Ήθη και έθιμα της περιοχής του Νέου Σκοπού από τους μαθητές της Β΄τάξης του Γυμνασίου Ν. Σκοπού
Το «σουρβάκισμα” . Στο Νέο Σκοπό ανήμερα της πρωτοχρονιάς τα παιδιά βγαίνουν για “σουρβάκισμα” . Δηλαδή παίρνει το κάθε παιδί ένα κλαδί από δέντρο κρανιάς, το στολίζει, πολλές φορές, με κορδέλες και μαζί με άλλα παιδιά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι λέγοντας: «Σούρβα,σούρβα, με υγεία και ευτυχία και το νέο έτος Χρόνια Πολλά» παλιότερα έλεγαν: «Σούρβα, σούρβα, γερό κορμί, γερό σταυρί και του χρόνου ουλ΄γεροί και καλόκαρδοι» Μερικές φορές χτυπάν και την πλάτη αυτού που τους ανοίγει την πόρτα. Οι νοικοκυρές τους ανοίγουν και τους δίνουν χρήματα, διάφορα εδέσματα, ενώ παλιότερα φρούτα.
Ελένη- Μαρία Γκαβανόζη-Μαρίνα Ελέζι-Κων/να ΚοπίληΑχτσής Σίμος
Σκοπηνοί κουραμπιέδες Το νούμερο ένα παραδοσιακό γλυκό του Νέου Σκοπού είναι ο φημισμένος παραδοσιακός κουραμπιές. Τα σχέδια του είναι κομψοτεχνήματα. Τους έκαναν συνήθως στους αρραβώνες , στις ονομαστικές γιορτές και το Πάσχα. Τα βαφτιστήρια τους πήγαιναν στις νονές τους μέσα σε πιατέλες εντυπωσιακά τυλιγμένες, πράγμα που συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Ο Νέος σκοπός λοιπόν είναι φημισμένος για αυτούς τους εντυπωσιακούς και πολύ νόστιμους κουραμπιέδες. Ελένη Λιθοπούλου
Παραμονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στο Ψυχικό
Στις 24 Ιουνίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Γενεθλίου του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Την παραμονή της γιορτής το έθιμο που τελείται σε διάφορες περιοχές και στο Ψυχικό Σερρών είναι ότι οι γειτονιές ανάβουν μεγάλες φωτιές στα σταυροδρόμια. Μάλιστα οι φωτιές αυτές έχουν ανταγωνιστικό χαρακτήρα για τις γειτονιές, καθώς υπάρχει ο ανταγωνισμός ως προς το ποια φωτιά θα είναι μεγαλύτερη, γεγονός που δυσκολεύει αυτούς που τις πηδούν, που θα περάσουν από πάνω τους. Μέσα στις φωτιές ρίχνουν τα στεφάνια της πρωτομαγιάς. Οι φωτιές λέγονται φανοί, για αυτό και η μέρα λέγεται του ¨Αι Γιάννη του Φανιστή. Την ημέρα λοιπόν αυτή μεγάλοι και παιδιά ανάβουν φωτιές και πηδούν τρεις φορές από πάνω κάνοντας ευχές για καλή υγεία και για απαλλαγή από κάθε κακό. Η φωτιά αυτή έχει τη δύναμη της κάθαρσης από τα αρχαία χρόνια και είναι στοιχείο που προστατεύει τον άνθρωπο. Νίκος Καλπακίδης
Έθιμα στην περιοχή του Ψυχικού Στο Ψυχικό οι περισσότεροι κάτοικοι κατάγονται από τη Μικρά Ασία. Μετά το διωγμό ήρθαν στην περιοχή του Ψυχικού φέρνοντας μαζί τους πολλά ήθη και έθιμα, μερικά από τα οποία παραμένουν μέχρι τις μέρες μας. Παραμονή του Αι Γιάννη του Κλύδωνα ανάβουν φωτιές σε κάθε σταυροδρόμι του χωριού. Όλοι όσοι βρίσκονται εκεί πηδάν πάνω από τη φωτιά για να απαλλαγούν από το κακό και να τους φέρει τύχη. Παραμονή της Αγίας Βαρβάρας, 3 Δεκεμβρίου, οι νοικοκυρές βράζουν σιτάρι μαζί με διάφορους ξηρούς καρπούς, φρούτα, ζάχαρη, μπόλικα μυρωδικά και τα μοιράζουν σε συγγενείς, φίλους και γείτονες. Ανήμερα της αγίας Βαρβάρας κάνουν γλυκίσματα και τα πάνε στην εκκλησία. Αφού διαβαστούν τα μοιράζουν στο εκκλησίασμα. Την Κυριακή της Αποκριάς οι συγγενείς του γαμπρού πάνε δώρα στις αρραβωνιασμένες κοπέλες. Ένα από τα σημαντικότερα έθιμα του χωριού, το οποίο δυστυχώς δε γίνεται, είναι η πάλη. Στους αγώνες οι παλαιστές άλειφαν το σώμα τους με λάδι για να ξεφεύγουν από τον αντίπαλο κατά τη διάρκεια του αγώνα. Οι αγώνες γινόταν σε ένα χώρο με χόρτο, παρουσία όλου του χωριού. Οι νικητές έπαιρναν δώρο, όπως ένα ταύρο, ένα πρόβατο ή κάποιο χρηματικό ποσό. Οι αθλητές έκαναν καθημερινά εξάσκηση, με αποτέλεσμα το Ψυχικό για χρόνια να είναι φυτώριο πρωτοπαλαιστών.
Γιώργος Κοτσαγγελίδης
Βαλτοτόπι- Ιστορία Το 1913 αναφέρεται το Βαλτοτόπι με το όνομα «Μπελίκ Μαχαλάς» και ήταν τούρκικο χωριό. Στη σημερινή τοποθεσία υπήρχε βάλτος και τα σπίτια ήταν χτισμένα στα υψώματα, αφού εκεί που το έδαφος ήταν κατηφορικό, υπήρχε νερό. Το 1922 μάζεψαν το νερό στον ποταμό Στρυμόνα και η ονομασία του χωριού άλλαξε σε Βαλτοτόπι. Το σημερινό όνομα του χωριού έχει να κάνει με την τοποθεσία του. Στο χωριό εκτός από τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου υπάρχει και το παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας στη γιορτή της οποίας διοργανώνεται το κουρμπάνι. Τιμάται η μνήμη της Αγίας, γιατί σύμφωνα με τις ομολογίες των κατοίκων την ημέρα της γιορτής της εμφανιζόταν η εικόνα της Αγίας στην τοποθεσία που βρίσκεται το σημερινό παρεκκλήσι, αλλά και γιατί τις ημέρες λίγο ή μετά τη γιορτή της πνίγονταν στο ποτάμι του Στρυμόνα, που βρίσκεται 2 χιλιόμετρα από το χωριό, νεαρά αγόρια. Η καθιέρωση της μνήμης της και ο εορτασμός της με πλήθος εκδηλώσεις από τους κατοίκους συνεχίζεται κάθε χρόνο.
Ναλμπάντη Σοφία
Τα πανηγύρια και άλλα έθιμα στο Βαλτοτόπι. Τα κάνουμε προς τιμή των αγίων προστατών του χωριού. Στα πανηγύρια γλεντάμε, χορεύουμε, τρώμε, πίνουμε και το πιο σημαντικό διασκεδάζουμε όλοι μαζί, σαν να είμαστε μια οικογένεια. Την ημέρα του αγίου Γεωργίου κάνουμε κουρμπάνι. Είναι φαγητό που το μοιράζουν στους πιστούς μετά τη θεία λειτουργία. Την καθαρά Δευτέρα μαζευόμαστε όλο το χωριό στην πλατεία, τρώμε φασολάδα, λαγάνα, διάφορα νηστίσιμα εδέσματα και χορεύουμε όλοι μαζί. Το Σάββατο του Λαζάρου τα μικρά κορίτσια τραγουδάνε στα σπίτια το Λάζαρο κρατώντας ένα καλάθι. Οι νοικοκυρές των σπιτιών τους δίνουν αυγά που τα βάφουν τη Μεγάλη Πέμπτη.
Κώστας Πέτρου
Μοναδικά ήθη και έθιμα και πατρογονικές παραδόσεις αναβιώνουν σε διάφορα μέρη του νομού. Στο δικό μου τόπο, το Βαλτοτόπι Σερρών πραγματοποιούνται πολλά έθιμα. Τον Ιούλιο 16 με 18 πραγματοποιούνται εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού προς τιμή της Αγίας Μαρίνας, όπως και στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου. Ο πολιτιστικός σύλλογος διοργανώνει «κουρμπάνι», όπου όλο το χωριό μαζεύεται στην πλατεία και παρακολουθεί παραδοσιακούς χορούς . το κουρμπάνι είναι ένα ζώο που ψήνεται και δίνεται στο εκκλησίασμα. Ακολουθεί γλέντι και χοροί.
Φωτεινή Κουκίδου
Το παραδοσιακό φαγητό των Χριστουγέννων στο Βαλτοτόπι είναι η Μπάμπου. Είναι έντερο γεμισμένο με ρύζι και διάφορα κομμάτια κρέατος
Καραμπουγιούκης Κωνσταντίνος
Βασιλόπιτα στο Πεθελινό Ένα παραδοσιακό έθιμο που έχουν οι Σαρακατσάνοι του τόπου μου είναι μια πίτα που ονομάζεται «ζουπιχτή». Μοιάζει με την τυρόπιτα και έχει καθιερωθεί ως βασιλόπιτα. Την τρώμε την πρωτοχρονιά, βάζοντας μέσα ένα φύλλο, ένα ξυλαράκι, και ένα νόμισμα. Αυτός που θα βρει το νόμισμα θεωρείται ότι θα είναι ο τυχερός της χρονιάς, αυτός που θα βρει το φύλλο θα είναι υπεύθυνος για τα χωράφια, ενώ αυτός που θα βρει το ξύλο θα είναι υπεύθυνος για τα μαντριά και γενικά για τα ζώα.
Βαγγέλης Κούκος