รสรักเสน่หา ตอนจบ

ÍÑÞ ÞÒ³Õ

รสรักเสนหา 3 โดย อัญญาณี พิมพครั้งที่ 1 ราคา

กุมภาพันธ 2557 329 บาท

พิสูจนอักษร ออกแบบปก ศิลปกรรม

พี่ทิพ

จัดทําโดย พิมพที่

ปวิรดา พุฒแซม โรงพิมพ พิมพดีการพิมพ จํากัด เลขที่ 222 ซ.พระยาสุเรนทร 30 แขวงบางชัน เขตคลองสามวา กรุงเทพฯ 10510

ยุพาวดี

ติดตอนักเขียนและสํานักพิมพ ทางเฟชบุก พิมพคําวา อัญญาณี เกตุ ทางอีเมล anyanee2009@hotmail.co.th

๒

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3

¨Ò¡ã¨¹Ñ¡à¢Õ¹ สวัสดีคะ่ นักอ่านที่นา่ รักทุกท่าน เล่มนี ้เป็ นเล่มจบของเรื่ อง รสรักเสน่หา แล้ วนะคะ ในเล่มนี ้ จะทําให้ ผ้ อู ่านได้ ร้ ู เสียทีว่า ความรักระหว่างนายหัวปุณณ์กบั อักษรา จะลงเอยด้ วยดีหรื อไม่ และความรักอันแสนสับสนของภูบดินทร์ จะ เป็ นเช่นไร คําตอบอยูใ่ นเล่มนี ้ค่ะ รับรองว่าสนุก ไม่ผิดหวังค่ะ และต้ องขอโทษด้ วยนะคะที่ดึงเนื ้อหามาถึง 3 เล่ม เกตุไม่มี เจตนาอย่างนัน้ เลยค่ะ เนือ้ เรื่ องมันจบไม่ลงจริ งๆ เกตุก็ไม่อยากจะ รวบรัดตัดจบให้ เสียอารมณ์ด้วยค่ะ ก็เลยต้ องเขียนตามที่ใจอยากจะ เขียน นักอ่านที่นา่ รักทุกท่านคงไม่วา่ อะไรนะคะ สิ่ ง ที่ ลื ม ไม่ ไ ด้ ใ นการเขี ย นจากใจนัก เขี ย นก็ คื อ การกล่ า ว ขอบคุณบุคคลต่างๆ ที่เป็ นแรงผลักดันให้ งานสําเร็ จลุล่วง และบุคคล ที่ชว่ ยเหลือเกตุมาโดยตลอด

๓

ÍÑÞ ÞÒ³Õ

เริ่ มจากพี่ทิพ พี่สาวคนดีที่ตรวจทานคําผิด คําตกหล่น และ ปรั บ เปลี่ ย นคํ า ให้ ดูเ หมาะสม เกี่ ย วโยงกับ เหตุก ารณ์ เกตุก ราบ ขอบคุณพี่สาวด้ วยหัวใจค่ะ ต่อมาคื อ นักอ่านที่ น่ารั กทุกท่าน ที่ หยิ บจับ หยิ บซื อ้ นิยาย ของเกตุนะคะ หากไม่มี นักอ่านและผู้มีอุปการคุณ ก็คงไม่มี เกตุใ น วันนี ้ค่ะ ขอบคุณจากหัวใจนะคะ ท้ ายสุดที่ ขาดไม่ได้ คือ ครอบครัว แรงผลักดันมหาศาลที่ทํา ให้ เกตุผลิตงานออกมาอย่างต่อเนื่อง ครอบครัวที่ให้ กําลังใจเกตุมา โดยตลอด รักครอบครัวของเรามากที่สดุ ค่ะ ขอบคุณจากหัวใจ เกตุ (อัญญาณี)

๔

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3

29

เพลิงริษยา 1 รถทัวร์ ปรั บอากาศสองชัน้ 24 ที่น่ ังจํานวน 10 คันแล่ น ออกจากจุดจอดรถนํ าพนักงานของบริ ษัท อนัน ตกุล กรุ๊ ปกว่า 240 ชีวิตไปยังเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี เพื่อร่วมการสัมมนาประจําปี ของ บริษัท แล้ วถือโอกาสเป็ นการเลี ้ยงพนักงานประจําปี ไปในตัว และอีกหนึ่งชัว่ โมงเศษต่อมา รถทัวร์ ทงั ้ 10 คันก็นําพนักงาน ทุก ชี วิ ต มาถึ ง โรงแรม รอยัล คราวน์ โรงแรมหรู ร ะดับ ห้ า ดาว ติ ด ชายหาดพัทยา เมื่อมาถึงจุดหมายเหล่าพนักงานชายหญิ งก็พากัน ก้ าวลงจากรถ หยิบสัมภาระของแต่ละคนแล้ วเดินเข้ าไปในโรงแรม เพื่อเช็คอินตามระเบียบของโรงแรม เมื่ อรู้ ว่าใครพักอยู่ห้องไหน และได้ คีย์การ์ ดประจํ าห้ องพัก พนักงานทังหมดก็ ้ ทยอยขึ ้นไปพักยังห้ องของแต่ละคน โดยมีพนักงาน ๕

ÍÑÞ ÞÒ³Õ ของทางโรมแรมพาไปส่งที่ห้อง กุลธิดาที่ร่วมเดินทางมาในครัง้ นี ้ด้ วย ได้ รับคีย์การ์ ดจากพนักงานรี เซฟชัน่ ของโรงแรมเป็ นคนสุดท้ าย “คีย์การ์ ดของคุณกุลธิดาค่ะ” พนักงานแผนกต้ อนรั บยื่ น คี ย์การ์ ดสี ท องส่ง ให้ กุล ธิ ดา ซึ่ง แตกต่างกับของพนักงานคนอื่นๆ ที่เป็ นสีนํ ้าเงิน คนที่รับก็ไม่ได้ เอะใจ อะไร ยื่นมือไปรับคีย์การ์ ดแผ่นนันพร้ ้ อมกับกล่าวคําขอบคุณ “ขอบคุณค่ะ” “เชิ ญ ค่ ะ วาดจะพาคุ ณ กุ ล ธิ ด าไปส่ ง ที่ ห้ อง” ปานวาด พนักงานต้ อนรับอัธยาศัยดีเอ่ยบอกกุลธิดา “แล้ วใครพักกับหวานค่ะ จะได้ ขึ ้นไปพร้ อมกันเลย” กุลธิดาถามกลับ เนื่องจากเพื่อนพนักงานคนอื่นๆ พักห้ องละ สองคน เธอก็น่าจะพักกับเพื่อนร่วมงานคนใดคนหนึ่ง เธอจึงเอ่ยถาม หาเพื่อนร่วมห้ องเพื่อจะได้ ขึ ้นไปห้ องพักพร้ อมๆ กัน “คุณกุลธิดาพักคนเดียวค่ะ ไม่มีเพื่อนร่วมห้ อง” พนักงานคน เดิมตอบ “อ้ าว! ทําไมละคะ เพื่อนพนักงานคนอื่นพักห้ องละ 2 คนแต่ ทําไมหวานพักคนเดียวล่ะคะ” กุลธิดาถามคําถามที่ตนสงสัย “ใช่คะ่ พนักงานท่านอื่นพักห้ องละ 2 คน แต่ที่คณ ุ กุลธิดาพัก คนเดีย ว เพราะไม่ มี คู่ที่ เ ป็ นผู้ห ญิ ง ยัง ไงล่ ะ คะ ทางบริ ษั ท ของคุณ กุลธิ ดากํ าหนดมาเลยว่า แต่ละห้ องจะต้ องเป็ นคูห่ ญิง คู่ชาย ห้ ามให้ พนักงานชาย หญิ งพักห้ องเดียวกัน ตอนนี ก้ ็เหลือแค่คณ ุ กุลธิดากับ คุณวินยั ทางเราจึงต้ องจัดให้ พกั คนเดียวค่ะ” พนักงานต้ อนรับตอบ ๖

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 คําถามให้ คนขี ้สงสัยเข้ าใจ ทางบริ ษัทอนันตกุล กรุ๊ป กําหนดไว้ เลยว่า ห้ องพักแต่ละห้ องจะต้ องเป็ นเพศเดียวกัน ผู้ชายพักกับผู้ชาย ผู้หญิง พักกับผู้หญิ ง แต่อาจจะอยู่คนละแผนก คนละฝ่ ายคละเคล้ ากันไป และการจับคูพ่ กั ในแต่ละห้ องในครัง้ นี ้ ทําให้ เหลือพนักงานเป็ นผู้หญิง หนึง่ คนคือกุลธิดา และผู้ชายอีกหนึง่ คนคือวินยั ส่งผลให้ ทงคู ั ้ จ่ ึงได้ พกั ห้ องเดี่ยว “อ๋อค่ะ หวานเข้ าใจแล้ วค่ะ” เมื่อหมดความสงสัย กุลธิดาจึง เดิน ตามพนักงานต้ อนรั บไปยัง ลิ ฟต์ โดยสารที่ อยู่ไ ม่ไ กล พร้ อมกับ พนักงานเข็นกระเป๋ าที่ถือกระเป๋ าของเธอเดินตามไปด้ วย ก่อนที่ลิฟต์ ตัวนันจะพาทั ้ งสามไปยั ้ งชันที ้ ่ 29 ชันบนสุ ้ ดของโรงแรม “ถึงแล้ วค่ะ” พนักงานคนเดิมพากุลธิดามาส่งถึงหน้ าประตู ห้ องหมายเลย 2902 ที่ มีป้ายสีทองเขียนไว้ ว่า Royal Honeymoon Suite “ขอบคุณค่ะ” กุลธิดากล่าวขอบคุณ ยื่นเงินค่าสินนํ ้าใจให้ กบั พนัก งานทัง้ สอง ก่ อ นจะใช้ คี ย์ ก าร์ ด เปิ ดประตูห้ อง แล้ วเดิ น ถื อ กระเป๋ าเข้ าไปในห้ องพัก กุลธิดารู้สึกอึ ้งกับความหรูหราของห้ องพักตน ห้ องนี ้เธอคาด ว่าน่าจะแตกต่างกว่าห้ องพักห้ องอื่นๆ เนื่องจากมันเป็ นห้ องชุดที่แยก ออกเป็ นสัด ส่ว น มี หนึ่ ง ห้ อ งนอน มี ห้ องครั ว เล็ก ๆ มี บาร์ เ ครื่ อ งดื่ ม ระเบียงด้ านนอกก็มีสระว่ายนํ ้าส่วนตัว ตรงส่วนที่เธอยืนอยู่นนจะเรี ั้ ยกได้ ว่าเป็ นห้ องเอนกประสงค์ก็ ว่าได้ เพราะมันมีเครื่ องอํานวยความสะดวกครบครัน ทังชุ ้ ดโฮมเธี ย ๗

ÍÑÞ ÞÒ³Õ เตอร์ ยังมีเครื่ องเล่นดีวีดีเพื่อความบันเทิง ราคาค่าห้ องนี ้อย่างน้ อย น่าจะตกราวห้ าหมื่น หรื อแพงกว่านันก็ ้ เป็ นได้ “สงสัยห้ องอื่นเต็มแน่ๆ เลย” เธอคิดว่าการที่ ตนเองได้ พักห้ องนี ้ อาจเป็ นเพราะห้ องพัก แบบธรรมดาคงเต็ม ทางโรงแรมจึง จัดห้ องพักห้ องนี ใ้ ห้ กุล ธิ ดาปั ด ความสนใจในเรื่ องห้ องพัก เดินไปยังห้ องนอนเพื่อเก็บสัมภาระของ ตน “ว้ าย!” กุลธิดาร้ องดังลัน่ ห้ อง หน้ าซีดตัวสัน่ เมื่อถูกอ้ อมแขนของใคร คนหนึ่งรัดร่ างของตนทางด้ านหลัง ไม่เพียงแค่นนยั ั ้ งหอมแก้ มเธออีก ด้ วย มีหรื อที่เธอจะไม่ดิ ้นรน เพราะไม่ร้ ูวา่ เจ้ าของลําแขนคูน่ ี ้คือใคร “คิดถึงจังเลย” เจ้ าของอ้ อมกอดเอ่ยบอกความคิดถึงข้ างใบหู กุลธิดา “คุณภู” เสี ยงคุ้นหูที่ได้ ยิน ทํ าให้ เธอรู้ ว่า เขาคือใคร “คุณภู เข้ ามาได้ ยงั ไงคะ” ความตกใจพลันหาย แปรเปลี่ยนเป็ นความแปลก ใจเข้ ามาแทนที่ ร่ างกายของเธอร้ อนผ่าว เมื่อสัมผัสบางอย่างที่แข็ง แต่ทว่าอ่อนนุ่ม สิ่งนันดุ ้ นดันอยู่ตรงบันท้ ้ ายของตน ตามแรงอารมณ์ ของผู้เป็ นเจ้ าของ “อย่าเพิ่งถามเลย ตอนนี ้ฉันอยากจะกอดเธอเต็มแก่แล้ ว มา ให้ ฉนั ชื่นใจหน่อยนะ คิดถึงจนอกจะแตกแล้ ว” ภูบดินทร์ คลายอ้ อมแขนที่รัดร่างเนียนนุม่ หมุนร่างงามให้ หนั มาเผชิญหน้ ากับตน และไม่รอให้ เธอพูดคําใดออกมา รี บปิ ดปากที่ตน แสนจะคิดถึงและโหยหาทันควัน ๘

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 เขาจูบเธออย่างหิวกระหาย ราวกับว่าร้ างราเพลงรักมาช้ า นาน ปลายลิ ้นใหญ่สอดแทรกเข้ าไปควานหาความหวานที่ภูบดินทร์ ร้ ู ดีวา่ หวานมากแค่ไหน หวานสมกับเจ้ าของชื่อ และไม่ใช่มีเพียงความ หวานเท่านัน้ ยังมี ความหอมที่ ติดปลายจมูก ตราตรึ งในความรู้ สึก ของเขาไม่เสื่อมคลายอีกด้ วย กุลธิ ดารู้ สึกตกใจกับการจู่โจมไม่ทนั ตังตั ้ วของเขา ความคิด ที่ ว่าจะขัดขื น ไม่ยอมให้ เ ขามากระทํ ากับตนเองเหมือนผู้หญิ งข้ าง ถนน ที่จะคว้ าขึ ้นเตียงเมื่อไหร่ เวลาไหนก็ได้ ดูเหมือนว่า ความตังใจ ้ ของหญิ ง สาวจะพ่ายแพ้ ต่อความรั กและความโหยหาอ้ อมกอดเร่ า ร้ อนของภูบดินทร์ อย่างสิ ้นเชิง เมื่อความตกใจจางหาย กุลธิ ดาก็ตอบโต้ จูบเร่ าร้ อนกลับไป อย่ า งถึ ง อกถึ ง ใจ สอดรั ด ลิ น้ เล็ ก รั ด เกี่ ย วลิ น้ สากระคายที่ พัว พั น กระหวัดเกี่ ยวลิน้ ของเธอ หมุนใบหน้ าเพื่อให้ รสจูบในครัง้ นีม้ ีความ ซาบซ่าน สัน่ สะเทือนในอารมณ์มากขึ ้น ลําแขนเล็กที่ทิ ้งตัวอยูข่ ้ างกาย ยกขึ ้นสูงโอบกอดร่างหนาของ ชายที่ตนรัก ลูบไล้ เรื อนร่ างแข็งแกร่ งที่เธอเพิ่งรู้ ว่า ปราศจากเสื ้อผ้ า อาภรณ์สกั ชิ ้น แสดงว่าเขาคงพร้ อมสรรพไว้ รอเกมรักเกมสวาทครัง้ นี ้ แล้ ว กุลธิดาลากฝ่ ามื อวนไปวนมาบนแผ่นหลังบึกบึน ใช้ ปลายเล็บ ครูดเบาๆ คล้ ายกับว่าเธอกําลังปลุกกระแสพิศวาสในตัวเขาเพิ่มมาก ขึ ้น ไม่ใช่เพียงฝ่ ามือนุ่มเล็กของเธอเท่านันที ้ ่สร้ างความป่ วนปั่ น ในร่างชาย มือใหญ่ของภูบดินทร์ ก็กําลังสร้ างความรู้สึกแบบเดียวกัน ๙

ÍÑÞ ÞÒ³Õ กับที่เขารู้ สึก มือแข็งแรงสอดเข้ าไปในเสื ้อตัวสวยสีหวานของกุลธิดา ฝ่ ามือที่เต็มเปี่ ยมไปด้ วยไอร้ อน ไล้ ลบู บนผิวเนื ้อสาวช่วงหลัง เลื่อนขึ ้น สูงจนสะดุดกับเสื ้อชัน้ ใน เขาจึงจัดการปลดตะขอสิ่งที่เขาสัมผัสให้ คลายจากกันด้ วยมือเพียงข้ างเดียว และเมื่อเขาจัดการปลดตะขอได้ แล้ ว มือซุกซนก็เลื่อนมายัง ร่ างสวยส่วนหน้ า สอดมื อเข้ าไปเนื อ้ ผ้ าที่ ห่อหุ้มความอวบใหญ่ของ ดอกบัวสล้ าง จับและบีบคลึงความนุม่ หยุน่ เต็มไม้ เต็มมืออย่างเมามัน ภูบดินทร์ ไม่เคยรู้ สึกว่าตนเองจะมีความปรารถนารุ นแรงได้ เท่าวันนี ้มาก่อน รสจูบซ่านทรวงกําลังทําให้ เขาอยากจะกระหนํ่าบท รักสาดใส่เรื อนร่ างงดงามให้ หนําใจ ให้ สมกับที่ห่างหายสัมผัสเสน่หา ของเธอมาหลายวัน ความนุ่มเด้ งรับนํ ้าหนักมือของทรวงอกสาวยาม เขาบีบคลึง ผิวกายหอมๆ แสนรัญจวนที่จมูกของเขาได้ กลิ่น ผิวเนื ้อ นุ่ม ละเอี ยดมื อที่ ทํ าให้ เขาใจสั่น ปรารถนาจะแทะเล็มให้ ส มความ ตังใจ ้ ทุกสิ่งล้ วนแล้ วแต่เป็ นองค์ประกอบเสริ มสร้ างอารมณ์รักของ ภูบดินทร์ ลกุ โชน ท่วมท้ นจนเขาไม่อาจทนต่อไปได้ “ไม่ไ หวแล้ ว” เขาถอนจุม พิตออกห่าง มือใหญ่จัดการถอด เสื ้อผ้ าของเธอให้ ลอ่ นจ้ อนเช่นเดียวกับตน เพื่อที่จะสานความสัมพันธ์ ที่ภบู ดินทร์ มีความต้ องการมาหลายวัน “ทําให้ หน่อย” เขาพูดเสียงสัน่ พร่า กุลธิดายิ ้มเขินแต่ก็ยอมทําตามที่ชายตัว โตออกปาก เป็ นเพราะเธอเองก็มีความรู้ สึกไม่ต่างกับภูบดินทร์ เลย ร่ างกายของกุลธิ ดาพ่ายแพ้ ต่อความพิศวาสที่ เขาปลุกระดม แม้ ว่า ภายในใจเธอพยายามต่อต้ านมากแค่ไหนก็ ตาม สุดท้ ายแล้ วผลที่ ๑๐

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 ออกมาก็คือ คล้ อยตาม ไม่มีสกั ครัง้ ที่เธอจะต่อต้ านเขาได้ ตลอดรอด ฝั่ ง ปากเล็กนุ่มแนบลงบนปากหนาเบาๆ แลบปลายลิ ้นออกมา ไล้ เลียไปตามกลีบปากใหญ่ ยัว่ ยวนจนภูบดินทร์ ต้องรัง้ ร่างเล็กเข้ ามา กอด แล้ วมอบจูบหนักหน่วงระคนอ่อนหวานให้ กบั กุลธิดา ที่มีหรื อจะ ไม่ โ ต้ ต อบจุ ม พิ ต ของเขา ลิ น้ ของทัง้ คู่โ รมรั น อยู่ ใ นช่ อ งปากสาว กระหวัดพันเกี่ยวอย่างไม่มีใครยอมใคร เป็ นฝ่ ายหญิ ง เองที่ ดึงใบหน้ าให้ ออกห่าง ริ มฝี ปากของเขา และเธอเคลื่ อ นออกจากกั น ปากเล็ ก เริ่ ม ลงมื อ สร้ างลาวาแห่ ง ดําฤษณาให้ กับภูบดินทร์ เธอขยับใบหน้ าไปตามลําคอแกร่ ง ไซ้ ปาก ไปรอบลําคอของเขา ก่อนจะขยับตํ่าลงมายังอกกว้ างที่อุดมไปด้ วย มัดกล้ าม พลางย่อตัวตามลงมาด้ วย “โอวว์...” เสี ยงห้ ามตํ่ าครางอู้ หลัง จากที่ ความอุ่น ร้ อนจากปากบาง ดูด กลื น ยอดอกของตน เธอไม่ ไ ด้ ดูด กลื น เพี ย งอย่ า งเดี ย ว ยัง ทํ า เหมือนกับที่เขาเคยทํากับเธอด้ วย ใช้ ลิ ้นดุนดัน กัดหยอกเย้ าและมือก็ บีบเคล้ นยอดอกแกร่งอีกข้ างที่วา่ งเว้ น ร่างเล็กย่อตัวลงมาอีก พร้ อมกับปากและลิ ้นที่ลากไล้ ตามมา ด้ วย เธอวนเวียนปากอยูบ่ นหน้ าท้ องแข็งแรง มีซิกซ์แพ็กสมบูรณ์แบบ ลิ ้นเล็กตวัดฉวัดเฉวียนจนเธอรู้ สึกได้ ถึงแรงแขม่ว และยิ่งแขม่วหนัก ขึ ้นเมื่อเธอนัง่ ลงคุกเข่าตรงกลางร่ างชาย ลมหายใจอุ่นจัดที่พ่นออก จากปลายจมูกของกุลธิดา ริ นรดกายแกร่งที่เคลื่อนไหวตรงหน้ า ๑๑

ÍÑÞ ÞÒ³Õ เธอยกมือขึน้ ไปจับต้ องสิ่งที่ สร้ างความตื่นเต้ น เร้ าใจให้ กับ ตนได้ ทกุ ครัง้ ทุกเวลาที่ได้ สมั ผัส รูดช้ าๆ และจูบทักทาย “โอ้ ...พระเจ้ า หวาน อืม...ดี...ดีมาก” เขาสู ด ปาก ระบายเสี ย งครางที่ เ ปี่ ยมไปด้ ว ยความเสี ย ว กระสันและรู้ สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ยามที่เธอใช้ ลิ ้นปลุกเร้ าลาวาแห่ง ความสยิวเริ่ มแรก ก่อนจะครอบครองความเป็ นชายสุดอลังการของ เขาในเวลาต่อมา “ยะ...เยี่ยมที่สดุ ...อืม” ศีรษะของกุลธิดาขยับเข้ าและออกห่างใจกลางร่ างหนาตาม จังหวะการครอบครองแก่นกายชาย พร้ อมกับใช้ ลิ ้นตวัดสิ่งนันไปด้ ้ วย ยิ่ง เพิ่ม พูน ความเสี ย วสยิ วให้ ภู บดิน ทร์ ม ากขึน้ ยิ่ ง เธอเน้ น ดูด ส่ว น ปลาย แผ่นหลังเขาถึงกับแอ่นโค้ งเล็กน้ อย เสียงสูดปากที่ดงั ราวกับว่า เขากําลังกินของเผ็ดร้ อนดังลอดผ่านปากหนาไม่ขาดปาก มือใหญ่คู่ นัน้ วางลงบนศี ร ษะเล็ ก ที่ เ จ้ า ตัว กํ า ลัง ทํ า งานอย่ า งดี เ ยี่ ย ม มอบ ความสุข ความกะสันซ่านให้ เขาแบบถึงพริ กถึงขิง มือใหญ่ขยุ้มเส้ นผมนุ่มสลวยไปพร้ อมกับๆ กับขยับเอวดัน ตัวตนเคลื่อนขยับสวนปากเล็กที่ดนุ ดันความเป็ นบุรุษเพศผลุบเข้ าดึง ออกในโพรงปากของเธอไม่หยุด ประสานงานสร้ างความเร้ ารัญจวน “ปากเธอร้ อนดีจริ งๆ เลยหวาน” ช่ ว งเวลานี ภ้ ู บ ดิ น ทร์ ห ลงลื ม ทุก สิ่ ง ลื ม ความถู ก ต้ อ ง ลื ม ปนัดดา เขารู้ เพี ยงว่า ต้ องการกุล ธิ ดา ต้ องการเธออย่างมากมาย มากเสียจนอยากจะระเบิดความสุขใส่ปากร้ อนดัง่ ไฟของเธอเสียเวลา ๑๒

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 นี ้ แต่เขาคงทําเช่นนันไม่ ้ ได้ เพราะเขายังไม่ได้ ชิมรสหวานจากเรื อน ร่างของสตรี ที่เขาคิดถึงสุดหัวใจ และวินาทีที่เขารอคอยก็มาถึงแล้ ว “ตาฉั น บ้ าง” ภูบ ดิ น ทร์ ใ ช้ มื อดัน ศี รษะเล็ กให้ อ อกห่า ง จน ความเป็ นชายเป็ นอิสระจากปากเล็ก เขาจับร่างสาวให้ ลกุ ขึ ้นยืน ก่อน จะอุ้มกุลธิดาไปยังเตียงนอน วางร่างอรชรลงบนที่นอนเย็นเฉียบ โดย ให้ บัน้ ท้ า ยงามอยู่ชิ ด ริ ม เตี ย ง จับ ขาสาวแยกออกไปทางด้ า นข้ า ง เปิ ดเผยดงดอกไม้ ที่เขาอยากจะกลายร่ างเป็ นแมลงภู่บินเข้ าไปดอม ดม “อย่าคะ...คุณภูยะ...อย่า” เสียงห้ ามของกุลธิดาดูเหมือนจะ ไม่ทนั การ เพราะเขาคุกเข่าลงบนพืน้ ข้ างเตียง แนบหน้ าลงบนดอก กุหลาบที่เบ่งบานล่อภมรหนุ่มตรงหน้ าอย่างมิรังเกี ยจและไม่สนใจ เสียงร้ องห้ ามของสาวร่างเล็กที่นอนบิดกายดิ ้นเร่าบนเตียง เขาโอ้ โลม ชิม รสหวานจากกายสาวที่ ปรารถนามาหลายวัน ด้ วยความเต็ม ใจ และรู้แก่ใจว่ามันไม่ได้ มาจากความใคร่ กุลธิ ดาไม่นึกไม่ฝันว่าภูบดินทร์ จะทําเช่นนี ้ให้ กับตน ตลอด ระยะเวลาแรมปี ที่เธอตกเป็ นของเขา ไม่มีสกั ครัง้ ที่เขาจะโอ้ โลมเธอตํ่า กว่าทรวงอก นี่เป็ นครัง้ แรกและมันเป็ นครัง้ แรกที่กุลธิดารู้ สึกว่า ตน กํ าลังจะขาดใจ ลมหายใจสะดุด ผ่อนออกมาขาดห้ วง หัวใจเต้ นไม่ เป็ นจังหวะ หน้ าท้ องแบนราบแขม่วเกร็ ง ร่างกายร้ อนรุ่ มประหนึ่งว่า เธอกําลังยืนอยูบ่ นพื ้นที่มีอณ ุ หภูมิสงู เกินร้ อยองศา ปากหนาช่างร้ อนเหลือหลาย ลิ ้นของเขาก็แพรวพราว สะบัด พลิ ้วไม่หยุด ชําแรกไปตามร่ องกลีบดอกไม้ ไล้ เลียมธุรสเจิ่งนอง ดูด ๑๓

ÍÑÞ ÞÒ³Õ ซับหยดนํ ้าพราวนันด้ ้ วยปาก และบางคราไรฟั นคมกริ บกัดเบาๆ ขยับ เสียดสีกบั เม็ดทับทิม จุดกระตุ้นความปรารถนาของสตรี เธอกําลังบ้ า คลัง่ ด้ วยพายุอารมณ์ที่สาดใส่ “อา...คุณภู คุณภูขา หวาน...วะ...หวาน อืม” กุลธิดาไม่ร้ ูว่าจะเอ่ยคําใดบอกชายลิ ้นร้ ายคนนี ้ดี เพราะเธอ บรรยายความรู้ สึกเวลานี ้ไม่ได้ ว่าเป็ นเช่นไร บางครัง้ ก็เหมือนกับว่า ตนเองกํ าลัง จมอยู่ใ นแอ่ ง ลาวา แต่บางคราก็ ร้ ู สึกหนาวเหน็บจาก ความเย็นเฉียบของความเสียวที่วิ่งพล่าน บางเวลาก็ร้ ู สึกว่าเลือดลม ของตนเองร้ อนระอุ ภูบดินทร์ ไม่สนใจสิ่งใดทังสิ ้ ้น เขาดื่มดํ่านํ ้าหวานเลิศรส ที่เขา จะเป็ นคนเดียวเท่านัน้ ที่ ไ ด้ ดื่มชิม ไม่มีวันให้ ชายคนใดมาแตะต้ อง สัมผัสร่ างกายของกุลธิดาได้ เรี ยวขาทังสองข้ ้ างของกุลธิดาพยายาม จะหุบ เพื่อให้ หลุดพ้ นจากปากและลิน้ ที่ รุกเร้ าไม่พัก ไม่หยุดหย่อน แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้ เธอทําได้ ดงั ใจคิด ชายหนุม่ ลุกขึ ้นเต็มความสูง ดึงรัง้ บันท้ ้ ายงามให้ ตามติดปาก เขาไปด้ วย ส่งผลให้ เวลานี ้มีเพียงศีรษะและช่วงไหล่บา่ ของเธอเท่านัน้ ที่สมั ผัสกับที่นอน ปลายเท้ าห้ อยตกลงมาด้ านข้ าง มือใหญ่ยึดสะโพก กลมไว้ มนั่ ในขณะที่ปากก็แนบสนิทอยูบ่ นดงดอกไม้ หอมหวาน “อา...คุณภู หวาน...หวาน อา...อืม” เธอบิดร่ าง ร้ องครวญคราง ปากคอสัน่ ร่ างกายสะท้ านไหว ระริกจากความเสียวแบบสุดๆ ที่เข้ าครอบงํา อาการทังหลายทั ้ งปวงที ้ ่ เกิ ด ขึ น้ ก่ อ นหน้ า ดูจ ะโหมรุ น แรงมากขึ น้ เมื่ อ เขาส่ ง ลิ น้ เข้ าไปใน ๑๔

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 ช่องทางมหัศจรรย์ สะบัดลิ ้นซ้ ายทีขวาทีสลับกันอย่างชํ่าชอง โดยมี นิ ้วมือใหญ่ข้างหนึ่งเอื ้อมมาบีบคลึงทรวงอกสาวไปด้ วย พร้ อมกับใช้ นิ ้วสะกิดปลายถันควบคู่ ความสุขที่เรี ยงแถวเป็ นหน้ ากระดานดิ่งเข้ า สูร่ ่างกายเธอ “คุณภู คุณภูขา หวาน หวาน...อืม...กรี๊ ดดดด” มี ห รื อที่ กุล ธิ ดาจะต้ านทานความเสี ยวสยิ วปานใจจะขาด ที่มาจากเขาในครัง้ นี ้ได้ เธออ้ าแขนรับความสุขที่ไม่เคยได้ รับจากปาก และลิ ้นของภูบดินทร์ ด้วยความเต็มใจ “อืม” ภูบดินทร์ ครางอย่างพอใจกับความสุขสมที่เขามอบให้ และพอใจมากขึ น้ เมื่ อ นํ า้ เลิ ศ รสหลั่ง จากกายสาวที่ ม าพร้ อมกั บ ความสุข เขาดื่มนํ ้าเสน่หาด้ วยความสําราญเพลินใจ หลังจากที่ดื่มยาบํารุ งกํ าลังทางเพศจนพอใจ เขาก็ถอนปาก จากดอกกุหลาบงาม มองหยดนํ า้ ที่ เกาะติดอยู่บนกลีบดอกตาเป็ น ประกาย แต่ก็ต้องตัดใจขยับร่างเล็กให้ นอนราบบนที่นอน คร่ อมร่ าง ทาบทับซุกใบหน้ าลงบนอกสล้ างที่วนั นี ้เขายังมิได้ เชยชิม “คุณภู...อืม...คุณภู” ภูบดินทร์ มอบความกระสันเสี ยวให้ กับกุลธิดาต่อเนื่อง เธอ ยังรู้สกึ ร้ อนวูบวาบตรงใจกลางร่างไม่หาย หนําซํ ้าเพิ่มเติมให้ เกิดพายุ หมุนในช่วงท้ องมากขึ ้น ปากหนาดูดกลืนยอดถันเข้ าไปในปาก คาย ออกแล้ วดูด กลับ เข้ าไปใหม่ เพิ่ ม ความเร็ ว มากขึ น้ เขาสลั บ กั น ผลัดเปลี่ยนอ้ าอมปลายถันทังซ้ ้ ายและขวาอย่างเท่าเทียม แล้ วใช้ ลิ ้น ละเลงจนเปี ยกชุม่ ๑๕

ÍÑÞ ÞÒ³Õ ระหว่างที่ เขาเชยชิม ดอกอุบลคู่ง าม ภูบดินทร์ ไ ม่ปล่อยให้ เสี ยเวลาอี กต่อไป เข่ าใหญ่ ดัน เรี ยวขางามให้ ข ยับไปทางด้ านข้ า ง ก่อนจะสอดแทรกความแข็งแรงที่พร้ อมสู้ศึกสวาทรุ กลํ ้าเข้ าสู่ถํา้ เล็ก แสนเร้ าใจ “อา...คุณภูขา คุณภู...อืม” เสียงครางกระเส่าของกุลธิดาดังออกมาตามจังหวะรักของภู บดินทร์ ที่เดินเครื่ องเต็มสูบทันที ไม่ค่อยเป็ นค่อยไปเหมือนทุกครัง้ ที่ ผ่ า นมา เนื่ อ งจากเขายอมรั บ ว่ า อดอยากปากแห้ ง มาเกื อ บหนึ่ ง สัป ดาห์ แม้ ว่ า เขาจะมี ป นัด ดาข้ างกาย ทว่ า อารมณ์ ดิ บ กลั บ ไม่ ตอบสนองยามเมื่ออยู่ชิดใกล้ ปนัดดา หัวใจและร่ างกายกลับโหยหา แต่กุลธิดาเพียงคนเดียว จนบางครัง้ เขากํ าลังคิดว่าตัวเองบ้ า...บ้ าที่ คลัง่ ไคล้ ในตัวของหญิงสาวที่ตนตังแง่ ้ เกลียดชังมาโดยตลอด “โอวว์...หวาน...ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน...อืม” เป็ นความรู้สกึ ที่แท้ จริ งจากใจของภูบดินทร์ เขาคิดถึงกุลธิดา ทุกลมหายใจ แน่นอนที่ ว่า บทรั กของเขาที่ ขับเคลื่ อนเหนือร่ างบาง อ่อนระทวยแม้ จะดุดนั แต่ก็ไม่ทิ ้งความอ่อนโยนระคนอ่อนหวาน ให้ ซาบซ่านซึมลึกไปในหัวใจของทังคู ้ ่ เรี ยวขางามข้ างหนึง่ ถูกมือใหญ่ดนั ไปข้ างหน้ า ขาสาวอีกข้ าง ถูกจับไว้ พาดบนบ่า เอวใหญ่โยกไหวเข้ าสุดออกสุด บางครัง้ ก็วนซ้ าย วนขา รัง้ ไปข้ างหน้ าเพื่อให้ โหนกเนื ้อชายเสียดทานกับจุดกระสันซ่าน ของกุลธิดา เรี ยกความเสียวสะท้ านสุดห้ วงใจให้ กบั เธอได้ เป็ นอย่างดี เสียงครางที่มาพร้ อมกับความสุขดังลอดผ่านปากเล็กไม่หยุด ๑๖

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 “คุณภู...อา คุณภู หวาน...หวานจะละลายแล้ วค่ะ อืม” ใช่...เวลานี ้กายสาวกําลังจะละลาย ไฟปรารถนาลุกท่วมท้ น จนเธอร้ อนตังหั ้ วจรดปลายเท้ า ก่อนที่ความร้ อนนันจะวิ ้ ่งปราดขึ ้นลง ไปทั่ว ร่ า ง หน่ว งหนัก ตามแรงจัง หวะถาโถมของชายหนุ่ม แรงดี ที่ กระชันกายถี ้ ่ยิบเร็ วรัว “พระเจ้ า...หวาน...เธอกําลังจะคะ...ฆ่าฉัน...อืม” หัวใจของภูบดินทร์ บีบรัดและเต้ นระสํ่า ช่องทางคับแคบกระ ตุกถี่ ตอดรัดกายแกร่งที่บกุ บัน่ นําพาความสุขให้ กบั เขาและเธออย่าง สุดจะเปรี ยบ ยิ่งเธอค้ นพบความสุข ทางรักแสนแคบก็จะยิ่งแคบหนัก รัดตัวตนชายแต่เ ขาก็ ไม่ห วั่น ช่วงเวลานี ม้ ันช่างสุดยอด กล้ ามเนื อ้ สาวรัดเขามากเท่าไหร่ ยามโยกไหวร่ างกายเข้ าและออกยิ่งหฤหรรษ์ ขึ ้นเท่านัน้ เขาจึงออกแรงให้ มากขึ ้น มากขึ ้นขยับกายอัดใส่ เธอก็ร้าย ไม่ใช่เล่น ยกสะโพกรับแรงอัดกระแทกของเขาเป็ นจังหวะจะโคน “ส่ายอย่างนันแหละ ้ เยี่ยม...เยี่ยมมาก” เขาเอ่ ย ปากชื่ น ชมสาวร้ อนรั ก ที่ ส่ า ยร่ อนบั น้ ท้ าย รั บ พละกํ าลังทางเพศที่ ตนรุ กหนัก กระชัน้ ถี่ รัว หนักหน่วงจนกายสาว สัน่ คลอน “เธอสวยเหลือเกินหวาน...สวยมาก...อืม” ภูบดินทร์ อดที่เอ่ยปากชมกุลธิดาเวลานี ้ไม่ได้ เขาไม่เคยเห็น หญิงสาวคนใดยามที่อยูใ่ ต้ ร่างของตนสวยเท่าเธอมากก่อนเลย แม้ ว่า ครัง้ หนึง่ เขาจะไม่เคยมองใครสวยกว่าปนัดดา แต่ทว่าเวลานี ้ไม่ใช่ ผิว ขาวอมชมพูของเธอเปล่งปลัง่ ด้ วยเลือดฝาด บวกกับเพลิงพิศวาสเผา ไหม้ ส่งผลให้ ผิวกายเธอสวยสดแสนโสภา ทรวงอกคู่อวบสะท้ อนขึ ้น ๑๗

ÍÑÞ ÞÒ³Õ ลงตามแรงจังหวะรัก ดวงหน้ าสวยหวานแดงระเรื่ อ ดวงตาหลับพริ ม้ ปากเล็กเผยอร้ องคราง ใบหน้ าส่ายไปมาบนที่นอนทําให้ เส้ นผมยาว สลวยพลิว้ กระจาย ภาพความสวยงามที่ เห็นส่งเสริ มให้ ภายในร่ าง หนาเดือดระอุขึ ้นหลายเท่า เขาปล่อยขาเล็กที่พาดบนบ่าให้ เป็ นอิสระ และปล่อยมือจาก ขาอีกข้ างหนึ่ง จับร่ างเล็กให้ อยู่ในท่าตะแคงโดยที่กายแกร่งยังฝั งอยู่ ในร่ างสาว ส่วนตัวเขาก็เอนกายลงมานอนซ้ อนทับแผ่นหลังบาง เขา ยกขาเล็กด้ านบนขึ ้นก่อนจะสอดมือเข้ าไปในข้ อพับเข่ารัง้ มาด้ านข้ าง ลําตัวของเธอ เปิ ดช่องทางให้ การสอดประสานร่ างเกิดความสะดวก มากขึ ้น และเริ่ มขยับตัวสอดแทรกแก่นกายใหญ่ขยับเข้ าออกช่องทาง เร้ นลับ “อา...คุณภู” เสียงหวานครางครวญตามแรงอารมณ์ “อืม...หวาน เธอสุดยอดมาก...ฉันจะคลัง่ ให้ ได้ ” เขาพ่นลมผ่านปากคล้ ายจะระบายความร้ อน ความเสี ยว สยิวที่วิ่งพล่านไปทัว่ ทุกอณูในร่าง ช่องทางรักของสาวเจ้ ายังคงความ คับแน่นกระชากใจเขาได้ อย่างดีเยี่ยม แม้ ว่าจะผ่านสมรภูมิสวาทกับ เขามานับไม่ถ้วนก็ตาม มือใหญ่เอื ้อมไปร่ างกายส่วนหน้ าของกุลธิดา เคล้ นคลึงเต้ า อวบใหญ่ แรงนํ ้าหนักมือเบาในช่วงแรกแต่หนักมือตามความเมามัน ที่ได้ รับ ร่างกายส่วนร่างก็ยงั ประสานเป็ นหนึง่ อย่างต่อเนื่อง “คุณ ภู . ..คุณ ภู ข า...อื ม ” กุล ธิ ด ายัง คงปล่ อ ยเสี ย งหวาน กระเส่าไม่ขาดปาก เขาเองก็ ส ร้ างความสยิ วให้ กับเธอไม่ขาดสาย ๑๘

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 ปากหนาจูบไปตามบ่าชื ้นเหงื่อ ซับเม็ดเหงื่อรสชาติถกู ใจ ปลายลิ ้นไล้ เลียไปตามท้ ายทอยสาวที่หดร่นหนีลิ ้นร้ าย “คุณภูขา...คุณภู...หวาน...หวานไม่ไหว...หวาน...อืม” ความสุขในการเสพสมเดินทางมายํ่าเยือนกุลธิดาอีกครัง้ ร่าง สาวเกร็งและมีอาการกระตุกในช่องทางสวาท ตามมาด้ วยแรงตอดรัด ที่โอบรัดกายใหญ่ “ฉัน...ฉันก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน...หวานจ๋า เธอหวานไปทังตั ้ ว จริงๆ อืม” ความอดทนของเขากํ าลังจะหมดลง และจะไม่ทนอีกต่อไป เขาเร่งจังหวะเร็ วแรงและเน้ นหนัก สอดแทรกตัวตนชายเข้ าออกอิสตรี เพศอีกไม่กี่ครัง้ ภูบดินทร์ หยุดแช่นิ่งในครัง้ สุดท้ าย ร่ างสัน่ เทิ ้ม ปาก ร้ องครางยาวพ่น สายธารแห่ง ความสุข ใส่ด อกไม้ ง าม กอดร่ างอิ่ ม เอาไว้ แน่น “คิดถึงหวานจังเลย” เสียงใหญ่เอ่ยเป็ นประโยคแรกหลังจาก ที่บทรักเร่ าร้ อนแต่ทว่าล้ นด้ วยความสุขผ่านพ้ นไป เขาถอนความเป็ น ตัวตนออกจากรังผึ ้งน้ อย พลิกกายสาวให้ หนั มาเผชิญหน้ ากับตน “หวานคิดถึงฉันหรื อเปล่า” เขาถามชิดเรี ยวปากบาง จูบเบาๆ ด้ วยความรู้สกึ “รั ก” “คิดถึงหวานหรื อว่าคิดถึงตัวหวานกันแน่คะ” กุลธิดาไม่ตอบแต่ถามกลับ นํ ้าเสียงที่เอ่ยออกไปนัน้ บ่งบอก ถึงความน้ อยใจ “แล้ วถ้ าฉันบอกว่า ฉันคิดถึงเธอล่ะ เธอจะเชื่อฉันไหม” ๑๙

ÍÑÞ ÞÒ³Õ ภูบดินทร์ ถามเสียงนุ่ม คลอเคลียปากเล็กด้ วยปากได้ รูปของ ตน หัวใจของกุลธิ ดาพองโตขึน้ มาทันที ทันใด เป็ นคําพูดที่เ ธอ ปรารถนาจะได้ ฟังมาช้ านาน เพราะแสดงให้ เธอรู้ว่า ความเกลียดชังที่ อยู่ในใจของเขาคงจะลบเลือน แต่พอนึกถึงใครบางคนขึ ้นมา หัวใจที่ เต้ นไปด้ วยความสุข หดหูล่ งทันควัน “ขอบคุณนะคะที่ คิดถึงหวาน แต่หวานคิดว่าเราอย่าทํากัน แบบนี ้อีกเลยค่ะ คุณภูก็มีคณ ุ แต้ วอยู่ข้างกาย และกําลังจะแต่งงาน กัน เร็ วๆ นี ้ ส่วนหวานก็ มี คุณอั๋นเป็ นว่าที่ เ จ้ าบ่าวในอนาคต เราทํ า อย่างนี ้เท่ากับว่า เรากําลังทรยศคุณแต้ วกับคุณอัน๋ อยูน่ ะคะ” กุลธิดาพูดจากใจ พฤติกรรมที่เธอกับเขาทําอยู่ตอนนี ้ เท่ากับ ว่ากําลังทรยศปนัดดากับอัมริ นทร์ ว่าที่คชู่ ีวิตของเขาและเธอ กุลธิดา ไม่ต้องการทําผิดไปมากกว่านี ้ แค่นี ้เธอก็ละอายตัวเองมากพอแล้ ว เธอต้ องใจแข็งทําเหมือนกับว่า ไม่แคร์ ไม่รัก ไม่ใส่ใจเขา บุรุษที่เธอ ต้ องให้ ความสําคัญมากกว่าชายตรงหน้ าคือ ว่าที่เจ้ าบ่าวในอนาคต “เธอจะแต่งงานกับไอ้ อนั๋ จริ งๆ เหรอ ทังที ้ ่เธอเป็ นเมียฉันเนี่ย นะ” เสียงเข้ มถาม ไม่สบอารมณ์นกั กับคําพูดของหญิงสาวข้ างกาย “จริ ง ค่ะ คุณอั๋น พาคุณ พ่อคุณแม่ม าสู่ขอหวานกับคุณท่าน แล้ วนี่คะ จะไม่แต่งได้ ยงั ไง” กุลธิ ดาพูดด้ วยนํ ้าเสียงปกติ ไม่ยินดียิน ร้ ายกับหน้ าตาของภูบดินทร์ ที่เวลานี ้ตีหน้ าราวกับยักษ์ หึงโหด เธอ ตังใจมั ้ น่ ไว้ แล้ วว่าจะไม่ยงุ่ เกี่ยวกับเขาอีก เธอก็ต้องทําให้ ได้ แม้ ว่ามัน จะยากเย็นแสนเข็ญเท่าใดก็ตาม ๒๐

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 “รักมันหรื อไงถึงได้ หนีฉันไปหาผัวใหม่อย่างนี ้ ถ้ าไอ้ อนั๋ มันรู้ ว่าเธอนอนกับฉันมาเป็ นปี ทะลุทะลวงไปถึงไหนๆ ฉันอยากรู้ นักว่า มันจะอยากแต่งงานกับเธออีกหรื อเปล่า เดี๋ยวฉันจะโทรไปหามัน แล้ ว บอกว่าเราสองคนเป็ นอะไรกัน” เขาพูดเสียงเขียว ข่มขู่สาวร่ างสวยที่ ตีสีหน้ าไม่ทกุ ข์ร้อนกับคําขูท่ ี่ได้ ยิน หนําซํ ้ายังส่งยิ ้มให้ เขาอีกด้ วย “คุณภูไม่ต้องโทรไปบอกคุณอั๋นหรอกคะ เพราะหวานบอก คุณอัน๋ แล้ วว่า หวานเป็ นของคุณภูมาก่อน หลับนอนด้ วยเป็ นปี คุณ อัน๋ น่ารักมากๆ เลยค่ะ ไม่รังเกียจหวานแถมยังบอกว่า เรื่ องที่ผ่านมา มันเป็ นอดีตแล้ วทุกคนก็ต้องมีอดีต คุณอัน๋ เข้ าใจหวานค่ะ หวานซึ ้งใจ มากก็เลยตอบตกลงแต่งงานค่ะ” กุล ธิ ดาพูด โดยไม่ส นใจใบหน้ าของภูบ ดิน ทร์ ที่เ ข้ ม ขึน้ จน กลายเป็ นแดงกํ่าจากอารมณ์โกรธที่เข้ ามาแทรกอารมณ์ดีก่อนหน้ านี ้ จนมิด คราแรกที่ได้ ยินเธอพูดเขาตกใจไม่คิดว่า กุลธิดาจะกล้ าบอก ความลับที่เก็บงํามาเป็ นปี ให้ อมั ริ นทร์ ลว่ งรู้ แล้ วที่ทําให้ เขาเจ็บๆ คันๆ ในอกก็คือ คําพูดที่วา่ อัมริ นทร์ ไม่รังเกียจกุลธิดา “ฉันไม่ให้ แต่ง เป็ นตายร้ ายดียงั ไงฉันก็ไม่ให้ เธอแต่งงานกับ ไอ้ อนั๋ ” ภูบดินทร์ พดู เสียงดัง หน้ าบึ ้ง “คงไม่ทนั แล้ วค่ะ เพราะหวานตอบตกลงแต่งงานกับคุณอัน๋ ไปเรี ยบร้ อยแล้ ว” กุลธิ ดาแม้ ว่าจะรู้ สึกกริ่ งเกรงกับใบหน้ าดุเข้ มของภูบดินทร์ แต่เธอก็ทําใจกล้ าตอบโต้ กลับไป ทําให้ เขารู้บ้างว่า ผู้หญิงอย่างเธอที่ ไม่มีคา่ ไม่ดีในสายตาของเขาแต่ก็ยงั มีชายคนหนึง่ ที่เห็นค่าในตัวเธอ ๒๑

ÍÑÞ ÞÒ³Õ “ไม่” เขากล่าวเสียงเข้ มห้ วน ใบหน้ าบูดบอกถึงอารมณ์ “ฉัน ไม่ยอมให้ เมียฉันไปแต่งงานกับไอ้ หน้ าไหนทังนั ้ น” ้ “หวานไม่ใช่เมี ยคุณภูซะหน่อย หวานเป็ นแค่ค่นู อนที่คุณภู อยากจะลากขึ ้นเตียงเมื่อไหร่ ก็ได้ สิ่งที่หวานอยากได้ คือความรัก การ ให้ เ กี ย รติ ซึ่ง คุณ อั๋น มี ใ ห้ ห วาน มัน ผิ ด เหรอคะที่ ห วานจะเลื อ กให้ ตัวเองดูดีขึ ้นมาบ้ าง ไม่ใช่ทําตัวเหมือนนางบําเรอเข้ าไปทุกวัน” เธอโต้ กลับลุกพรวดขึ ้นนัง่ ขยับตัวห่างร่างหนา “ต่อ ไปนี ค้ ุณ ภู ไ ม่ต้ องมายุ่ง กับ หวานอี ก นะคะ ถ้ าคุณ ภูยุ่ง วุ่นวายกับหวานอีกล่ะก็ หวานจะเอาเรื่ องของเราไปบอกคุณท่าน ให้ คุณท่านมาจัดการคุณภู” เธอตังใจว่ ้ าจะก้ าวลงจากเตียง ทว่าร่ างของเธอไม่มีโอกาส จะห่างไปไหน เป็ นเพราะลําแขนใหญ่รัดร่ างอรชร รัง้ เข้ ามากอดแนบ อก “อย่าคิด อย่าหวังว่าเธอจะไปมีผวั ใหม่ง่ายๆ” คนพูดกัดกรามแน่น จ้ องมองสาวตรงหน้ าอย่างกินเลือดกิน เนื ้อ กุลธิดาตัวสัน่ อยูใ่ นอ้ อมกอดแข็งแรง จะไม่ให้ เธอสัน่ ได้ อย่างไรใน เมื่อเวลานี ้ ภูบดินทร์ นา่ กลัวเหลือเกิน “ปล่อยหวานนะ” เธอพูดพร้ อมกับสะบัดตัว “อย่ามายุ่งกับ หวาน หวานจะไม่ให้ คณ ุ ภูมาทํากับหวานแบบนี ้อีกแล้ ว” กุลธิดาต้ องทําใจแข็ง ก่อนหน้ านี ้เธอรู้วา่ ตัวเองใจอ่อน ใจง่าย ทําตัวไร้ ค่ามาโดยตลอด แต่นบั ต่อจากนี ้ เธอจะดึงตัวเองให้ ออกห่าง ภูบดินทร์ ต่างคนต่างเดินไปตามวิถีชีวิตของแต่ละคน และอีกไม่นาน ๒๒

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 เธอก็ จ ะเริ่ ม ต้ น ชี วิ ต คู่กั บ อัม ริ น ทร์ แค่ หัว ใจทรยศอัม ริ น ทร์ ก็ ม าก พอแล้ ว อย่าให้ ร่างกายทรยศตามไปด้ วยเลย มันชวนอดสูและรู้สึกผิด ยิ่งนัก “ทําไมฉันจะทํากับเธอแบบนี ้ไม่ได้ เธอเป็ นของฉัน ฉันจะทํา อะไรเธอตอนไหนเมื่อไหร่ ก็ได้ เธอไม่มีทางปฏิเสธฉัน” เสียงดุๆ ของ ชายกําลังโกรธดังลอดผ่านปากใหญ่ “คุณ ภู ไ ม่ใ ช่ เ จ้ า ชี วิ ต หวานนะ ถึ ง ได้ ม าทํ า แบบนี ก้ ับ หวาน เกลียดหวานนักแล้ วทําไมถึงทําแบบนี ้ ปล่อยหวานไปสิ ปล่อยหวาน ไป” เธอตะโกนใส่หน้ าภูบดินทร์ สะบัดตัวไม่หยุด ใช้ มือผลักร่ างสูง ใหญ่ หวังว่าตนเองจะได้ รับอิสระ “ทําไมจะไม่ใช่ ฉันนี่แหละเจ้ าชีวิตของเธอ” พูดจบก็จบั ร่ าง เล็กให้ ล้มตัวไปนอนบนที่นอน โดยมี ร่างกายของตนทาบทับ “เลือก เอาว่าจะเป็ นอยูอ่ ย่างนี ้ต่อไป หรื อว่าจะให้ น้ายศตาย” เสียงใหญ่ข่มขู่กลุ ธิดาที่มีสีหน้ าตระหนกตกใจกับคําพูดที่ได้ ยิน “คุณภูพดู อย่างนี ้หมายความว่ายังไงคะ” เธอถามเสียงสัน่ “ก็ ง่ายๆ ไม่มีอะไรมากถ้ าเธอแต่งงานหรื อคิดจะหาผัวใหม่ ฉันจะฆ่าน้ ายศ” เขาตอบกลับเสี ยงเย็น “ฉันไม่ได้ ขู่นะ ฉันทําจริ ง ๆ เธอก็ร้ ู ว่าฉันเกลี ยดน้ ายศขนาดไหน ฉันมีสารพัดวิธีที่จะให้ เขาตาย อย่างเงียบๆ โดยไม่ให้ ใครสงสัย และจับไม่ได้ ด้วย” ร่ างกายสาวเย็นเฉียบ ดวงตาคู่หวานตื่นตระหนกใจสัน่ ระรัว เธอหวาดกลัวกับคําข่มขู่ของภูบดินทร์ เพราะรู้ ดีว่า มันไม่ใช่แค่คําขู่ ๒๓

ÍÑÞ ÞÒ³Õ แต่เ ขาจะทํ าจริ งตามที่ พูด เพราะคนอย่างภูบดินทร์ พูดจริ ง ทํ าจริ ง เสมอ ถ้ าหากเธอไม่ยอมยศวินก็อาจเสียชีวิต หากเธอยอมก็เท่ากับ ว่าจะต้ องกลายเป็ นของเล่นของเขาไปเรื่ อยๆ ไม่มีที่สิ ้นสุด เธอจะต้ อง ทนรับกับสภาพหลบๆ ซ่อนๆ เช่นนี ้ไปจนกว่าภูบดินทร์ จะปล่อยเธอ เอง แล้ วเมื่อไหร่ ล่ะ เมื่อไหร่ ที่กุลธิ ดาจะมีชีวิตเป็ นของตัวเอง เธอยัง มองไม่เห็นช่วงเวลานัน้ กุลธิดาร้ าวรานในหัวใจ เจ็บปวดไปหมด “ทําไมคุณภูถึงทํ ากับหวานแบบนี ้ หวานไปทําอะไรให้ หนัก หนาถึงได้ ทํากับหวานจนไม่เหลือความเป็ นคน คุณภูใจร้ าย” เธอต่อว่าเขาทังนํ ้ ้าตา แต่เวลานี ภ้ ูบดินทร์ เมินเฉยกับหยาด นํ า้ ตาที่ เ ห็ น ไม่ใ ส่ใ จนํ า้ เสี ย งอัน แสนเศร้ า เขาคิด เพี ย งว่า กุล ธิ ด า จะต้ องเป็ นของเขาคนเดียว ไอ้ หน้ าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้ อง “ใช่ ฉันใจร้ าย แต่ก็คงใจร้ ายน้ อยกว่าแม่ของเธอที่แย่งผัวของ น้ าดาว ทํ าให้ น้ าดาวของฉัน ต้ องเสี ยใจ เธอเจ็ บแค่นีไ้ ม่ถึง กับตาย หรอก น้ าดาวของฉันต้ องเสียใจ เจ็บปวดและทุกข์ทรมานมากแค่ไหน เธอจะต้ องได้ รับกลับไปหลายเท่า” เขาคําราม มองหน้ าสตรี ที่ทําให้ ตนเองเกิดความสับสนนิ่ง ภู บดินทร์ ร้ ู ว่าไม่สมควรจะเอ่ยประโยคนี ้ออกไป เขาน่าจะพูดกับเธอดีๆ บอกความรู้ สึกที่แท้ จริ งให้ กลุ ธิดาได้ รับรู้ อะไรๆ ที่ยากมันอาจจะง่าย ขึ ้น ทว่าภูบดินทร์ ไม่มีความกล้ ามากพอที่ จะเอ่ยตามความรู้ สึกของ ตน เพราะเขาเองก็ยงั ไม่มนั่ ใจว่า ความรู้สึกของเธอที่มีตอ่ เขานันเป็ ้ น อย่างไร ๒๔

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 กุล ธิ ด าไร้ ซึ่ ง คํ า พู ด เธอไม่ อ าจเอ่ ย วาจาใดๆ ออกมาได้ มารดาของตนทํ าผิดไว้ กับพิมพ์ดาว สร้ างความเจ็บปวดใจกับเธอผู้ นัน้ ไม่น้อย พิม พ์ ดาวต้ องร้ องไห้ จนนํ า้ ตาแทบจะเป็ นสายเลื อด จํ า ยอมทนรับความร้ าวระบมไว้ ในใจเพียงคนเดียว กุลธิดากําลังคิดว่า ตนเองกําลังทดแทนความผิดของมารดา อยู่ เธอต้ องมองเห็นคนที่ตวั เองรักอยู่ใกล้ ชิดกับหญิงอื่น และตัวเองก็ ไม่มีวนั เข้ าไปนัง่ กลางใจของภูบดินทร์ ที่รักมัน่ อยู่กับปนัดดา จําต้ อง กลํ ้ากลืนรวดร้ าวใจเช่นนี ้ “หวานยอมแล้ ว แต่คณ ุ ภูต้องสัญญานะคะว่าจะไม่ทําอะไร คุณลุงยศ” กุลธิดารักและเคารพยศวินมาก เพราะเขาเปรี ยบเสมือนผู้มี พระคุณของเธอกับมารดา เธอจะต้ องทดแทนบุญคุณผู้มีพระคุณท่าน นี ้ แม้ วา่ จะแลกมาด้ วยความเจ็บปวดร้ าวรานใจมากแค่ไหนก็ตาม “มันขึ ้นอยู่กบั เธอ ตราบใดที่เธอไม่ทําตัวร่านมีผวั ใหม่ น้ ายศ ก็ยงั มีลมหายใจอยู่ แล้ วถ้ าเธอร่ านนัก ฉันก็จะตอบสนองให้ เธอเอง รับรองว่าอิ่มจนจุก” หญิ ง สาวใต้ ร่ า งหลับ ตา เมื่ อ ใบหน้ าคมแสนหล่ อ ของภู บดินทร์ โน้ มลงมา พร้ อมกับปากหนาที่ กระแทกปิ ดทับปากของตน แรงบดขยี ้ทําให้ เธอรู้สึกว่าปากร้ อนผ่าวไปหมด แทบไม่ต้องนึกต่อไป เลยว่า บทรักบทต่อไปของเขาจะเป็ นเช่นไร กุลธิดาไม่ได้ สมั ผัสบทรักรุนแรงและเอาแต่ใจของเขามาระยะ หนึ่ ง แล้ ว จะพู ด ได้ ว่ า ช่ ว งเดื อ นกว่ า ๆ ที่ ผ่ า นมา เขาจะนุ่ ม นวล ๒๕

ÍÑÞ ÞÒ³Õ อ่อนโยนแต่ไม่ทิ ้งความเร่าร้ อน กุลธิดารับรู้ถึงความสุขล้ นปรี่ โดยไม่มี ความเจ็บปวดเข้ ามาแทรก และบทรักก่อนหน้ านี ้ก็ทําให้ เธอเกิดความตื่นเต้ น หัวใจเต้ น กระเส่ากับความสุขที่ เ บ่ง บานราวกับ ดอกไม้ เ ริ ง ร่ ารั บแสงจากดวง ตะวันยามเช้ าอย่างที่ไม่เคยเป็ นมาก่อน มันเป็ นความสุขที่เธอไม่คิด ว่าชีวิตนี ้จะมีโอกาสได้ รับรู้รสรักที่หวานลํ ้ายิ่งกว่านํ ้าผึ ้ง แต่ทว่าเวลานี ้ กุลธิดากลับไม่ร้ ูสกึ เช่นนันอี ้ กแล้ ว เธอกํ าลังเจ็ บปวดกับแรงกํ าลังดุจ ดัง่ ช้ างสารที่ สาดซัดร่ าง แน่งน้ อยอย่างบ้ าคลัง่ ฝ่ ามือใหญ่บีบจับขยําเต้ าทรวงหนักมือ จนเธอ คิดว่าสิ่งที่เขากําลังกอบกุมจะแหลกเหลวคามือ เสียงครางระงมที่มี ทังความสุ ้ ขแต่ก็แฝงด้ วยความเจ็บปวดในนํ ้าเสียงมากกว่า ดังขึ ้นไม่ ขาดปาก เธอไม่ร้ ูวา่ เขาจะหยุดสร้ างความปวดร้ าวให้ กบั ตนเมื่อใดแต่ ก็ไม่อาจผลักไสหรื อดิ ้นรนขัดขืนได้ เลย

๒๖

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3

30

เพลิงริษยา 2 วันที่ 3 ของการสัมมนา พนักงานทังชายและหญิ ้ งจากบริ ษัทอนันตกุล กรุ๊ปเริ่ มทยอย กันเข้ าไปในห้ องจัดเลี ้ยงของโรงแรม เพื่อร่ วมงานสังสรรค์ประจําปี ที่ ทางบริ ษัทฯ จัดขึน้ หลัง จากเสร็ จสิน้ การสัมมนาเมื่ อตอนบ่ายของ วันนี ้ ภายในงานมีอาหารบุพเฟ่ ต์ทัง้ ไทยและนานาชาติ ไม่ว่าจะ เป็ นอาหารญี่ ปุ่น อาหารจี น อาหารฝรั่ ง เศส อาหารอิ ต าเลี่ ยน ให้ พนัก งานทัง้ หลายเลื อ กรั บ ประทานตามความพอใจ และที่ ทํ า ให้ พนักงานทุกคนพากัน ตื่น เต้ น ก็ คือ บนเวที จ ะมี ของรางวัล ที่เ ท่ากับ จํานวนพนักงานวางเรี ยงรายอยู่ งานนี ้ต้ องขอบคุณเจ้ าของรางวัลที่ ทุม่ ทุนให้ พนักงานเพื่อเป็ นการตอบแทนที่ตา่ งทุม่ เททํางานมาทังปี ้ ๒๗

ÍÑÞ ÞÒ³Õ “ผมขอบคุณพนักงานทุกท่านมากนะครับ ที ่ตลอดทัง้ ปี มานี ้ ร่ ว มแรงร่ ว มใจกัน ทํ า งาน จนทํ าให้อ นัน ตกุ ล กรุ๊ ป ขึ้ น มายื น อยู่ ใ น บริ ษัทชัน้ นํ าของประเทศ แทนคํ าขอบคุณที ่มากกว่าคํ าพูด คื นนี ้ผม ถื อ โอกาสจัด งานเลี ้ ย งตอบแทนพนัก งานทุก คน ในงานจะมี ก าร เต้น รํ า และแจกของรางวัล ซึ่ ง ของรางวัล จะมี เ ท่ า กับ จํ า นวนของ พนัก งาน เท่ า กับ ว่ า ทุก คนจะได้ รั บ ของรางวัล กลับ บ้ า นไป และ เนือ่ งจากปี นี ท้ างบริ ษัทได้ผลกําไรมากกว่าที ่ประมาณการณ์ ไว้ ผมจึ ง มอบของรางวัล พิ เ ศษให้ อี ก สองรางวัล ครั บ รางวัล ที ่ ห นึ่ ง จะเป็ น รถยนต์ อีโคคาร์ หนึ่งคัน ส่วนรางวัลที ่สองจะเป็ นตัวเครื ่องบิ นไปกลับ กรุ งเทพ – ลอนดอน 2 ที ่นงั่ พร้ อมกับที ่พกั 7 คื น 7 วัน และเงิ นติ ด กระเป๋ าอี กคนละหนึ่งแสนบาทใครคื อผูโ้ ชคดี คํ่านีเ้ จอกันครับ” สิ้ น เสี ยงของภู บดิ น ทร์ ที่กล่ าวปิ ดงานการสัม มนาประจํ าปี พร้อมกับบอกข่าวดี ให้พนักงานทุกคนของเขาได้มีอะไรตื ่นเต้นและลุ้น กัน สนุก ๆ ในงานเลี ้ ย งคํ่ า นี ้ พนัก งานทุก คนพากัน เป่ าปากตบมื อ กระโดดโลดเต้นกันด้วยความดี ใจกับรางวัลพิ เศษทีไ่ ม่คาดคิ ด คํ่าแล้ ว พนักงานร่วม 240 ชีวิตรวมตัวกันอยู่ในห้ องจัดเลี ้ยง ดื่มกินและพูดคุยกันตามอัธยาศัย รอเวลาที่เจ้ าของบริ ษัทมาเปิ ดงาน และจับของรางวัล แต่รอแล้ วรอเล่าภูบดินทร์ ก็ยงั ไม่ปรากฏตัวในงาน เสียที สาเหตุเป็ นเพราะ... “คุณ ภู พ อแล้ ว ค่ะ ทุก คนรอคุณ ภูอ ยู่น ะคะ” เสี ย งสั่น ของ กุลธิดาปรามชายตัวโตที่กอดรัดร่ างเธอไม่ปล่อย แถมยังระดมจูบไป ทัว่ ใบหน้ า หยุดนิ่งบนปากอวบอิ่มช่างห้ ามเนิ่นนาน ๒๘

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 “ขอฉันชื่นใจนิดนึงไม่ได้ เหรอ ก็คนมันคิดถึงนี่นา” เขาพูดเสียงพร่ าเหนือริ มฝี ปากคู่สวยที่จูบไม่ร้ ู เบื่อ คนถูกจูบ ถึงกับอ่อนใจกับคําว่าคิดถึงของภูบดินทร์ เขาและเธออยู่ชิดใกล้ กัน ทุ ก คื น เจอหน้ ากั น ทุ ก วั น ไม่ ไ ด้ ห่ า งเหิ น กั น คนละจั ง หวั ด หรื อ ต่างประเทศกันเสียหน่อย ไม่ร้ ูวา่ จะคิดถึงอะไรกันมากมาย “เดี๋ยวค่อยกลับมาคิดถึงต่อก็ได้ คะ่ ตอนนี ้ทุกคนรออยู่นะคะ” มื อ เล็ ก ดัน ใบหน้ า คมหล่ อ ออกห่ า ง ดวงตาคมกริ บ มองผู้พูด ด้ ว ย สายตาหื่นกระหาย ราวกับราชสีห์จ้องสมันสาว “งันคื ้ นนี ้ต้ องทําให้ ฉนั พิเศษนะ ไม่งนไม่ ั ้ ปล่อยด้ วย” ชายหนุ่ม เจ้ า เล่ ห์ มี ข้ อ ต่อ รอง แถมยัง กอดร่ า งเล็ ก ที่ เ ขามี ความโหยหาตลอดเวลา พวงแก้ มของกุลธิดาขึ ้นเป็ นสีชมพูกับวาจา สองแง่สองง่าม อีกทังยั ้ งรู้ความหมายของเขาด้ วยว่า คืออะไร “หวานตามใจคุณภูทกุ อย่างค่ะ คุณภูอยากให้ หวานทําอะไร หวานก็จะทํา” เธอจะขัดใจภูบดินทร์ ได้ อย่างไร ในเมื่อชีวิตของยศวินอยู่ใน กํามือของเขา บวกกับความรักที่กุลธิดามีให้ เขาล้ นใจ ทําให้ สาวสวย มอบคําว่ายอม อย่างไม่มีข้อแม้ “งันไปกั ้ น ป่ านนี ้ทุกคนคงรอฉันกันหมด หวานนี่แย่นะ ทําให้ ผู้บริหารอย่างฉันต้ องทําตัวเหลวไหล” กุลธิ ดาทําหน้ าเหวอทันที ไม่คิดว่าเขาจะหาว่าการล่าช้ าใน ครัง้ นี ้เป็ นเพราะเธอ ทังที ้ ่เขานัน่ แหละตัวดี กอดจูบเธอไม่ปล่อย “หวานไม่ได้ ทําอะไรสักหน่อย” เธอพูดเสียงงอน ๒๙

ÍÑÞ ÞÒ³Õ “ทําไมจะไม่ทํา หวานทําตัวน่ารักไง” ภูบดินทร์ พูดจบก็ ให้ รางวัลคนน่ารั กด้ วยการหอมแก้ มฟอด ใหญ่ “เดี๋ยวฉันออกไปก่อนนะ หวานค่อยตามไปคนอื่นจะได้ ไม่สงสัย ว่าทําไมเราเข้ าไปในงานพร้ อมกัน” ชายร่ างโตรี บคลายอ้ อมแขนที่รัดร่ างนุ่มนิ่มทันที รี บเร่ งเดิน ออกไปจากห้ องของกุลธิ ดาราวกับว่ากลัวพนักงานคนอื่นๆ จะคอย แต่แท้ จริงแล้ วเขากลัวใจตัวเองมากกว่า กลัวว่าจะอดใจไม่ไหวทุ่มร่าง สาวลงบนเตียง กอดรัดให้ สมกับความปรารถนาที่ไม่มีวนั ดับไปจาก กายยามชิดใกล้ เธอ จะว่าไปตังแต่ ้ ภูบดินทร์ เดินทางมาพัทยา เขาแทบจะไม่นอน ห้ องพักของตนเลย ทุกคืนจะมาขลุกอยู่บนเตียงของกุลธิดา พอรุ่งเช้ า ก็ เ ดิ น กลั บ ไปยั ง ห้ องพั ก ของตนเองที่ อ ยู่ ห้ องฝั่ งตรงข้ าม เพื่ อ ผลัดเปลี่ยนเสื ้อผ้ าออกไปทํากิจกรรมที่ทางบริ ษัทจัดเตรี ยมไว้ โดยไม่ กลัวว่าจะมีใครมาเห็น เนื่องจากชันที ้ ่เขาและเธอพักเป็ นชันวี ้ ไอพี ชัน้ นีม้ ีอยู่ด้วยกัน 4 ห้ องที่ล้วนเป็ นห้ องสวี ท แต่ห้องของกุล ธิ ดาพิเศษ กว่ า ตรงที่ โ รงแรมจั ด ไว้ สํ า หรั บ ผู้ พั ก ที่ เ ป็ นคู่ แ ต่ ง งาน ในขณะที่ พนักงานคนอื่นจะพักอยูช่ นที ั ้ ่ 4 – 10 ภู บ ดิ น ทร์ ใ ช้ โอกาสนี ใ้ ห้ เป็ นประโยชน์ ด้ วยการแจ้ งกั บ เจ้ าหน้ าที่จองห้ องพักว่า ต้ องการพักห้ องสวีท ของทางโรงแรมจํานวน 2 ห้ องๆ หนึ่งสําหรับเขาและอีกห้ องหนึ่งให้ กลุ ธิ ดาเพื่อความสะดวก ในการชิดใกล้ เธอ ปรากฎว่าว่า 2 ห้ องมีผ้ จู องก่อนหน้ าแล้ วกุลธิดาจึง ได้ พกั ในห้ องฮันนีมนู สวีทแทน ๓๐

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 แต่ทว่ามันจะไม่แนบเนียนที่อยูๆ่ เธอได้ พกั เดี่ยว ภูบดินทร์ จึง ต้ องวานให้ ปานวาดพนักงานต้ อนรั บอธิ บายกับกุลธิ ดาเช่น นัน้ กัน ไม่ให้ เธอสงสัย แล้ วพอกุลธิดาเข้ ามาถึงในห้ อง เขาที่เข้ ามารออยู่ก่อน หน้ าก็รีบจัดการสลายความคิดถึงและโหยหาทันที อี ก สิ บ ห้ า นาที ต่อ มากุ ล ธิ ด าจึ ง เดิ น ออกจากห้ อง เพื่ อ ไป ร่ วมงานเลี ย้ งกับเพื่ อนๆ พนักงาน และพอเธอเข้ าไปถึงในงานก็ไ ด้ เวลาจับของรางวัลพอดี บุคคลที่จบั รางวัลให้ พนักงานในครัง้ นี ้คือ ภู บดินทร์ ที่ทงจั ั ้ บและมอบของรางวัลให้ แก่พนักงานผู้โชคดี “ฉั น ล่ ะ ตื่ น เต้ น จริ ง ๆ เลยไม่ ร้ ู ว่ า จะได้ ข องขวัญ อะไรจาก บริษัท” รั งรองพนักงานแผนกจัดซื อ้ พูดขึน้ เมื่อเห็นเพื่อนพนักงาน ได้ รั บ ของขวั ญ จากประธานบริ ษั ท ฯ เป็ นชุ ด เครื่ องเสี ย งบ้ าง เครื่ องใช้ ไฟฟ้าโทรศัพท์มือถื อยี่ ห้อฮอตฮิตโลโก้ ผลไม้ แล้ วยังมี แท็บ เล็ตยี่ห้อเดียวกันกับโทรศัพท์มือถือ สร้ อยคอทองคําขนาดต่างๆ ตาม ความโชคดี ข องแต่ล ะคน แต่ข องขวัญ ชิน้ พิเ ศษอี ก 2 รางวัล เป็ นที่ หมายตาของพนักงานทุกคนมากที่สดุ “ฉันก็ตื่นเต้ นเหมือนกัน ไม่อยากได้ มือถือเพราะมีแล้ ว แท็บ เล็ตก็มีแล้ ว เครื่ องเสียงเครื่ องใช้ ไฟฟ้าก็มีแล้ วเหมือนกัน ฉันอยากได้ ทองมากกว่า เพราะฉันยังไม่มีทองใส่” จรรยาร่วมตื่นเต้ นกับของขวัญ ที่ตนเองกําลังจะได้ “ได้ ท องก็ ดีน่ ะ สิ ทองคํ า แท่ ง ก็ ไ ด้ ท องรู ป พรรณก็ ไ ด้ ฉัน ไม่ เกี่ยงขอให้ ได้ ก็พอ” เสียงของสินีร่วมสนทนาด้ วยอีกคน ๓๑

ÍÑÞ ÞÒ³Õ “แล้ วเธอล่ะหวาน อยากได้ อะไร” รังรองหันมาถามกุลธิ ดาที่ นัง่ ร่วมโต๊ ะด้ วย “อะไรก็ได้ ของอย่างนี ้มันแล้ วแต่ดวง” กุลธิดาไม่อยากได้ อะไรเป็ นพิเศษ คิดว่าเรื่ องแบบนี ้มันขึ ้นอยู่ กับดวงมากกว่า “แต่ฉนั ว่าคืนนี ้เธอต้ องดวงดีกว่าทุกคนแน่ๆ เลย” เสียงนี ้เป็ น เสียงของรังรอง “ทําไมเธอคิดอย่างนันล่ ้ ะกุ้ง” กุลธิดาถามกลับ “เอ้ า! ก็เธอดวงดีกว่าทุกคนในบริ ษัทตังแต่ ้ วนั แรกที่มาที่นี่ แล้ ว ได้ พกั อยู่คนเดียวแถมห้ องที่พกั ก็สุดหรู แพงและดีกว่าพวกเรา พักเสียอีก อย่างนี ้ไม่เรี ยกว่าโชคดีแล้ วจะเรี ยกว่าอะไร” รังรองที่แอบอิจฉากุลธิ ดามาโดยตลอด อดที่จะพูดเหน็บอีก ฝ่ ายไม่ได้ ยิ่งรู้ ว่ากุลธิ ดาได้ พักในห้ องสุดหรู ต่อมความอิจฉาก็พลุ่ง พล่านหนักขึน้ นึกโทษชะตาฟ้าดินว่า ทํ าไมโชคไม่เ ข้ าข้ างเธอบ้ าง กลับไปเข้ าข้ างคนที่ตนเองชังนํ ้าหน้ า แต่สําหรับกุลธิ ดา เธอไม่คิดว่าตนเองโชคดีน่าจะพูดว่าโชค ร้ ายมากกว่า ไม่มีใครรู้ เลยว่า การที่เธอขึ ้นมาพักห้ องหรู ห้องนี ้ได้ นนั ้ เป็ นเพราะภูบดินทร์ เป็ นคนจัดการ ไม่ใช่เรื่ องโชคแต่อย่างใด และหาก กุ ล ธิ ด าเลื อ กได้ เธอจะไม่ ข อพั ก ห้ องนี เ้ ด็ ด ขาด นอนห้ องราคา มาตรฐาน สิ่งอํานวยความสะดวกน้ อยกว่า หรูน้อยกว่ายังดีกว่าเป็ น ไหนๆ ไม่ต้องกลํ ้ากลืนเจ็บยอกในทรวงอยูอ่ ย่างนี ้ ๓๒

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 “หวานก็ไม่อยากเป็ นผู้โชคดีได้ อยู่ห้องนันหรอกนะ ้ แต่ที่อยู่ เพราะห้ องอื่นเต็มหมดต่างหากล่ะ” กุลธิ ดาพยายามให้ เหตุผลที่ไม่ เกี่ยวโยงกับโชค “แต่ฉันก็ถือว่าหวานโชคดีอยู่ดี เพราะอยู่ที่ที่ดีกว่าพวกเรา” รังรองยังมีความคิดนันไม่ ้ เปลี่ยนแปลง “ฉั น ก็ ไ ม่ เ ห็ น ว่ า ห้ องที่ พ วกเราอยู่ มั น จะแย่ ต รงไหนเลย โรงแรมนี ้ก็ระดับ 5 ดาว ห้ องพักก็ดีได้ มาตรฐาน เครื่ องอํานวยความ สะดวกก็ครบครั น อี กอย่างนะเราก็ แค่อาศัยนอนระหว่างที่สัมมนา ไม่ ไ ด้ อ ยู่ ถ าวรซะหน่ อ ย ไม่ ต้ อ งเรื่ อ งมากก็ ไ ด้ ที่ สํ า คัญ นะฉั น ว่ า ห้ องพักที่นี่ดีกว่าคอนโดของฉันเป็ นไหนๆ” สินีไม่มีความอิจฉากุลธิดา เหมือนรังรอง เพราะเธอคิดว่าห้ องพักที่ตนอยู่นนั ้ ไม่ได้ ขี ้ริ ว้ ขี ้เหร่ แต่ อย่างใด กลับจะดียิ่งกว่าคอนโดที่ตนเช่าอาศัยอยูเ่ สียอีก “จะมัวมาเถียงอะไรกันเรื่ องนี ้ล่ะ โน่นไปสนใจเจ้ านายหนุ่ม รูปหล่อของเราจับรางวัลกันดีกว่า เรื่ องอื่นเอาไว้ ทีหลัง” จรรยาห้ ามทัพ พยักพเยิดให้ คนที่กําลังถกเถียงกันมองไปยัง เวทีที่กําลังประกาศรายชื่อคนที่ได้ รับของขวัญชิ ้นต่างๆ และนัน่ ทําให้ สงครามนํ ้าลายย่อมๆ สงบลง การมอบของรางวัลตอบแทนความเหน็ดเหนื่อยของพนักงาน เป็ นไปอย่ า งราบรื่ น และลุ้ นระทึ ก ภู บ ดิ น ทร์ จั บ ฉลากและมอบ ของขวัญให้ กับพนักงานด้ วยมือของเขาทุกคน รวมทังของรางวั ้ ลชิ ้น พิเศษอีกสองชิ ้น แต่ทว่ายังไม่หมดเพียงแค่นนั ้ ภูบดินทร์ มีเรื่ องเซอร์ ไพรส์พนักงานในบริ ษัทของตนอีกหนึง่ เรื่ อง ๓๓

ÍÑÞ ÞÒ³Õ “ยัง ไม่หมดนะครั บ ผมมี ข องรางวัล ชิน้ พิเศษอี กหนึ่งชิน้ จะ มอบให้ พนักงานผู้โชคดี” เสียงฮือฮาดังไปทัว่ ห้ องจัดเลี ้ยง เมื่อได้ ยินเสียงของภูบดินทร์ พูดผ่านไมโครโฟน เขาพูด ขณะที่ มื อล้ วงเข้ าไปในกระเป๋ ากางเกง หยิบกล่องขนาดเล็กที่สอดเก็ บไว้ ออกมา เปิ ดฝากล่องให้ ทุกคนเห็น สิ่งของที่อยูใ่ นนัน้ และทันทีที่ฝากล่องกํามะหยี่สีแดงถูกเปิ ดออก แสง ระยิบระยับของแหวนเพชรเม็ดงามส่องกระทบกับแสงไฟ เรื องรอง แพรวพราว เรี ยกเสียงฮือฮาอีกรอบ ของรางวัล ชิ น้ นี ก้ ็ คือ แหวนเพชรครั บ ” ภู บ ดิน ทร์ ป ระกาศ “กติก าการจับรางวัล ก็ ยัง คงเป็ นเช่ น เคย ผมจะล้ วงหยิ บ กระดาษ รายชื่อพนักงานที่อยู่ในกล่องขึ ้นมาหนึ่งชิ ้น พนักงานคนไหนที่มีชื่อ เขียนไว้ บนกระดาษแผ่นนัน้ ก็จะได้ แหวนวงนี ้ไปครอบครอง” กล่าวจบภูบดินทร์ ล้วงมือเข้ าไปในกล่องที่มีรายชื่อพนักงาน ทังหมดในบริ ้ ษัท ใช้ มือคนเพื่ อความยุติธรรม ก่อนจะหยิบกระดาษ รายชื่อขึ ้นมาหนึง่ ใบ แล้ วประกาศ “ผู้โชคดีคนนันก็ ้ คือ...” เขาทําให้ ทกุ คนในงานจัดเลี ้ยงตื่นเต้ นด้ วยการหยุดพูด ส่งยิ ้ม ให้ กับลูกน้ องของเขาที่ทําหน้ าลุ้นระทึก หนึ่งในพนักงานที่พลอยลุ้น ไปกับเพื่ อนๆ ด้ วยคื อกุล ธิ ดา เธอก็ ล้ ุน ไปกับของรางวัลชิน้ พิเ ศษนี ้ เช่นกัน แต่ทว่าก็ไม่หวังมาก เพราะคนที่ได้ ต้องโชคดีสุดๆ 1 ใน 240 คน “คนนันก็ ้ คือ กุลธิดา วาริ นทร์ โชติครับ” ๓๔

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 สิ ้นเสียงของภูบดินทร์ เสียงปรบมือก็ดงั ลัน่ ห้ อง เจ้ าของชื่อที่ ได้ รับรางวัลพิเศษยังตกอยู่ในอาการอึ ้ง เธอนัง่ นิ่งมองคนที่อยู่บนเวที นิ่ง ไม่คาดฝั นว่าเธอจะได้ ครอบครองแหวนเพชรวงนัน้ “หวาน หวาน” สินีเรี ยกชื่ อกุลธิ ดาที่นงั่ ตกใจบนเก้ าอีห้ ลาย ครั ง้ “หวาน หวานขึ น้ ไปรั บ รางวัล จากบอสสิ ” คราวนี ส้ ินี เ ขย่า ตัว กุลธิดาเพื่อเรี ยกสติ ส่งผลให้ กลุ ธิดาหลุดจากภวังค์ตกใจ “จ้ ะๆ” ก่อนจะรี บลุกขึ ้นยืน เดินไปบนเวทีด้วยขาที่ค่อนข้ าง สั่น หัว ใจยิ่ ง สั่น และตื่ น เต้ น เธอก้ า วขึ น้ มาบนเวที โดยมี ร่ างของภู บดินทร์ ยืนอยู่ ดวงตาหวานสบตานัยน์ ตาคมกริ บที่ทําให้ อัตราการ เต้ นของหัวใจของตน เต้ นผิดจังหวะได้ ทกุ ครัง้ ที่สบตา “ยื่นมือมาสิ” ภูบดินทร์ สงั่ ผู้โชคดี กุลธิ ดาคิดว่าเขาคงจะสั่ง ให้ ตนยื่นมือไปรับของรางวัล เธอจึงยื่นมือข้ างขวาไปตรงหน้ า “ไม่ใช่ ข้ างนี ้ ข้ างซ้ ายสิ” กุลธิ ดาไม่เข้ าใจว่าทํ าไมต้ องเป็ นข้ างซ้ าย แต่ในเมื่อเขาสั่ง เธอก็ทําตามโดยไม่คิดอะไร แทนที่ ภูบดินทร์ จะมอบกล่องใส่แหวน เพชรให้ กุลธิดา เขากลับหยิบแหวนที่อยู่ในกล่องออกมา ส่งกล่องใบ นัน้ ให้ กับอภิ รดี ที่ยืน อยู่ข้ างกล่องใส่รายชื่อพนักงาน มือใหญ่ ที่ว่า ง เปล่าจับมือข้ างซ้ ายของกุลธิดา ก่อนจะบรรจงสวมแหวนเพชรวงนัน้ สวมเข้ าไปบนนิ ้วนางข้ างซ้ าย “อย่า ถอดออกนะ” ภูบ ดิ น ทร์ พูด เบาๆ ขณะสวมแหวนให้ กุลธิ ดา และภาพที่ อยู่บนเวที ก็เรี ยกเสี ยงฮือฮาเซ็ง แซ่ไ ปทั่วทัง้ ห้ อง ประสานกับเสียงโห่ร้องและเสียงปรบมือ ไม่คิดว่าเจ้ าของบริ ษัทจะ ๓๕

ÍÑÞ ÞÒ³Õ เป็ นคนสวมแหวนเพชรรางวัลพิเศษให้ กับกุลธิดา ผู้หญิ งที่ทุกคนใน บริ ษัทต่างรู้ ดีว่า ภูบดินทร์ ชงั นํ ้าหน้ าผู้ช่วยเลขาของเขามากแค่ไหน หรื ออาจจะเป็ นเพราะวันนี ้เป็ นวันพิเศษ เขาจึงวางเรื่ องความไม่พอใจ ไว้ ก่อน วิ น าที ที่ ภู บ ดิ น ทร์ ส วมแหวนบนนิ ว้ นางของตน หัว ใจของ กุลธิ ดาแทบจะหยุดเต้ นและพองโต มื อนุ่มสั่นไปหมด เงยหน้ ามอง ใบหน้ าของภูบดินทร์ ที่เกลื่อนไปด้ วยรอยยิ ้มจริ งใจ สลับกับมองภาพ แหวนค่อยๆ เข้ าไปอยู่บนนิว้ นางข้ างซ้ ายของตน ภาพนัน้ ทําให้ เธอ แอบคิดเข้ าข้ างตัวเอง คิดเพื่ อให้ เ กิ ดความสุข เล็ กๆ ในใจแม้ ว่าใน ความเป็ นจริ ง มันไม่มีทางเป็ นไปได้ เลย ขณะที่พนมมือไหว้ ขอบคุณเขาในฐานะเจ้ านายใหญ่ กุลธิดา ก็ ม โนนึ กไปด้ ว ยว่ า ภู บดิ น ทร์ กํา ลัง ขอเธอแต่ง งาน เพี ยงแค่คิดใน ช่วงเวลาสันๆ ้ แม้ จะไม่กี่วินาที เธอก็มีความสุขจนล้ นใจ งานเลี ้ยงพนักงานในคํ่าคืนนี ้เป็ นไปอย่างมีความสุขและชื่น มื่น หลังจากที่มอบของขวัญให้ พนักงานเสร็ จ ก็ถึงเวลาแดนซ์กระจาย เพี ย งเพลงดัง กระหึ่ ม ไปทั่ว ห้ อ งจัด เลี ย้ ง เหล่า พนัก งานทัง้ หลาย ออกมาวาดลวดลายเต้ น รํ าบนฟลอร์ ที่ท างโรงแรมจัดเตรี ย มไว้ ใ ห้ เรี ยกทังเหงื ้ ่อและความสุขสนุกสนานให้ ทงเจ้ ั ้ านายและลูกน้ อง กุ ลธิ ดาเดินออกจากห้ องนํา้ หลั งจากเสร็ จธุ ระส่ วนตัว เธอไม่ได้ เดินกลับเข้ าไปในงานเหมือนที่ควรจะเป็ น หญิงสาวเลือกที่ จะเดินไปรั บลมเย็นๆ ในคํ่าคืนแห่งความสุขและความสนุกตรงมุม ๓๖

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 เทอเรซโรงแรมที่สามารถมองเห็นทะเลยามดึก ที่เต็มไปด้ วยความน่า กลัวและมนต์ขลังในเวลาเดียวกัน หวังจะพักกายให้ หายเหนื่อยจาก การเต้ นรํ ายาวนานถึงห้ าเพลง ปล่อยใจไปกับความสวยงามยามคํ่า คืนของเมืองพัทยา สูดดมกลิ่นเค็มของทะเลที่หอบพัดเข้ าหาชายฝั่ ง “สวยจัง” เสี ยงหวานรํ าพันผ่านปากเล็กยามที่เธอมองเห็น แสงสี ที่ ประดับ ประดาอยู่บนต้ นไม้ แ ละบริ เ วณสระนํ า้ ของโรงแรม ดวงตาคูส่ วยมองไปยังถนนหน้ าโรงแรม มีหนุ่มสาวทัง้ ชาวไทยและ ต่างชาติเดินคลอเคลีย และบางคูก่ ็นงั่ อยู่ริมชายหาดบ้ าง นัง่ อยู่ตาม ร้ านบาร์ ริมถนนบ้ าง กุลธิดารู้ สึกเขินและหน้ าร้ อนผ่าวเมื่อเห็นคู่ชาย หญิงชาวต่างชาติจบู กันในสระนํ ้า “ดูอะไรอยู”่ เสียงทุ้มใหญ่ที่ดงั อยู่ข้างหู มาพร้ อมกับลําแขนที่ โอบเอวเล็กไว้ ทางด้ านหลัง กุลธิ ดาหันขวับมาทางต้ นเสียงที่เธอรู้ ว่า คือใคร “ดูวิวค่ะ” เธอตอบเสี ยงเบา ใบหน้ าแดงซ่านจากความเขิน อาย “คุณภูปล่อยหวานคะ เดี๋ยวใครมาเห็นมันจะไม่ดีนะคะ” ภูบดินทร์ ไม่สนใจคําห้ ามของเธอ เขาเยี่ยมหน้ าไปมองตาม สายตาของกุลธิดาที่เขาเห็นว่า เธอก้ มหน้ ามองไปยังสระนํ ้าข้ างล่าง หมุนร่างงามให้ หนั มาเผชิญหน้ ากับตน “แอบดูคนจูบกันนี่ เ อง” เขาพูดเสี ยงกระเซ้ า “อยากถูกจูบ หรื อเปล่าล่ะ เดี๋ยวฉันจัดให้ ” นิ ้วมือใหญ่เชยคางมนขึ ้นสูง มองสบตา หวานระยับของกุลธิดาอย่างมีความหมาย ฝ่ ายหญิงมัวแต่เขินอายจึง ไม่รับรู้ถึงความรู้สกึ ที่ภบู ดินทร์ สง่ มาให้ ๓๗

ÍÑÞ ÞÒ³Õ “อย่าคะ อย่าทําแบบนันนะคะ ้ ใครมาเห็นเข้ าจะเอาไปนินทา ได้ ” เธอห้ ามเสียงสัน่ ใจเต้ นตุ้บๆ กลัวว่าเขาจะทําตามที่พดู จริ งๆ เพราะสถานที่ที่เขาและเธอยื นอยู่นี ้ ไม่ได้ มิดชิด ปกปิ ดสายตาของ ใครไม่ไ ด้ หากมี ใ ครมาเห็ น เขา คํ า คติ ฉิ น นิ น ทาก็ จ ะต้ อ งตามมา แน่นอน “ช่างปะไร ไม่เห็นต้ องแคร์ เธอสวยน่ารักจนฉันอดใจไม่อยู่ อยากจูบเธอเหลือเกิน” เขาพูดขณะที่ขยับใบหน้ าเข้ าไปใกล้ ดวงหน้ าหวาน แต่ทว่า เธอกลับใช้ ฝ่ามือดันใบหน้ าของเขาให้ ออกห่าง ก่อนที่ภูบดินทร์ จะจูบ เธอ “ตรงนีไ้ ม่ไ ด้ นะคะ อายเขา” กุล ธิ ดาห้ ามเสี ยงสั่น “อย่าทํ า เหมือนกับว่าหวานเป็ นผู้หญิงข้ างถนนเลยนะคะ” เธอช้ อนตาขึ ้นมองหน้ าชายตัวโตเอ่ยวาจาด้ วยนํ ้าเสียงตัดพ้ อ ภูบดินทร์ ใจกระตุกเมื่อเห็นนํ ้าตาเอ่อคลอของสาวในอ้ อมกอด หาก เธอคิดและรู้สกึ เช่นนี ้ก็ไม่ใช่เรื่ องแปลก เนื่องจากการกระทําของเขาที่ ผ่านมาเป็ นตามที่ กุลธิ ดาพูดออกมาจริ งๆ เมื่อก่อนเขาไม่เห็นค่า ไม่ เห็ น เธออยู่ ใ นสายตา คิ ด จะทํ า อะไรก็ ทํ า คิ ด จะพู ด อะไรก็ พู ด แสดงออกให้ หญิงสาวรู้ ว่า เขาเกลียดเธอมากแค่ไหน แม้ ใจจะเกลียด แต่ทว่าร่างกายเขากลับไม่ได้ เกลียดตามไปด้ วยคอยถือโอกาสหาเศษ หาเลยกับเธอเรื่ อยมา แล้ วยิ่งเวลานี ้ความรู้สกึ ทังหลายทั ้ งปวงของเขา ้ เปลี่ยนไปหมด เปลี่ยนไปอย่างสิ ้นเชิง ๓๘

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 แต่ทว่าจะให้ เขาเปิ ดเผยความรู้ สึกให้ เธอรับรู้ ภูบดินทร์ ก็ไม่ กล้ าที่จะเอ่ยออกไป เพราะไม่แน่ใจว่า กุลธิดาจะรู้สึกเช่นไรกับเขา ที่ เธอยอมเขาทุกอย่ างเป็ นเพราะคํ า ขู่ที่ เ ขาจะทํ า ร้ ายยศวิน หรื อว่า เพราะเธอยอมเขาเอง ภูบดินทร์ กําลังกลัวว่า หากบอกความรู้สึกของ ตนเองกับสาวตรงหน้ าก็ กลัวว่าจะถูกปฏิเ สธ สู้อยู่อย่างนีไ้ ปเรื่ อยๆ มันยังดีเสียกว่า ลําแขนใหญ่คลายออกจากร่างนุ่มนิ่มข้ างหนึ่ง ก่อนที่มือข้ าง นัน้ จะยกขึน้ สูง มาวางแนบแก้ มขาวเนี ยน ลูบเบาๆ ใช้ ปลายนิว้ มื อ เกลี่ยดวงตายาวรี ปาดนํ ้าตาที่จวนเจียนไหล “รู้ตวั ก็ดีแล้ วนี่ เธอจะได้ จําใส่หวั ไว้ ว่า เธอเป็ นของฉันไม่มีวนั เป็ นของผู้ชายคนไหน ถ้ าเธอไม่เชื่อฟั งฉันล่ะก็ ฉันจะฆ่าน้ ายศ” ภูบดินทร์ ใช้ วาจาทําร้ ายจิตใจกุลธิดาเหมือนที่ตนเคยทํามา ตลอด รู้ ทั ง้ รู้ ว่ า เธอเสี ย ใจ แต่ ช ายปากหนั ก ก็ เ ลื อ กที่ จ ะพู ด ขั ด ความรู้สกึ ที่แท้ จริ งเช่นนี ้ หัวใจของผู้ฟังรู้สึกเจ็บร้ าวไปหมด นํ ้าตาที่พยายามสกัดกลัน้ ดูเ หมื อ นจะทานทนไม่ ไ หว มัน ไหลอาบแก้ ม นวลทัง้ สองข้ า งตาม ความรู้ สึกของเธอ คําพูดของเขาเปรี ยบเสมื อนของมีคมทุกชนิดบน โลกที่ ตนรู้ จัก พุ่ง ดิ่ง ทิ่ม แทงไปทัง้ หัวใจ ส่ง ผลให้ ต้ อ งพบกับ คํ า ว่ า เจ็บปวดรวดร้ าวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นํ ้าตาเม็ดใสๆ ที่เกลือกกลิ ้งบนใบหน้ าของกุลธิดา ทําให้ คนที่ เห็นพลอยรู้ สึกเจ็บปวดตามไปด้ วย แต่เขาก็ไม่อาจปลุกปลอบใจเธอ ได้ เพราะกําแพงที่กนไว้ ั ้ ยงั สูงลิบลิ่ว ๓๙

ÍÑÞ ÞÒ³Õ “เข้ าใจที่ฉนั พูดรึเปล่า” เขาถามร่างเล็กที่ตนเองกอดไม่ปล่อย เมื่อเห็นว่ากุลธิดาเงียบ เอาแต่ร้องไห้ “เข้ าใจค่ะ” กุลธิ ดาตอบทัง้ นํ ้าตาและความเสียใจที่อัดแน่น ในอก ปวดร้ าวหัวใจอย่างสุดแสน “แล้ วก็อย่าถอดแหวนที่ ฉันให้ เธอเด็ดขาด วันไหนที่ฉันเห็น เธอถอดแหวน วันรุ่ งขึน้ เธอเตรี ยมตัวจัดงานศพให้ น้ายศได้ เลย ฉัน ไม่ได้ ขนู่ ะ ฉันพูดจริ งทําจริ ง” แหวนที่ภบู ดินทร์ เอ่ยถึงนันก็ ้ คือ ของขวัญชิ ้นพิเศษที่เขามอบ ให้ พนักงานผู้โชคดี และกุลธิดาก็คือผู้โชคดีคนนัน้ จะว่าไปแล้ วแหวน เพชรวงนี เ้ ขามี ผ้ โู ชคดีไว้ ในใจอยู่แล้ ว พูดง่ายๆ ก็คือ ภูบดินทร์ ตงใจ ั้ ซื ้อให้ กุลธิ ดา เขาต้ องการมอบแหวนเพชรแทนคําว่ารัก แทนหัวใจที่ ตนมีให้ แต่เป็ นเพราะไม่กล้ าพูดตรงๆ จึงต้ องใช้ วิธีนี ้ ก่อนหน้ าที่จะเดินทางมาพัทยา เขาได้ แอบไปเลือกซื ้อแหวน เพชรวงนี ้ เพื่อมอบให้ กบั กุลธิดา และวางแผนในการมอบแหวนเพชร วงนี ใ้ ห้ เ ธอโดยที่ ไ ม่ มี ใ ครหน้ าไหนสงสัย เขาใช้ การจับรางวัล มอบ ของขวัญในครัง้ นี ้เพื่อมอบแหวนแทนใจให้ แก่กลุ ธิดา แผนการของภูบดินทร์ ไม่มีอะไรมาก ง่ายๆ ก็คือ เขาประกาศ บอกพนักงานทุกคนว่า มีของขวัญชิ ้นพิเศษอีกหนึ่งชิ ้นจะมอบให้ นัน่ ก็คือแหวนเพชรวงสวยที่มีมูลค่าสูงถึง 3 ล้ านบาท วิธีของการควาน หาผู้โ ชคดี ก็ เ ป็ นเช่ น เดิ ม คื อ จับ รายชื่ อ พนักงานที่ รวมอยู่ใ นกล่ อ ง ขึน้ มา หากชื่ อพนักงานคนใดเขี ยนไว้ บนกระดาษแผ่น นัน้ เจ้ าของ รายชื่อจะได้ แหวนเพชรวงนี ้ไปครอง ๔๐

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 และไม่ว่ากระดาษแผ่นนันจะปรากฏชื ้ ่อของใคร ชื่อของคนที่ จะได้ แหวนวงนี ้จะมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านัน้ คนๆ นัน้ คือ กุลธิดา วาริ นทร์ โชติ เพียงคนเดียว ก่อนจะสวมแหวนวงนันเข้ ้ าไปอยู่บนนิ ้วนางข้ างซ้ ายของเธอ เสมือนกับว่า เขาตีตราจอง และบอกความรู้ สึกทางอ้ อมให้ กลุ ธิดาได้ รับรู้ แต่ดเู หมือนว่า เธอจะไม่ร้ ู ความรู้ สึกที่แท้ จริ งของเขา ความรู้ สึก ของภูบดินทร์ ที่เธอรับรู้มีเพียงอย่างเดียวคือ เขาเกลียดเธอ “เป็ นใบ้ หรื อไงถึงไม่ยอมรับปากว่าจะไม่ถอดแหวนวงนี ้ออก จากนิ ้วของเธอ” เขาเร่ งรัดให้ เธอรับคํา เมื่ออีกฝ่ ายนิ่งเงียบ เอาแต่ยืน มองหน้ าเขาแล้ วร้ องไห้ “ค่ะ หวานจะไม่ถอดแหวนวงนี ้ค่ะ” กุลธิดารับคํา ไม่ใช่เพราะกลัวคําขู่ของเขา แต่เป็ นเพราะส่วน ลึกในจิตใจตังมั ้ น่ ไว้ ว่า ตลอดทังชี ้ วิตนี ้จะไม่ยอมถอดแหวนวงนี ้ออก จากนิ ้วของตนเด็ดขาด จะสวมใส่จนกว่าชีวิตจะหาไม่ เพราะมันเป็ น แหวนที่เขาสวมใส่ให้ เธอ ไม่วา่ จะด้ วยเหตุผลใดก็ตาม “ดี ม าก” เขาโน้ ม ใบหน้ าเข้ าหาดวงหน้ าหวาน พูดชิดเรี ยว ปากน่าจูบ “แล้ วก็อย่าแต่งงานกับใครด้ วย เพราะเธอเป็ นของฉันคน เดียว” เขาสัง่ เสียงเฉียบขาด ก่อนจะแนบปากทาบทับกลีบปากนุ่มที่ สัน่ ระริ กตามแรงอารมณ์ เขามอบจุมพิตอ่อนหวานและเรี ยกร้ อง คน ถูกจูบแม้ ว่าในอกจะตรอมตรม เจ็บปวด แต่ทว่าร่ างกายกลับไม่ได้ เป็ นไปในทิศทางเดียวกันกับจิตใจ มันทรยศ พ่ายแพ้ เจ้ าของลําแขนที่ ๔๑

ÍÑÞ ÞÒ³Õ กอดเธอไม่ ป ล่ อ ยทุก ครั ง้ แล้ ว ก็ ค งเป็ นเช่ น นี ต้ ลอดไป ตราบใดที่ กุลธิดารักภูบดินทร์ อีกมุมหนึ่ง รังรองที่ตงใจว่ ั ้ า จะมาสูบบุหรี่ ให้ อารมณ์อิจฉาที่พลุ่งพล่าน แน่นอกให้ ระบายออกไปบ้ าง ก่อนที่มนั จะระเบิดใส่หน้ าใครสักคนที่ ทําให้ เธอเกิดความหงุดหงิด สาเหตุของอารมณ์ที่ไม่ส้ ดู ีของรังรองเกิดขึ ้นจากความริ ษยา กุล ธิ ดา ที่ ไ ด้ ข องขวัญ ชิ น้ พิ เ ศษสุด จากเจ้ า นายสุดหล่ อ เนื่ อ งจาก รังรองก็หวังของขวัญชิ ้นนันเช่ ้ นกัน ถ้ าคนอื่นได้ ไปครองเธอคงจะไม่ อิจฉาเท่ากุลธิดา ทังนี ้ ้เพราะรังรองเกลียดชังกุลธิดามาก เหตุผลที่เธอ ไม่มีจิตไมตรี ตอ่ กุลธิดาก็คือเมื่อหนึ่งปี ก่อนเธอแอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง แต่ผ้ ชู ายคนนันกลั ้ บมองข้ ามเธอไปสนใจกุลธิดาถึงขนาดมาปรับทุกข์ กับเธอบ่อยๆว่าอีกฝ่ ายไม่ได้ สนใจเขาเลยนอกจากความเป็ นเพื่อน ร่วมงานเท่านัน้ ถึงแม้ ว่าชายคนนันจะลาออกไปจากบริ ้ ษัทไปแล้ วก็ ตามแต่ความเกลียดชังที่เธอมีตอ่ กุลธิดาก็ไม่เคยหมดไป รังรองเบิกตากว้ าง มื อข้ างหนึ่งยกขึน้ ปิ ดปากตัวเอง สีหน้ า ตกใจกับภาพชายหญิ ง คู่ห นึ่ง ที่ ยืนกอดจูบกัน อยู่ที่มุม สงบตรงเทอ เรซของโรงแรม เธอจําได้ ดีว่าคนที่กําลังจูบกันอยู่นนคื ั ้ อใคร คําถาม หลายคําถามเกิดขึ ้นในหัวที่มาพร้ อมกับความไม่เข้ าใจ เธอและคนในบริ ษัทรู้ดีว่า ภูบดินทร์ ไม่ชอบหน้ ากุลธิดาด้ วย เหตุผลบางประการ แต่ที่ให้ กุลธิ ดาทํางานด้ วยเป็ นเพราะไม่อาจขัด ๔๒

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 ความประสงค์ของบุพการี แต่ทําไมเจ้ านายหนุ่มของตนถึงได้ มายืน กอดจูบคนที่ตวั เองเกลียดอยู่ตรงนี ้ หรื อว่ามีนยั อื่นแอบแฝงกันแน่ คนที่ พ บเห็ น ฉากหวานเดิ น ถอยร่ น กลับ เข้ า ไปในงาน ใน สมองยังอื ้ออึงกับภาพที่เห็น พร้ อมกับรอยยิ ้มที่เกิดขึ ้นในเวลาต่อมา ...งานนี ้เธอมีเรื่ องเด็ดๆ เล่าสู่ให้ เพื่อนๆ ฟั งแล้ ว และเป็ นเรื่ องที่จะทํา ให้ กลุ ธิดาอายจนมองหน้ าใครไม่ตดิ ด้ วย ถือเป็ นการแก้ แค้ นไปในที วันรุ่งขึน้ รถสปอร์ ตสี แดงเพลิงแล่นไปบนถนนสายบายพาสชลบุรี – พัท ยา เพื่ อ เดิ น ทางไปหาคนรั ก ที่ เ วลานี พ้ าพนัก งานในบริ ษั ท ไป สัมมนาที่พทั ยา จิตใจของคนที่กําลังขับรถคันดังกล่าวไม่ส้ ดู ีเท่าไหร่ นัก ปนัดดารู้ สึกว่าตนเองเหมือนคนถูกทอดทิ ้ง รู้ สึกว่าตนเองอยู่ คนเดียวในโลก เป็ นความรู้ สึกที่ เธอไม่เ คยได้ สัม ผัสมาก่อนในชีวิต หากเป็ นแต่ก่อนยามที่ปนัดดารู้ สึกเช่นนี ้ เธอก็จะมีปณ ุ ณ์ พี่ชายสุดที่ รักคอยให้ ความรัก ความเอาใจใส่ไม่ห่าง แต่เวลานี ้เขาเอาเวลาที่ให้ น้ องสาวไปให้ อกั ษรา ผู้เป็ นภรรยาจนหมด หลงลืมน้ องสาวที่บอกว่า เป็ นนางฟ้าประจําใจ อีกคนหนึง่ ที่ปากก็บอกว่ารัก แต่ก็ไม่มีเวลาให้ พักหลังมานี ้ภู บดินทร์ เอาแต่ทํางาน ไม่ค่อยมี เวลาให้ ตนมากนัก แม้ ว่าระยะหนึ่ง สัปดาห์ที่ผ่านมา เขาจะเอาใจ มีเวลาให้ เธอมากขึ ้น แต่ทําไมปนัดดา ๔๓

ÍÑÞ ÞÒ³Õ จึงรู้สึกว่า มันไม่เหมือนเดิม ราวกับว่ามีเส้ นบางๆ กันระหว่ ้ างเขากับ เธอ สาเหตุที่ ปนัดดาขับรถมาหาภู บดิน ทร์ เ พราะเธอรู้ สึกเหงา ต้ องการอ้ อมกอดของเขาให้ เธอตระหนักว่าตนเองไม่ได้ ถกู ทอดทิ ้ง อีก ทังเธอยั ้ งมีเรื่ องหนักใจที่บอกให้ ใครรู้ ไม่ได้ นัน่ คือเรื่ องพีรวัฒน์ อดีต ชายคนรักที่ยงั ตามรังควาน ข่มขู่เรี ยกเงินกับเธอรวมแล้ วมากกว่าห้ า สิบล้ าน ไม่เพียงแค่เงินเท่านันที ้ ่พีรวัฒน์เรี ยกร้ อง เขายังหลับนอนกับ เธอครัง้ แล้ วครัง้ เล่า โดยที่เธอไม่อาจห้ ามปรามได้ รถหรู ราคาแพงคันดังกล่าวเลี ย้ วเข้ ามาจอดในลานจอดรถ ของทางโรงแรม ก่อนที่เจ้ าของรถจะก้ าวออกมาจากรถแล้ วเดินเข้ าไป ในล็อบบี เดิมทีปนัดดาตังใจจะขึ ้ ้นไปหาภูบดินทร์ บนห้ องพัก เพราะ เธอรู้วา่ เขาพักอยูห่ ้ องไหน หวังจะเซอร์ ไพรส์คนรัก เผอิญเธอรู้สึกปวด ท้ องขึ ้นมากะทันหันจึงเปลี่ยนทิศทางไปยังห้ องนํ ้าแทน และที่นี่ทําให้ ปนัดดาได้ ยินเรื่ องราวบางอย่าง “จริ งเหรอแก แกพูดจริ งๆ เหรอ” เสียงตื่นเต้ นของสินีเอ่ยถาม รังรอง หลังจากที่ได้ รับฟั งเรื่ องไม่คาดฝั นว่าจะได้ ยิน “แกตาฝาดหรื อเปล่ากุ้ง อย่างคุณภูเ นี่ ยนะจะยืน จูบหวาน แกกับฉันหรื อ ทุกคนในบริ ษัทก็ ร้ ู กันดีว่า คุณภูเกลียดหวานมากแค่ ไหน จะไปยื น จูบ คนที่ ตัว เองบอกว่ า เกลี ย ดได้ ยัง ไง” จรรยาที่ ไ ม่ อยากจะเชื่อคําบอกเล่าของรังรอง พูดแทรกขึ ้น “จริ งร้ อยเปอร์ เซ็นต์ เกินร้ อยด้ วย ฉันเห็นเต็มสองตา คุณภู ยืนกอดจูบกับหวานตรงมุมระเบียงของโรงแรมจริ งๆ ฉันไม่เมา ไม่ได้ ๔๔

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 ตาฝาด ไม่ได้ ตาลาย ชัดเต็มสองตาเลย” รังรองพูดยํ ้าให้ เพื่อนสนิททัง้ สองคนมัน่ ใจ “เป็ นไปได้ ยงั ไงเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเลย” สินีพดู ขึ ้น “นั่น สิ ฉั น เองก็ ไ ม่ อ ยากจะเชื่ อ ว่า หวานเป็ นกิ๊ ก กับ คุณ ภู ” จรรยากล่าวเสริ ม “ฉันว่านะ ไม่ใช่แค่กิ๊กธรรมดาแน่ๆ คุณภูกับหวานอาจจะมี อะไรกันแล้ ว แต่ไม่มีใครรู้ ” รังรองสันนิษฐาน แล้ วคิดว่าตนเองคิดไม่ ผิดด้ วย “ทําไมแกคิดอย่างนันล่ ้ ะ แกเห็นแค่คณ ุ ภูจบู หวานไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่เห็นคุณภูกับหวานนอนด้ วยกันซะหน่อย” จรรยาค้ านความคิด เพื่อน “แกนี่ไม่ร้ ูอะไรเลย” รังรองทําสีหน้ าและนํ ้าเสียงหงุดหงิดกับ ความคิดของจรรยา “แกสองคนลองคิดดูนะ ขนาดอยู่ในที่โล่งแจ้ งยัง ยืนกอดยืนจูบไม่สนใจใคร คิดเหรอว่าอยู่ในที่ลบั ตาคนจะไม่ทําอะไร มากกว่านี ้เหรอ ฉันว่านะป่ านนี ้ไปถึงไหนต่อไหนแล้ ว” รังรองคาดเดา ราวกับตาเห็น “ถ้ าเป็ นจริ งอย่างที่แกว่า น่าสงสารคุณแต้ วนะ เธอจะรู้ หรื อ เปล่าว่า คุณภูมีอะไรกับหวาน” สินีนึกสงสารและเห็นใจคนรักของ เจ้ านายที่ถกู ปั นใจโดยไม่ร้ ูตวั “ฉันว่าไม่ร้ ูนะ ถ้ ารู้ป่านนี ้หวานกระเจิงไปแล้ ว ไม่มาลอยหน้ า ลอยตาให้ คณ ุ ภูจบู ไม่อายชาวบ้ านอย่างนี ้หรอก” คนที่นําข่าวมาบอก เพื่อนจีบปากจีบคอพูด ๔๕

ÍÑÞ ÞÒ³Õ “แต่ฉันมาคิดๆ ดูแล้ วนะ ฉันว่าการที่หวานได้ พกั ห้ องที่ดีกว่า เรา อาจเป็ นเพราะคุณภูจดั แจงให้ ก็ได้ โรงแรมนี ้มีห้องพักเกือบสี่ร้อย ห้ อง แล้ วไม่ใช่ช่วงไฮซีซนั่ ห้ องพักไม่เต็มแน่นอน มีเหรอที่ห้องพักจะ เต็ม คุณภูคงอยากจะมี อะไรกับหวานได้ อย่างสะดวกโดยที่ไม่มีใคร สงสัยจึงให้ หวานพักอยูห่ ้ องใกล้ ๆ กัน เดินเข้ าเดินออกอย่างสบายใจ” สินีนึกตรองดูแล้ วเรื่ องที่กลุ ธิดาได้ พกั ห้ องที่ดีกว่าทุกคนด้ วย เหตุผลที่ว่า ห้ องพักเต็ม มันอาจจะไม่ใช่ตามที่อ้าง หากเธอไม่ได้ ยิน เรื่ องที่เพื่อนสนิทเล่า สินีก็ยงั จะเชื่ออย่างนัน้ แต่เวลานี ้มีหลายอย่างที่ ทํ า ให้ เ ธอคิด ว่า ทุก อย่ า งเป็ นฝี มื อ ของภู บ ดิ น ทร์ เจ้ า นายของเธอ อาจจะอยากใกล้ ชิดกับกุลธิดาโดยที่ไม่ให้ ใครสงสัยจึงใช้ วิธีนี ้ “แกมี ความคิดตรงกับฉันเลย ฉันก็ คิด เหมื อนแก” ในที่ สุด รังรองก็มีเพื่อนที่มีความคิดเดียวกันกับตน “เจ้ านายเราหัวแหลมเหมื อนกันนะเนี่ ย คิดแผนที่ไ ม่มีใ คร สงสัยได้ ดีจริ งๆ” จรรยาเห็นด้ วยกับความคิดของสินี “แล้ วเรื่ องแหวนเพชรที่ ห วานได้ แกคิดยัง ไงกุ้ง ” สินีหันมา ถามเรื่ องที่ตนฉุกใจคิดขึ ้นมาได้ “เรื่ องแหวนเพชรน่ะ เหรอ ฉัน ก็ สองจิ ตสองใจอยู่นะว่า มัน เป็ นโชคดี ข องหวานหรื อ ความตัง้ ใจของคุ ณ ภู กั น แน่ ” รั ง รองพู ด ประหนึง่ ไม่มนั่ ใจ “แกคิดยังไงบอกฉันสิก้ งุ ” จรรยาถามด้ วยความอยากรู้ “แกสองคนลองคิดดูนะ พนักงานทัง้ หมดมีสองร้ อยกว่าคน หวานจะโชคดีขนาดนันเลยเหรอ ้ ฉันไม่เชื่อสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็ นโชค ๔๖

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 ของหวานก็แล้ วไป แต่ฉันกลัวว่าจะไม่ใช่เหมือนกันนะ เพราะอะไรรู้ ไหม เพราะว่ากระดาษที่เขียนชื่อพนักงานที่คณ ุ ภูจบั ขึ ้นมา มีคนรู้ ว่า มันเป็ นชื่อของใครเพียงคนเดียวก็คือคุณภู ชื่อที่เขียนอยู่อาจจะเป็ น ใครก็ได้ แต่คณ ุ ภูประกาศชื่ อหวานเพราะตังใจจะให้ ้ หวานคนเดียว ให้ แบบนี ้คนจะได้ ไม่สงสัยไงว่า แหวนวงนันหวานได้ ้ มายังไง เพราะ ทุกคนรู้ที่มาของแหวนวงนัน้ ที่สําคัญนะคุณภูยงั เป็ นคนสวมแหวนให้ หวานเองด้ วย ทังที ้ ่ไม่จําเป็ นเลยให้ ทงกล่ ั ้ องก็ได้ ” ข้ อสันนิษฐานของรังรอง ทําให้ เพื่อนสนิททังสองคนมี ้ ความ กระจ่างมากขึ ้น การคาดเดาเสมือนตาเห็นของรังรองมีความเป็ นไป ได้ สูง กระดาษแผ่ น นัน้ ไม่มี ใ ครรู้ ว่า ชื่ อบนกระดาษคือชื่ อของใคร เพราะคงไม่มีใครจะดึงมาจากมือของภูบดินทร์ มาตรวจสอบดูว่า ชื่อ นันตรงกั ้ บที่ประกาศหรื อไม่ อีกทังไม่ ้ มีความจําเป็ นที่ภูบดินทร์ จะต้ อง สวมแหวนให้ กบั กุลธิดา “ถ้ ามันเป็ นจริ งตามที่แกพูดนะ หวานนี่ร้ายไม่เบา เห็นหงิมๆ ไม่มีพิษมีภยั ซ่อนความร้ ายไว้ เต็มตัว สงสัยเจ้ านายของเราคงจะโดน เสน่ห์ของหวานเต็มเปา ไม่งนคงไม่ ั้ ทมุ่ ทุนขนาดนี ้” จรรยาเวลานี ้เห็นด้ วยกับความคิดและคําพูดของรังรองเต็ม ร้ อย และเริ่ มรู้สกึ ไม่ดีกบั กุลธิดาขึ ้นมา “แกสองคนอย่าพูดให้ ใครได้ ร้ ู เรื่ องนี ้เชียวนะ ถ้ ารู้ ถึงหูคณ ุ ภู รับรองว่าเราสามคนกระเด็นออกจากงานไม่ร้ ู ตัวแน่ๆ ยิ่งหลงหวาน มากเท่าไหร่ ยิ่งอันตราย” คราแรกรังรองตังใจว่ ้ าจะกลายร่างเป็ นโทร โข่ง พูดคุยเรื่ องนี ใ้ ห้ เพื่ อนร่ วมงานฟั ง ให้ ส นุกปาก ให้ กุล ธิ ดาได้ รับ ๔๗

ÍÑÞ ÞÒ³Õ ความอับ อาย แต่ พ อมาคิ ด ๆ ดูแ ล้ ว ผลที่ จ ะตามมามัน ไม่ ค้ ุม เอา เสียเลย หากเรื่ องนี ้รู้ ถึงหูภูบดินทร์ และเขาสืบถึงต้ นตอขึ ้นมา เธอนัน่ แหละจะเดือดร้ อน ครัน้ จะเก็บไว้ คนเดียวก็กลัวว่าอกจะแตกตาย เธอ จึงเล่าเรื่ องที่เห็นให้ กบั เพื่อนสนิทได้ รับรู้จะได้ หายคันปาก “ฉันไม่เล่าหรอก เรื่ องแบบนี เ้ วลาเล่ามันสนุกปากก็จริ ง แต่ ถ้ าเรื่ องมันไปเข้ าหูคณ ุ ภูเข้ า เราจะเดือดร้ อนเหมือนกับที่แกพูดแน่ๆ” จรรยาไม่พูดเรื่ องนี ใ้ ห้ ใครฟั งแน่นอน ถึงแม้ ว่าอยากจะพูด มากแค่ไ หนก็ ต าม เพราะเธอคํ า นึง ถึ ง หน้ า ที่ ก ารงานที่ กํา ลัง ไปได้ ด้ วยดีมากกว่า ไหนจะค่าผ่อนรถยนต์ ผ่อนบ้ านและความเป็ นอยู่ของ ครอบครัวอีก เธอไม่เอาเรื่ องนี ้มาทําลายความรับผิดชอบที่ตนแบกไว้ แน่ “ฉัน ก็ ไม่พูด เดี๋ยวตกงานไม่มีเงิ นใช้ พ่อกับแม่ก็จ ะลําบาก ตามไปด้ วย” สินีเองก็มีหน้ าที่ที่ต้องรับผิดชอบเช่นกัน เธอจึงรับปาก รังรองว่า จะไม่แพร่งพรายเรื่ องนี ้ให้ ใครได้ รับรู้ “ดีแล้ ว เราคุยกันแค่นี ้พอหอมปากหอมคอก็พอ” รังรองสรุ ป “เราไปกันเถอะ ป่ านนี ้ทุกคนมารวมตัวอยู่ที่รถแล้ ว” สามเพื่อนสนิท เดินออกจากห้ องนํ ้า ไปรวมตัวกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นเพื่อเดินทางไป ท่องเที่ยวตามโปรแกรมของไกด์ที่ทางบริ ษัทฯ จ้ างมาเพื่อพนักงานทุก คน บานประตูห้องนํ า้ ห้ องแรกเปิ ดออกหลังจากที่สามสาวเดิน ออกไป ร่างของปนัดดาที่ตกอยูใ่ นอาการงวยงงเดินออกมายืนอยู่หน้ า กระจกภายในห้ องนํ ้า ปนัดดารู้สกึ หนักอึ ้งในหัว ไม่อยากจะเชื่อคําพูด ๔๘

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3 ของสามสาว ความที่ห้องนํ ้ามีขนาดไม่ใหญ่มาก ทําให้ เธอได้ ยินการ สนทนาอย่างชัดเจน คราแรกปนัดดาไม่ได้ สนใจเรื่ องเล่าที่ออกมาจากปากของคน ต้ นเรื่ อง เพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่ องของตนแต่เธอมาสะดุดหูชื่อคุณภูกับ หวาน ที่อยู่ในการสนทนานันตลอด ้ ฟั งไปเรื่ อยๆ ก็ร้ ู สึกเหมือนกับว่า คนที่ชื่อภูคือ ภูบดินทร์ และผู้หญิงที่ชื่อหวานคือ กุลธิดา เหตุผลที่ปนัดดาคิดว่าใช่ทงั ้ สองคนนี ้ก็คือ ไม่มีบริ ษัทอื่นใด มาจัดการสัมมนาที่นี่ นอกจากบริ ษัทของภูบดินทร์ และคนที่เธอรักก็ เกลียดผู้หญิงที่ชื่อหวาน จับจิตจับใจ มันทําให้ ปนัดดาค่อนข้ างแน่ใจ ว่า คนที่สามสาวกําลังพูดถึงนันคื ้ อภูบดินทร์ กบั กุลธิดา หากเรื่ องที่เธอได้ ยินเป็ นเรื่ องจริ ง คําถามที่เต็มไปด้ วยความ สงสัยหลายข้ อผุดขึ ้น เรื่ องนี ้เกิดขึ ้นได้ อย่างไร เกิดขึ ้นตอนไหน ที่ตน รับรู้มาก็คือ ภูบดินทร์ จงเกลียดจงชังกุลธิดาไม่ใช่หรื อ เกลียดนํ ้าหน้ า อย่างหนักถึงขนาดเคยเอ่ยกับเธอว่า ไม่อยากอยู่ร่วมบ้ านด้ วย และนี่ เป็ นสาเหตุที่ทําให้ เขาต้ องมาซื ้อคอนโดอยู่ แล้ วทําไมภูบดินทร์ ถึงได้ มี ความสัมพันธ์ลึกซึ ้งกับกุลธิดาได้ ปนัดดาเฝ้าถามตัวเองต่างๆ นานา แต่สุดท้ ายก็ ไ ม่ร้ ู จะหาคําตอบอย่างไร ความคิดวนไปวนมาเหมือน พายเรื ออยูใ่ นอ่าง มองในแง่ดี บางทีเรื่ องนี ้อาจจะไม่จริงก็ได้ คนที่นําข่าวมาเล่า ให้ เพื่อนฟั งอาจจะเต้ าข่าวขึ ้นมา ด้ วยเหตุผลส่วนตัวบางประการ หรื อ พูดเพราะอิจฉากุลธิดา หรื อหาเรื่ องพูดคุยกันสนุกปากในกลุ่มเพื่อน แต่หาความจริ งไม่ได้ ๔๙

ÍÑÞ ÞÒ³Õ ถ้ าไม่ใช่เรื่ องจริ งก็ดีไป แต่ถ้าเป็ นเรื่ องจริ งล่ะปนัดดาจะทํา เช่น ไร เธอจะยอมให้ ผ้ ูห ญิ ง ที่ ไ ม่มี อะไรเที ยบกับเธอได้ ม าแย่ง ชิง ภู บดินทร์ จะยอมให้ กลุ ธิดาเป็ นเมียลับของชายที่ตนรักไปเรื่ อยๆ อย่าง นัน้ หรื อ ไม่ไ ด้ เธอไม่มีวันยอมเด็ดขาด เธอจะต้ องเป็ นหนึ่ง เดียวใน หัวใจของภูบดินทร์ หัวใจของปนัด ดากํ าลัง ร้ อนเป็ นไฟ มื อทัง้ สองข้ างกํ าแน่น ดวงตาเต็มไปด้ วยความคัง่ แค้ น ขนาดยังไม่แน่ชดั ว่าเรื่ องที่ได้ ยินนัน้ เป็ นจริ งหรื อไม่ หัวใจดวงนี ้ก็พลุ่งพล่าน อารมณ์เดือดระอุราวกับว่ามี ไฟบรรลัยกัลป์แผดเผา เพียงแค่ปนัดดาคิดว่ามันอาจจะใช่ ปนัดดายังร้ อนไปหมด ทังตั ้ วแบบนี ้ แล้ วหากผลสรุ ปออกมาว่า มันเป็ นเรื่ องจริ ง ปนัดดาจะ รู้สกึ เช่นไร ร้ อนรุ่ มมากแค่ไหน เธอคงจะกรี ดร้ องให้ หายคับแค้ นใจ วิ่ง โร่ไปร้ องห่มร้ องไห้ ให้ พี่ชายได้ รับรู้ แล้ วรี บเร่งขจัดเสี ้ยนหนามหัวใจให้ ตายตกนรก ไม่ให้ มาเป็ นหนามทิ่มแทงใจ และแน่นอนที่ความริ ษยาจะเผาไหม้ จิตใจของเธอจนส่งผล ให้ ชีวิตของกุลธิดาเหมือนยืนอยู่บนเส้ นด้ าย เธอต้ องกําจัดคนที่จะมา แย่งชิงความรักของเธอไปให้ พ้นทาง ภูบดินทร์ จะต้ องเป็ นของเธอคน เดียวเท่านัน้ ทว่าเธอก็ยงั ไม่ปักใจเชื่อเต็มร้ อย จนกว่าจะพิสจู น์ให้ เห็นกับ ตาของตนเอง ดังคําพังเพยที่ว่า สิบปากกว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็น ไม่เท่ามือคลํา ๕๐

ÃÊÃÑ¡ àʹ‹Ë Ò 3

๕๑