Η Πατησίων Ζει | #14 by Î Î Ï Î»Î· Î ÎµÎ¹

καινουριες σκεψεις «Για να σκεφτείς καινούργιες σκέψεις πρέπει να σπάσεις τα κόκκαλα στο κεφάλι σου». Κάποιοι άνθρωποι μισούν τις νέες ιδέες, περιγελούν την αναγκαιότητά τους, είναι εχθρικοί και δεν μοχθούν για την παραγωγή τους. Και έτσι είμαστε παραιτημένοι... Κάποιοι θέλουν να σχηματιστεί μια άλλη πραγματικότητα χωρίς νέες σκέψεις, δοκιμασίες, χωρίς τόλμη. Πράγμα αδύνατον. Οι νέες σκέψεις δημιουργούνται σήμερα αλλά σχηματίζουν την αυριανή πραγματικότητα. Οι καινούριες σκέψεις συνήθως είναι αδύναμες, μισές και παράλογες (!) σε σχέση με αυτές που επικρατούν. Και έτσι καταντάμε φοβισμένοι... Κάποιοι τέλος θέλουν τις νέες ιδέες και ίσως να πασχίζουν για αυτές. Όμως όπως λέει και ο φιλόσοφος στην αρχή. «Για να σκεφτείς και-

νούργιες σκέψεις πρέπει να σπάσεις τα κόκκαλα στο κεφάλι σου». Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί τα κόκκαλα στο κεφάλι μας είναι ένα σύνολο από δόγματα,και αντιλήψεις

Νότια Κορέα είναι μακριά, πολύ μακριά. Οι νέοι άνθρωποι που χάθηκαν στο ναυάγιο μας την έφεραν

κοντά, πολύ κοντά. Ποιος δεν έκανε προβολή στα παιδιά του,

εξαιρετικά δύσκολο να σπάσουν. Ενα εγκεφαλικό μπετονάρισμα δηλαδή, που απαγορεύει

στους γνωστούς και τους φίλους του; Η τραγικότητα προέρχεται

στο νέο να αναπτυχθεί και να δοκιμαστεί.

και από την ηλικία και από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά κυρίως

Και έτσι γινόμαστε δογματικοί... Παραίτηση, φόβος και δογματισμός συντηρούν

από το τρόπο που τόσοι άνθρωποι χάθηκαν. Υπάρχει όμως ακόμα μία

το μεγάλο σήμερα που δεν αρέσει στους πε-

πλευρά που είναι συνταρακτική και που κάνει τη Νότια Κορέα να φαντά-

ρισσότερους από εμάς. Τι πρόκειται να κάνουμε με τις καινούριες σκέψεις; Τι θα

ζει όχι απλώς μακριά, αλλά από άλλο πλανήτη. Εκεί ο πρωθυπουργός πα-

κάνουμε με ένα μικρό αύριο που ίσως το ’χουμε ανάγκη; Και τελικά όλα αυτά αφορούν

ραιτήθηκε, αφού πρώτα υπόμεινε τα κλάματα και τις κατηγορίες των

την καθημερινότητά μας;

συγγενών. Υπουργοί βρίσκονταν κοντά στους συγγενείς και στους διασώστες

Η Κ. Ανδριαννή μας έστειλε το παρακάτω κείμενο για να το βάλουμε σε μια διαφήμισή

και δέχονταν επιθέσεις, κριτικές και αναθέματα. Και, τέλος, ο διευθυντής του

της!!! Αυτό για μας είναι η αρχή μιας καινούριας σκέψης... που παράγεται αυθόρμητα στην

μοιραίου σχολείου αυτοκτόνησε γιατί ένιωσε ότι κάτι έπρεπε να είχε κάνει για να αποτρέψει το μοιραίο. Αυτός ο τόπος, οι

ίδια την κοινωνία!

άνθρωποι και αυτή η κουλτούρα είναι τόσο μακριά από εμάς. Εδώ, στην Ελλάδα, δεν συνηθίζονται κάτι τέτοια “ξενέρωτα”

«Μένουμε στην Κυψέλη. Σε μια συνοικία υποβαθμισμένη που σε τίποτα δεν θυμίζει την ει-

και “δειλά πράγματα”. Εδώ αντέχουν. Υπουργοί, πρωθυπουργοί, δήμαρχοι, υπεύθυνοι αντέχουν και δεν παραιτούνται, πόσο μάλλον να αυτοκτονήσουν! Οι δικηγόροι τους, οι σύμβουλοί τους, οι εκπρόσωποί τους εμφανίζονται συντετριμμένοι

κόνα του «χθες». Όμως, είμαστε μια χαρούμενη

λές δουλειές, την Πέμπτη, που έχουμε Λαϊκή, μας έφερε λουλούδια. Ο Γιάννης με το τζαμάδικο, θυμώνει με όσους δεν συμφωνούν μαζί του ιδεολογικά. Όμως, αν συμβεί κάτι σε οποι-

ραζώνουν οι συγγενείς των θυμάτων, όχι οι υπεύθυνοι. Εδώ είμαστε πολύ σκληροί και ανθεκτικοί. Εδώ είμαστε για γέλια! ;

http://patisionzei.weebly.com/

facebook: Η Πατησίων ζει

ονδήποτε από μας, πρώτος θα τρέξει να βοηθήσει. Η Λίτσα, βγαίνοντας από την πολυκατοικία της, βρήκε μέσα στο λάκκο της λεύκας 2 νεογέννητα γατάκια και ήθελε να τα κρατήσει. Όμως ο Λούλης, ο άντρας της, ήταν αρνητικός,

Αφιέρωση πρώτη. Στις γυναίκες που αντέχουν περισσότερο από τους άντρες μέσα στην κρίση.

επειδή έχουν ένα πολύ μικρό κοριτσάκι και για να μη δημιουργηθεί… σύρραξη, η Ειρήνη, η καθηγήτρια, φρόντισε να υιοθετηθούν. Ίσως γι’ αυτό, στη χαρούμενη γειτονιά μας, ανθίζουν

Αφιέρωση δεύτερη. Στη Χριστίνα με τις καλύτερες ευχές μας. Και στον Σταύρο να ’ναι τυχερός όλο το τρίμηνο! Αφιέρωση τρίτη. Στις αντοχές ανθρώπων, συναισθημάτων, σχέσεων.

κάθε άνοιξη τα ξυνόδενδρα και μοσχοβολούν, καλύπτοντας το καυσαέριο. Και οι καμπάνες του Άι Γιώργη και του Άι Δημήτρη, σκεπάζουν με τη μελωδία τους το θόρυβο από την κυκλοφορία».

Περισσότερες πληροφορίες για το Λογότυπο Γραφικές Τέχνες μπορείτε να βρείτε στο www.logotypo.com.gr Tροίας 41, Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

(για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις)

μαγαζί του και επειδή πέρασα και του είπα κα-

πρόκειται για εκατόμβες νεκρών, είτε για διάλυση μιας χώρας, είτε για το χαμό ενός πιτσιρικά. Εδώ αυτοκτονούν και μα-

patisionadv@gmail.com

ματα. Ο Αχμέτ ο κουρέας, έκανε ανακαίνιση στο

(για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές, προτάσεις)

έχουμε 5-6 γλώσσες, 5-6 θρησκείες, 2-3 χρώ-

στα κανάλια, αλλά ταυτόχρονα διατυπώνουν ένα μεγάλο “ναι μεν, αλλά...” και συνεχίζουν σαν να μην τρέχει τίποτα... Είτε

patisionesi@gmail.com

γειτονιά. Υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο και ας

Αθήνα Οδός

«Οι γυναίκες θέλουν αλλά δεν μπορούν»! Αριστοτέλης.

.. Εδώ πάντως είμαστε πλειοψηφία!

Απ' τον Ελύτη στον αλήτη

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Προσεχώς... ΙΤΑΛΙΚΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΜΑΪΟΣ / ΙΟΥΝΙΟΣ 2014

του Παντελή Αμπαζή Απ' το “Δελφινοκόριτσο” του Οδυσσέα Ελύτη, την “Μαργαρίτα-Μαργαρώ” του Μίκη Θεοδωράκη, το “Μίλησέ μου” του μέγα Χατζιδάκι και του ολύμπιου Νίκου Γκάτσου, τα “Δειλινά” των

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014 / 19:00 Iταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Πατησίων 47 Για την επέτειο των 450 χρόνων από το θάνατο του Μιχαήλ Αγγέλου, παρουσίαση του βιβλίου:

Ζαμπέτα-Χριστοδούλου και τη “Συννεφούλα”

O MIΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ (ΕΚΔ. ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ) ΣΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ –

του Διονύση Σαββόπουλου, στο “Σφύριξα κι

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗ

έληξες” του Κιάμου και τα σιλικονάτα πλαστικά σουξέ της Πάολας, του Ρέμου και του Παντελίδη. Η απόλυτη κατρακύλα. Μιά απίστευτη ξεφτίλα. Σε λίγες μόλις δεκαετίες μια ολόκληρη Ελλάδα που γλεντούσε και διασκέδαζε με μελοποιημένη ποίηση, έφτασε διολισθαίνοντας με το τηλεκοντρόλ της ιδιωτικής τηλεόρασης στο χέρι, στον πάτο της αισθητικής. Πιο κάτω δεν έχει. Σκυλοπόπ τηλεοπτική δικτατορία, απ' τα

Σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Περισπωμένη Ο Κώστας Κουτσουρέλης θα παρουσιάσει τα κυριότερα σημεία του βιβλίου “Ο Mιχαήλ Άγγελος στη Ρώμη” που περιέχει το λιμπρέτο που συνέθεσε για την ομώνυμη όπερα του Φίλιππου Τσαλαχούρη. Σε αυτό σκιαγραφείται η δύσκολη σχέση μεταξύ του Μιχαήλ Αγγέλου και του πάπα Ιουλίου Β’ που του ανέθεσε τις νωπογραφίες στην Καπέλα Σιστίνα. Το βιβλίο συγκεντρώνει, επίσης ποιήματα και επιστολές του Μιχαήλ Αγγέλου, μεταφρασμένα για πρώτη φορά στα ελληνικά απο τον Κώστα Κουτσουρέλη.

για το καλό ελληνικό τραγούδι, των φασιστικών

Μετά την ανάγνωση ποιημάτων του Μιχαήλ Αγγέλου, θα ακολουθήσει συναυλία όπου θα παιχτούν αποσπάσματα του έργου από το κουαρτέτο εγχόρδων Τρόπος, το οποίο θα συνοδεύσει με το φλάουτο ο ίδιος ο συνθέτης, Φίλιππος Τσαλαχούρης.

ραδιοφονικών play-lists να ολοκληρώνει το

Είσοδος Ελεύθερη

πρωινάδικα μέχρι αργά το βράδυ. Νυχθημερόν για να μας γίνει ένεση. Κι από δίπλα το άβατον

κακό. Φτωχά ελληνικά αμόρφωτων στιχουργών, άμουσων συνθετών και τραγουδιστών με κοιλιακούς, που επικοινωνούν μεταξύ τους φωνασκώντας copy-paste με κεφαλαία greeklish στο facebook. Εκεί που ιερουργούσαν ο Μάρκος, ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Μητσάκης, ο Χιώτης, ο Μπιθικώτσης, η Μοσχολιού, η Κουμιώτη, ο Κόκοτας, ο Πουλόπουλος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Άκος Δασκαλόπουλος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Λοΐζος, ο Ξαρχάκος, ο Μούτσης, ο Μαρκόπουλος, ο Σπανός και τόσοι άλλοι μεγάλοι Έλληνες δημιουργοί και ερμηνευτές. Η σύγκριση αμείλικτη. Μόνο θλίψη σε πιάνει. Και οργή. Πώς μας ξέφυγε έτσι η κατάσταση, ρε παιδιά; Ο κατήφορος ενός ολόκληρου λαού. Απ' τον Ελύτη στον αλήτη! Και να 'ταν μόνο στο τραγούδι...

Κυριακή 1 Ιουνίου 2014 / 21:00 «Tεχνόπολις» – Πειραιώς 100, Γκάζι ΣΥΝΑΥΛΙΑ JAZZ ΤΟΥ TRIO FARACI ΣΤΗΝ «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ» Σε συνεργασία με το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Τζαζ στην Αθήνα O ταλαντούχος μουσικός και συνθέτης Niccolò Faraci (κοντραμπάσο) ο οποίος έχει συμμετάσχει σε διάφορα πρότζεκτ της ευρωπαϊκής τζαζ σκηνής, στην Ιταλία και στο εξωτερικό, θα εμφανιστεί με τους Lorenzo Paesani (πιάνο) και Francesco Miccolis (κρουστά) σε μια αξέχαστη συναυλία στην Τεχνόπολη.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014 / 19:00 Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Πατησίων 47 Ντοκιμαντέρ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: Η ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΗ ΝΙΚΗ – ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ Σε συνεργασία με το Istituto Luce Μέσα την προβολή των δύο ντοκιμαντέρ θα αναδειχθούν τα πιο ενδιαφέροντα και σημαντικά στιγμιότυπα της ιταλικής ιστορίας κατά το Μεγάλο Πόλεμο, ιδωμένα όχι μόνο από ιστορική, αλλά και από κοινωνική και πολιτιστική σκοπιά. Διάρκεια: 30’+30’. Γλώσσα: Ιταλικά. Υπότιτλοι: Αγγλικοί. Είσοδος Ελεύθερη Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών Πατησίων 47 - 10433 - Aθήνα Tηλ: +30 210 5242646, fax: +30 210 5242714 www.iicatene.esteri.it - eventi.iicatene@esteri.it www.facebook.com/IICAtene - www.twitter.com/IICAtene

Antebellum ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ Α. Π. Τσέχωφ ANTEBELLUM - Σκηνές από την επαρχιακή ζωή της Ρωσίας Σκηνική σύνθεση από τα έργα: "Ο Γλάρος", "Οι Τρεις Αδερφές", "Ο θείος Βάνιας", "Ο Βυσσινόκηπος" Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης Πώς αποφασίζεις να πάρεις τέσσερα (ούτε ένα, ούτε δύο!) από τα πιο πολυπαιγμένα έργα που υπήρξαν ποτέ, τα ίδια τέσσερα έργα που καθιέρωσαν έναν άνθρωπο σαν τον Αντόν Παύλοβιτς Τσέχωφ και τον σταμπάρισαν ανεξίτηλα ως ελίτ της δραματουργικής διάνοιας και να συνθέσεις ένα ολότελα νέο έργο εξ αυτών; Εύλογη, σαφώς, σαν απορία, αναμενόμενη δε η αναφορά στο κατά πόσο αποτελεί ύβριν το συγκεκριμένο εγχείρημα. Μόνο που το εγχείρημα δεν είναι παρά προσέγγιση χαρακτήρων που- ω! τόσο παρόμοια με εμάς τους ίδιους πράττουν, καταστάσεων που- ω! τόσο οικείες σε καθέναν μας ακούγονται, σκέψεων που- ω! τόσο συμβατές με αντίστοιχες δικές μας σκέψεις είναι! Ο Τσέχωφ έχει δικό του ρήμα για να αγγίζει τον άνθρωπο. Δεν παίζεις, ούτε παρακολουθείς Τσέχωφ. Νιώθεις. Αυτό ακριβώς είναι που δίνει την άδεια να τον καταλάβεις, να φιλιώσεις μαζί του και να τον φέρεις στα μέτρα σου, όποια και να είναι αυτά, χρησιμοποιώντας τα δικά του. Πρόκειται όχι για τέσσερα έργα, αλλά για ένα. Antebellum, όπως ο χώρος, όπως οι συγκρούσεις, όπως η ζωή. 9-16 Μαΐου έναρξη 20.30 Αίθριο Αβέρωφ-Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, είσοδος από Στουρνάρη, μετρό Ομόνοια. Τηλ. κρατήσεων: 6996904671 Τιμές εισιτηρίων: €5, φοιτητικό/ανέργων: €3

Παραμύθια για μικρούς & μεγάλους Έντεκα βραδιές αφήγησης από τις 9 Μαΐου έως τις 18 Ιουλίου 2014, στις 8:30 το βράδυ στο Πολιτιστικό Στέκι ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ, Σταυροπούλου 29, Πλατεία Αμερικής 9/5 «Της γλώσσας τα καμώματα που κρύβουν παραμύθια» • 16/5 «Ένα τραγούδι για τον Πρίαμο» • 23/5 «Γαϊδουρογάϊδαρος – Ιστορίες για τετράποδα και δίποδα γαϊδούρια» • 30/5 «Τα χρυσά ροδάκινα της αγάπης» • 6/6 «Παραμύθια του Κόσμου από τις άκρες του Χρόνου» • 13/6 «Ανθρώπων πνοές και λαών παραμύθια» • 20/6 «Οι έξι κύκνοι κι άλλα παραμύθια» • 27/6 «Η Ηλιοτάτη – Λαϊκά παραμύθια του Αιγαίου» • 4/7 «Γιατί; Ρωτάει η ψυχή και απαντά το παραμύθι» • 11/7 «Παραμύθια υπομονής και ζεστασιάς» • 18/7 «Παραμύθια ζυμωμένα με τη σοφία της ζωής» Είσοδος Ελεύθερη www.kethea-diavasi.gr | Facebook: DIAVASI | Twitter: KETHEADIAVASI

Πολυχώροι διEλευΣιΣ

στην Πατησίων

Πολυχώρος Πολιτισμού

Κλασικό στέκι στον πεζόδρομο της οδού Κλεισόβης, πολύ κοντά στην Πλατεία Κάνιγγος, με Rock μουσικές διαθέσεις που τις νύχτες αποκτούν και υψηλή ένταση. Στη διακόσμηση των τοίχων του κυριαρχούν αφίσες, φωτογραφίες μουσικών και εξώφυλλα διάσημων άλμπουμ. Την παράσταση κλέβουν τα γκράφιτι που με πρωτοβουλία των ιδιοκτητών γέμισαν τους τοίχους στο στενό διπλανό δρομάκι. Οι τζαμαρίες του γωνιακού “Blackbird” σου επιτρέπουν να έχεις αυτή τη θέα σχεδόν από κάθε σημείο του μαγαζιού. Έτσι, είτε πας νωρίς για καφέ, είτε αργά το βράδυ για ποτό ή μπύρα, μέσα ή έξω στον πεζόδρομο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κολλήσει για λίγο το βλέμμα σου εκεί. Αν λοιπόν ψάχνεις φτηνά καθαρά ποτά και Rock μουσικές στα Εξάρχεια, το “Blackbird” είναι άριστη επιλογή.

Μουσική βραδιά «Στων τραγουδιών τη γύρη» Πέμπτη 29 Μαΐου 2014, ώρα 21:30 Ο Λάζαρος Σαμαράς και η Χρυσούλα Κεχαγιόγλου, μας ταξιδεύουν “Στων τραγουδιών τη γύρη”. Μια μουσική πρόταση που περιλαμβάνει γνωστά τραγούδια ελλήνων δημιουργών - συνεργατών τους, από την ελληνική διαχρονική σκηνή. Το ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει τραγούδια και ορχηστρικά από τις δισκογραφίες τους, αλλά και κάποιες ξενόγλωσσες μουσικές εκπλήξεις. Συντελεστές: Χρυσούλα Κεχαγιόγλου: τραγούδι Λάζαρος Σαμαράς: ακορντεόν, επιμέλεια Είσοδος: 10€ | φοιτητές, άνεργοι του ΟΑΕΔ και άτομα άνω των 65 ετών 7€ Διάρκεια: 2 ώρες Κρατήσεις θέσεων: Παρακαλούμε, λόγω περιορισμένων θέσεων, επικοινωνήστε μαζί μας για κράτηση στο info@dieleusis.gr, δηλώνοντας την εκδήλωση που σας ενδιαφέρει, όνομα, τον αριθμό ατόμων και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας ή τηλεφωνικά στο 210 8613739.

Λέσβου 15 & Πόρου Κυψέλη 112 56, ΑΘΗΝΑ Τηλ.: 210 86 13 739 E-mail: info@dieleusis.gr www.dieleusis.gr

«3 αξιόλογες εκθέσεις» στον Χώρο Τέχνης ΗΩΣ Έως στις 16/5 παρατείνεται η έκθεση «ΓΓΕ» του Γ΄έτους του Γ’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ λόγω της μεγάλης προσέλευσης κόσμου. Τη Τρίτη 20/5 ο χώρος εγκαινιάζει την 7η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Νικόδημου, με έργα διαφόρων διαστάσεων και αναφορές στη φύση και στον άνθρωπο. Διάρκεια έκθεσης: 20-31/5 Την Τρίτη 3/6 παρουσιάζεται η ατομική έκθεση της Μάϊρας Στέφου με έργα δουλεμένα σε χαρτί. Διάρκεια έκθεσης: 3-21/6

HΩΣ «Χώρος Τέχνης»

Χέυδεν 38, Πλ. Βικτωρίας, Αθήνα, τηλ.: 2108237111

Κλεισόβη ς 5 - Π λ . Κ ά ν ι γ γ ο ς Τηλ: 2 1 0 3 3 0 0 5 5 7

«Τεϊοποτείο το Αυγουστιάτικο φεγγάρι» του Τζων Πάτρικ 15ο Λύκειο Αθηνών

λοδοξία της Δύσης υποκλίνεται στην απλότητα και σοφία της Ανατολής.

Βρισκόμαστε στο Νησί Οκινάουα, στον Ειρηνικό Ωκεανό, νότια της Ιαπωνίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1946. Το νησί βρίσκεται υπό κατοχή των Αμερικανών Πεζοναυτών, οι οποίοι ακόμη και σήμερα διατηρούν ναυτικές βάσεις σε αυτό. Οι παραδόσεις και η κουλτούρα των απλών κατοίκων της Οκινάουα κατακτούν την καρδιά των νικητών Αμερικανών. Η φι-

Κάνουμε θέατρο στο σχολείο μας για 23η συνεχή χρονιά κάνοντας τις πρόβες μας στον ελεύθερο χρόνο μας κάθε σαββατοκύριακο.

Σκηνοθεσία: Χαρούλα Σαμπατάκου Aπό 6 έως 9 Μαΐου στις 10.30 το πρωί και 9 του μήνα στις 7.00 το βράδυ στο Θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ.

Θέατρο Μουσική Κινηματογράφος

ROCKWOOD LivE STAgE

Ένας όμορφος και ζεστός χώρος, κλασικό στέκι των Αθηναίων εδώ και 12 χρόνια, ιδιαίτερα προσεγμένος, με συλλεκτικά αντικείμενα απ’ όλο τον κόσμο. Μπορείτε καθημερινά να απολαύσετε τον καφέ σας, να παίξετε μπιλιάρδο με την παρέα σας, να δοκιμάσετε τις γευστικές μας ποικιλίες και αργά το βράδυ πίνοντας το ποτό σας να παρακολουθήσετε Live συγκροτήματα στη σκηνή του Rockwood Live Stage! Ανοιχτά, Δευτ. - Κυρ. από τις 19.00. Στις 9/5 - 22.30, 8espesious small band Live (opening act: Frankly my dear) (Funk & Rock) Στις 10/5 - 22.30, Napoleon's Coup Live (Soul/Funk & Rock) Στις 24/5 - 22.30, WHY NOT? Live (Classic Rock & Blues)

ARTSCAPE ATHENS Ανοιχτό Τοπίο Πολιτισμού

Βασ. Ηρακλείου 2 & Πατησίων 46, Μουσείο, Αθήνα Τ: 6980762062 - E: rockwood_bar@yahoo.gr facebook: Rockwood Athens Official Η εποχή των αστών Με τον τίτλο «Η εποχή των αστών», η ART 10 GALLERY παρουσιάζει την ομαδική έκθεση visual arts, η οποία θα εξελίσσεται ταυτόχρονα στο χώρο της γκαλερί στην Ακρόπολη και στο χώρο τέχνης ARTSCAPE ATHENS στην Πλατεία Αμερικής. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν στο ARTSCAPE ATHENS την Τετάρτη, 4 Ιουνίου και ώρα 8μ.μ., ενώ την Τετάρτη 11 Ιουνίου στις 8μ.μ., θα ακολουθήσει παρουσίαση των έργων και των συμμετεχόντων καλλιτεχνών στην ART 10 GALLERY. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 18 Ιουνίου. Συμμετέχουν οι εικαστικοί καλλιτέχνες: Αργυρακοπούλου Μαρία – Βερικίου Έφη – Βρετού Νινέτα – Δασκαλοπούλου Βούλα – Καπετανάκη Λίλη – Κότικα Γιώτα – Κουτρούλης Στέλιος – Λαουρδέκης Θοδωρής – Massad Adonis – Τσούμας Ιωάννης – Φούτρου Κέλλυ Επιμέλεια: Gm Touliatou Πληροφορίες: ART 10 GALLERY: Παρθενώνος 39, 11742 Ακρόπολη, τηλ.: 210 9220181 | www.art10gallery.com | Fb &Twitter ART10GALLERY.

ARTSCAPE ATHENS Μοσχονησίων 5, 11252 Πλατεία Αμερικής, Τηλ. 211 1829117 | www.artscapeathens.gr | Facebook: Artscape Athens

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «15ο Λύκειο Αθηνών»

χάσμα γενεών

σε ώρα αιχμής αρχίζουν και κατσαδιάζουν κάποιο πιτσιρίκι που δεν παραχωρεί θέση στο τρόλεϊ. Που γκρινιάζουν για εμάς που χωθήκαμε στην εφημερίδα και το κινητό και δεν μας μέλλει η άνεση τους. Και μετά σκέφτομαι πόσο ξένοι πρέπει να νιώθουν σε αυτή τη εικονική πραγματικότητά μας. Σαν να ζούνε με στοιχειά γύρω τους, με συναρτήσεις που εκτελούν σκοπούς. Λένε «δεν ήταν έτσι παλιά, γίναμε απρόσωποι». «Οι ταυτότητες και τα προσωπικά στοιχεία αποκρύπτονται στην εποχή μας» απαντάω νοητά. Θα σε φακελώσει η google.«Εμείς δεν ήμασταν έτσι, τους σεβόμασταν τους μεγαλύτερους» και από την άλλη «Εμείς αγωνιζόμασταν, τώρα γίνατε αδιάφοροι». Δεν ξέρεις αν σε

Για επικοινωνία: lekesapomelani.blogspot.gr

όλο βγαίνουν καινούργιοι πράσινοι Μαριανοί, όλο και πιο εξελιγμένοι

ωθούν για επανάσταση ή για το βραδινό σου γάλα με μέλι. Είναι και η άλλη η ενδιάμεση γενιά, αυτή των γονιών μας που ακόμα δεν έχασαν την ελπίδα να συμβαδίσουν με την τεχνολογία και μαθαίνουν στωικά και επίμονα να χρησιμοποιούν οθόνες αφής. Ανοίγουν e-mail και καταγράφουν τους κωδικούς σε χαρτάκια επάνω στο ψυγείο. Βλέπουν μανιωδώς ειδήσεις να προλάβουν τους νεωτερισμούς πριν

Τάφρος των Μαριανών είναι το βαθύτερο σημείο των

τους προλάβουν αυτοί. Ρωτάνε με ενδιαφέρον τι ειδικό-

ωκεανών του πλανήτη. Όταν ήμουν μικρό παιδί φαν-

τητα ακριβώς έχει ο ξάδελφος του τάδε, όταν τους λένε ότι

ταζόμουν πως είναι ρήγμα που άφησαν οι εξωγήινοι

είναι κομπιουτεράς. Και ακούνε την εξήγηση. Και την επα-

εν είδει περάσματος σε άλλη διάσταση. Φανταζόμουν

ναλαμβάνουν στον επόμενο. Τους θαυμάζω. Ενώνουν τους

πράσινα ανθρωπάκια να ξεπηδάνε από κει στους και-

κόσμους μας, κλείνουν με όλο τους το είναι το χάσμα, με-

ρούς της Ατλαντίδος. Μετά μεγάλωσα. Έμαθα για

σολαβούν και μεταφράζουν.

πολλά ακόμα ρήγματα, τάφρους, γκρεμούς, χαρακώματα στρατιωτικά και σωματικά, διαφορές αγεφύρωτες και σχί-

Και είναι και οι εξωγήινοι των gadgets. Που ανακαλύπτουν

σματα επί κοινωνικού και θρησκευτικού. Τότε ήταν που

τα χιτάκια των eighties επειδή τα «πόσταρε» ο «φεϊσμπου-

έμαθα τελικά ποιο είναι το πραγματικά βαθύ χάσμα του

κικός» φίλος. Που όλα τους φαίνονται καινούργια και συ-

πλανήτη, εκείνο που αναπαράγεται χέρι με χέρι με την αν-

ναρπαστικά. Που σερφάρουν τον κόσμο με ιλιγγιώδη

θρωπότητα. Ειρωνικά είχε να κάνει και αυτό με ανθρωπά-

ταχύτητα χωρίς να κοιτούν πίσω τα αρχεία που δεν ψηφιο-

κια πράσινα και εξωγήινα. Γιατί κάπως έτσι πρέπει να

ποιήθηκαν. Που η επίσκεψη στη γιαγιά είναι μαρτύριο, δεν

μοιάζουμε εμείς του 21ου αιώνα στους παλαίμαχους του

έχει wi-ﬁ, μόνο σπιτική σπανακόπιτα. Όχι, βέβαια, ότι μας

20ου. Μια χούφτα ΑΤΙΑ (Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα

χαλάει και αυτή. Η αλήθεια να λέγεται: σαν τη γιαγιά δεν τη

Αντικείμενα) με smartphone, apps, tablets και πεσμένους

φτιάχνει κανείς. Εκεί δικαιωνόμαστε όλοι. Όπως και στη

server. Μέτρο νοημοσύνης η ταχύτητα πληκτρολόγησης.

σούβλα το Πάσχα, καλή ώρα, όταν η αντρική πλευρά της

Μέτρο σύγκρισης η τεχνολογία. Μέτρο απόλαυσης τα like.

οικογένειας εξασκεί την σπάνια τέχνη της ενωμένη.

Συρρικνωμένη πληροφορία, συρρικνωμένη τέχνη: Αντί για φωτογραφία τα selﬁe. Όλα τρέχουν, εμείς συνδεδεμένοι

Δεν κλείνει αυτή η ριμάδα η τάφρος, όλο βγαίνουν και-

στη μέση της ροής πληροφοριών, να πιάνουμε τα οράματα

νούργιοι πράσινοι Μαριανοί, όλο και πιο εξελιγμένοι. Κι

σαν Κασσάνδρες σε έκσταση. Πρώτα μαθαίνουν οι μπόμπι-

όμως, κάθε φορά που βγάζω τα ακουστικά και λέω «καθί-

ρες να βάζουν κινούμενα στο tablet, μετά να μιλάνε. Πώς

στε παρακαλώ» νιώθω σαν να ξε-πρασινίζω λιγάκι. Και

να το μεταφράσεις αυτό σε δυαδική γλώσσα;

όταν κοιτάω τον συνταξιδιώτη που κάθισε, βλέπω στα μά-

Για βγάλε τα μόνιμα αθλητικά σου με τριπλή επένδυση που

τια του κάτι από τα δικά μου. Τότε μανιωδώς πιάνω το

αναπνέει, μετράει χιλιόμετρα και σου θυμίζει πότε πρέπει

smartphone να διαβάσω ειδήσεις, μήπως και προλάβω τον

να αλλάξεις κάλτσες και μπες στα παπούτσια τους. Μετα-

χρόνο, μήπως διατηρηθώ μοντέρνα, μήπως προπορευτώ

φορικά και κυριολεκτικά. Στα λουστραρισμένα, που πήγαι-

στην ψηφιακή κούρσα, μήπως τα καταφέρω να μην ξε-

ναν για σέρβις τα πρωινά.

μείνω από την άλλη πλευρά του χάσματος των γενεών.

Άλλη φάση αυτή η γενιά. Τους θυμώνω καμιά φορά που

Αγαθή Κάτσια

ΠανελλήνιοςΓυμναστικόςΣύλλογος Ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος είναι ένας από τους ιστορικότερους συλλόγους της Ελλάδας. Έχει ιδρυθεί το 1891. Πρωταγωνιστεί σε πολλά αθλήματα και έχει αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδας στα περισσότερα από αυτά. Από τα πιο δημοφιλή τμήματα είναι του μπάσκετ και του στίβου. Αποκαλείται και ο σύλλογος των Ολυμπιονικών.

Tα καλοκαιρινά camp του συλλόγου μας ξεκινούν με το τέλος της σχολικής χρονιάς και διαρκούν φέτος για 7 εβδομάδες. Ξεκινούν Δευτέρα και τελειώνουν Παρασκευή. Μέσα στις αθλητικές εγκαταστάσεις του συλλόγου μας σε ένα πλήρως προστατεύμενο περιβάλλον τα παιδιά περνούν ευχάριστα και δημιουργικά, με τις αθλητικές δραστηριότητες που συμμετέχουν. Τα camp xωρίζονται σε: All sport όπου τα παιδιά δοκιμάζουν καθημερινά έξι διαφορετικά αθλήματα από (κολύμβηση, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, πετοσφαίριση, στίβο, ξιφασκία, τέννις, ενόργανη, πίνγκ-πόνγκ, τοξοβολία, καράτε, τάε κβό ντό, τζούντο, ρυθμική, μπαλέτο) Εξειδικευμένα camp (κολύμβηση, μπάσκετ, volley, στίβος, ποδόσφαιρο, ενόργανη, πολεμικές τέχνες). Παραλαμβάνουμε τα παιδιά από τις 07.00 το πρωί, αν και το πρόγραμμα αρχίζει στις 08.30 και τελειώνει στις 14.45. Υπάρχει και φύλαξη μέχρι τις 17.30 το απόγευμα.

Μικρό γεύμα, χυμός, νεράκι, t-shirt, καπελάκι, καρτέλα αξιολόγησης είναι μέσα στις παροχές που δίνει το πρόγραμμα. ΠΕΡΙΟΔΟΙ Α) 16/6/2014 - 20/6/2014 Β) 23/6/2014 - 27/6/2014 Γ) 30/6/2014 - 4/7/2014 Δ) 7/7/2014 - 11/7/2014 Ε) 14/7/2014 - 18/7/2014 ΣΤ) 21/7/2014 - 25/7/2014 Ζ) 28/7/2014 - 1/8/2014 Πληροφορίες καθημερινά από 09.00 - 20.00 Δευτέρα - Παρασκευή 09.00 - 14.00 Σάββατο ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 210 88 34 408 / 210 82 39 061

www.panelliniosac.gr

καφέ-εστιατόριο

καλοκαιρινά camp Εκτός όμως από το camp για τους μικρούς, στον Πανελλήνιο υπάρχει πλέον και το ΚΑΦΕ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ που είναι ένα καθημερινό... camp δροσιάς και χαλάρωσης για όλους. Μια μικρή είσοδος από την πλευρά της Ευελπίδων, στη μέση ενός γκράφιτι που δείχνει έναν θαλάσσιο βυθό, αλλά και από την κεντρική είσοδο της Μαυροματαίων, δίπλα στην πισίνα, σε οδηγούν στο... camp του καφέ-εστιατόριο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ !!! Το πράσινο του χώρου, με τα τραπεζάκια απλωμένα σ'ένα πανέμορφο μπαλκόνι μπροστά στο γήπεδο του τέννις και στο πλάι του στίβου, σε οδηγούν μακριά από την Αθήνα. Το καφέεστιατόριο του Πανελλήνιου, έχει φτιαχτεί με πολύ μεράκι και υψηλή αισθητική. Έχει σεβαστεί την ιστορία του συλλόγου, δίνοντας όμως μια φρέσκια, νεανική μορφή στο χώρο, θέλοντας να γίνει το meeting point όλης της Αθήνας. Έτσι κι αλλιώς από το πρωί μέχρι το βράδυ, προσφέρει καφέ, φαγητό και ποτά, όλα πολύ προσεγμένα σε πολύ καλές τιμές, σ' ένα εκπληκτικό περιβάλλον. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 82 26 131

/AMARILLO suave\

Ήταν μία από εκείνες τις μέρες που το σκοτάδι και το κρύο θύμιζαν κάτι από τις περιγραφές του Ντίκενς για τις φτωχογειτονιές του βιομηχανικού Λονδίνου των μέσων του 19ου αιώνα. Για τα λασπό-

προτά σεις

νερα στις λακκούβες των δρόμων, που «αλητόπαιδα», όπως ο Όλιβερ Τουίστ, βούταγαν τα γυμνά τους πόδια, καθώς έτρεχαν να ξεφύγουν από τη χωροφυλακή της εποχής, τους δεσμώτες τους, την κακή τους μοίρα. Σε μια άλλη βιομηχανική πόλη, το Παρίσι, περίπου της ίδιας εποχής, ένα άλλος νέος άνθρωπος κρύβει στη

οταν οι λογοτεχνικοι

ηρωες ςυναντιουνται… μασχάλη ένα καρβέλι ψωμί και τρέχει για να ξεφύγει, ματαίως, από το Νόμο. Ο Γιάννης Αγιάννης καταδικάζεται για το τρομερό του έγκλημα, όμως ο δημιουργός του, Β. Ουγκώ, του δείχνει την αγάπη του κι εντέλει τον δικαιώνει για τις κακουχίες της ζωής του. Δυστυχώς, άλλοι εκ των «Αθλίων» δεν θα έχουν την ίδια τύχη. Θα αναγκαστούν να περάσουν βουνά και θάλασσες, να στραφούν στο ταξίδι, την αναζήτηση και τη μετανάστευση για το πολυπό-

Μικρή ιστορία της Φιλοσοφίας Nigel Warburton Λιανική τιμή: 15,90€. Τιμή Αmarillo Suave: 14,30€ Μια πλήρης και συναρπαστική ιστορία της Φιλοσοφίας για αναγνώστες κάθε ηλικίας. Σε σαράντα περιεκτικά κεφάλαια, ο Νigel Warburton παρακολουθεί τους μεγαλύτερους φιλοσόφους και στοχαστές, αναπτύσσοντας με χρονολογική σειρά τα σημαντικότερα ρεύματα και τους σταθμούς της δυτικής Φιλοσοφίας. Ο Warburton δεν καθιστά απλώς προσιτή τη Φιλοσοφία, αλλά μας εμπνέει να σκεφτούμε, να διαφωνήσουμε, να θέσουμε ορθολογικά επιχειρήματα και ερωτήματα. η «Μικρή ιστορία της Φιλοσοφίας» παρουσιάζει τη σαρωτική ορμή της ανθρώπινης έρευνας για φιλοσοφική κατανόηση και μας καλεί όλους να συμμετάσχουμε στη συζήτηση. «Ένα αλφαβητάρι για την ανθρώπινη ύπαρξη: σπάνια η Φιλοσοφία έμοιαζε τόσο διαυγής, τόσο σημαντική, τόσο άξια και τόσο προσιτή. Μας αναζωογονεί το γεγονός ότι η Φιλοσοφία παρουσιάζεται με όρους της ιστορίας των ιδεών, παρά με άχρονες έννοιες. Μια θαυμάσια εισαγωγή για όποιον ένιωσε την περιέργεια για σχεδόν οτιδήποτε». (Sarah Bakewell, συγγραφέας του “How to Live: A Life of Montaigne in One Question and Twenty Attemps at an Answer”) «Ένα ζωντανό και αξιοπρόσεκτο βιβλίο, γραμμένο με απλότητα και σαφήνεια. Θα βρεί εξαιρετική απήχηση...». (Peter Cave, συγγραφέας του “Can a Robot be Human?”

Βιβλιοπωλείο Amarillo Suave Λ. Καραγιάννη 17, Πλ. Αμερικής Τηλ./fax: 210 86 71 466

Τοβιβλίο στηνΠατησίων

Γιατί μου αρέσουν τα μικρά βιβλιοπωλεία; Μπαίνεις μέσα κι αμέσως καταλαβαίνεις πως έχουν πρόσωπο, άποψη και ταυτότητα. Τις πιο πολλές φορές συζητάς, ακούς προτάσεις, κριτικές. Βρίσκεις ξεχασμένους τίτλους δίπλα σε προσφορές, αλλά και νέες κυκλοφορίες. Περνά κόσμος της γειτονιάς, λειτουργούν αρκετά από αυτά σαν στέκια. Ακόμα και αν δεν βρίσκεις κάποιον συγκεκριμένο τίτλο, απλώς τον παραγγέλνεις. Εντάξει, αν βιάζομαι(;) τόσο πολύ ή αν θέλω κάτι πολύ εξειδικευμένο θα πάω στο κέντρο. Αλλιώς θα επισκεφτώ τους... μικρούς μου φίλους!

ΑΒΑΚΑΣ ΑΙΛΙΑΝΟΥ 39

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ XAρ. ΤρΙΚΟΥΠη 24

ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ ρηΝΕΙΑΣ 9

ΑΛΕΞΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 18

ΗΝΙΟΧΟΣ ΜΠΕρΟΒΟΥ 41

ΜΠΑΡΔΗ ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΤηΣΙΩΝ 48

AMARILLO Λ. ΚΑρΑΓΙAΝΝη 17

ΘΕωΡΗΣΗ ΙΑΛΕΜΟΥ 40

ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑρΑΓΙΑΝΝη 29

ΑΤΡΑΠΟΣ Λ. ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ 109

ΚΑΙ… ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 19

ΠΑΙΑΝ ΠΙΠΙΝΟΥ 51

ΑΤΡΑΠΟΣ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ 7

ΚΑΪΛΑΣ ΚΕρΚΥρΑΣ 55

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΙΤΣηΣ 4

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ 114

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΧΑρΝΩΝ 25

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ ΠΑΤηΣΙΩΝ 228

θητο καρβέλι ψωμί. «Άνθρωποι και ποντίκια» θα ζήσουν μαζί στους «Δρόμους με τις φάμπρικες» σε αντιστοιχία με τα έργα του Στάινμπεκ. Μέσα από το ταξίδι των βιβλίων, των εποχών, των ηρώων, των παθών και των ευσεβών πόθων, μέσα από τις περιπλανήσεις στις σελίδες, στις γειτονιές, στις κουλτούρες ανακαλύπτουμε ένα βίωμα προσωπικό και συλλογικό. Γιατί, όπως έλεγε κι ο ήρωας του Θερβάντες που αγάπησαν γενιές και γενιές «το ν’ αλλάξεις τον κόσμο φίλε Σάντσο δεν είναι τρέλα, δεν είναι ουτοπία, είναι δικαιοσύνη». Μαριλένα Καρρά

ΒΙΒΛΙΟΠωΛΕΙΟ ΝΙΚΟΛΑΚΗΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΑΤΗ Γ΄ ΣΕΠΤΕΜΒρίΟΥ 91

ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥρΑΣ 2

ΒΙΒΛΙΟΣΥΝ ΒΕΛΒΕΝΔΟΥ 42

ΚΟΖΟΚ ΧΡΙΣΤΙΑΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ 23

ΔΙΑΓωΝΙΟΣ ΠΑΤηΣΙΩΝ 306

ΚΟΡΑΛΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 1 & ΠΑΤηΣΙΩΝ

ΔωΡΟΓΡΑΦΗ ΣΥρΑΚΟΥΣΣΩΝ 39-41

ΚΥΨΕΛΗ ΠΑΤηΣΙΩΝ 354

ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 62

ΛΥΧΝΟΣ ΔρΟΣΙΝη 12

ΕΛΛΗ Γ' ΣΕΠΤΕΜΒρΙΟΥ 96

ΜΑΡΚΟΛΕΦΑΣ ΠΑΤηΣΙΩΝ 26

ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟ ΑΧΑρΝΩΝ 380 ΠΥΡΣΟΣ ΚΕρΚΥρΑΣ 58 ΧΑΡΤΟΣΧΟΛΙΚΗ ΓωΝΙΑ ΔρΟΣΟΠΟΥΛΟΥ 147 DIAN ΜΙΧΑηΛ ΒΟΔΑ 89 FANTASY SHOP Γ΄ΣΕΠΤΕΜΒρΙΟΥ 65 FORUM ΚΥΠρΟΥ 118

/ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ\ Σακελλαρίου Μιχαήλ Β. ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΗΓΕΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ '21 - Ο Γ. ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ (1772-1850) ISBN-13: 978-960-524-414-9 | 17 x 24 εκ. | 478 σελ. | Λιανική τιμή: 16,00€ Πρόκειται για μια πολυεδρική σύνθεση της ιστορίας μιας ηγετικής φυσιογνωμίας του ’21 βάσει και πολλών νέων πηγών. Επικεφαλής ενός λαϊκού κινήματος στη Σάμο, πριν από την Εθνεγερσία, διοίκησε πολιτικά και στρατιωτικά την πατρίδα του. Πριν κηρύξει την επανάσταση συνέταξε οργανικό νόμο και στρατιωτικό κανονισμό και τους έθεσε υπό την έγκριση του λαού. Έτσι δημιούργησε στη Σάμο ένα τοπικό αυτόνομο κράτος και πειθαρχημένο στρατό. Κυβέρνησε δημοκρατικά υπό τον έλεγχο εκλεγμένων από το λαό πληρεξουσίων. Σφιχτά ενωμένοι, αρχηγός και λαός, αντιστάθηκαν με επιτυχία σε επίμονες απόπειρες της ελληνικής κυβέρνησης που ήθελε να καταργήσει την αυτονομία της Σάμου και να την διοικήσει ως επαρχία του κράτους. Ο Λυκούργος κατήγαγε περιφανείς νίκες εναντίον ισχυρών τουρκικών αποβατικών δυνάμεων και κατέβαλε συστηματικά αξιοσημείωτες προσπάθειες για την αποτελεσματική άμυνα του νησιού. Κατά την τετραετία 1830-1834, λαός και αρχηγός συνεργάστηκαν ώστε να ανατραπεί άρθρο του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου που απέκλεισε τη Σάμο από το ελληνικό κράτος.

www.cup.gr

/ΑΤΡΑΠΟΣ\ Για αυτό το μήνα, αντί ενός βιβλίου, προτείνουμε μια πρωτότυπη σειρά βιβλίων. Τα “Πολιτικά Κείμενα” από τις Εκδόσεις Αργοναύτης. Τα βιβλία που την αποτελούν είναι κλασικά έργα μεγάλων πνευματικών ανθρώπων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων, πέρα από την πολιτική! Για παράδειγμα, έργα που περιλαμβάνονται στη σειρά είναι τα ακόλουθα: “Πολιτεία” (Πλάτωνα), “Η φύση του ανθρώπου στον σοσιαλισμό” (Όσκαρ Ουάιλντ), “Η πολιτεία του Θεού” (Αυγουστίνος), “Το μέλλον της αυταπάτης” (Σιγκμουντ Φρόυντ). Τα έργα που έχουν επιλέγει είναι μικρά, τα βιβλία δεν ξεπερνούν τις 150 σελίδες και είναι ελαφρά και τυπωμένα σε μικρό φορμάτ ώστε να χωρούν ακόμα και σε (μεγάλη) τσέπη . Έτσι μπορούν να συνοδεύουν τον αναγνώστη παντού και ο τελευταίος να διαβάζει κάτι αξιόλογο όποτε βρίσκει κενό χρόνο. Τέλος, τα 14 βιβλία της σειράς είναι αρκετά οικονομικά, αφού οι τιμές τους κυμαίνονται από 4 μέχρι 8 ευρώ. Η φιλοδοξία της σειράς δεν είναι να τοποθετήσει τους κλασικούς απλώς στη βιβλιοθήκη μας, αλλά να έρθουμε σε επαφή με ιδέες και σκέψεις που άλλαξαν ή και ακόμα αλλάζουν την Ιστορία! Δημήτρης Φραγκούλιας Αναγνωστόπουλος

Βιβλιοπωλεία Ατραπός Ιακωβίδου 7, Πατήσια, Τηλ.: 210 211 68 69 Κασομούλη 52, Νέος Κόσμος, Τηλ.: 210 90 10 244 fragkoulias.atrapos@gmail.com www.facebook.com/atrapos.books

/ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ\ Κόκκινη σαν το αίμα Σάλα Σιμούκα Η βραβευμένη Σάλα Σίμουκα από τη Φινλανδία (Salla Simukka 1981), μεταφράστρια και συγγραφέας νεανικής λογοτεχνίας, γράφει την τριλογία της Χιονάτης, μια εξαιρετική σειρά αστυνομικών θρίλερ που μεταφράζεται σε 37 χώρες σε όλο τον κόσμο και αποτελεί ήδη παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο. Το πρώτο βιβλίο με τίτλο Κόκκινη σαν το αίμα, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, θα μαγέψει τους αναγνώστες με τη συναρπαστική πλοκή του και τη γεμάτη ζωντάνια και δύναμη ηρωίδα του. Στην καρδιά του παγωμένου χειμώνα της Φινλανδίας, μέσα στον σκοτεινό θάλαμο ενός σχολικού εργαστηρίου φωτογραφίας, στεγνώνουν κρεμασμένα ένα σωρό πλυμένα χαρτονομίσματα. Χιλιάδες ευρώ πιτσιλισμένα με αίμα. Η δεκαεφτάχρονη Χιονάτη Άντερσον δεν ανακατεύεται σε ξένες δουλειές. Αλλά τα ματωμένα λεφτά που βρίσκει ανατρέπουν τα πάντα στη ζωή της: αναζητώντας τα ίχνη τους θα βρεθεί μπλεγμένη σε κυκλώματα ναρκωτικών και διαφθοράς. Και θα ριχτεί σ’ έναν θανάσιμο αγώνα δρόμου για να σώσει τους φίλους της και τον εαυτό της. Όταν θα δει το ίδιο της το αίμα να χύνεται στο χιόνι, θα είναι άραγε πολύ αργά;

Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ιπποκράτους 118, 11472 Αθήνα τηλ.: 211 3003500, fax: 211 3003562 e-mail: metaixmio@metaixmio.gr

ΗΠΑΤΗΣΙΩΝΖΕΙ/ΑΚΜΗ

“

Αυτό που η φωτογραφία αναπαράγει επ’ άπειρον, δεν συμβαίνει παρά μόνο μια φορά. Roland Barthes

Μεγάλωσα στις Δυτικές συνοικίες της Αθήνας. Η Πατησίων για εμάς, ήταν ένας θρύλος, αλλά και μία έκπληξη. Μεγαλώνοντας, και ανάλογα την ηλικία, την γνώριζα κάθε φορά από διαφορετική σκοπιά. Η πρώτη επαφή έγινε με τα πλάνα από τα επεισόδια στο Πολυτεχνείο. Έπειτα, μέσα από τα βιβλία. Οι επιρροές μου στην ανάγνωση αναφέρονταν σε αυτό το δρόμο, ή σε αυτές τις γειτονιές. Γώγου, Σιδηρόπουλος, αργότερα Ρίτσος, Σαχτούρης, Καββαδίας … Μετά σπουδές, πανεπιστήμια, σχολές, εξωτερικό και η πολυπόθητη επιστροφή… Τα τελευταία χρόνια, κάθε μέρα, περπατάω τη γειτονιά όσο ποτέ πριν. Για πρώτη φορά έχω προσωπική σχέση με τη συγκεκριμένη οδό και την ευρύτερη γειτονιά. Ξαναδιαβάζω τις παλαιότερες επιλογές μου και αναγιγνώσκω νέα πράγματα… Η γεύση της είναι γλυκόπικρη αν και κρύβει πολλές εκπλήξεις… Άλλοτε χαμογελαστή και φιλόξενη, άλλοτε μουντή και αιχμηρή… Η όαση συχνά είναι οι άνθρωποι, άλλοτε κάτι μικρό που θα τύχει σε ένα φανάρι, άλλοτε τα χρώματα μίας βιτρίνας, ένας ακάλυπτος, μία νέα εικόνα, ένα χαμόγελο, ένα σκούντηγμα. “Η έννοια της γειτονιάς δεν έχει χαθεί στο κέντρο της

Αλεξάκης Γιάννης / Οδός Πατησίων. Ένας δρόμος με "τη δική του ιστορία" από την εξοχική οδό του παρελθόντος μέχρι τη σημερινή πολύβουη λεωφόρο! Ο φωτογραφικός φακός απαθανατίζει τους γρήγορους ρυθμούς της σύγχρονης πόλης. Αποτυπώνει το συγχρωτισμό ανθρώπων με ή χωρίς δυσκολίες μετακίνησης, το άνοιγμα της κοινωνίας για την υποδοχή κάθε συνανθρώπου μας, αλλά και το σεβασμό και την παροχή βοήθειας προς αυτόν. Σε μια οδό "ζωντανή" που αλλάζει διαρκώς πρόσωπα, μα παραμένει εμβληματική!

Βασιλάκης Βασίλης / Το θέμα της εργασίας μας είναι "Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ”, μια πολύ γνωστή περιοχή της Αθήνας στην οποία καλούμαστε να τη φωτογραφίσουμε με τη δική μας οπτική γωνία. Δεν είχαμε κάποιου είδους περιοριστικό παράγοντα στη φωτογράφισή μας γι’αυτό σκέφτηκα να ξεφύγω λίγο από τα κλασικά θέματα και να κάνω κάτι πιο εναλλακτικό. Αποφάσισα, λοιπόν, να κάνω κάτι το αντιφατικό απ’ ό,τι ορίζει ο τίτλος του θέματός μου... δηλαδή, με λίγα λόγια, να σας παρουσιάσω μια Πατησίων ερημωμένη, ήσυχη, κρύβοντας ένα μυστήριο.

Αθήνας” σκεφτόμουν τις προάλλες περπατώντας από τη φαρμακοποιό στο αγαπημένο μου ψιλικατζίδικο.

”

Η Αθανασία Παναγέα είναι φωτογράφος, εκπαιδεύτρια φωτογραφίας και πολιτισμική διαχειρίστρια. Αυτή την εποχή διδάσκει φωτογραφία στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ.

Οι σπουδαστές του τμήματος φωτογραφίας των ΙΕΚ ΑΚΜΗ εκθέτουν στο παρακάτω δισέλιδο σε μια συνεργασία με το Η Πατησίων Ζει. Μέσα στο επόμενο διάστημα στην ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας http://patisionzei.weebly.com, μπορείτε να δείτε περισσότερες «δροσερές» ματιές της Πατησίων.

Καραμήτσου Μίνα / Ένα πανό και ένα συνθημα. Τα συνθήματα νιώθω πως δίνουν ζωή, ειδικά όταν βρίσκονται κρεμασμένα στα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Κάθε φορά περπατώντας στην Πατησίων περνάω από εκεί. Ακόμα ακούγονται φωνές!

Αμαξοπούλου Μάρθα /

Αναγιάννη Ιωάννα /

Η αλήθεια της βιτρίνας. Η εποχή που έφυγε και πήρε μαζι της το περιτύλιγμα. Ο κόσμος αλλάζει και βγάζει απο πάνω του το περιττό. Αυτό παρατηρεί και η γυναίκα. Κάτι που σε άλλες εποχές θα ηταν “ιδανικό”, τώρα πια ειναι κενό. Ένα βλέμμα στο παρελθον. Ένα ψέμα που είναι πια γυμνό!

Οδός Πατησίων! Στέκομαι μπροστά σε μια βιτρίνα. Οι αντανακλάσεις που σχηματίζονται δημιουργούν ένα νέο κόσμο. Μπερδεμένο και περίπλοκο... Φαντάζει ως ένα αλληλεπιδραστικό, τρισδιάστατο περιβάλλον, φτιαγμένο από κάποιο υπολογιστή, που μπορεί κάποιος να εμβυθιστεί σε αυτόν (J.Lanier). Kάπως έτσι όμως είναι και ο κόσμος μας! Χαώδης και παράξενος. Περιπλανιόμαστε σε αυτόν προσπαθώντας να καταλάβουμε τι είναι ψευδές και τι αληθές, προσπαθώντας να διακρίνουμε το νοητό από το αισθητό, προσπαθώντας να ζήσουμε...

Βέργος Φίλιππος /

Δαμιανίδου Μελισσάνθη Αγάπη /

Εγκληματικότητα, βία, κρίση, ληστείες, πορνεία, ρατσισμός... Υπάρχουν πολλά πράγματα που λένε ότι γίνονται σε έναν δρόμο, σε μια λεωφόρο, σε μια γειτονιά. Ο καθένας, όμως, τα βλέπει διαφορετικά και τα εκφράζει διαφορετικά. Με τους στίχους του, με το πινέλο του, με το φακό του, με κάθε άλλο μέσο. Οτιδήποτε και να δεις, διαφέρει από τη γωνία που θα το δεις. Διάλεξε τη δική σου σωστά! Αυτή είναι η δική μου.

Η δουλειά μου βασίζεται στην προοπτική και στη σύνθεση. Το αστικό τοπίο, με τις απόλυτες φόρμες, χαρίζει πληρότητα και αρμονία στη σύνθεση της εικόνας. Η συγκεκριμένη φωτογραφία μου δημιουργεί πλούσια συναισθήματα και ανάλαφρη διάθεση. Ο ουρανός και τα παιχνιδίσματα με τα σύννεφα, με γεμίζουν αισιοδοξία, ελπίδα και πίστη για ένα όμορφο αύριο και με εμπνέει ιδιαίτερα δίνοντάς μου την αίσθηση ότι ο δρόμος της Πατησίων είναι ζωντανός.

Κατσιγιάννης Άρης /

Κομματάς Θέμος /

Πόσο εύκολο είναι να ταξιδέψεις σε μια άλλη εποχή! Ένα αυτοκίνητο-θρύλος που έγραψε ιστορία και χαρακτήρισε μια ολόκληρη γενιά. Για πολλά χρόνια είχε αποσυρθεί από τους δρόμους της πρωτεύουσας. Η οικονομική όμως κρίση -και παρά την ώριμη ηλικία του- το αξίωσε να κυκλοφορήσει ξανά στους μποτιλιαρισμένους, πλέον, δρόμους της πρωτεύουσας,, προκαλώντας έκπληξη στους νεότερους και νοσταλγία στους μεγαλύτερους. Παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας, ορισμένες αξίες, όπως αυτή του Mini Cooper, παραμένουν πάντοτε επίκαιρες.

Πολλές φορές η μοναξιά μπορεί να μας καταστρέψει, μας φυλακίζει μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Βγαίνω στην Πατησίων για να έρθω σε επαφή με τους περαστικούς διαβάτες μήπως μπορέσω να διώξω αυτο το μαύρο σύννεφο που με κρατά απομονωμένο. Αλλά τίποτα. Το τοίχος που με περιβάλλει παραμένει ανέπαφο. Η μόνη μου παρέα ένας σκέτος καφές και το τσιγάρο που γεμίζει τα πνευμόνια μου με καπνό.

χ ει ρ ο πο ί ητ ο κό σ μημ α αξ εσ ο υ άρ ― αντ ι κε ίμ εν α

Λάγιου Χριστίνα / Κάθε δρόμος καθορίζεται και υπάρχει από τους ανθρώπους που τον κατοικούν, από τους ανθρώπους που ζουν σε αυτόν, από εκείνους που τον περιδιαβαίνουν, ακόμα και από αυτούς που λείπουν. Η παρουσία τους ή η απουσία τους, ακόμα και αν είναι μόνιμη ή παροδική, στατική ή αστραπιαία, είναι αυτή που δίνει ζωή στο δρόμο. Φωτογράφιζα καθώς ήμουν συνοδηγός σε ένα αμάξι εν κινήσει... Φωτογράφισα αποκλειστικά και μόνο ανθρώπους, έχοντας στο μυαλό μου ότι φωτογραφίζω την Πατησίων.

Primrose • Αγίου Στυλιανού 33, Γκύζη • Τηλ: 210 6449336

Πριόβολος Κων/νος, Βασιλάκης Ιάκωβος, Ζάρρα Αθηνά / Ήμασταν 3 άτομα και θέλαμε να κάνουμε μια ξεχωριστή φωτογράφιση. Έτσι, λοιπόν, φορτωθήκαμε με φωτογραφικές μηχανές, ένα στούντιο φλας και εξωτερική μπαταρία και ψάχναμε για το πού ακριβώς θα ολοκληρώναμε την ιδέα μας. Καταλήξαμε να στήσουμε τα φώτα μας σε μια στοά κοντά στην Πλατεία Βικτωρίας. Αρχίσαμε να προσελκύουμε ανθρώπους, να τους κάνουμε το πορτρέτο τους. Στην αρχή δεν ήταν τόσο εύκολο, αλλά όσο περνούσε η ώρα η γλώσσα “λυνόταν" και ο κόσμος γινόταν όλο και πιο φιλικός και μας πλησίαζε.

Σοφία Κοσμίδου / Αυτό που θέλω να δείξω είναι πως όλοι μας ζούμε μέσα σε σκιές, στις ίδιες μας τις σκιές. Η Πατησίων ζει αλλά ταυτόχρονα πεθαίνει, λόγω των άσχημων συνθηκών. Στις μέρες μας οι άνθρωποι ζούνε μέσα σε μία συνήθεια, υπάρχουν μεν αλλά επιβιώνουν. Πολλές επαναστάσεις, πολλοί αγώνες, με κάτι αβέβαιο για το μέλλον.

Μαρίνου Φωτεινή /

Παπαδόπουλος Αλέξανδρος /

Στην ευρύτερη περιοχή παρατηρώ διάφορα έξοχα δείγματα αρχιτεκτονικής. Συνήθως βυθισμένα ανάμεσα στις νεότερες κατασκευές της εποχής της πολυκατοικίας. Πρόκειται για καταφύγια αισθητικής... Αν παρατηρήσουμε, θα δούμε ότι το κτίριο είναι καμένο και στο κέντρο κυματίζει η ελληνική σημαία. Σκέφτηκα κατευθείαν: Είναι η πραγματικότητα που ζούμε, η Ελλάδα μου. Προσπάθησαν να κάψουν τα θεμέλιά μας, η ψύχη μας όμως μένει πάντα καθαρή και δυνατή. Η Πατησίων είναι η αρχή του κέντρου της Αθήνας και το κέντρο είμαστε εμείς.

Κάθε φορά που περνάω από την Πατησίων, το βλέμμα μου χάνεται στις κορυφές των παλιών κτιρίων που συναντώ και ένα ανάμεικτο συναίσθημα με κατακλύζει αμέσως! Φθαρμένα δώματα και πλυσταριά, ετοιμόρροπα φαινομενικά, αλλά στην πραγματικότητα αθάνατα και δυνατά μέσα στον αχανή κόσμο της συννεφιάς, στέκουν εκεί, σαν ένα φόντο που ξέμεινε από το παρελθόν για να υπενθυμίζει σε όλους μιαν άλλη εποχή και μια αρχετυπική πραγματικότητα... το πέρασμα του χρόνου...

Σαλταούρα Μαρία /

Spartak Caushaj /

Και ξαφνικά σταματούν τα πάντα. Αστυνομία παντού περιφερειακά της Πατησίων. Κλείνει ο δρόμος. Βιαστικά βήματα και βλέμματα γεμάτα φόβο και απορία, εκτοξεύονται μπουκάλια, φωνές και βρισιές ακούγονται, ενώ η σειρήνα του περιπολικού σκεπάζει το "ψίθυρο" των ανθρώπων, χτυπήματα και σπρώξιμο από τους αγριεμένους "διαδηλωτές" που ξέσπασαν. Κάποιος στέκεται και κοιτάει, ενώ η μυρωδιά του καμένου παραμένει, προδίδοντας την άγρια πλευρά της Πατησίων, ενός δρόμου γεμάτου ζωή...

Διάλεξα αυτό το θέμα γιατί μου αρέσουν τα πορτρέτα δρόμου. Είναι κάτι το αληθινό και το μη στημένο. Άλλωστε, το “αυθόρμητο” στις φωτογραφίες δίνει τροφή για σκέψη. Αυτό που κάνει δυνατή τη φωτογραφία είναι η κοπέλα με τον σκύλο της, διότι αν δεν την είχα πετύχει έτσι να κοιτάει τον φακό και ταυτόχρονα να μη χάνει τον αυθορμητισμό της κίνησής της θα έχανε μερικώς την ουσία της.

Σταυρακάκη Χρύσα /

Τσακός Νέστορας /

Περπατάω στο δρόμο... Άνθρωποι με προσπερνάνε. Πρόσωπα θλιμμένα, σκεπτικά, αφηρημένα... Κανείς δεν τολμάει να σηκώσει το βλέμμα του προς τον ουρανό. Όλοι έχουν κρυφτεί πίσω από απρόσωπες σιωπηλές μάσκες, φοβούμενοι για το τι θα τους φέρει η επόμενη μέρα. Η ελπίδα μιας χαμένης ευτυχίας..

Μου δόθηκε ένα θέμα φωτογράφισης... Ήθελα να βγάλω κάτι που να εκφράζει αυτό ακριβώς... Έβγαλα αυτό ακριβώς που νιώθω όταν περνάω κάθε πρωί.. Ζωντάνια! Και τι καλύτερο από μόνο πόδια... Το καλύτερο από όλα είναι το σημείο, όπου όταν περιμένουμε να ανάψει πράσινο και περνάμε από τη μια πλευρά του δρόμου στην άλλη και οι απέναντι το ίδιο... Είναι σαν μια σύγκρουση ζωντάνιας που μόνο στην Πατησίων το έχω συναντήσει!!!

συνέντευξη

νίκος τουλιάτος

Νίκος Τουλιάτος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι ο μεγαλύτερος ‘Ελληνας

«κρουστός» και αυτό το αποδεικνύει η πορεία των 42 χρόνων στη μουσική και τα κρουστά. Το ιδιαίτερο προσωπικό ύφος του στις ντραμς και στα κρουστά διαμορφώ-

θηκε από την εμπειρία που απέκτησε παίζοντας για πολλά χρόνια διαφορετικά είδη μουσικής με μουσικούς παραδοσιακής μουσικής, συνθέτες σύγχρονης μουσικής και τραγουδιού και με Έλληνες και ξένους μουσικούς στο χώρο της JAZZ, σύγχρονης και αυτoσχεδιαζόμενης μουσικής, καθώς και από τη συμμετοχή του σε θεατρικές, χορευτικές κ.ά. παραστάσεις. Εμείς τον συναντήσαμε στο σπίτι του, σε μια υπέροχη αυλή γεμάτη φυτά, κάπου στο Κουκάκι.

«Πέρασα απ’ όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης ως καθηγητής, ως μαθητής δεν πέρασα ποτέ» Τα παιδικά σου χρόνια και τα κρουστά. Απ᾽ό,τι μου λένε απο παιδί ό,τι έβρισκα πάνω στο τραπέζι το «χτυπούσα»... Επίσης, όταν ήμουν στη Σχολή Μονίμων του Πολεμικού Ναυτικού, έκανα συναυλίες με τις καπελιέρες. Το σχολείο δεν μου άρεσε καθόλου. Έτσι, παράτησα το σχολείο στα μέσα της Α’ γυμνασίου, για να ασχοληθώ με την τέχνη. Θυμάμαι έκανα κόμικ, ζωγράφιζα, έκανα οτιδήποτε είχε σχέση με τέχνη. Επίσης, με συγκινούσε το θέατρο πολύ. Οι γονείς σου δεν αντέδρασαν; Παιδί χωρισμένων γονιών. Στα 13 ξεκίνησα να παίζω σε βαρέλια, κατσαρόλες. Είχαμε γκρούπ. Στα δεκατέσσερα Σχολή Μονίμων του Πολεμικού Ναυτικού. Εκεί έκατσα πρώτη φορά σε ντραμς. Μετά από ένα χρόνο με διώξανε. Έφυγα στα καράβια, στο υπερωκεάνιο «Αυστραλίς». Μετέφερε μετανάστες στην Αυστραλία. Ήταν το 1971, στο τελευταίο ταξίδι μεταφοράς μεταναστών. Εκεί δούλευα στη λάντζα. Το πρώτο ταξίδι κράτησε 2 μήνες. Γυρίζω στην Αθήνα με 1.500δρχ. και αγοράζω την πρώτη μου ντραμς. Τη στήνω στο πατρικό και αρχίζω να παίζω ό,τι να ‘ναι. Έρχεται ένας μαέστρος από ένα καμπαρέ στην Πλάκα, που έψαχνε πιτσιρικάδες, και μου λέει “θα παίξουμε μαζί”. Και έτσι πάω στην πρώτη μου επαγγελματική δουλειά -μόλις είχα κλείσει τα 15 μου- ως ντράμερ. Βέβαια, αυτοδίδακτος. Η μουσική άρχισε να γίνεται η μεγάλη σου αγάπη... Η μουσική ήταν πάντα η γυναίκα που παντρεύτηκα, ο μεγάλος μου όμως έρωτας, ο ανεκπλήρωτος, ήταν το θέατρο. Εγώ πάντα λάτρευα το θέατρο, αλλά δεν είχα ποτέ την ευκαιρία. Έτσι πήγα στην τέχνη μέσω της μουσικής. Έπειτα, πώς συνέχισες; Rock και “σκυλάδικα” της εποχής. Το ’73 τα παρατάω. Λέω ότι αυτό δεν με ενδιαφέρει και πάω στην ΑΚΤΟ για διακοσμητής. Σχεδίαζα από μικρός βιτρίνες, ρούχα κ.λπ Με βρίσκει, λοιπόν, το Πολυτεχνείο ως σπουδαστή στην ΑΚΤΟ. Βρίσκομαι και εγώ στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Τυχαία, βεβαια, δεν είχα ιδέα. Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου υπήρξε ένα κενό 15 με 20 μέρες μεταξύ της δικτατορίας του Παπαδόπουλου και της δικτατορίας του Ιωαννίδη. Και βρίσκομαι σε μια μπουάτ να παίζω ντραμς με τον Θάνο Μικρούτσικο, τη Μαρία Δημητριάδη, την Αφροδίτη Μάνου, τον Δημήτριεφ, τον Πασπαράκη, τον Αντρέα Μικρούτσικο και πολλούς άλλους. Κάποια στιγμή, λοιπόν, μας κλεινουν. Τον Ιούλιο γίνεται η Μεταπολίτευση που με βρισκει, πια, πιο πολιτικοποιημένο και μέσα στην Αριστερά. Με παίρνει ο Θ. Μικρούτσικος και μου λέει ότι ξεκινάμε πάλι στην Πλάκα σε μια μπουάτ με τον Μανώλη Ρασούλη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Λάκη

Παπά κ.ά. Στο υπόγειο από κάτω, άλλη μπουάτ με Γ. Ζουγανέλη, Σ. Μπουλά, Β. Ανδριανό, Π. Χαρβά κ.α. Απέναντι ο Γ. Νταλάρας με την Άννα Βίσση, πιο πάνω η Χαρούλα Αλεξίου, η Μαρία Δημητριάδη, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Τζαβέλλας, ο Ζωγράφος ο Β. Παπακωνσταντίνου, ο Ν. Ξυλούρης κ.ά. πολλοί. Ουσιαστικά, όλη αυτή η παρέα, όλη αυτή η μουσική σκηνή που γνωρίζουμε σήμερα, διαμορφὠθηκε εκείνα τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης στην Πλάκα. Παλιοί και νέοι συνυπήρχαν πολύ δημιουργικά.

έμαθα ψάχνοντας κυρίως πάνω στη σκηνή.

Μπαίνεις πια στο χώρο... Ναι, δεν μπορώ να κάνω πίσω, με έχει παρασύρει όλο αυτό. Αδαής ακόμα, αυτοδίδακτος. Παίζω με τον Θ. Μικρούτσικο, τον Μ. Λοΐζο, τον Μ. Θεοδωράκη κ.ά. Οπότε μεγαλώσα με αυτούς τους ανθρώπους. Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα σε ένα μεγάλο πράγμα. Να είμαι κι εγώ από μέσα σε αυτούς που διαμορφώνουν το ελληνικό τραγούδι, χωρίς να το καταλάβω. Με τον Θάνο έχω παίξει σχεδόν σε όλους τους δίσκους του. Και το ‘77 πάω για πρώτη φορά στο Ωδείο Αθηνών, που ανοίγει μια σχολή κλασικών κρουστών με καθηγητή τον Νίκο Κορατζίνο. Την ίδια χρονιά είναι να πάω φαντάρος. Φεύγω μετανάστης στον Καναδά.

Τη φήμη και τη δημοσιότητα πώς την αντιμετώπισες; Να σου πω. Δεν είχα ποτέ ματαιόδοξους στόχους. Απλώς έπαιζα, δεν είχα συναίσθηση πως με βλέπει ο κόσμος και ότι με τα χρόνια πια με γνώριζε. Εγώ όπως λέω πάντα “κάνω πλάκα με την τέχνη”. Για πρώτη φορά κατάλαβα το πώς με βλέπουν οι άλλοι όταν έκανα την πρώτη σχολή κρουστών στην Ελλάδα, που ξεκίνησε ως χώρος για να μελετάω και τελικά έγινε σχολή. Εγώ δεν ήξερα τι να διδάξω, γιατί δεν είχα διδαχτεί ποτέ. Έμαθα μόνος μου και δεν ήξερα τι να πω στα παιδιά. Αυτή η επαφή με τα νέα παιδιά που ξεκίνησε μέσα απο τις σχολές μου με βοήθησε να ξεπεράσω και αλλα, όπως οι ντροπές μου. Ήμουν πολύ ντροπαλός. Μου δημιουργούσαν ανασφάλεια οι πλατείες με πολύ κόσμο. Ένιωθα περίεργα. Για καφέ πήγαινα μόνο σε ερημικές καφετέριες. Τα ξεπέρασα όλα αυτά, όταν κατάλαβα πώς με έβλεπαν οι άλλοι. Ήμουν πολύ αφελής για να καταλάβω. Δεν με ενδιέφερε κιόλας. Όλο αυτό με έβγαλε από τις αναστολές μου. Τώρα πια περνάω πιο άνετα από πλατείες. Όσο άνεση έχω στη σκηνή, τοσο άβολα νιώθω από κάτω.

Εκεί λοιπόν; Με φιλοξένησε ένας φίλος, ανοίγουμε μια μπουάτ, φέρνουμε πρώτη φορά μουσική του Θ. Μικρούτσικου στο Τορόντο. Είμαι ο πρώτος Έλληνας που γράφτηκε στο Κολλέγιο του Berklee στη Βοστόνη, επίσης γράφομαι και στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο στο Τμήμα της Μουσικής. Το ‘78 πρέπει να παρουσιαστώ στο Ναυτικό, έρχομαι εδώ για να πάρω αναβολή την οποία δεν παίρνω και μένω πια στην Ελλάδα. Αφήνω έτσι τον Καναδά, τα πράγματά μου, τις σχολές.

Έκανες και την πρώτη ομάδα κρουστών. Ναι, έχω κάνει πολλούς πειραματισμούς. Ήμουν “πρωτοπόρος” και δεν το καταλάβαινα, τι έκανα. Απλά μου άρεσε. Όταν ήρθαν οι Stomp, κάποιοι λέγανε ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα στην Ελλάδα. Εγώ, ήδη, είτε σε σόλο παραστἀσεις είτε με την Ομάδα Κρουστών τα έκανα πολλά χρόνια. Θυμίζω ότι η ΗΧΟΔΡΑΣΗ ή Ομάδα Κρουστών υπάρχει απο το 1986. Και εγώ πειραματίζομαι και παίζω με αντικείμενα απο το 1969. Υπάρχουν και ηχογραφήσεις, εξάλλου, απο το 1980.

Όταν τελείωσες με το Ναυτικό; Έλεγα να γυρίσω στον Καναδά, αλλά με ξαναπαίρνει ο Μικρούτσικος για συναυλίες και ξαναμπαίνω δυναμικά πάλι στον χώρο. Πλέον, παίζω σε χιλιάδες συναυλίες, παραστάσεις κάθε είδους, ύφους, στυλ κλπ σε όλη την Ελλάδα και σε πολλές χώρες του κόσμου. Δημιουργούμε τους ΙΣΚΡΑ το δεύτερο, στην ουσία, συγκρότημα jazz και έτσι με τα χρόνια διαμορφώνω το προσωπικό μου στυλ. Σε αυτό έπαιξε ρόλο η ενασχόλησή μου και μέ άλλες μορφές τέχνης όπως το θέατρο. Σαράντα δύο χρόνια, πολύ μεγάλη εμπειρία. Πολλά χρόνια και πραγματικά στο 95% πολύ δημιουργικά.

Εκτός απ’ όλα τα άλλα, έχεις πάρει και το ρόλο του δασκάλου. Πέρασα απ’ όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης ως καθηγητής. Ως μαθητής δεν πέρασα ποτέ. Ή είσαι ή δεν είσαι. Εαν το βρείς θα το εξελίξεις με διάφορους τρόπους. Δεν σπούδασα πουθενά και τελικά, έστω και τυχαία, βρήκα τον δρόμο μου, έκανα αυτό που αγαπούσα. Διδάσκω γιατί απλά ό,τι έκανα το έκανα με αγάπη και ειλικρίνια. Κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη μόνοι μας.

Ήσουν πολύ ανήσυχος... Δεν βολευόμουν με τίποτα. Ό,τι έπαιρνα στα χέρια μου το σκάλιζα, πειραματιζόμουν. Ό,τι έμαθα, το

Εσύ βίωσες αυτό που λέμε κύκλωμα, στην τέχνη; Να σου πω τι γίνεται. Το κύκλωμα υπάρχει, εγώ όμως δεν το βίωσα. Αυτό λειτουργεί όταν έχεις ματαιοδοξίες, όταν τραγουδάς ή παίζεις μουσική ή θέατρο και θες να γίνεις γρήγορα διάσημος και με λεφτά. Τότε ναι, θα πας με το κύκλωμα. Υπάρχει

όμως και άλλος δρόμος. Δύσκολος. Απλά να κάνεις αυτό που αγαπάς. Έξω από τα κυκλώματα. Απλά στόμα-στόμα. Αργά και σταθερά. Σκαλοπάτι-σκαλοπάτι. Με σίγουρα βήματα. Το κάθε κύκλωμα θα σε κάνει για λίγο καιρό γνωστό. Με ημερομηνία λήξης. Σαν τα γιαούρτια. «Στην κορυφή της πυραμίδας μπορείς να φτάσεις με δύο τρόπους, με το δρόμο του αετού ή με το δρόμο του φιδιού». Θυμάμαι όταν ρώτησα κάποιον γιατί διάλεξε εμένα να πάρει στη δουλειά που ήθελε να κάνει μου είπε: «Δεν είσαι στην κορυφή, αλλά είσαι σταθερά επί 40 χρόνια στο ίδιο επίπεδο. Και αυτό μετράει περισσότερο». Αυτό μου φτάνει. Έχω κάνει τα περισσότερα που έχω ονειρευτεί. Αν πεθάνω αύριο το πρωί δεν με νοιάζει, έχω κάνει όλα όσα ήθελα, είχα τις ευκαιρίες και τις άρπαξα. Δεν τις άφησα να φύγουν. Να με προσπεράσουν. Με κριτήρια καλλιτεχνικά έλεγα πάντα “ναι”. Και έπαιρνα τα ρίσκα. Και μόνο να σκεφτώ τους ανθρώπους που έχω βρεθεί μαζί τους στην ίδια σκηνή είναι μάθημα ζωής, πουθενά αλλού δεν θα το έπαιρνα. ΕΊναι αέρας, ενέργεια, ανάσα. Όταν ξεκίνησες να παίζεις μουσική, είχες στο μυαλό σου ότι αυτό θα είναι το επάγγελμά σου; Όχι, βέβαια. Ξέρεις τι λέω τώρα πια; Ότι περνάω καλά με ό,τι κάνω, δεν έχω πει “ποτέ πόσα θα μου δώσετε για να παίξω”. Με ενδιαφέρει αυτό που θα κάνω. Αν πάρω και χρήματα, ακόμα καλύτερα. Ναι, αλλά τα βγάζεις πέρα; Έχω ένα πιάτο φαΐ, δεν θέλω κάτι άλλο. Μπορώ το ίδιο καλά και με πολλά και με πολύ λίγα Έχεις αρνηθεί προτάσεις; Ναι. Σε πράγματα που πολιτικά ή καλλιτεχνικά ήταν ενάντια στις αρχές μου και εγώ με αυτή μου την επιλογή θα έπαιζα κάποιο ρόλο αρνητικά. Ως μουσικός που εξαρτώνται από εμένα και άλλα άτομα, δεν μπορώ να πάρω στην πλάτη μου τα μεροκάματα άλλων ανθρώπων. Κάθε φορά επιλέγεις στη ζωή σου. Πρέπει να έχεις την ικανότητα να βάζεις τα πράγματα σε μια ζυγαριά. Δεν είμαι υπέρ των “νεκρών ηρώων”... Δεν καταλαβαίνω το “εγώ πεθαίνω για τις αρχές μου”. Υπάρχουν κι άλλες γενιές που ακολουθούν. Μήπως είναι προτιμότερο να ζήσω και να διαμορφώσω με τη στάση μου έναν κόσμο; Στην Ολυμπιάδα ήμουν αντίθετος. Παρ’ όλα αυτά, καλλιτεχνικά, ήταν πολύ τιμητικό που συμμετείχα. Δεν υπηρέτησα τους “χορηγούς” της Ολυμπιάδας. Υπηρέτησα μια αισθητική που μπορούσε να διαμορφώσει κάποιες συνειδήσεις διαφορετικά. Αυτό δεν μας ενδιαφέρει; Εαν καθήσουμε άπραγοι στην άκρη γιατί διαφωνούμε με όλα, τι θα πετύχουμε; Η τέχνη και η πολική πρέπει να συμβαδίζουν; Ναι, βέβαια. Η τέχνη έχει θέση για όλα. Και οι καλλι-

τέχνες, οι διανοούμενοι, οι πνευματικοί άνθρωποι απλώς δεν έχουν μικρόφωνα. Είμαστε εδώ! Πολιτικά ανήκεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύεις ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή; Δεν ανήκω στη λογική ότι τα πράγματα θα γίνουν όπως θέλουν οι “πάνω”, οπότε δεν συμμετέχω. Αν μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω με τη συμμετοχή μου. Δεν μπορώ να κάθομαι στην άκρη μου και να βρίζω. Έτσι, δεν θα αλλάξει τίποτα. Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει ένα μεγάλο ρίσκο. Παίρνει στα χέρια του μια βόμβα με αναμμένο φυτίλι, αλλά πρέπει να το κάνει. Εμένα δεν με νοιάζει αν μαζί μου θα έρθει ένας πρώην ΠΑΣΟΚ ή πρώην Ν.Δ. Τόσο καιρό λέγαμε να έρθουν μαζί μας και τώρα που έρχονται θα τους κοιτάζουμε περίεργα; Αυτός είναι ο λαός μας. Όταν ο άλλος κάνει ένα βήμα προς εσένα, ο απλός σεβασμός λέει ότι πρέπει να κάνεις και εσὐ ένα προς αυτόν. Τι εγωπάθεια είναι αυτή; Δεν μπορείς με παλιές συνταγές να φτιάξεις καινούργια φαγητά. Υπάρχουν οι καιροσκόποι που θα έρθουν δίπλα σου; Πάντα θα υπάρχουν. Αλλά χρειάζεται να ξεχωρίζουμε, να κρίνουμε χωρίς φωνές και δήθεν... Την ώρα που πνίγομαι δεν κοιτάω αυτόν που θα με σώσει στα δόντια. Τώρα πνιγόμαστε. Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Τα πάντα αλλάζουν. Μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις αλλαγές; Κάποτε οι άνθρωποι παίζανε κρουστά με τα χεριά τώρα με μπαγκέτες, αύριο με υπολογιστές. Η ιδεολογία είναι αυτή που θα σε πάει ένα βήμα παρακάτω. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί; Αν ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ και ας τον αφήσουμε να τα κάνει όλα μόνος του. Μπορεί και να μην τα καταφέρει. Αν βγούμε, όμως, στις πλατείες και είμαστε όλοι μαζί, μπορεί και να τα καταφέρουμε. Εαν ψηφίσουμε σαν οπαδοί, είμαστε χαμένοι. Εαν γίνουμε, επιτέλους, πολίτες τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.. Τι απεχθάνεσαι περισσότερο σήμερα; Τη βλακεία. Σιχαίνομαι τους αναξιοπρεπείς ανθρώπους που δεν έχουν αυτοσεβασμό. Δεν αντέχω τις χωρίς λόγο συγκρούσεις, κόντρες, εγωιμούς και αντιπαραθέσεις άγονες. Δεν αντέχω ακυμάτιστες ζωές. Δεν αντέχω παρελάσεις παραφουσκωμένων εγωισμών. Θέλω ανθρώπους δίπλα μου που να προχωράνε με απαλό άγγιγμα ψυχής. «Δεν παραιτούμαι της τιμής να είμαι στόχος». Το λες πάντα αυτό, είναι το μότο σου. Αυτό το κρατάω πάντα μέσα μου. Σημαίνει ότι εγώ θα κάνω αυτό που πιστεύω και δεν θα υποχωρήσω. Είναι τιμή να είμαι στόχος, γιατί σημαίνει ότι έχω σταθερή πορεία. Την ημέρα που θα σταματήσουν να με χτυπάνε, κάτι δεν θα έχω κάνει καλά. Εντέλει, αν είχαμε άλλη σχέση με τον πολιτισμό, όλα θα είχαν λειτουργήσει τελείως διαφορετικά. Συνέντευξη: Λίνα Καμπούρογλου

Ελένη

Υπάρχουν διαβαθμίσεις στο ποιοι εξυπηρετούνται από το φαρμακείο. Αν θα κάναμε μία στατιστική, για λόγους εύλογους. Έρχονται βέβαια και νέοι άνθρωποι με χρόνιες παθήσεις που δεν μπορεί πια η οικογένειά τους, να καλύψει τα φάρμακά τους. (εθελόντρια)

Μάχη

Ένα μεγάλο ποσοστό εκείνων που δεν πάνε στο γιατρό είναι άνεργοι. Ακόμα και αυτοί που είναι ασφαλισμένοι, δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τη συμμετοχή. Κάποιοι, μάλιστα, κάνουν σκόντο και στα φάρμακά τους. Όταν βλέπουμε τέτοιους ανθρώπους, τους κάνουμε παρεπεμπτικό και τους στέλνουμε σε ένα κοινωνικό ιατρείο. Για να τους δώσουμε φάρμακα κοιτάμε να υπάρχει γνωμάτευση από γιατρό ή νοσοκομείο ή κοινωνικό ιατρείο. (εθελόντρια) Υπάρχουν άνθρωποι που φωνάζουν όταν δεν έχουμε το φάρμακο, επιτίθενται. Δεν καταλαβαίνουν ότι εδώ είναι ένα φαρμακείο αλληλεγγύης και τα φάρμακα μας τα φέρνει ο κόσμος. Θεωρούν ότι είναι υποχρέωσή μας. Μας αντιμετωπίζουν -ορισμένοι- σαν να είμαστε μια κρατική υπηρεσία.

Οι εθελοντές κάνουν τις καρτέλες των ασθενών με διακριτικότητα και ενδιαφέρον για τον άνθρωπο που είναι απέναντί τους. Ζητούν ένα πλήρες ιστορικό του ασθενή και παραπεμπτικά από τους προσωπικούς του ιατρούς, ειδικά για πιο σοβαρές ασθένειες. Όπως μας λένε: «Εξετάζουμε όσο μπορούμε και περνάει από το χέρι μας, να δίνουμε σωστά τα φάρμακα και σύμφωνα με τις γνωματεύσεις που έχουμε στα χέρια μας». Τους εξηγούν, πως είναι μια εθελοντική βάση και δεν είναι πάντα δυνατόν να βρίσκουν το φάρμακό τους. Εκείνοι δείχνουν να το καταλαβαίνουν. Κάποιοι από αυτούς με χρόνιες παθήσεις έχουν να πάνε στο γιατρό τους δύο χρόνια. Οι εθελοντές του φαρμακείου τους παραπέμπουν στο κοντινότερο κοινωνικό ιατρείο. Συζητάνε μαζί τους και τους εμψυχώνουν όσο μπορούν. Δεν είναι όμως ούτε γιατροί, ούτε ψυχολόγοι. Βοηθάνε όμως με όποιον τρόπο μπορούν. Πληροφορούν και ενημερώνουν εκείνους που δικαιούνται βιβλιάριο απορείας. Είναι σε άμεση επικοινωνία με τα υπόλοιπα κοινωνικά φαρμακεία και κάνουν ανταλλαγές φαρμάκων, ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν.

Είναι μια κίνηση εθελοντική. Μπορεί να έρθει κάποιος και να βρει το φάρμακο που θέλει, αλλά να έρθει μετά από ένα μήνα και να μην το ξαναβρεί. Επίσης, πρέπει να πούμε ότι εκτός από τα φαρμακεία, βοηθάνε κάποια σχολεία και Λέσχες Φιλίας της γειτονιάς μας. Τα σχολεία μπαίνουν στη διαδικασία να μαζέψουν φάρμακα και να τα προσφέρουν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τα ίδια τα παιδιά.

Το φαρμακείο αλληλεγγύης έχει ανάγκη από πάνες και γάλα 1ης, 2ης βρεφικής ηλικίας

Φαρμακείο Αλληλεγγύης στα Πατήσια Οι ημέρες και ώρες λειτουργίας είναι: Δευτέρα και Τετάρτη 17.30-20.00 και Πέμπτη 10.00’-12.00, στην διεύθυνση Ταϋγέτου 60 (είσοδος Πολιτιστικού Κέντρου Γκράβας). Τηλ.: 2102012213 e-mail: k.farmakeio5@gmail.com http://koinonikofarmakeio.blogspot.gr/

Για παράδειγμα, η Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων, αν κάνει μια εκδήλωση, αποφασίζει, είτε να μαζέψει φάρμακα, είτε χρήματα με τα οποία θα αγοράσουν φάρμακα για να μας τα φέρουν. Επίσης, βοηθάει πολύ η συλλογικότητα της Βίλλας Δρακοπούλου, οι «Χωρίς Μεσάζοντες» της Πατησίων, η «Αμπάριζα» στο Γαλάτσι, η «Λαϊκή Συνέλευση Πατησίων» και οι δύο «Λέσχες Φιλίας» της περιοχής. Επίσης, μας βοηθούν οι ενορίες της Αγ. Βαρβάρας και του Αγ. Ανδρέα, όπως και 20-25 φαρμακεία στην ευρύτερη γειτονιά μαζεύουν φάρμακα για εμάς. Μια κοινωνία κινητοποιείται! Οι εθελοντές που ξεκινήσαμε αυτό το εγχείρημα ήμασταν άνθρωποι της γειτονιάς. Άλλοι εργαζόμενοι, άλλοι άνεργοι και κάποιοι άλλοι συνταξιούχοι. Για παράδειγμα, οι φαρμακοποιοί που έχουμε εδώ είναι όλοι εργαζόμενοι, αλλά δίνουν και εδώ εθελοντικά κάποιες ώρες. Εξάλλου δεν δίνουμε φάρμακα χωρίς κάποιο φαρμακοποιό στη βάρδια. Δεν είναι μόνο αυτοί που φαίνονται και κάνουν τη βάρδια. Πίσω από αυτό υπάρχει ένας κόσμος ο οποίος δουλεύει και δεν φαίνεται, οι αφανείς ήρωες που λέμε. Να τονίσουμε και μια άλλη διάσταση που μπαίνει μέσα από το κοινωνικό φαρμακείο. Πέρα από το φάρμακο το οποίο καλύπτει μια πολύ σηματική ανάγκη, είναι ότι δεν νιώθεις και δεν είσαι μόνος σου! Υπάρχουν άνθρωποι που μπορείς να συζητήσεις μαζί τους, να πεις μια κουβέντα. Ακόμα και το ότι βγαίνεις έξω και μιλάς, σε κάνει να νιώθεις πως δεν είσαι μόνος σου. Για ’μένα αυτό ίσως είναι το πιο σημαντικό βήμα. Αν έχεις ένα πρόβλημα και δεις ότι το ίδιο αντιμετωπίζει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, αρχίζει το πρόβλημα και μικραίνει. Το αντιμετωπίζεις διαφορετικά. Ακόμα και το ότι είναι άνεργοι, να σου δώσω να καταλάβεις, το ρίχνουν στον εαυτό τους. Ότι εκείνοι φταίνε. Όταν κλείνεσαι μέσα, νομίζεις ότι κάτι κακό έκανες. Είναι ένα τέρας αυτό που μεγεθύνεται στο μυαλό. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι σε καμία περίπτωση δεν είσαι μόνος σου. Είναι πολλοί εκείνοι που έρχονται και ντρέπονται για την κατάστασή τους. Είναι δύσκολο από εκεί που ήσουν καλά και μπορούσες να συντηρηθείς, να βρεθείς στο πουθενά ξαφνικά. Σίγουρα η ψυχολογία εδώ παίζει φοβερό ρόλο. Υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που έρχονται στο φαρμακείο με διαγνωσμένες ψυχολογικές ασθένειες. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι μια Μονάδα Υγείας ακόμη (και οι κρατικές) από τη στιγμή που ανοίγουν, θέλουν δεν θέλουν, θα συγκεντρώσουν γύρω τους έναν τέτοιο πληθυσμό. Από την άλλη, είναι ο μόνος τρόπος των ανθρώπων αυτών να αναπτύξουν μια κοινωνικότητα. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε αντιμετωπίσει πολύ δύσκολα περιστατικά, όμως ακούμε από τα άλλα κοινωνικά φαρμακειά που έχουν και μεγαλύτερη πληθώρα προσέλευσης, πως οι εθελοντές είναι στα όριά τους από το ψυχολογικό φορτίο των καταστάσεων που συναντούν, από τα δύσκολα περιστατικά που δεν μπορούν να βοηθήσουν. Καμιά φορά αισθάνεσαι άσχημα από την αδυναμία να προσφέρεις κάποια βοήθεια. Απλά προσπαθείς, με τις δυνατότητες που έχεις, κάθε άνθρωπο που έρχεται να τον βλέπεις ατομικά και στο πλαίσιο που μπορείς, να τον αντιμετωπίζεις σαν προσωπικότητα. Είναι, επίσης, σημαντικό ότι αρκετοί από αυτούς που ήρθαν ως εξυπηρετούμενοι, έγιναν εθελοντές.

Όταν ήρθα εδώ, οι εθελοντές με αγκάλιασαν. Τότε σκέφτηκα ότι εκείνοι έκαναν αυτό για εμένα, εγώ τι μπορώ να κάνω; Έτσι αποφάσισα να έρχομαι κάθε Πέμπτη και να καθαρίζω. Το κλίμα εδώ είναι πάρα πολύ ζεστό. Όλοι δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Κάνουν κάτι που θέλουν χωρίς κανένα όφελος, βοηθάνε τον κόσμο σε αυτή την κρίση που είμαστε. Γι’ αυτό, λοιπόν, αποφάσισα να τους βοηθήσω και εγώ όπως μπορώ. Τέτοια ζεστασιά δεν έχω βρει σε άλλες παρόμοιες δομές. Με χαμόγελο πάντα σε αντιμετωπίζουν, μια αγκαλιά που ανοίγει. Εγώ, επειδή είμαι ξένη, αν δεν υπήρχαν και αυτοί οι άνθρωποι θα φεύγαμε. Έχει αξία αυτό για εμάς. Δεν το καταλαβαίνουν όλοι αυτό, δυστυχώς. Υπάρχει κόσμος που έρχεται εδώ και απαιτεί το φάρμακό του. Δεν είναι όμως έτσι, κανείς εδώ δεν είναι υποχρεωμένος. Οι εθελοντές έρχονται ακόμα και άρρωστοι και δουλεύουν. Κανείς δεν μου επέβαλλε να κάνω τίποτα, μόνη μου ήρθα. Ακόμα και δουλειά να βρω, θα κανονίσω να έρχομαι να βοηθάω. Για πόσο ακόμα, όμως, θα βοηθάει ο κόσμος;

(εξυπηρετούμενη-εθελόντρια)

Βούλα

Mάρα Υπάρχει κόσμος που λέει: «Πόσο σας χαίρομαι που αγωνίζεστε!» Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

(εθελόντρια)

Βγαίνει ένα συμπέρεσμα από όλα αυτά. Ότι κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουμε τις κυβερνήσεις, να αλλάξουμε πολιτική. Αφού βλέπουμε ότι αυτές δεν κάνουνε. Πρέπει να δοκιμάσουμε και μια άλλη κατάσταση, δεν πάει άλλο. Εκεί που εστιάζω περισσότερο είναι, ότι ναι, αυτό που κάνουμε εδώ είναι ένα πολύ καλό έργο, το θέμα είναι πως μετουσιώνεται σε κάτι άλλο, γιατί δε θα έχουμε φάρμακα για πάντα. Επομένως, είναι και πως θα κάνουμε τον κόσμο να καταλάβει πως πρέπει να αλλάξει η πολιτική στην Ελλάδα. Αυτή είναι η όλη ιστορία. Εμείς είμαστε εδώ συναισθηματικά, γιατί δεν αντέχουμε να βλέπουμε άλλο έτσι τον κόσμο, αυτοί το αντέχουν! Να δοκιμάσουμε κάτι άλλο. Να μην είμαστε οπαδοί, αλλά πολίτες. Δεν θέλουμε να υποκαθιστούμε το κράτος. Αυτό που ζητάμε ως κοινωνικό φαρμακείο είναι όταν γίνεται μια διαμαρτυρία σε ένα νοσοκομείο, να είναι ο κόσμος μαζί μας και αυτό να το κάνουν για τον ίδιο τον εαυτό τους.

(εθελόντρια) Από την αρχή της συζήτησης ρωτάει τι να κάνουμε και τι να κάνουμε, έχει αγωνία, δεν θέλει να κλείσει το φαρμακείο, αλλά δεν ξέρει τι να κάνει. «Δεν μας κόβει, γερνάμε, δώστε μας μια λύση, πείτε μας πώς να σας βοηθήσουμε, τι να κάνουμε για να μην κλείσει το φαρμακείο μας» «Αυτές οι δομές έχουν σκοπό να κρατηθούμε ζωντανοί για να αλλάξουμε την κατάσταση, όχι γενικώς και αορίστως»

Mαργαρίτα

Δήμητρα

Στη γειτονιά, εδώ, έχει αναπτυχθεί από παλιά ένα κίνημα και αυτό βοηθάει πολύ. Από παλιά υπήρχαν πολύ δυνατοί Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων στα δημοτικά σχολεία. Και ακόμα κανείς από αυτούς δεν έχει πάει στο σπίτι του. Οι Σύλλογοι των Καθηγητών, οι τοπικοί σύλλογοι το ίδιο. Εμείς δεν θα υπήρχαμε αν ο Σύλλογος των Καθηγητών δεν μας παραχωρούσε το χώρο. Δεν βοηθάνε αυτοί που πρέπει, οι αρμόδιοι δηλαδή και βοηθάει ο κόσμος από το υστέρημά του.

(εθελόντρια)

Είμαι εδώ από τον Σεπτέμβριο. Πάντα ήμουν σε εθελεοντικές ομάδες, ήθελα να προσφέρω, μου άρεσε αυτό. Έτσι ήρθα και εδώ. Μου αρέσει και θέλω να δίνω. Αν δεν σου αρέσει αυτό, δεν θα το κάνεις ποτέ. Έχω δει μια ευαισθησία στο να φέρνουν φάρμακα παρ’ όλα τα προβλήματα. Μεταξύ μας θα βοηθιόμαστε όσο μπορούμε, μέχρι πότε όμως και μέχρι πού; Έρχεται πολύς κόσμος που είναι σε απόγνωση, νοικοκυρεμένοι, οικογενειάρχες που έχουν χάσει τη δουλειά τους. Δεν τους βοηθάμε μόνο με τα φάρμακα, ό,τι μπορούμε κάνουμε. Και εγώ που μιλάω θα αρχίζω να έχω προβλήματα οικονομικά, δεν είμαστε κάτι διαφορετικό εμείς. Εμένα με πονάει η πατρίδα μου, με ενδιαφέρει. Ως κοινωνικό φαρμακείο έχουμε στόχο να αυτοδιαλυθούμε, να μην υπάρχουμε. Αυτή θα είναι η επιτυχία μας.

(εθελόντρια)

«Ινσουλίνη, δεν μπορώ να τη βρω. Τα έχω πληρώσει τόσα χρόνια». Ήρθε την άλλη φορά 3 μέρες χωρίς ινσουλίνη και ζαλιζότανε. «Και ασφαλισμένος να είσαι δεν έχεις να πληρώσεις τη συμμετοχή. Πρέπει να το πούμε και στο διπλανό μας, να ενωθούμε όλοι μαζί και να διεκδικούμε, να γίνουμε πολλοί»

«Πρέπει να μην ντρεπόμαστε, δεν φταίμε εμείς» «Εκεί μας έχουν καταντήσει. Να μην έχουμε ηθική και αξιοπρέπεια»

Πυρομάλλης ΧΡΩΜΑΤΑ - ΣΙΔΗΡΙΚΑ - ΕΡΓΑΛΕΙΑ - ΚΛΕΙΔΙΑ Εκεί που τελειώνει η Πατησίων, αρχίζει η Χαλκίδος Κάτω από τη γέφυρα του Ηλ. Σταθμού Α. Πατησίων, στη θέση «Αλυσίδα», σ' ένα παραδοσιακό κτίσμα βρίσκεται από το 1967 ένα ξεχωριστό χρωματοπωλείο, που προσφέρει γνώσεις, εμπειρία, τεχνική και άριστα προϊόντα όπως: • χρώματα σε μεγάλη συλλογή αποχρώσεων • κλειδιά και κλειδαριές παντός τύπου • σιδηρικά και εργαλεία • GRAFFITI SPRAYS

Στο κατάστημά μας οι ιδέες σας παίρνουν χρώμα!

Αλέκα «Είδα να χάνεται η αξιοπρέπειά μου, να δουλεύω τόσα χρόνια και να ντρέπομαι που χρωστάω. Έβλεπα να συμβαίνει στους άλλους και δεν φανταζόμουν ότι θα ερχόταν και σε μένα». Μιλάει και τρέμουν τα χέρια της. «Λύσεις θα βρούμε μεταξύ μας όπως μέσα στο σπίτι μας»

από το 1967 Xαλκίδος 7, Άνω Πατήσια, (ΗΣΑΠ), τ. 210 25 11 840

Όταν θα πας κυρά μου στο παζάρι ...να εύχεσαι να μην είναι με παρέα. Σάββατο πρωί, μια κοριτσοπαρέα -εμείς δηλαδή- κατεβαίνουμε στην Πατησίων για ψώνια. Ξεκινάμε από τ’ απολύτως απαραίτητα, που είχαμε σημειωμένα σε ένα φύλλο χαρτί, κατά το προσφιλές συνήθειο του ανθρώπου της πόλης. Ενώ ετοιμαζόμασταν να ξεκινήσουμε την κυρίως εξόρμηση, παρασυρθήκαμε (δεν ήταν και δύσκολο, τέτοιες τεμπέλες που είμαστε) από το άρωμα του φρεσκοκομμένου καφέ που ερχόταν από το παρακάτω «καφεκοπτείον». Κοιταχτήκαμε συνωμοτικά. Τα άλλα τα φαντάζεστε. Είχαμε ήδη ανάψει το πρώτο τσιγάρο, όταν σερβιριστήκαμε το «θεϊκό» ρόφημα. Δυο γουλιές καφέ κι η γλώσσα πήγαινε ροδάνι. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Για εντελώς διαφορετικούς λόγους, η κάθε μία εστίασε την προσοχή της στα απέναντι καταστήματα. Άλλη με δυσπιστία, άλλη με κακεντρέχεια, άλλη με συμπάθεια. «Και τώρα, εξηγήστε μου: με ποια λογική τα περισσότερα μαγαζιά αυτού του δρόμου ανοίγουν και τις Κυριακές; Λες και περιμένουν να γίνει κοσμοπλημμύρα από ανθρώπους που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν χρήματα. Ούτε για τα απολύτως απαραίτητα. Και οι εργαζόμενοι; Περιμένουν, μήπως, από τους ιδιοκτήτες να σεβαστούν τα εργασιακά τους δικαιώματα; Για πόσο θα δέχονται την αντικατάσταση της εργασίας από την «απασχόληση»;». Η συζήτηση δεν άργησε να φουντώσει. Άπειρα θέματα τέθηκαν επί τραπέζης, μέσα σε μερικά λεπτά. Ήταν τόσα πολλά που και εμείς οι ίδιες δεν είχαμε συλλάβει το πόσο πολύ μας απασχολούσαν. «Δεν είναι όπως τα βλέπεις, Χριστίνα. Η αγορά δεν είναι μόνο οι εργασιακές συνθήκες. Είναι κοινωνικοποίηση. Ένας τρόπος να ξεφύγεις από το τρέξιμο της εβδομάδας κάνοντας μια βόλτα, πίνοντας έναν καφέ, μιλώντας με 2 φίλους». Το παράδοξο της συζήτησης ήταν -ίσως και το πιο ενδιαφέρον, από την άλλη- ότι θα μπορούσες να συμφωνήσεις με περισσότερες από μία θέσεις. Είχαν όλες κάτι να σου πουν και κάτι για να διαφωνήσεις. «Άσε δε και το άλλο. Πού βρίσκεις το κακό να αγαπάς τα όμορφα αντικείμενα, τα καλοραμμένα ρούχα, τα παλιά βιβλία, τα περίτεχνα

Πρωτότυπες ιδέες & προτάσεις. Αρωματικά σαπουνάκια και μπάλες, τσάντες και κουτιά φύλαξης για τώρα που αλλάζει η εποχή!

Κατερίνα Καψιάνη, Αγίου Μελετίου 70, Αθήνα Κιν.: 6974670828

κοσμήματα, τα είδη για το σπίτι; Πού είναι το κακό να σ’ αρέσουν όλα αυτά;» Το για πότε η συζήτηση γύρισε στις φιλοσοφικές ρίζες του επίμαχου θέματός μας, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. «Καλά και σένα ρε Μαρία, ποιος σου λέει, ότι η αγάπη σου για τα όμορφα πράγματα είναι ουρανοκατέβατη κι όχι φτιαχτή; Δηλαδή, αν ζούσες με τους Αβοριγίνες της Αυστραλίας θα αγόραζες φο μπιζού;». Η απάντηση ήρθε σαν κεραυνός: «Ζω στην Ελλάδα, κι όχι στην ενδοχώρα ενός αχανούς νησιού». Όλοι οι θαμώνες του μαγαζιού είχαν στρέψει το κεφάλι τους και μας κοίταζαν. Όχι θυμωμένα, αν εξαιρέσεις μια- δυο περιπτώσεις. Με απορία και με περιέργεια. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει, πώς ξέσπασε αυτός ο «πόλεμος». Όλα έδειχναν ήσυχα, όταν βολευτήκαμε στη γωνία του μαγαζιού. Ήρεμα και καλοζυγισμένα. Ισόρροπα. Κι όμως. Μέσα στην κανονικότητα των κινήσεων μας, μέσα από τη συνήθεια και την επαναληπτικότητα που τις χαρακτήριζε, φαίνεται πως υπάρχουν πολλά πράγματα που έχουν αλλάξει στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Παρ’ όλο που δεν γίνεται αισθητό εκ πρώτης όψεως, μετράμε αλλιώς την καθημερινότητα μας. Κι όσο πιο πολύ παρατηρούμε τους ανθρώπους γύρω μας, τόσο πιο πολύ σκεφτόμαστε γι αυτούς και για μας μέσα από αυτούς. Κι ένα ζήτημα, όπως η αγορά και τα μαγαζιά, όσο αυτονόητο κι αν μοιάζει στην προσέγγιση του, δεν είναι απλό. Μας αγγίζει σε πολλά επίπεδα, μας επηρεάζει σε διαφορετικές πτυχές της ζωής μας, μας προβληματίζει για τον τρόπο που στεκόμαστε απέναντι του. Εκτός κι αν έχουμε «έτοιμες» απαντήσεις. Πολλές φορές, όμως, οι «έτοιμες» απαντήσεις έχουν οδηγήσει και σε μεγάλες τραγωδίες ανά τις εποχές, μέσα στην ιστορία. Άλλωστε, «έτοιμες» απαντήσεις για τη ζωή και για τον τρόπο που πορευόμαστε μέσα σ’ αυτή δεν προκύπτουν αυτοματιστικά. Κι αυτό γιατί ακόμα κι αν τα μάτια συνηθίζουν γρήγορα τις καινούργιες εικόνες που εναλλάσσονται μπροστά τους, το σώμα δεν μπορεί. Ψάχνει συνεχώς την ταυτότητα του. Πόσο μάλλον σε έναν κόσμο που μεταμορφώνεται. Και μέλλει να κριθεί η έκβαση αυτής της μεταμόρφωσης. Μαριλένα Καρρά

/CasaLuar Κι όμως, υπάρχει ακόμα... Κόντρα στην κρίση των καιρών, τη λογική των πολυεθνικών και των απρόσωπων σχέσεων. Δεν είναι τίποτα άλλο, από την οικογενειακή επιχείρηση του Ρομπέρτου Παπαδόπουλου. Το Casa Luar, βρίσκεται εδώ και 23 χρόνια στο δρόμο με τις ακακίες, σε συνέχεια του πατέρα, του Κ. Παπαδόπουλου. Στη Μ. Βόδα 75, συνεχίζεται η παράδοση των λευκών ειδών. Με φιλική εξυπηρέτηση και προσιτές τιμές, θα βρει κανείς ό,τι χρειάζεται κάθε σπίτι. Κουρτίνες, κουβέρτες, παπλώματα, σεντόνια, πετσέτες... Ανοιξιάτικη προσφορά!!! Σετ σεντόνια υπέρδιπλα 2,35x2,60 cm βαμβακοσατέν 205cl, 60€ !!! Και για τους λάτρεις της θάλασσας, πετσέτα μπάνιου 90x1,50 Παλαμαϊκής βελουτέ, 15€!!!

casa luar

Casa Luar, Λευκά είδη Μ.Βοδα 75, τ.: 210 8218608 / 6977748656

/ΔιαΧειρός

Κερκύρας 65, Κυψέλη 210 8816486 / 6939 976565 / 6979 633963 www.papadopoulis.gr e-mail: n.papadopoulis@papadopoulis.gr fb: Ευτυχία Παπαδοπούλη Δια Χειρός

Υπηρεσ

ίες

– Κουρέματα μόδας αλλά και διαχρονικά – ΝΕΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ Lissage Br silien περιποίηση λείανσης με κερατίνη της MyriamK Paris! – ΝΕΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ANTI-AGE Capillaire, θεραπεία ενάντια στη γήρανση της τρίχας. – Χρώματα και τεχνικές. Επίκαιρες και πάντα "up to date" με τις διεθνείς τάσεις της μόδας σε αποκλειστική συνεργασία με την L'Οreal Professionnel (Ombre και Balayage) – Νέα υπηρεσία λείανσης με την τεχνολογία ατμού Steampod – Τρέσες και extensions από φυσική τρίχα

/ ΈπιπλαΑθανασάκη Το κατάστημα άνοιξε στην Πατησίων 265 το 1960. Μια οικογενειακή επιχείρηση όπως μας λέει ο Θάνος, ιδιοκτήτης πλέον του καταστήματος που άνοιξε ο πατέρας του. Εδώ θα βρείτε τα πάντα για το έπιπλο, έτοιμα ή κατά παραγγελία... κρεβατοκάμαρες, γραφεία, βιτρίνες, σκρίνια, βιβλιοθήκες, σαλόνια, ντουλάπια κουζίνας, ντουλάπες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, μιας και το κατάστημα διατηρεί μια μεγάλη αποθήκη γεμάτη έπιπλα! Και εκτός απ' όλα αυτά, συχνά το κατάστημα βγάζει έπιπλα stock σε ασυναγώνιστες τιμές! Μια βόλτα στο κατάστημα θα σας πείσει!

Αθανασάκης, επιπλώσεις - διακοσμήσεις Πατησίων 265 - Τηλ. : 210 2014939 / Fax: 210 2027807

– Θεραπεία λείανσης με νανομόρια κερατίνης (νέο) – Μανικιούρ - Πεντικιούρ (θεραπευτικό, spa, Sparitual) – Ημιμόνιμο βερνίκι μακράς διαρκείας (Lac-me) – Ονυχοπλαστική (gel, 3D design, aqua colours) – Αποτρίχωση (πρόσωπο, σώμα) – Θεραπείες προσώπου (υαλουρονικό οξύ, express διαμαντοθεραπεία, βιταμίνη C)

www.facebook.com/telis.kikeris.kypseli

Το καλλιτεχνικό εργαστήρι "Δια Χειρός" είναι μια οικογενειακή επιχείρηση. Ξεκίνησε από τον Νίκο Παπαδοπούλη το 1979 με κέφι μεράκι και αγάπη στον χαλκό, ορείχαλκο και το σίδηρο δημιουργώντας πρωτότυπα διακοσμητικά δουλεμένα στο χέρι. Σήμερα την παράδοση συνεχίζουν τα παιδιά του Γιώργος και Ευτυχία σ' ένα χώρο δημιουργίας και έμπνευσης με πλούσιες ιδέες στη διακόσμηση του σπιτιού, τον εξοπλισμό του τζακιού, πλούσια συλλογή σε εικόνες αγίων από ασήμι και ευγενή μέταλλα. Χειροποίητα δώρα για Χριστούγεννα, Πάσχα, γιορτές και γενέθλια, όπως επίσης και χειροποίητα κοσμήματα. Στο site μας θα βρείτε την πλούσια συλλογή των προϊόντων μας ή επισκεφτείτε μας στο εργαστήριο-έκθεση.

Το Κομμωτήριό μας λειτουργεί στην Κυψέλη από τον Νοέμβρη του 2004 και στελεχώνεται από μια έμπειρη και άριστα τεχνικά καταρτισμένη ομάδα κομμωτών και nail designers.

– Massage προσώπου, σώματος

Φωκίωνος Νέγρη 9, Κυψέλη Τηλ.: 210 8673001-010

Ένα «μικρο Ζάππειο» Πεδιον αρεως Μετά το σχόλασμα η ανθρωπογεωγραφία του πάρκου αλλάζει. Πρώτα μαζεύονται τα πιτσιρίκια που τρέχουν πάνω-κάτω με τις μαμάδες τους να κάθονται στα παγκάκια και να απολαμβάνουν την κουβέντα. Αργότερα, αν ανέβει κανείς ψηλότερα, στον Λόφο της Εθνικής Ανίστασης, θα συναντήσει εφήβους και νεολαία να παίζουν ποδόσφαιρο κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στους περαστικούς που απολαμβάνουν τη βόλτα τους. Και λίγο πριν πέσει ο ήλιος, οι καλλίγραμμοι και οι καλλίγραμμες αρχίζουν να τρέχουν στο πάρκο, διώχνοντας την ένταση της ημέρας λίγο πριν από το τέλος της. Ένα μικρό Ζάππειο, με τη δική του ταυτότητα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον Εθνικό Κήπο, είναι το Πεδίο του Άρεως.

Ρεπορτά

Χρώματα, αρώματα, ήχοι, άνθρωποι και φύση συναντιούνται μέσα στην καρδιά της πόλης

ζ-Κείμε να: Κατε ρίνα Θε Ευχαρισ οδωρα τούμε π κοπούλ ολύ τον ου κ. Λέαν δρο Σλά βη για τη ν πολύτι μ

η βοήθ ειά του

Ανάμεσα σε δύο από τις πιο κεντρικές αρτηρίες της Αθήνας, την Πατησίων και τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας βρίσκεται από τα χρόνια του Όθωνα ένας από τους μεγαλύτερους πνεύμονες πρασίνου της πόλης. Μέσα σε 270 στρέμματα γης χωράει ένας ολόκληρος κόσμος που γεννιέται κάθε πρωί και πεθαίνει κάθε βράδυ μόνο για να ξαναγεννηθεί το επόμενο πρωί. Εδώ η Αθήνα αποκτά άλλους ρυθμούς, άλλο χρώμα, άλλη καθημερινότητα. Οι πρώτοι θαμώνες του πάρκου είναι λίγοι, πρωινοί "περιπατιτικοί φιλόσοφοι" που βολτάρουν πάνω-κάτω στη Λεωφόρο των ηρώων. Ορισμένες φορές τους βλέπεις να σταματάνε μπροστά σε κάποιο άγαλμα και να το κοιτούν αναπολώντας -τι άραγε;-και ύστερα πάλι να παίρνουν το δρόμο σκεπτικοί. Όσο η μέρα προχωρά, κάτω από τις πιο παχιές φυλλωσιές, στην καλύτερη σκιά των δέντρων οι παπούδες της πόλης στήνουν ταμπλό και πούλια και παίζουν τάβλι, ντόμινο και ντάμα.

ΙΣΤΟΡΙΑ Αν μια καλή ιστορία πρέπει να έχει ανατροπές, αντιφάσεις, ίντριγκες, πρωταγωνιστές και κομπάρσους, ήρωες και αντιήρωες, η ιστορία του Πεδίου του Άρεως θα ικανοποιούσε και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Περιτριγυρισμένο από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και τις οδούς Μαυροματαίων, Ευλπίδων και Μπούσγου το άλσος, ένας από τους μεγαλύτερους πνεύμονες πρασίνου της Αθήνας, στέκει εκεί από την εποχή του Όθωνα. Η ονομασία του προέρχεται από το λατινικό «Campus Martius» και αναφέρεται στα γυμνάσια που γίνονταν την περίοδο του Όθωνα μπροστά από το Ναό των Ταξιαρχών, όπου βρίσκονταν οι Στρατώνες του Ιππικού. Εκεί, στις 12 Οκτωβρίου 1862, πραγματοποιήθηκε μεγαλοπρεπές γεύμα για την εκδίωξη του Όθωνα από τη χώρα και το στέμμα. Εκείνα τα χρόνια πρέπει να φανταστεί κανείς το άλσος πολύ διαφορετικό από σήμερα. Αφήνοντας πίσω μας τη σκόνη από τις ασκήσεις του ιππικού, συνατάμε κυρίως τα μεσημέρια του σαββατοκύριακου και των γιορτών κυρίες και γόηδες να περπατούν αλαμπρατσέτα απολαμβάνοντας τον περίπατο τους στο πάρκο. Όλα αυτά μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 1880 οπότε και οι Πλατείες της Ομόνοιας και του Συντάγματος γίνονται πολυσύχναστα κέντρα. Οι ελάχιστοι γραφικοί που επιμένουν να περνούν τις ώρες τους σε περιπάτους στην εξοχή -στο Πεδίο του Άρεως- και όχι στο αστικό κέντρο, αποκαλούνται υποτιμιτικά «περιπατητικοί φιλόσοφοι». Τον Μάη του 1859 φοιτητές αρχίζουν να κάνουν τις βόλτες τους στο Πεδίο φορώντας ψάθινα καπέλα στολισμένα με γαλανόλευκες κορδέλες, μια κίνηση που γρήγορα ταυτίστηκε με την προοδευτική νεολαία και την αντίθεσή της στους καθεστωτικούς που φορούσαν άσπρα ψηλά καπέλα. Οι συμπλοκές με την αστυνομία και τους καθεστωτικούς φτάνουν μέχρι τα Προπύλαια και τερματίζονται με την εφόδο στρατιωτικής δύναμης. Τα γεγονότα έμειναν στην ιστορία ως «Σκιαδικά» και εξαιτίας τους γεννήθηκε η ιδέα του «ασύλου των επιστημών» που βρήκε μαρτυρικό θάνατο στη Νεότερη Ιστορία. Η σύχρονη ιστορία του έχει σημαδευτεί από τη Μικρασιατική Καταστροφή και το πρόσωπο του Βενιζέλου. Στην εποχή του Όθωνα, στην Πλατεία του Ναού των Ταξιαρχών, είχε στηθεί εξέδρα μουσικής σε σχήμα πολυγωνικό. Στην περιοχή, που ονομάστηκε Πολύγωνο, στήθηκε το 1922 μια παραγκούπολη που στέγασε για μεγάλο διάστημα τους πρόσφυγες. Εκεί που σήμερα βρίσκεται το Άγαλμα της Αθηνάς, το 1916, στην κορύφωση του Εθνικού Διχασμού, έστεκε ένας σωρός από πέτρες ή μάλλον από «λίθους του αναθέματος». Εκεί συγκεντρώνονταν οι αντιβενιζελικοί και καταριούνταν τον Βενιζέλο με τους κεραυνούς της κολάσεως και τη λέπρα του Ιεχωβά, επαναλαμβάνοντας το ανάθεμα της Εκκλησίας. Όλα αυτά θα έχουν ξεχαστεί μέχρι τη δεκαετία του 1950, όταν η τέχνη βρίσκει και πάλι σπίτι στο Πεδίον του Άρεως. Στο αναψυκτήριο το «Άλσος»στήνονται θεατρικές παραστάσεις και μουσικές βραδιές, ζογκλέρ και ακροβάτες, οτιδήποτε μπορεί να εντυπωσιάσει το κοινό. Από εκεί θα περάσουν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου της εποχής όπως η Σοφία Βέμπο και ο Γιώργος Οικονομίδης.

15 σημεία Πεδιον αρεως

Το 1934 στο Πεδίον του Άρεως έγινε πράξη μια ιδέα που υπήρχε από καιρό, τέχνη και φύση συνδυάστηκαν και στο πάρκο δημιουργήθηκε η Αλέα των Ηρώων του 1821. Σήμερα στο άλσος θα βρει κανείς σημαντικά μνημεία, όπως τον τάφο του Υψηλάντη... αν καταφέρει να περιηγηθεί στο πάρκο χωρίς χάρτη και σήμανση στις δαιδαλώδεις διαδρομές του. Εμείς, με την κάμερα στο χέρι και τον πολιτικό μηχανικό κύριο Σλάβη ξεναγό μας, γυρίσαμε το πάρκο και εντοπίσαμε τα κυριότερα μνημεία του. Καλή βόλτα!

8 4 c

2 9 6

a. Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μεταβυζαντινός ναός του 16ου ή 17ου αιώνα, με προσθήκες του 19ου αιώνα, κτισμένος πάνω σε ερείπια παλιότερου ναού. Μπροστά του βρίσκονταν οι Στρατώνες του Ιππικού που κατεδαφίστηκαν το 1930.

1 7 1

Ανδριάντας Βασιλέως Κωνσταντίνου Α’ Μπρούντζινος ανδριάντας του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α’, έργο του Ιταλού γλύπτη Francesco Parisi. Τοποθετήθηκε στην είσοδο του Πεδίου του Άρεως, το 1938, από τον Ιωάννη Μεταξά.

Αλέα Προτομών Ηρώων του 1821 Η Λεωφόρος των Ηρώων του 1821 δημιουργήθηκε το 1937. Αποτελείται από 16 προτομές, φιλοτεχνημένες από ισάριθμους γλύπτες την περίοδο 193437. Οι εικονιζόμενοι ήρωες της Επανάστασης είναι οι εξής: Δημήτριος Υψηλάντης, Κίτσος Τζαβέλλας, Πετρ. Μαυρομιχάλης, Κωνσταντίνος Κανάρης, Μάρκος Μπότσαρης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Ανδρέας Μιαούλης, Νικηταράς (Σταματελόπουλος), Γρηγόριος Παπαφλέσσας, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Παλαιών Πατρών Γερμανός, Οδυσσεύς Ανδρούτσος, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Αθανάσιος Διάκος, Μαντώ Μαυρογένους, Δ. Παπανικολής.

b. Μνημείο Ιερού Λόχου 1821 Το πρώτο μνημείο της Αθήνας, σε σχέδια του Σταμάτη Κλεάνθη. Έργο του 1843 προς τιμήν του Ιερού Λόχου που είχε σχηματίσει ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και αποδεκατίστηκε στη Μάχη του Δραγατσανίου.

a c. Μνημείο Αλέξανδρου Υψηλάντη Ταφικό μνημείο στο οποίο μεταφέρθηκαν από τη Βιέννη το 1964 τα λείψανα του Αλέξανδρου Υψηλάντη, αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας. Επί του μνημείου υπάρχει άγαλμά του σε κατάκλιση τύπου "κοιμωμένης", μοναδικό δείγμα ανδρικής μορφής πάνω σε σαρκοφάγο.

d. Άγαλμα Αλέξανδρου Πραΐδη Ο Αλέξανδρος Πραΐδης, υπολοχαγός του Πυροβολικού από τη Σύρο, με ενεργό συμμετοχή στην εκδίωξη του Όθωνα. Έπεσε το 1866, στο Βαφέ, στη διάρκεια του Κρητικού Αγώνα. e. Μνημείο Φιλελλήνων Το Μνημείο της Λεγεώνας των Φιλελλήνων που έπεσαν στη Μάχη του Δομοκού, τo 1897, είναι έργο του 1901 του γλύπτη Λάζαρου Σώχου ο οποίος είχε συμμετάσχει και ο ίδιος στη μάχη. Στην μπροστινή του πλευρά υπάρχει ανάγλυφο προς τιμήν του αρχηγού της, λοχαγού Περικλή Βαρατάση.

4 σ ημε ΠεΡΙ ία Ξ

Μαυρομ α

ταίων

ίου

Αλεξάν

δρας

Μαυρομ

28ης Ο κτωβρ

12 Λεωφ.

αταίων

13 14

Ρεθύμνο

βρίου

Σχολή Εθνικής Άμυνας Οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 19001904 με δωρεά του Γεώργιου Αβέρωφ και βάση σχεδίων του Τσίλερ. Το Αβερώφειο Μέγαρο στεγάζει σήμερα τη Σχολή Εθνικής Αμύνης.

3ης Σε πτεμ

28ης Ο κτωβρίο υ

Χέυδεν

13 15

Μνημείο Ιερολοχιτών Έργο του 1981 των γλυπτών Πέτρου Μωραΐτη και Κωνσταντίνου Παλαιολόγου σε σχέδια των Ι.Κ. Μανέτα και Ν.Ι. Βαλάκα, προς τιμήν των πεσόντων του Ιερού Λόχου του αντισυνταγματάρχη Χριστόφορου Τσιγάντε, που έδρασε στη διάρκεια (1942-45) του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ναός Αγίου Χαραλάμπους Σταυροειδής ναός, με κυλινδρική καμάρα αντί τρούλου, του 1928, με αγιογραφίες του Φώτη Κόντογλου του 1954. Έχει κτισθεί στη θέση παλαιότερου ναού του 18ου αιώνα.

Σπήλαιο του Πανός Έργο του 1962 του γλύπτη Δημήτρη Κουνάδη, πιθανότατα εμπνευσμένο από το Σπήλαιο του Πανός (με τους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες) της Πάρνηθας.

Άγαλμα Προμάχου Αθηνάς Μνημείο προς τιμήν των Βρετανών, Αυστραλών και Νεοζηλανδών στρατιωτικών που σκοτώθηκαν στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτελείται από το μαρμάρινο Άγαλμα της Αθηνάς που στη βάση του έχει τοποθετηθεί μαρμάρινο άγαλμα λέοντος και τρεις θυρεοί. Παλαιότερα κεραυνός κατέστρεψε το ένα του χέρι για αυτό και σήμερα μένει ο χαρακτηρισμός «κουλοχέρα».

Αναψυκτήριο «Άλσος» Τις μεταπολεμικές δεκαετίες λειτούργησε ως καλλιτεχνική θερμοκοιτίδα από την οποία πέρασαν σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες. Το 1950 ένας μεγάλος Έλληνας κονφερανσιέ, ο Γιώργος Οικονομίδης, θέσπισε διαγωνισμό ταλέντων.

12 Προτομή Κ.Π. Καβάφη

Έργο του Κ. Βαλσάμη, του 1982, προς τιμήν του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη.

13 Προτομή του συνταγμα-

τάρχη Δημητρίου Ψαρρού ο Ψαρρός ήταν επικεφαλής της σοσιαλδημοκρατικής αντιστασιακής οργάνωσης Ε.Κ.Κ.Α. Σήμερα στο σημείο στέκει μόνο η μαρμάρινη βάση, ενώ η μοίρα της προτομής αγνοείται.

14 Μνημείο Ιωάννη Τσιγάντε 9

Green Park Έτερο αναψυκτήριο που λειτουργούσε στο χώρο σαν θεατράκι, με κονφερανσιέ τον Όμηρο Αθηναίο.

Μνημείο Εφέδρων Αξιωματικών Έργο του γλύπτη Νικολάου Γεωργαντή προς τιμήν των Εφέδρων Αξιωματικών που έπεσαν κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, το οποίο τοποθετήθηκε στη θέση όπου βρίσκεται το 1972, δηλαδή 25 χρόνια μετά το θάνατο του δημιουργού του.

Έργο του γλύπτη Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τιμήν της αντιστασιακής οργάνωσης "Μίδας 641", του απότακτου αντισυνταγματάρχη Ιωάννη Τσιγάντε, δίδυμου αδελφού του Χριστόφορου Τσιγάντε, ο οποίος εκτελέστηκε από Ιταλούς στρατιωτικούς το 1943 στο κρησφύγετό του, σε υπόγειο στην οδό Πατησίων 86, όπου έχει στηθεί και σχετική επιγραφή.

15 Προτομή Πάτση Εικονίζεται -ο κατ'επανάληψιν- δημάρχος Αθηναίων Σπύρος Πάτσης, έργο του 1962 του γλύπτη Νικόλα.

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό...

Ο 10 ΛΟΓΟΣ ενοσ θεριου που λεγεται Πεδιο του ΆΡΕΩΣ

Ξαπλωμένη στο γρασίδι, κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό με τον ήλιο να με τυφλώνει και το «Redempsion song» του Bob Marley ως μουσικό χαλί γνώρισα το Πεδίον του Άρεως. Είχαν προηγηθεί μέρες έρευνας πάνω από παλιά αρχεία εφημερίδων, πολυσέλιδα ρεπορτάζ, ανώνυμες και επώνυμες καταγγελίες για την κατάσταση και μια φωτογραφική βόλτα στα σοκάκια της πορνείας μέσα στο πάρκο. Και κάπως έτσι, με την ψυχή στο στόμα και την κάμερα σφιχτά στο χέρι, σταμάτησα σε μια αλάνα, εκεί που κάποτε βρισκόταν το «άλσος», ξάπλωσα στο γρασίδι και περίμενα. Τι ακριβώς περίμενα, δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Πάντως το βρήκα. Ας ξεκινήσουμε, όμως, από το φόβο και τον τρόμο...

Στο Πεδίο η φήμη προηγείται όλων Ναι, είναι αλήθεια πως θα συναντήσει κανείς ναρκoμανείς τα βράδια, να τρυπιούνται πίσω από τις κλειστές καγκελόπορτες υπό το άγρυπνο μεν, αδιάφορο, δε, βλέμμα του «μαρμαρωμένου» βασιλιά Κωνσταντίνου. Καμιά φορά και την ημέρα θα μυρίσει στον αέρα το χόρτο που καίγεται σιγά-σιγά στα κιτρινισμένα δάχτυλα των χρηστών. Αυτή είναι η αλήθεια. Θα ήταν λάθος να προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε το πάρκο σαν ένα ροζ παράδεισο όπου λευκοί μονόκεροι τρέχουν ελεύθερα προς το ουράνιο τόξο. Είναι, όμως, λάθος και να παρουσιάζεται σαν ένα παρακμιακό στέκι ναρκομανών οι οποίοι, στην αστική μυθολογία, εμφανίζονται ως επιθετικά τέρατα που στριμώχνουν τους περαστικούς στους τοίχους κρατώντας μια μολυσμένη, με AIDS, σύριγγα απειλώντας τη ζωη τους.

Ψηλά στη λίστα είναι και η αδιαφορία

Μια από τις ελάχιστες ταμπέλες που υπάρχουν στο πάρκο.

Ωστόσο, εδώ οφείλουν να δoθούν εξηγήσεις. Είναι γεγονός πως το πάρκο έχει παραμεληθεί από το δήμο, οι υποδομές του δεν έχουν συντηρηθεί, η ανάπλαση που έγινε το 2008 και κόστισε περίπου 10 εκατομύρια δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, ιστορικοί χώροι όπως το «Άλσος» και το «Green Park» ρημάζουν, ενώ άλλοι μένουν ανεκμετάλλευτοι. Στην εγκατάλειψη του πάρκου, ωστόσο, ο δήμος βρήκε αναπάντεχα ένα σύμμαχο: εμάς. Τα τελευταία χρόνια το πάρκο έχει ερημώσει, οι ντόπιοι προτιμούν τα καφέ στην Πλατεία Εξαρχείων και τη βόλτα στον -όχι και τόσο ξεχωριστό- Εθνικό Κήπο. Οι γονείς, δε, στριμώχνουν τα παιδιά τους σε μικρά δυάρια και τριάρια στην Κυψέλη και τα Πατήσια, αντί να τα πηγαίνουν βόλτα στο Πεδίο του Άρεως, όπου μπορούν να τρέξουν, να παίξουν μπάλα και να κάνουν ποδήλατο σε ένα από τους μεγαλύτερους πνεύμονες πρασίνου της πόλης. Η δική μας αδιαφορία και η δική μας απουσία είναι αυτή που έχει επιτρέψει την εγκατάλειψη του άλσους και έχει προσελκύσει ένα διαφορετικό είδος «θαμώνα» - είτε αυτός κρατάει πρέζα και σίσα, είτε ξεκουμπώνει το παντελόνι του σε απομονωμένα στενάκια του πάρκου.

Στους τίτλους τέλους η απουσία σήμανσης στο πάρκο Ανακατασκευή μελανοδοχείων Inject & Laser Εκτυπωτών

Επιγραφή στο μνημείο πεσόντως Βρετανών, Αυστραλών και Νεοζηλανδών πεσόντων που έχει ξεθωριάσει πια ολοκληρωτικά.

Γέμισμα μελανιών

με

Refill μελανοδοχείων έχετε

% 0 5 κέρδος

Ετμεκτζόγλου Γεώργιος Παπαδιαμάντη 1, Άνω Πατήσια Τηλ. / Fax : 213 0304513 / Κιν.: 6945934167 mail: info@inksave.gr • web site: www.inksave.gr

Ένας από τους τρεις θυρεούς κάτω από το άγαλμα της Αθηνάς.

Το Πεδίον του Άρεως έχει έκταση 270 στρέμματα, νούμερο που μεταφράζεται σε δεκάδες δρόμους και δρομάκια, αλάνες και στενωσιές, μνημεία και αξιοθέατα που μπλέκονται δαιδαλωδώς σε ένα λαβύρινθο χωρίς τέλος. Είναι, επομένως, ανάγκη να υπάρχει ένας χάρτης του πάρκου στην κεντιρκή είσοδο αλλά και σε κεντρικά σημεία του, όπως και ταμπέλες σε κάθε δρόμο του άλσους, όπως γίνεται σε κάθε πάρκο σε ολόκληρη την Ευρώπη, προκειμένου να μπορεί ο επισκέπτης να δει όλα τα μνημεία και να έχει μια συνολική εικόνα του Πεδίου του Άρεως, φεύγοντας από αυτό. Σήμερα, ακόμα και οι επιγραφές στα μνημεία, ξεθωριασμένες από τον καιρό είναι αδύνατο να διαβαστούν. Είναι χαρακτηριστικό οτι το Άγαλμα της Αθηνάς, Μνημείο των Πεσόντων Βρετανών, Αυστραλών και Νεοζηλανδών που φέρει τρεις θυρεούς με τα σύμβολά τους ζει στην αφάνεια, αφού η επιγραφή του έχει πια ξεθωριάσει ολοκληρωτικά.

Είναι γεγονός πως αγαπάμε την υπερβολή! Υμνούμε την παρακμή, το μαρασμό, ειδικά όταν μας δίνεται η ευκαιρία να τις αποδώσουμε στο κράτος, στην εξουσία, στους κακούς και περιθωριακούς, σε αυτούς τους άλλους που δεν είναι ποτέ εμείς!Η περίπτωση του Πεδίου είναι υποδειγματική. Εδώ βασιλεύει ο φόβος και η προκατάλειψη. Η τρομοκρατία, όμως, δεν ζει στις εφημερίδες και στα κανάλια, ζει μέσα μας.

H ΤΕΧΝΗ Μια διαφορετική πρόταση

ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, στα χρόνια της δημιουργίας του Πεδίου του Άρεως, θα πέσουμε πάνω σε μια ιδέα που έχουμε ξεχάσει... «Επί του παρόντος θα έχωμεν εν απαλόν επίπεδον πρασίνου, το οποίο η συμβολή της Φύσεως και της Τέχνης θα μεταβάλουν διά του χρόνου εις έναν πραγματικόν κήπον», γράφει ένας από τους πρωτεργάτες διαμόρφωσης του Πεδίου, ο Ανάργυρος Δημητρακόπουλος. Είναι, πράγματι, ειρωνικό πως το βασικό στοιχείο που έκανε το πάρκο να ξεχωρίζει είναι ακριβώς αυτό που λείπει σήμερα, αυτό που χρειάζεται για να του δώσει και πάλι ζωή. Η λύση είναι μία: Τέχνη και πολιτισμός πρέπει να βρουν και πάλι το δρόμο τους στο πάρκο. Τη δεκαετία του 1950 στο Πεδίον του Άρεως λειτουργούσαν δύο αναψυκτήρια, το «Άλσος» και το Green Park. Από αυτές τις καλλιτεχνικές θερμοκοιτίδες πέρασαν κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής και του θεάτρου, όπως η Σοφία Βέμπο και η Ρένα Βλαχοπούλου. Εκεί, τα απογεύματα, γίνονταν βραδιές, κάτω από τη δροσιά των δέντρων, με το πρόγραμμα να περιλαμβάνει από ακροβάτες και ζογκλέρ μέχρι εξωτικές χορεύτριες, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις. Εκεί εργάστηκε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες κονφερανσιέ, ο Γιώργος Οικονομίδης, ο οποίος αναλάμβανε την «παρλάτα», δηλαδή να ξεκουράζει το κοινό στα διαλείμματα από το ένα πρόγραμμα στο άλλο. Ψυχή του χώρου, ο Οικονομίδης έδινε κάθε βράδυ ρεσιτάλ στο βαριετέ που είχε δημιουργήσει με το μοναδικό του τρόπο: Παραλλάσσοντας και διαμορφώνοντας το περιεχόμενό του με αυτοσχεδιασμούς ανάλογα με το κοινό του. Τις αξέχαστες αυτές βραδιές στο «Άλσος» σημάδεψε η φράση με την οποία άνοιγε πάντα τις παραστάσεις του: «Φίλοι μου αγαπημένοι, γεια σας και χαρά σας». Σήμερα, το μόνο που έχει μείνει να θυμίζει αυτές τις εποχές είναι η Έκθεση Βιβλίου και οι άδειοι χώροι που φιλοξενούσαν, κάποτε, τα δύο θερινά θεατράκια του πάρκου. Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε την ιδέα ενός πάρκου στο οποίο τέχνη και φύση συναντιούνται. Όπως σημειώνει ο πολιτικός μηχανικός Λέανδρος Σλάβης, «θα μπορούσε να εξετασθεί και η προοπτική ενός, χωρίς μόνιμες εγκαταστάσεις, χώρου θερινών κινηματογραφικών προβολών. Ίσως ακόμα και στην κορυφή του Λόφου της Εθνικής Ανίστασης, που προσφέρει μία αρκετά ενδιαφέρουσα θέα προς μερικές πλευρές της πόλης. Και, ασφαλώς, η συχνότερη χρήση του ως εκθεσιακού χώρου, καθώς, ως προς αυτό, πλεονεκτεί ακόμα και του Εθνικού Κήπου, χάρις στους φαρδείς διαδρόμους του και στα πλατώματά του». Ας το πάμε και ένα βήμα παρακάτω. Αντί να περιμένουμε το δήμο να σύρει αργά-αργά τα βήματά του στο Πεδίον του Άρεως, ας αναλάβουμε δράση εμείς οι ίδιοι. Το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο από καλλιτέχνες, από μουσικούς μέχρι ζογκλέρ, από ηθοποιούς μέχρι ακροβάτες που του δίνουν πνοή τα καλοκαιρινά απογεύματα. Ένα από αυτά τα απογεύματα το θέατρο του δρόμου ας δώσει ραντεβού με όλους εμάς που ζούμε στο κέντρο της Αθήνας, ας συναντηθούμε όλοι μαζί κάτω από τα δέντρα, να μουρμουρίσουμε στίχους στα αγάλματα.

Γκράφιτι στο Πεδίον του Άρεως, στο θεατράκι Όταν τα παπούτσια γίνονται «παρέμβαση»

45 xρόνια,

σχεδιάζουμε το μέλλον σας! ΤΜΗΜΑΤΑ / Υποψηφίων Αρχιτεκτονικής - Α.Τ.Ε.Ι. στο Γραμμικό & Ελεύθερο Σχέδιο / Foundation - Portfolio in Architecture and Art & Design. Με εξασφάλιση Εγγραφής σε Κορυφαία Πανεπιστήμια του Εξωτερικού

/ Υποψηφίων για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών / Ζωγραφική για μαθητές Δημοτικού - Γυμνασίου / Σεμιναριακά Προγράμματα στα: • AutoCAD 2D, 3D, 3D Studio Max, • Σχεδιασμός και Κατασκευή Χειροποίητου Υποδήματος, • Σχεδιασμός και Κατασκευή Χειροποίητου Κοσμήματος κλπ.

Μειωμένες τιμές και ολοκληρωμένα πακέτα προσφορών για όλα τα τμήματα ΑΘΗΝΑ, ΓΛΥΦΑΔΑ, ΝΕΟ ΨΥΧΙΚΟ, ΚΗΦΙΣΙΑ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ www.plakas.gr / info@plakas.gr Πατησίων 65, (Πεδίο Άρεως), Αθήνα, τ.: 210 8250552 / Fax: 210 8250627

ΤΑΒΕΡΝΑ

/Onarροκ μπαρ Κλασικό στέκι στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη, με ιστορία 16 χρόνων, καλύπτει όλο το φάσμα της ροκ μουσικής και τολμά στο χώρο της μπίρας. Η μεσαιωνική του διακόσμηση και το φιλικό του περιβάλλον αγκαλιάζουν όλες τις παρέες που θέλουν να διασκεδάσουν. Καλή μουσική, αφιερώματα σε αγαπημένους καλλιτέχνες και δυνατά πάρτι. Τον πήχη ανεβάζει η ποικιλία στις μπίρες, κάποιες κλασικές, άλλες πιο ιδιαίτερες, σε συνδυασμό πάντα με τις χαμηλές τιμές. Επίσης, ο χώρος προσφέρεται για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα. Το Όναρ, ένα από τα αγαπημένα Ροκ Μπαρ, παραμένει αυθεντικό και διαχρονικό, με σταθερά παρεΐστικη ατμόσφαιρα ενώνοντας το παλιό με το καινούργιο. Ανοιχτά κάθε μέρα από τις 9 το πρωί για καφέ, τάβλι και επιτραπέζια έως αργά το βράδυ.

ς ο π ή κ ς α ν Έ στο κέντρο της Αθήνας

Φωκίωνος Νέγρη 53, Αθήνα τ.: 210 8611331 / www.onarcafe.com / fb: Onar rock cafe

/ΚαφέΟίνο

Βαλτετσίου 59, Εξάρχεια Τ.:210 3302133 / 210 3807992 / 210 3302136

Ροζαλία

Άνοιξε πριν από περίπου 13 χρόνια και κέρδισε αμέσως τις εντυπώσεις, ο λόγος για το Καφέ Οίνο στα Άνω Πατήσια. Πρόκειται για ένα από τα πιο ιδιαίτερα στέκια της περιοχής, συγκεντρώνοντας νεανικό (και όχι μόνο) φανατικό κοινό από όλη την Αθήνα. Ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος στο βάθος του μαγαζιού με τα παιχνίδια και τα περιοδικά δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Η προσεγμένη διακόσμηση και ο ιδιαίτερος φωτισμός με τα λουλούδια στους τοίχους αποτελεί μέρος της επιτυχίας του, πέρα από το γνωστό σε όλους cappuccino που σερβίρει και δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα, φτάνει απλά να τον δοκιμάσετε. Οι ιδιοκτήτες κάθε Δευτέρα είναι happy και κατεβάζουν κι άλλο τις τιμές, από το πρωί ώς το βράδυ, δίνοντας τη δυνατότητα να απολαύσετε σπιτικά coctails με 6 ευρώ. Εμείς σας προτείνουμε το ομώνυμο Καφέ Οίνο με το τζιν ως βάση και τη γεύση της μέντας να φλερτάρει τον ουρανίσκο και τη φαντασία σας!

Γαβριηλίδου 8, Πατήσια τ.: 2130087858

He al th y fo od Ca ffe ba r

O.n.o.m.a. The art bar

Ένας χώρος μοναδικός στο είδος του διακοσμημένος με Arty δημιουργίες στους τοίχους του και μια μοναδική έκθεση των μεγαλύτερων έργων τέχνης ζωγραφισμένων στα τραπέζια του. Κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ και το γλυκό σας, ενώ το βράδυ υπό τους ήχους funky soul και mainstream μουσικής να χαλαρώσετε πίνοντας το ποτό ή το cocktail σας. Οι βραδιές συμπληρώνονται με μοναδικά live events, ενώ θα σας εκπλήξει ευχάριστα χάρη στα DJ sets που φιλοξενεί συχνά.

χωριστό χαρακτήρα, O εσωτερικός χώρος έχει ξε ασικής αισθητικής ιδιαίτερη διακόσμηση νεοκλ τητας. και πολύπλευρης προσωπικό

Π α τη σί ω ν 3 5 1 , Άνω Π α τή σ ια Τ.: 2 1 0 2 0 1 2 35 4 O.n.o.m.a. - the art bar

Η αυλή του λειτουργεί όλο το καλοκαίρι και σκοπό έχει να γίνει το Μeeting Point της περιοχής.

! ΦΟΡΑ ΠΡΟΣ φέ τον κα

ρωί με ά Κάθε π 0 λεπτ ας +0,5 ή α δίνοντ ιτ όπ τε τυρ παίρνε ουρο! λ ύ ο τυροκ

Μουσικά oi βραδιές γεμίζουν από τους Jazz / Funk / Pop / Rock ήχους του dj, ενώ δεν λείπουν και τα θεματικά party και live. Πασσώβ 11, Αθήνα ( α π έ ναντι από το Αθλητικό Κέντρο Αντώνης Τρίτσης) Τηλ.: 210 2236405 www.facebook.com/#!/kollegio

Από το πρωί ως το βράδυ όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Old Flo! Ελάτε να απολαύσετε τον καφέ σας παρέα με ένα από τα απολαυστικά γλυκά του Floca, σε έναν χώρο φιλόξενο και προσεγμένο. Και αν θέλετε κάτι αλμυρό, επιλέξτε ένα από τα πολλά λαχταριστά σνακ και σφολιάτες μας! Τα βράδια χαλαρώστε πίνοντας το ποτό σας ή ένα απο τα κοκτέιλ μας, βλέποντας την αγαπημένη σας ομάδα ή σερφάροντας στο internet.

Φ. Νέγρη 14 & Δροσοπούλου 64, Κυψέλη – Τ.: 210 8230755

Οι πόρτες της Κυψέλης Οι πόρτες στον ελλαδικό χώρο έπαιξαν, ανά τους αιώνες, πολύ σημαντικό ρόλο. Μια πόρτα ήταν η εικόνα ολόκληρου του σπιτιού. Από εκεί καταλάβαινες αν επρόκειτο για μια αρχοντική οικογένεια ή μη, αν ήταν ένα φτωχόσπιτο ή ένα παλάτι! Στην πορεία των χρόνων, όμως, οι πόρτες απέκτησαν και συμβολικό χαρακτήρα. Για πολλούς μια πόρτα είναι ο προθάλαμος των περισσότερων πραγμάτων στη ζωή, είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά και ίσως δεν έχουν άδικο. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν με μια πόρτα, μια πόρτα ανοιχτή ή μια κλειστή. Για κάποιους μια πόρτα είναι μια καινούργια αρχή, για άλλους ένας καινούριος φόβος. Για εκείνους που τολμάνε μια διδαχή και για κάποιους άλλους απλά ένα ερωτηματικό. Τι κρύβεται πίσω από αυτή; Και αν δεν είναι μόνο μία η πόρτα, αλλά πολλές; Και, εντέλει, ποιες πόρτες θα αφήσεις ανοιχτές και ποιες θα κλείσεις; Θα είναι από αυτές τις καινούργιες ασφαλείας ή θα κλειδώνει μονάχα μ’ ένα μάνταλο και θα είναι πιο εύκολο να την ανοίξεις; Και είναι μερικές φορές που οι πόρτες που συναντάμε είναι πολύ περισσότερες. Άλλες φορές δεν τις βλέπουμε και άλλες φορές εθελοτυφλούμε και λέμε πως δεν υπάρχουν. Οι ονειροκρίτες λένε πως η πόρτα, όπως κι η γέφυρα, είναι ένα πέρασμα. Δεν υπάρχει σύγκρουση, αλλά δίλημμα: θα την περάσουμε ή όχι;

Λέλας Καραγιάννη και Κελαϊνούς 2

Μεγίστης 28 και Κύπρου

Ευβοίας 21

πορτασιά / κεφαλόσκαλο / φεγγίτης / μάνταλο /

τις αρχές του αιώνα, που δεν υπήρχε ηλεκτρικό, αλλά και αρκετά χρόνια αργότερα, τα ηλεκτρικά κουδούνια ήταν ανύπαρκτα. Οι πιο απλές λύσεις ήταν να χτυπάς την ξύλινη εξώπορτα μέχρι να σου ανοίξουν ή να βάλεις τις φωνές

με όλη τη δύναμη των πνευμόνων σου! Υπήρχε από την αρχαιότητα με αναφορές από τον Όμηρο και τον Ηρόδοτο. Υπάρχουν μελέτες αρχαιολογικές και νεότερες λαογραφικές σχετικά με τα ρόπτρα. Υπάρχουν σε εκατοντάδες παραλλαγές, σχήματα,

μορφές και αναπαραστάσεις. Υπάρχουν τα κάθετα ρόπτρα, το σιγμοειδές ρόπτρο (S), ρόπτρα με μορφές ζώων: κεφάλια λιονταριού, κύκνος, φίδι, σκυλόψαρο, δελφίνι, χέλι, κεφάλι γρύπα κ.λπ. Υπάρχουν ακόμα και τα γνωστά "χεράκια" που κρατούσαν μια

Λευκάδος 12

ύμφωνα με τη MOnuMENTA και τον αρχιτέκτονα κύριο Νίκο Καββαδά, στην περιοχή μόνο της Κυψέλης, υπάρχουν 1.000 διατηρητέα κτίρια, που τα περισσότερα είναι εποχής Μεσοπολέμου και διαφόρων ρυθμών. Νεοκλασικά, εκλεκτιστικά, art nouveau, art deco, Urban Battleground, Jugendstil, Bauhaus κλπ. Επίσης, λίγο περισσότερα υπάρχουν και κάτω από την Πατησίων, μέχρι την Αχαρνών. Επίκεντρο του οικιστικού ενδιαφέροντος του Μεσοπολέμου και από τα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν η θέα προς την Ακρόπολη της Αθήνας. Η Πατησίων, ήταν ίσως ο μόνος δρόμος, που από όλα το μεγάλο του μήκος, είχε θέα στην Ακρόπολη. Αυτός ήταν ο λόγος που προς τα δυτικά η ανάπτυξη της Αθήνας είχε επίκεντρο την Πατησίων και τους γύρω δρόμους. Στην προσπάθειά μου, να δημιουργήσω τον πολιτιστικό χάρτη της Κυψέλης, που βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη στην ιστοσελίδα www.kypselis.gr, για λογαριασμό της Κίνησης Δημοτών Κυψέλης καταγράφω, φωτογραφικά, όλον αυτόν το μεγάλο θησαυρό που έχει η περιοχή μας. Οι πόρτες αυτού του αφιερώματος, είναι απλά μια λεπτομέρεια που μας τα-

Θάσου 16

ξιδεύει στο χρόνο, στις όμορφες γειτονιές της Κυψέλης, της Κολιάτσου, της Πατησίων. Στην ανθρωπιά που ανέδυαν, στο διαφορετικό τρόπο ζωής, αλλά και στην αρχοντιά που υπήρχε διάχυτη, άσχετα αν ήταν βιομήχανοι ή εργάτες. Άλλωστε, στις περισσότερες περιπτώσεις, τη μαρμάρινη βίλα του βιομήχανου, τη χώριζε μια μεσοτοιχία, από την αυλή με τα οκτώ δωμάτια, των εργατικών ανθρώπων. Υπήρχε όμως τόσος αλληλοσεβασμός, που αντάλλασσαν και επισκέψεις. Είναι ευτύχημα που οι πόρτες εποχής διατηρούνται αναλλοίωτες και δεν έχουν αντικατασταθεί, από τα θωρακισμένα κουτιά, παρά την παραβατικότητα. Μάλιστα, πολλές είναι φρεσκοβαμμένες και λουστραρισμένες, ενώ τα χάλκινα μέρη τους είναι στιλβωμένα. Θέλω, απλά, να πω ότι με εντυπωσίασε και με συγκίνησε η αγάπη των φίλων της σελίδας www.facebook.com/Kypseli γι’ αυτές τις πόρτες. Στέλιος Χαμόδρακας

/ γκάγκαρο / τζαμιλίκι / ποδόμακτρο / ρόπτρο μπίλια για να χτυπάς, σε διάφορες παραλλαγές. Υπήρχαν ακόμη οι κρίκοι, απλοί ή διακοσμημένοι με γεωμετρικά σχέδια, έλικες, φυτά, φύλλα κ.λπ. Το ρόπτρο ολοκληρώνεται με το θυροκάρφι, το μεταλλικό καρφί πάνω στο οποίο χτυπάει το ρόπτρο.

Σε μερικά παλιά ρόπτρα, που είναι πραγματικά έργα τέχνης, υπάρχουν και πανέμορφες διακοσμητικές ροζέτες που αργότερα καταργήθηκαν για λόγους ευκολίας και οικονομίας.

Ευχαριστούμε για το υλικό που μας παραχώρησαν τον Στέλιο Χαμόδρακα και τον Λέανδρο Σλάβη

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πόσα εξαρτήματα και έννοιες που δεν γνωρίζουμε, υπάρχουν για τις πόρτες. Ας εξερευνήσουμε τον “κόσμο” τους…

Πορτοσιά

Μεγάλη έμφαση έδιναν στην είσοδο του σπιτιού. Η πορτοσιά ήταν η διακόσμηση περιμετρικά της κύριας εισόδου. Για κάποιους, μάλιστα, η πορτοσιά προσέδιδε και τα χαρακτηριστικά εκείνων που έμεναν στο σπίτι. Συνήθως οι διακοσμήσεις είναι γύψινες ή μαρμάρινες.

///////////////////////////////// Ιθάκης 31

Κεφαλόσκαλο

Το πάνω και πλατύτερο μέρος της σκάλας. Σε πολλές ελληνικές ταινίες, κυρίως ασπρόμαυρες, βλέπουμε την εικόνα ενός αποχαιρετισμού ή καλωσορίσματος από την οικοδέσποινα, η οποία στεκόταν πάντα στο κεφαλόσκαλο.

/////////////////////////////////

Φεγγίτης/αναφωτίς/φωτερό/φανέστρα/ φανώχτης/φεγγότρυπα Είναι αυτό το μικρό παραλληλόγραμμο ή ημικυκλικό παράθυρο πάνω από την πόρτα. Εκτός από το φως, προσδίδει και μια μεγαλοπρέπεια στην είσοδο.

/////////////////////////////////

Μάνταλο

Μηχανισμός που χρησιμοποιούνταν για να ασφαλίζει τις πόρτες. Χρησιμοποιεί διαφορετική τεχνική από το σύρτη που κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά.

Ιθάκης 88

Το μάνταλο Είχα προχθές μια στοίβα πίκρες στην ψυχή είχα στα μάτια μου κι ενα ποτάμι δάκρυ κι είπα στην πόρτα σου να ‘ρθώ για να σε βρω κι είπα στην πόρτα σου να ‘ρθώ να βρούμε άκρη Μα εσύ μου την μαντάλωσες και βγήκες και με μάλωσες Για τράβηξε το μάνταλο κι έλα στην γωνια να μην σου κάνω σκάνδαλο και φρίξει η γειτονιά

/////////////////////////////////

Γκάγκαρο

Καλπάδου 6

Ήταν το μεγάλο ξύλο που κρεμόταν από την πόρτα και με το βάρος του την έκλεινε. Με το όνομα γκάγκαρος, μάλιστα, αποκαλούνταν παλαιότερα, επί τουρκοκρατίας, οι Αθηναίοι της υψηλής κοινωνίας στα σπίτια των οποίων οι εξώπορτες έκλειναν με γκάγκαρο.

/////////////////////////////////

Τζαμιλίκι

Πλαίσιο όπου τοποθετείται το τζάμι της πόρτας. Χαρακτηριστικό σε παλιές πόρτες. Μάλιστα, το “άνοιγμα” καλυπτόταν από λευκά κουρτινάκια περίτεχνα, φτιαγμένα στο χέρι από τις νοικοκυρές.

/////////////////////////////////

Ποδόμακτρο

Μπροστά στην είσοδο υπήρχε ένα μεταλλικό ποδόμακτρο, όπου οι εισερχόμενοι καθάριζαν και απομάκρυναν τη λάσπη από τα παπούτσια τους. Ήταν μεταλλικές λάμες που πακτώνονταν κάθετα στο έδαφος και τα χρησιμοποιούσαν μέχρι τη δεκαετία του ’50. Μέχρι τότε, σε κάθε νέα μονοκατοικία, το ποδόμακτρο και το ρόπτρο στην είσοδο ήταν απαραίτητα στοιχεία τόσο από λειτουργική όσο και διακοσμητική άποψη.

Λευκωσίας 9

Ρόπτρα

Από τα πιο σημαντικά σημεία μιας πόρτας. Η ιστορία του ρόπτρου είναι τόσο παλιά, όσο και η ανάγκη για υποδήλωση της ανθρώπινης παρουσίας με το χτύπημα μιας πόρτας. Αυτή η ανάγκη για σήμανση με ήχο καλύφθηκε με το ρόπτρο ή, όπως έγινε γνωστότερο στις μέρες μας, ως επίθυρο χεράκι. Ενώ εμφανίζονται τα κουδούνια, παρατηρούμε ότι και για πολλά χρόνια μετά, οι πόρτες συνεχίζουν να έχουν περίτεχνα ρόπτρα, καθώς προσδίδουν μεγαλοπρέπεια. Σήμερα, δυστυχώς, τα ρόπτρα έχουν εξαφανιστεί από τις σύγχρονες πόρτες και η μεγαλοπρέπεια έχει αντικατασταθεί από άχαρες πόρτες ασφαλείας χωρίς κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.

Το ρόπτρο ανά τους αιώνες… Ομηρικοί χρόνοι Η πιο συνηθισμένη μορφή ήταν το “ευθύ ρόπτρο”. Η θέση του ήταν κάθετη προς το έδαφος και συνδεόταν με την πόρτα μέσω ενός αθέατου καρφωμένου μεταλλικού στοιχείου και ενός μικρού κρίκου ή βρόχου. Το ελεύθερο άκρο του, όταν ανασηκωνόταν, χτυπούσε πάνω στο ξύλο της πόρτας ή σε μεταλλική πλάκα.

Μεσαίωνας Στον Μεσαίωνα και μέχρι τον 15οαι. εμφανίζεται το γοτθικό ρόπτρο και οι παραλλαγές του. Ένα κλασικό γοτθικό ρόπτρο είναι η λεοντοκεφαλή -αρκετά απλοποιημένη και με έντονες διαφορές από την ελληνική- με τον κρίκο στα δόντια του ζώου. Η χαίτη του ανοίγει σαν αστέρι με δεκαπέντε κορυφές. Σε δεύτερο κύκλο υπάρχουν φύλλα αμπέλου και τσαμπιά σταφύλλια, ενώ σε τρίτο κύκλο υπάρχει λεπτή σιδερόβεργα που περιβάλλει το σύνολο της παραστάσεως.

ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

Αναγέννηση Στην Αναγέννηση το ρόπτρο γνωρίζει τη μεγαλύτερη, ίσως, ποικιλία μορφών και σχεδόν πάντα είναι χυτό και από κράμα διαφόρων μετάλλων. Τα σχέδια είναι περίτεχνα και οι μορφές τέλεια γλυπτά, όπως ρόπτρα με κεφαλή αλόγου που η επίκρουση γίνεται με το πέταλό του που κρέμεται γύρω από το λαιμό του ζώου ή την κεφαλή κόρης με πλεξούδες, έναν έφηβο ή και μυθολογικά θέματα όπως η μέδουσα, ο κύκνος με σώμα φιδιού ακόμα και οι σάτυροι.

Μεταγενέστεροι χρόνοι Οι κοινωνικές και οι βασικότερες ανάγκες επιβίωσης ανέστειλαν για πολλά χρόνια την οποιαδήποτε σκέψη για «καλλιέπεια στις εξώθυρες». Η ισχυρή όμως παράδοση των μαστόρων δεν άργησε να δημιουργήσει ξανά τα νέα, πρωτόγονα για την εποχή, εργαστήρια συνέχεια των παλαιών οργανωμένων. Ακόμα και στο πιο μικρό χωριό υπήρχε εργαστήριο, αν όχι πάντοτε παραγωγής, τουλάχιστον επισκευής και συντηρήσεως αντικειμένων καθημερινής χρήσης.

Το Bioline είναι ένα κέντρο αισθητικής που υπακούει στις αρχές της υγιεινής και της αρμονίας… Ένας χώρος που δημιουργήσαμε για να αγκαλιάσουμε εσάς και να φροντίσουμε την αισθητική του προσώπου και του σώματος σας. Υψηλής ποιότητας, εξατομικευμένες υπηρεσίες και επιστημονικώς προηγμένα προϊόντα καλύπτουν τις ανάγκες σας με εξαιρετικά αποτελέσματα. Σας περιμένουμε, λοιπόν, στο χώρο μας και θα χαρούμε να σας βοηθήσουμε να επιλέξετε την ιδανικότερη θεραπεία.

//////////////////////////////////////////////// Ένα τεστ φοιτητές

εμπνευσμένο από Ψυχολογίας…

Στέκεσαι μπροστά σε μια Άσπρη πόρτα. Τι κάνεις; Μετά στέκεσαι μπροστά σε μια Κίτρινη πόρτα. Τι κάνεις; Το ίδιο για μια Κόκκινη, μια Πράσινη και μια Μαύρη πόρτα. Στην κάθε μια από αυτές τις 5 πόρτες μπορείς να κάνεις Ο,ΤΙ μπορείς να φανταστείς, ακόμα και να την αγνοήσεις. Στην περίπτωση, όμως, που αποφασίσεις να την ανοίξεις, πρέπει λίγο να σκεφτείς τι κρύβει από πίσω (αν κρύβει).

Η σημασία τους... Η Άσπρη πόρτα συμβολίζει την εικόνα που έχουμε για το γάμο. Η Κίτρινη πόρτα συμβολίζει τη σχέση με το σύντροφό μας. Η Κόκκινη πόρτα συμβολίζει τη σεξουαλική μας ζωή. Η Πράσινη πόρτα συμβολίζει τη σχέση με τους φίλους μας. Η Μαύρη πόρτα συμβολίζει την εικόνα που έχουμε για το θάνατο.

Τα καρούμπαλα... και η «εκδίκηση» ταν ήμουνα μικρή, συνήθιζα να κάθομαι στο κεφαλόσκαλο της βεράντας, να μετράω τα σκαλοπάτια και να ονειροπολώ. Αυτό, βέβαια, δεν ήταν και εύκολο πράγμα, μια και η αδερφή μου συχνά ερχόταν αθόρυβα από πίσω μου και με τρόμαζε σταματώντας, έτσι, την ονειροπόλησή μου και πολλές φορές μάλιστα προκαλώντας και την πτώση μου απ' τις σκάλες. Έπεφτα με δύναμη, κατρακυλούσα στα σκαλοπάτια, έφερνα κωλοτούμπες... Την πτώση μου πάντα ευτυχώς σταματούσε η προσγείωση μου στο σωτήριο πλατύσκαλο. Έτσι πάντα την έβγαζα καθαρή με κάναδυο καρούμπαλα! Όταν σηκωνόμουν, αν και ζαλισμένη, ήμουν πάντα έτοιμη για εκδίκηση. Κυνηγούσα την αδερφή μου στην αυλή γύρω από τις γλάστρες, εκείνη πολλές φορές ανέβαινε στο πεζούλι, άνοιγε την ξύλινη εξώπορτα και έβγαινε στο δρόμο με την ελπίδα να σταματήσω να την κυνηγώ. Εγώ από την άλλη αυτό που έκανα ήταν να κλείνω την εξώπορτα πίσω της, να τραβάω το σύρτη και να την κλειδώνω απ' έξω... και τότε είναι που άρχιζε το πανηγύρι! Η αδερφή μου σήκωνε τη γειτονιά στο πόδι αφού χτυπούσε με δύναμη την ρόπτρα και φώναζε να της ανοίξω! Η "εκδίκηση" μέσα σε λίγα λεπτά γινόταν παιχνίδι και οι νευρικές φωνές, γέλια. Κάπου εκεί ξεχνούσα τα καρούμπαλά μου, άνοιγα την πόρτα και άφηνα την αδερφή μου να μπει πάλι μέσα. Μυρτώ

| Ανανέωση Προσώπου | Ανανέωση Σώματος | Αποτρίχωση Προσώπου-Σώματος | Μακιγιάζ

Αικατερίνη Δεμάγκου, Πτυχιούχος Αισθητικός Κοσμετολόγος ΤΕΙ Αθηνών

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 135, ΑΘΗΝΑ, τ.: 210 8644696, 2108644447, κ.: 6951926446, e-mail demagouK@yahoo.gr

Ρινοπλαστική/ Η ρινοπλαστική είναι συνήθως μια σύνθετη επέμβαση στην οποία καλούμαι να διορθώσω ένα λειτουργικό πρόβλημα που δεν φαίνεται, αλλά συχνά προκαλεί το αισθητικό πρόβλημα που είναι εμφανές. Σε κάθε περίπτωση ακόμα και αν ο ασθενής δεν αναφέρει προβλήματα αναπνοής, πάντα σε μια επέμβαση ρινοπλαστικης, ο πλαστικός χειρουργός ελέγχει την ανατομία όλου του ανώτερου αναπνευστικού. Έτσι ώστε να διορθώσει τυχόν ανωμαλίες ή και δυσλειτουργίες στην αναπνοή, που ο ίδιος ο ασθενής μπορει να μην αντιλαμβανετε εμφανώς, επειδή εχει μάθει να ζει με αυτές ... Στόχος λοιπόν ειναι πρώτα να εξασφαλίζουμε τη λειτουργικότητα, δηλαδή την αναπνοή με την αποκατάσταση του ρινικού διαφράγματος, εφόσον υπάρχει πρόβλημα, όπως στην περίπτωση κατάγματος μετά από ένα ατύχημα ή μία συγγενή ανωμαλία δηλαδή κακή κατασκευή από τη γέννηση. Στη συνέχεια, αφού τοποθετηθούν τα οστά και το διάφραγμα στη σωστή θέση για να ελευθερωθεί η διέλευση του αέρα, ξεκινάει η αντιμετώπιση του αισθητικού προβλήματος. Υπάρχουν βέβαια πολλές περιπτώσεις όπου το πρόβλημα είναι καθαρά και μόνο λειτουργικό ή μόνο αισθητικό, οπότε αντιμετωπίζεται μεμονωμένα. Η μύτη είναι ένα κεντρικό στοιχείο στο πρόσωπο και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία όχι μόνο στην αρμονία του προσώπου αλλά και στην έκφραση, δηλαδή σε αυτό που λέμε τύπο! Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πόσο σημαντικό είναι να διατηρηθεί η «προσωπικότητά» της. Όταν καλούμαι να βελτιώσω την εμφάνισή της, προσπαθώ πάντα να μην αλλοιώσω τα χαρακτηριστικά του προσώπου φτιάχνοντας κάτι διαφορετικό, ψεύτικο ή ξένο! Ο στόχος μου λοιπόν, δεν είναι να φτιάξω μια 1 βδομάδα μετά καταπληκτική “ψεύτικη” μύτη, αλλά να μετατρέψω όσο είναι δυνατόν ένα άσχημο χαρακτηριστικό σε γοητευτικό και προσωπικό! Με αυτόν το τρόπο κανένας δεν αντιλαμβάνεται τι έχει αλλάξει και το πρόσωπο έχει ομορφύνει τόσο. Για την επίτευξη αυτού του στόχου ίσως χρειαστεί να διαμορφωθούν τα οστά, οι χόνδροι ή ακόμα και οι ρώθωνες κάποιες φορές. Οι τεχνικές που χρησιμοποιώ είναι σχεδόν αναίμακτες, χωρίς μελανιές, γύψους και κατάγματα που αποδυναμώνουν την αρχιτεκτονική και τη σταθερότητα της μύτης. Η φιλοσοφία μου είναι ότι όσο λιγότερο επεμβαίνεις στους ιστούς τόσο λιγότερη αντίδραση προκαλείς και άρα έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα στον πιο σύντομο χρόνο. Η περίοδος ανάρρωσης όσον αφορά την λειτουργικότητα, εφόσον υπάρχει τέτοιο

θέμα, είναι άμεση. Μετά την αφαίρεση των ταμπόν, δηλαδή την τρίτη ημέρα. Ενώ για την εμφάνιση, με τη βοήθεια των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, των υψηλής τεχνολογίας laser επούλωσης και τις ανάλογες ατραυματικές χειρουργικές τεχνικές, ο χρόνος ανάρρωσης κυμαίνεται από πέντε έως δεκαπέντε ημέρες, προκειμένου να φύγουν το οίδημα και οι τυχόν εκχυμώσεις οι οποίες ειναι σπάνιες. Φυσικά, την τελική της μορφή η μύτη, θα την πάρει, μετά από ένα χρόνο. Συνήθως αυτή η επέμβαση γίνεται από τους ρώθωνες διά μέσου κρυφών μικρών τομών, για να μην υπάρχουν εμφανείς ουλές και τα ράμματα δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν διότι είναι απορροφήσιμα και πέφτουν μόνα τους. Η ηλικία που μπορεί να γίνει αυτή η επέμβαση είναι μετά την ολοκλήρωση της ανάπτυξης, δηλαδή τα δεκαοκτώ έτη. Αυτού του τύπου οι επεμβάσεις γίνονται υπό γενική αναισθησία ή κατά περίπτωση μόνο με τοπική νάρκωση ή μέθη, στις περιπτώσεις που χρειάζεται να γίνουν μικρές κινητοποιήσεις ιστών στην κορυφή της μυτης. Ειναι μια επέμβαση που μπορεί να γίνει οποιαδήποτε εποχή του χρόνου εκτός αν ο ασθενής υποφέρει απο καποιες αλλεργίες, οι οποίες ειναι σε έξαρση την περίοδο που επιθυμεί την επέμβαση. Η καλύτερη περίοδος για την επέμβαση αυτη κατα την άποψή μου ειναι τώρα την άνοιξη εξαιτίας του οτι σε λίγο ξεκινούν τα μπάνια στην θάλασσα, τα οποία βοηθούν πολυ στην θεραπειά διαφόρων παθήσεων του βλενογονου. Παθήσεις που μπορούν να θεραπευτούν πλήρως εξαιτίας της αποκατάστασης της ανατομίας της ρινος !

Nεκτάριος Α.Ντουντουλάκης Σαρανταπόρου 1 & Πατησίων, Αθήνα, τηλ/fax: 210 2235410, mob: 6944391229 www.dudulakis.com

SUPER ΠΡΟΣΦΟΡΑ! 1+1 ΔΩΡΟ ΜΕ ΚΑΘΕ ΑΓΟΡΑ ΓΥΑΛΙΩΝ ΟΡΑΣΕΩΣ ή ΗΛΙΟΥ... ΔΩΡΟ ΑΛΛΟ ΕΝΑ!

DOLCE & CABBANA / RAY-BAN / DIOR / CALVIN KLEIN / VERSACE / TOM FORD / PRADA / BULGARI / ARMANI / GUCCI / VALENTINO / ROSSI / ROBERTO CAVALLI / CARRERA / BURBERRY / VOGUE / BOSS / YVES SAINT LAURENT / VALENTINO RICCI / MARA MARTINI

ΤΗΛ.: 210 2531054 ΧΑΛΚΙΔΟΣ 1-3, ΤΕΡΜΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ, (Ηλ. Σταθμός Άνω Πατήσια) www.artoptical.gr - s.k@artoptical.gr, fb: ART-Optical Σίσσυ Καζακίδου

η ψυχή της πόλης

Παντελής Αμπαζής (www.ampazis.gr)

Ο ύμνος των χοντρών

α το ξεκαθαρίσω από την αρχή. Έχω θεϊκό κορμί. Το κορμί ενός θεού. Του Βούδα. Οφείλεται κατά κύριο λόγο στη δίαιτα που εφαρμόζω χρόνια τώρα. Λέγεται η δίαιτα του υπουργού. Τρώω κρυφά. Κάπου διάβασα ότι ένα υλικό σώμα 100 κιλών, στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη ζυγίζει 45. Άρα δεν είμαι χοντρός. Είμαι σε λάθος πλανήτη. Γι’ αυτό ποτέ δεν έχω χάσει κιλά. Δεν μ’ αρέσει να χάνω... Ασφαλώς και δεν είμαι χοντρός. Απλά πάντα ζυγίζομαι με βαριά καρδιά. Προχτές ανέβηκα σε μια ζυγαριά στο λούνα παρκ, απ’ αυτές που βγάζουν τυπωμένο το βάρος σου σε ένα χαρτάκι. Το χαρτάκι έγραψε: Παρακαλώ να ανεβαίνετε ένας-ένας! Όταν πάλι ανεβαίνω σε μοντέρνα ψηφιακή ζυγαριά, η οθόνη αναβοσβήνει: high score, liﬅ your name! Δε μου αρέσουν καθόλου τα λιπαρά. Προτιμώ υγιεινές τροφές σε κτηνώδεις ποσότητες. Μπορεί έτσι να μην καταφέρνω να αδυνατίσω, βρήκα όμως τελικά μετά από πολύ σκέψη τι φταίει και παχαίνω. Φταίει το σαμπουάν μου. Γράφει πάνω το μπουκάλι: Δίνει όγκο. Γι’ αυτό κι εγώ θα λούζομαι, μ’ αυτό που πλένει η μάνα μου τα πιάτα. Γράφει πάνω το μπουκάλι: Διαλύει τα λίπη στη στιγμή. Άσε που τελευταία ανακάλυψα μια καινούργια δίαιτα που συνδυάζει διατροφή με sex. Θα τρώω τα πάντα και να πάει να γαμηθεί! Ετοιμάζω τώρα τη νέα μου αφίσα. Η λεζάντα πάνω απ’ τη φωτογραφία μου θα λέει: Παιζοτραγουδά το αχτύπητο ντουέτο: Παντελής-Αμπαζής. Δεν σας είπα όμως το ινδιάνικο μου όνομα: «Ο κρύβω την κοιλιά μου με την κιθάρα». Παλιά, πριν παχύνω κι άλλο. Τώρα πια είναι: «Ο κρύβω την κιθάρα με την κοιλιά μου». Παίρνω λοιπόν χαρτί, μολύβι και κιθάρα και ιδού σε δυό λεπτά έτοιμος Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΧΟΝΤΡΩΝ, το νέο μου μικρό ανέκδοτο αριστούργημα. Από μωρό σαν λουκουμάς και γελαστός κι αφράτος πάντα χοντρούλης ήμουνα, γλυκός καλοσυνάτος. Γιατί είναι ωραίος ο χοντρός και τα ξεχνάει όλα άμα του βάλεις δίπλα του, μιά ζουμερή μπριζόλα. ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΧΟΝΤΡΩΝ, ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ

Πικάντικα και καυτερά, ψητά, παστά και σούπες μ’ αρέσουνε τα λαδερά, μ’ αρέσουν κι οι γαρδούμπες. Για δίαιτες και διατροφές, δε θέλω να μου λέτε και τη μακαρονάδα μου, την προτιμώ al dente. ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΧΟΝΤΡΩΝ, ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ Την πόρτα της καρδούλας μου αν θέλεις να ανοίξεις ένα γαλακτομπούρεκο αρκεί για να με ρίξεις. Δε θέλω λόγια περιττά για yoga και pilates το μόνο μου ελάττωμα, είναι οι σοκολάτες. ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΧΟΝΤΡΩΝ, ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ Κάτι στεγνοί λιπόσαρκοι, διαρκώς θα απορούνε τα πιο ωραία θηλυκά γιατί κυκλοφορούμε. Και πάντα στων αδύνατων θα μπαίνουμε το μάτι είμαστε large και άνετοι, γιατί είμαστε χορτάτοι.

Η μελοποίηση θα γίνει από τον Λάκη Παπαδόπουλο και το κομμάτι θα περιλαμβάνεται στους επόμενους δίσκους των δύο καλλιτεχνών.

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Ο "παντελώς χειροποίητα" μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της "Ανωτάτης Ζαμπετικής" Αναφωνεί "ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!" και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ' τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ "Ανεξήγητα αρέσω"

Α.Ο. Sporting Ένα γήπεδο γεμάτο μνήμες στην καρδιά της Αθήνας

Αντρική και γυναικεία ομάδα μπάσκετ του Ερασιτέχνη Σπόρτινγκ (1998)

78 χρόνια μετά χρόνος είναι διαρκώς ‘παρών’. Ο χρόνος

που πέρασε κι ο χρόνος που ασταμάτητα κυλάει. Είναι ‘παρών’ πάνω στις κερκίδες. Στον αέρα και την αύρα που τις σημαδεύει.

Στα γραφεία της Διοίκησης. Στις αφίσες που διακοσμούν τους χώρους αυτών των γραφείων από περασμένες δεκαετίες του συλλόγου. Στις κιτρινισμένες φωτογραφίες. Ακόμα, και στη σιωπή μεταξύ δύο αγωνιστικών αναμετρήσεων ή συναυλιών ή πολιτικών εκδηλώσεων. Από το 1936 έως και σήμερα οι εικόνες έχουν μεταβληθεί πολλές φορές. Κάποιοι από τους ανθρώπους του Ερασιτέχνη Sporting έχουν φύγει, άλλοι πάλι έχουν παραμείνει. Οι στιγμές του παρελθόντος έχουν διατηρηθεί στη μνήμη προσεχτικά τοποθετημένες ανά κατηγορία, δεκαετία και σημαντικότητα. Κάποιες φωνές έχουν σωπάσει, άλλες όμως έχουν γεννηθεί. Νέες φωνές γεννούνται συνεχώς και γεμίζουν το κλειστό γήπεδο που ζωντανεύει από την αγάπη των ανθρώπων του, των φιλάθλων, όσων μένουν εκεί χωρίς να κόβουν τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν, με την προσωπική και συλλογική ιστορία.

Είναι ωραίο να ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις. Μπορεί μέχρι πρότινος να αντιμετωπίζαμε το παρελθόν της Πατησίων σαν κάτι που είναι περιττό να γνωρίζουμε, όμως δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά αν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι, όπως λένε. Σ’ αυτή τη στήλη θα κά-

πού

πατάς και πού πηγαίνεις...

Συναυλία στο κλειστό γήπεδο του Σπόρτινγκ. Μία από τις πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις που φιλοξένησε το στάδιο.

νουμε βήματα «πίσω» για να πάρουμε φόρα…

ίδρυση και τα τμήματα του συλλόγου. Το

λόγω οικονομικών προβλημάτων. Τα τελευταία χρόνια, η

ληνικής μουσικής σκηνής, καθώς και αρκετοί ξένοι μουσι-

1936 ο Sporting ιδρύεται από πρόσφυγες

ομάδα του συλλόγου παραμένει στην Γ΄ κατηγορία. Το

κοί και συγκροτήματα. Ο πιο σημαντικός λόγος που έχουν

της Κωνσταντινούπολης, που σπούδαζαν

2007 η ομάδα ανέβηκε στην Α1 κατηγορία, αλλά λόγω

προκύψει όλες οι εκδηλώσεις που αναφέρθηκαν είναι το

στο Γαλλικό Λύκειο Ανατόλια. Αρχικά, το γή-

διαφόρων προβλημάτων (εντός του συλλόγου) δεν συμ-

κεντρικό του σημείο, στην περιοχή του Αγ. Ελευθερίου, στα

πεδο ήταν ανοιχτό κι έλαβε τη διαμόρφωση που γνωρί-

μετείχε στο πρωτάθλημα. Για τους ανθρώπους του Sport-

Πατήσια», συμπληρώνει ο πρόεδρος του συλλόγου.

ζουμε σήμερα, έπειτα από επεμβάσεις που έγιναν το

ing στόχο συνιστά η αναδιάρθρωσή της, ώστε να επιτύχει

1969. Είναι το πρώτο κλειστό γήπεδο που είχε η Αθήνα.

την άνοδο της στην Β’ κατηγορία μετά από 2-3 χρόνια. Το-

Το τώρα του συλλόγου και του ελληνικού αθλητισμού.

Τα πιο ιστορικά του τμήματα είναι αυτά του μπάσκετ (αν-

νίζουν, όμως, το γεγονός ότι τα οικονομικά προβλήματα

Δυστυχώς, είναι πολύ δύσκολο- ενδεχομένως, κι εσφαλ-

τρών και γυναικών), το τμήμα πάλης, το κολυμβητικό

που πρέπει να αντιμετωπιστούν δυσχεραίνουν την κατά-

μένο- μιλώντας για τον ελληνικό αθλητισμό σήμερα να

τμήμα, καθώς και αυτό του βόλεϊ αντρών. Τα τελευταία

σταση. Πέραν, όμως, των διακρίσεων της εν λόγω ομά-

παραβλέψεις ν’ αναφερθείς στις συνθήκες βίας που επι-

χρόνια, έχουν δημιουργηθεί επίσης τμήματα ρυθμικής,

δας δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το ότι ο σύλλογος

κρατούν εντός των γηπέδων. Από την άλλη, είναι αλήθεια

judo και jumba. Ο πρόεδρος του Sporting, κ. Β. Σακό-

αυτός έβγαλε πολλούς μεγάλους μπασκετμπολίστες,

ότι η εικόνα της βίας στα γήπεδα, που αποκομίζουμε προ-

πουλος, σε μια συζήτηση γύρω από τους στόχους του

όπως οι Γ. Κολοκυθάς, Γ. Μπαρλάς, Κ. Διαμαντόπουλος,

έρχεται από αγωνιστικές αναμετρήσεις στο επίπεδο του

συλλόγου σήμερα, αναφέρει: «Το μεγάλο βάρος έχει πέσει

Β. Νικητόπουλος, Ν. Αγγελίδης και Α. Παπαδημητρίου.

επαγγελματικού αθλητισμού. Φίλαθλοι, όμως, ερασιτε-

στα τμήματα υποδομής. Έχουμε σχεδιάσει ένα τριετές

Πολύ σημαντική έχει υπάρξει και η παρουσία της ομάδας

χνικών συλλόγων, όπως και ο Sporting αναφέρουν πως

πλάνο, έτσι ώστε μέσα από τον σύλλογο να αναδείξουμε

μπάσκετ γυναικών. Ήδη, πριν το 1976 είχε κερδίσει 11

αναλογικά τα φαινόμενα αυτά εμφανίζονται και στον ερα-

νέους παίχτες και παίχτριες. Τα δύο τελευταία χρόνια εί-

πρωταθλήματα και μετά από το 1976 ακόμη 21 πρωτα-

σιτεχνικό αθλητισμό. Έχουν ακουστεί πάρα πολλά στο δη-

χαμε αύξηση κατά 50% στις ακαδημίες. Συγκεκριμένα,

θλήματα, 3 Κύπελλα Ελλάδας, ενώ είχε επίσης διακριθεί

μόσιο λόγο για τους λόγους εμφάνισης και τους τρόπους

πάνω από 150 αγόρια και κορίτσια αθλούνται εδώ αυτή τη

δύο φορές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Την περίοδο

αντιμετώπισης της βίας. Όσα έχουν διατυπωθεί βρίσκον-

στιγμή. Επιθυμία μας είναι από τον νέο χρόνο να φιλοξενή-

1986- 2003 η Εθνική Ομάδα Μπάσκετ Γυναικών στελεχω-

ται παράλληλα με τις γενικότερες αναλύσεις των κοινωνι-

σουμε 200 παιδιά. Μάλιστα, στην κατεύθυνση των τμημά-

νόταν από παίχτριες του συλλόγου, όπως οι Ε. Κακο-

κών προβλημάτων στην Ελλάδα, εκπροσωπώντας

των υποδομής του μπάσκετ διοργανώνουμε κάθε Ιούνιο

γιάννη, Α. Πετρίδου, Ε. Βασιλείου, Τ. Κελέτζου, Α.

διαφορετικές μερίδες της κοινωνίας. Ο κ. Σακόπουλος

ένα Camp που διαρκεί τρεις με τέσσερις εβδομάδες και στο

Παπαηλία. Το 2004 η ομάδα κατέκτησε το τελευταίο της

αναφέρει: «Η βία στα γήπεδα είναι άμεσο επακόλουθο της

οποίο συμμετέχουν παιδιά από ηλικίες 6 ετών και άνω.

πρωτάθλημα μέχρι σήμερα και το 2005 το τελευταίο της

κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Αν δεν

Στόχος μας είναι να έρθουν τα παιδιά κοντά στον αθλητισμό.

κύπελλο. Το 2007 υποβιβάστηκε στην Α2 κατηγορία,

υπήρχαν προβλήματα, όπως η ανεργία και αν οι φίλαθλοι

Τα νέα μας τμήματα, επίσης, που αφορούν τη ρυθμική γυ-

όπου παραμένει μέχρι και σήμερα.

του ερασιτεχνικού δεν έπαιρναν παράδειγμα από τους φι-

μναστική και το judo, αγκαλιάστηκαν ένθερμα από την εδώ

λάθλους του επαγγελματικού, τα πράγματα θα ήταν πολύ

κοινωνία, με αποτέλεσμα 100 νέα κορίτσια να συμμετέχουν

Το κλειστό γήπεδο των μεγάλων συναυλιών και πολι-

καλύτερα. Η κατάσταση που επικρατεί στα γήπεδα δεν είναι

στο τμήμα της ρυθμικής και 200 ακόμη παιδιά στο

τικών εκδηλώσεων. Ο κ. Σακόπουλος αναφέρει χαρα-

ελεγχόμενη. Για να σταματήσει το φαινόμενο θα πρέπει να

κτηριστικά:

υπάρχει θέληση της πολιτείας και των σωματείων».

τμήμα του judo».

«Μέχρι

και

το

2004

δεν

υπήρξε

πρωθυπουργός που να μην έχει μιλήσει εδώ». Τα τελευ-

Ο Α.Ο Sporting, ως ένας σύλλογος με σημαντική ιστορία,

Η συμβολή του Α.Ο Sporting στο ελληνικό

ταία χρόνια, βέβαια, οι πολιτικές εκδηλώσεις μειώθηκαν

και έχοντας να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, αναφο-

μπάσκετ αντρών και γυναικών. Όσοι παρακολου-

για λόγους που λίγο- πολύ όλοι καταλαβαίνουμε. Πέραν

ρικά με τις συνθήκες των καιρών, προχωρά σε ένα ανοι-

θούν το ελληνικό μπάσκετ των προηγούμενων δεκαε-

όμως των διαφόρων πολιτικών εκδηλώσεων, το γήπεδο

χτό κάλεσμα στον κόσμο και στους νέους ανθρώπους για

τιών γνωρίζουν καλά πως η αντρική ομάδα μπάσκετ του

του Sporting έχει γίνει ευρέως γνωστό και για τη φιλοξε-

να στηρίξουν τις δράσεις του, προκειμένου να επιτευχθεί

συλλόγου πρωταγωνιστούσε στην Α1 εθνική κατηγορία

νία πολλών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. «Από εδώ έχουν

η επανασύνθεση αυτής της ιστορικής αθλητικής κοινότη-

μέχρι και το 1999 που ξεκίνησαν οι υποβιβασμοί της,

περάσει όλοι οι τραγουδιστές και οι τραγουδίστριες της ελ-

τας.

Οι νοστιμιές της Μαίρης Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Τ.: 210 82 29 239 / 210 82 13 136 Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ.

Αν δεν βάλεις χαμόγελο κόβει η μπεσαμέλ! Έτσι εξηγείται η νοστιμιά των λαχανοντολμάδων, που χρόνια τώρα μαγειρεύουν με σπιτικό τρόπο σε αυτό το εστιατόριο. Από το 1995, η πλατεία Αγίου Γεωργίου απέκτησε ένα αξιόλογο χώρο γεύσης. Το ενδιαφέρον με τις Νοστιμιές της Μαίρης είναι ότι πρόκειται για έναν πολύχρωμο προορισμό. Τις καθημερινές τα μεσημέρια ηλικιωμένοι της γειτονιάς τρώνε και συζητάνε. Το βράδυ παρέες από πιο νέους ανθρώπους δίνουν ραντεβού εκεί, τρώνε και μετά συνεχίζουν την έξοδό τους. Πιο αργά άνθρωποι του θεάτρου, ηθοποιοί, σκηνοθέτες και συγγραφείς σμίγουν και τα λένε... Και βέβαια όλη την ημέρα υπάρχουν τα παιδιά που φέρνουν τις νοστιμιές στο χώρο σας, στην εργασία και στο σπίτι.

ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ

/Ξέμπαρκο Στη γωνία Μπενάκη και Κωλλέτη, βρίσκεται ένα μαγαζί που σας κρατάει ευχαριστημένους όλες τις ώρες της ημέρας. Το δημιούργησε ο Παύλος με ιδιαίτερο μεράκι, γεγονός που καταλαβαίνετε από την πρώτη σας επίσκεψη στο Ξέμπαρκο. Από το πρωί σερβίρει καφέ με χαμόγελο και όταν μεσημεριάσει, η μαγείρισσα Κατερίνα σας προσφέρει τα νόστιμα μαγειρευτά της. Πιάτα ημέρας, διαφορετικά κάθε φορά, φτιαγμένα με φρέσκα υλικά. Οι μαέστροι Νίκος και Άρης σας κρατάνε ρεμπέτικη συντροφιά, από Πέμπτη έως Σάββατο βράδυ. Ρωτήστε μας για την κάρτα μέλους η οποία προσφέρει έκπτωση 30% στα πιάτα ημέρας, 40% στους καφέδες και 20% σε αναψυκτικά!

/ToΔίδυμο Το “Δίδυμο” είναι ένας φούρνος που θα τον ξεχωρίσετε εύκολα πάνω στην Λεωφόρο Ηρακλείου, ακόμη και εν κινήσει τη νύχτα, από τη φωτιζόμενη επιγραφή “ψωμί με προζύμι”. Η ονομασία του, άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του, μια και τα δίδυμα αδέρφια Χαρικιόπουλου μαζί ξεκίνησαν την λειτουργία των αρτοποιείων “το Διδυμο” από το 1996, αρχικά στο Καματερό και εδώ και 4 χρόνια και στα Άνω Πατήσια.

Αν έρθεις εδώ θα περάσεις καλά και δεν θα πληρώσεις πολλά! Λειτουργεί όλο το 24ωρο, καθημερινά. Delivery από 7.00 π.μ εως 12.00 το βράδυ.

Η ποιότητα και οι υπέροχες γεύσεις σε όλα τα προϊόντα, είναι ένας από τους λόγους που ακόμη κι

Ξέμπαρκο, Καφενείο - μεζεδοπωλείο Εμμανουήλ Μπενάκη 45 & Κωλέττη τ.: 210 3801515 / κ.: 6942089153

Ηρακλείου 56, Άνω Πατήσια τ.: 210 22 85 565

αν κάποιοι από τους πελάτες του μετακόμισαν σε άλλες περιοχές, σε ιδιαίτερες και σημαντικές γι’ αυτούς στιγμές ή επισκέψεις επιλέγουν να έρθουν στο “Δίδυμο” για να ψωνίσουν.

Τα άνθη, ο έρωτας και

ο τσίρος ρωτομαγιά κι ας περπατήσουμε στην Πατησίων του προηγούμενου αιώνα, όταν η Αθήνα τελείωνε σχεδόν στο Αρχαιολογικό Μουσείο και λίγο πιο πέρα άρχιζαν τα μεγάλα πατησιώτικα περιβόλια. Τα "εκτός πόλεως κείμενα" Πατήσια ήταν το προάστιο που αγαπήθηκε και περπατήθηκε περισσότερο από το μέσο Αθηναίο. Το 1882 το πρώτο ιπποκίνητο τραμ φθάνει στο ρέμα του Λεβίδη (σημερινή Φωκίωνος Νέγρη). Αργότερα τέρμα του τραμ είναι η Αλυσίδα, ενώ η σημερινή Πλατεία Αμερικής χαρακτηρίζεται απόμερη για μόνιμη κατοικία. Όμως πολλές εξοχικές επαύλεις με ολάνθιστους κήπους έχουν κτιστεί και λειτουργούν πολυτελή κέντρα αλλά και ταβέρνες και καφενεδάκια με ανθοστόλιστες αυλές που προσφέρουν διασκέδαση για όλα τα γούστα, για όλα τα βαλάντια. Η τοπική γιορτή της Πρωτομαγιάς έχει ήδη αποκτήσει φήμη και οι πολυτραγουδισμένοι στίχοι του Αχιλλέα Παράσχου παροτρύνουν τους ρομαντικούς Αθηναίους: Δρέψατε πάλιν ερασταί ευδαίμονες ναρκίσους εις του Μαϊου τους τερπνούς κι ευώδεις παραδείσους. Πάνδημος γιορτασμός του άνθους και του έρωτα. Ήταν όμως έτσι; Βέβαια ο Γ. Σουρής γράφει: Για δέτε τι μαγεία στων Πατησιών το μέρος εδώ σαν πεταλούδα κρυφοπετά ο έρως. Όμως αλλού άλλα τονίζει: Ήρθε Μάης με ζεφύρους Μάης μ' αγγιναροκούκια κι οι Ρωμιοί χορταίνουν τσίρους καθισμένοι σε παλούκια ή Ίτε Ελλήνων παίδες στου Μάη το τσιμπούσι Ίτε Ελλήνων παίδες να κάμετε γιουρούσι στα τόσα περιβόλια, στους μάηδες στους τσίρους στην αγγουροσαλάτα και εις τους ποδόγυρους Στέλνει τους παίδας των Έλλήνων στα περιβόλια και στους μάηδες=πρωτομαγιάτικα στεφάνια, αλλά πρωτοστατούν το τσιμπούσι οι τσίροι και βέβαια το κυνήγι του ποδόγυρου. Οι τσίροι που ήταν ο απαραίτητος πρωτομαγιάτικος μεζές και το φτηνό νενανικό γεύμα, δεν είναι παρά τα γνωστά σκουμπριά που την άνοιξη, αδύνατα από τη χειμερία νάρκη, τα ψαρεύουν, τα στεγνώνουν και γίνονται τα νόστιμα ψαράκια που προσφέρονται σαν σαλάτα, κομμένα σε κομμάτια, με λαδόξυδο και σκόρδο. Σε κάποιους δύσκολους καιρούς, η άνοδος της τιμής του τσίρου, τον έκανε είδος πολυτελείας. Τότε ο Τίμος Μωραϊτίνης έγραφε: "Αυτό λέγεται τσίρου ανάβασις". Ο τσίρος λοιπόν και το φαγοπότι πρωτοστατούσαν την Πρωτομαγιά γιατί οι μαγιάτικοι ζέφυροι άνοιγαν την όρεξη των... ευδαιμόνων εραστών και όχι μόνον και οι... νάρκισοι δεν μπορούσαν να την κόψουν. Η γιορτή των ανθέων ήταν μόνον το πρόσχημα. Ένας διάλογος από χρονογράφημα της 3/5/1915 το επιβεβαιώνει. -Η εορτή της Πρωτομαγιάς είναι εορτή των ανθέων. -Λάθος. Είναι η εορτή του σκόρδου, του τσίρου, του ψητού και του τραμ. Εάν τα άνθη είχον ψυχήν να είσαι βέβαιος οτι κάθε τέτοια μέρα θα εδημοσίευαν ένα κοινωνικόν: "Δεν εορτάζουν σήμερον ούτε δέχονται επισκέψεις τα άνθη". Ας έλθομαι και στη σύγχρονη εποχή που το πρωτομαγιάτικο πανηγύρι γίνεται στους όμορφους Δήμους Νέας Χαλκηδόνας, Νέας Φιλαδέλφειας. Εκεί, μετά τη γέφυρα του Ποδονίφτη, απλώνονται οι πάγκοι των μικροπωλητών. Η τσίκνα από τα σουβλάκια και τα λουκάνικα που ψήνονται, αναδίνεται με ένα γύρο γαργαλιστική, οι πανηγυριστές αγοράζουν ένα φθηνό πανηγυριώτικο ενθύμιο made in china και όσοι δεν θέλουν να ξεχάσουν και το έθιμο (πολλοί λίγοι) παίρνουν κι ενα πρωτομαγιάτικο λουλούδι. Μετά βουρ στο ψητό. 'Ολοι. Και οι... "ευδαίμονες ερασταί" βεβαίως. Τα άνθη πάντα σε δεύτερη μοίρα. Αλλά ας ξαναθυμηθούμε τον απαραίτητο πατησιώτικο-πρωτομαγιάτικο μεζέ, τον τσίρο. Και πάλι δύσκολοι καιροί και πάλι "τσίρου ανάβασις": 32,66 ευρώ το κιλό. Όμως κάνετε μια μικρή σπατάλη. Αγοράστε και δοκιμάστε τσιροσαλάτα με λαδόξυδο και σκόρδο. Η γεύση της αποζημιώνει και απογειώνει.

❝και ο τσίρος ακέφαλος γιατί ως γνωστόν το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι

❝

ΝΑΤΑΛΙΑ ΣΑΜΑΡΑ - ΓΚΑΙΤΛΙΧ

Το εστιατόριο Μαρτίνη έχει την ιστορία του σαραντατρία χρόνια τώρα… Πρόκειται για μια ευχάριστη γωνιά με προσεγμένη διακόσμηση και αρμονικούς χρωματισμούς. Καθημερινά ετοιμάζονται σαράντα περίπου μαγειρευτά! Παραδοσιακές ελληνικές και μεσογειακές γεύσεις μας περιμένουν να τις γευτούμε, θυμίζοντάς μας το σπιτικό φαγητό.

Μαρτίνης Παραδοσιακή Ελληνική Κουζίνα Πατησίων 289 & Ιακωβάτων / Λειτουργεί από τις 11.00 π.μ. έως 02.00 π.μ. / τ.: 210 2111063

/κρεαταγοράαφθονία Από την παραγωγή στην κατανάλωση! Η κρεαταγορά Αφθονία, με οικογενειακή παράδοση πολλών ετών στα κρέατα, φροντίζουν με συνέπεια και υπευθυνότητα να προμηθεύσουν τους πελάτες τους, με φρέσκα και εξαίρετης ποιότητας κρέατα. Οι ίδιοι διαλέγουν τα κρέατα από τους παραγωγούς για να παραλάβετε στα χέρια σας, ό,τι καλύτερο υπάρχει στην αγορά. Ελληνικά, ντόπια κρέατα ελεγμένα και πιστοποιημένα σε όλα τα στάδια, από την παραγωγή έως και τη διάθεση. Ταυτόχρονα, πέρα από την άριστη ποιότητά τους, προσφέρονται και σε καλές τιμές. Η κρεαταγορά Αφθονία, με το συγκεκριμένο κατάστημα, το οποίο άνοιξε πριν από πέντε χρόνια, έχει μάθει να σέβεται τους πελάτες όπως και τα προϊόντα. Ανοιχτά κάθε μέρα, όλη μέρα για την εξυπηρέτησή σας!

Κρεαταγορά Αφθονία Πατησίων 298, Αγιος Λουκάς Τ.: 210 2235367

Κονσέρβα

Κ α φε νε ίο ν • Ρ α κ ά δι κ ο ν • Ου ζ ε ρί Ένα ρετρό καφενείο σας καλωσορίζει στον Άγιο Ελευθέριο και όπως λένε όσοι έχουν πάει:

Σηφάκα 14 & Πετρίδου Άγιος Ελευθέριος Αχαρνών Τηλ: 210 2012181

Στην κονσέρβα ξενυχτάμε Κάθε βράδυ το γλεντάμε Πίνουμε, χαμογελάμε Τίποτ’ άλλο δε ζητάμε!

άμε εδώ περν

φίνα!

οο α αιι νττρ κ κ ρ ρυά το κέ ν κ Μα τά σ ς κον πόλη της

ου υ σ ω ρ α γύ λ ό ν α Ό τα ται ν Ότ ο ζ ί εμ ρ κ ρ γ κ γ

α σπίτια αυτά είναι σκοτεινά. Πολύ σκοτεινά. Ακόμα και μέρες σαν κι αυτές, που έχεις υποδεχτεί την άνοιξη για τα καλά, το φως δεν βρίσκει χώρο να περάσει και να σε συναντήσει. Ακόμα κι αν έχεις κατεβάσει τις βαριές κυπαρισσί κουρτίνες. Ακόμα κι αν οι μπαλκονόπορτες έχουν ανοίξει διάπλατα, παρά το γεγονός ότι το δροσερό αεράκι δεν είναι τόσο φιλικό. Οι μέρες και οι νύχτες απέκτησαν πολύ κοντινά χρώματα. Τόσο παρόμοια μεταξύ τους που πρέπει να βρεις ένα ξέφωτο για να αναγνωρίσεις ποια είναι ποια. Ένα τέτοιο πρωινό, φωτεινό ίσως για κάποια άλλη πόλη, ο βραστήρας αγκομαχάει κι εσύ νευρικός -ήδη από τόσο νωρίς- περιμένεις ανυπόμονα για έναν καφέ. Δίπλα σου, μια στοίβα από εφημερίδες, κομμένα άρθρα, ένα ολόκληρο αρχείο και ένα σωρός από φωτογραφίες. Τα λευκά, από το ταβάνι κρεμασμένα, φώτα σου μπαίνουν στα μάτια και τα κάνουν να δακρύζουν και να πονάνε. Όμως εσύ δεν το βάζεις κάτω. Δεν είσαι απ’ αυτούς. Πάνω, 50 σκαλιά πιο ψηλά, ένα ξεχασμένο δώμα έχει καλύτερες προδιαγραφές. Μαζεύεις το σωρό από τις εφημερίδες και τις φωτογραφίες που είχες παρατήσει το προηγούμενο βράδυ στο πάτωμα, βουτάς τον καφέ, τον πάντα πικρό καφέ και τα τσιγάρα σου, κι ανεβαίνεις τις σκάλες λαίμαργα, βουτηγμένος στην ανάγκη. Στην ανάγκη για δυνατό φυσικό φως και αέρα. Έχεις κάτσει στο πλατύ πεζούλι και τα πόδια σου κουνιούνται στο κενό. Από κάτω θόρυβος και κίνηση και βρισιές και πόνος και απογοήτευση. Εκεί είναι κάτι άλλο. Φαίνεσαι μόνος μα δεν είσαι. Μπροστά σου έχει ανοίξει ένας ολόκληρος κόσμος. Τα πνευμόνια σου ζητάνε όσο οξυγόνο τους είχε λείψει τόσο καιρό. Είσαι εκεί που σε πάει το μυαλό σου. Μακριά από το κέντρο της πόλης. Μαριλένα Καρρά

Μο

2 3

ναδ

αλοκαίρι, ήλιος, άμμος, θάλασσα, ηλικιωμένοι, νέοι, παιδιά.... Δίπλα μου κάθεται ένα αντρόγυνο με το κοριτσάκι τους. Εκείνο έχει απομακρυνθεί λίγο και φτιάχνει με την άμμο πυργάκια. Πηγαίνω δίπλα της αρχίζουμε να σκάβουμε βαθιά μέσα στην άμμο για να φτιάξουμε τα θεμέλια των νέων μας πύργων , καθώς της μικρής τα πυργάκια, λόγω απειρίας, έπεφταν με το τράνταγμα ενός βήματος. Κάναμε πολλούς, γεμίσαμε σχεδόν όλη την παραλία. Αρχίσαμε να υψώνουμε πιο ψηλούς πύργους, πιο περίτεχνους, με παράθυρα και μεγάλες πόρτες. Τους διακοσμούσαμε με φίκια και πετραδάκια και όλος ο κόσμος μας, άρχισε κιόλας να ζωντανεύει. Χωρίς πολλές σκέψεις, παραμόνο την ανάγκη μας για παιχνίδι. Χειμώνας, σκοτεινιά, φαλακρή γη, μοναξιά... Βρίσκομαι στο σπίτι ενός αντρόγυνου με το κοριτσάκι τους. Εκείνο κάθεται κουκουλωμένο με μια κουβέρτα, δυσανάλογη του μεγέθους της. Δεν μιλάει πολύ, δεν χαμογελάει. Πηγαίνω δίπλα της, αρχίζω να της μιλάω. Δεν απαντάει. Στρέφω το κεφάλι μου από την άλλη πλευρά, δεν ξέρω πως να την αντιμετωπίσω. Σε λίγο γυρνάει το κεφαλάκι της προς το μέρος μου. «Θυμάσαι τα πυργάκια που φτιάχναμε στην άμμο; Είχανε βάσεις βαθιές, αλλά γιατί διαλύθηκαν; Ήταν το μόνο που θυμάμαι από από το καλοκαίρι....και μετά την απογοήτευσή μου». Το σκέφτομαι για λίγο δεν της λέω τίποτα. Γυρίζω και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο. «Δεν διαλύθηκαν μικρή μου, οι βάσεις είναι ακόμα μέσα στη γη, αυτό που φαινόταν μόνο διαλύθηκε. Αλλά ακόμα και αυτό δεν χάθηκε. Το πήρε η θάλασσα και τώρα θα ταξιδεύει σε κάποια άλλη πόλη, μπορεί και χώρα, ακόμα και ήπειρο!» Καλοκαίρι, παραλία, χρώματα, γέλια... Δίπλα μου κάθεται ένα αντρόγυνο με το κοριτσάκι τους. Εκείνο με παρατηρεί επίμονα σαν να έχει κάτι να μου πει. Με παίρνει από το χέρι και μου δείχνει τους πύργους της. Ήταν όμορφοι, περίτεχνα φτιαγμένοι λες και και τους είχε φτιάξει μια καλλιτέχνιδα. Μου χαμογελάει και τους διαλύει. «Φτιάχνουμε καινούριους;» μου λέει... Λίζη

ικέ

Το τ έλει ο γρ άμμ α

έλω να σου γράψω το καλύτερό μου γράμμα. Όχι σαν αυτά που σου ‘χω δώσει μέχρι τώρα. Και αυτά καλά ήτανε, αλλά όλο και κάτι τους έλειπε. Εγώ το ξέρω αυτό, γιατί ξέρω τι ήθελα να σου μεταδώσω. Πάντα υπήρχε ένα κενό ανάμεσα σε αυτό που ήθελα και σ’ αυτό που έδωσα. Θέλω να τα καταφέρω να σου γράψω κάτι, λοιπόν, που να σε συγκλονίσει! Κάτι που θα σε απογειώσει, θα είναι συνολικό. Άρτιο και καθολικό. Θέλω κάτι που να σε ηρεμήσει και να σε εμπνεύσει, κάτι που να σε πεισει και να σε ερμηνεύσει. Θέλω το τέλειο γράμμα! Τέτοιο να μη έχει ξαναγραφτεί. Κάτι που να εκμηδενίζει αποστάσεις, χρόνους και φοβίες. Ακόμα και να καταργεί πραγματικότητες. Που να εξηγεί τα πάντα! Που όταν θα το διαβάσεις τίποτε να μην είναι το ίδιο πια. Δοκιμάζω τον υπολογιστή, κίτρινο χαρτί, άσπρο. Γράφω με τα πλήκτρα, με μολύβι, με στυλό πάρκερ. Κάποιες λέξεις τις γράφω με το αριστερό μου χέρι. Τα σκίζω τα πετάω. Ξαναπροσπαθώ. Βάζω τέσσερις αταίριαστες λέξεις και φτιάχνω προτάσεις για σένα. Αυτό αποδεικνύει την εξουσία του μυαλού πάνω σε λέξεις. Έτσι ίσως να τα καταφέρω. Σταματώ και ξαναδιαβάζω. Τα σκίζω, τα πετώ. Ζητώ βοήθεια από τους κλασικούς. Μου τη δίνουν αλλά πάλι ηττούμαι. Υποκλίνομαι στο κόσμο των συναισθημάτων και των ιδεών. Στο κόσμο του νεύματος και της σκέψης. Εξω κυκλοφορεί ένας λευκός και φρέσκος αέρας. Τα παρατάω όλα, βγαίνω. Δεν μετανιώνω και συνεχίζω. Θανάσης

ο τ ς ισ

ς ε ρί

Όποιος, όποια θέλει μοιράζεται μαζί μας τις 150-300 λέξεις που έχει μέσα του. Κάποιες θα δημοσιευτούν, όλες θα ανεβαίνουν στο διαδικτυακό τόπο. Στείλτε το στο

il.gr

gma

pati

si@ ione

spam

Να σχετιστούμε χωρίς υστεροβουλία άθε βράδυ που γυρίζω σπίτι για να κοιμίσω την κόρη μου, εφευρίσκω και ένα νέο παραμύθι. Τα συμβατικά δεν μου αρέσουν γιατί έχουν πολλά κλισέ. Ο κακός ο λύκος, η κακιά η μάγισσα, ο καλός πρίγκιπας. Άσε που πολλά είναι και μακάβρια. Ο λύκος που έφαγε τα εφτά κατσικάκια, η μάγισσα που ήθελε να σκοτώσει τη Χιονάτη, η μάγισσα που έκλεισε στον πύργο τη Ραπουνζέλ. Ποιος θέλει να ακούει τέτοια πράγματα; Και γιατί να τα ακούει το δικό μου παιδί από τώρα; Έχει πολύ καιρό μπροστά του γι’ αυτά. Έτσι, λοιπόν, βγάζω δικά μου ή αλλάζω τα γνωστά. Στα γνωστά, λοιπόν, ο κακός λύκος γίνεται πονηρός και δεν θέλει να φάει την Κοκκινοσκουφίτσα αλλά το φαγητό που φέρνει στην άρρωστη γιαγιά της. Ο κυνηγός δεν προσπαθεί να σκοτώσει τη Χιονάτη αλλά να την απομακρύνει από την εμβέλεια του καθρέφτη. Ο λύκος δεν τρώει ποτέ τα 7 κατσικάκια, γιατί πάντα του τη φέρνουνε. Συνήθως, όμως, της περιγράφω πράγματα από την καθημερινότητά της όπως θα ήθελα να είναι. Της λέω ότι είναι ένα κοριτσάκι που πάει βόλτα στο πάρκο με τον παππού και τη γιαγιά. Εκεί έχει κούνιες, τραμπάλες και τσουλήθρες. Τα παιδάκια παίζουν όλα μαζί, είναι υπομονετικά και περιμένουν τη σειρά τους στις κούνιες. Κάνουν όλα από λίγο, αφού οι κούνιες ανήκουν σε όλα τα παιδάκια και δεν διαμαρτύρονται. Το ίδιο και στις τραμπάλες. Και στις τσουλήθρες δεν πάνε να σκαρφαλώσουν από μπροστά, αλλά περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους, αφού και οι κούνιες ανήκουν σε όλα τα παιδιά. Της μιλάω για το φαγητό, για την αξία των λαχανικών και των φρούτων και μέσα μου αρχίζω να πιστεύω ότι ίσως πρέπει να το κάνω και πράξη και να αποφεύγω την ευκολία. Μια γνωστή μου που πρόσφατα μετανάστευσε στην Αυ-

ΥΓ1: Ίσως θα ήταν καλό να επικοινωνούμε αφού σίγουρα υπάρχουν πιο καλές ιδέες για “παραμύθια”. Για το σκοπό αυτό όσοι θέλετε επικοινωνήστε στο patisionspam@gmail.com. ΥΓ2: Το θέμα είναι ελεύθερο, μπορείτε να γράψετε ό,τι σας καπνίσει. Κάποιοι από τους καπνούς θα χρησιμοποιηθούν σίγουρα.

στραλία μου είπε πως σε εξετάσεις που τους έκαναν οικογενειακώς, τους βρήκαν έλλειψη βασικών βιταμινών. Αυτό, βέβαια, δεν είναι αποτέλεσμα μόνο κακής διατροφικής συνήθειας. Είναι και ένα από τα αποτελέσματα της κρίσης. Υπάρχουν αλλαγές στη ζωή μας και στο βιοτικό μας επίπεδο, τόσο γρήγορες που ούτε και εμείς δεν τις παίρνουμε είδηση. Της μιλάω για την ανακύκλωση και για το περιβάλλον. Για τον αέρα, τα λουλούδια τη θάλασσα, τα ζώα, τη γη. Δεν παύω, όμως, ταυτόχρονα να σκέφτομαι, όπως λέει και ένα τραγούδι τελευταία, ότι τα σκουπίδια του ενός είναι το εισόδημα κάποιου άλλου ή ότι τα άχρηστα πράγματα ενός είναι σε κάποιον άλλον απολύτως αναγκαία. Δεν ξέρω αν πετυχαίνω κάτι ή αν το παιδί μου θα είναι καλύτερος άνθρωπος στο μέλλον, αλλά νομίζω ότι, ίσως προς το παρόν, να καταφέρω να είμαι καλύτερος εγώ. Και σκέφτομαι γιατί μου συμβαίνει αυτό το πράγμα, ποιος είναι αυτός ο μηχανισμός που αντιδρά και πώς μπορεί να συμβεί σε όλους μας; Ένας φίλος, πρόσφατα, έδωσε μια εξήγηση σε ανύποπτη στιγμή. Έλεγε πως για να αλλάξουμε πρέπει να μελετήσουμε τη σχέση ενός γονιού με το παιδί του. Και ποια είναι αυτή η σχέση; Να σχετιστείς χωρίς υστεροβουλία. Δεν πρέπει να είναι και τόσο δύσκολο, αφού πολλοί το κάνουμε καθημερινά με τα παιδιά μας. Απλά δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε τη ζωή μας. Και αν κάποιοι από εμάς πιστεύουν πως οι Έλληνες είναι ένας άθλιος, κομπλεξικός και κακόβουλος λαός και ότι ίσως στο μέλλον να υπάρξουν κάποιες καλύτερες γενιές, ας τις δεχτούμε και αυτές τις απόψεις, αλλά ας κάνουμε και κάτι για το σκοπό αυτό. Για αρχή, ας αλλάξουμε τα παραμύθια.

spam

ΑΦΟΙ ΠΛΕΣΣΑ Ο.Ε.

Service ΓΝΗΣΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΑΡΙΣΤΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Προμηθέως 22, Πατήσια Τηλ.: 210 2230 005 - 210 2010 117, fax: 210 2010139 e-mail: fplessas@otenet.gr