ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺟﻠﺪ ﺳﻮﻡ ﻣﻘﺪﻣﻪ ّ
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٩٧٩ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ
ﻣﺆﺳﺴﮥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻭﻳﻠﻤﺖ ) ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ( ﺗﺤﺖ ۳۰۹ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ّ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ
١٩٨٤ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻣﺆّﺳﺴﮥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ٢٨٥
ﻣﺴﺮﺕ ﻭ ﺧﻮﺷﻮﻗﺘﻰ ﺻﻔﺤﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺟﻠﺪ ﺳﻮﻡ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮ
ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﺴﺦ ّ ﻣﻮﺛﻖ ﻣﮑﺎﺗﻴﺐ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻧﻔﻴﺲ ﭼﺸﻢ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺁﺛﺎﺭ
ﻣﻘﺪﺱ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺑﺎ ﻳﮑﺼﺪﻣﻴﻦ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮥ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﺳﺎﺯﺩ . ﺳﺎﻝ ﺟﻠﻮﺱ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮ ﺍﺭﻳﮑﮥ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ ﻟﺠﻨﮥ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻣﺮﻯ
ﻻﻧﮕﻨﻬﺎﻳﻦ _ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺍﮐﺘﺒﺮ ١٩٩٢ ﺹ١ ﻫﻮﺍ
_ ۱ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ،ﺷﮑﺮ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻣﺆّﻳﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺖ ّ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﻗﻮﻯ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻡ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺭﺍ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻰ ﺗﺎﺝ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﻬﺎﺩﻯ ﻭ ﺑﺂﺗﺶ ّ
ﻃﻮﻕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻰ ﻉ ﻉ ﻫﻮﺍ
ﺫﺭﮤ ﻓﺎﻧﻴﻢ ﺍﺯ _ ۲ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻔﻢ ﺣﺸﻤﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ّ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻗﻄﺮﻩﺍﻡ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺨﺶ ﭘﺸﻪﺍﻡ ﻋﻘﺎﺏ
ﻋﺰﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﺫﻟﻴﻠﻢ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﻉ ﻉ ﺍﻭﺝ ّ
ﻫﻮﺍ _ ٣ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ،ﺑﻨﺪﮤ ﻣﺸﺘﺎﻗﺖ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺩﻩ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻓﺘﻮﺡ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺑﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺂﻫﻨﮓ
ﺧﻮﺷﻰ ﺑﻤﺪﺍﺋﺢ ﻭ ﻧﻌﻮﺗﺖ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺹ٢
ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒﺎﺱ ﻫﻮﺍ
ﻣﺆﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ _ ٤ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ّ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻋﻈﻤﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﻣﻨﺸﺮﺡ ﺷﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﺴﺮﺕ ﺟﻮﻳﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﺎﺑﺪ ﺩﻝ ﻫﺎ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﮔﺮﺩﺩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ّ
ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻰ ﻫﻤﺘﺎ ﻉ ﻉ ﻫﻮﺍ
_ ٥ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻔﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻣﺤﻈﻮﻅ ﻓﺮﻣﺎ ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﮥ
ﺍﻳﻮﺏ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ّ
ﺑﺪﻡ ﺑﺮﻭﺡ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻟﺴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻗﻠﺐ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﺨﺶ َ
ﺣﺠﺞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻉ ﻉ ﺹ٣ ﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺳﺪﺭﮤ _ ٦ﺍﻯ ﺩﻭ ﻃﻴﺮ ﺣﺪﻳﻘﮥ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺎﺑﺪﻉ ّ
ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺑﺬﮐﺮ ﻭ ﺛﻨﺎﻯ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﭼﻮﻥ ﺩﻭ
ﻃﻴﺮ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺳﺮﻭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﺎﻟﺤﺎﻥ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﺬﮐﺮ
ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺴﺮﺍﻳﻨﺪ ﺁﻥ ﻣﺤﺎﻣﺪ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺍﺯ ﺣﻀﻴﺾ ﺍﺩﻧﻰ ﺑﺎﻭﺝ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺭﺏ ﺍﺟﻌﻞ ﻫﺬﺍ ﻣﻌﺘﮑﻔﺎﻥ ﺻﻮﺍﻣﻊ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﺭﺩ .ﺍﻯ ّ
ﺍﻻﺗﺼﺎﻝ ﻭ ﺍﻻﻗﺘﺮﺍﻥ ﻣﺤﻔﻮﻓﴼ ﺑﺒﺮﮐﺘﮏ ﺍﻟﻌﻈﻤﻰ ﻭ ﻣﺸﻤﻮ ﺑﻠﺤﻈﺎﺕ ﺍﻋﻴﻦ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻉ ﺍﻟﺮﺅﻭﻑ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺘﮏ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ّ . ّ ﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ _ ٧ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺟﺰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺭﺍﻫﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ
ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺩﺭﺩ ﺗﻮﺍﻡ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺧﺪﻧﮓ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺣﺪﻳﺘﺖ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﻰ ﻧﮑﻨﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ّ
ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺪﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﺎﺩﻭﻧﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ّ
ﺍﺯ ﺷﻴﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﺷﻮﻡ ﺳﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺠﻨﻮﻧﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻴﺎﻥ ﮐﻮﻯ
ﺹ٤
ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻉ ﻉ ﻫﻮﺍ ﻣﺤﺒﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﺎء ﮐﻠﻤﺎﺕ ﭘﺮ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ _ ٨ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ،ﻭﺭﻗﺎﺕ ﺁﻳﺎﺕ ّ ﻣﺰﻳﻦ .ﺍﻯ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﻣﻮﻫﺒﺖ ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﻳﮏ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻳﺎﺣﻴﻦ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ ﺯﻳﺒﻨﺪﮔﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺩﻩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭﻯ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺎﮎ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﮐﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﻤﻴﻊ ،ﺁﻳﺎﺕ ﻫﺪﻯ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺭﺣﻤﺖ ّ
ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ،ﺟﺒﻴﻦ ﺑﻔﻴﺾ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ
ﺁﺋﻴﻨﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺘﺎﺑﺪ .ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﻭﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻉ ﻉ ﻫﻮﺍ
_ ٩ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﺸﻦ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻪ ﺁﻩ ﻭ ﺍﻧﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ
ﮐﺮﺩ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣﺪﻯ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ
ﻓﺘﻤﻨﻮﺍ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ .ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ّ
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺒﺎﺵ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻣﮕﺮﺩ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﺸﻮ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻣﻨﺸﻴﻦ ّ ﺹ٥ ﺮﻭﻥ ﺍ ْﺟَﺮُﻫْﻢ ِﺑَﻐْﻴِﺮ ِﺣﺴﺎﺏ .ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺘﻬﺎ ﺍﻟﺼِﺎﺑ َ ﺑﻘﻀﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺵ ﺍﻧﻤﺎ ُﻳَﻮﻓﻰ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺎﺑﺮ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺑﻼﻯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ّ ﺭﺑﺎﻧﻰ .ﺩﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﺑﺎﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺑﻤﻘﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ ّ
ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺁﺳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ّ
ﺍﻟﻀﺮﺍء ﻭ ﻭﻗﻌﺖ ﺍﺷﺘﺪﺕ ﻋﻠ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺪ ّ ﻰ ﺍﻟﺒﻼء ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻭ ّ ّ ّ ﻣﻄﻤﺌﻨﺔ ﺑﻔﻀﻠﮏ ﻭ ﻣﺮﺿﻴﺔ ﺭﺏ ﺍﺟﻌﻠﻨﻰ ﺻﺎﺑﺮﺓ ﺭﺍﺿﻴﺔ ّ ّ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺼﻴﺒﺔ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ّ
ﻣﺘﻤﻨﻴﺔ ﻟﻘﺎﺋﮏ ﻣﻨﺠﺬﺑﺔ ﺍﻟﻰ ﺟﻤﺎﻟﮏ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﻧﺎﻃﻘﺔ ﺑﺜﻨﺎﺋﮏ ﺷﺎﮐﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺑﻼﺋﮏ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﻉ ﻉ ﻣﺸﺘﻌﻠﺔ ﺑﻨﺎﺭ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ ﻣﺤﺒﺘﮏ ّ . ّ ﻫﻮﺍ ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ _ ۱۰ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﺍﻳﻦ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﻭ ﮐﻤﻨﺪ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻴﻔﮑﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ّ
ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﮔﺮﺩﻡ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﮕﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ
ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﻯ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ّ ﻧﻔﺲ ﺩﺍﻡ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﻧﻬﺪ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َ َ
ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﮐﻦ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺹ٦
ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ ﻉ ﻉ ﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ _ ۱۱ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺷﮑﺮ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻯ ﭼﺸﻢ
ﺑﻴﻨﺎ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻻﻟﺖ
ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﺴﺒﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻨﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻔﻴﻨﮥ
ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻯ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﮐﻦ ﺍﺯ
ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﻣﺼﻮﻥ ﻭ
ﻣﺄﻣﻮﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﻨﻮﺍ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﺩﻟﻰ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﺟﺎﺝ ﺑﺴﺮﺍﺝ ّ
ﮐﻪ ﺑﻔﻴﺾ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ
ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ ﻉ ﻉ ﻫﻮﺍ
_ ۱۲ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ،ﺭﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺑﺪﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﺪﻡ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﻮﻗﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ ﮐﻪ ﺑﺬﮐﺮ ﺗﻮ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺷﻮﻧﺪ ﺟﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺩﻩ ﻭ
ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺮﻭﺭﻯ
ﺑﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺭﺳﻨﺪ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺹ٧ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ
ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺒﻴﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻉ ﻉ ﻫﻮﺍ
_ ۱۳ﺍﻯ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ،ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺳﻤﺤﮥ ﺑﻴﻀﺎﺳﺖ ﺿﺮﻭﺭﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺠﮥ ﻭﺍﺿﺤﮥ ﻧﻮﺭﺍء .ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻈﺎﻡ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻭ ّ ّ
ﻣﻨﺒﻌﺚ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺷﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻣﺴﺘﺪﻋﻰ ﻭ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺁﻥ . ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﺭﺣﻤﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ّ ﺍﻟﺜﻨﺎء ﻉ ﻉ ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﮐﺎﻥ ﺍﻧﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﮐﺎﻥ ّ ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﺳﺌﻠﺖ ﻣﻦ ﺑﺪء ﺍﻟﺨﻠﻖ ،ﺍﻋﻠﻤﻰ ّ _ ۱۴ﻭ ّ
ﺍﻭﻝ ﻟﻠﺨﻠﻖ ﻫﺬﺍ ﻣﻦ ﺣﻴﺚ ﺍﻻﺟﺴﺎﻡ ﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻭﻝ ﻟﻠﺤﻖ ﻭ ﻻ ّ ّ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻻ ّ
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﺒﺪء ﺍﻟﻤﺬﮐﻮﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ .ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﺔ ﻋﺒﺎﺭﺓ ﻋﻦ ﺑﺪء ّ ّ ّ
ﺍﻟﺮﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻤﺎ ﻗﺎﻝ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻟﮑﻢ ﺍﻥ ﺍﻟﺨﻠﻘﺔ ﻋﺒﺎﺭﺓ ﻋﻦ ّ ّ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ّ ﺍﻟﺘﻮﻟﺪ ّ ّ ﺍﻟﺮﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﻣﺮﺓ ﺍﺧﺮﻯ ﻭ ﻻ ﺷﮏ ّ ّ ﺍﻥ ﻣﺒﺪﺃ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺨﻠﻖ ّ ﺗﻮﻟﺪﻭﺍ ّ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﻫﻮ ﺁﺩﻡ ﻭ ﮐﻞ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ ﻷﻥ ّ ﮐﻞ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻋﺼﺮ ّ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﻓﻰ ّ ّ ﺍﻟﺜﺎﻧﻮﻳﺔ ﺍﻟﺘﻰ ّ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ّ ﺣﻮﺍء ﻭ ّ ﻳﺘﻮﻟﺪ ﺑﺎﻟﻮﻻﺩﺓ ّ ّ ﮐﻞ ّ ﺍﻭﻝ ﻣﻦ ﻳﺆﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﻬﻮ ّ ّ
ﺹ٨
ﺍﻟﺮﻭﺣﺎﻧﻴﺔ ﺍﻭﻻﺩﻫﻤﺎ ﻭ ﺳﻼﻟﺘﻬﻤﺎ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻻﻧﺠﻴﻞ ﺍﻟﻤﻮﻟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻟﺠﺴﺪ ﺟﺴﺪ ّ ّ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻓﻬﻮ ﺍﻟّﺮﻭﺡ ﻭ ﺍﻳﻀﴼ ﻗﺎﻝ ﻓﻰ ﺍﻻﻧﺠﻴﻞ ﺍﻧﺎﺱ ﻟﻴﺴﻮﺍ ﻫﻮ ﻭ ﺍﻟﻤﻮﻟﻮﺩ ﻣﻦ ّ
ﺍﻣﺎ ﺍﻟﮑﻮﻥ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻡ ﻭ ﻻ ﻟﺤﻢ ﻭ ﻻ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺑﺸﺮ ﺑﻞ ﻭﻟﺪﻭﺍ ﻣﻦ ﺍ . ﻭ ّ
ﻳﺘﺤﻘﻖ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻭ ﺍﻻﻳﺠﺎﺩ ﻓﻬﺬﺍ ﻣﻦ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﺍﺳﻤﺎء ﺍ ﻭ ﺻﻔﺎﺗﻪ ﺍﺫ ﻻ ّ
ﺍﻟﺮﺍﺯﻕ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﻣﺮﺯﻭﻕ ﻭ ﻻ ﺍﻟﻤﺎﻟﮏ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻭ ﻻ ّ
ﺍﺑﺪﻳﺔ ﻻ ﺑﺪﺍﻳﺔ ﻟﻬﺎ ﺍﺯﻟﻴﺔ ّ ﺭﻋﻴﺔ ﻓﺴﻠﻄﻨﺔ ﺍّ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﺔ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ّ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﻻ ّ
ﺍﺯﻟﻴﺔ ﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﺭﻋﻴﺘﻪ ﻭ ﺟﻼﻟﻪ ﻭ ﺟﻤﺎﻟﻪ ﺍﻳﻀﴼ ّ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻰ ﻭ ّ ﻭ ﻣﻤﻠﮑﺔ ﺫﻟﮏ ﺍ ّ ّ
ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ . ﺳﺮﻣﺪﻳﺔ .ﻭ ﺍﻟﻤﺮﺍﺩ ﻣﻦ ﺑﺪء ﺍﻻﻳﺠﺎﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﮑﺘﺐ ﺍﻟﺮﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ّ ّ ّ ﺍﻟﺘﻮﻟﺪ ّ ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﺔ ﻫﻮ ﺍﻻﻳﺠﺎﺩ ّ ّ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ _ ۱۵ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻣﻦ ﺣﻴﺚ ﻫﻰ ﻫﻰ ّ ّ ﺍﻟﻨﻌﺖ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺠﻬﻮﻝ ّ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ .ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﺻﺮﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﺤﺖ ﺣﺘﻰ ﻏﻴﺐ ﺍﻟﻐﻴﻮﺏ ﻭ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﻫﺮ ﺗﻌﺮﻳﻔﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺍﺑﺘﺮ ّ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺗﺶ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﺩﺭ ﺍﻟﻨﻌﺖ .ﻭ ّ ّ
ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﻣﺮﺍﻳﺎﻯ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ّ
ﺎﻳﻤﺎ ﺗﺪﻋﻮﺍ ﻓﻠﻪ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﺧﻮﺍﻩ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺫﺍﺕ ﻣﺘﺴﺎﻭﻯ ﺍﺳﺖ َﻓ
ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﻈﻬﺮ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺧﻮﺍﻩ ﻏﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ
ﺣﻴﺰ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺩﺭ ّ ﺹ٩
ﮐﻞ ﻭ ﺑﺎﻻﺷﺎﺭﺓ ﻓﺎﻓﻬﻢ ﺍﻟﻤﺮﺍﺩ . ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ّ ﺑﮑﻞ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ّ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ _ ۱۶ﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺮ َﻣﻨﻬﻞ ﻋﺬﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ّ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ّ
ﻣﺠﻠﻰ ﻭ ﻣﻌﻄﻰ ﻭ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻟﮑﻦ ﻓﺎﺋﺾ ﻭ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ّ ّ
ﺑﺸﺮﻳﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻓﺎﻗﺪ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﺳﺖ .ﺣﻘﺎﺋﻖ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺳﺖ ﻋﺰﺕ ّ ﺍﺳﺖ ﻟﮑﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻭ ﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ .ﺁﻥ ّ
ﻣﺸﺨﺼﻪ ﺁﻥ ﭘﺎﮐﻰ ﺻﺮﻓﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻣﺤﺾ ﺁﻥ ﻋﻠّﻮ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ ّ ﺩﻧﻮ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭﺍﺟﺐ ﺗﺎ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ ﺍﻳﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺭﺑﻂ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻔﻴﻊ ﺣﺼﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﻓﻴﺾ ﮔﺮﺩﺩ .ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻓﺎﺋﺰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺷﻮﻯ . ﻓﻴﺾ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺧﻠﻖ ﺣﻖ ﮐﻪ ّ _ ۱۷ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﻳﮑﻰ ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﻋﻠﺔ ﺑﻌﻠﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﺟﺪ ّ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻏﻴﺐ ﻣﻨﻴﻊ ﻻﻳﺪﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻣﺴﺒﻮﻕ ّ
ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﻏﻨﻰ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺛﺎﻧﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻟﻌﻠﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻗﺪﻳﻢ ﻻ ّ ّ ﻋﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﻘﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ ،ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﺑﻌﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ،ﺣﺎﺩﺙ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﺒﻮﻕ ّ
ﺣﺎﺩﺙ ﺍﺳﺖ .ﻟﻬﺬﺍ ﺣﺎﺩﺙ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺪﻳﻢ ﺣﺎﺩﺙ ﻧﺸﻮﺩ ﺧﻠﻖ ﺧﺎﻟﻖ ﺹ ١٠ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﻟﻖ ﺧﻠﻖ ﻧﺸﻮﺩ .ﻗﻠﺐ ّ
ﻳﻌﻨﻰ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺫﻫﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺎﺩﺙ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺟﻤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻧﺒﺎﺗﺴﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻧﺒﺎﺕ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺟﻤﺎﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ
ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺒﺎﺗﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﮐﻤﺎﻝ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺒﺎﺗﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﻴﻮﺍﻧﻴﺴﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﻤﻊ ﻭ
ﺑﺼﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻤﺎﻝ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺒﺎﺗﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻋﻘﻠﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺣﻴﺰ ﮐﻪ ﮐﺎﺷﻒ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺷﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﺪﺭﮎ ّ ّ ﮐﻠﻴﺎﺕ .ﭘﺲ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ّ
ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﮐﻤﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻓﺮﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ
ﻓﺮﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺗﻨﺰﻝ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺲ ﺍﺯ ّ ّ ﻋﻠﻮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ّ
ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺻﺎﻓﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﻉ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ ﻣﻘﺪﺳﮥ ّ
ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺩﺭﺍﮐﺶ ﺩﺭ ﺣﻮﺻﻠﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﮕﻨﺠﺪ .ﺯﻳﺮﺍ _ ۱۸ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﻧﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﺎﻫﺮﮤ ﺍﻭﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮﻥ
ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ّ ّ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ّ . ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ّ ﺹ ١١
ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ
ﻧﺒﺎﺗﻴﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﺎﺩﻳﻪ ﻭ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻭ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﺍﺳﺖ .ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ّ ّ
ﺗﺼﻮﺭ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ .ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻧﺪ ﺍﺑﺪﴽ ّ
ﺟﻤﺎﺩ ﻭ ﻧﺒﺎﺕ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ؟ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮ ﺍ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺣﻴﺰ ﺣﺪﻭﺙ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺎﺋﻦ ﺣﺎﺩﺙ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﮐﻞ ﺩﺭ ّ
ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ
ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺎﺧﺼﮥ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻨﺪ ...ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻋﻠﻴﻬﻢ ّ
ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻧﻈﻴﺮ ﻣﺮﺍﻳﺎ ،ﺷﻌﺎﻉ ﻭ ﺑﻠﮑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻻﺋﺢ ﻭﻟﻰ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺫﺭﻭﮤ ﺗﻘﺪﻳﺲ
ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺗﻨﺰﻟﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺣﻠﻮﻟﻰ ﻭ ﺩﺧﻮﻟﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ،ﻧﻪ ّ
ﺗﺠﺴﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﭘﺲ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ّ ّ
ﺷﺪ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﻝ ﻧﻤﺎﻧﺪ .
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺂﻥ ﺗﻮﺟﻪ ،ﭼﻮﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺑﻔﮑﺮ ﻭ ﻓﻬﻢ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺗﺎ ّ ّ ﺍﻣﺎ ّ ﻭ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺂﻥ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﺼﻮﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ّ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﮐﻪ ﺗ ّ
ﺗﺼﻮﺭﺍﺕ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺠﻬﺖ ﺧﻼﺻﻰ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻧﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻭ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻓﮑﺮﻳﻪ ّ ّ
ﺑﺘﺼﻮﺭ ﻧﻴﺎﻳﺪ .ﺁﻳﺎ ﻣﻨﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ّ ّ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ ،ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻭ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ .ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﺹ ١٢
ﻧﻤﻴﮑﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺂﻓﺘﺎﺏ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﻮﺩ . ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺂﻥ ّ
ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﮥ ﺍﻣﺎ ّ ّ ﻭ ّ
ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﺸﺮ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﺘﺮﺑﻴﺖ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﻴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ّ ّ
ﻣﺮﺑﻰ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟ ﭘﺲ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺑﺪﻭﻥ ّ ﺗﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺘﻘﻼﻟﻴﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻪ .ﺑﻠﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ّ ّ
ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮐﺎﺗﻰ ﺩﺍﺭﺩ ،ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺸﻔﻰ
ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺸﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﺮﺑﻰ ﻭ ّ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ّ
ﺗﻌﻤﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﻤﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﻗﻊ .ﺩﺭﺳﺖ ّ
ﺷﺒﻬﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ .
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﻋﺼﻤﺖ ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ّ ﻭ ّ
ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻣﺜ ﻗﻤﺮ ﺑﺬﺍﺗﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ
ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻋﺼﻤﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻃﺒﻴﺐ ﺣﺎﺫﻕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺮﺿﻰ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﺘﻌﺎﻟﻴﻢ ّ
ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻰ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺯﺍﺋﻞ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﺩ .
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ _ ۱۹ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ،ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﺷﻴﺎ ﻧﮕﺮﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺹ ١٣ ﻣﺠﻠﻰ ﺑﺮ ﺑﻘﻌﮥ ﺳﻴﻨﺎء ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻳﺎﺑﻰ ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﻨﺒﻌﺚ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﻫﺮﮤ ّ
ﻫﻮﻳﺖ ﺷﻰء ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﭘﻨﻬﺎﻧﺴﺖ ﺩﺭ ّ
ﺍﻣﺎ ﺑﺼﺮ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ . ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ
ﺍﺷﻌﮥ ﺳﺎﻃﻌﮥ ﺷﻤﺲ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﻣﺜ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻻﻣﻌﻪ ﻭ ّ ﻭ ﺯﺑﺮﺟﺪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺳﻨﮓ ﻭ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﮐﺮﻳﻤﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺍﺭﺽ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﮤ ﻫﻮﺵ ﻭ ﻧﻬﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .
ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﻭ _ ۲۰ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﻼﻗﻴﺖ ﻭ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻳﺘﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ّ ّ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ّ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻳﺘﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .ﻳﻌﻨﻰ ﺧﻠﻖ ﺍﺯ ﺭﺯﺍﻗﻴﺖ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ ّ ّ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﺷﻴﺎء ﻧﻮﻋﻴﺖ ﻭ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻻ ﺁﺧﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ ّ ﺍﻭﻝ ﻻ ّ ّ
ﺩﻧﻮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ . ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻠﻮ ﻭ ّ ﻧﻮﻋﻴﺖ ّ ّ
ﺑﺸﺮﻳﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻧﻮﻋﻴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺜ ّ ّ ّ
ﻣﺤﻨﻄﮥ ﻗﺪﻳﻤﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺠﻔﻔﮥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﺟﺴﺎﻡ ّ ّ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﺮﺍﻡ ﻣﺼﺮ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﻬﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻮﺕ ﺁﻥ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﺮﻯ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺭﺃﺱ ﺷﻌﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ
ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺻﻮﺭ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﻤﻴﻢ ﻣﺼﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻴﻨﻪ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻮﺯﻳﻨﻪ ﺑﻮﺯﻳﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﻗﺒﻴﺢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺻﺒﻴﺢ ﻣﻠﻴﺢ ﻻ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻟﺨﻠﻖ ﺍ.
ﺹ ١٤ ﻣﺘﺼﻮﻓﻴﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ _ ۲۱ﺩﺭ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﺳﺘﻔﺴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ . ّ
ﺣﻖ ﻇﻬﻮﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻭ ﺗﻤﺜﻴﻞ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﺷﻴﺎ ﺍﺯ ّ
ﺣﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﺷﺠﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺠﺮ ﻇﻬﻮﺭ ّ
ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﺥ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ
ﺣﻖ ﺑﺮ ﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﺷﻴﺎء ﭘﺲ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺖ .ﻭﻟﻰ ﺍﻫﻞ ّ ﺣﻖ ﺻﺪﻭﺭﻳﺴﺖ ﻧﻪ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﻌﺎﻉ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺯ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﻭﺳﺖ .ﺷﻌﺎﻉ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻧﻄﺒﺎﻋﺎﺕ
ﻭ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻮﺩ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ .
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ _ ۲۲ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ﺭﺍ ﻓﻴﻀﻰ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻭ ّ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺯﻟﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺑﺪﻳﺴﺖ .ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﻧﻘﻄﺎﻋﻰ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻄﻨﺖ ّ
ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻭ ﮐﻮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻘﺼﺪ ﺳﻨﻴﻦ ﻣﻌﺪﻭﺩﻩ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺭﺍ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .ﻭ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺎﻯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ّ ﺣﻘﻴﻘﻴﮥ ّ ّ
ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻮﺍﻫﻰ ﻻﺯﻡ .ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭ ّ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﺤﺪﻭﺩ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ
ﻓﻴﺾ ﺭﺍ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﺸﻤﺮﺩ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺜﻨﻮﻯ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺹ ١٥
ﺣﻮﺍ ﮐﺠﺎ ُﺑﺪ ﺁﻧﺰﻣﺎﻥ "ﺁﺩﻡ ﻭ ّ
"ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻋﻴﺴﻰ ﮐﺠﺎ ُﺑﺪ ﮐﺎﻓﺘﺎﺏ
"ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺯﺍﻥ ﺑﻠﻐﺰﺩ ﭘﺎﻯ ﺗﻮ
ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺯﻩ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻥ" ﮐﺸﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺁﺏ"
ﻭﺭ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻫﻴﭻ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻯ ﻭﺍﻯ ﺗﻮ"
ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﻪ ّ ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻭ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻴﮥ ّ ﺗﻌﻤﻘﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺁﺧﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻧﺪﮎ ّ ﮐﻪ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺻﻔﺖ ﻣﻤﮑﻨﺎﺗﺴﺖ ﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺟﻮﺏ .
ﺍﻻﺑﺪﻳﺔ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﻤﺮﮐﺰ ﺍﻥ ﻟﻠﻮﺟﻮﺩ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺪﻭﺭ ﺍﻓﻼﮎ ﺍﻟﺤﻴﺎﺕ _ ۲۳ﺍﻋﻠﻤﻰ ّ ّ
ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻓﻤﺘﻰ ﻭﺻﻠﺖ ﺍﻟﻰ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﻤﺮﮐﺰ ﻓﺰﺕ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻟﻤﺮﺍﮐﺰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻤﺔ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﮑﻮﻥ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﮐﻢ ﻣﻦ ﺳﻴﻮﻝ ﻓﺎﺿﺖ ﻭ ﮐﻢ ﻣﻦ ﺍﻧﻬﺎﺭ ﻧﺒﻌﺖ ﻭ ﺟﺮﺕ
ﻣﺴﺘﻤﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﺤﺮ ﺍﻟﻤﺤﻴﻂ .ﺍﺭﺟﻌﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﺜﺮﺍﺕ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻮﺣﺪﺓ ﻭ ﺍﻟﮑﻞ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻦ ﺍﻻﻋﺪﺍﺩ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ّ ﺍﻧﻪ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﮐﺎﻥ ﻣﺒﺪﺃ ﻟﺠﻤﻴﻊ ﺍﻻﻋﺪﺍﺩ ﻭ ّ
ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ .ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﻳﺠﻌﻠﮏ ﺁﻳﺔ ﺍﻟﻤﻸ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﺭﺍﻳﺔ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﻋﻦ ﺗﺤﺪﻳﺪ ّ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﻳﺜﻤﺮ ﺑﻪ ﻓﻰ ّ ﻳﺘﻨﻮﺭ ﺑﻪ ﻭﺟﻬﮏ ﺑﻴﻦ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ّ ﮐﻞ ﺍﻻﻧﺤﺎء ﻭ ّ
ﻳﻮﻓﻘﮏ ﺷﺠﺮﺗﮏ ﺑﺎﺑﺪﻉ ﺍﻟﻔﻮﺍﮐﻪ ﺍﻟﺒﺪﻳﻌﺔ ﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﺍﻟﻰ ﺍﺑﺪ ﺍﻵﺑﺎﺩ ﻭ ّ ﻣﻤﺮﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻻﻋﺼﺎﺭ . ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﻴﺎﺕ ﺍﻻﺑﺪﻳﺔ ﻋﻠﻰ ّ ّ
ﺹ ١٦
_ ۲۴ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ،ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻧﭽﻪ
ﺧﻔﻴﻪ ﺍﺵ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﺣﮑﻤﺖ ّ
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻟﻮ ﮐﺸﻒ ﺍﻟﻐﻄﺎء ﻻﺧﺘﺮﺕ ﺍﻟﻮﺍﻗﻊ .ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻗﻠﺐ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺪﺍﺭ ﻭ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ
ﻣﻘﺪﺭ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ّ
ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻧﺠﻮﻳﺪ . ﻋﺰﺕ ّ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻭ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﻣﺸﻤﻮﻟﻰ ﻭ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻠﺤﻈﺎﺕ ﻋﻴﻦ ّ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻃﻠﺒﻰ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ .
_ ۲۵ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﻗﺮﻭﺽ ﻭ ﺩﻳﻮﻥ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻮﻣﻴﺪ
ﺍﺣﺒﺎء ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻣﮕﺮﺩ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺭﺟﺎ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﺍﺳﺖ ﻻ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺫﺍ ﺍﻋﻄﺎ ﻭ ﻻ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﮐﻦ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻤﺎ ﻣﻌﻄﻰ ﺍﺫﺍ ﻣﻨﻊ ّ . ﺍﻧﻪ ﻳﺆّﻳﺪﮎ ﺑﮑﻨﻮﺯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻪ ﻭ ﺛﺮﻭﺓ ﺟﺒﺮﻭﺗﻪ ﻭ ﻏﻨﺎء ﻻﻫﻮﺗﻪ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ . ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ّ
ﻫﻤﺖ _ ۲۶ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﺑﺮ ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﺍﻳﻦ ﻧﺨﻞ ﺑﺎﺳﻖ ﺑﺘﻤﺎﻡ ّ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻓﺮﻳﺪﴽ ﻭﺣﻴﺪﴽ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻏﺎﺋﺐ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ
ﻣﻨﻔﺮﺩﴽ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺍﻓﻊ ﻭ ﺳﭙﺎﻩ ﺑﻐﻀﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻡ ﻭ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺹ ١٧ ﺣﺠﺖ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻨﺘﺼﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺼﺮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺫﺍﻫﻞ ﻭ
ﺧﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﺎﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ .ﭘﺲ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺪ ﺣﻰ ّ ﻣﺸﻴﺖ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ ّ ﺍﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻧﺠﻮﻡ ﺁﻓﻞ ﻭ ﺷﻤﺲ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﺷﺎﺭﻕ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺷﻬﺎﺏ ﺛﺎﻗﺐ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻧﺪﺍﻯ
ﻳﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺍﺳﺖ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﻫﺮ ﻣﻬﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﻓﻴﻖ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺗﻤﺸﻴﺖ ﺩﻫﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺻﻌﺒﻰ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ّ
ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﺭﺳﺘﺨﻴﺰ ﺍﻧﮕﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺷﺪﻳﺪ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﻫﻤﺖ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭ ّ ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺗﺎ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﮐﻠﮏ ﻭ ﺑﻨﺎﻥ ﻭ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺧﻼﺻﻪ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻴﭽﻮﻥ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻘﺎﻅ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﺫ ﺍﻣﺮ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻘﺎﺫ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ .
ﻻﺑﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﺴﺖ _ ۲۷ﺍﻣﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻭ ﺗﺰﺍﻳﺪ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﺎﺭ ّ
ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺣﺎﺩﺙ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺹ ١٨
ﺍﺳﻴﺮ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﻭ ﻣﻼﻝ ﺣﺎﺻﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺑﻘﻮﺕ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﮐﻒ ﻭ ﺧﺲ ﻭ ﺧﺎﺷﺎﮎ ﺑﻘﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ّ
ﺍﻣﺎ ﺐ ُﺟﻔﺎ ﻭ ّ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ّ ﺍﻣﺎ ﺍﻟﺰَﺑُﺪ َﻓَﻴْﺬَﻫ ُ
ﺭﺽ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻭﻗﻮﻋﺎﺕ ﮑ ُ ﺎﺱ َﻓَﻴْﻤ ُ ﺚ ِﻓﻰ ﺍﻻِ ﻣﺎ َﻳْﻨَﻔُﻊ ّ ﺍﻟﻨ َ
ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺭﺍ ﺻﻮﻥ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮ
ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺭﺍ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﺭﺽ ﺧﺎء ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺍﺳﺖ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﺾ ﻻﺯﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺩﺳﺖ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﮔﺮﺩﺩ. ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﮎ ﺿﻮﺿﺎﺋﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ _ ۲۸ﻭﻗﻮﻋﺎﺕ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﺤﺾ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﺪ
ﻣﻈﻔﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻭ ّ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻘﺘﺪﺭﻳﺴﺖ ﻭ ّ ﺣﻮﺍﺭﻳﻴﻦ ﻭ ﺗﺎﺑﻌﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ّ
ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ّ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺣﻠﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ
ﺑﻘﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻻﺑّﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺆﻳﺪ ّ ﭼﻮﻥ ّ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﺑﺸﻔﺎﻋﺖ ﺳﺒﺐ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺹ ١٩ ﺣﻖ ،ﻻ ﺟﺒﺮ ﻭ ﻻ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﻻ ﮐﺮﻩ ﻭ ﻻ ﺗﺴﻠﻴﻂ ﺍﻣﺮ ﺑﻴﻦ ﺍﻻﻣﺮﻳﻦ _ ۲۹ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ّ
ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﻓﻌﻞ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺯ ّ
ﮐﻞ ﻣﻦ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻓﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺪﺩ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺧﻠﻖ ﺍﮔﺮ ﻣﺪﺩ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻧﺮﺳﺪ ّ
ﻠﻰ ِ ﮏ ﮐﺎﻥ ﺷﺎﮐَﻠِﺘ ِﻪ ﻭ ُﮐ ّ ً ﻋﻄﺎء ﺭﺑَ ﺭﺑﮏ َﻭ ﻣﺎ َ ﻣﻦ َﻋﻄﺎَ َ ﻼ ُﻧِﻤﺪ ﻫﺆﻵء ﻭ ﻫﺆﻵء ِ ْ ُ ﻭ ُﮐﻞ َﻳْﻌَﻤُﻞ َﻋ ٰ
ﺤُﻈﻮﺭﺍ .ﺍﮔﺮ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻧﻮﺯﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺪﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺮﺳﺪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎﺯ َﻣ ْ
ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻤﻴﻦ ﺭﻭﺩ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﺴﺎﺭ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩ ﻣﺪﺩ ﺩﻫﺪ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺳﮑﺎﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺋﻞ ﺑﺎﺩ ﺑﺂﻧﺠﺎ ﺑﺮﺩ .ﭘﺲ ﺣﺮﮐﺖ ﺁﻳﺪ ﻭﻟﻰ ّ
ﺳﮑﺎﻥ ﺑﻬﺮ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻳﻤﻴﻨﴼ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺑﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﻘﻮﮤ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺋﻞ ﺑﺂﻧﺠﺎ ﺭﻭﺩ .ﻻ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﻔﻴﻨﻪ ّ ﺳﮑﺎﻥ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺋﻞ ﺑﺂﻧﺠﺎ ﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻴﻦ ﻻ ﺟﺒﺮ ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﺗﻌﻤﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﺪ . ﺍﻻﻣﺮﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻤﺎ ّ
_ ۳۰ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ .ﺩﻋﺎ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺭﻭﺣﺴﺖ ﻭ
ﺗﺼﺮﻓﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺭﺍﺯﻕ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺩﺳﺖ ّ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺭﺯﻗﮑﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺎ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺣﺼﻮﻝ ﺭﺯﻕ ﺍﺭﺽ ﻭ ﻓﻰ ّ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ّ ّ
ﺍﻣﺎ ﺗﺮﮎ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺴﺖ ﺭﺯﻕ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻬﺮ ﺳﺒﺒﻰ ﺣﺼﻮﻝ ﻳﺎﺑﺪ ّ . ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﻣﺎﻳﻌﺎﺕ ﺳﻴﺮﺍﺑﻰ ﻃﻠﺒﺪ ﻣﻌﻄﻰ ﻣﺎء ﻭ
ﻣﻮﺟﺪ ﻣﺎء ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺳﺒﺐ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻋﻄﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺹ ٢٠ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻣﺮﺽ ﺍﺳﺘﺴﻘﺎء ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ّ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﻳﺎ ﻋﻄﺶ ﺭﺍ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ .
ﺣﻖ ﺁﻧﺎﻥ _ ۳۱ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺝ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻤﻌﺎﺭﺝ ّ
ﺍﻣﺎ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻃﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻭ ّ ّ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ
ﻣﻌﻠﻖ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ؟ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﺠﻬﺖ ﺷﻔﺎﻯ ﺍﺯ ﺍﺟﻞ ّ ﻣﻌﻠﻖ ﻭ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻗﻀﺎﻯ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﻭ ﻣﺒﺮﻡ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺟﻞ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺟﻞ ّ ﺍﺟﻞ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺍﺟﻞ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻠﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﺮﻳﺾ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺷﻮﺩ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺗﺮﮎ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ّ
ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﻋﻠﻴﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﺯ ﻃﻠﺐ ﺷﻔﺎ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﮥ ّ
ﻣﻌﻠﻖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﻣﺼﻮﻥ ﮔﺮﺩﺩ .ﻣﺜ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﺟﻞ ّ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺍ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺯ ﺩﻫﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺴﻮﺯﺩ
ﺩﻫﻦ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﻘﻴﻨﴼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻠﻰ ﻧﻪ .
ﺧﻴﺮﻳﻪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺷﻔﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﺟﺎﺟﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺩﻋﻴﮥ ّ ﻣﻌﻠﻖ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﮕﺮﺩﺩ. ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻘﻀﺎﻯ ّ ﺹ ٢١
ﺩﻗﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮐﺮﺩ _ ۳۲ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻼ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﻗﻮﺕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩ . ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻗﻀﻴﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ّ ّ ﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﻗﺪﺭ ﺩﺭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻧﺎﺧﺪﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﻀﺎ ﻭ َ َ
ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻘﺪﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﮐﺸﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ
ﺑﮑﻠﻰ ﺯﻣﺎﻡ ﮐﺸﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ﮔﺮﺩﺩ ّ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ . ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺑﺪﴽ ّ
_ ۳۳ﺍﻯ ﻃﺒﻴﺐ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﺑﺴﻤﻊ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ
ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻯ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﻗﻀﺎﻯ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ .ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﻨﻰ ّ
ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺮﻡ ﻣﮑﺘﻮﻡ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻧﺎﺭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﺮﺍﻥ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ .
ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺘﺜﻨﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻟﺴﻨﺔ ﺍ ﺗﺒﺪﻳ .ﺁﻳﺎ ﺗﻼﻭﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﻨﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺳﻨﻦ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻟﻦ ﺗﺠﺪ ّ
ﻋﺎﻡ َﻣﺮًﺓ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ّ ﺩﻗﺖ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍ َ ﻭ ﻻ َﻳَﺮْﻭَﻥ ﺍ ّ ﻧﻬﻢ ُﻳْﻔَﺘ َ ﻨﻮﻥ ِﻓﻰ ُﮐﻞ ٍ
ِ ﻧﻘﺺ ﻣﻦ ﻮﻉ ﻭ ﻦ ﺍ ْﻭ َﻣﺮَﺗْﻴِﻦ ﻧﺸﻨﻴﺪﻯ َﻭ َﻟَﻨْﺒُﻠَﻮﻧ ُ ٍ ﺍﻟﺨﻮﻑ ﻭ ُ ﮑْﻢ ﺑﺸﻰِ ﻣ َ ﺍﻟﺠ ِ
ِ ﺍﻻِ ﻨﺎﺱ ﺍ ْﻥ ُﻳْﺘَﺮُﮐﻮﺍ ﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺍﻻﻧﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﺜ ﺐ ﺍﻟ ّ ُ ﻤﺮﺍﺕ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻯ ﻭ ﺍﻟﻢ ﺍ َﺣِﺴ َ
ﺍﻟﺠﻨَﺔ َﻭ ﺁﻣﻨﺎ َﻭ ُﻫْﻢ ﻻ ُﻳْﻔَﺘُﻨ َ ﺍ ْﻥ َﻳُﻘﻮﻟﻮﺍ ّ ﻮﻥ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻯ ﻭ ﺃْﻡ َﺣِﺴْﺒُﺘْﻢ ﺍ ْﻥ َﺗْﺪﺧﻠﻮﺍ َ ﺹ ٢٢
ﻦ ِ ﺍء َﻭ ُﺯْﻟِﺰُﻟﻮﺍ ﮑْﻢ ِﻣْﺜُﻞ ﻗﺒﻠ ُ َﻟ ّﻤﺎ َﻳﺎِﺗ ُ ﺬﻳﻦ ﮐﺎﻧﻮﺍ ِﻣ ْ ﺳﺎء ﻭ ﮑْﻢ ﺍ َ ﺍﻟ َ ﺍﻟﻀّﺮ ُ ﺻﺎﺑْﺘُﻬُﻢ ﺍﻟﺒﺎُ
ﺼُﺮ ﺍ ِﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻯ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﺮﺍ ﺘﻰ ﺍﻟﺮُﺳ ُ َ ﻣﺘﻰ َﻧ ْ ﻮﻝ َﻭ َﻣ ْ ﻳﻘﻮﻝ ﻦ َﻣَﻌُﻪ ٰ َﺣ ّ ٰ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﮐﻨﻰ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﺍﻻﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﺭﻯ؟ ﻭﺭﻗﺎﺋﻴﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺩﺭ ﻗﺼﻴﺪﮤ ّ
ﺖ ِ ﻴﻞ ﻣﻦ َﺷْﻤ ِ ﻋﺎﺫﻟﻰ ﻦ ﺑﮑﻞ ﺍﻟّﻠ ِ " ﺍ ِﺣ
ﺼﺮﺗﻰ " ﮑﻞ ْ ﺢ ِﺑ ُ ﻦ َﻓْﻘِﺪ ُﻧ ْ ﻮﻡ ِﻣ ْ ﺍ ِﻟ ﺍﻟَﻴ ِ
ﺮﻯ ﺤ ﺎﺭ ِ ﺐ ﺍ ْﻭ َﻓ ْ " َﺧﻞ َﺩْﻋَﻮﻯ ﺍﻟْ ُ ﺽ ِﺑٰﻤﺎ َﺟ ٰ
ﺍﻻﻣﺮ ِﻓﻰ َﻓْﺮ ِ ﺿﻰ ﻭ ُﺳﻨﺘﻰ " ﮐﺬﺍﮎ َﺟَﺮﻯ ُ
ﺍﺳﺘﺮﺍﺡ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﺫﺍ َ ﺗﺴﺘﺮﻳﺢ ﺍﮔﺮﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﻣﺴﺘﺜﻨﻰ ﺷﻮﻯ ﺑﺎﻗﺼﻰ ﺑﻼﺩ ﻓﺮﺍﺭ
ﺍﻟﺸﺎﻋﺮ: ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﻠﻰ ﻗﻮﻝ ّ " ﻳﺎ ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﻓﻴﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﻰ
ﻳﺎ ﺑﻨﺎ ﮐﻦ ﺧﺎﻧﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺩ ﻓﻴﻞ "
ﻳﺎ ﭼﻮ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺍﻧﺪﺭﺁ ﻭ ﮔﻮﻯ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﮑﻦ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﭙﺮ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﻫﺮ ﺟﻔﺎ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺠﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﺕ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻋﻠﻮ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮐﻰ ﺑﻮﺩ ﺧﺴﺮﺍﻥ _ ۳۴ﺍﮔﺮ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ّ
ﻣﺒﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺴﺮﺗﻰ ﻋﻈﻴﻢ ،ﺟﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﮔﻤﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺹ ٢٣
ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﺣﮑﻴﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺭﺍ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﺋﺪﻩ ﺧﻮﻥ ّ
ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻻﻫﻮﺕ ﺭﺍ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﺎ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﺳﻌﺎﺩﺕ
ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ . ﻇﻞ _ ۳۵ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ّ
ﺻﻮﺭﻳﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ .ﻟﻬﺬﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺯﺍﺋﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﺴﺖ ﻭ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺕ ّ
ﺗﺠﺪﺩ ﺻﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻘﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ّ ّ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻳﻪ ﻭ ُ َ ﺍﻣﺎ ﺗﺘﺎﺑﻊ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻭ ﺗﺸﺎﺑﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻘﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺩ ّ . ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭﺍﺿﺢ ﺷﻮﺩ ﺳﺮﺍﺑﺴﺖ ﻧﻪ ﺁﺏ ﺍﻭﻫﺎﻣﺴﺖ ﻧﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺁﺛﺎﺭ .ﭘﺲ
ﺑﻴﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﺑﻠﻘﺎ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻗﺼﻰ
ﻭ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﻏﻠﺒﺎ ﻭ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻠﮑﻮﺗﺴﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ .ﭘﺲ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻰ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺵ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﺸﺌﮥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻓﻮﺯ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ّ
ﻣﻘﺮﺭ . ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﻮﺯ ﻭ ﻓﻼﺡ ّ
_ ۳۶ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ .ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺑﺎﻗﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺤﺴﺐ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺣﺴﺮﺓ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﻀﻞ ﻧﻈﺮ ﺍﮔﺮ ﻋﺪﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﺎ ً
ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻐﻔﺮ ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﻳﻌﻔﻮ ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎء ﺑﺎﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ّ ﺹ ٢٤
ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ّ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ّ ّ
ﺍﻟﺴّﻴﺌﺎﺕ ﺑﺎﻟﺤﺴﻨﺎﺕ ﺑﻔﻀﻠﻪ ﻭ ﻋﻔﻮﻩ ﻭ ﺗﻨﺰﻝ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ّ ﻳﺒﺪﻝ ﺍّ ّ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﺣﺒﺎء ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ ﻏﻔﺮﻩ .ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻣﻮﻓﻮﺭ . ﺣﻖ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻋﻔﻮ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﺼﻼﺡ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﻳﺴﻤﻌﻮﺍ ﻧﺪﺍء ﻫﺬﺍ ﺍﻣﺎ ﺳﺌﻠﺖ ﻋﻦ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ ﺗﻮﻓﻮﺍ ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ّ _ ۳۷ﻭ ّ
ﻟﮑﻦ ﺍﻟﻨﺪﺍء ﻭ ّ ﺍﻥ ّ ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ .ﺍﻋﻠﻤﻰ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺻﻌﺪﻭﺍ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﻳﺴﻤﻌﻮﺍ ﻫﺬﺍ ّ ّ
ﺍﻧﻬﻢ ﻓﺎﺯﻭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺗﺒﻌﻮﺍ ﺳﻨﻦ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﻭ ﺳﻠﮑﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻨﻬﺞ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ ّ ّ
ﺑﺎﻟﻨﻮﺭ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ . ﺻﻌﻮﺩﻫﻢ ﺍﻟﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍّ
ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ _ ۳۸ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻋﻴﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ
ﺭﺏ ﻓﺮﻳﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺗﺄﻳﻴﺪ ّ
ﺫﺭﻩﺍﻯ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﮑﻢ ﻳﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ّ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎ ﺣﮑﻢ ﺁﻓﺘﺎﺑﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ
ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﺎ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ .ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ
ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺳﻌﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺣﻢ ﺭﺍ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ
ﺷﻢ ﻭ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ ّ
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺭﺍ ﻭﺳﻌﺖ ﻭ ﻓﺴﺤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ
ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ . ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ّ ﻧﺎ ﻣﺘﻨﺎﻫﻴﻪ ﻧﻪ .ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ّ ﺹ ٢٥
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ _ ۳۹ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺮ ﺷﺎﻃﻰ ﺑﺤﺮ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻗﺪﺱ ﺣﻖ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺸﺘﻴﺪ .ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ّ ّ
ﭼﻮﻥ ﻗﻠﺰﻡ ﺑﻰ ﮐﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻟﮑﻦ ﺳﻮﺍﺣﻞ ﻭ ﺷﻮﺍﻃﻰ ﺍﻣﮑﺎﻥ
ﻭﺳﻌﺖ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺝ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺨﻠﻴﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ .
_ ۴۰ﺍﻯ ﻗﺎﺻﺪ ﮐﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ ،ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ ﺷﺘﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﻴﺎﻓﺘﻰ ﺗﺎ ﺑﺠﻮﺍﺭ ﺑﻘﻌﮥ
ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﻭﻟﻰ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺁﺗﺶ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ
ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﻭ ﺣﺎﺋﻞ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ
ﻃﺎﻟﺐ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺗﻮ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﺒﺎﺵ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﺗﺄﺛﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﻣﮕﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺍﻕ ﻋﻴﻦ ﻭﺻﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺳﺒﺐ ّ
ﺗﺄﺛﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺵ ﺣﺼﻮﻝ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ّ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ .ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺻﻠﺖ ﺩﻳﺪﺍﺭ ّ
ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻔﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ .ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ّ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭﻟﻰ ﻟﻘﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺑﺪﻯ ﺳﺮﻣﺪﻳﺴﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﭘﺲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻭﺍﺻﻞ ﻧﺸﺪﻯ ﻭﻟﻰ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﺿﺮ
ﻣﺤﻀﺮﻯ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﻘﺪﻡ .
_ ۴۱ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺹ ٢٦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭ ﭼﺴﺎﻧﺴﺖ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻳﺎ ﻧﻴﺴﺖ ؟ ﺍﻯ
ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺍﺟﺴﺎﻡ ،ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ
ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯﻧﺪ ﭘﺲ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺫﺍﺗﻴﮥ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﺳﺖ . ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺴﺖ ّ ّ _ ۴۲ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻔﻠﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺣﻢ
ﻣﺎﺩﺭ ،ﻣﺴﮑﻦ ﺗﻨﮓ ،ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮﺁﺏ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺁﻳﺪ .ﺗﺎ ﻣﺮﻍ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ
ﻓﻀﺎﻯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﭼﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺷﻨﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ
ﻇﻞ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻭﺍﺯ ﺭﻭﺩ ﻭ ﻋﻮﺩ ﺷﻨﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﺑﺎ ﻃﻴﻮﺭ ﺷﮑﻮﺭ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻟﻴﺖ ﻗﻮﻣﻰ ﺗﺄﺳﻒ ﻭ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﺪ .ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺸﺖ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺭﺩﺍﻯ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮐﺮﺩ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺻﻌﻮﺩ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﺧﺴﺎﺭ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺩ .ﻭ ﺑﺠﻬﺖ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺁﻥ ﭘﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ
ﺑﺮّﻳﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ّ
ﻭ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﺮﺩ ﻋﺎﺟﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺹ ٢٧ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ .
ﺍﻟﺮﻭﺣﺎﻧﻴﺔ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍ ﺍﻭﻟﺌﮏ ﺍﻣﺎ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ ّ _ ۴۳ ّ ﺣﺮﻣﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻬﻢ ﺍﻟﻤﺎﺋﺪﺓ ّ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﻻ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ . ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﻏﻴﺮ ﺍﺣﻴﺎء ﻓﻠﻴﺲ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻻ ﻓﻰ ﺩﺍﺭ ّ ﺭﺑﻬﻢ ﻳﺤﺒﺮﻭﻥ ﻳﺄﺗﻠﻔﻮﻥ ﻭ ﺍﻧﻬﻢ ﻓﻰ ﺭﻳﺎﺽ ﻓﻀﻞ ّ ﺍﻣﺎ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻮﻥ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻮﻥ ّ ّ
ﺍﻥ ﺍﻟﺤﻴﺎﺕ ﺭﺑﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻌﻄﺎء ﺍﻟﻤﻮﻓﻮﺭ .ﻳﺎ ﺍﻣﺔ ﺍّ ﻳﺆﺍﻧﺴﻮﻥ ﻭ ﻳﺸﮑﺮﻭﻥ ّ ﺍﻟﺴﻌﺎﺩﺓ ّ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﺍﺿﻐﺎﺙ ﺍﺣﻼﻡ ﻟﻴﺲ ﻟﻬﺎ ﻭ ﻟﺴﻌﺎﺩﺗﻬﺎ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﺍﻟﺪﺧﻮﻝ ﻓﻰ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﺍﻟﺮﻓﻴﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ّ ﺍﻟﺼﻌﻮﺩ ﺍﻟﻰ ّ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻓﻬﻰ ﺑﻌﺪ ّ ﺍﻟﻠﻘﺎء. ﺍﻟﺠﻨﺔ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﺣﻀﺮﺓ ﺍﻟﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﻭ ّ ّ
_ ۴۴ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﻃﻮﺍﺭء ﻭ ﺁﻳﺎ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻭ ﺷﻮﺍﻏﻠﻰ ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ ؟ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ّ
ﻟﺰﻭﻡ ﺫﺍﺗﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺘﺼﻮﺭ ﻭ _ ۴۵ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻮﺕ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ،ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﮕﺮﺩﺩ .ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﺂﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺭﺣﻢ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭﻋﺎﻟﻢ ﺭﺣﻢ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻟﻔﺎﻅ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ .ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺹ ٢٨
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﻣﻤﮑﻦ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ
ﺗﺮﺍﺑﻴﻪ ﮐﺸﻒ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ؟ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩﺍﻯ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻇﻠﻤﺎﺕ ّ
ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻌﻘﻮﻟﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﻴﺎﻥ
ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﻗﻮﺍﻟﺐ ﻣﺤﺴﻮﺳﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﻣﺜ ﻋﻠﻢ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﻌﻘﻮﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﻮﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﻳﺎﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻌﻘﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﺴﻮﺳﻪ ﮐﻪ ﺩﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ .ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻨﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭﺍﻻ ﺩﺭ ﻣﺴﺘﻤﻊ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﻤﻌﻨﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻌﻘﻮﻟﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﺴﻮﺳﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻌﻘﻮﻟﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺑﺂﻥ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ
ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺩﻫﻰ .ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻴﺎﻥ ّ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺍﺑﺪﴽ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺳﻬﺎﺏ ﻭ ﺍﻃﻨﺎﺏ ﻧﻪ ﻟﻬﺬﺍ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻃﻴﺒﻪ ﻭ ﻓﻄﺎﻧﺖ ّ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ .ﺍﮔﺮ ﻓﻄﺮﺕ ّ
ﻣﻄﻮﻝ ﻧﻴﺰ ﻓﺎﺋﺪﻩ ﻧﺒﺨﺸﺪ ﻣﺴﺘﻤﻊ ﻭﺍﻻ ﺑﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ّ ّ
ﺍﮔﺮ ﭘﺎﮎ ﻧﻔﺲ ﺍﺳﺖ ﻳﮏ ﺣﺮﻑ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ .
ﺷﺪﺕ ﻏﻢ _ ۴۶ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻧﺎﻣﻪﺍﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺍﺳﻴﺮﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎﻳﻮﺍﻥ ﺭﺍﻩ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻴﻮﺯﺩ ﻳﺎﻓﺘﻰ . ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ّ ّ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺣﺰﻥ ﻭ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﺑﺨﻮﺩ ﺹ ٢٩
ﺗﻮﻟﺪ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﮕﺬﺭﺍﻥ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﺍّ ّ ﺭﺍﻩ ﻣﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻔﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺑﮑﻠﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺮﺩﻯ .ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺧﻄﺮ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻣﻴﺘﺮﺳﻰ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮ ﺭﺧﺖ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﻮﻯ ؟ ّ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﻮﻟﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺣﻢ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ
ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻰ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭ ّ
ﻣﮑﻤﻞ ﺷﺪ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻗﺪﻡ ﻧﻬﺎﺩ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ّ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﻣﺜﻞ ﺣﻴﺎﺕ
ﺟﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺩ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺗﺎﻡ ﻳﺎﺑﺪ .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ّ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ّ
ﻴﺴﺮ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺁﻣﺎﻟﺖ ﻣ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﺣﺒﺎ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ّ _ ۴۷ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﻘﺼﺪ ﻋﺪﻡ ﺻﺮﻑ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﮑﻢ ﻋﺪﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺜﻞ ﺟﻤﺎﺩ ﮐﻪ ﻏﺎﻓﻞ ّ
ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ .ﻣﺨﺘﺼﺮ ّ
ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻮﺟﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻏﺎﻓﻞ ﺟﺎﻫﻞ ّ
ﻣﻔﺼﻞ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﺎﻧﻪ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ّ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺎﻣﻞ ّ ﺹ ٣٠
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺳﻮﺍﺩ ﺁﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ .ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺴﺲ ﺑﺎﺭﻧﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺍﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺟﺎﻫﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻼﻡ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻫﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ّ
ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﺪﻭﻡ . ﺟﻤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺟﻤﺎﺩ ّ _ ۴۸ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ ؟ ﺍﺳﺒﺎﺏ
ﻣﺘﻨﻮﻉ ،ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺟﺰﺍﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺩﻝ
ﻧﺒﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ .ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﻟﮏ
ﺷﺮﻗﻴﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻃﻔﻞ ﺷﻴﺮﺧﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻴﺮ ﻗﻄﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﺋﺪﻩ ّ
ﺻِﺒﺮ ﺗﻠﺦ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺗﻠﺨﻰ ﺳﺒﺐ ﻫﺎﻯ ﻟﺬﻳﺪﻩ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ َ
ﻧﻔﺮﺕ ﻃﻔﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﺮﮎ ﺷﻴﺮﺧﻮﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ
ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﺋﻰ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﭼﻨﺪﺍﻥ
ﻣﺒﺘﻼ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ .ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﮐﻴﺒﻰ ﺭﺍ
ﺗﺤﻠﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮﺍﺽ
ﻭﺍﻻ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺑﺸﺮ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﻭ ﻋﻠﻞ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ّ
ﺍﻣﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺒﻮﺩ ّ .
ﻣﻤﺪ ﺣﻴﺎﺗﺴﺖ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﺍﻣﺎ ﺍﺻﻞ ﺣﻴﺎﺕ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ ّ . ﺹ ٣١
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻥ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻓﺘﻮﺭﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻘﺼﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﺎﻗﺺ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ
ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﺍﺧﻴﺮ . _ ۴۹ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺭﻭﺡ ﺑﻌﻮﺍﻟﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﻨﺘﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ ؟ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺑﺴﺖ ﻣﻨﺘﺒﻪ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﻧﺘﺒﻬﻮﺍ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ: ﻣﺎﺗﻮﺍ ﺍﻟﻨﺎﺱ ٌ ُ ﻧﻴﺎﻡ ﺍﺫﺍ ُ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ّ ُ
ﺍﻟﻴﻮﻡ َﺣِﺪﻳﺪ. ﮎ ﺫﻟﮏ َﻭ َﮐﺸﻔﻨﺎ ﻦ ﺑﺼُﺮ َ ﻋﻨﮏ ِﻏﻄﺎَ َ َ ﺖ ِﻓﻰ َﻏﻔﻠﺔ َﻋ ْ َ ﮏ َﻭ َ َﻟَﻘْﺪ ُﮐْﻨ َ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺫﻫﺐ _ ۵۰ﺍﻯ ﺩﻭ ﻧﻔﺲ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺑﺮﻳﺰ ﺭﺥ ﺑﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺠﻢ ﺑﺎﺯﻍ ﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﺷﺎﺭﻕ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﺑﺪﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭﻗﺖ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ّ . ﺑﻤﺤﺒﺖ ّ ّ ﮔﺬﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﭘﺲ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﻭ ﺷﺐ
ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺘﺎﺑﻴﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﺒﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ
ﮐﻞ ﮐﻞ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺷﻤﺎ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ ّ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ّ
ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ﺷﻤﺎ ﻫﺘﮏ ﺍﺳﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ . ﺹ ٣٢
_ ۵۱ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍ ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺗﺤﺮﻳﺮ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻟﮑﻦ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﺷﻤﻊ ﻣﻨﻴﺮ ﻣﻀﻤﺮ ﺿﻤﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﺪﮤ ﺁﻣﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﭙﺮﺗﻮﻯ ﺟﻬﺎﻧﺘﺎﺏ ﻭ ﺷﻌﺎﻋﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﻣﺤﻔﻞ ّ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻫﺮ ﺷﻐﻠﻰ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﺭﺍﺩ ﻭ
ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺬﮐﺮ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺤﺼﻮﺭ ،ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﺷﺮﺍﺑﺶ ﺳﺮﺍﺑﺴﺖ ﻭ ﺳﺤﺎﺑﺶ ﻋﺒﺎﺏ ﺳﺮﻭﺭﺵ ﺩﻣﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺷﺶ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻴﺶ ﺑﺪﻧﺎﻣﻴﺴﺖ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻴﺶ ﻣﺸّﻘﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ . ﺍﻳﺪ ﻋﺒﺪﮎ ﻫﺬﺍ ﻋﻠﻰ ﺟﻤﻊ َﺷﻤﻠﻪ ﻭ َﻟﻢ َﺷﻌﺜﻪ ﻭ ّ ﻬﻢ ﻳﺎ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻗﻴﻦ ّ ﺍﻟﻠ ّ
ﻫﻤﴼ ﻭﺍﺣﺪﴽ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭﻩ ﻭﺭﺩﴽ ﻭﺍﺣﺪﴽ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻭ ﺻﻴﺮ ﻫﻤﻮﻣﻪ ّ ّ
ﺍﻧﮏ ﺳﻄﻮﻉ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺣﺪﻳﺘﮏ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﮏ ﻭ ﺧﻔﻖ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﺍﻣﺮﮎ ّ ّ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ . ّ ﺍﻟﮑﻞ ﻳﺮﺟﻌﻮﻥ ﻭ ﺕ ﺍﻟﺤﻴﺎ ﺗﺰﻭﻝ ﻭ ﺍﻟﻤﻌﺪﻭﺩﺍﺕ ﺍﻻﻳﺎﻡ ّ _ ۵۲ﻳﺎ ﺍﻣﺔ ﺍ ، ﺳﺘﻨﺘﻬﻰ ّ
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻳﻄﻠﺐ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ ﻻ ﺗﺴﻤﻌﻴﻦ ﻣﻨﻬﻢ ﺻﻮﺗﴼ ﻭ ﻻ ﻫﻤﺴﴼ ﺧﻔﻴﻒ .ﻭ ّ ﺍﻟﻰ ّ
ﻳﻀﻴﻊ ﺣﻴﺎﺗﻪ ﻳﺘﺒﻊ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺍﻟﺤﻴﺎﺕ ّ ﺍﻻﺑﺪﻳﻪ ﻳﺤﻤﻞ ﺻﻠﻴﺒﻪ ﻋﻠﻰ ﻇﻬﺮﻩ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﺴﻮﺱ ﻭ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ .ﻳﺎ ﺍﻣﺔ ﺍّ ، ﺍﻥ ﮐﻨﻮﺯ ﺍﻻﺭﺽ ﻳﻔﺴﺪﻫﺎ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﻟﺮﺑﻪ ّ ّ
ﻣﻨﺒﺜﺎ ﻭ ﺍﻟﺴﺎﺭﻗﻮﻥ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺔ ﺗﺰﻭﻝ ﻫﺒﺎّ ﺍﻟﺼﺪﺃ ﮐﻤﺎ ﻗﺎﻝ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﻭ ﻳﻘﺘﻄﻔﻬﺎ ّ
ﺣﺒﴼ ﺍﻟﻀﻌﻔﺎء ّ ﻻ ﺗﻨﻔﻊ ﺍﻻﻏﻨﻴﺎء ّﺍﻻ ﻣﻦ ﺑﺬﻟﻬﺎ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻘﺮﺍء ﻭ ّ
ﻰء ﺍﻣﺎ ﮐﻨﻮﺯ ّ ﺑﺮﺑﻪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ .ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻣﺤﻔﻮﻇﺔ ﻣﺼﻮﻧﺔ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻻ ﻳﻔﺴﺪﻫﺎ ﺷ ٌ ﺹ ٣٣
ﺍﻟﺴﺎﺭﻗﻮﻥ ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻟﻤﻦ ﺍﮐﺘﺴﺐ ﻣﻦ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﮑﻨﺰ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ .ﺍﺫﴽ ﻳﺎ ﻭ ﻻ ﻳﺴﺮﻗﻪ ّ
ﻻﻥ ﺣﺘﻰ ﺗﺤﻮﺯﻯ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﮑﻨﺰ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺗﻰ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻻ ﺗﻔﻨﻰ ّ ﺍﻣﺔ ﺍ ﺍﺑﺬﻟﻰ ﺟﻬﺪﮎ ّ ﺍﻡ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻭ ﻫﺬﺍ ﮐﻨﺰ ﺣﺎﺯﻫﺎ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﻭ ﺍﻟﺤﻮﺍﺭﻳﻮﻥ ﻭ ﻣﺮﻳﻢ ﺍﻟﻌﺬﺭﺍء ﻭ ﻣﺮﻳﻢ ّ ّ
ﺍﻟﻤﺠﺪﻟﻴﺔ ﻓﺎﺻﺒﺤﻮﺍ ﻣﻠﻮﮐﴼ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺑﺠﻴﻮﺵ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ ﻭ ﻣﺮﻳﻢ ّ
ﻋﻤﺎ ﺳﻮﻯ ﮐﻨﻮﺯﴽ ﻣﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍ ﻭ ﺫﻟﮏ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﻮﺯ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ .ﻳﺎ ﺍﻣﺔ ﺍ ﺍﻧﻘﻄﻌﻰ ّ
ﮐﻠﻬﺎ ﻭ ﻣﻠﻮﮐﻬﺎ ﻭ ﻟﻮ ﻫﻤﺠﺖ ﻣﻦ ﺍ ﻭ ﻧﺎﺩﻯ ﺑﺎﺳﻢ ﺍ ﻭ ﻻﺗﺨﺸﻰ ﺟﻨﻮﺩ ﺍﻻﺭﺽ ّ
ﮐﻞ ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ ﻓﻠﻴﺲ ﻟﻬﻢ ﺳﻠﻄﺔ ّﺍﻻ ﻋﻠﻰ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺗﺒﻠﻰ ،ﻭ ﺩﻣﺎء ﺗﻨﺠﻤﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﺮﻭﻕ ﻭ ّ ﺍﻻﻋﺼﺎﺏ ﺍﻋﺘﺒﺮﻯ ﺑﺎﻻﺳﻼﻑ ﻭ ﻗﺪ ﻣﻀﻮﺍ ﻓﺎﺻﺒﺤﻮﺍ ﺍﺳﺎﻃﻴﺮ ﻭ ﺣﮑﺎﻳﺎﺕ .ﻳﺎﺍﻣﺔ ﺍ
ﺍﻟﺤﻖ ﺳﺎﻃﻊ ﻓﻰ ﺍﻻﻭﺝ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﻳﺸﺮﻕ ﺍﺷﺮﺍﻗﴼ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﺼﺎﺋﺮ ﻭ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺍﻥ ﻧﻮﺭ ّ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻟﺤﺠﺎﺭﺓ ﺍﻣﺎ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ّ ﺍﻟﺼﺪﺃ ﻭ ّ ّ ّ ﺍﻟﺼﺎﻓﻴﺔ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﻄﻴﺒﺔ ﮐﺎﻟﻤﺮﺍﻳﺎء ّ
ﺣﺴﺮﺓ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺳﻔﴼ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭ ﻳﺎ ﻭﺑﺎ ﺍﻟﺴﻮﺩﺍء ﻻ ﻧﺼﻴﺐ ﻟﻬﺎ ﻣﻨﻪ ﻓﻴﺎ ً ّ
ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﻳﺎ ﺍﻣﺔ ﺍ ﺍﻟﻤﻨﺠﺬﺑﺔ ﺍﺳﺘﺒﺸﺮﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺨﺴﺮﺍﻥ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ .ﻭ ّ
ﺗﻌﻄﺮﺕ ﻟﻠﻨﺎﻇﺮﻳﻦ ﻗﺪ ّ ﺍﻟﺮﺏ ﻃﻮﺑﻰ ّ ﻏﻨﻰ ﻭ ّ ّ ﺭﻧﻰ ﻭ ﻗﻮﻟﻰ ﻗﺪ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﻨﻮﺭ ّ ّ
ﻏﻨﺖ ﺣﻤﺎﻣﺔ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻋﻠﻰ ﺷﺠﺮﺓ ﻟﻠﺸﺎﻣﻴﻦ ﻗﺪ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻃﻮﺑﻰ ّ ّ ﺍﻵﻓﺎﻕ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻋﻦ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﺴﺎﻣﻌﻴﻦ ﻗﺪ ﻇﻬﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺍ ﺑﺤﺴﻦ ّ ﺍﻟﺤﻴﺎﺕ ﻃﻮﺑﻰ ّ ﺍﻟﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﺨﺎﺋﻀﻴﻦ ﺗﻤﻮﺝ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﺑﺎﻣﻮﺍﺝ ِ َ ﻟﻠﻌﺎﺷﻘﻴﻦ ﻗﺪ ّ
ﺣﻞ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻻﺭﻭﺍﺡ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻔﺎﺋﺰﻳﻦ ﻗﺪ ﻧﺰﻟﺖ ﻣﺎﺋﺪﺓ ﻗﺪ ّ ﺭﺑﮏ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻶﮐﻠﻴﻦ ﻗﺪ ﺩﺍﺭﺕ ﺍﻗﺪﺍﺡ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻣﻦ ﻓﻴﺾ ّ ّ
ﺹ ٣٤ ﺟﻨﺔ ﺑﺼﻬﺒﺎء ﻟﻠﺸﺎﺭﺑﻴﻦ ﻗﺪ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﺍﻧﻐﺎﻡ ﻃﻴﻮﺭ ّ ﺍﻟﻤﺤﺒﺔ ﻭ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻃﻮﺑﻰ ّ ّ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻠﻤﻄﺮﺑﻴﻦ . ﺗﻬﺘﺰ ﻣﻨﻪ ّ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ﺑﺎﻟﺤﺎﻥ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﺟﻨﺖ ﺍﻟﻬﻰ ّ _ ۵۳ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ،ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺁﻥ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺍﺯ ﺭﺍﺋﺤﮥ ّ
ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﻯ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺸﺎﺭﻯ .ﺍﻳﻦ
ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ ﻫﺮ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﺮ ﺣﺒﻮﺭﻯ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻖ ﺳﺒﺐ ﻧﺸﺎﻁ ﻭ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺫﮐﺮ ّ
ﺑﺤﺎﺳﻴﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﺍﺿﻐﺎﺙ ﺍﺣﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺳﺮﺍﺏ .ﭘﺲ ّّ
ﺣﻖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ّ
ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻴﺪﻣﺪ ﻭ
ﺳﺎﺣﺖ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺣﻖ ﻳﺤﻤﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺣﺼﻨﻰ ﻣﻨﺎﻥ ،ﻫﺮ ّ ﻇﻠﻰ ﺟﺰ ّ ﻇﻞ ّ _ ۵۴ﺍﻯ ﺧﺎﺩﻡ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺍﻭﻫﻦ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ،ﻗﺮﻳﻨﻰ ﺑﺠﻮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻧﻰ ﺗﺮ
ﻣﻌﻄﻞ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻪ ﻗﺮﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻬﻤﻞ ﻭ ّ ﮐﻨﺪ .ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ
ﮐﻞ ﻫﺎﻟﮏ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﻭﺯﺭﺍء ﻭ ﺍﻣﻨﺎء ﻭ ﺍﻏﻨﻴﺎء ﻭ ﻭﺟﻬﺎء ﻭ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﺛﺮﻯ ﻭ ﺛﻤﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ
ﺧﺎﺋﺐ ﻭ ﺧﺎﺳﺮ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﺫﮐﺮﺷﺎﻥ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪ . ﺹ ٣٥ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﮐﻪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﺫﮐﺮﻯ ﻭ ﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻮﺍﻟﻢ ّ ﻇﻞ ﮐﻠﻤﮥ ّ
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﮥ ﺗﺮﺍﺏ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ . ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ّ
ﻣﺘﺸﺒﺚ ﺑﺬﻳﻞ ﺍﻃﻬﺮ ،ﻓﺮﻉ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ،ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺪﻳﺪﮤ _ ۵۵ﺍﻯ ّ
ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺎﻩ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ .ﺍﻓﻮﺍﺝ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮐﻞ ﺟﻬﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﺩﻭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺟﻨﻮﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﻋﻴﺎﻥ ﻧﻌﺮﻩ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺿﻮﺿﺎء ﻭ ﺷﻮﺭﺵ ﻭ ﻏﻮﻏﺎء ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺴﻤﻊ ﻫﺮ
ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﻴﻦ ﻫﺮ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺑﺴﻴﻒ ﻭ ﺳﻨﺎﻥ
ﻭ ﺗﻴﺮ ﻭ ﮐﻤﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﻫﺮ ﺣﻘﻴﺮ ﻭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺍﻓﻮﺍﺝ ﺟﻨﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺻﻒ
ﺣﺮﺏ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺁﻻﺕ ﺁﺗﺶ ﻓﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻤﺖ ﺳﻤﺖ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺳﻴﻮﻑ ﺣﺪﺕ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺔ ﺑﻌﻴﺪﻩ ﺷﻌﺸﻌﮥ ﻻﻣﻌﻪﺍﺵ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﺳﻬﺎﻡ ﺷﺤﻨﺎء ّ
ﺑﺮﻕ ﺳﺎﻃﻌﺶ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻳﻠﺪﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﺨﺶ ﭼﺸﻤﻬﺎ .ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ
ﻣﻬﻴﺎ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ .ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﮐﻔﺎﺡ ﺑﺎﺗﻢ ﻭﺟﻮﻩ ّ ّ
ﺟﻬﺘﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺮﺍﻥ ﺁﻭﺍﺯ ﺳﺎﺯ ﻭ ﻧﻮﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻐﻤﮥ
ﭼﻨﮓ ﻭ ﭼﻐﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺭﻏﻨﻮﻥ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺘﻰ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺁﻻﻳﺶ ﻭ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻭ ﺯﺭ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺭﻭﻧﻖ ﺯﺧﺎﺭﻑ ﻭ ﺣﻄﺎﻡ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺷﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻴﮥ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺭﻏﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﻴﻨﮕﺮﻯ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺁﻩ ﻭ ﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺣﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﺰﻉ ﻭ ﺟﺰﻉ ﻭ ﺹ ٣٦
ﺷﺪﺕ ﻓﻐﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺂﺳﻤﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﻧﺤﻴﺐ ﺑﮑﺎ ﻭ ﺿﺠﻴﺞ ﻣﺒﺘﻼ ﻭ ّ
ﺻﺮﻳﺦ ﺑﻰ ﻧﻮﺍ ﻭ ﻋﻮﻳﻞ ﻏﺮﻳﻖ ﺑﺤﺮ ﺑﻼﺳﺖ .ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺘﻰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﻓﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻧﺎﺭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﮥ ﺁﺗﺶ ﺍﺷﻮﺍﻕ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﺑﻨﮕﺮﻯ ﮐﻪ
ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﻭ ﺩﻣﺪﻣﻪ ﻭ ﻣﻌﺮﮐﮥ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺪﻣﻴﺮ ﻭ
ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻭ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﺮ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺍﺳﺖ .ﺧﻼﺻﻪ ﭼﻮﻥ
ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﻫﺎ ﭘﻰ ﺑﺮﻯ ﺑﻌﻴﻦ ﻳﻘﻴﻦ
ﺍﻳﺎﻣﻰ ﻧﮕﺬﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ ّ . ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻰ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻘﻴﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻬﺪﺵ ّ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺷﺌﻮﻥ َﮐﺎ ْﻥ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ .ﻭ ﻟﮑﻦ
ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺑﭙﻮﺷﻰ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﺒﺎﻻ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻓﮑﻨﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﻴﻨﻰ ،ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻴﻨﻰ ،ﺟﺎﻭﻳﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﻴﻨﻰ ،ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﺑﻴﻨﻰ .ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﺟﺎﻥ ﭘﺎﮐﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﺁﺳﻮﺩﮔﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ . ﺩﻝ ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﭙﺎﮐﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ّ
ﺍﻟﺮﺷﻴﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﺮﺟﻞ ّ ﺍﻳﻬﺎ ّ ّ _ ۵۶
ﺑﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ .ﺩﻣﻰ ﻧﮕﺬﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎﻡ ﺗﻠﺨﻰ ﺑﺪﻭﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﺗﺶ ﺣﺴﺮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ .ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺣﮑﻢ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻪ ﺁﺏ ﻭ ﺳﺎﻏﺮ ﺭﻧﮕﻴﻨﺶ ﺧﺎﻟﻰ
ﻭ ﺗﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻭ ﺷﺮﺍﺏ .ﭘﺲ ﺩﻝ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺹ ٣٧ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻮﻯ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ .ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﻔﺴﻬﺎ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﺩﺭﻫﻢ
ﺷﮑﻨﺪ ﻭ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺂﺷﻴﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺠﺮﮤ ﻃﻮﺑﻰ
ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻭﺻﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻣﺎﻥ
ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻋﻘﺐ .ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻧﺪ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﻭ ﻣﻬﺠﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ّ ﺟﻤﺎﻝ ،ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻼﻝ ،ﻣﺤﻔﻞ ﻭﺻﺎﻝ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻳﻢ .
ﻣﺠﺴﻢ ،ﭘﻰ ﭘﺪﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺪﻡ ﺁﻥ ﺑﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻥ _ ۵۷ﺍﻯ ﺳﻼﻟﮥ ﺁﻥ ﺭﻭﺡ ّ
ﻣﺸﻰ ﻧﻤﺎ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﻮ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺒﻨﺪ ﺭﺿﺎﻯ
ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻮ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﻣﻬﺮﺍﺱ .ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻗﻴﺴﺖ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻧﻮﺭ ﺍﺑﺪﻳﺴﺖ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ّ
ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﺒﺎﻗﻰ ﻭ ﻣﺎﻋﺪﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﻔﺎﻧﻰ .
_ ۵۸ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺍﻟﻰ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻭ ﻋﺮﺻﮥ
ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻳﮏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻓﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﮔﻠﺸﻦ ﮔﺸﺘﻪ .ﻭ ﺁﻥ ﻓﺮﻳﺪﮤ ﻧﻮﺭﺍء ﻭ ﻳﺘﻴﻤﮥ ﻋﺼﻤﺎء ﺑﺂﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ ﺹ ٣٨
ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻼﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻴﻤﻪ ّ
ﮐﻞ ﺷﻰء ﺣﻮﻝ ﺍﻭ ﻃﺎﺋﻒ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﮥ ّ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ّ
ﻗﻮﺍﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺗﺶ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻟﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﻧﻬﺎ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺭﻳﺸﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﮤ ﺧﺬﻻﻥ ﻭ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺧﺰﻳﺪﻧﺪ . ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ _ ۵۹ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺣﻤﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ
ﺑﺤﻖ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ّ ّ ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﺭﺍﻩ ﺟﺴﺘﻴﺪ ّ ﻣﻘﺪﺱ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﺼﺪ ﻃﻮﺍﻑ ﻣﻄﺎﻑ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺑﻌﺘﺒﮥ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻳﺜﺮﺏ ﻭ ﺑﻄﺤﺎ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺘﺮﺑﺖ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﺍ ّ
ﺍﻟﻌﺰﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ّ ﺭﺏ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻬﺒﻂ ﻭﺣﻰ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺭﺍ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺂﻥ ّ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﺍﻫﺐ ّ
ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺫﮐﺮ ﺭﺍ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﮐﺒﺮﻳﺎ ّ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻳﺪ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺁﻥ ّ
ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺳﻠﻮﮎ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻩ ﺁﺷﻨﺎ
ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﻩ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﺁﮔﺎﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺣﻤﺖ ﻋﻮﺍﻡ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺧﻮﺍﺹ ﻭ ﻋﺎﻣﺴﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺷﺎﻣﻞ ّ ّ ّ ﺹ ٣٩
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺗﺤﻴﺖ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ّ ّ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺑﺪﺍﺭﻳﺪ ﺗﺎ ّ ّ ﮐﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ّ ّ
ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺛﻤﺮﻯ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻧﻀﺎﺭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ . _ ۶۰ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺎﻩ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ
ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﻭ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺧﺎﻟﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺝ ﺳﺮﺍﺏ ﻣﻔﻘﻮﺩ
ﺳﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻭ ﻣﻄﻤﻮﺱ .ﺷﻬﺪﺵ ّ
ﻗﺎﺗﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻬﺪﺵ ﺳﻨﮕﻼﺥ ﻣﺸﮑﻞ ،ﺭﻭﺷﻨﻴﺶ ﺗﻴﺮﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﺪﻩﺍﺵ ﺫﻟﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﺌﮥ ﻋﺰﺕ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ّ ﮐﻮﺭ ﻭ ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺮﺩﺩ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺪﺕ ﺻﺪﺍﻉ ﻭ ﺧﻤﺎﺭ .ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎﻳﺶ ّ ّ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ
ﻗﻴﻮﻡ ﺭﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺬﺑﺎﺕ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻋﻠﻰ .ﭘﺲ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻇﻞ ﻭﺟﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺑﺸﺮﻑ ﻟﻘﺎ ﻓﺎﺋﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﺷﺪﻯ . ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ّ
ﺣﻖ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺳﺮﺍﺏ _ ۶۱ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺠﻮ ﻭ ﻧﻴﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﮑﻨﻰ .ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ّ
ﺗﺸﺒﺚ ﺑﺸﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻣﮑﻦ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﺴﺖ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺩﻝ ﻣﺒﻨﺪ ﻭ ّ ﺹ ٤٠ ﻇﻞ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻣﻰ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻣﭙﺴﻨﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ّ
ﺗﻮﺳﻞ ﻣﺎ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺸﺒﺚ ﻭ ّ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ّ ﻣﺴﻠﻢ . ﺍﻥ ﺟﻨﺪﻧﺎ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﻮﻥ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻭ ّ ّ
ﺣﻴﺰ ﺍﻋﻴﺎﻥ _ ۶۲ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺘﺼﻮﺭ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ّ ّ
ﮐﻞ ﻓﺎﻧﻰ ﻣﺤﺾ ﻭ ﮐﻮﻧﻴﻪ ﻭ ﺩﻗﺎﺋﻖ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭﺟﻮﺩﻳﻪ ّ ّ ّ
ﺭﺏ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺻﺮﻑ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﺠﻤﺎﻝ ّ ﻗﻴﻮﻡ ﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺤﻀﺮﺕ ّ
ﺣﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ .ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻨﺪﮤ ﺑﺎﻗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺒﺪ ﻫﺴﺘﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩ ﻣﭙﻴﻤﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﻭﻓﺎ
ﻇﻞ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻘﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ. ﻇﻞ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺫﻯ ّ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ ﺳﺎﻳﮥ ﺑﻰ ﭘﺎ ﺍﺳﺐ ﻣﺮﺍﻥ ،ﺍﻳﻦ ّ ﻣﺒﻠﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ، ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺳﺮﺍﺏ _ ۶۳ﺍﻯ ّ
ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺁﺏ ﺿﺒﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺶ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﻮﻡ .ﺁﻧﭽﻪ ﺗﺬﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﻗﺪﻳﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﻮﺍﺝ ّ ﺗﺤﻘﻖ ﻭ ّ
ﺷﺪﺕ ﻣﺘﻼﻃﻢ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺪﻳﻊ ،ﺁﻥ ﺑﺮ ﺳﻮﺍﺣﻞ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﻗﻮﺕ ﻣﺘﻬﺎﺟﻢ ﺩﺭ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺻﻔﻮﻑ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ّ ّ
ﺍﻥ ﺟﻨﺪﻧﺎ ﻟﻬﻢ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ ﺟﻤﻮﻉ ﻭ ﺗﺸﺘﻴﺖ ﺻﻔﻮﻑ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻳﺖ ﺑﺎﻫﺮﮤ ﻭ ّ
ﻫﻤﺖ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﻮﻥ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺍﻯ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺹ ٤١ ﺍﻳﻦ ﻟﺸﮑﺮ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﭙﻬﺪﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺴﮑﺮ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻟﻴﺲ ﺫﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺰﻳﺰ .
ﻋﺰﺗﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ _ ۶۴ﺍﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﻋﺸﻖ ،ﻫﺮ ﺭﺍﺣﺘﻰ ّ ﻣﺒﺪﻝ ﺑﺰﺣﻤﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ّ
ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﭘﺮﻧﺪ ﻭ ّ ﺑﺬﻟﺖ ،ﺗﺎﺝ ﮔﻮﻫﺮ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺑﺎﮐﻠﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ّ ﻋﺰﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﭘﺮﻧﻴﺎﻥ ﺑﺂﻏﻮﺵ ﺗﺮﺍﺏ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺑﺪ ﻭ ﺳﺮﻣﺪ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺗﻮ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ .
_ ۶۵ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺭﻩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﻧﻰ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ّ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻮﻥ ﻭ ﺻﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ
ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ّ
ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻧﺪ ّ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺘﺮﺍﺏ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﻘﻴﻢ ﺧﺎﮎ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺫﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ّ
ﺧﺎﮐﺴﺎﺭﻯ ؟ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻓﻴﺾ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﺒﻂ ﻓﻴﺾ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻝ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ
ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻨﺪ ؟ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺹ ٤٢
ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻬﺎﺋﻢ ﻭ ﺑﻘﺮ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﺎﺩﺕ
ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻧﺼﻴﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻴﺶ ﺑﻬﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ،ﭼﻪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ؟ ّ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻓﻴﺾ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﺯ ﺳﺎﺋﺮ
ﻣﺼﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﻣﺠﺴﻢ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺡ ّ ّ
ﺭﺏ ﺍﻻﻳﺎﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﺯ ّ
ﺭﺏ ﺍﻻﺷﺮﺍﻕ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﺒﺎﻫﺮﺍﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ّ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ّ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻳﻦ ﻋﻈﻤﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ .
_ ۶۶ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻋﺼﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺍﻧﻴﻘﻪ ﺑﻨﮕﺎﺭﺵ ﺍﻳﻦ ﺗﺴﻠﻰ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭﮐﻤﺎﻝ ﻭﺛﻴﻘﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻓﺮﺡ ﻭ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ّ ﻋﺰﺕ ّ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﺑﺒﺎﺭﮔﺎﻩ ّ
ﺑﻴﻘﺮﺍﺭﻯ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎﻯ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﺑﻤﺤﺒﺘﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻳﺖ ﺭﺳﺘﻪ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺩﻟﻬﺎ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﺑﮑﻬﮑﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺻﺮﻳﺦ ﻭ ﺿﺠﻴﺞ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﺑﻌﻨﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻳﮏ
ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﺷﮑﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺹ ٤٣ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﺪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﺎﻧﺮﺍ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ
ﻣﻨﺎﻥ . ﺁﺷﻔﺘﮕﺎﻧﺮﺍ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻗﺪﻳﺮ ﻭ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻨﻄﻮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻐﺮﺏ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ّ
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﺤﺼﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﺘﻮﺍﺭﻯ ﺷﻮﺩ ﺳﺮﻳﺮ ﻫﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ّ ﺫﻟﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﺳﺮﻫﺎﻯ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺯﻳﺮ ﻋﺰﺕ ﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﻪ ّ ّ
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﻪ ﻗﺒﻮﺭ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺭﻭﺩ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻋﺎﻟﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ّ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺩﻧﻰ
ﺗﻌﻠﻘﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺁﻻﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻤﻴﺺ ﺭﺛﻴﺚ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺭﺩﺍء ﺗﻘﺪﻳﺲ ﭘﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺍﻏﻼﻝ ﺑﮕﺴﻠﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺟﻮﻻﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺭﺍ
ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻣﮑﺎﻧﻰ
ﺷﻤﻊ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﻧﮑﺘﮥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺘﻤﺠﻴﺪ ّ
ﺣﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ . ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ _ ۶۷ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﮥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ، ﺍﺯ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻨﻤﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍ
ﻣﺎﺩﻯ ﭼﻪ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﺹ ٤٤ ﺧﻮﺏ ﭼﻪ ﺑﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻘﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﮎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﭼﻪ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺣﺎﺻﻞ ّّ
ﺳﺮﻳﺮﻫﺎﻯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺗﺎﺟﻬﺎﻯ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﻯ ﺑﺒﺎﺩ ﺭﻓﺖ ﺷﻬﺪ ﺳﻢ ﻗﺎﺗﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﻡ ﺻﻬﺒﺎء ﺯﻫﺮ ﻫﻼﻫﻞ ﮔﺸﺖ ﺑﻨﻴﺎﻧﻬﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﻓﺎﺋﻖ ّ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻠﻮﮎ ﻗﻮﻯ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ
ﺳﺎﻣﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﻧﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺷﺄﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺒﺪﻝ ﺑﺨﺰﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺍﻫﻤ ّﻴﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﺭ ّ ﭼﻪ ّ ﺧﺮﻡ ﺍﺯ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﺮﻑ ﻭ ﺑﻮﺭﺍﻥ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻟﺨﺖ ﻭ ﻋﺮﻳﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﻣﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﺁﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﺋﺰ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﺘﻐﻴﺮ ﻭ ﻟﻢ ّ ﻳﺘﺒﺪﻝ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﻟﻢ ّ
ﺭﻓﺎﻫﻴﺖ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﻮﺩ ؟ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺳﺮﻭﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ّ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﺷﺎﻥ ﺑﻔﻀﻞ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻔﻴﺾ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﻣﺸﻌﻮﻑ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺑﻼ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﮑﻴﻪ ﺑﮑﻮﻫﻰ ﻃﻮﻓﺎﻥ ّ
ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻰ ﺍﺯ ﺯﺑﺮ ﺣﺪﻳﺪ ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻟﻬﻴﻪ . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﺒﺸﺎﺭﺍﺕ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻓﺨﺮ ﺑﺮ ﻣﻠﻮﮎ ﺍﺭﺽ ﮐﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﻧﺎﻧﺮﺍ _ ۶۸ﺍﻯ ﺧﺎﺩﻡ ّ
ﺹ ٤٥ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ّ ﺍﻣﺎ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﭼﺎﮐﺮﻯ ّ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﻯ ﻧﻪ ّ
ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺯﻳﻨﺖ ﺁﻥ ﺗﺎﺝ ،ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺟﻤﺎﺩﻯ ،ﺯﻳﻨﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺝ ﮔﻮﻫﺮ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﻯ ﻣﺸﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ّ ﺟﻤﻴﻌﺶ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ
_ ۶۹ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺳﺒﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺠﻬﺖ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺩﻫﻮﺭ ﺧﻠﻞ ﻭ ّ
ﻓﺘﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻫﺮ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩﺵ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ
ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻣﺜﻞ ﺳﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺏ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻋﻠﻮﻳﺖ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻌﺐ ﺍﻳﻦ ّ ّ ﭘﺲ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺵ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﺧﻴﺮ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ
ﻋﺰﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ّ ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ
_ ۷۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻳﻮﻧﺎﻧﺌﻰ ﻧﺎﻣﺠﻮﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ
ﺑﺨﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﻠﻮﮎ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻭ ﻣﻘﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺳﺮﻳﺮ ﻣﻮﺭﻭﺙ ﻗﺒﺮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ّ ﺹ ٤٦ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﻭ ﺧﺎﻭﺭ ﺭﺍ
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻧﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﺭ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﺮﺍﺏ ﺍﻏﺒﺮ ّ
ﻣﻄﻤﻮﺭﻩ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻘﺼﻮﺭ ﻣﻌﻤﻮﺭﻩ ﺷﻮﺩ .
ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ _ ۷۱ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ،ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺟﻬﺎﻥ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻘﺎﺑﻠﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻗﻰ ،ﺁﻥ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻋﺰﺕ ّ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﻨﺪﮔﻰ ّ ﺣﻖ ﺍﻳﻮﺍﻥ ّ
ﻣﺬﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﻳﻨﺰﻟﻮﻥ ﻣﻦ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺣﻀﻴﺾ ّ ّ ّ ﺍﻟﺴﺮﺭ ﺍﻟﻤﻮﺿﻮﻋﺔ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺟﺪﺍﺙ ﺍﻟﻘﺼﻮﺭ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﺒﻮﺭ ﻭ ﻳﺴﻘﻄﻮﻥ ﻣﻦ ّ
ﺍﻟﻤﻮﻋﻮﺩﺓ ﭘﺲ ﺑﺮ ﻗﺪﻡ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﻭ ﺍﻗﻤﺎﺭ ﻻﻣﻌﻪ ﻭ ﺷﻤﻮﺱ ﺑﺎﺯﻏﻪ ﺳﻴﺮ ﻭ
ﻳﺆﻳﺪ ﻣﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎ ﻫﺬﺍ ﻭﺻ ّﻴﺘﻰ ﻟﮏ ﻓﺎﺧﺘﺮ ﻟﻨﻔﺴﮏ ﻣﺎ ﺷﺌﺖ ّ ﺭﺑﮏ ّ ﺍﻥ ّ ﮐﻞ ﺷﻰ ﻗﺪﻳﺮ ﺍﻧﻪ ﻟﻌﻠﻰ ّ ﻳﺸﺎء ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ _ ۷۲ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﻴﻨﺎﺕ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪﺍﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﻃﻼﻳﻊ ﺟﻴﺶ ّ ﻋﻠﻴّﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺒ ّﺘﻪ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﻗﻠﻮﺏ ّ
ﺟﻤﻰ ﻏﻔﻴﺮ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺷﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ّ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﻬﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ّ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺭﻭﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺛﻤﺮﻯ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺑﺪﺳﺖ
ﺹ ٤٧ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﻣﻠﻮﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻏﺮ
ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﺎﻟﻰ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻧﺸﺌﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺼﻪﺍﻯ ﻭ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻌﻠﻨﺎﻫﻢ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ّ
ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﻧﻪ ﻻﻧﻪ ﻭ ﻧﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻧﻪ
ﺑﺎﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺳﺎﻏﺮ ﻭ ﻧﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺏ ﻓﺎﻧﻰ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺣﺎﻝ ﺷﻤﺎ
ﻋﺰﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻴﺎﻧﻰ ﺑﻨﻬﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﻴﺎﺩﺵ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺁﻫﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺩﺭ ّ
ﺳﺮ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ . ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ _ ۷۳ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻧﮥ ﻧﺎﺳﻮﺗﻰ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﻗﺼﺮ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﻌﻤﻮﺭ ﺑﺎﺩ
ﺍﻯ ﻣﺮﻍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﮔﺮ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺧﺎﮐﻰ ﺧﺮﺍﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ ﺗﺮﺍ ﺁﺷﻴﺎﻥ
ﺣﻮﺍﺭﻳﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ ّ
ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺻ ﺁﺷﻴﺎﻧﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺼﺮﻯ ﻣﺸﻴﺪ ،ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻓﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺑﺪﻯ ﻗﺼﺮﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﻣﻬﻴﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻗﺼﻮﺭ ﻣﻠﻮﮎ ﺳﻠﻒ ﺍﺯ ﻳﻮﻡ ﺁﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻗﺼﺮ ﻋﺎﻟﻰ ّ
ﺩﻗﺖ ﻧﻤﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻨﻴﺎﻧﻬﺎ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺣﻮﺍﺭﻯ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻌﻤﻮﺭ ﻭ ﺁﺑﺎﺩ ّ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﮔﺸﺖ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺼﺮ ﺹ ٤٨
ﻋﺎﻟﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮐﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﺮ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﻧﺪﺍﻯ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﻭ ﻏﺮﻓﺎﺗﺶ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺑﻬﺎء ﺍ ﻭ ﺯﻳﻨﺘﺶ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻰ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺮﺍ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻫﻰ . _ ۷۴ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺣﻤﺎﻥ ،ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻪ ﻧﻔﻴﺲ ﻭ ﭼﻪ
ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺧﺴﻴﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻮﺍﻡ ﻭ ﻫﻤﺞ ّ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﻮﻣﻴﺪﻯ ﻭ ﻧﺎ ﮐﺎﻣﻰ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻃﺮﻓﻰ
ﻧﺒﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩ ﺭﺣﻴﺎﺕ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﻮﺩﺍﮔﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺳﻮﺩﻯ ﻧﺒﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺭﺑﺤﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ
ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﻪ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ
ﺷﺪﻧﺪ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺟﺎﻝ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﻧﺴﺎء ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻤﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ
ﻣﺸﻌﻠﻰ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﻨﻴﺎﻧﻰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﻴﺎﺩﺵ
ﻋﻠﻮﺵ ﻋﻨﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻣﺨﺼﺺ ﮔﺸﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻟﻄﺎﻓﻰ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﺪ ّ ّ
ﺷﺪﺕ ﻓﺮﺡ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﺷﺪﺕ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﻤﻦ ﺑﮕﺮﻳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ ّ ﺹ ٤٩
ﻃﻴﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻵﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺨﻢ ﭘﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ّ
ﺧﺮﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻴﻔﺸﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﻭ ﺧﺮﻣﻦ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﮐﻨﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺑﺮﮐﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ
ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﻨﻌﻢ ﻣﺎ ﻗﺎﻝ
ﺩﺍﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﻮﺩ
ﺳﺮ ﺁﻥ ﺳﺮ ﺳﺒﺰﻯ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺷﻮﺩ ّ
ﺘﻮﻯ َﻋﻠﻰ ُﺳ ِ ﺍﻉ .ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻟﺰّﺭ َ ﺎﺳَﺘْﻐَﻠَﻆ َﻭ ْ َﮐَﺰْﺭٍﻉ ﺍ ْﺧَﺮَﺝ َﺷْﻄﺎ ُﻩ َﻓ ْ ﺐ ﻮﻗ ِﻪ ُﻳْﻌِﺠ ُ ﺍﺳ ٰ ٰ
ﺑﻈﻞ ﺍﻭﻟﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻠﻮﮎ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺆﻣﻨﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﻮﺝ ﺯﺩ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﺁﻧﺎﻥ ﻋﺰﺕ ّ ّ
ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻴﻮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺖ .ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ
ﻋﻠﻮﻳﺘﻰ ﻋﺰﺗﻰ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻪ ّ
ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻓﺎﺷﮑﺮﻭﺍ ﺍ ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻘﺮﻥ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ . _ ۷۵ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﻯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ
ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻭﺍﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺭﺍ ﺁﻧﻰ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ َ َ
ﺧﻄﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ .ﭘﺲ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﺎﻗﻠﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﻝ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺹ ٥٠ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺭﻳﺎﺽ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺘﻰ َﻋَﻠﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺑﻨﻴﺎﻥ
ﺑﺎﻗﻰ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﻣﻠﻮﮎ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻣﻌﻤﻮﺭﻩ ﺑﻪ ﻗﺒﻮﺭ ﻣﻄﻤﻮﺭﻩ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺳﻌﺖ ﻭ ﻓﺴﺤﺖ ﺻﺮﻭﺡ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﻨﺎﻯ ﮔﻮﺭ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﺪ .ﻭﻟﻰ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ
ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﻭﻫﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺎﺝ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﺒﺴﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ . ّ ﻋﺰﺕ ﻭ _ ۷۶ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﺍﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺍﻣﺎ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻏﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ّ .
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﻨﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﻓﻴﻊ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩﺷﺎﻥ ﻣﺘﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻭ ّ
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ .ﻭ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺁﻧﺎﻥ ّ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ّ
ﭼﻮﻥ ﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻮﮎ ﺳﻠﻒ ﻭ ﺧﻠﻒ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻭ ﺍﻧﻌﺪﺍﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻗﺼﻮﺭ ﻣﺤﺮﻭﺳﻪ ﻗﺒﻮﺭ ﻣﻨﺪﺭﺳﻪ ﮐﻞ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﻪ ﺍﺛﺮﻯ ﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﻣﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ُ ،ﺟْﻨٌﺪ ُﻫ ِ ﻦ ﺍﻻﺣﺰﺍﺏ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺋﻦ ﺣﺠﺮ ﻭ ﺍﺣﻘﺎﺏ ﻭ ﻗﺒﻮﺭ ﻓﺮﺍﻋﻨﻪ ﻭ ﻨﺎﻟ َ ﮏ َﻣْﻬ ٌ ﺰﻭﻡ ِﻣ َ
ﺹ ٥١ ﺣﻖ ﻭ ﻟﻮ ﻗﺼﻮﺭ ﺍﮐﺎﺳﺮﻩ ﻭ ﻗﻴﺎﺻﺮﻩ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ .ﻟﮑﻦ ﻳﮏ ﺑﻨﺪﮤ ﻓﻘﻴﺮ ّ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﺣﺎﻝ
ﻋﻠﻤﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﮥ ﺗﺮﺍﺏ َ َ ّ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﻣﺘﻸﻟﺊ ﻭ ﺫﮐﺮﺵ ﺷﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﺶ ﺳﺎﻃﻊ .
_ ۷۷ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ، ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻳﮑﻰ ﮐﺸﺘﺶ ﺻﻨﺎﻋﺖ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﺸﺘﺶ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﺸﺘﺶ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺫﻟﮏ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺘﻬﺎ ﺑﺮﮐﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭﻟﻰ ﺭﻳﻊ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﻮﺩﻩ ﺗﻮﺩﻩ ﺧﺮﻣﻦ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ .ﻭﻟﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ
ﮐﺸﺘﺰﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺨﻢ ﺍﻓﺸﺎﻧﻨﺪ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﺧﻄﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺨﻢ ﺩﻫﻮﺭ ﺧﺮﻣﻨﻬﺎﻯ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺗﻮ ﺩﺭ ّ
ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ .
_ ۷۸ﻫﺮ ﺗﺨﻤﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﺰﺍﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭼﻮﻥ ﺯﺅﺍﻥ ﺗﻠﺦ ﻭ ﺑﻴﻔﺎﺋﺪﻩ ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩ .ﺍﻳﻦ
ﻗﻀﻴﮥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﺑﮕﻴﺮ ﺗﺎ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﺻﻌﻠﻮﮎ ﻭ ﻣﻔﻠﻮﮎ .ﻣﺜ ّ
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺯﺭﻉ ﻭ ﮐﺸﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻗﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﺣﺎﺻﻼﺗﺶ ّ ﻣﻨﺒﺜﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﺎﻥ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﺷﻴﺌﴼ ﻣﺬﮐﻮﺭﺍ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺒﺎّ
ﻣﺴﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﮑﺎﺳﺐ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﺏ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺹ ٥٢
ﺮﺍﺏ َﺑ ٍ ﺂﻥ ﺤَﺴُﺒُﻪ ﺬﻳﻦ َﮐﻔﺮﻭﺍ ﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ َﻭ ُ ﺍﻟﻈْﻤ ُ ﻋﻤﺎﻟُﻬْﻢ َﮐَﺴ ٍ ﻘﻴﻌﺔ َﻳ ْ ﺍﻟ َ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺗﺨﻢ ﭘﺎﮎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻰ ﺍﺫﺍ ﺟﺎُ ﻪ َﻟْﻢ َﻳِﺠْﺪُﻩ َﺷﻴﺌﴼ ﻣﮕﺮ ّ ﻣﺎ ﺣﺘ ٰ
ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻃﻴﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻨﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ ّ ﺧﺮﻣﻨﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺑﺮﮐﺖ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ
ﺘﻮﻯ َﻋﻠﻰ ُﺳ ِ ﺭﺍﻉ ﻭ ﺁﻥ ﺗﺨﻢ ﺍﻟﺰ ّ َ ﺎﺳَﺘْﻐَﻠَﻆ َﻭ ْ َﮐَﺰْﺭٍﻉ ﺍ ْﺧَﺮَﺝ َﺷْﻄﺎ ُﻩ َﻓ ْ ﺐ ﻮﻗ ِﻪ ُﻳْﻌِﺠ ُ ﺍﺳ ٰ ٰ
ﭘﺎﮎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺍﺳﺖ.
_ ۷۹ﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﺒﺮﮐﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ،ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻮﮐﺐ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻳﺪ .ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ
ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺣﻖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺬﮐﺮ ﺁﻥ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﻮﻳﺪ ﺑﻴﺎﺩ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺗﻀﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻼﻝ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ّ ّ
ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻳﺎﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﺪﺍﻯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﮔﺸﺖ .ﭘﺲ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻧﺠﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺣﻖ ﺑﭽﻨﮓ ﻓﻀﻞ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎ ﻣﺤﺴﻦ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﺹ ٥٣
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺼﺪﻣﮥ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﺁﻥ ّ
ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﻭﻓﺎ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻭﺍﺿﺢ
ﺍﺫﻳﺖ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻇﻠﻢ ﮔﺸﺖ .ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻧﮕﺮﻯ ﺁﻥ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺸﺖ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﺩﺭ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ّ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻪ ﺟﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺟﻔﺎ ﻭ ﻧﻪ ﮐﺪﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺻﻔﺎ ﻭ ﻧﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ
ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼ ﺩﺭ ﮐﻞ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺿﺮﺍء ّ ّ ﺳﺮﺍء ﻭ ﻧﻪ ّ ﻧﻪ ﺭﺧﺎء ﻭ ﻧﻪ ّ
ﺳﺒﻴﻞ ﺑﻬﺎء ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺨﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺮﺩﻧﺪ.
_ ۸۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺁﻥ ﻳﮑﺘﺎ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻯ ،ﺯﻫﺮ ﻫﻼﻫﻞ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺩﻳﺪﻯ ﻭ ّ
ﭼﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺟﺎﻡ ﺗﻠﺦ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖ .ﺟﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﺗﻦ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺳﺮﻯ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺎ ﮐﻤﺘﺮ ّ .
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ّ ﻋﻤﺮ ﺑﺴﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻧﭙﺎﻳﺪ ّ .
ﻣﺪﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ّ
ﺭﺏ ﺍﻵﻳﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺭﺑﺢ ﻋﻈﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ّ ﺍﺷﺪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ﺣﻴﺎﺕ ﺛﻤﺮﮤ ﻧﺠﺎﺕ ﭼﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺯﻗﻮﻡ ﻳﺎﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﺁﻣﺎﻝ ﻣﻴﻮﮤ ّ ﺹ ٥٤
ﺍﻟﺮﺍﺑﺤﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﺨﺎﺳﺮﻭﻥ ﺍﻡ ﺍﺭﺽ ﺟﺮﺯﻩ ﮔﻴﺎﻩ ﻧﺎﮐﺎﻣﻰ ﺭﻭﺋﻴﺪ ،ﻫﻞ ﻳﺴﺘﻮﻯ ّ
ﻳﺘﻌﺎﺩﻝ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻭﻥ ﻭ ﺍﻟﻤﺤﺮﻭﻣﻮﻥ ؟ ﻻ ﻭ ﺍ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻮﻥ ﻫﻢ ﺍﻟﻤﻤﺘﺎﺯﻭﻥ .
ﻣﺤﺒﺖ _ ۸۱ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﻋﺸﻘﻴﺪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﺍ ﻣﻌﺘﮑﻒ ﮐﻮﻯ ﻳﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺸﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻮﺍ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ
ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺷﻴﺪﺍﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﻗﺪﺭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭ ﮐﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺮﻳﺪ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﮐﻞ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺗﺮﺍﺏ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﻭ ﺑﻰ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻳﺶ ّ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﻗﺒﻮﺭ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺠﻢ ﺑﺎﺯﻍ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ
ﺍﺑﺪﻳﮥ ﻋﺰﺕ ّ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﺎﻃﻊ ،ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﻻﻣﻊ ّ ،
ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻻ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻣﺒﺪﻡ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ّ
ﺑﺎﻋﺚ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻃﺒﻴﺒﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻋﻠﻴﻼﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻬﻴﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻳﺪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺒﻴﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺟﺎﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪﻭﺭ ﺁﺭﻳﺪ ﻭ
ﺻﻬﺒﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﻧﺸﺌﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺸﻴﺪ . ﺹ ٥٥
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ _ ۸۲ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻼﻝ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻟﻴﻞ ّ
ﺍﻭﻝ ﺍﻭﻝ ﻧﻔﺤﮥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﺍ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ّ ﺟﺬﺑﮥ ّ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﺟﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻔﻊ ﻋﻈﻴﻤﺶ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﻭ ﺑﺠﻮﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺳﺮﺍﺏ ﺑﺸﺮﺍﺏ ﻭ
ﻋﺬﺏ ﻓﺮﺍﺕ ﻧﺮﺳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺪﻭﺩ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﺰ ﻳﺄﺱ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ
ﺭﺏ ﻋﺎﺩﻝ ﭘﻮﻳﺪ ﻗﻄﻊ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻓﻴﺾ ﺷﺎﻣﻞ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ّ ﺑﺼﺒﺢ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﻝ ﺑﻨﺪﺩ ﻭ ﮔﺮﺩ ﺷﻤﻊ ﻻﻣﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻻﻳﺸﻰ ﺩﺭﮐﻨﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺟﺎﻥ . ﻧﻴﺖ ّ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻦ ّ _ ۸۳ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻳﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﺧﺎﻟﻰ
ﺍﻳﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﺭ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ّ
ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﺿﻰ ﺁﻳﻨﮥ ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻴﮏ ﻧﺴﻖ ﻭ ﻳﮏ ﻭﺗﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﺍﺯ ﻣﺎﺿﻰ ﺷﺎﮐﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻼﻝ ﻭ ﻣﻼﻝ
ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺭﺥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ّ ﺹ ٥٦ ﻣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﻣﻨﻬﻤﮏ ﻭ ﻧﺎﭘﺎﮎ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ّ
ﻓﺮﺡ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﺁﻳﺪ ؟ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺴﻴﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺴﺘﻰ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻﺳﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﮤ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﭘﺲ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮔﻞ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺤﺪﻡ ﻭ ﻧﻐﻤﮥ ﻣﺮﻍ ﭼﻤﻦ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻫﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺬﻭﺑﺖ ﻣﺎء ﻭ ﺣﻼﻭﺕ
ﺭﺅﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺻﺤﺮﺍ.
_ ۸۴ﺍﺯ ﻓﻘﺮ ﻣﻨﺎﻝ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﻣﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺴﺮﺕ ﺩﺭ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﻭ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻨﮕﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﮕﺮﺩ ّ ،
ﺑﻨﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﻰ ﮐﻪ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﻭ ﺛﻤﺮ ﻣﮕﺮ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ َ َ
ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ّ ّ ﺑﺬﮐﺮ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﻫﺪﻯ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻩ ﻏﻨﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﻓﻘﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﻣﻴﺮ . _ ۸۵ﻓﻘﺮ ﻭ ﻏﻨﺎ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻧﻪ ﻣﻤﺪﻭﺡ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﺗﺎ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺹ ٥٧
ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺴﺎ ﮐﻪ ﻓﻘﺮ ﺳﺒﺐ ﻏﻨﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ
ﻭ ﺑﺴﺎ ﻏﻨﺎ ﺳﺒﺐ ﺣﺼﻮﻝ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ .ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻭ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ّ
ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﮐﻦ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ
ﺭﻓﺎﻫﻴﺖ ﻭ ﻧﺎ ﺧﻮﺷﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﭙﻮﺵ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺁﺏ ﺍﺳﺘﺪﺭﺍﺝ ّ
ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﺗﻠﺦ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺷﻬﺪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻣﺤﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ . _ ۸۶ﻫﺮ ﺛﺮﻭﺗﻰ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺛﺮﻭﺕ ﻫﺎ ﺑﺰﻭﺩﻯ ّ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﭼﻨﺪﻯ ﺩﻭﺍﻡ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺟﻤﻌﻰ ﺗﻔﺮﻳﻘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺧﺮﻣﻨﻰ ﺗﻔﺮﻳﻘﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺗﻮ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﭘﻰ ﺑﻪ ﮐﻨﺰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮﺩﻩﺍﻯ ﻭ ﺁﻥ ﮐﻨﺰ ﻻﺗﻔﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﺛﺮﻭﺕ ّ
ﻧﻬﺎﻳﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻳﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ
ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺯﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﻼﻓﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ
ﻋﻮﺽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺘﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﮕﺮﺩ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺵ . _ ۸۷ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻫﺮ ﻏﻨﺎﺋﻰ ﻓﻘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﺟﻤﻌﻰ ﺗﻔﺮﻗﻪ
ﺹ ٥٨ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻏﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﻋﻠﺖ ﻭ ّ ﻋﺰﺗﻰ ّ ّ ﺻﺤﺖ ﻭ ّ ﻟﮑﻦ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﮑﻨﺰ ﻻﻳﻔﻨﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺯﺣﻤﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺯ
ﺭﺣﻤﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻭ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﮥ ﺗﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺣﺘﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ّ
ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻧﺤﻞ ﺭﻭ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻣﮕﺮ ﻋﺰﻳﺰﺍﻧﻰ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﭘﻨﺎﻩ ﺟﺴﺘﻨﺪ
ﺩﺍﺭﺍﻟﺸﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭ ﻋﻠﻴﻼﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ّ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻮﮐﺐ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺑﺪﻯ ﭼﻮﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ
ﺣﺘﻰ ﺩﺭﻧﻘﻄﮥ ﺗﺮﺍﺏ .ﭘﺲ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ّ ﻋﺰﺗﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻟﻌﺒﺎﺩﻩ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺩﺭ ّ ﺣﻖ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻪ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻃﻴﺒﮥ ّ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺣﻴﺎﺕ ّ
ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ.
ﻣﻬﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻭ _ ۸۸ﺍﻣﺮ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻳﻘﺎﺩ ﻧﺎﺭ ّ ﺹ ٥٩
ﺻﻮﺭﺕ ﭼﻪ ﻓﻘﺮ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻨﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺏ ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ّ ّ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ
ﺟﻤﻴﻊ ﻧﺎﺱ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻃﻞ .
ﻋﺰﺕ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻘﺎﺋﻰ _ ۸۹ﺍﻯ ﺍﻣﺔ ﺍ ، ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﻧﻪ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﮐﻨﺰ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ ّ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺪﻧﺶ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﻧﺶ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ.
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻔﺲ ،ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﻭﻃﻦ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ _ ۹۰ﺍﻯ ﺯﺍﺋﺮ ﻣﺸﮑﻴﻦ َ َ ّ
ﻓﻦ ﻃﺒﺎﺑﺖ ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﻣﺤﻦ ﮐﺮﺩﻯ ّ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﺗﺤﺼﻴﻞ ّ ّ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﻌﮥ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﻄﺎﻑ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ّ
ﻣﻮﻗﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻯ .ﺍﻯ ﻃﺒﻴﺐ ﺣﺒﻴﺐ ﺑﺎﺵ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﻃﺒﻴﺐ ّ
ﻃﺐ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻴﮑﻦ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ ﺁﻥ ّ
ﺍﻣﺎ ﻋﻼﺝ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﻋﻠﻞ ﻭ ﺍﺳﻘﺎﻡ ﺷﻮﺩ ّ
ﺣﺒﻴﺐ ﻓﺎﺋﻖ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﻋﻠﻞ ،ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ .ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻘﺼﺪ ﻭ ﺹ ٦٠
ﻣﺮﺍﺩﺕ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻋﻈﻢ ﺁﻣﺎﻟﺖ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺴﻌﻰ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻔﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ّ ّ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻗﺎﺑﻞ ﻭ ﮐﻨﺪ ﭼﻘﺪﺭ ّ
ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﻧﻪ ،ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻣﻘﻬﻮﺭ ؟ ﺑﻬﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺣﺠﺮ ﻭ
ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺭ ﻭ ﺟﺒﻞ ﻭ ﺷﺠﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ّ
ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺳﻌﻰ ﻭ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﭼﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﺑﺎﻳﻦ
ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺩﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺤﺮﺵ ﺷﺒﻨﻤﻰ ؟ ﻳﮏ ﺣﺠﺮ ﺻﺪ
ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻬﺎﻳﺘﺶ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻭ
ﺁﺳﻮﺩﮔﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺮﻕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺩﺭﻧﺰﺩﺵ ﺗﻮﻓﻴﺮ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ّ ّ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻮﺓ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺪ ﺁﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻄﻠﺒﺪ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺍﻫﻞ ﺍﻓﮑﺎﺭ . ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺿﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﻣﺒﺘﻼﻯ ﺣﻖ ،ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺄﺳﺎء ﻭ ّ _ ۹۱ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺑﺮ ّ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻪ ﺛﻤﺮﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ،ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ّ
ﺍﺯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺿﺮﺭﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ؟ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺣﺎﻻﺕ
ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﺑﺨﺎﻃﺮﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﻣﻴﻄﻠﺒﻢ ﮐﻪ ّ ﺑﻰ ﺑﻘﺎ ﻭ ﺑﻰ ﺛﺒﺎﺕ ﺍﺯ ّ ﺹ ٦١ ﮐﻪ ﺗﻔﺮﻗﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ
ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻮﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺴﺖ ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ّ
ﻣﻴﺴﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻧﺘﻈﺎﻡ ﻳﺎﺑﺪ . ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ ﻣﻮﻗﺖ ﺩﻝ ﻧﺒﻨﺪﺩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ _ ۹۲ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ّ
ﺍﻣﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﺟﻮﻳﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺰﺗﺸﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﻋﻘﻠﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ّ
ﻣﺪﺕ ﮔﺬﺷﺖ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺴﺎﻋﻴﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ّ
ﻣﺪﺕ ﻣﻮﺟﻰ ﺯﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺴﻴﺎﻥ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ،ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﻣﺘﺪﺍﺩ ّ
ﺍﻣﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﮏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺳﻠﻮﮎ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ّ
ﺗﻼﻣﺬﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻧﺘﺎﺋﺞ
ﻫﻤﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ ﺑﺎﻗﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ّ
ﺍﻣﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺳﻴﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ ﻏﻮﻃﻪ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ّ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﻻﺛﺮ ﮔﺸﺘﻨﺪ .
_ ۹۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ،ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﮔﻤﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻌﺎﺩﺗﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻫﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭ
ﺗﺼﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ّ
ﺹ ٦٢
ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﭼﻪ ﺛﻤﺮ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻡ ﮐﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻐﺰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ
ﺍﻣﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻨﺪ ﺑﻠﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ّ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺻﻴﺖ ﻭ ﺻﻮﺕ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ّ
ﻣﺴﻤﺎﺳﺖ ﻭ ﺻﻔﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﺻﻮﻑ . ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﻢ ﻋﻴﻦ ّ
_ ۹۴ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﺁﺋﻴﻨﮥ ﺍﺑﺪﻯ ﺻﻔﺤﮥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤﺎﻳﻞ
ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻤﺎﺋﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ُﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ّ
ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻧﻄﺒﺎﻉ ﻳﺎﺑﺪ ﺁﻥ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺍﺑﺪﻯ
ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻠﻮﺏ ﺻﺎﻓﻴﻪ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺋﻴﻨﻪ
ﺷﻤﺎﺋﻞ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺋﻴﻨﮥ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﮓ ﻭ ﻣﺠﻼ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﻏﺒﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ
ﺑﻘﻮﮤ ﺟﺎﺫﺑﮥ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ ﺻﻮﺭ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻧﻄﺒﺎﻉ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺎﺋﻞ ﻭ ﺍﻧﻄﺒﺎﻉ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻧﻄﺒﺎﻉ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﺷﻤﺎﺋﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻧﻄﺒﺎﻉ ﺍﺑﺪﻯ ﻳﺎﺑﺪ . ﺹ ٦٣ ﺣﻖ ،ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺳﺎﻏﺮ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﮔﺮ ﻟﺬﺍﺋﺬ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺛﻤﺮ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻟﺬﺕ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﻧﺒﺨﺸﺪ ﺁﻥ ﺷﻬﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺗﻠﺦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﮐﻪ ﺣﻼﻭﺗﺶ ﺍﺑﺪﻯ ﻣﺒﺪﻝ ﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺷﻬﺪ ﺗﻌﺐ ﻭ ﮐﺴﺎﻟﺖ ّ ّ ﻟﺬﺗﺶ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ . ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
_ ۹۶ﺍﻯ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ،ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﺮ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ،
ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﮕﺮ ﺷﺨﺺ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﮎ ﻣﻼﻋﺐ ﺻﺒﻴﺎﻥ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺤﻘﺎﺋﻖ ﺣﮑﻤﺖ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺷﻤﻊ ّ
ﻭ ﺭﻳﺎﺽ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﻧﻔﺤﮥ ﻣﻌﻨﺒﺮ .
ﮐﻞ _ ۹۷ﺍﻯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻨﻮﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ،ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺟﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎﻗﻰ ّ ّ
ﺑﺤﻖ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﻭ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﻟﮏ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮤ ﺷﻰء ﻫﺎﻟﮏ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻨﺴﻮﺏ ّ
ﺑﻘﺎﺋﻰ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﻭﻯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﻨﺎ ﺩﺭ ﭘﺲ ﻧﺠﻢ ﺁﻓﻞ ﻣﺮﻭ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﺷﻰء ﺯﺍﺋﻞ ﻣﺸﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﻭ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ
ﺟﺎﻭﻳﺪ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺜﻞ ﻭ ﻧﺪﻳﺪ ،ﺗﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﺎﻗﻰ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺑﻨﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻟﺠﻮﺍﻫﺮ ﺑﻘﺎ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻋﻬﺪ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺴﺖ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ ﺍﺑﺪ ﺑﺪﺍﻳﺘﻰ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ّ
ﻇﻞ ﺁﻥ ،ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺘﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺭ ّ ﺹ ٦٤ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﺎﺭﺝ ،ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺎ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ . ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺣﻘﻴّﺖ ﻣﻈﺎﻫﺮ ّ _ ۹۸ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ّ
ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﺑﻬﻴﭻ ﺗﻴﺸﻪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ
ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﻣﺤﮑﻢ
ﻃﻴﺒﻪ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﺭﺩ َﻣَﺜُﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﻉ ﺑﺮﻭﻳﺎﻧﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺛﻤﺮﺍﺕ ّ
ﺍﻟﺴﻤﺎَ ﻭ ُﺗْﺆِﺗﻰ ﺍ ُﮐَﻠﻬﺎ ﺻُﻠﻬﺎ ِ ﺛﺎﺑ ٌ ﺠَﺮٍﺓ َﻃﻴَﺒ ٍﺔ ﺍ ْ ﺖ َﻭ َﻓْﺮُﻋﻬﺎ ِﻓﻰ َﮐِﻠَﻤ ٍﺔ َﻃﻴَﺒ ٍﺔ َﮐَﺸ َ
ِﻓﻰ ُﮐﻞ ﺣﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺪﺭﮤ ﻃﻮﺑﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻌﺮﺽ ﮐﻠﻨﮓ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﺎﺧﻪ ﻭ ﺑﺮﮔﺶ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺗﻴﺸﮥ ﺍﻋﺪﺍ ﮔﺸﺖ ّ
ﺳﺘﻢ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺮﻭﺭﻫﺎ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻭ ﻓﺮﻭﻉ
ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻌﻄﺮﺵ ﺑﻪ ﺁﺳﻴﺎ ﻭ ﺧﺮﻣﺶ ﺑﮑﺎﺥ ﺍﻣﺮﻳﮏ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﻮﻯ ّ ﺷﺎﺥ ّ
ﺍﻓﺮﻳﮏ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﺵ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭖ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ
ﺍﺷﻌﮥ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍﭼﻪ ﺍﺑﺮﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﺪ ؟ ﻗﻮﺗﻰ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﺍﻳﻦ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﭼﻪ ّ ﻗﻮﮤ ّ ّ _ ۹۹ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺍﻧﮥ ﺷﻤﻊ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺷﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﻪ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺩﻗﺎﺋﻖ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻋﺮﻭﺝ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ّ ّ ﮐﻮﻧﻴﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﺟﻤﺎﻟﻴﻪ ﮐﻪ ﺩﺭﮐﻤﻮﻥ ﻭ ﺳﺮﺍﺋﺮ ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻭ ﺑﺪﺍﺋﻊ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ ّ
ﺹ ٦٥ ﻭ ﺣﺒﻮﺏ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﺗﺮﺍﺏ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻧﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯﺵ ﺭﺳﻴﺪ ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺭ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺍﻭﺍﻥ ﻃﻠﻮﻉ ﻭ ﺷﻬﻮﺩﺵ ﺁﻣﺪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻣﺎﻝ ﻣﻠﻮﮎ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﻻﺋﺢ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﺕ
ﺍﺷﻌﮥ ﺳﺎﻃﻌﻪﺍﺵ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻃﻦ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﮐﺸﻮﺭ ّ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﺠﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﻣﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﻮﺕ ﻏﺮﻳﺐ ﺍﺯ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﮔﺸﺖ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ّ
ﺣﮑﻤﺖ ﺩﺭ ﺻﺪﺭﻯ ﻣﺨﺰﻭﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﮐﻮﺍﮐﺐ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﻣﻄﻠﻌﻰ ﺭﻭﻧﻤﻮﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺤﺮ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺑﻤﻮﺝ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﺟﻰ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﺌﺎﻟﻰ
ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺑﺮ ﺳﻮﺍﺣﻞ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺧﻄﻪ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺑﮕﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺷﺪ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ّ
ﻗﻮﺕ ﺍﺑﺼﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻴﺨﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺘﻨﺪ . ﻭ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ _ ۱۰۰ﺍﻯ ﻣﻮﻗﻦ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍ ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺩﻭﺭ
ﺍﺷﻌﮥ ﺳﺎﻃﻌﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﮐﺮﻡ ﮐﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﺻﺎﻓﻴﻪ ﺍﺯ ّ
ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﻣﺴﺘﻌﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﻟﻄﻒ ﺟﻠﻴﻞ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻋﺮﺻﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻤﺲ ﻗﺪﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻣﻢ ﺑﺬﻝ ﻭ ﮐﺮﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﻯ ّ ﺹ ٦٦
ﻫﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻋﺎﮐﻒ ﮐﻮﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺣﻘﻴﻘﻰ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺷﻮﻯ ﺷﺠﺮ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﭘﺮ ﺛﻤﺮﻯ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﮐﻦ ﺭﻭﺯ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﺧﺸﻨﺪﮤ ﭘﺮ ﻫﻨﺮﻯ ﺷﻮﻯ ّ
ﻧﺤﺎﺳﻴﻪ ﺑﺘﻤﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻝ ﻟﻤﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺗﺠﻠﻰ ّ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺗﺠﻠﻰ ّ ّ ﺍﮐﺴﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺫﻫﺐ ﺍﺑﺮﻳﺰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﻭﻋﻴﮥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﻀﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﻮﺩ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ ﻭ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻒ ﻣﻨﻪ ﺳﻌﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﮐﻦ ﻭ ﺟﻬﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺼﺪ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﺳﻰ . _ ۱۰۱ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻦ ،ﺷﮑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﺭ ﻣﺮﻭﺭ ﻭ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﺷﻤﻊ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﺒﻴﺮ ّ
ﻃﻴﺒﮥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﻮﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ّ
ﺫﺭﻩ ﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﻳﺎ ﺯﺩﻩ ﻭ ّ
ﻣﺤﻞ ﻓﻴﺾ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﮎ ّ ﺣﻴﺰ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺳﻨﻮﺡ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺸﺶ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻦ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺬﮐﺮ ﺭﻭﻯ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺍﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ
ﺹ ٦٧
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ . ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ّ _ ۱۰۲ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﮔﺬﺷﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻭﻓﺎ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﻣﺸﻘﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮ ﺁﻻﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺴﺘﻰ ﻭ ّ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﺤﻖ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻗﺼﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩﻯ ّ ّ ّ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺘﻮﺭ ﻧﮑﺮﺩﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺘﺎﻋﺐ ﻭ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻗﺪﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﺭﺏ ّ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻀﻞ
ﻣﻮﻓﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ ﻣﻘﺪﺳﻪ ّ ﺫﺭﮤ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻋﺘﺒﮥ ّ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ّ ،
ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻠﻌﺖ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻢ.
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺭﺍ ﺍﻯ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺭﺑﺎﻧﻰ ّ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻏﻴﺐ ّ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﮕﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻭﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ّ ّ
ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﻗﻠﺐ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻮﺩ ﺍﻵﻥ ﺁﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﺴﻤﻊ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﺻﻒ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻪ
ﺹ ٦٨ ﺣﺐ ﺷﺪﺕ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻫﻴﺠﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﮐﻪ ّ ﺗﮑﻠﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ّ ّ ﺑﺂﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺎﻧﺸﺎء ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﺑﺎﺭﻯ ﻣﺪﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻀﺮﻉ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﺒﺘﻞ ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﺁﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺗﺎﺑﺪ ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺯ ّ
ﺑﺎﺵ ﺑﻌﻮﻥ ﻭ ﺻﻮﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﺟﻤﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﻭ ﻣﺪﺣﻮﺭ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺱ
ﺫﻝ ﻭ ﺧﺬﻻﻥ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﻳﻦ َﻫﺰﻟﮥ َﺭﺫﻟﮥ َﺧﺬﻟﻪ ﻭ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ ّ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺟﺰ ﻫﻤﺰ ﻭ ﻏﻤﺰ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻫﻨﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺸﺘﻴﺖ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻖ _ ۱۰۳ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻗﻮﺍﻯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎﺟﻤﻌﻬﻢ ّ
ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺩﺑﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻨﻮﺩ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻻﺋﺢ .ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻋﻮﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻻﺋﺢ ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺛﺒﻮﺗﻰ ﺍﺯ ّ ﻣﺴﺘﻈﻠﻴﻦ ﺩﺭ ّ ّ
ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﻮﻝ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻭﺡ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﺮﻳﻌﮥ ﺭﻭﺡ ﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ
ﺑﺪﺍﻳﺖ ﻋﺮﻭﺝ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺩﻫﺸﺘﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﻣﺴﻤﻰ ﺑﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﺷﺪ ﻟﮑﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺯﻧﻰ ّ
ﻣﺠﺪﻟﻴﻪ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﻮﺗﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺟﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺮﻳﻢ ّ ﺹ ٦٩
ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺻﺒﺎﻍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻴﻤﻦ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻣﺸﺎﻡ ﺻﻴﺎﺩ ﻣﺎﻫﻰ ﻭ ّ ّ ﺍﺣﺒﺎء ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻓﺎﻋﺘﺒﺮﻭﺍ ﻳﺎ ّ
ﮐﺎﻟﺮﻭﺡ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﺔ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﮐﺎﻧﺖ ّ ﺍ ﻭ ﺍﻣﻨﺎﺋﻪ ﻣﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﺍﻟﻌﻈﻴﻤﺔ ﻭ ّ
ﺍﻟﺸﺮﮎ . ﻧﺎﻓﺬﺓ ﻓﻰ ﺷﺮﻳﺎﻥ ﺟﺴﻢ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﻀﺔ ﻓﻴﻪ ﻭ ﺍﺭﺗﻌﺪﺕ ﻭ ﺗﺰﻋﺰﻋﺖ ﻣﻨﻬﺎ ﺍﺭﮐﺎﻥ ّ ﺷﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻗﻀﻴﮥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻒ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺰ ّ ّ ّ _ ۱۰۴
ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻠﻞ
ﻣﻠﺖ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻳﺖ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺣﮑﻤﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ّ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻮﺻﺎﻳﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻋﻤﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ
ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﮑّﻠﻰ ﺍﺯ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ
ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﻰ ﺑﻮﺋﻰ ﻧﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻧﺪ ﻟﻔﻈﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ّ
ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﺍﺯ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻼﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺣﺴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﺣﮑﻤﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﺎﻓﺬ ﺩﺭ
ﻗﻠﻮﺏ ،ﺛﺎﺑﺖ ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺳﺎﻃﻊ ﺁﻳﺎﺗﺶ ﺑﺎﻫﺮ ﻭ
ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﺶ ﻻﻣﻊ ﺍﺳﺖ ﻣﺜ ﻣﻠﮏ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺍﻣﺮﻯ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﺠﺮﻯ ﻭ
ﻣﻌﻤﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﮥ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻌﻴﻨﻪ ﺹ ٧٠
ﻗﻮﺕ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺺ ﻣﺠﻬﻮﻟﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ
ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺛﻤﺮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻠﻤﮥ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ
ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺍﻭﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻟﻔﻆ ﺷﺨﺺ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﻭ ﺑﺒﻴﻦ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﻭ ّ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺭﻩ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﮑﺠﺎ ﻫﻞ ﻳﺴﺘﻮﻯ ّ
ﺣﺘﻰ ﺍﺟﻌﻞ ﺍﻭﺭﺍﺩﻯ ﻭ ﻻ ﻳﻌﻠﻤﻮﻥ ﺑﺎﺭﻯ ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ّ
ﮐﻠﻬﺎ ﻭﺭﺩﴽ ﻭﺍﺣﺪﴽ ﻭ ﺣﺎﻟﻰ ﻓﻰ ﺧﺪﻣﺘﮏ ﺳﺮﻣﺪﺍ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻫﺮ ﻋﺎﻗﻠﻰ ﺍﺫﮐﺎﺭﻯ ّ
ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺟﺴﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺮﻳﺾ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺽ ﻣﺰﻣﻦ ﻭ ﻻﺑﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﻴﺒﻰ ﺣﺎﺫﻕ ﻋﻼﺝ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻃﺒﻴﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺷﺪﻳﺪ ّ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﻋﻼﺝ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺣﮑﻤﻰ ﻭ ﺍﻳﺎﻡ ﺳﻠﻒ ﻣﺮﺽ ﻧﻮﻋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻧﻮﻋﻰ ﻫﺮ ﻣﺮﺿﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺍﺋﻰ ﺩﺭ ّ
ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻫﺎﺋﻠﮥ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻣﮑﺎﻥ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻃﺒﻴﺐ ﺣﺎﺫﻕ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺣﺬﺍﻗﺖ ﺍﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺘﺠﺮﺑﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻣﺰﻣﻨﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻭﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻋﻤﻮﻡ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ّ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﻓﺎﺭﻭﻕ ّ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﻔﻮﺫ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻵﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﮐﻪ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ
ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻣﺘﻨﺎﻓﺮﻩ ﺟﻤﻌﻴﴼ ﻣﺤﻔﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺟﻨﺎﺱ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻳﮏ ﺟﺴﻢ ﻭ ّ ﺹ ٧١
ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﻗﻮﺕ َ َ ﻳﮏ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ . ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻧﺪﮎ ّ
_ ۱۰۵ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﺮ ﻏﺮﺏ ﺯﺩ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺧﺎﻭﺭ
ﺷﺪ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺑﻌﻴﺪ ﻗﺮﻳﺐ ﮔﺸﺖ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﻣﺤﺮﻡ ﻋﻠﻴﻴﻦ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ّّ
ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺑﺮﮐﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻐﻤﮥ ﻳﺎﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺮﺍﻧﮥ ﻫﺮ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ
ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﭘﺮ ّ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮﻥ ﺩﺭ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺳﺤﺎﺏ ﺟﻼﻝ ﻣﺘﻮﺍﺭﻯ ﻭﻟﻰ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﻭ ﻣﺘﻤﺎﺩﻯ ،ﺑﺴﻴﻂ
ﺧﻄﮥ ﻏﺒﺮﺍ ﺁﺋﻴﻨﮥ ﺫﺭﻭﮤ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻔﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ ﺻَﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺭ ﻣﺮﺁﺕ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻻﻫﻮﺕ ﻋﻠﻴﺎ ﺷﻮﺩ ُ
ﻣﺠﺴﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻮﻻﻥ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺼﻮﺭ ﻭ ّ ّ
ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﭼﺎﮐﺮﺍﻥ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻋﺘﺒﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻳﺎ ﺍﺣﺒﺎء ﺍ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺎﭘﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ _ ۱۰۶ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩﺙ ّ
ﻧﺒﺎﺗُﻪ ﺍﻟﺒَﻠُﺪ ﻴﺐ َﻳ ْ ﺨُﺮُﺝ ُ ﺲ َﻟُﻪ َﻧﻔﺎﺩ َ ، ﻭﻟﻰ ﺑﺤﺮ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ َﻟْﻴ َ ﺍﻟﻄ ُ
ﺹ ٧٢
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻣﻨﻬﺠﻰ ﻗﻮﻳﻢ ﺨُﺮُﺝ ﺍ ّﻻ َﻧِﮑﺪﺍ ﺣﻀﺮﺕ ِﺑﺎْﺫِﻥ َﺭﺑِ ﻪ َﻭ ﺚ ﻻ َﻳ ْ ﺍﻟِﺬﻯ َﺧُﺒ َ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺻﺮﺍﻃﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ّ ﺧﻂ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ّ ، ﺑﺘﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ
ﮐﻞ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ّ
ﺗﻤﻨﺎ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ. ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ
ﺣﻖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻓﻀﻞ ﺑﻤﻮﺝ ﺣﻖ ﺳﺎﻃﻊ ﺷﺪﻩ ﺁﻳﺎﺕ ّ _ ۱۰۷ﺍﻯ ﻗﻮﻡ ،ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﻓﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﻭﺟﻪ
ﻏﺒﺮﺍ ﺻﻔﺤﮥ ﻧﻮﺭﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺘﻰ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺧﻴﻤﻪ ﻭ ﺧﺮﮔﺎﻩ ﺯﺩﻩ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺩﺭ ﻧﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﺴﻴﻢ ﺣﻴﺎﺕ ّ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺭ ﻓﻴﻀﺎﻧﺴﺖ ﻭ ّ
ﻣﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺗﺎ ﮐﻰ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺷﻮ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺷﻮ
_ ۱۰۸ﺍﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺩﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮﻯ ﺑﺮ ﻋﺒﺪ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻗﻮﺕ ،ﭼﻨﮕﺶ ﺭﻭﺋﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻨﮕﺶ ﺁﻓﺖ ﻣﻌﺪﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ّ
ﻗﻮﺕ ﺑﺎﺯ ﺍﺷﻬﺐ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺩﺭ ﺷﻴﺮ ﻋﺮﻳﻦ ،ﺩﺭ ﺿﻌﻒ ﺍﮔﺮ ﭘﺸﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ّ
ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺭ ﻧﺤﻴﻒ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﭘﻴﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﻮﺩ ،ﻗﻮﺍﻯ ﻣﻠﮏ
ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﺍﻣﮑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺗﻮ
ﺹ ٧٣
ﻇﻞ ﻗﺎﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ّ ﻗﻮﺕ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . ﺑﺮ ّ
_ ۱۰۹ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻬﺮ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﻀﻞ ﺑﺼﻔﺖ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺑﺮ ﺍﮐﻮﺍﻥ ّ ّ
ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺻﻼﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﻣﺴﻤﻮﻉ ﭘﺲ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﻮﻡ ﻣﻨﻮﺭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻋﻴﻦ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺧﺎﻭﺭ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﺟﻨﻮﺏ ﺑﻨﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻫﺒﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎﺋﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺧﺘﺮ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﺷﻬﻮﺩ ،ﺁﻓﺎﻕ ﭘﺮ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮐﻮﺍﻥ ﭘﺮ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻧﺪﺍء ّ ﺣﻖ ﻧﺼﻴﺐ ﻫﺮ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ،ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﺑﮕﺮﻳﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ّ
ﭼﻤﻦ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﻓﺪﺍﻯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﺑﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ
ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻳﮑﺘﺎ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﻣﻘﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ّ ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ ﺁﻣﺎﻝ ّ
_ ۱۱۰ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ،ﺩﻭ ﺑﻨﺪﮤ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﺳﺮ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺍﺯ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﻫﻤﺪﻡ ّ
ﺩﺭﻭﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻣﺰ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﻣﺰ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ
ﺹ ٧٤
ﺗﻌﺮﺿﻰ ،ﻧﺎﻓﺬ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﺫﺏ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ّ
ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺷﺪ ﺁﻥ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻇﻞ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺁﻥ ّ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺻﺪﻕ ﺗﺒﺘﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ّ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺷﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺷﻮﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭ ﻃﺮﺏ ّ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺍﺗﺼﻒ ﺑﻬﺬﻩ ﺍﻻﻭﺻﺎﻑ ﻭ ﺣﺸﺮ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻨﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻟﻤﻦ ّ
ﻣﻊ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻻﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺧﺸﻰ ﺍﻟﺤﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﻮ ﻋﻴﻦ ﺍﻻﻋﺘﺴﺎﻑ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . _ ۱۱۱ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻴﻰ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺿﻼﻟﺖ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﮐﻞ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ّ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﮑﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﺮﺟﻊ ّ ّ
ﮐﻞ ﻭ ﻃﺮﻳﻖ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺮﺑﻰ ّ ﻣﻨﻮﺭ ّ ﻭ ﻣﺤﻴﻰ ّ ﮐﻞ ﻭ ّ ﮐﻞ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﮥ ﻗﻠﺐ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺭ ّ ّ ﺍﻣﺎ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﺍﻩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺍﺳﺖ. ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺪﺍﻥ ّ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻮﺕ ،ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻮﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻣﺎ ّ ﻭ ّ ﺹ ٧٥ ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻪ ﺑﺴﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﺑﺼﺮﻑ ﻓﻀﻞ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺑﻤﺴﺎﻋﻰ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺟﺎﺋﺰ ﻣﺜ ﺍﻣﺎ ّ ّ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺻﺮﻓﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﮥ ﺟﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﺎﺕ ﺑﺼﺮﻑ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺒﺎﺗﻰ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺼﺮﻑ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺼﺮﻑ
ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺼﺮﻑ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ
ﺑﺼﺮﻑ ﻓﻀﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮐﺘﺴﺎﺑﺎﺕ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺑﻪ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻧﻴﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺜ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﮥ
ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺴﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ
ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺟﻮﻳﺪ ﭘﺲ
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﻗﻄﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺼﺮﻑ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﻫﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺑﺴﻌﻰ ﻭ ّ
ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻴﻪ . ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﻤﮑﻦ ﻭﻟﻰ ﺑﺼﺮﻑ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﻗﻀﻴﮥ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎء ﺍ ، ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﺧﻴﺮﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ّ ّ ﻭ ّ
ﮐﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻘﺎﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﺮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﮔﺮ ّ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺲ ﺍﻣﺮ ﺧﻴﺮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺣﺼﺮ
ﺹ ٧٦ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺣﺼﺮ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻌﺎﻋﺶ
ﺳﺎﻃﻊ ﺑﺮ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﺶ ﻧﺎﻓﺬ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺍﻳﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﻭﻣﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻄﺮﻯ ﺩﻭﻥ ﻗﻄﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﺭ ّ ﻣﺨﺘﺺ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﻣﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﻴﺢ ّ
ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺭﻭﻣﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﮐﺎﻣﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎﻥ ّ
ﺍﻳﻦ ﻭﻫﻢ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺩﻳﻦ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎء ﺍ ﺍﺳﺎﺱ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﺖ
ﺗﺮﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻠﮏ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﺭ ﻭ ﻃﺮﻳﻖ ﻃﺮﻳﻖ ﻭﺍﺣﺪ ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ّ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﻧﻄﻔﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻌﺪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺟﻨﻴﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻌﺪ ﻃﻔﻞ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﮔﺸﺘﻪ
ﺑﻌﺪ ﻃﻔﻞ ﺭﺿﻴﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻌﺪ ﺻﺒﻰ ﻋﺎﻗﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻳﻦ ّ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﮑﻞ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﻴﮑﻞ ﻭﻟﻰ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺎﻓﻰ ﻭ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺳﺮﺍﺭ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﻭﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﺩ
ﻭﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤﺲ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﺳﻨﮓ ﻭ ّ ﮐﻠﻮﺥ ﮔﻮﻫﺮ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﺗﻮ ﺣﻤﺪ
ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻮﺵ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻭ ﻓﻄﺎﻧﺖ ﻭ ﺫﮐﺎء ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭘﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . ّ
ﺹ ٧٧
_ ۱۱۲ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺑﻬﺎء ﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﺸﺎﻡ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺯﻧﺪ ﻭ ّ
ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ
ﺍﻳﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻤﺎ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﺩﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺼﻔﺎﺕ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻣﻘﺪﺳﮥ ّ
ﺷﻮﻯ ﺁﻳﺖ ﻫﺪﻯ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺷﻤﻊ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﻯ ﺍﮔﺮ ﺑﻮﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻰ .
ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺸﺮ ﻣﻨﻬﻤﮏ ﺩﺭ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺎﻟﻢ
ﻗﻮﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺗﺎ ّ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻃﺒﻴﺐ ﺣﺎﺫﻕ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﺎﻟﺠﮥ
ﺧﺮﻡ ﻣﺮﺽ ﻣﺰﻣﻦ ﺷﻮﺩ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﻻﺯﻡ ﺗﺎ ﺩﺷﺖ ﻭ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﺑﻘﻮﮤ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ. ﺷﻮﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ ﻣﮕﺮ ّ
_ ۱۱۳ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻫﺮ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﺒﺪﺋﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ
ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺷﺎﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺟﺎﻣﻊ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ
ﺗﻨﻔﻴﺬﻳﻪ ﺍﺵ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻟﻬﺬﺍ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﻗﻮﮤ ّ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻫﺎﻣﺎﺕ ﺧﻠﻴﻘﻪ ﮐﻪ ﻗﻮﮤ ّ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ّ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺹ ٧٨
ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺳﻴﺪﻯ.
_ ۱۱۴ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ، ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﻴﺾ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ
ﮐﻠﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﻕ ﻭ ﺷﺮﻳﺎﻥ ﻧﺎﻓﺬ ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﻮﮤ ّ ّ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺂﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﺎﻥ ّ
ﻗﻮﮤ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ .ﺍﻳﻦ ّ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺸﺌﻮﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺣﻴﺎء ﻧﻔﻮﺱ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﭼﺸﻢ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ّ
ﻣﺴﺘﻤﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻨﺪ .ﭘﺲ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﻮﮤ ّ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺭﻭﺵ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺁﻥ ّ ّ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ .
ﺑﻘﻮﮤ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺄﺳﻴﺲ _ ۱۱۵ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺷﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺑﻘﻮﺍﻯ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻭ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ .ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺠﻴﻮﺵ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺳﻴﻮﻑ ﺷﺎﻫﺮﻩ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭﺣﺪﺗﻰ ﺍﺯ ﻭﺍﻻ ﻭ ﺁﻻﺕ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﻭ ﺍﺩﻭﺍﺕ ﺣﺮﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ّ ّ ﻣﻠﺖ ﺧﻮﺍﻩ ﺑﻮﺫﻯ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﻮﺳﻮﻯ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻫﺮ ّ
ﻗﻮﮤ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﻤﻮﺩ ّ ، ﺹ ٧٩ ﺍﺧﻮﺕ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻋﻤﻮﻣﻴﺖ ﺑﺸﺮ ﻭ ّ ّ
ﺑﻘﻮﮤ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻦ ﻭ ّ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ّ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻧﺪﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻼﻡ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﻠﻞ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﻢ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯﺩ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ّ ّ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺮ ﻭ ﻣﺰﺩ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻄﻖ ﺑﻠﻴﻎ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺯﻳﻨﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻓﺼﻴﺢ ﺑﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﮥ ّ ﮔﺮﺩﻯ ﺟﻬﺪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺳﻰ .
_ ۱۱۶ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﻕ ﻭ ﺷﺮﻳﺎﻥ ﺁﻓﺎﻕ
ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﻴﺠﺎﻥ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺷﺪﺕ ﺑﻘﻮﮤ ﺭﻭﺡ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﭼﻨﺎﻥ ّ
ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻫﻨﮓ ﺭﻗﺺ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻒ ﺯﻧﺎﻥ ﻧﻐﻤﻪﺍﻯ ﺳﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ .
ﻣﻌﻄﺮ ﺷﺪﻩ ﺟﻮﺵ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮏ ﻣﻨﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻏﺮﺏ ّ _ ۱۱۷ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﺷﺮﻕ ّ
ﺯﺩ ﺷﻬﺮﮤ ﺍﻓﺮﻳﮏ ﮔﺸﺖ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺂﻓﺎﻕ ﺯﺩ ﻟﻤﻌﮥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺯﺩ ﻧﻌﺮﮤ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺯﺩ
ﺁﺗﺶ ﺷﻠﻴﮏ ﮔﺸﺖ ﺻﻴﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﮤ
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻣﺴﺮﺕ ﺑﺨﺶ ﻫﺮ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺑﻬﻰ ّ
ﺹ ٨٠
ﻧﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﻨﺒﺮ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﻳﺰﺩﺍﻥ .ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻯ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺲ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻳﻞ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻧﺎﺭ ّ
ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻈﻬﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﻮﺷﻬﺎ ﻣﺤﺮﻡ ّ
ﺳﺮﻭﺵ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﻮﺩ .ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻰ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻘﺪﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻌﺒﻮﺩﻳﺖ ّ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺰﺕ ّ ﮔﺮﺩﻯ .ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ّ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺭﻓﻌﺖ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ّ ،
ﻓﺎﻧﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ . _ ۱۱۸ﺳﺘﺎﻳﺶ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﮤ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺗﺶ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﺗﺎ ﭘﺮﺩﮤ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﻭ ﻫﺮ ﭘﺎﮎ ﺟﺎﻧﻰ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﺧﺖ ﻭ ﮔﻨﺞ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﻧﺪﻭﺧﺖ .ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ
ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻃﺎﻟﻊ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺧﺘﺮ ﻭ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﭘﺎﮎ ﮔﻬﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺧﺎﻭﺭ .ﺯﻳﺮﺍ
ﻣﻬﺮ ﺍﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﻫﺮ
ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭘﺎﮎ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺝ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍﺯ ﺑﺮ ﺹ ٨١
ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺎ ﺑﻠﺒﻞ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﺨﺸﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺩﻫﺶ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻩ ؟
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻮﻥ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ
ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﭘﺮﺗﻮ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺑﺨﺸﺪ .ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺗﺨﻢ ﭘﺎﮐﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﺧﺮﻡ ﺷﺪ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮﻳﺰﺵ ﺍﺑﺮ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮐﺸﺘﺰﺍﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﻭﻗﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮔﻨﺠﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺳﺮﻭﺭ
ﺍﻧﺪﻭﺧﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺁﺑﺪﺍﺭﺵ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ
ﮔﺸﺖ ﺁﻥ ﺗﺨﻢ ﭘﺎﮎ ﺣﺎﻝ ﻧﻬﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺣﻖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻬﺎﻟﻰ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﺯ ّ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﺩﻟﭙﺴﻨﺪ ﺩﻫﺪ ﺟﺎﻧﺘﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺩ . ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺣﺪﻳﺖ ،ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ _ ۱۱۹ﺍﻯ ﺩﻭ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ ّ
ﻇﻞ ﻋﻠﻢ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻴﻨﺎﻳﺎﻥ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻌﺮﮤ ﻭﺍﻃﺮﺑﺎ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎﺑﺸﺮﻯ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ
ﺷﺐ ﻓﺮﺍﻕ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﻣﻴﺪ ﻳﺎﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ
ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻋﺮﺽ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﻬﺮﮤ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ
ﺍﻣﺎ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﻳﺎﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ ّ .
ﺹ ٨٢
ﺍﻟﻄﺎﻟﻌﺔ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ . ﺍﻟﺸﻤﺲ ّ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍﻳﻦ ّ ﺣﻖ ﻋﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﻬﺮ ﺭﺧﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ " ّ
ﺣﻴﻒ ﮐﺎﻧﺪﺭ ﺷﻬﺮ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ "
ﺍﻳﺎﻡ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻯ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﺴﻴﻂ ﺯﻣﻴﻦ ﻏﻠﻐﻠﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺟﻨﺒﺶ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﻫﻤﺘﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﺑﻬﻮﺵ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ .ﭘﺲ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺁﻫﻨﮓ ﺳﺮﻭﺵ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﺑﺮﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻬﻠﻴﻞ ﻭ
ﺗﮑﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻴﭽﻮﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ .ﺷﻤﺎ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ
ﺣﻖ ﺗﺎﻓﺘﻴﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﺁﺑﺪﺍﺭﻯ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ّ
ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻤﺎ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ .
ﺣﻖ ،ﻧﻮﺭ ﻣﻄﻠﻖ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ _ ۱۲۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﮐﺮﻡ ﺯﺟﺎﺝ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺸﺖ ّ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺮﺩ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻭﻓﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍ ﮔﻠﺨﻦ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﻮﺩﮤ ﻏﺒﺮﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻏﻔﻠﺖ ﺗﺎﺭ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻓﺮﻳﮏ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮏ ﺭﺍ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺹ ٨٣ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﭼﺸﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﻟﮑﻦ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺳﺪ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ ؟ ﻣﻴﺴﺮ ﻟﮑﻦ ﺳﻴﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ّ ﺁﺏ ﻧﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻥ ّ
ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﺫﺭﻫﻢ ﻓﻰ
ﺧﻮﺿﻬﻢ ﻳﻠﻌﺒﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ .
_ ۱۲۱ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺑﺪﺍﻥ ﺭﺍﻳﺖ
ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻼﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﺻﻠﺢ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ،ﺷﻤﻊ ّ
ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻴﻤﮥ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ،ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺘﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ
ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ
ﻣﺘﻔﻖ .ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ّ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ّ ﻇﻞ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﻤﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ّ
ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻍ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺭﺍ
ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﻫﻰ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . _ ۱۲۲ﺍﻯ ﺍﺑﻨﺎء ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﺷﻤﺎ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﻣﻨﻴﺮ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺷﻤﺎ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻤﺎء ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻧﺎﺭ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ّ ﺹ ٨٤
ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ .ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺷﺮﻕ ﺗﺎﺑﻴﺪﻩ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﺭﺽ ﺑﻠﺮﺯﺵ ﺁﻣﺪﻩ
ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﮐﺴﻮﻑ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﺴﻮﻑ ﻋﺰﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺳﻘﻮﻁ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ّ
ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻭﺯﻳﺪﻩ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﻩ .
_ ۱۲۳ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﭘﻰ
ﺑﺎﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺑﮕﺬﺭ ﻭ ﺑﺒﺼﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺪﻗﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺍ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﮕﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻨﻮ ﻭ ّ
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ .ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺣﻮﺍﺭﻳﻴﻦ ﭘﻄﺮﺱ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻗﻠﻴﻞ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻗﻦ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ .ﻟﮑﻦ ﺍﻣﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ
ﻇﻞ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺻﻌﻮﺩ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻧﮑﻪ
ﻣﺴﺮﺕ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺻﺪ ﺻﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺮﺡ ﻭ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﺭﺟﺎﻝ ﻭ ﻧﺴﺎء ﻧﺜﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻳﺰﺩ ﺍﺳﺖ ّ ﺹ ٨٥
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺘﻴﻎ ﺟﻔﺎ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ
ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺻﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ
ﺍﻣﺎ ﺻﻴﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ّ
ﺷﺮﺫﻣﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﻳﻬﻮﺩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ
ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﺍﺿﺤﴼ ﻣﺸﻬﻮﺩﴽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺩﻭﻝ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻫﻴﺮﻭﺩﺱ ﻭ ﭘﻴﻼﻃﺲ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻭﺍﻟﻰ ﺍﺭﺽ ﺍﻣﺎ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻮﮎ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻄﺎﺑﻬﺎﻯ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﺍﻓﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﭘﺲ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﺋﺮﻳﻦ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺘﻘﻠﻴﺪ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻨﻤﺎ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺍﺭﺽ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﺝ ﺯﻧﺪ .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﮤ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﻯ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺭﺥ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ _ ۱۲۴ﺍﺯ ّ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻰ ﺳﺮﻭﺭ ﺟﻨﻮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﺟﻴﻮﺵ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﻯ ﺷﻬﺮﺑﻨﺪ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﻭ ﻗﻼﻉ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺍﻳﻦ
ﺟﻨﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺳﭙﺎﻩ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻼﺣﺶ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻗﻮﮤ ّ ّ ﺹ ٨٦
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮﺵ ﻧﻮﺭ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ،ﻗﻮﺍﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺟﻨﻮﺩ ﺍﺭﺿﻰ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ .ﻗﻮﻡ
ﻗﻮﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﻟﺢ ﺭﺍ ﺣﺎﺋﻞ ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺛﻤﻮﺩ ﻋﻨﻮﺩ ﻋﺪﻭ ﺻﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ّ ّ
ﻗﻮﻡ ﻋﺎﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻒ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻮﺩ ﻣﻐﻤﻮﺩ ﻧﺸﺪ ﻭ ﻧﺎﺭ ﺍ ﺍﻟﻤﻮﻗﺪﻩ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻧﮕﺸﺖ ﻭ ﻧﻤﺮﻭﺩ ﺫﻟﻴﻞ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺻﻠﻴﻞ ﺳﻼﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻣﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩ
ﻭ ﻗﺒﻄﻴﺎﻥ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺻﻒ ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺭﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﺣﺮﺏ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﻬﻮﺩ ﺟﺤﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ
ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﺭ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﺻﻴﺤﻪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﻨﺎﺩﻳﺪ ﺣﺠﺎﺯ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﺻﺪﻣﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺑﻄﺤﺎء ﺭﺍ ﺍﻧﻮﺍﻉ ّ ّ ﺷﺪﺕ ﻫﺠﻮﻡ ﻫﺠﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺍﺯ ّ ﺑﺎﺑﺘﻼء ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﻣﺘﻔﻖ ﻳﺜﺮﺏ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ ﻣﻠﻞ ّ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ّ
ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﺮﺏ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺷﺪ ﺑﺎﺯ
ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺣﻖ ﭼﻮﻥ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺎﺭﻕ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﻪ ﻗﻮﻡ ﻻ ّ
ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺼﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﻭ ﺗﻴﻎ ﺧﻄﺎ ﺩﺭ
ﻫﺠﻮﻣﻨﺪ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺤﺮ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﺍ ﺗﻀﻴﻴﻖ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺭﺑﻴﻊ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﻨﻊ ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺹ ٨٧
ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺎ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻣﺸﮏ ﻭﻓﺎ ﺍﺯ
ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﻧﺸﻮﺩ .ﺩﺭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﻄﺤﺎء ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺑﻴﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻌﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺻﻴﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺁﻭﺍﺯﮤ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺻﺎﺩﺭ . ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﻗﻮﻡ ﺟﻔﺎ ﮐﺎﺭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﭘﺮﻟﻮﻡ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﺯ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﻈﻴﻢ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﺴﻮﻑ ﻳﺮﻭﻥ ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ ﻓﻰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ .
_ ۱۲۵ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﺸﺒﻨﻢ ﻳﺎﺩ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻣﺬﺍﻗﺶ ﺑﺬﮐﺮﺷﺎﻥ ﺣﻼﻭﺕ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻃﻠﺒﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﻀﺎﺭﺕ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻳﺎﺑﺪ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ
ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺼﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﻗﺮﻥ ّ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺍﻣﻢ
ﻣﮑﺮﻡ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﻔﻠﮏ ﺍﺛﻴﺮ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ّ
ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﻧﻐﻤﻪﺍﺵ ﺍﻫﻞ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﺏ ﺁﺭﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ّ ﺹ ٨٨
ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻥ ﺭﻭﺡ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺻﻴﺖ ّ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ .ﭘﺲ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺤﺎﻥ ّ
ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻓﺘﺮﻧﺪ ﻭ ﻃﻐﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
ﺍﻥ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﻋﺒﺎﺭﺓ ﻋﻦ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﺍﻳﺘﻬﺎ ﺍﻟﻤﻘﺒﻠﺔ ﺍﻟﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ، ﺍﻋﻠﻤﻰ ّ ّ _ ۱۲۶
ﺗﺤﻘﻘﺖ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻟﻬﻴﺔ ﻭ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﮐﺎﻧﺖ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺍ ﺛّﻢ ﻇﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﻟﮑﻠﻴﺔ ّ ّّ ّ ﺗﺠﺴﺪ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﻌﻴﺴﻮﻳﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻻﺳﺮﺍﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ّ ّ
ﺍﻥ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﺴﺎﻃﻌﺔ ﻓﻰ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﺠﺴﺪ .ﻭ ﻻ ﺷﮏ ّ ّ ﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭﻫﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ّ
ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻻﺣﺪﻳﺔ ﻋﻴﻦ ﺍﻟﺘﻰ ﻫﻰ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺍ ﮐﺎﻧﺖ ﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﺍﻟﮑﻠّ ّﻴﺔ ّ ّ ّ
ﺍﻟﮑﻠّﻴﺔ ﺍﻥ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺔ ﺻﺮﻓﺔ ﻭ ﻻ ﺍﻟﺤﻖ ﻻﻥ ﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﺷﮏ ّ ّ ّ ّ ّ ﺤﻴﺔ ﮐﺎﻧﺖ ﻫﻰ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻟﺮﺏ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﺍﻟﻤﺴﻴ ّ ﺍﻟﻔﺎﺋﻀﺔ ﻣﻦ ّ ّ
ﺍﻧﻰ ﺍﺧﺘﺼﺮﺕ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻇﻬﺮﺕ ﺍﻟﮑﺎﺋﻨﺎﺕ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕ .ﻭ ّ ﺣﺘﻰ ﻳﻔﺘﺢ ﺍ ﻋﻠﻰ ﻗﻠﺒﮏ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﺘﺒﻴﺎﻥ ّ ﻓﺘﻔﮑﺮﻯ ّ ﻟﮏ ﺣﻘﻴﻘﺔ ّ
ﺗﻌﺮﻓﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ .
_ ۱۲۷ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﮊﺍﭘﻮﻥ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﺂﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﺷﺮﺍﻳﻊ ﺧﻮﻳﺶ
ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺹ ٨٩ ﺣﻘﻴﺖ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ّ ّ ﺳﻴﺎﺳﻴﺎﺕ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ . ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻭ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻨﺎﺭ ّ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﻭ ّ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ
ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺁﻥ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻘﻮﮤ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺂﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ّ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .ﺑﻨﺎء ﻋﻠﻴﻪ ﺍﮔﺮ ّ
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ
ﻃﻴﺒﮥ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﺍﺋﺤﮥ ّ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺸﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺭﺍ ّ
ﻫﻤﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻳﮏ ﺑﺂﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ ...ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﻗﻮﮤ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻣﺠﻴﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ّ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺯ
ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﺌﺘﻰ ﺑﻪ ﻫﻴﺌﺘﻰ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻗﻮﮤ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﻴﻦ ﺣﺎﻻﺕ ّ ّ
ﻗﻮﮤ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﮑﻠﻤﺔ ﺍ _ ۱۲۸ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﺧﺪﺍ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺹ ٩٠
ﺗﻮﺳﻞ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻣﺆﻣﻨﻰ ﻭ ﻣﻮﻗﻦ ﻣﻨﺘﺒﻬﻰ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ّ
ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ .ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻧﻔﺲ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺩﺭﺍﮎ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﺋﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻠﻤﻪ ّ ﻇﻞ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﻣﺎﺩﻭﻧﻰ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﺎ ﻓﻮﻕ ﻧﮑﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﺣﺠﺮ ﻭ ﺷﺠﺮ ﺩﺭ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ّ ﻫﺮ ﭼﻪ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﮐﻨﺪ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﮑﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ّ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﮐﻨﺪ . ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﻪ ﺁﻧﺴﺖ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻭ ّ _ ۱۲۹ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ،ﻣﺪﻳﻨﮥ ﺧﻮﻯ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﻯ ﺟﻤﺎﻝ
ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻌﺮﺽ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﻣﻴﺪ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻭﻃﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ّ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺍ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﺮ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﺰﻳﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﮤ ّ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍّ
ﺗﺠﻠﻰ ﻃﻮﺭ ﻟﻤﻌﻪ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺯﻧﺪ ﻭ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ ﮐﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻋﺠﺰ ﻭﻧﻴﺎﺯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺹ ٩١
ﺍﻟﻨﻌﻴﻢ ﺟﻨﺔ ّ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ّ
ﺗﻌﺮﺽ ﺍﻋﺪﺍ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ ﻗﺎﺳﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺠﺮ ﻭ ﺣﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫﻯ
ﺑﻘﻮﮤ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﺻﻤﺎء ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﺴﻢ ﺣﺪﻳﺪ ﺭﺍ ّ ﻋﺠﻴﺐ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺨﺮﮤ ّ
ﺗﺼﺮﻑ ﻭ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﭼﻪ ّ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﮥ ّ ﺍﻣﺮﻳﮏ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﺁﺳﻴﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺞ ﺭﻋﺎﻉ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ
ﻣﺘﻮﺣﺸﻪ ﺭﺍ ﺗﻤﺜﻴﻞ ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﻢ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﺁﺳﻴﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ .ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻠﻤﮥ ّ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﺎﺿﻊ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ
ﺍﻟﺸﺮﻑ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺍﻧﻨﺪ .ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺖ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺷﺪ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ّ ﻧﻔﻮﺫ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻠﻤﮥ ّ ّ
ﻓﻮﺍ ﺣﺴﺮﺓ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮑﺎﻥ ﻏﺎﻓﻞ
ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺍﺧﻞ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺑﻨﺎء ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ .ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺪﺭﺕ ّ ّ ﮐﻠﻴﮥ ّ
ﻳﺨﺘﺺ ﻣﺆﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎﺳﺖ ّ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻣﻌﻄﻰ ﻭ ﻫﺎﺩﻯ ﻭ ﻭﺍﻫﺐ ﻭ ّ
ﺍﻟﻤْﻠ ِ ﺑﺮﺣﻤﺘﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ،ﻗﻞ ﺍﻟﻠُﻬﻢ ِ ﺸﺎء َﻭ َﺗْﻨِﺰُﻉ ﺍﻟﻤْﻠ َ ﻣﺎﻟ َ ﮏ َﻣ ْ ﮏ ُﺗْﺆِﺗﻰ ُ ﮏ ُ ﻦ َﺗ ُ
ﻰ ﮎ ْ ﺨْﻴُﺮ ﺍﻧ َ ﺍﻟ َ ﺸﺎء ِﺑَﻴِﺪ َ ﺍﻟﻤ َ ﺸﺎء ﻭ ُﺗِﺬﻝ ْ ﺸﺎء َﻭ ُﺗِﻌﺰ َﻣ ْ ﻠﮏ َﻋﻤ ْ ُ ﻣﻦ َﺗ ُ ﻦ َﺗ ُ ﻦ َﺗ ُ ﮏ َﻟَﻌَﻠ ٰ
ﺹ ٩٢
ُﮐﻞ ﺷﻰَ ﻗِﺪْﻳٌﺮ .
ﻟﻠﺪﺧﻮﻝ ﻓﻰ ﺍﻥ ﺍ ﺍﺧﺘﺎﺭ ﺍﻻﺻﻔﻴﺎء ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺐ ﺍﻻﺗﻘﻴﺎء ّ ﺍﺣﺒﺎء ﺍّ ، ﻳﺎ ّ
ﻭﻓﻘﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺟﻨﺔ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ّ ﻣﻠﮑﻮﺗﻪ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﺨﻠﻮﺩ ﻓﻰ ّ ﺍﻻﺻﻢ ﻭ ﺍﻻﺑﮑﻢ ﻭ ﺍﺣﻴﺎء ﺍﻟﻤﻮﺗﻰ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ﻭ ﺍﺑﺮﺍء ﺍﻻﮐﻤﻪ ﻭ ّ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﻭ ﻣﻔﺎﺗﻴﺢ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻭ ﻣﻬﺎﺑﻂ ﺍﻟﻬﺎﻣﻪ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺟﻌﻠﻬﻢ ﻣﻼﺋﮑﺔ ّ
ﺍﻧﻮﺍﺭﻩ ﻭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻧﺠﻮﻣﻪ ﻭ ﺷﻬﺐ ﺭﺟﻮﻣﻪ ﻭ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﺍﻓﻼﮐﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﺷﻴﺮ ﺑﺮﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﺠﺘﻪ ﻭ ﺑﺸﺎﺋﺮ ﺭﺣﻤﺘﻪ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﻻﺋﻞ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻟﻬﻢ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻮﺯ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
_ ۱۳۰ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ، ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﻴﺾ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ
ﻗﻮﮤ ﮐﻠّّﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﻕ ﻭ ﺷﺮﻳﺎﻥ ﻧﺎﻓﺬ ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺂﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﺎﻥ ّ
ﻗﻮﮤ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ .ﺍﻳﻦ ّ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺸﺌﻮﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺣﻴﺎء ﻧﻔﻮﺱ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﭼﺸﻢ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ّ
ﻣﺴﺘﻤﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻨﺪ .ﭘﺲ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﻮﮤ ّ ﻷﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺭﻭﺵ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺁﻥ ّ ّ
ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺭﺯﻭ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ .
_ ۱۳۱ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ
ﺹ ٩٣
ﻣﻮﻓﻖ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ّ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺸﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺁﺗﻴﻪ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻟﻪ ﺍﻟﻤﺠﺪ ﮐﺴﻰ ّ ّ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﺻﻴﺎﺩ ﻣﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺷﺨﺼﻰ ﺟﻤﻊ ﺣﻮﺍﺭﻳﻮﻥ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ّ ّ
ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺮﻓﻰ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻭﺟﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺻﺒﻴﺢ ﻣﻠﻴﺢ ﺁﺏ ﺩﻫﻦ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ .
ﺻﻴﺎﺩﺍﻥ ﻣﺎﻫﻰ ﺻﻴﺘﺶ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻟﮑﻦ ﺑﻌﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﻰ ﺍﻵﻥ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻭ ﺗﺒﺠﻴﻞ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ .
_ ۱۳۲ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ ﺭﻭﺋﻴﻦ ﺗﻦ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻴﺮ
ﺍﻣﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺍﻥ ﭼﺸﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺷﺪ ﻭ ﺯﺧﻢ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻴﺎﻓﺖ ّ . ّ
ﭼﻨﺎﻥ ﺟﺴﻢ ﺭﻭﺋﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻴﺮ ،ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻴﻎ ،ﺟﺎﻥ
ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﻳﺎﺑﺪ .ﺭﻭﺋﻴﻦ ﺗﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺟﻤﻊ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺘﻴﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﺁﺳﻴﺒﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﺫﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﺁﻫﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﻧﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺗﻮﭘﻬﺎﻯ ﺩﻭﻝ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﻘﺪﺭ ّ
ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺗﺪﻣﻴﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ .ﺣﺎﻝ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺗﻮ ﺗﻨﻰ ﺭﻭﺋﻴﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺗﻤﮑﻴﻦ ،ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺵ . ﺹ ٩٤
_ ۱۳۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﺭﻣﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ
ﻣﺘﺸﺒﺚ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺩﺭﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻳﺎﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ّ
ﺑﺬﻳﻞ ﮐﺒﺮﻳﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ .ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺎﻁ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻧﺪﺭ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﺭﺟﺎ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﺮﻡ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻳﺪ . ﺭﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ .ﺷﻤﺎ ﺷﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ّ _ ۱۳۴ﺍﻯ ﻣﻮﻗﻨﻴﻦ ﺍﻯ ﻣﻮﻗﻨﺎﺕ ،ﻓﻴﺾ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺣﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﻤﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺁﻥ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﻳﻖ ﻧﺠﺎﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻮﺩ . ﺭﺍ ﺑﮑﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﮤ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ ّ
ﺭﻭﻯ ﺍﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﻘﺎﻡ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻭ ﺑﻤﻨﻘﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺣﺎﺋﺰ .ﺷﮑﺮ ﻇﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﮐﻨﻴﺪ ﺩﺭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﻔﻴﺾ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺸﺘﻴﺪ . ﻳﺰﺩﺍﻥ ّ
_ ۱۳۵ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺷﺎء ﺍ ﮐﺎﻥ ،ﻳﻌﻨﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﺭﺑﮏ ﺭﺍﺿﻴﺔ ﺍﻟﻨﻔﺲ ﺍﻟﻤﻄﻤﺌﻨﺔ ﺍﺭﺟﻌﻰ ﺍﻟﻰ ّ ّ ﺍﻳﺘﻬﺎ ّ ﺩﺭ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻳﺎ ّ ﺹ ٩٥
ﻣﺮﺿﻴﺔ ،ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﻓﻮﻕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍ َ ﻭ ّ ﺑﻠﻰ ﻭ ِ ﻦ َﻗْﻠِﺒﻰ ،ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻦ َ ﻟﮑ ْ َﻟْﻢ ُﺗْﺆِﻣ ْ ﻦ ِﻟَﻴْﻄَﻤ ﻗﺎﻝ ٰ
ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﺎﺑﻰ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺘﺎﺑﺪ ّ
ﺍﻟﻘَﻠُﻢ ﻭ ُﻃِﻮَﻳ ِ ﺤﻒ . ﻒ َ ﺖ ﻃﻠﺐ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺿﻴﺎء ﮐﻨﺪ َﻗْﺪ َﺟ ﺍﻟﺼ ُ
_ ۱۳۶ﺍﻯ ﻣﻘﺒﻞ ﺍﻟﻰ ﺍ ،ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﭘﺮﺟﻮﺵ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺨﺮﻭﺵ ﺁﻣﺪ ﻣﻮﺟﻰ
ﺑﺮ ﺳﻮﺍﺣﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺯﺩ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻌﻀﻰ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ
ﺻﻤﺎء ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺨﺮﮤ ّ
ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻻ ﻓﻴﺾ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻮﺩ ﻓﻴﺾ ﻗﻠﻴﻞ ﺳﺒﺐ ﺧﻴﺮ ﮐﺜﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ّ
ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻮﺭﺙ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺭﻳﺰﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺟﺮﺯﻩ ﺧﺎﺭ ﻣﻐﻴﻼﻥ ﺑﺮﻭﻳﺎﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﻓﻴﺾ _ ۱۳۷ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ّ
ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻔﺲ ﻓﻌﻞ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻓﺎﻋﻞ ﺑﻪ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺭﺳﺪ ﻋﻴﻦ ّ
ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﺜ ﮐﺴﺮ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻓﺎﻋﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻨﮑﺴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻧﮑﺴﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﻗﺎﺑﻞ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ،ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻓﻴﺾ ،ﺷﻰء ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺹ ٩٦
ﻣﻘﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﺣﮑﻢ ﺩﺭﻳﺎ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻬﻴﭻ ﻗﻴﺪﻯ ّ ﺫﺭﻩ ﺭﺍ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮐﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ّ
ﺍﺯ ﻗﻄﺮﻩ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻟﮑﻦ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺤﻴﻂ ﻗﺎﺑﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺣﮑﻤﻰ ﻧﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻤﻘﺎﻡ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ّ
ﺣﮑﻢ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﻓﻴﺾ ﺍﺳﺖ .
_ ۱۳۸ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﻳﮥ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﻦ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺴﻴﺢ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﻭ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﻗﺴﻢ ّ
ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺑﺎﺭﮐﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺛﺎﻧﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ،ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﻴﭻ ﺷﺒﻬﻪ ﻣﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭﻝ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺛﺎﻧﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻪ ﺩﺭ ّ
ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻓﺮﻋﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﺻﻞ ،ﻓﺮﻉ ﺗﺎﺑﻊ
ﺍﺻﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺂﻥ ،ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﺳﺎﺱ،
ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﻗﺎﺋﻢ ،ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺷﺎﺥ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﺛﻤﺮ ﻭ
ﻣﺴﻴﺢ ﺭﻳﺸﮥ ﺩﺭﺧﺖ ،ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﺥ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺗﺎﺑﻊ
ﺍﻣﺎ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺷﺠﺮ ،ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺍﻟﻤﺪﻋﻮﻭﻥ ﮐﺜﻴﺮﻭﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ّ ﺍﻟﺤﻖ . ﻭ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭﻭﻥ ﻗﻠﻴﻠﻮﻥ ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ّ ﺹ ٩٧
ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺒﻞ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ
ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺵ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﮑﻞ ﻣﻠﻞ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ،ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻭ ّ ّ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺎﺵ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ.
_ ۱۳۹ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻨﺼﻒ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﺨﻮﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻋﺠﺰ
ﺫﺭﻩ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻣﺘﺼﻒ ﺷﻮﺩ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ّ ﺫﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﺎ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻨﺪ ّ
ﻭﺍﺭ ﺩﺭ ﺷﻌﺎﻉ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺸﻪ ﺭﺍ ﻏﻀﻨﻔﺮ ﺑﻴﺸﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻋﺼﻔﻮﺭ ﺭﺍ ﻋﻨﻘﺎء ﻣﺸﺮﻕ ﻧﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺳﺘﺎﺭﮤ ﺳﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺫﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻋﻘﺎﺏ ﺷﮑﺎﺭ ﺍﻓﮑﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺷﺨﺺ ﺑﺸﺮ ﻟﻬﺬﺍ
ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻓﻘﺮ ﺧﻮﻳﺸﻰ ﻭ
ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﻓﻨﺎ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ .
_ ۱۴۰ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺷﺪﻯ ﺗﺎ ﻧﺪﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻌﺒﻮﺩ ّ
ﻋﻠﻮ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﭼﻮﻥ ﻭ ﭼﻨﺪ ّ ﺹ ٩٨
ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ .
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺯﺑﺎﻥ ﻻﻝ ﺭﺍ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﻟﻪ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ، ﻣﺤﺮﮎ ﻟﺴﺎﻥ _ ۱۴۱ ّ ّ ّ
ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺵ ﮐﺮ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻄﻖ ﻓﺼﻴﺢ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺗﻮ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﻧﺎﺭ ّ
ﻓﻮﺭﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻮﻳﺎ ﮔﺮﺩﻯ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻌﻠﮥ
ﻣﺘﺼﻞ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺑﺎﺷﻰ . ﺁﺗﺶ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﮕﻴﺮﻯ ﻭ ّ
_ ۱۴۲ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺿﻼﻟﺖ ﺟﺰ ﻏﻢ ﻭ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻭ
ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﻗﻠﺐ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﺳﺮﻭﺭ
ﺍﺑﺪﻯ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻏﻢ ﻭ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻏﺮﻕ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻓﺮﺡ ﮔﺮﺩﺩ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺣﺰﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺄﺱ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ
ﺑﮑﻠﻰ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻇﻠﻤﺖ ﮐﺪﻭﺭﺕ ّ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻳﺎﺑﺪ .
_ ۱۴۳ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ، ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻃﻴﻮﺭ ﺗﻘﺪﻳﺲ
ﺹ ٩٩ ﺍﻣﺎ ﺣﺸﺮﺍﺕ ﺍﺭﺽ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ّ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻭﺝ ﺍﻋﻠﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺵ ﮐﻪ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺷﻮﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﻯ .
_ ۱۴۴ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﺨﺺ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻭﻝ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺷﺨﺺ ﮐﻮﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ّ
ﺻﻨﻌﺘﻰ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﺑﺪﻳﻊ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭﺵ ﻣﺤﺮﻭﻡ
ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﭼﻘﺪﺭ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺑﺮ ﻣﻴﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ
ﻣﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺐ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻣﮑﺎﻓﺎﺗﻰ ﻧﻤﻴﺒﺮﻧﺪ ﺍﺑﺮ ﻣﻴﺒﺎﺭﺩ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻣﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﺑﺎﻍ ﻭ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺳﺒﺰ
ﺧﺮﻡ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺁﻥ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻭ ّ
ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻭ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻤﻨﻮﻥ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻓﻘﻰ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ ّ
ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ ﻓﺮﻕ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺧﻴﺮ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻦ .
ﺍﺯ ﺗﻨﺎﺳﺦ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﺗﻨﺎﺳﺨﻰ ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﺹ ١٠٠
ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺟﻮﻉ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺫﺍﺕ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﺸﺮﻭﺡ ﻭ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﺷﺪﻩ
ﺍﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﻣﻴﺎﻧﮥ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﺳﺎﺋﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ّ
ﺟﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﺋﺮﻳﻦ ﺟﺴﻤﻨﺪ ﻣﺴﻴﺢ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﺋﺮﻳﻦ ﺁﺋﻴﻨﻪ ،ﻣﺴﻴﺢ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺳﺎﺋﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪ . ﺣﻖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ّ ّ
ﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺑﺸﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﺍﺑﺪﴽ ﻓﺎﻧﻰ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﻋﻈﻢ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺳﻨﺪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺍﻣﺎ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﻗﻴﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻘﺺ ﻭ ﺍﺣﺘﺠﺎﺏ ﻭ ّ
ﺗﻌﻤﻖ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ّ
ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﻣﻔﺼّ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﺑﻰ ﻣﺜ ﺟﻤﺎﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ ّ ّ ﺑﺎﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺗﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ
ﺑﻪ ﻣﻤﺎﺕ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ،ﻭﺟﻮﺩ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻣﻤﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ .
ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ،ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺑﻪ ﺫﮐﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﺎﺙ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ _ ۱۴۵ﺍﻯ ﺩﻭ ﻭﺭﻗﮥ ّ
ﺑﻨﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺷﺎﻣﻞ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﮐﻪ َ َ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺫﮐﻮﺭ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﺎﺙ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺍﻧﻔﺎﻕ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﺧﻮﺍﻩ ﺭﺟﺎﻝ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﻧﺴﺎء ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﺣﻴﺎﺕ ّ
ﺹ ١٠١
ﻋﻔﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻭ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻋﺼﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ّ
ﻋﻠﻮﻳﺖ ﮐﻨﻴﺰﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻭ ّ
ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺑﻔﻀﺎﺋﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ
_ ۱۴۶ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻯ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ،ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻠﻴﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺴﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻔﻨﻮﻥ ّ
ﺑﻤﺮﺍﻗﺒﻪ ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﻮﻥ
ﻧﻴﺖ ﭘﺎﮎ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻬﺰﻭﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ّ
ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺻﻔﺤﮥ ﭘﺎﮎ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﺷﮏ ﺍﻓﻼﮎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺝ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﺍﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﺮﺩ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻡ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺭﺍﺯ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﭘﺲ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺸﮏ ﺟﺎﻥ ﻃﻴﺒﮥ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﺵ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ّ ّ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ّ
ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.
_۱۴۷ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ
ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺍﺯ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ،ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺩﺭﻳﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻋﻤﻰ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﭽﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﻔﺤﮥ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺸﺎﻡ ّ
ﺹ ١٠٢
ﺍﻫﺮﻳﻤﻨﺎﻥ ﺑﺮﻳﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻴﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻳﺪ ﺑﻌﺪ
ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻰ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺍﺯ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ّ
ﻣﺪﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺮﺍﻩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺭﻗﮥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺮﻑ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ِ ﺸﺎء َﻭ ﺸﺎء َﻭ َﻳ ْ ﺫﻟ َ ﺺ ِﺑَﺮْﺣَﻤِﺘ ِﻪ َﻣ ْ ﻀﻞ ﺍُ ِﻳْﺆِﺗْﻴ ِﻪ َﻣ ْ ﻦ َﻓ ْ ﮏ ِﻣ ْ ﺨَﺘ ﻦ َﻳ ُ ﻦ َﻳ ُ
ٍ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻫﺮ ﺑﺨﺸﺸﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺴﻌﻰ ﻭ ﺻﺮﺍﻁ ﻟﻰ َﻳْﻬِﺪﻯ َﻣ ْ ٍ ﻦ َﻳ ُ ﺸﺎء ﺍ ٰ ﮐﻮﺷﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺻﺮﻑ ﻓﻀﻞ ﺍﺳﺖ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺣﻤﺪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ّ
ﺑﺠﻨﺖ ﻧﻌﻴﻢ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻴﻦ ﺗﺴﻨﻴﻢ ﻧﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ّ
ﺰﺍﺟﻬﺎ ﮐﺎﻓﻮﺭﴽ ﻦ ﺑﺮﺍﺭ َﻳْﺸَﺮُﺑ َ ٍ ﻮﻥ ِﻣ ْ ﮐﺄﺱ ﮐﺎَﻥ ِﻣ ُ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻥ ﺍﻻَ
ﺑﻬﺮﻩ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺒﺮﻭﺭﻩ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻮﻳﺪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ّ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﻳﺎﺭ
ﻋﺪﻭ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩ ﺭﺍ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﭘﺮﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﻤﺮﻳﺪ ّ
ﻣﺤﺐ ﻭﺩﻭﺩ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﻇﻠﻮﻡ ﺟﻬﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺝ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺭ ﺁﺭﻳﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻨﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻨﻮﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺘﻘﺎﻡ ﻣﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﺯﺍﺭﻳﺪ
ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﻣﺮﻧﺠﺎﻧﻴﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺯﺧﻤﻰ ﺭﺍ
ﻣﺮﻫﻤﻰ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺷﻮﻳﺪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻧﻮﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ . ﺹ ١٠٣ ﺭﺏ ﺣﻖ ،ﻣﺠﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﻃﻠﺐ ّ _ ۱۴۸ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ّ ﺣﻖ ﺣﻤﻞ ﺛﻘﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ّ
ﺟﻠﻴﻞ ،ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﺿﻼﻥ ﺑﻰ ﻃﻠﺐ
ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺠﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻣﺤﺮﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﭼﻮﻥ ﻃﺎﻟﺐ ّ
ﺭﺍﺯ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﻧﺼﻴﺐ ﻫﺮ ﺧﺴﻴﺴﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻔﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ ّ
ﺑﻬﺮﮤ ﻫﺮ ﻏﺎﻓﻞ ﺳﻔﻴﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﻏﺰﺍﻟﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﻓﮥ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻧﻪ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻴﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ ﻧﻪ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺠﺮﻯ ﺭﺍ ﻓﺎﮐﻬﮥ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻪ ﻭ ﻫﺮ ﻧﺎﺑﺘﻰ ﺭﺍ ﺍﺻﻞ
ﺷﮑﺮﺍﻧﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺠﺎ ﺁﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﻧﻪ ﭘﺲ ّ
ﻭ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺷﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺳﺖ .
_ ۱۴۹ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻯ
ﻦ َﻳﺸﺎء ﻭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ َﻳ ْ ﺺ ِﺑَﺮْﺣَﻤ ِﺘ ِﻪ َﻣ ْ ﺨَﺘ
ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ُﺩﻫﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺝ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﺳﺎﻃﻌﺶ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ّ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺛﻤﺮﮤ
ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﻫﺪﻯ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﻮﺝ ﺯﻧﺪ .
ﺍﻟﺤﻖ ﻗﺪ ﻓﺘﺢ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟﻤﺘﺮﻧﻢ ﻓﻰ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻌﺮﻓﺔ ﺍ ، ﺗﺎ ﺍﻳﻬﺎ ّ ّ ّ _ ۱۵۰
ﺹ ١٠٤ ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺍﺩﺧﻠﻮﺍ ﺑﺴﻼﻡ ﺁﻣﻨﻴﻦ ﻗﺪ ﺍﻟﻨﺪﺍء ﻣﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﻊ ّ ﻣﺤﺒﺔ ﺍ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺮ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﻭ ﮐﻞ ﻧﻔﺲ ﺫﺍﻕ ﺣﻼﻭﺓ ﺩﺧﻞ ﻓﻴﻪ ّ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻟﮑﻞ ﻣﻦ ﻟﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﻮﻫﺒﺔ ّ ّ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﻭ ﻟﮏ ﺍﻟﺒﺸﺎﺭﺓ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﻤﻮﻫﺒﺔ ﻳﺘﻤﻨﻮﻧﻪ ﮐﺎﻧﻮﺍ ّ ّ
ﻓﺎﻟﺸﮑﺮ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻫﺪﻯ ﻭ ﺍﺩﺍﺭ ﮐﺄﺱ ﺍﻟﻨﻮﺭ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ّ ﺍﻟﻨﺼﻴﺐ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ّ ﻭ ﻟﮏ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺴﻤﺎء ّ ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﻣﻦ ﺍﮐﻞ ﻣﻨﻬﺎ ﻟﻦ ﻳﻤﻮﺕ ﺍﺑﺪﴽ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ ﺍﻟﻌﻄﺎء ﻭ ﺍﻧﺰﻝ ﻣﺎﺋﺪﺓ ّ _ ۱۵۱ﺍﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﺑﻰ ﻧﺸﺎﻥ ،ﻫﺰﺍﺭ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺍﻭ ﻭﻟﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ
ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺗﻮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﺗﻮ ﻧﺮﺩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺧﺘﻰ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﻭ ّ .
ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻰ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻓﻮﺯ ﻭ ﻓﻼﺡ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻰ .ﻃﺮﻓﻪ ﺣﮑﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮ ﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮﻳﺸﺎﻥ
ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﻭ ﻃﻠﺒﺸﺎﻥ ﻃﻠﺐ ﻋﺎﻗﻼﻥ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺳﺮ ﻟﻴﻠﻰ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ " ﻋﺎﻗﻼﻥ ﺧﻮﺷﻪ ﭼﻴﻦ ﺍﺯ ّ
ﮐﺎﻳﻦ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺧﺮﻣﻦ ﺳﻮﺯ ﺭﺍ "
ﻣﺘﺤﺮﮎ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻗﻞ ّ
_ ۱۵۲ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺭﺍ ﺳﺘﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺗﻮ
ﺹ ١٠٥
ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻣﻨﺤﻞ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺑﺪﻳﺪﮤ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﮕﺮﻯ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻫﺮ ﻳﮏ ّ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻟﺒﺮ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﻭ ﻣﻼﺣﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﺮﮐﺰ
ﺣﮑﻤﺘﻰ ﻭ ﻣﺼﺪﺭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﺮ ﻧﻈﻢ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺟﻨﺒﺶ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﻤﻨﺘﻬﻰ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻔﺘﺨﺮ .ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺫﻯ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺍﮐﺘﺴﺎﺑﻰ ،ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﻔﻞ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﺫﻯ ﺭﻭﺡ
ﻣﺆﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻫﻮﺵ ﻧﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻈﻢ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ّ
ﻣﺘﺤﺮﮎ ﻭ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻤﻘﺘﻀﺎﻯ ﻃﺒﻴﻌﺖ ّ
ﻣﺘﺤﺮﮎ ﺑﻪ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺷﺮﻑ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺫﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺮ ّ ﻣﺘﻤﺴﮏ ّ . ّ
ﻣﺆﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻫﻮﺵ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻓﺎﺋﻖ ﺑﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ّ
ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﻐﺎﻳﺖ ﻣﻘﺪﻭﺡ ﻭ ﻣﺬﻣﻮﻡ ﻭ
ﺿﻞ َﺳِﺒﻴﻼ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺣﻴﻮﺍﻥ ، َ ﻧﻌﺎﻡ َﺑْﻞ ُﻫْﻢ ﺍ َ ﺍﻭﻟﺌﮏ ﮐﺎﻻِ ﺯﻗﻮﻡ ﺛﻤﺮ ﺗﻠﺦ ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ .ﻫﻴﭻ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻬﺪﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺠﺮﮤ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ ﺟﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﮐﺎﺋﻨﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻣﻮﺍﻫﺐ ّ
ﺑﻮﺍﻫﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺷﺴﺖ
ﺎﻥ ِﻓﻰ ﺍ ْﺣَﺴِﻦ ﻻْﻧﺴ َ ﺍﻓﺘﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ َﻟَﻘْﺪ َﺧَﻠْﻘَﻨﺎ ﺍ
ﻧﺎﻩ ﺍ ْﺳَﻔَﻞ ِ ﻠﻴﻦ .ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻓ َ ﻮﻳﻢ ُﺛﻢ َﺭَﺩْﺩ ُ َﺗْﻘ ٍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺻﻔﺎﺋﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻣﻈﻬﺮ ّﺍﻻ ّ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ّ
ﺹ ١٠٦ ﻣﻄﻠﻊ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺧﻠﻖ ﺍ ﺁﺩﻡ ﻋﻠﻰ ﺻﻮﺭﺗﻪ ﻭ ﻣﺜﺎﻟﻪ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ . ﮔﺮﺩﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ّ ّ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻧﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﺸﺌﻮﻥ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ،ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ ّ
ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻻﺯﻡ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺻﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺻﻮﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺟﻬﺪ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺧﻼﻕ ّ
ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺍﺭﻭﺍﺣﺴﺖ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ
ﺟﻠﻮﻩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﻭ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻓﺘﻮﺣﻰ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺗﻘﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﺸﺮ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺣﺎﺻﻞ ﺼﻮﺭ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ٌ ﻧﻮﺭ ﻋﻠﻰ ﻧﻮﺭ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺗ ّ
ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﻧﻘﺺ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻭ ﻭﺑﺎﻝ ﻭ
ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﻓﺘﻮﺭ ﻣﺴﺎﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﺷﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻭ ّ
ﺍﻵﺧَﺮِﺓ َﺣَﺴَﻨًﺔ .ﭘﺲ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ َﺣَﺴَﻨًﺔ َﻭ ِﻓﻰ ِ ﻧﺺ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ َﺭﺑﻨﺎ ِﺁﺗﻨﺎ ِﻓﻰ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺻﻮﺭﻯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ . ﺩﺍﻝ ﺑﺮ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﮐﻠﻴﻪ ﻭ ﻟﻮ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﻪ ّ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ّ ّ ّ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ّ ّ ﻋﺮﺿﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ _ ۱۵۳ﺑﺪﺍﻥ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﻭ ﺗﻠﺨﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺋﺮ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ َ َ
ﺗﺼﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺘﺮﮐﻴﺐ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﺬﺍﻕ ﺁﻳﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ّ
ﺹ ١٠٧ ﺗﻠﺦ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻋﺮﺿﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺭ ﺟﻮﻫﺮ .ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ،ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ
ﺧﻂ ﻓﺎﺻﻞ ﺑﻴﻦ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﺋﺮﮤ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﺣﻀﻴﺾ ﺍﺩﻧﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﺻﻌﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ
ﺣﺎﺋﺰ ﺍﻟﺠﻬﺘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭ ﺿﻼﻟﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﻏﻠﺒﻪ
ﻋﻠﻴّﻴﻦ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺲ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﮔﺮ ﻋﻘﻞ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﻠﻰ ّ
ﺳﺠﻴﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ّ ﻣﺴﻠﻂ ﮔﺮﺩﺩ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﻔﻞ ّ
ﻣﻈﻔﺮ ﮔﺮﺩﺩ. ﻗﻮﮤ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺪﺍﻡ ّ ﻗﻮﮤ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ّ ّ
_ ۱۵۴ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ
ﺑﺤﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻏﻴﺐ ﺑﻌﺮﺻﮥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﮐﺘﻢ ﻋﺪﻡ ﺑﻔﻴﺾ ّ ّ
ﺷﻬﻮﺩ ،ﻫﺮ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻔﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻘﺘﻀﻰ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ
ﺻﻘﻊ ﺁﻥ ﺷﻰء ﺍﺳﺖ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ
ﺣﻘﻴﻘﻴﮥ ﺁﻥ ﺷﻰء ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭ ﺟﻨﺖ ﺳﻌﺎﺩﺕ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻭ ّ ّ
ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺳﻔﻞ ﺟﺤﻴﻢ ﻭ ﺳﻌﻴﺮ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ .ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ
ﻭﺍﺿﺢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﺤﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻃﺮﻑ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺑﺮﻭﻳﺎﻧﺪ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮔﻠﺨﻦ ﺟﺤﻴﻢ ﻭ ﺳﻌﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻗﺲ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﮏ ﺳﺎﺋﺮ ﺹ ١٠٨
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﮑﺎﺋﻨﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻻﻫﻮﺕ ﺑﻔﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻭ
ﻣﺸﺮﻑ ﻭ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻴﻦ ﺍﻋﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻠﻰ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﻭﺡ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻫﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺍﻯ ّ
ﻣﻌﻄﻞ ﺍﻧﮕﺎﺭﺩ . ﺣﻴﺰ ﻓﻌﻞ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻪ ﻣﻬﻤﻞ ﻭ ّ ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﻣﺜ ﻋﻘﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻔﮑﺮ ﺛﺎﻗﺐ
ﺗﻌﻤﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺄّﻣﻞ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﻘﻴﻢ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ّ
ﻣﻀﺮ ﻭ ﻧﺎﻓﻊ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﻫﺪ ﻭ ّ
ﻣﻈﻬﺮ ﻟﻄﻒ ﺭﺣﻤﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻮﮤ ﻣﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺭﺏ ّ ّ ّ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻋﺪﻝ ﺩﻭ ﺁﻳﺖ ﮐﺒﺮﺍﻯ ّ
ﻣﺘﺼﻒ ﺑﺎﺷﻰ _ ۱۵۵ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻠﻰ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ .ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﺒﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﺩ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﺒﺎﺕ ﻭ
ﻭﺟﻮﺩﻳﻪ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻣﺴﺘﺜﻨﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﺎﺋﺮ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ
ﺑﺎﺗﺒﺎﻉ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺯ ﺟﺒﻴﻦ ﻧﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ
ﺍﻋﺰ ﺍﻋﻠﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﺸﻮﺩ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﺹ ١٠٩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ .ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ ّ
ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .
ﻣﺮﺑﻰ ﻋﺎﻟﻢ _ ۱۵۶ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺪﺭﺧﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﺠﻮﺩ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻬﺎﺑﻂ ﻭﺣﻰ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ
ﺳﻤﻮﻯ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻋﻠﻮﻳﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ّ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ّ
ﻣﻮﺟﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﺑﺪ ﻭ ﺳﺎﺟﺪ ﺳﻨﮓ ﻭ ﮐﻠﻮﺧﻨﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻤﺎﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﺰﻝ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﺳﺖ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺣﻘﻴﺮﻧﺪ ﮐﻪ
ﻣﺴﺠﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻧﺰﻝ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺣﺠﺮ ﻭ ﻣﺪﺭ ﻭ ﺟﻤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﻗﻴﺎﺱ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﺷﻮﺩ ﻓﻮ ﺍ ﻫﺬﺍ ﺑﻬﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﺳﺖ . ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻣﺎ ﻓﻮﻕ ﻧﺮﺳﺪ ﻣﺜ ﺟﻤﺎﺩ ﺻﻨﻮﻑ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻫﺮ ﻳﮏ ّ ﻗﻮﮤ ﻧﺎﻣﻴﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮﭼﻪ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ّ
ﺣﺴﺎﺳﻪ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﺕ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﺎﺗﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ّ ﻗﻮﮤ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻮﺩ ّ ﻗﻮﮤ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﮐﻨﺪ ّ
ﻋﺎﻗﻠﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ
ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺭﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﺨﺺ ﺑﻠﻴﺪ ﻫﺮﻗﺪﺭ ﺭﻳﺎﺿﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ّ
ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺮﺗﺒﮥ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﻭﺣﻰ ﻭ ﺹ ١١٠
ﺯﻗﻮﻡ ﻧﺨﻞ ﺑﺎﺳﻖ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﻨﻈﻞ ﺗﻠﺦ ﻣﻴﻮﮤ ﺷﮑﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺎﺭﺩ . ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻧﺮﺳﺪ ﺷﺠﺮﮤ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﮥ ﻧﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﮥ ﻧﺒﺎﺕ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﮥ _ ۱۵۷ﻣﺴﺌﻠﮥ ّ
ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ّ
ﺭﺗﺒﻪ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﮐﻤﺎﻝ ﺟﺴﺪﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺳﺪ ﺭﺗﺒﮥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﻳﺎﺑﺪ .ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻟﺶ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻫﺮ ﮐﺎﺋﻨﻰ ّ ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ .ﻣﺜ ﻧﺒﺎﺕ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﻧﺒﺎﺗﻰ ّ ﺭﺗﺒﮥ ﻣﺎ ﻓﻮﻕ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ّ
ﻭﻟﻰ ﺍﻧﺘﻘﺎﻟﺶ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﮥ ﻧﺒﺎﺕ ﺑﺮﺗﺒﮥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﻣﺮﺍﺩ ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ّ
ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺬﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺲ ﺑﺎﺭﻧﻰ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﮐﻪ ﻧﻄﻔﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺘﻨﻮﻋﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺷﻤﺎﺋﻞ ﻧﻄﻔﮥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻟﻮ ﺩﺭ ﺭﺣﻢ ﺍﺷﮑﺎﻝ ّ ﮐﺎﻣﻠﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﻧﻄﻔﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺷﮑﻠﻰ ﺑﺸﮑﻠﻰ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺟﺴﺘﻪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ. _ ۱۵۸ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ،ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻨﮕﺎﺭﻡ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺲ ﻭ ﺍﻟﻔﺘﻰ ﮐﻪ
ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﻧﮑﻨﻢ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﻮﻳﺖ ﻗﻠﺐ ّ ﺩﺭ ّ
ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺣﻴﺰ ﺧﺎﺭﺝ ّ ﺣﺲ ﻭ ّ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺮﺻﮥ ّ
ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺣﻴﺰ ﺭﺣﻢ ّ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻧﻈﻴﺮ ّ ﺹ ١١١
ﺗﺠﻠﻰ ﺗﻌﻴﻨﺎﺕ ﻭ ﺗﺸﺨﺼﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺟﻠﻮﻩ ﻭ ّ ّ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺮ ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺣﻢ ّ ّ
ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ .ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻭ ﺩﻟﮑﺸﺘﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺌﻮﻥ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺷﺎﺧﺼﮥ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺭﺍ ﺣﻮﺍﻟﻪ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﮐﺎﺷﻔﮥ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ . ﺣﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻌﻨﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ّ
ﻣﺠﻠﻴﮥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﺟﻮﻉ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﮥ ﺻﺎﻓﻴﮥ ّ
ﻗﺎﻟﻮﺍ َﺭﺑَﻨﺎ ﺍُ ﺛﻢ _ ۱۵۹ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ،ﺩﺭ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻥ ﻳﻦ ُ ﺍﻟِﺬ َ
ﮑُﺔ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺰﻭﻝ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺭﺍ ﺍﺳَﺘﻘﺎﻣﻮﺍ َﺗَﺘَﻨﺰُﻝ ﺍﻟﻤﻼَ ْ ﻋﻠﻴﻬﻢ َ ُ
ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ .ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻧﺎﺑﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻳﺎﻣﻰ ﭼﻨﺪ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻌﻒ ﺭﺏ ﻗﺪﻳﻢ .ﻧﻮﻫﻮﺳﺎﻥ ّ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻌﺪﻭﺩﻩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺻﺎﻣﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺗﺶ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺒﻄﺶ ﻳﺴﻴﺮ ﻭ ّ ﻭ ﺧﺎﻣﺪ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﻮﻧﺪ
ﺷﺠﺮ ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻧﺎﺑﺖ ﻧﺸﻮﺩ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﻣﺘﻴﻦ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ
ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﮕﺮﺩﺩ .ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ
ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻀﻐﻪ ّ ﺷﺪ .ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﻧﻄﻔﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ُﻣ ْ ﺍﺯ ﻣﻀﻐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﺎﻡ ﺭﺳﺪ .ﺑﻌﺪ ُﺛﻢ َﮐَﺴْﻮَﻧﺎ ِ ﺤﻤﴼ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻈﺎﻡ َﻟ ْ ﺍﻟﻌ َ
ِ ﺍﻟﺨﺎﻟﻘﻴﻦ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺿﻴﻌﻰ ﻦ ﺑﻌﺪ ﺑﻤﻘﺎﻡ َﻓ َ ﺘﺒﺎﺭﮎ ﺍ ُﺍ ْﺣَﺴ ُ ﺹ ١١٢
ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﻭ ِ ﺗﺪﺭﺝ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺒﻰ ﻭ ﻣﺮﺍﻫﻘﻪ ّ ّ ﺻ ٰ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺮ ﺳﺮﺍﺋﺮ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺳﺒﺐ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭ ّ
ﺗﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ّ ّ
ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﻃﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻟﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ّ
ﺧﻠﻘﻨﺎ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻓﻰ ﺍﺣﺴﻦ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﺘﻮﺭ ﻭ ﻣﺨﺘﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻠﻠﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻭﺗﺮﺍﺧﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﺳﻴﺮ ّ
ﻧﻘﺺ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻻ ُﻳَﻐﻴُﺮ ﺍ ُﻣﺎ ِﺑَﻘْﻮٍﻡ َﺣﺘﻰ
ُﻳَﻐﻴﺮﻭﺍ ﻣﺎ ِﺑﺎْﻧُﻔِﺴِﻬﻢ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﺭﻳﺪ
ﺗﺮﻗﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺟﻨﺎﻥ ﺩﺭ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻮﻗﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﺠﺮﮤ ّ ﺟﻨﺖ ﺧﻠﻮﺩ ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺷﺠﺎﺭ ّ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻔﻴﻮﺿﺎﺕ ّ
ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺟﻨﻴّﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻭ
ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺍﺯﻫﺎﺭ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﺑﺮﻭﻳﺎﻧﻴﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻓﻴﺾ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻻﻫﻮﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻓﺘﻮﺭ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ
ﻭ ﺑﺸﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﻮﺩ .
_ ۱۶۰ﺷﺨﺺ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎ ،ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺘﺶ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺧﻮﻝ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﺮﮐﺰ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺮﻗﻰ ﺗﺮﻗﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ّ ّ ّ ﺹ ١١٣
ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﺸﻬﻮﺩﴽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﮥ
ﺣﻴﺎﺕ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ
ﮔﺮﺩﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺷﻮﻯ ﺗﺎ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﻪ ﺑﮑﻠﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻰ ﺗﺎ ﻗﻮﺍﻯ ﺣﺴﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻳﻪ ّ ّ ّ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﮑﻮﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ّ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺣﮑﻤﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺷﻰ ﻣﺮﮐﺐ ﺑﺎﺷﻰ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺎﺩ ّﻳﻪ ّ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺻﺮ ّ
ﻋﺰﺕ ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﺍﺑﺪﻳﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ ّ ّ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ
ﻣﺠﺴﻢ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ . ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺭﻭﺡ ّ
_ ۱۶۱ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﺍﻭﻳﺶ ﺑﮑﺘﺎﺷﻰ ﮐﻪ
ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ،ﭼﺮﺍ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻧﻰ ؟ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﮑﺘﺎﺷﻰ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﻋﺎﺭﻑ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﺑﮑﺘﺎﺷﻰ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ ﻋﺎﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﻰ
ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺗﺮﮎ ﻧﺘﻮﺍﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﻭﻣﺖ ﺧﻮﺍﻫﻰ
ﮐﺮﺩ ﺷﺨﺺ ﺑﮑﺘﺎﺷﻰ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﻳﮏ ﺷﺐ ﺗﻮ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ
ﻣﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻗﺪﺣﻰ ﺑﮑﺎﻡ ﺭﻳﺰ ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻰ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻡ ﺣﺎﻻ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﻠﻖ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﺯﻭﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻳﭽﻪ ﻭ ﺟﺴﺘﺨﻴﺰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺭﺳﺘﺨﻴﺰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺠﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ
ﺧﻮﺷﻰ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﻪ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺹ ١١٤ ﺩﺭﺱ ﻭ ﺳﺒﻖ ﺍﺩﻳﺐ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﻔﺮﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺸﺮ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭﺣﺶ ﻭ ﺑﻘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ
ﻓﺎﺋﻖ ﺍﺳﺖ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺭﺷﺪ ﺭﺳﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﮎ ﺑﺎﺯﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻔﺎﻫﺖ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .
_ ۱۶۲ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺯ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ
ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﮤ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺣﻮﺵ ﻭ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺂﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺸﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻘﺮ
ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻭ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮔﺎﻭﻯ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻤﻨﻰ ﭘﺮ ﺁﺏ ﻭ ﻋﻠﻒ ﻗﻮﺗﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ
ﺧﻮﺭﺍﮐﺶ ﺍﺿﻌﺎﻑ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﺩﻩ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻭ ﻧﺸﺌﻪ ﺩﺭ ﺳﺮ
ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﺶ ﺟﻤﻴﻊ ﺳﺒﺰﮤ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﭘﻬﻦ ﻓﻀﺎﻯ ﭼﻤﻦ ﻭ ﺩﻣﻦ ﻭ
ﺩﺭﻩ ﻭ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺸﺮ ﻭﺳﻌﺖ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺑﻘﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﻟﻬﺬﺍ ّ
ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻣﮑﻨﺖ ﻧﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻯ . ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺂﻥ ّ
_ ۱۶۳ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺳﺒﺐ
ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺣﻴﺮﺍﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ّ ﺹ ١١٥
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻮﺭﺙ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻃﺒﻴﻌﻰ
ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻟﺰﻭﻡ ﺫﺍﺗﻰ ﻫﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺎ
ﺗﺎﻡ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﴼ ﻭ ﺟﺴﻤﴼ ﺷﻔﺎﻯ ّ
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ
ﺗﻨﺒﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻋﺘﻼﻯ ﻣﺰﺍﺝ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺙ ّ ﺍﻣﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﺒﻴﺜﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﮔﺮ ﺯﻣﺎﻡ ﻧﻔﺲ ﻗﻮﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﺳﺖ ﻋﻘﻞ ّ ﻧﻔﺲ ّ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻋﻘﻞ ﺍﻓﺘﺪ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻣﻔﻴﺪﻩ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﮔﺮﺩﺩ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺯﺍﺋﻞ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﮏ ﻭ ﺭﻳﺐ ّ ّ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎء ﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻥ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺝ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ّ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺷﻬﭙﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ .
ﺑﺸﺮﻳﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻫﺒﺖ _ ۱۶۴ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻟﻬﺬﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ّ ّ ّ ﺫﺭﻩ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺷﺄﻥ ﻭ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ّ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ّ
ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﺘﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻮﻻﻧﻰ
ﺫﺭﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﻓﻴﺾ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺴﺘﻰ ّ ﺹ ١١٦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ّ
ﻻﻫﻮﺗﻴﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻗﻮﺕ ّ ﺟﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺁﻥ ّ ﻫﻮﻳﺖ ﺍﺷﻴﺎء ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻧﺎﺳﻮﺗﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﻓﺬ ﺩﺭ ّ ّ ﻣﺴﺎﻡ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﻧﻔﻮﺫ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮐﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻭ ﺿﻴﺎء ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻪ ﮔﻠﻬﺎ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﺎء ﻭ ﻃﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻦ
ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﻭﻟﻰ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﻮﺕ ﻓﻴﺾ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ّ ﺍﺯ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ّ ّ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﮔﺸﺎﺩﻩ
ﺍﻟﻀﻼﻝ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ . ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﺤﻖ ّﺍﻻ ّ ّ ّ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻭ ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ _ ۱۶۵ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﺧﺪﺍ ،ﺷﺮﻁ ﮐﻨﻴﺰﻯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻣﻤﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺿﻼﻟﺖ ﻭ ﺑﻼﺩﺕ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻧﻘﻤﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﻭ
ﺟﻬﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻳﮏ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻬﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺟﻨﺖ ﻭ ﺟﺤﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺩﻳﻮﺍﻥ ّ ،
ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﻭ ﺟﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻧﻘﺼﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺮﺍﻥ ﺭﺏ ﻭﺩﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻫﺐ ّ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺠﻮ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻃﻠﺒﺶ ﺑﭙﻮ ﺗﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﺹ ١١٧
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻗﻄﺐ ﺩﺍﺋﺮﮤ ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ ّ
_ ۱۶۶ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﻣﺘﺼﻒ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺎﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺼﻔﺎﺕ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻪ ّ ّ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻧﻔﮑﺎﮎ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭﺟﻮﺩﮎ ﺫﻧﺐ ﻻﻳﻘﺎﺱ ﺑﻪ ﺣﺘﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺍ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻄﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭ ﮔﻔﺖ ﺫﻧﺐ ّ ،
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ،ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺍ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭ ﮔﻔﺘﻰ ؟ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺴﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﺯ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻋﻔﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺧﻄﺎ .
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻭ _ ۱۶۷ﺍﮔﺮ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺜﻞ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﻭ ّ
ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﻃﺮﺍﺯﺍﺕ ﺗﻼﻭﺕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻳﮏ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺍﺯ
ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺳﺪ ﻣﺮﮐﺰ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﺘﺎﺑﺪ . ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺼﺪﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﻳﻦ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺠﻬﺖ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻯ ّ
ﺍﻋﻠﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺷﻮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ
ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﮐﻠﻤﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺣﺎﻝ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ّ ﺹ ١١٨
ﻣﻨﺠﺬﺏ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻭ ﻋﺰﻡ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﭘﺲ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺯﺟﺎﺟﮥ ﻗﻠﺐ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﻃﻊ ﺷﻮﺩ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﺮ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ّ
ﺧﻮﻯ ﺷﻤﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﻋﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﻪ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻢ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ّ ﺷﻤﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ
ﺣﺘﻰ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ّ ﻣﻘﺮﺭ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ _ ۱۶۸ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﻻﺯﻡ ﻭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺂﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﻨﺎﺕ ﻣﻮﺭﺙ ﺭﺏ ﺍﻵﻳﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ّ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﺗﺸﮑﺮ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺠﺴﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧﺤﻴﻔﻰ ﻭﻟﻰ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻮﺟﺐ ّ
ﻗﻮﺕ ﺭﻭﺡ ﻻﺯﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺠﺎﻥ ﻗﻮﻯ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ّ
ﺍﻫﻤّﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﮔﺎﻭ ﮐﻮﻫﻰ ﻭ ﺷﺘﺮ ﻗﻮﺕ ﺟﺴﻢ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ّ ﺍﻣﺎ ّ ّ ﻗﻮﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﻓﻴﻞ ﻣﻨﮕﻮﻟﻮﺳﻰ ﻫﻨﺪﻯ ﺭﺍ ّ
ﻗﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻃﻔﻞ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻟﮑﻦ ّ
ﺻﻐﻴﺮ ﻋﺮﺏ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﺘﺮ ﺗﺎﺯﻯ ﻭ ﻳﮏ ﻃﻔﻞ ﻧﺤﻴﻒ ﻫﻨﺪﻯ ﻓﻴﻞ ﻣﻨﮕﻮﻟﻮﺳﻰ
ﺑﻘﻮﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺟﺴﻢ . ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﭘﺲ ﻭﺍﺿﺢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ ﺹ ١١٩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻃﻴﺒﻪ ّ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺍﻻﺛﻤﺎﺭ ،ﺷﺠﺮﮤ ّ _ ۱۶۹ﻣﺜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺷﺠﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺷﺠﺎﺭ ّ
ﺣﻴﺰ ﮐﻤﻮﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﻮﻳﺖ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺘﺶ ﺍﺯ ّ ّ ﺟﻨﻴﻪ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﺑﺎﻳﺪ ﺛﻤﺮﮤ ّ
ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ
ﻓﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺷﻴﺎء ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﺩﺭﺧﺖ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﮑﺮﻳﻦ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﻭ ﺛﻤﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ّ ّ
ﺗﻌﺸﻖ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ّ
ﻭ ﺧﻮﻯ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ
ﻧﻴﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﺋﺲ ﻭ ﻣﺴﻮﺱ ﻭ ﻫﺮ ﺭﺋﻴﺲ ﻭ ﻣﺮﺋﻮﺱ ﭘﺲ ﺣﺴﻦ ّ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﺎﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﻰ ﻧﻴﺘﻰ ّ ّ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻭ ّ ﻫﻤﺘﻰ ّ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ّ ﺑﻘﻮﺗﻰ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ
ﺟﻠﻴﻞ ﻓﻴﺾ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻮﺯ ﮐﺎﻣﻞ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﺮﻭﺕ ﻭ ّ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ ﺁﻧﺪﻡ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻧﺪﻳﻢ ﻳﺎﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻫﻤﻨﺸﻴﻦ ﻳﺎﺭ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ .
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺏ ﻗﺪﻳﺮ ّ _ ۱۷۰ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﺑﻪ ّ
ﻗﺼﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺠﻞ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﻣﻠﻬﻢ ﺑﻪ ﺹ ١٢٠
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﮐﻤﺎﻟﻰ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ّ
ﻧﻘﺎﻳﺺ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﻭ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ
ﺧﺪﺍ ﺳﺎﻟﮑﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﻣﺴﺘﻀﻰء ﻭ ﻣﻘﺘﺒﺲ .
ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺍﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﻭ ّ ّ _ ۱۷۱
ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻭ ﻟﻮﺍﺋﺤﺶ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻞ ﺻﺤﺎﺋﻒ ﻭ ﺑﺪﺍﺋﻌﺶ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭﻗﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﺍﺋﺮ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﻫﺮ ﻭﺭﻗﻰ ﺑﺎﺯ ّ
ﺳﺮﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻫﺮ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﻣﻌﻨﺎﺋﻰ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻰ ّ
ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﮥ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺍﮔﺮ ﻭﻗﺎﺋﻊ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺭﺿﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻭ ﺳﺒﺐ ّ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮ ﻳﻮﻣﻰ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﻭﺭﻗﻰ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺻﺤﺎﺋﻒ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺎﻫﻰ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﻯ ﻭ ﻫﺮ
ﺳﺎﻟﻰ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻨﻰ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻃﻮﺍﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ
ﺍﺧﻼﻕ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﻧﻘﻮﺵ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﻭ ﺳﻄﻮﺭ ﻭ ﺧﻄﻮﻁ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻣﺠﻠﻰ ﻃﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﮥ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ّ ّ
ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺎﻧﻴﺶ ﺍﺯﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻘﺘﻀﻴﮥ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﻋﻠﻴﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺰﻳﻦ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﺠﺎﻥ ﺑﮑﻮﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺐ ّ ّ
ﻓﺠﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻦ ﺍ ﻭِﺗ ﺘﺎﺑُﻪ ِﺑَﻴِﻤْﻴِﻨﻪ ﻭ ﺍﺯ ّ ﻰ ِﮐ َ َ ْ ْ َ ﺳﺠﻴﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺩﺭﮎ ﺍﺳﻔﻞ ﺳﺎﻓﻠﻴﻨﻨﺪ . ﺻﺤﺎﺋﻒ ّ ﺹ ١٢١
_ ۱۷۲ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ،ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﻋﻨﺼﺮﻯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻫﻮﻯ
ِ ﺑﺪﺧﻮﻯ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭ ﺗﺎﺟﺪﺍﺭ ﻧﻔﺲ ﺷﻬﻮﺍﻧﻰ ﻣﻠﻴﮏ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺳﻘﻴﻢ ِ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺣﮑﻤﺮﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺳﻄﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﺳﻮﺭﺕ ﻭ ﺷﻮﮐﺖ ﺁﻥ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﺟﺰﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﻦ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ّ
ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﺰﻉ ﻭ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭﻯ ﺗﺎ ﺑﻔﻀﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ّ
ﮐﻞ ﻣﻦ ﺛﺒﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﻬﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻣﺤﺼﻞ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ّ ّ ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ . ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ﻭ ّ
_ ۱۷۳ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺗﺤﺮﻳﺮﺕ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺍﺯ
ﺗﺒﺘﻞ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺩﺳﺖ ﻧﻔﺲ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ّ ّ
ﺗﺬﮐﺮ ﺗﻨﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺳﺒﺐ ّ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺳﺒﺐ ّ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﺳﺎﻋﺔ ﺧﻴﺮ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﺓ ﺳﺒﻌﻴﻦ ﺳﻨﺔ ﺗﻔﮑﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ّ ّ
ﮑﻢ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ّ ﺗﺴﻠﻂ ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺤ ّ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﮥ ﺁﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﺖ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺍﻏﻼﻝ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺼﻮﻥ
ﺻﺪﻳﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻮﺳﻒ ّ ّ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﺼﻮﺭ ﺎﻟﺴﻮ ﺍ ّﻻ ﻣﺎ َﺭِﺣَﻢ َﺭﺑﻰ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ّ ﺎﺭٌﺓ ِﺑ ﺲ َﻻّﻣ َ ﺍ ّﻥ ﺍﻟﻨْﻔ َ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺩﻧﻰ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺳﺖ ّ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ
ﻣﺘﻨﺒﻪ ﻣﺮﺑﺎﻯ ﻏﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﺷﺮﻭﺭ ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ﻳﺎﺑﺪ ّ ﺹ ١٢٢
ﺑﻮﺳﺎﻭﺱ ﻧﻔﺴﻰ ﻭ ﺩﺳﺎﺋﺲ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎ .
_ ۱۷۴ﺍﻯ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻦ ،ﻫﺎﺩﻯ ﺷﻮ ﻭ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﮔﺮﺩ ﻧﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ
ﺳﻴﻞ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﺳﺎﺭﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﺒﺎﺵ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻣﮕﺮﺩ ﻓﺘﻮﺭ
ﺣﻖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺩﻡ ﺑﺬﮐﺮ ﺁﻥ ﻣﻴﺎﺭ ﻗﺼﻮﺭ ﻣﮑﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺂﺗﺶ ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺳﺎﻃﻊ ﺭﻭﻳﺶ
ﻃﻴﺒﮥ ﻣﻮﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺧﺒﺮ ﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻳﺤﮥ ّ
ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎ ،ﺗﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻧﻴﺎﻳﺪ
ﻭ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﻭ ﮐﻠﻮﺥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﮥ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﮐﻬﻨﻪ ﻭ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺷﻌﻠﻪ ﻭ ﻓﺮﻭﻍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ
ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪﺍﺕ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺑﻄﺮﺏ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺁﻳﺪ . ﻬﻢ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﮏ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭ ﻓﻰ ﻳﻤﻴﻨﮏ ﻣﻼﮎ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻭ _ ۱۷۵ﺍﻟّﻠ ّ
ﺍﻻﻗﺘﺪﺍﺭ ﻣﺎ ﻣﻦ ﺷﻰّ ﺍﻻ ﻭ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﺑﻘﺪﺭﺗﮏ ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﺔ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻭ ﻣﺎ ﻣﻦ ّ
ﺫﺭﺓ ّﺍﻻ ﻇﻬﺮﺕ ﻋﻨﻬﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪﮎ ﺍﻟﺒﺎﻫﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺟﺎء ﻓﺎﻟﻮﺟﻮﺩ ﻟﻔﻰ ّ ﻋﺰﺗﮏ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻭ ﺍﻟﮑﺎﺋﻨﺎﺕ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ﺍﻟﺮﮐﻮﻉ ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺴﺠﻮﺩ ﺗﺬﻟّ ﺍﻟﻰ ّ
ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ ﻭﻓﻮﺩ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﺍﻟﻮﺍﺳﻌﺔ ﻗﺪ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻰ ّ
ﺗﻌﺪ ﻭ ﻻ ﺗﺤﺼﻰ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺕ ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺷﺘﻰ ﻭ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻻ ّ ﻣﺮﺍﺗﺐ ّ ﺹ ١٢٣
ﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻧﻴﺔ ّ ﺣﻀﺮﺓ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﺍﻟﺠﺎﻣﻌﺔ ﻻﺳﺮﺍﺭ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺍﻟﻤﻨﺒﺄﺓ ﻋﻦ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ّ
ﺍﻟﺴﺮ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ ﻭ ّ ّ ﻣﻴﺰﺗﻪ ﻋﻦ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﺑﻔﻴﺾ ّ ﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﮑﻴﺎﻥ ﻭ ّ
ﺍﻟﺮﻣﺰ ﺍﻟﻤﺼﻮﻥ ﻭ ﺟﻌﻠﺘﻪ ﻣﺮﺁﺗﴼ ﺻﺎﻓﻴﺔ ﻣﺮﺗﺴﻤﺔ ﻓﻴﻬﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺎ ﺍﻟﻤﮑﻨﻮﻥ ﻭ ّ
ﻣﻴﺰﺕ ﻭ ﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﮑﻮﻥ ﻓﻠﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺍﺧﺘﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺒﺖ ﻭ ّ
ﺍﻟﺤﺠﺔ ﺍﻋﻠﻴﺖ ﻭ ﺍﺩﻧﻴﺖ ﻭ ﺍﻟﻘﻴﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﮑﻠﻤﺔ ﺍﻟﺠﺎﻣﻌﺔ ﻭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺔ ﺍﻟﺒﺎﻟﻐﺔ ﻭ ّ
ﺍﻟﺪﺍﻣﻐﺔ ﻭ ﺍﻟﻤﻮﻫﺒﺔ ﺍﻟﻮﺍﺳﻌﺔ ﻭ ﺟﻌﻠﺘﻪ ﻣﺼﺒﺎﺡ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﻳﻨﺘﺸﺮ ﻣﻨﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﺪﻯ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻣﻦ ﺁﻣﻦ ﺑﮏ ﻭ ﺑﺂﻳﺎﺗﮏ ﺭﺑﻰ ّ ﻋﻠﻰ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻳﺎ ّ
ﺗﺬﻟﻞ ﻟﺠﺒﺮﻭﺗﮏ ﻭ ﺍﺳﺘﻀﺎء ﻣﻦ ﺍﺷﺮﺍﻗﮏ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺼﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﻭ ّ ﻭ ّ ﻣﻦ ﻣﻼﺋﮑﺔ ﻗﺪﺳﮏ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺽ ﻣﻦ ﺑﺤﺮ ﻋﻠﻤﮏ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﻣﺸﺮﻕ
ﺍﺳﺘﻤﺮ ﻓﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﮏ ﻭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺘﮏ ﻭ ﻗﻴﻮﻣﻴﺘﮏ ﻭ ﻗﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺘﮏ ﻭ ﺍﺑﺘﻐﻰ ّ ّ ّ ّ
ﺗﻤﻨﻰ ﺍﻥ ﻳﮑﻮﻥ ﺗﺮﺍﺑﴼ ﻧﻄﻖ ﺑﺜﻨﺎﺋﮏ ﻭ ﺧﻀﻊ ﻻﺣﺒﺎﺋﮏ ﻭ ﺧﺸﻊ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ ﻭ ﺍﻋﺘﮑﻒ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺗﺤﺖ ﻧﻌﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﮎ ّ ﻓﮑﻞ ﻣﻦ ﻳﻤﺸﻰ ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ّ
ﻋﺰﺗﮏ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻟﻠﮑﺎﺋﻨﺎﺕ ﻓﻬﻮ ﻫﺬﺍ ﻻﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻟﺮﺑﺎﻁ ﻭ ﻟﺰﻡ ﺍﻻﻧﺤﻄﺎﻁ ّ ّ ﻟﻌﻠﻮ ّ
ﻭﻓﻘﺖ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺫﻭﻯ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻋﻠﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻟﮏ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺎ ّ
ﺍﻟﺴﺎﻣﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻋﻨﺪ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻟﻨّﻬﻰ ﻓﺎﺟﻌﻞ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺆﻵء ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻸﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ّ ﺍﻟﻨﺎﻃﻘﺔ ﺍﻟﺤﺰﺏ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﺍﻟﻌﺼﺒﺔ ﺍﻟﺨﺎﺿﻌﺔ ﺍﻟﺨﺎﺷﻌﺔ ﻟﻤﻠﮑﻮﺗﮏ ﺍﻻﺑﻬﻰ ّ
ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ. ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ّ ﺑﺎﻟﺜﻨﺂء ﻋﻠﻴﮏ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ّ ّ ّ ﺹ ١٢٤ _ ۱۷۶ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻨﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﮑﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﺠﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﺨﺮﻭﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺷﮑﺮﺍﻧﮥ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﺋﻴﻢ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺨﺠﻮﻟﻴﻢ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻧﻴﻢ ﻭ ﺳﺮ ﺯ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﻧﻴﺖ ﻭ ّ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﺮ ﺧﻠﻮﺹ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺳﺖ . ﻃﻴﻨﺖ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ّ
_ ۱۷۷ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻗﺼﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﻋﺠﺐ ﻭ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻯ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ّ ّ ﺑﻘﺼﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻠﺘﻔﺘﻰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﺖ . ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ _ ۱۷۸ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ، ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺣﻤﻠﺶ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﺟﺒﺎﻝ ﭘﺮ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﺍﺯ ّ
ﺗﺤﻤﻠﺶ ﻗﺎﺻﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻤﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ّ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﻄﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺨﺸﺸﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ
ﺹ ١٢٥
ﻗﻮﺍﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ . _ ۱۷۹ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺎ ﻳﺎﺭﺍﻧﺎ ،ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﺮ ﺳﻪ ﻗﺴﻢ ﻣﻨﻘﺴﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻗﺴﻤﻰ ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﭼﻮﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﻋﻠﻰ ﻧﻔﺴﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ّ
ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﻭ ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻗﺴﻤﻰ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﺑﻪ ّ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺖ ﺭﺑّ ّ ّ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ّ ّ
ﺟﻞ ﺍﺳﻤﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﺬﻋﻦ ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ّ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻪ ﻭ ﻗﺴﻢ ﺛﺎﻟﺚ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻴﺮﺍﺕ
ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺮ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺜﻨﺎﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻭ ّ ّ
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﻇﺎﻟﻢ ﻟﻨﻔﺴﻪ ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻘﺘﺼﺪ ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻴﺮﺍﺕ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺎﮎ ﻧﻬﺎﺩ ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻫﻞ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﻭ ﺳﺎﺑﻘﻮﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻴﺮﺍﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﻤﺖ ﮐﻤﺮ ﺯﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺷﮑﻮﻝ ﻭ ﺑﻨﺎء ﻣﮑﺘﺐ ﺑﺎﻟﻨﻔﺲ ﮐﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺩﺍﻣﻦ ّ ّ
ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻨﻔﺲ ﻧﻔﻴﺲ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺍﻳﻦ
ﺑﺎﻟﻨﻔﺲ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﺷﻤﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻡ ّ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺧﺎﮎ ﮐﺸﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ّ
ﻭﺟﻪ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭﻯ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺹ ١٢٦
ﺍﺣﺒﺎء ﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻋﻤﻮﻡ ّ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻮﻯ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺮﺑﻮﺩﻳﺪ.
_ ۱۸۰ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ،ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﻟﻮ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ّ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺩﻣﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻳﮏ ﻧﻔﺴﻰ ،ﺿﺮﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ّ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺟﺰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﻮﻝ ﺣﻴﺎﺕ ﭼﻪ ﺛﻤﺮ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻤﺎﺕ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ .
_ ۱۸۱ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﺫﺍﺗﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻋﺒﺪ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﺩ
ﻋﺎﺟﺰﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ ﻟﺰﻭﻡ ﺫﺍﺗﻰ
ﺭﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﻔﮑﺎﮎ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺨﺸﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺨﺘﺎﺭ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ _ ۱۸۲ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ ّ
ﺤﻴﺮﴽ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺏ ِﺯْﺩ ِﻧﻰ ِﻓْﻴ َ ﻣﺴﺘﻤﺮﴽ َﺭ ّ ﮏ َﺗ َ
ﺗﻮﻗﻒ ﺟﺎﺋﺰ ﻧﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻓﻴﻀﻰ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ّ
ﺗﻘﺪﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺍﻭﺝ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ّﺍﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ ّ ﺗﻮﻗﻒ ّ ّ
ﺗﻨﺰﻝ ﺗﺮﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺭﺟﮥ ّ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺻﻌﻮﺩﻧﺪ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﺭﺳﻨﺪ ّ ﺹ ١٢٧ ﻗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭﺝ ﺑﻪ ﭘﺴﺘﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﻭ ّ ّ ﺪﻳﻪ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ . ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣ ّ
ﺍﻡ ﺍﻟﻘﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺮﮐﺰ _ ۱۸۳ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺘﺎﻥ ﺍﻯ ﺭﺍﺳﺨﺎﻥ ،ﺧﻴﺮﺍﻟﻘﺮﻯ ﺍﻧﺸﺎء ﺍّ
ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﮐﻨﺎﻑ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﻮﺩ
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺭﻳﺎﺡ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﻣﻮﺝ ﻫﻤﺖ ﺑﺮﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻤﺮ ّ ﺯﻧﺪ ﺍﮔﺮ ّ
ﺣﻖ ﻣﺸﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺮﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻮﺯﺩ ﻧﺎﺭ ﻣﻮﻗﺪﮤ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺜﻞ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺁﻳﺪ .ﺍﻯ ّ ﻣﺴﺘﻌﺪﻩ ﻭ ﺯﺟﺎﺟﺎﺕ ﻣﺴﺘﻔﻴﻀﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺖ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ّ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻟﻄﻴﻒ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﮓ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﻏﻤﺎﺯﺗﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺷﻴﻄﺎﻧﻴﻪ ﻣﻤﺘﺎﺯﺗﺮ ﺷﻮﺩ ّ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺿﻼﻟﺖ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻯ ّ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻫﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺮﺷﺎﺭ
ﺣﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺟﻮﻳﺎﻥ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻻﻳﻖ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺁﻳﺖ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﭙﻴﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﻳﻦ ّ
ﺭﺣﻤﺔ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺍ ﻳﺆﺗﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺍ ﺫﻭ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ً ﺹ ١٢٨
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
_ ۱۸۴ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻭ ﻧﻮﺭ
ﺗﺮﻗﻰ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﺩﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ّ ﻣﺪﻧﻴﺖ ّ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺍﺝ ﺑﮑﻠﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ ﻣﺪﻧﻴﺖ ّ ّ ﻣﺪﻧﻴﺖ ّ ّ ﻣﺎﺩّﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﺟﺎﺝ ،ﺍﻳﻦ ﺯﺟﺎﺝ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺪﻧﻴﺖ ّ ّ
ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺍﺝ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﮐﺐ
ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺟﻮﻻﻧﮕﺎﻩ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺮ
ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺩﺭ
ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺜ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺎﻳﺪ ّ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﺮﻏﻰ ﺧﻮﺵ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺯ
ﮐﻮﻫﻰ ﺑﺮ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﺎﺧﮥ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻻﻧﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﺮ ﻗﺼﻮﺭ
ﻣﻠﻮﮎ ﺷﺮﻑ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﺎﻓﺖ ،ﻣﻨﻈﺮ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﺣﻼﻭﺕ ،ﺁﺏ ﺩﺭ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﺮﻣﻦ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺬﻭﺑﺖ ،ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﺻﺤﺮﺍ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ،ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﺮﻣﻨﻰ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﻧﻪ ﭼﻴﻨﺪ ﻧﻪ
ﻣﺸﻘﺘﻰ ﻧﻪ ﻓﮑﺮﻯ ﻧﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮﻯ ﻧﻪ ﺣﺰﻧﻰ ﻧﻪ ﺍﻟﻤﻰ ﻧﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺯﺣﻤﺘﻰ ﻭ ﻧﻪ ّ ﺍﺳﻔﻰ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ.
ﭘﺲ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺟﻠﻮﮤ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﺹ ١٢٩ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﮔﻬﻰ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﮔﻬﻰ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﮔﻬﻰ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﮔﻬﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ّ
ﮔﻬﻰ ﺩﺭ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﺎﻗﻪ ﮔﻬﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ .ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﻴﮑﻮﺷﺪ ﺗﺎ
ﻳﮏ ﭘﺎﺭﮤ ﻧﺎﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ ﭘﺲ ﻗﻴﺎﺱ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﺮﻕ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﻭﺍﺿﺢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﻰ
ﺗﺎﻡ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺮﮤ ّ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺋﻴﻨﮥ ﺭﻭﺷﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ
ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﻗﻮﮤ ّ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪﮤ ّ
ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﺷﻴﺎء ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ
ﺑﺤﻴﺰ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻴﺰ ﮐﻤﻮﻥ ّ ﺣﮑﻢ ﺑﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺷﻮﮐﺖ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺷﮑﻨﺪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻧﻈﺎﻡ
ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﮔﻬﻰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﺳﻤﻨﺪ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﮑﻨﻮﻧﮥ ﺑﺤﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﺳﺦ ﺣﻴﺰ ﻏﻴﺐ ّ ﻣﺴﺘﻮﺭﮤ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﻗﺪﺳﻴﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﻮﮤ ّ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻭ ﻓﺎﺳﺦ ﻧﻮﺍﻣﻴﺲ ﺁﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ ﻗﻮﺗﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻗﻮﮤ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﺋﺮ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﭼﻨﻴﻦ ّ ّ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ّ
ﻣﺆﺳﺲ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ ّ ﻣﺪﻧﻴﺖ ّ ّ
ﻣﺮﻭﺝ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺧﻼﻕ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ
ﮐﻨﺪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﻣﻴﺪﻯ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺹ ١٣٠
ﺍﻣﻴﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺟﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﺮﻑ ﻭ ﻣﻨﻘﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺑﺪﻯ. _ ۱۸۵ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺠﺴﻢ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻣﻬﺠﻮﺭﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ
ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺯﺍﺋﺮﻳﺪ ﺟﺎﻥ ﺟﻮﻳﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺩﻝ ﺩﺭ ﻃﻮﺍﻑ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻭﺡ ﭘﺮ ﻓﺘﻮﺡ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻘﺎﻁ ﺍﺭﺽ ﺣﮑﻢ ﻧﻘﻄﮥ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻘﺎﻉ ﺳﻤﺖ ﺑﻘﻌﮥ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﺟﺴﺘﻪ ﺷﺮﻕ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻏﺮﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺮ ﮐﻞ ﺩﺭ ّ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪ ﻭ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﮐﺮﺩﻩ ّ ﻇﻞ ﺧﻴﻤﮥ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﻧﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﻭ ﺛﻤﺮ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺛﺮ ﻭ ﺛﻤﺮ
ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﮐﻤﺎﻻﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﺨﺶ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ
ﺷﺨﺼﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻭ ﺗﺮﮎ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ّ
ﮐﺎﻓﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﺟﻤﻴﻊ ﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﻗﻰ ﻋﻤﻮﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﻡ ﺣﺎﻝ ّ ﻣﺤﻮﻝ ّ ّ
ﻣﺘﺼﻒ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺗﻬﺬﻳﺐ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺼﻔﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ّ ّ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺭﺥ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ. ّ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺩﻟﺒﺮ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﺍﻯ ﻫﻮﻳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﺪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ _ ۱۸۶ﺍﻯ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ّ
ﺹ ١٣١
ﺑﺸﺮﻳﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺂﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﻫﻮﻳﺖ ﺁﺩﻡ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ ّ
ﺗﺄﺳﻰ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻥ ّ
ﺗﺄﺳﻰ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﻭ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻻﺋﻞ ﻭﺍﺿﺤﮥ ّ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖ .
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻳﺖ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ _ ۱۸۷ﻳﺎ ﻣﻦ ﺍﺷﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﺎﻥ ﺑﺠﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﺴﻢ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭﻯ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺑﭙﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻮﺭﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻬﺒﻂ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺤﻮﺭ ﻓﻠﮏ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﺧﻼﻕ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﮐﺰ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﺼﺪﺭ ﺧﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﻓﻊ ﺿﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ ّ
ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻋﻠﻮﻳﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﻫﻤﺖ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ّ ّ ّ ّ ﻭ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻭ ّ ﺣﻖ ﻳﻘﻴﻦ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﺎﻟﺤﺒﻞ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦ . ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ _ ۱۸۸ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺯﺣﻤﺘﻰ ﻭ ﭼﻪ ّ
ﻣﺴﺮﺗﺴﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺵ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻋﻴﻦ ّ ّ
ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻣﺠﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻼ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﺖ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﻴﺲ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ
ﺹ ١٣٢
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﻀﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﻄﺮﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺤﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ّ ﻟﻸﺭﺽ ﻣﻦ ﮐﺄﺱ ﺍﻟﮑﺮﺍﻡ ﻧﺼﻴﺐ ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ
ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻏﻤﺎﻡ ﮐﺜﻴﻒ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻣﻨﻴﺮ
ﺑﺸﻌﺎﻉ ﺳﺎﻃﻊ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻣﺸﺘﻬﺮ ﮔﺮﺩﺩ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺠﺬﺏ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺁﺭ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺳﺎﻗﻰ ﺑﺎﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺸﺌﮥ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺨﺸﺪ . ﺣﺐ ﻣﻮﻻﮎ ﻭ ﺍﻧﺒﺘﺖ ﺍﻟﺜﺎﺑﺖ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ ﻃﻮﻋﴼ ﻟﮏ ﺑﻤﺎ ﺛﺒﺖ ﻗﺪﻣﺎﮎ ﻋﻠﻰ ﺍﻳﻬﺎ ّ ّ _ ۱۸۹ ّ
ﺳﻮﺍﮎ ﺭﺑﮏ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ّ ﺣﺪﻳﻘﺔ ﻗﻠﺒﮏ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ
ﺍﻟﻈﻠﻢ ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ﺗﺠﻠﺪﺕ ﻓﻰ ﺍﻻﻓﺘﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﺎﺑﮏ ّ ﻓﺼﺒﺮﺕ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ّ ﺗﺄﺳﻴﺖ ﺑﺎﻻﻭﻟﻴﺎء ﻓﻰ ﺍﻟﻘﺮﻭﻥ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﻗﺎﻝ ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍ ْﻡ ّ ﺍﻟﻄﻐﻴﺎﻥ ﻻ ﺿﺮﺭ ﻗﺪ ّ
ﻠﻰ ﮑْﻢ َﻣَﺜُﻞ ﻦ َﻗْﺒِﻠ ُ ﺍﻟﺠﻨَﺔ َﻭ َﻟﻤﺎ َﻳﺎِﺗ ُ ﻦ ﮐﺎﻧﻮﺍ ِﻣ ْ ﺍﻟِﺬْﻳ َ َﺣِﺴْﺒُﺘْﻢ ﺍ ْﻥ َﺗْﺪُﺧُﻠﻮﺍ َ ﮑْﻢ ُﻗْﻞ َﺑ ٰ ﻮﻧﻮﺍ ِ ﻳﺎ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ َﺭ ِ ﺑﻠﻰ ﻳﺎ ﺿْﻴﻨﺎ ﻭ ﺍﻳﻀﴼ ﻗﺎﻝ َﻟْﻢ َﺗ ُ ﺑﺎﻟِﻐﻴْ ِﻪ ﺍ ّﻻ ِﺑِﺸﻖ ﺍﻻﻧُْﻔ ِ ﮑ ُ ﺲ ُﻗْﻞ ٰ
ﺻﻠﻰ ﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﻟﺬﻧﺎ ﺻَﺒْﺮﻧﺎ َﻭ َﻟْﻮ ﻻ ﺗﺬﮐﺮ ﻗﻮﻟﻪ ّ ﺍﻟﺒﻼء ﻣﺎ ّ ﺍﻟﻬﻮﻯ ّ َﺭﺑﻨﺎ َﺳَﺒْﺮﻧﺎ ﻭ َ ٰ ُ
ﻓﺎﻣﺎ ﻭ ﺳﻠّﻢ ﺍﻟﺒﻼء ّ ﺛﻢ ﺍﻻﻣﺜﻞ ﻓﺎﻻﻣﺜﻞ ّ ﺛﻢ ﺍﻻﻭﻟﻴﺎء ّ ﻣﻮﮐﻞ ﺑﺎﻻﻧﺒﻴﺎء ّ
ﺻﻮﺑﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺷﻤﺎﺗﺔ ﺍﻻﻋﺪﺍء ﻭ ﻣﻼﻣﺔ ﺍﻟﺨﺼﻤﺎء ﻭ ﺑﻠﻮﻏﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺍﻗﺼﻰ ﺍﻟﻤﺮﺍﺩ ﻓﮑﻢ ّ ّ ﻟﻠﺸﻤﺎﺗﺔ ﺍﻟﺸﺘﻢ ﻭ ﺍﻟﺨﺼﺎﻡ ﻓﻮﺟﺪﺕ ّ ﺍﻟﺸﻤﺖ ﻭ ّ ﺳﻬﺎﻡ ﺍﻟﻤﻼﻡ ﻭ ﺭﻣﻮﻧﻰ ﺑﻨﺼﺎﻝ ّ ﺗﻤﻨﻴﺖ ﻟﻬﻢ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻟﻤﺮﺍﺩ ﺣﻼﻭﺓ ﻭ ﻟﻠﻤﻼﻣﺔ ﻃﻼﻭﺓ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺬﺑﺖ ﺍﻟﻌﺬﺍﺏ ﻭ ّ
ﻋﺪﻝ ﻭ ﻟﻮ ﮐﺎﻧﺖ ُﻣﻨﻴﺘﻰ ُﻣﻨﻴﺔ ﺍﻭﻟﺌﮏ ﺍﻻﻭﻏﺎﺩ ﻓﻼ ﺗﺒﺘﺌﺲ ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ ّ ﺹ ١٣٣ ﺍﻟﺮﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻟﺮﻭﺡ ﻭ ّ ﻇﻬﺮﮎ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﻮﺽ ﻟﺤﻤﮏ ﻭ ﻋﺎﺷﺮ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻌﺪﻭﺍﻥ ّ ﺍﻥ ﻣﻊ ﺑﺰﻟﺔ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﻭ ّ ﻋﺎﻣﻠﻬﻢ ﺑﺎﻟﻔﻀﻞ ﻭ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﻻﺗﺆﺍﺧﺬﻫﻢ ّ ﺍﻟﻠﺴﺎﻥ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﺍﻥ ﻣﻊ ﺍﻟﻌﺴﺮ ﻳﺴﺮﺍ ﻫﺬﺍ ﺷﻴﻤﺔ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ﻭ ﺳﻤﺔ ﺍﻟﻌﺴﺮ ﻳﺴﺮﺍ ّ ّ
ﺍﻥ ﺍﻣﺎ ﺣﻼﻭﺓ ﺍﻟﻌﻴﺶ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺤﻴﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻤﺎﺕ ﻓﻼ ﺗﻈﻦ ّ ّ ّ
ﺍﻥ ﺍﻟﻌﻤﻮﻡ ﻓﻰ ﻏﻤﻮﻡ ﻭ ﻫﻤﻮﻡ ﻟﮑﻦ ﺗﺨﺘﻠﻒ ﺍﻟﻤﺘﺮﻓﻴﻦ ﺣﺎﺯﻭﺍ ﺍﻟﻤﺴﺮﺍﺕ ّ ﮐﻼ ّ ّ
ﻋﺎﻡ ﻓﺎﺟﺘﻨﺐ ﺍﻟﻨﻮﺍﺋﺐ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﺍﻻﻟﺒﺎﺏ ﻓﻀﻨﮏ ﺍﻟﻌﻴﺶ ّ ﺗﺘﻨﻮﻉ ّ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ﻭ ّ ﺭﺑﮏ ﺑﻤﺎ ﺍﻋﻄﺎﮎ ﻣﺎ ﻟﻢ ﻳﻌﻂ ﺍﻻﻣﺮﺍء ﻭ ﺍﻟﺤﮑﻤﺎء ﻭ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻭ ّ ﺍﻟﻄﻴﺶ ﻭ ﺍﺷﮑﺮ ّ
ﺣﺒﻪ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻭ ﺍﺳﺌﻞ ﺍ ﺍﻥ ﻗﺪ ﺍﺧﺘﺼﮏ ﺍ ﺑﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ﺟﻌﻠﮏ ﺁﻳﺔ ّ ّ
ﺗﺤﺐ ﺍﻧﻰ ﺭﺍﺽ ﻣﻨﮏ ﮐﻤﺎ ﻳﻬﻴﺄ ﻟﮏ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﮎ ﺭﺷﺪﺍ ﻓﻰ ﺍﻻﺧﺮﺓ ﻭ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﻭ ّ ّ ّ
ﮐﻠﻢ ﺣﺘﻰ ﻻﻭﻟﻰ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء ﻭ ّ ﻭ ﺗﺮﺿﻰ ﻓﻌﻠﻴﮏ ﺑﺎﻻﻟﻔﺔ ﻣﻊ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﮑﻠﻔﺔ ﻭ ﺍﻟﻮﻻء ّ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭ ﻋﻘﻮﻟﻬﻢ ﻭ ﻻ ﺗﺠﺎﺩﻟﻬﻢ ﻓﻰ ﻣﻨﻘﻮﻟﻬﻢ ﻭ ﻣﻌﻘﻮﻟﻬﻢ ﺩﻋﻬﻢ ﻭ ﺷﺄﻧﻬﻢ ّ
ﺍﻟﺘﺒﺘﻞ ﺍﻟﻰ ﻗﺎﺿﻰ ﺍﻟﺤﺎﺟﺎﺕ ﺍﻟﺘﻀﺮﻉ ﻭ ﺍﻟﻤﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ّ ّ ﻭ ﺍﺣﺼﺮ ﺍﻻﻭﻗﺎﺕ ﻓﻰ ّ ّ ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺑﺎﻟﻨﺠﺎﺕ ﻣﻦ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ ﺍﻟﻰ ﺃﻥ ﻳﺄﺗﻰ ﺍّ
_ ۱۹۰ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﭼﻘﺪﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺑﺮ ّ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﺟﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ ﺑﺘﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺻﻐﻴﺮ ﮐﻪ ﻳﺘﻴﻢ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻘﺪﺭ
ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺍﻭﻻﺩ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﻥ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﺹ ١٣٤ ﺑﻨﻴﺎﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻫﺎ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺴﺎ
ﻣﺴﺘﻘﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺍﺳﻴﺮ ﺣﺼﻴﺮ ﺑﺼﻒ ﻧﻌﺎﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺻﺪﺭ ﺟﻼﻝ ّ ّ
ﺷﺪﻧﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺻﺪﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻫﺪﻑ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻴﺮ ﺭﺻﺎﺹ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ
ﺍﻏﻼﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﺒﺘﻼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻋﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﻌﺮﺽ ﺿﺮﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻃﻌﻦ ﺷﻨﻴﻊ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ّ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﻔﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﻔﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭﺗﺤﺖ ﻣﺮﺍﺕ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﻏﻼﻝ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﮑﺮﺍﺕ ﻭ ّ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻨﻮﺭ ﺟﺒﻴﻨﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﮐﻪ ّ
ﮐﺄﺱ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ
ﻇﻞ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺑﺎﻋﻈﻢ ﻣﻘﺪﺳﻪﺍﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ّ
ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺑﻠﻨﺪ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺁﻳﺎ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﺳﻠﻮﮐﻰ ﺟﺰ ﺑﺮ ﻗﺪﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ؟ ﻻ ﻭ ﺍ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻧﺸﺌﮥ ﻣﺴﺮﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺁﻥ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻫﺪﻯ ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ ٰ
ﺫﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﻥ ﺑﻰ ﻣﺜﻞ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺹ ١٣٥
ﺑﮕﺬﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪﺍﻯ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﺑﺎﻣﺮﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﻴﻦ ﻭ ّﺍﻻ ﻳﺎ ﺣﺴﺮﺓ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺒﺎﺩ . ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﻤﻊ ّ ّ
ﻣﺤﻠﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ _ ۱۹۱ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﻭ ّ
ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺳﺮ ﺷﺎﺭ ﺑﻼﺳﺖ ﻭ
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ّ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭼﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﺋﻰ ّ ّ
ﻣﺼﻴﺒﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺩﻣﻰ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺭﺍﺣﺖ
ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺟﺎﻡ ﺑﻼﻟﺒﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻴﻎ ﺟﻔﺎ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰ ﭘﺲ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻳﮑﺘﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﺑﻼ ﻣﺪﻋﻰ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺁﺳﺘﺎﻧﻴﻢ ﻭ ّ ّ
ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻘﺪﺭ ﻭﺳﻌﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﻼ ﺳﻬﻴﻢ ﻭ ﺷﺮﻳﮏ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺷﮑﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺷﮑﻮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺣﻖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻭ ﺟﺎﻯ ﺭﺿﺎ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﺯ ّ
ﮐﻞ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺷﻌﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ّ ﺩﺭ ﮐﻒ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻓﺪﺍﻯ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮐﻨﻴﻢ .
ﻣﻘﺮﺏ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ،ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ _ ۱۹۲ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻗﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﺭﺩ ّ ﻣﻄﻠﻌﻢ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﻘﺪﺭ ّ ﺹ ١٣٦
ﻇﻠﻮﻡ ﺟﻬﻮﻝ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﻨﻮﺩﻧﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﮕﻮ ﺩﺭﻧﺪﮤ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﮔﻮ ،ﺑﺸﺮ ﻣﮕﻮ ﺭﺏ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻢ ﻭ ﺑﻘﺮ ﮔﻮ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﮔﻮ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﺎء ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻘﺪﺭ ّ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻰ ﺣﺪ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺑﻰ ّ ّ
ﻣﻌﺬﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ّ
ﺳﺎﻗﻰ ﻗﻀﺎ ﺟﺎﻡ ﺑﻼ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻋﺪﺍ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﻣﻘﺮﺑﻰ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﮐﺮﻭﺭ ﻧﺴﺎء ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎﺳﻔﻞ ﺩﺭﮐﺎﺕ ّ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻧﻪ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﻪ ﺍﺛﺮﻯ ﻧﻪ ﺑﻬﺮﻩﺍﻯ ﻧﻪ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﻭ ﺫﻟﮏ ﻫﻮ ﺍﻟﺨﺴﺮﺍﻥ ﻣﺨﺪﺭﺍﺕ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺒﺎﻝ ﺭﺍﺳﺨﺎﺕ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺁﻥ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻣﻘﺪﺱ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ّ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺰﻯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ
ﺷﮑﺮﺍﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺣﻤﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻫﺰﺍﺭ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺎﺟﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻠﻌﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ّ
ﻳﺨﺘﺺ ﺑﺮﺣﻤﺘﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺫﻟﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﺮﻑ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻋﻠﻴﮑﻦ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺍ ﻳﺆﺗﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺍ ﺫﻭﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻭ ّ
_ ۱۹۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﺒﺎﺡ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﻧﺠﺎﺡ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻪ ﺣﻰ ّ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺬﮐﺮ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺹ ١٣٧
ﺩﺭ ﻓﻴﻀﺎﻥ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﻳﻨﺪ ﻗﻠﺐ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻣﺸﻌﻮﻑ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺣﺰﻳﻦ
ﻣﺤﻈﻮﻅ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻓﺪﺍﻯ
ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺑﻼﺋﻰ ﻧﻠﻐﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﻴﭻ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﻧﻠﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﺻﻤﺖ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻧﭙﺴﻨﺪﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺫﻫﺐ ﺍﺑﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺰ ﺭﺥ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﺑﻼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺑﻬﺎء ﻋﻴﻦ ﻋﻄﺎ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻩ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻋﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﺣﻀﺮﺕ ّ ّ ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮ ﺟﻔﺎ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺳﺪﺭﮤ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻴﺸﮥ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺑﻼ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻭ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ . ّ
ﻣﺠﻠﻰ ﻃﻮﺭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﮐﺄﺱ ﺑﻼ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻓﺘﻮﺭ ﻣﻴﺎﺭﻳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ّ
ﺟﻨﺖ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺟﺎﻡ ﻃﻬﻮﺭ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺗﻠﺨﻰ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﮑﺮ ّ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ ﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺁﺭﺯﻭ ﻃﺎﻟﺐ
ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺒﺎﺑﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﺭﺩ ﮐﻪ
ﻗﻠﻮﺏ ﺣﺰﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻣﺤﻈﻮﻅ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
_ ۱۹۴ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﻓﺘﻮﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﮐﺸﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺗﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ّ
ﺹ ١٣٨
ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻣﺘﺘﺎﺑﻌﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﺪ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻣﻬﺎﺟﻤﻪ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺳﺴﺘﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺟﺰﻉ ﻭ ﻓﺰﻉ ﻧﮑﺮﺩﻳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﭘﺮ ﺁﻓﺖ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺭﺍ ّ
ﻣﺴﻠﻂ ،ﻣﺒﺘﻼﻯ ﺑﺘﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺰﺣﻤﺖ ّ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺒﺘﻼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﻧﻪ ﺛﻤﺮﻯ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎﺭﻯ ﻭ ﺑﺮﻯ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺰﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺮﻯ ﺑﻠﮑﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ّ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ّ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﻡ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻭﻟﻰ ﺍﺟﺮ ﺟﺰﻳﻞ ّ
ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺛﻤﺮﻩﺍﻯ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ّ
ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺯﺧﻤﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻣﺮﻫﻤﻰ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺯﻳﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺳﻮﺩﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻟﺴﺎﻥ
ﺷﮑﺮﺍﻥ ﺑﻌﺘﺒﮥ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﺑﺢ
ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻟﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﮐﺮﺑﻼ ﺻﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﻼ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﺍﺑﺘﻼ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻔﺪﺍء
ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺯﻫﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺁﻥ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﺰﺕ ﺷﻬﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ّ ّ ﺫﻟﺘﻰ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺁﻥ ّ
ﻦ ُﻗِﺘُﻠﻮﺍ ِﻓﻰ ﻦ ﭘﺲ ﺁﻥ ﻣﻮﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻼﮎ ﻧﺠﺎﺕ ﻻَﺗ ْ ﺤَﺴَﺒ ﺍﻟِﺬْﻳ َ
ﻴﺎء ِﻋْﻨَﺪ َﺭﺑِﻬْﻢ ُﻳْﺮَﺯُﻗﻮﻥ . َﺳ ِ ﺒﻴﻞ ﺍ ِﺍ ْﻣﻮﺍﺗﴼ َﺑْﻞ ﺍ ْﺣ ٌ ﺹ ١٣٩
ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻰ ﻭ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ _ ۱۹۵ﺍﻯ ﺧﺎﺩﻡ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺭﻳﺶ ﺣﻖ ﻋﻠﻢ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺩﺭ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ّ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﮔﺸﺖ ﺍﻯ ﺭﺳﻮﺍﻯ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺮ ﺭﻳﺸﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺭﻳﺸﻪ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻴﻪﺍﻯ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺳﺨﺮﮤ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﺷﮑﺮ
ﮐﻦ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻟﺤﻴﮥ ﭘﺮ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻦ ﻭ ﺑﻨﮕﺎﻩ
ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺳﺒﺐ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﻭ ﻣﻼﺣﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻫﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺫﻳّﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﻣﻪ ﻭ ﺑﻼ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ
ﺣﻖ ﮐﻪ ﺑﺂﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﺗﻄﺎﻭﻝ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺂﻥ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻋﻴﻦ ﻋﻄﺎﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻟﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺭﺧﺎء ﺯﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺗﺮﮎ ﺩﻏﺪﻏﮥ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻭﻓﺎ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺟﻔﺎ ﺩﻳﺪﻧﺪ
ﺍﻧﻮﺍﺭﺷﺎﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻵﻥ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻻﻣﻊ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﺷﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﺎﻉ ﺳﺘﺎﺭﮤ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﮏ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻭ ﺩﻟﮑﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻓﺎﻋﺘﺒﺮﻭﺍ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ .
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﻴﺠﺎﻧﺴﺖ ،ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺯ _ ۱۹۶ﺍﻳﻦ ّ
ﺹ ١٤٠
ﺍﻓﻖ ﻳﻘﻴﻦ ﻃﺎﻟﻊ ﻭ ﻻﺋﺢ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ،ﺍﺯ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ّ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻓﺼﻞ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻏﻤﺎﻡ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺻﻮﺕ ﺭﻋﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ
ﺷﻌﻠﮥ ﺑﺮﻕ ﻧﻴﻔﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺑﺮﻑ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺒﺎﺭﺩ ﻭ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻧﻮﺯﺩ ﻭ ﺳﺮﻣﺎ
ﺧﺮﻡ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﺩ ﻭ ﺍﺯﻫﺎﺭ ﺍﺷﺘﺪﺍﺩ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻣﻮﺳﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﺯﻣﺮﺩ ﺍﺧﻀﺮ ﻧﺸﻮﺩ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ﻭﺻﻮﺕ ﻧﺸﮑﻔﺪ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻏﺒﻄﮥ ّ
ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﻮﮤ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺑﺒﺎﺭ ﻧﻴﺎﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﻨﺪﮤ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺯ ﮔﺮﻳﮥ ﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻀﺎﺭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺩﺷﺖ ﻭ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺮﻑ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺭﺥ ﺑﻮﺭﺍﻥ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺭﺏ ﺍﻵﻳﺎﺕ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ّ ﻧﺪﻫﺪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ّ
ﺍﻟﺮﻋﻮﺩ ﻭ ﺍﺣﺒﺎء ﺍ ﺍﺫﺍ ّ ﺍﺷﺘﺪﺕ ﺍﻻﺭﻳﺎﺡ ﻭ ﻫﻄﻠﺖ ﺍﻻﻣﻄﺎﺭ ﻭ ﺩﻣﺪﻣﺖ ّ _ ۱۹۷ﻳﺎ ّ ﻻﻥ ﺍﻟﺼﻮﺍﻋﻖ ﻭ ﺍﺷﺘﺪﺕ ﺍﻻﻧﻮﺍء ﻭ ّ ﺍﻟﻄﻮﻓﺎﻥ ﻻﺗﺤﺰﻧﻮﺍ ّ ّ ﻟﻤﻊ ﺍﻟﺒﺮﻕ ﻭ ﻧﺰﻟﺖ ّ
ﺍﻟﺪﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﻤﻮﺝ ﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﺬﺍ ّ ﺍﻟﺘﻼﻝ ﻭ ّ ﻳﺨﻀﺮ ّ ّ ﺍﻟﺮﺑﻴﻊ ّ ﺍﻟﻄﻮﻓﺎﻥ ﻳﺄﺗﻰ ّ ّ ﺍﻟﺮﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﺗﻠﺒﺲ ﺑﺎﻟﺰﻫﻮﺭ ﻭ ّ ﺗﻬﺘﺰ ﻭ ﺗﻨﺒﺖ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﺍﻟﺰﺭﻭﻉ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺮﻭﺝ ﻭ ّ ّ ﺗﺘﺰﻳﻦ ﺑﺎﻻﺯﻫﺎﺭ ﻭ ﺍﻻﺛﻤﺎﺭ ﻭ ﺗﻈﻬﺮ ﺍﻟﺒﺮﮐﺔ ﻓﻰ ﺍﻻﺷﺠﺎﺭ ﺣﻠﻴﺔ ﺍﻻﻭﺭﺍﻕ ﻭ ّ
ﺍﻟﻄﻮﻓﺎﻥ ﻓﺎﻟﺨﺒﻴﺮ ﻳﻔﺮﺡ ﺍﻧﻤﺎ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺗﻠﮏ ﺍﻻﻧﻮﺍء ﻭ ّ ﮐﻞ ّ ّ ﺍﻟﺪﻳﺎﺭ ﻓﻬﺬﻩ ﺍﻟﻤﻮﺍﻫﺐ ّ ﺹ ١٤١
ﻳﻘﺮ ﻋﻴﻨﴼ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﺍﻟﺰﻣﻬﺮﻳﺮ ﻭ ﻳﻨﺸﺮﺡ ﺻﺪﺭﴽ ﻋﻨﺪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ّ ﻳﻮﻡ ّ ﺍﻟﺴﻴﻮﻝ ﻭ ﺍﻻﻣﻄﺎﺭ ﻭ ﻫﺒﻮﺏ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺗﻨﻘﻌﺮ ﺑﻬﺎ ﺍﻻﺷﺠﺎﺭ ﻻﻧّﻪ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻰ ّ
ﻟﮑﻦ ﺍﻟﺒﻠﻴﺪ ﻋﻮﺍﻗﺒﻬﺎ ﻭ ﻧﺘﺎﺋﺠﻬﺎ ﻭ ﺛﻤﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻓﻮﺍﮐﻬﻬﺎ ﻭ ﺍﺯﻫﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﺩﻫﺎ ﻭ ّ
ﺍﺷﺘﺪﺕ ﺍﻟﺴﻴﻮﻝ ﻭ ﺗﺤﻴﻂ ﺑﻪ ﺍﻻﮐﺪﺍﺭ ﺍﺫ ّ ﺍﻟﺠﻬﻮﻝ ﻳﻀﻄﺮﺏ ﺍﺫﺍ ﺭﺃﻯ ﺍﻧﺤﺪﺍﺭ ّ
ﺍﻟﺼﻮﺍﻋﻖ ﻭ ﻳﺮﺗﻌﺶ ﻋﻨﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﺓ ﻳﺨﺮ ﻣﻨﺼﻌﻘﴼ ﻣﻦ ﺻﻮﺕ ّ ﺍﻻﻣﻄﺎﺭ ﻭ ّ
ﻟﻤﺎ ﻇﻬﺮ ﺍﻻﻣﻮﺍﺝ ّ ﺍﻟﺴﻮﺍﺣﻞ ﮐﻤﺎ ﺳﻤﻌﺘﻢ ﻓﻰ ﺯﻣﻦ ّ ﺍﻟﺘﻰ ﺗﺘﻼﻃﻢ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ ّ
ﺍﺷﺘﺪﺕ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﻟﻪ ﺍﻟﻤﺠﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﺍﻧﻮﺍء ﺍﻟﺒﻼء ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﻻﺑﺘﻼء ﻭ ّ ﺍﻻﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﻧﺰﻟﺖ ﺻﻮﺍﻋﻖ ﺍﻻﻓﺘﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻬﺪﺭﺕ ﺳﻴﻮﻝ ﺍﻻﻣﻢ ﻋﻠﻰ ﺑﻴﻮﺕ
ﺍﻟﻀﻼﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﻀﻌﻔﺎء ﻭ ﺭﺟﻌﻮﺍ ﺍﻟﻰ ّ ﺣﺒﺎء ﻋﻨﺪ ﺫﻟﮏ ﺗﺰﻟﺰﻝ ّ ﺍﻻ ّ ﺍﻟﻄﻮﻓﺎﻥ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺩﻳﻦ ﺍ ﺍﻟﺤﻮﺍﺭﻳﻴﻦ ﺛﺒﺘﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﻼء ﻭ ﺗﺤﻤﻠﻮﺍ ّ ّ ّ
ﺍﻟﺘﻰ ﺍﻟﺸﺪﺓ ّ ﺛﻢ ﺍﻧﻄﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺫﺍ ﺣﺪﺙ ﺑﻌﺪ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﺒﻼء ﻭ ﻣﺎ ﺫﺍ ﻇﻬﺮ ﺑﻌﺪ ﺗﻠﮏ ّ ّ ّ ﻓﺒﺪﻝ ﺍ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﺤﺴﺮﺍﺕ ﺑﺎﻟﺒﺸﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺫﻟﮏ ﮐﺎﻧﺖ ﺗﺮﺗﻌﺶ ﻣﻨﻪ ﺍﻻﻋﻀﺎء ّ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ّ ﺑﺎﻟﻨﻮﺭ ﺍﻟﻤﺸﺮﻕ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻸﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﮐﺎﻥ ّ ﺍﻟﻈﻼﻡ ﺍﻟﺤﺎﻟﮏ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻼء ّ
ﻓﻠﻤﺎ ﻓﻰ ﺍﻻﺑﺘﺪﺍء ﻳﻄﻌﻨﻮﻥ ﻭ ﻳﻠﻌﻨﻮﻥ ﻭ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ّ ﺍﻟﻀﻼﻝ ّ ﺍﻥ ﻫﺆﻵء ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ّ
ﺍﻟﺤﺒﻮ ﻇﻬﺮ ﻧﻮﺭﻫﻢ ﻭ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﻧﺠﻮﻣﻬﻢ ﻭ ﺍﺿﺎﺋﺖ ﺳﺮﺟﻬﻢ ﺭﺟﻌﻮﺍ ﺍﻟﻘﻮﻡ ﺍﻟﻰ ّ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﻭ ﻳﺬﮐﺮﻭﻧﻬﻢ ﺍﻟﻮﺩﺍﺩ ﻓﺎﺻﺒﺤﻮﺍ ّ ﻳﺼﻠﻮﻥ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭ ﻳﺜﻨﻮﻥ ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻭ ّ
ﺍﺣﺒﺎء ﺍ ﻻﺗﺤﺰﻧﻮﺍ ﺍﺫﺍ ّ ﺑﮑﻠﻨﻌﺖ ﻭ ﻣﺪﺡ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺫﴽ ﻳﺎ ّ
ﺍﻟﺴﺐ ﺍﻟﺘﻌﺬﻳﺐ ﻭ ّ ﻗﺎﻣﺖ ﺍﻻﺣﺰﺍﺏ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺫﻯ ﻭ ﺍﻻﺳﺘﻬﺰﺍء ﻭ ّ ﺍﻟﺘﻮﺑﻴﺦ ﻭ ّ ّ
ﺍﻟﺒﻴﻨﺎﺕ ﻭ ﻭ ﺍﻟﺒﻐﻀﺎء ﺳﻴﺰﻭﻝ ﻫﺬﻩ ّ ﺍﻟﻈﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺗﺸﺮﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻵﻳﺎﺕ ّ ﺹ ١٤٢
ﻳﺮﺗﻔﻊ ﺍﻟﻐﻄﺎء ﻭ ﻳﻈﻬﺮ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﺔ ﻣﻦ ﻏﻴﺐ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﻧﺨﺒﺮﮐﻢ ﺑﻬﺬﺍ ﻗﺒﻞ
ﻟﺤﺒﻰ ﻻ ﺗﻀﻄﺮﺑﻮﻥ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﻞ ﺣﺘﻰ ﺍﺫﺍ ﺣﺪﺙ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻻﺣﺰﺍﺏ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ﺍﻟﻮﻗﻮﻉ ّ
ﻻﻥ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﺍﻟﻘﻮﻡ ﻭ ﺗﻌﺬﻳﺒﻬﻢ ﻟﮑﻢ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﻃﻮﺑﻰ ﺗﺜﺒﺘﻮﻥ ﺛﺒﻮﺕ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ َ ّ ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ ﻟﻨﻔﺲ ﺛﺒﺘﺖ ﻋﻠﻰ ّ
_ ۱۹۸ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻭ
ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﻭ ﺷﻴﺪﺍﺋﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻳﻦ ﭼﻪ
ﻣﻨﻘﺒﺘﻰ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻪ ،ﺧﺎﮐﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﻫﺮ ﻋﺰﻳﺰﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺍﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﻧﻪ ،ﻣﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺯﻳﺴﺘﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺟﻤﻴﻊ
ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺰﻳﺎﻥ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻣﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ّ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺛﻤﺮ ﻭ ﺍﺛﺮﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ّ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﻓﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ
ﻣﺴﺘﻤﺮ ﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﮤ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ّ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﺮ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻓﺮﻕ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﭘﺲ ﺛﺎﺑﺖ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻔﺮﻗﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺠﻤﻮﻋﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ّ ّ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻰ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﻰ ﺳﺮ ﻭ
ﺳﺎﻣﺎﻥ ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ
ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻰ ﻭ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺩﻝ ﻭ ﺍﻟﺮﻓﻴﻖ. ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﻧﻌﻢ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﻭ ّ ﺹ ١٤٣
ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻳﺮﻟﻴﻎ ﺑﻠﻴﻎ ﺯﺑﺎﻥ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ّ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺮ ﺳﺮ ﻣﺴﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ
ﺑﻈﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻓﻮﺯ ﻣﺒﻴﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻪ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻟﻌﺴﻴﺮ . ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
_ ۱۹۹ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎﻯ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ
ﺗﺤﻤﻞ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺁﻓﺎﺕ ﻭ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺫﺍﺗﻴﻪ ﺍﺵ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺭﺳﻢ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎﻝ ّ
ﻭ ﻓﺎﺭﺱ ﭘﺮﺟﻮﻻﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﻠﻌﺒﮥ ﺻﺒﻴﺎﻥ .
_ ۲۰۰ﺍﻯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻋﺰﻳﺰ ،ﻧﺎﻣﻪﺍﺕ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﺩﺭ
ﭘﺮﺍﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻴﺮ ﻭ ﺳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﻤﺎﻥ ّ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺸﻌﻠﻪ ﺭﻭﺷﻨﻴﻢ ﻭ ﻭﻟﻰ ّ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻴﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﻼ ّ
ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻧﺪﺍﻧﻴﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﻔﻴﻨﮥ ﻧﺠﺎﺗﺴﺖ ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﺑﻬﺎءﺍ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ
ﻧﻴﺘﻰ ﺟﺰ ﺧﻴﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻭﻟﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺼﻠﺢ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻴﻢ ّ ّ ﻣﻠﺘﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻧﻴﺖ ﺑﺎ ﻫﺮ ّ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺸﻰ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺣﺴﻦ ّ ﺹ ١٤٤
ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻫﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﺗﻴﺮ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ
ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻳﺎﻕ ﺳﺮﻳﻊ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ّ
ﺑﺠﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﮑﻮﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﺯﺧﻤﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻬﻴﻢ ﻭ ﺩﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ
ﺭﻧﺠﻮﺭﻯ ﺭﺍﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺪﺧﻮﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﻟﺠﻮﺋﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻌﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺿﻼﻟﺖ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ ﺍﻏﺮﺍﺽ ّ ّ
ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﺩ . ﺭﺑﺎﻧﻰ ّ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ّ
_ ۲۰۱ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺗﺖ ﺑﻴﺨﺮﺩﺍﻥ ﻓﺘﻮﺭ ﻧﻴﺎﺭﻳﺪ ﻣﻼﻣﺖ ﻋﻴﻦ ﺳﻌﺎﺩﺗﺴﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺑﺘﻬﻮﺭ ﺳﺨﻦ ﺭﺍﻧﻨﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻋﺘﺪﺍﻝ ﻭ ﭼﻮﻥ ّ
ﻓﻰ ﺍﻟﺠﻤﻠﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻭﺍﻳﻦ ﻓﺨﺮ ﻭ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﺍ ، ﻻ ّ ﮐﺮﺑﻼﺳﺖ ﻭ ﺗﻌﺰﻳﮥ ّ
ﻮﻥ ﻦ ﻴﺎء ِﻋْﻨَﺪ َﺭﺑِﻬْﻢ ُﻳْﺮَﺯُﻗ َ ﻳﻦ ُﻗ ِﺘﻠﻮﺍ ِﻓﻰ َﺳ ِ َﺗ ْ ﺤَﺴَﺒ ﺍﻟِﺬ َ ﺒﻴﻞ ﺍ ِﺍ ْﻣﻮﺍﺗﴼ َﺑْﻞ ﺍ ْﺣ ٌ ﻓﻮﺯ ﻓﻮﺯﴽ ﻋﻈﻴﻤﺎ. ﺖ َﻣَﻌُﻬْﻢ َﻓﺎ ُ َﻟْﻴَﺘِﻨﻰ ُﮐْﻨ ُ " ﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺭﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﻴﻞ
ﻭﺭ ﭼﻮ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﺧﻮﻧﻢ ﺳﺒﻴﻞ "
" ﻭﺭ ﭼﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﮐﻨﻰ
ﻭﺭ ﺯﻓﻘﺮﻡ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺮﻳﻢ ﮐﻨﻰ "
" ﺳﺮﻧﮕﺮﺩﺍﻧﻢ ﻧﮕﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮﺩﺍﺭﻡ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ " ﺹ ١٤٥
ﻣﺴﺮﺕ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺪﺍﺭﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺸﺎﺷﺖ ﻭ ّ
ﻣﻤﻨﻮﻧﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺳﺒﺐ ّ
ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺟﺰ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺛﻤﺮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﻮﺩ ّ
ﺗﺤﻴﺖ ﻭ ﺛﻨﺎ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎﺭﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ّ ﺑﮕﻮ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﺡ ﺷﻬﺪﺍء ﺑﺎ
ﺍﺣﺒﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺟﺎء ﺍﺯ ّ
ﻴﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ . ﺍﻟﻤ ْ ﮑَﺮِﻣ ْ ﻦ ُ ﺖ َﻗْﻮِﻣﻰ َﻳْﻌَﻠُﻤْﻮَﻥ ِﺑٰﻤﺎ َﻏَﻔَﺮ ِﻟﻰ َﺭﺑﻰ َﻭ َﺟَﻌَﻠ ِﻨﻰ ِﻣ َ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ٰﻳﺎ َﻟْﻴ َ _ ۲۰۲ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻳﻮﺳﻒ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﻘﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﺑﺎﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻭ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺗﻠﺨﻰ ﺑﻼﻳﺎ ّ ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻧﮕﺸﺖ ﺑﺎﻳﻮﺍﻥ ّ
ﻧﭽﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﻭ ﻣﻼﺣﺖ ﻧﺪﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻧﺪﻳﺪ
ﺗﺤﻤﻞ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ ّ ﺑﺸﻬﺪ ﻭ ﺷﮑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﻭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻭ ﻓﺮﺍﺯ ﺩﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﻭ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺴﺮﻳﺮ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺼﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ _ ۲۰۳ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻯ ﻫﻴﭻ
ﺹ ١٤٦ ﺻﺒﺤﻰ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻧﮕﺸﺘﻰ
ﻭﻟﻰ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺭﻓﻘﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻼ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻧﻔﺲ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﻣﻰ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺍﺣﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻔﺴﻰ َ َ
ﺻﻴﺎﺩ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻗﻀﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻏﺮﻳﻖ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻋﻠﻰ ﻗﻮﻝ ﺷﺎﻋﺮ ﭘﺎﺭﺳﻰ: " ﻧﻮﮎ ﺧﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺰ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺳﺮﺥ ﻧﻴﺴﺖ
ﺁﻓﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺷﮑﺎﺭ ﺍﻓﮑﻦ ﮐﺰ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﺮﺍ ﮔﺬﺷﺖ "
ﻭ ﺷﺎﻋﺮ ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ:
" ﻳﻮﻗﺪﺭ ﺳﭙﺮ ﺑﻮ ﮔﻨﺒﺪ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﻓﺎﻣﺪﻩ ﺫﺭﺍﺕ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻴﺮ ﻗﻀﺎﻳﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺩﺭ " ّ
ﺷﺎﻋﺮ ﻋﺮﺏ ﮔﻔﺘﻪ :
ﻓﺎﻟﺤﺐ ﺭﺍﺣﺘﻪ ﻋﻨﺎ ﻋﺶ ﺧﺎﻟﻴﴼ " ِ ْ ّ
ﻓﺎﻭﻟﻪ ﺳﻘﻢ ﻭ ﺁﺧﺮﻩ ﻗﺘﻞ " ّ
ﺗﺸﻔﻰ ﺻﺪﻭﺭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻼء ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ّ ﺗﺴﻠﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ّ
ﻋﻘﻴﻢ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﻘﻄﻌﻨﺪ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ
ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻼ ﭼﻮﻥ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﺭﻧﺪ ﻫﺮ ﺗﻠﺨﻰ ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺍﻧﮕﺒﻴﻦ ﺷﻮﺩ . ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ّ ﺹ ١٤٧
_ ۲۰۴ﺍﻯ ﺍﺧﮕﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ،ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺗﻰ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﺣﺘﺠﺎﺏ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺷﻌﻠﻪﺍﻯ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﺯﻧﺪ
ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺩﻭﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﻤﻌﻪﺍﻯ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﺯﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺭﮐﺎﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺣﺮﮐﺘﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﺻﺎﺹ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻠﻴﺢ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﺻﻠﻴﺐ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﺩﺷﺖ ﮐﺮﺑﻼ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ّ ﺳﻴﺪ ّ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﺒﺮﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺩﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﻇﻨﻮﻥ ﻭ
ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﻠﻖ ﺑﺴﻮﺯ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻨﺪﮤ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺘﺒﮥ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺠﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺷﻬﺮﮤ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
_ ۲۰۵ﻋﺮﺻﻪ ﺑﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﻨﮓ ﺳﺮﮐﺶ
ﻭ ﺑﻰ ﭘﺎﻟﻬﻨﮏ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺑﻼﺋﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻣﻰ ﺭﺥ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺪﻗﺖ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺻﺮﻑ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻼ ﻭ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﻣﺤﻦ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﻳﺪ ﺳﺎﻗﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺄﺱ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ
ﺹ ١٤٨
ﺗﺤﻤﻞ ﺁﻻﻡ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﺁﺳﺘﺎﻧﻴﻢ ّ
ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻭ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ّﺍﻻ ﻋﺒﺪ ﺁﺑﻘﻴﻢ ﻧﻪ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﺸﻮ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﺎﻕ ﺍﻫﻞ ﺷﻘﺎﻕ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﻣﮕﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺘﺎﺑﻊ ﻣﺤﻨﺖ ﺑﺎﻳﺪ
ﺗﺄﺳﻰ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺴﺮﺕ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ّ ﺳﺒﺐ ّ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻭ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﺑﺎ
ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ. ﺍﻋﺪﺍ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ّ _ ۲۰۶ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ،ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻼﻯ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﭼﻨﺎﻥ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﺻﻒ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ّ
ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻭﻟﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺁﻧﺪﻳﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ
ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ،ﮐﻒ
ﺯﻧﺎﻥ ،ﺭﻗﺺ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﺰﻣﻰ ﺁﺭﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﺸﻨﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻳﮑﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ،ﻳﮑﻰ ﻧﺎﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺳﻮﺭ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺤﻔﻠﻰ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺯﺟﺎﺟﺶ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺍﺟﺶ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺷﺮﺍﺑﺶ ﺯﻻﻝ ّ
ﻋﻄﺎ ﺻﻬﺒﺎﻳﺶ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺁﻭﺍﺯﺵ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ،ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﺑﺮﺑﻂ ﻭ ﻋﻮﺩﺵ ﺁﻫﻨﮓ ﺁﻝ ﺩﺍﻭﺩ ﻭ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﺵ ﺳﺒﺤﺎﻥ ّ
ﺗﺸﺒﺚ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ، ﻧﻌﺖ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﻮﺩ ،ﭼﻨﮓ ﻭ ﭼﻐﺎﻧﻪ ﺿﺠﻴﺞ ّ ﺹ ١٤٩
ﺷﺮﺏ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ،ﻣﻄﺎﻋﻢ ﻣﻮﺍﺋﺪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﮑﺮ ﺣﻼﻭﺕ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﺑﺰﻡ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺟﺸﻨﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ّ
ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﺠﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺻﻮﺕ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺮﺍﻧﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺸﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﻭ
ﺳﻮﺭ ،ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﺑﺎﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﺩﻫﻮﺭ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺣﻘﺎﺏ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ
ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﻡ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﺑﻬﺮﻩﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﻟﻬﺬﺍ
ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧﺲ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺭﺏ ﻗﺪﻳﻢ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻌﻒ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺴﺘﺎﻳﺶ ﻭﻧﻴﺎﻳﺶ ّ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ
ﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﻃﻬﻮﺭ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﺋﺮﮤ ﺣﮑﻤﺖ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ .
_ ۲۰۷ﺫﮐﺮ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻯ
ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﻥ ﺑﮕﺮﻳﻰ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻇﻠﻤﻰ ﺗﺎ ّ
ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺍﺯ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺤﺎﻝ ﻭﻗﻮﻉ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﻧﻔﻮﺱ ّ ّ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﮔﻬﺎﻯ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺒﺘﻼﻯ ﮐﻼﺏ ﮔﺰﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﻣﺪﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﺯﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﮐﺴﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺩﺭ ّ
ﺫﺭﻩ ﺍﻯ ﺭﺣﻢ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺟﻔﺎﮐﺎﺭﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺗﻄﺎﻭﻝ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﺹ ١٥٠
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺣﻠﻘﻬﺎ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺩﺭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﻧﻬﺎ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﺗﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻧﺴﺎء ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﻴﺪ
ﺍﻣﺎ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﻃﻮﺑﻰ ﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻳﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﺭﺑﻰ ﻓﺎﻓﻮﺯ ﺑﻤﺎ ﻓﺎﺯﻭﺍ ﻭ ﻗﺪ ﻳﺎ ﻟﻴﺘﻨﻰ ﮐﻨﺖ ﻣﻌﻬﻢ ﻭ ﻓﺪﻳﺖ ﺭﻭﺣﻰ ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞ ّ
ﺗﺨﻠﻔﺘﻬﻢ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ ﺍﻥ ﺍﺑﺸﺮﻭﺍ ﺑﺎﻟﻔﻮﺯ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﻧﻌﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﺎﻓﮥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﻫﺮﻩﺍﺵ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﮐﺐ ﺳﺎﻃﻊ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻻﻣﻊ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺻﺪﻣﮥ ﺯﻳﺎﺩ ﺣﻖ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ّ _ ۲۰۸ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﺗﻌﺐ ﺧﻮﺭﺩﻯ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ ﺑﺘﺎﺭﺍﺝ ﻭ ﺗﺎﻻﻥ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻼ ﺍﺯ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﺭﻩ ﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ّ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻭﻻﺳﺖ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻭ ﺩﻡ ﻓﺮﻭﺑﺴﺘﻦ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ّ ﺻﺪﻳﻖ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﺩﺭ ﻧﺎﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ّ
ﺯﻧﺠﻴﺮ ،ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺎﺑﻴﻞ ﻗﺘﻴﻞ ﻗﺎﺑﻴﻞ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻓﺮﺍﺯ ﺻﻠﻴﺐ
ﺳﻴﺪ ﺷﻬﺪﺍء ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻴﺎﺭﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺍﻋﻠﻰ ﻫﺪﻑ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻐﻀﺎ ﺷﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻮﺝ ﻓﻮﺝ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺹ ١٥١
ﻣﻮﺝ ﺩﺭﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﺑﻬﻴﺠﺎﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻒ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻔﺼﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺘﺎﺏ ّ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ ﻣﻘﺮﺏ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎﺋﻰ ﮔﺸﺘﻰ . ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺪﻯ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﮔﺮﻭﻩ ﻣﮑﺮﻭﻩ ﻃﺎﻏﻴﺎﻥ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻇﻠﻢ ﻭ _ ۲۰۹ﺍﻯ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺪﻭﺍﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺻﻮﻟﺖ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻏﺒﺎﺭ ﺟﻔﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺗﻴﺎﺏ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ
ﻳﺪْﻭَﻥ ﺍ ْﻥ ُﻳْﻄِﻔﻮﺍ ُﻧْﻮَﺭ ﺍِ ِﺑﺎ ْﻓ ِ ﻮﺍﻫِﻬْﻢ َﻭ ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺸﻮﺩ ُﻳِﺮ ُ
ِ ﺮﻭﻥ ﺗﻮ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ َﻳﺎِﺑﻰ ﺍّ ُﺍﻻ ﺍ ْﻥ ُﻳ ِﺘﻢ ُﻧْﻮَﺭُﻩ َﻭ َﻟْﻮ َﮐِﺮَﻩ ﺍﻟﮑﺎﻓ َ َ ﺳﻢ ﺫﻳﺖ ﺩﻳﺪﻯ ﻭ ّ ﺑﻼﻳﺎ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﺍ ﮔﺸﺘﻰ ﺻﺪﻣﻪ ﻭ ﺍ ّ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺩﺭﻳﺪﻯ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﭼﺸﻴﺪﻯ ﻭ ّ
ﺭﺳﻴﺪﻯ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻭ ﺗﺎﻻﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪﻯ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﺁﻥ
ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺗﺎﻻﻥ ﻭ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻼﻣﺖ ﺩﻳﻬﻴﻢ ﻭ ﺗﺎﺝ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ . ﻣﺸﻘﺎﺗﺖ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ _ ۲۱۰ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ّ ﺹ ١٥٢ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻭﺍﺟﺐ ﻗﺪﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ّ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺁﺳﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺟﻔﺎﺋﻰ ﻣﺜﻞ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ّ
ﮐﻞ ﻭﻓﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ َﻧَﻔﺲ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺮ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﻣﺎ ﺣﺮﺍﻡ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﺨﺮﻭﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﮑﻮﺷﻴﻢ ﻭ ّ
ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻮﻯ ﻭﻓﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺟﻔﺎ ﺑﻮﺯﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﺮﻫﺪ .
_ ۲۱۱ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺻﺒﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﻟﻄﺎﻓﺘﻰ ﻭ
ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﺎﺩ ﺫﮐﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺮﺍ
ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﺸﻮ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﻼ ﺗﺤﻘﻖ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻧﺒﻮﺩ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺒﻮﺩ ﺻﺒﺮ ّ
ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺰﺍﻥ
ﺑﻀﺪﺵ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﺴﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ّ
ﺣﻖ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﺎﺑﺖ ﺷﻮﻯ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻤﻊ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮔﺮﺩﻯ ﻣﻨﺎﺩﻯ ّ
ﺷﻮ ﺗﺎ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺷﻨﻮﻯ ﻣﺮﻍ ﺧﻮﺵ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﺭﻯ . _ ۲۱۲ﺍﺯ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺹ ١٥٣ ﺗﺄﺳﻰ ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﮐﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺣﺰﻥ ﻭ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ّ
ﺑﻠﻴﮥ ﺍﻭ ﭼﻬﻞ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﮏ ّ ّ
ﻋﮑﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﻴﺎﺱ ﮐﻦ ﻟﮑﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﺷﮑﻮﺭ ﺳﺎﻝ ﺣﺒﺲ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ّ ّ
ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻭﺳﻌﺖ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ
ﺗﺤﻤﻞ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻬﻤﮥ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﺑﺠﻬﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﻮﺭ ّ
ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﻯ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻏﺮﻕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺧﻮﺭﺩ
ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻼﻳﺎ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﺩﺭ
ﺣﻮﺍﺭﻳﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺤﻨﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪﻧﺪ ّ
ﺣﺘﻰ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺁﻥ ﺑﻼﻳﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﻮﺩ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﮕﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻳﺎ ﻧﺸﺎﻁ ﻭ ّ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻧﺠﺎﺗﺴﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺪﺍﻯ
ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺼﺐ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻋﺰﺗﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﻠﺐ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻈﻴﻢ ّ ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ّ
ﺍﺑﺪﻳﺴﺖ ﻭ ﺑﻘﺎﻳﺶ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺻﻔﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء.
_ ۲۱۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ،ﻻﻫﻴﺠﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﻌﻠﮥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺯﺩ ﺁﺗﺶ
ﺹ ١٥٤
ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮔﺸﺖ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺐ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﻧﻐﻤﮥ ﺳﻮﺯﻧﺎﮎ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﺰﻡ ﺍﻟﻔﺖ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺸﻦ ّ
ﺭﻭﺯ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﺩ ﺑﻴﺪﺍﺩﻯ ﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﻏﺒﺎﺭﻯ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺨﺖ ﻭ ﺿﻮﺿﺎء ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ
ﻫﻤﺪﻡ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺳﺖ ﻏﻴﺐ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻮﻥ
ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻔﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻭ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻭﻓﺎ ّ
ﺗﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﺮﻓﺖ ﻗﺪﻡ ﺭﺍﺳﺦ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ
ﻣﺪﻟﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ ﺑﺠﻔﺎ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ ﻭﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ّ
ﺷﺪﺕ ﺟﻔﺎ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻈﻠﻢ ﺍﻫﻞ ﺑﻐﻀﺎ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﻻﺳﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺻﺪﻕ ﻭﻓﺎﺳﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ ّ ﺯﻫﺮ ﻓﻨﺎ ﺭﺍ ﺷﻬﺪ ﺑﻘﺎ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻡ ﺗﻠﺦ ﺭﺍ ﺳﺎﻏﺮ ﻧﻮﺷﻴﻦ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ
ﺧﻠﺖ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺑﺰﻡ ﺍﻧﺲ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﻭﻗﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﻭ ّ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﻫﻴﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﻄﺮﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﺟﺸﻦ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻧﻐﻤﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﮓ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺳﺎﺯ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺩ ّ ﻃﻴﺒﮥ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺷﻤﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﻴﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﺸﺌﻪﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻳﺢ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺘﺎﻥ ﮐﺎﻡ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻣﺸﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺤﻼﻭﺕ ّ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺑﻮﺍ ﺑﻨﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺆﻵء ﻋﺒﺎﺩ ﺍﻧﻘﻄﻌﻮﺍ ﻋﻦ ّ
ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻸ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﺍﺷﺘﻌﻠﻮﺍ ﺑﻨﺎﺭ ﻣﺤﺒﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ّ ّ ﺹ ١٥٥ ﺳﺠﺪﴽ ﺧﺮﻭﺍ ّ ﺍﻟﻨﻮﺭﺍء ﻭ ّ ﺣﺒﴼ ﺑﻄﻠﻌﺘﮏ ّ ﺍﻟﺴﻌﻰ ﻓﻰ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ّ ﺗﻤﻨﻮﺍ ّ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﻭ ّ
ﻣﺸﻘﺔ ﻭ ﺑﻼء ﻭ ﮐﻞ ﺍﻟﻌﺒﻮﺩﻳﺔ ﻟﻌﺘﺒﺘﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ﺭﮐﻌﴼ ﻭ ﻗﺎﻣﻮﺍ ﻋﻠﻰ ّ ﺗﺤﻤﻠﻮﺍ ّ ّ ّ ّ
ﺿﺠﻮﺍ ﺿﺠﻴﺞ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻗﻴﻦ ﻭ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻣﺎ َﻭَﻧﻮﺍ ﻭ ﻣﺎ ﻭﻫﻨﻮﺍ ﻋﻨﺪ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻻﺷﻘﻴﺎء ﺑﻞ ّ ﮐﻞ ﺧﻴﺮ ﻓﻰ ﺍﻵﺧﺮﺓ ﻭ ﻗﺪﺭ ﻟﻬﻢ ّ ﺭﺏ ّ ّ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻟﮏ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻳﺎ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﻮﻓﺎء ّ
ﺍﻻﻭﻟﻰ ﻭ ﺍﺣﻔﻈﻬﻢ ﻓﻰ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺘﮏ ﻭ ﺍﺣﺮﺳﻬﻢ ﺑﻌﻴﻦ ﺣﻔﻈﮏ ﻭ ﮐﻼﺋﺘﮏ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ . ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ،ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻫﺪﻑ ﺳﻬﺎﻡ ﻭ _ ۲۱۴ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺧﺎﺿﻊ ﺧﺎﺷﻊ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﺳﻨﺎﻥ ﻗﻀﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻼ ﻭ ﺣﮑﻤﺘﺶ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺗﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻧﻪ ،ﺷﻬﺪﺵ ﺑﺎ ﺯﻫﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ
ﻭ ﺻﺒﺤﺶ ﺑﺎ ﺷﺎﻡ ﺩﺭ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﭘﺮﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻧﻴﺎﻧﺶ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺮﻳﺰﺵ ﺧﻤﺎﺭﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﺭ ﻟﻴﻞ ﻭ ﻧﻬﺎﺭ ،ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻫﺶ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮﻳﺮ
ﺳﺮﻭﺭﻳﺶ ﺣﺼﻴﺮ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﺒﺎﺵ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻣﺸﻮ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺍﻳﻮﺏ ﺩﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺼﺒﺮ ﻭ _ ۲۱۵ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﻗﻴﻘﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺷﮑﻴﺐ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻓﺘﻮﺭ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﻤﻨﺖ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻠﺖ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻘﺒﺖ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮ ﺟﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﺷﻤﺎﺗﺖ ﺍﻋﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻮﻓﺎ ﺑﺸﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ّ ّ ﺹ ١٥٦
ﺳﺒﺐ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺫّﻳﺖ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﮔﻞ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ
ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﻳﻌﮥ ﻫﺪﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻣﻰ ﺭﺍ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﺪﺍﻯ ﺳﺮﻭﺵ ﻏﻴﺐ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻳﻮﺏ ﻏﻮﻃﻪ ﺧﻮﺭﻯ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﻳﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﮥ ّ
ﻃﻴﺐ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﻮﺍﺋﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ّ ﻃﺐ ﭘﺎﮎ ﻫﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﻋﺎﺟﻞ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺩﻭﺍﻯ ﮐﺎﻓﻰ ﻭﺍﻓﻰ .ﺍﻳﻦ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺗﺄﺗﻴﺮﺵ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﺶ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ .
ﺣﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ _ ۲۱۶ﺍﮔﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﺤﺎﻟﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ّ
ﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﻴﺮﻯ ﺍﻣﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ
ِ ﻣﻘﺮﺏ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻡ ﺑﻼ ﺑﻴﺸﺘﺮﺵ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺫﻟ َ ﮏ ٰﻣﺎ َﻧْﺒِﻐﻰ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﻡ ّ ﻳﻦ ﮑْﻢ َﻣَﺜُﻞ ﻟﻤﺎ َﻳﺎِﺗ ُ ﺍﻟﺠﻨَﺔ َﻭ ّ ﺍﻟِﺬ َ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍ َﺣِﺴْﺒُﺘْﻢ ﺍ ْﻥ َﺗْﺪُﺧُﻠﻮﺍ َ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﻦ َﻗْﺒِﻠ ُ ﮐﺎﻧﻮﺍ ِﻣ ْ ﺮﺍء ّ ﺳﺎء َﻭ ﺎﺑْﺘُﻬُﻢ َ ﮑْﻢ ﺍ ٰﺻ َ ﺍﻳﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﺑﺴﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ّ ﺍﻟﻀ ّ ُ ﺍﻟﺒﺎُ
ﻋﻼﻡ ﺑﻤﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﭙﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ّ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﺛﻤﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻔﺮ ﺩﺭﻳﺎ
ﺗﺤﻤﻞ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻮﺝ ﻭ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺳﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺭﺑﺢ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺁﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﺍﺣﺖ ّ ﮐﻠﻰ ﺑﺮﺩ ّ
ﺹ ١٥٧
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ّ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻰ ﺗﻬﻰ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﭘﺮ ﻣﻼﻝ ﻭ ﻓﻘﺮﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺳﺒﻴﻞ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﻼﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺍﺳﺖ . ﺣﻖ ،ﺳﺠﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺄﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ _ ۲۱۷ﺍﻯ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺭﺍﻩ ّ
ﻟﻬﺬﺍ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺳﺠﻦ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﺩﺭﮔﺮﺩﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﻯ ﺍﻳﻦ
ﺣﻖ ﻫﺮ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻳﻦ ﭼﺎﻩ ﻧﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﺗﻨﮕﻰ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺯﺣﻤﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ،ﻫﺮ ﺗﻠﺨﻰ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﻤﻰ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺍﻧﮕﺒﻴﻦ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻣﺨﺼﺺ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ ّ
_ ۲۱۸ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻯ ﺍﻟﺠﻼﻝ ،ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﻭ ﺍﺷﺠﺎﻥ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ
ﺣﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺒﺎﻝ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ّ
ﺑﻘﻮﺕ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻼﻝ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻟﮑﻦ ﺑﺎﻳﺪ ّ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﺰﺕ ﺳﻠﻄﻨﺖ ّ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﺤﺴﻴﻦ ّ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ّ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮐﻤﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻤﻨﺘﻬﺎﻯ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮﺑﺴﺖ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﻮﺩ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻣﻦ
ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻳﻮﻣﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ
ﺹ ١٥٨
ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻋﻤﻮﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﺮﻭﺝ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﺷﻤﺲ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﺭﺙ ﻭﻫﻦ ﻭ ﻫﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻧﺸﺪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺶ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺍﺩﻧﻰ ﺑﻮﺩ
ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻼﺳﺖ ﻭ ﻧﻮﺭﺵ ﺗﺎﺑﺎﻧﺘﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺷﻌﺎﻋﺶ ﺭﻭﺷﻨﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ّ ﺗﺴﻠﻰ ﺧﺎﻃﺮ _ ۲۱۹ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺗﻴﺮ ﺑﻼﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺟﻬﺖ ّ
ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺯﺣﻤﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻤﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ّ
ﺗﺴﻠﻰ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎﺯ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﺑﻮﺍﺏ ّ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻣﻬﻴﺎ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﺗﻴﺮﻯ ﺁﻳﺪ ﺩﺭ ﻭ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺳﺮﻭﺭ ّ
ﺳﻢ ﻧﻘﻴﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺷﻬﺪ ﺑﺪﻳﻊ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺷ ّ ﮑﺮ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺍﮔﺮ ّ
ﻇﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻴﻦ ﻣﻮﺭﻭﺩ ﻭ ﻓﺎﺋﺰ ﺑﻪ ﺭﻓﺪ ﻣﺮﻓﻮﺩ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﻣﺤﻦ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﻳﺪ ﻇﻠﻤﺎﺕ
ﺍﺣﺰﺍﻥ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﻳﮏ ﺩﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ
ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﻳﮏ ﺯﺧﻢ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺮﻫﻢ ﻣﻮﺟﻮﺩ
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﻼ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻔﺎ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﺮ ﻭﺍﻻ ﭼﻪ ﻓﺮﻕ ﺑﻼ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﻭﻓﺎ ﺍﻳﻨﺴﺖ ّ
ﻣﻴﺎﻧﮥ ﻣﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﺎﺱ ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ
ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺑﻌﺎﻟﻤﻰ ﺁﺋﻰ
ﺹ ١٥٩
ﮐﻪ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﻋﺎﻟﻴﻦ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ . _ ۲۲۰ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﭼﻨﺪﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﻰ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺷﻌﮥ ﺳﺎﻃﻌﮥ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ّ ّ ﮐﻞ ﺷﺌﻮﻥ ﺻﺒﺮ ﺁﻣﺎﻝ ﻧﺪﻣﻴﺪﻩ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﺩﺭ ّ
ﺗﺄﻧﻰ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﻣﻴﻮﮤ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﻣﺨﻤﻮﺭ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﺰ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ، ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺷﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﻭ ﺷﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﻦ ﺁﺗﺸﻰ ﺻﻬﺒﺎﻯ ّ
ﺍﺯﻣﻬﺐ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺠﻮ ﺷﺠﺮﻯ ﺑﻘﻠﻮﺏ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﺰﻥ ﻭ ﻧﺴﻴﻤﻰ ﺣﻴﺎﺗﺒﺨﺶ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺛﻤﺮ ﺷﻮ ﻭ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﺑﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺍﻧﻮﺭ ﮔﺮﺩ .ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻳﻦ ﻋﻤﺮ ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﺭ ،ﻟﻴﻞ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻰ ،ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ،ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ .ﭘﺲ
ﻗﻮﺗﻰ ﺟﻬﺪﻯ ﺑﻠﻴﻎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻨﺪﻳﻞ ﺭﻭﻏﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﺿﻌﻴﻒ ّ ﻻﺯﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﮥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﺎﺓ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺑﻘﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﻤﻞ ﺛﻘﻞ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺛﻘﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﺴﺪ ﻋﻨﺼﺮﻯ ّ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺡ ﺑﺒﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻳﻦ
ﺧﻔﺖ ﺟﺴﻢ ﻧﺤﻴﻒ ﻭ ﺟﺴﺪ ﺿﻌﻴﻒ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﻳﻦ ﺛﻘﻞ ﺭﺍ ﻋﻴﻦ ّ ﻣﺘﻨﻌﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﺘﻠﺬﺫ ﻭ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﻠﮑﻪ ّ ّ
ﺹ ١٦٠
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺳﺮ ﻭ ﻋﻠﻦ ﻭ ّ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻳﻦ ّ ﻣﺪﻋﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺭﺯﺍﻳﺎء ّ
ﺳﻦ ﺭﺿﻴﻌﻰ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻭ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺯ ّ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﺍﻟﺒﺘﻪ ّ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺟﺒﻞ ﺣﺪﻳﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ ّ
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﮑﺎﻧﺖ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺿﻌﻔﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺟﺴﻢ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺑﻊ ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺤﺎﻓﺖ ﺟﺴﻢ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ّ
ﻇﺎﻫﺮ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻃﻦ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻦ ﻭ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﺑﻨﻤﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﻭ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﺎﺷﻰ . ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ّ
_ ۲۲۱ﺍﻯ ﺛﻤﺮﮤ ﺷﺠﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ،ﻫﺮ ﺯﺭ ﻭ ﺳﻴﻤﻰ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﺤﮏ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺧﻮﺷﺮﻧﮓ
ﻟﻤﺎﻉ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺑﻮﺗﮥ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺑﺮﺍﻕ ﻭ ّ ﻭ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ّ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﮕﺪﺍﺯﺩ ﺯﺭ ﺧﺎﻟﺺ ﺍﺯ ﺫﻫﺐ ﻣﻐﺸﻮﺵ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﺫﻫﺐ
ﻣﺤﮏ ﺩﻳﺪﻩ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﻪ ﺳﻴﻢ ﻭ ﺯﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﭼﺮﺍﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪﻩ .ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﺛﻤﺮﮤ ﮐﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﮔﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﺫﻫﺒﻴﺘﺶ ﻧﺰﺩ ّ ّ
ﺗﺼﻮﺭ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻃﻴﺒﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﺰﻳﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ّ ّ
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺗﻼﻃﻢ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﻰ
ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﭘﺲ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ
ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ
ﻣﺆﻳﺪ ﮔﻠﺒﻦ ﺭﺣﻤﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ
ﺷﺪﻯ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭﻯ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﺤﮥ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺹ ١٦١
ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﺸﻒ ﻏﻄﺎ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﻦ ﺍﻣﺎء ﻧﻤﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﺴﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﻌﮥ ﺭﺣﻤﻦ ﻣﺤﺮﻭﻣﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻏﺎﻥ
ﺑﻴﻨﺎﺕ ﮐﻮﺭ ﻭ ﺧﺎﮐﻰ ﻫﻤﺪﻡ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻴﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﺸﺮﺍﺕ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ .
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻯ - ۲۲۲ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻭﺍﻗﻒ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺷﻤﺎ ﻭﻟﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﺷﺪﺕ ﺳﻮﺭﺕ ﺁﻥ ﺳﻔﺮﻩ ﺭﺍ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﺗﺮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻡ ﺭﺍ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ ﮐﺮﺩ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ّ ﺍﺧﮕﺮ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﺗﺸﻰ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﺑﻮﺩ ﻭﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ
ﻣﺘﺄﺛﺮﻡ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻢ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺶ ﻋﺎﺟﺰ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﻳﮏ ﺑﺸﺪﺗﻰ ّ ّ
ﺟﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﻻﻡ ﻭﻣﺤﻦ ﻭ ﻳﮏ ﺳﻴﻨﮥ ﭘﺮ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﻳﮏ
ﺣﻨﺠﺮ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺧﻨﺠﺮ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻣﮕﺮﺩ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﺸﻮ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﻘﺖ ﻣﺒﺎﺩﻯ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﺑﻼ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺧﺪﺍ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ٰ
ﺗﻠﻘﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺑﺸﺎﺋﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻴﺖ ّ ّ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ
ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﺮﺩﻯ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﭼﻨﺎﻥ ﻟﺬﻳﺬ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺣﻆ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻧﻪ ﻫﺮ ﺑﻰ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺼﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻧﻪ ﻫﺮ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻫﺮ ﺟﺎﻧﻰ ﻻﻳﻖ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﺨﺘﺺ ﻫﺮ ّ ّ ﺁﻥ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﻪ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﻯ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﺜﺎﺭ ﭘﺎﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺹ ١٦٢
ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻠﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺍﺛﻴﺮ ﻣﺴﺘﺮﻳﺢ ﺧﻮﺍﻫﻰ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺴﺎﻃﻬﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻫﺮ ﺑﻨﻴﺎﻧﻰ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺸﺖ ّ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﺯﺣﻤﺘﻬﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ ﻭ
ﻣﺸﻘﺘﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﺑﺢ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺁﺷﮑﺎﺭ ّ
ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﺗﻮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎﺳﺖ ﻣﺤﺰﻭﻥ
ﻣﺸﻮ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﮔﺮﺩ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﻨﺸﻴﻦ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺍﻟﺴﺖ ﺭﺍ ﺑﻠﻰ
ﮔﻔﺘﻰ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺑﺘﻼ ﮔﺸﺘﻰ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ
ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺟﻔﺎ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻠﺒﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﺗﺤﻴﺖ ﭘﺮ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺴﺮﺍﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﺎﺋﻔﻴﻦ ﺣﻮﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺮﻳﺐ ﻭ ﺧﻠﻴﻞ ﻭ ﺣﺒﻴﺐ ّ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﮥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺟﻔﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻭﻓﺎ ﺟﺎﻡ
ﺳﺮﺷﺎﺭﻯ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻣﺮﻳﺌﺎ ،ﻫﺮ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺭﺍ ﻧﻮﺵ ﺑﺎﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴّﺔ ﻭ ّ ﻧﺎﺑﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻫﺎﺗﻒ ﻭ ﺳﺮﻭﺵ ﺑﺎﺩ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ
_ ۲۲۳ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰﺍﻟﻬﻰ ،ﺗﺎ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻭﻣﺤﮏ ﺻﺪﻕ ﺑﮑﺎﺭ ﻧﺮﻭﺩ
ﺫﻫﺐ ﺍﺑﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﻧﺤﺎﺱ ﻏﻠﻴﻆ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻧﺸﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺶ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﺭ ﺧﺎﻟﺺ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﺤﺎﺱ ﻣﻨﺤﻮﺱ ﺭﺳﻮﺍ ﻭ
ﺁﺷﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﺋﺮﮤ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺥ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻰ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺪﻭﺧﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺭﺳﻢ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺁﻣﻮﺧﺘﻰ ﺹ ١٦٣
ﻓﺘﻮﺭ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻯ ﻭ ﻗﺼﻮﺭ ﻧﻮﺭﺯﻳﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﺒﻮﺭ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﮐﻨﻴﺰ ﺷﮑﻮﺭ ﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﭘﺮ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺷﻌﻮﺭ ﻗﺪﻡ ﺛﺒﺎﺕ ﺑﻨﻤﻮﺩﻯ ﻭ ّ
ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺠﺎﺕ ﭘﻴﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﮔﻮﻯ ﺳﺒﻘﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺭﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻔﻘﺪ ﻗﻮﻩ ّ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻌﻒ ﺳﺮﻭﺩﻯ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﮔﺸﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ّ
ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺧﺪﻣﺎﺗﺖ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺲ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﺯﺣﻤﺎﺗﺖ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﮐﺒﺮﻳﺎء ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻭ ﻣﻄﺒﻮﻉ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ّ
ﺣﻖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﻗﻠﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺘﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻃﻠﺐ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻈﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﮕﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﺎﺝ ﻣﺮﺻﻊ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻯ ﻭ ﺧﻠﻌﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﻮﺩﻯ ّ ﻋﺰﺕ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ . ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﻭﻗﻮﻉ _ ۲۲۴ﺍﻯ ﺯﻫﺮﺍء ﺑﻬﺮﺍء ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻁ ّ ﻦ ﻧﺺ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ َﻭ َﻟَﻨْﺒُﻠَﻮﻧ ُ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ ﮑْﻢ ِﺑَﺸﻰِ ﻣ َ
ﺍﻟﺜَﻤ ِ ﻦ ﺍﻻْﻣ ِ ﺍﻟﺨ ِ ﺮﺍﺕ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺻﺒﺮ ﻭ َ ﻻﻧُﻔ ِ ﻮﻉ َﻭ َﻧْﻘ ٍ ﻮﺍﻝ َﻭ ﺍ ْ ﺲ َﻭ ﺺ ِﻣ َ ﻮﻑ َﻭ ُ ﺍﻟﺠ ِ
ﻣﻮﺣﺪﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺟﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺷﻴﻢ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ّ ّ ﻣﻘﺮﺭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻧﻤﺎ ُﻳَﻮﻓﻰ ﺣﺪ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ّ ﺟﺰﻳﻞ ﺑﻰ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﻭ ّ
ﺎﺏ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﺸﻮ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻟﺼِﺎﺑ َ ﺮﻭﻥ ﺍ ْﺟَﺮُﻫْﻢ ِﺑَﻐِﻴﺮ ِﺣﺴ ٍ
ﺑﻴﻘﺮﺍﺭ ﺑﺨﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺗﺸﻨﮥ ﭘﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭ ﺑﺪﺭﻳﺎﻯ
ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﻭﺍﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻟﻪ ﻭ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ
ﺹ ١٦٤ ﻇﻞ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺭ ّ ﻣﻄﻤﺌﻨﺔﺑﺬﻟﮏ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ . ّ
_ ۲۲۵ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻭﻥ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺸﻮ ﻭ ﺍﺯ ﻏﻮﺍﺋﻞ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺯﺍﺋﻞ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﮕﺮﺩ ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﻳﺪﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ
ﺷﺪﺍﺋﺪﺵ ﻓﻮﺍﺋﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﺣﻤﺘﺶ ﻋﻴﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻭ ﺷﺠﺮﮤ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮎ ﺷﻬﻮﺩﺵ ﻣﻴﻮﮤ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺑﺒﺎﺭ ﻧﻴﺎﺭﺩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻴﻨﻪﺍﺵ ﺑﺸﮑﺎﻓﻰ ﻭ ﺑﺨﺮﺍﺷﻰ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻭ ﺯﺑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻓﻴﺾ
ﻭ ﺑﺮﮐﺘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺒﺎﺗﺶ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﺷﻮﺩ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
_ ۲۲۶ﺍﻯ ﻣﻈﻬﺮ ﺑﺨﺸﺶ ،ﺑﺨﺸﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﺰﺩ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ
ﺍﻣﺎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ّ
ﺭﺑﮏ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﺘﺎﺑﻊ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻓﺎﻧﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺣﻤﺔ ّ
ﻭ ﺗﺸﺎﺑﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﻘﺎ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺑﺨﺸﺶ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻳﺘﺒﺪﻝ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺘﻐﻴﺮ ﻭ ﻟﻦ ّ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﺑﺪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻟﻦ ّ
ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺭ ّﺑﺎﻧﻰ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺹ ١٦٥
ﻣﻈﻬﺮ ﺁﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . _ ۲۲۷ﺍﻯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ،ﻭﻓﺎﺟﻮ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻭﻓﺎﺧﻮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺼﻠﺖ ﻭﻓﺎ
ﺗﻘﺮﺏ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ، ﺳﺒﺐ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﻋﻠﺖ ّ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ،ﻫﺮ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺟﻔﺎ ﭘﻴﺸﻪ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ
ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭ ﺭﻫﺒﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺻﻔﺎﻯ ﻗﻠﻮﺏ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻧﺖ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺩ. _ ۲۲۸ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎﺭ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻼﺡ
ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﻟﺘﻴﺎﻡ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﺎﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﺄﺱ ّ
ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺣﺮﻳﻔﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻟﻔﺖ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﺜﻨﺎء ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺍﺳﺖ ﺻﻼﺡ ﻭ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
ﻋﻠﻴّﻴﻦ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺸﺒﺚ ﺑﺎﻟﺤﺒﻞ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦ ،ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ّ _ ۲۲۹ﻳﺎ ﻣﻦ ّ
ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﺑﻨﻮﺭ ﻳﻘﻴﻦ ّ
ﺷﮏ ﺩﺭ ﺷﺌﻮﻥ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻫﻞ ﺭﻳﺐ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ّ
ﮑٌﻢ ُﻋْﻤﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﺻﻢ ُﺑ ْ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﻏﻴﺐ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ُ ٌ ﻧﻔﺤﮥ ﺧﻮﺵ ﮔﻠﺸﻦ ﺳﺒﺐ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﻤﺘﺤﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻠﺒﻞ ﺹ ١٦٦
ﮔﻮﻳﺎ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ ﻧﻪ ﺟﻌﻞ ﭘﺮ ﺟﻔﺎ ﻭ ﺯﺍﻍ ﺑﻰ ﺣﻴﺎ ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺮﻍ
ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻨﻰ ﻧﻪ ﺯﺍﻍ ﻭ ﺯﻏﻦ .
ﺗﺮﻗﻰ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ _ ۲۳۰ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﮐﻮﻥ ﺩﺭ ّ
ﺭﺏ ﺍﻵﻳﺎﺕ ﺍﻟﺒّﻴﻨﺎﺕ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﮐﺸﺘﺰﺍﺭ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺰﺭﻋﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺗﺨﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻔﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺗﺎﺑﻴﺪﻩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﻫﻮﻳﺖ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﺷﻴﺎﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺣﻴﺰ ﺷﻬﻮﺩ ّ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ّ ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ّ
ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺷﺠﺮﮤ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺛﻤﺮﮤ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺩﻫﺪ ﭘﺲ ﺍﻯ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭﻯ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺒﺐ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ ﺭﺥ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭﮐﻤﺎﻻﺕ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﺑﺪﻳﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﺘﺤ ّﻴﺔ ﻭ ّ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﺎﺕ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ ّ ﺣﻖ ،ﻓﺮﺝ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻨﮕﻰ ﻭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺍﺳﺖ _ ۲۳۱ﺍﻯ ﻓﺮﺝ ّ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﭘﺮﺧﺎﺵ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ،ﺩﻭﻝ
ﻣﺘﺮﺻﺪ ﻗﺘﺎﻝ ﻭ ﻋﻘﺎﺏ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﻮﻡ ﻭ ﺑﺮ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻘﺎﺏ ﺗﻴﺰ ﭘﺮ ّ ﻣﺎﺭﺍﻥ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ،ﺍﮐﺜﺮ ﺑﺸﺮ ﺟﺎﻧﻮﺭﻧﺪ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺹ ١٦٧ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻧﻨﺪ ﻧﻪ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻧﺪ ﻧﻪ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻋﻘﺎﺭﺑﻨﺪ ﻧﻪ ﺍﻗﺎﺭﺏ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻬﻤﺖ ّ ﻣﻐﺎﺭﺑﻨﺪ ﻧﻪ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﻧﻮﺭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﺣﺮﺏ ﺑﺼﻠﺢ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺪﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺑﺂﺷﺘﻰ
ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺁﻓﺎﻕ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺑﺤﻴﺎﺕ ّ ّ ّ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻔﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﻧﻬﺎﻝ ﻣﻐﺮﻭﺱ ﺩﺳﺖ _ ۲۳۲ﺍﻯ ﺁﻳﺖ ﻫﺪﻯ ،ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺧﺮﻣﻰ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﺑﺮﮒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﮑﻮﺵ ﺗﺎ ﺑﻄﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﺳﺒﺰﻯ ﻭ ّ
ﺑﺎﺭ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻓﻮﺍﮐﻪ ﭘﺮ ﺣﻼﻭﺗﺖ ﻣﺬﺍﻕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ
ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﮔﻰ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﺕ ﭼﺸﻢ ﺭﺑّﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﺑﺠﻤﺎﻝ
ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﺠﺮ ﻋﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺑﺮﮒ ﻭ
ﺑﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ،ﻣﺮﻍ ﺧﺎﮐﻰ ﺭﺍ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ
ﮐﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﻬﺪ . ﺷﺨﺺ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ّ _ ۲۳۳ﺍﻯ ﻣﻠﮏ ،ﺍﮔﺮ ﺣﺸﻤﺖ ﻣﻠﻮﮐﺎﻧﻪ ﻭ ﺷﻮﮐﺖ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﻃﻠﺒﻰ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭﮔﺎﻩ
ﺫﻟﺖ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﺧﺪﺍ ﮐﻦ ﻋﺰﺕ ﻣﻠﻮﮎ ﭼﻮﻥ ّ ّ ﻭﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺟﻮ ّ
ﻣﻮﺍﺝ ﻋﻈﻤﺘﺶ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺷﺒﻨﻤﻰ ،ﺳﺮﺍﺝ ﻣﻨﻴﺮﺵ ﺻﺒﺢ ﺩﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺤﺮ ّ
ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺠﻢ ﺍﺛﻴﺮﺵ ﺁﻓﻞ ﺩﺭ ﺣﻀﻴﺾ ﻗﺒﺮ ﺻﻐﻴﺮ ،ﺁﻥ ﺹ ١٦٨
ﻋﺰﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻠﻮﮐﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﺸﻤﺖ ﺧﺴﺮﻭﺍﻧﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﭼﻮﻥ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎء ﺩﺭ ﺟﻴﺐ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻮﺳﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻻﺋﺢ ﺷﻮﺩ ﺳﻴﻨﮥ ﺳﻴﻨﺎء
ﻣﻨﻮﺭ ﻭ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻘﻌﮥ ﺑﻴﻀﺎء ّ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﻣﻠﮏ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﻠﻴﻤﻰ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺳﺮﻳﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﻯ
ﺯﻣﻴﻦ ،ﺁﻥ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎﺝ ﺍﻭﺝ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻭﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻌﺮﻭﺓ ﺍﻟﻮﺛﻘﻰ . ﮐﻞ ﻣﻦ ّ ّ
_ ۲۳۴ﺍﻯ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺜﻨﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﭘﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ،ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ
ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺩﻣﻴﺪﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﻭ ﻃﻴﺒﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ﺿﻴﻤﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍﺋﺤﮥ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺮﮔﺲ ﭼﺸﻢ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﮤ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺻﻬﺒﺎء ّ ﺟﻤﺎﻝ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮔﻞ ﮔﺸﻮﺩﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺎﻟﻴﺪﻯ ﻭ
ﭼﻮﻥ ﻓﺎﺧﺘﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻧﺎﻟﻴﺪﻯ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﻄﻠﺒﻢ ﮐﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯ ﺷﻮﻯ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﺍﻥ ﻣﻠﮏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ ﻭ
ﺣﻖ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺷﻮﺩ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ّ ﺗﺎﺟﺪﺍﺭ ّ ،
ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭ ﺍﻻﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ .
_ ۲۳۵ﺍﻯ ﺳﻤﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺍﮔﺮ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﻭﺍﺣﺪ ﺣﻘﻴﻘﻰ ّ ﺹ ١٦٩
ﺍﻣﺎ ﻭﺍﺣﺪ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺯﻥ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ ّ
ﻧﺎﻓﺬ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭﺍﺣﺪ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮐﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻣﮑﺮﻡ ﺑﺠﻮﺋﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻡ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﮑﻒ ﺁﺭﻯ ﻭ ﻭﻓﻖ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ّ ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻣﺴﺨﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ،ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻋﻴﻦ _ ۲۳۶ﺍﻯ ّ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻓﻖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ّ
ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻓﺎﺋﺾ ﺑﺮ ﻗﻠﻮﺏ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﭘﺲ ﺍﻯ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺍﻭ ﻭ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ ﻭ ﻋﺎﮐﻔﺎﻥ ﮐﻮﻯ ﺍﻭ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺩﻻﻥ ﺍﺯ ﺑﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﺘﻤﺎﻣﻪ ّ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﻯ ﺍﻭ ﺗﺎ ﺁﺗﺶ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﺷﻌﻠﮥ ﺳﻴﻨﺎ ﻧﮕﺮﻳﺪ ﻭ
ﻧﻔﺤﮥ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺧﻠﻴﻞ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺳﺒﻴﻞ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺑﻦ
ﮐﺮﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻀﺮ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺫﺑﻴﺢ ﺳﻴﺮ ﺯ ّ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﻳﻮﺳﻔﻰ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺁﻩ ﻭ ﺍﻧﻴﻦ ﻳﻌﻘﻮﺑﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻼ
ﺣﻮﺍ ﺍﻳﻮﺏ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺭﺱ ﺍﺩﺭﻳﺲ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ّ ﺷﺪﺕ ﻓﺮﻗﺖ ّ ﻭ ﺣﺰﻥ ّ ﻋﻔﺖ ﻭ ﻋﺼﻤﺖ ﻣﺮﻳﻤﻰ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ ﻧﻔﺦ ﺻﻮﺭ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻭ ﮐﺄﺱ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ّ
ﻣﺰﺍﺟﻬﺎ ﮐﺎﻓﻮﺭ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﮥ ﺗﺴﻨﻴﻢ ﺑﭽﺸﻴﺪ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ
ﺑﺎﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﺍﺳﺘﻤﺪﺍﺩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ ﺹ ١٧٠ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ _ ۲۳۷ﺍﻯ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ،ﻧﻔﺲ ﻣﺸﺘﻌﻠﻰ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻮﻝ ﮐﻌﺒﮥ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻃﺎﺋﻒ ﻭ ﺑﺮﺟﻮﻉ ﻫﺪﻳﻪ ﻭ ﺍﺭﻣﻐﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﺩﻳﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺎﺯﻡ ﭼﻮﻥ ﺁﻫﻨﮓ ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺠﻬﺖ ﺁﻥ ﻧﺸﺌﮥ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻧﻰ ﻓﺮﺳﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﮥ ﺧﻮﺵ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﺭﺳﺪ
ﻭ ﻧﮑﻬﺖ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ
ﻇﻞ ﺳﺪﺭﮤ ﻋﻨﺎﻳﺘﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻴﻦ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺭ ّ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ،ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺮ ﻋﺮﺻﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻓﺎﺿﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻏﻤﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺷﻤﺲ ﺧﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻤﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﻭ ﻣﻐﺎﺭﺏ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻯ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﺷﻤﻌﻬﺎﻯ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﮥ ﺩﺳﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﻧﺠﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﮔﻠﺸﻦ ﻋﻨﺎﻳﺘﻴﺪ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﻰ ﻣﻄﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﺑﻰ
ﺑﺮﮔﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﻯ ﺷﺠﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﻗﺖ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﺛﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﻴﻮﮤ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺜﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺧﻰ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺭﺷﮏ ﺟﺒﻞ ﻗﺎﻑ ﺗﺮ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ّ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﻏﺒﻄﮥ ﻗﻮﺍﺋﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﻮﻯ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺛﻤﺮ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ
ﻇﻞ ﺯﺍﺋﻞ ﺍﺯﻫﺎﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ّ
ﻣﻨﺒﺜﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ َﻫْﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺎﻃﻞ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺒﺎء ّ
ﻻْﻧ ِ ﻦ َﺷْﻴﺌﴼ ﻣﺬﮐﻮﺭﴽ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻦ ﺍﻟﺪْﻫِﺮ َﻟْﻢ َﻳ ُ ﻰ َﻋَﻠﻰ ﺍ ﮑ ْ ﺴﺎﻥ َﻳْﻮٌﻡ ِﻣ َ ﺍ َﺗ ٰ ﺹ ١٧١
ﻋﺰﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ،ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﻃﺎﻟﻊ ﭘﺲ ﺗﻮ ﻣﻠﮏ ﺑﺎﻗﻰ ﻃﻠﺐ ﻭ ّ
ﺷﻮ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﻧﺠﻢ ﺑﺎﺯﻍ ﺳﺎﻃﻊ ﮔﺮﺩﻯ .
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻋﻠﻢ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ _ ۲۳۸ﺍﻯ ّ
ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﺯ ﻏﻴﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﮔﻰ ،ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺧﻔﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﻗﮥ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﺿﻮﺡ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ،
ﻻﻳﺮﻯ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺘﺮﺍﺩﻑ ،ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺏ ُ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﻥ ﻏﻴﺐ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ّ
ﺭﺣﻤﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻳﺰﺵ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﺑﺂﻥ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺭﻭﻳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺁﻥ
ﻣﻘﺪﺱ ﻃﻴﺒﻪ ﮐﻪ ﺑﻔﻴﺾ ّ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ّ
ﻧﺎﺑﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺁﻳﺪ
ﻣﺴﺘﻤﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﻣﺎء ﻣﻨﻬﻤﺮ ﺍﺯ ﻏﻤﺎﻡ ﻣﺴﺘﺘﺮ ﻓﻴﺾ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﺰﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺣﺎﺻﻞ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮐﺸﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ
ﻠﻰ ُﺳ ِ ﺭﺍﻉ ﺍﻟﺰ ّ َ ﻣﻈﻬﺮ َﮐَﺰْﺭٍﻉ ﺍ ْﺧَﺮَﺝ َﺷْﻄﺎ ُﻩ َﻓﺎ ْﺳَﺘْﻐَﻠَﻆ ﻭ ْ ﺐ ﻮﻗ ِﻪ ُﻳْﻌِﺠ ُ ﺍﺳَﺘ ٰ ﻮﻯ َﻋ ٰ
ﻔﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺩﻡ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ِﻟَﻴِﻐْﻴَﻆ ِﺑﻪ ِﺍ ُ ﻟﮑ ّ َ
ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﻣﺒﺘﻼﻯ ﺣﺴﺮﺕ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺷﻤﻊ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﭼﻨﺎﻥ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺣﻴﺰ ﺍﺩﻧﻰ ﺁﺋﻴﻨﮥ ﻣﻸ ﺑﺂﻓﺎﻕ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ
ﺍﻟﻨﺎﻗﻀﻮﻥ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﺒﻬﺎء . ﺍﻟﺜﺎﺑﺘﻮﻥ ﻭ ﻳﺨﺴﺮ ّ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﻮﺩ ﻫﻨﺎﻟﮏ ﻳﻔﺮﺡ ّ
ﺹ ١٧٢ _ ۲۳۹ﺍﻯ ﺍﻣﺔ ﺍ ، ﻗﻠﻢ ﭼﻮﻥ ﺳﻤﻨﺪﺭ ﺩﺭ ﺟﻮﻻﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﻓﺎﺋﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺟﻮﻻﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻰ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ
ﮐﻪ ﺷﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﺗﺎﺧﺖ ﻭ ﺗﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﮔﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺮﻭﻍ ﺟﻮﻻﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﻬﻰ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﺍﺩﺏ ﺑﺘﺎﺧﺖ ﺩﻣﻰ ﺩﺭ ﻣﻀﻤﺎﺭ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﻭﻳﺪ ﻭ ﮔﻬﻰ ﺗﻔﺮﻋﺎﺕ ﺑﻄﻮﺭ ﺳﻴﻨﺎء ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻤﻦ ﺍﻣﻴﻦ ﺗﮑﺎﭘﻮ ﮐﺮﺩ ﻭ ّ ﺩﺭﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﻭﻗﺖ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﺩﻳﻦ ﻭ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﭙﻪ ﻫﺎ ﻭ ّ
ﺑﺼﺤﺮﺍﻯ ﭘﺮ ﻓﺴﺤﺖ ﻃﻠﻌﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺪﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺴﺮﺕ
ﺑﺮ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺤﮑﻢ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﻃﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﻯ ﻗﻠﻢ ﺑﺘﺎﺯ ﻭ ﻗﻮﺕ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺑﻨﮕﺎﺭ، ﺟﺎﻥ ﺑﺒﺎﺯ ﺟﻮﻻﻧﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻭ ّ ﻧﻘﺸﻰ ﺍﺯ ﺻﻮﺭ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺑﺮﻳﺰ ﻭ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﻧﻘﻮﺵ
ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﻤﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﺑﻔﻀﺎﻯ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﺮﻭﺵ ﻭ ﺷﻴﻢ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺪﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﻯ ﺑﺪﺭﺧﺸﻨﺪ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﭽﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﻋﻄﺎء ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﮐﻤﺎﻻﺕ ّ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺗﻮﺣﻴﺪ ،ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﻓﻴﺾ ّ
ﺍﻯ ﺍﻣﺔ ﺍ ،ﻭﺭﻗﺎﺕ ﻣﻮﻗﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻖ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺬﮐﺮ ّ
ﺑﮑﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺗﺒﺶ ﺑﺎﺭﺽ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﺗﺶ ّ ّ
ﮐﻞ ﺍﻣﺔ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻟﻴﺲ ﺫﻟﮏ ﻋﻠﻰ ﺍ ﺑﻌﺰﻳﺰ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ّ
ﺹ ١٧٣
ﺁﻣﻨﺖ ﺑﺎ.
ﺍﻟﻤﻨﺎﻥ، _ ۲۴۰ﺍﻯ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎء ﺍ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
ﺍﻓﻖ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻻﺋﺢ ،ﺁﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﺯ
ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻓﻖ ﻣﺒﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ّ
ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻋﺮﻭﺝ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺖ ﻟﮑﻦ
ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻏﻴﺒﻰ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ ﺍﺣﺒﺎ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ُﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﺮﺍﺵ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ ﻣﻄﺎﻟﻊ ّ ﺷﺪﺕ ﺷﺪﺕ ﺗﺎﺑﺶ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺭ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭﻗﺖ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﻯ ﻃﻴﻮﺭ ﺣﺪﻳﻘﮥ ّ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺮﻭﺩﻥ ﺑﺎﺑﺪﻉ ﻧﻐﻤﺎﺕ ،ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﻟﻬﻰ
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﭼﻮﻥ ﺣﻤﺎﻣﮥ ﻗﺪﺳﻰ ﺑﺴﺮﺍﺋﻴﺪ ﻭ ﮐﻤﺮ ّ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﻴﺾ ﺍﻓﻖ
ﺎﺳِﻤﻰ َﻓﺎﻧُﻪ ِﻣﻨﻰ ﻭ َﻳْﻈَﻬُﺮ ﺍﻟﻨﺎﺱ ِﺑ ﺍﻋﻠﻰ ﻟﺴﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ َﻣ ْ ﻦ َﻳْﺪُﻉ ّ َ ْ ْ
ﺽ ُﮐّﻠﻬﺎ. ﻦ َﻋَﻠﻰ ﺍﻻْﺭ ِ ِﻣْﻨُﻪ ﻣﺎ َﻳْﻌِﺠُﺰ َﻋْﻨُﻪ َﻣ ْ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ _ ۲۴۱ﻳﺎ ﺍﺣﺒّﺎء ﺍ ﻭ ﺍﺻﻔﻴﺎﺋﻪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺑﻰ ﻧﻔﺤﺎﺗﻪ ،ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭﻯ ّ
ﺗﺪﺑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺗﻌﻤﻖ ﻭ ّ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﻮﺭ ّ ﺹ ١٧٤
ﻣﺨﻠﺪ ،ﺗﺎﺟﻰ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﻰ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺭﺿﻮﺍﻧﻰ ّ ﻣﺮﺻﻊ ﺑﺠﻮﺍﻫﺮ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻕ ﻓﺮﻗﺪﺍﻥ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ّ
ﺧﻠﻌﺘﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻠﻞ ﻭ ﺛﻴﺎﺏ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺗﺎﺝ ﺳﺮﻣﺪﻳﺖ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻭ ﺑﺘﺎﺭﺍﺝ ﺭﻭﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺝ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺝ ّ ّ
ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻳﺒﺎﻯ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﻨﺪﺱ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺮﻗﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﻬﻨﻪ ﻭ ﻋﺘﻴﻖ
ﻏﺮﺍء ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺭﻭﻧﻖ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﺍء ّ
ﻭ ﻗﺎﻣﺖ ﻻﺑﺲ ﺭﺍ ﺑﺎﻋﺘﺪﺍﻝ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﺍء ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺩﺭ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺴﺮ ﺟﻬﺎﻧﺒﺎﻧﻰ ﺩﻳﻬﻴﻢ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺑﻴﻨﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﮥ ّ ّ
ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺍﺿﺤﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﺸﻒ ﺳﺒﺤﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺮﻕ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﺍﺣﺘﺠﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﺳﻤﺎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﺳﺖ.
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺶ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﺶ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ _ ۲۴۲ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺷﮑﻮﺭّ ،
ﻋﻮﺍﻃﻔﺶ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﻣﻨﺒﺴﻂ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﻂ ،ﻧﻮﺭﺵ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻧﻴﺮﺵ ﻻﻣﻊ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻟﻄﺎﻓﺶ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ّ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻘﺪﺭ ﻭﺳﻊ ﺹ ١٧٥
ﺩﺭ ﻭ ﮔﻬﺮ ﭘﺲ ﺑﻘﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ. ﺑﺸﺮ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻃﺎﻗﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ّ
ﻃﻴﺒﻪ ،ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﮕﺮﻯ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺛﻤﺮ ﺷﺠﺮﻯ ﺍﺳﺖ _ ۲۴۳ﺍﻯ ﺛﻤﺮﮤ ّ
ﻃﻴﺐ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ، ﻃﻴﺐ ﻭ ﻏﻴﺮ ّ ﻭ ﻫﺮ َﻧﺒﺘﻰ ﮔﻞ ﭼﻤﻨﻰ ﺛﻤﺮ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺖ ّ
ﻃﻴﺒﮥ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﻮﺥ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻭ ﻃﻌﻢ ﻭ ّ ﻟﺬﺕ ﺍﻭﺳﺖ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺍﺋﺤﮥ ّ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﻃﻌﻢ ﻭ ﻧﮑﻬﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﻭ ﺭﻭﻯ
ﺧﻮﺵ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﺷﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﻮﮤ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺑﺎﻍ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ.
_ ۲۴۴ﺍﻯ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ،ﺍﻫﻞ ﺳﺠﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺒﻴﻨﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﭼﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻧﻮﺭ
ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻮﻗﻨﻴﻦ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﺭﺧﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﺪ ،ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻻﺯﻡ ﻭ
ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﻓﻴﺾ ﺣﺒﻮﺭ ﻭﺍﺟﺐ ،ﻫﺎﻯ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺳﺮ ﻣﺴﺘﺎﻥ
ﻻﺯﻡ ﻭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ّﺍﻻ ﺳﻨﮓ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ
ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ .
_ ۲۴۵ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺳﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺳﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭﺯﺩ ﻏﻤﺎﻡ
ﺐ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﻔﻴﻀﺎﻥ ﺁﻳﺪ ﭘﺲ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮎ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺑﺮﻭﻳﺎﻧﺪ َ ﺍﻟﺒَﻠُﺪ ﺍﻟ ﻄﻴُ ﺹ ١٧٦
ﺒﺎﺗُﻪ ِﺑﺈْﺫِﻥ َﺭﺑﻪ ،ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﺎﮎ ﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ َﻳ ْ ﺨُﺮُﺝ َﻧ ُ
ﺣﻖ ﮔﻠﺸﻦ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺸﺘﻰ ﻭ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺎء ﺭﺣﻤﺖ ّ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻃﻬﻮﺭ ﻭ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻧﻤﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﺣﻴﺎﺕ ّ ّ
ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎء ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﻄﻠﻊ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺷﻤﻌﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺁﺗﺸﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﺭﺕ ّ
ﮐﻦ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻧﻬﺎﻟﻰ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ
ﺷﺠﺮﻯ ﺑﭙﺮﻭﺭ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﮤ ﺗﺮ ﺑﺨﺸﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺷﻨﻮﻯ ﺭﻭ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﻻﻳﺰﺍﻝ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻗﺼﻮﺭ ﻣﻌﻤﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺁﻻﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻳﺎﺑﻰ ﭘﺲ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻃﻠﺐ ﻭ ّ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﺯﺧﻤﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺩﻡ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺷﻮ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺎﺡ ﻭ ﻣﺴﺎء ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﺎﺵ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ
ﺣﻖ _ ۲۴۶ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻌﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﻣﻮﻓﻘﻰ ﻭ ﺑﺨﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ّ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻭ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ
ﻋﻠﻴﻴﻦ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﻃﺎﻭﻭﺱ ّ ّ ﺹ ١٧٧
ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﻬﭙﺮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻨﻰ ﻭ ﻣﻮﻗﻦ ﺛﺎﺑﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﻭ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﻯ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ّ ﺳﺪ ﺣﺎﺋﻠﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ّ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮐﻮﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ.
ﺍﺣﺪﻳﺖ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﻴﮥ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﺷﺠﺮﮤ ّ _ ۲۴۷ﺍﻯ ﺛﻤﺮﮤ ّ
ﻋﻴﻦ ﺗﺴﻨﻴﻢ ﻭ ﺳﻠﺴﺎﻝ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺬﺍﻕ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ
ﻧﻴﺮ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﻧﻈﺮ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﻯ ﻧﻮﺭ ﺑﻬﺎء ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻣﺎﻝ ّ ﮐﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺍﻣﺎء ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺑﻬﺎء ﭼﻮﻥ ﻋﻮﺩ ﻭ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﺴﻮﺯ ﺗﺎ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﺑﺪﻭﺯ ﻭ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﻬﺎﺭ ُﻣْﺒ ِ ﺼَﺮًﺓ ﺑﺮﻭﺯ ﮐﻨﺪ .ﺍﻯ ﺍﻟﻨ ِ ﺁﻳﺔ ﺍﻟﻠْﻴِﻞ َﻭ َﺟَﻌْﻠﻨﺎ َ ﺤْﻮﻧﺎ َ ﺁﻳﺔ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ َﻣ َ
ﻣﻨﺠﺬﺑﮥ ﺍﻟﻰ ﺍ ﻭﻗﺖ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺷﺮﺏ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﮐﻦ ﻭ ﭼﻨﮓ ﻭ ﭼﻐﺎﻧﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺑﺂﻫﻨﮓ ّ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺨﻮﺍﻥ:
" ﺑﺎﻧﮓ ﺳﺮﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ
ﺁﻫﻨﮓ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ "
" ﻫﻢ ﺟﻮﺷﺶ ﻫﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ
ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ "
" ﺷﻌﻠﮥ ﺳﻴﻨﺎء ﺑﻴﻦ ﺁﺗﺶ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻴﻦ "
" ﻧﻔﺨﮥ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﻴﻦ
ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ "
ﮐﻞ ﺛﻤﺮﺓ ﻧﺒﺘﺖ ﻓﺜﺒﺘﺖ . ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻋﻠﻰ ّ
ﻣﺤﺒﺖ _ ۲۴۸ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﻋﺸﻘﻴﺪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﺍ ﻣﻌﺘﮑﻒ ﮐﻮﻯ ﻳﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺸﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻮﺍ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ،ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺷﻴﺪﺍﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﻗﺪﺭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻓﻀﻞ ﻭ ﮐﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻭ ﮐﻞ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺗﺮﺍﺏ ﻣﻄﻤﻮﺭ ﻭ ﺑﻰ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻳﺶ ّ
ﺩﺭ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﻗﺒﻮﺭ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺠﻢ ﺑﺎﺯﻍ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﺑﺪﻳﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻋﺰﺕ ّ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﺎﻃﻊ ﺑﻤﺮﻭﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﻻﻣﻊ ّ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻻ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻦ ّ
ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻃﺒﻴﺒﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺷﻮﻳﺪ ﻋﻠﻴﻼﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻬﻴﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻳﺪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺒﻴﻞ
ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺟﺎﻣﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺪﻭﺭ ﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺻﻬﺒﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻴﺪ
ﻭ ﻧﺸﺌﻪﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ﺹ ١٧٩ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ _ ۲۴۹ﺍﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ،ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻋﻴﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ
ﺭﺏ ﻓﺮﻳﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺗﺄﻳﻴﺪ ّ
ﺫﺭﻩ ﺍﻯ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﮑﻢ ﻳﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ّ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎ ﺣﮑﻢ ﺁﻓﺘﺎﺑﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ
ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺳﻌﺖ
ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺣﻢ ﺭﺍ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺷﻢ ﻭ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﻭ ﺭﺍ ﻭﺳﻌﺖ ﻭ ﻓﺴﺤﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻴﻪ ﻧﻪ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . ّ
_ ۲۵۰ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ ،ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻭﻓﺎ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴﺴﻪ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ،ﺧﻠﻮﺹ ﺑﺎﻧﻔﺎﺱ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﻫﻤﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻮﻧﻬﺎﻻﻥ ﻧﻴﺖ ﻭ ﻭﻓﻮﺭ ّ ّ
ﻣﺆﻳﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺑﺂﻥ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻭ ﻣﻰ ﺟﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﻴﺪ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻫﺎﻃﻞ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﻭ ﻟﻄﺎﺋﻒ ّ
ﻋﻠﻴﮑﻦ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . ﺍﻟﻤﻨﺔ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﮏ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻭ ّ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻘﺮﮤ ﻧﺎﻗﻮﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﮐﻴﻪ ،ﺻﻼﻯ ّ _ ۲۵۱ﺍﻯ ﻧﻔﺲ ّ ﺹ ١٨٠ ﻧﺪﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﮤ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ
ﻋﺰﺕ ﺟﺒﺮﻭﺗﻰ ﺟﻮﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻮ ﻭ ﺍﮔﺮ ّ
ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﺴﺮﻭﻯ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ .
_ ۲۵۲ﺍﺯ ﻓﻘﺮ ﻣﻨﺎﻝ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﻣﺒﺎﻝ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺴﺮﺕ ﺩﺭ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﻭ
ﺍﻳﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻨﮕﻰ ﺩﺳﺖ ﺩﻟﺨﻮﻥ ﻣﮕﺮﺩ ّ ،
ﺑﻨﻔﺲ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﻰ ﮐﻪ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﻭ ﺛﻤﺮ ﻣﮕﺮ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ َ َ
ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ّ ّ ﺑﺬﮐﺮ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﻫﺪﻯ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻩ ﻏﻨﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﻓﻘﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﻣﻴﺮ . ﻨﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺑ _ ۲۵۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ ّ
ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺒﻮﻗﻪ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻻﻣﻊ ﮔﺸﺖ ﻭ
ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻓﺠﺮ ﺳﺎﻃﻊ ﺷﺪ ﻇﻠﻤﺘﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺿﻼﻟﺘﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺸﺖ ﻳﮑﺎﺩ ِﺯﻳﺘﻬﺎ ﻳ ِ ﻠﻰ ﻧﻮﺭ ﻀ ﺍﻟﻨﺎﺭ ٌ ﻰُء ﺷﺪ َﻭ َﻟْﻮ َﻟْﻢ َﺗْﻤَﺴْﺴُﻪ ّ ﻧﻮﺭ َﻋ ٰ َ ُ ُ ُ ْ ﮔﺸﺖ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻓﺎﻧﻰ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﮔﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﺹ ١٨١ ﺣﺠﺎﺏ ﺩﺭﻳﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﻩ ﮔﺸﺖ ﻣﻮﺳﻢ ﺧﺮﻳﻒ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﺻﻮﻟﺖ ﺩﻯ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺷﻮﮐﺖ
ﺍﺭﺩﻳﺒﻬﺸﺖ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﮔﻠﺨﻦ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ
ﮔﻠﺸﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻏﺮﺍﺏ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻐﻤﮥ
ﺧﺮﻡ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺳﺮﻭﺩ ﻃﺮﻑ ﭼﻤﻦ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﺍﻣﺎ ﺿﻼﻟﺖ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺍﻏﻤﺎﺽ ﻋﻴﻦ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﮐﻮﺭﻯ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺪ ّ
ﭼﺸﻢ ﻭ ﺷﻴﻦ ﮔﺸﺖ ﻇﻠﻤﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﻬﻰ ﻇﻠﻤﺎﺕ
ﺍﺳﺖ ﭘﺮﺩﻩﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﻮﻫﻢ ﺍﻓﺘﻰ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻭ
ﻃﻮﺍﺋﻒ ﮐﺜﻴﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻼﻟﺘﻨﺪ ﭘﺮﺩﻩ ﮐﻴﻨﻮﻧﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﻮﺭﻯ ﭼﺸﻢ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ّﺍﻻ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺮ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ
ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﻤﺠﻴﺪ ّ
ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﻭﺣﻴﺪ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭﻋﻴﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻘﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻋﺰﺕ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺭﺍ ﭼﻪ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﮐﻮﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ . ّ
ﻣﺤﺒﺘﺖ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﭼﺎﮎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ّ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﮎ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺠﻬﺎﻥ
ﺹ ١٨٢
ﺍﻓﻼﮎ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﮐﻔﺎﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﻇﻬﻴﺮ ﺷﻮ ﻣﺠﻴﺮ ﺷﻮ ﻭ
ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻼﺳﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻭ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻭ ﺳﺎﺩﮔﻰ ّ
ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻭ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
ﺣﺐ ،ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﮥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ _ ۲۵۴ﺍﻯ ﺷﻤﻊ ّ
ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺍﺩﻧﻰ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻏﻮﻃﻪ ﺧﻮﺭﻯ ﺟﻮﺋﻰ ﺧﻠﺖ ﻃﻠﺒﻰ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍء ﻋﺸﻖ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﺑﺮّﻳﮥ ﻧﻤﺮﻭﺩﻯ ﺑﺮﺩﴽ ﻭ ﺳﻼﻡ ﺟﻮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﻌﻠﮥ ﻃﻮﺭ ﻭ ﻟﻤﻌﮥ ﻧﻮﺭ ﺟﻮﺋﻰ ﺩﺭ ّ
ﺳﻴﻨﺎء ﺑﺠﺎﻥ ﺑﺸﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺼﻮﺭﻯ ﺟﻮﺋﻰ ﭼﻮﻥ ﻳﺤﻴﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﮐﺮﺏ ﻭ ّ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ّ ﺍﻟﻌﺸﺎﻕ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻭﺻﻒ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻕ. ﺑﻼ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺒﻴﻞ ﮐﻦ ﻫﺬﺍ ﺷﺄﻥ ّ
_ ۲۵۵ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺅﻳﺎ ﺷﺨﺺ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻭ
ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﺭ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺖ ؟ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺂﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ،ﭼﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻯ ؟ ﻋﺮﺽ
ﺧﻴﺮﻳﻪ ﻭ ﻣﻤﻠﻮﺓ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ،ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺑﮏ ﮐﺮﺩﻡ ﻋﻠﻢ ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ّ ّ ّ ﺍﻥ ﺧﺰﺍﺋﻦ ّ ﺹ ١٨٣
ﻣﻤﻠﻮﺓ ﻣﻦ ﻫﺬﻩ ،ﭘﺲ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺭﺑﮏ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ّ ّ ﺍﻥ ﺧﺰﺍﺋﻦ ّ
ﻓﻘﺮ ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻳﮥ ﻣﻘﺒﻮﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ
ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ .
ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ﺑﺮ _ ۲۵۶ﺍﻯ ﺭﺏ ﺟﻠﻴﻞ ،ﺩﺭ ﻓﺠﺮ ﺑﻘﺎ ّ ّ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺑﺬﻳﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻗﻮﻣﻰ ﻣﻨﺘﺒﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﻭ ﮔﺸﺖ
ﺣﻴﺎﺽ ﻭ ﺭﻳﺎﺽ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﻴﺤﺴﺎﺏ ﻭ
ﺍﮐﺘﺴﺎﺏ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﭼﺸﻤﻰ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﮔﻮﺷﻰ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺭﻭﺋﻰ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺧﻮﺋﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺟﻮﺷﻰ ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺭﻯ
ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻔﺤﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ
ﺣﻖ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭ ّ ﻇﻞ ﻭﺟﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺒﻘﺎﻯ ّ
ﺍ ﻳﺆﺗﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺵ ﺿﻼﻟﺖ ﺧﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺳﮑﺮﺍﺕ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﻭ ﻏﻤﺮﺍﺕ ﺧﻤﺎﺭ ﺳﺮﺧﻮﺷﻰ ﻣﺴﺖ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺵ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻮﺭﮐﻮﺭﺍﻧﻪ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮐﺮ ﻭ ﻻﻝ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﮐﺎﻫﻞ
ﻧﻴﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ّ
ﺷﺪﻩ ﻓﺒﺌﺲ ﺣﺎﻝ ﺍﻟﻤﺤﺮﻭﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . ﺹ ١٨٤
ﻣﺮﻭﺝ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ،ﺍﺛﺮ ﮐﻠﮏ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻣﻼﺣﻈﻪ _ ۲۵۷ﺍﻯ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﮐﺒﺮﻯ ّ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ّ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻘﺼﺪﻯ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﺰ ﮐﻬﻒ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺶ ﺑﺠﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﺶ
ﺑﭙﺎﺳﺒﺎﻧﻰ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺴﺘﺎﻳﺸﺶ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻣﻸ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ
ﻧﻴﺎﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺶ ﺟﻬﺪﻯ ﺑﻠﻴﻎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺸﻬﻴﺮ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭﻧﺪ ﻣﺆﻳﺪﻧﺪ ﻭ ّ ﻗﻮﺗﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺤﺶ ّ ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﻭ ﻣﻘﺮﺏ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻋﻄﺎ ﻣﻤﺘﻸ ﺍﺯ ّ ّ ﻣﮑﺮﻡ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﺜﺎﺭ ﺑﺮ ﺭﺅﻭﺱ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﻓﮥ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﻟﺆﻟﺆ ﻷﻵء ّ
ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺩﺭ ﮐﻮﻯ ﺍﺑﺮﺍﺭ ،ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ّ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ّ
ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺁﻧﴼ ﻓﺂﻧﴼ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ . ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ _ ۲۵۸ﺍﻯ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ّ
ﺷﺪﺕ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺮﻍ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻧﮥ ﺟﺴﻢ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ّ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﻰ ّ ﺷﺪﺕ ﻓﺮﺡ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺑﺂﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﺶ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺍﻓﻮﻟﻰ ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺹ ١٨٥
ﻣﻮﺳﻤﺶ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﻓﺼﻞ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺷﺠﺎﺭﺵ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻟﺜﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻮﺍﻳﺶ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ّ
ﺪﻳﻪ ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﻋﺰﺗﺶ ﺳﺮﻣ ّ ّ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺩﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . ﻷﺣﺒﺎﺋﻪ _ ۲۵۹ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻭﺣﻰ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﺁﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺷﺐ ﻭ
ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﻧﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﺗﺤﺮﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺴﺮﺗﻰ ّ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ّ ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻧﻪ ّ
ﺳﺮﻭﺭﺷﺎﻥ ﺁﻫﻨﮓ ﻃﻴﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻳﺸﺎﻥ ﺗﺠﻠﻰ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺷﻌﻠﮥ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﭘﺮﺗﻮ ّ
ﻣﻰ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪ ﻣﻘﺼﺪﺷﺎﻥ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺟﻬﺪﺷﺎﻥ ﻓﻨﺎﻯ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ّ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﻧﻮﺭﻧﺪ.
ﺳﻴﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ _ ۲۶۰ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ّ ﺹ ١٨٦
ﻃﻴﺒﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻴﺶ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻋﻤﻮﻡ ﺍﺯ ﻧﻮﺵ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺤﺾ ّ ّ
ﺗﺮﻓﻪ ﻭ ﺗﻬﺎﻭﻥ ﻭ ﺗﻨﺎﺳﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﺳﻞ ﻭ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺗﺠﻠﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻟﻰ ﺗﻌﺎﻭﻥ ﻭ ﺗﻌﺎﺿﺪ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ّ ّ
ﺺ ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻫﺮ ﻏﺒﻰ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻭ ﻣﻬﻤﻞ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺘ ّ ّ ﻫﻤﺖ ﭼﻪ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﭼﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻠﻨﺪ ّ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﭼﻪ ﺧﺎﮐﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻓﻼﮐﻰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ّ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ّ ﻭ ﺣﺰﻳﻦ ﻣﺒﺎﺵ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﻨﺸﻴﻦ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ﺑﻼ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻯ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﻩ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﻳﺎﺩﻡ
ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻧﺮﻭﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺤﻀﺮﻯ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻧﻈﺮﻯ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
_ ۲۶۱ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺧﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺘﺰﺍﺭ ﺭﺍ ﺳﺒﺰ ﻭ ّ
ﺟﻨﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺠﺎﺭ ّ
ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺷﻬﻮﺩ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺵ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺹ ١٨٧
ﺍﻣﺎ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻓﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﺸﻴﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﻧﺪ ّ
ﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﺷﻬﻮﺩ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻋﺰﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ّ
ﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺟﺒﻴﻦ ﺳﺎﻃﻊ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺗﺎﺟﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻬﺎﺩﻩﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﻭ ﻟﺌﺎﻟﻰ ﺁﻥ
ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ
_ ۲۶۲ﺍﻯ ﻧﻮﺵ ﻟﺐ ،ﻫﺮ ﻟﺒﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﺠﻨﺒﺶ
ﺁﻳﺪ ﺳﺨﻨﺶ ﭼﻮﻥ ﺁﺏ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﺯﺵ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺭ ﺳﺮﻭﺵ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪﺍﺵ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﻭ ُ ّ ﺳﻔﺘﻰ ﻭ ﺑﺰﺍﺭﻯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻯ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺁﻣﺪ .ﺍﻯ
ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺧﻮﺵ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺧﻮﺵ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺗﻮ ﺧﻮﺵ ﭘﻴﮏ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﭘﻰ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺳﭙﺎﻩ ﺳﭙﻬﺮ ﺑﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﭘﺮﺩﻩ ﻧﺸﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﻳﺰﺵ ﺍﺑﺮ ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺩﺍﺭ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻧﺸﺎﻧﮥ
ﺧﻮﺷﻰ ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺩﻟﮑﺸﻰ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﮔﻠﺸﻦ ﺷﻮﺩ ﻣﻐﺰ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﺳﺨﻦ ﻧﻐﺰ ﮔﻔﺘﮕﻮ ،ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﻋﺎﻟﻤﺘﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﻣﺎﻩ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﮐﻨﮕﺮﮤ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ،ﻫﺮ ﻳﺎﺭ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺹ ١٨٨
ﮐﺎﻣﻰ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﻫﺎﻧﻰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﺒﻴﻦ ،ﺍﻳﻦ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺩﻣﻰ
ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺨﺶ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ ﺟﺎﻧﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎﺩ ﺭﻭﺍﻧﺖ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﺩﻟﺖ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ .
_ ۲۶۳ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﺨﻦ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﻯ ﻧﻮﺵ ﺩﻝ ﻫﺮ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ،ﻫﺮ ﺯﻫﺮﻯ ﺭﺍ ﭘﺎﺩﺯﻫﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻴﺸﻰ ﺭﺍ
ﻧﻮﺷﻰ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﺯﻫﺮ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻰ ﻭ ﻧﻴﺶ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﻰ ﺩﺭﺩ ﺩﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺯﺧﻢ ﺁﺷﻔﺘﮕﺎﻧﺮﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ .ﮐﺎﻟﺒﺪ
ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﻟﭙﺴﻨﺪ ﻭ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺗﻦ ﺑﻰ ﺟﺎﻧﺴﺖ ﻭ ﺧﺎﮎ ﭘﺴﺖ ﺗﻴﺮﻩ ﻧﺎﮎ ﺟﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻨﺒﺶ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺑﮕﻮﻫﺮ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺩﻟﮑﺶ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺁﺗﺶ ﭘﺮ ﺯﺑﺎﻧﮥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﺴﺖ ﻧﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﭘﺲ ﺍﻯ ﻧﻮﺵ ،ﺗﻦ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺵ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺩﺭﺩ
ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ،ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺰﺷﮏ ﺷﮑﺮ ﺧﻮﺍ . ﺷﮑﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻃﻮﻃﻰ ّ ﺩﺍﻧﺎ ﺷﻮ ﻭ ّ
_ ۲۶۴ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻧﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺟﻨﺎﺏ ﺯﺍﺋﺮ ،ﻧﻮﺵ ﭘﺮﻫﻮﺵ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻑ
ﺳﺮﻭﺵ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻻﻳﻖ ﻭ ﺗﻀﺮﻉ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ّ ّ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ّ ﺹ ١٨٩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﺻﺪﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺳﻴﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻬﻰ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﮔﻬﻰ ﺫﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﻥ ﺑﺰﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻬﻰ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﺍﺻﻄﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﺮ ﺟﻔﺎﺋﻰ ّ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ّ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ّ
ﺫﻟﺖ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻣﺎﻝ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻥ ّ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻼﻓﻰ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ
ﺷﻮﺩ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺁﻭﺍﺭﻩ
ﺗﺠﺴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻠﺤﺎﻅ ّ ّ ﺣﻖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﺪﺭﺳﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﺑﺨﺪﻣﺖ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻧﺸﺌﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺮﻳﺰ ّ
ﻣﻌﻄﺮﮤ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺁﻥ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺳﺎﺱ ﭘﻨﺪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﺋﺤﮥ ّ ﺑﻨﻬﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻌﻒ ﻭ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻧﻌﺮﮤ
ﻳﺎ ﺑﺸﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻃﻮﺑﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﻓﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻤﺲ
ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ
ﭼﺮﺍﻍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻣﻬﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﻭ ﺳﻄﻮﻉ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺁﺏ ﭼﺸﻤﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺹ ١٩٠
ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺠﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻋﺠﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﻫﻨﻮﺯ
ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻧﻌﺮﮤ
ﻳﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻓﻖ ﻋﺰﺕ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺯﻫﻰ ّ ﺁﻥ ﺑﻮﻡ ﻭ ﺑﺮ ﻭ ﺯﻫﻰ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﻗﺪﺭ
ﻫﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﻤﻨﺪ ّ
ﺑﺪﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﮑﻮﺑﺪ ﻭﻟﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺁﻥ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﺪ ﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺳﺖ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻋﺼﺮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
_ ۲۶۵ﺍﻯ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ ،ﺩﺍﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ
ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻪ ﻓﺎﺋﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻰ ﺧﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﭘﻰ ﮐﻮﺭﻯ ﻭ ﮐﺮﻯ ﻭ ﮔﻨﮕﻰ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﻴﺪﻭﻧﺪ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻭ ﻗﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺍﺯ ﭘﺰﺷﮏ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺍﺯ ﻣﺮﻫﻢ ﻭ ﻧﻮﺵ ﺩﺍﺭﻭ
ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻏﻀﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﺑﻴﻤﺎﺭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺒﻴﺐ ﻃﻠﺒﺪ ﺭﺍﺣﺖ
ﻣﺴﺮﺕ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺟﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻰ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﺒﻬﺎء. ﺟﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ّ ﺹ ١٩١
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺎﻏﺮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺨﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﻴﻨﺎﻯ _ ۲۶۶ﺍﻯ ﻧﻮﺵ ﺟﺎﻧﻬﺎ ،ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ّ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﮕﺮﻳﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺸﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﮥ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻭ
ﻏﻠﻐﻠﻪ ﻧﻮﺷﺎﻧﻮﺵ ﺩﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﺵ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺑﻄﺮﺏ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺁﻳﺪ ﺍﺯ ﻋﻮﻥ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻣﻴﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺍﻯ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺭﺍ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺷﻌﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎءﻋﻠﻴﮏ.
ﻧﻴﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺗﻼﻭﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻓﺮﺡ _ ۲۶۷ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺘﻞ ﻭ ّ ﻣﺴﺮﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ّ ﻭ ّ
ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﻼﺣﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺁﻳﺘﻰ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﺑﻴﻦ ﺍﻣﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺗﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﻭﺣﻰ ّ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﮐﻪ ﺯﻳﻨﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻨﻮﻉ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ّ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻓﮑﺮﺷﺎﻥ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ
ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ّ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﮐﺒﺮﻳﺎ ّ
ﺑﺆﻳﺪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻋﻠﻰ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ. ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻫﺬﺍ ﻧﺼﺤﻰ ﻟﮑﻢ ﻭ ﺍّ ﺣﻘﻬﺎ ﺩﺭ _ ۲۶۸ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﺪﺍ ،ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﮐﻤﺎ ﻫﻰ ّ
ﺣﻘﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺭﺍ ﺣﺼﻮﻝ ﺩﻗﺖ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ّ ّ ﺹ ١٩٢
ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺑﻘﺎﻉ ّ
ﺣﻘﻴﺖ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﺪ ﺣﺼﻮﻝ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﺑﺮﻫﺎﻥ ّ ّ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺣﺼﻮﻝ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺑﻄﻼﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﺋﻤﮥ
ﺗﻮﺳﻞ ﺟﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﺣﺼﻮﻝ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺗﺸﺒﺚ ﻭ ّ ﺍﻟﺴﻼﻡ ّ ﺍﻟﺼﻠﻮﺓ ﻭ ّ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻋﻠﻴﻬﻢ ّ
ﺣﻘﻴّﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺰﺍﻥ ّ
ﺑﺤﺼﻮﻝ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻣﻨﮑﺮﻯ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻳﮏ ﺁﻣﻨﺖ ﺑﮕﻮ ،ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻳﮏ ﺛﺮﻭﺕ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻴﺎﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﺑﻌﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ّ ﻧﺺ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺍﮐﺜﺮﻯ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ّ
ﮑْﻢ ﮑْﻢ َﻣَﺜُﻞ ﻦ َﻗْﺒِﻠ ُ ﺍﻟﺠﻨَﺔ َﻭ َﻟّﻤﺎ َﻳﺎِﺗ ُ ﺬﻳﻦ ِﻣ ْ ﺍﻟ َ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍ ْﻡ َﺣِﺴْﺒُﺘْﻢ ﺍ ْﻥ َﺗْﺪُﺧُﻠﻮﺍ َ
ﺘﻰ ﺍﻟﺮُﺳ ُ ﺘﻰ َ ﻮﻝ َﻭ َﻣ ْ ﻗﺎﻝ ﺳﺎء َﻭ ﺻﺎﺑْﺘُﻬُﻢ َ ﺍَ ﺍﻟﻀ ّ ُ ﺍﻟﺒﺎُ ﻦ َﻣَﻌُﻪ َﻣ ٰ ﺮﺍء َﻭ ُﺯْﻟِﺰُﻟﻮﺍ َﺣ ّ ٰ ﺼُﺮﺍ ﺍﻟﺦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ َﻧ ْ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻏﻨﻰ ﻓﻘﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﻏﻨﻰ ﮐﺎﺭ
ﻣﻼﻯ ﺭﻭﻣﻰ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺍﺳﺖ ّ " ﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺭﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﻴﻞ
ﻭﺭ ﭼﻮ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﺧﻮﻧﻢ ﺳﺒﻴﻞ "
ﺹ ١٩٣
" ﻭﺭ ﭼﻮ ﻳﻮﺳﻒ ﭼﺎﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﮐﻨﻰ ﻭﺭ ﺯ ﻓﻘﺮﻡ ﻋﻴﺴﻰ ﻣﺮﻳﻢ ﮐﻨﻰ "
" ﺳﺮ ﻧﮕﺮﺩﺍﻧﻢ ﻧﮕﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻦ
ﺑﻬﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ "
" ﺗﺮﮎ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺗﺮﮎ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ
ﺍﻭﻝ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﺳﺖ " ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ّ
ﻭﺭﻗﺎﺋﻴﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ: ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻗﺼﻴﺪﮤ ّ ﺍﻟﺤﺐ ﺍﻭ ﻓﺎﺭﺽ ﺑﻤﺎ ﺟﺮﻯ ﺧﻞ ﺩﻋﻮﻯ " ّ ّ
ﺳﻨﺘﻰ " ﮐﺬﺍﮎ ﺟﺮﻯ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻰ ﻓﺮﺿﻰ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﮐﻦ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻼ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﺷﻮ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﺗﺮﮎ ّ ﺑﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻘﺮ ﻭ ّ ﺫﻟﺖ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺳﺖ ﻫﺬﺍ ﻫﻮ ﺍﻟﻀﻼﻝ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ . ﺍﻟﺤﻖ ّ ﺍﻻ ّ ّ ّ
_ ۲۶۹ﺍﻯ ﺍﺑﻨﺎء ﻭ ﺑﻨﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻔﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ
ﺣﻖ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺑﻨﺪﺍﻯ ّ
ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﺑﺴﻤﻊ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ َ َ
ﺑﻘﻮﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﻐﻤﮥ ﺷﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﺪ ﻭ ّ
ﻃﺮﺏ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﺍﻫﻞ ﺷﺮﻕ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎ ﺍﻟﻰ ﺍﻵﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ
ﺹ ١٩٤
ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﻭ ﻣﮑﺎﺗﺒﻪ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﺣﺎﻝ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﺪﺗﻰ ﭼﻪ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﮎ ّ
ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺨﺎﺑﺮﺍﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ
ﺣﺎﻝ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺢ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺳﺤﺮ ﺍﺳﺖ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﮐﻮﮐﺐ ﺍﻳﻦ ﻭﺣﺪﺕ ﺗﺎﻡ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ّ
ﺍﻣﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺼﻮﻝ ﻭﺣﺪﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺼﻮﻝ ﻳﺎﺑﺪ ّ ﻗﻮﺕ ﮐﻤﺮ ﺑﺮ ﻫﻤﺖ ﻭ ّ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺎﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺂﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻏﺮﺏ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ
ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﻣﻰ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ
ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺮﻭﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﻫﻤﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﻋﻠﻮ ّ ﻧﻴﺖ ﻭ ّ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺣﺴﻦ ّ ّ
ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻟﻔﻈﻰ ﻭ
ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺻﻮﺭﻯ ﺍﺑﺪﴽ ﺣﮑﻤﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ
ﻣﺠﺴﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻌﻤﻞ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺁﺋﻴﻦ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻫﺮ ّ
ﺑﻌﻠﻮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎء ﺯﻻﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﻫﺪﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ
ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﺹ ١٩٥ ﻭ ﻋﻠﻴﻼﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻨﻮﻉ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﺮﻳﺎﻧﻰ ﺑﮕﺮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺧﻨﺪﺍﻧﻰ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ.
_ ۲۷۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ،ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻓﺼﻴﺢ ﻭ ﺑﻠﻴﻐﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻼﻭﺕ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﮕﺒﻴﻦ
ﻧﻴﺖ ﮐﺎﻡ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﻠﻮﺹ ّ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻣﻤﻨﻮﻧﻴﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺷﮑﺮﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﺬﺍﻕ ّ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭﮔﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻣﺪﻩ ﻭ ﻏﻼﻣﻰ ﺁﺳﺘﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﺟﮕﻰ ﺩﻭ ﺳﺮﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﮑﻦ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ
ﻇﻞ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺷﺄﻧﻰ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻫﺬﺍ ﻓﻀﻞ ﻻ ﻳﻌﺎﺩﻟﻪ ﻓﻀﻞ ﻓﻰ ﺍﻻﺑﺪﺍﻉ ﻭ
ﻫﺬﺍ ﺷﺄﻥ ﻻ ﻳﻮﺍﺯﻳﻪ ﺷﺄﻥ ﻓﻰ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺗﻼﻭﺕ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﻭﺡ
ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎءﻋﻠﻴﮏ.
_ ۲۷۱ﺍﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﻭﺡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ،ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻼﻏﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺴﺮﺕ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ّ ﺑﺮ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ّ
ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻨﻮﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺹ ١٩٦ ﻭ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ
ﺩﻭﺭﻧﺪ ﺍﻟﻴﻮ ﻡ ﺑﺎﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﻭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﺤﻴﻰ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ّ
ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺘﻮﺍﺻﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻋﺪﺩ ﺍﺳﻢ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﺳﺖ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ
ﺳﻼﻡ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻘﻮﮤ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻔﻖ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﻄﻠﻊ ﺁﻓﺎﻕ
ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺷﺮﺍﻗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ
ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻯ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺻﺒﺢ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭ ﭘﻰ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺳﻢ ﻓﺼﻞ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺭﺑﻴﻌﻰ ﺭﺍ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭ ﺍﺛﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﮐﻮﺍﮐﺐ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻧﺠﻮﻡ ﻇﻮﺍﻫﺮ ﺁﺭﺍء ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻓﻮﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﻧﺰﻭﻟﻰ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻓﻮﻟﻰ ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﮥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻮﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻯ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﻰ ﻭ ﻃﻮﻗﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺷﻮﻯ ﺗﺎﺟﻰ ﺍﺯ ّ ّ ﺹ ١٩٧ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺣﻴﺎﺕ ّ
ﺳﺒﺐ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﮔﺮﺩﻯ ﺍﻯ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻗﻠﺒﺖ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ .
_ ۲۷۲ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻠﺘﻤﺴﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ
ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﺎﻯ ﺑﺠﻬﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﺟﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭ
ﺗﻌﻠﻖ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﭘﺮﺩﮤ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺑﺴﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﺣﻴﺎﺕ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺴﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺂﺗﺶ ﺟﻬﺎﻧﺴﻮﺯ ﻧﺎﺭ ّ
ﺑﺪﻭﺯﻧﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻼﺡ
ﺩﺭ ﺻﻠﺢ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺳﻼﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ِ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻤﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﺍﻯ ّ
ﺍﻟﻄﺎﻓﻴﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻗﺪﺭ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺣﻖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﻣﺤﻮﻳﺖ ﻭ ﻓﻨﺎ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺷﻤﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﻋﺰﺕ ّ ّ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﺭﺍ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺍ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ ّ ﻭﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ّ ﺧﻮﺷﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ ﺹ ١٩٨
_ ۲۷۳ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻦ ،ﭼﻪ ﻧﻮﻳﺴﻢ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺩﻝ ﻭ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﮕﺎﺭﻡ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺟﺎﻥ ﺩﻡ ﺯﻧﻢ ﺍﺯ ﻣﺎﺋﺪﮤ ﺳﻤﺎﻭﻯ ﮔﻮﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻣﺨﺼﻮﺻﮥ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺠﻤﻞ
ﺑﮑﻠﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍّﻻ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺳﺒﺐ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻻﺯﻣﻪ ّ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺮﻡ ﻭ ﺍﮐﺎﺑﺮ ﻭ ﺍﻋﺎﻇﻢ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺁﺷﻨﺎ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﺘﺴﺎﻑ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺟﻮﺋﻴﺪ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺟﻔﺎ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺳﺒﻴﻞ ﻭﻓﺎ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﻠﻞ ﺭﻭﻯ ﭘﻮﺋﻴﺪ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻐﺾ ﻭ ﮐﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ّ
ﺯﻣﻴﻦ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻯ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺯﺧﻤﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﻫﻢ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﺩﻧﺪ ﻭ
ﺷﻤﺎ ﺩﺭﻣﺎﻥ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺯﻫﺮﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺷﻬﺪ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺮ ﻭﻓﺎ، ﺣﺐ ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖ ،ﺁﻧﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺼﺪﺭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺗﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﮐﺰ ّ
ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﺷﮑﺮ ﺭﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﻣﺸﮏ ﻭ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﻴﺰﻳﺪ ﺑﺒﻴﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﮑﺠﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
_ ۲۷۴ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻦ ،ﺭﺃﻓﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﺍﺣﺒﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﺑﺬﮐﺮﺷﺎﻥ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﻫﻴﭻ ﺻﺒﺤﻰ ﺟﺰ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺎﺩ ّ ﺹ ١٩٩ ﻣﺴﺮﺕ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ّ ّ
ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺳﺮ ﺑﺂﺳﺘﺎﻥ ﻧﻬﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ
ﺗﻨﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﻧﻮﺭ ﺑﺠﻤﻊ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻃﻴﺒﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻭ ﺑﺴﺎﻥ ﮔﻞ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﺭﺍﺋﺤﮥ ّ
ﺣﻖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺻﺎﺩﻕ ّ
ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺑﻨﺎﺩﺍﻧﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ
ﺑﮑﻠﻰ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﮤ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﭘﺲ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﮔﺮ ﻭ ﺻﻮﺭ ﺍﺷﻴﺎء ّ ﺑﻘﻮﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﮤ ﺧﻔﺎﻳﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ّ
ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻇﻠﻤﺖ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﺸﻒ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺷﻒ
ﺍﺣﺒﺎ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ّ
ﻣﻠﺢ ﺍﺭﺿﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻠﺢ ﻓﺎﺳﺪ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﮑﻴﻦ ﺷﻮﺩ؟ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ
ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻮّﻓﻖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻔﺮﮤ ﭘﺮﻏﻢ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﻧﻮﺭﺍء ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ّ ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ
_ ۲۷۵ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ،ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻮﺍﺋﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺳﺮﺍﺏ ﻏﺮﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﺍﻳﻦ ﺹ ٢٠٠ ﻗﺮﻥ ﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺫﺍﻫﻞ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﺻﺤﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﺩﺭﻳﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﺳﺎﺣﻠﻰ ﻭ ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﺧﻼﺻﻰ ﻭ ﻧﻪ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﻫﻞ ﺳﻔﻴﻨﮥ ﻧﺠﺎﺗﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ّ
ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﻓﻴﻀﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻳﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺳﻄﻮﻋﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ّ
ﺷﺒﻨﻤﻰ ﻭ ﺯﺧﻢ ﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻤﻰ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﺘﻮﺡ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﻣﺸﺮﻭﺡ ﻧﻮﻳﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺩﻣﺎﺩﻡ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻬﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻓﻴﻀﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻓﻮﺯﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ. _ ۲۷۶ﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺟﻤﺎﻝ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﺏ ﻭ ﺭﻧﮕﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ
ﻣﺮﮐﺒﮥ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺪﮎ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻨﺎﺻﺮ ّ ﻣﺒﺪﻝ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺯﺣﻤﺖ ﺷﻮﺩ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ّ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻭ ﻣﻼﺣﺖ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻧﺎﺻﻴﮥ ّ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻳﻦ
ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺟﻠﻮﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ
_ ۲۷۷ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ،ﺣﻤﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺯ
ﺹ ٢٠١
ﻇﻠﻤﺖ ﺿﻼﻟﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﻭﺍﺩﻯ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻃﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺴﺮﻣﻨﺰﻝ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻭﺻﻮﻝ ﺣﺼﻮﻝ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﺪ ،ﺑﻪ ﺣﻠﻘﮥ
ﺭﺏ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻳﺪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ّ
ﺍﻵﻳﺎﺕ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺍ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ
ﻣﮑﺮﻡ ﺷﻤﺎﺭﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ّ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺻﻔﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺳﻤﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ.
ﻣﺘﺤﻴﺮﻡ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻧﮕﺎﺭﻡ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ _ ۲۷۸ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻯ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ، ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﺁﻥ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺳﺨﻦ ﺭﺍﻧﻢ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﻡ ﺯﻧﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ّ
ﻗﻮﺕ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮔﻮﻳﻢ ،ﺑﻴﺎﻥ ﺭﮐﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻭﻓﺎﻯ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻨﮕﺎﺭﻡّ ،
ﮐﻨﻢ ،ﺩﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺁﻥ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻟﺐ ﮔﺸﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﺴﺘﺎﻳﻢ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ
ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻢ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻣﺸﺮﻭﺡ ﮐﻨﻢ ؟ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﻘﻠﻢ ﺁﻣﻪ ﻭ ﺧﺎﻣﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ
ﺻﺤﻒ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﺤﺮﻯ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍء ﻣﺨﺘﺼﺮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺷﮑﺮ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺹ ٢٠٢
ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﺩﺭ ّ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻝ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﻨﭽﮥ ﺻﺪ ﺑﺮﮒ ﺧﻨﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ّ
ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺟﺒﻴﻦ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﻭﻧﺴﻴﻢ ﻣﺸﮑﻴﻦ
ﻭﺯﺩ ﻭ ﺑﻮﻯ ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﺮ ﻳﺎﺭ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ّ _ ۲۷۹ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎّ ،
ﺣﺘﻰ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﺴﺮﻭﻯ ﻋﺰﺕ ﻭ ّ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ّ ﻓﺎﻧﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﺑﺪّ ،
ﻣﻨﻄﻮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻭ
ﺻْﻮﺗﴼ ِﻣْﻨُﻬْﻢ َﻭ ٰﻻ َﺭْﮐﺰﴽ ﻭﻟﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻪ ﻧﺎﮐﺎﻣﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﺪ ٰﻻَﺗْﺴَﻤُﻊ َ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﭼﻪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻳﻤﻴﻦ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﻪ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺘﻼ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺭﺳﻮﺍ ﻭ
ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻏﺮﻕ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ
ﻭﺍﻣﺎ ﺣﺰﺏ ﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ّ ﻣﺤﺮﻭﻡ ،ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻴﻮﺍﻥ ّ
ﻣﺤﺒﺔ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻨﺎﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ّ ﺑﻨﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ّ ّ ﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺴﻮﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺪﺡ ﺑﺪﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ّ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ َﻫْﻞ ّ ﺭﻗﺺ ﮐﻨﺎﻥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻓﻖ ّ
ﻮﻯ ؟ ﮑﻮﺍ ِﻓﻰ ﺒﻴﻞ ﺍَ ِﻭ َﻳْﺴَﺘِﻮﻯ ﺬﻳﻦ َﻫَﻠ ُ ِ ﺬﻳﻦ َﻳْﺴَﺘْﺸَﻬُﺪﻭﺍ ِﻓﻰ َﺳ ِ ﺳﺒﻴﻞ َ ﺍﻟ َ ﺍﻟ َ ﺍﻟﻬ ٰ ﺹ ٢٠٣
ﻋﻠﻴﮑﻦ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ. ﻦ ﻫﺆﻵ ﻭ ﻫﺆﻵ ﻭﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ّ َﺷّﺘﺎَﻥ َﺑْﻴ َ
_ ۲۸۰ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮤ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ،ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺁﻥ ﻳﮑﺘﺎ ﺩﻟﺒﺮ
ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻯ ﺯﻫﺮ ﻫﻼﻫﻞ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺩﻳﺪﻯ ﻭ ّ
ﭼﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺟﺎﻡ ﺗﻠﺦ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖ ،ﺟﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﺗﻦ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺎ ﮐﻤﺘﺮ ّ
ﺍﻣﺎ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﻋﻤﺮ ﺑﺴﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻧﭙﺎﻳﺪ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻮﻯ ﻭ ﻫﻮﺱ ﻧﻔﺴﺎﻧﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﮐﻪ ﮐﻪ ّ
ﺭﺏ ﺍﻵﻳﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺑﺢ ﻣﺪﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ّ ّ ﺍﺷﺪ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﻋﻈﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﮤ ﺣﻴﺎﺕ ﺛﻤﺮﮤ ﻧﺠﺎﺕ
ﺯﻗﻮﻡ ﻳﺎﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﺁﻣﺎﻝ ﻣﻴﻮﮤ ّ
ﺍﻟﺮﺍﺑﺤﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﺨﺎﺳﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺭﺽ ﺟﺮﺯﻩ ﮔﻴﺎﻩ ﻧﺎﮐﺎﻣﻰ ﺭﻭﺋﻴﺪ ﻫﻞ ﻳﺴﺘﻮﻯ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺃﻡ ﻳﺘﻌﺎﺩﻝ ﺍﻟﻔﺎﺋﺰﻭﻥ ﻭ ﺍﻟﻤﺤﺮﻭﻣﻮﻥ ؟ ﻻ ﻭ ﺍ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻮﻥ ﻫﻢ ﺍﻟﻤﻤﺘﺎﺯﻭﻥ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ ﻋﺰﺕ _ ۲۸۱ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺣﻤﻦ ،ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺧﻴﻤﮥ ّ
ﻇﻞ ﺁﻥ ﺧﺒﺎء ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ّ ّ
ﺳﺮﻣﺪﻳﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﺑﺪﻳﻪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﺍﺩ ﺣﻴﺎﺕ ّ ّ ﺹ ٢٠٤
ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺟﺎﻡ ﭘﺮﻧﻮﺷﻰ ﻋﻄﺎ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺎﺩﮤ ﭘﺮﺟﻮﺷﻰ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ
ﻣﺆﻳﺪ ﺑﻘﻮﺕ ﺭﻭﺡ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ ﺑﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ّ
ﺑﺪﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻧﻰ ﭘﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﻧﺪ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺁﺯﺍﺩ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺍ ﻳﺆﺗﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺍ ﺫﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ،ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ _ ۲۸۲ﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﻨﺪ ﺟﺴﻤﺸﺎﻥ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺣﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ ﺷﮑﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻳﺪ . ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ّ
_ ۲۸۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﻣﺎﺿﻴﻪ ﮔﺮﻳﺎﻥ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻧﻰ ﺍﺯ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻣﺤﺾ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺷﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﺹ ٢٠٥
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺔ ﺷﺎﻫﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﺨﺼﺺ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻓﻴﺾ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺘﻰ ّ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻠﺤﺎﻅ ﻋﻴﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﺄﺱ ﻋﻄﺎ ﺍﺯ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺮ ﻭﻓﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺷﻤﻊ ّ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺎﻗﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺟﺪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ
ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﻳﻠﻮﺡ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻸ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ
ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﻮﻥ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﺴﺎﻧﻰ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻳﻔﺘﺨﺮ ﺑﻪ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻟﻄﺎﻓﻰ ﺷﺎﻳﮕﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﻢ ﻧﻌﺮﮤ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﻢ ﻭ ّ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﺂﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻳﺎ ﺑﻬﺎءﺍﻻﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﺁﺭﻳﻢ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ّ
ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪﺍﻯ ﺳﺎﺯ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ
ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﻌﻴﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻭ ﻗﺮﻳﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺍﻟﺸﮑﺮ ﻟﺠﻮﺩﮎ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﮏ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺤﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺿﻌﻔﺎء ﻧﻌﺠﺰ ﻋﻦ ّ
ﺭﺏ ﺍﺷﺪﺩ ﺍﺯﻭﺭﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺘﮏ ﻭ ﻻﻧﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻳﻔﺎء ّ ﻋﺒﻮﺩﻳﺔ ﻋﺘﺒﺔ ﻗﺪﺳﮏ ّ
ﻧﻮﺭ ﺍﺑﺼﺎﺭﻧﺎ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺪﺳﮏ ﻭ ﺍﻃﺮﺏ ﻗﻮ ﻇﻬﻮﺭﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﮏ ﻭ ّ ّ ﺹ ٢٠٦ ﻫﻴﺄ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻧﺎ ﺭﺷﺪﴽ ﻭ ﺍﻫﺪﻧﺎ ﺁﺫﺍﻧﻨﺎ ﺑﻨﺪﺍء ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺒﮏ ﻭ ّ
ﺍﻟﻰ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺼﻞ ﺑﻪ ﺍﻟﻴﮏ ﻭ ﻧﻔﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﻴﮏ ﻭ ﻧﻠﺘﺠﺄ ﺍﻟﻰ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﮏ ﻭ ﻧﺮﺯﻕ ﻣﻦ ﻣﻮﺍﺋﺪﮎ ﻭ ﺁﻻﺋﮏ ﻭ ﻧﻘﻮﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﻭ ﻧﻨﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺗﮏ
ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ﻧﺬﮐﺮ ﻣﺤﺎﻣﺪﮎ ﻭ ﻧﻌﻮﺗﮏ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺤﺎﻓﻞ ﺍﻟﻌﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﻟﻤﺠﺎﻣﻊ
ﻳﺘﺄﺛﺮ ﻣﻦ ﺣﺮﺍﺭﺓ ﺍﺟﻴﺠﻨﺎ ﺍﻫﻞ ﺣﺘﻰ ﻳﺴﻤﻊ ﺿﺠﻴﺠﻨﺎ ﺍﻟﻤﻸﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ّ ﺍﻟﻌﻈﻤﻰ ّ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻤﻌﻄﻰ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻻﺑﻬﻰ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ _ ۲۸۴ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎﺭﮤ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺑﻨﻮﺭ ّ ﺭﻭﺷﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺳﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺁﻫﻨﮓ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﻤﻬﺎﻯ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺗﻠﻐﺮﺍﻑ ﻭ ﺗﻠﻴﻔﻮﻥ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ّ
ﺳﺮﻫﺎﻯ ﺳﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺻﺪﻭﺭ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ
ﺑﻘﻮﮤ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻔﺘﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﺑﻄﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﻔﻮﺫ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﻟﻬﺬﺍ ﻗﻠﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺠﻤﻴﻊ
ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻗﻠﻮﺏ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﺑﺮﮤ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺍﺋﻢ ﻭ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺎﺭﻍ ﮔﺮﺩﺩ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ّ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺸﻖ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯﻧﺪ ﻭﭼﻨﺎﻥ ﺑﻨﺎﺭ
ﻗﻮﮤ ﻧﺎﺑﻀﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﮒ ﻭ ﺷﺮﻳﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ّ ّ ﺹ ٢٠٧ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺳﺤﺎﺋﺐ ﻓﺎﺋﺾ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﻣﺴﺘﻤﺮﻩ ﻃﻠﺒﻢ. ﮐﻞ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺻﺒﺤﺪﻡ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺗﻀﺮﻉ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ّ ّ ّ _ ۲۸۵ﺍﻯ ﺍﻣﻴﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ
ﺗﺮﻗﻰ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻭ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ّ
ﺑﺴﺒﺐ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ،ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﺻﻔﻴﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﻃﻖ
ﻇﻞ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺍﺣﺒﺎ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ّ ﺑﻪ ﻧﻌﻮﺕ ﻭ ﺍﻭﺻﺎﻑ ّ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﻧﻈﺎﺭ
ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺗﻘﺮﺏ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﺗﻌﺼﺐ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ّ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺑﺮﻫﺎﻧﻨﺪ ﺑﻨﻴﺎﺩ ّ
ﺑﻨﻬﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ
ﺑﻈﻞ ﺷﺠﺮﮤ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻤﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ّ
ﻣﻴﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻃﻴﻮﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﺮﺍﻃﻴﻦ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻧﻨﺪ
ﺍﺷﻌﮥ ﺳﺎﻃﻌﮥ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻫﻨﮓ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ّ
ﺑﻠﺒﻞ ﻭﻓﺎ ﺑﻴﺰﺍﺭﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺯﺍﻍ ﻭ ﺯﻏﻦ ﮔﻠﺨﻦ ﺟﻔﺎ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺑﺤﺮ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻮﺝ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺎء ﻣﻨﺘﻦ ﻏﺪﻳﺮ ﺭﺍ ﻣﺎء ﺣﻴﺎﺕ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﻧﻬﺮ ﻓﺮﺍﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﺍﺯ ﻣﻠﺢ ُﺍﺟﺎﺝ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺹ ٢٠٨ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﺍﮔﺮ ﺷﻬﻨﺎﺯ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﺭﺍﺯ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﻮﺩ ﻧﻌﻴﺐ ﺯﺍﻍ
ﺟﻨﺖ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻃﻴﺒﮥ ّ ﺑﺪ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺁﺫﺍﻥ ﺍﻫﻞ ﺭﺍﺯ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﺍﺋﺤﮥ ّ
ﺷﻮﺩ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﺧﺒﻴﺜﮥ ﺩﻓﺮﺍء ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻫﻞ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻭﻫﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻢ ﻭ
ﺍﺷﻌﮥ ﺳﺎﻃﻌﮥ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﺮ ﺻﺪﻭﺭ ﻭ ﺍﻋﻴﻦ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﺳﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﺳﻬﻢ ﺑﺎﺭﻯ ّ
ﺗﺤﻴﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻫﺮ ﻳﮏ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ّ
ﺍﺑﺪﻉ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﭼﺎﻩ ،ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﮐﻨﻌﺎﻧﻰ ﺭﺣﻠﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻋﺘﺒﮥ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳﺘﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻯ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﻰ ّ ّ
ﻫﻤﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﻗﺖ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺬﻝ ّ
ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻔﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﺑﺘﺮﻭﻳﺞ
ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﮕﺮ
ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ
ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺗﺨﻢ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﻧﻴﺴﺎﻧﻰ ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭ ﺑﺎﻟﻄﺎﻑ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﺣﺴﻦ ﻣﺤﺎﻣﺪ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ. ﻫﺮﻣﺤﺒﺘﻰ ﮐﻪ _ ۲۸۶ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﺎﺭﺍﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﺍﻣﺎ ﻦ ِﻟﻠِﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ ُﮐﻞ ُﺣ ﺐ َﻟْﻢ َﻳ ُ ﮑ ْ ﺻﺎﺭ ُﺑْﻐﻀﴼ ّ َ ﺹ ٢٠٩
ﻣﺼﻮﺭ ﻣﺠﺴﻤﻨﺪ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﺎﻭﺭﺍﻧﻨﺪ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺟﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺡ ّ ّ
ﻣﺤﺐ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺳﺒﺐ ﻣﺸﺨﺺ ﺩﻭﺳﺖ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﻭ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ّ ّ
ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ
ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ ﺳﻔﺮ ﺣﻀﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﺳﺮﻭﺭ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ
ﺗﻀﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻼﻝ ﻣﺒﺪﻝ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﻮﺩﮔﻰ ّ ّ
ﻣﻴﮕﺸﺖ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ،ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﻧﺲ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺵ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﺩﮤ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ
ﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﺟﺎﻡ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﮥ ﺑﺎﺩﮤ ﺍﻟﺴﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻳﺪﻩ
ﻣﺪﺕ ﺁﻭﺍﺭﮔﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻧﻌﺮﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻣﺸﻬﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﻴﮕﺸﺖ
ﺍﺣﺒﺎ ﺁﻣﺪ ﻣﻦ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﻭﺵ ﺩﺭ ﺟﻮﺵ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ّ
ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﻮﺵ ﺁﺭﻳﺪ .
ﺧﻄﮥ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ّ ، _ ۲۸۷ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰّ ،
ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﻣﺸﮏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻧﻔﺤﮥ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺎﻫﺾ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ
ﺣﺎﻓﻆ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﻭﺍﻋﻆ ﺑﺂﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺹ ٢١٠ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺗﺠﺴﺲ ﻭ ﻓﺤﺺ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻘﺺ ﮔﺸﺖ ﺑﻴﺨﺒﺮﺍﻥ ﺑﻪ ّ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺒﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﺰﺑﻰ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻞ ﻭ ﻻﻟﻪ ﺳﺎﻏﺮ ّ ﻣﺘﺮﺩﺩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻌﺠﺎﻟﻪ ّ ّ ﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻧﮓ
ﻧﻮﺷﺎﻧﻮﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺟﺸﻨﻰ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﺰﻣﻰ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﻤﻊ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺷﺪﻩ ﻳﻮﺳﻒ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﻄﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺰﻡ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﻭ ﻣﻼﺣﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ ﺩﻳﺎﺭ ﻧﻔﺤﮥ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺑﻤﺸﺎﻡ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ. ﭘﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ " ﺑﻮﻯ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﭼﻮ ّ
ﺍﻳﻦ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ "
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻯ ﺻﺒﺎﻯ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻬﻰ، ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻯ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ّ ﺍﻯ ﻧﻔﺤﮥ ّ
ﻗﺼﺪ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺑﻮﻡ ﻭ ﺑﺮ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﻣﺮﻭﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺗﺤﻴﺖ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﮥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﻳﺎﺭﺍﻥ ّ ّ
ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ ،ﺷﮑﺮ
ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﻗﺮﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﮥ
ﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻳﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻗﺪﻡ ﻧﻬﺎﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﻇﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ّ
ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ
ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺑﺴﺎ ﻧﺤﺎﺭﻳﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﭼﻪ
ﺹ ٢١١
ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﻓﺮﺍﻕ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﺎ ّ
ﻧﻴﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻳﮕﺎﻧﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺯﺑﺮ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ
ﻣﻨﺼﻮﺹ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺟﺰ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺸﻰ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺣﻖ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺟﻮﺋﻴﺪ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﻓﻖ ﺍﻧﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭘﻨﺎﻩ ّ
ﺣﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻓﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺩﺭ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﺩﻣﺎﻥ ّ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ّ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺟﻔﺎﮐﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻭﻓﺎﮐﺎﺭ
ﺷﻤﺎﺭﻳﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻭﺣﺸﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﻧﺲ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﭘﻨﺪﺍﺭﻳﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻪ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﮐﺎﺭ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻴﺮ ﻣﺤﺾ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺧﻠﻖ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭﺭ ﻭ ﮐﻮﺭﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ّ
ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﮐﻪ ﻓﻼﻥ ﺷﺨﺺ ﻣﺒﻐﺾ ﻭ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﻔﻮﻯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻣﺪﺑﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻼﻥ ﻣﺮﺩ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻭ ّ
ﺷﻤﺎﺗﺖ ﻭ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺳﻤﺎﺣﺖ ﻫﻤﻌﻨﺎﻥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﻭ ّ
ﺹ ٢١٢
ﻣﻨﺼﻮﺹ . _ ۲۸۸ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺍﺯ
ﺭﺏ ﺍﻟﻌﻬﺪ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﻧﻔﺴﻰ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺍﻟﻰ ﺍ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻤﺘﻸ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺑﻬﺎء ﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻯ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺷﻮﺩ ّ ﺗﺎﻡ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﻫﻞ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﺑﺠﺎﻥ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ّ ﺗﻤﮑﻦ ّ
ﺑﻘﻮﮤ ﻓﺎﺋﻀﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻻﻫﻮﺕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ّ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺑﻘﻮﺍﻯ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺷﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪﺭﺧﺸﺪ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﻪ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ،ﺟﻴﻮﺵ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮﺵ ﺍﺧﻼﻕ ّ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﭙﺎﻩ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ّ .
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻴﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﻗﻮﺕ ّ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺑﻔﺘﻮﺡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ،ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻳﻦ ّ
ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﻰ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻧﺪ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ّ ّ ّ
ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﻭ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺛﺒﻮﺕ ﺑﺮ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﺳﺖ. ّ ّ
_ ۲۸۹ﺍﻯ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ،ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺭﻗﮥ
ﻣﻨﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻗﻠﻮﺏ ﺻﺎﻓﻴﮥ ﻟﻄﻴﻔﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺤﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﺎﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ ﺹ ٢١٣
ﺍﺯ ﺯﻧﮓ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ
ﺗﺠﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﺻﺎﻓﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﻮﺩ ّ ﺧﺎﺻﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺟﻠﻮﮤ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺗﺠﻠﻰ ﻟﻬﺬﺍ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ّ ّ
ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺎﻉ ﺳﺎﻃﻊ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺁﻓﺎﻕ
ﺑﮑﻠﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺷﻌﺎﺭﻯ ﺗﺠﻠﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ّ ّ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﮥ ﺁﻥ ﮐﻨﻴﺰ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﺳﺒﺐ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﻳﺤﮥ ّ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻭ ﺧﻠﻮﺍﺕ ﺑﻨﻔﺤﮥ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﻣﺎﻍ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . ﻣﺸﺎﻡ ّ
ﺶ ﺩﻗﺖ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩ ﻣﺴﺘﻐﺮﻗﻰ ﻭ َ ﻣﺆﻳﺪﺍ ،ﺑﺒﺼﺮ ﺣﺪﻳﺪ ّ ﺍﻟﻌَﻄ ْ ّ _ ۲۹۰
ﻦ َﻧِﺴْﻴُﻢ َ ﺍﻟﻌَﻄ ْ ﺶ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺍﻧﻴﻘﮥ ّ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﺍ ْﻳ َ
ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻠﻴﮏ ﻟﻮﻻﮎ ﮏ ٰﻳﺎ ﺭﺑ ﻨﺎﻳِﺘ َ ﺍﻟﺮْﺣٰﻤﻦ ﺑﺮ ﺁﺭﻯ ّ ﻰ ِﻋ َ َ َ ﺏ ِﺯْﺩِﻧﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺿﺠﻴﺞ ﻭ َﺭ
ﻠﻰ ﺑﺮ ﺁﺭﻳﻢ ﺑﺎﺭﻯ ﻧﻈﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻤﺔ ﻳﺎ ﺭﺑ ﻦ َﻟُﺪْﻧﮏ َﺭْﺣ ً ﺐ ِﻟﻰ ِﻣ ْ ﺻﺮﻳﺦ َﻫ ْ ﻰ ﺍﻻْﻋ ٰ َ َ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺮﺳﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﻋﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺙ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﺤﺪ ْ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮﺩ َﻭ ﺍ ّ ﻣﺎ ِﺑِﻨْﻌَﻤ ِﺔ َﺭﺑَ ﮏ َﻓ َ
ﺣﻖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺪﻡ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺑﻔﻀﻞ ّ
ﻗﺪﻡ ﻧﻬﺎﺩﻳﻢ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻓﻴﺾ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﻣﺸﺘﻰ ﻗﺪﻡ َ َ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ِ َ
ﺧﺎﮎ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻳﻢ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﺑﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺹ ٢١٤
ﻣﺘﺮﺻﺪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ،ﻗﻠﻮﺏ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻬﺎ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻏﺰﺍﻟﻰ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺁﺩﻳﻨﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﻗﺎﺭﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺒﺮﻯ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺳﺮﻓﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ ﺗﻼﻭﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻳﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻳﺎ ﻋﺒﺎﺩﻯ ّ ﺷﺪﺕ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻟﻰ َﻧْﻔِﺴِﻪ ﻭ ﺍﺯ ّ ﻏﺰﺍﻟﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍ ﺍ ْﺳَﻨَﺪُﻫْﻢ ﺍ ٰ
ﻟﺒﻴﮏ ﻣﻴﺰﺩ ﺣﺎﻝ ﻟﺒﻴﮏ ّ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ّ
ﺸﻴﴼ . ﻗﻴﺎﺱ ﻓﺮﻣﺎ ِﻋْﻨَﺪ ﮏ ُﺑ َ ﮑُﺮ َﺭﺑ َ ﺍﻟﺤِﻘْﻴَﻘُﺔ َﻭ َﺗْﺸ ُ َ ﮑ ً ﺮﺓ ﻭ َﻋ ّ ﺫﻟﮏ َﺗْﻈَﻬُﺮ َ
- ۲۹۱ﺍﻯ ﻣﻮﻗﻨﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﻘﺒﻼﻥ ،ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺣﺰﻳﻦ
ﺷﺪﺕ ﺑﻪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻔﻀﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻢ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺴﺮﺕ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﺧﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺴﺮﺕ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ّ ﻣﺴﺮﺗﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﻓﺮﺍﻏﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺍﮔﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ّ
ﻣﺴﺮﺕ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ّ
ﻗﻴﺪ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺣﺎﻻﺕ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺁﺳﺎﻥ ﮔﺸﺖ
ﻣﻬﻢ ﺷﻤﺮﺩ ﻭ ﻃﻔﻞ ﺩﺭﺳﻦ ﺻﺒﺎﻭﺕ ﺳﻨﮓ ﻭ ﮐﻠﻮﺥ ﻭ ﺑﺎﺯﻳﭽﮥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ّ ّ ﺍﺯ ﻓﻘﺪﺍﻧﺶ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ
ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻋﺪﻣﺶ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﻭﻯ ﺷﻤﺎﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺳﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﺷﮑﻮﻥ ﺭﺍ ﺍﺿﻐﺎﺙ ﺍﺣﻼﻡ
ﻣﺴﺮﺕ ﺷﻤﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﻭ ّ ﺹ ٢١٥ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
_ ۲۹۲ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺢ ّ
ﺣﻖ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﻥ ّ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ
ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺁﻓﺎﻕ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻭﻓﺎ
ﻧﻮﺷﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ
ﺸﺮﻯ ﻟﮑﻢ ﻳﺎ ﺍ ِﺭّﻗﺎ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻃﻮﺑﻰ َﻟ ُ ﮑْﻢ ﻳﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻮﻓﺎء ُﺑ ٰ ٰ ﺦ َﺑ ﺍﻟﺒﻬﺎء َﺑ ﺍﻳﻬﺎ ﺦ ﻟﮑﻢ ﻳﺎ ُﺣﻠﻔﺎء ﺍﻟﻌﻬﺪ ﻭ ﺍﻟﻤﻴﺜﺎﻕ ﻣﺮﺣﺒﺎ ﻣﺮﺣﺒﺎ ﻟﮑﻢ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺭﺏ ﺍﻻﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ ّ ﺍﻟﺜﺎﺑﺘﻮﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﺮ ّ
_ ۲۹۳ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﻧﻐﻤﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻨﺠﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﺎﺩﺭ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎﻯ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻭﺭﺩ ،ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ّ
ﺑﻄﺮﺍﺣﻰ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﮐﻪ ﻏﺒﻄﮥ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﭼﻨﺎﻥ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﮑﻤﺖ ّ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻗﺪﺳﺶ ﺁﻓﺎﻕ ﺭﺍ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﺔ ﺭﺣﻤﺖ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻓﺎﺽ ﻋﻠﻰ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺑﺮﺷﺤﺎﺕ ﺳﺤﺎﺏ ّ ﺹ ٢١٦
ﺗﺤﻴﺮ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ﺑﺎﻭﺭﺍﺩ ﻭ ﺍﺯﻫﺎﺭ ّ ﺯﻳﻦ ﺭﻳﺎﺽ ّ ﻭ ﺍﻟﮑﺮﻡ ﻭ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﻣﻦ ّ
ﺍﻻﻟﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﻟﻌﻘﻮﻝ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﻡ ﮐﻪ ﻗﺮﻳﺐ ﺍﻓﻮﻝ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﺯ
ﺍﻟﺤﺐ ﮐﺄﺳﴼ ﺑﻌﺪ ﮐﺄﺱ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺮﺑﺖ ﺻﻬﺒﺎء ّ ّ ﺍﻟﺸﺮﺍﺏ ﻭ ﻻ َﺭَﻭْﻳﻨﺎ ،ﺑﺎﻗﻰ ﺟﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺑﺎﺩ. ﻻ َﻧَﻔَﺬ ّ
_ ۲۹۴ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺧﻠﻒ ﺳﺤﺎﺏ ﺟﻼﻝ ﻣﺘﻮﺍﺭﻯ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺳﺤﺎﺏ ﻧﻘﺎﺏ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﻡ ﻏﺮﻳﺒﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭼﺸﻢ
ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﮐﺒﺪ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﺷﺪ ﺁﺗﺶ ﺣﺴﺮﺕ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ
ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻳﻠﺪﺍ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﭼﻨﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﺍﺭﺗﺶ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺷﻌﻠﻪﺍﺵ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻫﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻓﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ﺭﻭﺷﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﺩﻯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ،ﺷﻌﻠﮥ ﺷﺪﻳﺪ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﺋﺮﮤ ﺟﺪﻳﺪ
ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻬﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﻬﻢ ﻣﻘﺪﺱ ّ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺎﺕ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺒﺪﺃ ﻭ ﺍﻟﻤﺂﻝ
ﺭﺏ ﻏﻔﻮﺭ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺍﺯ ّ
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻫﺪﻯ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﻻﻣﻊ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺷﺠﺮﻯ ﻣﺜﻤﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺷﻤﻌﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺎﻥ ﺯﻳﻨﺖ ﺟﻤﻊ ﻭ ﺍﻧﺠﻤﻦ . ﺹ ٢١٧
ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﻧﭙﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻋﻼء ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ّ ،
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻧﮑﻮﺷﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﻧﺪﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ
ﭘﺲ ﺗﺎ ﻧﻔﺨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻗﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﺩﮤ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺎﻧﺪ
ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﻰ ﺑﺮﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺛﻤﺮﻯ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﺭﻳﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪﺍﻯ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻮﺷﻪﺍﻯ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺂﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻌﻠﻪﺍﺵ
ﺑﻤﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻃﺮﺏ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻌﻒ ﺁﺭﺩ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ،ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﺪﻳﺪ _ ۲۹۵ﺍﻯ ّ
ﺣﻖ ﺭﺳﻴﺪ ﺷﺪ ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ّ
ﻫﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺪﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﺁﻥ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ
ﺑﺸﻨﻴﺪ ﺑﺴﺎﻁ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻣﻨﻄﻮﻯ ﺷﺪ ﻭ ﻣﮋﺩﮤ ﻭﺻﻞ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻫﺮ ﻗﺮﻳﺐ ﻭ ﺑﻌﻴﺪ
ﺷﺪ ﺍﻓﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ
ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺿﻼﻟﺖ ﻏﺮﻭﺏ ﮐﺮﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺷﺪ ﻭ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺷﮑﻔﺖ ﻃﺮﻑ ﭼﻤﻦ ﺑﺴﺒﺰﮤ ﻧﻮﺧﻴﺰ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﺸﺎﻣﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺥ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ
ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺍﻓﺴﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻪ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ
ﺁﻫﻨﮕﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ
ﺹ ٢١٨ ﻣﺆﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺁﻥ ﭼﻤﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺁﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺣﻤﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺗﺎ ّ ﺑﺸﻬﻨﺎﺯﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻩﺍﺵ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﻵﺑﺎﺩ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﻭ
ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻧﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺁﺗﻴﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺘﻘﺪﻳﺲ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺡ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻌﻮﺕ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺫﮐﺮ ﺷﻮﺩ ﺳﺎﻣﻊ ﻭ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﻗﺺ ﻭ ﻃﺮﺏ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺖ ﻣَﻌَﻬﻢ ﻭ ﺍ ﻓﻮﺯ ﻓﻮﺯﴽ ﻋﻈﻴﻤﺎ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ٰﻳﺎ َﻟْﻴَﺘِﻨﻰ ُﮐْﻨ ُ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ّ ّ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ّ ّ ﺭﺍﻧﻨﺪ ﺍﮔﺮ ّ ﻣﺆﻳﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﺴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ّ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﮎ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ
ﻋﻠﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﺎﭼﻴﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ّ ّ ﮐﻪ ُﻣﻠﮏ ﺑﺮ ﻣﺎ ّ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ﻋﻠﻴﮑﻢ ﻭ ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻋﻠﻴﮑﻦ ّ ّ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ،ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺍﻥ ﻧﺤﻴﻒ ﺭﺍ ﻗﻮﮤ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﻨﻮﺩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ّ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺳﺒﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﻃﻰ
ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯﻯ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ
ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻈﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ _ ۲۹۶ﺍﻯ ّ
ﺹ ٢١٩ ﻇﻞ ﻭﻟﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎ ﻭﺟﻬﻰ ﻧﺎﺿﺮ ﺣﺎﺿﺮﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ّ
ﻣﺆﻳﺪﻯ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻭ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﺒﺮﻭﺕ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻬﺮﻩ
ﮔﺮﻓﺘﻰ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺍﻯ ﺑﺴﺒﻴﻞ ﺭﺷﺎﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻣﺎﻫﻰ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺒﻰ
ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺤﺮ ﻋﺬﺏ َ َ
ﮐﻞ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻭ ّ
ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺍﻟﺴﺖ ﺍﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻴﺶ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﺷﺪﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﺻﺮﻑ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﺒﻮﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺳﺎﻝ ﺑﺮﻳﺎﺿﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﺮ ﻭ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺍﺯ ﺗﻤﻨﺎﻯ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ّ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺖ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺭﻳﺎﺿﺘﻰ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ ﻧﻪ ﻣﻄﻠﻊ ّ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻧﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻃﻮﻳﻞ ﺑﺼﻴﺎﻡ ﺩﻫﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﻢ ﻧﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻋﺮﻳﻀﻰ ﺍﺩﺍ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻭﺍﺟﺒﻪ ﻭ ﻓﺮﺍﺋﺾ ّ
ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻮﺭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻣﻘﺮ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺴﺒﻴﻞ ﻫﺪﻯ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ّ ﻇﻞ ﺷﺠﺮﮤ ﻃﻮﺑﻰ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﻪ ﮔﺸﻮﺩﻳﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﭘﻴﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﺘﻮﺣﺎﺕ ﭘﻴﻤﺎﻧﮥ ﺻﻬﺒﺎﻯ ّ ّ
ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺻﺮﻑ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺍ ﻳﺆﺗﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺍ ﺫﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ .
ﺹ ٢٢٠ _ ۲۹۷ﺍﻯ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻴﺪ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ
ﺧﻠﻮﺗﺨﺎﻧﮥ ﺩﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺑﻨﻮﺭ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺬﮐﺮ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﻤﻦ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﭼﻪ ﻧﻮﻳﺴﻢ ﻭ ﭼﻪ
ﻣﻌﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﻢ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﮥ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﺤﺒﺘﺘﺎﻥ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺧﺮﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻗﻠﻮﺑﺘﺎﻥ ﺷﺎﺩ ﻭ ّ ّ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻡ ﻭ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﻨﺸﻴﻦ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻴﺪ ﻭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ّ
ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺬﮐﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺘﺤﺴﻴﻦ ﻣﺄﻟﻮﻑ
ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻟﻄﺎﻓﻴﺪ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺍﻋﻄﺎﻑ
ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺭﻭﺷﻨﺘﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ
ﺑﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺟﺬﺑﻪ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻴﺪ.
ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺘﮏ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺆﻵء ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻗﺘﺒﺴﻮﺍ ﻧﺎﺭ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻣﻦ ﺷﺠﺮﺓ ّ
ﻭﻓﻘﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻧﺸﺮ ﻣﺤﺒﺘﮏ ﺍﻟﻤﻀﻄﺮﻣﺔ ﻓﻰ ﺩﻭﺣﺔ ﺍﺷﺘﻌﻠﻮﺍ ﺑﻨﺎﺭ ﺭﺏ ّ ّ ّ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺘﮏ ّ
ﻧﻔﺤﺎﺗﮏ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ﺍﻟﺒﻘﺎﻉ ﻭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ﺍﻻﺻﻘﺎﻉ ﺣّﺘﻰ ﻳﺮﺗﻔﻊ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺔ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ﻓﻰ ّ ﺧﺒﺎء ﻣﺠﺪﮎ ﻋﻠﻰ ﺗﻠﮏ ﺍﻻﺗﻼﻝ ﻭ ّ ﺍﻟﺪﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺤﺸﺮ ّ
ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ . ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺘﮏ ﻓﻰ ﺗﻠﮏ ﺍﻻﻗﻄﺎﺭ ّ ّ
ﺍﺑﺪﻳﮥ ﻋﺰﺕ ّ _ ۲۹۸ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻓﻴﺾ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻢ ّ
ﻤﺎﻧﻴﺘﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ،ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﻻﺋﺢ ﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﺭﺣ ّ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﻠﻌﺘﻰ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺳﺮﻣﺪﻳﺖ ﺳﺎﻃﻊ ّ ّ
ﺹ ٢٢١ ﺯﻳﺒﺎﻳﺶ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻓﺴﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﺩﺍﻯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺭﺍ ﻏﺒﻄﮥ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺣﺼﻴﺮ ّ
ﺳﺮﻣﺪﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺰﺕ ّ ﺣﻀﻴﺾ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﺍﻭﺝ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﻫﺮﻧﻔﺴﻰ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺎﻣﻰ ﮐﺎﻣﻰ ّ
ﺍﺣﺒﺎء ﺍ. ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺎﻳﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻧﺴﺖ ﻫﻨﻴﺌﴼ ﻟﮑﻢ ﻳﺎ ّ
_ ۲۹۹ﺍﻯ ﻣﻬﺘﺪﻳﺎﻥ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﻯ ،ﺷﻤﻊ ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻨﻮﺭ ﺟﻤﺎﻝ
ﺗﺠﻠﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﻗﮥ ﺻﺒﺢ ﺍﺑﻬﻰ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻻﻣﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻣﻢ ،ﭘﺮﺗﻮ ّ
ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﺶ ﺑﺮ ﺑﺼﺮ ﻭﺑﺼﻴﺮﺕ ﺯﺩ ﻫﺮ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺑﺼﻴﺮﺗﻰ ﮐﻪ
ﻗﻮﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻟﺒﺼﺮﻯ ﻭ ﻗﻠﻴﻞ ﺍﻟﺒﺼﻴﺮﺗﻰ ّ ﺧﻔﺎﺵ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﮤ ﻗﻮﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺮﺑﺴﺖ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ّ ﭼﻮﻥ ّ
ﻗﻮﮤ ﺑﺎﺻﺮﮤ ﺁﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺧﺰﻳﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ّ ﺭﺑﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺷﻨﻴﺪ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﻤﻌﺸﺎﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ ّ
ﻇﻞ ﻋﻮﻥ ﻭ ﺻﻮﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺛﻨﺎﺳﺖ ﻭ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﺣﻤﺪ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ
_ ۳۰۰ﺍﻯ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﻣﻴﺜﺎﻕ ،ﺣﻤﺪ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﺮ ﻧﻔﺤﺎﺗﻰ ﻭ ﺧﺎﺩﻡ ﮐﻠﻤﺔ ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﻮﺩﻯ ﻭ ﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻭﺣﻰ ّ
ﻣﺤﻠﻰ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻧﺠﺴﺘﻰ ﮐﻮﻯ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻯ ﺳﮑﻮﻧﻰ ﻧﻴﺎﻓﺘﻰ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺹ ٢٢٢
ﺑﮑﻮﻯ ﺷﻬﺮ ﺑﺸﻬﺮ ﻗﺮﻳﻪ ﺑﻘﺮﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﻣﺮﻭﺭ ﻭ ﻋﺒﻮﺭ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺸﺎﻣﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﺤﮥ ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ّ ّ ﻣﻈﻔﺮ ﮔﺸﺘﻰ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﻓﻖ ﻭ ّ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ﮔﺬﺭﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻳﺎﺭ ﻧﻌﺮﮤ ﻳﺎﺑﻬﺎءﺍﻻﺑﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﻪ ﮐﺮﺩﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻫﻞ ﻳﺎ ّ
ﻭﻓﺎ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺘﺒﮥ ﻧﻮﺭﺍء ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺁﻻﻳﺶ ﻭ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ
ﻭﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺭﻗﺺ ﮐﻨﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻒ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺗﻦ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ
ﻣﺸﻘﺖ ﺑﻰ ﺯﺍﺩ ﻭ ﺗﻮﺷﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻫﮑﺪﻩﺍﻯ ﻭ ﺷﻬﺮﻯ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻋﺴﺮﺕ ﻭ ّ
ﺟﻤﻌﻰ ﻧﻌﺮﮤ ﻳﺎ ﺑﻬﺎءﺍﻻﺑﻬﻰ ﺯﺩﻧﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺘﺮﻭﻳﺞ ﺩﻳﻦ ﺍ ﻭ ﻧﺸﺮ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻣﺴﺮﺕ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍﺣﺖ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ّ
ﺍﻥ ﺍﻟﻤﻸﺍﻻﻋﻠﻰ ﻳﺘﻬﻠﻬﻠﻮﻥ ﺑﺬﮐﺮ ﻫﺆﻵء ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻟﺤﻖ ّ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺪﺳﺔ ﺍﻟﻨﻮﺭﺍﻧﻴﺔ ﻭ ﺍﻟﺤﻘﺎﺋﻖ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺗﻴﺔ ﻃﻮﺑﻰ ّ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻧﻴﺔ ﻭ ﺍﻟﻮﺟﻮﻩ ّ ّ ّ ﺍﻟﻨﻔﻮﺱ ّ ّ
ﺍﻣﺎ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺭﺑﮏ ّ ﻟﮏ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﻟﮏ ﻣﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ ﺹ ٢٢٣
ﺍﻫﻞ ﺟﻔﺎ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻘﺴﻤﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺁﻻﻳﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺷﻬﺮﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﻋﺰﺕ ﻳﮑﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ّ
ﺣﻮﺍﺭﻳﻴﻦ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻭﺡ ﺭﻭﺣﻰ ﻟﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ّ ﺩﻳﺎﺭﻯ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻗﺪ ﺍﺗﻰ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻩ ﺗﺤﻤﻞ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻭ ﺩﻝ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ ّ
ﻭﻓﺎ ﭘﻴﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﻳﮑﺘﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ
ﻣﻮﻓﻖ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺻﻔﺖ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺑﺎﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﻯ ﻣﺒﺎﺭﮐﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﭼﻨﺎﻥ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺣﻮﺍﺭﻳﻴﻦ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻧﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﻫﺬﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﻩ ّ ّ
ﺍﻟﺜﻨﺎء . ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﺍﻟﺼﺒﺢ ﺍﻟﻤﺒﻴﻦ ﻭ ﻋﻠﻴﮏ ّ ّ ﺷﺄﻥ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﺍﻳﻦ _ ۳۰۱ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻣﮕﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﮔﻠﺸﻦ ﻗﻠﻮﺏ ّ
ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ
ﻣﺤﺒﺘﺶ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﻬﺎء ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ّ
ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎء ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺟﺎﻡ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﺶ
ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺻﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺧﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﮤ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺮﺍﻧﻪﺍﻯ ﻧﻌﺮﮤ
ﻳﺎ ﺑﻬﺎءﺍﻻﺑﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻗﻠﻴﻤﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻣﺮﺗﻔﻊ ّ ﺹ ٢٢٤
ﻣﺤﻘﻖ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ّ
ﻣﺤﺐ ﺳﻼﻡ ﻭ ﺻﻼﺣﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻯ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺳﻼﺡ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻧﻨﺪ ﻭ ّ ﮐﻞ ﺧﻠﻖ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﺩﻣﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ّ
ﺣﻖ ﻣﻨﻔﻖ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺠﻮﺵ ﺁﻳﻨﺪ ّ
ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻬﻨﮓ ﻻ ﺑﺨﺮﻭﺵ ﺗﺎ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﻕ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻭﻯ
ﺑﮑﻠﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﻨﺖ ﻧﻌﻴﻢ ﺷﻮﺩ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ّ ﺯﻣﻴﻦ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺏ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﺑﺮ ،ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺧﻠﻌﺖ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻒ ّ
ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ،ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺕ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻓﺎﻕ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻫﺒﻮﺏ ﻭ ﺑﺤﺮ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺳﻬﻴﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﺬﺍ ﻏﺎﻳﺔ ﺍﻟﻤﻨﻰ ﻭ ﺍﻟﻤﻮﻫﺒﺔ ﺍﻟﮑﺒﺮﻯ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . _ ۳۰۲ﺍﻯ ﻣﺒﺘﻼﻯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻭﻳﻨﻪ
ﺳﻤّﻴﺖ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺑﻤﺰﻯ ﺗﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻠﺨﻰ ﻏﺮﺑﺖ ﺑﭽﺸﻰ ﻭ ّ
ﻗﺪﺭ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﻤﺮﺍﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﺭﻯ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺹ ٢٢٥
ﺑﻬﺸﺖ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﻤﺮﻯ ﻏﺮﺑﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻭ ﮐﺮﺑﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻭ ﺟﻴﺐ
ﻣﺎﻟﻴﮥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺗﻬﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻭ ﻃﻠﺒﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺘﻰ ﻭ ﻣﺤﺎﻭﻟﮥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ّ
ﺟﻬﺘﻰ ﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻥ ﻣﻮﺍﺟﺐ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺳﺮ ﺁﻣﺪﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺯ
ﺟﻬﺘﻰ ﺑﺎﺭﻯ ﻋﻴﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺮﻳﮑﻰ ﻭ ﺳﻬﻴﻤﻰ ﻭ ﻗﺮﻳﻨﻰ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻋﺴﺮ ﺑﻪ ﻳﺴﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ ﻣﻦ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ
ﺭﻓﻴﻖ ﻣﻨﻰ ﻭ ﺍﻧﻴﺲ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻡ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺁﻧﻰ ﺗﺮﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺑﺪﺍﺩﻡ
ﻧﻤﻰ ﺭﺳﻰ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﻤﻴﮑﻨﻰ ؟ ﺟﻮﺍﺑﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﻣﺎﺕ
ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻰ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻠﺨﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺰﻯ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺴﺮ ﮐﺎﺭ ﺁﺋﻰ ﻭ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻯ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺟﻴﺮﻩ ﻭ ﻣﻮﺍﺟﺐ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺪ
ﻣﺸﻘﺖ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﺋﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ّ
ﺭﺣﻢ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺭﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻋﻼﺝ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻈﻤﻰ ﺩﻫﻰ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎءﻋﻠﻴﮏ .
ﮐﻞ _ ۳۰۳ﺍﻯ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﻯ ،ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺻﺪﻑ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭﻟﻰ ّ ﺧﺰﻓﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺻﺪﻓﻰ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﺭﺩﺍﻧﮥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﭘﺮ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺣﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﮔﺮﺍﻧﻘﻴﻤﺖ ﺑﻬﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻴﺎﮐﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻰ ّ ّ
ﺑﺮﻳﻪ ﻭﻟﻰ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﻭ ﺭﻳﮓ ّ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻋﻈﻤﻰ ّ
ﺹ ٢٢٦ ﻳﺨﺘﺺ ﺑﺮﺣﻤﺘﻪ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺍ ﻳﺆﺗﻴﻪ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻭ ﺍ ﺫﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ّ
ﻣﻦ ﻳﺸﺎء ﻫﺮ ﻻﻧﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﮥ ﻣﺮﻍ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻪ ﻭ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ
ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﻣﺮﻍ ﺧﺎﮐﻰ ﻻﻳﻖ ﮔﻠﺸﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﺳﺮﺍﺝ ﻫﺪﻯ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺗﺎﺝ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﻓﺮﻕ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء
ﺑﺪﺭﺧﺸﺪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻐﻤﮥ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﻭﺭﻗﺎ ﺁﺫﺍﻥ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﮤ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ
ﺍﺣﺪﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺍﻫﻞ ﻭﻓﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﺘﺼﻒ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺍﻭﺻﺎﻑ . ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻟﻄﺎﻓﻰ ﻭ ّ
_ ۳۰۴ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻟﻬﻰ ،ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﺎﻣﻞ
ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺣﺸﺮ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺆﺑﺪﴽ ّ ﻣﺤﻘﻖ ﻭ ّ ﻭ ﻧﺸﺮ ّ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻳﻢ
ﺗﻨﻔﺲ ﺻﺒﺢ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻧﻰ ﺟﻠﻮﮤ ﻧﻔﺴﻰ ّ ﻣﮑﺮﻣﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َ َ ّ
ﻓﻴﺾ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻧﻰ ﻭﻟﻰ ﻳﮑﻰ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ
ﺍﺣﺘﺠﺎﺏ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻳﮑﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻃﻴﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺣﺒﻮﺭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺮﺍﻃﻴﻦ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﻟﺴﺎﻓﻠﻴﻦ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﺎﺭﮤ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺑﺪﺭﺧﺸﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺳﻔﻞ ّ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎﻗﻀﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻳﺎﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ ﻗﻮﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻬﻨﮓ ﺹ ٢٢٧ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﺨﺮﻭﺷﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻃﻴﻮﺭ ﻟﻴﻞ ﺩﺭ ﺯﺍﻭﻳﮥ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ّ
ﻘﺮ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﺝ ﻫﺪﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺧﻤﻮﺩﺕ ﻣ ّ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ُﺟ َﻌﻞ ﺍﺯ ﺭﺍﺋﺤﮥ ﮔﻞ ﺑﮕﺮﻳﺰﻧﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺣﺸﺮ ﻭ ﻧﺸﺮ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﻮﻡ ّ
ﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﮐﻮﺭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﻭﺭ ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﺜﻨﻮﻯ ﺟﻤﺎﻝ
ﻻﺣﺒﺎﺋﻪ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﮐﻪ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺴﺖ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺰﻡ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﻭﺣﻰ ّ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﻣﺴﺘﻤّﺮ ﻭ ﺍﺑﺪﻯ:
" ﺳﺎﺋﻠﻰ ﻣﺮ ﻋﺎﺭﻓﻰ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﮐﻰ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮﺩﻩ ﭘﻰ "
" ﻫﻴﭻ ﻳﺎﺩﺕ ﺁﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﺴﺖ
ﮔﻔﺖ ﺁﺭﻯ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺍﻧﺪﺭ ﻭﻯ ﺑﺪﺍﺳﺖ " " ﻋﺎﺭﻓﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺳﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ " ّ
" ﮔﻔﺖ ﺁﻥ ﻳﻮﻡ ﺧﺪﺍ ﺁﺧﺮ ﻧﺸﺪ
ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻳﻮﻣﻴﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻗﺎﺻﺮ ﻧﺸﺪ "
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻔﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻮﻡ ﻧﺸﻮﺭ ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ّ
ﻫﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻭﺟﺪ ﻭ ﺣﺒﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺐ
ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﮐﻮﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻳﺖ ﻫﺪﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻳﺖ ﻗﺪﺭﺕ
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﭼﺮﺍﻍ ﭘﺮ ﻓﺮﻭﻏﻰ
ﺹ ٢٢٨
ﺟﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﺷﺠﺮ ﭘﺮ ﺛﻤﺮﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﺳﻨﺪ ﺩﺭ ّ
ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻸ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﺎﺭﻭﺭﻯ ﺗﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﺸﺎﻡ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﺜﻨﺎء. ّ ﺍﻟﺘﺤﻴﺔ ﻭ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﮑﻢ ّ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﺭﺍ ّ ّ ﺹ ٢٢٩
ﺍﻫﻢ ﻣﻮﺍﺿﻴﻊ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺍﻋﻼﻡ ﻭ ّ
__________________________
ﺹ١
ﺁﺧﺮﺕ
٢٩ _ ٢٤
ﺁﺳﻴﺎ
٩١
ﺁﺩﻡ
٤٧ ، ١٥ ، ٧
ﺁﻝ ﺩﺍﻭﺩ
١٤٨
ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ
٢٣
ﻣﻌﻠﻖ ﺍﺟﻞ ﻣﺤﺘﻮﻡ ﻭ ّ
٢١ _ ٢٠
ﺍﺩﺭﻳﺲ
١٦٩
ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ
ﺍﺧﻤﻴﻢ ﻣﺼﺮ
٢٠١
١٣
ﺍﺭﺽ ﺍﻗﺪﺱ
١٧٢
ﺍﺭﻭﺍﺡ
١٠٦ ، ١٠٠ ، ٣١ ، ٢٧ ، ٢٣
ﺍﺭﻭﭖ
٦٤
ﺍﺭﺽ ﺧﺎء
١٨
ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ،ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ
٣
ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ
٦٤
ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻠﻴﺎﻥ
٧٦
ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ
٩٣
ﺹ٢ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ
٤٦ _ ٤٥
ﺍﺳﻤﺎء ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ
١٣ _ ١٢ ، ٨
ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ
٢٢٤ ، ٢٢٢ ، ٢١٠ ، ٢٠٦ ، ١٩١ ، ١٥١ ، ٨٨ ، ٨٧ ، ٦٩ ، ٣٨
ﺍﺳﻼﻡ
٦٩
ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ،ﻟﻮﺡ
١١٧
ﺍﻋﻠﻰ ،ﺣﻀﺮﺕ
١٥٠، ١٤٨ ، ١٤٧، ١٣٤
ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻠﻮﮎ
٨٧
ﺍﻟﻮﻫﻴﺖ ّ
١٤ ، ٨
ﺍﻓﺮﻳﮏ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ّ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ
ﺍﻣﺮﻳﮏ
٨٢، ٧٩
١٦٤ ، ١٦٠ ، ١٥٥ ، ١٥٢ ، ١٣٩ ، ١٣٣ ، ١٣٢ ، ٣١، ٢١، ٥ ١١٥ ،١١٤ ، ٣٠ ١٩٣ ، ٩١ ، ٨٩ ، ٨٢ ، ٧٩
ﺍﻣﻴﻦ ،ﺟﻨﺎﺏ
٢٠٧ ، ١٦١
ﺍﻧﺴﺎﻥ
١٣١ ، ١٠٤ ، ٢٩ ، ١٣ ، ١٠
ﺍﻧﺠﻴﻞ
ﺍﻫﺮﺍﻡ ﻣﺼﺮ
١٠٠ ، ٩٦ ، ٨ ١٣
ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء
٢٢٦ ، ٢٢٤ ، ٢١١ ، ٣٦
ﺍﻳﺮﺍﻥ
٢٢٤ ، ١٩٣ ، ١٩٠ ، ١٨٩ ، ١٣٨ ، ٩١ ، ٨٩ ، ٨٢ ، ٨١ ، ٤٧
ﺍﻳﻘﺎﻥ ،ﺭﺳﺎﻟﻪ
ﺹ٣
١٠٠
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍ ﻳﻘﺎﻥ
١٢٦ ، ١٠٤ ، ٨٧ ، ٥٨
ﺍﻳﻮﺏ ّ
١٦٩ ، ١٥٦ ، ١٥٥ ، ٢
ﺑﺎﺭﻧﻰ ،ﻣﺴﻴﺲ
١١٠ ، ٣٠
ﺑﺮﻣﺎ
٢١٨
ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ،ﻟﻮﺡ
١١٧
ﺑﻘﺎ ﻭ ﻓﻨﺎ
٦٣ ، ٣٠
ﺑﻄﺤﺎء
٨٧ ، ٨٦ ، ٣٨
ﺑﮑﺘﺎﺷﻰ
١١٣
ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ
١٦١ ، ١٣١ ، ٥٣ ، ٣٧ ، ٣٦ ، ٣٠ ، ٢١
ﺑﻮﺫﻯ
٧٨
ﺑﻬﺎءﺍ
، ۱۷۹ ، ۱۴۳ ، ۱۱۵ ، ۹۲ ، ۸۳ ، ۷۸ ، ۷۶ ، ۷۵ ، ۷۰ ، ۴۸ ، ۴۵ ، ۴۳
ﺑﻬﺎﺋﻰ ،ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
۲۲۶ ، ۲۱۱ ، ۲۰۱ ، ۱۹۱ ، ۱۸۵ ، ۱۱۵ ، ۲۸
ﺑﻬﺮﺍﻡ
١٦٥
ﺑﻬﺎء
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻴﺖ ّ ﭘﻄﺮﺱ
ﭘﻴﻼﻃﺲ
ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ
١٧٧
۲۲۳ ، ۲۱۲ ، ۱۹۶ ،۱۹۴
٨٧ ٨٤ ٨٥
۲۱۷ ، ۲۰۸ ، ۱۹۴ ، ۱۸۵ ،١٧۴ ، ۱۴۳ ، ۵۸ ، ۵۲
ﺹ٤ ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ،ﻟﻮﺡ ّ ﺗﺮﮎ
١١٧ ١٤٦
ﺗﻀﻴﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﺎﮐﻞ
۲۲۵ ، ۲۱۴ ، ۲۰۳ ، ۱۸۶ ، ۱۸۵ ، ۱۶۱ ، ۱۳۱ ، ۵۴ ، ۵۲ ، ۱۸ ، ۱۷
ﺳﻴﺪ ﺗﻘﻰ ّ ،
١٨٥
ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ
ﺗﻨﺎﺳﺦ
١٧٩، ١١٨ ٩٩
ﺗﻮﺭﺍﺕ
٦١
ﺟﺒﺮ ﻭ ﺗﻔﻮﻳﺾ
١٩
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ
، ۱۰۱ ، ۹۴ ، ۹۰ ، ۸۲ ، ۷۳ ، ۷۱ ، ۶۲ ، ۵۸ ، ۵۳ ، ۳۸ ، ۲۳ ، ۱۶ ، ۵ ، ۱۸۵ ، ۱۷۲ ، ۱۷۰ ، ۱۶۷ ، ۱۶۳ ، ۱۶۱ ، ۱۴۷ ، ۱۳۷ ، ۱۲۵ ، ۱۲۴
۲۲۷ ، ۲۲۳ ، ۲۲۱ ، ۲۱۷ ، ۲۰۴ ، ۲۰۳ ، ۲۰۱ ، ۲۰۰
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻋﻠﻰ
٩٠
ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻡ
۲۱۰ ، ۱۹۵ ، ۱۸۳ ، ۱۳۴ ، ۱۳۱ ، ۱۲۵ ، ۱۲۱ ، ۸۷ ، ۶۸ ، ۴۰
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ
، ۱۵۸ ، ۱۳۵ ، ۱۲۷ ، ۱۱۸ ، ۱۱۷ ، ۹۷ ، ۹۲ ، ۸۵ ، ۸۴ ، ۷۸ ، ۵۴ ، ۴۹ ۲۲۴ ، ۲۲۲ ، ۲۲۱ ، ۲۰۸ ، ۲۰۲ ، ۱۹۷ ، ۱۸۵ ،۱۷۸
ﺟﻨﺖ ﻭ ﺟﺤﻴﻢ ّ
١١٦
ﺣﺠﺎﺯ
٨٧ ، ٨٦
ﺣﺎﺩﺙ ﻭ ﻗﺪﻳﻢ
٩
ﺹ٥ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﻋﻴﺴﻮﻳﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺣﻮﺍﺭﻳﻮﻥ ّ
ﺣﻮﺍ ّ
٧٤ ٨٨ ٢٢٣ ، ٩٣ ، ٨٤، ٤٧ ، ٣٣ ، ١٨
۱۶٩ ، ۱۵ ، ۷
ﺣﻴﺎﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻋﻘﺒﻰ
، ، ، ، ، ،
ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ
۱۹۰
ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﻠﻘﺖ
۱۵ ، ۷
ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ
۱۷۹ ، ۱۷۸ ، ۵۸ ، ۱۷
ﺧﻀﺮ
۱۶۹
ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ
۱۷
ﺧﻠﻖ _ ﺧﻠﻘﺖ
۱۴ ، ۱۳ ، ۹ ، ۷
ﺧﻮﻯ
۹۰
ﺧﻴﺮ ﺍﻟﻘﺮﻯ
۱۲۷
ﺧﻠﻴﻞ
۱۹۲ ، ۱۶۹ ، ۱۵۰ ، ۱۴۴
ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ
۲۰ ، ۱۹
ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺁﻥ
۴۴ – ۴۲
ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ
۱۰۶ ، ۱۰۰ ، ۳۱ ، ۲۷ ، ۲۳
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ
۲۰
۲۲۳ ، ۶۸
ﺣﻀﺮﺕ، ﺭﻭﺡ ٦ﺹ
ﺭﻭﻣﺎﻧﻴﺎﻥ
ﻣﻼﻯ ّ ، ﺭﻭﻣﻰ
ﺯﻧﺠﺎﻥ
ﮊﺍﭘﻮﻥ
ﺳﺒﺎ
ﺯﺭﺩﺷﺖ
ﺯﻫﺮﺍء
ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ
، ، ،
ﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ّ ﺳﻴ ّ
، ، ، ، ،
ﺳﻴﻨﺎء
" ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺫﻳﻞ " ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺑﻦ ﺯﮐﺮﻳﺎ
ﺳﻴﺪ ﺣﺼﻮﺭ ّ
ﺷﻔﺎﻋﺖ
، ، ، ،
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ
، ، ، ،
ﺗﺤﻤﻞ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ
ﺷﻤﺮﺍﻥ
ﺣﻀﺮﺕ، ﺻﺎﻟﺢ
،
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ّ
، ، ، ،
ﻃﻮﺭ
ﻟﻮﺡ، ﻃﺮﺍﺯﺍﺕ
٧ﺹ ، ،
ﻃﻬﺮﺍﻥ
،
ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻌﺪ
، ، ، ،
ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ
، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ،
ﻋﺎﺩ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
، ، ، ، ، ، ، ،
ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﻋﺮﺏ
، ، ، ، ، ،
ﻋﺼﻤﺖ
ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ
ﻋﮑﺎ ّ
ﻋﻘﻞ
،
ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﻋﻴﺴﻰ
،؛ ،
ﻣﺤﻤﺪ ﻏﺰﺍﻟﻰ ، ّ
ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ
ﺹ٨
، ، ،
ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ
،
ﻓﺮﺍﺕ
ﻓﺮﺝ
ﻓﻘﺮ ﻭ ﻋﺠﺰ
،
ﻓﻘﺮ ﻭ ﻏﻨﺎ
،
ﻓﻨﺎ ﻭ ﺑﻘﺎ
ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ
ﻗﺎﻑ ،ﺟﺒﻞ
ﻗﺮﺁﻥ
، ، ، ، ، ،
ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ
ﻗﺎﺑﻴﻞ
ﻗﺒﻄﻴﺎﻥ
ﻗﺮﻭﺽ ﻭ ﺩﻳﻮﻥ
ﻭﺭﻗﺎﺋﻴﻪ ﻗﺼﻴﺪﮤ ّ
ﻗﻮﮤ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ّ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻗﺪﺭ ﮐﺮﺑﻼ
ﮐﻨﻌﺎﻥ
ﻓﺮﺩﻭﺳﻴﻪ( ﮐﻠﻤﺎﺕ ) ّ
، ،
، ، ،
،
٩ﺹ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ
ﻻﻫﻴﺠﺎﻥ
ﻣﺎﭼﻴﻦ
ﻣﺘﺼﻮﻓﻪ ّ
، ، ،
ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻟﻴﻠﻰ
ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ، ﻣﺜﻨﻮﻯ
ﻣﻮﻟﻮﻯ، ﻣﺜﻨﻮﻯ
ﻣﺠﻨﻮﻥ
، ، ، ، ، ، ، ، ،
، ، ، ، ،
ﻣﺤّﺒﺖ ﺍ
ﺁﻗﺎ، ﻣﺤﺴﻦ
ﻣﺤﻤﺪ ﻏﺰﺍﻟﻰ ّ
ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ّ ّ ﻣﺪﻧﻴﺖ ّ
، ،
ﻣﺮﻳﻢ ﻋﺬﺭﺍء
،
، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ،
ﺍﻡ ﻳﻌﻘﻮﺏ ّ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠﺪﻟﻴﻪ ﻣﺮﻳﻢ ّ ﻣﺴﻴﺢ
، ، ، ، ، ، ، ، ،
١٠ ﺹ
ﻣﺴﻴﺤﻰ
ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ّ ﻣﺸﻴﺖ ّ
،
ﻣﻘﺪﺳﻪ ّ ﻣﻈﺎﻫﺮ
، ،
ﻣﺼﺮ
ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻣﻠﮏ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ
ﺍﻟﻮﺍﺡ، ﻣﻠﻮﮎ
، ، ، ، ، ، ، ، ، ،
ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ
، ، ، ﻣﻨﮕﻮﻟﻮﺱ
ﻣﻮﺕ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ
ﻣﻮﺳﻮﻯ
ﻣﻬﺪﻯ
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ّ
ﻣﻮﺳﻰ
ﻧﻈﺎﻡ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺹ ١١
ﻧﻤﺮﻭﺩ
، ، ، ،
،
،
ﻧﻮﺵ ،ﺟﻨﺎﺏ
،
ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻤﻦ
ﻭﺍﻋﻆ ،ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ
ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
، ، ، ،
ﻭﻓﺎ
،
ﻧﻴﺮﻭﺯ )ﻧﻮﺭﻭﺯ(
ﻭﺟﻮﺩ
ﻭﺭﻗﺎﺋﻴﻪ ،ﻗﺼﻴﺪﻩ ّ
ﻭﻳﻨﻪ
،
،
ﻫﺎﺑﻴﻞ
ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ
،
ﻫﻮﺩ
ﻫﻨﺪﻯ
ﻫﻴﺮﻭﺩﺱ
ﻣﻌﻤﺪﺍﻧﻰ ( ﻳﺤﻴﻰ ) ﺍﺑﻦ ﺯﮐﺮﻳﺎ ّ ، ّ
، ، ، ، ،
ﻳﺜﺮﺏ ﻳﺰﺩ
ﻳﻌﻘﻮﺏ
،
ﺹ ١٢ ﻳﻮﺳﻒ
، ، ، ، ، ، ، ،
ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎﻥ
ﻳﻬﻮﺩ
،