Μαντινάδες Το µαύρο το πουκάµισo είναι η παρηγοριά µου γιατί έχει ακόµα τ’άρωµα που είχε η κερά µου.
Τα µάτια σ’τά δωσε ο Θεός να βλέπεις να διαβάζεις µα εσύ τα χρησιµοποιείς για να µε κοµµατιάζεις.
Αφού η ζωή µου έγινε µε τη δικιά σου ένα άµα σου πω δε σ’αγαπώ θα’ναι µεγάλο ψέµα.
Αν µε ξεχάσεις γράψε µου τον τρόπο που ξεχνούνε πώς λησµονούνε µια καρδιά όσοι την αγαπούνε.
Αν ήξερα στον άλλο κόσµο µαζί σου πως θα ζούσα εσένανε θα σκότωνα κι εγώ θ’αυτοκτονούσα.
Πες µου ποιά µάνα σ’έκανε να πάω να τη συναντήσω για τα µυαλά που διέλυσες ευθύνες να ζητήσω.
Ό,τι κι αν είχα και άξιζε έφυγε κι έχασά το κι εδά ξανοίγω τη ζωή να χτίσω από τον πάτο.
Μου λείπεις µάτια µου γλυκά και χώρια σου πεθαίνω γιατί είναι η παρουσία σου αέρας που ανασαίνω.
Σκέψη µου τα ταξίδια σου να ξέρεις πως ζηλεύω γιατί πηγαίνεις τακτικά στα µάτια που λατρεύω
Πολλές φορές ο χωρισµός είναι αναγκαία λύση προτού το δάκρυ µόνιµα στα µάτια κατοικήσει.
Η ζήλια φέρνει χωρισµό και ο χωρισµός πληγώνει µη µου ζηλεύεις αν θές να µην αποµείνεις µόνος.
Mέτρησε η νύχτα τα άστρα της και λείπει ένα ζευγάρι χαµήλωσε τα µάτια σου µην έρθει και τα πάρει.
Καληνυχτίζω µια ψυχή απού’ναι µακριά µου µα ζει µέσα στη σκέψη µου και µέσα στην καρδιά µου.
Στην αγκαλιά µου µια βραδιά µε δάκρυα µου το’πες δε θα χωρίσουµε ποτέ µα σ’έχασα από τότες.
Φουρτουνιασµένο πέλαγος το βλέµµα σου έχει γίνει και ναυαγός είµαι από την ώρα εκείνη.
Τα µάτια σου είναι απόσπασµα που µ’έστησαν στον τοίχο και µού’καναν εκτέλεση χωρίς ν’ακούσω χτύπο.
Χωρίς να θες τα µάτια σου θανατηφόρα είναι πρόσεξε µη γενείς φονιάς µελαχρινέ µου κρίνε.
Μην κλαίς γιατί το δάκρυ σου καθώς κατηφορίζει το τελευταίο µου φιλί που σού’δωκα χωρίζει.
Ήντα θα βγεί που βρίσκοµαι µες του µπαξέ τη µέση αφού η µοίρα µου στερεί τη βιόλα που µ’αρέσει.
Θέλω να’ρθώ µα δε µπορώ γι’αυτό σου στέλνω αηδόνια να σου ευχηθούν χρόνια πολλά κι ευτυχισµένα χρόνια.
Βιόλα µου δεν ξερένεσαι στις καιρικές συνθήκες γιατί στα χέρια κηπουρού πεπειραµένου µπήκες.
Το φως της ελπίδας µου θορρώ και τρεµοσβήνει πάλι µη δυναµώνεις άνεµε γιατί δεν έχω κι άλλη.
Ήτανε νύχτα κι ήξερα καηµούς πως θα περάσω µα όταν εξηµέρωσε είπα να τη ξεχάσω
Η Κρήτη ειν 'η καλύτερη σε όλη την Ελλάδα η οµορφιά τις φαίνεται από 'λη τη Καβάλα
Κουράστηκα ∆δα να ζω σε τούτο το πλανήτη στείλτε µε στο παράδεισο ή το αυτό στη Κρήτη
Θαρρείς πως έχει ουσία το παρελθόν να ψάχνεις αφού είσαι αχάριστος το νόηµα το χάνεις
Μητέρα µου εσύ γλυκιά και µάνα ευλογηµένη πάντα να είσαι ζωντανή για σε θα στάζω µέλι
Έχω µια έγνοια στο µυαλό και να µε συµπαθάτε αφού αυτήνα αγαπώ να µη µε τυραννάτε
Ελπίζω να κερδίσατε αυτό που 'χατε στόχο αλλιώς είστε κακοµοίρηδες λυπάµαι σας το µόχθο
Επήγα στην Αµερική, Αγγλία, Γερµανία µα γω 'µως είµαι Έλληνας ασθένεια χρονία
Στη Κρήτη εγεννήθηκα στη Κρήτη θα πεθάνω διαφωνία αν έχετε κουράγιο δε θα χάσω
Μόλις αντίκρισα τη γη τσι Κρήτης να ζυγώνει τότε καλοκατάλαβα ίντα µου ξηµερώνει
Θυµούµαι απού έφευγα από τη γη τσι Κρήτης το µόνο που αντίκρισα ήταν ο Ψηλορείτης
Εγώ καιρά µου αποχωρώ και στο Θεό σ' αφήνω απού τον λένε δίκαιο ε, να τον δω και κείνο
Με ένα µατσάκι γιασεµί , θα σας καλωσορίσω , τση Κρήτης τ' όµορφο νησί , να σας φιλοξενήσω απού' χει χάρη περισσή , σ' Ανατολή και ∆ύση , και που θα προσπαθήσουµε ποτέ τση να µή σβήσει. Έθιµα και παράδοση , µε λύρα και λαγούτο Θρύλους χαµένους θα 'βρεται, µέσα στο τόπο τούτο.... Τση Κρήτης η παράδοση , ποτέ δεν θα λυγίσει γιατί έχει κλώνους και ανθούς , και κάποτε θα ανθίσει....... Θρύλοι , παλάθια µυθικά θα τα εξιχνιάσω και µέσα απο το ίντερνετ
θα τα παρουσιάσω.
Ξένε, σαν έρθεις στο νησί , τότε θα διαπιστώσεις , το τι µαγεία βρίσκεται κι αισθήµατα θα νιώσεις , αισθήµατα απου ξυπνούν ετσά επιθυµία , να µείνεις σε µια τέτοια γή , απού' χει τη µαγεία. Λασίθι , Ηράκλειο, Χανιά , και Ρέθυµνο ακόµα , κόκαλα ηρώων θάφτηκαν σε τούτο δώ το χώµα