ُﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﺩﻭﻡ ﺟﻠﺪ ّ
ﺹ١
-۱ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺁﻧﻰ ﻓﺮﺍﻏﺘﻰ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭ ﻧﻪ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﺘﺒﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺗﺒﺘﻠﻰ ﻭ ﺿﺮﺍﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺁﻥ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺩﻡ ّ
ﺑﻘﻮﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺭﺍ ّ
ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺩﺭ ﻳﻢ ﻓﺪﺍ ﺧﻮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺘﻰ
ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺁﺗﺶ ﭘﺮﺩﻩ ﺳﻮﺯﻯ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﻈﻞ ﮐﻠﻤﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺁﺭﺩ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﭘﻴﺎﭘﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﺻﻒ ّ ّ
ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺳﻮﻕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻴﻮﺵ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻋﻤﻰ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻦ. -٢ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ
ﻗﺎﺋﻤﻰ .ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ .ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻨﻰ .ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﺎﺿﻌﻰ ﻭ ﺧﺎﺷﻌﻰ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺭ ّ
ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ .ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﻰ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺻﻔﺖ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﻤﺖ ّ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺍﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺋﻰ
ﻫﺴﺘﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧﺤﻴﻒ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺭ ﻧﺸﻮ
ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻢ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻡ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻯ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺑﻰ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪ .ﺍﻯ
ﺹ٢
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺎﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻞ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ّ
ﻗﻮﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﺗﻮﺍﻧﻢ .ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻮﻩ ﮐﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺒﻞ ﺧﺮﺩﻝ ﺷﻮﺩ .
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﺮ ﺟﺰ ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺟﺰ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺍﺋﻢ ﮐﻦ . ﺍﺣﺒﺎﻳﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ّ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ّ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ.
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﻳﻦ _ ٣ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻝ ﺗﺎﺯﮤ ﺑﺎﻍ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﺎ .ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ
ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻻﻫﻮﺕ ﺑﺨﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﻫﺎ
ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﻭﺭﺍء ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﻢ ﻧﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻃﻠﺒﻢ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ .ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
_ ٤ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ،ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﻣﺆﻳﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺿﺎﻳﺖ ّ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺘﺖ ّ ّ
ﺹ٣
ﺷﻮﻡ ﺑﺨﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺮﻡ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺑﮑﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺭﺍﻫﺖ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ .ﻫﻴﭻ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ
ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺮ ﺑﮑﻮﻩ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻧﻬﻢ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻧﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻰﭼﺎﺭﻩ ﺭﺍ
ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﻋﻼﺟﻰ
ﻋﻄﺎ ﮐﻦ .ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﭼﺸﻤﻰ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﺪﺭﮔﺎﻫﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ .
ﻣﻬﻴﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺻﺪﻣﻪ ﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺖ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ّ
ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﺎﻳﻢ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮﻯ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ﺗﻮ ﺷﻐﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﻭ ﺟﺰ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ.
_ ٥ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺑﺮﮐﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﻓﻴﻀﻰ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻨﺎﺭ ّ ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻘﺮﺏ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻋﺘﺒﻪ ّ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪﺍﺕ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ّ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ. ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﺩﻭ ﺁﻳﺖ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﺹ٤
_ ٦ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﺍﻳﻦ ﻋﻘﺪ ﺍﻟﻔﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﻰ
ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﮐﻨﻴﺰ ﺭﺍ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ
ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﻮﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻴﻔﺰﺍ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﺝ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﺮ ّ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻣﻘﺪﺳﺖ ّ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ
ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ .ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ
ﺍﻟﻤﻮﻓﻖ ﻣﻨﺎﻥ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ. ّ ﺍﻟﻤﺆﻳﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ ّ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ّ
ﻇﻞ _ ٧ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰﺍﻧﺒﺎﺯ ،ﺁﻥ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﺣﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻴﻮﺩﺍﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ
ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺍﺯ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﻔﺤﻪ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮ ﻣﺸﺎﻣﺸﺎﻥ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ
ﺤﺒﺘﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻝ ﺑﻤ ّ
ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺑﺂﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﺹ٥
_ ٨ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭﻟﻬﻰ ﺑﺪﻟﻬﺎ ﺩﻩ ﻭ ﻭﺟﺪ
ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺑﺠﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺍﺯ ﮐﻦ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ
ﻫﻢ ﺁﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺟﻤﻴﻊ
ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
_ ٩ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺻﻐﻴﺮﻡ ﻣﺴﺘﺠﻴﺮﻡ ﺍﺳﻴﺮﻡ
ﻣﺠﻴﺮ ﺷﻮ ﻇﻬﻴﺮ ﺷﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﻮ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻢ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻣﺤﺘﺎﺟﻢ ﮐﻨﺰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺮﺩﻩﺍﻡ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺶ
ﻗﻮﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻋﺎﺟﺰﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ّ
ﮐﻨﻴﺰﻯ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻓﺪﺍ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﮔﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺰﺍﺭ
ﺷﻮﻡ ﺗﺮﺍ ﺟﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﭘﻮﻳﻢ ﻭ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻬﺮ ﺳﻮ ﮐﻪ ﻧﮕﺮﻡ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺗﻮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻢ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻌﻠّﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ ﺁﺗﺶ ّ
ﺁﺳﻮﺩﻩ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺟﻮﻳﻢ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﺹ٦
_ ١٠ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﻋﻘﺪﻩﻫﺎﻯ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﻋﻘﺒﺎﺕ ﺻﻌﺒﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ .ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ،ﮔﺮﻩ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ّ
ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻨﻤﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﺁﺳﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺻﻌﺐ ﺳﻬﻞ ﻧﻤﺎ .ﺍﻯ
ﻣﺸﻘﺖ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﻋﻘﺪﻩ ﮐﺎﺭ ﻣﺤﮑﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻌﺐ ﻭ ّ ﺻﻌﻮﺑﺎﺕ ﺗﻮﺃﻡ ﺑﺠﺰ ﺗﻮ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻳﺎﻭﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ .ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺘﻮ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ّ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮔﺮﻩ ﮔﺸﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ.
_ ١١ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ ،ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﺭﻭﻯ
ﮐﻞ ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ ﺷﺪﻳﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺍﺯ ّ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺗﻮ ّ
ﺗﺎ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﻢ ﭼﻮﻥ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ ﺗﺮﺍ ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺳﺘﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺍ ﭘﺮﺳﺘﻴﻢ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯ ﭘﺮﺩﻩ
ﺑﺴﻮﺯ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﻋﻄﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﺑﻴﻢ .ﺧﺪﺍﻳﺎ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﻧﻤﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻦ
ﻭ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﺹ٧
_ ١٢ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻯ ﻃﻴﻮﺭ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺍﻯ
ﻣﻨﺎﻥ، ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﻯ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ّ ّ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺳﺠﻦ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻣﻬﺠﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻗﺴﻢ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ
ﮐﻞ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﻓﻖ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﻫﻮﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﻣﻌﺮﻭﻑ .ﺁﻧﻰ ﻧﻤﻴﮕﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ
ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻰﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺳﺪﺭﻩ
ﻟﺠﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻏﻮﺹ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰﺳﺎﻣﺎﻧﺎﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﮐﻬﻒ ﻣﻨﻴﻊ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺭﻓﻴﻊ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻦ
ﺗﺎ ﺑﻌﻮﻥ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺠﻢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﻨﺪ
ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ ّ
ﺍﺷﻌﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﺍﻣﻄﺎﺭ ﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ّ
ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺭﻯ
ﭘﺮﺑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺛﺎﺭ
ﻗﺪﻡ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻬﺒﻂ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺏ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻼٔ ّ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﻣﺮﻩ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ّ
ﺹ٨
ﻣﻨﺎﻥ ﺍﺑﺮﻯ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻮﻓﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﻻﻟﻪ ﺯﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ
ﺣﺼﻦ ﻣﺘﻴﻦ .ﺍﻯ ﻭﺍﻟﻬﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮕﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺣﻘﻴﻘﻰ ، ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺯﻻﺯﻝ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺟﻬﺎﻧﺮﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ
ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﺟﺒﻴﻨﻰ ﺭﺧﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﮑﻠﻰ ﻣﺤﻮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﺒﻴﻦ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﻻﺋﺢ ﺷﻮﺩ. ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ّ
_ ١٣ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ،ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺗﻀﺮﻉ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﺍﺯ ﮐﻮﻥ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺁﻻﻳﺶ ﺍﮐﻮﺍﻥ ﻣﻨﻘﻄﻊ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ .
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﻄﺮﺍﺕ _ ١٤ﺍﻯ ّ
ﻋﺰﺕ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ ،ﻃﻴﻮﺭ ﺑﻔﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﻳﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ّ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﻭﺝ ّ
ﺹ٩
ﺿﻌﻴﻔﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﻴﺾ ﻫﻮﺍﻥ ﺑﺴﻤﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﻋﺮﻭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﺎﺟﺰﻩ ﻣﺆﻳﺪﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﺭ ّ ﺑﻘﻮﺕ ّ ﻇﻞ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺟﻼﻝ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻭ ﻧﺨﻮﺕ
ﺑﺼﻒ ﻧﻌﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺗﺒﻴﺎﻥ ّ ّ
ﻇﻞ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻗﺪﻳﻤﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﻣﺄﻳﻮﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺩ .ﭘﺲ ﻟﺴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺎﻟﻖ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﺮﺍ ﺳﺰﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﮑﺴﺎﻧﺮﺍ ﺑﺨﻴﺎﻡ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺑﻌﺰﺕ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﺮﺍ ﺑﮑﻨﺰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﻟﻴﻼﻧﺮﺍ ّ
ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﺣﻤﺪ ﺗﺮﺍ ﺷﮑﺮ ﺗﺮﺍ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ.
_ ١٥ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺘﺎﺕ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﻣﺆﻣﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﺕ ﻭ ﻣﻮﻗﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﻮﻗﻨﺎﺕ ﻭ ﺗﺎﺋﺒﻴﺪ ﻭ ﺗﺎﺋﺒﺎﺕ
ﻗﻴﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺑﻴﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﺕ .ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻲ ّ ّ ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ّ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻭ ﺳﻤﻊ ﺷﻤﺎ
ﻣﺘﻠﺬﺫ ﺍﺯ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﺿﻼﻟﺖ ﻏﺮﻳﻖ ﻭ ّ ﺍﺯ ﺭﺣﻴﻖ ﻫﺪﻯ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻫﺪﻯ
ﺹ ١٠
ﻣﺘﻤﺘﻊ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺠﻠﻰ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﻩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ّ ّ
ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺁﺭ ،ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﮐﻦ ،ﺍﻯ ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ ﺑﻨﻮﺍﺯ ،ﺍﻯ ﮐﺮﻳﻢ
ﺑﺠﻨﺖ ﻧﻌﻴﻢ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ،ﺍﻯ ﺭﺣﻴﻢ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﻤﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ. ّ
_ ١٦ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﮐﻮﻯ
ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﭘﻮﻳﻨﺪﻩ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪﻩ
ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺗﻮ .ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﺎﻃﻔﺘﻰ ﮐﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﺪﻩ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ
ﺗﺎ ﺍﺯ ﺣﺴﺮﺕ ﻓﺮﺍﻕ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﻠﻘﻪ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﺁﻭﺍﺭﻩﺍﻧﺪ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩﺍﻧﺪ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺟﺎﻥ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻧﺪ
ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺁﺯﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺪﻡ ﺁﻩ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﻭﺡ
ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺭﺳﻨﺪ ﺍﻧﻴﺲ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﺪ ﺑﺒﺎﺭﮔﺎﻩ ﺭﺳﻨﺪ .ﺍﻟﻬﺎ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺎﻡ ﻭ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺑﮕﺮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺰﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻓﻀﻞ
ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺁﻧﭽﻪ
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺭﺣﻤﺘﺴﺖ ﺍﺭﺯﺍﻥ
ﺹ ١١
ﮐﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ﻣﺸﮏ ﺍﺫﻓﺮﻯ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﻣﺎﻍ
ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﺟﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﭘﺮ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺷﻮﺩ
ﻗﻮﺗﻰ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺷﮑﺮ ﺁﻥ ّ ﺑﺪﺭﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﺭﻧﺪ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻨﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﻨﺎ ﻭ ﻓﺮﺣﴼ ﻟﻨﺎ ﻭ
ﺍﻟﺘﻰ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﻃﺮﺑﴼ ﻟﻨﺎ ﻭ ﻃﻮﻋﴼ ﻟﻨﺎ ﻭ ﻓﻮﺯﴽ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﻮﺍﻫﺐ ّ
ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﺟﻤﻌﺘﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻮﻓﺎﻕ ﻭ ﺍﺯﺍﻟﺖ ﺑﻬﺎ ﺍﻻٓﻓﺎﻕ ﻭ ﺗﻠﺌﻠﺌﺖ ّ
ﺣﺒﴼ ﻭ ﺷﻐﻔﴼ ﺍﻟﺴﻴﻮﻝ ﻣﻦ ٓ ﺍﻻﻣﺎﻕ ّ ﺍﻟﻨﻔﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺎﻝ ّ ﻋﻦ ﺍﻫﻞ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﺭﺏ ﺍﺩﺭ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﮐﺄﺳﴼ ﺩﻫﺎﻗﴼ ﻭ ﺑﺠﻤﺎﻝ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﻓﻰ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺘّﻼﻕ ّ .
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺭﻧﺤﻬﻢ ﺑﺼﻬﺒﺎء ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻭ ﺍﻟﻌﻄﺎء ﻋﻬﺪﴽ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﴼ ّ ّ ّ ﺍﻟﺮﻭﻑ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ. ﺍﻟﻤﺘﻴﻦ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ّ ّ _ ١٧ﺍﻯ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻋﺮﺻﻪ ﮐﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﺑﻔﻴﺾ ﺳﺤﺎﺏ ﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﺤﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﮐﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺸﮑﺒﻮﻳﺴﺖ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺧﻮﺷﺒﻮﻯ ﻭ ﺩﻟﺠﻮﻯ .ﭘﺲ ﺗﺎﻃﺎﻗﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﺋﺢ ﺻﺒﺎﻯ ّ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺟﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ.
ﺹ ١٢
_ ١٨ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﻃﻴﻮﺭ ﻗﺪﺱ ﻓﻴﺾ ّ
ﻣﺤﻈﻮﻅ ﻭ ﺳﻤﻊ ﺩﻟﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻏﻴﺐ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻻﺭﻳﺐ ﺧﻠﺪ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎ
ﻋﻠﻴﻴﻦ .ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﻫﻮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻬﺎﻡ ﺳﺮﻭﺵ ﭘﻴﮏ ﺍﻣﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ّ ّ
ﮐﻞ ﺍﺷﻴﺎء ﺍﺯ ﺻﻘﻊ ﺍﺩﻧﻰ ﺗﺎ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻤﺤﺎﻣﺪ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﻭ ّ
ﻗﺼﺎﺋﺪ ﻭ ﻣﺪﺍﺋﺢ ﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺗﻮ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺻﺎﻣﺖ ﻣﻨﺸﻴﻦ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻣﺒﺎﺵ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﺠﺬﺏ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﮔﺮﺩﻯ. ﻭ ﻣﻨﺼﻌﻖ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﻮ ﺗﺎ ﻟﻮﺡ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﻄﻮﺭ ّ _ ١٩ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪﺍ ،ﭘﻨﺎﻩ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻠﺠﺄ
ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﮔﺎﻩ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ .ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﻣﻴﺪﻳﻢ ﻭ
ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﻌﻴﺪ ﺭﺟﺎ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ
ﻧﻴﺖ ﺭﺏ ﺍﻋﻠﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﻠﺤﺎﻅ ﻋﻴﻦ ﺭﺣﻤﺎ ّ ﺑﻔﻀﻞ ﺟﺪﻳﺪ ّ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ . ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻫﻴﻢ ﭘﺮﮔﻨﺎﻫﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺑﺎﺭﮔﺎﻫﻴﻢ ﺟﺎﻥ ﻭ
ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ
ﻣﻠﺤﻮﻅ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻭ ﻣﺤﻈﻮﻅ ﮐﻦ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ
ﻭ ﺟﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﺹ ١٣
ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ، ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺎﻟﻤﺜﻮﻝ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺘﺒﺔ ّ _ ٢٠ﻳﺎ ﻣﻦ ّ
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻠﻮﺹ ﻣﺮﻗﻮﻡ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎء .ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﺕ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺮ ﺛﻨﺎﻳﺖ
ﻧﺎﻃﻖ ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻔﻢ ﺑﺒﺎﺭﮔﺎﻩ ﺣﺸﻤﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻰ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪﺍﻡ ﺑﻤﻼﺫ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻣﻠﺠﺄ ﻣﻨﻴﻊ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻋﻠﻴﻠﻢ ﺷﻔﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻄﺎ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ .ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻡ ﺩﺭﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﻯ ﺫﻟﻴﻠﻢ ّ
ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻡ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻣﺒﺘﻼﻳﻢ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ
ﺗﺎﺑﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﺷﻤﻊ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﺳﻴﺮ
ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﺎﮐﺪﺍﻧﻢ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻴﻮﺍﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﺳﻤﻮﻡ ﻏﻤﻮﻣﻢ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ
ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻧﮓ ﺳﺮﻭﺵ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﻰ ﺩﻩ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﻧﻮﺷﺎﻧﻮﺵ ﺻﻬﺒﺎﻯ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍﻫﻰ ﺩﻩ ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ
ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻢ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﻴﺮﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺷﺐ
ﻭ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﺭﻡ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻰ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﻰ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻮﺯ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ.
ﺹ ١٤
_ ٢١ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﻨﻪﮐﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺑﺤﺮ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻔﻮﺕ ﺍﺣﺪﻳﺘﺖ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﺫﻟﻴﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﻋﻼﺝ ﺳﺮﻳﻌﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻔﺘﮕﺎﻧﺮﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻧﺮﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﮐﻮﺭﺍﻥ
ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮐﺮﺍﻧﺮﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺎﻥ ﺭﺳﺎﻥ ﺑﻰﻧﺼﻴﺒﺎﻧﺮﺍ ﺑﻬﺮﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﺎﻧﺮﺍ
ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ
ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
_ ٢٢ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﮕﺮﺩ .ﺍﻟﺤﻤﺪ
ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﻃﺒﻴﺐ ﻫﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ
ﻫﺮ ﻣﺒﺘﻼ ﭘﻨﺎﻩ ﻳﺘﻴﻤﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﻴﮑﺴﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ ّ
ﺷﺪﺕ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭﺍ ﻃﻮﺑﻰ ﺑﺎﻭﺝ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻰ. ﺍﺯ ّ
ﺹ ١٥
_ ٢٣ﺍﻯ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻭﻓﺎء ،ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ
ﺭﺏ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻭ ﺗﻼﻭﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺑﺴﺘﺎﻳﺶ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﻣﻠﻴﮏ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﮑﺮ ﺗﺮﺍ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ
ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳﺘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻻﻳﺶ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ّ
ﻣﺆﻳﺪ ﮐﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ّ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﻤﺨﺎﻧﮥ ﻭﻟﻪ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﺫﮐﺮ ﻭ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺛﻨﺎﻳﺖ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻟﺴﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺷﻤﻊ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻰ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺁﻣﻮﺧﺘﻰ ﻭ ﺟﮕﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺂﺗﺶ ّ
ﺳﻮﺧﺘﻰ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭﻗﺖ ﻫﺠﻮﻡ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﻤﻼﺋﮑﮥ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ .ﺁﻧﭽﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭﻓﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻬﺎﻯ ُﺩﺭﺩ ﺁﻟﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻓﺎﺿﻪ ﮐﻦ .
ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ
ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﺭﮐﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺟﻊ ﻭ ﻣﻼﺫﻯ ﺟﺰ ﮐﻬﻒ ﻣﻨﻴﻊ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ . ﺍﮔﺮ ﻳﺎﺭﻯ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﻯ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﻋﻘﺎﺏ ﮐﺎﺳﺮ
ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺪﺩ ﻏﻴﺒﻰ ﺭﺳﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺍﻥ ﻧﺤﻴﻒ ﺷﮑﻮﻩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻰ
ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﺫﺭﮤ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺩﺭ ّ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ّ .
ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻔﻴﺾ ﺍﻋﻈﻤﺖ ﺑﺤﺮ ﺍﺧﻀﺮ .ﺍﮔﺮ ﺣﻘﻴﺮﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﺎﺳﻢ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ
ﺷﻬﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﻣﺠﻴﺮ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﺠﻴﺮ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮ ﻭﺍﻗﻔﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ
ﺹ ١٦
ﻧﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻼﺡ ﺑﺎ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﻘﺼﺪﻯ ﻧﺠﻮﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﻴﺮ ّ ﻃﻴﻮﺭﻳﻢ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ
ﮐﻞ ﻧﻔﻮﺱ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ّ ﻋﻠﺖ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ّ
ﻫﻤﺖ ﺩﺭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ّ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﻋﺎﺩﻝ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﺼﺪﺍﻗﺖ ﺩﺭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﮐﻮﺷﻴﻢ ﭼﻪ ﮐﻪ
ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻴﺎﺩ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻌﻤﻞ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﻧﭙﻮﺋﻴﻢ. ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﮕﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ّ
_ ٢٤ﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﻦ ،ﺟﺰ ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻭﺭﻡ ﻟﻄﻔﺖ ﺷﺎﻣﻞ
ﻭ ﻓﻀﻠﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺘﻮ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ .ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺨﺶ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ ﻣﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﻔﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺳﻢ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﺑﺎﺷﻢ .ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﺹ ١٧
_ ٢٥ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ،ﻣﺮﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﺕ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ
ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﻓﺮﻣﺎ . ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ّ
ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
_ ٢٦ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺪﺭﻩ
ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ
ﺍﺣﺪﻳﺘﺖ ﻇﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻀﺮﻉ ﻣﺒﺘﻬﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ّ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺟﺎﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻮﺍ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺮ ﺭﻓﺮﻑ ﺍﻋﻠﻰ ّ
ﺍﻟﺮﺅﻑ. ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ ﻣﻨﺎﻥ ّ ﺣﻨﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ّ ﺗﻮﺋﻰ ّ
- ٢٧ﺍﻯ ﮔﻠﺮﺥ ﺍﺑﻬﺎﻯ ﻣﻦ ﻃﻨﺎﺯ ﻣﻦ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ّ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﻋﻼﻯ ﻣﻦ ﺍﻯ ﺳﺪﺭﮤ ﺳﻴﻨﺎﻯ ﻣﻦ ﺍﻯ ّ
ﺟﺎﻧﻢ ﻓﺪﺍﻯ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ
ﺍﻯ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻢ ﺭﺍﺯ ﻣﻦ
ﺍﺯ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ
ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﻦ
ﺣﻖ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﮔﻬﺖ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺭﻩ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﺭ ّ ﺭﻭﻯ ﺩﻟﻢ ﺯﺍﻥ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ
ﺹ ١٨
ﺩﻟﻬﺎ ﺯ ﻏﻢ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺁﻓﺎﻕ ﻋﻨﺒﺮﺑﺎﺭ ﺷﺪ
ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺯ ﺩﺭﺩ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﺘﺖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺭﻭﺡ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﺑﻮﻯ ﺗﻮ
ﻣﺸﮏ ﺧﻄﺎ ﺍﻳﺜﺎﺭ ﺷﺪ
ﭼﻮﻥ ﻧﮑﻬﺖ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺷﺪ
ﺷﻤﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻮﻯ ﺗﻮ ﻳﮏ ّ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﺯ ﻏﻢ ﺩﻟﺮﻳﺶ ﺑﻴﻦ
ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻦ ﺑﻨﮕﺮ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻦ
ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﮔﻴﺴﻮﻯ ﺗﻮ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮﻡ
ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﺎﺿﺮﻡ
ﮐﻮ ﺁﻥ ﺭﺥ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺗﻮ
ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻧﻢ ﺑﺒﻴﻦ
ﺍﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﻳﺎﻧﻢ ﺑﺒﻴﻦ
ﺍﻯ ﺟﺎﻥ ﺑﺴﻮﻳﺖ ﻧﺎﻇﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺁﻩ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﺑﺒﻴﻦ
ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻳﮏ ﻣﻮﻯ ﺗﻮ
ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺁﺑﺖ ﺑﻬﺎ
ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮎ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺑﻬﺎ
ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ
- ٢٨ﻧﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪﻩ
ﻃﻮﺭ ﺗﻘﻰ ﺭﺧﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ
ﮐﻬﺴﺎﺭ ﺳﻴﻨﺎء ﺁﻣﺪﻩ
ﺻﺒﺢ ﺟﺒﻴﻦ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ
ﺍﻧﺪﺭ ﺗﺐ ﻭ ﺗﺎﺑﺖ ﺑﻬﺎ
ﻭ ﺁﻥ ﻋﺎﺭﺽ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﺑﺒﻴﻦ
ﻏﺮﺍء ﺁﻣﺪﻩ ﻏﺮﻩ ّ ﺁﻥ ّ
ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﭘﻮﻳﺎﻥ ﺷﺪﻩ
ﺑﺎ ﻟﻌﻞ ﺭﻧﮕﻴﻨﻰ ﭼﻨﻴﻦ
ﺹ ١٩
ﻫﺮ ﺩﻡ ﻧﺴﻴﻤﻰ ﻣﻴﻮﺯﺩ
ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﻣﻴﺪﻣﺪ
ﺑﻮﻯ ﻋﺒﻴﺮﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ
ﻏﺒﺮﺍء ﻧﻮﺭﺍء ﺁﻣﺪﻩ
ﻫﺮ ﻣﻮﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻳﮏ ﻓﻮﺝ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻓﻮﺟﻬﺎ ﺑﺮ ﺍﻭﺝ ﺷﺪ
ﺣﻖ ﭘﺮﻣﻮﺝ ﺷﺪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ّ
ﻫﺮ ﭘﺴﺖ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪﻩ
ﺍﻟﺤﻖ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺻﻮﺕ ﺍﻧﺎ ّ
ﺁﻳﺪ ﺯ ﺍﻭﺝ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺻﻤﺎء ﺁﻣﺪﻩ ﺁﺫﺍﻥ ّ
ﺍﺑﺮ ﮔﻬﺮ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺁﻓﺎﻕ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﺎﺭ ﺷﺪ
ﻓﻴﺾ ﺩﺭﺭ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ
ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﻬﺮﺍء ﺁﻣﺪﻩ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﭘﺮﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﺪ
ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺭﺅﻳﺎ ﺁﻣﺪﻩ
ﻋﺸﻖ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰ ﺷﺪ
ﻣﻰ ﻧﺸﻨﻮﺩ ﺟﺰ ﮔﻮﺵ ﺟﺎﻥ
ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺮﺭﺍﻧﮕﻴﺰ ﺷﺪ
ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺭ ﺻﻬﺒﺎء ﺁﻣﺪﻩ
ﻧﻮﺭ ﺷﺮﺭ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ
ﺑﺲ ﺧﻔﺘﻬﺎ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﺟﺎﻡ ﻋﻄﺎ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﺪ
_ ٢٩ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺘﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺷﺪﻩ ّ ﻭ ﺻﻴﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﻂ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﮐﻪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻋﺰﺕ ﻗﻮﺕ ّ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻭ ّ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺩﺭ ّ
ﺣﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺰﻟﺰﻟﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭﺍﻟﻪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺮﺩﺍﻥ .ﺳﻄﻮﺕ ّ
ﺹ ٢٠
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﻔﺎﺷﺎﻥ ﺑﺠﺎﻥ ّ
ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ُﺟﻌﻠﻬﺎ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﻼﻫﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﺣﺘﺠﺎﺑﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﭼﻪ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻧﻬﻤﺎﮎ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺿﺠﻴﺞ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺳﺒﺤﺎﻥ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺭﺑﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﺻﺮﻳﺦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺮﺗﻔﻌﺴﺖ ﺳﺒﺤﺎﻥ ّ ّ ﻣﻬﺘﺰ ﻭ ﺣﺠﺮ ﻭ ﻣﺪﺭ ﻭ ﺷﺠﺮ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﺎﻥ ّ ّ
ﺻﻤﺎء ﭘﺴﺖﺗﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺪﺗﺮ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺻﺨﺮﻩ ّ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﺵ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ
ﻏﻴﺒﻴﻪ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺭﺍﺳﺨﻴﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ ﻻﺭﻳﺒﻴﻪ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﴼ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺣﺸﺮ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﺭﺥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ
ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺤﺮ ﺑﻤﻮﺝ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺶ ﻟﺆﻟﺆ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ.
ﻧﻴﺮ _ ٣٠ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺁﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺨﺸﺸﺶ ﺑﺮ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﻠﮏ ّ
ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻭ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﻧﻴﺴﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺩﺭ ﺭﻳﺰﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺩﺭ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻴﻮﺿﺎﺗﺶ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺗﺄﻳﻴﺪﺵ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻮﻫﺒﺘﺶ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﻴﻢ ﻣﺮﺣﻤﺘﺶ ﺟﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ
ﺹ ٢١
ﺭﻭﻯ ﺩﻟﮑﺶ .ﭘﺲ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﮐﻞ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﻋﻄﺎﻳﺶ ﻣﺴﺘﻔﻴﻀﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻭﻓﺎﻳﺶ ﻓﻴﻀﺶ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﻩ ّ ﻣﺴﺘﻔﻴﺪ .ﺍﮔﺮ ﺭﻭﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺧﻮﻯ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﺗﻦ ﺳﺘﺮ ﻧﻤﻮﺩ
ﺟﺎﻥ ﺑﻴﺎﺭﺍﻥ ﻫﻤﺪﻡ ﺭﺍﺯ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺪﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ
ﻧﻮﺑﻬﺎﺭ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﺑﮕﺮﻳﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ . ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺑﻮﺯﻳﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ّ ﮐﻞ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺭﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺧﻮﺵ ّ
ﺁﻭﺍﺯ .ﭘﺲ ﺑﺴﺮﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺍﺯﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻋﺮﻓﺎﻧﺶ ﻋﻨﺪﻟﻴﺒﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻃﻮﻃﻴﺎﻥ ﻫﻨﺪ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﻭﺍﻗﻒ
ﻣﺘﺠﻠﻰ . ﻣﺠﻠﻰ ﺍﻭﺳﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺍﻭﺳﺖ ّ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﺍﻭﺳﺖ ّ ﺭﺍﺯ .ﺍﻭﺳﺖ ّ
ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻣﺎ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻟﺒﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺳﺮﻭﺭﻯ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ _ ٣١ﺍﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﺪﻯ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺁﻳﺖ ﻗﺪﺱ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻧﺮﺍ ّ
ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﺷﻮﻯ .ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﺍﻓﻮﺍﺝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﮐﺒﺮ ﭘﻴﺎﭘﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ.
ﺹ ٢٢
_ ٣٢ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ
ﻣﺆﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻣﺮﻯ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ
ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺳﺤﺮﻯ ﭘﺮ ﻣﺸﮏ ﻭ ﻋﻨﺒﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﭘﺮﻭﺭ ﺷﻮﻯ .ﺍﮔﺮ ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺟﻮﺋﻰ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﺍﺭﻳﻦ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻮﻻﻧﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﮔﺮ ّ
ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻯ ﺭﺍ ﭼﻮﮔﺎﻧﻰ ﺑﺰﻥ.
_ ٣٣ﺍﻯ ﺷﻴﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﺩﻝ ﻧﺸﻴﻦ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻴﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺁﻥ ﭼﻮﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ّ
ﺣﺴﻦ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻣﺼﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻰﭘﺮﺩﻩ
ﺩﮐﺎﻥ ﺷﮑﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻳﻮﺳﻔﺎﻥ ﺩﺭﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ . ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ّ
ﺟﻤﻌﻰ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﻳﮑﻰ ﺑﻪ ﻟﺆﻟﺆ ﺁﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺷﺎﻫﻮﺍﺭ ﻃﺒﻞ
ﻃﺎﻟﺒﻰ ﺑﮑﻮﻓﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻪ ﮐﻼﻓﻪ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﮔﮥ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﺍﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺸﺖ
ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ .ﻭﻟﻰ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻋﺰﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﻳﺮ ّ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺐ ﻟﮑﻦ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﺭﻳﺐ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ.
ﺹ ٢٣
_ ٣٤ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺟﺎﻧﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻫﺮ ﺩﻡ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻥ
ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﻡ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻨﻌﺖ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ
ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ .ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻤﻴﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻟﺒﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﻣﻮﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻫﺮ
ﻧﻌﺖ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﻴﺪ ﻭ ﻻﻳﻖ ﻫﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺳﺎﻗﻰ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺟﺮﻋﻪ ﺫﻭﻕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺎﺩﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﮐﻼﻡ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﺸﻴﺪﻳﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﮤ ّ ّ
ﺑﻄﺮﺍﺣﻰ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻏﺒﻄﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﺩﻝ ﺭﺍ ّ
ﻋﺎﮐﻒ ﺣﺮﻡ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻟﻴﺪ ﻭ ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ
ﻳﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ .ﭘﺲ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ
ﻣﺠﻠﻰ ﻃﻮﺭ ﺩﻡ ﺯﻧﻴﺪ ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﺁﻫﻨﮓ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻓﻮﺭ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻋﻠﻢ ﺍﻓﺮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺨﺘﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﺑﺼﺒﺢ ﻫﺪﻯ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﻴﺪ
ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻼﺫ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﻈﻠﻢ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺗﻄﺎﻭﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺴﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﮔﻠﺸﻦ ﺳﺮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﺤﻦ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﻨﻮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﻃﺮﺏ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺁﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﻃﻴﻮﺭ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﺑﮕﻠﺸﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﺧﺴﺎﺭ
ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻳﺮﻟﻴﻎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺑﻴﻨﺎﺕ. ﺳﺒﺐ ﺣﺼﻮﻝ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﺹ ٢٤
ﻧﻴﺖ _ ٣٥ﺍﻯ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ّ
ﺧﻴﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻯ ﺗﺎ ﻧﻴﺖ ّ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﺿﻤﻴﺮ ﺩﺍﺭﻯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﻰ .ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﻘﺎﺻﺪ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺍﺭﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺷﺨﺎﺻﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﻳﮏ ﻗﺴﻢ ّ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻌﻤﻮﻡ ﻣﻘﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺋﺮﻩﺍﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﻨﮓ ﻭ ﻗﺴﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ّ ﺍﻳﻦ ّ
ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﻄﻠﻘﺴﺖ ﻭ ﺩﺍﺋﺮﻩﺍﺵ ﻭﺳﻴﻊ .ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﺧﻴﺮ
ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺨﻴﺮ ﻋﻤﻮﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻋﻤﻮﻣﻴﺴﺖ ﺍﻟﻬﻴﺴﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﮐﻰ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺨﻴﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﻤﺪﻧﻪ ﺣﺼﻮﻟﺶ ﻣﻤﮑﻦ ﻟﮑﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺘﻤﺎﻣﻪ ّ ّ
ﻗﻮﺗﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ّ ﻋﻤﻮﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻟﻬﻴﺴﺖ ﻭ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﻗﻮﻩ ﻣﻮﺟﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ّ ﮐﻠﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ّ
ﻫﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺷﻮﺩ . ﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ ّ
_ ٣٦ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ،ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻧﺎﺱ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺣﻘﻴﻘﺘﻨﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺁﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﺑﺎﺩﻩ ّ
ﺣﺘﻰ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﮑﺮﻭﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ّ
ﺹ ٢٥
ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺧﺪﺍ ﮔﻮ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺟﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ
ﺑﺪ ﺭﻭ ﻭ ﺑﺪ ﺧﻮ ﻭ ﺑﺪ ﮔﻮ .ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻩ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒﻴﻞ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻣﺎﻫﻰ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ
ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﺴﺖ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺯﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﮕﻰ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﮕﻰ ﭘﺮ ﻭ
ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﮐﺎﺫﺑﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﮕﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﻝ .ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻳﻦ ّ
ﮐﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﻤﻊ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻮﺷﺪ
ﻭ ﺑﺠﻮﺷﺪ ﻭ ﺑﺨﺮﻭﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﻨﺪ .ﺗﻮ ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺳﺮ ّ ﻭ ّ ﮐﻪ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻃﻠﺐ ﭘﻴﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﮔﻮﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﺑﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﻯ
ﺣﻖ ﺷﻨﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﺑﺼﻌﻮﺩﻯ .ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﻮﮐﺐ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﺍﻧﺴﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ.
_ ٣٧ﺍﻯ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﮐﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ،ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﻕ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﺭﺍﺯﻯ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭ
ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﺸﻌﻠﻪ ﺭﻭﻯ ﺍﻭ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮕﺎﻥ ﺑﮑﻮﻯ ﺍﻭ
ﺩﻭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻮﻯ ﺍﻭ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺍﻭ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻧﺪ
ﮐﻞ ﺑﻬﻮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺩﻭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ . ﻭ ّ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻋﻄﺎﻯ
ﺹ ٢٦
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ .ﻭﻟﻰ ﻣﺤﺘﺠﺒﺎﻥ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺁﻏﺎﺯ ﺁﻩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺸﮑﻮﺭ ﺍﺯ ّ
ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻴﺴﺖ ﺳﺨﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺧﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺑﺴﺖ ﻭ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺤﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻋﻼﺋﻖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ّ
ﺳﺮ ﺑﺪﻗﺎﺋﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﺴﺮﺍﺕ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﻩ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ّ ﺣﻖ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺳﻔﻞ ﺩﺭﮐﺎﺕ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ .ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺯ ﻫﺎﺩﻯ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺑﻄﻼﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻫﻮﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺠﻨﮓ ﻭ ﺳﺘﻴﺰ .ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﺎﻧﻴﺪ
ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﺮﺍ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ
ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺮﺍ ﻗﺮﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺷﻤﺎﺗﺖ ﺍﻋﺪﺍ ﺭﺍ ﺣﻼﻭﺕ ﺁﻻء ﺷﻤﺮﻳﺪ
ﻭ ﻣﻼﻣﺖ ﺍﻫﻞ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺯﻫﺮ ﺗﻴﺮ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺳﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﻬﻞ ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﻳﺎﺑﻴﺪ .ﺍﻳﻦ
ﺟﺴﻢ ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻦ ﭘﺮﺁﻓﺖ ﺭﺍ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺫﺭﻩ ﺭﺍ ﺤﺒﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﻓﻼﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ ﻣ ّ
ﺑﻘﺮﺑﻴﺖ ﻧﻴﺮ ﺑﻴﻀﺎء ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ّ ﻗﺮﺑﺎﻥ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺰﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺑﺪﻯ ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﻴﺪ ﻭ ﭼﺘﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﺰﺕ ّ ّ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎﺝ ّ
ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺧﻴﻞ ﻭ ﺣﺸﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ.
ﺹ ٢٧
_ ٣٨ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﮐﻮﮐﺐ ﺳﺎﻃﻊ ﺧﻂ
ﺍﺳﺘﻮﺍء ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﺑﻬﺎﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻄﺎﺭ
ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻀﻴﺎء ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻓﻴﻀﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ .ﺍﺯ ﺁﻥ ﺿﻴﺎ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺟﻨﺒﺶ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﻕ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺧﻠﻖ ﺑﺪﻳﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﮔﺸﺖ
ﺟﺴﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﮤ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺟﺴﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﮐﻮﺍﻥ ﺟﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺘﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺧﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ّ
ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻭ ﻧﻔﺨﺖ ﻓﻴﻪ ﻣﻦ ﺭﻭﺣﻰ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻄﻠﻮﻉ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ
ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻫﻞ ﮐﺎﻓﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ّ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﻌﺘﺮﻓﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺮﻥ ﺗﺎﺳﻊ ﻋﺸﺮ ﻣﻴﻼﺩ ﻋﺼﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺨﺮ ﺍﻋﺼﺎﺭ
ﻋﻠﻮﻳﺖ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻘﺴﻤﻴﮑﻪ ﮔﺸﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﺍﻳﻦ ﻳﮏ ﻋﺼﺮ ﺣﮑﻢ ﺻﺪ ﻋﺼﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻗﺮﻭﻥ ﺁﺛﺎﺭﺵ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺸﺖ .ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﭘﻨﺞ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻰ ﺑﺂﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻗﺮﻧﺴﺖ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﺎﺋﻰ ّ
ﻳﮏ ﻋﺼﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ ﻭ ﺍﮐﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﭘﻨﺠﺎﻩ
ﻗﺮﻥ ﻣﻘﺎﺑﻠﻰ ﺑﺎ ﺍﮐﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ
ﻭ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻣﺘﻮﺍﺯﻯ ﻧﮕﺮﺩﺩ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ .
ﺹ ٢٨
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺗﺮﻗﻰ ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﻨﺸﺄﺵ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ
ﭼﻪ ﮐﻮﮐﺒﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﭼﻪ ﺳﺤﺎﺑﻰ ؟ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺤﺮﮎ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﻓﺼﻞ ﺭﺑﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﻌﺘﺮﻓﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻴﻪ ﻧﻮﺑﻬﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮑﻠﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻏﺒﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺳﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ﺟﻮﺍﺭ ّ
ﻣﻨﺸﺂﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﺒﻮﺏ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﻴﺨﺒﺮﻧﺪ ﺍﻣﻮﺍﺝ
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﺑﻴﺨﺒﺮﻧﺪ ﻣﻴﻮﻩ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻟﻤﻌﺎﻥ ﺯﺟﺎﺝ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺳﺮﺍﺝ ﺑﻴﺨﺒﺮﻧﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ
ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺩﻩ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﻣﺴﺖ ﻭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻭﻓﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ
ﺑﻘﻮﻩ ﻧﺎﻓﺬﻩ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﻨﺘﺸﺮﻳﺪ ﻭ ّ ﻋﺸﺎﻕ ﺩﻟﻴﻞ ﺭﺍﻩ ﻣﻨﺘﺼﺮ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺎﻗﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﺣﻠﻘﻪ ﺯﻣﺮﻩ ّ
ﺑﻴﻨﺎﺕ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻋﻠﻢ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻧﺠﺎﺗﻴﺪ ﻭ ﻗﺮﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺍﺯ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻗﻮﻩ ﺍﺳﺮﺍﻓﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﻧﻐﻤﻪ ﻳﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺯﻧﺪ ﻭ ّ
ﺹ ٢٩
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﻭﺡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺠﺴﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺨﺸﺪ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﻓﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﮐﻞ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﺒﻮ ّ
ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺳﻬﻴﻢ ﻭ ﺷﺮﻳﮏ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﮎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﺘﻤﺎﻣﻪ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﺩﻟﺒﺮ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻟﺮﺑﺎﺋﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺍﻣﮑﺎﻥ
ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺁﻣﺎﻝ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ.
ﺍﺩﺧﺮﻩ ﺍ ﻟﺨﺪﻣﺔ ﺍﻣﺮﻩ ﻭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺘﻪ ،ﺁﻧﭽﻪ _ ٣٩ﻳﺎ ﻣﻦ ّ
ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻭ ﺗﻼﻭﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺣﻤﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻧﺲ ﻭ ّ ّ
ﺛﻢ ﺷﮑﺮﴽ ﻟﻪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺫﮐﺮ ﻭﻗﻊ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺑﻮﺩ ﺣﻤﺪﴽ ﻟﻪ ّ
ﻋﻠﻮ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻋﺰﺕ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ّ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺑﻮﺩ ّ
ﺍﺣﺒﺎء ﺍ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ّ ّ
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺄﻣﻦ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺑﻴﺎﺭﻣﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﭘﺮ ﻭ ﭘﺮﻧﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻧﻪ ﺫﺋﺒﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻪ
ﻣﺸﻘﺘﻰ ﻭ ﻧﻪ ﮐﻠﻔﺘﻰ ﻇﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻇﻠﻤﺘﻰ ﻧﻪ ﺍﺑﻦ ﺫﺋﺐ ﻭ ﻧﻪ ّ ّ
ﻧﻪ ﺑﻼﺋﻰ ﻭ ﺟﻔﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺯﺣﻤﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻣﻢ ﮔﺮﺩﻳﻢ
ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﻠّّﻴﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻭ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺹ ٣٠
ﺍﺣﺒﺎﺋﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻓﺪﻳﺖ ّ ﺍﻟﺜﺎﺑﺘﻴﻦ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﭼﻪ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻋﻼء ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺻﺪﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻴﺮ ﺭﺻﺎﺹ ﺑﺮ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭼﺎﻩ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﻥ ّ
ﻣﺪﺕ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﺪﻳﺪ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ّ ّ
ﺣﻖ ﺍﻭﻝ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺋﻰ ﺩﺭ ّ ﺑﺎﻋﻈﻢ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻣﺒﺘﻼ .ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻼﺕ ﻧﻔﻰ ﺍﺣﺪﻯ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻧﻪ ﮐﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ّ
ﺑﻤﺤﻼﺕ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺮﮔﻮﻥ ّ
ﻟﻀﺮﻩ ﺍﻟﻔﺪﺍ .ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻣﮕﺮ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﻭﺣﻰ ّ
ﺷﺪﺕ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﺑﺮﻑ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﮐﺒﻴﺮﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎﺩﺭﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎﻳﻦ
ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻼ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺮﺍﺑﻪ ﻋﻈﻤﻰ ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺵ ﺩﺭ ﺍﻟﺴﻦ ﻭ ﺍﻓﻮﺍﻩ ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺘﻴﺤﺎﺵ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ .ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻼﻳﺎء ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﻪ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎء ﻣﺘﺮﺍﺩﻓﻪ
ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻋﺼﺮﻯ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ
ﻋﻠﻮ ﻭ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻖ ﻭ ّ ﻗﻮﺕ ّ ﻭ ّ
ﺿﺒﺎﻁ ﻭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻋﻴﻦ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻭ ﻧﺎﺱ ﻭ ّ ﺣﮑﺎﻡ ﻭ ّ
ﻃﻮﻋﴼ ﻭ ﮐﺮﻫﴼ ﺧﺎﺿﻊ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﺴﺠﻮﻧﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺍﺭﮐﺎﻥ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﻰ ﺩﻳﺪ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻭ ّﺍﻻ ﺩﺭ َﻧَﻔﺴﻰ
ﺹ ٣١
ﺣﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ . ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺁﻻﻡ ﻭ ﺑﻼﻳﺎء ﺑﻰ ّ ﺁﻥ ﺫﺍﺕ ّ
ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﺳﺎﻳﺶ
ﺑﺠﻬﺖ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺠﻬﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ؟ ﺑﻼ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻋﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺖ .
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﻓﺪﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﻼﻳﺎء ﺳﺒﻴﻞ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻤﻴﺺ
ﺑﻼﺋﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻢ .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻼء ﺍﻫﻞ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ
ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺿﻌﻔﺎء ﻭﺟﻮﻫﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﺗﻌﺮﺿﺎﺕ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ّ
ﻣﺸﺮﮐﻴﻦ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﻮﻳﺪ ﮐﻪ
ﻣﺪﺗﻰ ﻣﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﺘﺮﺍﺏ ﺍﻗﺪﺍﻣﻪ ﻓﺪﺍ ّ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻄﺎﻑ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻋﻈﻤﻰ ﺁﺗﺶ ﺑﻘﻠﻮﺏ ﺁﻓﺎﻕ ﺯﻧﻴﻢ ،ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﭼﻴﺴﺖ
ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﻰ ﭼﻪ ،ﻭﻗﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺍﺳﺖ ﺣﻴﻦ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍ.
_ ٤٠ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﺧﺪﺍ ،ﺳﺮﻭﺭ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ . ﺳﺮﻭﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩﺵ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺎﻫﻰ ﺳﺎﻟﻰ
ﺹ ٣٢
ﺍﻣﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ّ .
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻔﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﺎ ّ
ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ .ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﺯﺟﺎﺝ ﺩﻝ ﺑﺴﺮﺍﺝ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ. ﺣﺐ ّ ّ
_ ٤١ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﮐﺘﻴﺪ ﻭ ﺗﺎ ﮐﻰ
ﺻﺎﻣﺖ ؟ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺎﻃﻘﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻧﻄﻖ ﺍﺣﺒّﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ
ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ .ﻟﻬﺬﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﺑﺼﻮﺕ ﺧﻔﻴﻒ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺣﺰﻳﻦ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺩﻣﺪﻣﻪ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﻧﻌﺮﻩ ﺑﺮ ﺁﺭﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﺷﻴﺎء ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﻳﺪ ﻭ
ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺠﻮﻡ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ
ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﺑﻨﺪ.
ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ _ ٤٢ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺩﻗﺎﺋﻖ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ّ ،
ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻋﻨﺼﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻯ ﺍﺟﻨﺎﺱ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻨﻮﻁ
ﺑﻔﻴﺾ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﻭﺳﺖ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﻴﺾ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ
ﺹ ٣٣
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻣﺮ ﺍ ﮐﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﻭ ﻣﺼﺪﺭ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻭ ﺁﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻴﺴﺖ ﻭ ﮐﻠﻤﻪ ّ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ّ
ﺗﺼﺮﻑ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻭﺳﺖ .ﭘﺲ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻔﻴﺾ ﺷﺎﻣﻞ ﻭ ّ ﺫﺭﺍﺕ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺩﺭ ﺣﻮﻝ ﺍﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﻭ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺍﻭ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺳﻴﺎﺭﻩ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﭼﻮﻥ ﻧﺠﻮﻡ ّ ّ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻮﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺁﻳﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺷﻮﻯ. ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﺯ ّ
_ ٤٣ﺍﻯ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﻮﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻭ ﺑﻴﻊ ﻭ ﺻﻮﺍﻣﻊ ،ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ
ﺍﺣﺒﺎﺭ ﺑﺬﮐﺮ ﻭ ﺻﻠﻮﺓ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﺸﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﺍﺕ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺧﻤﻮﻝ ﺧﺰﻳﺪﻧﺪ .
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﻮﻳﺎ ﺷﺪﻯ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺟﺴﺘﻰ ﺑﺬﮐﺮ
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﺍﻣﻊ ﻣﻠﮏ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﺪﺍﻯ
ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻏﻴﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻯ.
_ ٤٤ﺍﻯ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎ ، ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺝ ﻗﻠﺐ
ﺹ ٣٤
ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﺷﻌﺎﻉ ﺳﺎﻃﻌﺶ ﺑﺮ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺯﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻻﻣﻊ
ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻧﮥ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻧﻄﻖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺑﺮ
ﺑﺼﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺳﻤﻊ ﺯﻧﺪ ﺍﺫﻥ ﻭﺍﻋﻴﻪ ﮔﺮﺩﺩ
ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﻋﻘﻞ ﺯﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺭﺣﻤﻦ ﺷﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﻋﻀﺎ ﺯﻧﺪ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ
ﻣﻌﻄﻞ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّﺍﻻ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﻯ ﻭ ﺍﻋﻀﺎ ﻭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻣﻬﻤﻞ ﻭ ّ
ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺷﻮﺩ.
_ ٤٥ﺍﻯ ﻭﺭﻗﻪ ﻣﺆﻣﻨﻪ ،ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺷﻨﻮﻯ ﺟﺰ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺨﻮﺍﻩ
ﻣﻨﻰ ﻟﮏ. ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﻣﺠﻮ ﻫﺬﺍ ﻭ ﺑﺠﺰ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻬﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﻭﺻﻴﺔ ّ ّ ّ _ ٤٦ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻫﻴﮑﻞ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻠﮏ ّ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺳﺮﻳﺮ ّ ﺗﺤﻴﺰ ﺗﺠﺮﺩ ﺑﺠﻬﺎﻥ ّ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺼﻴﺒﺎﺕ ﺭﺍ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺭﺍ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﻫﺪﻑ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﺷﺪ ﻭ ﺳﭙﺮ ﺗﻴﻎ ﺑﻼ ﻣﻌﺮﺽ ﺑﻨﻔﺲ ّ
ﺹ ٣٥
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻰ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺍﺳﻴﺮ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻫﺮ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﻣﻮﻃﻦ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺭ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ
ﻣﻘﺪﺱ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻋﻼﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻗﻴﺪ ﻭ ﻭﺛﺎﻕ ﺍﺛﺮ ﺍﻏﻼﻝ ﺛﻘﻴﻞ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﻥ ّ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻋﺮﺍﻕ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻔﻰ ﺑﻤﺮﮐﺰ ﺑﻠﻐﺎﺭ ﺩﺭ ﭘﺎﻯ ّ
ﺷﺪﺕ ﻣﺎﺗﻢ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﭘﺮﺷﻘﺎﻕ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ّ
ﺷﺪﺕ ﻫﻴﭻ ﺻﺒﺤﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻧﺠﺴﺖ ّ
ﺁﻻﻡ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﺗﺤﻤﻞ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺁﻻﻡ ﻣﻴﮕﺪﺍﺧﺖ .ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻭ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺗﺨﻠﻖ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﻭ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﻭ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ ّ ّ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﺎﻣﻴﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻣﮑﺎﻥ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﻨﻔﺤﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺷﺎﻡ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻘﺎﺋﺺ ّ
ﺍﻃﻮﺍﺭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﺖ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ ﺗﻠﻮﻳﺚ ﮔﻠﺸﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻤﻮﺭﻩ ﺧﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ّ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺧﺬﻻﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ّ
ﻧﻘﺺ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻣﻌﻤﻮﺭﻩ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻓﻀﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺢ ﺍﺟﺎﺝ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ
ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺷﻮﺩ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻨﺪ ﻭ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﺁﻥ ﻣﺸﻔﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺹ ٣٦
ﻣﺤﺐ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺒﺮﻳﺪ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻤﺎﺋﻰ ﺁﻥ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ّ
ﻫﻤﺘﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺯﺣﻤﺘﻰ ﺑﮑﺸﻴﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ّ
ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺎﮎ ّ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ّ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺌﻮﻥ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻈﻬﺮ ﺁﻳﺎﺕ
ﻗﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺷﻮﺩ ّ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﻮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ّ ﺗﺄﻳﻴﺪ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ .ﺍﻯ ّ
ﻣﻤﺪ ﺷﻤﺎ. ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻋﻠﻰ ّ
_ ٤٧ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﻤﻊ ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺷﮏ ﮔﻞ ﺯﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺍﻓﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻓﺎﻕ
ﻧﻴﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻏﺒﻄﻪ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻃﻮﺭ ﻧﺪﺍﻯ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺻﻮﺍﻣﻊ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻼﻯ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﮔﻠﺒﻦ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﻭﺭ ﻭ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﮔﻠﺸﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﺳﻄﻮﻉ ﻃﻴﻮﺭ ﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ّ ﺗﻐﻨﻰ ﻭ ﻣﻄﺮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﭼﻐﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﺣﺴﻦ ﺍﻏﺎﻧﻰ ﻫﺪﻫﺪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﺒﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ
ﺹ ٣٧
ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻭ ﺑﻠﺒﻞ ﺭﻳﺎﺽ ﺭﺍﺯ ﺑﺎ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺭ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﮔﻠﻬﺎﻯ
ﻣﻌﻄﺮ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﭼﻤﻦ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻭ ﺧﻤﻬﺎﻯ ُﻣﻞ ﺩﺭ ﻣﻴﮑﺪﮤ ﻋﺸﻖ ﺑﺠﻮﺵ ﺻﺪ ﺑﺮﮒ ّ ﺁﻣﺪﻩ ﺟﺎﻡ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺑﺮﺍﺭ .
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء . ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ّ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻭﻗﺖ ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺣﺴﺖ ﻭ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺸﺌﻪ ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺭﺍﺡ ﺑﺬﮐﺮ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮑﺘﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺩ
ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﻌﻮﺏ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻌﻨﺎﻳﺘﺶ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺗﺶ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺑﺎﺳﻤﺶ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ
ﺍﺣﺪﻳﺘﺶ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺘﺶ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻄﻮﻉ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺻﻴﺖ ّ ّ ﺑﮑﻞ ﻣﻠﻞ ﮐﻤﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮﺑﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ّ
ﻇﻞ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﻗﻊ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﻞ ﺩﺭ ّ ﺑﺸﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ّ ﻣﺴﺨﺮ ﻫﺮ ﺭﺥ ﺳﺎﻃﻊ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻌﻢ ﻣﺘﺮﺍﺩﻑ ﻋﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻇﻬﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﻮﻥ ّ
ﺍﻟﻤﺠﻴﺮ .ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﺣﺘﺶ ﻣﺄﻣﻦ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ
ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺴﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﻣﺠﻴﺮ ﺟﻠﻴﻞ .
ﺑﻘﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺸﻌﻮﻑ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ّ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺑﺬﮐﺮ ﻭ ﺗﺬﮐﻴﺮ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﻣﺘﺰﻟﺰﻟﻴﻦ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺩﻓﻊ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻣﺎﺭﻗﻴﻦ ﻧﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻭ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺴﺖ ﻓﺴﻮﻑ ﺗﺮﻭﻥ ﺍﻟﻤﺘﺰﻟﺰﻟﻴﻦ ﻓﻰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ . ّ
ﺹ ٣٨
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻟﺴﺎﻥ ﺭﺍ _ ٤٨ﺍﻯ ّ
ﻣﻤﻨﻮﻧﻴﺖ ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﺎﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ّ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﻭ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﻓﻌﺎﻝ ﻟﻤﺎ ﻳﺮﻳﺪ ّ
ﻇﻞ ﺳﺪﺭﻩ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺍﻗﻮﻡ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺩﺭ ّ
ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺷﺠﺮﻩ ﻃﻮﺑﻰ ﻣﺄﻭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺑﺮ ﺷﺎﻃﻰ
ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﻫﻞ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺍﺯ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﭼﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻘﺎ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﺩﻳﺐ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭﺱ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﺪ .ﺍﻓﺎﺿﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﻭ ﻧﺤﺎﺭﻳﺮ
ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﻌﻪ ﺯﻫﺎﺩ ﻭ ّ ﺍﺭﺽ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ّ
ﺑﻘﺎ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﺣﮑﻤﺎء
ﻭ ﻭﺯﺭﺍء ﻭ ﻭﮐﻼء ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﻣﻌﻴﻦ ﺣﻲ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ " ﻭ ﻧﺮﻳﺪ ﺍﻥ ﻧﻤﻦ ﻋﻠﻰ ّ ّ
ﺍﺋﻤﺔ ﻭ ﻧﺠﻌﻠﻬﻢ ﺍﻟﻮﺍﺭﺛﻴﻦ " ﺷﺪﻳﺪ . ﺍﺳﺘﻀﻌﻔﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﻧﺠﻌﻠﻬﻢ ّ
ﭘﺲ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺑﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻌﻄﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﮑﻤﺎﻝ
ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺶ
ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﻭ ﺛﻨﺎﻳﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻭﻧﺶ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺑﻘﻮﺕ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻼﻳﺶ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺮﺿﺎﺗﺶ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻔﻴﻮﺿﺎﺕ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺶ ﻣﻮﻗﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺟﻨﻮﺩﴽ ّ
ﺹ ٣٩
ﻗﻮﺕ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻟﻢ ﺗﺮﻭﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ّ
ﻣﺘﻮﺳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﺸﺒﺚ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﻭ ﺑﺎﺣﮑﺎﻡ ّ ّ ّ
ﺳﻤﻮ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺭﺍ ﻣﺸﻬﻮﺩﴽ ﺑﻌﻴﻦ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ. ﻋﻠﻮ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍ ٓ ّ ﻻﻳﺔ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻭ _ ٤٩ﺍﻯ ﺷﻤﻊ ّ
ﭼﺮﺍﻍ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻟﻰ ﻭ ﺷﻤﺲ ﻣﺸﺮﻕ ﻻﻣﻊ ﺑﺮ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﺧﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ .ﺍﻳﻦ ّ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﮐﺴﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﺭﻣﻘﻰ ﺑﺎﻗﻰ
ﻗﺪﻣﻰ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺗﺎ َﻧَﻔﺴﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﺭﺑﺎﻁ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﻴﺮ ﺁﺏ ﻭ ﺭﻧﮓ ﻧﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻮﻫﺮ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﻣﻘﺮ ﻳﺎﺑﻰ. ﺩﺭ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ّ
_ ٥٠ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺡ ﺑﺨﺶ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻏﻴﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﻼﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﺯ
ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﺯﺩ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﭘﺮﻣﻮﺝ ﺍﺳﺖ
ﺹ ٤٠
ﻭ ﻣﻮﺝ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﺎﻭﺝ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺷﮏ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ّ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺌﻪ ﺑﺨﺶ ﺩﻣﺎﻍ
ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻧﺠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﺄﺱ ﻃﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺎﻓﺢ ﺑﻤﺰﺍﺟﻬﺎ ﮐﺎﻓﻮﺭ ﺍﺳﺖ . ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ،ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺧﻤﻮﻟﻴﻢ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ﻭﻗﻮﺩﻳﻢ
ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﻮﺩ ؟ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺠﻬﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻏﺒﻄﻪ ﺍﺻﻔﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﻭﻟﻴﺎء ّ
ﻣﺤﻤﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺒﻮﻟﻴﺖ ﻭ ﻭ ﺁﻥ ّ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺍﺳﺖ ﺳﭙﺎﻫﺶ ﺟﻨﻮﺩ ﻟﻢ ﺗﺮﻭﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﺆﻳﺪ ﺍﺳﺖ ّ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺳﺖ ّ
ﻋﻠﻤﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﭘﻨﺎﻫﺶ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍﻳﺘﺶ ﻳﺎ ﺑﻬﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺁﻳﺘﺶ ّ ّ ﺭﺑﻪ ﺍﻻﻋﻠﻰ. ﺍﻟﻘﻮﻯ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻪ ﺑﻔﻀﻞ ّ
_ ٥١ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻬﺎ ،ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻫﻴﮑﻠﻰ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ
ﻗﻮﺗﺶ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ .ﺗﺎ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﻗﻮﺕ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ّ ّ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﻧﺎﻓﺬ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺟﺴﻢ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺯﻧﺪﻩ
ﻧﺸﻮﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺑﻤﻮﺍﻫﺐ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﺑﺎﻧﻰ ّ ﻣﺒﺪﻝ ﻧﺸﻮﺩ .ﭘﺲ ّ ّ
ﺹ ٤١
ﻋﻠﻮ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﻮﺩ . ّ
ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﮐﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻼﺣﺖ ﻭ ﺻﺒﺎﺣﺖ
ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ.
_ ٥٢ﺍﻯ ﺟﻤﻊ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻨﻴﺪ
ﮐﻞ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﻟﻄﺎﻓﻴﺪ ﻭ ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧّﺮﻡ ﺩﺭ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ّ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﺥ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻴﺪ ﺟﻨﺖ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺑﻨﺎﺭ ّ ﻭ ﺧﻠﻌﺘﻰ ﺍﺯ ﺣﺮﻳﺮ ّ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺴﻮﺧﺘﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻭ
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ّ ّ ﻧﻴﺮ ﺁﺭﻣﻴﺪﻳﺪ ﺟﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﮑﻒ ﺁﻭﺭﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻋﺸﻖ ّ
ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺸﺘﻴﺪ .ﺁﻥ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ
ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻘﺪﻣﻰ ﺣﻘﺎ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺸﺘﻴﺪ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﻴﻮﺵ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺆﻳﺪ. ّ ّ
_ ٥٣ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﭼﻪ ﻧﻮﻳﺴﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺹ ٤٢
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﺴﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺁﺗﺸﻰ ﺍﺯ ّ
ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺷﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﻪ ﻗﻠﺐ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﺧﻄﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﺷﻌﻠﻪﺍﺵ ﺟﻬﺎﻧﺴﻮﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﻪﺍﺵ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻓﺮﻭﺯ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺎﻁ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﺤﺘﺮﻣﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ .ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺣﻠﻘﻪ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻴﺴﺖ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﺭﺥ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ. ﺍﻳﻦ ّ
_ ٥٤ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ
ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺭﺱ ﺍﻫﻞ ﺁﺳﻤﺎﻧﺴﺖ .ﺳﻤﻊ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﻨﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻴﻦ ﺍّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻭ ﺭﻭﺍ ﻭﻟﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻥ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻧﻈﺮ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻭ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﻣﻴﻘﺎﺗﺴﺖ .ﭘﺲ
ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻫﺮ ﻣﻌﺴﻮﺭﻯ ﻣﻴﺴﻮﺭ .ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻗﺪﺳﻴﻪ ﻣﺤﮑﻤﺎﺕ ﺟﻨﻮﺩ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻘﻮﮤ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ّ
ﺑﺴﻄﻮﺕ ﻭ ﺷﻮﮐﺖ ﺳﭙﺎﻩ ﻳﻘﻴﻦ ﺻﻔﻮﻑ ﻇﻨﻮﻥ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺗﻴﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭﻫﻢ ﺷﮑﻨﻨﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺪﺍﺩ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ
ﺹ ٤٣
ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻓﺎﻕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﺧﻼﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ
_ ٥٥ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺁﻳﺎﺕ ،ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺧﻮﺵ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ
ﻣﻌﻄﺮ ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻟﮑﻦ ﺑﻮﻯ ﻣﺸﺎﻡ ﺧﺎﮐﻴﺎﻥ ﺭﺍ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺸﮏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻋﻄﺮ ﺭﺣﻤﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ّ
ﻣﻬﺘﺰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻗﻤﻴﺺ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ّ
ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺭﺍ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻡ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﮔﻠﺰﺍﺭ
ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺁﻳﺪ ﺷﻬﺪ ﻓﺎﺋﻖ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻕ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺻﺒﺎﺡ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺣﺮﺑﺎ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩ .ﻏﺮﺍﺏ ﺑﻴﻮﻓﺎ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﺎﺕ
ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺻﻔﺎ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻠﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻐﺪﺍﻥ ﺑﻴﺤﻴﺎ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﻩ ﻃﺎﻭﻭﺳﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﺩﻟﮕﺸﺎ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﻭ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ.
_ ٥٦ﺍﻯ ﻣﺴﺘﻀﻰء ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺟﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺻﻔﺖ ﺟﻮﺩ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍ ﻋﻄﺎ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺮﻭﻥ ﺁﺭﺩ ﺑﺠﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻋﻄﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﻴﻦ ّ
ﺹ ٤٤
ﻗﺪﺳﻴﻪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻓﻴﺾ ﺻﻔﺎﺕ ّ
_ ٥٧ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ
ﻣﻘﺪﺱ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺣﺼﺮ ﻣﮕﺮ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺣﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ .ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺗﻨﮓﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻪ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ .ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﻔﺲ
ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﺸﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺳﺎﺋﺮﻳﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺮﻡ ﻣﻬﻴﻦ
ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺴﺖﺗﺮﻳﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﻴﺮ ﻣﺎء ﻭ ﻃﻴﻦ ﺧﺮﺍﻃﻴﻦ ﺍﺭﺽ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ
ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﻓﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ
ﭼﻨﺎﻥ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﻴﺮ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺣﺒﺲ ﺗﻮﺍﻥ
ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻣﺸﮑﻴﻨﺶ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ .ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻠﺒﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ
ﺷﻬﭙﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻻﻧﻪ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ
ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺠﻢ ﺑﺎﺯﻍ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﻻﺋﺢ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻗﺴﻢ ﺑﺮﻭﻯ ﺩﻟﺠﻮﻳﺶ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﺫﻟﻰ ﺭﺏ ﺯﺩﻧﻰ ّ ﺭﺏ ّ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﮐﻴﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺠﻦ ﭘﺮﻣﺤﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﺁﺳﻤﺎﻥ ّ .
ﻻﻥ ﻫﺬﺍ ﻏﺎﻳﺔ ﺑﻐﻴﺘﻰ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻭ ﺑﻼﺋﻰ ﻭ ﻣﺤﻨﻰ ﻭ ﺍﺑﺘﻼﺋﻰ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻠﮏ ّ ﺗﻮﺟﻬﴼ ﺍﻟﻰ ﺣﺒﴼ ﺑﺠﻤﺎﻟﮏ ﻭ ّ ﻣﻮﺋﻠﻰ ﻭ ﺭﺍﺣﺔ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﺮﺣﻰ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﻯ ّ ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺑﺒﺎﺑﮏ ﺑﻘﻠﻮﺏ ﺭﺏ ﻫﺆﻻء ﻋﺒﺎﺩﮎ ّ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ ّ ﻗﻴﻮﻣﻴﺘﮏ .ﺍﻯ ّ
ﺹ ٤٥
ﺯﮐﻴﺔ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮﺓ ﻭ ﺁﺫﺍﻥ ﺻﺎﻏﻴﺔ ﻭ ﻋﻘﻮﻝ ﺻﺎﻓﻴﺔ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻋﺰﴽ ﻭﺍﻋﻴﺔ ﻭ ﺍﻋﻴﻦ ﺑﺎﮐﻴﺔ ﻓﻰ ﺭﺏ ﺯﺩﻫﻢ ّ ّ ﺣﺒﴼ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﴼ ﻭ ّ ﻣﺤﺒﺘﮏ ّ . ﻳﺘﻀﺮﻋﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﺋﻤﺔ ﻳﺮﺛﻮﺍ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﻭ ّ ﻭ ﺷﺮﻓﴼ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﴼ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻬﻢ ّ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺟﺒﺮﻭﺗﮏ ﻭ ﻳﺴﺘﻔﻴﻀﻮﺍ ﻣﻦ ﻓﻴﺾ ﻻﻫﻮﺗﮏ ّ . ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺴﺘﻌﺎﻥ .ﺍﻯ ّ
ﺑﺮ ﻭﺣﺪﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﻧﺪ ﮐﻤﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺗﺎ ﺁﻫﻮﺍﻥ ّ
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻃﻴﻨﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ ّ ﺳﺮ ﻓﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺠﺮﺩ ﺍﺯ ﻣﻐﺰ ﻭ ﭘﻮﺳﺖ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﻭﺍﻗﻒ ّ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ
ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ .ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺗﺎ ﻧﺸﺌﮥ ﺻﻬﺒﺎﻯ ّ
ﻧﻮﺭ ﻓﺮﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪﺭﺧﺸﺪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ
ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻮﺯﺩ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﻧﻮﻣﻴﺪﻳﺴﺖ
ﺗﻮﺟﻬﺸﺎﻥ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﺑﺪﻯ .ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﮔﺮﺩﺩ . _ ٥٨ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻃﺎﺋﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺁﺷﻴﺎﻥ
ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﻲ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻤﻨﺰﻟﮕﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺮ ﺳﻤﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻻﻧﻪ ﮐﺮﺩ .
ﺹ ٤٦
ﺍﻳﻦ ﻃﻴﺮ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺪ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ
ﺁﻣﺪ ﻗﺪﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﻬﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺻﻴﺪ ﺍﻓﮑﻦ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺷﮑﺎﺭ
ﮔﻴﺮ .ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺒﺎﺯ ﺭﺍ ﻣﻨﻘﺎﺭ ﺍﺯ ﻓﻮﻻﺩ ﻣﻌﺪﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﮕﺶ ﺭﻭﺋﻴﻦ
ﻭ ﺁﻓﺖ ﻫﺮ ﺷﮑﺎﺭ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﭘﻰﺑﺮ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻤﺮ _ ٥٩ﺍﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﺂﺗﺶ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺳﮑﺎﻥ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ّ ﺯﻥ ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﻋﻮﺩ ﻭ ﻋﻨﺒﺮ ﻣﺸﺎﻡ ّ
ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺗﻬﺬﻳﺐ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﻕ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ
ﻣﻌﺸﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻭ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺍﺑﻬﻰ
ﻧﺪﺍﻯ ﻭﺍ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﺷﻨﻮﻯ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺠﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﺋﻰ ﮐﻪ
ﺍﻟﺼﻼﺡ ﺣﻲ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﺧﺮﻭﺱ ﺳﺤﺮﻯ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﻧﮓ ﺣﻲ ﻋﻠﻰ ّ ّ ّ ﺣﻲ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨّﺠﺎﺡ ﺩﺭ ﺻﺒﺎﺡ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﺮﺁﺭﻯ. ّ _ ٦٠ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﺎﻥ ،ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺟﻐﺪﺍﻥ ﻧﺎﺩﺍﻧﺮﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻃﻴﻮﺭ
ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﻻﻳﻖ .ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻋﺰﺕ ﺭﺍ ﻻﻧﻪ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ .ﺑﻴﺨﺮﺩﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺍﻭﺝ ّ
ﺹ ٤٧
ﺑﺂﻻﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮔﻤﺎﻥ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻇﻞ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻇﻞ ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻯ ّ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﻣﻨﺠﺬﺏ ّ
ﻇﻞ ﺯﺍﺋﻞ ﻣﻠﮑﻮﺗﺴﺖ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺭﺿﻰ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ّ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﻰﺑﻬﺮﻩ
ﺫﺭﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ّ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﺑﺂﺏ ﻭ ﮔﻞ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ .ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ّ
ﺍﻧﺴﺎﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻭ ﺗﻨﮓ ﻓﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ
ﻭ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ ﮐﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﺍﻃﺒﺎﻕ ﺗﺮﺍﺏ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ّ
ﺑﻐﺘﺔ ﺑﺎﺭﺍﻧﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺳﻴﻠﻰ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺋﻰ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪ ً
ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻭ
ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﺪ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺍﻫﻞ ﺩﻧﻴﺎ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﺪﺗﻰ ﻗﻠﻴﻠﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺠﻠﺴﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﭼﻪ ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﻭ ﺟﺎﻫﻼﻥ ﻭ ﺑﻴﺨﺮﺩﺍﻥ ﺩﻝ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻔﮑﺮ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﻓﺘﻨﺪ
ﺍﺯ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺩﺑﺎﺭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻻ
ﺍﻧﻬﻢ ﻓﻰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ .ﭘﺲ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﻃﻠﻌﺖ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﻻﻳﻖ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻖ
ﺹ ٤٨
ﺑﻈﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ّ
ﺁﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﻫﺪﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺮﻏﺎﻥ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺑﺎﺑﺪﻉ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﻭ ﭼﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺑﺘﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ّ ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﺎ _ ٦١ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺨﺘﺎﺭ ،ﺑﺬﻳﻞ ﺗﻘﻰ ّ
ﺗﻔﻄﻦ ﺩﺭ ﻭ ﺑﻌﺮﻭﻩ ﻭﺛﻘﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ ّ ﺗﻤﺴﮏ ﮐﻦ ّ ّ
ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻋﺒﺮﺕ ﺳﻴﺎﺣﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻗﺪﺭﺕ
ﺁﻳﺎﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺑﮕﺸﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭ ﺳﻴﻨﺎ ﺑﻴﻦ
ﮔﻮﺵ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻧﺪﺍء ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎ.
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﭽﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ _ ٦٢ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ،ﻫﻴﭻ ﺩﺍﻧﻰ ﮐﻪ ّ
ﮔﺸﺘﻰ؟ ﺍﺯ ﺷﻤﻊ ﻫﺪﻯ ﺯﺟﺎﺟﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﻟﻬﻰ
ﺑﻮﻯ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻮﺩﻯ ﻣﺤﺮﻡ ﻻﻫﻮﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺑﻮﺩﻯ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮔﺸﺘﻰ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻮﺩﻯ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻯ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺸﺘﻰ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻯ
ﺹ ٤٩
ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻯ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ .ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺵ ﺧﻮﺵ ﻭ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﺎ .
_ ٦٣ﺍﻯ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﻯ ،ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻋﺮﻓﺎ ﻭ ﻓﻀﻼ ﻣﺸﻘﺖ ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻃﻠﺐ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﺭﻳﺎﺿﺖ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ّ
ﭘﻴﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻧﺎﻟﻪ ﭘﺮﺣﺴﺮﺕ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ
ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﻞ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﺑﺎﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺸﻒ ﻧﻘﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ .ﻳﮑﻰ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺟﺎﻡ ﭘﺮ ُﺩﺭﺩ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺗﺼﻮﻑ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺷﺪ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﺑﺎﺩﻳﮥ ّ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻓﻨﻮﻥ ﭘﺮﺟﻨﻮﻥ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺷﺪ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﻣﺰﺍﺑﻞ ﺍﺷﺮﺍﻁ ﻭ ﻋﻼﻣﺎﺕ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻋﻮﺍﻫﺎ ﮐﺬﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﺤﺾ .ﺗﺸﻨﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﻬﺎ ّ ّ
ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﻮﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻳﺎﺑﺪ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﺪ ّ .
ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺼﺮﻯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺟﺎﻡ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺳﺎﻗﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ
ﺛﻢ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮏ. ﭼﺸﻴﺪﻯ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮏ ّ
ﺹ ٥٠
_ ٦٤ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺍﻟﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﺒﻘﺎء ،ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ
ﻧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻡ ﻭ ﮔﻞ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻏﻴﺐ ّ
ﺣﻘﺴﺖ ﮐﻪ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﻣﻬﺘﺰ ﺣﻨﺠﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻭﻓﺎ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺴﺖ .ﮔﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﺍﺯ ﻧﺪﺍء ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﻣﻠﺘﺬ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﻨﺪ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ّ ﻭ ﻣﺬﺍﻕ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ
ﻭ ﺧﻔﺎﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﺍﻭﻳﮥ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺮﮔﻮﺵ .ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺎ ﮔﺸﻮﺩﻯ
ﻭ ﺩﻝ ﺑﺠﺎﻧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﮔﻮﻯ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﺑﻮﺩﻯ ﺑﺘﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻬﻠﻴﻞ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻳﮑﺘﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺷﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻃﻠﺒﻰ.
_ ٦٥ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﻓﻴﺾ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ
ﺭﺑﺎﻧﻴﺴﺖ . ﺍﺯ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ّ
ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﻮﺍ ﺍﻥ ّ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪّ " : ﺭﺑﻨﺎ ﺍّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻗﺎﻟﻮﺍ ّ
ﺗﺘﻨﺰﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ " .ﺍﻳﻦ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﺋﮑﻪ ّ
ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺭﺣﻤﺘﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ
ﺍﻳﻦ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻣﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻧﺴﺖ .ﻳﻌﻨﻰ
ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ
ﻋﻠﻴﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻔﺲ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺎﺑﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻈﻬﺮ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ّ ّ
ﺷﻮﺩ .ﺷﺠﺮ ﭼﻮﻥ ﺭﻳﺸﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧّﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺹ ٥١
ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﺭﺩ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﻳﻪ ﻣﺘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻳﻮﺍﻥ
ﺷﻮﺩ ﻗﺼﺮ ﻣﺸﻴﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﮐﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﺷﻮﺩ .ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ّ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻏﻴﺒﻴﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ّ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﻻﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ّ ّ ﺳﻤﺎﺋﻴﻪ ﻃﻠﺒﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺟﻠﻮﮤ ﺳﺒﺤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ّ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ
ﺗﻀﺮﻉ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻣﺮ ﺧﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ. ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ّ _ ٦٦ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﺭ
ﻋﻈﻴﻢ ﺑﮑﻮﺵ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﺍﻭﻓﺮ ﺑﺮﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﮏ ﺍﺫﻓﺮ ﺟﻬﺎﻧﻰ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻳﻮﻡ ﻳﻮﻡ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺭﺍ ّ
ﺍﺷﻌﻪ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻀﻴﺌﻪ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﻣﺎﻩ ّ ّ
ﮐﺮﺩﻩ .ﭘﺲ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮔﺸﺘﻰ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﭼﻪ ﮐﻪ
ﻧﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﻧﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﻮﻫﺒﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﺩ ٌ
ﺹ ٥٢
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ _ ٦٧ﺍﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ،ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﻨﺰﻫﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻫﺴﺘﻰ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻭﺻﻔﻰ ّ ﻣﺒﺮﺍ ﻭ ّ
ﻫﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻭﺻﻔﻰ ﺁﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﻭ .ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻧﻴﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻮﻫﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ّ ّ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ّ ّ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﺩﺭﺁﻥ ﺳﺎﺣﺖ ﻣﻨﺰﻩ ﻭ ّ ﮔﺮﺩﺩ ّ . ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺫﺍﺕ ﺑﺤﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻭﺻﻒ ّ
ﻧﻪ ﺁﻥ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﺋﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻥ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺭﺍ ﺭﺧﻨﻪ ﺋﻰ .ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﻗﺪﻡ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺋﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﻧﻘﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺗﺼﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ ّ
_ ٦٨ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺑﻬﺎ ،ﺣﺴﻦ ﻭ ﻗﺒﺢ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ َﻋَﻠﻢ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺟﻮﻻﻧﻰ ﺳﺎﺧﺘﻪ
ﻇﻠﻤﺎﻧﻴﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺣﺴﻦ ﺩﺭ ﺟﺒﻴﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ّ ّ
ﻗﺒﺢ ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﻭﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﮔﺸﺘﻪ .ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻪ
ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻭﺟﻪ ﻣﻌﺮﺽ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻫﻤﺎء ﺍﻳﻦ ﺟﺒﻴﻦ
ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺎﺭﺽ ﻣﻌﺮﺽ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﻭ ﮐﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﮑﻞ
ﺹ ٥٣
ﻣﺸﺨﺺ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺠﺴﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﻮﺕ ﺭﻭﺡ ّ ّ ﻗﺪﺭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ .ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻭﺟﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻳﺎﻓﺘﻰ
ﻭ ﻧﻀﺮﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﻣﺎﻧﺪﻯ. ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻗﺖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ _ ٦٩ﺍﻯ ّ
ﺩﺳﺖ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﺩﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﻠﻮﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻳﻮﻡ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻋﻴﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻧﺴﺖ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﻳﺎﻥ ﺷﻤﻊ ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺠﺮ ﺑﻘﺎ ﭘﺮﺗﻮ ﺑﺨﺶ ﻣﺒﻴﻦ ﻗﻮﻩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﻣﻴﻦ ّ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ّ
ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﻌﻨﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﻓﺼﻞ ﺧﻄﺎﺏ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻣﺒﻴﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ . ﺻﻔﺤﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﮑﻮﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ
ﭘﺲ ﮔﻮﺵ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﻨﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﻓﻴﻖ
ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﺘﺮﺑﺔ ﻣﺮﻗﺪﻩ
ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻏﺮﻭﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ
ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎء ﻓﻀﻠﺶ ﺍﻓﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭﻟﻰ ﻓﻴﻀﺶ ّ
ﻣﻤﻠﻮ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﻨﻬﻤﺮ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﺄﺱ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪﺍﺵ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﭘﺮﺛﻤﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪﺍﺵ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻘﻌﮥ ّ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺳﺶ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﺒﺮﻳﻞ ﺍﻣﻴﻨﺶ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ .
ﺹ ٥٤
ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻝ ﺑﺎﻟﻄﺎﻓﺶ ﺑﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﻌﻨﺎﻳﺘﺶ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻣﮕﺮﺩﻳﺪ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺸﻮﻳﺪ.
_ ٧٠ﺍﻯ ﻣﻘﺒﻞ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﻈﺎﻡ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﻧﻈﻤﻰ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻈﻤﻰ ﮐﻪ ﻣﺘﻄﺎﺑﻖ ﺻﻮﺭﺕ
ﺍﻭﻝ ﺍﻧﺒﻌﺎﺛﺎﺕ ﺷﻬﻮﺍﻧﻴﺴﺖ ﺛﺎﻧﻰ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺴﻢ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻓﻴﻀﺎﻥ
ﺁﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﻦ ﺭﺍ ﮐﺎﻓﻞ ﺍﻳﻦ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺿﺎﻣﻦ .ﭘﺲ ﮐﻠﻰ ﻭ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺟﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﺎﻡ ﮐﻮﻧﻰ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻥ ﻧﻈﻢ ّ
ﻋﻤﻮﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻌﻨﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﺩﺩ. _ ٧١
ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻨﺪﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ
ﺍﺷﻌﻪ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﻰ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻣﺎﻝ ﻧﺪﻣﻴﺪﻩ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺳﮑﻮﻧﺴﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﺷﺌﻮﻥ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﻣﻴﻮﻩ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺗﻤﮑﻴﻦ .ﺩﺭ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﺗﺄﻧﻰ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﺰ ﺩﺭ ّ ﺍ ﻭ ّ
ﺹ ٥٥
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺻﻬﺒﺎﻯ ّ
ﺷﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﻦ ﺁﺗﺸﻰ ﺑﻘﻠﻮﺏ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﺰﻥ ﻭ ﻧﺴﻴﻤﻰ ﺣﻴﺎﺗﺒﺨﺶ ﺍﺯ
ﻣﻬﺐ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺠﻮ ﺷﺠﺮﻯ ﺑﺎ ﺛﻤﺮ ﺷﻮ ﻭ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﺑﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺍﻧﻮﺭ ﮔﺮﺩ . ّ ﺍﻳﺎﻡ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﺮ ﺑﻰﺛﻤﺮ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ّ
ﻧﻬﺎﺭ ﻟﻴﻞ ﻇﻠﻤﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻰ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ .ﭘﺲ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻨﺪﻳﻞ ﺭﻭﻏﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻮﺗﻰ ﺟﻬﺪﻯ ﺑﻠﻴﻎ ﻻﺯﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﮥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﺿﻌﻴﻒ ّ
ﺑﻘﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﺪ ﻋﻨﺼﺮﻯ ّ
ﺣﻤﻞ ﺛﻘﻞ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺛﻘﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .
ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺡ ﺑﺒﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﻧﺤﻴﻒ ﻭ ﺟﺴﺪ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﺘﻨﻌﻢ ﻣﺘﻠﺬﺫ ﻭ ﺧﻔﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻠﮑﻪ ّ ّ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﻳﻦ ﺛﻘﻞ ﺭﺍ ﻋﻴﻦ ّ ﻣﺪﻋﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ .ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻭ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺎﺕ ﺳﺮ ﻭ ﻋﻠﻦ ﻭ ّ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎء ّ ﺳﻦ ﺭﺿﻴﻌﻰ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺟﺒﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺯ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻴﮕﺸﺖ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺣﺪﻳﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ ّ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﮑﺎﻧﺖ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺤﺎﻟﺖ ﺟﺴﻢ ﺩﺭ
ﺿﻌﻔﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺟﺴﻢ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺑﻊ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻃﻦ . ﻏﺎﻳﺖ ّ
ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻦ ﻭ ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﻭ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﺎﺷﻰ. ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ّ
ﺹ ٥٦
ﺗﻌﻠﻖ _ ٧٢ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺍﻫﻞ ﻣﺠﺎﺯ ﭼﻮﻥ ّ
ﺧﺎﻃﺮﻯ ﺑﺂﺏ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﮎ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺠﻮﺵ ﺁﻳﻨﺪ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻫﺮ ﺷﺎﻣﻰ ﮔﺮﻳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺻﺒﺤﻰ
ﻧﺎﻻﻥ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ .ﻣﺎﺩﺍﻡ ﺍﻫﻞ ﻣﺠﺎﺯ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮﻣﺴﺖ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻯ ﻋﺸﻖ ﺧﺎﮎ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻴﺮﺕ
ﻭ ﻭﻟﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺭﻭﺯﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﺭﻭﺡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﻊ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﺁﻫﻨﮓ
ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺑﻨﻮﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻐﻤﻪ ﺣﺠﺎﺯﻯ ﺑﺮﺁﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ
ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﺟﺸﻦ ﺍﻟﻬﻰ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻧﮓ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺰﻡ ّ
ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﺷﻬﻨﺎﺯ ﺁﻥ ﺑﺰﻡ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﺑﻔﻠﮏ ﺍﺛﻴﺮ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻳﻨﺪ.
ﻣﺪﺗﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ _ ٧٣ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ
ﻗﻠﻢ ﻭ ﻣﺪﺍﺩ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮﺋﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﺆﺍﺩ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﻣﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻨﻤﻮﺩﻡ
ﺹ ٥٧
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﻴﺎﺳﻮﺩﻡ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ّ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻼﻝ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺂﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ّ ﻣﺤﻘﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ّ
ﺣﺰﺏ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ
ﺍﻋﻠﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻭ
ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﻮﺭ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ . ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻘﺼﺪ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎﻫﻰ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﻧﺪﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻤﺎﻧﺴﺖ ﺍﻳﻘﺎﻧﺴﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﺴﺖ
ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﺳﺖ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻳﺎﺑﺪ ﻣﺎﻟﮏ ﻭ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﻧﻪ ﺍﺛﺮﻯ ﻧﻪ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﻪ ﺑﺮﮔﻰ ﻧﻪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺋﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻈﻬﺮ ﻫﻞ ﺍﺗﻰ ﺍﻟﺪﻫﺮ ﻭ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﺷﻴﺌﴼ ﻣﺬﮐﻮﺭﺍ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﺣﻴﻦ ﻣﻦ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﻯ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ّ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻣﻬﺒﻂ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺣﻠﻘﻪ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻧﺠﻢ ﺯﺍﻫﺮ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﻻٓﺑﺎﺩ ﺑﺎﻫﺮﻧﺪ .ﭘﺲ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ
ﻗﻮﺕ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎء ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ّ
ﮐﻠﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺍﻫﻞ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻟﻮ ﺍﺟﺘﻤﻊ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ّ
ﺹ ٥٨
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ. ﻻﺗﺨﺎﻓﻮﺍ ﻭ ﻻﺗﻬﻨﻮﺍ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺪﻭﺍ ﻋﻠﻰ ّ
ﺍﻳﺎﻣﻰ ﭼﻨﺪ ﻧﺠﻮﺋﻴﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﮕﺮﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺭﺍﺣﺖ ّ
ﺩﻗﺖ ﺳﺒﺐ ﻋﺒﺮﺕ ﻣﺤﻤﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺭﻗﺎء ﻟﮏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ .ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺆﻻء ّ
ﮐﻞ ﺧﻴﺮ ّ ﻗﺪﺭ ﻟﻬﻢ ّ ﺍﺫﻻء ﺑﺒﺎﺑﮏ ﻓﻘﺮﺍء ﺍﻟﻴﮏ ﺿﻌﻔﺎء ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﮏ ّ
ﮐﻞ ﺿﻴﺮ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻬﻢ ﺣﻤﺎﺓ ﺣﺼﻨﮏ ﺍﻟﺤﺼﻴﻦ ﻭ ﺭﻋﺎﺓ ﺍﻏﻨﺎﻣﮏ ﻭ ﺍﺣﻔﻈﻬﻢ ﻋﻦ ّ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ﺍﻻﻗﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺭﻣﺎﺓ ﻧﺎﻗﺾ ﻋﻬﺪﮎ ﺑﺴﻬﺎﻡ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﻳﻘﻮﻣﻮﺍ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ّ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻬﻢ ﺳﺮﺟﴼ ﺳﺎﻃﻌﺔ ﺑﻔﻴﺾ ّ
ﺭﺏ ّ ﺍﺷﺪ ﺍﻟﻘﻴﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﻘﻄﺮ ّ ﺭﺏ ّ ﺍﻟﺴﺤﻴﻖ ّ .
ﻫﺆﻻء ﻃﻴﻮﺭ ﺿﻌﺎﻑ ﺍﺟﻌﻠﻬﻢ ﻧﺴﻮﺭﴽ ﻓﻰ ﺍﻭﺝ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﺻﻘﻮﺭ ﺍﻟﻔﻀﻞ
ﺍﻧﮏ ﻮﻱ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻭ ّ ّ ﻭ ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺍﺣﻤﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﻻﻋﺘﺴﺎﻑ ّ . ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻘ ّ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ.
_ ٧٤ﺍﻯ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﻣﺎﺩّﻳﺎﺕ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺩﺍﺋﺮﻩ ﻭ ﺩﻭ ﻃﻮﺭ .ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﮐﻠﻰ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻭ ﺧﺎﺭﻕ ﻧﺎﻣﻮﺱ ّ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ .ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﻳﺪﻩ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺑﻘﻮﺕ ّ ّ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﮐﻪ ّ ﭘﺎﮎ ﻧﮕﺮﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺧﺎﺭﻕ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻋﺎﻟﻢ
ﺹ ٥٩
ﺍﻣﮑﺎﻧﻴﺎﺕ ﻣﺎﺩ ّﻳﺎﺕ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻮﺍﺋﺐ ّ ﺣﻴﺰ ّ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻳﺎﺑﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﺒﺮﺍ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺻﻼﻯ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺰﻩ ﻭ ّ ّ
ﺭﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﻮﺭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺑﺼﺮ ّ ﻗﻮﺕ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﻴﻦ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻦ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻣﻠﻴﮏ ﻓﺮﺩﻭﺱ.
ﻋﻠﻴﻴﻦ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﮐﻦ ﺯﻣﻴﻨﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ _ ٧٥ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ّ ّ
ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻧﮕﻴﻦ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺷﻬﺪ ﺷﮑﺮﻳﻦ ﻇﻞ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ .ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ّ
ﺧﺎﻣﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻰﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ؟ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ
ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ
ﺭﺏ ﺍﺭﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻮﺳﻰ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﭘﻮﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﭼﻨﺎﻥ ﻟﺒﻴﮏ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ّ ﻟﺒﻴﮏ ّ ﺭﻭﺡ ﺍ ﺑﺎ ّ
ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺗﺶ ﻣﺘﻄﺎﺑﻘﻪ ّ
ﻫﻮﻳﺎﺕ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺟﻠﻮﻩ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻏﻴﺐ ﻻﻫﻮﺕ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﺑﺮ ّ ﺣﻴﺰ ﺣﺪﻭﺙ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻳﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ّ ﺭﺑﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺑﻌﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ّ
ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ .ﭘﺲ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺎء ﻣﺄﻭﻯ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﻟﻮﺍء ﻣﻨﺼﻮﺭ
ﺹ ٦٠
ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﮐﺄﺱ ﻣﺰﺍﺟﻬﺎ ﮐﺎﻓﻮﺭ ﺑﻨﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺯﺑﻮﺭ ﺑﻤﺰﻣﻮﺭ ﻣﺸﮑﻮﺭ ﺑﺴﺮﺍﺋﻴﻢ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﺶ
ﺍﺣﺪﻳﺘﺶ ﺑﻨﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﺰﺍﺭﻳﻢ ﺑﺒﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﻭ ﺗﺨﻢ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﮑﺎﺭﻳﻢ.
_ ٧٦ﺍﻯ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻧﺎﻣﻪﺍﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺗﻀﺮﻉ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺗﺒﺘﻞ ﻭ ّ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﻟﻴﻞ ّ
ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻭ ﺑﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻰ .ﺍﻯ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﺠﻠﻰ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﺮ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﮏ ّ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﻋﺮﺻﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .ﭘﺲ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺁﺋﻴﻨﻪﺍﻧﺪ
ﮐﻪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺗﻮ ﻓﻴﺾ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ
ﺗﺠﻠﻰ ﺗﺠﻠﻰ ّ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻓﻴﺾ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﻣﺨﺘﻠﻔﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﻔﺎ ﻭ ﻭﺍﺣﺪ .ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻳﺎﻯ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻤﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻭ ﻻﻣﻊ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ّ
ﻭ ﻣﺮﺍﻳﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﭘﺮﮐﺪﺭ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﺍﻳﺎﻯ ﺻﺎﻓﻴﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ّ .
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺣﺠﺮ ﻭ ﻣﺪﺭ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ّ
ﺹ ٦١
ﺗﻌﺼﺐ ﻣﻐﺒﺮﻧﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺍﻫﻞ ﺑﻐﻀﺎ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﻭ ّ
ﺷﺪﺕ ﻏﺒﺎﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﺎﻫﻠﻴﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ّ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻄﻮﻉ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻨﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ
ﻣﺘﻮﺣﺶ ﻓﻴﻀﻨﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﻤﺮﺩ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﻤﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺷﻤﺮﺩ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﮕﻔﺖ ﺁﺷﻨﺎ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺷﻤﺮﺩ ﻳﺎﺭ
ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﻟﺴﻮﺯﻯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻳﺎ
ﺍﺷﻌﻪ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ .ﺍﻯ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ ﻣﺘﻮﺣﺸﺘﺮﻳﻦ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺑﺎ ﮐﺴﻰ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻟﻮ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﺍﻭ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ
ﺑﮑﻠﻰ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺟﻔﺎ ﻭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﻭ ﮐﺬﺏ ﻭ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ّ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﺟﻬﺎﻥ ّ
ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ
ﺭﺑﺎﻧﻰ . ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ّ ﺍﻯ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﻓﺎﻟﻮ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﻼﻝ ﻧﻴﺎﺭﻳﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﺹ ٦٢
ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﺗﻼﻝ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺑﺘﺎﺑﺪ .ﺍﻯ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻓﻘﺮﺍ ﻭ ﺍﻳﺘﺎﻡ
ﻣﮑﺮﻡ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﺠﺰﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎﺩﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻧﺮﺍ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺷﻤﺮﻳﺪ
ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺎﺩﻡ ﻟﻴﻞ ﻭ ﻧﻬﺎﺭ ﺩﺍﻧﻴﺪ .
_ ٧٧ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺑﺎﺣﺒﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﺿﻮﺡ ﻭ ﺑﺤﺮ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺮﻡ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺟﻮﻫﺮ ّ ّ
ﺩﺭ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻣﺸﻬﻮﺩ .ﭘﺲ ﺩﻝ ﺑﺂﻥ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﮐﻦ
ﺧﺎﺻﻪ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﺎﺳﻮﺍﻳﺶ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﻋﻄﺎ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺷﻮﻯ.
_ ٧٨ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻦ ،ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻻﻣﮑﺎﻥ
ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺧﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ
ﻭﻫﺎﺝ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﺻﻌﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻓﻴﻀﺶ ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ ّ
ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﺶ ﺩﺍﺋﻢ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺰﻳﺪ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺣﺠﺘﺶ ﺑﺎﻟﻎ ﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﻓﻴﻀﺶ ﺷﺎﺭﻕ ﻣﻮﺍﻫﺒﺶ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﺶ ﺭﺍ ّ
ﺹ ٦٣
ﺣﺼﺮ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻭﻓﺎﻳﺶ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ
ﻣﻮﻓﻖ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﺨﺸﺸﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺆﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺠﻴﻮﺵ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ّ ّ
ﻭ ﻋﻄﺎﺋﻰ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺷﻴﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﺑﺘﺠﻠﻰ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺑﺮﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻣﻰﺑﺨﺸﺪ ﮐﺎﻣﻼﻥ ﺭﺍ ّ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻥ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ّ ّ
ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ﭘﺮﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ
ﺭﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ ﻧﻴﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ . ﻓﻴﻀﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﺣﺪّﻳﺘﺶ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻃﺮﺏ
ﺍﻧﮕﻴﺰﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﺍﻟﻄﺎﻓﺶ ﺑﻴﺎﻭﻳﺰﻳﺪ.
_ ٧٩ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ،ﺁﺗﺶ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺗﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﻰ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺣﺮﺍﺭﺕ ّ
ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺂﻥ ﻗﻴﺎﺱ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺗﺶ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺣﺮﺍﺭﺗﺶ ﺑﺠﻤﺎﺩ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺂﻓﺎﻕ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻧﺎﺋﺮﻩ ّ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻨﺪ .ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﻣﺠﻤﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﮔﺸﺘﻰ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺑﺰﻥ ﮐﻪ
ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻰ.
ﺹ ٦٤
_ ٨٠ﺍﻯ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺁﺗﺶ ﻓﺮﺍﻕ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﺖ ﭘﺮﺣﺮﻗﺖ
ﺁﻫﻰ ﺟﻬﺎﻧﺴﻮﺯ ﺑﮑﺶ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻮﺯ ﺑﺮﺁﺭ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺯﻥ
ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻡ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺻﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﺩ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﭼﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻮﻯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮐﻦ ﭼﺸﻢ
ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺟﻮ ﻭ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻃﻠﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ
ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺣﻴﺮﺕ ﻏﺮﻕ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﻧﺸﻴﻦ ﺁﻩ ﻭ ﺣﻨﻴﻦ ﮐﻦ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ
ﻭ ﺍﻧﻴﻦ ﻧﻤﺎ ﺳﻴﻞ ﺳﺮﺷﮏ ﺟﺎﺭﻯ ﮐﻦ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺩﻝ ﻏﺬﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﺁﻫﻨﮓ
ﻭﺻﺎﻝ ﮐﻦ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻣﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﻌﺪ ﺻﺪﻕ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺳﺎﮐﻦ ﮔﺮﺩ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﻋﻠﻴﮏ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ _ ٨١ﺍﻯ ﻏﺮﻳﻖ ﺩﺭﻳﺎﻯ ّ
ﺍﻟﻤﻼٔ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﺍﻣﻄﺎﺭ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻣﻦ ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ .ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﻭﻗﺖ
ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮕﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﻳﮏ ﺷﻌﻠﻪ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﻯ ﻃﻴﺮ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﻟﻬﻰ
ﺑﺎﻟﻰ ﺑﮕﺸﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﺑﮑﻦ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﻨﻐﻤﺎﺕ ﭘﺎﺭﺳﻰ
ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺑﻐﺰﻝ ﺧﻮﺍﻧﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮ .ﻭﻗﺖ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ
ﺹ ٦٥
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ. ّ
_ ٨٢ﺍﻯ ﺷﻤﻊ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ،ﺍﮔﺮ ﺷﻌﻠﻪ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻣﻰ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻴﺖ
ﺩﻣﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﺤﻔﻠﺖ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﭘﺮﻏﻤﻰ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺖ ﺗﺎ ﺑﺼﺒﺎﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺩﺭ ﺷﺎﻡ ﻇﻼﻡ .ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻧﻰ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ّ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﺭﻭﺷﻨﻴﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﺳﺎﻃﻌﺖ ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﺗﺎ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪﺍﺕ ﻃﻴﻮﺭ ﺷﮑﻮﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺗﻮﺣﻴﺪﻧﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺤﻔﻠﺖ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﺠﺮﻳﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﻭﺷﻦ
ﮔﺮﺩﻯ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺮﻓﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻧﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺳﻤﺎء ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﺑﺮ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﺩ .
-۸۳ﺍﻯ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﺯﻳﻨﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭﺟﻮﺩ ّ ّ
ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ .ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻌﺖ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺯﻳﺒﺎﻳﺶ ﻫﻴﮑﻞ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ ّ ﻣﻘﺪﺱ ّ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﺍء ﻣﻮﺯﻭﻥ ﺗﺮﻳﻦ ﺭﺩﺍء ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﺵ ﻭ ﺑﻴﻨﺶ .ﭘﺲ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺁﺭﺯﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ ّ ّ ﻣﺘﻔﻖ ﻭ ّ ﮐﻞ ّ ﺩﺭ ﺑﻄﻠﺒﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺞ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﻠﺴﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺹ ٦٦
ﻣﻔﺨﻢ ﺷﻮﻳﻢ .ﺍﮔﺮ ﺟﻮﻻﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺻﺪﺍﻑ ﺑﺤﺮ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺝ ّ
ﺳﻤﺎﺋﻴﻪ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺴﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﺋﺪﮤ ّ
ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺴﻰ ﻟﺬﻳﺬ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﮐﻬﻒ ﻣﻨﻴﻊ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﺫ ﺑﺴﻰ ﺭﻓﻴﻊ ﺍﮔﺮ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﺴﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺤﺮ
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﺰﻡ ﺑﺴﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ
ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﺴﻰ ﻓﺴﻴﺢ ﺍﺳﺖ.
-۸۴ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻣﮑﺎﻧﺮﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﺪ ﺑﻠﻴﻐﻰ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ
ﻣﻈﻬﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﻌﻴﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺯﺍﻫﺮﻩ
ﺷﻮﻯ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﺴﺎﻁ ﻭﻫﻤﻰ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ. - ۸۵ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﻳﺮﻳﻦ ،ﻫﻤﭽﻪ ﮔﻤﺎﻥ
ﻣﻨﻤﺎ ﮐﻪ ﺁﻧﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﺒﺴﻮﻃﻰ ﻭ ﻣﺜﺒﻮﺕ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء .ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ﻗﻠﺐ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺹ ٦٧
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺍﺑﻬﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ
ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺁﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮ
ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﺪﺍﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﻣﺎ ﻳﺎ ﻋﺒﺪﻯ ﻳﺎ ﻋﺒﺪﻯ
ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺍﺳﺖ
ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺭ ﻓﻴﻀﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺳﻴﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ
ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻮﮐﺐ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻻﻣﻌﺴﺖ ﻭ ﻓﺠﺮ
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺳﺎﻃﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺲ ﺑﺸﮑﺮ ﻭ ﺛﻨﺎء ﭘﺮﺩﺍﺯ. - ۸۶ﺍﻯ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﺎﺩﻩ ﺍﻟﺴﺖ ،ﺟﺎﻡ ﻣﻰ ﺩﻣﻰ ﻧﺸﺌﻪ ﺑﺨﺸﺪ
ﻣﺪﺗﻰ ﺧﻤﺎﺭ ﺁﺭﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻉ ﺍﻳﺮﺍﺙ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻧﺪﺍﻯ ﻭ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﻤﺎﺭ ﻭ ﺻﺪﺍﻉ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ
ﻫﻮﺵ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ .ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺩﻩ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻰ ﻧﻪ
ﻫﺴﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻤﺎﺭ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﻧﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ. - ۸۷ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ
ﺹ ٦٨
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺪ .ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ
ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﺴﺖ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺴﺘﻀﻰء ﻭ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺳﺎﺋﺮ ﻭ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ .ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﻳﺖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺪﺭ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻧﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ّ
ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﻢ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻰ.
- ۸۸ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ
ﻗﻮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍ ﻣﻨﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ّ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺷﻤﻊ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺑﻌﻴﺪﻩ ﺭﺍ ّ
ﺣﺠﺖ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ .ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻧﻈﻴﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ّ
ﺧﻔﺎﺵ ﻧﻮﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻌﻞ ﺍﺯ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ّ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ .ﮐﺘﺒﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ
ﺭﺩ ﺑﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﮐﺘﺒﻰ ّ
ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻘﺘﺒﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭﻳﻞ ﻭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺁﻳﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ " ٌ
ﻟﻠﺬﻳﻦ ﻳﮑﺘﺒﻮﻥ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺑﺎﻳﺪﻳﻬﻢ ﻭ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻮ ﻣﻦ ّ
ﺹ ٦٩
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻋﻨﺪ ﺍ . " ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺯﮔﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ّ
ﺭﺩ ﺭﺩ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻴﺴﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ّ ﺣﮑﻤﺎ ﻭ ﻓﻼﺳﻔﻪ ّ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻧﺼﺎﺭﻯ ﻭ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺩ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﻳﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﻫﻨﻮﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻨﺪ .ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ
ﻓﮑﻠﻤﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎﺯﮔﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺃ ّ
ﮐﺬﺑﺘﻢ ﻭ ﻓﺮﻳﻘﴼ ﺟﺎﺋﮑﻢ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻤﺎ ﻻﺗﻬﻮﻯ ﺍﻧﻔﺴﮑﻢ ﺍﺳﺘﮑﺒﺮﺗﻢ ﻓﻔﺮﻳﻘﴼ ّ
ﺗﻘﺘﻠﻮﻥ " ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍ ﺁﻣﺪ ﺍﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﺍﻯ ﺑﺘﮑﺒﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﺍ ﺷﻤﺎ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺐ ﺭﺍ ّ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺐ ﺟﻤﻴﻊ ﻫﺬﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺭ ّ ّّ - ۸۹ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﺮ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻧﺎﺭ ّ
ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﺩﺭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻣﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺷﺪ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺹ ٧٠
ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﻧﺪﺍ
ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪ ﻋﻈﻢ ﺭﻣﻴﻢ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ّ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺤﺮ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻏﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ
ﺣﻖ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﻳﺎﺑﻰ. ﮐﺮﺩﻯ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ - ۹۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺑﻬﺎ ،ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺑﺤﻄﺎﻡ ﺩﻧﻴﻮﻯ
ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻔﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﮑﺎﻥ ﺫﻫﺐ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻰ َﺑَﺮﺩ ﻭ ﺑﮑﻨﺰ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﻨﺞ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﺪ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻏﻨﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﺩﺭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ .ﺗﻮ ﻏﻢ
ﻏﺼﻪ ﻓﻘﻴﺮﻯ ﻣﺨﻮﺭ ﺑﺎ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻯ ﻣﺨﻮﺭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﮔﺮﺩﻯ ّ
ﻣﺆﻳﺪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ. ﺷﻮﻯ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻰ ﻣﺠﻮ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ
- ۹۱ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻣﺮﺍ ﺑﻨﻔﺤﻪ
ﻇﻞ ﺧﻮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺳﺪﺭﻩ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻯ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ّ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﻭ ﭘﺮﻧﺸﺌﻪ ﺷﺪﻯ .ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ
ﺹ ٧١
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﻧﺼﻴﺐ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ّ
ﺭﺏ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺗﺴﺖ ،ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ؟ ّ ﺑﺮﺩﻯ .ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ - ۹۲ﺍﻯ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻟﺸﮑﺮ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﺣﻴﺎﺕ ،ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ
ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺳﺮﻫﻨﮕﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮏ ﻻﻫﻮﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻻﺭﻯ
ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﺳﺮ ﺩﺭ ﭘﺎﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻨﻪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﺘﻮﺡ
ﻣﺪﺍﺋﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺟﻮﺋﻰ ﺗﻴﻎ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﻡ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭ ﻭ ﺍﮔﺮ
ﮔﺸﺎﻳﺶ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﺳﻤﻨﺪ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ
ﺭﮐﺎﺏ ﺁﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﻋﺮﺻﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺟﻮﻻﻧﻰ ﮐﻦ
ﺗﺎ ﺷﻬﺴﻮﺍﺭ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺟﻼﻝ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮔﻮﺋﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻭ ﭼﻮﮔﺎﻧﻰ
ﺯﻧﻰ .ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ﻓﺎﺗﺢ ﺁﻓﺎﻗﻰ ﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﮔﺸﺎﻯ ﺳﺒﻊ ﻃﺒﺎﻕ ﻭ ﻟﻮ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺑﻰ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮ ﮐﻮﻯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ - ۹۳ﺍﻯ ﻣﺴﺘﻮﻗﺪ ﻧﺎﺭ ّ
ﭘﺮﺷﻌﻠﻪ ﻭ ﺳﻮﺯ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻧﮕﺮﻯ
ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻫﺮ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻤﺘﺤﻦ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ
ﺹ ٧٢
ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭ ﺯﻳﻨﺖ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﻃﻮﺭ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻤﻦ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﻨﺎء ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ
ﺧﺮﻣﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﺳﺒﺰﻯ ﻭ ّ
ﻭ ﺭﻭﺡ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﺖ ﻭ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﺩﻫﺪ.
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ - ۹۴ﺍﻯ ّ
ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﻋﻄﺎء ﻣﻨﺘﺜﺮ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﻻﻣﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﻣﻼٔ
ﺍﻋﻠﻰ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺭ ﻓﻴﻀﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺡ ﭘﺮﻭﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻫﺒﻮﺑﺴﺖ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻌﻨﺒﺮ .ﺧﻮﺷﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﻨﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻏﺮﺏ ّ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻕ ّ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﺑﺎﺳﺘﺸﻤﺎﻡ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻯ ّ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﺪﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺳﺎﻏﺮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ
ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺣﻲ ﻗﺪﻳﺮ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻣﻨﺠﺬﺏ ّ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺷﻮﺩ.
ﺹ ٧٣
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﻌﺮﻭﮤ ﻭﺛﻘﻰ ،ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺪ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺍﺳﺖ - ۹۵ﺍﻯ ّ
ﺳﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﻫﻮﺳﻰ . ﻭ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺩﺭ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﺸﺎﮐﺶ ﻫﺮ ﺳﺮﻯ ﺭﺍ ّ ﻋﺰﺕ ﭘﻮﻳﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻋﻴﺶ ﻭ ﻋﺸﺮﺕ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﻰ ّ
ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﻋﻘﺐ ﻣﻨﺼﺐ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﻭﺍﻥ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺗﻴﻪ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭﺍﻟﻪ ﻭ
ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻭ ﺍﻣﺎﺭﺕ ﺍﻓﺘﺎﻥ ﻭ ﺧﻴﺰﺍﻥ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ
ﻣﻌﺬﺏ ﻭ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ .ﺍﮔﺮ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻨﻮﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ّ ﻣﺒﺮﺍ ﮔﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮ ﻭ ﺍﺯ ّ ﮐﻞ ﺍﻳﻦ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰﻫﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ
ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻮ ﺗﺎ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻮﻯ. ﻣﻘﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ،ﺷﻤﻊ ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ - ۹۶ﺍﻯ ّ
ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺟﺎﻡ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﻬﺒﺎﻯ
ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻧﺸﺌﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺯ ﺟﺒﻴﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺑﺎﺭﻗﻪ ﻓﺠﺮ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻻﺋﺢ ﻧﺪﺍﻯ ﺟﺎﻥ ﻓﺰﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺧﻔﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺁﻥ ﺷﻤﻊ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﻣﻴﺮﺳﺪ
ﺍﺣﺪﻳﺘﺶ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﻣﻴﺪﻣﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﺧﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ﺣﻴﺎﺕ ّ ّ
ﻣﻴﻮﺯﺩ ﻭ ﻣﮋﺩﮤ ﻭﺻﻞ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺻﻴﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﺶ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ
ﺹ ٧٤
ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺗﻘﺪﻳﺴﺶ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﮔﺸﺘﻪ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﻟﺤﺼﻦ ﺍﻟﺤﺼﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﮑﻢ ﻋﻤﻰ ﻓﻬﻢ ﻻﻳﺮﺟﻌﻮﻥ " ﮐﺰ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭘﺮ ﺯ ﻧﻮﺭ ﺻﻢ ﻧﻌﺮﻩ ﺯﻧﻨﺪ ٌ ٌ ٌ ﻏﻴﺮ ﮔﺮﻣﻰ ﻣﻰ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﭼﺸﻢ ﮐﻮﺭ" ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﮔﺮﻣﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﻧﺺ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻳﮑﻰ ﮔﻮﻳﺪ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺼﺮﺡ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻗﺘﻞ ّ ّ ّ
ﺧﺘﻤﻴﺖ ﺻﺮﻳﺢ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﻴﺖ ﻭ ﻟﻮ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮔﻮﻳﺪ ّ ّ
ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻳﻮﻡ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺍﺳﺖ .ﮔﺮﻭﻩ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﻫﺮ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺣﻴﺮﺕ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﭘﺮﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻌﺎﻉ ﻻﻣﻌﺶ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺍﺑﺮﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭ
ﺑﻘﻮﺕ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻏﻴﻢ ﮐﺜﻴﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ّ ﻗﻮﺕ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﺎﻳﻢ .ﻣﻘﺼﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﻧﮕﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺘﻤﺎﻡ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺘﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﻗﻮﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﻭﺣﻰ ّ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ّ ّ
ﻣﺘﻀﺎﺩﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻴﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻐﺮﺏ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﺍء ّ
ﺍﻟﻀﻼﻝ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ. ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻤﻨﻴﺮ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﺘﻮﺍﺭﻯ ﮐﻨﺪ .ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﺤﻖ ّﺍﻻ ّ ّ ّ
ﺹ ٧٥
- ۹۷ﺍﻯ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ،ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺑﺪﻟﺴﺖ ﻧﻪ ﺑﺘﻦ
ﺑﺠﺎﻧﺴﺖ ﻧﻪ ﺑﺠﺎﻣﻪ ﻭ ﭘﻴﺮﻫﻦ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﺎﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻧﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﻓﺎﺋﺪﻩ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺩﻫﺪ ﺧﻠﻌﺖ ﺑﺎﻳﺪ
ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻫﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﻫﺮ ﭼﻪ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻧﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺛﻤﺮﺍﺗﺶ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ
ﺣﻖ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻯ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﭘﺎﮎ .ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﻭ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﻭ ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﻭﺳﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ
ﺷﻮﻯ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﻤﺪﻭﺡ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺼﺮ ﺟﻮﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ
ﺳﺒﺐ ﺩﻭﺭﻳﺴﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻗﺮﺏ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ
ﮐﻞ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺩﺭ ﺑﺤﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﻏﺮﻭﺭﻧﺪ ﺑﺂﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ .ﺧﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﺣﻖ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺶ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻫﺮ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺩﺭﺩﻯ ﻃﻠﺒﻨﺪ ﺑﺠﺰ ﺩﻭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻫﻰ ﭘﻮﻳﻨﺪ ﺟﺰ ﺳﺒﻴﻞ ﻫﺪﻯ ﻭ ﻫﺮ
ﻫﻤﺘﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺳﺨﻨﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺩﻟﺒﺮ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ .ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ّ
ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺷﺎﻥ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ
ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻫﺪﻯ ﭘﻮﻳﻨﺪ .ﭼﺸﻤﻬﺎ ﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﮐﺮ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻨﮓ ﮐﻮﺭﺍﻧﺮﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﮔﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﮐﺮﺍﻧﺮﺍ ﮔﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻧﺮﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺴﻨﻮﺣﺎﺕ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳﺖ ّ ّ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺷﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﻘﺮﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ ﻣﻘﺪﺱ ّ
ﺹ ٧٦
ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﺪ.
- ۹۸ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻮﺍﻓﻖ ،ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺁﺗﺶ ﺣﺮﺏ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ
ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺪﺭﺍﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﺁﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﻗﺘﺎﻝ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ّ
ﺗﺄﺳﺲ ﻳﺎﺑﺪ .ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ّ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻠﻨﺪ
ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻴﮑﻮﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻫﻼﮎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻧﻴﻢ
ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺒﺨﺸﻴﻢ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺳﻴﻒ ﺷﺎﻫﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﻭ ﻣﺎ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺷﺎﺥ ﺯﻳﺘﻮﻥ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ
ﺣﻖ ﺭﻳﺸﻪ ﻗﺘﺎﻝ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺎ ﻏﺎﻟﺒﻴﻢ ﻭ ﺑﻌﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ّ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺎ.
- ۹۹ﺍﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺳﺖ ،ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻭﻫﺎﻡ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻨﺪ ﻭ ّ
ﺹ ٧٧
ﺩﻭﺭﻳﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﮑﻨﻮﻧﮥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺮ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﺣﺮﮐﺖ ّ
ﻣﮑﻮﻥ ﺳﻴﺮ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ ﺧﺮ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻮﻥ ﺑﻪ ّ
ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻳﮏ ﻗﺪﻡ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻴﺮﺵ ﺳﻴﺮ ﺁﺳﻴﺎﺑﺴﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺎﮎ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺣﻮﻝ ﻋﺎﻟﻢ
ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻃﺎﺋﻔﻨﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻋﻤﻮﺩﻯ ﮐﺮﺩﻯ
ﻗﻮﺗﻰ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻯ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ّ
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻳﺎﻓﺘﻰ .ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ّ ﻃﻴﻮﺭ ﻋﻘﻮﻝ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻫﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ
ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺮﻫﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻔﻀﺎﻯ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ.
- ۱۰۰ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻧﻴﮏ ﺑﺨﺖ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ
ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ
ﺟﻨﺖ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩﻯ . ﻃﻴﺒﻪ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻯ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ّ ّ ﺗﻨﺰﻩﮔﺎﻩ ﺧﻠﻖ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻭ ﺻﻮﺍﻣﻊ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺍﻭﻗﺎﺗﻰ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺑﺬﮐﺮ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﺑﺎﻟﻔﺖ ﻭ ّ
ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ ﻣﻨﻬﻤﮏ ﻭ ﺑﺎﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﮐﻞ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ّ ّ ﺗﻀﺮﻋﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻪ ﻗﻠﺒﻰ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﻧﻪ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺗﺒﺘﻠﻰ ﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻧﻪ ّ ﻭ ﻧﻪ ّ
ﺹ ٧٨
ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻗﻠﺒﻰ ﻭﻟﻰ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺴﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺴﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺴﺖ ﻣﺒﺸﺮ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ .ﺣﺎﻝ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺮﮎ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ّ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺋﻰ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻻﻫﻮﺕ ﺷﻮﻧﺪ.
- ۱۰۱ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺨﺺ ﻋﻠﻴﻞ
ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻃﺒﻴﺐ ﺟﻠﻴﻞ ﺗﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮﺽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻋﻼﺝ ﺳﺮﻳﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ .
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺽ ﺑﺪﺍﺭﻭﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺪﺍﻭﺍ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﻼﺝ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ . ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺽ ّ ﻋﻼﺟﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺮﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺑﭙﺮﻭﺭﺩ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ
ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﺎﻻﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ .
ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺒﺎﺭﺩ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺑﻮﺯﺩ
ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ
ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻃﺮﻑ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﺟﻮﻳﺪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺮﮒ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﺗﺮ ﺑﺮﺁﺭﺩ ﺻﺤﻦ ﭼﻤﻦ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯﻫﺎﺭ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺑﺮﻭﻳﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﮔﻠﺒﺎﻧﮕﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻣﻌﺎﻥ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻳﻨﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻃﺒﻴﺐ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺪﻡ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﺮﺽ ﺁﻓﺎﻕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺘﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺹ ٧٩
ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻋﻼﺝ ﺳﺮﻳﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻭﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ
ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻼﺡ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﮐﻪ
ﻣﺮﺽ ﺷﺪﻳﺪ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﻋﻼﺝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻭ ﺷﻘﺎﻕ ﺍﺯ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﺗﻌﺼﺐ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﻝ ﺑﺼﻠﺢ ﺷﻮﺩ ﺟﻔﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭﻓﺎ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ّ
ﮐﻞ ﻧﺰﺍﻉ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭﻃﻨﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﻳﻨﺖ ﻭ ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﺟﻨﺴﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ّ
ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺣﺰﺏ ﻭﺍﺣﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺍﺯ ﻳﮏ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﻭ
ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭﻃﻦ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﻋﻤﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﻳﻨﺖ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻓﺮﻭﻉ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻴﻤﻪ ﺯﻧﺪ
ﻋﻤﻮﻣﻴﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﻳﺖ ﺑﺮ ﺗﻼﻝ ﻭ ﺟﺒﺎﻝ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻮﺝ ﺯﻧﺪ . ﺳﻬﻮﻝ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺝ ﺍﻓﺮﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﻳﺎﺡ ّ ﻧﻴﺖ ﺧﻴﺮ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ّ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ّ
ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻮﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﺸﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻮﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺘﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻨﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﺷﺮﻕ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻏﺮﺏ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﮐﺐ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﺑﺘﺎﺑﺪ. ﺗﺎ ﺣﻴﺎﺕ ّ - ۱۰۲ﭼﻮﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ
ﺹ ٨٠
ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻓﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻣﻈﻠﻢ ﮐﺮﺩ ﺑﮑﻠﻰ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﺯ ﺑﻘﺴﻤﻴﮑﻪ ّ
ﺑﻐﺘﺔ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻳﺘﺴﺖ ﻭ ﺍﻧﻔﮑﺎﮎ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ً . ّ ﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺍﻓﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﻗﻪﺍﺵ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﻳﺎﻓﺖ ﺩﻳﺪﻩﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﻓﻮﺭﴽ
ﺍﻣﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ ﺿﻌﻴﻒ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﻠﻴﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﻉ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ّ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮﻫﻢ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ .ﺁﻥ ﻧﻮﺭ
ﺍﺗﻔﺎﻗﺴﺖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﺴﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍّ ّ
ﻓﻀﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺴﺖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﺴﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺴﺖ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻴﺴﺖ ﺍﺋﺘﻼﻑ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺸﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ . - ۱۰۳ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﻣﮑﺎﺗﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﺨﺎﺑﺮﺍﺕ ﺑﺪﻭ
ﻧﻮﻋﺴﺖ ﻗﺴﻤﻰ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﺑﻄﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﺸﺘﺎﻕ .
ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻭﻟﻰ ﺁﻧﭽﻪ
ﻣﺨﺘﺺ ﺑﺎﻫﻞ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻫﻞ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻭ ّ ﺗﻤﻨﺎﻫﺎ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﺷﺮﺍﻕ .ﻟﻬﺬﺍ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻭﺍﺻﻞ ﻭ ّ
ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺧﺎﻃﺮ
ﻫﻤﺪﻣﻴﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﻴﺪ ﻭ ﻣﺆﺍﻧﺴﻴﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺍﻟﻔﺖ ﻗﻠﻮﺏ
ﺹ ٨١
ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮ ﺧﻴﻞ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺑﻮﺳﺎﻳﻂ ّ
ﮐﻞ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ّ ﻓﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺮﺍ ﺳﺒﺐ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ
ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ
ﺗﻌﻠﻖ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻰﺛﺒﺎﺗﺴﺖ ﻭ ّ ّ
ﮐﻞ ﻣﻨﻬﻤﮏ ﺩﺭ ﺷﻬﻮﺍﺗﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻟﻬﺬﺍ ّ
ﺟﻬﻞ ﻭ ﻋﻤﻰ ﻣﻮﺝ ﺑﻐﻀﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻭ ﺳﻴﻞ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ
ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﺪﻭﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺗﻴﻎ ﺟﻔﺎﺳﺖ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻫﻞ ﺧﻄﺎﺳﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺴﺎﻑ ﻧﮕﺬﺭﺩ . ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺨﺮ ﺑﺪﺭﻧﺪﮔﻴﺴﺖ ﻭ ﺗﻴﺰﭼﻨﮕﻰ ﻭ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﺑﺨﻮﻧﺮﻳﺰﻳﺴﺖ
ﻭ ﭘﻠﻨﮕﻰ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﺑﺴﻰ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﻞ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﻬﺖ ﭼﻪ ﺟﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﻧﻨﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﺴﻰ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺷﺒﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﺪﺭﺧﺸﻴﺪﻩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺩ ﻏﻨﭽﻪﻫﺎﻯ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﻧﺸﮑﻔﺘﻪ ﻣﻘﻄﻮﻉ
ﻃﻴﺒﻪ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﻋﺘﺴﺎﻓﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻇﻠﻢ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ .ﻟﻬﺬﺍ ّ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻧﺮﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻧﺮﺍ ﻣﺤﺮﻡ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻧﺮﺍ
ﺹ ٨٢
ﺑﺮﺃﻓﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﺍﻧﺮﺍ ﺑﺼﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ
ﻣﺒﺪﻝ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﺑﻮﻓﺎ ّ
ﮐﻨﻨﺪ ﺧﻮﻯ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﺩﻝ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﺟﻬﺎﻧﺮﺍ ﺁﺑﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻧﻬﻨﺪ ﺳﺒﺐ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻮﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﺧﺎﻭﺕ ﻭ ﻓﺘﻮﺭ ّ
ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﻬﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺛﻤﺮﻯ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ
ﻭﺟﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ.
- ۱۰۴ﺍﻯ ﻣﻘﺘﺒﺲ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﻯ ،ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ
ﺩﻭﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺒﺼﺮ ﺣﺪﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺠﻠﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺨﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ّ ﺍﺯﺍﻓﻖ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺳﺎﻃﻊ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻏﻤﺎﻡ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﺎﻣﻄﺎﺭ
ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻫﺎﻣﻊ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺝ ﺍﺳﺪ ﻻﻣﻊ ﺷﺪ ﻭ ّ ﺍﺷﺮﻑ ﻧﻘﻄﻪ ﻇﺎﻫﺮ .ﺣﺎﻝ ﺑﺤﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﺍﻳﻦ ﻃﻠﻮﻉ
ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺟﻮﺩ ّ ﺣﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻪ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺘﻤﺎﻣﻪ ﺩﺭ ّ
ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻤﻘﺘﻀﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺹ ٨٣
- ۱۰۵ﺍﻯ ﺣﮑﻴﻢ ﺣﺎﺫﻕ ،ﺗﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﺟﺴﻢ ﻧﺤﻴﻒ ﺍﻣﮑﺎﻥ
ﺑﻐﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻞ ﻭ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺤﻴﻞ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻭ ﻋﻠﻞ ﻣﺰﻣﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺟﺰ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺟﺰ ﺩﺍﺭﻭﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺴﺖ .ﻋﻼﺝ ﻓﻮﺭﻯ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻌﺠﻮﻥ ﺣﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺷﺮﻳﻌﺖ ّ ّ
ﺣﺐ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻌﺠﻮﻧﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺎﻣﻊ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺴﺖ ﺍﺣﺪﻳﺖ . ّ ّ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪﻫﺎﻯ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ
ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ ﺟﻬﺎﺕ ﻃﻮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﺖ ّ ﺑﻘﻮﻩ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﺴﻴﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺗﺮﮐﻴﺐ .ﺑﺎﺭﻯ ّ
ﺟﺴﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ.
- ۱۰۶ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ
ﻭ ﺑﺮ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻭﻗﻮﻑ ﻳﺎﻓﺘﻢ .ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺴﺘﻰ ﻃﻠﺒﻰ
ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﻗﻮﺍﻯ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭ ﺗﺎ ّ
ﻗﻮﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺎ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮎ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﻧﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﻠﺐ ﺻﺎﻓﻰ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺘﺎﺑﺪ .
ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ
ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻰ.
ﺹ ٨٤
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺴﺘﻰ - ۱۰۷ﺍﻯ ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ّ
ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻦ ﻭ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ّ
ﺑﻤﺸﻐﻮﻟﻴﺘﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﺑﻬﻮﺳﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﻮﺍﺋﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺘﻰ ﻭ ﺣﻤﺎﻣﻪ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺻﻬﺒﺎﺋﻰ ﻣﺨﻤﻮﺭ .ﺗﻮ ﮐﻪ ﻃﻴﺮ ﺁﺷﻴﺎﻥ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﺌﻮﻥ ﺩﺍﻧﻴﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﮑﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻍ ﺯﺧﺮﻑ ﻋﺎﻟﻢ
ﻓﺎﻧﻰ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣﮕﺰﻳﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻣﺄﻭﻯ ﻭ ﻣﺴﮑﻦ
ﻣﺨﻮﺍﻩ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻗﺪﺱ ﺑﺮ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺳﺪﺭﻩ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻨﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ
ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﺁﻭﺍﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻌﺸﻖ ﺑﺎﺯﻯ ﺑﺎ ﮔﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﻻﻳﺰﺍﻟﻰ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺷﻮ .ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻮﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻯ ﺣﻨﺠﺮﺕ ﻣﺰﺍﻣﻴﺮ ﺁﻝ ﺩﺍﻭﺩ ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ. ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﺕ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺣﻀﺮﺕ ّ
- ۱۰۸ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺴﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ،ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ
ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺗﺮﺍﺑﻴﺴﺖ ﺯﺍﻍ ﻭ ﺯﻏﻦ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺷﻮﻡ ﭘﺮﻣﺤﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ .
ﻃﻴﻮﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺑﻼﻧﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ
ﺩﺭ ﺳﺪﺭﻩ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ .ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺿﻪ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺑﺪﻉ ﻃﻠﺒﻨﺪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﮔﻠﺸﻦ ّ
ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺴﻦ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺴﺮﺍﻳﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺳﺤﺮﻯ
ﺑﻪ ﻧﻌﺖ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ
ﺹ ٨٥
ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﮐﺄﺱ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﻯ ﺑﻨﻮﺍﺯﻳﺪ ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ .
ﺫﺭﺍﺕ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺯ ﺷﻬﻨﺎﺯﻳﺴﺖ ﮐﻪ ّ
ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﺭﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻮﻟﻪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ
ﻓﻀﻞ ﺍ ﻳﺆﺗﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺍ ﺫﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ.
- ۱۰۹ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻨﻈﺮ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﮤ ﺣﻴﺎﺕ
ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺂﻻﻳﺶ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻨﻤﺎ .ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺩﺭﺁ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﺟﻮﺋﻰ
ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮ .ﺍﻳﻦ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ّ ﺩﺭ ّ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ - ۱۱۰ﺍﻯ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺷﻌﻠﻪ ّ
ﺧﺎﮎ ﺩﻝ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﺮﺑﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻫﻨﮓ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮﮔﺸﺎﻳﺶ
ﺫﺭﻩ ﺑﺸﻤﺲ ﻋﺎﺋﺪ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺒﺤﺮ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﻮ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺘﮑﺪﻩ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﻤﻄﻠﻊ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﺪﺭﻳﺎﻯ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ّ
ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺻﺮﻑ ﺑﻮﺟﺪﺍﻥ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﻯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﺑﺤﺖ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﺤﺾ
ﺹ ٨٦
ﺭﺍﺟﻊ ﮔﺮﺩ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻗﺪﻡ ﻗﺪﻡ ﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻰ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ
ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎ .ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻼﺫ ﻭ ﮐﻬﻒ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺍﺯ ﭼﻪ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﻭ ﺍﺯ ﭼﻪ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ؟ ﺳﺮ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺧﻤﻮﻝ ﻣﺒﺮ
ﺑﺎﻭﺝ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻦ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺮﺍﺑﻪ ﺯﺍﺭ ﺁﻣﺎﻝ ﻫﺪﺭ ﻣﺪﻩ ﻓﺪﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮐﻦ. ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﮔﺮ ﻫﺰﻳﺰ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ - ۱۱۱ﺍﻯ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﺎﻍ ّ
ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﺠﻮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺩﻳﺎﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻃﻠﺒﻰ ﻟﻄﻴﻒ
ﻭ ﺧﻔﻴﻒ ﺷﻮ .ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﻌﻞ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺴﻮﺯ .ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ّ
ﻇﻞ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻔﺤﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺁﺭ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﺩﺭ ّ ﺩﺭﺁ .ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻮﺋﻰ ﺭﺥ ﺑﻨﻀﺮﻩ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﻭ ﺍﮔﺮ
ﻇﻞ ﺳﺪﺭﻩ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻴﺎﺳﺎ .ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺭ ّ ﻇﻞ ﻭ ﺷﺒﺢ ﺍﺳﺖ ﻨﺒﺚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻰﺍﺻﻞ ّ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻫﺒﺎُ ﻣ ّ
ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﻰﻓﺮﻉ .ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺟﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻃﻠﺐ ﻭ ﺗﺎ ّ ﺩﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﮑﻮﺵ.
ﺹ ٨٧
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺷﻮ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻗﻠﻴﻢ ١١٢ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ّ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺘﺎﻋﻰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﮑﺸﻮﺭ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎ
ﺗﺎ ﻫﺮ ﺯﻳﺎﻥ ﺳﻮﺩ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺭﺑﺢ ﺭﻭﺿﮥ ﺭﺿﻮﺍﻥ
ﮔﺮﺩﺩ .ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺳﻮﺩﺵ ﺯﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺑﺤﺶ ﺧﺴﺮﺍﻥ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭﺁﺋﻰ ﻣﻈﻬﺮ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ّ
ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﻤﺘﺎﻉ ﺧﺴﺮﻭﺍﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﻫﺮﻳﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﻟﺌﻼء
ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﻯ ﻭ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻯ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﻰ ﺁﻥ .ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺭﺑﺢ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﺰ ﺟﻠﻴﻞ ﻃﻠﺐ
ﺗﺎ ﺛﺮﻭﺗﻰ ﺑﺎﻫﻈﻪ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻏﻨﺎﺋﻰ ﻃﺎﻓﺢ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ - ۱۱۳ﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ّ
ﺣﻖ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺑﺎﺵ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺟﺎﻥ ﻓﺰﺍﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻦ ﺑﻴﺎﺩ ّ
ﻭ ﺑﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭﺵ ﻫﻤﺮﺍﺯ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺧﻴﻤﻪ
ﺯﺧﺮﻓﻴﻪ ﺍﺯ ﺣﺸﻤﺖ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻳﮏ ﺭﻧﮓ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺷﺌﻮﻥ ّ
ﻭ ﻣﮑﻨﺖ ﺭﺍ ﻫﺒﺎُ ﻣﻨﺒﺜّﴼ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻰ .ﭘﺲ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻃﻴﺮ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻴﺮ ّ
ﻭ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﺎ .ﺍﮔﺮ ﺟﻤﺎﻟﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺠﻮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﻤﺎﻟﻰ
ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﺧﻼﻕ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻃﻠﺐ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺣﺸﻤﺖ
ﺹ ٨٨
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﻌﺎﻉ ﺍﻋﻈﻢ ﻻﻳﺢ ﺷﻮﻯ .
ﺍﺣﺒﺎء ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻋﻠﻰ ّ ﻟﻠﺮﺍﺳﺨﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ّ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﺜّﺎﺑﺘﻴﻦ ﻃﻮﺑﻰ ّ ﺍﻟﺸﺌﻮﻥ ﻭ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ. ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻓﻰ ﺟﻤﻴﻊ ّ ّ
- ۱۱۴ﺍﻯ ﺻﺪﺭ ﻣﻨﺸﺮﺡ ﺑﺬﮐﺮ ﺍ ، ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ
ﻣﺸﻘﺖ ﻇﻠﻤﺘﮕﺎﻩ ﻏﻤﻮﻡ ﻭ ﻫﻤﻮﻡ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻨﮕﻨﺎﻯ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ّ
ﺳﺠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻳﺎﺽ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻴﺴﺖ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺩﻟﮕﺸﺎﻳﺶ ﺳﺠﻦ ّ ﺳﻢ ﻋﻈﻴﻤﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻳﺶ ﺍﺳﻔﻞ ﺳﺎﻓﻠﻴﻦ ﺷﻬﺪ ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺣﻨﻈﻞ ﻭ ّ
ﺳﻤﻴﺖ ﻧﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﺍﻋﻈﻤﺶ ﺯﻫﺮ ﺑﻰﻣﺜﻞ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ ﺣﻼﻭﺕ ﻧﻮﺷﺶ ّ ّ
ﺫﻟﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻋﺰﺕ ﺑﻰﭘﺎﻳﺶ ّ ّ ﺻﺒﺎﺣﻴﺖ ﺭﻭﻳﺶ ﺯﺷﺘﻰ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﻭ ﺟﺒﻴﻦ ّ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻣﺴﮑﻨﺖ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ .ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻳﻦ
ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻤﻰ ﻻﺋﺢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺭﻯ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﻮﺍﻥ ّ
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﺼﺒﺢ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﻋﻈﻤﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺪﻳﺪﺵ ﺭﺍ ّ
ﺳﻢ ﻧﺎﻗﻌﺶ ﺭﺍ ﺷﻬﺪ ﻓﺎﺋﻖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺯﻫﺮ ﻗﺎﺗﻠﺶ ﺭﺍ ﺛﻤﺮﻩ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻰﺑﺪﻳﻞ ّ
ﻧﺨﻞ ﺑﺎﺳﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺤﻨﺖ ﺷﺪﻳﺪﺵ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻋﻈﻴﻤﺶ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﺍ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﮐﻨﺪ .ﺁﻥ ﮐﻮﮐﺐ ﻻﻣﻊ ﻭ ﺑﺪﺭ ﺳﺎﻃﻊ ﺁﻓﺘﺎﺏ ّ ﻧﻴﺮ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﻮﻯ ﺍ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺎﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍ ، ﭘﺲ ﺟﻬﺪﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ
ﺹ ٨٩
ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺳﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺄﺱ ﺍﺣﻠﻰ ﻧﻮﺷﻴﻢ.
- ۱۱۵ﺍﻯ ﺍﺑﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ
ﺩﺭ ﺭﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﭙﻮﻳﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺟﻤﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﺒﻴﻦ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ
ﺣﻖ ﺍﮔﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺷﻨﻮﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻧﺪﺍﻯ ّ
ﺑﺸﻨﻮﺩ .ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺠﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﻣﺪ .ﭘﺲ ﻗﺪﻡ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺩﺍﺭ
ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ.
ﺍﺑﺪﻳﻪ ،ﺑﺪﺍﻧﮑﻪ ﺑﺸﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ . - ۱۱۶ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻴﺎﺕ ّ
ﻗﺴﻤﻰ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ
ﻣﺎﺩﻳﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ .ﻣﺜﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﺳﺎﺋﺮﻩ ّ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺩﺭ ّ ّ
ﺍﺳﺖ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﺷﺮﻑ ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻗﺴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﻠﻮﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ
ﺹ ٩٠
ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺣﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﺗﺮﺍ ﻓﻄﺮﺕ ﻋﻠﻮﻯ
ﻫﻤﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻭ ّ
ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺗﺨﻠّﻖ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺷﻮﻯ ﺗﺎ ﺑﻨﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺳﺒﺐ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻯ .ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺳﻰ ﺑﺂﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﺭ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ. ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﺤﻴﺎﺕ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ - ۱۱۷ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ّ
ﺷﺪﻯ ﻭ ﺳﻄﻮﻉ ﻧﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻯ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﺑﻨﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﻳﺎﺑﻰ .ﺳﺆﺍﻝ ّ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺗﺮﻗﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﺑﺪﺍﻧﮑﻪ ّ ﺍﺯ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ . ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ّ ﺍﺳﺖ ﻳﮑﻰ ّ
ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﺟﻤﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﻪ ﺟﻤﺎﺩ ﺑﺮﺗﺒﻪ ﻧﺒﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﻪ ﻧﺒﺎﺕ ﺑﺮﺗﺒﻪ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﻪ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺮﺗﺒﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻃﻲ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺿﺪﺍﺩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ّ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻴﺴﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺮّﻗﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ
ﺹ ٩١
ﻣﻴﺴﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺮ ﺩﻭ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻏﻴﺮ ﻣﺤﻘﻖ . ﻭ ً ّ ﻣﺜﻼ ﮐﻤﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﭘﺲ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻤﻨﺰﻟﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺖ
ﻭ ﻓﺎﺋﺾ ﺑﺮ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻭ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﻋﻠﻢ ﻭ
ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖ .ﭘﺲ ﻓﻴﺾ ﭼﻮﻥ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻴﺴﺖ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺘﺪﻳﻢ ﻭ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻭﺍﻡ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ
ﺩﺍﺭﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺗﺮّﻗﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻮﺍﻟﻢ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ّ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ّ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﻣﺒﺮﺍﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺮﺍﺕ ﺳﺒﺐ ﺭﻓﻊ ﺩﺭﺟﺎﺗﺴﺖ .ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ ﺧﻴﺮﺍﺕ ﻭ ّ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻣﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺠﻬﺖ ّ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺟﺎﺋﺰ ّ .
ﺗﺮﻗﻰ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ّ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻭ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ّ ّ
ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺷﻮﻯ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﻪ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻯ.
- ۱۱۸ﺍﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺝ . ﻣﺸﮑﺎﺗﺴﺖ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺯﺟﺎﺝ ﻭ ّ
ﺹ ٩٢
ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻻﻟﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺷﻦ
ﻣﺘﻼﻟﺊ ﮔﺮﺩﺩ .ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﻠﮥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻟﻤﻌﻪ ﻭ ٔ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﻫﻴﮑﻞ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺯﺟﺎﺟﻪ ﻗﻠﺐ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﮔﺸﺖ. - ۱۱۹ﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺧﺘﺮ ﻭ ﻧﻴﮑﻮ ﻃﺎﻟﻊ ،ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮﺩﻯ
ﺗﺠﻠﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻯ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﺛﺎﺭ ّ
ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﻭ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺍﻟﻬﻰ
ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩﻯ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻯ
ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺑﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻮﺩﻯ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻻﻫﻮﺕ ﺭﻫﺒﺮ ﮔﺸﺘﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﺨﺘﺎﺭﻳﻦ ﮔﺸﺘﻰ .ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻮﺻﺎﻳﺎ ﻭ
ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺷﻤﻌﻰ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺷﺠﺮﻯ ﭘﺮﺑﺎﺭ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺷﻮﻯ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ّ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﺩﻯ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻓﺎﺿﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻓﺎﺿﻪ ﺑﺎﺑﻨﺎء ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. - ۱۲۰ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺘﻦ ﺫﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺹ ٩٣
ﺍﻣﺎ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻋﻤﻮﻡ ﺟﻨﺒﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ّ .
ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﺘﺤّﺮﮐﻨﺪ ﻭ ﺫﻯ ﺭﻭﺡ ﺑﻰﻓﺘﻮﺡ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻧﺎﻥ ﺭﺳﺪ ﻭ
ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻬﺮ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺷﺨﺺ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻳﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎﺳﺮﺍﺭ
ﺳﺮ ﺑﻘﻮﻩ ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺁﮔﺎﻩ ﺭﻣﺰ ﻣﺼﻮﻥ ﻭ ّ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ّ
ﻣﮑﻨﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺂﻻﻳﺶ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻴﺎﻻﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﺰ ﺩﺭ ﮐﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻴﺎﺳﺎﻳﺪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺑﻤﻮﺍﻫﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺗﺮﻗﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ . ﻧﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ﭘﺲ ّ
ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺧﻠﻮﺹ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ
ﻃﻴﺒﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻭ ﻣﻨﺶ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﻳﺤﻪ ّ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ّ ّ
- ۱۲۱ﺍﻯ ﺩﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺷﺎﻣﻞ
ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺣﺎﻣﻞ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻋﻈﻤﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ّ
ﺣﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺁﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ .ﻓﻴﻀﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ّ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺷﺮﺍﺋﻂ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺁﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ
ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻟﻬﺬﺍ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ّ ّ
ﺹ ٩٤
ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ .ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﻧﻔﺴﻰ
ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻓﺘﺒﺎﺭﮎ ﺍ ﺍﺣﺴﻦ ﺍﻟﺨﺎﻟﻘﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ . ّ
- ۱۲۲ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ
ﺑﺤﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻔﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﮐﺘﻢ ﻋﺪﻡ ّ ّ
ﮐﻨﺰ ﻏﻴﺐ ﺑﻌﺮﺻﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻫﺮ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻔﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺗﻰ
ﮐﻪ ﺑﻤﻘﺘﻀﻰ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﺻﻘﻊ ﺁﻥ ﺷﻰء ﺍﺳﺖ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﻴﻪ ﺁﻥ ﺷﻰء ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺖ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺳﻌﺎﺩﺕ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻭ ّ ّ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺳﻔﻞ ﺟﺤﻴﻢ ﻭ ﺳﻌﻴﺮ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ .
ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻃﺮﻑ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ
ﺑﺮﻭﻳﺎﻧﺪ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺤﺮﻭﻡ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮔﻠﺨﻦ ﺟﺤﻴﻢ ﺳﻌﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺲ ﻋﻠﻰ
ﻣﻘﺪﺱ ﺫﻟﮏ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻟﮑﺎﺋﻨﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺍﻧﺴﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻻﻫﻮﺕ ﺑﻔﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻭ
ﻣﺸﺮﻑ ﻭ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻴﻦ ﺍﻋﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻠﻰ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﻭﺡ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻫﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺍﻯ ّ
ﺹ ٩٥
ﻣﻌﻄﻞ ﺣﻴﺰ ﻓﻌﻞ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻪ ﻣﻬﻤﻞ ﻭ ّ ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﻣﺜﻼ ﻋﻘﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻧﻮﺭ ﺑﻔﮑﺮ ﺍﻧﮕﺎﺭﺩ . ً
ﺗﺄﻣﻞ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﻘﻴﻢ ﺭﺍ ﺗﻌﻤﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ ﺛﺎﻗﺐ ّ ﻣﻀﺮ ﻭ ﻧﺎﻓﻊ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺩﻫﺪ ﻭ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻟﻄﻒ ﺭﺣﻤﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻭ ﻗﻮﻩ ﻣﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺭﺏ ّ ّ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ّ ﻗﺪﺳﻴﮥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻋﺪﻝ ﺩﻭ ﺁﻳﺖ ﮐﺒﺮﺍﻯ ّ
- ۱۲۳ﺍﻯ ﺩﻭ ﻣﻮﻗﻦ ﺑﺎ ، ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻴﺪ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﺮ ﺳﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ّ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﭼﻪ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭ ﻣﻘﺪﺱ ّ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻴﺪﺭﺧﺸﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﻧﻴﺴﺎﻧﻰ ﻣﻴﺒﺎﺭﺩ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﻣﻴﻮﺯﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺑﺪﴽ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﻃﺮﺏ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺣﺎﺻﻞ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺎ ّ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ّ .
ﻭ ﺭﻳﺰﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭ ﻭﺯﻳﺪﻥ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺑﻤﺒﺎﺭﮐﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ّ ﺣﺘﻰ ﺍﻻﻭﻻﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ. ﺷﺌﻮﻥ ّ
ﺹ ٩٦
-۱۲۴ﺍﻯ ﻭﺭﻗﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺑﻘﺎﺋﻰ
ﻧﻪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﻍ ﭼﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﻏﺰﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺴﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺗﻤﮑﺪﻩ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﻣﻨﻘﺴﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻳﮏ ﻗﺴﻢ ﻃﻴﺮ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻝ
ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﺮ ﺑﺂﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﺎﻭﺝ ّ ﻧﺎﻩ ﺍ ْﺳَﻔَﻞ ِ ﺳﺎﻓﻠﻴﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻗﺴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺟﻨﺤﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺛﻢ َﺭَﺩْﺩ ُ
ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻔﻀﺎﻯ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﻧﺪ. - ۱۲۵ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺘﺎﺭﻳﺦ
ﺍﻃﻼﻉ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺪﻗﺖ ﺗﻤﺎﻡ ّ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺸﻢ ﺭﺑﻴﻊ ﺛﺎﻧﻰ ﻭﺍﺻﻞ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻀﻤﻮﻥ ّ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ
ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻨﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺏ ﻋﺒﺎﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻏﻄﺎﺋﻰ ﺍﺗّﺒﺎﻋﴼ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﮐﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺍﻻﺭﺽ ﻓﺮﺍﺷﻰ ﻭ ّ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﺴﻠﮏ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻨﻬﺞ ﺣﺒﴼ ّ ﻟﻤﺮﺿﺎﺗﻪ ﻭ ّ
ﺍﺣﺮﺍﺭ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺭﺥ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ ﻋﺰﺕ ﺫﻟﺖ ّ ﺗﺎ ﺍﺯ ّ ّ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺎﻳﻨﻌﺎﻟﻢ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻴﺎﺑﺪ ّ
ﻫﺮ ﻣﺮﻏﻰ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺣﻀﻴﺾ ﺍﺩﻧﻰ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺭﺍ ﺑﺂﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻭﺝ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ﻣﻮﻓّﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺮﺳﺪ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ّ
ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ُﺳّﻠﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺪﺍﺭﺝ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻳﻦ
ﺹ ٩٧
ﻇﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ّ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﺁﻧﺴﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ .ﻫﺮ ﻃﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ
ﻣﻘﺮ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﮑﻦ ﺩﺭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﻠﻮﺑﺴﺖ ﻭ ّ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺳﺪ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺗﺎ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ّ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺵ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ّ - ۱۲۶ﻳﺎ ﻣﻦ ﺍﻧﺠﺬﺏ ﻣﻦ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻘﺪﺱ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮﻥ
ﻣﺘﻨﻮﻉ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻦ ﺣﻴﺚ ﺍﻻﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ّ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﺯﺟﺎﺟﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ .ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻭ ّ ّ
ﺳﺮﺍﺝ ﺗﻘﺪﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺷﺌﻮﻥ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﺑﻌﻀﻰ
ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺰﮐﻮﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻡ ﭘﺎﮎ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ّ
ﻃﻴﺒﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻧﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﭼﻮﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﮐﺜﻴﻔﻪ ﺭﻭﺍﻳﺢ ّ
ﻣﺘﻠﺬﺫ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﺗﻮ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻳﺢ ﮐﺮﻫﻪ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﮔﺸﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﻦ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺑﻔﺮﺩﻭﺱ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﻴﻦ ﺻﺎﻓﻰ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻯ. ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﭼﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺹ ٩٨
- ۱۲۷ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺘﺎﻥ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﮎ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﻰ
ﺧﺎﮎ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﻑ ُﺩّﺭﻯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻰ
ﺁﻓﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻬﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﺣﻖ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻣﻼﺣﻈﻪ - ۱۲۸ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ّ
ﮐﻞ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ّ
ﻣﺘﻀﺮﻉ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﻭ ﻣﺒﺘﻬﻞ ﻭ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ّ ّ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺟﺎﻥ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭﺟﺪﺍﻥ .
ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﻻﺕ ﺭﺍﺿﻰ
ﺗﻮﮐﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺬﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻃﻤﺌﻨﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ ّ ﺷﻮﺩ ّ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﻀﺮﻉ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ ّ
ﺗﺒﺘﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺟﺎﻧﺴﺖ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﺍ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ. ﻃﻴﺒﻪ ّ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﻔﺤﺎﺕ ّ
- ۱۲۹ﺍﻯ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺍﺳﺖ
ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺪﺭﮎ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﮐﻠّّﻴﻪ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻣﻌﻘﻮﻟﻪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ
ﺹ ٩٩
ﻧﺰﺩ ﺣﮑﻤﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻧﻄﻖ ﺛﻨﺎﻯ
ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ّﺍﻻ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺻﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﺯ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻓﺨﺮ ﺩﺍﻧﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺯ ّ
ﺤﻴﺮﴽ. ﺏ ِﺯْﺩ ِﻧﻲ ِﻓ ْ َ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ َﺭ ﻴﮏ َﺗ َ ْ - ۱۳۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻬﺎء ﺍ ، ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻀﻤﻮﻥ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ
ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻰ ﻗﻮﺕ .ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ّ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻰ ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻨﻴﺎﻥ
ﻣﺘﻴﻦ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺸﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺠﺮﻧﺪ
ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎﻧﺪﮎ ﺑﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﻨﺪ
ﺍﻣﺎ ﺍﺷﺠﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﻭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﻣﺘﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﻭ ّ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺑﺨﺸﻨﺪ .ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺣﮑﻤﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﺑﺪﺍﻧﮑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﺽ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﺑﻬﻴﭻ ﻋﺬﺭﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﺎﻑ ﺍﺯ ﺻﻼﺓ ﻧﺸﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﮐﻠﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﮑﻤﺘﺶ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺬﻭﺭ ّ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺪﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺪ ﻭ ّ
ﺹ ١٠٠
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﺤﻖ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﮐﻨﺪ ﻭ ّ ّ ّ ﻟﺬﺗﻰ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍ ّ
ﺭﺍ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭﻳﺶ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﻤﺤﺒﻮﺏ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﻨﺪ ﻃﻠﺐ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺧﻮﻳﺶ ّ
ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺧﻄﺎﺏ ﻭ ﺗﻀّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﻼﺓ ﻭ ﺻﻴﺎﻡ ﺳﺒﺐ
ﺗﻨﺒﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ . ّ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ّ
ﺣﻖ ،ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺬﮐﻮﺭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ - ١٣١ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﺳﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺑﺮ ّ
ﺑﻘﻮﻩ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻫﻞ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻯ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ
ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﻤﻊ ﻧﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻯ . ﺣﻖ ،ﺫﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ - ١٣٢ﺍﻯ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺬﮐﺮ ّ
ﺧﺮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺭﺍ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﻫﺎﻣﺪﺓ َﻭ ٕﺍﺫﺍ ﺍﻧﺰﻟﻨﺎ ﺭﺽ ً ﮐﻨﺪ ﻭ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ َﻭ َﺗَﺮﻯ ﺍﻻٔ َ
ﺹ ١٠١
ﺑﻬﻴﺞ .ﭘﺲ ﺷﺐ ﺯﻭﺝ ﻠﻴﻬﺎ ﺍﻟﻤﺎ ﺒﺘﺖ ِﻣ ْ ﺖ َﻭ ﺍْﻧ ْ ﺕ َﻭ َﺭَﺑ ْ ﺍﻫﺘﺰ ْ َﻋ َ ٍ ﻦ ُﮐﻞ ٍ
ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩ ﺗﺎ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻰ . - ١٣٣ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺑﺮ ّ
ﻧﻔﺲ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻤﺎ ﻫﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﺘﻀﺮﻉ ﺍﻟﻰ ﺍ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ّ
ﻃﻴﺒﻪ ﺭﻳﺎﺽ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﺻﻼﺕ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻣﺸﺎﻡ ﺑﺮﺍﻳﺤﻪ ّ ﻣﺘﻠﺬﺫ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺮﺁﺕ ّ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﮔﺮﺩﺩ . ّ
-١٣٤ﺍﻯ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺻﻼﺕ ﺁﺏ
ﺣﻴﺎﺗﺴﺖ ﺳﺒﺐ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﻮﺩ .
ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺻﻼﺕ ﺑﺨﻮﺍﻥ .
ﺹ ١٠٢
ﺑﺴﺮ ﻓﺪﺍ ﺁﮔﺎﻩ -١٣٥ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻬﺎ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ّ
ﮔﺮﺩﻯ ﺗﺎ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻏﻴﺐ ﺑﻴﺎﺳﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺟﻮﺋﻰ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺎﻡ ﻭ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﮐﻨﺰﻯ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻮﺋﻰ . ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺲ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺟﻮ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺨﻮﺍﻩ . ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻭ ّ
- ١٣٦ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺍﻯ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﮐﻌﺒﻪ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ،ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﮑﻮﻯ ﺍﻭ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻴﺪ
ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﭘﺮﺗﻮ ﺭﻭﻯ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﺸﮑﺒﻮﻯ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﻮﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺍﻭ ﻧﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺍﻭ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺟﺎﻡ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺴﺖ ﺭﻫﻴﺪﻳﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻥ ﺟﻤﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﻗﺪﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ّ ّ
ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ .
- ١٣٧ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺂء ،ﺁﻧﭽﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﺪ
ﺹ ١٠٣
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ
ﺗﻮﺟﻪ ﻗﻠﺐ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﺑﻮﺩ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ّ
ﻭ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎﺳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﻭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﻻﺯﻡ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ّ
- ١٣٨ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻭ ﺑﺮﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ .ﺍﻧﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ ﺯﺍﺭ ﺭﺍ
ﺟﻨﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺠﺎﺭ ّ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﻧﮕﺸﺘﻪ
ﺍﻣﺎ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻓﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﺸﻴﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻗﺪﺭﺵ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ّ
ﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﺷﻬﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻪ ﻋﺰﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ّ
ﺹ ١٠٤
ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻗﺴﻢ ﺑﺂﻥ ﺭﻭﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺟﺒﻴﻦ ﺳﺎﻃﻊ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺗﺎﺟﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﻣﻨﻮﺭ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻩﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﻭ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﺁﻥ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ .
- ١٣٩ﺍﻯ ﺧﺴﺮﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ،ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺎﻁ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺯ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﺧﺴﺮﻭ ﺁﻓﺎﻗﺴﺖ ﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺩﺳﺖ ﺳﺎﻗﻰ ﺑﺎﺩﻩ ّ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﻣﻠﻮﮎ
ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﺩﺭ ﻗﻴﺪ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﻣﻔﻠﻮﮎ ﻭﻟﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ
ﻋﺰﺕ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﻮﺍﮐﺐ ﺭﻭﺷﻦ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﻴﺮﺗﺒﺨﺶ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ّ ّ ّ
ﻟﺬﺕ ﻭ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻠﮏ ﺑﺎﻗﻰ ﭼﻪ ّ ّ
ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ .ﻗﺴﻢ ﺑﺎﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﻓﺎﻗﻰ ﺭﺍ
ﺗﻮﻫﻤﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﻋﺰﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ ﺑﺠﻮﻯ ﻧﺨﺮﻧﺪ ﻭ ّ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻻﺯﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ .
ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺭﺑﺎﻧﻰ ﻟﻬﺬﺍ ﺣﻖ ،ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ - ١٤٠ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﺹ ١٠٥
ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻠﻮﮎ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺍﺭﺽ
ﺧﺎﺩﻡ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺒﺪ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ .ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺻﻒ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﻭ
ﺁﻫﻨﮓ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻇﻔﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻬﺎﻥﮔﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺧﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﺘﺪﺑﻴﺮ ﻭﻟﻰ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﺒﺪ ﺫﻟﻴﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﮤ ﺣﻘﻴﺮ ﻭ ﺳﺎﻗﻂ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻬﺮ ﻣﻨﻴﺮ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻋﺰﺕ ّ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ّ
ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﺼﻴﺮ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻋﻈﻤﻰ ّ
ﻭ ﺗﺎﺟﺪﺍﺭﻯ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﻪ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ .ﭘﺲ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﺩﺭ
ﺭﺑﺎﻧﻴﺎﻥ . ﻓﻮﺝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻓﺮﻗﮥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﭙﺎﻩ ّ
- ١٤١ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﭼﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﻧﻮﻫﺎﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﮐﻨﻴﺰﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻧﺪ
ﻇﻞ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻴﺰﻯ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺨﺼﺺ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ّ ّ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺂﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪ .ﭘﺲ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ
ﭼﻮﻥ ﻳﻮﻡ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﺸﺎﺩﻯ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ
ﺗﺎﺟﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻃﻮﻗﻰ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﻥ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻤﻴﺼﻰ
ﺹ ١٠٦
ﻦ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﺩﺭ ِﺧْﻨﺼﺮ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺑﺸﺮﻯ َﻟ ُ ﮑ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ . ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻳﺎ ﺍﻣﺎّ
ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺻﻔﺖ - ١٤٢ﺍﻯ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻦ ،ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻭ ّ
ﺭﺍﺳﺘﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﮐﺎﻥ .ﺻﺪﻕ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺻﻔﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺯﻳﺮﺍ
ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺟﺎﻣﻊ ﮐﻤﺎﻻﺗﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﺕ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﺧﻄﻴﺌﺎﺕ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ّ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺿﺪ ﺻﺪﻗﺴﺖ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﻣﺬﻣﻮﻣﻪ ّ
ﻣﺴﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﻯ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺗﻮ ﻣﻄﺎﺑﻖ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﺋﻰ . ﺣﻘﭙﺮﺳﺘﻰ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻫﻰ ﻭ ﺑﺎﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ّ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﮐﻪ - ١٤٣ﺍﻯ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻗﻦ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﺸﺮﻕ
ﻭ ﻻﺋﺢ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ
ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﻻﻣﻊ ﻭ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺍﺯ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺩﺭ ﻫﺒﻮﺏ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺷﺪﻳﺪﻩ
ﺹ ١٠٧
ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﺑﺎﻭﺝ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺍﻋﺪﺍء ﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻭ ﺳﻬﺎﻡ ﺑﻐﻀﺎ ﻣﺘﺮﺍﺩﻑ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺷﻌﻠﻪﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ
ﺩﺳﺎﻳﺲ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻓﺮﻳﺪ
ﻟﻴﻼ ﻭ ﻧﻬﺎﺭﴽ ﺑﻤﺪﺍﻓﻌﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻭ ﻭﺣﻴﺪ ﺳﭙﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺳﻬﺎﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ً ﮐﻞ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻘﺎﻁ ﺍﺭﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﻤﮥ ّ
ﺍﺣّﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﮐﻨﺎﻑ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻤﺎﻝ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ّ
ﮐﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ
ﻗﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺜﺮﺕ ﻣﻬﺎﺟﻤﺎﺕ ّ ﺷﺪﺕ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺭﺍ ّ
ﺳﺪﻯ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﺴﺘﺪ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ّ ﻣﺮﺿﻴﮥ ﺍﻫﻞ ﺍ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﺧﺎﻟﺼﮥ ﻭ ﺷﻴﻢ ّ
ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻋﺒﺎﺩ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﻃﻠﻌﺖ ﻧﻮﺭﺍﺳﺖ .ﺑﺎﺭﻯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﻰ ﺍﺯ ﺷﻄﺮ ﮐﻞ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﻣﺸﺎﻡ ﺩﺭ ّ ّ ﻣﺘﺮﺻﺪ ﮐﻪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺳﻤﻊ ّ
ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻨﺼﺎﺋﺢ ﻫﺮ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ
ﺫﺭﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ّ
ﮐﻠﻤﻪ ﺋﻰ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﻮﺩ ﺷﻌﻠﻪﺍﻧﮕﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﺩ . ﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻟﻮﺍﺡ ّ
ﺹ ١٠٨
- ١٤٤ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺛﺮ ﺧﺎﻣﻪ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ
ﻋﻠﻴﻴﻦ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ّ ّ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ّ
ﻗﻮﮤ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺧﻮﺷﺎ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ّ ّ
ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺑﺒﻮﻯ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﺸﺎﻡ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﺪﻯ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ّ
ﻭ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ .ﭘﺲ ﺷﻮﺭﻯ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﺷﻮ ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺪﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﻰ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻰ ﺧﻮﺍﻩ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ّ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺳﺮ ﺧﻴﻞ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺷﻮ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻮﻋﻰ ﺳﻠﻮﮎ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩﻫﺎ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩﻫﺎ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﺒﻬﺎ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻟﻴﺲ ﻫﺬﺍ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺰﻳﺰ .
-١٤٥ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺣﻤﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻋﺼﺮ ﻣﺠﻴﺪ ﻗﺪﻡ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻬﺎﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﻧﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮔﺸﺘﻴﺪ .ﭘﺲ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻄﺎﻯ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﺠﺎﻥ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﺴﻢ ﭘﻮﻳﺎﻥ ﺷﻮﻳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻮﻓﺎﻯ ﺷﮑﺮ ﺍﻳﻦ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﺹ ١٠٩
ﺗﺠﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺎﺥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ .ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺣﺪﻳﺖ ّ ّ
ﻋﺰﺕ ﺁﻧﺴﺖ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﻭ ّ ﺍﻻﻳﺎﻡ . ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻪ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ّ ّ
-١٤٦ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ
ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﻬﺮﺟﻮﻯ ﺷﻮ ﻭ ﺧﻮﺷﺨﻮﻯ ﻭ ﻣﺸﮑﺒﻮ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﻝ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺭﻭ
ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮔﺮﺩﻯ .
-١٤٧ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﮕﺮﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻫﺮ ﺩﻫﻘﺎﻧﻰ ﺗﺨﻢ ﺑﻴﻔﺸﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺗﻮﺩﻩ ﺗﻮﺩﻩ ﺩﺍﻧﻪ
ﺟﻤﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺣﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﺳﺤﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺒﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺩﻫﻘﺎﻧﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺨﻢ
ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺟﻮﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﺗﺨﻢ ﭘﺎﮎ
ﺣﻘﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺬﺭ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ّ
ﺹ ١١٠
ﻃﻴﺐ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﻴﺾ ﺑﺮﮐﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ّ
ﻭ ﺭﻳﻊ ﻭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺥ ﮔﺸﺎﻳﺪ .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ ﺯﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻫﻘﺎﻧﻰ ﺟﻠﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻰ ﺑﻰﻣﺜﻴﻞ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ . -١٤٨ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻗﺮﻳﺐ ﻏﺮﻭﺑﺴﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ
ﮐﺎﺭ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺬﮐﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻴﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎ ﭘﺮﻣﻮﺝ ﻭ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ّ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺑﻨﮕﺎﺭﺵ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ .ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ
ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻓﺎﻧﻰ . ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻢ ﻭ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺷﻤﻌﻬﺎﻯ ﺭﻭﺷﻨﻨﺪ ﻭ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ
ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﮑﻬﺖ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﺍﺯﻫﺎﺭ
ﻣﺘﺨﻠﻘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻬﺠﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﺼﻔﺎﺕ ّ ّ
ﻣﺘﺼﻒ ﺟﻮﻫﺮ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺟﺰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ّ ّ
ﺣﻘﺂﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺿﺎﻯ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺘﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺷﻬﺮﮤ ﺁﻓﺎﻕ
ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﻴﺮﺍﻧﻨﺪ
ﺹ ١١١
ﮐﻞ ﺑﺮ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ . ﻭ ّ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ
ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺁﺭﺯﻭﻳﺶ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺷﻴﺮﻳﻦﺗﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻬﺮ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﺁﺋﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺭﻭﺵ
ﺗﺮﻗﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺎﻥ .ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺂﻥ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﺯ ﭘﺴﻴﻦ . ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻬﺎﻯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﻔﺎ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﺑﻮﻓﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻄﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﺳﺘﺮ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ
ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺧﺎﮎ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻮﺟﻰ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺁﻥ ﻣﻮﺝ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﻓﻖ ﺑﻘﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻏﺮﻕ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﮕﺮ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺰﺩﻯ . ﻣﻬﺮ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺍﺑﺪﻳﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﻣﺪﻯ ّ
-١٤٩ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻣﻬﺠﻮﺭﻳﺪ
ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﻧﺠﻤﻨﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻣﻨﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻮﻩ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺭﺑﻂ ﺩﺍﺩﻩ ّ
ﺹ ١١٢
ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﻳﮏ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻳﮏ ﺟﺴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ُﺑﻌﺪ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ
ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻴﺎﻥ .ﻣﺎ ﮐﻪ
ﺧﺪﺍﻡ ﻋﺘﺒﻪ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﻳﮏ ﺁﺳﺘﺎﻧﻴﻢ ﻭ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻗﻠﺒﻴﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺸﺎﻡ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ّ ﺍﻟﻔﺖ ّ
ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﺎﺕ ﻣﺘﺒﺎﺩﻟﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﻪ ﺳﻴﻤﻬﺎﻯ ﺗﻠﻐﺮﺍﻑ
ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ﮐﻪ
ﻇﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻴﻀﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﻤﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ّ
ﻣﺨﻠﺪﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻨﺖ ّ ﻳﮏ ﺷﺠﺮﻳﻢ ﻭ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﻳﮏ ﻟﻮﺍء ﺩﺭ ﻳﮏ ّ ﻳﮏ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺁﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻴﻤﺜﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻋﺘﺒﻪ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭﻳﻢ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻧﺎﺭ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ .ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﻭﺣﺪﺕ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻗﻮﺕ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎﻧﺘﺴﺖ ﺩﻳﺎﻧﺘﺴﺖ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺍﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻴﺴﺖ ّ
ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻴﺴﺖ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺳﻤﻮﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﺳﻨﻮﺡ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﺎﺱ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ّ
ﮐﻞ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ّ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﮐﻔﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ّ
ﺣﻖ ﺁﺳﺘﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺗﺎﺑﻊ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﺮﻭﻁ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ّ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ .
ﺹ ١١٣
- ١٥٠ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﻧﻔﺤﻪ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﻧﺎﻓﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﺮ
ﻣﻌﻄﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻣﺎﻍ ﺍﺣﺮﺍﺭ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﻧﺜﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﻣﺸﺎﻡ ﺍﺑﺮﺍﺭ ّ ﻃﻴﺒﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﮔﺸﺖ ﺭﺍﺋﺤﻪ ّ
ﻣﺘﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﻭ ّ
ﺣﻖ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﻔﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺼﻔﺎﺕ ﺍﻫﻞ ّ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ
ﻳﺎﺑﻰ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﺎﺑﻰ .ﻣﻘﺼﻮﺩ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ
ﻣﻠﻞ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﻕ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ
ﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺭﺗﺒﻪ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ َﻟ ْ
ٍ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻧﻤﻮﺩﻩ .ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻦ ﺍﻟﺮ َﺗَﺮﻯ ِﻓﻰ َﺧ ِ ِ ﺣﻤﻦ ِﻣ ْ ﻠﻖ ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﺨﻠﻖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ُ ّ
ﻭ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ . ﻣﻘﺮﺏ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ،ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺍﺏ ﺍﻏﺒﺮ ﺭﺍ -١٥١ﺍﻯ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺋﺤﻪ ﻣﺸﮏ ﻭ ﻋﻨﺒﺮ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ َﻧ َﻔﺲ ّ
ﺹ ١١٤
ﺣﻖ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﺭﺍ ﻣﺸﻔﻖ ﻭ ُ ﺑﺨﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ّ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء . ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﺠﻮﻫﺮ ﺣﺐ ّ ّ -١٥٢ﺍﻯ ﻣﻄﻠﻊ ﺭﺍﺳﺘﻰ ،ﺻﺪﻕ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺑﺤﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻃﻠﻮﻉ
ﮐﻨﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﺳﺘﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﻬﺪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻼٔ
ﺑﺎﻻﺳﺘﻰ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻳﺎﺏ
ﺟﻮﺩﻱ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻳﺎ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺗﺒﺴﻤﻬﺎﻯ ﺟﺎﻥ ﺍﻓﺰﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﻮﻳﺪ .ﻗﺴﻢ ﺑﺂﻥ ّ ﻟﺘﺒﺴﻤﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻭﺯﺍﻥ ﻳﺎﺑﻰ . ﺭﻭﺣﻰ ّ ﻏﻔﺎﺭ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭﺍﻧﺴﺖ ﺳﺘﺎﺭ ّ -١٥٣ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ،ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﺸﻢ
ﺧﻄﺎ ﭘﻮﺵ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺎﺗﺮ ﻋﻴﻮﺏ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﮔﺮﺩﻯ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺳﺎﺗﺮ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺳﺎﺗﺮ ﻋﻴﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ
ﺹ ١١٥
ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ .ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﻧﮑﻮ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﺎﺋﻰ . ﺻﻔﺖ ّ
ﻣﺆﻳﺪ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻠﻴﻎ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﺸﺤﻮﻥ ﺍﺯ - ١٥٤ﺍﻯ ﻧﻔﺲ ّ
ﻗﻴﻮﻡ .ﺑﻠﻰ ﺭﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﻲ ّ ّ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﻋﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍﺿﻴﻪ ّ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺲ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺭﻯ .ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ
ﻋﻠﻴﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﻟﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻟﻮ ﺍﺯ ﺳﺮﺝ ّ ّ ﺍﻣﮑﺎﻧﻴﻪ ﺫﺍﺗﻴﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﺎﻥ ﻋﺒﺪﴽ ﺷﮑﻮﺭﺍ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺼﻮﺭ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ّ ّ
ﺍﺳﺖ ﺍﻧﻔﮑﺎﮎ ﺑﺘﻤﺎﻣﻪ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ .ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ
ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺑﺮ ﻗﺼﻮﺭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺑﻠﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﻄﻖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭ .ﻭ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺮﺳﺪ ﺳﻬﻞ ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻟﻬﺬﺍ ّ
ﺩﺭ ﻭ ﮔﻬﺮ ﺑﻴﻔﺸﺎ ﻭ ﻟﻴﺲ ﺫﻟﮏ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ّ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺰﻳﺰ .ﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ
ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮐﺴﻴﺮ ﺍﻋﻈﻤﺴﺖ .ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ
ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﺍﻗﺘﻀﺎﺋﻰ ﻭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﻰ ﻭ ﻫﺮ ﻓﺼﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺻﻠﻰ
ﺍﺧﺺ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻀﻞ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﻫﺮ ﻣﻮﺳﻤﻰ ﺭﺍ ﻟﻮﺍﺯﻣﻰ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ّ
ﺹ ١١٦
ﺛﻢ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺬﻳﻦ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺭﺑﻨﺎ ﺍ ﺍﻥ ﺍﻟَ
ﺕ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻬُﻢ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﻮﺍ َﺗَﺘَﻨﺰُﻝ ِ ُ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ َﻭ ْ ْ ﺍﺳَﺘِﻘْﻢ َﮐﻤﺎ ﺍِﻣْﺮ َ
ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺳﻴﻞ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ
ﺣﮑﻤﺖ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ .
ﺣﻖ ﺣﻖ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭﻳﺎﻗﻴﺴﺖ ﺷﺎﻓﻰﺗﺮ ﺍﺯ ﻓﮑﺮ ّ ﭼﻪ ﺍﮐﺴﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ّ ﺍﻟﻘﻮﻡ َﻟِﻔﻰ ُﺧ ٍ ﺘﻘﺎﻡ ﺛﺒﺖ ﮎ ٕﺍﻥ َﻟَﻌْﻤُﺮ َ ﺴﺮﺍﻥ ُﻣ ٍ ﻓﻨﺒﺖ َﻭ ْ ﺒﻴﻦ ٕﺍ ّﻻ َﻣ ْ ﺍﺳ َ َ ﻦ َ َ
ﺍﻟﻤﻮﻓﻖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ . ﺍﻟﻤﺆﻳﺪ ﺍﻥ ﺭﺑﮏ ﻟﻬﻮ ﺑﻘﺪﻡ ﺭﺍﺳﺦ ﻓﻰ َ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ُّ ُّ ٍ ٍ -١٥٥ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﻗﻮﺕ ﻫﻤﺖ ﻭ ّ ﮐﺒﺮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺖ ﺗﺎ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺳﺒﻘﺖ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ ﺗﺒﺘﻞ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺴﺎﺑﻘﺖ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﭘﻴﺸﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻬﻦ ﺩﺷﺖ ّ
ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻴﺮﺍﺕ .ﺣﺎﻝ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ٌ
ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺍﺑﻞ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻫﺎﻃﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺝ ﻭﻫﺎﺝ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﺭﻳﺪ ّ
ﻭ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻧﻨﻬﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺁﺳﻮﺩﮔﻰ ﻧﺠﻮﺋﻴﺪ ﺷﺐ ﺑﺮﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭﻗﺖ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ّ ّ
ﺹ ١١٧
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﭼﻤﻦ ﻣﺸﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ّ
ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺣﮑﻤﺖ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺟﺎﻫﻠﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺤﺴﻦ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ
ﺗﻨﺒﻪ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺳﺒﺐ ّ
ﺩﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻧﺮﺍ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﺮﺍ ﺧﻮﻯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﺧﻮﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﺟﺴﺖ ﻭ
ﺑﻤﺘﻌﺪﻳﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﻍ ّ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻔﺘﺮﺳﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺁﻫﻮﺍﻥ ﻣﺤﺘﺮﺱ ﺷﻮﻳﺪ ﺁﻧﺎﻥ
ﺣﻖ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺟﻔﺎ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺩﻋﺎ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ّ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺍﻳﻦ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﮐﻠﻔﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻟﻔﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ّ ّ
ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺟﺒﻴﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﻞ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ّ ّ
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ .ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﮔﺸﺘﻪﺍﻳﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻭﺟﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ .
ﺹ ١١٨
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ -١٥٦ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺩﺭ ّ
ﺗﻤﻨﺎﻯ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ .ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻖ ﺩﺭ ّ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ّ
ﺟﻮﻫﺮ ﺧﻀﻮﻉ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺸﻮﻉ ﻓﺎﻧﻰ ﻣﺤﺾ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺮﺽ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺷﻮﺩ . ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ -١٥٧ﺍﻯ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﮔﻠﺸﻦ ّ
ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺍﻧﻴﻘﻪ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﺭﺕ ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺭﻳﺎﺡ ﻟﻮﺍﻗﺢ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ
ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ .ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ّ
ﮔﺴﺘﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻦ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﻭ ﻭ ﺳﻤﻦ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ .ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺧﻼﻕ
ﺣﻖ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻫﻞ ﺍ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ّ ﻣﺘﺨﻠﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﻯ ّ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ . -١٥٨ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻃﻴﺒﻪ ّ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﮔﻠﺸﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍﺋﺤﻪ ّ
ﺹ ١١٩
ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺟﻬﻞ ﺭﻫﻴﺪﻯ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﺪﻯ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ّ
ﭼﺸﻴﺪﻯ .ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﻍ ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻦ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ
ﺣﻖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﭘﺮﻯ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﻗﺪﺱ ﻣﻘﺒﻮﻟﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ّ
ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻧﺎﻣﺖ ﻣﺜﺒﻮﺕ ﺣﺎﻝ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺧﻮﺍﻩ ﻓﺎﻋﻞ ﺁﻥ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻖ ﺍﻋﻤﺎﻝ ّ ﺷﻮ ...ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﻣﺜﻼ ﺷﺠﺮ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺛﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻟﺤﻖ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺧﻮﺍﻩ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﻋﻨﺪ ً ّ
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﻮﻩﺍﺵ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻟﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ
ﻭ ّﺍﻻ ﻧﺎﻗﺺ .ﭘﺲ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﮐﻦ :ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺨﻪ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ّ
ﻗﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ّ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺝ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻨﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ
ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﻌّﻠﻘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧﻄﻠﺒﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ
ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ
ﺧﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﺍﻣﺎ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻫﻢ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺣﻘﻴﺮﻡ ﺫﻟﻴﻠﻢ ﻓﻘﻴﺮﻡ ّ
ﮐﻞ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ّ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﺹ ١٢٠
-١٥٩ﺍﻯ ﺗﻬﻤﺘﻦ ،ﺭﺳﺘﻢ ﺯﺍﺑﻠﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﻬﺴﻮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ
ﺑﻘﻮﻩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻓﺎﺋﻖ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭘﻬﻠﻮﺍﻧﻰ ﻧﺎﻣﺶ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ ﺷﺪ ﻭ ﺻﻴﺘﺶ ﺩﺭ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺷﻬﻴﺮ ﮔﺸﺖ ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺨﺪﻋﻪ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ . ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﺭ ﭼﺎﻫﻰ ﺟﺎﻯ ﮔﻴﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ّ
ﺑﻘﻮﺕ ﭘﺲ ﺗﻮ ﺗﻬﻤﺘﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺵ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺗﺎ ّ
ﺑﺎﺯﻭ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺯﺍﻧﻮ ﺍﻫﻞ ﻋﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻧﻔﻮﺫ ﺣﮑﻮﻣﺖ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﻫﺮ ﺑﺪﺧﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﻟﺠﻮﺋﻰ ﺧﻮﺷﺨﻮﻯ ﮐﻨﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮﺗﺮﺍ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺧﺘﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ
ﺗﺎﺯﻩ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﮐﻮﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺼﻴﺮ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﻠﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﺳﺮﻳﻊ ﮔﺮﺩﻯ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ
ﺑﮕﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺻﻔﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺳﻤﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﺎﺋﻰ . -١٦٠ﺣﺒﻴﺒﺎ ،ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﻮ ﻭ ﺍﺣﺘﺸﺎﻡ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺍﮐﺴﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ّ
ﻫﻮﻳﺖ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺁﻳﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻓﺎﻗﺮﺍ ﺭﺑﺎﻧﻰ ّ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻧﺮﺍ ﺑﺠﻠﻮﮤ ّ
ﻣﺴﺨﺮ ﺑﻘﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ّ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ّ
ﺹ ١٢١
ﻧﻤﻮﺩﻩ .ﺍﻳﻦ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺑﺘﻤﺎﻣﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﻫﺎﻧﺶ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻭﺍﺿﺢ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﺶ ﻗﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺧﺎﻭﺭ ﺳﺒﺤﺎﻥ ّ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻗﻠﺐ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﻌﺮﻕ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺳﺒﺤﺎﻥ ّ
ﺷﺮﻳﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻳﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻳﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﭼﻪ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ
ﻳﺴَﺘْﻐِﺮﻗﻮﻥ َﻭ ِﻓﻰ َﺧْﻮ ِ ﻳﺠﺎﺭﻭﻥ . ﻬﻢ َ ْ ﻬﻢ َ ْ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ َﺫْﺭُﻫْﻢ ﻓﻰ َﻧْﻮِﻣ ْ ﻳﻌَﻤﻬﻮﻥ َﻭ ِﻓﻰ ٕﺍﻧﮑﺎﺭﻫﻢ َ ْ ﺿ ْ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺣﻖ ،ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ ّ -١٦١ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﻋﺰﺕ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ .ﭘﺲ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﻝ ﺟﻬﺪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ ﻭ ّ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﻰ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﺟﻤﻴﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﻳﻦ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺴﻮﺯﻯ . ﺷﻤﻊ ﭘﺮﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺝ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﺭ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ -١٦٢ﺍﻯ ﺁﻳﺖ ّ
ﻇﻞ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ
ﻣﺴﺨﺮ ﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ّ
ﺹ ١٢٢
ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﻕ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﺳﺮﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻓﻀﻞ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ .
-١٦٣ﺍﻯ ﺭﺳﺘﻢ ﻳﺰﺩﺍﻥ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ
ﺗﻔﻮﻕ ﺑﺘﻬﻤﺘﻦ ﺯﺍﺑﻠﺴﺘﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺮ ﻟﺸﮑﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﭘﺮﺧﺎﺵ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻯ .ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﮐﻪ ّ
ﻣﮑﺮﻡ . ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﻏﺎﻟﺒﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ .ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﺼﻮﺭﻯ ﻭ ّ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ،ﺷﻤﻌﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ - ١٦٤ﺍﻯ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺍﺯ ﻣﻠﮏ ﺍﺩﻧﻰ ﺗﺎ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﺶ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻧﻔﺲ
ﻭ ﻫﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺩ .ﻣﺸﺎﻋﻞ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﻓﺎﻕ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﻊ ﻧﻮﺭﺵ ﺳﺮﻣﺪﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺯﺍﻳﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ّ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ . ﺷﻌﺎﻋﺶ ﺳﺎﻃﻊ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻫﻦ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﻊ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺘﻴﻠﺶ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ ّ ّ
ﺹ ١٢٣
ﺗﺬﻟﻞ ﻭ -١٦٥ﺍﻯ ﻣﻘﺘﺪﺭ ،ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ّ
ﺍﻧﮑﺴﺎﺭ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻋﻴﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ
ﻗﻮﺗﻰ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﻣﺤﺾ .ﺗﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺍﻻ ﻫﺮ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺿﻌﻔﺴﺖ ﻭ ﻫﺮ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺗﺒﺘﻞ ﻭ ّ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﭘﺮﺗﻮ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﺎﻳﺪ .
-١٦٦ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ،ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻳﺎﺩﺕ ﺁﻧﻰ
ﻓﺎﺭﻏﻢ ﻻ ﻭ ﺍ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﻓﺎ ﺑﺬﮐﺮ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻣﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﺗﻮﺳﺖ ﻃﻠﺒﻢ ّ . ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻫﺮ ﮐﺲ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻨﺒﺴﻄﻪ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﮐﻠّ ّﻴﻪ ّ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ .ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺗﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻋﻘﻮﻝ ّ
ﺣﻖ ﺗﻨﮕﻰ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﮔﻰ ﻭ ّ ﻣﺸﻘﺖ ﻣﺘﺰﺍﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ .ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻯ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ
ﺿﺎﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺮﻏﻮﺏ ّ
ﻣﻀﺮ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﻧﺎﻓﻊ ﻭ ﻣﻮﺍﻓﻖ .ﭘﺲ ﺭﻩ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﭙﻴﻤﺎ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ّ
ﺗﻔﻮﻳﺾ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻣﺤﻨﺘﻰ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻣﺸﻮ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻨﺤﺘﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻣﮕﺮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺂﻥ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺵ ﺗﺎﺭﺍﺣﺖ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ
ﻣﺸﻘﺖ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﺴﺮﺕ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺟﻮﺋﻰ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ّ ّ
ﺹ ١٢٤
ﻣﺴﺮﺕ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ . ﺟﺎﻥ ﻭ ّ
-١٦٧ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻘﻀﺎء ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺿﺎ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﺴﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ّ
ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺻﻌﺐ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺣﻴﻦ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ . ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺳﺌﻞ ﺍ ﺍﻥ ّ ﻳﻮﻓﻘﮏ ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﺮ ﮐﺮﺳﻲ ﺭﺿﺎ ،ﺍﺯ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺭﻭﺡ ﺭﺿﺎ -١٦٨ﺍﻯ ّ ّ ﺗﺎﻣﻪ ﻭ ﻓﻨﺎﻯ ﻣﺤﺾ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺍﻧﻘﻴﺎﺩ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﻗﻀﺎء ﻭ ﻣﺤﻮﻳﺖ ّ ّ
ﺧﺎﺻﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺳﻤﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﺍﮐﺮﻡ ﺭﺿﺎﻯ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ .ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ ّ ﮐﻞ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻘﻀﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻳﻦ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﺘﺮﻣﻴﺪ ﺩﺭ ّ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎﻯ
ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻗﻀﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻭ ﻓﻨﺎﻯ ﻣﺤﺾ
ﻣﻘﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺏ ﻭ ﺷﺮﺍﺏ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ ّ ﺟﻮﺍﻝ ﺑﺎﺵ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺳﻴﺎﻝ ﺑﺎﺵ ﻭ ّ ﺑﺤﺐ ﺍﻟﻬﻰ ّ ّ
ﻣﻘﺮ ﺩﻩ . ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﻫﺮﻯ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﻭ ﻧﻄﻖ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ّ
ﺹ ١٢٥
-١٦٩ﺍﻯ ﺣﺒﻴﺐ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻭﺭﻗﻪ ﻟﻄﻴﻔﻪ ﺋﻰ ﮐﻪ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺠﻮﺍﻫﺮ
ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺒﺼﺮ ﺭﻭﺡ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻣﻌﺎﻧﻴﺶ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻮﻥ ﻋﺼﺮ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﺳﻄﻮﻉ ّ ﺍﺷﻌﻪ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ .ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻋﺮﺻﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺼﻞ ﺭﻭﺡ ﭘﺮﻭﺭ ﺑﻬﺎﺭ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﻭﻗﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ﺧﻮﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ّ ﺑﻬﺠﺖ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ
ﺗﺒﺪﻟﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ : ﺗﻐﻴﺮ ﻭ ّ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ ﺩﺭ ﻋﻄﺎ ﺑﺨﺸﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﺻﺪﻓﺶ ﺩﻟﻬﺎ " ﮔﺮ ّ
ﻭﺭ ﺗﻴﺮ ﺑﻼ ﺁﻳﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﻫﺪﻓﺶ ﺟﺎﻧﻬﺎ "
ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻳﻦ ﻋﻴﻦ ﺻﺎﻓﻴﻪ ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺕ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﺑﺸﮑﺮ ﻧﻨﻮﺷﺪ ﻗﺪﻣﻰ ﺩﺭ ﺭﻓﺮﻑ ﺍﻋﻼﻯ ﻗﺮﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ّ .
ﻗﻴﻮﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺵ . ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻲ ّ ّ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺟﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ - ١٧٠ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻘﺎﺩﻳﺮ ّ
ﻭ ﺭﺿﺎ ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﻧﻪ .ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺁﻳﺪ ﺛﻤﺮ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﻣﻘﻴﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﻘﺎﺩﻳﺮ ﺑﺎ ﺗﺪﺍﺑﻴﺮ ّ ّ
ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﮒ ﮐﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻮﺍﺻﻒ ﻭ ﻗﻮﺍﺻﻒ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭘﺸﻪ ﺿﻌﻴﻒ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﺩﺑﺎﺩ ﺍﻓﺘﺪ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﺪ .ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ
ﺹ ١٢٦
ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺿﺎ ﭘﻮﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺟﻮﻳﺪ ﺗﻨﮕﺪﻝ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﻨﮕﺪﻝ ﻧﺸﻮﺩ . ﺍﻟﻤﻄﻤﺌﻨﺔ ،ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﺘﻬﺎ ﺍﻟﻮﺭﻗﺔ ّ ّ -١٧١
ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﻗﻠﻴﻞ ﻭ ﮐﻤﻴﺎﺏ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻧﻔﺲ ّ
ﻳﺸﺎء ﻭ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ َﻭ َ ﻳﺆِﺗِْﻴﻪ َﻣ ْ ﻀِﻞ ﺍْ ُ ِ ﻦ َﻓ ْ ﺫﻟﮏ ِﻣ ْ ﻦ َ ُ
ﻣﻘﺮﺏ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﺸﻮﺩ . ﻧﺮﺳﺪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﺭﮔﻪ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻘﺒﻞ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻗﻦ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ
ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ .ﺣﺎﻝ
ﺗﻮ ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺟﺮﻋﻪ ﺋﻰ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻏﺮ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺋﻰ ﮔﺮﻓﺘﻰ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ -١٧٢ﺍﻯ ﻣﻈﻬﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ،ﭘﺎﮐﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﻨﺪ ﻭ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺟﻔﺎﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﺭﺍﺿﻰ
ﻣﺼﻔﻰ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﺯﻫﺮ ﺍﺑﺘﻼ ﺭﺍ ﺷﻬﺪ ﺑﻘﺎ ﺑﻘﻀﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻡ ﺑﻼ ﺭﺍ ﻋﺴﻞ ّ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ .ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺯ
ﺹ ١٢٧
ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺭﺿﺎ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺗﻠﺦ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺯﻫﺮ ﺷﮑﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﺣﻖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺍﻧﮕﺒﻴﻦ ﺷﻮﺩ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺂﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ .ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﺤﻪ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻡ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻰ .
-١٧٣ﺍﻯ ﺭﺿﺎ ،ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻘﻀﺎ ﺷﻮ ﻭ ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻨﻪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻪ
ﺗﺴﻨﻴﻢ ﻧﻮﺷﻰ .ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﻟﻰ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﺸﻮ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﻨﺪﻯ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻣﮕﺮﺩ
ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﻣﺸﻮ ﺩﻝ ﺑﺪﻟﺒﺮ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﺑﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻳﺎﺑﻰ . ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺍﺛﻴﺮ ّ
- ١٧٤ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﻘﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺛﺒﺎﺕ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﻧﻴﺴﺖ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻠﻮﮎ ﺍﺭﺽ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﻤﻪ ﻳﮏ ﺭﻧﮓ ﺧﺎﮎ ﺑﺨﺴﺒﻨﺪ ﻭ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻴﺎﺑﺪ ّ
ﺁﻳﻨﺪ ﻧﻪ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻧﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﻪ ﻭﺯﻳﺮ
ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﻴﻨﺎﻳﺎﻥ ﮐﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﮔﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ . ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﭘﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻄﺎﻑ ﺍﺳﺖ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﮔﺮﺩﺩ
ﺹ ١٢٨
ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ .ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ
ﺩﺍﺩ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﺮﻳﻌﻪ ﻫﺪﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ
ﺗﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﻯ .
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ - ١٧٥ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺭﻣﺰ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ
ﻫﻮﻳﺖ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﻮﻗﻮﺩ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﺶ ّ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﺤﻴﻂ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺸﮑﻞ ﻧﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺛﺮ ﺧﺎﻣﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﮔﻬﻰ ﻧﻐﻤﻪ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺳﺮﺍﺝ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺯ .ﺍﻯ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺠﺮﺩ ﮔﺮﺩ ﻗﻤﻴﺺ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺛﻴﺎﺑﻰ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺷﻮ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻻﻳﺸﻰ ّ
ﻣﺤﻮﻳﺖ ﻭ ﻓﻨﺎ ﺟﻠﻮﺱ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ ﺣﻖ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﺿﺎﻳﺶ ﻣﺠﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﻮ ﺗﺎ ﻣﻄﻠﺐ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﺋﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻳﺎﺑﻰ ﻭﻗﺖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ
ﺣﻖ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﭘﺴﺖﺗﺮ ﻓﺎﻧﻰ .ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺁﻣﺎﻝ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺂﻥ ﻳﺎﺏ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺗﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ّ
ﺁﻥ ﮔﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻣﻴﻮﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﻨﺼﺮﻯ
ﺑﻘﺎﻯ ﺍﺑﺪﻯ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺟﻮﺋﻰ . ﺹ ١٢٩
ﻋﺰﺕ ،ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺻﻼﺡ ﺩﺭﻉ ﺭﺏ ّ -١٧٦ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺸﻄﺮ ﺭﺣﻤﺖ ّ
ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺍﻟﻬﻴﺴﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﻫﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺳﺎﺫﺝ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺩﺭ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﺗﺎﻡ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ّ ّ ﺗﻤﮑﻦ ّ ّ
ﻃﻴﺐ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺍﻭﺳﺎﺥ ﻫﻮﺍﺋﻴﻪ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ّ ﻗﺎﺑﻠﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﺨﺎﻧﻪ ﺩﻝ ﻧﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﺍﺭﺽ ّ
ﺍﻭﻝ ﺟﻤﻴﻊ ﻫﻤﻢ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺭﺩ .ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺭﺍ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺻﻼﺡ ﻭ ﻓﻼﺡ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ . ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ّ
- ١٧٧ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺬﻳﻞ ﺗﻘﻮﻯ ﺯﻥ
ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺝ ﻫﺪﻯ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﻤﺎ .ﺍﺯ ﺧﺼﺎﻳﺺ ﻧﺠﻮﻡ
ﺍﻓﻖ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺍﺳﺖ .ﺗﺎ ﺷﻤﻊ ﻫﺪﻯ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﻪ ﺗﻘﻰ
ﻧﻴﻔﺮﻭﺯﺩ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺳﺎﻃﻊ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺠﻤﺶ ﻻﻣﻊ ﻧﺸﻮﺩ .ﺍﮔﺮ ﺳﺮﺍﺟﻰ ﺩﺭ
ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺣﺪﻳﺪ ﻧﻬﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺝ ﺻﺎﻓﻰ ﻟﻄﻴﻒ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ .
- ١٧٨ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻨﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮ ﻭ ﺑﻨﻔﺜﺎﺕ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ
ﺹ ١٣٠
ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻫﺪﻯ ﺭﺍﻩ ﺟﻮﺋﻰ .ﻧﻔﻮﺱ ﺧﺎﺳﺮﻩ ﺩﺭ ﻏﺮﻗﺎﺏ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﻗﺎﻫﺮﻩ
ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ . ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺗﻰ ﺟﺰ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ّ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ّ
- ١٧٩ﺍﻯ ﻭﺭﻗﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ،ﻣﺮﻍ ﻫﻤﺎ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﺁﺳﻴﺒﻰ ﭘﺮﻫﺎ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﻟﻬﺎ
ﺷﮑﺴﺘﻪ ﮔﺮﺩﺩ .ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺎﺵ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺑﺮﺁﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺁﺳﻴﺒﻰ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺁﻥ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﻬﭙﺮ
ﻋﻠﻴﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﺵ . ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻃﺎﻭﺱ ّ ّ
- ١٨٠ﺍﻯ ﺍﻣﺔ ﺍ ، ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻴﺰﻯ
ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎء ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺼﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻠﻰ ﻣﺨﻀﺮﻩ ﺳﺪﺭﻩ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﻭﺭﻗﺎﺕ ّ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺖ ﺍﻣﺎء ّ
ﻣﺘﺼﻒ ﻭ ّ ﻣﺘﺨﻠﻖ ﮔﺮﺩﻯ ﺁﻳﺖ ﻫﺪﻯ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻼٔ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ّ
ﻋﻔﺖ ﺍﻋﻠﻰ .ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﻣﺎء ﺍ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺼﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻗﻠﺐ ﻋﻈﻤﻰ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺩﺭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍ ﻭ ّ
ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺻﺮﻑ ﻭ ّ ّ
ﺹ ١٣١
ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﺴﺎء ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ
ﮐﻞ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﻤﻴﺺ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺛﻮﺏ ﺟﻠﻴﻞ ﻫﻴﮑﻞ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﻣﺎء ﺍّ
ﻃﻬﺮﮎ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻘﺪﻳﺲ ّ ﺍﻥ ﺍّ ﺍﺻﻄﻔﺎﮎ ﻋﻠﻰ ﻧﺴﺎء ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ.
- ۱۸۱ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﺟﺎﻥ ،ﺟﻮﻫﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺷﻴﻮﻩ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﻼﺯﻣﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ .ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ
ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻣﺴﺘﻬﻠﮏ ﺟﻮﻫﺮ ﺗﻘﻰ ﺑﺎﺷﻰ
ﻭ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﻫﺪﻯ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﺳﺎﻃﻊ ﺷﻮ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻧﺠﻤﻰ ﻻﻣﻊ
ﺍﻟﻤﻨﻰ. ﻳﺆ ﻳﺪﮎ ﻋﻠﻰ َ ﻫﺬﺍ ُ َﻭ ٕﺍّﻧﻰ ﺍْﺑَﺘِﻬُﻞ ﺍَﻟﻰ ﺍ ﺍ ْﻥ ُ َ
- ۱۸۲ﺍﻯ ﻳﻮﻧﺲ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺍﻧﺲ ،ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺍﻟﻴﻮﻡ
ﺍﺣﺒﺎء ﺍ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻭ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ
ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺍﻟﻔﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﺤﺪ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮﻯ ﺑﮑﻮﺷﻴﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻓﻮﻕ ّ ﺍﺗﻔﺎﻕ. ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ّ ﺍﻓﺘﺪ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﻣﺎﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻮﺭ ﻓﺘﻮﺭ ﺩﺭ ّ
ﺹ ١٣٢
ﻧﻴﺮ ﻣﻠﮑﻮﺕ - ۱۸۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﺭﺍء ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﮐﻠﻤﻪ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺠﻬﺖ ّ ﺍﺣﺒﺎ ﺍﺯ ﺁﺭﺍء ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺑﻮﺣﺪﺕ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﻮﺩ .ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﮐﻠﻤﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ
ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺭﺗﻴﺎﺑﻰ ﺣﺎﺻﻞ
ﺑﻤﺒﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ﺁﺭﺍء ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺭﺟﻮﻉ ّ
ﺍﺻﻠﻴﻪ ﮐﻞ ﺑﻮﺣﺪﺕ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻓﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺑﻠﮑﻪ ّ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﻨﺪ .ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺸﻴﺖ ّ ّ ﮐﻪ ّ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﻊ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ّﺍﻻ ﻇﻬﻮﺭ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺑﻰﺛﻤﺮ ﮔﺮﺩﺩ . ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻰﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺳﺒﺐ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﺁﺭﺍء ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﺎﺋﺪ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺬﮐﺮ ﻫﺪﻡ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﺣﺠﺞ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺂﺭﺍء ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ .ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﻮﺵ ﺁﺋﻴﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀﺮﻉ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﮐﻨﺪ.
ﻣﻐﻨﻰ ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺁﻧﭽﻪ - ۱۸۴ﺍﻯ ّ
ﺹ ١٣٣
ﻇﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﺳﺖ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ّ . ﺣﺴﻦ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺑﺤﺮ ّ
ﻓﻴﺾ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻳﮏ ﺑﺤﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻳﮏ ﻧﻬﺮ
ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﻳﮏ ﺳﺮﺍﺟﻨﺪ ﻭ ﺳﻄﻮﻋﺎﺕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻳﮏ ﺁﻓﺘﺎﺏ .ﭘﺲ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺷﺮﮐﺴﺖ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ - ۱۸۵ﺍﻯ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﮐﻴﻨﻮﻧﺘﻰ ﻭ ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ّ
ﺭﺏ ﻗﺪﻳﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﻭ ّ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﻓﺪﺍ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺠﺬﺑﻪ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻣﺸﺘﻌﻠﻪ ﺑﻨﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ّ
ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﮑﻢ ﻫﻴﮑﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻨﻘﻄﻌﺎﻥ ﺳﻤﺖ ﺑﺤﺮ
ﻧﻴﺮ ﻭﺍﺣﺪ ﺟﺴﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺝ ﻻﻣﻌﻪ ﻭ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺑﻨﻮﺭ ﻭﺍﺣﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺸﻌﺎﻉ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺪﺍ
ﻭ ﻣﻔﺘﺮﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ .ﭘﺲ ﺑﺤﻖ ﺍﻟﻴﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ّ
ﺻﺪﺭ ﻧﺸﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻨﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺝﻫﺎﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﻡ ﺫﻭﺍﻟﻤﻨﻦ ﺁﻧﻰ
ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻩﺍﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻃﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ .
ﺹ ١٣٤
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺮﺏ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﮑﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺣﮑﻤﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ّ
ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺨﻤﻮﺭﺍﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺸﻮﻕ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎﺩﻩ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﻡ ّ
ﻭ ﻭﻟﻪ ﺁﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻭ
ﻣﻬﺘﺰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻟﻴﺲ ﺫﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺰﻳﺰ. ﺟﺬﺑﺎﺕ ﻫﻴﮑﻞ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ّ - ۱۸۶ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺑﺸﺎﺭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺧﺒﺮ
ﻣﺴﺮﺕ ﺩﻝ ﻭ ﭘﺮﻣﺴﺮﺗﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﻨﻴﺪ ﻣﮋﺩﻩ ﺍﻟﻔﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺒﺐ ّ ّ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﻴﮏ ﻓﺮﺡ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ّ ﺟﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺧﺒﺮ ّ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﺍﻏﺒﺮﺍﺭ ﺩﺭ
ﺑﻴﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﻭ ﺍﮐﺪﺍﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺘﻘﺮﻳﺮ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻔﺤﻪ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ
ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﮐﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭﻯ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ
ﺗﺠﻠﻰ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﺠﻬﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﻗﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﭙﺮﻭﺍﺯ ﺁﻳﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﺭ ّ ّ ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺖ ّ
ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﻳﮏ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻳﮏ ﺟﺴﻢ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ّ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ
ﺹ ١٣٥
ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺑﻮﺯﺩ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﻮﺯ
ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﻴﺾ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﺴﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﺴﺎﻥ ّ ﻭ ّ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
- ۱۸۷ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻗﻠﻮﺏ
ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻏﻤﺎﻡ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻔﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ ّ
ﻣﻬﺐ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺯ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺯﺩ ﺗﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻗﻄﺮﺍﺕ ّ
ﺟﻤﻊ ﺷﺪﮤ ﺳﻴﻞ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺳﺒﺰ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﺧﺮﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ ّ ّ
ﺍﺣﺒﺎء ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ .ﺣﺎﻝ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺼﻬﺒﺎﻯ ّ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻮﺷﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ّ
ﻫﻤﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ّ ﺍﻟﻤﻠﺢ ِﺑﻤﺎ ﺭﺽ ﻓﺎﺫﺍ َﻓَﺴَﺪ ﺧﻄﺎﺏ ﺢ ﺍﻻٔ ِ ّ ُ ﺑﺤﻮﺍﺭﻳﻴﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ،ﺍﻧﺘﻢ ِﻣْﻠ ُ ﺢ ؟ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﮏ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻧﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻓﺎﺳﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺫﺍ َ ْ ﻳﻤَﻠ ُ
ﺹ ١٣٦
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻤﻊ ّ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻠﻴﺢ ﻭ ﻧﻤﮑﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ ؟ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﻔﺮﻭﺯﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻬﺎﻧﺮﺍ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻭ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ّ ّ
ﮔﺮﺩﻧﺪ ؟ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻼﺣﺖ ﻭ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﺛﺮﻳﺎ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻭ ﻣﺆﺗﻠﻒ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺠﻮﻡ ّ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺷﻮﻳﺪ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺧﻼﻑ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﺋﺘﻼﻑ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺁﻭﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﺯﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ
ﻣﺤﻞ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺗﺎ ّ
ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺧﺎﺩﻡ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺩﺭﻳﻎ ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﻳﺮﻟﻴﻎ ﻋﻄﺎ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﺩ. - ۱۸۸ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻔﻀﻞ
ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﺤﻔﻠﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺁﺭﺍﺳﺘﻴﺪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺂﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﻣﺘﺤﺪﴽ ﺑﺎﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﮐﻠﻔﺖ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﺹ ١٣٧
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻳﺪ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻓﺎﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ
ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﻫﺪ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺭﺗﺒﻪﺍﻳﺴﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻋﺠﺰ ﻭ
ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﺰﻉ ﻭ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭﻯ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺷﻮﻳﻢ. ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ - ۱۸۹ﺍﻯ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺩﺭ ﻏﻴﺐ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ّ ﻗﻴﻮﻡ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ ﺷﻤﺲ ّ
ﻇﻞ ﮐﻠﻤﮥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻨﻮﺭ ﻭ ﻻﺋﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ّ ﺍﻣﮑﺎﻥ ّ
ﺍﺻﻠﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﺠﻤﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻖ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻭﺣﺪﺕ ّ ﺑﺎﺷﻌﻪ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﻻﻣﻊ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺯﺟﺎﺟﺎﺕ ﺍﮐﻮﺍﻥ ّ ﻧﻮﺭﻩ َﮐِﻤْﺸ ٍ ﺒﺎﺡ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ َﻣَﺜُﻞ ِ ﺼ ٌ ﮑﻮﺓ ﻓﻴﻬﺎ ِﻣ ْ ﺳﺮﺝ ّ
ﻧﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﺒﺎﺡ ﻣﺼﺒﺎﺡ ﻋﺎﻟﻤﺴﺖ ﻭ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﺴﺪﻭﺩﻩ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﺍﻣﻢ ﺭﺏ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻳﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﺩ . ّ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﮐﻪ ﺟﻮﻫﺮ ﻣﺮﺍﺩ ّ ﺍﻟﻠﻬﺴﺖ ﻭﻫﺎﺝ ،ﭼﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﺭﻭﺷﻨﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ - ۱۹۰ﺍﻯ ﺳﺮﺍﺝ ّ
ﺹ ١٣٨
ﺗﻤﻮﺟﺎﺕ ﻭ ﭼﻪ ﺷﻌﺎﻋﻰ ﺳﺎﻃﻌﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ؟ ﻧﻮﺭ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ّ ﺍﺛﻴﺮﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺮﺿﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻓﺎﺋﻀﻪ ﺍﺯ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻭ ﻫﻨﺮﺵ ّ
ﺍﻣﺎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺷﻴﺎﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﮐﺎﺷﻒ ﻧﻪ ﻣﺪﺭﮎ ﻧﻪ ﻣﺴﺘﺨﺒﺮ ﻧﻪ ّ .
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻣﺤﻴﻰ ﺍﺷﻴﺎﺳﺖ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﺷﻴﺎﺳﺖ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﺷﻴﺎﺳﺖ ﻣﺪﺭﮎ ﻧﻮﺭ ّ
ﺍﺷﻴﺎﺳﺖ .ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺿﻤﻴﺮﻯ ﺳﺎﻃﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﺳﺮﺍﺝ ﻻﻣﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ. - ۱۹۱ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺍ ، ﺍﻟﻴﻮﻡ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻓﻖ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﻮﺻﺎﻳﺎ ﻭﻗﺖ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﺤﺒﻞ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ّ ّ
ﺑﻤﺮﺑﻰ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ .ﻗﺴﻢ ّ ﻭ ﻧﺼﺎﺋﺢ ّ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﻌﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﻼﺋﮑﮥ ّ ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﻨﺪ .ﺍﻯ ّ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻣﻢ ﭼﻮﻥ ﺭﺍﺳﻴﺎﺕ ﺟﺒﺎﻝ
ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ
ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﺑﺠﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﺩﺭ ﭘﺲ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺹ ۱۳۹
ﻇﻞ ﮐﻠﻤﮥ - ۱۹۲ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻗﻠﺒﻰ ،ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ّ
ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺍﻟﺴﺖ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺩﺭ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺗﺠﻠﻰ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻔﻞ ّ ّ
ﺭﺏ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﺬﮐﺮ ّ ﺣﻖ ﺍﻟﻔﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﺯ ّ
ﻣﻮﻓﻖ. ﻣﺆﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ّ ﺣﻖ ّ ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ّ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﻤﻴﺜﺎﻕ ،ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﻨﻮﺭ - ۱۹۳ﺍﻯ ّ
ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﻴﺘﺶ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺗﺼﻮﺭ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺛﻴﺮ ﻭﻟﻰ ﺑﻴﻬﻮﺷﺎﻧﺮﺍ ّ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺯﺍﺋﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻨﻮﺭ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﺎ ﻧﻮﺭ ﺑﻈﻠﻤﺖ ﻣﺤﻮ ﺷﻮﺩ ؟
ﺗﻔﮑﺮ ﺷﺨﺺ ﺟﺎﻫﻞ. ﺗﺼﻮﺭ ﺑﺎﻃﻠﺴﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ّ ّ
ﺣﻖ ،ﺻﻼﺡ ﻭ ﻓﻼﺡ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ - ۱۹۴ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﻟﺢ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻌﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺁﻓﺎﻕ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻗﺴﺖ ﻭ ّ ﻇﻞ ﻇﻠﻴﻞ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻓﻼﺡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﻮﺩ
ﺹ ١٤٠
ﻧﻪ ﺻﻼﺡ ﺳﺒﺐ ﻓﻼﺡ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﻪ ﺯﻫﺪ ﻭ ﻭﺭﻉ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺛﻤﺮ ﺑﺨﺸﺪ
ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ﺍﺳﺎﺱ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﺳﺖ.
- ۱۹۵ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﻭﺩﻭﺩ ،ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ
ﺭﺏ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﺠﺎﺗﺴﺖ ﻭ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ّ
ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﮐﺒﺮﻯ ﺁﻳﺖ
ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺳﻨﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻠﺠﺄ ﻗﻮﻳﻢ .ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻗﺮﺏ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.
- ۱۹۶ﺍﻯ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ،ﻗﻮﻣﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ
ﺑﻮﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﺴﺖ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻗﺮﺍﺭ ّ
ﻣﻨﻀﻢ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺤﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﺮﺫﻣﻪ ﺋﻰ ﺑﺮﺁﻧﻨﺪ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﺟﺎﻣﻌﻴﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺋﻰ ﺑﺮﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﺣﻤﻴﺪﮤ ّ ﮐﻪ ّ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻫﻞ ﺍ
ﻣﺘﻴﻘﻦ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺍﺳﺖ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺴﻠﻢ ﻭ ّ ﻣﺘﺤﺘﻢ ﻭ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ّ ّ
ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺭﻣﺰ ﻣﻨﻤﻨﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻣﻊ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ.
ﺹ ١٤١
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ - ۱۹۷ﺍﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ّ ّ
ﺑﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻘﺴﻤﻴﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺛﺒﺎﺗﺮﺍ ﻧﻠﻐﺰﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻭ ﺯﻭﺍﺑﻊ
ﺗﺸﺪﺩ ﮐﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻠﮏ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ
ﺑﮑﻮﺵ ﮐﻪ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻧﺲ ﺍﻟﻔﺖ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ
ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺳﺠﻮﺩ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﻻﺋﺢ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﺍ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ. ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺍﻯ ﻣﺤﺮﻭﺭﺍﻥ - ۱۹۸ﺍﻯ ﻣﺨﻤﻮﺭﺍﻥ ﺑﺎﺩﮤ ّ
ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﮑﺮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﻭ ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻯ ﻋﺎﮐﻔﺎﻥ
ﺣﺐ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻫﻮﻳﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﻌﺒﮥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ّ ّ
ﺗﺒﺘﻞ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺣﺖ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻣﻌﻄﺮ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﻭ ّ ّ ﺗﺒﺘﻞ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻇﻞ ﺳﺪﺭﻩ ﻣﻨﺘﻬﺎﻳﺖ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﻣﻔﺎﺯﮤ ﺑﻴﻨﻮﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﺎﻃﻰ ﺑﺤﺮ ّ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﻭﺍﺻﻞ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺴﺮ ﻣﻨﺰﻝ ّ
ﺹ ١٤٢
ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ
ﺩﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺤﺎﻥ ﺟﻮﻫﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺟّﻨﺖ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺗﻔﺮﻳﺪ
ﺑﻌﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪﺍﺕ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﺫﻟﻴﻼﻥ ﺭﺍ ّ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻴﻼﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻳﺎﻕ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﺍﻋﻈﻤﺖ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺴﮑﻦ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻔﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﺑﻴﻬﻮﺷﺎﻥ ﺑﺎﺩﻩ ﻋﺸﻘﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻯ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﻧﻴﺴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﺯ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﻓﻀﻞ ﺑﻴﻤﻨﺘﻬﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺟﻠﻴﻠﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻠﻴﮏ ﺍﺳﻤﺎء ﺣﺎﺻﻞ .ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻮﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﻭ ﻣﺘﻤﺴﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻬﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺠﻬﺖ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﺒﻄﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﻭ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺍﺻﻔﻴﺎﺳﺖ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ّ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﺰﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﻣﻌﺎﻧﻴﺶ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﺍﺷﻌﻪ ﺻﺒﺢ ﻣﺒﺎﻧﻴﺶ ﮐﻮﺍﮐﺐ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺑﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ
ﮐﻪ ﺑﺎﺛﺮ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺩﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﺩﻭﺍﺭ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺭﺣﻤﺖ ّ
ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻣﺤﺾ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻋﻤﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ
ﺹ ١٤٣
ﻣﺨﺼﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺗﻢ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﮐﺮﻡ ّ ﮐﻪ ﻣﺜﻴﻞ ﻭ ﻧﻈﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻓﻀﻞ ّ
ﻟﻠﺮﺍﺳﺨﻴﻦ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ. ﻓﻄﻮﺑﻰ ﻟﻠﺜّﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻤﺘﻤﺴﮑﻴﻦ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ّ ّ - ۱۹۹ﺍﻯ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ،ﻋﻠﻴﮏ ﺑﻬﺎء ﺍ . ﺳﺮﺍﺝ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺣﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﭼﻮﻥ ﺭﻳﺎﺽ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻬﺘﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ّ ﻣﺰﻳﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ّ ّ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻨﻈﺮ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺩﻝ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻨﺪﻳﺪ ﻭ ّ
ﻏﻴﺒﻴﻪ ﻭ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﺟﻨﻮﺩ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺑﻘﺎ ﺑﺠﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ّ
ﻻﺭﻳﺒﻴﻪ ﺷﻮﻳﺪ .ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﺒﻘﺎ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ّ ّ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺑﺮ ﻭﻓﺎﻯ ﺑﻌﻬﺪ ﻭ ّ
ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻨﻮﺩ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﻋﺎﻟﻢ
ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺠﻢ ﺑﺎﺯﻍ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﻪ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻌﻨﻮﻯ ّ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﮤ ّ ّ
ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﺩ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﻟﻰ ﺍ
ﺑﮑﻮﺵ ﻭ ﺑﺠﻮﺵ ﻭ ﺑﺨﺮﻭﺵ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﻮﻯ.
ﺹ ١٤٤
- ۲۰۰ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻼﻭﺕ ﺷﺪ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﺮ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮏ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﮏ ﺑﻤﺎ ﺛﺒﺘﺖ ﻗﺪﻣﺎﮎ
ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺍﻟﻤﻨﻬﺞ ﺍﻟﻘﻮﻳﻢ .ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ّ
ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﻧﻪ .ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺑﭽﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻳﺎ ﺟﺰ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍ ﻣﻤﮑﻦ ؟
ﻻ ﻭ ﺍ . ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻬﻒ ﻣﻨﻴﻊ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻼﺫ ﺭﻓﻴﻊ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﻬﺰﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻮﺕ ّ ﺍﻳﻦ ّ
ﻓﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺍﻧﻌﺪﺍﻡ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻌﻬﺪ ﺍ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﻪ ،ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ - ۲۰۱ﻳﺎ ﻣﻦ ّ
ﺩﺳﺖ ﺳﺎﻗﻰ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﺄﺱ ﻣﺰﺍﺟﻬﺎ ﮐﺎﻓﻮﺭ ﮐﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎء ﻃﻬﻮﺭ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻴﻨﺎء ﻭ ﻃﻮﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ّ ﻇﻞ ّ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺷﺪﻯ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻈﻞ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﺑﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﻰ ﻋﻬﺪ ﻣﺤﮑﻢ ﺍﻟﻬﻰ ّ ّ
ﭼﻮﻥ ﺟﺒﺎﻝ ﺭﺍﺳﻴﺎﺕ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻋﺎﺻﻔﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺧﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ
ﻋﻬﺪ ﺍﻟﺴﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺳﺒﺤﺎﺕ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺑﺴﻮﺯﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺭﻩ ﺁﺗﺶ
ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﺁﻳﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﭼﻮﻥ ﺍﮐﺴﻴﺮ
ﺑﻘﻮﻩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺯﺭ ﺧﺎﻟﺺ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺧﺰﻑ ﺭﺍ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﺤﺎﺱ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﺎﻗﺼﻪ ﺭﺍ ّ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻟﺆﻟﺆ ﺻﺪﻑ .ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺫﺍﺗﻰ ﻭ ﮐﻴﻨﻮﻧﺘﻰ ّ
ﺹ ١٤٥
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻯ. ﺍﮔﺮ ﺑﺠﻮﻫﺮ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺷﺌﻮﻥ ّ - ۲۰۲ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﮐﺒﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ
ﺁﻥ ﮐﺲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻌﺰﻣﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ
ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﺍﺯ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻧﮥ ﺩﻝ ﺍﻫﺮﻣﻦ ﺑﺮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻧﮓ ﺳﺮﻭﺵ ﺑﺸﻨﻮﺩ
ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ. - ۲۰۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺿﻮﺿﺎء ﻣﻠﻞ ﻭ ﻏﻮﻏﺎﻯ ﺍﻣﻢ
ﻣﺴﻠﻤﺴﺖ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﻭﺍﺿﺢ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﻭ ّ
ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ .ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﻮﺯﺩ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﺯ ﺑﻦ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .
ﺷﺪﺕ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺣﺸﺮﺍﺕ ﺍﺭﺽ ﺭﺍ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ّ
ﺣﺪﺍﺋﻖ ﭘﺮ ﺷﻘﺎﺋﻖ ﺷﻮﺩ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﮔﻞ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺑﻨﻐﻤﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ
ﻧﻘﻤﺔ ﻧﻌﻤﺔ ﻟﻼﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﺴﺮﺍﻳﻨﺪ ً ً
ﻟﻠﻀﻌﻔﺎء .ﺣﻤﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻨﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺫﻫﺐ ّ
ﺹ ١٤٦
ﺣﻖ ﻣﻴﻄﻠﺒﻢ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺑﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺭﺥ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻴﺪ .ﺍﺯ ّ
ﺑﺮ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ.
– ۲۰۴ﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻧﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﮔﻠﺸﻦ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ّ
ﭘﺮﺗﻮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﻗﻪ ﺳﺤﺮﻯ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ
ﺍﻫﻞ ﻓﺘﻮﺭ ﭼﻮﻥ ﺍﻫﻞ ﻗﺒﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﻩ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺩﻳﺠﻮﺭ
ﻄﻮﻉ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﺑﺮ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭﺍ ُﺛﺒﻮﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ُﺳ ُ ﻓﺮﻳﺎﺩ َ ْ
ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻨُﺸﻮﺭ ...ﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﺤﻘﴼ ﻓﻰ َ ْ َﺗﺒّﴼ َﻟُﻬْﻢ َﻭ ُﺳ ْ
ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻭﺭﻗﺎء ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﮓ ﻭ ﭼﻐﺎﻧﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺭﻗﻴﻖ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺁﻏﺎﺯ ﺁﻫﻨﮕﻰ ﺩﺭ ّ ﻟﻌﺒﻮﺩﻳﺘﮏ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﻭ ﮐﻨﻰ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﺭﻯ ﻳﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﻭﺣﻰ ّ
ﮐﻞ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺳﺮﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﺬﺏ ﻭ ﺷﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﮐﻪ ّ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ . ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺒﺤﺎﻥ ّ
- ۲۰۵ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ،ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻪ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﭼﺸﻴﺪﻯ ﺑﺴﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻋﻬﺪ ّ
ﺹ ١٤٧
ﺑﻈﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺍﻟﺘﺠﺎ ﻧﻤﻮﺩﻯ .ﺣﺎﻝ ﮐﺄﺱ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﺪﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﻭ ّ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﺭﺁ ﻭ ﺑﮕﻮ ":ﻳﮏ ﺩﺳﺖ ﺟﺎﻡ ﺑﺎﺩﻩ ﻭ ﻳﮏ ﺩﺳﺖ ﺯﻟﻒ ﻳﺎﺭ
ﺭﻗﺼﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺁﺭﺯﻭﺳﺖ ".
- ۲۰۶ﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﺧﺒﻴﺮ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺋﻰ
ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺑﻰﻧﺸﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ
ﺟﺴﺘﻰ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺧﺒﻴﺮﻯ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺑﺼﻴﺮﻯ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﻤﻴﻌﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ
ﻋﻠﻴﻤﻰ .ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻯ ﭼﻪ
ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺛﻤﺮﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺑﺎ ﺫﻯ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﺑﻰ .ﺍﺯ ﺗﻄﺎﻭﻝ ﺩﺳﺖ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺑﺤﻘﺎﺋﻖ ﺍﺷﻴﺎ ّ
ﺣﻖ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﮒ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ّ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﺑﺘﺎﺯﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﺪ ﻏﻴﺒﻰ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻧﺎﺧﻦ ﺗﻴﺰ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻋﻮﻥ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺳﺘﻴﺰ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ .
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻃﻠﺐ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﺟﺎ ﻧﻤﺎﻳﻢ.
- ۲۰۷ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻳﻮﺳﻒ ﮐﻨﻌﺎﻧﻰ ﻣﺴﻨﺪ ﻣﺼﺮ ﺑﻴﺎﺭﺍﺳﺖ
ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ
ﺹ ١٤٨
ﻭ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺑﺘﻼﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﺎﻩ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ .ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺏ ﺍﻻﻳﺎﺕ ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺎﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺷﻮﺩ .ﺧﺪﻣﺘﺖ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﻡ. ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ّ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻭ ﺍﺟﺮ ﻋﻈﻴﻢ ّ
ﻗﻠﺒﻴﻪ - ۲۰۸ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﺎﺕ ّ
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﻋﻠﻢ ﻭ
ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﻋﺮﻓﺎﻥ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻬﻴﭻ ﭼﻴﺰ ّ
ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮﻳﺴﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ
ﻃﻠﺒﺶ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﺍﻧﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻻﻳﻖ
ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺍﻥ .ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻧﻔﺲ ﺍﻧﺴﺎﻥ ؟ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﺪﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ّ
ﻗﺴﻤﻰ ﺑﺠﻬﺖ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺰﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺠﻬﺖ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺴﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺗﺄﺩﻳﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ .
ﻣﻌﻠﻢ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺭﺍ ﮔﻬﻰ ﺑﻨﻮﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﮔﻬﻰ ﺑﻴﺎﺯﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺠﻬﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ّ
ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻴﻦ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺻﺮﻑ .ﺍﮔﺮ ﺑﺼﻮﺭﺕ
ﻗﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺒﺎﻃﻦ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺹ ١٤٩
ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﺻﺎﺑﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﻴﺮ ﻭﻓﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺪ ﺑﻘﺎﺳﺖ - ۲۰۹ﻫﺮ ّ
ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ .ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻏﻢ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻕ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺧﻮﺷﺘﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺭﺯﻕ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭﻟﻰ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﺭ َﻭ ِﻗﻨﺎ َﺭّﺑﻨﺎ
ﻣﻌﺰﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﻣﻐﺒﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﮑﺮﻭﺏ. ﻋﺬﺍﺏ ّ ﺍﻟﻨﺎﺭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻈﻠﻮﻡ ّ َ ﻋﻄﺎﺭ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺜﺎﺭ ﺣﻖ "،ﮐﺮﺩﻯ ﺍﻯ ّ - ۲۱۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﻧﺎﻓﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ " ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺸﺎﻣﻬﺎ ﺭﺍﺋﺤﻪ
ﺟﻨﺖ ﺍﻟﻨّﻌﻴﻢ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻘﺒﻮﻝ .ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺟﺤﻴﻢ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ّ
ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻄﺮﺕ ﭘﺴﺘﻰ ؟ ﻧﻐﻤﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻨﻔﻮﺭ
ﻟﻠﻄّﻴﺒﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﻄﻴﺒﺎﺕ ّ ﻭ ﻧﻬﻴﻖ ﻭ ﻧﻌﻴﻖ ﻫﺮ ﻧﺎﻋﻘﻰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻉ ّ ّ
ﻟﻠﻄّﻴﺒﺎﺕ .ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﭼﺎﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﺟﺰ ﺍﻟﻄﻴﺒﻮﻥ ّ ّ ّ
ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﻴﺪﺭﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﺧﻢ ﺑﻰﺍﻣﺎﻥ.
- ۲۱۱ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮐﺮﻡ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ
ﺹ ١٥٠
ﻫﺬﺍ ﮐﻞ ﻭ ﻦ َ ﻋﺎﻣﺴﺖ ﻭ ﺷﺎﻣﻞ ّ ﻴﺐ ِﻣ ْ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ .ﻣﻠﮑﻰ ّ ﻟﮑﻞ َﻧﺼ ٌ
ﺣﻖ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﺎﺹ ﺍﻣﺎ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﺮﻣﺶ ﺍﻟﺒﺤﺮ ِ ِ ﻀﻢ َ ﺧﺎﺻﺎﻥ ّ ّ ّ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ّ . ﺍﻟﺨ َ ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ .ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﻧﻮﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﺎﻥ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻪ ﺧﺮﺍﻃﻴﻦ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺷﻤﺲ ﻣﺸﺎﻡ ﺑﻠﺒﻞ ﺭﺍ ّ
ﺧﻔﺎﺵ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻟﺒﺼﺮ .ﭘﺲ ﻣﻨﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻪ ﭼﺸﻢ ّ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﺣﺮﺑﺎ ﺭﺍ ّ ﺭﺑﻰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻓﻖ ﻏﻴﺐ ﺑﻘﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻳﺎ ّ ّ ﺍﻟﻠﻄﻒ ﺍﻟﺸﮑﺮ ﻳﺎ ﻣﻮﻻﻯ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﻟﮏ ّ
ﺍﻟﺮﺅﻑ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ. ﺍﻟﺒﺮ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﻭ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ ﺍﻟﺠﺰﻳﻞ ّ - ۲۱۲ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻝ ﺁﻣﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ،ﻧﺎﻣﻪ ﻭﺻﻮﻝ ﻳﺎﻓﺖ ﺁﻧﻰ
ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺎﺭﺵ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺘﻔﺼﻴﻞ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻟﻬﺬﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻣﻬﻠﺖ ّ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺮ ﺍﻳﺠﺎﺯﻡ ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺑﺪﺍﺭﻳﺪ .ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻧﺎﻓﻪ ﻣﺸﮏ ﺑﻮﺩ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻮﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ّ
ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﻏﺮﻳﻖ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻗﺼﻮﺭﻳﻢ ﭘﺮﻓﺘﻮﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻰ ﻭﻟﻪ ﻭ ﺷﻮﺭﻳﻢ
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﻣﻮﻓﻮﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺩﺭﻳﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ّ ﻭ ﭘﺸﻪ ﺋﻰ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻋﻘﺎﺏ ﻣﻰﺁﻣﻮﺯﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﺑﻖ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻤﻊ ﺑﺎﺯﻍ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﺍﻫﻢ ﺁﻥ ﺟﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ّ
ﺹ ١٥١
ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻭ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺍﺣﺒﺎ ﺷﻤﺮﻳﻢ ﻭ ّ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺍﻋﺪﺍ ﺭﺍ ّ
ﮐﻞ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﻢ ﻫﻤﺪﻡ ﻭﻓﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻯ ّ ﻓﻘﺮﺍء ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﭘﺮﺩﻩ ﺩﺭﻯ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺑﺨﻮﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﻫﻞ
ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻟﺒﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺪﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻮﺋﻰ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ . ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ّ
ﻃﻴﺒﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺰﮐﻮﻡ ﺍﺯ ﺭﺍﺋﺤﻪ ّ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻭ ﻋﻤﻮﻡ ﺧﻠﻖ ﺑﻰﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﭘﺮﺍﻋﺘﺴﺎﻑ ّ . ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺲ ﻏﻀﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺒﻴﺐ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻬﺮ ّ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﻭ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺑﻰﻧﻮﺍﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻭ ﻃﻔﻼﻥ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻰﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ
ﺍﻟﻨﺪﺍء ﻣﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﻗﺮﻳﺐ . ﻭ ﻫﺬﺍ ﺑﻤﺎ ﺍﮐﺘﺴﺒﺖ ﺍﻳﺪﺍﻫﻢ ﻳﻮﻡ ﺳﻤﻌﻮﺍ ّ
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻣﻴﺪ
ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ
ﺟﺎﻫﻠﻴﻪ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻤ ّﻴﺖ ّ
ﺗﻌﺼﺐ ﺷﺪﻳﺪ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻋﻤﻮﻡ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﺹ ١٥٢
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻖ ﺗﺎﺭﻳﮑﺮﺍ ﺁﻓﺘﺎﺑﻰ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻧﺮﺍ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﮔﻤﻨﺎﻣﺮﺍ
ﺍﻟﻨﻌﻴﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺲ ﺟﻨﺔ ّ ﻗﺒﻠﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺟﺤﻴﻢ ﺭﺍ ّ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺩﺭ ﺍﻓﺮﻳﮏ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮏ ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ
ﺷﻠﻴﮏ ﻳﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺛﻐﻮﺭ ﺗﺮﮎ ﻭ ﺗﺎﺟﻴﮏ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺧﻤﺴﻪ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺷﻬﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﺸﻮﺭ ّ
ﻣﺤﺮﻡ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ.
– ۲۱۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻋﻈﻴﻢ
ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﺴﺮﺍﺏ ﺑﻘﻴﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺗﺸﻨﻪ ﺁﺏ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﺳﺮﺍﺏ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺍﻧﮕﺎﺭﺩ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻳﺎﻥ ﺑﺘﺎﺯﺩ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﺎﺳﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺸﻨﮕﻰ ﻫﻼﮎ ﮔﺮﺩﺩ .
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻃﺎﻟﺐ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺠﺎﻥ ﺟﻮﻳﺎ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺳﺎﻋﻰ ﻭ ﭘﻮﻳﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺠﻬﺖ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﺯﺧﺎﺭﻑ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺗﻴﺰ
ﺍﺫﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻨﮕﻰ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﺪ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺑﻴﺎﺯﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺯﺟﺮ ﻭ ّ
ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﻮﺩﻯ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﺯﻳﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭ
ﺹ ١٥٣
ﺷﺪﺕ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺆﺍﺧﺬ ﺩﺭ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﮐﺒﺮﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ...ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ّ
ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺁﮔﺎﻩ
ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻓﻨﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺑﭽﻨﺪ ﺩﺍﻧﻪ ﺋﻰ ﺭﺏ ﺍﻻﻳﺎﺕ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺑﺎﺑﺪﻉ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺑﺘﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ّ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﺍﻫﻞ ّ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﺒﺐ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻋﺮﻓﺎﻥ .ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ ّ
ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﺯﻳﺎﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﺯﻳﺎﻧﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻳﺰﺩﺍﻥ .ﻃﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺳﺮﺍﺭ ّ
ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻧﻨﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺩﺭ ﻋﺰﺕ ّ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻩ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﭘﻴﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﭽﻪ ﻇﻠﻤﺎﺗﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻧﺪ ﺍﻥ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﻟﻌﺒﺮﺓ ﻻﻭﻟﻰ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ. ّ
_ ۲۱۴ﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻨﺠﺬﺑﻪ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍ ، ﮐﻮﺭ ﮐﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻳﮑﺘﺎﺳﺖ ﻭ ﻋﺼﺮ ﻋﺼﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎء ﺟﺴﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﻨﻔﺤﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ
ﺹ ١٥٤
ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺟﺴﺪ ﺍﮐﻮﺍﻥ ﺑﻔﻴﺾ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﺮ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺭﺑﻴﻊ ﺑﺪﻳﻊ ّ ﺧﻄﻪ ﻭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺭﺍ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻁ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻓﻖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ .ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺭﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ّ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻓﺌﺪﮤ ّ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺑﻴﻨﺎ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎﻓﻖ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺍﻫﻞ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ّ . ﺗﺒﺘﻞ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻻﺭﻳﺐ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ
ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻋﻴﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﻧﺮﻳﮑﻢ ﻣﻦ ﺍﻓﻘﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﻧﻨﺼﺮ ﻣﻦ
ﻗﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﺓ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻼٔ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ ﻋﺰﺗﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺒﻌﺎﺛﺎﺗﻰ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ .ﭘﺲ ّ ّ ﺑﻘﻮﺗﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺋﻰ ﭼﻮﻥ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺗﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ّ ﻣﺰﻳﻦ ﺑﻨﻀﺮﻩ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﻧﻄﻘﻰ ﻓﺼﻴﺢ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﺧﻰ ّ ﻫﻤﺘﻰ ﻓﺎﺋﻖ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ّ
ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﭘﺮﺟﻮﺵ ﺑﺨﺮﻭﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺷﺮﻑ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﺳﺘﺎﻧﮥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﻓﺪﺍﻩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ﺍﻧﺸﺎء ّ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺳﺒﻊ ﻃﺒﺎﻕ.
ﺹ ١٥٥
_ ۲۱۵ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍ ، ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﺎء
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﮥ ﺟﻠﻮﻩ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻤﻦ ﺑﻘﻌﻪ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺳﺎﻗﻰ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺭﻗﺺ ﮐﻨﺎﻥ ﻧﺪﺍﻯ
ﻳﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻯ .ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺿﻌﻔﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻴﺪﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ
ﻣﺒﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﺩﻡ ﺩﻣﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻧﻔﺨﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻴﺪﻣﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻋﺼﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﺑﺪ ﺍﻻٓﺑﺎﺩ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﻣﻴﺪﺭﺧﺸﺪ .ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﺟﻮﻳﺎﻥ ﺷﻮ ﻭ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﮔﻮﻳﺎ ﺷﻮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ّ ﺍﻣﺮ ﺍ ﮐﻦ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺩﻳﻦ ﺍ ﻧﻤﺎ ﺟﺬﺑﻪ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﻃﻮﺭ ﺳﻴﻨﺎ
ﻣﻌﻄﺮ ﮔﺮﺩ ﺗﺸﻨﮕﺎﻧﺮﺍ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺷﻮ ﻭ ﻧﻔﺤﻪ ّ
ﺷﻮ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻧﺮﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻫﺮ ﭼﻤﻨﻰ ﺭﺍ ﺷﺒﻨﻢ ﺷﻮ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩ ﮐﻮﺭﺍﻧﺮﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﺎ ﮐﺮﺍﻧﺮﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻣﻨﺠﻤﺪﺍﻧﺮﺍ
ﻣﺸﺘﻌﻞ ﮐﻦ ﺧﻔﺘﮕﺎﻧﺮﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻧﺠﻢ ﻫﺪﻯ ﺩﺭ
ﻭﺻﻴﺘﻰ ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻧﺼﺤﻰ ﻟﮏ ﻟﺘﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻳﻦ. ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺪﺭﺧﺸﻰ .ﻫﺬﻩ ّ ﺣﺒﺬﺍ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ _ ۲۱۶ﺍﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ ،
ﺷﻌﻠﮥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﺹ ١٥٦
ﮐﻪ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﺩﻣﻰ ﮐﻪ
ﻣﻄﻬﺮ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻓﻢ ﺩﺭ ﻭ ﮔﻬﺮ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ ﻣﺴﺘﻌﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﭼﻮﻥ ّ ّ
ﺩﺭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ .ﭘﺲ ﻧﻄﻖ ﭼﻪ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺛﻤﻴﻨﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ّ
ﮔﻮﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺮ ﻓﺮﻕ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎ.
_ ۲۱۷ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ
ﺍﺷﻌﮥ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺟﻪ ﺍﻧﻮﺭﻯ ﺟﻮﺋﻰ ّ ﺣﻆ ﺍﻭﻓﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ّ
ﻣﻌﻄﺮﻯ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺭﻳﺎﺽ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻔﺤﻪ ّ ﮐﻞ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﮑﻮﺵ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺟﻬﺪ ﺑﻠﻴﻎ ﻧﻤﺎ ﭼﻪ ﮐﻪ ّ
ﮐﻞ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺍﻗﺪﻡ .ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﺷﺄﻥ ﺍﻋﻈﻤﺴﺖ ﻭ ّ
ﻧﻔﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺛﻘﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ. ََ
_ ۲۱۸ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﺎ
ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ّ
ﻧﺼﻴﺐ ﺍﺯ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺟﻮﻳﻨﺪ .ﺧﻠﻖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺒﻴﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ
ﻣﺮﺑﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ّ
ﺹ ١٥٧
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻋﻠﻴﻞ ﻃﺒﻴﺐ ﻣﺮﺑﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻫﺮ ّ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ّ
ﻗﻠﻮﺏ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﻫﻮﺵ ﻭ ﻋﻘﻮﻝ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻌﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﻤﻮﺭﺍﻥ ﺧﻤﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ. ﺗﻮﮐﻞ ﺍﺳﺖ _ ۲۱۹ﺍﻯ ﺷﻤﻊ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻭﻗﺖ ّ ّ
ﺗﻮﺳﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻡ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻫﺎﺗﻒ ﻭ ﺳﺮﻭﺵ .ﭼﺸﻢ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ّ ﻻﺭﻗﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ّ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭﻓﺎ ﭼﻪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻫﺪﻯ ﭼﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ
ﺩﺭ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻪ ﺳﺒﻘﻰ ﺩﺭﺱ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﺩﻳﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﺩﺍﻧﺸﻰ
ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﻭﻗﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻡ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﺸﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﻘﻠﻮﺏ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻓﺎﺋﺰﻳﻦ ﺭﺍ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺑﮑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ.
_ ۲۲۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻀﺮﺍء ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ .ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻨﺸﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺋﻰ .
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻠﻴﺢ ﺷﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﺹ ١٥٨
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺑﺬﮐﺮ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺮﻡ ﺧﺎﮎ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﻢ ﺳﺘﺎﺭﻩ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﻃﻌﺎﻣﻢ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﺭﺽ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ،ﮐﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﻨﻰﺗﺮ ؟ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻯ ﺑﺎﻏﻨﻴﺎء ﻭ ﮐﺒﺮﺍء ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﻭ ﻭﺯﺭﺍء ﻭ ﻣﻠﻮﮎ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻤﻦ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ،ﮐﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﻨﻰﺗﺮ ؟ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺍﻟﻬﻰ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ
ﺍﺣﺪﻳﺘﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮ ﻋﻴﻦ ﻏﻨﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻧﻴﺖ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﭼﻮﻥ ّ ﻣﺸﻘﺖ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺴﺘﻰ ّ .
ﺭﻓﺎﻫﻴﺖ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ّﺍﻻ ﺑﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﻫﺴﺘﻰ. ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻟﺴﺖ .ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ّ ّ ﻗﻮﺕ ﺣﻖ ،ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻯ ّ _ ۲۲۱ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻓﻴﺾ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﮐﺘﺴﺎﺑﻰ ﺑﻴﺎﻥ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﺴﺖ ﻧﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﮐﻪ
ﺣﻖ ﮐﻦ ﺍﻣﻰ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺗﻮّﮐﻞ ﺑﺮ ّ ﺷﺨﺺ ّ
ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺭﺍﺑﺤﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ
ﻓﻴﺾ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻯ ﻟﺴﺎﻥ ﻓﺼﻴﺢ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻠﻴﻎ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ. ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ّ ﺑﺂﻥ ّ
ﺹ ١٥٩
ﻋﻄﺎﺭ ،ﻧﺎﻓﻪ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﻔﺤﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ _ ۲۲۲ﺍﻯ ّ
ﻣﺸﺎﻡ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻋﻨﺒﺮ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﻣﺰﮐﻮﻣﻰ ﺍﺯ ﻃﻴﺐ ﻣﺸﻤﻮﻡ ﻧﺼﻴﺐ
ﺑﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﺋﻰ ﮔﻴﺮﺩ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻫﻞ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺑّﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ّ
ﺍﻭﻝ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﻓﻴﺾ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﻟﻘﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻣﺰﮐﻮﻡ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ّ
ﻗﻮﺗﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺣﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺍﺯ ﻣﺸﻤﻮﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ .ﻓﻀﻞ ّ
ﮐﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺒﻴﻞ ﺭﺷﺎﺩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ. _ ۲۲۳
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻃﻦ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﻮﺳﺎﺋﻂ ّ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪﻩ .ﻟﻬﺬﺍ ﺭﻭ ﺑﻌﻠ ّﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻨﻮﺡ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﺘﻔﻖ ﺩﺭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ّ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ّ
ﻭ ﺳﺒﺐ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻗﺴﻢ
ﺑﺘﺼﻮﺭ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻣﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ّ ّ
ﻣﺠﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮﻻﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺟﻨﻮﺩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ّ
ﺹ ١٦٠
ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﻴﻮﺵ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻭ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﮐﻞ ﺑﻰﺛﻤﺮ ﻭ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﺒﺐ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﻢ ّ
ﺍﺳﻒ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﻭ ﺑﻨﺸﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺩﻻﻟﺖ
ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻳﻢ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮﺩﻳﻢ
ﻣﺘﺬﮐﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﺭﺍ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ّ ﺭﺣﻤﺔ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ . ﺻﻔﺖ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺨﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ً _ ۲۲۴ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻣﺤﻔﻞ ﺗﺒﻠﻴﻎ
ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺰﻡ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﻔﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﻤﺎ ﻣﺼﺪﺭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ
ﺗﻘﻮﻯ .ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻔﻴﺾ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﺤﺠﺖ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﺐ ّ ﻻﺭﻳﺒﻴﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺩ. ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﻏﻴﺒﻴﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ ّ ّ _ ۲۲۵ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﮥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ، ﺷﻤﻊ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩﻯ
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺘﻰ ﺻﺎﻣﺖ ﺑﻮﺩﻯ ﻧﺎﻃﻖ ﺷﺪﻯ ﺑﻴﻨﺎ ﮔﺸﺘﻰ ﺷﻨﻮﺍ
ﺹ ١٦١
ﺷﺪﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺸﺘﻰ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺷﺪﻯ .ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﮔﺸﺎﻳﺪ
ﻭ ﺑﻨﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻘﻮﺗﻰ ّ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﺗﻮﺍﻧﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ّ ﻗﻮﻩ ﻻﻫﻮﺕ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ّ ّ
ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﺗﻼﻣﺬﻩ ﻣﺴﻴﺢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺠﺴﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﮐﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻭ ﺑﺤﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻇﻠﻢ ﻫﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ّ ﻇﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ. ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺗﺠﻠﻰ _ ۲۲۶ﺍﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ّ ّ
ﺍﻧﻰ ﺍﻧﺎ ﺍ ّ ﻣﺠﻠﻰ ﻃﻮﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﻃﻮﺑﻰ ﻧﺪﺍﻯ ّ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺎء ﻃﻬﻮﺭ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﻣﺰﺍﺟﻬﺎ ﮐﺎﻓﻮﺭ
ﺗﺒﺘﻞ ﮐﺮﺩﻯ . ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ ﭼﺸﻴﺪﻯ ﺑﻤﺸﺮﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺧﻠﻌﺖ ﺗﺠﺮﻳﺪ
ﺑﺤﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﺭﻯ ﻭ ﺑﺜﻨﺎء ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻗﺒﺎﺋﻞ ّ
ﻭ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺩﻫﻰ ﺻﻤﺖ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺑﻬﺖ ﻭ ﺧﻤﻮﺩ ﺁﺭﺩ ﻭ ﻧﺪﺍ ﻓﺮﺡ ﺑﻴﻤﻨﺘﻬﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﺁﺗﺶ ﺑﻰﺷﻌﻠﻪ ﺯﻏﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﻍ ﺑﻰﻧﻐﻤﻪ ﺍﺑﮑﻢ ﻭ
ﻻﻝ ﺷﺠﺮ ﺭﺍ ﺛﻤﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺍ ﺷﻌﺎﻉ ﻭ ﺷﺮﺭ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﻣﺮﻍ ﺳﺤﺮ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﻧﻮﺍﺋﻰ ﺯﻥ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺨﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ.
ﺹ ١٦٢
ﺣﻖ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ _ ۲۲۷ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺨﺘﺎﺭ ،ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﮐﻮﻯ ّ
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻝ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻠﮏ ﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﭼﺸﻢ
ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ
ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺬﮐﺮ ﻣﻠﻴﮏ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ
ﻭ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻳﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﺎﻧﮓ ﺳﺮﻭﺵ .ﻫﺎﺗﻒ ﻏﻴﺒﻰ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻓﺎﺳﺘﺒﺸﺮﻭﺍ ﻳﺎ
ﺍﻫﻞ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﺟﻬﺪﻭﺍ ﻳﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻮﻻء ﻭ ﺍﺳﻌﻮﺍ ﻳﺎ ﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻟﻴﻨﺘﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ. ﺍﺣﺒﺎﻯ _ ۲۲۸ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﻯ ﻣﻦ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﻧﺒﺄ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ .ﻳﻌﻨﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﻃﺮﺡ ﺍﻟﻔﺖ ﺍﻓﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ
ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﮑﻼﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻟﻘﺎء ﺍﻭﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺳﺘﻴﺤﺎﺵ ﺩﺭ ﺧﻠﻖ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﺍﻟﻘﺎء ﮐﻠﻤﻪ ﮐﻨﻨﺪ ّ .
ﺍﺣﺒﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﻳﮑﻨﻔﺮﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺣﺴﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ ً ﻣﺜﻼ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ّ
ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻭﺣﺸﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻃﺮﻕ ﺍﺳﺖ.
ﺹ ١٦٣
ﺍﻫﻢ ﺍﻣﻮﺭ _ ۲۲۹ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﻟﻴﻮﻡ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺍﺳﺖ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﺩ ﺟﺰ ﺑﻔﮑﺮ
ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ . ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻘﺪﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑﻘﺎ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺣﻴﺎ ﮐﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ
ﺍﻭﻝ ﺗﺘﺎﺑﻊ ﻭ ﺗﺮﺍﺩﻑ ﻭ ﺗﺴﻠﺴﻞ ﺩﺭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺘﺴﻠﺴﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺎﺩﻯ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺳﺒﺐ ﺍﺣﻴﺎء ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﻮﺩ . ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻨﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ّ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ّ ّ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻧﻪ ﺍﺛﺮﻯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺳﺖ .ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﻧﻪ ﺛﻤﺮﻯ ﻭ ﻧﻪ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﻧﻪ ﻓﺮﺣﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺷﺎﺭﺗﻰ ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻰ
ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﻭ ﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ّ . ﺁﻏﻮﺵ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ .ﻟﻬﺬﺍ
ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻔﻠﻬﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻼﺩ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻓﮑﺮﺷﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﮐﻨﺎﻑ ﻣﺤﺾ ﻧﺸﺮ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﺮﺍ ﺑﺴﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ
ﻣﺤﻼﺕ ﻣﺜﻼ ﺑﻼﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺘﻰ ﻋﺒﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ . ّ ً ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ّ ﻣﻌﺘﮑﻔﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺋﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻳﺎﺭﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﺋﻰ ﺧﺒﺮﻯ
ﺑﺎﻟﺘﺼﺎﺩﻓﺴﺖ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺧﺒﺮﻯ ﮔﻴﺮﻧﺪ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻳﮏ ﺷﺐ ﺍﺣﺒﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ّ ﻋﺒﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ّ
ﺹ ١٦٤
ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﺑﻠﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﻭ ﺩﻭ ﺷﺐ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﺭﺽ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻏﺮﺏ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺁﻳﻨﺪ
ﻋﻠﺖ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﮔﺮﺩﺩ. ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ ﺑﺪﻗﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ﺍﻟﻤﺒﺎﺭﮐﻪ ،ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ّ ﺍﻳﺘﻬﺎ ّ ّ _ ۲۳۰
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺣﻤﻴﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻢ ﺟﻠﻴﻠﮥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ
ﻣﻘﺪﺱ ﺷﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﮔﺸﺖ .ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ّ ﺣﺼﻮﻝ ﻳﺎﻓﺖ ّ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺮﻫﻮﻥ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻻﺭﻳﺒﻴﻪ ﺑﺤﺼﻮﻝ ﭘﻴﻮﻧﺪﺩ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺂء ﻏﻴﺒﻴﻪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﮐﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﻏﻮﺍﺋﻞ ﻫﺎﺟﻤﻪ ﻭ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺤﺮﻭﻣﻰ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻣﺸﮑﻞ ﻭ ﺻﻌﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺳﻪ ﻣﺮﺽ ﻣﺰﻣﻦ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﻃﺎﻗﺖ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﺎﺯ ّ ّ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺖ .ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺍﻟﺮﻓﻴﻖ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﺰ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﺠﺞ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻭ ﻧﻌﻢ ّ
ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﻪ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻄﻠﻮﻉ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﻯ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺷﺮﺍﻕ
ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻐﻠﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﺎﻣﻞ
ﺹ ١٦٥
ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺤﺮﻯ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﻣﺠﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﮑﻼﻓﻪ ﺋﻰ ﻓﻮﺭﴽ ﺳﺮ ﺭﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺮﺟﻬﺖ ﮐﻪ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ّ
ﺣﻖ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﺭﺩ ﺩﺍﺋﻢ ﻓﮑﺮﻯ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺬﮐﺮ ّ
ﺫﺭﻩ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻭ ﻣﺆﻳﺪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻳﻦ ّ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ّ ﺍﻳﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻭﺳﻌﺘﻰ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻣﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﺍﺯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻋﻈﻴﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ
ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺋﻰ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺣﺼﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺣﻖ ﻣﻦ ّ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺩﺭ ّ ﻗﻮﺗﻰ ﺣﻖ ﺷﻤﺎ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ّ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺼﺮﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﮐﻞ ّ ﻭ ﻓﺘﻮﺣﻰ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ّ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻔﻮﺱ
ﻇﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺠﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﻢ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺑﺎ ﺑﻤﻨﺘﻬﺎﻯ ﻭﻓﺎ ّ
ﻭﻓﺎ ﭼﻪ ﺟﻔﺎ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﺑﻼ ﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺍﻏﻼﻝ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺫﻟﻴﻼﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺹ ١٦٦
ﺧﻮﻳﺶ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺻﺪ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﺷﺪﺕ ﺷﺮﻡ ﻭ ﺣﻴﺎ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﺯ ّ
ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻓﻨﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﮑﺸﻴﺪ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﻭ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺑﻘﻄﺮﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ّ ﺗﻀﺮﻉ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰﺑﻬﺮﻩ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍ ّ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻃﻠﺒﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺬﺑﻮﺣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﺩ. ﺑﺬﺭﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ّ ّ ﺗﺴﻠﻰ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ّ
_ ۲۳۱ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﮐﻮﺵ ﻭ
ﺣﻖ ﻧﻤﺎ ﻳﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﺗﺨﻤﻰ ﭘﺎﮎ ﺳﻘﺎﻳﺖ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻬﺎﻧﺮﺍ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻩ ﻭ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺗﺨﻢ ﭘﺎﮎ ﺍﺭﺽ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻓﻼﮎ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ّ ﺁﺑﻴﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﺏ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ .ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﮐﻦ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺭﻯ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭﻯ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻧﻮﺭ ّ ﻋﻤﻮﻣﻴﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻋﻠﻢ ﺍﻓﺮﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ّ ّ
ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺋﻴﻨﮥ ﻓﻴﺾ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻮﺩ.
_ ۲۳۲ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﺟﻠﻴﻞ ﻭ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ
ﺹ ١٦٧
ﻣﻨﻮﺭ ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﭼﻮﻥ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻓﻴﻮﺿﺎﺗﺶ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺴﺎﺣﻞ
ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ ﻭ ﺷﻤﻴﻢ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺍﺯ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺐ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻓﻼﺡ ﺍﺯ ﻣﺘﻬﻴﺞ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ّ ّ ّ ﺑﻘﻮﺗﻰ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭ ّﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﻭ ﻋﻮﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻮﻧﻰ ّ
ﻋﻠﻮﻯ ﺷﺎﻫﻖ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻋﻰ ﻓﺎﺋﻖ ﻭ ﻓﻴﻀﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻧﻮﺭﻯ ﻣﺒﻴﻦ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ّ
ﻭ ﺟﺬﺑﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﻟﻴﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺰﻳﺪ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﺌﻮﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﺭﺍ ﺍﺟﺘﻼﺏ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ
ﺧﺮﻡ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ ﻭﺍﺟﺐ .ﻫﺮ ﺳﺒﺰﻩ ﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻧﻴﺴﺎﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺩ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺠﺮﻩ ﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻬﺮﻩ ﺋﻰ ﮔﺮﻓﺖ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﺮﺩ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﺘﻀﻰء ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻻﻣﺘﻴﺎﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻻﺑﺮﺍﺭ ﻭ ّ
ﺍﻟﺴﻌﻴﺮ . ﺍﻻﺷﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺮﻭﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻓﺮﻳﻖ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻨﺔ ﻭ ﻓﺮﻳﻖ ﻓﻰ ّ ّ
ﭘﺲ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺍﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺯﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ
ﻣﺤﮑﻢ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺻﺮﺍﻁ ﺭﺣﻤﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻌﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﮑﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﺠﻮﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ّ ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺑﻌﺮﻭﻩ ﻭﺛﻘﻰ ﺗﻤﺴﮏ ﻭ ّ ّ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ّ ّ
ﺹ ١٦٨
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﺣﺼﺮ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﺳﻄﻮﻉ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﺭﻳﺎﺽ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺗﺎ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮔﺮﺩﺩ
ﻣﺰﻳﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻣﻬﺒﻂ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﻭﺟﻮﻩ ﺑﻨﻀﺮﻩ ﺭﺣﻤﻦ ّ
ﮐﻞ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺻﺪﻭﺭ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ّ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﻮﺩ . ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻰ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺟﻬﺎﻥ ّ _ ۲۳۳ﺍﻭﺳﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺍﻯ ﺟﻤﺸﻴﺪ ،ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮ ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﺍﺭﺩﻳﺒﻬﺸﺖ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﺳﺮﻭ ﺑﺒﺎﻟﻴﺪ ﻣﺮﻍ
ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺑﻨﺎﻟﻴﺪ ﮔﻞ ﺑﺸﮑﻔﺖ ﻭ ﺳﻮﺳﻦ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺴﻔﺖ ﺑﺰﻡ ﮐﺮﻡ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺸﻦ ﺳﺪﻩ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﺟﺎﻡ ﺟﻢ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺎﺭﺑﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻤﻴﺎﻥ
ﺁﻣﺪ ﭼﻨﮕﻰ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﻭ ﭼﻐﺎﻧﻪ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺷﺪ ﺧﻤﺮ ﺑﺎﺩﻩ ﻭ
ُﻣﻞ ﺑﺠﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﻞ ﻧﻮﺷﺎﻧﻮﺵ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻏﺮﺵ ﻭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺗﺬﺭﻭﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺖ ﺷﺪﻧﺪ .ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺎﻯ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻭ ّ
ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﻭ ﺟﻨﺒﺶ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﮔﺮﺩﺵ ﺟﺎﻡ ﻣﺸﮑﺒﻮﻯ ﻣﺮﻏﺎﻧﻰ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮ ﻧﻴﺎﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻧﺸﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﺁﻭﺍﺯﻯ
ﺑﺮﺁﺭ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩﻯ ﺑﺰﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ .
ﺹ ١٦٩
_ ۲۳۴ﺍﻯ ﺑﺸﻴﺮ ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺮ ،ﺑﺸﻴﺮ ﻣﺼﺮﻯ ﺣﺎﻣﻞ ﻗﻤﻴﺺ ﻳﻮﺳﻒ
ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺣﺎﻣﻞ ﭘﻴﺮﻫﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺼﺮ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﺒﻴﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺭﻩ ﺍﺯ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﺑﻮﺩ ّ ﻗﻮﺕ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﭘﻴﺮ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﺗﺎ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﺁﻥ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﮑﺠﺎ ﻭﻟﻰ ّ
ﻗﻤﻴﺺ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻨﺸﺎﻕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﺘﻨﺸﺎﻕ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﻟﻬﻰ
ﻭﺍﺟﺐ ﺗﺎ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﭘﻴﺮﻫﻦ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﮐﻨﺪ .
ﻣﻌﻄﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺁﻥ ﭘﻴﺮﻫﻦ ﺩﻣﻦ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍ ّ
ﺍﻟﺪﻣﺎﻍ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻭ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺣﻴﻒ ﮐﻪ ﻣﺰﮐﻮﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺨﺘﻞ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻦ ﻭ ﻗﻤﻴﺺ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻭ ﻣﺸﺌﻮﻡ .ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺋﺤﻪ ّ ﻴﺰُﮐْﻢ. ﻴﺸﻢ َﻭ َﻣ ْ ﺣﺎﻣﻞ ﺷﻮ ﻓﻤﻦ ﺷﺎء َﻓﻠْ َ َ ﻦ ﺷﺎَ ﻓْﻠ َ ْ
- ٢٣٥ﺍﻯ ﻣﻮﻧﺲ ﻳﺎﺭﺍﻥ ،ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ
ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﭘﺮﻧﺸﺌﻪ ﺑﺎﺩﮤ ﺛﺒﺎﺕ ﮔﺸﺘﻰ ﺗﺎ ﺑﻌﻴﻦ ﺗﺴﻨﻴﻢ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ
ﺑﺎﺩﻩ ﺍﻟﺴﺖ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺴﺖ ﮔﺬﺷﺘﻰ .ﺣﺎﻝ ﻳﮏ ﻗﺪﺣﻰ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺖ ﺻﻼ ﺯﻥ ﻭ ﺑﮕﻮ : ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ّ
ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻴﺪ ؟" ﻭﻗﺖ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻞ ﺍﺻﻞ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮ ﻭﻗﺖ
ﺍﻳﺎﻡ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﮔﺬﺷﺖ ّ
ﺹ ١٧٠
ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺯﺩ ﻋﻠﻢ ﺑﺮ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺩﺭ ﺻﺒﺤﺪﻡ ﮐﻞ ﺷﺎﻩ ﻗﺪﻡ ﻣﺎﻩ ﻣﻠﻞ ﻣﻴﺮ ﺍﻣﻢ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮ " .ﺣﺎﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭ ﭘﺮﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻮﺭﻯ ﺍﻓﮑﻨﻴﻢ ﻭ ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﻮﺭﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺯﻳﻢ .ﺍﻯ ﻣﻮﻧﺲ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﻧﻴﺲ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺟﻠﻴﺲ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ .
ﻣﻘﺪﺱ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﻯ ﻣﻮﻧﺲ ﺷﮑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺑﺨﺎﮎ ﺩﺭﮔﻬﺶ ﭘﺮﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻣﻮﻯ ﺭﺍ ﺑﻐﺒﺎﺭ ﺭﻫﺶ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻃﻮﻑ ﮐﻨﺎﻥ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻻﻥ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺁﺑﺪﺍﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻯ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺷﮏ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻣﺎ ﺣﻮﻝ ﺑﻘﻌﻪ
ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺷﮏ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺁﺏ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺗﺴﻘﻴﻪ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺣﻮﻝ ﻣﻄﺎﻑ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻃﻮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩﻯ .ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﮑﻠّﻰ
ﺣﻖ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﻭ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﻯ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ّ
ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻰﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻫﻰ . _ ۲۳۶ﺍﻯ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺣﮑﻢ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﺷﺪ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻣﺘﺰﻟﺰﻟﻴﻦ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺍﻟﻘﺎ ﺷﻮﺩ ّ
ﺹ ١٧١
ﺍﻥ ﺍﻟﺒﺎﻃﻞ ﮐﺎﻥ ﺯﻫﻮﻗﺎ .ﺍﻯ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﻗﻞ ﺟﺎء ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺯﻫﻖ ﺍﻟﺒﺎﻃﻞ ّ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻧﺎﺋﺮﻩ ّ ّ
ﺍ ﺣﻮﻝ ﺷﻤﻊ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﭘﺮ ﺑﺴﻮﺯ ﺍﻯ ﻃﻴﺮ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ
ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻯ ﺣﺮﺑﺎﻯ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻘﺎﻥ
ﻧﻔﺴﻴﻪ ﺧﻔﺎﺷﺎﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﮐﻮﮐﺐ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺩﻳﺪﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ .ﺍﻫﻞ ﻭﺳﺎﻭﺱ ّ
ﭼﻮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺳﻄﻮﻉ ﻳﺎﺑﺪ ﺳﺮ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻭ ﺟﻤﻮﺩﺕ ﺯﺍﺋﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺳﭙﺎﻩ ﺣﺮﺍﺭﺕ ّ
ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻳﺎ ﻣﺤﻴﻰ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﺭﺍ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ ﺍﻥ ﺟﻨﺪﻧﺎ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﻮﻥ ّ ّ .
ﺍﻳﺪ ﻋﺒﺪﮎ ﻣﻨﻮﺭ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ ﺑﻀﻴﺎء ﺍﻻﺷﺮﺍﻕ ّ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻤﻴﺜﺎﻕ ﻭ ّ
ﺍﻟﺨﺎﺿﻊ ﺍﻟﺨﺎﺷﻊ ﺑﺒﺎﺏ ﺍﺣﺪّﻳﺘﮏ ﻋﻠﻰ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﻌﺪﻭﺓ
ﻇﻞ ﺍﻟﻘﺼﻮﻯ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭﮎ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ﺍﻻﻗﻄﺎﺭ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺷﻤﻞ ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ ﻓﻰ ّ ّ
ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ . ﺍﻟﺼﺪﻭﺭ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻋﻮﻧﮏ ﻣﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﺍﻻﺑﻬﻰ ّ ﻧﻮﺭﮎ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﻭ ﺍﺷﺮﺡ ّ _ ۲۳۷ﺍﻯ ﺍﻣﺔ ﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻦ ﻭ
ﺑﺘﻨﺒﻴﻪ ﻧﺴﺎء ﻏﺎﻓﻠﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻮﺭﻗﺎﺕ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻣﻘﺘﺪﻯ .ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ
ﺣﻖ. ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺲ ﻋﻮﻥ ﻭ ﺻﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ
ﺹ ١٧٢
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﻣﻨﺠﻤﺪ _ ۲۳۸ﺍﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﻓﻠﺰ ﻣﺘﻄﺮﻗﺴﺖ ﺑﺴﺒﺐ ﻧﻈﻢ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﻣﺎﻫﺮﺍﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻨﺘﻈﻤﺎﻧﻪ ّ ﻭ ّ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺴﻢ ﺛﻘﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻧﺘﻘﺎﻻﺕ ﮐﻮﮐﺐ
ﻧﻴﺮ ﻓﻠﮏ ﺍﺛﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ . ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺸﻴﺮ ﻗﺮﺏ ﻃﻠﻮﻉ ّ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﺍ ّ
ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﺧﻔﻴﻒ ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺛﻘﻴﻠﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺛﻤﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﺣﺼﻮﻝ ﻳﺎﺑﺪ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﻮﻗﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﮐﻪ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻨﺼﺮﻳﺴﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ
ﻗﻮﻩ ﺋﻰ ﻻﻣﻌﻪ ّ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺗﻴﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺳﺒﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺭﺻﺪ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﮐﻮﺍﮐﺐ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻧﺠﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﻮﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺡ ﭘﺮﻓﺘﻮﺡ ﻋّﻠﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻰ.
_ ۲۳۹ﺍﻯ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻇﻠﻤﺖ ﻣﺤﻴﻂ ﻭ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻣﺮﺽ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺑﻤﻮﺝ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﻳﺪ ﺻﺒﺢ ﺳﺎﺭﻯ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺤﺮ ّ
ﻫﺪﻯ ﺑﺪﻣﻴﺪ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﻠﺮﺯﺵ ﺁﻣﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﺑﺪﻳﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺑﻬﺸﺖ
ﻇﻞ ﻋﻠﻢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﺪ ﺑﻴﻨﺎﻳﺎﻥ ﻣﺤﻮ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺸﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ّ
ﺹ ١٧٣
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺑﺤﺮ ﻟﻘﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼﻯ ﺑﺤﺮﻣﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﺍﺭ ّ .
ﻃﻔﻮﻟﻴﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺒﺘﻼﻯ ﻭ ﻧﺴﻴﺎﻥ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ّ ﺑﻤﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ّ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻡ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﺕ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻧﻔﺨﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺪﻣﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ
ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻳﺎﺑﻰ ﺩﻣﺖ ﻧﻔﺲ ﺣﻴﺎﺕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺪﻣﺖ ﺍﺛﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺠﺎﺕ. _ ۲۴۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ،ﺳﺮ ﭘﺮﺷﻮﺭﻯ ﺑﺠﻮ
ﻭ ﻗﻠﺐ ﭘﺮﺁﺷﻮﺑﻰ ﺑﻄﻠﺐ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﻫﺮ ﺩﻟﻰ
ﺁﺷﻔﺘﮥ ﻣﻮﻯ ﺍﻭ ﻧﻪ ﺳﻨﮕﻴﺴﺖ ﺧﺎﺭﺍ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﮔﺮ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﺍﻭ
ﻧﻪ ﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﻴﻨﺎ .ﺑﺎﺭﻯ ﻭﻗﺖ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ
ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺑﻴﻦ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺷﻮ ﻭ ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﺻﺪﻭﺭ.
ﺹ ١٧٤
_ ۲۴۱ﺍﻯ ﻧﻮ ﺭﺳﻴﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ
ﻓﻦ ﺟﻠﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﻧﺒﻴﻞ ﺗﺤﺼﻴﻞ ّ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﺴﺖ ﺍﺑﺪﴽ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﻰﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ّ ﺍﻳﻨﺴﺖ .ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ
ﺣﻖ ﻣﻴﻄﻠﺒﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺘﺶ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﺬﮐﺮ ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺘﺶ ﺑﻴﺎﺳﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺬﻳﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺯﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ّ
ﺍﺩﻟﻪ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﻭ ﺣﺠﺞ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻻﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺳﺎﻣﻌﻰ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺤﻔﻠﻰ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﻣﺴﺘﻤﻌﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﺭ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﭘﺮﺩﻩﻫﺎ ﺑﺪﺭﻳﺪ
ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺿﻼﻟﺖ ﺯﺍﺋﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﺸﻒ ﻏﻄﺎء ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﺑﺘﺎﺑﻴﺪ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ
ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﮔﺮ ﻣﺮﻳﺾ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻃﺒﻴﺒﻰ ﺣﺎﺫﻕ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﻭ ﺳﺒﺐ ﺷﻔﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﻮﺭﺙ ﻭﻓﺎﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﻋﻠﻴﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻗﻬﺮ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ
ﻫﻤﺖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﻯ. ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﺪ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪﻳﺴﺖ ﻭ ﭼﻪ ّ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻮﻡ _ ۲۴۲ﺍﻯ ﺍﺭﺳﻄﻮ ّ ، ﻣﻌﻠﻢ ّ
ﮐﻞ ﺍﻣﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻡ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﻤﺘﺎﺯ ّ
ﺹ ١٧٥
ﻋﺰﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻣﻤﺪﻭﺡ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺳﺒﺐ ّ ﺍﻣﻢ ﺭﻭﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻠﮑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻠﻮﻣﺶ
ﻌﻠﻖ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ .ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗ ّ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻨﻮﻥ ﻣﻼٔ ﺍﺑﻬﻰ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺑﺮﻯ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﻣﮑﺎﻥ
ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻃﺒﻴﺐ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺷﻮﻯ.
_ ۲۴۳ﺍﻯ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ،ﻫﻤﻨﺎﻣﺖ ﺷﻬﺮﻩ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺤﮑﻤﺖ
ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﮔﺸﺖ .ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺳﺒﺐ ﻓﻮﺯ ﻭ ﻓﻼﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺲ ﻓﻴﺾ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ .ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﺯ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﺘﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻢ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ّ
ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﺺ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻣﺴﺘﻔﻴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﺷﻮﻧﺪ ﻇﻠﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺟﻬﻞ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﺳﺮﺩﻓﺘﺮ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. _ ۲۴۴ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻋﺼﺮ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ
ﮐﺎﻓﻪ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺩﺭ ﺫﺭﺍﺕ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﺭ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻨﺪ ﻭ ّ ﻗﺮﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ّ
ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﺋﻖ
ﺹ ١٧٦
ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﺳﺖ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻗﻠﺒﻴﻪ ﻭ ﺍﮐﺘﺸﺎﻓﺎﺕ ﻫﻤﺖ ﮐﻪ ﻋﻘﻮﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮐﺎﺕ ّ ّ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﻭ ّ ّ
ﻃﺒﻴﻪ ﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﻋﻘﻠﻴﻪ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺗﺪﻗﻴﻘﺎﺕ ﺭﻳﺎﺿﻴﻪ ﻭ ﺗﻌﻤﻴﻘﺎﺕ ّ ّ ّ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻟﻄﻴﻔﻪ ﻭ ﻣﺎﺩ ّﻳﻪ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ّ ﻓﻨﻮﻥ ّ
ﻣﺪﻧﻴﺖ ﮐﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺗﻨﻮﻳﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺤﺸﻤﺘﻰ ّ
ﮐﻞ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ّ
ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﮐﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺴﺖ ﺑﮑﻤﺎﻝ
ﮐﻞ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ّ ﺟﻬﺪ ﮐﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺰﺏ ﺍ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﮐﻞ ّ ﻣﺆﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ّ ّ ّ
ﺑﻴﻨﺎﺕ ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻭ ﺻﻮﺭﻳﻪ ﺑﺼﺮﻳﺢ ﺁﻳﺎﺕ ّ ّ
ﻣﺆﻳﺪﻧﺪ .ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻳﻦ
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭ ﻣﺼﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﻭ ّﺍﻻ ﺳﺒﺐ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﻳﺪ
ﻗﺮﺑﻴﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺩﺭ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﭼﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﻭ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻭ ﺑﺠﻮﺷﺪ ﻭ ﺑﺂﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺗﻌﻠﻢ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﺯ ﺍﻋﻈﻢ _ ۲۴۵ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺑﺪﻳﻊ ّ
ﺹ ١٧٧
ﺗﻌﻠﻢ ﺑﻘﺪﺭ ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻤﺴﺖ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ .ﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ّ ﺍﻭﺍﻣﺮ ّ
ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﻧﮕﺎﺷﺘﻦ ﻭ ّ ﺗﻌﻠﻢ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻋﻠﻮﻡ ﻻﺯﻣﻪ ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺒﺴﺖ ّ . ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﺯ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺍﻣﻢ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺟﻬﻠﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﺗﺪﻧﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺩ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻻﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ؟ ﭘﺲ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﻭ ّ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻫﻞ ﻳﺴﺘﻮﻯ ّ ّ
ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﮑﻮﺵ ﮐﻪ ﻧﻮﺭﺳﻴﺪﮔﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﺑﺪﻳﻊ ﻭﺍﻗﻒ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻓﻦ ﺑﺪﻳﻊ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ّ
ﻭ ﭘﺮﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻮﻡ ﻧﺎﻓﻌﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺋﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻨﻮﻥ ﻣﻔﻴﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﻓﻨﻮﻥ ﻋﺘﻴﻘﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻔﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺻﻮﻝ ﻓﻨﻮﻥ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ّ .
ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻨﻮﻧﺴﺖ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ.
_ ۲۴۶ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﻦ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻴﻞ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻫﺎﺗﻒ
ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺋﻰ ﺑﺴﻤﻊ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ
ﺍﺣﺒﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺘﻰ ّ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﻕ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ّ
ﺳﺒﺐ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻣﺴﺘﻤﻌﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻐﻤﻪ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺸﻨﻮﺍﻧﻰ ﺁﻫﻨﮓ
ﺑﺪﻳﻌﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻰ ﻭ ﻧﻐﻤﻪ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﭼﻐﺎﻧﻪ ﻭ ﭼﻨﮓ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﺗﺎ ﻗﻠﻮﺏ
ﺹ ١٧٨
ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻧﺠﺬﺍﺏ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ
ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺳﺮﻭﺩ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﻨﻮﺩ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺟﻮﻩ
ﺑﺎﺭﻕ ﺷﻮﺩ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﺨﻞ ﺑﺎﺳﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﺟﺒﻞ ﺷﺎﻫﻖ ﺷﻮﺩ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﻨﺪ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﺯﺍﻟﻪ ﮔﺮﺩﺩ
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﺠﻨﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﺧﻬﺎ ﭘﺮﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺳﮑﻮﻥ ّ
ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺑﺎﺿﻄﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﻮﺩ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ
ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺍﺯ ﺷﻮﺩ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻮﺭ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮐﺮ
ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺁﺗﺸﺒﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﻭﻗﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭﻳﺴﺖ ﻧﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﻧﺪﮔﻴﺴﺖ ﻧﻪ ﻣﻤﺎﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺮﮐﺘﺴﺖ
ﻧﻪ ﺳﮑﻮﻥ ﻭﻗﺖ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﻳﺴﺖ ﻧﻪ ﺟﻨﻮﻥ ﻋﺼﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮐﺴﺖ ﻗﺮﻥ
ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻤﺴﺖ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺪﻳﻌﺴﺖ ﻟﺤﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﻃﻴﻮﺭ ﺍﺳﺖ
ﮔﻠﺸﻦ ﺣﺒﻮﺭ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺑﺎﺋﻴﺪ ﻭ
ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺳﺎﺋﻴﺪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻻﻫﻮﺗﻰ
ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺛﻤﺮﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﺭﻳﺪ.
ﺹ ١٧٩
ﺭﺏ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺍﮔﺮ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ _ ۲۴۷ﺍﻯ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﺑﺎﺣﺒﺎﻯ ﺧﺎﻟﺼﺶ ﭘﻰ ﺑﺮﻯ ﺍﺯ ﻭﺟﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﺮﭘﺮﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ّ ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﻭ ﻃﻴﻮﺭ ﺷﮑﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺣﺒﻮﺭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ّ
ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺑﺴﺮﺍﺋﻰ .ﻳﻮﻡ ﻳﻮﻡ ﻗﻴﺎﻣﺴﺖ ﻭ ﻭﻗﺖ ﻭﻗﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﺑﻘﻮﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻋﺰﻳﺰ ّ ﻋﻼﻡ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻧﻔﺴﻰ ّ
ﻫﻤﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻗﺴﻢ ﺑﺬﺍﺕ ﭘﺎﮎ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻃﻠﻌﺘﺶ ﺍﻓﻼﮎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺭﻭﺣﺶ ﺩﺭ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﺩ. ﺣﻖ ﺣﻖ ،ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ّ ّ _ ۲۴۸ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﻇﻞ ﺍﺣﺒﺎﻳﺶ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺑﮑﻮﺵ ﻭ ﺑﺬﮐﺮﺵ ﺑﺨﺮﻭﺵ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ّ ﺑﺤﻘﺴﺖ ﻭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺑﺎﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﮐﻠﻤﻪﺍﺵ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ّ ّ ّ ّ
ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻧﻌﺖ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﻟﻰ ﺍ. ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﻖ ،ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﺪﻣﺖ ّ _ ۲۴۹ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﭘﺮﺩﺍﺯ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﻣﺖ ّ
ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺋﻰ ﻣﻴﺎﺳﺎ ﻭ ﺁﻧﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﺠﻮ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺠﺎﻥ
ﺹ ١٨٠
ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺵ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻧﺮﺍ ﻏﺎﺷﻴﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻓﺮﺡ
ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﻮﻯ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﻪ ﺟﺒﻴﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺂﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ ﺍﻭ ﺷﻮ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﻭﻗﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ _ ۲۵۰ﺍﻯ ﺑﺎﺯ ﻫﻮﺍﻯ ّ
ﻫﻤﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﮐﺸﻒ ﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ّ
ﺷﻬﭙﺮﻯ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﺻﻴﺪﻯ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺷﮑﺎﺭﻯ ﺑﻴﻔﮑﻦ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺪ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻣﻘﺮ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺩﻟﮕﺸﺎﻯ ﮔﻠﺸﻦ ﺣﻲ ﻻﻳﻤﻮﺕ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺍﮔﺮ ّ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺟﺴﻢ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻓﻀﻠﻰ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﻴﻂ ّ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﻮﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﮎ ﺑﻨﻬﻰ ﮐﻮﮐﺐ ﺍﻓﻼﮎ ﮔﺮﺩﻯ. _ ۲۵۱ﺍﻯ ﻣﺴﺘﺸﺮﻕ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ
ﻋﻠﻮ ﺍﻭﻝ ﺧﺎﺩﻡ ﻭ ﺳﺎﻋﻴﺴﺖ ﺟﻬﺪﻯ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻭ ّ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ّ ﺗﻮﺟﻬﺎﺕ ﻫﻤﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ّ ّ
ﻓﺎﻧﻪ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﺎﺳﻤﻰ ّ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻦ ﻳﺪﻉ ّ ﮐﻠﻬﺎ ﮔﺮﺩﻯ .ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻨﻰ ﻭ ﻳﻈﻬﺮ ﻣﻨﻪ ﻣﺎ ﻳﻌﺠﺰ ﻋﻨﻪ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ّ ّ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ
ﺹ ١٨١
ﻋﺰﺕ ﺑﺸﺌﻮﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ٔ ﻣﻼ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺛﻤﺮ ﻭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ّ
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﮥ ﺗﺮﺍﺏ ﮐﻪ ﭘﺴﺖ ﻗﺪﻳﻤﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺟﻤﺎﺩ ﻭ ﻧﺎﺯﻟﺘﺮﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺳﺖ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ّ ﺁﺛﺎﺭ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﻴﺎﺱ ﮐﻦ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﮔﻴﺮ .
ﺗﺎ ﮐﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﺑﺠﻬﺖ ﺩﺍﻧﻪ ﺋﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﺑﺎﻣﻴﺪ
ﺍﻟﻐﻢ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ. ﻧﺠﻨﻰ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺭﺏ ﺍﺭﻓﻌﻨﻰ ﺍﻟﻴﮏ ﻭ ّ ّ ّ ﺣﺒﻪ ﺋﻰ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ّ
_ ۲۵۲ﺍﻯ ﺍﺩﻳﺐ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﺁﺳﺘﻴﻨﻰ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻴﻔﺸﺎﻥ ّ
ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻯ ﺍﺯ ﺣﻨﺠﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺁﺭ ﻭ ﻟﺤﻦ ﺣﺠﺎﺯﻯ ﻭ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ
ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺷﻮ ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﺁﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻻﻟﻪ ﺯﺍﺭ ﺷﻤﻊ
ﻣﻨﻮﺭ ﮐﻦ ﺫﻳﻠﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺟﺎﻣﻊ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺩﻡ ﺭﺧﻰ ّ ﻣﺼﻮﺭ ﺑﺒﻴﻦ ﭘﺮﺩﮤ ﻣﺴﺘﻮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯ ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻄﻬﺮ ﺑﻨﻤﺎ ﻣﺸﺎﻣﻰ ّ ّ ّ
ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺭﺳﻮﺍﻯ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﻮ .ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻘﺎﺑﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻔﺎﻑ ﺻﺎﻓﻰ ﺩﺭﺁ ﻣﺴﺖ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﺷﻮ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﺏ ﺯﺟﺎﺟﻰ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ّ
ﻣﺸﻬﻮﺭ ﮔﺮﺩ ﻭﺍﻟﻪ ﻭ ﺷﻴﺪﺍ ﺷﻮ ﺳﻴﻨﮥ ﺳﻴﻨﺎ ﺟﻮ ﺁﻓﺖ ﻣﻨﺠﻤﺪﺍﻥ ﺑﺎﺵ
ﻭ ﻓﺎﺭﺱ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮔﺮﺩ ﻧﺠﻢ ﺑﺎﺯﻍ ﺷﻮ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻻﻣﻊ ﮔﺮﺩ .ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺹ ١٨٢
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﻣﺸﻬﻮﺭ
ﻣﻘﺮ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﺸﺮ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺍﻧﺲ ﮐﻨﻰ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻩ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ﻭ ﻃﺒﻞ ﻭ ﮐﻮﺱ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﻓﻨﺎ ﺑﻤﮑﻤﻦ ﺑﻘﺎ ّ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻭ ﺍﻟﻮﻳﮥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻨﻰ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ _ ۲۵۳ﺍﻯ ﻧﺠﻮﻡ ﺑﺎﺯﻏﻪ ﺍﻓﻖ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺝ ّ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻞ ﻭ
ﺭﻳﺤﺎﻥ ﭘﺮﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺘﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺧﺴﺎﺭ
ﻣﻬﺮﻭﻳﺎﻥ ﭘﺮﺣﻼﻭﺕ ﻭ ﻣﻼﺣﺖ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﺎﻫﺮﻩﺍﻳﺪ
ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺯﺍﻫﺮﻩ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻻﻣﮑﺎﻥ ّ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺒﻴﺪ
ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺋﻴﻨﮥ ﺻﺎﻓﻰ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ .ﭘﺲ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺁﺋﻴﻨﻪ
ﺣﻖ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻟﻬﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﻣﺮﺑﻰ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻥ ّ ﻳﺎﺑﺪ .ﺍﻯ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ
ﺷﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ
ﺹ ١٨٣
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻳﺰﺩﺍﻥ ّ ّ
ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺭﺍﻳﺖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻴﻢ
ﺟﻨﻮﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﮔﺮﺩﻳﻢ .ﺁﻥ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ
ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻋﻨﻘﺎﻯ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ّ
ﻭ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺯﺍﻳﺪ ﺍﻟﻮﺻﻒ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻳﺎ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯﺵ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﻣﻰ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺮ
ﺑﺒﺎﻟﻴﻦ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ؟ ﻻ ﻭ ﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺑﻨﺪﻩ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻧﻪ .ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﮑﻠّﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ
ﻟﺬﺕ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺭﻓﺎﻫﻴﺖ ﻭ ّ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ّ
ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺶ ﮔﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ّ
ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ
ﺍﺭِﺟِﻌﻰ ﺍﻟﻰ َﺭﺑِ ﮏ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﻫﻨﮓ ْ
ﻴﺔ َﻣْﺮ ِ ِ ﺿﻴﺔ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺪ ﺭﻗﺺ ﮐﻨﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻒ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍﺿ َ ً ﻟﻰ ﻳﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﻰ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺑﺨﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.
ﺧﺪﺍﻡ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻨﺼﺐ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ _ ۲۵۴ﺍﻯ ّ
ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺟﺎﻩ ﺟﻠﻴﻞ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺎﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﻴﺾ
ﺹ ١٨٤
ﻣﻼ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﭘﺴﺘﻰ ﺑﺎﻭﺝ ٔ ﺁﻣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ
ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻋﺒﺪ ﻋﺒﻴﺪﺕ .ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻳﮕﺎﻥ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺯﻳﺴﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﻮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﻮ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ.
_ ۲۵۵ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﭘﺲ ﺗﻮ ﺩﻋﺎﺋﻰ ﮐﻦ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻘﺪﺳﻪ ّ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﻋﺘﺒﻪ ّ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻨﻘﺒﺖ ّ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻧﻤﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ
ﺷﻮﺩ .ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺭﺯﻭﻳﺶ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻏﺒﺎﺭ ﺭﻩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺆﻳﺪ . ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ّ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺣﻖ ،ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯ ﺗﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺩﻳﻦ ﺍ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ
ﻧﻤﺎﺋﻰ ﮔﻮﺵ ﺑﺒﺎﻧﮓ ﺳﺮﻭﺵ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺸﻨﻮﻯ ﻭ ﺑﺴﻤﻊ ﺟﺎﻥ
ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﻨﻰ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺩﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻳﺎﻡ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ. ﺷﻤﺎﺭ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻳﻦ ّ
ﺹ ١٨٥
_ ۲۵۶ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺻﺎﺩﻕ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺎﺩﻡ ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺑﺎﺭﻕ ﻭ ﺷﺎﺭﻕ .ﺍﮔﺮ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻣﻮﺍﻓﻘﻰ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺁﺭﻧﺪ ّ ّ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻟﮏ ﻭ ﻻﻣﺜﺎﻟﮏ. ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ّ _ ۲۵۷ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ،ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻮﺋﻰ ﺑﻨﺴﻴﻢ ﻧﺎﺭ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮ .ﺍﮔﺮ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﻃﻠﺒﻰ ﺑﮑﻨﺰ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﭘﻰ ﺑﺮ ﻭ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺟﻮﺋﻰ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯ .ﺍﮔﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﮔﺮ ّ
ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﻮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﭘﺮﺩﺍﺯ.
_ ۲۵۸ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺠﻮﻥ ،ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ
ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﻰ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻴﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ
ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ .ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﻔﺤﻪ
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺗﺄﻧﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺷﺐ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﻣﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻰ ّ
ﺹ ١٨٦
ﺑﻄﻠﺐ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻓﻼﺡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﻮﺕ ﺷﺎﻡ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺳﻄﻮﻉ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ّ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺜﻨﺎء ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺳﺎﻳﻪ ﺷﺠﺮﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﺑﺮﺑﺎﻳﻨﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻳﻨﺪ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ
ﻋﮑﺎ ،ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﻪ ﻭ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺸﻖ ﻭ ّ
ﺁﻭﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﺂﻫﻨﮕﻰ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﺡ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻓﺼﻴﺢ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ
ﻣﻘﺪﺱ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻫﻤﺖ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ
ﺍﻳﻦ ﺁﻏﺎﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﮐﺒﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﻓﺎﺗﺤﺔ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺍﻻﺳﻌﺎﻑ ﻭ
ﮐﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺫﺍﻕ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻋﻠﻰ ّ ﺭﺑﻰ ّ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻻﻭﺻﺎﻑ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ّ ﺐ ﻣﻦ ﮐﺄﺱ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ. ﺣﻼﻭﺓ ﺍﻟﺤ
_ ۲۵۹ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ
ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻦ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺁﻳﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺷﺠﺮﻯ
ﻳﻦ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺛﻤﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻧﻮﺭ ﺑﺮﺁﺭﻯ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍَ ْ
ﺍﻣﺎ ﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻰﺑﻬﺮﻩ ﻫﺴﺘﻴﻢ ّ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ َﻭ َﺭ
ﺹ ١٨٧
ﺗﺄﺳﻰ ﺑﺒﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻧﺶ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺪﮎ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ّ
ﻧﻴﺮ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﮔﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺧﻮﻯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺁﻳﺖ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺣﻖ ﻧﺼﻴﺐ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﻳﻢ. ﻭ ﺧﻮﻯ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ّ _ ۲۶۰ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺑﺴﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻨﻄﻮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﺸﺎﻡ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﺰﺍﻥ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﻭ
ﻣﺴﺮﺕ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺮﺑﺎﺩ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺷﺠﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻰﺛﻤﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ﺑﻨﻴﺎﺩ ّ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻰﺍﺛﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﺁﻣﺎﻝ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ
ﻗﻮﻳﻪ ﻋﻈﺎﻡ ﺭﻣﻴﻢ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺤﮑﻢ ﻣﺘﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﺷﺎﮎ ﻭ ﻫﺸﻴﻢ . ﺑﻨﻴﻪ ّ
ﻣﺴﺮﺕ ﺩﻝ ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻫﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﺟﺴﻢ ﻭ ّ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﺬﻳﻞ ﺍﻃﻬﺮ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﻝ ﻣﺒﻨﺪﻳﺪ ّ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﻭ ّ
ﻗﺪﺭﻯ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﻮﺟﻰ ﺑﺰﻧﻴﺪ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﻭﺟﻰ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺸﺎﻣﻰ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺩﻣﺎﻏﻰ ﻣﻌﻨﺒﺮ .ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ّ ﺍﻏﻼﻝ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎﻯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ،ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﺳﻴﻮﻑ ﻧﺪﺍ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻗﻴﻮﺩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻃﺮﻳﻖ ّ
ﺹ ١٨٨
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻋﺒﺎﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﻳﻘﻰ ﺁﺯﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭ ﺍﺑﺘﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﺖ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺣﻤﻞ ّ
ﻋﻠﻴﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ّ ّ
ﻣﺸﮑﺎﺓ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺖ .ﺣﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺷﻤﺲ ﺍﻓﻖ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺳﺮ ﺩﺭ
ﺣﺠﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﺥ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺁﺳﺘﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﺁﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺁﻳﺎ ﺟﺎﺋﺰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﺸﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺠﻮﺋﻴﻢ ﺁﺭﺍﻡ
ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﺸﻮﻳﻢ ؟ ﻻ ﻭ ﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺮﺩ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺧﺎﺭﺝ .ﻣﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺒﺐ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻧﺎﺭ ّ ﺍ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺷﻴﻢ
ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﮔﻠﺸﻦ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺋﻰ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺠﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﻴﺎﺑﻴﻢ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺷﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﻔﺎﺗﻰ ّ
ﻗﺪﻭﺳﻰ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﻰ ﺳﻴﻨﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﺎﺱ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﻢ. ﺟﻮﺷﺸﻰ ّ _ ۲۶۱ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺑﺎ
ﺳﺎﺋﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺄﻟﻮﻓﻴﻢ ﻭ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﻣﻌﺮﻭﻓﻴﻢ ﻭ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺑﻴﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺣﺒﻴﺒﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻮﻳﻢ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ ﻃﻠﺒﻢ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﺟﻮﻳﻢ ﻭ
ﺹ ١٨٩
ﻣﺴﺮﺕ ﺍﻓﺰﺍﻳﻢ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺯ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺮ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﻩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﭘﺮﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺷﺮﻕ ّ
ﺣﻴﺰ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﻭﺡ ﻋﻨﺎﻳﺘﺴﺖ . ﻏﺮﺏ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺘﺴﺖ ّ
ﺳﮑﻮﻥ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺻﺒﺮ ﺑﻰﻇﻔﺮ ﺍﺳﺖ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻣﻮﺭﺙ
ﮐﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﻻﺯﻡ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻭﺍﺟﺐ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ
ﺭﺍ ﻓﻐﺎﻥ ﺳﺤﺮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺭﺍ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺑﺪﻳﻊ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻠﺒﻞ
ﺑﻰﻧﻐﻤﻪ ﺑﻰﻧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺠﺮ ﺑﻰﺛﻤﺮ ﺑﻰﺑﻬﺎﺳﺖ .ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﻧﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺴﻮﺯﻳﺪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻨﻮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺁﺗﺶ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﺪ .ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ
ﻣﻨﺎﻥ ﺑﺤﺮ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ .ﺗﺎ ﮐﻰ ﺳﺎﮐﺘﻴﺪ ﻭ ﺻﺎﻣﺖ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ
ﺭﺍﻗﺪﻳﺪ ﻭ ﺧﺎﻣﺪ ؟ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺤﺮ ﻭﻫﺎﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﻮﺍﺝ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺳﺮﺍﺝ ّ ّ
ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺯﻧﻴﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻫﻤﻌﻨﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻘﺪﻡ. ﺍﻳﺎﻡ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ّ ، _ ۲۶۲ﺍﻯ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ .ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻗﺪﻡ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺹ ١٩٠
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻃﻴﺒﻪﺍﺵ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ ّ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻳﮏ ﺣﮑﻤﺖ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﺛﻤﺮﮤ ّ
ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﻴﻦ ﺍﺣﺒﺎﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﺣﺰﺍﺏ
ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻭ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﺆﮐﺪﻩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺻﺎﻳﺎﻯ ّ
ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻟﻔﺖ ﺻﻤﻴﻤﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻴﻘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻌﻬﺪ ﺑﺠﻬﺖ ّ
ﺟﻨﺖ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻭﻓﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺻﻔﺎ ﻧﭽﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺪﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﺋﻰ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻧﮑﺮﺩﻩ .ﭘﺲ ﺍﻯ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻏﺰﻟﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻔﺘﻪ ":ﺑﻮﻯ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺷﻮﻳﺪ .ﻣﻮﻟﻮﻯ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ ّ ﺟﺎﻥ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﺍﺯ ﭘﺸﻢ ﺷﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻴﻞ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭﻳﺲ ﺩﺭ" ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻭﻳﺲ ﻗﺮﻥ ﺷﺘﺮﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺸﻢ ﺷﺘﺮ ﺑﻮﻯ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺡ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﻫﻴﺎﮐﻞ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻔﺤﻪ ﺋﻰ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﻗﻤﻴﺺ ﻳﻮﺳﻒ ّ ّ
ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﻪ ﺋﻰ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﺹ ۱۹۱
_ ۲۶۳ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﺑﺸﻨﻮ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺛﻤﺮﻩ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﺴﺮﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻨﻴﺎﻥ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺍﻟﻠﻬﺴﺖ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﻨﻬﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ّ ّ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺟﺰ ﺑﺂﻥ ﺩﻝ ﻣﺒﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﻣﻄﻠﺐ.
_ ۲۶۴ﺍﻯ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ،ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻫﺮ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﮐﻮﮐﺐ ﺧﺎﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺁﺫﺭﻯ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻠﺴﺎﻥ
ﺣﺎﻝ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺑﻴﻬﻮﺷﺎﻥ
ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﺠﻮﺵ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺧﺎﻣﻮﺷﺎﻥ ﺑﺨﺮﻭﺵ
ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﻯ ﻣﺤﺠﻮﺑﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﻯ ﻣﺨﻤﻮﺭﺍﻥ ﺟﺎﻡ
ﺻﺒﻮﺣﻰ ﺯﻧﻴﺪ .ﻣﻦ ﺁﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺘﻢ ﻭ ﺟﻠﻮﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﺳﺖ. ﻧﻴﺮ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺮﺍﻗﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺎﻃﮥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻓﻴﺾ ّ ّ ّ _ ۲۶۵ﺍﻯ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﺒﺸﺎﺭﺕ ﺍ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ،ﺫﮐﺮﺕ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ
ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻏﺎﺋﺒﻰ ﺑﺒﺎﻃﻦ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺠﺴﻢ
ﺹ ١٩٢
ﺳﺮ ﻣﺼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻌﻴﺪﻯ ﺑﺠﺎﻥ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﺘﻦ ﻣﺤﺮﻭﻣﻰ ﺑﺪﻝ ﻣﺤﺮﻡ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﺬﻳﻞ ﺍﻃﻬﺮ ﺟﻮ ﻭ ّ ﻳﺎﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ّ .
ﺍﻧﻮﺭ ﮐﻦ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﻣﺸﻮ ﻭ ﻣﺨﺠﻮﻝ ﻣﺒﺎﺵ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻣﻨﺸﻴﻦ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯ
ﻭ ﻣﻘﻨﻌﻪ ﺑﺮﺍﻓﮑﻦ ﺭﻭﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﮕﺸﺎ ﺷﻬﺮﻩ
ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮ ﻭ ﺷﻴﺪﺍﻯ ﺣﺴﻦ ﻣﺎﻟﮏ ﻳﻮﻡ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﺑﺸﮑﻦ
ﺷﮑﺮﺍﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﺭﻭ ﺑﮕﻠﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻴﺮ ﻣﺮﻏﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﺩﮐﺎﻥ ّ ﻭ ّ
ﺭﺍﺯ ﺷﻮ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺷﻮ ﭼﻨﮓ ﻭ ﭼﻐﺎﻧﻪ ﺑﺰﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻩ ﻭ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﺮﺁﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻧﺲ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ّ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻨﻮﺍﺯ " ﺁﺗﺶ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻴﻦ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﮕﺮﺩﻯ. ﺁﻥ ﮔﻞ ﺭﻋﻨﺎ ﺑﻴﻦ ﺳﻴﻨﻪ ﺳﻴﻨﺎ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ ﺑﻴﻦ " ﺗﺎ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ّ _ ۲۶۶ﺍﻯ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻋﺸﻖ ،ﭼﻮﻥ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺩﺭ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻤﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﻴﺎﺩ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺭﻳﺎﺽ ﻗﻠﻮﺏ ّ
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺴﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﺤﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺫﮐﺮ ﻣﻠﻴﮏ ﺍﺳﻤﺎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﻌﺮﻩ ﺋﻰ ﺑﺰﻥ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺮﺁﺭ ﭼﻮﮔﺎﻧﻰ ﺑﮕﻴﺮ ﺍﺳﺒﻰ ﺑﺘﺎﺯ
ﺣﻖ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮔﻮﺋﻰ ﺑﺰﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﺋﻰ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺋﻰ ﺳﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﺑﺎ ﻧﻔﺤﻪ ّ
ﺷﻮ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻯ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﺭﺍﻓﮑﻦ ﺟﻮﺷﻰ ﺑﺰﻥ ﺷﻮﺭﻯ ﺑﻴﻔﮑﻦ ﭘﻴﺮﻫﻦ
ﺹ ١٩٣
ﭼﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺻﺪﺑﺮﮒ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﺋﻰ ﻧﻤﺎ .ﺗﺎ ﻧﻔﺲ
ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺴﭙﺮ ﻋﻤﺮﻫﺎ
ﺑﺴﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻥﻫﺎ ﺑﻠﺐ ﺁﻳﺪ ﺟﺰ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺰﺍﻧﺴﺖ.
ﺣﻖ ،ﺍﻳﻦ ﺧﺎﺩﻣﻰ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺷﻬﻨﺸﺎﻫﻰ _ ۲۶۷ﺍﻯ ﺧﺎﺩﻡ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ
ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺧﺎﺩﻣﻰ ﺗﻮ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻘﻴﻊ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ّ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻓﻨﻌﻢ ﻣﺎﻗﺎﻝ ﻋﺒﻴﺪ
ﻟﮑﻦ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﻋﺒﻴﺪﻫﻢ ﻭ ﻋﺒﺪﻫﻢ ﺍﺿﺤﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﮑﻮﻥ ﺧﺎﺩﻣﺎ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻭ ّ ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮎ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺗﺎﺝ ﻭ ﺍﻓﺴﺮ ﺟﺎﻣﻪ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺭﺩﺍء ّ
ﺷﻬﻨﺸﺎﻫﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺫﻟﻴﻞ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﺣﻘﻘﻨﻰ ﻭﻓﻘﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﮏ ﻭ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ ّ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﺘﺒﻪ ﻋﻠﻴﺎﺳﺖ ّ ّ . ﺍﻟﻤﻮﻓﻖ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ. ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ ﺑﺬﻟﮏ ّ
_ ۲۶۸ﺍﻯ ﺧﺎﺩﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻥ ،ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﺹ ١٩٤
ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺘﺸﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻮﺷﻰ ﮐﺄﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻮﺷﻰ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ّ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺎﺯ ﻗﻨﻄﺮﻩ ﺁﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ
ﻗﺮﺑﻴﺖ ﺁﻥ ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ .ﺧﺪﻣﺎﺗﺖ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍﺑﻄﻪ ّ
ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ. ﺯﺣﻤﺎﺗﺖ ﻣﻤﺪﻭﺡ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻴﺖ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
_ ۲۶۹ﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻣﺠﻴﺪ ﻭ ﻋﻬﺪ
ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺘﻰ ﻗﺎﺋﻢ ﻫﻤﺘﻰ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﺄ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺷﻮﻯ ﻭ ّ ﮐﺮﻳﻢ ﺟﻬﺪﻯ ﮐﻦ ﻭ ّ ﮔﺮﺩﻯ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺛﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﻓﺎﻧﻰ
ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻴﺎﺑﻰ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺒﺮ
ﮔﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺷﻮﺭﻯ ﺍﻓﮑﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ
ﺁﺷﻮﺑﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ .ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﺳﺒﻖ
ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻯ .ﺳﺴﺖ ﻋﻨﺼﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮐﻨﻰ ﻭ ﮐﺎﻫﻼﻥ ﺭﺍ ﭼﺎﺑﮏ ﻭ
ﭼﺎﻻﮎ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻣﺠﺮﻭﺣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﮔﺮﺩﻯ .ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ َﻣﻨﻬﻞ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ﺷﻮﻯ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﮔﺮﺩﻯ .ﭘﻴﺮ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﻧﺎ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻘﺘﺪﺭ
ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﮐﻨﻰ .ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ّ
ﺹ ١٩٥
_ ۲۷۰ﺍﻯ ﻣﻘﺘﺒﺲ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﻯ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺭﺏ ﺭﺣﻴﻢ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﮐﺮﻳﻢ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻌﻬﺪ ﻗﺪﻳﻢ ﺟﻮ ﻭ ّ ّ ﺗﺸﺒﺚ ﺑﺬﻳﻞ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﭘﺮﺍﺣﺰﺍﻥ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﻫﻤﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ .ﺍﻳﻦ ّ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍّ
ﺭﺳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻔﺎﺱ ﻣﻌﺪﻭﺩﻩ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﺠﺎﻥ ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺣﻴﺎﺕ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﺪﻝ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻠﻄﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻟﻄﻒ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻴﻪ ّ
ﻋﻤﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺍﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻭ ﺍﺳﺎﺱ
ﺭﺏ ﻫﺪﺍﻳﺖ .ﺑﺎﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻤﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻔﻴﺾ ﻭ ﻓﻀﻞ ّ
ﻭﺩﻭﺩ ﺑﻨﮕﺮ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﺭﺯﻳﻦ ﻭ ﺭﺻﻴﻦ ﺑﺎﺵ. _ ۲۷۱ﺍﻯ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺷﻬﺮﻩ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮ ﻭ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻧﻴﺮ ﺍﺷﺮﺍﻕ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ ﺧﻔﻴﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺁﻥ ّ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺟﺎﻧﺴﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺩﺭﺱ ﻭ ﺳﺒﻖ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺮ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺍﺩﻧﻰ ﺗﺰﻟﺰﻟﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻬﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺍﻟﺴﺎﻓﻠﻴﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﺪ .ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺷﮑﺮ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﻴﺜﺎﻕ ّ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﺳﻔﻞ ّ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻓﻴﺾ ﻧﻤﻮﺩﻯ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻗﺖ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺗﺎﻣﺎﺕ ّ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺗﺴﺖ ﻭ ﺍﻟﻘﺎء ﮐﻠﻤﺎﺕ ّ
ﺹ ١٩٦
ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺎﻣﻠﻪ.
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻓﻰ ﺧﺪﻣﺔ ﺍﻣﺮ ﺍ ، ﺍﻟﺤﻤﺪ _ ۲۷۲ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﺬﻝ ّ
ﺧﺪﻣﺎﺗﺖ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ،ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻴﻄﻠﺒﻰ ؟ ﻣﻨﺘﻬﺎ
ﺁﻣﺎﻝ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺘﺶ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺵ .
ﺧﺪﺍﻡ ﺁﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﻘﻴﺮ ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩ ّ ﮔﺮﺩﺩ ﻗﺴﻢ ﺑﺮﻭﻯ ﻭ ﻣﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﺑﺴﻠﻄﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
_ ۲۷۳ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﻰ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﻬﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﺮﺑﺎﺋﻰ ﻧﻄﻖ ﻓﺼﻴﺢ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻠﻴﻎ
ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺣﻮﺍﺭﻳﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻭﺍ ﺩﺍﺭﻯ ﺗﺎ ﻧﻔﺤﻪ ﻣﺠﺪﻟﻴﻪ ﻣﺮﻳﻢ ّ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺑﺘﺎﺑﺪ . ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺁﻥ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ّ
ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﻧﻮﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻣﺎ ﺛﺒﺎﺕ ﻗﻮﺕ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﮔﺮﺩﺩ ّ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ
ﻫﻤﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﺷﺎﻳﺪ .ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ّ ﺗﺴﻠﻰ ﺑﺨﺶ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧﺲ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ّ
ﺹ ١٩٧
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻭ ﺍﻣﺎء ّ
ﻣﺴﺮﺕ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻓﺮﺍﺯ ﺻﻠﻴﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎﻯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ّ ﺟﺎﻧﺴﺖ ﻭ ّ
ﺳﺮﻳﺮ ﺍﺛﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺯﻫﺮ ﺑﻼ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻗﺶ ﻗﻨﺪ
ﺳﻢ ﺟﻔﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﮑﺮ ﺷﻴﺮﻳﻦﺗﺮ ﺑﻘﺎ ﺩﺭ ﻓﻨﺎ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﮑﺮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ّ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﺕ ﺟﻮﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ
ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﮐﻨﺪ .ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺍﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﺷﻨﺘﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺯﻧﻴﺪ
ﻋﻠﺖ ﺣﻴﺎﺕ . ﺳﺮ ﻓﺪﺍ ﺳﺒﺐ ﺑﻘﺎﺳﺖ ﻭ ﻓﻮﺕ ﻭ ﻓﻨﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺟﻨﺒﺶ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺧﻼﺻﻪ ّ
ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﮔﺮﺩﺩ .
ﺍﻯ ﺍﻣﺔ ﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﭼﻨﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺑﺰﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻭ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺯﺍﺋﻞ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻼﻯ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ّ
ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺑﻐﻀﺎ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺑﺸﺮ ﭼﻨﺎﻥ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺷﻦ ّ
ﺍﻟﻔﺘﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﻳﮏ ﺩﺭﻳﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ
ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻨﻤﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻳﮏ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ .ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﻧﻪ ﺗﺨﻤﻰ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﺒﻴﻦ
ﺗﻮﺩﻩ ﺗﻮﺩﻩ ﺧﺮﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﺮﺍ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎ .ﻧﻈﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻘﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻔﻴﺾ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻳﻢ . ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﺹ ١٩٨
ﺫﺭﻩ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧﺤﻴﻒ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻠﻮﻩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ
ﻣﺘﺼﻞ ﻟﻬﺬﺍ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺒﺤﺮ ﺍﻟﺒﺤﻮﺭ ّ
ﺑﻔﻴﺾ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻦ.
_ ۲۷۴ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﮑﻠﻤﺔ ﺍ ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺸﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻧﺸﺮ
ﺑﺪﻳﻊ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻃﻠﺒﻰ ﻭ ﺩﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ
ﺑﮑﻮﺵ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﻨﻮﺵ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺠﻢ ﺑﺎﺯﻍ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺧﻠﻮﺹ
ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍ ﻻﻣﻊ ﮔﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻃﻴﻮﺭ ﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻣﺤﺎﻣﺪ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺑﺴﺮﺍ . _ ۲۷۵ﺍﻯ ﻣﻮﻗﻦ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍ ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ
ﺍﺣﺪﻳﺘﺶ ﺧﺎﺩﻡ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﻓﺮﺍﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ّ
ﺷﻮﻯ .ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﻓﺮﺱ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺧﺎﺩﻡ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﻠﻮﮐﺴﺖ
ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﻤﻊ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﻤﻨﺪﺭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ ﺗﺎ ّ ﺪﻯ ﺁﺭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻗﺒﺴﻪ ﺍّﻧﻰ ﺍ ِﺟُﺪ َﻋَﻠﻰ ّ ِ ﺍﻟﻨﺎﺭ ُﻫ ً ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎء ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ.
ﺹ ١٩٩
_ ۲۷۶ﺍﻯ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺎﻫﺮ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺳﻴﻒ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻧﺠﻢ ﺯﺍﻫﺮ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﻭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺷﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺫﺍﮐﺮ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻨﻮﺭ ّ
ﺭﻭﺷﻨﺘﺮ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﺒﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺧﻮﺷﻰ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﮔﺮﺩﻯ
ﻭ ﺧﻴﻞ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻫﺒﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﺁﻫﻨﮕﺖ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻐﻤﺎﺕ
ﻋﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺩ ﻭ ﭼﻨﮕﺖ ﺁﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﺭﺩ .ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻧﻐﻤﻪ ﺋﻰ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺑﺮﺁﺭﻧﺪ
ﺭﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ. ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻗﻠﻮﺏ ّ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻧﻤﺎ _ ۲۷۷ﺍﻯ ﺍﻣﺔ ﺍ ﻭﺭﻗﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ّ ،
ﻭ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ
ﮐﻮﺵ ﻭ ﻓﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩ .ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﻣﻘﺪﺳﺶ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﺵ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻴﮕﺮﺩﻯ. ﮐﻞ ﻣﺮﺍﺗﺐ ّ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻀﺮﺍﺕ ّ _ ۲۷۸ﺍﻳﻦ ّ
ﻗﻮﺕ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﻭ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺘﻬﺎﻯ ّ
ﺹ ٢٠٠
ﺁﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﮏ ﻭ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﻴﺰﻧﺪ .ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻗﻄﺎﺭ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ّ
ﻫﻢ ﻭ ﻏﻤﺶ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ. ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﺗﻌﻠﻘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ _ ۲۷۹ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺪﺧﻠﻰ ﻧﻪ ﻭ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ ّ
ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ .ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﺼﺪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ
ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﻴﻦ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﻢ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﻨﺎﺭ ّ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ّ
ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻈﻞ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﻤﮥ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﺧﻴﻤﻪ ﻣﻰ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺁﻓﺎﻕ
ﺭﺍ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﺿﻮﺿﺎء ﻭ ﻏﻮﻏﺎﺋﻰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺸﺘﻪ ﺯﻳﺮﺍ
ﻋﻠﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺻﺪﺍﻫﺎ ﻳﻮﻣﴼ ﻓﻴﻮﻣﴼ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺿﻌﻒ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ. ﺣﻖ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﻭ ّ ﻧﺪﺍء ّ
ﺹ ٢٠١
ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ _ ۲۸۰ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺸﺌﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ .
ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ّ ّ ﺳﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻭﻫﻦ ﺑﻴﻮﺗﺴﺖ .
ﺍﻫﻢ ﺍﻣﻮﺭ ﺻﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺋﻰ ﻓﺘﻮﺭ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩ .ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﻌﻤﻮﺭ
ﺭﺑﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﭼﺸﻢ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ّ ﺍﻥ ّ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﻟﺤﺼﻮﻝ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺸﻤﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻟﻌﻠﻰ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ .ﺍﻣﻴﺪﻡ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ ﻭ ّ ّ
ﺑﺂﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ ﺑﮕﺪﺍﺯﻧﺪ.
_ ۲۸۱ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺳﺮﻭﺭ
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ
ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ . ﻣﺴﻴﺢ ﺭﻭﺣﻰ ﻓﺪﺍﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺨﺘﺎﺭﻳﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻪ ﺍﺯ ّ
ﻣﺴﺘﻤﺮﻧﺪ ﺍﻳﺎﻡ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ّ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﭘﻄﺮﺱ
ﺹ ٢٠٢
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﻼﻑ ﻧﻪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺳﺖ ﺑﺸﻤﺸﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺸﻤﺸﻴﺮ ﺑﺴﻞ ﺳﻴﻮﻑ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭﻟﻰ ﮐﻞ ﻣﻦ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﻣﺆﺍﺧﺬﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻻٓﻥ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺭﺍ ﻏﻼﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ
ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﻴﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ
ﺑﺸﺮ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺷﺒﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺭﺯﻕ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ ﺣﻔﻆ
ﮐﻞ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﭼﻮﻥ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻏﻨﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ .ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺳﻴﺎﺳﺘﻰ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ّ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﻧﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺸﺮﻯ .ﺑﺎﺭﻯ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺝ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﻪ
ﻗﻠﻮﺏ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ
ﺣﮑﻤﺖ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﭘﺮﺩﻩ ﺩﺭﻯ ﻣﮑﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺿﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺨﺒﺮﺍﻧﺮﺍ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ّ
ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺣﮑﻤﺖ ﺣﮑﻤﺖ.
ﻏﺮﺍء ﺑﻮﺩ _ ۲۸۲ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ،ﺭﻗﻴﻤﻪ ﮐﺮﻳﻤﻪ ﻓﺮﻳﺪﻩ ّ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﻧﻮﺭﺍء ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﺸﺤﻮﻥ ّ
ﺹ ٢٠٣
ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻭ
ﺁﺳﺎﻳﺶ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺧﻮﻑ ﻭ ﻫﺮﺍﺳﻰ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ
ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻗﻴﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ،ﺍﺯ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﭼﻪ ﺁﺭﺍﻳﺸﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﭼﻪ ﺧﺴﺮﺍﻧﻰ ؟ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻳﺪﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻈﺮﻯ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﻼ ﻋﻄﺎ
ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺭﺧﺎ ﺳﺴﺘﻰ ﻭ ﻋﻨﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ ﺯﺣﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ
ﻣﺸﻘﺖ ﻋﻴﻦ ﺭﺍﺣﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻡ ﺟﺎﻡ ﺑﻼﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺻﻬﺒﺎء ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺍﻟﺴﺎﺑﻘﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﺷﺎﻋﺮ ﻋﺮﺏ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻓﻰ ّ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ﻟﻨﺎ ﺑﺼﺎﺋﺮ ﻳﻌﻨﻰ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺶﺍﻧﺪ . ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﻡ ﺩﻝ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺭﺑﺢ ﻧﻔﻮﺳﻰ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺭﺏ ﺍﻻﻳﺎﺕ ّ ﻭ ﺳﻮﺩﻯ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ؟ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ،ﭼﻪ ﺯﻳﺎﻧﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ؟ ﻳﺰﻳﺪ ﭘﻠﻴﺪ ﺭﺍ ﻣﻠﮏ ﺍﻧﻮﺍﻉ ّ
ﻣﺰﻳﺘﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻨﻔﻌﺘﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﺣﺸﻤﺖ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ،ﭼﻪ ّ ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ؟ ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ّ ّ
ﺗﺠﺮﻉ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺳﻴﺮﻯ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ،ﭼﻪ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺩ ؟ ﻓﺎﻋﺘﺒﺮﻭﺍ ﮐﺄﺱ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ .ﺑﺎﺭﻯ:
" ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻘﻢ
ﻣﻄﺮﺏ ﺑﺰﻥ ﻧﻮﺍﺋﻰ ﺳﺎﻗﻰ ﺑﺪﻩ ﭘﻴﺎﻟﻪ "
ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻧﺴﺖ ﻋﺪﻡ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺣﺰﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺑﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ. ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﺹ ٢٠٤
ﻣﺮﺍﺕ ﺑﺠﻤﻴﻊ _ ۲۸۳ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ، ﺑﮑﺮﺍﺕ ﻭ ّ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺪﺧﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻓﺮﺍﺩ ّ ﺍﻃﺮﺍﻑ ّ
ﺗﮑﻠﻢ ﺑﮑﻠﻤﻪ ﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺣﺘﻰ ّ ﺑﻨﺺ ﻗﺎﻃﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻪ ّ ﺳﻴﺎﺳﻰ ّ
ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻴﺴﺖ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺍﺳﺖ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻭ ﺻﻮﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ّ
ﻭﻟﻰ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﺴﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻮﻡ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﮐﻞ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ .ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻴﺮ ّ ّ
ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻯ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺧﻼﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺪﺧﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ
ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ...ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ
ﻗﻄﻌﻴﴼ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺼﺪﺍﻗﺖ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ّ
ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﺣﺰﺑﻰ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ
ﻣﻠﺖ ﻭ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ّ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ
ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﻔﺘﺮﺳﻪ ﻃﻴﻮﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﺁﺏ
ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺎﺳﺮﻩ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻼﺏ ﺧﺎﺳﺮﻩ ﻏﺰﺍﻻﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﻭ ﻭﺩﺍﺩ ﺷﻮﻧﺪ .ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺴﺎﻁ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻴﺎﻥ
ﺹ ٢٠٥
ﻣﻤﺪﻭﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﺑﺮ ﺁﻥ .ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻫﻤﺖ ﮐﻤﺮ ﺑﺮ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻧﺒﻨﺪﺩ ّ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻤﺪﺍﺭﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺼﻤﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺩﴽ ﺳﮑﻮﺕ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﮑﻠّﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺧﻼﺻﻪ ّ ﻓﺮﺩﴽ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻔﺲ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﺪﺍﺭﺍ ﺗﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﮔﺮﺩﺩ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ّ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺟﺰﺍﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺴﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﺣﻰ ّ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﺳﺤﺎﺭ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﺗﺎﺭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ
ﺣﻖ ﺷﻤﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﺍﻫﻢ. ﺑﺪﻋﺎ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﺭ ّ
_ ۲۸۴ﺍﻯ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻳﺰﺩﺍﻥ ،ﻋﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺗﻄﺎﻭﻝ
ﻗﻮﺕ ﺑﺎﺯﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺭﺍﻯ ﺯﻧﻨﺪ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ّ
ﺍﺣﺒﺎء ﺍ ﻭ ﺗﻌﺬﻳﺐ ﺍﻣﻨﺎء ﺍ ﻭ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺗﻮﻫﻴﻦ ّ
ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻳﻈﻨﻮﻥ .ﻗﺴﻢ ﺑﻨﻮﺭ ّ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻓﺒﺌﺲ ﻣﺎ ﻫﻢ ّ
ﻣﺼﻔﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﺷﻬﺪ ﻋﺬﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻼ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻨﻈﻞ ﻋﺴﻞ ّ
ﺹ ٢٠٦
ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺬﻳﺐ ﺗﮑﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺗﻮﻗﻴﺮ ﻭ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﻋﻤﺮ ﮔﺮﺍﻧﻤﺎﻳﻪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺗﻀﻴﻴﻊ ﺗﺄﻳﻴﺪ ّ .
ﻣﺸﻘﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺍﺟﻞ ﺩﺭ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﺪﻣﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍﺣﺘﻬﺎ ّ
ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺩﻫﺎ ﺯﻳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺳﺮ ﻭ ﺳﻮﺩﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻢ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻭ ﺳﻮﺩ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﺑﺢ ﻋﻈﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ّ
ﻧﺎﺯ ﻭ ﻧﻌﻴﻢ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣﻴﺪﻧﺪ
ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻗﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻗﻠﺐ ّ ﺍﻟﻤﺂﺏ ّ . َﻓﻄﻮﺑﻰ َﻟُﻬْﻢ َﻭ ُﺣْﺴ ُ ﻦ َ ﻋﺰﺕ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺣﺮﻗﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻨﺪ ّ ﺫﻟﺖ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ّ
ﺍﺧﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻋﻠﻘﻢ ﺗﻠﺦ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ ﻓﻘﺮ ﺭﺍ ﻳﻢ ﻋﻈﻴﻢ ﻇﻠﻤﺖ ﺁﻻﻡ ﺭﺍ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ
ﻣﺸﻘﺖ ﻣﺤﺾ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ .ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻌﻴﻢ ﺟﻠﻴﻞ ّ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ّ ﻣﻴﺴﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺣﻤﺪ ّ ﺩﺍﺷﺖ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮑﻢ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺤﻔﻞ _ ۲۸۵ﺍﻯ ﺩﻭ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺂﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻮﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺑﻨﻬﻴﺪ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ّ
ﺹ ٢٠٧
ﺑﺤﻖ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻳﺪ .ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺑﺸﺮ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ّ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻧﻮﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺍﺭﺽ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ
ﻣﺮﻭﺕ ﻭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ّ
ﺳﻴﺌﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺤﺴﻨﺎﺕ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﺑﻮﻓﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ّ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻡ ﺯﻫﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﺳﺎﻏﺮ ﺷﻬﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻧﻨﺪ ﻣﺮﻫﻢ
ﺯﺧﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻴﻎ ﮐﺸﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻥ ﺩﺭﻳﻎ ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻴﺮ ﺯﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺳﻴﻨﻪ ﺳﭙﺮ ﮐﻨﻴﺪ ّ . ّ ﻟﺬﺗﻰ ﻧﭙﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺑﺢ ﺑﺴﺮ ﺁﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻋﻈﻴﻤﺴﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺟﻠﻴﻞ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﺎﺋﺞ ّ ّ
ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺑﺪﻳﺴﺖ ﻭ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﺴﺖ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ.
_ ۲۸۶ﺍﻯ ﻣﺠﺬﻭﺑﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ،ﻣﺮﮐﺰ
ﺣﺴﻦ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺟﻼﻝ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺁﻣﻮﺧﺖ .ﮔﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ
ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻼ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﮔﺸﺖ ﺩﻣﻰ
ﺿﺮﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﻨﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻳﻮﻣﻰ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺸﺖ ﮔﻬﻰ ﻧﻔﻰ ﺑﺒﻠﻐﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ّ ﺩﺭ ﺯﺟﺮ ﻭ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ .ﺗﻴﺮﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﻨﻪ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ
ﺹ ٢٠٨
ﻣﻘﺪﺳﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻧﮕﺸﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺧﻨﺠﺮﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﻨﺠﺮ ّ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺭﺽ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺳﺮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻘﺮ ﻳﺎﻓﺖ .ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺍ ّ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻈﻠﻢ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ .ﭘﺲ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻁ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﻭ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﻨﻮﺭﻳﻢ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﻯ ّ ﺁﺷﻔﺘﮕﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﻬﺞ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﻊ ﻭﻓﺎ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﺷﻮﻳﻢ . ﺷﺪﺕ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭ _ ۲۸۷ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ،ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ّ
ﺷﺪﺕ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﻭ ّ
ﺗﺴﻠﻰ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺟﻨﺎﻥ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺷﻤﺎ ﭘﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺷﻤﺎ ّ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ
ﺧﻮﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﻭ
ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺤﻦ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺯﻫﺮ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﮑﺮ ّ
ﺑﭽﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺯﺧﻢ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ
ﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ ﻳﺎﺑﻴﺪ .ﺛﻤﺮﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻪ ﻭ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺣﻴﺎﺕ
ﭼﻪ ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ
ﮐﻞ ﮔﻮﻯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ّ ﺗﺴﻠﻰ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻴﺸﺪ؟ ﺍﺑﺮﺍﺭ ّ
ﺟﻨﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺮ ﭼﻴﺪﻧﺪ ﺍﺻﻔﻴﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺍﺣﺮﺍﺭ ﺛﻤﺮﻩ ّ
ﺹ ٢٠٩
ﺗﺤﻤﻞ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺑﻼ ﻭ ﺟﻔﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺗﻘﻴﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮ ﻭﻓﺎ ّ
ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﺑﻼ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ
ﻳﻮﺳﻒ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺒﺬﻝ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﻢ .ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﻗﺪﻡ ﻧﻬﻴﻢ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺭﻭﺷﻨﺘﺮ ﻭ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻣﻘﺮﺑﺘﺮ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ّ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﺑﺰﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻫﻴﻢ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﻢ. ﻭ ّ
_ ۲۸۸ﺍﻯ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺣﻤﻦ ،ﻫﺮ
ﺟﻤﻌﻰ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺑﺎﺩ ﺭﻭﺩ ﻟﮑﻦ ﺗﻮ ﻗﻴﻮﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺑﻰﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻭ .ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻰ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺁﺳﻮﺩﮔﻴﺴﺖ
ﻣﺴﺮﺕ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻏﺮﺑﺖ ﭘﺮﮐﺮﺑﺖ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ّ
ﻭﻃﻦ .ﺗﺸﻨﻪ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﻮﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻮﺍﺋﺪ ﺳﻤﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ ﻭﺻﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻴﺰﻭﺍﻝ ﺟﺰ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻓﺮﺍﻕ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﮑﻌﺒﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺼﺪﻣﺎﺕ ﻭ ّ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﻮﺩ. ﺟﺰ ﺑﻘﻄﻊ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﺑﻰﺁﺏ ّ
ﺹ ٢١٠
_ ۲۸۹ﻳﺎ ﻣﻦ ﺛﺒﺖ ﻓﻰ ﺍﻣﺮ ﺍ ، ﺍﺯ ﻣﻔﺘﺮﻳﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻓﺘﻮﺭ
ﻣﮑﺪﺭ ﻣﺸﻮ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺟﻴﻒ ﺯﺍﻏﺎﻥ ﺧﺮﻳﻒ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﻣﺪﺭ .ﺷﺄﻥ ﻏﺮﺍﺏ ّ
ﺧﻔﺎﺵ ﺍﻟﺒﺘﻪ ّ ﻧﻌﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﻔﺖ ﺫﺋﺐ ﺍﻓﺘﺮﺍﺱ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺑﻌﻴﺪ ﻭ ﻗﺮﻳﺐ ّ ﻣﺬﻣﺖ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﺑﺎﻍ ﻣﺪﺍﺡ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮐﻨﺪ ﻭ ّ ﭘﺮﺧﺎﺵ ﺑﺮ ّ ﻻﺑﺪ ﺩﺑّﺎﻍ ﺑﺪ ﺩﻣﺎﻍ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻳﻬﻮﺩ ﺟﺤﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺴﻴﺤﺎﺋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﺑﻮﺟﻬﻞ ﻋﻨﻮﺩ ﺍﺯ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﺍﻫﻞ ﻓﺘﻮﺭ ﺍﻏﻤﺎﺽ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻣﺤﺠﻮﺏ .ﭘﺲ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ ﺑﺤﻖ ﺣﻮﺍﻟﻪ ﮐﻦ .ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﻌﻴﻔﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺧﻔﻴﻒ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ّ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺪﺍﻣﺖ ﺁﻳﺪ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ّ
ﻣﺼﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺳﻄﻮﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ّ
ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﻯ. ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﻬﺮ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ّ
_ ۲۹۰ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻗﺖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻓﺎﻯ
ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ .ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻝ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﺟﻠﻮﻩ
ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﻬﻰ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻬﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺣﺴﺪ
ﺍﺧﻮﺍﻥ ﺷﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻮﺍﻧﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﻳﻮﻣﻰ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﻼﻯ ﻗﻮﻡ ﺑﻬﺰﺍﺭ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﻔﺎ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﺑﻼ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻃﺎ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺍﻏﻼﻝ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻰﺍﻣﺎﻥ
ﺟﻔﺎ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻳﻮﻣﻰ ﻫﺪﻑ
ﺹ ٢١١
ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﻬﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﺩﴽ ﻭﺣﻴﺪﴽ ﻣﻈﻠﻮﻣﴼ ﺑﻰﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻋﺮﺍﻕ ﻧﻔﻰ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺧﻮﻧﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﺳﺮ ﻣﻐﻀﻮﺏ ﻃﺎﺋﻔﺘﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻨﻴﻨﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺪ .ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻮﻧﻪ ّ ّ ﮐﻞ ﻓﺮﻕ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺳﻬﻢ ﻭ ﺳﻨﺎﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺗﻌﺮﺽ ﺑﺂﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣﻢ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺷﺮﻕ ّ ﺑﻴﺎﻧﻴﺎﻥ ﭼﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺧﻮﺍﻥ ﺟﻔﺎ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﭼﻪ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﻭ ﺁﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻫﺪﻑ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺳﻬﺎﻡ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺫﺭﻭﻩ ﻧﺎﺳﻮﺕ
ﺑﻤﺮﮐﺰ ﻻﻫﻮﺕ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺻﻌﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﻣﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻧﺠﺴﺖ ﻫﻴﭻ ﺻﺒﺤﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ
ﻋﻮﺍﻧﺎﻥ ﻧﮕﺸﺖ .ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺁﺳﺘﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﻋﺒﺪ ﺫﻟﻴﻞ ﺁﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻴﺎﺭﻣﻴﻢ ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﻄﻠﺒﻴﻢ ؟ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﻭﻓﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﭘﺮﺟﻮﺷﺘﺮ ﺷﻮﻳﻢ
ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻬﻨﮓ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻋﺸﻖ ﺧﺮﻭﺵ ﺑﺮﺁﺭﻳﻢ ﻫﺮ ﺑﻼ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﮐﺒﺮﻯ
ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ﺷﻤﺎﺭﻳﻢ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﻭﻓﺎ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ
ﺑﻠﻴﻪ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺭﺍ ﻋﻴﻦ ﺻﻔﺎ ﺷﻤﺮﻳﻢ ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﻫﺮ ّ ّ ﺑﻴﻨﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﻨﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﮐﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻟﺠﻮﻳﺶ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺗﺄﺳﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺑﺨﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ّ ﮐﻨﻴﻢ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺋﻴﻢ ﻭ ﮐﻪ ﺋﻴﻢ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﺪﺭﻳﺎﻯ
ﺹ ٢١٢
ﺫﺭﻩ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺳﺒﻴﻠﻰ ﺑﮑﻮﮐﺐ ﺟﻠﻴﻞ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻭ ّ ﺫﺭﻩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻳﺪ ﺗﺄﺳﻰ ﺑﺎﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ّ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﻳﺎﺑﺪ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ، ﺟﻠﻮﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﺬﺍ ﻣﻘﺎﻣﻨﺎ ﻭ ﺷﺄﻧﻨﺎ .ﭘﺲ ﺍﻯ ّ
ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻴﻦ ﺣﻮﻝ ﻋﺮﺵ ﮔﺮﺩﻳﻢ
ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﻋﺘﺒﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﺘﺒﺘﻞ ﻭ ّ ّ ّ ﻭ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﺗﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ّ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ّ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻣﺤﻮﻳﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ّ ّ _ ۲۹۱ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻰ
ﮐﻞ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﺯ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﻨﻤﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩ ﮐﺮﺩﻯ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺛﺒﺎﺕ ﺗﻮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ّ .
ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻔﺎﻯ ﺻﻔﻮﻑ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﺮﺻﻮﺹ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ّ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺟﻨﻮﺩ ﺑﻐﺾ ﻭ ﮐﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﮑﺘﺎ ﻣﺘﺒﺘﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ّ ّ
ﺑﻴﺤﺪ _ ۲۹۲ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻼ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ّ
ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ
ﺹ ٢١٣
ﻣﺴﺮﺕ ﻭﺟﺪﺍﻧﺴﺖ .ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﻭ ّ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺼﺎﺋﺐ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪﻯ ﺍﮔﺮ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻧﮕﺮﻯ ﺍﻳﻦ
ﺑﻼ ﻋﻴﻦ ﻋﻄﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺯﻳﺎﻥ ﻋﻴﻦ ﺳﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺭﺑﺢ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﻒ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻦ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭ ﺑﻼ ﭼﻪ ؟
ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﻳﺰﻳﺪ ﭘﻠﻴﺪ ﻭ ﻭﻟﻴﺪ َﻣﺮﻳﺪ ﺑﺤﻔﺮﻩ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺧﺰﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ّ ّ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺲ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﻧﺪ . ّ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﭘﺲ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻼ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺧﺪﺍ ﮐﺄﺱ ﻋﻄﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻋﻴﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻬﺎ .
- ۲۹٣ﺍﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﻯ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻻ ﺿﻮﺿﺎﺋﻰ
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﻭ ﻏﻮﻏﺎﺋﻰ ﮔﺸﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺠﺎ ﻭﺍﻗﻊ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻋﻼء
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺭﺍﻳﺖ ﺍ . ﺗﺎ ﺿﻮﺿﺎء ﻧﺸﻮﺩ ﺷﻴﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ
ﺣﻖ ﺭﺍ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺗﺎ ﻏﻮﻏﺎﺋﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ّ
ﺷﺪﺕ ﻫﺒﻮﺏ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺭﻳﺸﻪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﻧﻪ ّ .
ﺭﺍ ﺗﻴﺸﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺛﺎﺑﺘﻪ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ
ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺖ
ﺳﻨﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ .ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻧﺎﺕ ﺍﺯ ّ
ﺹ ٢١٤
ﭼﻮﻥ ﺫﻫﺐ ﺧﺎﻟﺺ ﺩﺭ ﻧﺎﺭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﺭﺥ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ
ﺗﺤﻤﻞ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﮐﺮﺩﻯ .ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺑﻨﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻰ ﻭ ّ ﺑﻘﻮﻩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﻌﻞﺗﺮ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺛﺎﺑﺖﺗﺮ ﻭ ﺭﺍﺳﺦﺗﺮ ﺗﺎ ّ ﺍﻫﻞ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ . - ۲۹٤ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ
ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻓﺮﺣﻰ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻫﻤﺪﻡ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ّ ﻣﺴﺮﺕ ﺑﭙﺮﻭﺍﺯ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ّ ﺷﺪﺕ ّ ّ
ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎ ﻣﻮﺝ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺗﺄﺳﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﻼ ﺭﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ ّ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ
ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺗﺶ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺑﺪﺭﺧﺸﻴﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ّ . ﺣﻴﺎﺕ ﻓﺎﻧﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻫﺪﺭ
ﺭﻭﺩ ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﻨﺪ
ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻧﺎﺱ ﻣﺸﻐﻮﻝ .ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﮋﺩﻩ ﺋﻰ ﺑﺮﺳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ
ﺹ ٢١٥
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﺴﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ . ّ
_ ۲۹٥ﺍﻯ ﺳﻤﻲ ﺫﺑﻴﺢ ،ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﺎﺭ ﺗﺴﺖ ﻭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻦ ّ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺗﻮ ﺗﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﻭ ﻓﺪﻳﻨﺎﻩ ﺑﺬﺑﺢ ﻋﻈﻴﻢ ﮔﺮﺩﻯ . ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻄﻠﻖ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻳﺴﺖ ﻭ ﺣﻘﺴﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﺳﺒﻴﻞ ّ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺟﺎﻥ ﮔﺪﺍﺯﻯ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍْﻡ َﺣِﺴْﺒُﺘْﻢ ﺍ ْﻥ ّ
ﮑْﻢ َﻣﺴﺘُْﻬُﻢ ﻦ َﻗْﺒِﻠ ُ ﺍﻟﺠﻨﺔ َﻭ َﻟّﻤﺎ َﻳﺎِﺗ ُ ﻳﻦ َﺧَﻠﻮﺍ ِﻣ ْ َﺗْﺪُﺧﻠﻮﺍ َ ﮑْﻢ َﻣَﺜُﻞ ﺍﻟِﺬ َ
ﺍﻟﻀﺮﺍء .ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﻢ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻭ ّ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﻼ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻭﻓﺎ ﻣﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺗﺼﻮﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻣﮕﺮ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﺑﭙﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺟﻔﺎ ﭘﻴﻤﺎﺋﻴﻢ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺻﻬﺒﺎء ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ّ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﭘﻰ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺻﻌﻮﺩ ﮐﻨﻴﻢ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ. ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻭ ّ ّ ّ
ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ ، ﺩﺭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ _ ۲۹٦ﺍﻯ ﺍﺳﻴﺮ ّ
ﻣﺘﻀﺮﻉ ﻭ ﻓﺆﺍﺩ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻓﺎﺭﻍ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﺎﺋﻖ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﺭﻭﺡ ّ
ﻣﺘﻀﻮﻉ ﺑﻴﺎﺩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻣﺒﺘﻬﻞ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ّ
ﺹ ٢١٦
ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻏﻼﻝ ﺑﺮ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧﺤﻴﻒ ﮐﻨﻢ ﺳﻴﻞ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ .ﭼﻮﻥ ّ
ﺗﺨﻄﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻭﺛﻴﻖ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﺎﻯ ﺷﺮﻳﻒ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺁﺗﺶ ﺳﺮﺷﮏ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ّ
ﻣﺤﻞ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﻳﺪ ﻓﻐﺎﻥ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﺷﺮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ّ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻧﮕﺮﻡ ﺁﻥ ﺳﻼﺳﻞ ﺭﺍ ﺭﺳﺎﺋﻞ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻃﻮﻕ ﺣﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺷﻮﻕ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻓﻖ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻴﻨﻢ
ﻭ ﺁﻥ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺭﺍ ﺧﻼﺧﻞ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻢ .ﻫﻴﭻ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺍﻓﺴﺮﻯ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺩﻣﺴﺎﺯ ؟ ﺩﺭ ﺑﻼ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ
ﺭﺏ ﻗﺪﻳﻢ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺳﻬﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﺍﻧﻴﺲ ّ
ﻣﺤﻞ ﻣﮑﺎﻥ ﻣﻠﻴﮏ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﺳﺠﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ّ ﺍﻟﻌﺠﺎﻟﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﻭ ﻣﺎ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺱ .
ﻃﻮﺑﻰ ﻟﮏ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﮏ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ
ﻭ ﻓﺮﺣﴼ ﻟﮏ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻮﺯ ﺍﻟﮑﺒﻴﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﴽ ﻟﮏ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻌﺮﺱ ﺍﻟﺒﺎﻫﺮ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ. _ ۲۹۷ﺍﻯ ﺍﺳﻴﺮ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺍﻏﻼﻝ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ
ﻣﺘﻠﻮ ﻭ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﮔﺸﺖ ﻧﻐﻤﻪ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻭ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ ّ ﺣﻨﺠﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﻇﺎﻫﺮ .ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﺩﻟﻰ
ﺹ ٢١٧
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻇﻠﻤﺖ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺗﻠﺨﻰ ﺑﻼ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ّ ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ ﻧﻌﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﮔﺸﺘﻪ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺷﺄﻥ ﺍﻫﻞ ﺷﻬﺪ ﻭﻓﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ّ
ﺑﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﺭ ﺯﺍﺭ ﻃﻠﺒﻨﺪ
ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﺣﻤﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ
ﺗﺤﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﭼﺸﻨﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﮐﻠﻔﺖ ّ
ﮐﻨﻨﺪ .ﻗﺴﻢ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺠﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ
ﻓﻮﺯ َﻓْﻮﺯﴽ َﻋِﻈﻴﻤﺎ. ﺖ َﻣَﻌ ُ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﮑْﻢ َﻓﺎُ ﻴﺘِﻨﻰ ُﮐْﻨ ُ ﺣﻖ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﺒﺮﻡ ﻳﺎ َﻟ ْ َ _ ۲۹۸ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﺷﺪﻳﺪ ﮐﻪ
ﺷﺪﺍﻳﺪ ﺑﻼﻳﺎ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﻪ ﺑﻘﻮﺗﻰ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻮﺍﺋﻢ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻌﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﻮ ّ
ﻮﺗﻴﻪ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﻣﺎﻥ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺗﻰ ﻻﻫ ّ
ﺳﺪﻯ ﺣﺎﺋﻞ ﻭ ﺣﺎﺟﺰﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺟﺒﻞ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻧﻰ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ّ
ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺵ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻳﺢ ﺑﻼﻳﺎ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻣﺸﻮ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻣﮕﺮﺩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ
ﻣﺘﻴﻘﻦ. ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺯ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ّ ّ
ﺹ ٢١٨
_ ۲۹۹ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﻯ ﻣﻦ ،ﺑﻼﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺎﻣﻌﺪﻭﺩ
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﻮﺍ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻴﺰ ﻫﺪﻑ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻭ
ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻴﺪ .ﺍﺯ ﺻﺒﻮﺭﻯ ﻭ ﻏﻴﻮﺭﻯ ﻧﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻳﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻭﻗﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﺭ ﻭ ّ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﻭﻓﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﭼﻨﺎﻥ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺪﻡ ﻣﺠﺎﻝ ّ
ﺁﺭﺯﻭ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺋﻰ ﻧﮕﺎﺭﺩ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﻳﺪ
ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﻘﻠﻢ ﻭ ﺑﻨﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺗﻀﺮﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﮕﺎﺭﺩ ﻭ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ّ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺭﺟﺎﻯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .
_ ۳۰۰ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺭﻭﻯ ﺑﻬﺎ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺘﺎﻻﻥ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ
ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺑﺘﺎﺭﺍﺝ ﻻﻧﻪﺍﺕ ﺑﺮﻭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪﺍﺕ ﺑﺴﻮﺧﺘﻨﺪ ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ
ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻣﺸﻮ ﺗﻮ ﻣﺮﻍ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪﻯ ﻻﻧﻪ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺳﺪﺭﻩ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻴﺴﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ .ﺍﻳﻦ ﺗﺎﻻﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻣﻌﻤﻮﺭ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﻔﻴﻒ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ ﻟﻄﻴﻒ
ﺣﻖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻋﺮﻭﺝ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ
ﺑﺘﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺭﻓﺖ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻨﺰ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﺹ ٢١٩
_ ۳۰۱ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐّﻞ ﺩﺭ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﮐﺒﺮﻳﺎء ﻣﺬﮐﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺑﺤﺮ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ .ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﻣﻨﺸﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻃﻐﺮﺍﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ
ﺻﺪﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺧﻠﻌﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﻣﻬﺒﻂ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﮐﺎﻣﻞ .ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻢ ﺟﻠﻴﻠﻪ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺧﻔﻴﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺘﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺑﺪﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ّ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻨﻮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﺮﺁﺭﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﻼ ﻭ
ﻣﺤﻦ ﻣﻠﻮﻝ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺗﺖ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ﻧﺸﻮﻳﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ
ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻼ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ّ
ﺗﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺗﺎﺝ ﻭ ﺧﺮﺍﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﻳﺮ
ﺳﻢ ﻗﺎﺗﻞ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ . ﻓﻠﮏ ﺍﺛﻴﺮ ﺳﻬﻢ ﻭ ﺳﻨﺎﻥ ﻣﺮﻫﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺠﺎﺯﻯ ﮔﻔﺘﻪ :
" ﻫﻴﭻ ﺻﺒﺤﻢ ﺧﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻢ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻧﻴﺎﻓﺖ " " ﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺭﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﻴﻞ
ﻭﺭ ﭼﻪ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﺧﻮﻧﻢ ﺳﺒﻴﻞ "
" ﺳﺮ ﻧﮕﺮﺩﺍﻧﻢ ﻧﮕﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻦ
ﺑﻬﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ "
" ﻭﺭ ﭼﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﮐﻨﻰ
ﻭﺭ ﺯ ﻓﻘﺮﻡ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺮﻳﻢ ﮐﻨﻰ "
ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﺳﻤﺖ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ
ﺹ ٢٢٠
ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺔ ﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦﺗﺮ ﺷﻮﺩ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﻭﻓﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻒ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﻧﺜﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.
_ ۳۰۲ﺍﻯ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺭﺳﻮﺍﻯ
ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﻳﺪﻯ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺑﺘﺎﺭﺍﺝ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﺑﻌﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻣﺎ ﺩﮐﺎﻥ ﺗﺎﻻﻥ ﺷﺪ ﻭ ّ ﺑﺎﺝ ﻭ ﺧﺮﺍﺝ ّ ﺳﮑﺎﻥ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺑﻰﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ّ
ﺗﺄﺳﻰ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍء ﺑﺎﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ ّ
ﻣﺤﻞ ﻣﻄﻬﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﻮﻗﻊ ﺷﮑﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻭﺟﻮﺩ ّ ﺑﻨﻔﺲ ّ ّ
ﺣﻤﺪ ﻭ ﺭﺿﺎ .ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺳﻄﻮﺕ ﺟﻔﺎﻯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺣﻖ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﮔﺮﺩﺩ. ّ
_ ۳۰۳ﺍﻯ ﺩﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﮐﺸﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﻣﺘﺎﻋﺐ ﻣﻮﻓﻮﺭﻩ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﻭ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﻌﺮﺽ ﻣﻼﻣﺖ ﺟﺎﻫﻼﻥ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﺹ ٢٢١
ﺳﻤﺘﻰ ﺗﻴﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺘﻰ ﮔﺮﺩﺑﺎﺩ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻭﺯﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﮑﺘﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻢ ﺩﺭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ ﺩﺍﺋﻢ .ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﻣﺤﺮﻭﻡ
ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﻭ ﻣﺮﺯﻭﻕ .ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻪ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻰ ﻻﺋﻖ ﻧﻴﺴﺖ .ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻫﺮ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﻳﻦ
ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﻭ ﻫﺮ ﺟﻨﺒﻨﺪﻩ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ
ﺣﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻧﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻰ ّ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺣﻖ ﻃﻠﺐ ﺑﻴﺤﺴﺎﺏ ﻭ ﺑﻰﮐﺮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ّ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ .ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺗﺨﻢ ﺍﻓﺸﺎﻧﻴﺴﺖ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ. _ ۳۰۴ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﭼﻨﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﺣﻖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ّ
ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﻗﺪﻡ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﻩ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﭘﻴﻤﻮﺩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﻧﺲ ﺍﺯ ﮐﻪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ّ
ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺘﺎﺩ ﭼﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﻀﻞ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺪﻳﻌﻰ
ﺹ ٢٢٢
ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧﺲ ﺭﺍ ﺑﺴﺮﺍﺝ ﺫﮐﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﻰ ﻣﭙﺴﻨﺪ ﻭ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ
ﺣﺰﺏ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﻳﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﮋﺩﻩ ﺍﻟﻔﺖ
ﺭﺏ ﻓﺮﻳﺪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺳﺒﺐ ّ ﺧﻔﺖ ﺣﺰﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺷﺪ .ﺍﺯ ّ
ﺟﺮﻳﺢ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﮑﻤﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﻗﺪﺱ
ﻫﻤﺪﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺭﺍ ﺧﻠﻌﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺟﻬﺎﻥ ّ ﻭ ﻫﻴﮑﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺭﺩﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﭙﻮﺷﺪ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﻣﻐﻤﻮﻣﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﻫﺮ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻼ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻦ
ﻭ ﺁﻻﻡ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﮐﺮﺍﻡ ﺍﺻﻔﻴﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء. ﺑﻬﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ّ ﺍﺫﻳﺖ _ ۳۰۵ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺷﺮﺡ ّ
ﺗﻌﺮﺽ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺑﻤﺤﺮﻣﺎﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ . ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺑﺂﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻭ ّ
ﺍﻭﻝ ﺳﺮﮐﺶ ﻭ ﺧﻮﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﮔﺮﻳﺰﺩ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﻣﻼﻯ ﺭﻭﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ":ﻋﺸﻖ ﺯ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻼﺋﻰ ﺟﺪﻳﺪ ّ ﺑﻴﺮﻭﻧﻰ ﺑﻮﺩ " ّ
ﺹ ٢٢٣
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻣﻘﺪﺭ .ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ّ ّ
ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻼ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻗﺪﺡ
ﺑﺪﺳﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺪﴽ ﻃﻤﻊ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺗﺄﺳﻰ ﺑﺤﻀﺮﺕ ّ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺎ ّ
ﺑﭙﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﺯ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻓﺪﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﻤﺎﻝ
ﺍﺑﻬﻰ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺷﺘﺎﺑﻴﻢ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺻﻔﺖ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ
ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺳﺎﻗﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﻤﺖ ّ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ. _ ۳۰۶ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺁﺯﺭﺩﻩ
ﺩﻝ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻨﺪﻯ ﻭﻟﻰ ﺑﻨﺪﻩ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﻮﻡ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ
ﺑﻰﻣﺜﻞ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺟﺮ ﺗﻼﻓﻰ ﺁﻥ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻨﻤﺎ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﮕﺮﺩ ﻭ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﻣﺸﻮ ّ
ﭼﻨﺪﻯ ﻧﮕﺬﺭﺩ ﻗﺴﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺩﻋﻮﻯ ﺧﻮﻳﺸﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﺩﻡ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺯﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺨﻮﻳﺶ ﻭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻔﺎ ﻣﻨﺘﻬﻰ
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﺼﻔﺎ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ .ﺑﻼﻝ ﺭﺍ ﺑﻮﻓﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ّ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﺎﻟﮏ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ّ
ﺹ ٢٢٤
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﺁﺭﻯ ﻭ ﺑﻀﺮﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻴﺰﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺳﻮﻝ ﻳﺎ ّ
ﺍﻭﻝ ﭼﻨﺪﻯ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﭽﻨﺪ ﺩﺭﻫﻢ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺁﻥ ﻣﺎﻟﮏ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﻻﻧﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﻧﻐﻤﻪ ﻳﺎ ّ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻼﻝ ّ
ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﻌﻴﺪ ﻭ ﻗﺮﻳﺐ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻋﺠﻴﺐ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﺸﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﭘﺲ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎ ﺫﻭﻯ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻟﻌﺎﻗﺒﺔ ﻣﮑﺪﺭ ﻣﮕﺮﺩ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻧﻤﺎ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﺸﻮ ّ ّ
ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻫﻞ ﺑﻐﺾ ﻟﻠﺼﺎﺑﺮﻳﻦ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﮐﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﻣﻮﺩﺕ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺨﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻗﺮﺑﺎ. ّ
_ ۳۰۷ﺍﻯ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﻣﺤﺰﻭﻥ ،ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﺒﺎﺵ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻣﮕﺮﺩ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﺑﻰﻧﺸﺎﻥ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻣﻨﺸﻴﻦ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﺒﺎﺵ ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻧﺪﺍﻥ ّ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺳﺠﻦ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﺷﻮﺩ ﭼﺎﻩ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ
ﻭ ﺗﻨﮕﻨﺎﻯ ﺣﺒﺲ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍ .ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﮔﻠﺸﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻫﻤﺪﻡ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺁﻥ ﺗﺤﻤﻞ ﺍﻳﺎﻡ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ّ ّ ﻣﺪﺕ ﻣﺪﻳﺪﻩ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﺎ ﺩﺭ ّ
ﺹ ٢٢٥
ﻧﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺧﻮﻥ ﺑﺒﺎﺭﻳﻢ .ﺗﻮ ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﺩﺭ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﺣﻖ ﺯﺟﺮ ﺩﻳﺪﻯ ﻭ ﺑﺒﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻰ ّ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﺟﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺋﻰ ﻧﺒﺨﺸﺪ ّ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻨﺎﻫﻴﺴﺖ.
_ ۳۰۸ﺍﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﻯ ،ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺳﻢ ﺟﻔﺎﺋﻰ ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺟﺎﻡ ﺑﻼﺋﻰ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﺎﺷﻰ .ﻟﻬﺬﺍ ﺳﺎﻗﻰ ﻗﻀﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺋﻰ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺑﻼ ﺑﮑﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﻳﺨﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﻣﻨﻘﺒﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺋﻰ ﺑﺮﻯ .ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻭ ﻫﺪﻑ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﮔﺬﺭﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭ ﺗﻌﺮﺽ ﺍﻋﺪﺍ ّ . ﺷﺪﻯ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﺛﻤﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺍﻭﻗﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ
ﺣﺘﻰ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﺮﺍﺏ ﻧﺘﺎﺋﺠﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ . ً ﺳﻴﺪ ّ ﻣﺜﻼ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻇﻬﺮ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺎﺋﺮﮤ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻃﻒ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻴﭻ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﺫﮐﺮ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﺴﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺫﮐﺮ ﺁﻥ ﻃﻠﻌﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻴﺪ ّ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎء ﮐﺮﺑﻼﺳﺖ ﻓﺎﻋﺘﺒﺮﻭﺍ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ .. ّ
ﺹ ٢٢٦
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺑﻠﻴﻐﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ _ ۳۰۹ﺍﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺣﻨﺠﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﻭ ﺗﻼﻭﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ
ﺗﺒﺘﻞ ﻭ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺍﻧﮑﺴﺎﺭ ﻭ ّ ﺫﻝ ﻭ ﺍﻓﺘﻘﺎﺭ ّ
ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﻡ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﺭﻭﺍ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺭﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ
ﺗﻤﻨﺎﻯ ﮐﻮﻳﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﮐﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ّ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﮐﻦ .ﺍﻯ ﺍﻭﺳﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﻭﺳﺖ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺑﺎﺩﻳﻪ ﺑﻰﺁﺏ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺑﻨﮕﺮﻯ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ .ﻓﺮﻗﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺒﺎﺭﺩ ﻭ ﺷﺮﺍﺏ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ
ﺑﺤﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﺪ ﻳﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﺎﻭﻫﺎﻡ ﻓﺎﻧﻰ
ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺍﻧﻪ ﺋﻰ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ .ﻫﺮ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻤﺎﺕ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ
ﻣﺮﺩﮔﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺻﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﻼﺋﻰ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺣﻖ ﻧﻔﺴﻰ ﺩﻋﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ .ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺑﻼ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﮐﺒﺮﻯ ﺳﺎﻏﺮ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﮐﻦ
ﻭ ﺣﻨﺠﺮﻯ ﮐﻪ ﻻﺋﻖ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺴﺖ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺨﻨﺠﺮ ﮐﻦ ﺗﻨﻰ ﮐﻪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ
ﺹ ٢٢٧
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﻄﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺖ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻭ ﺧﻮﻧﻰ ﮐﻪ ّ ّ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺩﻋﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺷﺪﻳﺪﻩ _ ۳۱۰ﺍﻯ ﺷﻤﻊ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺩﺭ ﻭﺯﻳﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻬﺐ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﺑﺮ ﻣﺸﺎﻋﻞ ﻣﺤﺒّﺖ ّ ّ ﻃﻴﻮﺭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﺑﺎﻭﺝ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﭘﺮﻳﺪﻥ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﻯ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ
ﺍﻣﺮ ﺍ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﺷﻤﺲ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻻﺋﺢ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﻭﻓﺎ ﺳﺮﻣﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ .ﺧﻮﺷﺎ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﻟﻰ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺫﮐﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﻰ ﺻﻔﺎ ﺑﺎﺩﻩ ﭘﺮﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺭﺧﻰ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ. _ ۳۱۱ﺍﻯ ﺑﻰﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻭ
ﺣﻖ ﺧﺮﺍﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻌﺮﺽ ﺳﻴﻼﺏ ﺷﻮﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ
ﻣﻌﻤﻮﺭ ﻭ ﺁﺑﺎﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ
ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻴﺖ ﺧﺎﮐﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮐﺎﺥ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻣﻌﻤﻮﺭ ﺷﻮﺩ ﻗﺼﻮﺭ ﻗﺒﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻴﻨﻮﻯ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ
ﻭﻟﻰ ﮐﻠﺒﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﻣﻌﻤﻮﺭ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﺷﻮﺩ .ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ
ﺹ ٢٢٨
ﻏﺼﻪ ﻣﺠﻮﻯ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﮕﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺁﺑﺎﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ّ
ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﮔﺸﺖ ﻗﺼﺮ ﻣﺸﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺭﮐﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺸﺖ .ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻗﺼﺮ ﻭ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﺥ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ
ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺮﺍﺏ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﺪ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﺮﺍﻯ ﻭ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ
ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻋﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺯﻳﻨﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺸﺖ.
_ ۳۱۲ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻳﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺘﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻰﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﻭ ﻭﻟﻰ ﻳﺄﺟﻮﺝ ﻭ ﻣﺄﺟﻮﺝ ّ
ﻣﺠﺮﻭﺡ ﻭ ﻣﺨﺬﻭﻝ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻮﺍﻥ ﻭ ﺧﺬﻻﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺟﺎﻫﻼﻥ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻏﺒﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺿﺮﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ
ﺗﺄﺳﻒ ﻧﺨﻮﺭﻳﺪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺭﻓﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻼﻓﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﻟﻬﺬﺍ ﺷﻤﺎ ّ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺳﺒﺐ ﺍﺑﺘﻬﺎﺝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﻐﻤﺎ ﺳﺒﺐ ﺣﺼﻮﻝ
ﻏﻨﺎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻟﻴﺲ ﺫﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺰﻳﺰ ....ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭﺍﺭﺩﻩ
ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺸﻌﻮﻑ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ
ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻔﻀﻞ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺣﻖ ﻭﺍﻗﻊ ّ ّ ﻋﻠﺖ ﺣﺼﻮﻝ ّ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺤﻈﻮﻅ ﺑﺎﺵ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺣﻰ ّ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ّ ﺫﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺳﺒﺐ ّ
ﺹ ٢٢٩
ﻋﻠﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ. ﻣﺸﻘﺘﻰ ّ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ،ﺍﻫﻞ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺍﻳﻦ _ ۳۱۳ﻳﺎ ﺑﻘﺎﻳﺎء ّ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ﭘﺮﺧﻤﺎﺭﻧﺪ .ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﺘﺮﺑﺘﻬﻢ
ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻓﺨﺮ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ّ
ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﻫﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻻﻫﻮﺕ ﭘﺮﻳﺪﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﭘﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮ
ﺍﻣﺮ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻋﺮﺻﻪ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﻨﻮﺭ
ﻫﺪﻯ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﻣﻪ ﮐﺒﺮﻯ ﻧﻠﻐﺰﻳﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﺮﻭﺿﺘﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺷﺎﻣﻞ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ .
ﭘﺲ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﻣﻮﻓﻖ ﺣﻖ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ّ _ ۳۱۴ﺍﻯ ﺩﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﺑﺠﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺷﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﺭ
ﺹ ٢٣٠
ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻴﻞ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ
ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻗﺴﻢ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﻮﺑﻰ ﻃﻮﺑﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺟﻤﻴﻊ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ .ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ََ ﻫﻤﻨﻔﺲ ﻗﺪﺳﻴﺎﻧﺴﺖ ّ
ﺗﻤﻨﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﺬﺍ ﻧﻮﺭ ﻟﻼﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺷﺮﺍﺭ. ﺑﺎ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺁﺭﺯﻭ ّ _ ۳۱۵ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺧﻮﺷﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﺼﺮﻑ
ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺎﺭﻉ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﻓﻄﺮﺕ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺍﻟﻰ ﺍ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻐﻨﺎﻃﻴﺲ ّ
ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮ ﺭﺿﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ .ﭼﻮﻥ ﺫﺑﻴﺢ ﻣﻠﻴﺢ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﻴﺢ
ﻓﺼﻴﺢ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺑﻠﻴﻎ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻧﻤﺮﻭﺩﻳﺎﻥ ﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻗﺒﻄﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ
ﺻﺪﻳﻖ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺡ ﻧﺠﻰ ﺩﺭ ﻳﻮﺳﻒ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻗﻮﻡ ﮐﻔﻮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﭼﻮﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﻳﺜﺮﺏ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺯﮐﺮﻳﺎ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺍﻫﻞ ﻏﺮﻭﺭ ﭼﻮﻥ ّ ْ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻻﻳﺤﺼﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻌﺬﻳﺐ ﻭ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻭ ﺑﻄﺤﺎء ﺩﺭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ّ
ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺍﻫﻞ ﺷﻘﺎ ﭼﻮﻥ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻗﻮﻡ ﻇﻠﻮﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ
ﺹ ٢٣١
ﺷﺪﺕ ﮐﺮﺏ ﻭ ﺑﻼ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺩﺭ ّ ﻓﺪﺍ ﺍﺳﺐ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ
ﺍﺧﺘﺺ ﺍ ﺍﻟﺬﻯ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ .ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻬﻢ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ّ ّ
ﮎ ِٕ ﺍﻟﺸﻬﺎﺩِﺓ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﺎء ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺍﻥ ﺖ ِﺑ ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ َ .ﻟَﻌْﻤُﺮ َ ﺴﺮ ّ ﺍﻃَﻠْﻌ َ
ﺍﻟﻘﺮ ِ ﺠِﺬﺑﴼ ﺍﻟﻰ ﺒﻴﻞ ﺍَ ﻭ ِﺳﺮ ُ ﻓﻰ َﺳ ِ ﺖ ُﻣْﻨ َ ﺤﺒِﺔ ﺍَ ﻟَﺴَﺮْﻋ َ ﺑﺎﻥ ﻓﻰ َﻣ َ ﺍﻟﻔﺪﺍُ ﻣﻨﺎﺩﻳﴼ َﺍﻟَْﻮﺣﺎ َﺍﻟَْﻮﺣﺎ ﺍَﻟﻰ ﺍﻟَْﻤ ِ ﻴﺪﺍﻥ ِ َﻣ ْ ِ ﺪﺍﺭ ﻮﻫَﺒِﺔ ُ ﺍﻟﮑْﺒﺮﻯ َﺍْﻟَﺒ ْ
ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻴﻤِﺔ ُ ﺍﻟﺮْﺣَﻤِﺔ ُ ﺠْﻞ ﺍَﻟﻰ َ ﺪﺍﺭ ﺍَﻟﻰ َﺍْﻟَﺒ ْ ﺍﻟﻐِﻨ ْ َ ﺠْﻞ َﺍﻟَْﻌ َ ﺍﻟﻌْﻈﻤﻰ َﺍْﻟَﻌ َ
ﺼﻮﻥ ﺍﻟﺮْﻣَﺰ ﺍﻟَْﻤ ﺍﻟﺴﺮ ﻭ ﻮﺭ ﻭ َﮐَﺘَﻢ َ ﻟﮑﻦ ﺍَ ﺳَﺘَﺮ َ ﻫﺬﺍ َ َ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻥ ﻭ ّ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻨَ
ِ ﺍ ﺍﻻﺧﺘﺼﺎﺹ ﻳﻈَﻬَﺮ ِﺳﺮ ﻟﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﺻْﻮﻧﴼ ﺣﺘﻰ َ ْ ﺟﻼﻻ ِ ٔ ً ِ ِ ﻗﺪﺱ ﺃِﺣﺒِﺘِﻪ ّ ﻻﻣِﺮﻩ ﻭ َ
ﺍﻟﻤْﻮِﻫَﺒِﺔ ﻓﻰ ِﻣْﺸ ِ ﻳﻌِﻄﻰ ﮑﺎﺓ ﻳﺸﺮﻕ ﻳﺸﺎء َﻭ ُ ْ ﻭ ُ َ ﺐ َﻣ ْ ُ ﺍﻟﺨﺎﺹ ﺍﻧُﻪ َ َ ﺍﻧﻮﺍﺭ َ ﻳﻬ ُ ﻦ َ ُ
ِ ﺍﻻﻧﻔﺎﻕ ﻳﻮﻓُﻖ َﻋَﻠﻰ ﻦ ﻳﺸﺎء َ ْ ﺺ ِﺑَﺮْﺣَﻤِِﺘﻪ َﻣ ْ ﻳﺨَﺘ ﻳﻤَﻨُﻊ َﻋﻤ ْ ﻳﺸﺎء َﻭ َ ْ َﻣ ْ ﻳﺸﺎء ﻭ ُ َ ُ ﻦ َ ُ ﻦ َ ُ ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ. ﻳﻢ ﻳﺸﺎء ﺍﻧُﻪ ُﻫَﻮ َ ﻀِﻠِﻪ َﻣ ْ ِﺑَﻔ ْ ﺍﻟﮑِﺮ ُ ﻦ َ ُ
_ ۳۱۶ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ،ﺟﺎﻥ ﺑﺠﺎﻧﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺭﻩ
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﮐﻦ .ﻫﺮ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﻓﺪﺍﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺧﺎﮎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺣﻖ ﻏﺮﻕ ﺧﻮﻥ ﻧﺸﻮﺩ ﮔﻮﺷﺖ ﭘﺎﺭﮤ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ. ﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ
ﺹ ٢٣٢
_ ۳۱۷ﺍﻯ ﻣﺴﺘﻬﺎﻡ ﺩﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ
ﻣﻌﻄﺮ ﻭ ﺩﻣﺎﻍ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﻤﻦ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﺣﺮﺍﺭﺕ ّ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻻﻣﻌﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ
ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻴﮑﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﻴﺸﺘﺎﺑﻨﺪ .
ﺯﻫﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﻗﺸﺎﻥ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﺍﻋﻈﻤﺴﺖ ﻭ ﺳﻬﻢ ﺟﻔﺎ ﭼﻮﻥ
ﺳﻢ ﺭﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﺷﻬﺪ ﺷﻔﺎ ﻧﺰﺩﺷﺎﻥ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻭ ﮔﻮﺍﺭﺍﺳﺖ . ﻣﺮﻫﻢ ﻭﻓﺎ ﻭ ّ
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﮐﻒ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﻗﺺ ﺑﺎﺩﻩ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﮐﻨﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ
ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺭﻓﺮﻑ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ . ﺍﻳﻬﺎ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻬﺪ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ. ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻟﮏ ّ
_ ۳۱۸ﺍﻯ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻧﺼﺎﻑ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺟﺒﺎﺭ ﻋﻨﻴﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﻈﻠﻢ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻫﺮ ّ ّ ّ
ﺳﻔﺎﮎ ﺑﻰﺑﺎﮐﻰ ﺗﻴﻎ ﻇﻠﻢ ﺁﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺼﺎﺭ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻴﺪ .ﻫﺮ ّ
ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻳﺮﺍ ﭘﻴﺸﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻋﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺟﻬﺖ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺯﺩﻧﺪ
ﺹ ٢٣٣
ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﮐﺸﺘﻨﺪ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﻼﻳﺎﻯ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﮑﺮ ﮐﺎﻡ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻃﻮﺑﻰ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻨﻘﺒﺖ ّ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ّ
ﻣﺨﺼﺺ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻓﻴﺾ ﻭ ﻓﻮﺯﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﻃﻮﺑﻰ ﮐﻪ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ّ
ﺆﻳﺪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ّ . ﺍﻥ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺭﺑﮑﻢ ّ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ّ ﺭﺑﻰ ﻳ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺴﺮ ﺁﻳﺪ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ . ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻋﺰﺕ ّ ﻭ ﺑﻰﺛﻤﺮ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ ّ ﺍﻣﺎ ﺣﻴﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺁﻳﺎﺕ ّ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺑﺮ ﻧﺼﻴﺐ ﻫﺮ ﺷﺠﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ. _ ۳۱۹ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ،ﺗﺮﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺻﻔﻴﺎ
ﺑﻌﺰﺕ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ّ
ﻧﻬﻰ ﻭ ﺭﺩﺍء ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺪﺭ ﺷﻬﻴﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ
ﻳﺎﺭﺍﻥ .ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻫﺮ ﭘﺪﺭﻯ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ
ﺣﻖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺑﺪﻯ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ّ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﮥ َﺫِﻭﻯ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﺷﻮﻧﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺨﺮ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﻪ ﭘﺪﺭﻯ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﭘﺴﺮﻯ ﻭ ﻧﻪ ﺧﻮﻳﺸﻰ
ﮐﻞ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻰﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻭ ﻧﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪﻯ ّ ﭘﺴﺮﻯ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﺪﺭﻯ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﮐﺸﺎﻧﺪ
ﺹ ٢٣٤
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ّ ﭘﺪﺭ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻗﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ّ ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ُﻃﻮﺑﻰ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﻮﻫﺒﺔ ﺍﻟﻌﻈﻤﻰ ّ
ﺖ ِﺑ ِ ﻤﺎء . ﻦ َ ﻫﺬﺍ َ ﺽﻭ ﻨﻮﺭﻩ ْ ﻀِﻞ ﺍﻟِﺬﻯ ﺃْﺷَﺮَﻗ ْ ﺍﻟﻔ ْ ُﺑﺸﺮﻯ َﻟُﻬْﻢ ِﻣ ْ ﺍﻻﺭ ُ ﺍﻟﺴ ُ _ ۳۲۰ﺁﻥ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ
ﻣﻄﻬﺮ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﺑﺪﻯ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻥ ﺧﻮﻥ ّ
ﺣﻖ ﻫﺪﻑ ﺳﻬﺎﻡ ﻭ ﺳﻨﺎﻥ ﻣﺒﻐﻀﻴﻦ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﮑﺮﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ ّ ﻦ َﻣﺂﺏ .ﺟﻤﻴﻊ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﮔﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ُﻃﻮﺑﻰ َﻟُﻪ َﻭ ُﺣْﺴ ُ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻬﺪﺍﻥ ﺑﮕﻠﺸﻦ ﺳﺮﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﺁﻣﺪﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺳﺘﺎﻥ
ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺍّ ّ
ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻬﺪﺍﻥ ﮐﺠﺎ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﮐﺠﺎ .ﺑﺎﺭﻯ ﺷﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ
ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﮔﻰ
ﺟﻢ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻳﺎﺑﻴﺪ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﮔﺮﺩﺩ .ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﻔﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ّ
ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻣﺠﺴﻢ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺣﺐ ﺍﻣﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻴﮑﻪ ّ ّ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺋﻰ ﺑﺮﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ّ . ّ ﻣﺼﻮﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻣﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ّ
ﺯﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻧﻘﻤﺖ ﺭﺍ ﻧﻌﻤﺖ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ
ﺹ ٢٣٥
ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﺯﺧﻢ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺽ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻣﻴﺪﻡ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ.
ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ،ﺩﺭﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ _ ۳۲۱ﺍﻯ ﻣﺒﺘﻼ ّ
ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﮐﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ّ
ﺳﮑﻮﻥ ﺑﻨﻤﻮﺩﻯ .ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﮕﺮﺩ ﺗﺨﻢ ﭘﺎﮐﻰ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰﻯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﺩ .ﺑﻴﻘﻴﻦ
ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻬﺎﻯ ﺗﻠﺨﺮﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﭘﺮﺣﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻋﻘﺒﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻫﺮ ﻫﻼﻫﻞ ﺭﺍ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﮑﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﺲ.
ﺑﻘﻴﻪ ﻓﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ _ ۳۲۲ﺍﻯ ّ
ﻓﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﻗﺎﺻﺪﺍﻥ ﮐﻮﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﻮﻯ ﺩﻟﺒﺮ ّ
ﻳﺎﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺣﺴﻦ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﻮﻯ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺻﻮﺕ ﺍﻟﺴﺖ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻠﻰ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﺎﺭ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ
ﺹ ٢٣٦
ﻫﺪﻑ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻬﺪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺘﻬﺎ ﺁﻣﺎﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﻓﺮﺍﻕ ﺭﻫﺎ
ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﻯ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﺄﻭﻯ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﺍﻯ
ﮑَﺮِﻣﻴﻦ ﺍﻟﻤ ْ ﻴﺖ َﻗْﻮِﻣﻰ َ ْ ﻳﻌَﻠ َ ﻦ ُ ﻤﻮﻥ ِﺑﻤﺎ َﻏَﻔَﺮ ِﻟﻰ َﺭﺑﻰ َﻭ َﺟَﻌَﻠ ِﻨﻰ ِﻣ َ ﻳﺎ َﻟ ْ َ
ﻧﺎﻃﻘﻨﺪ .ﺗﻮ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻼﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﻭ ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻯ. ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ّ _ ۳۲۳ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺷﻬﺪﺍء ،ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺗﻮ ﺑﺎﻫﻞ
ﻭ ﻋﻴﺎﻝ ﺷﻬﺪﺍء ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻣﻮﺭﺙ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻴﺴﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺍﺣﺒﺎء ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻣﻤﻨﻮﻥ .ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﮑﺎﻓﺎﺕ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺍﺿﻰ ﻣﻦ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩ ّ
ﻋﺎﺟﻞ ﻭ ﻣﮑﺎﻓﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺁﺟﻞ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﻣﻦ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ
ﮐﺜﺮﺕ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺑﺘﺤﺮﻳﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩﻡ. _ ۳۲۴ﺍﻯ ﻣﻮﻗﻦ ﺑﺎ ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻭ
ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺻﺒﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻫﻞ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ّ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﺳﺖ .ﺁﻥ ﻃﻴﺮ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﺂﺷﻴﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩ
ﺹ ٢٣٧
ﻭ ﺁﻥ ﺷﻤﻊ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻭﻓﺎﻕ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺖ .ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﻭ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﻣﻬﻤﻮﻡ ﻣﺒﺎﺵ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻣﺒﺎﺵ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺴﺮﺍﭘﺮﺩﻩ ﺣﻴﺎﺕ ّ
ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍ.
_ ۳۲۵ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﻈﺎﻫﺮ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ّ
ﺗﺄﺳﻴﺲ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﮐﺎﻧﺶ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺷﻤﻌﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ . ﻗﻴﻮﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﻳﮏ ﺷﺨﺺ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻲ ّ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻳﺰﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ . ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺑﮑﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻭ ﺩﻟﮑﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ّ
ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﭘﺪﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﺧﻬﺎﻯ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﻮﻧﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺣﻖ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺍﺯ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻭﻉ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﻭﺣﻪ ّ
ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻧﺸﻮ ﻭ ﺍﻧﺘﻌﺎﺵ ﻳﺎﺑﻨﺪ.
ﺹ ٢٣٨
_ ۳۲۶ﺍﻯ ﺳﻠﻴﻞ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ ،ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺭﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﻣﺪﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺑﻮﺩ ّ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻫﺪﻑ ﺳﻬﺎﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻟﻌﻦ ﺍﺷﻘﻴﺎ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﻓﻴﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻓﻮﺯ
ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺧﺖ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ
ﺁﻣﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻘﺎﻳﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ .
ﻫﻤﺘﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺯﻧﻰ ﻭ ﺳﺮﺍﺟﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﻭ ّ
ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎﺋﻰ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺪﻡ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻰ.
_ ۳۲۷ﺍﻯ ﺍﻭﻻﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﻬﺎﺩ ﺁﻥ ﭘﺎﮎ ﺟﺎﻥ ،ﺣﻤﺪ ﮐﻨﻴﺪ
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﻠﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺪﺭﻯ ﺑﻤﻬﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺮﺻﻪ ﺷﻬﻮﺩ ﻗﺪﻡ ﻧﻬﺎﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﻼﻟﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻴﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ
ﭘﺎﮎ ﮔﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﺑﺘﺮ .ﭼﺸﻢ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﺑﺎﺯ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﺯ
ﭘﺪﺭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻢ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﻯ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﺳﺒﺰ
ﺧﺮﻡ ﺁﻥ ﺷﺠﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﻮﺭ. ﻭ ّ
ﺹ ٢٣٩
_ ۳۲۸ﺍﻯ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ،ﺣﻤﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺠﺴﻢ ﻭ
ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻳﮏ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ .ﺍﻳﻦ
ﺍﺧﻮﺕ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻠﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻳﻦ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﮐﺎﻡ ﺟﺎﻧﺮﺍ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺬﺍﻕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻧﺮﺍ
ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﮑﺮﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ّ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ. _ ۳۲۹ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﺑﺎﻍ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻋﺼﺮ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻗﺪﻡ ﺑﻌﺮﺻﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻬﺎﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻧﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺁﺭﻣﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺳﻠﻴﻞ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻠﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻝ ﺭﺟﻞ ﺭﺷﻴﺪ .ﭘﺪﺭ ﺩﺭ
ﺣﻖ ﻗﺼﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﭽﻨﺪ ﭘﺴﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﻬﺐ ﺛﺎﻗﺒﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻣﻄﻠﻊ ّ
ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭﺱ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻳﺮﻟﻴﻎ ﺑﻠﻴﻎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ّ ﺑﻴﻨﺎﺕ ّ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺍﺯ ﺑﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﺳﻄﻪ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﭘﺪﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﺁﻥ ﺷﺠﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﭘﺮﺛﻤﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻰﺷﮑﻮﻓﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﻭ ﻣﻴﻮﻩ
ﺹ ٢٤٠
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺂﺭﺯﻭﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﺮ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء ﻳﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
ﺭﻭﺣﻰ ﻓﺪﺍء ﻟﻤﻦ ﻗﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺔ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺑﻬﺬﺍ ﺍﻻﺛﻨﺎء.
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻌﺮﻓﺖ _ ۳۳۰ﺍﻯ ﺭﺿﻴﻊ ﺛﺪﻯ ّ
ﻃﻴﺒﻪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺍ ، ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﻼﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺍﺭﺣﺎﻡ ّ
ﻇﻞ ﺁﻣﺪﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻧﻤﻮﺩﻯ .ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻭﺣﻰ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ّ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﮐﻠّ ّﻴﻪ ّ
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻧﻤﺎﺋﻰ.
_ ۳۳۱ﺍﻯ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺭﻭﺋﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻨﺰﺍﺭ ﻧﺎﺑﺖ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺰﺍﺭ
ﺷﮑﻔﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺍﻳﻦ ﺳﺤﺎﺏ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻳﺎﻓﺘﻰ .ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪﺍﺵ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻰ. ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺮﻑ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ّ
ﺹ ٢٤١
_ ۳۳۲ﺍﻯ ﺩﻭ ﺳﺘﺎﺭﮤ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻗﺪﺍﻥ ،ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ
ﺳﺮ ﻭ ﻋﻠﻦ . ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺘﺒﻪ ّ ﻣﻘﺮﺏ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ّ ّ
ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ
ﺧﺮﻡ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭﻯ ﺑﺪﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺬﮐﺮﺷﺎﻥ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﻭ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻭ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ّ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻨﺎء ﺍﺯ ﻋﻨﺼﺮ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺑﺎء ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﻭ ﺍﺧﻼﻑ ﺧﻴﺮ ﻧﻌﻢ ﺍﻻﺳﻼﻑ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺁﻣﺎﻝ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ. ﻧﻌﻢ ﺍﻟﺨﻠﻒ ّ ﻧﻌﻢ ّ ﺍﻟﺴﻠﻒ ﻭ َ ﻭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﻧﻴﻘﻪ ﺧﻠﻮﺹ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ َ _ ۳۳۳ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻋﺮﻓﺎﻥ ،ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻯ
ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺎﺩ ﻃﻔﻼﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺫﮐﺮ ﻧﻮﺭﺩﻳﺪﮔﺎﻥ
ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺷﺒﻰ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺩﻳﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﻴﺘﺎﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﺨﻮﺍﺏ ﮔﺸﺖ
ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻰ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺻﺒﺤﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺤﻀﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻓﺰﻋﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻧﺪﮐﻰ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺗﺴﻠﻰ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺘﺄﺛّﺮ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ّ
ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﻮﺩﮔﻰ ﺷﻤﺎ
ﻣﺰﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺪﺭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺠﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ّ
ﺹ ٢٤٢
ﺍﻭﻻﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﺍﻭ ﺷﻮﻳﺪ
ﻣﻤﻨﻮﻧﻴﺖ ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺪﺭ ﮔﻮﺵ ﺑﻨﺼﺎﻳﺢ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﭘﺎﮎ ﮔﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺧﺎﺩﻡ ﺍﺻﻐﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎ ﻭ ﻣﻮﻗﻦ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍ ﺍﺳﺖ .ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺪﺭ ﺳﺒﺐ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﻓﺨﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ
ﺭﺏ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﻴﺪ. ّ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺭﻋﺎﻳﺖ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ّ
_ ۳۳۴ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﭘﺪﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ
ﭘﺴﺮ ﮐﻮﺷﺪ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻓﻨﻮﻥ ﻻﺯﻣﻪ
ﻣﻔﻴﺪﻩ ﺑﺪﻫﺪ ﺧﻼﺻﻪ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺴﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺑﺬﮐﺮ ﺍ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ّ ّ
ﺩﺭ ﻋﺮﻭﻕ ﻭ ﺷﺮﻳﺎﻧﺶ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻭ ﭘﺴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻋﺒﺪ ﺧﺎﺿﻊ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺘﻮﺍﺿﻊ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ
ﺑﮑﻠﻰ ﻓﮑﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﭘﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ّ
ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮﺿﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﻗﻠﺐ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ّ
ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻟﻢ ﺗﺮﻭﻫﺎ ﮔﺮﺩﺩ . ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ
ﺹ ٢٤٣
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ _ ۳۳۵ﺍﻯ ﻧﻮﮔﻞ ﺣﺪﻳﻘﻪ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺟﺴﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺍﺣﺒﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ّ ﺻﻠﺐ ّ
ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻣﻴﺪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﻯ
ﺑﺎﻍ ﺁﻣﺎﻝ ﺁﻧﺎﻧﺮﺍ ﺳﺮﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻣﻴﺪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﻮﻩ ﺷﻴﺮﻳﻦ
ﻋﺰﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺷﻮﻯ. ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ ﻣﺤﺒﺖ _ ۳۳۶ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﺑﻮﻯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﮔﻠﺸﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﻭ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﻣﻨﻌﻄﻒ ﻭ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﺂﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺁﺑﺎء
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﮐﻞ ﺩﺭ ّ ﻣﺒﺘﻬﻞ ﻭ ﺍﻭﻻﺩ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻭ ﺳﻼﻟﻪ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻓﺎﺗﻴﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ّ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻭ ﻣﺴﺮﺕ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﺗﺎ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻧﻴﺰ ّ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ّ
ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺪﺭ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ
ﺍﻳﺎﻣﻰ ﭼﻨﺪ ﮐﻮﺷﻴﺪﻩ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﻭ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ّ
ﻣﺴﺘﺮﻳﺢ ﻭ ﺧﻮﺭﺳﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻭﻗﺎﺗﻰ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﮔﺮﺩﺩ.
ﺹ ٢٤٤
ﺣﻖ ،ﺍﺯ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺣﻼﻭﺕ ﺷﻬﺪ ﻭ _ ۳۳۷ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﺍﻧﮕﺒﻴﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ .
ﺍﺣﺒﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻰ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ّ
ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭﺍﻟﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻗﺮﺑﺎ ﻣﺸﻐﻮﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ
ﻣﻮﻓﻘﻰ ﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺭﺿﺎء ﺍ . ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻣﻤﻨﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣّﻖ ﻃﻠﺐ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﻧﻤﺎ ﻣﻨﺼﻮﺭ ّ
ﻣﺆﻳﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﻬﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ﺍﺣﺪﻳﺖ ّ ّ ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮﺩﺩ. ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ّ
_ ۳۳۸ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻳﺰﺩﺍﻥ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ
ﺍﺧﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻃﻦ ﻋﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺧﻮﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎ ّ ّ
ﺍﺧﻮﺕ ﻣﺬﺍﻕ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻃﻦ ﺷﺪﻩ ﺣﻼﻭﺕ ﺍﻳﻦ ّ ﻟﺬﺕ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﮐﺎﻡ ﻭﺟﺪﺍﻧﺮﺍ ﻧﻤﮑﻴﻦ ﮐﻨﺪ .ﺣﻤﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ
ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻴﻮﺭ ﺷﮑﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ
ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺳﺮﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﺳﺪﺭﻩ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻻﻧﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﻫﺪﺍﻳﺘﻴﺪ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻠﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﻨﺎﻳﺘﻴﺴﺖ ﻓﺎﺷﮑﺮﻭﺍ ﺍ ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺍﻟﻔﻮﺯ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ.
ﺹ ٢٤٥
ﺣﻖ ،ﺍﺯ ﺍﺑﻮﻯ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ _ ۳۳۹ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﺷﮑﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ّ
ﺳﻢ ﻗﺎﺗﻞ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺳﻴﻒ ﺟﻔﺎ ﮐﺸﺪ ﻭ ﺗﺮﮎ ﻭﻓﺎ ﮐﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻨﺪ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻟﻮ ّ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭﻗﻮﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺷﮑﻮﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺸﻨﻮ ﮔﻮﺵ ﺑﺂﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻣﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ّ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﺟﺮ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﺎﻥ ﻣﻤﺪﻭﺡ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﮔﺮﺩﻯ.
_ ۳۴۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﻣﻠﺤﻮﻅ
ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﻮﻗﻦ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻀﺮﻋﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﺪﻳﻢ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﺸﻮ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ّ
ﺭﺏ ﺧﺒﻴﺮ ﺗﺮﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺟﺮ ﺟﺰﻳﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺳﻴﺮ ﻣﮕﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺭﺿﺎﻯ ﭘﺪﺭ ﺑﻄﻠﺐ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﻣﻼﻝ ﻣﺠﻮ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﻮ ﺟﻔﺎ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻘﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺑﻮﻳﻦ ّ ﻣﻨﻤﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻭﻋﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮐﻦ ﺍﻭ ﺧﺒﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﻴﻢ
ﺣﻖ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ّ ﺍﻥ ّ ﺭﺑﮏ ﻟﻌﻠﻰ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ .ﺍﺯ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﺶ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﺟﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺯﺩ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺁﺗﺸﻰ ﺍﺯ ّ ّ
ﺹ ٢٤٦
ﺗﺒﺪﻝ ﻭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻣﻼﻝ ﻧﻴﺎﺭﻯ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﺑﺮ ّ ﺍﻧﻘﻼﺑﺴﺖ ﻭ ﺑﺴﺒﺐ ﮐﻮﻥ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﺤﺎﻟﻰ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮐﻞ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ .ﮐﻦ ﻧﺎﺭﴽ ﻣﻮﻗﺪﺓ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺔ ﺗﺤﺮﻕ ّ ّ
ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺗﻠﺘﻬﺐ ﻓﻰ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﻮﺯ ﺍﻻﻋﻈﻢ. ﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﺭ ،ﺍﺑﻨﺎء ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﻨﺼﺮ _ ۳۴۱ﺍﻯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﻨﻀﻢ ﺑﺸﺮﻑ ﺍﻋﺮﺍﻕ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺑﺎء ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺴﻦ ﺍﺧﻼﻕ ّ
ﺑﻨﻮﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺴﺮ ﺑﺮ ﻗﺪﻡ ﭘﺪﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺳﺮ ﺍﺑﻴﻪ .ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﻨﺼﺮ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﭘﺪﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﻮﻟﺪ ّ
ﻧﺼﻴﺐ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻮء ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻨﺎﻓﻰ ﺷﺮﻑ ﺍﻋﺮﺍﻕ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺠﺎﺯﻳﺴﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻧﻮﺡ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ِ ﺻﺎﻟٍﺢ ﻳﻌﻨﻰ ﻳﺎ ﻧﻮﺡ ﻴﺮ ﻦ ﺍ ْﻫِﻠ َ ﻴﺲ ِﻣ ْ ﮏ ﺍﻧُﻪ َﻋَﻤ ٌﻞ َﻏ ْ ُ ﺍﻧُﻪ َﻟ ْ َ
ﮐﻨﻌﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﻭ ﺳﻼﻟﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ
ﻣﺠﺎﺯﻳﺴﺖ ﻧﻪ ﺣﻘﻴﻘﻰ .ﺣﺎﻝ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺍﺯ ﻋﻨﺼﺮ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﻪ ﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺷﻤﻊ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ ﮐﺸﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺩﻫﻴﺪ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﻭﺭﺍﻧﻴﺪ.
ﺹ ٢٤٧
_ ۳۴۲ﺍﻯ ﻣﻈﻠﻮﻣﻪ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ
ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻯ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺟﺰﻉ ﻭ ﻓﺰﻉ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺸﮑﻮﻩ ﮔﺸﺎﺋﻰ ّ
ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﻭ ﺑﻤﺼﺎﺋﺐ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ .ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻮ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ
ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﮔﺸﺘﻰ ﺁﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺮﻡ ّ ّ
ﺑﺒﻼﻳﺎﻯ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺻﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﮑﻮﺭ ﻭﻗﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻏﻴﻮﺭ
ﻫﺮ ﺩﻡ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﮔﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻼ
ﺑﭽﻮﮔﺎﻥ ﻭﻓﺎ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﺮﺑﻮﺩ .ﭘﺲ
ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻮ ﻫﻤﻌﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻮﻻﻥ ﺩﻫﻰ ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﺷﮑﻮﻩ ﻧﻨﻤﺎﺋﻰ ﺩﻟﺨﻮﻥ
ﻣﺸﻮﻯ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﻨﺸﻴﻨﻰ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻰﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻳﺎﺑﻰ
ﺗﻀﺮﻉ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﺎﺭ ﻭ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻴﻨﻰ .ﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ّ ّ
ﺣﻖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ. ﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ّ _ ۳۴۳ﺍﻯ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ،ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧﺲ ﺭﺍ ﺑﺬﮐﺮ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ
ﻧﻴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﻡ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ
ﺁﻓﺎﻕ ﺩﺭ ﺑﺤﺒﻮﺣﻪ ﻣﺼﻴﺒﺎﺕ ﻋﻠﻢ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺹ ٢٤٨
ﺑﺴﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺑﺪﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺑﻤﺤﺎﻣﺪ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻧﻐﻤﻪ ﺋﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺳﺪ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ ﮐﻪ
ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﺭﺩ .ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﻭﺭﻗﺎﺕ ﻣﺨﻀّﺮﻩ
ﺭﺑﺎﻧﻴﺘﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻄﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ّ ّ
ﺑﺎﻍ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﭼﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺷﻮﺩ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻌﻔﻰ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻰ
ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﺡ ﮐﻞ ﺩﺭ ﮐﺮﻭﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﻭﻕ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻤﺪﻭﺡ. ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﻘﺒﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ - ۳۴۴ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺮ ﺑﺠﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻏﺎﻥ
ﺷﺪﺕ ﻭﺟﺪ ﺑﺘﺮﺍﻧﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺨﺮﻭﺷﻴﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ّ ّ
ﺑﻤﺤﺎﻣﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﭘﺮﺷﻌﻠﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﻪ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﭘﺮﺷﻮﺭ
ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﻪ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ّ
ﺭﺏ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻣﺆﻳﺪ ﺷﻤﺎ. ﻗﻮﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ّ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ّ _ ۳۴۵ﺍﻯ ﺍﻣﺎء ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ
ﺹ ٢٤٩
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﭽﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻌﺮﺻﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻗﺪﻡ ﭼﻪ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ّ
ﻧﻬﺎﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻃﻠﻮﻉ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء
ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻬﺮﻩ
ﻣﻬﺐ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﺶ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ّ ﺍﺣﺪﻳﺘﺶ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﻣﻤﺘﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺘﺶ ﺍﻣﺎء ﻣﻘﺒﻮﻟﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ .ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ّ
ﺷﮑﺮﺍﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺣﻘﺎ ﮐﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ّ ّ
ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻭ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻏﻤﮕﺴﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ
ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﻳﮏ ﺑﺤﺮ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺒﺰﻩ ﻳﮏ ﭼﻤﻨﻴﺪ
ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻳﮏ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻳﮏ ﺷﺠﺮﻳﺪ ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﻳﮏ ﺍﺧﺘﺮ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺧﻄﻪ ﻏﺒﺮﺍ ﺭﺍ ّ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻋﺼﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺕ _ ۳۴۶ﺍﻯ ﺍﻣﺔ ﺍ ، ﺩﺳﺖ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺑﻰﻧﻴﺎﺯ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﮐﻪ
ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺯ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻥ
ﺹ ٢٥٠
ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﻮﺍﻥ
ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺧﺎﺋﺐ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺗﻮ
ﺸﺎء. ﺺ ِﺑَﺮْﺣَﻤِﺘ َ ﮏ َﻣ ْ ﺗﺨﺘ َ َْ ﻦ َﺗ ُ
ﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺑﺤﺒﻮﺣﻪ _ ۳۴۷ﺍﻯ ﻭﺭﻗﻪ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ،ﺳﺪﺭﻩ ﺍ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻓﺮﺩﻭﺱ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺪﺩ ﻓﻴﻮﺿﺎﺗﺶ ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﺻﻞ ﺩﻭﺣﻪ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﮔﺮﺩﻯ . ﺧﺮﻡ ﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺗﻘﺪﻳﺴﺶ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ّ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺘﺒﺎﻫﻰ ﻭ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺷﺪﻯ .
_ ۳۴۸ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻣﺎء ﺑﺠﻬﺖ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭ
ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺼﺮ ﺩﺭ ﻣﺬﺍﮐﺮﮤ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﺎﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻮﺍﻓﻖ ّ
ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺂﻥ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺭﺟﺎﻝ ﻭ ﻧﺴﺎء ﻣﻌﺎﺫ ﺍ ﺑﻤﺠﺎﺩﻟﻪ ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ ﻣﺜﻞ ﻣﺴﺌﻠﮥ
ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻰﺣﮑﻤﺖ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺣﻀﺮﺍﺕ ﻧﺴﺎء ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺑﺎﻣﺮﻯ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺎء ﮔﺮﺩﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺎء ّ ﺗﺸ ّﺒﺚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ
ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺩﺭﺱ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ
ﺹ ٢٥١
ﺍﻟﺒﻴﻨﺎﺕ ﻭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﻨﺎﺕ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺭﺏ ّ ّ ﺗﻀﺮﻉ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ّ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩ
ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺍﺷﺖ .ﺣﺎﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺎء ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ
ﻧﻪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺎ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻧﺴﺎء ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻏﺮﻗﻨﺪ
ﺑﺮﻭﺣﺎﻧﻴﺎﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻼء ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ّ
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺷﻮﻳﺪ ﺭﻭﺵ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺒﺐ ﺍﺋﺘﻼﻑ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﻔﺼﻠﻰ ﻣﻄﻤﺌﻨﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺣﻖ ،ﻭﺭﻗﻪ ّ ّ _ ۳۴۹ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ّ
ﺣﻖ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺗﻤﻨﺎﻯ ّ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ّ ّ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﻣﺎء ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ .ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ّ
ﺣﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻃﻠﺐ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭ ّ ّ
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﭘﺴﺖ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻯ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺋﺮ ﺯﻧﺎﻥ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻭ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺮﺏ ﺍﻋﻠﻰ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮐﻰ ﻫﻮﺍﺟﺲ ﺍﻣﮑﺎﻧﻴﻪ ّ ّ ّ ﺗﻮﺳﻞ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﻫﻮﻳﺖ ﻗﻠﺐ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ّ ّ ﻣﺒﺮﻯ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﻭ ّ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮ ﻗﺪﻣﻰ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻨﻬﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻭﺳﻴﻊ ﻓﺴﻴﺢ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﻴﺪ
ﺹ ٢٥٢
ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﺭﺽ ﻏﺒﺮﺍء ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﻤﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺸﻰ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ .ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺎﻣﻰ
ﻧﭙﺎﻳﺪ ﻫﺮﺩﻡ ﻫﻮﺳﻰ ﺭﺥ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺣﺼﻮﻝ ﻻﻳﺘﺒﺪﻟﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﻻﻳﺘﻐﻴﺮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺴﺒﺐ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﺴﺖ ﮐﻪ ّ ّ
ﻧﺎﻩ ﺍْﺳَﻔَﻞ ِ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ . ﻠﻴﻦ ّ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺛُﻢ َﺭَﺩْﺩ ُ ﺳﺎﻓ َ
ﻤﻮﺩ َﺑْﻌَﺪ ﺍﻟُﻮ ِ ﺍﻟﺨ ِ ﺍﻟﺼ ِ ﺍﻟﻬ ِ ﻗﻮﺩ ﺍَ ﻦ ُ ﻋﺎﺫَﻧﺎ ﺍَ ُﻭ ﺍ ّ ُ ﺒﻮﻁ َﺑْﻌَﺪ ﻳﺎﮐ ﻦ ُ ﻌﻮﺩ َﻭ ِﻣ َ ﻦ ِﻣ َ
ِ ِ ﻬﻮﺭ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ. ﺍﻟﺤ ﺍﻟﻈ ﻦ ﻠﻤﺎﺕ َﺑْﻌَﺪ ﺍ ٔ ﺠﺒﺎﺕ َﺑْﻌَﺪ ُﻇ ِ ﻻ ِ ﻦ ُ ﻧﻮﺍﺭ َﻭ ِﻣ َ َﻭ ِﻣ َ _ ۳۵۰ﺍﻯ ﺍﻣﺎء ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ
ﺑﭽﻪ ﻋﻨﻮﺍﻧﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭﮔﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ
ﺑﺮﺏ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻫﻞ ﺳﺠﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻡ .ﻗﺴﻢ ّ
ﺣﻮﺭﻳﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺨﺮ ﻭ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ّ ﻣﻌﻠﻮﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻗﺴﻢ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻭ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﮐﻨﻴﺰ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺮﻳﺰ ّ
ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺴﺎء ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺍﻯ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ،ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ّ
ﻫﻤﺖ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺹ ٢٥٣
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺷﻴﺮ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﻧﺨﺠﻴﺮ ﮔﻴﺮ ﺍﺯ ﭘﺴﺘﺎﻥ ّ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻯ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ،ﻣﺤﻔﻠﻰ ّ
ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺣﮑﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﻪ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﺍﺩﻟﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﺩﺭ ّ
ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﻧﻄﻘﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻓﺼﻴﺢ
ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻣﺎء ﮐﺜﻴﺮﻩ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ _ ۳۵۱ﺍﻯ ﻭﺭﻗﺎﺕ ﺳﺪﺭﻩ ﺗﻮﺣﻴﺪ ،ﺷﮑﺮ ﺍﻳﺰﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺮﺯﻭﻕ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻠﺤﺎﻅ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺤﻈﻮﻅ ﻭ ﺑﺨﺼﺎﺋﺺ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻣﺨﺼﻮﺹ .
ﻗﻴﻮﻡ ﺁﻧﺎﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺎﻧﻮﻫﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻲ ّ ّ ﺩﺭ ﺣﻀﻴﺾ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺷﻤﺎ
ﻣﺄﻧﻮﺱ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﻣﺴﺘﺨﻠﺺ .ﭘﺲ ﻭﺟﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺧﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﻗﺮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﻗﺼﻮﺭ ﺳﺒﺐ ﻓﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﺳﺒﺐ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﭘﺲ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﭘﺮﺷﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﭘﺮ ﻭﻟﻪ ﺗﺎ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ.
ﺹ ٢٥٤
ﺣﺘﻰ _ ۳۵۲ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﺴﺎء ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﺿﻌﻔﺎء ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺿﻌﻴﻔﻪ ﻟﻘﺐ ﻧﺴﺎء ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺣﻘﻴﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺧﻠﻌﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺝ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻩ
ﻋﺰﻳﺰ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻌﻨﺎﻥ ﺭﺟﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ ﺩﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .
ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻥ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺮﺑﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺍﻧﺎﻳﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺎء ﻧﻈﻴﺮ
ﺭﺟﺎﻟﻨﺪ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺼﻮﻝ ﭘﺬﻳﺮﺩ.
_ ۳۵۳ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ، ﻧﻐﻤﻪ ﺯﺍﺭ ﻭ ﺁﻩ ﺷﺮﺭ ﺑﺎﺭﺕ
ﭼﻨﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺍﻫﻞ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﻋﺼﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺧﺖ .ﺍﻳﻦ
ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺑﻤﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺴﻤﻊ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ
ﻏﻴﺐ ﻋﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ .ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﻰ ﺩﺭﺁ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ
ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺑﻴﻦ ﺍﻣﺎء ﺍ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺡ
ﺟﻨﺖ ﻣﻴﺘﻪ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ّ ﻗﺪﺳﻰ ﺍﺟﺴﺎﺩ ّ
ﺍﻳﺎﻣﺮﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﺱ ﺭﺍ ﻗﺪﺭ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺭﺍ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻨﻰ ّ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﻔﺤﻪ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺁﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻧﻰ ﺑﺒﻮﻯ ﺧﻮﺷﻰ
ﺹ ٢٥٥
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﺴﻴﻢ ﺩﻣﺎﻏﺮﺍ ﺗﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﻃﺎﻟﺒﺎﺕ ﺭﺍ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎ .ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﺑﻬﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻟﻮﺍﻗﺢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺴﺖ ﻟﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺣﻨﺠﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺗﻼﻭﺕ ﺷﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﺎﺕ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺭﺽ ﻃﻴﺒﻪ ﺭﺍ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻓﺎﻕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻨﺒﺮﺑﺎﺭ. ّ
ﺯﮐﻴﻪ ،ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻮﺵ ﻭ ﺑﺠﻮﺵ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ _ ۳۵۴ﺍﻯ ﻭﺭﻗﻪ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺑﮕﺪﺍﺯﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﺗﺶ ﭘﺮﺷﻌﻠﻪ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﻩ ّ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺑﺴﺎﺯﻯ. ﺍﻣﺎء ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ _ ۳۵۵ﺍﻯ ﺩﺧﺘﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ّ
ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﻨﺪ ﻧﻪ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ
ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻀﺎﺋﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﭘﺮﺗﻮ ﺣﻘﻴﻘﺘﻨﺪ
ﻋﻤﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﻣﺤﺒﺔ ﺍ ﻭ ﻣﻨﻘﻄﻊ ّ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻧﺎﺑﺖ ﺑﻔﻴﺾ ﺭﺣﻤﺖ. ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ّ
ﺭﻗﺎﺋﻪ ﺯﮐﻴﻪ ،ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﺣﻰ ٔ ﻻ ّ _ ۳۵۶ﺍﻯ ﻭﺭﻗﻪ ّ
ﺍﻟﻔﺪﺍ ﺍﻣﺎﺋﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺮ
ﺹ ٢٥٦
ﺩﺭ ﻣﻮﺝ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺴﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺖ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﺭﺍﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺻﻌﻮﺩ ﺑﺮﻓﺮﻑ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ّ
ﮔﺮﻳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﻰ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺄﻥ ﺍﻣﺎء ﻣﺤﺘﺠﺒﻪ ﺍﺳﺖ. _ ۳۵۷ﺍﻯ ﻭﺭﻗﮥ ﻣﻨﺠﺬﺑﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ
ﺍﺭﻗﺎء ﻭ ﺍﻣﺎء ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻼﻯ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻮﺵ ّ
ﻭ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻗﺪﺱ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻣﻴﺠﻬﺪ ﻧﻮﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﮐﻞ ﺁﻥ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺁﻓﺎﻕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻴﻞ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺩﺭ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺮﺍ ﻏﺮﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺍﻣﺔ ﺍ ﻭ ﺑﻨﺖ ﺍﻣﺘﻪ ﺑﺎ ﻟﺴﺎﻧﻰ
ﻗﻮﺗﻰ ﻓﺎﺭﻕ ﻭ ﻧﻮﺭﻯ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﻻﻣﻊ ﻭ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺷﺎﺋﻖ ﻭ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﺷﻮﺭﻯ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﻭ ﺷﻮﻗﻰ ﺷﺮﺭﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺗﻰ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ّ
ﺑﻴﻦ ﺍﻣﺎء ﺍ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻭ ﻣﺸﺘﻬﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﺣﺸﺎء ﻭ ﻗﻠﻮﺏ
ﺣﻖ ﻭ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ .ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻫﺮ ﻭﺭﻗﻪ ﺋﻰ ﺍﺯ ﻭﺭﻗﺎﺕ ﺑﺜﻨﺎﻯ ّ
ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﻧﺲ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﻫﺪ. _ ۳۵۸ﺍﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ
ﺹ ٢٥٧
ﻭ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻧﻐﻤﻪ ﺑﺴﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺁﻓﺎﻕ ﺟﻬﺎﻧﺮﺍ ﺟﺎﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﺖ ﻭ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﺨﺸﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ّ
ﻭ ﺷﻬﺮﮤ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﻕ ﻭﻗﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺩﺭﻳﺴﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺪﺍ ﺑﺎﺳﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻟﻢ ﻳﺰﻟﻰ .ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﻇﺮ
ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﻭﺍﻟﻪ ﺷﻴﺪﺍﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﺬﺏ ﻭ ﺷﻮﻕ ﺟﻮﻻﻥ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﺗﺶ ّ ﺍ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺑﺪﻝ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺯﻧﺪ .
ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻣﺒﺎﺵ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﻨﺸﻴﻦ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﻘﺎء ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻫﻤﺘﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ّ ﺩﺭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺍﺳﺖ ّ
ﺑﮕﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻧﺪ .
_ ۳۵۹ﻳﺎ ﻭﺭﻗﺘﻰ ،ﺣﻤﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺑﺬﮐﺮ
ﻣﻬﺘﺰ ﻭ ﺑﻨﺴﻤﺎﺕ ﻣﺘﺬﮐﺮﻯ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﻴﻦ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﻭﺕ ّ ﻣﺘﻴﻘﻆ .ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺬﮐﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻣﺎء ّ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻭﺭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﮐﻞ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ ّ ّ
ﺣﻖ ﻣﮑﻦ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻧﻌﺘﻰ ﺟﺰ ﻧﻌﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺠﻮ ﮐﻦ ﻫﻴﭻ ﺫﮐﺮﻯ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ّ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﺩﻭﺍﻧﻰ .
ﺹ ٢٥٨
ﺍﻳﺘﻬﺎ ﺍﻟﻮﺭﻗﺔ ﺍﻟﻤﺸﺘﻌﻠﺔ ،ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺩﻝ ّ _ ۳۶۰
ﭘﺮﺳﻮﺯ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ
ﺑﻨﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﻩﺍﺵ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﺎﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻣﺎء ﺍ . ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﻧﻘﻄﺎﻉ ﺻﺮﻑ
ﻣﻴﺴﺮ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻰ ﻭ ّﺍﻻ ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻣﺤﺾ ّ
ﺁﻧﭽﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﭘﺴﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻘﻴﻊ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﻮﺩ. ﺣﻖ _ ۳۶۱ﺍﻯ ﻭﺭﻗﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﺣﻖ ﺍﻣﺎء ﺍﻟّﺮﺣﻤﻦ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﻟﻬﺬﺍ ﻭﺭﻗﺎﺗﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺩﺭ ّ
ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻋﻘﻮﻝ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﭘﺲ ﺗﻮ
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻦ ﺍﻯ ﻭﺭﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﺎﺵ ﻭ ّ
ﺗﺸﺒﺚ ﺑﺤﺒﻞ ﻫﺪﻯ ﺟﻮ ﻭ ﺑﻮﺻﺎﻳﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﺭﺍﻯ ﻭ ّ ﺑﺎ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎ ﻳﺎ ﻏﺎﻓﻞ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻳﺎ
ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻫﻨﻤﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺻﺒﺮ ﻭ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻰ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺻﺎﻳﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ. ّ
ﺹ ٢٥٩
_ ۳۶۲ﺍﻯ ﺩﺑﻴﺮ ﺍﺩﻳﺐ ﻭ ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺣﺪﻳﻘﻪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻭ ﺭﻋﻨﺎ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ
ﺟﻴﺪﻩ ﻃﻴﺒﻪ ﺛﻤﺮﻩ ّ ﻗﺪ ﺑﻔﺮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺒﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺑﺨﺮﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﺠﺮﻩ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺁﺏ ﺧﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﺑﺮ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﺭﻳﺪ .ﺍﺯ ﺳﺎﻗﻴﻪ ﻣﻌﺎﺭﻑ ّ
ﻧﻴﺴﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺘﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﻯ
ﻣﺸﮑﺒﻮﻯ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ
ﻭ ﺻﻼﺡ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﻮﺯ ﻭ ﻓﻼﺡ ﺗﺎ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﻣﻢ ﺑﺪﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﺮﺏ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﻣﻠﻞ ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺻﻠﻴﻪ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻭﺣﺪﺕ ّ ّ ّ ّ
ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺥ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺩﻩﻫﺎﻯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ ﺑﻐﻀﺎ ﺑﮑﻠﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ. ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺷﻘﺎﻕ ّ
_ ۳۶۳ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺍﺛﺮ ﮐﻠﮏ ﮔﻬﺮﺑﺎﺭ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ
ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﺸﺤﻮﻥ ﺑﺎﺣﺴﺎﺱ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺮ ﺳﻠﻮﮎ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍ . ﺍﻣﻴﺪ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﺹ ٢٦٠
ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ
ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﺍﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ّ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﺗﺎ
ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﻫﻤﺪﻣﻨﺪ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺳﺒﺐ
ﮐﻞ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺭ ﺁﺭﻯ . ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ ﭼﻨﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺝ ﻣﻨﻴﺮ
ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺒﺴﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎﻃﻮﺍﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ
ﻋﺰﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺳﺒﺐ ّ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺯﻳﻨﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺰﺕ ّ ّ ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ
ﻣﻘﺪﺱ. ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻮﺭﺳﻴﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ّ _ ۳۶۴ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺁﻫﻨﮓ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﺸﻦ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻤﺴﺎﻣﻊ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ
ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻣﺼﺪﺭ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺩﻯ ﭘﺲ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻓﻴﺾ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺷﺪ ﺟﺎﻥ ﺑﺠﺎﻧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ
ﻃﺎﺋﻒ ﺣﻮﻝ ﺷﻤﻊ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﺸﺖ .ﺍﻣﻴﺪﻡ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺛﺒﻮﺕ
ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻰ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻯ.
ﺹ ٢٦١
_ ۳۶۵ﺍﻯ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺳﺮﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﻬﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺗﺎﺯﮔﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﻨﺖ ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻬﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺸﺪ .ﻧﻮﺭﺳﻴﺪﮔﺎﻥ ّ ّ ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺆﻳﺪﻧﺪ ﻭ ّ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ّ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ .ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻣﻴﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﻝ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺴﺎﻧﻰ ﻓﻀﻞ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﺩﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﻴﺲ ﺫﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺰﻳﺰ. ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻮﻫﺒﺖ _ ۳۶۶ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﺷﻮ ﺟﻨﺖ ﺍﺣﺪﻳﺖ ّ ّ ﻗﺪﻯ ﺑﻔﺮﺍﺯ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﺴﺎﺯ ﺍﺯ ﺍﺛﻤﺎﺭ ّ
ﻭ ﺑﻄﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﺨﺶ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﮔﺮﺩ .ﺗﻮ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﺁﻥ ﺷﺠﺮﻩ ﺑﻘﻴﻪ ﺁﻥ ﺁﻳﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ّ ّ
ﺳﺮ ﺍﺑﻴﻪ ﺩﺭ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ﺭﺏ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺴﺘﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻮﻟﺪ ّ ّ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻓﺮﻉ ﺗﺎﺑﻊ ﺍﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻥ ﻧﻮﮔﻞ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ
ﻭ ﻟﻴﺲ ﺫﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺰﻳﺰ .
ﺹ ٢٦٢
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺑﺮﻳﻦ _ ۳۶۷ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﺑﻨﺴﺎﺋﻢ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻣﺘﻤﺎﺋﻞ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺎﺛﻤﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ّ ﺟﻨﺖ ﻋﺪﻥ ّ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺜﻤﺮ ﮔﺮﺩ .ﺍﮔﺮ ﺳﺒﺰﻯ ﻭ
ﺧﺮﻣﻰ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﺳﺤﺎﺏ ﺟﻮﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺁ ﻭ ﺍﮔﺮ
ﺭﻳﺎﻧﻰ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺑﺮﻭ. ّ ﺣﻖ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻳﺎﺩﻯ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻣﺼﻠﺤﺖ _ ۳۶۸ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ّ
ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻗﺴﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻦ ﺍﺑﺪﴽ ﻓﺘﻮﺭ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻣﻨﻤﺎ
ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻭ ﮐﻼﻝ ﻭ ﻣﻼﻝ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﮑﻦ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ ﻣﻘﺮﺏ ﺷﻮﻯ ﺩﺭ ﺻﻨﻌﺘﻰ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﻣﻘﺪﺱ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﺑﮑﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﺋﻰ . ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮﺩ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﻨﻤﺎ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻫﻮﻯ
ﻭ ﻫﻮﺱ ﻣﮕﺮﺩ ﻓﮑﺮ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺑﮕﺸﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻨﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻧﺸﻮﻯ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﻓﮑﺮ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﺮﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺭﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺻﺮﻑ ﻧﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻬﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﻧﮕﺬﺭﺍﻧﺪﻡ ﺑﻠﮑﻪ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺻﻨﻌﺖ ﻣﮑﺘﺒﺴﻪ ﺭﺍ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﺗﻘﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳﺖ ّ ّ
ﺹ ٢٦٣
ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ّﺍﻻ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻴﺴﺖ
ﻣﺆﻳﺪ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ. ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ّ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮﺿﺎ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺣﻤﺪ ﮐﻦ _ ۳۶۹ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺭﻳﺎﺽ ّ
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻏﺮﺱ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﮔﺸﺘﻰ ﺑﺒﺎﺭﺍﻥ ﺍﺑﺮ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ، ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ
ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺜﻤﺮ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻓﮑﻨﻰ
ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﻰ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺣﻼﻭﺕ ﮐﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺵ ﺩﻣﻰ ﻣﻴﺎﺳﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﺠﻮ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻩ ﻭ
ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ. ﻣﮋﺩﻩ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻻﻫﻮﺕ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺍ ﻳﺆﺗﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺍ ﺫﻭ ٍ ﺣﻖ _ ۳۷۰ﺍﻯ ﻃﻴﺮ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﻫﺮ ﻣﺮﻏﻰ ﮐﻪ ّ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻫﺪ ﺑﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ
ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺎﻭﺝ ّ
ﺻﻌﻮﻩ ﺑﺎﺯ ﻗﺪﺱ ﺁﻏﺎﺯ ﺭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﭘﺸﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﻘﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ َ
ﺹ ٢٦٤
ﮐﻠﻴﻪ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺷﻬﺐ ﻫﻮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺷﻮﺩ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ّ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻒ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻰ ﻋﻠﻢ ﺍﻓﺮﺍﺯﺩ ّ
ﻗﻮﻩ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﻌﻮﺽ ﺣﺎﺋﺮ ﭘﺮ ﻧﺴﺮ ﻃﺎﺋﺮ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﻣﺮﺩﻩ ّ
ﻭ ﺑﺮﮒ ﮐﺎﻩ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ ﺿﻌﻴﻒ ﻗﻮﻯ ﺫﺭﻩ ﺧﺎﮎ ﺻﻔﺎﻯ ﺍﻓﻼﮎ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﺷﻮﺩ ّ
ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺟﺪﺍﺭ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﮐﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺠﻬﻮﻝ
ﺻﺮﻑ ﺷﺨﺺ ﺷﻬﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﺑﻰﭼﺎﺭﻩ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻭﺍﻯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﻮﺩ.
ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﺍ _ ۳۷۱ﺍﻯ ﺯﺍﺋﺮ ﺗﺮﺑﺖ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ،ﺷﮑﺮ ﺟﺰﻳﻞ ّ
ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺭﺳﺎﻧﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺻﻔﻴﺎﺳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﻭ ﻧﺎﺋﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺣﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻌﺸﻖﺁﺑﺎﺩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺍﻣﻦ ﭘﺮﮔﻠﻰ ﻫﺪﻳﻪ ﻭ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺑﺮﻯ ﺗﺎ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﻣﺎﻍ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻃﻴﺒﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺸﺎﻣﻬﺎ ّ ّ
ﻋﻠﻴﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻧﻮﺭﺳﻴﺪﮔﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ّ ّ
ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﻳﻘﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﻭ
ﻳﺎﺳﻤﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﻴﺮ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺍﻣﺮ ﺹ ٢٦٥
ﺑﺪﻳﻊ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ
ﺭﺏ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .ﺍﻯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻗﺮﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ،ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﺮﻥ ّ ﻣﺠﻴﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ :
" ﺍﻯ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ
ﺍﻧﺪﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﺸﻴﺪﺍﺋﻰ "
ﺍﻳﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻓﺼﻞ ﺭﺑﻴﻌﺴﺖ ﻭ ﺟﻠﻮﻩ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ّ ،
ﺍﻳﺎﻡ ﺷﺒﺎﺏ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ . ﺳﻦ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻴﺴﺖ ﻭ ّ ّ
ﻧﻴﺘﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻘﻮﺗﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺯﻳﻨﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ّ
ﻋﻠﻮ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﻭ ﺳﺮ ﺣﻠﻘﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺘﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ّ ﻫﻤﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﻫﻤﺖ ﻭ ﻋﺰﻡ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺳﻤﻮ ّ ّ ّ ّ
ﻋﺰﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻭﺣﻰ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺭﻭﺵ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺨﺼﺎﺋﺺ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻤﺘﺎﺯ ّ ﺍﺯ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺷﻮﻳﺪ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻴﺸﻪ
ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺭﺍ ﺷﻴﺮ ﮊﻳﺎﻥ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻧﺎﻓﻪ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ _ ۳۷۲ﺍﻯ ﭼﺮﺍﻍ ﺩﺳﺖ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ّ
ﺹ ٢٦٦
ﻫﺮ ﻧﻬﺎﻟﻰ ﺑﻔﻴﺾ ﺍﺑﺮﻯ ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﻰ ﻭ ﻣﺮﻭﺭ ﺑﺎﺩﻯ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﻧﺸﻮ
ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻗﺪ ﺑﻔﺮﺍﺯﺩ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ .ﺗﻮ ﮐﻪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﺎﻍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍ ﻭ ﺳﺒﺰﻩ ﻧﻮﺧﻴﺰ ﭼﻤﻦ ّ
ﻣﺨﻀﺮ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﻃﺮﻯ ﻭ ﮐﻞ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻏﻤﺎﻡ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺩﺭ ّ ّ ّ
ﻭ ﻣﺰﻫﺮ ﻭ ﻣﺜﻤﺮ ﺑﺎﺷﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﺥ ﻭ ﺑﺮﮔﺖ ﺩﺭ ﺫﺭﻭﻩ ﺳﻤﺎ ﻭ ﺑﻮﻯ ﻭ ﺭﻧﮕﺖ
ﺍﻟﻔﻴﺎﺽ. ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ ﺍﻳﺪﻩ ﺑﺎﻣﻄﺎﺭ ﺳﺤﺎﺋﺐ ﻋﻨﺎﻳﺘﮏ ّ ﺭﺏ ّ ﻣﺪﻫﺶ ﻋﻘﻼ ﺑﺎﺷﺪ ّ . _ ۳۷۳ﺍﻯ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ،ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺩﻣﻰ ﻣﻴﺎﺳﺎ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﻣﻴﺎﻭﺭ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﺵ ﻭ ّ
ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺛﻤﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ .ﺍﺛﺮ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻧﺸﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﻭ ﺩﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺻﻮﺭ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺟﻮﺋﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﻋﺰﺕ ّ ّ ﻣﻼٔ ﻋﺎﻟﻴﻦ .ﺍﮔﺮ ّ ﺫﻟﺖ ﺑﻨﻤﺎ ﺁﺳﻮﺩﮔﻰ ﻣﺠﻮ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻣﺨﻮﺍﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ّ ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮ ّ ّ
ﻫﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺣﻤﻞ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻃﻠﺐ ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﺑﺨﻮﺍﻩ ّ
ﺍﻟﺠ ِ ِ ﻴﻦ ﺍﻟﺴ ﺭﺽ َﻭ ِ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ﺍﻻِ ﻣﺎﻧَﺔ َﻋَﻠﻰ ﺍﻧﺎ َﻋَﺮ ْ ﻧﻤﺎﺋﻰ ّ ﺒﺎﻝ َﻓﺎَﺑ ْ َ ﺿَﻨﺎ ﺍﻻَ
ﻻﻧﺴﺎُﻥ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ. ﺍْﻥ َ ْ ﺤَﻤَﻠَﻬﺎ ﺍ ْ ﻳﺤِﻤْﻠَﻨﻬﺎ َﻓ َ
ﺹ ٢٦٧
ﺗﺤﻴﺖ ﻗﻠﺒﻰ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﻤﻊ _ ۳۷۴ﺍﻯ ﺍﺑﻨﺎء ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ّ ،
ﻣﺴﺮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺲ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﻴﺎﺕ ّ ّ
ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩ .ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﻳﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺁﻥ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻏﺮﺱ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤﺲ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺭﻳﺰﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻫﺒﻮﺏ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺑﺮﮒ ﻭ ّ
ﺟﻤﻰ ﻏﻔﻴﺮ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ ّ
ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻓﮑﻨﻴﺪ .ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﻌﺎﻉ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ
ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﻭ
ﻗﻮﺕ ﺑﺨﺸﺪ ﻋﻠﻴﻼﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﺫﺭﻩ ﺭﺍ ﮐﻮﻩ ﮔﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ّ ّ ﺑﻌﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺩﻫﺪ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﺫﻟﻴﻼﻥ ﺭﺍ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﮐﻨﺪ ﻇﻠﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺑﺪﻳﻪ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺎﻃﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺻﻼﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺰﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﺎﻟﻢ ّ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺣﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﻴﺎﺗﻰ ﺗﺎﺯﻩ
ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺣﺎﻻﺕ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ.
ﺹ ٢٦٨
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺍﻯ ﺳﺒﺰﻩﻫﺎﻯ _ ۳۷۵ﺍﻯ ﻧﻮﻧﻬﺎﻻﻥ ﮔﻠﺸﻦ ّ
ﻧﻮﺧﻴﺰ ﭼﻤﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻧﻬﺎﻝ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ
ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺰﻩ ﻧﻮﺧﻴﺰ ﺭﺍ ﻧﻔﺤﻪ ﺋﻰ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺭﺍ
ﺗﺮﻗﻰ ﺳﺮﻳﻊ .ﭼﻮﻥ ﺗﻤﺎﺷﺎﺋﻴﺎﻥ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺭﺍ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﺯﻫﺎﺭ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﻣﺸﺎﻣﻰ ّ ﺩﻣﺎﻏﻰ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﺷﺎﺩ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﻟﻰ ﺁﺯﺍﺩ .ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﺯﻫﺎﺭ ﺩﻭﺣﻪ ﻗﺪﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺷﺠﺮﮤ ﺍﻧﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺳﻢ ﺭﺑﻴﻊ ﻭ ﻣﻮﻗﻊ
ﺭﺏ ﺑﺪﻳﻊ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﺳﺮﻳﻊ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻬﻰ ﻟﻤﻴﻊ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺴﺎﺣﺖ ّ ﺳﻤﻴﻊ ﮐﻨﻴﺪﮐﻪ ﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ ﻟﻄﻔﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ
ﺭﺑﻴﻊ ﺑﺨﺸﺎ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻧﻴﻢ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ
ﻣﻮﺩﺗﺖ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺟﻮﻯ ﻋﻄﺎﻯ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﺨﺎﻯ ﺗﻮ ّ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ ﺍﻣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭﻳﻎ ﻣﺪﺍﺭ ﺍﺯ
ﺳﺤﺎﺏ ﺟﻮﺩﺕ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ.
_ ۳۷۶ﺍﻯ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ،ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ
ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻀﺎﻋﺘﻰ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺟﻮﻫﺮﻳﺎﻥ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺘﺎﻉ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﺮﺿﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﻠﻮﻩ
ﻟﺆﻟﺆ ﻟﺌﻼء ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺗﻠﺌﻼٔ ﻓﺮﻳﺪﻩ ﻧﻮﺭﺍء ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ.
ﺹ ٢٦٩
-٣٧٧ﺍﻯ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ،ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ
ﻗﺮﻭﻥﻫﺎﻯ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ
ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺪﻡ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻧﻬﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ّ
ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﺑﻰ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺍﺳﺖ .ﭘﺲ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺯﺑﺎﻥ
ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﺪﺍ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﻧﺪ . - ٣٧٨ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ
ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻻﺋﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﺮﺍ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﻭﺻﻒ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻣﻨﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ ﺑﺎﻗﻰ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺍﺯ ﻳﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻗﻠﻮﺏ
ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺗﺎ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ
ﻣﻌﻄﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﺷﺪ .ﺣﺎﻝ ﺍﻯ ﺍﺣﺪﻳﺘﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ّ ّ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﭘﺎﮐﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ
ﺹ ٢٧٠
ﻣﺰﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻧﺮﺍ ﺑﺨﻠﻌﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﻤﻴﺺ ﺑﺪﻳﻊ ّ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻧﭙﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﺯﺕ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ .
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺮﺍ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺍﻋﻈﻢ ﺁﻣﺎﻝ ﭘﺎﮐﺎﻧﺴﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺘﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺘﺖ ّ ّ
ﻫﺪﻯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ .ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ .