όμως, πάρκο αυτό; Να και οι κούνιες εκεί, είναι όλες χαλασμένες. Και ας χτιστεί το μισό, να γίνουν υποδομές, να φροντίσει ο Δήμος, να γίνει σαν τα σύγχρονα ευρωπαϊκά πάρκα, να το διαμορφώσουν».

ιά ο ρ ά σ ε ως

από την αρχή με όρεξη και αγάπη. Στην πραγματικότητα, η αναβάθμιση, αφορά περισσότερο την αναβάθμιση ιδεών. Όλα αυτά δεν μπορούν να μπουν στο στενό πλαίσιο

ΟΠΤΙΚΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ οπτικά φακοί επαφής γυαλιά ηλίου Χρυσ/μου Σμύρνης 90, Άγιος Ελευθέριος (Έναντι Ηλ. Σταθμού) τηλ.: 697 65 82 134

δομικών έργων υποδομής. Αυτό που χρειάζεται είναι καινοτομία στις ιδέες!

«Το πάρκο πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει, και λίγα έχουμε. Αλλά πρέπει να το φροντίζουμε! Και εμείς, και ο δήμος!» Μαρία, συνταξιούχος

«Επικίνδυνο; Όχι δεν είναι. Ερχόμαστε εδώ με την παρέα μου. Και εννοείται θα ερχόμουν αν γίνονταν και εκδηλώσεις ή συναυλίες». «Παίζουμε κρυφτό, κυνηγητό, ό,τι παιχνίδια έχει εδώ γύρω. Είναι ωραία που είναι έτσι με τα δέντρα του… Πρέπει να έχουμε πάρκα» Κωνσταντίνος, Γ’ γυμνασίου και η αδελφή του Ιφιγένεια Γ’ δημοτικού epitropiktimadrakopoulou.blogspot.gr (επιτροπή κατοίκων για το κτήμα Δρακόπουλου)

Aπόψεις

ολόκληρης πόλης δεν χρειάζονται φαραωνι-

Κτήμα Δρακόπουλου Φωτογραφία: Δημήτρης Αγγελίδης

προς αξιοποίηση

Β

Το άλλο; Το άλλο στέκει άδειο μεταξύ Πατησίων και Λ. Ηρακλείου... Δύο ολόκληρες βίλες -η Δρακόπουλου και η Βεζανή- καθώς και ο γείτονάς τους, το πρώην εργοστάσιο εριουργίας (επεξεργασίας μαλλιού για εμάς τους νεότερους) βρίσκονται πάνω από έναν αιώνα πλέον στον αριθμούς 356-358 της Πατησίων. Η ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται από τον κ. Βεζανή, νομικό, καθηγητή της ΑΣΟΕ των αρχών του 20ού αιώνα. Ο κύριος Σωτήριος Βεζανής, λοιπόν, κληρονόμησε από τον παππού του το εργοστάσιο εριουργίας, χτισμένο το 1882, όπου και έθεσε για πρώτη φορά τα ζητήματα του 8ώρου, της υγιεινής των χώρων εργασίας και της απαγόρευσης της βαριάς εργασίας σε παιδιά και γυναίκες. Δίπλα στο εργοστάσιο βρισκόταν και βίλα Βεζανή, σπάνιο δείγμα της αρχιτεκτονικής των τελών του 19ου αιώνα. Και θα παρέμενε γνωστή ως Κτήμα Βεζανή αν δεν είχε περιέλθει στα χέρια των αδελφών Δρακόπουλων, του Αθηνόδωρου και του Κωνστανίνου, το 1992. Τα αδέλφια μετέτρεψαν το εργοστάσιο σε βαμβακουργία και έχτισαν μια δεύτερη έπαυλη, τη γνωστή βίλα Δρακόπουλου, όπως αποκαλούν πολλοί σήμερα όλη την έκταση. Τα δυο αδέλφια είχαν πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και ιδιαίτερη συμβολή στην λειτουργία του Ερυθρού Σταυρού, στον οποίο και κληροδότησαν την έκταση το 1977. Μετά από 4 χρόνια χαρακτηρίστηκε ως χώρος πρασίνου, ως σπάνιο ιστορικό έργο τέχνης και τέλος ως διατηρητέο μνημείο. Κύλησε μια δεκαετία, όπου ο χώρος παρέμεινε πνεύμονας πρασίνου, ο φράχτης του εργοστασίου γκρεμίστηκε και το πάρκο φάνηκε να αποκτά σιγά σιγά μια πρώτη μορφή. Ώσπου αποχαρακτηρίστηκε από διατηρητέο και άρχισε να χαροπαλεύει για τη ζωή του. Σχέδια επί σχεδίων και συμφωνίες επί συμφωνιών κατέληξαν να οδηγήσουν το 2009 τις μπουλντόζες μέσα στον χώρο του πρώην εργοστασίου και να το κατεδαφίσουν, για να χτιστεί ένα κτίριο 9.000 τ.μ. Τότε, λοιπόν, είναι που η γειτονιά μπήκε μπροστά. Οι κάτοικοι της περιοχής κατήγγειλαν την κατεδάφιση και ξεκίνησαν τον δικό τους αγώνα για το πάρκο, με εκδηλώσεις, δράσεις, δεντροφύτευση, παιχνίδια και αναδιαμόρφωση του πάρκου. Και κάπως έτσι οι κοσμοπολίτικοι χοροί των παλιών εποχών στις βίλες έγιναν χορευτικά γλέντια τις Καθαροδευτέρες κάτω από τα πεύκα. Το Πάρκο Δρακόπουλου, βλέπεις, έχει πολλούς καλεσμένους και τους τρατάρει ότι μπορεί: κάποιον λίγη σκιά, κάποιον ένα παγκάκι, κάποιον ένα κομμάτι τοίχου για το επιδέξιο σπρέι του. Παίζει και θέατρο. Έχει μια πύλη μαγική από την Ηρακλείου, που σε οδηγεί στο «θεατράκι» - μια σκηνή και μερικές κερκίδες όλο και όλο, δημιούργημα και αυτό των κατοίκων. Άδεια όπως είναι η σκηνή, θαρρείς σου υπενθυμίζει ότι το αληθινό θέατρο είναι έξω παντού. «Όλος ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή κι όλοι οι άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, ηθοποιοί: Βγαίνουνε με το θάνατο, μπαίνουν με τη ζωή και κάθε άνθρωπος στο βίο του παίζει ρόλους πολλούς, σε εφτά διαφορετικές φάσεις, εφτά πράξεις” που έλεγε και ο Σαίξπηρ. Και τούτο το θεατράκι, κατάμεστο κάθε σεζόν, με τους ψίθυρους που ακούγονται στους θάμνους και τα γέλια που αντηχούν στην πλατεΐτσα. Δανείζει φυσικά πού και πού την σκηνή του και σε αληθινούς ηθοποιούς, που έρχονται να ανεβάσουν τα δρώμενά τους στην καρδιά των Πατησίων. Δυστυχώς, όμως, δεν έζησε ποτέ το πάρκο καλά και εμείς καλύτερα. Ήρθαν και άλλα, εμπρησμοί, πυρκαγιές, εγκατάλειψη. Οι βίλες Βεζανή και Δρακό-

πουλου στέκουν παράμερα με σκεπές γκρεμισμένες να χάσκουν από απογοήτευση. Αλλά όπως στην άλλη ζωή, έτσι και τώρα δεσπόζουν, ξεχωρίζουν. Η αρχοντιά παιδί μου δεν κρύβεται! Σαν να το πήραν απόφαση πως αν είναι να καταλήξουν ακόμα ένα αστικό ατελές μνημείο, καλά θα κάνουν να είναι ΤΟ ατελές μνημείο. Και όπως κάποτε περηφανεύονταν για τα λούσα τους, τώρα περηφανεύονται για τα γκράφιτι. Και αν διασχίζεις το πάρκο ολόκληρο και βγεις από την άλλη «πύλη», επί της Πατησίων, δίπλα στο βιβλιοπωλείο, θα δεις τη μαυρισμένη ταμπέλα που λέει ιδιοκτησία ΕΕΣ να σε κοιτάει ειρωνικά. Μπορεί και να συναντήσεις εκεί κάποιον μοναχικό κουρασμένο ταξιδιώτη να ‘χει ξαπλώσει να ξαποστάσει ανάμεσα σε πέτρες και παλιές εφημερίδες. Κι όμως, όποιον κι αν συναντήσεις το βράδυ, με τον ερχομό της μέρας φεύγει σαν στοιχειό, δίνοντας χώρο στα παιδάκια που κάνουν κούνια, σε κάποιον μελαγχολικό παππού και σε ένα νεαρό ζευγάρι, που ταΐζει τα περιστέρια τα κυριακάτικα πρωινά. Και αν έρθεις Σάββατο, μπορεί να πετύχεις και τίποτα ανθρώπους να δουλεύουν μέσα στο πάρκο - έχει πολλή δουλειά κλαδέματα, χτισίματα, καθαριότητα. Είναι αυτοί οι κάτοικοι που έχουν δεθεί με το κτήμα. Έκαναν το αστικό τοπίο δικό τους, διαμορφωμένο από τα χεράκια τους και τον κόπο τους. Και πέρα από αυτό έγιναν και μια παρέα. Βρήκαν και γνώρισαν τον γείτονά τους. Κάποιοι παντρεύτηκαν. Το παιδάκι τους τώρα θα παίζει κρυφτό πίσω από τα καινούργια παρτέρια και τα φρεσκοφυτεμένα δεντράκια. Και το πάρκο θα γιορτάζει κάθε μέρα. Θα γιορτάζει τη βουή της πόλης, όπως τρυπώνει μέσα από τη φαινομενική μόνον εγκατάλειψη, όπως ξεπροβάλλει πίσω από τα δέντρα του κήπου. Θα σε προσκαλεί να γευτείς και συ από την απλωσιά και τον ίσκιο του, να γίνεις ένας από τους πολλούς «ιδιοκτήτες» του. Να το θαυμάσεις πάντα περήφανο, και πάντα κοσμικό, όσες ζωές και αν περάσουν. Αγαθή Κάτσια

Ελεύθεροι χώροι

ίλα… λέξη ηχηρή, μεγαλειώδης. Το λες και ταξιδεύεις αυτόματα ώς τα πέρατα της Εκάλης. Φαντάζεσαι τετραγωνικά τετραψήφια, σκυλάκια που μοιάζουν στις κυρίες τους και κυρίες που μοιάζουν στα αυτοκίνητα τους. Αυτό είναι το ένα είδος βίλας.

Πόσοι χώροι αναξιοποίητοι, πνοή ζωής για την περιοχή

• Πάρκο Κύπρου και Πατησίων • Γοτθικός πύργος • Οικία Μαρίας Κάλλας • Δισκογραφική COLUMBIA • GREEN PARK • Πλατεία Καλλιγά • Πάρκο Ρενιέρη-Σλήμαν-Αχαρνών • Κήπος Πάτμου και Καραβία, Πατήσια • Πεδίον του Άρεως • Πλατεία Αιγύπτου • Α-Β Κινηματογράφος • Το κτίριο στο πάρκο Κλωναρίδη • Άλσος Ευελπίδων • Λόφος του Παιδιού Γκράβα • Πλατεία Πάφου στα Κάτω Πατήσια

Πολιτισμικές - τουριστικές διαδρομές στo 6ο Διαμέρισμα

Δ

εν ήταν παρά μια φαινομενικά κοινή είδηση: Η ΔΕΗ αποφάσισε να στεγάσει το μοναδικό φωτογραφικό/κινηματογραφικό αρχείο της στο ιδιόκτητο σχεδόν ερειπωμένο νεοκλασικό της, στην οδό Αγαθουπόλεως 14. Με αυτόν τον τρόπο θα αξιοποιηθεί και η Πλατεία Μπακογιάννη, ενώ ενδέχεται να ανοίξει ο δρόμος και για την πραγματική αξιοποίηση -και όχι απλή χρήσητου παρακείμενου νεοκλασικού που στεγάζει υπηρεσίες της 6ης Δημοτικής Κοινότητας. Πρόσθετα, θα βοηθήσει στην ανάδειξη του παρακείμενου “γοτθικού πύργου” της οδού Θήρας, του οποίου η διάσωση και ανακαίνιση έγινε γνωστή λίγες μέρες αργότερα. Με αυτόν, όμως, τον τρόπο προστίθεται μία ακόμα ψηφίδα στο πολιτισμικό μωσαϊκό της περιοχής, που θα μπορούσε να αποτελέσει το εργαλείο για να ξεκινήσει μία αναβάθμιση της περιοχής που υποβαθμίζεται αδιάκοπα τις τελευταίες δεκαετίες. Ένας από τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν ήταν και το ότι όλες ανεξαιρέτως οι κρατικές και δημοτικές αρχές της μεταπολίτευσης απέφευγαν να αγκαλιάσουν την Κυψέλη ειδικότερα και την 6η Δημοτική Κοινότητα γενικότερα όπως άλλες περιοχές της Αθήνας. Ίσως από φθόνο, για τη ραγδαία (μεσο)αστική τους ανάπτυξη των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, αλλά πάντως με τις ευλογίες των δυνάμεων που έβλεπαν την υποβάθμιση ως μία ευκαιρία δημιουργίας ενός μη αστικού “γκέττο”. Οι διαχρονικές ενδείξεις αυτής της εγκατάλειψης αφθονούν: από τον παραλογισμό της χάραξης των ορίων των διαμερισμάτων, με τον οποίο, από κάθε άποψη παράλογα, αποσπάσθηκαν το Πεδίο του Άρεως και τα τότε προνομιούχα τετράγωνα μεταξύ των οδών Πατησίων & Μαυρομματαίων από τον φυσικό τους χώρο, δηλαδή το τότε 6ο Διαμέρισμα, και προσαρτήθηκαν στο τότε 1ο, ώς την παράλειψη της Δημοτικής Αρχής να ανοίξει και εδώ ένα δημοτικό κτίριο με κλιματισμό για την αντιμετώπιση του καύσωνα της 30ής Ιουλίου 2013! Την αδιαμφισβήτητη απόδειξη, όμως, αποτελεί ο αποκλεισμός όλων των περιοχών που βρίσκονται πέρα (σε σχέση με το κέντρο της πόλης) από τον άξονα που προσδιορίζει η Λεωφόρος Αλεξάνδρας, δηλαδή περίπου του 40% της πόλης, από τους χάρτες που διανέμουν τόσο οι κρατικές όσο και οι δημοτικές υπηρεσίες στους επισκέπτες της πρωτεύουσας· μία πανευρωπαϊκή, αν όχι παγκόσμια, πρωτοτυπία! Όμως, η ένταξη όλων αυτών των περιοχών στον πολιτισμικό/τουριστικό χάρτη της πρωτεύουσας θα ήταν ένα σημαντικό εργαλείο για να καλύψουν το έδαφος που έχουν χάσει σε σχέση με τις περιοχές, στις οποίες εξαντλείται το ενδιαφέρον των αρμοδίων. Κατ’ αρχήν για τον συμβολισμό: ότι δεν θεωρούνται “παρακατιανές”. Πρόσθετα, επειδή η ζωή σ’ αυτές τις περιοχές θα ενσωματωθεί στη ζωή της υπόλοιπης πόλης και θα μικρύνουν προοδευτικά οι παρενέργειες του αποκλεισμού των, όπως αυτή που αναδεικνύουν τα ντόπια ξενόγλωσσα έντυπα που, έχοντας στη διάθεσή τους μόνον τον “κολοβό” χάρτη της Αθήνας, στέλνουν τους αναγνώστες τους αποκλειστικά στα εστιατόρια, στα καταστήματα και στους υπόλοιπους προορισμούς (π.χ. πολιτισμικούς) που βρίσκονται μέσα στα όριά του. Με αυτόν τον τρόπο η εκτός χάρτη περιοχές παραμένουν απρόσιτες σε ένα κοινό υψηλού πολιτισμικού επιπέδου και ανώτερης αγοραστικής δύναμης. Και αρχίζει ο φαύλος κύκλος: μόνον οι περιοχές που βρίσκονται μέσα στον χάρτη επωφελούνται από αυτούς με συνέπεια να αυξάνει το χάσμα που τις χωρίζει από τις υπόλοιπες και να μειώνεται το ενδιαφέρον των αρμοδίων για τις

τελευταίες. Κυρίως, όμως, επειδή με την ένταξή τους στον πολιτισμικό/τουριστικό χάρτη θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον όλων των κατοίκων της πόλης και των επισκεπτών της, θα αποτελέσουν πια και αυτές μέρος της “βιτρίνας” της πόλης και ίσως τις εντάξουν στα ενδιαφέροντά τους οι πολιτικοί και δημοτικοί άρχοντες! Η ένταξη στον πολιτισμικό/τουριστικό χάρτη θα μπορούσε να ξεκινήσει με την επισήμανση των διαδρομών που θα μπορούσε να ακολουθήσει ο επισκέπτης για να επισκεφθεί τα σημεία των περιοχών με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Φυσικά, ένα τέτοιο σεργιάνι θα επεκτεινόταν αναγκαστικά και έξω από τα όρια της 6ης Δημ. Κοινότητας, απ’ οπου, ωστόσο, θα ξεκινούσε αναπόφευκτα. Έτσι, μία πρώτη διαδρομή θα μπορούσε να ξεκινήσει από το Αρχαιολογικό Μουσείο και να πορευτεί παράλληλα με την οδό Πατησίων, με ενδιάμεσες στάσεις το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου και το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, στην Οδό Γ’ Σεπτεμβρίου, την Πλατεία Βικτωρίας με το γλυπτό του 1906 του Γερμανού γλύπτη Γιοχάνες Πφούλ “Θησεύς σώζων την Ιπποδάμειαν”, την Ιερά Μονή "Παναγία η Βουρλιώτισσα" στην οδό Ιβήρων και την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα στην πλατεία της διασταύρωσης των οδών Λευκωσίας και Κνωσού, που αποτελεί μνημείο διαχρονικότητας: μεταβυζαντινό κατάλοιπο Μοναστηριού της Οσίας Φιλοθέης με ενσωματωμένα στοιχεία αρχαιοελληνικού ναού και τοιχογραφίες του Φώτη Κόντογλου. Η διαδρομή θα μπορούσε να καταλήξει στο Σιδηροδρομικό Μουσείο του ΟΣΕ στην οδό Λιοσίων, αλλά να περάσει και από τον ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά ναό του Αγίου Λουκά της οδού Πατησίων. Μία δεύτερη διαδρομή θα μπορούσε να περάσει μέσα από το Πεδίο του Άρεως, με αξιοθέτα το παραμελημένο Μνημείο των Στρατιωτικών της Μεγάλης Βρετανίας, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας που έπεσαν στην Ελλάδα στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Μνημείο των Ιερολοχιτών και την “αλέα” των προτομών των ηρώων του 1821. Η πιο λογική κατάληξή της θα ήταν οι Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις με ενδιάμεσες στάσεις την Ομορφοκλησιά της oδού Βεΐκου, το Άλσος Γαλατσίου, το Αδριάνειο Υδραγωγείο και τα διάφορα βυζαντινά εκκλησάκια στο Μαρούσι. Θα μπορούσε να περιλάβει και μία παράκαμψη ώς το Αττικό Άλσος, αλλά και στάσεις στο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων της οικογένειας του Κωνσταντίνου Κανάρη, στο μνημείο των πεσόντων στις μάχες του Γαλατσίου και τον πρώτο ναό της Αγίας Ζώνης, που έκτισε ο τότε πρέσβης της Ρωσίας Αλέξανδρος Οζέρωφ, στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου για το γλυπτό του Γάλλου A. Carrier, "δίδυμο" εκείνου της Πλατείας Εξαρχείων. Και στις δύο διαδρομές ελκυστική στάση για διάλειμμα θα αποτελούσε ο πεζόδρομος της Φωκίωνος Νέγρη με ανάδειξη των γλυπτών που φιλοξενεί. Παράλληλα, θα μπορούσαν να προβληθούν και οι εκδηλώσεις διάφορων ιδιωτικών πολυχώρων (“Αλεξάνδρεια”, “Διέλευσις”, “ΚΕΤ” κ.ά.), των οποίων το πρόγραμμα απευθύνεται σε κοινό ευρύτερο από τους λίγους πιστούς τους. Μελλοντικά, μάλιστα, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και άλλοι χώροι, όπως ενδεικτικά το “Άλσος” ως ένα δημοτικό μίνι-“Ζάππειο”. Είναι, ωστόσο, αναμφίβολο ότι όλα αυτά δεν αρκούν για ένα απεριόριστο ενδιαφέρον. Οι περιοχές θα πρέπει να προικισθούν με κάποιον “κράχτη”, κάποιον ισχυρό “μαγνήτη”. Δυστυχώς, όμως, όσο περνά ο καιρός λιγοστεύουν οι

❝

θα μπορούσε να αποτελέσει

το εργαλείο για να ξεκινήσει μία αναβάθμιση της περιοχής που υποβαθμίζεται αδιάκοπα τις τελευταίες δεκαετίες

Ιστορικό Αρχείο Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος

Μονή Παναγίας Βουρλιώτισσας (οδού Ιβήρων)

ευκαιρίες. Δύο μεγάλες χάθηκαν με την κατεδάφιση, μέσα σε γενική αδιαφορία, του ιστορικού Ζυθοποιείου “Κλωναρίδη” και με τη στέγαση στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης χρήσεων που δεν απαιτούσαν χώρους σε ένα μνημειακό κτήριο. Μπορεί, ωστόσο, να βρεθεί κάτι άλλο, τώρα ή στο άμεσο μέλλον, όπως το κτίριο της κατάληψης στη γωνία των οδών Ι. Δροσοπούλου και Λήμνου/Λ. Καραγιάννη ή το άλλοτε Νοσοκομείο της Αεροπορίας στη γωνία των οδών Κυψέλης και Παξών (όταν θα πάψει, όπως προβλέπεται, να εξυπηρετεί εκπαιδευτικές ανάγκες) ή η Βίλα Μάλκολμ με τον περιβάλλοντα χώρο της (αν το Άσυλο Ανιάτων μεταφερθεί σε καταλληλότερο για τους ίδιους τους ασθενείς του χώρο) ή η άλλοτε Καπναποθήκη Καπερνάρου στη διασταύρωση των οδών Κεφαλληνίας και Κυκλάδων. Η τελευταία, για παράδειγμα, με μία απαλλαγή από τα κακόγουστα σύγχρονα κτίρια και μία κατάλληλη διαμόρφωση υπογείων χώρων θα μπορούσε να φιλοξενήσει είτε το Επιγραφικό Μουσείο σε μορφή πάρκου είτε τη μοναδική συλλογή αιγυπτιακών αρχαιοτήτων του Αρχαιολογικού Μουσείου, που βρίσκεται καταχωνιασμένη σε αποθήκες. Η χωροθέτηση ενός χώρου πολιτισμού έχει μεγάλη σημασία για την αναβάθμιση μιας περιοχής. Όπως έχουν εύστοχα επισημάνει, προ 20ετίας περίπου, οι Frédéric Edelmann και Emmanuel de Roux: «Την παραμονή της τρίτης χιλιετίας το μουσείο έχει λοιπόν μετατραπεί σε έναν πολυσυλλεκτικό πολιτιστικό θεσμό. Δίπλα στα μόνιμα εκθέματα βρίσκονται αίθουσες περιοδικών εκθέσεων, ομιλιών και προβολών, πωλητήρια και εστιατόρια. Σχολές τέχνης με περιεχόμενο ανωτέρου επιπέδου και λαϊκό προορισμό, αποτελούν επίσης μέρος των υποχρεωτικών τουριστικών διαδρομών και με αυτό τον τρόπο είναι γενεσιουργός αιτία μιας όχι αμελητέας οικονομικής δραστηριότητας. Συνιστούν, όπως λέγεται, πόλους ικανούς να αναγεννήσουν γειτονιές ή να σταματήσουν την παρακμή πόλεων», με την επισήμανση πως ό,τι ισχύει για ένα μουσείο ισχύει και για σημαντικούς χώρους πολιτισμικών εκδηλώσεων. Το επιβεβαιώνει η μεταμόρφωση προς το καλύτερο του υποβαθμισμένου Μπάουερι στο νοτιανατολικό Μανχάτταν της Νέας Υόρκης με την ανέγερση ενός φουτουριστικού ναού της σύγχρονης τέχνης, αλλά και άλλα παραδείγματα ανά τον κόσμο. Μάλιστα, τα ευεργετικά αποτελέσματα μιας πολιτικής διασποράς των πολιτισμικών/τουριστικών προορισμών ενισχύουν ολόκληρη την πόλη και το σύνολο της κοινωνίας. Χάρις σε μία τέτοια πολιτική, για παράδειγμα, θα αποδώσει πολλαπλάσια η προσπάθεια ενίσχυσης του τουρισμού του τύπου “city tourism” ή “city break” που αποτελεί στόχο των αρμοδίων. Μόνον ο πολλαπλασιασμός των προορισμών του θα παρασύρει τον επισκέπτη μιας πόλης να επεκτείνει διαμονή του ή να επαναλάβει την επίσκεψή του. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται με τον εγκλωβισμό του σε μία περιορισμένη έκταση. Ας παραδειγματισθούν οι αρμόδιοι από το πολιτισμικό σχέδιο του δημάρχου του Παρισιού, Bertrand Delanoë: Η «γεωγραφία των τεχνών και της κουλτούρας» καλύπτει ουσιαστικά το σύνολο του δήμου του. Αυτόν τον ρόλο μπορούν να παίξουν οι πολιτισμικές διαδρομές και οι αξιοποιήσεις υποδομών τόσο στο 6ο Διαμέρισμα όσο και σε άλλες ανεξερεύνητες περιοχές της πόλης. Βέβαια, για να πετύχει το εγχείρημα, όποια μορφή και να πάρει, προϋποθέτει να επισημανθούν οι προορισμοί στον οδηγό του επισκέπτη. Κοντολογίς, στο χάρτη της πόλης. Οπότε, γυρίζουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε: Στην άμεση και επιτακτική ανάγκη ο χάρτης της πόλης που μοιράζουν οι κρατικές και δημοτικές υπηρεσίες να περιλάβει ολόκληρο τον Δήμο Αθηναίων! Προϋποθέτει, φυσικά, και την εκτέλεση των αναγκαίων έργων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των επισκεπτών (κατασκευή χώρων στάθμευσης, επέκταση κατά προτεραιότητα δικτύου μετρό κ.λπ.). «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!» για τους άρχοντές μας!

Γλυπτό Τόμπρου στο σιντριβάνι της διασταύρωσης των οδών Επτανήσου & Φωκίωνος Νέγρη)

Λέανδρος Σλάβης Αντιπρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Κυψέλης

STRETCH your mind Σε μας η γυμναστική σας και η εκπαίδευσή σας είναι προσωπική μας υπόθεση.

• βελτίωση στη στάση του σώματος • επίπεδο στομάχι & δυνατή πλάτη • αύξηση της ευλυγισίας • ελάττωση του stress • ασφαλές για ηλικιωμένους • ακίνδυνο για εγκύους • αποτελεσματικό για οστεoπόρωση

Ελάτε σήμερα για ένα δωρεάν μάθημα PILATES CENTER Φ. Νέγρη 11, 11257, Τ: 210 8616400 www.artactionpilates.gr e-mail: artaction@artactionpilates.gr

Ν. Χ. Κράββαρης

«Η πολιτική στέγη πλακώνει τη σκέψη»

συζητώντας Οι «Στροφές» άνοιξαν τον Νοέμβρη του ’83 και φέτος συμπλήρωσαν το 31ο έτος τους. Σαν ένα παιδί και αυτές που μεγαλώνει και ωριμάζει. Ο κύριος Νίκος μας καλεί στον προσωπικό του χώρο, όπως μας λέει, αυτό είναι για εκείνον οι «Στροφές». Πίνουμε καφέ και συζητάμε. Ο χώρος αποπνέει μια απίστευτη ηρεμία. Σε κάνει να νιώθεις σαν στο σπίτι σου!

Την περιοχή τη γνώρισα ως σπουδαστής στην ΑΣΣΟΕ.

Όλη την ημέρα την περνάω εδώ και δεν με κουράζει

Κάποια στιγμή φτάνεις στο σταυροδρόμι και λες «ποιο

γιατί δεν δουλεύω, με την έννοια της δουλειάς σήμερα.

δρόμο θα ακολουθήσω». Τότε ήταν η εποχή της πολι-

Σε κουράζει κάτι το οποίο είσαι αναγκασμένος να κά-

τικοποίησης, της επανάστασης, για την εποχή μετά τη

νεις. Έρχομαι εδώ και διαβάζω, είναι το ησυχαστήριό

μεταπολίτευση μιλάω. Τότε λοιπόν ήρθα σε ένα σταυ-

μου, το καταφύγιο μου. Βρίσκομαι με τον εαυτό μου

ροδρόμι και είδα πώς είναι τα πράγματα. Επειδή είχα

και τον ανάποδό μου. Τον βάζω απέναντί μου και τον

ανησυχίες, ψαχνόμουν και ήμουν πάντα υπέρ της

βλέπω, μιλάω μαζί του και μερικές φορές γοητεύο-

αλήθειας, ήθελα να κάνω ένα χώρο που θα με εκ-

μαι από αυτόν. Είναι καλό πότε-πότε να μιλάμε με

φράζει. Γιατί όσα είχα δει και αντιμετωπίσει μέχρι

τον εαυτό μας, ειδικά σήμερα. Σκούζουν όλοι τώρα

τότε, δεν με ενδιέφεραν. Με τις επιλογές μου ήρθα σε

με την κατάσταση και κάνουν κριτική. Στο πρόσωπό

αντίθεση με την ίδια την οικογένειά μου. Στον πιο μικρό

τους βλέπουν τον Μέγα Αλέξανδρο, ποτέ τον Καραγ-

δρόμο της Αθήνας συνειδητά άνοιξα το μαγαζί. Κό-

κιόζη και είμαστε καραγκιόζηδες. Όλοι οι άλλοι φταίνε

δριγκτον, Χέυδεν, Δεριγνύ τους τιμήσαμε και τους

εκτός από εμάς, δεν είναι έτσι όμως. Όταν τρως μετά

τρεις. Ο Χάμιλτον, φιλέλλην και αυτός, το 1822 θέλησε

θα έρθει και ο λογαριασμός, πώς να το κάνουμε; Πε-

να βοηθήσει στην πολιορκία του Ναυπλίου, ανεπιτυ-

ράσαμε την περίοδο του νεοπλουτισμού με τα δύο αυ-

χώς όμως. Τον τιμήσαμε μεν, αλλά με τον πιο μικρό

τοκίνητα και τις βίλες στην Εκάλη. Μυαλό έχουμε και

δρόμο της Αθήνας και τον πιο αντιεμπορικό. Εδώ ήταν

πρέπει να το χρησιμοποιούμε. Πρέπει να σκέφτεται

το τρίγωνο της αμαρτίας με οίκους ανοχής και μπου-

κανείς και να ψάχνεται. Δεν το κάνει κανείς, γιατί δε

ζούκια δευτέρας διαλογής.

θέλει. Δεν γίνεται να τα κατεβάζεις όλα αμάσητα και να

Μέσα σε όλο αυτό εγώ συνειδητά ήρθα και έφτιαξα ένα

γίνεσαι παθητικός αποδέκτης μια ζωή. Και το χειρό-

τριαντάφυλλο. Το πρώτο τεϊοποτείον στην Αθήνα και

τερο δεν διαβάζουμε, έχει γίνει το βιβλίο είδος πολυτε-

από τότε δεν έχω αλλάξει τίποτα στο χώρο. Υπήρχαν τε-

λείας. Το βιβλίο είναι αναντικατάσταστο, είναι φίλος,

τράδια ελεύθερης έκφρασης, χιλιάδες γραπτά, έχω

σου δίνει τη χαρά να πετάς, να φεύγεις. Είναι μεγάλη

ολόλκληρο αρχείο. Υπήρχε ελεύθερη μουσική έκ-

υπόθεση αυτό. Η γενιά η δική μας φταίει που έφαγε το

φραση, ήμουν ο πρώτος που άνοιξα την πόρτα μου,

ψωμί του χτες και παρουσιάσαμε μια ιδανική κοινωνία

επαγγελματικά εις βάρος μου, σε σχήματα νέων παι-

στα παιδιά μας. Έρχεται τώρα αυτός ο νέος και φεύγει

διών. Έτσι ξεκίνησε και η μόδα με τις μουσικές σκηνές.

στο εξωρετικό. Έχουμε γίνει η χώρα των γερόντων,

Ερχόντουσαν εδώ να ακούσουν μουσική και να ηρεμή-

εδώ ποιος θα μείνει; Δεν βοηθά κανείς. Οι πολιτικοί

σουν, μπορούσε να έρθει μια γυναίκα μόνη της, χωρίς

όλοι είναι τελειωμένοι. Δεν έχω πολιτική στέγη, γιατί η

να τη λογοκρίνει κανείς. Αυτό που πάντα λέω είναι ότι

πολιτική στέγη πλακώνει τη σκέψη, είμαι ελεύθερος.

δεν έχω πελάτες αλλά φίλους. Αυτό το εκτιμάει πολύ

Σήμερα η κοινωνία μαστίζεται από ατομικότητα. Το

ο κοσμός. Από εδώ έχουν περάσει ολόκληρες γενιές

μόνο κοινό που έχουμε πλέον μεταξύ μας είναι τα

και πολλοί καλλιτέχνες. Ακόμα το στηρίζει ο κόσμος,

κοινόχρηστα.

γιατί όποιος μπαίνει, εισπράττει πολλά. Δεν ήμουν

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια ένοχη σιωπή και μια παθη-

πότε εμποράκος, δεν το έβλεπα έτσι. Ούτε είχα ποτέ

τικότητα. Βουλιάζει το καράβι και όποιος προλάβει. Ο

προβλήματα. Ό,τι «κακό» μπει, το διώχνει από μόνος

κοινός παρονομαστής είναι το συμφέρον. Συμφέρον σε

του ο χώρος. Ποτέ δεν με ενόχλησε κανείς.

όλα. Μένω στην περιοχή συνειδητά. Συγκεκριμένα

Εδώ είναι ο πνευματικός μου χώρος. Όταν ξεκίνησα

μένω στον Άγιο Παντελεήμονα, παρ΄όλα όσα λέγον-

δεν ήθελα να έχω πελατειακές σχέσεις. Όταν ξεκινάς

ται, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ράδιο-αρ-

κάτι και πας ενάντια στο ποτάμι, οι πιθανότητες να πνι-

βύλα. Θα φύγω μόνο όταν το αποφασίσω εγώ, ήταν και

γείς είναι 95% και 5% να επιβιώσεις. Εγώ στάθηκα τυ-

είναι από τις καλύτερες γειτονιές. Η Βίλα Αμαλία, να

χερός και τώρα κοιτάζοντας πίσω βλέπω την πηγή η

φανταστείς, ήταν το κολέγιο της Αθήνας. Θα γυρίσουν

οποία αναβλύζει γάργαρο νερό. Από πολλούς θεωρή-

πάλι όμως τα πράγματα, η περιοχή θα ανακτήσει τη

θηκα γραφικός. Όπως το βλέπει ο καθένας. Αυτό που

χαμένη της αίγλη, είναι το χρηματιστήριο γης που

λέω πάντα στα παιδιά είναι να κάνουν αυτό ακριβώς

λένε. Όταν γίνει πάλι γειτονιά πολυτελείας, εγώ τότε

που τους αρέσει. Αυτό να είναι πρώτο μέλημά τους

θα φύγω!

και όχι το χρήμα. Το χρήμα θα έρθει αρκεί να είσαι οριοθετημένος. Από την Λίνα Καμπούρογλου

η ψυχή της πόλης

Παντελής Αμπαζής (www.ampazis.gr)

επ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στα Πατήσια!

Χ

ριστούγεννα στην πόλη και Πάσχα

Αγίου Μελετίου. Κλαρίνα στη Φωκίωνος και καλα-

στο χωριό. Γνωστό παιδιόθεν. Εκ-

ματιανά στην πλατεία Αμερικής. Εδώ αδέρφια! Τσά-

δράμαμε λοιπόν συν γυναιξί και

μικα και οβελίας στην πλατεία Βικτωρίας. Ρεφενέ

τέκνοις στην ανθισμένη ελληνική

και άγιος ο θεός! Άλλος να φέρει τις μπύρες, άλλος

ύπαιθρο. Στα χωριά μας οι πιο πολλοί, Μύκονο,

να κόψει μιά σαλάτα. Ότι μπορεί ο καθένας. Και κα-

Πάρο και Αράχωβα οι πιο χλιδάτοι. Άδεια η Αθήνα

μιά σοκολάτα απ’ το περίπτερο. Να γλυκαθούμε λι-

τη Μεγάλη Βδομάδα. Και ουρές στα λιμάνια, στους

γάκι. Είπαμε η φτώχεια θέλει καλοπέραση!

σιδηροδρομικούς σταθμούς, στα διόδια και στα αε-

Προτείνω μάλιστα, επειδή φέτος την Καθαρά Δευ-

ροδρόμια. Μέχρι πρότινος ολ’ αυτά. Ώσπου ήρθε η

τέρα μας τα χάλασε ο καιρός, να πετάξουμε και

λαίλαπα της κρίσης. Και το …πρωτογενές τους

χαρταετό. Έτσι για την ανάταση. Ένα σ, τη χωρίζει

πλεόνασμα! Παραμύθια φούρναρη. Κι εγώ αν

απ’ την ανάσταση!

αφήσω απλήρωτα φως, νερό, τηλέφωνο, ασφάλι-

Όπως και ένα επ, χωρίζει την ανάσταση, από την

στρα, τέλη, χαράτσια, νοίκι και κοινόχρηστα στο τέ-

επανάσταση…

λος του χρόνου θα έχω περίσσευμα. Εικονικό μεν, περίσσευμα δε. Και να τα ψώνια και να οι χλιδές! Κι όλο και κάτι θα μοίραζα στους κολλητούς… Έλα όμως που πρέπει να πληρώσω μέχρι φράγκο τους λογαριασμούς. Και τα φέρνω από δω και τα μαζεύω από κει και τρέχω και δε φτάνω. Το γνωστό με το μισθό και την περίοδο. Τι κοινό έχουν; Και τα δύο έρχονται μιά φορά το μήνα, κρατάνε μιά βδομάδα και μετά αρχίζουν τα γαμήσια… Αναγκαστικά λοιπόν φέτος το Πάσχα, οι πιο πολλοί

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Ο "παντελώς χειροποίητα" μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της "Ανωτάτης Ζαμπετικής" Αναφωνεί "ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!" και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ' τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ "Ανεξήγητα αρέσω"

από μας θα μείνουν στην Αθήνα. Είναι βλέπεις και τα διόδια που κάποιες φορές στοιχίζουν πιο πολύ κι απ’ τη βενζίνη, που έτσι κι αλλιώς την χρυσοπληρώνουμε. Αλήθεια αν η γκόμενα σου γκρινιάζει ότι δεν την πας κάπου ακριβά, πήγαινέ την σε ένα βενζινάδικο! Προβλέπω λοιπόν σούβλες στην Πατησίων, κοκορέτσια στη Δροσοπούλου και κοντοσούβλια στην

επανά σταση…

Στην καρδιά της πόλης άνω-κάτω στην Πατησίων με πάνε τα βή-

Π Το «αρχοντικό»

ματα μου κάθε μέρα. Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι. Πάντα βιαστικά και κάποτε κακόκεφα. Και σε όλα αυτά τα πήγαινε-έλα

το βλέμμα μου πάντα κολλημένο στο δρόμο, στο δρόμο και στο γκρι. Σκέφτομαι την αδερφή μου με τα χέρια

του Πλάκα

μουτζουρωμένα με κάρβουνο να σχεδιάζει στο μπλοκ της, να απλώνει σκιές παντού και σκέφτομαι πως μοιάζει να έχει μουτζουρώσει κάποιος τα πάντα εδώ με το ίδιο κάρβουνο. Είναι φορές που θέλω να απλώσω τα χέρια μου στον αέρα σε μια προσπάθεια να απομακρύνω αυτό το νέφος, ύστερα πάλι το βλέμμα μου πέφτει στην πολύβοη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, κοιτάζω το ρολόι μου και συνεχίζω βιαστικά το δρόμο μου. Σε ένα από αυτά τα οδοιπορικά μέσα στην πόλη με έφεραν τα βήματα μου στο νούμερο 65 της Πατησίων. Σήκωσα το βλέμμα μου ψηλά για να δω το νούμερο και μόνο τότε πρόσεξα το Μέγαρο Ησαΐα. Θα ορκιζόμουν πως η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο. Το τεράστιο αυτό, εξαιρετικά διατηρημένο νεοκλασικό στέκει στην καρδιά της πόλης, ανάμεσα στην Πατησίων, την Ιουλιανού και τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας από τη δεκαετία του ’20. Έχει δει την Πατησίων να μεταλλάσεται, να περνάει από τη μία δεκαετία στην άλλη, να αλλάζει αιώνα. Έχει αλλάξει ιδιοκτήτες και χρήση αμέτρητες φορές, έχει στεγάσει οικογένειες, ασθενείς, επιχειρηματίες, μαθητικά όνειρα... Κάθε μέρα χιλιάδες άνθρωποι περνούν απ΄ έξω, κάποιοι ίσως σταματούν να το θαυμάσουν, κάποιοι ίσως το προσπερνούν χωρίς να το προσέξουν.

Είναι ωραίο να ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις. Μπορεί μέχρι πρότινος να αντιμετωπίζαμε το παρελθόν της Πατησίων σαν κάτι που είναι περιττό να γνωρίζουμε. Όμως, δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά αν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι, όπως λένε. Σ’ αυτή τη στήλη θα κά-

πού

πατάς και πού πηγαίνεις...

νουμε βήματα «πίσω» για να πάρουμε φόρα…

Το Μέγαρο Ησαΐα ο τετραώροφο Μέγαρο του Γ. Ησαΐα, στη γωνία

Τ

Σε όλους του ορόφους, στο βάθος ενός μεγάλου διαδρό-

των οδών Πατησίων και Ιουλιανού, οικοδομή-

μου, συναντά κανείς τη μικρή ξύλινη σκάλα που οδηγεί στα

θηκε το 1923, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα

δωμάτια της υπηρεσίας. Η βάση της είναι κούφια και έχει

Παναγιώτη Ζίζηλα. Εντάσσεται στην κατηγορία

μια μικρή πορτούλα που χρησίμευε σαν αποθηκευτικός

των μεγάλων οικοδομών "εκμετάλλευσης" (ξενοδοχείων ή

χώρος. Οι διαστάσεις εδώ είναι διαφορετικές. Τα δωμάτια

πολυκατοικιών με πολυτελή διαμερίσματα) για εύπορους

είναι εξαιρετικά μικρά και τα ταβάνια τόσο χαμηλά που δί-

πελάτες-ενοικιαστές και εντυπωσιάζει πρωτίστως με το

νουν την αίσθηση πως εδώ ζούσαν αληθεινοί νάνοι. Οι

μέγεθος του. Κάθε όροφος έχει επιφάνεια 700μ² περίπου

υπηρέτες τα χρησιμοποιούσαν σχεδόν αποκλειστικά για να

και αποτελείται από δύο ανεξάρτητα διαμερίσματα επιφα-

κοιμούνται, ενώ υπάρχουν και δωμάτια κατασκευασμένα

νείας 350μ² το κάθε ένα. Σήμερα είναι άγνωστο ποιες οι-

για να φιλοξενούν τις καθημερινές τους εργασίες, όπως το

κογένειες έζησαν στο ακίνητο τη δεκαετία του ‘20, είναι

πλύσιμο των ρούχων στη σκάφη.

ωστόσο αρκετά πιθανό το μέγαρο να φιλοξένησε αρχοντι-

Για ένα διάστημα, τις επόμενες δεκαετίας, το κτίριο λει-

κές κωσταντινοπολίτικες οικογένειες.

τούργησε ως μαιευτική κλινική, ενώ μετά τον πόλεμο φι-

Μια βόλτα στους πάνω ορόφους δίνει ξεκάθαρη εικόνα της

λοξένησε τα εφοπλιστικά γραφεία Φραγκίστα. Μέσα στις

ζωής της υψηλής κοινωνίας στις δεκαετίες του ’20 και του

δεκαετίες του ’40 και του ’50 το Μέγαρο Ησαΐα έγινε μάρ-

’30. Οι εσωτερικοί χώροι είναι ψηλοτάβανοι, με επιβλητι-

τυρας της μετάλλαξης της Πατησίων από έναν απλό δρόμο

κούς και μεγάλους χώρους και διακοσμημένοι με σπάνιες

που οδηγούσε στα προάστια σε καρδιά της πόλης. Κάτω

γύψινες διακοσμήσεις στα ταβάνια και ιδιαίτερα Πεντελικά

από το μπαλκόνι του περνούσε το «θηρίο», ο ατμήλατος σι-

μάρμαρα. Ο περίτεχνος διάκοσμος της οροφής είναι πελε-

δηρόδρομος των Αθηνών, που απέκτησε το παρατσούκλι

κημένος στο χέρι και η συντήρηση του σήμερα είναι εξαι-

του από τον φοβερό θόρυβο που έκαναν οι μηχανές του

ρετικά δύσκολη γιατί δεν υπάρχουν τεχνίτες που να

που ξεφυσούσαν καρβουνόσκονη, σπίθες και αναμένα

γνωρίζουν την τεχνοτροπία. Το ίδιο ισχύει και για τα

καρβουνάκια και το τραμ που όταν περνούσε έτριζαν τα

ασπρόμαυρα δάπεδα, των οποίων οι πλάκες είναι τοποθε-

τζάμια των πολυκατοικιών. Είδε τον περίφημο «εκσυγχρο-

τημένες μια μια. Εντυπωσιακές είναι επίσης οι μεγάλες ξύ-

νισμό» του Κωνσταντίνου Καραμανλή και υποδέχτηκε τα

λινες πόρτες που διαθέτει κάθε διαμέρισμα, οι οποίες είναι

τρόλεϊ.

σκαλισμένες και καλύπτουν όλο το ύψος των τοίχων, έτσι

Τη δεκαετία του ’60 γειτόνευε με το «Λουμπιέ»ένα από τα

που έχει κανείς την αίσθηση πως μπαίνει σε μια μεγαλει-

καλύτερα ζαχαροπλαστεία της εποχής, ενώ απέναντι έκα-

ώδη έπαυλη κάθε φορά που τις διασχίζει.

ναν τις Κυριακές πιάτσα τα ταξί που με ένα δίφραγκο μετέ-

Τα στοιχεία, όμως, εκείνα που εντυπωσιάζουν έναν περιη-

φεραν τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού στο γήπεδο,

γητή που αναζητά περιπέτεια και αναμένει να ανακαλύψει

ψηλά στην Αλεξάνδρας. Εκείνη την εποχή βρέθηκε στα χέ-

και να αποκαλύψει τα μυστήρια περασμένων εποχών είναι

ρια μιας τεχνικής εταιρείας που θέλησε να το γκρεμίσει και

δύο: ο ανελκυστήρας της δεκαετίας του ’30 και τα δωμάτια

να φτιάξει μια καινούργια οικοδομή, όμως προσέκρουσε

της υπηρεσίας. Το ασανσέρ, που είναι από τα λίγα που σώ-

στο υπουργείο Πολιτισμου. Τη δεκαετία του ‘70 ο τότε

ζονται, μοιάζει βγαλμένο από ταινία και λειτουργεί άριστα

υπουργός Ανδριανόπουλος χαρακτήρισε το ακίνητο διατη-

μέχρι και σήμερα. Αποτελείται από ένα ξύλινο κιβώτιο, με

ρητέο, χαρακτηρισμός που οριστικοποιήθηκε επί υπουρ-

παράθυρα σε κάθε του πλευρά που κάνει την ανάβαση του

γίας Μελίνας Μερκούρη.

μέσα στο μεταλλικό πλέγμα που το περιβάλει και θυμίζει

Σήμερα, το μέγαρο, φιλοξενεί τις σχολές «Κέντρο Τεχνών

κλουβί. Μπαίνοντας κανείς μέσα πατάει το μπουτόν που

Πλάκα»στους τρεις πάνω ορόφους και τη «Σχολή κινημα-

βρίσκεται σχεδόν καρφιτσωμένο πάνω στο μεταλλικό

τογράφου και τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου» στο

πλέγμα και κλείνει πίσω του τις δύο ξύλινες πόρτες.

ισόγειο.

,

Σε ταξιδεύει στην δεκαετία του ’20, σου συστήνει μια ζωή που ήταν φτιαγμένη για τους λίγους, εκείνους που κρατούσαν ασημένιο ρολόι τσέπης και καπέλο. Στέκει ανάμεσα στη Λ. Αλεξάνδρας και την Πατησίων σχεδόν έναν αιώνα για να σου θυμίζει περασμένες εποχές.

Το “Διδύμο” είναι ένας φούρνος που θα τον ξεχω-

Μύρισε Πάσχα και το αρτοποείο μας, “το Δίδυμο”, είναι πάντα δίπλα

ρίσετε εύκολα πάνω στην Λεωφόρο Ηρακλείου

σας με τις γνωστές λιχουδιές του. Το προσωπικό μας φοράει κι αυτή

ακόμη και εν κινήσει την νύχτα, από την φωτιζό-

τη χρονιά το καλύτερό του χαμόγελο και πρόθυμα θα σας οδηγήσει

μενη επιγραφή ψωμί με προζύμι. Η ονομασία του,

σε έναν πράδεισο γεύσεων με τσουρέκι γεμιστό με θυμαρίσιο μέλι

άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του, μια και

και καρύδια, τσουρέκι με κάστανο και το υπέροχο γεμιστό τσουρέκι

τα δίδυμα αδέρφια Χαρικιόπουλου μαζί ξεκίνησαν

με λαχταριστή σοκολάτα.

την λειτουργία των αρτοποιείων “το Διδυμο” από το 1996, αρχικά στο Καματερό και εδώ και 4 χρό-

Όπως κάθε χρονιά, σεβόμενοι την παράδοσή μας, στο αρτοποιείο

νια και στα άνω Πατήσια.

μας θα βρείτε τα παραδοσιακά χειροποίητα κουλουράκια μας που

Η ποιότητα και οι υπέροχες γεύσεις σε όλα τα

φτιάχνουμε με μεράκι για να τα απολαύσετε στο πασχαλινό σας τρα-

προϊόντα, είναι ένας από τους λόγους που ακόμη

πέζι.

κι αν κάποιοι από τους πελάτες του μετακόμισαν σε άλλες περιοχές, σε ιδιαίτερες και σημαμτικές γι

… και, φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε παραπονεμένους

αυτούς στιγμές ή επισκέψεις επιλέγουν να έρθουν

τους μικρούς μας φίλους. Πασχαλινά αβγά, φτιαγμένα από γνήσια

στο “Δίδυμο” για να ψωνίσουν.

σοκολάτα, στολισμένα με γούστο και αισθητική, θα χαρίσουν το χα-

Συναντήσαμε τον Μάρκο Χαρικιόπουλο στο εργα-

μόγελο σε μικρούς αλλά… και μεγάλους.

στήριο και τον ρωτήσαμε για τη δουλειά του: Kαθημερινά από τις 4:00π.μ. σηκώνει τα μανίκια

Σας περιμένουμε για να ταξιδέψουμε γευστικά, παρέα και αυτό

του και μπαίνει στη διαδικασία του ζυμώματος.

το Πάσχα. Καλή Ανάσταση!

Δεν μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα στα προϊόντα που παράγει και προσφέρει ο φούρνος. Ξεκινά από το φρέσκο ζυμωτό ψωμί, σε διάφορες ποικιλίες που μπορείτε να απολαύσετε ζεστό όλη μέρα, μέχρι τα κριτσίνια, τα κουλουράκια, τα κέικ, τις τούρτες, τις πάστες και τα σοκολατάκια του, που

Ηρακλείου 56, Άνω Πατήσια τ.: 210 22 85 565

έχουν τόσο αγαπηθεί από τους πελάτες του. Με σεμνότητα και χαμόγελο μας λέει “μάλλον κάτι κάνουμε καλά και συνεχίζουμε” όταν τον ρωτήσαμε για την επιτυχία του και καταλήγει: “Στηριζόμαστε στην ποιότητα μας και στην εμπιστοσύνη του κόσμου”.

Το εστιατόριο Μαρτίνης έχει την ιστορία του σαραντατρία χρόνια τώρα… Καθηµερινά ετοιµάζονται σαράντα περίπου µαγειρευτά! Παραδοσιακές ελληνικές και µεσογειακές γεύσεις µας περιµένουν να τις γευτούµε, θυµίζοντάς µας το σπιτικό φαγητό. Μεγάλη ποικιλία νηστίσιµων εδεσµάτων καθηµερινά.

Παροδοσιακή Ελληνική Κουζίνα

Πατησίων 289 & Ιακωβάτων Λειτουργεί από τις 11.00 π.µ. έως 02.00 π.µ. τ.: 210 2111063

όδι στιφάδο χταπ

Αυτός ο τίτλος ταιριάζει στο μαγειρείο ΦΑΤΕ ΙΣΟΒΙΑ….

καλαμάρια

γεμι στά

ς

μ

κουνάρι και στα ζι κου φίδ ύ ρ ε ε

ΝΗΣΤΕΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΛΟΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ! Απολαύστε πιάτα νηστήσιμα αλλά και χρονοβόρα φαγητά για πολλούς. Εμείς εδώ έχουμε το κέφι και τη διάθεση να σας τα προσφέρουμε με πολύ χαμηλές τιμές χωρίς

σουπιέ ς

με σ πα

να χαλάσουμε την ποιότητά μας στο ελάχιστο! ι νάκ

έλερι κα ι σ

Ελάτε να δοκιμάσετε υπέροχο χταπόδι στιφάδο, καλαμάρια γεμιστά με ρύζι κουκουνάρι και σταφίδες, σουπιές με σπανάκι και σέλερι και πολλά άλλα που θα σας παρακινήσουν να γίνετε πελάτες μας… ισόβια!

Ο χώρος όμορφος. Μόλις μπαίνεις στο μαγειρείο αυτό νομίζεις πως άνοιξες μια πόρτα και βρέθηκες σε μια άλλη εποχή, σε άλλο μέρος! Σε ηρεμεί και σε ξεκουράζει… Μπορείτε να φάτε τα πιο παραδοσιακά φαγητά, να πληρώσετε πολύ λίγα χρήματα για την ποιότητά τους και να συνεχίσετε τη μέρα σας με πιο πολύ διάθεση! Γιατί, σίγουρα, τα παιδιά που το λειτουργούν θα σας φτιάξουν το κέφι! Θα αστειευτούν, θα σας προσέξουν πολύ και φυσικά θα παρεξηγηθούν αν δεν τους αφήσετε να σας κεράσουν γλυκό! Ο τίτλος του μαγαζιού ένα πράγμα σάς προτείνει: Να τρώτε για πάντα στο μαγειρείο τους, καλομαγειρεμένα, καθαρά φαγητά, όπως και στις μαμάδες σας! Επισκεφτείτε το και θα με δικαιώσετε!

DELIVERY 12:00 - 17:00 Tηλ.: 210 82 100 31 Ευελπίδων 79, έναντι εισόδου δικαστηρίων fb: Φάτε Ισόβια

ΝΑΤΑΛΙΑ ΣΑΜΑΡΑ - ΓΚΑΙΤΛΙΧ

Γεύσεις της Κατοχής Βρισκόμαστε σε φάση διαβούλευσης. Το βιβλίο της Ναταλίας Σαμαρά μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία: • Διαγώνιος, Πατησίων 306 • Κυψέλη του βιβλίου, Πατησίων 354 • Βιβλιοπωλεία Ατραπός, Ιακωβίδου 7

Σκληρής διαβούλευσης. Καλή Ανάσταση!

Ο πολεμικός χαλβάς Για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Ο γνωστός λαδερός χαλβάς με μικρές... παραλλαγές.

Σκαλτσούνια

Ρεβιθοκέικ

Γευστικά αυτά τα καλτσούνια και πολύ... κατοχικά. Τα σχόλια περιττεύουν.

Το πανάκριβο τσουρέκι ήταν «όνειρο θερινής νυκτός». Το ρεβιθοκέικ το αντικαθιστούσε. Γι’ αυτό κι εγώ το έβαλα σε γιορτινή φόρμα.

Yλικά: Yλικά: • 1 φλιτζάνι λάδι • 2 φλιτζάνια αλεύρι (μπομποτάλευρο και λίγο σταρένιο, αν υπάρχει) • 4 φλιτζάνια νερό • 2 φλιτζάνια πετιμέζι • Λίγη κανέλα κι αν υπάρχει λίγη κοπανισμένη αμυγδαλόψιχα

1. Βάζουμε το λάδι σε κατσαρόλα να ζεσταθεί και προσθέτουμε το αλεύρι 2. Ανακατεύουμε μέχρι το αλεύρι να πάρει ένα καφέ σκούρο χρώμα 3. Σε άλλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε το νερό και διαλύουμε το πετιμέζι 4. Όταν ετοιμαστεί το σιρόπι το ρίχνουμε στο αλεύρι σιγά-σιγά 5. Το αφήνουμε να βράσει λίγο μέχρι να απορροφηθεί το αλεύρι και να πήξει 6. Βάζουμε το χαλβά σε φόρμα, τον σκεπάζουμε με καθαρή πετσέτα κι όταν κρυώσει τον σερβίρουμε πασπαλισμένο με κανέλα και με κοπανισμένη αμυγδαλόψιχα

Για το φύλλο • ½ κιλό χαρουπάλευρο • 1 χούφτα ή και περισσότερο αλεύρι από σιτάρι για να δέσει η ζύμη • 1 κουταλιά λάδι • 1 πορτοκάλι (χυμός) Για τη γέμιση • 1-2 χούφτες λιωμένη σταφίδα

1. Ανακατεύουμε τα αλεύρια, το λάδι, το χυμό πορτοκαλιού και κάνουμε μια ζύμη 2. Την κόβουμε σε στρογγυλά δισκάκια 3. Βάζουμε στο κάθε δισκάκι μια κουταλιά σταφίδα και με βρεγμένα χέρια, διπλώνουμε σε σχήμα μισοφέγγαρου 4. Στρώνουμε το ταψί με αντικολλητικό χαρτί, τοποθετούμε τα σκαλτσούνια και τα ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 30 λεπτά 5. Τα βγάζουμε και όπως είναι ζεστά, τα ραντίζουμε με λίγο νερό όπου έχουμε βάλει λίγη κανέλα και γαρύφαλλα

Yλικά: • 2 ποτήρια ρεβίθια και λίγο αλεύρι σταρένιο • 2 ποτήρια σταφίδα μαύρη • 1 ποτήρι πετιμέζι • 50 δράμια λάδι • 2 κουταλάκια σόδα • 2-3 κουταλιές κοπανισμένο παξιμάδι • 2 πορτοκάλια (χυμό) • κανελογαρύφαλλα κοπανισμένα

1. Μουσκεύουμε και ξεφλουδίζουμε τα ρεβίθια και τα περνάμε δυο φορές από τη μηχανή του κιμά, καθώς και τις σταφίδες 2. Ανακατεύουμε και ζυμώνουμε όλα τα υλικά 3. Ρίχνουμε το μίγμα στη λαδωμένη και αλευρωμένη φόρμα μας και το ψήνουμε όπως τα κέικ 4. Το αφήνουμε να κρυώσει μέσα στη φόρμα Εξομολογούμαι την αμαρτία μου! Αγόρασα έτοιμο ρεβιθάλευρο και έλιωσα τις σταφίδες στο μούλτι.

Έτσι γεννήθηκε η κουζίνα της πείνας που είναι η πιο ευφάνταστη, η πιο δημιουργική και, γιατί όχι, η πιο υγιεινή, αφού δεν εμπεριέχει λίπη, αλλαντικά, κόκκινα κρέατα, πλήρη γαλακτοκομικά προϊόντα, κ.λπ., υπεύθυνα για τις υπερβολικές τιμές χοληστερίνης στο αίμα, την αυξημένη αρτηριακή πίεση και τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων. Υγιεινή διατροφή θα την αποκαλούσαμε με καμάρι σήμερα. Ο εφιάλτης της γεύσης τότε.

Κονσέρβα

Κ α φε ν εί ο ν • Ρ α κ ά δ ικ ο ν • Ου ζε ρ ί Ένα ρετρό καφενείο σας καλωσορίζει στον Άγιο Ελευθέριο και όπως λένε όσοι έχουν πάει:

Σηφάκα 14 & Πετρίδου Άγιος Ελευθέριος Αχαρνών Τηλ: 210 2012181

Στην κονσέρβα ξενυχτάμε Κάθε βράδυ το γλεντάμε Πίνουμε, χαμογελάμε Τίποτ’ άλλο δε ζητάμε!

άμε εδώ περν

φίνα!

Θυµάµαι πάντα τον εαυτό µου παιδί µε ένα µπουτάκι κοκκινιστό στο χέρι να περιφέροµαι και να ζητιανεύω εκείνα τα φοβερά γλυκά ολόκληρα κρεµµύδια από το πιάτο του πατέρα µου. Στο τετράδιο της γιαγιάς το κουνέλι στιφάδο βρίσκεται στη τέταρτη σελίδα, πίσω από την κολοκυθόπιττα και τους λαχανοντολµάδες και είναι ένα φαγητό που µε πηγαίνει πίσω στα παιδικά µου χρόνια στο χωριό.

Κουνέλι στιφάδο Εκτέλεση Υλικά • 1 1/2 κιλό κουνέλι σε μερίδες • 2 κιλά κρεμμυδάκια για στιφάδο ολόκληρα καθαρισμένα • 6-7 μεγάλες ώριμες ντομάτες πολτοποιημένες • Ελαιόλαδο

Για τη μαρινάτα • • • • • • • • • •

3-4 σκελίδες σκόρδο 1/2 κούπα λάδι 2 ποτήρια κόκκινο ξηρό κρασί 2 κουταλιές της σούπας ξύδι 1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη 3-4 φύλλα δάφνης Αρκετούς κόκκους μαύρου πιπεριού Κόκκους μπαχάρι Πάπρικα γλυκιά σε σκόνη Αλάτι

Πλένουμε καλά τα κομμάτια του κουνελιού και ξεβγάζουμε με ξύδι. Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε το κρέας με όλα τα υλικά της μαρινάδας. Σκεπάζουμε και αφήνουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 5 ώρες. Κατά διαστήματα ανακατεύουμε. Σε μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα κρεμμυδάκια λίγα λίγα. Τα βγάζουμε από την κατσαρόλα και τα στραγγίζουμε.Στο ίδιο λάδι σοτάρουμε τα κομμάτια του κρέατος να ροδίσουν. (Τα έχουμε βγάλει από τη μαρινάδα και τα έχουμε στραγγίξει καλά). Αφαιρούμε από τη μαρινάδα τα στερεά υλικά και την προσθέτουμε στην κατσαρόλα. Σκεπάζουμε και σιγοβράζουμε μέχρι να μισομαλακώσει το κρέας (περίπου 1 ώρα). Στη συνέχεια προσθέτουμε τα κρεμμυδάκια, αλάτι, πιπέρι, μπαχάρι, πάπρικα και τις ντομάτες. Σκεπάζουμε και σιγοβράζουμε για ακόμα 1 ώρα περίπου μέχρι να μαλακώσει καλά το κρέας μας και τα κρεμμυδάκια και να δέσει η σάλτσα. Εάν χρειαστεί προσθέτουμε νεράκι κατά το βράσιμο.

Το σεντούκι της γιαγιάς

/Delizionuts4ever Οι ξηροί καρποί αποτελούν την τέλεια διατροφική πρόταση της φύσης τόσο για το σώμα μας όσο και για το μυαλό μας. Οι ξηροί καρποί είναι πλούσιοι σε πρωτεΐνες, φυτικές ίνες, ω3/ω6 λιπαρά οξέα και φυτοστερόλες που συμβάλλουν στη συνολική καλή σωματική υγεία. Τέσσερις σημαντικοί εκπρόσωποι είναι οι εξής:

Καρύδια: Εκτός του ότι περιέχουν τα περισσότερα αντιοξειδωτικά από όλους τους ξηρούς καρπούς και βοηθούν στην προστασία του οργανισμού μας από καρδιοπάθειες, καρκίνο και πρόωρη γήρανση, είναι επίσης, οι πιο πλούσιοι σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, τα οποία καταπολεμούν τις φλεγμονές. Αν δε μας αρέσουν ιδιαίτερα τα θαλασσινά, τα καρύδια είναι η νούμερο ένα εναλλακτική επιλογή για να εξασφαλίσουμε ότι αυτά τα υγιεινά λιπαρά δε λείπουν από τη διατροφή μας. Για τις γυναίκες, ίσως αποδειχθούν η καλύτερη συντροφιά εκείνες τις μέρες του μήνα, αφού περιέχουν μαγγάνιο το οποίο μπορεί να μειώσει τα προεμμηνορροϊκά συμπτώματα.

Αμύγδαλα: Θεωρούνται πλούσια πηγή βιταμίνης Ε και Β2. Έχουν αντιγηραντικές, αντιφλεγμονώδεις και επουλωτικές ιδιότητες. Είναι πλούσια στα μεταλλικά στοιχεία (μαγνήσιο, κάλιο και ασβέστιο) που είναι σημαντικά για την καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών που προκαλούν γήρανση της επιδερμίδας. Η βιταμίνη Β2 ή όπως αλλιώς αποκαλείται ριβοφλαβίνη, που περιέχουν τα αμύγδαλα, παίζει σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό της ενέργειας καθώς και στην καλή υγεία των ματιών και του δέρματος.

Φουντούκια:

/επίλεκτον Το GPS των φοιτητών, από το πρωί έως αργά το απόγευμα δείχνει Πατησίων 25, προορισμός ΕΠΙΛΕΚΤΟΝ. Ρωτήσαμε και μάθαμε. Με νέα διεύθυνση λειτουργεί το γνωστό ΕΠΙΛΕΚΤΟΝ, εδώ και 4 χρόνια, με τον Μιχάλη στο τιμόνι της επιχείρησης να σερβίρει café και τα αγαπημένα σε όλους μας snacks ιδανικά για όλες τις ώρες της ημέρας, στο δρόμο, στη δουλειά ή στο σπίτι. Στη λίγη ώρα που καθήσαμε και καταφέραμε να μιλήσουμε μαζί του, το τηλέφωνο για το delivery μας διέκοπτε συχνά, ο ίδιος μας είπε: “Κερδίσαμε με αγώνα και μεράκι την εμπιστοσύνη του κόσμου”. Εμείς πάλι προσθέτουμε, στην καλή σχέση που έχει με όλους, αφού τα πειραχτικά σχόλια και τα αστεία ήταν συχνό φαινόμενο σχεδόν σε κάθε παραγγελία. …και σας προτείνουμε, αν περάσετε, μη διστάσετε να δοκιμάσετε τη χειροποίητη ζαμπονοτυρόπιτα και την πίτσα του Μιχάλη!

Επίλεκτον Πατησίων 25, Αθήνα τ.: 210 5241500 delivery 7.15π.μ - 18.00μ.μ

Γενικώς, πρόκειται για υγιεινούς ξηρούς καρπούς. Τα υψηλά επίπεδα μονοακόρεστων λιπαρών που περιέχουν μπορούν να βελτιώσουν την καρδιαγγειακή μας υγεία και να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 2. Όπως οι περισσότεροι συγγενείς τους, είναι πλούσια στην αντιοξειδωτική βιταμίνη Ε, η οποία μπορεί να εμποδίσει την εμφάνιση καταρράκτη και την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, να συμβάλει στη διατήρηση υγιούς δέρματος και να μειώσει τον κίνδυνο άνοιας.

Φιστίκια: Τα φιστίκια είναι πλούσια σε ένα συστατικό που ονομάζεται resveratrol, το οποίο σύμφωνα με τελευταίες μελέτες έχει σημαντικές αντιγηραντικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Τα φιστίκια συμβάλλουν στη διατήρηση του ζαχάρου σε χαμηλά επίπεδα. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νιασίνη (βιταμίνη Β3 ), η οποία συμβάλλει στην αποτοξίνωση του οργανισμού, και σε φυλλικό οξύ που επηρεάζει και μπορεί να βελτιώσει τη διάθεσή μας.

Στόχος μας στη διάρκεια της εβδομηκονταετής παρουσίας μας είναι πάντα η μεγιστοποίηση της απόλαυσής σας. Πλ. Κανάρη 15Α, Κυψέλη, Αθήνα τ.: 210 82 25 461

/Φούρνοςρεμούνδου Μένουμε στην Κυψέλη. Σε μια συνοικία υποβαθμισμένη που σε τίποτα δεν θυμίζει την εικόνα του «χθες». Όμως, είμαστε μια χαρούμενη γειτονιά. Υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο και ας έχουμε 5-6 γλώσσες, 5-6 θρησκείες, 2-3 χρώματα. Ο Αχμέτ ο κουρέας, έκανε ανακαίνιση στο μαγαζί του και επειδή πέρασα και του είπα καλές δουλειές, την Πέμπτη, που έχουμε Λαϊκή, μας έφερε λουλούδια. Ο Γιάννης με το τζαμάδικο, θυμώνει με όσους δεν συμφωνούν μαζί του ιδεολογικά. Όμως, αν συμβεί κάτι σε οποιονδήποτε από μας, πρώτος θα τρέξει να βοηθήσει. Η Λίτσα, βγαίνοντας από την πολυκατοικία της, βρήκε μέσα στο λάκκο της λεύκας 2 νεογέννητα γατάκια και ήθελε να τα κρατήσει. Όμως ο Λούλης, ο άντρας της, ήταν αρνητικός, επειδή έχουν ένα πολύ μικρό κοριτσάκι και για να μη δημιουργηθεί… σύρραξη, η Ειρήνη, η καθηγήτρια, φρόντισε να υιοθετηθούν. Ίσως γι’ αυτό, στη χαρούμενη γειτονιά μας, ανθίζουν κάθε άνοιξη τα ξυνόδενδρα και μοσχοβολούν, καλύπτοντας το καυσαέριο. Και οι καμπάνες του Άι Γιώργη και του Άι Δημήτρη, σκεπάζουν με τη μελωδία τους το θόρυβο από την κυκλοφορία. Σ’ αυτή τη χαρούμενη γειτονιά μας, ευχόμαστε μια χαρούμενη Πασχαλιά και την περιμένουμε να έρθει να της προσφέρουμε τα παραδοσιακά τσουρέκια μας και τα σμυρνέικα κουλουράκια μας. Με ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την προτίμηση, Ο Φούρνος της οικογένειας Λεωνίδα Ρεμούνδου.

Κυψέλης 37, Αθήνα, τ.: 210 82 15 808

Οι νοστιμιές της Μαίρης

/...γειά...καλαμάκι Αν δεν βάλεις χαμόγελο, κόβει η μπεσαμέλ! Έτσι Μπορεί η Φωκίωνος Νέγρη να έχασε την αίγλη άλλων εποχών, ποτέ όμως δεν έχασε τη ζωντάνια της. Ένας δρόμος που συνεχίζει ακόμα να προσφέρει μια άλλη νότα στο κέντρο της Κυψέλης. Μια πλατεία που σου προσφέρει τη σκιά των δέντρων της και τη δροσιά του συντριβανιού της. Από αυτήν πέρασαν οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί, τραγουδιστές και διαννοούμενοι των προηγούμενων δεκαετιών. Υπάρχουν όμως ακόμα άνθρωποι και καταστήματα που αντέχουν και επιμένουν, εξάλου η Φωκίωνος Νέγρη είναι ένας ξεχωριστός δρόμος που έχει αφήσει και αφήνει ακόμα και σήμερα ιστορία. Ένα από αυτά τα καταστήματα είναι και το ψητοπωλείο γειά...καλαμάκι που συνεχίζει, παραμένει και παλεύει για την αναβάθμιση και την επανάκαμψή της. ...γειά..καλαμάκι, ψητοπωλείο Φωκίωνος Νέγρη 31, Κυψέλη Τ.: 210 8610016 / 210 8610081 delivery: 13:00 - 01:00

εξηγείται η νοστιμιά των λαχανοντολμάδων, που χρόνια τώρα μαγειρεύουν με σπιτικό τρόπο σε αυτό το εστιατόριο. Από το 1995, η Πλατεία Αγίου Γεωργίου απέκτησε έναν αξιόλογο χώρο γεύσης. Το ενδιαφέρον με τις Νοστιμιές της Μαίρης είναι ότι πρόκειται για έναν πολύχρωμο προορισμό. Τις καθημερινές τα μεσημέρια ηλικιωμένοι της γειτονιάς τρώνε και συζητάνε. Το βράδυ παρέες από πιο νέους ανθρώπους δίνουν ραντεβού εκεί, τρώνε και μετά συνεχίζουν την έξοδό τους. Πιο αργά άνθρωποι του θεάτρου, ηθοποιοί, σκηνοθέτες και συγγραφείς σμίγουν και τα λένε... Και, βέβαια, όλη την ημέρα υπάρχουν τα παιδιά που φέρνουν τις νοστιμιές στο

/κρεαταγοράαφθονία

χώρο σας, στην εργασία και στο σπίτι.

Από την παραγωγή στην κατανάλωση! Η κρεαταγορά Αφθονία, με οικογενειακή παράδοση πολλών ετών στα κρέατα, φροντίζουν με συνέπεια και υπευθυνότητα να προμηθεύσουν τους πελάτες τους, με φρέσκα και εξαίρετης ποιότητας κρέατα. Οι ίδιοι διαλέγουν τα κρέατα από τους παραγωγούς για να παραλάβετε στα χέρια σας, ότι καλύτερο υπάρχει στην αγορά. Ελληνικά, ντόπια κρέατα ελεγμένα και πιστοποιημένα σε όλα τα στάδια, από την παραγωγή εώς και την διάθεση. Ταυτόχρονα πέρα από την άριστη ποιότητά τους, προσφέρονται και σε καλές τιμές. Η κρεαταγορά Αφθονία, με το συγκεκριμένο κατάστημα, το οποίο άνοιξε πριν πέντε χρόνια, έχει μάθει να σέβεται τους πελάτες όπως και τα προϊόντα.

ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ

Ανοιχτά κάθε μέρα, όλη μέρα για την εξυπηρέτησή σας!

Κρεαταγορά Αφθονία Πατησίων 298, Αγιος Λουκάς Τ.: 210 2235367

Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Τ.: 210 82 29 239 / 210 82 13 136 Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ.

2

1

γεις έ λ α ι λ Δ Δια παίρνεις κ αιι κα

αι ν ί ε ύ ; υ ο Π Π απάς π ο ο

Ε

δώ παπάς. Εκεί παπάς. Πού είναι ο παπάς; Ο παπατζής πάντα μ’ άφηνε να επιλέξω, πότε όμως δεν κατάφερα να βρω το φύλλο που κερδίζει. Τελικά κατάλαβα ότι με κορόιδευε. Το καλό φύλλο ήταν πάντα εξαφανισμένο και μπροστά μου απέμεναν τρία άχρηστα, ίδια φύλλα. Θύμωσα! Φώναξα! Ο παπατζής δεν πτοήθηκε. «Έτσι παίζουμε τώρα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος κοπελιά. Παίζε!», μου απάντησε με απόλυτη φυσικότητα και ηρεμία. Νιώθοντας να με πνίγει το δίκιο δεν σταμάτησα να φωνάζω όταν ξαφνικά οι άγνωστοι που είχαν μαζευτεί γύρω μου για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι άρχισαν να ουρλιάζουν: «Δεν γίνεται διαφορετικά! Τι δεν καταλαβαίνεις; Παίξε!». Αιφνιδιάστηκα. Σάστισα. Ο θόρυβος που προκαλούσαν ήταν τρομερός. Σταμάτησα κάθε διαμαρτυρία και συνέχισα να παίζω ξέροντας ότι θα βγαίνω πάντα χαμένη. Συμβιβάστηκα με την ιδέα ότι οι επιλογές μου θα περιορίζονται σε αυτές που μου προσφέρει ο παπατζής. Με τα πολλά άρχισα να το πιστεύω κιόλας. Δεν υπάρχει εναλλακτική! Κάποιες φορές, βέβαια, μου έρχεται στο μυαλό εκείνο το φύλλο που κέρδιζε. Και αν το καλοσκεφτείς μέσα στην τράπουλα υπάρχουν και άλλοι τρεις ρηγάδες που κερδίζουν. Ίσως μπορώ να περιμένω να με λυπηθεί ο παπατζής και να μ’ αφήσει να κερδίσω. Όχι; Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε παιχνίδι υπάρχει ένας νικητής. Πόσο πιθανό είναι να μου παραχωρήσει ο παπατζής τη θέση του, αν εγώ δεν τη διεκδικήσω; Μαρίνα Σκοπελίτου

Μο

Tr u st

Μ

ε το που μπει ο Απρίλιος, οι τοίχοι του σπιτιού και οι πλάκες της οροφής αρχίζουν και βράζουν, τα ταλαιπωρημένα μας κορμάκια ιδρώνουν και ξε-ιδρώνουν, η μύτη αρχίζει και τρέχει με το πρώτο δροσερό αεράκι του απογεύματος, οι μπαλκονόπορτες ανοίγουν και τα κατά τ’ άλλα θεόκλειστα διαμερίσματα μας, γεμίζουν με φως, δροσιά και ποικίλους ήχους. Αναμφίβολα, η άνοιξη είναι η κατάλληλη εποχή για να ενημερωθείς επαρκώς για τις ερωτικές απογοητεύσεις του γείτονα (κι αυτός για τις δικές σου) να αγανακτήσεις με τις -κατά τ’ άλλα αξιέπαινες- προσπάθειες του «από πάνω» να μάθει ντραμς στα 40 του, να κάνεις μετά από είκοσι χρόνια επανάληψη στην Ιστορία Κατεύθυνσης, χάρη στο απέναντι λυκειόπαιδο που δίνει Πανελλήνιες, να αναθεματίσεις την ώρα και τη στιγμή που η μεσήλικη γειτόνισσα σου απέκτησε εμμονή με την καθαριότητα του σπιτιού και βάζει ηλεκτρική -ανελλιπώς- δύο φορές τη μέρα και πολλά πολλά άλλα. Όσο τυχερός κι αν σταθείς, εξ ορισμού από τη στιγμή που θα μείνεις σε ένα διαμέρισμαανεξαρτήτου μεγέθους και ημερομηνία κατασκευής-κάτι από όλα αυτά θα ταράξει τον ήρεμο πρωινό ή απογευματινό σου καφέ, το βραδινό σου ποτό στη βεράντα, την ολοήμερη αναγκαιότητα να διαβάσεις για την εξεταστική που πλησιάζει απειλητικά. Οι επιλογές που έχεις στη διάθεση σου «χοντρικά» είναι δύο. Στην περίπτωση που ο αγαπημένος σου ηθοποιός είναι ο εξαιρετικότατος Jack Nicolson, το κουζινομάχαιρο είναι προ των πυλών και οι σκηνές από τη «Λάμψη» και από ταινίες Hitchock-ιανής αισθητικής σου βάζουν ιδέες. Από την άλλη, αν βλέπεις τον εαυτό σου ως «υπέρμαχο» της αστικής ευγένειας ή της καλής γειτονίας το πολύ-πολύ να προχωρήσεις σε μια υπέρ του δέοντος προσεγμένη παρατήρηση. Διαλέγεις και παίρνεις... Μαριλένα Καρρά

ναδ

ικέ

Η

3

ταινία είναι το Trust. Αμερικανική του ‘90. Η κοπέλα φοράει ένα φουστάνι μακρύ της γιαγιάς, σαν μία ρόμπα. Είναι ατίθαση, δεν έχει ανάγκη από σύμβολα, είναι ένα τέτοιο. Το αγόρι χάκερ και απροσάρμοστος στις συμβατικότητες. Εκείνη ανεβαίνει σε ένα υπερυψωμένο τσιμεντένιο τοίχο, μόλις έχουν γνωριστεί. Πάει στην άκρη, κοντοστέκεται, γυρνά την πλάτη. Απλώνει τα χέρια, αιωρείται για λίγο, ο τύπος στέκεται πιο μακρυά, κοιτά απορημένος, περιμένει. Εκείνη, τελικά, αποφασίζει... εμπιστεύεται και αφήνεται στο κενό. Όταν το αγόρι την έχει πιάσει λίγο πριν χτυπήσει στο έδαφος, εκείνη τον ρωτά. Γιατί εμένα; Εκείνος της απαντά. Κάποιος έπρεπε να το κάνει. Ορισμένα πράγματα γίνονται απλά. Έτσι, απλά, εμπιστεύεσαι κάποιον. Αν μιλάμε, βέβαια, για σχέσεις έστω και κατά λίγο απαλλαγμένες από φοβους και ανασφάλειες. Αλλιώς μιλάμε για εμπορικές σχέσεις που καλό είναι να συνάπτονται ενώπιον συμβολαιογράφων και δικηγόρων. Με τα απαραίτητα πιστοποιητικά, εγγυήσεις και υπογραφές. Δεν υπάρχει τίποτε πιο κωμικοτραγικό από το μπέρδεμα αυτών των σχέσεων. Θα με εμπιστευτείς; Ναι, αλλά όχι ακόμα! Θέλω αποδείξεις! Μα, κοίτα με, είμαι καλός! Ναι, αλλά δεν ξέρω ακόμα τα πάντα, δείξ’ τα μου και θα κρίνω. Πόσο “ρόμπα” πρέπει να γίνεις για να σε εμπιστευτούν; Πόση αξιοπρέπεια πρέπει να χάσεις ακόμα για να κερδίσεις μια στάλα αναγνώρισης και εμπιστοσύνης; Τόση, που πια ούτε εσύ ο ίδιος δεν θα εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου...

X.

ο τ ς ισ

ς ε ρί

Όποιος, όποια θέλει, μοιράζεται μαζί μας τις 150-300 λέξεις που έχει μέσα του. Κάποιες θα δημοσιευτούν, όλες θα ανεβαίνουν στο διαδικτυακό τόπο. Στείλτε το στο

il.gr

gma

pati

s

si@ ione

13

13

αγ

απ

ημ

ο ν μέ

η π α γ α

έν

ο

Το Πατησίων Ζει μου ζήτησε να γράψω ξανά. Στο προηγούμενο φύλλο είχα γράψει το “Ψάχνω να βρω τον χώρο μου!”. Και βρήκα και τον “χώρο” μου. Τώρα το θέμα είναι τι να γράψεις… Δύσκολο πράγμα η ελευθερία. Δεν έχουμε συνηθίσει. Πιθανότατα δεν μάθαμε

χώρος μέρος κατάσταση στήλη

ποτέ. Το ήξερα πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα, που λέει και ο λαός. Σ’ αυτήν την πόλη που ζούμε λείπει πολύ ένας “δημόσιος χώρος”. Όχι όπως θα το εννοούσαν οι περισσότεροι, κάποιο πάρκο ή μια παιδική χαρά, αλλά ένας χώρος-μέρος-κατάσταση-στήλη, όπου θα ακούει ο ένας τον άλλον. θα γελάει, θα προβληματίζεται, θα σκέφτεται, θα σιγουρεύεται θα αλλάζει γνώμη, θα συνδιαμορφώνει, θα συμμετέχει. Διάβαζα πριν από δυο εβδομάδες ένα άρθρο που έλεγε ότι, ενόψει των τριπλών εκλογών, οι παλιές αντιθέσεις περί ευρώ-δραχμής και μνημονίου-αντιμνημονίου, μάλλον έχουν πάει περίπατο. Οι δύο αντιθέσεις που θα καθορίσουν το προσωρινό μέλλον μας θα είναι οι “παλιό-νέο” και “δρω-αντιδρώ”. Και όχι μόνο έτσι αλλά και αλληλοδιαπλεκόμενες. Σαν δρω έλεγε ότι είναι ένας λόγος “ενθαρρυντικός που κάνει κάτι για να ξεκολλήσουμε” και σαν αντιδρώ ένας λόγος “παρηγορητικός, γκρινιάρικος, ασκώντας κριτική για τα πάντα, γιατί αδικούμαι”. Και έλεγε ότι υπάρχει παλιό που δρα-εγγυείται, αλλά και παλιό που αντιδρά-παρηγορεί, όπως και νέο

ΥΓ1: Ευχαριστώ πολύ για το “δημόσιο χώρο” που τόσο απλόχερα μου δώσατε

που αντιδρά-γκρινιάζει, αλλά και νέο που δρα-δίνει ελπίδα. Η γνώμη μου είναι πως αν εξαιρέσουμε τις ταυτοποιήσεις του (πολλοί μπορούν να συμφωνήσουν αλλά

ΥΓ2: Επειδή το σκεφτόμουν

και να διαφωνήσουν μ’ αυτές) αλλά και την εμπάθειά

εδώ και ένα μήνα, ζητώ συγ-

του για το αντιδρώ, που και αυτό πολλές στιγμές έχει

γνώμη από όσους αδίκησα με αυτά που έγραψα στο προ-

Πρωτότυπες ιδέες & προτάσεις Χειροποίητες λαμπάδες & κεραμικά αυγά για τα δώρα του Πάσχα!

Κατερίνα Καψιάνη, Αγίου Μελετίου 70, Αθήνα Κιν.: 6974670828

παίξει τον ρόλο του, το momentum αυτής της χώρας

ηγούμενο φύλλο. Πάρα πολλοί

καλεί το νέο που δρα. Έχουμε ανάγκη από ελπίδα, ηρε-

ιδιοκτήτες ακινήτων λειτουρ-

μία, μετρημένα λόγια, σηκωμένα μανίκια, καθαρά χέρια,

γούν με αλληλεγγύη στους

κοινή λογική. Το περιβάλλον δεν βοηθάει για ηρεμία.

ενοικιαστές τους. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο.

Όποιος την περιμένει είναι γελασμένος, αλλά τα υπόλοιπα δεν είναι και τόσο δύσκολα. Βοά, φωνάζει αυτή η

ΥΓ3: Μην ανησυχείτε, δεν θα είμαι υποψήφιος!

ανάγκη και όποιος δεν την ακούει θα είναι, σίγουρα, χαμένος σ’ αυτές τις εκλογές.

spam

Ένας κήπος στο κέντρο της Αθήνας Είναι ο πεζόδρομος της Βαλτετσίου, στη γειτονιά των Εξαρχείων που συμπυκνώνει όλες τις γεύσεις και τα αρώματα. Ανθρώπους όλων των ηλικιών, καλλιτέχνες και διαννοούμενους με νεολαίους διαφορετικών αντιλήψεων και συνηθειών. Από το 1977 η “Ροζαλία” και 1 χρόνο μετά το “Αχιλλέας –Βεργίνα” εγκαταστάθηκαν στον πολυσύχναστο πεζόδρομο. Σήμερα θυμίζει κάτι από νησί με δύο αιωνόβιες ελιές, μουριές, πλατάνια και μια πανέμορφη κληματαριά, την πιο φιλόξενη απ’ όλες, με φωνές και γέλια από τις παρέες που μας μεταφέρουν σε ξεχασμένα καλοκαίρια. Η “ Ροζαλία” φιλοξενεί κόσμο απ’ όλη την Αθήνα που απολαμβάνουν εξαιρετικά ψητά στα κάρβουνα, φρέσκα ψάρια και φαγητά που συνδιάζουν την παράδοση με τις νέες αναζητήσεις στη μεσογειακή κουζίνα. Ιδιαίτερη νότα ο δίσκος με τα 16 ορεκτικά που έρχονται στην αρχή. Λίγο πιο κάτω, το εστιατόριο – ψησταριά “Αχιλλέας –Βεργίνα”, με 25 μαγειρευτά φαγητά κάθε μέρα, φτιαγμένα με τέχνη και μεράκι από τον Λεωνίδα, αποτελεί χρόνια τώρα την απαραίτητη στάση για όσους δε θέλουν να μαγειρέψουν, αλλά να απολαύσουν νόστιμο μαγειρευτό φαγητό. Παραμένει πάντα η 1η μας επιλογή στο σουβλάκι μιας και όλα είναι χειροποίητα. Διανομή κατ΄ οίκον από τις 11:00π.μ-1:00π.μ. Ανοιχτά και τα δύο μαγαζιά από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ.

Βεργίνα - Αχιλλέας Βαλτετσίου 62, Πλ. Εξαρχείων Τ.: 210 3302933 / 210 3807992 Ροζαλία Βαλτετσίου 54, Πλ. Εξαρχείων Τ.: 210 3302133 / 210 3302136 / 210 3807992

Β Ε Ρ Γ Ι Ν Α

ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

Το Bioline είναι ένα κέντρο αισθητικής που υπακούει στις αρχές της υγιεινής και της αρμονίας… Ένας χώρος που δημιουργήσαμε για να αγκαλιάσουμε εσάς και να φροντίσουμε την αισθητική του προσώπου και του σώματός σας. Υψηλής ποιότητας, εξατομικευμένες υπηρεσίες και επιστημονικώς προηγμένα προϊόντα καλύπτουν τις ανάγκες σας με εξαιρετικά αποτελέσματα. Σας περιμένουμε, λοιπόν, στο χώρο μας και θα χαρούμε να σας βοηθήσουμε να επιλέξετε την ιδανικότερη θεραπεία.

Ανανέωση Προσώπου | Ανανέωση Σώματος | Αποτρίχωση Προσώπου-Σώματος | Μακιγιάζ

Αικατερίνη Δεμάγκου, Πτυχιούχος Αισθητικός Κοσμετολόγος ΤΕΙ Αθηνών

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 135, ΑΘΗΝΑ τ.: 210 8644696, 2108644447 κ.: 6951926446 e-mail demagouK@yahoo.gr