Η Πόλη Ζει | t. 73 by Η Πόλη Ζει

Θεματα τέτοιες νύχτες όμορφες πρέπει να γλεντάμε τα μπαρμπέρικα δεν είναι τρίχες ταξίδι στον θερμό κόσμο της σούπας μιλήσαμε με την ηθοποιό Ευγενία Παναγοπούλου τον τραγουδοποιό Παντελή Αμπαζή και τον Διευθυντή του Επιγραφικού Μουσείου Νάσο Θέμο Προτάσεις για να βγεις το βράδυ και να πιεις φτου ξελευθερία περιοδικό ποικίλης ύλης Θεματα τέτοιες νύχτες όμορφες πρέπει να γλεντάμε τα μπαρμπέρικα δεν είναι τρίχεςSTREET ταξίδι στον editorial η επίθεση των ανδρών Ευγενία Παναγοπούλου τον τραγουδοποιό PRESS Παντελή Αμπαζή και τον Διευθυντή του Επιγραφικού Μουσείου Νάσο Θέμο Προτάσεις για να βγεις το βράδυ και να πιεις φτου ξελευθερία περιοδικό ποικίλης ύλης Θεματα τέτοιες νύχτες όμορφες πρέπει να γλεντάμε τα μπαρμπέρικα δεν είναι τρίχες ταξίδι στον θερμό κόσμο της σούπας μιλήσαμε με την ηθοποιό Ευγενία Παναγοπούλου τον τραγουδοποιό Παντελή Αμπαζή και τον Διευθυντή του Επιγραφικού Μουσείου Νάσο Θέμο Προτάσεις για να βγεις το βράδυ και να πιεις φτου ξελευθερία περιοδικό ποικίλης ύλης Θεματα τέτοιες νύχτες όμορφες πρέπει να γλεντάμε τα μπαρμπέρικα δεν είναι τρίχες ταξίδι στον θερμό κόσμο της σούπας μιλήσαμε με την ηθοποιό Ευγενία Παναγοπούλου τον τραγουδοποιό Παντελή Αμπαζή και τον Διευθυντή του Επιγραφικού Μουσείου Νάσο Θέμο Προτάσεις για να βγεις το βράδυ και να πιεις φτου ξελευθερία περιοδικό ποικίλης ύλης Θεματα τέτοιες νύχτες όμορφες πρέπει να γλεντάμε τα μπαρμπέρικα δεν είναι τρίχες ταξίδι στον θερμό κόσμο της σούπας μιλήσαμε με την ηθοποιό Ευγενία Παναγοπούλου τον τραγουδοποιό Παντελή Αμπαζή και τον Διευθυντή του Επιγραφικού Μουσείου Νάσο Θέμο Προτάσεις για να βγεις το βράδυ και να πιεις φτου ξελευθερία περιοδικό ποικίλης ύλης Θεματα τέτοιες νύχτες όμορφες πρέπει να γλεντάμε τα μπαρμπέρικα δεν είναι τρίχες ταξίδι στον θερμό κόσμο της σούπας μιλήσαμε με την ηθοποιό Ευγενία Παναγοπούλου τον τραγουδοποιό 73//01-20

Έντυπο που διαβάζεται, site που δεν βομβαρδίζει

Photoshooting: taphteam

Black Duck Multiplarte Xρήστου Λαδά, 9α, Αθήνα | T.: 210 32 34 760 fb: Black Duck Multiplarte | ig: black_duck_athens | www.blackduck.gr

της πόλης

Άνθρωποι & σημεία

Η Ευγενία Παναγοπούλου πίνει καφέ στο Black Duck πριν την παράσταση

Στα καφέ και στα μπαρ συναντιόμαστε με τους ανθρώπους της πόλης στην αρχή ή στο τέλος μιας μέρας με εξουθενωτικούς ρυθμούς. Καθόμαστε σε ένα τραπέζι, παραγγέλνουμε τον καφέ ή το ποτό μας και ξεκινάμε να ανταλλάσσουμε τα νέα. Τα νέα της ημέρας, της εβδομάδας, μπορεί και του μήνα! Η Ευγενία Παναγοπούλου έχει κάνει το Black Duck στην Χρήστου Λαδά στέκι της, γιατί βρίσκεται απέναντι από το Θέατρο Μουσούρη, στο οποίο παίζεται η επιτυχημένη παράσταση «Ψύλλοι στ’ Αυτιά» του Ζορζ Φεϊντό. Η Ευγενία είναι ευτυχής για την συμμετοχή της σε αυτήν και για την συνεργασία της με τον Πέτρο Φιλιππίδη, ο οποίος σκηνοθετεί και παίζει. Η πολλά υποσχόμενη ηθοποιός μίλησε στο Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ, μεταξύ άλλων, για την γειτονιά της, τα Εξάρχεια, την τηλεόραση που ονειρεύεται, τους στόχους που θέτει στην ζωή και το κείμενο που επέλεξε να παρουσιάσει στις εξετάσεις της στην δραματική σχολή. Cheers, Ευγενία!

Διαβάστε την συνέντευξη στις επόμενες σελίδες

www.ipolizei.gr

Γνώμες

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

73//01-20

STREET

Η Επίθεση των Αντρών

PRESS

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ] Τα μπαρμπέρικα δεν είναι τρίχες

Ο έξαλλος φεμινισμός προσφέρεται για (εύκολη) αντιπαράθεση, τρολάρισμα και γελοιοποίηση. Και κερδίζονται κλικ από διάφορους ιστότοπους που αναδεικνύουν μια καρικατούρα φεμινισμού, όπως έγινε πρόσφατα με τις αντλίες βενζίνας που μία Αγγλίδα Άτις κατήγγειλε για σεξισμό. Ακόμα και ο Αρκάς με την πανέξυπνη Ρόζα του, χαρίζει γέλιο αλλά και δημιουργεί σημεία αντιπαράθεσης ανάμεσα στους από εδώ και στους από εκεί. Τελικά όμως, πρέπει να αναρωτηθούμε εάν υπάρχει πρόβλημα ή όχι. υπάρχει σεξισμός, ποιους ή ποιες αφορά και τι χαρακτηριστικά έχει; Εάν κάποιος συναναστρέφεται με παιδιά μικρής ηλικίας, από 12 ετών και πάνω , μπορεί να παρατηρήσει κάποιες τάσεις πολύ πιο επικίνδυνες από τον κλασικό ανδρισμό των προηγούμενων δεκαετιών. Ο κλασικός ανδρισμός έφαγε μια ηχηρή σφαλιάρα στην περίοδο της κρίσης. Το πρότυπο του ΑΝΔΡΑ που αντέχει, που φέρνει χρήματα στο σπίτι, που είναι ο πυλώνας της οικογένειας, μάλλον συνταράχτηκε από όλα όσα έγιναν. Και έρευνες δείχνουν πως οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ τελικά αποδείχτηκαν πιο ανθεκτικές, πιο προσαρμοστικές στις δυσκολίες. Στην πραγματικότητα, βιώνουμε μία νέα φάση στην επίθεση των ανδρών. Όμως, αυτή δεν έχει τόσο τα χαρακτηριστικά του Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια. Αφορά δυστυχώς τις πιο μικρές ηλικίες και όλα αυτά θα τα συναντήσουμε ως κοινωνία μπροστά μας τα επόμενα χρόνια. Αν ακούσει κανείς συζητήσεις ανάμεσα σε πιτσιρικάδες μένει άναυδος. Τα χυδαία αστεία, τα σεξιστικά υπονοούμενα, μία γενικευμένη στρεβλή εντύπωση σεξουαλικότητας αποτελούν μία καθημερινότητα. Οι συμπεριφορές από τους 12χρονους δεν προέρχονται βασικά από την οικογένειά τους αλλά από τα τραγούδια, την κουλτούρα που αυτά εκπροσωπούν και μεταδίδουν, την εντύπωση της ευκολίας, της υπεροχής, της μαγκιάς, του εξευτελισμού μέσω του χιούμορ διάφορων αξιών. Εντυπωσιακό είναι πως όλα αυτά γίνονται αποδεκτά από μεγάλο ποσοστό κοριτσιών που σκέφτονται σαν ''άνδρες'' και ίσως έτσι κερδίζουν μία θέση (υποτιμητική) στην ζωή του σχολείου, της παρέας και της γειτονιάς. Ίσως μοιάζουν συντηρητικά αυτά, αλλά εάν δει κανείς τις φωτογραφίες στο Instagram και στο Facebook 12χρονων κοριτσιών θα αισθανθεί περίεργα και αμήχανα. Όλη η βιομηχανία διαφήμισης, πλημμυρισμένη από celebrities, influencers κατασκευάζουν την νέα γυναίκα και τον νέο άνδρα, κοινώς την νέα εποχή. Η καθημερινότητα λοιπόν καθορίζεται από δύο φαινομενικά αντιθετικές καταστάσεις. Μία από τα κάτωγκάνια, μαγκιά, συμμορίες, τραπ, βία, βιασμός και καρβουνόσκονη. Και η άλλη από τα πάνω-πόζα, χαϊλίκι, τοπ μόντελς και αστερόσκονη. Τρόμος.

[ΑΦΙΕΡΩΜΑ]

Tαξίδι στον θερμό κόσμο της σούπας

[ΔΙΑΒΑΣΤΕ]

Τέτοιες νύχτες όμορφες πρέπει να γλεντάμε!

Το τι στάση θα κρατήσει ο μέσος άνθρωπος, η μέση οικογένεια, όχι γενικά, αλλά σε real χρόνους, εν μέσω καθημερινότητας θα κρίνει πολλά. Δεν είναι τόσο θέμα νονοσχεδίων, αλλά στάσης. Απλά, οι καρικατούρες και η σκόνη (όποια πλευρά και αν υποτίθεται ότι αφορούν) γενικά δεν βοηθούν. χρυσανθοσ ξανθησ

WWW. ipolizei. gr

κειμενα με την μεγαλυτερη επισκεψιμοτητα

ΘΕΜΑ: Απενοχοποιούμε την κάνναβη μαζί με τον Μπάμπη Χινκιάμη // Χριστούγεννα 2069 // Χριστούγεννα είναι κάπου να ανήκεις ΜΙΛΗΣΑΜΕ: Φώτης Σιώτας: “Αυτό που ήθελα ήταν να παίξω με τις αναμνήσεις μου” // Π. Καλαντζόπουλος “Η απουσία ενός ανθρώπου εξυπηρετεί τον μύθο του περισσότερο από την παρουσία του” // Μικρές, ανατρεπτικές αφηγήσεις του Βαγγέλη Βελώνια ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ: Μυρίζει Χριστούγεννα…θυμάμαι // Ένα γλυκάκι είναι λίγο, πολύ λίγο BREAKTIME: Κάποτε στην Αθήνα υπήρχε κι αυτό! // Η Φρίντα Κάλο ζει κάπου στην Αχαρνών ΤΙ 'ΠΕΣ ΤΩΡΑ: Οι γυναίκες που οι άνδρες τους λείπουν ΆΠΟΨΗ: Oι περίεργες ευαισθησίες της δημοκρατίας, οι εκτρώσεις κι η ανθρώπινη ψυχή // Ο Βιαστής είμαι (ΚΑΙ) εγώ. ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ: Η επέλαση των «Αδιάφορων»

Ένα site που δεν βομβαρδίζει! ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ: 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Σκάναρε για να τα διαβάσεις!

www.ipolizei.gr

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

[ΕΓΡΑΨΑΝ]

LOVE IS EVERYWHERE Βρήκα τυχαία, στο Ίντερνετ, μια παλιά φωτογραφία, έγκυρη, εκπληκτική, ενδιαφέρουσα. Είναι τρία μεγάλα ονόματα της μουσικής, τρεις «rock-stars», προσκεκλημένοι στο G8 (την συνάντηση των αρχηγών των 8 μεγάλων βιομηχανικών δημοκρατιών) για να ζητήσουν δημόσια τη δέσμευση κατά της κλιματικής αλλαγής και την ακύρωση του χρέους για τα φτωχά έθνη του τρίτου κόσμου και την υπόσχεση μιας οικονομικής βοήθειας για αυτές τις άτυχες και απελπισμένες πολιτείες. Αριστερά στην φωτογραφία είναι ο Bob Geldof, αυτός που έδωσε ζωή στο project Band Aid (που μάζεψε μέχρι σήμερα πάνω από 170 εκατομμύρια ευρώ για τον τρίτο κόσμο) και τρεις φορές υποψήφιος για το Νόμπελ ειρήνης. Στο κέντρο είναι ο Bono, leader της μεγάλης μπάντας των U2 και πρόεδρος πολλών φιλανθρωπικών εταιρειών και δεξιά είναι ο Jovanotti, οικολογικός ποπ σταρ της Ιταλίας με χιπστερικό ταμπεραμέντο. Μπροστά τους προβολές ολόκληρου του κόσμου και ξεκινούν την ομιλία καλώντας τους ηγέτες των ισχυρότερων κρατών της γης να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους. Παρακάλεσαν τον κόσμο να στηρίξει αυτήν την προσπάθεια χωρίς τη χρήση οποιασδήποτε μορφής βίας, δηλώνοντας: «οι γροθιές πρέπει να χτυπιούνται στο τραπέζι και όχι στα πρόσωπα των ανθρώπων». Πρέπει να είμαστε μπροστά σε ένα καινούργιο είδος επανάστασης! Αγαπημένοι rock stars, με αλήτικο παρελθόν, μαλλιάδες με σκουλαρίκια και κακές συνήθειες απέκτησαν τέτοια δύναμη ώστε να επηρεάζουν την παγκόσμια πολιτική, ώστε να απαιτούν από τους παγκόσμιους αυτοκράτορες το να προσέχουν την συμπεριφορά τους; …Ή μήπως ένα σύστημα ύπουλο και ισχυρό μας κοροϊδεύει ψιλό γαζί και χρησιμοποιεί αυτά τα πιόνια για να διαμορφώσει την κοινή γνώμη και την μαζική άποψη; Στην ουσία αυτοί οι σούπερ stars της εναλλακτικής σκηνής, με φοβερό χάρισμα και απήχηση στην παγκόσμια μαζική αντίληψη, επιλέχθηκαν ως οι εγγυητές της καλής πορείας των πραγμάτων. Αυτό που μας λένε είναι ότι αυτό το σύστημα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Δεν έχουμε άλλη επιλογή! Το μέλλον δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προέκταση του παρόντος. Πρέπει να μάθουμε να ζητάμε ευγενικά και μόνο έτσι τα αιτήματά μας θα ικανοποιηθούν. Δεν πρέπει να σταματήσουμε την εκμετάλλευση των φτωχών χωρών. Πρέπει απλά να μάθουμε να προσφέρουμε ένα ευρώ ο καθένας ως βοήθεια στους πεινασμένους. Δεν πρέπει να περιορίσουμε τον υπερκαταναλωτισμό. Πρέπει απλά να κατευθύνουμε την κατανάλωσή μας σε πιστοποιημένα προϊόντα. Δεν πρέπει να προστατεύουμε τον πλανήτη από μια οικονομία που στοχεύει μόνο στο κέρδος, που εκμεταλλεύεται και καταστρέφει το περιβάλλον. Πρέπει απλά ο κάθε άνθρωπος να γίνει πιο υπεύθυνος και να δηλώσει την αγάπη του για την φύση, για τα σκυλιά και για τον Αμαζόνιο. Ο Bob Geldof επενδύει πολλά εκατομμύρια ευρώ σε αφρικανικές εταιρείες μέσω ενός επενδυτικού ταμείου (Eight Africa Management Mauritius Ltd.) με έδρα στα Νησιά Mauritius (φορολογικός παράδεισος). Μέσα σε αυτά και ένα τεράστιο εκτροφείο με κοτόπουλα με δραματικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Ο Bono, που ζητάει επίμονα από την κυβέρνηση του Δουβλίνου να αυξήσει την οικονομική βοήθεια για τον τρίτο κόσμο, δεν φαίνεται διατεθειμένος να συμμετέχει σε αυτήν την προσπάθεια με τη δικιά του περιουσία που εκτιμάται γύρω στα 700 εκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, μετέφερε το κεφάλαιο της U2 Ltd. από την Ιρλανδία στην Ολλανδία για να αποφύγει την απαιτούμενη φορολογία. Έμεινε κιόλας ερωτηματικό πώς η φιλανθρωπική εταιρεία, η «One Company», που ίδρυσε με τον Bill Gates, έχει διαθέσει μόνο το 1% για φιλανθρωπικούς σκοπούς (184.732 δολάρια). Το υπόλοιπο 99% πήγε στους επαγγελματίες και στους εργαζόμενους. Ο Jovanotti είναι ένας γνωστός ακτιβιστής που ασχολείται με την Amnesty International, με το περιοδικό Nigrizia (αφιερωμένο στην αφρικανική ήπειρο), με την καταπολέμηση της ζωοτομίας και με άλλες δράσεις για την κλιματική και οικολογική άμυνα του πλανήτη. Έχει συμβάλλει σε διαδηλώσεις για την διαγραφή χρεών σε φτωχές χώρες και έχει συμμετάσχει στο Live8. Πέρυσι, προχώρησε σε μια τουρνέ συναυλιών στην Ιταλία που οργανώθηκαν σε «μαγευτικές παραλίες» και ευαίσθητους βιότοπους, παρακάμπτοντας οποιαδήποτε έννοια για τις περιβαλλοντικές ζημιές και λογικές διαμαρτυρίες. Η τουρνέ ήταν οργανωμένη από την Trident, το κόστος του εισιτηρίου ήταν τσουχτερό και για κάθε ημερομηνία υπήρχε η σφραγίδα της WWF. Love is everywhere…! Umberto Davoli

αντα κουγια

Φωντας λαδης

αννα σταϊκου

Umberto Davolι

στεφανια τσολακη

γεωργια δρακακη

Θανασης βεμπος

Χρυσανθος ξανθης

STREET

PRESS

[ΕΚΔΟΣΗ] [ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ]

www.ipolizei.gr

info@ipolizei.gr για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές Διαφήμιση: Μαριάννα Παπαγεωργίου // Σπύρος Αποστολόπουλος Ενημερωθείτε για την προβολή σας στο site μας. Η εμβέλειά μας πλέον όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας. Πληροφορίες: 694 45 63 904

Λογότυπο Γραφικές Τέχνες www.logotypo.com.gr Tροίας 41 Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

ISSN: 2623-4068

s o y r n B l l i B

ενός χιλιοστού –περίπου όσο ένας κόκκος άμμου– μπορεί να χωρέσει 2.000 τεραμπάιτ πληροφοριών (αρκετές για να αποθηκευτούν όλες οι ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ μαζί με τα τρέιλερ).

Ένα κομματάκι “ εγκεφαλικού φλοιού μεγέθους

”

«Aπολαυστικό... O Bryson είναι εξαιρετικός στο να κατευνάζει τους φόβους μας και να διαλύει διαδεδομένους μύθους». The New York Times Book Review

«Ένα διασκεδαστικό ταξίδι στην επικράτεια της λειτουργίας του σώματός μας». Kirkus

Τα βιβλία της ζωής μας

ΠΟΛΗ ΤΙΣΜΙΚΑ

//Θέατρο

Ο Γενάρης είναι… ποίηση. Με τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια να μπαίνουν στις κούτες, τα χαλασμένα δέντρα στους τενεκέδες της Κυψέλης, τη χρυσόσκονη να βρίσκεται ξεχασμένη σε μια γωνιά του σπιτιού, εκεί που δεν πέρασε η σκούπα, τους νέους στόχους στην ψυχή μας που φέτος είναι σίγουρο ότι θα πραγματοποιηθούν, κλαδιά ανθισμένης αμυγδαλιάς, με τα γούρια να κρεμιούνται στους τοίχους ή να στολίζονται στις φοντανιέρες και τα σερβάν. Ο Γενάρης είναι Τέχνη. Αίθουσα σινεμά, ένα καλό βιβλίο στην πολυθρόνα, βελούδινο κάθισμα θεάτρου, ένας σκοτεινός πίνακας, μια φωτογραφία παγωμένης λίμνης, ένας δίσκος στο πικάπ.

Άντα Κουγιά // akougia@ipolizei.gr

H ΠΟΛΗ ΖΕΙ

//Mουσική

Το Όνομα του Ρόδου | Θέατρο Altera Pars | Από 27/1- Από Δευτέρα έως Τετάρτη στις 21.00

Προτάσεις

Ο Γενάρης είναι … εδώ. Κρύο τσουχτερό, μυρωδιά σόμπας, μετα-Χριστουγεννιάτικη μελαγχολία, γυμνά δέντρα, προθάλαμος της Αποκριάς, καστανάδες στην Πατησίων, ρόφημα ζεστής σοκολάτας, λευκής ή γάλακτος, σκούφοι και γάντια, κασκόλ και μάλλινα πουλόβερ, με τη δουλειά να χτυπάει αλύπητα, αφού μπήκε ο καινούργιος χρόνος.

//Θέατρο

Μεταφορά του μύθου του Αισώπου “Το λιοντάρι, η αλεπού και η ελαφίνα”, στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου η τεχνολογία είναι πλέον το κατάλληλο μέσο για να “ψαρέψει” κανείς αθώα ελαφάκια και να τα σερβίρει σε πεινασμένα λιονταράκια. Η παράσταση αυτή είναι ένα μήνυμα προς τη νέα γενιά που βρίσκεται καθημερινά εκτεθειμένη στους κινδύνους του διαδικτύου χωρίς πολλές φορές να το γνωρίζει. Μια χιουμοριστική παράσταση για εφήβους με πρωτότυπη μουσική που... θα “σας κολλήσει”, κάθε Σάββατο στις 17.30.

Σαράντα χρόνια από την έκδοσή του, Το Όνομα του Ρόδου του Ουμπέρτο Έκο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία του Michael Seibel και διασκευή του βραβευμένου θεατρικού συγγραφέα, σκηνοθέτη και δημοσιογράφου Stefano Massini. Μεσαίωνας, 14ος αιώνας. Ένας φραγκισκανός μοναχός καλείται σ’ ένα απομονωμένο μοναστήρι βενεδικτίνων, με σκοπό να λύσει ένα μυστηριώδη θάνατο. Η άφιξή του, όμως, πυροδοτεί μια σειρά φόνων, οι οποίοι φαίνεται πως συνδέονται μ’ ένα σπάνιο βιβλίο: Το δεύτερο τόμο της «Ποιητικής» του Αριστοτέλη που είναι γραμμένος για την «Κωμωδία». Και ενώ η μία δολοφονία διαδέχεται την άλλη, στο μοναστήρι καταφτάνει ένας απεσταλμένος της Ιεράς Εξέτασης, έτοιμος να στείλει στην πυρά όσους δεν συμμορφώνονται με το γράμμα των εκκλησιαστικών νόμων. Μια δυνατή αστυνομική ιστορία, αλλά και μια ιστορική αναπαράσταση μιας εποχής.

//Βιβλίο

«Η Μνήμη του Δρόμου»

«Οι Ερωσυλίες της Ερωφίλης»

«με την πένα του θεού έρωτα»

Ζοζεφίνα έχεις μήνυμα | σκην. Άννα- Σεβαστή Τζίμα | θέατρο ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Νίκος Καμτσής | εκδόσεις ΟΤΑΝ Μια ιστορία στην οποία πρώτο ρόλο παίζουν οι ασφάλειες του ηλεκτρικού ρεύματος, μια κόκκινη κλωστή που λείπει, παγάκια που λιώνουν σε έναν πρώιμο μαγιάτικο καύσωνα, μια μαριονέτα που παίζει σαξόφωνο και ακούει στο όνομα Κλίντον και μια ξεκούρδιστη μαϊμού με πιατίνια στα χέρια. Ένα βίαιο πάντρεμα πολιτισμών. Κόσμοι που μπλέκονται σε ένα ρευστό σύμπαν. Πεταμένα σκηνικά σε μία αποθήκη θεάτρου αναγκάζονται να μπλέξουν με τα υψίπεδα του Ρατζαστάν στην Ινδία, με τα λόγια ενός Αγγέλου που ζωντανεύει σε μία τελετή τσιγγάνικη, έναν αρχέγονο χορό και την μυρωδιά από ψημένο φιστίκι στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στην μακρινή και εξωτική δεκαετία του 1960.

Γιώργος Σκανδάλης | εκδόσεις ΛΟΓΟ_ΤΥΠΟ Ένα σπαρακτικό ημερολόγιο χωρισμού από έναν παράνομο, ιερό έρωτα. Από την οπτική γωνία μιας γυναίκας που αισθάνεται ίση απόσταση από την κόλαση και από τον παράδεισο, πηγαία ερωτικοί στίχοι γραμμένοι από το χέρι ενός άντρα παρασύρουν τον αναγνώστη στα δικά του ερωτικά άδυτα. Πώς κάτι που δεσπόζει και κυριαρχεί στις ζωές των ανθρώπων αναχωρεί, τελικά, λίγο λίγο, μέρα την μέρα, μέχρι την οριστική απουσία; Η ποιητική διαδρομή της Ερωφίλης, όπως την σχεδίασε ο Γιώργος Σκανδάλης, μοιάζει με μια διαδρομή που χαρακώνει. Διατίθεται σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία, bars, θέατρα και στην έδρα των εκδόσεων, Θήρας 19.

«Μόνο ψέμματα» | Φοίβος Δεληβοριάς | Από 1/2/2020 στο «ΚΥΤΤΑΡΟ» Ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι συνεργάτες του, ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία των περσινών τους εμφανίσεων, επιστρέφουν ξανά αυτό το χειμώνα στο ΚΥΤΤΑΡΟ, από το 1/2/2020 και για όλα τα Σάββατα του Φεβρουαρίου, λέγοντας «Μόνο ψέματα»! Με απόλυτη διάθεση να είναι ειλικρινής, όπως όταν ξεκινάς μια συζήτηση με έναν άγνωστο σε μπαρ, ο τραγουδοποιός τα κάνει θάλασσα, η κουβέντα του παίρνει παράξενες ατραπούς, φέρνει σε αμηχανία τον συνομιλητή του, πίνει λίγο παραπάνω, σταυρώνει τα χέρια του, κοιτάει κάτω, χάνεται στη μετάφραση της λέξης «cringe» και – ξαφνικά - με μιαν αναπάντεχη έκρηξη μουσικής, λέει όλη την αλήθεια.

Επιλογή από τις Ερωτικές επιστολές του Οβίδιου | εκδόσεις ΑΙΩΡΑ Τέσσερις εμβληματικές γυναικείες μορφές της ελληνικής μυθολογίας γράφουν ισάριθμες επιστολές στους αγαπημένους τους, οι οποίοι είτε βρίσκονται μακριά είτε τις έχουν εγκαταλείψει: η Πηνελόπη στον Οδυσσέα, η Βρισηίδα στον Αχιλλέα, η Αριάδνη στον Θησέα και η Μήδεια στον Ιάσονα. Οι επιστολές δεν θα φτάσουν ποτέ στους παραλήπτες τους, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία. Καταγράφουν την επιθυμία και το ερωτικό πάθος, την αφοσίωση και τον φόβο, το κόστος και τις παγίδες του έρωτα, θίγουν κοινωνικά και πολιτικά θέματα και τελικά είναι η μάχη της καθεμιάς να πάρει τη μοίρα στα χέρια της.

//Μουσική

//Πολιτισμός

Madde Vandal |

Let's be late! Let’s be Kissed! | Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου |

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου | Ραμόν Οι Madde Vandal δημιουργήθηκαν αρκετά πρόσφατα, όμως μοιράζονται μουσικές εδώ και χρόνια ως μέλη του μεγαλύτερού τους σχήματος, Bandallusia. Σε συνέχεια της μέχρι τώρα πορείας τους στους εντεχνοπαραδοσιακούς ήχους και με αφορμή την παύση των εμφανίσεων τους λόγω δουλειάς πάνω στο δικό τους υλικό, βρήκαν την ευκαιρία να πειραματιστούν εκ νέου σε γνωστά και άγνωστα, αγαπημένα τους κομμάτια. Κιθάρα, φλάουτο, τρομπέτα, ιρλανδικό μπουζούκι, μαντούρα, φλογεράκι, βιολί και κρουστά συνθέτουν το ηχόχρωμά τους. Την Τσικνοπέμπτη, τους απολαμβάνουμε στο Ραμόν (Ελ. Βενιζέλου 22, Παγκράτι).

//Bιβλίο

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου Φέτος, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, μόλις η μέρα γίνει νύχτα, το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων ανεβάζει παλμούς! Το Let’s be late!, ο θεσμός του ΒΜΦ που προκάλεσε πολλά σκιρτήματα μέσα στο 2019, επιστρέφει για 1η φορά φέτος, και συγκεκριμένα την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, με ένα άκρως… φλογερό θέμα: Let’s be kissed! Φιλιά καυτά, φιλιά παθιασμένα, φιλιά επικίνδυνα, φιλιά πρώτα, φιλιά τελευταία, φιλιά αποχαιρετισμού, της καληνύχτας τα φιλιά, το φιλί της ζωής, το «Φιλί» του Klimt, όλα χωράνε στο πιο ερωτικό Let’s be late! που έγινε ποτέ! Μαζί, ένα παθιασμένο dj set, kissing booths, ερωτικά μηνύματα, speed dating και πολλές-πολλές εκπλήξεις!

//Πολιτισμός

Ένα διαδραστικό κέντρο εκλαΐκευσης της επιστήμης και ένα τεχνολογικό Μουσείο που εστιάζει στην αρχαιότητα, με έμφαση στα επιτεύγματα των Αρχαίων Ελλήνων.

Η αρχιτεκτονική μετά το 1889. Με το βλέμμα στο μέλλον Jean-Louis Cohen | Επιμ. Κολώνας Βασίλης, Τουρνικιώτης Παναγιώτης | Μτφρ. Μαρτινίδης Πέτρος | εκδόσεις University Studio Press Πρόκειται για βιβλίο αναφοράς καθώς εξετάζει, σε παγκόσμια προοπτική, το έργο των πιο επιφανών αρχιτεκτόνων αλλά και των λιγότερο σημαντικών, και καλύπτει την ιστορία της αρχιτεκτονικής ολόκληρου του 20ού αιώνα με αφετηρία τη διεθνή Έκθεση του 1889 στο Παρίσι. Παράλληλα παρέχει όλα τα απαραίτητα κλειδιά για την κατανόηση των αρχιτεκτονικών τάσεων στην αρχή του 21ου αιώνα και φωτίζει τον αντίκτυπο που είχαν στην αρχιτεκτονική φαινόμενα, όπως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, η αποικιοκρατία και τα μεγάλα καλλιτεχνικά και πολιτισμικά κινήματα.

FemMap | Φτιάξε τον γυναικείο χάρτη της πόλης! Ποιος φτιάχνει τον χάρτη μιας πόλης; Ποιος αποφασίζει τι αξίζει να αναδειχθεί και τι να μείνει κρυφό από τη ζωή σε μια γειτονιά; H εμπειρία της Πόλης για κάθε κοινωνική ομάδα είναι τόσο διαφορετική! Έτσι, το FemMap Project στοχεύει να φωτίσει την πόλη από μία συγκεκριμένη οπτική: την οπτική των γυναικών. Από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάιο του 2020, με κέντρο το τρίγωνο που ορίζουν τρεις πλατείες της Αθήνας – η πλατεία Αμερικής, Βικτωρίας και Κυψέλης γυναίκες που ζούμε/ εργαζόμαστε/ συχνάζουμε εδώ, ανεξαρτήτως ηλικίας και χώρας προέλευσης, ξαναφτιάχνουμε τον χάρτη της γειτονιάς μας με τη δική μας ματιά. Ανοιχτές Συναντήσεις στο Victoria Square Project, Ελπίδος 13, από το Σάββατο 1/ 2, στις 12.00 με 15.00. Πληροφορίες: contact@ femmap.gr, +306984545363

MU SE UM Το ομοίωμα* αποτελείται από δυο μηχανισμούς: ο ένας ελέγχει την παροχή οίνου και νερού στους συνδαιτυμόνες και ο δεύτερος, την κίνηση του ομοιώματος στο χώρο.

Η Θεραπαινίδα κατασκευάστηκε να βαδίζει σε αίθουσα συμποσίου και να γεμίζει με κρασί την κούπα που κάποιος θα αποθέσει στο χέρι της.

κτΙριο Ηρακλειδων 16

118 51 Θησείο τ.: 210 34 61 981, f.: 210 34 58 225 e: info@herakleidon-art.gr κτΙριο Απ. Παυλου 37

118 51 Θησείο τ.: 211 01 26 486 e: museum@herakleidon-art.gr

www.herakleidon.org

της πόλης

Άνθρωποι & σημεία

Το ευρύ κοινό, Ευγενία, σε γνώρισε από την Ζωή της Άλλης. Εμείς, εδώ στο Η Πόλη Ζει, που αγαπάμε να κυκλοφορούμε εκεί έξω σε έχουμε δει στην πλατεία Εξαρχείων, σε έχουμε πετύχει στην Καρύτση, σε έχουμε εντοπίσει να τρέχεις για την πρόβα σου-θες πάντα να είσαι συνεπής-, σε έχουμε θαυμάσει στο σανίδι και σε έχουμε ερωτευτεί γι’ αυτήν την μέσα-έξω ομορφιά σου. Ο καφές που ήπιαμε παρέα στο Black Duck ήταν γεμάτος χιούμορ και, συγχρόνως, πολύ σοβαρές κουβέντες. Μα πώς καταφέρνεις να τα συνδυάζεις τόσο πετυχημένα; Σου ευχόμαστε καλή συνέχεια στα εγχειρήματά σου και, τώρα, σε αφήνουμε «να τα πεις» και στους αναγνώστες μας. Συνέντευξη: Γεωργία Δρακάκη | Φωτογραφίες: taphteam Καφές και χαμόγελα: Black Duck

νειρεύομαι μια τηλεόραση με τους ανθρώπους της να έχουν καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους, με θεματολογίες που μας αφορούν πραγματικά-κι ας κατανοώ την ανάγκη της εποχής για την μόδα και την γαστρονομία, εμένα προσωπικά μου λείπει μια Μαλβίνα Κάραλη από την τηλεόραση. Μου λείπει η εποχή του ‘90 που βλέπαμε πράγματα και λέγαμε «ουάου!». Δεν μπορώ να καταλάβω τι τσαγανό χάθηκε από το 1990 ως το 2020. Όσο για το θέμα του remake παλιών σειρών, τύπου Καφέ της Χαράς, με ενδιαφέρει να βλέπω αλήθεια μέσα σε κάτι, αν γίνεται μόνο για να εξυπηρετήσει άλλες ανάγκες, δεν με αφορά. Σπούδασα υποκριτική στην Δήλο, της Δήμητρας Χατούπη. Αυτή την περίοδο, κάνω μαθήματα σεναριογραφίας στον Ant1. Οι άνθρωποι ανοίγουμε και κλείνουμε κύκλους στην ζωή μας συνέχεια. Εμένα είναι η στιγμή μου στα 35 μου, μετά από διαδρομή ως ηθοποιός την οποία εννοείται πως συνεχίζω, να δουλέψω και έναν άλλον τρόπο έκφρασης που με αφορά, την γραφή.

δεν είναι κάτι που επιλέγω. Είναι ξεκάθαρα δύσκολο είδος η κωμωδία: πρέπει να πετύχεις το timing της φάρσας, της αστείας συνθήκης να κάνει το γκελ στο κοινό. Θεατρικά είναι κάπως πιο άμεσο όλο αυτό, γιατί νιώθεις αμέσως την αντίδραση ή την μη αντίδραση. Είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να βιοποριστεί κανείς αποκλειστικά από την υποκριτική. Βγάζει ίσως το νοίκι, τα σούπερ μάρκετ και δυο λογαριασμούς, αν είσαι τυχερός. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Είναι δύσκολη δουλειά. Η ζωή του ανθρώπου που είναι ηθοποιός δεν βγαίνει μόνο με το θέατρο ας πούμε, θέλει και μια δεύτερη δουλειά. Μια τηλεοπτική φήμη μπορεί να σε κάνει περιζήτητο θεατρικά για μια περίοδο, αλλά αν δεν μπορείς «να τα πεις» στο σανίδι, δεν λέει τίποτα καμία φήμη. Πάντως, ο Έλληνας ηθοποιός είναι πολύ τυχερός, κατά την άποψή μου, που μπορεί να κάνει και θέατρο και τηλεόραση και σινεμά-στο εξωτερικό δεν παίζει κάτι τέτοια, υπάρχει διαχωρισμός από τις εταιρείες παραγωγής. Θα ήθελα πολύ να κάνω σινε-

εμείς οι ηθοποιοί τους θεατές-, έτσι πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποιες βασικές αρχές. Όπως ας πούμε ότι, όχι, δεν κάνουν όλα τα δωμάτια της Αθήνας για θέατρα! Φυσικά, έχω πάει σε εκπληκτικά, μικρά θέατρα και blackboxes και θα έκανα δουλειά σε κάποιο από αυτά, δεν έχω κατά νου να κάνω δουλειές αποκλειστικά σε μεγάλα και γνωστά θέατρα. Δεν λέω ποτέ πια ποτέ. Η ζωή, και στα επαγγελματικά και στα προσωπικά, μού έχει δείξει ότι δεν μπορείς να σταματήσεις τίποτα που είναι να έρθει. Όμως, πάντα υπάρχουν κάποια όρια. Δεν κάνω κάτι που δεν το έχω ψάξει πρώτα. Ή δεν το έχω σπουδάσει. Με ρωτάς για σκηνοθεσία… όχι, είναι η απάντηση, όχι μέχρι να ασχοληθώ σοβαρά μαζί της, αν κάποια στιγμή μού δημιουργηθεί η ανάγκη. Με ενοχλούν οι ημιμαθείς άνθρωποι. Ακόμα και το ταλέντο θέλει μόρφωση και βάση από πίσω. Είμαι κάθετα αρνητική στην κατάργηση της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος. Δεν μπορούμε να μην έχουμε σε κάποια επαγγέλματα εκεί έξω ένα θεμέλιο, μια μίνιμουμ εγγύηση πραγματικής κατάρτισης. Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι ονειρεύομαι, σε αυτήν την φάση της ζωής και της καριέρας μου, να κάνω ρεπερτόριο στο θέατρο. Ας πούμε, την Βιόλα, από την Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ.

Βρίσκω τρόπους να συμπληρώνουν το ένα το άλλο, εννοώ η γραφή και η υποκριτική. Δεν θέλω να αφήσω το ένα για να κάνω το άλλο, ούτε θεωρώ ότι ξαφνικά μια ιδέα μου θα γίνει σήριαλ στην τηλεόραση. Αν είναι «ανοιχτοί οι ουρανοί» όλα θα γίνουν… Είχα το θράσος στα 17 μου να πάω να δώσω εξετάσεις με την Μήδεια. Μου άρεσε πάρα πολύ το κείμενο του Ευριπίδη και η δυναμική αυτής της ηρωίδας. Σε αυτή την ηλικία, όμως, δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να σημαίνει μάνα και μητρότητα και όλα αυτά. Αισθάνομαι πολύ μεγάλη χαρά για την ευκαιρία που μου έχει δώσει ο Πέτρος Φιλιππίδης, εδώ και τρία χρόνια. Ψέμα στο Ψέμα πρώτα και, τώρα, Ψύλλοι στ’ Αυτιά. Μου αρέσει η κωμωδία και θέλω να γίνω μια πολύ καλή κωμική ηθοποιός-ίσως να μου ήταν ευκολότερο να κάνω την femme fatale, αλλά

μά, να παίξω σε μια ταινία. Δεν έχει έρθει μέχρι στιγμής. Βλέπω σινεμά και το απολαμβάνω. Θέατρο πηγαίνω δευτερότριτο που μου αρέσει πολύ! Αν έκανα κάτι υποκριτικά ή συγγραφικά δευτερότριτο θα φρόντιζα να είναι κάτι πολύ δυνατό, πολύ ξεχωριστό για να καταφέρω να σηκώσω τον κόσμο από τον καναπέ του το πρώτο βράδυ της καινούργιας εβδομάδας. Δεν είμαι της άποψης ότι κάθε χώρος ενδείκνυται για θέατρο. Αυτή η άπλα που έχει δοθεί από το Υπουργείο δεν μου πολυαρέσει. Δεν γίνεται να θεωρείται θέατρο ένα δωματιάκι με πενήντα καρέκλες και, αν κάτι δεν πάει καλά, έχουμε και μια πόρτα στην άκρη για έξοδο κινδύνου. Το θέατρο είναι ένα παιχνίδι και, όπως όλα τα παιχνίδια, χρειάζεται και αυτό να έχει τους κανόνες του. Όπως πρέπει να κλείνουμε τα κινητά μας και να σεβόμαστε τους ηθοποιούς -και

Θεωρώ ότι το θέατρο είναι ένα είδος αυτόφωτο και επηρεάζεται μόνο από τον ίδιο του τον εαυτό, όχι από άλλα είδη, όπως η τηλεόραση ή οι πλατφόρμες τύπου Netflix.Το θέατρο το επηρεάζουν οι πολιτικές και οι οικονομικές συνθήκες του κοινού και των παραγωγών. Πιστεύω πάρα πολύ στην χώρα μας, γιατί είμαστε φωτισμένα μυαλά, υπερταλαντούχοι, υπερδιαβασμένοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες και πολυεργαλεία. Το μόνο από το οποίο κινδυνεύει το ελληνικό θέατρο είναι από το ψώνιο και από το χρήμα, από τίποτα άλλο. Φέτος, σε αντίθεση με πέρσι, είναι μια μέτρια θεατρική χρονιά, για λόγους που δεν είναι δυνατό να εντοπιστούν. Ήμουν, ας πούμε, σε παράσταση παιδική φέτος η οποία κατέβηκε πολύ άδοξα. Έχω, όμως, την τύχη να παίζω πέντε μέρες την εβδομάδα σε ένα πολύ κεντρικό θέατρο, μιλώ για το Μουσούρη, και είμαστε γεμάτοι. Ο Φιλιππίδης έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας; Το έργο που διάλεξε; Είναι ο θίασος καλός; Κάποιος συνδυασμός ίσως! Δεν πηγαίνω στα μπουζούκια για να διασκεδάσω, μόνο αν

τύχει. Όμως, δεν υπηρετώ κλισέ, γενικώς, του τύπου είμαι ηθοποιός και το μόνο που κάνω στην ζωή μου είναι να ασχολούμαι με πράγματα γύρω από αυτό. Ούτε όταν ήμουν στο καθημερινό σήριαλ «Η Ζωή της Άλλης» δεν υπηρετούσα κλισέ! Πήγαινα, μεν, σε κάποια καλέσματα που όφειλα να παρίσταμαι, αλλά ως εκεί. Έκανα πάντα την ζωή μου, ζω την ζωή μου όπως μου αρέσει και όπως με κάνει χαρούμενη. Αγαπώ την γειτονιά μου, τα Εξάρχεια. Όταν με ρωτούν πού μένω και τους λέω, τις περισσότερες φορές οι αντιδράσεις είναι: «Μα δεν φοβάσαι; Πώς αντέχεις; Πω, πω!» και τα λοιπά. Έχει αλλάξει ο αυθορμητισμός μου σε σχέση με αυτόν που είχα όταν πήγαινα σχολείο. Έχω μάθει να με μαζεύω λίγο όταν πρόκειται να πω μια αρνητική γνώμη, ας πούμε. Θέλω να είμαι μετρημένη και συγκρατημένη στην δουλειά μου, έχω κάνει μια προσομοίωση της Ευγενίας, για χάρη της δουλειάς και των συνεργασιών μου. Δεν μπορώ να γυρίσω να πω «καλά, γιατί αργείς κάθε μέρα τόσο πολύ στην πρόβα;», ας πούμε. Και ώρες ώρες θα ήθελα πολύ να το πω. Δεν έχει αλλάξει ο τρόπος και η δύναμη με την οποία ονειρεύομαι. Μόνο που, να, ίσως τα όνειρα να είναι, στην πραγματικότητα, στόχοι. Γιατί, για να πραγματοποιηθεί ένα μεγάλο όνειρο, πρέπει να έχουν προηγηθεί πολλοί, μικροί στόχοι. Υπάρχει, πάντως, ακόμα στην ψυχή μου ένα πολύ μικρό δωματιάκι που έχει την δική του φωτεινή χαραμάδα και μέσα εκεί μπαίνω όταν θέλω να δραπετεύσω από την πραγματικότητα που μου έχουν επιβάλει. Με βλέπω σε δέκα χρόνια να συνεχίζω να κάνω αυτήν την δουλειά. Να βρίσκομαι σε μια όμορφη τηλεόραση, σε ένα όμορφο θέατρο, σε περιβάλλοντα με αγάπη και με αλήθεια. Φοβάμαι τρομερά την δέσμευση, αλλά ονειρεύομαι με όλη μου την ψυχή να έχω αξιωθεί να γίνω μάνα, να έχω χτίσει μια υγιή σχέση με έναν άνθρωπο που θα κάνουμε ο ένας τον άλλον ευτυχισμένο Σας περιμένω (φέτος και όχι σε δέκα χρόνια!) στο Θέατρο Μουσούρη, για μια παράσταση που θα σας κερδίσει είτε είστε «θεατρικά εκπαιδευμένοι», είτε όχι! Είναι από τις λίγες παραστάσεις που συνδυάζει γέλιο, αλήθεια, πολλούς και καλούς ηθοποιούς και, φυσικά, την σκηνοθετική υπογραφή ενός θρύλου που ζει ανάμεσά μας. Κι έπειτα, αν θέλετε, πίνουμε όλοι μαζί ποτό στο Black Duck, που είναι ακριβώς απέναντι από το θέατρο…

από την Άννα στάικου

-an-

"Να ανοίγεις το παράθυρο προσεκτικά, η δηθενιά και η κορεκτίλα σκοτώνουν. Αν μπεις στο κόλπο τους σ’ ένα χρόνο από σήμερα, θα αισθάνεσαι μη αισθανόμενος. Κρατήσου γερά. Τώρα θα μου πεις "από πού ρε φίλε να κρατηθώ;;" Από σένα ρε φίλε κρατήσου. Κάνε την καρδιά μάστορα μαρμαρογλύπτη και ξαναφτιάξου απ’την αρχή........ Τέτοια σκέφτομαι σε μισάνοιχτο παράθυρο, που το μπουγάζι είναι κι αυτό δήθεν........

«Μην το παίρνεις σοβαρά» Από την αρχή η χρονιά έδειξε τί είναι και πού το πάει. Εκεί που λέγαμε θα χιονίσει, ο καιρός έβρεχε. Και όταν λέγαμε καλό καιρό, πλάκωνε το κρύο και μάς αποτέλειωνε. Τα μπερδέματα με τα διεθνή μας σε σημείο κρίσιμο, αλλά αυτό δεν το θέλουμε, οπότε παραμένει ένα ζήτημα εκτός των δικών μας οριζόντων. Δηλαδή -για να μπορέσω κι εγώ να καταλάβω: Πολιτικά ορθό είναι τα δικά μας ζητήματα να μη τα συζητούμε εμείς -Είναι οπισθοδρομικό είναι -πώς να το πούμε-tres banale- είναι εθνικιστικό, άρα εχθρικό. Πάμε πάλι να το καταπιώ: τα δικά μας είναι εχθρικά, άρα ζούμε για τους άλλους. Ανοίγω το παράθυρο οραματιζόμενη ένα αγέρι ως ηλεκτρικό ρεύμα να με χτυπήσει στο κούτελο. Και η παραπλάνηση να βαρά νταούλια και απέναντι στη λεωφόρο οι αστυνομικοί να εισβάλλουν εχθρικά στο …σινεμά. Δεν το καταλαβαίνω. Οι γραφιάδες κατεδάφισαν τα πλήκτρα μέχρι που τα δάκτυλα κτύπησαν ορυκτό υπόγειο, του λόγου μου τα διάβασα όλα, αλλά και πάλι δεν το κατάλαβα. Στις συνάξεις έκανα ότι είμαι εχθρός εναντίον -τέλος πάντων-ανάλογα των συνδαιτυμόνων, ειδάλλως θα βαφτιζόμουν κάτι άλλο ..τί; τί θα έσουρναν; Άγνωστο. Μάλλον οι γενιές μας γεννήθηκαν με παραπλάνηση. Διαδεχτήκαμε της γενιές των ηρώων, αλλά και των εμφυλίων συρράξεων. Βάλθηκαν λοιπόν μέχρι το 1965 περίπου να μας φέρουν στη ζωή για να ξεχάσουν. Ω, ναι! Αγαπημένοι παραπλανημένοι είμαστε γεννημένοι κουδουνίστρες των δικών μας γονιών. Αυτό το κατάλαβα στις σπουδές. Προερχόμαστε όλοι από κάπου όπου στα σπίτια μας κυριαρχούσε ο νόμος της σιωπής. Εμείς με το μωρουδιακό μας κλάμα και γέλιο με το γαλατάκι μας και το αυγό μελάτο, υπήρξαμε η γενιά της λήθης των γονιών μας. Οι γονείς μας εθίστηκαν σε μνήμη μετά. Γενικά μετά τα χρόνια αυτά άρχισε να λειτουργεί η θύμηση.

φωνητικό ιδίωμα! Άσε που εάν αναφερθείς σε έντυπη πηγή πληροφορίας ό,τι και να είναι δεν ακούγεσαι... Πετάγεσαι εκτός. Κάποια μέρα με απόγνωση, επισκέφτηκα το μπαρ, γνωστό στην πόλη μου από την δεκαετία του ‘50, με σχεδιασμό και αισθητική του θεού Αριστομένη Προβελέγγιου με θαμώνες από τον Σινάτρα και Γκόρπα - πεθαμένοι όλοι αλλά το λούστρο τους πάντα ζωντανό. Επειδή δεν πίνω -είμαι δυσανεκτική ακόμη και σε ίχνος αλκοόλ-ζητώ μια λεμονάδα με πάγο και κοιτώ τριγύρω στους θαμώνες τους αραχτούς στην μπάρα … Μπροστά τους ποτήρια σφηνάκια άδεια και εγώ προσκυνητής σε νέες σοφών λόγων λέξεις. Ρωτώ νηφάλια (χειρότερη νηφαλιότητα μάλιστα, λόγω σύγκρισης) --Εσείς πώς την παλεύετε;; ρωτώ τον διπλανό μου. Ξεβολεύεται στρίβει στο μέρος μου με περνά για νεαρή (προφανώς είχε πιεί και το δέκατο σφηνάκι) και μου λέει: --Νεαρά, μην το πάρεις όλο αυτό σοβαρά Κομπιάζοντας λίγα δεύτερα και συμπληρώνει: --Στα σοβαρά, ούτε τον θάνατό σου να πάρεις Είδα το φως μου. Ένας άνθρωπος με μια φράση με απενοχοποίησε για την ζωή μου Καληνύχτισα και κύλησα στην παγωμένη λεωφόρο, σαν πατίνι μες στην άνοιξη την χαραυγή. Πέρασαν 2 μήνες … Η δουλειά μου, που δεν είναι δουλειά μου, ανεπηρέαστη των εξελίξεων παρέμεινε. Οι εξελίξεις δεν ήταν εξελίξεις, άλλο ήταν. Πώς λοιπόν να επηρεαστεί το ο,τιδήποτε; Για να είμαι σαφής, η δουλειά όλων συνάδει με την μπούρδα της βαλτής κορεκτίλας…Αλλά να μην το πάρουμε σοβαρά. Απλώς το ξέρουμε και το κατέχουμε το συμβάν. Η χώρα; Άστε τα ... Συμβαίνουν τα χειρότερα. Ως κορέκτ δεν αναφερόμαστε. Ως ανθρώπινα όντα όμως την κατέχουμε την πληροφορία. Οι γνώσεις μας; Ως κορεκτίλα, τα ξέρουμε όλα και καλά. Ως άνθρωποι ζωντανοί μελετάμε και πάλι και από την αρχή και με πάθος και με έρωτα και τροφοδοτούμε το πηνίο το εγκεφαλικό μας, αφαιρώντας της κορεκτίλας τα σκουπίδια.

Στις σπουδές σαν μια νέα μυθολογία φανατιστήκαμε με τους αγώνες των άλλων, με τρόπο που νόμιζες ότι εμείς είμαστε εκεί --- Πολιτικά ορθό ήταν αυτό σ’ εκείνα τα χρόνια, αλλά και για πάντα, λες και ήταν ουράνιο φαινόμενο.

Γιατί πού πας αγάπη μου με ένδυμα πετεινού στα πεδία;

Το δήθεν τι σημαίνει;; Για παράδειγμα, δουλεύει κάποιος 1 μέρα και 10 κάθεται. Εργάζεται δηλαδή 3 μέρες μηνιαίως. Δήθεν εργασία και δήθεν αποδοχές. Άλλωστε κάνει πίστωση της ημερήσιας δουλειάς στον εργοδότη που κανονικά δήθεν εργοδότης είναι.

Δεν παίρνεις στα σοβαρά τα ισχύοντα φτιαχτά. Αυτά ωφελούν αυτούς που σε άφησαν χωρίς εργασία και ετοιμάζονται να σε αφήσουν και χωρίς χώρα. Παίρνεις στα σοβαρά, στα πολύ σοβαρά την πλευρά σου αυτή που περιφρονεί την μοίρα την κακή, που σε προίκισαν οι ισχυροί και οι ταμίες τους. Ξέρετε εσείς κάποιον που περιφρονεί το ριζικό του και είναι χαμένος;

Μέσα σ’ όλο αυτό, οι συζητήσεις πάνε κι έρχονται αναπαριστώντας ο καθένας τα τηλεοπτικά πρόσωπα. Εάν έχεις αλλεργία με την τηλεθέαση τότε την έχεις βάψει.

Δεν ξέρετε.

Μιλάς ταυτοχρόνως με όλες τις τηλεπερσόνες και μάλιστα, με το δικό τους

Στην κατακλείδα μέσα από την απόγνωση η διδαχή είναι μία.

Ούτε κι εγώ.

Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι vintage bar κάποιας συνοικίας στην Αμερική, οι bartenders έχουν αντίστοιχο look και χαμογελαστά ωραία πρόσωπα. Το αγαπάμε αυτό το μαγαζί μιας που είναι από τα πρώτα που πήγαμε στα Εξάρχεια. Βροχερά απογεύματα με καφέ, καλοκαιρινά βράδια με ποτό στον πεζόδρομο της Κωλέττη. Αν ποτέ χαθείς το βάζεις σημάδι για να ξανά βρεις τον δρόμο σου. Δε περνάς ποτέ απ’ έξω χωρίς να κοιτάξεις ακόμα κι αν βιάζεσαι. Η κάβα έχει διαλεχτά ποτά και τα παιδιά μέσα από την μπάρα θα σου φτιάξουν τα καλύτερα κοκτέιλ. Ο μαύρος γάτος, φυσικά, ακούει «μαύρη μουσική» jazz/soul/funk αλλά τις Τετάρτες έχει guest dj sets, ψαξ’ το!

Κωλέττη 42, Εξάρχεια // Τ.: 210 38 00 518 fb.: Μαύρος Γάτος Bar

Οι επιγραφές είναι αντικειμενική ιστορία ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΝΑΣΟ ΘΕΜΟ Το Επιγραφικό Μουσείο κοσμεί την οδό Τοσίτσα από το 1885. Είναι το μοναδικό στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο στο είδος του στον κόσμο. Πολλοί Αθηναίοι δεν το γνωρίζουν καν, παρά το γεγονός ότι και σημαντικό έργο επιτελεί και βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας. Ίσως φταίει η «παρεξηγημένη» περιοχή, ίσως το ότι στη συνείδησή μας άλλα Μουσεία έχουν λάβει πιο «φημισμένη» θέση. Όπως και να έχει όμως, το Επιγραφικό Μουσείο στέκει στην ίδια θέση πάνω από έναν αιώνα. Εμείς μιλήσαμε με το Νάσο Θέμο, διευθυντή του Επιγραφικού και είχε όλη τη διάθεση να μας ξεναγήσει στα εκθέματα, στη γειτονιά, να μας ταξιδέψει στην ιστορία!

“

Ο μέσος Αθηναίος δεν έχει καλή σχέση με τα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους της Πόλης του. Έχει την τύχη να μεγαλώνει σε μια πόλη που διαθέτει πολλά σημεία ενδιαφέροντος και αποκτά μια οικειότητα μαζί τους, νιώθοντας πως αυτά θα βρίσκονται πάντα εκεί γι’ αυτόν και έτσι, αναβάλει διαρκώς την επίσκεψή του, ενώ όταν ταξιδεύει θεωρώ πως λειτουργεί τελείως διαφορετικά.

”

Tοσίτσα 1 | Aθήνα Ώρες λειτουργίας: 8:30 - 16:00 | Τρίτη κλειστό Πληροφορίες: τ.: 210 82 17 637, 210 88 47 577 e-mail: ema@culture.gr fb: Επιγραφικό Μουσείο ή Epigraphic Museum

Πόσο σημαντικές πληροφορίες δίνουν οι επιγραφές για τη ζωή στην αρχαιότητα, αλλά και για μεγάλα γεγονότα; Οι επιγραφές διακρίνονται για τη μοναδικότητα και την αυθεντικότητά τους. Αποτελούν άμεσες και σύγχρονες πηγές γνώσης της αρχαιότητας. Παραδίδουν ένα πρωτότυπο κείμενο απαλλαγμένο από τις προσωπικές κρίσεις συγγραφέων ή τις μεταγενέστερες παρεμβάσεις αντιγραφέων, και καταγράφει τις κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις, καθώς και το γλωσσικό ιδίωμα ή την διάλεκτο μιας κοινότητας σε μια συγκεκριμένη εποχή. Τα ενεπίγραφα μνημεία αποτελούν μία ανεξάντλητη πηγή για την γνώση της καθημερινής ζωής και της ιστορίας της αρχαιότητας, καθώς η μεγάλη ποικιλία των θεμάτων τους καλύπτει όλες τις εκφάνσεις του αρχαίου βίου, δημόσιου και ιδιωτικού. Παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για την πολιτική, την οικονομία, την νομοθεσία, την θρησκεία και την λατρεία και εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας για την αρχαία τοπογραφία, την αρχιτεκτονική και τα δημόσια έργα, την γλυπτική και την ιστορία της λογοτεχνίας. Οι επιγραφές παρέχουν επίσης πληροφορίες και για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, καθώς αποκαλύπτουν την πίστη τους, τα συναισθήματά τους, τις προσδοκίες τους και γενικώς την ιδεολογία τους. Πολλές επιγραφές του Επιγραφικού Μουσείου παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για την πολιτική και οικονομική ιστορία της αρχαίας Αθήνας, αλλά και άλλων ελληνικών πόλεων. Μεγάλης ιστορικής σημασίας είναι οι «κατάλογοι της εξηκοστής» του φόρου της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας (478-404 π.Χ.) που εκτίθενται στο Επιγραφικό Μουσείο. Στις μνημειώδεις αυτές στήλες, που είχαν ιδρυθεί στον Βράχο της Ακρόπολης μετά τη μεταφορά του συμμαχικού ταμείου από την Δήλο στην Αθήνα (η μεγαλύτερη έχει ύψος 3,5 μ.), αναγράφεται το ένα εξηκοστό του φόρου, το οποίο τα μέλη της συμμαχίας κατέβαλλαν ως προσφορά (Απαρχαί) στην θεά Aθηνά, προστάτιδα των Αθηναίων, κάθε έτος από το 454/3 π.X. έως το 415 π.Χ. Από τους καταλόγους αυτούς, αντλούμε σημαντικές πληροφορίες για τη στάση των ελληνικών πόλεως απέναντι στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του β΄ μισού του 5ου αι. π.Χ., αλλά και την οικονομική τους κατάσταση.

Σημαντικότατο ιστορικό κείμενο επίσης, είναι το επονομαζόμενο ψήφισμα του Θεμιστοκλέους (ΕΜ 13330), που χρονολογείται στο πρώτο μισό του 3ου αι. π.Χ. από την Τροιζήνα και στο οποίο ο Αθηναίος στρατηγός φαίνεται να εισηγείται σημαντικά μέτρα για την αντιμετώπιση της περσικής εισβολής πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Το ψήφισμα αυτό απηχεί προφανώς κάποιο πρωτότυπο της εποχής των γεγονότων. Ποια είναι η παλαιότερη επιγραφή που εκτίθεται στο Μουσείο και ποια η νεότερη; Η παλαιότερη ελληνική επιγραφή σε ελληνικό αλφάβητο που φυλάσσεται στο Επιγραφικό Μουσείο είναι ένα χάραγμα του τέλους του 8ου αι. π.Χ. από την Ακρόπολη (ΕΜ 5365) σε βουστροφηδόν σύστημα γραφής (δηλαδή η μία γραμμή από αριστερά προς τα δεξιά και η επόμενη από αριστερά προς τα δεξιά). Από τις νεότερες επιγραφές είναι η ενεπίγραφη στήλη του 4ου αι. π.Χ. πάνω στην οποία χαράχτηκε σε δεύτερη χρήση επιγραφή προς τιμήν του Φρειδερίκου Νορθ (βρετανού φιλέλληνα, ιδρυτή της Ιονίου Ακαδημίας στην Κέρκυρα) των αρχών του 19ου αιώνα. Επίσης το Μουσείο μας διαθέτει και μία επιτύμβια επιγραφή που χρονολογείται το 1878. Πόσες επιγραφές φιλοξενεί το Μουσείο; Το Επιγραφικό Μουσείο διαθέτει την μεγαλύτερη συλλογή αρχαίων ελληνικών επιγραφών παγκοσμίως αριθμώντας περίπου 14.100 επιγραφές. Πόσοι είναι οι επισκέπτες στο Μουσείο; Είναι περισσότεροι οι Έλληνες ή οι επισκέπτες από το εξωτερικό; Το Μουσείο επισκέπτονται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες από όλον τον κόσμο. Πολλοί από αυτούς είναι μαθητές που έρχονται στο Μουσείο για να παρακολουθήσουν τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα και να ξεναγηθούν στα μνημεία του, αλλά και ένας σημαντικός αριθμός από ερευνητές, ιστορικούς και αρχαιολόγους, καθηγητές και φοιτητές από όλο τον κόσμο, που έρχονται εδώ για να μελετήσουν από πρώτο χέρι αυτά τα σπουδαία ιστορικά τεκμήρια. Το Μουσείο μας προσελκύει επίσης επισκέπτες, οι οποίοι έρχονται για να γνωρίσουν μνημεία τα οποία

έχουν σχέση με γεγονότα, τα οποία γνωρίζουν από τις εγκύκλιες σπουδές τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια μεγάλος είναι ο αριθμός των επισκεπτών από χώρες πέραν της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, όπως είναι η Κίνα, η Ιαπωνία και η Βραζιλία. Το Μουσείο στεγάζεται σε μια περιοχή λίγο … ταλαιπωρημένη. Πόσο έχει επηρεάσει αυτό την επισκεψιμότητα; Τι … περιπέτειες έχετε ζήσει; Το Επιγραφικό Μουσείο στεγάζεται στην περιοχή των Εξαρχείων και πιο συγκεκριμένα στην οδό Τοσίτσα, όπου διαθέτει αρνητικό πρόσημο στην συνείδηση πολλών Αθηναίων. Το πεζοδρομημένο τμήμα της, που εκτείνεται από την οδό Μπουμπουλίνας ως την Πατησίων, έχει αποτελέσει θέατρο πολλών άκοσμων σκηνών. Ο δρόμος έχει λάβει μεγάλη δημοσιότητα στα ΜΜΕ εξαιτίας των «επεισοδίων» που έχουν σημειωθεί κατά καιρούς μεταξύ αστυνομικών και αντιεξουσιαστών, αλλά και λόγω της παλαιότερης συστηματικής κατάληψης του δρόμου από χρήστες και εμπόρους ναρκωτικών, η οποία ευτυχώς τώρα έχει σταματήσει. Τα γεγονότα αυτά προξενούν ανησυχία και ανασφάλεια, τόσο στους υπαλλήλους του Μουσείου, στους εργαζομένους στο Πολυτεχνείο, αλλά και τους κατοίκους της περιοχής που διασχίζουν τον πεζόδρομο και φυσικά είχαν και έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην δυνητική επισκεψιμότητα και τελικά, στην προσέλευση κοινού στο Μουσείο. Βεβαίως υπό άλλες συνθήκες η Τοσίτσα, όπως κάθε πεζόδρομος, θα μπορούσε να αποτελεί ένα κόσμημα για την περιοχή και να φιλοξενεί πληθώρα πολιτιστικών δράσεων και εκδηλώσεων. Ίσω,ς αν προγραμματιστούν ανάλογες δράσεις, να επιστρέψει ξανά ο κόσμος στην περιοχή και να ξαναγίνει ένας συνηθισμένος κεντρικός δρόμος. Ελπίζουμε ότι αυτό σύντομα θα καταστεί πραγματικότητα. Τι είδους και από πού προέρχονται οι επιγραφές του Επιγραφικού Μουσείου; Το Επιγραφικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1885 με σκοπό την προστασία, διατήρηση, μελέτη και έκθεση αρχαίων επιγραφών κυρίως σε λίθο. Αν και στην πλειονότητα τους τα μνημεία που στεγάζει προέρχονται από την Αττική, και πολλά εξ’ αυτών από την Ακρόπολη, στο Μουσείο μας φυλάσσεται επίσης ένας σημαντικός αριθμός και από τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο και την Μικρά Ασία. Οι επιγραφές αυτές είναι κυρίως ελληνικές. Στις Συλλογές μας εντάσσονται επίσης Λατινικές, Φοινικικές, Εβραϊκές και Οθωμανικές επιγραφές. Σήμερα το Επιγραφικό Μουσείο εμπλουτίζεται με επιγραφές μεγάλης ιστορικής αξίας από δωρεές, εξαγορές ή κατασχέσεις ή ακόμη επιγραφές που αποδεικνύεται ότι συνανήκουν ή συγκολλώνται με άλλες επιγραφές του Μουσείου. Τα σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για οργανωμένες επισκέψεις; Θα έλεγα μεγάλο, αφού το Μουσείο είναι κλεισμένο για εκπαιδευτικά προγράμματα καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους,

σχεδόν καθημερινά. Δεχόμαστε μαθητές από την Δ΄Δημοτικού έως τη Γ΄Λυκείου. Τα παιδιά συμμετέχουν στα εκπαιδευτικά μας προγράμματα και έρχονται σε επαφή με την αρχαία ελληνική γραφή μέσα από ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά παιχνίδια. Αν κάποιος επισκεφθεί το Μουσείο, ποιο είναι το τμήμα στο οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα; Θεωρώ ότι πρέπει να επισκεφθεί την αίθουσα 11 (πορφυρή) στην οποία εκτίθενται μερικές από τις αρχαιότερες σωζόμενες αρχαίες ελληνικές επιγραφές, την 1η αίθουσα στην οποία φυλάσσονται σημαντικά ενεπίγραφα μνημεία της Αθηναϊκής Ηγεμονίας, όπως οι στήλες της εξηκοστής για τις οποίες σας μίλησα ήδη, και την αίθουσα 9 (Κυανή) όπου παρουσιάζεται ένα ανθολόγιο σημαντικότατων και μεγάλης ιστορικής αξίας επιγραφών της κλασικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας, που φωτίζουν διάφορες όψεις της δημόσιας ζωής και της ιστορίας της πόλης των Αθηνών. Ποια πιστεύετε ότι είναι η σχέση του Έλληνα και κυρίως του Αθηναίου με

τα Μουσεία της Πόλης; Δυστυχώς ο μέσος Αθηναίος δεν έχει καλή σχέση με τα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους της Πόλης του. Έχει την τύχη να μεγαλώνει σε μια πόλη που διαθέτει πολλά σημεία ενδιαφέροντος και αποκτά μια οικειότητα μαζί τους, νιώθοντας πως αυτά θα βρίσκονται πάντα εκεί γι’ αυτόν και έτσι, αναβάλει διαρκώς την επίσκεψή του, ενώ όταν ταξιδεύει θεωρώ πως λειτουργεί τελείως διαφορετικά. Συχνά όμως οι περιοδικές εκθέσεις που κατά τακτά χρονικά διαστήματα διοργανώνονται στα Ελληνικά Μουσεία, δίδουν την αφορμή σε πολύ κόσμο να επισκεφτεί και τις μόνιμες συλλογές των Μουσείων. Στον υπέροχο Κήπο του Μουσείου, φιλοξενούνται εκδηλώσεις; Στον κήπο του Μουσείου, ιδιαίτερα τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες, προγραμματίζεται πληθώρα πολιτιστικών εκδηλώσεων, όπως εκθέσεων, συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων, προβολή ταινιών, αλλά και ομιλίες επιστημονικού ενδιαφέροντος.

Τέτοιες Νύχτες Όμορφες Πρέπει Να Γλεντάμε… Πέντε μουσικές παρέες της πόλης άφησαν για λίγο τα όργανα και τα μικρόφωνα και χόρεψαν για εμάς και με εμάς. Βρεθήκαμε μαζί τους στα στέκια όπου μοιράζονται την μουσική τους, φωτογραφίσαμε, ήπιαμε, είπαμε. Τα κείμενα προέρχονται από το… “αχαρτογράφητο” ημερολόγιο ενός ρεμπέτη. Ο χορός είναι αυτό που κάνει το ρεμπέτικο, το λαϊκό και το παραδοσιακό τραγούδι απτό. Τα αγγίγματα, το βάρος του σώματος, οι στροφές, η θέση των χεριών τοποθετούν τον χορευτή μες στον πυρήνα της μουσικής. Πόσο εύκολο, όμως, είναι να σηκωθεί να χορέψει ένας άνθρωπος που έχει μάθει να παίζει και να τραγουδά για να κάνει το κοινό να χορεύει; Καθόλου, σας πληροφορούμε. Μια τρελή ιδέα, φυσικά, πάντα βρίσκει ανθρώπους* πρόθυμους να συνεργαστούν για να υλοποιηθεί. Άλλωστε, την ομάδα του Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ αυτά είναι που την ιντριγκάρουν και την εμπνέουν: τα «δύσκολα», τα παράξενα… Φώτα, κάμερα, πάμε! Οργάνωση-Kειμενογραφία: Γεωργία Δρακάκη Φωτογραφίες: Νίκος PegLeg Green

*Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Χαρούλα Τσαλπαρά από τους Μπαμ, την Ιουλία Καραπατάκη από τους Ατάρ του Ταρ, την Ηλιάνα Πασπάλα από τους Madde Vandal, την Ντένια Κουρούση από την παρασκευιάτικη παρέα του Μέρμηγκα, την Μαρία Σταφυλοπάτη από την κομπανία της Αστροφεγγιάς. Ευχαριστούμε για το εξαιρετικό φαγητό και ποτό που κέρασε την ομάδα μας όσο δούλευε η κυρία Βαρβάρα, η ψυχή του Μέρμηγκα στη Νίκαια και ο Λάμπρος, ο μόλις 20 ετών ιδιοκτήτης της Αστροφεγγιάς. Επίσης, το Ραμόν για την παραχώρηση του χώρου του. Περάσαμε υπέροχα! Πάντα τέτοια!

Ο ζεϊμπέκικος

Χορεύει η τραγουδίστρια

Μαρία Σταφυλοπάτη, καθώς ο Γιάννης Λεμπέσης τραγουδά και παίζει. Κάθε Παρασκευή-Σάββατο βράδυ και Κυριακή μεσημέρι μαζί με τον Κώστα Καραγεωργίου και την ορχήστρα Λαϊκή Στράτα στην Αστροφεγγιά, Πατησίων 296 & Κόντου 5

ία από τις πρώτες μου εικόνες, από παιδί, ήταν ο πατέρας μου μέσα σε έναν καθρέφτη να χορεύει με τα χέρια απλωμένα και το κεφάλι μια σκυφτό, μια στον Θεό. Εκεί οπού ’ταν ο καθρέφτης, στην άκρη του σαλονιού, βάζανε τους μικρούς, εμένα, την αδερφή μου και τα παιδιά των θειάδων και των εξαδέλφων των γονέων μου κι έτσι κοιτάγαμε μέσα από το γυαλί των μεγάλων τα καμώματα. Ήταν το μυστικό μας. Έπειτα, βαριόμασταν και τρέχαμε, βγαίναμε όξω στην αυλή, κι έχω περάσει πολλές τέτοιες νύχτες στα μικράτα μου γιατί η μάνα μου πάντα καλνούσε σπίτι κόσμο και νοτυνιά να φάνε τα ξακουστά της λαδερά και τα τσουρέκια και τους ντολμάδες της. Κι επειδής ο θείος Αλέκος γρατζούναγε έναν μπαγλαμά, ο πατέρας δεν έχανε ευκαιρία να σηκωθεί απάνω και να μοιάσει με πουλί που προσγειώθηκε για λίγο στην γης, πριν απογειωθεί και πάλι στους ουρανούς. Μια φορά, κανά Χριστούγεννο θα’ τανε, είχε χειμώνα βαρύ, το θυμάμαι σα χτες, οι άντρες μερακλωθήκανε πολύ και σπάγανε και πιάτα. Πετούσανε κει χάμω κι ούτε που τους ένοιαζε, οι γυναίκες δεν πολυχαίρονταν, θυμάμαι την γιαγιά αναστατωμένη και με τα χέρια πάνω στον κεφάλι να το κουνά πάνω κάτω μα να μη μιλεί. Σε κάποια ώρα, ένα γυαλί φαίνεται πήρε ξώφαλτσα τη μάνα στο πρόσωπο και βγήκε αίμα. Έτρεξε στην κουζίνα και ξοπίσω ο πατέρας που άφησε στη μέση τον χορό. Ήμουν δεν ήμουν 12 ετών κι ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου που είδα τον πατέρα να απλώνει χάδι πάνω στη μάνα-με ένα μαντήλι την περιποιόταν σαν μωρό παιδί κι αυτή τον κοίταζε λιγωμένη. Μες στο σαλόνι το γλέντι συνεχιζόταν κανονικά κι εγώ κρυφοκοίταζα από την πόρτα της κουζίνας τους ερωτευμένους μου γονείς. Εκείνον τον ζεϊμπέκικο που άφησε στην μέση ο πατέρας μου το βράδυ της γιορτής, έμελλε να τον αφήσω κι εγώ στην μέση χρόνια μετά. Όχι για να φροντίσω την γυναίκα π’ αγαπούσα κι ύστερα έγινε και μάνα του παιδιού μου, αλλά να τρέξω να τηνε προλάβω γιατί θύμωσε που σηκώθηκα από το τραπέζι μας και χόρεψα. Πήγε να φύγει από το μαγαζί μα την πρόλαβα. «Εκτός από τον έρωτα, μ’ αρέσει και το μπουζούκι, μα εσύ στερείσαι καλλιτεχνικά», σκέφτηκα μέσα μου.

Χορεύουν οι

Ατάρ του Ταρ στο πατάρι του Ραμόν, στο Παγκράτι, Σπύρου Μερκούρη 22Α.

Ο καρσιλαμάς

Ιουλία Καραπατάκη: φωνή Άγης Παπαπαναγιώτου: κιθάρα, φωνή Κωνσταντίνος Μιχαλάκης: ακορντεόν, φωνή Σωτήρης Τσόγκας: μπουζούκι, φωνή

ταν μας ανακοίνωσαν στην γειτονιά ότι η Βασιλική θα έπαιρνε άντρα της τον Αντρέα τον κοντό, μας έπεσαν τα μούτρα. Η Βασιλική ήταν η ωραία μας, η ντίβα μας, η αστέρω μας, με πολύ μπουκλωτά, μαύρα μαλλιά και καταπράσινα μάτια, δέρμα μετάξι και πάντα γελούσε. Είχε δυο αδερφές μικρότερες, μα καμιά δεν είχε την εμορφάδα της. Ράφτρα ήταν, στα χνάρια της μάνας της και πάντα καλοντυμένη κυκλοφόραγε. Αυτή αγαπούσε στα κρυφά τον καλύτερο φίλο του Αντρέα, τον Απόστολο και οι οικογένειες όλων αυτωνών ήτανε αναμεταξύ τους κουμπαριασμένες, έτσι, κάνανε συντροφιά, καλέσματα και τα τοιαύτα. Ο Απόστολος ήταν γυναικάς και, μάλιστα, ήταν μια εποχή που κόρταρε και την αδερφή μου. Ωραίος άντρας ο πούστης, σπάνιος. Είχε ένα μπόι, ένα παράστημα και πλατιά χέρια, φρύδια πυκνά κατάξανθα, Αμερικάνο τον φωνάζαμε. Έπαιζε με όλες και δε νοιαζόταν, μεροκάματο μια είχε, μια δεν είχε, κάπνιζε φουγάρο και έλεγε διάφορες ιστορίες για ταξίδια και δεν ξέρω τι. Είχε περιπέτεια να πουλήσει, είχε εμφάνιση, μυαλό δεν είχε. Οι γονείς των κοριτσιών θέλανε να δώσουν την μεγάλη στον Αντρέα, γιατί είχε πατέρα έμπορο και ήταν από πλουσιόσπιτο, θα πέρναγε, σου λέει ζωή και κότα, η κούκλα τους, να μην ματώνει άλλο τα δάχτυλά της με τις βελόνες. Η Βασιλική το δέχτηκε χωρίς να παραπονεθεί και καλεστήκαμε όλοι στον γάμο τους. Κατακαλόκαιρο, να βράζει ο σοβάς και μετά το μυστήριο μαζευτήκαμε στην αυλή που ’ταν το σπίτι

της ράφτρας και κάνα δυο άλλα ακόμα. Τραπέζια, τσίπουρα, κάτι κιοφτέδες στα πιάτα, γλυκά, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Κι έπαιζαν μουσική δυο μικρά, μπουζουκοκίθαρο, από άλλη γειτονιά ήτανε δαύτα, μα τα’ ξερε ο κουμπάρος και τα κουβάλησε, τους έδωσε κι ένα χαρτζηλίκι και δώστου. Ο κουμπάρος, φυσικά, ήταν ο Απόστολος. Τον φίλο του πάντρευε, πώς. Σε κάποια στιγμή, παίζει η ορχήστρα έναν καρσιλαμά και βλέπεις τον Απόστολο να σηκώνεται απάνω λεβέντικα και να παίρνει την Βασιλικούλα ντυμένη περιστέρα, μες στην δαντέλα και το κοκκινάδι, να την εχορέψει. Ο βλάκας ο άντρας της, μισή πιθαμή άνθρωπος, να έχει γίνει λιώμα από το πιοτό και να βαράει και παλαμάκια. Χορεύανε Απόστολος και Βασιλική και δεν μπορούσε κανένας μας να πάρει από πάνω τους τα μάτια του. Όμορφοι, νέοι, η Βασιλική να λιώνει από πόθο, την έβλεπα την κοπέλα, στέναζε, ήμουνα κι εγώ δεκαεφτάρης τότε, κάτι είχα αρχίσει να ιδρώνω από σεβντάδες. Και να παίζουν τα μικρά έναν ρυθμό τρελό και να μην σταματούνε γιατί γουστάρανε να βλέπουνε τη νύφη την καλλόνα ξαναμμένη. Το άσμα έληξε και καθίσανε κουμπάρος και Βασιλική. Λίγους μήνες μετά, ο γόης την έκανε από την Κοκκινιά και ένας Θεός ξέρει πού πήγε κι η Βασιλική έκανε δυο δίδυμα αγόρια με τον κοντό που πήραν τα μάτια της κι όλη της την χάρη κι ευτύχησε θέλω να πιστεύω. Μα καρσιλαμά σαν αυτόνα που χόρεψε με τον Απόστολο κείνη τη νύχτα δεν έχω ξαναδεί όμοιο στην ζήση μου όλη.

το τσαγκάρικο του κυρ-Μάνου σύχναζα με τους φίλους μου όταν ακόμα οι πατεράδες μας μας έπαιρναν κοντά για να μας μπαλώσει τα παιδικά μας παπουτσάκια. Τέτοιον άντρα μερακλή σαν τον Μάνο δεν ματαγνώρισα. Εμείς μόνο με πρόσφυγες κάναμε παρέα, αυτός βέρος Πειραιώτης και μας αγάπαγε όλους. Η μάνα του, μια γριά σταφιδιασμένη όλο ελιές και ρόζους, έδινε καραμέλες σ’ όλα τα παιδιά και στην κηδεία της έγινε το έλα να δεις. Γερνώντας ο κυρ-Μάνος όλο και περισσότερο στρεφόταν στην μεγάλη του αγάπη, που ’ταν η κιθάρα και του την είχε χαρίσει λέει ένας πλανόδιος έμπορος όταν ήτανε πιτσιρίκος. Κρεμασμένη την είχε την έρμη στο μαγαζάκι του, όπου έκαιγε συνέχεια μια σόμπα και ήταν σαν τεκές από τα τσιγάρα και τα γέλια των αντρών που κάθονταν για παρέα και για γλεντάκια. Πηγαίναμε σχεδόν κάθε Παρασκευή με τον Κωνσταντή, τον Γρηγόρη και τον Θωμά και πίναμε μαζί του ρετσίνα και τρώγαμε μεζέδες απίθανους. Δεν έλεγε να το κλείσει κι ας είχανε πέσει κάπως οι δουλειές. Κιθάρα δεν σκάμπαζε πολύ καλή, πάλευε εκεί 2-3 κομμάτια κι όλο τα ίδια και τα ίδια έπαιζε και τραγούδαγε. Μα χορευτής ήτανε πρώτος. Πρώτη φορά που χόρεψα στην ζωή μου ήταν

μαζί του. Είχε πιάσει ένας τυπάκος τ’ όργανο, την κιθάρα ντε, κι έπαιζε κει χάμω έναν ωραίο σκοπό χορευτικό. Πενηντάρης ταλαιπωρημένος ο κυρ Μάνος, μα μας σήκωσε με την παρέα, πιαστήκαμε ώμο με ώμο μες στο μικρό το μαγαζί και αρχίσαμε να κουνάμε τα πόδια μας στον ρυθμό. «Αυτός είναι ο χασάπικος, μάγκες, αλλά τον χορεύουνε και οι τσαγκάρηδες εκτός από τους μακελάρηδες», μας είπε. Ο κυρ Μάνος φούντωσε μέσα μου το ρεμπέτικο μικρόβιο που κουβάλαγα από γεννησιμιού μου, λόγω του πατέρα μου κυρίως του γλεντζέ κι αυτές τις μέρες και τα βραδάκια στο τσαγκάρικο δεν μπόρεσα να τις ξεχάσω ποτέ. Ήμουν ανέμελος, είχα μια ζωή μπροστά, ήμουν φτωχός και δεν μ’ ένοιαζε, χόρευα και δεν μ’ ένοιαζε, γέλαγα, έπινα και δεν μ’ ένοιαζε. Τελευταία φορά που τον είδα, πάνε χρόνια τώρα, ήταν καμπουριαστός, ίδιος η μάνα του στα δικά της γεράματα και με ρώτησε «χορεύεις, καθόλου, ρε μπαγάσα;» κι έφυγε κουτσαίνοντας κι εγώ τον κοίταζα ώσπου να ξεμακρύνει. Χορεύω, ρε μαγκίτη, χορεύω μέχρι και σήμερα που είμαι χούφταλο να πούμε. Έτσι θα του’ λεγα αυτήν την ώρα αν τον είχα εδώ-άραγες από κει πάνω πονά που το τσαγκάρικό του ερήμωσε κι άδειασε από κέφι η συνοικία μας;

Χορεύει το

Μπαμ Τρίο, στον δρόμο, έξω από το μαγαζί «Φειδίου 2», με το οποίο τα παιδιά έχουν τακτική συνεργασία. Θεοδώρα Αθανασίου: Κιθάρα, φωνή Χαρούλα Τσαλπαρά: Ακορντεόν, φωνή Γλαύκος Σμαριανάκης: Βιολί, φωνή

O χασάπικος

Χορεύει η τραγουδίστρια

Ντένια Κουρούση,

Το τσιφτετέλι

ενώ η μουσική παρέα της στο Καφεοινοποτείον «ο Μέρμηγκας» την καμαρώνει. Κάθε Παρασκευή, εμφανίζεται μαζί με τον δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Νώε Ζαφειρίδη, την Ράνια Γκικοπούλου στην κιθάρα και τον Κωνσταντίνο Στουραϊτη στο κοντραμπάσο. Παναγή Τσαλδάρη 115, Νίκαια.

γυναίκα μου είχε μια φίλη Σαλονικιά που ’μοιαζε με τσιγγάνα, είχε μύτη γαμψή και μάτια μαύρα, μέση δαχτυλίδι και κάτι κοτσίδες μέχρι τον κώλο. Μας ήρθε μουσαφίρισσα παρέα με το μικρό της, ένα κοριτσάκι, ήταν δεν ήταν δεκατεσσάρω. Κι είπαμε να βγούμε σαν άνθρωποι το Σάββατο, να πάμε σε καμιά ταβέρνα στην Αθήνα, είχαμε γκώσει και μ’ αυτόν τον Πειραιά, τα ίδια και τα ίδια. Το κοριτσάκι της τσιγγάνας δεν έμοιαζε στη μάνα του-ήταν κοκκινομάλλικο, όλο φακίδες και κακό, ξεπεταρούδι νόστιμο. Αυτή σε δυο τρία χρόνια θα ’χε να στείλει πολλούς. Πονηρούτσικια και ξύπνια, άλλοτε το’ παιζε ντροπαλή, άλλοτε ξεθαρεμένη. Η γυναίκα μου τρελάθηκε μαζί της, γιατί αυτή είχε όλον κι όλον τον μαντράχαλο τον γιο μας -που είχε φρεσκοπαντρευτεί εκείνο το διάστημα- και πάντα ήθελε κορίτσι. Και δώστου να της φτιάχνει τα μαλλιά, δώστου να τη συμβουλεύει για τα χίλια δυο. Η μάνα της έπινε καφέδες και ξύπναγε μεσημέρι, ήρθε σε μας για να ξεκουραστεί λέει, σαν λίγο τεμπελχανού την έκοψα εγώ, αλλά λόγος δεν μου έπεφτε. Φτάνει το ρημάδι το Σάββατο και μαζευόμαστε η τετράς, οι τρεις μεγάλοι δηλαδή και η νεράιδα. Την έντυσε η μάνα της με ένα φουστάνι, σαν τώρα το θυμάμαι, κόκκινο σαν το κεφάλι της

κι ήρθε κι έγινε από νεράιδα μάγισσα, μια πυρκαϊτσα όλο χάρη και ζωντάνια. Αφού φάγαμε ωραία στην ταβέρνα και πήραμε τα δεύτερα ποτά, η μικρή ζωήρεψε απότομα και άρχισε να τρώγεται να σηκωθεί να χορέψει. Στο μεταξύ, η μάνα της είχε ρίξει κανα δυο τσιφτετέλια κι ήταν στ’ αλήθεια σπουδαία η κίνησή της και το ταμπεραμέντο της, είχε λύσει και το μαλλί κι ήτανε χάρμα. Μα όταν κάνει ο μπουζουξής να παίξει ένα αράπικο, ούτε που θυμάμαι ποιο κομμάτι τώρα, κάνει ένα έτσι η μικρή και σηκώνεται στην πίστα. Είχε, ο Θεός να με συγχωρέσει, τα μάτια της καρφωμένα στα δικά μου όσο χόρευε και τα χεράκια της τα κούναγε σαν κυματάκια μιας θάλασσας γαληνεμένης γύρω από το κεφάλι τόσο χαριτωμένα, τόσο αρμονικά που ένα μαγαζί πήρε να βαράει παλαμάκια. Ο ταβερνιάρης μάς κέρασε τρίτα ποτά κι έκανα κεφάλι. Μέχρι να φύγουν από την Αθήνα την Δευτέρα, το διαβόλι ούτε που γύρισε να με κοιτάξει, παρά μου είπε στο τέλος «Ευχαριστούμε θερμά, κύριε, για την φιλοξενία» και μ’ έκανε να γελάσω μέσα από την καρδιά μου. Αυτήνα και τη μάνα της, για άγνωστη σε μένα αιτία, δεν τις ξανάδαμε ποτέ κι η γυναίκα μου ούτε που τις ανέφερε πάλι-στιγμές, σκέφτομαι μήπως όλη αυτή ιστορία έχει λάβει χώρα στην φαντασία μου μοναχά.

ήγα να βρω τον γιο μου στην ξενιτιά που διάλεξε για την ζωή και την τύχη του, Αγγλία σου λέει, λεφτά, δουλειές κι όλα τα καλά. Ψόφο έκανε, όλο έβρεχε κι έβρεχε, μα το παιδί μου ήτανε στα καλά του κι εμένα τίποτα άλλο δεν με ένοιαζε. Κάθισα δύο εβδομάδες κι ελληνικά δεν είχα ακούσει. Ωραίους σκοπούς έπαιζε στα μαγαζιά, εγγλέζικα κομμάτια, ροκ εν ρολ και τέτοια μοντέρνα. Σε κάποια στιγμή, ανακαλύπτω δυο στενά πίσω από το σπίτι του παιδιού μιαν υπόγα κι όλο κατέβαινες κατέβαινες τα σκαλιά και δεν έφτανες πουθενά. Τσιμπήθηκα να δω αν μου κάνει κανένας πλάκα. Ένα μαγαζάκι όλο γούστο, καφενές ελληνικός στιλ, με κάτι παλιά κάδρα στους τοίχους και μυρωδιά χόβολης. Ένας Πολίτης το είχε και πούλαγε καφέ και γλυκά κουταλιού σε Τούρκους, Έλληνες και άλλα ξενάκια της Λόντρας. Πώς αυτός ο μπουνταλάς ο γιος μου δεν είχε πάρει μυρωδιά; Χάρηκε ο Πολίτης που βρήκε μες στο πουθενά εμένα, τον Σμυρνιό και πήρε να τηλεφωνεί σε γνωστούς και φίλους να στήσουμε καμιά γιορτούλα. Ντράπηκα λίγο, λέω κοίτα σε φασαρία βάζω τον άνθρωπο. Αφορμές έψαχνε κι αυτός να ακούσει καμιά πενιά, να δει κανέναν φίλο. Όλο δουλειά, δουλειά και νερομπούλι φαγητό, η γυναίκα του πεθαμένη από χρόνια, μοναχός του πάλευε. Κι έρχεται ο

Γιώργης με την κιθάρα, ο Στέλιος με το μπουζούκι και μια τραγουδίστρια, Μαρία, Κατερίνα, με απατά η μνήμη. Είχε μια ελιά μαύρη πάνω από το στόμα και τραγούδαγε αηδόνι. Ε, ρε και φώναξα και το παιδί, μαζεύτηκαν καμιά δεκαριά νοματαίοι, πρώτος ο Πολίτης ο καφενετζής στα λόγια και στήσαμε ένα σκηνικό από τα λίγα. Ανάψανε χασίσι μια παρέα, εγώ ποτές δεν το κάπνιζα, μα πάντα μου άρεσε να το μυρίζω για έναν λόγο. Κι όταν ο μαγαζάτωρ σηκώθηκε να χορέψει έναν απτάλικο, γυρίσανε ανάποδα οι καρέκλες κι έγινε χαμός. Χοντρουλός και ψηλός ήτανε, άντρουκλας κι έκανε καλές φιγούρες. Ζεϊμπέκικος σ’ άλλον ρυθμό, ας πούμε, κι έκλαιγαν του δόλιου τα μάτια του, συγκινήθηκε, του ’ρθανε όλα στο κεφάλι, προσφυγιά, έρωτες, ύστερα η Αγγλία κι η γυναικούλα του, το μαγαζί του το υπόγειο που το μόχθησε, όλα τα καταλάβαινα εγώ, είχε κλειστά τα μάτια κι αυτά τρέχανε στα μάγουλά του. Ελευθερία, έκφραση, λίγωμα. Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά, ξέραμε πως ό, τι ήταν για τώρα ήταν, δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναβρεθούμε. Βαράω τα πόδια μου στον ρυθμό του αυτήν την ώρα και ανατριχιάζει η ψυχή μου. Η Ελλάδα η δική μου κατοικεί στα υπόγεια, στα τσαγκάρικα, στις αυλές, στα στενά του Πειραιά και της Αθήνας. Κι αντηχάει μέχρι τα πέρατα του κόσμου και συνεχίζει.

Χορεύουν οι

Madde Vandal, μια ομάδα μουσικών προερχόμενων από την μπάντα Bandallusia, οι οποίοι παίζουν αποκλειστικά παραδοσιακή μουσική στον δρόμο και σε επιλεγμένα μαγαζιά. Εδώ,

Ο απτάλικος

στο υπόγειο του Ραμόν, στο Παγκράτι, Σπύρου Μερκούρη 22Α όπου θα εμφανιστούν και την Τσικνοπέμπτη. Ορέστης Γαργουλάκης: Φλάουτο, Φλογεράκι Αλέξανδρος Ορφανός: Ιρλανδικό Μπουζούκι, Τρομπέτα Ηλιάνα Πασπάλα: Φωνή, Κρουστά Στέλιος Χρυσανθόπουλος: Βιολί, Ακουστική Κιθάρα

Συνέντευξη

]

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΝΤΑΜ ΜΑΝΤΑΜ αντελής Αμπαζής ΑΠΑΝΤΑ

στην ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΤΣΟΛΑΚΗ

Ο Παντελής Αμπαζής είναι της θεωρητικής, αλλά και της θετικής, οι καθηγητές στο σχολείο βάζουν στοιχήματα για την κατεύθυνση που θα επιλέξει. Εκείνος σπουδάζει μαθηματικά, μελετά φιλοσοφία και τα μετουσιώνει σε τραγούδια με σκωπτικό χαρακτήρα. Πιστεύει ότι “το χιούμορ είναι ένα όπλο για να επιβιώσουμε” και είναι ο “αφανής” ήρωας σε πολλές επιτυχίες, όπως το “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια” ή' το “Ύμνος των χοντρών” ή '

Μαθηματικά- Μουσική -Φιλοσοφία. Συγκοινωνούντα δοχεία; Θυμάμαι την φιλόλογο και τον μαθηματικό μου να μαλώνουν για το ποια κατεύθυνση θα διαλέξω. Μου άρεσε να αφηγούμαι και να γράφω, αλλά τα μαθηματικά από μικρό παιδί ήταν η αγάπη μου. Είναι μία παγκόσμια κοινή γλώσσα, όπως κι η μουσική. Σε ένα διάλογο, μπορούμε για ώρες να ισχυριζόμαστε διαφορετικά πράγματα όλοι μας και να ισχύουν όλα. Είναι μία ατέρμονη συζήτηση που δε βγάζει πουθενά. Έχουν όλοι δίκιο. Στα μαθηματικά, έχει ένας!

το “Μαντάμ”...Εκτός από όλα τα άλλα, ο Παντελής Αμπαζής κάθε μήνα εμπιστεύεται στο Η Πόλη Ζει σκέψεις και λέξεις...

Ποια θεωρία των μαθηματικών αγαπάτε περισσότερο; Την «Εις άτοπον απαγωγή».

Πότε και πώς γνωριστήκατε με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση; Το 1997 βγάζω τα "Παντελώς χειροποίητα", με Θαλασσινό, Ανδρεάτο κ.α. Ο Μπιθικώτσης, μέσω κάποιου μουσικού, είχε πάρει το δισκάκι μου στα χέρια του. Στον δίσκο συμμετείχε και ο Κώστας Μακεδόνας, ο οποίος είναι φοβερός μίμος. Με καλεί λοιπόν ο Μπιθικώτσης, αλλά θεωρώ ότι είναι ο Μακεδόνας και μου κάνει πλάκα. Λέω "έλα ρε Κώστα σε κατάλαβα". Μου απαντά: "Ο Γρηγόρης, ο Μπιθικώτσης είμαι. Πες μου ρε απ' τα δικά μου τραγούδια ποια λες;" Του λέω ποια τραγούδια τραγουδάω και σε τι τόνο και μου απαντά: "Εντάξει ρε. Αύριο ξεκινάμε περιοδεία. Θα βγεις στο Πεδίον του Άρεως, θα μας πάρει ένα πούλμαν από εκεί". Εγώ ακόμα δεν το πίστευα. Λίγο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο συμπληρώνει: "Δεν είπαμε τα λεφτά ρε." ...

Έχετε και μία άλλη σημαντική συνάντηση -δισκογραφικά- με τον Γιώργο Ζαμπέτα, στον δίσκο “Ανωτάτη Ζαμπετική”... Δουλεύαμε με τον Μιχάλη Ζαμπέτα, (σ.σ. τον γιο του Γιώργου) στο Πλατώ στη Θεσσαλονίκη και κάναμε πολύ παρέα. Τότε μου έδωσε μία κασέτα, λέγοντάς μου "Δοκίμασε τη στιχουργική σου δύναμη σε μουσικές του πατέρα μου". Είχα στα χέρια μου μία κασέτα με τη φωνή του Ζαμπέτα να λέει: "Εισαγωγή", "Κο(υ)πλέ", Ρεφρέν", "Φινάλε". Είχα πάθει σοκ και δέος. Δε μπορούσα να βάλω ούτε μια λέξη, άκουγα τις μεγαλειώδεις μουσικές του Ζαμπέτα κι είχα παραλύσει. Έπαιζα καθημερινά τις μελωδίες αλλά με λα, λα, λα χωρίς λόγια. Μία μέρα αρχίζω και τραγουδώ ένα τραγούδι σαν να μου το υπαγόρευαν, το "Δε λογάριασες". Ξαφνικά είναι μπροστά μου ένα τραγούδι που λέει Ζαμπέτας- Αμπαζής. Ήταν δέκα το βράδυ και μέχρι το πρωί είχα γράψει τα τραγούδια όλου του δίσκου. Έχετε συνεργαστεί και με τον αείμνηστο Άκο Δασκαλόπουλο ... Ο Άκος είναι ο πνευματικός μου πατέρας στο στίχο. Δυστυχώς, βίωσα την δύσκολη στιγμή της απώλειας του. Θυμάμαι, όταν του είχα πρωτοπάει κάτι στίχους μου, μου είχε πει: “Παντελάκο μου δε θέλω να στενοχωρήσω, σκίσ’ τα. Δεν κάνουν. Φαίνεται όμως ότι θα γράψεις πολύ ωραία πράγματα στο μέλλον.” Είχε δίκιο. Δεν κυκλοφόρησε κανένα απ΄ αυτά. Ήταν ένας συγκλονιστικός ποιητής στιχουργός που μου έδωσε μία συμβουλή: “Θα προσπαθείς να γράφεις ποιητικά και ταυτόχρονα με λαϊκά στοιχεία. Αυτά τα δύο πρέπει να συνδυαστούν.” Ο Άκος, όπως ο Παπαδόπουλος, ο Ελευθερίου, ο Λοϊζος είχαν κάνει αυτό τον συγκερασμό και είναι οι τέσσερις φωτεινοί φάροι μου, μετά τον Γκάτσο! Να μην ξεχάσω τον Γκάτσο του σατυρικού, τον Γιάννη Λογοθέτη. Ένας πολύ μεγάλος στιχουργός. Επιτρέψτε μου να θαυμάζω τον Λογοθέτη, τον Κηλαηδόνη και τον Ζαμπέτα…

Είχα στα χέρια μου μία κασέτα με τη φωνή του Ζαμπέτα να λέει: "Εισαγωγή", "Κο(υ)πλέ", Ρεφρέν", "Φινάλε". Είχα πάθει σοκ και δέος.

Το κωμικό τραγούδι εκτιμάται όσο του αναλογεί; Πιστεύω ότι το χιούμορ και η ελαφρότητα είναι τα βαρίδια που μας πάνε στο βάθος των πραγμάτων. Η ποιότητα δεν είναι είδος. Σε όλα τα είδη υπάρχουν σκουπίδια και διαμάντια. Δε μπορώ να πω ότι όλα τα κωμικά τραγούδια μού αρέσουν, υπάρχουν και κάποια που είναι κακοφτιαγμένα. Ωστόσο, ο σατυρικός καλλιτέχνης εύκολα παρεξηγείται. Θυμάμαι, μετά από μια παράσταση στο θέατρο Χυτήριο έχουμε μείνει δυο-τρεις παρέες που τα

πίναμε, τα λέγαμε και μεταξύ ανεκδότων, τραγουδιών ήρθε και η πολιτική κουβέντα. Όταν θέλησα να εκφράσω τη γνώμη μου άκουσα κάποιον να λέει “Έλα μωρέ, εσύ πες μας κανένα ανέκδοτο”… Υπάρχει μία παρανόηση ότι ο σατυρικός καλλιτέχνης είναι λίγο αλαφροΐσκιωτος. Διανύουμε μία περίοδο έντεχνης λογοκρισίας, που πρέπει να προσέχουμε πολύ ώστε να μη θεωρηθεί κάτι ρατσιστικό, σεξιστικό κτλ. Ένα είδος ανελευθερίας έκφρασης… Δυσκολεύει αυτό την σάτιρα; Πάρα πολύ. Έχω πλήρη συναίσθηση αυτού που λες και ισχύει κατά μείζονα λόγο κάθε χρόνο και περισσότερο. Κάνω σαν να μην υπάρχει. Δεν θέλω από κανέναν να με υποχρεώσει να αλλάξω μια λέξη από τραγούδι μου. Ας με κρίνει ο χρόνος.

Πιστεύω ότι το χιούμορ και η ελαφρότητα είναι τα βαρίδια που μας πάνε στο βάθος των πραγμάτων.

Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια, όντως; Λέει το τραγουδάκι μου μέσα: “Βαρέθηκα πια τις ψαγμένες με τα κασκόλ, στον Ιανό, τις βαθυστόχαστες κουβέντες, το άδειο βλέμμα στο κενό...”. Όταν έκανα το “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια”, το ομώνυμο τραγούδι, το έγραψα σε επτά διαφορετικές εκδοχές. Άλλος ρυθμός και ηχογράφηση με επτά διαφορετικές φωνές. Εκείνο το διάστημα, ο Μιχάλης Εμιρλής, μου γνώρισε τον Πάνο Μουζουράκη. Ο Πάνος ήρθε στο στούντιο και το τραγούδησε -μάλιστα του το υπαγόρευσε ο Σάκης Μπουλάς που ήταν εκείνη τη μέρα στο στούντιο και του έδειξε λίγο τον τρόπο που θα το προσεγγίσει. Μαντάμ- Μαντάμ …. Επειδή δεν ξέρω γαλλικά και πιάνο, μου είχε κολλήσει και τραγουδούσα “παντάμ, παντάμ...”. Έβαλα δικά μου λογάκια κι έγραψα ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μεγάλη μου κόρη, την Αλκμήνη! (Για την Ελισσώ, έγραψα “Τον ύμνο των χονδρών”). Όταν βγήκε πια αυτό το τραγούδι, άλλαξε εντελώς και η προσέλευση στα live μου. Το 2014 με κάλεσε ο Πάνος και μου είπε: “Eίμαι στην Minos, τους αρέσουν τα τραγούδια, αλλά θεωρούν ότι δεν έχει σουξέ. Θα μας δώσεις το “Μαντάμ”;” Απάντησα θετικά αλλά με έναν όρο: “Θα το πούμε ντουέτο.” Μιας και στις σχέσεις συμβαίνει συχνά να είναι ο λόγος χωρισμού, ο ίδιος λόγος για τον οποίο ερωτευτήκαμε έναν άνθρωπο: εσάς, έχει σταθεί αφορμή το χιούμορ σας; Σε όλους έχει συμβεί. Ίσως κάποια, να μην το έχει πει. Όλες οι άλλες το είπαν. (γέλια)

Είναι μηχανισμός προστασίας το χιούμορ; Σίγουρα! Αλλά είναι κι ένας τρόπος να νικήσεις τη φθορά και το θάνατο. Ο μόνος τρόπος που έχω βρει εγώ.

Το 2014 με κάλεσε ο Πάνος και μου είπε: “Eίμαι στην Minos, τους αρέσουν τα τραγούδια, αλλά θεωρούν ότι δεν έχει σουξέ. Θα μας δώσεις το “Μαντάμ”;”

Σε φάση θλίψης... Δε γράφω. Τα περισσότερα τα έχω γράψει σε καλή διάθεση. Όταν δεν είμαι καλά, μαζεύομαι. Δε λειτουργώ. Κλείνομαι στο καβούκι μου. Οι άνθρωποι, συνήθως μαγνητίζονται από ανθρώπους θετικούς και ευδιάθετους. Όλο αυτό σάς έχει δημιουργήσει το αίσθημα της υποχρέωσης του να είσαστε πάντα χαρούμενος; Όχι πια. Παλαιότερα ίσως. Σήμερα προσπαθώ να είμαι ευτυχής, γιατί ξέρω ότι πιο πολύτιμο και δύσκολο είναι να είσαι ευτυχισμένος από το να είσαι επιτυχημένος. Αυτό που θέλω, χωρίς να βλάπτω τους άλλους, είναι να περνάω καλά! Στη λαϊκή μουσική χαρακτηρίζεται εύκολα κάποιος διασκεδαστής, στο πεδίο των “έντεχνων” δεν υφίσταται αυτό. Ας πούμε, δεν θα χαρακτήριζε κανείς εύκολα τον Μαραβέγια διασκεδαστή. Ο Κωστής είναι ένας σπουδαίος περφόρμερ, ένας γλυκύτατος άνθρωπος, χαριτωμένος και- όπως κι εγώ- γιατί όχι, διασκεδαστής. Το να διασκεδάζεις τον κόσμο δεν είναι εύκολο. Δίνουμε χαρά και γέλιο. Οι τραγουδιστές είναι δύο λογιών. Αυτοί για τους οποίους λες “άκου ένα ωραίο τραγούδι” κι εκείνοι για τους οποίους λες “άκου έναν καλό τραγουδιστή”. Μοναχική βόλτα στην Αθήνα και τις σκέψεις σας. Δεν είναι μία, είναι πολλές. Όταν αισθάνομαι χάλια παίρνω τη μηχανή μου και κάνω νυχτερινές βόλτες στο κομμάτι που μου αρέσει να το αποκαλώ Άνω Εξάρχεια- κάτω Κολωνάκι. Είναι ένα σημείο που μπορείς να δεις δυο διαφορετικούς κόσμους τόσο κοντά. Μου δίνει πολύ δύναμη γιατί βλέπω ότι η ζωή είναι και έτσι κι αλλιώς.

10 Λόγοι Να Χαθείς στην Αθήνα και να Βρεθείς στο Παγκράτι -με σημείο αναφοράς ένα εστιατόριο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο στην πόλη-

Η τοποθεσία του, η πολύβουη και sui generis οδός Αρχελάου σε μια αστική γειτονιά. Το Παγκράτι είναι, λες, ο καρπός του έρωτα του Κολωνακίου με τα Εξάρχεια και το Lost Athens ταιριάζει γάντι εκεί.

Η sharing λογική. Εκτός από το πιάτο που μπορεί καθένας να κρατήσει για τον εαυτό του, υπάρχουν άφθονες επιλογές για την μέση και επειδή οι μερίδες είναι απολύτως τίμιες και χορταστικές, μια παρέα μπορεί να απολαύσει άριστο φαγητό, εκλεκτή πρώτη ύλη και πρωτοτυπία χωρίς να δώσει μια περιουσία-το αντίθετο. Η σχέση ποιότητας - τιμής εκπλήσσει ευχάριστα.

Και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος να πας Lost Athens χθες. Δεν είναι άλλο ένα «ακριβό εστιατόριο με χαλαρή ατμόσφαιρα και διάθεση», γιατί από τέτοια έχουμε χορτάσει. Η φιλοσοφία του είναι ενιαία από άποψης γευστικών επιλογών, αλλά και τιμοκαταλόγου. Πολύ τίμια φάση.

Το πρωτότυπα στημένο μενού του που, όμως, δεν μένει απλώς εκεί. Αναλόγως με το τι σκεύος χρησιμοποιείς για να φας ένα πιάτο, ο κατάλογος τακτοποιεί τις επιλογές που έχεις για μια εμπειρία γαστρονομικής απόλαυσης. Κουτάλι; Μαχαιροπίρουνο; Χεράκια; Διάλεξε!

Η ποικιλία του. Ψάρι, κρέας, λαχανικά, καθένα ξεχωριστά και σε αναπάντεχους συνδυασμούς. Σε αυτό το σημείο, ενός λεπτού ιαχή για τα πιο νόστιμα μύδια που έχω φάει ποτέ στην ζωή μου-συγγνώμη, κύριε Λαζάρου. Για να μην αναφερθώ στα άριστα ψησίματα των κρεάτων και στην φα-ντα-στι-κή σαλάτα παντζάρι που παίδεψε αρκετά μέχρι την τελική της εκδοχή τους ιδιοκτήτες και τον σεφ του εστιατορίου, τον Κώστα Νασιόπουλο. Special credits και στην δημιουργική του, ακούραστη ομάδα που αποτελείται από τους: Γιώργο Ζαχείλα, Στράτο Βλασσόπουλο, Σπύρο Καπάτο και Μαρία Τσάκα.

Για τα γλυκά του. Τα γλυκά του Lost Athens θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για την συγγραφή ενός ξεχωριστού κειμένου. Κονταροχτυπιούνται άνετα με αυτά των official γλυκατζίδικων και, στα σημεία, τα κερδίζουν κιόλας. Το «μήλο» είναι ένα ποίημα, όπου διαφορετικές υφές, τραγανότητα και βαθιά, φρουτένια γεύση παντρεύονται και δίνουν ρέστα.

Το Lost Athens έχει αξιομνημόνευτο memorable φαγητό, δυνατότητα επιλογής από 50 ετικέτες ελληνικών μικροζυθοποιείων και urban αισθητική. Κυρίως, όμως έχει τρεις ανθρώπους που το οραματίστηκαν, το έστησαν και εναπόθεσαν σε αυτό κομμάτια της προσωπικότητας και της ψυχής τους. Ο Βασίλης Στεφανάκης και ο Γιώργος Τσούμας έκαναν κολλητή παρέα στον Βόλο, όπου ο πρώτος είχε επιχειρήσεις και ο δεύτερος σπούδαζε. Αποφάσισαν να κάνουν κάτι μαζί στην Αθήνα και έβαλαν στην παρέα και τον Παναγιώτη Γκόβα, του οποίου η πρωινή δουλειά είναι… λογιστής. Οι τρεις τους βρίσκονται τακτικά στο μαγαζί τους που ξεκίνησε το chill journey του πριν μόλις μερικούς μήνες. Σαββατοκύριακα και καθημερινές, με ή, αν είσαι τολμηρός, χωρίς κράτηση απολαμβάνεις νοστιμιά σε κάποιο από τα τραπέζια του Lost Athens, ακούγοντας μουσική κατά βάση ροκ και disco και κάνοντας stories από τα συγκλονιστικά πιάτα που θα σερβίρονται με την κατάλληλη επεξήγηση και ένα ζεστό χαμόγελο. Βρες, λοιπόν, κάποιον από τους παρακάτω λόγους ώστε να περάσεις το συντομότερο μια βόλτα από το Lost Athens και θα με θυμηθείς. Μέχρι στιγμής, το μαγαζί συζητιέται από στόμα σε στόμα-σύντομα, προβλέπεται να γίνει talk of the town.

Η πολυπλοκότητά του που, όμως, δεν σε μπερδεύει. Μεσόγειος, Ασία και Αμερική έχουν ενωθεί αριστοτεχνικά στο μενού και καλύπτουν κάθε γούστο. Comfort πιάτα κάνουν καλή παρέα με πιο gourmet λογικές και κανείς δεν μένει παραπονεμένος. Η welcome αρωματική σουπίτσα στο χάρτινο ποτήρι ετοιμάζει τον ουρανίσκο να υποδεχθεί τα γευστικά θαύματα που θα ακουλουθήσουν και δίνει τον τόνο της λιτής προσέγγισης του fine dining, ως ένα έξυπνο σήμα κατατεθέν του Lost Athens.

Οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες με τις διαφορετικές καταβολές και τις ενδιαφέρουσες πορείες τους μέχρι να συναντηθούν «χαμένοι» στην Αθήνα. Ο Βασίλης που έμεινε στην πόλη για χάρη ενός έρωτα και, πλέον, για χάρη ενός μαγαζιού που τον αντιπροσωπεύει, ο Γιώργος με τα δικά του, αξιέπαινα βήματα στην πολιτική και την επιστήμη, ο Παναγιώτης που το πρωί παλεύει με τους αριθμούς και το βράδυ συναντιέται με τους ανθρώπους και τα συναισθήματα. Τρεις κούκλοι, νέοι, άξιοι άντρες που δίνουν έκαστος το προσωπικό του στίγμα στην επιχείρηση, όντας, ουσιαστικά, εργαζόμενοι σε αυτήν. Ο Βασίλης αυτοαποκαλείται σερβιτόρος στο μαγαζί του, ο Γιώργος τσεκαδόρος και ο Παναγιώτης… γενικών καθηκόντων!

Η αισθητική του Lost Athens, που δεν ενδιαφέρεται να καλύψει όλα τα γούστα, αλλά να αναδείξει αυτά των δημιουργών του, οι οποίοι νιώθουν σαν στο σπίτι τους και υποδέχονται τον κόσμο σαν επισκέπτες δικούς τους. Το εστιατόριο μοιάζει με ινσταγκραμικό παράδεισο, είναι απολύτως σύγχρονο και ενώνει με ήπιο τρόπο κάθε σύγχρονη, διακοσμητική τάση. Τσιμέντο, graffities, μέταλλο, αλλά και μια χαμηλή μπάρα με ξύλινα καρεκλάκια, ψηλά ταβάνια, ενιαία διαρρύθμιση, ένα φωτιστικό με neon γράμματα, φυτά εσωτερικού χώρου… Όλοι τα έχουμε χάσει κάποια στιγμή στην Αθήνα, αλλά μέσα εδώ, δεν είναι δύσκολο για κάποιον να νιώσει ότι βρέθηκε σε έναν αθηναϊκό πυρήνα, όπως αυτός είναι στ΄ αλήθεια. Και η Αθήνα, στο Lost Athens, μοιάζει με την εστέτ φαντασίωση μίας οποιασδήποτε πόλης του κόσμου που απαρτίζεται από ανθρώπους που περνούν καλά γύρω από ένα τραπέζι. «Η ζωή είναι ωραία», λέει ο Γιώργος χαμογελώντας. Και αυτό αρκεί.

Της Γεωργίας Δρακάκη

Για να επιστρέψεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που πας κάπου και ξέρεις ότι δεν πρόκειται να ξαναβρεθείς σύντομα εδώ, για χ, ψ λόγους. Στο Lost Athens πας και ξέρεις πολύ γρήγορα ότι θα ξαναπάς. Για να δοκιμάσεις και άλλα πιάτα. Για να το συστήσεις και σε κάποιον άλλον δικό σου. Για να τσιλάρεις. Για να ξαναέχεις την ευκαιρία μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης με τους ιδιοκτήτες. Για να δεις γνωστές φάτσες της πόλης. Για να χαθείς λίγο από την καθημερινότητά σου. Για να βρεθείς σε έναν χώρο που αξιώνει, δικαίως, να γίνει στέκι σου.

LOST ATHENS Info: Αρχελάου 7, Αθήνα τ: 210 72 30 832

ιστορίες, ιστορία & άνθρωποι

Κόντρα. Κολόνια Μυρτώ. Βδέλλες. Σβήσιμο. Αποστείρωση. Κερί. Λέξεις που μόνο αν τις βάλεις στην σειρά και τις «απλώσεις» σε ένα μπαρμπέρικο αποκτούν σημασία. Άλλωστε, το ξύρισμα και το κούρεμα εκτός από αντρική υπόθεση, είναι και σοβαρή υπόθεση. Κάθε κίνηση και κάθε λέξη μετράει.

τα μπαρμπερικα & οι ανδρεσ

Περισσότερο από χώροι αντρικής περιποίησης, τα μπαρμπέρικα είναι τόποι συνάντησης και ανταλλαγής. Τι περισσότερο έχει να προσθέσει αυτό το αφιέρωμα σχετικά με τις μικρές, vintage οάσεις της πόλης που ολοένα αυξάνονται

ένα Της Γεωργίας Δρακάκη

τα μπαρμπερικα & οι γυναικεσ

και πληθύνονται, με αποτέλεσμα περισσότερους περιποιημένους και σέξι αντρικούς σβέρκους από ποτέ; Επιχειρεί να φωτίσει απόψεις ανδρών και γυναικών γύρω από την φιλοσοφία και την αισθητική του ξυρίσματος, ενώ επίσης

παρουσιάζει ορισμένα πολύ αγαπημένα barber shops μέσα από την ματιά του ίδιου του ιδιοκτήτη τους. Η παράθεση των μπαρμπέρικων του εξωτερικού δεν γίνεται για εγκυκλοπαιδικούς λόγους μόνο, αλλά και για να δούμε

αφιερωμα στο παρελθον και στο μελλον των μπαρμπερικων

τα μπαρμπερικα του κοσμου

μπροστά στα μάτια μας ότι η Ελλάδα, σε αυτόν τον τομέα, είναι πολύ μπροστά. Πριν η φαλτσέτα γίνει μόδα, ήταν πραγματικότητα και άξιοι τεχνίτες την χειρίζονταν στα δικά τους μαγαζιάστολίδια μιας Ελλάδας που άκουγε περισσότερο Τσιτσάνη απ' ό,τι Σνικ.

peaky barbers Το κεντρικό κατάστημα των Peaky Barbers, που αγαπά πολύ την vintage και ρετρό φάση, άνοιξε στο Κουκάκι τον Ιούλιο του 2018, ενώ το μικρότερο στους Αμπελόκηπους ξεκίνησε να λειτουργεί λίγο πριν φύγει το 2019. Τα δύο αδέρφια, ο Γιώργος και ο Αντρέας που ασχολούνται σχεδόν δέκα χρόνια με το barbering, συνεργάζονται για τις επιχειρήσεις τους με άλλα πέντε άτομα, αλλά εργάζονται και παρίστανται καθημερινά και οι ίδιοι. Κανείς που θέλει απλά ένα κούρεμα δεν μένει μόνο σε αυτό αν επισκεφθεί κάποιο από τα δύο καταστήματα. Εσπρέσο, whiskey και χαλαρές κουβέντες (μην ξεχνάμε ότι ο κουρέας ενός άντρα είναι ο ψυχολόγος του!) αποτελούν μέρος της φιλοσοφίας των Peaky. Η διακοσμητική έμπνευση αντλείται από την ποτοαπαγόρευση στην Αγγλία που ο άντρες είχαν στέκια τους τις pub. Στην περίπτωσή μας, η κουλτούρα αυτή παντρεύεται με τις καλαίσθητες, κλασικές μπαρμπέρικες καρέκλες.

Μια ατμόσφαιρα από το παρελθόν που φροντίζει τον άνδρα του σήμερα.

ΒΕ'Ι'ΚΟΥ 46Α, ΚΟΥΚΑΚΙ T: 210 92 45 521

fb: Peaky Barbers Athens

w w w . pe akyb arb e r s.g r

Ένα ταξίδι που ξεκίνησε με ένα σακίδιο πλάτης στην Αίγινα, πριν περίπου πέντε χρόνια, συνεχίζει την περιπλάνησή του με φόντο δύο ιδιοσυγκρασιακές περιοχές της Αθήνας. Όποιος αφήνεται στα χέρια του Πέτρου, του Στέφανου, του Κυριάκου, του Κώστα και του Παναγιώτη ξέρει ότι στα μπαρμπέρικα Peaky Barbers η ανδρική περιποίηση βρίσκεται σε άλλο level!

ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ 29, Αμπελοκηποι T: 210 77 85 657 fb: Peaky Barbers Ambelokipi

01 τα μπαρμπερικα & οι ανδρεσ

Γιώργος Ευγενίδης

Για τον άντρα, οι τρίχες του είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Ακόμα και για αυτούς που υποτίθεται ότι «δεν ασχολούνται», η αντιμετώπιση του ειδώλου στον καθρέφτη είναι γεγονός και οι πρώτες ενδείξεις αραίωσης ή οι πρώτες λευκές τρίχες στο μούσι είναι πράγματα που τους αγχώνουν. Δεν πηγαίνουν όλοι σε μπαρμπέρικα, όμως είναι όλο και περισσότεροι αυτοί που τα εμπιστεύονται και άρχισαν να τα εντάσσουν στην ατζέντα του ελεύθερου χρόνου, ακόμα και της διασκέδασής τους. Ζητήσαμε από πέντε επιτυχημένους άντρες με διακριτό στιλ να θυμηθούν την έναρξη της ενασχόλησής τους με… τρίχες, κοινώς πότε και πώς πρωτοξυρίστηκαν και πώς περιποιούνται τον εαυτό τους σήμερα.

Γιώργος Βιτωράτος

Γιάννης Κοροβέσης

Σώζος Λυμπερόπουλος

Δημοσιογράφος ΣΚΑΪ

Αir host, ιδρυτής Follow George.gr

Βar consultant, drinks editor

Τραγουδοποιός

Ξεκίνησα να ξυρίζομαι συστηματικά μετά τα 16. Αρχικά με μηχανή, όχι με ξυράφι. Προτιμούσα πάντα το πρόσωπό μου να είναι καθαρό. Τότε ξεκίνησαν να γίνονται μόδα οι άνδρες με γένια και μούσι, αλλά δεν επηρεάστηκα ιδιαίτερα. Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησα να χρησιμοποιώ πιο συστηματικά ξυραφάκια. Παρ’ όλα αυτά, πριν 2 καλοκαίρια, αποφάσισα να αφήσω γένια και απλά να τα περιποιούμαι. Ε, η απόφαση δεν κράτησε πολύ. Τον Σεπτέμβριο μετά τις διακοπές, τα πήρα κόντρα και ησύχασα. Έκτοτε, ξυρίζομαι κάθε πρωί στο σπίτι. Μόνο κάποια Σαββατοκύριακα που ξυπνάω αξημέρωτα για να πάω στο ραδιόφωνο βαριέμαι και απλώς περιποιούμαι τα γένια μου με μηχανή. Και μετά, επανέρχομαι στο clean-cut μου. Συνεπώς, οι άνθρωποι στο barber shop που κουρεύομαι έχουν να ασχολούνται μόνο με τα μαλλιά μου.

Ένα παιδί, ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα, στα 14 μου, που ξυρίστηκα για πρώτη φορά και ήταν, φυσικά, μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Φαγούρα, κοψίματα και ντροπή γιατί ήταν κάτι καινούργιο πάνω μου και ήξερα πως όλοι θα το παρατηρούσαν, αλλά δεν θα ξεχάσω το αίσθημα που είχα καθώς ξυριζόμουν ότι πλέον μεγαλώνω. Για 2 μέρες μόνο, μιας και ήθελα πάλι ξύρισμα και ξανά μανά από την αρχή. Αστείο, κι όμως αληθινό. Σήμερα, πλησιάζω τα 30 και το ξύρισμα πλέον έχει γίνει ρουτίνα. Αναπολώ κάπου κάπου την λεία αφή του φρεσκοξυρισμένου δέρματος μου, αλλά λόγω τάσεων και εποχής, το αξύριστο νιώθω πως μού ταιριάζει καλύτερα. Σχεδόν κάθε εβδομάδα θα επισκεφτώ το ίδιο μπαρμπέρικο που πηγαίνω εδώ και χρόνια, τις ίδιες κουβέντες θα ανταλλάξω και φυσικά το ίδιο trimming θα κάνω στην γενειάδα μου. Αυτό με εκφράζει, αυτό μου αρέσει!

Ευτυχώς ή δυστυχώς οι τρίχες μου δεν είναι ούτε πολλές ούτε κατσαρές. Όπως όμως οι περισσότεροι πιτσιρικάδες, έτσι κι εγώ, θεωρούσα πως αποτελούν ένδειξη ωριμότητας. Έτσι, ξεκίνησα να ξυρίζομαι από πολύ νωρίς για να τις κάνω να μεγαλώσουν και να πληθύνουν. Στο στρατό -όπως και πάλι οι περισσότεροι- μίσησα το καθημερινό ξύρισμα, όπως μισούμε το ο,τιδήποτε υποχρεωτικό. Όμως, με τον καιρό συμφιλιώθηκα και πάλι μαζί του και το έθεσα στη σωστή βάση της τακτικής φροντίδας και περιποίησης του προσώπου μου, στο πλαίσιο της καθαριότητας και της υγιεινής. Πλέον, ξυρίζομαι τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα με ξυράφι στο σπίτι μου και μία φορά το μήνα σε μπαρμπέρικο, μαζί με το κούρεμά μου. Λατρεύω ένα καθαρό, φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο –παρόλο που παλιά και για χρόνια διατηρούσα μουστάκι- και πιστεύω πως τυχόν τρίχες, μούσι, γένι, σε οποιοδήποτε πρόσωπο, οφείλουν να είναι περιποιημένα.

Δεκαετία του '90. Λύκειο. Άλλοι να ασχολούνται με τα ιn μαγαζιά και άλλοι όπως η παρέα μου να έχουν μακριά μαλλιά και σκουλαρίκια με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ανεξαρτήτως όμως στιλ και μουσικών προτιμήσεων, ό, τι απασχολούσε τους εφήβους της γενιάς μου, ήταν το πότε επιτέλους θα βγουν τα (ρημαδο) γένια... Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως δεν ήμουν από τους πιο τριχωτούς της τάξης μου και είχε αρχίσει να εξαπλώνεται μια φήμη σύμφωνα με την οποία, αν ξυριζόσουν κι ας μην είχες τρίχες, τότε αυτές, θα έβγαιναν πολύ πιο γρήγορα! Το πρώτο μου ξύρισμα έγινε σε "κενό καμβά" με σκοπό την ταχύτερη ανάπτυξη του τριχωτού ... Φυσικά, οι τρίχες μου βγήκαν με τον δικό τους ρυθμό με το αποτέλεσμα να ολοκληρώνεται αφού πια είχα τελειώσει το σχολείο! Σήμερα, είμαι συνήθως ατημέλητα αξύριστος , ενώ χρησιμοποιώ το ξύρισμα σαν αλλαγή στυλ. Ίσως ξυριστώ πριν από κάποιο σημαντικό live ή πριν από μία τηλεοπτική εμφάνιση .

Σύμφωνα με στοιχεία που παραχώρησε η εταιρεία Nielsen στην «Καθημερινή» για τις πωλήσεις αφρών ξυρίσματος και λεπίδων στα ελληνικά σούπερ μάρκετ , αυτά τα είδη δείχνουν σαφή μείωση πωλήσεων με ολοένα και πιο πτωτική πορεία κατά τα έτη 2012 και 2013, σε σχέση με τα πέντε προηγούμενα. Ήξερες ότι αυτοί οι πρωτοπόροι άνδρες της ιστορίας είχαν μούσια; Ο Τσάρος Αλέξανδρος Γ’ της Ρωσίας, ο Ναπολέων, ο Ιταλός στρατηγός και πολιτικός Τζιουζέπε Γκαριμπάλντι, ο Κάρολος Ντίκενς, ο Καρλ Μαρξ, ο Τζιουζέπε Βέρντι και φυσικά ο Αβραάμ Λίνκολν! Και τότε, δεν ήταν μόδα τα γένια, ίσα ίσα…

ANESTIS BARBER

Πυθαγόρα 24, Αγία Βαρβάρα | Τ: 210 54 52 341 | FB: ANESTIS BARBER

Η υψηλή ποιότητα των υπηρεσιών που δεν υπερκοστολογούνται συνδυάζεται με το μοναδικό ταλέντο των παιδιών να χαλαρώνουν τους άντρες, οι οποίοι αισθάνονται πως βρίσκονται σε ένα περιβάλλον φιλικό και ευχάριστο. Έχοντας πιει καφέ, έχοντας κάνει πλάκα και, φυσικά, έχοντας φρεσκαριστεί με ένα περιποιημένο ξύρισμα ή κούρεμα ή και τα δύο, ο άντρας φεύγει από το μαγαζί ανανεωμένος και με ανεβασμένη ψυχολογία.

ματ

τή

Μετά από σκληρή δουλειά και προϋπηρεσία οκτώ ετών, το Anestis Barber άνοιξε έτοιμο να προσαρμοστεί στην τάση της εποχής, αλλά και να διαμορφώσει τις δικές του τάσεις, το 2015. Μια οικογενειακή επιχείρηση, εμπνευσμένη από τον Ανέστη Καραγιαννίδη, σε συντονισμό και διεύθυνση της αδερφής του της Άννας και σε συνεργασία με έναν ακόμα barber, λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, υποδέχεται παλιούς και νέους πελάτες καθημερινά και κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο γνωστή.

τη

Με

ην

ιο ιά του ιδ

Άνοιξα το μπαρμπέρικο στη συγκεκριμένη γειτονιά, διότι δεν ήθελα να ήμουν στη σέντρα. Προτιμώ ο άνδρας που θα έρθει να έχει ακούσει για μένα και να φανεί στο μαγαζί για την δουλειά μου, όχι απλά ως περαστικός που ήρθε να κουρευτεί και να φύγει. Στο Ρότερνταμ, ας πούμε, ξεκίνησαν οι καλύτεροι μπαρμπέρηδες σε ένα στενό, σε μια περιοχή underground, ενώ μπορούσαν να πάνε στο Άμστερνταμ που είναι πιο τουριστικό. Γι’ αυτό κι εγώ, λοιπόν, τόλμησα σε αυτή την περιοχή και όχι στο κέντρο της Αθήνας. Η διακόσμηση είναι δική μου, ασχολήθηκα με μεράκι. Σκέφτηκα ότι ήθελα να θυμίζει παλιό κουρείο της γειτονιάς και να νιώθει ο πελάτης ότι βρίσκεται σπίτι του. Νομίζω πως τα χρώματα, οι φωτογραφίες, τα παλιά έπιπλα μέχρι και ο λουτήρας μπροστά από τον πελάτη για να μην σηκώνεται αποπνέουν αίσθηση οικειότητας, χαλαρότητας και ζεστασιάς. Aνέστης Καραγιαννίδης

KERK'S BARBERSHOP

Πανόρμου 11, Αθήνα | T: 213 03 36 422

Fb: @kerksbarbershop | IG: @kerks_barbershop

Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο μπαρμπέρικο να ξεχωρίζει είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τον πελάτη, με βάση την προσωπομετρία, τις φύτρες του, τον τύπο του μαλλιού… με λίγα λόγια, καθένας είναι ξεχωριστός! Προσδοκία του ιδιοκτήτη είναι ο άντρας, επισκεπτόμενος τον χώρο, να μπορεί να ξεφεύγει από την ρουτίνα της καθημερινότητας, για να απολαύσει λίγες στιγμές ευεξίας, χαλάρωσης και καλοπέρασης. Με μεράκι και αγάπη για την τέχνη του κουρέματος, η ομάδα του Kerk’s BarberShop με συνεχείς εκπαιδεύσεις και σεμινάρια, καλύπτει κάθε ανάγκη περιποίησης τους σύγχρονου άντρα.

ματ

τή

Ο Κυριάκος Βασιλόπουλος ξεκίνησε μόνος του το 2014 και έξι χρόνια μετά το μαγαζί του μετρά 6 άτομα προσωπικό. Το Kerk’s βρίσκεται στην γειτονιά όπου μεγάλωσε και μένει μέχρι σήμερα ο ιδιοκτήτης. Η αισθητική του χώρου του προσδίδει στιβαρότητα, αλλά και ζεστασιά, για να αποπνέει μια παρεϊστικη ατμόσφαιρα.

τη

Με

ην

ιο ιά του ιδ

Από το 2014 που ξεκινήσαμε να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας, έχουμε πετύχει να έχουμε μόνο ευχαριστημένους πελάτες που μιλούν για εμάς και τη δουλειά μας με τα καλύτερα λόγια! Το να γνωρίζουμε και να εξυπηρετούμε κόσμο είναι για εμάς πραγματική χαρά. Κάποια στιγμή, δεν έχουμε ανοίξει πολύ καιρό, έρχεται ένας νεαρός και μου λέει "δεν έχω τώρα λεφτά, αλλά πρέπει να πάω σε ένα interview για δουλειά, μπορείς να με κουρέψεις και να σου τα φέρω αν πιάσω τη δουλειά;". Τον εξυπηρέτησα (άνθρωποι είμαστε), τελικά έπιασε τη δουλειά(το θεώρησε γούρι) και από τότε είναι από τους πιο πιστούς μας πελάτες... Κυριάκος Βασιλόπουλος

02 τα μπαρμπερικα & οι γυναικεσ

Σίγουρα, οι άντρες περιποιούνται τον εαυτό τους για να αισθανθούν καλύτερα, να φρεσκαριστούν, να ανανεωθούν. Όμως, κακά τα ψέματα, η άποψη των γυναικών μετράει. Δεν είναι λίγες οι φορές που ένας άντρας ρωτά την σύντροφό του πώς τον προτιμά. Τα μούσια είναι τάση, όμως κάποιοι επιμένουν στο κόντρα ξύρισμα που παραπέμπει σε καθαριότητα και επισημότητα. Είναι, επίσης, αρκετοί οι άντρες που αφήνουν μουστάκι, υποβοηθούμενοι λιγάκι και από τις επιταγές της μόδας που τα τελευταία χρόνια μας γυρνά σε χρόνια νοσταλγικά. Όσοι αφήνουν μούσια οφείλουν, σύμφωνα με τις περισσότερες γυναίκες, να τα περιποιούνται και όχι απλά να τα εγκαταλείπουν στην τύχη τους. Τι λένε, αλήθεια, τέσσερα επιδραστικά κορίτσια περί του θέματος;

Έρευνα δημοσιευμένη στο «Journal of Evolutionary Biology» έδειξε ότι οι γυναίκες βρίσκουν ελκυστικότερους τους μουσάτους. 8.500 γυναίκες αξιολόγησαν άντρες με ή χωρίς γένια και όλες ανεξαιρέτως έδειξαν να προτιμούν τις φωτογραφίες στις οποίες οι δυνητικοί παρτενέρ τους είχαν μούσι! Το μουστάκι έχει γράψει την δική του ιστορία στο σινεμά. Ο Clack Gable στο Gone with The Wind, ο Charles Bronson στο Death Wish, ο Colin Farrell στο Miami Vice, ο Kurt Russel στο Tombstone, o Samuel Jackson στο Pulp Fiction και πόσοι ακόμα θρυλικοί μουστακαλήδες στην μεγάλη οθόνη… Μια από τις πιο δημοφιλείς αναζητήσεις στο google αφορά την ανάπτυξη της τριχοφυίας στα ανδρικά πρόσωπα. Ο κανόνας των 4 εβδομάδων, το λάδι ελιάς ή καρύδας, η μείωση βάρους που αυξάνει την τεστοστερόνη και τόσα άλλα που προτίθενται να κάνουν τα αρσενικά για να αποκτήσουν γένια καταδεικνύουν την σημασία που έχει για αυτά.

Ραφαέλα ΠλαστήρA

Αναστασία Γιάμαλη Feli Moschos

Αφροδίτη Παπαδάτου

Σταρ Ελλάς 2019, Miss World Greece

Δημοσιογράφος Kontra Channel, Real.gr

Σκηνοθέτης, χορογράφος, μεσόφωνος

Εικαστικός, κειμενογράφος

Μ’ αρέσει ο άντρας να είναι άντρας για αρχή, ψηλός, μελαχρινός και με μούσια. Το μούσι κατά την γνώμη μου, δίνει μια γοητεία, μια ασφάλεια, αλλά ο άντρας χρειάζεται να το προσέχει: να βάζει τα λαδάκια του, τις κρέμες του, να το τριμάρει και να το κόβει σε ένα σημείο να μην γίνεται το μούσι του χίπστερ ή του Ναυαγού ή του πατέρα Χαράλαμπου. Βέβαια, σε ελάχιστους πάει, για να πούμε την αλήθεια… Γενικώς, δεν μ’ αρέσει ο άντρας με το μάγουλο φράπα, θέλω το λαμπερό μούσι το καλοτριμμαρισμένο, το γεμάτο.

Ψευδοδίλλημα το μούσι ή το ξυρισμένο πρόσωπο, κυρίες και κύριοι. Δηλώνω σκληρή υπέρμαχος των μουστακιών, αν και οι άνδρες στον κύκλο μου τα αποφεύγουν. Σε κάθε περίπτωση «καλό παιδί να’ναι» και αν δεν έχει μουστάκι ας έχει μούσια, αλλά αν έχει μούσια να τα περιποιείται με μέτρο γιατί άνθρωποι είμαστε κι εμείς, έχουμε όρια. Δώσαμε μάχες για να ξεφύγουμε από το τετράπτυχο «αμάξι, πούρο, ρολόι, γυναίκα τρόπαιο», οπότε ένα μέτρο στο πόσα προϊόντα περιποίησης θα έχει το μούσι το σωστό πρέπει να υπάρχει. Αλλά θα επιμείνω, «καλό παιδί να’ ναι» ήτοι, αντισεξιστής και όχι φασίστας, τα υπόλοιπα είναι... τρίχες…

Εμείς οι γυναίκες θέλουμε στον άντρα περιποιημένο πρόσωπο, είτε έχει μούσια είτε όχι. Η δική μου προτίμηση κλίνει προς το μουστάκι όμως... Και θα το υπερασπιστώ! Όλα τα μουστάκια θα υπερασπιστώ - και το τσιγκελωτο και του Νταλί, όλα - εκτός από το χιτλερικό! Οι περισσότεροι σύγχρονοι άντρες το αποφεύγουν , υποθέτω επειδή χρειάζεται περιποίηση... Και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι βαριούνται να το "συντηρούν". Δε ξέρω αν θα βοηθήσουν οι νέες φετινές τηλεοπτικές σειρές που αναφέρονται σε προηγούμενες χρονικές περιόδους κι επιτέλους είδαμε κι ένα μουστάκι βρε κορίτσια, αλλά θεωρώ ότι αν όλες μαζί ενωθούμε μπορεί και να πείσουμε τους άντρες να αφήνουν μουστάκι!

Μπορώ να πω ότι προτιμώ τον άντρα κλασικό, με καθαρό, όμορφο, ξυρισμένο πρόσωπο στιλ Marlon Brando, όμως ξέρω ότι αυτό μπορεί να μην πηγαίνει σε όλους. Ο πατέρας μου, ο Διονύσης Παπαδάτος, είχε το μούσι το ατίθασο, το ζακυνθινό καπετανέικο-άλλο ένα χαρακτηριστικό της καλλιτεχνικής του φύσης, ίσως, το οποίο, όμως, του πήγαινε τρελά. Όπως και να επιλέξει να αναδείξει την τριχοφυϊα του προσώπου του ένας άντρας, καλό είναι να το κάνει σωστά, να ξέρει πώς να φροντίσει τον εαυτό του! Για να είμαι ειλικρινής, βέβαια, δεν είμαι φίλος των μουστακιών στα αντρικά πρόσωπα, δεν μου αρέσει ούτε το βλάχικο, ούτε το χιπστεράδικο μουστάκι!

DON BARBER & groom

Αμερικής 23, Κολωνάκι | 210 36 17 507 | fb: DON Barber & Groom

Η αποκλειστική συνεργασία του DON με την διακεκριμένη εταιρεία Elemis ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη του ως μπαρμπέρικου. Οι σύγχρονες τάσεις του αντρικού grooming, αλλά και η κλασική αίσθηση ενός χώρου που απευθύνεται αποκλειστικά στον άντρα δημιουργούν έναν ιδανικό συνδυασμό. Το μίνι coffee bar-το οποίο περιλαμβάνει και κάποια premium ποτά!- κοντά στην είσοδο είναι το ιδανικό καλωσόρισμα για την εμπειρία απόλαυσης που έπεται στα ενδότερα.

ματ

τή

Στο DON Barber & Groom , η αντρική φροντίδα και περιποίηση έχουν αναχθεί σε φιλοσοφία. Μες στο πανέμορφο αυτό barber shop κάθε επίσκεψη ισοδυναμεί με απόλαυση, χάρη στην ποικιλία και την ποιότητα των υπηρεσιών. Εκτός από τα κλασικά κούρεμα-ξύρισμα, είναι και οι θεραπείες προσώπου και σώματος, η αποτρίχωση και η περιποίηση άκρων που ολοκληρώνουν το pampering που αξίζει κάθε άντρας, ενώ από το shop in shop μπορεί κανείς να προμηθευτεί ό, τι χρειάζεται για ένα ολοκληρωμένο στιλ.

τη

Με

ην

ιο ιά του ιδ

Είμαι από οικογένεια κομμωτών, η γιαγιά μου και η μητέρα μου ήταν κομμώτριες. Βρίσκομαι στον χώρο είκοσι χρόνια, ξεκίνησα από μπαρμπέρικο ως μαθητευόμενος, στην πορεία δούλεψα μια 15ετία και με τις γυναίκες. Έκανα το πρώτο μου μαγαζί το 2004, το οποίο υπάρχει ακόμα, αλλά το τρέχει ο αδερφός μου. Αυτό το μαγαζί ανήκε, μαζί με άλλα δύο που όμως σταδιακά τα πούλησα, σε μια μεγάλη αλυσίδα κομμωτηρίων. Αποφάσισα να κάνω το DON για να επιστρέψω και να αφοσιωθώ στην μεγάλη μου αγάπη, το barbering. Η φιλοσοφία μου και το όραμα πίσω από αυτό το μαγαζί, ήταν η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα προσφέρει στον άντρα υπηρεσίες και προϊόντα για την κάλυψη όσο το δυνατόν περισσότερων αναγκών του. Κάθε μέρα στο μαγαζί είναι για μένα ξεχωριστή και μαζί με τους συνεργάτες μου δουλεύουμε συνεχώς για το καλύτερο.. Γιάννης Σακελλαράκης

ΜΠΑΡ ΜΠΕΡΑΔΙΚΟ

Μωρογιάννη 46, Περιστέρι | Τ: 210 57 43 233 Fb: @barberadiko.gr | IG: @Barberadiko ματ

τή

To Μπαρ Μπεράδικο άνοιξε τον Δεκέμβρη του 2014 και απασχολεί τρία άτομα. Έχει ένα ιδιαίτερο ύφος, με επιρροές από Δυτική Αμερική και Ολλανδία και διαφοροποιείται εμφανώς από τα απλά κομμωτήρια ή κουρεία. Το ξύλο, η επιλογή bourbon whiskey και η ροκ μουσική παραπέμπουν σε στοιχεία καθαρά αντρικά. Χαρακτηριστικό του Μπαρμπεράδικου επίσης είναι η αμεσότητα και οι σχέσεις που χτίζουμε με τον κόσμο. Έχουν γράψει γι’ αυτό ότι έχει φέρει την λονδρέζικη περιποίηση μες στο Περιστέρι και, πράγματι, αποτελεί ένα στολίδι για την γειτονιά. Οι πιστοί πελάτες που επιστρέφουν ξανά και ξανά εκτιμούν τις ποιοτικές υπηρεσίες που απολαμβάνουν εκεί, αλλά και την πολύ ξεχωριστή ατμόσφαιρα ενός χώρου που θεωρούν στέκι τους. Ο ιδιοκτήτης επέλεξε να ανοίξει το μαγαζί του στην γειτονιά που μεγάλωσε, φιλοδοξώντας να την αναδείξει και να προσελκύσει κόσμο με αγάπη στο αυθεντικό, ακόμα και εκτός περιοχής.

τη

Με

ην

ιο ιά του ιδ

Το Μπαρ Μπεράδικο από την πρώτη μέρα μάζεψε φίλους που έμαθαν για το ξεκίνημά του και κατά τύχη οι περισσότεροι ήρθαν την ίδια ώρα. Προφανώς κανείς δεν έφυγε γρήγορα και πολύ σύντομα γίναμε μια μεγάλη παρέα που ,μαζί με ευχές για τα καλορίζικα, είπαμε τα νέα μας και ήπιαμε για το καλό. Μια πολύ δυνατή στιγμή του μαγαζιού ήταν όταν μας επισκέφθηκαν οι Ολλανδοί Schorem, οι οποίοι είναι οι πρωτεργάτες σε όλη αυτήν τη τάση που έχει δημιουργηθεί γύρω από το barbering, οι πιο γνωστοί στο χώρο μας και, για πολλούς, οι πατέρες αυτής της μόδας. Χαρακτήρισαν το Μπαρ μπεράδικο ως το πιο vintage μπαρμπέρικο που είδαν στη Ελλάδα και φεύγοντας, πήραν ένα κάδρο από το μαγαζί ως αναμνηστικό. Νίκος Λάππας

03 τα μπαρμπερικα toy koσmoy

Ξημερώνει. Οι μπαρμπέρηδες παίρνουν καφέ και πάνε στο μαγαζί τους ή στο μαγαζί που δουλεύουν. Αγουροξυπνημένοι και έτοιμοι για ακόμα μια μέρα δημιουργίας, κούρασης, χαράς. Σε κάποια άλλη χώρα, τώρα βραδιάζει. Κι οι μπαρμπέρηδες σκουπίζουν τις τρίχες των αντρών που τους εμπιστεύθηκαν τα κεφάλια τους κυριολεκτικά. Βάζουν ένα ποτό και ετοιμάζονται να κλείσουν. Βγάζουν την ποδιά, σβήνουν τα φώτα. Οι μέρες στα barber shops κυλούν γεμάτες συναισθήματα, μυρωδιές και μουσικές-υπέροχο αντρικό σύμπαν φτιαγμένο από δέρμα, ξύλο, μέταλλο και κολόνιες. Υπάρχουν κάποια πράγματα που ενώνουν όλα τα καλά μαγαζιά, παρά τις διαφορές τους στα σημεία. Το βασικότερο από αυτά είναι το πάθος και το μεράκι των ανθρώπων που τα απαρτίζουν.

Lucky Hair Design Salon, Δουβλίνο. Στην πόλη της μπίρας και των καλών βιβλίων, το barbering εκπροσωπείται δυνατά από μετρ του είδους. Ο Lucky Gaspard αισθάνεται καλλιτέχνης και όχι κουρέας. Είναι μαύρος και κουρεύει μαύρους με τρόπο που, όπως δηλώνει ο ίδιος, δεν μπορεί να κάνει κάποιος λευκός μπαρμπέρης.

18th Amendment Barber Shop, Βανκούβερ. Σ' αυτό το μαγαζί, οι πελάτες μιλούν στους μπαρμπέρηδες με το μικρό τους όνομα και το αντίστροφο. Ατμόσφαιρα οικειότητας και χέρια ακριβείας κάνουν το χαριτωμένο barber shop να μην αδειάζει σχεδόν ποτέ από κόσμο και ένα από τα καλύτερα στο Βανκούβερ. Schorem Haarsnijder En Barbier, Ρότερνταμ. Το θρυλικό μπαρμπέρικο που επηρέασε τόσους Έλληνες κουρείς και επιχειρηματίες, έκανε παγκόσμια μόδα την βίντατζ ατμόσφαιρα του σύγχρονου barber shop και επανέφερε στα κεφάλια των αντρών κλασικά στιλ κουρέματος. Καυτές πετσέτες και old school περιβάλλον: τόσο απλά.

Nader New Look, Κάιρο. Οι Αιγύπτιοι έχουν την δική τους αξιοσέβαστη ιστορία στον χώρο της αντρικής περιποίησης, που διαφέρει αρκετά σε Αμερική και Ευρώπη. Το συγκεκριμένο μπαρμπέρικο τιμά τις ρίζες του τόπου του και επικοινωνεί με το μέλλον του barbering, μέσα από εξειδικευμένα προϊόντα περιποίησης και άξια ψαλίδια.

Otis & Finn Barbershop, Long Island, Νέα Υόρκη Μες στα άπειρα μπαρμπέρικα της Νέας Υόρκης κινδυνεύεις να χάσεις τον μπούσουλα. Στο εν λόγω barber shop, γέρνεις στην καρέκλα σου απολύτως ήσυχος ότι στα μαλλιά και το πρόσωπό σου θα συμβεί ό, τι ακριβώς ζήτησες.

Τα Μπαρμπέρικα στον Χρόνο Ένα έγγραφο του 1937 που βρέθηκε στην Κολωνία κάνει την πρώτη επίσημη γραπτή αναφορά στο επάγγελμα του μπαρμπέρη. Οι πρώτοι μπαρμπέρηδες δεν κούρευαν μόνο μαλλιά, αλλά αναλάμβαναν και μικροχειρουργικές επεμβάσεις. Όταν η ιατρική επιστήμη προχώρησε και το επάγγελμα του γιατρού αναπτύχθηκε, ο μπαρμπέρης αυτονομήθηκε ως δουλειά, επίσης. Πάντως, το επάγγελμα χρονολογείται από το 3500 π.Χ, με αρκετές

πληροφορίες να έρχονται από τον Μεσαίωνα και την Κεντρική Ευρώπη. Η λέξη Barber προέρχεται από την λατινική λέξη Barba που σημαίνει γενειάδα. Το επάγγελμα του κουρέα (το να είσαι μπαρμπέρης μια εποχή σήμαινε το να είσαι… ο βοηθός του κουρέα!) ήταν πάντα σημαντικό και συνήθως συνδικαλισμένο. Κατά τον 15ο αι., οι Βιεννέζοι κουρείς έπρεπε να περάσουν από σχολή και πρακτική εξάσκηση χρόνων για να μπορέσουν να εξασκήσουν νόμιμα το επάγγελμα.

Οι κουρείς δέχονταν κόσμο στα λουτρά τους και τους άφηναν να κοινωνικοποιούνται. Έτσι, τα κουρεία εκτός από τις κλασικές, πρόσφεραν και άλλες υπηρεσίες όπως φαγητό, ποτό και μουσική. Ο στύλος των μπαρμπέρικων συμβολίζει τις ματωμένες γάζες που έπλεναν οι πρώτοι κουρείς-χειρουργοί και τις κρεμούσαν για να στεγνώσουν. Έτσι, τα κουρεία διακρίνονταν από μακριά και τραβούσαν κόσμο. Το 1540, ψηφίστηκε νόμος που έκανε τους στύλους υποχρεωτικούς.

bill's barbershop

Μενελάου 88, Καλλιθέα | Τ: 211 40 87 315 Fb:@bbarbershop | Ig:@bills_barbershop

Η διακόσμηση του χώρου είναι vintage, αλλά οι έξυπνες, industrial πινελιές φέρνουν το κατάστημα και την αισθητική του στο σήμερα. Εξάλλου, το μότο του Bill's Barbershop είναι "oldschool but never oldfashion". Για μια ολοκληρωμένη ανδρική περιποίηση υψηλού επιπέδου μέσα σε ένα σκηνικό βγαλμένο από ταινία, το συγκεκριμένο μπαρμπέρικο είναι must.

ματ

τή

Το Bill’s Barbershop άνοιξε τον Νοέμβριο του 2013 και, σήμερα, απασχολούνται σε αυτό έξι άνθρωποι. Ο ιδιοκτήτης είναι γέννημα θρέμμα Καλλιθεάτης και δεν θα μπορούσε να ανοίξει κάπου αλλού το μπαρμπέρικό του. Με μια πρώτη επίσκεψη, γίνεται αντιληπτή η αγάπη των ανθρώπων του Barbershop για το αντικείμενο. Ο σεβασμός στο παρελθόν στις ρίζες του επαγγέλματος και στα παραδοσιακά κουρεία παντρεύεται επιτυχημένα με την ανάγκη και την επιδίωξη μίας συνεχόμενης εξέλιξης.

τη

Με

ην

ιο ιά του ιδ

Σε ηλικία 14 χρονών αγόρασα την πρώτη μου κουρευτική μηχανή. Ξεκίνησα με εμένα και τους φίλους μου εντελώς ερασιτεχνικά. Είδα κάτι σε όλο αυτό και δύο χρόνια μετά γράφτηκα στη σχολή. Τότε δεν υπήρχε η έννοια του barbering, όπως την ξέρουμε σήμερα. Ακολούθησα δύο χρόνια εκπαίδευσης και το 2000 βγήκα στην αγορά εργασίας. Εργάστηκα σε δύο κομμωτήρια, μέχρι το 2013. Μέσα από εκεί αγάπησα ακόμα περισσότερο το αντρικό κούρεμα, το πήρα πάνω μου και εξειδικεύθηκα. Μετά από αυτή την πορεία, το να ανοίξω το δικό μου barber shop ήταν πλέον μονόδρομος. Το Bill's barbershop άνοιξε μέσα στα χρόνια της κρίσης, το αγαπήσαμε πολύ και συνεχίζουμε να εισπράττουμε αυτή την αγάπη ακόμα και τώρα. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν με αγάπη και σκληρή δουλειά. Βασίλης Κοντογεωργάκος

Gentlemen only

Αρριανού 22 & Πολέμωνος, Παγκράτι | Τ: 210 7228563 , 698 8295545

Fb: @GentlemenOnlybyFotisKosmas | IG: @Gentlemen only | www.gentlemen-only.gr

ματ

τή

Η ιστορία του Gentlemen Only ξεκινάει το 1998. Λίγα μόλις μέτρα πιο μακριά από το υπάρχον κουρείο, στην οδό Αρριανού στο Παγκράτι, ανοίγει το πρώτο κατάστημα. Κάποια χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2004, ανοίγει το νέο, πιο σύγχρονο κουρείο, στη γωνία των οδών Αρριανού & Πολέμωνος. Ο ιδιοκτήτης του ιδιοσυγκρασιακού αυτού μπαρμπέρικου, σε μια από τις πιο ζωντανές περιοχές της πόλης, απολαμβάνει να κουρεύει τόσο τους από χρόνια "πιστούς" πελάτες & γείτονες του, όσο και τους περαστικούς τουρίστες, τους πολιτικούς, τους ηθοποιούς, αλλά και τους επιχειρηματίες των γύρω γραφείων. Το μαγαζί είναι ένας μικρός ανδρικός παράδεισος που παρέχει πλήθος και ποιότητα υπηρεσιών, ενώ η ανεπιτήδευτα χαλαρή ατμόσφαιρα είναι ό, τι ζητάει κάθε άντρας πριν το ξεκίνημα μιας δύσκολης μέρας ή μετά από αυτήν. Μπαίνοντας, θα ανακαλύψεις το προσωπικό γούστο του ιδιοκτήτη που εκφράζει την φιλοσοφία και το στυλ του μπαρμπέρικου, ενώ θα ξεχωρίσεις την ροκ, εναλλακτική διάθεσή του.

τη

Με

ην

ιο ιά του ιδ

Πριν ακόμα γίνει μόδα η φιλοσοφία του μπαρμπέρικου, τότε που κυριαρχούσαν τα κομμωτήρια, ονειρευόμουν να ανοίξω ένα αμιγώς ανδρικό κομμωτήριο. Ένα χώρο μόνο για άνδρες. Έτσι, τα τελευταία 22 χρόνια ασχολούμαι αποκλειστικά με το "barbering". Η επιλογή του Παγκρατίου φυσικά δεν ήταν τυχαία. Η γειτονιά αυτή, πάντα είχε κάτι ξεχωριστό. Μια συνοικία στην καρδιά της πρωτεύουσας, την οποία επέλεγαν αλλά και επιλέγουν καλλιτέχνες και πιο "εναλλακτικοί" άνθρωποι. Από το 1998, καθημερινά, η συνεργάτιδα μου και εγώ προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας σε δεκάδες πελάτες κάθε ηλικίας, οι οποίοι μας εμπιστεύονται προκειμένου να αναδείξουν την εμφάνιση τους. Φώτης Κοσμάς

04 Barber Shop Εξοπλισμένο, Ποτέ Νικημένο Από το 2010 και λίγο πιο πριν, καλοστημένα μπαρμπέρικα ομορφαίνουν γειτονιές και μοιάζει να αναβιώνουν την χρυσή τους περίοδο. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι μόνο αισθητικής φύσης, αλλά και ουσιαστικής. Τι εξοπλισμό (πρέπει να) διαθέτει ένα μπαρμπέρικο που αξιώνει μια θέση στην κορυφή; Αρκετό. Και όχι φθηνό. Έλα μωρέ, γιατί δεν ανοίγεις κι εσύ ένα; Λουτήρες, καρέκλες και πολυθρόνες, ψαλίδια, φαλτσέτες, μηχανές, προϊόντα styling… Τόσα πολλά, σε τιμές που διαφέρουν και σε στιλ που δεν ταιριάζουν με όλους τους χώρους κατ’ ανάγκην. Θα φανταζόσουν ποτέ ότι το ψαλίδι που ο αγαπημένος σου μπαρμπέρης κρατά με τόσο στιλ μπορεί να κοστίζει ακόμα και 300 ευρώ; Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά και, για τον κόσμο του barbering, ολόκληρη. Γι’ αυτό, υπάρχουν δοχεία αποστείρωσης και απολύμανσης εργαλείων και πετσετών, αλλά και ειδικά καθαριστικά υγρά. Υπάρχουν κι άλλα μικρά θαύματα που απογειώνουν ένα μπαρμπέρικο: βαλιτσάκι για τα εργαλεία, ποδιά ή γιλέκο για τον μπαρμπέρη, πινέλα ξεσκονίσματος αυχένα, βαποριζατέρ, δοχεία, πιστολάκια… Ξέχασες τα ξυράφια; Τις χτένες; Τα μικρότερα ψαλίδια και εργαλεία για την τριχοφυΐα στα αυτιά και τα ρουθούνια; Για να ανοίξεις ένα μπαρμπέρικο που έχει κύρος, ύφος και άποψη, αλλά, βασικά, που μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες απαιτήσεων, το κόστος δεν είναι μικρό. Θυμήσου το αυτό την επόμενη φορά που θα υποτιμήσεις την προσπάθεια του ιδιοκτήτη μπαρμπέρικου στην γειτονιά σου.

Προϊόντα Περιποίησης και για το σπίτι Άσε το πατροπαράδοτο σαπούνι και νερό, τι λες, δεν ήρθε η ώρα; Μια μεγάλη γκάμα προϊόντων περιποίησης προσώπου, πολλά από τα οποία διατίθενται στο αγαπημένο σου μπαρμπέρικο και προς πώληση, ετοιμάζουν και φροντίζουν την επιδερμίδα του προσώπου ιδανικά για ένα σωστό, βαθύ ξύρισμα. Το Facial scrub εφαρμόζεται μετά την πρώτη ζεστή πετσέτα για την απολέπιση της επιδερμίδας σε πρώτο στάδιο και την προετοιμασία της για να αποφευχθούν οι ερεθισμοί όταν έρθει το ξυράφι. Μετά την δεύτερη πετσέτα μπαίνει η κρέμα ξυρίσματος, την οποία ο τεχνίτης μπαρμπέρης απλώνει με κυκλικές κινήσεις με πινέλο ώστε να βγουν όλες οι τρίχες προς τα έξω και να μην γυρίσει κάποια προς τα μέσα. Μετά το ξύρισμα μπαίνει After Shave Balsam χωρίς οινόπνευμα, για να σε προστατέψει από βακτήρια και μολύνσεις. Η κρέμα ενυδάτωσης για το τέλος είναι απαραίτητη για να επιστρέψουν τα φυσιολογικά επίπεδα υγρασίας του δέρματος. Μάρκες θα βρεις σε ποικιλία, αλλά δεν είναι κακό να εμπιστευθείς και αυτήν που χρησιμοποιεί ο δικός σου άνθρωπος, ο οποίος έχει δοκιμάσει και συγκρίνει αρκετές. Με τις υγείες σου!

two clippers Το Two Clippers στο Ελληνικό άνοιξε τις πόρτες του τον Δεκέμβριο του 2017. Μια οικογενειακή επιχείρηση σε μια περιοχή που έχει μεγαλώσει ο ιδιοκτήτης Παναγιώτης Βουρλιώτης, η οποία κάλυψε και ένα κενό στην αγορά, αγαπήθηκε αμέσως και άρχισε να υποδέχεται και να περιποιείται άντρες με άποψη και στιλ. Τον Νοέμβριο του 2018, άλλο ένα Two Clippers ήρθε στην νέα Σμύρνη, η οποία είναι επίσης μια περιοχή που δεν έχει ακόμα πολλά κουρεία. Απασχολούνται και στα δυο μαγαζιά πέντε άτομα, ενώ στόχος των επιχειρήσεων είναι η ποιοτική εξυπηρέτηση σε ένα περιβάλλον με αυθεντική αίσθηση φιλοξενίας και αγάπης για το αντικείμενο. Η διακόσμηση έγινε με τέτοιον τρόπο, ώστε να αποδοθεί ένα περιβάλλον ζεστό και να θυμίζει κουρείο από παλιά. Και στα δύο Two Clippers, ο άνδρας απολαμβάνει τον καφέ ή το ποτό του που προσφέρεται δωρεάν και, παράλληλα, μία ή περισσότερες υπηρεσίες της επιλογής του, που παρέχονται σε ανταγωνιστικές τιμές και διατηρούν μια άριστη σχέση ποιότητας-κόστους. Όλοι έχουν να πουν τα καλύτερα για το προσωπικό των Two Clippers που, με την εμπειρία και την ευγένεια, απογειώ-

Ποιοτική εξυπηρέτηση σε ένα περιβάλλον με αυθεντική αίσθηση φιλοξενίας

Ριζούντος 47, Ελληνικό t.: 213 04 52 598 Fb: @twoclippers Ig: @two_clippers

νουν την επίσκεψη συνολικά και ένα κούρεμα μετατρέπεται σε αφορμή για συνάντηση και κουβέντα.

Ελ. Βενιζέλου 199, Νέα Σμύρνη T.: 213 09 93 090 Fb:@twoclippers2 ig: @two_clippers2

two clippers

Διαχείριση & Έκδοση κοινοχρήστων

Απολυμάνσεις & Καθαρισμός

Διανομή Πετρελαίου & Συντήρηση Καυστήρα Άντληση Υδάτων

Αποφράξεις & Συντήρηση Αποχέτευσης

Αφήστε τον έλεγχο στα χέρια των ειδικών!

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι, που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα παραμύθια».

Φώτης Κόντογλου

ξελευθερία

Ιστορίες της πόλης του Φώντα Λάδη

Οι Μπουμπουλίνες

Φράση του μήνα Έπαινος Πόσο πιο θλιβερό είναι το να σ'επαινούν για φανταστικά προτερήματα από το να σε ψέγουν για φανταστικά μειονεκτήματα! Δημοσθένης Κούρτοβικ "ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΛΕΞΙΚΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΜΑΘΕΙΑΣ", βιβλιοπωλείον της Εστίας

της Δανάης Λιοδάκη Ένα από τα πρώτα κρύα απογεύματα αυτού του χρόνου, η Μ. γυρνούσε σπίτι της από το μάθημα κεραμικής. Περπατούσε στο πεζοδρόμιο, στην οδό Μπουμπουλίνας, και μιλούσε στο τηλέφωνο, θα πήγαινε από το σπίτι της να αλλάξει, θα έβγαινε ξανά, θα έβρισκε τους φίλους της. Χωρίς να δώσει σημασία, πλησιάζει με έναν άντρα, που περπατούσε στο πεζοδρόμιο με αντίθετη κατεύθυνση. Και τότε ο άντρας απέναντι, την κοιτάει στιγμιαία, την φτύνει στο πρόσωπο και συνεχίζει τον δρόμο του. Ο συνομιλητής στο τηλέφωνο ακούει ένα μικρό επιφώνημα έκπληξης, μια στιγμή σιωπής και μετά φωνές, “Τι κάνεις εκεί ρε; Πας καλά;”, μερικές στιγμές αμφιταλάντευσης, μερικές πιο γρήγορες αναπνοές και μετά η Μ. να βάζει τα κλάματα. Εκείνο το βράδυ η Μ. ακύρωσε την έξοδό της και έμεινε σπίτι. Την άλλη μέρα στο μπαρ που δουλεύει, είπε στις δύο συναδέλφισσές της, το περιστατικό. Όταν τελείωσε η βάρδιά τους, η Μ. είπε ότι θα πάρει ταξί. Εκείνες της είπαν να μην πάρει - έτσι κι αλλιώς ήθελαν να κάνουν μια βόλτα - και περπάτησαν μαζί της μέχρι το σπίτι. “Είστε οι Μπουμπουλίνες μου”, τους είπε αντί καληνύχτας.

Ραντεβού στη «Χαρά» Ήταν τόπος για ραντεβού αυτό το μέρος; Όχι, πες μου! Σ’ αυτό το τεράστιο, άχαρο ζαχαροπλαστείο - κι ας το έλεγαν Χαρά - , που το ήξερε όλος ο κόσμος και που όλοι εκεί τον ήξεραν από μικρό παιδί, θα πηγαίνανε, λέει, στις τρεις το μεσημέρι, οι δυο τους, να τα πούνε για άλλη μια φορά.

Παραμύθι του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΡΟΥΣΑΛΗ

Πόσο ζυγίζει ένα μάτι Λένε πως μια φορά κι έναν καιρό ήταν σε έναν τόπο μια πολιτεία. Απλωνόταν δίπλα στη θάλασσα, ξεκίναγε από την άκρη της κι έφτανε μέχρι που άρχιζε το δάσος το μεγάλο. Στους δρόμους της συναντούσες ανθρώπους όλων των λογιών: εμπόρους, πραματευτάδες, νοικοκυραίους, μαστόρους, χαμάληδες, ζητιάνους, δουλευτάδες, τεμπέληδες, αρχόντους, παρακατιανούς.

Ανεξήγητη πόλη του Θανάση Βέμπου Όταν ένα μέντιουμ αποκάλυψε τον Δράκο της Βουλιαγμένης Στις 5 Αυγούστου 1953 στο Μικρό Καβούρι της Βουλιαγμένης κάποιος άγνωστος πυροβολεί και σκοτώνει τον 35χρονο Θεόδωρο Δέγλερη ενώ τραυματίζει τη φίλη του Σοφία Μαναβάκη. Ακολουθεί αναστάτωση και η Μαναβάκη μεταφέρεται στο νοσοκομείο αλλά δεν μπορεί να δώσει την ακριβή περιγραφή του δράστη.

διαβαστε ακομη: Η ψυχή της πόλης από τον Παντελή Αμπαζή • Γονιός στην γωνία με αγωνία από τον Βαγγέλη Νικολαΐδη • Η συνταγή του μήνα από την Πέρσα Δράκου • Η άχρηστη πληροφορία του μήνα από τον Ο τι πως • Σταυρόλεξο από τον Λέανδρο Σλάβη • Ψυχολογικό λεξικό από τον Σταύρο Μπουγκά • Ιατρικές συμβουλές από τον γιατρό Πέτρο Δεμπεγιώτη • Γατάκια ο σκύλος ξέρει μπάλα από τον Μάκη Διόγο • Τι λένε τ' άστρα από την Νταίζη Ντάκου • Είσαι κοΜάντω από την Μαντώ Βλάχου

ξελευθερία

ιστοριεσ τησ πολησ

από τον φωντα λαδη Χίλιοι αδιέξοδοι “μικρόκοσμοι” εμφανίζονται συνεχώς και σβήνουν μέσα στα δυσδιάκριτα σύνορα της απλής, καθημερινής ζωής και του εγκλήματος. Ο Φώντας Λάδης, έρχεται να μας δώσει με το δικό του, “κινηματογραφικό” τρόπο τη συνεισφορά του στη πεζογραφία της σύγχρονης πόλης. www.fondasladis.com

Διηγήματα από την συλλογή «Μπίρα με γρεναδίνη» Τα σκίτσα είναι του Ζαχαρία Ψαράκη

Ραντεβού στη «Χαρά» Η

ταν τόπος για ραντεβού αυτό το μέρος; Όχι, πες μου! Σ’ αυτό το τεράστιο, άχαρο ζαχαροπλαστείο - κι ας το έλεγαν Χαρά - , που το ήξερε όλος ο κόσμος και που όλοι εκεί τον ήξεραν από μικρό παιδί, θα πηγαίνανε, λέει, στις τρεις το μεσημέρι, οι δυο τους, να τα πούνε για άλλη μια φορά. Γιατί έτσι το ήθελε εκείνος. Ποιος; Ο Ηλίας ο Μπέκας, που το έπαιζε αρχινονός, αλλά τώρα το ραντεβού είχε πια κλειστεί, αλλιώς θα σου ’λεγα εγώ τι αρχί… είναι! Αντί ο Μίμης και η παρέα του, που ήταν όλοι τους γέννημα θρέμμα, απ’ τις Κουκουβάουνες - Μεταμόρφωση τη λένε σήμερα - να κανονίζουν τις δουλειές τους, όπως αυτοί ήξεραν, με τους καντινιέρηδες και τους οδηγούς των βυτιοφόρων της Εθνικής και να προστατεύουν τα γύρω μαγαζιά, έχουνε τώρα στα πόδια τους - λες και δεν τους έφτανε το κυνηγητό της αστυνομίας - και τη συμμορία αυτού του κόπανου, που λέει πως η περιοχή είναι δική του. Δική του, ποιανού; Ο ίδιος, ο Ηλίας ο Μπέκας, είναι από τα Νέα Λιόσια. Όσο για τους υπόλοιπους, δυο είναι από το Μενίδι, Ρωσοπόντιοι, ένας από τη Νέα Ιωνία, ένας από το Ηράκλειο, ένας, που κανείς δεν ξέρει από

πού κρατάει η σκούφια του, είναι μπάτσος, κι ένας καινούριος, ο Νίκο, είναι Αλβανός.

να νησί ήταν οι Κουκουβάουνες, αν τις έβλεπε κανείς στο χάρτη. Δεν τις έχει δει ποτέ ο Μίμης, αλλά το νιώθει, το ξέρει, πως είναι ένα νησί. Παλιά, πριν είκοσι - εικοσιπέντε χρόνια, όλοι οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι, εκτός από την Τατοΐου που ήταν από πάντα άσφαλτος, γιατί από ’δω περνούσε με τη συνοδεία του ο βασιλιάς και πήγαινε στο κτήμα του, στο Τατόι. Από τη μια μεριά της ασφάλτου ήταν η Καναπίτσα και από την άλλη, η Νέα Ζωή. Πέρναγε, λοιπόν, ο Μίμης με τους φίλους του απέναντι και σκαρφάλωνε στο βουνό, που τώρα το πετσόκοψαν, στο γήπεδο, ψηλά ή πιο χαμηλά, στο νεκροταφείο και στη λίμνη Δηλαβέρη, που τώρα την μπάζωσαν. Και στο κοτάδικο, βέβαια, στους πρόποδες του λόφου, μ’ εκείνο το φοβερό μηχάνημα με τα χωνιά γύρω γύρω, που μέσα του έβαζαν τα κοτόπουλα, ανάποδα, και τους έκοβαν, «χρατς», το κεφάλι. Απ’ το βουνό αγνάντευε κανείς το Μενίδι ή αριστερά, κάτω, τα Μάρμαρα, τον Κόκκινο Μύλο και τους Άγιους Ανάργυρους,

ως το Σκαραμαγκά και πιο αριστερά ως το Σαρωνικό. Όταν είχαν καιρό, πέρναγαν και την Εθνική - που τότε είχε δυο λωρίδες όλες κι όλες - και από τις παράγκες της Μποφίλιας κατηφόριζαν στον Κηφισό, που έτρεχε χαμηλά, μες στις καλαμιές, και έπιαναν βατράχια.

υόμισι η ώρα. Ο Μίμης βγήκε από το σπίτι του στην Αρκαδίου και καβάλησε τη μαύρη, δίχρονη Γιαμάχα. Για το μάζεμα των χρημάτων τον βόλευε καλύτερα. Αυτοκίνητο χρησιμοποιούσε μόνο τα βράδια. Για ασφάλεια. Η Χαρά, από το σπίτι του, ήταν δυο βήματα. Δεν ταίριαζε όμως να πάει με τα πόδια. Βγήκε στην Πεύκων. Άφησε πίσω του τους δεκαπέντε περίπου δρόμους ως την Μπιζανίου. Συνέχισε, ως την Γκινοσάτη. Εδώ, κάθε Σάββατο, είχε λαϊκή. Καιρός να βάλει χέρι στους μανάβηδες. Όχι πια «πολλά από τους λίγους». Το σύνθημα τώρα είναι «λίγα απ’ τους πολλούς». Δέκα χιλιάρικα τη βδομάδα από κάθε καταστηματάρχη δεν είναι κι άσχημα. Κανείς δεν λέει όχι κι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Και τι θα πει «νονός»; Αντί να είσαι μόνιμα στο ίδιο μαγαζί

και να κάνεις «φέις κοντρόλ» ή να διώχνεις αυτούς που κάνουν φασαρία, πιο καλά δεν είναι να γυρίζεις με τη μηχανή και να τα μαζεύεις από τα κορόιδα μιας ολόκληρης συνοικίας; Στο κάτω - κάτω, γιατί παράτησε το γυμνάσιο και έχασε τόσα χρόνια στα γυμναστήρια; Παπάδες, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, νονοί, τοκογλύφοι. Όλοι σε κάτι χρειάζονται. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Πού πας, κύριέ μου; Ανοίγεις μαγαζί χωρίς άδεια; Θες προστασία. Χτίζεις αυθαίρετο; Το ίδιο. Και άλλωστε ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός; Ποιος ο νόμιμος και ποιος ο παράνομος; Έφτασε στην Τατοΐου και την πήρε με κατεύθυνση προς την Αθήνα. Αριστερά του, στα πενήντα μέτρα, πήρε το μάτι του την Αγιά Σωτήρα και τα κυπαρίσσια της Αγίας Παρασκευής. Στοπ! Πότε ήρθε αυτό το λούνα παρκ εδώ; Φρένο. Έβγαλε ένα μπλοκάκι και σημείωσε. ΤΑΤΟΪΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΠΟΥΤΑ. ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ. Αυτό μάλιστα. Πενήντα χιλιάρικα τη βδομάδα, θα τα ’πιανε σίγουρα. …Ξανάφτασε στη Μπιζανίου. Από την κάτω μεριά. Έστριψε. Πέρασε πάνω από το μπαζωμένο ρέμα. Πάρκαρε. Απέναντί του ένα, δυο συνεργεία. Ο χωμάτινος δρόμος, στη μια πλευρά του ζαχαροπλαστείου, τέλειωνε σ’ αδιέξοδο. Η ώρα ήταν κιόλας τρεις και πέντε. Το Βιτάρα του Μπέκα ήταν παρκαρισμένο πιο κει. Ανέβηκε τα σκαλιά, πέρασε μέσα απ’ τα τραπεζάκια της βεράντας και μπήκε.

συζήτηση δεν κράτησε πολύ. Ο Μπέκας δε δέχτηκε κουβέντα για συμβιβασμό. Ο Μίμης του είπε πως η Μεταμόρφωση ήταν μια περιοχή, που γι’ αυτόν ήταν παιχνιδάκι να τη δουλέψει. Θα του ’δινε και του Μπέκα κάποια ποσοστά, αφού ήταν παλιότερος στη δουλειά. Φιλικά, χωρίς τσακωμούς. Βλέποντας και κάνοντας. Ούτε ν’ ακούσει ο άλλος. Η Αθήνα έχει μοιραστεί, του είπε. Εικοσιτέσσερα κομμάτια. Άλλος δεν χώραγε. Εφτά άτομα, αυτός και οι δικοί του, ήταν πολλά. Τελεία και παύλα. Έφαγε το εκμέκ του με την ησυχία του και σηκώθηκε. Ήταν άοπλος. Την επόμενη φορά όμως - φαινόταν ξεκάθαρα απ’ τα λόγια του - θα κουβάλαγε σιδερικό.

Ήπιε κι ο Μίμης μια γουλιά απ’ το φραπέ του και βγήκε. Ακολούθησε το χωμάτινο δρόμο. Αντίθετα. Ήξερε πού έβγαζε. Να ’τα! Μια σειρά από χαμόσπιτα. Οι πόρτες τους έβγαζαν στο παλιό ρέμα. …Τον πούστη, σκέφτηκε. Πόλεμο ήθελε; Θα τον είχε! Έτσι και έριχνε τον Μπέκα μες στη Μεταμόρφωση, δεν θα ήξερε πού να πάει, ο παλιομπινές. Στο Λόγγο, για παράδειγμα. Μες τα δρομάκια, τα εργοστάσια και τα χωράφια. Αποφάσισε να γυρίσει στο σημείο που είχε αφήσει τη Γιαμάχα. Κάτι χήνες κι άλλες τόσες κότες πετάχτηκαν μπροστά στα πόδια του.

βδομάδα πέρασε ήρεμα. Ο Μίμης έκλεισε και μια δουλειά. Με το λούνα παρκ. Θα έμεναν βέβαια, μόνο δυο μήνες στη Μεταμόρφωση. Αλλά και δυο μήνες, καλά ήταν. Πέμπτη απόγευμα. Τέσσερις. Ο Μίμης έφτασε μόνος του σ’ ένα σκυλάδικο, πάνω στην Εθνική, στα σύνορα με τη Νέα Ερυθραία. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού τού είπε πως πλήρωνε σε άλλους. Δεν άντεχε παραπάνω. Ο Μίμης του είπε να το σκεφτεί. Του έδειξε το πιστόλι στη ζώνη και έκανε να φύγει. Τότε, από το τζάμι της εισόδου, είδε το Βιτάρα. Μέσα τρεις. Ο Μπέκας, ο Αλβανός κι άλλος ένας. Έπιασε τον ιδιοκτήτη από το πουκάμισο, του έχωσε το σαραντατεσσάρι στα πλευρά και βγήκαν αγκαλιά έξω. Ώσπου να καταλάβουν οι άλλοι τι έγινε, εκείνος ήταν πάνω στη Γιαμάχα. Έσπρωξε τον άλλο κάτω, μπήκε με φόρα στην Εθνική και χάθηκε. Δεν κοίταξε καν από το καθρεφτάκι. Ήξερε όμως. Τον ακολουθούσαν. Στον κόμβο της Κηφισίας έκοψε λίγο, για να μην πέσει στα αυτοκίνητα που έμπαιναν απ’ το Μενίδι. Μετά μάρσαρε. Σε μισό λεπτό έφτασε στη γέφυρα της Λυκόβρυσης. Έκοψε δεξιά. Εδώ - στην παλιά χαβούζα - μπορούσε να οδηγήσει με κλειστά μάτια. Έστριψε στο πρώτο άνοιγμα της νησίδας, αριστερά, και όρμησε στο ύψωμα, στη στενή, χιλιομπαλωμένη, στριφογυριστή άσφαλτο, σαν πουλί. Δεξιά, κάτω, πίσω απ’ το συρματόπλεγμα οι τετράγωνες, κολλητές, η μια με την άλλη, δεξαμενές ανάβρυζαν τα ανοιχτά καφέ λύματα. Έτρεχε χωρίς να

γυρίζει το κεφάλι κι ήταν σαν να τις βλέπει. Αριστερά του, το ένα μετά το άλλο, έφευγαν προς τα πίσω, ένα μικρό εργοστάσιο, ένα τσιμεντάδικο, ένα μαρμαράδικο. Τρύπες, μεγάλες, στο δρόμο, γεμάτες νερό. Η μια μετά την άλλη. Νταλίκες. Μπροστά του η μια, η άλλη να έρχεται, αγκομαχώντας. Πέρασε ανάμεσά τους, σαν φίδι. Να πάρει στο κινητό τα παιδιά της παρέας; Να ’ρθουν για ενίσχυση; Θα έχανε χρόνο. Ένα κτίσμα. ESKIMO. Ο δρόμος έγινε χωμάτινος. Δεξιά, συρματόπλεγμα. Πίσω του, χαμηλά, ο Κηφισός. Μια μάντρα με τσιμεντόλιθους. Τέσσερις κίτρινες, όρθιες δεξαμενές. Έστριψε δεξιά. Το βενζινάδικο της ΕΚΟ. Εργάτες που σχόλαγαν. Πακιστανοί. Να προσέχεις, μην πέσεις επάνω τους. Και σκυλιά. Παντού σκυλιά. Σιχτίρ! Τους ξέφυγε, τους παλιόπουστες. Έστριψε στη Ναυπλίου. Σιγά σιγά. Έκοψε. Να φυλαγόμαστε! Να, η Τατοΐου! Να βγει, πάνω από τη γέφυρα, στη Μεταμόρφωση; Ή να πάει προς Μενίδι; Καλύτερα στη Μποφίλια! Στη διχάλα του δρόμου, τους είδε. Είχαν κατεβεί από τ’ αυτοκίνητο. Κοίταζαν ολόγυρα. Έστριψε με προσοχή. Ξαναπήρε τη Ναυπλίου. Τον είδαν. Πήρε προς τα κάτω το τελευταίο στενό, προς την Αρτέμιδος. Τέρμα. ΟΡΙΟ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΗΣ. Να ’τοι! Έρχονται. Απ’ την αρχή της Αρτέμιδος. Κάνει προς τα πίσω. Στροφή επιτόπου. Δεν προλαβαίνει να ξαναστρίψει. Μπροστά του κάποιοι σχολάνε. Μαζεμένοι. Κοιτάνε. Μια στροφή ακόμα. Μετά ευθεία. Πού πηγαίνει αυτός ο δρόμος; Μια πύλη. Κλειστή. OLYMPIC FOODS. Αδιέξοδο. Σταμάτησαν. Κατέβηκαν. Ακροβολίστηκαν. Ο Μπέκας στη μια πλευρά του Βιτάρα. Ο Νίκο απ’ την άλλη, κοντά στο δέντρο. Ο τρίτος, στη γωνιά του εργοστασίου. Ο Μίμης πυροβόλησε. Τρεις φορές. Τίποτα. Τράβηξε τη σιδερένια πύλη. Κλειδωμένη. Ο Μπέκας σήκωσε το πιστόλι του, ένα βαρύ, παλιό Μπράουνινγκ και σημάδεψε χωρίς βιασύνη, με τα δυο χέρια - το Μίμη. Στο κούτελο. Πίεσε τη σκανδάλη. Έπεσε.

Η ψυχη τησ πολησ από τον Παντελή Αμπαζή

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθηματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ. Ο “παντελώς χειροποίητα” μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της “Ανωτάτης Ζαμπετικής”. Αναφωνεί “Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!” και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνές με τραγούδια απ’ τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ “ανεξήγητα αρέσω”

Η καλύτερη ευχή μετά τις γιορτές: Καλή χώνεψη! Τι έγινε ρε παιδιά; Μέσα σε δύο μέρες, πήρα ένα χρόνο και τρία κιλά… Άσε που θα μας βλέπουν οι εξωγήινοι και θα απορούν: Γιατί αν το καλοσκεφτείς τι γιορτάζουμε; Μια πλήρη περιστροφή της Γης γύρω απ' τον Ήλιο. Ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς. Γεράσιμε, γεράσαμε κι απόψε! Πώς περάσατε; Οικογενειακά. Πλούσια τα ελέη στο φορτωμένο τραπέζι. Αβέρτα μετά οι σόδες και τα περιέ. Λες δεν θέλω να ξαναδώ φαγητό ποτέ. Και την άλλη μέρα πεινάς σαν να είσαι νηστικός μιά βδομάδα. Προχθές Τρίκαλα, σήμερα Αθήνα και αύριο Λονδίνο. Ένα μεγάλο χωριό ο κόσμος όλος. Έξω απ' το χλιδάτο πεντάστερο, δυό άστεγοι κοιμούνται σε χαρτόκουτα. Αδέσποτα, ζητιάνοι και σκορπισμένα σκουπίδια δίπλα στις στολισμένες βιτρίνες. Ένα τουρλού η ζωή μας. Ανθρώπινη κι απάνθρωπη. Ρίχνεις μια φευγαλέα ματιά στις φωτογραφίες από περασμένα Χριστούγεννα. Ο χρόνος ανελέητος. Τα μωρά μεγάλωσαν, τα αγόρια γίναν άντρες, τα κοριτσάκια γυναίκες. Εμείς μεσήλικες πια. Και πόσο αφόρητα μοιάζουμε στους γονείς μας προ εικοσαετίας. Το χειρότερο όμως είναι κάποιες απουσίες. Η γιαγιά και ένας θείος δεν είναι πια ανάμεσά μας. Και κάποιοι φίλοι δεν θα μας πάρουν τηλέφωνο να μας ευχηθούν…

Μ' αυτές τις σκέψεις στο μυαλό, παίρνω αγκαλιά την κιθάρα και το πρώτο τραγούδι του συμμετρικού 2020 είναι εδώ και σας περιμένει να το τραγουδήσετε:

Τη μια στιγμή ήσουν εκεί την άλλη σ' άλλο μέρος σαν χθες που ήσουνα παιδί μεθαύριο θα 'σαι γέρος. Γρήγορα μεγαλώνουμε και γρήγορα γερνάμε και σήμερα χορταίνουμε και αύριο πεινάμε. Αυτό είναι ο άνθρωπος ευαίσθητος κι απάνθρωπος. Αυτό είναι ο άνθρωπος ανθρώπινος κι απάνθρωπος. Κλαίμε απαρηγόρητα και ύστερα γελάμε και δύσκολα μαθαίνουμε και εύκολα ξεχνάμε. Τρελά ερωτευόμαστε χωρίζουμε εν τάχει γεννιόμαστε ολόγυμνοι πεθαίνουμε μονάχοι.

www.ampazis.gr

ξελευθερία

ενα παραμυθι

από τον Δημήτρη Προύσαλη

Πόσο ζυγίζει ένα μάτι; Παραμύθι από το Πήλιο

ένε πως μια φορά κι έναν καιρό ήταν σε έναν τόπο μια πολιτεία. Απλωνόταν δίπλα στη θάλασσα, ξεκίναγε από την άκρη της κι έφτανε μέχρι που άρχιζε το δάσος το μεγάλο. Στους δρόμους της, συναντούσες ανθρώπους όλων των λογιών: εμπόρους, πραματευτάδες, νοικοκυραίους, μαστόρους, χαμάληδες, ζητιάνους, δουλευτάδες, τεμπέληδες, αρχόντους, παρακατιανούς. Κουβαλούσαν άλλοι βιος μεγάλο, άλλοι όνομα, άλλοι μονάχα φτώχεια και σκοτούρες από κείνες που όλον τον κόσμο βασανίζουν. Μια μέρα ένας ψαράς κίνησε από το σπιτικό του στην άκρη της πόλης να πάει στο λιμάνι. Εκεί μπαίνει στη βάρκα του, ξανοίγεται στο πέλαγος να καλάρει τα δίχτυα του. Τα μαζεύει σαν έρχεται η ώρα, να βγάλει το μεροκάματο. Μα σαν τα τράβηξε δεν βρήκε τίποτα! Ρίχνει τα δίχτυα δεύτερη φορά, τα σηκώνει μα τα αντικρίζει δίχως ψάρια. Προσπαθεί τρίτη φορά, μα η θάλασσα σαν από πείσμα δεν του έδινε τίποτα. Γυρίζει στο λιμάνι, δένει τη βάρκα στον ντόκο και τραβά στην αγορά. «Μήτε λέπι δεν έβγαλα σήμερα, μα το στομάχι σκόντο δεν κάνει κι έχω στόματα να θρέψω…» μουρμουράει. Ο δρόμος για την αγορά περνούσε μπροστά από το παλάτι του βασιλιά. Εκείνη την ώρα ήταν κάτω από ένα κιόσκι στον κήπο με τα δέντρα. Τα παιδιά του έπαιζαν τριγύρω, οι υπηρέτες έτρεχαν ξοπίσω τους, το τραπέζι ήταν στρωμένο μ’ όσα έβαζε ανθρώπου νους και τα σκυλιά του έτρωγαν σε πιάτα χρυσά. Την ώρα που ο ψαράς περπατούσε, γυρίζει κι αντικρίζει τον κήπο, βλέπει τα σκυλιά να τρώνε σε πιάτα χρυσά, τον παίρνει το παράπονο: «Μωρέ, λέει ο λαός πως του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο είναι δέκα φορές αδειανό και μια φορά γεμάτο, μα τούτο το πράγμα, να τρώνε τα σκυλιά από πιάτα χρυσά και να πεινάνε οι ανθρώποι, δεν το θέλει μήτε ο Θεός, ας είναι άδικος του λόγου του…» Θες γιατί ξεστόμισε δυνατά, θες γιατί ο βασιλιάς τον είδε που κοντοστάθηκε και δαγκώθηκε, στέλνει τους υπηρέτες του να τον φωνάξουν. Ο

ψαράς βρέθηκε αντίκρυ στο βασιλιά και τον ζώνουν τα φίδια. «Τι μουρμούραγες σαν πέρναγες έξω από τον κήπο, ψαρά;» τον ρωτά. «Τίποτε, άρχοντά μου…» λέει ο άνθρωπος κεραυνωμένος. «Μα, σε άκουσα, να μουρμουράς για σκυλιά και πιάτα χρυσά! Τι ξεστόμισες;» λέει ο βασιλιάς αγριεμένα. «Βασιλιά μου, σήμερα έριξα τα δίχτυα κάμποσες φορές και δεν ψάρεψα τίποτα, τα παιδιά μου θα πεινάσουν. Είδα τα σκυλιά σου που τρώγανε σε πιάτα χρυσά και μ’ έφαγε η στενοχώρια…» Ο βασιλιάς αποκρίνεται: «Θα σου δώσουμε φαγί, για τα παιδιά σου, και εσύ θα πας να ψαρέψεις ξανά. Ό,τι πιάσεις, θα το φέρεις κι εγώ θα σου δώσω το βάρος του σε χρυσάφι…» Ο ψαράς πηγαίνει σπίτι του, ταΐζει τα παιδιά του. Την άλλη μέρα ξανοίγεται πάλι στο πέλαγο. Φτάνει σε μέρος με ρεύματα, πέρασμα ψαριών και απλώνει τα δίχτυα. Περιμένει όσο έπρεπε, τα σηκώνει, κοιτάζει και τι να δει; Τα δίχτυα αδειανά, δεν είχε σκαλώσει λέπι! Κάνει κουπί, πηγαίνει πιο πέρα, ξαναρίχνει δίχτυα, περιμένει όσο έπρεπε, τα τραβά, κοιτάζει, τίποτα! «Ανάθεμα την τύχη μου!» φωνάζει με μάνητα ο ψαράς, πιάνει τα κουπιά, πηγαίνει παραπέρα. Ρίχνει τα δίχτυα του ξανά, περιμένει, τα τραβά, κοιτάζει, τι να δει; Ανάμεσα στα δίχτυα ήταν ένα μάτι! «Φτου! Τι μού ’λαχε; Τόσες φορές καλαίρνω και δεν έπιασα τίποτα! Όσο ζυγίζει τούτο το μάτι, θα το πάρω σε χρυσάφι, απ’ το τίποτα καλό είναι…» Γυρίζει στο λιμάνι, δένει τη βάρκα και πηγαίνει στο παλάτι. Ο βασιλιάς τον περίμενε, είχε μπροστά του τη ζυγαριά που δε λάθευε ποτές. Βλέπει να βγάζει ο ψαράς απ’ την τσέπη ένα μαντήλι, το ανοίγει και δείχνει το μάτι! Τον κοιτάζει κατάματα και λέει: «Η τύχη σού γύρισε την πλάτη, μα θα σου δώσω το βάρος της ψαριάς σου σε χρυσάφι…». Οι υπηρέτες βάζουν το μάτι στη μια μεριά της παλάντζας, βάζουν χρυσά φλουριά στην άλλη, μα το μάτι ήταν βαρύτερο! Βάζουν ένα πουγκί χρυσάφι, μα το μάτι στο τάσι του απόμενε κολλημένο στο πάτωμα! Οι αυλικοί το πιάνουν στη χούφτα τους, ήταν αλαφρύ. Το βάζουν στο ζύγι ήταν βαρύτερο απ’ το χρυσάφι…

«Βάλτε κι άλλο!» παράγγειλε ο βασιλιάς, μα το μάτι ήταν πάντα βαρύτερο! Ο βασιλιάς τα χρειάστηκε, φωνάζει τη δωδεκάδα των συμβούλων να δώσει εξήγηση σε τούτο το παράξενο... Εκείνοι άνοιξαν τα κιτάπια, κουβέντιασαν ώρες, μέρες πολλές, μα λύση δεν βρήκαν. Τότε ένας από τους σοφούς λέει: «Βασιλιά, να φωνάξουμε τον γέροντα που ζει ψηλά στο βουνό, μπορεί του λόγου του να ξέρει…» ¨Έστειλαν και τον έφεραν στο παλάτι. Εκείνος στάθηκε μπροστά στη ζυγαριά. «Φέρτε μια χούφτα χώμα» λέει. Παίρνει το χώμα και το ρίχνει πάνω στο μάτι μέχρι να σκεπαστεί καλά. Μεμιάς η ζυγαριά βαραίνει προς τη μεριά του χρυσαφιού και το τάσι του ματιού βρίσκεται στον αέρα! Όλοι απόρησαν και κοιτάχτηκαν. Γυρίζει ο γέροντας και λέει: «‘Όσο το μάτι του ανθρώπου βρίσκεται πάνω από τη γης, δε χορταίνει με τίποτα, όλο ζητά περισσότερα. Σαν έρθει όμως η ώρα να πεθάνει, να θαφτεί κάτω από το χώμα, όλα εξαφανίζονται…»

Ο Δημήτρης Προύσαλης ασχολείται με τη συλλογή, καταγραφή και μελέτη των λαϊκών παραμυθιών και της αφήγησής τους από το 1999 και μοιράζεται τις ιστορίες που αγαπά από το 2003, θέλοντας να σηκώσει τα άχ του κόσμου ψηλότερα. ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ: stonparamythiontastavrodromia.blogspot.com paramythiakaimythoitoukentavrou.blogspot.com storytellingfestathens.blogspot.com fb Dimitris Prousalis

Γονιός στη γωνία μ'αγωνία από τον Βαγγέλη Νικολαϊδη

Αγάπα εσύ και μην σε νοιάζει... Νέος, ωραίος, γοητευτικός είναι αραχτός στον καναπέ του σαλονιού του, περιμένοντας την "κοπελιά" του να γυρίσει από τις καλοκαιρινές της διακοπές.. Άντε να γυρίσει να παραγγείλουμε καμιά πίτσα, να πούμε τις καλοκαιρινές μας ιστορίες, να πιούμε την μπυρίτσα μας στο μπαλκόνι και να κανονίσουμε κάνα Σ/Κ σε κανέναν κοντινό προορισμό, μιας και το καλοκαίρι κρατάει ακόμα... Ανοίγει η πόρτα, μπαίνει η Ηρώ.. έρχεται, με χαιρετάει, κάθεται δίπλα μου στον καναπέ και εκεί που είμαι έτοιμος να πω θες μια "σπέσιαλ" και να μην βάλω πεπερόνι, που με χαλάει λίγο; με προλαβαίνει η Ηρώ.. Είμαι έγκυος.. Ε; Τι; Ποιος; Παρντόν; Άκουσα καλά; Είμαι έτοιμος; Θέλω; - δεν θέλω; μπορώ;- δεν μπορώ; Πρέπει να αλλάξουμε σπίτι; (μεγαλύτερο), αυτοκίνητο, να βρω και άλλη δουλειά; και εν τέλει εγώ γιατί δεν πεινάω πια;; 🤔 Από μέσα μου όλα αυτά.. έχοντας ένα χαμόγελο "ψεύτικο", μπορεί και ηλίθιο, γιατί είχα δει στις ταινίες ότι όλοι χαίρονται πολύ και πανηγυρίζουν πάνω στον καναπέ ή ανοίγουν το συρτάρι του γραφείου τους και δίνουν ένα Ρόλεξ στην "σύζυγο"... Εγώ"πάγωσα"... Το έχουμε; Ψέλλισα.. Που περισσότερο το άκουσα εγώ.. Ναιιιιιι λέει κατενθουσιασμένη η Ηρώ..εννοείται... Σούπερ, μου λέει... Μιλάμε και εγώ κάνω υπολογισμούς από μέσα μου, ακούω κλάματα από το δωμάτιο του μικρού και με σκέφτομαι με σαλιάρα και κουταλάκια να προσπαθώ να ταϊσω το "μωρό"..

με πάνες στα χέρια και μπιμπερό στην τσέπη.. Μάλλον προτρέχω υπερβολικά.. Άντε πάμε... Μέσα είμαι και εγώ.. Να το δούμε και αυτό, να το ζήσουμε, να γίνω Μπαμπάς... Και κάπως έτσι μετά από εννιά μήνες ήρθε ο Ηλίας.. Ναι έδωσα το όνομα του πατέρα μου, που του έχω φοβερή αδυναμία και θα τον έβγαζα και Τιραμόλα, αν τον έλεγαν έτσι... Και να τα ξενύχτια, να τα βραδινά ταΐσματα, να τα πρώτα δόντια, τα πρώτα του φαγητά, τα πρώτα του μπουσουλήματα, τα πρώτα βήματα - τρεξίματα - πεσίματα.. η πρώτη του μέρα στο σχολείο.. η πρώτη του μέρα στο κολυμβητήριο.. Η πρώτη μας φορά στο γήπεδο στον Ολυμπιακό μας.. Οι πρώτες μας βόλτες με τα ποδήλατα, η πρώτη μας φορά που παίζουμε "αντίπαλοι" στο ίδιο γήπεδο.. Πως περάσανε τα χρόνια; Τι αληθινό, τι χαζοχαρούμενο χαμόγελο έχω τώρα που θυμάμαι και γράφω όλα αυτά.. Τι γεμάτος νιώθω, τι χαρές έχω πάρει και έχω δώσει, τι φοβερά συναισθήματα μπορείς να πάρεις προσφέροντας μόνο αγάπη και πόσα μα πόσα μπορείς να λάβεις από αυτά τα πλασματάκια; Δεν χρειάζονται μεγαλύτερα σπίτια, ούτε μεγαλύτερα αυτοκίνητα, ούτε κολέγια, ούτε τραπεζικές καταθέσεις στην Ελβετία... Αγάπη χρειάζεται.. Και ο Ηλίας και εμείς και όλοι... Τίποτα άλλο.. Αγάπη και πίστη στην οικογένεια.. Η καλύτερη "ομάδα".. Ναι είμαι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της... Έγινα ίσως.. Το σίγουρο είναι ότι δεν το αλλάζω με τίποτα... Ο Μάριος τι κάνει εδώ δίπλα μου..;

ξελευθερία

ΟΚΤΩΒΡΗΣ

Η Συνταγή του μήνα Μια αληθινή ιστορία δια χειρός και στόματος Πέρσας Δράκου

Υλικά 1 κιλό λαιμός χοιρινός κομμένος σε κύβους

ΗΟΜΑDE

2 πιπεριές κομμένες σε λωρίδες (εγώ βάζω μια πράσινη και μια κόκκινη) 1 ποτηράκι τσίπουρο 1 ποτηράκι λάδι

Ψωμί

Έκανα την κουζίνα μου μεζεδοπωλείο

Κάθε τηγανιά που σέβεται τον εαυτό της και, γενικά, κάθε τι που επιδέχεται χορταστικές μπουκιές ψωμιού να ρουφήξουν τα υγρά του, προτιμά το… χειροποίητο. Κοινώς: 1 κιλό αλεύρι, 2 φακελάκια ξηρή μαγιά, αλάτι, χλιαρό νερό και λίγο λάδι και γίναμε. Βρες την συνταγή που σου ταιριάζει-ρώτα την γιαγιά σου, καλέ, μην ντρέπεσαι- και απόλαυσε μοσχοβολιστό, φρέσκο ψωμί που θα ομορφύνει το τραπέζι και το στομάχι σου.

Μετά τα φαγοπότια των γιορτών, άλλοι ξεκινούν σαλάτες κι άλλες τα συνεχίζουν ακάθεκτες στα σπίτια τους και σε βερσιόν πιο απλή, πιο ανεπιτήδευτη. Είπα φέτος να φέρω την ατμόσφαιρα μεζεδοπωλείου και τσιπουράδικου στην κουζίνα-όλοι ξέρουν ότι είμαι γκουρμεδιάρα, αλλά όλοι παραδέχονται τον απόλυτό μου έρωτα με την συνθήκη της ταβέρνας. Τραπέζια γεμάτα μεζέδες, κοντούτσικα ποτηράκια με ελληνικά αποστάγματα, κρασιά και κέρασμα χαλβά σιμιγδαλένιο στο τέλος. Η πρώτη συνταγή του 2020 που θα μοιραστώ μαζί σου είναι η θρυλική, η μία και μοναδική χοιρινή τηγανιά, σε μια βερσιόν που ετοιμάζεται στο πι και φι και που σηκώνει καλεσμένους και βουτιές ψωμιού δίχως τύψεις στην σάλτσα. Δεν την έχω τελειοποιήσει σε βαθμό που να συγκρίνεται με την τηγανιά των αγαπημένων μου μαγαζιών-και

ξέρω πολύ καλά να σου πω πού θα φας τις πιο νόστιμες στην πόλη, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Λατρεύουμε cocktails, μίξεις, φλατ ουάητ καφέδες και αυγά ποσέ ΟΜΩΣ για στάσου λίγο, βρε παιδί μου. Σαν το μεζεδοπωλείο, το ουζερί, το ταβερνά-

κι δεν έχει. Εκεί όπου πας και ο μαγαζάτορας σε ξέρει με το μικρό σου. Εκεί όπου σε κερνάει μια ρακή στο έμπα και στο φεύγα. Εκεί που το φαγητό είναι μεν σαν της μαμάς σου, αλλά, εντάξει, ανεβασμένο μερικά επίπεδα. Εκεί όπου οι τιμές είναι πολύ καλές και νιώθεις άνθρωπος και μπορείς να πάρεις και δεύτερο καραφάκι. Εκεί

κρασί Ρίγανη, αλάτια, πιπέρια κατά βούληση (και λίγο θυμάρι, θα με

Εκτέλεση

θυμηθείς)

Σοτάρω το χοιρινό στο ελαιόλαδο για κανένα πεντάλεπτο και βάλε, μέχρι να πάρει χρώμα. Προσθέτω τις πιπεριές μου και συνεχίζω το σοτάρισμα για τρία λεπτά. Βάζω να πιω και το πρώτο μου ποτηράκι. Σβήνω με το τσίπουρο και προσθέτω τα καρυκεύματά μου. Αραιώνω και την μουστάρδα σε 1 φλιτζανάκι του καφέ νερό και περιχύνω την τηγανιά μου ωραία και καλά. Μόλις το κρέας πιει όλα τα υγρά του και μείνει με το λάδι του προσθέτω το κρασί και το θυμάρι. Σιγοβράζω για πέντε λεπτά ακόμη, ώσπου να μείνει η τηγανιά μόνο με το λάδι της και πάλι. Κόβω φρέσκο ψωμί και σερβίρω.

1 κουταλάκι του γλυ-

Αθαάνατο, ελληνικόο ουζερι “Ζήση μου ψεύτρα και σκληρήˮ

1 ποτηράκι λευκό ξηρό

όπου τα πράγματα είναι χειροποίητα και αποτέλεσμα μόχθου και συλλογικής δουλειάς. Από κάπου πάντα ακούγεται μουσική. Κι ένα τραπέζι στην γωνία είναι πάντα πιασμένο από την ίδια παρέα. Καλά και τα μαγειρέματα στο σπίτι, αλλά σαν την έξοδο για μεζέδες δεν έχει. Τι, έχει;

κού μουστάρδα

Να κεράσω μια ρακή να πάνε κάτω τα φαρμάκια; Η ρακή είναι φάρμακο…και για την ψυχή και για το σώμα! Τι καλύτερο, λοιπόν, για ένα χαλαρό βραδάκι με παρέα από αυτά με καλούς μεζέδες, ατόφια ρακή, όμορφη μουσική, κέφι και κουβεντούλα; Αυτή τη χαλαρή, φιλόξενη, παρεϊστικη έως και οικογενειακή ατμόσφαιρα, θα τη συναντήσετε στο «Λαϊνι» Ένα καφενείο απλό, γήινο, του γλεντιού και της χαράς. Εδώ, όλο το μαγαζί είναι μια παρέα, τα τραπέζια τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε κανένας να μην γυρίζει την πλάτη του στον άλλον. Λεπτομέρειες παραδοσιακού καφενείου που λίγοι πλέον εκτιμούν και ακολουθούν. Εξαιρετικοί μεζέδες με όλα τα προϊόντα να προέρχονται από την Κρήτη, το ίδιο και η γευστική ρακή (από την οικογένεια ή τοπικούς παραγωγούς, γιατί κανένα άλλο προϊόν, δεν θα φέρει τη γεύση που οι ίδιοι θέλουν να έχουν τα πιάτα τους). Μαζί με αυτά, έρχονται και η προφορά, η φιλοξενία, η κρητική μουσική, το γλέντι και η καλή διάθεση. Όμως, στο «Λαϊνι», μπορείς να πίνεις από το πρωί καλό καφεδάκι με λουκουμάκι. Όσο όμως η νύχτα πέφτει στον Κεραμεικό, τα καλύτερα ξεκινούν!

Το Λαΐνι, Κρητικό καφενείο | Αρτεμισίου 40, Κεραμεικός τ.: 697 91 22 343 | fb: Το λαΐνι

Πήρε το όνομα του από την παραδοσιακή αγορά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Αθήνας… Το Καπάνι τόπος συνάντησης περιπλανώμενων και θαμώνων, ανοίγει τις πόρτες του καθημερινά από το πρωί για καφεδάκι μέχρι αργά το βράδυ για εκλεκτούς μεζέδες απ’ όλη την Ελλάδα & πιάτα έκπληξη ανάλογα τα κέφια! Θα δοκιμάσετε καλής ποιότητας τσίπουρο και ρακή στη ζεστή ατμόσφαιρα του χώρου!

Χίου 29, Άγ. Παύλος Μεταξουργείο | τ: 215 56 00 234 | fb: Καπάνι

"Αυχενικό σύνδρομο" ξελευθερία

Ψυχολογικό λεξικό από τον σταυρο μπουγκα Ψυχολόγος Ευελπίδων 13 Αθήνα athens-psychologist.gr

Η παγίδα της επιλογής Μια (ίσως η πιο) συνηθισμένη αφορμή για να επισκεφθεί κάποιος/α έναν ψυχολόγο ζητώντας βοήθεια είναι η διαχείριση μιας πολύ σοβαρής κρίσης στη σχέση του/ης ή μετά από έναν οδυνηρό χωρισμό. Οι αιτίες του άδοξου τέλους μιας σχέσης είναι, όπως όλοι μας γνωρίζουμε, πολλές. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε μια όχι ακριβώς αιτία, αλλά μια παράμετρο θα έλεγα καλύτερα που ίσως δεν της έχουμε δώσει την προσοχή που της αξίζει. Αντιμετωπίζοντας παρόμοια περιστατικά χωρισμών διαπιστώνω με προβληματισμό αυτό που θα μπορούσα με δυο λόγια να ονομάσω ως την «παγίδα της επιλογής». Σ’ ένα περιβάλλον που, είναι αλήθεια ότι, μας προσφέρει άπειρες επιλογές νέων συντρόφων (περίπου το 20% των σχέσεων γίνεται πλέον μέσα από τις διάφορες εφαρμογές γνωριμιών που φιλοξενούν χιλιάδες προφίλ) γίνεται όλο και πιο δύσκολο είτε να αντισταθούμε στον «πειρασμό», είτε να δουλέψουμε για να βελτιώσουμε τη σχέση στην οποία βρισκόμαστε. Και για τους ίδιους λόγους γίνεται όλο και πιο εύκολο να χωρίζουμε αναζητώντας νέο/α σύντροφο που θα πληροί περισσότερα κριτήρια. Δεν καταβάλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια για τη σχέση μας και συχνά κάποιοι και κάποιες από εμάς βρισκόμαστε σε μια συνεχή αναζήτηση του/της ιδανικού συντρόφου, ξοδεύοντας το όλο και λιγότερο και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο ,όλο και πιο πολύτιμο ψυχικό μας απόθεμα. Φυσικά και δεν είναι λύση να παραμένουμε σε μια σχέση που μας ταλαιπωρεί. Μήπως όμως με την πρώτη δυσκολία ακριβώς επειδή σκεφτόμαστε ότι έχουμε και άλλες πολλές επιλογές εγκαταλείπουμε και μόνο με τη σκέψη να προσπαθήσουμε λίγο; Γιατί τελικά νομίζω ότι έχει σημασία να θυμόμαστε ότι σε κάθε σχέση που κάνουμε στη ζωή μας καταθέτουμε, όχι ακριβώς συνειδητά, ένα κομμάτι του εαυτού μας και με κάθε χωρισμό. μαζί με όλα τα άλλα, αποχωριζόμαστε και αυτό.

Κατά τους χειμερινούς μήνες, πολλοί ασθενείς παραπονούνται για πόνους στον αυχένα. "Γιατρέ μου, με έχει πιάσει το αυχενικό μου", είναι μια πολύ συνηθισμένη παρατήρηση. Μια παρατήρηση που ακούγεται από ασθενείς διαφόρων ηλικιών, από νεούς μέχρι ηλικιωμένους. Τι είναι αυτό που προκαλεί αυτό τον πόνο σε ένα τόσο ευρύ φάσμα ασθενών; Η απάντηση είναι απλή. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο αίτιο. Και όπως δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο αίτιο, δεν υπάρχει κοινή συμπτωματολογία. Εκτός του πόνου, πολλοί διαμαρτύρονται για δύσκαμπτο αυχένα, μουδιάσματα στο χέρι, αδυναμία συγκράτησης αντικειμένων, κεφαλαγίες και ζάλη. Λόγω της ποικιλίας αιτιών και συμπτωμάτων, δεν είναι επιστημονικά ορθός ο όρος "αυχενικό σύνδρομο". Για αυτό έχει τεθεί στον τίτλο εντός εισαγωγικών. Τα αίτια και τα συμπτώματα του "συνδρόμου" εξαρτώνται από την ηλικία εμφάνισης των συμπτωμάτων. Στις μικρότερες ηλικίες, αν δεν υπάρχουν παθολογικά αίτια, μπορεί να οφείλεται σε κακή στάση στις καθημερινές δραστηριότητες και σε λανθασμένη θέση της κεφαλής στον ύπνο. Μια χρόνια αυχεναλγία σε νέο άτομο μπορεί να οφείλεται σε κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου. Μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να δίνει συμπτώματα όπως αιμωδίες και πόνο που αντανακλά

στο άνω άκρο. Σπανιότερα δε, μπορεί να υπάρχει και κάποια συγγενής κατάσταση όπως συνοστέωση σπονδύλων. Δεν πρέπει να παραλείψουμε και την αυχεναλγία στα πλαίσια ρευματικής νόσου. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, η συνηθέστερη αιτία "αυχενικού συνδρόμου" είναι η εκφυλιστική σπονδυλοαρθροπάθεια, δηλαδή η εκφύλιση των μεσοσπονδυλίων δίσκων και αρθρώσεων με την πάροδο του χρόνου. Ο πόνος είναι το κυρίαρχο σύμπτωμα. Πολλοί ασθενείς αναφέρουν κεφαλαλγίες, ζάλη ή ίλιγγο. Για να προκληθούν, όμως αυτά τα συμπτώματα από τους αυχενικούς σπονδύλους, σημαίνει ότι η αρθροπάθεια είναι τόσο προχωρημένη ώστε να εμποδίζει την κυκλοφορία του αίματος από τις σπονδυλικές αρτηρίες. Δεν είναι, όμως, συχνή αυτή η απόφραξη. Επομένως θα ήταν συνετό να ζητηθεί και η εκτίμηση ενός νευρολόγου, παθολόγου ή ΩΡΛ. Πολύ συχνά, οι πάσχοντες από "αυχενικό σύνδρομο" δεν επισκέπτονται τον ειδικό ιατρό, αποδίδοντας τα συμπτώματα στον ..καιρό, στην κούραση, στο άγχος. Συνήθως, όταν τα συμπτώματα επιδεινωθούν τότε αναζητούν την επιστημονική συμβουλή. Καλό θα ήταν να γίνεται η εκτίμηση της χρόνιας αυχεναλγίας πριν επιδεινωθεί, ώστε να αντιμετωπισθεί σωστά. Ποια είναι, όμως, η αντιμετώπιση του "συνδρόμου"; Αυτή θα γίνει αφού εντοπιστούν τα

Πέτρος Ν. Δεμπεγιώτης MD, MSc Ορθοπαιδικός Χειρουργός Διπλωματούχος Ιατρός στη Neural Therapy

αίτια. Αν οφείλεται σε κακή στάση του αυχένα, συνιστάται η τροποποίηση των δραστηριοτήτων,η βελτίωση της στάσης του κεφαλιού και η χρήση μαξιλαριών που βελτιώνουν τη θέση στον ύπνο. Αν υπάρχει κάποιο παθολογικό αίτιο όπως κήλη ή εκφύλιση δίσκου ή σπονδυλοαρθροπάθεια, τότε ακολουθούμε συντηρητική αγωγή με μυοχαλαρωτικά ή/ και αντιφλεγμονώδη, φυσικοθεραπεία, neural therapy, ιατρικό βελονισμό. Όμως αν η κλινική εξέταση και οι εργαστηριακές εξετάσεις αναδεικνύουν βλάβες στο νωτιαίο μυελό από την πίεση του δίσκου και έντονα νευρολογικά συμπτώματα, τότε θα πρέπει να καταφύγουμε στη χειρουργική αντιμετώπιση. Το "αυχενικό σύνδρομο" είναι μια κατάσταση, η οποία ταλαιπωρεί πολλούς συνανθρώπους μας στην καθημερινότητα τους. Η εκτίμηση από τον ειδικό και η αντιμετώπιση του, είναι ουσιώδους σημασίας για βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Γριπη/rsv: ερχονται! Είστε προετοιμασμένοι; Στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο το Βόρειο Ημισφαίριο, κάθε χρόνο κατά τους χειμερινούς μήνες, εκατομμύρια άνθρωποι όλων των ηλικιών αρρωσταίνουν μία ή περισσότερες φορές μέσα στην ίδια περίοδο από ιούς που προσβάλλουν το αναπνευστικό σύστημα. Οι περισσότερες «χειμερινές» ιώσεις οφείλονται σε ιούς του κοινού κρυολογήματος (ρινοϊοί) οι οποίοι σπάνια προκαλούν κάτι περισσότερο από το γνωστό συνάχι (ρινική καταρροή και συμφόρηση, πονόλαιμος, βήχας, καταβολή δυνάμεων, ασαφείς πόνοι μυών και αρθρώσεων) που διαρκεί λίγες μέρες και υποχωρεί χωρίς θεραπεία. Όμως δεν είναι όλες οι ιώσεις αθώες. Ορισμένες φορές προσβαλλόμαστε από πιο παθογόνους ιούς όπως ο ιός της Γρίπης και ο Αναπνευστικός Συγκυτιακός Ιός (γνωστότερος με το αγγλικό ακρωνύμιο RSV). Πως εκδηλώνεται η λοίμωξη από ιό της Γρίπης ή από RSV; Και οι δύο ιοί όταν προσβάλλουν τον άνθρωπο προκαλούν τη λεγόμενη «γριππώδη συνδρομή», μια πιο θορυβώδη εκδοχή του κοινού κρυολογήματος που συχνά συνοδεύεται από πυρετό. Το πόσο σοβαρά θα εξελιχθεί ένα τέτοιο σύνδρομο εξαρτάται κυρίως από το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου το οποίο είναι η άμυνα του οργανισμού έναντι ξένων εισβολέων όπως οι ιοί. Άτομα με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα θα καταφέρουν σύντομα να περιορίσουν τη λοίμωξη στο ανώτερο αναπνευστικό (μύτη, φάρυγγας), να καταπολεμήσουν τον εισβολέα και να αυτοϊαθούν. Πότε φοβόμαστε τον ιό της Γρίπης και τον RSV; Όταν οι ιοί αυτοί προσβάλουν ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, αν δεν αναγνωριστεί γρήγορα η νόσος, μπορεί να επεκταθούν και να βλάψουν το κατώτερο αναπνευστικό σύστημα δηλ. τους πνεύμονες. Η προσβολή των πνευμόνων είναι δυνητικά θανατηφόρα και χρήζει άμεσης ιατρικής παρέμβασης. Ποια άτομα κινδυνεύουν περισσότερο από επιπλοκές του ιού της Γρίπης ή του RSV; Άτομα υψηλού κινδύνου για σοβαρές επιπλοκές

Γρίπης/RSV είναι τα παιδιά και τα βρέφη, οι ηλικιωμένοι, άτομα με προϋπάρχοντα προβλήματα αναπνευστικού (π.χ. βαρείς καπνιστές, ασθματικοί, ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια) και άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα (π.χ. αυτοάνοσα νοσήματα, χημειοθεραπεία, αβιταμινώσεις,HIV). Έχω «κρυολογήσει». Πρέπει να εξεταστώ για Γρίπη/RSV; Σε κάθε περιστατικό σοβαρής λοίμωξης του αναπνευστικού (υψηλός πυρετός, δυσκολία στην αναπνοή) πρέπει να αναζητείται ο υπεύθυνος παράγοντας, ιδιαίτερα σε άτομα υψηλού κινδύνου για βαριά νόσο. Επειδή τα αίτια μιας «γριππώδους συνδρομής» είναι πολλά και όχι πάντα ιογενή, κρίνεται συνήθως απαραίτητο ο ασθενής να ζητά έγκαιρα ιατρική συμβουλή και σε υποψία ιογενούς λοίμωξης να γίνεται εξέταση για τα συχνότερα και επικινδυνότερα ιογενή παθογόνα δηλ. τον ιό της Γρίπης και τον RSV. Ποιες εξετάσεις πρέπει να κάνω για να ξέρω αν έχω προσβληθεί από ιό Γρίπης ή από τον RSV; Υπάρχουν δύο ειδών εξετάσεις οι οποίες γίνονται με λήψη ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος γρήγορα, ανώδυνα και αναίμακτα. 1. Έλεγχος με απλό τεστ ανοσοχρωματογραφίας για Γρίπη και RSV. 2. Μοριακός έλεγχος για Γρίπη και RSV. Αν και αποδεδειγμένα ο μοριακός έλεγχος δίνει πολύ πιο αξιόπιστα αποτελέσματα, μέχρι πρόσφατα τα απλά τεστ προτιμούνταν γιατί διεξάγονταν αυθημερόν ενώ αντίθετα ο μοριακός έλεγχος ήταν χρονοβόρος (αποτέλεσμα σε 2-3 εργάσιμες μέρες). Ωστόσο το μειονέκτημα των απλών τεστ είναι ότι έχουν πολύ χαμηλή ευαισθησία δηλ. πολλές φορές αποτυγχάνουν να ανιχνεύσουν τον ιό στο δείγμα του ασθενούς που στην πραγματικότητα έχει λοίμωξη από Γρίπη/RSV χάνοντας την ευκαιρία για έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία που μπορεί να αποβεί μοιραία. Σήμερα όμως σε εργαστήρια με σύγχρονους μοριακούς αναλυτές υπάρχει δυνατότητα αξιόπιστου μοριακού έλεγχου σε ελάχιστο χρόνο και έκδοσης του αποτελέσματος αυθημερόν καθιστώντας πλέον τα απλά τεστ παρελθόν.

Σαράντης Βλάχος, Ιατρός-Βιοπαθολόγος Επιστημονικός Υπεύθυνος, Κοσμοιατρική Σεπολίων

• Μαγνητική Τομογραφία • Αξονική Τομογραφία • Μαστού Ψηφιακή Μαστογραφία - Τομοσύνθεση Υπέρηχος Μαστού - Ελαστογραφία • Ψηφιακή Απεικόνιση Οδόντων Yπολογιστική τομογραφία κωνικής δέσμης CBCT - Ψηφιακή Πανοραμική Aκτινογραφία Ψηφιακή Κεφαλομετρική Ακτινογραφία • Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας • Λιπομέτρηση • Υπέρηχοι Σώματος Ελαστογραφία Υπέρηχοι (Triplex) Αγγείων Διακολπικό - Διορθικό Υπερηχογράφημα Υπέρηχοι Μυοσκελετικού Υπέρηχοι Αρθρώσεων - Μαλακών Μορίων • Βιοψίες • Aκτινολογικό

ΤΜΗΜΑΤΑ

• Kαρδιολογικό Υπέρηχοι (triplex) καρδιάς Τεστ Κοπώσεως ABPM Echo-stress Holter ρυθμού & πιέσεως • Νευρολογικό Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα Φλοιοχαρτογράφιση (με επεξεργασία brain maping) Hλεκτρομυογράφημα Ηλεκτρονευρογράφημα Έλεγχος Desmedt Προκλητά Δυναμικά (Σωματοαισθητικά / Ακουστικά / οπτικά)

Biofeedback • Γαστρεντερολογικό Γαστροσκόπηση Κολονοσκόπηση Εικονική Κολονοσκόπηση • Μικροβιολογικό Αιματολογικό / Aνοσολογικό / Βιοχημικό Ορμονολογικό / RAST test Επίπεδα Φαρμάκων Νεοπλασματικοί Δείκτες Κυτταρολογικό / Τest PAP Check up / Προγεννητικός Έλεγχος • Μοριακές Εξετάσεις Πατησίων 237, Πλατεία Κολιάτσου t. 210 864 0918, 210 864 0988 f. 210 866 5155 Αμφιαράου 165, Σεπόλια t. 210 515 7982 / f. 211 106 2300 Xαλκίδος 12, Άνω Πατήσια t. 210 864 0918 / f. 210 866 5155

www.kosmoiatriki.com e-mail: info@kosmoiatriki.com

είσαι

ΤΙ ΛΕΝΕ Τ’ ΑΣΤΡΑ

ΚΟΜΑΝΤΩ

Από την Νταίζη Ντάκου

από την Μαντώ Βλάχου

#ντολυπαρτοντσαλεντζ Σε περίπτωση που δεν κατάλαβες το τίτλοχάσταγκ να σε ενημερώσω ότι πρόκειται να αναφερθώ στο viral των ημερών, στο πρώτο challenge του decade. Για τους μη ενημερωμένους το challenge αφορά ένα κολάζ φωτογραφιών προφίλ για κάθε ένα από τα 4 δημοφιλή social apps: LinkedIn, Facebook, Instagram, Tinder. Και οκ μπορεί να έχει γίνει αυτός ο κλασικός χαμούλης που μέχρι κι η θεία μου η Πότα πήρε μέρος, αλλά εγώ βλέπω να έχει και το κοινωνικό του ενδιαφέρον το #dollypartonchallenge. Μία εικόνα για κάθε εφαρμογή, κάθε εικόνα κι άλλος χαρακτήρας, αλλά και οι τέσσερις εικόνες για το ίδιο άτομο. Είμαστε τελικά τόσο πολυδιάστατοι ή απλά απελπισμένοι για διαδικτυακή αποδοχή ΩΕΩ? Γιατί πρέπει να δείχνουμε αρκετά προ-

φέσιοναλ στο LinkedIn, κοινωνικοί στο Facebook, influencers στο Instagram και κουνελάκια του Playboy στο Tinder; Όχι, δε θα πάρω, ευχαριστώ.

ΤΑΥΡΟΣ | Ευνοούνται τα ταξίδια, οι φιλοσοφικές αναζητήσεις και οι σπουδές. Υιοθετήστε μία ψύχραιμη ματιά για τα πράγματα για να μην έχετε καβγάδες με το σύντροφο ή το αφεντικό σας. Αναζητήστε καινούργιες εμπειρίες σε όλους τους τομείς. ΔΙΔΥΜΟΣ | Στηριχθείτε στον εαυτό σας, καθώς αυτό το μήνα μόνο έτσι θα μπορέσετε να δουλέψετε. Μην ζητάτε βοήθεια από τρίτους, δεν θα ευνοηθείτε σε κανέναν τομέα. Προσοχή! Μην αναλάβετε πολλά πράγματα και οδηγηθείτε στην υπερκόπωση. ΚΑΡΚΙΝΟΣ | Είναι ο μήνας σας. Η αυτοπεποίθηση σας ευνοεί σε αισθηματικά και επαγγελματικά ζητήματα. Να περιμένετε πρόταση γάμου αν είστε δεσμευμένοι. Νέες συνεργασίες αναδύονται στο θολό επαγγελματικό τοπίο. Καιρός για ερωτικές περιπέτειες! ΛΕΩΝ | Σταματήστε να αναπολείτε το παρελθόν και επικεντρωθείτε στο παρόν. Οι κόποι στον εργασιακό τομέα ίσως οδηγήσουν σε προαγωγή. Όμως μην ασχοληθείτε με την επίλυση οικογενειακών ή αισθηματικών θεμάτων, θα τα κάνετε χειρότερα.

Κουβέντες επιπέδου Κράζω θαυμάζω -λέει ο λαός- και ομολογώ ότι είναι μεγάλη αλήθεια, ειδικά αν πρόκειται για γυναικείες κουβέντες. Μία από τις πιο συνηθισμένες, άνευ ουσίας, γυναικεία συζήτηση σε καφέ, κομμωτήρια, νυχάδικα και τα συναφή είναι αυτή της "αγαπημένης influencer". Εκείνης που στηn κάθε μία μας μοιάζει με το κορίτσι της διπλανής πόρτας και είναι τάχα μου κουλ τύπισσα, που δεν προβάλlει απλά την υπερτέλεια ρουτίνα της, αλλά θέλει να περάσει ένα μήνυμα. Ξερνώ ήδη, αλλά θα συνεχίσω τη γραφή μου. Οκ, λογικό να μου αρέσει, ή να σου αρέσει η τάδε για το στυλ της, τα χόμπι της, τον εναλλακτικό και δυναμικό χαρακτήρα της, αλλά για στάσου ρε φίλη. Αν δεν είναι influencer, και γνωστή σε 10 χιλιάδες followers δεn παίζει να τη θαυμάσεις; Γιατί δηλαδή; Επειδή δεν είναι ευρέως αποδεκτή για τη γαματοσύνη της; Κορίτσια η influencer η αληθινή δεν έχει ανάγκη να την ξέρει κανείς και δεn τη νοιάζουν οι ακόλουθοι. Σε μια τέτοια αξίζει να γίνεις follower, κι ας είναι όντως το κορίτσι της διπλανής της πόρτας. #followκομαντω #lol

Και λίγη ποίηση δεν βλάπτει!

ΚΡΙΟΣ | Αντιθέσεις με ανθρώπους στον επαγγελματικό χώρο, ενδέχεται να έχουν αντίκτυπο στο πορτοφόλι σας. Μη συνεχίζετε τα λάθη του παρελθόντος στα αισθηματικά σας. Αναζητήστε νέες ηδονές. Μην αφήσετε το παλιό να επηρεάσει το νέο.

"Τα λόγια είναι του δειλού τα εργαλεία. Ποιητές. Εκφράζουν πράξεις γραπτώς. Πόσα θα ήθελα να Σου πω με πράξεις. Χίλιες λέξεις με ένα φιλί" Γιώργος Σκανδάλης "Οι Ερωσυλίες της Ερωφίλης", εκδόσεις ΛΟΓΟ_ΤΥΠΟ

ΠΑΡΘΕΝΟΣ | Έξαρση δημιουργικότητας από πλευράς σας που οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα τόσο στα επαγγελματικά, όσο και στα αισθηματικά. Πιθανή η σχέση με άτομο μεγαλύτερης ηλικίας, ενώ αν έχετε παιδιά προμηνύονται περισσότερες ευθύνες. ΖΥΓΟΣ | Βάλτε σε προτεραιότητα τα οικονομικά γιατί χωλαίνουν. Ευκαιρία για αλλαγές καριέρας ή σπιτιού ή ακόμη και τόπου διαμονής. Τα οικογενειακά θέματα βελτιώνονται αυτό το μήνα, αν δώσετε την προσοχή που πρέπει. ΣΚΟΡΠΙΟΣ | Κάθε εμπόδιο για καλό! Έτσι, όσο κι αν σας δυσκολέψει αυτός ο μήνας, θα ανταμειφθείτε τον επόμενο. Έχετε περισσότερο διάθεση και κέφι, κι αυτό σας δίνει δύναμη να βελτιωθείτε στον τομέα της επικοινωνίας. ΤΟΞΟΤΗΣ | Λόγια πίσω από την πλάτη σας, «μαχαιρώματα» στα επαγγελματικά, οικονομικές δυσπραγίες σας παρασύρουν σε νεύρα και απόγνωση. Μην αφήσετε να σας επηρεάσουν. Ηρεμήστε και το δίκαιο θα λάμψει. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ | Διάθεση ενδοσκόπησης θα οδηγήσει σε βελτίωση της καθημερινότητάς σας. Αν δουλέψετε ομαδικά και δώσετε σημασία στο σύνολο, θα αναδειχθείτε περισσότερο επαγγελματικά. Γεμάτοι αισιοδοξία έρχεται ωραία περίοδος μέχρι το Πάσχα. ΥΔΡΟΧΟΟΣ | Ήρθε η ώρα της αυτοκριτικής: ξεσκαρτάρετε ανθρώπους, καταστάσεις και επαγγελματικές αποτυχίες ώστε από τα λάθη να βγείτε πιο δυνατοί. Επαγγελματικά ευνοούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες. ΙΧΘΥΣ | Σιγά σιγά έρχεται η καταξίωση, αφού έχετε κάνει τις κατάλληλες κινήσεις για αυτό. Προσέξτε τις φιλίες. Όσες κλονιστούν αυτό το διάστημα, δεν ήταν ποτέ αληθινές. Μην μπλέξετε με νομικά ζητήματα αυτό το μήνα.

Σταυρόλεξο Από τον Λέανδρο Σλάβη

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ 1. Όταν έρχεται, καλό είναι να βρισκόμαστε σε στεγασμένο χώρο. 2. "……. πύλας", σύμφωνα με ψαλμό του Δαυίδ. - Ανάποδο... αισθητήριο όργανο (στην καθαρεύουσα). 3. Περιφορά εικονίσματος κ.λπ. έξω από τον ναό (γενική). 4. Υπάρχει και τέτοια Ανατολή. - Χρονικό ή υποθετικό. 5. Θηλυκό τη φορά. - 28 (αντιστρόφως). 6. Υποκοριστικό γυναικείου ονόματος (αντιστρόφως). - Και ένα γυναικείο όνομα. 7. Διασκέδαζαν παλιά τα παιδία και, συχνά, ήταν αυτοσχέδιες. 8. Ομόηχα φωνήνετα. - Νόμισμα χώρας της Βαλκανικής. 9. Αντωνυμία της αρχαίας (αντιστρόφως). Βασίλισσα… άλλων εποχών. ΚΑΘΕΤΩΣ 1. Έφραζε κάποτε με στουπί από βαρέλια έως και βάρκες. 2. Οργάνωση Ιρλανδών (αντιστρόφως). - Ευνοϊκό (αντιστρόφως). 3. Συνοικία της Κωνσταντινούπολης, όπου, μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1922, κατοικούσαν κυρίως Έλληνες (και άλλοι χριστιανικοί πληθυσμοί).

Grecs du Roy

4. Βρίσκονται στα Μεσόγεια (αντιστρόφως). - Εκφράζει απορία. 5. Κατά μία έννοια, κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις (αντιστρόφως). 6. Δεν βγάζουν μιλιά και έτσι (καθέτως) κι αλλιώς (αντιστρόφως). 7. Δεν είναι στραβά. - Μονάδες άλλοτε του ιππικού και σήμερα των τεθωρακισμένων. 8. Εκτείνονται κατά μήκος. 9. Ευεργέτης στην Ελλάδα και στην Αλβανία, προσωρινός πρωθυπουργός στη Ρουμανία!

Βρείτε την λύση του σταυρόλεξου στο www.ipolizei.gr

ΓΑΤΑΚΙΑ Ο ΣΚΥΛΟΣ... από τον μακη διογο

«Ωραίος, μάγκας και Παναθηναϊκός» Στις 30 Ιανουαρίου του 2007 ο Νίκος Κούρκουλος, ο μεγάλος αυτός Ελληνας ηθοποιός, «έφυγε» από τον μάταιο τούτο κόσμο νικημένος από τον Καρκίνο. Ο Κούρκουλος έγραψε μεγάλη ιστορία στον κινηματογράφο και το θέατρο, όμως αρχικά ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής στην αγαπημένη του ομάδα, τον Παναθηναϊκό. Ο Κούρκουλος αγαπούσε τον αθλητισμό. Αρχικά ασχολήθηκε με την κολύμβηση και το μπάσκετ, αλλά γρήγορα αποφάσισε ότι η μεγάλη του αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο. Τέλη δεκαετίας του ‘40 και αρχές δεκαετίας του ’50 ο Κούρκουλος έπαιζε σε φιλικά με τη δεύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού και βρισκόταν στον «προθάλαμο» της πρώτης. «Κλωτσούσα μπάλα από μικρό παιδί. Τι μπάλα δηλαδή; Μισή κάλτσα της μάνας μας παραγεμισμένη με κουρέλια! Την κάναμε στρογγυλή και μπαίναμε στις αλάνες. Πήγα, λοιπόν, στα τσικό του Παναθηναϊκού. Με παρέλαβε ο περίφημος τότε προπονητής, ο Γιόζεφ Στραντ, που δημιούργησε τα πρώτα τσικό του Παναθηναϊκού. Έτσι έφτασα μέχρι και την πρώτη ομάδα. Ούτε αυτά τα ξέρεις (γέλια). Ναι, έφτασα και στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού

H ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

...ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ! με τον Γκέιμ έναν άλλο, επίσης περίφημο, Εγγλέζο προπονητή. Νεμπίδης, Σίμος, Κουρτζίδης, Πετρόπουλος… Ήταν όλοι εκεί», θα πει σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Παναθηναϊκό Τριφύλλι» (τεύχος ΙουλίουΑυγούστου 1999), ενώ θυμάται επίσης: «Ο Γκέιμ με πίστευε, αλλά έφυγε και ανέλαβε ο Μηγιάκης, που με ξανάβαλε στον πάγκο γιατί είχε δικούς του να προωθήσει. Αυτό ήταν λυπηρό, αλλά συγχρόνως κι ευτυχές γεγονός για μένα… Κι έτσι εγώ ξαναγύρισα στον πάγκο… Εκείνη η μέρα ήταν καθοριστική. Άρχισα να αποχαιρετώ το ποδόσφαιρο. Και λέω ότι ήταν ίσως μια ευτυχής συγκυρία, γιατί στράφηκα στο θέατρο και ξεκίνησα μια άλλη πορεία στη ζωή μου». Παράλληλα με το ποδόσφαιρο ο Κούρκουλος διάβαζε για το θέατρο καθώς η τέχνη της υποκριτικής τον γοήτευε. Κατάφερε να αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου το 1958, κοντά στον μεγάλο Μάνο Κατράκη και αμέσως ξεκίνησε μια λαμπρή καριέρα. Φυσικά αν και πρωταγωνιστούσε στον κινηματογράφο και όχι στο ποδόσφαιρο, ποτέ δεν ξέχασε τον Παναθηναϊκό καθώς ήταν μόνιμος θαμώνας στα επίσημα του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και έπειτα, στη Θύρα 3 του ΟΑΚΑ. Όταν πέθανε οι οπαδοί του τριφυλλιού τον αποχαιρέτησαν με ένα πανό που έγραφε «Ωραίος, μάγκας και Παναθηναϊκός».

Τον Vergèce τον γνωρίζετε; Όχι, όχι τον Gianni Versace, τον σχεδιαστή μόδας για καλλίπυγα μοντέλα που ακριβοπληρώνουν κυρίες της υψηλής κοινωνίας για μια βραδιά. Αλλά τον Ange Vergèce, σχεδιαστή γραμματοσειράς για καλλιγραφικά έντυπα, στην γραφή του οποίου στηρίχτηκε η περίφημη το πάλαι ποτέ τυπογραφική γραμματοσειρά Grecs du Roy (γνωστή και ως garamond), με την οποία εκτυπώθηκαν πλείστα όσα βιβλία της αρχαίας και μεταγενέστερης ελληνικής γραμματείας. O Ange Vergèce, τον οποίο έχουν περί πολλού ακόμα και σήμερα οι Γάλλοι, είχε διορισθεί στις αρχές του 16ου αιώνα από τον τότε βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκο τον Α’, λόγω της ευρυμάθειάς του και ως γνώστης των ελληνικών, των λατινικών, αλλά και των εβραϊκών, στην βιβλιοθήκη του παλατιού του Φονταινεμπλώ, όπου, κατά κύριο λόγο, επιδιόρθωσε παλιά βιβλία που είχαν υποστεί φθορές, φρόντισε την τυπογραφική έκδοση ελληνικών, λατινικών και εβραϊκών βιβλίων, τα οποία με αυτόν τον τρόπο έγιναν προσιτά στο ευρύ κοινό, και σχεδίασε τους ελληνικούς χαρακτήρες που προαναφέρθηκαν. Τώρα, θα αναρωτηθείτε: γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει ο τύπος; Μα γιατί ήταν Έλληνας· Άγγελος Βεργίκιος (ή Βεργίτσης) με τ’όνομα από την Κρήτη. Ένας κοσμοπολίτης Έλληνας της εποχής, που σύχναζε πριν από καμιά πεντακοσαριά χρόνια στη βιβλιοθήκη του Φονταινεμπλώ και όχι, όπως πολλοί σημερινοί, καταχρηστικά “κοσμοπολίτες”, στο Νάμμος της Ψαρρού στη Μύκονο, για να απασχολεί τις κοσμικές στήλες του τύπου και της τηλεόρασης και να είναι άξιος της προσοχής μας. Κι όμως, αυτόν τον σημαντικό Έλληνα της τότε διασποράς, δεν αξιώθηκαν ούτε το ελληνικό κράτος ούτε οι κυριότεροι δήμοι της χώρας, όπως συμπεράναμε από την έρευνά μας με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουμε, να τον τιμήσουν δίνοντας το όνομά του σε έναν δρομάκο, σε μία πλατεία...

Ο Τι;Πώς;

Με βάση τις «αρχές της φυσιογνωμικής», το Εμπρός (3.9.1953) εντοπίζει τα σημεία που φανερώνουν την «εγκληματική φύση» του «δράκου της Βουλιαγμένης».

ξελευθερία

ανεξήγητη πόλη από τον Θανάση Βέμπο

Όταν ένα μέντιουμ αποκάλυψε τον Δράκο της Βουλιαγμένης

Η Ελένη Κικίδου σε προπολεμική φωτογραφία.

Το περίφημο διάμεσο Ελένη Κικίδου, την οποία είχε αναδείξει προπολεμικά ο πρωτοπόρος Άγγελος Τανάγρας, συνέβαλε στην σύλληψη ενός «δράκου» ο οποίος πραγματοποιούσε φονικές επιθέσεις σε ζευγαράκια στη Βουλιαγμένη.

Στις 5 Αυγούστου 1953 στο Μικρό Καβούρι της Βουλιαγμένης κάποιος άγνωστος πυροβολεί και σκοτώνει τον 35χρονο Θεόδωρο Δέγλερη ενώ τραυματίζει τη φίλη του Σοφία Μαναβάκη. Ακολουθεί αναστάτωση και η Μαναβάκη μεταφέρεται στο νοσοκομείο αλλά δεν μπορεί να δώσει την ακριβή περιγραφή του δράστη. Ο ένοχος είναι είτε ληστής, είτε «διεστραμμένος παθολογικώς τύπος», δηλαδή να προέρχεται από «τους μπανιστάς, όπως λέγονται ούτοι» (Απογευματινή, 10.8.1953), είτε ερωτικός αντίζηλος. Ο άγνωστος δράστης βαφτίζεται Δράκος της Βουλιαγμένης ενώ γίνεται γνωστό ότι παρόμοιες επιθέσεις είχαν σημειωθεί και παλιότερα στην ίδια ερημική περιοχή –όπου σύχναζαν ζευγαράκια. Το όπλο του εγκλήματος ανακαλύπτεται εκεί κοντά, αλλά τα δακτυλικά αποτυπώματα δεν ανήκουν σε σεσημασμένο κακοποιό. Με τα τεχνολογικά και εγκληματολογικά μέσα της εποχής, ελάχιστα μπορούσαν να γίνουν. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Ακρόπολις Θεόδωρος Δράκος, γνωστός από ρεπορτάζ που αφορούσαν παραψυχικά φαινόμενα, αναλαμβάνει μια ιδιόμορφη πρωτοβουλία Το μεσημέρι της 18ης Αυγούστου πηγαίνει απροειδοποίητα στο μέντιουμ Ελένη Κικίδου, ένα από τα ισχυρά διάμεσα που είχε ανακαλύψει και εκπαιδεύσει προπολεμικά ο Άγγελος Τανάγρας. Ο δημοσιογράφος ζητά από την Κικίδου να βοηθήσει στην διαλεύκανση του εγκλήματος της Βουλιαγμένης. Η Κικίδου αρνήθηκε λέγοντας

ότι η αποκάλυψη του δράστη είναι έργο των ανακριτικών αρχών. Όμως ο δημοσιογράφος επιμένει, ξέροντας προφανώς τι σημαντική επιτυχία θα είναι για αυτόν και την εφημερίδα του η αποκάλυψη έστω και ενός στοιχείου. Τελικά οι αντιρρήσεις της Κικίδου κάμπτονται και το μέντιουμ πείθεται να πραγματοποιήσει ένα «πείραμα διοράσεως». Το ίδιο βράδυ, ο Θεόδωρος Δράκος, η Κικίδου και η βοηθός της κατέβηκαν στην Βουλιαγμένη και με βάρκα πέρασαν στο Καβούρι. Η ώρα ήταν 10 μμ όταν έφτασαν με τη βοήθεια ενός φακού στον τόπο του εγκλήματος. Η Κικίδου, χάρη στις ικανότητές της αρχίζει να περιγράφει: «Ο δολοφόνος τους επλησίασε πολύ κοντά, πίσω από την πλάτη τους, στο πεύκο. Κάθησε εκεί τρία τέταρτα της ώρας και παρακολούθησε όλην την συνομιλίαν τους και τις τρυφερότητές τους. Έπειτα έφυγε από κει και ήρθε σ’ αυτό εδώ το πεύκο πλαγίως σε απόσταση δύο μέτρων. Τη στιγμή αυτήν η νέα ήτο ξαπλωμένη κατά γης. Επάνω της ο Δέγλερης εις τρυφεράν περίπτυξιν. Τότε ο δολοφόνος εκάθησε οκλαδόν και τους σημάδεψε και πυροβόλησε Είναι ψύχραιμος και έχει μια φοβερή κακία μέσα του. Δεν είναι τόσο κουτός, όσο τον φαντάζονται. Είναι ψηλός, μελαχρινός, έχει αφήσει τα πέδιλά του μακριά. Πυροβολεί επανειλημμένως και φεύγει […] προς την αντίθετον κατεύθυνσιν και κρύβεται. Έπειτα κρύβει το πιστόλι κάτω από το μέρος των βράχων και επανέρχεται προς το θύμα του. Ο Δέγλερης

δεν έχει ακόμα ξεψυχήσει. Του πιάνει το σφυγμό δήθεν και του κλέβει το ρολόι. Κλέβει ακόμα την τσάντα. Την ανοίγει, παίρνει το πορτοφόλι […]. Το ένα πόδι του είναι πληγωμένο από τις πέτρες, όπως έτρεχε ξυπόλητος. Έχει επίσης χαλασμένα δόντια […] Του λείπουν πολλά δόντια» (Ακρόπολις, 19.8.1953) Σύμφωνα με την Κικίδου, ο δράστης έχει κλέψει το πιστόλι του εγκλήματος, είναι ψηλός, αδύνατος με «εξαϋλωμένη φυσιογνωμία», φορούσε πέδιλα νο 42 και το όνομά του άρχιζε από Σ. Επί πλέον η Κικίδου είδε «στρατιώτες, αξιωματικούς, μα εκείνος δεν είναι στρατιώτης ούτε και μένει μαζί τους». Τα στοιχεία κινητοποιούν τους αστυνομικούς. Εξακριβώνεται πως το πιστόλι του φόνου είχε κλαπεί από στρατόπεδο του 25ου Συντάγματος Πεζικού, στην Αγία Παρασκευή. Σύμφωνα με στοιχεία, ο δράστης πρέπει να είναι στρατιώτης, ή να έχει απολυθεί πρόσφατα. Χρησιμοποιώντας καταθέσεις μαρτύρων που συχνάζουν στο Μικρό Καβούρι ως ηδονοβλεψίες, οι αστυνομικοί καταλήγουν στον πιθανότερο ύποπτο: τον 25χρονο Μιχάλη Στεφανόπουλο, ο οποίος είχε απολυθεί προ διμήνου από το εν λόγω στρατόπεδο και έχει έντονη ουλή στο δεξιό μέρος του λαιμού από παλιότερη οδοντιατρική επέμβαση. Ο Στεφανόπουλος συλλαμβάνεται στις 2 Σεπτεμβρίου στο Λυκαβηττό. Τα αποτυπώματά του ταιριάζουν και ο ίδιος ομολογεί ότι έκανε το έγκλημα

τυφλωμένος από πάθος. Ψυχοπαθητικό άτομο, με σεξουαλικά προβλήματα, αποδεικνύεται ότι είναι ένοχος και για προγενέστερη παρά λίγο θανατηφόρα επίθεση σε ζευγαράκι στο ίδιο σημείο. Θα καταδικαστεί σε θάνατο και θα εκτελεστεί στις 10 Αυγούστου 1954. Πολλά χρόνια αργότερα, το 2000, η Ελένη Κικίδου, θα σχολίαζε: «Ήταν πολύ άγριο πράγμα, για μένα ήταν μια τραγωδία. Αρρώστησα ψυχικά για τρεις μήνες, επειδή είχα καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, αλλά και συναισθηματικά». Μετά το 1960 η Κικίδου έπαψε να ασχολείται με υποθέσεις εγκλημάτων Η ίδια, πέντε δεκαετίες αργότερα θα πει πως «ο Θ. Δράκος με πλησίασε ανθρώπινα και όχι για να με χρησιμοποιήσει ώστε να κάνει μια δημοσιογραφική επιτυχία, αν και οι εφημερίδες του έγιναν ανάρπαστες. Ξέρετε τι λεφτά έβγαλαν από μένα;». (από συνέντευξη της Κικίδου στον δημοσιογράφο και συγγραφέα Γιάννη Ράγκο, βλ. και την εμπεριστατωμένη έρευνά του «Το μέντιουμ ‘είδε’ το δολοφόνο» (http://eglima.blogspot. gr/2006/12/i_11.html). Πάντως είναι αξιοπρόσεκτο ένα ενδιαφέρον “name-game”: στην εξιχνίαση της υπόθεσης του Δράκου της Βουλιαγμένης, είχε παίξει κρίσιμο ρόλο ο δημοσιογράφος Θεόδωρος… Δράκος.

ένα ταξίδι στον θερμό κόσμο της σούπας

μου ‘πεσ

| τησ άντασ κουγιά' |

Η ιστορία μου με τις σούπες ξεκίνησε γύρω στα 3, όταν η γιαγιά μου έπρεπε να με ταΐσει σύμφωνα με τις εντολές της μαμάς! Η σούπα που θα έτρωγα εκείνη την ημέρα εκσφενδονίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε όλη την κουζίνα. Μετά από αυτό, κανείς ποτέ δεν με πίεσε να φάω σούπα και πράγματι δεν μου άρεσαν καθόλου, αν και τους είχα δώσει πολλές ευκαιρίες. Όπως πολύ συχνά συμβαίνει βέβαια, τα γούστα και οι προτιμήσεις (ευτυχώς) αλλάζουν με τον καιρό. Έτσι και με τις σούπες, κάποια στιγμή έγινε το κλικ: σε ένα ψιλο-gourmet τραπέζι με

φίλους και γνωστούς, ήρθε μία γλυκιά κολοκυθόσουπα με κρουτόν και μπέικον! Αυτό ήταν! Από τότε οι σούπες έγιναν το αγαπημένο μου πιάτο.

κατακλύσει το δυτικότροπο μοντέλο καθημερινότητας. Μήπως ήρθε η ώρα να βάλουμε τις σούπες στο κέντρο του μενού της εβδομάδας;

Οι σούπες στην Ελληνική Γαστρονομική Κουλτούρα έχουν συνδυαστεί με το Πάσχα ή το ξενύχτι, όταν είσαι άρρωστος ή όταν έχει κρύο. Όμως τελικά, οι σούπες είναι πάντα ιδανική επιλογή, τόσο γεύσης όσο και υγιεινής διατροφής! Όλα τα θρεπτικά συστατικά που προσφέρουν τα υλικά τους, όσο και ο τρόπος μαγειρέματος είναι σαφώς ανώτερα από οποιοδήποτε «συμπλήρωμα διατροφής», που έχουν

Όπως και να έχει πάντως, αν αρρωστήσω και κάποιος μου φτιάξει ζεστή σουπίτσα, σίγουρα αποκτάει μια θέση στην καρδιά μου. Γιατί; Γιατί για όλους μας εν τέλει, το «να σου φτιάξω μια σουπίτσα;» είναι ο καλύτερος ελληνικός τρόπος για να πεις «σε νοιάζομαι».

Ιταλική Minestrone Λαχανικών ME ΖyΜΑΡΙΚΆ

Όταν πρόκειται για σπουδαία κλασικά πιάτα, στον Μαγεμένο Αυλό ακολουθούν κατά γράμμα την παραδοσιακή συνταγή εν προκειμένω την Ιταλική. Τα πιο φρέσκα λαχανικά βράζουν προσεκτικά και καρυκεύονται μόνο με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Η minestrone λαχανικών με την πάροδο του χρόνου έχει εξελιχτεί από ένα φτωχό πιάτο, σε μια υγιεινή αλλά και πολύ νόστιμη επιλογή.

Μαγεμένος Αυλός Αμύντα 4, Αθήνα | T.: 210 72 23 195 fb: Μαγεμενος Αυλος Στο Μαγεμένο Αυλό, ένα θρυλικό και πολυαγαπημένο στέκι των ανθρώπων της τέχνης, των γραμμάτων, του πολιτισμού από το 1961, ο χρόνος έχει μείνει ακίνητος, με τη γοητεία της παράδοσης να σκεπάζει κάθε γωνιά, αποτελώντας το ιδανικό σκηνικό, για να πρωταγωνιστήσει η ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα, η γεύση, η μουσική και το τραγούδι. Στα πιάτα του Μαγεμένου Αυλού, που έχουν τιμήσει με την προτίμησή τους εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής κουλτούρας και της πολιτικής ζωής, όπως ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Νίκος Γκάτσος, ο Δημήτρης Χορν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρωταγωνιστεί η παράδοση, η σπιτική φροντίδα και τα εκλεκτά, ολόφρεσκα υλικά. Ανάμεσα στα οικεία και αγαπημένα πιάτα της ελληνικής και μεσογειακής διατροφής, οι σεφ του Αυλού εμπνέονται και βάζουν πινελιές απ’ τις δημοφιλέστερες γεύσεις της διεθνούς κουζίνας. Το χειμώνα, στο εσωτερικό του, δημιουργείται κάθε βράδυ μια ζεστή και γοητευτική ατμόσφαιρα, με τους θαμώνες να απολαμβάνουν υπέροχα πιάτα υπό τους φυσικούς ήχους μικρών αλλά επίλεκτων μουσικών σχημάτων. Τα κυριακάτικα μεσημέρια μπορείτε να επισκεφτείτε τον καθιερωμένο πια πλούσιο μπουφέ του εστιατορίου και να δοκιμάσετε τα διαλεχτά πιάτα του, τις σαλάτες και τα λαχταριστά γλυκά, σε ιδιαίτερα ελκυστική τιμή, πάντα με ζωντανή μουσική και τραγούδια.

Το Ουζερί του Λάκη Ελπίδος 16, Πεζόδρομος, Πλ. Βικτωρίας Τ. 2108213776 | Fb: Το ουζερί του Λάκη Κοινό μυστικό των απανταχού ψαροφαγάδων, Το Ουζερί του Λάκη έχει χτίσει τη φήμη του από το 1984, αποκτώντας έτσι σταθερούς και πιστούς θαμώνες. Απλό, κλασικό και όμορφο, με φιλική ατμόσφαιρα, άψογη εξυπηρέτηση και μοναδική τεχνική μαγειρέματος, κρύβεται στον πεζόδρομο της Ελπίδος, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας: σερβίρει φρέσκο ψάρι, άφθονα αποστάγματα και μεγάλα χαμόγελα! Μια βιτρίνα με κάθε μέρα και διαφορετικά φρέσκα ψάρια και θαλασσινά -αναλόγως την «ψαριά»πιάτα παραδοσιακά και πιάτα πιο ιδιαίτερα με την υπογραφή της Άννας, όπως λαζάνια του μπεκρή με ρέγκα και αμύγδαλα ή μουσακάς σαρδέλα, σας περιμένουν να τα γευτείτε. Η διακόσμηση του μαγαζιού μαρτυρά τα χρόνια που πέρασαν και οι ιδιοκτήτες έχουν επιλέξει να κάνουν ελάχιστες παρεμβάσεις. Γιατί ο χώρος έχει ποτιστεί από τις ανθρώπινες ιστορίες που έχουν γραφτεί στα τραπέζια του. Και συνεχίζουν να γράφονται ακόμη και σήμερα!

τησ αννασ η ψαροσουπα & η κακκαβια!

Ίσως από τα καλύτερα πιάτα που έχω δοκιμάσει στην Αθήνα. Η Άννα σερβίρει το ψάρι χωριστά στο πιάτο και η αχνιστή σούπα με καρότο, κρεμμύδι και σέλινο έρχεται σε μπολ! Θυμηθείτε μας: μια μέρα τηλεφωνήστε και παραγγείλτε κακκαβιά να φάτε ένα βραδάκι με την παρέα σας. Δεν θα χάσετε!

για ολεσ τισ εποχεσ. ναι! Το κρύωμα Αν αισθάνεσαι ότι αρρωσταίνεις ή έχεις ήδη αρρωστήσει, μία σούπα είναι αποδεδειγμένο ότι θα σου κάνει καλό. Δεν χρειάζονται πολλά: βιταμινούχα υλικά και να τη φας ζεστή! Ακόμη όμως κι αν δεν είσαι άρρωστος, οι σούπες είναι ό,τι πρέπει για κρύα βράδια με ταινία και φλις κουβέρτα! Θα κοιμηθείς σαν πουλάκι!

Το brunch Ποιος είπε ότι brunch είναι μόνο αυγά, bacon, quiche, βάφλες και croque madame; Οι σούπες βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των φαγητών που σερβίρονται για brunch. Και λογικό είναι, αφού όπως προείπαμε αποτελεί βασικό πιάτο σε πολλές γαστρονομικές κουλτούρες. Ακόμη ένας λόγος, είναι ότι το brunch έχει τις ρίζες του στην κρύα Αγγλία του 1800! Πώς θα μπορούσε να λείπει η σούπα από αυτό το γεύμα;

Το ξενύχτι Το κόλπο των (Ελλήνων) ξενύχτηδων και φίλων του αλκοόλ για να συνέλθουν και να μην ξυπνήσουν με ανυπόφορο hangover και αναστατωμένο στομάχι, δεν είναι άλλο από τον παραδοσιακό μας πατσά! Σίγουρα μία φορά στη ζωή σου, το ξημέρωμα σε έχει βρει στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας ή στην Αθηνάς, να απολαμβάνεις μετά από έξαλλη βράδια το σωστό, ελληνικό πατσά! Γιατί κάνει καλό ο πατσάς στο στομάχι; Περιέχει αρκετά θρεπτικά συστατικά, όπως ασβέστιο, ψευδάργυρο και σελήνιο.

μου ‘πεσ Το Πάσχα H πιο παραδοσιακή ελληνική σούπα δεν είναι άλλη από τη μαγειρίτσα! Κλασικό πιάτο το Μεγάλο Σάββατο μετά την Ανάσταση. Μαγειρεύεται με λαχανικά, άνηθο, εντόσθια του αρνιού (συκωταριά) και ρύζι. Σκοπός του εδέσματος αυτού είναι να προετοιμάσει κατάλληλα το στομάχι μετά τη νηστεία της Σαρακοστής για να μην πέσει «βαρύ» το κρέας την Κυριακή του Πάσχα!

Γιουβαρλάκια αυγολέμονο

Ενώ ξακουστές είναι και η κοτόσουπα και το βραστό της Μαίρης (κατά τη διάρκεια του χειμώνα κάνουν θραύση!), η δική μας αγαπημένη σούπα είναι τα γιουβαρλάκια αυγολέμονο! Σπιτικά, μυρωδάτα, χορταστικά, ό,τι πρέπει για αυτήν την περίοδο, που η θερμοκρασία παίρνει την κατιούσα.

Οι νοστιμιές της Μαίρης Ύδρας 2, Πλατεία Αγίου Γεωργίου, Κυψέλη Τ: 210 82 29 239 // fb: Οι νοστιμιές της μαίρης

Το αγαπημένο μου παιχνίδι όταν τρώω στης Μαίρης είναι να ακούω από ποιες περιοχές της Αθήνας ήρθαν τα διπλανά τραπέζια: τόσο ξακουστές είναι οι Νοστιμιές που μαγειρεύει η Μαίρη, που τα χιλιόμετρα γίνονται χιλιοστά και κυριολεκτικά όλος ο νομός Αττικής πηγαίνει για να χαρεί η ψυχή του! Ατμόσφαιρα παρέας, άψογη εξυπηρέτηση, πιάτα σαν της μαμάς και της γιαγιάς μας, καθαρά σπιτίσια και πεντανόστιμα. Ό,τι τραβάει η ψυχή σας θα το βρείτε. Τηγανητά; Ψάρια; Θαλασσινά; Μαγειρευτά; Κρέας; Σούπες; Στη Μαίρη υπάρχουν όλα και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές! Μπορείτε πάντα να διαλέξετε από τη βιτρίνα ή να ρωτήσετε τα παιδιά του service τι άλλο υπάρχει. Και έχετε τα μάτια σας ορθάνοιχτα: οι πιο διάσημοι της Πόλης τρώνε μόνο στης Μαίρης! Ειδικά το βράδυ, όταν τα θέατρα τελειώνουν, οι θίασοι μαζεύονται και γίνονται μια παρέα με τα υπόλοιπα τραπέζια!

Ζεστή Κοκκορόσουπα

Με την υπογραφή του «Αυγού του Κόκκορα», η σούπα που έκανε γνωστό το μαγαζί σε όλη την Πόλη, σερβίρεται ακόμη όπως τότε. Τότε που ο Νίκος έβαζε κεριά στα τραπέζια για να φάνε όσοι σχόλαγαν αργά από τις δουλειές τους!

Το αυγό του κόκκορα Μυλλέρου 25, Μεταξουργείο | Τ.: 217 70 50 103 | fb: Το Αυγό Του Κόκκορα Μεταξουργείο | www.toavgotoukokkora.gr Γεννούν και τα κοκόρια μας, λέει το παλιό γνωμικό και στο φημισμένο αθηναϊκό μαγαζί που ακούει στο όνομα «Αυγό του Κόκκορα», ταιριάζει γάντι! Γιατί εδώ, θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε πιάτα, φτιαγμένα με υλικά υψηλής ποιότητας και βαθιά γνώση της γεύσης και της μαγειρικής: θεσπέσια μαγειρευτά και ψητά, ξεχωριστά ορεκτικά, μακαρονάδες και ριζότα, τόσο για τους λάτρεις του κρέατος, όσο και για χορτοφάγους. Από το 1982, τότε που ξεκίνησε από την Κυψέλη, δεν μας έχει απογοητεύσει ποτέ και γι’αυτό το λόγο οι Αθηναίοι το γνωρίζουν και το κατατάσσουν στα καλύτερα εστιατόρια της Πόλης. Τώρα, στην καρδιά του Μεταξουργείου – σε έναν χώρο που από το 1933 λειτουργούσε σαν οινομαγειρείο- μπορείτε να απολαύσετε ξεχωριστές συνταγές από τις 12.00 το μεσημέρι μέχρι τη 01.00 το βράδυ. Δώστε σημασία στην υπέροχη διακόσμηση και στο κολάζ με τις φωτογραφίες από τους ανθρώπους του θεάτρου που πέρασαν από εδώ!

Ελληνική Κοτόσουπα και «Εθνική» Φασολάδα!

Αχιλλέας Βεργίνα Βαλτετσίου 62, Εξάρχεια | τ.: 210 33 02 933 fb: Achileas1978

Η «Βεργίνα» συγκαταλέγεται πλέον ανάμεσα στα κλασικά και παραδοσιακά μαγαζιά της Πόλης, η καλύτερη επιλογή όταν θέλεις να γευτείς ελληνική κουζίνα που σου θυμίζει το οικογενειακό κυριακάτικο τραπέζι! Φυσικά, από το πλούσιο μενού και την ποικιλία των επιλογών, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι σούπες. Στη «Βεργίνα», θα βρείτε παραδοσιακές, αλλά και πιο ιδιαίτερες σούπες, πάντα με φρέσκα και αγνά υλικά. Δοκιμάστε φακές και ρεβίθια από το Φενεό, βελουτέ σούπες με μπρόκολο, κολοκύθα ή λαχανικά, σούπες κρεάτων, γιουβαρλάκια, πατσά και μαγειρίτσα (όλο το χρόνο, όχι μόνο την Ανάσταση) αλλά και ψαριών, όπως κακκαβιά και παραδοσιακή ψαρόσουπα από φρέσκο ψάρι! Και όπως διατείνονται οι άνθρωποι της «Βεργίνας»: «Χειμώνας εμφανίστηκε, ξεκίνησαν τα κρύα! Μα εμείς σας ετοιμάσαμε σούπες, όχι αστεία!».

Η πιο δημοφιλής σούπα της «Βεργίνας» είναι η κοτόσουπα, μαγειρεμένη με ελληνικά κοτόπουλα, αυγολέμονο, καρότο και ρυζάκι, ενώ η πιο παραδοσιακή είναι η φασολάδα με φασόλια από το Νευροκόπι Δράμας, μαγειρεμένη «κλασικά», μουλιάζοντας τα φασόλια από την προηγούμενη νύχτα!

η σουπα μου ειναι απ’ αλλου ταξιδι στον κοσμο ΤΗΣ ΣΟΥΠΑΣ

μου ‘πεσ

ανάλογα με το συστατικό που χρησιμοποιείται για να «δέσουν»: για παράδειγμα, «βελουτέ» ονομάζονται οι σούπες που «δένουν» με αυγά, βούτυρο ή κρέμα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΠΑΣ Αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη της σούπας εντοπίζονται μέχρι το 20.000 π.Χ! Η λέξη σούπα είναι δάνειο, από τα γαλλικά! Η γαλλική λέξη είναι soup και σημαίνει ζωμός. Μάλιστα, μία λέξη που σχετίζεται με τη σούπα είναι το restaurant: χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία τον 16ο αιώνα, για να αναφερθεί σε μια εξαιρετικά συμπυκνωμένη και φθηνή σούπα που πωλούνταν από πωλητές δρόμων και διαφημίστηκε ως αντίδοτο στη σωματική εξάντληση! ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ Η σούπα είναι βασικό πιάτο στην ξακουστή gourmet γαλλική γαστρονομία. Κατατάσσονται σε δύο βασικές κατηγορίες: τις «υγρές» και τις «παχιές». Οι πρώτες χωρίζονται στις bouillon και τις consommé, ενώ οι δεύτερες κατηγοριοποιούνται

ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ Στις Σκανδιναβικές χώρες, παραδοσιακές και εξαιρετικά δημοφιλείς είναι οι σούπες φρούτων. Καταναλώνονται κυρίως για πρωινό κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η πιο δημοφιλής είναι η σουηδική σούπα και παρασκευάζεται από αποξηραμένα φρούτα. Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΣΙΑΣ Οι σούπες καταναλώνονται ως κυρίως πιάτα στους λαούς της Ανατολικής Ασίας, αφού σχετίζονται άμεσα με την παραδοσιακή κινέζικη ιατρική. Οι ασιατικές σούπες κατηγοριοποιούνται γενικά ως αλμυρές ή γλυκές. Η ποιότητα μιας αλμυρής σούπας καθορίζεται κυρίως από το άρωμα και την γεύση του umami ή "xian", καθώς και, σε μικρότερο βαθμό, από την αίσθηση στο στόμα. Οι γλυκές σούπες όπως το tong sui χαρακτηρίζονται για το άρωμά τους, την αίσθηση στο στόμα και την επίγευση.

Σούπες με …καταγωγή Οι σούπες που προέρχονται από συγκεκριμένες χώρες είναι πολλές και ιδιαίτερες. Ψάξαμε και ανακαλύψαμε πιο ξεχωριστές γεύσεις, που σχετίζονται άμεσα με τις γαστρονομικές συνήθειες και την κουλτούρα της κάθε χώρας. Aguadito | Περού Πρόκειται για πράσινη σούπα, το χρώμα της οποίας οφείλεται στον κόλιανδρο. Περιέχει καρότο, πατάτες, μπιζέλια, κίτρινη τσίλι πιπεριά, μπαχαρικά, μυρωδικά, ενώ μπορεί να φτιαχτεί με κοτόπουλο, ψάρι ή μύδια. Είναι διάσημη για την ιδιότητά της να ανακουφίζει τα συμπτώματα του hangover Analı kızlı | Τουρκία Σούπα από τη Νότια και τη Νοτιοανατολική Τουρκία, η οποία περιλαμβάνει κεφτεδάκια, ντομάτα, πλιγούρι και ρεβίθια. Το Analı Kızlı σημαίνει, κυριολεκτικά, «με τις κόρες και τις μητέρες»: οι κόρες είναι τα ρεβίθια και μητέρες οι μπάλες από πλιγούρι. Ένα άλλο όνομα για αυτό το πιάτο είναι Yuvalama ή Yuvarlama. Είναι μέρος της παραδοσιακής τουρκικής κουζίνας. Μοιάζει -βεβαίως- με τα δικά μας «γιουβαρλάκια» Ash-e doogh | Ιράν Το Ash-e doogh, γνωστό και ως "σούπα γιαουρτιού", προέρχεται από την περιοχή των Αζέρων του βορειοδυτικού Ιράν και είναι μια από τις παραδοσιακές σούπες του Ardabil. Κοινό πιάτο που βρίσκεται σε πολλές περιοχές και πολιτισμούς, στη Δυτική Ασία. Παρασκευάζεται με γιαούρτι, διάφορα είδη βο-

τάνων (όπως κόλιανδρο, πράσα, εστραγκόν, μέντα και μαϊντανό), λαχανικά (όπως σπανάκι, ρεβίθια, σκόρδο), κεφτεδάκια αρνιού, αυγά, ρύζι, αλάτι και διάφορα είδη μπαχαρικών. Goat meat pepper soup | Νιγηρία Η πιο δημοφιλής ζεστή σούπα στη Νιγηρία. Τα κύρια συστατικά είναι το πιπέρι και το κρέας κατσίκας (σε άλλη εκδοχή χρησιμοποιείται και καραβίδα). Μπορεί να σερβιριστεί και ως ποτό. Φτιάχνεται με διάφορα μπαχαρικά, που δίνουν μια έντονη, πικάντικη γεύση. Ανάλογα με την περιοχή, μπορούν να προστεθούν βραστά σύκα, πατάτες ή λεμόνια. Συνοδεύεται με ρύζι ή μπιφτέκια. Kwati | Νεπάλ Σούπα που φτιάχνεται από εννέα τύπους φασολιών. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό πιάτο του Νεπάλ που καταναλώνεται στο φεστιβάλ Gun Punhi, την ημέρα της Πανσελήνου της Gunlā που είναι ο δέκατος μήνας στο σεληνιακό ημερολόγιο της εποχής του Νεπάλ. Το Kwāti καταναλώνεται ως λιχουδιά και για τα οφέλη για την υγεία και την τελετουργική σημασία του. Φτιάχνεται με μαύρα και πράσινα φασόλια, μπιζέλια, αρακά, ρεβίθια, σόγια κ.α.

Βιετναμέζικη “Pho”

Μία παραδοσιακή σούπα της βιετναμέζικης γαστρονομίας, είναι η Pho: rice sticks, μοσχάρι, ζωμό μοσχαριού και αρωματικά καρυκεύματα και συνοδευτικά που επιλέγετε εσείς! Εξαιρετικά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, ειδικά στο Ανόι, την πρωτεύουσα του Βιετνάμ, η σούπα αυτή είναι εξαιρετικά δημοφιλής.

Wabi Sabi Εμμανουήλ Μπενάκη 9, Εξάρχεια T.: 210 33 06 562 | Fb: Wabi Sabi Το Wabi Sabi φέρνει στην Εμμανουήλ Μπενάκη την ασιατική γαστρονομία! Εδώ και 6 χρόνια, είναι το αγαπημένο στέκι, όσων αγαπούν την εξωτική κουζίνα από τα βάθη της Ανατολής. Στο Wabi Sabi, θα βρείτε πιάτα από Ιαπωνική, Κινέζικη, Βιετναμέζικη, Ταϋλανδέζικη κουζίνα σε γενναίες ποσότητες και πολύ καλές τιμές. Έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε μεγάλη ποικιλία, σούσι, ορεκτικά, σαλάτες, πιάτα με βάση το μοσχάρι, το χοιρινό, την πάπια, το κοτόπουλο ή τα θαλασσινά. Ξεχωριστή επιλογή αποτελούν οι σούπες, που είναι εξάλλου κλασικά πιάτα στις χώρες της Ασίας και τρώγονται ως κυρίως, και όχι ως «ορεκτικά» όπως συνηθίζεται σε άλλες κουζίνες! Δοκιμάστε: Bun Bo Hue (πικάντικη σούπα με μοσχάρι και χοιρινό), Roast Duck Noodle Soup (σούπα με noodles, πάπια και λαχανικά) ή το Shoyu Charsiu Ramen (σούπα με χοιρινό).

Andaman Πειραιώς 187 & Αλόπης 65, Πετράλωνα Τ.: 211 21 04 939 | Fb: Andaman Όνομα δανεισμένο από μακρινά νησιά! Διακόσμηση φερμένη από την Ασία! Κουζίνα που σε ταξιδεύει απευθείας στα εξωτικά μέρη της Ταϊλάνδης! Φυσικά, μιλάμε για το Andaman στα Κάτω Πετράλωνα, που πλέον αποτελεί το πιο ξακουστό και αμιγώς ταϊλανδέζικο εστιατόριο στην Αθήνα. Το menu του «Andaman» περιλαμβάνει χαρακτηριστικά πιάτα της Ταϊλάνδης, όπως σούπες με διάφορα μπαχαρικά και βασικά συστατικά το χοιρινό, το μοσχάρι ή το κοτόπουλο, σαλάτα με παπάγια Ταϊλάνδης, μοναδικά noodles και soft cell crab (το λεγόμενο «μπλε καβούρι» απευθείας από την Ταϊλάνδη, θα το βρείτε μόνο στο «Andaman»). Όλα αυτά μπορείτε να τα απολαύσετε σε ένα χώρο, που σου δίνει την αίσθηση Ταϊλανδέζικης αγοράς, χωρίς όμως τη βαβούρα! Τόσο η μουσική, όσο και τα βραβευμένα cocktails (όλη η Αθήνα μιλάει γι’αυτά!), όπως και οι ξεχωριστές μπύρες, σε κάνουν να αφήνεις το άγχος και τις έγνοιες έξω από το εστιατόριο. Μπες στο Andaman και το γευστικό σου ταξίδι ξεκινάει!

Tom Yum Goong- Η Τα'ι'λάνδη στο πιάτο σου!

Η χαρακτηριστικότερη σούπα της Ταϊλάνδης είναι από τις πιο γευστικές που έχουμε δοκιμάσει! Ζωμός με μείγμα μπαχαρικών (18 συστατικά!), γάλα καρύδας, galangal, lemongrass, lime leaves, κόλιανδρο, 4 διαφορετικά ταϊλανδέζικα μανιτάρια. Μπορείτε να την απολαύσετε και έτσι, στη vegan μορφή της ή να προσθέσετε γαρίδες ή κοτόπουλο. Οι Ταϊλανδοί τη σερβίρουν με ένα μπολάκι ρύζι!

Σούπες με …καταγωγή Peanut Soup | Αφρική Σούπα με βασικό συστατικό τα φιστίκια. Αποτελεί σύνηθες πιάτο της αφρικανικής κουζίνας, αλλά τρώγεται επίσης στην Ανατολική Ασία (Ταϊβάν), στις Ηνωμένες Πολιτείες (κυρίως στη Βιρτζίνια) και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Συνοδεύεται από το παραδοσιακό, αφρικανικό «φούφου». Rassolnik | Ρωσία Παραδοσιακή ρωσική σούπα που παρασκευάζεται από αγγουράκια τουρσί, κριθάρι και χοιρινό ή νεφροειδή. Χορτοφαγική παραλλαγή rassolnik υπάρχει και συνήθως γίνεται κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής. Το πιάτο είναι γνωστό ότι υπήρχε ήδη από τον 15ο αιώνα. Το Rassolnik έγινε μέρος της κοινής

σοβιετικής κουζίνας και σήμερα είναι επίσης δημοφιλές στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία. Caldillo de congrio | Χιλή Η Χιλιανή ψαρόσουπα είναι τόσο νόστιμη, που μέχρι και ο Πάμπλο Νερούδα έγραψε ωδή στην Caldillo de Congrio. Βασικά συστατικά είναι κεφάλια ψαριών (congrio Colorado, κοινό είδος στις Χιλιανές θάλασσες), κρεμμύδι, σκόρδο, κόλιανδρο, καρότα, πιπέρι, ντομάτες, πατάτες και κρέμα. Kharcho | Γεωργία Ο Kharcho είναι μια παραδοσιακή γεωργιανή σούπα που περιέχει βόειο κρέας, ρύζι, πουρέ δαμάσκηνου και ψιλοκομμένα καρύδια. Σερβίρεται

Η ρώσικη σούπα Πόρτς

Η Αυλή του Πέτρου Λεωνίδου 86, Κεραμεικός τ. 2103423886 | fb: avlitoupetrou

Το εστιατόριο " H Αυλή του Πέτρου" (σημαίνει "αυλή του Πέτρου") στον Κεραμεικό είναι μια γραφική ταβέρνα, που προσφέρει πιάτα…διεθνούς κουζίνας. Λειτουργεί από το 1998 και έχει αποκτήσει πιστούς πελάτες. Η ζεστή ατμόσφαιρα και οι πάντα χαμογελαστοί άνθρωποι της «Αυλής του Πέτρου» μας περιμένουν για να δοκιμάσουμε τις έθνικ γευστικές επιλογές. Ό,τι βγαίνει από την κουζίνα είναι φρέσκο και χειροποίητο! Καθημερινά θα βρεις γευστικά ορεκτικά και διεθνή κυρίως πιάτα, που μπορείς να τα συνοδεύσεις με από κρασί, κρητική ρακή και μπύρες. Επιπλέον, στην "Αυλή του Πέτρου" θα βρείτε μεγάλη ποικιλία από χορτοφαγικές επιλογές: από σούσι και ρολά λαχανικών μέχρι μουσακά με κιμά σόγιας!

μου ‘πεσ

συνήθως με φρέσκο κόλιανδρο ψιλοκομμένο. Οπωσδήποτε μαγειρεύεται με μείγμα μπαχαρικών που ποικίλλει μεταξύ των διαφόρων περιοχών της Γεωργίας. Kusksu | Μάλτα Παραδοσιακή μαλτέζικη σούπα που παρασκευάζεται κυρίως από φασόλια εποχής, μικρές χάντρες ζυμαρικών (μοιάζουν με πλιγούρι στο σχήμα, αλλά είναι πιο χοντρά και ιδανικά για βράσιμο), αλλά και τυρί. Αφού μαγειρευτούν, οι χονδροειδείς χάντρες ζυμαρικών δίνουν στη σούπα τη χαρακτηριστική κρεμώδη και ζεστή υφή της, καθιστώντας την ιδανικό πιάτο κατά τη διάρκεια του κρύου καιρού.

Ο Πέτρος στην Αυλή του, ειδικά το χειμώνα, μαγειρεύει το εθνικό ρώσικο φαγητό, με μοσχάρι και λαχανικά. Όμως, μπορείτε να βρείτε ένα σωρό άλλες σούπες, ζεστές, από όλο τον κόσμο, που προετοιμάζονται και μαγειρεύονται μέσα στην ημέρα!

Μπαλκόνι στις Κυκλάδες Παύλου Μελά 13, Καρέας, Βύρωνας τ.: 210 76 40 240 | fb: Μπαλκόνι στις Κυκλάδες | www.balconycyclades.com

Κυκλαδίτικη Κακκαβιά

Διατηρώντας ατόφια τη γεύση της φρεσκάδας της θάλασσας και του ψαριού, η Κυκλαδίτικη Κακκαβιά στο «Μπαλκόνι» είναι μια μοναδική γευστική εμπειρία. Το μυστικό τους; Ο ζωμός της σφιρίδας καθώς βράζει, η προσοχή στις λεπτές υφές και στο βράσιμο τον λαχανικών. Το σύνολο που μας κάνει να επαν-εκτιμήσουμε ένα απλό πιάτο που χρειάζεται τη μαεστρία του

Το «Μπαλκόνι στις Κυκλάδες» βρίσκεται ψηλά, στον Καρέα, σε μια ιδανική τοποθεσία για να ξεχάσεις ότι βρίσκεσαι εντός Πόλης! Φυσικά, τόσο το μέρος που βρίσκεται, όσο και η κουζίνα του επιβεβαιώνουν το όνομά του: σε αυτό το εστιατόριο, η αιγαιοπελαγίτικη κουζίνα συναντάει το αστικό τοπίο. Η θέα σου κόβει την ανάσα, αφού φτάνει μέχρι τον Αργοσαρωνικό και είναι ανεμπόδιστη, σε όποιο τραπέζι κι αν κάθεσαι! Όσο για την κουζίνα; Οι ιδιοκτήτες, με καταγωγή από τη Σχοινούσα, αποφάσισαν να φέρουν σε επαφή τα παιδιά της Πόλης με τη γαστρονομία των Κυκλάδων. Στο μενού, θα βρείτε καθαρά νησιώτικες συνταγές, που έχουν προσαρμοστεί στις σύγχρονες πινελιές της σεφ Φιλίτσας Καραμανλή. Η… μυρωδιά της θάλασσας έχει την τιμητική της! Πάντα φρέσκα ψάρια και θαλασσινά έρχονται στο πιάτο μας, προκαλώντας μια πανδαισία γεύσεων! Η ποιότητα των υλικών, η γαστρονομική γνώση, η φιλική και άψογη εξυπηρέτηση έχουν κάνει το «Μπαλκόνι στις Κυκλάδες» πρώτο στις προτιμήσεις όσων αγαπούν την κουζίνα του Αιγαίου!

«Το Βραστό» ή αλλιώς η Μοσχαρόσουπα του Χαλανδρίου

Το Βραστό Ρόδων 3, Χαλάνδρι | τ.: 210 68 13 776 fb: To Vrasto | www.vrasto.gr

«Το Βραστό» βρίσκεται δίπλα στη Ρεματιά Χαλανδρίου από το 1969. Η αρχική ονομασία της ξακουστής αυτής ταβέρνας ήταν η «Ωραία Εύβοια». Όμως εδώ, έχουμε μία ιδιόρρυθμη περίπτωση…αλλαγής ονομασίας! Έχοντας ως σπεσιαλιτέ την κλασική μοσχαρόσουπα, την οποία και είχαν ονομάσει «Το Βραστό», οι πελάτες έλεγαν πάντα «απόψε θα φάμε στο Βραστό!». Κάπως έτσι, το μαγαζί ονομάστηκε από τους ίδιους τους πελάτες! Πρόκειται για παραδοσιακή ταβέρνα, με καθαρά ελληνικές «σπιτίσιες» γεύσεις, αγνά υλικά, μαγειρεμένα με γνώση και μεράκι. Προσφάτως ανακαινισμένο, δημιουργεί μια ζεστή ατμόσφαιρα μέσα σε ένα φινετσάτο σκηνικό! Εκτός από το «Βραστό», θα βρείτε υπέροχες μοναδικές συνταγές στο μενού και όσον αφορά τις σούπες, σας περιμένουν επίσης κολοκυθόσουπα βελουτέ και εξαιρετικός, παραδοσιακός πατσάς! Η νέα γενιά της οικογένειας πλέον έχει αποκτήσει τα ηνία και η ιστορία του Βραστού…συνεχίζεται!

Η κονσομέ σούπα που έδωσε και το όνομά της στο μαγαζί φτιάχνεται από μοσχάρι (συγκεκριμένα από ελιά και κότσι). Το κρέας και τα κόκκαλα μαγειρεύονται ξεχωριστά και, μία ώρα πριν «σβήσουν» το ζωμό, προσθέτουν σέλινο. Στο σερβίρισμα, συμπληρώνουν καρότα και πατάτες που έχουν βράσει χωριστά. Πραγματικά, όποιος δεν έχει δοκιμάσει «το Βραστό», δεν ξέρει τι χάνει!

βγηκαμε ήπιαμε γραψαμε

ΜΠΕΣ...

Η λέξη «έξοδος» πάλιωσε, αλλά το «θα βγούμε;» ανανεώνει την σημασία του σταθερά μες στο πέρασμα του καιρού.

Ο Γενάρης κρατά στα χέρια του την καρδιά του χειμώνα και τα μπαρ αναδεικνύονται στον απόλυτο πρωταγωνιστή της βόλτας σου. Για ποτό, για καφέ στην μπάρα, για ό, τι θες. Κι αν είσαι καπνιστής, μην μασάς: καπνίζοντας έξω από το μαγαζί θα γνωρίσεις, ίσως, τους πιο ωραίους τύπους της βραδιάς. Τον Γενάρη του 2020, αλωνίζουμε στο κέντρο της πόλης ξανά. Kalimeres, Τάκη 14, Ψυρρή Αυτό το φοβερό μαγαζάκι που ήρθε πριν λίγα μόλις χρόνια για να στολίσει και να ανανεώσει την ιστορική οδό του κέντρου έχει καταπληκτικά cocktails. Ο ιδιοκτήτης του ο Γιώργος φτιάχνει προσωποποιημένα ποτά και, εκτός από καλημέρες, βρίσκει τους τρόπους να κάνει και τις νύχτες καλές. Στα συν, η καταπληκτική μουσική και η περατζάδα.

h κλασικη επιλογη: Ποδήλατο, Θεμιστοκλέους 48, Εξάρχεια Έκλεισε τα 20 φέτος, αλλά η γιορτή στο συγκεκριμένο after μαγαζί είναι καθημερινή υπόθεση. Με μότο early coffees late drinks κατάφερε, με τα σκαμπανεβάσματά του, με τα μουσικά του πειράματα και με τον δικό του, τέλος πάντων, ξεχωριστό τρόπο να κρατήσει πιστούς θαμώνες και να κατακτήσει νέους. Αποτελεί μια διαχρονική και safe επιλογή για ποτό μετά τις 2, οπότε και συνήθως γεμίζει. Πάντως, έχω απολαύσει και πολύ ωραία απογευματινά ουίσκι στην πανέμορφη μπάρα του. Εκεί που κάνει γωνία και που έχεις και λίγο οπτική πρόσβαση έξω στον δρόμο είναι η αγαπημένη μου θέση.

βγεσ... με την γεωργια δρακακη

Μαγαζιά που θα κάνεις στέκια σου, μαγαζιά στα οποία θα κάτσεις μια φορά μόνο, αλλά θα δημιουργήσεις δυνατΕΣ ανάμνησΕΙΣ

Juan Rodriguez, Παλλάδος 3, Ψυρρή Παραμένω στην αγαπημένη γειτονιά και πάω για ένα αυθεντικό ρούμι σε αυτό το μαγαζί-κόσμημα, που μοιάζει με εντυπωσιακό σκηνικό από ταινία και μαζεύει και γνωστές φάτσες της Αθήνας. Μαζί με το ποτό μου, μου αρέσει να παραγγέλνω και μια πίτσα μαργαρίτα για να μοιραστώ με το ταίρι ή την παρέα. Μην περιμένεις χαμηλές τιμές. Αλλά αξίζει τον κόπο. Rudu BAR, Ευάδνης 1, Πετράλωνα Έκλεισε έναν επιτυχημένο χρόνο ζωής και συνεχίζει να υποδέχεται Παγκρατιώτες και μη. Ευρωπαϊκός αέρας, τεράστια μπάρα, ευγενέστατο προσωπικό, specialty καφές για τους λάτρεις του και, φυσικά, μουσική καλή. Dj sets και πρωτότυπα lives δίνουν το στίγμα του μαγαζιού που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως το «βερολινέζικο μπαρ της πόλης». Φάλαινα, Ασκληπιού 39, Εξάρχεια Σε ένα πρώην ιχθυοπωλείο, άνοιξε ένα ποτάδικο πρώτης τάξεως, μίνιμαλ, ινσταγκραμικό και φιλικό, στην μπάρα του οποίου ανοίγεις πάντα φοβερές συζητήσεις και απολαμβάνεις cocktail από φρέσκα υλικά εποχής. Μην ζητήσεις πλαστικό καλαμάκι, έχει καταργηθεί από πέρσι, λίγους μήνες αφότου άνοιξε. Tip: Πήγαινε Πέμπτη για κοκτέιλ στα 5 ευρώ όλη μέρα.

το Echoes ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ ΤΑ ΒΟΡΕΙΑ

ECHOES Είσαι φαν των βορείων προαστίων και θέλεις να βρεις το στέκι σου ή απλά σε έβγαλε ο δρόμος εκεί; Το Echoes είναι ένα all day bar που σερβίρει τα πάντα. Από καφέ, ποτά, finger foods αλλά και πρωτότυπα cocktail! Οργανώνει τα πιο διασκεδαστικά live με ελληνική και ξένη ποπ μουσική και δημιουργεί την καλύτερη ατμόσφαιρα για τις παρεϊστικες βραδιές. Μόλις λίγο ανοίξει ο καιρός μαζευόμαστε όλοι στην ταράτσα -roof top, σαν να έχουμε το δικό μας νησί στην πόλη.

Κ. Ωραιοπούλου 2, Ηράκλειο Αττικής / Τ.: 210 27 90 595 fb: Echoes

βγηκαμε ήπιαμε γραψαμε ziggy cocktail bar Tον Ιούνιο του 2019 ανοίγει τις πόρτες του ένα ξεχωριστό μέρος στο πλακόστρωτο στενό της οδού Ιβύκου, στο Παγκράτι. Το Ziggy Cocktail Bar σε υποδέχεται καθημερινά από νωρίς το πρωί για να ξεκινήσεις τη μέρα σου, απολαμβάνοντας τον πρωινό σου καφέ taf ή να χαλαρώσεις διαλέγοντας εκλεκτές ποικιλίες τσαγιού, βοτάνων και φυσικών χυμών. Ένα all day bar από το οποίο δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν οι γεύσεις… Στο Ziggy Cocktail Bar μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε μια μεγάλη ποικιλία από αφράτα αλμυρά και γλυκά BAGELS, PIZZAS και θεϊκά γλυκά, έτοιμα να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Η πολυποίκιλη κάβα αλλά και τα signature Cocktails του Ziggy έχουν την τιμητική τους σε όλη τη διάρκεια της ημέρας συνοδεύομενα καθημερινά με ιδιαίτερες μουσικές από Djs…

Ιβύκου 10, Αθήνα / τ.: 210 75 19 782 / fb: Ziggy Cocktail Bar / ig: Ziggy Cocktail Bar

ψιτ!

Για τον καφέ σου, το snack σου, την χαλάρωση σου, το ποτό σου και τη διασκέδαση σου επίλεξε το καλύτερο! Ziggy Coctail Bar… Θα γίνει το αγαπημένο σου!

1937 coffee bar Μια όαση χαλάρωσης και ηρεμίας στο κέντρο της πόλης, το 1937 Coffee Bar είναι η πάυση που έχεις ανάγκη να κάνεις από την πολύβουη πόλη, χωρίς να απομακρυνθείς από την καρδιά της. Με παρέα ή μόνος μπορείς να χαλαρώσεις διαβάζοντας ένα βιβλίο και πίνοντας τον πρώτο καφέ της ημέρας. Φυσικοί χυμοί, ροφήματα, σνακ και γλυκά για να συμπληρώσεις το πρωινό σου. Αν θέλεις να κανονίσεις μία ήσυχη συνάντηση για κους κους και ποτάκι είναι επίσης ο κατάλληλος προορισμός. Στον cozy εσωτερικό του χώρο ή έξω -καιρού επιτρέποντος- με ρακόμελο, οινόμελο και ό,τι άλλο τραβά η όρεξη σου για να σε “ζεσταίνουν” τις κρύες βραδιές, συντροφιά με soul, jazz και funk ρυθμούς. Το 1937 διατηρεί την αίγλη μιας άλλης εποχής σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα από τότε… σαν να είναι όλα το ίδιο ρομαντικά. Για τον καφέ ή για το ποτό, από το πρωί ως το βράδυ σου το συστήνουμε ανεπιφύλακτα.

Κλειτίου 1Β, Αθήνα / τ.: 212 10 56 629 fb: 1937 coffe bar

Σαν σκηνικό από παλιά ταινία, σαν να έχεις μπει στην χρονοκάψουλα το 1937 είναι ο κορυφαίος προορισμός για ρομαντικές εξόδους κι όχι μόνο. Κάνε μία βόλτα από ‘κει και σίγουρα θα το λατρέψεις!

ψιτ!

“Όσο για μένα είμαι εντάξει, μα ό,τι έχω δε φτάνει Η επιτυχία της αποτυχίας μ’ έχει τρελάνει Δεν ήμουν μάγκας ποτέ, καμιά φορά είμ’ αλάνι Φυσάω τον καπνό στοχεύοντας το ταβάνι”

Πολυκατοικίες (Polikatoikies) LEX (GR) Produced by Dof Twogee Album 2XXX

“Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί Κανένας ασφαλής μέσα στις πολυκατοικίες”

ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΗΧΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Χαλασμένα ασανσέρ και τοίχοι από χαρτί Κουτσομπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί Τρωκτικά μ' ακουστικά ακούν τις συνομιλίες Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί Χαλασμένα ασανσέρ και τοίχοι από χαρτί 2 νύχτες πριν ληστέψανε τον νταλαβερτζή Τώρα ποιος φτιάχνει τον απέναντι που θέλει να πιει Τι 'ναι ο θάνατος αγόρι μου μπροστά στην ντροπή Ακούω το τάβλι των ανέργων, την φωνή των παιδιών Τα καταπιεσμένα βογγητά των νοικοκυριών Έχω για θέα μια εκκλησία και τις ουρές των πιστών Και ιδρώνω για ν' αρπάξω την πηγή των κακών Εκεί έξω, έξω, έξω από 'δω Σιγά μην κλείσω συμφωνία με τον εξ' από 'δώ Εγώ δε θέλω μεροκάματο, εγώ θέλω να rapάρω Να μάθω που τα κρύβουνε να πάω να τους τα πάρω Το rap μου είναι γκάνι, στο στόμα μου η κάννη Εκλεκτό ντουμάνι, για όποιον τ' απολαμβάνει Το αγόρι με το φράχτη το 'χω κάνει με μελάνι Το 'δαν οι Μοϊκάνοι, λέν' ο μάγκας τι κάνει; Πατεράδες που ερωτεύονται πίσω απ' το λιμάνι Ποιος πληρώνει διατροφές, θέλουν τη νέα Mercedes Επιστρέφουν σουρωμένοι και ρωτάν πόσο κάνει; Τη γυναίκα τους πριν βάλει το παιδί τους για νάνι

Θέλουν να δώσω μια συνέντευξη να μάθουν τι μου αρέσει Πόσα έχω αρπάξει και για πόσα έχω δουλέψει Πόσο ψηλός είναι ο ψηλός, γιατί μ' άφησ' η έτσι Μπας και καταλάβουνε το πώς rapάρω έτσι Στο ισόγειο ο φοιτητής ακούει ωραία μουσική Μιλάει τη γλώσσα των μπλεγμένων μα φοβάται πολύ Μου λέει γάμησε τους rappers, μίλα για τη ζωή Όροφο προς όροφο, γραμμή προς γραμμή Ωραία, ρευματοκλοπές, υποτροπές, λογαριασμοί Ανεργία, αφραγκία, μπάτσοι, Χρυσή Αυγή Μεροκάματα του τρόμου, εξώσεις, πλειστηριασμοί Και η γειτόνισσα να λέει πως γίναμε γραφικοί Μην ρωτάς άμα το ζω, αδερφούλη το ζω Με τσιγάρα και σφυρίχτρα λίγο πριν το σεισμό Ζουν μεταλλαγμένα όντα κάτω απ' τον ουρανό Φόρα αγάπη μου το κράνος πριν τον βομβαρδισμό Ο γέρος από τον 6ο λέει πως είμαστε όλοι άρρωστοι Γέρο βγάζουμε χειμώνα στην Ελλάδα, είμαστε άνθρωποι Τη σάπιζες στο ξύλο κάθε μέρα με τη ζώνη σου Λυπάμαι που δε σου 'γραψε η ξενιτεμένη κόρη σου Από δίπλα έχω ένα μπάτσο που όλο στραβοκοιτάει Το μετανάστη απ' τον 5ο κι ας του χαμογελάει Ο από κάτω είναι εντάξει, βλέπει και δεν μιλάει Μα κρατάει το κορίτσι ενώ δεν το αγαπάει

Όσο για μένα είμαι εντάξει, μα ό,τι έχω δε φτάνει Η επιτυχία της αποτυχίας μ' έχει τρελάνει Δεν ήμουν μάγκας ποτέ, καμιά φορά είμ' αλάνι Φυσάω τον καπνό στοχεύοντας το ταβάνι Κουτσομπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί Τρωκτικά μ' ακουστικά ακούν τις συνομιλίες Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί Κανένας ασφαλής μέσα στις πολυκατοικίες

Όσο για μένα είμαι εντάξει, μα ό,τι έχω δε φτάνει Η επιτυχία της αποτυχίας μ' έχει τρελάνει Δεν ήμουν μάγκας ποτέ, καμιά φορά είμαι αλάνι Φυσάω τον καπνό στοχεύοντας το ταβάνι Κουτσομπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί Τρωκτικά μ' ακουστικά ακούν τις συνομιλίες Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί Κανένας ασφαλής μέσα στις πολυκατοικίες