ﺹ١
ُﻫﻮﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ٰ
ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻄﺒﻮﻋﮥ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖ ﴿ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻟﻄﺒﻊ ﻣﺤﻔﻮﻅ﴾
ﺹ٢
ﭐﻟﺮﺣﻤﻦ ِ ﭐﻟﺮﺣﻴﻢ ِﺴﻢ ﭐّ ِ ﺑ ِ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻧﻄﻖ ﻭﺭﻗﺎ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺃﻓﻨﺎﻥ ﺩﻭﺣﺔ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ * ﻗﺪ ﺍﻟﺘﺒﻴﺎﻥ ﺑﻔﻨﻮﻥ ٔ ﺍﻻﻟﺤﺎﻥ * ﻋﻠﻰ ّ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻻﮐﻮﺍﻥ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﻉ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺍﻻﻭﻟﻴﺔ ّ ﺃﺑﺪﻉ ٔ َ ﺑﻤﺸﻴﺘﻪ ٔ ّ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺯﻳﻦ ﺑﻬﺎ ﺧﻠﻖ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﺍﻟﺘﻲ ُﺭﻗﻢ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﺳﻤﺎ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﺑﺸﻤﺲ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻲ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ّ ﺍﻟﻘﻠﻢ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺍﻟﻤﻠﻚ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ ﺍﻟﻤﺠﺘﻤﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺎء ﺍﻟﺠﺎﺭﻯ ﻣﻦ ﻋﻴﻦ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺃﻇﻬﺮ ﺍﻟﺒﺤﺮ ٔ َ َ
ﻓﺼﻠﺖ ﺍﻻﻗﺪﻡ ّ ﺍﻟﻬﺎء ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻴﺔ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺳﻢ ٔ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﻨﻪ ّ ﺍﻻﻭﻟﻴﺔ ﻭ ﻇﻬﺮﺕ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﺠﺎﻣﻌﺔ ﻭ ﺑﺮﺯﺕ ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ٔ ّ ّ ّ
ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻭﻥ ﺍﻟﻰ ﻫﻮﺍء ﺍﻟﺸﺮﻳﻌﺔ * ﻭ ﻣﻨﻪ ﻃﺎﺭ ّ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﻭ ّ ﺹ٣
ﺭﺑﻬﻢ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﮑﺎﺷﻔﺔ ﻭ ﺍﻟﺤﻀﻮﺭ * ﻭ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻮﻥ ﺍﻟﻰ ﻣﻨﻈﺮ ّ
ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﺍﻟﻮﺩﻭﺩ * ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﻄﻠﻊ ٔ ﻭﺍﻟﺼﻼﺓ ﻭ ّ ّ ﮐﻞ ﺣﺮﻑ ﻣﻦ ﺍﺳﻤﻪ ُ ِ ﮐﻨﺰﺕ ﻟﺼﻔﺎﺕ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻰ ّ ﻭﺍ ّ
ﺳﻤﻰ ٔ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ * ﻭ ُ ّ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﺑﻪ ُ ّ
ﺑﺄﺣﻤﺪ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻻﺳﻤﺎء * ﻭ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ٔ َ ّ
ﺍﻟﺒﻘﺎء * ﻭ ﻋﻠﻰ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺻﺤﺒﻪ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﻰ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﺍﻟﻘﻬﺎﺭ * ﻗﺪ ﻳﻨﻄﻖ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ * ﺍﻟﻤﻠﻚ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ّ
ﺍﻃﻠﻌﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻓﻴﻪ ﻣﻦ ﺣﻀﺮ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻨﺎ ﻚﻭ ّ ﮐﺘﺎﺑ َ ُ
ﻳﺤﺐ ﻭ ﻳﺮﺿﻰ ﻳﺆﻳﺪﻙ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻚ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ﺃﻥ ّ َ ّ
ﺭﺑﻚ ﻳﻘﺮﺑﻚ ﺍﻟﻰ ﺳﺎﺣﻞ ﺍﻟﺒﺤﺮ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻤﻮﺝ ﺑﺎﺳﻢ ّ ﻭ َّ ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻭ ﺗﻨﻄﻖ ّ ﮐﻞ ﻗﻄﺮﺓ ﻣﻨﻪ ّ
ﺍﻟﺴﻤﺎء * ﺍﻧﻪ ﻟﺨﺎﻟﻖ ٔ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﻓﺎﻃﺮ ّ ﻭ ّ
ﺮﺓ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻭ ﺳﻴﻨﺎ ﺍﻟﺴﺎﺋﻞ ﺍﺫﺍ ﺃﻳﻬﺎ ّ ﻳﺎ ّ ﻗﺼﺪﺕ ﺣﻈﻴ َ َ
ﻧﻌﻠﻰ ﺛﻢ ْ َ ْ ﻗﻠﺒﻚ ﻋﻦ ّ ﺍﺧﻠﻊ َ ْ َ ِ ﺍﻟﻘﺮﺏ َ ْ ﮐﻞ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ * ّ ﻃﻬﺮ َ
ّ ِ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﻟﺘﺮﻯ ﺑﻌﻴﻦ ﻗﻠﺒﻚ ّ ِ ﺭﺏ ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﻭ ٔ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍ
ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ * ﻻﻥ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺜﺮﻯ ٔ ّ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻳﻮُﻡ ﺍﻟﻤﮑﺎﺷﻔﺔ ﻭ ّ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ّ َ ﺭﺑﻚ ﻗﺪ ﻣﻀﻰ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻭ ﺃﺗﻰ ﺍﻟﻮﺻﻞ * ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ّ ﺹ٤
ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ ﻭ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ * ﺍﻟﺠﻮﺍﺏ ٔ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ * ﺩﻉ ّ َ ﻻﻫﻞ ّ َ ﺑﺠﻨﺎﺣﻰ ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﻟﻰ ﻫﻮﺍء ﻗﺮﺏ ﺭﺣﻤﺔ ﺭﺑّﻚ ﺍﺻﻌﺪ َ
ﺍﻻﻭﻟﻴﺔ ﻓﺼﻠﺖ ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ٔ ّ ّ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻗﺪ ُ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ّ ﻭﻻﻳﺔ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻇﻬﺮﺕ ُ ﺗﻤﺖ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﺠﺎﻣﻌﺔ ﻭ َ ْ ﻭ ّ
ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺍﻟﻌﺬﺏ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ٕ ﺍﺷﺘﻐﻠﺘﻢ ﺑﺎﻟﻐﺪﻳﺮ ﻭ ّ ُ
ﻳﺘﻤﻮﺝ ﺃﻣﺎَﻡ ﻭﺟﻮﻫﮑﻢ ﻓﻤﺎﻟﮑﻢ ﻻ ﺗﻔﻘﻬﻮﻥ * ﺃﺗﻨﻄﻘﻮﻥ ﺑﻤﺎ ّ ﻋﻨﺪﮐﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﻇﻬﺮ ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻭﺍﻗﻔﴼ ﻋﻠﻰ
ِ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺭﺟﻌﺖ ﻧﻘﻄﺔ ﺍﻟﻌﻠﻢ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻣﻨﻬﺎ ﻇﻬﺮﺕ ٔ
ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻧﺖ ﺣﮑﻢ ﺍ ﻭ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ّ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﻭ ﻣﻨﻬﺎ َ ْ ُ ﻇﻬﺮﺕ ِ َ ُ
ﺭﺑﮑﻢ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﻟﻢ ﺗﺰﻝ ً ﻣﮑﻨﻮﻧﺔ ﻓﻰ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻋﺼﻤﺔ ّ ّ ﻻﻫﻠﻬﺎ * ﻭ ِ ِ ﺍﻟﺬﻱ ﺗﺠﺪﻭﻥ ﺍﻗﺼﺪﻭﺍ ﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ّ ﺍﻻﺷﺎﺭﺍﺕ ٔ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻣﻦ ﻫﻮﺍﺋﻪ ﮐﺬﻟﻚ ﻳﻌﻈﮑﻢ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻌﺒﺪ ّ ﮐﻞ ﻋﺮﻕ ﻣﻦ ﻋﺮﻭﻗﻪ ﮐﻞ ﺟﺎﺭﺣﺔ ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺭﺣﻪ ﻭ ّ ﻳﺸﻬﺪ ّ
ﻋﻠﻮ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻﻫﻮ * ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ّ ّ
ﺑﺎﻟﺤﻖ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﺭﺳﻠﻬﻢ ﻭ ﺍﻟﺮﻓﻌﺔ ﻭ ﺍﻻﺟﻼﻝ * ﻭ ّ ّ ﺳﻤﻮ ّ ّ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻭ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﺃﻭﻟﺌﻚ ﻣﺸﺎﺭ ُﻕ ﻭﺣﻴﻪ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻪ ﻭ ُ
ﺑﺮﻳﺘﻪ * ﻭﺑﻬﻢ ﻇﻬﺮﺕ ﺃﻣﺮﻩ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﻭ ُ ﻣﻬﺎﺑﻂ ﺍﻟﻬﺎﻣﻪ ﻓﻰ ّ
ﺹ٥ ﺣﻘﻖ ﺃﻣﺮﺍ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ٔ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ﻭ ُ ِ ﺍﻟﺸﺮﺍﺋﻊ ﻭ ُ ّ ﺷﺮﻋﺖ ّ ُ
ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ *
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻳﻔﺘﺨﺮﻭﻥ ﺑﺎﻟﻌﻠﻢ ﺍﻟﺴﺎﺋﻞ ﻓﺎﻋﻠﻢ ّ ﺑﺄﻥ ّ ﺃﻳﻬﺎ ّ ﻳﺎ ّ
ﺣﺒﺲ ﻭﻟﮑﻦ ﻭ ﻳﻤﺪﺣﻮﻧﻪ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﺃﺷﮑﻮ ﻣﻨﻪ ﻟﻮﻻﻩ ﻣﺎ ُ ِ َ
ﺑﺎﻟﺬﻟﺔ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ * ﻭ ﻣﺎ ﺷﺮﺏ ﮐﺄﺱ ﻋﮑﺎء ِ ّ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﻰ ﺳﺠﻦ ّ
ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﺍﻥ ﺍﻟﺒﻼء ﻣﻦ ﻳﺪ ٔ ﺍﻻﻋﺪﺍء * ّ َ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺃﺑﻌﺪﻧﻰ * ﻭ َ ﺃﻧﺰﻟﻨﻰ * ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻮﺻﻞ ﺍﻧﻔﺼﻠﺖ ﺃﺭﮐﺎﻧﻰ * ﻭ ﺍﻻﻳﺠﺎﺯ ﺍﻟﺼﺮﻑ ﺻﺎﺭ ﺿﺮﻯ ﻭ ﺑﻼﺋﻰ * ﻭ ّ ﺳﺒﺐ ﺍﻻﻃﻨﺎﺏ ﻓﻰ ّ َ
ﺍﻟﻨﺤﻮ ﻣﺤﺎ ﻋﻦ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺍﻟﺮﺍﺣﺔ * ﻭ ّ ﺻﺮﻓﻨﻲ ﻋﻦ ّ
ﺳﻼﺳﻞ ﻋﻨﻘﻰ ﻣﻊ ﻭ ﺑﻬﺠﺘﻰ * ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﺑﺄﺳﺮﺍﺭ ﺍ ﺻﺎﺭ َ
ﺍﻟﺘﻰ ﺫﻟﻚ ﮐﻴﻒ ﺃﻗﺪﺭ ﺃﻥ ﺃﺫﮐﺮ ﻣﺎ ﺍﻻﻳﺎﺕ ّ ﺳﺄﻟﺖ ﻓﻰ ٓ َ
ﺍﻟﻌﺰﺓ ﻭ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻭ ﻋﺠﺰﺕ ﻋﻦ ﺍﺩﺭﺍﮐﻬﺎ ﻧﺰﻟﺖ ﻣﻦ ﺟﺒﺮﻭﺕ ّ ّ ﻃﻴﻮﺭ ﺍﻟﻨﻬﻰ * ﻭ ﻣﺎ ﻃﺎﺭﺕ ﺍﻟﻰ ﻫﻮﺍء ﻣﻌﺎﻧﻴﻬﺎ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺃﻭﻟﻰ ّ ُ
ﻗﺮﺽ ﺟﻨﺎﺣﻰ ﺑﻤﻘﺮﺍﺽ ﻗﻠﻮﺏ ﺃﻭﻟﻰ ﺍﻟﺤﺠﻰ * ﻗﺪ ُ ِ َ
ﺍﻟﻄﻴﺮ ﺍﻟﻤﻘﻄﻮﻋﺔ ﺍﻟﻘﻮﺍﺩﻡ ﺍﻟﺤﺴﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء * ﻟﻮ ﻭﺟﺪ ﻫﺬﺍ ّ ﻳﻐﺮﺩ ﻟﻴﻄﻴﺮ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ّ ُ ﻭ ﺍﻟﺨﻮﺍﻓﻰ ﺟﻨﺎﺣﴼ َ ُ
ﺍﻟﺘﺒﻴﺎﻥ ﺑﻤﺎ ﺗﻄﻴﺮ ﺑﻪ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺃﻓﻨﺎﻥ ﺩﻭﺣﺔ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ّ
ﺹ٦
ﺭﺑﻬﻢ ﺍﻟﺸﻮﻕ ﻭ ﺍﻻﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﺤﻴﺚ ﻳﺮﻭﻥ ّ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ّ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ّ ﺍﻻﻥ ﺃﮐﻮﻥ ﻣﻤﻨﻮﻋﴼ ﻋﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﻟﮑﻦ ٓ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ * ﻭ ّ ّ
ﻗﺒﺾ َﻭ ﺍﺟﻬﺎﺭ ﻣﺎ ِ ﺧﺰﻥ ﻭ َ ْ ِ ﺧﻔﻰ * ﺑﻞ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻣﺎ ُ ِ َ ﺑﺴﻂ ﻣﺎ ُ ِ َ َ َ ﺑﻤﻨﻪ ﻟﻨﺎ ﺍﻻﺿﻤﺎﺭ ﺩﻭﻥ ﺍﻻﻇﻬﺎﺭ * ﻭ ﻟﻮ ﻧﺘﮑﻠﻢ ﺑﻤﺎ ّ ّ ﻋﻠﻤﻨﺎ ﺍّ ُ ﻳﻔﺮﻭﻥ ﻭﺟﻮﺩﻩ ﻳﻬﺮﺑﻮﻥ ﻭ ّ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻋﻦ ﺣﻮﻟﻰ ﻭ َ ﻟﻴﻨﻔﺾ ُ ﺭﺑﻪ ّﺍﻻ ﻣﻦ ﺷﺮﺏ َ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ﻣﻦ ﮐﺆﺱ ﮐﻠﻤﺎﺕ ّ
ﻧﺰﻟﺖ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ﺍﻟﻮﺣﻰ ﻋﻠﻰ ﻻﻥ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ * ٔ ﮐﻞ ﮐﻠﻤﺔ ّ
ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻠﺌﺖ ﻣﻦ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻲ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ ّ ّ
ﻟﻠﺸﺎﺭﺑﻴﻦ * ﻭﻟﮑﻦ ﺍﻟﺘﺒﻴﺎﻥ ﻃﻮﺑﻰ ّ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ّ ﺳﺄﻟﺘﻪ ﺍﻟﺤﺐ ﻧﺬﮐﺮ ﻟﮏ ﻣﺎ ﺭﺍﺋﺤﺔ ﻟﻤﺎ ﻭ ﺟﺪﻧﺎ ﻣﻨﮏ َ َ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺑﺎﻻﺧﺘﺼﺎﺭ ﻭ ﺍﻻﻳﺠﺎﺯ ﻟﺘﻨﻘﻄﻊ ﻣﻦ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻤﺠﺎﺯ َ
ﺗﻤﺴﮑﻮﺍ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻣﻦ ﺳﺮﻫﺎ ﻭ ّ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﻭ ّ
ﺍﻟﻈﻦ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ )ﺍ ﻥ ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﻭ ٔ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ * ﺑﻌﺪ ﻣﺎ
ﺍﻥ ﺑﻌﺾ ﻳﻐﻨﻰ ﻣﻦ ﻻ ُْ ﺍﻟﺤﻖ ﺷﻴﺌﺎ ( ﻭ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﺧﺮ ) ٕ ّ
ﺍﻟﻈﻦ ﺍﺛﻢ ( ّ
ﺍﻟﺴﻮﺭﺓ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮐﺔ ﻟﻠﺸﻤﺲ ّ ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ﺍﻟﺘﻲ ﻧﺰﻟﺖ ﻓﻰ ﺑﺎﻥ
ٍ ﺍﻟﻄﺮﺍﺯ ﻻﻭﻟﻴﺔ ﻭ ّ ﺍﻟﺮﺗﺒﺔ ﺍ ٔ ّ ﺍﻃﻼﻗﺎﺕ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﻰ ﺷﺘﻰ * ﻭ ﺹ٧
ﺳﺮ ﺍ ﺍﻟﻼﻫﻮﺗﻴﺔ ﺳﺮ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﻘﺪﻣﻴﺔ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪﻳﺔ ﻭ ﺍﻟﻘﺼﺒﺔ
ﻭ ﺣﺮﺯ ﻣﻦ ﺣﺮﺯ ﺍ ﻣﺨﺰﻭﻥ ﻓﻰ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺍ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺃﺣﺪ ٕ ﺍﻻ ﺍﻃﻠﻊ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻋﻠﻢ ﺍ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﺨﺘﺎﻡ ﺍ ﻣﺎ ٌ ُ
ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻰ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﻤﺸﻴﺔ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ٔ ﻻﻥ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻓﺎﻕ ﺗﺠﻠﺖ ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ ﻋﻠﻰ ٓ ﺍﻻﺣﺪﻳﺔ * ﺍﻻﻭﻟﻴﺔ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ٔ ّ ّٔ ّ
ﺍﻟﺸﻤﺲ ٕﺍﺫﺍ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻦ ﺃﻗﺒﻞ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﮐﻤﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﻀﺎء ﻣﻨﻬﺎ َ ْ ﺍﻥ
ﺍﺣﺘﺠﺒﺖ ﺑﻤﺎﻧﻊ * ﻳﺤﻴﻂ ﺍﺷﺮﺍﻗﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺍﻻ ٔ ﺍﻻﺭﺍﺿﻰ ﺍﻟﺘﻰ ْ َ َ ْ
ﻓﺎﻧﻈﺮ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺍﺿﻰ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻴﺴﺖ ﻟﻬﺎ ﻋﺮﻭﺵ ﻭﺟﺪﺍﺭ ﺍﻧﻬﺎ
ﺗﻤَﻨُﻊ ﻣﻦ ﺍﺷﺮﺍﻗﻬﺎ ﮐﺬﻟﮏ ﺗﺴﺘﻀﻰء ﻣﻨﻬﺎ ﻭ ّ ﺍﻟﺘﻲ ﻟﻬﺎ ﺟﺪﺍﺭ ُ ْ
ﺗﺘﺠﻠﻰ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﻬﺎ ّ ﻓﺎﻧﻈﺮ ﻓﻰ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻗﺒﻞ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻳﺴﺘﻀﻰ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﮐﻮﺍﻥ * ﻭ ﺍﻟﺬﻯ ﻗﻠﺒﻪ ﻣﻦ ﺿﻴﺎﺋﻬﺎ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﻬﺎ * ﻭ ﺃﻧﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭ ﻳﺴﺘﻨﻴﺮ ُ ُ
ﻻﻧﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻴﻨﻬﺎ ﺃﻋﺮﺽ ﻟﻦ َ ﻳﺠﺪ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﻧﺼﻴﺒﴼ ﻣﻨﻬﺎ ٔ ّ َ
ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﺑﻌﺪ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻟﺬﺍ َ ُ َ ﺣﺠﺎﺏ ُ
ﺍﻻﺳﻤﺎء * ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺷﺮﻗﺖ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ٔ
ﺗﻄﻠﻖ ﻋﻠﻰ ﺃﻧﺒﻴﺎء ﺍ ﻭ ﺻﻔﻮﺗﻪ ﺛﻢ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ * ُ َ ُ
ﻻﻧﻬﻢ ﺷﻤﻮﺱ ﺃﺳﻤﺎﺋﻪ ﻭ ﺻﻔﺎﺗﻪ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻪ ﻟﻮ ﻻ ﻫﻢ ّٔ ﺹ٨
ﻣﻠﺔ ﻣﻦ ﻣﺎ ﺍﺳﺘﻀﺎء ﮐﻞ ّ ٌ ﺍﻥ ّ ﺃﺣﺪ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﮐﻤﺎ ﺗﺮﻯ ٕ ّ ﺍﻟﺸﻤﻮﺱ ﻣﻠﻞ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﺍﺳﺘﻀﺎءﺕ ﺑﺸﻤﺲ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ
ﻣﺜﻼ ﺍﻧﻪ ﺻﺎﺭ ﻣﺤﺮﻭﻣﴼ ﻋﻨﻬﺎ * ﺍﻟﻤﺸﺮﻗﺎﺕ ﻭ ً ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻧﮑﺮ ّ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﻀﺎﺅﺍ ﻣﻦ ﺷﻤﺲ ﻋﺮﻓﺎﻧﻪ ﺍﺗﺒﻌﻮﺍ ﻋﺒﺎﺩ ّ َ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﻻﻓﺎﻕ ﻣﻦ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﺤﺠﺎﺯ * ﻧﻴﺮ ٓ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺃﺷﺮﻕ ّ
ﺍﻟﻨﺼﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺃﺧﺮﻯ ُ ِ ﺟﻌﻠﻮﺍ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﻦ ﺃﻧﮑﺮﻭﻩ ﻣﻦ ّ
ﻧﻔﺲ ﺍﻧﮑﺎﺭﻫﻢ ﺻﺎﺭ ﻋﻦ ﺗﻠﮏ ّ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻭ ﺃﻧﻮﺍﺭﻫﺎ * ﻭ ُ
ﺍﻟﻨﻮﺭ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﺃﻣﺮ ﺟﺪﺍﺭﴽ ﻟﻬﻢ ﻭ ﻣﻨﻌﻬﻢ ﻋﻦ ّ
ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺴﺘﻌﺎﻥ * ّ
ﻻﻧﻬﻢ ﺃﻭﺩﺍﺋﻪ ٔ ّ ﻭ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ * ُﺗﻄﻠﻖ ﻋﻠﻰ ﺃﻭﻟﻴﺎء ﺍ ﻭ ّ
ﺍﻟﻈﻠﻤﺔ ﻻﺧﺬﺕ ﺷﻤﻮﺱ ﺍﻟﻮﻻﻳﺔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺒﺮﻳﺔ ﻟﻮ ﻻ ﻫﻢ ٔ ُ ّ
ﺭﺑﮏ * ﻭ ﻟﻬﺎ ﺍﻃﻼﻗﺎﺕ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ َ ْ ﮐﻠﻬﺎ ٕ ّﺍﻻ ﻣﻦ ﺷﺎء ّ
ﮐﺘﺎﺏ ﺗﻠﻘﺎء ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻭ ﻧﻠﻘﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻋﺸﺮﺓ ّ ّ ﺷﺘﻰ ﻟﻮ ﻳﻘﻮﻡ َ َ ُ ﻋﺠﺰ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ * ﻭ ﻟﻮ ﻻ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺳﻨﺔ ﺃﻭﺳﻨﺘﻴﻦ ﻟﻴﺮﻭﻥ ً َ
ﻗﻠﻢ ﺍ ﺍﻟﻤﺤﻤﻮﺩ ﻻﻣﺪﺩﻧﺎ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﺠﻬﻼء ٔ ّ ﺍﻟﻤﺪﺓ ﻭ ﺟﺎﻭﺯ ُ ﻋﻦ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﺤﺪﻭﺩ *
ﺃﻳﻘﻨﺖ ﺑﺎﻥ ﻻ ﻧﻔﺎﺩ ﻟﮑﻠﻤﺎﺗﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺎﻧﮏ ﮐﻤﺎ ﻓﺎﻋﻠﻢ ّ َ ﺹ٩
ﻣﺒﻴﻨﻬﺎ ﺃﻳﻘﻦ ّ ﺑﺎﻥ ﻟﻤﻌﺎﻧﻴﻬﺎ ﻻ ﻧﻔﺎﺩ ﺃﻳﻀﴼ ﻭﻟﮑﻦ ﻋﻨﺪ ّ
ﻳﺘﺨﺬﻭﻥ ﻭ ﺧﺰﻧﺔ ﺃﺳﺮﺍﺭﻫﺎ * ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻨﻈﺮﻭﻥ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﻭ
ﺍﻧﻬﻢ ﺃﻣﻮﺍﺕ ﻣﻨﻬﺎ ﻣﺎ ﻳﻌﺘﺮﺿﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﻮﻻﻳﺔ ّ
ﻳﺘﮑﻠﻤﻮﻥ ﻭ ﻳﺄﮐﻠﻮﻥ ﻭ ﻳﺸﺮﺑﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺃﺣﻴﺎء ﻭ ﻟﻮ ﻳﻤﺸﻮﻥ ﻭ ّ
ﺭﺑﻪ ﻋﻤﺎ ﻋﻠﻤﻪ ﮐﻨﺰ ﻓﻰ ﻗﻠﺐ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﻟﻮ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﺎ ُ ِ َ
ﺍﻻﺭﺽ * ﮐﻢ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻟﻴﻨﺼﻌﻖ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺗﺮﺍﻫﻢ ﻋﻠﻰ ٔ ﻣﺎﻟﮏ ٔ ِ ُ
ﺍﻻﻟﻔﺎﻅ * ﻭ ﮐﻢ ﻣﻨﻬﺎ ﻟﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﻣﻌﺎﻥ ﻻ ﺗﺤﻮﻳﻬﺎ ﻗﻤﺺ ٔ
ﺗﻌﻂ ﺑﻴﺎﻧﴼ ﻭ ﻻ ﺍﺷﺎﺭﺓ * ﻭ ﮐﻢ ﻣﻨﻬﺎ ﻻ ﻳﻤﮑﻦ ﻟﻬﺎ ﻋﺒﺎﺭﺓ ﻭ ﻟﻢ ُ َ
ﮐﻞ ﻣﺎ ُﻳﻌﻠﻢ ﺑﻴﺎﻧﻪ ﻟﻌﺪﻡ ﺣﻀﻮﺭ ﺃﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻤﺎ ﻗﻴﻞ ) ﻻ ّ
ﮐﻞ ﻣﺎ ﺣﺎﻥ ﮐﻞ ﻣﺎ ُﻳﻘﺎﻝ ﺣﺎﻥ ﻭﻗﺘﻪ * ﻭ ﻻ ّ ُﻳﻘﺎﻝ * ﻭ ﻻ ّ
ﻳﺘﻮﻗﻒ ﺫﮐﺮﻩ ﻋﻠﻰ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭﻗﺘﻪ ﺣﻀﺮ ﺃﻫﻠﻪ ( ﻭ ﻣﻨﻬﺎ ﻣﺎ ّ ُ
ﻓﺼﻠﻨﺎ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﺃﻇﻬﺮﻧﺎ ﺍﻟﻤﮑﺘﻮﻡ * ﺍﻟﻤﺸﺎﺭﻕ ﺍﻟﺘﻰ ﻓﻴﻬﺎ َ
ﻟﺘﻨﻘﻄﻊ ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ﺃﻥ ّ َ ﻳﻮﻓﻘﮏ ﻭ ّ ﻳﺆﻳﺪﮎ ﻋﻠﻰ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻟﻤﻌﻠﻮﻡ ِ َ
ﻃﻠﺐ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﺑﻌﺪ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻟﻤﻌﻠﻮﻡ ﻣﺬﻣﻮﻡ * ﻻﻥ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ٔ َ
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﺄﺻﻞ ﺍﻟﻌﻠﻢ َﻭ ِ ِ ﻏﻨﻴﴼ ﻋﻦ ﻧﻔﺴﮏ ّ ّ ﻟﺘﺮﻯ َ ﻣﻌﺪﻧﻪ ِ َ
ﻳﺪﻋﻮﻥ ﺑﻴﻨﺔ ﻭ ﻻ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻨﻴﺮ * ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ّ َ
ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﺑﺤﻴﺚ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻄﻠﻖ ﻋﻠﻰ ٔ ﻭ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ
ﺹ ١٠ ﻣﺸﺮﻗﺔ ﻋﻠﻰ ﮐﻞ ﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﺃﺳﻤﺎﺋﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻳﮑﻮﻥ ﺷﻤﺴﴼ ً
ﺍﻧﻪ ﺷﻤﺲ ﺃﺷﺮﻗﺖ ﻋﻦ ٓ ﺍﻻﻓﺎﻕ * ﺍﻧﻈﺮ ﻓﻰ ﺍﺳﻢ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ * ﻭ ﻳﻠﻮﺡ ﻋﻠﻰ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺍﻟﻤﻌﻠﻮﻡ ﺭﺑﮏ ﺃﻓﻖ ﺍﺭﺍﺩﺓ ّ
ﺣﻖ ﺗﺮﺍﻩ ﻋﻨﺪ ﺁﺛﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﻬﺎ * ّ ُ ﮐﻞ ﻋﻠﻢ ّ ﺃﻧﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭ ُ ُ
ﺍﻟﻨﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﻓﻮﺍ ﺑﺮﮐﻦ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﺍﺗﺒﻌﻮﺍ ﺣﻖ ﺍﻟﻘﻀﺎء ﻭ ﺑﺎﻧﻪ ّ ﺗﻤﺴﮑﻮﺍ ﺑﺎﻟﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﻰ ﻓﺎﻋﻠﻢ
ﻓﺴﺮﻧﺎ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﺸﻤﺲ * ّ ﻭ ﻋﻠﻤﻪ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﻦ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﻫﺬﻩ ّ ﻇﻮﺍﻫﺮﻫﺎ ﺃﻧﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﻬﺎ ﻭ ﺃﺳﺮﺍﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ٔ َ ﺍﻻﺳﻤﺎ ﻭ ّ َ َ َ
ِ ﺣﮑﻤﺔ ﺗﺮﺍﮐﻴﺒﻬﺎ ﻓﻰ ﺣﺮﻭﻓﺎﺗﻬﺎ ﻭ ﺃﺳﺮﺍﺭ ﺑﻮﺍﻃﻨﻬﺎ ﻭ ﻭ َ َ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﺳﺄﻝ ﻻﺣﺪ ﻣﻦ ﺃﺣﺒﺎﺋﻲ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺘﺒﻨﺎﻩ ٔ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﻣﺎ ﻓﻴﻬﺎ * ﻋﻦ ٔ
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﺑﺎﻥ ﻓﺎﻋﻠﻢ ّ َ
ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﺗﮑﻮﻥ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻟﻠﻤﻌﺎﻥ ّ ﺍﻟﺮﺗﺒﺔ ٔ ً ﺍﻻﻭﻟﻴﺔ ﻭ ّٔ ّ
ﺑﺎﻥ ﮐﻠﻤﺎﺗﻪ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻧﺸﻬﺪ ّ ﺍﺣﺘﺠﺐ ﻋﻦ ﺍﺩﺭﺍﮐﻬﺎ ﺃﮐﺜﺮ
ﺗﺎﻣﺎﺕ * ﻭ ﻓﻰ ﮐ ّﻞ ﮐﻠﻤﺔ ﻣﻨﻬﺎ ُ ِ ﺍﻃﻠﻊ ﺑﻬﺎ ﺳﺘﺮﺕ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﺎ ّ ّ
ﻧﻔﺴﻪ ﻭ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍﻻ ﺃﺣﺪ ٕ ّﺍﻻ ُ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ * ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
ﺹ ١١ ﻓﺴﺮﻭﺍ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ﺑﺎﻥ ﺍﻟﻤﻔﺴﺮﻳﻦ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ ّ
ِ ﻓﺴﺮﻭﻩ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ * ﺻﻨﻔﻴﻦ ﺻﻨﻒ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭ
ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﻭ ﻟﻮ ﻓﺴﺮﻭﻩ ﻋﻠﻰ ّ َﻭ ﺻﻨﻒ
ﺍﻟﮑﺴﺎﻟﺔ ﺑﺤﻴﺚ ﺗﻤﻨﻌﮏ ﻟﺘﺄﺧﺬﮎ ُ ﻧﺬﮐﺮ ﻣﻘﺎﻻﺗﻬﻢ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻬﻢ َ ُ ﺃﺫﮐﺎﺭﻫﻢ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﻋﻦ ﻗﺮﺍءﺓ ﻣﺎ ﮐﺘﺒﻨﺎﻩ ﻟﮏ ﻟﺬﺍ ﺗﺮﮐﻨﺎ َ
ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﺃﻭﻟﺌﮏ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺃﺧﺬﻭﺍ ّ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ * ﻃﻮﺑﻰ ّ ﻋﺒﺎﺩ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﺎﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﺠﺎﻣﻌﺔ *
ﺍﻧﻪ ﺟﺎﻫﻞ * ﻓﺎﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺃﺧﺬ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺗﺮﮎ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ّ
ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﻭ ﺗﺮﮎ ّ ِ ﺍﻧﻪ ﻏﺎﻓﻞ * ﻭ ﻣﻦ ﺃﺧﺬ ﻭ ﻣﻦ ﺃﺧﺬ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ّ َ
ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﺑﺎﻳﻘﺎﻉ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻬﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺎﻣﻞ * ﻫﺬﻩ ﮐﻠﻤﺔ َ ﻣﻬﺮﻫﺎ * ﺃﺷﺮﻗﺖ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﻌﻠﻢ ْ ِ ْ ﻗﺪﺭﻫﺎ ﻭ ْ ِ ﺃﻏﻞ َ ﻓﺎﻋﺮﻑ َ
ﺍﻧﺎ ﻧﺬﮐﺮ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﺗﻠﻮﻳﺤﴼ ﻓﻰ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻨﺎ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺗﻨﺎ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﺍﻧﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻳﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺗﺎ ﻗﺪ ِ ﻏﻨﺖ ّ ﺍﻃﻠﻊ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺩﻳﮏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺑﺎﻟﺤﮑﻤﺔ ﺍﻻﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﻊ ﺍﻟﻮﺭﻗﺎء ﻋﻠﻰ ٔ ُ ُ
ﺍﻟﺮﺿﻮﺍﻥ * ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ * ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺮﺕ ﺃﺟﻨﺤﺔ ّ ﺍﻟﻄﺎﻭﺱ ﻓﻰ ﺗﺮﻗﺪﻭﻥ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺍﺵ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ﻭ ﺍﻟﻐﻮﻯ * ﻗﻮﻣﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻻﻡ َ ُ ٕ َ
ﺭﺑﮑﻢ ﻣﺎﻟﮏ ﻣﺮﺍﻗﺪ ﺍﻟﻬﻮﻯ * ﻭ ْ ِ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺭﺣﻤﺔ ّ ﺹ ١٢ ﺍﻳﺎﮐﻢ ﺃﻥ ﺗﻌﺘﺮﺿﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ٔ ﺍﻻﺳﻤﺎء * ٕ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺪﻋﻮﮐﻢ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻭ ِ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍ ﻭ ﻻ ّ ُ ﺳﻨﻨﻪ * ّ
ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ *
ﻟﻨﺒﻴﻪ ﺑﺸﻤﺲ ﺑﺎﻧﻪ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺃﻗﺴﻢ ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ّ ّ
ﺍﻟﻤﺸﻴﺔ * ﻭ ﺷﻤﺲ ﻻﻟﻮﻫﻴﺔ * ﻭ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻮﻻﻳﺔ * ﻭ ﺷﻤﺲ ﺍ ٔ ﺍﻟﺸﻤﻮﺱ ﺍﻻﺭﺍﺩﺓ * ﻭ ﺷﻤﺲ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ِ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻫﺬﻩ
ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺗﻬﻦ * ﻇﻬﻮﺭﺍﺗﻬﻦ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺗﻬﻦ ﻭ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﻬﻦ ﻭ ّ ِ ّ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺍﻟﻤﺮﺗﻔﻌﺔ ﻭ ﺑﺎﻟﺸﻤﺲ ّ ﺍﻟﻤﺸﺮﻗﺔ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﻫﺬﻩ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮﺓ ُ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﻼ ﴿)ﻭ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﺍﺫﺍ ﺗﻼﻫﺎ ﴾ ﻭ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﺭﺗﺒﺔ ﺍﻟﻮﻻﻳﺔ ّ
ﺍﻟﻨﺒﻮﺓ ﺃﻯ ﻳﻈﻬﺮ ﺑﻌﺪﻩ ﻟﻴﻘﻮﻡ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻨﺒﻰ ﺷﻤﺲ ّ ّ َ ﺍﻧﺎ ﻟﻮ ﻧﺬﮐﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﻟﺘﺮﻯ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ * ﻭ ّ
ﺟﻼﻫﺎ ﴾ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﺍﺫﺍ ّ ﺫﺍ ﺣﺠﻢ ﻋﻈﻴﻢ ﴿ ﻭ ّ ﮐﻞ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﺮ ﻓﻴﻪ ﻧﺒﻰ ﻣﻦ ﺍﻻﻭﻟﻴﺔ ّ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ٔ ّ ّ ّ ﺃﻧﺒﻴﺎء ﺍ ﻭ ﺭﺳﻠﻪ ﻻﻗﺎﻣﺔ ﺫﮐﺮﻩ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺟﺮﺍء
ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻻﻣﺮ ﻋﻠﻰ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺑﺮﻳﺘﻪ * ﻭ ﻓﻴﻪ ّ ﺣﺪﻭﺩﻩ ﺑﻴﻦ ّ ﺍﻧﻪ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻭ ّ ﺍﻻﺷﻴﺎء * ﻭ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﻈﻬﺮ ﺃﻧﻮﺍﺭ ّ
ﻣﺠﻠﻴﻬﺎ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﻤﻌﻨﻰ ﺃﻯ ﻓﻴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺃﺿﺎءﺕ ﻭ ﻻﺣﺖ ﺷﻤﺲ ّ ﺹ ١٣ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﺍﻟﻠﻴﻞ ٕﺍﺫﺍ ﻳﻐﺸﺎﻫﺎ ﴾ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﻨﺒﻮﺓ * ﴿ ﻭ ّ ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ﺍﻻﺣﺪﻳﺔ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺭﴽ ﺧﻠﻔﻪ ّ ُ ﻫﻮ ﺣﺠﺎﺏ ٔ ّ
ﻣﻘﺮ ﺗﻨﺰﻟﻬﺎ ﻋﻦ ﻣﻘﺎﻣﻬﺎ ُ ﺍﺳﺘﻘﺮﺕ ﻓﻰ ّ ّ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻴﺔ ﻭ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻌﺪ ّ
ﺍﻟﻠﻴﻨﻴﺔ ﺍﻟﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺔ ﺭﺗﺒﺔ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪﻳﺔ ﻭ ﮐﺎﻧﺖ ﻋﻨﻬﺎ ٔ ﺍﻻﻟﻒ ّ ّ ّ ّ
ﺍﻟﻤﺘﺤﺮﮐﺔ ﺑﺎﻻﻟﻒ ﻭ ﺗﺤﺖ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪﻳﺔ ﻇﻬﺮﺕ ٔ ّ
ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ﺍﻟﻤﻐﺸﻰ ﻭ ﻫﻰ ٔ ُ ﺍﻟﻤﻐﺸﻲ ﺍﻟﺤﺠﺎﺏ * ﻭ ُ َ ﺍﻻﻟﻒ ﺍﻟﻘﺎﺋﻤﺔ * ﻭ ُ َ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻧﺖ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻴﺔ ّ َ ﺣﻘﻴﻘﺔ ﺷﻤﺲ ّ ّ ّ ﺍﻟﻨﺒﻮﺓ ﴿ ﻭ ّ
ﺷﺘﻰ * ﻟﻠﺴﻤﺂء ﻋﻨﺪ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﺍﻃﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻨﺎﻫﺎ ﴾ ﻭ ّ
ﺳﻤﺎء ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ * ﻭ ﺳﻤﺎء ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ * ﺳﻤﺎء ﺍﻻٔﺩﻳﺎﻥ * ﺳﻤﺎء ﺍﻟﻌﻠﻢ *
ﺍﻟﺮﻓﻌﺔ * ﺳﻤﺎء ﺳﻤﺎء ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ * ﺳﻤﺎء ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ * ﺳﻤﺎء
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﺍﻻﺟﻼﻝ ﴿ ﻭ ﻣﺎﺑﻨﺎﻫﺎ ﴾ ﺃﻯ ﻭ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻖ ﻫﺬﻩ ّ
ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﻣﺎ ﻃﺤﺎﻫﺎ ﴾ ﺍﻟﻤﺬﮐﻮﺭﺓ ﻭ ﻣﺎ ﺗﺮﺍﻩ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﴿ ﻭ ٔ َ ﺍﻧﻬﺎ ﺃﻭﺳﻊ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﺃﺭﺽ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ * ّ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻻﺳﺘﻮﺍء ﺍﻟﻘﻠﺐ ﻻﻥ ﺍﻟﻌﺮﺵ ٔ ٔ ﺍﻟﺴﻤﺎء ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ ُ َ
ﺭﺑﮏ ﺍﻻﻣﻢ ﻭ ﺍﻧﻪ ﺃﺭﺽ ّ ﺧﺎﻟﻖ ِ ِّ ﺗﺠﻠﻲ ّ ﻣﺼﻮﺭ ّ ﺍﻟﺮﻣﻢ * ﻭ ﻟﺘﻨﺒﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﺃﻭﺩﻉ ﺍ ﻓﻴﻬﺎ ﺣﺒﻮﺏ ﻣﻌﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺣﺒﻪ ِ َ ْ ُ َ َ
ﺍﻟﺰﺭﻉ ﺳﻨﺒﻼﺕ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﻟﻴﻮﻡ ُ ُ ﻳﻮﻡ ّ ﺹ ١٤ ﺍﺯﺭﻋﻮﺍ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺑﮑﻢ ﺑﺄﻳﺎﺩﻯ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻣﺎ ﺃﻭﺗﻴﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ
ﺍﻧﺎ ﺭﺑﮑﻢ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻭ ٔ ﻟﻼﺭﺽ ﻣﻌﺎﻥ ﻻ ﺗﺤﺼﻰ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﮐﺘﻔﻴﻨﺎ ﺑﻮﺍﺣﺪﺓ ﻣﻨﻬﺎ ﴿ ﻭ ﻣﺎ ﻃﺤﺎﻫﺎ ﴾ ﺃﻯ ﻭ ّ
ﺳﻮﺍﻫﺎ ﴾ ﺑﺴﻄﻬﺎ ﺑﻴﺪ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺃﻣﺮﻩ ﴿ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻣﺎ
ﺷﺘﻰ * ﻭ ﻣﻨﻬﺎ ﻧﻔﺲ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻟﻠﻨﻔﺲ ٌ ﮐﺜﻴﺮﺓ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭ ّ ُ
ﻻﻫﻮﺗﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﺟﺒﺮﻭﺗﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ّ ّ ّ
ﻣﻄﻤﺌﻨﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﺭﺍﺿﻴﺔ * ﻗﺪﺳﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﻬﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ّ ّ ٕ ّ ﻟﻮﺍﻣﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﺮﺿﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﻠﻬﻤﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ّ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﺟﻌﻠﻬﺎ ﺍ ﺍﻟﻨﻔﺲ ّ ﺃﻣﺎﺭﺓ * ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﻓﻴﻤﺎ ﻧﺰﻝ ﻫﻰ ّ ّ
ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺍﻟﻀﻼﻟﺔ ﻟﮑﻞ ٔ ً ّ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﻻﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ﻭ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺳﻮﺍﻫﺎ ﴾ ﺃﻯ ﻭ ّ ﻭ ﺍﻟﻬﺪﺍﻳﺔ ﻭ ﺍﻻﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﮑﻔﺮ ﴿ ﻭ ﻣﺎ ّ ﻋﻠﻤﻬﺎ ﺧﻠﻘﻬﺎ ﻭ ﺃﻗﺎﻣﻬﺎ ﴿ ﻓﺄﻟﻬﻤﻬﺎ ﻓﺠﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻫﺎ ﴾ ﺃﻯ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﻻ ﺗﻨﻔﻌﻬﺎ ﻭ ﺗﺒﻌﺪﻫﺎ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ّ ﻭ ﺃﺧﺒﺮﻫﺎ ﻓﺠﻮﺭﻫﺎ * ﺃﻯ ٔ ﻋﻦ ﻣﺎﻟﮑﻬﺎ ﻭ ﻣﻮﺟﺪﻫﺎ ﴿ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻫﺎ ﴾ ﺃﻯ ﺃﻟﻬﻤﻬﺎ ﻣﺎ
ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﺪﺍﻳﺔ ﻋﺮﻓﻬﺎ ّ َ ﻋﻤﺎ ﻧﻬﻴﺖ ﻋﻨﻪ ﺃﻯ ﺧﻠﻘﻬﺎ ﻭ ّ ﻳﻘﺪﺳﻬﺎ ّ
ﺛﻢ ﺃﻣَﺮﻫﺎ ﺍﻟﻀﻼﻟﺔ ﻭ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻭ ّ ﺍﻟﻈﻠﻤﺔ * ّ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻞ ﻭ ّ ﻭ ّ ﺃﻣﺮﺕ ﺑﻪ ﴿ ﻗﺪ ﻧﻬﻴﺖ ﻋﻨﻪ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻟﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ِ ْ ﺑﺘﺮﮐﻬﺎ ﻣﺎ ُ ِ ْ ﺹ ١٥ ﺯﮐﺎﻫﺎ ﺯﮐﺎﻫﺎ ﴾ ﻫﺬﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻟﻘﺴﻢ ﺃﻯ ﻓﺎﺯ ﻣﻦ ّ ﺃﻓﻠﺢ ﻣﻦ
ﮐﻞ ﻣﺎ ﻧﻬﻰ ﻋﻨﻪ ﺍﻟﻨﻘﺎﺋﺺ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ﻋﻦ ّ ﻃﻬﺮﻫﺎ ﻋﻦ ّ ﺃﻯ ّ
ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺯﮐﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ * ﻓﺎﻧﻈﺮ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ َ
ﺍﻧﻬﻢ ﺭﺟﺎﻝ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﺘﻬﻢ ٔ ﺍﻧﻬﻢ ﻫﻢ ﺍﻟﻤﻔﻠﺤﻮﻥ * ّ ﺍﻻﻳﺎﻡ ﻟﻌﻤﺮﻯ ّ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﻣﺎ ﻓﻴﻬﺎ ﻋﻦ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﺍﻟﻮﺍﺿﺢ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ * ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ّ ّ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ ﺍﻧﻬﻢ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻫﺬﻩ ٓ ﺍﻻﻳﺔ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮐﺔ ﻭ ﺟﻌﻠﻮﺍ ّ ّ
ﺍﻻﻳﺎﻡ ﺭﺑﻬﻢ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ٔ ﺗﺸﺒﺜﻮﺍ ﺑﺬﻳﻞ ﻋﻨﺎﻳﺔ ّ ﺳﺮ ﺍﺑﻴﻠﻬﻢ ﻭ ّ
ﺍﻻﻗﺪﺍﻡ * ﻧﺸﻬﺪ ﺑﻤﺎ ﺷﻬﺪ ﺍ ﻭ ﻧﻌﺘﺮﻑ ﺍﻟﺘﻰ ﻓﻴﻬﺎ ّ ﺯﻟﺖ ٔ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﺤﻖ ّﺍﻻ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻌﺪ ّ ّ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ّ ﺑﻤﺎ ّ
ﺩﺳﺎﻫﺎ ﴾ ﺃﻯ ﻭ ﻗﺪ ﺧﺴﺮ ﻣﻦ ﺍﻟﻀﻼﻝ ﴿ ﻭ ﻗﺪ ﺧﺎﺏ ﻣﻦ ّ ّ
ﻋﻤﺎ ﻧﻬﻰ ﻋﻨﻪ ﺿﻴﻌﻬﺎ ﻭ ﻣﺎ ّ ﺯﮐﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﻬﺎ ّ ﺩﺳﺎﻫﺎ ﺃﻯ ﻣﻦ ّ ّ
ﮐﺬﺑﺖ ﺛﻤﻮﺩ ﺑﻄﻐﻮﺍﻫﺎ ﴾ ﻭ ﺛﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺃﻣﺮﻫﺎ ﺑﻤﺎ ِ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﴿ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺬﮐﻮﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﻃﺎﺋﻔﺔ ﺑﻌﺚ ﺍ ﻋﻠﻴﻬﻢ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﺃﻧﮑﺮﻭﻩ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺃﻣﺮﻫﻢ ﺑﺎﻟﻤﻌﺮﻭﻑ ﺻﺎﻟﺤﺎ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺃﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻣﺎ ﺃﻃﺎﻋﻮﻩ ﻭﻧﻬﺎﻫﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﻨﮑﺮ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺎ ّ ﺍﺗﺒﻌﻮﺍ َ
ﻋﻘﺮﻭﺍ ﺳﻨﻨﻪ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ َ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻭ َ َ ﻓﻴﻤﺎ ﺍﻣﺮﻭﺍ ﺑﻪ ﻭ ﺗﺮﮐﻮﺍ َ
ﺭﺑﻬﻢ ﺑﺬﻧﺒﻬﻢ ﴾ ﺃﻯ ﻏﻀﺐ ﺍ ﺍﻟﻨﺎﻗﺔ ﴿ ﻓﺪﻣﺪﻡ ﻋﻠﻴﻬﻢ ّ ّ ﺹ ١٦
ﮐﻞ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭﺟﻌﻠﻬﻢ ﻋﺒﺮﺓ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭﻟﮑﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ّ
ﺃﻯ ﻧﺴﻞ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺃﻋﺮﺽ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﻓﻬﻮ ﻣﻦ ﺛﻤﻮﺩ ﻣﻦ ّ
ﺩﻣﺪﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺣﺰﺍﺏ ﻳﺪﻣﺪﻡ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﮐﻤﺎ ُ ْ ِ َ ﻓﺴﻮﻑ ُ َ ْ َ ُ
ﺭﺏ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﻢ ّ ﺍﻥ ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ﺍﻟﻤﻔﺴﺮﻭﻥ ﻓﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﻧﺎ ﻣﺎ ﺫﮐﺮﻧﺎ ﻣﺎ ﻗﺎﻟﻪ ّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ٕ ّ
ﺍﻟﺘﻔﺴﻴﺮﻳﺔ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﻻﻥ ﺍﻟﺴﻮﺭﺓ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮐﺔ ٔ ّ ّ ّ َ
ﻳﻄﻠﻊ ﻋﻠﻰ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻫﻢ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻬﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩﺓ ﻣﻦ ﺃﺭﺍﺩ ﺃﻥ ّ
ﺑﺎﻟﺸﻤﺲ ِ ﺍﻟﺸﻤﺲ ّ ﺍﻧﻬﻢ ّ ﻓﻠﻴﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﮐﺘﺒﻬﻢ ّ ﻓﺴﺮﻭﺍ ّ َ
ﺍﻟﺴﻮﺭﺓ ﺳﻠﮑﻮﺍ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮﺓ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ
ﻓﺴﺮﻧﺎ ﺑﻤﺎ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭ َ ِ ُ َ ﺍﻧﺎ ّ ﻗﻨﻌﻮﺍ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ * ﻭﻟﮑﻦ ٕ ّ ﮐﻞ ﺣﺮﻑ ﻳﺬﮐﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ﺃﻥ ﻳﺠﻌﻞ ّ َ ﻟﻢ ُ َ ْ
ﻭﻳﺴﻘﻴﮏ ﻣﻨﻬﺎ ﻣﺎ ﺗﻨﻘﻄﻊ ﮐﺎﺱ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻲ ﻭ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ َ ْ ﻋﻤﺎ ﺫﮐﺮ َ
ﻗﺪﺭﻩ ﻳﻘﺮﺑﮏ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﮑﺮﻫﻪ ﺭﺿﺎﻩ ﻭ ّ َ ﻋﻤﺎ َ َ ُ ُ ﺑﻪ ّ ﺭﺏ ٔ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ّ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﻪ ّ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺎﺳﻤﮏ ّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ّ ّ ﺑﺮﻳﺘﮏ ﺑﻪ ﻳﻨﻄﻖ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﺑﺜﻨﺎء ﻧﻔﺴﮏ ﺃﻥ ﺗﻔﺘﺢ ﺃﺑﺼﺎﺭ ّ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﻤﺲ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ* ﻋﺰ ﺃﺣﺪﻳﺘﮏ ﻭ ّ ّ َِ ﻟﻴﺮﻭﺍ ﺁﺛﺎ َﺭ ّ
ﺹ ١٧ ﻻﻧﻬﻢ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻭ ﺧﻠﻘﮏ ﺭﺏ ﻻ َ ْ ﺗﺪﻋﻬﻢ ﺑﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ّ ﺃﻯ ّ
ﻓﺎﺟﺬﺑﻬﻢ ﺑﺎﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ٕﺍﻟﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﺃﺳﻤﺎﺋﮏ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء * ﻭ ﻣﺨﺰﻥ ﺻﻔﺎﺗﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ * ٕ ّ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ *
ﻫﻮ ﺍﻟﺒﻬﻰ ٔ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻟﻘﻮﺓ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُ َ ﺍﻟﻌﺰﺓ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻭ ّ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﺟﺒﺮﻭﺕ ّ
ﺟﻮﺍﻫﺮﻩ ﻭ ﺃﻗﻤﺼﻨﺎﻩ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﻣﻦ ﻗﺒُﻞ ﻭ ٕﺍﻧﺎ ﺃﺧﺬﻧﺎ ﻋﻠﻰ ّ ّ َ
ﻟﻴﻮﻓﻮﺍ ﺑﻌﻬﺪ ﺍ ﻗﻤﻴﺺ ﺍﻻﺧﺘﺼﺎﺭ ﻓﻀﻼ ﻋﻠﻰ ٔ ﺍﻻﺣﺒﺎﺭ ِ ُ َ
ﺍﻟﺘﻘﻰ ﻟﻴﮑﻮﻧﻦ ﺑﺠﻮﻫﺮ ﻳﺆﺩﻭﺍ ﺃﻣﺎﻧﺎﺗﻪ ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻭ ِ َ ُ ّ ﻭ ّ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻳﻦ * ﻓﻰ ﺃﺭﺽ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ َ ﺍﺑﻦ ِ
ﺟﻴﺪﴽ ﺣﺴﻨﴼ ﻣﻨﻴﺮﴽ ِ َ ْ ِ ﻟﺘﻤﻠﮏ ﺍﻣﻠﮏ ﻗﻠﺒﴼ ﻓﻰ ﺃ ّﻭﻝ ﺍﻟﻘﻮﻝ ٕ ْ ْ
ﺃﺯﻻ ﻗﺪﻳﻤﴼ * ﻣﻠﮑﴼ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺑﺎﻗﻴﴼ ً ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ ﺍﺑﻦ ِ
ﺗﺮﻏﺐ ﻋﻨﻪ ﺃﺣﺐ ٔ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻋﻨﺪﻱ ٕ ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ ﻻ َ ْ َ ْ َ ﺹ ١٨ ﺗﻐﻔﻞ ﻣﻨﻪ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻟﻰ ﺃﻣﻴﻨﴼ ٕﺍﻥ ﺗﮑﻦ ٕﺍﻟﻰ ﺭﺍﻏﺒﴼ ﻭ ﻻ َ ُ ْ ْ ّ ﺍﻻﺷﻴﺎ ﺑﻌﻴﻨﮏ ﻻ ﺑﻌﻴﻦ ﺗﺸﺎﻫﺪ ٔ ﺗﻮﻓﻖ ﺑﺬﻟﮏ ْ ﺃﻥ ُ َ ِ َ ﻭ ﺍﻧﺖ ُ
ﺗﻌﺮﻓﻬﺎ ﺑﻤﻌﺮﻓﺘﮏ ﻻ ﺑﻤﻌﺮﻓﺔ ٍ ﻓﮑﺮ ﺃﺣﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻼﺩ ّ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻭ َ ْ ِ َ
ﻋﻄﻴﺘﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﮐﻴﻒ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺃﻥ ﻳﮑﻮﻥ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ّ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻟﮏ ﻓﺎﺟﻌﻠﻪ ﺃﻣﺎﻡ ﻋﻴﻨﻴﮏ * ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ (﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺣﺒﻰ ﻋﺮﻓﺖ ُ ّ ﮐﻨﺖ ﻓﻰ ِﻗﺪﻡ ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﺃﺯﻟﻴﺔ ﮐﻴﻨﻮﻧﺘﻰ َ َ ْ ُ ُ
ﺃﻇﻬﺮﺕ ﻟﮏ ﺟﻤﺎﻟﻰ * ﺃﻟﻘﻴﺖ ﻋﻠﻴﮏ ِﻣﺜﺎﻟﻲ ﻭ ﻓﻴﮏ ﺧﻠﻘﺘﮏ ﻭ ُ ُ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺃﺫﮐﺮﮎ ﻭ ﻓﻰ ﻓﺄﺣﺒﺒﻨﻲ ﮐﻰ ﺃﺣﺒﺒﺖ ﺧﻠﻘﮏ ﻓﺨﻠﻘﺘﮏ ْ ِ َ ُ ُ ﺍﺛﺒﺘﮏ * ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ َ َ َ ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﺣﺒﮏ ﺃﺑﺪﴽ ِْ ﻻﺣﺒﮏ ٕ ْ ﺗﺤﺒﻨﻲ ﻟﻦ َ ّ ِ ﺃﺣﺒﺒﻨﻲ ٔ ِ ّ َ ﺍﻥ ﻟﻢ ُ ِ ّ
ﻋﺒﺪ * َ ِْ ْ ﻓﺎﻋﺮﻑ ﻳﺎ ُ
ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺗﺼﺒﺮ ﻓﺎﺩﺧﻞ ﻓﻴﻬﺎ ﻭ ﻻ َ ِ ﺟﻨﺘﮏ ﻭﺻﻠﻰ َ ْ ُ ْ ﺣﺒﻰ ﻭ ّ ِﺭﺿﻮﺍﻧﮏ ُ ّ
ﺹ ١٩
ﺍﻻﺳﻨﻰ * ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺗﻨﺎ ٔ ﻗﺪﺭ ﻟﮏ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻨﺎ ٔ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُ َ ﺍﻟﺒﺸﺮ ﴾ ﺍﺑﻦ َ َ ِ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻓﺎﻋﺮﺽ ﻋﻦ ﻧﻔﺴﮏ ﻭ ٕﺍﻥ ُ ِﺗﺮْﺩ ﺭﺿﺎﺋﻰ ﺗﺤﺐ ﻧﻔﺴﻰ َ ْ ِ ْ ٕﺍﻥ ُ ِ ّ
ﻓﺎﻏﻤﺾ ﻋﻦ ﺭﺿﺎﺋﮏ ِ ﺃﮐﻮﻥ ﻟﺘﮑﻮﻥ ِﻓﻰ ﻓﺎﻧﻴﴼ ﻭ َ َ َْ ِ ْ ﻓﻴﮏ ﺑﺎﻗﻴﴼ * ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ ﺍﺑﻦ ِ
ﻣﺎ ُ ﺍﻟﺮﺍﺣﺔ ٕ ّﺍﻻ ﺑﺎﻋﺮﺍﺿﮏ ﻋﻦ ﻧﻔﺴﮏ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻟﮏ ﻗﺪﺭ ﻟﮏ ّ
ﺑﭑﺳﻤﮏ ﻻﻧﻪ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺃﻥ ﻳﮑﻮﻥ ْ َ ﭐﻓﺘﺨﺎﺭﮎ ﺑﭑﺳﻤﻰ ﻻ ْ ﺑﻨﻔﺴﻰ ٔ ّ ُ
ﻻﻧﻲ ﻭﺣﺪﻯ ﭐﺗﮑﺎﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻰ ﻻ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﮏ ٔ ّ ﻭ ّ ﺃﮐﻮﻥ ﻣﺤﺒﻮﺑﴼ ﻓﻮﻕ ﮐﻞ ﺷﺊ * ﺍﺣﺐ ﺃﻥ َ ِ
ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺃﻣﻦ ﻭ ﻣﻦ ﺃﻋﺮﺽ ﺣﺒﻲ ِ ْ ُ ّ ﺣﺼﻨﻰ ﻣﻦ ﺩﺧﻞ ﻓﻴﻪ ﻧﺠﺎ ﻭ ِ َ ﻏﻮﻯ ﻭ ﻫﻠﮏ *
ﺍﺑﻦ َ َ ِ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺣﺒﻲ ﻓﻴﮏ ِﺣﺼﻨﻲ ﺃﻧﺖ َ ْ ُ ْ ﻓﺎﺩﺧﻞ ﻓﻴﻪ ِ َ َ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﺳﺎﻟﻤﴼ * ّ ﻓﺎﻋﺮﻓﻪ ﻣﻨﮏ ﻟﺘﺠﺪﻧﻰ ﻗﺮﻳﺒﴼ * َ ِْ ُْ ﺹ ٢٠
ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺗﻔﺤﺺ ﻓﺎﺳﺘﻨﺮ ﺑﻪ ﻭ ﻻ َ ْ َ ْ ِﻣﺸﮑﺎﺗﻰ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻣﺼﺒﺎﺣﻰ ﻓﻴﮏ َ َ ِ ْ
ﺑﺎﻟﻐﺔ * ﺍﻟﻨﻌﻤﺔ ﻋﻠﻴﮏ ﻏﻨﻴﴼ ﻭ ً ﺟﻌﻠﺖ ّ ﺧﻠﻘﺘﮏ ّ ﻋﻦ ﻏﻴﺮﻯ ٔ ّ ُ ﻻﻧﻰ َ َ ُ
ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ِ ﺑﺄﻧﺎﻣﻞ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﺧﻠﻘﺘﮏ ﺻﻨﻌﺘﮏ ﺑﺄﻳﺎﺩﻯ ُ ّ ﺍﻟﻘﻮﺓ ﻭ َ ُ ُ
ﮐﻞ ﺷﺊ ﺃﻭﺩﻋﺖ ﻓﻴﮏ ﺟﻮﻫﺮ ﻧﻮﺭﻯ ﻭ ﻓﺎﺳﺘﻐﻦ ﺑﻪ ﻋﻦ ّ َْ ِ ُ
ﺗﺸﮏ ﻓﻴﻪ ﻭ ﻻ ﺻﻨﻌﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺣﮑﻤﻲ ﻧﺎﻓﺬ ﻻ َ ُ ّ ٔ ّ ﻻﻥ ُ
ﺗﮑﻦ ﻓﻴﻪ ﻣﺮﻳﺒﴼ *
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ ﺍﺑﻦ ِ
ﺗﻔﺘﻘﺮ ﻭ ﺻﻨﻌﺘﮏ ﻋﺰﻳﺰﴽ ﺑﻢ ﻏﻨﻴﴼ ﮐﻴﻒ ﺧﻠﻘﺘﮏ ّ ُ
ﺗﺴﺘﻌﻠﻢ ﻋﻦ ﺗﺴﺘﺬﻝ ﻭ ﻣﻦ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﺃﻇﻬﺮﺗﮏ ﻟﻢ َ ْ َ ُ
ﺍﻟﺤﺐ ﻋﺠﻨﺘﮏ ﮐﻴﻒ ﺗﺸﺘﻐﻞ ﺑﻐﻴﺮﻱ ﺩﻭﻧﻰ ﻭ ﻣﻦ ﻃﻴﻦ ّ
ﻗﻴﻮﻣﴼ * ﻓﭑﺭﺟﻊ ْ ﭐﻟﺒﺼﺮ ﺍﻟﻴﮏ ِﻟﺘﺠﺪﻧﻰ ﻓﻴﮏ ﻗﺎﺋﻤﴼ ﻗﺎﺩﺭﴽ ﻣﻘﺘﺪﺭﴽ َ ِ ِ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺃﻧﺖ ُﻣﻠﮑﻰ ﻭ ُﻣﻠﮑﻰ ﻻ َﻳﻔﻨﻰ َﮐﻴﻒ ﺗﺨﺎﻑ ﻣﻦ
ﻳﻄﻔﻰ ﮐﻴﻒ ﺗﻀﻄﺮﺏ ﻓﻨﺎﺋﮏ ﻭ ﺃﻧﺖ ﻧﻮﺭﻯ ﻭ ﻧﻮﺭﻯ ﻻ ُ َ
ﻳﻐﺸﻰ ﻭ ﺃﻧﺖ ﻗﻤﻴﺼﻰ ﻣﻦ ﺍﻃﻔﺎﺋﮏ ﻭ ﺃﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻻ ُ ْ
ﺹ ٢١
ﺗﺠﺪﻧﻰ ﺍﻳﺎﻯ ﻟﮑﻰ ﻳﺒﻠﻰ ﻭ ﻗﻤﻴﺼﻰ ﻻ َ ْ َ ﻓﺎﺳﺘﺮﺡ ﻓﻰ َ َِ ْ ﺣﺒﮏ ّ َ
ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻓﻰ ﺍﻻﻓﻖ ٔ ﺍﺑﻦ َ ِ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻻﻥ ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ ٍ ﺑﺎﻕ ﺍﻋﺮﺽ ﻋﻦ ﻏﻴﺮﻯ ٔ ّ ﻭﺟﻪ ﺑﻮﺟﻬﻰ ﻭ ْ ِ ْ ْ
ﺗﻄﻠﺐ ﻻ ﻳﺰﻭﻝ ﺃﺑﺪﴽ ﻭ ُﻣﻠﮑﻰ ٌ ﺩﺍﺋﻢ ﻻ ﻳﺤﻮﻝ ﺃﺑﺪﴽ ﻭ ﺍﻥ َ ْ ُ ْ
ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﺳﺮﻣﺪﴽ ﺃﺯﻻ * ِﺳﻮﺍﺋﻰ ﻟﻦ َ ِ َ ﺗﻔﺤﺺ ﻓﻰ ُ ﺗﺠﺪ ﻟﻮ َ َ ُ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﴾ ﺍﺑﻦ ِ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺁﻧﺲ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﺟﻮﻫﺮ ﺃﻣﺮﻯ ﺍﻧﺲ ﺩﻭﻧﻰ ﻭ ِ ْ ْٕ َ
ﻓﺎﻗﺒﻞ ﺍﻟﻴﻪ * َ ِْ
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻻﻥ ﺍﮐﻒ ﺑﻨﻔﺴﻰ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﻲ ﻭ ﻻ َ ْ ٕ ْ ﺐ ﻣﻌﻴﻨﴼ ِﺳﻮﺍﺋﻰ ٔ ّ ﺗﻄﻠُ ْ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﻲ ﻟﻦ ﻳﮑﻔﻴﮏ ﺃﺑﺪﴽ *
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ ﺍﺑﻦ ِ
ﭐﺭﺽ ﺑﻤﺎ ﻗﻀﻴﻨﺎ ﻣﻨﻰ ﻣﺎ ﻻ ّ ﺗﻄﻠﺐ ّ ﺗﺤﺒﻪ ﻟﻨﻔﺴﮏ ﺛﻢ ْ َ ﻻ َْ ُ ْ ﺗﮑﻦ ﺑﻪ ﺭﺍﺿﻴﴼ * ﺍﻥ ﻻﻥ ﻣﺎ ﻳﻨﻔﻌﮏ ﻫﺬﺍ ٕ ْ ﻟﻮﺟﻬﮏ ٔ ّ ْ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﴾ ﺍﺑﻦ َ ْ َ ِ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ٔ ْ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻣﻨﻲ ِ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﺣﺒﻴﺒﴼ ﻟﻰ ﻟﻢ ﺗﺮﮐﺘﻨﻰ َ ْ ﺃﻭﺩﻋﺖ ﻓﻴﮏ ُﺭﻭﺣﴼ ّ ُ ﺹ ٢٢
ﻃﻠﺒﺖ ﻣﺤﺒﻮﺑﴼ ِﺳﻮﺍﺋﻰ * ﻭ َ َ َ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ ﺍﺑﻦ ِ
ﻳﻨﺴﻰ ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺑﮏ ﻋﻈﻴﻢ ﻻ ُﻳﻐﺸﻰ ّ ﺣﻘﻲ ﻋﻠﻴﮏ ﮐﺒﻴﺮ ﻻ ُ ْ
ﻳﻐﻄﻰ ﻭ ﻧﻮﺭﻯ ﻟﮏ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻻ ﻳﺨﻔﻰ * ﺣﺒﻲ ﻓﻴﮏ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻻ ُ ّ ﻭ ّ ﺍﻟﺒﺸﺮ ﴾ ﺍﺑﻦ َ َ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﻻﺻﻔﻰ ﮐﻴﻒ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﻟﻔﻮﺍﮐﻪ ٔ ﺍﻟﺸﺠﺮ ٔ ْ ﻗﺪﺭﺕ ﻟﮏ ﻣﻦ ّ َ ُ ْ ﻓﺎﺭﺟﻊ ﺍﻟﻰ ﺃﻋﺮﺿﺖ ﻋﻨﻪ ﻭ ﺭﺿﻴﺖ ّ ﺑﺎﻟﺬﻯ ﻫﻮ ﺃﺩﻧﻰ َ ْ ْ َ
ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻣﺎ ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻟﮏ ﻓﻰ ﺍﻻﻓﻖ ٔ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ ﺍﺑﻦ ِ
ﻧﻔﺴﮏ ﺧﻠﻘﺘﮏ ﻋﺎﻟﻴﴼ ﺧﻠﻘﺖ َﻟﻪ * ﺩﺍﻧﻴﺔ َ َ ْ ً ﻓﺎﺻﻌﺪ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ُ ِ ْ َ ﺟﻌﻠﺖ َ َ ُ ﺍﻟﻌﻤﺎ﴾ ﺍﺑﻦ َ َ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻋﻤﺎ ﺃﺩﻋﻮﮎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻭ ﺃﻧﺖ ﺗﺒﺘﻐﻰ ﺍﻟﻔﻨﺎء ﺑﻢ ﺃﻋﺮﺿﺖ ّ َ
ﺗﺤﺐ * ﺃﻗﺒﻠﺖ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ﻧﺤﺐ ﻭ َ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﺳﺠﺪ ﺗﺪﻉ ﻣﺎ ﻻ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﻨﻔﺴﮏ ﻻ ُ ْ ﺣﺪﮎ ﻭ ﻻ ّ ﺗﺘﻌﺪ ﻋﻦ ّ ّ ﺭﺑﮏ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻭ ﺍﻻﻗﺘﺪﺍﺭ * ﻟﻄﻠﻌﺔ ّ
ﺹ ٢٣
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ ﺍﺑﻦ ِ
ﻻﻧﻲ ﺃﻣﺸﻰ ﻻ ﺗﻔﺘﺨﺮ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﺴﮑﻴﻦ ﺑﺎﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻔﺴﮏ ٔ ّ
ﺍﻻﺑﺪ * ﻗﺪﺍﻣﻪ ﻭ ﺃﺭﺍﮎ ﻓﻰ ﺳﻮء ﺣﺎﻟﮏ ﻭ ﺃﻟﻌﻦ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﻰ ٔ ّ َ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﺍﺑﻦ ُ ُ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﺷﺘﻐﻠﺖ ﺑﻌﻴﻮﺏ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻋﻴﻮﺏ ﻧﻔﺴﮏ ﻭ ﻧﺴﻴﺖ ﮐﻴﻒ َ َ َ
ﻣﻨﻰ * ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﮏ ﻓﻌﻠﻴﻪ ﻟﻌﻨﺔ ّ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺗﻔﻌﻞ ﺑﻐﻴﺮ ﺩﻣﺖ ﺧﺎﻃﺌﴼ ﻭ ٕﺍﻥ ﺗﻨﻔﺲ ﺑﺨﻄﺄ ﺃﺣﺪ ﻣﺎ ْ ﻻ ّ ْ َ
ﺫﻟﮏ ﻣﻠﻌﻮﻥ ﺃﻧﺖ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺬﻟﮏ * ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﺍﺑﻦ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻳﺮﺗﮑﺐ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﺎﻟﻌﺪﻝ ﻭ ﺑﺄﻥ ّ ﺃﻳﻘﻦ ّ ْ ﻳﺄﻣﺮ ﺍﻟﺬﻯ ُ ُ
ﻣﻨﻲ ﻭ ﻟﻮ ﮐﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﺳﻤﻰ * ﺍﻧﻪ ﻟﻴﺲ ّ ﺍﻟﻔﺤﺸﺎ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻪ ّ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﺍﺑﻦ ُ ُ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺗﻘﻞ ﺗﻨﺴﺐ ﺍﻟﻰ ﻧﻔﺲ ﻣﺎ ﻻ ﺗﺤﺒﻪ ﻟﻨﻔﺴﮏ ﻭ ﻻ ُ ْ ﻻ َ ِ ْ ﻓﺎﻋﻤﻞ ﺑﻪ * ﺗﻔﻌﻞ ﻫﺬﺍ ﺃﻣﺮﻯ ﻋﻠﻴﮏ ﻣﺎ ﻻ َ ْ ُ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻭﺟﻬﻪ ﻻﻥ ﺗﺤﺮﻡ ﺷﻰ ٔ ّ ﻻ َ ِ ْ َ َ ﻭﺟﻪ ﻋﺒﺪﻯ ﺍﺫﺍ ﺳﺄﻟﮏ ﻓﻰ ﺹ ٢٤
ﻣﻨﻲ * ﻭﺟﻬﻰ َ ْ ﻓﺎﺧﺠﻞ ّ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﺍﺑﻦ ُ ُ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻻﻥ ﺗﺤﺎﺳﺐ ٔ ّ ﻧﻔﺴﮏ ﻓﻰ ّ ﺣﺎﺳﺐ َ ِ ْ ﻳﻮﻡ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ُ َ َ ﮐﻞ ٍ
ﺗﻘﻮﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮏ * ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻳﺄﺗﻴﮏ ﺑﻐﺘﺔ ﻭ ُ ﺍﻟﻌﻤﺎء ﴾ ﺍﺑﻦ َ َ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺟﻌﻠﺖ ﺗﺤﺰﻥ ﻣﻨﻪ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺓ ﮐﻴﻒ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﺟﻌﻠﺖ ﻟﮏ ُ ً ُ َ ُ
ﺗﺤﺘﺠﺐ ﻋﻨﻪ * ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻟﮏ ﺿﻴﺎ ﮐﻴﻒ ّ ُ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﺍﺑﻦ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻣﻘﺮ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺍﺑﺸﺮﮎ ﻓﺎﺳﺘﺒﺸﺮ ﺑﻪ ﻭ ﺍﻟﻰ ّ ْ ﺑﺒﺸﺎﺭﺓ ﺍﻟﻨﻮﺭ ُ ّ ﺍﻻﺑﺪ * ﺗﺤﺼﻦ ﻓﻴﻪ ﻟﺘﺴﺘﺮﻳﺢ ﺍﻟﻰ ﺃﺑﺪ ٔ ﺃﺩﻋﻮﮎ َ ْ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﺍﺑﻦ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺗﺤﺰﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻳﺒﺸﺮﮎ ﺑﺎﻻﻧﺲ ﮐﻴﻒ َ ُ ﺭﻭﺡ ُ ْ ِ ﺍﻟﻘﺪﺱ ّ ﻧﻮﺭ ﺍﻻﻣﺮ ﮐﻴﻒ ﻳﺆﻳﺪﮎ ﻋﻠﻰ ٔ ٔ ﺗﺤﺘﺠﺐ ﻭ ُ ﺍﻻﻣﺮ ّ ُ
ﺗﻀﻞ * ﻗﺪﺍﻣﮏ ﮐﻴﻒ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻳﻤﺸﻰ ّ َ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﺑﻦ ٕ ْ ﴿َﻳﺎ ﺍ ْ َ
ﻋﻨﺎ ﻭ ﻻ ﺗﻔﺮﺡ ٕ ّﺍﻻ ﻓﻰ ﻗﺮﺑﮏ ﻻ ﺗﺤﺰﻥ ٕ ّﺍﻻ ﻓﻰ ُﺑﻌﺪﮎ
ﺍﻟﺮﺟﻮﻉ ﺍﻟﻴﻨﺎ * ﺑﻨﺎ ﻭ ﺹ ٢٥
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻣﺮﺁﺓ ﻟﺠﻤﺎﻟﻰ * ﻗﺎﺑﻼ ﻟﻠﻘﺎﺋﻰ ﻭ ﻟﺘﮑﻮﻥ ً ﺍﻓﺮﺡ ﺑﺴﺮﻭﺭ ﻗﻠﺒﮏ ِ َ َ ً ْ َْ ﺍﺑﻦ ٕ ْ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻧﻔﺴﮏ ﻋﻦ ﺼﻴﺒﮏ ﺟﻤﻴﻞ ِﺭﺩﺍﺋﻰ ﻭ ﻻ َ ِ ِ ﻻ َُّ ﺗﻌﺮ َ ﺗﺤﺮﻡ َﻧ َ
ﺳﺮﻣﺪﻳﺔ ﺫﺍﺗﻰ * ﻟﺌﻼ ﻣﻦ ﻳﺄﺧﺬﮎ ّ ﺑﺪﻳﻊ ﺣﻴﺎﺿﻰ ّ َ ﺍﻟﻈﻤﺄ ﻓﻰ ْ ّ ِ ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻋﻤﺎ ﻧﻔﺴﮏ ّ ﺣﺒﴼ ﻟﻰ ّ ﺍﻋﻤﻞ ﺣﺪﻭﺩﻯ ّ ﺍﻧﻪ َ ﺛﻢ َ ٕ ْ َ
َﺗﻬﻮﻯ ﻃﻠﺒﴼ ﻟﺮﺿﺎﺋﻰ *
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺗﻨﺲ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻻ َُْ ْ ﺗﺘﺮﮎ ﺃﻭﺍﻣﺮﻯ ّ ﺣﺒﴼ ﻟﺠﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﻻ َ ْ َ ٕﺍﺑﺘﻐﺎِ ﻟﺮﺿﺎﺋﻲ *
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺑﺮ ﺛﻢ ِ ْ ﺍﺭﮐﺾ ﻓﻰ ْ ُ ْ ﺍﺳﺮﻉ ﻓﻰ َﻣﻴﺪﺍﻥ ّ ﺍﻟﻌﻤﺎّ ُ َ
ﺍﻟﺘﻮﺍﺿﻊ ﻟﻮﺟﻬﻨﺎ * ﺍﻟﺮﺍﺣﺔ ّﺍﻻ ﺑﺎﻟﺨﻀﻮﻉ ٔ ﺗﺠﺪ ّ َ ﻟﻦ َ َ ﻻﻣﺮﻧﺎ ﻭ ّ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﺷﺮﻕ ﻋﻈﻢ ﺃﻣﺮﻯ ِ ِ ْ ﺍﻟﻌﻈﻢ ﻭ َ ِ َ ْ ﻻﻇﻬﺮ ﻋﻠﻴﮏ ﻣﻦ ﺃﺳﺮﺍﺭ ِ َ ِ
ﻋﻠﻴﮏ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻘﺪﻡ * ﺹ ٢٦
ﺍﻻﻧﺴﺎِﻥ ﴾ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻻﻣﺮﻯ ﻻﮐﻮﻥ ﻟﮏ ﻣﺘﻮﺍﺿﻌﴼ ﻭ ﮐﻦ ٔ ﮐﻦ ﻟﻰ ﺧﺎﺿﻌﴼ ٔ َ
ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻣﻨﺼﻮﺭﴽ * ﻧﺎﺻﺮﴽ ِ َ ُ َ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻓﻰ ُ ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻟﺘﻘﺮ ِﺑﻪ ﺍﺫﮐﺮﻧﻰ ﻓﻰ ﺃﺭﺿﻰ َ َ ُ ْ ِ ْ ﻻﺫﮐﺮﮎ ﻓﻰ َﺳﻤﺎﺋﻲ ِ َ َ ّ ﺗﻘﺮ ِﺑﻪ ﻋﻴﻨﻰ * ُْ َ ﻋﻴﻨﮏ ﻭ َ َ ّ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﴾ ﺍﺑﻦ َ ْ ِ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻓﺎﺑﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺎﺳﻤﻊ ﺑﻪ ﻭ ﺳﻤﻌﮏ َﺳﻤﻌﻰ ْ َ ْ َ ُ َ ﺑﺼﺮﮎ ﺑﺼﺮﻯ َ ْ ِ ْ ُ
ﻻﺷﻬﺪ ﻟﮏ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﻟﺘﺸﻬﺪ ﻓﻰ ﻋﻠﻴﴼ ِ ٔ َ َِ َْ َ ﺳﺮﮎ ﻟﻲ ﺗﻘﺪﻳﺴﴼ ّ
ﻣﻘﺎﻣﴼ ﺭﻓﻴﻌﴼ *
ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻋﻨﻰ ﻭ ﺷﺎﮐﺮﴽ ﻟﻘﻀﺎﺋﻰ ٕ َ ِْ ْ ﺍﺳﺘﺸﻬﺪ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﻰ ﺭﺍﺿﻴﴼ ّ
ﺍﻟﻌﺰﺓ * ﻟﺘﺴﺘﺮﻳﺢ ﻣﻌﻰ ﻓﻰ ِﻗﺒﺎﺏ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ َ ِ ْ ِ َ ﺧﻠﻒ ﺳﺮﺍﺩﻕ ّ
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺗﻤﻮﺕ ﻋﻠﻰ ﺗﺤﺐ ﺃﻥ َ ّْ ﻓﮑﺮ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﮎ ﻭ ّ َ ﺗﺪﺑﺮ ﻓﻰ ﻓﻌﻠﮏ ﺍ ِ ُ
ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ ﻭ ﺗﮑﻮﻥ ْ َ َ َ ﺍﻟﻔﺮﺍﺵ ﺃﻭ َ ْ َ ْ ِ َ ِ ﺗﺴﺘﺸﻬﺪ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺪ * ﻓﺎﻧﺼﻒ ﻳﺎ ُ ﻈﻬﺮ ﻧﻮﺭﻱ ﻓﻰ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ْ ِ ْ ﺃﻣﺮﻯ ﻭ َﻣ َ ﺹ ٢٧
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺃﮐﺒﺮ ﺟﻤﺎﻟﻲ ﺗﺨﻀﺐ ﺷﻌﺮﮎ ﻣﻦ ﺩﻣﮏ ﻟﮑﺎﻥ َ ﻭ َ َ ّ ُ
ﻓﺎﺟﻬﺪ ﻋﻨﺪﻯ ﻋﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﮑﻮﻧﻴﻦ ﻭ ﺿﻴﺎء ﺍ ّ ﻟﺜﻘﻠﻴﻦ َ ْ َ
ﻓﻴﻪ ﻳﺎ ﻋﺒﺪ *
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﻟﺼﺒﺮ ﻓﻰ ﻗﻀﺎﺋﻲ ﻋﻼﻣﺔ ﻭ ﻋﻼﻣﺔ ﺷﻰ ٌ ّ ﺍﻟﺤﺐ ّ ُ ّ ﻟﮑﻞ
ﻭ ﺍﻻﺻﻄﺒﺎﺭ ﻓﻰ ﺑﻼﺋﻰ * ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﻟﺼﺎﺩﻕ ﻳﺮﺟﻮ ﺍﻟﺒﻼ ﮐﺮﺟﺎء ﺍﻟﻌﺎﺻﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻐﻔﺮﺓ ﺍﻟﻤﺤﺐ ّ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﺔ * ﻭ ِ ِ ﺍﻟﻤﺬﻧﺐ ﺍﻟﻰ ّ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺳﺒﻞ ﺍﻥ ﻻ ﻳﺼﻴﺒﮏ ٕ ْ ﺍﻟﺒﻼء ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﻰ ﮐﻴﻒ ﺗﺴﻠﮏ ُ ُ َ ُ
ﺍﻟﻤﺸﻘﺔ ﺷﻮﻗﴼ ﻟﻠﻘﺎﺋﻰ ﺗﻤﺴﮏ ّ ﺍﻟﺮﺍﺿﻴﻦ ﻓﻰ ﺭﺿﺎﺋﻲ ﻭ ﺍﻥ ﻻ ّ ّ ﺣﺒﴼ ﻟﺠﻤﺎﻟﻰ * ﺍﻟﻨﻮﺭ ّ ﻳﺼﻴﺒﮏ ّ ُ ﮐﻴﻒ ُ ُ
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻓﺎﺳﺘﺒﻖ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻼﺋﻲ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻧﺎﺭ ﻭ ﻧﻘﻤﺔ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻪ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺭﺣﻤﺔ َ ْ ِ ﻓﺎﻋﺮﻓﻪ ﻗﺪﻣﻴﴼ ﻭ ﻫﻮ ﺃﻣﺮﻯ َ ِ ْ َ ﺃﺯﻟﻴﴼ ﻭ ﺭﻭﺣﴼ ِ َ ّ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻧﻮﺭﴽ ّ
ﺹ ٢٨
ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺒﺸﺮ ﴾ ﴿ َﻳﺎ َ
ﺫﻟﺔ ﻻ ﺃﺻﺎﺑﺘﮏ ِﺍﻥ ﺗﻤﺴﮏ ٌ ٌ ﻧﻌﻤﺔ ﻻ َ َ ْ َْ ﺗﻔﺮﺡ ﺑﻬﺎ ﻭ ﺍﻥ َ ّ
ﻻﻥ ﮐﻠﺘﻴﻬﻤﺎ ﺗﺰﻭﻻﻥ ﻓﻰ ﺣﻴﻦ ﻭ ﺗﺒﻴﺪﺍﻥ ﻓﻰ ﻭﻗﺖ * ﺗﺤﺰﻥ ﻣﻨﻬﺎ ٔ َ َ ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻳﻨﺰﻝ ﻻﻥ ﻳﻤﺴﮏ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻐﻨﻰ َ ِ ُ ﺗﺤﺰﻥ ِ ٔ ﺍﻟﻔﻘﺮ ﻻ َ َ ْ ٕ ْ َ ﺍﻥ َ ّ ُ
ﺍﻟﻌﺰﺓ ﺍﻻﻳﺎﻡ ﻭ ﻣﻦ ّ ﺗﺨﻒ ٔ ّ ﺍﻟﺬﻟﺔ ﻻ َ ْ ﻋﻠﻴﮏ ﻓﻰ َﻣﺪﻯ ٔ ّ ﻻﻥ ّ َ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ * ُ ﺗﺼﻴﺒﮏ ﻓﻰ ﻣﺪﻯ ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﻻﺑﺪﻳﺔ ﻭ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﺍﻟﺪﻭﻟﺔ ْ ﺍﻟﺒﺎﻗﻴﺔ ٔ ّ َ َ ﺗﺤﺐ ﻫﺬﻩ ّ َ ﺍﻥ ُ ِ
ﺍﻟﺰﺍﺋﻠﺔ * ﺍﻟﺪﻭﻟﺔ ﺍﻻﺯﻟﻴﺔ َ ُ ْ ﺍﻟﻔﺎﻧﻴﺔ ّ َ َ ﻓﺎﺗﺮﮎ ﻫﺬﻩ ّ َ ﺍﻟﻘﺪﻣﻴﺔ ٔ ّ َ َّ ﺍﺑﻦ ُ ُ ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺑﺎﻟﺬﻫﺐ ﺍﻟﺬﻫﺐ ﻭ ّ ﻻ َ ِ ْ ﺑﺎﻟﺪﻧﻴﺎ ِ ٔ ّ ﺗﺸﺘﻐﻞ ّ ﻻﻥ ّ ﺑﺎﻟﻨﺎﺭ ﻧﻤﺘﺤﻦ ّ َ
ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ * ﻧﻤﺘﺤﻦ َ
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺃﻧﺖ ﺍﻟﺬﻫﺐ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺃﺭﻳﺪ ﺗﻨﺰﻳﻬﮏ ﻋﻨﻪ ﻭ َ َ ﺃﻧﺖ ﺗﺮﻳﺪ ّ َ
ﻋﺮﻓﺖ ﺍﻟﻐﻨﺎ ﻓﻰ ﺗﻘﺪﻳﺴﮏ ﻋﺮﻓﺖ ﻏﻨﺎ ﻧﻔﺴﮏ ﻓﻴﻪ ﻭ ﺃﻧﺎ ُ ََ
ﺹ ٢٩ ﻇﻨﮏ ﮐﻴﻒ ﻳﺠﺘﻤﻊ ﻋﻨﻪ ﻭ ﻋﻤﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺫﻟﮏ
ﺃﻣﺮﻯ ﻣﻊ ﺃﻣﺮﮎ *
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻋﺰ ْ ﻟﺘﻨﻔﻖ ﻓﻰ ّ ﺃﻧﻔﻖ ﻣﺎﻟﻰ ﻋﻠﻰ ﻓﻘﺮﺍﺋﻰ ِ ُ َ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻣﻦ ﮐﻨﻮﺯ ّ
ﺗﻔﻨﻰ ﻭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻣﺠﺪ ﻻ َﺗﺒﻠﻰ ﻭﻟﮑﻦ ﻭ ﻋﻤﺮﻯ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻻ َ َ َ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﺃﺟﻤﻞ ﻟﻮ ُﺗﺸﺎﻫﺪ ﺑﻌﻴﻨﻰ * ّ
ﺍﻟﺒﺸﺮ ﴾ ﺍﺑﻦ َ َ ِ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺷﻰ ﻻﺳﺘﻮﺍﺋﻰ ﺑﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻋﺮﺷﻰ َ ّ ْ ﻧﻈﻔﻪ ﻋﻦ ّ ﮐﻞ
ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﻯ ﻋﻠﻴﻪ *
ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﴾ ﺍﺑﻦ ُ ُ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻣﻨﻈﺮﻯ ﺭﻭﺣﮏ َ َ ﻓﺆﺍﺩﮎ َﻣﻨﺰﻟﻰ ّ ﻗﺪﺳﻪ ﻟﻨﺰﻭﻟﻰ ﻭ ُ ُ
ﻃﻬﺮﻫﺎ ﻟﻈﻬﻮﺭﻯ *
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺟﻴﺒﮏ ِ ْ َ ﺟﻴﺒﻰ ٔ َ ﺃﺩﺧﻞ َ ﻳﺪﮎ ﻓﻰ َ ْ ﻻﺭﻓﻊ ﺭﺃﺳﻰ ﻋﻦ َ
ﻣﺸﺮﻗﴼ ﻣﻀﻴﺌﴼ *
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻟﺘﺸﺮﺏ ﻣﻦ ﺯﻻﻝ ٕ َ ْ ﺍﺻﻌﺪ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎﺋﻰ ﻟﮑﻲ ﺗﺮﻯ ﻭﺻﺎﻟﻰ ِ َ َ
ﺹ ٣٠ ﺧﻤﺮ ﻻ ﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﮐﻮﺏ ﻣﺠﺪ ﻻ ﺯﻭﺍﻝ * ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻧﻔﺴﮏ ﺃﻳﺎﻡ ﻭ ﻗﺪ ﻣﻀﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﺗﻬﻮﻯ ُ ﺍﺷﺘﻐﻠﺖ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﻤﺎ َ َ َ
ﺗﮑﻮﻥ ﺭﺍﻗﺪﴽ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ * ﺍﻟﻰ ﻣﺘﻰ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﻭ ٔ ُ
ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺍﺭﺗﻔﻌﺖ ﺍﻟﻨﻮﻡ ّ ﺍﻥ ّ ﺑﺴﺎﻃﮏ ﺍﺭﻓﻊ َ ﺭﺃﺳﮏ ﻋﻦ ّ ِ
ﺗﺸﺮﻕ ﻋﻠﻴﮏ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ * ﺍﻟﺰﻭﺍﻝ ّ ﻟﻌﻞ ُ ِ ُ ﻓﻰ َ َ ﻭﺳﻂ ّ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿َﻳﺎ ْ َ
ﻧﻔﺨﺖ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻄﻮﺭ ﻭ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﻓﻖ ّ ﺃﺷﺮﻗﺖ ﻋﻠﻴﮏ ّ ُ
ِ ﺍﻟﺤﺠﺒﺎﺕ ﻧﻔﺴﮏ ﻋﻦ ﺍﻟﺴﻨﺎء ﻓﻰ ﺳﻴﻨﺎء ﻗﻠﺒﮏ َ ِ ْ ﻓﺎﻓﺮﻍ َ
ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻗﺎﺑﻼ ﻟﻠﺒﻘﺎء ﻭ ّ ﺍﻟﻈﻨﻮﻧﺎﺕ ﺛﻢ ُ ْ ﺍﺩﺧﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﺴﺎﻁ ِ َ َ
ﻟﻠﻘﺎء ﮐﻴﻼ ﻳﺄﺧﺬﮎ ﻣﻮﺕ ﻭ ﻻ ﻧﺼﺐ ﻭ ﻻ ﻟﻐﻮﺏ * ﻭ ﻻﺋﻘﺎ ّ َ
ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻓﺎﺟﻌﻠﻬﺎ ﺭﺩﺍ ﻟﻬﻴﮑﻠﮏ * ﺃﺯﻟﻴﺘﻲ ﺍﺑﺪﺍﻋﻰ ْ ﺃﺑﺪﻋﺘﻬﺎ ﻟﮏ َ ّ ُ
ﻗﻤﻴﺺ ﻧﻔﺴﮏ ﻓﺎﺟﻌﻠﻬﺎ ﻻﺟﻠﮏ َ ْ ْ ﺍﺧﺘﺮﻋﺘﻬﺎ ٔ ﻭ ﺍﺣﺪﻳّﺘﻰ ﺍﺣﺪﺍﺛﻰ ٕ َ ُ ِ ﻗﻴﻮﻣﻴﺘﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ * ﻟﺘﮑﻮﻥ َ َ َ ﻣﺸﺮﻕ ّ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻋﻄﻴﺘﻲ ٕﺍﻟﻴﮏ ﻭ ﮐﺒﺮﻳﺎﺋﻰ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻣﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ َﻋﻈﻤﺘﻰ ّ ﺹ ٣١
ﻳﺪﺭﮐﻪ ﺃﺧﺰﻧﺘﻪ ﻓﻰ ٌ ﻟﻨﻔﺴﻰ ﻻ ُ ْ ُ ﺃﺣﺪ ﻭ ﻟﻦ ُ ِ َ ُ ﺗﺤﺼﻴﻪ ﻧﻔﺲ ﻗﺪ ْ َ ُ ُ
ﺗﺮﺣﻤﴼ ﻟﺨﻠﻘﻰ * ﺳﺮﻯ ﻭ ﮐﻨﺎﺋﺰ ﺃﻣﺮﻯ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺗﻠﻄﻔﴼ ﻟﻌﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﺃﺑﻨﺎِ ِ ُ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﴾ ﺍﻟﻬﻮﻳﺔ ﻓﻰ َ ِ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ﻣﻦ ﺫﮐﺮﻯ َُ َُْ َ ﺳﺘﻤﻨﻌﻮﻥ ﻋﻦ ُ ّ ﺗﻀﻄﺮﺏ ُ ﺣﺒﻲ ﻭ َ ُ ﺗﺴﻌﻨﻰ * ﺗﻄﻴﻘﻨﻰ ﻭ ﺍﻟﻌﻘﻮﻝ ﻟﻦ ﻻﻥ َ ٔ ّ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻟﻦ َ َ َ َ َ ﺍﺑﻦ َ ِ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﻧﺰﻟﺖ ﺟﻤﺎﻟﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ّ ﮐﻞ ﻣﺎ ُ ْ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭ َ ﺛﻢ َ َ َﻭ ُﺭﻭﺣﻰ ﻭ ِ َ َ ِ ﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﻣﻦ ﮐﺘﺒﺘﻪ ﺑﻘﻠﻢ ّ ُ ﺍﻟﻘﻮﺓ ﻗﺪ ّ
ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭﮎ ﻭ ﻟﺤﻨﮏ ﻻﻋﻠﻰ ﺷﺄﻧﻲ ﻭ ﻟﺤﻨﻰ * ﺃﺑﻨﺎِ َ ْ ٕ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ
ﻳﻔﺘﺨﺮ ﻟﻼ ﻟﻢ ﺧﻠﻘﻨﺎﮐﻢ ﻣﻦ ﺗﺮﺍﺏ ﻭﺍﺣﺪ ِ ّ َ ﻋﺮﻓﺘﻢ ِ َ ﻫﻞ َ َ
ﺃﺣﺪ ﻋﻠﻰ ٍ ﺣﻴﻦ ﻓﻰ ﺧﻠﻖ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﮐﻞ ﺃﺣﺪ ﻭ ٌ ﺗﻔﮑﺮﻭﺍ ﻓﻰ ّ ّ ٍ
ﺷﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﺃﻥ ﺗﮑﻮﻧﻮﺍ ٕﺍﺫﴽ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﮐﻤﺎ ﺧﻠﻘﻨﺎﮐﻢ ﻣﻦ ٍ ﻋﻠﻰ ﺭﺟﻞ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﮐﻨﻔﺲ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺑﺤﻴﺚ ﺗﻤﺸﻮﻥ َ َ
ﻓﻢ ﻭﺍﺣﺪ ﻭ ﺗﺴﮑﻨﻮﻥ ﻓﻰ ﺃﺭﺽ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻭ ﺗﺄﮐﻠﻮﻥ ﻣﻦ ٍ
ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻈﻬﺮ ﻣﻦ ﮐﻴﻨﻮﻧﺎﺗﮑﻢ ﻭ ﺃﻋﻤﺎﻟﮑﻢ ﻭ ﺃﻓﻌﺎﻟﮑﻢ ﺣﺘﻰ ّ ُ َ
ﺍﻟﺘﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﺍﻟﺘﺠﺮﻳﺪ ﻫﺬﺍ ُﻧﺼﺤﻰ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺟﻮﺍﻫﺮ ّ ّ ُ
ﺹ ٣٢
ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﻦ ﻟﺘﺠﺪﻭﺍ ﺛﻤﺮﺍﺕ ٔ ِ ﻓﺎﻧﺘﺼﺤﻮﺍ ﻣﻨﻪ ِ َ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ َ ْ َ ِ ُ
ﻋﺰ ﻣﻨﻴﻊ * ﺷﺠﺮ ّ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ ﺃﺑﻨﺎِ
ﻻﻟﻰ ﺃﺳﺮﺍﺭﻯ ﻻﻥ ﻓﻴﮑﻢ ﮐﻨﺰﺕ ٓ ﺧﺰﺍﺋﻨﻲ ٔ ّ ُْ ْ ُ ﺃﻧﺘﻢ َ َ
ﺃﻏﻴﺎﺭ ﻳﻄﻠﻊ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭ ﻓﺎﺣﻔﻈﻮﻫﺎ ِ ﻟﺌﻼ ّ َ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻋﻠﻤﻰ َ َ ُ َ ﺃﺷﺮﺍﺭ َﺧﻠﻘﻰ * ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ُ
ﻣﻠﮑﻮﺕ َ ْ ِ ِ ﺑﺬﺍﺗﻪ ِﻓﻰ َ َ ُ ِ ﻗﺎﻡ ِ َ ِ ِ ﻧﻔﺴﻪ﴾ ﺍﺑﻦ َ ْ ﻣﻦ َ َ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺃﺗﻤﻤﺖ ﮐﻠﻬﺎ ﻭ ﺃﺭﺳﻠﺖ ٕﺍﻟﻴﮏ ﺑﺄﻧﻲ ﻗﺪ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺭﻭﺍﺋﺢ ُ ٕﺍﻋﻠﻢ ّ ْ ُ َ ُ
ﺭﺿﻴﺖ ﻟﮏ ﺍﻟﻨﻌﻤﺔ ﺑﮏ ﻭ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﻋﻠﻴﮏ ﻭ َ ﺃﮐﻤﻠﺖ ّ َ ُ ُ
ﺍﺷﮑﺮ ﻟﻲ * ﻋﻨﻲ ﺛﻢ ﻣﺎ ْ ﻓﺎﺭﺽ ّ ﺭﺿﻴﺖ ﻟﻨﻔﺴﻰ َ َ ُ ﺍﺑﻦ ٕ ْ َ ِ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﴿ َﻳﺎ ْ َ
ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﻟﻮﺡ ﺍﮐﺘﺐ ﮐﻞ ﻣﺎ ﺃﻟﻘﻴﻨﺎﮎ ﻣﻦ ِﻣﺪﺍﺩ ْ ُ
ﺍﻟﻤﺪﺍﺩ ﻣﻦ ﻓﺎﺟﻌﻞ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻭ ْ ﺗﻘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﮏ َ َ ﺍﻥ ْ َ ﻟﻦ ِ َ ﻓﺎﮐﺘﺐ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺪﺍﺩ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻟﻔﺆﺍﺩ ﻭ ْ َ ﻟﻦ َ ْ ﺍﻥ ْ ُ ْ
ﺍﻟﺬﻯ ُ ِ ﺍﻧﻪ ﺃﺣﻠﻰ ﻋﻨﺪﻯ ﻣﻦ ﮐﻞ ﺍﻻﺣﻤﺮ ّ ٔ ﺳﻔﮏ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﻰ ّ
ﺍﻻﺑﺪ * ﻧﻮﺭﻩ ﺍﻟﻰ ٔ ﻟﻴﺜﺒﺖ ُ ﺷﻰ ِ َ ْ ُ َ ﺹ ٣٣
ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻰ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ّ
ﻻﻣﺮﻩ ﺍﻻﻋﺘﻤﺎﺩ ﻋﻠﻰ ﺍ ﻭ ﮐﻞ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻫﻮ ﺍﻻﻧﻘﻴﺎﺩ ٔ ﺃﺻﻞ ّ ُ ُ ُ
ﺍﻟﺮﺿﺎُء ﺑﻤﺮﺿﺎﺗﻪ * ﻭ ّ ﺃﺻﻞ ِ ْ َ ِ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﴾ ﴿ ْ ُ
ﺍﻟﻤﺨﺎﻓﺔ ﻣﻦ ﺳﻄﻮﺗﻪ ﺫﮐﺮﻩ ﻭ ﻫﻮ ُ ُ ﻋﺰ ُ ﺍﻟﺨﺸﻴﺔ ﻋﻦ ﺍّ
ﺍﻟﻮﺟﻞ ﻣﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻋﺪﻟﻪ ﻭ ﻗﻀﺎﺋﻪ * ﻭ ﺳﻴﺎﻃﻪ ﻭ َ ُ
ﺭﺃﺱ ﺍﻟﺪﻳﻦ﴾ ﴿َ ُ
ﺷﺮﻉ ﻓﻰ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﻣﺎ ُ ِ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻭ ّ ُ ﻫﻮ ٕ ﺍﻻﻗﺮﺍﺭ ﺑﻤﺎ ُ ّ
ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺘﺎﺑﻪ * ُ ْ َ
ﺃﺻﻞ ِ ِ ﺍﻟﻌﺰﺓ ﴾ ﴿ ْ ُ
ﻗﺪﺭ ﻟﻪ * ﻫﻮ ﻗﻨﺎﻋﺔ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﺑﻤﺎ ُ ِ ﺭﺯﻕ ﺑﻪ ﻭ ﺍﻻﮐﺘﻔﺎء ﺑﻤﺎ ُ َ ﺍﻟﺤﺐ ﴾ ﴿ ْ ُ ﺃﺻﻞ ُ
ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻫﻮ ٕﺍﻗﺒﺎﻝ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ّ ُ
ﻣﺮﺍﺩﻩ ٕ ّﺍﻻ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﻣﻮﻻﻩ * ﻭ ﻻ ﻳﮑﻮﻥ ُ ﺹ ٣٤
ﺍﻟﺬﮐﺮ ﴾ ﺃﺻﻞ ِ ْ ﴿ ْ ُ
ﻧﺴﻴﺎﻥ ﺩﻭﻧﻪ * ﻫﻮ ﺍﻟﻘﻴﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻤﺬﮐﻮﺭ ﻭ ُ ﺍﻟﺘﻮﮐﻞ ﴾ ﺭﺃﺱ َ ﴿ َ ُ
ﺍﻋﺘﺼﺎﻣﻪ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻗﺘﺮﺍﻑ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﻭ ﺍﮐﺘﺴﺎﺑﻪ ﻓﻰ ﻫﻮ ٕ ْ ُ ُ ُ
ﺍﻟﻨﻈﺮ ٕﺍﻟﻰ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻻﻩ ٕﺍﺫ ﺍﻟﻴﻪ ﻳﺮﺟﻊ ﺑﺎ ﻭ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ُ
ﺃﻣﻮﺭ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﻓﻰ ُ ْ َ َ ِ ِ ﻣﺜﻮﺍﻩ * ﻣﻨﻘﻠﺒﻪ ﻭ ْ َ ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ﴾ ﺭﺃﺱ َ ِ ْ ﴿َ ُ
ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺷﻄﺮ ﺍ ﻭ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻫﻮ ّ ّ ﺍﻟﻮﺭﻭﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ُ ُ
ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﺓ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻪ * ﻭ ّ ُ ﺭﺃﺱ ِ ْ َ ِ ﺍﻟﻔﻄﺮﺓ﴾ ﴿ َ ُ
ﺍﻟﺨﻀﻮﻉ ﺑﺎﻻﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻴﻦ َ ِ ﻳﺪﻯ ﺍﻻﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﻻﻓﺘﻘﺎﺭ ﻭ ُ ﻫﻮ ُ
ﺍ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ * ﺭﺃﺱ ِ َ ْ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ ﴾ ﴿َ ُ
ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ﻫﻮ ٕﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﻌﻤﻪ ﺍ ﻭ ﮐﻞ ٔ ﺷﮑﺮﻩ ﻓﻰ ّ ُ
ﺍﻻﺣﻴﺎﻥ * ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ٔ ﺭﺃﺱ ّ َ َ ِ ﺍﻟﺘﺠﺎﺭﺓ ﴾ ﴿َ ُ
ﺣﺒﻲ ﺑﻪ َ ْ َ ْ ِ ﻳﻔﺘﻘﺮ ﺷﻰ ﻭ ﺑﺪﻭﻧﻪ ﺷﻰ ﻋﻦ ّ ﻳﺴﺘﻐﻨﻲ ﻫﻮ ّ ُ ﮐﻞ ﮐﻞ
ﺹ ٣٥
ﻣﻨﻴﺮ * ﺭﻗﻢ ﻣﻦ ﻗﻠﻢ ﻋﺰ ٍ ﺷﻰ ﻋﻦ ّ ّ ﺷﻰ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُ ِ َ ﮐﻞ ﮐﻞ ﺭﺃﺱ ِ ﺍﻻﻳﻤﺎﻥ ﴾ ﴿َ ُ
ﺍﻟﺘﮑُﺜﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻭ ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻫﻮ ّ ّ ﺍﻟﺘﻘﻠﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﻭ ّ
ﺧﻴﺮ ﻣﻦ ﺃﻥ ُ ﺃﺯﻳﺪ ﻣﻦ ﺃﻋﻤﺎﻟﻪ ﻓﺎﻋﻠﻤﻮﺍ ّ ﺃﻗﻮﺍﻟﻪ ْ َ ﻋﺪﻣﻪ ٌ َ
ﺃﺣﺴﻦ ﻣﻦ ﺑﻘﺎﺋﻪ * ﻓﻨﺎﻩ ﻭﺟﻮﺩﻩ ﻭ ُ ُ ﺃﺻﻞ َ ِ َ ِ ﺍﻟﻌﺎﻓﻴﺔ ﴾ ﴿ ْ ُ
ﺍﻻﻧﺰﻭﺍء ﻋﻦ ﺍﻟﺒﺮﻳﺔ * ﺍﻟﻨﻈﺮﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﺎﻗﺒﺔ ﻭ ّ ﺍﻟﺼﻤﺖ ﻭ ّ ُ ﻫﻮ ُ ُ ﺭﺃﺱ ِ ّ ِ ﺍﻟﻬﻤﺔ ﴾ ﴿َ ُ
ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺍﻟﻤﺮ ﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺃﻫﻠﻪ ﻭ ﺍﻟﻔﻘﺮﺍ ﻣﻦ ﻫﻮ ُ
ٕ ْ َِ ﺍﺧﻮﺗﻪ ﻓﻰ ﺩﻳﻨﻪ *
ﺍﻟﺸﺠﺎﻋﺔ ﴾ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻭ ّ َ َ ﺭﺃﺱ ُ ْ َ ﴿َ ُ
ﺣﺒﻪ * ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ُ ﻫﻮ ٕ ﺍﻻﺳﺘﻘﺎﻣﺔ ﻋﻠﻰ ّ ُ ﺃﺻﻞ ُ ﺍﻟﺸﺮ ﴾ ﮐﻞ ﴿ ْ ُ
ﺍﻗﺒﺎﻟﻪ ﺍﻟﻰ ﻫﻮﺍﻩ * ﺍﻏﻔﺎﻝ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﻋﻦ ﻣﻮﻻﻩ ﻭ ٕ ُ ُ ﻫﻮ ٕ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﴾ ﺃﺻﻞ ّ ِ ﴿ ْ ُ
ﻫﻮ ٕﺍﻧﮑﺎﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ﻭ ﺍﻟﻤﺠﺎﺩﻟﺔ ﺑﻤﻦ ﻳﻨﺰﻝ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ
ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ﻋﻨﻪ ﻭ ﺍﻻﺳﺘﮑﺒﺎﺭ ﻋﻠﻴﻪ * ﻭ
ﺹ ٣٦
ﺃﺻﻞ ُ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﴾ ﴿ ْ ُ ﮐﻞ ُ ُ ِ
ﻣﻈﻬﺮ ﻧﻔﺴﻪ * ﺟﻞ ﻫﻮ ُ ﻳﺤﻘﻖ ٕ ّﺍﻻ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ َ ْ َ ِ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍّ ُ ﺟﻼﻟﻪ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻟﻦ ُ َ ّ َ ﺭﺃﺱ ﺍﻟﺬﻟﺔ ﴾ ﴿َ ُ
ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﻫﻮ ُ ﺍﻟﺪﺧﻮﻝ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ ﻋﻦ ّ ﻇﻞ ّ ﻇﻞ ّ ُ ﺍﻟﮑﻔﺮ ﴾ ﺭﺃﺱ ُ ِ ﴿َ ُ
ﺍﻟﺸﺮﮎ ﺑﺎ ﻭ ﺍﻻﻋﺘﻤﺎﺩ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻭ ﺍﻟﻔﺮﺍﺭ ﻣﻦ ﻗﻀﺎﻳﺎﻩ ﻫﻮ ﺭﺃﺱ ُ ﻟﮏ﴾ ﺫﮐﺮﻧﺎﻩ َ َ ﮐﻞ ﻣﺎ َ َ ْ َ ُ ﴿َ ُ
ﺍﻟﺘﻘﻠﻴﺪ ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻫﻮ ﻫﻮ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﻋﻦ ﺍﻟﻮﻫﻢ ﻭ ّ ُ
ﺍﻟﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﺍﻟﺘﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻭ َ َ ُ ﺍﻟﺼﻨﻊ ﺑﻨﻈﺮ ّ ﺍﻟﺘﻔﺮُﺱ ﻓﻰ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻻﻣﻮﺭ ﺑﺎﻟﺒﺼﺮ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ * ﮐﻞ ٔ ﻓﻰ ّ ﺃﺻﻞ ُ ْ َ ِ ﺍﻟﺨﺴﺮﺍﻥ﴾ ﴿ ْ ُ
ﻋﻠﻤﻨﺎﮎ ﻭ ﺻﺮﻓﻨﺎ ﻋﺮﻑ ﻧﻔﺴﻪ ﮐﺬﻟﮏ ﺃﻳﺎﻣﻪ ﻭ ﻣﺎ َ َ َ ﻟﻤﻦ َ َ ْ ﻣﻀﺖ ّ ُ ُ
ِ ﺭﺑﮏ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮏ ﻟﮏ ﻟﺘﺸﮑﺮ ﺍَ ّ َ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ِ َ ْ ُ َ ﺗﻔﺘﺨﺮ ﺑﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ َ ﺹ ٣٧
ﺑﺴﻤﻪ ﺍﻟﻤﺒﺪﻉ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ
ﺍﻧﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻣﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ّ ﮐﺘﺎﺏ ﺃﻧﺰﻟﻪ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻟﺮﻭﺡ ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ٔ ﻻﻫﻞ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍّ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻨﺒﻴﻞ ﻓﻰ ﻟﻮﺡ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺑﻪ ّ ﻳﺬﮐﺮ ﻓﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺬﮐﺮ ﺍّ َ
ﺍﻟﺴﺪﺭﺓ ﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﻤﻊ ﺍﻟﻨﺪﺍء ﻣﻦ ﺷﻄﺮ ﺍﻟﮑﺒﺮﻳﺎء ﻣﻦ ّ ّ
ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ﺍﻻ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺰﻋﻔﺮﺍﻥ ﺍﻟﻤﺮﺗﻔﻌﺔ ﻋﻠﻰ ﺃﺭﺽ ّ
ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﮐﻦ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ٔ ﻻﺷﺠﺎﺭ ﻫﺒﻮﺏ َ
ﻧﺬﮐﺮ ﺍﻧﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎ ﺃﻥ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺎﺩﻝ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ٕ ّ ﻣﺮﺑﻴﻬﺎ ﺑﺎﺳﻢ ّ ﻭ ّ َ
ﻳﺘﻮﺟﻬﻦ ﺍﻟﻰ ﻋﻦ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻭ ﻟﮏ ﻣﺎ ﺍﻟﻨﺎﺱ ِ َ َ ّ ّ ُ ّ ﻟﻴﺪ ُ ّ ﻳﺘﺬﮐﺮ ﺑﻪ ّ
ﺍﻻﻳﺎﻡ ﺍﻧﺎ ﻧﻨﺼﺢ ﺍ ﻣﻮﻟﻰ ْ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ّ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ * ٕ ّ َ
ﻫﺘﮏ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻭ ﺗﻐﺒﺮ ّ ﻭﺟﻨﺔ ﺍﻟﺠﻬﻞ ﻭ ُ ِ َ ْ ﺍﻟﺘﻰ ﻓﻴﻬﺎ ّ ﺃﻧﺎﺭﺕ َ ْ َ ُ
ِ ﺍﻟﻤﺤﻨﺔ ﻓﺎﺿﺖ ﺍﻟﺮﺍﺣﺔ ﻭ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻭ ُ ﺳﺘﺮ ﺍﻟﻌﻘﻞ ﻭ ﻏﺎﺿﺖ ّ ِ ُ ﺍﻟﻌﻬﻮﺩ ﻭ ُ ِ َ ِ ﻭ ﺍﻟﺒﻼء ﻭ ﻓﻴﻬﺎ ُ ِ َ ِ ﺍﻟﻌﻘﻮﺩ ﻧﮑﺜﺖ ﻧﻘﻀﺖ ُ ُ
ﻳﻬﺪﻳﻪ * ﻳﻌﻤﻴﻪ ﻭ ﻣﺎ ُ ِ ّ ﻳﺒﺼﺮﻩ ﻭ ُ ْ ﻻ َﺗﺪﺭﻯ ٌ ﻳﻀﻠﻪ ﻭ َ ْ ﻧﻔﺲ ﻣﺎ ُ ْ ِ ُ
ﺋﻞ * ﮐﻮﻧﻮﺍ ﺍﻟﺮﺫﺍﺋﻞ ﻭ ﺧﺬﻭﺍ ﺍﻟﻔﻀﺎ َ ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺩﻋﻮﺍ ّ َ ﺹ ٣٨
ﺍﻻﻧﺎﺱ * ﻗﺪﻭﺓ ﺣﺴﻨﺔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭ ﺻﺤﻴﻔﺔ ﻳﺘﺬﮐﺮ ﺑﻬﺎ ٔ ً ُ ْ ًَ
ﺍﻻﻣﺮ ﻟﻪ ﺃﻥ ﻳﺼﺪﻉ ﺑﺎﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﻳﺴﻌﻰ ﻣﻦ ﻗﺎﻡ ﻟﺨﺪﻣﺔ ٔ َ ْ ﻓﻰ ﺍﺯﺍﻟﺔ ﺍﻟﺠﻬﻞ ﻋﻦ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺒﺮﻳﺔ * ﻗﻞ ِ ﺃﻥ ﺍﺗﺤﺪﻭﺍ
ﻓﻰ ﮐﻠﻤﺘﮑﻢ ﻭ ّ ِ ﺃﻓﻀﻞ ﺍﺷﺮﺍﻗﮑﻢ َ ﺍﺗﻔﻘﻮﺍ ﻓﻰ ﺭﺃﻳﮑﻢ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻮﺍ ٕ َ
ﻏﺪﮐﻢ ﻣﻦ ﺃﺣﺴﻦ ﻣﻦ ﺃﻣﺴﮑﻢ * ﻓﻀﻞ ﻋﺸﻴﮑﻢ ﻭ َ َ َ
ﺍﻟﺰﻳﻨﺔ ﻭ ﺍﻟﺜّْﺮﻭﺓ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﺨﺪﻣﺔ ﻭ ﺍﻟﮑﻤﺎﻝ ﻻ ﻓﻰ ّ
ﺍﻟﺰﻳﻎ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻤﺎﻝ * ﺍﺟﻌﻠﻮﺍ ﺃﻗﻮﺍﻟﮑﻢ ّ ً ﻣﻘﺪﺳﺔ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﺮﻳﺎ * ﻗﻞ ﻻ ﺗﺼﺮﻓﻮﺍ ﻭ َ ﺃﻋﻤﺎﻟﮑﻢ ّ ً ﺍﻟﺮﻳﺐ ﻭ ّ ﻣﻨﺰﻫﺔ ﻋﻦ ّ ِ ﺍﻟﻨﻔﺴﻴﺔ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻨﻔﻴﺴﺔ ﻓﻰ ﻧﻘﻮﺩ ِ ﺍﻟﻤﺸﺘﻬﻴﺎﺕ ّ ّ ﺃﻋﻤﺎﺭﮐﻢ ّ َ
ﺍﻟﺸﺨﺼﻴﺔ * ْ ِ ﺃﻧﻔُﻘﻮﺍ ﺍﺫﺍ ّ ﺍﻻﻣﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﻨﺎﻓﻌﮑﻢ ّ ﺗﻘﺘﺼﺮﻭﺍ ٔ َ
ﮐﻞ ّ ٍ ﺷﺪﺓ ﺭﺧﺎء ﻭ ﻣﻊ ﻭﺟﺪﺗﻢ ﻭ ْ ِ ﺍﻥ ﺑﻌﺪ ّ ﺍﺻﺒﺮﻭﺍ ﺍﺫﺍ َﻓﻘﺪﺗﻢ ّ ﺍﻟﺘﮑﺎﺳﻞ ّ ﺍﻟﺘﮑﺎﻫﻞ ﻭ ّ ﮐﻞ ﮐﺪﺭ ﺻﻔﺎء * ﺍﺟﺘﻨﺒﻮﺍ ّ
ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ ﻭ ﺍﻟﮑﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻤﺴﮑﻮﺍ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺘﻔﻊ ﺑﻪ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻣﻦ ّ ّ ﺯﺅﺍﻥ ﺍﻟﺸﻴﻮﺥ ﻭ ٔ ﺍﻳﺎﮐﻢ ﺃﻥ ﺗﺰﺭﻋﻮﺍ ُ َ ﺍﻻﺭﺍﻣﻞ * ﻗﻞ ّ ﻭ ّ
ﺍﻟﺸﮑﻮﮎ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺍﻟﺨﺼﻮﻣﺔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺒﺮﻳﺔ ﻭ َ ْ ﺷﻮﮎ ّ ّ
ﻳﺘﮑﺪﺭ ﺃﺣﺒﺎ ﺍ ﻻ ﺗﻌﻤﻠﻮﺍ ﻣﺎ ّ ﺍﻟﺼﺎﻓﻴﺔ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮﺓ * ﻗﻞ ﻳﺎ ّ ّ
ﻋﺮﻑ ُ ﺑﻪ ﺻﺎﻓﻰ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﺍﻟﻤﻮﺩﺓ * ﻟﻌﻤﺮﻯ ﺍﻟﻤﺤﺒﺔ ﻭ ﻳﻨﻘﻄﻊ ﺑﻪ َ ْ ّ ﺹ ٣٩
ﻟﺤﺒﮑﻢ ﻟﻠﻀﻐﻴﻨﺔ ﻭ ﺍﻟﻌﻨﺎﺩ * ﻟﻴﺲ ﺍﻟﻔﺨﺮ ّ ﻗﺪ ُﺧﻠﻘﺘﻢ ﻟﻠﻮﺩﺍﺩ ﻻ ّ ُ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻟﻤﻦ ﻟﺤﺐ ﺃﺑﻨﺎء ﺟﻨﺴﮑﻢ * ﻭ ﻟﻴﺲ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﺑﻞ ُ ُْ َ ّ
ﺍﻟﻄﺮﻑ ﺍﻟﻮﻃﻦ ﺑﻞ ﻟﻤﻦ ﻳﺤﺐ ﻳﺤﺐ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ * ﮐﻮﻧﻮﺍ ﻓﻰ ّ ْ َ ّ ّ
ﺍﻟﻠﺴﺎﻥ ﺻﺎﺩﻗﴼ * ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﻋﻔﻴﻔﴼ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻴﺪ ﺃﻣﻴﻨﴼ * ﻭ ﻓﻰ ّ
ﺗﺼﻐﺮﻭﺍ ﻣﻨﺰﻟﺔ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻻ ﺗﺴﻘﻄﻮﺍ ّ ّ َ ﻣﺘﺬﮐﺮﴽ * ﻻ ُ ْ ﺟﻨﺪﮐﻢ ﺍﻻﻣﺮﺍ * ﺍﺟﻌﻠﻮﺍ ﻗﺪﺭ ﻣﻦ ﻳﻌﺪﻝ ﺑﻴﻨﮑﻢ ﻣﻦ ٔ َ َ
ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻭ ﻣﺎ ﺍﻟﻌﻔﻮ ﻭ ﺷﻴﻤﮑﻢ ﺳﻼﺣﮑﻢ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻭ َ َ َ َ ﺍﻟﻌﻘﻞ ﻭ ِ َ َ ﺫﮐﺮﺕ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ * ﻟﻌﻤﺮﻯ ﻗﺪ ﺃﺣﺰﻧﻨﻲ ﻣﺎ ﺗﻔﺮﺡ ﺑﻪ ﺃﻓﺌﺪﺓ َ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ * ﻻ ﺗﻨﻈﺮ ٕﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻭ ﺃﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ﺑﻞ ٕﺍﻟﻰ ﻣﻦ ٔ
ﻳﺬﮐﺮﮎ ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻥ ﻣﺒﺪﺃ ﻓﺮﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺍﻧﻪ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ّ ّ ﺍﻟﺴﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﻗﺪﺡ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ِ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﺷﺮﺏ َ ﮐﻮﺛﺮ ّ ٕ ْ
ﺟﻬﺪﮎ ﻓﻰ ﺃﻓﺮﻍ ﻳﺬﮐﺮﮎ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺤﺼﻦ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦ * ﻭ ْ ِ ْ َ
ﺍﻟﺤﻖ ﺑﺎﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺯﻫﺎﻕ ﺍﻟﺒﺎﻃﻞ ﻋﻦ ﺑﻴﻦ ﺍﺣﻘﺎﻕ ّ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ * ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺄﻣﺮﮎ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭ ﻣﺎ ٔ ﺍﻟﻨﺎﻃﻖ ﺑﺎﺳﻤﻰ ِ ُ ﺃﻳﻬﺎ ّ ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ﻳﺎ ّ ﺍﻧﻈﺮ ّ َ
ﻧﺰﻟﻨﺎ ٔ ٍ ﺍﻻﻣﺮﺍء ﻣﺎ ﻋﺠﺰ ﻋﻨﻪ ﻻﺣﺪ ﻣﻦ ٔ ﺃﻳﺎﻣﻰ ّ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﻓﻰ ّ ﺍﻧﺎ ّ
ﻳﺠﻤﻌﻨﺎ ﻣﻊ ﻋﻠﻤﺎء ﺍﻟﻌﺼﺮ ﺃﻥ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﺳﺄﻟﻨﺎﻩ ْ َ ْ ﺹ ٤٠
ِ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺎ ﻋﻈﻤﺘﻪ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﺠﺔ ﺍ ﻭ ﻟﻴﻈﻬﺮ ﻟﻪ ّ ُ ُُ ُُ ُُ َ
ﺍﻧﻪ ﺍﺭﺗﮑﺐ ﻣﺎ ﻧﺎﺡ ﺑﻪ ﺃﺭﺩﻧﺎ ﺑﺬﻟﮏ ٕ ّﺍﻻ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﺍﻟﻤﺤﺾ ّ َ
ﺳﮑﺎﻥ ﻣﺪﺍﺋﻦ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻭ ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺑﺬﻟﮏ ُ ِ ﻗﻀﻰ ﺑﻴﻨﻲ ّ ُ َ ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﺤﺎﮐﻢ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﻭ ﻣﻊ ﻣﺎ ﺗﺮﺍﻩ ﮐﻴﻒ ﻭ ﺑﻴﻨﻪ ّ ﺍﻥ ّ ﻻٓﻟﻬﻰ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﻳﻘﺪﺭ ﺃﻥ ﺍﻟﻄﻴﺮ ﺍ ٕ ﻳﻄﻴﺮ ّ ُ َ ﺣﺒﺲ ﺍﻧﮑﺴﺮﺕ ﻗﻮﺍﺩﻣﻪ ﺑﺄﺣﺠﺎﺭ ّ ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء ﻭ ُ ِ َ ُ
ﻓﻰ ﺳﺠﻦ ِ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻥ ﺍﻟﺼﺨﺮﺓ ﺍﻟﻤﻠﺴﺎء * ﻟﻌﻤﺮ ﺍّ ﺑﻨﻰ ﻣﻦ ّ َ ُ ُ َ
ﺫﮐﺮﺕ ﻓﻰ ﺑﺪﺃ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻓﻬﺬﺍ ﺃﻣﺎ ﻣﺎ ﻓﻰ ﻇﻠﻢ ﻋﻈﻴﻢ * ﻭ ّ َ
ﺍﻧﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻳﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺧﺘﻼﻑ ٔ ﺍﻻﻓﺌﺪﺓ ﻭ ﺍﻻﻧﻈﺎﺭ * ﻟﻮ ﺗﻘﻮﻝ ّ ﺣﻖ * ﻭ ﻟﻮ ﺗﻘﻮﻝ ﮐﻤﺎ ﺫﮐﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻳﮑﻮﻥ ﻫﺬﺍ ّ
ﺭﺏ ّ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍّ ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﺔ ﺍﻧﻪ ﻻ ﺭﻳﺐ ﻓﻴﻪ ّ
ﻳﻌﺒﺮ ﺑﻌﺒﺎﺭﺓ ﺍﻧﻪ ﮐﺎﻥ ﮐﻨﺰﴽ ّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ ﻣﺨﻔﻴﺎ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﻻ ُ ّ ُ ﺍﻋﺮﻑ ﮐﺎﻥ ﺃﺣﺒﺒﺖ ْ ﺃﻥ َ َ ْ ﻭ ﻻ ُﻳﺸﺎﺭ ﺑﺎﺷﺎﺭﺓ * ﻭ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ ْ َ ُ
ﺍﻟﺬﻯ ﻻ ﺃﻭﻝ ﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻻﻭﻝ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻓﻰ ّ ﻇﻠﻪ ﻣﻦ ٔ ّ ّ
ﺑﺎﻟﻌﻠﺔ ﺑﺎﻻﻭﻟﻴﺔ ﻭ ّ ﺑﺎﻻﻭﻟﻴﺔ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻻ ُﺗﻌ ُ ﺮﻑ ٔ ّ ّ ﺍﻧﻪ ﻣﺴﺒﻮﻕ ٔ ّ ّ ّ
ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﻴﻢ * ﻗﺪ ﮐﺎﻥ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻢ َ ِ ْ ﻳﻌﺮﻓﻬﺎ ّ
ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺮﺍﺭﺓ ﺍﻟﻤﺤﺪﺛﺔ َ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺗﺮﺍﻩ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻭ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ّ ﺹ ٤١
ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ﻋﻴﻨﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻦ ﺍﻣﺘﺰﺍﺝ ﺍﻟﻔﺎﻋﻞ ﻭ ﺍﻟﻤﻨﻔﻌﻞ ّ
ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﻨﺎء ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﺍﻟﻨﺒﺄ ٔ ﻳﻨﺒﺌﮏ ّ ﮐﺬﻟﮏ ّ
ﺍﻥ ﺍﻟﻔﺎﻋﻠﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﻨﻔﻌﻠﻴﻦ ﻗﺪ ُﺧﻠﻘﺖ ﻣﻦ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﻟﻤﻄﺎﻋﺔ ٕ ّ
ﺭﺑﮏ ﺍﻧﻬﺎ ﻫﻰ ّ ﻋﻠﺔ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻭ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻫﺎ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻣﻌﻠﻮﻝ ّ ﺍﻥ ّ ﻭ ّ ﺟﻞ ﺃﻥ ﻟﻬﻮ ﺛﻢ َ ﻋﺰ ﻭ ّ ﺍﻋﻠﻢ ّ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ّ ّ َ ﮐﻼﻡ ﺍّ
ﻻﻧﻪ ﺃﺟﻞ ﻣﻦ ﺃﻥ ﺃﻋﻠﻰ ﻭ ّ َ ﻣﻤﺎ ﺗﺪﺭﮐﻪ ﺍﻟﺤﻮﺍﺱ ٔ ّ ﻳﮑﻮﻥ ّ
ﻣﻘﺪﺳﺎ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﻨﺎﺻﺮ ﻟﻴﺲ ﺑﻄﺒﻴﻌﺔ ﻭ ﻻ ﺑﺠﻮﻫﺮ ﻗﺪ ﮐﺎﻥ ّ
ﺍﻧﻪ ﻇﻬﺮ ﺍﻻﺳﻄﻘﺴﺎﺕ ﺍﻟﻌﻮﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﺬﮐﻮﺭﺓ ﻭ ّ ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻓﺔ ﻭ ٔ ْ ُ ُ ّ
ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻟﻔﻆ ﻭ ﺻﻮﺕ ﻭ ﻫﻮ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ
ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻧﻪ ﻣﺎ ﺍﻧﻘﻄﻊ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﻴﺾ ٔ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ
ﻋﻤﺎ ﻋﻠﺔ ﺍﻟﻔﻴﻮﺿﺎﺕ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﮑﻮﻥ ّ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺎﻥ ّ َ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ّ ﻧﻔﺼﻞ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻧﺎ ﻻ ﻧﺤﺐ ﺃﻥ ّ ﮐﺎﻥ ﻭﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ّ ّ
ﺍﻟﻤﻌﺮﺿﻴﻦ ﻣﻤﺪﻭﺩﺓ ﺍﻟﻴﻨﺎ ﻟﻴﺴﺘﻤﻌﻮﺍ ﻣﺎ ﻳﻌﺘﺮﺿﻮﻥ ٔ ّ ﻻﻥ ﺁﺫﺍﻥ ُ
ﺑﺴﺮ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻻﻧﻬﻢ ﻻ ﻳﻨﺎﻟﻮﻥ ّ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ّ ﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺍﻻﺣﺪﻳﺔ ﻟﺬﺍ ﻳﻌﺘﺮﺿﻮﻥ ﻋﻤﺎ ﻇﻬﺮ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻮﺭ ّ ﻭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ّ
ﺍﻧﻬﻢ ﻳﻌﺘﺮﺿﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻭ ﻳﺼﻴﺤﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﺤﻖ ﺃﻥ ﻳﻘﺎﻝ ّ ّ
ﻋﻼﻡ ﺍﻟﻐﻴﻮﺏ * ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﻭ ﺃﻧﺒﺄﻩ ﺑﻴﻨﻪ ﺍﻟﺤﻖ ّ ّ ﻋﺮﻓﻮﻩ ﻻ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ّ
ﺹ ٤٢ ﮐﻠﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻭ ﻫﻢ ﻟﻌﻤﺮﮎ ﻻ ﺗﺮﺟﻊ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺗﻬﻢ ﻟﮑﻞ ﺑﻨﺎ ﺃﻣﺮ ﻣﻦ ﻣﺒﺪﺃ ﻭ ﻻﺑﺪ ﻳﻔﻘﻬﻮﻥ * ﻟﮑﻞ ٍ ّ ّ ّ
ﺍﻟﻤﺰﻳﻦ ﺍﻟﮑﻮﻥ ﺍﻟﺘﻲ ﺳﺒﻘﺖ ﺍﻟﻌﻠﺔ ّ ﺍﻧﻪ ﻫﺬﻩ ّ َ ﻣﻦ ﺑﺎﻥ ﻭ ّ ّ َ
ﮐﻞ ﺣﻴﻦ * ﺑﺎﻟﻄﺮﺍﺯ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ﻣﻊ ّ ﺗﺠﺪﺩﻩ ﻭ ﺣﺪﻭﺛﻪ ﻓﻰ ّ ّ
ﺍﻟﺬﻱ ﺧﻠﻖ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﻨﺎء ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻓﺎﻧﻈﺮ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ّ
ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻔﺴﻪ ﻭ ﻣﺎ ُﺳﻄﺮ ﻳﺮﻳﮏ َ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﻓﻴﻪ ﺍﻧﻪ ُ َ
ﺍﻟﺼﺎﻧﻊ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﻭ ﻳﺨﺒﺮﮎ ﺑﻤﺎ ﻓﻴﻪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻴﻪ ﻣﻦ ﻗﻠﻢ ﺭﺑﮏ ّ
ﻣﺒﻴﻦ ﻓﺼﻴﺢ * ﻭ ﻳﻔﺼﺢ ﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻳﻐﻨﻴﮏ ﻋﻦ ّ ﮐﻞ ّ ِ ﺍﻟﻤﺒﺘﻌﺚ ﺍﻟﻄﺒﻴﻌﺔ ﺑﮑﻴﻨﻮﻧﺘﻬﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﺳﻤﻰ ﻗﻞ ٕ ّ ﺍﻥ ّ َ
ﺍﻟﻤﮑﻮﻥ ﻭ ﻗﺪ ﺗﺨﺘﻠﻒ ﻇﻬﻮﺭﺍﺗﻬﺎ ﺑﺴﺒﺐ ﻣﻦ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ﻭ
ﻔﺮﺳﻴﻦ * ﻭ ﻫﻰ ﺍﻻﺭﺍﺩﺓ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﻓﻰ ﺍﺧﺘﻼﻓﻬﺎ ٓ ﻻﻳﺎﺕ ﻟﻠﻤﺘ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻟﺘﻘﺪﻳﺮ ﻣﻦ ّ ﻓﻰ ﺭﺗﺒﺔ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺑﻨﻔﺲ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﻻﺣﺪ ﺍﻟﻤﺸﻴﺔ ﻋﻠﻴﻢ * ﻭ ﻟﻮ ﻗﻴﻞ ﺍﻧﻬﺎ ﻟﻬﻰ ﺍﻻﻣﮑﺎﻧﻴﺔ ﻟﻴﺲ ٔ ّ ّ
ﻗﺪﺭﺓ ﻋﺠﺰ ﻋﻦ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻗﺪﺭ ﻓﻴﻬﺎ ﺃﻥ ْ ً ﻳﻌﺘﺮﺽ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ َ َ
ﺗﺠﻠﻲ ﺍﻥ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮ ﻻ ﻳﺮﻯ ﻓﻴﻬﺎ ٕ ّﺍﻻ ّ ﮐﻨﻬﻬﺎ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻮﻥ * ّ َ ﺍﻟﻤﮑﻮﻥ * ﻗﻞ ﻫﺬﺍ ﮐﻮﻥ ﻻ ﻳﺪﺭﮐﻪ ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ ﺍﺳﻤﻨﺎ
ِ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻄﺒﻴﻌﺔ ﻣﻦ ﻇﻬﻮﺭﻩ ﻭ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﻪ ّ ﺗﺤﻴﺮﺕ ّ ُ ﺹ ٤٣
ﻗﺒﻞ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻟﻴﺲ ﻟﺠﻨﺎﺑﮏ ﺃﻥ ﺗﻠﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ َ ُ
ﺍﻧﻪ ﻟﻴﮑﻔﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺑﻌﺪ * ﺍﺫﮐﺮ ﻭ َ ُ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻭ ﻣﺎ ﻇﻬﺮ ﻓﻴﻪ ّ َ
ﺍﻥ ﺍﻟﺒﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﻻﺷﺎﺭﺍﺕ ﻓﻰ ﺫﮐﺮ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ُ ْ ِ ﺗﺨﻤﺪ
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﻤﺎ ﺗﺸﺘﻌﻞ ﺑﻪ ﺗﻨﻄﻖ ﺣﺮﺍﺭﺓ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﻟﮏ ﺃﻥ َ َ َ
ﺍﻻﻓﺌﺪﺓ ﻭ ﺗﻄﻴﺮ ﺃﺟﺴﺎﺩ ﺍﻟﻤﻘﺒﻠﻴﻦ * ﻣﻦ ﻳﻮﻗﻦ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺎﻟﺨﻠﻖ ٔ ُ
ﺍﻧﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ ﻭ ﻳﺮﻯ ﻗﻴﻮﻣﴼ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ ﻣﻬﻴﻤﻨﴼ ّ ّ ﮐﻞ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺒﺼﺮ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ٔ ﺍﻻﮐﺒﺮ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ّ
ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺑﻘﻮﺓ ﺍﻻﺳﻢ ٔ ﻣﻮﻗﻦ ﺑﺼﻴﺮ * ٕ ْ ِ ﺍﻣﺶ ّ ﺍﺳﺮﺍﺭ ِ ﻟﺘﺮﻯ ﺍﻥ ﺍﻃﻠﻊ ﺑﻪ ﺗﻄﻠﻊ ﺑﻤﺎ ﻻ ّ ﺪﻡ ﻭ ّ ٌ ﺃﺣﺪ ّ َ ِ َ ﺍﻟﻘ َ ِ
ﮐﺎﻟﺸﺮﻳﺎﻥ ﻓﻰ ﻧﺒﺎﺿﺎ ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ْ ﺍﻟﻤﺆﻳﺪ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﮐﻦ ّ ّ ّ ﻟﻴﺤﺪﺙ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﺮﺍﺭﺓ ﺍﻟﻤﺤﺪﺛﺔ ﻣﻦ ﺟﺴﺪ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ِ َ ْ َ َ
ﺍﻧﮏ ﻋﺎﺷﺮﺕ ﻣﻌﻰ ﺍﻟﺤﺮﮐﺔ ﻣﺎ ﺗﺴﺮﻉ ﺑﻪ ﺃﻓﺌﺪﺓ ّ ﺍﻟﻤﺘﻮﻗﻔﻴﻦ * ّ ﺍﺫﮐﻨﺎ ﺃﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺃﻳﺖ َﺷﻤﻮﺱ َﺳﻤﺎء ﺣﮑﻤﺘﻰ ﻭ ّ َ ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻨﻮﺭ ّ ﺍﻥ ّ ﻒ ﺣﺠﺎﺏ ﻣﻦ ّ ﺧﻠﻒ ﺳﺒﻌﻴﻦ ﺃﻟ َ
ﺍﻻﻣﻴﻦ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻔﻴﻀﺎﻥ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺍﻟﺼﺎﺩﻕ ٔ ّ ﺍﺫﮐﻨﺎ ﺑﻴﻨﺎ ﻟﮏ ّ ﺍﻧﺎ ّ ّ ﺍﻟﻔﻴﺎﺽ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ٕ ّ ﺭﺑﻪ ّ ﺃﻳﺎﻡ ّ ﻓﻰ ّ
ﺃﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﺨﻠﻴﻘﺔ ﻭ ﻣﺒﺪﺃﻫﺎ ﺳﻤﻰ ﺑﺎﻟﻤﺠﻴﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺍﻕ ﻓﻰ ﺑﻴﺖ ﻣﻦ ّ َ
ﺹ ٤٤
ﺑﺄﻧﻪ ﻓﻠﻤﺎ ﺧﺮﺟﻨﺎ ﺍﻗﺘﺼﺮﻧﺎ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﻫﺎ ﻭ ّ َ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ّ ﻋﻠﺘﻬﺎ * ّ
ﻣﺒﻠﻎ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺑﺒﻴﺎﻥ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﮐﻦ ّ
ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍﻻ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻓﻰ ٔ َ ْ ُ ﺍﻻﺷﺠﺎﺭ ﻭ ﺗﻨﻄﻖ ّ ﺗﺤﺪﺙ ﺑﻪ ّ
ﺍﻥ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺟﻮﻫﺮ ﻳﻄﻠﺐ ﺍﻟﻨﻔﻮﺫ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ * ﻗﻞ ّ
ﺍﻟﻠﻄﺎﻓﺔ ﻣﻨﻮﻃﺔ ﺑﺎﻟﻠﻄﺎﻓﺔ * ﻭ ّ ﻣﻌﻠﻖ ّ ﺍﻟﻨﻔﻮﺫ ّ ﺃﻣﺎ ّ ﻭ ﺍﻻﻋﺘﺪﺍﻝ * ّ ﺃﻣﺎ ﺍﻻﻋﺘﺪﺍﻝ ٕﺍﻣﺘﺰﺍﺟﻪ ﺍﻟﺼﺎﻓﻴﺔ * ﻭ ّ ﺑﺎﻟﻘﻠﻮﺏ ﺍﻟﻔﺎﺭﻏﺔ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﻓﻴﻤﺎ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ * ﺑﺎﻟﺤﮑﻤﺔ ّ ﺍﻟﺰﺑﺮ ﻭ ٔ ّ ﻧﺰﻟﻨﺎﻫﺎ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﺘﻰ ّ
ﻟﺘﻌﺮﻑ ﻣﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎﻩ ﺍﻟﻔﻴﺎﺽ ِ َ َ ﺭﺑﮏ ّ ﻣﺸﻴﺔ ّ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ّ ّ
ﻓﻰ َ ِ ﺗﻤﺴﮑﻮﺍ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﻧﮑﺮﻭﺍ ﺍ ﻭ ﺍﻥ ّ ﻏﻴﺎﻫﺐ ٓ ﺍﻻﻳﺎﺕ * ّ ّ
ﺑﺎﻟﻄﺒﻴﻌﺔ ﻣﻦ ﺣﻴﺚ ﻫﻰﻫﻰ ﻟﻴﺲ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻣﻦ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻻ ّ
ﺍﻧﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻬﺎﺋﻤﻴﻦ * ﺃﻭﻟﺌﮏ ﻣﺎ ﺑﻠﻐﻮﺍ ﻣﻦ ﺣﮑﻤﺔ ﺍﻻ ّ
ﺃﺑﺼﺎﺭﻫﻢ ﺳﮑﺮﺕ ﺍﻟﺬﺭﻭﺓ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﻟﻐﺎﻳﺔ ﺍﻟﻘﺼﻮﻯ ِﻟﺬﺍ ْ َ ُ َ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﻔﺖ ﺃﻓﮑﺎﺭﻫﻢ ﻭ ّﺍﻻ ﺭﺅﺳﺎء ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻋﺘﺮﻓﻮﺍ ﺑﺎ
ﻣﻠﺖ ﻟﻤﺎ ُ ِ ْ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﻭ ّ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ّ ﺍﻟﺸﺮﻕ ﻣﻦ ﺻﻨﺎﺋﻊ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻐﺮﺏ ﻟﺬﺍ ﻫﺎﻣﻮﺍ ُ ﻋﻴﻮﻥ ﺃﻫﻞ ّ ﺍﻥ ﻓﻰ ٔ ﻣﺴﺒﺒﻬﺎ ﻭ ﻣﻤ ّﺪﻫﺎ ﻣﻊ ّ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻦ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﻣﻌﺎﺩﻧﻬﺎ ﻣﺎ ﺃﻧﮑﺮﻭﺍ ّ ﺹ ٤٥
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻣﺒﺪﻋﻬﺎ ﻭ َﻣﺒﺪﺃﻫﺎ ّ ﻋﻠﺘﻬﺎ ﻭ ُ ِ َ ﺭﺑﮏ ﻳﻌﻠﻢ ﻭ ّ ﺍﻥ ّ
ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺃﮐﺜﺮﻫﻢ ﻻ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ * ﻭ ﻟﻨﺎ ﺃﻥ ﻧﺬﮐﺮ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ
ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺑﻌﺾ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺍﻟﺤﮑﻤﺎء ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﻣﺎﻟﮏ ٔ َ
ﺃﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﺼﺎﻧﻊ ﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻳﻮﻗﻨﻦ ّ ﻟﻴﻔﺘﺢ ﺑﻬﺎ ﺃﺑﺼﺎﺭ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻭ ُ ُ َ
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻟﺤﮑﻤﺎء ﺍﻟﻤﺒﺪﻉ ﺍﻟﻤﻨﺸﺊ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻭ ﻟﻮ ُﻳﺮﻯ َ
ﺍﻟﺼﻨﺎﺋﻊ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻟﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻌﺼﺮ ٌ ﻳﺪ ﻃﻮﻟﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ّ ﺃﮐﺜﺮﻫﺎ ﻣﻦ ﻟﻴﻌﻠﻢ ّ ﺍﻧﻬﻢ ﺃﺧﺬﻭﺍ َ ﺃﺣﺪ ﺑﻌﻴﻦ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮﺓ َ َ ْ َ ُ
ﺃﺳﺴﻮﺍ ﺃﺳﺎﺱ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﺣﮑﻤﺎء ﺍﻟﻘﺒﻞ ﻭ ﻫﻢ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ
ﺭﺑﮏ ﺷﻴﺪﻭﺍ ﻣﻬﺪﻭﺍ ﺃﺭﮐﺎﻧﻬﺎ ﮐﺬﻟﮏ ﻳﻨﺒّﺌﮏ ّ ﺑﻨﻴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ّ ﻭ ّ َ َ
ﻻﻧﻬﻢ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ * ﻭ ﺍﻟﻘﺪﻣﺎء ﺃﺧﺬﻭﺍ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻣﻦ ٔ ﺍﻻﻧﺒﻴﺎء ٔ ّ َ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻﻟﻬﻴﺔ ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻈﺎﻫﺮ ٔ َ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ٓ ّ َ
ﺳﻠﺴﺎﻝ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻬﻢ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻣﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﺰﻻﻝ ِ ْ ﺍﻟﺮﺑﺎﻧﻴﺔ * ﻣﻦ ّ ّّ ﻟﮑﻞ ﻧﺼﻴﺐ ﻋﻠﻰ ﺛﻤﺎﻟﺔ ﺍﻟﮑﺄﺱ ّ ﺷﺮﺏ ُ َ ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ِ َ
ﺃﺑﻴﺪ ْﻗﻠﻴﺲ ﺍّﻟﺬﻯ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻌﺎﺩﻝ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ّ ﺍﻥ ِ َ ﻣﻘﺪﺍﺭﻩ ّ
ﺍﺷﺘﻬﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﺯﻣﻦ ﺩﺍﻭﺩ * ﻭ ﻓﻴﺜﺎﻏﻮﺭﺙ
ﻓﻰ ﺯﻣﻦ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﺑﻦ ﺩﺍﻭﺩ * ﻭ ﺃﺧﺬ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻣﻦ ﻣﻌﺪﻥ
ﺣﻔﻴﻒ َ َ ِ ﺍﻟﻔﻠﮏ ﻭ ﺑﻠﻎ ﻇﻦ ﺍﻧﻪ ﺳﻤﻊ ﺍﻟﻨﺒﻮﺓ ﻭ ﻫﻮ ّ ﺍﻟﺬﻯ ّ ّ َ ﺹ ٤٦
ﻣﻘﺎﻡ َ َ ِ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﻳﻔﺼﻞ ّ ﺍﻟﻤﻠﮏ ّ ﮐﻞ ﺃﻣﺮ ﺍﺫﺍ ﺷﺎء ّ ﺭﺑﮏ ّ ﺍﻥ ّ
ﻻﻧﺒﻴﺎء ﺍﺱ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺃﺻﻠﻬﺎ ﻣﻦ ﺍ ٔ َ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﻤﺤﻴﻂ * ّ ﺍﻥ َ
ﺍﻻﻧﻈﺎﺭ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﻔﺖ ﻣﻌﺎﻧﻴﻬﺎ ﻭ ﺃﺳﺮﺍﺭﻫﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺑﺎﺧﺘﻼﻑ ٔ ُ
ﺍﻻﻧﺒﻴﺎء ﺗﮑﻠﻢ ﻓﻴﻪ ﺍﻧﺎ ﻧﺬﮐﺮ ﻟﮏ ﻧﺒﺄ ﻳﻮﻡ ّ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ ٔ ٌ ﻭ ﺍﻟﻌﻘﻮﻝ * ّ ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻤﻠﻬﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﺑﻤﺎ ّ ﻋﻠﻤﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ّ ﺍﻥ ّ
ﻳﻨﺎﺑﻴﻊ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺍﻧﻔﺠﺮﺕ ﻓﻠﻤﺎ ُ ْ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * ّ
ِ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺧﻤ ِﺮ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ْ ﺳﮑﺮ َ ْ ﻣﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺃﺧﺬ ُ ْ ُ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻣﻦ ﻓﻨﺎﺋﻪ ﻗﺎﻝ * ٓ ﺍﻟﺮﻭﺡ * ﻣﻦ ﺍﻻﻥ ﻗﺪ َﻣﻼٔ ّ ُ
ﺭﺍﺋﺤﺔ ﺍﻟﺤﻠﻮﻝ ﺃﺧﺬ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﻭ ﻭﺟﺪ ﻣﻨﻪ ﻋﻠﻰ ﺯﻋﻤﻪ َ
ﺣﺰﺏ ﺍﺗﺒﻌﻪ ﺍﻟﺪﺧﻮﻝ ﻭ ّ ﻭ ّ ﺷﺘﻰ ﻭ ّ ﺍﺳﺘﺪﻝ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﺑﺒﻴﺎﻧﺎﺕ ّ ٌ
ﻧﻔﺼﻞ ﺍﻧﺎ ﻧﺬﮐﺮ ﺃﺳﻤﺎﻫﻢ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻭ ّ ﺍﻟﻨﺎﺱ * ﻟﻮ ّ ﻣﻦ ّ ﺍﻥ ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ﻟﮏ َ ُ ﻧﺒﻌﺪ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺮﺍﻡ ّ ﻟﻴﻄﻮﻝ ﺍﻟﮑﻼﻡ ﻭ َ ْ ُ
ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺎﻟﺮﺣﻴﻖ ﺍﻟﻤﺨﺘﻮﻡ ّ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ﺍﻟﻌﻼﻡ * ﻭ ﻣﻨﻬﻢ َ ْ ﻣﻦ ﻓﺎﺯ ّ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ * ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ُ ّ ّ ﻓﮏ ﺑﻤﻔﺘﺎﺡ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻳﺎﺕ ّ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ﺑﻞ ﻣﺎﺕ ﺃﮐﺜﺮﻫﻢ ﺍﻟﻔﻼﺳﻔﺔ ﻣﺎ ﺃﻧﮑﺮﻭﺍ ﺍﻥ ﻗﻞ ّ َ َ
ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ﻓﻰ ﺣﺴﺮﺓ ﻋﺮﻓﺎﻧﻪ ﮐﻤﺎ ﺷﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ﺑﻌﻀﻬﻢ ّ ﺍﻥ
ﺍﻟﻄﺒﻴﺐ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﮐﺒﺎﺭ ﺍﻟﻔﻼﺳﻔﺔ ﺍﻥ ﺑﻘﺮﺍﻁ ّ ﺍﻟﻤﺨﺒﺮ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﺹ ٤٧
ﺍﻧﻪ ﮐﺎﻥ ﺣﮑﻴﻤﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﻑ ﺑﺎ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ * ﻭ ﺑﻌﺪﻩ ُ ْ ﺳﻘﺮﺍﻁ ّ
ﺍﻟﻨﻔﺲ َﻋﻦ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻧﻬﻰ ّ ﻓﺎﺿﻼ ﺯﺍﻫﺪﺍ ﺍﺷﺘﻐﻞ ّ ﺑﺎﻟﺮﻳﺎﺿﺔ ﻭ َ َ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﺰﻝ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺠﺒﻞ ﻭ ﺃﻗﺎﻡ ﻓﻰ ﻭ ﺃﻋﺮﺽ ﻋﻦ ّ ﻣﻼﺫ ﺳﺒﻴﻞ ﻋﻠﻤﻬﻢ ﺍﻻﻭﺛﺎﻥ ﻭ ّ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻋﻦ ﻋﺒﺎﺩﺓ ٔ َ ﻏﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﻊ ّ
ﺍﻟﺠﻬﺎﻝ ﻭ ﺃﺧﺬﻭﻩ ﻭ ﻗﺘﻠﻮﻩ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺛﺎﺭﺕ ﻋﻠﻴﻪ ّ ُ ّ
ﺃﺣﺪ ﺍﻟﺴﺮﻳﻊ * ﻣﺎ ﺍﻟﺴﺠﻦ ﮐﺬﻟﮏ ّ ﻳﻘﺺ ﻟﮏ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻘﻠﻢ ّ ّ ﻓﻰ ّ ﮐﻠﻬﺎ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﻔﻼﺳﻔﺔ ّ ﺍﻧﻪ ّ ُ ﺑﺼﺮ ﻫﺬﺍ ّ ُ ِ ﺍﻟﺮﺟﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﻠﺴﻔﺔ ّ َ َ
ﺃﻧﻪ ﻣﻦ ﻗﺪ ﮐﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺟﺎﻧﺐ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻧﺸﻬﺪ ّ
ﺍﺧﺺ ﺍﻟﻘﺎﺋﻤﻴﻦ ﻟﺨﺪﻣﺘﻬﺎ ﻭ ﻟﻪ ﻳﺪ ﻃﻮﻟﻰ ﻓﻮﺍﺭﺱ ﻣﻀﻤﺎﺭﻫﺎ ﻭ ّ
ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﻤﺸﻬﻮﺩﺓ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺴﺘﻮﺭ ﻋﻨﻬﻢ ﮐﺄﻧﻪ ﻓﺎﺯ َ ْ َ ٍ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﮑﻮﺛﺮ ﺑﺠﺮﻋﺔ ﺍﺫ ﻓﺎﺽ ﺍﻟﺒﺤﺮ ٔ ّ
ﺍﻟﻄﺒﻴﻌﺔ ﺍﻟﻤﺨﺼﻮﺻﺔ ﺍﻟﻤﻌﺘﺪﻟﺔ ﺍﻃﻠﻊ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻟﺬﻯ ّ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ﻫﻮ ّ ﺑﺎﻟﺮﻭﺡ ﺍﻻﻧﺴﺎﻧﻲ ﺍﻧﻬﺎ ﺃﺷﺒﻪ ٔ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﺍﻟﻤﻮﺻﻮﻓﻪ ﺑﺎﻟﻐﻠﺒﺔ ﻭ ّ ُ
ﺍﻟﺠﻮﺍﻧﻰ * ﻭ ﻟﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻓﻰ ﻗﺪ ﺃﺧﺮﺟﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﺴﺪ ّ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺣﮑﻤﺎء ﺍﻟﻌﺼﺮ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﻨﻴﺎﻥ ﺍﻟﻤﺮﺻﻮﺹ * ﻟﻮ ﺗﺴﺄﻝ َ ﺭﺑﮏ ﻳﻘﻮﻝ ﻟﺘﺮﻯ ﻋﺠﺰﻫﻢ ﻋﻦ ﺍﺩﺭﺍﮐﻪ ّ ﺍﻥ ّ ّ ﻋﻤﺎ ﺫﮐﺮﻩ َ َ َ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺃﮐﺜﺮﻫﻢ ﻻ ﻳﻔﻘﻬﻮﻥ * ﻭ ﺑﻌﺪﻩ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ ﺹ ٤٨
ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ٓ ﻟﺴﻘﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺬﮐﻮﺭ ﺍﻧﻪ ﮐﺎﻥ ﺗﻠﻤﻴﺬﴽ ِ ُ َ ﺍﻻﻟﻬﻰ ّ
ﺃﻗﺮ ﺑﺎ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻭ ﺟﻠﺲ ﻋﻠﻰ ﮐﺮﺳﻰ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﺑﻌﺪﻩ ﻭ ّ ّ ﺳﻤﻲ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻨﺔ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ﻭ ﺑﻌﺪﻩ ﻣﻦ ُ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﺳﺘﻨﺒﻂ ﺑﺎﺭﺳﻄﻮ ﻃﺎﻟﻴﺲ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ﺍﻟﻤﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻫﻮ ّ
ﺍﻟﺒﺨﺎﺭﻳﺔ * ﻭ ﻫﺆﻻء ﻣﻦ ﺻﻨﺎﺩﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻭ ﮐﺒﺮﺍﺋﻬﻢ ﺍﻟﻘﻮﺓ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﻪ ِﺯﻣﺎﻡ ﺃﻗﺮﻭﺍ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﻓﻮﺍ ﺑﺎﻟﻘﺪﻳﻢ ّ ﮐﻠﻬﻢ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺛﻢ ﺑﻠﻴﻨﻮﺱ ّ ﺍﺫﮐﺮ ﻟﮏ ﻣﺎ ّ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ * ّ ﺗﮑﻠﻢ ﺑﻪ َ ُ ُ
ﻋﺮﻑ ﻣﺎ ﺫﮐﺮﻩ ﺃﺑﻮ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻣﻦ ﺃﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﺨﻠﻴﻘﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺍﺣﻪ
ﺍﻟﻠﻮﺡ ﻟﻴﻮﻗﻦ ﺑﻴﻨﺎﻩ ﻟﮏ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﺍﻟﮑﻞ ﺑﻤﺎ ّ ّ ﺍﻟﺰﺑﺮﺟﺪﻳﺔ ِ ُ ِ َ ّ
ﻳﻌﺼﺮ ﺑﺄﻳﺎﺩﻯ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻟﻴﺠﺮﻯ ﺍﻟﻤﺸﻬﻮﺩ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﻮ ُ ْ َ ُ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ﻻﺣﻴﺎء ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻣﻨﻪ ُ
ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ * ﺭﺑﻪ ﻳﺴﺒﺢ ﻳﺴﺒﺢ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻭ ُ َ ُ َ َْ ُ َ
ﺭﺑﮏ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻗﺪ ﺗﻀ ﻮﻋﺖ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻮﺣﻰ ﻣﻦ ﺁﻳﺎﺕ ّ ﺍﻟﺴﻤﻊ ﻭ ﺍﻟﺒﺼﺮ ﻻ ﻳﻨﮑﺮﻫﺎ ٕ ّﺍﻻ ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﴼ ﻋﻦ ّ ُ
ﺭﺑﮏ ﻳﺸﻬﺪ ﺍﻟﺸﺌﻮﻧﺎﺕ ﺍﻻﻧﺴﺎﻧﻴﺔ ﻭ ﺍﻟﻔﺆﺍﺩ ﻭ ﻋﻦ ّ ﺍﻥ ّ ّ ﮐﻞ ّ ﻭ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻘﻮﻝ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻻ ﻳﻌﺮﻓﻮﻥ * ﻭ ﻫﻮ ّ ّ ﻟﮑﻦ ّ َ
ﺍﻟﻄﻠﺴﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺮ ﺑﻠﻴﻨﻮﺱ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﻌﺠﺎﺋﺐ ﻭ ّ َ ُِ ﺹ ٤٩ ﻣﻨﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻣﺎ ﻻ ﺍﻧﺘﺸﺮ ﻣﻦ ﻏﻴﺮﻩ * ﻭ ﻗﺪ
ﺍﺳﻤﻊ ﻣﺎﻗﺎﻝ ﺍﺭﺗﻘﻰ ﺍﻟﻰ ﺃﻋﻠﻰ ﻣﺮﺍﻗﻰ ﺍﻟﺨﻀﻮﻉ ﻭ ﺍﻻﺑﺘﻬﺎﻝ ٕ ْ َ ْ
ﺭﺑﻰ ﻓﻰ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻪ ﻣﻊ ﺍﻟﻐﻨﻰ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ ) ﻳﺪﻯ ّ ُ ﺃﻗﻮﻡ ﺑﻴﻦ َ َ ْ ّ
ﻻﻥ ﻧﻔﺴﻪ ٔ ﺃﺻﻔﻪ ﺑﻤﺎ ﻭﺻﻒ ﺑﻪ َ ﻓﺎﺫﮐﺮ ﺁﻻﻩ ﻭ ﻧﻌﻤﺎﻩ ﻭ ِ ُ
ﺭﺏ ﺃﮐﻮﻥ ً ﺭﺣﻤﺔ ﻭ ﻫﺪﻯ ﻟﻤﻦ ﻳﻘﺒﻞ ﻗﻮﻟﻰ ( ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻗﺎﻝ ) ﻳﺎ ّ
ﺃﻧﺖ ﺍﻻ ﻟﻪ ﻭ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ﻏﻴﺮﮎ ﻭ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﻭ ﻻ ﺧﺎﻟﻖ ﻏﻴﺮﮎ
ﻗﻮﻧﻰ ﻓﻘﺪ ﺭﺟﻒ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺑﺖ ﻣﻔﺎﺻﻠﻰ ﺃﻳﺪﻧﻰ ﻭ ّ ّ
ﻭ ﺫﻫﺐ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﻌﺖ ﻓﮑﺮﺗﻰ َ ْ ِ ﺃﻧﻄﻖ ﺍﻟﻘﻮﺓ ﻭ ِ ْ ﻓﺄﻋﻄﻨﻰ ّ َ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺣﺘﻰ ﺃﺗﮑﻠﻢ ﺑﺎﻟﺤﮑﻤﺔ ( ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻗﺎﻝ ) ٕ ّ ﻟﺴﺎﻧﻰ ّ ّ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ّ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ( ّ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ّ
ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ ّ ﺍﻟﺮﻣﻮﺯ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻧﺔ ﻓﻰ ٔ ﺍﻃﻠﻊ ﻋﻠﻰ ﺃﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﺨﻠﻴﻘﺔ ﻭ ّ
ﻣﻤﺎ ﺫﮐﺮﻧﺎﻩ ﻧﺤﺐ ﺃﻥ ﺍﻧﺎ ﻻ ﻧﺬﮐﺮ َ ﺃﺯﻳﺪ ّ ﺍﻟﻬﺮﻣﺴﻴﺔ * ٕ ّ ّ َ ّ
ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻋﻠﻰ ﻗﻠﺒﻰ ّ ﻭ ﻧﺬﮐﺮ ﻣﺎ ﺃﻟﻘﻰ ّ ُ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ﻟﻌﻤﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻻ
ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺴﺪﺭﺓ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻥ ﺗﻨﻄﻖ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ٕ ّ َ ﺗﺤﺐ ّ ُ ّ
ﻣﻤﺎ ﺗﮑﻠﻤﺖ ﺑﮑﻠﻤﺔ ّ ﺣﺒﻲ ّ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﻟﻮ ﻻ ُ ّ ﺍﻳﺎﮎ ﻣﺎ ّ ُ
ﺛﻢ ﺍﺣﻔﻈﻪ ﮐﻤﺎ ﺗﺤﻔﻆ ﻋﻴﻨﻴﮏ ﺫﮐﺮﻧﺎﻩ ٕ ْ َ ْ ﺍﻋﺮﻑ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ
ﺹ ٥٠
ﮐﺘﺐ ﺍﻧﺎ ﻣﺎ ﻗﺮﺃﻧﺎ ﺍﻧﮏ ﺗﻌﻠﻢ ٕ ّ ﺍﻟﺸﺎﮐﺮﻳﻦ * ﻭ ّ ﻭ ﮐﻦ ﻣﻦ ّ َ
ﮐﻠﻤﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎ ﺃﻥ ﺍﻃﻠﻌﻨﺎ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ّ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻭ ﻣﺎ ّ
ﻧﺬﮐﺮ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺎء ﻳﻈﻬﺮ ﻣﺎ ﻇﻬﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ
ﺭﺑﮏ ﻧﺮﻯ ﺍﻟﺰﺑﺮ ﻓﻰ ﻟﻮﺡ ﺃﻣﺎﻡ ﻭﺟﻪ ّ َ ﻭ ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﻭ ّ
ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻋﻠﻤﻪ ّ ﻭ ﻧﮑﺘﺐ ّ ﺍﻧﻪ ﺃﺣﺎﻁ ُ ُ
ﻋﻠﻢ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﺭﻗﻢ ﻓﻴﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻥ ُ ﻟﻮﺡ ُ ِ َ
ﺍﻥ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﻦ ﻭ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ّﺍﻻ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ٕ ّ
ﻣﻤﺮﺩﴽ ﻋﻦ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﺣﻴﺚ ﻫﻮ ﻫﻮ ﻗﺪ ﺟﻌﻠﻪ ﺍّ
ﺍﻧﻪ ﻻ ﻳﺤﮑﻰ ّﺍﻻ ﻋﻦ ﺍ ﻭﺣﺪﻩ ﻳﺸﻬﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﺤﮑﻤﺎء ّ
ﺑﺬﻟﮏ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ُ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻋﻦ ﻣﻄﻠﻌﻬﺎ ٔ ﺍﻳﺎﮐﻢ ْ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﻳﻤﻨﻌﮑﻢ ُ ﺃﻥ َ
ﻗﺪﺭﻧﺎ ﺑﺮﺑﮑﻢ ﺍﻧﺎ ّ ﺍﻟﻤﻌﻠﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ٕ ّ ﺗﻤﺴﮑﻮﺍ ّ ﻭ ﻣﺸﺮﻗﻬﺎ ّ ِ ﻟﮑﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻟﮑﻞ ﺳﺎﻋﺔ ﻗﺴﻤﺔ ﻭ ﻟﮑﻞ ﺃﺭﺽ ﻧﺼﻴﺒﴼ ﻭ ّ ّ ّ
ﺍﻧﺎ ﺟﻌﻠﻨﺎﻫﺎ ﻟﮑﻞ ﺣﺎﻝ ﻣﻘﺎﻻ * ﻓﺎﻧﻈﺮﻭﺍ ﺯﻣﺎﻧﴼ ﻭ ّ َ ﺍﻟﻴﻮﻧﺎﻥ
ﺛﻞ ﮐﺮﺳﻰ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻓﻰ ﺑﺮﻫﺔ ﻃﻮﻳﻠﺔ ﻓﻠﻤﺎ ﺟﺎء ُ ﺃﺟﻠﻬﺎ ُ ّ ّ ﻣﺼﺎﺑﻴﺤﻬﺎ ﻭ ُ ِ ﻧﮑﺜﺖ ﺧﺒﺖ ﮐﻞ ﻋﺮﺷﻬﺎ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ َ ْ ُ ُ ُ
ﺍﻻﺧﺬ ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ٓ ﺃﻋﻼﻣﻬﺎ ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺄﺧﺬ ﻭ ﻧﻌﻄﻰ ّ ﺍﻥ ّ ُ ﺹ ٥١
ﺍﻟﻤﻌﻄﻰ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻗﺪ ﺃﻭﺩﻋﻨﺎ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻓﻰ ﺗﺸﺮﻕ ﻣﻦ ﺍﻓﻘﻬﺎ ﺃﻣﺮﴽ ﻣﻦ ّ ﮐﻞ ﺃﺭﺽ ﺍﺫﺍ ﺟﺎء ﺍﻟﻤﻴﻘﺎﺕ ُ ْ ِ ُ
ﮐﻞ ﺍﻧﺎ ﻟﻮ ﻧﺮﻳﺪ ﺃﻥ ﻧﺬﮐﺮ ﻟﮏ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ّ
ِ ْ ٍ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﻣﺎ ﻭﻟﺞ ﻓﻴﻬﺎ ﻭ ﻇﻬﺮ ﻣﻨﻬﺎ ﻗﻄﻌﺔ ﻣﻦ ﻗﻄﻌﺎﺕ ٔ
ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻟﻨﻘﺪﺭ ّ ﻋﻠﻤﻪ ّ ﺍﻥ ّ ﺭﺑﮏ ﺃﺣﺎﻁ ِ ُ ََْ ِ َ
ﺃﻧﻪ ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺪﻣﺎء ﻣﺎ ﻟﻢ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﮑﻤﺎء ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ّ ّ
ﺍﻧﻪ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻧﺎ ﻧﺬﮐﺮ ﻟﮏ ﻧﺒﺄ ُ ْ ُ ﻣﻮﺭﻃﺲ ّ ﺍﻟﻤﻌﺎﺻﺮﻳﻦ ّ
ﺳﺘﻴﻦ ﻣﻴﻼ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻇﻬﺮ ﺍﻟﺤﮑﻤﺎء ﻭ ﺻﻨﻊ ﺁﻟﺔ ُ ِ ُ ﺗﺴﻤﻊ ﻋﻠﻰ ّ
ﻳﻈﻬﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ّ ﺍﻥ ّ ﺭﺑﮏ ُ ِ ُ ﻣﻦ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﺎ ﻻ ﺗﺮﺍﻩ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﺍﻟﻤﺪﺑﺮ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ّ ّ ﮐﻞ ﻗﺮﻥ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﺣﮑﻤﺔ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ّ
ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﴼ ﺣﻘﻴﻘﻴّﴼ ﻣﺎ ﺃﻧﮑﺮ ﺍَ
ﺃﻗﺮ ﺑﻌﻈﻤﺘﻪ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﻪ ﺑﻞ ّ َ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺍﻧﺎ ﻧﺤﺐ ﺍﻟﺤﮑﻤﺎء ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻇﻬﺮ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺎ ﺍﻧﺘﻔﻊ ﺑﻪ ّ ّ ّ
ﺍﻳﺎﮐﻢ ﮐﻨﺎ ﻗﺎﺩﺭﻳﻦ * ّ ﺍﻧﺎ ّ ﺃﻳﺪﻧﺎﻫﻢ ﺑﺄﻣﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻧﺎ ّ ﻭ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺎ ﺃﺣﺒﺎﺋﻲ ﺃﻥ ﺗﻨﮑﺮﻭﺍ ﻓﻀﻞ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻟﺤﮑﻤﺎء ّ َ
ﺃﻓﺮﻏﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻧﻊ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ِ ﺟﻌﻠﻬﻢ ﺍ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺃﺳﻤﻪ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﻬﺎ ﻳﻨﺘﻔﻊ ﺍﻻﻣﻮﺭ ّ ﻟﻴﻈﻬﺮ ﻣﻨﮑﻢ ُ ُ ْ َ ﺍﻟﺼﻨﺎﺋﻊ ﻭ ٔ ُ ﺟﻬﺪﮐﻢ ِ َ َ ﺹ ٥٢
ﺑﺄﻥ ﻇﻦ ّ ﻧﺘﺒﺮﺃ ﻣﻦ ّ ّ ﮐﻞ ﺟﺎﻫﻞ ﺍﻧﺎ ّ ﮐﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﻭ ﮐﺒﻴﺮ * ّ
ﺍﻟﺘﮑﻠﻢ ﺑﺎﻟﻬﻮﻯ ﻭ ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ﻋﻦ ﺍ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻫﻰ ّ ﺃﻭﻝ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﮐﻤﺎ ﻧﺴﻤﻊ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﻦ ﺑﻌﺾ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ * ﻗﻞ ّ َ
ﻻﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﮑﻢ ﺑﻴﻨﻪ ﺍّ ٔ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺃﺻﻠﻬﺎ ﻫﻮ ﺍﻻﻗﺮﺍﺭ ﺑﻤﺎ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻧﺖ ﺩﺭﻋﴼ ﻟﺤﻔﻆ ﺑﺪﻥ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺗﻔﮑﺮﻭﺍ ﺍﻟﺴﻴﺎﺳﺔ ّ ﺑﻨﻴﺎﻥ ّ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﻟﺘﻌﺮﻓﻮﺍ ﻣﺎ ﻧﻄﻖ ﺑﻪ ﻗﻠﻤﻰ ٔ
ﺗﺘﮑﻠﻤﻮﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﮐﻠﻤﺔ ﮐﻞ ﺃﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺃﻧﺘﻢ ّ ﻗﻞ ّ ّ ﻧﺰﻟﺖ ﻣﻦ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺑﻴﺎﻧﻪ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ّ ﺍﻟﺘﻰ ّ
ﺗﻘﺮ ﻗﻠﺒﮏ ﻭ َ َ ﻳﻔﺮﺡ ﺑﻪ ُ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * ﮐﺬﻟﮏ ﻗﺼﺼﻨﺎ ﻟﮏ ﻣﺎ َ ُ ﺍﻻﻣﺮ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻧﺒﻴﻠﻰ ﻋﻴﻨﮏ ﻭ ﺗﻘﻮﻡ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺔ ٔ ُ
ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺍﻳﺎﮎ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻟﻰ ﻭ ﻻ ﺗﺤﺰﻥ ﻣﻦ ﺷﺊ ﺍﻓﺮﺡ ﺑﺬﮐﺮﻯ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﺗﮑﻠﻤﻰ ﻣﻌﮏ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ﺍﻟﻤﺒﺮﻡ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦ * ﺍﻟﻴﮏ ﻭ ّ ّ ﻳﻨﺴﺐ ﺍﻟﻰ ﻓﻰ ﺑﻼﺋﻰ ﻭ ﺳﺠﻨﻰ ﻭ ﻏﺮﺑﺘﻰ ﻭ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﻭ ﻣﺎ َ ِ ُ ّ ّ ﺍﻟﮑﻼﻡ ﻟﻤﺎ ﺑﻠﻎ ﺍﻧﻬﻢ ﻓﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﻏﻠﻴﻆ * ّ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺃﻻ ّ ُ ّ ُ ﻓﺠﺮ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻲ ﻭ ُ ِ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ * ﻃﻔﺊ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ َﻃﻠﻊ ُ ُ
ﻻﻫﻞ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﻤﻴﺪ * ﺍﻟﺒﻬﺎء ٔ
ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ٕ ٓ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺎﺳﻤﮏ ّ ﻗﻞ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ّ ّ
ﺹ ٥٣
ﺃﻓﻼﮎ ﺑﻴﺎﻧﻪ ﺑﻴﻦ ﺗﺤﺮﮐﺖ ُ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﺍﺫ ّ ﻳﻪ َﺳﻄﻊ ُ
ﻣﺆﻳﺪﴽ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪﺍﺗﮏ ﻭ ﺫﺍﮐﺮﴽ ﺑﺎﺳﻤﮏ ﺍﻟﺒﺮﻳﺔ ﺑﺎﻥ َ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ّ ّ ﺗﻮﺟﻬﺖ ﺍﻟﻴﮏ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ﺭﺏ ّ ُ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ * ﺃﻯ ّ
ﻓﺄﻧﻄﻘﻨﻰ ﺑﻤﺎ ﺗﻨﺠﺬﺏ ﻣﺘﺸﺒﺜﴼ ﺑﺬﻳﻞ ﺃﻟﻄﺎﻓﮏ َ ْ ِ ْ ﺳﻮﺍﺋﮏ ﻭ ُ ّ ﻗﻮﻧﻰ ﺑﻪ ُ ﺛﻢ ّ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ * ّ ﺍﻻﺭﻭﺍﺡ ﻭ ّ ﺍﻟﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﺗﻄﻴﺮ ﺑﻪ ٔ ُ
ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﮎ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻻ ﺗﻤﻨﻌﻨﻰ ﺳﻄﻮﺓ ّ ُ ﮐﺎﻟﺴﺮﺍﺝ ﻭ ﻻ ﻗﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﮑﺮﻳﻦ ﻣﻦ ﺃﻫﻞ ﻣﻤﻠﮑﺘﮏ * ﻓﺎﺟﻌﻠﻨﻲ ّ
ﻓﻰ ﺩﻳﺎﺭﮎ ِ َ ِ ﻧﻮﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﮏ ﻟﻴﻬﺘﺪﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﻗﻠﺒﻪ ُ َ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﻓﻰ ﺷﻐﻒ ﻣﺤﺒﺘﮏ ٕ ّ ّ ﻭ َ َ ُ
ﻗﺒﻀﺘﮏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﴿ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ﴾
ﺳﻔﻴﻨﺔ ﺍﻟﺒﻄﺤﺎء ﺑﻤﺎ ﺃﺭﻳﺎﺡ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء ﺃﺣﺎﻃﺖ ﻗﺪ ََ َ ْ ُ
ﺃﻓﺘﻴﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻳﺎ ﺑﺎﻗﺮ ﻗﺪ ﺍﮐﺘﺴﺒﺖ ﺃﻳﺪﻯ ّ َ
ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ﺷﻬﺪ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻧﺎﺡ ﻟﻬﻢ ّ ﺩﻓﺎﺗﺮ ٔ ُ ُ
ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ ﻓﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﻏﻠﻴﻆ * ﺗﺎ ﻗﺪ ﺍﻧﮏ ﻳﺎ ﮐﻠﻬﺎ ﻭ ّ
ﺍﻓﻖ ﺍﻻﻳﻤﺎﻥ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ﺣﮑﻤﺖ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺑﻬﻢ ﻻﺡ ُ َ ﺹ ٥٤
ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻟﻮﺣﻰ ﻭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﻧﻔﻘﻮﺍ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ُ ﺭﺑﮏ ّ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺃﻣﺮ ّ ُ
ﺍﺭﻭﺍﺣﻬﻢ ﻭ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﻪ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ * ﻗﺪ ﺻﺎﺡ ﻣﻦ َ
ﺩﻳﻦ ﺍ ﻓﻴﻤﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻭ ﺍﻧﮏ ﺗﻠﻌﺐ ﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﻇﻠﻤﮏ ُ
ﺑﻐﺾ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ ﺑﻐﻀﮏ ﻭ ﻻ ُ ﺍﻟﻔﺮﺣﻴﻦ * ﻟﻴﺲ ﻓﻰ ﻗﻠﺒﻰ ُ ُ
ﺍﻧﮏ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ٔ ّ ﻻﻥ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻳﺮﺍﮎ ﻭ ﺃﻣﺜﺎﻟﮏ ﻓﻰ ﺟﻬﻞ ﻣﺒﻴﻦ * ّ ﺍﻃﻠﻌﺖ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﺃﻭ ﻟﻮ ّ ﻓﻌﻠﺖ ٔ ﻧﻔﺴﮏ ﻓﻰ ّ ﻻﻟﻘﻴﺖ َ َ َ َ
ﻧﺤﺖ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻣﺘﻮﺟﻬﴼ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ ﻭ ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻴﺖ ّ َ َ
ﻗﺪﺭ ﻟﮏ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻗﺪﻳﺮ* ﺭﺟﻌﺖ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ُ َ َ
ِ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﻮﻫﻮﻡ ﺍﺧﺮﻕ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﻭ ٔ ﻳﺎ
ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ﻗﺪ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻠﻢ ِﻟﺘﺮﻯ ﻣﺸﺮﻗﺔ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ٔ ً َ
ﺩﻳﻦ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﻭ ﻗﻄﻌﺖ ِ َ َ ﻇﻨﻨﺖ ّ ﺑﻀﻌﺔ ّ ﻧﺼﺮﺕ َ َ ﺃﻧﮏ َ َ َ
ﺃﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ ﺍ ﮐﺬﻟﮏ َ ْ ﻧﻔﺴﮏ ﻭ َ ﺳﻮﻟﺖ ﻟﮏ ُ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻃﺎﻓﻮﺍ ﻗﺪ ﺍﺣﺘﺮﻕ ﻣﻦ ﻓﻌﻠﮏ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ّ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﻼٔ ٔ ُ ﮐﺒﺪ ﺍﻟﺒﺘﻮﻝ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻗﺪ ﺫﺍﺏ ُ ﺣﻮﻝ ﺃﻣﺮ ﺍّ
ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﺮﻳﻢ* ﻣﻦ ﻇﻠﻤﮏ ﻭ ﻧﺎﺡ ُ
ﺃﻓﺘﻮﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺪﻝ ﺑﺄﻯ ﺑﺮﻫﺎﻥ ّ ﻋﻠﻤﺎء ﺍﻟﻴﻬﻮﺩ ﻭ ْ ْ ِ ْ ُ ﺃﻧﺼﻒ ﺑﺎّ
ﺍﻟﻔﺮﻳﺴﻴﻮﻥ ﺣﺠﺔ ﺃﻧﮑﺮ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﺍﺫ ﺃﺗﻰ ّ ﺑﺄﻯ ّ ّ ﻋﻠﻰ ّ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻭ ّ
ﺹ ٥٥ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺑﮑﺘﺎﺏ ﺣﮑﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻻﺻﻨﺎﻡ ﺍﺫ ﺃﺗﻰ ﻭ ُ ﻋﻠﻤﺎء ٔ ٌ ُ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻞ ﺑﻌﺪﻝ ﺃﺿﺎء ﺑﻨﻮﺭﻩ ﻇﻠﻤﺎﺕ ٔ ّ
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﺳﺘﺪﻟﻠﺖ ﺍﻧﮏ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺑﺖ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻭ ّ َ َ ُ
ﻋﻠﻤﺎء ﺍﻟﺠﻬﻞ ﻓﻰ ﺫﺍﮎ ﺍﻟﻌﺼﺮ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ﺍﺳﺘﺪﻝ ﺑﻪ ﺑﻤﺎ ّ ُ
ﺍﻧﮏ ُ ﺍﻟﺴﺠﻦ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ّ ﻣﺎﻟﮏ ﻣﺼﺮ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ
ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻧﮏ ﺍﻗﺘﺪﻳﺖ ﺑﻬﻢ ﺑﻞ ﺳﺒﻘﺘﻬﻢ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻈﻠﻢ ﻭ ﻇﻨﻨﺖ ّ َ َ َ
ﺩﻓﻌﺖ ﻋﻦ ﺷﺮﻳﻌﺔ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻭ َ ِ ﻧﻔﺴﻪ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ّ َ
ﺗﺼﻴﺢ ﺍﻻﮐﺒﺮ ﻭ ﺍﻟﻨﺎﻣﻮﺱ ٔ ّ ُ ﺍﻟﺤﻖ ﻳﻨﻮﺡ ﻣﻦ ﻇﻠﻤﮏ ّ ُ
ﻣﻦ ﺷﺮﻳﻌﺔ ﺍّ ُ ﻧﺴﻤﺎﺕ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻋﻠﻰ َ ْ ﺳﺮﺕ َ َ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﻬﺎ َ َ
ﺍﻧﮏ ﺭﺑﺤﺖ ﻓﻴﻤﺎ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﻫﻞ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻇﻨﻨﺖ ّ ﻓﻰ ّ َ ِ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﺃﻓﺘﻴﺖ ﻻ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ٔ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺨﺴﺮﺍﻧﮏ َ ْ َ ﻋﻠﻢ ُ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻓﻰ ﻟﻮﺡ ﺣﻔﻴﻆ * ﻗﺪ ﺃﻓﺘﻴﺖ ﻋﻠﻰ ّ َ
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻗﻠﻢ ﺍٔ ﻗﻠﻤﮏ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ُ ﻳﻠﻌﻨﮏ َ ُ ﺣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺋﮏ َ ْ َ ُ
ﺭﺃﻳﺘﻨﻰ ﻭ ﻣﺎ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻐﺎﻓﻞ ّ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻣﻪ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * ﻳﺎ ﺍﻧﮏ ﻣﺎ َ ﺃﻗﻞ ﻣﻦ ﺁﻥ ﻓﮑﻴﻒ ﻋﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﺎ ﺁﻧﺴﺖ ﻣﻌﻰ ﻓﻰ ّ َ َ
ﺃﻡ ﺍﺗﺒﻌﺖ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﻫﻮﺍﮎ ْ ﺍﻟﻨﺎﺱ ِ ّ ﺑﺴﺒﻰ ﻫﻞ ّ َ ﺃﻣﺮﺕ ّ َ َ
ﻣﻮﻻﮎ ِ ﺃﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﻴﻦ * ﻧﺸﻬﺪ ﻓﺄﺕ ﺑﺂﻳﺔ ﺍﻥ َ ﺹ ٥٦
ﺷﺮﻳﻌﺔ ﺃﺧﺬﺕ ﺷﺮﻳﻌﺔ ﺍ ﻭﺭﺍﮎ ﻭ ﻧﺒﺬﺕ ﺃﻧﮏ َ َ ّ َ َ
ِ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﻳﻌﺰﺏ ﻋﻦ ﻋﻠﻤﻪ ﻣﻦ ﺷﺊ ّ ﻧﻔﺴﮏ ّ ﺍﻧﻪ ﻻ َ ُ ُ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻐﺎﻓﻞ ٕ ْ َ ْ ﺍﺳﻤﻊ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﻳﺎ ُ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻟﺴﺖ ﻣﺆﻣﻨﴼ ( ) ﻭ ﻻ ﺗﻘﻮﻟﻮﺍ ِ َ ْ ﻟﻤﻦ ﺃﻟﻘﻰ ﺍﻟﻴﮑﻢ َ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﻪ ﮐﺬﻟﮏ ﺣﮑﻢ َ ْ ُ
ﺣﮑﻢ ﺍ ﻧﺒﺬﺕ ﺍﻧﮏ ﺍﻥ ﺃﻧﺖ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﺴﺎﻣﻌﻴﻦ * ّ َ َ
ﺃﺧﺬﺕ ﺣﮑﻢ ِ ﻭ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻐﺎﻓﻞ ﺍﻟﻤﺮﻳﺐ * ﻧﻔﺴﮏ ﻓﻮﻳﻞ ﻟﮏ ﻳﺎ َ ﻳﺜﺒﺖ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﮎ ِ ﻓﺄﺕ ﺑﻪ ّ ﺑﺄﻯ ﺑﺮﻫﺎﻥ َ ُ ُ ﺍﻧﮏ ﻟﻮ ﺗﻨﮑﺮﻧﻲ ّ
ﺍﻟﺬﻱ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻤﺸﺮﮎ ﺑﺎ ﻭ ﺍﻟﻤﻌﺮﺽ ﻋﻦ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ّ ﻳﺎ ﺃﻳﻬﺎ ُ
ﻣﻦ ﺍﻋﺘﺮﻑ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﺠﺎﻫﻞ ﺍﻋﻠﻢ ﺃﻥ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ َ ْ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻳﺎ ِ َ
ﺣﺒﻲ ﺑﻈﻬﻮﺭﻯ ﻭ ﺷﺮﺏ ﻣﻦ ﺑﺤﺮ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻃﺎﺭ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ُ ّ
ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺒﺬ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﺋﻰ ﻭ ﺃﺧﺬ ﻣﺎ ّ
ﺍﻧﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﺔ ﺍﻟﺒﺼﺮ ﻟﻠﺒﺸﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ﻟﺠﺴﺪ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ّ
ﻋﺮﻓﻪ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺔ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻰ
ﺃﻫﻞ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﺃﻣﺮﻩ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ُ ّ ﻳﺼﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻤﻼٔ ٔ ُ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺷﺮﺑﻮﺍ ﺭﺣﻴﻘﻰ ﺍﻟﻤﺨﺘﻮﻡ ﺑﺎﺳﻤﻰ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﺍﻟﮑﺒﺮﻳﺎء ﻭ
ﺗﮏ ﻣﻦ ﺃﻫﻞ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻧﮏ ٕ ْ ﺍﻥ َ ُ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻳﺎ ﺑﺎﻗﺮ ّ ﺹ ٥٧
ﺑﺂﻳﺔ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍِ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﺄﺕ ٍ ﻋﺮﻓﺖ ﺍﻥ ٔ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ٕ ْ ﻓﺎﻃﺮ َ ﺍﺭﺟﻊ ﺍﻟﻰ ﻣﻮﻻﮎ ﻋﺠﺰ ﻧﻔﺴﮏ ُ ْ ﺛﻢ ِ ْ ﺧﺬ ِ ّ َ َ ﺃﻋﻨﺔ ﻫﻮﺍﮎ ّ َ
ﻋﻨﮏ ّ ِ ﺃﻭﺭﺍﻕ ﺍﺣﺘﺮﻗﺖ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﻬﺎ ﻳﮑﻔﺮ ﺳﻴﺌﺎﺗﮏ ّ ّ ُ َ َ ْ ﻟﻌﻞ ُ ّ ِ ُ
َ ِ ﻋﻴﻮﻥ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺑﮑﺖ ﺍﻟﺴﺪﺭﺓ ﻭ ُ ﺍﻟﺼﺨﺮﺓ ﻭ َ َ ْ ُ ﺻﺎﺣﺖ ّ ّ ﻋﻘﺮﺕ ﺑﮏ ﺍﻟﺮﺑﻮﺑﻴﺔ ﻭ َ ِ ﻏﺮﻗﺖ ّ ﺳﺘﺮ ّ ّ ّ ﺍﻟﺴﻔﻴﻨﺔ ﻭ ُ ِ َ ﺍﻧﺸﻖ ِ ُ
ﺃﺗﻌﺘﺮﺽ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻓﻴﻊ * ّ ُ ُ ﺍﻟﻨﺎﻗﺔ ﻭ ﻧﺎﺡ ّ ُ
ﺃﺗﺎﮎ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﮎ ﻭ ﻋﻨﺪ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻣﻦ ﺣﺠﺞ ﺍ ﺍﻟﺬﻯ ّ َ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ﻣﺸﺮﻗﴼ ﻣﻦ ﺍﻓﻖ ﻟﺘﺮﻯ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﻪ ٕ ْ َ ْ َ ﺍﻓﺘﺢ ﺑﺼﺮﮎ ِ َ
ﺳﻤﻊ ﻓﺆﺍﺩﮎ ﺛﻢ ﺍﻓﺘﺢ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺍ ﺍﻟﻤﻠﮏ َ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ * ّ
ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻣﻦ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﺭﺗﻔﻌﺖ ﺍﻟﺴﺪﺭﺓ ّ َِ َ ّ ﻟﺘﺴﻤﻊ ﻣﺎ ﺗﻨﻄﻖ ﺑﻪ ّ ُ
ﺍﻟﺴﺪﺭﺓ ﻣﻊ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ّ ﺍﻥ ّ َ
ﺍﻟﻨﺪﺍء ﻣﻦ ﻇﻠﻤﮏ ﻭ ﺍﻋﺘﺴﺎﻑ ﺃﻣﺜﺎﻟﮏ ﺗﻨﺎﺩﻯ ﺑﺄﻋﻠﻰ ّ
ﺍﻟﮑﻞ ﺍﻟﻰ ّ ِ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻭ ﺗﺪﻋﻮ ﺍﻻﻓﻖ ٔ ﺍﻟﺴﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ِ
ﻻﺫﻥ ﺳﻤﻌﺖ ﺍﻻﻳﺔ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻭ ٔ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻨﻔﺲ ﺭﺃﺕ ٓ َ
ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﻭ ﻭﻳﻞ ﻧﺪﺍﻫﺎ ٔ ّ ﻟﮑﻞ ﻣﻌﺮﺽ ﺃﺛﻴﻢ * ﻳﺎ
ﺍﻟﺴﺪﺭﺓ ﺑﻌﻴﻦ ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ َﻟﺘﺮﻯ ﺍﻟﻤﻌﺮﺽ ﺑﺎ ﻟﻮ ﺗﺮﻯ ّ َ ﺁﺛﺎﺭ ﺳﻴﻮﻓﮏ ﻓﻰ ﺃﻓﻨﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺃﻏﺼﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺃﻭﺭﺍﻗﻬﺎ ﺑﻌﺪ َ
ﺹ ٥٨
ﺗﻄﻠﻊ ﻣﺎ ﺧﻠﻘﮏ ﺍ ُﻟﻌﺮﻓﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻬﺎ ﺗﻔﮑﺮ ّ ﻟﻌﻞ ّ ُ
ﺑﻈﻠﻤﮏ ﻭ ﺍﻧﺎ ﻧﺨﺎﻑ ﺍﻟﺘﺎﺋﺒﻴﻦ * ُ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺃﻇﻨﻨﺖ َ
ﺃﻭﻝ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﺍﻧﺎ ﻓﻰ ّ ﺛﻢ ﺃﻳﻘﻦ ّ ﻣﻦ ﻇﻠﻤﮏ ﻓﺎﻋﻠﻢ ّ
ﺃﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺃﻧﻔﻘﻨﺎ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺑﻴﻦ ٔ ﺻﺮﻳﺮ ﺍﻟﻘﻠﻢ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ َ ُ
ﺃﻣﻮﺍﻟﻨﺎ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺃﺑﻨﺎﻧﺎ ﻭ ﻭ َ ﺃﺟﺴﺎﺩﻧﺎ ﻭ ْ َ ّ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻳﺸﻬﺪ ﻭ ﻧﻔﺘﺨﺮ ﺑﺬﻟﮏ ﺑﻴﻦ ﺃﻫﻞ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻭ ﺍﻟﻤﻼٔ ٔ ُ
ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ * ﺗﺎ ﻗﺪ ﺑﺬﻟﮏ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ
ﺳﻔﮑﺖ ﺍﻻﮐﺒﺎﺩ ﻭ ُ ِ ِ ِ ﺍﻟﺪﻣﺎُء ﺻﻠﺒﺖ ﺍﻻﺟﺴﺎﺩ ﻭ ُ ِ َ ُ ﺫﺍﺑﺖ ٔ ُ ﺍﻟﺸﺎﻫﺪ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ ﮐﺎﻧﺖ ﻭ ٔ ً ﺭﺑﻬﺎ ّ ﻧﺎﻇﺮﺓ ﺍﻟﻰ ﺍﻓﻖ ﻋﻨﺎﻳﺔ ّ ُ
ﺣﺒﻬﻢ ﻗﺪ ﺷﻬﺪ ﺍﻟﺒﻼء ﺯﺍﺩ ﮐﻠﻤﺎ ﺯﺍﺩ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮ * ّ ُ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﻰ ّ ُ ﻓﺘﻤﻨﻮﺍ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ﺑﻘﻮﻟﻪ ﴿ ّ ﺃﻧﺰﻟﻪ ﺑﺼﺪﻗﻬﻢ ﻣﺎ َ
ﺧﻠﻒ ﻧﻔﺴﻪ ﺍﻟﻤﻮﺕ ٕﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ ﴾ ﻫﻞ ّ ﺍﻟﺬﻯ َ َ َ ﺣﻔﻆ َ َ ﺃﻧﺼﻒ ﺧﻴﺮ ﺃﻡ ّ ٔ ﺍﻻﺣﺠﺎﺏ ٌ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻧﻔﻘﻬﺎ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍْ ِ ْ
ﻭ ﻻ ﺗﮑﻦ ﻓﻰ ﺗﻴﻪ ﺍﻟﮑﺬﺏ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﻬﺎﺋﻤﻴﻦ * ﻗﺪ ﺃﺧﺬﻫﻢ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﺘﻬﻢ ﮐﻮﺛﺮ ُ ﻣﺤﺒﺔ ّ ّ ُ
ﺭﺑﻬﻢ ﻭﻻ ﺳﻴﻮﻑ ٔ ُ ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺑﺤﺮ ﻋﻄﺎء ّ ﺍﻻﻣﻢ ﻋﻦ ّ
ﺍﻟﺒﻼء ﻭ ﻣﺎ ﺃﺿﻌﻔﻨﻲ ﺍﻟﻤﻌﻄﻰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﺗﺎ ﻣﺎ ﺃﻋﺠﺰﻧﻰ ُ ﺹ ٥٩
ﻓﺘﺢ ﺃﻧﻄﻖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﺃﻣﺎﻡ ﺍﻟﻮﺟﻮﻩ ﻗﺪ ُ َ َ ﻧﻄﻘﺖ ﻭ ْ ِ ُ ُ ُ
ٍ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻭﺍﺿﺤﺎﺕ ﻭ ﺣﺠﺞ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻭ ﺃﺗﻰ ُ ُ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺑﺎﻫﺮﺍﺕ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ْ َ ْ ﺍﺣﻀﺮ َ
ِ ﺃﺳﺮﺍﺭ ﻣﺎ ﺳﻤﻌﻪ ﺍﺑﻦ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻓﻰ ﻃﻮﺭ ﻟﺘﺴﻤﻊ ﺍﻟﻮﺟﻪ َ َ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻣﻦ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺄﻣﺮﮎ ﻣﺸﺮﻕ ﻇﻬﻮﺭ ّ ﺍﻟﺮﻳﺎﺳﺔ ﺍﻗﺮٴﺍ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ﺃﻏﺮﺗﮏ ّ ُ ﺷﻄﺮ ﺳﺠﻨﻪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * َ َ ْ
ﺍﻟﺬﻯ ﺣﺒﺴﻨﻰ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺮﻭﻡ ﻟﻠﺮﺋﻴﺲ ٔ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻣﻠﮏ ّ ﺍّ
ﻟﺘﻄﻠﻊ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﺤﺼﻦ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦ * ِ ّ َ
ﺍﻻﺭﺽ ﺃﺗﻔﺮﺡ ﺑﻤﺎ ﺗﺮﻯ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﻫﻤﺞ ٔ َ ُ
ﺳﻤﻰ ﺍﺗﺒﻊ ﻗﻮﻡ ﻗﺒﻠﻬﻢ ﻣﻦ ّ ﺍﺗﺒﻌﻮﮎ ﮐﻤﺎ ّ ﺍﻧﻬﻢ ﻭﺭﺍﮎ ّ
ﺑﻴﻨﺔ ﻭ ﻻ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺤﻨﺎﻥ ّ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻓﺘﻰ ﻋﻠﻰ ّ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻟﻤﻠﮏ ﻣﻨﻴﺮ * ٕﺍﻗﺮﺃ ِ َ
ﺑﺎﻧﺎ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻟﺘﻄﻠﻊ ﺑﻤﺎ ﻗﻀﻰ ﻣﻦ ُ ﺑﺎﺭﻳﺲ ﻭ ﺃﻣﺜﺎﻟﻪ ِ َ ﺗﻮﻗﻦ ّ َ
ﻧﺬﮐﺮ ﻣﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎ ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ ﻓﻰ ٔ ﺍﻧﻤﺎ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﻌﺪ ﺍﺻﻼﺣﻬﺎ ّ َ ﻓﻠﻴﻘﺒﻞ ﻭ ﻣﻦ ﺷﺎء ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺧﺎﻟﺼﴼ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﻣﻦ ﺷﺎء َ ُ َ
ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻐﻨﻰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ﻳﺎ ُْ ﻓﻠﻴﻌﺮﺽ ﺭﺑﻨﺎ ﺍﻥ َ ّ
ﺍﺳﻢ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻻ ﻳﻨﻔﻌﮑﻢ ﺷﻰ ﻣﻦ ٔ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ﻻ ٌ ﺹ ٦٠ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﺟﻌﻠﻪ ﺍُ ﺍﻻﺳﻤﺎء ّﺍﻻ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻻﺳﻢ ّ ﻣﻦ ٔ َ
ﻣﻄﻠﻊ ﺃﺳﻤﺎﺋﻪ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء * ﺃﻣﺮﻩ ﻭ َ َ َ ﺍﻟﺮﺍﺳﺨﻴﻦ * ﻧﻌﻴﻤﴼ ﻟﻤﻦ ﻭﺟﺪ َ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﻋﺮﻑ
ﺯﺧﺎﺭﻓﮑﻢ ﻓﻨﻮﻧﮑﻢ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻭ ﻻ ﻳﻐﻨﻴﮑﻢ ُ ﻋﻠﻮﻣﮑﻢ ﻭ ُ ُ َ
ﺍﻟﮑﻞ ﻭ ﺭﺍﮐﻢ ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻋﺰﮐﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﻭ
ﺍﻟﺼﺤﻒ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ * ﺍﻟﺰﺑﺮ ﻭ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﻬﺎ ّ ﻓﺼﻠﺖ ّ ُ ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﻳﺎ ﺃﻟﻔﺘﻤﻮﻩ ﻣﻦ ﻗﻠﻢ ّ ﺿﻌﻮﺍ ﻣﺎ ّ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء َ َ
ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻣﻦ ﺍﻓﻖ ﺃﺷﺮﻗﺖ ﻭ ٔ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ * ﺗﺎ ﻗﺪ َ َ ْ ُ
ﻣﺆﻣﻦ ﺁﻟﮏ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ * ﻳﺎ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﻧﻈﺮ ﺛﻢ ﺍﺫﮐﺮ ﻣﺎ ﻧﻄﻖ ﺑﻪ ُ ﺭﺑﻰ ﺍ ُﻭ ﻗﺪ ﺭﺟﻼ ﺃﻥ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﴿ ﺃﺗﻘﺘﻠﻮﻥ َ ً ﻳﻘﻮﻝ ّ
ﻳﮏ ﮐﺎﺫﺑﴼ ﻓﻌﻠﻴﻪ ﮐﺬﺑﻪ ﺟﺎﮐﻢ ﺭﺑﮑﻢ ﻭ ٕﺍﻥ َ ُ ﺑﺎﻟﺒﻴﻨﺎﺕ ﻣﻦ ّ ّ
ﻭ ﺍﻥ ﻳﮏ ﺻﺎﺩﻗﴼ ﻳﺼﺒﮑﻢ ﺑﻌﺾ ّ ِ ﺍﻥ ﺍَ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻌﺪﮐﻢ ٕ ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟﻐﺎﻓﻞ ﺍﻥ ﻣﻦ ﻫﻮ ﻣﺴﺮﻑ ّ ﻻ ﻳﻬﺪﻯ َ ْ ﮐﺬﺍﺏ ﴾ ﻳﺎ ّ
ﺍﻧﺎ ﻧﺸﻬﺪ ﺑﻤﺎ ﺷﻬﺪ ﺍُ ﻣﻤﺎ ﻧﺤﻦ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﮐﻨﺖ ﻓﻰ ﺭﻳﺐ ّ َ
ﺍﻧﻪ ﻻ ٕ ٰﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ َ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﻗﺒﻞ ﺧﻠﻖ ّ
ﺍﻧﻪ ﮐﺎﻥ ﻭﺍﺣﺪﴽ ﻓﻰ ﺫﺍﺗﻪ ﻭ ﻭﺍﺣﺪﴽ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ * ﻭ ﻧﺸﻬﺪ ّ ﺷﺒﻪ ﻓﻰ ﺍﻻﺑﺪﺍﻉ ﻭ ﻻ ﺷﺮﻳﮏ ﻓﻰ ﺻﻔﺎﺗﻪ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﻪ ٌ ﺹ ٦١ ﻟﻴﺒﺸﺮﻭﺍ ﺍﻟﺮﺳﻞ ﻭ ﺃﻧﺰﻝ ﻓﻰ ﺍﻻﺧﺘﺮﺍﻉ ﻗﺪ ﺃﺭﺳﻞ ّ ُ َ ﺍﻟﮑﺘﺐ ُ َ ّ َ
ﻏﺾ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ّ ُ ﺍﻃﻠﻊ ﻭ ّ ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ * ﻫﻞ ّ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﺍﻟﻰ ﺳﻮﺍء ّ َ ﺷﺮﺫﻣﺔ ﻋﻮﺕ ِ ْ ِ ُ َ ﺍﻟﺮﻋﺐ ﺑﻤﺎ َ َ ْ ﺍﻟﻄﺮﻑ ﻋﻦ ﻓﻌﻠﮏ ﺃﻡ ﺃﺧﺬﻩ ّ ُ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻧﺒﺬﻭﺍ ﺻﺮﺍﻁ ﺍ ﻭﺭﺍءﻫﻢ ﻭ ﺃﺧﺬﻭﺍ ﺍﻟﺬﺋﺎﺏ * ّ ﻣﻦ ّ
ﺑﺄﻥ ﻣﻤﺎﻟﮏ َ ﺍﻧﺎ ﺳﻤﻌﻨﺎ ّ ﺑﻴﻨﺔ ﻭ ﻻ ﮐﺘﺎﺏ * ّ ﺳﺒﻴﻠﮏ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ّ
ﺗﻔﺮﺳﻨﺎ ﻭﺟﺪﻧﺎﻫﺎ ﺗﺰﻳﻨﺖ ِ ِ ِ ﻓﻠﻤﺎ ّ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺍﻟﻌﺪﻝ ّ ﺍﻻﻳﺮﺍﻥ ّ
ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻧﺎ ﻧﺮﻯ ﻣﻄﺎﻟﻊ ّ َ ِ َ ﺍﻟﻈﻠﻢ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺍﻻﻋﺘﺴﺎﻑ * ّ
ﺑﻘﻮﺓ ﻣﻦ ﺗﺤﺖ ﻣﺨﺎﻟﺐ ّ ﻳﺨﻠﺼﻪ ّ ﺍﻟﻈﻠﻢ ﻧﺴﺄﻝ ﺍ َﺑﺄﻥ ّ َ ﻣﻦ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ َ ْ ﻋﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﻪ ّ
ﻳﻌﺘﺮﺽ ﻋﻠﻰ ﺃﻥ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ * ﻟﻴﺲ ٔ ﻓﻰ ٔ ﻻﺣﺪ ْ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ ﻭ ّ َ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻧﻔﺲ ﻓﻴﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﮑﻞ ﻣﻦ ّ ﻳﺘﻮﮐﻞ ﻳﺘﻤﺴﮏ ﺑﺤﺒﻞ ﺍﻻﺻﻄﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺃﻥ ﻻﻓﻖ ٔ ﺍ ٔ
ﺍﺷﺮﺑﻮﺍ ﻣﻦ ﻋﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ * ﻳﺎ ّ ﺃﺣﺒﺎ ﺍُ َ
ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺳﻴﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﻃﻴﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﺗﮑﻠﻤﻮﺍ ﺑﺎﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺄﻣﺮﮐﻢ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ّ ﺑﻌﺰﮎ ﺍﻟﻌﻼﻡ * ﻳﺎ ﺑﺎﻗﺮ ﻻ ﺭﺑﮑﻢ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ّ ُ ّ ﺗﻄﻤﺌﻦ ّ ُ
ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻋﻠﻰ ﺭﺅﺱ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﮎ * َ َ ُ َ ﻣﺜﻠﮏ َ َ َ ِ ﺑﻘﻴﺔ ﺃﺛﺮ ّ ﮐﻤﺜﻞ ّ ﺹ ٦٢ ﺍﻟﺰﻭﺍﻝ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﻐﻨﻰ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ ﺳﻮﻑ ﻳﺪﺭﮐﻬﺎ ّ ّ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﻗﺪ ِ ﻋﺰ ﺍﻣﺜﺎﻟﮏ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ َﺣﮑﻢ ﺑﻪ َ ْ ﻋﺰﮎ ﻭ ﺍﺧﺬ ِ
ﺟﺎﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﻡ ٔ َ ﺃﻳﻦ ْ ّ ﺣﺎﺭﺏ ﺍ ﻭ ْ َ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ * ْ َ ﺃﻳﻦ ﻣﻦ َ َ
ﺍﻟﺬﻳﻦ َﻗﺘﻠﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﻋﺮﺽ ﻋﻦ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ﻭ ﺃﻳﻦ ّ ﺑﺂﻳﺎﺗﻪ ﻭ ﺃﻳﻦ َ ْ
ﺗﺠﺪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻟﻌﻞ ﺃﺻﻔﻴﺎﻩ ﻭ َﺳﻔﮑﻮﺍ ﺩﻣﺎ ﺃﻭﻟﻴﺎﺋﻪ ﺗﻔﮑﺮ ّ ّ ُ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﻧﺎﺡ ّ ُ ﺍﻋﻤﺎﻟﮏ ﻳﺎ ّ ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟﺠﺎﻫﻞ ﺍﻟﻤﺮﺗﺎﺏ * ﺑﮑﻢ َ
ِ ﺍﻟﻈﻠﻤﺔ ﺻﺎﺣﺖ ﻭ ُ ﺍﻟﺪﻳﺎﺭ ﻭ ﺍﺧﺬﺕ ّ ُ ﺧﺮﺑﺖ ّ ُ ﺍﻟﺒﺘﻮﻝ ﻭ ُ ِ َ
ﺍﻟﻤﻠﺔ ﺷﺄﻥ ﺍﻧﺤﻂ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﺑﮑﻢ ﮐﻞ ﺍﻻﻗﻄﺎﺭ * ﻳﺎ ّ ّ ُ ّ َ
ﮐﻠﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﻭ ﻧﮑﺲ ﻋﻠﻢ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭ ُﺛّﻞ ﻋﺮﺷﻪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ّ
ﻳﺘﻤﺴﮏ ﺑﻤﺎ ﻳﺮﺗﻔﻊ ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺍﺭﺗﻔﻌﺖ ﺃﻥ ﻣﻤﻴﺰ ْ ّ ٌّ
ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻓﻰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻋﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﻭ ﺑﻘﻰ ُ ﺿﻮﺿﺎﺅﮐﻢ ﺑﺬﻟﮏ ُ َ ﻣﻨﻊ ّ ﺍﻟﺤﺮﺏ ﺍﻧﻪ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﺍﻟﺮﻭﻡ ّ ﮐﺒﻴﺮ * ﻓﺎﻧﻈﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﻣﻠﮏ َ
ﻧﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻓﻠﻤﺎ َ ْ ﻭﻟﮑﻦ ﺃﺭﺍﺩﻫﺎ ﺃﻣﺜﺎﻟﮑﻢ ّ ﺍﺷﺘﻌﻠﺖ ُ
ﮐﻞ ﻣﻨﺼﻒ ﺍﻟﺪﻭﻟﺔ ﻭ ّ ﺍﻟﻤﻠﺔ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ّ ﻟﻬﻴﺒﻬﺎ ﺿﻌﻔﺖ ّ ُ
ﺃﺭﺽ ﻭﻳﻼﺗﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺃﺧﺬ ّ ُ ﺍﻟﺪﺧﺎﻥ َ ﺑﺼﻴﺮ * ﻭﺯﺍﺩﺕ َ ُ
ﺍﻟﺮﺋﻴﺲ ﻣﻦ َ ﺍﻟﺴﺮ ﻭ َ ْ ﻟﻴﻈﻬﺮ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ﺍ ُﻓﻰ ﻟﻮﺡ ّ ّ ﺣﻮﻟﻬﺎ َ َ
ﮐﺬﻟﮏ ُ ِ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻗﻀﻰ ٔ ُ ﺹ ٦٣ ﻭﺍﻧﺎ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ * ﺍﻧﺎ ّ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ّ ّ
ﺍﻟﺮﻗﺸﺎ ﮐﺮ ّ ﻗﻠﻢ ٔ ﻳﺎ َ ﺍﻻﻋﻠﻰ َ ْ ﺍﻟﺬﺋﺐ ﻭ ﺍﺫﮐﺮ ّ ﺩﻉ ﺫ َ
ﺍﻻﻭﻟﻴﺎء ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ﺍﺭﺗﻌﺪﺕ ﻓﺮﺍﺋﺺ ٔ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﻈﻠﻤﻬﺎ ﻧﺎﺣﺖ ٔ ُ
ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻟﻤﺤﻤﻮﺩ * ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺄﻣﺮﮎ ﻣﺎﻟﮏ ٔ
ﺗﻈﻦ ﺃﻧﮏ ﻣﻦ ﺁﻝ ﻣﻦ ﻇﻠﻤﮏ ﺍﻟﺒﺘﻮﻝ ﻭ ﻗﺪ ّ ﺻﺎﺣﺖ ْ َ ْ
ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﻌﺮﺽ ﻋﻦ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﮐﺬﻟﮏ ْ َ ﻧﻔﺴﮏ ﻳﺎ ّ ّ ﺳﻮﻟﺖ ﻟﮏ ُ ﺭﺏ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ِ ﺍﻟﺮﻗﺸﺎء ﺍ ﺃﻳﺘﻬﺎ ّ ﺃﻧﺼﻔﻰ ﻳﺎ ّ ُ ِ ﺑﺄﻯ ﺟﺮﻡ َ َ ْ ِ ﺃﻣﻮﺍﻟﻬﻢ ﻧﻬﺒﺖ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﻭ َ ﻟﺪﻏﺖ ﺃﺑﻨﺎء ّ ّ ِ ِ ﺧﻠﻘﮏ ﺑﺄﻣﺮﻩ ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ * ﻗﺪ ﺑﺎﻟﺬﻯ ﺃﮐﻔﺮﺕ ّ
ِ ﺑﺼﺎﻟﺢ ﻋﺎﺩ ﻭ ﺛﻤﻮﺩ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﻣﺎ ﻻ ﻓﻌﻠﺖ ٌ ْ ﻓﻌﻠﺖ ﺑﺄﺑﻨﺎء ّ ٍ
ﻭ ٍ ﻫﻮﺩ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻴﻬﻮﺩ ﺑﺮﻭﺡ ﺍ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺃﺗﻨﮑﺮ
ِ ﺍﻻﻣﺮ ﺧﻀﻌﺖ ﺭﺑﮏ ّ ﻧﺰﻟﺖ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ٔ ﺁﻳﺎﺕ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﺫ ّ
ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻐﺎﻓﻞ ﮐﻠﻬﺎ ﻟﻬﺎ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ّ ﺗﻔﮑﺮ ِ َ ّ َ ﻟﺘﻄﻠﻊ ﺑﻔﻌﻠﮏ ﻳﺎ ّ ُ
ﺃﺧﺬﺕ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﮐﻤﺎ ﺍﻟﻤﺮﺩﻭﺩ * ﺳﻮﻑ ﺗﺄﺧﺬﮎ َ ْ ُ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﺸﺮﮎ ﺑﺎ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻗﻮﻣﴼ َ ﻗﺒﻠﮏ ٕ ْ َ ِ ْ ﺍﻧﺘﻈﺮ ﻳﺎ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ * ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﺃﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺍ ُﺑﻠﺴﺎﻥ ﺭﺳﻮﻟﻪ ّ ﻭ ّ
ِ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ﻭ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ َ ﻟﺘﻌﺮﻑ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ّ
ﺹ ٦٤ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻟﻮﺣﻰ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍﻟﻤﺴﻄﻮﺭ * ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﺃﺗﻰ ُ
ﻭﺟﺪ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ َ َ َ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﻋﺠﺰ ﻋﻦ ﺍﺣﺼﺎﺋﻬﺎ ﺍﻟﻤﺤﺼﻮﻥ * ﻫﺬﺍ ٌ ّ ِ ﮐﻞ ﺫﻯ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻓﻰ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﻋﺮﻑ ﺷﻢ َ ْ َ ﻧﺴﻤﺔ ّ
ﺭﺑﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ * ﻭ ﺳﺮﻉ ﮐﻞ ﺫﻯ ﺑﺼﺮ ﺍﻟﻰ ﻓﺮﺍﺕ ﺭﺣﻤﺔ ّ ﺍﻟﺬﺑﻴﺢ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻐﺎﻓﻞ ﺗﺎ ﻗﺪ ﺭﺟﻊ ﺣﺪﻳﺚ ﻳﺎ ﺍﻟﺬﺑﺢ * ﻭ ُ
ﻳﺪﮎ ﻣﻘﺮ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻭ ﻣﺎ ﺭﺟﻊ ﺑﻤﺎ ﺍﮐﺘﺴﺒﺖ َ ُ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ّ
ﺷﺄﻥ ﻳﻨﺤﻂ ﺑﺎﻟﺸﻬﺎﺩﺓ ﺍﻇﻨﻨﺖ ّ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﺒﻐﺾ ﺍﻟﻌﻨﻮﺩ * ُ ّ ﻳﺎ َ ﺃﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻻﻣﺮ ﻻ ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺟﻌﻠﻪ ﺍَ َ ْ َ ُ ٔ ﻣﻬﺒﻂ ﺍﻟﻮﺣﻰ ﺍﻥ َ
ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﺸﺮﮎ ﺑﺎ ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﻳﻔﻘﻬﻮﻥ * ﻭﻳﻞ ﻟﮏ ﻳﺎ ﺑﻴﻨﺔ ﻭ ﻻ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺗﺨﺬﻭﮎ ٕﺍﻣﺎﻣﴼ ﻻٔﻧﻔﺴﻬﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ّ
ﻣﺸﻬﻮﺩ* ﮐﻢ ﻣﻦ ﻇﺎﻟﻢ ﻗﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻃﻔﺎء ﻧﻮﺭ ﺍ ﻗﺒﻠﮏ ﻭ ﮐﻢ ﺍﻻﻓﺌﺪﺓ ﻧﻬﺐ ﺍﻟﻰ ْ ﻣﻦ ﻓﺎﺟﺮ َ َ َ ﺃﻥ ﻧﺎﺣﺖ ﻣﻦ ﻇﻠﻤﻪ ٔ ُ ﻗﺘﻞ ﻭ َ َ َ
ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﻤﺎ ﺍﺳﺘﻮﻯ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ * ﻗﺪ ﻏﺎﺑﺖ ُ ﻭ ّ ُ
ﻭﻟﮑﻦ ﺍﻟﻈﻠﻢ ﻋﻠﻰ ﺃﺭﻳﮑﺔ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻫﻢ ﻻ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ * ّ َ ﺃﻣﻮﺍﻟﻬﻢ * ﻗﻞ ﻫﻞ ﻧﻬﺐ ﻗﺘﻞ ُ ﻗﺪ ُ ِ َ ﺃﺑﻨﺎء ﺍ ﻟﺮﺳﻮﻝ ﻭ ُ ِ َ ُ
ﺃﻧﺼﻒ ٔ ُ ﮐﻔﺮﺕ ﺑﺎ ﺃﻡ ِ ُ ﻣﺎﻟﮑﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺯﻋﻤﮏ ْ ِ ْ ﺍﻻﻣﻮﺍﻝ َ َ َ ْ
ﺍﻻﻋﺘﺴﺎﻑ ﺃﺧﺬﺕ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﺠﺎﻫﻞ ﺍﻟﻤﺤﺠﻮﺏ * ﻗﺪ َ ﻳﺎ َ ﺹ ٦٥
ِ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ﺍﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ ﺑﺬﻟﮏ ﻧﺒﺬﺕ ﻭ َ َ ﻧﺎﺣﺖ ٔ ُ
ﺗﻈﻦ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ ﻫﻞ ﺍﻟﮑﺒﻴﺮ ﻭ ﻗﺘﻠﺖ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ * ﻗﺪ ّ ﻧﻬﺒﺖ َ َ َ
ﺗﺄﮐﻞ ﻣﺎ ﺍﻧﮏ ﺑﺎﻟﻈﻠﻢ ﻻ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺨﺒﺮﮎ ﺟﻤﻌﺘﻪ ُ ّ َ
ﺟﻤﻌﺘﻪ ﺑﺎﻻﻋﺘﺴﺎﻑ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﺗﺎ ﻻ ﻳﻐﻨﻴﮏ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﮎ ﻭ ﻣﺎ َ
ﺍﻻﻣﺮ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ﻗﺪ ﻗﻤﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻃﻔﺎء ﻧﻮﺭ ٔ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ َ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺳﻮﻑ َ ْ َ ِ ُ ﻧﺎﺭﮎ ﺃﻣﺮﴽ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ّ ﺗﻨﺨﻤﺪ ُ
ﺍﻻﻣﻢ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻻ ﺗﻌﺠﺰﻩ ﺳﻄﻮﺓ ٔ ُ ُ
ﺍﻟﻨﺎﻗﺔ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﺑﺴﻠﻄﺎﻧﻪ ﻭ ﻳﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ * ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻓﻰ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻄﻖ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ﺭﻓﻌﻬﺎ ﻣﻊ ّ ُ
ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺃﻟﺴﻦ َ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺑﺬﮐﺮﻫﺎ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻬﺎ ّ ْ ُ ُ
ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ﺍﻻ َ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺑﺸﻤﻮﺱ ﺯﻳﻨﺎ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﻤﺎء ّ َ ﮐﺬﻟﮏ ّ
ﺍﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ﻧﻌﻴﻤﴼ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﻀﺎء ﺑﺄﻧﻮﺍﺭﻫﺎ ﻭ ﻭﻳﻞ ﻟﻠﻤﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭﻭﻳﻞ ﻟﻠﻤﻨﮑﺮﻳﻦ ﻭ ﻭﻳﻞ
ﻟﻠﻐﺎﻓﻠﻴﻦ * ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ ﺹ ٦٦
ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﺍﺣﺒﺎﻯ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻣﮑﺘﻮﺑﻰ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﭼﻨﺪﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ
ﻗﺮﺍﺭﻳﮑﻪ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺷﺪ ﺧﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻟﺤﻖ ﺗﻤﺴﮏ ﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻟﻴﺪﺣﺾ ّ ﺑﺄﻟﻔﺎﻅ ّ
ﺍﻟﺤﻖ ﻳﺤﻘﻖ ﺍُ ّ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﻩ * ﻭﻟﮑﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ُ ّ ُ
ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺑﮑﻠﻤﺎﺗﻪ ﻭ َ ْ َ َ ﺩﺍﺑﺮ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ * ّ ﻳﻘﻄﻊ َ
ﺍﻟﻘﻨﺎﻉ ﻋﻦ ﻣﺰﻳﻦ * ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ﮐﺸﻒ ِ َ ﺍﻟﺬﻯ َ َ َ ﺑﺎﻳﻨﮑﻠﻤﺎﺕ ّ
ﺍﻻﻭﻟﻴﺎء * ﺧﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻪ ٔ
ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﮔﻮﻳﺎ ﺑﺤﺮﻓﻰ
ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﻗﻮﻡ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﺸﺪﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻗﻨﺎﻉ ﻣﺨﺼﻮﺹ
ﺭﺅﺱ ﻧﺴﺎء ﺍﺳﺖ * ﺑﺎﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺮ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ
ﻣﺎﻧﺪﻩ * ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻋﻠﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﻨﮓ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻋﻠﻤﻴﮑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﺴﺖ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﺤﻖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﮑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺂﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﺸﺪ
ﺁﻥ ﻋﻠﻢ ﺣﺠﺎﺏ ﺃﮐﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ
ﺍﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪ ﻣﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﮏ ﻓﻘﺮﻩ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﻢ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﺹ ٦٧ ﻭ ﺁﻥ ﻓﻘﺮﻩ ﺑﻤﻨﻈﺮ ﺃﮐﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ
ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺍﺑﺪﻉ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﻃﻬﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺎﺱ ﺑﺎﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﺳﻤﺎء
ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﮐﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﮥ ﺳﻔﻠﻰ ﺗﻤﻴﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻣﻦ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻄﺮ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻰ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ّ ّ ﺍﻥ ﺍ َﻟﻐﻨﻰ ﺣﻤﻴﺪ * ﺃﻋﺮﺽ ٕ ّ ﺍﻫﺘﺪﻯ ﻓﻠﻨﻔﺴﻪ ﻭ َ ْ ﻣﻦ َ َ ّ
﴿ﺑﺴﻢ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ﴾
ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻑ ﺑﺎﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻟﻘﺎﺋﻢ ﻋﻠﻰ ﺷﻔﺎ ﺣﻔﺮﺓ ﺍﻟﺠﻬﻞ * ﻳﺎ ُ ﺍﻋﺘﺮﺿﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺃﻋﺮﺿﺖ ﻋﻦ ﺑﺎﻧﮏ ّ ﺍﻧﺎ ﺳﻤﻌﻨﺎ ّ ّ َ َ
ﻟﻴﻬﺪﻳﮏ ﺃﺣﺒﺎﺋﻪ ّ ﺃﺭﺳﻞ ﺍﻟﻴﮏ ﮐﺘﺎﺑﴼ ﮐﺮﻳﻤﴼ ِ َ َ َ ﺍﻟﺬﻯ َ َ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ ّ
ﺍﻧﮏ ﺍﻋﺘﺮﺿﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻰ ﺍَ ّ ِ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ ﺭﺑﮏ ﻭ َ ّ ﺍﺗﺒﻌﺖ ﺣﺮﻣﺘﮏ َ ﻭ ّ َ ﺿﻴﻌﺖ ُ َ ﺳﻨﻦ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻴﻦ * ﻭ ﺑﺬﻟﮏ ّ َ
ِ ﻭﺟﺪﻧﺎﮎ ﻋﻠﻰ ﺟﻬﻞ ﻋﻈﻴﻢ * ﺑﺎﻋﺘﺮﺍﺿﮏ ﻻﻧﺎ َ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺍّ ٔ ِ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺗﻬﻢ ﻭ ﻣﺎ ﺍﻃﻠﻌﺖ ﻋﻠﻰ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻭ ﺍﻧﮏ ﻣﺎ ّ ّ َ َ ﺭﻭﺿﺔ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺩﺧﻠﺖ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ * َ َ َ
ﻻﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﺍﻟﻤﺠﺎﺯ ﻭ ﺍﻟﺒﻼﻏﺔ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻔﺼﺎﺣﺔ ﻭ ﻋﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺎ َ َ َ َ َ ﺹ ٦٨
ﺗﻄﻠﻊ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﺸﺒﻴﻪ ﻭ ﻻ ﺍﻻﺳﺘﻌﺎﺭﺓ ﻟﺬﺍ ﻧﻠﻘﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﻣﺎ ّ َ ﻭﻻ ّ َ
ﺳﻠﮑﺖ ﺍﻧﮏ ﻟﻮ ﺟﻬﻠﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ُ َ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻨﺼﻔﻴﻦ * ّ َ
ﺍﻋﺘﺮﺿﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻰ ﻟﻔﻆ ﺍﻟﻘﻨﺎﻉ ﻭ ﻟﻢ ﺍﻻﺩﺏ ﻣﺎ ﺃﻫﻞ ٔ ُُ َ ﺳﺒﻞ ِ َ ﺗﮑﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺠﺎﺩﻟﻴﻦ * ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﺍﻋﺘﺮﺿﺖ ﻋﻠﻰ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻤﻘﻨﻊ ﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺫﮐﺮ ُ ﺳﻤﻌﺖ ْ َ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ﺃﻣﺎ َ ِ ْ َ
ﺑﺎﻟﻤﻘﻨﻊ ﺍﻟﮑﻨﺪﻯ ﻭ ﻫﻮ ﺑﻦ ُ ﻇﻔﺮ ِ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ َ َ َ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻑ ُ ِ
ﺃﺳﻮﺩ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻓﻴﻦ * ﺑﻦ ﺑﻦ َ ﻗﻴﺲ ِ ﻓﺮﻋﺎﻥ ﺑﻦ َ ْ ِ ﻋﻤْﻴﺮ ِ ُ َ َ
ﻧﺬﮐﺮ ﺁﺑﺎﻩ ﻭﺍﺣﺪﴽ ﺑﻌﺪ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻧﺮﻳﺪ ﺃﻥ ﺍﻧﺎ ﻟﻮ ُ ّ َ
ﻋﻠﻮﻡ ﺭﺑﻰ ﻟﻨﻘﺪﺭ ﺑﻤﺎ ّ ﻋﻠﻤﻨﻰ ّ ﻳﻨﺘﻬﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ ٔ ّ َ ﺍﻻﻭﻝ َ َ ْ ِ ُ
ﻋﻠﻮﻣﮑﻢ ﻭ ﺍ ُﻋﻠﻰ ﺍﻧﺎ ﻣﺎ ﻗﺮﺃﻧﺎ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ ﻭ ٓ ِ ّٔ ﺍﻻﺧﺮﻳﻦ * ﻣﻊ ّ َ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭﺟﻬﴼ ﻭ ﺃﮐﻤﻠﻬﻢ ﺍﻧﻪ ﺃﺟﻤ ُﻞ ّ ﺫﻟﮏ ﺷﻬﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ * ﻭ ّ ﻟﺘﻌﺮﻑ ﺧﻠﻘﴼ ﻭ ﺃﻋﺪﻟﻬﻢ َﻗﻮﺍﻣﴼ * ﻓﺎﻧﻈﺮ ﻓﻰ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻘﻮﻡ ِ َ ْ ِ َ ﺍﻟﻠﺜﺎﻡ ﻋﻦ ﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻭ ﮐﺎﻥ ﺍﺫﺍ ﺍﺳﻔﺮ ّ َ
ﻣﻘﻨﻌﴼ ﺃﻯ ﺃﺻﺎﺑﺘﻪ ﻭﺟﻬﻪ ﻓﻴﻤﺮﺽ ﻟﺬﺍ ﻻ ﻳﻤﺸﻰ ّﺍﻻ ّ ﺍﻟﻌﻴﻦ َ َ ْ َ ُ ُ َُْ
ﻭﺟﻬﻪ ﮐﺬﻟﮏ ُﺫﮐﺮ ﻓﻰ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻌﺮﺏ ﺍﻟﻌﺮﺑﺎء ﻣﻐﻄﻴﺎ ّ َ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﻟﻌﻞ ﻭ ﺍﻻﺩﺑﺎء ﻭ ﺍﻟﻔﺼﺤﺎء * ﻓﺎﻧﻈﺮ ﻓﻴﻬﺎ ّ ُ
ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻳﻀﺮﺏ ﺑﻪ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ّ ّ ُ ﺍﻟﻤﻄﻠﻌﻴﻦ * ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻯ ُ ْ َ ُ ﺹ ٦٩ ﺃﺻﻤﻊ ﻳﻀﺮﺏ ﺑﺰﺭﻗﺎء ﺍﻟﻴﻤﺎﻣﺔ ﻓﻰ ﺑﺎﺑﻦ ْ َ َ ﺣﺪﺓ ﺍﻟﺒﺼﺮ ﻭ ِ ﮐﻤﺎ ُ ْ َ ُ
ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻓﻰ ﺍﻟﺮﻭﺍﻳﺔ ﻟﻮ ﻓﻰ َ َ ﺳﻌﺔ ّ َ
ﺍﻟﺮﺃﻯ ﺑﺎﻟﻤﻬﻠﻬﻞ ﻭ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻭﺟﻮﺩﺓ ّ ﻃﻠﺐ ّ ﺑﺎﻟﺴﻤﻮﺋﻞ َ ْ َ ّ َ ﺍﻟﺜﺎﺭ ُ َ ْ َ
ِ ِ ﺯﺍﺋﺪﺓ ﺑﻦ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﺯﻫﻴﺮ ﻭ ﺑﻘﻴﺲ ﺑﻦ ُ َ ْ ٍ ﺑﺤﺎﺗﻢ ﻭ ﺍﻟﺤﻠﻢ َ َ ﺑﻤﻌﻦ ِ َ
ِ ﺑﻠﻘﻤﺎﻥ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﺑﻦ ﺻﺎﻋﺪﺓ ﻭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﻔﺼﺎﺣﺔ ُ َ ﺑﻘﺲ ِ
ﻃﻔﻴﻞ ﺑﺴﺤﺒﺎﻥ ﻭﺍﺋﻞ ﻭ ﺍﻟﻔﺮﺍﺳﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﺨﻄﺒﺔ ِ َ ﺑﻌﺎﻣﺮ ﺑﻦ ُ َ ْ ٍ
ﺑﻦ ُ ّ ِ ﻭ ِ ْ ِ ﺑﺤﻤﺎﺩ * ﺍﻟﻘﺮﺓ ﻭ ﺍﻟﺤﻔﻆ ﺍﻟﺤﺬﻕ ﺑﻦ ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ ِ ﺑﺎﻳﺎﺱ ِ ِ ّ ﺍﻻﻣﺜﺎﻝ * ﻫﺆﻻء ﻣﻦ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺍﻟﻌﺮﺏ ّ ﺳﻞ ﺑﻬﻢ ٔ ُ ﺗﺮ َ ُ ﺍﻟﺬﻳﻦ ُ ْ
ﺍﻟﺤﻖ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﮎ ﺗﺪﺣﺾ َ ِ ْ ﻃﺎﻟﻊ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ّ ﻟﻌﻞ ﻻ ِ ُ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻻﺩﺏ ﺍﻟﻤﺘﻨﺒﻬﻴﻦ * ﻭ ﺗﻮﻗﻦ ﺑﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎٔ ُ ّ ُ
ﻟﻔﻆ ِ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﮐﻤﺎ ﺫﮐﺮﻧﺎﻩ ﻟﮏ ﺑﺒﻴﺎﻥ ﺍﺳﺘﻌﻤﻠﻮﺍ َ ﺍﻟﻘﻨﺎﻉ ﻓﻰ ّ
ﺑﺎﻥ ِ ﺑﺎﻟﻨﺴﺎء ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ّ ﺍﻟﻘﻨﺎﻉ ﻣﺨﺼﻮﺹ ّ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺒﻴﻦ * ّ
ﺭﺅﺳﻬﻦ ﻭﻟﮑﻦ ُ ْ ِ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﻭ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻭ َ ْ ُْ َ ﻳﺴﺘﺮﻥ ﺑﻪ َ ّ ﺍﺳﺘﻌﻤ َﻞ ﻓﻰ ّ
ﺍﻟﻠﺜﺎﻡ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﻣﺠﺎﺯﴽ ﺍﻥ ﺍﻟﻤﻄﻠﻌﻴﻦ * ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ّ ّ َ ﺛﻢ ﺑﺎﻟﻤﺮﺍﺓ ﻳﻘﺎﻝ ﻟﺜﻤﺖ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﺃﻯ ّ ﺍﻟﻠﺜﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﻓﻤﻬﺎ * ّ ﺷﺪﺕ ّ َ ُ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ﻭ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﮐﻤﺎ ﺫﮐﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ُِْ َ ﺍﺳﺘﻌﻤﻞ ﻓﻰ ّ
ﺍﻟﻨﻘﺎﺏ * ٔ ّ ﺃﺳﻔﺮ ّ َ ﺍﻻﺩﺑﻴﺔ * ْ َ َ ﺍﻟﻠﺜﺎﻡ ﻋﻦ ﻭﺟﻬﻪ ﺃﻯ ﮐﺸﻒ ّ َ ﺹ ٧٠ ﺍﻳﺎﮎ ﺃﻥ ﺍﻻﻳﺎﺕ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻀﻌﺖ ٓ ﺗﻌﺘﺮﺽ ﺑﺎﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ﻋﻠﻰ ّ ّٕ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻘﮏ ﺧﻒ ﻋﻦ ﺍّ ﻟﻮﺟﻬﻪ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * َ ْ
ِ ِ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻻﺗﺸﻤﺖ ّﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﺃﻧﻔﻘﻮﺍ ﺳﻮﺍﮎ ﻭ ﻭ ّ َ
ﺍﻣﻮﺍﻟﻬﻢ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻗﻞ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ َ ﻣﺘﺬﮐﺮﴽ ﻣﻘﺼﻮﺩﻧﺎ ﻓﻴﻤﺎ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎﻩ ﺍﻟﻴﮏ ّﺍﻻ ﺑﺎﻥ ﺗﮑﻮﻥ
ﺗﺘﺨﺬ ﻟﻨﻔﺴﮏ ﺍﻟﻴﻪ ﺳﺒﻴﻼ * ﻓﺮﻃﺖ ﻓﻰ ﺟﻨﺐ ﺍ ﻭ ّ ﻓﻴﻤﺎ ّ َ ﺍﺳﺘﻬﺰﺃﺕ ﺑﻨﺎ ﺿﺮﻧﺎ ﻭ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎ ﺃﺭﺩﺕ ُ ّ ﻫﺪﺍﻳﺘﮏ ﻭ ّ ّ َ َ َ
ﺍﻧﮏ ﮐﻤﺎ ﺍﺳﺘﻬﺰﺃ ﻗﻮﻡ ﻗﺒﻠﮏ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻓﻰ ﺃﺳﻔﻞ ﺍﻟﺠﺤﻴﻢ * ّ َ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺫ ّﻧﺰﻝ ﺍﻥ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﴿ ٕ ْ ُ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ ﴾ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺿﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺃﮐﺜﺮ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻫﺬﺍ ٕ ﺍﻻ ﺃﺳﺎﻃﻴﺮ ٔ ّ ُ
ﺗﻌﻠﻢ ﻓﺎﻧﻈﺮ ﻓﻰ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ّ ﻟﺘﺮﻯ ﻭ َ َ ﺛﻢ ﻓﻰ ﮐﺘﺐ ﺃﺧﺮﻯ ِ َ َ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻭ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻋﺘﺮﺿﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ّ َ
ﺗﮑﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﻟﺘﻌﺮﻓﻬﺎ ﻭ َ ﻧﻔﺴﮏ ِ ْ ِ َ َ ّ ّ ﺍﻧﺎ ّ ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ * ﻋﺮﻓﻨﺎﮎ َ
ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﺭﺑﻰ ﺑﺼﻴﺮﺓ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮ * ﻗﻞ ﻋﻨﺪ ّ ُ
ﺭﺃﺳﮏ ﻋﻦ ِﻓﺮﺍﺵ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﺨﻼﺋﻖ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ * ﺍﺭﻓﻊ َ ﻭ ُ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻣﺴﺘﻮﻳﴼ ﻋﻠﻰ ﻋﺮﺵ ّ ﺎﻫﺪ ﺫﮐﺮ ﺍٔ ﻟﺘﺸ َ ُِ
ﺍﺗﺒﻊ ﺛﻢ ْ ﮐﺎﺳﺘﻮﺍء ﺍﻟﻬﺎء ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻮﺍﻭ * ﻗﻢ ﻋﻦ ﺭﻗﺪ ﺍﻟﻬﻮﻯ ّ
ﺹ ٧١
ﺧﺬ ﻣﺎ ﺃﺗﺎﮎ ﺩﻉ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﮎ ﻭﺭﺍﮎ ﻭ ُ ْ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﻠﻰ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ * َ ْ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﺠﺎﻫﻞ ﺍﻧﻈﺮ ﻓﻰ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻗﻞ ﻳﺎ ّ
ٍ ﺪﺳﺎﺕ ﻋﻦ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻟﺘﺠﺪﻫﻦ ﻣﻘ ّ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍ ﺑﺒﺼﺮﻩ ِ َ َ ُ ّ
ﺍﻥ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻋﻨﺪﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻗﻞ ٕ ّ ِ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﮑﻮﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ﻟﻮ ﺗﻨﺰﻝ ﻋﻠﻰ ﻗﻮﺍﻋﺪﮐﻢ ﻭ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﮐﻢ ّ
ِ ﻧﺰﻟﺖ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ َ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﻤﺤﺘﺠﺒﻴﻦ * ﻗﻞ ٕ ّ ﮐﻠﻤﺎﺗﮑﻢ ﻳﺎ َ َ ﺍﻧﻬﺎ ّ ﻣﻘﺪﺳﴼ ﻋﻦ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻻ ﻳﺬﮐﺮ ﻓﻴﻪ ﺩﻭﻧﻪ ﻭ ﺟﻌﻠﻪ ﺍّ ُ
ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﻨﮑﺮ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ * ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﮐﻴﻒ ﺃﻧﺖ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻟﮏ ﻳﺎ ّ ﻧﺰﻟﺖ ﻋﻠﻰ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻻ ﻋﻠﻰ ﻗﻮﺍﻋﺪﮎ ﺍﻟﻤﺠﻌﻮﻟﺔ ﺍﻧﻬﺎ ْ َ ّ
ﻗﺪﺭﺓ ﺗﻮﺿﻊ ﺃﻧﺼﻒ ﺑﺎ ﻟﻮ َ ُ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﻌﺮﺽ ﺍﻟﻤﺮﻳﺐ * ْ ِ ْ ﻳﺎ ّ ُ
ﺗﻘﻮﻡ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮ ﻳﻌﺘﺮﺽ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻓﻰ ﻗﻠﺒﮏ ﻫﻞ ﺗﻘﺪﺭ ﺃﻥ َ َ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭ ﻋﻦ ﻭﺭﺍﺋﻬﻢ ﺭﺑﻰ ُ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﻭ ّ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺍﻟﺴﻼﻃﻴﻦ * ﻻ ﻭ ّ
ﻧﻔﺲ ٕﺍﻻ ﻣﻦ ﺃﻗﺎﻣﻪ ﺍ ﻻ ﻳﻘﻮﻡ ﺃﺣ ٌﺪ ﻭ ﻟﻦ َ ﺗﺴﺘﻄﻴﻊ ٌ
ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﻫﺬﺍ ﻭ ﻳﻨﻄﻖ ﻓﻰ ّ ﮐﻞ ﺷﺄﻥ ّ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻔﺴﻪ ﻭ ّ َ ﻳﺘﮑﺪﺭ ﺍﻟﻤﻌﺘﻤﺪ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﻟﻮ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻔﺮﺩ ّ ََ
ﺃﻗﻞ ﻣﻦ ﺁﻥ ﻣﻨﮏ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﻓﻰ ﻗﻠﺐ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ ّ ﺧﺪﺍﻡ ّ ُ
ﺍﻧﮏ ﻟﻮ ﺗﻨﮑﺮﻧﻰ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﻟﺘﻀﻄﺮﺏ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﻦ * ﻭ ّ ََ ِ ُ
ﺹ ٧٢ ﻋﺒﺎﺩ ﺍ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻮﻥ * ﻭ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺗﻌﺘﺮﺽ ﻋﻠﻰ ﻳﺼﺪﻗﻨﻲ ّ ُ
ٍ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻋﺘﺮﺽ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻌﺪﻭﺩﺍﺕ ﻭ ﻭﺭﺩ ﺳﻨﻴﻦ ﺍﻟﺪﻭﻝ ﻓﻰ ّ َ ﻫﺬﺍ ﺳﺠﻦ ﻓﻰ َ ﺍﻟﺮﻭﺡ ٔ ﺍﻻﻣﻴﻦ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ُ ِ َ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﻧﺎﺡ ﺑﻪ ُ
ﺍﻟﺴﺠﻦ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ * ﻗﻞ ِ ﺍﻻﻣﺮ ﻋﻼ ﺍﻓﺘﺢ ﺍﻟﺒﺼﺮ ٕ ّ ّ ﺍﻥ ٔ َ َ ﺃﻥ َ ِ
ﺍﻟﻘﺪﺭ ﻫﻞ ﺗﺮﻯ ﻟﻨﻔﺴﮏ ﺍﻟﺸﺠﺮ ﻳﻨﻄﻖ ﺑﺄﺳﺮﺍﺭ َ َ ِ ُ ﻭ ﻇﻬﺮ ﻭ َ
ﻣﺴﺘﻘﺮ ّﺍﻻ ﻟﻤﻦ ﻣﻔﺮ ﻭ ﻻ ﻣﻔﺮ ﺗﺎ ﻟﻴﺲ ٔ ّ ﻻﺣﺪ ّ ﻣﻦ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻻﮐﺒﺮ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﻃﻬﺮ ّ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ٔ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ٔ ّ ِ
ﺫﮐﺮﻩ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻗﻞ ﺃﺗﻌﺘﺮﺽ ِ ﺑﺎﻟﻘﻨﺎﻉ ﻋﻠﻰ ﺍﺷﺘﻬﺮ ُ ُ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻻﺑﺪﺍﻉ ﻭ ﺍﻻﺧﺘﺮﺍﻉ * ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺁﻣﻦ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ٕ ﻓﺎﻃﺮ ﺍﻧﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﺞ ِﺭﻋﺎﻉ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺍﻋﺘﺮﺽ ِ ﺍﻟﻴﻮﻡ ّ َ
ﺗﻐﻨﻰ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻐﺎﻓﻞ ﺍﺳﻤﻊ َ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ّ ّ َ ّ َ ﺍﻟﻮﺭﻗﺎء ﻋﻠﻰ ﺃﻓﻨﺎﻥ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ﻻ ﺗﮑﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻴﻦ * ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺧﺒﺮﮐﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﻇﻢ ﻭ ﺃﺣﻤﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻗﺒﻠﻬﻤﺎ ﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ّ ّ
ﺍﺗﻖ ﺍ َﻭ ﻻ ﺗﺠﺎﺩﻝ ﺑﺂﻳﺎﺗﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﻨﺒﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻮﻥ * ّ ّ
ﺏ ﻧﺰﻟﺖ ﺑﺎﻟﻔﻄﺮﺓ ﻣﻦ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍّ ﺍﻧﺰﺍﻟﻬﺎ ّ ﺭﺑﮏ ﻭ ﺭ ّ ﺍﻧﻬﺎ ّ
ﻳﻌﻘﻠﻬﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﮐﻞ ﺍﻻﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻻ َ ْ ِ ُ ﻟﺤﺠﺔ ﺍ ﻓﻰ ّ ّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ّ ﺍﻟﻨﺒﺄ ّﺍﻻ ّ ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﻋﻤﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻳﻨﻬﻢ ﺍﻧﻘﻄﻌﻮﺍ ّ
ﺹ ٧٣
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻳﻈﻬﺮ ﻋﻠﻰ ﺭﺑﮏ ّ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ ﻟﻮ ﺃﻥ ّ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﻳﺎ ّ َ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺎﻋﺪﺓ ّﺍﻟﺘﻰ ﺃﻧﺖ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺣﺪﻭﺩﺍﺗﮏ َ َ ْ ِ ُ ﻟﺘﻨﺰﻝ ُ ُ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺃﻧﺎ ّ ﺗﺐ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻭ ﻗﻞ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ّ ُ ْ
ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﮎ ﻓﺮﻃﺖ ﻓﻰ ﺟﻨﺒﮏ ﻭ ُ ّ ُ ﺍﻋﺘﺮﺿﺖ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ّ ﻏﻔﻠﺖ ﻋﻦ ﺫﮐﺮﮎ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ّ ُ ﺍﺗﺒﻌﺖ ّ َ ﺛﻢ ّ ُ ّ ﻃﻬﺮﻧﻰ ﻋﻦ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻻ ُ ْ ﺗﺄﺧﺬﻧﻲ ﺑﺠﺮﻳﺮﺍﺗﻰ ّ
ﺭﻭﺍﺋﺢ ﺃﺭﺳﻞ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﺷﻄﺮ ﻓﻀﻠﮏ ﺛﻢ ْ ِ ْ ﺍﻟﻌﺼﻴﺎﻥ ّ َ ّ
ٍ ﺍﻟﺤﻘﻨﻰ ﺑﻌﺒﺎﺩﮎ ﻣﻘﻌﺪ ﺛﻢ ِ ﺛﻢ ّ ﻗﺪﺭ ﻟﻰ َ ْ َ َ ﺻﺪﻕ ﻋﻨﺪﮎ ّ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ّ
ﺗﺤﺮﻣﻨﻰ ﻋﻦ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ * ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻲ ﻻ َ ِ ْ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﮐﻠﻤﺎﺗﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ﻻ ﻣﻦ ﻓﻮﺣﺎﺕ ﻗﻤﻴﺼﮏ ٔ
ﺛﻢ ْ ِ ﺍﻧﮏ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﮎ ﻭ ّ ﻗﺪﺭ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﮏ ّ ﺃﺭﺿﻨﻰ ﺑﻤﺎ ّ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺠﻮﺍﺩ ﺍﻟﻤﻌﻄﻰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ّ ّ ﻓﻌﺎﻝ ﻟﻤﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ّ ﻗﻠﺒﮏ ﻋﻦ ﺩﻉ ﺍﻻﺷﺎﺭﺍﺕ ٔ ﻻﻫﻠﻬﺎ ﻭ ّ ﻃﻬﺮ َ ﺍﺳﻤﻊ ﻗﻮﻟﻰ َ ِ
ِ ﺍﻃﻠﻊ ﺗﻮﺭﺙ ﺍﻟﺪﺍﺭﻳﻦ * ٕ ْ َ ْ ﺳﻮﺍﺩ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﺘﻰ ُ ِ ُ َ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺟﻪ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﻟﻰ ﻣﻦ ﺧﻠﻒ ﺍﻟﺤﺠﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﻻﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ّ
ﻟﺘﺠﺪ ﻧﻔَﺴﮏ ﻓﻰ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻣﺎﻟﮏ ٔ ﺍﻟﺼﻔﺎﺕ ِ َ ِ َ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ّ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻤﺮﻳﺒﻴﻦ * ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺼﺤﮏ ﺍﻧﻘﻄﻌﺖ ﻋﻨﻪ ّ ﺍﻟﺬﻯ ْ َ ْ ُ
ﺹ ٧٤
ﺃﻋﺮﺿﺖ ﻓﻌﻠﻴﻬﺎ ﺍﻻﻋﻠﻰ ٕﺍﻥ ﺃﻗﺒﻠﺖ ﻟﻨﻔﺴﮏ ﻭ ﺍﻥ ﺍﻟﻘﻠﻢ ٔ َ ُ ﺍﻧﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﻋﻤﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﻭ ّ ﻋﻤﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ّ ﻟﻐﻨﻰ ّ ﺭﺑﮏ ّ ﺍﻥ ّ َ ّ
ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻐﻨﻰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ّ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺮﻑ ﻗﻤﻴﺺ
ﭘﺎﺭﺳﻴﻪ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻤﺎﺋﻲ ﻭ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﺭﺣﻤﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﮥ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻦ ﺍﻻﺷﻄﺎﺭ ﺑﺸﻄﺮ ﺃﺣﺪﻳﻪ ّ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺧﺮﻣﻦ ﺣﮑﻢ ﻫﺮ ﻃﻴﺮﻯ ﺍﺯ ُﮐﺪﺱ ﺭﺣﻤﺖ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺍﻟﺘﻘﺎﻁ ﻧﻪ * ﻃﻴﺮ ﺑﻴﺎﻥ ّ
ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍء ﻗﺪﺱ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺮﻣﻨﻬﺎﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮﺩ * ﺗﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﻧﺎﺱ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺯ ﻋﺮﻑ ﺭﻭﺿﮥ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ * ﺑﺸﻨﻮ ﻧﺼﺢ
ﺳﺪ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﻨﺎ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺭﺍ ﻭ ﺑﺒﺎﺯﻭﻯ ﻳﻘﻴﻦ ّ
ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﺄﺟﻮﺝ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﻲ ﻭ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﮑﻮﺛﺮ ﺑﻘﺎ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﻤﻨﻈﺮ ﺃﮐﺒﺮ ّ ﺧﻀﺮ ّ
ﻧﻤﺎﺋﻰ * ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻘﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﻭﻓﺎﺋﻲ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻪ ﺃﻳﻦ ﻻ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ّ ﺗﻄﻤﺌﻦ ﻣﻦ ّ ﻓﮑﺮ ﻓﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻬﺎ * ْ َ
ﺍﻟﺴﺪﻳﺮ * ﻭ ﺃﻳﻦ ﻣﻦ ﺃﺭﺍﺩ ﺃﻥ ﻳﺮﺗﻘﻰ َ ْ ﺍﻟﺨﻮﺭﻧﻖ ﻭ ّ َ ﻣﻦ ﺑﻨﻰ َ َ ْ َ َ ﺹ ٧٥ ﺍﻻﺻﻴﻞ ﺍﻻﺛﻴﺮ * ﮐﻢ ﻣﻦ ﻗﺼﺮ ﺍﺳﺘﺮﺍﺡ ﻓﻴﻪ ﺑﺎﻧﻴﻪ ﻓﻰ ٔ ﺍﻟﻰ ٔ
ﺍﻟﻐﻴﺮ * ﻭ ﮐﻢ ﻣﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﺑﺎﻟﻌﺎﻓﻴﺔ ﻭ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻭ ﻏﺪﴽ ﻣﻠﮑﻪ ُ
ﺍﻟﺰﺭﻗﺎ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻻﺷﺮﺍﻕ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺸﻰ ﻓﻴﻪ ُ ﺍﻟﻘﻬﻘﻬﺔ ﻭ ﺷﺪﻭﺍ ّ ّ ﺑﺪﻝ ﺃﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ّ ﺃﻯ ﺃﻣﺮ ﻣﺎ ُ َ ُ ﺫﻝ ﻭ ّ ﻧﺤﻴﺐ ﺍﻟﺒﮑﺎء * ّ ﮐﺄﺱ ﺍﻟﻔﻼﺡ * ﺷﺮﺏ َ ﺃﻯ ﻇﺎﻟﻢ َ ِ َ ﻭ ﺃﻯ ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﺭﺍﺡ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﺫﻯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻌﻠﻮﻡ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻨﻤﺎ * ﻭ ﻓﻮﻕ ّ ﻟﮑﻞ ﻓﺮﺡ ﻣﻼﻝ ﮐﻼﻝ ﻭ ﻟﮑﻞ ﺻﺎﺭﻡ ﻋﻠﻴﻢ * ﻓﺎﻋﻠﻢ ٌ ّ ّ
ﺫﻟﺔ ﻭ ﻭ ﺯﻟﺔ * ﺗﻘﻮﻯ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ ﻟﮑﻞ ﻋﺎﻟﻢ َ ّ ﻟﮑﻞ ﻋﺰﻳﺰ ِ ّ ّ ّ
ﻳﻌﻠﻤﮑﻢ ﺍ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍ ﻭ ُ ّ ﻭ ﺑﺪﺑﺴﺘﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮ * ّ
ﺑﺘﺠﻠﻴﺎﺕ ﺃﺳﻤﺎء ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ّ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻗﻮﻡ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﺷﻮﺩ * ﭼﺸﻢ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺑﺮﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﮑﻦ * ﻗﺴﻢ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﺑﺮ ّ
ﺑﺸﻤﺲ ﺍﻓﻖ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻫﻢ ﮐﻤﺎ ﻫﻮ
ﺣﻘﻬﺎ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻴﺒﺮﺩﻯ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺍﺯ ﻟﻔﻆ ِﻗﻨﺎﻉ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ
ﺻﻪ ﻟﺴَﺎﻧﮏ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻯ * َ ْ ﺍﻟﻌﻤﻰ * ﻋﻦ ٔ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻬﺎﺋﻢ ﻓﻰ ﻫﻴﻤﺎء ﺍﻟﺠﻬﻞ ﻭ َ ﺍﻻﻭﻟﻴﺎء ﻳﺎ ّ
ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﺭ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﺹ ٧٦
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻯ ﭼﻪ ﮐﻪ
ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻴﺸﺪﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻯ ﮐﻪ ِﻗﻨﺎﻉ ﻭ ﮐﻨﺎﻳﻪ ّ
ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻧﺸﺪﻩ * ﺑﺒﺼﺮ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺕ
ﺍﻟﻤﻘﻨﻌﺔ ﺍﻟﻘﻨﺎﻉ ﻭ ِ ْ َ َ ﺍﻣﺎ ِ ُ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻧﻈﺮ ﻣﮑﻦ * ﻭ ّ ّ ﻣﺤﺒﻴﻦ ّ ﺭﻭﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﻣﻴﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭ ﺟﺎﻣﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺎء ُ
ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺁﻯ ﺭﺅﺱ ﻧﺴﺎء ﻭﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﺭﺟﺎﻝ
ﻭ ﻭﺟﻪ ﻣﺠﺎﺯﴽ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻟﺜﺎﻡ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺎء ﺑﺂﻥ ﺩﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺃﻫﻞ ﻓﺎﺭﺱ
ﺑﻴﺸﻤﺎﻕ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺟﺎﻝ ﻭ ﻭﺟﻪ ﻣﺠﺎﺯﴽ ﻭ ﺗﺮﮎ َ ْ ﺃﺩﺑﻴﻪ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ * ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ّ
ﻏﻔﻠﺖ ﻋﻨﻪ * ﻭ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﻓﺎﻧﻈﺮ ﻓﻰ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻘﻮﻡ ِ َ ِ َ ﻟﺘﺠﺪ ﻣﺎ َ َ ْ َ ﺃﺣﺒﺎﻯ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﻧﮑﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﺃﺣﺪﻳﻪ ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺸﻄﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ّ ّ
ﺳﻬﻤﮏ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻓﻀﻞ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭﻟﮑﻦ ﺃﺧﻄﺄ َ ْ ُ َ
ﺍﺳﻤﻊ ﻭ ﻋﻨﺪ ﺃﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﺕ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ * ٕ ْ َ ْ
ﻣﻦ ﻣﻦ ُ َ َ ُ ﺗﻀﺠﺮ َ ْ ﻳﺬﮐﺮﮎ ﻭ ﻻ ُ ْ ِ ْ ﺗﻌﺘﺮﺽ ﻋﻠﻰ َ ْ ﻗﻮﻟﻰ ﻻ ِ ْ ﺹ ٧٧
ﺑﺎﻻﺫﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺑﺎﻟﺨﻀﻮﻉ ﺗﻌﻘﺐ ﺍﻟﻌﻄﺎٔ ﻳﻌﻈﮏ ﻭ ﻻ ّ َِ ُ َ
ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﺩﻉ ﺭﺏ ٓ ﺍﻻﺧﺮﺓ ﻭ ٔ ﺃﺣﺒﺎء ﺍ ﻋﻨﺪ ّ َ ﺍﻻﻭﻟﻰ * َ ِ
ﻳﺬﮐﺮﮎ ﻻﻧﻬﺎ َ َ ْ َ ﻣﻦ ّ َ ﺁﺛﺮ َ ْ ﻣﻨﻌﺘﮏ ﻋﻦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻤﻌﻠﻮﻡ * ِ ْ ّ
ﻧﻔﺴﮏ ﻟﻮ ﺗﻤﺸﻰ ﺑﻼ ِﺣﺬﺍء ﻭ ﺗﻨﺎﻡ ﻗﺪﻣﻪ ﻋﻠﻰ ِ َ َ ﻋﻠﻴﮏ ﻭ َ ّ ْ ُ
ﺗﺤﺰﻥ ﺍﻟﻌﺮﺍء ﻣﻦ ﺃﻥ ُ ْ ِ َ ٌ ﻟﺨﻴﺮ ﻟﮏ ِ ْ ﺑﻼ ِﻭﻃﺎء ﻭ ﺗﻨﻮﺡ ﻓﻰ َ َ ﺗﻌﺠﻞ ﻋﻠﻰ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﻬﺘﺎﺽ ﻻ َ ْ َ ْ َ ْ ﻣﻦ ﺁﻣﻦ ﻭ ﻫﺪﻯ * ﻳﺎ ﻣﻦ ﺍﻻﻋﺘﺮﺍﺽ ﻭ ﻻ ﺗﮑﻦ ٔ ٔ ﮐﺎﻻﺭﻗﻢ َ ْ ﺍﻟﻠﻀﻼﺽ * َ ْ
ِ ﺍﻟﻠﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﺍﻟﻨﺪﻡ * ﻋﺠﻞ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻠﻤﻢ َ َ َ ﺃﻣﺴﮏ ّ َ َ َ ﺳﻘﻂ ﻓﻰ ﻟﻠﻨﻘﻢ * ﻧﻔﺴﮏ ﺍﻟﻘﺪﻡ * ﻻ ﺗﺠﻌﻞ ِ ّ ﻣﺴﺘﺤﻘﴼ ّ َ َ ﺭﺩ ﻣﺎﻟﮏ ِ َ ﻋﻦ ّ
ﺍﮐﺘﺴﺒﺖ ﺗﺴﺄﻝ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﻑ ﺗﺮﺟﻊ ٕﺍﻟﻰ ﻣﺎﻟﮏ ٔ ﺍﻻﻣﻢ * ﻭ ُ ْ ُ َ
ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻭ ﺗﺘﻘﻠﺐ ﻓﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﺍﻟﺒﺎﻃﻠﺔ ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ّ ُ ُ
ﺳﺒﻞ ﺗﺴﻠﮏ ُ ُ َ ُ ﻣﻦ ﺳﻄﻮﺓ ﺍ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ّ ﺍﻻﻡ َ ﺍﻟﻘﻬﺎﺭ * ٕ َ
ﻣﺮﺟﻌﮏ ﺍﻟﻔﺤﺸﺎء ﻭ ﺗﻌﺘﺮﺽ ﻋﻠﻰ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺃﻧﺴﻴﺖ َ َ ﺃﻣﻨﺖ ﻣﻦ ﺃﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﻋﻦ ﻋﺪﻝ ﻣﻮﻻﮎ * ٕ ْ ﻭ ﻣﺄﻭﺍﮎ ْ ﺍﻥ ِ ْ َ َ
ﻓﺎﺳﺮﻉ ﻧﻔﺴﮏ ﻭ ﻫﻮﺍﮎ ﻭ ّﺍﻻ َ ْ ِ ْ ﺍﻟﻠﺤﺪ ّ ْ ّ ْ ﻳﺄﻣﺮﮎ ﺑﻪ ُ ﻓﺄﺗﺒﻊ ﻣﺎ ُ
ﺗﺪﺍﺭﮎ ﻣﺎ ﻓﺎﺕ ﻋﻨﮏ ﻓﻰ ﺃﻭﻻﮎ ﺍﻟﻰ ّ ْ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻰ ﺍَ ﺩﻋﺎﮎ ﻭ َ ﺳﻮﺍﮎ ﺧﻒ ﻋﻦ ﺍ ﺍﻟﺬﻱ َ َ َ َ ﻗﺒﻞ ﺍ ﺧﺮﺍﮎ * َ ْ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ّ ﺹ ٧٨
ﺍﻥ ﺍﻟﻴﻪ ﺛﻢ ﺍﺫﮐﺮﻩ ﻓﻰ ﺻﺒﺎﺣﮏ ﻭ ﻣﺴﺎﮎ ﻭ ٕ ﺗﺐ ﺍﻟﻴﻪ ُ ْ
ﻣﺮﺟﻌﮏ ﻭ ﻣﺜﻮﺍﮎ * ِ َ
ﺃﺣﺒﺎء ﺍ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ّ
ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻴﮑﻨﻰ * ﺩﺭ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﮤ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﻬﺬﺍ ﻧﻘﻄﮥ ﺃﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﻣﺎﺳﻮﺍﻩ ﻓﺪﺍﻩ ّ ﺍﻟﺬﻯ ّ ﺑﺸﺮ ّ َ
ﺭﺩ ﺍ ّ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻫﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﮤ ﻭ ﮐﺘﺐ ﺩﺭ ّ
ﮐﻨﺖ ﺃﻋﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻣﺎ ﺣﺒﻄﺖ ُ َ ﺃﺣﺒﺎﺋﻪ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﻭ ﺑﺬﻟﮏ َ ِ َ ْ ﻭ ّ َ
ﺍﻟﺸﺎﻋﺮﻳﻦ * ﺗﻮ ﻭ ﺃﻣﺜﺎﻝ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻦ ّ ﺃﺗﻢ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺳﺖ ﺑﻘﻮﺍﻋﺪ َ ﺃﻋﻈﻢ ﻭ ﺫﮐﺮ ّ
ﻬﻴﻪ ﻗﻮﻡ * ﻫﻨﻮﺯ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ٴ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﺍﻟ ّ
ﮐﻠﺴﺖ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻭ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ * ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ّ ﻗﻮﺍﻋﺪﻯ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺍﺯ
ﺗﻮﻗﻒ ﺷﺪ ﺩﺭﺟﮥ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺳﺎﻗﻂ * ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺳﻨﻪ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ّ
ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺷﻮﺩ
ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻨﻤﻮﺩ * ﺑﺎﺭﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﻘﻄﮥﺃﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﻣﺎﺳﻮﺍﻩ
ﻓﺪﺍﻩ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻗﻮﻡ ﺑﻴﺨﺒﺮﻯ * ﺍﺯ ﺁﻥ ﺹ ٧٩
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ * ٕﺍﻓﺘﺢ
ﺑﺎﻥ ﺍﻟﻘﻮﺍﻋﺪ ﺗﺆﺧﺬ ﻣﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍ ﻟﺘﻌﺮﻑ ّ ﺍﻟﺒﺼﺮ ِ َ ِ َ َ َ َ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻣﻴﺸﺪ ﺟﺴﺪﻳﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺣﻰ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ُﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻋﺪ ّ
ﺣﺒﻪ ﻭ ﺭﺿﺎﻩ ﺑﺮﻳﻪ * ُ ﻧﺴﺄﻝ ﺍْ ﺃﻥ ّ َ َ ﻳﻮﻓﻘﮏ ﻋﻠﻰ ّ ﻗﻮﺍﻋﺪ ّ
ﺍﻳﺎﻣﻴﮑﻪ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﻪ ﻣﺠﻴﺐ ﻟﻤﻦ ﺩﻋﺎﻩ * ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺩﺭ ّ ﻭ ّ
ﻣﺸﻴﺖ ﺭﺣﻤﻦ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺃﻫﻞ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺳﻤﺎء ّ
ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮔﻮﻳﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﻮ ﺷﺪﻩ ﻟﺬﺍ ﻻﺯﻡ
ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺫﮐﺮ ﺷﻮﺩ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻰ
ﻋﺰ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻤﺲ ّ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻏﺎﻳﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺳﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻮﺩﻯ ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ
ﻧﺒﻮﺩﻯ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﺣﻖ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻯ * ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﻣﻦ ُ ُ ِ ِ ﺑﻴﻦ َ ٍ ﺭﺳﻠﻪ ﴾ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ﻻ ُ َ ُ ﺃﺣﺪ ِ ْ ﻧﻔﺮﻕ َ َ
ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺣﺪ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻧﻪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺔ ﺑﺮ ﮐﻠﻤﮥ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﺹ ٨٠
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻳﮥ ّ
ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻮﻯ ﺧﻠﻖ ﻟﮑﻢ ﻣﺎ ﻓﻰ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﺟﻤﻴﻌﴼ ّ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﴿ َ َ َ
ﺳﺒﻊ ﺳﻤﻮﺍﺕ ﴾ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﻫﻦ َ ﻓﺴﻮ ُ ّ ﺍﻟﺴﻤﺎء َ ّ ﺍﻟﻰ ّ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﻳﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺃﮐﺜﺮ
ﺁﻳﺎﺕ ﺳﺒﻘﺖ ﺧﻠﻖ ﺳﻤﺎ ﺑﺮ ﺍﺭﺽ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺛﻢ ﻗﻠﻨﺎ ﺑﺮ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﴿ َ َ ْ ﺛﻢ َ ّ ْ ﺻﻮﺭ ﻧﺎﮐﻢ ُ ّ ﺧﻠﻘﻨﺎ ﮐﻢ ّ
ِ ﻻﺩﻡ ﴾ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺠﺪﻭﺍ ِ ٓ َ ﻟﻠﻤﻼﺋﮑﺔ ْ ُ
ﺳﺠﻮﺩ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﻠﻖ ﺑﻮﺩﻩ * ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺗﻴﮑﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ّ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ّ
ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻟﺬﻧﺐ ِ ﻏﺎﻓﺮ ّ ِ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﴿ ِ ُ
ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻌﻘﺎﺏ ﴾ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﺘﻮﺏ َ ُ ّ ِ
ﺍﻟﻌﻘﺎﺏ ﺻﻔﺖ ﻣﻀﺎﻑ ﺑﻔﺎﻋﻞ ﺍﺳﺖ ﻧﻌﺖ ﻣﻌﺮﻓﻪ ﻭﺍﻗﻊ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻔﻴﺪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻴﺴﺖ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﮑﺎﻳﺖ
ﺍﻧﮏ ُ ْ ِ ﻟﺬﻧﺒﮏ ٕ ِ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻯ ِ َ ْ ِ ِ ﮐﻨﺖ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ﻭ ْ َ ْ ِ ِ ِ ﺍﻟﺨﺎﻃﺌﻴﻦ ﴾ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻃﺂﺕ ﻣﻦ ِ َ
ﻣﺆﻧﺚ * ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻗﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ّ
ﺍﺳﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﴿ ﻭ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﴾ ٌ ُ ﻣﻨﻪ ُ ُ ﮐﻠﻤﺔ ِ ْ ُ ﺹ ٨١
ﮐﻠﻤﻪ ﺗﺄﻧﻴﺚ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺿﻤﻴﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ َ ِ َ ْ
ﻣﺆﻧﺚ ﺑﺎﺷﺪ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﴿ ٕﺍﺣﺪﻯ ﺑﮑﻠﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺍﻟﮑﺒﺮ ﴾ ﻭ ﺃﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ * ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﻗﺮﻳﺐ ﺳﻴﺼﺪ َُْ
ﻣﻮﺿﻊ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻧﻌﺼﺮ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺮ ﺧﺎﺗﻢ ﺃﻧﺒﻴﺎء
ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺃﺻﻔﻴﺎء ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺃﻟﻔﺎﻅ ﻭ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺃﮐﺜﺮ ﺁﻥ ﻏﻠﻂ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺟﻨﻮﻥ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﺂﻥ ﻣﻌﺪﻥ ﻋﻘﻞ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺍﻻﻳﺎﺕ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ * ﻭ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺍﻟﺴﻮﺭ ﻭ ٓ ﺍﻧﻬﺎ ﺃﻯ ّ ﻗﺎﻟﻮﺍ ّ
ﺳﺒﺐ ﺍﮐﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﺎﺱ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺣﻖ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺻﻞ ﺟﺤﻴﻢ ّ
ﻭ ﺃﺳﺎﻣﻰ ﺁﻥ ﻋﻠﻤﺎء ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺼﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻣﺬﮐﻮﺭ
ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮﺉ
ﺍﻟﻘﻴﺲ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺤﻀﺮﺕ ﺳﺮﻗﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﺍﻟﺴﺎﻋﺔ * ﻣﺜﻞ ﺳﻮﺭﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺍﺫﺍ ﺯﻟﺰﻟﺖ ﻭ ﺍﻗﺘﺮﺑﺖ ّ
ﺑﻤﻌﻠﻘﺎﺗﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺼﺎﺋﺪ ﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ّ ﻭ ّ
ﺍﻟﻤﻌﻠﻘﺎﺕ ﺍﻟﻄﺒﻘﺔ ﺍﻟﺜﺎﻧﻴﺔ ﺑﻌﺪ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻧﺖ ﻓﻰ ّ ﺑﻤﺠﻤﻬﺮﺍﺕ ّ ُ ْ َ َ
ﺑﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺹ ٨٢
ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ * ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﺸﺪﻩ
ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﮑﻢ ﺳﻴﻒ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ُ ْ ﺁﻳﺔ ﮐﺮﻫﴼ ﻧﺎﺱ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ * َ ُ ﻃﻮﻋﴼ ﻭ َ ْ ﺁﻣﺪ ْ
ّْ ِ ﺁﻳﺔ ﺍﻟﺠﻬﻞ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﻠﺒﮥ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺑﺼﺮ ﺍﻟﺴﻴﻒ ﺗﻤﺤﻮ َ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﻭﻣﺤﺠﻮﺏ
ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﮐﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﻣﻴﻨﺎﻣﻴﺪﻧﺪ
ﺑﻼﻏﺘﻴﻪ ﻓﺼﺎﺣﺘﻴﻪ ﻭ ﻣﺤﺴﻨﺎﺕ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻫﻔﺘﺎﺩ ّ ّ ّ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ * ﭼﻮﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ
ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻣﺬﮐﻮﺭ
ﺑﻴﻦ ﺍ ﺣﮑﻢ ﺩﺍﺭﻡ * ﺣﺎﻝ ﻗﺪﺭﻱ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﻩ ﻭ َﺑﻴﻨﮏ ﻭ َ ْ َ ﺷﮑﻲ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﮐﻦ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ ﻭ ّ ﺷﮑﻰ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ّ ﺗﻮﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ّ ﻏﻞ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻠﻤﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺍﺯ ّ
ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻘﻮﺍﻋﺪ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭﻟﮑﻦ
ﻋﻠﻢ ﻋﻠﻤﻪ ﻋﻨﺪﻧﺎ ْ ْ ﺍﻟﺘﻰ ﻣﻨﻬﺎ ُ ّ َ ﻟﺘﻌﺮﻑ ّ َ ﻓﺎﺳﺄﻝ ِ َ ْ ِ َ ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ّ ﻓﺼﻞ ِ ُ
ﺃﺣﺒﺎﻯ ٕﺍﻟﻬﻲ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﺮ ّ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﺷﺎﻳﺪ ّ ﺹ ٨٣
ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻨﻤﺎﺋﻰ * ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ
ﺃﺻﻠﻴﮥ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻓﻄﺮﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺑﺮ ﻓﻄﺮﺕ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﻧﻈﺮ ﺑﺂﻧﺴﺖ ّ ﺍﺣﺒﺎء ﺍ ﻗﻮﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﻭ ّ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺃﻣﺮ ﺑﺤﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ّ
ﻣﺘﺸﺒﺚ ﮐﻪ ﻗﻠﻴﻠﻨﺪ ﻭ ﺃﻋﺪﺍء ﺍ ﮐﺜﻴﺮ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ّ
ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺔ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻧﺎﺱ ﺷﻮﺩ * ﺃﻱ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﺑﺮﻭ ﺩﺭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﺎﺵ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﻓﮑﺮ ّ
ﮐﻞ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺍﺯ ّ ﻣﻨﻘﻄﻌﻴﻦ َ َ ْ
ﺣﺒﺎ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻧﻨﮓ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ّ
ﻭ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﮤ * ﺃﻭﻟﺌﮏ ﻋﺒﺎﺩ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺛﻢ ﺍﻧﻘﻄﻌﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻋﻦ ﻗﺮﻳﺐ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺑﻨﺎ ّ ﺍ
ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻧﺼﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺍﺩﻟﮥ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﻣﺘﻘﻨﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﻣﻠﻬﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺎﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻏﻴﺒﻴﮥ ّ ّ
ﺑﺸﻨﻮ ﻧﺪﺍﻯ ﺩﺍﻋﻰ ٕﺍﻟﻰ ﺍ ﺭﺍ ﻭ ﻻ ﺗﮑﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺤﺘﺠﺒﻴﻦ
ﻋﺰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ّ ﺃﻳﺎﻡ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ّ
ﺍﺗﺒﻊ ﺍﻟﻬﺪﻯ * ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻣﻦ ّ َ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ َ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ َ ْ ﺹ ٨٤ ﺷﺎﻣﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﺭﺍﺟﻊ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺑﻰ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﻗﺪﺭ ﻋﺴﻞ ﺍﺯ ﺣﻨﻈﻞ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ * ﺻﻮﺭﺕ
ﻣﮑﺘﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺷﺪ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﺼﺎﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺃﻋﻈﻢ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺳﺆﺍﻝ ﻇﻞ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ّ ﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺍﺳﻌﮥ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﺳﺪﺭﮤ ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭﺁﺋﻰ * ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ّ ّ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ُ ِ ﻗﻤﻲ ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﻊ
ﺷﻴﺨﻴﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺍﺕ ّ
ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﻲ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻧﮑﻪ ﺳﺎﺋﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻃﺎﻟﺐ ﮐﻮﺛﺮ ﻋﻠﻢ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻣﺘﻌﺮﺽ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺸﺪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻟﺆﻟﺆ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺎﻓﺖ ّ
ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻋﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺣﺪﻳﺪﻩ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻪ * ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﮥ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻭﻟﮑﻦ ﺑﺘﻠﻮﻳﺢ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ * ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﻥ ﻣﮑﺘﻮﺏ
ﺑﻌﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﻭ ﻧﻘﺼﺎﻥ * ﺍﻻﻓﻀﻞ ﻇﻬﺮ ﺍﻻﺟﻞ ٔ ﺍﻟﺸﻴﺦ ٔ ّ ﻭ ﻫﺬﻩ ﺻﻮﺭﺓ ﻣﺎ ﮐﺘﺒﻪ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﺸﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﻻﺣﺴﺎﺋﻲ ّ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭ ﮐﻌﺒﺔ ٔ ﺍﻻﻧﺎﻡ ّ
ﺹ ٨٥ ﻣﻦ ﻗﺎﻝ ﮐﺎﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺏ َ ْ َ
ﺍﻥ ﺃﻭﻟﻪ ﻭ ﮐﺘﺒﻨﺎ ﺍﻟﻘﺎﺋﻢ ﻓﻰ ٔ ﴿ّ ﺍﻧﺎ ﺗﺮﮐﻨﺎ ّ ﺍﻻﺻﻼﺏ ﴾ ّ َ
ﻣﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ * ِ
ﭐﻟﺮﺣﻴﻢ ﭐﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑِﺴﻢ ﭐّ ِ
ﺑﺎﻟﻤﺮ ﺃﻗﻮﻝ ُ ِ ﺍﻟﻤﺺ ٓ ٓ ﺍﻧﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﻧﻘﻀﺎء ٓ ٓ ٓ ﺭﻭﻯ ُ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ * ﻭ ﺍﻻﻟﻒ ﻗﺪ ﺃﺗﻰ ﻋﻠﻰ ﺁﺧﺮ ﻳﻘﻮﻡ ﺍﻟﻤﻬﺪﻯ ﻋﻠﻴﻪ ّ ُ
ﺍﻟﻔﺨﺬﻳﻦ ﻓﮑﻴﻒ ﺍﻟﺼﺎﺩ ﻋﻨﺪﮐﻢ ﺃﻭﺳﻊ ﻣﻦ َ َ ﺍﻟﺼﺎﺩ ﻭ ّ ّ ﺍﺣﺮﻑ ّ ٍ ﺛﻼﺛﺔ ٍ ُ ْ ﺳﺘﺔ ﻳﮑﻮﻥ ﺃﺣﺪ ﻫﻤﺎ ﻭ ﺃﻳﻀﴼ ﺍﻟﻮﺍﻭ َ ُ َ ُ
ﺃﻟﻒ ﻭ ّ ٍ ﻭ ٍ ﺍﻻﻳﺎﻡ ﻭ ﺍﻻﻟﻒ ﻫﻮ ﺳﺘﺔ ﻭ ﻗﺪ ﻣﻀﺖ ُ ﺳﺘﺔ ٔ ّ
ﺍﻻﺧﺮ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻟﺘﻤﺎﻡ ﻭ ﻻ ﮐﻼﻡ ﻓﮑﻴﻒ ُّ ّ ﺍﻻﻳﺎﻡ ُ َ ﺍﻟﺴﺘﺔ ﻭ ٔ ّ ُ ﺍﻟﺮﺋﻴﺲ ﺣﺼﻞ ﻟﻤﺎ َ َ ﺍﻟﺘﻨﮑﻴﺲ ﻟﺮﻣﺰ ّ ﻻﻧﻪ ّﺳﺮ ّ ﺍﻟﻌﻮﺩ ٔ ّ ُ
ﺍﻻﻣﺮ ﺣﺼﻞ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﻴﺮ ﺍﻻﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﻟﺴﺘﺔ ﺍﻟﺒﺎﻗﻴﺔ ّ ّ ﺗﻢ ٔ ُ ﻓﺎﻥ َ َ
ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺑﺎﻻﻟﻔﻴﻦ ﺍﻟﻘﺎﺋﻤﻴﻦ ﺑﺎﻟﺤﺮﻑ ﺑﺎﻟﺤﺠﺔ ﻭ ﻇﻬﺮ ﺍﻻﺳﻢ ٔ ّ
ﺛﻼﺛﺔ ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ﺣﺮﻓﺎﻥ ﻣﻦ ﺍ ﺍﺫﻫﻤﺎ ّ ﻋﺸﺮ ﻭ ﺑﻬﻤﺎ َ َ َ ﺃﺣﺪ َ َ ﻭﻟﮑﻦ ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ﻫﺎء ﻓﺄﻳﻦ ﺍﻟﻔﺼﻞ َﻋﺸﺮ ﻓﻈﻬﺮ ﻭﺍ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﻤﺺ ﺍﻟﺴﺘﺔ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺴﺘﺔ ّ َ ﻣﻘﺪﺭ ﺑﺎﻧﻘﻀﺎء ٓ ٓ ٓ ّ ّ ﺹ ٨٦
ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ﺍﻟﺴﺘﺔ ﻭ ﺳﺮ ﺍﻟﺴﺘﻴﻦ ﻓﻰ ﺳﺪﺳﻬﺎ ّ ّ ّ ﺑﺎﻟ ٓﻤﺮ ﻓﻈﻬﺮ
ﺍﻟﺮﺑﻊ ﺑﺎﻻﻟﻒ ﺍﻟﻤﻨﺪﻣﺠﻴﻦ ﺍﻟﺴﺪﺱ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ّ ﺭﺑﻌﻬﺎ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ّ
ﺑﺎﻟﺴﺘﺔ ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ﺍﻟﻮﺍﺳﻌﺔ ﺳﺮﻩ ُ ّ ﺗﻨﺰﻝ ﺍﻻﻟﻒ ﻣﻦ ﻓﻴﻪ ﻭ ّ
ﺑﺎﻻﺣﺪ ﻋﺸﺮ ﻭﻫﻰ ﺍﻟﻠﻴﻠﺔ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮐﺔ ﻭ ﺍﻟﺴﺘﺔ ﻭ ﻧﺰﻝ ﺍﻟﺜﺎﻧﻲ ﻓﻰ ّ َ َ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺘﺴﺮ ﺍﻻ ّ ُ ﺍﻟﺴﺮ ﻭ ﺍﻻﺳﻢ ُ ْ َ ِ ﻫﻮ ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ّ ّ ﻭﻝ ّ ِ ُ
ﺍﻟﻤﺎء ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺠﻤﻌﺔ ﻭ ﻳﺠﺮﻯ ﻓﻴﺴﺘﺘﻢ ﺳﺮ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺨﻤﻴﺲ ّ ّ ﺍﻟﺴﺮ َ ُ ﺍﻟﮑﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺑﺪﺧﺎﻥ ﻣﺒﻴﻦ * ﻫﺬﺍ ﻭ َ ّ ﺍﻟﻤﻌﻴﻦ َ ُ ﻳﻮﻡ ﺗﺄﺗﻲ ّ ُ ﺍﻟﻮﺍﻭ ﺍﻟﻤﻨﮑﻮﺳﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻬﺎء ﺍﻟﻤﻬﻤﻮﺳﺔ ﻓﺄﻳﻦ ﺍﻟﻮﺻﻞ ﻋﻨﺪ
ُ ِْ ِ ﻏﻴﺮ ﻭ ّﺍﻻ ﻟﮑﺎﻥ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻟﻴﺲ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﻭ ﻻ ﺑﻴﻨﻪ ٌ ﻟﻠﻨﺎﺱ ﻭﻟﮑﻦ ﺜﺎﻝ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﺣﺪ * ﻭ ﺗﻠﮏ ﺍﻻﻣ ُ ﻧﻀﺮﺑﻬﺎ ّ ُ َ
ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻮﻥ ﺍﻧﺘﻬﻰ * ﻻ ﻳﻌﻘﻠﻬﺎ ّﺍﻻ ِ ُ
ﻟﺒﺌﺮ ﮐﻞ ﮐﻠﻤﺔ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ّ ﺑﺄﻥ ﻧﺸﻬﺪ ّ َ ﺍﻟﺪﺭﻳﺎﺕ َ ٌ
ﻏﻼﻡ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻲ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭﺳﺘﺮ ﻓﻴﻬﺎ ّ ٌَ ُ ﻣﺎء ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ُ ﻣﻌﻄﻠﺔ ﻓﻴﻬﺎ ُ ﻳﺨﺮﺟﻮﺍ ﺑﻬﺎ ﺳﻴﺎﺭﺓ ﺍﻟﻄﻠﺐ ِ ُ ْ ُ ﺩﻟﻮﻫﻢ ﻭ ُ ْ ِ ﻟﻴﺪﻟﻮﺍ َ ْ َ ﻭ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻬﺎ ّ ُ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﻪ ﻏﻼﻡ ﺍﻟﻌﻠﻢ * ﻭ ﻳﻘﻮﻟﻮﺍ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﺍّ ُ َ
ﮐﻞ ﺑﺄﻥ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻣﺤﻴﻂ * ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺸﻬﺪ ّ ﺍﻧﻪ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ّ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﺣﺮﻑ ﻣﻨﻬﺎ َ ُ َ ٌ ﻟﺰﺟﺎﺟﺔ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺿﺎُ ِ ﺹ ٨٧ ﺍﻧﻪ ﻋﻠﻰ ﻭﻟﮑﻦ ﻣﺎ ﺍﺳﺘﻀﺎء ﻣﻨﻪ ٌ ﺃﺣﺪ ّﺍﻻ َ ْ ﻣﻦ ﺷﺎ ﺍُ ّ ُ
ﮐﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮ * ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺒﻴﺎﻥ ّ
ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﺍﺗﺒﻊ ّ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﺒﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ
ﻳﻈﻬﺮ ﻣﻨﮏ ﺃﻣﺮ َ ﻣﻮﻻﮎ ﻋﺴﻰ ﺍ ُﺃﻥ ُ ِ َ ﺗﺘﺒﻊ َ ﺍﻧﮏ ﺍﻥ ﻟﻢ ّ ﻭ ّ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﻳﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻣﻮﻻﻩ ﻭ ﻣﻦ َ َ ْ ﻳﻨﻘﻄﻊ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻩ ّ ّ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ *
﴿ﺑﺴﻤﻪ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﴾
ﺍﻧﻪ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ّ ﻳﺎ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﺳﻤﻊ ﻧﺪﺍء ﺍ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺍﻟﺨﻠﻖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﻳﺪﻋﻮ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﺑﻴﻦ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ َ
ﻧﺒﺎﺡ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺣﻮﻟﮏ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﻭ ﻻ ﻳﻤﻨﻌﻪ ُ ﻗﺒﺎﻋﮏ ﻭ ﻻ ِ ُ
ﺭﺑﮏ ﻭ ﻻ ﺟﻨﻮﺩ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻗﺪ ﺍﺷﺘﻌﻞ َ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻣﻦ ﮐﻠﻤﺔ ّ ﺍﻟﺼﺒﺎ ﻗﺪ ﻇﻬﺮﺕ ﻋﻠﻰ ٔ ﺍﻧﻬﺎ ّ ﺃﺭﻕ ﻣﻦ ﻧﺴﻴﻢ ّ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ّ
ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺍﻟﻤﻘﺒﻠﻴﻦ * ﻭ ﻓﻰ ﻫﻴﺌﺔ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎ ﺃﺣﻴﻰ ﺍُ َ
ﺃﻓﺌﺪﺓ ّﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ ﻭ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻃﻬﺮ ﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻨﻬﺎ ﻣﺎء ّ َ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﻗﺮﺑﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﺳﻤﻪ َ ﻋﻦ ﺫﮐﺮ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻭ ّ
ﺟﻤﺎﻝ ﺍ ﻭ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﻣﻨﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻘﺒﻮﺭ ﻭﻫﻢ ﻗﻴﺎﻡ ﻳﻨﻈﺮﻭﻥ َ ﺹ ٨٨
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ﻳﺎ ﺭﺋﻴﺲ ﻗﺪ ﺍﺭﺗﮑﺒﺖ ﻣﺎ ﻳﻨﻮﺡ ﺑﻪ ّ
ﺃﻋﺮﺿﺖ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﺑﺤﻴﺚ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻓﻰ ﻏﺮﺗﮏ ّ ﺍﻟﺠﻨﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ّ ّ َ
ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺳﻮﻑ ﺍﻟﻮﺟﻪ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻨﻮﺭﻩ ﺍﺳﺘﻀﺎء ﺍﻟﻤﻼٔ ٔ ﻋﻦ َ
ﺍﺗﺤﺪﺕ ﻣﻊ ﺭﺋﻴﺲ ﻧﻔﺴﮏ ﻓﻰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ * ﻭ َ ﺗﺠﺪ َ
ﺿﺮﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺫﺟﺌﺘﮑﻢ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ َ ﺍﻟﻌﺠﻢ ﻓﻰ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ * ﺗﺎ ﻫﺬﺍ ﻗﺮﺕ ﻣﻨﻪ ﻋﻴﻮﻥ ّ ﻭ ﺍﻟﮑﺒﺮﻳﺎء ﺑﺄﻣﺮ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻗﺪ ﺃﺗﻰ ﮐﻞ ٔ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻓﻰ ّ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﺗﻨﻄﻖ ّ ُ
ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻗﺎﻡ ﮐﻠﻴﻢ ٔ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻣﻦ ٔ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﻋﻨﺪ ّ ﻧﺨﺮﺝ ﻣﻦ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ٕ ّ ﻻﺻﻐﺎء ﮐﻠﻤﺔ ّ ﺍﻧﺎ ﻟﻮ َ ْ ُ ُ
ﻟﻀﻌﻔﮑﻢ َ َ ْ ِ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﺒﺴﻨﺎﻩ ِ َ ِ ﻳﻨﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﻤﻴﺺ ّ ﻟﻴﻔﺪ ّ
ﺭﺑﮏ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ﻭ ّ ﻓﻰ ّ
ﺣﺒﴼ ﻭ ﻻ ﻳﺴﻤﻌﻪ ٕ ّﺍﻻ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﻧﻘﻄﻌﻮﺍ ﻋﻦ ّ ﮐﻞ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ّ
ﺃﻧﮏ ﺗﻘﺪﺭ ﺃﻥ ﺗﻄﻔﺊ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻫﻞ ﻇﻨﻨﺖ ّ َ
ﺍﻟﺤﻖ ﻟﻮ ﺍﻻﻓﺎﻕ ﻻ ﻭ ﻧﻔﺴﻪ ﺍﻟﺘﻲ ﺃﻭﻗﺪﻫﺎ ﺍ ُﻓﻰ ٓ ﺍﻟﻨﺎﺭ ّ ّ ّ َ
ﺍﺷﺘﻌﺎﻟﻬﺎ ﻟﻬﻴﺒﻬﺎ ﻭ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺑﻞ ﺑﻤﺎ ُ ﻓﻌﻠﺖ ﺯﺍﺩ ُ َ َ
ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﻣﻦ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﮐﺬﻟﮏ ِ ﻗﻀﻰ ﺍﻻﻣﺮ ﺳﻮﻑ ﻳﺤﻴﻂ ٔ َ َ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺳﻮﻑ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻭ ﻻ ﻳﻘﻮﻡ ﻣﻌﻪ ﺣﮑﻢ َ ْ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ ﺹ ٨٩
ﺗﺨﺮﺝ ﻣﻦ ﻳﺪ َُ ﺃﺭﺽ ّ ّ ﺍﻟﺴﺮ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﻬﺎ ﻭ َ ْ ُ ُ ﺗﺒﺪ ُﻝ ُ
ﺍﻟﺰﻟﺰﺍﻝ ﻭ ﻳﺮﺗﻔﻊ ﺍﻟﻌﻮﻳﻞ ﻭ ﻳﻈﻬﺮ ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻭ َ ْ َ ﻳﻈﻬﺮ ّ
ﺍﻻﻣﻮﺭ ﺑﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﻫﺆﻻء ﺍﻻﺳﺮﺍء ﺍﻻﻓﻄﺎﺭ ﻭ ﺗﺨﺘﻠﻒ ٔ ﻓﻰ ٔ
ﺍﻻﻣﺮ ﻳﺘﻐﻴﺮ ﺍﻟﺤﮑﻢ ﻭ ﻣﻦ ﺟﻨﻮﺩ ّ ﻳﺸﺘﺪ ٔ ّ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ّ
ﺍﻻﺷﺠﺎﺭ ﺑﺤﻴﺚ ﻳﻨﻮﺡ ﺍﻟﮑﺜﻴﺐ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻀﺎﺏ ﻭ ﺗﺒﮑﻰ ٔ ُ ُ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ﺗﺮﻯ ﺍﻟﺪﻡ ﻣﻦ ٔ َ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ ﻭ ﻳﺠﺮﻯ ّ ُ
ﻣﺮﺓ ﻓﻰ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻋﻈﻴﻢ * ﻳﺎ ﺭﺋﻴﺲ ﻗﺪ ّ ﺗﺠﻠﻴﻨﺎ ﻋﻠﻴﮏ ّ
ﺍﻟﺰﻳﺘﺎء ﻭ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺒﻘﻌﺔ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮐﺔ ﻓﻰ ﺟﺒﻞ ّ ﺍﻟﺘﻴﻨﺎء ﻭ ﺍﺧﺮﻯ ﻓﻰ ّ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﺗﺒﻌﺖ ﻫﻮﺍﮎ ﻭ ﺍﻧﮏ ﻣﺎ ّ َ َ ﺍﺳﺘﺸﻌﺮﺕ ﺑﻤﺎ ّ َ َ
ﺑﻴﻨﺎﺕ ﻣﻦ ﺛﻢ ﺍﺫﮐﺮ ﺍﺫ ﺍﺗﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺂﻳﺎﺕ ّ ّ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ * ﺍﻧﻈﺮ ّ ﻟﺪﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻋﻠﻴﻢ * ﮐﺎﻥ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻥ ﻳﺮﺟﻤﻮﻩ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺮﺍﺻﺪ
ﺭﺏ ﺁﺑﺎﺋﮏ ﻭ ٔ ﺍﻻﺳﻮﺍﻕ ﻭ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍّ ﺭﺑﮏ ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺗﺒﻌﻮﻫﻢ ﻣﻦ ﺛﻢ ّ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ * ﻭ ﺃﻧﮑﺮﻩ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ّ ّٔ
ﺳﻤﻌﺖ ﻣﻦ ﻗﺼﺺ ﺍﻻﺭﺽ ﮐﻤﺎ ﺍﻻﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻣﻠﻮﮎ ٔ ٔ َ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺭﺳﻞ ﺍﻟﻴﻪ ﮐﺘﺎﺑﴼ ﮐﺮﻳﻤﴼ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ * ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﮐﺴﺮﻯ ّ ّٔ
ﺑﮑﻞ ﺷﺊ ﺭﺑﮏ ّ ﺍﻟﺸﺮﮎ ٕ ّ ﺍﻥ ّ ﻭ ﺩﻋﺎﻩ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻭ ﻧﻬﺎﻩ ﻋﻦ ّ
ﺍﻟﻨﻔﺲ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺑﻤﺎ ّ ﻋﻠﻴﻢ * ّ ﺍﺗﺒﻊ ّ َ ﻣﺰﻕ ّ َ ﺍﻧﻪ ﺍﺳﺘﮑﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺍ ﻭ ّ
ﺹ ٩٠ ﺍﻟﺴﻌﻴﺮ * ﻫﻞ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﻧﻪ ﻣﻦ ﺃﺻﺤﺎﺏ ّ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﺃﻻ ّ
ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﮐﺎﻥ ﺍﺳﺘﻄﺎﻉ ﺃﻥ ﻳﻤﻨﻊ ﺍ َﻋﻦ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ﺍﺫ ﺑﻐﻰ ﻓﻰ ٔ َ
ﻻﻧﻔﻪ ﺍﻧﺎ ﺃﻇﻬﺮﻧﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﻠﻴﻢ ﻣﻦ ﺑﻴﺘﻪ ﺭﻏﻤﴼ ٔ ﺍﻟﻄﺎﻏﻴﻦ * ّ َ ﺍﻟﺸﺮﮎ ﮐﻨﺎ ﻗﺎﺩﺭﻳﻦ * ﻭ ﺍﺫﮐﺮ ﺍﺫ ﺍﻭﻗﺪ ﻧﺎﺭ ّ ﺍﻧﺎ ّ ّ ﻧﻤﺮﻭﺩ َ ُ
ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻭ ﺃﺧﺬﻧﺎ ﻧﻤﺮﻭﺩ ﻧﺠﻴﻨﺎﻩ ﻟﻴﺤﺘﺮﻕ ﺑﻬﺎ ُ َِ ْ ِ َ ّ ﺍﻧﺎ َ ّ ﺍﻟﺨﻠﻴﻞ * ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ِﻟﻴﻄﻔﺊ ﻗﺘﻞ ﺍﻥ ّ ﺑﻘﻬﺮ ﻣﺒﻴﻦ * ﻗﻞ ٕ ّ ﺍﻟﻈﺎﻟﻢ َ َ َ َ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻋﻦ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻧﻮﺭ ﺍ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻭ َ َ ﻳﻤﻨﻊ ّ ﺑﺬﻟﮏ َ
ﺍﻻﻣﺮ ﺭﺑﻪ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻗﺪ ﺃﻇﻬﺮﻧﺎ ٔ ﺃﻳﺎﻡ ّ ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ * ﻗﻞ ﻗﺪ ﺟﺎء ﺫﮐﺮﻩ ﺑﻴﻦ ّ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻼﺩ ﻭ ﺭﻓﻌﻨﺎ َ
ﮐﻠﻬﺎ ﻟﻴﺤﻴﻰ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﻳﺘﺤﺪ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ّ َ َ ﺍﻟﻐﻼﻡ ُ َ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺟﻨﺔ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﺳﻮﻑ ﻳﻐﻠﺐ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﺍ ﻭ ﺗﺮﻯ ٔ َ
ﺫﮐﺮ ﮐﺬﻟﮏ ُﺭﻗﻢ ﻣﻦ ﻗﻠﻢ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﻋﻠﻰ ﻟﻮﺡ ﻗﻮﻳﻢ * َﺩﻉ َ
ﺑﺤﺐ ﺍ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﺳﺘﺄﻧﺲ ﺛﻢ ﺍﻻﻧﻴﺲ ّ ِ ﺍﻟﺮﺋﻴﺲ ّ ّ ﺍﺫﮐﺮ ٔ َ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍ ﺷﺮﮐﻮﺍ ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﺎﺳﺮﻳﻦ * ﻭ ﺧﺮﻕ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﻊ ﻋﻦ ّ ﺻﻮﺕ ﺧﺮﻗﻬﺎ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ﺍﻻﺣﺠﺎﺏ ﺑﺤﻴﺚ ﺳﻤﻊ ٔ ُ َ
ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻳﺎ ﺃﻳﺘﻬﺎ ﺍﻟﻮﺭﻗﺎء
ﺍﻟﺘﻰ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺟﺘﻤﻊ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺍﻟﻠﻴﻠﺔ ّ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ّ ﺍﺳﻤﻌﻰ ﻧﺪﺍء ٔ ﺹ ٩١ ﺍﻟﻌﺴﮑﺮﻳﺔ ﻭ ﻧﮑﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺡ ﻋﻈﻴﻢ * ﻳﺎ ﻟﻴﺖ ﺿﺒﺎﻁ ّ ُ ّ
ﻧﮑﻮﻥ ﺍﻻﺭﺽ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ ﻭ ﻳﺴﻔﮏ ﺩﻣﺎﺅﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻪ ٔ ُ َ ُ ﻣﻦ ﺃﺭﺍﺩﻧﻰ ﺍﻟﺜﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﻣﺮﺍﺩﻯ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ َ ْ ﻣﻄﺮﻭﺣﻴﻦ ﻋﻠﻰ ّ
ﺍﻧﺎ ﻭ ﺻﻌﺪ ﺍﻟﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ٔ ﺍﻻﺑﺪﻉ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ﺍﻋﻠﻢ ﻳﺎ ﻋﺒﺪ ّ
ﺃﺣﺒﺎء ﺍ ﺑﻴﻦ ﺃﻳﺪﻱ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﺪﻳﻦ * ﺃﺻﺒﺤﻨﺎ ﺫﺍﺕ ﻳﻮﻡ ﻭﺟﺪﻧﺎ ّ
ﺍﻟﺪﺧﻮﻝ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ﻭ َﻣﻨﻌﻮﺍ ﮐﻞ ٔ َ َ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﻨﻈﺎﻡ ّ َ ﺃﺧﺬ ّ ُ
ﺁﻟﻪ ﻭ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻦ ّ ﺃﺣﺒﺎء ﺍ ﻭ ُ ُ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ * ُ ﻭﺗﺮﮎ ّ ُ
ﺍﻻﻭﻟﻰ ﮐﺬﻟﮏ ُ ِ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻗﻀﻰ ﻋﻠﻰ ّ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﻗﻮﺕ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻠﻴﻠﺔ ٔ
ﻻﻧﻔﺴﻬﻢ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺍﻑ ﻟﻬﻢ ﻭ ّ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﻣﺎ ﻓﻴﻬﺎ ٔ ﺧﻠﻘﺖ ّ
ﺍﻧﻪ ﻳﺤﺮﻕ ﺍُ ﺑﺎﻟﺴﻮء ﺳﻮﻑ ُ ْ ِ ُ ﺑﺎﻟﻨﺎﺭ ّ ﺃﮐﺒﺎﺩﻫﻢ ّ ﺃﻣﺮ ﻭ ﻫﻢ ّ َ
ﺣﻮﻝ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻭ ﺑﮑﻰ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺍﻟﻨﺎﺱ َ ّ ﺯﺣﻒ ّ ُ ﺃﺷﺪ ﺍﻟﻤﻨﺘﻘﻤﻴﻦ * َ َ َ ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻟﻨﺼﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻧﺤﻴﺐ ﺍﻟﺒﮑﺎء ﺑﻴﻦ ٔ ٔ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭ ّ ُ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺑﻤﺎ ﺍﮐﺘﺴﺒﺖ ﺃﻳﺪﻱ ّ ﺍﻧﺎ ﻭﺟﺪﻧﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ ﻭ ّ ﻻﻳﺎﺕ ﺍﻻﺑﻦ ﺃﺷﺪ ﺑﮑﺎ ﻣﻦ ﻣﻠﻞ ﺃﺧﺮﻯ ﻭ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ٓ ٌ
ﺍﻻﺣﺒﺎء ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻭ ﻗﻄﻊ ّ ﻟﻠﻤﺘﻔﮑﺮﻳﻦ * ﻭ ﻓﺪﻯ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ ٔ ّ ﺣﺒﴼ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﻻﺳﻤﻌﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﻗﺮﻭﻥ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﺑﻴﺪﻩ ّ
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭﴽ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ * ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﺍﺧﺘﺼﻪ ﺍ ﺑﻬﺬﺍ ّ ّ ٔ
ﺹ ٩٢ ﺍﻟﺬﻯ ﻗﻄﻊ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻭ ّ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ َ ﻟﻘﺪﺭﺗﻪ ّ
ﺳﻠﻄﺎﻧﻬﻢ ﻭ ﻣﺎ ﻇﻬﺮ ﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ّ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺍﻕ ّ ﺍﻟﺸﻬﺪﺁء ﻭ ُ ُ ﺍﻧﻪ َ ُ
ﺣﺠﺔ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﻼﺋﻖ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ * ﺃﻭﻟﺌﮏ ﺃﺛﺮﺕ ﻣﻨﻪ ﮐﺎﻥ ّ َ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺃﺧﺬﺗﻬﻢ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻭ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺫﺍﻗﻮﺍ ﻓﻴﻬﻢ ﺣﻼﻭﺓ ّ ُ َ ْ ُ َ
ﺍﻻﺭﺽ ﮐﻠﻬﺎ ﻭ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﻋﻤﻦ ﻋﻠﻰ ٔ ﺍﻟﻮﺻﺎﻝ ﺑﺤﻴﺚ ﺍﻧﻘﻄﻌﻮﺍ ّ
ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﺑﻮﺟﻪ ﻣﻨﻴﺮ * ﻭ ﻟﻮ ﻇﻬﺮ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺎ ﻻ ﺃﺫﻥ ﺍ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﻟﻬﻢ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻋﻔﺎ ﻋﻨﻬﻢ ً ﻓﻀﻼ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ّ
ﮐﻔﻬﻢ ﺟﺬﺏ ﺍﻟﺠﺒﺎﺭ ﺑﺤﻴﺚ َ ِ ﺍﺧﺬ ﻋﻦ ّ ّ ّ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﺃﺧﺬﻫﻢ َ ْ ُ ﺍﻻﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻋﺮﺟﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻤﮑﺎﺷﻔﺔ ِﺯﻣﺎﻡ ٔ
ﻭ ﺍﻟﺤﻀﻮﺭ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ﻗﻞ ﻗﺪ ﺧﺮﺝ ﮐﻞ ﺷﺠﺮ ﻭ ﺣﺠﺮ ﺃﻭﺩﻉ ﺗﺤﺖ ّ ﺍﻟﻐﻼﻡ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺪﻳﺎﺭ ﻭ ْ َ َ ﺍﻟﺤﻖ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﮐﺬﻟﮏ ﺃﺗﻰ ﻳﺨﺮﺟﻬﺎ ﺍ ً ّ ﻭﺩﻳﻌﺔ ﺳﻮﻑ ُ ْ ِ ُ
ﻣﺪﺑﺮ ﺣﮑﻴﻢ * ﻻ ﻳﻘﻮﻡ ﻣﻊ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ُﻗﻀﻰ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻦ ّ
ﮐﻞ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻋﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ّ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﻭ ﻻ ﻳﻤﻨﻌﻪ ّ ﺟﻨﻮﺩ ّ ُ
ﺩﻫﻦ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻟﻤﺼﺒﺎﺡ ﻭ ﺑﻬﺎ ﺍﻟﺴﻼﻃﻴﻦ * ﻗﻞ ﺍﻟﺒﻼﻳﺎ ُ ْ ٌ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﻭ ّ ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ﻧﻮﺭﻩ ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻗﻞ ٕ ّ ﺍﻥ ﻳﺰﺩﺍﺩ ُ ُ
ﮐﻞ ﻣﻌﺮﺽ ٍ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻣﻨﺎﺩ ﻟﻬﺬﺍ ٔ ﻣﻦ ّ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺮ ُ ﺹ ٩٣ ﻇﻬﻮﺭﻩ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮑﻢ ﺑﻤﺎ ﻫﺎﺟﺮﺗﻢ ﻣﻦ ﺩﻳﺎﺭﮐﻢ ﻭ ُ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ * ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺣﺒﴼ ﻣﻮﻻﮐﻢ َ ِ ﻭ ُ ُ ْ ﻃﻔﺘﻢ ﺍﻟﺒﻼﺩ ّ
ﻧﻌﺐ ﺍﻟﺴﺮ ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﺍﺷﺘﻌﻠﺖ ﻧﺎﺭ ّ ﺍﻟﻈﻠﻢ ﻭ َ َ ﺩﺧﻠﺘﻢ ٌﺍﺭﺽ ّ ّ ﻏﺮﺍﺏ ﺍﻟﺒﻴﻦ * ﺃﻧﺘﻢ ﺷﺮﮐﺎء ﻓﻰ ﻣﺼﺎﺋﺒﻰ ﺑﻤﺎ ﮐﻨﺘﻢ ﻣﻌﻨﺎ ُ ُ
ﺑﺤﺒﻨﺎ ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ * ﺩﺧﻠﺘﻢ ﻓﻰ ﻟﻴﻠﺔ ﺍﺿﻄﺮﺑﺖ ﻓﻴﻬﺎ ﻗﻠﻮﺏ ّ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺧﺮﺟﺘﻢ ﺑﺄﻣﺮﻧﺎ ﺗﺎ ﺑﮑﻢ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺃﻥ ﺗﻔﺘﺨﺮ ٔ ُ
ﺃﻃﻴﺎﺭ ﺣﺒﺬﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * ﻳﺎ ﺍﻟﺴﻤﺎ * ﻳﺎ ّ ّ َ ﺍﻟﺒﻘﺎء ُ ِ ﺍﻥ ﻣﻨﻌﺘﻢ ﻋﻦ ٔ ﺭﺑﮑﻢ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ ﺍﻻﻭﮐﺎﺭ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺭﺑﮑﻢ ﻣﺄﻭﺍﮐﻢ ﺗﺤﺖ ﺟﻨﺎﺡ ﻓﻀﻞ ّ
ﺃﻧﺲ ﺑﮏ ﻭ ﻭﺟﺪ ﻣﻨﮏ ﻋﺮﻓﻰ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻟﮏ ﻭ ﻟﻤﻦ ِ َ ﻳﺎ ﺫﺑﻴﺤﻰ ُ
ﺃﺷﮑﺮ ﺍَ ﻳﻄﻬﺮ ﺑﻪ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ * ِ ﻭ ﺳﻤﻊ ﻣﻨﮏ ﻣﺎ َ ُ
ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻭ ﺍﺳﻤﻊ ﻧﺪﺍ ﻭﺭﺩﺕ ﻓﻰ ِ ﮐﻞ ﺑﻤﺎ ﺷﺎﻃﺊ ﺍﻟﺒﺤﺮ ٔ َ
ﻳﻈﻠﻤﻪ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ﻻ ّ ﺍﻟﺬﺭﺍﺕ ﻫﺬﺍ ﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ َ ْ ِ ُ ُ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ * ﻗﺪ ﺧﺴﺮ ّ ﻳﻌﺮﻓﻮﻥ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺪﻋﻮﻧﻪ ﻓﻰ ّ ﻳﻔﺪﻭﺍ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻨﻪ ﻭ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﻬﻢ ﺃﻥ َ ُ
ﺃﺣﺒﺎﺋﻪ ﻭ ﮐﻴﻒ ﺟﻤﺎﻟﻪ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ﺑﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﺍﻥ ﻟﮏ ﻋﻨﺪﻩ ﺍﺻﺒﺮ ٕ ّ ﺍﻧﮏ ﻭ ﻟﻮ ﺫﺍﺏ ﻗﻠﺒﮏ ﻓﻰ ﻓﺮﺍﻕ ﺍْ ِ ْ ٕ ّ
ﺹ ٩٤ ﻣﻘﺎﻣﴼ ﻋﻈﻴﻤﺎ ﺑﻞ ﺗﮑﻮﻥ ﻗﺎﺋﻤﴼ ﺗﻠﻘﺎء ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻭ ﻧﺘﮑّﻠﻢ ﻣﻌﮏ
ﺁﺫﺍﻥ ﻣﻨﻌﺖ ﻋﻦ ﺍﺳﺘﻤﺎﻋﻪ ُ ﺍﻟﻘﻮﺓ ﺑﻤﺎ ُ ِ َ ْ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻭ ّ
ﻳﺘﮑﻠﻢ ﺑﮑﻠﻤﺔ ﺗﮑﻮﻥ ﺃﺣﻠﻰ ﻋﻦ ﺍﻧﻪ ﻟﻮ ّ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ * ﻗﻞ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻟﻮ ﺃﺩﺭﮐﻪ ّ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ * ﻭ ﻟﻮ ﺃﺩﺭﮐﻪ ﻟﻘﺎﻝ ﻗﺪ ﻋﺮﻓﻨﺎﮎ ﻳﺎ َ
ﺭﺑﮏ ﻟﻴﻀﻊ ﺍﻟﺨﻠﻴﻞ َ َ َ ُ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ ﺧﺎﺿﻌﴼ ّ ﻭﺟﻬﻪ ﻋﻠﻰ ّ َ ﺍﻟﻪ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﻳﻘﻮﻝ ﻗﺪ ّ ﺍﻃﻤﺄﻥ ﻗﻠﺒﻰ ﻳﺎ ٕ َ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺃﻣﺮﮎ ﺃﺷﻬﺪﺗﻨﻰ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﻭ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ّ َ َ
ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻃﻤﺄﻧﺖ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﮎ ﺃﺷﻬﺪ ﺑﻈﻬﻮﺭﮎ ﻭ ّ ُ َ
ﺃﺭﻳﺘﻨﻰ ﺍﻟﻤﻘﺒﻠﻴﻦ * ﻟﻮ ﺃﺩﺭﮐﻪ ﺍﻟﮑﻠﻴﻢ ﻟﻴﻘﻮﻝ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻤﺎ َ ﻓﮑﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻭ ﺷﺄﻧﻬﻢ َ ﺍﻟﺰﺍﺋﺮﻳﻦ * ّ ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﺟﻌﻠﺘﻨﻰ ﻣﻦ ّ
ﻭ ﻣﺎ ﺧﺮﺝ ﻣﻦ ﺃﻓﻮﺍﻫﻬﻢ ﻭ ﻣﺎ ﺍﮐﺘﺴﺒﺖ ﺃﻳﺪﻳﻬﻢ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ
ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮎ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ﺍﻥ ّ ﺿﻴﻌﻮﺍ ٔ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ﺍﻭﻟﺌﮏ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺃﻭﻟﺌﮏ ﻟﻌﻨﻬﻢ ٔ ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺍﻟﻰ ّ ﻭ ّ
ﻳﺆﺛﺮ ﻓﻴﻪ ﺍﻥ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺳﻤﻊ ﻧﺪﺍﺋﻰ ﻻ ّ ﺍﻟﺴﻌﻴﺮ * ّ ﻣﻦ ﺃﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺍﻧﻪ ﻣﺎ ﺳﻤﻊ ﻳﺆﺛﺮ ﻓﻴﻪ ﻧﺪﺍء ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﺍﻟﺬﻯ ّ ﮐﻼﻡ ﻏﻴﺮﻯ ُ
ﺍﻧﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻋﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻋﻈﻤﺘﻰ ﻧﺪﺍﺋﻲ ﺗﺎّ ﺹ ٩٥ ﻋﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ٔ ﺍﻻﺧﺴﺮﻳﻦ * ﻻ ﺗﺤﺰﻥ ّ
ﺃﮐﺜﺮ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺣﻤﻠﺖ ﻓﻰ ﻻﺣﻤ َﻠﻪ ُ ﺣﺒﻰ ﻣﺎ َ ﺍﻧﮏ َ َ ﻋﻠﻴﮏ ّ ُ ّ ﺭﺑﮏ ﻋﻠﻴﻢ ﻭ ﺧﺒﻴﺮ * ﻭ ﮐﺎﻥ ﻣﻌﮏ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺠﺎﻟﺲ ﻭ ﺍﻟﻤﺤﺎﻓﻞ ّ ﺍﻥ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺭﺑﮏ ّ ﻭ ﺳﻤﻊ ﻣﺎ ﺟﺮﻯ ﻣﻦ ﻣﻌﻴﻦ ﻗﻠﻤﮏ ﻓﻰ ﺫﮐﺮ ّ ﻳﺒﻌﺚ ﺍ ُﻣﻦ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﺍﻥ ﻫﺬﺍ َﻟﻔﻀﻞ ﻣﺒﻴﻦ * ﺳﻮﻑ ّ ُ
ﺷﻰ ﻣﺤﻴﻂ * ﻭ ُ ْ ِ ﻳﻠﻘﻰ ﺍﻧﻪ ﻋﻠﻰ ّ ﻣﻦ ﻳﻌﻴﻦ ﺃﻭﻟﻴﺎﻩ ّ ﮐﻞ
ﺐ ﺃﻭﻟﻴﺎﺋﻪ ﻫﺬﺍ ﺣﺘﻢ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺟﻤﻴﻞ * ﻓﻰ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺣ ﻳﺠﻌﻠﮏ ﺻﺪﻭﺭ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﻭ ﻳﺸﺮﺡ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺋﮏ َ َ ﻧﺴﺄﻝ ﺍ َﺃﻥ َ ْ َ َ ﻳﻨﺼﺮ ِﺑﮏ ﺍﻟﻤﺴﺘﻀﻌﻔﻴﻦ * ََ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﺪﺍﻳﺔ ﻓﻰ ﺑﻼﺩﻩ ﻭ َ ْ ُ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻨﻌﻖ ٕ ْ ِ ﺍﮐﻒ ﻻ ﺗﻠﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ ﻧﻌﺎﻕ ﻣﻦ ﻧﻌﻖ ﻭ ّ
ﻗﺼﺺ ﺑﺮﺑﮏ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ْ ُ ْ ﺍﻗﺼﺺ ﻋﻠﻰ ّ ّ ﺃﺣﺒﺘﻰ ِ َ
ﺛﻢ ﺍﻟﻖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻣﺎ ﺃﻟﻘﻴﻨﺎ ﺍﻟﻴﮏ ﻋﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﻤﺎ ﺭﺃﻳﺖ ّ ﺍﻟﻐﻼﻡ ّ َ َ ﺍﻧﻪ ﻣﻌﮏ ﺭﻗﻴﺐ * ﮐﻞ ٔ ﻳﺆﻳﺪﮎ ﻓﻰ ّ ّ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ّ ﺭﺑﮏ ّ ﺍﻥ ّ
ﺃﻫﻠﻪ ّ ﻳﮑﺒﺮ ﻋﻠﻴﮏ ُ ﻳﺼﻠﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﻤﻼٔ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ّ ﺁﻝ ﺍ ﻭ ُ ُ ﺍﻟﻄﺎﺋﻔﺎﺕ ﻳﺬﮐَﺮﻧﮏ ﻣﻦ ﺍﻟﻮﺭﻗﺎﺕ ّ َ ﺍﻟﺸﺠﺮﺓ ﻭ َ ُ ﺣﻮﻝ ّ
ﮐﺘﺎﺑﻪ ﺗﻠﻘﺎ ﺫﮐﺮ َ ْ ﻗﻠﻢ ﺍﻟﻮﺣﻰ ْ ﻣﻦ ﺣﻀﺮ ُ ُ ﺑﺬﮐﺮ ﺑﺪﻳﻊ * ﻳﺎ َ
ﺍﻟﺒﻼﺩ ﺍﻟﻰ ﺍﻥ ﺩﺧﻞ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﺍﻟﺪﻟﻤﺎء ﻭ ﺩﺍﺭ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻠﻴﻠﺔ ّ َ ﺹ ٩٦
ﺭﺑﻪ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * ﻭ ﺑﺎﺕ ﻓﻴﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﺠﺎﺭ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺔ ّ
ﺍﻻﺷﺮﺍﻕ ﺧﺮﺝ ﺑﺄﻣﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺸﻰ ﻣﺮﺗﻘﺒﴼ ﺭﺑﻪ ﻭ ﻓﻰ ٔ َ ﻓﻀﻞ ّ ّ ﺣﺰﻥ ﺍﻟﻐﻼﻡ ﻭ ﮐﺎﻥ ﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺃﻗﻮﻝ ﺷﻬﻴﺪﺍ * ﺍ ﺑﺬﻟﮏ َ ِ َ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮏ ﺑﻤﺎ ﺭﺍﺡ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﺍﺣﺔ ّ ﺃﺧﺬﺕ َ َ
ﺍﻧﻘﻄﻌﺖ ﻋﻦ ﺭﺍﺣﺔ ﺭﺍﺋﺤﺔ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﺑﺤﻴﺚ ﺃﺧﺬﺗﮏ ﻭ ُ َ ْ َ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﺮﻋﻴﻦ ﺍﻟﻰ ﺷﻄﺮ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ﻧﻔﺴﮏ ﻭ َ
ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻔﺮﻳﺪ * ﻳﺎ ُﺭﻭﺣﴼ ﻟﻤﻦ ﺷﺮﺏ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻋﻠﻞ ﻣﻦ ﺯﻻﻝ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺨﻤﺮ ﺭﺑﻪ ﻭ ُ ّ َ ﻣﺤﻴﺎ ّ ﺣﻤﻴﺎ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻣﻦ ُ َ ّ ُ َ ّ ﺍﻻﺟﻼﻝ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﻳﻄﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻭﻥ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻭ ّ
ﺗﻮﮐﻞ ﻭ َُ ُ ﺍﻟﻈﻦ ﺑﺎﻟﻴﻘﻴﻦ * ﻻ ﺗﺤﺰﻥ ﻋﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﮏ ّ ﻳﺒﺪﻝ ﺃﺭﮐﺎﻥ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺃﺳﺲ َ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ْ
ﺍﻧﻪ ﻳﮑﻔﻴﮏ ﻋﻦ ﺭﺑﮏ ّ ﺛﻢ ﺍﺫﮐﺮ ﻣﻦ ﺯﺑﺮ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻴﻪ ﺍﻟﻠﻮﺡ ّ ﺫﮐﺮﮐﻢ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻗﺪ ﮐﺘﺐ ﺍَ ُ ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻭﻥ ﺃﺳﺮﺍﺭ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺳﻮﻑ ﻳﺬﮐﺮ ﺭٴﻗﻤﺖ ّ ُ
ﺍﻧﻪ ﻳﺮﻳﺪ ﻫﺠﺮﺗﮑﻢ ﻭ ﻭﺭﻭﺩﮐﻢ ﻭ ﺧﺮﻭﺟﮑﻢ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ َ
ﺍﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ * ﺗﺎ ﻳﻨﻈﺮﮐﻢ ﺍﻟﻤﻼٔ ﻣﻦ ﺃﺭﺍﺩﻩ ﻭ ّ ّ ﻓﻀﻞ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ُ ُ ّ ﻳﺸﻴﺮﻥ ﺍﻟﻴﮑﻢ ﺑﺄﺻﺎﺑﻌﻬﻢ ﮐﺬﻟﮏ ﺃﺣﺎﻁ ﺑﮑﻢ َ ُ ﺹ ٩٧ ﺃﻳﺎﻡ ﺍ ﻟﻴﺖ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻳﻌﺮﻓﻮﻥ ﻣﺎ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻨﻪ ﻓﻰ ّ ّ َ ﺭﺑﮑﻢ ﻳﺎ َ
ﺃﺩﺧﻠﮏ ﺃﻳﺪﮎ ﻋﻠﻰ ﻋﺮﻓﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ِ َ َ ﺃﺷﮑﺮ ﺍ ﺑﻤﺎ ّ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭﻩ ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻮﻥ ﺑﺄﻫﻞ ﺍ
ﻭ ﺃﻭﻟﻴﺎﺋﻪ ﻭ ﺃﺧﺮﺟﻮﻫﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻴﻮﺕ ﺑﻈﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ * ﻭ ﺃﺭﺍﺩﻭﺍ
ﺭﺑﮏ ﻋﻠﻴﻢ ﺑﻤﺎ ﻓﻰ ﻳﻔﺮﻗﻮﺍ ﺑﻴﻨﻨﺎ ﻓﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺍﻟﺒﺤﺮ ٕ ّ ﺍﻥ ّ ﺃﻥ ّ ﻳﺨﺮﺝ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ * ﻗﻞ ﻟﻮ ﺗﻘﻄﻌﻮﻥ ﺃﺭﮐﺎﻧﻨﺎ ﻟﻦ َ ْ ُ َ َ
ﺍﻧﺎ ُﺧﻠﻘﻨﺎ ﻟﻠﻔﺪﺍء ﻭ ﺑﺬﻟﮏ ﻧﻔﺘﺨﺮ ﺣﺐ ﺍ ﻣﻦ ﻗﻠﻮﺑﻨﺎ ّ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ *
ﮐﺘﺎﺑﮏ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﺍ ﻗﺪ ﺣﻀﺮ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻨﺎ ُ َ ﺍﻋﻠﻢ ﻳﺎ
ﺣﺒﻪ ﻭ ﺭﺿﺎﺋﻪ ﻭ ﻋﺮﻓﻨﺎ ﻣﺎﻓﻴﻪ ﻧﺴﺄﻝ ﺍ َﺃﻥ ّ َ ﻳﻮﻓﻘﮏ ﻋﻠﻰ ّ
ﺍﻟﻨﺎﺻﺮﻳﻦ * ﻳﺆﻳﺪﮎ ﻋﻠﻰ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﻳﺠﻌﻠﮏ ﻣﻦ ّ ﻭ ّ
ﺍﻥ ﻟﻠﻘﻮﻡ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻟﻨﻔﺲ * ﻓﺎﻋﻠﻢ ّ ﺃﻣﺎ ﻣﺎ ﺳﺄﻟﺖ ﻋﻦ ّ ﻭ ّ
ٍ ٍ ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﺔ * ﺷﺘﻰ * ﻭ ﻣﻨﻬﺎ ﻧﻔﺲ ﺷﺘﻰ ﻭ ّ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ّ ﻣﻘﺎﻻﺕ ّ ﺍﻟﻬﻴﺔ * ﺟﺒﺮﻭﺗﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻻﻫﻮﺗﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ّ ّ ّ
ﻗﺪﺳﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﺭﺍﺿﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ّ
ﻟﻮﺍﻣﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﺮﺿﻴﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﻠﻬﻤﺔ * ﻭ ﻧﻔﺲ ّ ّ ﻧﺤﺐ ﺃﻥ ﺍﻧﺎ ﻻ ﺃﻣﺎﺭﺓ * ّ ﻟﮑﻞ ﺣﺰﺏ ﻓﻴﻬﺎ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ * ّ ّ ّ ﺹ ٩٨
ﻧﺬﮐﺮ ﻣﺎ ُ ِ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ ﻋﻠﻢ ّ ﺫﮐﺮ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻋﻨﺪ ّ ﺭﺑﮏ ُ َ
ﮐﻨﺖ ﺣﺎﺿﺮﴽ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ﺳﻤﻌﺖ ﺍﻻﺧﺮﻳﻦ * ﻳﺎ ﻟﻴﺖ ﻭ ٓ ِ َ
ﺫﺭﻭﺓ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻭ ﺑﻠﻐﺖ ِ َ َ ﻭﻟﮑﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ ﺣﺎﻟﻮﺍ ﺑﻴﻨﻨﺎ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﻠﻴﻢ ﺣﮑﻴﻢ * ّ
ﺍﺭﺽ ﺑﻤﺎ ﺟﺮﻯ ﻣﻦ ﺗﺤﺰﻥ ﺑﺬﻟﮏ ٕ ْ َ ﻭ ﺑﻴﻨﮏ * ٕ ّ ﺍﻳﺎﮎ ﺃﻥ َ ْ َ
ﺍﻟﺼﺎﺑﺮﻳﻦ * ﻣﺒﺮﻡ ﺍﻟﻘﻀﺎء ﻭ ﮐﻦ ﻣﻦ ّ ُ ِ
ﺍﻧﻬﺎ ﺸﺎﺭﮎ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻟﻨﻔﺲ ّ ﺍﻋﻠﻢ ّ ﺍﻟﺘﻰ ُﻳ ِ ُ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ّ ُ ﺃﻥ ّ َ
ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ِ ﺍﻟﻨﻄﻔﺔ ﺗﺤﺪﺙ ﺑﻌﺪ ﺍﻣﺘﺸﺎﺝ ٔ ﺑﻠﻮﻏﻬﺎ ﮐﻤﺎ ﺗﺮﻯ ّ َ َ ْ ُ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻈﻬﺮ ﺍ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺭﺗﻘﺎﺋﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ّ ّ ﻗﺪﺭ ﻓﻴﻬﺎ ُ ِ ُ
ﺭﺑﮏ ﻳﻔﻌﻞ ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻧﺖ ﻧﻔﺴﻬﺎ ّ ً ﻣﮑﻨﻮﻧﺔ ﻓﻴﻬﺎ ّ ﺍﻥ ّ ﺑﻬﺎ َ
ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻟﻨﻔﺲ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻫﻰ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ّ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ﻳﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ * ﻭ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻮ ﺍﺷﺘﻌﻠﺖ ﺑﻨﺎﺭ ﺍﻧﻬﺎ ﻟﻬﻰ ّ َُْ ُ ﺗﺒﻌﺚ ﻣﻦ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ّ
ﻣﻴﺎﻩ ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﻻﺑﺤﻮﺭ ﺗﺨﻤﺪﻫﺎ ﺭﺑﻬﺎ ﻻ ُ ْ ِ ُ ﺣﺐ ّ ُ ّ
ﺍﻟﻨﺎﺭ ﺍﻟﻤﺸﺘﻌﻠﺔ ﺍﻟﻤﻠﺘﻬﺒﺔ ﻓﻰ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻧﻬﺎ ﻟﻬﻲ ّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺳﻤﻊ ﻧﺪﺍﻫﺎ ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍﻻ ﻫﻮ ﻭ ّ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺗﻨﻄﻖ ّ
ﻳﺒﻌﺜﻬﺎ ﺍُ ﻟﻤﺎ َ ْ ﺍﻧﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻳﻦ * ﻭ ّ ّ ﺧﺮﺟﺖ ﻋﻦ ﺍﻟﺠﺴﺪ ُ
ﺭﺑﮏ ﻋﻠﻰ ﺟﻨﺔ ﻋﺎﻟﻴﺔ ّ ﺍﻥ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺴﻦ ﺻﻮﺭﺓ ﻭ ﻳﺪﺧﻠﻬﺎ ﻓﻰ ّ
ﺹ ٩٩ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﺃﻥ ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ّ ﺣﻴﺎﺓ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻣﻦ ّ ﺷﻰ ﻗﺪﻳﺮ * ّ َ ﮐﻞ
ﺍﻟﻨﻔﺲ ﺍﻧﻪ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﺍﻟﻰ ﺟﻬﺔ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ ّ ﺗﻮﺟﻪ ّ ﻭ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺗﻰ ﻣﻦ ﻧﻔﺲ ﺍّ ّ ﻓﮑﺮ ﻓﻴﻤﺎ ﺃﻟﻘﻴﻨﺎ ﺍﻟﻴﮏ ِ َ ِ َ ﻟﺘﻌﺮﻑ َ
ﻟﻠﻨﻔﺲ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﻣﺒﻴﻦ * ﻭ ﺍﻋﻠﻢ ّ ﺃﻥ ّ
ﺗﻨﺴﺐ ﺟﻨﺎﺣﻴﻦ ﺍﻥ ﻃﺎﺭﺕ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﺍﻟﺤﺐ ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺮﺿﺎ ُ ْ َ ُ
ﺗﻨﺴﺐ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻥ ﻃﺎﺭﺕ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﺍﻟﻬﻮﻯ ُ ْ َ ُ
ﺍﻧﻬﺎ ّ ﺍﻳﺎﮐﻢ ﻣﻨﻬﺎ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻭ ّ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ * ﺃﻋﺎﺫﻧﺎ ﺍ ﻭ ّ
ﺍﻟﻤﺮﺿﻴﺔ ﻭ ﺍﻥ ﺑﺎﻟﻤﻄﻤﺌﻨﺔ ﻭ ﺗﺴﻤﻰ ﺍﺫﺍ ﺍﺷﺘﻌﻠﺖ ﺑﻨﺎﺭ ّ ّ ﻣﺤﺒﺔ ﺍّ ُ ّ ﻓﺼﻠﻨﺎ ﻟﮏ ﺑﺎﻻﻣﺎﺭﺓ ﮐﺬﻟﮏ ّ ﺴﻤﻰ ٔ ّ ﺍﺷﺘﻌﻠﺖ ﺑﻨﺎﺭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ُﺗ ّ
ﺍﺫﮐﺮ ﺗﻔﺼﻴﻼ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﻗﻠﻢ ٔ ً ﺍﻻﻋﻠﻰ ُ ْ ُ ْ ّ ﺍﻟﻤﺘﺒﺼﺮﻳﻦ * ﻳﺎ َ
ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻣﺎ ﻳﻐﻨﻴﻪ ﻋﻦ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺭﺑﮏ ٔ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ّ ﻟﻤﻦ ّ
ﺍﻟﺒﺼﺮ ﺍﻟﺴﻤﻊ ﻭ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻭ ﻗﻞ ِ ّ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﻭ ّ َ َ َ ﺍﻟﻌﻘﻞ ﻭ ّ َ ﺍﻥ ّ َ
ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ﮐﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺗﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺧﺘﻼﻑ ٔ
ﻳﺴﻤﻊ ﻳﺘﺤﺮﮎ ﻭ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻳﻔﻘﻪ ﺑﻪ ّ ﻳﺘﮑﻠﻢ ﻭ َ ُ ّ ُ ُ ﺗﻨﻈﺮﻭﻥ * ﻣﺎ َ ْ َ
ﻭ ُْ ِ ﺍﻧﻬﺎ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻓﻰ ﺫﺍﺗﻬﺎ ﻳﺒﺼﺮ ُ ّ ﺭﺑﻪ ﻓﻴﻪ ﻭ ّ ﮐﻠﻬﺎ ﻣﻦ ﺁﻳﺔ ّ ﻟﺤﻖ ﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺗﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺧﺘﻼﻑ ٔ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ّ ّ
ﺍﻟﺴﻤﻊ ﻳﻈﻬﺮ ﺣﮑﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ * ﻣﺜﻼ ﺑﺘﻮﺟﻬﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺃﺳﺒﺎﺏ ّ ﺹ ١٠٠ ﺑﺘﻮﺟﻬﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺃﺳﺒﺎﺏ ﺍﻟﺒﺼﺮ ﭐﺳﻤﻪ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ّ ّ ﺍﻟﺴﻤﻊ ﻭ ْ ُ ُ ﻟﺘﺼﻞ ﺍﻟﻰ ﺃﺻﻞ ﻳﻈﻬﺮ ﺃﺛﺮ ﺁﺧﺮ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺁﺧﺮ ّ ﻓﮑﺮ ِ َ ِ َ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﻭ َ ﻋﻤﺎ ُﻳﺬﮐﺮ ﻋﻨﺪ ّ ﻏﻨﻴﴼ ّ ﻧﻔﺴﮏ ّ ﺗﺠﺪ َ
ﺑﺘﻮﺟﻬﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺪﻣﺎﻍ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻮﻗﻨﻴﻦ * ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻭ َ
ﺍﻟﻨﻔﺲ ﻳﻈﻬﺮ ﺍﻟﺮﺃﺱ ﻭ ﺃﺳﺒﺎﺏ ﺍﺧﺮﻯ ﺣﮑﻢ ﺍﻟﻌﻘﻞ ﻭ ّ ﻭ ّ ُ ُ ﮐﻞ ﺑﻴﻨﺎ ّ ّ ﺍﻧﺎ ﻗﺪ ﺭﺑﮏ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ * ّ ﺍﻥ ّ
ﻧﺰﻟﻨﺎﻫﺎ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺳﺄﻝ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ ّ ﻣﺎ ﺫﮐﺮﻧﺎﻩ ﻓﻰ ٔ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﺘﻄﻠﻊ ﻋﻦ ﺍﻟﺤﺮﻭﻓﺎﺕ ّ ﺍﻟﻤﻘﻄﻌﺎﺕ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ﺍﻧﻈﺮ ﻓﻴﻬﺎ ِ َ ّ َ
ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ﻟﺬﺍ ﺍﺧﺘﺼﺮﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ّ
ﻳﻌﺮﻓﮏ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﻭ ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ﺃﻥ ّ
ﻳﺸﺮﺑﮏ ﻣﻦ ﺍﻻﺧﺘﺼﺎﺭ ﻣﺎ ﻻ ﻳﻨﺘﻬﻰ ﺑﺎﻻﺫﮐﺎﺭ * ﻭ ُ ْ ِ َ َ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺭﺑﮏ ﻫﻮ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﮑﺄﺱ ﻣﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺤﻮﺭ ّ ﺍﻥ ّ
ﺍﻟﻘﺪﻡ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺎﻥ ﻣﻌﮏ ﻋﻠﻴﴼ ّ ﻗﻠﻢ ِ َ ﺫﮐﺮ ّ ﺫﻭﺍﻟﻘﻮﺓ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦ * ﻳﺎ َ
ﺃﻥ ﻧﻴﺮ ٓ ﺍﻻﻓﺎﻕ ﻭ ﻫﺎﺟﺮ ﺍﻟﻰ ْ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺍﻕ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺧﺮﺝ ﻣﻨﻪ ّ
ﮐﻨﺎ ﺃﺳﺎﺭﻯ ﺑﺄﻳﺪﻯ ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﺣﻀﺮ ﺗﻠﻘﺎء ﺍﻟﻮﺟﻪ ﺣﻴﻦ ﺍﺫ ّ
ﻋﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻣﺤﺮﻭﻣﴼ * ﻻ ﺗﺤﺰﻥ ّ ﻋﻦ ﻧﻔﺤﺎﺕ ّ ﻳﻨﺼﺮ ﻣﻦ ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻘﻢ ّ ﺍﻃﻤﻦ ّ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍّ َ ْ ﺍﻧﻪ َ ُ
ﺹ ١٠١
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻗﺒﻞ ﺍﻟﻴﻪ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮﺍ * ﻭ ّ ﺍﻧﻪ ﮐﺎﻥ ﻋﻠﻰ ّ ﺃﺣﺒﻪ ﻭ ّ
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﮐﺎﻥ ﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺃﻗﻮﻝ ﺍﺳﺘﻀﺎء ﻣﻨﻪ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻟﻤﻼٔ ٔ ُ
ﻻﻧﻔﺴﮑﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺫ ﺷﻬﻴﺪﺍ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺃﺗﻈﻨﻮﻥ ﺍﻻﻳﻤﺎﻥ ٔ
ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ ﻓﻰ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺗﺎ ﺃﻋﺮﺿﺘﻢ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﻇﻬﺮﺕ ٔ
ﺍﻻﻣﺮ ِﻣﻦ ﻗﻠﻢ ﺍ ﺍﻟﻨﻴﺮﺍﻥ ﮐﺬﻟﮏ ﮐﺎﻥ ٔ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺃﺻﺤﺎﺏ ّ ﺗﻤﻨﻊ ﻋﻠﻰ ٔ ﻟﻦ ُ ْ َ َ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ ﻣﺴﻄﻮﺭﺍ * ﻗﻞ ﺑﻨﺒﺎﺡ ﺍﻟﮑﻠﺐ َ ْ
ﺍﻟﺤﻖ ﺳﺒﻴﻼ * ﻟﮑﻰ ﺗﺠﺪﻭﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻮﺭﻗﺎء َﻋﻦ ﻧﻐﻤﺎﺗﻬﺎ ّ ﺗﻔﮑﺮﻭﺍ ِ َ ّ ُ ْ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺪﻣﻮﻉ ﻗﻞ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ّ ّ
ﺍﻟﻌﺎﺷﻘﻴﻦ ﻓﻰ ﻫﻮﺍﮎ ﻭ ﺻﺮﻳﺦ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻗﻴﻦ ﻓﻰ ﻓﺮﺍﻗﮏ
ﺍﻟﺬﻯ ِ ﺗﻨﺼﺮ ﺍﺑﺘﻠﻲ ﺑﻴﻦ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﮏ ﺃﻥ ﻭ ﺑﻤﺤﺒﻮﺑﮏ ّ َ ُْ َ
ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﻣﮑﺮﻣﺘﮏ ﻭ ﺃﻟﻄﺎﻓﮏ ﻭ ﻣﺎ ّ ﺃﻭﻭﺍ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ َ ْ ﺭﺏ ﻗﺪ ﺧﺮﺟﻨﺎ ﺍﺗﺨﺬﻭﺍ ٔ ﻻﻧﻔﺴﻬﻢ ّ ّ ﺭﺑﴼ ﺳﻮﺍﮎ * ﺃﻯ ّ
ﺍﻟﺒﺮ َﻋﻦ ٔ ﺍﻻﻭﻃﺎﻥ ﺷﻮﻗﴼ ﻟﻠﻘﺎﺋﮏ ﻭ ﻃﻠﺒﴼ ﻟﻮﺻﺎﻟﮏ * ﻭ ﻗﻄﻌﻨﺎ ّ
ﻓﻠﻤﺎ ﻭﺭﺩﻧﺎ ﻭ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻟﻠﺤﻀﻮﺭ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﮏ ﻭ ﺍﺻﻐﺎء ﺁﻳﺎﺗﮏ * ّ
ﺍﻟﺒﺤﺮ ُ ِ ﻣﻨﻌﻨﺎ ﻋﻨﻪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻮﻥ ﺑﻴﻨﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺃﻧﻮﺍﺭ َ
ﺭﻋﺪﺓ ﺍﻟﻈﻤﺎ ﻭ ﻋﻨﺪﮎ ﺭﺏ ﻗﺪ َ َ ْ ﺃﺧﺬﺗﻨﺎ َ ْ َ ُ ﻭﺟﻬﮏ * ﺃﻯ ّ
ﻻﺗﺤﺮﻣﻨﺎ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء * َ ْ ِ ْ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻭ ّ َُ
ﺹ ١٠٢
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ِﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺃﺟﺮ ﺛﻢ ﻋﻤﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎ ّ ّ ﺍﮐﺘﺐ ﻟﻨﺎ َ ْ
ﺣﺒﮏ ﺑﺤﻴﺚ ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻘﻤﻨﺎ ﻓﻰ ّ ﺑﺮﻳﺘﮏ * ﻭ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ِﻣﻦ
ﺣﺒﮏ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﮎ ﻳﻤﻨﻌﻨﺎ ﻋﻨﮏ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﮏ ﻭ ﻻ َ ْ ِ ُ ﻻ َ َُْ ﻳﺼﺮﻓﻨﺎ َﻋﻦ ّ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ّ ّ ﴿ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺎﻟﻚ ﺑﺎﻻﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﴾
ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺃﻯ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻏﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻼٔ ﺃﻋﻠﻰ ﺑﺎﻭ ﺭﻭﺷﻦ ّ ﺗﻮﻗﻌﻰ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺃﺩﻧﻰ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺋﻰ * ﻏﻼﻡ ّ
ﻭ ﺃﻣﺜﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻻﺯﺍﻝ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺳﺒﺤﺎﻧﻴﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ ّ ﻋﺰ ُ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ّ
ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﻌﺮﺻﮥ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺃﺣﻴﺎﻯ ﺃﻣﻮﺍﺕ َ َ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻭ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺃﻣﺜﺎﻝ ﺗﻮ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺃﺣﺪﻳﻪ ﺍﺻﻼﺡ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻨﻮﻁ ﻭ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺂﻥ ﻫﻴﺎﮐﻞ ّ
ﻣﻘﺼﺮ ﺷﻤﺮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻗﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺃﻫﻞ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ّ
ﻧﻔﺴﮏ ﻗﻀﻰ ﻧﺤﺒﻬﻢ ﻓﺴﻮﻑ ﻳﻘﻀﻰ ﻧﺤﺒﮏ ﻭ ُ ﺗﺠﺪ َ
ﻓﻰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻋﻈﻴﻢ * ﺑﺰﻋﻢ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ُﻣﺤﻴﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺼﻠﺢ ﺁﻥ ﺹ ١٠٣
ﻣﻘﺼﺮ ﺑﻮﺩﻩ * ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻧﺴﻮﺍﻥ ﻭ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﺻﻐﻴﺮ ﻣﻔﺴﺪ ﻭ ّ ﻣﺤﻞ ﺳﻴﺎﻁ ﻗﻬﺮ ﻭ ﻣﺮﺿﻌﺎﺕ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﻣﻘﺼﺮ ﻣﻠﺘﻰ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ّ ّ ﻧﺒﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻗﻠﻢ ﺣﮑﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﮑﻦ
ﺷﺮﺍﺭﮤ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺍﻋﺘﺴﺎﻑ ﺗﻮ ﺟﻤﻴﻌﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﻴﻤﻪ ﺃﻫﻞ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺯﺑﺮ ّ ﻣﻠﺘﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺘﺐ ّ
ﻭ ﺻﺤﻒ ﻣﺘﻘﻨﻪ ﺑﺮ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﺗﮑﻠﻴﻔﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ * ﻭ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺤﻖ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ
ﭼﻨﻴﻦ ﺃﻣﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺊ ﺃﺛﺮﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﺎﻟﻤﺮﻩ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺃﺷﻴﺎء ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻫﻠﻴﮑﻪ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎﻟﮥ ﺍﻳﻦ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﺬﺍ ّ
ﻭ ﺣﻨﻴﻦ ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻣﺎﻧﺮﺍ ﺍﺛﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺟﻤﻌﻰ ﮐﻪ ﺃﺑﺪﴽ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺎﺻﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺃﻳﺎﻡ ﻭ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﮥ ﺳﺎﮐﻦ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻈﻠﻢ ﺍﺯ
ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺖ * ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺃﻣﺮ ﺑﺨﺮﻭﺝ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﺷﺪ ﺑﺠﺰﻉ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻧﻔﻰ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺬﮐﻮﺭ
ﺹ ١٠٤
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺣﺮﻓﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﺮﺟﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﻧﻔﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ
ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺳﺨﻨﻰ ﻧﻪ * ﺍﻳﻨﻔﻘﺮﺍء ﺧﻮﺩ ﻣﺼﺎﺭﻑ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﻣﻮﺍﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻏﻼﻡ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﺮﺓ ﺍﺧﺮﻯ ﺑﺎ ﺣﻖ ﻫﺠﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﻣﺘﻮﮐﻠﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺍّ
ﻋﮑﺎ ﺷﺪ * ﻣﻘﺮ ﺣﺒﺲ ﺑﻬﺎء ﺣﺼﻦ ّ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﻋﺴﮑﺮﻳﻪ ﮐﻠﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺿﺒﺎﻁ ّ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ّ
ﺃﻧﺎﺛﴼ ﻭ ﺫﮐﻮﺭﴽ ﺻﻐﻴﺮﴽ ﻭ ﮐﺒﻴﺮﴽ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺸﻠﮥ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﻨﺰﻝ
ﺃﻭﻝ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﺃﮐﻞ ﻭ ﺷﺮﺏ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ * ﺷﺐ ﻋﺴﮑﺮﻳﻪ ﺃﺧﺬ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﮐﻠﺮﺍ ﺿﺒﺎﻁ ّ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﻗﺸﻠﻪ ﺭﺍ ّ
ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ * ﻭ ﮐﺴﻰ ﺑﻔﮑﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍء ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ
ﺣﺘﻰ ﺁﺏ ﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩ * ﭼﻨﺪﻳﺴﺖ ﮐﻪ ّ
ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺸﻠﻪ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﻨﺞ ﺳﻨﻪ
ﺩﺭ ﺃﺩﺭﻧﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﻫﻞ ﺑﻠﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ
ﻭ ﻏﻨﻰ ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺃﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺧﺮﻭﺝ ﻏﻼﻡ ﺍﺯ ﺃﺩﺭﻧﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﺹ ١٠٥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﺭﺍﻩ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺟﻤﻌﻰ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﻣﺸﻘﺖ ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺑﺴﻔﻴﻨﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ّ
ﺃﺣﺒﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ّ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺑﻌﺒﺪﺍﻟﻐﻔﺎﺭ ﺧﺮﻭﺝ ﻏﻼﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻮﻡ ّ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ
ﺃﻭ ﭼﻪ ﺷﺪ * ﺍﻳﻦ ﺭﺷﺤﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﻇﻠﻢ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ
ﻭ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﻫﺮ ﻳﻮﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﮑﻤﻰ
ﮐﻞ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻧﺸﺪﻩ * ﺩﺭ ّ
ﺃﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﮑﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺰﺍﻧﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻭ ّ
ﺑﺎﺳﺮﺍ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﻗﺎﺩﺭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺳﻪ ﺭﻏﻴﻒ ﻧﺎﻥ َ
ﺃﻭﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻇﻠﻤﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺍﮐﻞ ﺁﻥ ﻧﻪ * ﺍﺯ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻧﻄﻖ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻴﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻧﮕﺸﺖ * ﻓﻮ ّ
ﺫﮐﺮ ﻋﻨﺪ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﮑﻢ ٔ ٌ ﺷﺎﻥ ﻭ ﻻ ٌ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ
ﺣﺒﺎ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺃﺟﺴﺎﺩﻫﻢ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺣﻬﻢ ﻭ ﺃﻧﻔﻘﻮﺍ َ ﺃﻣﻮﺍﻟﻬﻢ َ َ
ﮐﻔﻰ ﺍﺯ ﻃﻴﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺃﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ّ ﺹ ١٠٦
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺷﻤﺎ * ﻭ ﻟﻮ ﻳﺸﺎء ﺍﺯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ّ ﻣﻨﺒﺜﺎ * ﻭ ﺳﻮﻑ ﻳﺄﺧﺬﮐﻢ ﺑﻘﻬﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﻟﻴﺠﻌﻠﮑﻢ ﻫﺒﺎّ
ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ ﺑﻴﻨﮑﻢ ﻭ ﻳﺨﺘﻠﻒ ﻣﻤﺎﻟﮑﮑﻢ ﺍﺫﴽ ﺗﻨﻮﺣﻮﻥ ﻳﻈﻬﺮ ُ ﻭ َ ُ
ﻭ ﻻﻧﻔﺴﮑﻢ ﻣﻦ ُﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻻ ﻧﺼﻴﺮ * ﺗﺘﻀﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﻟﻦ ﺗﺠﺪﻭﺍ ٔ ّ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻏﻀﺐ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ّ
ﻣﺘﻨﺒﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺳﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺃﺑﺪﴽ ّ
ﻃﻴﺒﻪ ﺷﺪ * ﻭ ﻧﻪ ﺑﺠﻬﺖ ﺁﻧﺴﺘﮑﻪ ﻇﻠﻤﻬﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﮤ ﺑﺮ ﺃﻧﻔﺲ ّ
ﺫﮐﺮ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﻬﻴﺠﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ
ﻭ ﺳﮑﺮ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺃﺧﺬﺷﺎﻥ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻇﻠﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ
ﺣﻖ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻞ ﺷﺎﮐﺮﻧﺪ ﺃﺑﺪﴽ ﺷﮑﻮﮤ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺭﺏ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻣﺎءﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺑﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﺍﺯ ّ
ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺁﻣﻞ ﻭ ﺳﺎﺋﻠﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺶ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺭﻳﺨﺘﻪ
ﮐﻞ َﺳﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻮﺩ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﺅﺳﺸﺎﻥ ﺁﻣﻞ ﮐﻪ ﺑﺮ ّ
ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﺩ * ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺃﺑﺪﴽ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﻧﻨﻤﻮﺩﻳﺪ * ﻳﮑﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﮐﻪ ﺃﮐﺜﺮ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻨﺎﺭ ﻋﺪﻝ ﺳﻮﺧﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺷﻌﺮﺍء ﻗﺼﺎﺋﺪ ﺹ ١٠٧
ﺍﻧﺸﺎء ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺮﻗﻰ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻧﺸﺪﻩ
ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺑﺮ ﻏﻔﻠﺘﺘﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻭﺑﺎ ّ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﻧﺸﺪﻳﺪ ﻭﻟﮑﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ
ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺯﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺃﻣﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ
ﻋﺰﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻳﺪ * ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺁﻳﺎ ّ
ﻋﺰﺕ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻳﺎ ُﻣﻠﮏ ﺭﺍ ﺩﺍﺋﻢ ﺷﻤﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ٰﻻ ﻭ ﻧﻔﺲ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻧﻪ ّ ﻋﺰﺗﻬﺎﺳﺖ ﻭﻟﮑﻦ ﻧﺰﺩ ﺫﻟﺖ ﻣﺎ * ﺍﻳﻦ ّ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﻧﻪ ّ ﺫﻟﺖ ﻓﺨﺮ ّ ﺑﺤﺪ ﺑﻠﻮﻍ ﺍﻧﺴﺎﻥ * ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﻃﻔﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭﺍﻟﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺧﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﮐﺒﻴﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ
ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺗﺰﻭﻳﺞ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺑﻠﺪ ﺍﺳﺖ ﻫﻔﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺠﺸﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ * ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ
ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﺯﻯ ﺷﺎﻩ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺳﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻐﻼﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺃﻣﺮﺍء ﻭ ﺃﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺃﺭﮐﺎﻥ ﺑﻠﺪ ّ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻏﺮﻑ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ
ﺻﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ُ َ
ﺑﻬﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺎﻣﺘﺸﺎﻥ ﺑﻘﺪﺭ ﺷﺒﺮﻯ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺂﻣﺪ
ﺍﺯ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﻴﺂﻳﺪ
ﺹ ١٠٨
ﮐﺮﺳﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ * ﺑﻌﺪ ﺻﻮﺭﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻋﺪﮤ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﺭﻭﺏ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﺃﺧﺮﻯ ﺑﺂﺏ ﭘﺎﺷﻰ * ﺑﻌﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ
ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺟﺎﺭﭼﻰ ﺑﺎﺷﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ *
ﺑﻌﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺎ ﺷﺎﻝ ﻭ ﮐﻼﻩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺭﺳﻢ ﻋﺠﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﺒﺮﺯﻳﻦ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﻤﻌﻰ ّ
ﻏﻀﺒﺎﻥ ﺑﺎ ﭼﻮﺏ ﻭ ﻓﻠﮏ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻣﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ
ﺑﻌﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺎ ﺷﻮﮐﺖ ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﺧﺎﻗﺎﻧﻰ
ﻳﺘﻮﻗﻒ ﺃﺧﺮﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺗﺒﺨﺘﺮ ﻭ ﺟﻼﻝ ﻣﺮﺓ ﻭ ّ ّ ﻳﺘﻘﺪﻡ ّ ﻣﺘﻤﮑﻦ ﺷﺪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ّ
ﺷﻠﻴﮏ ﻭ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺟﻠﻮﺱ ﺻﺪﺍﻯ ّ
ﻭ ﺩﺧﺎﻥ ﺧﻴﻤﻪ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺸﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭﺯﺭﺍء ﻭ ﺃﻣﺮﺍء
ﻭ ﺃﺭﮐﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﻣﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﻨﺎء ﺩﺯﺩﻯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺳﻠﻄﺎﻥ
ﺃﻣﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺑﺎﺷﻰ ﺹ ١٠٩ ﮔﺮﺩﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺁﺏ ﻗﺮﻣﺰﻯ ﮐﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﺨﻮﻥ ﺑﻮﺩ
ﺑﺤﻀﺎﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﮔﺸﺖ * ﺑﻌﺪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ
ﻣﮑﺎﻟﻤﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﻨﺎء ﺧﺒﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻓﻼﻥ
ﺳﺮﺣﺪ ﻳﺎﻏﻰ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺳﺎﻥ ﻋﺴﮑﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﻓﻮﺝ ﺍﺯ ﻋﺴﺎﮐﺮ ﺑﺎ ﻃﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﺯ ﻭﺭﺍﻯ ﺧﻴﻤﻪ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺻﺪﺍﻫﺎﻯ ﻃﻮﭖ ﺷﺪ ﻣﺬﮐﻮﺭ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ * ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺘﻔﮑﺮ ﻭ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﺳﺒﺎﺑﻴﺴﺖ * ﺳﻼﻡ ﻣﻨﺘﻬﻰ ّ ّ
ﺷﺪ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺧﻴﻤﻪ ﺭﺍ ﺣﺎﺋﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺑﻴﺴﺖ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻭﺭﺍﻯ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺟﻌﺒﮥ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ
ﺑﻐﻞ * ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺒﺎﺏ
ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻣﻨﺒﺴﻄﻪ ﻭ ﺍﺷﻴﺎﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﻭﺯﺭﺍء ﻭ ﺟﻼﻝ ﻭ ﺍﺳﺘﺠﻼﻝ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ
ﮐﻞ ﺷﺊ ﺭﺑﻰ ّ ٓ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻖ ّ ﺍﻻﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﺳﺖ * ﻓﻮ ّ
ﺑﮑﻠﻤﺔ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻳﻮﻡ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﺳﺒﺎﺏ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻘﺪﺭ
ﺹ ١١٠
ﺗﻌﺠﺐ ﺧﺮﺩﻟﻰ ﻭﻗﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ * ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ
ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﺎﺱ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻊ ﻣﺘﺒﺼﺮﻳﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﻼﻝ ﻫﺮ ﺫﻯ ﺟﻼﻟﻰ ﺁﻧﮑﻪ ّ
ﺭﺃﻳﺖ ﺯﻭﺍﻝ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻌﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻣﺎ ُ
ﻗﺒﻠﻪ ﻭ ﮐﻔﻰ ﺑﺎ ﺷﻬﻴﺪﴽ * ﺷﻴﺌﴼ ّﺍﻻ ﻭ ﻗﺪ ﺍﻟﺰﻭﺍﻝ َ ﺭﺃﻳﺖ ّ َ ُ ﺍﻳﺎﻡ ﻗﻠﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺼﺪﻕ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻗﻼ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ ّ ً ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻃﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﺣﻖ ّ
ﺑﻘﺪﻡ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻋﺪﻝ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺃﺷﻴﺎء
ﺩﻧﻴﻮﻳﻪ ﻭ ﻋﺴﺎﮐﺮ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻣﺸﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺯﺧﺎﺭﻑ
ﻣﺘﮑﺒﺮﻩ ﺩﺭ ﺟﻌﺒﮥ ﻗﺒﺮ ﻣﺰﻳﻨﻪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻣﺼﻔﻮﻓﻪ ﻭ ﺍﻟﺒﺴﮥ ّ
ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻌﺒﻪ * ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ
ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻣﺜﻞ
ﺍﻋﺘﺒﺮ ﻭ ﻻ ﺗﮑﻦ ﻣﻦ ﻟﻌﺐ ﺻﺒﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ْ َ ِ ْ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﺮﻭﻥ ﻭ ﻳﻨﮑﺮﻭﻥ * ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻐﻼﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻖ ّ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﺳﻴﺮ ﻭ ﻣﺒﺘﻼﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻣﺜﺎﻝ
ﺗﻮﻗﻌﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ * ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺵ ﺗﻮ ّ ﻣﺘﻌﺮﺽ ﻋﺒﺎﺩ ﺍ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﺸﻌﻮﺭ ﺁﺋﻰ ﺑﻴﺠﻬﺖ ّ
ﺹ ١١١
ﻗﻮﺕ ﺑﺎﻗﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﻮﻯ ﺗﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ّ
ﺿﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻈﻠﻮﻣﻰ ﺭﻓﻊ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﮔﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺑﺎﻧﺼﺎﻑ ّ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﻴﻦ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ
ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺷﺪ * ﺑﺸﻨﻮ ﺳﺨﻦ ﺣﻘﺮﺍ ﻭ ﺑﺪﻧﻴﺎ
ﺍﻟﺮﺑﻮﺑﻴﺔ ﺍﻳﻦ ﺃﻣﺜﺎﻟﮑﻢ ّ ﺍﺩﻋﻮﺍ ّ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻣﺸﻮ * ْ َ
ﻧﻮﺭ ﺍ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﻐﻴﺮ ﻓﻰ ٔ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺃﺭﺍﺩﻭﺍ ﺃﻥ ﻳﻄﻔﺌﻮﺍ َ
ﺃﺭﮐﺎﻥ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻓﻰ ﺩﻳﺎﺭﻩ ﻫﻞ ﺗﺮﻭﻧﻬﻢ ﻓﻰ ﺑﻼﺩﻩ ﻭ ﻳﺨﺮﺑﻮﺍ َ
ﺍﺭﺗﮑﺒﺘﻪ ﻳﮑﻔﺮ ﻋﻨﮏ ﻣﺎ ﺛﻢ ﺍﺭﺟﻊ ٕﺍﻟﻰ ﺍّ ﻓﺎﻧﺼﻒ ّ َ ﻟﻌﻠﻪ ّ ُ
ﺗﻮﻓﻖ ﺑﺬﻟﮏ ﺃﺑﺪﴽ ﺍﻧﺎ ﻧﻌﻠﻢ ّ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﺍﻟﺒﺎﻃﻠﺔ ﻭ ﻟﻮ ّ ﺑﺄﻧﮏ ﻟﻦ ّ َ ﻻﻥ ﺑﻈﻠﻤﮏ ُ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺑﺖ ّ ﺍﻟﺴﻌﻴﺮ ﻭ ﻧﺎﺡ ّ ُ ﺳﻌﺮ ّ ُ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ * ﺃﺭﮐﺎﻥ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ﺗﺰﻟﺰﻟﺖ ﺃﻓﺌﺪﺓ ُ ّ
ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﺂﺫﺍﻥ ﺟﺎﻥ
ﺗﻔﮑﺮ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ َﻣﺜﻠﻰ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﺳﺖ ّ
ﮐﻨﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎﺭ ﺃﻣﻞ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻧﺴﻮﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺷﻴﺎء ﻣﺰﺧﺮﻓﮥ
ﺫﻟﺖ ﻋﺰﺕ ﻭ ّ ﺩﻧﻴﺎﻱ ّ ﺩﻧﻴﻪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ *
ﻓﻘﺮ ﻭ ﻏﻨﺎ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﮐﻞ ﺩﺭ ﻣﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺹ ١١٢
ﺍﻻﺭﺽ ﺑﻘﺒﻮﺭ ﺭﺍﺟﻊ ﻟﺬﺍ ﻫﺮ ﺫﻯ ﺑﺼﺮﻯ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ ﺟﻤﻴﻊ َ ْ ﺑﻤﻨﻈﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺎﻇﺮ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﻨﺎﻳﺎﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ
ﻇﻞ ﺳﺪﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﻞ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﮑﻦ ﮔﺮﺩﺩ * ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻧﻴﺎ ّ
ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﺑﻔﻨﺎ ﺃﺧﺒﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ * ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﺍﺑﻦ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺃﺧﺒﺎﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺃﺏ ﻧﺪﺍﺋﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ٕ ْ ْ
ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﻓﺖ * ﻭ ﮐﺎﺵ ﺃﻫﻞ ﺩﻧﻴﺎ ﮐﻪ ﺯﺧﺎﺭﻑ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﮐﻨﺰ ﺑﮑﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻪ ﺟﺰ ﺣﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻻ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺣﺪﻯ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻪ ﮔﻔﺘﻪ * ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺷﺄﻧﻪ * ﺣﮑﻴﻢ ﺳﻨﺎﺋﻰ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﴿ﭘﻨﺪ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﺍﻯ ﺳﻴﺎﻫﻴﺘﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺟﺎﻯ ﭘﻨﺪ
ﭘﻨﺪ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﺍﻯ ﺳﭙﻴﺪﻳﺘﺎﻥ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﻋﺬﺍﺭ ﴾
ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﻧﻮﻣﻨﺪ * َ َ ِ ﻭﻟﮑﻦ ﺍﮐﺜﺮﻯ ﺩﺭ َ ْ َ ْ
ﺴﺎﻧﻴﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﺒﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﮑﺮ ﺧﻤﺮ ﻧﻔ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻼﻋﺒﻪ ّ
ﻧﻴﺮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﻓﺠﺮ ﺷﻌﻮﺭ ﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﺯ ّ
ﻣﻨﻴﺮ ﺷﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﮐﻠﺐ ﺑﻮﺩﻩ
ﺹ ١١٣
ﺑﻤﻘﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺖ * ﻫﻤﭽﻪ ﺧﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﺎﺳﺮ ﻭ ﻧﺎﺩﻡ ّ
ﻣﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻏﻼﻡ ﺭﺍ ﺫﻟﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻏﺎﻟﺒﻰ * ﻣﻐﻠﻮﺏ
ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭﻟﮑﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﭘﺴﺖﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺫﻟﻴﻠﺘﺮﻳﻦ
ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺣﮑﻢ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻻﺯﺍﻝ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺑﻮﺩﻩ * ﺍﮔﺮ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ
ﺍﻻﺭﺽ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩ ﺿﻌﻒ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ
ﻋﺰﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ ﻟﻮ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻌﺮﻓﻮﻥ * ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻯ * ﺍﻳﻦ ّ ﺫﻟﺖ ّ
ﻻﺯﺍﻝ ﺍﻳﻨﻐﻼﻡ ﮐﻠﻤﮥ ﮐﻪ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺃﺩﺏ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ * ﻫﻴﺎﮐﻞ ﻋﺒﺎﺩﻧﺎ ﺯﻳﻨﺎ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ * ٔ َ ّ ﺍﻻﺩﺏ ﻗﻤﻴﺼﻰ ﺑﻪ ّ
ﻭ ّﺍﻻ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻳﺪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﺪ * ﺍﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻮﮐﺖ ﺍﻳﻦ
ﺃﻃﻔﺎﻝ ﺻﻐﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍء ﺑﺎ ﻣﻴﺮ ﺁﻻﻯ ﻭ ﻋﺴﮑﺮ ﻻﺯﻡ ﺑﻴﻨﺒﺎﺷﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ * ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﮔﻠﻰ ﺑﻮﻟﻰ ﻋﻤﺮ ﻧﺎﻣﻰ ِ ْ
ﺗﮑﻠﻢ ﺑﻪ * ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﺍ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ّ
ﺧﻄﻴﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻭ ّ
ﺍﻭﻻ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ّ
ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻐﻼﻡ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ّ ﺹ ١١٤ ﺷﻮﺩ ﺟﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ * ﻭ ﺣﺎﻝ ﺃﻣﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻘﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺄﺧﺮﺏ
ﺑﻼﺩ ﺣﺒﺲ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻳﮏ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ
ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ
ﺣﺠﺖ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ
ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ﻗﻮﻝ ﺣﻖ ﻣﻴﺸﻤﺮﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺍﺗﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﺮﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ِ ْ
ﻭ ﺑﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻋﻬﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺸﺪ * ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ
ﺷﺄﻥ ﺣﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺰﺩ ﺍﺣﺪﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻭﻟﮑﻦ ﻧﻈﺮ
ﺑﺎﻳﻦ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﺻﻐﻴﺮ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻧﺴﺎء ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺃﻣﺮ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺍﺛﺮﻯ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻧﺮﺳﻴﺪ * ﻋﻤﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺍﻟﺼﺪﻕ * ﻭ ﺣﺎﻝ ﺃﮐﺜﺮﻯ ﻣﺮﻳﺾ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﻟﻴﻈﻬﺮ ﻟﮑﻢ ّ َِ َ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻻ ﻳﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻨﺎ ّﺍﻻ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ *
ﺃﻳﺎﻡ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺮﻓﻴﻖ ﺃﻋﻠﻰ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﻭﻝ ّ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺩﺭ ّ
ﺹ ١١٥ ﻃﻴﺒﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺣﮑﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺃﺟﺴﺎﺩ ّ
ﻭﺟﻪ ﮐﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺣﺪﻯ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﻦ
ﺩﻧﻴﻮﻳﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻤﺎ ﺯﺧﺎﺭﻑ ّ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﻧﺪ ﺣﻤﻞ ﻧﻌﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺳﺠﺎﺩﮤ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺸﺪ * ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ّ
ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻫﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﺟﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﻃﻴﺐ ﺭﺍ ﺷﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺭﺽ ﺣﻔﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ّ ﺩﺭ ﻳﮑﻤﻘﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﺧﺮﺝ ﺩﻓﻦ
ﻭ ﮐﻔﻦ ﺭﺍ ﺃﺧﺬ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ * ﻗﻠﻢ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﻗﺎﺻﺮ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻭﻟﮑﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺳﻤﻮﻡ ﺑﻼﻳﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﻡ ﺍﻳﻨﻐﻼﻡ ﺃﻋﺬﺏ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﺑﻮﺩﻩ * ﺍﻳﮑﺎﺵ ﺩﺭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺿﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ ّ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ّ
ﻓﺎﻧﻰ ﺑﺤﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪ * ﺍﺯ ﺍﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺣﻠﻢ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺿﻌﻴﻔﻴﺪ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻣﻴﺸﺪﻯ
ﻗﺪﻡ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﮕﺸﺘﻰ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﮥ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺘﻀﻮﻋﻪ ﺍﺯ ﺷﻄﺮ ِ َ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﺂﻥ ﻣﺴﺮﻭﺭﻯ ﻣﻴﮕﺬﺍﺷﺘﻰ ﺹ ١١٦
ﻭ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻏﺮﻑ ﻣﺨﺮﻭﺑﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﺠﻦ ﺃﻋﻈﻢ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺤﺪ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺮﺳﻰ ﺗﺎ ﺑﺤﺴﻦ ﻣﻴﺸﺪﻯ * ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ّ ﻭ ﻗﺒﺢ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﻮﻯ * ﺍﺗﺒﻊ ﺍﻟﻬﺪﻯ * ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ّ ّ
ﻫﺬﺍ ﻧﺪﺍء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻣﻦ ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻰ ﺳﺠﻦ ﻋﮑﺎء ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ ﴾ ﴿ﻫﻮ ّ
ﺣﻖ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺃﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺗﺶ ﮔﻮﺍﻩ ّ
ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻧﺪﺍء ﻭ ﮐﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﺛﺮ
ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻣﻄﻬﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﺫﺍﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺼﺺ ﮐﺎﺫﺑﻪ ّ ّ
ﻃﻴﺒﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻐﺎﻯ ﮐﻠﻤﮥ ّ
ﺧﺰﺍﻧﮥ ﻋﻠﻢ ﻓﺎﻃﺮ ﺳﻤﺎء ﻭ ﺧﺎﻟﻖ ﺃﺳﻤﺎء ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ *
ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻤﻨﺼﻔﻴﻦ *
ﺃﻡ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺃﻭﻝ ﴾ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﻳﺎ ﺃﻫﻞ ﺃﺭﺽ ﴿ ﺑﺸﺎﺭﺕ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺃﻋﻈﻢ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪ ﻣﺤﻮ ﺹ ١١٧
ﺣﮑﻢ ﺟﻬﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ * ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺫﻭﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ّ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ُﻓﺘﺢ ُ ﴿
ﺩﻭﻡ ﴾ ﺍﺫﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﺃﺣﺰﺍﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺎﺭﺕ ّ
ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻋﺎﺷﺮﻭﺍ
ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﺮﻳﺤﺎﻥ ﮐﺬﻟﮏ ﺃﺷﺮﻕ ﻗﻮﻡ ﻣﻊ ٔ ﺑﺎﻟﺮﻭﺡ ﻭ ّ ﮐﻠﻬﺎ ّ ﻳﺎ ُ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻧﻴﺮ ٔ ّ ﺍﻻﺫﻥ ﻭ ﺍﻻﺭﺍﺩﺓ ﻣﻦ ﺃﻓﻖ ﺳﻤﺎ ﺃﻣﺮ ﺍّ ﴿
ﺳﻮﻡ ﴾ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺴﻦ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﺸﺎﺭﺕ ّ
ﺃﻳﺪﻫﻢ ﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺟﺎﺭﻯ * ﺣﻀﺮﺍﺕ ﻣﻠﻮﮎ ّ
ﻭ ﻳﺎ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺃﺭﺽ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﮏ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﺯ
ﻣﻘﺮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻟﺴﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﻟﺴﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ّ
ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻋﺎﻟﻢ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﻂ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺃﺭﺽ ﻗﻄﻌﮥ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ *
ﺍﻟﻨﺪﺍ ﻭ َ ِ ﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ َﻟﺪﻯ ﺍ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﺳﻤﻊ ّ ﻋﻤﻞ ﺑﻤﺎ ﺍ َ ِ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ّ ﴿
ﺑﺸﺎﺭﺕ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﴾ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﻣﻠﻮﮎ
ﻭ ّﻓﻘﻬﻢ ﺍ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﺯ ﮐﻞ ﺩﺭ ﻭ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺑﺎﻳﺪ ّ ّ ﺹ ١١٨ ﮐﻞ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ * ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﻩ ﻓﺮﺽ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ّ
ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻌﺎﻣﻠﻴﻦ *
﴿ﺑﺸﺎﺭﺕ ﭘﻨﺠﻢ ﴾ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻫﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ
ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﺁﻣﺮ ﻗﺪﻳﻢ * ﺑﺮ ﺃﻫﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ّ
ﻃﺮﴽ ﻭﺍﺟﺐ ﻭﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺍﻳﻦ ﺃﻣﺮ ﺃﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﻗﺪﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺸﺘﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺎﺭ ﺑﻐﻀﺎء ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﺎﻟﮏ ِ َ ﺩﺭ ﺻﺪﻭﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﺂﺏ ﺣﮑﻤﺖ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ّ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﻣﻮﺍﻋﻆ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ ﻭ ّ
ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺳﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻖ ّ ﺗﻮﺟﻬﺎﺕ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ّ ّ ﺑﺎﺻﻼﺡ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ
ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﺩ * ﴿
ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺷﺸﻢ ﴾ ﺻﻠﺢ ﺃﮐﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ
ﻋﻤﻞ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ * ﻧﻌﻴﻤﴼ ﻟﻤﻦ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻪ ﻭ َ ِ َ ّ
ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﺑﻤﺎ َ ِ
﴿ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻫﻔﺘﻢ ﴾ ِﺯﻣﺎﻡ ﺍﻟﺒﺴﻪ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ِﻟﺤﺎ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ
ﺹ ١١٩ ﺍﻳﺎﮐﻢ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺷﺪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﻣﻠﻌﺐ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻴﻦ * ﺗﺠﻌﻠﻮﺍ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺃﻥ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ َ ْ َ َ َ
ﺭﻫﺒﻪ ﻭ ﺧﻮﺭﻳﻬﺎﻯ ﴿ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻫﺸﺘﻢ ﴾ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﺣﻀﺮﺍﺕ َ َ
ﻣﻠﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻭﺡ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻼﻡ ﺍ ﻭ ﺑﻬﺎﺅﻩ ﻋﻨﺪ ﺍ ّ
ﻣﺬﮐﻮﺭ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺰﻭﺍ ﻗﺼﺪ ﻓﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻞ ﺭﺍ ﻭ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﻔﻌﻬﻢ ﻭ ﻳﻨﺘﻔﻊ ﺑﻪ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻧﺪ * ﻭ ّ
ﻳﺬﮐﺮ ﻣﻦ ﻟﻴﻈﻬﺮ ﻣﻨﻬﻢ َ ْ ُ ﺍﺫﻥ ﺗﺰﻭﻳﺞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﻢ َ ْ َ
ﺍﻟﺮﻓﻴﻊ * ﺭﺏ ﺍﻟﮑﺮﺳﻰ ّ ﺍ ﺭﺏ ﻣﺎ ُﻳﺮﻯ ﻭ ﻣﺎ ﻻ ُﻳﺮﻯ ﻭ ّ ﴿ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻧﻬﻢ ﴾ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎﺻﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺍ
ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺎﺭﻍ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻃﻠﺐ َ ْ
ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﮐﻨﺪ * ﻧﺰﺩ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻄﺎﻳﺎ ﻭ ﻣﻌﺎﺻﻰ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﻋﻠﺖ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻭ ﻋﻔﻮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻭ ّ
ﻭ ﻧﻴﺴﺖ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻧﺰﺩ ﺧﻠﻖ ﺳﺒﺐ ﺣﻘﺎﺭﺕ
ﺫﻟﺖ ﻋﺒﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ّ ﻭ ّ ﺣﻖ ّ ﺫﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺸﻔﻖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻋﺎﺻﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ * ّ
ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺣﻤﺖ ﻃﻠﺒﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﻣﺴﻠﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﮐﺮﻡ َ ْ ِ َ ﻣﻐﻔﺮﺕ َ ْ ﺹ ١٢٠
ﺍﺟﺘﺬﺑﻬﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺪﻣﺎ ﻋﺎﺷﻘﻴﮏ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ْ
ﻣﻘﺮ ﺑﻴﺎﻧﮏ ٔ ﺍﻟﺬﺭﻭﺓ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ َ ﻗﺼﺪﻭﺍ َ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﺑﺤﻴﺚ َ َ ُ
ِ ﺑﺎﻻﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻧﺔ ﻓﻰ ﻋﻠﻤﮏ ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﺓ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻭ ٔ ِ
ﺗﻐﻔﺮﻟﻰ ﻭ ﻻﺑﻰ ﻭ ّ ﺑﺎﻟﻠﺌﺎﻟﺊ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻧﺔ ﻓﻰ ﺑﺤﺮ ﻋﻄﺎﺋﮏ ْ ﺃﻥ َ ِ َ
ﺍﻟﺮﺍﺣﻤﻴﻦ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺃﺭﺣﻢ ّ ﺍﻣﻰ ﻭ ّ ﻭ ّ
ﺃﻗﺒﻞ ٕﺍﻟﻰ ﺑﺤﺮ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻟﺨﻄﺎ ﺭﺏ ﺗﺮﻯ َ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﺃﻯ َ
ﺍﻟﻔﻘﻴﺮ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻀﻌﻴﻒ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﮎ ﻭ ﻋﻄﺎﺋﮏ ﻭ َ َ
ﺗﺨﻴﺒﻪ ﺑﺠﻮﺩﮎ ﻭ ﮐﺮﻣﮏ ﻭ ﻻ ﺗﻤﻨﻌﻪ ﺭﺏ ﻻ ّ ﻏﻨﺎﺋﮏ * ﺃﻯ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻳﺎﻣﮏ * ﻭ ﻻ ﺗﻄﺮﺩﻩ ﻋﻦ ﺑﺎﺑﮏ ّ ﻋﻦ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ّ
ﻣﻦ ﻓﻰ ﺃﺭﺿﮏ ﻭ ﺳﻤﺎﺋﮏ ﺁﻩ ﺁﻩ ﺧﻄﻴﺌﺎﺗﻰ ﻓﺘﺤﺘﻪ ﻋﻠﻰ َ ْ َ َ ﺍﻟﺘﻘﺮﺏ ٕﺍﻟﻰ ﺑﺴﺎﻁ ﻗﺪﺳﮏ * ﻭ ﺟﺮﻳﺮﺍﺗﻰ َْ ﻣﻨﻌﺘﻨﻰ ﻋﻦ ّ ّ
ﻋﻤﻠﺖ ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺧﺒﺎء ﻣﺠﺪﮎ * ﻗﺪ َ ْ ﺃﺑﻌﺪﺗﻨﻰ ﻋﻦ ّ ّ ُ
ﺃﻣﺮﺗﻨﻰ ﺑﻪ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﻧﻬﻴﺘﻨﻰ ﻋﻨﻪ ﻭ ﺗﺮﮐﺖ ﻣﺎ َ ُ ﻣﺎ َ
ﻳﻘﺮﺑﻨﻰ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺃﻥ ﺗﮑﺘﺐ ﻟﻰ ﻣﻦ ﻗﻠﻢ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻭ ﺍﻟﻌﻄﺎ ﻣﺎ ُ َ ُ َ
ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻳﻄﻬﺮﻧﻰ ﻋﻦ ﺟﺮﻳﺮﺍﺗﻰ ّ ﺍﻟﺘﻰ َ ْ ﺍﻟﻴﮏ ﻭ ُ َ ُ ﺍﻟﻔﻴﺎﺽ * ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ّ ﻋﻔﻮﮎ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻧﮏ * ّ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﻻ ﺍﻟﻪ ّ ﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺹ ١٢١
﴿ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻢ ﴾ ﺣﮑﻢ ﻣﺤﻮ ﮐﺘﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺮ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟﻨﺒﺄ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ً ﻓﻀﻼ ﻣﻦ َﻟﺪﻯ ﺍ ﻣﺒﻌﺚ ﻫﺬﺍ ّ
﴿ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ ﴾ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﺒﻴﻞ
ﻋﻠﺖ ﺗﺮﻗﻰ ﺟﺎﺋﺰ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻋﻠﻮﻣﻴﮑﻪ ﻧﺎﻓﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻭ ّ ْ
ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﺬﻟﮏ ُ ِ ﺁﻣﺮ ﺣﮑﻴﻢ * ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ٍ ﻗﻀﻰ ٔ ُ َ ﮐﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻨﮑﻢ ﻭﺟﺐ ﻋﻠﻰ ّ ﴿ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﴾ ﻗﺪ َ َ َ
ﺍﻟﺼﻨﺎﺋﻊ ﻭ ﺍﻻﻗﺘﺮﺍﻑ ُ ﺍﻻﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﺄﻣﺮ ﻣﻦ ﺍﻻﻣﻮﺭ ﻣﻦ ّ
ﺍﻟﺤﻖ * ﻧﻔﺲ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩﺓ ﻭ ﺃﻣﺜﺎﻟﻬﺎ ﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎ َ ْ ّ ﺍﺷﺘﻐﺎﻟﮑﻢ ﺑﻬﺎ َ ﺛﻢ ﺍﺷﮑﺮﻭﻩ ﻗﻮﻡ ﻓﻰ ﺭﺣﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺃﻟﻄﺎﻓﻪ ّ ﺗﻔﮑﺮﻭﺍ ﻳﺎ ُ ُّ
ﺃﻭﻗﺎﺗﮑﻢ ﺑﺎﻟﺒﻄﺎﻟﺔ ﺗﻀﻴﻌﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺸﻰ ﻭ ﺍﻻﺷﺮﺍﻕ * ﻻ ّ َ ّ ِ ِ ﺃﻧﻔﺲ ﻭ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﺘﻔﻊ ﺑﻤﺎ ﺍﺷﺘﻐﻠﻮﺍ ﻭ ﻭ ﺍﻟﮑﺴﺎﻟﺔ َ ُ ْ ُ ُ ُ َْ ﻏﻴﺮﮐﻢ ﮐﺬﻟﮏ ُ ِ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻠﻮﺡ ّ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﻗﻀﻰ ٔ ُ َ ﺃﺑﻐﺾ ﻻﺣﺖ ﻣﻦ ﺃﻓﻘﻪ َ ْ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ * َ ُ ُ
ﺗﻤﺴﮑﻮﺍ ﺑﺤﺒﻞ ﻳﻘﻌﺪ ﻭ ﻳﻄﻠﺐ * ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻣﻦ ُ ّ ّ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ * ﻫﺮ ﻣﺴﺒﺐ ٔ ٔ ّ ﻣﺘﻮﮐﻠﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺍّ
ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺼﻨﻌﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﮑﺴﺒﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﻧﻔﺲ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻣﺤﺴﻮﺏ * ٕﺍﻥ ﻫﺬﺍ ٕ ّﺍﻻ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ِ
ﺹ ١٢٢
ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺍﻟﻌﻤﻴﻢ * ﻣﻌﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﻣﻠﺖ ّ ﴿ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﴾ ﺃﻣﻮﺭ ّ
ﺍﻣﻨﺎء ﺍ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺑﺮﺟﺎﻝ ﺑﻴﺖ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ُ َ
ﻣﺮﺑﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻰ ﺑﻼﺩﻩ * ﻳﺎ ﻣﻄﺎﻟﻊ ٔ ﻭ ََ ِ ُ ﺣﺰﺏ ﺍّ َ
ﻋﺪﻝ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﻭ ﺭﮐﻦ ﺍﺳﺖ * ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ
ﻭ ﻣﮑﺎﻓﺎﺕ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﮐﻦ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻪﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻯ ﻭ ﻫﺮ ﺣﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﮑﻤﻰ
ﻣﻘﺘﻀﻰ ﻟﺬﺍ ﺃﻣﻮﺭ ﺑﻮﺯﺭﺍﻯ ﺑﻴﺖ ﻋﺪﻝ ﺭﺍﺟﻊ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ
ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ * ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺃﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻠﻬﻤﻨﺪ ﺑﺎﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ ﮐﻞ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﮐﻞ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻻﺯﻡ * ﺃﻣﻮﺭ ّ
ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ﺍ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ * ﻳﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﺎﺭﻕ ّ
ﺑﺴﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻴﺪ * ﻟﺴﺎﻥ ﺭﺍ ّ
ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ * ﻭ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍﺋﻴﺪ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻣﻘﺼﻮﺩ
ﺗﻌﺮﺽ ﺑﺎﻃﻞ * ﺫﺭﻭﻩ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ّﺍﻻ ّ
ﺹ ١٢٣
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﺳﺒﺐ ﺣﺰﻥ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﻇﻞ ﺳﺪﺭﮤ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ * ﺍﻣﻴﺪ ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩﻩ ﺍ ﻋﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ * ﻫﻤﻪ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻳﮏ ﺷﺠﺮﻳﺪ ﻭ ﻗﻄﺮﻫﺎﻯ ﻳﮏ ﺑﺤﺮ *
ﺷﺪ ﺭﺣﺎﻝ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﴿ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ﴾ ّ
ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻫﻞ ﻗﺒﻮﺭ ﻻﺯﻡ ﻧﻪ * ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﮔﺮﺻﺎﺣﺒﺎﻥ
ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻭﺳﻌﺖ ﺑﺒﻴﺖ ﻋﺪﻝ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻧﻌﻴﻤﺎ ﻟﻠﻌﺎﻣﻠﻴﻦ *
ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﻧﻔﻌﺶ ﺑﻌﻤﻮﻡ ﴿ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﴾ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ّ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺷﻮﮐﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﻳﺘﻰ ﺍﺳﺖ
ﻣﺪﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ * ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ُ ُ
ﻣﺪﺑﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺟﺮﺷﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪ * ﺍﮔﺮ ّ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ * ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻗﺒﻞ ﻧﻈﺮ
ﺑﻤﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﻭﻗﺖ ﺣﮑﻢ ﺟﻬﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﻮ ﮐﺘﺐ ﻭ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﮐﺘﺐ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ
ﻭ ﻧﺒﺄ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺹ ١٢٤
ﻗﺪﻡ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﺒﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﺎﻟﮏ ِ َ ُ َْ
ﻧﺤﻤﺪ ﺍ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻴﻮﻡ َ ِ ُ
ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮎ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﺴﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﺍﻟﻰ ﻳﻮﻡ ﻻ ﺁﺧﺮ ﻟﻪ ﺑﺸﮑﺮ ﻭ ﺣﻤﺪ ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺑﻌﻨﺎﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﮐﻞ ﮐﻞ ﻋﺎﺭﻑ ﺑﺼﻴﺮ ﻭ ّ ﻭﺭﻗﻪ ﻣﻌﺎﺩﻟﻪ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ * ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ّ ﺟﻼﻟﻪ ﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺁﻣﻞ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺟﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺒﻴﺮ * ﺍﺯ ﺣﻖ ُ
ﻋﺰﺗﻨﺪ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ّ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍء ﺃﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻣﺶ * ّ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺑﺎﻻﺟﺎﺑﺔ ﺟﺪﻳﺮ * ﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟﮑﺒﺮ ﻳﺎء ﴾ ﴿ ﻫﻮ ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ُ ُ
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﺑﺤﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻘﻀﺎﻳﺎﻯ
ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺵ * ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﻣﻊ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻩ
ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺹ ١٢٥ ﺑﺮ ﺍﻃﻔﺎء ﺳﺮﺍﺝ ﺍ ﻭ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﻧﺎﺭ ﺍﻭ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻨﻴﺮ
ﺍﻻﺭﺽ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻭ ﻣﺴﺘﻀﻰء ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ِﺑﻪ ﺍﺷﺮﻗﺖ ّ
ﺿﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﺱ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﺍﺑﺪﴽ ّ ﺫﻟﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻨﺎﻝ * ﻋﺰﺕ ﻭ ّ ﻋﻠﻮ ﻭ ّ ﻧﺸﺪﻩ * ﺍﺯ ّ ﺩﻧﻮ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﺃﺣﻮﺍﻝ ﺑﻤﺎ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺵ ﭼﻪ ﮐﻪ ﮐﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺩﺭ ّ
ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ * ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻌﻠﻮ ﺁﻥ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻌﺰﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺴﺮﻭﺭﻧﺪ ﻭ ّ ﺍﺯ ﻧﺎﺱ ّ
ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻫﺮ ﺫﻯ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺫﻯ ﻧﻈﺮﻯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻝ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﻞ ﻋﺎﻟﻤﻨﺪ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﻣﺸﺮﻕ ﺗﺒﻴﺎﻥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ *
ﻣﺘﻐﻴﺮ * ﻟﺬﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﻮﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﻣﺤﻘﻖ ﺍﺳﺖ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﻠﻮﻍ ﺩﻧﻴﺎ
ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﺍﻣﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ * ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺣﺪﻩ ّ ﺹ ١٢٦
ﺑﺮﻳﻪ * ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ّ ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺁﻥ ّ
ﻧﻔﺴﻰ ﻻﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﻭ ﺣﻤﻞ ﺍﻳﻦ ﺛﻘﻞ
ﻟﺤﺐ ﺍ ﻭ ﺃﻣﺮﻩ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﻧﻴﮑﻮ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﻳﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻪ ﺩﻋﺎﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭ ّ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ
ﺍﻻﺭﺽ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﺑﺘﺮﺍﺏ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ ّ ﮐﻞ َ ْ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺍﺟﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ * ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻨﺸﺎﻕ ﻃﻴﺐ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺂﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻐﻴﺮ ﺍ ﻧﺎﻇﺮ
ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﺑﻘﻀﺎﻳﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﻭ ﺻﺎﺑﺮ
ﻭ ﺷﺎﮐﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ * ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﮐﻪ ﺑﻠﻘﺎء ﻓﺎﺋﺰ
ﺃﺟﺮ ﻣﻦ ﺣﻀﺮ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻪ * ﻧﺸﺪﻯ * ﻗﺪ ﮐﺘﺐ ﺍ ﻟﮏ َ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﺳﻌﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣﻖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺑﻨﺎﺭﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﺎﺷﻰ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﺴﺐ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﮐﻨﻨﺪ
ﺯﮐﻴﺔ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﺃﻥ ﺍﻗﺒﻞ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺑﻘﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﻧﻔﺲ ّ ﺹ ١٢٧
ﺍﻧﻪ ﮐﻞ ٔ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﺑﺼﺮ ّ ﺛﻢ ﺍﺩﻋﻮﻩ ﻓﻰ ّ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ّ ﻣﻘﺪﺱ * ّ
ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻗﺪ ﺳﻤﻌﻨﺎ ﻣﻌﻴﻦ َ ْ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ّ ﻣﻦ ﺃﻗﺒﻞ ﺍﻟﻴﻪ ﻭ ّ ُ
ﺃﺣﺒﺘﻰ * ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻤﺎ ﺟﻌﻠﻮﻧﻰ ﺠﻴﺞ ﺍﻻﺳﺮﺍء ﻣﻦ ﺃﻫﻠﻰ ﻭ ّ ﺿ َ
ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻭ ﺃﻫﻠﻰ ﻭ ّ ﺃﺣﺒﺘﻰ ﺍﺳﺎﺭﻯ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﻪ * ﻟﻮ ﺗﺰﻭﻝ ّ ُ ﺍﻧﻪ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻓﺴﻮﻑ ﻻ ﻳﺰﻭﻝ ﻫﺬﺍ ّ ﻳﻈﻬﺮ ﺍ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩ ّ ُ
ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍء ّﺍﻻ ﺍﺳﻢ
ﺍ ﻣﻴﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎء ﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﻟﻮﺡ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﺸﺪ *
ﻭ ﻟﮑﻦ ﺟﻤﻴﻌﺮﺍ ﺗﮑﺒﻴﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﻞ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻳﮏ ﻟﻮﺡ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻟﻈﺎﻫﺮﺓ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ * ﻭ ﻟﻮ ﻧﺰﻝ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪﻫﻢ ّ
ﺍﻻﺭﺽ ﻟﻮ ﻫﻢ ﻳﺸﻌﺮﻭﻥ * ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻳﮑﻔﻰ َ ْ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﺳﻢ ّ
ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ * ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺑﺎﻗﺘﻀﺎء ﻧﺎﺯﻝ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ
ﺍﻟﺸﺎﮐﺮﻳﻦ * ﻳﮏ ﺟﻌﺒﻪ ﻧﺒﺎﺕ ﺑﺠﻬﺖ ﻳﻌﺮﻑ ﻭ ُ ُ ﻳﮑﻮﻥ ﻣﻦ ّ
ﺣﻀﺮﺍﺕ ﻣﻮﺻﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ *
ﺍﻻﺷﻘﻴﺎء ﺃﺳﺎﺭﻯ ﻣﻦ ﺑﺎﻟﺬﻳﻦ ﺟﻌﻠﻬﻢ ﺍﻟﻠﻬﻢ ّ ﻧﺴﺄﻟﮏ ّ ُ
ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻧﺖ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﺔ ّ ﺍﻟﺰﻭﺭﺍء ٕﺍﻟﻰ ﺍﻟﺤﺪﺑﺎء * ﻭ ّ ّ ﺹ ١٢٨ ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻘﻤﻬﻢ ﺣﺒﮏ * ّ ﺃﺣﺒﺎﮎ ﻋﻠﻰ ّ ﺗﺜﺒﺖ ّ ﻣﻈﻬﺮ ﺃﻣﺮﮎ ﺑﺄﻥ ّ َ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺃﻣﺮﮎ * ﻓﻴﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺖ
ﺣﺒﮏ ﻭ ﺭﺿﺎﺋﮏ ﺑﺤﻴﺚ ﺗﺮﻯ ﻭ ﺗﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻓﻰ ّ
ﺃﻫﻞ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﻣﺠﺪﮎ ﻋﻴﻮﻥ ﺃﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ﻭ ﺑﮑﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ُ ُ َ ْ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺎﻥ ﻻ ﺗﺤﺮﻣﻬﻢ ﻣﻦ ﻋﻮﺍﻃﻔﮏ ﻭ ﺃﻟﻄﺎﻓﮏ
ﺍﻻﺧﺮﺓ * ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ٓ ﺛﻢ ﺍﺳﮑﻨﻬﻢ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﻓﻰ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮ * ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﻋﻠﻰ ّ ّ
﴿ﺑﺴﻤﻰ ﺍﻟﻤﺤﺰﻭﻥ ﴾
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺟﺎﻥ ﺑﻨﺴﺎﻳﻢ ﻗﺪﺱ ﺭﺣﻤﻦ
ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺍﮐﻮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻤﺎ * ﻭ ﺑﻘﺪﻡ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺟﻨﺎﺣﻴﻦ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﻣﺤﺒﺔ ﺍ ﺳﺎﺋﺮ ﺷﻮ ﻭ َ ﺗﺎ ﺑﺮِﺩ ِﺷﺘﺎ ﺩﺭ ﺗﻮ ﺍﺛﺮ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ * ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻈﻬﺮ ﮐﻠﻤﮥ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﺛﺎﺑﺘﮥ ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺍﻳﻦ ّ
ّﺍﻻ ﻫﻮ ﺍﺳﺖ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﻧﻔﻰ ﺑﺎﺳﻢ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺑﺮ ﺟﻮﻫﺮ ﻣﻘﺪﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺁﻥ ّ
ﺹ ١٢٩ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﻦ ﻟﻄﻴﻔﮥ ّ ّ
ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﮤ ﮐﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻧﻔﻰ ﻋﻠﻰ ّ ﺑﺮ ﺃﺣﺮﻑ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ُﻣﻨﺰﻝ ﺁﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﺤﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﮥ
ﻣﻘﺪﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺫﮐﺮ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻔﻰ ﺭﺍ ّ
ﻣﻴﺖ ﻣﻘﻨﻌﮥ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺎﺳﺮﺍ ﻣﻨﺼﻌﻖ ﺑﻞ ّ ﻣﻐﻄﺌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ّ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩ * ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻭﻟﻮ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﺭﺍﺩﮤ ْ ﻇﺎﻫﺮﻳﮥ ﻫﻴﺎﮐﻞ ّ ّ
ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﮐﻞ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ
ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﮥ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺑﺤﮑﻤﻰ ّ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ِ َ
ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺨﺰﻥ ﺣﻘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻭ ﻳﺪ ﻋﺼﻤﺖ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻻﻟﺊ ﻣﻮﺩﻋﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ٓ ّ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺂﻥ ﻣﻨﻊ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺘﻢ ﺁﻧﺮﺍ ﮔﺸﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺍّ
ﻧﺎﺱ ﺑﺂﻥ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ * ﻣﺜﻼ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻓﺮﻗﺎﻥ
ﻋﺰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻗﺪﻡ ّ ﻋﻠﻤﻴﮥ ﺟﻤﺎﻝ ِ َ ّ ﺟﻞ ﻭ ّ ﺹ ١٣٠ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻤﺎء ﺩﺭ ﮐﻞ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﻳﺎﻡ ﻗﺮﺍءﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻣﻴﻨﻮﺷﺘﻨﺪ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺍﺯ
ﻻﻟﺊ ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﮐﻨﻮﺯ ﮐﻠﻤﺎﺗﻴﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻧﺒﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ٓ ّ
ﻭ ﺍﺫﺍ ﺟﺎ ﺍﻟﻮﻋﺪ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺒﻠﻢ ﺧﺘﻢ ﺧﺰﺍﺋﻦ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻫﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺍﺩ * ﻟﺬﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ّ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻋﺼﺮ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ
ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭﻫﻢ ّ
ﻃﻔﻠﻰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻠﺰﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺍﺣﺪﻳﻪ * ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺍﺣﺎﻃﮥ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ﻗﺪﺭﺕ ﻳﺪ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻧﻔﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ّ ﺫﺭﺍﺕ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺣﻖ ﺫﺭﮤ ﺍﺯ ّ ﮐﻪ ّ
ﺑﻤﺸﻴﺖ ﺍﻭ * ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺤﺮ ﻓﻰ ﻋﺎﺭﻑ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﮕﺮ ّ
ﺷﺄﻧﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺳﻠﻄﻨﺘﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻋﻈﻤﺘﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﻀﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍﻻﺭﺽ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ّ
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ
ﺍﻭﻝ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺣﮑﻢ ﺁﻥ ﻟﻮ ﺷﺎء ﺍ ﺣﺮﻑ ﻧﻔﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺹ ١٣١ ﻣﺸﻴﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء
ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ *
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺍﺣﺰﺍﻥ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻟﺴﺎﻥ
ﺑﻤﺮﺑﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺷﺪﻩ * ﻗﺴﻢ ّ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﻣﺴﺪﻭﺩ
ﻋﺰ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﺷﺪﻩ * ّ ّ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﺍﺯ ﻳﻤﻦ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺑﻼﻳﺎﻳﻢ ﻋﻠﻰ ّ
ﺑﻮﺩﻩ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺪﺍﻥ * ﻧﻔﺴﻴﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺭ
ﻭ ﺳﻨﻴﻦ ﺑﻴﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﺑﺮ ﻗﺘﻠﻢ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ * ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻴﺸﻮﻯ ﮐﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻗﺒﻞ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﺎﻳﻢ ّ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﻖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﮑﻠﻤﮥ ّ
ﺑﻤﻌﺎﺭﺿﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﺋﻊ ﺍﻣﺮﺵ ﺗﺨّﻠﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
ﻣﻘﺮﺏ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﻫﺎﺭﻭﺕ ﻭ ﻣﺎﺭﻭﺕ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻋﺒﺪ ّ
ﺑﻤﻠﮏ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻏﺎﻳﺖ ﺗﻘﺪﻳﺲ َ َ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﻣﺤﻴﻄﻪ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺳﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﺭﺽ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ * ﻣﻘﺮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﻋﻨﺪ ﺍّ ﺹ ١٣٢ ﺑﺬﮐﺮﺷﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺃﺗﻘﻰ
ﻭ ﺃﻋﻠﻰ ﻭ ﺃﺯﻫﺪ ﺍﺯ ﮐﻞ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ * ﺑﻌﺪ ﻧﺴﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺷﻄﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺄﺳﻔﻞ ﻧﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﺪﻧﺪ * ﻣﻠﮏ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﺱ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ َ َ
ﺍﮐﺜﺮﻯ ﮐﺬﺏ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﻃﺊ ﺻﺪﻕ ﺑﻌﻴﺪ ﺍﺳﺖ *
ﻋﺰ ﻣﺤﻔﻮﻅ * ﻭ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﻭ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﻋﻠﻢ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ّ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺮ ﺣﻖ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﻢ ﺁﻥ ﻋﺼﺮ ﮐﻪ
ﻣﻠﮏ ﺑﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﺟﻞ ﮐﺒﺮﻳﺎﺅﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﻍ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ َ َ ﺣﻖ ّ
ﻗﺪﺱ ﻗﺮﺏ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻤﻘﺎﻣﺮﺍ ﺍﺧﺬ ﻓﺮﻣﻮﺩ * ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﺴﺎﻝ ﺑﺎﻗﻴﮥ
ﻣﻠﺤﻴﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﮑﻨﻴﺪ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻤﺎء ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﮐﻮﺛﺮ ﺩﺍﺋﻤﮥ ّ ّ ّ
ﻇﻞ ﺳﺤﺎﺏ ﻭﻧﻐﻤﺎﺕ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﺑﻘﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻤﻊ ﻣﺤﻮ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺩﺭ ّ
ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻨﺒﺴﻄﻪ ﻣﺸﻰ ﮐﻨﻴﺪ * ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺳﺪﺭﮤ ﻓﻀﻞ
ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮﻳﺪ *
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺣﻖ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﺱ ﺣﮑﻢ ﻧﺒﻴﻴﻦ ﻭ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺑﺮﻳﻪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺣﮑﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ * ﻣﺜﻼ ﻣﻼﺣﻈﻪ ّ ﺹ ١٣٣
ﻣﻮﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﺣﺎﻝ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ّ
ﻣﻘﺮ ﻭ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﺍﺳﺖ ﺑﺠﻤﻴﻊ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ّ
ﺍﺳﻤﺎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ
ﮐﻞ ﺃﻭﺻﺎﻑ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﻗﺎﺩﺭ
ﮐﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﻭﺻﻒ ﺍﻭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﻮ ﻋﻠﻴﻪ ّﺍﻻ ﺍ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ّ
ﻣﺠﻠﻰ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﺠﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺭﺍﺟﻊ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺂﻥ ّ
ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﺩﺍﻣﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﻗﻴﺴﺖ * ﻣﮕﺮ ّ ﺍﮔﺮ ﮐﻠﻤﮥ ﺩﻭﻥ ﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻗﺎﺋﻞ ﮐﺎﺫﺏ ﺗﺠﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺁﻥ ّ
ﺑﻤﻘﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺎﻭ ّ
ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺖ * ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﺳﺎﺑﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ
ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺒﺼﺮ ﺣﺪﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﻟﺒﺎﺳﻴﺮﺍ ﻫﻢ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺁﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻗﺒﻞ ﻧﺒﻮﺩﻩ
ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺹ ١٣٤
ﺧﻠﻘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﻭ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﻄﻦ َ َ َ ْ
ﺟﻨﺖ ﻣﺤﺴﻮﺏ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﻗﻄﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﺮﻳﺮ ّ
ﻧﺎﺭ ﻭ ﺟﺤﻴﻢ * ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﻭﺻﻒ ﭼﻨﻴﻦ
ﻧﻔﺴﻴﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﺎﺫﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻧﺎﺭ ﻣﺬﮐﻮﺭ * ﮐﻞ ﺍﺷﻴﺎء ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺩﻻﺋﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﻟﻨﻔﺴﻪ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻡ * ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﺠﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﺱ ﺑﺂﻥ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﺸﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻟﻐﺰﻳﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺝ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ
ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﻭ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻮﺭ ﺁﻥ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎﺫﺏ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﻪ ﻧﺴﻴﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ
ﺑﻮﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﻄﻔﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﻀﻰء ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺫﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻣﻊ ﺍﻧﮑﻪ ﻣﺸﮑﺎﺓ
ﻭ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺿﻴﺎء ﻭ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﻳﮑﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺍﻟﻴﻮﻡ ﮐﻞ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎ
ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻘﻊ ﻭﺍﺣﺪ
ﻋﺰ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺍ ﻗﺎﺋﻤﻨﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﻤﺲ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ّ
ﺹ ١٣٥ ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻤﺲ ﺑﻬﻴﺌﺘﻪ ﻣﺮﺗﺴﻢ ﻭ ﻣﻨﻄﺒﻊ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺻﻮﺭﺕ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺷﻤﺲ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﺻﺎﺩﻕ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺲ ﻭ ﺿﻴﺎء ﺁﻥ * ﻭ ﺑﺮ ﻋﺎﺭﻑ ﺑﺼﻴﺮ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻞ ﺃﻭﺻﺎﻑ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ
ﺗﺠﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻤﺲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﺑﺂﻥ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﻣﺎﺩﺍﻣﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﺯ ﺻﻮﺭ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻭﺻﻒ ﻭﺍﺻﻔﻴﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻮ ﺁﻥ ّ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﺭﺍ ﮐﺬﺏ ﺻﺮﻑ ﻭ ﺍﻓﮏ ﻣﺤﺾ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺠﻠﻲ ّ ﻓﻦ ﺣﻮﻝ ّ ﺍﻟﺼﻔﺎﺕ َ ُ ﺑﻮﺩ * ّ ﻳﻄﻮ ُ ّ ﻻﻥ ﺍﻻﺳﻤﺎ ﻭ ّ ﻟﻨﻔﺴﻬﻦ * ﺑﻨﻔﺴﻬﻦ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻻ ﺣﻮﻝ ﺍﻟﻤﺮﺍﻳﺎ ّ ّ ﺍﺷﺮﻕ ﻣﻦ ّ
ﻋﺰﺕ ﮐﻞ ﺍﺳﻤﺎ ﻭ ﺭﻓﻌﺖ ﺁﻥ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ّ
ﻭ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﻨﺴﺒﺘﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ * ﻣﺜﻼ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻮﺗﻴﮑﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻥ
ﺑﻴﻮﺗﺮﺍ ﻃﺎﺋﻔﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﺑﻌﻴﺪﻩ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﺑﻴﻮﺕ
ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻮﺕ
ﺍﺟﻼﻟﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺟﻞ ّ ُ ﻗﺪﻡ ّ ﺑﻌﻠﺖ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻝ ِ َ ﺹ ١٣٦
ﻗﺪﻡ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺑﻴﺘﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﮐﻞ ﻋﺎﺭﻓﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻝ ِ َ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﮐﻞ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﺑﺬﺍﺕ ﺣﺪ ﺳﻮﺍء ﺑﻮﺩﻩ * ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻮﺕ ﻣﻘﺪﺳﺶ ﻋﻠﻰ ّ ّ
ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﺮﺍ ﺳﺒﺐ ﻓﻮﺯ ﻭ ﻓﻼﺡ ﻋﺒﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺳﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ *
ﺃﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﻪ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻓﻄﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ّ ﺍﺗﺒﻊ َ
ﻣﻌﺰﺯﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻳﻦ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻮﺕ ﻭ ﻃﺎﺋﻔﻴﻦ ﺁﻥ ﻋﻨﺪ ﺍّ ﻣﺎﺩﺍﻣﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻧﺸﺪﻩ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻃﺎﺋﻒ ﺷﻮﺩ ﻃﺎﺋﻒ ﻧﻔﺲ
ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻧﺎﺭ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻣﺤﺴﻮﺏ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﻔﺴﻴﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺣﮑﻢ ﺑﻴﻮﺕ
ﺻﻨﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﻋﺎﮐﻔﺎﻧﺶ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺍﺯ ﻋﺒﺪﮤ ﺍﺻﻨﺎﻡ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻮﺕ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ * ﺣﺎﻝ ّ
ﺣﻴﻦ ﻧﺴﺒﺘﻬﺎ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻴﮏ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻮﺕ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﮏ ﻧﺤﻮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﺩﺭ
ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻮﺕ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺹ ١٣٧ ﺃﺑﺪﴽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﻧﻪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻗﻄﻊ ﻧﺴﺒﺖ
ﺧﻔﻴﮥ ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﻮﺕ ﺍﺧﺬ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻭ ﻻ ﺭﻭﺡ ّ
ﻳﺪﺭﮐﻪ ّﺍﻻ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻮﻥ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﮐﻞ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﺳﻤﺎء
ﺍﻧﻔﺴﻴﻪﺍﻧﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ * ﮐﻪ ﺑﻴﻮﺕ ّ
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﻘﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺼﺮ
ﻟﻌﻞ ﺑﻤﺮﺍﺩ ﺍ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ّ ّ ّ
ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ *
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻋﺮﺍﻕ ﻟﺴﺎﻥ ﺍ
ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﺮﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺠﻞ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺑﻨﺪﺍء ﺁﻳﺪ ﻭ ﻃﻴﻮﺭ ﻟﻴﻞ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺒﺖ ﺷﻤﺲ ّ ﺁﻳﻨﺪ * ﺁﻥ ﺩﻭ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﻋﻦ ﻗﺮﻳﺐ
ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ * ﻭﻟﮑﻦ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﻃﻴﻮﺭ ﻟﻴﻞ ﺑﺪﻋﻮﻯ ّ ّ
ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻟﺌﻼ ﻳﺘﺠﺎﻭﺯﻭﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ﺑﺎﻥ ّ َ َ ﻳﻌﺮﻑ ّ َ
ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺣﺪﻫﻢ ﻭ ﺷﺄﻧﻬﻢ ﻭ ﻳﺬﮐﺮﻭﻥ ﺍ َﺑﻬﺬﺍ ّ ﺍﻟﺬﮐﺮ ٔ ّ
ﻳﮑﻮﻧﻦ ﺑﮑﻞ ﺟﻮﺍﺭﺣﻬﻢ ﻭ ﺃﺭﮐﺎﻧﻬﻢ ﻭ ﻭ ﻳﻨﺼﺮﻭﻥ ﺍ ّ ّ
ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺍﻥ ﺍﺳﮑﻨﻮﺍ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ٔ ﮐﺎﻻﻋﻼﻡ ﺑﻴﻦ ّ
ﺍﺳﺘﻘﺮﻭﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﻘﺎﻋﺪﮐﻢ ﺑﺴﮑﻴﻨﺔ ﺍ ﺛﻢ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻓﻰ ّ ّ ﻇﻞ ﺍّ ﺹ ١٣٨ ﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ * ﻭ ﺗﻤﺴﮑﻮﺍ ﺑﺤﺒﻞ ﺍﻟﻌﺒﻮﺩﻳﺔ * ﺍﻟﺤﻖ ّ ّ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ َﻟﺸﺄﻥ ﻻ ﻳﻌﺎﺩﻟﻪ ﻣﺎ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﻦ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻬﺎ ﺑﺮﻳﺘﻪ ﻭ ﻣﻦ ّ ﻭ ﺑﻬﺎ ﻳﻈﻬﺮ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﻭ ّ
ﺗﺨﻠﻒ ﻋﻨﻬﺎ ﺍﻟﻨﺼﺮ ﻭ ﻣﻦ ّ ﺣﻖ ّ ﻟﻨﺼﺮ ﺍّ َ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ٔ ّ ﺍﻻﻳﺎﻡ َ َ َ ﮐﻞ ﻣﻌﺘﺪ ﻓﻘﺪ ﺍﺳﺘﮑﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺍ ﻭ ﻟﻦ ﻳﺴﺘﮑﺒﺮ ّﺍﻻ َ
ﻗﺪﻡ ﺳﺎﮐﻦ ﻇﻞ ﺟﻤﺎﻝ ِ َ ﺍﺛﻴﻢ * ﺍﻥ ﺷﺎ ﺍ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ّ
ﻭﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﻟﻔﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ * ﻭ ﻣﺴﺘﺮﻳﺢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻄﺮ ﺍﻭ ﻧﺎﻇﺮ ّ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﻰ ﺷﻌﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻗﻠﻢ
ﺍﻣﺮ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺷﻌﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺤﻮﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﮑﻴﻨﻮﻧﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﺻﻠﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﮑﻠﻤﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻞ
ﺫﻯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﺤﻮﺭ
ﻣﺘﻤﻮﺟﮥ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﻧﻈﺮ ّ
ﻗﺪﻡ ﻋﻠﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺶ ﺗﻮ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ِ َ
ﻣﺎ ﺍﺭﺍﺩ ﺍ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ * ﺳﺆﺍﻝ ﴿ - :ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺑﻴﺮﻧﮕﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺭﻧﮓ ﺷﺪ *
ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺷﺪ ﴾ ﺹ ١٣٩
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﻋﺮﻓﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ
ﺣﻘﺮﺍ ﺑﺤﺮ ﻭ ﺧﻠﻘﺮﺍ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻓﺮﺽ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ّ
ﺻﻮﺭ ﺍﺳﺖ * ﮔﺮﻓﺘﻪ * ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﺯ ُ َ ﺻﻮﺭ ْ ﺟﻤﻴﻊ ﻭ ﺻﻮﺭ ﺣﺎﺩﺙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ َ ْ ﺧﻠﻊ ُ َ
ﺻﻮﺭ ﻫﻢ ﺑﺒﺤﺮ ﺭﺍﺟﻊ * ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺤﺮﻧﺪ * ﻭ ﺩﺭ ُ َ ْ
ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ * ﻭﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﺮﺍ ﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻭ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺑﺼﻮﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻣﺪﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ُ َ
ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﻭ ﺍﻳﻦ ُ َ ْ ﺻﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺪﺍﺩ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ * ﻭ ّ
ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﺮﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﺜﺮﺕ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﺮﺍ ﻭﺍﺣﺪ ﻭ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺍﻋﺪﺍﺩ * ﻭ ﺣﻘﺮﺍ ﺁﺏ ﻭ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺛﻠﺞ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ *
ﺍﻟﺘﻤﺜﺎﻝ ّﺍﻻ ﮐﺜﻠﺠﺔ * ﴿ﻭ ﻣﺎ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻓﻰ ّ ُ
ﻧﺎﺑﻊ ﴾ ﻭ ﺍﻧﺖ ﻟﻬﺎ ﺍﻟﻤﺎء ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ُ ُ
ﺣﮑﻤﻪ * ﺍﻟﺜﻠﺞ ُﻳﺮﻓﻊ ﴿ﻭ ﻟﮑﻦ ِ َ ْ ِ ﺑﺬﻭﺏ ّ ُ ُ
ﻭﺍﻗﻊ ﴾ ﻭ ﻳﻮﺿﻊ ﺣﮑﻢ ﺍﻟﻤﺎء ﻭ ﺍﻻﻣﺮ ِ ُ ُ ﺹ ١٤٠ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ *
ﻗﺪﻡ * ﴿ﻭ ﺑﺤﺮ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ِ َ ﺍﻟﺒﺤﺮ ٌ ُ
ﺃﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﺍﻟﺤﻮﺍﺩﺙ ﺍﻥ ﺃﺷﺒﺎﺡ ﴾ ّ َ ٌ ُ
ﺗﺠﻠﻰ ﺫﺍﺗﻰ ﺣﻖ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ * ﺑﺎﺭﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺳﻪ ﻗﺴﻢ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﻭ ﻓﻌﻠﻰ * ﻭ ّ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﻖ ﻗﻴﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ
ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺘﻤﺎﻣﻬﺎ ﺫﮐﺮ ﺷﻮﺩ ﺳﺎﻣﻌﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺟﻮﻫﺮ ﻋﻠﻢ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﻨﺪ * ﻭ ﻫﻢ
ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮑﻮﻥ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺛﺎﺑﺘﻪ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺣﻘﺎﺋﻖ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﮑﻤﺎﻯ ﻋﺎﺭﻑ ﮔﻔﺘﻪ ﴿ ُ ﺛﻢ ﺍﻻﺷﻴﺎء ٌ ﮐﺎﺋﻨﺔ ﻓﻰ ﺫﺍﺗﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﻨﺤﻮ ﺃﺷﺮﻑ ّ
ﺃﻓﺎﺿﻬﺎ ﴾ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﻄﻰ ﺷﺊ ﺭﺍ ﻓﺎﻗﺪ ﺷﺊ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ * ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺑﻦ ﻋﺮﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﺮﺣﻰ ﻣﺒﺴﻮﻁ ﻧﻮﺷﺘﻪ * ﻭ ﺣﮑﻤﺎﻯ ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ
ﻣﺘﺄﺧﺮﻳﻦ ﺑﻤﺜﻞ ﺻﺪﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺃﻣﺜﺎﻟﻬﻤﺎ ﺩﺭ ﻭ ّ ﺭﺿﺮﺍﺽ ﺳﺎﻗﻴﮥ ﺍﺑﻦ ﻋﺮﺏ ﻣﺸﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻓﻄﻮﺑﻰ َ ْ ْ
ﺍﻻﺣﻤﺮ ﻓﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻟﻤﻦ ﻳﻤﺸﻰ ﻋﻠﻰ ﮐﺜﻴﺐ ٔ
ﺹ ١٤١
ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻤﻮﺝ ﻣﻦ ﺃﻣﻮﺍﺟﻪ ُ ِ َ ِ ﺍﻻﺷﺒﺎﺡ ّ ﺍﻟﺼﻮﺭ ﻭ ٔ ﻣﺤﻴﺖ ُ َ
ﮐﻞ ﺗﻮﻫﻤﻮﻩ ﺍﻟﻘﻮﻡ * ﻧﻔﺴﻪ ﻋﻦ ّ ّ ﻋﻤﺎ ّ ّ ﻋﺮﻯ َ ﻓﻴﺎﺣﺒﺬﺍ ﻟﻤﻦ َ َ
ﺍﻻﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺳﺒﺢ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﻭ ﻏﻤﺮﺍﺗﻪ ﺍﻟﺪﻻﻻﺕ ﻭ َ َ َ
ﻻﻟﺊ ِ َ ِ ﺣﮑﻤﻪ ﺍﻟﺘﻲ ﺧﻠﻘﺖ ﻓﻴﻪ * ﻭ ﻭﺻﻞ ﺑﺤﻴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻭ ٓ ﻓﻨﻌﻴﻤﺎ ﻟﻠﻔﺎﺋﺰﻳﻦ * ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻋﺮﻓﺎ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﻠﮏ ﺳﺎﻟﮏ ﺷﺪﻩ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻫﺮ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺣﻖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ * ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ
ﻣﻈﻬﺮ ﺍﺳﻢ ﻫﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ * ﻭ ﺛﺎﻧﻴﺮﺍ ﻣﻈﻬﺮ
ﻣﺬﻝ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ * ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﮑﻢ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﻀﻞ ﻭ ُ ِ ّ ﺍﺳﻢ ُ ِ ّ
ﺑﺸﺮﻳﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻨﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ّ ّ ﻣﺤﻘﻖ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻠﻊ ّ
ﻭﺍﺣﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ * ﻭ ﻣﺠﻤﻞ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ * ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺠﻤﻼ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ * ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻣﺤﻘﻖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ّ
ﻭ ُِْ ﻣﺒﻄﻞ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻳﮑﺪﺭﺟﻪ ﻭﺍﻗﻒ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﻻ ﻳﺢ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻫﺮ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ ّ
ﺹ ١٤٢
ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ * ﺭﺑﻴﻊ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻭﻫﺎﻡ
ﺯﻣﺎﻥ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺭﺑﻴﻊ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ﻭ ﻟﻘﺎء * ﻗﻞ ِ ﺃﻥ ﺍﻻﻳﺎﻡ ﻓﻰ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﻟﻤﮑﺎﺷﻔﺔ ْ ﻗﻮﻡ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ٔ ّ ﺍﺭﺗﻌﻮﺍ ﻳﺎ ُ
ﻗﻠﻢ ﺍ ﺛﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ ّ ﻭ ّ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ * ﮐﺬﻟﮏ ﺃﻣﺮﮐﻢ ُ َ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﺫﮐﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻮﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺍﺩﻟﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﺪﻟﻮﻝ * ﺣﺎﻝ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ّ ﻗﻴﻮﻡ ﻣﺸﺮﻕ * ﻭ ﻗﻤﺮ ﻣﺪﻟﻮﻝ ﮐﻪ ﺷﻤﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﺍﻣﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻻﺋﺢ ﻗﻠﺒﺮﺍ ﺍﺯ ﮐﻞ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ّ
ﮐﻦ ﻭ ﺷﻤﺲ ﻣﻌﺎﻧﻴﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻗﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺳﻤﺎﺋﻴﻪ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺻﻔﺎﺗﻴﻪ ﺍﺷﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻭ ّ ّ ّ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﺁﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ *
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ِ َ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﺣﻴﻦ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ
ﻋﻤﺎ ﻋﻨﺪﻩ * ﻓﻄﻮﺑﻰ ِ َ ْ ﻟﻤﻦ ﻭﺻﻞ ﺍﻟﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻌﻴﻦ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﻊ ّ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺟﺬﺏ ﻭ ﺷﻮﻕ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﻫﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻋﺮﻓﺎ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﮐﺘﺐ ﻻﺗﺤﺼﻰ ﺹ ١٤٣ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﺱ ﻣﻮﺟﻮﺩ * ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﮐﻨﺪ ﺩﻭ ﻋﻤﺮ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ *
ﮐﻞ ﺷﺊ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﻗﻞ ﺍُ ﻓﻮﻕ ّ ﻇﺎﻫﺮ َ ٌ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ * ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻗﺒﻞ ﺭﺍ ﺛﻢ َ ِ ﺫﺭ ّ ﻳﻮﻣﺌﺬ ّ ﺑﻘﺒﻞ ﺑﮕﺬﺍﺭ * ﻣﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ
ﺍﻭﻝ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺛﻼﺛﻴﻦ ﻳﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻋﺮﻓﺎ ﺩﺭ ﻋﺸﺮﮤ ّ
ﺩﺭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺣﻖ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ * ﻭ ﺩﺭ ﻋﺸﺮﮤ ﺛﺎﻧﻰ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻔﺎﺕ ﺣﻖ * ﻭ ﺩﺭ ﻋﺸﺮﮤ ﺛﺎﻟﺚ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ
ﺑﻘﻴﮥ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺣﻖ * ﻭ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ
ﻟﻦ َ ِ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﺷﻨﻴﺪ * ﻭ ﺣﺎﻝ ﻟﺴﺎﻥ ﺍ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺧﻄﺎﺏ َ ْ ﺃﺭﻧﻰ ﮔﻮ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﻓﺎﺋﺰ ﻳﮑﺒﺎﺭ ِ
ﺍﻳﺎﻡ ﻗﺒﻞ * ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ّ ﺷﻮ * ﮐﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﻓﻀﻞ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺁﻧﭽﻪ ﻋﺮﻓﺎ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ
ﺭﺗﺒﮥ ﺧﻠﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﮤ
ﻣﺠﺮﺩﻩ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ
ﺭﺗﺒﮥ ﻣﻤﮑﻦ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻠﻖ ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﺑﺄﻧﻔﺴﻬﻢ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻻﺫﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﮐﻞ ٔ ﮐﻞ ﻋﺎﺭﻑ ﻭ ّ ﮐﻞ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻣﻦ ّ ﻧﻤﻮﺩ * ّ ﺹ ١٤٤
ﮐﻞ ﻭﺍﺻﻒ ﻳﻨﺘﻬﻰ ﮐﻞ ٔ ﺍﻻﻭﺻﺎﻑ ﻣﻦ ّ ﮐﻞ ﺫﺍﮐﺮ ﻭ ّ ّ
ﺭﺑﻪ * ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ﺧﻠﻖ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻪ ﻣﻦ ﺗﺠﻠﻰ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻠﻖ ّ
ﺍﻭﻝ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻪ ﻭ ﮐﻞ ﺍﻣﺜﻠﻪ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﻴﻪ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻭﻝ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﻻ
ﺃﻥ ﻻ ﻣﻦ ﺷﺊ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺭﺍﺟﻊ * ﻓﺴﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﻣﻦ ْ
ﻳﺮﺟﻊ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻧﻔﺲ * ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻳﻌﺮﻑ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﺍﺣﺪ ﺍﻭ ﺍﻥ َ َُْ َ
ﺑﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻴﻦ َ ْ ِ ﺧﻠﻘﻪ ﻻ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺔ ﻭ ﻻ ﻣﻦ ﺭﺑﻂ ﻭ ﻻ ﻣﻦ ﺟﻬﺔ
ﺍﻟﺘﻰ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺓ ﻭ ِﺩﻻﻟﺔ ﻭ ﻗﺪ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﻤﻤﮑﻨﺎﺕ ﺑﻤﺸﻴﺌﺘﻪ ّ
ﻋﻠﻮ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺃﺣﺎﻃﺖ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺣﻖ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺩﺭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻻ ﻭﺣﺪﺕ ﺧﻮﺩ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻳﺰﺍﻝ ّ ﺑﺴﻤﻮ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﻠﻴﮏ ﺭﻓﻌﺖ ﺧﻮﺩ ّ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺟﻤﻴﻊ َﻣﻦ ﻓﻰ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ ﺑﮑﻠﻤﮥ ﺍﻭ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺑﺤﺖ ﺑﻌﺮﺻﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﺨﻠﻮﻗﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ
ﻗﺪﻡ ﺍﺭﺗﻘﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺑﺬﺍﺕ ِ َ
ﻗﺪﻡ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺳﺒﻴﻞ ﮐﻞ ﺑﺬﺍﺕ ِ َ
ﺹ ١٤٥
ﮐﻞ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﻣﺤﺾ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻃﺮﻳﻖ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﺱ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻤﻮﺱ ﻣﺸﺮﻗﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻔﺲ ّ
ﻋﺮﻓﻬﻢ ﻓﻘﺪ ﻋﺮﻑ ﺍ َﻭ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ * َ ْ ﻣﻦ َ َ
ِ ِ ﺃﻗﺮ ﮐﻠﻤﺎﺗﻬﻢ ﻓﻘﺪ ﺳﻤﻊ ﺳﻤﻊ ﺃﻗﺮﺑﻬﻢ ﻓﻘﺪ ّ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍ ﻭ ﻣﻦ ّ ﺑﺎ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻋﺮﺽ ﻋﻨﻬﻢ ﻓﻘﺪ ﺃﻋﺮﺽ ﻋﻦ ﺍ ﻭ ﻣﻦ ﮐﻔﺮ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﺑﻬﻢ ﻓﻘﺪ ﮐﻔﺮ ﺑﺎ ﻭ ﻫﻢ ُ ﺻﺮﺍﻁ ﺍ ﺑﻴﻦ ّ
ﻴﺰﺍﻥ ﺍ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻭ ﻫﻢ ﻭ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﻣ ُ
ﺑﺮﻳﺘﻪ * ﺣﺠﺠﻪ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﻭ ُ ﺩﻻﺋﻠﻪ ﺑﻴﻦ ّ ﻇﻬﻮﺭ ﺍ ﻭ ُ ُ ُ
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﻮ ﺍﺯ ﮐﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ
ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺣﻴﻦ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﺴﻤﺎء ﻗﺪﺱ ﺍﺑﻬﻰ
ﻃﺎﺋﺮ ﺷﻮ * ﺗﺎ ﻟﻮ ﺗﻄﻴﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻭ ﺗﺼﻞ ﺍﻟﻰ ُﻗﻄﺐ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ
ﻃﻠﻌﺔ ﺣﻀﺮﺓ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻟﻦ ﻓﻴﻬﺎ ﻟﻦ ﺗﺮﻯ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ّﺍﻻ َ ﺃﺣﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺬﮐﻮﺭﺍ * ﺗﺮﻯ ﺍﻟﻤﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﻻ ﮐﻴﻮﻡ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ٌ ﺫﮐﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﻭ ﺳﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﻨﺪ *
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ
ﺹ ١٤٦
ﻣﺸﻴﺖ ﺭﺣﻤﻦ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ّ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻰ ﺷﻌﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ *
ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺜﻨﻮﻯ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﻣﻮﺳﻰ
ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻳﮑﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺫﮐﺮ َ َ ْ
ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻧﻌﻮﺫ ﺑﺎ ﻋﻦ ﺫﻟﮏ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﮑﻠﻤﮥ ﻣﻮﺳﻰ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻟﻮ ﺍﻧﺘﻢ ﺗﻌﺮﻓﻮﻥ * ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻞ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﻴﺴﺖ
ﮐﻞ ﻋﺎﺭﻑ ﺑﺼﻴﺮ * ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻔﻰ * ﻻ ﻳﻌﺮﻓﻪ ّﺍﻻ ّ
ﻣﺜﻨﻮﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﻮﺳﻰ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﮐﻞ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﺏ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺘﺮﺍﺏ ﺭﺍﺟﻊ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻞ ﺑﺤﺮﻭﻑ ﻣﻮﺳﻮﻣﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﺭﻧﮕﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺑﺪﴽ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻪ ﻭ ﻟﮑﻦ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﺧﻮﻝ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﺭ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻧﺰﺍﻉ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﭼﻪ ﺣﻖ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﻃﻞ * ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﮔﺮ ﻻﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﺹ ١٤٧
ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺰﺍﻉ
ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺣﺐ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﺎﺋﻒ ﻣﺴﺒﺐ ﻣﺜﻼ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﻳﮏ ﺳﺒﺐ ﺍﺯ ﺣﻮﻝ ﺍﺳﺒﺎﺑﻨﺪ * ً
ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻤﺎ ﻫﻮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻈﻬﻮﺭﻯ ﻇﺎﻫﺮ * ﻣﺜﻼ ﺩﺭ ﺍﺳﻢ
ﻣﻐﻨﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻳﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﻗﺘﻀﺎﻯ ﺍﻭ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ّ
ﻣﺜﻼ ﺩﺭ ﮐﺮﻳﻢ ﮐﺮﻡ * ﻭ ﺩﺭ ﺑﺨﻴﻞ ﺑﺨﻞ * ﻭ ﺩﺭ ﺷﻘﻰ
ﺷﻘﺎﻭﺕ * ﻭ ﺩﺭ ﺳﻌﻴﺪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﻓﻘﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ *
ﻓﻠﺴﻰ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻪ ﮐﺮﻡ ﻭ ﺑﺨﻞ ﺍﻭ ﻣﺜﻼ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ َ ْ
ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻏﻴﺮ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﻨﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺖ
ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ * ﻣﺜﻼ ﻧﻔﺴﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺎﻟﮏ
ﺷﺪ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ
ﺹ ١٤٨ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻖ ﺑﻤﻌﺎﺭﺿﻪ ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ *
ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺍﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ * ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻳﮏ ّ
ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻣﺘﻐﺎﻳﺮﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺠﻠﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﻤﻮﺩ
ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻤﺲ ﺍﺳﻢ ﻣﻐﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﮏ ّ ﻧﻔﻮﺳﺮﺍ ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻣﺴﺘﻮﺭ
ﺑﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﭽﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮﺕ
ﻣﻄﻠﻊ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ّ
ﺷﻮﻯ * ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻏﻨﺎ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻤﺤﺎﺭﺑﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﻧﻤﻰ ﻧﻤﻮﺩ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺃﺳﺒﺎﺏ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﻔﺮ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ * ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ
ﺍﺳﻴﺮ ﺭﻧﮓ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻠﻖ ﻓﻴﻬﺎ ﻧﺸﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺼﺒﻎ ﺍ
ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮﻧﮓ ﺣﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻭ ﺁﻥ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﻧﮕﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ
ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺰ ﻣﻨﻘﻄﻌﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﮓ ﻋﺎﺭﻑ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺹ ١٤٩ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻔﻴﻨﮥ ﺑﻘﺎ ﺭﺍ ﮐﺒﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻗﻠﺰﻡ ﮐﺒﺮﻳﺎ
ﺳﺎﺋﺮ ﻳﮏ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺣﺪﻯ
ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺃﻋﻤﻰ ّ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ *
ﻗﺪﻡ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺑﮕﻮ ﺑﻌﺒﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺎﻃﺊ ﺑﺤﺮ ِ َ
ﺑﻤﻘﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﻧﮕﻬﺎ ّ ّ ﺃﻗﺪﺱ ﺃﻃﻬﺮ ﻭ ﻣﻨﻈﺮ ﺃﮐﺒﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ *
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺭﻧﮕﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺩﻧﻴﺎ
ﺍﺯ ﺷﺎﻃﺊ ﻗﺪﺱ ﺃﺑﻬﻰ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﻣﺜﻼ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﺎﺭﺑﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ * ﻗﺴﻢ
ﻟﻴﻼ ﻭ ﻧﻬﺎﺭﺍ ﻃﺎﺋﻒ ﺣﻮﻟﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﻖ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﮐﻪ ً
ﺗﻠﻘﺎء ﺭﺃﺱ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺤﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺵ ﺑﻮﺩﻡ ِ ْ
ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺍﻟﻘﺎ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﻴﻞ ﻭ ﻧﻬﺎﺭ ﺑﺨﺪﻣﺖ
ﻗﺎﺋﻢ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺳﻤﺶ ﻣﺸﻬﻮﺩ
ﺣﺐ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺧﺬﺵ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﻃﺊ ﻟﻮﻥ ﺍﺳﻢ ﻭ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺪﺱ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ * ﻓﻮ ّ ّ
ﺣﺐ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ * ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺷﺒﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺩﺭ ّ
ﺹ ١٥٠
ﮐﻞ ﺷﺊ ﺑﺜﻨﺎء ﻧﻔﺴﻪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻓﻮ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻧﻄﻖ ّ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎﻯ ﻧﻔﺴﺸﺮﺍ ﺍﺣﺼﺎ
ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍَ
ﻳﺆﻳﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﻳﻄﻬﺮ ْ ﻳﺮﺟﻌﻪ ﺍﻟﻰ ﻧﻔﺴﻪ ﻭ ّ َ ﺻﺪﺭﻩ ﻭ ُ ِ َ ُ َ ﺑﺄﻥ َ
ﺍﻻﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ّ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻳﮏ ﮐﻠﻤﻪ
ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ
ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻭﺍﺣﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻤﺲ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻓﻢ ﺍ ﺑﺮ ﻋﺒﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﻮ ﻋﻠﻴﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻣﺜﻼ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ
ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﻗﺒﺎﻝ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺐ ﻭ ﺑﻐﺾ
ﻣﺤﺐ ﻭ ُﻣﺒﻐﺾ ﺑﻤﺤﺎﺭﺑﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ُ ّ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺎ ﻳﮕﺪﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ّ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﺪﻩ * ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻤﺲ ﮐﻠﻤﻪ ُ ْ ِ ﻣﻘﺒﻞ ﺑﻠﻮﻥ ﺍّ
ﻣﻌﺮﺽ ﺑﻠﻮﻥ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ * ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻠﻤﮥ ﻭ ُ ِْ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺒﻞ ﺑﻠﻮﻥ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﺹ ١٥١ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻌﺮﺽ ﺑﻠﻮﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﻊ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺻﻞ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ * ﺩﺭ ﺷﻤﺲ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﻴﮏ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﺟﺎﺝ ﺑﻠﻮﻥ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻭ ﺯﺟﺎﺟﺎﺕ ّ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ * ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻳﺪﻩﺍﻳﺪ * ﺑﺎﺭﻯ ﺳﺒﺐ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻌﺮﺽ ﻭ ﻣﻘﺒﻞ ﻟﻮﻥ
ﻭ ﺭﻧﮓ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﻧﮓ ﻓﺮﻗﻰ ﺍﺳﺖ
ﻻ ﻳﺤﺼﻰ * ﺍﻳﻦ ﺑﺼﺒﻎ ﺍ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﺁﻥ ﺑﺼﺒﻎ ﻫﻮﻯ * ﻭ ﺻﺒﻎ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻘﺒﻞ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﺻﺒﻎ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﻮﺩﻩ *
ﻭ ﺻﺒﻎ ﻣﻌﺮﺽ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺻﺒﻎ ﺷﻴﻄﺎﻥ * ﺁﻥ ﺭﻧﮓ ﺳﺒﺐ
ﻋﻠﺖ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭ ّ ﻋﻠﺖ ﺁﻻﻳﺶ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻧﮕﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻧﻔﺲ ّ
ﻭ ﻫﻮﻯ * ﺁﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺕ ﺩﺍﺋﻤﻪ * ﺁﻥ ﻣﻨﻘﻄﻌﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﮑﻮﺛﺮ ﺑﻘﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺯﻗﻮﻡ ﻓﻨﺎ ﭼﺸﺎﻧﺪ * ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺘﺠﺒﻴﻦ ﺭﺍ ّ ﺩﺭ ﻣﺮﻭﺭ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﺷﻴﻄﺎﻥ * ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ
ﻣﺜﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ
ﺩﺭ ﻳﮏ ﺩﺭﺟﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻓﻨﻌﻮﺫ ﺑﺎ ﻋﻦ ﺫﻟﮏ * ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ
ﺹ ١٥٢
ﺟﻬﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻓﻌﻞ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ّ ﺍﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﺻﺎﺩﻕ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ
ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻧﮑﻪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺑﻠﻮﻥ ﺍ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺮﺑﺖ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﭼﺸﺪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺟﺪﺍﻝ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ
ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻣﻘﺼﻮﺩ
ﻣﻮﺳﻰ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺳﺮﺍﺝ ﺍ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ * ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ
ﮐﻤﻦ ﺣﻪ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍْ َ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﺁﻥ * َ َ ْ ﺃﻓﻤﻦ ُ ْ ِ ُ ﻳﻨﻔﻖ ﺭﻭ َ ﺍﻟﻒ ﻧﻘﺎﺏ ﻓﻤﺎ ﻟﻬﺆﻻء ﻧﻔﺴﻪ ﻳﺤﻔﻆ ﺧﻠﻒ ﺳﺒﻌﻴﻦ َ َ َ
ﻻ ﻳﮑﺎﺩﻭﻥ ﻳﻔﻘﻬﻮﻥ ﺑﻴﺎﻧﴼ ﻣﻦ ﺍ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﺑﻠﮑﻪ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺜﻨﻮﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺒﺐ ﺟﻨﮓ ﻣﻮﺳﻰ
ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﻧﮓ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺭﻧﮓ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﻧﮕﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻣﻼٔ ﺃﻋﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻧﮓ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ *
ﻭ ﺭﻧﮓ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﻧﮕﻰ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺟﺤﻴﻢ ﺳﻔﻠﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺜﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﺫﮐﺮ
ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ *
ﺹ ١٥٣
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ّ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ * ﴿ﺑﻰ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺣﻖ ﻭ ﺧﺎﺻﺎﻥ ﺣﻖ *
ﻣﻠﮏ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻴﺎﻩ ﻫﺴﺘﺶ ﻭﺭﻕ ﴾ ﮔﺮ َ َ ْ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺣﻖ ﺍﻟﻘﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺑﺮ ّ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺪﻳﺪﮤ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺪﻳﺪﮤ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ * ﻣﮕﺮ ﺁﻥ
ﻧﺎﺭﻳﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺩﺭ ﺭﺩ ﺍ ﺍﻟﻮﺍﺡ ّ
ﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺭﺩ ﻣﻦ ّ ﻧﻔﻮﺱ ﺣﺘﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ّ ﻗﺪﺭ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻗﺪﻳﺮ * ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ * ﮐﺬﻟﮏ ُ َ
ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻧﺼﺮﺕ ﺣﻖ ﺑﺬﮐﺮ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﺴﻴﻒ ﻧﺰﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺣﻴﻨﺌﺬ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ * ﮐﺬﻟﮏ ّ ﺑﺎﻧﻪ ﺗﻌﺮﻓﻮﻥ * ﻓﻮ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﻨﻄﻖ ﺣﻴﻨﺌﺬ ﻓﻰ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ّ
ﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺭﺩ ﻣﻦ ّ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺩﺭ ّ
ﮐﻠﻤﮥ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ
ﻣﻼٔ ﺃﻋﻠﻰ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﻧﺪ * ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺹ ١٥٤ ﺃﻟﺴﻦ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺯ ﻭﺻﻔﺶ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺎﺟﺰ * ﻭ ْ ُ
ﻗﺎﺻﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺭﻓﻊ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﺍﻣﻨﻊ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺷﻮﺩ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﻞ َ ْ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ
ﺃﻥ ﻭ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﮐﺎﻥ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﮏ ﻟﺸﻬﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ * ْ
ﺍﻟﺮﺍﺣﺔ ﻭ ﺍﺫﺍ ﻋﺮﻓﺘﻢ ﺍﺣﺒﺎ ﺍ ﻻ ﺗﺴﺘﻘﺮﻭﺍ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺍﺵ ّ ّ ﻳﺎ ّ
ﺛﻢ ﺍﻟﻨﺼﺮ * ّ ﺑﺎﺭﮐﻢ ﻭ ﺳﻤﻌﺘﻢ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﻮﻣﻮﺍ ﻋﻠﻰ ّ
ﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﺧﻴﺮ ﻟﮑﻢ ﺃﻗﻞ ﻣﻦ ﺁﻥ * ﻭ ّ ﺗﺼﻤﺘﻮﺍ ﺍﻧﻄﻘﻮﺍ ﻭ ﻻ َ ْ ُ
ﻣﻦ ﮐﻨﻮﺯ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﻟﻮ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻧﺼﺢ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩ ﺍ ﺭﺍ *
ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺷﻌﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻘﺒﻞ ﻭ ﻣﻌﺮﺽ
ﻣﻮﺣﺪ ﻭ ﻣﺸﺮﮎ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺩﺭﺟﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭ ّ
ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﮐﺘﺐ ﻗﺒﻞ ﺩﻳﺪﻩﺍﻳﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﻗﺪﺱ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﺍﺳﻤﺎء ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﻤﺎء ﻭﺍﺣﺪﻧﺪ * ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﻣﻮﻫﻮﻡ
ﻣﺪﺍﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻭ ﻻﻫﻮﺕ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻃﺎﺋﻒ ﻋﺮﺷﻨﺪ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﺎﺿﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺹ ١٥٥
ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻻﻫﻮﺕ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻭ ﻓﻮﻕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭﻧﺪ * ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻳﻨﺰﻟﻪ ﻣﺸﻴﺖ ّ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻣﻌﻠﻖ ﺍﻟﻰ ﺍﻥ ّ
ﮐﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮ * ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺍ ﺑﺎﻟﻔﻀﻞ ﻭ ﺍﻧﻪ ﻋﻠﻰ ّ
ﺣﻖ ﮐﻞ ﺍﺳﻤﺎء ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﻓﺼﻠﻴﻪ ﺍﺳﺖ * ﻣﺜﻼ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻠﻤﮥ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﺳﻤﺎء ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺍ ﮐﻞ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ّ
ﻗﺪﻡ ﺑﺮ ﻋﺮﺵ ﻋﺪﻝ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﻭ ﺑﻤﻘﺘﻀﺎﻯ ﺍﺳﺘﻮﺍﻯ ﻫﻴﮑﻞ ِ َ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﻋﻠﻰ ﺣﺪ ﺳﻮﺍء ﺑﻮﺩﻩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺍﻟﻘﺎﻯ ﮐﻠﻤﻪ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ * ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﺑﮑﻠﻤﮥ ﺑﻠﻰ ّ ﺑﮑﻞ ﺧﻴﺮ ﻓﺎﺋﺰ * ﻗﺴﻢ ﺑﺤﺰﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﺍﻗﻞ ﻣﻦ ﺳﻢ ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺒﻞ ﻣﻘﺎﻣﻰ ّ ﺍﺑﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ
ﺷﻮﻕ ﻫﻼﮎ ﺷﻮﻧﺪ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ
ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﻫﺮ ﺹ ١٥٦
ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﻣﻮﻗﻦ ﻧﺸﺪ ﺑﺬﮐﺮ ﺑﻠﻰ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻏﻴﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ *
ﺍﻟﺬﻯ ﻻ ﻋﺪﻝ ﻟﻪ * ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﻣﻦ ﻋﺬﺍﺏ ّ ﻋﻤﺎ ُ ّ ﻓﻨﻌﻮﺫ ﺑﺎّ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺑﺮ ﻋﺒﺎﺩ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺍﻟﻘﺎ ﮐﻦ ﻭ
ﺑﮕﻮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺫﺋﺎﺏ ﺍﺭﺽ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻭ ﺑﺴﺨﻨﻬﺎﻯ ﻣﺰﺧﺮﻑ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺂﻥ ﻧﺎﻃﻘﻨﺪ ﮔﻮﺵ ﻣﺪﻫﻴﺪ ﺳﻤﻊ ﺭﺍ
ﻣﻄﻬﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ * ﻭ ﻗﻠﺒﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻐﺎﻯ ﮐﻠﻤﺎﺗﻢ ّ
ﮐﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ * ﻣﻨﺰﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﺯ ّ ﺟﻤﺎﻟﻢ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺍﻟﻘﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺴﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﺤﺎﺭ ﮐﻪ ّ
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺑﺮ ﻗﻠﻮﺏ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﺩ
ﺑﻤﻘﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﺪ * ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ّ
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺣﻖ ﻣﺸﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺗﺪﺑﺮ * ﻗﺪﻡ ّ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻣﻈﻬﺮ ِ َ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ّ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻤﻌﻴﻦ ﮐﻮﺛﺮ ﺑﻴﺰﻭﺍﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﺪ *
ﻣﻌﺮﺽ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﮔﺮ ُ ْ ْ ﻣﻘﺒﻞ ﻭ ُ ْ ِ ْ
ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺒﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍ ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩ * ﻗﺴﻢ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ ﻓﺠﺮ
ﺍﻣﺮ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺱ ﺑﺮﺷﺤﻰ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺹ ١٥٧
ﻣﻄﻠﻊ ﺩﺭ ﺣﻴﻨﻴﮑﻪ ﺁﻥ ﻫﻴﮑﻞ ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺁﻭﻳﺨﺘﻨﺪ ّ
ﻋﺰ ﺷﻮﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ّ
ﺯﺑﻞ ﺷﮑﺮ ﺑﻄﻮﻃﻰ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ِ ْ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﻫﻨﺪ * ﺑﺎﺭﻯ َ ْ ّ
ﺧﻔﺎﺵ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﻉ ُ َ ْ ﺑﺠﻌﻞ * ﺯﺍﻍ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﮥ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ * ﻭ ّ
ﺷﻤﺲ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺰ *
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺍﺑﺘﻼﻳﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ ﺩﻟﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ
ﻣﺪﺕ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﻨﻪ ﺣﺠﺘﻴﺴﺖ ﻣﺤﮑﻢ * ﺩﺭ ّ ﻗﻮﻯ ﻭ ّ
ﺷﺮﺑﺖ ﺁﺑﻰ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻧﻨﻮﺷﻴﺪﻡ ﻭ ﺷﺒﻰ ﻧﻴﺎﺳﻮﺩﻡ * ﮔﺎﻫﻰ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﻇﺮ ﺩﺭ ّ
ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﻣﺎ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﻴﺸﺪﻳﻢ *
ﻃﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﺯﻭﻕ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺍﺯ ﺣﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﺑﭽﺸﺪ * ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺼﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﺫﺍﺋﻘﮥ
ﺳﺎﻟﻢ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﻰ ﺑﺼﺮ ﻧﻘﺶ ﻳﻮﺳﻒ ﻭ ﺫﺋﺐ ﺷﮑﺮ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﺩﺭ ﺫﺍﺋﻘﮥ ﻣﺮﻳﺾ َ ْ َ ْ ﺣﻨﻈﻞ ﻭ َ ْ
ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﻘﺎﻡ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ّ
ﺑﻔﻠﺴﻰ ﺍﻳﺎﻡ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎ ﻓﻴﻬﺎ ﺭﺍ َ ْ ﺍﻳﻦ ّ
ﮐﻞ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﺑﺸﻄﺮ ﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺷﻮﻧﺪ * ﻧﺨﺮﻧﺪ * ﻭ ﻋﺮﻯ ﺍﺯ ّ ﺹ ١٥٨ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺃﺳﻬﻞ ﺷﺊ ﺷﻤﺮﻧﺪ * ﻇﻞ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻧﻠﻐﺰﻧﺪ * ﻭ ﺩﺭ ّ ﻣﻘﺮ ﮔﺰﻳﻨﻨﺪ * ﻓﻴﺎ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻬﺆﻻء ﻓﻴﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ّ
ﻋﺰﺍ ﻟﻬﺆﻻء ﻭ ﻳﺎ ﺷﺮﻓﴼ ﻟﻬﺆﻻء * ﺗﺎ ﺣﻮﺭﻳﺎﺕ ﻟﻬﺆﻻء * ﻭ ﻳﺎ ّ
ﻏﺮﻓﺎﺕ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻴﺎﺭﺍﻣﻨﺪ * ﻭ ﺍﻫﻞ
ﺍﺧﺘﺺ ﺍُ ﻣﻼٔ ﺑﻘﺎ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻧﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ * ﮐﺬﻟﮏ ﻫﺆﻻء ﻟﻨﻔﺴﻪ ﻭ ﺟﻌﻠﻬﻢ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ *
ﺍﻯ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺍﺣﺰﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ
ﻣﻘﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺿﺮ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ َ َ ّ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ّ ﻋﺰﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺶ ﺣﺎﺿﺮ ّ
ﻣﺘﻨﻌﻢ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ ﻻ ﺁﺧﺮ ﻟﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ّ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺣﺮﻓﻰ ﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺨﻞ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺷﻬﺮﻳﮥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻭ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ّ ﺭﺫﺍﻟﺖ ﻭ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮﺗﻴﺮﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ
ﺟﻠﺐ ﺯﺧﺎﺭﻑ ﺍﺯ ﻧﺎﺱ ﻭ ﺍﻓﺘﺮﺍﻯ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﺷﻬﺮﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻣﺮﺍ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﻳﺪﮤ ﮐﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ّ ﺹ ١٥٩
ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﻣﺤﺾ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﺍﺧﺬ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻢ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ
ﺿﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﻨﻴﺪﮤ * ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ِ َ ﺍﻭﻝ ّ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ّ
ﻏﻼﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﻬﺮﻳﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩﻡ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﮤ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺻﻌﺐ ﻭ ﺗﻮ ّ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺎﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﺗﻮﮐﻠﻨﺎ ﻭ ﺻﺎﺑﺮ * ﻟﻦ ﻳﺼﻴﺒﻨﺎ ّﺍﻻ ﻣﺎ ﮐﺘﺐ ﺍ ُﻟﻨﺎ * ﻋﻠﻴﻪ ّ َ
ﺷﻬﺮﻳﻪ ﺍﻻﻣﻮﺭ * ﻭﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﻞ ٔ ﻓﻰ ّ ّ
ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ّ ّ ﺗﮑﺪﻯ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ّ ﺣﻖ ﻣﻌﺮﺽ * ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ * ﺍﻑ ﻟﻬﻢ ﻭ ﻟﻤﻦ
ﺍﺗﺒﻌﻬﻢ ﻓﺴﻮﻑ ﻳﺄﺧﺬﻫﻢ ﺯﺑﺎﻧﻴﺔ ﺍﻟﻘﻬﺮ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ّ
ﻗﻴﻮﻡ * ﻭ ﻟﻦ ﻻﻧﻔﺴﻬﻢ ﻣﻦ ُﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻻ ﻧﺎﺻﺮ * ﻳﺠﺪﻥ ٔ ّ ّ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻣﻦ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﻧﺰﻝ ّ ﮐﺬﻟﮏ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻋﻮﺍ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ * ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ ﻳﺎ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻰ ّ ﺹ ١٦٠
ﺑﺘﻮﻫﻤﺎﺕ ﻣﺮﺩﻭﺩ * ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍ ّ
﴿ﻫﻮ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮ ﻣﻦ ﺃﻓﻘﻪ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﴾
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ * ﺪﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻋﻠﻴﮏ ﺑﻬﺎء ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﻳﺎ ﻋﺒ َ ّ
ﻋﮑﺎء ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻥ ﺍﻧﻪ ﻳﺬﮐﺮﮎ ﻓﻰ ﺳﺠﻦ ّ ﺍﺳﻤﻊ ﻧﺪﺍ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ّ
ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ * ﺍﻟﺮﺣﻤﺔ ﻟﻼﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﻻﻫﻞ ٔ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ٔ َ ﻧﻔﺤﺔ ّ ﺑﺤﺮ ّ َ
ِ ﺑﻘﻮﺓ ﺃﺧﺬ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻮﺣﻰ ﻭ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻭﺟﺪ َ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ّ َ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺍﻧﺎ ﺳﻤﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﮎ ﻣﻦ ﮐﺘﺎﺑﮏ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍّ ﺍﻳﺎﻡ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﻳﻘﺮﺑﮏ ﺍﻟﻰ ﺍﻓﻖ ّ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻓﻰ ّ ﺫﮐﺮﻧﺎﮎ ﺑﻤﺎ ّ
ﻟﮑﻦ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﺑﻤﻔﺘﺎﺡ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ّ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ّ ﺍﻧﺎ ﻓﺘﺤﻨﺎ َ
ﮐﺘﺎﺏ ﺍ ﻭﺭﺍﻫﻢ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻓﻰ ﺿﻼﻝ ﻣﺒﻴﻦ * ﻧﺒﺬﻭﺍ َ َ
ﺍﻟﻤﺘﻮﻫﻤﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻣﺘﻤﺴﮑﻴﻦ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻣﻦ ﻫﻤﺰﺍﺕ ّ ّ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﺑﺄﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨﺪﺍء ﺧﺎﻓﻮﺍ ﺍ َﻗﺪ ﺃﺗﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻭ ّ
ﺭﻗﺪ ﺍﻟﻬﻮﻯ ُﻣﺴﺮﻋﻴﻦ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻗﻮﻣﻮﺍ ﻋﻦ َ ْ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﺄﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ * ﺎﻁ ٔ ﻃﻮﻯ ﺑﺴ ُ ﻗﺪ ُ ِ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺃﺗﻰ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺫﮐﺮﻩ ّ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ّ ّ ُ ﺍﻟﻨﺒﺄ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ّﺍﻟﺬﻯ ﺃﻧﺰﻝ ِ َ
ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻭﺟﺪ ﻋﺮﻑ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﺯ ﺑﻬﺬﺍ ﺹ ١٦١
ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ﻗﻞ ﻳﺎﻗﻮﻡ ﻻ ﺗﻤﻨﻌﻮﺍ َ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﺸﺮ ّ ٔ ﺗﺘﺒﻌﻮﺍ ّ ﮐﻞ ﺟﺎﻫﻞ ﺑﻌﻴﺪ * ّ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻭ ﻻ ّ
ﺍﻟﻨﺪﺍء ﻣﻦ ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻫﻨﺎﮎ * ﻗﻞ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮑﻢ ﺑﻤﺎ ﺳﻤﻌﺘﻢ ّ
ِ ِ ﺃﻋﻤﺎﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻗﺒﻠﺘﻢ ﺍﻟﻴﻪ ﺳﻮﻑ ﺗﺮﻭﻥ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ *
ﺍﻻﺣﻠﻰ ﻭ ﺻﺮﻳُﺮ ﻭﻫﺎﺏ ﺍﺫﺍ ﺍﺟﺘﺬﺑﮏ ﻧﺪﺍﺋﻰ ٔ ﻳﺎ ّ
ﻓﺘﺤﺖ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻗﻞ * ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻤﺎ ﻗﻠﻤﻰ ٔ َ ﺃﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ * ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻮﻩ ﺃﻭﻟﻴﺎﺋﮏ َ
ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﮏ ﻭ ﻧﻮﺭﺕ َ ﻫﺪﻳﺘﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺻﺮﺍﻃﮏ ﻭ َ َ ﺭﺏ ﻋﺮﻓﺘﻬﻢ ﻣﺎ ّ ﻭ ّ ﻳﻘﺮﺑﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺳﺎﺣﺔ ﻗﺪﺳﮏ * ﺍﻯ ّ
ﻣﻘﺮ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺷﻮﻗﴼ ﻟﻠﻘﺎﺋﮏ ﺃﺳﺄﻟﮏ ّ ﺑﺎﻟﺬﻳﻦ ﺳﺮﻋﻮﺍ ﺍﻟﻰ ّ
ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻴﮏ ﻣﻨﻌﺘﻬﻢ ﺳﻄﻮﺓ ٔ ﻭ ﻣﺎ َ َ َ ْ ْ ﺍﻻﻣﺮﺍء ﻋﻦ ّ ّ ُ
ﺑﺎﻟﺬﻳﻦ ﺍﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻭ ﺍﻻﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻤﺎ ﺛﻢ ّ ﺃﻧﺰﻟﺘﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺑﮏ * َ
ﺍﻓﻘﮏ ﺑﺎﺫﻧﮏ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺍ ﻟﺪﻯ ﺑﺎﺏ ﻋﻈﻤﺘﮏ ﻭ ﺳﻤﻌﻮﺍ ﻧﺪﺍﮎ
ﺃﻥ ﺍﻓﻖ ﻇﻬﻮﺭﮎ ﻭ ﻃﺎﻓﻮﺍ ﺣﻮﻝ ﺍﺭﺍﺩﺗﮏ ْ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﻭﺍ َ ُ
ﻳﺆﻳﺪﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﺫﮐﺮﮎ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﮏ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺗﻘﺪﺭ ٔ ﻻﻭﻟﻴﺎﺋﮏ ﻣﺎ ّ َ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺃﻣﺮﮎ ّ ﺹ ١٦٢
ﺍﻟﻔﺼﺤﻰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻳﺎ ﻗﻠﻤﻲ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ّ ﺑﺪﻝ ّ َ ﺍﻟﻠﻐﺔ ُ ْ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ّ ﺍﻟﻨﻮﺭﺍء * ّ ﺑﺎﻟﻠﻐﺔ
ﺑﮕﻮ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ
ﻣﻨﻮﺭ * ﻣﮑﻠﻢ ﻃﻮﺭ ﺑﺮ ﻋﺮﺵ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ
ﻣﺴﺘﻮﻯ * ﺍﺯ ﺣﻔﻴﻒ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﮐﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻗﺪ ﺍﺗﻰ
ﺍﻟﻤﻮﻋﻮﺩ ﺍﺻﻐﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺑﻨﻮﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﺭ
ﮐﻞ ﻣﻨﻮﺭ ﻭ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ّ ﺳﺪﺭﻩ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﺭﺍ ّ
ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ *
ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻭﻝ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻰ ﺣﻴﻦ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ِ ْ ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ ّ
ﮐﻠﺮﺍ ﺑﻤﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ * ﻃﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ
ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﺠﻮﺍﺏ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﮑﻠﻤﮥ ﺑﻠﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﺷﺪﻧﺪ *
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺑﭽﻪ ّ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺍﻇﻬﺮ ﻣﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻋﺎﻟﻤﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ّ
ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﻋﺒﺎﺩ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﻣﺤﺠﻮﺏ ّﺍﻻ ﻣﻦ ﺷﺎء ﺍ * ﻭ ﻟﮑﻦ
ﻗﺪﺭﺕ ﺣﻖ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ
ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﻣﻊ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﻋﺒﺪﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ
ﮐﻞ ﻧﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﺭﺿﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻊ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻣﻨﻊ ّ ﺹ ١٦٣ ﺍﻟﺰﺑﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ * َ ﺳﻮﻑ َ ُ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻓﻰ ّ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﻭ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ ﮐﻤﺎ ﻇﻬﺮ ﻣﺎ ﺃﺧﺒﺮﻧﺎ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ّ َ
ﺍﻟﻌﻼﻡ * ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻭ ﺑﻘﺎﺋﻪ ﺑﻌﺪ ﺻﻌﻮﺩﻩ * ﺃﻣﺎ ﻣﺎ ﺳﺄﻟﺖ ﻋﻦ ّ ﻭ ّ َ
ﻳﺤﻀﺮ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺍ ﻳﺼﻌﺪ ﺣﻴﻦ ﺍﺭﺗﻘﺎﺋﻪ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺍﻧﻪ َ ْ َ ُ ﻓﺎﻋﻠﻢ ّ َ
ﺍﻻﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻻ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺗﻐﻴﺮﻩ ﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ﻭ ٔ ﻓﻰ ﻫﻴﮑﻞ ﻻ ّ
ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎ ﻳﻈﻬﺮ ﻓﻴﻪ ﻭ ﻳﮑﻮﻥ ﺑﺎﻗﻴﴼ ﺑﺪﻭﺍﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺁﺛﺎﺭ ﺍ ﺍ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺗﻪ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻩ * ﻭ ﻣﻨﻪ ﺗﻈﻬﺮ ُ
ﺍﻥ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﻻ ﻳﻘﺪﺭ ﺍﻥ ﺻﻔﺎﺗﻪ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺔ ﺍ ﻭ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﻪ * ٕ ّ ُ ُ
ﺳﻤﻮﻩ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﻮ ﻋﻠﻮﻩ ﻭ ّ ﻳﺘﺤﺮﮎ ﻋﻠﻰ ﺫﮐﺮ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻭ ّ ﻳﻌﺮﻑ ﺑﺎﻟﺒﻴﺎﻥ ﻳﺪ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻻ ُ ْ َ ُ ﺗﺪﺧﻠﻪ ُ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ْ ِ ُ ُ
ﻳﺬﮐﺮ ﺑﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﺮﻭﺡ ﺧﺮﺝ ﻣﻦ ﻭﻻ َُ
ﻳﺘﺤﺮﮎ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﺍﻧﻪ ﺍﻟﺒﺪﻥ ّ ﻣﻘﺪﺳﴼ ﻋﻦ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺍﻻﻣﻢ * ّ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﺭﺑﻪ ﻭ ﻳﺪﺧﻞ ﻓﻰ ﺗﻄﻮﻓﻪ َ ﺍﻟﺠﻨﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ َ ُ ُ ّ ﺍﺭﺍﺩﺓ ّ ُ
ﻳﺘﮑﻠﻢ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻳﻌﺎﺷﺮ ﺃﻧﺒﻴﺎ ﺍ ﻭ ﺃﻭﻟﻴﺎﻩ ﻭ ّ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ٔ ﺭﺏ ﻣﻌﻬﻢ ﻭ ّ ﻳﻘﺺ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍّ
ﺭﺏ ﻳﻄﻠﻊ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻟﻮ ّ ٌ ﺍﺣﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ّ ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﻓﻰ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍّ
ﺹ ١٦٤ ﺍﻟﺜﺮﻯ ﻟﻴﺸﺘﻌﻞ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﻦ ﺷﻮﻗﴼ ﻟﺬﺍﮎ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ّ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺍﻻﻗﺪﺱ ٔ ﺍﻻﺭﻓﻊ ٔ ﺍﻻﻣﻨﻊ ٔ ٔ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻋﻠﻴﮏ ﺑﻬﺎﺋﻰ * ﺑﻠﺴﺎﻥ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﺑﺸﻨﻮ * ﻳﺎ َ ﻋﺒﺪ ّ
ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ
ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺁﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺮ ﺑﻘﺎﻯ ﺁﻥ * ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ّ
ﻳﺬﮐﺮ ّﺍﻻ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭ ﻳﻮﺻﻒ ﻭ ﻻ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ّ َ ﺍﻧﻪ ﻻ ُ َ ُ
ﻣﻌﻠﻮﻡ * ﺃﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﻣﺤﺾ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﺑﺼﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺣﻖ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺒﺎﺩ ﺗﺮﺑﻴﺖ
ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻟﻌﻤﺮ ﺍ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺁﻥ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻗﺼﺪ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ُ
ﺳﺒﺐ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻣﻢ ﺍﺳﺖ * ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻳﮥ ﻋﻠﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻋﺎﻟﻢ * ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ّ ﺍﻻﺭﺽ * ﻫﻴﭻ ﺷﺊ ﺍﺯ ﺍﻟﺴﺤﺎﺏ ﻭ ﺗﻨﺒﺖ ٔ ﺑﻬﻢ ﺗﻤﻄﺮ ّ
ﻋﻠﺖ ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺷﻴﺎء ﺑﻰ ﺳﺒﺐ ﻭ ّ
ﻣﺠﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﻓﺮﻕ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﺭﻭﺍﺡ
ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻕ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻨﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ * ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺻﻌﻮﺩ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﻬﻴﮑﻠﻴﮑﻪ ﻻﺋﻖ ﺑﻘﺎء ﺹ ١٦٥
ﻭ ﻻﺋﻖ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ * ﺍﻳﻦ ﺑﻘﺎء ﺑﻘﺎء ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﻌﻠﺖ * ﻭ ﺑﻘﺎء ﺫﺍﺗﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻘﺎء ﺫﺍﺗﻰ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺒﻮﻗﺴﺖ ّ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﻣﺴﺒﻮﻕ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺳﺖ ﺑﺤﻖ ّ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﺒﻴﺎء ّ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ
ﻋﺎﻟﻤﻬﺎ ﺍﺳﺖ * ﺣﮑﻤﺎﻯ ﺍﺭﺽ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺣﮑﻤﺖ
ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺍﮐﺜﺮﻯ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﺯﻝ
ﻃﺒﻴﻌﻴﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻄﺒﻴﻌﺖ ﻗﺎﺋﻠﻨﺪ ﻗﺎﺋﻞ ﻭ ﻣﻌﺘﺮﻓﻨﺪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻈﺮ
ﺟﻨﺖ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﻋﺒﺎﺩ ﺫﮐﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﮑﻪ ﮐﻞ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ * ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺪﻡ ﺑﺮ ّ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺭﺍ ّ ﻣﺠﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺣﮑﻴﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ * ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻫﺮ
ﻗﺒﻞ ﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ * ﺣﺎﻝ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﮔﺮ ﻋﻮﺍﻟﻢ
ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻣﺸﻘﺎﺗﻴﮑﻪ ﺷﺒﻪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍء ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ * ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ّ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ * ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻘﻠﺐ ﺻﺎﻓﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ّ ﺹ ١٦٦
ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺑﺼﺮ ﺣﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺃﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﺣﺼﺤﺺ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻓﻄﺮﺕ َ ٓ ﺑﺎﻻﻥ ﻗﺪ َ ْ َ َ
ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﺩ *
ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﺜﺖ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ
ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺟﻨﺎﺏ ﴿ﻡ ﻥ ﴾ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎء ﺍ ﺭﺍ ﺗﮑﺒﻴﺮ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻢ * ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻞ ﺑﺂﻥ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ * ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻴﻄﻠﺒﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ّ ﻭ ﻣﺪﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻳﻮﻡ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻧﺬﮐﺮ
ﻧﺬﮐﺮﻩ ﺑﺂﻳﺎﺗﻰ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻣﻦ ُ ﺳﻤﻰ ﺑﻌﺒﺪ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ * ﻭ ّ
ﻳﻘﺮﺑﻪ ﻧﺒﺸﺮﻩ ﺑﻌﻨﺎﻳﺘﻰ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍْ َ ﺃﻥ ّ ﻳﻮﻓﻘﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ّ ﻭ ّ
ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ * ﮐﻞ ٔ ﺍﻟﻴﻪ ﻓﻰ ّ
﴿ ﻫﻮ ﺍﻟﺒﻬﻰ ٔ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﴾ ّ
ﺗﻮﺣﻴﺪﻩ ﻭ ﻋﺰ ﺗﻔﺮﻳﺪﻩ * ﻗﻠﻢ ُ ُ ُ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎ ّ
ﻣﺘﺤﺮﮎ ﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﺁﻧﻰ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺧﻮﺩ ّ ﺍﻋﻠﻰ ﻻﺯﺍﻝ ﺑﺮ ﺍﺳﻢ ّ ﺹ ١٦٧
ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻻﺑﺪﺍﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﻪ *
ﮐﻞ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﺭ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﻓﻀﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﻣﮑﻤﻦ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺑﺮ ّ ّ
ﺍﻟﻨﺴﻴﻢ ﺩﺭ ﻫﺒﻮﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻓﺘﻌﺎﻟﻰ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ّ
ﻣﻦ ﺣﻴﻦ ﻣﺤﺠﻮﺑﺎﻥ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺧﻤﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺃﻗﺮﺏ ِ ْ
ﺑﻤﻘﺮ ﻗﺪﺱ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﺸﺎﻧﺪ * ﻭ ﻋﻠﻴﻼﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﺍﻟﺒﺼﺮ ﺑﻤﻨﻈﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﮐﻪ ﻟﻤﺢ َ َ ْ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﺮﺍ ﺍﻗﺮﺏ ِ ْ ﻣﻦ َ ْ ِ
ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪ * ﺳﺒﻞ ﻫﺪﺍﻳﺘﺶ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺮﻓﺎﻥ ُ ِ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﺸﺪﻩ * ﻭ ﻃﺮﻕ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺍﺯ
ﻫﻴﭻ ﻗﺎﺻﺪﻯ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﮕﺸﺘﻪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺴﺎﻳﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﻣﺤﺘﺠﺒﺎﻥ ﻭﺍﺩﻯ ﺣﺮﻣﺎﻧﺮﺍ ﺃﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻊ ﻋﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﻗﺪﺱ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻭ ﺳﺘﻴﺰ * ﻟﺤﺎﻅ ﺍ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ﺭﺅﺱ ّ
ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺂﻥ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﻪ * ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺂﻥ ﺷﺎﻋﺮ ﻧﻪ * ﺑﺴﺎ ﻧﺴﺎﻳﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺰ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﺤﺘﺠﺒﺎﻥ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﮑﻤﻦ ّ
ﻣﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﻧﺴﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ّ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﻝ ّ ﻋﺰ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﻳﻤﻴﻦ ﻋﺮﺵ ﻏﺎﻓﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ّ ﺑﻤﻘﺮ ّ
ﺹ ١٦٨
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﮔﺸﺘﻪ * ﻫﺮﮔﺰ ﻓﻴﺾ ﺍﺯ ﻣﮑﻤﻦ ّ
ﺟﻮﺩﻡ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻧﺸﺪﻩ * ﻭ ﻓﻀﻞ ﺍﺯ ﻣﺨﺰﻥ ﮐﺮﻡ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ * ﻳﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻨﺒﺴﻄﻪﺍﻡ ﺑﺴﻰ ﻣﺒﺴﻮﻁ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ
ﮐﻞ ﺍﺷﻴﺎء ﻣﻘﺒﻮﺽ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻡ ّ
ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﻭ ﮐﺮﻡ ﻻ ﺑﺪﺍﻳﻪ ﮐﺴﺎﻧﻴﺮﺍ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ِ ﮐﻞ ﺷﺊ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﻇﻞ ﺑﻴﺪﻩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﺗﺮﺑﻴﺖ َ
ﻘﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﺳﺒﻘﺖ ﺭﺣﻤﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ َ َ َ ْ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻣ ّ ُ
ﺣﺒﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﻴﺪﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺯﺭﻉ ﺷﻮﺩ ّ ﻃﻴﺒﮥ ّ ﺍﺳﻤﺎء ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ّ
ﺳﻨﺒﻼﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻣﻄﺮﻭﺡ ﺷﻮﺩ ﺍﺑﺪﴽ ﺛﻤﺮﻯ ﺟﺮﺯﮤ ﻏﻴﺮ ﺍﺭﺍﺿﻰ ُ ُ َ
ﻭ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺎﻳﺪ * ﮐﺬﻟﮏ ُ ﻗﺪﺭ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﺰﻳﺰ
ﻗﺪﻳﺮ * ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﻳﻨﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺫﻯ ﺑﺼﺮﻯ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺍﺳﺖ * ﻭﺿﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻧﻪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺒﺼﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨﻈﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﻮﺩ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ّ ﮐﻞ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻓﻀﻞ ّ ﺹ ١٦٩ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﺄﺳﻰ ﺑﺮ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ﻓﻀﻠﻴﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺒﻮﺏ ﺍﺭﻳﺎﺡ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻣﮑﺮﻣﺖ ّ
ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ * ﭘﺲ ﺟﻬﺪﻯ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﮐﺸﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﻇﻞ ﺳﺪﺭﮤ ّ
ﻓﻀﻞ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻣﺮﺯﻭﻕ ﮔﺮﺩﻯ * ﻗﺴﻢ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ
ﻣﻌﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﮐﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ
ﻇﻞ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ّ ﺑﺨﻠﻊ ﮐﻞ ِ َ ﺣﺒﺶ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ّ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ّ
ﻣﺨﻠﻊ ﻭ ﻓﺎﻳﺰ ﺁﻳﻨﺪ * ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ﻳﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ ّ
ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻳﻌﻘﻞ ﺫﻟﮏ ّﺍﻻ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﻧﻘﻄﻌﻮﺍ ﻋﻦ ّ ﻭﻻ َ ِْ ُ
ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﻫﺮﺑﻮﺍ ﻣﻦ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ّ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﮑﻠﻤﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺎﻥ ﺳﺤﺎﺏ ّ ﻻﻳﺴﻤﻦ ﻭ ﻻﻳﻐﻨﻰ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ
ﺍﻟﺤﻖ ﻋﻄﻴﮥ ﮐﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻻﻓﻮ ﻧﻔﺴﻰ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻤﻰ ﻭ ّ ّ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﮑﺮﻣﻮﻥ * ﻳﺴﺘﺤﻖ ﺑﺬﻟﮏ ّﺍﻻ ﻟﻦ ٌ
ﺹ ١٧٠ ﺍﻟﺤﻖ ﻏﻼﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻯ ﻧﺼﻴﺮ * ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﻣﻦ ﺗﺎ ّ
ﮐﻞ ﺭﺅﺱ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﺣﻴﻖ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻓﻮﻕ ّ
ﮐﺮﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﮐﻒ ﺑﻴﻀﺎﻳﺶ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺣﺪﻯ ﻓﺎﻳﺰ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﻠﺴﺎﻝ
ﻭﻫﻢ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻻﻳﺰﺍﻝ ﻧﺸﺪﻩ ّﺍﻻ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ُ ْ
ﺍﻟﺘﻤﮑﻴﻦ ﻫﻢ ﺟﻨﺔ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻮﻕ ِ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺳﺮﺭ ّ ﻓﻰ ّ
ﻳﺴﺒﻘﻬﻢ ﺍﻟﻤﺮﺍﻳﺎ ﻭ ﻻﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻻﺳﻤﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮﻭﻥ * ﺗﺎ ﻟﻦ َ ّ ﮐﻞ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻭﻻ ّ
ﺍﻳﺎﻣﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺍﻯ ﻧﺼﻴﺮ * ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ّ
ﻣﺪﺭﮐﻴﻦ ﻓﻀﻠﺸﺮﺍ ﺩﺭﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻐﺎﻓﻠﻴﻦ ﻭ ﻣﺤﺘﺠﺒﻴﻦ * ﻣﻄﻬﺮ ﺳﺎﺯﻯ ﻓﻀﻠﻰ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺼﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺃﮐﺒﺮ ّ
ﺍﻭﻝ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ ﻻ ﺁﺧﺮ ﺷﺒﻪ ﺍﻭﻝ ﻻ ّ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﻧﺪ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﻪ ﺑﻴﻨﻰ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻭ ّ ﺍ ﺑﭽﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﺠﺒﺎﻥ ﺩﺭﮎ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ *
ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﺮﺍﺭ ﻳﺸﺮﺑﻮﻥ ﻣﻦ ﺭﺣﻴﻖ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻋﻠﻰ ﺍﺳﻤﻰ ٔ ﻭ ٔ
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﺪﻭﻧﻬﻢ ﻣﻦ ﻧﺼﻴﺐ * ﻣﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ٔ ﺑﻤﻘﺮ ﺃﻗﺪﺱ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺣﻨﻴﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺭﻯ ﻧﺎﻣﮥ ﺗﻮ ّ
ﺹ ١٧١ ﺍﻭﻝ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﻮﺩ * ﻣﺴﻤﻮﻉ ﺁﻣﺪ * ﺩﺭ ّ ﴿ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭﻡ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﺑﺮ ﺗﻮ *
ﺍﻧﻤﺎ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﻭ ﺍﻟﻔﺆﺍﺩ ﻟﺪﻳﮏ ﴾ ّٕ
ﺑﺪﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻫﻢ ﺩﻭﺭ ﻧﺒﻮﺩﮤ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﮑﻠﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ
ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺪﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻗﺪﺱ ﻣﺤﺒﻮﺏ
ﻣﺘﺤﻴﺮﺍ ﻗﺎﺋﻢ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺩﺭ ِﻓﻨﺎﻯ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺗﻮ ّ ّ
ﻣﻘﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻓﺎﻳﺰ ﺑﻮﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﻗﺪﺱ ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﻭ ّ ّ ﻋﺰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻧﺸﺪﻩ * ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﻓﻀﻞ ّ
ﻣﻔﺘﻮﺡ ﻭ ﺗﻮ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﺪﺧﻮﻝ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻈﻨﻮﻥ
ﻣﻘﺮ ﻗﺮﺏ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ * ﺗﺎ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ّ
ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺗﻮ ﻣﺸﻬﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻟﺤﻖ ﺩﺭ ّ ّ
ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﻋﻘﺒﮥ ﺳﺆﺍﻝ ﻭﺍﻗﻔﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﻋﻘﺒﮥ ﺣﻴﺮﺕ ّ
ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﻋﻘﺒﮥ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﺤﺘﺠﺐ * ﭘﺲ ﺑﺸﻨﻮ ﻧﺪﺍﻯ
ﮐﻞ ﺟﻬﺎﺕ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﺍﺯ ّ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﻋﻈﻤﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻞ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﺎِ ﺍﻟﺤﻖ ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ُ ْ ِ ُ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﺍﻻﮐﺒﺮ ﻭ ﻇﻬﺮ ﻣﺎ ﻻ ﻇﻬﺮ ﺍﺫﴽ ﺃﺧﺬﺕ َ َ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﻓﻰ َ ْ
ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻟﺰﻟﺰﺍﻝ ُ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﮐﻞ َ ْ َ ﺹ ١٧٢ ﺛﻢ ﻧﻔﺮ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺗﺎ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﺃﮐﺜﺮﻫﻢ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﻭ ّ
ﻻﻥ ﺛﻢ ﺍﺿﻄﺮﺏ ﺍﻟﻘﻤﺮ ٔ ّ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﻗﺪ ﮐﺴﻔﺖ ﺍﻟﺸﻤﺲ ّ ﺗﻤﻮﺝ ﻓﻰ ﺫﺍﺗﻪ ﺑﺎﺳﻤﻪ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻻﮐﺒﺮ * ﺑﺤﺮ ٔ ﺍﻻﻋﻈﻢ َ
ﻻﻥ ﻓﻴﻬﺎ ﺟﺮﻯ ﺍﻻﻳﺎﻡ ٔ ﻗﺪﺭ ﺗﻠﮏ ّ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻓﺎﻋﺮﻓﻮﺍ َ
ﺍﻻﻃﻬﺮ ﺛﻢ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﮑﻮﺛﺮ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ٔ ﺍﻟﺘﺴﻨﻴﻢ ّ ﺍﻟﺴﻠﺴﺒﻴﻞ ﻭ ّ ّ
ﮐﻞ َﻣﻌﻴﻦ ﮐﺪﺭ * ﺍﺫﴽ ﻭﻟﻮﺍ ﻭﺟﻮﻫﮑﻢ ﺍﻟﻴﻪ ﻭ ﻻ ﺗﻠﺘﻔﺘﻮﺍ ﺍﻟﻰ ّ
ﮐﻞ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻐﻤﮥ ﻗﺪﺱ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺵ ّ
ﻣﻐﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺪﻯ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﺣﻴﻦ ﺑﺎﺑﺪﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ُ ّ
ﺻﻤﺖ ﻋﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﺸﻌﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺫﴽ ﻗﺪ َ ْ ﮐﻞ ﺫﻯ ﻋﻴﻦ ﻭ ﮐﻞ ﮐﻞ ﺫﻯ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﺣﺘﺠﺐ ّ ﮐﻞ ﺫﻯ ﺍﺫﻥ ﻭ ﺑﮑﺖ ّ
ﮐﻞ ﺫﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّﺍﻻ ﮐﻞ ﺫﻯ ﻋﻠﻢ ﻭ ُﻣﻨﻊ ّ ﺫﻯ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺟﻬﻞ ّ
ﺃﻳﺪﻩ ﺍ ﺑﻔﻀﻠﻪ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﻊ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻣﻦ ّ
ﺍﻭﻟﻢ ﺑﮑﻠﻤﮥ ﺛﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﻢ ﺍﻯ ﻧﺼﻴﺮ * ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﻝ ﮐﻞ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ّ ﺑﺮ ّ
ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺿﻮﺍﻥ ﻗﺪﺱ
ﺑﻴﺰﻭﺍﻟﻢ ﺩﻋﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﮑﻮﺛﺮ ﻗﺪﺱ ﻻ ﻳﺰﺍﻟﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺑﻐﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺿﻼﻝ ﺹ ١٧٣ ﻳﺤﺼﻴﻪ ّﺍﻻ ﺍ * ﺗﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻟﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ َ ْ َ ﻏﻞ ﺟﺴﺪ ﻣﻨﻴﺮ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺁﻭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺻﺎﺹ ّ
ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﺭﻭﺣﻢ ﺑﺮﻓﻴﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻘﻤﻴﺺ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ّ
ﺿﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﻦ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺛﺎﻧﻴﻢ ﺑﺎﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﻟﻢ ّ
ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪﻧﺪ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﺄﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺫﮐﺮﻫﻢ ﻭ ﻣﺎ ﻳﺠﺮﻯ ﻣﻦ ﻗﻠﻤﻬﻢ ﻭ ﻳﺨﺮﺝ ﻣﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ * َ ْ ﺩﻉ َ
ﻓﻤﻬﻢ * ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺑﻴﺎﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻌﺪﻡ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﺠﺒﺎﺕ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺍﺯ ﻣﻠﻴﮏ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ *
ﻭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺣﺘﺠﺎﺏ ﻫﻢ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﻦ ﻋﺰ ﻣﮑﻨﻮﻥ ِ ْ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﺣﺠﺎﺭ ﻇﻨﻮﻥ ﺑﺮ ﺷﺠﺮﮤ ّ
ﻏﻴﺮ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻭ ﺗﻌﻮﻳﻖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻫﻢ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ
ﺗﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﻓﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻴﺪﻡ ﺑﻤﺤﺎﺭﺑﻪ ﺑﺮ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ * ﺍﻟﺤﻖ ﺑﺎﻧﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭﻯ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﺗﺎ ّ ﺹ ١٧٤ ﻣﺘﺼﻮﺭ ﻧﻪ ﻭ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻧﮑﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺒﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ّ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻌﻮﺭ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻘﻮﻝ ﺭﺍ
ﻣﻌﻠﻖ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﻓﻌﻞ ﻣﻨﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺠﻤﺎﻝ ّ ﺍﻃﻬﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺋﻦ ﺍ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺩﻫﺪ
ﻋﻠﺔ ﺍﻟﻌﻠﻞ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﺎﻭﺱ ﻭ ﺣﻴﻞ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﻊ ﺍﻧﮑﻪ ّ
ﺳﻤﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻨﻬﻤﺎ ّ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻪ ﺟﺰ ﺩﻭ ﻧﻔﺲ ِ ﺍﻟﺬﻯ ّ ﻣﻘﺮ ﺍﻟﻘﺼﻮﻯ ﺭﺑﻪ ﻭ ﺭﺟﻊ ﺍﻟﻰ ّ ﺑﺎﺣﻤﺪ ﺍﺳﺘﺸﻬﺪ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﺳﻤﻰ ﺑﺎﻟﮑﻠﻴﻢ ﮐﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﴽ ﺣﻴﻨﺌﺬ ﺑﻴﻦ ﺍﻻﺧﺮ ّ ﻭ ٓ ﺍﻟﺬﻯ
ﻳﺪﻳﻨﺎ * ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺣﻴﻒ ﺍﺳﺖ ﻗﻠﻢ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ *
ﺍﻗﻞ ﻣﻦ ﺣﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﻮ ﺑﻤﻨﻈﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﺭ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﻭ ّ ﻳﺪﻯ ّ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ َ ْ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻨﻴﻊ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻄﺮﻑ ﺣﺪﻳﺪ
ﺩﺭ ﺣﺠﺞ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺸﻄﺮ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﺎﻇﺮ
ﺷﻮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﭽﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻓﻮﻕ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺒﺼﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺍﮔﺮ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﺹ ١٧٥
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻣﻮﻗﻦ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ ﺍﻧﻔﺴﻴﻪ ﺑﻤﻈﺎﻫﺮ ﺁﻓﺎﻗﻴﻪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ّ ّ ّ
ﻣﻦ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﺷﺮﺍﻕ ﻣﻠﺖ ٓ ُ ﺍﻻﻓﺎﻕ ْ ﺗﺎ ﻗﺪ
ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﻞ ﻗﺒﻞ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﻫﻞ ﺳﺒﻞ ﻫﺪﺍﻳﺖ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻣﻨﮑﺮ ﻋﻨﻮﺩ ﻗﺪ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻧﺎﻇﺮﻧﺪ َ ْ
ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ * ﻭ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﺍﺯ ﻏﻤﺎﻡ ﺍﺣﺎﻃﺖ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ َ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻫﺎﻃﻞ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻭ ﺳﺤﺎﺏ ﻓﻴﺾ ّ ﻓﻀﻞ ّ
ﻳﮑﺴﺎﻋﺖ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺍﻟﻒ ﺑﻴﺖ ﻧﺎﺯﻝ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺿﻌﻒ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺫﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ َ ْ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻼﺩ ﻧﻤﻴﺸﺪ ّ
ﮐﻞ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﻋﺮﺵ ﺍﻋﻈﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﮐﻪ ّ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺍﮐﺮﻣﺮﺍ ﺑﺒﺼﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ *
ﻣﺪﺕ ﻋﺠﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﮐﻪ ﺷﻤﺲ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺯﻭﺍﻝ ﻣﺸﺮﻕ
ﻭ ﻻﺋﺢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺒﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻇﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺑﻨﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﺸﻌﺮ ﻧﮕﺸﺘﻪ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ
ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺠﺒﺎﺕ ﻏﻠﻴﻈﮥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻠﻴﮏ ﻃﻴﺒﮥ ّ ﻋﻼﻡ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﻫﻦ ﺍﻟﺒﻴﻮﺕ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﮥ ّ ﺹ ١٧٦
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ ﻣﺤﮑﻤﮥ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ * ﻭ ﺩﺭ ﻭﻫﻢ ﮐﺪﺭﻩ ﺑﻤﻨﺒﻊ َ ﻣﻌﻴﻦ ﻳﻘﻴﻦ ّ
ﻣﻘﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻭ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻗﻮﻡ ﺭﺣﻤﺔ ﺷﺎﻃﺊ ﮐﻮﺛﺮ ً ﻟﻠﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ّ ّ
ﻣﺮﺓ ﺃﺧﺮﻯ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﻯ ﺑﺸﻌﻮﺭ ﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻋﻠﻰ ﺃﻋﻠﻰ ﺭﺍ ً ّ ﻏﻞ ﻣﺰﻧﻴﺪ ﻫﻮﺍء ﺑﻐﻀﺎء ّ ﻣﻌﻠﻖ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ * ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ّ ﺑﺠﺐ ﺣﺴﺪ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﮑﻨﻴﺪ * ﻭ ﺭﺃﺱ ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﺃﺑﻬﻰ ﺭﺍ ّ
ﻣﻄﻬﺮ ﻣﺒﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﻒ ﮐﻴﻦ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺑﺪﻳﺎﺭ ّ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﮐﻞ ﺫﻟﮏ ﻣﮕﺮﺩﺍﻧﻴﺪ * ﺗﺎ ِﻗﺪ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻰ ّ ّ ﻭﻟﮑﻦ ّ َ ّ
ﺍﻧﺴﻢ ﻫﻢ ﻻ ﻳﺸﻬﺪﻭﻥ * ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻗﺪﺳﻢ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ْ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻋﻨﺎﻳﺘﻢ ﺑﺪﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﻧﺎﻇﺮ * ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ّ
ﮐﻞ ﺧﻄﺎﺏ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺩﺭ ّ َ ْ
ﺑﻮﺩ * ﭘﺲ ﺍﻳﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻕ
ﻣﮑﺪﺭ ﻧﻴﺎﺑﻴﺪ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﻧﻴﺮ ّ ّ ّ
ﺻﻤﺪﻳﻪ ﺍﺵ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻓﻴﺾ ﻋﺰ ّ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﺸﻮﻳﺪ * ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﻓﻀﻞ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ
ﻳﺴﺘﻘﺮ ﻇﻠﻪ ﻭ ﻳﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻘﻠﺒﻪ ﻭ ﻓﻴﺎﺭﻭﺣﴼ ﻟﻤﻦ ﻳﺴﺘﻈﻞ ﻓﻰ ّ ّ َْ ّ
ﺍﻟﻰ ِﻓﻨﺎء ﻗﺪﺳﻪ ﻭ ﻳﻬﺮﺏ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﻪ ﻭ ﻳﺼﻞ ﺍﻟﻰ َﻣﻌﻴﻦ ﻫﺪﺍﻳﺘﻪ ﺹ ١٧٧ ﺍﻟﺴﺎﻣﻌﻴﻦ * ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺄﻣﺮﮐﻢ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻧﻘﻄﮥ ﺃﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﻳﻤﻴﻦ ﻋﺮﺵ ﺃﺑﻬﻰ ﻭﺍﻗﻒ ﺗﮑﻠﻢ ﻃﻴﺒﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻻﺋﺤﮥ ﻭﺍﺿﺤﻪ ّ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﻨﻴﻌﮥ ّ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﻡ
ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻋﻢ ﺟﺰ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﻭﻫﻤﻴﻪ ﻭ ﺳﺒﺤﺎﺕ ﻏﻠﻴﻈﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺣﺠﺒﺎﺕ ّ ﺳﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﺱ ّ ﻗﺪﻡ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺑﻌﻀﺪ ﻗﺪﺭﺗﻢ ﻭ ﻳﺪ ﻋﺰ ِ َ ّ
ﻗﻮﺗﻢ ﺧﺮﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﮐﻪ ّ
ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﻧﺎﺱ ﺑﭽﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻧﻢ ﻣﺤﺘﺠﺐ
ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ * ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻬﻴﭻ ﺷﺊ ﺍﺯ ﺍﺷﻴﺎء ﭼﻪ ﺍﺯ
ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﮐّﻞ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ
ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﺑﻨﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺫﺍﺕ ِ َ
ﻭ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﻗﺪﺳﺶ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﻟﻤﻔﻘﻮﺩ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﺨﻠﻮﻕ ﺍﻟﻰ ﺧﺎﻟﻘﻪ ﻭ ﮐﻴﻒ ﻳﺼﻞ ُ ُ ﺑﺤﺘﻨﺪ * َ ْ َ ﺹ ١٧٨
ﻳﺼﻠﻦ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺬﻯ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻴﺪﻩ ﺑﻞ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻻ ﻓﻮ ّ ّ ﺍﻻﻣﺮ ﻗﺪﺭ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺗﻪ * ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ّﻧﺰﻟﻨﺎ ٔ ﻣﺎ ّ
ﮐﻞ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﻨﻈﺮﻭﻥ * ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻓﻰ ّ
ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﺘﻘﻨﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻻﺋﺢ
ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻋﻴﻮﻥ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺷﺒﻪ ﺁﻥ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ
ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎﻋﺮﺍﺽ ﺻﺮﻑ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﻤﺤﺎﺭﺑﻪ
ﺗﺸﺒﺚ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻼ ﻭ ﻧﻌﻢ ﺗﻤﺴﮏ ﺟﺴﺘﻪ ﻭ ّ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﻓﺒﺌﺲ ﻣﺎ ﻓﻌﻠﺘﻢ ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻭ ﻇﻨﻨﺘﻢ ﺑﻈﻨﻮﻧﮑﻢ ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻓﻮ ﺟﻤﺎﻟﻰ ّ ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻓﻄﻮﺑﻰ ﺭﺏ ٔ ﮐﻒ ﺗﺮﺍﺏ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ * َ ُ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﻣﺜﻞ ّ ّ
ﺻﻌﺪ ﺍﻟﻰ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﻻﻧﺲ ﻟﻤﻦ ﻋﺮﺝ ﺍﻟﻰ ﻣﻌﺎﺭﺝ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻭ َ َ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﻋﺮﻑ ﻣﻨﻈﺮ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ َ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﮥ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﺷﻤﺲ ﻣﺸﺮﻗﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﺎﻝ ّ ﻭ ﺳﺤﺎﺏ ﻣﺮﺗﻔﻌﻪ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻨﺒﺴﻄﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺤﻴﻄﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﺟﻬﺖ ّ
ﻣﻘﺮ ّﺍﻻ ﻓﻰ ﺃﺻﻞ ﻻ ﻓﻮ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻴﺪﻩ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﮑﻢ ّ ﺹ ١٧٩
ﺛﻢ ﺛﻢ ﺍﻓﺘﺤﻮﻫﺎ ﻃﻬﺮﻭﺍ َ ﺑﺤﺒﻰ ّ ّ ﺭﻣﺪ ﻋﻴﻮﻧﮑﻢ ّ ﺍﻟﺠﺤﻴﻢ * ّ ﺍﻻﺭﺽ ﻫﻞ ﺗﺠﺪﻭﻥ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺗﺠﺴﺴﻮﺍ ﻓﻰ ﺃﻗﻄﺎﺭ ّ
ﺍﻻﮐﺒﺮ ﻟﻮ ﺃﻧﺘﻢ ﻋﻤﺎ ﻇﻬﺮ ﻻﻓﻮ ﻣﻨﻈﺮﻯ ٔ ً ﺭﺣﻤﺔ ﺃﮐﺒﺮ ّ
ﺍﻻﻓﺎﻕ ﻫﻞ ﺗﺮﻭﻥ ﻗﺪﺭﺓ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻭ ﻟﻮ ﺗﺪﻭﺭﻥ ﻓﻰ ٓ ّ
ﺍﻟﻤﻨﺎﻥ ﻟﻮ ﺃﻧﺘﻢ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻻﻓﻮ ﻧﻔﺴﻰ ّ ﺭﺑﮑﻢ ﺃﺑﺪﻉ ﻣﻦ ﻗﺪﺭﺓ ّ ﮐﻞ ﺟﻬﺎﺕ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺍﻟﺸﺎﻋﺮﻳﻦ * ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻧﻈﺮ ّ ﻣﻦ ّ
ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭﻡ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﻮﻳﺪ * ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﺷﺪ ﻭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺤﺠﺒﺎﺕ ﮐﻞ ﻣﺜﻞ ﺍﻣﻢ ﻗﺒﻞ ﺑﻞ ﮐﻪ ّ ﮐﻪ ّ
ﺭﻗﻤﻴﻪ ﺍﺯ ﻣﻈﻬﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﻠﻤﻴﻪ ﻭ ﺩﻻﻻﺕ ﻭﻫﻤﻴﻪ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ
ﺍﻧﮑﻢ ﻣﺤﺴﻨﻮﻥ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻳﺪ ﻭ َﻣ َﻊ ِ َ ﺫﻟﮏ ﺗﺤﺴﺒﻮﻥ ّ
ﺗﺘﻔﮑﺮﻭﻥ * ﻭ ﮐﺎﺵ ﻭ ﻣﻬﺘﺪﻭﻥ ﻻﻓﻮ ﻧﻔﺲ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻟﻮ ﺃﻧﺘﻢ ّ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭﻫﺎ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﮐﻴﻦ ﺑﺮ
ﺳﺪﺭﮤ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻳﺪ * ﺁﺧﺮ ﺍﻯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺳﺒﺐ ﺷﻬﺎﺩﺗﻢ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺭﻭﺣﻢ ﭼﻪ * ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻓﺮﻉ ﻋﺮﻓﺎﻥ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﺹ ١٨٠ ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻔﺮﻉ ﺁﻥ ّ
ﮐﻞ ﺑﺎﺭﺍﺩﻩ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻭ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ّ
ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ * ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺧﺎﻓﻮﺍ ﻋﻦ ﺍ ﻭ ﻻ ﺟﻤﺎﻟﻪ ﻧﻔﺴﻪ ﺑﻨﻔﻮﺳﮑﻢ ﻭ ﻻ ﺷﺆﻧﻪ ﺑﺸﺆﻧﮑﻢ ﻭ ﻻ َ ﺗﻘﻴﺴﻮﺍ َ ﻗﻮﻟﻪ ﺑﺎﻗﻮﺍﻟﮑﻢ ﻭ ﻻ ﺁﺛﺎﺭﻩ ﺑﺂﺛﺎﺭﮐﻢ ﻭ ﻻ َ ﺑﺠﻤﺎﻟﮑﻢ ﻭ ﻻ َ
ِ ﺑﻴﺎﻧﻪ ﺳﻠﻄﻨﺘﻪ ﺑﻤﺎ ﻓﻴﮑﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﮑﻢ ﻭ ﻻ ﮐﻠﻤﺎﺗﻪ ﺑﮑﻠﻤﺎﺗﮑﻢ ﻭ ﻻ َ َ ﺳﮑﻮﻧﻪ ﺑﺴﮑﻮﻧﮑﻢ ﺑﻤﺸﻴﺘﮑﻢ ﻭ ﻻ ﻣﺸﻴﺘﻪ َ ّ ﺑﺒﻴﺎﻧﮑﻢ ﻭ ﻻ ّ
ﺍﻟﻤﺘﻘﻴﻦ * ﺍﻥ ﺁﻣﻨﺘﻢ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﻧﻮﺍ ﻣﻦ ّ ّ
ﻧﺰﻝ ﻣﻦ ﺑﻨﻔﺴﻰ ﺗﺎ ﻫﺬﺍ ﻧﻔﺴﻰ ﻭ ﺍﻥ ﺁﻣﻨﺘﻢ ﺑﺂﻳﺎﺗﻰ ﺗﺎّ
ﻧﺰﻝ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ * ﻭ ﺍﺫﴽ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ﺫﺍﺗﻰ ﻋﻨﺪﻩ ﻣﺎﻻ ّ
ﺛﻢ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻦ ﻭﺭﺍﺋﻰ ﻳﺸﻬﺪ ﻋﻠﻴﻪ ﺛﻢ ﮐﻴﻨﻮﻧﺘﻰ ّ ّ
ﻣﺎ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺍﻯ ﻣﻼٔ ﺑﻴﺎﻥ
ﺗﺸﺒﺚ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻗﺪﺱ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺠﻮﺋﻴﺪ َ ْ ﻣﻦ ﺷﺎ ﻓﻠﻴﺴﻤﻊ ﻧﻐﻤﺎﺕ ّ
ﻓﺎﻧﻪ ﻟﺨﻴﺮ ﺳﺎﻣﻊ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ * ﺍﻯ ﻣﻼٔ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻳﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺃﻋﺮﺽ
ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺸﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻋﺪﺍ ﺑﻨﻔﺲ
ﺧﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ * ﺑﺴﺎ ﺍﺯ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﺹ ١٨١ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﺎﻝ
ﻻﻧﻔﺴﮑﻢ ﺩﺭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺍﻳﺎﻣﻬﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﻓﴼ ٔ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﭼﻪ ّ
ﻋﺰ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﺳﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻴﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ّ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ
ﺍﮐﺘﻔﺎ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﺍﻋﺪﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﺍﮐﺜﺮﻯ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﺗﺎ ﺍﺫﴽ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﺤﺎﺭﺑﻪ ﺑﺮ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﻳﻘﺸﻌﺮ ﺗﺒﮑﻰ ﻋﻴﻨﻰ ﻭ ﻳﺤﺘﺮﻕ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﻳﻀﻄﺮﺏ ﮐﻴﻨﻮﻧﺘﻰ ﻭ ّ
ﻳﺪﻕ ﻋﻈﻤﻰ ﻭ ﻳﺘﺰﻟﺰﻝ ﺍﺭﮐﺎﻧﻰ ﻭ ﻟﻢ ﺃﺩﺭﻣﺎ ﺗﺮﻳﺪﻭﻥ ﺟﻠﺪﻯ ﻭ ّ ﮐﻨﺎ ﻋﺎﻟﻤﴼ ﺍﻧﺎ ّ ﺗﺮﺩﻭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻞ ّ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﻥ ﺗﻔﻌﻠﻮﺍ ﺑﻪ ﻭ ّ
ﻋﺰ ﻣﺤﻔﻮﻅ * ﺣﺎﻝ ﺑﮑﻞ ﺫﻟﮏ ﻭ ّ ﮐﻞ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﻓﻰ ﺃﻟﻮﺍﺡ ّ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﺃﺣﻠﻰ ﮐﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺃﻋﻠﻰ ﺑﺂﻥ ّ ﻧﺎﻃﻖ ﺷﺪﻩ * ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﻧﮑﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍ ﺭﺍ ﺍﺻﻐﺎ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ٔ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ
ﻣﻄﻬﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻤﺪﻳﻨﮥ ﺑﻘﺎ ﮐﻪ ِﻓﻨﺎﻯ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺍﻋﺰ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ * َﻓَﻬﻨﻴﺌﴼ ﻟﻠﻤﻮﻗﻨﻴﻦ ﻗﺪﺱ ّ
ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺭﺩﻳﻦ * ﻭ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻳﻨﻈﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍ ﺑﺒﺼﺮﻩ ﻭ ﻻ ﻳﻠﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻴﺮﺍ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﻤﺜﻞ ﺹ ١٨٢ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻳﻢ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ُﻣﺪﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ
ﻭ ﻗﺮﺍء ﻣﺘﻐﺎﻳﺮﻩ ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﻭ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﮐﻞ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﺑﺤﺎﺭ ﻭ ﺟﺒﺎﻝ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻴﺎء ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ
ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ * ﭘﺲ ﻳﮑﻨﻔﺲ ﺣﮑﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺷﺆﻧﺎﺕ
ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ * ﻣﺜﻼ ﺳﻤﺎء ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺭﺽ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺍﻳﻘﺎﻥ
ﺣﮑﻤﻴﻪ ﻋﻠﻤﻴﻪ ﻭ ﺍﻧﻬﺎﺭ ﺣﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺑﺤﻮﺭ ﻭ ﺍﺯﻫﺎﺭ ّ ﻋﺰ ﺻﻤﺪﻳﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ * ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻫﻢ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﻭ ٓ ّ ﻻﻟﺊ ّ
ﻟﻬﻴﻪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍ ّ
ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺠﺒﺎﺕ ﻧﺎﻻﻳﻘﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ
ﻣﻨﺒﺴﻄﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺭﺣﻤﻦ
ﺑﺼﺮﺷﺎﻥ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻠﺤﻈﺎﺕ ﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻔﺲ ﺗﻔﺮﺱ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺻﻨﻊ ﻗﺪﺭﺕ
ﺑﺒﺼﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺹ ١٨٣
ﻣﻦ َ َ ِ ﺳﻌﺘﻪ ﻓﺎﻳﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﻮﻡ ُﻳﻐﻨﻲ ﺍً ّ ُ ﮐﻼ ْ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺎﻳﺰ ﺷﺪ ِ َ ْ َ
ﻇﻞ ﻏﻨﺎﻯ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺁﻥ ﻳﻮﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﺭﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ّ
ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ
ﮐﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﻟﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ ّ
ﺑﺒﺼﺮ ﺍ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺜﺒﻮﺕ ﺭﺍﺳﺦ
ﮐﻞ ﻣﺘﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﺮ ّ
ﺣﺮﮎ ﻋﻠﻴﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺍ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ * ﻭ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ﻣﺎ ّ
ﺍﻟﺤﻖ ﻟﻮ ﻳﻘﻮﻡ ﺍﻟﻘﻮﺓ ﻭ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻭ ﺍﻟﻐﻠﺒﺔ ﺑﺎﻥ ﺗﺎ ّ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ّ
ﺣﺐ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﻰ ﺃﺭﺽ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻭ ﻳﺤﺎﺭﺏ ﻣﻌﻪ ﺍﺣﺪ ﻋﻠﻰ ٌ ّ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻟﻴﻐﻠﺒﻪ ﺍ ُﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻇﻬﺎﺭﴽ ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ٔ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ
ﺭﺑﮏ ﻣﺤﻴﻄﴼ ﻟﻘﺪﺭﺗﻪ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯﴽ ﻟﺴﻠﻄﻨﺘﻪ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﮐﺎﻧﺖ ﻗﺪﺭﺓ ّ
ﮐﻞ ﺷﺊ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺊ ﺣﮑﻢ ّ
ﮐﻞ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻭﺍﺣﺪ ﺣﮑﻢ ّ
ﺳﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﻤﻈﻬﺮ ﻧﻔﺴﻢ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ ﻣﻦ ﺃﺣﻴﺎ ﻧﻔﺴﴼ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺟﻤﻴﻌﺎ ﴾ ﭼﻮﻥ ﴿َ ْ ﻓﮑﺄﻧﻤﺎ ﺃﺣﻴﺎ ّ ّ
ﺩﺭ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺹ ١٨٤
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻫﺪ ﻣﺜﻞ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﻗﺘﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻗﺘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺫﴽ
ﺗﻔﮑﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻔﮑﺮ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ّ
ﺿﺪ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺑﺼﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺍﻧﭽﻪ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺁﻳﺪ * ﻣﺜﻼ ﺳﻤﺎء ٕﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺃﺭﺽ ﻏﻞ ﻭ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺑﻐﻀﺎء ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﺣﺴﺪ ﻭ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﮐﺒﺮ ﻭ ﺃﻭﺭﺍﻕ ّ
ﺑﻐﻰ ﻭ ﺃﻭﺭﺍﺩ ﻓﺤﺸﺎء ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﺤﻮﺭ ﺣﮑﻤﻴﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻓﻠﮏ ﺃﺑﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺤﺮ ﮐﺒﺮﻳﺎء ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﻐﻤﺲ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺮ ُ ْ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﺭﺩﻳﻦ ﺍﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﻳﺪ * ﺟﺎﺭﻳﺴﺖ ّ ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺣﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ * ﺑﮕﻮ
ﻋﺰ ﺍﺟﻼﻟﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻤﺤﺘﺠﺒﻴﻦ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ّ
ﻏﻞ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻋﺰ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻡ ّ ﺷﻤﺲ ﻣﺸﺮﻗﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﺠﺒﺎﺕ ﺑﻐﻀﺎء ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻧﮕﺮﺩﺩ * ﻭ ﺩﺭ ّ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺯﻭﺍﻝ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻀﺊ ﻭ ﺑﻨﺪﺍء ﻣﻠﻴﺢ ﺣﺰﻳﻦ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ * ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺲ ﺹ ١٨٥ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻻﺋﺢ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﻡ ﺧﻠﺪ ّ
ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﺮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺸﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻨﺎﻯ
ﺣﻞ ﺍ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ َ ْ َ ِ ﻋﺰ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺪﺱ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﻭ ِ ﻣﺸﻌﺮ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻔﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ
ﻘﺮﺑﻴﻦ ﺑﺮﺟﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺸﺘﻪ * ﺟﻤﻴﻊ ﻣ ّ
ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﻯ ﻣﺤﺘﺠﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻨﻈﺮ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻳﺪ * ﻓﻮﺍ ﺣﺴﺮﺓ ﻋﻠﻴﮑﻢ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﻮﺍﻗﻔﻴﻦ * ﻗﺴﻢ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﻈﺎﻫﺮ
ﻣﺜﻼ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﺠﺎﺏ ﻧﺎﺱ ﺑﻮﺩﻩ * ً
ﺍﻭﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺳﻤﻰ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ّ ّ ﺍﻭﻝ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺸﻒ ﺣﺠﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﺑﺮ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ
ﭼﻪ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺧﻠﻖ ﺷﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺧﻠﻖ ﺳﺒﺐ
ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ
ﺹ ١٨٦ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻧﺠﻒ ﻧﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﻣﻌﻠﻖ ّ
ﻭ ﺩﻭﻧﻪ ﻧﻤﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻣﺠﺎﻝ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎء ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻣﺮﻳﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻗﺪﺱ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ
ﻗﺪﻡ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ * ﻭ ﺣﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﻴﺸﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ّ ﻻﺑﺪ ﺑﺸﺮﻳﻌﮥ ِ َ
ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺸﺒﺚ ﺑﺮﺅﺳﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺯ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺳﺤﺎﺏ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﺍ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ * ﺑﺎﺳﻤﻢ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻏﻠﻴﻈﻪ ﺭﺍ ﺑﻘﻮﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺸﮑﻨﻴﺪ ﺑﺮ ﺩﺭﻳﺪ * ﻭ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﺍ ّ
ﻭ ﺑﻔﻀﺎﻯ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻗﺪﺱ ﺭﺣﻤﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ * ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﻣﻄﻬﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺁﻻﻳﺶ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ّ
ﻣﻘﺮ ﻋﺼﻤﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﮐﻨﻴﺪ * ﺑﺤﺠﺎﺏ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ّ
ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻴﺮﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺻﻨﻌﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺁﻳﺪ * ﭘﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺟﻤﺎﻝ ﺳﺒﺤﺎﻥ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺒﺎﺷﺪ
ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺎﻗﻂ * ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺣﺸﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺍ ﺹ ١٨٧
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻧﻔﺴﻰ ﺳﺆﺍﻝ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺠﻤﺎﻟﻢ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﺸﺪﮤ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺷﻮﺩ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﺴﻢ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻭ ّ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻨﻤﻮﺩ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﺽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻟﺬﺍ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻡ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺍﻳﻦ ﻋﺬﺭ ﻣﺴﻤﻮﻉ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ ﻣﻌﻠﻖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺗﻨﺰﻳﻞ ّ ﮐﻞ ﮐﺘﺐ ﺳﻤﺎﻭﻯ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺟﻠﻴﻞ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻘﻠﻢ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺛﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻡ * ﭘﺲ ﺣﺎﻝ ﻗﺪﺭﻯ ﺣﮑﻤﺘﻴﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﺼﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻠﻄﺎﻓﺖ ّ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﻣﻨﻴﻌﮥ ﻭ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺁﺛﺎﺭ ّ ّ
ﺑﺨﻄﺎﺏ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﻣﺒﺮﻣﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﻣﻘﺮ ﻗﺼﻮﻯ ﻭ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﻋﺰ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﻭﺭ ﻣﮕﺮﺩﺍﻧﻴﺪ * ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻖ ﭼﻮﻥ ﻭ ﻣﮑﻤﻦ ّ
ﺷﻤﺲ ﺑﻴﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻻﺋﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺄﻧﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﻋﻠﻤﺶ ﺍﺯ ﺷﺆﻥ ﺍﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ ﻣﺸﺘﺒﻪ ﻧﮕﺮﺩﺩ * ﺍﺯ َ ْ
ﻣﺸﺮﻕ * ﻭ ﺍﺯ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻣﺪﺍﺩﺵ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺷﻤﻮﺱ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ُ ْ ِ ﺹ ١٨٨ ﻣﺮﺳﻞ ﻓﻬﻨﻴﺌﴼ ﻟﻠﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺭﺣﻤﻦ ُ ْ َ ْ
ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ * ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ
ﻋﻠﻢ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮐﻪ َﻗﺪ َ َ ْ
ﺭﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺩﺭ ﻗﻄﻊ ﺳﺪﺭﮤ ّ ﺍﻻﻳﺠﺎﺩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺒﻴﺎﻥ ﻧﻤﻴﮕﺸﻮﺩﻡ
ﺗﻔﻮﻩ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﻟﮑﻦ ﭼﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻭ َ ْ ﺑﺤﺮﻓﻰ ّ
ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺰﺧﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺎﻻﻳﻖ ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ﺑﺤﺒﻞ ﺭﻳﺎﺳﺖ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺟﺴﺘﻪ * ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﺍﺯ ّ
ﻗﺪﻡ ﻣﻨﻊ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺷﺎﻃﺊ ِ َ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺍﻫﻞ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺗﺮﺑﻴﺖ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻭﻫﻨﻰ ﺑﺮﻳﺎﺳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ
ﺷﺄﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﻗﺪﻣﻴﻪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﻤﺲ ﻗﺪﺱ ِ َ ّ ﮐﻞ ﺑﻼﺩ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻋﺰ ﺫﮐﺮﻳﻪ ﺩﺭ ّ ّ ّ
ﻟﺬﺍ ﺑﺨﺪﻋﻪ ﺑﺮﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺴﺒﺘﻬﺎﻯ ﮐﺬﺑﻪ ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﻧﺎﻻﻳﻘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﻣﺮﺩﻣﺮﺍ ﻣﻘﺮ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ّ ﺹ ١٨٩
ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻭﺳﺎﻭﺱ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ * ﻭ ﻋﻦﻗﺮﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻌﻴﻖ
ﺍﮐﺒﺮ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺠﺎﺑﻬﺎﻯ ﻭﻫﻢ
ﺑﺤﻖ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﻮﻡ ﻧﻔﻮﺳﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﭘﺲ ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻄﺮ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻏﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﮐﺪﺭﮤ ِ ّ
ﺣﺐ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ * ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻬﻴﭻ ﺭﺋﻴﺴﻰ ﺻﺮﺍﻁ ّ
ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻭ ﻋﺼﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﺗﻤﺴﮏ ﻣﺠﻮ ﻭ ﺑﻬﻴﭻ ّ ّ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﺸﻮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻓﻀﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻠﺒﺎﺱ ﻭ ﺍﺳﻤﺎء
ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻋﻤﺎﻳﻢ ﺑﻈﻬﻮﺭﺍﺕ
ﺷﻤﺲ ﻣﺴﺘﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﺴﺘﻀﺊ ﮔﺸﺘﻨﺪ ُﻳﺬﮐﺮ ﺃﺳﻤﺎﺅﻫﻢ
ﻋﻨﺪ ﺭﺑﮏ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ *
ﭘﺲ ﺑﺸﻨﻮ ﻟﺤﻦ ﺍﺑﺪﻉ ﺍﻣﻨﻌﻢ ﺭﺍ * ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺑﻌﻤﺎﻣﻪ ﻣﻴﺒﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺷﺘﺮﻳﮑﻪ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺍﻟﻒ ّ ّ
ﺍﻋﻠﻢ ﻧﺎﺱ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﮑﻪ ﺣﻤﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﺯ َ ْ َ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﻣﻴﻄﻠﺒﺪ * ﺯﻳﻨﻬﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮﻳﻪ ﻭ ﺃﻟﺒﺴﮥ ﺑﻤﻈﺎﻫﺮ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﻫﻴﺎﮐﻠﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻌﻤﺎﻳﻢ ّ ﺹ ١٩٠
ﺯﻫﺪﻳﻪ ﻣﻰ ﺁﺭﺍﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﺸﻮ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺒﺎﺵ ّ
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﻤﺎء ﺩﺭ ﺣﻮﻝ ﺷﺠﺮﮤ ﺍﻣﺮ ﻃﺎﺋﻒ
ﺣﻖ َ ْ ﻭﺑﺤﺮ ﻓﻰ ﻣﺨﻠﻮﻕ * ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺯﻫﺪﻳﮑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ّ ﺑﻮﺩﻩ ﺁﻥ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺣﻖ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺷﺪﻩ ﻣﺴﺮﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﻫﺪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻓﺒﺌﺲ
ﻣﺎ ﺍﺷﺘﻐﻠﻮﺍ ﺑﻪ ﻓﺴﻮﻑ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ * ﻳﮑﻨﻐﻤﮥ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻗﺒﻠﻢ
ﺧﺎﻟﺼﴼ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﮐﻠﻤﺎﺕ
ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺍﻟﻘﺎ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ِ ِ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﺍﻗﺪﻳﻦ َ ْ ﻏﻔﻠﺖ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﺒﻮﺏ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺍﻓﻖ ﺻﺒﺢ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻢ ﻣﻬﺒﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﺁﻥ
ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻓﺪﺍﻩ ّ
ﺣﺴﻦ ﻧﺠﻔﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﮐﺒﻴﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ
ﺑﻮﺩ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﻣﻠﻴﺢ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﴿ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﻢ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﻗﺪ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﺴﻮﻯ ﺗﻮ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻋﺎﺭﻑ ﺑﺎﻭ ﻣﻴﺸﺪﻯ ﻭ ﺳﺎﺟﺪ ﺑﻴﻦ ﺹ ١٩١ ﻳﺪﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﮕﺸﺘﻰ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﻨﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺭﺍ ﺍﻭﻝ ﺗﻮ ّ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ّ
ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﺛﺎﻧﻰ ﺗﻮ ﺣﺮﻑ ﺛﺎﻟﺚ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺄﻥ ﻣﺤﺘﺠﺐ
ﻣﺎﻧﺪﻯ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﻢ ﺑﺎﻧﮑﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﴾ ﺍﻧﺘﻬﻰ ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ ﻧﺰﺩ ﺷﻴﺦ ﻣﺬﮐﻮﺭ
ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﺑﻮﺩﻩ * ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻗﺪﺭﺕ َ ْ ّ
ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻋﺒﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺻﻤﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻫﻴﺎﮐﻞ ّ ّ
ﻭ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺁﻳﻨﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﻭﺻﺎﻳﺘﻰ
ﺧﻠﻘﮥ ﻋﺘﻴﻘﻪ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺫﮐﺎﺭ َ َ ﻋﺰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺯﻧﺪ * ﻭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﮑﻪ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ّ ّ
ﻣﻈﻬﺮ ﻗﺒﻠﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺤﻮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﻢ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺹ ١٩٢ ﻣﺮﺁﺓ ﮐﻞ ﺷﻬﺮ ﮐﻞ ﺳﻨﺔ ﻣﺮﺁﺓ ﻭ ﻓﻰ ّ ﴿ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺎﺑﺘﻌﺚ ﻓﻰ ّ ً ً
ﻟﺘﺤﮑﻴﻦ ﻣﺮﺁﺓ ﻓﺎﻇﻬﺮ ﮐﻞ ﻳﻮﻡ ﻣﺮﺁﺓ ﻭ ﻓﻰ ّ ﺑﻞ ﻓﻰ ّ ً ﮐﻞ ﺣﻴﻦ َ ْ ْ ّ
ﻋﻨﻚ ﴾ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﺎﺩﺍﻣﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻞ
ﮐﻞ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ّ
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ * ﺗﺎْ َ ْ
ﻃﻮﺭﻳﻮﻥ ﻣﻨﺼﻌﻖ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﮐﻪ ﺳﻬﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﺑﻘﻴﻮﻡ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﻦ ِ َ ْ ﺍﻟﻘﺼﺺ ﮐﻪ ّ َ ْ َ ُ
ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺮ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﻴﻦ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ّﺍﻻ ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮ ّ
ﻳﻌﺮﻑ ﺍﻋﺮﻓﻮﺍ ﺍ َﺑﺎ ِﺳﺎﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﮑﻤﻦ ﻗﺪﺱ ﻻ ُ ْ َ ُ ٕ َْ
ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﺲ ﺍﻭ ﻭ ﺑﻤﺎ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﺑﻤﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﺟﺎﻟﺲ ّ
ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ّ ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ ﻣﻤﻠﻮ ﺷﻮﺩ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺘﻘﻨﻪ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﮑﻠﻤﺎﺕ ﻭﻗﺘﻰ ﺟﺎﻳﺰ ﮐﻪ ﻭ ﺗﻤﺴﮏ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ّ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ * ﻓﺘﻌﺎﻟﻰ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ّ
ﻧﻮﺭﻩ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﻧﻪ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺃﺣﺎﻁ ُ
ﺹ ١٩٣
ﻻﻟﺊ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺍﻇﻬﺎﺭ ٓ ﺑﺘﮑﻠﻢ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺃﻣﺮ ﺍ ّ
ﺿﺎﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺯﺣﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻭ
ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻓﻨﺎ ﺩﺍﺩﻩ * ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﺒﺐ ﺑﻠﻮﻍ ﻧﺎﺱ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﮐﺜﺮﻯ
ﺭﺑﮏ ﺿﻌﻴﻔﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﺎﻟﻎ ﻟﺬﺍ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ٕ ّ ﺍﻥ َ ّ
ﺍﻧﻪ ﻟﻤﺤﻴﻂ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺑﺎﺭﻯ ﻟﻐﻨﻰ ﻋﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﺆﻻء ﻭ ّ ّ ﺗﻤﺴﮏ ﺭﺍﺿﻰ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﻫﻞ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺳﻤﺎء ّ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻣﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺗﻰ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﻈﻬﺮ ﻭ ُ ْ ِ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ُ ْ ِ
ﺍﻻﺭﺽ ﻣﺮﺍﻳﺎﻯ ﻟﻄﻴﻔﻪ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺍﮔﺮ ّ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ ﮐﻞ َ ْ
ﺑﻠﻮﺭﺍﺕ ﺭﻓﻴﻌﮥ ﻣﻨﻴﻌﮥ ﻣﻤﺘﻨﻌﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﻗﻞ ﻣﻦ ﺣﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ّ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻻ ﺷﺊ ﻣﺤﺾ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺁﻳﻨﺪ ﺑﺪﻳﻊ ّ
ﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺻﺮﻑ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ * ﺁﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ
ﮐﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻼٔ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﺬﺏ ﺻﺮﻑ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺂﻥ ّ ﺹ ١٩٤
ﺑﻘﻮﺓ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺸﺮﻳﻌﮥ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻧﻔﻊ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ * ﭘﺲ ﺑﺸﻨﻮ ﻧﻐﻤﮥ ّ ّ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﺑﺎﺫﻧﻪ ﺍﻻﻗﺪﺱ ٔ ﻋﺰ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺑﺴﻢ ﺍٔ ّ
ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻭ ﺍﺯ ِﻓﻨﺎﻯ ﺑﺎﺏ ﺍﻻﻗﺪﺱ ٔ ﺍﻻﻣﻨﻊ ٔ ﺍﻻﺭﻓﻊ ٔ ٔ
ﻏﻨﻴﴼ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺑﺎﺻﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮ ِ َ َ ﻧﻔﺴﮏ ّ ﻟﺘﺸﻬﺪ َ
ﺭﺑﮏ ﻭ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺜﻨﺎء ﺑﺎﺭﺋﮏ ﻭ ﻋﺎﺭﻓﴼ ﺑﻨﻔﺲ ﻣﻮﻻﮎ ﺑﻐﻨﺎء ّ
ﺗﺴﺮ ﺑﻪ ﻭ َ ﺫﺍﺗﮏ ﻭ ّ ﺗﺠﺪ ﻣﺎ ّ ﺗﻘﺮ ﺑﻪ ﻋﻴﻨﺎﮎ ﻭ ﺗﻔﺮﺡ ﺑﻪ ُ
ﻭﺻﻴﺖ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻳﻦ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻴﻨﻮﻧﺘﮏ ﻭ َ
ﻓﻠﻴﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﻦ ﺷﺎء ﺟﻤﺎﻝ ِ َ ﻣﻦ ﺷﺎء َ ْ ِ ْ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ * َ ْ ﻗﺪﻡ ّ
ﻓﻠﻴﻌﺮﺽ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﻓﺎﻳﺰ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ َُْ ِ ْ
ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﮔﺸﺘﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻭ ﺻﻴﺤﻪ ﺯﻥ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﮥ ﺍﺣﻼﻳﻢ ْ ِ ْ ﻓﺎﻧﻄﻖ ﺑﻴﻦ
ﺍﻟﺤﻖ ﻗﺪ ﺍﺷﺮﻕ ﺷﻤﺲ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ * ﺗﺎ ﻭ ٔ ّ
ﺍﻟﺮﺿﻮﺍﻥ ﺍﻟﺴﺒﺤﺎﻥ ﻭ ﻃﻠﻊ ﻋﻦ ﻏﺮﻑ ّ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ّ
ﺍﻟﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﺪﻩ ﺧﻤﺮ ﺍﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻐﻼﻡ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻪ ﻧﻀﺮﺓ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻴﻖ ﺍﻟﺤﻤﺮﺍء * ﺍﺫﴽ ﻭ ﻳﺴﻘﻰ ﺍﻟﻤﻤﮑﻨﺎﺕ ﺑﺎﺳﻤﻰ ٔ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻫﺬﺍ ﻓﺎﺳﺮﻋﻮﺍ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻣﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻻﺳﻤﺎء ِ ﻟﻴﻈﻬﺮ َ ﺹ ١٩٥
ﺍﻟﺬﻯ ﻻﻟﺊ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻥ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﮑﻮﺏ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ّ ﻋﻠﻴﮑﻢ ٓ
ﻇﻬﺮ ﻋﻠﻰ ﻫﻴﮑﻞ ّ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﻭ ﺍﺳﺘﺴﻘﻮﺍ ﻣﻨﻪ ﺃﻫﻞ ﻣﻼٔ
ﺃﺧﺬﺗﻬﻢ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻰ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﻟﻘﺼﻮﻯ ﻭ ﺍﺫﺍ ﺷﺮﺑﻮﺍ َ َ ْ
ﺍﻟﺴﺒﺤﺎﻥ ﻭ ﻧﻄﻘﻮﺍ ﻓﻰ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ّ ﺟﺬﺑﺎﺕ ّ ُ ُ
ﺍﻟﺤﻖ ﻫﺬﺍ َﻟﺮﺣﻴﻖ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ﺑﺮﺑﻮﺍﺕ ﺍﻻﻧﺲ * ﺗﺎ ّ
ﻣﮑﻨﻮﻧﺔ ﺗﺤﺖ ﺍﻟﺘﻰ ﻗﺪ ﮐﺎﻧﺖ ﻣﺨﺘﻮﻡ * ﺗﺎ ﺍﻟﺤﻖ ﻫﺬﺍ ﻟﺨﻤﺮ ّ ً ّ ﻣﺴﺘﻬﺎ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ً ﺍﻟﻌﺰ ﻭ َ ْ ُ ُ ﻣﺤﻔﻮﻇﺔ ﺗﺤﺖ ِﺧﺒﺎء ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻓﻰ ﻋﺮﺵ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ﻭ ﺃﻇﻬﺮﻫﺎ ﺑﺎﻟﻔﻀﻞ ﺑﻬﺬﺍ ﺃﻧﺎ ُ ﻣﻞ ّ ﺑﺎﻟﺤﻖ * ﻭ ﺍﺷﺮﻕ ﻋﻦ ﻭﺟﻬﻪ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﻟﺬﻯ ﻇﻬﺮ ﺍﻻﺳﻢ ّ ّ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﺃﻋﻴﻦ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﻓﻰ ٔ ﺍﻟﺴﺮ ﻭ ﺍﻻﺟﻬﺎﺭ ﻭ َ ْ ّ ّ ﻗﺮﺕ ﺑﻪ ْ ُ ُ
ﺛﻢ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ﻭ ﺍﻧﺘﻢ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺛﻢ ﻋﻴﻮُﻥ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ ّ ّ
ﮐﺴﺮﻭﺍ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻻ ﺗﺤﺮﻣﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻋﻦ ﻣﻨﻈﺮ ّ
ﺳﻴﻒ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺃﺧﺮﺟﻮﺍ ﺃﺻﻨﺎﻡ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﺑﺎﺳﻤﻰ ٔ ﺍﻻﺑﻬﻰ ّ َ ﺛﻢ ِ ُ َ ﻣﻦ ِ ِ ﻏﻤﺪ ّ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ﻏﻨﻮﺍ ﺑﺮﻧﻮﺍﺕ ٔ ﺍﻟﻠﺴﺎﻥ ﻭ ّ
ﻳﺨﺮﺟﻦ ﻳﺴﺘﺸﻌﺮﻥ ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻭ ﺍﻟﻨﺎﺱ ّ ﺍﻻﻧﺸﺎء ّ ّ ﻟﻌﻞ ّ
ﺃﺗﻈﻨﻮﻥ ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﺑﺄّﻥ ﻋﻦ ﺧﻠﻒ ﺣﺠﺎﺏ ﻣﺤﺪﻭﺩ * ﻗﻞ ّ
ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺑﻞ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﺘﻰ ﻳﻨﻄﻖ ﻋﻦ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻻﻓﻮ ﺟﻤﺎﻟﻪ ٔ ﺹ ١٩٦
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻳﻨﻄﻖ ﺑﻤﺎ ﻧﻄﻖ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﮐﺎﻥ ﻭﺍﻗﻔﺎ ﺑﺎﻟﻤﻨﻈﺮ ٔ
ﺷﺪﻳﺪ ﻋﻠﻤﻪ ﺍﻟﻤﻤﺮﺩ ﺍﻻﺻﻔﻰ * ﺗﺎ ﻓﻰ ﺻﺪﺭﻩ ﺍﻟﺤﻖ ّ ُ ّ ّ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻋﺮﻓﻪ ٔ ﻗﻮﻯ ّ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻟﻘﺼﻮﻯ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﺑﻤﺎ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻻﺳﻨﻰ ﻭ ﻳﻨﻄﻖ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻓﻰ ّ ّ ﻻﻣﺮ ﻓﻰ ُﺳﺮﺍﺩﻕ ﺍﻻﺧﻔﻰ * ﺗﺎ ﻫﺬﺍ ﻟﻬﻮ ﻧﻄﻖ ﻟﺴﺎﻥ ﺍ ٔ
ﺛﻢ ﺑﺎﺳﻢ ّ ﺛﻢ ﺑﺎﺳﻢ ﺍﻟﺤﺒﻴﺐ ّ ﺍﻟﺮﻭﺡ ّ ﻣﺮﺓ ﺑﺎﺳﻢ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ّ
ﻋﻠﻲ ﺛﻢ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻻﺳﻢ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮎ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ * ّ ﻟﺤﺴﻴﻦ ﺑﺎﻟﺤﻖ * ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ﺑﺎﻟﻔﻀﻞ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻭ ّ ٌ ّ ﺍﻥ ﻫﺬﺍ َ ُ
ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻭ ﻗﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻮﻥ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻐﻰ ﻭ ﺍﻟﻔﺤﺸﺎء * ﺍﻟﺴﻨﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺭﺃﺳﻪ ﺑﺴﻴﻒ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء ﻭ ﺭﻓﻌﻮﻩ ﻋﻠﻰ ّ ّ ﺛﻢ ﻗﻄﻌﻮﺍ َ ﺍﻟﺮﻣﺎﺡ ﺑﺎﻥ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ ﺍﻟﺮﺃﺱ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻟﺴﻤﺎء * ﻭ ﺍﺫﴽ ﻳﻨﻄﻖ ّ
ﺛﻢ ﻋﻦ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻻﺷﺒﺎﺡ ﻓﺎﺳﺘﺤﻴﻮﺍ ﻋﻦ ﺟﻤﺎﻟﻰ ّ
ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ ٕﺍﻟﻰ ﻣﻨﻈﺮ ﺭﺑﮑﻢ ﺭﺩﻭﺍ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﻭ ﮐﺒﺮﻳﺎﺋﻲ ﻭ ُ ّ َ
ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ ﻟﮑﻰ ﺗﺠﺪﻭﻧﻰ ﺻﺎﺋﺤﴼ ﺑﻴﻨﮑﻢ ﺑﻨﻐﻤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﺤﺒﻮﺏ * َ ِ ﻓﺄﻧﺼﻔﻮﺍ ٕﺍﺫﴽ ﻓﻰ ﺫﻭﺍﺗﮑﻢ ٕﺍﻥ ﺗﺠﻌﻠﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎ
ﺍﻻﺣﮑﻢ ﺍﻟﺤﻤﺮﺍء ﺍﻻﻃﻬﺮ ٔ ﺣﺮﻡ ﺍﻟﻘﺼﻮﻯ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﻴﺖ ٔ ﻋﻦ َ َ
ﺛﻢ ﺗﻄﻮﻓﻮﻥ * ﺧﺎﻓﻮﺍ ﻋﻦ ﺍ ﻓﺒﺄﻯ ﺣﺮﻡ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﺘﻮﺟﻬﻮﻥ ّ ّ ّ
ﺹ ١٩٧ ﻟﻌﻞ ﺗﺸﻬﺪﻭﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺍ ﻓﻮﻕ ﺛﻢ ﺍﻓﺘﺤﻮﺍ ﺃﺑﺼﺎﺭﮐﻢ ّ ّ َ
ﻟﻌﻞ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﺴﺘﺸﻌﺮﻭﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻪ ﺛﻢ ﺃﻣﺎﻡ ﻭﺟﻮﻫﮑﻢ ّ ﺭﺅﺳﮑﻢ ّ َ َ
ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻭ ﺍﻟﺬﻳﻦﻫﻢ ﻳﻔﻘﻬﻮﻥ * ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ّ ّ
ﻧﺤﺒﮏ ﺣﻴﻨﺌﺬ ﺍﻥ ْ ﺍﻧﺎ ﺃﺣﺒﺒﻨﺎﮎ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﻭ ّ ﺃﻥ ﻳﺎ ﻧﺼﻴﺮ ّ
ﺣﺐ ﻣﻮﻻﮎ ﻭ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎ ﺍﻟﻴﮏ ﻣﺎ ﻳﮑﻔﻰ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﻋﻠﻰ ّ
ﻏﺮﺑﻬﺎ ﻭ ﺗﺴﺘﺒﺸﺮ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮏ ﺍﻟﺤﺠﻴﺔ ﻓﻰ ﺷﺮﻕ ٔ َ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ َ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻫﻢ ﻳﻔﺮﺣﻮﻥ * ﺍﻟﺬﻳﻨﻬﻢ ﺑﺒﺸﺎﺭﺍﺕ ّ ﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ّ ُ ْ
ﺍﻟﻠﻮﺡ ﻗﻢ ﻋﻦ َ ْ َ ِ ﺿﻌﻪ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺍﺫﺍ ﻭﺻﻞ ﺍﻟﻴﮏ ﻫﺬﺍ ّ ﻣﻘﻌﺪﮎ ﺛﻢ َ ْ ُ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ ﻭﻝ ﺛﻢ ّ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺭﺃﺳﮏ ّ ﻭﺟﻬﮏ ﺍﻟﻰ ﻭﺟﻬﻰ ُ َ
ﺭﺏ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﺰﻟﺖ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ﺟﻮﺩﮎ ﻭ ﻗﻞ ﺍﻯ ّ ّ ﺍﻟﺸﮑﺮ ﺑﻤﺎ ﺃﺷﺮﻗﺖ ﺭﺏ ﻟﮏ ّ ﻣﺎ ّ ﻳﻄﻬﺮ ﺑﻪ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺃﻯ ّ ﺧﻠﻖ ﻋﻠﻲ ﻣﻦ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﻭﺟﻬﮏ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺎﺷﺮﺍﻕ ﻣﻨﻪ ُ ِ َ
ﺭﺏ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻋﻄﺎﻳﺎﮎ ﻭ ﺟﻤﻴﻞ ﺍﻟﮑﻮﻧﻴﻦ * ﺍﻯ ّ
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻘﻤﻴﺺ ﻣﻮﺍﻫﺒﮏ * ﻭ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺠﻤﺎﻟﮏ ٔ ﮐﻞ ﺫﮐﺮ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺑﺎﻥ َ ْ َ ﺍﻟﺪﺭﻯ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮎ ٔ ﺗﻘﻄﻌﻨﻲ ﻋﻦ ّ ّ
ﺃﻟﻬﻤﻨﻰ ﮐﻞ ﺛﻨﺎء ﺩﻭﻥ ﺛﻨﺎﺋﮏ * ﺛﻢ ْ ِ ﺩﻭﻥ ﺫﮐﺮﮎ ﻭ ﻋﻦ ّ
ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻣﺎ ﻳﻘﻮﻣﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺭﺿﺎﺋﮏ ﻭ ﻳﻤﻨﻌﻨﻰ ﻋﻦ ّ ّ ّ ﺹ ١٩٨
ﻫﺐ ﻟﻰ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﺭﺏ ﺃﻧﺎ ﺍﻟّﺬﻯ ﻗﺪ ّ ُ ﻓﺮﻃﺖ ﻓﻰ ﺟﻨﺒﮏ َ ْ ﺃﻯ ّ ﺭﺏ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ﻭ ﻻ ﺗﺪﻋﻨﻰ ﺑﻨﻔﺴﻰ ّ ﺃﻗﻞ ﻣﻦ ﺣﻴﻦ * ﺃﻯ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ِﻓﻨﺎء ﻗﺪﺱ ﻋﺰ َْ ُ ْ ّ ﻻﺗﻄﺮﺩﻧﻰ ﻋﻦ ﺑﺎﺏ ّ
ﻻﻧﮏ ﺃﻧﺰﻝ ﺛﻢ ِ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﻮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﻨﺪﮎ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺘﮏ * ّ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ّ
ﺭﺏ ﻓﺎﺭﺳﻞ ﻋﻠﻰ ﻧﺴﺎﻳﻢ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﺷﻄﺮ ﺍﺳﻤﮏ َ ﺃﻯ ّ ّ ﻣﻘﺮ ﺍﺳﻤﮏ ﺍﻟﺮﺿﻮﺍﻥ ﺛﻢ ﺍﺻﻌﺪﻧﻰ ﺍﻟﻰ ﻗﻄﺐ ّ ﺍﻟﺴﺒﺤﺎﻥ ّ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﺣﻤﻠﺘﻨﻰ ﺛﻢ ّ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﺛﻢ ﺍﻏﻔﺮ ﻟﻰ ﻭ ٔ ﻻﺑﻰ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ّ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺃﺭﺣﻢ ﺑﻔﻀﻞ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﮎ ﻭ ﺭﺣﻤﺔ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﮏ ﻭ ّ
ﺛﻢ ﺍﻧﺰﻝ ﻗﺪﺭ ﻟﻰ ﻣﺎ ﺭﺏ َ ْ ﺗﺨﺘﺎﺭﻩ ﻟﻨﻔﺴﻰ ّ ّ ُُ ﺍﻟﺮﺍﺣﻤﻴﻦ * ﺃﻯ ّ
ﺛﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ﻓﻀﻠﮏ ﻣﻦ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺟﻮﺩﮎ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ّ ّ
ﺧﻴﺮ ُﻣﻘﻀﻰ ْ ِ ﺃﻗﺾ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﮏ ﺣﻮﺍﺋﺠﻰ ﻭ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ُ
ﺧﻴﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﺧﻴﺮ ُ ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ * ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﻭ ّ ﻭ ُ ﺛﻢ ﺛﻢ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﮏ َ ْ ُ ْ ﻇﻬﺮﮎ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺔ ﺍ ﻭ ﺃﻣﺮﻩ ّ ّ ﻓﺎﺷﺪﺩ َ ﺍﻧﺼﺮﻩ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﺖ ﻣﺴﺘﻄﻴﻊ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﻻ ﺗﺠﺤﺪ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮏ ُ ْ
ﻭ ﻻ ﺗﺴﺘﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍ ﻋﻦ ﺃﻋﻴﻦ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻓﺎﻧﺸﺮﻫﺎ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻯ ﺍﺳﻢ ﺃﺣﺪ ﻭ ﻻ ﺭﺳﻢ ﻧﻔﺲ * ﺍﻳﺎﮎ ﺃﻥ ﻻ َ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ * ّ ﻳﻤﻨﻌﮏ ُ ﺹ ١٩٩
ﺍﻣﺮﺕ ّ ﺃﻣﺮ ﻣﻮﻻﮎ ﺍﻟﻰ ﻣﻦ ﻫﻨﺎﮎ ﻭ ﻻ ّ ﺗﺘﻮﻗﻒ ﻓﻴﻤﺎ َ ْ ِ ﺑﻠﻎ َ
ﻧﻔﺴﮏ ﺛﻢ ﺍﻧﺼﺢ ﺍﻭﻻ ْ َ ْ ﺑﻪ ﻭ ﮐﻦ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮ ﺑﺪﻳﻊ * ّ ﻓﺎﻧﺼﺢ َ
ﻗﺪﺭﻧﺎﻩ ﻟﻌﺒﺎﺩﻧﺎ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ * ﺍﻥ ﺍﺳﺘﻘﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ّ َ ﺣﺐ ﻣﻮﻻﮎ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻟﻦ ﻳﺰﻟّﮏ ﻣﻦ ﺷﺊ ﻋﻦ ّ
ﺻﺮﺍﻃﻪ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﻧﺎ ﺍﻟﻤﺤﺴﻨﻴﻦ *
ﺣﺐ ﺍ ﻣﻦ ﻳﻤﻨﻌﮏ ﻋﻦ ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ﺑﺄﻥ ﻳﺤﻀﺮ ﻋﻨﺪﮎ َ ْ َ َ ّ
ﺍﻟﺴﺒﺤﺎﻥ ﻭﺟﺪﺕ ﻣﻨﻪ ﻟﻤﺎ ﺭﻭﺍﻳﺢ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء ﻋﻦ ﺟﻤﺎﻝ ّ ﻭ ﺍﻧﮏ ّ َ َ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﻭ ﻟﻮ ﻳﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻧﻪ ﻟﻬﻮ ّ ﺃﻳﻘﻦ ّ
ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻌﺬ ﺑﺎﺳﻤﻰ ﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ﺍﻟﻤﺤﮑﻢ ﺗﺠﻨﺐ ﻋﻨﻪ ّ ﺍﺫﴽ َ ْ ﻟﺘﻄﻠﻊ ﺑﻤﺎ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﮐﺬﻟﮏ ﺃﺧﺒﺮﻧﺎﮎ ﻣﻦ ﻧﺒﺄ ﺍﻟﻐﻴﺐ ّ َ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺴﺘﻮﺭ ﻋﻦ ﺍﻧﻈﺮ ﺍﻟﺨﻼﺋﻖ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ *
ﻓﺮ ﻋﻨﻬﻢ ﺗﺠﻨﺐ ﻋﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﺆﻻء ﺛﻢ ِ ﺍﻥ ﻳﺎ ﻧﺼﻴﺮ ّ
ﺑﺄﻥ ﺭﺑﮏ ﻭ ﮐﻦ ﻓﻰ ﺣﻔﻆ ﻋﻈﻴﻢ * ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ّ ﺍﻟﻰ ّ ﻇﻞ ﻋﺼﻤﺔ ّ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ّ ﻳﺆﺛﺮ ﮐﻤﺎ ّ ﺍﻧﻪ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺨﺮﺝ ﻣﻦ ﻫﺆﻻء ﻳﺆﺛﺮ َ ُ ََ َ
ﻋﻠﻤﻨﺎﮎ ﺍﻟﺜْﻌﺒﺎﻥ ﺍﻥ ﺍﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﮐﺬﻟﮏ ﺍﻟﻬﻤﻨﺎﮎ ﻭ ّ ﺗﮑﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﻟﺘﻄﻠﻊ ﺑﻤﺮﺍﺩ ﺍ ﻭ َ ﺑﻤﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺴﺘﻮﺭ ﻋﻨﮏ ِ َ ّ َ ﺍﻟﺘﺸﺒﺚ ﺍﻟﻰ ﻏﻴﺮ ﺍ ﻃﻬﺮ َ ﻳﺪﮎ ﻋﻦ ّ ّ ﺑﺼﻴﺮﺓ ﻣﻨﻴﺮ * َ ْ ﺹ ٢٠٠
ﻗﻠﻢ ِ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﺍﻥ ﺍﻧﺖ ﻭ ﺍﻻﺷﺎﺭﺓ ﺍﻟﻰ ﺩﻭﻧﻪ ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺄﻣﺮﮎ ُ
ﺍﻟﺤﻖ ﺗﺄﺗﻴﮑﻢ ﺍﻟﺴﺎﻣﻌﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺗﺎ ّ ﻣﻦ ّ
ﻫﺒﻮﺏ ﺛﻢ ﺍﻟﺸﺪﺍﺩ ّ ﺃﻳﺎﻡ ّ ﺛﻢ ﺯﻻﺯﻝ ّ ﺻﻮﺍﻋﻖ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻬﺮ ّ ُ
ﺍﻟﻨﺎﺭ ﺑﮑﺘﺎﺏ ﻓﻴﻪ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﮐﺮﻩ ﻋﻘﻴﻢ * ﻭ ﻳﺄﺗﻴﮑﻢ ُ ﻫﻴﮑﻞ ّ
ﻟﮑﻞ ﻗﺪﺭﻧﺎ ّ ﺍﻧﺎ ّ ﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻭ ّ
ﻗﻠﻢ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎﻥ ﻟﻮ ّ ﺍﻃﻠﻊ ﺑﺬﻟﮏ ﻭ ﺍﺳﺘﻄﺎﻉ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻪ ﻳﺄﺧﺬ َ ﺭﺩ ﻣﻦ ﺛﻢ ﻳﮑﺘﺐ ﻓﻰ ّ ﺭﺑﻪ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ّ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﺑﺎﺳﻢ ّ ُ ْ َ
ﺭﺑﮏ ﺟﺰﺍ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ * ﺗﺎ ﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﺍ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺠﺰﻯ ّ
ﺻﻮﺭﻧﺎ ﻣﻨﻪ ﺍﻟﺤﻖ ﻗﺪ ﺃﺧﺬﻧﺎ ﺗﺮﺍﺑﺎ ﻭ ﻋﺠﻨﺎﻩ ﺑﻤﻴﺎﻩ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ّ ّ ّ
ﻓﻠﻤﺎ ﺭﻓﻌﻨﺎ ﺯﻳﻨﺎﻩ ﺑﻘﻤﻴﺺ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ ﺑﺸﺮﴽ ﻭ َ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺍﺫﴽ ﻗﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﺳﻤﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ٔ ﺫﮐﺮﻩ ﻭ ﺍﺷﻬﺮﻧﺎ َ َ
ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺣﺎﺭﺏ ﻣﻊ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ *
ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﻰ ﻋﻠﻰ ﻗﺘﻞ ّ ﺧﻠﻖ ﻭ ُ ِ َ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺬﮐﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ُ ِ َ
ﻟﻤﺎ ﻭﺟﺪﻧﺎﻩ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﺤﺎﻟﺔ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺍﻧﺎ ّ ﺍﻻﺭﺽ * ﻭ ّ ّ ُ
ﺳﺘﺮﻧﺎ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻨﺎ ﻭ ﺧﺮﺟﻨﺎ ﻋﻦ ﺑﻴﻦ ﻫﺆﻻء ﻭ ﺟﻠﺴﻨﺎ
ﻣﺘﮑﻼ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺍﻟﻮﺣﺪﺓ ّ ﺘﻄﻠﻊ ﺑﻤﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻥ ﺍﻻﻣﺮ ِﻟ َ ّ َ ﮐﺬﻟﮏ ّ ﻓﺼﻠﻨﺎ ﻟﮏ ٔ َ
ﺹ ٢٠١
ﺍﻟﻨﻈﺮ ﻋﻦ ﻃﻬﺮ ّ ﺍﻧﮏ ّ ﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﺼﻴﺮﺓ ﻣﻨﻴﺮ * ﻭ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻘﺮ ﺍﻟﻌﺮﺵ َ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻨﻈﺮ ﺍﻻﮐﺒﺮ ﺛﻢ ّ ﻣﺜﻞ ﻫﺆﻻء ّ
ِ ﻟﻴﺤﻔﻈﮏ ﻋﻦ ﺳﻬﻢ ﺍﻻﺷﺎﺭﺍﺕ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * َ ْ َ َ َ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﻳﺠﻌﻠﮏ ﻧﺎﻃﻘﺎ ﺑﺜﻨﺎء ﻧﻔﺴﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺍﺫﴽ ﻗﻢ ﻋﻠﻰ ﻭ َ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﺬﻳﻨﻬﻢ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﺎّ ﺫﮐﺮ ﺍ ﻭ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﺫﮐﺮ ّ
ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺍﻟﻖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻣﺎ ﺍﻟﻘﻴﻨﺎﮎ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﺛﻢ ْ ِ ﺳﻮﺍﻫﻢ ّ ﺧﻠﻘﻬﻢ ﻭ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻨﻬﻢ ﻟﻴﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺛﻢ ﻣﻦ ﻣﻌﮏ ﻣﻦ ﺃﻫﻠﮏ ّ ّ ﺍﻟﻤﺘﺬﮐﺮﻳﻦ * ّ ّ
ﮐﻞ ٕ ٍ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﺎ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻣﻦ ﮐﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺍﻧﺎﺙ ﻭ ﺫﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﻦ ّ
ﻭ ﮐﺒﻴﺮ * ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻨﻔﺴﻰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ * ﻟﺴﻴﻒ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺗﺎ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﻓﻰ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﻘﻮﻝ َ ُ
ﺭﺣﻤﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ * ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ ﻭ ُُ
ﻫﺪﻳﮥ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻊ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ّ
ﻋﺰ ﻣﺮﺳﻮﻝ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺑﺠﻬﺖ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ّ
ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻪ * ﻫﺮ ﮔﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺍﻳﺎﻱ ﻟﺨﻴﺮ ﻋﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ * ﺗﺎ ﺍﻟﺤﻖ ّ ّ ﺣﺒﮏ ّ َ
ﺍﻻﺭﺽ ٕﺍﻥ ﺗﮑﻮﻥ ﺛﺎﺑﺘﺎ ﻋﻠﻴﻪ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺧﺰﺍﺋﻦ ّ
ﻋﺰ ﺑﺪﻳﻊ * ﺃﻥ ﻻ ﺗﺤﺰﻥ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺰﻝ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻦ ﺟﺒﺮﻭﺕ ّ ﺹ ٢٠٢ ﮐﻞ ﺑﻴﺪﻩ ﻓﺴﻮﻑ ﻳﻐﻨﻴﮏ ﺑﻔﻀﻠﻪ ﻻﻥ ﺍﻟﺨﻴﺮ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ّ َ
ﺍﻧﻪ ﻣﺎﻣﻦ ﺃﻣﺮ ّﺍﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻧﻪ ﻟﻪ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﺍﺫﺍ ﺷﺎء ﺍ ﻭ ﺃﺭﺍﺩ ﻭ ّ ﺍﻥ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻭ ّ ﻭ ﺍﻻﻣﺮ ﻳﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ّ ﻳﻄﻬﺮ ﻋﻦ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ ﻳﺠﻌﻠﻪ ﺍ ﻣﻦ ﮐﻨﺰ ﺣﺒﮏ ﻟﻮ ّ ّ
ﻳﻐﻄﻰ ﻋﺰ ﻻ ُ َ ّ ﻻﻳﻔﻨﻰ ﻭ ﻗﻤﺺ ﻻ ﺗﺒﻠﻰ ﻭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻻ ﺗﺨﻔﻰ ﻭ ّ
ﻟﺴﺎﻥ ﺍ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺣﺮﮎ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻻ ُ ْ ُ ﻳﻐﺸﻰ * ﮐﺬﻟﮏ ّ
ﺗﮑﻮﻥ ﺗﻔﺮﺡ ﻓﻰ ﺫﺍﺗﮏ ﻭ ﻟﺘﺴﮑﻦ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮏ ﻭ َ َ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ِ َ ْ ُ َ
ﺍﻟﻤﺘﻮﮐﻠﻴﻦ * ﺍﻟﺼﺎﺑﺮﻳﻦ ﻭ ّ ﻣﻦ ّ
ﻫﺬﻩ ﺯﻳﺎﺭﺓ ﻧﺰﻟﺖ ﻣﻦ ﻗﻠﻤﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻓﻰ ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻟﺤﻀﺮﺓ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻓﺪﺍﻩ
ﺍﻟﻤﻌﺰﻱ ُ ّ ﺍﻟﻤﺴﻠﻰ ﺍﻟﻨﺎﻃﻖ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﴾ ﴿ ﻫﻮ ُ ّ ُ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻧﻪ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﻫﻮ * ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺗﻰ ّ ﺷﻬﺪ ﺍّ
ﺍﻟﺼﺤﻒ ﻭ ﺍﻟﻤﺬﮐﻮﺭ ﻓﻰ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻤﻮﻋﻮﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﻭ ّ
ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ * ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺩﺕ ّ ُ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ * ﻳﺎ ﺃﺣﺰﺍﺏ ٔ ﻟﻌﻤﺮ ّ ُ َ
ﺹ ٢٠٣ ﺍﻟﺤﺠﺔ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ ﺑﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻳﺎﻡ ٔ ﻗﺪ َ ْ ّ ﺍﺗﺖ ُ
ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﺒﺮﻫﺎﻥ ﻣﺎﻧﺎﺡ ﺑﻪ ﺃﻫﻞ ِﺧﺒﺎء ﺍﻟﻤﺠﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ
ﺍﻟﺠﻨﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﺃﻫﻞ ُﺳﺮﺍﺩﻕ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻓﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻭ ﺻﺎﺡ ﺑﻪ ٔ ُ ّ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﮑﻨﺰ ﺍﻧﻪ ﻻ ﺍﻟﻪ ﻫﻮ * ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻇﻬﺮ ّ ﺷﻬﺪ ﺍّ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﺃﻇﻬﺮ ﺍُ ﺍﻟﺴﺮ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻥ ّ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ﻭ َ
ﺁﻳﺔ ﺍﻟﻘﺒﻞ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﺍﻧﺘﻬﺖ ُ
ﻟﺮﺏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ﺍﻟﮑﺮﺳﻰ ﺍﻟﻤﺮﻓﻮﻉ * ﺑﻴﻮﻡ ﻳﻘﻮﻡ ُ ﺍﻟﻨﺎﺱ ّ ّ ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ * ﻭ ﺑﺮﺯ ﺣﮑﻢ ﻧﮑﺴﺖ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﻭ ّ ﺭﺍﻳﺎﺕ ٔ ﻭ ﻓﻴﻪ ُ ِ َ ْ ُ ﺍﻟﻨﺒﺄ ﺍﻧﺎ ٕﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ * ﻭ ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﻇﻬﺮ ّ ﺍﻧﺎ ﻭ ٕ ّ ّٕ
ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺍ ﻭ ﺍﻟﻨﺒﻴﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻮﻥ * ﻭ ﻓﻴﻪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ّ ّ ﺍﻟﺬﻯ ّ
ﺷﺮﺑﻮﺍ ﻣﻨﻪ ﺑﺎﺳﻢ ﺳﺮﻉ ﺍﻟﺮﺣﻴﻖ ﺍﻟﻤﺨﺘﻮﻡ ﻭ َ ِ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻮﻥ ﺍﻟﻰ ّ ّ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﻭ ﻓﻴﻪ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻧﺤﻴﺐ ﺍﻟﺒﮑﺎء ﺍ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺤﺰﻥ ﻻﻭﻟﻴﺎ ﺍ ﻣﻦ ّ ﮐﻞ ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ ﻭ ﻧﻄﻖ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﭐَْﻟ ُ
ﺍﻟﻐﻢ ﺍﻟﻬﻢ ﻭ ﻻﺣﺒﺎء ﺍ ﻭ ﺍﻣﻨﺎﺋﻪ * ﻭ ّ ّ ﻭ ﺍﺻﻔﻴﺎﺋﻪ * ﻭ ﺍﻟﺒﻼء ٔ ّ
ﻣﺪﺍﺋﻦ ﺍﻫﻞ ﻟﻤﻈﺎﻫﺮ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻣﺎﻟﮏ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ﻳﺎ َ ِ
ِ ﺃﺻﺤﺎﺏ ﺍﻟﺠﻨﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﺍﻟﻐﺮﻓﺎﺕ ﻓﻰ ﺍﻻﺳﻤﺎ ﻭ ٔ ّ َ
ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﺒﻘﺎء * َ ﺃﺛﻮﺍﺑﮑﻢ ﺍﻟﺒﻴﻀﺎ ﺑﺪﻟﻮﺍ َ ﺹ ٢٠٤
ﺍﻟﺮﺯﻳﺔ ﺑﺎﻟﺴﻮﺩﺍ ﺑﻤﺎ ﺃﺗﺖ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺮﺍ ُ ﺍﻟﻤﺼﻴﺒﺔ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ * ﻭ ّ
ﮐﺒﺪ ﺍﻟﺒﺘﻮﻝ * ﻭ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﺍﻟﻌﻈﻤﻰ ّ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﻭ ﺫﺍﺏ ِ ُ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﻬﺎ ﻧﺎﺡ ﻧﺤﻴﺐ ﺍﻟﺒﮑﺎء ﻣﻦ ﺃﻫﻞ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻭ ﺣﻨﻴﻦ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ٔ ُ
ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﺮﻳﻦ ﺍﻟﺴﻔﻴﻨﺔ ﺍﻟﺤﻤﺮﺍء ﺳﺮﺍﺩﻕ ٔ ّ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﻭ ﺃﺻﺤﺎﺏ ّ ﺍﻟﻤﺤﺒﺔ ﻭ ﺍﻟﻮﻓﺎء * ﺁﻩ ﺁﻩ ﻣﻦ ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﻌﻠﺖ ﺳﺮﺭ ّ ﻋﻠﻰ ُ ُ
ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ ﻣﻦ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﻭ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ َ ُ
ﺣﺠﺘﻪ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍ ﻭ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻧﻘﻀﻮﺍ ّ َ َ ﻋﻬﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﮑﺮﻭﺍ ّ َ
ﻧﻌﻤﺘﻪ ﻭ ﺟﺎﺩﻟﻮﺍ ﺑﺂﻳﺎﺗﻪ * ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﻭ ﺟﺤﺪﻭﺍ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻟﻤﻼٔ ُ َ
ﺍﻟﺴﺮ ٔ ﺍﺑﻦ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ّ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻟﻤﺼﻴﺒﺘﮏ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻳﺎ َ
ﺍﻟﻤﺴﺘﺴﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ * ﻳﺎ ﻟﻴﺖ ﻣﺎ ﻇﻬﺮ ﺣﮑﻢ ﺍﻟﻤﺒﺪﺃ ّ
ﻭ ﺍﻟﻤﺂﺏ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺃﺕ ﺍﻟﻌﻴﻮﻥ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ * َ ﺟﺴﺪﮎ ﻣﻄﺮﻭﺣﴼ ﻋﻠﻰ ّ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﺃﻣﻮﺍﺝ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﺑﻤﺼﻴﺒﺘﮏ ُﻣﻨﻊ ُ
ﺍﻻﺛﺎﺭ ﻣﺤﻴﺖ ٓ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﻌﺖ ﻧﺴﺎﺋﻢ ّ ﺍﻟﺴﺒﺤﺎﻥ * ﺑﺤﺰﻧﮏ ُ ِ َ ﻧﺰﻟﺖ ﺍﻻﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺻﻌﺪﺕ ﺯﻓﺮﺍﺕ ٔ ْ ﻭ ﺳﻘﻄﺖ ﺍﻻﺛﻤﺎﺭ ﻭ َ َ َ ْ ُ
ﺳﻠﻄﺎﻧﻬﻢ * ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻭ ﻋﺒﺮﺍﺕ ٔ ﺍﻻﺧﻴﺎﺭ * ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﻳﺎ ّ َ ﺳﻴﺪ ّ َ
ﻣﺤﺒﻮﺑﻬﻢ * ﺍﺷﻬﺪ ﺑﮏ ﺍﺷﺮﻕ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻭ ﻭ ﺁﻩ ﺁﻩ ﻳﺎ ﻓﺨﺮ ّ َ َ
ﺗﺰﻳﻨﺖ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﻧﻴﺮ ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ ﻣﻦ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﻻﺑﺪﺍﻉ ﻭ ّ ّ ﺹ ٢٠٥ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ * ﻭﺳﻄﻊ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻓﻰ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﺑﻄﺮﺍﺯ ّ ّ
ﻓﺘﺢ ﺍﻻﻧﺸﺎء * ﻟﻮ ﻻ ﮎ ﻣﺎ ﻇﻬﺮ ﺣﮑﻢ ﺍﻟﮑﺎﻑ ﻭ ّ ﺍﻟﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺎ ُ َ
ﺣﻤﺎﻣﺔ ﻏﺮﺩﺕ ُ ﺍﻟﺮﺣﻴﻖ ﺍﻟﻤﺨﺘﻮﻡ * ﻭ ﻟﻮ ﻻ ﮎ ﻣﺎ ّ ْ ﺧﺘﻢ ّ َ ْ ُ
ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﺍﻟﺒﺮﻫﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻏﺼﻦ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ * ﻭ ﻣﺎ ﻧﻄﻖ ُ
ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ * ﺑﺤﺰﻧﮏ ﻇﻬﺮ ﺍﻟﻔﺼﻞ ﻭ ﺍﻟﻔﺮﺍﻕ ﺑﻴﻦ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ٔ
ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻼﺩ * ﺍﻟﻬﺎء ﻭ ﺍﻟﻮﺍﻭ * ﻭ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﺿﺠﻴﺞ ّ
ﻣﻨﻊ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻌﻄﺎء ﻋﻦ ﺍﻟﻘﻠﻢ ٔ ﺑﻤﺼﻴﺒﺘﮏ ُ َ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻋﻦ ﺻﺮﻳﺮﻩ ﻭ ُ ُ
ﺍﻧﻬﺎﺭ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻣﻦ ﻫﺰﻳﺰﻫﺎ * ﻭ ﺃﻣﻮﺍﺟﻪ ﻭ ُ ُ
ﺃﻧﮏ ﻣﻦ ﺧﺮﻳﺮﻫﺎ * ﻭ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻣﻦ ﺍﺷﺮﺍﻗﻬﺎ * ﺍﺷﻬﺪ ّ ُ ﺍﻟﺤﺠﺔ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ * ﻭ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻓﻰ ٔ ﮐﻨﺖ َ ّ َ ﺁﻳﺔ َ
ﻭﻋﺪﻩ ﻭ ﺍﻇﻬﺮ ﻭ ﺍﻟﺒﺮﻫﺎﻥ ﺑﻴﻦ ٔ ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ * ﺑﮏ ﺃﻧﺠﺰ ﺍَ ُ
ﺳﺮ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻠﺪﺍﻥ * ﻭ ﺍﺷﺮﻕ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ * ﻭ ﺑﮏ ﻇﻬﺮ ّ َ
ﻗﺪﺭﺓ ﻇﻬﺮﺕ ﻧﻴّﺮ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﻟﺒﺮﻫﺎﻥ * ﻭ ﺑﮏ َ ْ ُ ﺣﮑﻤﻪ * ﻟﻮ ﻻ ﮎ ﻣﺎ ﻇﻬﺮ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍ ﻭ ِ ُ ُ ﺍ ﻭ ُ
ﺍﻟﮑﻨﺰ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ﻭ ﺃﻣﺮﻩ ﺍﻟﻤﺤﮑﻢ ﺍﻟﻤﺤﺘﻮﻡ * ﻭ ﻟﻮ ﻻ ﮎ ﻣﺎ ﺍﺭﺗﻔﻊ
ﻻﻟﻰ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻭ ﻣﺎ ﻇﻬﺮﺕ ٓ ﺍﻟﻨﺪﺍء ﻣﻦ ﺍﻻﻓﻖ ٔ ّ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺑﻤﺼﻴﺒﺘﮏ َﺗﺒّﺪﻝ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻗﻠﻢ ٔ ﺹ ٢٠٦ ﺍﻻﺳﻤﺎء* ﺍﻟﺠﻨﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﺻﺮﻳﺦ ﺃﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ٔ ّ
ِ ﺍﻟﻮﺟﻮﻩ ٕﺍﻟﻰ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺃﻗﺒﻠﺖ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺎﻗﺒﺎﻟﮏ ﺍﻧﺖ ّ ُ
ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ * ﺍﻟﺴﺪﺭﺓ ﭐ ْﻟﻤﻠﮏ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ ﻭ ﻧﻄﻘﺖ ّ ُ
ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﮐﻠﻬﺎ ﺷﻴﺌﴼ ﻭﺍﺣﺪﴽ ﻓﻰ ّ ﺍﻻﺷﻴﺎء ّ ﻗﺪ ﮐﺎﻧﺖ ٔ
ﺳﻤﻌﺖ ﺘﺖ ﻭ ﺻﺎﺭﺕ ﻋﻠﻰ َ َ ﺗﺸﺘ ْ ﻣﺼﺎﺋﺒﮏ ّ ْ ﻓﻠﻤﺎ َ َ ْ ﺗﻔﺮﻗﺖ ﻭ ّ ّ
ﮐﻞ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻟﻮﺟﻮﺩﮎ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﺔ ﻭ ﺃﻟﻮﺍﻥ ﻣﺘﻐﺎﻳﺮﺓ * ﺍﻻﻳﺔ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ * ﻭﺣﻰ ﺍ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻳﺎ ﻣﻄﻠﻊ ٓ َ َ ِ
ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻓﻰ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ﻟﻤﺼﻴﺒﺘﮏ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻳﺎ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ َ ﮐﻞ ّ َ
ﺍﻻﻓﺎﻕ * ﺍﻻﻧﺸﺎء * ﺍﺷﻬﺪ ﺑﮏ ﺛﺒﺖ ﺣﮑﻢ ﺍﻻﻧﻔﺎﻕ ﻓﻰ ٓ
ﺃﻥ ﻭ ﺫﺍﺑﺖ ﺃﮐﺒﺎﺩ ﺍﻟﻌﺸﺎﻕ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﺍﻕ * ﺍﺷﻬﺪ ّ ّ
ﺍﻟﻄﻮﺭ ﺻﺎﺡ ﺑﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻧﺎﺡ ﻟﻤﺼﻴﺒﺎﺗﮏ ﻭ َ ّ َ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻻﺑﻦ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﻓﻰ ﻣﻦ ﺃﻋﺪﺍﺋﮏ * ﻟﻮﻻﮎ ﻣﺎ ّ ﺗﺠﻠﻰ
ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ ﻃﻮﺭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ * ﺃﻧﺎﺩﻳﮏ ﻭ ﺍﺫﮐﺮﮎ ﻳﺎ َ ْ َ َ
ﻓﻰ ﺍﻻﺑﺪﺍﻉ * ﻭ ﻳﺎ ﺳﺮ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻻﺧﺘﺮﺍﻉ * ﺍﻟﻘﺪﻡ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﮑﺮﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ * ﻭ ﺍﺷﺮﻕ ﻧﻮﺭ ِ َ ﺑﮏ ُﻓﺘﺢ ُ
ﺍﻻﻣﻢ * ﺍﺷﻬﺪ ﺑﺎﺭﺗﻔﺎﻉ ﻳﺪ ﺭﺟﺎﺋﮏ ﺍﺭﺗﻔﻌﺖ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﺑﻴﻦ ٔ
ﺍﻻﻳﺎﺕ * ﻭ ﺑﺎﻗﺒﺎﻟﮏ ٕﺍﻟﻰ ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻟﻤﻤﮑﻨﺎﺕ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻣﻨﺰﻝ ٓ ﺹ ٢٠٧ ﺍﻟﺒﻴﻨﺎﺕ * ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺃﻗﺒﻠﺖ ﺍﻟﮑﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﻟﻰ ﺍْ ُ ﻣﻈﻬﺮ ّ
ﻋﻠﻢ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﻬﺎ ُ َ ﻓﺼﻞ ِ ْ ُ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﻣﻨﻪ ﻇﻬﺮﺕ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﺍﻟﻔﻨﻮﻥ * ﻭ ﺍﻟﻤﻌﺪﻥ ّ ﺩﻣﻮﻉ ﺃﻫﻞ ﺫﺭﻓﺖ ﺑﻤﺼﻴﺒﺘﮏ ّ ُ ﻗﻠﻢ ﺍﻟﺘﻘﺪﻳﺮ * ﻭ َ َ َ ْ ﺗﻮﻗﻒ ُ
ﺗﺰﻋﺰﻋﺖ ﺃﺭﮐﺎﻥ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ * ﻭ ﮐﺎﺩ ﺍﻟﺘﺠﺮﻳﺪ * ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﺑﺤﺰﻧﮏ َ ْ ْ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺎﻣﺮﮎ ﺃﻥ ﻳﺮﺟﻊ ﺣﮑﻢ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ٕﺍﻟﻰ ﺍﻟﻌﺪﻡ * ﺍﻧﺖ ّ َ
ﮐﻞ ﺃﻣﺮ ﺣﮑﻴﻢ * ﻋﺮﻑ ﻭ ﻇﻬﺮ ّ ﮐﻞ ﺑﺤﺮ ﻭﻫﺎﺝ ّ ﻣﺎﺝ ّ ﮐﻞ َ ْ
ﺍﻻﺣﺰﺍﺏ * ﻭ ﺟﺮﻯ ﻓﺮﺍﺕ ﺑﮏ ﺛﺒﺖ ﺣﮑﻢ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺑﻴﻦ ٔ ُ
ﺍﻟﺘﻮﺭﺍﺓ ﺍﻟّﺮﺣﻤﺔ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺂﺏ * ﻗﺪ ﺳﺮ ّ ﺍﻗﺒﻠﺖ ﺍﻟﻴﮏ ﻳﺎ ّ ُ
ﺑﻨﻴﺖ ﻭ ﺍﻻﻧﺠﻴﻞ * ﻭ َ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ﺑﮏ ُ ِ َ ْ
ﺍﻟﺒﻘﺎﻉ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ ﻋﻠﻰ ﺃﻋﻠﻰ ِ ﻧﺼﺒﺖ ُ ُ ﻣﺪﻳﻨﺔ ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ُ ِ َ ْ ﺭﺍﻳﺔ ّ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﺋﺤﺔ ﻋﺮﻑ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻋﻦ ٔ ﻟﻮﻻﮎ ﺍﻧﻘﻄﻊ َ ْ
ﻗﺪﺭﺓ ﺍ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻋﻦ ﺍﻟﺒﻠﺪﺍﻥ * ﺑﻘﺪﺭﺗﮏ ﻇﻬﺮﺕ ّ ُ
ﻋﺰﻩ ﻭ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻩ * ﻭ ﺑﮏ ﻣﺎﺝ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﺠﻮﺩ ُ ُ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ ﻭ
ﻭ ﺍﺳﺘﻮﻯ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﻋﺮﺵ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺍﺷﻬﺪ ﺑﮏ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ُ ﺳﺒﺤﺎﺕ ﺍﻟﺠﻼﻝ * ﻭ ﺍﺭﺗﻌﺪﺕ ﻓﺮﺍﺋﺺ ﺃﻫﻞ ﮐﺸﻔﺖ ُِ ْ ُ
ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﻭ ﺳﻘﻄﺖ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺳﺪﺭﺓ ﺁﺛﺎﺭ ّ ﺍﻟﻀﻼﻝ * ﻭ ُ ِ َ ْ ّ ﻣﺤﻴﺖ ُ ﺹ ٢٠٨
ﺍﻟﻌﺸﺎﻕ * ﺗﺰﻳﻨﺖ ﻣﺪﺍﺋﻦ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ * ﺑﺪﻣﮏ ٔ ّ ﺍﻻﻃﻬﺮ ّ
ﻭ ﺃﺧﺬﺕ ﺍ ﺍﻟﻌﺸﺎﻕ ٕﺍﻟﻰ ﺳﺮﻉ ﻧﻮﺭ ٓ ُ ّ ﺍﻻﻓﺎﻕ * ﻭ ﺑﮏ َ َ ﻟﻈﻠﻤﺔ َ
ﺍﻟﻠﻘﺎء * ﻣﻘﺮ ﺍﻟﻔﺪﺍء * ﻭ ﺃﺻﺤﺎﺏ ﺍﻻﺷﺘﻴﺎﻕ ٕﺍﻟﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻮﺭ ّ ّ ُ ﺃﻳﺔ ﺳﺮ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ * ﻟﻢ ِ ﺃﺩﺭ ّ َ َ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ ﻳﺎ
ﺍﺑﺜﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﺼﻴﺒﺎﺗﮏ ﺍﺫﮐﺮﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ّ َ ﺃﻳﺔ ﺭﺯﺍﻳﺎﮎ ّ ﻣﺸﺮﻕ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻋﻠﻢ ﺍ ﻭ ﺍﻻﻣﻢ * ﺃﻧﺖ َ ْ َ ُ ٔ ُ ﻣﻬﺒﻂ ِ
ﻣﺼﺪﺭ ﺃﻭﺍﻣﺮﻩ ﻓﻰ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺫﮐﺎﺭﻩ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ﻭ ُ ُ
ﺃﻭﻝ ﺍﻻﻧﺸﺎء * ﻳﺎ ﻗﻠﻢ ٔ ﺃﻭﻝ ﻧﻮﺭ ﺳﻄﻊ ﻭ ﻻﺡ ﻭ ّ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻗﻞ ّ ِ َْ ٍ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺣﻔﻴﻒ ﺗﻀﻮﻉ ﻭ ﻓﺎﺡ ﻋﻠﻴﮏ ﻳﺎ ﻋﺮﻑ ّ َ
ﺷﺠﺮ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ﻓﻰ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ * ﺑﮏ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﻭ َ
ﺍﻟﻄﻮﺭ * ﻭ ﻇﻬﺮ ﺣﮑﻢ ﺍﻟﻌﻔﻮ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻭ ﻧﻄﻖ ﻣﮑﻠﻢ ّ ّ ﺷﻤﺲ ّ ﺻﺮﺍﻁ ﮐﻨﺖ ﺃﻧﮏ َ ﻭ ﺍﻟﻌﻄﺎء ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ﺍﻻﻧﺸﺎء * ﺍﺷﻬﺪ ّ َ ﻣﺼﺪﺭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻩ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻧﻪ ﻭ ﺍ ﻭ َ َ َ َ
ﻣﺪﻳﻨﺔ ﺍﻟﻌﺸﻖ ﺍﻟﻨﺎﻓﺬﺓ * ﺍﻧﺖ ُ ﺃﻭﺍﻣﺮﻩ ﺍﻟﻤﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺃﺣﮑﺎﻣﻪ ّ
ﻣﻼﺣﻬﺎ ﺟﻨﻮﺩﻫﺎ * ﻭ ﺍﻟﻌﺸﺎﻕ ﻭ ُ ّ ُ ﺳﻔﻴﻨﺔ ﺍ ﻭ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻮﻥ َ ّ ُ ُ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ ُ ّ ُ ﺭﮐﺎﺑﻬﺎ * ﺑﺒﻴﺎﻧﮏ ﻣﺎﺝ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻳﺎ َ
ﻧﻴﺮ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﻟﺒﺮﻫﺎﻥ * ﺑﻨﺪﺍﺋﮏ ﻭ ﺍﺷﺮﻕ ّ ﺹ ٢٠٩ ﺣﻨﻴﻦ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻓﻰ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻟﺤﺮﺏ ﻭ ﺍﻟﺠﺪﺍﻝ ﺍﺭﺗﻔﻊ ُ
ﻓﻰ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍ ﺍﻟﻐﻨﻰ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ * ﺑﻈﻬﻮﺭﮎ ُ ِ ﺭﺍﻳﺔ ﻧﺼﺒﺖ ُ ّ ﻣﺤﻴﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﺒﻐﻲ ﻭ ﺍﻟﻔﺤﺸﺎء * ﺃﺷﻬﺪ ﺍﻟﺒﺮ ﻭ ّ ّ ُ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ ﻭ ُ َ ﺧﺰﻳﻨﺔ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻻﻟﺊ ﻋﻠﻢ ﺍ ﻭ ﺍﻧﮏ ﮐﻨﺰ ٓ َ ّ َ ﮐﻨﺖ َ َ
ﺑﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﮑﻤﺘﻪ * ﺑﻤﺼﻴﺒﺘﮏ َ َ ِ ﻣﻘﺮﻫﺎ ﺗﺮﮐﺖ ّ ُ ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ّ
ﺍﺗﺨﺬﺕ ﻟﻨﻔﺴﻬﺎ ﻣﻘﺎﻣﴼ ﺗﺤﺖ ﺍﻟﺒﺎء * ﺃﻧﺖ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ّ َ ٔ
ﺃﺳﺮﺍﺭ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻴﻪ ُﺭﻗﻢ ﺍﻻﻋﻈﻢ ّ ّ ﺍﻟﻠﻮﺡ ٔ ُ
ﺍﻻﺧﺮﻳﻦ * ﻭ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﻳﮑﻮﻥ ﻭ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ ﻭ ٓ ِ ﻋﻠﻮﻡ ٔ ّ ُ
ﺍﻟﺴﻤﺎء * ﺗﺤﺮﮐﺖ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ّ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺤﺮﮐﺘﻪ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ّ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﺍﻟﻰ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻪ ﺍّ ﺗﻮﺟﻬﺖ ٔ ُ
ﻧﺤﻴﺐ ﺍﻟﺒﮑﺎء ﻣﻦ ﺍﻟﺜﺮﻯ * ﺁﻩ ﺁﻩ ﺑﻤﺼﻴﺒﺘﮏ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻭ ّ ُ
ﻻﻧﻔﺴﻬﻦ ﺍﺗﺨﺬﺕ ﺍﻟﺤﻮﺭﻳﺎﺕ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﻭ ّ َ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ٔ ّ ّ ُ
ﺍﻟﺠﻨﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻌﺒﺪ ﻧﺎﺡ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ ﻓﻰ ّ ﻣﻘﺎﻣﴼ ﻋﻠﻰ ّ
ﻟﻤﺼﻴﺒﺎﺗﮏ * ﻭ ﻃﻮﺑﻰ ِ ٔ َ ٍ ﺻﺎﺣﺖ ﻓﻰ ﺑﻼﻳﺎﮎ * ﻭ ﻃﻮﺑﻰ ﻻﻣﺔ َ
ﺗﺸﺮﻓﺖ ﺍﻟﺪﻣﻮﻉ ُ * ﻭﻃﻮﺑﻰ ٔ ﻟﻌﻴﻦ ﺟﺮﺕ ﻣﻨﻬﺎ ّ ﻻﺭﺽ ّ
ﺍﻟﺸﺮﻳﻒ * ﻭ ﻟﻤﻘﺎﻡ ﻓﺎﺯ ﺑﺎﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﺴﻤﮏ ﺑﺠﺴﺪﮎ ّ
ﺍﻟﻤﺠﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻭ ّ ﺍﻟﻪ ّ ﺍﻟﻠﻄﻴﻒ * ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ّ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ٕ َ ﺹ ٢١٠
ﺍﻟﺬﻯ ﺳﻄﻊ ﻣﻦ ﺃﻓﻖ ﺍﻟﻨﻮﺭ ّ ﻏﺼﻦ ّ ﺍﻟﻄﻮﺭ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﻬﺬﺍ ّ
ﺍﻟﺘﻔﻮﻳﺾ ﺳﻤﺎء ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ * ﻭ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺣﮑﻢ ّ ﺍﻟﺘﻮﮐﻞ ﻭ ّ ُ ﻗﻄﻌﺖ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﮏ * ﺑﺎﻻﺟﺴﺎﺩ ّ ﻓﻰ ﺍﻻﺑﺪﺍﻉ * ﻭ ٔ ﺍﻟﺘﻰ ُ ِ َ ْ
ﺍﻟﺘﻰ ُﺳﻔﮑﺖ ﺑﺎﻟﺪﻣﺎء ّ ﺑﺎﻻﮐﺒﺎﺩ ّ ﻭ ٔ ﺣﺒﮏ * ﻭ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺫﺍﺑﺖ ﻓﻰ ّ
ﻟﻠﺬﻳﻦ ﺗﻐﻔﺮ ّ ﺃﻣﺎﻡ ﻭﺟﻬﮏ * ﺃﻥ َ ِ َ ﺍﻟﺘﺴﻠﻴﻢ َ َ ﻓﻰ ﺃﺭﺽ ّ
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻗﺪﺭ ﻟﻬﻢ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ٔ ﺍﻟﺬﺭﻭﺓ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ َ ْ
ﻋﺮﻑ ﺍﻗﺒﺎﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﻗﻠﻤﮏ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻻ ﻳﻨﻘﻄﻊ ﺑﻪ َ ُ
ِ ﺭﺏ ﻭ ﻯ ّ ﺧﻠﻮﺻﻬﻢ ﻋﻦ ﻣﺪﺍﺋﻦ ﺫﮐﺮﮎ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﮏ * ﺃ ْ
ﺗﺮﺍﻫﻢ ﻣﻨﺠﺬﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻭﺣﻴﮏ ﻭ ﻣﻨﻘﻄﻌﻴﻦ ﻋﻦ
ﺗﺴﻘﻴﻬﻢ ﻣﻦ ﻳﺪ ﻋﻄﺎﺋﮏ ﺩﻭﻧﮏ ﻓﻰ ّ ﺃﻳﺎﻣﮏ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺃﻥ ُ ِ َ
ﺛﻢ ﺍﮐﺘﺐ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﻳﺮﺍﻋﺔ ﻓﻀﻠﮏ ﮐﻮﺛﺮ ﺑﻘﺎﺋﮏ * ّ ََ
ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺑﺄﻣﺮﮎ ّ ﺍﻟﻪ ٔ ﺃﺟﺮ ﻟﻘﺎﺋﮏ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﻳﺎ َ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻧﺠﺬﺏ ﺳﺨﺮﺕ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ * ﻭ ﺑﻨﺪﺍﺋﮏ ّ ّ ﺗﺤﺐ ﻭ ﺗﺮﺿﻰ ﺆﻳﺪﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺠﺒﺮﻭﺕ * ﺃﻥ ﺗ ّ َ ﻣﻨﻪ ُ ّ ﻋﺰﮎ ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺮﺗﻔﻊ ﺑﻪ ُ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻨﺎ ﻓﻰ ﺳﺎﺣﺔ ّ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺭﺏ ﻧﺤﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺃﻗﺒﻠﻨﺎ ﺍﻟﻰ ّ ﻗﺮﺑﮏ * ﺃﻯ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺷﺮﻕ ﻣﻦ ﺃﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺟﻮﺩﮎ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﻧﻴﺮ ﻇﻬﻮﺭﮎ ّ ّ ﺹ ٢١١
ﺗﺆﻳﺪﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﺧﻠﻘﮏ ﺃﻥ ّ َ ﺑﺄﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺑﻴﺎﻧﮏ َ َ
ٍ ﺃﻣﺮﺗﻨﺎ ﺑﻬﺎ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺑﮏ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ * ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺃﺭﺣﻢ ﺃﻋﻤﺎﻝ َ ْ َ
ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺍﻟﺮﺍﺣﻤﻴﻦ * ﻭ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻣﻘﺼﻮﺩ َﻣﻦ ﻓﻰ ّ ّ ُ
ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺣﺎﻃﺖ ﻋﻠﻰ ﺳﻴﺪﻧﺎ ﺑﻘﺪﺭﺗﮏ ّ ﺍﻟﻬﻨﺎ ﻭ ّ َ ّ ﺛﻢ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﻳﺎ ٕ َ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺃﻥ ﺍﻟﮑﺎﺋﻨﺎﺕ ﻭ ﺑﺎﻗﺘﺪﺍﺭﮎ ّ ﺃﺭﻳﮑﺔ ﺗﺒﺪﻝ ﻋﺮﺵ ّ ﻧﻴﺮ ﻋﺪﻟﮏ ﻭ ّ َ َ ﺍﻟﻈﻠﻢ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ّ ﺗﻨﻮﺭ َ ْ َ َّ
ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ ﺑﻘﺪﺭﺗﮏ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﮏ ﺍﻻﻋﺘﺴﺎﻑ ﺑﮑﺮﺳﻰ ٔ ٔ ّ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ *
ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ
ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ ﻻ ﺃﻥ ﻳﺎ ﺍﺷﺮﻑ ﺍﺳﻤﻊ ﻣﺎ ﻳﻠﻘﻴﮏ ْ ﻟﺴﺎﻥ ِ َ ُ
ﺭﺑﮏ ﺗﮑﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ * ﻭ ّ ﺍﻥ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻐﻤﺔ ﻣﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ ّ ﻳﺘﻮﺟﻬﻦ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺴﻤﻊ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺪﻳﻊ * ﻟﻴﺠﺬﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻟﻮ ّ ّ َ ِ ُ
ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻋﻦ ﺣﺪﻭﺩﺍﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻳﺨﻠﺼﻦ ﺍﻥ ٔ ﻭ ّ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻟﻮ ّ ُ ّ َ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻟﻮ ﺃﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﮐﻠﻬﺎ ﺍﻻﺳﻢ ٔ ﻟﻴﺼﻴﺮﻥ ّ ُ ّ ﺹ ٢١٢
ﺑﮑﻞ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻻﻥ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻗﺪ ّ ﮐﻞ ٔ َ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﻋﻠﻰ ّ ٔ ّ ﺟﻤﺎﻝ ِ َ
ﺍﻧﮏ ﺍﻻﻳﺎﻡ ٔ ّ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * ﻭ ّ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ٔ ّ
ﺭﺑﮏ ﻓﺎﺳﻊ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮏ ﺑﺄﻥ َ َ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﺤﺴﻨﴼ ﻓﻰ ﺃﻣﺮ ّ
ﻟﻴﺠﻌﻠﮏ ﻣﻦ ﺃﺳﻤﺎﺋﻪ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻟﺤﺒﻪ ِ َ َ ﻭ ﺧﺎﻟﺼﴼ ّ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﻟﻔﻀﻞ ﮐﺒﻴﺮ * ﻓﻮ ﻋﻤﺮﻯ ﻟﻮ ُﻳﺮﻓﻊ ﺍﻻﻧﺸﺎء * ﻭ ّ َ
ﮐﻞ ﺍﻟﻤﻤﮑﻨﺎﺕ ﺧﺎﻟﺼﴼ ﻋﻦ ﺍﻻﺷﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻰ ﺷﻄﺮ ﺃﻳﺎﺩﻯ ّ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻳﺴﺄﻟﻨﻪ ﺍﻟﺮﺟﺎء ﻣﻦ ﻣﻠﻴﮏ ٔ ﺧﺰﺍﺋﻦ ّ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ َ ْ ُ ّ ّ َ ﺟﻌﻦ ﻭ ٔ ﻟﻴﻌﻄﻴﻨﻬﻢ ﺑﻔﻀﻠﻪ ﺍﻟﻌﻤﻴﻢ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺮ ُ ّ ﺍﻻﺭﺽ َ ُ ْ ِ َ ّ
ﺭﺣﻤﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﺤﻴﻄﴼ * ﺃﻳﺎﺩﻳﻬﻢ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﮐﺎﻥ ُ
ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻻ ﺗﻤﻨﻌﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻋﻦ ﻓﻀﻞ ﺍ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ ﻳﻤﻨﻊ ّ ﺍﻧﻪ ﻋﻠﻰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻋﻈﻴﻢ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺃﺗﻌﺒﺪﻭﻥ ّ َ
ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺭﺑﮑﻢ ﻭ ََ ُ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ * ّ ﺗﺪﻋﻮﻥ َ
ﮐﺘﺎﺏ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﺎﺳﺮﻳﻦ * ﻗﻞ ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ُ ّ ُ
ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻟﻐﻼﻡ ﻓﺘﺒﺎﺭﮎ ﺍ ﺃﺣﺴﻦ ﺍﻟﻤﺒﺪﻋﻴﻦ * ﺃﻧﺘﻢ ﻳﺎ ﻣﻼٔ
ﺍﻻﺭﺽ ﻻ ﺗﻬﺮﺑﻮﺍ ﻋﻨﻪ ﺃﻥ ﺍﺳﺮﻋﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ ﻭ ﮐﻮﻧﻮﺍ ﻣﻦ ٔ
ﻓﺮﻃﺘﻢ ﻓﻰ ﺟﻨﺐ ﺍ ﻭ ﻣﺎ ﻋﻤﺎ ّ ﺍﻟﺮﺍﺟﻌﻴﻦ * ﺗﻮﺑﻮﺍ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺳﺮﻓﺘﻢ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﻻ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻴﻦ * ﻫﻮ ّ ّ ﺹ ٢١٣
ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ﻧﻔﺴﻪ ﺧﻠﻘﮑﻢ ﻭ ﺭﺯﻗﮑﻢ ﺑﺄﻣﺮﻩ ﻭ ﻋ ّﺮﻓﮑﻢ َ َ ﻋﺮﺟﮑﻢ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺃﻇﻬﺮ ﻟﮑﻢ ﮐﻨﻮﺯ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ َ
ﻓﻀﻞ ﺍﻳﺎﮐﻢ ﺃﻥ ﺗﻤﻨﻌﻮﺍ َ ﺍﻟﺮﻓﻴﻊ * ّ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻩ ﺍﻟﻤﺤﮑﻢ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺍ ﻋﻦ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻭ ﻻ ﺗﺒﻄﻠﻮﺍ ﺃﻋﻤﺎﻟﮑﻢ ﻭ ﻻ ﺗﻨﮑﺮﻭﻩ
ﻓﺄﻧﺼﻔﻮﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﺍﻻﻇﻬﺮ ٔ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ٔ ﺍﻻﻣﻨﻊ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ْ ِ ُ
ﻧﺰﻝ ﻋﻦ ﺟﻬﺔ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻓﻰ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺑﺎﺭﺋﮑﻢ ﺛﻢ ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ّ ﺗﻔﮑﺮﻭﺍ ﻓﻴﻪ ﺑﻘﻠﻮﺏ ﻃﺎﻫﺮ ﺳﻠﻴﻢ * ﺍﺫﴽ ﻳﻈﻬﺮ ﻟﮑﻢ ﻭ ّ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ٔ ّ ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻓﻰ ﻭﺳﻂ ّ ﺍﻻﻣﺮ ﮐﻈﻬﻮﺭ ّ
ﻇﻬﻮﺭﻩ ﻭ ﻣﻦ ﻳﻌﺠﺰ ﺛﻢ ﺍﻥ َ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻮﻗﻨﻴﻦ * ﻗﻞ ّ ُ ﻧﻔﺴﻪ ّ ﺩﻟﻴﻠﻪ ُ
ﺍﻟﺪﻟﻴﻞ ﻟﻪ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﻋﻦ ﻋﺮﻓﺎﻧﻬﻤﺎ ﺟﻌﻞ
ﺁﺛﺎﺭ ﺍ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﺃﻭﺩﻉ ﻓﻰ ّ ﮐﻞ ﻧﻔﺲ ﻣﺎ َ ْ ِ ُ َ ﻳﻌﺮﻑ ﺑﻪ َ
ﺣﺠﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺫﻟﮏ َﻟﻦ َ ّ ﻳﺘﻢ ّ ُ
ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻓﻮﻕ ﺍﻧﻪ ﻻ ﻳﻈﻠﻢ ﻧﻔﺴﴼ ﻭ ﻻ ﻳﺄﻣﺮ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﻤﺘﻔﮑﺮﻳﻦ * ّ َ
ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻗﻞ ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ّ ﻃﺎﻗﺘﻬﻢ ﻭ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﻓﮑﻴﻒ ﺫﻭ ﺑﺼﺮ ﺃﮐﻤﻪ ٔ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ َ ْ ِ ُ ﻳﻌﺮﻓﻪ ْ َ ُ
ﺍﻟﺸﻤﺲ ﺑﺒﺼﺮﻫﺎ ﺍﻥ ٔ ﻃﺎﻫﺮ ﻣﻨﻴﺮ * ﻭ ّ ﺍﻻﮐﻤﻪ ﻟﻦ ُﻳﺪﺭﮎ ّ َ ﮐﻞ ﺷﻬﻮﺭ ﻟﮑﻦ ﻳﺪﺭﮎ ﻭ ﺍﻟﺤﺮﺍﺭﺓ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻈﻬﺮ ﻣﻨﻬﺎ ﻓﻰ ّ ّ َ ﺹ ٢١٤
ﺍﻟﺸﻤﺲ ﻭ ﺳﻨﻴﻦ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺃﮐﻤﻪ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﻟﻦ َ ﻳﻌﺮﻑ ّ َ
ﮐﻞ ﺃﺛﺮﻫﺎ ﻭ ﺿﻴﺎﻫﺎ ﻭ ﻟﻮ َ ْ َ ﺗﻄﻠﻊ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﺑﻠﺔ ﻋﻴﻨﻪ ﻓﻰ ّ ﻭﻻ َ
ﺍﻧﺎ ﺍﺧﺘﺼﺼﻨﺎﮐﻢ ﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﺴﻨﺎ ﺣﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ٕ ّ
ﺍﻻﻳﻤﻦ ﻋﻦ ﻳﻤﻴﻦ ﻗﺮﺑﻨﺎﮐﻢ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ٔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ّ ﮐﻞ ﺑﻘﻌﺔ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ّ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻴﻪ ﺗﻨﻄﻖ ّ
ﺍﻳﺎﮐﻢ ﺃﻥ ﺑﺎﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺎ ٔ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ّ ﺍﻻﻟﺤﺎﻥ ّ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﺳﺘﻀﺎءﺕ ﻋﻦ ﺍﻟﺸﻤﺲ ّ ﺗﺤﺠﺒﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻋﻦ ﻫﺬﻩ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﮐﻞ ﺑﺎﻟﻀﻴﺎء ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ّ ّ ﻣﺸﻴﺔ ﺭﺑﮑﻢ ّ ﺍﻓﻖ
ﻟﺘﺸﻬﺪﻭﻫﺎ ﺑﻌﻴﻮﻧﮑﻢ ﺻﻐﻴﺮ ﻭ ﮐﺒﻴﺮ * ﺃﻥ ﺍﻓﺘﺤﻮﺍ ﺃﺑﺼﺎﺭﮐﻢ ِ َ َ َ
ﮐﻠﻒ ﻧﻔﺴﴼ ﻻﻥ ﺍ ﻣﺎ ّ ﻭﻻ ّ ﺗﻌﻠﻘﻮﺍ ﺃﺑﺼﺎﺭﮐﻢ ﺑﺬﻯ ﺑﺼﺮ ٔ
ﺍﻟﻨﺒﻴﻴﻦ ﮐﻞ ٔ ﻧﺰﻝ ﻓﻰ ّ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ ﻋﻠﻰ ّ ّ ّﺍﻻ ﻭﺳﻌﻬﺎ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ّ
ﻭ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ *ﺃﻥ ﺍﺩﺧﻠﻮﺍ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﺎء ّﺍﻟﺬﻯ
ﻧﺪﺍء ﺍ ﺃﻭﻝ ﻭ ﻻ ﻣﻦ ﺁﺧﺮ ﻭ ﻓﻴﻪ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻣﺎ ّ ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﻣﻦ ّ ُ
ﻋﺮﻳﺔ ﺗﻬﺐ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﻗﺪﺳﻪ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * ﻭ ﻻ َﺗﺠﻌﻠﻮﺍ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﺩﮐﻢ َ ِ َ
ﺭﺑﮑﻢ ﻭ ﻻ ﺳﻤﻌﮑﻢ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺰ ﻭ ﻻ ﻗﻠﻮﺑﮑﻢ ﻋﻦ ﺫﮐﺮ ّ ﻋﻦ ﺭﺩﺍء ّ ﺍﻻﻓﺼﺢ ﺍﻟﺒﻠﻴﻎ * ﺍﻻﻣﻨﻊ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ٔ ﺍﻻﺑﺪﻉ ٔ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻐﻤﺎﺗﻪ ٔ
ﺃﺩﺧﻠﮏ ﺷﺮﻓﮏ ﺑﻠﻘﺎﺋﻪ ﻭ ﺍﻥ ﻳﺎ ﺃﺷﺮﻑ َ ِ ﻓﺎﺷﮑﺮ ﺍ ﺑﻤﺎ ّ ﺹ ٢١٥
ﻋﺰ ﻋﻈﻴﻢ * ﻓﻄﻮﺑﻰ ﻟﻌﻴﻨﮏ ﺑﻤﺎ ﺭﺃﺕ ﺗﻠﻘﺎ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻣﻘﻌ َﺪ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﺨﻼﺋﻖ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ * ﻓﻄﻮﺑﻰ َ ﺟﻤﺎﻝ ﺍ ﺭﺑﮏ ﻭ
ﻧﻐﻤﺔ ﺍ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻻﺫﻧﮏ ﺑﻤﺎ ﺳﻤﻌﺖ ٔ َ
ﺛﻢ ﺗﻢ ﻣﻴﻘﺎﺕ ﻭﻗﻮﻓﮏ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻌﺮﺵ * ﻗﻢ ّ ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ﺑﺄﻥ ّ ّ ُ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﺣﺮﻗﻮﺍ ﺍﺫﻫﺐ ﺑﻠﻮﺡ ﺍ ﺍﻟﻰ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺍﻟﻤﺮﻳﺪﻳﻦ ّ
ﺻﻌﺪﻭﺍ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻠﮏ ٔ ﺍﻻﺣﺠﺎﺏ ﺑﻨﺎﺭ ﺍﻻﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭ َ َ َ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﺫﮐﺮﻫﻢ ﺑﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻣﻦ ّ ﺛﻢ ّ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ﻟﻴﮑﻮﻧﻦ ﺑﺸﺮﻫﻢ ﺑﺮﺿﻮﺍﻥ ﺍ ّ ﺛﻢ ّ ﻟﺪﻧﺎ ُﺧﻠﻘﻮﺍ ﺑﺄﻣﺮ ﻣﻦ ّ
ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﺘﺒﺸﺮﻳﻦ * ِ ﻗﺼﺺ ﺍﻟﻐﻼﻡ ﺃﻥ ْ ُ ْ ﺍﻗﺼﺺ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ِ َ ﺃﺣﺒﺎء ﻟﻴﻄﻠﻌﻦ ﺑﻬﺎ ﻭ ﻳﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﺬﺍﮐﺮﻳﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ّ ّ َّ ُ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﺟﺎﺩﻟﻮﺍ ﺑﻨﻔﺲ ﺗﺘﺒﻌﻮﺍ ّ ﺍﻟﻨﺼﺮ ﻭ ﻻ ّ ﺍ ﻗﻮﻣﻮﺍ ﻋﻠﻰ ّ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺃﻣﺮﻩ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺘﻰ ﺟﻌﻠﻬﺎ ﺍ ﺍ ﻭ ﺃﻧﮑﺮﻭﺍ ﺍﻟﺤﺠﺔ ّ َ ّ
ﺑﻐﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻗﺎﻣﻮﺍ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﻭ َ َ ْ ﺍﺳﺘﺤﻴﻮﺍ ﻣﻦ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﺑﻠﺔ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻭ ﻣﺎ ُ
ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻘﻬﻢ ﺑﺄﻣﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ * ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻰ ﺟﻤﺎﻝ ّ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﺑﻠﻎ ﺍﻻﻋﺮﺍﺽ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻣﻦ ﻫﺆﻻء ّ ِ َ
ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﻓﻰ ﺻﺪﻭﺭﻫﻢ ﻭ ﮐﺎﻥ ﺍ ﻗﺎﻣﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻗﺘﻠﻰ ﺑﻤﺎ ﺃﻟﻘﻰ
ﺹ ٢١٦ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻋﺠﺰﺍ ﻋﻨﺪ ﻟﻤﺎ ﺷﻬﺪﻭﺍ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﮏ ﻟﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ * ﻭ ّ َ
ﺳﻠﻄﻨﺔ ﺍ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﺍﺫﴽ ﻗﺎﻣﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﮑﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﺬﻟﮏ ﻭﺭﺩ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ُ ِ ﮐﻨﺎ ﻗﺎﺩﺭﻳﻦ * ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻣﻦ ّ ﺍﻧﺎ ّ ﺧﻠﻘﻮﺍ ﺑﺄﻣﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﻭ ّ
ﺳﺤﺎﺏ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻟﻤﻦ ﺁﻣﻦ ﺑﺎ ﺃﺣﺒﺎء ﺍ ﮐﻮﻧﻮﺍ ﺃﻧﺘﻢ ﻳﺎ ّ َ
ِ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻤﺤﺘﻮﻡ ﻟﻤﻦ ﮐﻔﺮ ﺑﺎ ﻭ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻭ ﻭ َ
ﻗﻮﻝ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ ﻓﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻻ ﺗﺴﻤﻌﻮﺍ َ ﻋﻤﺎ ﻓﻌﻠﻮﺍ ﻭ َ َِ ﻳﻮﻡ ﮐﻞ ُ ْ َ ﻳﺴﺄﻟﻮﻥ ّ ﻣﻈﻬﺮ ﻧﻔﺴﻪ ّ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﻣﻦ ٍ
ﻳﺠﺰﻭﻥ ﺑﻤﺎ ﮐﺴﺒﻮﺍ ﺭﺑﻬﻢ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﻭ ُ ْ ﻓﻰ ﻣﺤﻀﺮ ّ ّ ﻋﺰ ﺣﻔﻴﻆ * ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﺍﻟﺒﺎﻃﻠﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُ ّ ﻗﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺃﻟﻮﺍﺡ ّ ﻻﻧﻔﺴﻬﻢ ﻭ ﻻ ﺗﮑﻮﻧﻮﺍ ﻣﻦ ّ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ٔ ﻳﺘﺨﺬﻭﻥ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺃﻣﺮﴽ ﻭ ﻳﮑﻔﺮﻭﻥ ﺑﻪ ﻓﻰ ﺣﻴﻦ ﺁﺧﺮ
ﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﻦ ﺟﻬﺔ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ * ﺃﻥ ﺍﺗﺨﺬﻭﺍ ﻣﺎ ّ
ﺍﻟﺮﺍﺳﺨﻴﻦ * ﻭ ﺍﻥ ﻭ ﺩﻋﻮﺍ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﻪ ﻭ ﮐﻮﻧﻮﺍ ﻋﻠﻰ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﻟﻤﻦ
ﺑﻠﻐﻪ ﺳﻤﻲ ﻟﺪﻧﺎ ﻭ ّ ﺭﺃﻳﺖ ﺍﻟﺬﻯ ُ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻗﺒﻞ ﻋﻠﻰ ّ ﺫﮐﺮﻩ ﻣﻦ ّ ّ َ
ﻳﮑﻮﻥ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺤﻴﺚ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﻟﻴﻘﻮﻡ ﻋﻠﻰ ٔ َ ﻣﺎ ﺍﻣﺮﺕ ﺑﻪ ِ َ
ﻋﺒﺪ ﻻ ّ ﺗﺰﻝ ﻗﺪﻣﺎﻩ ﻋﻦ ﺻﺮﺍﻁ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ﻗﻞ ﻳﺎ ُ
ﻟﺪﻧﺎ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﻰ ﺳﻤﻌﺖ ﻭ ﮐﻠﻤﺎ ﺗﺎ ﻋﺮﻓﺖ ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ﻣﻦ ّ َ َ ﺹ ٢١٧
ﮐﻠﻤﺎ ﺃﺷﺮﻧﺎ ﻗﺪ ُﺧﻠﻖ ﺑﺄﻣﺮﻯ ﺍﻥ ﺃﻧﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻭ ّ
ﺑﻪ ﺍﻟﻰ ﺩﻭﻧﻰ ﻫﺬﺍ ِ ْ ٍ ﺍﻃﻠﻊ ﺑﺬﻟﮏ ﻟﺪﻧﺎ ﻭ ﻣﺎ ّ ﻟﺤﮑﻤﺔ ﻣﻦ ّ ﺑﺮﻭﺡ ﺃﻳﺪﻧﺎﻫﻢ ﺃﺣﺪ ّﺍﻻ ّ ﻣﻮﺍﻗﻊ ٔ ٌ ﻋﺮﻓﻨﺎﻫﻢ ِ َ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ ِ ﻟﻴﺴﺘﺸﺮﻕ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﺷﻖ ﺣﺠﺒﺎﺕ ٔ ٔ َ ﺍﻧﮏ ُ ّ ﺍﻻﻣﻴﻦ * ﻭ ّ
ﻳﺠﻌﻠﮏ ﺷﻤﺲ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ﻋﻦ َﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ َ ُ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺭﺑﮏ ﻭ ﻻ ﺗﻠﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ ّ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ * ﻗﻢ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺔ ّ ﺍﺫﮐﺮ ﻫﻢ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺑﺎ ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻨﮑﺮﻳﻦ * ﺃﻥ ْ ِ ِ ُ ْ
ﺗﺠﺎﺩﻝ ﻣﻊ ﺃﺣﺪ ﻓﻰ ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﺎﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﻤﻮﻋﻈﺔ ﻭ ﻻ ُ ِ ْ ّ َ ﻣﺘﺤﺪﴽ ﻣﻊ ﻟﻴﺘﻢ ّ ُ ﺭﺑﮏ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﮐﻦ ّ ﺣﺠﺔ ّ ﺭﺑﮏ ّ ّ
ﺭﺑﮏ ﺍﺟﻤﻌﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﻘﺮ ﺍﻻﻣﻦ ﻓﻰ ّ ﻇﻞ ﺍﺳﻢ ّ َ ﺃﺣﺒﺎء ﺍّ ّ ﺛﻢ ْ َ ْ ُ
ﺃﻥ َ ِ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ِ ﻫﻤﺰﺍﺕ ﻻﺗﺰﻟﻬﻢ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺑﺄﻥ ﺍﺣﻔﻆ ّ ُ َ
ﻳﺮﺩ ﻋﻠﻰ ﺃﺭﺿﮑﻢ ﺑﻤﮑﺮ ﻋﻈﻴﻢ * ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺣﻴﻦ ّ ﺍﻟﺬﻯ َ ِ ُ
ﻧﺒﺄﻧﺎﮎ ﻣﻦ ﻧﺒﺄ ﻭ ﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﻳﻤﻨﻌﮑﻢ ﻋﻦ ﺣﺐ ﺍﻟﻐﻼﻡ ﮐﺬﻟﮏ ّ ّ
ﺍﻟﺜﺎﺑﺘﻴﻦ * ِ ﺍﻧﻘﻄﻊ ﺃﻥ ﻟﺘﻄﻠﻊ ﺑﻪ ِ ْ َ ﺍﻟﻐﻴﺐ ِ ّ َ ﻭﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ّ
ﻣﻘﺮ ﺛﻢ ّ ﮐﻞ ٔ ﻋﻦ ّ ﺷﻄﺮ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﺍﻻﺷﻄﺎﺭ ّ ﻭﻝ ﻭﺟﻬﮏ َ َ
ﺑﺄﻧﺎ ﺃﺫﮐﺮﻧﺎﮎ ﺛﻢ ﺍﻋﻠﻢ ّ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ّ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ّ ﻋﺮﺵ ّ
ﺑﻌﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻭﺟﺪﻧﺎ ﻣﻨﮏ ﻣﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻓﻰ ٔ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻣﻦ ُ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ ﻣﻦ ُ ﺹ ٢١٨ ﻗﺪﺭﻧﺎﻩ ﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﺍﻳﺎﮎ ﺃﻥ ﻋﻤﺎ ّ َ ﻧﻔﺴﮏ ّ ﻟﮏ ّ ﺗﻤﻨﻊ َ ﮐﻞ ﻣﺎ ﻳﻤﻨﻌﮏ ﻋﻦ ﻧﻔﺴﮏ ﻋﻦ ّ ﻗﺪﺱ ﺣﻔﻴﻆ * ْ ﺧﻠﺺ َ
ﺍﺫﮐﺮﻩ ﺑﻘﻠﺐ ﺧﺎﺷﻊ ﻣﻨﻴﺮ * ﻓﻴﻨﺒﻐﻰ ﻟﮏ ﺑﺎﻥ ﺗﮑﻮﻥ ﺛﻢ ُ ْ ﺍّ
ﮐﻞ ﻳﺠﺎﺩﻟﻦ ﻣﻌﮏ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻣﺮ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻟﻮ ُ ِ َ ّ ﻳﻨﺰﻟﻨﮏ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ ﻟﻦ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ُ ّ ﻳﻘﺪﺭﻥ ﺃﻥ ُ ِ ُ ّ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ
ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻋﺠﺰﺍ ﮐﺬﻟﮏ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﻤﻦ ﻳﺸﻬﺪﻥ ﻋﻦ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ َ ُ ّ َ
ﻏﺮﻕ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﻻﻳﺎﻡ ّ ﺍﻟﺘﻰ َ َ ﻧﻔﺴﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ٔ ّ ﻳﻨﺴﺐ َ َْ ُ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻦ ﺃﮐﺜﺮ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻓﻰ ﻏﻤﺮﺍﺕ ّ ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﻭ ٔ
ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺍﻟﻬﺎﻟﮑﻴﻦ * ﻭ ﺍﺫﺍ ﺭﺃﻳﺖ ﺃﺑﺎ ﺑﺼﻴﺮ ْ ِ ْ ﻓﺄﺣﻀﺮ ﻫﺬﺍ ّ َ َ ﮐﺒﺮ ﻣﻦ ﺗﻠﻘﺎ ﻭﺟﻬﻪ ِﻟﻴﻘﺮﺃﻩ ﻭ َ ﻳﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻭ ّ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻟﺪﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻭﺟﻬﻪ ﻟﻴﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﺒﺸﺎﺭﺍﺕ ّ ّ
ﺍﻻﻳﺎﺕ ﺍﻧﺎ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎ ﻋﻠﻴﮏ ٓ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﮑﻴﻢ * ﻗﻞ ﻳﺎ ُ ﻋﺒﺪ ٕ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻭ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎﻫﺎ ﺍﻟﻴﮏ ﻟﺘﺬﮐﺮ ّ ً ﺭﺣﻤﺔ ﻣﻦ ّ ﻟﺪﻧﺎ ِ ُ َ َ
ﻟﻴﻘﻮﻣﻦ ﻋﻦ َ ْ ِ ﻳﻘﺒﻠﻦ ﺑﻘﻠﻮﺑﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺭﻗﺪﻫﻢ ﻭ ُ ِ ُ ّ ﻓﻰ ﺃﺭﺿﮏ ِ ُ ّ
ﺧﺮﺕ ﻭﺟﻮﻩ ﺃﻫﻞ ﻣﻼٔ ﺍﻟﻌﺎﻟﻴﻦ * ﻗﺒﻠﺔ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻋﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭﻫﺎ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﻬﻢ ﺍﻻﺣﺠﺎﺏ ﺃﺣﺒﺎ ﺍّ ﺛﻢ ّ ﻟﺪﻧﺎ ّ ﺫﮐﺮ ﻣﻦ ّ ّ
ﺍﻟﺪﺧﻮﻝ ﻓﻰ ُ ّ ِ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻤﻌﻄﻲ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻋﻦ ّ ﻟﺠﺔ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺔ ّ
ﺹ ٢١٩
ﮐﺬﻟﮏ ﺃﻣﺮﻧﺎﮎ ﻭ ﺃﻟﻘﻴﻨﺎﮎ ﻭ ﺃﻟﻬﻤﻨﺎﮎ ِ ﺭﺑﮏ ﻟﺘﺸﮑﺮ ﺍ َ َ
ﺍﻻﺣﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﮐﻞ ٔ ﻓﻰ ّ َ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﺸﺎﮐﺮﻳﻦ * ﻭ ّ ُ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﺭﺍﺩﻭﺍ ﺍﻟﻌﺰ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻳﺎ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﻋﻠﻰ ّ َ ﻭ
ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻭ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺒﻠﻴﻦ * َ
ﺑﺴﻤﻰ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﺪﺍﻳﺔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺒﺮﻳﺔ
ﺍﻻﺷﻴﺎء ﺳﺒﺤﺎﻥ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻇﻬﺮ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﺃﻧﻄﻖ ٔ
ﻋﻼﻡ ﺍﻟﻐﻴﻮﺏ * ﻳﺸﻬﺪ ﺍﻧﻪ ّﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍﻻ ﻫﻮ ﺍﻟﺤﻖ ّ ّ ﻋﻠﻰ ّ
ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺘﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﮐﺎﻥ ﻣﻌﺮﻭﻓﴼ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺘﻪ ﻭ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ّ ّ ﻭ ﻣﻬﻴﻤﻨﴼ ﺑﺴﻠﻄﺎﻧﻪ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﺂﻳﺎﺗﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﺮﺩ
ﺍﻟﻈﻨﻮﻥ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﻭ ّ َ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻨﻔﺲ ﻧﺒﺬﺕ ٔ َ ﺭﺏ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻭ ﺃﺧﺬﺕ ﻣﺎ ْ َ ﺍﻣﺮﺕ ﺑﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﺍّ
ﺍﻧﺎ ﺳﻤﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﮎ ﺃﺟﺒﻨﺎﮎ ﺑﻠﻮﺡ ﻻﺡ ﻣﻦ ﻳﮑﻮﻥ * ﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ّ ّ ﺗﻨﻮﺭﺕ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻓﻘﻪ ّ ُ ﻧﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺔ ﺍ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺍﺫﺍ ّ َ
ﺗﻤﺴﮑﺖ ﺑﺤﺒﻞ ﻋﻄﺎﺋﻰ ﻗﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻘﺒﻼ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻭ ّ َ
ﺍﻟﻴﮏ ﻭ ﺁﻣﻼ ﻗﺪﺭﺗﺔ ﻻٔﺻﻔﻴﺎﺋﮏ * ﺑﺪﺍﺋﻊ ﻓﻀﻠﮏ ﻭ ﺭﺍﺟﻴﴼ ﻣﺎ ّ َ ﺹ ٢٢٠ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺃﻣﺮﮎ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺴﻠﻄﺎﻧﮏ ّ
ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺜﻨﺎﺋﮏ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ * ﺃﻥ ّ َ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ ﺍﻧﮏ ﺣﺒﮏ ﻭ ﺛﺎﺑﺘﴼ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮﮎ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﮏ ّ ﻭ ﺭﺍﺳﺨﴼ ﻓﻰ ّ ﺭﺏ ﻻ ﺗﻤﻨﻌﻨﻰ ﻋﻦ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻮﺩﻭﺩ * ﺃﻯ ّ
ﻧﻴﺮ ﻇﻬﻮﺭﮎ ﺍّﻧﮏ ﺃﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﻋﻄﺎﺋﮏ ﻭ ﻻ ﻋﻦ ّ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ّ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﺑﻘﻮﻟﮏ ﮐﻦ ﻓﻴﮑﻮﻥ *
ﺫﮐﺮﻫﻢ ﻟﺪﻧﺎ ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﻬﻢ ﺍ ﺍﻟﻴﮏ ّ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻦ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ﻧﻮﺭﻫﻢ ﺑﻨﻮﺭ ﻓﻀﻠﻲ ّ ﺑﺸﺮﻫﻢ ﺑﻌﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ّ ﺑﺂﻳﺎﺗﻰ ﻭ ّ
ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﻓﺎﺯ ﺍﻟﮑﻠﻴﻢ ﺭﺣﻴﻖ ﺍﻟﻮﺻﺎﻝ ﻣﻦ ﮐﺄﺱ ﻋﻨﺎﻳﺔ ﺷﺮﺏ َ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ﻭ َ ِ َ
ﺭﺍﻳﺔ ﻧﺼﺒﺖ ُ ْ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻭ ُ ﺍّ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻗﺪ ُﻓﺘﺢ ُ
ﺍﻟﺴﺤﺎﺏ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﻤﺎ ﺃﺗﻰ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺭﺍﮐﺒﴼ ﻋﻠﻰ ّ ّ
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻰ ﺫﮐﺮ ﻣﻦ ﻣﺒﻴﻦ * ﮐﺬﻟﮏ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﺻﺮﻳﺮ ﻗﻠﻤﻲ ٔ ُ
ﻟﺪﻧﺎ ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺃﻗﺒﻞ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻦ ّ
ﺳﻴﺪ ﻳﺎ ﺃﺑﺎ ﺍﻟﻨﺒﺄ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﻳﺎ ّ ﺃﻫﻠﮏ ﻭ ﻣﻦ ﻣﻌﮏ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ
ﺍﻟﻘﻠﻢ ﺃﻣﺮﴽ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺃﺷﮑﺮ ﺍ َﺑﻤﺎ ﺃﻗﺒﻞ ﺍﻟﻴﮏ ُ ﻳﺬﮐﺮﮎ ﺑﺬﮐﺮ ﻳﮑﻮﻥ ﺑﺎﻗﻴﴼ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻭ ﺃﺭﺍﺩ ﺃﻥ ﺍﺳﻤﻲ ٔ َ
ﺹ ٢٢١ ﺭﺑﮏ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﺑﺒﻘﺎء ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ّ ﺍﻥ ّ
ﺍﻟﺸﮑﺮ ﻳﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟﻪ ٔ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﻟﮏ ّ ﻗﻞ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻳﺎ ٕ َ
ﻳﻘﺮﺑﻨﻰ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﺑﻤﺎ ﻫﺪﻳﺘﻨﻰ ﺍﻟﻰ ﺻﺮﺍﻃﮏ ﻭ ﺃﻧﺰﻟﺖ ﻟﻰ ﻣﺎ ّ َ
ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻳﺎ َ ﺍﻟﻴﮏ ّ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻟﻴﻘﺮﺑﻪ ُ ﺍﺫﮐﺮ ﻣﻦ ّ ﺳﻤﻲ ﺑﺰﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ِ ّ َ
ﺍﻻﻣﻄﺎﺭ * ﻭ ﺟﺮﻯ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﺨﺒﻴﺮ * ﻫﺬﺍ ﻳﻮﻡ ﻓﻴﻪ ﻧﺰﻟﺖ ٔ ﺍﻻﺷﺠﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﺩﻯ ﺍﻻﺧﻴﺎﺭ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺍﻻﻧﻬﺎﺭ ﻭ ﺃﺛﻤﺮﺕ ٔ ٔ
ﺍﻟﺪﻳﻦ * ﺍﻟﻌﺰﺓ ﻭ ﺍﻟﺠﺒﺮﻭﺕ ﻣﺎﻟﮏ ﻳﻮﻡ ّ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﻭ ّ
ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻨﻔﺲ ﻗﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺔ ﺃﻣﺮﻯ ﻭ ﻧﻄﻖ ﺑﺜﻨﺎﺋﻰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ ﺭﺑﮏ ﺑﻘﻮﺗﻰ ﻭ ُ ْ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻤﺎ ﻓﻴﻪ ﻣﻦ ﺃﻭﺍﻣﺮ ّ ّ ﺧﺬ ﮐﺘﺎﺑﻰ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺃﻗﻮﺍﻝ ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻳﺎ ٓ ّ ﻣﮑﺪﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻧﺮﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ّ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻳﻮﻡ ﺳﻴﺪ ﺃﻧﺎﻡ ّ ﺃﻳﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺳﻢ ّ ﺃﻭﻝ ّ
ﻧﺼﺮﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻓﺘﺤﻰ ﺑﺎﻫﺮ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﻮﻻﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ
ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻈﺎﻫﺮ ﮐﻠﻤﮥ ﺍﻭ
ﺑﺬﻟﺖ ﻭ ﺟﺮﺃﺕ ﻋﺰﺕ ّ ّ ﺗﻤﺴﮏ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻀﻌﻒ ﻭ ّ
ﺑﺨﻮﻑ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﮑﻪ ﺃﻣﺮ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺹ ٢٢٢
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻘﻄﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﺮﻳﮑﻬﺎﻯ
ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ّ ﺟﻞ ﺣﻖ ّ ﻗﻴﺎﻡ ﺣﺎﺋﻞ ﺷﺪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ
ﺟﻼﻟﻪ * ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ
ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺘﻮﺣﻴﺪ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ * ﻫﻴﮑﻞ ﻇﻬﻮﺭ
ﻣﻄﻠﻊ ﺃﺳﻤﺎء ﺣﺴﻨﻰ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﺍﻭﺳﺖ َ ْ ﻗﺎﺋﻤﻤﻘﺎﻡ ّ
ﻭ َﻣﺸﺮﻕ ﺻﻔﺎﺕ ﻋﻠﻴﺎ * ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺷﺒﻬﻰ ﻭ ﻣﺜﻠﻰ
ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺫﺍﺗﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﺸﺒﻪ ﻭ ﻳﺜﺒﺖ ُ ُ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻴﻒ َ ُ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻭ ﮐﻦ ﻓﮑﺮ ﻓﻴﻤﺎ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﮐﻴﻨﻮﻧﺘﻪ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺜﻞ * ّ ّ
ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ *
ﻻﺣﺪ ﻣﻦ ﺍﻻﻃﺒﺎء ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎء ﺍ﴾ ﴿ ﻗﺪ ﻧﺰﻝ ٔ ﴿ ﻫﻮ ﺍ ﺍﻻﻋﻠﻢ ﴾
ﺍﻻﻟﺒﺎ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻳﻨﻄﻖ ﺑﻤﺎ ﻳﮑﻮﻥ ُ َ ﻟﺴﺎﻥ ِ َ ِ ُ ﻏﻨﻴﺔ ٔ ّ
ﻗﻮﻡ ﻻ ﺗﺄﮐﻠﻮﺍ ّﺍﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﺠﻮﻉ ﻏﻴﺒﺔ ﺍﻻٔﻃﺒﺎ * ﻗﻞ ﻳﺎ ُ
ﺍﻟﺨﻼ ﺑﻬﺎ ﺍﻟﺮﻳﺎﺿﺔ ﻋﻠﻰ َ ُ ﺍﻟﻬﺠﻮﻉ * ِﻧﻌﻢ ّ ﺗﺸﺮﺑﻮﺍ ﺑﻌﺪ ُ ﻭﻻ َ َ
ﺗﺘﺮﮎ ﺩﺍﻫﻴﺔ ﺍﻻﻋﻀﺎء ﻭ ﻋﻨﺪ ﺍﻻﻣﺘﻼء ﺗﻘﻮﻯ ٔ ٌ ﺩﻫﻤﺎء * ﻻ َ ْ ُ ََْ ُ ُ ﺹ ٢٢٣
ﻭﺩﻋﻪ ﻋﻨﺪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺔ ِ ﺍﻟﻤﺰﺍﺝ ﺍﻟﻌﻼﺝ ﻋﻨﺪ ﺍﻻﺣﺘﻴﺎﺝ َ ْ ِ َ
ﻻ ُﺗﺒﺎﺷﺮ ِ ﺗﺰﺩﺭﺩ ّﺍﻻ ﺑﻌﺪ ﺃﻥ ﺍﻟﻐﺬﺍّ ﺍﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﻬﻀﻢ ﻭ ﻻ ْ َ ِ ْ
ﺃﻭﻻ ٔ ِ ﻋﺎﻟﺞ ِ ﺍﻟﻘﻀﻢ * ِ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﺎﻻﻏﺬﻳﺔ ﻭ ﻻ ﻳﮑﻤﻞ َ ْ ُ َ ِْ ﺍﻟﻌﻠﺔ ُ
ﺃﺭﺩﺕ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻔﺮﺩﺍﺕ ﺣﺼﻞ ﻟﮏ ﻣﺎ ﺍﻟﻰ ٔ َ ﺍﻻﺩﻭﻳﺔ * ٕﺍﻥ َ
ﺧﺬﻩ ﺗﻌﺪﻝ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺴﻼﻣﺔ ﻭ ُ ْ ﻻ َ ِ ْ ﺩﻉ ّ ﺍﻟﺪﻭﺍ ﻋﻨﺪ ّ ﺍﻟﻤﺮﮐﺒﺎﺕ * َ ِ
ﺍﻟﻀﺪﺍﻥ ﻋﻠﻰ ُ ِ ﺗﺨﻠﻄﻬﻤﺎ ﺍﻟﺨﻮﺍﻥ ﻻ ْ ِ ْ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﺤﺎﺟﺔ * ﺍﺫﺍ ﺍﺟﺘﻤﻊ ّ
ٍ ﺑﺎﻟﺮﻗﻴﻖ ﻗﺒﻞ ﺍﻟﻐﻠﻴﻆ ﺎﻗﻨﻊ َﻓ ْ َ ْ ﺃﻭﻻ ﺑﻮﺍﺣﺪ ﻣﻨﻬﻤﺎ * ﺑﺎﺩﺭ
ﺧﻄﺮ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﺩﺧﺎﻝ ّ ُ ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺎﺋﻊ ﻗﺒﻞ ﺍﻟﺠﺎﻣﺪ * ٕ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ َ ٌ
ﻓﺎﺑﺘﺪﻯ ﮐﻦ ﻣﻨﻪ ﻋﻠﻰ ﺣﺬﺭ * ﻭ ﺍﺫﺍ ﺷﺮﻋﺖ ﻓﻰ ٔ ﺍﻻﮐﻞ َ ْ َ ِ ﺍﻟﺜﺮﻯ ﺑﺎﺳﻤﻰ ٔ ﺭﺑﮏ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ّ ﺛﻢ ﺍﺧﺘﻢ ﺑﺎﺳﻢ ّ ﺍﻻﺑﻬﻰ ّ
ﺃﮐﻠﺖ ﻓﺎﻣﺶ ﻗﻠﻴﻼ ﻻﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ِ ﻭ ﺍﺫﺍ ﻋﺴﺮ ﺍﻟﻐﺬﺍء ﻭ ﻣﺎ َ ُ َ َ
ﺍﻟﻨﻬﻰ ﮐﺬﻟﮏ ﻳﺄﻣﺮﮎ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﻗﻀﻤﻪ ﻣﻨﻬﻰ ﻋﻨﻪ ﻋﻨﺪ ﺍﻭﻟﻰ َ ْ ُ ﺍﻧﻪ ﻟﻠﺒﺪﻥ ِﻣﺼﺒﺎﺡ ٔ ﺍﻟﺼﺒﺎﺡ ّ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺃﮐﻞ ﺍﻟﻘﻠﻴﻞ ﻓﻰ
ﺍﻻﻣﺮﺍﺽ ﺑﻠﻴﺔ ﺍﻟﻌﺎﺩﺓ ﻭ ﺍﺗﺮﮎ ﻟﻠﺒﺮﻳﺔ * ﻗﺎﺑﻞ ٔ ّ ﻓﺎﻧﻬﺎ ّ ﺍﻟﻤﻀﺮﺓ ّ َ ﺑﺎﻻﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﺼﻞ ﺍﻟﺨﻄﺎﺏ ٔ
ِ ِ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﺍﻟﺰﻡ ﮐﻞ ٔ ﺍﻟﻘﻨﺎﻋﺔ ﻓﻰ ّ َ ﺗﺴﻠﻢ ّ ُ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ﺑﻬﺎ َ ْ َ ُ ﺃﻥ َ ِ
ﻣﻦ ﺍﻟﮑﺴﺎﻟﺔ ﻭ ﺳﻮ ﺍﻟﺤﺎﻝ * ِ ﺍﻟﻐﻢ ﺍﻟﻬﻢ ﻭ ﺃﻥ ﺍﺟﺘﻨﺐ ّ ّ ﺹ ٢٢٤ ﻳﺤﺪﺕ ﺍﻟﻐﻴﻆ ﺑﻼء ﺃﺩﻫﻢ * ﻗﻞ ﺍﻟﺤﺴﺪ ﻳﺄﮐﻞ ﺍﻟﺠﺴﺪ ﻭ ُ ﺑﻬﻤﺎ َ ُ ُ ٌ ﺍﻟﮑﺒﺪ ِ ﺍﻻﺳﺪ * ﻳﺤﺮﻕ ﺃﻥ ﺍﺟﺘﻨﺒﻮﺍ ﻣﻨﻬﻤﺎ ﮐﻤﺎ ﺗﺠﺘﻨﺒﻮﻥ ﻣﻦ ٔ ِ ِ َ ﺗﻨﻘﻴﺔ ﺍﻟﻔﻀﻮﻝ ﻫﻰ ﺍﻟﻌﻤﺪﺓ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺼﻮﻝ ﺍﻟﻤﻌﺘﺪﻟﺔ ﻟﮑﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﺭﻧﺎ ﻭ ّ ﺃﮐﻠﻪ ﺗﻔﺎﻗﻢ ُ ْ ّ ﺳﻘﻤﻪ * ﻗﺪ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺠﺎﻭﺯ ْ ُ ُ
ﺍﻟﻤﺆﺛﺮ ﻋﻠﻰ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﺳﻤﻲ ﮐﻞ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ّ ّ ﺳﺒﺒﴼ ﻭ ﺃﻋﻄﻴﻨﺎﻩ ﺃﺛﺮﴽ ﺭﺑﮏ ﻫﻮ ﺍﻟﺤﺎﮐﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء * ﻗﻞ ﺑﻤﺎ ٔ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﺍﻥ ّ
ﻣﻘﺎﺩﻳﺮﻫﺎ ﺍﻻﺧﻼﻁ ﻋﻦ ﺍﻻﻋﺘﺪﺍﻝ ﻭ ﻻ ﺑﻴﻨﺎﻩ ﻻ ﻳﺘﺠﺎﻭﺯ ٔ ّ ُ
ﺍﻟﺴﺪﺱ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ * ﻳﺒﻘﻰ ٔ ﻋﻦ ٔ ﺍﻻﺻﻞ ﻋﻠﻰ ﺻﻔﺎﺋﻪ * ﻭ ّ
ﻳﺴﻠﻢ ﺍﻟﻔﺎﻋﻼﻥ ﻭ ﺍﻟﻤﻨﻔﻌﻼﻥ ﺍﻟﺴﺪﺱ ﻋﻠﻰ ﺣﺎﻟﻪ * ﻭ َ ْ َ ﻭ ﺳﺪﺱ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺘﮑﻼﻥ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ّ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺍ
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﻣﺜﻞ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻤﺴﺘﻌﺎﻥ * ﻣﺎ ﺟﺮﻯ ﺍﻟﻘﻠﻢ ٔ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ ﻟﻢ ﺑﺄﻥ ّﺍﻻ ﻟﺘﻌﻠﻢ ﺍﻟﻬﻢ ﻣﺎ ﺃﺧﺬ ﺟﻤﺎﻝ ِ َ ﻟﺤﺒﻰ ّ ّ ﺍﻳﺎﮎ ِ َ
ﺍﻻﻣﻢ * ﻭ ﺍﻟﺤﺰﻥ ﻟﻤﻦ ﻳﻔﻮﺕ ﻣﻨﻪ ﻋﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ٔ ﻳﺤﺰﻥ ّ َ َ
ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺷﺊ ﻭ ﻻ ﻳﻔﻮﺕ ﻋﻦ ﻗﺒﻀﺘﻪ ﻣﻦ ﻓﻰ ِ ﺭﺑﮏ ﻣﺎﻟﮏ ﻳﻮﻡ ﻳﺎ ﻃﺒﻴﺐ ﺃﻭﻻ ﺑﺬﮐﺮ ّ ﺍﺷﻒ ﺍﻟﻤﺮﺿﻰ
ﻗﺪﺭﻧﺎ ﺍﻟﻄﺒﻴﺐ ﻟﺼﺤﺔ ﺃﻣﺰﺟﺔ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ * ﻟﻌﻤﺮﻯ ّ ﺛﻢ ﺑﻤﺎ ّ ﺍﻟﺘﻨﺎﺩ *
ﺣﺒﻰ ﺷﺮﺏ ﺭﺟﺎء * ّ ﺧﻤﺮ ُ ّ ﺷﻔﺎء ﻭ َ َ ُ َ ﺍﻟﺬﻯ ِ َ ﻧﻔﺴﻪ ﺭﺣﻤﺔ ﻭ َ ٌ ﻟﻘﺎءﻩ ِ ٌ ُ ﺹ ٢٢٥
ﺗﻤﺴﮑﻮﺍ ﺑﻪ ﻻﺳﺘﻘﺎﻣﺔ ِ ﻣﺆﻳﺪ ﻣﻦ ﺍ ﻗﻞ ﺍﻧﻪ ّ ٌ ﺍﻟﻤﺰﺍﺝ ٕ ّ ّ
ﺃﺷﺮﻑ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ِ ﺍﻟﺴﺒﺐ ﻟﻠﻌﻼﺝ * ﻗﻞ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻌﻠﻢ ْ ُ ﺍﻧﻪ ّ ﮐﻠﻬﺎ ﺍﻻﻣﻢ ﺍﻟﺮﻣﻢ ِﻟﺤﻔﻆ ﺃﺟﺴﺎﺩ ٔ ٔ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻣﻦ ﺍ ﻣﺤﻴﻰ ّ
ﻟﮑﻦ ﺍﻟﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻗﺪﻣﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻭ ِ ﻭ ُ َ
ﺗﻘﻮﻡ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﺗﻰ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ
ﺍﺳﻤﮏ ِﺷﻔﺎﺋﻰ ﻭ ﺫﮐﺮﮎ ﺩﻭﺍﺋﻰ ﻭ ﻗﺮﺑﮏ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﺒﮏ
ﺍﻻﺧﺮﺓ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ٓ ﻣﺆﻧﺴﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﻃﺒﻴﺒﻰ ﻭ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻓﻰ ّ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻌﻄﻲ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻭ ّ
ﺃﺣﺒﺎ ﺭﺍ ﻣﻦ ِﻗﺒﻞ ﺍ ﺗﮑﺒﻴﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ * ﺑﮕﻮ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺩﻭ ﺃﻣﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ * ﻳﮑﻰ ﺣﮑﻤﺖ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ * ﻫﺮ ﺭﺑﮑﻢ ّ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ * ﻭ ﺛﺎﻧﻰ ﺍﻻﺳﺘﻘﺎﻣﺔ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮ ّ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻭ ﺃﻣﺮ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺍﺯ ﺃﻫﻞ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﺑﻘﺎ
ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ
ﮐﻞ ﻣﺒﺘﻼ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ * ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ ّ
ﺃﺣﺪﻳﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻪ ﺗﺎ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﻳﻌﮥ ّ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻧﻔﺲ ﺫﺍﮐﺮ ّ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ َ َ
ﺹ ٢٢٦ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺷﺄﻥ ﻧﺴﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺃﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ّ ﻭ ﺍﮔﺮ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻻ ﺗﺨﻮﻓﻬﻢ ﺳﻄﻮﺓ ّ ّ
ﺍﻻﻓﺎﻕ * ﻇﻠﻤﻮﺍ ﻭ ﻧﻴﺮ ٓ ُ ّ ﻳﻄﻴﺮﻥ ﺑﺄﺟﻨﺤﺔ ﺍﻻﺷﺘﻴﺎﻕ ﺍﻟﻰ ّ ﮐﻞ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺣﻖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻡ * ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺍﻣﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﺍﮐﺮﻳﻦ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ * ﺩﺭ ﺃﺭﺽ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺬﮐﺮ ّ
ﻻﻣﺮ ﺍ ﻭﺍﺟﺐ ﮐﻞ ﺣﻔﻆ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﺧﻮﺍﻥ ٔ ﻟﺬﺍ ﺑﺮ ّ
ﺃﺣﺒﺎء ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﺍﮔﺮ ّ ﻣﺰﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺃﮐﺜﺮ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﺮﺩﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ
ﺑﻮﺩﻧﺪ * ﻃﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﻳﻌﮥ ﺃﺑﺪﻳﻪ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺑﺎﻗﻴﻪ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﻴﺎﺓ ّ ﺭﺑﮏ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﺃﻋﻈﻢ ٔ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻋﻨﺪ ّ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ * ﻭ ّ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ *
ﺹ ٢٢٧
ﺑﺴﻢ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺬﮐﺮﻩ ﺗﺤﻴﻰ ﻗﻠﻮﺏ
ﺍﻟﻤﻼ ٔ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺃﻫﻞ
ﮐﻴﻒ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺸﻬﺪ ﻭ ﺗﺮﻯ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ّ ّ َ
ﺍﻟﺨﻀﻮﻉ ﺃﺭﺩﺕ ّﺍﻻ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﺎ ﺍﺑﺘﻠﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺑﻌﺪ ّ َ ُ ْ ُِ ُ
ﺍﻟﺬﻯ ﻓﺘﺤﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺃﺭﺿﮏ ﻟﺪﻯ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﮏ ّ
ﺩﻋﻮﺗﻬﻢ ّﺍﻻ ﻭ ﺳﻤﺎﺋﮏ * ﻭ ﻣﺎ ﺃﻣﺮﺗﻬﻢ ّﺍﻻ ﺑﻤﺎ ﺃﻣﺮﺗﻨﻰ ﻭ ﻣﺎ ُ
ﺃﺳﺘﻌﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ ﻋﺰﺗﮏ ﻣﺎ ﺃﺭﺩﺕ ﺃﻥ ْ َ ُ ﺑﻤﺎ ﺑ َ ﻌﺜﺘﻨﻰ ﺑﻪ * ﻓﻮ ّ ﺃﻓﺘﺨﺮ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺩﺕ ﺃﻥ ﺍﻟﺸﺌﻮﻥ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺸﺄﻥ ﻣﻦ ّ َ ُ
ﻻﻧﻰ ﻻ ﺃﺟﺪ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻟﻨﻔﺴﻰ ﺃﻋﻄﻴﺘﻨﻰ ﺑﺠﻮﺩﮎ ﻭ ﺍﻓﻀﺎﻟﮏ ٔ ّ َ
ﻇﻬﻮﺭﴽ ﺗﻠﻘﺎء ﻇﻬﻮﺭﮎ ﻭ ﻻ ﺃﻣﺮﴽ ّﺍﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻧﮏ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﮏ ﮐﻨﺖ ﺗﺮﺍﺑﴼ ﺗﻘﻊ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﻧﻄﻖ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻳﺎ ﻟﻴﺖ ﺑﻞ ﻓﻰ ّ ُ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﺃﺣﺒﺎﺋﮏ ﻭ ّ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ﻣﻦ ّ
ﻟﻴﺴﻤﻊ ﻣﻦ ﺃﺻﻔﻴﺎﺋﮏ * ﻟﻮ ﺍﺫﻥ ﺍﻟﻰ ﺃﺭﮐﺎﻧﻰ َ ﻳﺘﻮﺟﻪ ﺫﻭ ُ ُ ّ
ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﺮﻭﻗﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﺭﺣﻰ
ﺣﻼﻭﺓ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺫﺍﻗﻮﺍ ﻣﻨﻰ ﻣﺎ ﺗﻔﺮﺡ ﺑﻪ ﻗﻠﻮﺏ ّ ﻳﺎ ﻟﻴﺖ ﻳﻈﻬﺮ ّ َ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻰ ﻳﺼﻌﺪ ِﺑﻨﺪﺍﺋﻰ ﺭﺑﻰ ﺍﻟﻌﻠﻰ ٔ ٌ ُ ﺫﮐﺮ ّ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ َ ّ
ﺹ ٢٢٨ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺃﻣﺮﮎ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﺮﻓﺎﻧﮏ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪﮎ
ﻗﻠﺖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻭ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء * ﻭﺍﻥ ُ ُ ُ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻣﺎ ﺃﻣﺮﮎ ّ ﺃﺭﺩﺕ ﺑﺬﻟﮏ ّﺍﻻ َ ُ
ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ﻣﻘﺮ ﻟﻴﺘﻮﺟﻬﻦ ّ ﺍﻟﮑﻞ ﺍﻟﻰ ّ ﺃﻇﻬﺮﺗﻨﻰ ﻭ ﺑﻌﺜﺘﻨﻰ ِ ّ
ﻋﺰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ * ﻭ ﺃﻧﺖ ﺗﻌﻠﻢ ﻳﺎ ّ ﻭ ﻣﻘﻌﺪ ّ َ
ﺣﺒﮏ ﻭ ﺭﺿﺎﮎ ﻭ ﻳﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻪ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩ ّﺍﻻ ّ َ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﺒﻬﺎء ّ َ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﺗﻄﻬﺮ ﻗﻠﻮﺏ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻣﻦ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ّ ﺃﻥ ّ َ ُ
ﻭ ُ ﻟﻴﺘﺤﺪﻭﺍ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﮎ ﻭ ﻳﺠﺘﻤﻌﻮﺍ ﺗﺒﻠﻐﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﻣﺪﻳﻨﺔ ﺍﻟﺒﻘﺎء ّ ﻋﺰﺗﮏ ﻳﺎ ﻣﺤﺒﻮﺑﻰ ﻟﻮ ُ ﺗﻌﺬﺑﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺷﺮﻳﻌﺔ ﺭﺿﺎﺋﮏ * ﻓﻮ ّ
ﻳﺤﺪﺙ ﻓﻰ ّ ﻻﺣﺐ ﻋﻨﺪﻯ ﺑﺎﻥ َ ُ َ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﺑﺒﻼ ﺟﺪﻳﺪ ٔ َ
ﻳﺘﻔﺮﻕ ﺑﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻬﻢ ﺃﺣﺒﺎﺋﮏ ﻣﺎ ﻳﮑﺪﺭ ﺑﻪ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ ﻭ ﺑﻴﻦ ّ ّ ُ
ﺍﻟﺬﻯ ﻻ ﻳﻘﻮﻡ ﻻﺗﺤﺎﺩﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮﮎ ّ ﻻﻧﮏ ﻣﺎ ﺑﻌﺜﺘﻨﻰ ّﺍﻻ ّ ّٔ
ِ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﮎ ﻣﻌﻪ ﺧﻠﻖ ﺳﻤﺎﺋﮏ ﻭ ﺃﺭﺿﮏ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺿﻬﻢ ّ
ِ ﺗﻮﺟﻬﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺷﻄﺮ ﻭ ﻋﺰ ﮐﺒﺮﻳﺎﺋﮏ ﻭ ّ ﺍﻗﺒﺎﻟﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺍﻓﻖ ّ
ﺍﻟﺨﻔﻴﺔ ﺭﺿﺎﺋﮏ * ﺍﺫﴽ ﻓﺎﻧﺰﻝ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ ﺳﺤﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ّ ﺍﻟﺒﺸﺮﻳﺔ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ ﻭ ﻋﻦ ﺣﺪﻭﺩﺍﺕ ﻳﻄﻬﺮﻫﻢ ﻋﻦ ٔ ّ ﻣﺎ ُ ُ
ﺍﻟﺘﻘﺪﻳﺲ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻟﻴﺠﺪﻥ ﻣﻨﻬﻢ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻤﻼٔ ٔ ُ ِ َ ّ ﺭﻭﺍﺋﺢ ّ َ
ﺹ ٢٢٩ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﺘﻮﺣﻴﺪ ّ ﺃﻳﺪﻫﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻋﻠﻰ ّ ﺛﻢ ّ ﻭ ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ * ﺃﺭﺩﺗﻪ ﻭ ﻫﻮ ﺃﻥ ﻻ ﻳﻨﻈﺮ ﺃﺣﺪ ﺃﺣﺪﴽ ّﺍﻻ ﻭ ﻗﺪ ﻳﻨﻈﺮ ﻓﻴﻪ َ
ﺃﺧﺬﺕ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ّ ﺗﺠﻠﻴﺖ ﻟﻪ ﺑﻪ ﻟﻬﺬﺍ ّ ﺍﻟﺘﺠﻠﻲ ّ ّ َ ﺍﻟﺬﻯ ّ َ َ ﺍﻻﮐﻮﺍﻥ * ﻭ ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻋﻤﻦ ﻓﻰ ٔ ﺫﺭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ّ ﻋﻬﺪﻩ ﻓﻰ ّ
ﺍﻻﮐﺒﺮ ﺍﻟﺸﺄﻥ ٔ ﺍﻻﻋﺰ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻫﺬﺍ ّ ﻧﺎﻇﺮﴽ ﺍﻟﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ٔ ّ ﻟﻠﺬﻳﻦ ﻓﺎﺯﻭﺍ ﺍﻻﺳﻨﻰ ﻟﻦ ﻳﺴﺘﮑﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺪ * ﻃﻮﺑﻰ ّ ٔ َِ
ﺍﻟﺮﻳﺤﺎﻥ * ﻭ ﻫﺬﺍ ﺑﺎﻟﺮﻭﺡ ﻭ ﺍﻧﻬﻢ ﻳﻌﺎﺷﺮﻭﻥ ﻣﻌﻬﻢ ّ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ّ
ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻟﻠﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﻢ ﺗﺰﻝ ﺍﻟﺘﻮﺣﻴﺪ ّ ﺃﺣﺒﺒﺘﻪ ﻭ ﻣﻦ َ
ﺑﺮﻳﺘﮏ * ﺍﺫﴽ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﻘﺮﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻭ ﺍﻟﻤ
ﺍﻟﺤﺐ ﻭ ﺍﻟﻮﺩﺍﺩ ﺑﻴﻦ ﺷﺮﻳﻌﺔ ﺷﺮﻋﺖ ﺑﺎﺳﻤﮏ ّ َ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﻨﻪ َ َ ّ
ﮐﻞ ﻣﺘﺤﺪﻳﻦ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺑﺎﻥ ُ ِ َ ﺃﺣﺒﺎﺋﻰ ﻣﺎ ﻳﺠﻌﻠﻬﻢ ﺗﺤﺪﺙ ﺑﻴﻦ ّ
ﺍﻟﺸﺌﻮﻥ ِ ﺑﺮﻳﺘﮏ ﻟﺘﻈﻬﺮ ﻣﻨﻬﻢ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪﮎ ﺑﻴﻦ ّ ّ َ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﺘﻔﺮﻳﺪ ﻓﻰ ﻣﻤﻠﮑﺘﮏ * ﻭ ّ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ّ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺣﻖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺍﻳﻦ ﺭﺯﺍﻳﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﺗﺮﻩ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﻪ ﺍﻧﮑﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ﺑﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺹ ٢٣٠ ﻏﻴﺮﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﺤﻮ ﺃﺛﻨﻴﻨﻴﺖ ﻭ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﻮﺩ ّﺍﻻ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ّ
ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ * ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺼﻴﺮ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺃﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺃﻣﻮﺭ ﻧﻘﺼﻰ
ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻋﻈﻤﺖ
ﺷﺄﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻭ * ﻣﺜﻼ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺧﺎﺿﻊ ﺷﻮﺩ
ﺑﺤﻖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺧﻀﻮﻉ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ّ
ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻤﺜﻞ ﺍﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ
ﺑﻌﻠﻮ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺑﺼﻴﺮ ّ ﺿﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺰﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ّ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺨﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ
ﺑﺤﻖ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭ ّ
ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ * ﻗﺴﻢ ﺑﺎﺳﻢ ﺃﻋﻈﻢ ﻧﻌﻮﺫ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺫﻟﮏ ﻳﺎ ﺍ ﻭﻟﻰ ٔ
ﻋﺮﺿﻴﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﺪ * ﺃﻳﺎﻡ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺸﺌﻮﻧﺎﺕ ّ ﺣﻴﻒ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻠﻮﮎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮕﺪﻳﮕﺮ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ * ﺧﺎﻟﺼﴼ ﻟﻮﺟﻪ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﺣﺠﺒﺎﺕ ّ
ﺃﺣﺪﻳﻪ ﻣﺤﺘﺮﻕ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﻩ ﻧﺎﺿﺮﮤ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮﻩ ّ ﺹ ٢٣١
ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﮐﻨﻴﺪ * ﮐﻞ ﺳﺠﺎﻳﺎﻯ ّ
ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﺃﺑﺪﴽ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺷﺒﻰ ﺃﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻏﻼﻡ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺍﺳﺖ ﺣﻴﻒ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺎﺭ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﮥ ّ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻧﺸﻮﻳﺪ * ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﻟﻴﻠﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﻣﺘﺤﺪ ﺍﻻﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ّ ﮐﻞ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ّ ﻟﻴﻠﺔ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺃﺧﻼﻕ ﺣﺴﻨﮥ ﻣﻤﺪﻭﺣﻪ ُ َ ّ
ﻫﻤﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﺮﻗﺎﺏ ﻓﻨﺎ ﺑﺸﺮﻳﻌﮥ ﺑﻘﺎ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﮥ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ
ﺃﻭﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎﺋﻴﺪ ّ ﺁﺛﺎﺭ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻭﻝ ﻃﺎﺋﻔﻴﻦ * ﻓﻮ ّ ﺃﻭﻝ ﺳﺎﺟﺪﻳﻦ ﻭ ّ ﺃﻭﻝ ﻋﺎﺑﺪﻳﻦ ﻭ ّ ﻭ ّ
ﺃﻧﻄﻘﻨﻰ ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﮐﻪ ﺃﺳﻤﺎء ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺃﻋﻠﻰ ﻣﺸﻬﻮﺭ
ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ * ﮔﻤﺎﻥ ﻣﮑﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻋﻠﻮ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻣﻦ ّ ﺭﺑﮑﻢ ﻭﻫﻢ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻟﻴﺖ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﺮﻭﻥ ﻣﺎ َﻳﺮﻯ ّ
ﺳﻤﻮ ﻣﻘﺎﻣﮑﻢ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ﺑﺄﻥ ﺷﺄﻧﮑﻢ ﻭ ﻋﻈﻤﺔ ﻗﺪﺭﮐﻢ ﻭ ّ
ﻋﻤﺎ ُ ِ ﻗﺪﺭ ﻟﮑﻢ * ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﻻ ﺗﻤﻨﻌﮑﻢ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻭ ﺃﻫﻮﺍﺅﮐﻢ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺃﻟﻔﺖ ﻭ ﺹ ٢٣٢ ﻋﻠﻢ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﺍﺯ ّ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺷﻤﺎ َ َ ِ
ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﺷﺮﮎ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﮔﺮﺩﺩ * ﻭ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺍﻻﻣﺮ ﻳﻔﻌﻞ ﺩﺭ ﺃﻣﻮﺭ ﺣﺴﻨﻪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺭﺿﺎ * ﻟﻪ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻭ ٔ
ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ﻳﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﻭ ّ
ﺑﺴﻤﻪ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء
ﺗﻤﺴﮏ ﻫﺬﺍ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ﺍﻟﻰ ﻣﻦ ّ
ﻳﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺍﻻﮐﺒﺮ ﻭ ﻟﻌﻠﻪ ُﻳﺤﺮﻕ ﺑﺎﻟﻌﻠﻮﻡ * ّ ﺍﻟﺤﺠﺎﺏ ٔ ّ َ
ﻳﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻨﺼﻔﻴﻦ * ﻟﻮ ﺗﺴﻤﻊ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﻭ ُ ﻣﺎﻟﮏ َ َ
ﺘﺠﺬﺑﮏ ﻋﻠﻰ ﺗﻐﻦ ﻋﻠﻰ ﺃﻓﻨﺎﻥ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ َﻟ ﺍﻟﻮﺭﻗﺎء ّ ﺍﻟﺘﻰ ُ َ ُ
ﺷﺄﻥ ﺃﻧﺼﻒ ﻳﺎ ﻋﺒﺪ ﻧﻔﺴﮏ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ُ ْ ﺗﺠﺪ َ ﺗﺒﻴﻦ ﻭ ﻻ ﻫﻞ ﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﺎﻋﻞ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﺃﻭ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ َ ْ
ﺍﻟﺼﺎﻣﺘﻴﻦ * ﻟﻮ ﺗﻘﻮﻝ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻣﺎ ﺃﻧﺼﻔﺖ ﺗﮑﻦ ﻣﻦ ّ
ﺭﺑﮏ ﮐﻞ ﻓﻰ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ّ ﺍﻟﺬﺭﺍﺕ ﻭ ﻋﻦ ﻭﺭﺍﺋﻬﺎ ّ ّ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ ﻗﺪ ّ ﺍﻟﺼﺎﺩﻕ ٔ ﺍﻟﻤﺘﮑﻠﻢ ّ ﺍﻻﻣﻴﻦ * ﻭ ﻟﻮ ﺗﻘﻮﻝ ّ ﻓﺰﻉ ﺃﻇﻬﺮﻧﻰ ﺑﺎﻻﻳﺎﺕ ّ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻭ ﺃﺭﺳﻠﻨﻰ ﻭ ﺃﻧﻄﻘﻨﻰ ٓ ﺍﻟﺘﻰ َ ِ َ ّ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺍﻻ ﻣﻦ ﺃﺧﺬﺗﻪ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻋﻨﻬﺎ ﻣﻦ ﻓﻰ
ﺹ ٢٣٣ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻫﻞ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ّ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻮﺣﻲ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ّ ُ
ﻋﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﻳﻤﻨﻌﻪ ﻳﻘﺪﺭ ﺃﻥ ﺃﻣﺮ ﻭ ﻫﻞ ٌ َ ﻳﻘﻮﻡ ﻣﻊ ﺃﻣﺮﻩ ٌ ﺃﺣﺪ ّ ُ
ﺍﻟﺘﻮﺭﺍﺓ ﻻ ﻭ ﻧﻔﺴﻪ ﻟﻮ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ّ ﻓﮑﺮ ﻓﻰ ﻣﻼٔ ّ ﻟﻢ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ٕﺍﺫ ﺃﺗﻰ ﺍﻻﻳﺎﺕ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﻣﺒﻴﻦ * ﻣﻄﻠﻊ ٓ ُ ِ َ
ﺃﻭﻝ ﻳﻮﻡ ﻧﻄﻖ ﺑﺎﺳﻢ ﺭﺑﮏ َ َ ﻟﻘﺘﻠﻪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻓﻰ ّ ﻟﻮ ﻻ ﺣﻔﻆ ّ
ﻟﻢ ﺍﻋﺘﺮﺿﻮﺍ ﺍﺫ ﺭﺑﻪ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ّ ّ ﺛﻢ ﻣﻼ ﺍﻻﻧﺠﻴﻞ ِ َ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻦ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﺤﺠﺎﺯ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺑﻬﺎ ﺃﺷﺮﻗﺖ ﺷﻤﺲ ٔ
ﺃﺿﺎءﺕ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﮐﻢ ﻣﻦ ﻋﺎﻟﻢ ُﻣﻨﻊ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﻌﻠﻮﻡ * ﻭ ﮐﻢ
ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﮐﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻮﻗﻨﻴﻦ * ﻣﻦ ﺟﺎﻫﻞ ﻓﺎﺯ ﺑﺄﺻﻞ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ * ّ
ﺍﻻﻏﻨﺎﻡ ﻭ ﺃﻋﺮﺽ ﻋﻨﻪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء * ﮐﺬﻟﮏ ﻗﺪ ﺁﻣﻦ ﺑﻪ ﺭﺍﻋﻰ ٔ
ﺛﻢ ﺍﻧﻈﺮ ٕﺍﺫ ﺃﺗﻰ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ُﻗﻀﻰ ٔ ﺍﻟﺴﺎﻣﻌﻴﻦ * ّ ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ّ َ
ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﺃﻓﺘﻰ ﻋﻠﻰ ﻗﺘﻠﻪ ﺃﻋﻠﻢ ﻋﻠﻤﺎء ﺍﻟﻌﺼﺮ ﻭ ﺁﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ُ ﻳﻨﺒﺌﮏ ﻣﻦ ﺃﺭﺳﻠﻪ ﺍ ﺑﺄﻣﺮﻩ ﺍﺻﻄﺎﺩ ﺍﻟﺤﻮﺕ * ﮐﺬﻟﮏ ّ
ﺍﻟﻤﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﺎﺯ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻋﺮﻑ ﺍﻥ ﺍﻟﻤﺒﺮﻡ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦ * ٕ ﻣﻦ َ َ َ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ َ ْ َ ِ َ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺒﻠﻴﻦ * ﻻ ﺗﮑﻦ ﻣﻦ ّ
ﺑﺎﻟﺮﺣﻤﻦ ﺃﺭﺳﻞ َ َ َ ﻓﻠﻤﺎ َ َ ﻣﻄﻠﻊ ﺃﻣﺮﻩ ﺑﺎﻟﺒﺮﻫﺎﻥ ﮐﻔﺮﻭﺍ ّ ﺭﺑﻨﺎ ّ ﺍ
ﺍﻻﻣﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺫ ﻳﻨﺼﺤﮏ ﻗﻠﻢ ٔ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﻌﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻗﺘﻠﻪ * ﮐﺬﻟﮏ َ ُ ﺹ ٢٣٤ ﻧﺬﮐﺮﮎ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﻭ ﻧﻠﻘﻰ ﺍﻧﺎ ّ ﺟﻌﻠﻪ ﺍ ﻏﻨﻴّﴼ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺫﮐﺮﮎ ﻓﻰ ﺃﻟﻮﺍﺡ ّ ﻳﺜﺒﺖ ﺑﻪ ُ ﻋﻠﻴﮏ ﻣﺎ َ ْ ُ ُ
ِ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ ﺛﻢ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * َﺩﻉ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﺎﺳﻢ ّ ّ ﺷﺌﻮﻧﺎﺗﻬﺎ ّ َ
ﮐﻨﺖ ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ﺗﺎ ﻗﺪ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺷﺮﻕ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ٔ ُ
ﮐﻨﺖ ﺻﺎﻣﺘﴼ ﺃﻧﻄﻘﻨﻰ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻮﺣﻰ ﻭ ﻫﺰﺗﻨﻰ ُ ُ ﺭﺍﻗﺪﴽ ّ
ﺃﻇﻬﺮﺕ ﻧﻔﺴﻰ ﻗﺪ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻟﻮ ﻻ ﺃﻣﺮﻩ ﻣﺎ ّ ُ
ﻣﺸﻴﺘﻰ ﻭ ﺃﻗﺎﻣﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮ ﺑﻪ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻰ َ ْ ﻣﺸﻴﺘﻪ ّ ﺃﺣﺎﻃﺖ ّ ُ ّ ﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻟﻠﻤﻠﻮﮎ ِ ﺑﺎﻥ ﻟﺘﻮﻗﻦ ّ َ ﺳﻬﺎﻡ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ * ﺍﻗﺮﺃ ﻣﺎ
ﺑﺎﻧﻪ ﺍﻟﻤﻤﻠﻮﮎ ﻳﻨﻄﻖ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﻠﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ * ﻭ َ ﺗﺸﻬﺪ ّ ﺍﻟﺴﺠﻦ ﺩﻋﺎ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﻪ ﺍﻟﺒﻼء ﻋﻦ ﺫﮐﺮ ﻣﺎﻟﮏ ٔ ﺍﻻﺳﻤﺎء * ﻓﻰ ّ ﺧﻮﻓﺘﻪ ﺳﻄﻮﺓ ﺍﻟﻈﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺍﺳﺘﻤﻊ ّ ﺍﻟﮑﻞ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻭ ﻣﺎ ّ
ﻣﺎ ﻳﻨﺎﺩﻳﮏ ﺑﻪ ﺍﻻﻳﺎﺕ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﮑﻴﻢ * ﻗﻢ ﻣﻄﻠﻊ ٓ ُ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺿﻮﺍ ﻗﻮﺗﻪ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ّ ﻋﻠﻰ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﺑﺤﻮﻝ ﺍ ﻭ ّ
ﺍﻟﻨﺒﺄ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺫ ﺃﺗﻰ ﺑﻬﺬﺍ
ﻻﺭﺽ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺑﻴﻦ ﺍ ٔ ﺍﻻﻗﻼﻡ ﻗﺪ ﻳﻨﻄﻖ ﺍﻟﻘﻠﻢ ٔ ﺃﻋﻨﺔ ٔ ﺧﺬﻭﺍ ّ
ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﮑﺒﺮﻳﺎء ﺍﺻﻤﺘﻮﺍ ِﻟﺘﺴﻤﻌﻮﺍ ﻣﺎ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﺑﻪ ُ ﺍﻟﺴﻤﺎء ّ ﻭ ّ ﺛﻢ ْ ُ ﺗﺪﺣﻀﻮﺍ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻗﻞ ﺧﺎﻓﻮﺍ ﺍ ﻭ ﻻ ُ ْ
ﺹ ٢٣٥
ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ﻻ ﻣﻦ َ ْ ﺍﺗﺒﻌﻮﺍ َ ْ ﺍﻟﺤﻖ ﺑﻤﺎ ﻋﻨﺪﮐﻢ ّ ّ ﺷﻬﺪﺕ ﻟﻪ ٔ ُ
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﮐﻢ ﺑﻞ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺮﻳﺒﻴﻦ * ﻻ ﻳﻨﻔﻌﮑﻢ ُ ّ َ
ﻤﺘﻔﺮﺳﻴﻦ *ﻗﻞ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ﻣﺎ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻟﻮ ﮐﻨﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ُ ِ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍ ﻗﺪ ﺃﺗﻰ ﺍﻟﻤﻮﻋﻮﺩ ّ ﻭﻋﺪﺗﻢ ﺑﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ * ّ ﺍﻧﻪ ﻇﻬﺮ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﺗﺘﺒﻌﻮﺍ ّ ﮐﻞ ﻣﺸﺮﮎ ﺃﺛﻴﻢ * ّ ﻭﻻ ّ
ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﻻ ﻳﻨﮑﺮﻩ ّﺍﻻ ﻣﻦ ﻏﺸﺘﻪ ﺃﺣﺠﺎﺏ ٔ
ﻓﺮﺕ ﺍﻟﻤﺪﺣﻀﻴﻦ * ﻗﻞ ﻗﺪ ﻇﻬﺮﺕ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺑﻬﺎ ّ َ
ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺧﺒﺮﻧﺎﮐﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ّ ﻧﻘﺒﺎﺅﮐﻢ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﺅﮐﻢ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻋﺮﺽ ﺍﻥ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻣﻦ ﺷﻬﺪ ﻟﻠﻤﻌﻠﻮﻡ ﻭ ّ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ّ ِ َ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ * ﻻ َ ْ ُ ُ ﺍﺳﻢ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻟﻮ ﻳﺄﺗﻰ ﺑﻌﻠﻮﻡ ٔ ّ ﻳﺼﺪﻕ ﻋﻠﻴﻪ ُ
ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻑ * ﻭ ﺍﻟﻔﺎﺿﻞ ﻣﻦ ﺃﻗﺒﻞ ﺍﻟﻰ ﻋﺮﻑ َ ﻭ ﺍﻟﻌﺎﺭﻑ ﻣﻦ َ َ ﺍﺷﺮﺑﻮﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻇﻬﺮ ﺑﺄﻣﺮ ﺑﺪﻳﻊ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ْ َ
ﺧﺘﻤﻪ ﺑﺄﻳﺪﻯ ﺍﻻﻗﺘﺪﺍﺭ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﮑﮑﻨﺎ ﺍﻟﺮﺣﻴﻖ ﺍﻟﻤﺨﺘﻮﻡ ّ َ َ ﻟﻌﻠﮑﻢ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺼﺤﻨﺎﮐﻢ ّ ّ ّ
ﺗﮑﻮﻧﻦ ﺗﺘﻮﺟﻬﻮﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻭ ﺗﺪﻋﻮﻥ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ََ ُ ّ ّ
ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻮﻗﻨﻴﻦ *
ﺑﻠﺴﺎﻥ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﻤﻴﺺ ﺹ ٢٣٦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﮑﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ * ّ ﺩﺭ ﺍﺯﻣﻨﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﻭﺭﻯ
ﻣﻴﺠﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ *
ﺗﻔﮑﺮ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺱ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺃﻣﺮ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮﻳﻌﮥ ﺑﺎﻗﻴﮥ
ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺍﻭﻫﺎﻡ
ﻋﺰ ﺃﻳﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ ﺃﻧﺎﻣﺮﺍ ﺩﺭ ّ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ّ
ﺃﻳﺎﻡ ﺣﻖ ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ّ
ﺑﺎﻧﭽﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻧﻪ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﻧﺎﺱ
ﺗﻬﻮﻯ ﺃﻓﮑﻠﻤﺎ ﺟﺎﮐﻢ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﴿ ٌ ّ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻤﺎ ﻻ َ ْ َ
ﮐﺬﺑﺘﻢ ﻭ ﻓﺮﻳﻘﴼ ﺗﻘﺘﻠﻮﻥ ﴾ ﺍﺳﺘﮑﺒﺮﺗﻢ ﻓﻔﺮﻳﻘﴼ ّ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ٕ َ ْ ُ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺄﻭﻫﺎﻡ ﻧﺎﺱ ﺩﺭ ﺍﺯﻣﻨﮥ ﺧﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻣﺎﺿﻴﻪ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ
ﺃﻳﺎﻡ ﺑﺬﮐﺮ ﺣﻖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩ ﻣﻊ ﺍﻧﮑﻪ ﮐﻞ ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﻭ ّ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺁﻳﺎﺕ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ ّ ﺹ ٢٣٧
ﻣﻄﻠﻌﻨﺪ * ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺑﺮ ﺑﻌﻀﻰ ّ
ﻣﺜﻼ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺴﻴﺢ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﻣﻊ ﺍﻧﮑﻪ ً
ﺣﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺃﻋﻠﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ * ﻭ ّ
ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻋﺼﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻗﻴﺎﻓﺎ ﮐﻪ ﺃﻗﻀﻰ ﺍﻟﻘﻀﺎﺓ ﺑﻮﺩ
ﺣﮑﻢ ﺑﺮ ﮐﻔﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﻗﺘﻞ ﺩﺍﺩﻧﺪ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ
ﻣﮑﻪ ﻭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻓﺪﺍﻩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ّ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺮ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ّ
ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺃﺑﺪﴽ ﺃﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻧﺪ * ﺗﻔﮑﺮ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﻼﻝ ﺣﺒﺸﻰ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﮥ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻗﺪﺭﻯ ّ
ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﻤﺎء ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺭﺗﻘﺎ ﻧﻤﻮﺩ * ﻭ ﻋﺒﺪ ﺍ
ﺍﺑﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﺑﻮﺩ ﺑﻨﻔﺎﻕ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ * ﺭﺍﻋﻰ ﻏﻨﻢ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ َ ْ ﺑﻤﻘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻤﺎﻟﮏ ﺍﻣﻢ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ِﺣﮑﻢ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ
ﻳﺼﻴﺮ ﺃﻋﻼ ﮐﻢ ﺃﺳﻔﻠﮑﻢ ﻭ ﺃﺳﻔﻠﮑﻢ ﺣﺘﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ّ َ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺃﻋﻼ ﮐﻢ * ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﻳﻨﻔﻘﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﮐﺘﺐ ّ
ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺍﺻﻔﻴﺎء ﺑﻮﺩﻩ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺍﻣﺮ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﺹ ٢٣٨ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ * ﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻮﺡ ﻭ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ *
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻧﺴﺎﻳﻢ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺭﺑﻴﻊ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ ﺑﺎﺳﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ
ﻋﻦ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﻳﺪ ﻭ ﻧﺪﺍ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ * ﻗﺴﻢ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﻦ ﻓﺮﺍﺕ ﻋﻠﻮﻡ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻰ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ * ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺣﮑﻤﺖ ّ ّ
ﺍﮔﺮ ﺣﻼﻭﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﮕﺬﺭﻯ
ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻧﻤﺎﺋﻰ * ﺍﻳﻦ ﺑﺴﻰ ﻭﺍﺿﺤﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻌﺒﺪ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﺵ ﺍﺯ
ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺧﺎﺭﺟﺴﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍء ﺧﻼﺻﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ
ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻟﺬﺍ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ
ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺎﺱ ﺍﺯ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﻳﻀﺮﻧﻰ ﺣﻖ ﮐﻪ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻻ ّ
ﺍﻧﻪ ﺍﻧﻤﺎ ﻧﺪﻋﻮﻫﻢ ﻟﻮﺟﻪ ﺍّ ﺍﻋﺮﺍﺿﻬﻢ ﻭ ﻻ ﻳﻨﻔﻌﻨﻰ ﺍﻗﺒﺎﻟﻬﻢ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻟﻐﻨﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ ﻋﺰ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﻴﻦ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ّ
ﺹ ٢٣٩ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺷﻮﻯ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻥ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺍﻧﻤﺎ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ * ّ ﺑﺤﻖ ّ ّ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺎ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﻓﺎﺯ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﻑ َ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻗﻞ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ﻳﺎ ﻓﺎﻃﺮ ّ
ﺧﻔﻴﺎﺕ ﺃﻟﻄﺎﻓﮏ ﺃﻥ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﻈﻬﻮﺭﺍﺕ ﺁﻳﺎﺗﮏ ﻭ ٔ ّ
ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﮎ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻣﻦ ّ َ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﻴﮏ ﻭ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ّ
ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﻃﺎﺭﻭﺍ ﺃﻗﺮﻭﺍ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﻓﻮﺍ ّ ﺑﻔﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ّ ّ
ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﻗﺮﺑﮏ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ُ ِ ﺃﺫﻻ ﺟﻌﻠﻮﺍ ﺍﺳﺮﺍ ﻓﻰ ﺩﻳﺎﺭﮎ ﻭ ِ ّ ﺗﻤﺴﮑﺖ ﺑﺤﺒﻞ ﻣﻮﺍﻫﺒﮏ ﺑﻴﻦ ّ ﺭﺏ ﻗﺪ ّ ُ ﺑﺮﻳﺘﮏ * ﺃﻯ ّ
ﺗﻄﺮﺩﻧﻰ ﻋﻦ ﺗﺸﺒﺜﺖ ﺑﺬﻳﻞ ﻋﻄﺎﺋﮏ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺃﻥ ﻻ ﻭ ّ ُ َ
ﺛﻢ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺎﺑﮏ ّ ﻓﺘﺤﺘﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺃﺭﺿﮏ ﻭ ﺳﻤﺎﺋﮏ ّ َ ﻻﺣﺒﺎﺋﮏ ﻗﺪﺭﺗﻪ ٔ ﮐﺘﺒﺘﻪ ٔ ّ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ﻭ َ ﺍﺭﺯﻗﻨﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ّ َ
ﺃﻳﺪﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺘﮏ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻻ ﻳﻤﻨﻌﻨﻰ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺛﻢ ّ ّ
ﺣﻘﮏ ﻭ ﻻ ﺳﻄﻮﺓ ﺍﻟّﻈﺎﻟﻤﻴﻦ ﻋﻦ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻟﻤﻌﺮﺿﻴﻦ ﻋﻦ ﺃﺩﺍء ّ
ﺗﻤﻨﻌﻨﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻦ ﻗﺮﺑﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺫ ﻧﺎﺩﻳﺘﻨﻰ ﺃﻣﺮﮎ * ﻫﻞ ُ
ﺗﻄﺮﺩﻧﻰ ﻋﻦ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻳﺎﺗﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺫ ﺩﻋﻮﺗﻨﻰ ﺍﻟﻴﮏ * ﻭ ﻫﻞ ُ
ﻓﺮﺍﺕ ﺭﺏ ﻫﺬﺍ ﻋﻄﺸﺎﻥ ﺃﺭﺍﺩ َ ﺍﻟﻰ ﺍﻓﻖ ﻓﻀﻠﮏ * ﺃﻯ ّ ﺹ ٢٤٠
ﻋﻠﻤﻨﻰ ﻣﮑﺮﻣﺘﮏ * ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﺍﺳﺘﻘﺮﺏ ﺍﻟﻰ ﺑﺤﺮ ﻋﻠﻤﮏ ّ
ﺃﺣﻴﻴﺖ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ ﻋﻠﻤﮏ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻥ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ َ
ﺛﻢ ﺍﺟﻌﻠﻨﻰ ﻃﺎﺋﻔﴼ ﺣﻮﻝ ﺭﺿﺎﺋﮏ ﻭ ﺧﺎﺿﻌﴼ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ * ّ
ﻻﺣﺒﺎﺋﮏ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻗﺼﺪﻭﺍ ﻟﻘﺎﮎ ﻭ ﻓﺎﺯﻭﺍ ٔ ﻻﻣﺮﮎ ﻭ ﺧﺎﺷﻌﴼ ٔ ّ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﺘﻰ ﻓﻴﻬﺎ ﻓﺎﺣﺖ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻬﮏ ﻭ ﺩﺧﻠﻮﺍ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ّ ُ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻭﺳﻄﻌﺖ ﻭﺣﻴﮏ َ َ ﻓﻮﺣﺎﺕ ﺍﻟﻬﺎﻣﮏ ّ ُ
ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻓﻰ ٔ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء * ﺃﺷﻬﺪ ّ
ﺍﻻﺷﻴﺎء * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ٔ ﻭ ّ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺑﻨﺎﻡ ﮔﻮﻳﻨﺪﮤ ﺩﺍﻧﺎ
ﺳﺘﺎﻳﺶ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺨﺸﺶ ﺟﻬﺎﻧﺮﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩ * ﺍﺯ ﺑﺎ ﺑﺤﺮ ﺃﻋﻈﻢ
ﻫﻮﻳﮥ ﺑﺤﺘﻪ * ﺍﻭﺳﺖ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻴﮑﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻫﻮﻳﺪﺍ * ﻭ ﺍﺯ ﻫﺎ ّ
ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ *
ﻭ ﻟﺸﮕﺮﻫﺎﻯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ *
ﻧﺎﻣﻪﺍﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﻳﺪﻳﻢ * ﻭ ﻧﺪﺍﻳﺘﺮﺍ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ * ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺹ ٢٤١ ﻻﻟﺊ ﻣﻮﺩﺕ ﻣﺨﺰﻭﻥ * ﺍﺯ ﺩﺍﻭﺭ ٓ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ ّ
ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﺗﺮﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮﺵ *
ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺸﺪ ﺗﺎ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺩﺷﺖ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ * ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ * ﺁﻧﭽﻪ
ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻯ
ﺑﺎﺟﺎﺑﺖ ﻣﻘﺮﻭﻥ *
﴿ﭘﺮﺳﺶ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﴾ ﻧﺨﺴﺖ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻳﮑﺘﺎﻯ ﻳﺰﺩﺍﻧﺮﺍ ﺑﭽﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺭﻭ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﺳﻮ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ * ﺁﻏﺎﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺲ
ﺍﺯ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻴﺴﺖ * ﭼﺸﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎﺑﺸﻨﺎﺳﺪ * ﻭ ﺯﺑﺎﻥ
ﭘﺎﮎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺴﺘﺎﻳﺪ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﻫﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ
ﺳﻮﻯ ﺍﻭﺳﺖ * ﺑﻠﮑﻪ ﺳﻮﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﻭ ﺑﺮ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ * ﺷﻴﺮ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺎﺷﻰ * ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﻯ ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻰ * ﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﮔﻮﺵ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺭﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ
ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﭼﺮﺍ ﮔﺮﻳﺰﺍﻧﻴﺪ * ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ *
ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻧﺴﺖ * ﺍﻯ ﺹ ٢٤٢
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﻮﻯ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﺟﺰ ﺍﻭ
ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ * ﻭ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﻳﮑﺘﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﮥ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ *
ﻭ ﺍﺯ ﮔﻴﺘﻰ ﻭ ﮔﻴﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﻳﺪ * ﴿ﭘﺮﺳﺶ ﺩﻭﻡ ﴾ ﺩﺭ ﮐﻴﺶ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ *
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻴﺶ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ * ﺟﻬﺎﻧﺪﺍﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ
ﻧﻤﻮﺩ * ﮐﻴﺸﺶ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭﻯ * ﻭ ﺁﻳﻴﻨﺶ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ * ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺶ ﺯﻧﺪﻩﮔﻰ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﺨﺸﺪ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﺮﺍ
ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪ * ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺶ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﮐﻴﺸﻬﺎ ﻭ ﺁﻳﻴﻨﻬﺎﺳﺖ * ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﺭﻳﺪ * ﺳﻮﻡ ﴾ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﮐﻪ ﺟﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﴿ﭘﺮﺳﺶ ّ
ﮐﻴﺸﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﮐﻴﺶ ﻭ ﺁﻳﻴﻦ ﺧﻮﻳﺸﺮﺍ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ *
ﺍﻯ ﺷﻴِﺮ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﻧﺠﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ
ﺭﺍﺣﺖ ﺩﺍﻥ * ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻴﺴﺖ ﺑﺰﺭﮒ *
ﻭ ﻫﺮ ﺗﻠﺨﻰ ﺷﻴﺮﻳﻦ * ﻭ ﻫﺮ ﭘﺴﺘﻰ ﺑﻠﻨﺪ * ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺟﺎﻥ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﺞ ﺩﻫﻨﺪ
ﺹ ٢٤٣
ﺍﻳﻦ ﺭﻧﺞ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﮔﻨﺞ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ * ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺗﺮﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﻢ *
ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺍﺩ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ * ﺩﺍﺩ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻴﺪﺍﺭﻧﺪ * ﺍﮔﺮ ﺑﻰ
ﺭﻧﺠﻰ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ﺑﻔﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﻗﺮﺍءﺕ ﻧﻤﺎ * ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺷﻬﺪ ّ ّ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺑﻨﻔﻮﺫ ﮐﻠﻤﺘﮏ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﮏ ٔ ﻓﺎﻃﺮ ّ َ
ﺗﻨﺼﺮﻧﻰ ﺑﺮﺍﻳﺎﺕ ﻗﺪﺭﺗﮏ ﺃﻥ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻗﻠﻤﮏ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ْ َ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻧﻘﻀﻮﺍ ﻗﻮﺗﮏ ﻭ ﺗﺤﻔﻈﻨﻰ ﻣﻦ ﺷ ّﺮ ﺍﻋﺪﺍﺋﮏ ّ َ ﻭ ّ ﻋﻬﺪﮎ ﻭ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * َ َ ﻣﻴﺜﺎﻗﮏ ّ
ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﺣﺼﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﻟﺸﮕﺮﻳﺴﺖ ﻣﺒﻴﻦ
ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ *
﴿ﭘﺮﺳﺶ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﴾ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻬﺎﻯ ﻣﺎ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ
ﺷﺎﻩ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﻬﺎﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ ﺑﻴﺎﻧﻪ *
ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻬﺎ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻇﺎﻫﺮ
ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﮔﺸﺖ * ﻧﺸﺎﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﻄﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺹ ٢٤٤ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﻨﻮﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﻭ ﻟﮑﻦ ﭼﺸﻢ ﻣﻴﺪﻫﺪ * ﮔﻴﺘﻰ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻇﻬﻮﺭﺵ ّ
ﮐﻢ ﻳﺎﺏ * ﺍﺯ ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﺨﺸﺪ * ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺳﺒﺐ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﻠﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ * ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺧﺮﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﺼﺮ ﺍﺳﺖ * ﺍﮔﺮ
ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻬﺎﻧﺮﺍ ﺑﺮﻭﺷﻨﺎﺋﻰ
ﺗﺎﺯﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻴﻨﻨﺪ * ﺑﮕﻮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻫﻮﻳﺪﺍ * ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻴﻨﺶ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ * ﺑﺨﺘﻴﺎﺭ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ *
﴿ﭘﺮﺳﺶ ﭘﻨﺠﻢ ﴾ ﺍﺯ ﭘﻞ ﺻﺮﺍﻁ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺩﻭﺯﺥ ﺑﻮﺩﻩ *
ﭘﻴﻤﺒﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﭘﻴﮏ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ *
ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻤﺠﺎﺯﺍﺕ ﻭ ﻣﮑﺎﻓﺎﺕ ﺑﺮﭘﺎ * ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺩﻭﺯﺥ ﺭﺍ ﺧﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺃﻭﻝ ﻭ ﺭﺗﺒﮥ ﺃﻭﻟﻰ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻻﺯﻡ * ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﺣﻖ ﺍﺳﺖ * ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻓﺎﺋﺰ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺿﺎﻯ ّ
ﺟﻨﺖ ﻋﻠﻴﺎ ﻣﺬ ﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ * ﻭﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ّ ﻋﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺁﻣﻪ ﻭ ﺧﺎﻣﻪ ﺍﺯ
ﺹ ٢٤٥
ﺟﻨﺖ ﺫ ﮐﺮ ﺵ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ * ﺻﺮﺍﻁ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ّ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺬ ﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺼﺮ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ * ﺣﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺣﻖ ﻧﻄﻖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﮐﻞ ﺩﺭ ﻳﮑﻤﻘﺎﻡ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ّ
ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﻫﺮﻳﮏ ﺍﺯﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﻓﺎﺋﺰ
ﺟﻨﺖ ﻣﺬﮐﻮﺭ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺪ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ّ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻭﻣﻴﺰﺍﻥ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﺳﺘﺨﻴﺰ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ * ﻭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻳﻮﻡ ﺭﺳﺘﺨﻴﺰ
ﺍﮐﺒﺮﺍﺳﺖ * ﺍﻣﻴﺪ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﺭﺣﻴﻖ ﻭﺣﻰ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺫ ﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ *
﴿ﭘﺮﺳﺶ ﺷﺸﻢ ﴾ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﺸﺘﻦ ﺗﻦ ﮐﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﻦ
ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﺂﻥ ﺳﺮﺍ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ * ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﺎﻣﮥ ﺩﺍﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ
ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺩﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺡ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﺨﺸﺪ *
ﺹ ٢٤٦
ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﻢ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩ
ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﻫﺶ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻭ ﻣﻴﺮﺳﺪ * ﴿ﭘﺮﺳﺶ ﻫﻔﺘﻢ ﴾ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﻧﻴﺎﮐﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻧﻬﺎﺩ
ﺑﻮﺩﻩ * ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻬﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺑﺮ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﻧﻴﺮﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﺁﻳﻴﻦ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺎ ّ
ﺯﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ * ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺗﺮﺍ ﺑﺮ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻴﺮﻭ ﺑﺨﺸﺪ * ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ * ﺍﮔﺮ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺳﻮﺭﮤ ﺭﺋﻴﺲ ﻭ ﺳﻮﺭ ﻣﻠﻮﮎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻣﻴﮑﻪ ﻇﻠﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ّ ﺣﻖ ﺍﻣﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺼﺮﺕ ﻣﺎﻟﮏ ﻗﺪﻡ ﻣﻨﻊ ﻧﮑﻨﺪ ﺍﺯ ّ
ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﺖ * ﺟﻬﺪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺴﻮﺭ ﻣﺬ ﮐﻮﺭﻩ
ﻻﻟﺊ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺰﻳﻨﮥ ﻗﻠﻢ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ٓ
ﺭﺣﻤﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ *
ﮐﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺍﻣﻴﻦ * ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ّ ﺹ ٢٤٧
ﺳﺮ ﻫﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ
ﻧﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﺍﻳﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺁﻭﺍﺯ ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ
ﺑﮕﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻳﻬﺎ ﻭ ﺗﻴﺮﻩ ﮔﻰ ﺗﺎﺭﻳﮑﻴﻬﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺭﺳﺎﻧﺪ *
ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻔﺖ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ * ﺳﺒﺐ ﺻﻌﻮﺩ ّ
ﺧﻔﺖ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺍﺳﺖ * ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ّ ﻋﻠﺖ ّ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ * ﻭ ﺳﺒﺐ ﺳﮑﻮﻥ ﺛﻘﻞ ﻭ ﮔﺮﺍﻧﻰ ﻭ ّ
ﺑﺮﻭﺩﺕ ﺍﺳﺖ * ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ * ﻭ ﭼﻮﻥ
ﺣﺮﺍﺭﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﮥ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻭﺻﻮﻝ
ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ * ِﻟﺬﺍ ﺁﺗﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺪ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺁﺗﺶ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﺍﺭﺕ ّ ّ ّ ﺳﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ
ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺹ ٢٤٨ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﻭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ * ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﻥ ﺁﺗﺶ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﺮﻭﺷﻨﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﮔﺮﻣﻰ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﻮﻳﺪﺍﺳﺖ * ﺍﻳﻦ
ﺁﺗﺶ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺨﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﻪ ﻭ ﺩﻭﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ
ﺗﺎ ﺟﺬﺏ ﺭﻃﻮﺑﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺍﺕ ﺯﺍﺋﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﮥ ﺳﺴﺘﻰ
ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩﮔﻰ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ ﮔﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻗﺮﺏ ﺭﺣﻤﻦ ﮐﺸﺎﻧﺪ * ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﺭﺳﻴﺪ * ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺖ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﻮ
ﺗﺎ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻰ * ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ * ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺷﻤﺎ
ﮔﻔﺘﺎﺭﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ * ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻥ
ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺪﺍﺭﻧﺪ * ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﮑﻮﻯ
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﻭﻳﺪ * ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﺎﺭ ﻭ ﻣﺎﻳﮥ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ * ﺹ ٢٤٩ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﻫﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺳﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﺎﺭ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮﺭ ﻭ ّ
ﺗﻮ ﺍﺳﺖ * ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﻳﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﻣﻤﺎﻥ * ﻭ ﺍﺯ ﺳﺨﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﮕﺬﺭ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺭﻭﺯ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺁﻣﺪ ﻭﻗﺖ
ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ * ﭘﻴﮏ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﺗﺎ ﺭﻭﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻴﻨﻰ * ﮔﻮﺵ ﻫﻮﺵ
ﺯﻣﺰَﻣﮥ ﺳﺮﻭﺵ ﺍﻳﺰﺩﻯ ﺑﺸﻨﻮﻯ * ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺭ ﺗﺎ َ ْ َ
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺑﺨﺸﺶ ﺩﻭﺧﺘﻪ
ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﭙﻮﺵ * ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﭙﻮﺵ * ﺍﻯ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﭘﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺸﻨﻮﻯ
ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻴﻨﻰ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ * ﻭ ﺯﻣﺰﻣﮥ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ *
ﻣﺤﺒﺖ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻦ * ﺑﭙﺮﻫﺎﻯ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ّ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﺰﻧﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰ * ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ
ﺹ ٢٥٠ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ
ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻩﮔﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ * ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺂﻭﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺷﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ *
ﺭﺍﺯ ﻧﻬﺎﻥ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﺸﻮﻳﺪ * ﺍﮔﺮ ﺑﭙﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﭘﻰ ﺑﺮﻯ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﮕﺬﺭﻯ
ﻭ ﺑﮑﻮﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺷﺘﺎﺑﻰ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺑﻴﺮﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ
ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻧﻪ * ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﮔﺮﻣﻰ ﻧﻪ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺁﻥ ﺷﺠﺮ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﺨﺸﺶ
ﮐﺸﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﺛﻤﺮ ﺁﺷﮑﺎﺭ * ﻭ ﺁﻥ ﻣﮋﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺩﻳﻢ
ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﺛﺮ ﻫﻮﻳﺪﺍ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﮕﺎﻩ
ﺗﺠﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺑﺂﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺸﺪﻯ * ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻴﺎﺩ ﺑﺮ ﺗﻮ ّ
ﺁﺭ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﺪﻝ ﺳﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺘﺎﺑﻰ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺩﺳﺖ
ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﻭﺭﺍﻯ ﺳﺤﺎﺏ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﺪﻳﺪﮤ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ * ﻭ ﺁﺛﺎﺭ
ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ * ﺹ ٢٥١ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ * ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ
ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ * ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﻣﺮﺩﻯ ﮐﻪ
ﻧﻴﺎﻓﺖ * ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﺑﺎﻭ ﭘﻴﻮﻧﺪ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺑﻰ ﺁﻻﻳﺶ ﺟﺎﻥ ﺑﺴﺘﺎﻳﺶ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﮐﻠﮏ ﮔﻬﺮ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ
ﺍﮔﺮ ﭘﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﻴﻨﻰ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﴾ ﺑﮕﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ
ﺻﺤﺖ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ * ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺤﻨﺖ ّ
ﻭ ﺍﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ *
ﺁﻏﺎﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﭼﺸﻤﻪﻫﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ
ﺩﺭ ﺟﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺗﻴﺮﻩ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﮑﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﺋﻴﺪ ﺹ ٢٥٢ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﮕﺬﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺷﻬﺮ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺁﺗﺶ ﭘﺮﺩﻩ ﺳﻮﺯ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﮥ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺃﻭ ﺭﺍ ﺑﺂﺏ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﻴﻔﺴﺮﻳﺪ * ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ
ﻧﺸﺎﻧﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﻨﺴﺖ ﺑﺪﻳﺪﮤ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ
ﻭ ﺳﺘﺎﺭﻩﻫﺎ ﮔﻮﺍﻩ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﻨﻨﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺩﻫﻴﺪ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺑﮕﻮﺵ * ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﺁﻭﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﺭﺍ
ﻧﺸﻨﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﮔﻮﺵ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ * ﮔﻮﺵ ﻧﻪ
ﮔﻮﺷﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ * ﭼﺸﻢ ﻧﻬﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺁﺗﺶ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻴﻨﻰ * ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﮔﻔﺘﺎﺭ
ﺧﻮﺵ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﻯ *
ﺩﺭﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺍﮔﺮ َ ْ ْ
ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ * ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺩﻳﺪﮤ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩﺍﻳﺪ ُﮔِﻞ ﺭﻭﻯ ﻳﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ
ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ * ﺁﺗﺶ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﺪ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺗﻦ ﺑﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ*
ﻭ ﺩﻝ ﺑﻰ ﻳﺎﺩ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ * ﭘﺲ ﺑﻴﺎﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﺪ ﺹ ٢٥٣ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ * ﺩﺷﻤﻦ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺶ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﺁﻟﻮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺩ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺩﺍﺭﻳﺪ * ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ * ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ
ﺭﺍﻫﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩﮔﺎﻥ * ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻴﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ * ﺍﻳﻨﺴﺖ
ﺳﺨﻦ ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ * ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ْ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺍﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﻳﺪ * ﺩﻳﻮﺍﻥ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﮕﺎﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺑﺎ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺗﺒﺎﻩ ﺁﺭﻣﻴﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻣﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ
ﺩﻟﮑﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﻰ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺗﻦ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺹ ٢٥٤
ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺟﺎﻥ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺍﻥ ﺗﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻥ ﺁﻫﻨﮓ ﮐﻮﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻮﺭ ﻣﮑﻨﻴﺪ * ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ
ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ *
ﺗﻨﻬﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ َ ْ
ﺑﺎﻏﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻰ ﺁﺑﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﺨﺸﮑﻰ ﺍﺳﺖ * ﭘﺲ ﺑﺂﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺭﻭﺍﻧﺴﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﺎﻳﺪ * ﻫﺮ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ
ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻣﺮﺩ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﻣﺮﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺖ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺳﺨﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﮔﻮﺷﻰ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﻮﺩ * ﻧﻴﮑﻮ ﺍﺳﺖ
ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﺰ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺭﻫﺶ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻴﻨﺪ
ﻭ ﺑﻤﻴﻨﻮﻯ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﺪ * ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺸﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﻳﺪ
ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ * ﺭﺍﻩ ﺑﻰ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻧﺮﻭﻳﺪ * ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻫﺮ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻳﺪ * ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺹ ٢٥٥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﺎﻥ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ * ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻫﻴﭻ
ﭼﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﮔﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﺮ ﻣﮕﺮﺩﺍﻧﻴﺪ * ﻭ ﻧﺰﺩ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﺪ ﭘﺎﮎ ﺑﺎﺷﻴﺪ *
ﻭ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺨﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎ *
ﺭﻭﺷﻨﻰ ﻫﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺎﻡ ﺯﻧﺪﮤ
ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﺧﺮﻡ ﺷﻮﻳﺪ * ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻓﺰﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ّ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ * ﺑﺰﺭﮔﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ * ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﺨﺸﺶ ﺳﺎﻳﻪ ُ ْ
ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻧﺴﺎﺧﺖ * ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺸﻨﺎﺧﺖ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﭼﺮﺍﻍ
ﺹ ٢٥٦
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺎﺩﻫﺎﻯ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺭﻭﺯ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ ﺗﻦ ﻭ ﺁﻻﻳﺶ
ﺟﺎﻥ ﻣﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ * ﺍﻫﺮﻳﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﻦ ﮔﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ * ﻭ ﺑﺮﻭﺷﻨﻰ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻴﺮﻩﮔﻴﻬﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ *
ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﭘﻴﮏ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺁﻣﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﺁﻥ ﭘﺎﮎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ
ﺑﻰ ﭘﺮﺩﻩ ﺁﻣﺪ ﭼﺮﺍ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﺁﻏﺎﺯ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺟﻨﺒﺶ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺷﮑﺎﺭ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ * ﻭ ﺟﻨﺒﺶ ﺍﺯ
ﺁﺭﺍﻡ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ * ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﻰ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﺩﺭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺷﺪ * ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻣﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﮑﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺘﺎﻓﺖ * ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺑﻴﻔﺴﺮﺩ ﺍﻓﺴﺮﺩﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺑﺮ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺮﺩ ﺩﺍﻧﺶ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﺶ ﺑﺎﺯ ﻧﺪﺍﺷﺖ * ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺩﻭﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩ * ﻣﺮﺩﻩ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺩ ﺟﺎﻥ
ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺩﻟﮑﺶ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﺪ * ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ * ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﺯ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ * ﺹ ٢٥٧
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﴾ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻤﻪ ﭼﺸﻴﺪ ﺑﺰﻧﺪﻩﮔﻰ
ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪ * ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﻨﻮﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺯﺷﺖ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺁﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ
ﺩﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ * ﻭ ﺍﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎﺏ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ
ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻰ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ * ﺍﺳﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﺰﺭﮔﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ * ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺍﻧﻨﺪﻩ
ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﻭ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ *
﴿ ﺑﻨﺎﻡ ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﴾
ﺳﺘﺎﻳﺶ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ * ﻫﺮ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ *
ﺃﻯ ﺭﺳﺘﻢ ﻭ ﻫﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﮔﺸﺘﻪ * ْ
ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﺮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺰﻣﮥ ﺍﻳﺰﺩﻯ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻯ * ﻭ ﻣﺮﺩﻩﮔﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ * ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﺹ ٢٥٨
ﻧﺎﺭ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﻯ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺁﺋﻰ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺫﺭﻩ ﺭﺍ ﺃﻯ ﺭﺳﺘﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﮐﺮﻡ ّ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﻴﻨﻰ * ْ
ﺗﺠﻠﻰ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺍﺳﻢ ﺃﻋﻈﻢ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮐﻨﺪ * ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ّ
ﺩﺭﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺑﺎﺳﻢ ﻣﻦ ﻋﺰﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺰ * ﺷﻤﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺩﻳﻮﺍﻧﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻴﺪ * ﺍﻯ ﺭﺳﺘﻢ ﺑﺤﺮ ﮐﺮﻡ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ * ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺨﺸﺶ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ * ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺸﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻳﺪ * ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻮﺵ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻨﻴﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ * ﺑﻴﻨﺎﻯ ﺁﮔﺎﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﺎﻥ
ﺑﺎﺯﻯ ﺍﺳﺖ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﺨﺸﺶ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺁﺋﻴﺪ * ﺟﺰ ﺣﻀﺮﺕ
ﺭﺣﻤﻦ ﺑﺮ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ * ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺸﺪ *
ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻄﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﺩ * ﴿
ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﴾ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺰﺩﺍﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ * ﻭ ﺑﻼﻫﺎﻯ ﺹ ٢٥٩
ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻼﺻﻰ ﺷﻤﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﮕﺮﻳﺰﻳﺪ * ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﺩﻝ ﺑﻨﺪﻳﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺩﻭﺳﺖ
ﺭﺍﺿﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﻭ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ ﺍﻭﺳﺖ
ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺴﻤﺖ ﻳﺰﺩﺍﻥ ّ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﻧﺪ
ﻭ ﺑﺤﻖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪﺍﻧﺪ * ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺘﻪ ﺑﺮﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺍﻯ ﺭﺳﺘﻢ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮ ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ *
﴿ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎ ﴾
ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﻴﻨﻨﺪﮤ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﺒﻨﻤﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﺘﺎﺭﻩﻫﺎﻯ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍﺳﺖ * ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺎﺭﮔﺎﻩ
ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺩ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺹ ٢٦٠ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺂﺏ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺎﻧﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ
ﻣﻴﺸﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺑﺮﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺍﻧﺶ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﮔﺸﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺘﺎﺑﻴﺪ ﺟﻨﺒﺶ
ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﺨﺸﺶ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﻳﮑﺘﺎ ﺑﻮﺩﻩ * ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﺳﺖ
ﭘﺎﮎ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ * ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﺍﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ * ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﮔﻮﺍﻩ * ﭘﺲ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺨﺸﺶ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪﮤ ﺍﻭ ﺧﺮﺩ * ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ * ﻭ ﺍﻭﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻳﺰﺩﺍﻥ * ﺍﻧﭽﻪ
ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺍﻭﺳﺖ * ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﻭ * ﻫﻤﮥ ﻧﺎﻣﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﻭﺁﻏﺎﺯ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎﻭ * ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﺧﻮﺷﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﺎﺯﻩ
ﻧﻤﻮﺩ * ﺳﭙﺎﺱ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﺹ ٢٦١
ﺗﺎﺯﻯ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﻤﻮﺩ * ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ * ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻳﺪ *
ﻭ ﮔﺮﺩﺵ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻳﺎﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻧﺒﺮﺩ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﺸﺘﻪ
ﺧﺮﻡ ﺷﺪ ﮔﻴﺎﻩ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺑﺮﻭﻳﺪ * ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪ * ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻬﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ َﺭﮒ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﺰﺷﮏ ﺩﺍﻧﺎ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ
ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﺎﺋﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﺪ * ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺭﺍﺯﻯ ﺍﺳﺖ *
ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺁﻭﺍﺯﻯ * ﺩﺭﺩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍﻧﻴﺪ * ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮔﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺩﻫﺎﻯ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ
ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﻧﺎﮐﺎﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ *
ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻨﻰ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﭘﺰﺷﮏ ﺩﺍﻧﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻧﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻧﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻨﺪ * ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﮐﮋ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪﺍﻧﺪ *
ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﻤﺮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﺁﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ * ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻨﺪ
ﺹ ٢٦٢
ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ * ﺩﺳﺖ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺁﺏ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺎﻧﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ * ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻧﻤﻴﺮﺩ * ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﻣﺮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﻴﺎﺑﺪ *
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺗﺎﺯﻯ ﻭ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻴﮑﻮ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻧﺪ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ *
ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ * ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﭘﺴﻴﻦ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺁﻭﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻥ ﮔﺮﻭﻳﺪﻧﺪ * ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﭼﻮﻥ ﮐﺮﺩﺍﺭ
ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻳﮑﻰ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺩﻭﺭ
ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺧﺎﮎ * ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻻﻳﺶ ﭘﺎﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ
ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ * ﭘﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺁﻻﻳﺶ ﭘﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺁﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ
ﺹ ٢٦٣ ﺑﮑﺎﻫﺪ * ﻭ ﺁﻥ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻴﮏ ﺑﺎﺷﺪ * ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﺪ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﮏ ﺧﻮﺍﻩ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﮔﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﮥ
ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﮕﻔﺘﮥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﭘﻰ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺍﺯ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ * ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﺎﺭﮤ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ *
ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺩﺍﻧﺎ ﺁﻧﮑﻪ * ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺧﺎﮎ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ
ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﺮﻭﺷﻨﻰ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺭﻭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ
ﺁﻧﭽﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﮑﺎﺭ ﺁﻳﺪ * ﺍﻳﺪﻭﺳﺖ ﺩﺭﺧﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺑﺮﮔﻰ ﻧﻪ * ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﻟﮑﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺩﺍﻧﺶ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ ﺭﺍ
ﭘﻠﮏ ﺑﺂﻥ ﻧﺎﺯﮐﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﺩﮤ ﺁﺯ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﺪ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﻧﻤﻮﺩ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ * ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺁﺯ ﻭ ﺭﺷﮏ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺍﺑﺮ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ * ﺍﮔﺮ ﺹ ٢٦٤
ﮐﺴﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﭘﺮ ﺁﺯﺍﺩﻯ
ﺑﺮ ﺁﺭﺩ ﻭ ﺑﺂﺳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﭼﻮﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺠﻮﺵ ﺁﻣﺪ
ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﮐﺮﺩﺍﺭﻫﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ *
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺂﻥ
ﻣﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ * ﺍﮔﺮ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﻧﻴﮏ ﭘﺎﮎ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﮐﻨﺪ * ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ
ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﺍﻩ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﮔﻔﺘﺎﺭ
ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ
ﻭ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ * ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺩﺭﺷﺖ ﺑﺠﺎﻯ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﺮﻡ ﺁﻥ ﺑﺠﺎﻯ ﺷﻴﺮ * ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺍﻧﺎﺋﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ * ﺯﺑﺎﻥ ﺧﺮﺩ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ
ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﻧﻪ * ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﮕﺬﺭﻳﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﻣﻨﻢ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻴﻨﺶ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺩﺍﻧﺶ * ﭘﮋﻣﺮﺩﻩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺹ ٢٦٥
ﻣﻨﻢ ﺁﻥ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻣﻨﻢ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﺯ ﺩﺳﺖ
ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻡ * ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺭﺍﻩ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ
ﻭ ﭼﺸﻤﮥ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺟﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﺍ ﭘﺮﺩﮤ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﭽﺸﻢ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﻴﺪ * ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺭ ﻳﮑﺪﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻳﮑﺸﺎﺧﺴﺎﺭ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ
ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ * ﻫﺮ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﮑﺎﻫﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﺍﻭ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﮤ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺖ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﺭﻭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺍ ﭘﺮﺩﮤ ﻳﮑﺘﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﺋﻴﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﭼﺸﻢ * ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺁﻳﻨﮥ
ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻭﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻳﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﮔﺎﻫﻰ
ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ ﻭ ﻧﺮﻧﺠﺎﻧﻴﺪ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﻮﮤ
ﺩﺭﺧﺖ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺑﮕﻮ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﻮﺍﻩ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﮔﻨﺠﻴﻨﮥ ﺭﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺯ ﻣﺴﭙﺎﺭﻳﺪ * ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﻴﻬﺎﻯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ
ﺹ ٢٦٦
ﺑﺨﻮﺍﺳﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻰ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﻢ * ﺍﻳﺪﻭﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﮔﻮﺵ ﮐﻢ ﻳﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﺎﺭ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﻴﺸﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺗﺮ ﺁﻣﺪﻩ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺳﺨﻦ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﺗﺎ ﻧﻮ ﺭﺳﻴﺪﻩﮔﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﻮ ﺭﺳﺘﮕﺎﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ * ﺷﻴﺮ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺟﺎﻯ ﮔﺰﻳﻨﻨﺪ * ﺍﻳﺪﻭﺳﺖ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﺎﮎ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺗﺨﻢ
ﺩﺍﻧﺶ ﮐﺸﺘﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭼﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﺮﻭﻳﺎﻧﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﭙﻴﺮﻭﺯﻯ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﻳﮑﺘﺎ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﭘﺲ ﭘﺮﺩﮤ ﺟﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ
ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺭﺳﻨﺪ * ﻧﻴﮑﻮ ﺍﺳﺖ
ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺪ * ﺭﺏ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﮎ ﺑﻠﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﺍﻯ ّ
ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺟﺴﺪﻯ ﻭ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﻋﻈﻤﻰ ﻭ ﺩﻣﻰ ﻭ ﺟﻠﺪﻯ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﮎ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﺘﻮﺍﺏ ّ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ّ ﻭ ّ
ﺗﻬﺐ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ﻋﻠﻰ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﻌﺼﻴﺎﻥ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﺑﺎﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ّ ّ ﺹ ٢٦٧
ﺗﻠﺒﺲ ﺍﻟﻤﺬﻧﺒﻴﻦ ﻣﻦ ﺭﺩﺍء ﻋﻔﻮﮎ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﮎ ﻭ ﺑﻪ ُ ْ ِ ُ ﻳﺎ ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ ﺑﺎﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﻳﻈﻬﺮ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﻔﻮﮎ
ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ﻭ ﺑﻪ ﻳﺴﺘﺸﺮﻕ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻭ ﺍﻻﻓﻀﺎﻝ ﻋﻠﻰ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻟﻤﺬﻧﺒﻴﻦ * ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﮎ ﻳﺎ ﻏﺎﻓﺮﻯ ﻭ ﻣﻮﺟﺪﻯ
ﻳﺴﺮﻋﻦ ﺍﻟﺨﺎﻃﺌﻮﻥ ٕﺍﻟﻰ ﺷﻄﺮ ﻋﻔﻮﮎ ﺑﺎﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ُ َ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﮏ ﻭ ﻳﻘﻮﻣﻦ ﺍﻟﻤﺮﻳﺪﻭﻥ ﻟﺪﻯ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﮏ َ
ﺟﻌﻠﺘﻪ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﮎ ﻳﺎ ّ ّ ﺳﻴﺪﻯ ﺑﺎﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﺍﻟﺬﻯ َ َ ْ َ ﮐﻞ ﺗﺎﺋﺐ ﮐﻞ ﺍﻟﺬﻧﻮﺏ ﻭ ﺍﻟﻌﺼﻴﺎﻥ ﻋﻦ ّ ﻟﺘﺤﺮﻕ ﻧﺎﺭﴽ ِ ُ ْ ِ َ
ﻳﻄﻬﺮ ﺃﺟﺴﺎﺩ ﺍﻟﻤﻤﮑﻨﺎﺕ ﻋﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﻧﺎﺩﻡ ﺑﺎﮐﻰ ﺳﻠﻴﻢ * ﻭ ﺑﻪ َ ُ ُ ﮐﻞ ﻣﺎ ﻳﮑﺮﻫﻪ ﺍﻟﺬﻧﻮﺏ ﻭ ٓ ﮐﺪﻭﺭﺍﺕ ّ ﺍﻻﺛﺎﻡ ﻭ ﻋﻦ ّ
ﻧﻔﺴﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ُ
﴿ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻨﻨﺪﮤ ﺩﺍﻧﺎ ﴾
ﺗﻮﺟﻪ ﻋﮑﺎ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ّ ﺑﺎﺣﺒﺎﻯ ﺃﺭﺽ ﺧﺎ ّ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺟﺪﻳﺪ ّ
ﺫﺍﺗﻴﻪ ﺣﻮﻝ ﺃﺻﻠﻴﮥ ﻣﺘﻮﺟﻬﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﻭ ﺑﺎﻓﻖ ﺗﻮﺣﻴﺪ ّ ّ ّ ﻣﺘﺤﺮﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺍ ّ
ﺹ ٢٦٨
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻭﻧﺰﻭﻝ ﺳﮑﻮﻥ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺯ ﺗﻠﺠﻠﺞ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺃﻫﻞ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺛﺮﺵ ﻭ ّ ﺃﺳﺮﻉ ﺍﺯ ﺑﺮﻕ ﻭ ﺃﻧﻔﺬ ﺍﺯ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ
ﻋﻠﺖ ﻭ ۭﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻬﻮﺍﺕ ّ
ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ ﻣﻤﺰﻭﺝ ﻧﺸﻮﺩ ﺃﺛﺮ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ّﺍﻻ ﺃﺛﺮ ﺧﺮﻳﻒ ﻣﺸﻬﻮﺩ * ﻭ ﺃﺻﻞ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ
ﺑﺴﺮ ﺃﻭﻝ ﻭ ﻃﺮﺍﺯ ﺍﺯ ّ ﺃﻭﻟﻴﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ّ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻧﻘﻄﮥ ّ
ﺩﺭﮤ ﺑﻴﻀﺎء ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺎﺭ ﺃﻭﻝ ﻭ ّ ّ
ﻣﺎﺩﮤ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﮐﻞ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻮﺭﺍﻥ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ ّ ﺷﺊ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﮑﻨﻮﻥ * ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻠﮏ ّ ﺧﻠﻖ ﻣﺎ ﻋﺠﺰ ﻋﻨﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ * ﺍﻟﻬﻴﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻣﻠﻨﺪ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﺄﻭﺍﻣﺮ ّ ّ
ﻟﻤﺘﺤﺮﮐﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﺩﺓ ﺍ ﺍﻧﻬﻢ ﻫﻢ ﺍ ّ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﺑﺂﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻧﺪ ﻧﺸﻬﺪ ّ
ﻭ ﻫﻢ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻭﻥ ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ *
ﻣﻴﻘﺎﺕ ﺍﻣﻢ ﻣﻨﻘﻀﻰ ﺷﺪ ﻭ ﻭﻋﺪﻩﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺖ * ﻭ ﺷﺮﻳﻌﺔ ﺍ ّ ﺑﺘﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﺯ ﺻﻬﻴﻮﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﺃﺭﺍﺿﻰ ﻭ ﺟﺒﺎﻝ ﺃﻭﺭﺷﻠﻴﻢ ّ
ﺹ ٢٦٩
ﻧﺰﻝ ﻣﺰﻳﻦ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ّ ﺭﺏ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻓﻴﻤﺎ ّ ﺃﻧﻮﺍﺭ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﻓﻰ ﮐﺘﺐ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺂﺫﺍﻥ ﻭﺍﻋﻴﻪ ﺍﺻﻐﺎﻯ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ
ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺯﻻﻝ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻣﺜﻞ ﺟﺒﻞ ﺭﺍﺳﺦ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ * ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺷﻌﻴﺎ
ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ ﻣﻦ ﺍﻟﺼﺨﺮﺓ ﻭ ﺍﺧﺘﺒﺊ ﻓﻰ ّ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ﺍﺩﺧﻞ ﺍﻟﻰ ّ ﺍﻟﺮﺏ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻬﺎء ﻋﻈﻤﺘﻪ ﴾ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺃﻣﺎﻡ ﻫﻴﺒﺔ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻋﻈﻤﺖ ﺃﻣﺮ ﻭ ﺟﻼﻟﺖ ﻗﺪﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻳﻪ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺁﻳﮥ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻳﻮﻡ ﺍّ ﺍﻟﺮﺏ ﻭﺣﺪﻩ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﴾ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﴿ﻭ ﻳﺴﻤﻮ ّ ّ
ﮐﻞ ﮐﺘﺐ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺃﻣﺮ ﺛﺒﺖ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺵ ﺩﺭ ّ
ﮔﺸﺘﻪ * ﻣﺎ ﻣﻦ ﺁﻳﺔ ٕ ّﺍﻻ ﻭ ﻗﺪ ﺗﻨﺎﺩﻯ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻻﺳﻢ * ﻭ ﻣﺎ ﻣﻦ
ﮐﺘﺎﺏ ّﺍﻻ ﻭ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ * ﻟﻮ ﻧﺬﮐﺮ
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻟﺼﺤﻒ ﻓﻰ ﺫﮐﺮ ﻫﺬﺍ ّ ﻧﺰﻝ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﻭ ّ ﻣﺎ ّ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺫﺍ ﺣﺠﻢ ﻋﻈﻴﻢ * ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﮐﻞ ﻟﻴﺼﻴﺮ ﻫﺬﺍ ّ َ ُ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺣﮑﻤﺖ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﻌﻨﺎﻳﺎﺕ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ * ﺃﻣﺮ ﺟﻬﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻓﺠﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ّ ﺹ ٢٧٠
ﺃﻥ ﻳﺎ ﻗﻠﻢ ِ ﻣﻦ ﺣﻀﺮ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ﺳﻤﻊ ﻧﺪﺍ ْ ﺃﻥ ﺍﺫﮐﺮ َ ْ ﺍﻧﺎ ﺫﮐﺮﻧﺎﻩ ﻭ ﻧﺬﮐﺮﻩ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ﺍﻟﻐﺮﻳﺐ * ّ
ﺭﺑﻪ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﻟﻴﮑﻮﻥ ﺫﺧﺮﴽ ﻭ ﺷﺮﻓﴼ ﻟﻪ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﻓﺎﺯ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻭ ﺩﺧﻞ ﻓﻰ ﺛﻢ ﻧﺬﮐﺮ ﺃﺧﺎﻩ ّ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ *
ﺛﻢ ﺍّﻟﺬﻯ ﺣﻀﺮ ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ّ ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺔ ﻣﻮﻻﻩ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ﺑﺎﻥ ﺧﺎﺿﻌﴼ ﺧﺎﺷﻌﴼ ٔ ﻻﻣﺮ ﺍّ ﻳﻘﺮﺑﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﻳﻮﻓﻖ ﺍﻟﮑﻞ ﻋﻠﻰ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ّ َّ
ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻳﻘﺪﺭ ﻟﻬﻢ ﻣﺎ ّ ﺃﻓﻖ ﻭﺣﻴﻪ ﻭ ّ ﻗﺪﺭﻩ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﻪ ّ
ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ *
﴿ ﺑﺴﻤﻰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﴾
ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻓﺪﺍﻩ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ
ﺃﻣﺮ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ
ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﮑﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ * ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻧﮑﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﺮﮎ
ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻗﻮﻡ ﺑﺮ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﺟﻨﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺩﺭ ّ ﺹ ٢٧١
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻋﻠﻴﺎ ﻧﻮﺣﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ * ﺩﺭ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ّ
ﺑﺎﻋﺮﺍﺽ ﻗﻮﻡ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻨﺪ * ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﻮﻥ ﻧﺴﺒﺖ
ﮐﺬﺍﺏ * ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ﺳﺤﺎﺭ ﮔﻔﺘﻨﺪ * ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﺭﺍ ّ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺣﻖ ّ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ّ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺍﺯ ّ
ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻨﻴﺮ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺖ ﮐﻞ
ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﻔﮏ ﺩﻡ ﺍﻃﻬﺮﺵ ﻓﺘﻮﻯ ﺩﺍﺩﻧﺪ *
ﺗﻐﺮﺩﺍﺕ ﺣﻤﺎﻣﺔ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺃﻏﺼﺎﻥ ﺩﻭﺣﺔ ﺍﻧﮏ ٕﺍﺫﺍ ﺳﻤﻌﺖ ّ ّ َ
ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺃﺷﻬﺪ ّ ّ
ﺑﺄﻥ ﻟﻴﺲ ﻟﮏ ﺷﺮﻳﮏ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﮏ ﻭ ﻻ ﺷﺒﻴﻪ ﻓﻰ ﻣﻤﻠﮑﺘﮏ ﻭ ْ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺎﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﻗﺪﺭﺗﮏ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ
ﺗﻘﺮﺑﻨﻰ ﺍﻟﻴﮏ * ﺷﺮ ﺍﻋﺪﺍﺋﮏ ﻭ ّ ﺃﺣﺪﻳﺘﮏ ﺑﺄﻥ ﺗﺤﻔﻈﻨﻰ ﻣﻦ ّ ّ
ﺭﺏ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻘﺒﻼ ٕﺍﻟﻰ ﺃﻓﻘﮏ ﻣﻌﺮﺿﴼ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﮏ * ﺃﻯ ّ
ﮐﺘﺒﺘﻪ ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﻨﺎﺭ ﺳﺪﺭﺗﮏ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺃﻣﺮﮎ ﺃﻥ ﺗﮑﺘﺐ ﻟﻲ ﻣﺎ َ َ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ٔ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ّ
ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ *
ﺹ ٢٧٢
ﺑﺴﻢ ﺍﻟﺬﻱ ﻫﻮ ﻣﻨﻔﺦ ﺍﻟﺮ ﻭﺡ ﻓﻲ
ﺃﺟﺴﺎﺩ ﺍﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ﺑﺮ ﻭﺡ ﻗﺪﺱ ﻣﻨﻴﺮ
ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﻴﻮﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻏﻴﺒﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺳﺘﺮ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻋﻠﻮﻯ
ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﺳﺎﺭﻯ ﮔﺸﺖ * ﺑﻠﻰ ﭼﺸﻤﮥ
ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ
ﺣﻴﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺑﺨﺸﻴﺪ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﻭﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ
ﻣﺤﻞ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﻪ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻗﺪﺳﻰ ﺑﺨﺸﺪ * ﻣﺒﺪﺃ ﻭ ّ
ﺍﺭﺽ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻤﻪ ﺟﻌﺪ ﻣﺤﺒﻮﺏ *
ﺍﻻﺯﺍﻝ ﺧﻠﻒ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﻋﺼﻤﺖ ﭼﻮﻥ ﺣﻮﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯﻝ ٓ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﻗﺪﺱ ﺳﻠﻄﺎﻥ
ﻻ ﻳﺰﺍﻟﻰ ﺍﺫﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻏﺮﻓﺎﺕ ﺧﻠﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﺯ ّ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻳﮏ ّ ﺑﺎﻧﺠﻤﻦ ﺭﺣﻤﺖ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻦ ﺑﺮ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻗﺪﺱ ّ
ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ﻣﺨﺰﻥ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺼﺪﺭ ّ ّ ﺹ ٢٧٣
ﺗﺠﻠﻲ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻠﻘﻰ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻪ * ﺍﻣﺮ ﺑﺨﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺻﻨﻊ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﺸﺖ * ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺳﮑﺎﻥ ﺭﻓﺎﺭﻑ ﺑﻘﺎ ﺃﻫﻞ ﻣﻼٔ ﺃﻋﻠﻰ ﻭ ّ ّ
ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭼﻪ
ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺁﻳﻨﺪ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺎﻯ ﻗﺪﺳﻰ ﻣﻌﻄﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﺒﺎﻯ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻮﺯﻳﺪ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﻟﻄﻴﻒ ّ ﺍﺯ ﮔﻴﺴﻮﻯ ﺁﻥ ﺣﻮﺭﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ
ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮﮤ ﺷﺮﺍﺏ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﮐﻮﺛﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﭼﮑﻴﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ
ﻏﻴﺐ ﺭﺣﻤﺖ ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ
ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺑﻤﺎء ﻋﺬﺏ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻋﺠﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ َ َ
ﺃﺣﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺧﻠﻖ ﻟﻮ ﻳﻨﻈﺮ ٌ ِﻗﺪﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺩﻣﻴﺪ ﺍﺫﴽ ﻗﺎﻣﻮﺍ ٌ َِ ْ ِ ﻟﻴﻨﻌﺪﻣﻦ ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﺑﻄﺮﻑ َ ْ ﻃﺮﻓﻪ ﻋﻠﻰ ﺃﻫﻞ
ﻳﺮﺟﻌﻦ ﺍﻟﻰ ﻋﺪﻡ ﻗﺪﻳﻢ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﻳﻨﻘﻠﺒﻦ ﻭ ﮐﻠﻬﻦ ﻭ ّ ّ ّ ّ
ﺃﻣﺮ ﻣﺒﺮﻡ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺃﻫﻞ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﻋﻈﻤﺖ
ﺻﺎﻓﻴﻦ ﮐﺮﻭﺑﻴﻦ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ّ ﻭ ﺃﻫﻞ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻼٔ ّ
ﺟﻨﺖ ﺧﻠﺪ ﺭﺍ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻔﺮﺵ ﺳﻨﺪﺱ ّ ﺹ ٢٧٤
ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺮﻕ ﻗﺪﺳﻰ ﻓﺮﺵ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺫﻥ ﺧﺮﻭﺝ ﺣﻮﺭﻳﮥ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺧﻠﻒ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ّ
ﺳﮑﺎﻥ ﺃﻫﻞ ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺃﺭﺽ ﺑﺬﻝ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ّ
ﺭﻭﺡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺵ ﺳﻨﺪﺳﻰ
ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺯ ﺷﻌﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻘﻄﮥ
ﺳﻮﺩﺍ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻮﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﺭﺽ ﺍﺳﺘﺒﺮﻗﻰ ﭼﮑﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻌﺪﻭﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﺣﺒﻴﻪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﻴﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﮐﻮﺛﺮ ّ
ﻣﺴﺘﻮﺭ ﮔﺸﺖ * ﭘﺲ ﺍﻯ ﻫﻤﭙﺮﺍﻥ ﻫﻮﺍﻯ ﻗﺪﺳﻰ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺪﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﻓﺎﺭﻑ ﺑﻘﺎﻯ ﻟﻘﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺍﺫﻥ ﺩﺧﻮﻝ
ﺳﺘﺮ ﻋﻠﻰ ﻋﻘﻮﻟﮑﻢ ﻳﺎﺑﻴﺪ * ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺬﮐﺮ ﻟﮑﻢ ٔ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ﻓﻴﻤﺎ ُ َ
ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ ﺑﺎﻟﺤﻴﻮﺍﻥ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﮑﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺎء ّ ﮐﻞ ٔ ﺍﻟﺬﻯ ﺫﮐﺮ ﻓﻰ ّ ﻟﻌﻞ ﺍﻧﺘﻢ ٕﺍﻟﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﺎء ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻌﻴﻦ ﺑﻌﺪ ّ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﺍﻧﻘﻄﺎﻋﮑﻢ ﻋﻦ ّ ﮐﻞ َ ْ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ
ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺼﻠﻮﻥ * ﻭ ﺍﻟﻰ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻭ ٔ ﻓﻴﺾ ﻓﻀﻠﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ*
ﺹ ٢٧٥
﴿ ﺑﺴﻤﻪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﴾
ّ
ﺳﻴﺪﻯ ﻭ ﻣﻮﻻﺋﻰ ﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ ﻓﺴﺒﺤﺎﻧﮏ ﺍ ّ ّ
ﻭ ﻣﻌﺘﻤﺪﻯ ﻭ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﻭ ﮐﻬﻔﻰ ﻭ ﺿﻴﺎﺋﻰ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺎﺳﻤﮏ
ﺍﻟﺬﻯ ﻻ ﻳﻌﻠﻤﻪ ﺳﻮﺍﮎ ﺑﺄﻥ ﺗﺤﻔﻆ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻥ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ّ
ﮐﻞ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﮐﻞ ﺑﻼ ﻭ ﻭﺑﺎء ﻭ ﻣﻦ ّ ﺣﺎﻣﻞ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻮﺭﻗﺔ ﻣﻦ ّ
ﺍﻟﮑﻔﺎﺭ * ﻭ ﺍﺣﻔﻈﻪ ﺍﻻﺷﺮﺍﺭ ﻭ ﮐﻴﺪ ﺷﺮ ٔ ّ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻧﺔ ﻭ ﻣﻦ ّ
ﮐﻞ ﺃﻭﺟﺎﻉ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪﮎ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮ * ﺗﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﺍﻧﮏ ﻋﻠﻰ ّ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻭ ّ
ﻗﺪﻳﻢ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻌﻄﻮﻑ ﻳﺎ ﻭ ﺗﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﺗﺮﻳﺪ * ﻳﺎ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﻳﺎ َ َ ﺍﻟﻤﻦ ﻭ ﺍﻟﮑﺮﻡ ﻭ ﺍﻻﻣﺘﻨﺎﻥ * ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻰ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ ﻳﺎ ﺫﺍ ّ
ﮐﻞ ﺍﻻﻣﺮﺍﺽ ﻳﺎ ﮐﺎ ﻓﻰ ٔ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻳﺎ ﻧﻮﺭﴽ ﻓﻮﻕ ّ ﻧﻮﺭ ّ ّ ﺍﻟﻤﻬﻤﺎﺕ ﻳﺎ َ
ﮐﻞ ﻇﻬﻮﺭ * ﻳﺎ ﺭﺣﻤﻦ ﻳﺎ ﺭﺣﻴﻢ * ﻓﺎﺭﺣﻢ ﺣﺎﻣﻞ ﻧﻮﺭ * ﻳﺎ ﻣﻈﻬﺮ ّ ﺟﻮﺍﺩ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻮﺭﻗﺔ ﺑﺮﺣﻤﺘﮏ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻭ ﺑﺠﻮﺩﮎ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻳﺎ ّ
ﻭﻫﺎﺏ * ﻭ ﺍﺣﻔﻈﻪ ﺑﺤﻔﻈﮏ ﻣﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﻳﮑﺮﻫﻪ ﻓﺆﺍﺩﻩ ﻳﺎ ّ ﺍﻧﻤﺎ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻧﮏ ﺃﻗﺪﺭ ٔ ﺍﻻﻗﺪﺭﻳﻦ * ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﻄﺎﻟﻌﺔ ﻓﺎﺷﻬﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻗﺪ ﺷﻬﺪ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺸﻤﺲ ّ ﺃﻳﺘﻬﺎ ّ ﻳﺎ ّ ﺍﻧﻪ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ * ﻧﻔﺴﻪ ّ ﺹ ٢٧٦
ﭐﻟﺮﺣﻴﻢ ﭐﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ِﺴﻢ ﺍ ِ ﺑ ِ
ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﻟﻘﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻘﺎﻯ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺫﮐﺮ ﺳﺮﻣﺪﻳﺴﺖ *
ﺷﮑﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﻌﺮﻓﺖ ّ
ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺑﻮﺩﻩ * ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻟﺼﺎ ﻟﻮﺟﻪ ﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﺣﻖ ّ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻤﺸﺎﺭﻕ ﻭﺣﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ
ﻋﻠﺖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺃﻋﺼﺎﺭ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ّ ﺑﮑﻞ ﺧﻴﺮ ﻓﺎﺋﺰﻯ ﭼﻪ * ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﺍﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ّ
ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﻰ * ﺣﻖ ّ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ
ﺍﻟﺤﻖ ﺭﺍ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻰ ﻭ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺑﻴﻨﻰ * ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ّ ﺗﻔﺤﺺ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺑﻠﻮﻍ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺍﻟﺤﺐ ﻭ ﺍﻟﺒﻐﺾ ﻣﻘﺪﺳﺎ ﻋﻦ ﻭ ﻣﺘﻮﮐﻼ ﻋﻠﻰ ﺍ ﻭ ّ ّ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﻤﻊ ﻣﺘﻤﺴﮑﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﻪ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﺂﻥ ّ ّ
ﻭ ﺑﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺒﺼﺮ ﻏﻴﺮ
ﻧﻴﺮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ّ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ّ ﺹ ٢٧٧
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ * ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺣﻖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﻘﻮﻟﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺣﺰﺑﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﮐﻞ ﺣﺰﺏ ﺑﻤﺎ ﻟﺪﻳﻬﻢ ﻓﺮﺣﻮﻥ ﴾ ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺭﻭﺡ ﴿ ّ
ﻧﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻓﺪﺍﻩ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ّ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺣﺠﺎﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ
ﺳﻔﮏ ﺩﻡ ﺍﻃﻬﺮﺵ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ * ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺍﻧﺤﻀﺮﺕ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻋﻴﻮﻥ ﻣﻼٔ ﺃﻋﻠﻰ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ
ﻋﻠﺖ ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻕ ﮔﺸﺖ * ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﺐ ﻭ ّ ﻭ ّ
ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺣﻖ ّ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﻮﺩ * ّ
﴿ﻣﺎ ﻳﺄﺗﻴﻬﻢ ﻣﻦ ﺭﺳﻮﻝ ّﺍﻻ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﺑﻪ ﻳﺴﺘﻬﺰﺅﻥ ﴾ ﻭ ﺷﮑﻰ
ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺃﻭﺍﻣﺮ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﺭ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻗﻮﻣﺴﺖ ﺃﺣﮑﺎﻡ ّ ﺍﺯ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ
ﮐﻞ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﺤﺖ
ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ ﻟﺬﺍ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﺕ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ّ
ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺹ ٢٧٨
ﺍﻣﺎﻣﻴﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻨﺪ * ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ ّ
ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﺍ ﺑﮑﻠﻤﮥ ﻧﻄﻖ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻘﺒﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻘﺮ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ * ﺍﻳﻨﮑﻠﻤﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﺤﺰﺏ ﺑﺂﻥ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﺎﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﻣﻌﺘﺮﻓﻨﺪ * ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻌﻀﻰ ّ ﻧﻘﺒﺎ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺃﺋﻤﺔ ﺑﺎﻋﺘﻘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺃﺷﺮﻑ ﻋﺒﺎﺩﻧﺪ
ﻗﺎﺋﻠﻨﺪ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﺪ * ﺑﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ّ
ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺴﻤﻊ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ * ﻳﻈﻬﺮ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺻﺮﺍﻃﻪ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ * ﺩﺭ ﻳﮏ ﺁﻥ ﻟﮏ ّ ّ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺣﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺮﺍﺽ
ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ *
ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﺼﺮ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ
ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻧﻪ ﻳﻘﻮﻝ ّ ﺗﻔﺮﺱ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ّ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ّ
ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻴﺴﻰ ﻭ ﻳﻬﺪﻯ ّ
ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺍﺑﻦ ﻣﺮﻳﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻼﻡ ﺍ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻪ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻭﺍﺿﺤﺎﺕ ﻭ ّ
ﺑﺎﻫﺮﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻠﻖ ﺑﻮﺩﻩ * ﺹ ٢٧٩
ﻫﺮ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺧﺒﻴﺮﻯ ﮔﻮﺍﻫﺴﺖ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻄﻠﺒﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺑﺼﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ * ﻟﮑﻦ
ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﺠﻤﺎﻝ ﺃﻗﺪﺱ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﻧﻮﺣﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﺑﺮ ﺍﻧﺤﻀﺮﺕ ﺃﻣﺮ ﺻﻌﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻖ
ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺑﺴﻤﺎء ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺻﻌﻮﺩﺵ ﺩﺍﺩ * ّ ﻟﻌﻤﺮ ﺍ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺁﻳﺎ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﭽﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ * َ ُ
ﻓﺮﻳﺴﻴﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻨﺎﻥ ﻭ ﻗﻴﺎﻓﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﻋﻠﻤﺎء * ﭼﻪ ﮐﻪ ّ
ﺑﺴﺐ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺗﻮﺭﺍﺓ ﻣﻊ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺘﻨﺪ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﻠﻴﻢ ﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻓﺎﺋﺰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ
ﻫﻤﺖ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺃﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻗﻴﺎﻣﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺕ ّ
ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻋﻠﻤﺎء ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺑﺸﻨﻮ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ﻭﻫﻢ ﺑﻴﻤﻴﻦ ﻳﻘﻴﻦ
ﻦ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﻤﺸﺮﻕ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﮐﻦ * ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻐﺮﺏ ﻇ ّ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻭﻝ ﺃﻳﺎﻡ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﺃﻋﺪﺍء ﻣﺒﺘﻼ ّ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ
ﺹ ٢٨٠
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺻﻐﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ * ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺣﻖ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺃﻣﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﺧﻠﻖ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺃﻣﺮﺍء ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ّ
ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﮐﻞ ﺑﻮﺩ
ﺍﻟﻘﺎ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ * ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺊ ﺍﺯ ﺍﺷﻴﺎء ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻳﻞ ﻧﮕﺸﺖ * ﻭ ﺣﺎﻝ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺃﻋﻈﻢ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ
ﮐﺘﺎﺑﻴﺴﺖ ﻣﺒﻴﻦ * ﺍﻧﻈﺮ ﺛﻢ ﺍﺫﮐﺮ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻓﻰ
ﺫﺭﻫﻢ ﻓﻰ ﺧﻮﺿﻬﻢ ﻳﻠﻌﺒﻮﻥ ﴾ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ﺑﻘﻮﻟﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﴿ َ ْ
ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﺂﻥ ﻋﻤﻞ
ﻧﻤﺎﺋﻰ * ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻣﻮﺭﻳﮑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﻨﻊ
ﻋﻠﺖ ﺍﺣﺘﺠﺎﺑﺴﺖ ﺑﮕﺬﺭﻯ ﻭ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻠﻮﻍ ﻭ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺟﻮﺋﻰ * ﺃﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻄﻠﺐ ﻭ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﺳﺖ ّ
ﺍﻧﻬﺎ ﺍﻥ ﺗﮏ ﺑﺰﺭﮒ * ﻭ ﻳﻮﻡ ﻳﻮﻣﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ﻳﺎ ﺑﻨﻰ ّ ﻓﺘﮑﻦ ﻓﻰ َ ْ َ ٍ ﻣﻦ َ ْ َ ٍ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﺧﺮﺩﻝ َ ﺻﺨﺮﺓ ْ ْ ﺣﺒﺔ ِ ْ ﺃﻭ ﻓﻰ ّ ﻣﺜﻘﺎﻝ ّ ﻟﻄﻴﻒ ﺧﺒﻴﺮ ﴾ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻥ ﺍ ﺍﻭ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻳﺄﺕ ﺑﻬﺎ ﺍّ ٌ
ﺭﻭﺯﻳﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮ
ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ * ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺹ ٢٨١
ﺍﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻏﻨﻰ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ّ ّ ّ
ﻳﻬﺪﻳﮏ ﺍﻟﻰ ﺻﺮﺍﻃﻪ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ َﻧﺒﺌﻪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ
ﻧﻮﺡ ﻭ ﻫﻮﺩ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺃﻣﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ *
ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ
ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﺟﺎﻝ ﺩﻭﻟﺖ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻣﻨﺴﻮﺏ * ٕﺍﻥ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﺑﻴﺪ ﺍ ﺭﺑﮏ َ ّ
ﻻﻣﺮﻩ ﻭ ﻻ ﻻﻭﻟﻰ * ﻻ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻟﺜﺮﻯ ﻭ ﻣﺎﻟﮏ ٓ ﺍﻻﺧﺮﺓ ﻭ ﺍ ٔ ﻭ ّ
ﺩﺍﻓﻊ ﻟﺤﮑﻤﻪ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ﻳﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﻗﻠﺒﮏ ﺑﻤﺎء ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ ﻃﻬﺮ َ َ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﺍﺳﻤﻊ ﻧﺪﺍء ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ * َ ْ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ ﺭﺃﺳﮏ ﺑﺄﮐﻠﻴﻞ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﻭ ََ َ ﺯﻳﻦ َ َ ﻫﻴﮑﻠﮏ ﺑﺮﺩﺍء ّ ﻭ ّ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﻭ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺃﺷﻬﺪ ّ ّ
ﻧﻄﻘﺖ ﺑﻪ ﺃﻟﺴﻦ ﺃﻧﺒﻴﺎﺋﮏ ﻭ ﺭﺳﻠﮏ ﻭ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﺘﻪ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﻑ ﺑﻤﺎ َ ْ ﺭﺏ ﻓﻰ ﮐﺘﺒﮏ ﻭ ﺻﺤﻔﮏ ﻭ ﺯﺑﺮﮎ ﻭ ﺃﻟﻮﺍﺣﮏ * ﺍﻯ ّ
ﺃﻧﺎ ﻋﺒﺪﮎ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺪﮎ ﺃﺷﻬﺪ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ
ﺑﺄﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ّ
ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﺁﻩ ﺁﻩ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ ﺟﺮﻳﺮﺍﺗﻰ ﺍﻟﻌﻈﻤﻰ ﺹ ٢٨٢
ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﻭ ﺧﻄﻴﺂﺗﻰ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻭ ﻣﻦ ﻏﻔﻠﺘﻰ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻣﻨﻌﺘﻨﻰ ﻋﻦ ّ ّ
ﺍﻟﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺑﻴﻨﺎﺗﮏ ﻭ ﻋﻦ ّ ٕﺍﻟﻰ ﻣﺸﺮﻕ ﺁﻳﺎﺗﮏ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ّ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻓﺠﺮ ﻇﻬﻮﺭﮎ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﺓ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠﻤﮏ * ّ
ﺑﺎﻯ ﻣﺼﻴﺒﺔ ﻣﻦ ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩﻯ ﻟﻢ ﺍﺩﺭ ّ
ﺃﻳﺎﻡ ﻣﺼﺎﺋﺒﻰ ﺃﻧﻮﺡ ﻭ ﺃﺑﮑﻰ ﺃ ﻋﻨﻰ ﻓﻰ ّ ﺃﻧﻮﺡ ﻋﻠﻰ ﻣﺎﻓﺎﺕ ّ ُ
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻣﻦ ﺃﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﺭﺍﺩﺗﮏ ﻧﻴﺮ ّ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺷﺮﻕ ﻭ ﻻﺡ ّ
ﺃﻡ ﺃﻧﻮﺡ ﻭ ﺃﺑﮑﻰ ﻋﻦ ﺑﻌﺪﻯ ﻋﻦ ﺳﺎﺣﺔ ﻗﺮﺑﮏ ﺍﺫ ﺍﺭﺗﻔﻊ
ﺍﻻﻋﻼﻡ ﺑﻘﺪﺭﺗﮏ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﮏ * ﺧﺒﺎء ﻣﺠﺪﮎ ﻋﻠﻰ ﺃﻋﻠﻰ ٔ ِ َ ُ
ﺣﻘﻰ ﻭ ﺻﺒﺮﮎ ﻓﻰ ﺃﺧﺬﻯ ﮐﻠﻤﺎ ﺯﺍﺩ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﺭﺃﻓﺘﮏ ﻓﻰ ّ ﮐﻨﺖ ﺯﺍﺩﺕ ﻏﻔﻠﺘﻰ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺿﻰ * ﻗﺪ ﺫﮐﺮ َﺗﻨﻰ ﺍﺫ ُ
ﮐﻨﺖ ﺃﻗﺒﻠﺖ ٕﺍﻟﻰ ﺑﻤﻈﻬﺮ ﻧﻔﺴﮏ ﺍﺫ ﺻﺎﻣﺘﴼ ﻋﻦ ﺫﮐﺮﮎ ﻭ ُ َ
ﮐﻨﺖ ﺍﻟﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻬﮏ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺘﻨﻰ ﺍﺫ ﻣﻌﺮﺿﴼ ﻋﻦ ّ ّ ُ
ﻋﺰﺗﮏ ﻏﺎﻓﻼ ﻋﻦ ﺍﺻﻐﺎء ﻧﺪﺍﺋﮏ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻊ ﺃﻣﺮﮎ * ﻭ ّ
ﺍﻟﻨﻔﺲ ﻗﺪ ﺃﺣﺎﻃﺘﻨﻰ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ﻣﻦ ّ ﺍﺗﺒﻌﺖ ّ ﮐﻞ ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ ﺑﻤﺎ ّ ُ
ﻣﺸﻴﺘﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ * ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﺍﺭﺍﺩﺗﻰ ﻣﻨﻌﺘﻨﻰ ﻋﻦ ﺍﺭﺍﺩﺗﮏ ﻭ ّ ﺗﻤﺴﮑﺖ ﺑﺼﺮﺍﻃﻰ ﺗﺎﺭﮐﺎ َ َ َْ ﺣﺠﺒﺘﻨﻰ ﻋﻦ ّ ﻣﺸﻴﺘﮏ ﺑﺤﻴﺚ ّ ُ
ﻧﺒﺄﮎ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﺗﺮﻯ ﻭ ﺗﺴﻤﻊ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺮﺍﻃﮏ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ َ َ ﺹ ٢٨٣
ﺭﺏ ﺣﻨﻴﻨﻰ ﻭ ﺑﮑﺎﺋﻰ ﻭ ﺿﺠﻴﺠﻰ ﻭ ّ ﺫﻟﺘﻰ ﻭ ﺑﻼﺋﻰ * ﺍﻯ ّ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﻏﻔﺮﺍﻧﮏ ﻭ ﻋﻔﻮﮎ ﺍﺭﺍﺩ ُ َ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻟﻌﺼﻴﺎﻥ َ
ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻣﻮﺍﻫﺒﮏ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﮏ * ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﻭ َ
ﻧﻌﺎﻕ ﺧﻠﻘﮏ ﺿﻮﺿﺎء ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻣﻨﻌﺘﻨﻲ ﻋﻦ ﺍﺻﻐﺎء ﺑﻴﺎﻧﮏ َﻭ ُ ُ
ﺃﺣﺐ ﻋﺰﺗﮏ ﺣﺠﺒﻨﻰ ﻋﻦ ّ َ َ ّ ﺍﻟﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﺃﻣﺮﮎ * ﻭ ّ
ﺃﻥ ﺃﺑﮑﻰ ﺑﺪﻭﺍﻡ ﻣﻠﮑﮏ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﻓﮑﻴﻒ ﻻ ﺃﺑﮑﻰ ْ
ﻣﻨﻌﺖ ﻋﻴﻨﻲ ﻋﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﺓ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﻇﻬﻮﺭﮎ ﺃﺑﮑﻰ ﺑﻤﺎ ُ ِ َ ْ
ﺍﻟﻪ ﻋﺰﺗﮏ ﻳﺎ َ ﻭ ﺍﺫﻧﻰ ﻋﻦ ﺍﺻﻐﺎء ﺫﮐﺮﮎ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﮏ * ﻭ ّ
ﺃﺳﺘﺮ ﻭﺟﻬﻰ ﺗﺤﺖ ﺍﻻﻣﻢ ﺃﺣﺐ ْ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ُ ﺃﻥ ُ َ ّ ﺍﮐﺘﺴﺒﺖ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﺗﺮﺍﺑﻬﺎ ﻣﻦ ﺧﺠﻠﺘﻰ ﻭ ﺑﻤﺎ ﺃﻃﺒﺎﻕ ٔ َ ْ
ﻣﻨﻰ ﻣﺎﻻ ﮐﻨﺖ ﻣﻌﻰ ﻭ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﻏﻔﻠﺘﻰ * ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﺳﻤﻌﺖ ّ َ َ
ﮐﺸﻔﺖ ﺳﻮ ﻋﻨﻰ ﻭ ﻣﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﮏ ﻭ ﺑﻔﻀﻠﮏ ﺳﺘﺮﺕ ّ َ َ
ﻗﺪﺭﺕ ﻟﻰ ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻰ ﻭ ﺃﻋﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﺃﻗﻮﺍﻟﻰ * ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ﻟﻢ ﺃﺩﺭ ﻣﺎ ّ
ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﻓﺎﻃﺮ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻣﺎ ﻣﺸﻴﺘﮏ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﮏ ٔ ﻗﻠﻤﮏ ٔ ْ ﺷﺎﺕ ّ
ﺃﻥ ﻳﻤﻨﻌﻨﻲ ﻗﻀﺎﺅﮎ ﺍﻟﻤﺤﺘﻮﻡ ﻋﻦ ﺭﺣﻴﻘﮏ ﺍﻟﺴﻤﺎء * ﻓﺂﻩ ﺁﻩ ْ ّ
ﺍﻟﻤﺨﺘﻮﻡ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻭﺣﻴﮏ ﻭ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻋﺮﺷﮏ ﻋﺮﻑ ﻗﻤﻴﺼﮏ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺠﺎﺯ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺑﺎﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﻭ ّ ﺗﻀﻮﻉ َ ْ ُ ّ ﺹ ٢٨٤
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺑﺄﻥ ﺗﺠﻌﻠﻨﻲ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ ﺃﻣﺮﮎ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﺃﺷﺮﻗﺖ ٔ ُ
ﻣﻘﺒﻼ ﺍﻟﻴﮏ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﮏ ﮐﻞ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ً ﻓﻰ ّ
ﻣﺘﺸﺒﺜﴼ ﺑﺄﺫﻳﺎﻝ ﺭﺩﺍء ﺟﻮﺩﮎ ﻭ ﮐﺮﻣﮏ ﻣﺘﻤﺴﮑﺎ ﺑﺤﺒﻠﮏ ﻭ ﻭ ّ ّ ﻭ ﺍﺧﺘﺎﺭ ﻟﻨﻔﺴﻰ ﻣﺎ ﺍﺧﺘﺮﺗﻪ ﻟﻰ ﺑﻌﻨﺎﻳﺘﮏ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﮏ
ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻈﻤﻰ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﮏ ِﺯﻣﺎﻡ ٔ ﺍﻻﻭﻟﻰ * ﺍﻟﺜﺮﻯ ﻭ ﻣﺎﻟﮏ ٓ ﺍﻻﺧﺮﺓ ﻭ ٔ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ّ ّ ﴿ ﺑﻨﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﴾
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺑﺎﺗﺤﺎﺩ ّ ﺍﻱ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ّ
ﻣﻘﺮﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ * ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺩﺭ ّ ﺍﺗﻔﺎﻕ ّ ّ
ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻧﻴﺮ ﺃﻋﻈﻢ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ّ
ﺃﻭﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻳﮏ ﺳﺮﻳﺮ ﺟﺎﻟﺲ * ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﻰ ﺣﻴﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ّ
ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ * ﺷﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﺎﻓﻖ ﺃﻋﻠﻰ ّ ﻣﺘﻮﺟﻬﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﻖ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻈﺮ ﺑﻤﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﻋﺼﺮ ّ
ﮐﻞ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺃﺣﮑﺎﻡ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﺹ ٢٨٥
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ * ﺑﺎﺭﻯ َ ُ ِ ﺑﻌﻀﺪ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺭﺍ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻠﻤﮥ ﺍﺗﻔﺎﻕ ّ ﺑﺎﺗﺤﺎﺩ ﻭ ّ ﺑﺸﮑﻨﻴﺪ ﻭ ّ ﺍﻡ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ * ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﮏ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻠﻴﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺍﻟﺮﻓﻴﻊ * ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻣﻪ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺟﻬﺪ ﺑﺎﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﻣﻢ ّ ﺍﻟﻤﺆﻳﺪ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ّ ﺑﻠﻴﻎ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻳﺪ * ّ
ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺸﻔﻖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ *
﴿ ﺑﺴﻤﻰ ﺍﻟﻨﺎﻃﻖ ﻓﻲ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﴾
ﺣﻤﺪ ﻭ ﺛﻨﺎ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﺭﺍ ﻻﻳﻖ ﻭ ﺳﺰﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺳﺠﻦ ﻣﺘﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺰﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﻣﻴﻦ ّ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻣﺰﻳﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺑﻬﺎء ﺍ ﻭ ﺑﻬﺎء ﻣﻦ ﻓﻰ ّ ّ ُ
ﺍﻟﺜﻨﺎء ﻋﻠﻰ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﻭ ٔ ﺍﻟﺘﮑﺒﻴﺮ ﻭ ّ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ّ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺑﻬﻢ ﺃﺷﺮﻕ ﻧﻮﺭ ﺍﻻﺻﻄﺒﺎﺭ ﻭ ﺛﺒﺖ ﺣﮑﻢ ﺃﻣﺮﻩ ّ
ﺍﻻﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ * ﻭ ﺑﻬﻢ ﻣﺎﺝ ﺑﺤﺮ
ﺹ ٢٨٦
ﺍﻟﻌﻄﺎء ﻭﻫﺎﺝ ﻋﺮﻑ ﻋﻨﺎﻳﺔ ﺍ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟﻮﺭﻯ * ﻧﺴﺄﻟﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ
ﺃﻥ ﻳﺤﻔﻈﻬﻢ ﺑﺠﻨﻮﺩﻩ ﻭ ﻳﺤﺮﺳﻬﻢ ﺑﺴﻠﻄﺎﻧﻪ ﻭ ﻳﻨﺼﺮﻫﻢ ﺑﻘﺪﺭﺗﻪ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﻣﺎﻟﮏ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻏﻠﺒﺖ ٔ ﺍﻻﺷﻴﺎء * ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻓﺎﻃﺮ ّ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻻﺳﻤﺎء * ﻧﺒﺄ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻯ ﺃﺻﺤﺎﺏ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺁﻓﺎﻕ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻨﻮﺭ ﺧﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺷﻤﺎ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺁﻳﺎ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻫﻼﮐﺖ ﻭ ّ
ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻳﺪ * ﻳﺎ ﺍﻓﻨﺎﻧﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ * ﺧﻴﻤﮥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ * ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﺷﻤﺎﺳﺖ
ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﻮﺡ ﮔﻮﺍﻩ ﺷﻤﺎ * ﺑﺮ ﻧﺼﺮﺕ ﺃﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺘﺴﺨﻴﺮ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻳﺪ
ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﮔﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ * ﮐﻤﺮ ّ
ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﻴﺮﻯ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﺯﺍﺩﻯ ﺭﺳﻨﺪ *
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺎﻟﮥ ﻋﺪﻝ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺣﻨﻴﻦ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺩﻭﺩ ﺗﻴﺮﮤ
ﺳﺘﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺭﻭﺡ ﺹ ٢٨٧
ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﺁﻣﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺍﺯ ﮐﻪ * ﮔﻠﭙﺎﺭﻫﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ
ﺑﺎﻧﺪﮎ ﺭﻃﻮﺑﺘﻰ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ * ﻧﻔﺲ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ
ﺳﺒﺐ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻮﻫﻮﻣﻪ ﺍﺳﺖ * ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ
ﺷﺄﻥ ﺩﺭﻧﺪﻫﺎﻯ ﺍﺭﺽ * ﺑﻴﺎﺭﻯ ﺑﺎﺭﻯ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻯ ﺑﺮﻧﺪﮤ
ﺣﺰﺏ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﻧﻴﮏ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺑﻐﻼﻑ ﺭﺍﺟﻊ ﺗﺼﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ * ﻻﺯﺍﻝ ﺍﺧﻴﺎﺭ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﮑﻤﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻫﻴﺪ ﻧﺼﺎﺋﺢ
ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ * ﻋﻤﻮﻡ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ
ﺿﺮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ّ ﺍﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﺍﺭﺽ ﻃﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ
ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻧﺴﺖ * ﻇﺎﻟﻤﻬﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﻏﺼﺐ ﻗﻮﺕ ﺑﻤﺸﺘﻬﻴﺎﺕ ﻧﻔﻮﺱ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ّ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ * ﺍﺯ ﻇﺎﻟﻢ ﺃﺭﺽ ﻳﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻟﺸﺎﺭﺏ ﺃﻳﻬﺎ ّ ﮐﻪ ﻋﻴﻮﻥ ﻣﻼٔ ﺃﻋﻠﻰ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻳﺴﺖ * ﻳﺎ ّ ﺹ ٢٨٨ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺁﻳﺎ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺭﺣﻴﻖ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻭ ّ َ ﺃﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻊ ﺍﺳﺒﻘﻴﺘﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﺣﺎﻝ ﭘﺴﺘﺘﺮ
ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ * ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻓﻴﺎﺽ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻳﻮﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻨﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ّ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﻣﻄﺎﺭ
ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﻭﻳﻞ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻃﻮﺑﻰ ِﻟﻤﻦ ﺍﻧﺼﻒ ﻓﻰ ٔ
ﻟﻠﻈﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ
ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺍﻣﻢ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻗﻮﻡ
ﺑﻘﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﺮ ﻧﺼﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ّ
ﺍﺭﺽ ﺍﺯ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺃﻭﻫﺎﻡ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺳﺒﺐ
ﺫﻟﺖ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩﺍﻧﺪ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﻋﻠﺖ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﻭ ّ ﻭ ّ
ﻋﻠﻮ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺎﻧﻊ * ﮔﺮﺩﺩ * ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﺣﺎﺋﻠﻨﺪ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺫﻟﺖ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻧﮑﻪ ﻳﺪ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻣﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ * ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻝ ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍ ﺑﺨﻮﺩ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ * ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﻬﺬﻳﺐ ﺍﻣﻢ
ﻃﻴﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺃﺧﻼﻕ ﺑﺎﺷﻴﺪ * ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ّ
ﺹ ٢٨٩ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ * ﻧﺎﺻﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻤﺎﻟﺴﺖ ﻭ ﻣﻌﻴﻨﺶ ﺭﺍﺿﻴﮥ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﺣﮑﻢ ﺍﺧﻼﻕ * ﻳﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﺘﻘﻮﻯ ّ
ﺑﻪ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ﻭ ﺍﺧﺘﺎﺭﻩ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ * ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﻧﮑﻪ ﺧﺮﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ّ
ﺷﻮﻳﺪ * ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﺨﺸﺶ ﺳﺎﻳﻪ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﺎﺑﻬﺮﻩ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻧﺴﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺸﻨﺎﺧﺖ * ﺑﮕﻮ ﺍﻫﺮﻳﻤﻨﺎﻥ
ﺩﺭ ﮐﻤﻴﻨﮕﺎﻫﺎﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻧﺎﻡ
ﺑﻴﻨﺎ ﺍﺯ ﺗﻴﺮﻩ ﮔﻴﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﻪ
ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻦ * ﺍﻫﺮﻳﻤﻨﺎﻥ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺋﻞ ﻭ ﻣﺎﻧﻌﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻭ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﺸﺎﻥ * ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﺮ ﮐﻞ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ّ
ﻣﻠﺖ ﺍﺳﺖ * ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻋﻠﻮ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺎﺩﻟﻪ ﻭ ّ ﺳﻤﻮ ﻭ ّ ّ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﻗﻠﻨﺎ ﻭ ﻗﻮﻟﻨﺎ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺮﻳﺤﺎﻥ * ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ ّ ﻋﺎﺷﺮﻭﺍ ﻣﻊ ٔ ﺑﺎﻟﺮﻭﺡ ﻭ ّ ﮐﻠﻬﺎ ّ
ﻋﻠﺖ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ّ
ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ * ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻧﻔﻮﺱ ﺹ ٢٩٠
ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ * ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻢ ﻣﻠﻞ ﺃﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﻴﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻈﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ّ ﺣﺐ ﺍﻟﻮﻃﻦ ﻗﺪﻡ ﻧﺎﺯﻝ * ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﴿ ﻣﺎﻟﮏ ِ َ ّ
ﻣﻦ ﺍﻻﻳﻤﺎﻥ ﴾ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ
ﻳﺤﺐ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ * ﺑﺎﻳﻦ ﻳﺤﺐ ﺍﻟﻮﻃﻦ ﺑﻞ ﻟﻤﻦ ﻟﻴﺲ ﺍﻟﻔﺨﺮ ﻟﻤﻦ ّ ّ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﺎﺕ ﻃﻴﻮﺭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺟﺪﻳﺪ ﺁﻣﻮﺧﺖ
ﻭ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻮ ﻧﻤﻮﺩ * ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﺣﺰﺏ ﻃﻴﺒﻪ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻣﻨﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻨﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﻧﺎﺻﺮ ﻣﺮﺿﻴﮥ ّ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻬﻤﺎ ﻭ ﻭﻳﻞ ﺍﻣﺮﻧﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﺴﺖ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ّ
ﻭﺻﻴﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻟﻠﻤﻌﺮﺿﻴﻦ * ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺄﺩﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺧﻼﻕ * ﻃﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻭﻝ ّ ﻭ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺸﺖ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻨﻮﺭ ﻭ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺭﺍﺳﺘﻰ ّ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﺩﺏ ّ
ﮐﻞ ﺃﺩﺏ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ * ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﻭ ّ
ﻣﺘﺸﺒﺚ ﻭ ﺑﺂﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺘﻤﺴﮏ ﻭ ﺑﺂﻥ ّ ﺑﺂﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﻭ ﺑﺂﻥ ﻣ ّ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﮑﻢ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﺳﻢ ﺃﻋﻈﻢ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺸﺘﻪ *
ﺹ ٢٩١ ﻻﻟﺊ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﺴﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﻇﻬﻮﺭ ٓ
ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ﻧﻮﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻧﺎﺭ ﺳﺪﺭﻩ ﻣﺸﺘﻌﻞ * ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ّ
ﻋﻠﺖ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﺑﺴﺎﻁ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﻧﺎﺭ ﺑﻐﻀﺎء ﺳﺒﺐ ﻭ ّ
ﺷﺮ ﻳﺤﻔﻆ ﺃﻥ َ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺳﺖ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍْ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﻣﻦ ّ َ
ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺣﻖ ّ ﺍﻧﻪ ﻋﻠﻰ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮ * ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ﺍﻋﺪﺍﺋﻪ ّ
ﺑﻤﻔﺘﺎﺡ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺃﺑﻮﺍﺏ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻳﮥ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺑﺎﺑﻴﺴﺖ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺃﺧﻼﻕ
ﻣﻘﺪﺳﻪ * ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺃﻋﻤﺎﻝ ّ ّ
ﻃﺮﺍ ﻣﻤﻠﮑﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ * ﺑﺎﻳﺪ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺂﺯﺍﺩﻯ ﺑﺎﻧﭽﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻧﻴﺮ ﻇﻬﻮﺭ ّ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ * ﮔﻴﺘﻰ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ّ ﻣﺒﺸﺮ ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ ﻓﺪﺍﻩ ﺑﺮﻭﺡ ﺳﺘﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ّ
ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩ * ﻭ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ﺛﻤﺎﻧﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ
ﻭ ﺭﻭﺡ ﺑﺪﻳﻊ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺸﺖ * ﺣﺎﻝ ﺍﮐﺜﺮ ﺃﻫﻞ ﺑﻼﺩ ﻣﺴﺘﻌﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻐﺎء ﮐﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﻌﺚ ﻭ ﺣﺸﺮ ﮐﻞ ﺑﺂﻥ ﻋﮑﺎ ﻣﻨﻮﻁ ﻭ ّ ﻣﻌﻠﻖ ﺍﺳﺖ * ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﺣﻤﺮﺍء ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ّ ّ ﺹ ٢٩٢
ﺳﻤﻮ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﻋﻤﺎﺭ ﺑﻼﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ
ﺍﺱ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ * ّ
ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺧﻠﻖ ﺑﺂﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻭ ﻣﻨﻮﻁ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻭﻝ ﴾ ﺑﺎﻳﺪ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺑﻴﺖ ﻋﺪﻝ ﺻﻠﺢ ﺍﮐﺒﺮ ﺭﺍ ﴿
ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺭﻳﻒ ﺑﺎﻫﻈﻪ ﻓﺎﺭﻍ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﺩ * ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﻩ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻣﺸﻘﺖ ﺍﺳﺖ * ﺍﺱ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ّ
ﺩﻭﻡ ﴾ ﺑﺎﻳﺪ ﻟﻐﺎﺕ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻠﻐﺖ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﴿ ّ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺂﻥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻫﻨﺪ *
ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻮﻡ ﴾ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺳﺒﺎﺑﻴﮑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ ﴿ ّ
ﺗﺸﺒﺚ ﺟﻮﻳﻨﺪ * ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ّ ﻭ ّ
﴿ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﴾ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺟﺎﻝ ﻭ ﻧﺴﺎء ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺍﻗﺘﺮﺍﻑ ﻭ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺟﺰﺋﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺃﻃﻔﺎﻝ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﻴﻨﻰ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ َ ﺑﺎﻃﻼﻉ ﺍﻣﻨﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﻋﺪﻝ ﺻﺮﻑ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻮﺩ *
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺃﻣﺮ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﴿ ﭘﻨﺠﻢ ﴾ ّ ﺹ ٢٩٣
ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﻩ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻢ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ
ﺍﻭﻟﺴﺖ * ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﻩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ٕﺍﻟﻰ ﺣﻴﻦ ﺍﻣﺮﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﻭ ّ
ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﺍّ ﻣﻌﻮﻕ ﺍﺳﺖ * ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻧﮑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺃﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻄﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﮥ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻤﺮﺍء ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺍﮔﺮ ّ
ﻣﮑﺮﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺎﺭﻍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ * ّ
ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻣﺆﻳﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ * ﻋﺰﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺃﻭﻗﺎﺕ ّ
ﺍﮔﺮ ﻃﺎﻟﺐ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﻮﺩ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻄﻠﻘﮥ ﻧﺎﻓﺬﻩ
ﺍﻟﻄﺎﻟﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺃﻳﻦ ّ ﺍﻟﺴﺎﺋﻞ ﻭ ﺃﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺩﻝ ﻭ ﺃﻳﻦ ﺍﻟﻤﻨﺼﻒ * ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﻭ ْ ﺃﻳﻦ ّ
ﻳﻮﻡ ﻧﺎﺭ ﻇﻠﻤﻰ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ﺳﻴﻒ ﺍﻋﺘﺴﺎﻓﻰ ﻣﺴﻠﻮﻝ * ﺳﺒﺤﺎﻥ
ﺍ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﺠﺒﺎﻯ ﻋﻈﺎﻡ ﺑﺄﺧﻼﻕ َﺳُﺒﻌﻰ ﻓﺨﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ) ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﺪﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﺁﻣﺪ ﺯﻳﻦ ﻗﺼﺺ (
ﺃﻳﺎﻡ ﺑﺸﮑﺮ ﻭ ﺣﻤﺪ ﻣﺎﻟﮏ ﺃﻧﺎﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﻭ ّ
ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﻭ ﻣﻮﺍﻋﻆ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺹ ٢٩٤
ﻭ ﺃﺧﻼﻕ ﻭ ﺃﻃﻮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺎﺋﺰ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺮﺍء ﺑﻮﺩﻩ
ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻧﻴﮏ ﮔﻮﺍﻩ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﺳﺖ * ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺧﻴﺎﺭ ﺑﺮﻭﺷﻨﻰ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﮔﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍ
ﺍﻟﮑﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺳﺘﻘﺎﻣﺔ ﻋﻠﻰ ﻳﺆﻳﺪ ّ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺃﻥ ّ
ﺍﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﻌﺎﻣﻠﻴﻦ * ﺃﻳﺎﻣﻪ ّ ﺣﺒﻪ ﻭ ﺃﻣﺮﻩ ﻓﻰ ّ ّ ّ ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﻋﺎﻟﻤﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﺼﺎﺭ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮐﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻻﺯﺍﻝ
ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻧﺎﻓﻌﻪ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ *
ﻳﻮﻡ ﻗﺒﻞ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺃﻭﻟﻴﺎء ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ
ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺃﻫﻞ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺑﺎﻗﺒﺎﻝ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻧﺪ * ﻭ ﺑﻐﻮﺍﻣﺾ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺃﺻﻮﻝ ّ ﺃﻭﻝ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﮑﺮﻳﻦ ﺑﭽﻬﺎﺭ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺘﻤﺴﮏ * ّ
ﺍﻟﺮﻗﺎﺏ * ﻭ ﺛﺎﻧﻰ ﺣﺮﻕ ﮐﺘﺐ * ﻭ ﺛﺎﻟﺚ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻓﻀﺮﺏ ّ ﺍﺯ ﻣﻠﻞ ﺃﺧﺮﻯ * ﻭ ﺭﺍﺑﻊ ﻓﻨﺎﻯ ﺃﺣﺰﺍﺏ * ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ
ﺳﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﮐﻠﻤﮥ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭ ّ ﺹ ٢٩٥ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﺃﻣﺮ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ * ﻭ ﺻﻔﺎﺕ
ﺟﻠﺖ ﺍﺭﺍﺩﺗﻪ ﺳﺒﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﺼﻔﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﻭ ّ ﺣﻖ ّ ﺟﻠﺖ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻭ ﻋﻈﻢ ﺳﻠﻄﺎﻧﻪ * ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ّ ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﺷﻴﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﻧﺎﻻﺋﻘﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ * ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ
ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻳﻮﻡ ﻟﻌﻨﺘﻬﺎ ﻣﺬﮐﻮﺭ * ﻭ ﻣﻠﻌﻮﻥ ﺑﺎ ﻋﻴﻦ ﻳﻮﻣﻴﮥ ﺁﻥ ﺣﺰﺑﺴﺖ * ﺣﻠﻘﻰ ﺍﺯ ﻏﺬﺍﻫﺎﻯ
ﺻﺮﻳﺨﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻠﻴﺎﻟﻰ ﺣﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﮏ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺴﻤﻊ َ َ
ﺍﻧﻪ ﻣﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﺃﻣﺮﴽ ﺑﻞ ﺃﺭﺍﺩ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﻻﻳﺎﻡ * ﻭ ﺗﻌﻠﻢ ّ ﻭ ّٔ
ﺍﻟﺘﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻭ ﻧﺠﺎﺗﻬﻢ ﻋﻦ ﻧﺎﺭ ﺍﻟﻀﻐﻴﻨﺔ ﻭ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء ّ ﺍﺭﺗﻔﻌﺖ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﺭﺏ ﻗﺪ ﮐﻞ ٔ ﺃﺣﺎﻃﺘﻬﻢ ﻓﻰ ّ َ ْ ﺍﻻﺣﻴﺎﻥ * ﺍﻯ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﺟﻮﺩﮎ ﻭ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ٕﺍﻟﻰ ﻫﻮﺍء ﻋﻄﺎﺋﮏ * ّ ﻋﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩﻭﺍ ﻣﻦ ﺑﺤﺮ ﻋﻄﺎﺋﮏ ﻭ ﺳﻤﺎء ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺃﻥ ﻻ ﺗﺨﻴﺒﻬﺎ ّ َ
ﺍﻳﺪﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﺁﺩﺍﺏ ﺭﺏ ّ ﻓﻀﻠﮏ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺟﻮﺩﮎ * ﺍﻯ ّ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺗﺮﺗﻔﻊ ﺑﻬﺎ ﺑﻴﻦ ٔ ﺍﻻﺣﺰﺍﺏ ّ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻬﻢ َ ُ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ * ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺻﻐﺎﻯ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺳﻤﻮ ﻋﻠﻮ ﻭ ّ ﺁﻥ ﺳﺒﺐ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﺁﺳﻮﺩﻩﮔﻰ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ّ
ﺹ ٢٩٦ ﮐﻞ ﺍﺳﺖ * ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﺃﺻﻮﻟﻰ ﻻﺯﻡ
ﺍﻻﺭﺍﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﮑﻪ ﺣﺴﺐ
ﺃﻳﺪﻩ ﺍ ﻭ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻋﻼﻡ ﻭ ﺃﻣﺮﺍﻯ ﻋﻈﺎﻡ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ﻣﻌﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﻣﻘﺮﻯ ّ ﺑﺎﻃﻼﻉ ﺍﻳﺸﺎﻥ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﻣﻘﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﺒﻞ ﻣﺸﻮﺭﺕ ّ ﻭ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺃﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﻭ ﻋﻠﺖ
ﻣﻌﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ * ﭼﻪ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ ّ
ﻋﻠﺖ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺿﻮﺿﺎء ﺍﮔﺮ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ّ ﮔﺮﺩﺩ * ﺩﺭ ﺃﺻﻮﻝ ﺃﺣﮑﺎﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺃﻗﺪﺱ
ﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻝ ﺃﻣﻮﺭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺴﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻋﺎﺩﻝ ﻣﺘﺒﺼﺮﻳﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭ ﺃﻣﻨﺎﻯ ﺑﻴﺖ ﻋﺪﻝ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﻣﻨﺼﻔﻴﻦ ﻭ ّ ﻧﻴﺮ ﻋﺪﻝ ﺭﺍ ﺑﻌﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ
ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﺣﺎﻝ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻟﻨﺪﺭﻩ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺧﻮﺏ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺂﻳﺪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﺃﻣﺖ ﺍﻧﮕﻠﻴﺰ ﺑﺂﻥ ّ ﻣﺰﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺖ ﻫﺮ ﺩﻭ ّ ﺑﻨﻮﺭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ّ
ﺩﺭ ﺃﺻﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﻗﺼﺎﺹ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺻﻴﺎﻧﺖ
ﻭ ﺣﻔﻆ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺧﻮﻑ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺹ ٢٩٧ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﺷﻨﻴﻌﮥ ﻧﺎﻻﺋﻘﻪ ﻣﻨﻊ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ * ّ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻣﻨﻊ ﺍﺳﺖ ﺧﺸﻴﺔ ﺍ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﺣﺎﺭﺱ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ
ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﻮﺩ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﺳﻤﻊ ﻣﺎ ﻧﻄﻖ ﺗﻤﺴﮏ ﺟﺴﺖ ﻭ ّ ّ
ﺁﻣﺮ ﻗﺪﻳﻢ * ﺑﻪ ﻗﻠﻤﻰ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ٍ
ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺵ ﺟﺎﻥ
ﻣﻘﺮ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﺮﺵ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﮐﻠﻤﮥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ﻧﻬﺎﻟﺴﺖ ّ
ﺍﻓﺌﺪﮤ ﻋﺒﺎﺩ * ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﮑﻮﺛﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﺮﺑﻴﺖ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺻﻠﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﺮﻋﺶ ﺍﺯ ﺍﻓﻼﮎ ﺑﮕﺬﺭﺩ * ﺍﻯ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﻀﻞ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺃﻋﻈﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻧﻔﺎﻗﺴﺖ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺴﺖ ﺛﺒﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﻢ * ﻧﻌﻴﻤﺎ ّ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ّ ﻋﻠﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﮑﺮﺭ ﻟﻠﻌﺎﻣﻠﻴﻦ * ّ ّ
ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻞ
ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ * ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻋﺒﺎﺩ ﻳﻌﺮﻓﻬﻢ ﻳﺰﻳﻨﻬﻢ ﺑﻨﻮﺭ ﻋﺪﻟﻪ ﻭ ّ َ ﻣﺨﺘﻠﻒ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ﺃﻥ ّ َ ﺹ ٢٩٨
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻐﻨﻰ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ * ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮐﻞ ٔ ﻣﺎ ﻳﻨﻔﻌﻬﻢ ﻓﻰ ّ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ّ ّ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻧﻄﻖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﻣﻨﺴﻮﺑﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﻋﻄﺎ ﺍﺑﺮ ﺑﺎﺭﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺃﺧﺬ ﺃﻳﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺃﻣﺎﺭﻩ ﺷﻌﻠﮥ ﻓﺮﻭﺯﻧﺪﻩ * ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺍﻳﻦ ّ ﻧﻔﺲ ّ
ﺷﺪﻩ ﺍﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﺳﺖ * ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭﻳﮑﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻘﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺷﺪ ﻧﻔﺴﻰ ﻭﺍﺭﺩ ّ
ﻣﺴﺨﺮ ﻧﻤﻮﺩ * ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺍﺩﺕ ﺧﻮﺩ ّ ﻋﺰﺕ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻮﺣﻪ ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻳﺎ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ
ﮐﺒﺮﻯ ﺫﻟّﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻧﺪ *
ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺖ * ﻻﺯﺍﻝ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﭼﻪ ﺷﺪ ّ
ﻣﺸﺮﻕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ُ ْ ِ
ﻣﻠﻌﺐ ﺗﻨﺰﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺭﺟﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ َ ْ َ ﺣﺎﻝ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ّ ﺟﺎﻫﻠﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻭ ﺷﺨﺺ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﺋﺪ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺤﻴﺮ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ * ﻭ ﺟﺮﻳﺪﮤ ﺑﺎﺳﻢ ﻋﺮﻭﺓ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﭙﺎﺭﻳﺲ ّ
ﻋﮑﺎ ﻫﻢ ﺍﻟﻮﺛﻘﻰ ﻃﺒﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺄﻃﺮﺍﻑ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺴﺠﻦ ّ ﺹ ٢٩٩ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ
ﺗﺪﺍﺭﮎ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ * ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻨﻤﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﺻﻤﺖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩ * ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﻨﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ * ﻟﻪ ﺃﻥ ﻳﻘﻮﻝ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ّ
ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻗﺎﺋﻤﴼ ﻟﺪﻯ ﺑﺎﺏ ﻋﻔﻮﮎ ﻭ ﻋﻄﺎﺋﮏ
ﻭ ﻧﺎﻇﺮﺍ ﺍﻟﻰ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﻮﺍﻫﺒﮏ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﮏ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﻨﺪﺍﺋﮏ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺗﻮﻓَﻖ ٔ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﻭ ﺻﺮﻳﺮ ﻗﻠﻤﮏ ﻳﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟﻮﺭﻯ ْ ﺃﻥ ّ َ ﻻﻳﺎﻣﮏ ﻭ ﻳﻠﻴﻖ ﻟﻈﻬﻮﺭﮎ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﮏ * ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ٔ ّ
ﺑﻘﻮﺗﮏ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﮎ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء * ﻳﺸﻬﺪ ّ ّ
ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻭ ﻋﻈﻤﺘﮏ ﻭ ﻋﻄﺎﺋﮏ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ
ﺍﻟﻪ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺗﺮﻯ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﮏ ﻳﺎ ٕ َ َ ﺣﻘﻴﻘﺔ ﺑﺤﺮ ﻏﻨﺎﺋﮏ ﻭ َ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﮐﻴﻨﻮﻧﺔ ﺍﻟﻔﻘﺮ ﺍﺭﺍﺩﺕ َ
ﻗﺪﺭ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺍﻟﻌﺼﻴﺎﻥ ﻓﺮﺍﺕ ﻣﻐﻔﺮﺗﮏ ﻭ ﻋﻄﺎﺋﮏ * ّ َ
ﺍﻟﻔﻴﺎﺽ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ّ ّ ﻟﻌﻈﻤﺘﮏ ﻭ ﻳﻠﻴﻖ ﻟﺴﻤﺎء ﻓﻀﻠﮏ ّ
ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ٓ ّ ﻳﺎ ﺣﺰﺏ ﺍ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﮐﻞ ﺑﺎﻓﻖ ﮐﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ
ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭﺣﺪﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ * ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺪﻯ ﺹ ٣٠٠
ﻭﻣﻨﻮﺭ ﺑﺎﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ّ
ﻭ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺃﻭﻫﺎﻡ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﻗﻮﻡ * ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ
ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﻩ ﺑﺮ ﮐﻞ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ *
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺃﻣﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻄﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ
ﺃﺑﻮﺍﺏ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻏﻨﺎ * ﻇﻠﻢ ﻇﺎﻟﻤﻴﻦ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺮﻳﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﺪﺍﺷﺖ * ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻣﺮﻳﺒﻴﻦ ﻭ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ * ﺍﺯ ﺣﻖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﺣﻮﺍﻝ ﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺁﻣﻠﻢ ﮐﻪ ﺃﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺍﺭﺩ * ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺃﻭﻫﺎﻡ ﺣﺰﺏ ﻗﺒﻞ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ّ ﺣﺰﺏ ﺍ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺭﺍﺷﺪﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻳﺎ َ
ﺃﻣﺎﺭﻩ ﻣﺼﻮﻥ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻭﺱ ﻧﻔﺲ ّ
ﺍﻧﺠﻢ ﺳﻤﺎء ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ * ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻻﺯﻡ * ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻋﻴﻮﻥ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﻭ ﺃﻧﺠﻢ ﻣﻀﻴﺌﻪ ﻭ ﺃﺛﻤﺎﺭ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺑﺤﻮﺭ ﺣﮑﻤﺖ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﺭﺕ ّ
ﺍﻧﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻳﻦ ﻓﻰ ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻬﻢ ّ ّ ّ ﺹ ٣٠١ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍ ﮐﺘﺎﺏ ﺍّ
ﺃﺻﺤﺎﺏ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻳﺎ َ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ّ َ
ﺍﻻﺣﻠﻰ ﺍﻟﺴﻔﻴﻨﺔ ﺍﻟﺤﻤﺮﺍء * ﻭ ﻋﻠﻰ ّ ﺳﻤﻌﻮﺍ ﻧﺪﺍﮐﻢ ٔ ﺍﻟﺬﻳﻦ َ ِ ُ ّ ﺍﻟﻠﻮﺡ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ﺍﻣﺮﻭﺍ ﺑﻪ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺑﻤﺎ ُ ِ ﴿ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﴾
ﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﮏ ﮐﺘﺎﺏ ﺃﻥ ﻳﺎ ْ ﻣﺤﻤﺪ ّ ﺑﺸﺮ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮏ ﺑﻤﺎ ّ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻗﺪﺱ ﮐﺮﻳﻢ * ﻭ ﻓﻴﻪ ﻣﺎ ﻳﻨﻘﻄﻌﮏ ﻋﻦ ﻣﻠﮏ
ﻋﺰ ﻣﺒﻴﻦ * ﻗﻞ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ ﻭ ٔ ﻳﺒﻠﻐﮏ ﺍﻟﻰ ﺳﺎﺣﺔ ّ
ﺿﺮﻯ ﻭ ﺍﻓﺘﻘﺎﺭﻯ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﻯ ﺿﻌﻔﻰ ﻭ ﻋﺠﺰﻯ ﻭ ّ ّ ّ
ﻳﻬﺐ ﻣﻨﻬﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻮ ﻓﺎﺭﺳﻞ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﮏ ّ ّ
ﻟﻴﻘﻠﺒﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ ﻭ ٓ ﻗﺪﺭ ﺳﻮﺍﺩ ﻧﻤﻠﺔ ﻋﻠﻰ ٔ ّ ﺍﻻﺧﺮﻳﻦ َ ْ ِ ُ
ﻳﺸﺮﻓﻬﻢ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻬﮏ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ * ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺟﻤﺎﻟﮏ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ﻭ ّ ﺗﻤﺴﮑﺖ ﺑﻌﺮﻭﺗﮏ ﺍﻟﻮﺛﻘﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻴﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﺃﻧﺎ ّ ّ ُ
ﺗﺸﺒﺜﺖ ﺑﺬﻳﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ﻓﻰ ﺍﺳﻤﮏ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻻﺗﻢ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ﻭ ّ ٔ ّ ّ ﻋﺮﻓﺘﻨﻲ ﺷﺮﻓﺘﻨﻲ ﺑﻠﻘﺎﺋﮏ ﻭ ّ ﻟﻤﺎ ّ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ * ﺍﺫﴽ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺗﺤﺮﻣﻨﻰ ﻋﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﮑﻮﺛﺮ ّ ﻣﻈﻬﺮ ﻧﻔﺴﮏ ﻻ َ ْ ِ
ﺹ ٣٠٢
ﺃﺟﺮﻳﺘﻪ ﻋﻦ ﻳﻤﻴﻦ ﻋﺮﺵ ﮐﺮﻳﻢ * ﻭ ﻻ ﺗﻤﻨﻌﻨﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻦ ﻧﺰﻟﺖ ﻣﻦ ﺳﺤﺎﺏ ﻓﻀﻠﮏ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ ﻭ ﺍﻓﻀﺎﻟﮏ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ّ ﺍﻟﺘﻰ ّ َ ﺍﻻﻭﻟﻴﺔ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﺍﻟﻤﻨﻴﻊ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺗﺎ ﺍﻟﺤﻖ ّ ﺍﻥ ﺍﻟﻨﻘﻄﺔ ٔ ّ ّ ّ
ﻓﺼﻠﺖ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻗﺪ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻟﺸﺠﺮﺓ ﺍﻟﻤﺮﺗﻔﻌﺔ ّ ﺍﻻﺣﺪﻳﺔ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ّ ﻭ ﻇﻬﺮﺕ ﻧﺎﺭ ٔ ّ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ﺃﺣﺎﻃﺖ ّ ﮐﻞ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻗﻞ ّ ﺍﻥ َ
ﺍﻟﮑﻒ ﺗﺴﺒﺢ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﻓﻰ ﻗﻤﻴﺺ ﺟﺪﻳﺪ * ﻗﻞ ّ ّ ﺍﻥ ﺍﻟﺤﺼﺎﺓ ّ
ﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍ ﻗﺪ ﺃﺧﺮﺝ ﻋﻦ ﺣﺠﺐ ﺍﻟﺒﻴﻀﺎء ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ * ﻗﻞ ّ
ﺍﻧﺸﻘﺖ ﺍﻟﺴﻼﻃﻴﻦ * ﻗﻞ ﻗﺪ ّ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻓﺘﺒﺎﺭﮎ ﺍ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺳﺒﺤﺎﺕ ﺍﻟﺴﺘﺮ ﻭ ﻃﻠﻊ ﺍﻟﻐﻼﻡ ﻋﻦ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﻤﻪ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﺎ ﺳﺒﻘﻪ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺃﺣﺪ ﻭ ﻻ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﻭ ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ّ
ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻻ ﺣﮑﻤﺔ ﺍﻟﺒﺎﻟﻐﻴﻦ * ﻭ ﻳﻨﻄﻖ ﺣﻴﻨﺌﺬ ﻓﻰ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﺟﻮ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻬﻮﺍء ﻭ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﻞ ﺑﺮﺿﻮﺍﻥ ﺍ ﻭ ﻳﺪﻋﻮﻫﻢ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺪﺱ ﻳﺒﺸﺮ ّ
ﺍﻟﺘﻘﻠﻴﺪ ﻟﻦ ﻳﻄﻬﺮ ﻗﻠﺒﻪ ﻋﻦ ﺣﺠﺒﺎﺕ ّ ﺣﻤﻴﺪ * ﻗﻞ ﻣﻦ ﻟﻦ ّ َ ﺃﻥ ﺍﻟﺮﻓﻴﻊ * ْ ﻳﻘﺪﺭ ﺃﻥ ُ َ ﺍﻟﺪﺭﻯ ﻳﻘﺒﻞ ﺍﻟﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻮﺟﻪ ّ ّ َ
ﻃﺮﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻬﻮﺍء ﺑﺠﻨﺎﺣﻰ ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﻻ ﺗﺨﻒ ﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ِ ْ ّ ﺹ ٣٠٣ ﺭﺑﮏ ﻣﻦ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﻤﻨﺎﻥ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ّ ّ ﻓﺘﻮﮐﻞ ﻋﻠﻰ ﺍّ
ﻭ ﻻ ﺗﻠﺘﻔﺖ ٕﺍﻟﻰ ﺃﺣﺪ ﻭ ﻟﻮ ﻳﺮﺩ ﻋﻠﻴﮏ ﺃﺫﻯ ﺍﻟﺨﻼﺋﻖ
ﻧﺰﻝ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﻻ ﺛﻢ ُ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ * ّ ﺍﺩﻉ ّ َ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﺎ ﻭ ﺑﻤﺎ ّ
ﺍﺗﺒﻌﻮﺍ ﺛﻢ ّ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍّ ﺗﮑﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﺎﺋﻔﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ّ
ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ ﺳﻨﻦ ﺍ ﺑﺄﻧﻔﺴﮑﻢ ﻭ ﺃﺑﺪﺍﻧﮑﻢ ﻭ ﻻ َ
ﮐﻞ ﺷﻄﺮ ﻗﺮﻳﺐ * ﻭ ﻗﻞ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ﻟﺌﻼ ﺗﺄﺧﺬﮐﻢ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ﻋﻦ ّ
ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺎﺳﻤﮏ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﺗﻤﺤﻮ ﺍﻟﻌﺼﻴﺎﻥ ّ ّ ﺗﺪﺧﻞ ﺍﻟﻤﺬﻧﺒﻴﻦ ﻓﻰ ﺑﺎﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ﻭ ُ ُ ﺑﺎﻟﺮﺣﻤﺔ ﻭ ُ ْ ُ ﺗﺒﺪﻝ ّ َ ﺍﻟﻨﻘﻤﺔ ّ
ﺃﻗﻞ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﻋﻔﻮﮎ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺪﻋﻨﻰ ﺑﻨﻔﺴﻰ ﻓﻰ
ﻋﻨﻰ ﺣﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ﻭ ﻻ ﺗﻤﻨﻌﻨﻰ ﻋﻦ ﻣﻦ ﺁﻥ * ﻭ ﻻ ﺗﻘﻄﻊ ّ
ﺍﻻﺧﺮﻯ * ﻭ ﻻ ﺗﺒﻌﺪﻧﻰ ﻋﻦ ﻟﻘﺎﺋﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻓﻰ ﻗﻴﺎﻣﺔ ٔ
ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ ﻭ ﺗﺬﻫﻞ ﻋﻘﻮﻝ ﺍﻟﻌﻘﻼء ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻴﻪ ﺗﺸﺨﺺ ٔ ﺗﺰﻝ ﺃﻗﺪﺍﻡ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻓﻴﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﻨﺖ ﻭ ّ
ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻤﻤﮑﻨﺎﺕ ﻭ ﻣﻮﺟﺪﻫﻢ ﻭ ﻣﻠﻴﮏ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕ َ
ﮐﻞ ﺷﺊ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﺬﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﺭﺣﻤﺘﮏ ّ ﻭ ﺟﺎﻋﻠﻬﻢ ﻭ ّ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ّ ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ * ﻭ ّ
ﻟﺬﺕ ﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ّ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﺍﺫﴽ ﻗﺪ ُ ْ ُ ﺹ ٣٠٤
ﻋﺬﺕ ﺑﻔﻀﻠﮏ ﻭ ﺍﻓﻀﺎﻟﮏ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﻠﻄﻨﺘﮏ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﮎ * ﻭ ُ ﺗﺤﺮﻣﻨﻰ ﻋﻦ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﻭ ﺍﮐﺮﺍﻣﮏ * ﻭ ﻻ ﺗﺒﻌﺪﻧﻰ ﻋﻦ ﻻ َ ِْ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺣﺒﮏ ﻭ ﺫﮐﺮﮎ * ﻭ ّ ﺭﺿﻮﺍﻥ ّ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻏﻔﻮﺭ ﺭﺣﻴﻢ * ) ( ١٥۲
﴿ ﺑﺴﻢ ﺍ ﺍﻻﺑﻬﻰ﴾
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻧﮑﻪ
ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺷﻮﺩ * ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺑﺎﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ّﺍﻻ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ * ّ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻴﻄﻠﺒﻢ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺑﺤﺮ ﺗﻌﺎﻟﻰ ُ
ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺧﺎﻟﺺ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺰﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ * ّ ﺹ ٣٠۵
﴿ ﺑﻨﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﴾
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻔﻴﻮﺿﺎﺕ ّ
ﻣﻴﺪﻫﺪ * ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﮐﻞ ﺑﻨﺼﺢ ﺍ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩﻩ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ * ﺟﺪﺍﻝ ﻣﺎﻟﮏ ٔ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ * ﺑﺎﻳﺪ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﺧﻠﻖ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺼﺎﺋﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﻪ ﺑﻠﺤﺎﻅ ّ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﺎﻓﻖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺸﺎﻧﻨﺪ * ﺑﺴﺎ ﺍﺯ ﻃﻴﺒﻪ ّ ﻭ ﺃﻋﻤﺎﻝ ّ
ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﻖ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻻﺯﻡ *
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﺸﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﺎﺱ ﮐﻪ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺃﺻﻠﻰ ﺩﺭ ّ ﻭ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺘﻮﻫﻢ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﺪﻋﻴﻦ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﻭ ﺃﻓﻌﺎﻝ ّ ّ
ﺷﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﺑﺴﻤﺎء ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺭﺗﻘﺎ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﺑﺴﺒﺐ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻋﺰ ّ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺃﻗﻮﺍﻝ ﺃﻧﻔﺲ ﮐﺎﺫﺑﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ * ﻣﻊ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻧﺪ * ﴿ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﮐﺎﻓﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ * ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﮐﺒﺮﻳﺎﺵ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﮔﺮﺩ ﴾ ﺹ ٣٠٦
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﻧﭽﻪ ﺍﺯ ّ ّ ﺑﺤﻖ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻓﺒﺌﺲ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ * ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﺍﻋﺘﺒﺮﻭﺍ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺍﺧﻴﺎﺭ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ * ﺃﻥ ُ
ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ * ﻗﻠﻮﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺃﺑﺼﺎﺭ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻰ ٔ
ﺯﮐﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﺑﺎﻓﻖ ﺃﻣﺮ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ّ
ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﻣﺴﺄﻟﺖ ﺣﻖ ّ ﻭ ﺃﻗﻮﺍﻝ ّ ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﺫﺑﺎﻥ * ﺍﺯ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻳﺎﺕ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ * ﻭ ﺑﺮﺿﺎﻯ َ ْ
ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻤﺠﻴﺐ ﻋﻴﻦ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭﺳﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ * ّ
ﺍﻟﻤﻌﻄﻲ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻣﺤﺾ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ
ﺍﺣﺒﺎء ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﺍ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﻣﺸﻴﺖ ّ ﻟﻮﺡ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻧﺪ * ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ّ
ﻣﺘﮑﻠﻢ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﻕ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ * ﻭ ﻫﺮ ﻗﺎﺋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺃﻫﻞ ﺳﻔﻴﻨﮥ ﻫﺮ ّ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﺍﻧﻪ ﻟﻬﻮ ّ ﺣﻤﺮﺍء ﻧﺸﻤﺮﻧﺪ * ّ ﺍﻟﺼﺎﺩﻕ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ّ ﺍﻟﻤﺘﮑﻠﻢ ّ ﺍﻻﻣﻴﻦ * ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ٔ
ﺹ ٣٠٧
﴿ ﻫﻮ ﺍﻟﺒﺎﻫﻰ ﺍﻟﺒﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﴾
ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺣﻤﺪ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻋﺰ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻟﻴﺮﺍ ﺳﺰﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ّ ﻣﺪﺭﮐﺎﺕ ﻣﻠﻴﮏ ّ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺩﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﻣﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻭﺻﻒ
ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﺫﮐﺮﺵ
ﮐﻤﺎ ﻫﻮ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺍﺭﺗﻘﺎ ﻧﺠﺴﺘﻪ * ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻤﻌﺎﺭﺝ ﻭﺻﻔﺶ
ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﻮ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﺮﻭﺝ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ * ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﺄﻧﻰ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺸﺘﻪ * ﻋﺰ ﺃﺣﺪﻳﺘﺶ ّ ّ ّ
ﻋﺰ ﻗﺪﺭﺗﺶ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻻﺑﺪﺍﻳﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ّ
ﻋﺰ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﺁﻣﺪﻩ * ﭼﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ّ
ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﺗﺠﻠﻲ ﺁﻥ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺻﺮﻑ ﮔﺸﺘﻪ * ﻭ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺃﺩﻧﻰ ّ
ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺍﺳﺖ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎﻟﻐﮥ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﭽﻪ
ﺃﻭﻝ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ ﻻ ﺁﺧﺮ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺃﻭﻝ ﻻ ّ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ّ
ﺍﺩﻧﻰ ﺁﻳﮥ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺍﺳﻤﺎء ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﻃﻠﺐ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ * ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ
ﺹ ٣٠٨ ﻣﻮﺟﻰ ﺭﺏ ِ ﺃﺭﻧﻰ ﺑﺮ ﻟﺴﺎﻥ * َ ْ ﺻﻔﺎﺕ ﺩﺭ ﻃﻮﺭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ّ
ﻋﺰ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻟﺶ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﮑﻨﺎﺗﺮﺍ ﺑﻄﺮﺍﺯ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﻭ ﻧﻔﺤﮥ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻟﺶ ﺗﻤﺎﻡ ّ ﻋﺰ ﻗﺪﺳﻰ ﻣﮑﺮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ * ﻭ ﺑﺮﺷﺤﮥ ّ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﺮﺍ ﺑﺨﻠﻌﺖ ّ
ﺃﺣﺪﻳﺘﺶ ﺧﻠﻖ ﻣﺸﻴﺖ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ﻣﻄﻔﺤﻪ ﺍﺯ ﻗﻤﻘﺎﻡ ﺑﺤﺮ ّ
ﻻ ﻧﻬﺎﻳﻪ ﺑﻤﺎ ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻣﺤﺾ ﺑﻌﺮﺻﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺟﻮﺩﺷﺮﺍ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺍﺧﺬ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ
ﺃﻭﻝ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻓﻴﺾ ﻓﻀﻠﺶ ﺭﺍ ﻭﻗﻮﻑ ﻧﺪﻳﺪﻩ * ﺍﺯ ّ
ﺃﻭﻝ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ ﻻ ﺁﺧﺮ ﺧﻠﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻻ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩ * ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺃﺩﻭﺍﺭ ﻭ ﮐﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﮐﻮﺍﺭ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻓﻄﺮﺗﻬﺎﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺧﻮﺩ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺃﺭﺿﻴﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﺍﺯ
ﺍﻧﻔﺴﻴﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻋﺰ ﺁﻓﺎﻗﻴﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻗﺪﺱ ّ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻋﺰ ﺍﺣﺪﻳﺘﺶ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ * ﻭ ﺍﺯ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻤﺨﺎﻧﮥ ّ
ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﻣﮑﺮﻣﺘﺶ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ * ﭼﻪ
ﻗﺪﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻓﻀﻞ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎﻳﺶ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺫﺭﮤ ﺩﺭ ﻣﻠﮏ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﻣﻴﮑﻪ ّ
ﺹ ٣٠٩
ﻋﺰ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ّ
ﻣﺪﻝ ﺍﺳﺖ ﺃﺣﺪﻳﺖ ﺍﻭ ﻭ ﻧﺎﻃﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺜﻨﺎﻯ ﻧﻔﺲ ﺍﻭ ﻭ ّ ﺑﺮ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻭ * ﻭ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﺻﻨﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺟﺎﻣﻊ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ ﺃﻓﺌﺪﻩ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﻮ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺎﺻﺮ ﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ
ﻋﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻤﻌﺮﻓﺖ ﺁﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ّ
ﻳﺪﺭﮎ * ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎء ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﻠﻐﺎء ﻭ ﺁﻥ ﺫﺍﺕ ﻏﻴﺐ ﻻ ُ ْ
ﻭ ﻭﺻﻒ ﻓﺼﺤﺎء ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﺭ ﻃﻠﺐ ﺑﻨﺪﺍﻯ َ ْ
ﻣﻨﺼﻌﻖ * ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻗﺮﺏ ﺍﺯ ﺑﻌﻠﻮ ﻟﻦ َ ْ َ ﺍﺻﻐﺎء ﮐﻠﻤﮥ َ ْ ﺗﻌﺮﻓﻨﻰ ﻣﻀﻄﺮﺏ * ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻻ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺩﺭ ﻣﮑﻤﻦ ﺫﺍﺕ ّ
ﺑﺴﻤﻮ ﺗﻤﻨﻴﻊ ﻭ ﺗﺮﻓﻴﻊ ﺩﺭ ﻣﺨﺰﻥ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﻳﺰﺍﻝ ّ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻣﺘﻌﺎﺭﺟﺎﻥ ﺳﻤﺎء ﻗﺮﺏ ﻋﺮﻓﺎﻧﺶ ﺟﺰ ﺑﺴﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﻴﺮﺕ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻭ ﻗﺎﺻﺪﺍﻥ ﺣﺮﻡ ﻗﺮﺏ
ﻭ ﻭﺻﺎﻟﺶ ﺟﺰ ﺑﻮﺍﺩﻯ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻗﺪﻡ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﺹ ٣١٠ ﺗﻌﻤﻖ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺫﺭﮤ ﻻ ﺷﺊ ﺍﺯ ّ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ّ ّ
ﻟﺠﮥ ﻗﺪﺱ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺗﻮ * ﻭ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻏﻤﺮﺍﺕ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺴﺘﻮﺩﻋﻪ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺻﻨﻊ ﺗﻮ ﺍﺯ ّ
ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﺒﺼﺮ ﺩﺭ ﺍﺋﻰ ﺑﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻘﻠﺐ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺷﻮﻯ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﺭﻑ ﺗﺠﻠﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﻮﺩ * ﺑﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﮔﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﺗﻮ ّ
ﺑﻮﺩﮤ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﺗﻮ ﻣﺸﻬﻮﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻰ ﮐﻪ
ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﺎﻧﻰ * ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺃﺑﻮﺍﺏ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻭﺻﻞ ﻭ ﻟﻘﺎﻳﺖ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﻣﻔﺘﻮﺡ *
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻴﻤﺜﺎﻟﺖ ﺑﺮ ﺍﻋﺮﺍﺵ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ّ ﻭ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﻣﺴﺘﻮﻯ * ﻣﻊ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺃﻋﻈﻢ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺗﻢ ﺃﻗﻮﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﺣﺖ ﺟﻼﻝ ﻗﺪﺳﺖ ّ
ﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻏﻴﺮ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻮﺩﻩ * ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﺟﻼﻝ ْ
ﻣﻨﺰﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺑﮑﻴﻨﻮﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ّ
ﺑﺬﺍﺗﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺻﻮﻑ * ﻭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺍﺯﻫﻴﺎﮐﻞ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﻭ ّ
ﻋﺰ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍء ﻫﺠﺮ ﻭ ﻓﺮﺍﻗﺖ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ * ﻭ ﭼﻪ ّ ّ
ﺹ ٣١١
ﺻﻤﺪﻳﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻗﺪﺱ ّ
ﻣﺒﻬﻮﺕ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ * ﺑﺴﺎ ﻋﺸﺎﻕ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺍﺯ ﺷﻌﻠﮥ ﻣﻠﺘﻬﺒﮥ ﻧﺎﺭ ﻓﺮﺍﻕ ﻣﺤﺘﺮﻕ ﺷﺪﻩ * ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ
ﺍﺯ ﺍﺣﺮﺍﺭ ﮐﻪ ﺑﺮﺟﺎﻯ ﻭﺻﺎﻟﺖ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ * ﻧﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺣﻨﻴﻦ
ﻋﺎﺷﻘﻴﻦ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻗﺪﺳﺖ ﺭﺳﺪ * ﻭ ﻧﻪ ﺻﻴﺤﻪ ﻭ ﻧﺪﺑﮥ ﻗﺎﺻﺪﻳﻦ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﻴﻦ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻗﺮﺑﺖ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻗﺪﻡ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺷﺪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺎﻥ ﺫﺍﺕ ِ َ
ﻣﺤﺾ ﺟﻮﺩ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻋﺼﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺟﻮﺩ ﻭ ﮐﺮﻡ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺍﺷﻴﺎء ﻣﺴﺘﺸﺮﻕ
ﺑﺮﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﻋﺰ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ّ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ * ﻭ ﺍﻧﺠﻤﺎﻝ ّ
ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺨﻠﻌﺖ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻻﺟﻞ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺗﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﺮﺍ ٔ
ﺑﺴﻠﺴﺎﻝ ﮐﻮﺛﺮ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﺗﺴﻨﻴﻢ ﻗﺪﺱ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻘﺪﺱ ﺫﺭﺍﺕ ﺃﺷﻴﺎء ﺍﺯ ﮐﺪﻭﺭﺍﺕ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻫﻮﺍ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ّ
ﻋﺰ ﻟﻘﺎء ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺪﺱ ﺑﻘﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﺠﺒﺮﻭﺕ ّ ﻏﻴﺒﻴﻪ ﻭ ﮐﻠﻤﮥ ﻗﺪﻣﻴﻪ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﺃﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﻃﺮﺍﺯ ّ ّ ﺍﻭﺳﺖ ﻣﺮﺁﺕ ّ ّ
ﺃﺣﺪﻳﻪ * ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﺗﺎﻣﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﻄﻮﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ّ ﺹ ٣١٢
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻋﻴﻦ ﺍﻃﺎﻋﺔ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﺳﻤﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﻤﻮﺟﺎﺕ ﺃﺑﺤﺮ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ * ّ
ﺻﻔﺘﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺵ ﺑﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻳﻤﺎﻳﻢ ّ
ﺃﻭﻝ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ ﻻ ﺁﺧﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺃﻭﻝ ﻻ ّ ﻭ ﻭﺻﻒ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺍﺯ ّ
ﺑﺎﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ
ﺃﺣﺪﻳﺖ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺁﻥ ﺷﻤﺲ ّ
ﻳﺪﺭﮎ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻭ ﺍﺭﺗﻘﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻐﻴﺐ ﻻ ُ ْ َ
ﺗﻤﻮﺟﺎﺕ ﺍﻥ ﺑﺤﺮ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺎﻟﺒﺪﻳﻬﻪ ﻣﺤﺎﻝ ﻭ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﺑﻮﺩﻩ * ﭘﺲ ّ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻳﻨﻈﻬﻮﺭ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻣﺸﻬﻮﺩ * ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺁﻥ ﺷﻤﺲ ﻏﻴﺐ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻳﻨﻄﻠﻮﻉ ﻗﺪﺱ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﻣﻠﺤﻮﻅ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﻨﻮﻧﺎﺕ ﻣﺸﺮﻗﻪ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ّ ﺑﺤﺠﺘﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﻭﻥ ﺁﻧﮑﻴﻨﻮﻧﺎﺕ ﻣﺸﺮﻗﮥ ّ
ﻣﺮﺳﻠﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﻴﺎﻥ ﺑﻤﺜﻞ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ
ﺣﺠﺖ ﻣﺠﺎﻝ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﻤﺎﻧﺪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ّ
ﻋﺰ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﻭﺍﺿﺤﻪ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻻﺋﺤﻪ ّ ﺣﺠﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ّ
ﺑﺮ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺁﻧﺤﺠﺖ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺩﻭﻥ ﺗﺨﺼﻴﺺ ّ
ﺹ ٣١٣
ﻣﺸﻴﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺁﻥ ﻣﻨﻮﻁ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺁﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ
ﻣﻌﻠﻖ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩﻩ * ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻮﻁ ﻭ ّ
ﺣﺎﻝ ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻫﻮﺍﻯ ﻗﺮﺏ ﻗﺪﺱ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﻄﻠﺐ
ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﺟﻬﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﻠﻴﮏ ﺷﻬﻮﺩ
ﻣﺴﺄﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻃﻤﺎﻃﻢ ﻳﻤﺎﻳﻢ ﺟﻮﺩ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﺑﻴﺰﻭﺍﻝ ﻭ ﺗﺴﻨﻴﻢ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺧﻮﺩ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺎ ﻻ ﻧﻬﺎﻳﮥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺛﻤﺮﮤ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺻﻮﻝ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﺗﺒﮥ
ﺑﻠﻨﺪ ﺃﻋﻠﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺃﺑﻬﻰ ﺑﻮﺩﻩ * ﺟﻬﺪﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻻ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩ
ﺑﺎﺻﻞ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺮﺗﻔﻌﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ّﺍﻻ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ
ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺁﻥ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﺯ ﻭ ﻣﺒﺪﺃ
ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺁﻥ * ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭﺣﺪﺕ
ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺑﻮﺍﺭﻕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻣﺴﺘﺸﺮﻗﻪ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻥ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ّ
ﺃﻭﻟﻴﻪ ﺑﻨﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺫﺍﺕ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺍﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻻﺋﺢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ّ ﺹ ٣١٤ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺷﻤﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺲ ﻻﺋﺢ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻀﻰء ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻞ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﺁﻥ ﺷﻤﺲ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺭﺩ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﻳﺎ ّ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﺣﺠﺖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻋﺒﺎﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺣﺪﻯ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ّ
ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻯ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺨﻮﺩ ﺃﻣﺮ
ﻭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ٕﺍﻟﻬﻰ
ﻧﻠﻐﺰﻯ * ﻣﺜﻼ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﺍﻭ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﻮﻯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻗﻤﻴﺺ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ
ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﻗﻤﻴﺺ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ ﻫﺮ ﺁﻥ ﻭ ﻳﻮﻣﻴﮑﻪ ﻗﻤﻴﺺ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ
ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻭ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﺎﻧﻰ * ﭘﺲ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺤﺪﻳﺪﺍﺕ
ﺍﺳﻤﺎﺋﻴﻪ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺁﻓﺎﻗﻴﻪ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻣﻠﮑﻴﻪ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ّ ّ ّ
ﻭ ﺑﺄﺻﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺯ ﺃﺻﻞ
ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻣﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺃﻓﻌﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻋﺎﻃﻞ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺑﻨﻔﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺂﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ * ﻭ ﻧﻌﻮﺫ ﺑﺎ ﻋﻦ ﺫﻟﮏ ﻓﻠﺘﺮﺍﻗﺒﻦ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺹ ٣١۵
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻭ ﺑﻤﺎ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﻻ ﺑﻤﺎ ﺩﻭﻧﻪ ﻟﺘﻌﺮﻓﻮﺍ ّ َ ََِْ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻻﻥ ﺩﻭﻧﻪ ﻟﻦ ﻳﻐﻨﻴﮑﻢ ﻭ ﻟﻮ ﻳﮑﻮﻥ ّ ٔ ّ ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ
ﻣﻨﻰ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﻘﺒﻠﻮﻥ ﻭ ٔ ﺍﻟﻨﺼﺢ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺧﻴﺮ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﭘﺎﮎ ﺳﺮ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺼﺮ ِ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻭ ّ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻋﻴﻦ ﻟﻘﺎء ﺍ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺯﻭﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻗﻮﻝ
ﺣﻘﻴﮑﻪ ﺳﺒﻘﺖ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﻮﻟﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻠﻰ * ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺝ
ﺭﺑﺎﻧﻲ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻀﻰء ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﭼﻪ ﻣﻨﻴﺮ ّ
ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﺴﻴﮑﻪ ﺑﻨﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺿﻴﺎء
ﻗﺪﺱ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ * ﻓﻬﻨﻴﺌﴼ ﻟﻠﻌﺎﺭﻓﻴﻦ *
ﺑﺎﺳﻢ ﺭﺑﻨﺎ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ّ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻗﺪﺭﺕ
ﺩﺭ ﻣﮑﻤﻦ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻣﻘﻌﺪ ﻗﺪﺱ ﺭﻓﻌﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ *
ﭘﺲ ﺑﮕﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺻﻐﺎﻯ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻯ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮ
ﺹ ٣١٦
ﻋﻄﺶ ﻭ ﻇﻤﺄ ﻏﻔﻠﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻗﺪﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﺴﮑﻴﻦ
ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﻩ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺗﻴﺮﮤ ﺑﻌﺪ ﺭﺍ ﺑﺼﺒﺢ ﻣﻨﻴﺮ ﻗﺮﺏ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﻗﻰ ﺭﺍ ﺑﻈﻠﻢ ﺷﻬﻮﺕ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﮑﻦ ﺑﻴﺖ ّ
ﺠﺒﺎﺕ ﺗﻴﺮﮤ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻣﭙﻮﺵ ﺑﺤ ُ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻏﻼﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ُ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﺎﻟﺺ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻨﻤﺎ *
ﻭ َﻣﻌﻴﻦ ﻗﻠﺐ ﻣﻨﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﺷﺎﮎ ﺣﺮﺹ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻣﺴﺪﻭﺩ
ﺑﺤﻖ ﻣﮑﻦ * ﻭ ﭼﺸﻤﮥ ﺟﺎﺭﻳﮥ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﺪﺍﺭ ّ
ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﺎﺵ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﻭﻥ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺤﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻭ ّ ّ ﺫﻟﺖ ﻧﻔﺲ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻘﺮ ﺑﻐﻨﺎ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻧﺒﺨﺸﺪ * ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﺤﻮﺭ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﺴﺘﻮﺭﮤ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﮐﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻏﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ّ
ﻧﺎﺭ ﻃﻠﺐ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻄﻠﺐ ﺭﻓﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ
ﻗﺮﺏ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ *
ﻣﺘﻤﻮﺟﮥ ﻣﻠﺘﻄﻤﮥ ﻣﺴﺘﻮﺭﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺤﺮ ّ
ﻣﻨﻊ ﻣﮑﻦ * ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻭﺍﺿﺤﮥ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺒﺎﺵ
ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﻣﻨﻴﺮ ﮐﻦ * ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﻻﺋﺢ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﺴﻴﻨﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻃﻴﺒﻪ ﮐﻪ ّ ﻣﺤﻞ ﺿﻴﺎء ﻭ ﺍﺳﺘﻀﺎﻯ ﺳﻨﺎﻯ ّ ّ ﺹ ٣١٧ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﺷﻮﻯ ﻭ ّ ﺑﺘﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻻ ﻧﻬﺎﻳﻪ ّ
ﺍﻧﻈﺮ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﻴﺎﻥ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ُ ْ
ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺑﺸﻨﻮﻯ * ﺟﻤﺎﻝ ﻏﻴﺐ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻯ ﻋﺮﻑ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻗﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻢ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻔﺤﮥ ﺍﺯ َ ْ
ﻣﺰﻳﻦ ﻭﺯﻳﺪﻩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﺮﺍ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﻗﺪﺱ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ * ﻭ ﺭﺷﺤﻰ ﺍﺯ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﻳﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﻢ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺩﮤ ﻗﺪﺱ ﺍﻟﺴﺖ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ
ﻣﺤﺾ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﻌﺮﺻﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﮐﺸﻴﺪﻩ * ﺍﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻻ ﻧﻬﺎﻳﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ّ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻻﻳﺶ ﺗﻘﻠﻴﺪ ّ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻨﺎﻥ
ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺸﻨﻮﻯ * ﺍﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﭼﺸﻢ ﻭﺩﻳﻌﮥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻐﺒﺎﺭ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺗﻴﺮﻩ ﻣﮑﻦ * ﻭ ﮔﻮﺵ ﻣﻈﻬﺮ
ﻧﻔﺴﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﻐﺎﻯ ﻣﺸﺘﻬﻴﮥ ﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻋﺮﺍﺽ ّ ّ
ﮐﻠﻤﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﺪﺍﺭ * ﻗﻠﺐ ﺧﺰﻳﻨﮥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻟﺌﺎﻟﻰء ﻣﮑﻨﻮﻧﮥ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻨﻔﺲ ﺳﺎﺭﻗﻪ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺧﺎﺋﻦ ﻣﺴﭙﺎﺭ * ﺩﺳﺖ ﻋﻼﻣﺖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﺧﺬ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﺹ ٣١٨
ﻣﺴﺘﻮﺭﮤ ﻣﺤﻔﻮﻇﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﻣﮑﺮﻣﺖ ﺑﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﻢ ﭼﻮﻥ ﻏﻴﺚ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﻃﻞ ﺩﺭ ﻧﺰﻭﻝ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﮤ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﻴﺾ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺘﺤﺪﻳﺪ ﻧﻔﺲ
ﻣﻘﻠﺪ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻘﻴﺪ ﻭ ّ ﻭ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻫﻮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻣﺜﻞ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻘﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﻣﻬﻠﮑﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻢ
ﻳﺰﻝ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﺳﻘﺎﻳﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﻧﻤﻮﺩ * ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ ﻓﺎﻧﻰ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺰﻻﻝ ﺳﻠﺴﺎﻝ ﻻ ﺯﻭﺍﻝ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺆﻟﺆ ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺍﺋﻴﺪ * ﻟﺆﻟﺆ ﻗﺪﺭﺕ ّ
ﻓﺮﻕ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ ﺁﻥ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ
ﺁﺏ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺁﻥ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺁﺏ ﺻﺎﻓﻰ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ * ﭘﺲ ﺟﻬﺪ ﺑﻠﻴﻎ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻣﻨﻴﻊ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻟﺆﻟﺆ ﻗﺪﺱ ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﺮﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ
ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻈﻬﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺑﺂﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺣﻰ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﻯ ّ ﻇﻞ ﻫﻮﻯ ﺍﺯ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ّ ﺹ ٣١٩
ﺑﻈﻞ ﺑﻘﺎ ﻭ ﻗﺮﺏ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ّ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺃﺭﺽ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ّ ﻣﻠﻮﻧﮥ ّ ﻣﻌﻄﺮﮤ
ﻋﺮﻓﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺍﺭﺽ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﺭ ﻣﺸﺘﻌﻞ
ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻏﻠﻴﻈﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻕ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﺩ ﻣﺒﺮﻭﺩﮤ ﺣﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ * ﻣﺤﺠﻮﺑﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ّ
ﻭ ﭼﻮﻥ ﻫﻮﻯ ﻟﻄﻴﻒ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﮑﻤﻦ ﻗﺪﺱ ﻭﻻﻳﺘﻢ
ﺑﻘﻮﮤ ﺩﺭﺍﺋﻴﺪ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﻇﻨﻴﻪ ّ ﻭﻫﻤﻴﮥ ّ ّ
ﻣﺸﻴﺪﮤ ﻳﻘﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ّ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻤﺪﻳﻨﮥ ﻣﺤﮑﻤﮥ ّ
ﺷﻮﻳﺪ * ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﺣﻮﺍﻝ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭﺍﺳﻌﻪ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺤﻴﻄﻪ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ
ﻣﺤﺾ ﺟﻮﺩ ﻭ ﮐﺮﻡ ﺍﺯ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﺤﺾ ﺑﻤﻠﮏ ﻫﺴﺘﻰ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺑﻰ ﻃﻠﺐ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ
ﻭ ﺑﻰ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﻓﻀﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ * ﺟﻤﻴﻊ ﺷﻤﺎ ﺃﺷﺠﺎﺭ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻗﺪﺱ ﻣﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ
ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺃﺭﺽ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻏﺮﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻨﻴﺴﺎﻥ ﮐﻮﻧﻴﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩﺙ ّ
ﺣﻔﻈﻴﻪ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻣﻠﮑﻴﻪ ﺑﻤﻼﺋﮑﮥ ﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ّ ّ ﺹ ٣٢٠
ﻣﺮﺑﻰ ﺧﻮﺩ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ُ ْ ِ ْ ﻣﻐﺮﺱ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ّ
ﻣﺮﺟﺢ ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ّ ﻣﻘﺪﻡ ﻭ ّ
ﻋﻘﻴﻤﻴﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺳﻤﻮﻣﻴﮥ ّ ّ
ﺟﻨﻴﻪ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻣﻨﻴﻌﻪ ﻭ ﺃﻏﺼﺎﻥ ﻟﻄﻴﻔﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﻭ ﺍﺛﻤﺎﺭ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺣﮑﻤﺘﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺒﻠﻢ ﺷﻨﻮ * ﮐﻪ ﺑﭙﺴﺮ
ﻣﺮﻳﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻰ ﺷﺠﺮﮤ ﻳﺎﺑﺴﻪ ﺭﺍ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻨﺎﺭ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ّ
ﭼﻪ ﮐﻪ ﺣﻄﺐ ﻳﺎﺑﺲ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﻭ ﻻﻳﻖ ﻧﺎﺭ ﺍﺳﺖ * ﭘﺲ
ﺍﻯ ﺃﺷﺠﺎﺭ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻗﺪﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻤﻮﻡ ﺍﻧﻔﺲ ﺧﺒﻴﺜﻪ ﻭ ﺃﺭﻳﺎﺡ ﻋﻘﻴﻤﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﻤﺸﺮﮐﻴﻦ
ﻭ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻮﺩ
ﺍﻧﺴﻴﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﺕ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ّ ّ
ﺧﺮﻡ ﻣﺎﻧﺪ * ﻭ ﻻ ﺯﺍﻝ ﺩﺭ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻗﺪﺱ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ّ ّ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﺼﺮ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺭﺍ
ﺑﻨﻘﺮ ﻭﻫﻢ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﻣﮑﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻇﻦ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﻣﻐﻨﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺼﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻫﺎﺩﻯ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺒﺴﻮﻃﮥ ﻣﻤﺪﻭﺩﮤ ﻣﺮﺗﻔﻌﮥ ﺳﻠﻄﻨﺘﻢ ﺭﺍ
ﺹ ٣٢١ ﻣﻐﻠﻮﻝ ﻓﺮﺽ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻳﺪ * ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻨﺰﻟﮥ ﻣﺴﺒﻮﻗﮥ ﻏﻴﺮ
ﻣﻘﻄﻮﻋﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻳﺪ * ﻭ ﺳﺤﺎﺏ ﻣﺮﺗﻔﻌﮥ
ﻣﺘﻌﺎﻟﻴﮥ ﺟﻮﺩ ﻭ ﮐﺮﻣﻢ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻬﻄﻮﻝ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﺁﻳﺎ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺣﺪﻳﺘﻢ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﻩ
ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺍﺣﺎﻃﮥ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻔﻮﺫ ّ
ﻋﺰ ﻗﺪﺱ ﺃﺣﺪﻳﺘﻢ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻳﺪ ﭼﺮﺍ ﺟﻤﺎﻝ ّ ﻋﺰ ﺍﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺫﺍﺕ ّ
ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻗﺪﺱ ﺍﺑﻘﺎ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻳﺪ * ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻤﮑﻨﺎﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺩﮤ
ﺫﺭﺍﺕ ﺍﺷﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺪﻳﺪﮤ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ * ﻓﺒﺌﺲ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ّ
ﺗﻈﻨﻮﻥ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺑﻤﺒﺪﺃ ﻣﺎ ﺃﻧﺘﻢ ﻇﻨﻨﺘﻢ ﻭ ﺳﺎء ﻣﺎ ﺃﻧﺘﻢ ّ ﺧﻮﺩ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻩ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺳﺘﺮ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺼﺪ ﺳﻴﻨﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ّ
ﻣﻘﺮ ﺃﻭﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﮐﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ّ ﻋﺰ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻗﺪﺱ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ّ
ﻋﺒﺎﺩ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺭﺣﻤﺘﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻏﻴﺐ
ﺹ ٣٢٢
ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺟﻮﺩ ﻭ ﻓﻀﻠﻢ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺫﺭﺍﺕ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺳﻴﺎﻁ ﻋﺬﺍﺑﻢ ّ
ﺑﺴﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﻬﺮﻡ ﺑﻐﺎﻳﺖ ﻋﻈﻴﻢ * ﻧﺼﺎﻳﺢ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﮐﺒﺮ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻣﺸﻔﻘﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺵ ّ
ﺳﺮ ﺩﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻣﺮﻡ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺳﺮ ﻭ َ ْ ﻭ ﺑﭽﺸﻢ ِ ّ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﺑﺤﺮ ﻻ ﻧﻬﺎﻳﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﻳﺴﺖ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﻴﻦ ﻗﺪﺱ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ﺳﺎﺋﻐﻢ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ * ﻗﺴﻢ ﺑﺬﺍﺕ ﻏﻴﺒﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻗﻞ ﺍﺯ ﺫﺭﻩ ﺑﺸﻌﻮﺭ ﺍﺋﻴﺪ ﺑﺴﻴﻨﻪ ﺑﺴﻴﻨﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﻴﻦ ﺧﻮﺩ ّ
ﻣﻨﻮﺭﮤ ﻭﺍﺿﺤﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻧﺪﺍء ﺭﻭﺡ ﺑﻤﻌﻴﻦ ﻗﺪﺳﻴﮥ ّ ّ
ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺪﺭﮤ ﻧﺎﻃﻘﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺗﻘﻴﻴﺪ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺑﺮﻭﺿﮥ ﻗﺪﺱ ﺗﺠﺮﻳﺪ
ﻋﺰ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺨﺮﺍﻡ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻢ ﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﺩﻭﺱ ّ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﺍﻫﻞ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﺸﻮﺩﻡ ﺑﺪﺳﺖ ﻇﻠﻢ
ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻣﺒﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﺮﺗﻔﻌﮥ ﻋﻨﺎﻳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﺠﻮﺭ
ﻭ ﺍﻋﺘﺴﺎﻑ ﻗﻄﻊ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻢ ﻗﻠﺐ ﻣﺨﺰﻥ ﻣﺤﻞ ﺧﺰﻑ ﻓﺎﻧﻴﮥ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻣﻤﺘﻨﻌﮥ ﺛﻤﻴﻨﮥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ّ ﺹ ٣٢٣
ﺣﺐ ﻣﻨﺴﺖ ﻣﺤﻞ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﺳﻨﺒﻼﺕ ﺩﻧﻴﻪ ﻣﮑﻨﻴﺪ * ﻭ ﺻﺪﺭ ّ ّ ّ
ﻣﺘﺼﻒ ﺷﻮﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻐﺒﺎﺭ ﺗﻴﺮﮤ ﺑﻐﻀﺎ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ * ﺑﺼﻔﺎﺗﻢ ّ
ﻋﺰﻡ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻗﺪﺳﻢ ﺗﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ
ﺩﺭﺍﺋﻴﺪ * ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺻﺤﻒ ﻣﺤﮑﻢ ﻗﻮﻳﻢ ﻣﻨﻨﺪ
ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺣﮑﻤﺖ ﻟﺪﻧﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﻃﺎﻫﺮ ّ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻗﺪﺳﻴﮥ ﻃﻴﺒﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ّ ّ ﺍﺯ ِﺣﮑﻢ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﻭ ﮐﻠﻢ ّ
ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺭﺗﻘﺎﻯ ﺍﻧﻔﺲ ﻣﺴﺘﻌﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻋﺰ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﻭ ّﺍﻻ ﺟﻤﺎﻟﻢ ّ ّ ﺑﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺑﺎﻟﻐﻴﻦ * ﺩﺭ ﺷﻤﺲ ﻣﺸﺮﻗﮥ ﻭ ﺍﺟﻼﻟﻢ ّ
ﻣﻨﻮﺭﮤ ﻣﻀﻴﺌﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺯ ﺑﺼﻴﺮ ﻭ ﺃﻋﻤﻰ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻭﺻﻒ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﻥ
ﺁﻥ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺟﻬﺪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﻧﻔﻰ
ﺣﺪﻭﺩﻳﻪ ﺫﻡ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﺍﻣﮑﻨﮥ ّ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻭ ﻣﺪﺡ ﻭ ّ
ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻘﺒﻞ ﻭ ﻣﻌﺮﺽ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﺷﻤﺲ
ﻣﻘﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺍﻋﻄﺎﻯ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺿﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ّ
ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺹ ٣٢٤
ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺝ ﻣﻀﻴﺌﻪ ﺩﺭ ﻟﻴﻞ ﻣﻈﻠﻤﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ
ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ
ﺃﻭﺻﺎﻑ ﻣﻨﻴﻌﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺻﻔﺎﺕ ﺫﻣﻴﻤﻪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﺷﻮﺩ ﻫﻴﭻ ﺑﺮ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺿﻴﺎء ﺍﻭ ﺑﮑﺎﻫﺪ ﻻﻓﻮ ّ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻴﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺍﻭ ﺑﻴﮏ
ﻗﺴﻢ ﺍﻓﺎﺿﮥ ﻧﻮﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺡ ﻭ ﺫﻡ ﺑﻘﺎﺋﻠﻴﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﺣﺎﻝ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺝ ﻗﺪﺱ ﻣﻨﻴﺮ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ﻣﻀﻰء ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻋﺰ ّ ّ
ﺣﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ّ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﻣﻨﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺰﺟﺎﺝ
ﺗﻮﮐﻞ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﺍﺯ ﻫﺒﻮﺏ ﺍﻧﻔﺎﺱ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺘﻢ ﺣﻔﻈﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺪﺱ ّ
ﺃﺯﻳﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺤﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﻭ ﻋﻤﻖ ﺁﻥ ﻟﺌﺎﻟﺊ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﻣﻨﻴﺮﻩ ْ َ ْ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻤﺮ ﺟﻬﺪ ﺍﺯ ﺍﺣﺼﺎ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻃﺎﻟﺒﻰ ّ
ﻣﻘﺪﺭﻩ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺸﺎﻃﺊ ﺍﻥ ﺑﺤﺮ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﻗﺴﻤﺖ ّ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺤﺘﻮﻣﮥ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﺭﺍ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭ ﻃﻠﺒﻪ ﻭ ﺟﻬﺪﻩ
ﺹ ٣٢۵
ﺃﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺪﻯ ﺑﺸﺎﻃﺊ ﻗﺪﺳﺶ ﻗﺪﻡ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺤﺮ ﻭ ﻟﺌﺎﻟﺊ ﺗﻮﻫﻤﺘﻢ ﻓﻰ ﺁﻥ ﮐﻢ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻘﺼﻰ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻳﺪ * ﻓﺒﺌﺲ ﻣﺎ ّ
ﺍﻟﺤﻖ ﺗﺘﻮﻫﻤﻮﻥ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺗﺎ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﻭ ﺳﺎء ﻣﺎ ﺃﻧﺘﻢ ّ ّ ﻣﻮﺍﺝ ﺑﺴﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻭ ﻗﺮﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﻟﺠﻰ ﻭ ّ ﺁﻥ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﺑﻠﮑﻪ ﺃﻗﺮﺏ ﺍﺯ ﺣﺒﻞ ﻭﺭﻳﺪ * ﺑﺂﻧﻰ ﺑﺎﻥ ﻓﻴﺾ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ
ﻋﺰ ﺍﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺮﻡ ّ
ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺟﻮﺩ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻓﻀﻠﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﺷﻤﺎ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩﺍﻡ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻤﻌﺮﻓﺖ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ّ
ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﻥ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ * ﻭ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻗﻤﻘﺎﻡ ﻣﮑﺮﻣﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺍﺑﻬﺌﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﭽﺸﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺲ ﻣﺸﺮﻗﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ّ
ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻴﻨﻴﺪ * ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺃﻣﻨﻊ ﺃﻗﺪﺱ ﺭﺍ ﺑﻤﺸﺘﻬﻴﺎﺕ ﺍﻓﮑﻴﺎﺕ ﻭﻫﻢ ﻭﻋﻤﻰ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻭ ّ
ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﻃﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺄﺟﻨﺤﮥ ﻣﻨﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻫﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺹ ٣٢٦ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﮕﻤﺎﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﺂﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺃﺭﺽ
ﻣﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺤﺮﺹ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺂﺏ ﻭ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﻴﺎﻻﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺟﻨﺤﮥ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﺂﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻃﺎﻳﺮ ﺳﻤﺎء ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺳﺎﮐﻦ ﺃﺭﺽ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺑﻴﻨﺪ * ﺣﺎﻝ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﭘﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻏﻞ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ ﺑﻄﻴﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺗﺮﺍﺏ ّ
ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﻗﺪﺱ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ
ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ * ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻟﺌﺎﻟﺊ ﺻﺪﻑ ﺑﺤﺮ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻋﻠﻢ
ﺑﻘﻮﮤ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﺑﺎﻧﻰ ّ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ّ ﺣﻮﺭﻳﺎﺕ ﻏﺮﻑ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺑﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺤﮑﻤﺎﺕ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﺘﻢ ﺍﻧﺎء ﻣﺴﮏ ّ ﺑﻴﺪ ﺍﻟﻘﺪﺭﻩ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺭﻭﺍﻳﺢ ﻗﺪﺱ ﻣﮑﻨﻮﻧﮥ
ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ * ﺣﺎﻝ ﻣﻊ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ
ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻨﻴﻌﮥ ﻣﺤﻴﻄﮥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﻣﺸﺮﻗﮥ ﻟﻤﻴﻌﻪ ﺍﮔﺮ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﻼﻣﺖ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺍﻧﻔﺲ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻮﺩﻩ
ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ
ﺹ ٣٢٧ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺟﺒﺎﻝ ﻣﺮﺗﻔﻌﮥ
ﺃﺣﺪﻳﻪ * ﻭ ﺩﻭﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﻳﺪ ﻭ ﻟﺌﺎﻟﺊ ﺃﺑﺤﺮ ﻓﻀﻞ ّ ّ ﻇﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺃﺭﺽ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ّ
ﻃﻴﺒﮥ ﺑﺎﻟﺘﺒﻊ ﻣﺮﺯﻭﻕ ﻭ ّ ﻣﺘﻨﻌﻤﻨﺪ * ﻣﺜﻼ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺃﺭﺽ ّ ﻭ ّ
ﻣﻨﺒﺘﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺯﺍﺭﻉ ﺍﺯ ﺳﻘﺎﻳﻪ ﺳﻘﺎﻳﻪ ﺯﺭﻉ
ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺣﺠﺮ ﺻﻠﺪﮤ ﺻﻠﺒﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ ﮐﺸﺖ ﺑﺎﻟﺘﺒﻊ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ * ﭘﺲ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻭ ﺯﺭﻉ ّ ﻣﺤﻞ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ّ ﻓﻴﺾ ﻓﻴﺎﺽ ﻣﺰﺍﺭﻉ ّ
ﻧﺒﺎﺕ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍء ﻭ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﮐﻪ ﻓﻀﻠﻴﻪ ﻭ ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺑﺎﻟﺘﺒﻊ ﺑﺮﺷﺤﺎﺕ ّ ﺍﺣﺠﺎﺭ ﻣﺘﺮﻭﮐﮥ ﺍﺭﺿﻨﺪ ّ
ﺳﺤﺎﺑﻴﻪ ﻣﺮﺯﻭﻕ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﺑﻨﺪ * ﺍﻯ ﺃﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺍﻳﻨﻤﺮﺍﺗﺐ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺠﻮﺋﻴﺪ
ﺣﻖ ﻋﺰﻟﺖ ﻣﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺃﺣﻮﺍﻝ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺟﻬﺪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ
ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﺱ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺼﺮﻳﺪ
ﺑﻤﺪﻳﻨﮥ ﺑﻴﻨﺎﻳﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻞ ﺳﻤﻌﻴﺪ ﺑﺸﻬﺮ
ﺳﺎﻣﻌﻴﻦ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﻠﺒﻴﺪ ﺑﺤﺼﻦ ﺹ ٣٢٨
ﺍﺑﻬﺌﻴﻪ ﻣﺤﻞ ﮔﺰﻳﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻮﻗﻨﻴﻦ ّ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻈﻠﻤﻪ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﻪ ﺳﻨﮥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺗﻤﺤﻴﺺ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ﻓﺘﻨﮥ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺳﺖ * ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ
ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﻣﺪﺍﺩ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺮ ﻟﻮﺡ ﺻﺪﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻥ ّ ﺑﺤﻖ ﺑﺠﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺍﺯ ﺣﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻐﺎﻓﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ ّ
ﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺍﺻﻞ
ﺍﻟﻬﻴﻪ * ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺃﻣﺮﻳﮥ ﻣﻨﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ّ ﻭﺭﻗﮥ ّ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺻﺒﺢ ﺑﻘﺎ ﻭ ﺗﮑﻠﻢ ﻧﻤﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﻣﮕﺮ ّ
ﺣﻖ ﺧﺎﻟﺺ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺷﻤﺎ * ﭘﺲ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺮ ّ
ﻧﻔﺲ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻋﻬﺪ ﺍ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﻘﺾ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻣﮑﻨﻴﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻝ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺎﻭ ّ
ﻭ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺨﺮﺩﺍﻥ * ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻫﺴﺘﻰ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺩﻝ ﺑﺎﻭ ﻣﺒﻨﺪﻳﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﮕﺴﻠﻴﺪ ﻭ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺜﻞ ﺳﺮﺍﺑﻴﺴﺖ ﮐﻪ
ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻋﻄﺶ ﺩﺭ ﻃﻠﺒﺶ ﺟﻬﺪ ﺹ ٣٢٩ ﺑﻠﻴﻎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻨﺪ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻭ ﻳﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻌﺸﻮﻗﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻋﺎﺭﻯ ﻣﺎﻧﺪﻩ
ﻳﺴﻤﻦ ﻭ ﻻ ُﻳﻐﻨﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﻭ ﺭﺳﺪ ﻻ ُ ْ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺗﻌﺐ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺣﺎﺻﻠﻰ ﻧﻴﺎﺑﺪ * ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺭﺿﺎء ﺍﺯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻗﻀﺎء ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﺩﻟﺘﻨﮓ
ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻬﺎﻯ ﻗﺪﺱ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﮐﻪ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ّ ﻣﻘﺮﺭ ﺍﺳﺖ ّ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺭﺯﻗﻰ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﻭ ﻋﻴﺸﻰ ّ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻓﺎﻳﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ * ﺍﮔﺮ ﻗﻤﻴﺺ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ
ﻣﻘﺮ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﺌﻴﻪ ﮐﻪ ّ ّ ﺑﻘﻤﻴﺺ ﺑﺎﻗﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻤﻘﺎﻡ ّ
ﻋﺰ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ * ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎ ّ ﺧﻠﻮﺩ ﺍﺭﻭﺍﺡ ّ
ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﺗﻴﺮﮤ ﻧﻴﺴﺘﻰ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻌﺪﻭﺩﻩ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪﺭﺍﺋﻴﺪ * ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺖ ّ
ﺧﺮﺍﺑﻰ ﺗﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﭼﻪ
ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻋﻤﺎﺭﺗﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﺣﻤﺘﻰ ﻧﻌﻴﻢ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﺴﺘﻮﺭ * ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻋﺬﺏ ﺹ ٣٣٠
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺻﺎﻓﻴﻪ ﻃﻠﺐ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺃﺛﻤﺎﺭ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻌﻴﻦ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺃﺧﺬ ﺟﻨﺖ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﻐﺮﺳﮥ ّ ّ ﻣﻨﻴﻌﮥ ّ
ﮐﻨﻴﺪ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺟﺮﺯ ﻳﺎﺑﺲ ﺗﺴﻨﻴﻢ ﺧﻮﺵ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﮐﻮﺛﺮ ﻗﺪﺱ ﺗﮑﺮﻳﻢ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ * ﻭ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ﻳﺎﺑﺴﻪ ﺛﻤﺮﮤ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﻣﻨﻴﻌﻪ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﻧﮕﺮﺩﺩ * ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ
ﺑﺎﺩﮤ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﺱ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻓﺎﺭﺍﻥ ﻗﺪﺱ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ َ ْ
ﺑﻤﺤﻞ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ
ﻟﻌﻞ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺟﻤﺎﻟﺶ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ * ﮐﺬﻟﮏ ﻳﻨﺼﺤﮑﻢ ﻟﺴﺎﻥ ﺍّ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﺗﻘﺼﺪﻭﻥ * ﺍﻧﺘﻢ ٕﺍﻟﻰ ﺷﻄﺮ ّ
ﺫﮐﺮﮎ ﻭ ﻫﺬﺍ ْ ﺫﮐﺮ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻌﺮﺵ ِ ُ ﺃﻥ ﻳﺎ ﺭﺿﺎ ﻗﺪ ُ َ
ﺗﻄﻴﺮ ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺎ ﺃﺭﺩﺗﻪ ﻓﻰ ﺳﺆﺍﻟﮏ * ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﮏ ﺑﺄﻥ َ
ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺸﻮﻕ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﺍﻟﻤﻨﺎﻥ * ّ ﺣﺐ ّ ّ ّ
ﺭﺑﮏ ﻻ ﺟﺒﺮﻳﻞ ﻭ ﻻ ﺍﻧﺎ ﻓﺪﻳﻨﺎ ﺍﻻﺑﻦ ﻭ ﻣﺎ ّ ﺍﻃﻠﻊ ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ّ ّ
ﺃﻧﺎ ﮐﺘﺒﻨﺎ ﻟﻌﺒﺪﻧﺎ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ * ﻓﺎﻋﻠﻢ ّ ّ
ﻣﺮﺓ ﺍﻟﺮﻭﺡ ّ ً ﮐﻠﻤﺔ ﻧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻋﻠﻴﮏ ّ ً ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﻼٔ ّ ﺹ ٣٣١
ﻧﺰﻟﻨﺎ ﻟﻪ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺃﺧﺮﻯ ﻓﻀﻼ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ّ ﺍﻟﻐﻔﺎﺭ * ّ
ﻣﺴﺄﻟﺔ * ﺳﺄﻝ ﺍﺫ َ ً
ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻟﻴﺲ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮ ٕﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ٔ ﺃﻳﻬﺎ ّ ﻳﺎ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻟﺒﻴﮏ ﻳﺎ ﺍﻟﺴﺆﺍﻝ ﺍﺫﺍ ﺭﺑﮏ ﻗﻞ ّ ﺳﻤﻌﺖ ﻧﺪﺍّ َ َ
ﺍﺳﻤﻌﻴﻼ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺑﻌﺜﻨﺎ ﮐﻞ ﺳﻨﺔ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ّ ً ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻓﻰ ّ ﻭ ﺍﺭﺳﻠﻨﺎﻩ ٕﺍﻟﻰ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻭ ﻣﺎ ﻓﺪﻳﻨﺎﻩ ﺑﺬﺑﺢ ﮐﺬﻟﮏ
ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ * ﻣﻨﻬﻢ ﻗﻀﻰ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ّ
ﻣﻘﺮ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﺍﻕ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺳﺮﻉ ﻣﺴﺮﻋﴼ ﺍﻟﻰ ّ
ﻟﺪﻧﺎ ﻭ ﻓﺪﻯ ﻧﻔﺴﻪ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﺑﻌﺪ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻧﺠﺬﺏ ﺑﮑﻠﻤﺔ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺎﻥ ﺫﺍﮐﺮﴽ ﺑﻴﻦ ﺍﻻﮐﻮﺍﻥ * ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﺃﺷﺮﻑ ّ ﻋﻦ ٔ
ﮐﻠﻤﺎ ﻣﻨﻌﻮﻩ ﺍﺯﺩﺍﺩ ﺍﻟﺘﻨﺎﺩ * ﻭ ّ ﺭﺑﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﻳﻮﻡ ّ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺑﺬﮐﺮ ّ
ﺷﻮﻗﻪ ٕﺍﻟﻰ ﺍ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻓﺪﻯ ﻧﻔﺴﻪ ﻭ ﻃﺎﺭ ﻓﻰ ﻫﻮﺍء ﺍﻟﻘﺮﺏ
ﺍﻟﺬﻯ ﺟﻌﻠﻨﺎﻩ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ * ﻭ ﺩﺧﻞ ﻣﻘﻌﺪ ﺍﻻﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ّ
ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺛﻨﺎء ﺍ ﻭ ﺫﮐﺮﻩ * ﻟﻌﻤﺮﻯ ﺍﻧﺠﺬﺏ ﺭﺑﻪ ﺑﻨﺪﺍﺋﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ٔ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﺍﺫ ﻃﻠﻊ ﻣﻦ ﺃﻓﻖ ﺑﻴﺘﻪ ﺑﺜﻨﺎء ّ
ﺍﻟﺬﻱ ﻣﻨﻪ ﺍﺿﻄﺮﺑﺖ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻣﻨﺎﺩﻳﴼ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻻﺳﻢ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﺓ ﻭ ﻓﺎﺯ ﺑﻤﺎﻻ ﻓﺎﺯ ﺑﻪ ﺃﺣﺪ ﺍﻟﺒﻼﺩ ٕﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺷﺮﺏ ﮐﺄﺱ ّ ﺹ ٣٣٢ ﺍﻻﻟﻮﺍﺡ * ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻰ ٔ ﻧﺰﻟﻨﺎ ٔ ﻗﺒﻠﻪ * ﮐﺬﻟﮏ
ﺍﻟﻄﺎء * ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﻗﻄﻊ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﺍﺫ ﺭﺃﻯ ﻓﺪﻯ ﻧﻔﺴﻪ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻔﺠﺎﺭ * ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺃﺧﺬﻩ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﻈﻠﻮﻣﴼ ﺑﻴﻦ ﺃﻳﺪﻯ ّ
ﺣﺐ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺷﺄﻥ ﻧﺒﺬ ﻧﻔﺴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﺤﺮ * ﻗﻞ ﺍﻥ ﺍﻋﺘﺒﺮﻭﺍ ّ ﺃﻳﻬﺎ ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻰ ٔ ﺃﻯ ﺫﺑﻴﺢ ﺃﺫﮐﺮ ﻟﮏ ﻳﺎ ّ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ * ﻟﻢ ﺃﺩﺭ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﻳﻄﻮﻑ ﺣﻮﻟﻬﺎ ﺍﻟﻠﻴﻠﺔ ّ ﺭﺑﮏ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ّ ﺍﻟﻤﺬﮐﻮﺭ ﺑﻠﺴﺎﻥ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ّﺍﻟﺬﻯ ﺃﺣﻀﺮﻧﺎﻩ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ * ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﻓﺨﺮ ّ ّ ﺛﻢ ﺃﺭﺳﻠﻨﺎﻩ ﺑﮑﺘﺎﺏ ﺭﺑﮏ ٕﺍﻟﻰ ﻟﺪﻧﺎ ّ ﻭ ﺧﻠﻘﻨﺎﻩ ﺑﮑﻠﻤﺔ ﻣﻦ ّ
ﺣﺠﺔ ﺍ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺗﻤﺖ ﺑﻪ ّ ﻓﺼﻠﻨﺎ ﻓﻴﻪ ﻣﺎ ّ ﺍﺗﺒﻊ ﻫﻮﺍﻩ ﻭ ّ ﺍﻟﺬﻯ ّ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺣﻮﻟﻪ * ﮐﺬﻟﮏ ُﻗﻀﻰ ٔ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﻴﻨﻮﻧﺔ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﺗﻨﺎﺩﻯ ﻋﻦ ﻭﺭﺍﺋﻪ ﻟﮏ ﻟﺪﻥ ﻣﻘﺘﺪﺭ ّ
ﻗﺪﻡ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻭ ﺍﻻﻗﺘﺪﺍﺭ * ﺍﻯ ﺳﺎﺋﻞ ﻟﺴﺎﻥ ِ َ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺨﺎﻧﮥ ﻣﺎ ﴾ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮ ﻧﺎﺱ ﴿ َ ِ ﺍﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺫﺑﺎﻳﺢ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﺷﻮﻕ
ﻭ ﻭﻟﻪ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ * ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﻞ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺁﻓﺎﻕ ﺟﺎﻥ ﺍﻳﺜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﺹ ٣٣٣ ﻓﺪﺍ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ * ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﻧﻘﺪ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﻠﻌﻰ * ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺪ ﺗﺮﺍ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺃﺣﻮﺍﻝ ﺑﻌﻀﻰ ّ
ﻭ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺃﺧﺬ ﺑﻤﻨﺘﻬﺎﻯ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺸﺄﻧﻴﮑﻪ ﺗﺎ ﺣﻴﻦ ﺧﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ
ﺍﺯ ﺟﺴﺪ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﺳﻢ ﺃﻋﻈﻢ ﺟﻬﺮﺓ ﺫﺍﮐﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ *
ﺗﺘﻔﮑﺮ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪﻩ * ﻟﻮ ّ
ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ ﻭ ﺗﻘﻮﻝ ﻟﮏ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻭ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﻳﺎ ﻣﺤﻴﻰ ﺗﺨﺮ ﻋﻠﻰ ّ ّ
ﺣﻖ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﻣﺎ َ ْ ﺍﻧﻪ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺳﻤﻌﺖ ﻓﻰ ﺧﻠﻴﻞ ّ َ ﻻ ﺭﻳﺐ ﻓﻴﻪ * ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺬﺑﺢ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺗﺎ ﺍﻧﮑﻪ
ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺑﻴﻦ
ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻩ * ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺫﺑﺢ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻓﺪﺍﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻻﺭﺽ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﺍﺑﻦ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ
ﻋﺰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ * ﻭ ﻫﻢ ﺣﻖ ّ ﻣﺮﻳﻢ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺟﻞ ﻭ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ * ﺍﺣﺪﻯ ّ
ﺧﻔﻴﮥ ﺣﻖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﺤﻴﻄﮥ ﺍﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ّ
ﻧﻈﺮ ﺑﻌﺼﻴﺎﻥ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﻥ
ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﺻﻔﻴﺎ ﻭ ﺃﻭﻟﻴﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺹ ٣٣٤ ﻫﻼﮐﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻣﮑﻨﻮﻧﮥ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺴﺒﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻪ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ّ
ﺃﻣﺎ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ّ ﺗﻔﮑﺮ ِ َ َ ﺍﻟﺜﺎﺑﺘﻴﻦ * ﻭ ّ ﻟﺘﻌﺮﻑ ﻭ ﮐﻦ ﻣﻦ ّ
ﺳﺄﻟﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﺒﺮﻳﻞ ﺍﺫﴽ ﺟﺒﺮﻳﻞ ﻗﺎﻡ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻮﺟﻪ ﻣﺎ َ
ﺍﻻﺣﺪﻳﻪ ﺍﻟﺴﺎﺋﻞ ﻓﺎﻋﻠﻢ ٕﺍﺫﺍ ّ ﺗﮑﻠﻢ ﻟﺴﺎﻥ ٔ ّ ﺃﻳﻬﺎ ّ ﻭ ﻳﻘﻮﻝ ﻳﺎ ّ ﺑﮑﻠﻤﺘﻪ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻳﺎ ﺟﺒﺮﻳﻞ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩﴽ ﻋﻠﻰ ﺃﺣﺴﻦ
ﺍﻥ ﺍﻟﺼﻮﺭ ﻓﻰ ﻇﺎﻫﺮ ّ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ * ﻻ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ ﺫﻟﮏ ّ ّ
ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺆﺍﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﻠﻮﻳﺤﴼ ﻭ ﺗﺼﺮﻳﺤﴼ ﻧﺎﺯﻝ *
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻧﻐﻤﮥ ﻗﻠﻢ ﻗﺪﻡ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُ ْ ﻭﻋﺪﺗﻢ ﺑﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ّ ﻟﻮ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ *
﴿ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﴾
ّ
ﺫﻟﺖ ﺑﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ * ﻭ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻗﺼﺪ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ
ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺠﺎﻥ ﺩﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺗﺎﺝ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺹ ٣٣۵ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩﻩ * ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ
ﺩﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻣﺪ * ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻫﻴﺪ
ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻣﺪ * ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﻕ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﻳﺎﺭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﻣﺪ * ﻭ ﻫﺪﻫﺪﺍﻥ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﺁﮔﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﺭ ﺍﺫﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﺍﺩﻩ * ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ
ﺳﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻏﻢ ﻓﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﺴﺮﻭﺭ ﻭﺻﺎﻝ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻭ ّ
ﺑﺸﻬﺪ ﻟﻘﺎء ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﺪ * ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻰ
ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺩﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﻭﺍﻥ
ﺍﻳﺎﻡ ﻓﻀﻞ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻋﺸﺎﻕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻃﻠﺐ ّ
ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺃﺣﺒﺎﺏ ﮔﺸﺘﻪ * ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﻳﺪ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﺮﺍ ﮐﻢ ﻧﺸﻤﺮﻳﺪ * ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ
ﻭ ﺑﺎﺷﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﻮﻳﺪ * ﺑﺮﻗﻊ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺼﺮ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ * ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ
ﻓﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺑﺎﻗﻰ ﮔﻠﻰ ﺷﮕﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﮔﻠﻬﺎ ﻧﺰﺩﺵ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﺭ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﺰﺩﺵ ﺑﻴﻤﻘﺪﺍﺭ * ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺹ ٣٣٦ ﺑﺨﺮﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺴﺮﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺒﻮﺳﺘﺎﻥ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺣﺼﻪ ﺑﺮﻳﺪ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ﺑﺒﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻟﻘﺎﻯ ﺑﻴﺰﻭﺍﻝ ّ
ﺧﻮﺵ ﺻﺒﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻳﺤﮥ
ﻗﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ * ﺍﻳﻦ ﭘﻨﺪ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﮕﺴﻠﺪ
ﻭ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﺟﻨﻮﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﺪ * ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻟﺪﺍﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪ
ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺎﻥ ﺳﭙﺎﺭﺩ * ﻗﻔﺺ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻃﻴﺮ
ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺼﺪ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﻗﺪﺱ ﮐﻨﺪ * ﭼﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺂﺧﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ
ﻧﻔﺴﻰ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﺘﻬﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺟﺰ ﺑﺎﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ َ َ
ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ * ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ َ َ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺸﻮﺩ * ﻋﻤﺮﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ * ﻭ ﻓﺮﻗﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻘﺮ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﮔﻴﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺮﺍﺏ ّ
ﺭﻭﺩ ﻭ ﺃﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﺷﺼﺖ * ﺷﻤﻊ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻴﻔﺎﻧﻮﺱ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻓﺎﻧﻴﺮﺍ ﺳﻮﺧﺘﻪ * ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮔﺎﻥ
ﺑﻰ ﭘﺮﻭﺍ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺯﻧﻴﺪ * ﻭ ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﻰ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ َ ِﺑﺮ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ * ﻭ ﺑﻰ ﺭﻗﻴﺐ ﻧﺰﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺹ ٣٣٧ ﺑﮑﻞ ﺩﻭﻳﺪ ﮔﻞ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺁﻣﺪ ﺑﻰ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻭﺻﻞ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﭼﻪ ﻧﻴﮑﻮ ﺍﺳﺖ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺍﺭﻭﺍﺡ ّ
ﺣﺴﻦ ﺑﺪﻳﻊ * ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ * ﻓﻬﻨﻴﺌﴼ ﻟﻠﻔﺎﺋﺰﻳﻦ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ُ ْ ﴿ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺎﻗﻲ ﴾
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺃﻋﻈﻢ ﺃﻣﻮﺭ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﺃﻣﺮ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ
ﭼﻪ ﮐﻪ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻄﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﻣﮑﺮ ﺩﺭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺣﺼﻦ ﺃﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ * ﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﻻﺯﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻞ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ّ
ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﻨﺪ * ﺑﺮ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻮﻩ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺃﻣﺮ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﺑﺮ ﺑﻘﺪﺭ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻝ ﻧﻈﺮ ﺑﺘﮑﻠﻴﻒ ﺟﻨﻮﺩ ّ
ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻻ ﺟﻨﺪ ﺍ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﻓﺘﻮﮐﻞ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﻻ ﺗﻠﺘﻔﺖ ﺍﻟﻰ ﺃﺣﺪ ﺑﻮﺩ * ﻓﺎﺳﺘﻘﻢ ﻋﻠﻰ ٔ ّ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻬﺬﻩ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ ﺍﻥ ﻳﺎ ﻭ َ ﺍﻻﺣﺪﻳﻪ ّ ﺭﻗﺔ ٔ ّ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺍﻟﻨﻔﺎﻕ ﻋﻦ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﺌﻼ ﺗﺴﻘﻂ ﺣﻴﻦ ّ ﺍﻟﺸﺠﺮﺓ ّ َ ﺗﻬﺐ ﺃﺭﻳﺎﺡ ّ ّ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺎﺳﻢ ﺭﺣﻤﻦ ّ ﮐﻞ ﻣﺎﮐﺮ ﻟﻌﻴﻦ * ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺹ ٣٣٨ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻣﺮﻯ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﺯﻟﻰ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﻠﻴﺲ
ﻓﻔﺮﻭﺍ ﻋﻨﻪ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺗﻠﺒﻴﺲ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺘﻪ * ّ
ﻟﻌﻞ ﺃﻧﺘﻢ ﺑﻠﻘﺎء ﺍ ﺗﺮﺯﻗﻮﻥ * ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ٔ ﺍﻻﺭﺽ ّ
ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻻ ﻳﺰﺍﻟﻰ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺍﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ
ﺻﺮﺍﻁ ﺃﻣﺮ ﻧﻠﻐﺰﻯ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﻒ ﻋﺼﻤﺔ ﺍ ﻣﺴﺘﺮﻳﺢ
ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ * ﺑﺎﺭﻯ ﺷﻮﻯ * ﻭ ﺍ ﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻫﻮ ﻳﻬﺪﻯ ّ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺷﺪ * ﻭ ّ ﺳﻤﻰ ﺑﺎﻟﮑﺮﻳﻢ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻣﻌﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻟﺬﻯ ّ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﮑﻴﻢ *
﴿ﻫﻮ ﺍ ﺍﻟﺒﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ﴾
ّ
ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻟﻄﺎﺋﻒ ﺗﺤﻤﻴﺪ ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﺑﺴﺎﻁ
ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ﻭ ﻣﻠﻴﮏ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﻭ ﺩﻗﺎﻳﻖ ﻭ ﺭﻗﺎﻳﻖ ﺃﻋﻴﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ
ﻗﺪﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ِ َ
ﻋﺰﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺫﻟﺖ ُ ْ ﺑﻌﺪ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﺼﺮﻑ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺑﻘﺎ ّ ﺹ ٣٣٩
ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻨﺒﺴﻄﮥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ
ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﺪﻡ ﺻﺮﻑ ﺭﺍ ّ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﮐﻞ ﺑﺤﺖ ﺭﺍ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﮐﻮﻥ ﻭ ﺍﻧﻮﺟﺎﺩ ﻧﭙﺎﻳﺪ * ﻭ َ ْ
ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺑﺘﺠﻠّﻰ ﺍﺳﻢ ﻳﺎ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺃﻣﻢ ﻭ ﺧﻼﻳﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ّ
ﻋﻠﺖ ﻏﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺧﻠﻘﺖ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻗﺪﺳﻰ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺑﺨﻠﻌﺖ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﻟﻘﺪ ﺧﻠﻘﻨﺎ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻓﻰ ﺃﺣﺴﻦ
ﺗﻘﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺮﺩﺍء ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻓﺘﺒﺎﺭﮎ ﺍ ﺃﺣﺴﻦ
ﺍﻟﺨﺎﻟﻘﻴﻦ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﻭ ﺳﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯ ﻓﺮﻣﻮﺩ * ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ
ﺗﺠﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺼﻔﺘﻰ ﺍﺯ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺮ ﺷﺊ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎء ّ ﮐﻞ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ّ
ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﻣﺮﺁﺕ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ
ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ّ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺭ
ﺍﺷﻌﻪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻣﺤﺠﻮﺑﺴﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻭ ّ ﺹ ٣٤٠ ﺷﻤﻊ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎﺑﺶ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺟﻬﺎﻧﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﮓ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﻣﻈﻠﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﺍﺳﺖ * ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﻊ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪﮤ ﺑﺎﻳﺪ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﻰ ﺭﺍ
ﺻﻴﻘﻞ ﺩﻫﻨﺪﮤ ﺷﺎﻳﺪ * ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﺎﺭﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﻮﺩ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺳﺮﺍﺝ ﻧﻴﻔﺮﻭﺯﺩ * ﻭ ﺗﺎ ﺁﻳﻨﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﮓ
ﺗﺠﻠﻰ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﻣﺜﺎﻝ ﻭ ّ
ﺷﻤﺲ ﺑﻰ ﺍﻣﺲ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﻨﻄﺒﻊ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﺣﻖ ﻭ ﺣﺎﺩﺙ ﻭ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﻭ ّ
ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻭ ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻋﺼﺮ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ﺳﺎﺫﺟﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻗﻴﻘﮥ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻟﻄﻴﻔﮥ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻋﻨﺼﺮ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻋﻨﺼﺮ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻇﺎﻫﺮﻯ
ﻭ ﻋﻨﺼﺮ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ * ﻭ ﺩﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻳﮏ ﻣﻘﺎﻡ
ﺭﺑﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻻ ﻳﻨﻄﻖ ّﺍﻻ ﻋﻦ ﺍّ
ﺣﺎﻻﺕ ﺍﻧﺎ ﻫﻮ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻧﺎ ّﺍﻻ ﺃﻧﺎ ﺃﻧﺎ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ﻟﻰ ﻣﻊ ﺍ ٌ
ﻣﺤﻤﺪ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﺤﺒﻴﺐ ﻭ ﺃﻧﺖ ﻗﻒ ﻳﺎ ّ ﻭ ﻫﻮ ﻫﻮ ﴾ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﴿ ِ ْ ﺹ ٣٤١
ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﴾ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ﻻ ﻓﺮﻕ ﺑﻴﻨﮏ ﻭ ﺑﻴﻨﻬﻢ ﺸﺮﻳﺖ ﺍﺳﺖ ّﺍﻻ ّ ﺍﻧﻬﻢ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﴾ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺑ ّ
ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ﻣﺎ ﺃﻧﺎ ّﺍﻻ ﺑﺸﺮ ﻣﺜﻠﮑﻢ ﻭ ﻗﻞ ﺳﺒﺤﺎﻥ
ﺭﺑﻰ ﻫﻞ ﻣﺠﺮﺩﻩ ﮐﻨﺖ ّﺍﻻ ﺑﺸﺮﴽ ﺭﺳﻮﻻ ﴾ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﻨﻮﻧﺎﺕ ّ ّ ُ
ﮐﻠﻴﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻭﺳﺎﻳﻂ ﻓﻴﺾ ّ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺸﺘﺎﻗﻴﻦ ﻭ ّ
ﺭﻳﺒﻴﻪ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺻﺎﻓﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻏﻴﺒﻴﻪ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻻ ّ ّ ﻣﻠﮑﻴﻪ ﺳﺎﺫﺝ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﺯ ﮐﺪﻭﺭﺍﺕ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ّ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ * ﻭ ﺍﻓﺌﺪﮤ ّ ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﻣﺨﺘﻔﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﺩﻳﻌﮥ ّ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺣﺠﺎﺏ ﺳﺘﺮ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺧﻔﺎ ﭼﻮﻥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﻋﻠﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﺍﺗﻼﻝ ﻗﻠﻮﺏ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻓﺠﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺭﺩ ﻭ َ َ ِ
ﻭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯﺩ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻻﺑﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ّ
ﮐﻠﻴﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﻓﻴﺾ ّ
ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺁﻥ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭ ّ ّ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺹ ٣٤٢
ﻣﺸﺮﻑ ﻭ ﻓﺎﻳﺰ ﺷﻮﻧﺪ * ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺩﻉ ﺍﺳﺖ ّ
ﻗﻮﺕ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ْ ﺃﻋﻬﺎﺩ ﻭ ﺃﺯﻣﺎﻥ ﺃﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺃﻭﻟﻴﺎء ﺑﺎ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﺎﺱ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ * ﻭ ﻋﻘﻞ ّ
ﺳﻠﻴﻢ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺒﻌﻀﻰ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺍﻧﮕﺎﺭﺩ * ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﻮﺱ ﻭ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎﺋﻰ
ﮐﻠﻴﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ّ ﺗﻌﻘﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻴﻀﻰ ﺃﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻨﺒﺴﻄﮥ ّ ﺷﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺁﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺩ * ﻭ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﻮﺩ ّ
ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺣﻖ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﮐﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﻔﺘﻮﺡ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﺍﻣﻄﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﺍﺯ ﻏﻤﺎﻡ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﺃﺭﺍﺿﻰ ﻗﺎﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺃﻋﻴﺎﻥ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ
ﺍﻻﺯﻝ ﺳﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﻣﻦ ٔ ﻭ ﻣﻔﻴﺾ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ
ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﻻﺑﺪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﻠﻌﺎﺕ ﺍﻟﻰ ٔ ّ
ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﻩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻧﺎﺱ ﮐﻪ
ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﻈﻠﻤﺖ ﻭ ﺟﻬﻞ ﮐﻪ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﺃﻓﻌﺎﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺹ ٣٤٣ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﺰﺧﺎﺭﻑ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻏﻴﺒﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻘﻄﺎﻉ ﮐﻞ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﮐﻞ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺬﺍ
ﺃﺫﻳﺖ ﺩﺳﺖ ﺩﺭﺍﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﺋﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭ ّ
ﺫﺭ ﻋﻤﺎ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺃﺭﻭﺍﺡ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻣﻴﻞ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ّ
ﺣﻖ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﻭ ﺭﻏﺒﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻘﺴﻤﻴﮑﻪ ﺍﻧﭽﻪ
ﺃﺫﻳﺖ ﺑﺮ ﺃﺟﺴﺎﺩ ﻭ ﺃﻋﻀﺎء ﻭ ﺟﻮﺍﺭﺡ ﺍﻳﻦ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺬﺍ ﻭ ّ ﻣﺠﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺯﻧﺪ * ﮐﻴﻨﻮﻧﺎﺕ ّ
ﻣﺤﺒﻴﻦ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺃﻏﺼﺎﻥ ﻭ ﺃﻭﺭﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ّ
ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺍﺻﻞ ﺷﺠﺮﻩ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﻉ ﻭ ﺃﻏﺼﺎﻥ ﻭ ﺃﻭﺭﺍﻕ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻳﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﺩ ّ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ
ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ
ﻣﻠﮑﻴﻪ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺰ ّ ّ ﻭ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ّ
ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ
ﻧﺒﻮﺩﻩ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺃﺳﻴﺮ ﻭ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﻭ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﺹ ٣٤٤ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺴﺮﻭﺭﻧﺪ * ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺧﻔﻴّﮥ ّ ﺑﻼﺩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ّ
ﻟﺬﺕ ﺟﺴﺪﻯ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ
ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻟﺬﺍﻳﺬ ﻓﻮﺍﮐﻪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﻣﺘﻨﻌﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺱ ﺑﺪﻳﺪﮤ ﻣﻠﺘﺬ ﻭ ﺟﻨﺖ ﻗﺪﺳﻰ ّ ّ ّ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻦ
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ّ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﻋﻴﻦ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ *
ﻣﺸﻘﺖ ﺣﻖ ﻧﻔﺲ ّ ﻋﺰﺕ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺍﺯ ّ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ّ
ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭ ﺛﻤﺮﮤ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﻋﻠﺖ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺮﻓﺮﻑ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺣﺖ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ّ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻧﺰﻭﻝ ﺩﺭ ﺩﺭﮎ ﺳﻔﻠﻰ * ﭘﺲ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ
ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻭ ﺃﺣﻴﺎﻥ ﺍﺯ ُ
ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻣﻬﻤﻮﻡ ﻭ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻤﺴﮏ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺑﺤﺒﻞ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﺎﻯ ﺻﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﻮﺩ * ﺯﻳﺮﺍ ﺃﺟﺮ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ ﻫﺮ ﺣﺴﻨﮥ ﺭﺍ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮ ﺻﺒﺮ ﺭﺍ ﺹ ٣٤۵
ﺍﻟﺼﺎﺑﺮﻭﻥ ﺃﺟﺮﻫﻢ ﺑﻐﻴﺮ ﺣﺴﺎﺏ ﴾ ﺍﻧﻤﺎ ّ ﻳﻮﻓﻰ ّ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴿ ّ ﺁﻗﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﺫﺍﮐﺮﻡ
ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻖ ﺳﺎﮐﻦ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﻣﺴﺘﺮﻳﺢ ﺑﺎﺷﻰ *
ﺣﺐ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ
ﻭ ﻟﮑﻦ ﻗﻠﻢ ﻭ ﻣﺪﺍﺩ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺷﻤﻊ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺧﺎﺭﺝ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ * ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﺮﺳﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﺮ ﺁﻳﺪ * ﺭﺳﻮﻡ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﺭﺳﻤﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺳﻤﻰ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ * ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺁﻥ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻃﻮﺭ * ﭘﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺮﮔﺸﺎ ﮐﻮﺭ ّ
ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﻃﻰ ﮐﻦ * ﻣﻴﺪﺍﻥ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻭﺳﻴﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻟﻦ ُﻳﺮﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻦ * ِ ْ ﮔﻞ ﺑﺮ ﺁﺏ ﺍﻓﮑﻨﻰ ﭼﻮﻥ ﺗﺎﺝ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻏﺮﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ُ ْ
ﻓﺮﻕ ﺁﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﻘﺎ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﻄﻮﻥ
ﻭ ﻓﻨﺎ * ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺛﻘﻞ ﺣﺪﻭﺩ ﻏﺮﻕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻞ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﺯ ﺛﻘﻞ ﻣﻠﮏ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ُ ْ
ﺑﺮﻭﺟﻪ ﻣﻠﮏ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ * ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺹ ٣٤٦ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻪ * ﻭ ﻟﻌﻤﺮﻯ ﺑﻘﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻭ ﻓﻨﺎ ﻣﺮﺩﻭﺩ *
﴿ ﻫﻮ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ ﴾
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺪﻳﻊ ّ
ﻋﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻻ ﻳﺰﺍﻟﻰ ﺭﺍ ﻻﻳﻖ ﻭ ﺳﺰﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺣﺖ ّ
ﻳﺰﻝ ﻭ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﺩﺭ ﻣﮑﻤﻦ ﻗﺪﺱ ﺍﺟﻼﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻟﻢ َ َ ْ َ ْ
ﻣﻘﺮ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺍﺳﺘﺠﻼﻝ ﻭ ﻓﻰ ﺃﺯﻝ ٓ ﺍﻻﺯﺍﻝ ﺩﺭ ﻣﻘﻌﺪ ﻭ ّ
ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻏﻨﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺫﺍﺕ
ﻣﻨﺰﻫﺶ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ * ﻭ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﻣﺘﻌﺎﻟﻰ ّ ﻋﻠﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ّ ﺳﮑﺎﻥ ﺍﺭﺿﻴﻦ ﻭ ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ * ﺍﺯ ّ
ﻣﻤﺎ ﻳﺸﻬﺪ ﺟﻮﺩ ﺑﺤﺖ ﻭ ﺳﻤﻮ ﮐﺮﻡ ﺻﺮﻑ ﺩﺭ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ّ ّ
ﻭ ﻳﺮﻯ ﺁﻳﮥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﺗﺎ ﻫﻴﭻ ﺷﺊ
ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻋﻠﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭﻩ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺒﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﺪ
ﻭ ﺁﻥ ﺁﻳﻪ ﻣﺮﺁﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ * ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ
ﺳﻌﻰ ﻭ ﻣﺠﺎﻫﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﻠﻄﻴﻒ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺁﺕ ﺍﺭﻓﻊ ﺍﻣﻨﻊ ﺷﻮﺩ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺹ ٣٤٧ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻣﺮﺁﺕ ﻣﻨﻄﺒﻊ ﻭ ﻣﺮﺗﺴﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﻋﻠﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻳﺸﻬﺪ ّ
ﺣﺪﻩ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻩ ﻭ ﻳﺴﻤﻊ ﻋﻦ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻣﻪ ﻭ ﻳﻌﺮﻑ ﮐﻞ ﺷﺊ ّ ﻋﻠﻴﴼ ﻗﺒﻞ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﻧﻪ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﻭ ّ ّ ﺍﻥ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻋﻠﻰ ّ
ﮐﻞ ُ ِ ﺧﻠﻘﻮﺍ ﺍﻟﺼﻔﺎﺕ ﻭ ﮐﻞ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ّ ﻣﻈﻬﺮ ّ ﮐﻞ ّ
ﮐﻞ ﺑﺎﻣﺮﻩ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺁﺕ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺭﺍﺩﺗﻪ ﻭ
ﺗﻮﺟﻬﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﮐﺪﻭﺭﺍﺕ ﺑﻤﺠﺎﻫﺪﺍﺕ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻭ ّ
ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺑﺤﺪﺍﺋﻖ ﻗﺪﺱ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ ﺗﻘﺮﺏ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﻭﺍﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ * ﺭﺑﺎﻧﻰ ّ ﻭ ﺣﻈﺎﺋﺮ ﺍﻧﺲ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻳﺮﺍ ﻭﻗﺘﻰ ّ
ﻣﻌﻴﻦ ﻟﻬﺬﺍ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺛﻤﺮﻳﺮﺍ ﻓﺼﻠﻰ ّ
ﺍﻳﺎﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﻳﺎﻡ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﻓﻰ ّ ﻓﻀﻠﺶ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ *
ﻣﻘﺮﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻓﻮﻕ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﺪﺭﮐﻴﻦ ّ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ
ﻋﺰ ﻭ ﺍﻻﺭﺽ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﺵ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﺂﻥ ﺷﻤﺲ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ّ ّ
ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﻭ ﺻﺎﻓﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻓﺘﻌﺎﻟﻰ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺹ ٣٤٨
ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﺎ ﺳﺒﻘﻪ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ * ﻓﺘﻌﺎﻟﻰ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻌﻨﺎﻳﺔ ّ ّ
ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻟﻬﺎ ﺷﺒﻪ ﻓﻰ ﺍﻻﺑﺪﺍﻉ ﻭ ﻻ ﻟﻬﺎ ﻧﻈﻴﺮ ﻓﻰ ﺍﻻﺧﺘﺮﺍﻉ *
ﻋﻤﺎﻫﻢ ﻳﺼﻔﻮﻥ ﺍﻭ ﻳﺬﮐﺮﻭﻥ * ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﺘﻌﺎﻟﻰ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺣﺪﻯ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﺎﺣﺪﻯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﻗﺎﺻﺪﻳﻦ ﺣﺮﻡ ّ
ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺗﻌﻠﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﻟﻒ ﺳﻨﻪ ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﻭ ّ ﮐﻞ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺯ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳّﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺷﻤﺲ ّ ﮐﻪ ّ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻳﻨﺎﺑﻴﻊ ﻋﻠﻢ
ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﺯ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﻓﻄﺮﺗﺸﺎﻥ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻭ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﺳﺎﺭﻳﺴﺖ *
ﺍﻯ ﻫﺎﺩﻯ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺻﺒﺢ ﺍﺯﻟﻰ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ
ﻓﺠﺮ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﻗﻠﺐ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻈﻠﻤﮥ ﻣﻘﺪﺱ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻓﺎﻧﻴﻪ ّ
ﺗﺎﻣﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺑﻴﻨﻰ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻭﺳﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﮐﻠﻤﮥ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﺍﺣﺼﻴﻨﺎﻩ ﮐﺘﺎﺑﺎ ﺍﻥ ﺍﻧﺘﻢ ﻭ ﻣﺮﺁﺕ ﺣﺎﮐﻴﻪ ّ ﺹ ٣٤٩
ﺗﻌﻠﻤﻮﻥ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ * ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻧﻔﺲ
ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺭﺗﻘﺎ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺟﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺷﺊ ﺍﺯ ﺍﺷﻴﺎء ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﺭﺽ
ﺣﺐ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ * ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﺷﺊ ﻭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﺂﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻭ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﻬﻮﺩﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﺸﺒﺚ ﺍﮐﺜﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﺎﺱ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﺰﺧﺎﺭﻑ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻭ ّ ّ
ﺑﺎﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻌﻴﻢ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﻭ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ
ﺳﺒﻞ ﺣﻖ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺎﻟﮏ ُ ُ ﻣﻘﺮﻯ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ّ
ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﺗﺮﺟﻤﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ
ﻗﺪﻡ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﻗﻢ ﻧﺰﻧﺪ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺍ ﻳﻌﻄﻴﻪ ﻭ ﻗﻠﻢ َ َ
ﻣﻦ ﻳﺸﺎء * ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﺗﻼﻑ
ﺗﻮﺳﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻭ ّ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﺑﺎﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺑﻬﺮ ﻗﺴﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﺊ
ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ * ﺍﻭﺳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺹ ٣۵٠ ﻋﻤﻦ ﺳﻮﺍﻩ ﻭ ﻳﺮﺯﻗﻨﺎ ﺁﻥ * ﺍﺫﴽ ﻧﺴﺄﻝ ﺍ َﺑﺎﻥ ﻳﻨﻘﻄﻌﻨﺎ ّ
ﻳﺤﺐ ﺍﻧﻪ ﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﻟﻪ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻟﻘﺎءﻩ ّ ّ
ﮐﻞ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮﺍ * ﺍﻧﻪ ﮐﺎﻥ ﻋﻠﻰ ّ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ّ
ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﺭﺟﻌﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ * ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ
ﻣﻔﺼﻞ ﻭ ﻣﺒﺴﻮﻁ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺒﻴﺎﻧﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻟﻮﺍﺡ ّ
ﺣﮑﻢ ﻻ ﺗﺤﺼﻰ * ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﺭﺟﻮﻉ ﺑﺂﻥ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺷﺘﻰ ﻭ ِ َ ّ ﮐﻞ ﻣﻦ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺁﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻬﻤﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺑﺪﺃ ّ ّ
ﻣﻔﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭ ﻋﻮﺩ ّ ﮐﻞ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ّ
ﮐﻞ ﺑﺴﻮﻯ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﻴﺴﺖ * ﺭﺟﻮﻉ ّ
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻟﻰ ﺭﺣﻤﺘﻪ ﻭ ﺭﺿﺎﺋﻪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻟﻰ ﺳﺨﻄﻪ ﻭ ﻧﺎﺭﻩ *
ﺍﺗﻤﻬﺎ ﻓﺎﺭﺳﻴﻪ ﻭ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻋﺮﺑﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺎﺳﺮﻫﺎ ﻭ ّ ّ ّ
ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﻓﺎﺭﺟﻌﻮﺍ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺍﻥ ﺍﻧﺘﻢ ﺗﺮﻳﺪﻭﻥ ﺍﻥ ﺗﻌﺮﻓﻮﻥ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺟﻠّﺖ ﮐﺒﺮﻳﺎﺅﻩ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ
ﺑﺘﻔﺼﻴﻞ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺭﺟﻮﻉ ﺑﺂﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﺭﺍ ﻭﮐﺎﻥ ﺍ
ﮐﻞ ﺷﺊ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ * ﺫﺍﮐﺮﺍ ّ
ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﺪﺃ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ
ﺹ ٣۵١
ﻭ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﮐﻤﺎ ﺑﺪﺃﺗﻢ ﺗﻌﻮﺩﻭﻥ ﻭ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺮﺟﻌﻮﻥ * ﻋﺮﻑ ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﻦ َ َ َ ﺳﺄﻟﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ﺍﻟﻤﺸﻬﻮﺭ ) َ ْ ﻭ ّ َ
ﺭﺑﻪ ( ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺴﻪ ﻓﻘﺪ َ َ ﻋﺮﻑ َ
ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻻ ﻧﻬﺎﻳﻪ ﺑﺎﻗﺘﻀﺎﻯ ﺁﻧﻌﺎﻟﻢ ﺍﻃﻼﻉ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﺑﺂﻥ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ّ ﺣﻘﻪ ﺫﮐﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﮐﻤﺎ ﻫﻮ ّ
ﻣﺪﺍﺩﻳﻪ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺫﮐﺮ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ * ﺍﻣﮑﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺍﺑﺤﺮ ﺷﻮﺩ ﺍﻗﻼﻡ ّ ّ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺭﺷﺤﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻻ ﻧﻬﺎﻳﻪ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺴﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﻭﺻﻮﻝ ﺭﺳﺎﻧﺪ
ﻭ ﻗﺎﺻﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﮐﺸﺎﻧﺪ * ﻭ ﺍ ﻳﻬﺪﻯ ﻣﻦ ﻣﺜﻼ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻳﺸﺎء ﺍﻟﻰ ﺻﺮﺍﻁ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ً
ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﻔﺲ ّ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻧﺎﻃﻘﻪ ﮐﻪ ﻭﺩﻳﻌﮥ ّ
ﻣﺜﻼ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ً
ﻣﺸﻴﺖ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﻭ ﻓﻮﻕ ﺁﻥ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ّ ﺷﻢ ﻭ ﻧﻄﻖ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺱ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻪ ﻭ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻭ
ﺍﻗﻞ ﻣﻦ ﺁﻥ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺍﺱ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ّ ﺹ ٣۵٢ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺷﻮﻧﺪ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﻰ
ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺛﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ
ﺗﺠﻠﻰ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﻨﻮﻁ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻧﻔﺲ ﻧﺎﻃﻘﻪ ﮐﻪ ﺁﻳﮥ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻄﻮﻥ ﺁﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻌﺪﻭﻡ
ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ * ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﺼﺮ ﺍﺳﺖ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺑﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺼﺮ ﺑﺎﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍﻭ ّ
ﺍﻭ ﻗﺎﺋﻢ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﺋﻰ ﺳﻤﻊ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ
ﮐﻞ ﺳﻤﻊ ﺑﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﻭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ّ ّ
ﺍﻟﺼﻔﺎﺕ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﻳﺠﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ّ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻭ ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ّ ﮐﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ّ ﺟﻮﻫﺮﻳﺘﻬﺎ ّ ّ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻣﻔﻘﻮﺩ
ﺁﺧﺮﻳﻪ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ّ ﺑﺤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻰ ﻣﺎ ﻻ ﻧﻬﺎﻳﻪ ﺑﻌﻘﻮﻝ ّ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﻋﺰ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺗ ّ ّ ّ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻄﻴﻔﮥ ّ ّ ﺠﻠﻰ ّ
ﺣﻘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻭ ﮐﻤﺎ ﻫﻮ ّ ّ ﺹ ٣۵٣
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻋﺠﺰ ﻭﻗﺼﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﻍ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﺁﻳﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻋﺠﺰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻋﺠﺰ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺫﺍﺕ ّ
ﺳﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ * ﺳﺮ ﻭ َ ْ ﻗﺪﻣﻴﻪ ﺑﻌﻴﻦ ِ ّ ﻋﺰ ِ َ ّ ﻭ ﺷﻤﺲ ّ
ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﺮ ﻋﺠﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻠﻮﻍ ﻋﺒﺎﺩ * ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺰ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻋﺮﻭﺝ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﻤﺪﺍﺭﺝ ّ ﺗﻮﮐﻞ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﻤﻌﺎﺭﺝ ّ
ﻭ ﺑﺼﺮ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻘﻴﻴﺪ ﻧﻔﺲ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺭﺑﻪ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﺠﺮﺩ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ َ ْ ﻣﻦ َﻋﺮﻑ ﺷﻴﺌﴼ ﻓﻘﺪ ﻋﺮﻑ ّ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﺸﻨﻮﻯ * ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﻮﺵ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﺣﻤﺎﻣﮥ ﻗﺪﺱ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﻭ ﺑﻮﺍﺭﻕ ﻇﻬﻮﺭ ﻋﺰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎء ﺁﻳﮥ ّ ّ ﺗﺠﻠﻰ ّ
ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺷﻤﺲ ّ
ﻟﺤﻖ ﻻ ﺭﻳﺐ ﻓﻴﻪ ﺍﻥ ﺑﻨﻔﺴﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﻫﺬﺍ َ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻢ ﺗﻌﺮﻓﻮﻥ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ّ ّ
ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻋﺼﺮﻯ
ﻗﺪﻡ ﻭ ﺑﺤﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﻣﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺫﺍﺕ ِ َ
ﮐﻞ ﻋﺮﻓﺎء ﺭﺍﺟﻊ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ * ﻟﻬﺬﺍ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ
ﺹ ٣۵٤
ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ * ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻧﻔﺲ ﺍ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻋﺮﻓﻬﻢ ﺑﺮﻳﺘﻪ * َ ْ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﻈﻬﺮﻩ ﻓﻰ ﺧﻠﻘﻪ ﻭ ﺁﻳﺘﻪ ﺑﻴﻦ ّ
ﺍﻗﺮ ﺑﺎ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﺮﻑ ﺍﻗﺮ ﺑﻬﻢ ﻓﻘﺪ ﻣﻦ ّ ﻓﻘﺪ ﻋﺮﻑ ﺍ ﻭ َ ْ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﮐﺬﻟﮏ ﻓﻰ ّ ﺣﻘﻬﻢ ﻓﻘﺪ ﺍﻋﺘﺮﻑ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ ﺃﻥ ﻟﻌﻞ ﺍﻧﺘﻢ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍ ﺗﻬﺘﺪﻭﻥ * ْ ﻧﺼﺮﻑ ﻟﮑﻢ ﺍﻻﻳﺂﺕ ّ ّ
ﺛﻢ ﺍﺷﺪﺩ ﺭﺏ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻳﺎ ﻫﺎﺩﻯ ﻓﺎﻫﺘﺪ ﺑﻬﺪﺍﻳﺔ ﺍّ ﺭﺑﮏ ﻭ ّ
ﺍﻟﺴﺎﻣﺮﻯ ﺗﻌﻘﺐ ّ ﻇﻬﺮﮎ ﻟﻨﺼﺮﺓ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻻ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺗﺨﺬﻭﺍ ّ َ ّ ﺳﺨﺮﻳﴼ ﻭﻟﻴﴼ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍ ﻭ ﻳﺴﺘﻬﺰﺅﻥ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍ ٔ ّ ﻻﻧﻔﺴﻬﻢ ّ
ﺭﺑﮏ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻭ ﻳﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻌﺘﺪﻳﻦ * ﻭ ﺍﺫﺍ ﺗﺘﻠﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺁﻳﺎﺕ ّ ﻓﺒﺄﻯ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻣﻨﺘﻢ ﺑﺎ ﺭﺑﮑﻢ ﻓﺄﺗﻮﺍ ﺑﻬﺎ ﺍﻥ ﻫﺬﻩ ﺣﺠﺒﺎﺕ * ﻗﻞ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻟﺼﺎﺩﻗﻴﻦ * ﺣﺎﻝ ﺃﻣﺮ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﻓﻮ ّ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﻌﻴﻦ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﮐ ّﻞ َ ْ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ
ﺳ ْﺮ ﺑﺮ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻮﺣﻪ ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ * ﻭ ﻧﺤﻦ ّ ﮐﻞ ﻣﻦ ﮐﻞ ﺷﺊ ﻭ ﻟﻦ ﺗﻮﮐﻠﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺍٰ ّ ﺍﺷﺎﻫﺪ ﺭﺏ ّ ّ َ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ
ﺍﻟﻄﻴﻦ ّﺍﻻ ّ ِ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﺩﺧﻠﻮﺍ ﻓﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻠﮏ ّﺍﻻ ﮐﮑﻒ ﻣﻦ ّ ّ ﺣﺐ ﺍ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻪ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺬﮐﺮ ﻟﮏ ِ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﻟﺠﺔ َ ّ ّ
ﺑﺄﻥ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻭ ﺃﻣﺎ ﻣﺎ ﺳﺄﻟﺖ ﻓﻴﻤﺎ ﻭﺭﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺚ ّ َ ﺹ ٣۵۵
ﺣﻖ ﺑﻤﺜﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﴿ ﺍﻟﻤﺆﻣﻦ ﺣﻰ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﺪﺍﺭﻳﻦ ﴾ ﺑﻠﻰ ﺫﻟﮏ ّ َ ﺍﻟﺬﻯ ﻇﻬﺮ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺘﻰ ﺃﺷﺮﻗﺖ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻬﻮﺍء ّ ﺍﻟﺸﻤﺲ ّ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻌﻤﺎء ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﺍﻟﺴﻤﺎء ّ ّ
ﺣﺒﮏ ﻣﻮﻻﮎ ﻭ ﺗﺼﻞ ٕﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺗﺜﺒﺖ ﻓﻰ ّ ﺑﻞ ّ ﺍﻧﮏ ﻟﻮ َ ْ ُ
ﺍﻟﺪﺍﺭﻳﻦ ﺍﻟﺬﻯ ﻟﻦ ّ ّ ﻗﺪﻣﺎﮎ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﻨﮏ ﻣﺎ ُﺗﺤﻴﻰ ﺑﻪ ﺗﺰﻝ َ َ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺗﻨﺰﻳﻞ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻋﻠﻴﻢ * ٕﺍﺫﴽ ﻓﺎﺷﮑﺮ ﺍ ﺑﻤﺎ
ﺃﺭﻭﺍﺡ ﺍﻟﺬﻯ َﻳﺤﻴﻰ ﺑﻪ ﺭﺯﻗﮏ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﮑﻮﺛﺮ ّ ُ
ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻭ ﺍﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﺭﻓﻌﮏ ّ ّ
ﻳﺒﺬﻝ ﻗﻄﺮﺓ ﺣﺠﺔ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻓﻮ ﺍ ﻟﻮ ُ ْ َ ﺗﻤﺖ ّ ﺑﻬﺎ ّ
ﮐﻠﻬﺎ ﺑﺎﻗﻴﺔ ﻟﺘﺠﺪ ّ ﺍﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ٔ ﺍﻻﺭﺽ َ ِ ُ ﻣﻨﻪ ﻋﻠﻰ ﺃﻫﻞ ّ
ﮐﻞ ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ّ ﺑﺒﻘﺎء ّ
ﺃﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﺷﻴﺎء ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﭽﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﺸﻒ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺃﻭﺩﻋﻬﺎ ﺍُ ﺍﻟﺘﻰ َ ﻋﻦ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻟﻦ ﻳﺒﻘﻰ ﻣﻨﻬﺎ ٕ ّﺍﻻ ُ ﺁﻳﺔ ﺍّ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﺭﺏ ّ ﻓﻴﻬﺎ ﻭ ﻫﻰ ﺑﺎﻗﻴﺔ ٕﺍﻟﻰ ﻣﺎ ﺷﺎء ﺍ ﺭﺑﮏ ﻭ ّ
ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ * ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻤﺆﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭ ٔ
ﺃﻭﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ * ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺯ ّ ﺹ ٣۵٦
ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻟﻰ ﺁﺧﺮ ﻻ ﺁﺧﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻻ ّ
ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﻭﺣﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﻭ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ
ﻣﺸﻴﺖ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺒﻘﺎء ﺍ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﻃﺎﺋﻒ ﺣﻮﻝ ّ ﺑﺪﻭﺍﻡ ﺍﻭ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺎﻣﺮ ﺍﻭ * ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻘﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺃﻋﻠﻰ ﺃﻓﻖ ﺑﻘﺎء ّ
ﻣﻘﻌﺪ ﻗﺪﺱ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﻮﻳﺪ * ﮐﺬﻟﮏ ﻧﻠﻘﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺑﺪﴽ ﻓﻨﺎ ﺑﺂﻥ َ ْ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺣﺒﮏ ﻭ َ ﺭﺑﮏ ِ َ ْ ﻟﺘﺴﺘﻘﻴﻢ ﻋﻠﻰ ّ ﻋﻠﻴﮏ ﻣﻦ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﭼﻮﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺃﮐﺜﺮ
ﻣﻔﺼﻞ ﻭ ﻣﺒﺴﻮﻁ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ّ
ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﮔﺸﺖ * ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ
ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺘﻬﻰ ﺍﻓﻖ ﻗﺪﺱ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﻔﺎﺭ
ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻘﺎﻯ ﺑﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺻﻞ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺲ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺆﺛﺮ ﻭ ﻣﻀﺊ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﺷﻮﻯ
ﺍﻧﻪ ﻻ ﻳﻴﺄﺱ ﻣﻦ ﺟﻮﺩﻩ ٕ ّﺍﻻ ﻻ ﺗﻴﺄﺱ ﻣﻦ َ ْ ﺭﻭﺡ ﺍ ﻭ ّ
ﺑﺎﻟﺮﺿﺎ ﻟﺪﻧﺎ ﻣﺼﺎﺣﺒﮏ ّ ﺍﻟﺨﺎﺳﺮﻭﻥ * ﺛﻢ ّ ﺳﻤﻰ ّ ﺍﻟﺬﻯ ّ ﺫﮐﺮ ﻣﻦ ّ ﺑﺸﺮﻩ ﺑﻤﺎ ﺃﺭﺍﺩ ﺍ ﺫﮐﺮ ﺛﻢ ّ َ ﻟﻴﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺮﺣﻴﻦ * ّ ﺛﻢ ّ ّ
ﻳﻀﻠﻮﺍ ﺍﺫﺍ ﺃﺗﺎﻫﻢ ﺃﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ * ﻗﻞ ﮐﻮﻧﻮﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺑﺄﻥ ﻻ ّ َ
ﺹ ٣۵٧
ﺗﺘﻌﺪﻭﺍ ﻋﻦ ﺣﺪﻭﺩ ﺍ ﻭ ﻻ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻭ ﺫﮐﺮﻩ ﻭ ﻻ ُ
ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻌﺘﺪﻳﻦ * ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻻﺯﻡ ﮐﻪ ّ
ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺃﺭﺽ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﺍ ﻣﻨﺤﺮﻑ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻗﻞ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﻭ ﻻ ﻻﻋﺪﺍﺋﻪ ﻭ ﻗﻬﺮ ﺍٔ ﺭﺣﻤﺘﻪ ٔ ّ َ ﮐﻮﻧﻮﺍ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ َ
ﺍﻟﻬﻮﺍﺋﻴﻪ ﺭﻃﻮﺑﺎﺕ ﻏﻠﺒﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ َ َ ْ ّ ُ
ﻳﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻻﻧﺜﻰ ﻭ ﺃﺛﺮ ِ َ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﻭ ْ ﻭ ﻟﻦ ﻳﺒﻘﻰ ﻓﻴﻬﻢ َ ُ
ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻟﻬﺎﻟﮑﻴﻦ * ﻗﻮﻣﻮﺍ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﻋﻦ ﻣﺮﺍﻗﺪ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺃﺛﺮﻫﺎ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻟﻮ ﻳﻘﺎﺑﻠﻬﺎ ّ ﮐﻞ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ ﺍﻻﺭﺽ ﻟﺘﺠﺪﻭﺍ َ
ﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﻳﻮﺻﻴﮑﻢ ﺍ ﺑﻪ ﻟﺘﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﺍﺫﺍ ﻭ ّ ّ ﺑﺸﺮﻫﻢ ﺑﺬﮐﺮ ﺍ ﻓﻰ ﻭﺭﺩﺕ ﻣﺪﻳﻨﺔ ﺍّ َ ﺛﻢ ّ ﺫﮐﺮ ﺃﻫﻠﻬﺎ ّ َ ﺫﮐﺮ ﺭﺑﻬﻢ ﺛﻢ ّ ﻟﺘﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﺘﺒﺸﺮﻳﻦ * ﺫﮐﺮ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺗﺠﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺃﻫﻠﻬﺎ ﻭ ّ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻭ َ َ ﺑﺸﺮ ﺍﻟّﺮﺿﺎ ﻭ ﺍﻟﺬﻳﻨﻬﻢ ﻣﻌﻪ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ّ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﺛﻢ ّ
ﺛﻢ ﺃﺣﺒﺎء ﺍ * ﺛﻢ ّ ﺫﮐﺮﻫﻢ ﻣﻦ ّ ﻣﻦ ّ ﻟﺪﻧﺎ ﺑﺬﮐﺮ ﺟﻤﻴﻞ * ّ ﺍﻗﺼﺺ ﻟﻬﻢ ﻣﺎ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺃﺭﺍﺩﻭﺍ ﺃﻥ ﻳﻔﺪﻭﺍ
ﺹ ٣۵٨ ﻏﻞ ﺃﮐﺒﺮ ﻣﻦ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﻨﺎ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﺻﺪﻭﺭﻫﻢ ّ
ﻳﻈﻬﺮ ﺍ ﻣﺎ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﮐﻞ ﺟﺒﻞ ﺑﺎﺫﺥ ﺭﻓﻴﻊ * ﮐﺬﻟﮏ ُ ْ ّ
ﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﺬﻳﻨﻬﻢ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﻭ ﺍﺷﺮﮐﻮﺍ ﺑﺎ ﺭ ﺛﻢ ﮐﻔﺮ ﺛﻢ ﺁﻣﻦ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﺍﻧﺘﻬﻰ ﺑﻤﺒﺪﺋﻪ ﺍﻋﺮﺽ ﺛﻢ ﺗﺎﺏ ّ
ﺛﻢ ﻓﻰ ﺃﺳﻔﻞ ﺍﻟﺠﺤﻴﻢ * ﺍﻥ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﺧﺎﻓﻮﺍ ﻋﻦ ﺍ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﻓﻰ ﺃﻧﻔﺴﮑﻢ ﺑﺤﻴﺚ ﻻ ﺗﻌﺎﺷﺮﻭﺍ ﻣﻌﻪ ﻭ ﻻ ﺗﺴﺘﺄﻧﺴﻮﺍ ّ
ﺍﻳﺎﻩ ﻭ ﻻ ﻓﻔﺮﻭﺍ ّ ﺑﻪ ﻭ ﻻ ﺗﺠﺎﻟﺴﻮﺍ ٕ ّ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ * ّ
ﺷﺮﻩ ﻭ ﻋﻦ ﻣﻨﻪ ٕﺍﻟﻰ ﺍ ﺭﺑﮑﻢ ﻟﻴﺤﻔﻈﮑﻢ ﺍ ﻋﻨﻪ ﻭ ﻋﻦ ّ
ﻟﺪﻧﺎ ﺟﻨﻮﺩﻩ ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺨﺒﺮﮐﻢ ﺑﺎﻟﻌﺪﻝ ﻟﻴﮑﻮﻥ ﺭﺣﻤﺔ ﻣﻦ ّ
ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﻼﺋﻖ ﺃﺟﻤﻌﻴﻦ * ﻓﻮ ﺍ ﻟﻮ ﻳﮑﻮﻥ ﻟﮑﻢ ﻧﻈﺮﺓ ﺍﻻﻳﻤﺎﻥ ﻟﺘﺠﺪﻭﺍ ﻣﻦ ﻭﺟﻬﻪ ﺃﺛﺮ ﺍﻟﺠﺤﻴﻢ * ﻓﻮ ﺍ
ﺗﻬﺐ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻤﮑﻨﺎﺕ ﺍﻟﺘﻰ ﻟﻮ ﻳﻬﺐ ﻣﻨﻪ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﺍﻟﮑﺮﻩ ّ ّ َ ّ
ﺍﻟﺴﺎﻓﻠﻴﻦ ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺘﻠﻰ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻟﺘﻘﻠﺒﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺃﺳﻔﻞ ّ َُ ُِ
ﺳﺒﻞ ﻧﻌﻠﻤﮑﻢ ﺍ ﻭ ﻧﻠﻘﻰ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﻭ ّ َ
ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ ﺧﺎﻟﺼﴼ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻓﻮ ﺍ ّ ﺑﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺍﻋﺮﺍﺿﻪ ﻳﺸﻬﺪ ﺑﮑﻔﺮﻩ ﻭﺟﻬﻪ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻧﻔﺎﻗﻪ ُ ُ ُُ
ﻳﺪﻋﻰ ﻓﻲ ﻧﻔﺴﻪ ﺍﻟﺸﺎﻋﺮﻳﻦ * ﻭ ﻫﻮ ّ ﻫﻴﮑﻠﻪ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ّ ُُ
ﺹ ٣۵٩
ﺧﻠﺼﺖ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﻭﻗﺎﻝ ﺍﺩﻋﻰ ّ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻻﻧﻘﻄﺎﻉ ﮐﻤﺎ ّ ُ َ
ﻻﺩﻡ ﻣﻦ ﺳﺠﺪﺕ ٓ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﺎ َ َ ْ ُ ﻭﺟﻬﻰ ّ
ﻻﮐﻮﻥ ﺍﺫﴽ ﻗﺒﻞ ﻭ ﻟﻦ ﻻﻧﻰ ﻟﻮ ﺃﺳﺠﺪ ﻟﻐﻴﺮ ﺍٔ َ ﺃﺳﺠﺪ ٔ ّ ﺁﻣﻨﺖ ﺑﺎ ﺍﻧﮏ ﻟﻮ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻣﻠﻌﻮﻥ ّ َ
ﺑﻌﺰﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻪ ﻭ ﻧﻮﺭﻩ ﻭ ﺿﻴﺎﺋﻪ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺘﻪ ﻭ ﮐﺒﺮﻳﺎﺋﻪ ﻟﻢ َ ِ َ ﮐﻔﺮﺕ ّ
ﮐﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻌﺮﺿﻴﻦ ﻋﻦ ﺍ ﺍﻟﺬﻯ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻩ ﻭ َ ﺍﻟﻄﻴﻦ ﮐﻒ ﻣﻦ ّ ﺛﻢ ﻣﻦ ّ ﺛﻢ ﻣﻦ ﻧﻄﻔﺔ ّ ﺧﻠﻘﮏ ﻣﻦ ﺗﺮﺍﺏ ّ
ﺍﻧﻪ ﻟﻮ ﻳﺬﮐﺮ ﺍ ﻟﻦ ﻳﺬﮐﺮ ّﺍﻻ ﻟﻤﮑﺮ ﺍﻟﺬﻯ ﻓﻮ ﺍ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ّ ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍ ﻭ ﻻ ﺗﻘﺮﺑﻮﺍ ﺑﻪ ﻳﺎ ﻣﻼٔ ﮐﺎﻥ ﻓﻰ ﺻﺪﺭﻩ ّ
ﺍﻧﻪ ﻟﻮ ﻳﺄﻣﺮﮐﻢ ﺑﺎﻟﻤﻌﺮﻭﻑ ﻳﺄﻣﺮﮐﻢ ﺑﺎﻟﻤﻨﮑﺮ ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ * ﻭ ّ ّ ﺗﻄﻤﺌﻨﻮﺍ ﺑﻪ ﻭ ﻻ ﺑﻤﺎ ﺍﻳﺎﮐﻢ ﺃﻥ ﻻ ّ ﻟﻮ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ٕ ّ
ﺍﻟﻤﺤﺒﻴﻦ * ﻓﻮ ﺍ ﻣﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎ ﻋﻨﺪﻩ ﻭ ﻻ ﺗﻘﻌﺪﻭﺍ ﻣﻌﻪ ﻓﻰ ﻣﺠﺎﻟﺲ ّ
ﺍﻻﻟﺤﺒﻰ ﺑﮑﻢ ﻳﺎ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ * ﻭ ﺃﻧﺘﻢ ﻓﻴﻤﺎ ﺫﮐﺮﻧﺎﻩ ﻟﮑﻢ ّ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﻘﻠﻮﺑﮑﻢ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﮑﻢ ﻭ ﺃﻟﺴﻨﮑﻢ ﻳﺎ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻓﺎﻧﺼﺮﻭﺍ ّ
ﺍﻟﺼﺎﺑﺮﻳﻦ * ﻮﻧﻦ ﻣﻦ ّ ﻭ ﺃﺑﺪﺍﻧﮑﻢ ﻭ ﻣﺎﻟﮑﻢ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ﻻ ﺗﮑ
ﺟﻨﻮﺩ ﺍ ﻭ ﺣﺰﺑﻪ ﻗﺪ ﻓﻌﻞ ﺑﻨﺎ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻨﺎﻓﻖ ﻓﻮ ﺍ ﻳﺎ َ
ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﺑﺂﺩﻡ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻨﻤﺮﻭﺩ ﺑﺎﻟﺨﻠﻴﻞ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻔﺮﻋﻮﻥ ﻣﺎ ﻻ ﻓﻌﻞ ّ ﺹ ٣٦٠
ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻭ ﻻ ﺑﻤﻮﺳﻰ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻴﻬﻮﺩ ﺑﻌﻴﺴﻰ ﻭ ﻻ ﺃﺑﻮﺟﻬﻞ ّ
ﺍﻟﺴﻔﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﺸﻤﺮ ﺑﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﻻ ﺍﻟﺪﺟﺎﻝ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﻭ ﻻ ّ ّ ّ
ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻓﻮ ﺍ ﻳﺒﮑﻰ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻏﻤﺎﻡ ﺍﻻﻣﺮ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ * ﮐﺬﻟﮏ ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺛﻢ ﺃﻋﻴﻦ ّ ﺛﻢ ﺳﺤﺎﺏ ﺍﻟﺠﻮﺩ
ﺍﻻﻋﺪﺍء * ﻗﺪ ﺃﺧﺒﺮﻧﺎﮐﻢ ﺑﺤﺮﻑ ﻓﻰ ﺩﻳﺎﺭ ﺍﻟﻐﺮﺑﺔ ﻓﻰ ﺳﺠﻦ ٔ
ﻟﻌﻞ ﻟﺘﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺃﻗﻞ ﻣﻨﻬﺎ ّ ﺍﻟﻤﻄﻠﻌﻴﻦ * ﻭ ﻣﻨﻪ ﺑﻞ
ﮐﻞ ﺷﺄﻥ ﺗﺤﺪﺙ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺑﮑﻢ ﻧﺎﺭﺍﻟﻤﺤﺒﺔ ﻭ ﺗﻨﺼﺮﻭﻧﻨﺎ ﻓﻰ ّ
ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻤﻬﺪﻯ ﺍﻟﺬﻯ ﻭﺭﺩ ﻭﻻ ﺛﻢ ّ ﺗﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺎﻓﻠﻴﻦ *
ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﻳﺤﺰﻥ ﻣﻨﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻋﺒﺪ ﺃﻥ ﺍﺻﻄﺒﺮ
ﮐﻞ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻻ ﺗﮑﻦ ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻘﻢ ﻓﻰ ّ ﻓﻰ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻭ ﺣﮑﻤﻪ ّ
ﻣﺴﺘﮏ ﺍﻟﺬﻟﺔ ﻻﺳﻤﻰ ﻻ ﺗﺨﻤﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻀﻄﺮﺑﻴﻦ * ﻭ ﺍﻥ ّ
ﺃﻳﺎﻡ ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻥ ﺣﺒﮏ ﺛﻢ ّ ﺫﮐﺮ ّ ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻘﻢ ﻓﻰ ّ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﮏ
ﺛﻢ ﺍﻧﻘﻄﻊ ﻳﻬﺐ ﺑﻴﻨﮑﻢ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﺍ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ * ّ ّ ّ ﺑﻨﻔﺴﮏ ﻭ ﺭﻭﺣﮏ ﻭ ﺫﺍﺗﮏ ﻋﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﺆﻻء ﻭ ﮐﻦ ﻓﻰ
ﻟﺪﻧﺎ ﺛﻢ ّ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻧﺎ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻤﻴﻦ * ﻟﺘﮑﻮﻧﻦ ﻣﻦ ﺃﺣﺒﺎﺋﻪ ﺛﻢ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﻌﻪ ﻣﻦ ﺍﺻﻔﻴﺎء ﺍ ﻭ ّ
ﺍﻳﺎﮎ ﺃﻥ ﻻ ﺗﺠﺘﻤﻊ ﻣﻊ ﺃﻋﺪﺍء ﺍ ﻓﻰ ﻣﻘﻌﺪ ﺍﻟﻔﺮﺣﻴﻦ * ﻗﻞ ّ ﺹ ٣٦١
ﻭ ﻻ ﺗﺴﻤﻊ ﻣﻨﻪ ﺷﻴﺌﴼ ﻭ ﻟﻮ ُﻳﺘﻠﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﻣﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ
ﺃﮐﺜﺮ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺍﻟﺸﻴﻄﺎﻥ ﻗﺪ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ٔ ّ ﻻﻥ ّ ﺿﻞ َ
ﺑﻤﺎ ﻭﺍﻓﻘﻬﻢ ﻓﻰ ﺫﮐﺮ ﺑﺎﺭﺋﻬﻢ ﺑﺄﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﮐﻤﺎ ﺗﺠﺪﻭﻥ
ﺫﻟﮏ ﻓﻰ ﻣﻼٔ ﺍﻟﻤﺴﻠﻤﻴﻦ ﺑﺤﻴﺚ ﻳﺬﮐﺮﻭﻥ ﺍ ﺑﻘﻠﻮﺑﻬﻢ ﺿﻠﻮﺍ ﮐﻞ ﻣﺎ ﺃﻣﺮﻭﺍ ﺑﻪ ﻭ ﺑﺬﻟﮏ ّ ﻭ ﺃﻟﺴﻨﺘﻬﻢ ﻭ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ ّ
ﻭ ﻓﻠﻤﺎ ﺟﺎءﻫﻢ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻟﻨﺎﺱ ٕﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ ﺃﺿﻠﻮﺍ ّ َ ّ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍ ﺍﺫﴽ ﺍﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻨﻪ ﻭ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺑﻤﺎ ﺟﺎء ﺑﻪ ّ
ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﺣﮑﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ * ﮐﺬﻟﮏ ﻳﻠﻘﻰ ﺍ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﺎ ﻳﺤﻔﻈﮑﻢ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﻪ ً ﺛﻢ ّ ﺫﮐﺮ ّ ﺭﺣﻤﺔ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ
ﻟﺪﻧﺎ ِ ﻳﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﻣﺘﺬﮐﺮﴽ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻪ ﻭ ﻟﻴﮑﻮﻥ ّ َ َ ﻣﻦ ّ
ﺛﻢ ﺍﻫﺪ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﺑﻤﺎ ّ ّ ﺍﻟﺬﺍﮐﺮﻳﻦ * ﻗﻞ ﻳﺎ ﻋﺒﺪ ّ ﻋﻠﻤﮏ ﺍّ
ﺍﻟﺘﻘﺮﺏ ﺍﻟﻰ ﺛﻢ ﺍﻣﻨﻌﻬﻢ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﻨﺎﺱ ٕﺍﻟﻰ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺍّ ّ
ﺍﻟﺸﻴﺎﻃﻴﻦ * ﻗﻞ ﻓﻮ ﺍ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍ ّ ﺣﺒﻰ ﺍﻥ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ * ٕ ّﺍﻻ ﺛﻢ ّ ﺃﻣﺮﻩ ّ ﺣﺐ ﺍ ﻭ ُ ُ ّ
ﺍﻥ ﺍﻥ ّ ﻋﻨﻰ ﻓﻘﺪ ﺍﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻦ ﺍ ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ّ ﻗﺪﺳﻮﺍ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮﻳﻦ * ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ّ ﺣﺠﺘﻰ ﻟﻮ ﺃﻧﺘﻢ ﻣﻦ ّ ﻫﺬﺍ ّ
ﻭﺟﻪ ﺍ ﻋﻦ ﻧﻔﻮﺳﮑﻢ ِﻟﺘﻌﺮﻓﻮﺍ ﺛﻢ ﺛﻢ ﻗﻠﻮﺑﮑﻢ ّ ﺃﺑﺼﺎﺭﮐﻢ ّ َ َ َ ﺹ ٣٦٢ ﺛﻢ ﺫﮐﺮ ّ ﺛﻢ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﺑﺎ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﻪ ّ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻟﻤﺸﺮﮐﻴﻦ ّ
ﺑﺎﻟﺬﻯ ﻳﻈﻬﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺴﺘﻐﺎﺙ ِ ﺭﺣﻤﺔ ﻟﻴﮑﻮﻥ ﺛﻢ ّ ً َ ﻧﻮﺭﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻪ ّ
ﻋﻨﻰ ﺪﻧﺎ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭ ﺫﮐﺮﻯ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻭ ﻣﻦ ﺃﻋﺮﺽ ّ ﻣﻦ ﻟ ّ ﺭﻗﻢ ﻓﺄﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻨﻪ ﻭ ﻻ ُ ْ ِ ُ ِْ ﺗﻘﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﻴﻪ ﺃﺑﺪﴽ ﻭ ّ ﺍﻥ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُ َ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﻋﺰ ﺣﻔﻴﻆ * ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ﻓﻰ ﺃﻟﻮﺍﺡ ّ ﴿ﻫﻮ ﺍﻟﻤﺒﺸﺮ ﺍﻟﻤﺸﻔﻖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﴾
ﺍﻡ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺫ ﮐﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ّ
ﺍﻳﺎﻣﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺒﺪﺃ ﻭ ﻣﺂﺏ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻳّﺎﻡ ّ
ﺷﺒﻪ ﻭﻣﺜﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭﻧﺪﺍﺭﺩ* ﻃﻮﺑﻰ ﺍﺯﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ
ﺯﻣﺎﺟﻴﺮﻗﻮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍﺍﺯﺣﻖ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ * ﺑﺮ ﺻﺮﺍﻁ ﻗﺎﺋﻤﻨﺪ
ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ﺑﺎﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﮐﻪ ﺍﺯﺷﺮﺍﺋﻂ ﺗﻘﻮﻯ ﺍ ﺍﺳﺖ ّ
ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺒﺪﺍﻝ ٩ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻗﺼﺪ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﺑﺎﻃﻠﺐ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﺍﺳﺘﺪﻋﺎﻯ ﻓﺎﺿﻞ ﺍﺯﺳﻤﺎء ﻓﻀﻞ
ﻭ ﻋﻄﺎ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮﻳﮏ ﻣﺴﺄﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻭﻋﻠﺖ ﺫ ﮐﺮ ﺍﺑﺪﻯ ﻭﺛﻨﺎﻯ ﺳﺮﻣﺪﻳﺴﺖ * ﻟﺬﺍ ﺑﺤﺮ ﺑﻴﺎﻥ ّ
ﺑﺎﻣﻮﺍﺝ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻰ ﺹ ٣٦٣
ﺑﺬ ﮐﺮﻯ ﻧﺎﻃﻖ .
ﺍﻻﻭﻟﻴﺎء ﴿ﻣﻮﺝ ﺍﻭﻝ ﴾ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﻣﻌﺸﺮ ٔ َ
ﻣﺰﻳﻦ ﺑﺎﻳﺎﻣﻰ ﻓﺎﺋﺰﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﮐﺘﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺬﮐﺮﺵ ّ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺸﺄﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻮﺭ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ* ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺑﺂﻥ ﻧﻮﺭ ّ
ﺩﻭﻡ ﴾ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﻗﻮﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺃﺣﺴﻦ ﴿)ﻣﻮﺝ ّ
ﻃﺮﺍﺯ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺃﻣﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻄﺎ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺸﺘﻪ* ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﻨﺖ ﮐﺒﺮﻯ ّ
ﺍﻫﻞ ﺳﻮﻡ ﴾ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺭﻭﺣﺎ ﻟﮑﻢ ﻳﺎ َ ﴿ ﻣﻮﺝ ّ
ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺫﺍﺗﻪ ﻋﻦ ﻳﺜﺒﺖ ﺑﻪ ُ ﺍﻟﺒﻬﺎء* ﻟﮑﻢ ﺍﻥ ﺗﻈﻬﺮﻭﺍ ﺑﻤﺎ ُ ُ ﻋﻤﺎ ﻗﻴﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ * ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻭ ﺍﻻﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﮐﻴﻨﻮﻧﺘﻪ ّ ُ ﺍﻻﺣﺒﺎﺏ ﺸﺮ ٔ ﴿ ﻣﻮﺝ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﴾ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﻣﻌ َ
ﻳﻨﺰﻟﮑﻢ ﻭ ﺧﺬﻭﺍ ﻣﺎ ﻳﺮﻓﻌﮑﻢ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻻﺳﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ َ ُ ﺿﻌﻮﺍ ﻣﺎ ّ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻫﺎﺝ ﻋﺮﻑ ﺍ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ
ﺛﻢ ﺷﺮ ﺃﻋﺪﺍﺋﮏ ّ ﺳﻴﺪﻯ ﻭ ﺳﻨﺪﻯ ﺍﺣﻔﻆ ﺃﻭﻟﻴﺎءﮎ ﻣﻦ ّ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﻋﻤﻞ ﺛﻢ ﺍﺟﻌﻞ ّ ﺍﻧﺼﺮﻫﻢ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻗﺪﺭﺗﮏ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﮏ ّ
ﻟﺘﺒﺪﻝ ﻣﻦ ﺍﻋﻤﺎﻟﻬﻢ ﺳﺮﺍﺟﴼ ﺑﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺃﺭﺿﮏ ّ ﺹ ٣٦٤
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻭ ﺍﻟﺤﺎﮐﻢ ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﻣﺎﻟﮏ ّ ّ ﺑﺎﻟﻨﻮﺭ ّ ﺍﻟﻈﻠﻤﺔ ّ ﻋﻼﻡ ﺍﻟﻐﻴﻮﺏ * ﺍﻟﻨﺸﻮﺭ .ﻻ ٕﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﺤﻖ ّ ّ ﴿ ﺑﻨﺎﻡ ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﴾
ﻣﺘﻐﻤﺴﻴﻦ ﺑﺤﺮ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺭﺍ ﻻﻳﻖ ﻭ ﺳﺰﺍ ﮐﻪ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺛﻨﺎ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ﺍﻋﺘﺴﺎﻑ ﺍﻧﺎﻡ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﻮﻡ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺒﺤﺮ ّ ّ ﻭ ﻏﻤﻮﻡ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ّ ﻧﻤﺎﻧﺪﻧﺪ * ﺳﺒﺤﺎﺕ ﺃﺳﻤﺎء ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻟﮏ ﺃﺷﻴﺎء ﻣﻨﻊ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ * ﻧﻨﻤﻮﺩ * ﺍﺳﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﺤﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ّ
ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ ﺭﺣﻴﻘﻰ ﺍﻟﻤﺨﺘﻮﻡ * ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍﻧﻬﻢ ﻋﺒﺎﺩ ﺷﺮﺑﻮﺍ ﺑﺎﺳﻤﻰ ّ ّ ﮐﻔﻰ ﺗﺮﺍﺏ ﻭ ﻗﺒﻀﮥ ﺭﻣﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺷﺎﻥ ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ّ
ﻭ ﻫﺴﺖ * ﺑﺎﺳﻢ ﺍﺯ ﻣﺎﻟﮏ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﺸﺪﻧﺪ * ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻰ ﺑﺮ ﺃﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﺋﺺ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺟﻠﺖ ﺟﻠﺖ ﻏﻴﺮﻩ * ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻭ ّ ﻣﻀﻄﺮﺏ * ّ ﻋﻈﻤﺘﻪ ﻭ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ُ ُ ُ
ﺍﻟﻨﺎﺷﺮ ﻟﻮﺍء ﻧﺼﺮﺗﻰ ﺑﺎﻟﺤﮑﻤﺔ ﻳﺎ ّ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻘﻰ ﻭ ّ ُ ﺍﻳﻬﺎ ّ ُ
ﮐﻞ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ﺃﺭﺩﺕ ﺍﻧﮏ ﺍﻻﺻﻼﺡ ﻓﻰ ّ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ * ﺍﺷﻬﺪ ّ َ َ ﺑﺎﻟﺒﺮ ﻭ ﺍﻟﻔﻼﺡ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮏ ﻭ ﻟﻤﻦ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ ﻧﺼﺤﺖ ﻭ ّ َ َ ﺹ ٣٦۵
ﺃﺣﺒﮏ ﻟﻮﺟﻬﻰ ﻭ ﺳﻤﻊ ﻗﻮﻟﮏ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻯ * ﻧﺴﺄﻝ ﺍ ّ
ﺍﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺃﻥ ّ ﺍﻟﺸﻬﺎﺩﺓ ّ ﻳﻤﺪﮎ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ ّ ﻋﻨﺎﻳﺘﻪ * ﻃﻮﺑﻰ ﺃﺣﺎﻃﺖ ﺭﺣﻤﺘﻪ ﻭ ﺳﺒﻘﺖ َ ْ ﺍﻟﻤﺤﺴﻨﻴﻦ * ﻗﺪ َ ْ ُُ ُُ ﻟﻤﻨﺼﻒ ﺍﻧﺼﻒ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻩ ﻭ ﻟﻌﺎﺩﻝ ﻧﻄﻖ ﺑﺎﻟﻌﺪﻝ ﻓﻴﻤﺎ
ﻇﻬﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻩ *
ﻳﺎ ﺃﺑﺎ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻋﻠﻴﮏ ﺑﻬﺎﺋﻲ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﻧﭽﻪ
ﺍﻟﺬﻯ ﺩﺭ ﺍﻥ ﺃﺭﺽ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ * ﺗﺒﺎﺭﮎ
ﻣﻨﻊ ﺍﺻﻔﻴﺎﻩ ﻋﻦ ﺍﻟﻔﺴﺎﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﻐﻰ ﻭ ﺍﻟﻔﺤﺸﺎء ﻭ ﺍﻣﺮ ﻫﻢ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ * ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺶ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻟﺼﻼﺡ ﻭ ّ ﺑﺎﻟﺒﺮ ﻭ ّ ّ
ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻧﮑﺸﺘﻴﺪ * ﺃﻭﻟﻴﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﺣﻮﺍﻝ ﺑﺴﮑﻮﻥ
ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﺒﺎﺩ ﻭ ﺗﻬﺬﻳﺐ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ
ﻋﻔﺖ ﮐﻨﺎ ﻣﻌﮏ ﻓﻰ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ّ ّ ﺍﻧﺎ ّ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﻤﺎ * ّ
ﺑﻌﺰ ﻗﺒﻮﻟﻰ ﻭ ﺷﺮﻑ ﺭﺿﺎﺋﻲ ﺍﻟﻬﺎء ﻭ ﺍﻟﻤﻴﻢ ﻭ ﻓﺎﺯ ُ َ ﻋﻤﻠﮏ ﻓﻴﻬﺎ ّ
ﺭﺑﮏ ﺍﻟﻤﻠﻬﻢ ﺍﻟﻤﺸﻔﻖ ﻭ ﻓﻰ ﺃﺭﺽ ﺍﻟﻴﺎء ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﮏ ﻓﻰ ﺍﻣﺮ ّ ﺍﻻﻣﻴﻦ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ٔ
ﺟﻞ ﺷﺄﻧﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻘﻠﻮﺏ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺣﻖ ّ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ّ
ﺑﺮ ﻭ ﺑﺤﺮ ﻭ ﺯﺧﺎﺭﻑ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﮐﻞ ﺭﺍ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ّ ﺹ ٣٦٦
ﺑﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻻﺯﺍﻝ ﻋﻠﻢ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﺃﻣﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺯﻍ ﻭ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ََ ﻣﺘﻼﻻٔ ٔ ﺗﻤﺴﮏ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ّ
ﺑﺤﮑﻤﺖ * ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ِﺯﻣﺎﻡ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﺣﻖ ﭼﻨﻴﻦ
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ * ﻗﺴﻢ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ّ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺳﺠﻦ ﺃﻋﻈﻢ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻻﺋﺢ ﺍﺳﺖ ﻳﮏ
ﻧﻔﺲ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻓﻮﺝ ﺃﺭﺑﺎﺏ ﻋﻤﺎﺋﻢ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺃﻗﺪﻡ ﻭ ﺃﻓﻀﻞ ﻭ ﺃﺭﺣﻢ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺨﺪﻣﺘﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﻭ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻋﺒﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺁﻥ ﻓﻮﺝ ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﻭ ّ
ﻣﺪﺗﻴﺴﺖ ﺭﺩ ﻭ ﺳﺐ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ * ّ ﺩﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ّ ّ
ﺃﻳﺪﻩ ﺍ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ
ﺷﺮ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﻬﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ * ﻫﺮ ﻳﻮﻡ ﺷﻮﺭﺷﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﻭ ﻏﻮﻏﺎﺋﻰ ﻇﺎﻫﺮ * ﺍﻣﻴﺪ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻠﻮﮎ
ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ﺑﺮ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺹ ٣٦٧ ﮐﺘﺐ ﺍ ُﻋﻠﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺛﻨﺎء ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﺩ * ﻗﺪ َ
ﺧﺪﻣﺘﻪ ﻭ ﺍﻟﻮﻓﺎ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﻧﺼﺮﺓ ْ ﻧﺼﺮﻫﻢ ﻭ ِ ْ َ َ ﻣﻦ َ َ َ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺤﺰﺏ ُ ْ َ َ
ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﺣﻮﺍﻝ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺎﺻﺮ ﻗﻴﺎﻡ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻻ ﺯﺍﻝ ﺑﺤﺒﻞ ﻭﻓﺎ ّ
ﻣﺘﻮﮐﻼ ﺍﻻﺫﮐﺎﺭ ﻟﻠﺘﺎﺭﮐﻴﻦ * ﻳﺎ ﻗﻠﻢ ﺩﻉ ّ ﺳﻤﻊ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻭﻳﻞ ّ َ ﺍﻟﺮﻓﻴﻖ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘّﻴﻮﻡ * ﺛﻢ ﺍﺫﮐﺮ ﻣﻦ ﺻﻌﺪ ﺍﻟﻰ ّ
ﺍﺷﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﺍﻟﻌﺸﻖ ﻓﻰ ﻣﺪﻳﻨﺔ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺑﺎﻟﻮﺟﻬﺔ ﺍﻟﺤﻤﺮﺍء ﻭ َ َ
ﺃﻭﻝ ﻧﻔﺤﺔ ﻓﺎﺣﺖ ﻣﻦ ﻣﺴﮏ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻲ ﺍﻟﻌﺸﻖ * ﻭ ﻗﻞ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻋﻠﻴﮏ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺃﻧﻔﻘﺖ َ َ ﺭﻭﺣﮏ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ّ َ ﺍﻗﺒﻠﺖ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﻧﮏ ﺍﺷﻬﺪ ّ َ ﻧﺒﺬﺕ ٔ َ َ
ﺍﻻﻓﻖ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻻﻟﻬﺎﻡ ﻭ ﺍﺟﺘﺬﺑﮏ ﺍﻟﻨﺪﺍ ﺍﻟﻰ ٔ ﺟﺬﺏ ّ ُ
ﺃﻳﺎﻡ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺷﺘﻌﻠﺖ ﻧﺎﺭ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎ ﻓﻰ ﺻﺪﻭﺭ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻰ ّ
ﺣﺠﺔ ﺍ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﺍﻟﺘﻘﻮﻯ ﻭ ﺃﻧﮑﺮﻭﺍ ّ َ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻧﺒﺬﻭﺍ ّ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻟﺜﺮﻯ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﻳﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﻭ ّ َ ﻭ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺗﻐﻔﺮ ﻋﺒﺎﺩﮎ ّ ﺍﻟﺪﻡ ّ ﺣﺒﮏ ْ ّ ﺍﻟﺬﻯ ُﺳﻔﮏ ﻓﻰ ّ ﺃﻥ ِ َ ِ ﻭﻓﻮﺍ ِ َ ِ ﺃﻧﺰﻟﺖ ﻓﻰ ﺑﻌﻬﺪﮎ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﮏ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﻓﻮﺍ ﺑﻤﺎ ْ َ
ﮐﺘﺎﺑﮏ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ * ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﮏ ﻳﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ *
ﺹ ٣٦٨
ﺍﻟﻌﺰﻳْﺰ ﻫﻮ َ َُ
ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺍﺯ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ
ﻋﺰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺯ ﻳﻤﻴﻦ ﻋﺮﺵ ﺩﺭ ﻭﺯﻳﺪﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﺑﺮﻭﺍﻳﺢ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﺒﻮﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﺳﺤﺎﺏ ﺟﻮﺩ ﻭ ﮐﺮﻡ ﺁﻧﻰ ّ ﺍﺯ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻨﻴﻌﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﮕﺸﺖ * ﻭ ﻏﻤﺎﻡ
ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺁﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺰﺍﻝ ﺍﻣﻄﺎﺭ ﻓﻴﺾ ﻧﻴﺎﺳﻮﺩ * ﺑﺤﻤﺪ ﺍ ﺷﻤﺲ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﺭ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﻋﺰﺕ ﻃﺎﻟﻊ * ﻭ ﻟﮑﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺸﻐﻮﻟﻪ ﻭ ﻧﻘﻮﺵ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺻﻠﻴﻪ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ّ ّ
ﻇﻨﻴﻪ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺤﺠﺒﺎﺕ ﻭﻫﻤﻴﻪ ﻭ ﺳﺒﺤﺎﺕ ّ ّ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ * ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺣﻖ ﻭ ﻟﻘﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺻﺤﻒ ﻣﺘﻘﻨﮥ ّ ّ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺘﺐ ّ
ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺃﺣﻠﻰ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺃﻋﻠﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻭﺍﺿﺤﺴﺖ ﺃﺣﺪﻳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﺂﻥ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻓﺠﺮ ّ
ﺟﻨﺖ ﻭ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺷﺪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻗﺮﺏ ﻭ ﻭﺻﻞ ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ّ ﺹ ٣٦٩ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻗﺎﺏ ﻗﻮﺳﻴﻦ ﮐﻪ ﻭﺭﺍﻯ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﺩﺭ ﺍﻣﮑﻨﮥ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ﻧﺎﺭ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻔﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺮ ﺍﮐﺮﺍﺱ ﺭﻓﻴﻌﻪ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺵ ﻣﻨﻴﻌﻪ
ﺟﺎﻟﺲ ﺑﺎﺷﺪ * ﺑﻠﻰ ﺁﻥ ﺳﻤﺎء ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﻴﻤﻴﻦ ﻗﺮﺏ ﻭ ﻟﻘﺎء
ﺃﻣﺔ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﻨﺎﺱ ّ ﺭﺳﺎﻧﺪ * ﻟﻮ ﺷﺎء ﺍ ﻟﻴﮑﻮﻥ ّ
ﻣﺠﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﻴﺒﻪ ﻭ ﺟﻮﺍﻫﺮ ّ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺻﻌﻮﺩ ﺍﻧﻔﺲ ّ
ﺃﺻﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﺎﻃﺊ ﺑﺤﺮ ﺃﻋﻈﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻔﻄﺮﺕ ّ
ﺗﺎ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﮐﻔﺎﻥ ﺍﻣﮑﻨﮥ ﺿﻼﻝ ﻭ ﺍﺿﻼﻝ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻔﺼﻮﻝ ﻭ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺷﻮﻧﺪ * ﮐﺬﻟﮏ
ﻋﺰ ﻣﻨﻴﺮ * ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﻗﺪﺭ ٔ ُ ّ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻦ ﻗﻠﻢ ّ
ﮐﻪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨﻊ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ
ﻭ ﻧﻈﺮ ﭘﺎﮎ ﺭﺍ ﺑﺄﺳﺒﺎﺏ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﻴﺎﻻﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ ﻓﺎﻧﻰ
ﺑﺒﺤﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﻮﻧﺪ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻋﺪﻡ ﻇﻬﻮﺭ
ﻇﺎﻫﺮﻳﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻋﺪﻝ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻓﻀﻞ ﺑﺄﺳﺒﺎﺏ ﻗﺪﺭﺕ ّ ﻣﻠﮑﻴﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﻓﺼﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ّ ﺹ ٣٧٠
ﻗﺪﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﮐﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺟﻮﻫﺮ ِ َ
ﺗﺠﻠﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﻝ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ّ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻭ ﻣﻨﺼﻌﻖ
ﻣﻘﺒﻞ ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺎﻧﻰ ﻣﺤﺾ ﺷﻮﻧﺪ * ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ُ ْ ِ
ﻣﻌﺮﺽ ﺑﺎ ﻣﻨﻔﺼﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ٕﺍﻟﻰ ﺍ ﺍﺯ ُ ْ ِ
ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻭﺿﻮﺡ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺴﻤﻊ ﻋﺎﻟﻰ
ﺗﺠﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ّ
ﻣﻨﻴﻊ ﭼﻮﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﻭ ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ
ﻣﻠﮑﻴﻪ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﺎﺱ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻇﺎﻫﺮ ّ ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺂﻥ ﺳﺪﺭﮤ
ﺗﻘﺮﺏ ﻧﻤﻴﺠﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺩﻓﻊ ﻭ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﻗﺮﺏ ّ
ﻣﻘﺒﻠﻴﻦ ٕﺍﻟﻰ ﺍ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺞ ﺭﻋﺎﻉ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻘﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﻧﻔﻰ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﻼﺩ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺝ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﻔﺴﺮﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺩﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ
ﮐﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺒﺎﺡ * ﮐﺬﻟﮏ ُ َ ُ ﺍﻧﻪ ﻋﻠﻰ ّ ﻳﺒﺪﻝ ﺍ ُﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ّ ﺹ ٣٧١ ﺷﺊ ﻗﺪﻳﺮ * ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﻦ
ﻋﻠﻮ ﺍﻳﻦ ﺃﻣﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﮑﻨﮥ ﺃﺭﺽ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﻭ ّ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺃﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﺃﻃﺮﺍﻑ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ *
ﺃﺣﺪﻳﻪ ﺑﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﻼء ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﺮﺕ ﺭﺍ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺎﺷﺪ * ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ّ ِ ْ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻌﻨﻲ ﺁﻥ ﺷﻌﺮ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ *
ﺑﺮﺩﻯ ﺍﮔﺮ ُﺟﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﻃﺎﻕ ﺁﻳﺪ ﴾ ﴿ ﺗﻮ ﮔﺮﻭ ُ ْ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻧﻔﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻣﻘﺪﺱ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﻦ ﻗﺮﻳﺐ ﺣﻖ ﺭﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﻗﻬﺮ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ
ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﮐﻞ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻔﻘﻮﺩ
ﻭ ﻻ ﺷﺊ ﻣﺤﺾ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ * ﺍﮔﺮ ﭼﻪ
ﺳﻤﻮ ﻋﻠﻮ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻭ ّ ﺑﺤﻤﺪ ﺍ ﺣﻖ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ّ ﺳﻤﻮ ﺑﻘﻮﻝ ﺃﻭ ﺧﻠﻖ ﻋﻠﻮ ﻭ ّ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﺷﺪﻩ ﻟﻮ ﺃﻧﺘﻢ ﺑﺒﺼﺮ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻐﻼﻡ ﺗﻨﻈﺮﻭﻥ * ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﺒﻘﺖ
ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ
ﺹ ٣٧٢
ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻃﻬﺎ * ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺸﺮﻃﻬﺎ ﻭ ﺷﺮﻭﻃﻬﺎ ﻭ ﺃﻧﺎ ِ ْ
ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮ ﺭﺍ ﻧﺴﻴﺎﻥ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ٕﺍﺛﺒﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ
ﻟﻌﺰﺓ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺏ ﺍ ّ ﺍﺯ ﭘﻰ ﻧﻴﺎﻳﺪ * ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ّ
ُﺑﻌﺪ ﺻﻮﺭﻯ ﺑﻤﻨﺘﻬﻰ ﻗﺮﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﺑﺎﺷﻰ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ
ﺍﻻﺭﺽ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ٔ ّ ﮐﻞ َ ْ
ﺣﺠﺎﺏ ﻧﺸﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺏ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ
ﺿﺪﻯ ﻗﺮﺑﻰ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺒﻬﻰ ﻭ ّ
ﻣﺘﺼﻮﺭ ﻧﻪ ﻣﻠﮑﻴﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﻨﮥ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺜﻠﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ّ ّ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺑﺂﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺟﻬﺪﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ
ﺑﻌﺪ ﻭ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻭ ﺃﻭﺭﺍﻕ ﺃﻭ ﺩﺭﺍﺋﻰ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ُ ْ
ﻣﻘﺪﺱ ﮔﺮﺩﻯ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻟﻤﺮﻩ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ّ
ﻗﺮﺑﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﻌﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﺸﻮﺩ
ﻭ ﺑﺪﻭﺍﻡ ﺍ ﺑﺎﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﻭ ﺍ ﻳﻬﺪﻯ ﻣﻦ
ﻳﺸﺎء ﺍﻟﻲ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ * ﺹ ٣٧٣
﴿ﺑﻨﺎﻡ ﮔﻮﻳﻨﺪﮤ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﴾
ﺍﻭﻝ ﺳﺮﻭﺵ ﺃﻯ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻫﻮﺵ ﻭ ﮔﻮﺵ ّ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﴾ ﺟﺰ ﺩﺭ ﮔﻠﺒﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺟﺎﻯ ﻣﮕﺰﻳﻦ * ﻭ ﺃﻯ ُﻫْﺪُﻫﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺳﺒﺎﻯ
ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻭﻃﻦ ﻣﮕﻴﺮ * ﻭ ﺃﻯ ﻋﻨﻘﺎﻯ ﺑﻘﺎ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻗﺎﻑ ﻭﻓﺎ ﻣﺤﻞ ﻣﭙﺬﻳﺮ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﮑﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﺑﻼﻣﮑﺎﻥ ﺑﭙﺮ ﺟﺎﻥ ّ
ﺑﺮﭘﺮﻯ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻰ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺭﻭﺡ ﴾ ﻫﺮ ﻃﻴﺮﻳﺮﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻫﺮ ﺑﻠﺒﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﮔﻞ ﻣﮕﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﺍﻓﺌﺪﮤ
ﻋﺒﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺍﺏ ﻓﺎﻧﻰ ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ
ﻭ ِ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ُﮔﻠْﻬﺎﻯ ﻗﺮﺏ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﮕﻠْﻬﺎﻯ ُ ْ ﺑﻌﺪ ّ
ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ * ﺯﻫﻰ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺩﺭﻳﻎ
ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺮﻳﻘﻰ ﺍﺯ ﺃﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺭﻓﻴﻖ ﺃﻋﻠﻰ ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺃﻓﻖ ﺃﺑﻬﻰ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ * ﮔﻞ ﻋﺸﻖ ﴿ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﴾ ﺩﺭ ﺭﻭﺿﮥ ﻗﻠﺐ ﺟﺰ ُ ِ ﺹ ٣٧٤
ﺣﺐ ﻭ ﺷﻮﻕ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﺍﺭ * ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻣﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻳﻞ ﺑﻠﺒﻞ ّ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺩﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻓﻘﺖ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻝ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺮﺩﺍﺭ * ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﴾ ﮐﺪﺍﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ
ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻣﺤﻞ ﮔﻴﺮﺩ * ﻭ ﮐﺪﺍﻡ ﻃﺎﻟﺐ ﮐﻪ ﺑﻴﻤﻄﻠﻮﺏ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﻮﻳﺪ * ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﻭﺻﺎﻝ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻣﻮﺕ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻕ * ﺻﺪﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﺧﺎﻟﻰ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﻣﻘﺪﺱ * ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭﮔﺬﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭ ّ
ﻭ ﺑﮑﻮﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﮎ ﴾ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻏﺎﻓﻠﺘﺮﻳﻦ
ﻋﺒﺎﺩ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﻝ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ َﺑْﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ
ﺗﻔﻮﻕ ﺟﻮﻳﺪ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﻧﻪ ﺑﺄﻗﻮﺍﻝ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺃﺭﺽ ﴾ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻗﻠﺒﻰ ﮐﻪ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺠﺒﺮﻭﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺎﺋﺒﮥ ﺣﺴﺪ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﺷﺪ ّ
ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻦ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﻗﺪﺱ ﻧﺸﻨﻮﺩ * ﺣﺐ ﴾ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺭﻓﺮﻑ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻗﺮﺏ ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ّ
ﺹ ٣٧۵ ﺃﻭﻝ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺳﺪﺭﮤ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻋﺸﻖ ﻗﺪﻣﻰ ﻓﺎﺻﻠﻪ َ َ ﻗﺪﻡ ّ
ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﺧﻠﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮ * ﻭ ﻗﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ ِ َ ﭘﺲ ﺑﺸﻨﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻋﺰ ﻧﺰﻭﻝ ﻳﺎﻓﺖ *
ﻋﺰ ﴾ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻗﺪﺱ ﭼﺎﻻﮎ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺮ ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ّ
ﺍﻓﻼﮎ ﺃﻧﺲ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﺼﻴﻘﻞ ﺭﻭﺡ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺳﺎﺣﺖ ﻟﻮﻻﮎ ﻧﻤﺎ * ﻇﻞ ﻭﻫﻢ ﺑﮕﺬﺭ ﴿ ﺍﻯ ﺳﺎﻳﮥ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﴾ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭﺝ ّ
ﻋﺰ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﻧﺪﺭﺍ * ﭼﺸﻢ ﺣﻖ ﺑﮕﺸﺎ ﺗﺎ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺑﻤﻌﺎﺭﺝ ّ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﺍ ﺃﺣﺴﻦ ﺍﻟﺨﺎﻟﻘﻴﻦ ﮔﻮﺋﻰ *
﴿ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﻫﻮﻯ ﴾ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﺑﺸﻨﻮ ﭼﺸﻢ ﻓﺎﻧﻰ
ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ * ﻭ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﺟﺰ ﺑﮕﻞ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﺸﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻗﺮﻳﻨﻰ ﻗﺮﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﺲ
ﺧﻮﺩ ﺃﻧﺲ ﮔﻴﺮﺩ *
﴿ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺗﺮﺍﺏ ﴾ ﮐﻮﺭ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﺑﻴﻨﻰ * ﻭ ﮐﺮ ﺷﻮ ﺗﺎ ﻟﺤﻦ ﻭ ﺻﻮﺕ ﻣﻠﻴﺤﻢ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﻯ * ﻭ ﺟﺎﻫﻞ
ﺷﻮ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﻢ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﻯ * ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﻏﻨﺎﻯ ﻻ ﻳﺰﺍﻟﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻴﺰﻭﺍﻝ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ * ﮐﻮﺭ ﺷﻮ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺹ ٣٧٦ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻏﻴﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻦ * ﻭ ﮐﺮ ﺷﻮ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﻼﻡ ﻏﻴﺮ ﻣﻦ * ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﺷﻮ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ
ﻃﻴﺐ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻟﻄﻴﻒ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻗﺪﺳﻢ ﺩﺭﺍﺋﻰ * ﭘﺎﮎ ﻭ ﺩﻝ ّ ﴿ﺍﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﴾ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﺮﺑﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﺮﮔﺸﺎ * ﺑﺮﺑﻨﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ * ﺑﺮﮔﺸﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﺱ ﺟﺎﻧﺎﻥ * ﴿ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﴾ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﮥ ﻭﺭﻗﺎء ﻓﻴﺾ
ﮔﻞ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺂﺏ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺑﺪﻳﺎﺭ ﻓﻨﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﻮﻳﺪ * ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ُ ْ
ﮔﻞ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ * ﻭ ِ ْ
﴿ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﴾ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﮕﺬﺭﻳﺪ * ﻭ ﺑﺨﺎﮐﺪﺍﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺩﻝ ﻣﺒﻨﺪﻳﺪ * ﴿ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺭﻭﺡ ﴾ ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﻗﺪﺱ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﺃﺳﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺷﻮﺩ * ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﮥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮔﺮﺩﻳﺪ *
﴿ﺍﻯ ﺟﻮﻫﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﴾ ﺩﺭﻳﻎ ﮐﻪ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﺴﺎﻥ
ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ * ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻏﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﻟﺤﻨﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭﻟﮑﻦ ﮔﻮﺷﻰ ﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﻧﻪ ﺗﺎ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﻴﺎﺑﺪ * ﺹ ٣٧٧
﴿ﺍﻯ ﻫﻤﮕﻨﺎﻥ﴾ ﺃﺑﻮﺍﺏ ﻻ ﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻡ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ّﺍﻻ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﻠﻴﻞ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ
ﺃﻗﻞ ﻗﻠﻴﻠﻰ * ﻣﻘﺪﺱ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﮕﺸﺖ ّﺍﻻ ّ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﻧﻔﺲ ّ ﴿ ﺍﻯ ﺃﻫﻞ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺑﺮﻳﻦ ﴾ ﺃﻫﻞ ﻳﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺧﺒﺎﺭ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻗﺪﺱ ﻗﺮﺏ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺭﻭﺿﮥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻴﻦ ﻭ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺧﻠﺪ ﺑﺮﻳﻦ
ﻃﺎﺋﻒ ﺣﻮﻝ ﺁﻥ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ ﭘﺲ ﺟﻬﺪﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺂﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﺭﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺃﺳﺮﺍﺭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻘﺎﻳﻘﺶ ﺟﻮﺋﻴﺪ
ﺃﺣﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺑﺎﻗﻴﻪﺍﺵ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻐﮥ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﺩﺧﻠﻮﺍ ﻓﻴﻪ ﺁﻣﻨﻴﻦ * ﻗﺮﺕ ﺃﺑﺼﺎﺭ ّ ّ
﴿ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﴾ ﺁﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﺁﻥ ﻇﻞ ﺷﺠﺮﮤ ﺃﻧﻴﺴﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺃﻋﻈﻢ ﻏﺮﺱ ﺷﺪﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﻀﺎﻯ ﻗﺪﺱ ﺗﮑﻠﻢ ﻃﻴﺒﻪ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﻪ ﮐﻠﻤﮥ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﺎﺗﺮﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﮔﺸﺘﻴﺪ
ﻭ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ * ﺹ ٣٧٨
﴿ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﴾ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﺿﺎﻯ ﻣﻦ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺨﻮﺍﻫﻴﺪ
ﻭ ﺑﺎ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺂﻣﺎﻝ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ
ﻣﻘﺪﺱ ﮐﻨﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻴﺎﺋﻴﺪ * ﺍﮔﺮ ﺻﺪﺭ ﺭﺍ ّ
ﻓﻀﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻈﺮ ﺩﺭ ﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ * ﺍﺳُﻄﺮ ﻗﺪﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﴿ﺩﺭ ﺳﻄﺮ ﻫﺸﺘﻢ ﺍﺯ ْ
ﭘﻨﺠﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﴾
﴿ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻩﮔﺎﻥ ﻓﺮﺍﺵ ﻏﻔﻠﺖ ﴾ ﻗﺮﻧﻬﺎ ﮔﺬﺷﺖ
ﻭ ﻋﻤﺮ ﮔﺮﺍﻧﻤﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺘﻬﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩﺍﻳﺪ ﻭ َﻧْﻔﺲ ﭘﺎﮐﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ
ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻗﺪﺱ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪ * ﺩﺭ ﺃﺑﺤﺮ ﺷﺮﮎ ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻴﺪ ﻭ ﮐﻠﻤﮥ
ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺍﻧﻴﺪ * ﻣﺒﻐﻮﺽ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺧﺮﻣﻰ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺸﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺃﺭﺽ ﻣﻦ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺃﺷﻴﺎﻯ ﺃﺭﺽ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺰ * ﺍﮔﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺑﺼﺮ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺣﺰﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺩﺍﻧﻲ * ﻭ ﻓﻨﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ ﺷﻤﺮﻯ * ﺹ ٣٧٩ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﴾ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﻣﺄﻧﻮﺳﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﴿ ﺍﻯ ﺧﺎﮎ ّ
ﻣﺄﻳﻮﺱ * ﺳﻴﻒ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﺷﺠﺮﮤ ﺍﻣﻴﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺣﺎﻝ ﺑﺘﻮ ﻧﺰﺩﻳﮑﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻣﻦ
ﺫﻟﺖ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻋﺰﺕ ﺑﻴﺰﻭﺍﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻯ * ﺁﺧﺮ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻦ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻣﮕﺬﺍﺭ * ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﻫﻮﻯ ﴾ ﺍﻫﻞ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻮﺻﺎﻝ ﺫﻭ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﻤﺮﻫﺎ
ﺩﻭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺫﻭ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ * ﻭ ﺗﻮ ﻧﺎﺩﻭﻳﺪﻩ ﺑﻤﻨﺰﻝ
ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﺎﻃﻠﺒﻴﺪﻩ ﺑﻤﻄﻠﺐ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﺪﻯ * ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﺑﺤﺠﺎﺏ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺤﺘﺠﺐ
ﻣﺎﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ * ﻳﺎﺭ ﻧﺮﺳﻴﺪ * ﻓﺘﻌﺠﺒﻮﺍ ﻣﻦ ﺫﻟﮏ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻰ ٔ ّ ﴿ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺩﻳﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﴾ ﺷﻤﻊ ﺑﺎﻗﻰ ﺭﺍ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ * ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻏﻼﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻏﺒﺎﺭ ﺗﻴﺮﮤ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ
ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ * ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
ﺭﻋﺎﻳﺎﻯ ﻇﻠﻢ ﻣﻈﻠﻮﻡ * ﻭ ﺣﻤﺎﻣﮥ ﻗﺪﺳﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺟﻐﺪﺍﻥ
ﺹ ٣٨٠
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ * ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﺃﺑﻬﻰ ﻭ ﻣﻼٔ ﺃﻋﻠﻰ ﻧﻮﺣﻪ
ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﺭ ﺃﺭﺽ ﻏﻔﻠﺖ
ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺎﻟﺺ ﻣﺤﺴﻮﺏ
ﺗﻈﻨﻮﻥ * ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻳﺪ * ﻓﺒﺎﻃﻞ ﻣﺎ ﺃﻧﺘﻢ ّ
﴿ ﺍﻯ ﺟﻬﻼﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻌﻠﻢ ﴾ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ
ﺩﻋﻮﻱ ﺷﺒﺎﻧﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺫﺋﺐ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﻣﻦ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ *
ﺩﺭﻯ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﺳﺘﺎﺭﮤ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ّ ََ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺳﺒﺐ ٕﺍﺿﻼﻝ ﻭ ﻫﻼﮐﺖ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ *
ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺑﺒﺎﻃﻦ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﴾ َ َ
ﻣﺜﻞ ﺁﺏ ﺗﻠﺦ ﺻﺎﻓﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺻﺮﺍﻑ ﺫﺍﺋﻘﮥ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺳﺖ ّ
ﺃﺣﺪﻳﻪ ﺍﻓﺘﺪ ﻗﻄﺮﮤ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ * ﺑﻠﻰ ﺗﺠﻠﻰ ﺁﻓﺘﺎﺏ ّ ﻓﺮﻗﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺏ ﻭ ﻣﺮﺁﺕ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭﻟﮑﻦ ﺍﺯ َ ْ َ
ﺗﺎ ﺃﺭﺽ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺮﻕ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ * ﺗﺄﻣﻞ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﴿ ﺍﻳﺪﻭﺳﺖ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﴾ ﻗﺪﺭﻯ ّ
ﻫﺮﮔﺰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺋﻰ ﮐﻪ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻰ ﺑﮕﻨﺠﺪ * ﭘﺲ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﺹ ٣٨١ ﺑﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ * ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﮎ ﴾ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻞ ﻧﺰﻭﻝ ﻣﻘﺮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﮕﺮ ﻗﻠﻮﺑﺮﺍ ﮐﻪ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ّ
ﻣﺤﻞ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ * ﻭ ﺗﻮ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ّ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺟﻼﻝ ﺧﻮﺩ ّ ﻣﺮﺍ ﺑﻐﻴﺮ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻰ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻇﻬﻮﺭ
ﻗﺪﺱ ﻣﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﮑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺖ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺩﻳﺪ ﻭ ﻻ ﻣﮑﺎﻥ ﺑﺤﺮﻡ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺖ * ﻭ ﻣﻊ ﺫﻟﮏ ﺳﺘﺮ
ﺳﺮ ﻧﮕﺸﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﺠﻠﺖ ﺗﺮﺍ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪﻡ * ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ّ ﴿ ﺍﻯ ﺟﻮﻫﺮ ﻫﻮﻯ ﴾ ﺑﺴﺎ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﻣﺸﺮﻕ ﻻ ﻣﮑﺎﻥ ﺑﻤﮑﺎﻥ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﻋﺰ ﺑﻐﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻐﻤﺎﻡ ّ
ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻣﻦ ﻗﺮﺏ ﺧﻮﺩ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﻮﺩ ﻗﺪﺱ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺩ ﴾ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻳﻪﻫﺎﻯ ﻋﺪﻡ ﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﺪﺩ ﺗﺮﺍﺏ ﺃﻣﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻮﺩﻡ * ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺫﺭﺍﺕ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺗﻮ ﮔﻤﺎﺷﺘﻢ ّ
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺑﻄﻦ ﺍﻡ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﮥ ﺷﻴﺮ ﻣﻨﻴﺮ ﺹ ٣٨٢
ﻣﻘﺮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺗﻮ ﮔﻤﺎﺷﺘﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ّ
ﺼﺮﻑ ﺟﻮﺩ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﻭ ﺣﺐ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻘﺎ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺑ ِ ْ ّ
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺘﻢ ﭘﺮﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﻫﺮ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﺮﺍ ﺣﻔﻆ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ * ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺑﺠﺒﺮﻭﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎ ﺩﺭﺍﺋﻲ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺨﺸﺸﻬﺎﻯ ﻏﻴﺒﻰ ﻣﺎ ﺷﻮﻯ
ﻭ ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻞ ﭼﻮﻥ ﺑﺜﻤﺮ ﺁﻣﺪﻯ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﻧﻌﻴﻤﻢ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺑﺎﻟﻤﺮﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻭ ﺑﮕﻤﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻰ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﮐﻪ ّ ﻣﻘﺮ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺎﻳﻮﺍﻥ ﺩﺷﻤﻦ ّ
ﻭ ﻣﺴﮑﻦ ﻧﻤﻮﺩﻯ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺩﻧﻴﺎ ﴾ ﺩﺭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺵ ﻏﻔﻠﺖ ﺧﻔﺘﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺖ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺍﺭﺽ ﴾ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺟﺰ ﻣﺮﺍ ﻣﺨﻮﺍﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﺩﺍﺭﻯ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﻳﮑﺪﻝ
ﻭ ﻗﻠﺐ ﻧﮕﻨﺠﺪ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﴾ ﺷﻤﻊ ﺩﻟﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﮥ ﺹ ٣٨٣
ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺒﺎﺩﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻔﺲ
ﻋﻠﺘﻬﺎﻯ ﺗﻮ ﺫﮐﺮ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﮑﻦ * ﻭ ﻃﺒﻴﺐ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺣﺐ ﻣﺮﺍ ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﮐﻦ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺶ ﻣﻨﻤﺎ * ّ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﺵ ﺩﺍﺭ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ ﴾ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺷﮑﺮﻳﻨﻢ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ﺷﻨﻮ * ﻭ ﺍﺯ ﻟﺐ ﻧﻤﮑﻴﻨﻢ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻗﺪﺱ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻴﺎﺷﺎﻡ
ﻟﺪﻧﻴﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺃﺭﺽ ﻃﺎﻫﺮ ﻗﻠﺐ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺨﻤﻬﺎﻯ ﺣﮑﻤﺖ ّ
ﺑﻴﻔﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺂﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﺁﺑﺶ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺳﻨﺒﻼﺕ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ
ﻃﻴﺒﻪ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﻣﻦ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺍﺯ ﺑﻠﺪﮤ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﴿ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻣﻦ ﴾ ﻧﻬﺎﻝ ّ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺿﮥ ﻗﺪﺱ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺑﻴﺪ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻏﺮﺱ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻨﻴﺴﺎﻥ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺁﺑﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﺣﺎﻝ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﺜﻤﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺟﻬﺪﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﺭ ﺃﻣﻞ
ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﻧﺴﻮﺯﺩ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺗﺮﺍﺏ ﴾ ﺣﮑﻤﺎﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﻤﻊ
ﻧﻴﺎﺑﻨﺪ ﻟﺐ ﻧﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺳﺎﻗﻰ ﺗﺎ ﻃﻠﺐ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺳﺎﻏﺮ ﻧﺒﺨﺸﺪ * ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺎ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺹ ٣٨٤
ﺣﺒﻪﻫﺎﻯ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺃﺭﺽ ﻧﺨﺮﻭﺷﺪ * ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻃﻴﺒﮥ ﻗﻠﺐ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺳﻨﺒﻼﺕ ّ ﮔﻞ * ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ِ ْ ﺩﻝ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻧﻪ ﺍﺯ ِ ْ
ﺃﻭﻝ ﻟﻮﺡ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﴿ ﺩﺭ ﺳﻄﺮ ّ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﺣﻔﻆ ﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﴾
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻣﻦ ﴾ ﻣﻠﮏ ﺑﻴﺰﻭﺍﻝ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺰﺍﻟﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻨﻪ * ﻭ ﺷﺎﻫﻨﺸﻬﻰ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﻮﺗﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻮﺛﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﻴﻦ ﻗﻠﻢ ﺭﺣﻤﻦ ﺳﺎﺭﻯ ﮔﺸﺘﻪ
ﻟﻠﺸﺎﺭﺑﻴﻦ * ﻃﻮﺑﻰ ّ ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺭﻭﺡ ﴾ ﻗﻔﺺ ﺑﺸﮑﻦ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺎﻯ ﻧﻔﺲ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﻮﺍﻯ ﻗﺪﺱ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻦ * ﻭ ﺍﺯ َ ْ ﻧﻔﺲ ﺑﮕﺬﺭ ﻭ ﺑﺎ َ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍﻡ * ﺭﺣﻤﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻗﺪﺱ ّ
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺭﻣﺎﺩ ﴾ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻳﻮﻣﻰ ﻗﺎﻧﻊ ﻣﺸﻮ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻴﺰﻭﺍﻝ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﻣﮕﺬﺭ * ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﻋﻴﺶ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﺮﺍ ﺑﮕﻠﺨﻦ ﻓﺎﻧﻰ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻨﻤﺎ * ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﺑﺼﺤﺮﺍﻫﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﻋﺮﻭﺝ ﮐﻦ * ﻭ ﺍﺯ ﻗﻔﺺ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﺿﻮﺍﻥ ﺩﻟﮑﺶ ﻻ ﻣﮑﺎﻥ ﺑﺨﺮﺍﻡ * ﺹ ٣٨۵ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻣﻦ ﴾ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﻣﻠﮏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺒﻴﻨﻰ ﻭ ﺍﻳﻨﺰﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﺑﻰ * ﴿ ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﻦ ﴾ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺎﻗﻰ
ﺟﺪ ﺍﺯ ﻣﻠﮏ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﺭﮔﺬﺭﻯ ﻭﻟﮑﻦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ ﺑﻴﻨﻰ ّ
ﺳﺘﺮ ﺁﻧﺮﺍ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺭﻣﺰﻫﺎ ﺟﺰ ﺍﻓﺌﺪﮤ
ﭘﺎﮎ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ * ﻏﻞ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻣﻦ ﴾ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺑﻰ ﺣﺴﺪ ﺑﺒﺴﺎﻁ ﻗﺪﺱ ﺃﺣﺪ ﺑﺨﺮﺍﻡ *
﴿ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﴾ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺿﺎﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺸﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻴﺮﺿﺎﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ
ﺗﺼﺮﻑ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺃﻣﻮﺍﻝ ﺍﻭ ّ
ﺑﺮ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺃﻣﺮﻯ
ﻓﺘﻔﮑﺮﻭﺍ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻰ ﺍﻻﻓﮑﺎﺭ * ﻣﻘﺪﻡ ﻧﺸﻤﺎﺭﺩ * ّ ّ ﴿ ﺍﻯ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﺮﺷﻰ ﴾ ﺑﺪ ﻣﺸﻨﻮ ﻭ ﺑﺪ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺹ ٣٨٦
ﺫﻟﻴﻞ ﻣﮑﻦ ﻭ ﻋﻮﻳﻞ ﺑﺮﻣﻴﺎﺭ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺪ ﻣﮕﻮ ﺗﺎ ﻧﺸﻨﻮﻯ ﻭ ﻋﻴﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺪﺍﻥ ﺗﺎ ﻋﻴﺐ ﺗﻮ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ
ﺫﻟﺖ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ * ﭘﺲ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻭ ﺫﻟﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﭙﺴﻨﺪ ﺗﺎ ّ ﺃﻳﺎﻡ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﺻﺪﺭ ّ ﻣﻨﺰﻩ ﺩﺭ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ّ
ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺃﻗﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻰ ﻣﺤﺴﻮﺑﺴﺖ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﻔﺮﺍﻏﺖ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﺪ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﻔﺮﺩﻭﺱ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺮ ﻳﺎﺑﻰ * ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺎﻗﻰ ّ ﴿ ﻭﺍﻯ ﻭﺍﻯ ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﴾
ﺍﺯ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺩﻝ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪﺍﻳﺪ * ﺳﺎﺟﺪ ﺧﻴﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺁﻧﺮﺍ ﺣﻖ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻳﺪ * ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺧﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺁﻧﺮﺍ ﮔﻞ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩﺍﻳﺪ *
ﻧﻪ ﻧﻔﺲ ﻓﺎﺭﻏﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ * ﻭ ﻧﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺍﻧﻘﻄﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺭﻳﺎﺽ
ﻗﻠﻮﺑﺘﺎﻥ ﻭﺯﻳﺪ * ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﮥ ﻣﺤﺒﻮﺑﺮﺍ ﺑﺒﺎﺩ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ﺩﻝ ﻣﺤﻮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻢ ﺩﺭ ﺳﺒﺰﻩ ﺯﺍﺭ
ﺗﻌﻴﺶ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺷﻬﻮﺕ ﻭ ﺃﻣﻞ ّ ﴿ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻃﺮﻳﻖ ﴾ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﻧﮕﺎﺭ ﻏﺎﻓﻞ ﮔﺸﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺮﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻳﺪ ﺹ ٣٨٧
ﺻﺮﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ﺑﺮ ﻋﺮﺵ ﺟﻼﻝ ﻣﺴﺘﻮﻯ ِ ْ
ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﻮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﺪﺍﻝ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺘﻪﺍﻳﺪ * ﺭﻭﺍﺋﺢ
ﮐﻞ ﺑﺰﮐﺎﻡ ﻣﺒﺘﻼ ﻗﺪﺱ ﻣﻴﻮﺯﺩ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺒﻮﺏ ﻭ ّ
ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻳﺪ * ﺯﻫﻰ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﻳﻤﺸﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺃﻋﻘﺎﺑﮑﻢ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺃﺛﺮ ﺃﻗﺪﺍﻣﮑﻢ ﻭ ﻋﻠﻰ ّ ﻳﻤﺮﻭﻥ * ﻫﻢ ّ
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺁﻣﺎﻝ ﴾ ﺟﺎﻣﮥ ﻏﺮﻭﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺑﺮ ﺁﺭﻳﺪ ﺗﮑﺒﺮ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ * ﻭ ﺛﻮﺏ ّ ﺳﻴﻢ ﺍﺯ ﺃﺳﻄﺮ ﻗﺪﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻳﺎﻗﻮﺗﻰ ﴿ ﺩﺭ ﺳﻄﺮ ّ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺧﻔﻰ ﺛﺒﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﴾
﴿ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﴾ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻌﺰﺕ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻟﺖ ﻧﻨﮓ ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ * ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺨﺎﮎ ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ّ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﺏ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ّ ﺭﺍﺟﻊ ﻓﺮﻣﺎﻳﻢ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺗﺮﺍﺏ ﴾ ﺃﻏﻨﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎﻟﮥ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﻰ ﻓﻘﺮﺍ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺪﺭﮤ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ * ﺍﻟﮑﺮﻡ ﻭ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻣﻦ ﺹ ٣٨٨
ﺗﺰﻳﻦ ﺑﺨﺼﺎﻟﻰ * ﺧﺼﺎﻟﻰ ﻓﻬﻨﻴﺌﴼ ﻟﻤﻦ ّ
﴿ ﺍﻯ ﺳﺎﺫﺝ ﻫﻮﻯ ﴾ ﺣﺮﺹ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻘﻨﺎﻋﺖ ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪ * ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻻﺯﺍﻝ ﺣﺮﻳﺺ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﺎﻧﻊ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﻦ ﴾ ﺩﺭ ﻓﻘﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ
ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻨﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ * ﻫﺮ ﻓﻘﺮﻳﺮﺍ ﻏﻨﺎ ﺩﺭ ﭘﻰ * ﻭ ﻫﺮ ﻏﻨﺎ ﺭﺍ ﻓﻨﺎ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ ﻭﻟﮑﻦ ﻓﻘﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺣﻘﻴﺮ ﻣﺸﻤﺎﺭﻳﺪ * ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﺁﻥ ﻏﻨﺎﻱ
ﺑﺎ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ) ﺃﻧﺘﻢ ﺍﻟﻔﻘﺮﺍء ( ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﮐﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ) ﻭ ﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﻐﻨﻲ ( ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﺷﻖ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺑﺮ ﻋﺮﺵ ﻏﻨﺎ ﻣﻘﺮ ﻳﺎﺑﺪ * ّ ﻣﺘﻤﮑﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻫﻮﻯ ﴾ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻦ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻧﺪﻩﺍﻳﺪ
ﺣﺐ ﻏﻴﺮ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﺪ * ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ّ
ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﻭ ﺑﺮﺿﻮﺍﻧﺶ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ
ﻧﻈﺮ ﺑﻤﺼﻠﺤﺖ ﺧﻮﺩ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺹ ٣٨٩
ﻭﻟﮑﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻻﺟﻞ ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻻ ﺗﺤﺼﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ * ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺟﻔﺎ ﻣﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﮑﻮﻳﺶ
ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺷﻤﺲ ﮐﻠﻤﮥ ﺻﺪﻕ ﻭ ﻭﻓﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺃﻓﻖ ﺃﺻﺒﻊ ﻣﺎﻟﮏ ﺃﺳﻤﺎء ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ * ﺍﻓﺘﺤﻮﺍ ﺁﺫﺍﻧﮑﻢ ﺍﻟﻘﻴﻮﻡ * ﻻﺻﻐﺎء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ّ ﴿ ﺍﻯ ﻣﻐﺮﻭﺭﺍﻥ ﺑﺄﻣﻮﺍﻝ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﴾ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻏﻨﺎ
ﺳﺪﻳﺴﺖ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﻴﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﻣﻌﺸﻮﻕ ّ ﻫﺮﮔﺰ ﻏﻨﻰ ﺑﺮ ﻣﻘّﺮ ﻗﺮﺏ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﻤﺪﻳﻨﮥ ﺭﺿﺎ
ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﻗﻠﻴﻠﻰ * ﭘﺲ ﻧﻴﮑﻮ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻏﻨﻰ ﮐﻪ ﻏﻨﺎ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﻣﻨﻌﺶ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ
ﺍﺑﺪﻯ ﻣﺤﺮﻭﻣﺶ ﻧﮕﺮﺩﺍﻧﺪ * ﻗﺴﻢ ﺑﺎﺳﻢ ﺃﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺁﻥ
ﻏﻨﻰ ﺃﻫﻞ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺷﻤﺲ ﺃﻫﻞ
ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ *
﴿ ﺍﻯ ﺃﻏﻨﻴﺎﻯ ﺃﺭﺽ ﴾ ﻓﻘﺮﺍء ﺃﻣﺎﻧﺖ ﻣﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ * ﭘﺲ ﺃﻣﺎﻧﺖ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﻭ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ * ﺹ ٣٩٠
﴿ ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻮﻯ ﴾ ﺍﺯ ﺁﻻﻳﺶ ﻏﻨﺎ ﭘﺎﮎ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﻓﻼﮎ ﻓﻘﺮ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺧﻤﺮ ﺑﻘﺎ ﺍﺯ ﻋﻴﻦ ﻓﻨﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻰ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﴾ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻏﻢ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺯﻧﮓ ﺩﻝ ﺑﺰﺩﺍﻳﺪ * ﻣﻦ ﺃﺭﺍﺩ ﺃﻥ
ﻳﺴﻤﻊ ﺃﺣﺒﺎﺋﻪ ﻭ ﻣﻦ ﺃﺭﺍﺩ ﺃﻥ ﻳﺄﻧﺲ ﻣﻊ ﺍْ َ َ ﻓﻠﻴﺄﻧﺲ ﻣﻊ ّ َ ﻓﻠﻴﺴﻤﻊ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺃﺻﻔﻴﺎﺋﻪ * َ ْ ﮐﻼﻡ ﺍَ َ
﴿ ﺯﻳﻨﻬﺎﺭ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﮎ ﴾ ﺑﺎ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺍﻟﻔﺖ ﻣﮕﻴﺮ ﻭ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﻣﺠﻮ ﮐﻪ ﻣﺠﺎﻟﺴﺖ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻧﻮﺭ ﺟﺎﻧﺮﺍ ﺑﻨﺎﺭ ﺣﺴﺒﺎﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﻦ ﴾ ﺍﮔﺮ ﻓﻴﺾ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻃﻠﺒﻰ ﺑﺎ ﺍﺣﺮﺍﺭ ﻣﺼﺎﺣﺐ ﺷﻮ * ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺟﺎﻡ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺯ ﮐﻒ ﺳﺎﻗﻰ ﺧﻠﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻭ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺩﻩﮔﺎﻧﺮﺍ ﭼﻮﻥ
ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﴿ ﺍﻯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﴾ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺒﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻗﻠﻮﺏ
ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻂ ﺟﻠﻰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺸﻬﻮﺩ * ﺹ ٣٩١
﴿ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﴾ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍﺳﺖ ﻭﻟﮑﻦ ﺳﺘﺮ ﺁﻧﺮﺍ ﺳﺒﺐ ﺟﻮﺩ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺷﻤﺎ * ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﴾ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺍﺯ ﮊﺭﻑ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺖ
ﻘﺒﻞ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ُﻣ ْ ِ
ﮐﻞ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻟﻄﻴﻒ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﻤﺎء ﮐﺜﻴﻒ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ّ
ﻧﺒﻴﺪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺠﺎﻡ ﻓﺎﻧﻰ
ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﻓﺒﺌﺲ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻳﻘﻨﻌﻮﻥ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﮎ ﴾ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻻ ﻳﺰﺍﻝ ﭼﺸﻢ ﻣﭙﻮﺵ * ﻭ ﺑﺨﻤﺮ ﮐﺪﺭﮤ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﮕﺸﺎ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﮐﺆﻭﺱ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺑﺮﮔﻴﺮ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﻮﺵ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺳﺎﻗﻰ ّ
ﺷﻮﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﻏﻴﺐ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺷﻨﻮﻯ *
﴿ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮﺗﺎﻥ ﴾ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﺑﺎﻗﻰ ﻗﺪﺳﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﺂﺏ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ *
﴿ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺃﻫﻞ ﺃﺭﺽ ﴾ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ
ﺑﻼﻯ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺍﺳﺖ * ﻭ ﻋﻘﺎﺏ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺹ ٣٩٢
ﻋﻘﺐ * ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺒﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ
ﻣﺤﻮ ﺷﺪﻩ * ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺯﺑﺮﺟﺪﻯ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺟﻠﻰ
ﺟﻤﻴﻊ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺛﺒﺖ ﮔﺸﺘﻪ *
﴿ ﺍﻯ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺃﺭﺽ ﴾ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺍﺣﺪﻯ ﻧﮕﺬﺭﻡ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻬﺪﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻋﺰ ﻣﺨﺘﻮﻡ * ﻭ ﺑﺨﺎﺗﻢ ّ ﴿ ﺍﻯ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﴾ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺮﻯ
ﻧﻤﻮﺩ * ﻭ ﺻﺒﺮ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻐﻔﻠﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﻬﺎﻯ ﻣﻬﻠﮏ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺑﺮ ﻣﺮﺍﮐﺐ ﻧﺎﺭ ﻧﻔﺲ ﺑﻴﺒﺎﮎ ﻣﻴﺮﺍﻧﻴﺪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻤﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻪﺍﻳﺪ * ﴿ ﺍﻯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺍﻥ ﴾ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺫﮐﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻐﻴﺒﺖ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺲ ﻧﺎﺭﻯ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺬﮐﺮ ﻋﻴﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻳﺪ ﻧﻪ ﺑﻐﻴﺒﺖ ﺧﻠﻖ ﻣﻦ
ﺍﻋﺮﻓﻴﺪ ﺍﺑﺼﺮ ﻭ ْ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻔﺲ ﺧﻮﺩ ْ َ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﻦ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻭﻫﻢ ﴾ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺹ ٣٩٣ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺃﻓﻖ ﻗﺪﺱ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﺩﻣﺪ ّ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻴﻞ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﮔﺮﺩﺩ * ﴿ ﺍﻯ ﮔﻴﺎﻩ ﺧﺎﮎ ﴾ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﺸﮑﺮ ﻣﺒﺎﺷﺮﺕ ﺟﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﻧﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﮑﺜﺎﻓﺖ ﺷﻬﻮﺕ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺗﻢ ﺭﺍ ﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﺑﻤﻤﺎﻟﮏ
ﻋﻤﺎ ﺃﻧﺘﻢ ﺗﺮﻳﺪﻭﻥ * ﻗﺪﺳﻢ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﻰ * ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ّ ﻃﻴﺒﻪ ﻭ ﺃﻋﻤﺎﻝ ﻃﺎﻫﺮﮤ ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺁﺩﻡ ﴾ ﮐﻠﻤﮥ ّ
ﻋﺰ ﺃﺣﺪﻳﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻬﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ّ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺴﻤﺎء ّ
ﺃﻋﻤﺎﻝ ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ ﺻﺮﺍﻓﺎﻥ ﻋﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺭﺁﻳﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ّ ﻭ ﺑﺴﺎﺣﺖ ّ
ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺟﺰ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﺎﻟﺺ
ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﻤﻞ ﭘﺎﮎ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﻣﺸﻴﺖ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻓﻢ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻤﻘﺒﻠﻴﻦ *
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﻋﻴﺶ ﴾ ﺧﻮﺵ ﺳﺎﺣﺘﻰ ﺍﺳﺖ
ﺳﺎﺣﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺪﺭ ﺁﺋﻰ ﻭ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺴﺎﻃﻰ ﺍﺳﺖ ﺹ ٣٩٤ ﺑﺴﺎﻁ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﻠﮏ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﺮﺍﻣﻰ * ﻭ ﻣﻠﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﻧﺸﺎﻁ ﻣﺴﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻏﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻳﺪ ﻏﻼﻡ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻰ
ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ﺍﺯ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺧﻄﺎ ﻓﺎﺭﻍ ﮔﺮﺩﻯ * ﴿ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﴾ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﺁﻥ ﻋﻬﺪﻳﺮﺍ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺟﺒﻞ ﻓﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻘﻌﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﻼٔ ﺃﻋﻠﻰ ﻭ ﺃﺻﺤﺎﺏ ﻣﺪﻳﻦ ﺑﻘﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮔﻮﺍﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺃﺣﺪﻳﺮﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻋﻬﺪ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ ّ
ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺤﻮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﮐﻪ ﺃﺛﺮﻯ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺻﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ * ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺳﻴﻒ ﭘﺮ ﺟﻮﻫﺮﻯ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻣﻦ ﴾ َ َ ِ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﻼﻑ ﺗﻴﺮﻩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺟﻮﻫﺮﻳﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪ * ﭘﺲ ﺍﺯ ﻏﻼﻑ ﻧﻔﺲ
ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻯ ﺗﺎ ﺟﻮﻫﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺁﻳﺪ *
﴿ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﴾ ﺗﻮ ﺷﻤﺲ ﺳﻤﺎء ﻗﺪﺱ ﻣﻨﻰ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮑﺴﻮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻴﺎﻻﻯ * ﺣﺠﺎﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺭﺍ ﺧﺮﻕ ﺹ ٣٩۵ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻰ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺯ ﺧﻠﻒ ﺳﺤﺎﺏ ﺑﺪﺭﺁﺋﻰ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ
ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﺮﺍ ﺑﺨﻠﻌﺖ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻰ *
ﺍﻳﺎﻣﻰ ﴿ ﺍﻯ ﺍﺑﻨﺎء ﻏﺮﻭﺭ ﴾ ﺑﺴﻠﻄﻨﺖ ﻓﺎﻧﻴﮥ ّ
ﺍﺯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺒﺎﺏ ﺯﺭﺩ
ﻭ ﺳﺮﺥ ﻣﻴﺂﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻴﻤﮥ ﻳﮑﺮﻧﮓ ﺗﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﻡ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﮕﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ ﻣﮕﺮ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ
ﺑﺮﻧﮓ ﻣﻦ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺭﻧﮕﻬﺎ ﺍﺳﺖ * ﴿ ﺍﻯ ﺍﺑﻨﺎء ﻏﻔﻠﺖ﴾ ﺑﭙﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻝ ﻣﺒﻨﺪﻳﺪ ﻣﺜﻞ ﻃﻴﺮ ﻏﺎﻓﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ َ َ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻣﺸﻮﻳﺪ * َ َ
ﺻﻴﺎﺩ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﮥ ﺑﺎﻏﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﺌﻨﺎﻥ ﺑﺴﺮﺍﻳﺪ ﻭ ً ﺑﻐﺘﺔ ّ
ﺃﺟﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﮎ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﻫﻴﮑﻞ ﻭ ﺭﻧﮓ
ﺍﻭ ﺃﺛﺮﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ * ﭘﺲ ﭘﻨﺪ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩﮔﺎﻥ ﻫﻮﻯ *
﴿ ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﻦ ﴾ ﻻﺯﺍﻝ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺎﻗﻮﺍﻝ
ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻓﻌﺎﻝ ﮔﺸﺘﻪ * ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺃﻓﻌﺎﻝ ﻗﺪﺳﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺃﻗﻮﺍﻝ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﮐﻞ ﺷﺮﻳﮑﻨﺪ ﻭﻟﮑﻦ ﺃﻓﻌﺎﻝ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﺹ ٣٩٦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺑﺠﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻓﻌﺎﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ
ﻧﺎﺱ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺷﻮﻳﺪ * ﮐﺬﻟﮏ ﻧﺼﺤﻨﺎﮐﻢ ﻓﻰ ﻟﻮﺡ ﻗﺪﺱ ﻣﻨﻴﺮ * ﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﴾ ﺩﺭ ﻟﻴﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﻫﻴﮑﻞ ﺑﻘﺎ
ﺯﻣﺮﺩﻯ ﻭﻓﺎ ﺑﺴﺪﺭﮤ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﺍﺯ ﻋﻘﺒﮥ ّ
ﮐﺮﻭﺑﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﺎﻟﮥ ﺍﻭ ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﻰ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻼٔ ﻋﺎﻟﻴﻦ ﻭ ّ
ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺒﺐ ﻧﻮﺣﻪ ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺴﺎﺭ ﺷﺪ ﺍﻻﻣﺮ ﺩﺭ ﻋﻘﺒﮥ ﻭﻓﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﺐ ٔ
ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﺃﻫﻞ ﺃﺭﺽ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺁﻫﻨﮓ
ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻡ * ﻣﻠﺤﻮﻅ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺣﻤﺎﻣﺎﺕ ﻗﺪﺳﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮐﻼﺏ ﺃﺭﺽ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ
ﺣﻮﺭﻳﮥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻗﺼﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻰ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺩﻭﻳﺪ * ّ
ﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺷﺪ ّﺍﻻ
ﺍﻭﻝ ﺍﺳﻢ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﺃﺳﻤﺎء * ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺭﻓﺖ ﺣﺮﻑ ّ ﻋﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻟﺴﺎﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪ ﺃﻫﻞ ﻏﺮﻓﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﻣﻦ ّ
ﺩﻭﻡ ﺭﺳﻴﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺮ ﺗﺮﺍﺏ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﺩﻭﻳﺪﻧﺪ * ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺮﻑ ّ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻧﺪﺍ ﺍﺯ ﻣﮑﻤﻦ ﻗﺮﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻓﻌﻠﻮﺍ ﻭ ﺣﻴﻨﺌﺬ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻔﻌﻠﻮﻥ * ﮐﻨﺎ ﺷﻬﺪﺍء َ َ ﺍﻧﺎ ّ ّ ﺹ ٣٩٧
﴿ ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﻦ ﴾ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ
ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﻨﻮﺵ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﻴﺎﻥ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺃﻧﻮﺍﺭ
ﻣﻦ ﻏﻴﺮ ﺳﺘﺮ ﻭ ﮐﺘﻤﺎﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎ * ﺗﺨﻤﻬﺎﻯ ﺷﻤﺲ ﺗﺒﻴﺎﻥ ِ ْ ﺣﮑﻤﺖ ﻟﺪﻧﻴﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺃﺭﺽ ﻃﺎﻫﺮ ﻗﻠﺐ ﺑﻴﻔﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺂﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﺁﺑﺶ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺳﻨﺒﻼﺕ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﻃﻴﺒﻪ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ * ﺍﺯ ﺑﻠﺪﮤ ّ
﴿ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﻫﻮﻯ ﴾ ﺗﺎ ﮐﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ
ﻃﻴﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﭘﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﻗﺪﺱ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﻰ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻭﻫﻢ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ * ﺷﺎﻧﻪ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﮔﻴﺴﻮﻯ ﻣﺸﮑﻴﻨﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﮔﻠﻮﻳﻢ ﺑﺨﺮﺍﺷﻰ ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﴾ ﺷﻤﺎ ﺃﺷﺠﺎﺭ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻣﻨﻴﺪ
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺛﻤﺎﺭ ﺑﺪﻳﻌﮥ ﻣﻨﻴﻌﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮐﻞ ﻻﺯﻡ ﮐﻪ ﺑﺼﻨﺎﺋﻊ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻔﻊ ﺷﻮﻧﺪ * ﻟﺬﺍ ﺑﺮ ّ
ﻭ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻧﺪ * ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺃﺳﺒﺎﺏ ﻏﻨﺎ ﻣﻌﻠﻘﺔ ﺑﺄﺳﺒﺎﺑﻬﺎ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺍ ﺍﻻﻣﻮﺭ ّ ﺍﻥ ٔ ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻰ ٔ ﺍﻻﻟﺒﺎﺏ ﻭ ّ
ﻳﻐﻨﻴﮑﻢ ﺑﻬﺎ * ﻭ ﺃﺷﺠﺎﺭ ﺑﻰ ﺛﻤﺎﺭ ﻻﺋﻖ ﻧﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ * ﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻣﻦ ﴾ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﺎﺱ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺹ ٣٩٨ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﺩﺭ ﺃﺭﺽ ﻇﺎﻫﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﺍﺯ ﺃﻣﻮﺍﺕ
ﻣﻌﻄﻠﮥ ﻣﻬﻤﻠﻪ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺃﻣﻮﺍﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺃﺭﺟﺢ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻣﺬﮐﻮﺭ *
﴿ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﻣﻦ ﴾ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺎﺱ ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﺘﺮﺍﻑ ﺣﺒﴼ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺫﻭﻯ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ّ
﴿ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﴾ ﺳﺮﺍﺝ ﺿﻼﻟﺖ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻋﻞ ﺑﺎﻗﻴﮥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ
ﺻﺮﺍﻓﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ّ
ﺟﺰ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﺎﻟﺺ ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﻤﻞ ﭘﺎﮎ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻋﺮﻭﺱ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﮐﻪ ﻭﺭﺍﻯ ﭘﺮﺩﻩﻫﺎﻯ
ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﺎﻉ ﻣﻨﻴﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺷﺪ ﺣﺠﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ّ
ﻫﻤﺖ ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﺁﻣﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎ ّ
ﺍﻟﻨﻌﻤﺔ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺗﻤﺖ ّ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﭼﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﺬﻟﮏ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ٔ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻓﻰ ّ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ﺹ ٣٩٩
ِﮐﺘﺎﺏ َﻋﻬ ِْﺪﻯ
ﺍﮔﺮ ﺃﻓﻖ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺯﺧﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﻟﻴﺴﺖ ﻭﻟﮑﻦ
ﻭﺭﺍﺙ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﺩﺭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ّ ﺗﻮﮐﻞ ﻭ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻻ ﻋﺪﻝ ﻟﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ * ﮔﻨﺞ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻴﻢ
ﻭ ﺑﺮ ﺭﻧﺞ ﻧﻴﻔﺰﻭﺩﻳﻢ * ﺍﻳﻢ ﺍ ﺩﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﻑ ﻣﺴﺘﻮﺭ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺛﻢ ﺍﺫﮐﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻪ ّ ﻭ ﺧﻄﺮ ﻣﮑﻨﻮﻥ * ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ّ
ﻟﮑﻞ ُ َ َ ٍ ﻣﺎﻻ ﺟﻤﻊ ﻭﻳﻞ ﻫﻤﺰﺓ ﻟﻤﺰﺓ ّ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ) َ ْ ٌ ً ّ ﺍﻟﺬﻯ َ َ َ
ﻋﺪﺩﻩ ( ﺛﺮﻭﺕ ﻋﺎﻟﻤﺮﺍ ﻭﻓﺎﺋﻰ ﻧﻪ * ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻓﻨﺎ ﺃﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻻﻳﻖ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭ
ﻣﻌﻠﻮﻡ * ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺷﺪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﺰﺍﻝ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺗﻔﺎﻕ ّ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻮﺭ ّ ﻧﻴﺮ ﻭ ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ * ﻭ ﺍﺯ ﺃﻓﻖ ﻟﻮﺡ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﮐﻞ ﺑﺂﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻻﺋﺢ ﻭ ُ ْ ِ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻭﺻﻴﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﻯ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ * ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ّ ﺹ ٤٠٠ ﺗﺸﺒﺚ ﮐﻨﻴﺪ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ّ
ﺫﮐﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ * ﻋﻔﺎ ﺍ
ﺗﮑﻠﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﮐﻞ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ّ ﻋﻤﺎ ﺳﻠﻒ * ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻳﺘﮑﺪﺭ ﺑﻪ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ّ
ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﺴﺖ * ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﻳﻨﮑﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ
ﺍﺯ ﻣﺨﺰﻥ ﻗﻠﻢ ﺃﺑﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ * ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻳﺴﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ
ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﺎﺷﺪ * ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻣﺸﻬﻮﺩ * ﺷﻤﺲ ﻭ ﻗﻤﺮ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻟﺪﻯ ّ
ﻭ ﺍﻧﺠﻢ ﺍﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻨﻴﺮﮤ ﻣﻀﻴﺌﻪ * ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺃﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻣﺮﺑﻰ ﺍﻣﮑﺎﻥ * ﻫﺮ ﻣﻘﺒﻠﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻋﺮﻑ ﻗﻤﻴﺼﺮﺍ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺃﻫﻞ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺎﻓﻖ ﺃﻋﻠﻰ ّ
ﺛﻢ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﮥ ﺣﻤﺮﺍء ﻣﺬﮐﻮﺭ * ُ ْ ﻗﺪﺡ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺎﺳﻤﻰ ّ ﺧﺬ َ َ َ
ﺍﺷﺮﺏ ﻣﻨﻪ ﺑﺬﮐﺮﻯ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ * ﺍﻯ ﺃﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ّ ّ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻧﺰﺩ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺃﻫﻞ
ﺹ ٤٠١
ﻋﻠﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ ﻭ ّ
ﺟﻬﺎﻝ ﺃﺭﺽ ﭼﻮﻥ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﻣﺮﺑﺎﻯ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻐﮥ ﺣﮑﻴﻢ ّ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﻈﻨﻮﻥ ﻭ ﺃﻭﻫﺎﻡ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ * ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻴﺎء ﺍ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺃﻣﻨﺎﻩ ﻣﻠﻮﮎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ّ ﺣﻘﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ * ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺃﺭﺽ ﺑﺂﻥ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ّ
ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻧﻬﻴﴼ ﻋﻈﻴﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ *
ﻋﺼﻤﻪ ﻣﻦ ﺣﮑﻢ ﺃﻣﺮ ﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ٔ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻭ َ َ ﻫﺬﺍ ُ
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﺯﻳﻨﻪ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺍﻻﺛﺒﺎﺕ ّ ﺍﻟﻤﺤﻮ ﻭ ّ
ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺣﮑﻢ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺃﻣﺮ ﮐﻪ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ
ﻟﻼﻣﺮﺍء ﮐﻞ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻻﺯﻡ * ﻃﻮﺑﻰ ٔ ﻣﺰﻳﻨﻨﺪ ﺑﺮ ّ ّ
ﻭ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺃﻭﻟﺌﮏ ﺃﻣﻨﺎﺋﻲ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ
ﺍﻟﺬﻱ ﺃﺣﮑﺎﻣﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻰ * ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺑﻬﺎﺋﻲ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ّ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﻻﻣﻊ
ﻗﻮﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﺖ * ﻳﺎ ﺃﻏﺼﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ّ ﺹ ٤٠٢ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﺎﻣﻠﻪ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺎﻭ ﻭ ﺟﻬﺖ ّ ﻭﺻﻴﺔ ﺍ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﻪ ﺑﺎﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ * ّ
ﻃﺮﴽ ﺑﻐﺼﻦ ﺃﻋﻈﻢ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﺃﻏﺼﺎﻥ ﻭ ﺃﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ّ ﺍﻻﻗﺪﺱ * ﺍﺫﺍ ﻏﻴﺾ ﺑﺤﺮ ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺑﻰ ٔ
ﺍﻟﻮﺻﺎﻝ ﻭ ُﻗﻀﻰ ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺍﻟﻰ َ ْ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﺒﺪﺃ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺂﻝ ّ ُ َ ﺍﻻﺻﻞ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ * ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍّ ﺍﻟﺬﻯ ٕﺍﻧﺸﻌﺐ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ٔ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻏﺼﻦ ﺃﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩﻩ * ﮐﺬﻟﮏ ﻓﻀﻼ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻻﻣﺮ ﺃﻇﻬﺮﻧﺎ ٔ ً
ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﻗﺪﺭ ﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻐﺼﻦ ٔ ﻗﺪ ّ ﺍﻻﮐﺒﺮ ﺑﻌﺪ ﻣﻘﺎﻣﻪ ّ
ﺍﻻﻋﻈﻢ ٓ ﺍﻻﮐﺒﺮ ﺑﻌﺪ ٔ ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻗﺪ ﺍﺻﻄﻔﻴﻨﺎ ٔ
ﮐﻞ ﻻﺯﻡ ﺃﻣﺮﴽ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﻠﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ * ﻣﺤﺒﺖ ﺃﻏﺼﺎﻥ ﺑﺮ ّ ّ
ﺍﻟﻨﺎﺱ * ﻳﺎ ﺃﻏﺼﺎﻧﻰ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﺎ ّ ﻗﺪﺭ ﺍ ﻟﻬﻢ ﺣﻘﴼ ﻓﻰ ﺃﻣﻮﺍﻝ ّ
ﻭ ﺃﻓﻨﺎﻧﻰ ﻭ ﺫﻭﻯ ﻗﺮﺍﺑﺘﻰ ﻧﻮﺻﻴﮑﻢ ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ﻭ ﺑﻤﻌﺮﻭﻑ
ﻭ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻭ ﺑﻤﺎ ﺗﺮﺗﻔﻊ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﮑﻢ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺗﻘﻮﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺃﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺃﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ *
ﻃﻴﺒﻪ ﻭ ﺟﻨﻮﺩﻳﮑﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭﺳﺖ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺃﻋﻤﺎﻝ ّ
ﻣﺮﺿﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺃﺳﺒﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﮤ ّ ﺹ ٤٠٣
ﻋﻠﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺭﺍ ّ ﻧﻈﻢ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻭ ّ ﻋﻠﺖ ّ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ * ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﮑﻪ ﺃﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﮑﻠﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ
ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ﻗﻞ ّ ﮐﻞ ِ ْ ﺁﺑﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻔﺎء ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ
ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺨﺰﻭﻥ ﺍﺳﺖ * ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺍﻧﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ * ّ ﮐﻠﻤﮥ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﺑﻨﻮﺭ ّ
ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ ﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻳﻬﺪﻯ ّ ّ ﮐﻞ ﻻﺯﻡ ﻻﻋﺰﺍﺯ ﺃﻣﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺃﻏﺼﺎﻥ ﺑﺮ ّ
ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﮐﻠﻤﻪ * ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻣﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﻄﻮﺭ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻤﺎ ﺃﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ٍ
ﻗﺪﻳﻢ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺣﺮﻡ ﻭ ﺁﻝ ﺍ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﻧﻮﺻﻴﮑﻢ ﺑﺨﺪﻣﺔ ﺍﻻﻣﻢ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ * ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ
ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻣﻢ ﺍﺳﺖ * ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻗﻠﻢ ﺃﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺵ
ﻋﻤﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ * ﻳﺸﻬﺪ ﺍﻧﻬﺎ ﺧﻴﺮ ﻟﮑﻢ ّ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺻﻐﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ّ ﺑﺬﻟﮏ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ *
ﺹ ٤٠٤ ﴿ ﻫﻮ ﺍﻟﺴﻤﻴﻊ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮ ﴾
ﻧﻴﺮ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻲ ﻣﻦ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﮏ ﺃﺷﺮﻕ
ﺗﺰﻳﻨﺖ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺃﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ * ﻭ ّ
ﺍﻟﺤﺠﺔ ﻭ ﺍﻟُﺒﺮﻫﺎﻥ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺒﺤﺎﺭ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﻭ ﺳﻤﺎء ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﻫﺪﻳﺖ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ٕﺍﻟﻰ ﺑﺤﺮ ﻋﺮﻓﺎﻧﮏ ﻭ ﺑﺄﻣﺮﮎ ّ
ﺗﺆﻳﺪ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻋﻠﻰ ﻭ ّ ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ ٕﺍﻟﻰ ﺷﻤﺲ ﻋﻄﺎﺋﮏ ﺑﺄﻥ ّ ﺃﻗﺮﻭﺍ ﻗﺪﺭﺗﻪ ّ ﻗﺪﺭ ﻟﻬﻢ ﻣﺎ ّ ﺛﻢ ّ ﻟﻠﺬﻳﻦ ّ ﺫﮐﺮﮎ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﮏ * ّ
ﻧﻌﻤﺘﮏ ﻭ ﻣﺎ ﺃﻧﮑﺮﻭﺍ ﺑﺪﻟﻮﺍ ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﻣﺎ ّ ّ ّ َ
ﻣﻴﺜﺎﻗﮏ ﻋﻬﺪﮎ ﻭ ﺣﻘﮏ ﻭ ﻣﺎ ﺟﺎﺩﻟﻮﺍ ﺑﺂﻳﺎﺗﮏ ﻭ ﻣﺎ ﻧﻘﻀﻮﺍ ّ َ َ
ﺃﺭﻭﺍﺣﻬﻢ ﻻﻋﻼء ﮐﻠﻤﺘﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺃﻣﺮﮎ ﻭ ﺃﻧﻔﻘﻮﺍ َ ُ
ﺭﺏ ﺃﻧﺰﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻳﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻓﻰ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎ * ﺍﻯ ّ
ﺗﻘﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ﻓﻀﻠﮏ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﻭ ّ ﻗﺪﺭ ﻟﻬﻢ ﻣﺎ َ َ َ ﺍﻧﮏ ﺍﻟﻌﻴﻮﻥ ﻭ ﺗﻔﺮﺡ ﺑﻪ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ّ ﺗﻄﻤﺌﻦ ﺑﻪ ّ ّ
ﺗﺸﺎء ﻭ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﮏ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ُ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﺗﻔﻌﻞ ﻣﺎ ٔ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺗﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﺗﺮﻳﺪ * ّ ُ
ﺭﺏ ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻣﻘﺒﻼ ﺍ ﺍﻟﻔﺮﺩ ُ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ * ﺍﻯ ّ ﺹ ٤٠۵
ﺁﻣﻼ ﺑﺪﺍﺋﻊ ﻓﻀﻠﮏ ﻭ ﮐﺮﻣﮏ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻴﮏ ﻭ ً
ﺍﻻﻗﺼﻰ ﺍﻟﺼﻔﺎ * ﻭ ﺑﺎﻟﻤﺴﺠﺪ ٔ ﺍﻟﺰﻣﺰﻡ ﻭ ّ ﺑﺎﻟﻤﺸﻌﺮ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻭ ّ
ﻣﻘﺒﻞ ﻭ ﺑﺒﻴﺘﮏ ّ ﺍﻟﺬﻱ ﺟﻌﻠﺘﻪ ﻣﻄﺎﻑ ﺍﻟﻤﻼٔ ٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ُ ْ َ َ
ﺃﻇﻬﺮﺕ ﺃﻣﺮﮎ ﻭ ُﺳﻠﻄﺎﻧﮏ ﻭ ﺍﻧﺰﻟﺖ ﺑﺎﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ّ َ
ﺯﻳﻨﺘﻪ ِ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺁﻳﺎﺗﮏ ﻭ ﺭﻓﻌﺖ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺼﺮﺗﮏ ﻓﻰ ﺑﻼﺩﮎ ﻭ ّ
ﻋﻤﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻮﺣﻰ ﺑﺄﻥ ﺍﻧﻘﻄﻌﺖ ﺑﻪ ﺍﻟﺨﺘﻢ ﻭ َ ْ ﻻﺗﺨﻴﺒﻨﻲ ّ ّ ُ
ﺍﻧﮏ ﻗﺪﺭﺗﻪ ّ ﺑﺮﻳﺘﮏ ّ ﻟﻠﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻭ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ﻣﻦ ّ ّ ﺷﻬﺪﺕ ﺑﻘﺪﺭﺗﮏ ﺍﻟﮑﺎﺋﻨﺎﺕ ﻭ ﺑﻌﻈﻤﺘﮏ ﺍﻟﺬﻯ ﺃﻧﺖ ّ َ ْ
ﻳﺤﺠﺒﮏ ﺷﻰ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻤﮑﻨﺎﺕ ﻻﻳﻤﻨﻌﮏ ﻣﺎﻧﻊ ﻭ ﻻ َ ُ ﺍﻟﺸﮑﺮ ﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩﻱ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ * ﻟﮏ ُ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻟﮏ ّ ﻏﺎﻓﻼﻫﺪﻳﺘﻨﻲ ٕﺍﻟﻰ ﺻﺮﺍﻃﮏ ﻭ ﮐﻨﺖ ﺃﻧﻰ ﮐﻨﺖ ُ ً َ ْ ﺃﺷﻬﺪ ّ
ﺃﻳﻘﻈﺘﻨﻰ ﮐﻨﺖ ﺭﺍﻗﺪﴽ ﻋﻠﻤﺘﻨﻰ ﻃﺮﻕ ﻣﺮﺿﺎﺗﮏ ﻭ ﺟﺎﻫﻼ ّ َ ُ
ﻋﺰﺗﮏ ﻋﺒﺪﮎ ﻟﺬﮐﺮﮎ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﮏ * ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ُﺑﻐﻴﺘﻰ ﻭ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﻭ ّ ﻫﺬﺍ ﺍﻋﺘﺮﻑ ﺑﻌﺠﺰﻩ ﻭ ﻓﻘﺮﻩ ﻭ ﺟﺮﻳﺮﺍﺗﻪ ﻭ ﺧﻄﻴﺌﺂﺗﻪ ﻭ ﻏﻔﻠﺘﻪ
ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ﺑﺄﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﺟﻬﻠﻪ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺎﺳﻤﮏ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ٔ َ ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﻳﺎ ﺍﻻﻋﻈﻢ ّ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﺑﮑﺘﺎﺑﮏ ٔ ِ ﻓﺎﻃﺮ ّ َ
ﻫﺪﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﻻﻣﻢ ﻭ ﺍﺧﺒﺮﺕ ﻓﻴﻪ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺑﺎﻟﻘﻴﺎﻣﺔ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﺍﺗﻬﺎ
ﺹ ٤٠٦
ﻻﻭﻟﻴﺎﺋﮏ ﻭ ﻣﻨﺬﺭﴽ ﻣﺒﺸﺮﴽ ٔ ﻭ ﺑﺎﻟﺴﺎﻋﺔ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻃﻬﺎ ﻭ ﺟﻌﻠﺘﻪ ّ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ﺻﺎﺑﺮﴽ ﻓﻰ ﮐﻞ ٔ ٔ ﻻﻋﺪﺍﺋﮏ ﺑﺄﻥ ﺗﺠﻌﻠﻨﻲ ﻓﻰ ّ
ﻣﺘﻤﺴﮑﴼ ﺑﺤﺒﻞ ﺑﻼﺋﮏ * ﻭ ﻧﺎﻇﺮﴽ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻓﻀﻠﮏ * ﻭ ّ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﻃﺎﻋﺘﮏ * ﻭ ً ﻋﺎﻣﻼ ﺑﻤﺎ ﺃﻣﺮﺗﻨﻰ ﺑﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺑﮏ ّ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ * ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ * ﻭ ّ ُ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺏ ﻳﺜﺮﺏ ﻭ ﺍﻟﺒﻄﺤﺎ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺁﻟﻪ ّ ﺻﻞ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻯ ّ َ
ﺍﻻﺷﻴﺎ ﻋﻦ ﻧﺼﺮﺓ ﻭ ﺃﺻﺤﺎﺑﻪ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﻬﻢ ﺷﻰ ﻣﻦ ٔ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﮏ ِﺯﻣﺎﻡ ﺍﻻﻧﺸﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻣﺮﮎ ﻳﺎ َ ْ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ *
ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ
ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻤﺎ ﺟﻌﻠﺘﻨﻲ ﻣﻌﺘﺮﻓﴼ ّ
ﺍﻟﺬﻱ ﻭ ﻣﻘﺮﴽ ﺑﻔﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﻣﺬﻋﻨﴼ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﺰﻟﺘﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺑﮏ ّ ّ
ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻞ ﺑﺄﻣﺮﮎ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﮎ * ﻭ ﻟﮏ ﻓﺮﻗﺖ ﺑﻴﻦ ّ ﺑﻪ ّ
ﺍﻟﺸﮑﺮ ﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩﻯ ﻭ ﺃﻣﻠﻰ ﻭ ﺑﻐﻴﺘﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﻯ ّ
ﺑﻤﺎ ﺳﻘﻴﺘﻨﻲ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﻻﻳﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﻳﺪ ﻋﻄﺎﺋﮏ ﻭ ﻫﺪﻳﺘﻨﻰ ﺍﻟﻰ ﺻﺮﺍﻃﮏ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻔﻀﻠﮏ ﻭ ﺟﻮﺩﮎ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﻳﺎ ﻓﺎﻟﻖ ﺹ ٤٠٧
ِ ﺍﻻﺻﺒﺎﺡ ﻭ ﺍﻻﺭﻳﺎﺡ ﺑﺄﻧﺒﻴﺎﺋﮏ ﻭ ﺭﺳﻠﮏ ﻭ ﺍﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ﻣﺴﺨﺮ ٔ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺟﻌﻠﺘﻬﻢ ﺃﻋﻼﻡ ﻫﺪﺍﻳﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ﺃﻭﻟﻴﺎﺋﮏ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺃﺷﺮﻕ ﻣﻦ ﺑﺎﻟﻨﻮﺭ ّ ﻭ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﻧﺼﺮﺗﮏ ﻓﻰ ﺑﻼﺩﮎ * ﻭ ّ
ﻳﺜﺮﺏ ﻭ ﺍﻟﺒﻄﺤﺎء ﻭ ﻣﺎ ﻓﻰ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺗﻨﻮﺭﺕ ﺑﻪ ﺃﻓﻖ ﺍﻟﺤﺠﺎﺯ ﻭ ّ ُ ﺗﺆﻳﺪ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻋﻠﻰ ﺫﮐﺮﮎ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﮏ ﻭ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﺑﺄﻥ ّ
ﻒ ﺃﺭﺍﺩ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﺰﻟﺘﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺑﮏ * ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﻯ ّ ﺍﻟﻀﻌﻴ َ
ﺍﻟﻌﻠﻴﻞ ﮐﻮﺛﺮ ﺷﻔﺎﺋﮏ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﮎ ﻭ َ ﻗﻮﺗﮏ ﻭ َ َ ﻣﺸﺮﻕ ّ ﺍﻟﻔﻘﻴﺮ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺛﺮﻭﺗﮏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻴﺎﻧﮏ ﻭ ﺍﻟﮑﻠﻴﻞ ﻭ َ َ َ َ
ﻳﻘﺮﺑﻪ ﺍﻟﻴﮏ ﻭ ﻋﻄﺎﺋﮏ * ّ ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﺑﺠﻮﺩﮎ ﻭ ﮐﺮﻣﮏ ﻣﺎ ّ
ﻳﺆﻳﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻳﺤﻔﻈﻪ ﻋﻦ ﻓﻰ ّ ﮐﻞ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ﻭ ّ
ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻐﻨﻰ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ * ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﮐﻔﺮﻭﺍ ﺑﺎﻟﻤﺒﺪﺃ ﻭ ﺍﻟﻤﺂﻝ * ّ ّ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ * ّ
ﺍﻟﻤﺠﻴﺐ ﻫﻮ ُ ِ َُ ُ ﺍﻟﺴﺎﻣﻊ ُ
ﻗﻞ ﺍﺷﻬﺪ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺎ ﺷﻬﺪ ﺑﻪ ﺃﻧﺒﻴﺎﺅﮎ ﻭ ﺃﺻﻔﻴﺎﺅﮎ
ﻭ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﺰﻟﺘﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺒﮏ ﻭ ﺻﺤﻔﮏ * ﺃﺳﺄﻟﮏ ﺑﺄﺳﺮﺍﺭ ﮐﺘﺎﺑﮏ ﺹ ٤٠٨ ﺭﺍﻳﺔ ﻓﺘﺤﺖ ﺃﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻋﻠﻰ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ﺑﺎﻟﺬﻱ ﺑﻪ ﻭ ّ ﺭﻓﻌﺖ َ َ َ
ﺍﻟﺮﺳﻞ ﺗﺮﺯﻗﻨﻰ َ ﺍﻟﺘﻮﺣﻴﺪ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺑﺄﻥ َ ﺳﻴﺪ ّ ﺷﻔﺎﻋﺔ ّ
ﺭﺏ ﺗﻮﻓﻘﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺍﻟﺴﺒﻞ ﻭ ّ َ ﻭ ﻫﺎﺩﻯ ّ ﺗﺤﺐ ﻭ ﺗﺮﺿﻰ * ﺍﻯ ّ ّ ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ﺃﻧﺎ ﻋﺒﺪﮎ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺪﮎ ﺃﮐﻮﻥ ﻣﻮﻗﻨﴼ ّ
ﻣﺘﻤﺴﮑﺎ ﺑﺤﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ﻭ ﻓﻀﻠﮏ * ﺍﺳﺄﻟﮏ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺠﺒﺮﻭﺕ ﺑﺎﺳﻤﮏ ّ َ
ﺍﻧﮏ ﺳﺨﺮﺕ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﺍﻟﻤﻤﻠﻮﮎ ﺑﺄﻥ ّ ﺑﻪ ّ ﺗﻘﺪﺭ ﻟﻰ ﻣﺎ ﻳﻨﻔﻌﻨﻰ ّ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻧﻰ ﻻ ﺃﻋﻠﻢ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﮎ ﻭ ّ ﺃﻧﺖ ﺗﻌﻠﻢ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻯ ﻭ ّ
ﺑﺤﺮ ﺑﻴﺎﻧﮏ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ّ ﺭﺏ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻤﺎ ﺃﺭﻳﺘﻨﻰ َ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ * ﺃﻯ ّ ﻭ ﺳﻤﺎ ﺟﻮﺩﮎ * ﺃﻧﺎﺩﻳﮏ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﮏ ﺗﺆﻳﺪﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺫﮐﺮﮎ ِﺯﻣﺎﻡ ٔ ﺍﻻﺩﻳﺎﻥ ﺑﺄﻥ ّ
ﻭ ﺛﻨﺎﺋﮏ ﻭ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺑﻤﺎ ﺃﻧﺰﻟﺘﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎﺑﮏ ﺍﻧﮏ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ّ
ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻮﺩﻭﺩ * ﺹ ۴۰۹
ﺻﺤﻴﻔﻪ ۲
ﻓﻬﺮ ﺳﺖ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻭﺍﻟﺸﻤﺲ* ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ّ
ﻋﺜﻤﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺩﻭﻟﺖ ّ ﻭﺍﻟﺸﻤﺲ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻳﺮﺍﻋﮥ ﻣﻠﻴﻚ ﺍﺳﻤﺎء ﻧﺎﺯﻝ* ۱۷
ﻋﺮﺑﻴﻪ* ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﮑﻨﻮﻧﮥ ّ
۳۷
ﻟﻮﺡ ﺣﮑﻤﺎء*
۳۳
ﮐﻞ ﺍﻟﺨﻴﺮ* ﺍﺻﻞ ّ
۵۳
ﻟﻮﺡ ﺑﺮﻫﺎﻥ*
۸۷
ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ – ﻋﺮﺑﻰ*
۱۰۲
ﻟﻮﺡ ﺭﺋﻴﺲ – ﻓﺎﺭﺳﻰ*
۶۷
ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ* ﻟﻮﻉ ﻗﻨﺎﻉ – ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺣﺎﺟﻰ ّ
۱۱۶ﻟﻮﺡ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ*
۱۲۴ﻟﻮﺡ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﻫﻮﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟﮑﺒﺮﻳﺎء* ۱۲۸ﻟﻮﺡ ﺳﻠﻤﺎﻥ * ﺑﺴﻤﻰ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ*
ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﻫﺎﺏ* ﻫﻮﺍﻟﻨﺎﻇﺮ ﻣﻦ ﺍﻓﻘﻪ ﺍﻻﻋﻠﻰ ۱۶۰ﻟﻮﺡ ّ ﺹ ۴۱۰ ﺻﺤﻴﻔﻪ ۱۶۶ﻟﻮﺡ ﻧﺼﻴﺮ * ﻫﻮﺍﻟﺒﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ* ّ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ ۲۰۲ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﺳﻮﻩ ﻓﺪﺍﻩ*
۲۱۱ﻟﻮﺡ ﺍﺷﺮﻑ * ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ* ﺍﻟﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﺪﺍﻳﺔ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺒﺮﻳﺔ* ۲۱۹ﺑﺴﻤﻰ ّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺑﺬﮐﺮﻩ ﺗﺤﻴﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻤﻼٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ* ۲۲۷ﺑﺴﻤﻰ ّ
۲۳۲ﺑﺴﻤﻪ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻫﺬﺍ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻦ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ
۲۴۰ﻟﻮﺡ ﻫﻔﺖ ﭘﺮﺳﺶ * ﺑﻨﺎﻡ ﮔﻮﻳﻨﺪﮤ ﺩﺍﻧﺎ* ۲۴۷ﺳﺮ ﻫﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ *
۲۵۱ﺁﻏﺎﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ * ۲۵۵ﺭﻭﺷﻨﻰ ﻫﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﺎﻡ ﺯﻧﺪﮤ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ* ۲۵۷ﺑﻨﺎﻡ ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ* ۲۵۹ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎ*
۲۶۷ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻨﻨﺪﮤ ﺩﺍﻧﺎ*
۲۷۰ﺑﺎﺳﻤﻲ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺳﻤﺎء * ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺎﺗﻢ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺍﻟﺦ ﺹ ۴۱۱
ﺻﺤﻴﻔﻪ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻓﻰ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺍﻟﮑﻠﻤﺎﺕ ۲۷۲ﺑﺴﻢ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻫﻮ ﻣﻨﻔﺦ ّ
ﺍﻻﻋﻠﻰ* ۲۷۵ﺑﺴﻤﻪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻲ ٔ ّ ﻣﺼﺪﺭ ﺑﺒﺴﻤﻠﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ۲۷۶ﻟﻮﺡ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩ * ﺑﻨﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ* ۲۸۴ﻟﻮﺡ ّ
ﺍﻟﻨﺎﻃﻖ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ* ۲۸۵ﻟﻮﺡ ﺩﻧﻴﺎ * ﺑﺴﻤﻰ ّ
ﺑﺸﺮ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻚ ﺍﻟﺦ* ۳۰۱ﻫﻮﺍﻟﻌﺰﻳﺰ * ﺍﻥ ﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ّ ّ
۳۰۴ﺑﺴﻢ ﺍ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻟﺦ* ۳۰۵ﺑﻨﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ * ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻟﺦ *
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻟﺦ * ۳۰۷ﻫﻮﺍﻟﺒﺎﻫﻰ ﺍﻟﺒﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺣﻤﺪ ّ ّ ۳۳۰ﺍﻥ ﻳﺎ ﺭﺿﺎ ﻗﺪ ﺫﮐﺮ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺫﮐﺮﮎ*
۳۳۴ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﺎﻟﻲ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﺦ* ّ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ * ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺎﻗﻰ* ۳۳۷ﻟﻮﺡ ﺯﻳﻦ ّ
۳۳۸ﻫﻮﺍ ﺍﻟﺒﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﻟﺦ* ّ ۳۴۶ﻫﻮﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺫﮐﺮ ﺭﺟﻌﺖ
ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺮﻳﻒ ›› ﻣﻦ ﻋﺮﻑ ﻧﻔﺴﻪ ﻓﻘﺪ ﻋﺮﻑ ﺍﻟﺪﺍﺭﻳﻦ‹‹* ﺭﺑﻪ‹‹ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﺪﻳﺚ ›› ﺍﻟﻤﺆﻣﻦ ﺣﻰ ﻓﻰ ّ ّ
ﺹ ۴۱۲ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ* ۳۶۲ﻟﻮﺡ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﮐﻪ ﺑﺎﺳﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎ ّ
ﻣﻦ ﺻﻌﺪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ* ۳۶۴ﻟﻮﺡ َ ْ
۳۶۸ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ * ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺍﻟﺦ *
ﻓﺎﺭﺳﻴﻪ* ۳۷۳ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﮑﻨﻮﻧﮥ ّ
ﮐﺘﺎﺏ َ ْ ِ ﻋﻬﺪﻯ* ۳۹۹ ُ
ﺍﻟﺴﻤﻴﻊ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮ * ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ* ۴۰۴ﻫﻮ ّ ۴۰۶ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﺍﻟﺤﮑﻴﻢ * ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ*
ﺍﻟﺴﺎﻣﻊ ﺍﻟﻤﺠﻴﺐ * ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ* ۴۰۷ﻫﻮ ّ ﴿ﺗﻢ﴾ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﺫﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﺴﻌﻰ ﻓﺎﻧﻰ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺻﺒﺮﻯ ﮐﺮﺩﻯ ﺳﻨﻨﺪﺟﻰ ﮐﺎﻧﻴﻤﺸﮑﺎﻧﻰ﴾ ﴿ﻣﺤﻴﻲ ّ
ﺩﺭ ﻣﻄﺒﻌﮥ ﺳﻌﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻗﺎﻫﺮﮤ ﻣﺼﺮ ﺑﺰﻳﻮﺭ ﻃﺒﻊ ﺭﺳﻴﺪ* ﻭ ﺫﻟﻚ ﻓﻰ ۹ﺫﻭﺍﻟﻘﻌﺪﻩ ﺳﻨﮥ ۱۳۳۸ﻫﺎ ﻟﻤﻮﺍﻓﻖ ۲۵ﻳﻮﻟﻴﻮ ﺳﻨﻪ ۱۹۲۰ﻡ