Ο Κωνσταντής της Λίτσας Ψαραύτη ένα διήγημα - καταγγελία της κοινωνικής αδιαφορίας της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης αλλά και ένα διήγημα ανιδιοτελούς αγάπης και αλληλεγγύης.
Περίληψη Το διήγημα αναφέρεται στον αγώνα ενός μικρού παιδιού, αλβανικής καταγωγής, να επιβιώσει. Καθημερινά δουλεύει στα φανάρια πουλώντας χαρτομάντιλα, σαπούνια και στυλό στους βιαστικούς οδηγούς. Κάποιοι από αυτούς του δίνουν το κατιτί τους, ωστόσο κλείνουν ενοχλημένοι το παράθυρο για να αποφύγουν την παρουσία του. Μια κρύα μέρα, με πολλή βροχή ο μικρός Κωνσταντής για να προφυλαχτεί μπαίνει στη είσοδο μιας πολυκατοικίας. Η κυρά Δέσποινα, που μένει μόνη της στο ισόγειο ενός διαμερίσματος, μια και ο γιος της με την οικογένεια του μένει σε μια μακρινή χώρα, τον βλέπει, τον λυπάται, τον βάζει στο σπίτι της, ρωτάει να μάθει την ιστορία του και τον περιποιείται δίνοντάς του φαγητό και ζεστά ρούχα του εγγονού της. Σε λίγες ώρες είναι η Ανάσταση του Χριστού. Η ηλικιωμένη κυρία αφήνει το μικρό να κοιμάται και πηγαίνει στην εκκλησία. Γρήγορα όμως και πριν τελειώσει η λειτουργία γυρίζει στο σπίτι της για τσουγκρίσει τα αυγά με τον Κωνσταντή και να φάνε μαζί τη μαγειρίτσα.
Λυδία Ιατροπούλου
Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α3 τάξης του Γυμνασίου Νέου Σκοπού δημιουργούν γράφοντας το δικό τους τέλος στην ιστορία του Κωνσταντή
..... Η κ. Δέσποινα βιαζόταν να γυρίσει σπίτι της, να τσουγκρίσει τα κόκκινα αυγά με τον
Κωνσταντή, να φάνε τη μαγειρίτσα. Ο Κωνσταντής ήταν ακόμη στο κρεβάτι κουκουλωμένος μέχρι επάνω. Κρύωνε. Του έδωσε ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο, έβαλε στο τζάκι ξύλα και άρχισε να ετοιμάζει το φαγητό. Μαγειρίτσα, αυγά, τσουρέκια, αρνί, όλα τα καλούδια περιελάμβανε το γιορτινό τραπέζι. Ο μικρός ξύπνησε, έπλυνε τα χέρια του και κάθισε για φαγητό. Εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Τι έκπληξη! Ο εγγονός της κ. Δέσποινας με τους γονείς του από τη μακρινή Βαλτιμόρη ήταν μπροστά τους. Μετά τα καλωσορίσματα, τις συστάσεις και τις γνωριμίες, έλιωσε ο πάγος. Τα παιδιά γνωρίστηκαν καλύτερα και απομακρύνθηκαν από τους μεγάλους για να παίξουν. Ο Κωνσταντής ήταν τρισευτυχισμένος. Η κ. Δέσποινα εξήγησε στο γιο και στη νύφη της την κατάσταση του Κωνσταντή. Αποφάσισαν να κρατήσουν το παιδί μέχρι να επικοινωνήσουν με τους δικούς του. Η απόφασή τους ανακοινώθηκε στα παιδιά τα οποία χάρηκαν. Ο Κωνσταντής συχνά αναρωτιόταν για την τύχη των γονιών του. Μια μέρα άκουσε την κ. Δέσποινα να συζητά χαμηλόφωνα με τα παιδιά της - Πώς θα του το πούμε, θα στενοχωρηθεί ο καημένος. - Θα του έρθει πολύ απότομο να μάθει πως οι γονείς του σκοτώθηκαν σε τροχαίο. Ο Κωνσταντής ξέσπασε σε λυγμούς. Με τον καιρό όμως άρχισε να ξεπερνά τον πόνο του. Περνούσε καλά, πολύ καλά μάλιστα. Αγαπούσε πολύ τον Αντωνάκη και τους νέους του γονείς, μια που η οικογένεια τον υιοθέτησε. Ήταν μια αγαπημένη οικογένεια. Όποιος και αν τους έβλεπε, τους ζήλευε. Ήταν, φαίνεται ,γραφτό τους να συναντηθούν.... Φανή Σαμσάρη
Η κυρία Δέσποινα υιοθέτησε τον Κωνσταντή και ζούσαν μαζί έχοντας παρηγοριά ο ένας τον άλλον. Μια μέρα η κ. Δέσποινα αγόρασε ένα λαχείο. Την ημέρα της κλήρωσης παρακολουθούσαν τα αποτελέσματα στην τηλεόραση. Η έκπληξη και η χαρά τους δεν περιγράφεται, όταν άκουσαν κι διαπίστωσαν ότι κέρδισαν το πρώτο λαχνό, δώδεκα εκατομμύρια ευρώ. Έγιναν πάμπλουτοι. Ο Κωνσταντής , όταν μεγάλωσε, άνοιξε δική του επιχείρηση και πρόκοψε στη ζωή του, χάρη στην κ. Δέσποινα. Κλάιντι Κεβάνι
Η κυρία Δέσποινα φρόντισε να βρει τους γονείς του Κωνσταντή και να τους φέρει στην Ελλάδα κάνοντας έκπληξη στο μικρό. Έτσι όλοι μαζί γιόρτασαν το Πάσχα. Παναγιώτης Κακάραλης
Οι μαθητές και οι μαθήτριες γράφουν το γράμμα που υποτίθεται έστειλε ο Κωνσταντής στους γονείς του Αγαπημένοι μου γονείς, μην ανησυχείτε για μένα. Είμαι πια ασφαλής. Ζω στο σπίτι μιας καλής κυρίας, που με προσέχει και μου δίνει ό,τι χρειάζομαι. Μια μέρα που έβρεχε μπήκα στη είσοδο της πολυκατοικίας της για να προφυλαχτώ. Η κυρία Δέσποινα με είδε, μου άνοιξε το σπίτι της και μου έδωσε να φορέσω τα στεγνά ρούχα του εγγονού της, που λείπει σε μια ξένη χώρα. Από τότε ζω μαζί της και περνάω καλά. Ωστόσο μου λείπετε. Περιμένω τη στιγμή που θα μπορέσετε να έλθετε εδώ για να με πάρετε μαζί σας. Ο Κωνσταντής σας Τσαρούχα Μαριάννα
Αγαπημένοι μου γονείς σας στέλνω γράμμα από εκεί που με αφήσατε, από την Ελλάδα.. Δε θέλω να στεναχωριέστε για μένα. Να ξέρετε ότι είμαι καλά, χάρη στη κυρία Δέσποινα. Όλο αυτό το διάστημα που σας συνέλαβαν και σας έστειλαν πίσω στη χώρα μας πέρασα πολύ δύσκολα. Δεν ήξερα τι να κάνω, τι να φάω, πού να κοιμηθώ. Προσπαθούσα να επιζήσω πουλώντας ψιλοπράγματα. Μια μέρα που έβρεχε και έκανε πολύ κρύο με είδε έξω από την πολυκατοικία της ταλαιπωρημένο και λυπημένο η κ. Δέσποινα και μου φέρθηκε πολύ όμορφα. Αυτό που έκανε για μένα ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν. Πάντως τώρα είμαι μια χαρά. Το μόνο που θέλω από σας είναι να έλθετε να με πάρετε. Μου λείπετε πολύ και δεν μπορώ να γίνομαι βάρος στην καλή αυτή κυρία. Σας αγαπώ πολύ, ο Κωνσταντής σας Πάντσιου Ελένη
Αγαπημένοι μου μαμά και μπαμπά, σας γράφω για να σας πω πως επιτέλους είμαι καλά. Δε ζω πια μέσα στους δρόμους και το κρύο. Μια μέρα μια καλή κυρία, Δέσποινα τη λέμε, με είδε μόνο να περιφέρομαι άσκοπα, με λυπήθηκε και με πήρε μέσα στο ζεστό σπίτι της. Μου έδωσε ρούχα και φαγητό και τώρα ζω μαζί της . Είναι φιλόξενη και με αγαπάει σα να είμαι ο εγγονός της, μια και ο πραγματικός ζει σε μια μακρινή χώρα. Ευτυχώς, μαμά, γιατί δεν άντεχα το κρύο και φοβόμουν πολύ το σκοτάδι, καθώς τα βράδια κοιμόμουν όπου έβρισκα, σε παγκάκια , σε εισόδους οικοδομών. Παρόλα αυτά μου λείπετε πολύ. Περιμένω πώς και πώς να συναντηθούμε πάλι Σας αγαπώ Ο Κωνσταντής σας.. Παναγιώτης Κακάραλης
Αγαπημένοι μου γονείς, μου λείπετε πολύ. Ευτυχώς που βρέθηκε αυτή η καλή κυρία, η κ. Δέσποινα .... με πήρε στο σπίτι της και με φροντίζει σαν να είμαι ο εγγονός της που ζει στη Βαλτιμόρη. Περνούσα πάρα πολύ δύσκολα. Όλη μέρα τριγυρνούσα στους δρόμους μόνος μου προσπαθώντας να πουλήσω μικροπράγματα στους περαστικούς. Πολλοί με προσπερνούσαν αδιαφορώντας, άλλοι πάλι μου έδιναν κάποια χρήματα. Υπήρχαν μέρες που δεν έφαγα τίποτε. Μια μέρα που έβρεχε και είχε πολύ κρύο με είδε η κ. Δέσποινα με λυπήθηκε και με πήρε στο σπίτι της. Ήμουν τόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος που δέχτηκα την πρόσκλησή της. Τώρα ζούμε μαζί .... με φροντίζει σα να είμαι παιδί της. Σας αγαπώ και σας φιλώ.... περιμένω να ξαναβρεθούμε ... Κωνσταντής Αργυρώ Καρακώστα
Αγαπημένοι μου γονείς σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας πω τα νέα μου. Είμαι πολύ λυπημένος που φύγατε στην Αλβανία. Μου λείπετε. Εδώ είμαι μόνος. Γυρίζω στους δρόμους, είμαι πεινασμένος και δεν έχω καμιά ασφάλεια. Σας παρακαλώ, ελάτε να με πάρετε από εδώ. Πριν μερικές μέρες έβρεχε πολύ και για να προστατευτώ μπήκα στη είσοδο μιας πολυκατοικίας. Μια κυρία από το ισόγειο με είδε ταλαιπωρημένο και με πήρε μέσα στο σπίτι της. Είναι και αυτή μόνη. Με περιποιήθηκε, μου έβαλε να φάω, να κάνω μπάνιο και μου έδωσε καθαρά ρούχα του εγγονού της. Αποκαμωμένος κοιμήθηκα. Η κ. Δέσποινα, έτσι τη λένε, είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος που σπανίσουν στις μέρες μας. Περάσαμε μαζί το Πάσχα, αλλά δεν μπορώ να μείνω για πολύ, μη της γίνω βάρος, αν και αυτή μου είπε να μείνω όσο θέλω. Ελάτε...σας παρακαλώ, μου λείπετε. Με αγάπη, ο γιος σας, ο Κωνσταντής Άννα Τσάκου
Γεια σου μαμά, γεια σου μπαμπά.. Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά. Μου λείπετε πολύ. Εγώ πάντως, μετά τις πολύ δύσκολες μέρες που πέρασα, αφότου σας έπιασαν και σας έστειλαν πίσω στη πατρίδα, τώρα περνάω καλά με την κ. Δέσποινα. Είναι πολύ καλή. Με έβαλε στο σπίτι της, με ταΐζει, με προσέχει, με αγαπάει. Έχει και έναν εγγονό με τον οποίο γίναμε φιλαράκια. Παίζουμε πολύ καλά. Με την κ. Δέσποινα παίζουμε, χορεύουμε, πάμε βόλτες, μου παίρνει παιχνίδια. Είναι ξεχωριστή. Την αγαπώ και τη συμπαθώ πολύ. Όμως μου λείπετε όλοι. Και ο παππούς και η γιαγιά...... Φιλιά σε όλους Εύχομαι να σας δω σύντομα Με αγάπη, ο γιος σας, ο Κωνσταντής Σαμσάρη Φανή
Μαμά, Μπαμπά γεια σας Ευτυχώς τώρα είμαι καλά. Με φροντίζει μια πολύ καλή κυρία, η κ. Δέσποινα. Πέρασα πολλά. Γυρνούσα στους δρόμους, έτρωγα ότι έβρισκα στα σκουπίδια, κοιμόμουν στα παγκάκια. Πουλούσα καθημερινά μικροπράγματα στους οδηγούς, στα φανάρια, αλλά μεροκάματο δεν έβγαινε. Πάλι καλά που είχα την τύχη να συναντήσω την κ. Δέσποινα. Μου άνοιξε το σπίτι της, έχω τώρα σχεδόν ό,τι θέλω. Όμως μου λείπετε πολύ. Πότε θα βγάλετε χαρτιά για να έλθετε στην Ελλάδα; Ελπίζω να μη με ξεχάσετε. Δικός σας, Κωνσταντής Σάρρα Μαρτινάι
Αγαπητοί μου γονείς, ξέρω ότι πράγματα είναι δύσκολα για σας, αλλά και για μένα δεν είναι ευκολότερα. Τις προάλλες ήμουν στα φανάρια. Ο κόσμος δεν μου έδινε σημασία. Οι περισσότεροι με προσπερνούσαν αδιάφορα. Κάποιοι μου έδιναν κάτι “ψίχουλα” και έκλειναν βιαστικά το παράθυρο του αυτοκινήτου τους. Ευτυχώς εκείνη τη μέρα με είδε μια ηλικιωμένη κυρία από την απέναντι πολυκατοικία, με λυπήθηκε και επειδή ήταν μόνη της με φιλοξένησε στο σπίτι της. Γνώρισα και τον εγγονό της τον Αντωνάκη και γίναμε καλοί φίλοι. Να ξέρετε όμως πως μου λείπετε. Ανυπομονώ να σας δω. Είμαι τώρα καλά και σας αγαπώ Με πολλή αγάπη ο γιος σας, Κωνσταντής Άντζελα Τομάι
Αγαπημένοι μου γονείς Ελπίζω να είστε καλά. Προσεύχομαι καθημερινά για την επιστροφή σας. Η ζωή μου ήταν αρκετά δύσκολη. Δούλευα πολλές ώρες και κάτω από άθλιες συνθήκες. Ευτυχώς βρέθηκε μια καλή ηλικιωμένη κυρία, με έβαλε στο σπιτικό της , μου έδωσε να φάω και με φροντίζει σαν παιδί της. Δε χρειάζεται πια να δουλεύω ούτε να μένω στους δρόμους. Ανυπομονώ να επιστρέψετε και να τη γνωρίσετε και εσείς οι ίδιοι. Μέχρι τότε δε χρειάζεται να ανησυχείτε για μένα. Με πολλή αγάπη Κωνσταντής Λυδία Ιατροπούλου
Γεια σου μαμά, γεια σου μπαμπά, σας στέλνω αυτό το γράμμα για να σας πω κάτι πολύ σημαντικό. Μένω σε ένα σπίτι με την κ. Δέσποινα, που εδώ και λίγες μέρες με φιλοξενεί. Μη φοβάστε είναι μια πολύ καλή κυρία, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, που δύσκολα συναντά κανείς στις μέρες μας. Είναι και αυτή μόνη της. Οι δικοί της και ο αγαπημένος εγγονός της ζουν σε μια μακρινή χώρα και σπάνια τον βλέπει. Μια βροχερή μέρα με είδε κουρασμένο και ταλαιπωρημένο στην είσοδο της πολυκατοικίας της, με έβαλε στο σπίτι της και με περιποιήθηκε. Από τότε μένω μαζί της και έχουμε ο ένας συντροφιά τον άλλον. Ελπίζω να έλθετε σύντομα και εσείς. Θα είναι μια γιορτινή μέρα για μένα. Σας φιλώ ο γιος σας, Κωνσταντής Γιάννης Ράντος
Γεια σου μαμά, γεια σου μπαμπά, Εύχομαι να είστε καλά Εγώ τώρα είμαι καλά, Ζω με μια καλή κυρία, την κ. Δέσποινα. Είναι και αυτή μόνη της μια και τα αγαπημένα της πρόσωπα είναι μακριά. Έχει έναν εγγονό στην ηλικία μου που της λείπει πολύ, όπως λείπετε και εσείς εμένα. Ένα πρωινό με βρήκε ταλαιπωρημένο να κοιμάμαι στην είσοδο της οικοδομής της και με πήρε στο σπιτικό της. Μου έβαλε ζεστό φαγητό, είχα να φάω κάτι μέρες, με έδωσε στεγνά ρούχα και αφού έκανα ένα μπάνιο- θεέ μου πόσο καιρό είχα να απολαύσω μια τέτοια πολυτέλεια- ξάπλωσα σε ένα κανονικό κρεβάτι. Δεν ξέρω πόσες ώρες κοιμόμουν. Όταν ξύπνησα, το τραπέζι ήταν στρωμένο με κόκκινα αυγά, τσουρέκια και μαγειρίτσα. Ήταν, βλέπετε, το βράδυ της Ανάστασης του Χριστού. Η κ. Δέσποινα πήγε στη λειτουργία και γύρισε γρήγορα για τα ετοιμάσει όλα αυτά. Ήταν ανάσταση και για μένα. Από τότε ζω μαζί της ευτυχισμένος. Να ξέρετε όμως ότι δε σας ξέχασα. Μου λείπετε και περιμένω να ξανανταμώσουμε. Με αγάπη ο Κωνσταντής σας Φωτεινή Χατζίδου
Τέλος Επιμέλεια εργασίας: η φιλόλογος της τάξης, Καραμπαΐρη Κατερίνα