Η Πατησίων Ζει | #15

ΣΥΝΑΦΙΑ Οι άνθρωποι κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν. Επαναλαμβάνοντάς το συνεχώς. Η επανάληψη αυτή μας χαρίζει ασφάλεια, σιγουριά και δομή! Μας κάνει συνεργάσιμους. Mας κάνει αποκωδικοποιημένους και ομαδοποιημένους.

Και έτσι βρίσκουμε τα συνάφια μας. Τον περίγυρό μας. Που αυτοαναπαράγεται. Και κάνουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε όλοι μαζί. Συνάφι της πολιτικής. Συνάφι της τέχνης. Συνάφι της γκομενικής. Συνάφι του ξεσαλώματος. Συνάφι της οικογενείας. Θα είχε ενδιαφέρον η κήρυξη πολέμου στα συνάφια. Αλλά

K

δεν υπάρχει στρατός για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν σκόρπιες δυνάμεις, χαομένες και διασπασμένες. Που καθόλου δεν μπορούν να απαντήσουν στην αυθάδεια του ερωτήματος από τα

αλώς ήρθατε! Κινέζοι, Ρώσοι και Αμερικάνοι... Γάλλοι, Άγγλοι, Γερμανοί... «Ο Τουρισμός είναι η βαριά βιομηχα-

νία της Ελλάδας», μου ψυθιρίζει ο συλλογικός ψυχαναλητής μας -

συνάφια! Και τι προτείνεις; Θυμάμαι ένα παλιό δημοσιογράφος και μου γνέφει ένα χαμόγελο μετρημένης

κείμενο που σε ένα μακρινό παρελθόν είχα διαβάσει. Δεν έχουμε θέσεις, αλλά και η άρ-

αισιοδοξίας. Ρεπορτάζ. Εκατοντάδες ζευγάρια Κινέζων παντρεύονται

νηση συγκεκριμένων πραγμάτων είναι η αρχή

στην Κρήτη. Ρεπορτάζ. Εκατοντάδες σελέμπριτις -έτσι δεν λέγεται; - συ-

της Θέσης μας. νοστίζονται στον Ρώσικο πια Σκορπιό. Ρεπορτάζ. Το μεγαλύτερο κρουαζιεΜαζί μου θα ’χε νόημα να κάνεις πράγματα

ρόπλοιο του κόσμου κατέφτασε στον -αναγεννημένο μετά τις εκλογές (μαζί με

που δεν ξέρεις να κάνεις. Και εγώ να κάνω τέ-

τον Βόλο)- Πειραιά. Σε πιο παλιές δεκαετίες όταν ερχόταν ο ‘‘στόλος’’ είχαμε

τοια που δεν τα ξέρω. Χρειαζόμαστε μια μεγάλη αλλαγή! Ενεργητική. Γιατί υπάρχει και η

δουλειά, φοράγαμε και τα καλά μας. Χαμογελάγαμε, τραγουδούσαμε και προ-

παθητική αλλαγή. Αυτή γίνεται όταν κάνουμε

σφέραμε. Τίποτα το κακό με τον τουρισμό. Πέρα ίσως πως στην πλειοψηφία πρό-

αυτό που ξέρουμε να κάνουμε... Και αλλά-

κειται για έναν μαντρωμένο τουρισμό (αυτόν με το βραχιολάκι), που δεν ξεμυτάει από

ζουμε, γινόμαστε όλο και περισσότερο οργανικό κομμάτι του συναφιού. Και αφήνουμε το

τις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, ολ ινκλούσιβ δεν λέγεται; Και που οι φίλοι μας δεν βλέπουν Ελλάδα, ανθρώπους και φύση.

χρόνο να κυλάει. Και αυτός δεν είναι απεριό-

Βλέπουν ξαπλώστρες, πισίνες και γκαρσόνια. Αλήθεια έχουμε καταλάβει πόσο ευάλωτος είναι αυτός ο τρόπος ανάπτυξης; Πως

ριστος. Εμένα τα συνάφια μου θυμίζουν μαύρο στόμα. Μεγάλο που σε τρώει. Σε μασουλάει

ανά πάσα στιγμή μπορεί να διακοπεί ο προορισμός της Ελλάδας σαν τόπος προορισμού, με ένα δημοσίευμα, με μία ταξιδιωτική

και σε ηρεμεί. Γιατί σου λέει, εδώ ανήκεις! Και

οδηγία, με μία αλλαγή των πλάνων των κολοσσών του τουρισμού; Και τελικά μήπως αντί να περιμένουμε να έρθει ακόμα ένας

δεν σου ζητάει να αλλάξεις... δεν σου ζητά να

‘‘στόλος’’ πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε διαφορετικά; Ή μας έχει εντυπωθεί η αντίληψη της ανικανό-

κάνεις πράγματα που δεν ξέρεις να κάνεις. Σε δέχεται, σε αφομοιώνει, γίνεται ΕΣΥ.

τητας για παραγωγή, δημιουργία και ανάπτυξη; Πήρα τηλέφωνο για ένα τετράκλινο. Δεν ήταν ριζόρτ, έτσι δεν λέγεται; «Πόσο κοστίζει;» ρώτησα αδιαφορώντας για τη βαριεστημάρα της ιδιοκτήτριας. «Εκατό ευρώ» τη βραδιά. «Πόσο το είχατε πέρυσι» την

Ξέρεις γιατί είμαι μαζί σου; Γιατί έκανες αυτό

ρώτησα τσαντισμένος. «Όσο θέλω» μου αντέτεινε και συνέχισε «Εφορία είσαι»; Το έκλεισα χωρίς να πω κάτι. Την σκέφτηκα με

που δεν ήξερες να κάνεις σε μια στιγμή δύ-

facebook: Η Πατησίων ζει

υπάρχουν σύμμαχοι. Εσύ, μάλλον, είσαι σύμμαχος. Μετά απο τόσα χρόνια αλλάζεις ενεργητικά. Πονάει, φοβίζει, τυραννά. Ξέρω, νομίζω πως ξέρω. Οι άνθρωποι κάνουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε. Μερικές φορές, όχι. Τίποτα πιο ωραίο από έναν μεγαλωμένο άνθρωπο να δείχνει στην πράξη νεότητα. Τίποτα πιο οδυνηρό από έναν νέο άνθρωπο να δείχνει γηραιός. Τί-

Αφιέρωση πρώτη. Στην Ελένη που έχει μια ωραία ιδέα για τον πολιτισμό. Ελένη συμμάχους έχουμε; Αφιέρωση δεύτερη. Στον Παντελάκο που ήρθε την κατάλληλη στιγμή! Μια μέρα θα το χορέψουμε μαζί στη Πατησίων... Και στον Σταύρο να ’ναι τυχερός όλο το δίμηνο! Αφιέρωση τρίτη. Στον Αλέξανδρο που δεν πρέπει να τα παίρνει έτσι βαριά τα θέματα! Και δεν ταυτιζόμαστε... με κανέναν! Νο μορ χίροους ένι μορ!

ποτε πιο άχαρο από το μαύρο στόμα των συναφιών. Και ας φαντάζουν άτρωτα, νικηφόρα και αιώνια. Και οι δεινόσαυροι ούτε καν είχαν φανταστεί το τέλος τους.

Περισσότερες πληροφορίες για το Λογότυπο Γραφικές Τέχνες μπορείτε να βρείτε στο www.logotypo.com.gr Tροίας 41, Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

(για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις)

http://patisionzei.weebly.com/

patisionadv@gmail.com

πρακτική... Θέλω μια μεγάλη αλλαγή, αλλά δεν

(για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές, προτάσεις)

τασπαράξει. Εγώ ο θεωρητικός, εσύ η

τσεμπέρι στο κεφάλι να μαζεύει πεπόνια το καταμεσήμερο. Άι σιχτίρ δεν λέγεται;

patisionesi@gmail.com

σκολη. Ένα μαύρο στόμα ήταν έτοιμο να μας κα-

Αθήνα Οδός Και τώρα μουντιάλ Οι ζέστες έπιασαν, οι πλατείες γέμισαν με τραπεζάκια

Οι αρχηγοί μας είναι μπροστά! Τόσο μπροστά που ήδη

βρίσκονται στις τάξεις του εχθρού...

από τις γύρω καφετέριες, τα ποτήρια γέμισαν κρύες μπύρες και ποιος μας πιάνει. Πάμε μουντιάλ!!! Τώρα που ψηφίσαμε κιόλας, το χρέος μας το κάναμε, πιάνουμε την καρέκλα, αράζουμε και απολαμβάνουμε τη νίκη της ψήφου μας παρέα με μπαλίτσα. Το εθνικό φρόνημα θεριεύει, και πάμε να κατακτήσουμε τον κόσμο. Α ρε τρομάρα μας!!! Εδώ κολλάει απόλυτα η έκφραση «Αυτό μας έλειπε». Δεν καταλαβαίνω γιατί η εθνική μας υπερηφάνια να φουσκώνει και να ζωντανεύει μέσα από έντεκα πρόσωπα με μπλε φανέλες και όχι από εκείνα τα πρόσωπα που καθημερινά αγωνίζονται για να επιβιώσει η χώρα, από όλους εμάς δηλαδή. Γιατί να μην βλέπουμε τους ήρωες της καθημερινότητας αλλά της τετραετίας;

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Προσεχώς...

RESISTANCE FESTIVAL 2014 Παρασκευή 20, Σάββατο 21 & Κυριακή, 22 Ιουνίου Γεωπονική Σχολή, Ιερά Οδός, Αθήνα Ώρα έναρξης: 21.30 Είσοδος: Άνεργοι - 2 € | Γενική είσοδος - 5 € | 3ήμερο εισιτήριο: 10 € http://www.resistancefestival.gr Στα 7 χρόνια που συμπληρώνει τον Ιούνιο του 2014 το Resistance Festival, έχει πετύχει να αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για τα νεανικά κινήματα. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, το Φεστιβάλ υποδέχεται κινήματα και οργανώσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό, και καλεί όλους να συναντηθούν, στο φιλόξενο πλαίσιό του, για να ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους. Και όλα αυτά, με ένα πλούσιο, όπως πάντα πρόγραμμα μουσικών εκδηλώσεων, με καλλιτέχνες από την ελληνική και διεθνή σκηνή. Παρακάτω δείτε αναλυτικά το φετινό πρόγραμμα συναυλιών. Μέσα στις επόμενες μέρες ακολουθεί νέο Δελτίο Τύπου, με αναλυτικά βιογραφικά και περαιτέρω πληροφορίες. Ραντεβού και φέτος, λοιπόν, από τις 20-22 Ιουνίου, για ένα 3ήμερο γεμάτο μουσική!

Από την άλλη ο ίδιος ο λαός της Βραζιλίας δεινοπαθεί με τα υπέρογκα ποσά που δόθηκαν για την διοργάνωση του μουντιάλ, όταν δεν υπάρχει καμιά πρόνοια για την υγεία και την παιδεία (κάτι μου θυμίζει). Το κόστος του Παγκοσμίου Κυπέλλου έχει φτάσει τα 11,7 δισ. δολάρια, εκ των οποίων τα 4 δισ. ξοδεύτηκαν για

ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Κεντρική Σκηνή | Παρασκευή 20/6: BaBa ZuLa (Τουρκία) | Xylouris White (Γιώργος Ξυλούρης - Ψαρογιώργης & Jim White) | Σάββατο 21/6: Nouvelle Vague (Αγγλία) | Penny & the Swingin’ Cats | + 22:30 - Λαϊκή Σκηνή: O Νίκος Οικονομίδης, με τις μουσικές του Αιγαίου στο βιολί του. | Κυριακή 22/6: Φοίβος Δεληβοριάς | Yasmine Hamdan (Λίβανος)

τα στάδια. Τα νούμερα είναι τρομακτικά και τρεις φορές πάνω από το πιο ακριβό μέχρι τώρα Παγκόσμιο Κύπελλο. Διαφθορά, διασυνδέσεις πολιτικών με τους κατασκευαστές είναι μόνο μερικά από εκείνα που θα ανοίξουν λίγο ακόμα την ψαλίδα της ανισότητας. Τα φτωχότερα στρώματα είναι αυτά που πληρώνουν τους περισσότερους φόρους. Και όταν ένα πλήθος διαδηλωτών βγήκε να διαδηλώσει για τα αυτονόητα λίγο πριν την έναρξη του μουντιάλ, η πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρουσέφ ανακοίνωσε ότι στους δρόμους της χώρας θα αναπτυχθούν ισχυρότατες δυνάμεις της αστυνομίας για να καταστείλουν το «άδικα» εξεγερμένο πλήθος, αλλά και στρατιώτες προκειμένου να διατηρηθεί η τάξη. Ωστόσο το κίνημα των Αστέγων Εργατών, συνεχίζουν τις διαμαρτυρίες τους μέχρι και σήμερα παρόλο την

DIgITAL PERFoRmERS mEETINg Το Digital Performers Meeting, με καλλιτέχνες που εκφράζονται με Ηλεκτρονικά Μέσα θα πραγματοποιηθεί 28 & 29 Ιουνίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Γκράβας. Μία συνάντηση που δεν θα υπάρχουν CD, DVD, Tapes, Hardware Synths, Electric Instruments. Θα υπάρχουν μόνο Soſtware, Laptop, Tablet, Smartphone, Sensors, Projectors, κάθε είδους Controllers, καθώς και Φυσικά Μουσικά Όργανα και Φωνές που Εκφράζονται μέσα από Ηλεκτρονική Επεξεργασία, προχωρώντας ακόμα και μπροστά από την εποχή μας. Σάββατο 28.6 16.00 - 20.00 | Σεμινάριο Μουσικής Τεχνολογίας με θέμα «Ασύρματοι Κοντρολερς και Διαδραστικά Συστήματα στην Μουσική και τις Παραστατικές Τέχνες» Κυριακή 29.6 16.00- 20.00 | Σεμινάριο VJng/Video Art και Πολυμέσων με θέμα «Live Photo Collage Anima- tion και Video Mapping» Και τις δύο μέρες αμέσως μετά τα σεμινάριο, στις 21.00 θα πραγματοποιηθεί συναυλία και παρουσιάσεις των έργων όσων συμμετείχαν στην ανοιχτή πρόσκληση.

Creator & Project Manager: Ανδρέας Μουρτζούκος Π.Κ Γκράβας: Ταϋγέτου 60

καταστολή και τη βία που δέχονται καθημερινά από αστυνομικές δυνάμεις. Τα συμπεράσματα δικά σας. Πίσω από τις φανταχτερές εικόνες του μουντιάλ, η φτώχεια ενός λαού!

Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων Ακαδημίας 50, 106 79 Αθήνα, τ.: 210 52 84 800 www.opanda.gr | www.cityofathens.gr/opanda

Rockwood Live Stage Οι Soul Mates ιδρύθηκαν το 2009 και είναι ένα από τα ελάχιστα αμιγώς soul/funk συγκροτήματα στην Ελλάδα. Ερμηνεύοντας τραγούδια από Stevie Wonder και Bill Whithers μέχρι Joss Stone και Jamiroquai, έχουν εμφανιστεί στις σημαντικότερες μουσικές σκηνές και φεστιβάλ της Ελλάδας όπως Gazarte, Gagarin, Faust, Matala Beach Festival κ.α Το 2012 διασκευάζουν και ηχογραφούν το “Roof Off”, ένα κομμάτι των “Laura Vane & The Vipertones” το οποίο κυκλοφορούν στα iTunes καθώς το “Pushin' On” του Quantic με ερμηνεύτρια την Alice Russell, για τους οποίους την ίδια χρονιά ανοίγουν την συναυλία τους στην Αθήνα. Φέτος θα βρεθούν για συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας καθώς και για 2η χρονιά στο Meteora Music Festival. 11 Iουλίου θα βρίσκονται στο Rockwood Live Stage στην Αθήνα. www.facebook.com/SoulMates.gr Επιβάρυνση 5€ στο πρώτο ποτό/μπύρα/κρασί, αντί εισόδου.

Patision Cinemart 9-11 Iουλίου Ένα φόρουμ, 3 ταινίες από την Βενεζουέλα και 2 ταινίες από την Ελλάδα συνθέτουν μια πραγματεία για τα κοινωνικά επιτεύγματα που γεννιούνται από οργανωμένες πολιτιστικές δομές και δράσεις. Το Αθηναϊκό καλλιτεχνικό δίκτυο σε συνεργασία με την πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας διοργανώνει το 1ο Patision Cinemart στον κινηματογράφο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων). Ώρες προβολής 21.00 | Επίσημη έναρξη 9 Ιουλίου, 20.00 | Είσοδος ελεύθερη

Rockwood Live Stage Βασ. Ηρακλείου 2 & Πατησίων 46, Μουσείο, Αθήνα Κρατήσεις: 6980762062

ΒΙΚΤΩΡΙΑΝΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ Κωστή Νικολάκη Η παρέα των «ΒΙΚΤΩΡΙΑΝΩΝ» έκλεισε τις εκδηλώσεις για την φετινή χρονιά την Τετάρτη 6 Ιουνίου με ένα αφιέρωμα στη μνήμη του Κωστή Νικολάκη, που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας. Ο Κωστής, γνωστός στους κατοίκους της περιοχής και της Αθήνας από το παλαιοβιβλιοπωλείο της οδού 3ης Σεπτεμβρίου έχει προσφέρει στα γράμματα ένα πλούσιο ποιητικό έργο αλλά και μια παράδοση στις εκδόσεις με τον εκδοτικό του οίκο ΕΚΑΤΗ. Στην εκδήλωση ήταν όλοι εκεί. Τον τιμήσαμε με αναγνώσεις ποιημάτων του, που απήγγειλαν οι αγαπημένοι του φίλοι ποιητές Μιχάλης Γκανάς, Γιάννης Κοντός, Γιώργος Μαρκόπουλος, Κώστας Γ. Παπαγεωργίου και Αντώνης Φωστιέρης. Αποσπάσματα από το βιβλίοαφιέρωμα στον ίδιο «ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ» διάβασαν οι ηθοποιοί Νίκος Αρβανίτης, Μαρία Κανελλοπούλου, Αθηνά Κεφαλά και Γιώργος Ντούσης. Ο «ΒΙΚΤΩΡΙΑΝΟΙ» θα συνεχίσουν τις εκδηλώσεις τους τον Σεπτέμβριο του 2014 με την παρουσίαση του ποιητικού έργου του Γιάννη Κοντού και του νέου ποιητή Θωμά Τσαλαπάτη και τη θεατρική παράσταση «Η Γυναικοκρατία» του Βυζάντιου.

Οι ταινίες Ντουνταμέλ: Αφήστε τα παιδιά να παίξουν μουσική (2010) Διάρκεια: 85 λεπτά Περίληψη: Εκατοντάδες παιδικές και νεανικές ορχήστρες ξεπροβάλουν σε πολλές χώρες του κόσμου, έχοντας ως πηγή έμπνευσης, το μουσικό και εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Βενεζουέλας, γνωστό ως «ElSistema». Ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ, ο εκπληκτικά ταλαντούχος διευθυντής ορχηστρών από την Βενεζουέλα, μας μεταφέρει στις πιο μακρινές γωνιές του κόσμου και μέσα από τις ιστορίες διάφορων παιδιών που βιώνουν την χαρά της μουσικής, παίρνουμε ένα ισχυρό μήνυμα: «η μουσική είναι ένα καθολικό δικαίωμα». Σκηνοθεσία: Alberto Arvelo Σενάριο: Jorge Chacín, Carlos Díaz, Nascuy Linares y Alberto Arvelo Μακούρο, η δύναμη ενός λαού (2008) Διάρκεια: 85 λεπτά

www.facebook.com/viktwrianoi

ΣΙΝΕΜΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ Η ομάδα κατοίκων “Η Κυψέλη μας” και το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος που εδρεύει στην Κυψέλη, συνδιοργανώνουν προβολές ταινιών για μικρούς και μεγάλους στο θεατράκι επί της Φωκίωνος Νέγρη και Μεγίστης, στην Κυψέλη, κάθε Τετάρτη 9μμ - 11μμ (από 11 Ιουνίου και μέχρι και το Σεπτέμβρη). Η είσοδος είναι πάντα ελεύθερη. Ανάποδοι κουβάδες και λίγες καρέκλες από τα γειτονικά μαγαζιά, συνθέτουν ένα σκηνικό χαρούμενο και φιλικό που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Πάρτε τα καρεκλάκια σας και το …ποπ κορν κι ελάτε να θυμηθούμε τους παλιούς καιρούς που οι άνθρωποι γλεντούσαν μόνο και μόνο γιατί… βρίσκονταν μαζί. Ομάδα κατοίκων “Η Κυψέλη μας” 6933 49 45 49 www.kypseli2012.gr kypseli2012@gmail.com

αλλάξει! Ο οικονομολόγος και μουσικός, Χοσέ Αμπρέου, μάζεψε παιδάκια από όλες τις φτωχές γειτονιές της χώρας του κι άρχισε να τα διδάσκει μουσική, πιστεύοντας ότι θα τα κρατήσει μακριά από το έγκλημα, τα ναρκωτικά και τη μιζέρια της φτώχειας. Το σχέδιο El Sistema εξαπλώθηκε ραγδαία και σήμερα υπάρχουν 100 ορχήστρες σε όλη τη χώρα, εκ των οποίων οι 90 είναι συμφωνικές. Τα παιδιά με το μεγαλύτερο ταλέντο προωθούνται στην Ορχήστρα «Σιμόν Μπολιβάρ», την οποία διευθύνει σήμερα ο 29χρονος μαέστρος Γκουστάβο Ντουνταμέλ, που μπήκε παιδί στο El Sistema και είναι πλέον, ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες. Παιδιά που φοβόντουσαν να κυκλοφορήσουν στις επικίνδυνες γειτονιές του Καράκας, βρήκαν στα παραρτήματα El Sistema ένα καταφύγιο, όπου κάποιος τους χάρισε ένα μουσικό όργανο!

Να παίζεις και να αγωνίζεσαι (2006) Διάρκεια: 80 λεπτά Περίληψη: Μέσα από το ντοκιμαντέρ «Να παίζεις και να αγωνίζεσαι»,γνωρίζουμε το Σύστημα των Νεανικών και Παιδικών Ορχηστρών της Βενεζουέλας. Διηγείται την μαγευτική ιστορία του "ElSistema". Μαθαίνουμε πώς ξεκίνησε αυτό το κοινωνικό πρόγραμμα, την εξέλιξή του μέσα από τις ζωές των παιδιών που το αποτελούν, από από τις μαρτυρίες των ιδρυτικών μελών του, όπως και από συνεντέυξειςπολλών μουσικών παγκοσμίου φήμης, όπως ο PlacidoDomingo, SirSimonRattle, GuiseppeSinopoli και EduardoMarturet. Σκηνοθεσία: Alberto Arvelo Σενάριο:Carlos Díaz y Alberto Arvelo Λίγα λόγια για το πρόγραμμα «El Sistema». Στη Βενεζουέλα, 370 χιλιάδες παιδιά έμαθαν μουσική και έφτιαξαν ορχήστρες, επειδή κάποιος σκέφτηκε ότι, όσο φτωχός κι αν είναι ένας άνθρωπος, αν μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση στη μουσική, η ζωή του θα

Περίληψη: Η ιστορία του Μακούρο διαδραματίζεται σε ένα χωριό που οι κάτοικοι του έρχονται αντιμέτωποι με την εξουσία, προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους. Δεν το βάζουν κάτω μπροστά στην επίθεση που δέχονται από τους κεντρικούς κρατικούς μηχανισμούς, ούτε υποκύπτουν μπροστά στους εκβιασμούς των πιο ισχυρών. Η ταινία αυτή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Μακούρο το 1988 (τόπος όπου για πρώτη φορά πάτησε στην αμερικανική ηπειρωτική χώρα ο Χριστόφορος Κολόμβος). Δράμα Σκηνοθεσία: Hernán Jabes Σενάριο: Eduardo Troche, Hernán Jabes, Rafael Pinto, José Luis Varela Το φεστιβάλ αφιερώνεται στην μνήμη του αδικοχαμένου Λεωνίδα Παπαγεωργίου, του αιθουσάρχη του ιστορικού Τριανόν που είχε αφοσιωθεί με ζήλο στην διάσωση ιστορικών κινηματογράφων της Αθήνας.

Γιορτές της άνοιξης και του θέρους στην πλατεία Καλλιγά της Ένωσης Πολιτών Πλατείας Καλλιγά

Σαν άλλοτε Τα παλιά τα χρόνια, τότε που τα Πατήσια ήταν ακόμη εξοχή, οι Αθηναίοι υποδέχονταν εδώ τον Μάιο με μεγάλες τιμές. Από την παραμονή κιόλας, στις 30 του Απρίλη, η περιοχή γέμιζε κόσμο. Με μαγιάτικα στεφάνια αγορασμένα από τους πάγκους που στήνονταν στην οδό Πατησίων ή αυτοσχέδια, πλεγμένα με λουλούδια από τις γύρω αυλές, στόλιζαν την εξώπορτα κάθε σπιτιού. Η γιορτή της Άνοιξης κορυφωνόταν ανήμερα την Πρωτομαγιά, με μουσικές και με χορούς, πλούσιο φαγητό και άφθονη ρετσίνα, σε διάφορα σημεία και κοσμικά κέντρα της περιοχής. Από τότε έχει περάσει πολύς καιρός, οι ανθρωποι, οι συνήθειες και τα ίδια τα Πατήσια άλλαξαν· τίποτα πια δεν θυμίζει την παλιά εξοχή. Για να ζωντανέψει αυτές τις μνήμες, η Ένωση Πολιτών Πλατείας Καλλιγά έστησε μια γιορτή «σαν άλλοτε»· την παραμονή της Πρωτομαγιάς, σε μια ήσυχη πλατεία, στα Πατήσια του σήμερα.

Μια μεγάλη γιορτή Στις 30 Απριλίου, η πλατεία Καλλιγά ξύπνησε από τις ευωδιές των λουλουδιών και τα γέλια των παιδιών. Ήταν οι μαθητές των 21ου, 22ου, 23ου, 48ου και 165ου Δημοτικών σχολείων, μαζί με τους δασκάλους τους, που τραγούδησαν και χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς. Γύρω τους, στις γωνιές της πλατείας, τα μέλη και οι φίλοι της Ένωσης είχαν ήδη στήσει πάγκους και έπλεκαν μαγιάτικα στεφάνια. Μαζί τους, τα παιδιά έφτιαχναν χειροτεχνίες και μετά στριμώχνονταν γύρω από τον έμπειρο Λευτέρη Κισκιρέα, διεκδικώντας όλα τους ένα εμπνευσμένο face painting από τα χέρια του. Το απόγευμα, σε μια κατάμεστη από κόσμο πλατεία, μεγάλοι και παιδιά διασκέδασαν με κουκλοθέατρο από την ομάδα Καραμπόλα. Αμέσως μετά, οι Urban Farmers of Athens σύστησαν στο κοινό τη χλωρίδα της περιοχής και μίλησαν για τα έθιμα κατασκευής στεφανιών. Τη σκυτάλη πήραν οι εκπρόσωποι του πολιτισμού στη γειτονιά μας. Ο Βασίλης Βλάχος της «Αλεξάνδρειας», η Χρυσάνθη Κορνηλίου της «Διέλευσης», η Μαίρη Ιγγλέση της «Ελεύθερης Έκφρασης» και ο Λάμπρος Τσάγκας του θεάτρου «Κνωσός» διάβασαν λογοτεχνικά αποσπάσματα για τα Πατήσια μιας άλλης εποχής και για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς. Τα κείμενα εναλλάσσονταν με τις μελωδίες: ο πάτερ Γεώργιος Γανωτής και ο Ορέστης Κοτσάκος, ο Στάθης Μαραγκός και ο Γαβρήλος Φαρηλέκας, αλλά και η ερασιτεχνική χορωδία της Ομάδας Κατοίκων Κυψέλης «Η Κυψέλη μας» έβαλαν καθένας τη δική του πινελιά σε αυτό το νοσταλγικό «θεατρικό αναλόγιο». Τη βραδιά έκλεισε το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων, με ένα μουσικό αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Γκάτσο. Οι γνωστές μελωδίες και οι όμορφες φωνές συνεπήραν το κοινό, που έπιασε το τραγούδι. Είχε πάει αργά, αλλά κανείς δεν ήθελε να φύγει. Στις 30 Απριλίου, πλέχτηκαν, προσφέρθηκαν και στόλισαν

τη γειτονιά πάνω από 200 μαγιάτικα στεφάνια· περισσότεροι απο 500 φίλοι και γείτονες απόλαυσαν τη γιορτή μας, και πλήθος εθελοντών και συνεργατών μοιράστηκαν το μεράκι των διοργανωτών. Αποχαιρετιστήκαμε, λοιπόν, μ’ ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όσους βοήθησαν να γίνει πραγματικότητα αυτή η μεγάλη γιορτή − και με μιαν ευχή: πάντα να ανταμώνουμε και να γιορτάζουμε μαζί!

Και έπεται συνέχεια! Μετά από μια τέτοια πανηγυρική εισαγωγή στη θερινή περίοδο, η Ένωση Πολιτών Πλατείας Καλλιγά ανεβάζει ταχύτητα και στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου προτείνει δύο πολύ ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Με το θερινό ηλιοστάσιο, το Σάββατο 21 Ιουνίου στις 6 το απόγευμα, η Ένωση μαζί με τη Monumenta και την πρωτοβουλία «Θήρας 54» θα ξεναγήσουν κατοίκους της περιοχής και φίλους στον σπάνιο για τα αθηναϊκά δεδομένα νεογοτθικό «πύργο» που ανοίγει τις πόρτες του για το κοινό, στον αριθμό 54 της οδού Θήρας, κοντά στην πλατεία Αμερικής. Θα συνοδεύει μουσικά το Κιθαριστικό Τρίο Cosa NosTres. Λιγότερο από μία εβδομάδα αργότερα, την Παρασκευή 27 Ιουνίου στις 8.30 το βράδυ, στην πλατεία Καλλιγά έρχονται ο Δημήτρης Προύσαλης με την ομάδα αφήγησης «Γητευτές των παραμυθιών», για να διηγηθούν στα μεγάλα παιδιά και τους ενήλικες παραμύθια «Από της Ανατολής τα μέρη». Μια ξεχωριστή βραδιά, πλημμυρισμένη χρώματα και αρώματα εξωτικά, για να θυμηθούμε τους παλιούς παραμυθάδες και να ταξιδέψουμε σε τόπους μαγικούς − κάτω από τα αστέρια, στην καρδιά της πόλης. Μείνετε συντονισμένοι, το καλοκαίρι μόλις άρχισε!

Στοιχεία επικοινωνίας Τηλ.: 6980139298 e-mail: pkalliga@gmail.com https://sites.google.com/site/plateiakalliga/

Καμιά φορά η πόλη σε κερνάει περίεργα λογοπαίγνια, σε ταϊζει κάτι συαμιά φορά η πόλη σε κερνάει περίεργα λογοπαίγνια, σε ταϊζει που δεν πίστευες ποτέ ότιΚυψέλη θα είχες. Περπανειρμούς που δεν πίστευες ποτέ οτι θακάτι συνειρμούς είχες. Περπατάς στην των τάς στην Κυψέλη των Θεάτρων. Την ξέρεις την Κυψέλη αυτή, εκεί περί ναούς της τέχνης. Θεάτρων. Την ξέρεις την Κυψέλη αυτή, είναιείναι εκείτης Κεφαλληνίας. περί τηςΒλέπεις Κεφαλληνίας. ΒλέΥψηλής αρχαίας, “μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας ” που έλεγε“μίμησις και ο φίλτατοςπράξεως Αριστοτέλης. Και δίπλα βλέπεις και πεις ναούς της τέχνης. Υψηλής αρχαίας, σπουδαίας την άλλην την τέχνη. Αυτή που την μαθαίνεις, μετά την αφήνεις και καὶ τελείας ” που έλεγε και ο φίλτατος τοτέλης. Καιξυλουργείο δίπλα απόβλέπεις άμα πεινάσεις,Αρι τηνσπιάνεις. Να το ένα το πουθενά. Και ο τεχνίτης, μπορεί να μην είναι ο ποθητός σου καλλιτέχνης, και την άλλην την τέχνη. Αυτή που την απόμαθαίνεις, μετάεργαλεία τηνπου αφήνεις άλλα ίνδαλμα τα λίγα. Με κάτι σε κάνουν να και νιώθεις παιδάκι σε βιβλίο του Ιούλιου Βερν. Και αναρωτιέσαι... τι χωρίάμα πεινάσεις την πιάνεις. Να το ζειένα ξυλουργείο απόμεσαίες, το καιπουθενά. την τέχνη; Σε καλές τέχνες, άτεχνες; Και ο Παλιά μια τέχνη υπήρχε, περνούσε από πατέρα σε γιο... άντε να ερτεχνίτης, μπορεί να μην είναι ο χόταν ποθητός σου καλλιτέχνης, άλλα ίνδαλμα και κανένας θίασος περιπλανώμενος να δεις και τη δική του. τέχνη όλα και παντού. Αποδόμηση της δόμησης, λαϊκοπόπ από τα λίγα. Με κάτι εργαλεία πουΤώρα σε κάνουν να νιώθεις παιδάκι σε βιροκ-μπαρόκ, trash και πειραματικό βιωματικό περφόρμανς. Είναι παντού, όλο το 24ωρο και δεν προλαβαίνεις να ανεβάζεις τα ταμπεβλίο του Ιούλιου Βερν. Και αναρωτιέσαι. . τι χωρίζει την τέχνη; Σε Καλές λάκια με τις βαθμολογίες “5” για την τεχνική, “2” για την εκφραστικότητα. Πόση τέχνη να κρίνεις; Πόση να σε αγγίξει; Καταλήγεις να τέχνες, μεσαίες, και άτεχνες; την καταναλώνεις μαζί με τα 0% γιαουρτάκια σου. Παλιά μια τέχνη υπήρχε, περνούσε από πατέρα σε γιο. . άντε νά ερχόταν Αρχίζεις και εκφράζεις απόψεις, τι είναι τέχνη, τι δεν είναι. Το θέατις κυρίες χειμώνα μετράνετέχνη τις επικαι κανένας θίασος περιπλανώμενος τρο,να βέβαια, δειςπως... καιΣαντην δικήπου τοτου. Τώρα σκέψεις σε θέατρα και το καλοκαίρι τα μπάνια. Και μετά συγκρίνουν τα νούμερα να δουν τι κοινωνικό στάτους απέκτησαν. Και η μουόλα και παντού. Αποδόμηση της δόμησης, λαικοπόπ ροκ-μπαρόκ, trash και σική είναι τέχνη. Αλλά συνήθως αυτή που περνάει από το Μέγαρο πειραματικό βιωματικό περφόρμανς. Είναι παντού, όλο τοτέχνη24ωρο Μουσικής κάπως περισσότερο για κάποιοκαι λόγο. δεν Ειδικά προάμα δεν την καταλαβαίνουμε. Γενικά, η τέχνη έτσι φαίνεται ότι δουλεύει. λαβαίνεις να ανεβάζεις τα ταμπελάκιαΌσο πιο με πολύπλοκη τις βαθμολογίες “5” τόσογιαπερισσότερο την τε-ποικαι ακαταλαβίστικη, οτική. Ένα μυστικό υπάρχει γι'αυτό: Ποτέ να μην φωνάξεις “ο βασιχνική “2” για την εκφραστικότητα. λιάςΠόση τέχνηΚάνεναπως καταλαβαίνεις. κρίνεις; Πόση να σε είναι γυμνός!”. Γίνε τεχνολάτρης, μίλα με μεταφορές και ξένικες λέξεις, να κάνουμε τους ειδήμονες. αγγίξει; Καταλήγεις να την καταναλώνεις μαζί με τα 0% γιαουρτάκια σου. Δίπλα, στο σοκάκι, ένα παιδί κάνει γκράφιτι. Φτου φτου σκόρδα.... κόκκινο μπαλόνι σε γαλάζιο ουρανό που στολίζει την γκρί πολυΑρχίζεις και εκφράζεις απόψεις, τι Τοκατοικία είναι τέχνη, τι δεν είναι.Το θέατρο, βέδεν περνάει το πλαφόν. Ίσως, αν ήταν καμβάς, σε κανέναν σε κανένα νησί, σε κάποια καλοκαιρινή έκθεση, βαια, πως.. Σαν τις κυρίες που το πολυχώρο χειμώνατέχνης, μετράνε τις επισκέψεις σε θέαμε λίγη ποίηση και ένα νεοκλασικό για φόντο; Βλέπουμε το κορίτσι σκιαζόμαστε. “Τέχνη είναι αυτό;” Σείει το μανιτρα και το καλοκαίρι τα μπάνια. μεκιουραρισμένο Καιτα τατουάζ μετά καιαντίχειρα συγκρίνουν τα νούμερα να δουν η κυρία από απέναντι. Και η κοπέλα χαμοπλάτη της να δείξεισυνήθως όσα δεν τι“Μερακλήδες κοινωνικό του στάτους ηκαι γυρνάει μουσικήτη ζωγραφισμένη είναι τέχνη. Αλλά κόσμου απέκτησαν. Καιγελάει μπόρεσε ή δεν ήθελε να πει. Γίναν σχήματα πάνω της και μιλάνε με λέξεις στους κάπως περαστικούς. αυτή που περνάει από τέχνη το Μέγαρο Μουσικής περισσότερο τέχνη για ενωθείτε... να κάνουμε τη χίλιες Τι είναι αυτή η τέχνη πια;Γενικά, Ζει στην Καλών Τεχνών μέσα; κάποιο λόγο. Ειδικά άμα δεν την καταλάβαίνουμε. η τέχνη έτσιΣτα μουφαίσεία; Την ψάχνω να την βρω μέρα μεσημέρι με το φανάρι του Διοζωή μας” νεται οτι δουλεύει. Όσο πιο πολύπλοκη τόσο περιτότε σσότερο γένη καικαι δεν τηακαταλαβίστικη, βλέπω. Πέφτω πάνω στον ξυλουργό και αρχίζω να ουρλιάζω “Εύρηκα!”. Μια λέξη μου έλειπε να την προσποιοτική. Ένα μυστικό υπάρχει γι'αυτό: ναΜεράκι μην καιφωνάξεις “ο βασιλιάς διορίσωΠοτέ την τέχνη. αγάπη. Μετατρέπουν την κατασκευή σε δημιουργία. Τη σύνθεση σε ιστορία. Προσθέτουν τη ζωή και το είναι γυμνός!”. Κάνε πως καταλαβαίνεις. μίλατο μεσημεριανό με μεταφορές νόημα. Γίνε Κάνουντεχνολάτρης, έργο τέχνης το φαγητό, της μαμάς. Και αποκηρύσσουν τα κάλπικα και τα δήθεν, τα φουσκωμένα, τα και ξένικες λέξεις, να κάνουμε τουςψευτοκουλτουρέ ειδήμονες.και τα “και καλά”. Στριφογυρνάνε, φτιάχνουν, σκαλίζουν, παίζουν, δημιουργούν στο Δίπλα, στο σοκάκι, ένα παιδί κάνει γκράφιτι. Φτου φτου σκόρδα.. . Το μυαλό μου ο γκραφιτάς, ο ξυλουργός, ο θεατρίνος και η μαγείκαι δεν αντέχω, θέλω να βροντοφωνάξω: κόκκινο μπαλόνι σε γαλάζιο ουρανό ρισσα που στολίζει την γκρί πολυκατοικία δεν “Μερακλήδες του κόσμου ενωθείτε... να κάνουμε τέχνη τη ζωή περνάει το πλαφόν. Ίσως, αν ήτανμας”καμβάς, σε κανέναν πολυχώρο τέχνης σε κανένα νησί, σε κάποια καλοκαιρινή έκθεση, με λίγη ποίηση και Αγαθή ένα Κάτσια νεο-

Κ

λόγια του δρόμου

/AMARILLO suave\ «Τι είναι λαός;» λιανική τιμή: 12,78€. τιμή Αmarillo Suave: 11,50€ "...Αυτός είναι ο τίτλος ενός βιβλίου που υπογράφεται από έξι γνωστούς διανοούμενους, τους Badiou, Bourdieu, Butler, Didi-Huberman, Khiari και Rancière. Η δυσκολία να ορίσουμε τον λαό οφείλεται σε μιαν αντινομία που τον χαρακτήριζε πάντοτε. ...Ο λαός των εκλογών, ο λαός της Αριστεράς, ο ιταλικός λαός, ο εξεγερμένος λαός των πλατειών. Δύσκολα θα βρούμε έναν άλλο πολιτικό όρο που να επιδέχεται τόσο διαφορετικούς προσδιορισμούς.... ...Ο λαός περιέχει στο εσωτερικό του δύο πόλους,....από τη μια μεριά την ολότητα των ατόμων ενός πολιτικού οργανισμού και από την άλλη το αποκλεισμένο τμήμα του... ... Ποτέ άλλοτε όσο σήμερα ο λαός δεν εμφανιζόταν τόσο διαχωρισμένος από τον εαυτό του, καθώς αυξάνεται ανυπόφορα η απόσταση που χωρίζει τους πιο πλούσιους από του πιο φτωχούς. Η πιο βαριά επίπτωση της κρίσης έγκειται ακριβώς στο ότι διευρύνει το ρήγμα μεταξύ των «δύο» λαών..." Θανάσης Γιαλκέτσης και Εφημερίδα των Συντακτών

Βιβλιοπωλείο Amarillo Suave Λ. Καραγιάννη 17, Πλ. Αμερικής Τηλ./fax: 210 86 71 466

Τοβιβλίο στηνΠατησίων

Αληθινές ιστορίες κατά συρροή δολοφόνων που συγκλόνισαν τον κόσμο

ΑΒΑΚΑΣ ΑιλιΑΝΟΥ 39 ΑΛΕΞΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ λΕΥΚΩΣιΑΣ 18 AMARILLO λ. ΚΑρΑΓιAΝΝΗ 17

ΝΑτΑλιΑ ΗλιΑ Το βιβλίο αυτό δεν καταπιάνεται με το πλήθος των ψυχολογικών και ψυχαναλυτικών θεωριών που αναλύουν τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου λογικού και διευκρινίζουν το δρομολόγιο του νου από τη φαντασία στην πραγματικότητα. Ούτε και παίζει με γρίφους και αινίγματα που καλύπτουν -και συγκαλύπτουντην αλήθεια. Και, βέβαια, δεν είναι μυθιστόρημα. Πρόκειται για αληθινές ιστορίες βδελυρών και απεχθών πράξεων κανιβαλισμού, σοδομισμού, νεκροφιλίας, βαμπιρισμού, ψύχωσης και πνευματικής διαστροφής που έχουν διαπραχθεί από τα πιο αρρωστημένα μυαλά όλων των εποχών, τους πιο διάσημους κατά συρροή δολοφόνους -τους γνωστούς και ως serial killers- που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

ΑΤΡΑΠΟΣ λ. ΓΑλΑτΣιΟΥ 109 ΑΤΡΑΠΟΣ ιΑΚΩΒιΔΟΥ 7 ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΑΓιΟΥ ΜΕλΕτιΟΥ 114 ΒΙΒΛΙΟΠωΛΕΙΟ ΝΙΚΟΛΑΚΗ- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΑΤΗ Γ΄ ΣΕΠτΕΜΒρίΟΥ 91

Γιατί μου αρέσουν τα μικρά βιβλιοπωλεία; Μπαίνεις μέσα κι αμέσως καταλαβαίνεις πως έχουν πρόσωπο, άποψη και ταυτότητα. τις πιο πολλές φορές συζητάς, ακούς προτάσεις, κριτικές. Βρίσκεις ξεχασμένους τίτλους δίπλα σε προσφορές, αλλά και νέες κυκλοφορίες. Περνά κόσμος της γειτονιάς, λειτουργούν αρκετά από αυτά σαν στέκια. Ακόμα και αν δεν βρίσκεις κάποιον συγκεκριμένο τίτλο, απλώς τον παραγγέλνεις. Εντάξει, αν βιάζομαι(;) τόσο πολύ ή αν θέλω κάτι πολύ εξειδικευμένο θα πάω στο κέντρο. Αλλιώς θα επισκεφτώ τους... μικρούς μου φίλους!

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ XAρ. τριΚΟΥΠΗ 24 ΗΝΙΟΧΟΣ ΜΠΕρΟΒΟΥ 41

ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ ρΗΝΕιΑΣ 9 ΜΠΑΡΔΗ ΜΑΡΙΝΑ ΠΑτΗΣιΩΝ 48

ΘΕωΡΗΣΗ ιΑλΕΜΟΥ 40

ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ λΕλΑΣ ΚΑρΑΓιΑΝΝΗ 29

ΚΑΙ… λΕΥΚΩΣιΑΣ 19

ΠΑΙΑΝ ΠιΠιΝΟΥ 51

ΚΑΪΛΑΣ ΚΕρΚΥρΑΣ 55

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑλιτΣΗΣ 4

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΧΑρΝΩΝ 25

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ ΠΑτΗΣιΩΝ 228

ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΑΓιΑΣ λΑΥρΑΣ 2

ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟ ΑΧΑρΝΩΝ 380

ΚΟΖΟΚ ΧΡΙΣΤΙΑΝ ΚΥΚλΑΔΩΝ 23

ΠΥΡΣΟΣ ΚΕρΚΥρΑΣ 58

ΔΙΑΓωΝΙΟΣ ΠΑτΗΣιΩΝ 306

ΚΟΡΑΛΙ ΠΟλΥτΕΧΝΕιΟΥ 1 & ΠΑτΗΣιΩΝ

ΧΑΡΤΟΣΧΟΛΙΚΗ ΓωΝΙΑ ΔρΟΣΟΠΟΥλΟΥ 147

ΔωΡΟΓΡΑΦΗ ΣΥρΑΚΟΥΣΣΩΝ 39-41

ΚΥΨΕΛΗ ΠΑτΗΣιΩΝ 354

DIAN ΜιΧΑΗλ ΒΟΔΑ 89

ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΠΑΝΑΣτΑΣιΟΥ 62

ΛΥΧΝΟΣ ΔρΟΣιΝΗ 12

FANTASY SHOP Γ΄ΣΕΠτΕΜΒριΟΥ 65

ΕΛΛΗ Γ' ΣΕΠτΕΜΒριΟΥ 96

ΜΑΡΚΟΛΕΦΑΣ ΠΑτΗΣιΩΝ 26

FORUM ΚΥΠρΟΥ 118

ΒΙΒΛΙΟΣΥΝ ΒΕλΒΕΝΔΟΥ 42

Εκδόσεις Οσελότος Βατάτζη 55, 11473 Αθήνα Τ.: 210 64 311 08 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www.ocelotos.gr Skype: ekdoseis.ocelotos

προτά σεις

/EΚΔΟΣΕΙΣ Α/συνεχεια\ Αλεξίσφαιρες Ιδέες σε Περίοδο Κρίσης - μια ανάγνωση της ταινίας V for Vendetta Συγγραφέας: Δημήτρης Ουλής Σειρά: τέχνες και κινήματα Βαθιά συμβολική και απροκάλυπτα επαναστατική, η ταινία V for Vendetta θεωρήθηκε «ακατάλληλη για ανηλίκους» – και όσον αφορά ειδικότερα στην Ελλάδα, κρίθηκε εσπευσμένα ως μία ακόμα «φουτουριστική» περιπέτεια, η οποία συναρθρώνει στο εσωτερικό της μοτίβα και θεματικές από τον Batman, το Phantom of the Opera και το 1984. Η παρούσα μελέτη αποπειράται να αμφισβητήσει ανάλογα ερμηνευτικά στερεότυπα, προκειμένου να καταστήσει την ταινία αντικείμενο στοχασμού: ενός στοχασμού, ο οποίος θα ήθελε να εγκύψει με σεβασμό και αγάπη τόσο στο πνεύμα των δημιουργών της, όσο και στο πνεύμα των σημερινών καιρών, να αντλήσει από την ταινία έμπνευση και διαισθήσεις, αλλά και να καταδείξει την πολιτική της επικαιρότητα, να αποσαφηνίσει τους νοηματικούς της γρίφους, αλλά και να προκρίνει την ανάγκη μιας διαφοροποιημένης επαναστατικής πράξης. Τιμή: 5 ευρώ (με ΦΠΑ) ISBN: 978-960-6625-26-8

Για πληροφορίες, παραγγελίες: Ανδρονίκου 18 & Κωνσταντινουπόλεως, 11854 Αθήνα τηλ. 210-3845870, φαξ. 210-3473561 email: info@asynechia.gr / http://asynechia.gr

Πως ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου Αυτόν το μήνα επανερχόμαστε στη λογοτεχνία με έναν ιδιόρρυθμο τρόπο..Σας προτείνουμε το “Πως ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου” του Αλαίν ντε Μποττόν, απ’ τις εκδόσεις Πατάκη. Ο ισχυρισμός του συγγραφέα είναι ότι ένα μεγάλο λογοτεχνικό έργο δεν μπορεί πάρα να έχει καταλυτική επίδραση στη ζωή του αναγνώστη του, και χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα το αριστούργημα του Μαρσέλ Προυστ “Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο” μας το αποδεικνύει. Εδώ λοιπόν φαίνεται η ιδιορρυθμία της επιλογής μας: ένα βιβλίο με ξεκάθαρες λογοτεχνικές αρετές, γραμμένο όμως από έναν φιλόσοφο, που μας παραπέμπει στο βιβλίο που αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα. Το κείμενο του Μποττόν αποκαλύπτει λοιπόν με ποιον τρόπο η αγάπη, η κοινωνία, η τέχνη και το νόημα της ζωής πηγάζουν από το αριστούργημα του Προυστ. Μετά από αυτό το βιβλίο σας υποσχόμαστε ότι θα δείτε με άλλο μάτι τη λογοτεχνία, γιατί δεν είναι μόνο ο Προυστ που μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας αλλά και κάθε καλό βιβλίο, αρκεί “να έχουμε συνέχεια ανοιχτά τα μάτια” όπως γράφει και ο αγαπημένος Βακαλόπουλος. Δημήτρης Φραγκούλιας Αναγνωστόπουλος

Βιβλιοπωλεία Ατραπός Ιακωβίδου 7, Πατήσια, Τηλ.: 210 211 68 69 Κασομούλη 52, Νέος Κόσμος, Τηλ.: 210 90 10 244 fragkoulias.atrapos@gmail.com www.facebook.com/atrapos.books

σε όλα τα

βιβλία

30%

από 10 έως

έκπτωση

«Απ’ έξω κι ανακατωτά» Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός, το νέο παιδικό βιβλίο του Μάκη Τσίτα «Απ’ έξω κι ανακατωτά». Η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της κι ετοιμάζεται η αποχαιρετιστήρια γιορτή. Όλοι οι συμμαθητές του Χρήστου πήραν από ένα ποίημα κι εκείνος το έμαθε αμέσως, και μάλιστα απ’ έξω κι ανακατωτά. Γι’ αυτό και είναι ενθουσιασμένος. Δεν έχει ξαναπεί άλλη φορά ποίημα, και ιδίως μπροστά σε ξένους ανθρώπους. Το λέει ξανά και ξανά, και νιώθει λίγο και σαν ηθοποιός στο θέατρο. Έτσι, όταν έρχεται η μέρα της γιορτής του σχολείου, ανεβαίνει χαρούμενος στη σκηνή για να το απαγγείλει. Θα πάνε άραγε όλα καλά; Και ποια είναι η εξαιρετική ιδέα που έχει ο αγαπημένος του παππούς; Πρόκειται για μία τρυφερή ιστορία (στη σειρά Φραουλίτσα) που θα βοηθήσει τα παιδιά να ξεπεράσουν την ντροπή τους όταν καλούνται να απαγγείλουν ποιήματα μπροστά σε πολύ κόσμο. Εικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια ISBN: 978-618-01-0214-7 Τιμή: 7,70 €

Μαυρομιχάλη 1, 106 79 Αθήνα Τηλ.: 210 360 25 35, Fax: 210 364 06 83

Θεμιστοκλέους 37, Αθήνα, τ.: 210 380 2644

/ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ\

Ε ΝΑ ΛΛΑ ΚΤ ΙΚΟ ΒΙ Β Λ ΙΟΠΩΛ Ε ΙΟ

/ΑΤΡΑΠΟΣ\

"Η ζωή είναι σαν να κάνεις ποδήλατο. Για να κρατήσεις την ισορροπία σου, πρέπει να συνεχίσεις τον δρόμο σου." Άλμπερτ Αϊνστάιν

Τα ποδήλατά μας... όπως τα όνειρά μας! Το ποδήλατο είναι μια στιγμή απελευθέρωσης ενός ανθρώπου. Όταν οι ρόδες γίνονται δύο, και τα πέλματα σηκώνονται από το έδαφος κάθε παιδί ή και μη, κατακτά έναν νέο κόσμο. Τον κόσμο μιας πραγματικής ελευθερίας και ισορροπίας. Θυμάμαι την πρώτη μου φορά πάνω σε ένα ροζ μικρό ποδηλατάκι, δώρο γενεθλίων, χωρίς ροδάκια! Ένας μαγικός κόσμος έγινε δικός μου! Φώναξα με μιας «Μαμά, μαμά κοίτα χωρίς ροδάκια». Τότε ήρθε και η ενηλικίωσή μου. Από τότε και κάθε καλοκαίρι η ισορροπία μου γινόταν όλο και πιο φανέρη. Έκανα πετάλι με σιγουριά και η ταχύτητα μέρα με τη μέρα αυξανόταν. Και από το «Μαμά, μαμά κοίτα, χωρίς ροδάκια», στο «Μαμά, μαμά κοίτα, χωρίς χέρια» και έπειτα στο «Μαμά, μαμά έπεσα-

αααα» με δάκρυα στα μάτια. Γιατί μια άνοδος πάντα έχει και μια πτώση. Και στην αρχή οι πτώσεις είναι όλο και πιο συχνές. Μέχρι να μάθεις... Θαρρώ πως ο καθένας από εμάς κάπως έτσι ένιωσε πάνω στο πρώτο του ποδήλατο. Στην πορεία της ζωής μας όμως, κάπου παρεκλίνουμε και χάνουμε την ελευθερία και την ισορροπία μας, αυτοβούλως. Γινόμαστε έρμαια των σκέψεών μας. Πέφτουμε και δυσκολευόμαστε να σηκωθούμε, πολλές φορές μένουμε στο έδαφος για μεγάλο διάστημα. Μήπως λοιπόν να ξεκινήσουμε πάλι το ποδήλατο; Στους δρόμους και τις πλατείες, στα πάρκα και στις γειτονιές και να φωνάξουμε «Μαμά, μαμά κοίτα χωρίς φόβο»!!!!

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη χρονολογία στην οποία να αποδίδεται η εφεύρεση του ποδηλάτου, επομένως ούτε συγκεριμένος ‘εφευρέτης’ αυτού. Πολύ πριν την εμφάνιση κάποιας κατασκευής παρόμοιας με ένα τυπικό σύγχρονο ποδήλατο, έχει καταγραφεί ένα ποικίλο φάσμα οχημάτων που εκμεταλλεύονταν μόνο τη μυϊκή δύναμη του αναβάτη τους.

Από τις πρώτες αναφορές που έχουμε για το ποδήλατο, αυτή της οδηγούμενης Draisienne. Ο Γερμανός Βαρώνος von Drais εφηύρε την Draisienne, ένα οδηγούμενο ποδήλατο, σχεδόν εξ’ ολοκλήρου φτιαγμένο από ξύλο και χωρίς πετάλια. Ο αναβάτης έδινε ώθηση σπρώχνοντας με τα πόδια του. Το ρεκόρ ταχύτητας για αυτό το ποδήλατο ήταν 15 km/h. Χρησιμοποιήθηκε μέχρι και τη δεκαετία του 1830.

Το MacMillan velocipede ήταν το πρώτο του είδους του, το οποίο δεν απαιτούσε τα πόδια στο έδαφος. Το δίτροχο όχημα σχεδιάστηκε από τον Kirkpatrick MacMillan, έναν Σκωτσέζο ξυλουργό. Στη γεννέτηρά του, το Coathill, στη Σκωτία, τα εκατοστά γενέθλια από τη δημιουργία του MacMillan γιορτάστηκαν το Σεπτέμβριο του 1946 με καθυστέρηση οχτώ χρόνων λόγω του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, αλλά πρόσφατα η πραγματική ύπαρξη αυτού του ποδηλάτου τέθηκε υπό αμφιβολία.

Salvo, η εμφάνιση ενός ποδηλάτου εύκολου προς ανάβαση. Το πρώτο τρίκυκλο σε μαζική παραγωγή παρήχθη από τον Coventry Lever, και ήταν εφοδιασμένο με μοχλό ταχυτήτων φτιαγμένο από τον James Starley. Το τρίτροχο Salvo φτιαγμένο από τον Starley, εισήγαγε καινοτομίες όπως ελαφρύτερο πλαίσιο, τροχοί ακτινών, και ένα τεχνολογικά προχωρημένο σύστημα αλυσίδας. Επίσης έδινε έμφαση στην απόδοση. Ήταν επίσης εφοδιασμένο με φως και έγινε διάσημο γιατί ήταν πιο άνετο και πιο προσιτό από μία αλογάμαξα.

Το πρώτο μοντέλο που καθόρισε τα χαρακτηριστικά του συνηθισμένου ποδηλάτου. Σε ένα εργοστάσιο ποδηλάτων, στη Conventry της Αγγλίας, ο James Starley με τον William Hillman σχεδίασαν το Ariel, το οποίο είχε τροχούς με στεφάνια και ακτίνες με ρυθμιζόμενη τάση. Το Ariel λέγεται να πήρε το όνομά του από ένα ξωτικό από έργο του Shakespeare. Ήταν το πρώτο με ολοκληρωτικά μεταλλική κατασκευή, ακόμα ελαφρύτερο από τους προγόνους του και εκείνο που εφήρμοσε ένα κέντρο οδήγησης στο τιμόνι το οποίο χρησιμοποιείται και στα σημερινά ποδήλατα. Tο Ariel έπιασε ταχύτητες ρεκόρ μεταξύ 23 και 24 km/h.

Το Rover με τις ισομεγέθεις ρόδες, το πρότυπο για το σύγχρονο ποδήλατο. Ο John Kemp Starley, ένας ανηψιός του James Starley, του ανθρώπου που έφτιαξε το Ariel το 1870, έφτιαξε το Rover με τις ισομεγέθεις ρόδες. Αυτό το ποδήλατο βελτίωνε την επίδοση των αγωνιστικών κανονικών ποδηλάτων, τα οποία είχαν φτάσει το όριό τους για ταχύτητα το 1884. Η σέλα, το τιμόνι και ο λαιμός ήταν καλά ισορροπημένα και λογικά τοποθετημένα, και αυτό καθιέρωσε το σχήμα του ποδηλάτου, όπως το ξέρουμε σήμερα.

Δεν είναι λίγες οι φορές που το ποδήλατο έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στον χώρο της τέχνης. Ήταν και είναι το μεταφορικό μέσο που απασχόλησε ζωγράφους, φωτογράφους, σκηνοθέτες, συγγραφείς, τεχνίτες, κοσμηματοπώλεις και έδωσε έμπνευση σε χιλιάδες καλλιτέχνες.

HERBERT LIST (Γερμανός 1903-1975) Γερμανία 1930, στη Βαλτική θάλασσα

ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ Το Bioline είναι ένα κέντρο αισθητικής που υπακούει στις αρχές της υγιεινής και της αρμονίας… Ένας χώρος που δημιουργήσαμε για να αγκαλιάσουμε εσάς και να φροντίσουμε την αισθητική του προσώπου και του σώματος σας. Υψηλής ποιότητας, εξατομικευμένες υπηρεσίες και επιστημονικώς προηγμένα προϊόντα καλύπτουν τις ανάγκες σας με εξαιρετικά αποτελέσματα. Σας περιμένουμε, λοιπόν, στο χώρο μας και θα χαρούμε να σας βοηθήσουμε να επιλέξετε την ιδανικότερη θεραπεία.

Χαρακτηριστική είναι η κλασική ταινία του Βιτόριο Ντε Σίκα «Ο κλέφτης ποδηλάτων» (1948) που διηγείται την ιστορία ενός άνεργου Ιταλού πατέρα, ο οποίος βρίσκει δουλειά ως αφισοκολλητής. Εκείνη την εποχή για να κάνεις τη συγκεκριμένη δουλειά απαιτούνταν να έχεις ποδήλατο. Για κακή τύχη του ήρωα κάποιος του κλέβει το ποδήλατο την πρώτη μέρα στη δουλειά. Μαζί με το νεαρό γιο του, ξεκινούν μια μανιώδη αναζήτηση για να βρουν τον κλέφτη. Στην πορεία της αναζήτησης θα πάρουν πολλά μαθήματα για τη ζωή. Η επιβίωση ολόκληρης της οικογένειας, εξαρτάται από ένα ποδήλατο. Η ταινία κέρδισε το ειδικό βραβείο Όσκαρ για καλύτερη ξένη ταινία 7 χρόνια πριν καθιερωθεί αυτή η κατηγορία.

ΝΑΤΑΣΣΑ ΝΙΚΟΛΕΤΟΥ Ποδήλατο, το πιο ερωτικό και ρομαντικό μέσο. Όμορφος ο έρωτας όταν είναι αργός, τροχήλατος. Να αγκομαχά στην ανηφόρα, να αφήνεται, να κατρακυλά παίζοντας στην κατηφόρα. Να πέφτει, να σηκώνεται ...και να συνεχίζει.

| Ανανέωση Προσώπου | Ανανέωση Σώματος | Αποτρίχωση Προσώπου-Σώματος | Μακιγιάζ

Αικατερίνη Δεμάγκου, Πτυχιούχος Αισθητικός Κοσμετολόγος ΤΕΙ Αθηνών

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 135, ΑΘΗΝΑ, τ.: 210 8644696, 2108644447, κ.: 6951926446, e-mail demagouK@yahoo.gr

Εδώ το καλό χωνάκι Το παραδοσιακό ξυλάκι με γεύση βανίλιας ή το παγωτό χωνάκι, είναι στην ανάμνηση πολλών ανθρώπων που στην παιδική ηλικία γεύτηκαν από τον πλανόδιο παγωτατζή. Εκείνον με το άσπρο καπέλο, την άσπρη ποδιά και με το τρίτροχο ποδήλατο του που πήγαινε στα σχολεία, τις εκκλησίες, τους γάμους και τα πανηγύρια, όπου δηλαδή υπήρχε πολύς κόσμος για να γλυκάνει το κοινό του.

ΜCURRY (Αμερικανός 1950) Καμπότζη, Ανγκόρ 2000 στο Banteay Srei (ναός αφιερωμένος στον ινδουστικό θεό shiva)

Το Άμστερνταμ είναι η ιστορική πρωτεύουσα του ποδήλατου. Το 1966 μοιράστηκαν για πρώτη φορά δωρεάν ποδήλατα στον λαό. Εμπνευστής του «άσπρου σχεδίου για τα ποδήλατα» υπήρξε ο Luud Schimmelpenninck, που ανήκε στο κίνημα Provo. Mια παρέα καλλιτεχνών, διανοούμενων και street punks με ουτοπικές ιδέες και ανατρεπτικές διαθέσεις βάλθηκε, με δράσεις που είχαν μορφή παιχνιδιού, να ξεμπροστιάσει τον καταπιεστικό χαρακτήρα των αρχών. Οι Provos μέσω του περιοδικού και των φυλλαδίων τους πρότειναν τα λεγόμενα “Άσπρα Σχέδια”, με γνώμονα το ενδιαφέρον για το περιβάλλον και την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου της πόλης. Το πλέον γνωστό από τα

σχέδια αυτά είναι αυτό των “Άσπρων Ποδηλάτων”, το οποίο πρότεινε την απαγόρευση της κυκλοφορίας των μηχανοκίνητων οχημάτων στο κέντρο της πόλης και την υιοθέτηση του πρώτου συστήματος bike sharing, σύμφωνα με το οποίο ο δήμος θα αγόραζε 20.000 ποδήλατα ετησίως, τα οποία θα αποτελούσαν δημόσια περιουσία και θα χρησιμοποιούνταν ελεύθερα και δωρεάν από τον οποιονδήποτε. Όταν η δημοτική αρχή απέρριψε την πρόταση, οι Provos ξεκίνησαν το εγχείρημα μόνοι τους, με 50 άσπρα ποδήλατα που έβαψαν οι ίδιοι, τα οποία όμως κατάσχεσε η αστυνομία, επειδή παραβίαζαν τον δημοτικό νόμο που απαγόρευε στους πολίτες να αφήνουν τα ποδήλατά τους ξεκλείδωτα.

έντυπο ειδικές κατασκευές εταιρικό προφίλ site

BRUNO BARBEY (Γάλλος 1941) Ρεϋνιόν 1991, στο ποτάμι ΄ des Galets Riviere

25 χρόνια σχεδιάζουμε για εσάς!

Έχετε γράμμα

Αν θέλετε να ξεχωρίζει η ιστοσελίδα της εταιρείας σας σχεδιαστικά και λειτουργικά

Ο ταχυδρόμος, είναι από εκείνα τα επαγγέλματα που συνδέθηκαν άμεσα με το ίδιο το πρόσωπο που παρέδιδε τα γράμματα. Ήταν η γνώριμη φιγούρα, που έφερνε τη χαρά και την ελπίδα με τα νέα που κουβαλούσε. Εχέμυθος και συνεπής με το λειτούργημά του, δένονταν συναισθηματικά με την κάθε οικογένεια, τόσο στις χαρές, όσο και στις λύπες.

Ποδήλατα κούριερ Αξιοσημείωτη είναι η δημιουργία της πρώτης εταιρείας κούριερ με ποδήλατα στην Ελλάδα, στην περιοχή της Αττικής. Μια παρέα ποδηλατών με σύνθημα την ταχύτητα, αλλά και την αγάπη τους για το περιβάλλον. Με τη χρήση ποδηλάτων προωθούν την οικολογική συνείδηση και συμβάλουν στην αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Και το κυριότερο δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα στη στάθμευση.

Για μοναδικά σχέδια και ιδέες διαφόρων διατάσεων σε διαφημιστικά φυλλάδια, εταιρικές κάρτες ή διαφημιστικούς καταλόγους Για την καλύτερη δυνατή προβολή της εταιρείας σας ελάτε σε επαφή με το

ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΤΡΟΙΑΣ 41, ΑΘΗΝΑ Τ.: 210 8229040, F: 2108229604 e: logotepo@otenet.g www.logotypo.com.gr

Oξφόρδη

1. Ανυψώνουν το ποδήλατο μαζί με την κλειδαριά, αφαιρώντας ή μη προηγουμένως το σήμα/ταμπέλα που βρίσκεται στην κορυφή του στύλου που είναι δεμένο.

2. Εισχωρούν διάφορα εργαλεία στην οπή του κλειδιού τα οποία ξεκλειδώνουν ή καταστρέφουν τον αφαλό. Οι επώνυμες κλειδαριές φέρουν πιστοποίηση ως προς την αντίστοιχη προστασία.

3. Οι κλέφτες έχουν στην κατοχή τους κατάλληλα εργαλεία κοπής κλειδαριών. Συνήθη κρούσματα είναι η αλυσίδα διότι είναι μικρής διατομής, η κουλούρα (μηχανής) διότι συνήθως είναι εσωτερικά κούφια καθώς και τα πέταλα μη σκληρυμένου χάλυβα, διατομής μικρότερης των 13 χιλιοστών.

4. Εάν η κλειδαριά φτάνει ή ακουμπάει στο έδαφος τότε μπορεί να κοπεί εύκολα χρησιμοποιώντας ως αντίσταση το ίδιο το έδαφος.

5. Επίσης κλέβουν μερικώς το ποδήλατο, τα διάφορα μέρη κι εξαρτήματα του ποδηλάτου τα οποία δεν κλειδώσαμε ή ξεχάσαμε επάνω.

Επομένως είναι απαραίτητο με την αγορά του ποδηλάτου να αγοράζετε και την κατάλληλη κλειδαριά. Φροντίζουμε η κλειδαριά να έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να μας επιτρέπει εκτός από τον σκελετό να ασφαλίζουμε και την ρόδα(κυρίως την πίσω). Οι καλύτερες είναι οι κλειδαριές σε σχήμα «U». Μεταφέρονται εύκολα, κόβονται δύσκολα και κλειδώνουν πολύ καλά. Τα λουκέτα παραβιάζονται πολύ εύκολα και η χρήση συρματόσχοινου απορρίπτεται. Φροντίζουμε να κλειδώνουμε το ποδήλατό μας σε μέρη φωτεινά και πολυσύχναστα, όπως επίσης αποφεύγουμε να το κλειδώνουμε συνεχώς στο ίδιο σημείο. Σε περίπτωση κλοπής είναι επιθυμητό να έχουμε σημειώσει τον αριθμό σκελετού(βρίσκεται συνήθως κάτω από το σημείο περιστροφής των πεταλιών) προκειμένου να κάνουμε εξακρίβωση.

Bέλγιο

Ποιό είναι το κατάλληλο ποδήλατο για εσάς Το πιο σημαντικό ρόλο στην επιλογή ενός ποδηλάτου, είναι το μέγεθός του. Δεν έχουν όλα τα ποδήλατα το ίδιο. Ανάλογα λοιπόν με το ύψος του αναβάτη, υπάρχει και το κατάλληλο μέγεθος. Δεν θα πρέπει ούτε να καμπουριάζετε, ούτε να τεντώνεστε πάρα πολύ για να φτάσετε τα πετάλια ή το τιμόνι σας. Υπάρχουν διάφορα νούμερα ποδηλάτων που συνδυάζονται ανάλογα με το ύψος του αναβάτη. Γι αυτό πριν από οποιαδήποτε αγορά φροντίστε να ενημερωθείτε για το δικό σας κατάλληλο νούμερο ποδηλάτου.

Το σωστό ποδήλατο για τις ανάγκες σας.

Γερµανία

ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΠΟΛΗΣ Τα ποδήλατα πόλης έρχονται σε διάφορους τύπους, ενώ έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ διαδεδομένα και στη χώρα μας.

• Για εκείνους που θέλουν να ξεκινήσουν το ποδήλατο ή να το ξαναθυμηθούν, αρχίζοντας από τους δρόμους της γειτονιάς και με στόχο διαδρομές ακόμα κι έξω από την πόλη κατάλληλο είναι το ποδήλατο χωρίς αναρτήσεις.

• Για εκείνον που θα κάνει τα πρώτα του βήματα στην πόλη, αλλά δεν θα πεί όχι και στον ήπιο χωματόδρομο της εξοχής, το κατάλληλο ποδήλατο είναι αυτό με την εμπρόσθια ανάρτηση.

• Για τη γυναίκα που θέλει να χρησιμοποιήσει για κοντινές ή και μακρινές βόλτες το ποδήλατο, η σωστή επιλογή είναι εκείνο το ποδήλατο με την ανάρτηση στο εμπρόσθιο μέρος, αλλά και κάτω από τη σέλα.

• Από το σπίτι στο σταθμό του ΤΡΑΜ και του METRO, διπλώστε το, επιβιβαστείτε, ξεδιπλώστε, ποδηλατίστε μέσα στην πόλη με το πλέον διαδεδομένο σπαστό ποδήλατο πόλης.

ρίως, αλλά ακόμα χρησιμοποιούνται από πολλούς και για τους δρόμους της πόλης. Δεν είναι όμως πάντα η σωστή απόφαση να πάρεις ένα ποδήλατο βουνου για...την πόλη. Είναι τα ποδήλατα τα οποία χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τον αρχάριο ποδηλάτο που κάνει την εισαγωγή του στην ποδηλασία.

• Για το βουνό, επιλέξτε ποδήλατο με δισκόφρενα, όταν βρέχει, μην το φοβηθείτε, τα δισκόφρενά του θα σας ανταμείψουν.

• Για εκείνους που θέλουν μια καθαρόαιμη βουνίσια διαδρομή η σωστή επιλογή είναι εκείνη με δύο αναρτήσεις, εμπρός και πίσω. Ανεβαίνει, κατεβαίνει και η άνεση είναι το χαρακτηριστικό του χάρισμα.

ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΔΡΟΜΟΥ Σήμερα τα “αγωνιστικά” ποδήλατα σιγά σιγά γίνονται από τους καλύτερους φίλους αυτών που δοκίμασαν τα ποδήλατα πόλης, ανέβηκαν τα βουνά και θέλουν τώρα να ανοίξουν τα φτερά τους και να πάνε μακρύτερα και γρηγορότερα. Στα ποδήλατα δρόμου λεπτές είναι οι γραμμές. Λεπτά λάστιχα, λεπτοί σωλήνες, λεπτές ρόδες. Ταχύτητα και κομψότητα είναι τα χαρατηριστικά των ποδηλάτων του δρόμου, χωρίς όμως να λείπει και η άνεση. Το σημαντικότερο βέβαια πριν την επιλογή και την αγορά ενός ποδηλάτου, είναι να υπάρχουν και οι κατάλληλες υποδομές για την ασφάλεια του ποδηλάτη στην πόλη. Η Αθήνα και ειδικά το κέντρο της, απέχει πολύ ακόμα από ένα τέτοιο όνειρο, γιατί περί ονείρου μιλάμε.

ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΒΟΥΝΟΥ

BMX

Τα ποδήλατα με τα πιο τρακτερωτά λάστιχα και τις αναρτήσεις. Ποδήλατα που χρησιμοποιούνται για το βουνό κυ-

Μια κατηγορία είναι και τα ΒΜΧ. Αυτά τα, "κάτι σαν ποδήλατα". Είναι μικρά, με φαρδιά λάστιχα και ρότορα για πλήρη περιστροφή του τιμονιού. Είναι για τα ανήσυχα αγόρια, που μαθαίνουν κόλπα και δεν φοβούνται να φάνε τα μούτρα τους. Αντίθετα καμαρώνουν για τον γδαρμένο τους αγκώνα.

Friday + [(free)+(day)] = freeday

Freeday - Ποδηλάτες

Το Free Day φέτος κλείνει έξι χρόνια. Εκείνοι που συμμετέχουν μιλούν για μια φιλοσοφία ζωής, έναν τρόπο ζωής. Εμείς μιλήσαμε με τη Λίνα Παρασκευοπούλου, ενεργό μέλος του free day. «Οι διαδρομές κάθε φορά αλλάζουν και οι αποστάσεις είναι από 50-60 km. Καμιά φορά φτάνουν και τα 70km, μιλάμε για μια πορεία έξι ωρών. Γίνονται βέβαια κατά καιρούς και πολύ μικρότερες βόλτες. Η αφετηρία μας είναι στο Θησείο. Κάθε Παρασκευή στις 10.00 το βράδυ, είμαστε όλοι εκεί. Στο free day δεν χρειάζεται να έχεις καλή φυσική κατάσταση, γιατί έχει πολύ χαλαρό ρυθμό, κάνουμε βόλτα. Υπάρχει εξάλλου φοβερή οργάνωση, άνθρωποι οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για το «σώμα» της βόλτας. Υπάρχει οδηγός, συνοδηγός της εκάστοτε βόλτας, υπάρχουν παιδιά που τρέχουν κατά μήκος της βόλτας, και υπάρχει και η λεγόμενη «σκούπα», που βρίσκεται στο τέλος της πορείας για να μη μείνει κανένας μόνος του. Ότι και να τύχει στον οποιονδήποτε, όλοι μας θα τρέξουμε να βοηθήσουμε. Βλέπεις ανθρώπους από 10 χρονών μέχρι και 65! Υπήρχαν άν-

θρωποι που δεν ήξεραν καν ποδήλατο και πλέον πάνε σε αγώνες και παίρνουν διακρίσεις. Για παράδειγμα, εγώ όταν ξεκίνησα δεν είχα καμία σχέση. Φοβόμουν πάρα πολύ να κυκλοφορήσω με ποδήλατο μέσα στην πόλη, αυτός ο φόβος σπάει όταν ξεκινάς πια τις βόλτες με τόσο πολύ κόσμο. Το free day μου άλλαξε τη ζωή! Δεν χαρίζομαι αλλού τις Παρασκευές μου, ότι και να γίνει θα πάω εκεί, αυτό με ευχαριστεί, το περιμένω πώς και πώς κάθε εβδομάδα. Αυτή είναι η πιο ανέμελη στιγμή σου, σαν να γίνεσαι πάλι παιδί και να πηγαίνεις πενταήμερη. Δεν με γεμίζει πια να πάω για ένα ποτό, δεν με ευχαριστεί το ίδιο. Όσο κουρασμένος και να είσαι, ότι προβλήματα και να έχεις εκεί αλλάζει κατευθείαν η διάθεσή σου, γελάς, περνάς καλά! Είναι μεγάλη η ελευθερία και η ξεγνοιασιά που σου δίνει το ποδήλατο. Επιπλέον το κλίμα είναι πολύ ανθρώπινο, υπάρχει φοβερή αλληλεγγύη μεταξύ μας, ο ένας νοιάζεται για τον άλλο. Τα παιδιά πια είναι η παρέα μου. Για μένα είναι ένα κίνημα! Η αλήθεια είναι ότι έγινε μόδα, αλλά αυτό βοήθησε πολύ. Οι οικογένειες πια παίρνουν τα ποδήλατά τους και κάνουν βόλτες στα πάρκα. Αυτό δεν το έβλεπες πριν χρόνια. Ακόμα και στη δουλειά τους, κάποιοι πάνε με σπαστά ποδήλατα. Πολλές φορές σκέφτομαι, όταν είναι να πάω κάπου, αν μπορώ να πάρω το ποδήλατο. Το κακό στην Ελλάδα είναι ότι εκτός από έλλειψη υποδομών για τα ποδήλατα, δεν υπάρχει και από τους οδηγούς οδική παιδεία απέναντι στους ποδηλάτες. Πολλές φορές έχουνε κάνει φασαρία τα σταματημένα αυτοκίνητα, επειδή περνάει η πορεία,η οποία διαρκεί λίγα λεπτά. Αυτό όμως που προβλέπει ο ΚΟΚ για τις πομπές, είναι ότι μια πομπή-ότι πομπή και να είναι- δεν μπορεί να κοπεί στη μέση, καθώς μπορούν να υπάρξουν ατυχήματα. Αυτό οι οδηγοί δεν το καταλαβαίνουν. Το ποδήλατο όπως και να το κάνουμε είναι φιλοσοφία ζωής, ελευθερία!»

συνέντευξη

Γ

βάσια τζανακάρη

εννήθηκε στις Σέρρες το 1980. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Μετάφρασης-Μεταφρασεολογίας στο ΕΚΠΑ. Πλέον ζει στην Αθήνα. Με το πρώτο

της βιβλίο, Έντεκα μικροί φόνοι: Ιστορίες εμπνευσμένες από τραγούδια του Nick Cave ήταν υποψήφια για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Διηγήματά της έχουν περιληφθεί σε συλλογικά έργα και έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και στο διαδίκτυο. Έχει ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με τη μετάφραση.

Έχει κυκλοφορήσει το νεό σας βιβλίο "Η καρέκλα του κυρίου Έκτορα". Τι πραγματεύεται; Είναι μια συλλογή 19 διηγημάτων για οικογενειακά και προσωπικά δράματα, για ήρωες που θέλουν να αντισταθούν στη μοίρα τους, και να βρουν την ευτυχία παρά τις αντιξοότητες. Οι ήρωες είναι φιγούρες της διπλανής πόρτας; Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι καθημερινοί, άλλοι έχουν πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Είναι παιδιά που μαθαίνουν τον κόσμο, άντρες που βιώνουν την απώλεια, γυναίκες που ζουν τη ματαίωση, γενικά άνθρωποι που αντιστέκονται στη μοίρα τους όσο μπορούν, που άλλοτε της επιβάλλονται και άλλοτε υποκύπτουν. Επηρεάζει η κατάσταση στη χώρα μας, τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζετε το συγκεκριμένο βιβλίο; Η συγγραφή δεν είναι αποκομμένη από τη ζωή. Η απαισιοδοξία για το μέλλον και η νοσταλγία για το παρελθόν που βιώνω και βλέπω γύρω μου είναι παρούσες στο βιβλίο. Όμως οι ήρωες των διηγημάτων, ζώντας σε άλλους χρόνους, επιστρέφουν διαρκώς στο ερώτημα “τι κάνω τώρα”. Σε τέτοιες συγκυρίες, σαν αυτές που ζούμε, η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει παρηγορητικά, να κάνει τον αναγνώστη να νιώσει ότι δεν είναι μόνος. Έχετε γράψει και παιδικά βιβλία. Πόσο διαφορετικό είναι το γράψιμο όταν έχεις πια να κάνεις με παιδιά; Όταν γράφεις ιστορίες για παιδιά, πρέπει να αγαπάς τα παιδιά. Όπως και στο μυθιστόρημα ή στο διήγημα, αφηγείσαι μια ιστορία. Είναι η αγάπη όμως προς τα παιδιά που την κάνει παιδικό βιβλίο. Ποιο είναι τελικά "το κλειδί" για την τέχνη της γραφής; Το κλειδί για να γράφει κανείς, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, είναι να διαβάζει όσο περισσότερο μπορεί αλλά και να εξασκείται διαρκώς στο γράψιμο, να μην περιμένει

μόνο από τη θεία έμπνευση. Από τι εμπνέεστε; Από την πραγματικότητα γύρω μου, από ιστορίες που ακούω τυχαία, από ένα τραγούδι, από έναν πίνακα ζωγραφικής, απ’ οτιδήποτε για να είμαι ειλικρινής, το παραμικρό ερέθισμα στην κατάλληλη συγκυρία μπορεί να αποτελέσει σπίθα για να γράψω κάτι. Φοβάστε ότι κάποια στιγμή θα σταματήσει η έμπνευσή σας; Η έμπνευση πάει χέρι-χέρι με τη δουλειά. Όσο περισσότερο δουλεύεις τόσες περισσότερες ιδέες κατεβάζεις. Αρκεί να μη χάνεις την επαφή με το υλικό σου που είναι οι ανθρώπινες ζωές. Τι χαρακτηριστικά έχει για εσάς ένας "καλός" συγγραφέας; Ένας καλός συγγραφέας είναι καλός αφηγητής, κάνει καλή χρήση της γλώσσας και δαμάζει το κείμενο. Αγαπημένοι σας συγγραφείς; Ο Στάινμπεκ, ο Πόε, ο Ευγενίδης, ο Βουτυράς, ο Ραπτόπουλος, ο Ντίκενς, ο Ντοστογιέφσκι, ο Χένρι Τζέιμς, η Ελίζαμπεθ Γκάσκελ, είναι οι πρώτοι που μου έρχονται στο μυαλό. Αγαπημένα σας βιβλία; Όσα με συγκινούν είτε με τον τρόπο που είναι γραμμένα, είτε με τα θέματα που πραγματεύονται. Η δική σας προσωπική επιτυχία ποια είναι; Το κυνήγι της επιτυχίας δεν με αφορά ιδιαίτερα. Για μένα επιτυχία είναι να βελτιώνομαι διαρκώς στο γράψιμο, να διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ, να περνάω ήρεμες στιγμές με τους φίλους και την οικογένειά μου. Αλλά αυτό μάλλον είναι ευτυχία.

Το υλικό μου είναι οι ανθρώπινες ζωές

Υπάρχει κάτι στα άμεσα σχέδιά σας; Έχω ξεκινήσει να δουλεύω πάνω σε μία ιστορία την οποία προορίζω για μυθιστόρημα. Συνέντευξη: Λίνα Καμπούρογλου

Λίγα λόγια για το βιβλίο Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ιστορίες, έλεγε ένα παλιό τραγούδι. Μια γιαγιά κρύβει τις γκαζόζες, ένας μυστηριώδης τραυματισμός στοιχειώνει την Αργυρώ, μια γυναίκα εμπιστεύεται τις πέντε αισθήσεις της, ένας περιπτεράς δεν ξεχνάει ότι ήθελε να γίνει ζωγράφος, μια μάνα αγαπάει τις πασχαλιές, δυο κοριτσάκια συναντιούνται πίσω από κάγκελα, ένα μυρμήγκι θέλει να κάνει τη διαφορά, η Σπυριδούλα γίνεται θρύλος, ένας άστεγος ζητιανεύει μια δεύτερη ευκαιρία και πάντα κάποιος πρέπει να δίνει τροφή στον Διάολο. Οι ήρωες των διηγημάτων αυτού του βιβλίου ζουν στα χαλάσματα ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια και πασχίζουν, ενάντια στον χρόνο και τη μοίρα, να σβήσουν τις ιστορίες τους και να γράψουν καινούργιες. Ανάμεσά τους και ο κύριος Έκτορας που βλέπει τα πάντα και ρίχνεται μαζί τους στο κυνήγι της ευτυχίας.

Η καρέκλα του κυρίου Έκτορα Βάσια Τζανακάρη Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Τα must του καλοκαιριού Τα απαραίτητα για την τέλεια καλοκαιρινή εμφάνιση!

/ SHISEIDO Compact Powder με SPF Μια πούδρα που προστατεύει από τις ισχυρές ακτίνες UVA/ UVB, ενώ ταυτόχρονα παρέχει ένα άψογο τελείωμα για το μακιγιάζ σας.

/ESTEE LAUDER Advanced Night Repair Απευθύνεται σε όλα τα κύρια ορατά σημάδια γήρανσης. Προωθεί τη διαδικασία ανανέωσης κατά τη διαρκεια της νύχτας.

/CLINIQUE SUN

Το καλοκαίρι έφτασε! Κι αν θέλετε να παραμείνετε όμορφες και λαμπερές, οι λύσεις είναι απλές! Όλοι γνωρίζουμε ότι η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο επιταχύνει τη γήρανση του δέρματος. Για ένα υγιές δέρμα, χρησιμοποιούμε καθημερινά την αντηλιακή μας κρέμα – και όχι μόνο στην παραλία! Άλλωστε, μπο-

σμένο θα είναι το αποτέλεσμα! Ένα ελαφρύ μακιγιάζ αναδεικνύει ιδανικά το αέρινο,

Η σειρά Clinique Sun με την αποκλειστική τεχνολογία SolarSmartTM προσφέρει μια ολοκληρωμένη άμυνα από τις επιβλαβείς υπεριώδεις (UV) ακτίνες με αναλογία 3:1.

ανάλαφρο στυλ, που επιτάσσει το καλοκαίρι.

Must have: μια μάσκαρα με μεγάλη διάρκεια, ένα lip gloss σε έντονους και μη χρωματισμούς, και μια απαλή πούδρα με δείκτη προστασίας, που θα τονίζει το μαύρισμά σας!

ρούμε να φροντίζουμε την επιδερμίδα μας

Στα Galerie de Beauté, έχουμε φροντίσει για

/DIOR Addict Fluid

σε βάθος, απλά και οικονομικά. Δοκιμάστε

όλες εσάς, που θέλετε να λάμψετε και αυτό

την αντηλιακή κρέμα της Clinique και απο-

το καλοκαίρι, προτείνοντας σας τα απαραί-

κτήστε την μόνο με 9,90€. Μην ξεχνάτε! Η

τητα, από μια μεγάλη γκάμα καλλυντικών

Το πρώτο προϊόν για τα χείλη «όλα σε ένα». Μέγιστο χρώμα, γυαλιστερή λάμψη, διάρκεια και άνεση.

αντηλιακή κρέμα δεν εμποδίζει το μαύρι-

και προϊόντων προστασίας από τον ήλιο. Το

σμα! Το αντίθετο! Προσφέρει διάρκεια, ενώ

εξειδικευμένο προσωπικό του καταστήμα-

παράλληλα προστατεύει από τις βλαβερές

τος βρίσκεται πάντα στη διάθεσή σας για να

ακτίνες UV. Επιπλέον, για να παραμείνει η

σας βοηθήσει να επιλέξετε τα προϊόντα, που

επιδερμίδα σας βαθιά ενυδατωμένη και το

ταιριάζουν τόσο στην επιδερμίδα όσο και

καλοκαίρι, αναζητήστε ένα από τα εξειδι-

στο στυλ σας. Αφεθείτε στα χέρια των ειδι-

κευμένα προϊόντα νυκτός, όπως για πα-

κών για ένα εκθαμβωτικό αποτέλεσμα!

ράδειγμα

τον

θαυματουργό

Advanced

Night

Repair

της

ορό

/LANCOME CILS TINT

Estée

Lauder!

Galerie de Beauté

Όσο για το καλοκαιρινό μακιγιάζ σας... όσο

Αθήνα, Πατησίων 147 & Αγ. Μελετίου, τηλ.: 211 4110792

πιο κοντά βρίσκεστε στους φυσικούς σας τόνους, τόσο πιο αρμονικό και εκλεπτυ-

Ημι-μόνιμο μακιγιάζ έως και τρεις ημέρες με τη νέα επαναστατική μάσκαρα CILS TINT, τη νέα γενιά στο μακιγιάζ ματιών!

Μεγάλη Προσφορά από τα Galerie de Beauté, αποκλειστικά για τους αναγνώστες της ΠατησίωνΖει!

ΕθNIKO ΑPXΑIολογIKO ΜουσΕIο Για τον εκθεσιακό χώρο, για την ιστορία του, για τα εκθέματά του, για τις προοπτικές του μέσα στην πόλη και τους ανθρώπους της

Χάλκινο άγαλμα αλόγου και μικρού αναβάτη, από τη θάλασσα κοντά στο ακρωτήριο Αρτεμίσιο της Εύβοιας. Γύρω στο 140 π.Χ.

Πατησιων 44 Τρεις xρoνοι ςε eναν μoνο xωρο Ρεπορτάζ-Κείμενα: Μαριλένα Καρρά

Για πολλούς το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, ή πιο σύντομα το «Μουσείο», αποτελεί αν όχι τον σημαντικότερο, έναν από τους σημαντικότερους εκθεσιακούς χώρους αρχαίων ευρημάτων στην Ελλάδα. Τα ευρήματα που συγκεντρώνει καλύπτουν ένα τεράστιο φάσμα ενδιαφερόντων τόσο για τους μελετητές, αρχαιολόγους αλλά και πολλών άλλων ειδικοτήτων, όσο και των εκάστοτε επισκεπτών. Από την άλλη, η σημασία της οικοδόμησης του στην Πατησίων, λίγο μετά την οικοδόμηση του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, έχει εκφραστεί μέσα από το τεράστιο φορτίο ιστορικής μνήμης που και τα δύο φέρουν. Είναι σημάνσεις μιας άλλης εποχής, που έχει την αφετηρία της στην ίδρυση του νεοελληνικού κράτους το 1830 και ακολουθεί όλη την ιστορική πορεία αυτού, από τον 19ο αιώνα στον 20ο, στην εποχή της μεταπολίτευσης και στο σήμερα. Η αλήθεια είναι πως όσες φορές κι αν κανείς περάσει από μπροστά τους, τα περπατήσει περιμετρικά, χαράσσοντας την πορεία από την οδό Στουρνάρη στην Πατησίων και την Αβέρωφ, όσο αμέτρητες κι αν είναι οι φορές αυτής της περιδιάβασης, ουδέποτε χάνουν τον δεσποτικό τους χαρακτήρα. Ίσως για εντελώς διαφορετικούς λόγους ο καθένας μας, ακόμα και χωρίς να στρέψει το κεφάλι προς το Πολυτεχνείο ή το Μουσείο, μόνο με την άκρη του ματιού του, βρίσκει κάτι που ταράσσει την κανονικότητα αυτού του αστικού δρόμου. Δεν ξέρω αν είναι τα υψωμένα κάγκελα του Πολυτεχνείου, τα κρεμασμένα πανό, η ιστορική προτομή, οι κίονες του Αρχαιολογικού, το εκτυφλωτικό κόκκινο χρώμα, η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα κομβικό σταυροδρόμι που θα σε οδηγήσει στο Πεδίον του Άρεως, πάντως η ατμόσφαιρα που τα περιβάλλει στο δημόσιο χώρο έχει κάτι το διαφορετικό. Κι αυτή η ατμόσφαιρα δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από τους ανθρώπους που τους έδωσαν ζωή και χαρακτήρα και ύφος και υπόσταση. Όπως έλεγε κι ένας καθηγητής αρχιτεκτονικής: «τα κτήρια δεν είναι τα ντουβάρια, παιδιά, είναι οι άνθρωποι. Είμαστε εμείς». Δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερο ερέθισμα απ’ αυτό για να επισκεφθούμε τον χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου. Δεν είναι μια αποθήκη. Δεν είναι φυσικά ούτε ένα μαυσωλείο που ο επισκέπτης πάει για να δει παραταγμένα τα «σπασμένα» μαρμάρινα αγάλματα και τα είδη κεραμικής. Είναι πολλά περισσότερα. Είναι σαν να βιώνουμε τρεις χρόνους. Ο πρώτος είναι ο χρόνος των εκθεμάτων. Μια πορεία από την προϊστορική εποχή μέχρι την ύστερη αρχαιότητα. Ο δεύτερος χρόνος είναι ο ιστορικός χρόνος του μουσείου, στα μέσα του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα η πορεία του από το 1866 έως σήμερα. Ο τρίτος χρόνος είναι το παρόν μας. Μέσα σε αυτό τοποθετούμαστε εμείς, ως παρατηρητές του πρώτου και του δεύτερου χρόνου. Είμαστε άνθρωποι μιας άλλης εποχής, διαφορετικής από όσες προηγήθηκαν. Ως άνθρωποι του καιρού μας προσπαθούμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα που αυτός μας θέτει. Έτσι, καθώς στεκόμαστε κριτικά απέναντι στο παρελθόν και μάλιστα στην πνευματική του έκφραση, οικοδομούμε ξανά το παρόν μας.

Μεγάλη οφθαλμοπρόχους με γραπτή πολύχρωμη διακόσμηση πτηνών. Ακρωτήρι Θήρας, 16ος αι. π.Χ.

Χρυσή νεκρική προσωπίδα, γνωστή με τη συμβατική ονομασία «προσωπίδα του Αγαμέμνονα». Μυκήνες, Ταφικός Κύκλος Α, Τάφος V, 16ος αι. π.Χ.

Μαρμάρινη εικονιστική προτομή ηλικιωμένου άνδρα, από την Αθήνα.

350-360 μ.Χ. Τοιχογραφία της «Μυκηναίας». Ακρόπολη Μυκηνών

«Ο Στοχαστής». Μεγάλο συμπαγές ειδώλιο καθιστού άνδρα. Καρδίτσα Θεσσαλίας

Χάλκινο άγαλμα Διός ή Ποσειδώνος, το οποίο βρέθηκε κοντά στο ακρωτήριο Αρτεμίσιο, στη βόρεια Εύβοια Γύρω στο 460 π.Χ.

Η οδός Πατησίων και η ανέγερση του Μουσείου Η οδός Πατησίων είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο ιστορικούς δρόμους του κέντρου της Αθήνας. Κι αυτό γιατί ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα συγκέντρωνε μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα της πρωτεύουσας, συνιστούσε έναν δρόμο εμπορικό και κατ’ επέκταση αστικό. Η επίσημη χάραξη της οδού πραγματοποιήθηκε το 1841 και στόχευε στην σύνδεση του κέντρου της πόλης με το τότε χωριό, «Πατήσια». Όμως, από τα τέλη του 19ου αιώνα και με την επέκταση του σχεδίου της πόλης, το χωριό «Πατήσια» έφτασε να αποτελεί προάστιο της Αθήνας. Ο θεμέλιος λίθος του Μουσείου μπήκε το 1866, μετά από δωρεά του οικοπέδου από την Ελένη Τοσίτσα, δίπλα στο Πολυτεχνείο. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν πέτρες από το λατομείο των Πινακωτών και μάρμαρα από τον Υμηττό, την Πεντέλη και τον Κοκκιναρά, καθώς και αρχαίο οικοδομικό υλικό από το θέατρο του Διονύσου (κάτω από τον λόφο της Ακρόπολης) και την περιοχή της Πυργιώτισσας. Το Μουσείο, όπως σήμερα το γνωρίζουμε, ακολουθεί την κάτοψη που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Lange, με αρκετές τροποποιήσεις. Η πρόσοψη, όμως, του κτιρίου βασίστηκε σε ένα πρωτότυπο σχέδιο του Ziller που χαρακτηρίζεται από ένα κεντρικό ιωνικό πρότυπο και μια επιμήκη στοά που καταλήγει στα άκρα σε δύο προεξέχοντες χώρους, που καλύπτονται από αετωματική στέγη.

Τα εκθέματα του Μουσείου και η παρουσίασή τους στο κοινό Οι εκθεσιακοί χώροι του Μουσείου καλύπτουν μια έκταση 8.000 τ.μ. στην οποία στεγάζονται οι πέντε μόνιμες συλλογές του. Η πρώτη από αυτές τις συλλογές είναι η Συλλογή Προϊστορικών Αρχαιοτήτων, που περιλαμβάνει έργα των μεγάλων πολιτισμών που αναπτύχθηκαν στο Αιγαίο από την 6η χιλιετία έως το 1050 π.Χ. (νεολιθικού, κυκλαδικού και μυκηναϊκού) και ευρήματα από τον προϊστορικό οικισμό της Θήρας. Η δεύτερη είναι η Συλλογή Έργων Γλυπτικής, που παρουσιάζει την εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής από τον 7ο αι. π.Χ. έως τον 5ο αι. μ.Χ., μέσα από μοναδικά έργα τέχνης. Αξιόλογα δείγματα των πλαστικών τεχνών κατά την αρχαιότητα παρουσιάζει η Συλλογή Αγγείων και Μικροτεχνίας, που περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά έργα της αρχαίας ελληνικής κεραμικής από τον 11ο αι. π.Χ. έως και τη ρωμαϊκή εποχή, καθώς και τη Συλλογή Σταθάτου, μια διαχρονική συλλογή μικροτεχνημάτων. Η Συλλογή Έργων Μεταλλοτεχνίας με πολλά μοναδικά πρωτότυπα έργα, αγάλματα, ειδώλια και έργα μικροτεχνίας. Τέλος, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο φιλοξενεί τη μοναδική για την Ελλάδα Συλλογή Αιγυπτιακών και Ανατολικών Αρχαιοτήτων με έργα τέχνης, που χρονολογούνται από την προδυναστική περίοδο (5000 π.Χ.) έως και τους χρόνους της ρωμαϊκής κατάκτησης.

Ξύλινο ταφικό ομοίωμα εργαστηρίου παρασκευής μπύρας

Χρυσό στεφάνι με φύλλα κισσού. Τέλη 4ου αι. π.Χ.

Χάλκινος σταμνοειδής κάδος από το Τσοτύλι Κοζάνης. Περί το 300 π.Χ.

Μελανόμορφος κάνθαρος. Η ζεύξη του άρματος του Αχιλλέα

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων. Η εύρεσή του ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα του φορτίου του πλοίου που ναυάγησε στα Αντικύθηρα προσδίδει στο ναυάγιο μοναδικότητα και απαράμιλλη σπουδαιότητα.

Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων. «Το πλοίο, οι θησαυροί, ο μηχανισμός». Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες εκθέσεις αρχαιοτήτων των τελευταίων χρόνων. Η περιοδική έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων» παρατείνεται για τους επισκέπτες της έως και τις 29 Ιουνίου 2014. Η έκθεση αυτή αποτελεί την πρώτη παρουσίαση των αρχαιοτήτων που ανελκύσθηκαν κατά τα έτη 1900-1901 και 1976. Το ναυάγιο χρονολογείται μεταξύ του 60-50 π. Χ, ενώ τα ευρήματα από τον 4ο έως και τον 1ο αιώνα π.Χ. Τα αρχαιολογικά ευρήματα κατηγοριοποιούνται στα είδη ιδιωτικής χρήσης, στα κοσμήματα, στα γυάλινα σκεύη, στα πολεμικά σκεύη και στα μαρμάρινα γλυπτά. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα συμπεράσματα γύρω από την οργάνωση και τον πολιτισμό της αρχαίας κοινωνίας. Ενδεικτικά, η εύρεση των ειδών οικιακής χρήσης προσανατολίζουν την επιστημονική έρευνα γύρω από την αυτάρκεια της συγκεκριμένης κοινωνίας, τα κοσμήματα γύρω από την ιδιωτική πολυτέλεια και τα πολεμικά σκεύη, γύρω από την πολι-

τική οργάνωση και τις πολεμικές επιχειρήσεις. Τα μαρμάρινα γλυπτά δεσπόζουν εντυπωσιακά στον εκθεσιακό χώρο, με έντονη εκφραστικότητα και κινητικότητα σε στάση contraposto, την οποία εισήγαγε ο γλύπτης Πολύκλειτος. Ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει από κοντά τον «έφηβο των Αντικυθήρων», ο οποίος έχει ταυτιστεί από ορισμένους αρχαιολόγους με τη μορφή του Απόλλωνα, από άλλους με τη μορφή του λόγιου Ερμή, ενώ κάποιοι υποστηρίζουν ότι παραπέμπει στον Ηρακλή. Επίσης, εντυπωσιακό το άγαλμα του Ερμή στην υστεροελληνική παραλλαγή (1ος αιώνας π. Χ) του τύπου Richelieu, του Οδυσσέα, του Αχιλλέα (κατά την πιθανότερη εκδοχή) και του κρανοφόρου πολεμιστή. Ως προς το στήσιμο της έκθεσης ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η αναπαράσταση του υποθαλάσσιου χώρου, με δεσπόζουσα την τοποθέτηση κεραμικών αγγείων σε αμμώδη εγκατάσταση. Κυρίαρχο χρώμα δε θα μπορούσε φυσικά να είναι άλλο από το μπλε. Τέλος, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα επιστημονικά συμπεράσματα γύρω από τον μηχανισμό, του οποίου βρέθηκαν θραύσματα από μπρούτζο. Ο μηχανισμός αυτός έχει καταταχθεί στα αστρονομικά εργαλεία της εποχής και η λειτουργία του διασαφηνίζεται για τους επισκέπτες της έκθεσης από το εκτενές οπτικοακουστικό υλικό και τις περιγραφές των εκθεμάτων στον χώρο του μουσείου.

Χρυσά σκουλαρίκια από στριφτό σύρμα που καταλήγουν σε ταυροκεφαλή με ένθετο γρανάτη για τα μάτια Nαόσχημο εγκώλπιο μούμιας Ερυθροστιλβωτές μικρογραφικές πρόχοι

Πατησίων 44 E-mail: eam@culture.gr

www.namuseum.gr

Μια συζήτηση με τον Αναπληρωτή διευθυντή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, Γ. Κακαβά.

Ο Γ. Κακαβάς, αναπληρωτής διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, μας μιλάει για τις μόνιμες συλλογές, για την σημαντικότατη περιοδική έκθεση του Ναυαγίου των Αντικυθήρων που ολοκληρώνει τον κύκλο της στο τέλος του Ιούνη, για εκθέσεις που προετοιμάζονται και αφορούν είτε στην έκθεση για πρώτη φορά αρχαιοτήτων, είτε για μια συμπαράθεση αυτών με τη σύγχρονη ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία, καθώς επίσης και για τη σχέση του μουσείου τόσο με το αθηναϊκό κοινό, όσο και με τους επισκέπτες του από όλο τον κόσμο.

Τι σημαίνει κατά τη γνώμη σας το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο; Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο σημαίνει την επιτομή της αρχαίας ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας από την προϊστορία μέχρι και την ύστερη αρχαιότητα. Είναι το πρώτο μουσείο που ιδρύθηκε μετά τη σύσταση του ελληνικού κράτους και θεωρείται ένα από τα καλύτερα μουσεία με αρχαιότητες στον κόσμο. Φιλοξενείται σε ένα ιστορικό κτήριο, δημιούργημα Ελλήνων και ξένων αρχιτεκτόνων, με πρόσοψη σχεδιασμένη από τον Ε. Τσίλερ. Στα 9.300 τετραγωνικά μέτρα εκθεσιακού χώρου παρελαύνουν αριστουργήματα, που αποτελούν πολλά από αυτά το “μήλον της έριδος” για κάθε περιοδική έκθεση του εξωτερικού. Δεν υπάρχει έκθεση αρχαιοτήτων που δεν δανείζεται αντικείμενα από συλλογές του αρχαίου κόσμου. Συνοψίζοντας θεωρώ ότι αποτελεί το εμβληματικότερο μουσείο της χώρας μας και ένα διεθνές ορόσημο για το που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη καλλιτεχνική δημιουργία. Υπάρχουν προβλήματα και ευρύτερα δυσχέρειες αναφορικά με τη λειτουργία του μουσείου; Ένα δημόσιο μουσείο ακολουθεί την πολιτική για τον πολιτισμό που εφαρμόζει η πολιτική ηγεσία της χώρας. Σ’ αυτό το σημείο νομίζω ότι χολένει η πολιτεία και δεν έχει αποδώσει στα δημόσια μουσεία τον ρόλο που τους αξίζουν. Ένα μουσείο δεν είναι μόνο ναός της τέχνης, αλλά και χώρος παίδευσης, ψυχαγωγίας και ξεκούρασης. Για να μπορούν να τα επισκέπτονται απρόσκοπα τόσο Έλληνες, όσο και ξένοι θα πρέπει να εφαρμοστεί ένα διευρυμένο ωράριο για όλη τη διάρκεια του χρόνου και να προσληφθεί ένας ικανός αριθμός προσωπικού. Το κυριότερο είναι ότι λειτουργούμε με εποχικό προσωπικό και υπάρχουν περίοδοι που αρκετές αίθουσες παραμένουν κλειστές και το ωράριο κατ’ επέκταση περιορίζεται μέχρι τις 15.00- 16.00 το μεσημέρι. Το πρόβλημα αυτό θεραπεύεται με πρόσληψη μόνιμου προσωπικού πλήρους απασχόλησης. Ένα εξίσου σημαντικό πρόβλημα είναι η εμφάνιση του προσωπικού που θα πρέπει να γίνεται με φροντίδα της πολιτείας. Η εμφάνιση του προσωπικού οφείλει να είναι διακριτή και ευπαρουσίαστη. Ανάλογα, είναι απαραίτητο να διατηρούνται οι εκθεσιακοί χώροι καθαροί, όπως και οι χώροι υγιεινής. Αυτό απαιτεί τόσο ικανό αριθμό προσωπικού, όσο και πόρους για την προμήθεια των απαραίτητων αγαθών. Επιπλέον, ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι η υποβαθμισμένη περιοχή στην οποία βρίσκεται. Έχουν γίνει συντονισμένες προσπάθειες φορέων κατά τον τελευταίο χρόνο, που έχουν αποφέρει μια μερική εξυγίανση. Χρειάζονται δραστικά μέτρα, όπως

Old Flo ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΜΕ ΑΡXAΙΟΤΗΤΕΣ ΣTΟΝ ΚΟΣΜΟ προσεκτικός ηλεκτροφωτισμός στον πεζόδρομο της οδού Τοσίτσα, με εικαστικές αναφορές και ανάπτυξη του περιβάλλοντα χώρου, όπως υπαίθριες εκθέσεις, μουσικοθεατρικές παραστάσεις, δρώμενα και δραστηριότητες που θα απομάκρυναν παραβατικά άτομα. Επομένως, σε ένα γενικό πλαίσιο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε μπορεί να συνοψιστούν στην έλλειψη προσωπικού και χρηματοδότησης και για τη συντήρηση του κτηρίου μεταξύ των άλλων, που προαναφέρθηκαν. Πώς μπορεί κατά τη γνώμη σας να «συνομιλήσει» η αρχαία τέχνη με την σύγχρονη; Η καλλιτεχνική δημιουργία έχει συνέπεια, συνέχεια και πολλές φορές η αρχαιότερη αποτελεί πηγή έπνευσης για την νεώτερη. Πολλές φορές σε περιοδικές εκθέσεις προτείνουμε έναν εικαστικό διάλογο, ανάμεσα σε δημιουργήματα της αρχαιότητας και σε σύγχρονα έργα τέχνης. Ένα παράδειγμα αποτελεί η φωτογραφική έκθεση «Αρχαίο Κάλλος», που πηγή έπνευσης ήταν τα αρχαία ελληνικά γλυπτά, τα οποία όντας αποτυπωμένα φωτογραφικά από ιδιαίτερες οπτικές γωνίες και εκτυπωμένα με μια σύγχρονη τεχνική σε αλουμίνιο, δημιουργούσαν ένα εικαστικό αποτέλεσμα το οποίο άντεχε την παράθεση με τις αρχαιότητες. Το αρχαίο κάλλος συνομιλούσε με τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, ως πηγή έπνευσης, αλλά και ως έκπληξης προς το θεατή που ανακάλυπτε νέες όψεις των αγαλμάτων. Από τα μέσα Ιουνίου στο καφέ στο αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου κάθε δύο μήνες ένας Έλληνας εικαστικός θα προβάλλει επιλεγμένες δημιουργίες του, σε μια προσπάθεια προβολής της σύγχρονης ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Είναι δεδομένο ότι αισθανόμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε και την αξία των σύγχρονων. Θα αρχίσουμε με τη ζωγράφο κα. Χανδέλη, με έργα εμπνευσμένα από αρχαίες μορφές, θα συνεχίσουμε με χαρακτικά έργα του κου. Σ. Ανδρουτσάκη και έπειτα με φωτογραφίες αρχαιολογικών θεμάτων και χώρων του Γ. Αθανασόπουλου. Τι κρίνετε ότι θα πρέπει να κάνει ένα μουσείο, προκειμένου να ανοιχτεί στην κοινωνία; Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο έχει πετύχει να αποτελεί ένα ανοιχτό μουσείο στην κοινωνία, ένα παλλόμενο κύτταρο της καθημερινής ζωής της πρωτέουσας, ένα φωτεινό μουσείο που ελκύει εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες. Το πετύχαμε με τις καλοστημένες μόνιμες εκθέσεις, την καλύτερη περιοδική έκθεση της τελευταίας δεκαετίας στην Ευρώπη όπως χαρακτηρίσθηκε και που δεν είναι άλλη από το Ναυάγιο των Αντικυθήρων. Ύστερα από δύο παρατάσεις η έκθεση αυτή ολοκληρώνει την πορεία της στις 29 Ιουνίου και σχεδιάζεται το Φθινόπωρο του 2015 να μεταφερθεί στο Μουσείο Αρχαιοτήτων της Βασιλείας, στην Ελβετία. Προσφέρουμε, ακόμη, εκπαιδευτικά προγράμματα για νέους, παιδιά με τις οικογένειές τους και μεγάλους, προγράμματα

που τιτλοφορούνται ως «Το παραμύθι της Κυριακής» και επιπλέον, συναυλίες, χορευτικά δρώμενα, εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, σε συνομιλία ή παράθεση με τα αρχαία εκθέματα, πετυχαίνοντας οι μόνιμοι ή περιστασιακοί επισκέπτες του μουσείου να το επισκέπτονται ξανά και ξανά. Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο πετύχαμε να γίνει μέρος της καθημερινής ζωής και των κατοίκων της Αθήνας. Στις 25 Ιουνίου γιορτάζουμε με εκδηλώσεις την ολοκλήρωση της περιοδικής έκθεσης «Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων», με μουσικό δρώμενο και χορηγούς την ελβετική HUBLO και την COSMOTE. Πώς προετοιμάζετε τις μελλοντικές περιοδικές εκθέσεις του μουσείου; Ήδη έχουμε μπει στη διαδικασία να σχεδιάζουμε την επόμενη περιοδική έκθεση και έχοντας τη συναίσθηση ότι μετά την έκθεση για το «Ναυάγιο των Αντικυθήρων» ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά. Διαλέξαμε για τη νέα έκθεση μια γοητευτική περίοδο του ανθρώπινου πολιτισμού καλυμμένη από την αχλύ του μύθου, της μαγείας αλλά και της ιστορίας. Θα χρησιμοποιηθούν για την εν λόγω έκθεση αποκλειστικά προϊστορικές αρχαιότητες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, που θα δουν για πρώτη φορά το φως και θα καλυφθούν ενότητες που θα αναφέρονται στα αντικείμενα και τους δημιουργούς τους. Ήδη εργάζεται συντονισμένα όλη η επιστημονική ομάδα του μουσείου, προκειμένου να συνταχθεί η μουσειολογική μελέτη, ώστε να ακολουθήσει η μουσειογραφική μελέτη, που θα προτείνει τον τρόπο που θα στηθεί η έκθεση, τον φωτισμό που θα χρειαστεί, και ίσως ακόμη τη χρήση τόσο μουσικής όσο και νέων μέσων, προκειμένου να δημιουργηθεί μια πρωτότυπη εικαστική έκθεση, που θα τέρπει και θα μορφώνει.

“Η καλλιτεχνική δημιουργία έχει συνέπεια, συνέχεια και πολλές φορές η αρχαιότερη αποτελεί πηγή έπνευσης για την νεώτερη”

Cafe • Snack bar

! ΦΟΡΑ ΠΡΟΣ φέ τον κα

με πρωί λεπτά Κάθε +0,50 ς α τ ν ιτα ή δίνο τυρόπ ε τ ε ν παίρ ρο! ούλου τυροκ

Από το πρωί ως το βράδυ όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Old Flo!

Ελάτε να απολαύσετε τον καφέ σας παρέα με ένα από τα απολαυστικά γλυκά του Floca, σε έναν χώρο φιλόξενο και προσεγμένο. Και αν θέλετε κάτι αλμυρό, επιλέξτε ένα από τα πολλά λαχταριστά σνακ και σφολιάτες μας! Τα βράδια χαλαρώστε πίνοντας το ποτό σας ή ένα από τα κοκτέιλ μας, βλέποντας την αγαπημένη σας ομάδα ή σερφάροντας στο internet.

Φ. Νέγρη 14 & Δροσοπούλου 64 Κυψέλη Τ.: 210 8230755 OLD FLO

Σ’ αυτο το ΜουΣειο και Σε καθε ΜουΣειο τι είναι ένα μουσείο τελικά; Πώς λειτουργεί; Πώς επιλέγει τα εκθέματά του και τον τρόπο παρουσίασης τους; Πόσο ανοιχτό είναι στο κοινό του;

Τα μουσεία είναι όλα αυτά που φαίνονται και δεν φαίνονται. Πίσω από τα εκθέματα, τα στυλιζαρισμένα φυλλάδια, τους καταλόγους των εκθέσεων, το στήσιμο και τα κείμενα υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, εξειδικευμένοι σε πολλές επιστήμες, που επιλέγουν, αξιολογούν και οργανώνουν ό, τι σε μας φαίνεται αυτονόητο με την είσοδό μας στον χώρο του μουσείου. Κλείνοντας λοιπόν, αυτό το αφιέρωμα προκύπτουν πολλά ερωτήματα με μεγάλο ενδιαφέρον. Τι είναι ένα μουσείο τελικά; Πώς λειτουργεί; Πώς επιλέγει τα εκθέματα του και τον τρόπο παρουσίασης τους; Πόσο ανοιχτό είναι στο κοινό του; Το πρώτο από τα παραπάνω ερωτήματα ενδεχομένως φαίνεται «αυτονόητο», χαζό ή και αφελές. Όμως, το γεγονός που θέλει τους μουσειολόγους και τους άλλους επιστήμονες να επιλέγουν από μια τεράστια γκάμα υλικών αντικειμένων για το τι θα εκτεθεί και το τι όχι, φανερώνει πως καθόλου αυτονόητο δεν είναι στην πραγματικότητα. Η επιλογή σημαίνει αυτομάτως και αξιολόγηση του τι είναι «καλό» να εκτεθεί σε πολύ κόσμο και τι όχι. Και μάλιστα, αυτή η αξιολόγηση γίνεται από ειδήμονες που ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες, οι οποίοι δεν υπάρχουν εσαεί μέσα στον κόσμο, αλλά μπορούν να ανατραπούν, να απορριφθούν, να δεχθούν κριτική. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που σημαντικοί μελετητές έχουν ασκήσει δριμύτατη κριτική σε επιμελητές εκθέσεων, γιατί κατασκεύαζαν ένα πολύ περιορισμένο τρόπο θέασης του κόσμου, μέσω του στησίματος των εκθεμάτων. Ο τελευταίος ορισμός που δόθηκε για το «μουσείο» από το ICOM1 (Γενική συνέλευση της Βιέννης, 2007), στο πλαίσιο ατέρμονων συζητήσεων και συγκρούσεων γύρω από το τι αυτό συνοδεύει ως χώρος, αναφέρει: «Το μουσείο είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανάπτυξής της, ανοιχτός στο κοινό, ο οποίος αποκτά, συντηρεί, μελετά, κοινοποιεί και εκθέτει την υλική και άυλη κληρονομιά του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του με σκοπό την εκπαίδευση, τη μελέτη και την ψυχαγωγία». Με αυτά στο μυαλό μας και έναν ευρύτερο προβληματισμό για το αφήγημα που κάθε μουσείο δημιουργεί μέσω της αρχιτεκτονικής του, των εκθεμάτων του, των κειμένων που τα συνοδεύουν κ.τ.λ μπορούμε ίσως καλύτερα να αντιληφθούμε πως ο χώρος αυτός δεν είναι παρά ένας παραγωγός ιστορίας του ανθρώπου. Αλλά όχι της γνωστής σε όλους μας «ιστορία» που παραπέμπει σε πηγές και αρχεία, τη διαβάζουμε σε έντυπη μορφή, με όλη την πολυτέλεια του χρόνου να σκεφτούμε όσες φορές θέλουμε την ερμηνεία που μας προτείνει. Τα μουσεία κατασκευάζουν την ιστορία του ανθρώπου διαφορετικά. Διαλέγουν τα εκθέματά τους και όπως αποσπασματικά αυτά είναι ως προς όλα τα αντικείμενα που μπορεί να βρει κάποιος για μία εποχή, ανάγουν το ειδικό στο γενικό, στο όλο. Είναι όμως έτσι; Μπορεί ένας εκθεσιακός χώρος να φιλοξενεί όλα τα τεκμήρια που χρειάζεται κάποιος για να κατασκευάσει την εικόνα μιας

άλλης εποχής; Η προσωπική μου απάντηση είναι όχι. Μόνο πτυχές μπορεί να φωτίσει, να αναδείξει και να προβάλει και εμείς ως επισκέπτες οφείλουμε να παρατηρήσουμε εκ νέου το έκθεμα και την ιστορία, από ένα πρίσμα διαφορετικό από αυτό που μας προτείνουν. Ένα πρίσμα πολυπαραγοντικό και συνθετικό. Όσον αφορά στο διαρκές ερώτημα σχετικά με το αν τα μουσεία είναι ανοιχτά στο κοινό τους ή όχι, νομίζω πως ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι αυτό του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου που παρουσιάστηκε στις προηγούμενες σελίδες. Είναι κατά την άποψη μου ιδιαίτερα εντυπωσιακή η εικόνα έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο, ημέρα εργάσιμη ή Σαββατοκύριακο, με τις πολυμελείς ομάδων τουριστών και τον ξεναγό τους. Η αλήθεια είναι, πως αν εξαιρέσουμε τους σπουδαστές της Αρχιτεκτονικής ή της Καλών Τεχνών, οι ντόπιοι επισκέπτες του Μουσείου είναι αναλογικά λιγότεροι. Άσχετα από τις αιτίες που μπορεί κανείς να διαγνώσει για το φαινόμενο αυτό, υπάρχει μια πρόταση που επανατοποθετεί το Μουσείο με την ουσιαστική έννοια του όρου στον χώρο που το φιλοξενεί. Αυτή η πρόταση αφορά στους δεσμούς που φτιάχνει ο χώρος μέσα από το ανθρώπινο δυναμικό που τον απαρτίζει με την κοινωνία. Οι δράσεις εντός του Μουσείου ή της αυλής του, το μειωμένο εισιτήριο μπορούν ουσιαστικά να συμβάλουν προς μια τέτοια κατεύθυνση, πολύ περισσότερο από τις καφετέριες και τα καταστήματα εντός των εκθεσιακών χώρων. Συνοψίζοντας, θα ήθελα να αναφέρω και το εξής. Τα μουσεία μπορεί να γίνουν στόχος κριτικής ή ν’ αποθεωθούν για το κοινωνικό τους έργο. Από όποια διαφορετική θέση κι αν ξεκινήσει κανείς, νομίζω πως ένα πράγμα δεν μπορεί να αποδεχτεί: την εικόνα του μουσείου ως αποθήκη «πολύτιμων» αντικειμένων. Κι αυτό γιατί τα μουσεία κατασκευάζονται στο εκάστοτε παρόν και αποκρυσταλλώνουν την εικόνα της δικής μας κοινωνίας, των δικών μας κοινωνικών σχέσεων, της δικής μας εικόνας για τα παρελθόν και την ιστορία. Τα μουσεία είναι η θεσμική έκφραση του τρόπου με τον οποίο μια κοινωνία μέσα σε μια δεδομένη εποχή βλέπει το παρελθόν. Κι αυτό είναι κάτι που μετράει βαθύτατα στον τρόπο με τον οποίο οικοδομούμε το παρόν και το μέλλον.

1. Για περισσότερα σχετικά με τα Μουσεία βλέπε το σύγγραμμα: Ε. Γιαλούρη (επιμ.), Υλικός Πολιτισμός: η ανθρωπολογία στη χώρα των πραγμάτων, εκδ. Αλεξάνδρεια: Αθήνα, 2013

/Black bird Κλασικό στέκι στον πεζόδρομο της οδού Κλεισόβης, πολύ κοντά στην Πλατεία Κάνιγγος, με Rock μουσικές διαθέσεις που τις νύχτες αποκτούν και υψηλή ένταση. Στη διακόσμηση των τοίχων του κυριαρχούν αφίσες, φωτογραφίες μουσικών και εξώφυλλα διάσημων άλμπουμ, αλλά την παράσταση κλέβουν τα γκράφιτι που με πρωτοβουλία των ιδιοκτητών γέμισαν τους τοίχους στο στενό διπλανό δρομάκι. Οι τζαμαρίες του γωνιακού “Blackbird” σου επιτρέπουν να έχεις αυτή τη θέα σχεδόν από κάθε σημείο του μαγαζιού. Έτσι, είτε πας νωρίς για καφέ είτε αργά το βράδυ για ποτό ή μπύρα, μέσα ή έξω στον πεζόδρομο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κολλήσει για λίγο το βλέμμα σου εκεί. Αν λοιπόν ψάχνεις φτηνά καθαρά ποτά και Rock μουσικές στα Εξάρχεια, το “Blackbird” είναι άριστη επιλογή.

Κλεισόβης 5, Πλ. Κάνιγγος, Aθήνα Tηλ.: 210 3300557

/φάτεΙσόβια Εδώ στην Ευελπίδων, απέναντι απο τα δικαστήρια, και κόντρα στους δύσκολους καιρούς, σεβόμενοι τον κόσμο και τον καθημερινό τους αγώνα, καταφέραμε με πολύ χαμόγελο και αστείρευτο κέφι να φτιάξουμε μια γωνιά φιλόξενη που απαρτίζεται από ανθρώπους νέους με μεράκι, κέφι, φρεσκάδα, μία κουζίνα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την κουζίνα της μαμάς σε ποιότητα και καθαριότητα και πάνω απ’ όλα καταπληκτικές τιμές!!!! Δοκιμάστε μας!!!

Φάτε Ισόβια, Παραδοσιακό μαγειρείο Ευελπίδων 79, έναντι εισόδου δικαστηρίων Tηλ.: 210 8210031 - Delivery: 12:00 - 17:00

O.n.o.m.a.

The art bar

/Laticca To Lattica καφέ μπαρ στα Πατήσια (Άγιος Ελευθέριος) είναι μια από τις ιδανικότερες προτάσεις για κάθε στιγμή της ημέρας. Σε έναν μοναδικό χώρο με χαλαρό ύφος, προσεγμένο design, προσωπικό γούστο και καλές τιμές, μπορείτε να απολαύσετε το πρωί τον καφέ σας, που για εμάς είναι επιστήμη, το γλυκό σας, την κρέπα σας και το βράδυ το ποτό σας. Τώρα που ήρθε το καλοκαιράκι σας προτείνουμε μια βάφλα με παγωτό που είναι ότι πρέπει για την εποχή. Για εσάς κάθε Πέμπτη από το πρωί μέχρι το βράδυ στο Laticca cafe bar μέχρι τέλος Ιουλίου, παραγγέλνεις μια HEINEKEN DRAUGHT και απολαμβάνεις την επόμενη εντελώς δωρεάν. Σας περιμένουμε!!!

Laticca, restaurant cafe bar Ιακωβίδου 56 & Σηφάκα, Αγ. Ελευθέριος (έναντι Jumbo), Τηλ.: 210 2280653 ς του ναδικός στο είδο Ένας χώρος μο ίες με Arty δημιουργ διακοσμημένος κή υ και μια μοναδι στους τοίχους το τέχνης λύτερων έργων έκθεση των μεγα υ. στα τραπέζια το ζωγραφισμένων τε παρακολουθήσε Εδώ μπορείτε να υ MUNDIAL τους αγώνες το δοση! σε ζωντανή μετά

/τομανταλάκι "Το μανταλάκι" συνεργατικό καφενείο, στα Άνω Πατήσια, δεν είναι μόνο γνωστό για τους νόστιμους και φθηνούς μεζέδες, αλλά και για τα μουσικά live που έχει διοργανώσει μέχρι σήμερα. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι "το μανταλάκι" θα μετατραπεί για κάποιες Κυριακές του Ιουνίου και του Ιουλίου σε μικρή θεατρική σκηνή. Τις επόμενες ημέρες θα φιλοξενήσουμε, μικρές ανεξάρτητες θεατρικές ομάδες, ομάδες που συνηθίζουν να παίζουν στο δρόμο και σε αυτοδιαχειριζόμενους κοινωνικούς χώρους με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Η χαρά μας θα φανεί στο καπέλο που βγάζουν. Σας περιμένουμε να στηρίξετε τη νέα μας προσπάθεια.

• Κυριακή 22/06 στις 12:00. 3 παραμύθια του ΕυγένιουΤριβιζά από την ηθοποιό Μαρία Τερζάκη.

• Κυριακή 6/07 στις 21:00. Η ΑΘΟΠΕΤΟΥ της Μάρως Δούκα, από την ομάδα Προςάναμμα.

• Κυριακή 13/07 στις 21:00. MAMA TONI των Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο, από την ομάδα Πείρα(γ)μα. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα ανακοινωθεί στη σελίδα μας στο FB (www.facebook.com/tomantalaki)

το Μανταλάκι, Συνεργατικό Καφενείο Μπάμπη Άννινου 15 & Ηλία Ζερβού, Άνω Πατήσια, τ.: 210 20 11 546, fb: https://www.facebook.com/tomantalaki

Π α τη σί ω ν 35 1, Άνω Π ατ ήσ ι α Τ. : 2 10 201 235 4 O.n.o.m.a. - the art bar

χνί κάποτε το παιχνίδι «Τα παιδάκια», Αλφαβητάριο (Δημ. Δούκας, Δημ. Δεληπέτρου κ.α., εικονογράφηση: Τάκης Καλμούχος)

Πρώτη ύλη το καλάμι Ένα αποκριάτικο ραδιοφωνικό μήνυμα στις αρχές του ’60 έλεγε: «Πλουτίστε την κοσμηματοθήκη των αναμνήσεών σας. Ελάτε στον χορό μας, τον χορό των εκφωνητών». Δεν αποδέχθηκα την πρόσκληση, όμως η κοσμηματοθήκη των αναμνήσεων, μου άρεσε και μου έμεινε σαν έκφραση και σε κάθε περίσταση που χρειάζομαι πληροφορίες για άλλες εποχές, ανοίγω την πλούσια κοσμηματοθήκη μου. Τώρα λοιπόν, αφού θα φάμε με χρυσά κουτάλια, σταματάω τις Συνταγές της Κατοχής και ψάχνω στην κοσμηματοθήκη μου για «Το παιχνίδι κάποτε». Αυτή η σελίδα στηρίζεται κυρίως σε προσωπικές μου αναμνήσεις καθώς και σε αναμνήσεις και βιώματα προγενέστερων, αλλά και σε κάποιες βιβλιογραφικές πηγές. Ας γυρίσω λοιπόν στις αρχές και ως τα μέσα και λίγο ακόμη του προηγούμενου αιώνα. Τότε που τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα έξω από το σπίτι. Στους κήπους, στις πλατείες, στις αλάνες, στους άδειους τότε δρόμους κι αποφάσιζαν να διακόψουν το παιχνίδι μόνο άμα έπεφτε η νύχτα κι άμα άρχιζε να διαμρτύρεται το άδειο στομάχι. Ένα αγαπημένο παιχνίδι των αγοριών, γνωστό και στην αρχαιότητα, ήταν το αλογάκι, φτιαγμένο από ένα μακρύ καλάμι. Η ρίζα του καλαμιούήταν το κεφάλι, ενώ η άλλη άκρησερνόταν στη γη. Καμιά φορά υπήρχε στο πάνω

Το καλοκαίρι του 2010 έγραφε το ποίημα η καλή μου φίλη Λίτσα Δρόσου, παλιά Πατησιώτισσα. Το καλοκαίρι του 2011 έφυγε, η αρρώστια της εκάλπασε σαν το καλαμένιο αλογάκι. Ελπίζω να μην ξεπουληθούν όλα, Λίτσα.

μέρος ένα πάνινο κεφάλι αλόγου γεμισμένο με κουρέλια, αλλά αυτό δεν ήταν απαραίτητο γιατί τις περισσότερες φορές τα παιδιά καβαλούσαν ένα σκέτο μακρύ καλάμι που το οδηγούσαν τρέχοντας και χτυπώντας το με μια βέργα. Αυτό το απλό παιχνίδι τα έκανε να νιώθουν περήφανα, έτοιμα να κατακτήσουν τον κόσμο. Πολλοί, αν και δεν είναι πια παιδιά, εξακολουθούν και σήμερα να... καβαλάνε το καλάμι. Εκτός από το καλαμένιο αλογάκι, το λατρεμένο παιχνίδι εκείνα τα χρόνια που τα παιδιά μεγάλωναν σαν παιδιά, από καλάμι έφτιαχναν τα τουφέκια τους, τα πιστόλια, τα τόξα και τα βέλη. Και να μην ξεχάσω τον χαρταετό. Από τις πρώτες προσπάθειες για την κατάκτηση του... διαστήματος. Εδώ χρειαζόταν δεξιοτεχνία, πολλή δουλειά, πολλά υλικά όπως: λαδόχαρτα, αλευρόκολλα, εφημερίδες για την ουρά και τα «σκουλαρίκια», σπάγκος για τα ζύγια και την καλούμπα. Όμως απαραίτητα ήταν τα λεπτοκομμένα καλάμια για να στερεωθούν και να κολληθούν πάνω τους, με τέχνη, τα χρςματιστά λαδόχαρτα. Όταν ο μικρός δημιουργός ολοκλήρωνε το έργο του, φρόντιζε να βρει τον κατάλληλο τόπο με τον κατάλληλο άνεμο. Εκεί απογείωνε τον χαρταετό και προσπαθούσε να τον κυβερνήσει σωστά, ώστε να φτάσει στα σύννεφα χωρίς να κάνει τούμπες και να πέσει άδοξα στο έδαφος. Φαίνεται πως η καταλληλότερη εποχή ήταν ολόκληρη η περίοδος της Αποκριάς, όμως ο χαρταετός ήταν το έθιμο-σύμβολο της Καθαρής Δευτέρας. Εδώ και πολλά χρόνια οι χαρταετοί πουλιούνται έτοιμοι, αλλά τηρείται πάντα το έθιμο και την Καθαρή Δευτέρα αρμενίζουν στον ουρανό της Αθήνας. Θυμάμαι μια χρονιά όταν ο μεγάλος μου ο γιος ήταν πιτσιρικάκι αμολήσαμε ένα χαρταετό κι ενώ όλο ανέβαινε, ξαφνικά, από κακό χειρισμό του «κυβερνήτη» κάνει τρεις τούμπες και πέφτει στη θάλασσα. «Πάει ατός» ξεφώνισε μες στο δάκρυ ο μικρός. «Πίγιικε». Θα τελειώσω με μια αναφορά-φόρο τιμής. Στον καιρό της Κατοχής, πολλά από αυτά τα «ξένοιαστα» παιδάκιατην ημέρα ύψωναν χαρταετό ή έπαιζαν πόλεμο με καλαμένια άλογα και όπλα και τη νύχτα έπαιζαν το παιχνίδι με τον θάνατο γράφοντας, μαζί με τους εφήβους, συνθήματα στους τοίχους. Ήταν μια λέξη μοναχά: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΝΑΤΑΛΙΑ ΣΑΜΑΡΑ - ΓΚΑΙΤΛΙΧ

Λι θο βο λι σμ ός

Λιθοβολισμός ευημερίας Ινδία, Πακιστάν, Ιράν… απαγχονισμοί, βιασμοί, πυρπολήσεις, ομαδικοί βιασμοί κατά γυναικών. Τώρα συμβαίνουν όλ’ αυτά; Όχι. Γιατί παρελαύνουν όμως, όλες αυτές οι τραγικές ειδήσεις από μπροστά μας, τον τελευταίο καιρό; Ποιος ο λόγος που τραγικές εικόνες έχουν κατακλύσει τις ειδησεογραφικές εκπομπές, τα ενημερωτικά μπλογκς και όλων των ειδών τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Τρομοκρατία; Φόβος; Ή μήπως καθησυχασμός των δυτικών χωρών, στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες; Η βία υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει! Παγκοσμίως... Τα ποσοστά είναι υψηλά, οι εικόνες φρικαλέες και η προστασία σχεδόν μηδαμινή. Το θέμα είναι, γιατί ξεπηδάει απ’ όλες τις γωνιές των media αυτή η φρίκη εν μέσω ανασχηματισμών, μνημονίων, οικονομικών μέτρων, περικοπών επί περικοπών, διαθεσιμοτήτων κλπ κλπ. Μήπως, για να ξεχάσουμε τα χάλια μας και να παρηγορηθούμε που δεν έχουμε γίνει ακόμα θιασώτες ομαδικών βιασμών στην πλατεία Συντάγματος. Είναι γνωστό το ποίημα: Όταν η Ευρώπη θέλει να πουλήσει πολιτισμό, ειρήνη, οικονομική ευμάρεια και σταθερότητα, προβάλλει τα αποτρόπαια εγκλήματα των υπανάπτυκτων χωρών της Ανατολής. Για ένα περίεργο, πραγματικά, λόγο δεν ακούμε για περιστατικά σεξουαλικών κακοποιήσεων εντός και εκτός συνόρων στα πλαίσια της Ε.Ε. Ε, φαίνεται δεν θα ’χουμε τέτοια περιστατικά, μωρέ… Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA), που παρουσιάστηκε στις 04/03/2014 στις Βρυξέλλες, μία στις τρεις γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πέσει θύμα σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης. Συμμετείχαν 42.000 γυναίκες, δηλαδή 1.500 γυναίκες από καθεμία εκ των 28 ευρωπαϊκών χωρών που μετείχαν στην έρευνα. Σε ό,τι αφορά τις χώρες της νότιας Ευρώπης, όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα, η βία κατά των γυναικών είναι κάτω από τον μέσο όρο του 33% στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ελ-

ΛΕΥΚΑΝΣΗ

δ ο ν τ ι ώ ν

ολλά ακούγονται και γράφονται κατά καιρούς για τη λεύκανση δοντιών. Παρακάτω παρατίθενται κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Αρχικά πρέπει να σημειωθεί ότι: δύο είναι οι κύριοι λευκαντικοί παράγοντες, το υπεροξείδιο του υδρογόνου (για θεραπεία στο ιατρείο) και το υπεροξείδιο του καρβαμιδίου (για την καλλυντική λεύκανση στο σπίτι). Για δόντια που παρουσιάζουν δυσχρωμίες εξαιτίας κάποιας πάθησης, λήψης φαρμάκων, τραυματικών ή ιατρογενών παραγόντων απαιτείται λεύκανση στο ιατρείο με την παρέμβαση του οδοντιάτρου. Στην περίπτωση της καλλυντικής λεύκανσης χρησιμοποιούνται εξατομικευμένοι νάρθηκες τους οποίους ο ασθενής γεμίζει με ειδικό υλικό και τους τοποθετεί στο στόμα για τέσσερις ώρες τουλάχιστον. Το υλικό αυτό

Π

λάδα το ποσοστό των γυναικών που έχουν υποστεί κακοποίηση φθάνει το 25%! Pas mal, δεν συμφωνείτε; Η βία δεν ανάγεται μόνο σε σεξουαλική. Βία είναι, όταν ένας εργοδότης ζητά από μία γυναίκα να του υπογράψει συμβόλαιο, ότι για τα επόμενα 5 ή 10 χρόνια δεν σκοπεύει να γίνει μάνα. Ή ακόμα χειρότερα να κινδυνεύσει να χάσει την δουλειά της σε περίπτωση "ανεπιθύμητης» εγκυμοσύνης. Για να μην αναφέρουμε, την αναξιοκρατία που επικρατεί στους κατά βάση ανδροκρατούμενους χώρους εργασίας μεταξύ των δύο φύλων. Ένας άντρας, είναι ικανότερος και πιο ευέλικτος όσον αφορά τη παραγωγικότητά του, σε μια χώρα που ακόμα και σήμερα επικρατεί η λογική της γυναίκας που ανήκει στην κουζίνα και στην ανατροφή των παιδιών. Βία είναι, τα φωτοσοπαρισμένα κορμιά των εξωφύλλων και τα ρετουσαρισμένα πρόσωπα των τηλεοπτικών μπίμπο, που μας μοστράρουν με παρρησία ότι: «Άντρα μου εκτός από επιτυχημένη επαγγελματίας, μαγείρισσα, μάνα, κόρη, σύζυγος, δημοσιογράφος και πολυμίξερ, συνεχίζω να είμαι και πρέπει να είμαι σέξυ, όμορφη, αποτριχωμένη, άοσμη και πάντα διαθέσιμη, παρ’ όλο που έχει περάσει από πάνω μου, ωσάν ισοπεδωτική μπουλντόζα, ένα εξαντλητικό 15ωρο. Γιατί πάνω απ’ όλα είμαι γυναίκα!» «Κορίτσια ξεσηκωθείτε!» Όχι λάθος! Αυτό είναι απ’ αλλού. Όση βία, εξαθλίωση, κακοποίηση-σεξουαλική, σωματική, ψυχολογική- κι αν ασκείται στις μουσουλμανικές χώρες ή στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, άλλη τόση ασκείται και πίσω από τις κλειστές πόρτες της πολυεθνικής της Νέας Υόρκης ή του πλήρους εξοπλισμένου διαμερίσματος στο Παγκράτι ή στη Φιλοθέη. Απλώς στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες η κεκαλυμμένη δημοκρατία, αξιοκρατία και ισότητα μεταξύ των δύο φύλων δεν αφήνει τα περιστατικά να προβληθούν, να φτάσουν στη δικαιοσύνη και εν τέλει ν’ απαλειφθούν εντελώς.

διασπάται σε μικροσκοπικά μόρια τα οποία διασκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις στα επιφανειακά και τα εσωτερικά στρώματα του δοντιού και με τη βοήθεια του ενεργού οξυγόνου που περιέχει αφαιρεί δυσχρωματικές κηλίδες που προέρχονται κυρίως, από τα τρόφιμα, το ποτό και το κάπνισμα. Πρέπει να σημειωθεί ότι τις πρώτες μέρες εφαρμογής παρατηρείται παροδική ευαισθησία κατά τη διάρκεια της λεύκανσης και η θεραπεία στο σπίτι διαρκεί συνήθως εννιά μέρες. Καλό είναι να συμβουλευτείτε τον οδοντίατρό σας ο οποίος θα σας συστήσει ένα απολύτως ασφαλές σκεύασμα το οποίο να περιέχει φθόριο για την προστασία από την τερηδόνα, νιτρικό κάλιο για την απευαισθητοποίηση του δοντιού, νερό για την αποφυγή αφυδάτωσής του, Aloe Vera & ασβέστιο. Επιπροσθέτως για εικοσιτέσσερις με σαράντα οκτώ ώρες από την εφαρμογή αποφύγετε τρόφιμα και ποτά που χρωματίζουνε τα δόντια, όπως: καφές, κόκκινο κρασί, τσάι, όξινα φρούτα και λαχανικά (σπανάκι, λεμόνι, παντζάρι κ.ο.κ.). Η λεύκανση στο ιατρείο διαρκεί σαράντα περίπου λεπτά είτε με, είτε χωρίς τη χρήση συσκευής laser ή λάμπας υπεριώ-

Λα Σουσουρελά

ευ ημ ερ ίας

δους ακτινοβολίας, ενώ ο συνδυασμός λεύκανσης στο ιατρείο αρχικά και κατά περιόδους μετά από πρόταση του οδοντιάτρου σας στο σπίτι, εγγυώνται τα καλύτερα αποτελέσματα για ένα πιο ελκυστικό και δύο με τρεις τόνους φωτεινότερο υγιές χαμόγελο σε ζωντανά και απονευρωμένα δόντια.

Γκεβρέκη Ηλιάνα Χειρούργος Οδοντίατρος Σπυρίδωνος Τρικούπη 56-58, τ.: 210-8225615

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να παρουσιαστούν μερικές προτάσεις που αποσκοπούν στη διαχείριση των δυσμενών ψυχολογικών επιπτώσεων που επιφέρει η ανεργία. Θα προσπαθήσω (με κάθε σεβασμό στην ψυχική ταλαιπωρία που υφίστανται οι άνεργοι, έχοντας την βαθειά αντίληψη ότι είναι εύκολο να λέει κανείς λόγια όταν «είναι έξω από τον χορό») να καταθέσω μερικές ιδέες, που εκτιμώ ότι ενισχύουν την ψυχολογική ανθεκτικότητα, προκειμένου το άτομο να μπορέσει να κρατήσει υψηλό φρόνημα, ώστε να εξακολουθήσει την προσπάθειά του

Παναγιώτης Απότσος

Ψυχολόγος MSc - Ψυχοθεραπευτής

ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ Με το φαινόμενο των απολύσεων να έχει λάβει μαζικές διαστάσεις και να έχει περιλάβει μεγάλες ομάδες που παλιά εθεωρούντο «εξασφαλισμένοι» (π.χ. καθηγητές, δημόσιοι υπάλληλοι), οι προοπτικές από τη μια της απόλυσης και από την άλλη της μακροχρόνιας ανεργίας φαίνονται πιο απειλητικές από ποτέ. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο καθηγητής Ν. Στεφανής1, «Το άτομο στο μέσον οικονομικής κρίσης αντιστοιχεί στον επιβάτη πλοίου στο μέσο μεγάλης θαλάσσιας τρικυμίας. Βιώνει το συναίσθημα της απειλής βύθισης του πλοίου και στην καλύτερη περίπτωση της διάσωσής του ύστερα από επώδυνες περιπέτειες. Η συνθήκη αυτή βιώνεται ως στρες». Η απώλεια της εργασίας ή η μη ευόδωση της προσπάθειας για ανεύρεση εργασίας βιώνονται ως καταστάσεις πένθους. Σοκ, οργή, κατάθλιψη, απάθεια, διαρκές άγχος και απώλεια ταυτότητας, αναφέρονται πολύ συχνά από αυτούς που χάνουν τη δουλειά τους, δεν βρίσκουν δουλειά ή ακόμα αισθάνονται την απειλή της απόλυσης να επικρέμεται από πάνω τους. Το άγχος που προκαλεί η αβεβαιότητα της οικονομικής κατάστασης έχει σοβαρές επιδράσεις στην υγεία και στις διαπροσωπικές σχέσεις2. Επίσης σπρώχνει τους Έλληνες/ίδες προς το τσιγάρο και το αλκοόλ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Η Συμβουλευτική/ Ψυχοθεραπεία επιδιώκει να ενισχύσει την κλονισμένη αυτοπεποίθηση του ανέργου και να τον βοηθήσει να αντιληφθεί ότι αποτελεί ισότιμο μέλος της κοινωνίας, ο άνεργος δεν είναι ψυχικά ασθενής,

για ανεύρεση εργασίας και να μην αφεθεί «να τον πάρει από κάτω» η κατάσταση. Για τα αίτια και τις ψυχολογικές επιπτώσεις της ανεργίας, μιας και έχουν γραφτεί πολλά, θα αναφερθώ μόνο περιληπτικά. Θα ήθελα να τονίσω όμως ότι, οι προτάσεις που καταθέτω, σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι αποτελούν «άλλοθι» για τις αδικίες του συστήματος. Όποιος με οποιοδήποτε τρόπο βοηθά στην αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών του υπάρχοντος συστήματος, δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά το δικαιώνει.

Τ. Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής

ούτε πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Μπορεί να τον εμψυχώσει στο να οργανώσει καλύτερα την αναζήτηση εργασίας. Μέσα στο πλαίσιο της θεραπευτικής σχέσης το άτομο μπορεί να επεξεργαστεί τις ματαιώσεις και τα δύσκολα συναισθήματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω προκειμένου να διατηρήσει την ψυχική του υγεία. Ακόμα μπορεί να επαναξιολογήσει τα μοντέλα ζωής και τις προσδοκίες του αναφορικά με τις αντιλήψεις περί επιτυχίας – κοινωνικού στάτους που τον πιέζουν. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ακόμα κι αν δεν ευθύνεται το συγκεκριμένο άτομο για την γενική κρίση, υφίσταται τις συνέπειες σε πολύ προσωπικό επίπεδο. Θεμελιώδες ζήτημα που αντιμετωπίζει ο άνεργος είναι το κενό χρόνου το οποίο θα πρέπει να διαχειριστεί, η ύπαρξη του οποίου επιτρέπει να επικρατήσουν αρνητικές σκέψεις και καταθλιπτικά συναισθήματα.

Προτάσεις: Καθημερινό πλάνο δράσης: είτε αυτό είναι αγορά μιας εφημερίδας με αγγελίες, είτε είναι το καθημερινό διάβασμα ειδικών ιστοσελίδων με αγγελίες και προκηρύξεις προκειμένου να διατηρηθεί το σθένος, ως προς την αναζήτηση εργασίας. Αναψυχή: η αναψυχή δεν χρειάζεται να έχει μεγάλο οικονομικό κόστος (περίπατος, συνάντηση με φίλους, δραστηριότητες γενικά που βοηθούν στην διατήρηση καλής διάθεσης). Πρόγραμμα εβδομάδας: δραστηριότητες με τις οποίες θα γεμίσει η κάθε μέρα προκειμένου να μην κολλήσουμε στη θλίψη που προκαλεί το κενό χρόνου (π.χ. την Τρίτη Λαϊκή, την Τετάρτη κινηματογράφος με μει-

Τηλ.: 6938373938

ωμένο εισιτήριο, ωράριο εργασίας για δουλειές σπιτιού κ.λπ.). Αγχολυτικές δραστηριότητες: αθλητισμός, εθελοντισμός, βόλτα στη γειτονιά ή στο άλσος, παραμονή σε πράσινο, κοντινές στιγμές με το/την σύντροφο μας, καταστάσεις που φέρνουν γέλιο κ.λπ. Διαχείριση της απόρριψης: αν δεν υπάρξει πρόσληψη σε κάποια συνέντευξη, ας αποφύγουμε να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας, ας μην το βάλουμε κάτω. Είναι χρήσιμο το ημερολόγιο: Η καταγραφή σκέψεων και συναισθημάτων βοηθά και φαίνεται να αποφορτίζει συναισθηματικά. Αν θυμόμαστε ότι έχουμε κάποιες επιλογές, αυτό θα βοηθήσει να νιώσουμε πιο δυνατοί και λιγότερο απελπισμένοι3. Δηλαδή υπάρχει η δυνατότητα, να επανεξεταστούν οι ανάγκες (χρειάζομαι πραγματικά αυτό το αντικείμενο, αυτή τη συνήθεια;), να μειωθεί το κόστος ζωής μέσω έρευνας της αγοράς, χωρίς να επηρεαστεί ανάλογα το βιοτικό επίπεδο. Είναι κάτι που με λίγη έρευνα και λίγη ψυχραιμία, μπορεί να γίνει. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θα είναι χρήσιμο (όχι μόνο για ανέργους) να επαναξιολογηθεί ο καταναλωτικός τρόπος ζωής που κυριαρχεί στην κοινωνία μας. Άραγε χρειάζεται κάποιος να «έχει» όλα όσα μας προβάλλουν τα ΜΜΕ, για να μπορεί να «είναι»;

ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ Λέγεται ότι στιγμές και συνήθειες που είχαμε ξεχάσει εδώ και δεκαετίες, επαναφέρει η κρίση αφού ο κόσμος δείχνει να επιλέγει ξανά τους απλούς και χωρίς κόστος, τρόπους αναψυχής, όπως έναν περίπατο, μια φιλική κουβέντα, βεγγέρες κ.λπ. Η πιο ανθρώπινη

e-mail: panap6@yahoo.gr

διάσταση των σχέσεων και της αναψυχής, φαίνεται να επανέρχεται στο προσκήνιο. Από την άλλη πλευρά επειδή το πρόβλημα έχει αλλάξει μέγεθος και έχει ποιοτικά διαφορετικά χαρακτηριστικά ίσως έχει έρθει ο καιρός να δούμε με ποιους νέους τρόπους μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Και εδώ βρίσκεται μια νέα και μεγάλη πρόκληση στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των φόβων και της αδράνειας, που φαίνεται να μας διακατέχει ενώπιον της κινητοποίησης προς νέες λύσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κρίση και την ανεργία. Οι απόπειρες που έχουν γίνει φαίνονται να είναι αποτελεσματικές. Πρώην άνεργοι έχουν συνεταιριστεί και δημιουργήσει λύσεις (π.χ. εστιατόρια με πολύ φτηνές τιμές) στο πρόβλημά τους. Επίσης η συμμετοχή σε ομάδες συμβουλευτικής στήριξης ανέργων φαίνεται να βοηθά πολύ. Ομάδες κατοίκων σε γειτονιές έχουν συγκροτηθεί και προσφέρουν σε πολλά επίπεδα. Ας κρατήσουμε κατά νου ότι ο άνθρωπος έχει πολλά ψυχικά αποθέματα τα οποία μερικές φορές χρειάζεται να φτάσει στα άκρα για να εμφανιστούν.

Αναφορές 1. Στεφανής Ν. Η απειλή της βύθισης του πλοίου. Το Βήμα, 11/4/2010: σελ. Α10.

2. Ελαφρός Γ. Η κρίση βλάπτει σοβαρά υγεία-σχέσεις. Η Καθημερινή, 23/11/2008: σελ. 42.

3. Πρεκατέ Β. Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας. http://brightplanet.blogspot.gr/2010/06/ blog-post_1089.htm

Συνδυάζοντας θεωρία και πρακτική άσκηση πολλών ωρών, είναι δική μας ευθύνη οι υποψήφιοι να γίνονται σωστοί οδηγοί και προσεκτικοί και οι εκπαιδευτές καλοί δάσκαλοι

ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ • ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ ΑΜ, Α1, Α2 & Α

• ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ Β (Αυτόματο & ΑμεΑ) • ΕΠΕΚΤΑΣΗ Β+Ε (Τρέιλερ-Μπαγκαζιέρα-Σκάφος-Τροχόσπιτο) • ΕΠΕΚΤΑΣΕΙΣ Γ, Δ, Ε & Π.Ε.Ι.

• ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙΣ (και με το δικό σας Ι.Χ.)

ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΕ 4 ΓΛΩΣΣΕΣ

• ΕΛΛΗΝΙΚΑ • ΑΓΓΛΙΚΑ • ΡΩΣΙΚΑ • ΑΛΒΑΝΙΚΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ & ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΩΝ

Αμπελόκηποι: Λ. Μεσογείων 32 - 210 777 32 30 // Κ. 697 3232 555 - 694 454 45 55 // F. 210 68 94 030 Πατήσια: Λ. Ηρακλείου 60 - 210 22 333 13 // Χαλάνδρι: Κολοκοτρώνη 9 - 210 68 95 222

η ψυχή της πόλης

Παντελής Αμπαζής (www.ampazis.gr)

Ζωή αλέγκρα, στη Φώκα Νέγκρα!

Μ

ε προσκέφαλο την πλατεία Κυψέλης και τα μακριά λεπτά της πόδια νωχελικά απλωμένα μέχρι τη Δροσοπούλου, η θρυλική Φωκίωνος Νέγρη ζει και βασιλεύει δίπλα μας. Ειδικά τώρα πριν τους μεγάλους καύσωνες, είναι πραγματικά χαρά θεού! Ανθισμένα τα δέντρα και τα λουλούδια στα παρτέρια. Χρώματα κι αρώματα, κάνουν ντου από παντού. Και βέβαια ένα απίστευτο ανθρώπινο παζλ ανοίγει σαν βεντάλια μπροστά στα αχόρταγα μάτια μου. Μαμάδες με τα στρουμπουλά τους μωρά στο καρότσι, πίνουν καφέ στη λιακάδα. Γεροντάκια στα παγκάκια ξεφυλλίζουν βαριεστημένα την εφημερίδα τους. Γελαστά duracel πιτσιρίκια τρέχουν πάνω-κάτω στην πλατεία και κάνουν σούζες με τα λιλιπούτεια ποδηλατάκια τους. Τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά έχουν φτιάξει ένα αυτοσχέδιο τέρμα και παίζουν ουρλιάζοντας μπάλα. Λίγο παρακάτω τα θρυλικά λαϊκά κορίτσια της Κυψέλης -σήμα κατατεθέν της περιοχής- κάνουν τις πρώτες τους εφηβικές διερευνητικές περιπολίες, ισορροπώντας με νάζι πάνω στις ψηλοτάκουνες γόβες της μαμάς. Στο αντίπαλο αγορίστικο στρατόπεδο φαρδιές ατσούμπαλες πολύχρωμες μπλούζες και βερμούδες. Τα συνομήλικα τους αγόρια με παράξενα κουρέματα, σπυράκια στο πρόσωπο και λυμένα τα κορδόνια στα χοντρόσολα αθλητικά τους παπούτσια, φωνάζουν και χειρονομούν ακατάπαυστα. Χαζογελάνε με το παραμικρό αστείο και ενίοτε φλερτάρουν άγαρμπα εκ του μακρόθεν τα διερχόμενα σημαιοστολισμένα κοριτσάκια. Η ιστορία σαράντα χρόνια τώρα, απλά επαναλαμβάνεται… Συνεχίζω νωχελικά τη βόλτα μου. Καφετέριες, μπαράκια, μεζεδοπωλεία, ταβέρνες και φαστφουντάδικα σχεδόν γεμάτα τις ώρες αιχμής. Στα εμπορικά μαγαζιά όμως -όσα δηλαδή έχουν μείνει ακόμα ανοιχτά- πολύ χάζεμα στις βιτρίνες, αλλά ελάχιστοι πια δρασκελίζουν το σκαλοπάτι και πάνε ταμείο… Λουκέτα και ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ άφθονα. Το πρωτογενές πλεόνασμα ένεκα. Είπαμε λεφτά υπάρχουν! Με κεφαλαία. Αλλά τα ‘χουν οι τράπεζες. Με ψιλά γράμματα αυτό… Στη μέση της Φωκίωνος το θρυλικό Π στη συμβολή με την Αγίας Ζώνης. Χείμαρρος οι αναμνή-

σεις. Τσιγάρα, μπύρες, σουβλάκια, ανέκδοτα, γκομενοδουλειές, αμπελοφιλοσοφίες, αψιμαχίες για το ποδόσφαιρο, πολιτικές συζητήσεις, φορητό κασετόφωνο για μουσικούλα, καμιά ξεκούρδιστη κιθάρα που και που, τραγούδι και κουβέντα μέχρι πρωίας. Εδώ φάγαμε τα νιάτα μας! Και ακόμα πεινάμε… Δεξιά ανεβαίνοντας η εδώ και χρόνια εγκαταλελειμμένη Δημοτική Αγορά. Άντε ρε παιδιά να βάλουμε όλοι ένα χεράκι, να ξαναζωντανέψει! Να γίνει ένα στέκι νέων ορεξάτων ανθρώπων. Ένας χώρος Τέχνης και Πολιτισμού. Ή μια Νέα Δημοτική Αγορά ελληνικών βιολογικών προϊόντων. Κάτι πάντως να γίνει! Είναι κρίμα έτσι να ρημάζει. Μ’ αυτά και με κείνα, έφτασα στην πλατεία Κυψέλης. Άραξα σε ένα παγκάκι, πήρα μια μπύρα από το περίπτερο, άναψα τσιγάρο. Στη γωνία απέναντι στέκει αμίλητο και σκεπτικό, το Δημοτικό σχολείο της περιοχής. Πριν λίγες μέρες ήταν ως συνήθως εκλογικό κέντρο. Και απ’ την επόμενη μέρα των εκλογών, στοίβα απ’ έξω τα «κομμένα χέρια» των κοψοχέρηδων… Πρέπει κάποτε στην Ελλάδα να ψηφιστεί ένας νόμος περί ευθύνης ψηφοφόρων. Ως γνωστόν το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι μια συζήτηση πέντε λεπτών με το μέσο ψηφοφόρο. Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος. Η Δημοκρατία είναι ασφαλώς το χειρότερο πολίτευμα, με εξαίρεση όλα τα άλλα... Αυτά σκεπτόμενος, ανεβαίνω στη μηχανή, πατάω γκάζι και βλέπω με την άκρη του ματιού στο δεξί καθρέφτη την αγαπημένη μου πλατεία να απομακρύνεται. Φωκίωνος Νέγρη, σωτήριον έτος 2014. Ζωή και κότα! Μόνο που άλλοι κάνουν τη ζωή κι άλλοι κάνουν την κότα…

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Ο "παντελώς χειροποίητα" μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της "Ανωτάτης Ζαμπετικής" Αναφωνεί "ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!" και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ' τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ "ανεξήγητα αρέσω"

Ιταλική Σχολή νεβαίνοντας την οδό Μιτσάκη στα Άνω Πα-

A

τήσια είναι αδύνατον να μην προσέξεις το επιβλητικό κτήριο στη συμβολή με τις οδούς Πολυλά και Πολέμη. Οι φωνές των

παιδιών, αλλά και η μεγάλη ταμπέλα γνωστοποιούν με πολύ άμεσο τρόπο στον περαστικό τη λειτουργία

Ιταλικές νότες στην Πατησίων

αυτού του κτηρίου. Πρόκειται για ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την παράδοση της ιταλικής γλώσσας και κουλτούρας που δραστηριοποιεί δύο τμήματα: το ελληνικό και το ιταλικό. Η «Ιταλική Σχολή» παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον προσέγγισης για αρκετούς λόγους. Πρόκειται για ένα οικοδόμημα σε μια από τις πιο πολυσύχναστες και ιστορικές περιοχές της Αθήνας, που φέρει μια πορεία εν πολλοίς άγνωστη στους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής. Από την άλλη, είναι ένας χώρος ζωντανός, που οργανώνει για τους μαθητές του, εκτός του ορισμένου από το Υπουργείο Παιδείας εκπαιδευτικού προγράμματος, πολλές δραστηριότητες για ετερόκλητα ενδιαφέροντα. Οι ήχοι εντός της σχολής αναμειγνύονται, καθώς δανείζονται διαφορετικά ηχοχρώματα. Τα ηχοχρώματα της ιταλικής και ελληνικής γλώσσας που προσλαμβάνονται παράλληλα από το αφτί του επισκέπτη ή παρατηρητή του χώρου, κατασκευάζοντας ένα ιδιαίτερο περιβάλλον.

Είναι ωραίο να ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις. Μπορεί μέχρι πρότινος να αντιμετωπίζαμε το παρελθόν της Πατησίων σαν κάτι που είναι περιττό να γνωρίζουμε, όμως δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά αν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι, όπως λένε. Σ’ αυτή τη στήλη θα κά-

πού

πατάς και πού πηγαίνεις...

νουμε βήματα «πίσω» για να πάρουμε φόρα…

Η Σχολή από το χθες στο σήμερα ο οικοδόμημα που φιλοξενεί σήμερα την Ιταλική

που προαναφέρθηκαν έχουν υπάρξει πολλές. Ενδεικτικά,

Σχολή χτίστηκε το 1952. Λειτούργησε για πρώτη

η θεατρική ομάδα έλαβε κατά την προηγούμενη σχολική

φόρα ως ιερατική σχολή για καθολικούς μαθη-

χρονιά βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, σεναρίου και

τές το 1953. Το κτήριο συνιστά ιδιοκτησία του

ερμηνείας στους μαθητικούς καλλιτεχνικούς διαγωνι-

Βατικανού. Οι μαθητές αυτής της ιερατικής σχολής, σύμ-

σμούς. Οι δραστηριότητες, όμως, εκείνες που πραγματικά

φωνα με τα πρότυπα εκπαίδευσης της εποχής, ήταν εσώ-

είναι εντυπωσιακές τόσο ως προς την ιδέα όσο και ως

κλειστοι, προσλαμβάνοντας ακόμα πιο άμεσα τον

προς τη συστηματική ενασχόληση σχετίζονται με τον μον-

απαιτητικό τρόπο διδασκαλίας των καθηγητών τους. Το

τελισμό και συγκεκριμένα με τη Formula 1. Οι μαθητές

1956 αποφασίζουν να καταργήσουν την ιερατική σχολή,

σχεδιάζουν και κατασκευάζουν οχήματα της Formula 1,

ως είχε, με την εισαγωγή και ορθόδοξων μαθητών και

έχοντας διακριθεί επανειλημμένως σε πανελλήνιους δια-

την προσθήκη του μαθήματος των γαλλικών. Κατά την

γωνισμούς και κατακτήσει- μεταξύ άλλων- τα βραβεία

περίοδο 1972- 73, όμως, στον χώρο αυτό εγκαταστάθηκε

«έρευνας και ανάπτυξης», «ταχύτερου αυτοκινήτου» και

η Ιταλική Σχολή, όπως τη γνωρίζουμε έως και σήμερα,

«καλύτερης ταυτότητας ομάδας». Το γεγονός, επίσης,

που μέχρι τότε στεγαζόταν στην οδό Πατησίων. Πολλοί

εκείνο που αποδεικνύει πως όλες αυτές οι δράσεις εντός

απόφοιτοι, όπως με καμάρι επισήμανε η κα. Βώκου, κα-

του σχολικού περιβάλλοντος βρίσκονται σε διαρκή σχέση

θηγήτρια της σχολής από το 1969, ήταν ιδιαίτερα αξιόλο-

με το βασικό πρόγραμμα είναι η θεατρική μεταφορά στο

γοι μαθητές και κατόπιν και αξιόλογοι επιστήμονες.

τέλος της φετινής χρονιάς ενός πρότζεκτ της Α’ γυμνα-

Σήμερα, η Ιταλική Σχολή αποτελείται από δύο τμήματα, το

σίου, με θέμα την «αυτογνωσία και τη διαφορετικότητα».

ελληνικό και το ιταλικό και δύο βαθμίδες εκπαίδευσης, το

Πρόσφατα, η Ιταλική Σχολή Αθήνας αδελφοποιήθηκε με

γυμνάσιο και το λύκειο. Οι μαθητές της εισάγονται με

το Γυμνάσιο Cutrofiano της Απουλίας, στην Κάτω Ιταλία,

σειρά προτεραιότητας για τη φοίτηση τους, στην Α’ γυ-

με στόχο τις ανταλλαγές μαθητών και τις από κοινού δρά-

μνασίου, για την οποία η γνώση ιταλικών δεν είναι απα-

σεις. Τέλος, έχει καθιερωθεί για τους μαθητές της Γ’ γυ-

ραίτητη, καθώς αναλαμβάνεται εξ’ ολοκλήρου από

μνασίου μια πενθήμερη εκπαιδευτική εκδρομή κατά τη

Ιταλούς καθηγητές για όλα τα υπόλοιπα έτη φοίτησης.

διάρκεια κάθε σχολικού έτους στη Ρώμη.

Απόφοιτοι της σχολής αποφάσισαν να ιδρύσουν, μάλιστα,

Όπως, λοιπόν, κι αν προσεγγίσει κανείς την Ιταλική Σχολή

και έναν σύλλογο, ο οποίος οργανώνει εκδηλώσεις, τα

έχει πράγματα να βρει και να παρατηρήσει. Τόσο η δράση

χρήματα από τις οποίες προορίζονται για υποτροφίες των

της εντός του χώρου της εκπαίδευσης, όσο και η ιστορία

αριστούχων μαθητών. Τη διεύθυνση του γυμνασίου της

της παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και επανανοη-

σχολής, σήμερα, διαχειρίζεται η κα. Σταθοπούλου Στυ-

ματοδοτούν μια ολόκληρη γειτονιά. Φωτίζουν τις σχέσεις

λιανή, φιλόλογος, και του λυκείου ο κος Κούναβης Γεώρ-

των ανθρώπων, τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν,

γιος, μαθηματικός.

τους ήχους και τις εικόνες που δέχεται κανείς όταν φτά-

Πέραν όμως από το βασικό πρόγραμμα διδασκαλίας των

σει έξω από την πύλη της. Στην οδό Μιτσάκη. Στον αριθμό

μαθητών της σχολής, έχουν δρομολογηθεί και πολλές

18.

T

εναλλακτικές δραστηριότητες, όπως: ομάδα θεάτρου, ομάδα «πάμε σινεμά», αθλητικές ομάδες (μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ), χορωδία καθώς και προαιρετικά (με μια

Έξι από τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μας Μετά από χρόνια δεν θυμάσαι τη σχολική τάξη... Θυμάσαι το διάλειμμα, τον κήπο του μουσείου, το πεδίο του Άρεως. Η Ιταλική σχολή φιλοξένησε έξι από τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μας. Στη δικτατορία, το σχολείο απέναντι από το πολυτεχνείο, ήταν για μας μια νησίδα δημοκρατίας και ουσιαστικής γνώσης. Οι περισσότεροι καθηγητές, αδυνατούσαν να διδάξουν λόγω πολιτικών φρονημάτων σε άλλα σχολεία και κατέληγαν στην Ιταλική σχολή που δεχόταν στους κόλπους της τους αντιφρονούντες του καθεστώτος. Αλλά και ’μεις μέσα σε αυτή την όαση ελευθερίας ζούσαμε μια σειρά από εμπειρίες πρωτόγνωρες μέχρι τότε στο ελληνικό σχολείο. Βόλτες στην Ακρόπολη και ανάγνωση αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, παρέα με τους νέους Ιταλούς δασκάλους που αφιέρωναν ατελείωτες ώρες στην εξωσχολική διδασκαλία. Και όλα αυτά γιατί το ελληνικό “Μας άνοιξε σχολείο ήταν και δρόμους συνεχίζει να είναι στο μυαλό, αφάνταστα ανιαρό. Αργότερα θυμάσαι μας άνοιξε μόνο εκδρομές, χαδρόμους μόγελα, παιδικούς στη ζωή”. έρωτες και ατελείωτες φιλίες. Θυμάμαι τους αγώνες που πάντα χάναμε γιατί ήμασταν κακοί αθλητές, αλλά πρωταθλητές στο γέλιο και στο χαβαλέ. Η Ιταλική ήταν Νέο και Νεανικό σχολείο. Μας άνοιξε δρόμους στο μυαλό, μας άνοιξε δρόμους στη ζωή. Ήταν και παραμένει αυτό που πρέπει να είναι ένα σχολείο.... Χώρος γνώσης, χωρίς καταπίεση με διάλογο και αγάπη. Μακάρι να κρατήσει και σήμερα, που ενηλικιώνεται, τη φρεσκάδα των πρώτων χρόνων της λειτουργίας του. Τότε που οι δάσκαλοι πίστευαν ότι μαζί με τους μαθητές θα άλλαζαν τον κόσμο. Χιωτάκης Νίκος Αρχιτέκτων απόφοιτος 1972

μικρή επιπλέον επιβάρυνση για τους σπουδαστές): ξιφα-

Γράφτηκε στις 11 Ιουνίου του 2014

σκία, κιθάρα και τέλος εικαστικές τέχνες. Οι διακρίσεις σε

για λογαριασμό του περιοδικού

διαγωνισμούς των πολιτιστικών και αθλητικών ομάδων

«Η Πατησίων Ζει».

Η κουζίνα του φοιτητή πορούσα πάντα με εκείνους τους τύπους που γεμίζαν τις καφετέριες στη σχολή και ύστερα αργά το βράδυ τα μπαράκια στο γκάζι και εκείνα τα δικά μας τα ταβερνάκια τα κουλτουριάρικα στο Κουκάκι. Αν δεν έχεις βρεθεί να τρως «μεθυσμένη τηγανιά», να πίνεις τσίπουρο από πλαστικό μπουκάλι και στο δίπλα δωμάτιο να καίγεται η κουρτίνα της κουζίνας δεν έχεις ζήσει φοιτητής!

Α

Για μας τα βράδια ήταν πάντα στριμωγμένα στην κουζίνα, με τα χέρια στο ζυμάρι της πίτσας που έβγαινε ή πολύ νερουλό ή πολύ σφικτό και ποτέ μα ποτέ όπως πρέπει, το νεροχύτη γεμάτο μαρούλια, για εκείνη τη σαλάτα τη φοβερή που ποτέ δεν περίσσευε και το τηγάνι πάντα στη φωτιά με κάποιο κρέας να τσιτσιρίζει και να μυρίζει. Σε όλα κυριαρχούσε η μυρωδιά της ρίγανης, την έφερνε πάντα μαζί της η Βαγγελιώ και τριγυρνούσε σαν μανιακή με ένα βαζάκι στο χέρι πασπαλίζοντας παντού ρίγανη, στο τηγάνι, στην πίτσα, στη σαλάτα, στα μαλλιά μας, στο πάτωμα. Παντού! Την ώρα του μαγειρέματος η σύνδεση με το δωμάτιο επιτρεπόταν μόνο όταν έπεφτε δύσκολη ερώτηση στο τρίβιαλ. Σύγχρονη ιστορία κατά κύριο λόγο. Και αν η απάντηση ήταν λάθος και η διαπόμπευση κρατούσε ώρα έφτανε στο δωμάτιο η μυρωδιά της καμένης ρίγανης και λίγος καπνός. Και μέναμε να μοιραζόμαστε τα τελευταία φύλλα μαρούλι πάνω από το ταμπλό του τρίβιαλ και προσπαθούσαμε να χορτάσουμε την πείνα μας με παγωτό. Εγώ το έφτιαχνα το παγωτό, ήταν η σπεσιαλιτέ μου. Βαθμός δυσκολίας κάπου στο -3, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.

Αυτή την περίφημη συνταγή για το παγωτό μου αλλά και εκείνη της σαλάτας της θρυλικής δεν την έδινα όσο και να με παρακαλούσαν. Ήταν ένα παιχνίδι πάνω από όλα αυτή η επιμονή, μια προσπάθεια να διαφυλάξω το μυστικό της συνταγής: το γεγονός ότι δεν υπήρχε κανένα απολύτως μυστικό! Λίγο μαρούλι-γιατί ποτέ δεν βρίσκει κανείς σωστό μαρούλι στην Αθήνα;-, κοτοπουλάκι κατευθείαν από την πατρίδα, αλανιάρικο, homemade-που λένε και στο χωριό μου-κρουτόν και λίγο γιαούρτι με μουστάρδα, μπαλσάμικο και λάδι. Και κάπως έτσι θα θυμάμαι τα χρόνια μου τα φοιτητικά για πάντα. Μια παρέα αταίριαστη, εθισμένη στο τρίβιαλ, μια κουζίνα γεμάτη κόσμο, ένα τραπέζι γεμάτο κρασιά και γέλια υστερικά ως το πρωί. Στη μνήμη μου θα μπλέκονται πάντα ο Ντεριντά, Ο Βέλτσος και ο Φίλιπ Ντίκ με το άρωμα της ρίγανης και το τσιτσίρισμα του λαδιού στο τηγάνι. Είναι παράξενος ο τρόπος με τον οποίο η κουζίνα έχει συνδεθεί με την οικογένεια, τους φίλους, τους εραστές. Είναι εκείνος ο χώρος από τον οποίο όλοι έχουμε μόνο χαρούμενες στιγμές να σκεφτόμαστε. Πρώτα τη μαμά να τρίβει βασιλικό με τα χέρια της και εσύ μικρός πολύ να κάθεσαι στην καρέκλα με τα πόδια σου να κρέμονται στον αέρα, γιατί δεν φάνουν στο πάτωμα, να την κοιτάζεις. Έπειτα μια κουζίνα γεμάτη ασφυκτικά με φίλους, μαρούλια και μακαρόνια στο πάτωμα, γέλια και πειράγματα. Και ύστερα τα χέρια του να αγκαλιάζουν τη μέση σου και το φιλί του ζεστό στο λαιμό σου, με τη μυρωδιά από τις πιπεριές στο τηγάνι να γεμίζει τη σκέψη σου. Μέχρι τη στιγμή που εσύ πια μάνα, μητέρα, μαμά θα προσπαθείς να βρεις τρόπο να κάνεις τα σπαράγγια νόστιμα ώστε να τα φάει ή θα ετοιμάζεις ταπεράκια για να φάει στην εξεταστική. Και ακόμα καλύτερα τη στιγμή που θα ανοίγεις εκείνο το ξύλινο σεντούκι και θα χώνεις μέσα τετράδια με συνταγές για να το βρίσκω εγώ στο σεντούκι της γιαγιάς και να σε θυμάμαι…. Κατερίνα Θεοδωρακοπούλου

Το σεντούκι της γιαγιάς Θυµηθείτε εκείνη την εποχή που φορώντας ολόσωµα κορµάκια και τα µαλλιά πλεξούδα πηγαίναµε στην θάλασσα και περνούσαµε τη µέρα µας φτιάχνοντας καστράκια στην άµµο. Στις δέκα το πρωί θυµάµαι, ξεκινούσαµε µε τα ποδήλατα για τη θάλασσα και κάπου στη µια, κάτω από ένα σκιερό αλµυρίκι άνοιγε το ταπεράκι και τρέχαµε πεινασµένα από το κολύµπι να φάµε τα τυροπιτάκια της γιαγιάς.

Τυροπιτάκια µε ντοµάτα

Εκτέλεση

Υλικά • • • • • • • • • • • • •

450 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 50 γραμ. κεφαλοτύρι ή κεφαλογραβιέρα τριμμένα 1 ντομάτα στυμμένη και ψιλοκομμένη 1 φλυτζ. τσαγιού χλιαρό γάλα 1 φλυτζ. τσαγιού σπορέλαιο ½ κουτ. γλυκού κοφτό ζάχαρη 1 κουτ. σούπας ξύδι 1 φακελάκι μαγιά 3 - 4 φυλλαράκια δυόσμο ρίγανη ½ κουτ. γλυκού αλάτι φρεσκοτριμμένο πιπέρι 3 - 4 κουτ. σούπας γάλα για επάλειψη

Σε μια λεκάνη βάζουμε 6 κουταλιές αλεύρι, προσθέτουμε τη ζάχαρη, τη μαγιά και το γάλα και αφήνουμε το χυλό να ξεκουραστεί για δέκα λεπτά. Σε άλλη λεκάνη προσθέτουμε το υπόλοιπο αλεύρι, το σπορέλαιο, το ξύδι, το αλάτι, το τυρί, τη ρίγανη, το πιπέρι, το δυόσμο και τη ντομάτα και με το χέρι μας ανακατεύουμε καλά. Τέλος ρίχνουμε τη μαγιά (το περιεχόμενο του άλλου μπολ) που έχει φουσκώσει και ανακατεύουμε, μέχρι να φτιάξουμε μια ζύμη που να είναι απαλή, αφράτη και αρκετά λαδερή. Έπειτα τη μαζεύουμε σε μπάλα και τη βάζουμε στο ψυγείο, για τουλάχιστον μία ώρα, να ξεκουραστεί, να σφίξει και να φουσκώσει. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170°C στον αέρα, στη μεσαία σχάρα, περίπου 15΄- 20΄ λεπτά μέχρι να ροδίσουν.

Το καλοκαίρι ήρθε και η επιλογή του «μέσα» παύει να υπάρχει. Οι αυλές ανοίγουν και σας περιμένουν. Μία από αυτές είναι και του “Μαρτίνη” στην ψυχή της πόλης. Κάτω από τον ανοιχτό ουρανό και μέσα στο πράσινο, με ανθισμένα παρτέρια, φουντωτές φυλλωσιές και διάφορες γλάστρες, που συνδιάζουν τη μοντέρνα αισθητική, αλλά και μια ιστορία χρόνων. Αξίζει λοιπόν να την επισκεφθείτε φέτος το καλοκαίρι. Σε ένα όμορφο σκηνικό, με δροσιά και χρώμα η όρεξη ανοίγει. Ξύλινα τραπέζια και ψάθινες καρέκλες γεμίζουν τον χώρο. Ο κατάλογος διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία μαγειρευτών πιάτων και όχι μόνο, που δύσκολα συναντά κάποιος σήμερα. Το ιστορικό στέκι του «Μαρτίνη» συνεχίζει να κρατά πολύ ψηλά τον πήχη από το 1969. Τιμά την ελληνική γευστική παράδοση προσφέροντας εκλεκτούς μεζέδες και νόστιμα κρεατικά.

Πατησίων 289 & Ιακωβάτων • τ.: 210 2111063 • Λειτουργεί από τις 11.00 π.μ. έως 02.00 π.μ.

/ρίγανη Το Σουβλακοπωλείον Ρίγανη με σεβασμό στον πελάτη, κρατάει την ποιότητα των προϊόντων του ψηλά. Με τα πιο φρέσκα υλικά και βάζοντας τη χειροποίητή τους πινελιά στις μοναδικές σάλτσες που συνοδεύουν τις επιλογές σας, οι άνθρωποι της Ρίγανης σας προκαλούν γευστικά και σας περιμένουν όλες τις ημέρες της εβδομάδας για μια νόστιμη εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη!

Ρίγανη, Σουβλακοπωλείον Φωκίωνος Νέγρη 15, Κυψέλη, τηλ.: 210 8617022 Ωράριο delivery: 13:00 μ.μ - 01:00 π.μ

/καπετάν fishάει Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Καπετάν fishάει: μια προ δεκαετίας (και βάλε) σύλληψη του νου, που ζήτησε το χρόνο της για να καλλιεργηθεί και να ωριμάσει. Ας δούμε, όμως, τι είναι για μας ο «Καπετάν fishάει». Εκτιμώντας πως στην αγορά υπήρχε ένα κενό στο γρήγορο, αλλά ποιοτικό φαγητό σε ό,τι έχει να κάνει με το ψάρι, θεωρήσαμε πως θα έπρεπε, εκμεταλλευόμενοι την εμπειρία μας, να φροντίσουμε να καλυφθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι ανάγκες του καταναλωτή στον τομέα αυτό. Έτσι, ο «Καπετάν fishάει» είναι σήμερα σε θέση να σας προτείνει μια γευστική, ποιοτική, γρήγορη και –με σεβασμό στο απόλυτο κριτήριο των ημερών– οικονομική πρόταση στο ψάρι. Κάθε μέρα προσφέρουμε φρέσκα ψάρια, όπως τσιπούρα, λαβράκι, σολομό κ.α. Ελάτε να φάμε. Αν δεν θέλετε να καθίσετε στους πάγκους μας, πάρτε ένα χωνάκι με γαριδάκι ή ένα σάντουιτς και συνεχίστε τη βόλτα σας. ... και ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ! «τα αλάνια» του Καπετάν fishάει

Καπετάν FiSHάει, Ταχυψαροφαγείον

Εμμανουήλ Μπενάκη 27-29, Αθήνα • τ.: 210 3300035 Ωράριο διανομής: 13:00 μ.μ - 22:00 π.μ (εκτός Κυριακής)

/Στροφές Κατεβαίνοντας στο κέντρο, με το θερμόμετρο να μην έχει αποφασίσει αν θα σταθεροποιηθεί, τα νεύρα μου τεντωμένα γιατί θέλω άδεια, και το σύστημά μου να χρειάζεται κάτι παγωμένο σε ένα δροσερό μέρος, οδηγήθηκα με κλειστά μάτια στις Στροφές στο στενάκι της Χάμιλτον στρίβοντας από Πατησίων. «Ένα παγωμένο τσάι παρακαλώ»! Απολαμβάνοντας το τσάι μου και χαζεύοντας ένα από τα πολλά κόμιξ που βρίσκονται στα ράφια, εκείνα που κρατάνε συντροφιά το χειμώνα στους φοιτητές, και η ανάγκη μου για άδεια, να μην έχει καταλαγιάσει, ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν 2 κοπέλες με τσάντες από ψώνια. «Δύο χυμούς κι ένα κλαμπ»! Το shopping therapy συνεχιζόταν στις περιγραφές των ρούχων. Μπαίνει κι ένας κύριος με χαρτοφύλακα παραγγέλνει παγωμένη σοκολάτα βγάζει και το laptop και συνεχίζει τα τηλέφωνα χωμένος στην οθόνη του με τις σελίδες στο internet να αλλάζουν με τη γρηγοράδα που αλλάζω εγώ ψυχολογία. Χαμογελάω και σκέφτομαι «υπάρχουν κι άλλοι» και όλοι στις Στροφές μέχρι να πάρουμε άδεια…

Στροφές Χάμιλτον 7, Πλ. Βικτωρίας, τηλ.: 210 88 33 625 fb: Στροφές Τεϊοποτείον, http://strofes.blogspot.com

Οι νοστιμιές της Μαίρης Η ανάπλαση της πλατείας Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη, είναι πια γεγονός. Η πλατεία γίνεται ξανά πόλος έλξης για τη γειτονιά. Μικροί και μεγάλοι μπορούν να απολαύσουν τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού κάτω από τη δροσιά που προσφέρουν τα δέντρα της πλατείας. Δίπλα ακριβώς “Οι νοστιμιές της Μαίρης” σας περιμένουν να απολαύσετε το καλομαγειρεμένο και πεντανόστιμο σπιτικό φαγητό από τα χεράκια της Μαίρης. Η ίδια σας καλοσορίζει και σας κερνάει το χαμόγελό της. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα μεσημεριανό ή βραδυνό γεύμα, ανάμεσα σε μυρωδιές λουλουδιών, φιλικό περιβάλλον και καλούς φίλους ή γείτονες, παρέα πάντα με το φαγητό της προτίμησής σας από αγνά υλικά. Όπως λένε: “Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει”. Και όλα αυτά στην Κυψέλη και στις “Νοστιμιές της Μαίρης”!

Ο πανέμορφος φανοστάτης, ο οποίος αποδίδεται

Αρτοποιΐα • Ζαχαροπλαστική

στον Έρνστ Τσίλερ, της Πλατείας Αγίου Γεωργίου, με τους τρεις Ερωτιδείς, έχει την δικιά του ιστορία. Αρχικά, μαζί με το ζευγάρι του που τώρα κοσμεί την πλατεία Εξαρχείων, αποτελούσαν τους φανοστάτες στην είσοδο του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών, που γκρεμίστηκε το 1936, για να γίνει η σημερινή πλατεία Κοτζιά.

Καθημερινά ζυμώνουμε διάφορες ποικιλίες ψωμιού, έτσι το βρίσκετε φρέσκο και ζεστό καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Εκτός όμως από ψωμί εδώ θα βρείτε λαχταριστά κριτσίνια, κουλουράκια, κέικ, τούρτες, πάστες και σοκολατάκια. ‘Ολα φτιαγμένα με μεράκι και αγνά υλικά, από εμάς για εσάς!

Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου Τ.: 210 82 29 239 / 210 82 13 136

Ηρακλείου 56, Άνω Πατήσια • τ.: 210 22 85 565

Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ.

ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ

Αρχές Ιούνη μεσημέρι, και στο μυαλό μου είχα το ρεπορτάζ του επόμενου τεύχους με διάθεση να γλυκάνω λίγο αυτή τη φθινοπωρινή ιδιοτροπία του φετινού Ιουνίου, κατηφόρισα από την πλατεία Κυψέλης στον γνωστό πεζόδρομο της Φωκίωνος, με τα πολλά μαγαζιά, να αλλάζουν συνεχώς πελάτες όλες τις ώρες της ημέρας και την συνεχόμενη δροσιά από τα δέντρα που την κατακλύζουν και φιλοξενούν, άλ-

λοτε φοιτητές, άλλοτε ηλικιωμένους, άλλοτε αγχωμένους που τρέχουν να προλάβουν πάντα κάτι. Μια Φωκιώνος που πάντα προσαρμόζεται. Στέκομαι στη Δημοτική αγορά της Κυψέλης με την δική της ιστορία και κάθομαι ακριβώς απέναντι στο “…γειά… καλαμάκι” συζητάω με τον κο Χάρη για τη Φωκίωνος και το μαγαζί του. Καταλήγουμε εύκολα ότι όσοι έχουν ζήσει την Κυψέλη, είτε ως μόνιμοι κάτοικοι, είτε απλά ως επισκέπτες της, παραδέχονται πως αυτή η περιοχή δεν θα πάψει ποτέ να κρατά την αίσθηση της γειτονιάς. Παρατηρώ το μαγαζί και καταλαβαίνω ότι η φροντίδα για τη διακόσμηση αντανακλά και το μεράκι για το φαγητό, δοκιμάζοντας από διαφορετικές προτάσεις του μαγαζιού στα τυλιχτά, άλλοτε με πίτα ολικής, άλλοτε με καλαμποκιού, που την προτείνουν στο κεμπάπ και για το καθένα διαφορετική χειροποίητη σάλτσα που πέρνει επάξια τη θέση του τζατζικιού. Σκέφτομαι ότι το ταπεινό σουβλάκι εδώ το μεταχειρίζονται ως έδεσμα. Φεύγω αλλά θα ξανάρθω, γιατί αυτό το ψητοπωλείο βρήκε τη θέση που του ανήκει, ένας μοντέρνος χώρος με ιδιαίτερες και πρωτότυπες προτάσεις για σουβλάκι και όχι μόνο, που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Στον πεζόδρομο της Φωκίωνος.

ow h ow n K K

Δ

1

χή ο π ε ό Α πό Απ οχή π α ε α σ σε

Έ

ξι χρόνια πίσω. 26 Μαΐου 2008, ξυπνάω για να πάω να δώσω το πρώτο μάθημα στις πανελλαδικές, έκθεση για αρχή. Τα πρώτα λεπτά που σηκώθηκα από το κρεβάτι κύλησαν ομαλά, ντύθηκα, πλύθηκα και έριξα μια τελευταία ματιά με ηρεμία σε κάποιες σημειώσεις. Το θεωρούσα γούρι ακόμα και 5 λεπτά πριν μπω στην αίθουσα να κρατάω 2-3 βασικές σημειώσεις στο χέρι μου. Το σχολείο απείχε ένα εικοσάλεπτο με τα πόδια από το σπίτι μου. Αυτή η απόσταση που πάντα με ηρεμούσε γιατί περπατούσα, εκείνη την ημέρα άρχισε να με τρομάζει. Φτάνω στη στροφή που με βγάζει στην πίσω είσοδο του σχολείου. Τα πόδια μου σιγά σιγά ένιωθα να λυγίζουν. Μπαίνω στο προαύλιο, κουφόβραση η ατμόσφαιρα. Όλοι μας κουφοβράζαμε, οι πιο ψύχραιμοι γελούσαν και κουβέντιαζαν. Εγώ δεν άντεχα ούτε καλημέρα να πω. Μπαίνουμε στις αίθουσες, μοιράζουν τα θέματα άγνωστοι σε εμάς επιτηρητές. Όταν έπεφτε η κόλλα στο θρανίο οι παλμοί της καρδιάς μου πάντα κατέβαιναν. Έλεγα: «ηδού η Ρόδος, ηδού και το πήδημα». Είχα χάσει όμως μια ημέρα ζωής από το πριν και αυτή η κουφόβραση...αναθεματισένη! Μέχρι και το τελευταίο μάθημα έχανα μέρες ζωής. Έπρεπε βλέπεις να ανταποκριθώ στα χρήματα που είχαν δαπανήσει οι δικοί μου, στις δικές μου προσπάθειες και στο τι θα πουν οι γύρω μου αν δεν τα πάω καλά. Μεγάλο άγχος όλα αυτά!!! Αύγουστος του 2008 ανακοινώνονται οι βάσεις, περνάω στη σχολή της πρώτης μου επιλογής. Ο στόχος είχε επιτευχθεί. Για ποιον όμως; Σεπτέμβρης 2013, το πτυχίο μου στο συρτάρι, η αγάπη γι αυτό που σπούδασα μηδενική. Τώρα πια πρωτοετής σε δραματική σχολή και η δουλειά μου;;;;; Καμιά σχέση με τις σπουδές μου... Απέχω λοιπόν από το καρναβάλι των εξετάσεων, τα πρέπει της κοινωνίας, τους δογματισμούς του είναι μου και πάω παρακάτω. Κάνω αυτό που θέλω και αγαπώ. Σίγουρα δεν θα με βγάλει στο αδιέξοδο που με έφερε το πτυχίο σε μια χώρα που παραπέει και μου στερεί το όνειρο. Μην κολλάτε και μη σταματάτε πουθενά. Κερδίστε μέρες ζωής! Καλή τύχη μάγκες!

εν έχω δίπλωμα οδήγησης για δίκυκλο. Έχω για τριαξονικό, για ανατρεπόμενο φορτηγό, για ρυμουλκούμενο. Τρίτης κατηγορίας. Εντάξει το ’βγαλα στον στρατό. Και ξέρω καλά να οδηγώ. Έχω μεταφέρει οβίδες, φαντάρια, τρόφιμα και αξιωματικούς. Για παπάκι όμως δεν έχω! Ρώτησα τι χρειάζεται. Εξετάσεις, χρήματα και χρόνος. Αποφάσισα σε διαβούλευση με τον εαυτό μου να μην κάνω τίποτα. Πιο πολύ από όλα, αυτό που δεν αντέχω είναι το διάβασμα και οι εξετάσεις. Να ξαναμπώ σε φάση ερωτοαπαντήσεων. Οδηγώ πάνω από δέκα χρόνια χωρίς δίπλωμα. Έχω αποκτήσει ένα νόου χάου για το πως αποφεύγεις τα μπλόκα της αστυνομίας. Μια φορά με έχουν σταματήσει. Ήταν η αντιτρομοκρατική, είδε μόνο ταυτότητα και ότι δεν κουβαλάω καλάζνικοφ, μου χαμογέλασαν (!) και έφυγα. Θα μοιραστώ μαζί σας αυτό το νόου χάου. Πρώτο, φοράς πάντα κράνος. Δεύτερο, πηγαίνεις κοντά σε λεωφορεία και τρόλλεϋ. Τρίτο, βρίσκεσαι πάντα κοντά σε δικυκλιστές που δεν φορούν κράνος. Τέταρτο, έχεις συγκροτημένο ύφος και στυλ. Πέμπτο, ακολουθείς ελεύθερες διαδρομές που η ίδια η ζωή σου έχει φανερώσει. Έκτο, δεν κάνεις παρανομίες. Έβδομο, όταν δεις ένα μπλόκο που δεν μπορείς να αποφύγεις τους κοιτάς χαλαρά για λίγο χωρίς να αυξομειώσεις ταχύτητα. Όγδοο, μαθαίνεις τους φίλους σου να σε ενημερώνουν για την ύπαρξη μπλόκων στις περιοχές που κινείσαι. Ένατο, σκέφτεσαι θετικά ότι δεν θα συναντήσεις το πρόβλημα ούτε και αυτή την μέρα. Η δικιά μου λέει ότι αν είναι να κάνεις όλα αυτά δεν πας να βγάλεις ένα δίπλωμα να τελειώνουμε; Δεν καταλαβαίνει πως όλο αυτό σε κρατάει συγκεντρωμένο και αποφεύγεις ατυχήματα. Και επίσης πως είναι και ένα ορισμένο παιχνίδι ανάμεσα στους καλούς και τους κακούς, σε πραγματικό χρόνο! Ευχηθείτε μου καλή επιτυχία και αν είστε αστυνομικοί συμπαθάτε με! Λάκης

Μο

3 2 Ένας φ ο ς λος από φίίλ απ τα πα αλ λιιά... ά... ίναι

Ε

ζεστός αυτός ο Δεκέμβρης... και έχω διαλέξει το πιο βαρύ μου φούτερ για να σου δείξω πως αυτό δεν είναι ραντεβού. Αυτό το μεταξύ μας είναι τελείως παράλογο, μια σκέψη τρελή από αυτές που έρχονται και φεύγουν. Με περιμένεις στην πλατεία, δίπλα στο συντριβάνι. Σε κοιτάζω για ώρα από μακριά διστακτικά. Οχτώ χρόνια είναι αρκετά για να ξεχάσεις ένα πρόσωπο και έχεις αλλάξει τόσο... Σε θυμάμαι κάπου στα πίσω θρανία. Δεν θυμάμαι τον ήχο της φωνής σου ή με ποιούς έκανες παρέα, θυμάμαι μόνο τα ξανθά σου μαλλιά και τα παλιομοδίτικα γυαλιά σου. Απόψε είσαι ένας άλλος. Σκέκεσαι στη μέση της πλατείας και δεν σε ενοχλούν τα βλέμματα που πέφτουν πάνω σου, τα αγαπάς αυτά τα μάτια που σε κοιτούν, τα θέλεις όλα καρφωμένα πάνω σου. Τα γυαλιά έχουν αλλάξει. Κοκκάλινος μαύρος σκελετός πια, λίγο σοφιστικιέ, λίγο σέξυ. Φοράς και εσύ φούτερ, ένα μπορντό, μάλλον ούτε εσύ έχεις όρεξη για έρωτα απόψε. Σφίγγω τα χέρια μου πάνω στο σώμα μου και νιώθω το φούτερ μου απαλό, προστατευτικό. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σε πλησιάζω χαμογελαστή. Τις ώρες που παιρνάμε στο μπαρ μιλάς. Θεέ μου πόσο πολύ μιλάς! Καμιά φορά μου αγγίζεις το γόνατο. Σε αφήνω. Δαγκώνω λίγο τα χείλη μου και πίνω μια μεγάλη γουλιά από το κρασί μου. Με κοιτάζεις επίμονα, ξέρεις ότι δεν πρέπει να με αφήσεις από τα μάτια σου, το φούτερ μου μπορεί να κερδίσει. Περπατάμε για ώρα στα στενά της Πλάκας και ύστερα προτείνεις να με πας σπίτι μου. Σε αρπάζω και εγώ με το ζόρι και σε σέρνω στην ταράτσα. Μπορείς να δεις ολόκληρη την Αθήνα από δω ακόμα και την Ακρόπολη. Αλλά εσύ ενδιαφέρεσαι μόνο για τον απέναντι, το φως στην κουζίνα του στις 6 τα ξημερώματα σου φαίνεται ύποπτο. Επιμένεις πως ετοιμάζεται να συναντήσει την ερωμένη του, ενώ η γυναίκα του κοιμάται στο δίπλα δωμάτιο. Εγώ επιμένω πως ξεκινάει πρωί για τη δουλειά. Και ο ήλιος επιμένει να βγει, λες και δεν θα μπορούσε για ένα βράδυ μόνο να το αναβάλει, για μια νύχτα μόνο...Με το πρώτο φως φεύγεις και μένω να σε σκέφτομαι... Όχι εσένα, εκείνο το παιδί στα πίσω θρανία που ποτέ δεν πρόσεξα... Κατερίνα

ναδ

ς ε ρί

*Αφιερωμένο στα παιδιά που μόλις τελείωσαν τις πανελλαδικές εξετάσεις.

ικέ

ο τ ς ισ Λίζη

Όποιος, όποια θέλει μοιράζεται μαζί μας τις 150-300 λέξεις που έχει μέσα του. Κάποιες θα δημοσιευτούν, όλες θα ανεβαίνουν στο διαδικτυακό τόπο. Στείλτε το στο

il.gr

gma

pati

s

si@ ione

Ελπίζω & ονειρεύομαι

13

spam Eπικοινωνήστε στο patisionspam@gmail.com

Π

ριν 2 φύλλα που ασχολήθηκα λίγο με τις εκλογές, σας είπα να μην ανησυχείτε, γιατί δεν θα είμαι υποψήφιος (σκοτούρα σας τι είπα!). Αμ δε! Ήμουν και παραήμουν. Τα έφερε έτσι η συγκυρία και ενέδωσα. Δεν έχει σημασία που και με ποιους. Και αφού τελειώσανε και οι εκλογές δεν μπορείτε να μου πείτε ότι σας δούλεψα. Δεν ζήτησα δα και τίποτα από κανέναν σας. Τώρα που τελείωσαν οι εκλογές μπορώ να ξαναμιλήσω γι’ αυτές. Από αυτήν την εμπειρία μου μείνανε τρία πράγματα και θα τα μοιραστώ μαζί σας. Το πρώτο είναι ότι μετά από πολύ καιρό, πέρασα πολύ καλά. Μίλησα με αρκετούς ανθρώπους, οι συζητήσεις είχαν ενδιαφέρον, ένιωθες ότι κάτι γίνεται, όχι κάτι φοβερό, αλλά κάτι. Κάτι που σε έβγαζε από αυτήν τη μονότονη, τους αρκετούς τελευταίους μήνες, καθημερινότητα. Ποιος είπε ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι βαρετή; Το δεύτερο είναι λίγο πιο σοβαρό από το πρώτο. Πιστεύω ότι αν θεωρήσουμε τις εκλογές σαν μια σημαντική στιγμή σε μια δύσκολη πενταετία που διανύει η χώρα, σαν κοινωνία πήγαμε ένα βήμα πίσω. Αν και συνήθως υπερασπίζομαι το ελληνικό στοιχείο, τους ελληνικούς αγώνες, την ελληνική ψυχή, σε αυτήν την περίπτωση είμαστε λίγο φάουλ. Ο λαός μας δεν άντεξε και έβγαλε στην επιφάνεια μερικά από τα πιο άσχημα χαρακτηριστικά του. Πρώτον έδειξε ότι βολεύεται, ότι συνηθίζει εύκολα στα χειρότερα, ότι προτιμάει ηρεμία αμαχητί. Δεύτερον έδειξε σε κάποιες περιπτώσεις, έναν κυνισμό και μια αγριότητα στην προσπάθειά του να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα. Τρίτον έδειξε σημάδια εξαχρείωσης με μερικές επιλογές του. Και στις τρεις περιπτώσεις έδειξε μια υποταγή. Υποταγή στις πραγματικές ανάγκες της περιόδου. Υποταγή σε μια αβέβαιη βεβαιότητα ή υποταγή σε κάποιους που θα του λύσουν το πρόβλημα ή υποταγή σε αισθήματα απαξίωσης της πολιτικής. Εγώ από την άλλη προτιμώ την βέβαιη αβεβαιότητα, ελπίζω και ονειρεύομαι, ψάχνω ελαφρυντικά για τους παραπάνω και χρεώνω τον εαυτό μου σκληρά. Θα δούμε στο άμεσο μέλλον πως θα εξελιχθεί αυτό το σίριαλ. Το τρίτο είναι ότι σε αυτήν την προεκλογική περίοδο που διανύσαμε, όπως και στις βουλευτικές εκλογές του 2012 όμως, υπήρξε κάτι που έγινε και ήταν αρκετά διαφορετικό από τις αναμετρήσεις των προηγούμενων χρόνων. Μέσω των αλλεπάλληλων εκλογών δημιουργείται ένα νέο πολιτικό προσωπικό για τη χώρα και αυτό είναι κάτι που συντελείται σε όλους τους χώρους ανεξαιρέτως. Αυτό συμβαίνει γιατί ένα παλαιότερο δυναμικό που όλοι γνωρίζαμε είναι πολύ φθαρμένο, γιατί οι χώροι που είναι φθαρμένοι χρειάζονται νέα πρόσωπα για να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους ή γιατί νέες δυνάμεις ανατέλλουν με αποτέλεσμα αρκετός κόσμος που σήμερα είναι άγνωστος, στο αμέσως

κοντινό μέλλον θα γίνει γνωστός. Επομένως δίπλα σε κάποια παλιά, αρκετά νέα πρόσωπα θα παίξουν ρόλο στη ζωή αυτού του τόπου, είτε αυτό αφορά επικείμενες αναμετρήσεις, είτε θέσεις κλειδιά, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Όσοι δεν κατέβηκαν σαν υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές, μιλώντας πάντα για πιο κομβικούς ανθρώπους και όχι για τον λαό, εργάστηκαν σκληρά για τις βουλευτικές που ίσως δεν είναι και τόσο μακριά. Άλλωστε η στήριξή τους στις αυτοδιοικητικές από τη θέση του εργάτη, νομιμοποίησε στη συνείδηση των πολλών το αυτοδίκαιο αυτής της αιτίασης. Όλη αυτή η κατάσταση οδήγησε σε μια τρέλα τους υποψήφιους όλων των συνδυασμών, με αποτέλεσμα να έχει πλημμυρίσει η Ελλάδα από κάρτες-βιογραφικά-τρίπτυχακαταχωρήσεις σε εφημερίδες-βίντεο στήριξης υποψηφίων. Και αν από τη μια ήταν λογικό κάποιος να θέλει να προβληθεί λόγω του ότι είναι άγνωστος ή θέλοντας να υπερκεράσει τα εμπόδια ή τους αποκλεισμούς, την ίδια στιγμή ήταν δύσκολο αυτό να τον αφήσει ανεπηρέαστο. Έτσι είδαμε να γίνεται σκοτωμός μεταξύ υποψηφίων και οι παραγκωνισμοί, τα τζαρτζαρίσματα και οι βαριές κουβέντες, έριξαν το μαύρο πέπλο τους απάνω στη ζωή αυτού του τόπου, υπερνικώντας τα πολιτικά επίδικα. Έτσι αρκετοί άνθρωποι, άνθρωποι αναγνωρίσιμοι από την κοινωνία, παράγοντες, με την καλή έννοια, στον χώρο τους, έγιναν αγνώριστοι, καθώς δίνοντας αυτήν την μάχη με αυτόν τον τρόπο, αλλοιώθηκαν, άλλαξε η ψυχοσύνθεσή τους, έχασαν στοιχεία του χαρακτήρα τους, αυτά που τους καταξίωσαν στη συνείδηση του κόσμου, εν τέλει έχασαν κομμάτια του εαυτού τους. Το πρόβλημα δεν ήταν η προσωπική προβολή (με τον τρόπο που συζητιέται να είναι μη ουσιαστικός), αφού όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας αδιαφορούν για τους συνδυασμούς και ψάχνουν σε πρόσωπα που δεν γνωρίζουν να βρουν έντιμους ανθρώπους να στηρίξουν, σαν μια θετική ποιοτική αλλαγή στην ελληνική κοινωνική συνείδηση. Το πρόβλημα είναι η απουσία της πολιτικής, της στρατηγικής και του στόχου από την συνείδηση του υποψήφιου. Ο στόχος μας έπρεπε να είναι η διέξοδος της χώρας, η διάσωση του λαού μας, η επιστροφή της ελπίδας, το όραμα. “Πολιτικός είναι αυτός που δίνει τα πάντα και δεν ζητάει τίποτα. Η ικανοποίησή του είναι η περηφάνια ότι έδωσε τα πάντα”. Δεν είναι δικά μου λόγια. Ένας αγωνιστής 85 χρονών το έλεγε μπροστά από ένα εκλογικό περίπτερο. Γι’ αυτό όσοι το καταλαβαίνουν αυτό, υποψήφιοι ή μη, ας σκουντήξουν λίγο τους διπλανούς τους, τους φίλους τους, ας πάρουν μια πρωτοβουλία να μας μιλήσουν για να ισιώσουμε. Καλούμαστε άμεσα να πρωταγωνιστήσουμε και με αυτά τα μυαλά δεν μας βλέπω καλά.

spam

BADILA

www.badila.gr

BADILA SHOPS ΑΘΗΝΑ Πατησίων 133, τ. 210 86 27 387 ΚΗΦΙΣΙΑ Κασσαβέτη 1, τ. 210 62 30 780 ΧΑΛΑΝΔΡΙ Αγ, Παρασκευής 14, τ. 210 68 17 022 ΜΑΡΟΥΣΙ Βασ. Σοφίας 67, τ. 210 61 28 333 Ν. ΙΩΝΙΑ Λεωφ. Ηρακλείου 277, τ. 210 27 98 448 ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Αγ. Ιωάννου 18-20, τ. 210 60 05 042 ΙΛΙΟΝ Πατρόκλου 72, τ. 210 26 93 272 ΖΩΓΡΑΦΟΥ Λεωφ. Παπάγου 101, τ. 210 77 70 930 ΠΑΤΡΑ Γεροκωστοπούλου 19, τ. 2610 273 553 ΣΕΡΡΕΣ Διον Σολωμού 4, τ. 23210 58 669 ΧΑΛΚΙΔΑ Περικλέους Σταύρου 34, τ. 2210 73 456