ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ( ٢٧.....................................
آﯾﺎت ا ﯽ و ﻨﺎﺟﺎت
ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ٣٠...............................................
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ٣٢................................................. ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ٣٩...............................................
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ٤٧.................................................
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ، ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ، ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
١
ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٥١.......
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٦٢.........................
ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧٠.............................
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ٧٤.....
٢٠٢
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ٢ .................... ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٦ ................. ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ( ٦ .............................................
ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ ٧ ..................................................
ﻭﺿﻮ ١٧ ......................................................
ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ١٨ ............................................. ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ ٢٠ ..............................................
ﻛﻞ ﻫﻞ ﻣﻦ ﻣﻔ ّﺮﺝ ﻏﻴﺮ ﺍ ﻗﻞ ﺳﺒحﺎﻥ ﺍ ﻫﻮ ﺍّ
ﻭﻛﻞ ﺑﺎﻣﺮﻩ ﻗﺎﺋﻤﻮﻥ ... ﻋﺒﺎﺩ ﻟﻪ ّ
ﻛﻞ ﻟﺬّ ﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺭﺑّﻲ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻣﻦ ّ
ٍ ﺳﺮﻭﺭ ﻛﻞ ﻛﻞ ٍ ﺭﺍﺣﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﺣﺒّﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﻛﻞ ﺑﻘﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﻧﺴﻚ ... ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ
ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ٢١ ............
ﺑعﺰﺗﻚ ﻻ ﺗﺒﺘﻠﻴﻨﻲ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺍﻻﻣﺘحﺎﻥ ﻓﻴﺎ ﺍﻟﻬﻲ ّ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ٢٣ ..........................................
ﺍ ﺍﻟّﺬﻱ ﻗﺪ ﻛﻨﺖ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺭﺍ ّﺩ
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ٢٢ ............................................
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ٢٤ ..................................
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ ٢٥ ............................................. ٢٠١
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ
ﻭﺳﺪﺩﻧﻲ ﺑﺎﻟﻬﺎﻣﻚ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﻻﻏﻔﺎﻝ ﺍ ّﻧﻚ ﺍﻧﺖ ّ
ﻟﻤﺸﻴّﺘﻚ ﻭﻻ ﻣﺮ ّﺩ ﻻﺭﺍﺩﺗﻚ ...
٢
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺳﻴّﺪﻱ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﻧﻘﻄعﺖ ﻋﻦ ﺫﻭﻱ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻣﺘع ّﺮﺿﺎ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﻭﺍﺳﺘﻐﻨﻴﺖ ﺑﻚ ﻋﻦ ﺍﻫﻞ ّ
ﻋﻤﻦ ﻟﻤعﺮﻭﻓﻚ ﺍﻋﻄﻨﻲ ﻣﻦ ﻣعﺮﻭﻓﻚ ﻣﺎ ﺗعﻴﻨﻨﻲ ﺑﻪ ّ
ﺳﻮﺍﻙ ﻭﺯﺩﻧﻲ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻚ ﺍﻟﻮﺍﺳﻊ ﺍﻧّﻚ ﺫﻭ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟعﻈﻴﻢ ...
ﻫﺐ ﻟﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻛﻤﺎﻝ ﺣﺒّﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﺍﺟﺬﺏ
ﻗﻠﻮﺑﻨﺎ ﺑﺎﻧﺠﺬﺍﺏ ﻧﻮﺭﻙ ﻳﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺒحﺎﻥ ﻭﺍﻧﺰﻝ
ﻋﻠّﻲ ﻧﻔحﺎﺗﻚ ﻓﻲ ﺁﻧﺎء ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻟﻨّﻬﺎﺭ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻳﺎ ﻣﻨّﺎﻥ .
ﮐﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻛﻞ ٍ ﺫﻛﺮ ﺑﻐﻴﺮ ﺫﻛﺮﻙ ﻭﻣﻦ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻣﻦ ّ ّ
ﺛﻨﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺛﻨﺎﺋﻚ ﻭﻣﻦ ﻛﻞ ﻟﺬﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻟﺬّ ﺓ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ
ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻐﻴﺮ ﻛﻞ ٍ ﻛﻞ ﺭﺍﺣ ٍﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺍﺣﺔ ﺍﻧﺴﻚ ﻭﻣﻦ ّ ٣
٢٠٠
ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﭘﺲ ﺍﻯ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺑﺎﺯﻭ
ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻉﻉ
ﻛﻞ ﻣﺎ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻲ ﺑﻤﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻣحﺒّﺘﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ ّ ﻭﻣﻘﺪﺭ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ّ ّ ﻭﻣﻔﺘّﺢ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ...
ﺛﻢ ﺭﺏ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻲ ﺛﺒّﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﺮﻙ ّ ﺳﺒحﺎﻧﻚ ّ ﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻧﻘﻀﻮﺍ ﻣﻴﺜﺎﻗﻚ ﻭﻣﺎ ﺍﺗّﺒعﻮﺍ
ﺛﻢ ﺍﺟعﻞ ﻟﻲ ﻣﻘعﺪ ﺻﺪﻕ ﻋﻨﺪﻙ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﻇﻨﻮﻧﻬﻢ ّ ﻭﻫﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﻚ ﺭﺣﻤ َﺔ ﺍﻟحﻘﻨﻲ ﺑعﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻻ
ﺭﺏ ﻻ ﺗﺪﻋﻨﻲ ﺧﻮﻑ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭﻻ ﻫﻢ ﻳحﺰﻧﻮﻥ ﺍﻱ ّ
ﺑﻨﻔﺴﻲ ﻭﻻ ﺗﺠعﻠﻨﻲ ﻣحﺮﻭ ًﻣﺎ ﻋﻦ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻧﻔﺴﻚ ﻭﻻ ﺗﻜﺘﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻦ ﻟﻘﺎﺋﻚ
ﻭﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺟﻤﺎﻟﻚ
ﻳﺒﺪﻟﻮﺍ ﺁ ًﻧﺎ ﻣﻨﻪ ﻳﻨﻈﺮﻭﻥ ﻭﻣﻨﻪ ﻳﺴﺘﻠﺬّ ﻭﻥ ﺑحﻴﺚ ﻟﻢ ّ
ﻭﺑﻜﻞ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﺍﻻﺭﺽ ّ ﺑﻤﻠﻜﻮﺕ ﻣﻠﻚ ّ
١٩٩
٤
ﺭﺏ ﻓﺎﺭﺣﻤﻨﻲ ﻓﻲ ﺗﻠﻚ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﻭﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ ﺍﻱ ّ
ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻨﻲ ﻳﺎ ﻛﻞ ﺳ ّ ﺍﺧﺬﺕ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ّ ﮑﺎﻥ ﺍﺭﺿﻚ ّ ﺍﻟﻬﻲ ﺧﻴﺮ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭﺍﻧّﻚ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ.
ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﻫﺶ ﺩﺭﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺩ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﻤﻦ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭ ﺗﺎﺑﻴﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺠﻨﺒﻴﺪ ﻭ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪ
ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻭﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺷﻮ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺯ
ﻭ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺷﮏ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ
ﻛﻞ ﺷﻲء ﻋﻦ ﻛﻞ ﺷﻲء ﻭﻻ ﻳﻜﻔﻰ ﻋﻦ ﺍ ﺭﺑّﻚ
ﺧﺮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﻤﺪﻡ
ﻗﻞ ﺍ ﻳﻜﻔﻰ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﻭﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻦَ :
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﻻ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻭﻻ ﻣِ ﻦ ﺷﻲء ﻻ ﻓﻰ ّ
ﻼ ًﻣﺎ ﻛﺎﻓ ًﻴﺎ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﻭﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍ ﺭﺍ ﺑﻴ َﻨﻬﻤﺎ ﺍﻧّﻪ ﻛﺎﻥ ﻋ ّ
ﺗﺎﺯﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺩﺷﺖ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺍﻯ
ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺗص ّﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ
ﻭﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺍﺯ ّ
ﺁﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ
ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺑﻤﻈﻬﺮ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍﻻٔﺭﺽ. ٥
ﺁﺏ ﺑﺎﺭﻳﮏ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ
ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﭘﺮﻭﺭﺷﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻫﻮﺵ
ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺭﺷﮏ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ١٩٨
ﺑﻨﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ
ﺧﺎﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﻴﺰ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻳﺰ ﺍﺯ ﺧﺎﻭﺭﺵ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﺕ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺧﺘﺮﺵ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ
ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﭘﺮ ﮔﻞ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭﺵ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﮤ ﺗﺎﺯﻩ
ﻭ ﺗﺮ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺯﺍﺭﺵ ﺭﺷﮏ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻮﺷﺶ
ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﺟﻮﺷﺶ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﮊﺭﻑ ﭘﺮ
ﺧﺮﻭﺵ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﻧﺸﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ
ﺷﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﺑﺎﺩ
ﺑﻬﺎﺭﺵ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﺶ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﭼﺸﻤﻪ
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ(
ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﻛﻪ ﻣﺨصﻮﺹ ﺻﻠﻮﺓ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻟعﻤﺮ ﺍ ﻧﻔحﺎﺗﺶ
ﻋﺎﺷﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﺭﺩ
ﻭ ﻣﻨصﻔﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﻜﻦ *)ﺍ ّﻭﻝ(* ﻫﺮ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑعﻤﻞ ﺁﺭﺩ *)ﻭ ﺛﺎﻧﻰ(*
ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ *)ﻭ ﺛﺎﻟﺚ(* ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﺍﻧﺘﻬﻰ.
ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺷﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺶ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﺭﺑﺪﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭﺩﺵ
١٩٧
٦
ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ )ﺻﻼﺓ ﮐﺒﻴﺮ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ(
ﮏ َﻭ َﺣ ﻘ ْﻘ ِﻨﻰ ﺑﺎﻟ َﻔﻨﺎ ﻓﻰ ﻓِ ﻨﺎ ﺑﺎﺏ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ ِ
ﻻ ْﻧعِ ﺪﺍﻡ ﺍﻟﻤ َ ﺍُ ﻟﻮﻫِ ﻴِ ﺘ َ ﻮﺍﻇ َﺒﺔِ َﻋ َﻠﻰ ﺍ ﮏ ﻭ ﺍ ﻋِ ﻨﻰ َﻋ َﻠﻰ ُ
ُﻫ َﻮ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ ِﺰ ُﻝ ﺍ ْﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ ﺮﺣﻴﻢ ﺍﺳ َﺘ َﻘ ﺮ ﻓﻰ صﻠﻰ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ﻼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪِ َﻭ ﺍﺫﺍ ﻗﺎ َﻡ َﻭ ْ ِﻟﻠ ُْﻤ َ
ﺍﻟﺸ ِ ﻦ َﻳ ْﻨ َﺘﻈِ ُﺮ َﺭ ْﺣ َﻤ َﺔ َﺭﺑِ ﻪ ﻤﻴﻦ َﻭ َﻣﻘﺎﻣِ ﻪِ َﻳ ْﻨ ُﻈ َﺮ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟْ َﻴ ِ ﻤﺎﻝ َﮐ َﻤ ْ ﻮﻝ: ﺣﻴﻢ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘ َ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ِ ﻤﻦ ﺍﻟ ﺮ ِ
ﻟﻪ ﺍﻻ ْﺳﻤﺂَ ﻭ ِ ﮏ ِﺑ َﻤﻄﺎﻟ ِِﻊ ﺍﻟﺴﻤﺎ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﻓﺎﻃ َﺮ ﻳﺎ ﺍ َ ﺻﻼﺗﻰ ﻧﺎﺭﴽ ﮏ ﺍ ْﻟعﻠ َﻏ ْﻴ ِﺒ َ ِﻲ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﺠ َع َﻞ َ َ ﺸﺎﻫ َﺪﺓِ ح ِﺮ َﻕ ﺣﺠﺒﺎﺗ ِﻲ ﺍﻟﺘﻰ َﻣ َﻨ َعﺘْﻨﻰ َﻋ ْ ِﻟ ُﺘ ْ ﻦ ُﻣ َ ُ ُ َ ِﮏ. ح ِﺮ ِﻭﺻﺎﻟ َ َﺟﻤﺎﻟ َ ِﮏ َﻭ ُﻧﻮﺭﴽ َﻳ ُﺪﻟﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺑ ْ
٧
ﮑ ِ ﺳﺎﺣﺔِ ُﻗ ِ ﻮﺕ ﺍﻟﺘَ عﺒِ ﺪ ﻓِ ﻰ ﮏ ﻭ ﺍﻟﺘَ ﺒﺘِ ﻞ ِﺍﻟﻰ َﻣ َﻠ ُ ﺪﺳ َ َ
ﺏ ﺍ ْ ﺳﻘِ ِﻨﻰ َﮐﺎَ ﺱ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﻓﻰ َﺭ ْﺣ َﺒﺔِ ُﺭ ُﺑ ْﻮ ِﺑﻴِ ﺘ َ ﮑﺎﻯ َﺭ
ح ِﺮ ﺍﻟ َﻔﻨﺎَ ﻭ ﺏ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﺍ ْ ﻏ ِﺮ ْﻗ ِﻨﻰ ﻓِ ﻰ َﺑ ْ ﺍ ْ ﻟ ِﺒ ْﺴ ِﻨﻰ َﺛ ْﻮ َ
ْﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ُﻏﺒﺎﺭﴽ ﻓِ ﻰ َﻣ َﻤ ﺮ ﺍ ْﻻِ ﺣﺒّﺎَ ﻭ ﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ﻓِ ﺪﺍ
ﮑﻴﺎ ﺻﻔِ ﻴﺎء ﻓﻰ َﺳ ِﺒ ْﻴ ِﻠ َ ِﻟﻼْ ﺭ ِ ﺽ ﺍﻟﺘﻰ َﻭ ِﻃْ ﺘﻬﺎ ﺍ ْ ﻗﺪﺍ ُﻡ ﺍ ْﻻْ ﺣﻴﻢ ﺖ ﺍﻟ َ ﺏ ﺍ ْﻟعِ ﺰﺓِ َﻭ ﺍﻟ ُعﻠﻰ ﺍﻧَ ﺮﻳﻤﺎﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ َﺭ
ِﮏ ﺍﻟ َع ْﺒ ُﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤ َﺘعﺎﻝ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُﻳ ﻨﺎﺩﻳﮏ ِﺑﻪ ﺫﻟ َ َ ُ
ﮑ ْﻮ ِﺭ ﻭ ﺍﻻ ِ ﺏ َﺣ ﻘ ْﻖ ﺁﻣﺎ َﻟ ُﻪ َﻭ َﻧ ﻮ ْﺭ ﺍ ْ ﺳﺮﺍ َﺭ ُﻩ ﺍﻟ ُﺒ ُ ٓﺻﺎﻻﻯ َﺭ ﮎ ﺒﺎﺣ ُﻪ ﻓﻰ ِﺧ ْﺪ َﻣﺔِ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ ﺻ ْﺪ َﺭ ُﻩ ﻭ ﺍ ْ ﻭﻗِ ْﺪ ﻣِ ْ َﻭ ﺍ ْﺷ َﺮ ْ ص َ ﺡ َ
ﺎﺏ ﻭ ﺣﻴﻢ ﺖ ﺍﻟ َ ﮎ ﺍﻧَ ﻭ ﻋِ ﺒﺎﺩِ َ ّ ﺮﻳﻢ ﺍﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺍﻟﻮﻫ ُ
ﺣﻤﻦ. ﻑ ﺍﻟ ﺮ ﺖ ﺍﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍﻟ ﺮ ُﺅ ُ ﺍﻧَ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻉﻉ
١٩٦
ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ
ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳحﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ :
ﻀ ﺮ ِﻉ َﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍ ْ ﺑ ُﺴ ُﻂ ِﺍ َ ﻟﻴﮏ ﺍ ُ ﮐ ﻒ ﺍﻟ ﺘ َ ﺮﺍﺏ َﻋ َﺘ َﺒ ٍﺔ ﺍﻟﺘَ ﺒﺘِ ﻞ ﻭ ﺍﻻﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﺍَ ﻋ ﻔ ُﺮ َﻭ ْﺟﻬﻰ ﺑ ُﺘ ِ
ﻼ ﺍﻻ َﻣ ِﻢ َﺗﺮﺍﻧﻰ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ﻮﺏ ْ ُ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ َﻭ َﻣ ْ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ح ُﺒ َ ِﮏ ح ْﺒﻠ َ ﮏ ُﻣ ْﻨ َﻘﻄِ عﴼ َﻋ ﻤﺎ ِﺳ َ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻮﺍﮎ ُﻣ َﺘ َﻤ ﺴﮑﴼ ِﺑ َ ح ﺮ َﮐ ِ ﺏ ﺍ َ ﻧﺎ ﻱ َﺭ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ ِﮑ ُ ح َﺮ َﮐﺘِﻪِ َﺗ َ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑ َ ﻨﺎﺕ * ﺍ ْ ِ ﻦ ﻮﻥ ﮎ * ﺍ ُ ﮐ ُ ﻦ َﻋ ْﺒ ِﺪ َ َﻋ ْﺒ ُﺪ َ ﮎ َﻭ ﺍ ْﺑ ُ ﺣﺎﺿﺮﴽ ﻗﺎﻤﴼ َﺑ ْﻴ َ
ﻦ ﺍ ْﺩ ِ ﺍﻟحﻘﺎ ِﻳ ِﻖ ﻭ ﺍﻟﻨِ ﻦ ﺖ َﻋ ْ َﺗ َﻘ ﺪ َﺳ ْ عﻮﺕ ﻣِ ْ ﺭﺍﮎ ﺍ ْ ﻫ ِﻞ َ
ﮏ ﺍ ﺿﺎَ ﺭﺍﺩﺗ َ ﻳﺎﺩﻱ َﻣ ِﺸﻴﺘ َ ِﮏ َﻭ ﻣﺎ ﺍِ ﺭ ْﻳ ُﺪ ﺍ ﻻ ِﺭ َ ِﮏ َﻭ ﺍ َ ْ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ﻀﻠ َ * ﺍ ْﺳ َﺎ ُﻟ َ ح ِﺮ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ِﮏ َﻭ َﺷ ْﻤ ِ ﺲ َﻓ ْ ﮏ ِﺑ َﺒ ْ
ﺘﮏ ﺻ َﻤﺪﺍﻧﻴّ َ َﺭ ْﺣﻤﺎ ِﻧﻴِ ﺘ َ ﮏ َﻭ ُﺗ َﻐ ﻤ َﺮ ُﻩ ﻓﻰ ِﺑحﺎ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤﺔِ َ
ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺪ َﺳﺔِ َﻋ ِﻦ ﻦ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺎُ ﮐ ﻞ ﻣﺎ َﻳ ْﻈ َﻬ ُﺮ ﻣِ ْ
ِ ِ ﺨﺎﺿ ِﻊ ﮎ َﺍ ْﻟ ﺒﺎﺏ ﺍ ْ ﻥ َﺗ ْﻨ ُﻈ َﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﺒﺪ َ ﺍْ ﻭﻟِﻰ ﺍﻻْ ﻟ ِ ﺍ ْﻟ ِ ح ِ ﻈﺎﺕ ﺍ ْ ﻋ ُﻴ ِﻦ ﺨﺎﺷ ِﻊ ِﺑ ِ ﺒﺎﺏ ﺍ ﺣﺪﻳّﺘﮏ ِﺑ َﻠ َ
ﮏ ﺏ ﺍﻧُ ﻪ َﻋ ُ ﺍﻟﻔﻘِ ْﻴ ُﺮ َﻭ َﺭﻗِ ْﻴ ُﻘ َ ﺲ َ ﺒﺪ َ ﻱ َﺭ ﮎ ﺍﻟﺒﺎُ ﺍْ ﮏ ُﻣ َﺘ َﻮ ﮐ ٌﻞ ﻀ ﺮ ُﻉ ﺍﻻِ ﺳ ْﻴ ُﺮ ُﻣ ْﺒ َﺘ ِﻬ ٌﻞ ِﺍ َﻟ ْﻴ َ ّ ﺍﻟﺴﺎُ ﻞ ُ ﺍﻟﻤ َﺘ َ ﮏ َﻭ ﮏ ﻭ ُﻳ ِ ﻨﺎﺟ ْﻴ َ ﮏ ُﻳﻨﺎﺩِ ْﻳ َ ﻦ َﻳﺪ ْﻳ َ َﻋ َ ﻀ ﺮ ٌﻉ َﺑ ْﻴ َ ﻠﻴﮏ ُﻣ َﺘ َ ﮏ ﻭ َﻗ ﻮﻧﻰ َﻳ ُﻘ ُ ﺏ ﺍ ﻳْ ﺪ ِﻧﻰ ﻋﻠﻰ ِﺧﺪﻣﺔِ ﺍ ِ ﺣﺒّﺎَ ﻮﻝ َﺭ
ﮏ ﻭ َﻧ ﻮﺭ َﺟ ِﺒﻴْ ِﻨﻰ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﻀ َﺮﺓِ ﺍ َ ﺣ ِﺪﻳِ ﺘ َ َﻋﻠﻰ ُﻋ ُﺒ ْﻮﺩِ ﻳﺔِ َﺣ ْ ١٩٥
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ﻮﺕ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ
ِﮏ ﺐ َﻭ َﺗ ْﺮﺿﻰ * َﻭ ﻋِ ﺰﺗ َ َﺗ ْﻔ َع َﻞ ِﺑ َع ْﺒ ِﺪ َ ﮎ ﻣﺎ ُﺗ ِح
ﺆﺁﺩﻱ * ﻮﺏ ُﻓ ﻋِ ْﻨ ِﺪ َ صﻮ ُﺩ َﻗﻠْﺒﻰ َﻭ َﻣ ْ ﮎ ُﻫ َﻮ َﻣ ْﻘ ُ ح ُﺒ ُ ْ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ َﺗ ْﻨ ُﻈ ْﺮ ﺍﻟﻰ ﺁﻣﺎﻟﻰ َﻭ ﺍ ْ ﻋﻤﺎﻟﻰ َﺑ ْﻞ ﺍﻟﻰ ْ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﺣﺎﻃ ِ ﺽ * َﻭ ِﮏ ﺍﻟﺘﻲ ﺍ َ ﺭﺍﺩﺗ َ ﺖ ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻْ ﺭ َ ﺍ َ ْ ﺕ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ﺍﺳ ِﻤ َ ﮏ ْﺍﻻْ ﻋ َﻈ ِﻢ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ْ ِﮏ ْﺍﻻَ ﻣ ِﻢ ﻣﺎ ﺍ َ ﺭ ْﺩ ُ ﺐ* ﺐ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ُﺗ ِح ﺍ َ ﺭ ْﺩ َﺗ ُﻪ َﻭ ﻻ ﺍ ِﺣ
٨
ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﺻ ِ ﻮﺍﮎ ﺍ ْ ﻭ ﻒ ﻣﺎ ِﺳ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻒ ِﺑ َﻮ ْ ﮏ ﻣِ ْ ﺻ َ ﻦ ﺍ ْﻥ ُﺗ ْﻮ َ ﻑ ِﺑعِ ْﺮ ِ ِﮏ. ﻓﺎﻥ ُﺩ ْﻭﻧ َ ُﺗ ْع َﺮ َ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻮﺍﻥ ِﻟ َﻴ ْﺒﻘﻰ ِﺑﻪِ ْح َﻴ ِ ﻱ َﺭ ﺏ َﻓ ْ ﺻﻼﺗﻰ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍﻟ َ ﺎﺟ َع ْﻞ َ ﺍ ْ ﮎ ﻓﻰ ُﮐﻞ ﻋﺎ َﻟ ٍﻢ ِﮏ َﻭ َﻳﺬْ ُﮐ َﺮ َ ﻭﺍﻡ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ ﺫﺍﺗﻰ ِﺑ َﺪ ِ ﮏ. ﻦ َﻋﻮﺍﻟ ِِﻤ َ ﻣِ ْ
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﮏ ﺫﺍ َﺑ ِ ﻮﺏ َﻭ ْﺍﻻْ ﮐﺒﺎ ُﺩ َﻭ ِﺑﻨﺎ ِﺭ ﻦ ﻓﻰ ﻓِ ﺮﺍﻗِ َ ﻳﺎ َﻣ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ُﻘ ُﻠ ُ
ﮏ ﺎﺳ ِﻤ َ ﻦ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ ِﺒﻼﺩِ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ُﺣﺒَ ﮏ ِﺑ ْ ﺍﺷ َﺘ َع َﻞ َﻣ ْ ﮏ ْ ٓﻓﺎﻕ ِﺑﺎ ْﻥ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ َعﻨﻲ َﻋ ّﻤﺎ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ َﺳ ﺕ ْﺍﻻ َ ﺨ ْﺮ َ ْ ﺐ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ﻋِ ْﻨ َﺪ َ ﻱ َﺭ ِﮏ ﺍﻟِ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍ ْﻟ َﻐﺮ ْﻳ َ ﺮﻗﺎﺏ * ﺍ ْ
ِﮏ َﻭ ﺒﺎﺏ َﻋ َﻈ َﻤﺘ َ َﺳ ُﺮ َﻉ ﺍﻟﻰ َﻭ َﻃﻨِﻪِ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ ِﻇﻞ ﻗِ ِ ٩
ﺟﻠﻴﻞ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﮐﻠّﻴّﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ
ﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟعﻈﻴﻢ ﻉﻉ
ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ.
ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﺖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ
ﻫﻤﺪﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺮﻍ ﭘﺮ
ﺧﺮﻭﺵ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻭ
ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺒﺎﻟﺪ ﻭ
ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ .
ﻉﻉ
١٩٤
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﻭ
ِ ِﮏ َﻭ ﺍﻟعﺎﺻ ِﮏ َﻭ ح َﺮ ُﻏ ْﻔﺮﺍﻧ َ ِﺟﻮﺍ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ص َﺪ َﺑ ْ ﻲ َﻗ َ َ ﮏ ﻟﻴﻞ ِﺑ َ ﮏ * َﻟ َ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻔﻘ ْﻴ َﺮ ﺍُ ﻓ َﻖ َﻏﻨﺎَ ﺴﺎﻁ ﻋِ ﺰ َ ﺍﻟﺬَ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺍﻟحﻴﺎﺕ ﻓﺎﺗحﺔ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ
ﺨﺘﺎ ُﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻤ ْ ﻄﺎﻉ ﻓﻰ ُﺣ ْ ِﮏ َﻭ ﺍﻟ ُْﻤ ُ ﮑ ِﻤ َ ﻓِ ْعﻠ َ ﮏ َﻭ ْ
ُﻫﻮﺍ
ﻟﻄﻒ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺘﻰ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳّﺎﻡ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ
ﺩﻡ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻫﺮ َﻧ َﻔﺲ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ
ﻇﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺗحﺖ ﻟﻮﺍء ﻣﺒﺬﻭﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ّ
ﻣعﻘﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣحﻤﻮﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻨّﺎﻥ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻭ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ .ﻉ ﻉ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ّ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ
ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺘﻮ ّﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺩﻩ ﻭ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
١٩٣
ح ُﻤ ْﻮ ُﺩ ﻓﻰ ﺸﺎء * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧَ ﺖ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓِﻴﻤﺎ َﺗ ُ ﮎ. ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ َﻭ ُﻳ َ ﻮﻝ: ُﺛﻢ ﻳﻨ ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ حﻨِﻰ ِﻟﻠْ ُﺮ ُﮐ ْﻮ ِﻉ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ َ َ َْ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ َﺗﺮﻯ ُﺭ ْﻭﺣﻲ ُﻣ ْﻬ َﺘ ّﺰﴽ ﻓﻰ َﺟﻮﺍ ِﺭﺣﻲ َﻭ ﺍ ْ ﺭﮐﺎﻧﻰ ْ ْ ْ ﮏ َﻭ َﻳ ْﺸ َﻬ ُﺪ ﮎ َﻭ َﺛﻨﺎَ ِﮏ َﻭ َﺷ َﻐﻔﴼ ﻟ ِِﺬ ْﮐ ِﺮ َ ﺒﺎﺩﺗ َ َﺷ ْﻮﻗﴼ ﻟِعِ َ ﮑ ِ ِﮏ َﻭ ﮎ ﻓﻰ َﻣ َﻠ ُ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑﻪِ ﻟ ُ ﻮﺕ َﺑﻴﺎﻧ َ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
َﺟ َﺒ ُﺮ ْﻭ ِ ﮏ ﻓﻰ ﺐ ﺍ ْﻥ ﺍ ْﺳَ ﻠ َ ﺕ ﻋِ ﻠ ِْﻤ َ ﻱ َﺭ ﺏ ﺍ ِﺣ ﮏ*ﺍ ْ ﻻ ْﺛ ِ ﺮﻱ َﻭ ﺍ ْﻋﻼ َ ﻘﺎﻡ ُﮐ ﻞ ﻣﺎ ﻋِ ْﻨ َﺪ َ ﮎ ِ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺒﺎﺕ َﻓ ْﻘ ْ
١٠
ﺰﻱ َﻭ ﺍ ْﺑﺮﺍ ِﺯ ﮏ َﻭ َﻏﻨﺎَ َﻋﻄﺎَ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻇﻬﺎ ِﺭ َﻋ ْ ﺠ ْ ﮎ. ِﮏ َﻭ ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ ُﻗ ْﺪ َﺭﺗ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳﻪِ ِﻟ ْﻠ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ َﺑ ْع َﺪ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮎ ّ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﺎﺳﻮﺕ
ﺖ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺎﺏ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﻗصﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻘﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﮎ ﮏ َﻗ ﻮ ْﺗﻨﻰ َﻭ ﻧِﺪﺍ ُﻭ َ ﺠ َعﻨﻲ َﻭ َﺭ ْﺣ َﻤ ُﺘ َ َﻋ ْﻔ ُﻮ َ ﮎ َﺷ
ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﮔﻨﻪ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ
ﮏ ﺍ ْ ﻭ ﺑﺎﺏ َﻣ ْﺪ َﻳ ِﻦ ُﻗ ْﺮ ِﺑ َ ﻣﺎ ﻟﻲ َﻭ َﺷﺎﻧﻰ ِﻻُ ﻗ ْﻮ َﻡ َﻟﺪﻯ ِ
ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﺗﺎ
ﺂﺏ * ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻤ ْﺒ َﺪَ ﻭ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺍ ْﻟحﺎﮐِ ُﻢ ﻓﻰ َ ﮏ َﻭ ﺍ ﻻ ﮏ ﺍ ﻗﺎ َﻣﻨﻲ َﻭ َﻫﺪﺍﻧﻰ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻀ ُﻠ َ ﺍ ْ ﻳ َﻘ َﻈﻨﻲ َﻭ َﻓ ْ
ﻦ ﺍُ ﻓ ِﻖ َﺳﻤﺎ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟﻰ ْﺍﻻْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َﻗﺔِ ﻣِ ْ
ﺑﺎﺏ ﮑﻴﻦ َﻳ ْﻘ َﺮ ُﻉ ﺭﺍﺩﺗ َ ﻱ َﺭ ﺍ َ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ِْﻤ ْﺴ َ َ ِﮏ * ﺍ ْ ﻳﺎﺩﻱ ﻦ ﺍ ِﮏ َﻭ ﺍﻟْﻔﺎﻧ ﻀﻠ َ ِﻲ ُﻳ ِﺮ ْﻳ ُﺪ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍ ْﻟ َﺒﻘﺎ ﻣِ ْ َﻓ ْ ْ َ ﮏ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓﻰ ُﮐﻞْ ﺍﻻ ْﺣ ِ ﻮﺍﻝ ﻳﺎ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ﮎ * َﻟ َ ُﺟ ْﻮﺩِ َ
ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﻃﻴﺮ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭﺁﻳﺪ ﺗﻮﺋﻰ
ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﺿﺎء ﻳﺎ ِ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎ ﻭ ﻟ ﺍﻟﺴﻤﺎ. ﻓﺎﻃ َﺮ ِﻲ ﺍﻟﺘْ ﺴﻠ ْﻴ ُﻢ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ُ َ َ
١١
١٩٢
ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻟﺸﺎﺩ
ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ﺷﺠﺮﻩ ُﻃﻮﺑﻰ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﮔﻨﺎﻩ
ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﭘﻨﺎﻩ
ﺑﺨﺶ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻘ ّﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﺁﺭ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ
ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﻉﻉ ١٩١
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﻮﻝ: ﺍﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ َﺛ َ
ﻈﻴﻢ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍ ْ ﻋ َﻈ ُﻢ ﻣِ ْ ﻦ ُﮐﻞَ ﻋ ٍ ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ﺍﺫْﮐﺎ ُﺭ ص َع َﺪ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎُ ﻗ ْﺮ ِﺑ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ﺍ ْﻥ َﺗ ْ ﮏ ﻣِ ْ
ﮏ ُﻃ ُﻴﻮ ُﺭ ﺍ ْ ﻓَ ﺪﺓِ ﻦ ﺍ ْ ﻭ ﺍ ْﻥ َﺗ ِ ص َﻞ ﺍﻟﻰ ﻓِ ﻨﺎ ﺑﺎ ِﺑ َ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺮﺑ ْﻴ َ ﺖ ُﻣ َﻘ ﺪﺳﴼ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ﻦ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧَ ﮏ ُﮐ ْﻨ َ ﺨﻠِص ْﻴ َ
ﺍﻟص ِ ﺖ ﻔﺎﺕ َﻭ ُﻣ َﻨ ﺰﻫﴼ َﻋ ِﻦ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ
ﺍ ْﻟ َعﻠِﻲ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ.
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِ ﻴﺎء َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻼْ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺕ ْﺍﻻ ْﺷ ُ ﻦ ْﺍﻻُ ﻓ ِﻖ ﻦ َﻭﺭﺍﻬﺎ ﻟ ُ ْﺠﻨُ ﺔ ﺍ ْﻟ ُعﻠْﻴﺎ َﻭ َﻋ ْ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْﻟ َع َﻈ َﻤﺔِ ﻣِ َ ﺍﻟ َ
ﺖ َﻭ ﺍﻟﺬﻯ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ﺍﻧَ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﻻ ﺍ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻭﻥ ﺍﻟﺬﻱ ﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ْﻣ ُﺰ ﺍﻟ َْﻤ ْ َﻇ َﻬ َﺮ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ ْﺴ ﺮ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺨ ُﺰ ُ ﮑ ُﻨ ُ
١٢
ْﮑﺎﻑ ِﺑ ُﺮ ْﮐﻨِﻪِ ﺍﻟﻨِ ﻮﻥ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ِﺑﻪِ ﺍ ْﻗ َﺘ َﺮ َﻥ ﺍﻟ ُ
ﻦ ﺍﻟ َﻘ َﻠ ِﻢ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َْﻤﺬْ ُﮐﻮ ُﺭ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺐ ﺍﻟ َْﻤ ْﺴ ُﻄﻮ ُﺭ ﻣِ َ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ. ﺍﻟﻠﻪِ َﺭ ﺏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ُﻣ ْﺴ َﺘ ِﻘﻴﻤﴼ َﻭ َﻳ ُﻘ ُ
ِﮏ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ﺍﻟ ْﺸ ُﻬﻮﺩِ َﺗﺮﻯ ﻟﻪ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟﻮﺩِ َﻭ ﻣﺎﻟ َ ﻳﺎ ﺍ َ
ﺻ ِﺮ ْﻳ ِﺨﻲ َﻭ َﻋ َﺒﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺯ َﻓﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺗ ْﺴ َﻤ ُﻊ ﺿ ِﺠﻴ ِﺠ ﻲ َﻭ َ ْ َ ْ ْ ﺍﺟﺘِﺮﺍﺣﺎﺗِﻰ ﺍ ْ ﺑ َع َﺪ ْﺗﻨِﻲ َﻋ ِﻦ ﻱ َﻭ ﻋِ ﺰﺗ َ ِﮏ ْ َﺣ ِﻨ ْﻴ َ ﻦ ُﻓﺆﺍﺩِ ْ ْ ﮏ َﻭ َﺟﺮ ْﻳﺮﺍﺗِﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘﻨِﻰ َﻋ ِﻦ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺭﻭﺩِ ﻓِ ﻰ ﺍﻟﺘَ ﻘ ﺮ ِﺏ ﺍ َﻟ ْﻴ َ
ﺿﻨﺎﻧِﻰ َﻭ ﺏ ُﺣﺒَ ﺳﺎﺣﺔِ ُﻗ ْﺪ ِﺳ َ ﻱ َﺭ ﮏ ﺍ ْ َ ﮏ ،ﺍ ْ ﮏ ﮎ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ﺠ ُﺮ َ ﮎ ﺍ ْﺣ َﺮ َﻗﻨِﻰ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﮑﻨِﻲ َﻭ ُﺑ ْع ُﺪ َ َﻫ ْ ْ ﮏ ﺑﻤﻮ ِﻃ ﮏ َﻟﺒْ ﻴ َ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍ ْﻟ َﺒ ْﻴﺪﺍَ ﻭ ِﺑ َﻠﺒْ ﻴ َ ﻰ َﻗ َﺪ َﻣ ْﻴ َ ِ َ ْ ِ ﮏ َﻭ ﮏ ﻓِﻰ ﻫﺬﺍ ﺍ ْﻟ َﻔﻀﺎَ ﻭ ِﺑ َﻨ َﻔ حﺎﺕ َﻭ ْﺣ ِﻴ َ ﺻﻔﻴﺎَ ﺍ ْ
١٣
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ
ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﺎﻭﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ
ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮﭘﺲ ﺩﺭﻯ ﺑﮕﺸﺎ
ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﺒﺨﺸﺎ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ
ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﺧﺎﮎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻴﮑﺨﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﻔحﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ
١٩٠
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ
ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺁﻭﺍﺭﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺍ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ
ﺭﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ
ﻮﻝ: َﻭ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻣعﺘﮑﻒ ﮐﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﭘﺎﮎ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﻏﺮﻑ ﺍﻓﻼﮎ
ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺷﻮ ﻭ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ
ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺛﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ
ﺍﺧﺘﺮﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺩﻳﻬﻴﻢ
ﻭ ﺍﻓﺴﺮﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ
١٨٩
َﻧ َﺴ ِ ﮎ ِﺑﺎ ْﻥ ُﺗ َﻘﺪَ ﺭ ﻟِﻲ ِﺯﻳﺎ َﺭ َﺓ ﺠ ِﺮ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َ ﻤﺎﺕ َﻓ ْ ْ ﮏ. ِﮏ َﻭ ﺍ ْﻟ َع َﻤ َﻞ ِﺑﻤﺎ ﻓِ ﻰ ﮐِ ﺘﺎ ِﺑ َ َﺟﻤﺎﻟ َ
ﮎ َﻭ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﻤﺎ ﺍﻳْ ﺪ َﺗﻨﻲ َﻋﻠﻰ ﺫِ ْﮐ ِﺮ َ َﻟ َ ﮏ ﺍﻟ َ ِ ﺧﺎﺿعﴼ ِﮏ َﻭ َﺟ َع ْﻠ َﺘﻨﻰ ﮏ َﻭ َﻋ ﺮ ْﻓ َﺘﻨﻲ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺁﻳﺎﺗ َ َﺛﻨﺎَ
ِ ِﮏ َﻭ ُﻣ ْع َﺘ ِﺮﻓﴼ ِﺑﻤﺎ َﻧ َﻄ َﻖ ِﮏ َﻭ ﺧﺎﺷعﴼ ِﻻُ ﻟﻮﻫِ ﻴﺘ َ ِﻟ ُﺮ ُﺑﻮ ِﺑﻴﺘ َ ِﮏ. ِﺑﻪِ ﻟ ُ ِﺴﺎﻥ َﻋ َﻈ َﻤﺘ َ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺾ َﻇ ْﻬﺮﻱ َﻭ َﻏ ْﻔ َﻠﺘﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﻋِ ْ صﻴﺎﻧِﻲ ﺍ ْ ﻧ َﻘ َ
ﮑ ُﺮ ﻓﻰ ُﺳ ْﻮَ ﻋ َﻤﻠﻲ َﻭ ُﺣ ْﺴ ِﻦ ﮑ ْﺘﻨﻲ * ُﮐﻠﻤﺎ ﺍ َ ﺗ َﻔ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ْ ﺍﻟﺪ ُﻡ ﻓﻰ ُﻋ ُﺮﻭﻗﻲ * ﻭﺏ َﮐ ِﺒﺪﻱ َﻭ َﻳ ْﻐﻠِﻲ َﻋ َﻤﻠ َ ِﮏ َﻳ ُﺬ ُ
١٤
حﻴﻰ َﻭ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ﺍ ﻥ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺟ َﻪ َﻳ ْﺴ َﺘ ْ ِﮏ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ﮏ َﻭ ﺍﻳﺎﺩِ ﺠ ُﻞ ﺍ ْﻥ َﺗ ْﺮ َﺗﻔِ َﻊ ﻱ ﺍﻟ ﺮﺟﺎَ ﺗ ْ ﺍ ْﻥ َﻳ َﺘ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﺨ َ َ ﮏ * َﺗﺮﻯ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ َﻋ َﺒﺮﺍﺗﻰ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎَ ﮐ َﺮﻣِ َ َﻋ ِﻦ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ * ﺏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺂ ﻳﺎ َﺭ
ﮏ ِﺑ ِ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ﺂﻳﺎﺕ َﻣ َﻠ ُ ِﮏ َﻭ ﺍ ْﺳﺮﺍ ِﺭ َﺟ َﺒ ُﺮﻭﺗ َ ﮑﻮ ﺗ َ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ
ِﮏ ﮏ ﻣﺎ ﻳﻨﺒ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ِﺠﻮﺩِ َ َﺗ ْع َﻤ َﻞ ِﺑﺎْ ﻭﻟﻴﺎَ ﻐﻲ ﻟ ُ ََْ ْ ْﻄﺎﻥ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ِﮏ ﻳﺎ ُﺳﻠ َ ﻀﻠ َ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟﻮﺩِ َﻭ َﻳﻠ ْﻴ ُﻖ ِﻟ َﻔ ْ ﺍﻟﺸ ُﻬ ِ ﻮﺩ.
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ْﺖ َﻟﻨﺎ ﻣﺎ ُﻳ َﻘ ﺮ ُﺑﻨﺎ ﺍ َﻟ ْﻴ َ َﻟ َ ﻟﻬﻨﺎ ِﺑﻤﺎ ﺍ ْ ﻧ َﺰﻟ َ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍ َ ﮏ ﺍﻟ َ
ﻱ ﮏ َﻭ ُﺯ ُﺑ ِﺮ َ َﻭ َﻳ ْﺮ ُﺯ ُﻗﻨﺎ ُﮐ ﻞ َﺧ ْﻴ ٍﺮ ﺍ ْ ﻧ َﺰ ْﻟ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺒ َ ﮎ*ﺍ ْ
١٥
ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ
ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻻﻥ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ
ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﻭ
ﺑﺮﮒ ﺷﻮﻧﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ
ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻓﺮﻣﺎ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣحﺸﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ ١٨٨
ﻣﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺳحﺎﺏ ﺟﻮﺩﺕ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺒﺎﺭ
ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻘصﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻴﻢ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﻭ ﻃﻔﻼﻧﻴﻢ ﺩﺭ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻭﻟﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﮥ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ
ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ
ﺍﻟﻈ ُﻨ ِ ﻦ ُﺟ ُﻨﻮﺩِ ﻮﻥ َﻭ ﺏ َﻧ ْﺴُ ﻠ َ َﺭ ح َﻔ َﻈﻨﺎ ﻣِ ْ ﮏ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ُﻳﺰ ﺍﻟ َع ﻼ ُﻡ. ﻫﺎﻡ * ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ْﺍﻻْ ﻭ ِ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﺭﺍ َﺳ ُﻪ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻑ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻋ َﺘ َﺮ َ ﺻﻔِ ﻴﺎ ُﻭ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑ َﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑﻪِ ﺍ ْ ﺬﻳﻦ ِﺑ َﻤﺎ ﺍ ْﻋ َﺘ ِﺮ َ ﺃﻫ ُﻞ ﺍ ْﻟﻔِ ْﺮ َﺩ ْﻭ ِ ﻑ ِﺑﻪِ ْ ﺱ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ
ﻮﺕ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ ﻈﻴﻢ * َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ َﻃﺎ ُﻓﻮﺍ َﻋ ْﺮ َﺷ َ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْﻟ َع َ ﻤﻴﻦ. َﻟ َ ﻟﻪ ﺍﻟْعﺎ َﻟ َ ﮏ ﻳﺎ ﺍ َ
ﻧﻤﺎ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻟﻄﺎﻓﺘﻰ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣعﺎﺭﻑ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﺑﺮﮒ
ﻭ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺳعﺎﺩﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻊ
ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻮﺍﺯﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺷﻬﺒﺎﺯ
ﺍﻭﺝ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ١٨٧
١٦
ﻭﺿﻮ
ﺣﻴﻦ صﻠﻰ َﻟ ُﻪ ﺃﻥ َﻳ ْﻐ ِﺴ َﻞ َﻳ َﺪﻳْﻪِ ﻭ ﻓﻰ ﻦ ﺍ ﺭﺍ َﺩ ﺍ ْﻥ ﻳ ِ َﻭ َﻣ ْ ُ َ َ ﻮﻝ: ﻟْ َﻐ ْﺴ ِﻞ َﻳ ُﻘ َ
ﺎﺳﺘِﻘﺎ َﻣ ٍﺔ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻬﺎ ﺍ ﺪﻱ ِﻟ َﺘﺎ ُﺧ َﺬ ﮐِ ﺘﺎ َﺑ َ ﮏ ِﺑ ْ ﻟﻬﻲ َﻗ ﻮ َﻳ ْ ْ ص ﺮ ِ ﻑ ﻓﻴﻤﺎ َﻟ ْﻢ ُﺟ ُﻨﻮ ُﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ُﺛ ﻢ ْ ﺍﺣ َﻔ ْﻈﻬﺎ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ ﺍ ْﻟ َﻘ ِﺪ ْﻳ ُﺮ. َﻳ ْﺪ ُﺧ ْﻞ ﻓﻰ ﻣِ ﻠ ِْﮑﻬﺎ * ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻮﻝ: َﻭ ﻓﻰ ﺣﻴﻦ َﻏ ْﺴ ِﻞ ﺍﻟْ َﻮ ْﺟ ُﻪ َﻳ ُﻘ َ ِ
ﮏ * َﻧ ﻮ ْﺭ ُﻩ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺖ َﻭ ْﺟﻬﻲ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻱ َﺭ ﺏ َﻭ ﺟ ْﻬ ُ ﺍ ْ ْ ﮎ ﺍﺣ َﻔ ْﻈ ُﻪ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﻮ ﺟﻪِ ﺍﻟﻰ َﻏ ْﻴ ِﺮ َ َﻭ ْﺟ ِﻬ َ ﮏ ُﺛ ﻢ ْ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻃﻔﻞ ﻣعصﻮﻣﻢ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﺎ ﺑﻪ ﻧعﻤﺖ ﺑﭙﺮﻭﺭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻻٔﻟﻄﺎﻑ ﻟﻄﻔﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ
ﺭﺑﻴﻊ ﺑﺨﺸﺎ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ
ﻭ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻣﻮ ّﺩﺗﺖ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﻣحﺘﺎﺝ ﺟﻮﻯ ﻋﻄﺎﻯ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﺨﺎﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ
ﺍﻣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭﻳﻎ ١٧
١٨٦
ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﻧﻮﺍ
ﺭﺳﺎﻥ ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﮐﻨﺰ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﻃﻠﺒﻴﻢ
ﻏﻨﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻯ ﻣعﻨﻮﻯ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻧﺎﺏ
ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﻯ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺁﻣﻮﺯ ﺗﺎ ﻧﺎﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ
ﺣﺠﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺒﻴﺐ ﻭ
ﻣحﺒﻮﺏ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺳﻢ
ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .ﻉ ﻉ ﺍﻧّﮏ َ
ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ )ﺻﻼﺓ ﻭﺳﻄﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﻭ ﺍﺻﻴﻞ )ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ( ﻮﻝ: ﺟﻬﴼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟ ِْﻘﺒْ َﻠﺔِ ﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﺑ ْع ُﺪ َﻟ ُﻪ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ َﺘ َﻮ
ﺍﻟﺨﻠ ُْﻖ * ﻟﻪ ﺍ ﻻ ُﻫ َﻮ * َﻟ ُﻪ ﺍﻻْ ﻣ ُﺮ َﻭ َ َﺷ ِﻬ َﺪ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍﻧُ ﻪ ﻻ ﺍ َ
ﺬﻱ ِﺑﻪِ ﺍ ﻧﺎ َﺭ ﮑﻠَ ﻢ َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ َﺮ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺍﻟﻈ ُﻬﻮ ِﺭ َﻭ ُﻣ َ ﺍﻟﻄﻮ ِﺭ ﺍﻟ ْ ﺖ ِﺳ ْﺪ َﺭ ُﺓ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﺘﻬﻰ َﻭ ﺍ ْﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ﺍﻻُ ﻓ ُﻖ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ َﻧ َﻄ َﻘ ْ
ِﮏ. ﺍﻟﻤﺎﻟ ُ ﻦ ْﺍﻻْ ﺭ ِ ﺍﻟﺴﻤﺎَ ﻗ ْﺪ ﺍ َ ﺗﻰ ْ ﺽ َﻭ ﺪﺍء َﺑ ْﻴ َ ﺍﻟﻨُ ﺕ ِﻟﻠّﻪِ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ َﺍ ْﻟ ُﻤﻠ ُ ْﺠ َﺒ ُﺮ ْﻭ ُ ﮑ ُ ﻮﺕ َﻭ ﺍ ْﻟعِ ﺰ ُﺓ َﻭ ﺍﻟ َ ﺍ ْﻟ َﻮﺭﻯ َﻭ ﻣﺎﻟ ِ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ ِﮏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ
ﻮﻝ: ُﺛﻢ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
١٨٥
١٨
ﺻﻔﻰ َﻭ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ﺫِ ْﮐﺮﻱ َﻭ ﺫِ ْﮐ ِﺮ ُﺩﻭﻧﻲ َﻭ َﻭ ْ ﮏ َﻋ ْ ِ ﺻ ِ ﻦ ﺍﻟﺴ ﻒ َﻣ ْ َﻭ ْ ﻦ ﻓﻰ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭﺿ ْﻴ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺚ ِﺑﺎﻧﺎﻣِ ِﻞ ﺍﻟ ﺮﺟﺎ ﻦ َﺗ َﺸﺒَ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ ُﺗ َ ﺐ َﻣ ْ ﺨﻴْ ْ ِﺑﺎﺫ ِ ﻦ ِﮏ ﻳﺎ ﺍ ْ ﺭ َﺣ َﻢ ﺍﻟ ﺮ ِ ﻀﻠ َ ْﻳﺎﻝ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ِﮏ َﻭ َﻓ ْ ﺍﺣﻤ ْﻴ َ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﺍﻟﻠ ُﻪ ِﮏ َﻭ ِﺑﺎﻧَ ِﮏ َﻭ َﻓ ْﺮﺩﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑ َﻮ ْﺣﺪﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
١٩
ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ
ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻦ
ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﻫﻮﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻻﻧعﺎﻡ. ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﺩﺍﺩﮔﺮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻥ
ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ
ﺖ ﺕ ﺍ ْ ﻣ َﺮ َ ﮎ َﻭ َﻭ َﻓ ْﻴ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ ﺖ * َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ ْﺮ َ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻂ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ّ
ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭ ِ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﻴﻦ * َﻭ ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻭ ﺍﻟصﻼ ُﺓ َﻭ ﺿ َ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎﻫﺮﺍﺕ ﻧﻤﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺠﻤﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺁﻳﺎﺕ
ﻦ ﻓﻰ ﺖ ﻀﻠ َ ِﺑ َع ْﻬ ِﺪ َ ِﮏ َﻋﻠﻰ َﻣ ْ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ ﮎ َﻭ َﻓ َﺘ ْ ح َ َ
ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻣﻔﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ
ﻦ ﻣﺎ َﻣ َﻨ َع ْﺘ ُﻬ ْﻢ ﺍﻟﺘْ ﻬﺎء َﻋﻠﻰ ﺍ ْ ﻭﻟﻴﺎَ ﮏ ﺍﻟ ِﺬ ْﻳ َ ﮑ ِﺒ ْﻴ ُﺮ َﻭ ﺍ ْﻟ َﺒ ُ ﺍﻻ ْﻗ ِ ﮏ َﻭ ﺍْ ﻧ َﻔ ُﻘﻮﺍ ﻣﺎ ُﺷ ُﺆ ﻭﻧﺎﺕ ﺍﻟ َ ﺒﺎﻝ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ْﺨﻠ ِْﻖ َﻋ ِﻦ ْ ُ
ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﻦ
ﻧﻘﺎﻁ ﺳﺎﻓﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺍﺣﺮﻑ ﻋﻠّﻴّﻴﻦ ﻧﻤﺎ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻳﻢ ١٨٤
ﻣحﺒّﺘﺖ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ ﻣﺸﮏ
ﻭ ﻋﻨﺒﺮﻯ ﺑﻴﺰﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ
ﺖ ﺍ ْﻟ َﻐ ُﻔ ْﻮ ُﺭ ﮎ * ﺍﻧَ ﻋِ ْﻨ َﺪ ُﻫ ْﻢ َﺭﺟﺎ ﻣﺎ ﻋِ ْﻨ َﺪ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﮑ ِﺮ ْﻳ ُﻢ. ﺍ ْﻟ َ
ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ )ﺻﻼﺓ ﺻﻐﻴﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ(
ُﻫﻮﺍ
ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮﻡ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺛﺪﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣعﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﻣحﺮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺭﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ(
ِﮏ َﻭ ﮏ َﺧ َﻠ ْﻘ َﺘﻨﻲ ﻟِعِ ْﺮﻓﺎﻧ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﺎﻧَ ْ ْ ﺰﻱ َﻭ ِﮏ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻓﻰ َ ﺒﺎﺩﺗ َ ﻫﺬﺍ ﺍﻟْح ْﻴ ِﻦ ِﺑ َع ْ ﻋِ َ ﺠ ْ
ﮏ* ﺮﻱ َﻭ َﻏﻨﺎَ ﺿ ْعﻔﻲ َﻭ ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ ُﻗ ﻮﺗ َ ِﮏ َﻭ َ ﮎ َﻭ َﻓ ْﻘ ْ ْ ﻦ ﺍﻟ َﻘ ﻴﻮ ُﻡ. ﺍﻟﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ﺖ ُ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣحﺒّﺘﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ
١٨٣
٢٠
ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ
﴿ﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ﴾
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ
ﺑﻴﭽﺎﺭﮤ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ
ﻛﻞ ﺻﺒﺎﺡ ﻭ ﻣﺴﺎء( ﺍﻟﺪﻋﺎء ﻓﻰ ّ )ﺍﻗﺮﺃ ﻫﺬﺍ ّ
ﭼﻨﺪ ﮔﻴﺎﻩ ﺗﺒﺎﻫﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻰ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﺷﻤﺲ
ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ُﺳﺒحﺎﻧﻚ ﺍﻟﻠ ُّﻬ ﻢ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ
ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭﺑﺮﮔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺭﺍ
ﺍﻣﺮﻙ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﻭﺣﻴﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺠعﻠﻨﺎ ﻣحﺮﻭﻣﴼ ﻣﻦ
ﻧﻬﺎﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ
ﺛﻢ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ّ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﻟصﴼ ﻟﻮﺟﻬﻚ ﻭ ﻣﻨﻘﻄعﴼ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﮐﻦ.
ﺛﻢ ﺍﺟعﻠﻨﺎ ﻳﺎ ﻧﻔحﺎﺕ ﺍﻟّﺘﻲ ﺗﻤ ّﺮ ﻋﻦ ﺷﻄﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ّ
ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ
ﺍﺣﺸﺮﻧﺎ ﻓﻲ ﺯﻣﺮﺓ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﻨعﺘﻬﻢ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ
ﻉﻉ
ﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﺍﻻٔﺣﺪﻳّﺔ * ﺃﻱ ﺍﻟﺒﺸﺮﻳّﺔ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ ﺛﻢ ﺍﺣﻔﻈﻨﺎ ﺭﺏ ﻓﺎﺩﺧﻠﻨﺎ ﻓﻲ ّ ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ّ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﺯﻻﻝ ﺧﻤﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺭﺣﻴﻖ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﻚ * ﻭ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ
ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻛﻔﺮﻭﺍ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻٔﺑﻬﻰ ﻭ ﺃﺷﺮﺑﻨﺎ
٢١
ﺍﻯ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﺘﺮ ١٨٢
ﻋﺰﺗﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﻟﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﻨﻴﺰ ﺩﺭﮔﺎﻫﻢ ﻭ ﺿعﻴﻒ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﺗﻮ ُﻣعﻴﻦ
ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﺎﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺴﻮﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ
ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻢ ﻏﺒﻄﮥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ
ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ
ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﭙﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮﻯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
١٨١
ﻉﻉ
ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺭﺏ ﻓﺎﺳﺘﻘﻤﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺣﺒّﻚ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ * ﺃﻱ ّ
ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻚ * ﻻٔ ّﻥ ﻫﺬﺍ ﺃﻋﻈﻢ ﻋﻄﻴّﺘﻚ ﻟﺒﺮﻳّﺘﻚ ﻭ
ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺃﺭﺣﻢ ﺍﻟ ّﺮﺍﺣﻤﻴﻦ* ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ
ﺠﻴﺐ ﴾ ﺍﻟﻤ ﴿ ُﻫ َﻮ ّ ﺍﻟﺴﺎﻣِ ُﻊ ُ ُ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺻﺒحﺖ ﻓﻲ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﺳﺘﺠﺎﺭﻙ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺃﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﻓﻰ ﻛﻨﻒ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺭﺏ ﻧ ّﻮﺭ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﺣصﻦ ﺣﻤﺎﻳﺘﻚ * ﺃﻱ ّ
ﻓﺠﺮ ﻇﻬﻮﺭﻙ ﻛﻤﺎ ﻧ ّﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﺻﺒﺎﺡ
ﻋﻄﺎﺋﻚ *
٢٢
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ
ﺍﻟﻤﺬﻛﻮ ُﺭ ﴾ ﻧﺖ ﺍﻟﺬّ ﺍﻛﺮ َﻭ َﺍﻧﺖ َ ﴿ َﺍ َ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭ ﺳﻴّﺪﻯ ﻭ ﻣﻘصﻮﺩﻯ ﺃﺭﺍﺩ ﻋﺒﺪﻙ ﺃﻥ
ﻇﻞ ﻳﻨﺎﻡ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ ﻳﺴﺘﺮﻳﺢ ﻓﻲ ّ
ﻗﺒﺎﺏ ﻓﻀﻠﻚ ﻣﺴﺘعﻴﻨﴼ ﺑحﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ *
ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑعﻴﻨﻚ ﺍﻟّﺘﻲ ﻻﺗﻨﺎﻡ ﺃﻥ ﺗحﻔﻆ ﺃﻯ ّ
ﺛﻢ ﺯﺩ ﻧﻮﺭﻫﺎ ﻋﻴﻨﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺩﻭﻧﻚ ّ
ﻟﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﺁﺛﺎﺭﻙ ﻭ ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻇﻬﻮﺭﻙ* ﺃﻧﺖ
ﺍﻟّﺬﻯ ﺿعﻔﺖ ﻛﻴﻨﻮﻧﺔ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻋﻨﺪ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻗﺪﺭﺗﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ّ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ*
ﻭﺭﻗﺎﺕ ﻓﺎﻧﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷعﻠﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻟﻤعﻪ ﺏ ﺍ ِ ﺭ ِﻧﻰ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﺻحﺮﺍﻯ ﻃﻮﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ َﺭ
ﮔﻮﻳﺎﻥ ﻳﻮﻡ ﻟﻘﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳّﺎﻡ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﺍ ﻋصﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻحﺮﺍﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﻭﺍﺩﻯ
ﺍﻳﻤﻦ ﻭ ﺷعﻠﮥ ﻃﻮﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓﻮﺯ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ
ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ
ﻗﺪﺱ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺰ ﻏﻨﺎ ٢٣
١٨٠
ﻣعﺮﻓﺘﺖ ﺍﺯ ﺷﺠﺮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ
ﺭﺍﺯ ﻣحﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻔﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯﺟﺒﺮﻭﺕ
ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ
ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ
ﮏ ﺿﻰ ﺍﻧَ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ َﺭ ﺐ ﻭ َﺗ ْﺮ َ ﺏ َﻭ ﻓ ْﻘﻬﺎ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ ُﺗ ِح
ﻉﻉ
ﺎﺏ. ﺖ ﺍ ْﻟ َ ﺍ ْ ﻧ َ ﮑ ِﺮ ْﻳ ُﻢ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻧﺴﺎء ﺗﺮﺍ ﮐﻨﻴﺰﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ
﴿ ُﻫ َﻮ ﺍَ ﺗعﺎﻟﻰ َﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟ َع َﻈ َﻤﺔ ﻭ ﺍﻻٔﻗﺘﺪﺍﺭ ﴾
ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ،ﻓﻰ ﺣﻴﻦ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ
ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺘﻲ
ﻣعﺘصﻤﴼ ﺑحﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺃﻭﺩﻋﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﺗحﺖ
ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﺍﻟّﺘﻰ ﺑﻬﺎ
ﻛﻞ ﺫﻯ ﻏﻔﻠﺔ ﻭ ﺫﻯ ﺷﺮﺍﺭﺓ ﻭ ﺣﻔﻈﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻚ ﻣﻦ ّ
ﻛﻞ ﻓﺎﺟﺮ ﺑعﻴﺪ ﺑﺎﻥ ﺗحﻔﻈﻨﻲ ﻛﻞ ﻇﺎﻟﻢ ﻋﻨﻴﺪ ﻭ ّ ّ ﺛﻢ ﺃﺭﺟعﻨﻲ ﺍﻟﻰ ﻣحﻠّﻰ ﺑحﻮﻟﻚ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻓﻀﻠﻚ ّ
ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ*
ﺷﺪﺕ ﻣحﺒّﺖ ﺍﺷﮏ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﮐﻒ ّ
ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ
ِﺳﻮﺍﻯ ﺗﻮ ﺩﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ١٧٩
٢٤
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ
﴿ ُﻫﻮ ﺍ ﺗعﺎﻟﻰ ﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟعﻈﻤﺔ ﻭ ﺍﻻﻗﺘِﺪﺍﺭ ﴾
ﻛﻞ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺃﺣﻤﺪﻙ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺷﻜﺮﻙ ﻓﻰ ّ
ﻋﻔﻮ ﻏﺮﻳﻖ ﺑحﺮ ﻋصﻴﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ِ
ﻗصﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺑﻨﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﻮﺭ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ * ﻓﻰ ﺍﻟﻨّعﻤﺔ ﺍﻟحﻤﺪ ﻟﻚ ﻳﺎ ﺍﻟﻪ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻄﺎﺋﻴﻢ ﻭ
ﺍﻟعﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻓﻲ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻟﻚ ﺍﻟﺜّﻨﺎء ﻳﺎ ﻣعﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﻓﻰ
ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ
ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻟعﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ ﻓﻘﺪﻫﺎ ّ
ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻄﺎ ﻣﺎ ﻏﺮﻳﻖ ﻣعصﻴﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺍﻟﺴﻨﺎء ﻳﺎ ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﻟﻚ ّ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ ﻭ ﻓﻰ ّ ّ
ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ
ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟ ّﺮﺧﺎء
ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻻٔﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ
ﺍﻟﺸ ّﺪﺓ ﻣﻦ ﺑﻚ ﺍﻧﺠﺬﺑﺖ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻗﻴﻦ *ﻓﻰ ّ
ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﻘ ّﺮﺑﻴﻦ * ﻟﻚ ّ ﻓﻰ ﺍﻟﺜّﺮﻭﺓ ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻳﺎ ﺳﻴّﺪ ﺍﻟﻤﺨﻠصﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ
ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ* ﻓﻲ ﺍﻟﻔﺮﺡ ﺍﻟﻔﻘﺮ ﻟﻚ ﺍﻻﻣﺮ ﻳﺎ ﺭﺟﺎء ّ
ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ ﺍﻟحﺰﻥ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻲ ﺍﻟﺠﻮﻉ ﻟﻚ
٢٥
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺭﺏ ﺍﻻٔﺭﺑﺎﺏ . ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﻳﺎ
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ﺧﻀﺮﻩ ﻧﻀﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺋﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ١٧٨
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻟﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ
ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ
ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ ﺍﻟﻮﻃﻦ ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻻ
ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﺮﺑﺔ ﻟﻚ ﺍﻟﻘﻀﺎء ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﺸﻤﻰ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ّ
ﺍﻟﺴﻴﻒ ﻟﻚ ﺍﻻﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﺗحﺖ ّ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻫﻴﭻ ﺻﺒحﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮﺩ
ﻓﻰ ﺍﻟﻘصﺮ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﺮﻡ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ
ﺑﺴﺎ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺁﻓﻞ ﻧﮕﺸﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺧﻮﺵ
ﺁﻫﻨﮓ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻧﻮﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﻯ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺑﻘﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﭘﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺛﺎﻕ
ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﺁﺭ ﺍﻯ ١٧٧
ﺍﻟﺸﺒﻊ ﻟﻚ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟعﺪﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ ّ
ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ* ﺍﻟﺘّﺮﺍﺏ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ ﺍﻟﺴﺠﻦ ﻟﻚ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻳﺎ ﺳﺎﺑﻎ ﺍﻟﻨّعﻢ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟحﺒﺲ ّ
ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ * ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﺃﺷﻬﺪ
ﺍﻧّﻚ ﻣحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻳﺎ ﺃﺻﻞ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﻄﺎﻉ ﻓﻰ ﺣﻜﻤﻚ ﻳﺎ ﺑحﺮ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺮﺟﻊ
ﺍﻟعﻄﺎء* ٢٦
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ(
ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ﴾ ﺰﻳﺰ َ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َع ُ
ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻣﻜﺎﻥ ﺗﺮﻯ
ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻭ ﺃﺭ ّﻗﺎﺋﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻳصﻮﻣﻮﻥ ﻓﻲ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺑﺄﻣﺮﻙ
ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻳﻘﻮﻣﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻻﺳحﺎﺭ ﻟﺬﻛﺮﻙ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻚ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻣحﻔﻮﻅ ﻓﺮﻣﺎ
ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻪ
ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻛﻨﺰ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺟﻮﺩﻙ ﻭ
ﺍﻳّﻮﺏ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣحﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺸﺮﻯ
ﺍﻟصﻔﺎﺕ ﺑﺄﻥ ﻻ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﻚ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻻٔﺳﻤﺎء ﻭ ّ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺪﻡ
ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪﻙ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻟﻤﻤﻜﻨﺎﺕ ﻭ
ﺗحﺮﻡ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻋﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻓﻰ ﺃﻳّﺎﻣﻚ ﻭ ﻻ ﺗﻤﻨعﻬﻢ ﻋﻦ ﺭﺷحﺎﺕ ﺑحﺮ ﺭﺿﺎﺋﻚ*
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺷﻬﺪﺕ ﺍﻟﺬّ ّﺭﺍﺕ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻚ ﺃﻯ ّ
ﻭ ﺍﻻٓﻳﺎﺕ ﺑعﻈﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻙ* ﻓﺎﺭﺣﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ
ﺍﻟعﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻻﻣﻢ ﻋﺒﺎﺩﻙ
ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻟﺴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻗﻠﺐ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﺨﺶ ﺣﺠﺞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﻬﺎﻡ
ﮐﻦ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﺗﻤﺴﻜﻮﺍ ﺑحﺒﻞ ﺃﻭﺍﻣﺮﻙ ﻭ ﺧﻀعﻮﺍ ﻋﻨﺪ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ّ ٢٧
١٧٦
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺗﺮﻯ ﻋﻴﻮﻧﻬﻢ ﻧﺎﻇﺮﺓ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﻣحﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻥ
ﻟﻨﺪﺍﺋﻚ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻱ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻋﻠﻰ
ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ
ﻧﺒﺬﻭﺍ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭ ﺃﺣﺎﻃﺘﻬﻢ
ﺍﻭﻻﺩ ﻭ ﺍﺣﻔﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺧﻮﺩ
ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺵ ﻭ ﻓِ ْﻠﺬﻩ
ﻣﺘﻮﺟﻬﺔ ﺍﻟﻰ ﺑحﻮﺭ ﺃﻟﻄﺎﻓﻚ ﻭ ﺃﺻﻮﺍﺗﻬﻢ ﺧﺎﺷعﺔ ّ
ﺭﺏ ﻓﺎﻧصﺮ ﺃﺣﺒّﺘﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺃﻱ ّ
ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﺑﻤﺎ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻭ ّ
ﮐﺒﺪﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﻭ ﺑﻠﻴّﮥ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻻٔﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺃﻯ ّ
ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺭﺍﺣﻢ ﻳﻮﻡ
ﺭﺏ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﻨﻔعﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ ﻭ ﺍﻻﻭﻟﻰ * ﺃﻯ ّ
ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ
ﺍﻟﻜﻞ ﺑﺄﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨّﺪﺍء ﻓﻰ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻭ ﻳﺪﻋﻮﺍ ّ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ
ﺍﻟﻨّﺸﻮﺭﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺒﻮﺣﻪ
ﮐﺒﺮﻯ ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ .ﻉ ﻉ
١٧٥
ﺭﺏ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺃﺣﻜﺎﻣﻚ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ﻣﺸﻴّﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ﺗحﻔﻈﻬﻢ ﻣﻦ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺍﻟﻨّﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ﺗﺆﻳّﺪﻫﻢ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟﻤﻜﻨﻮﻥ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ﺍﻟّﺬﻱ ﻳﻨﺎﺩﻯ
ﺍﻟﻰ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻗصﻰ ﺑﺄﻥ ﺗﻨﺰﻝ
ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻣﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ ٢٨
ﻟﻴﻄﻬﺮﻧﺎ ﻋﻦ ﺫﻛﺮ ﻏﻴﺮﻙ ﻭ ﻳﻘ ّﺮﺑﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺑحﺮ ّ
ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﻠﻤﻚ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻀﻠﻚ * ﺃﻯ ّ
ﻣﺎ ﻳﺒﻘﻲ ﺑﻪ ﺃﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺗﻚ ﻭ ﺃﺳﻤﺎﺋﻨﺎ ﻓﻰ
ﺭﺍ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻮﻟﻴﺪ ُﺩ ّﺭ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ﻉﻉ
ﻣﻠﻜﻮﺗﻚ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﺩﻧﺎ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﻣﻨﺎ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ
ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ
ﻓﻰ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻋصﻤﺘﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ
ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﺍﻟ ّﺮﺟﺎء ﻣﺮﺗﻔعﺔ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ * ﺃﻯ ّ
ﺳﻤﺎء ﺟﻮﺩﻙ ﻭ ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺮﺟعﻬﺎ ّﺍﻻ ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻭ ﺑﻜﻨﻮﺯ ﻋﻄﺎﺋﻚ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ * ﺃﻯ ّ
ﺛﻢ ﺍﻗﺾ ﻟﻨﺎ ﻣﺎ ﻻٓﺑﺎﺋﻨﺎ ﻭ ﺃ ّﻣﻬﺎﺗﻨﺎ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ّ
ﺛﻢ ﺍﻗﺒﻞ ﻣﻨّﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎﻩ ﻣﻦ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻚ ّ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻨﺎ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻨﺎﻩ ﻓﻲ ﺳﺒﻴﻠﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ
ﻻﻫﻮﺕ ﺑﺨﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﮐﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴعﺖ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﻭﺭﺍء ﻃﺒﻴعﺖ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﻢ ﻧﺸﺮ ﺗعﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻃﻠﺒﻢ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻟﻰ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟعﻄﻮﻑ* ٢٩
١٧٤
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﮐﺒﺮﺍﻳﺖ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﺳﻼﻟﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻗﺮﺍﻥ ّ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺴﻠﺴﻞ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ
ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﮔﺮﺩﻧﺪ َﻭ ﻣﺎ
ﺲ ﺍ ّﻻ ِﻟ َﻴ ْع ُﺒ ُﺪ ْﻭ َﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻦ َﻭ ﺍ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ِﺠ َﺧ َﻠ ْﻘ ُ ﻻ ْﻧ َ
﴿ﺍﻻﻋﻈﻢ﴾
ﻤﺪ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺎ ﺟعﻠﺖ ﺍﻟﻨّﻴﺮﻭﺯ ﻋﻴﺪﴽ ﻟﻚ ﺍﻟح ُ َ
ﻋﻤﺎ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻲ ﺣﺒّﻚ ﻭ ﻛ ّﻔﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ّ ﺭﺏ ﺍﺟعﻠﻬﻢ ﻣﻦ ﻧﺎﺭ ﺣﺒّﻚ ﻳﻜﺮﻫﻪ ﺭﺿﺎﺅﻙ * ﺃﻯ ّ
ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺓ ﺻﻮﻣﻚ ﻣﺸﺘعﻠﻴﻦ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻭ ﻣﺸﺘﻐﻠﻴﻦ ﻟﻤﺎ ﺯﻳّﻨﺘﻬﻢ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺑﺬﻛﺮﻙ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻚ * ﺃﻱ ﺭﺏ ّ ّ
ﻣﺮﻍ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ
ﺍﻟصﻮﻡ ﺯﻳّﻨﻬﻢ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺍﻟﻘﺒﻮﻝ ﺑﻔﻀﻠﻚ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑحﺮ ﻣحﺒّﺖ ﻣﻮﺝ ﺍﻟﻔﺖ
ﻣﻤﻦ * ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ ﻟﻤﻦ ﺃﻓﻄﺮ ﺣﻜﻢ ﺍﻟصﻮﻡ ﺍﻧّﻪ ّ ّ
ﻋﻘﺪ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣصﻮﻝ ﻓﻴﺾ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﻻٓﻟﻰ ﺳﻼﻟﻪ ﻧﺠﻴﺒﮥ ّ
ح َﺮ ْﻳ ِﻦ َﻳ ْﻠ َﺘﻘِ ِ ﻴﺎﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬﻤﺎ َﺑ ْﺮ َﺯ ٌﺥ ﻻ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻳﺰﺩ َﻣ َﺮ َﺝ ﺍﻟ َﺒ ْ
ﮑ ﺬ ِ َﻳ ْﺒﻐِ ِ ﺨ ُﺮ ُﺝ ﻣِ ْﻨ ُﻬ َﻤﺎ ﺑﺎﻥ َﻳ ْ ﻱ ﺁﻻَ ﺭﺑُ ﮑﻤﺎ ُﺗ َ ﻴﺎﻥ َﻓ ِﺒﺎ
ﺟﺎﻥ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺍ ْﻟﻠْ ﺆ ُﻟ ُﺆ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻤ ْﺮ ُ ١٧٣
ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ
ﻻ ّﻥ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻛﻠّﻬﺎ ﻣعﻠّﻘﺔ ﺑﻘﺒﻮﻟﻚ ﻭ ﻣﻨﻮﻃﺔ ﺑﺄﻣﺮﻙ ﺻﺎﻡ ﻓﻲ ﺃﺯﻝ ﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﻭ ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ ﻟﻤﻦ ﺻﺎﻡ ﺣﻜﻢ
ﻣﻤﻦ ﺍﻏﺒﺮ ﺑﻪ ﺛﻮﺏ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺑعﺪ ﻋﻦ ﺍﻻﻓﻄﺎﺭ ﺍﻧّﻪ ّ ﺍﻟﺴﻠﺴﺎﻝ * ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻚ ﻧصﺒﺖ ﺭﺍﻳﺔ ﺯﻻﻝ ﻫﺬﺍ ّ
ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻭ ﺍﺭﺗﻔعﺖ ﺃﻋﻼﻡ ﺃﻧﺖ ٣٠
ﺍﻟﻤﻄﺎﻉ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ * ﻋ ّﺮﻑ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻫﺬﺍ
ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﻭﻋﺪ ﻭ ﻧﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻫﺮ
ﻛﻞ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺫﻧﻚ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻟﻴﺮﻭﺍ ﺯﻣﺎﻡ ﻓﻀﻞ ّ
ﺻﺒﺢ ﻋﻄﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ
ﻛﻞ ﺃﻣﺮ ﺑﺄﻣﺮﻙ ﻭ ﻛﻠﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻟﻴعﻠﻤﻮﺍ ﺷﺮﻑ ّ
ﻟﺌﻼ ﻳﻤﻨعﻬﻢ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺔ ﻗﺒﻮﻟﻚ ﻭ ﺃﻣﺮﻙ ّ
ﺷﻰء ﻋﻦ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﻓﻴﻬﺎ ﻳﻨﻄﻖ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﺍﻟﻤﻠﻚ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻮﺟﺪ ﺍﻟ ّﺮﻭﺡ ﻭ
ﻳﺘﻜﻠّﻢ ﺍﻟحﺒﻴﺐ ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺏ ﺑﻤﺎ ﺃﻇﻬﺮﺕ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻛﺘﺒﺖ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﻚ ﺍﻟﻮﺭﻭﺩ ﻓﻰ ﻣﻘ ّﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺡ ﺍﻻﻣﻢ ّﺍﻻ
ﺍﺳﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﻳﮕﺎﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻫﺮ ﻗصﻮﺭ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ
ﻼ ﺍﻟﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﺫﺍﺗﻚ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻧﻘﻄﻊ ﻋ ّﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ﻣﻘﺒ ً
ﻇﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﻦ ﻓﻰ ﺣﻮﻟﻚ ﺑعﺪ ﻣﺎ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻃﻠﺒﴼ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻳﺖ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺃﻓﻄﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻏصﻨﻚ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺻﻔﺎﺗﻚ * ﺃﻯ ّ
ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﻭ ﻟﻬﻢ ﻭ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﻭﺭﺩﻭﺍ ﻋﻠﻴﻚ ﻓﻰ ﻟﺮﺿﺎﺋﻚ ّ
ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻬﻢ ﻛﻞ ﺧﻴﺮ ّ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ّ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻚ ّ ٣١
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﻄﺎ ﻣﺒﺘﻼﺋﻴﻢ ﻭﻟﮑﻦ ّ
ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻧﻴﺴﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻗ ّﻮﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭ .
ﻉﻉ ١٧٢
ﭼﺸﻤﻰ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ
ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺖ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻬﻴّﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺻﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ
ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﻣحﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮﻳﻔﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ﺗﻮ ﺷﻐﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ.
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟعﻠﻴﻢ ﺍﻟحﻜﻴﻢ*
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ
ﻻﺑﻬﻰ ﴾ ﻻﺭ َﻓ ِﻊ ﺍ َ ﺱﺍ َ ﻻ َ ﻻﻣ َﻨ ِﻊ ﺍ َ ﺴﻢ ﺍ ِﺍ َ ﻗﺪ ِ ﴿ ِﺑ ِ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﺑ ِﻬ ﮏ ﻳﺎ َﻭﻓِ ﻰ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ِﻠﻰ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻰ * َﺍ ْﻧ َ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ َﺩﻳّ ُ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُ ﻓعﺎﻥ ِﺑ َ ﻠﻄﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺖ ﺻ َﻤ ُﺪ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺍ َﺣ ُﺪ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ َﺮ ُﺩ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َ
ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ّ
عﺎﻥ* ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ ُﻣﺴ َﺘ ُ ُ ُ ﺪﺳﺎﻥ ِﺑ َ ﺒحﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
١٧١
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﻣﺎ ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻟﻬﻢ ﻓﻰ ّ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﮑﻴﻢ ِﺑ َ ﻠﻴﻢ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ
٣٢
ﺖ ﺖ ّ َﻋ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻈﻴﻢ* َﺍ ْﻧ َ
ﻈﻤﺎﻥ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُ ﺣﻤﻦ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻗ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺪﺭﺍﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ عﺸ ُ ﻮﻕ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ َﺍ ْﻧ َ
ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﺪ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ ﻮﺏ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻭﺏ* َﺍ ْﻧ َ ﺠﺬ ُ َﻣح ُﺒ ُ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺖ ﻳﺎ َﻧصﻴ ُﺮ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻗﺪﻳ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ
ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﺆﻳّﺪ ﺷﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﺭ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎُ ﻢ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎ ِﻟ ُﻢ* َﺍ ْﻧ َ
ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻫﻴﭻ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ
ﮏ ﺰﻳﺰ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ ﮏ ﻳﺎ ﺣﺎﮐِ ُﻢ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ
ﮐﺮﻡ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺑﮑﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺖ
ﮏ ﻭﺡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮏ ﻳﺎ ُﺭ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣحﺒّﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺻحﺮﺍ ﻧﻬﻢ ﻭ
ﮏ ﻳﺎ عﻤﻮ ُﺭ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺟﻤﻴﻊ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ ﻳﺎ ُﻧﻮ ُﺭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻇ ُﻬﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺸﻬﻮ ُﺭ ِﺑ َ َﻣ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣﺴ ُﺘﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ
ﺐ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎُ ٣٣
ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ
ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻧﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﻋﻼﺟﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ١٧٠
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻪ ﺁﻧﻰ
ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎﺩِ ُﺭ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻟﻘﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﮏ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻓﺮﺍﻏﺖ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻧﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ِﺑ َ ﻧﺎﺻ ُﺮ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺳﺎ ِﺗ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ
ﻣحﺒّﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﻘﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺴ ّﺮﺕ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻟ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﺟﺎﻣِ ُﻊ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺭﺍﻓِ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﮑﺮ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺭﺍ
ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﮐﺮﺩﻯ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ
ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ
ﮏ ﻳﺎ ﻃﺎ ِﻟ ُﻊ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻣﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ* َﺍﻧْ َ
ﻤﻴﻞ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻠﻴﻞ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻓ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻀﻴﻞ* َﺍ ْﻧ َ
ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ
ِ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ ﻓﺎﺿ ُﻞ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺑﺎﺫِ ُﻝ* َﺍ ْﻧ َ
ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺅﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺠﻬﺖ
١٦٩
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﺐ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻭﺍﻫِ ُ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎ ِﻟ ُ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎﺩِ ُﻝ ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻗﻴﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
٣٤
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﺩﻳ ُﻤﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋﻠﻮ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺑﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻗ ُﺪﻭ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﮐ ُﺮﻭ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُﻈﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻣح ُﻔ ُ ﻮﻅ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﻠح ُ ﺖ ّ َﻣ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻮﻅ* َﺍ ْﻧ َ
ﺁﻫﻨﮓ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺋﺢ ﻭ ﻧعﻮﺗﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ
ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻭﻑ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُﻄ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُﺅ ُ ﻮﻑ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻟ ُﻄ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻮﻑ* َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﮏ ﻳﺎ َﻣعﺎ ُﺫ ﮏ ﻳﺎ َﻣﻼ ُﺫ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺳﺮﺍ ﭘﺎ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ﻏِ ﻴﺎ ُ ﺙ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻣﺴ َﺘعﺎ ُﺫ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّﻔ ُ ُﻣﺴ َﺘ ُ ﻐﺎﺙ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺙ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﻒ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮐﺎﺷ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ِ ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ﻒ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻋﺎﻃ ُ ﻧﺎﺷ ُ ﻒ* َﺍ ْﻧ َ
ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒحﺎﻧﻰ
ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ
ﺷﻮﻧﺪ .
ﻉﻉ
ﺟﺎﻥ ﮏ ﻳﺎ ُ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ٣٥
١٦٨
ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ َ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍﻧْ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﮔﻞ ﮔﻠﺸﻦ ﮐﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﺎ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻣﺨﻮﺍﻩ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓ ّﺮ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺪﻩ
ﻭ ﺍﻓﺴﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭ
ﮔﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻴﻔﺸﺎﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﺷﺶ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ
ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺭﻭﻳﺶ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ُﻫﻮﺍ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎﻟﻲ ِﺑ َ ﺳﺎﻗﻲ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎﻟﻲ* َﺍ ْﻧ َ ﺍﺳﻢ ﮏ ﻳﺎ ﻻ َ ﻋﻈ ِﻢ ِﺑ َ ﺫِ ﮐ َﺮﺍ َ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﺍ َ ﻻ َ ﻗﺪ ِﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﺳﻢ ﻻﮐ َﺮ ِﻡ ِﺑ َ ﺍ َ ﮏ ﻳﺎ َﺭ َ ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﻭﺱ ﻮﺡ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﺪ ُ ﮏ ﻳﺎ ُﺳﺒُ
ﺖ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻧ ﺰﻭ ُﻩ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﺎﺡ ِﺑ َ ﺎﺡ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّ ص ُ ﮏ ﻳﺎ َﻓﺘّ ُ ﺖ ﻳﺎ َﻧ ّ ﺖ ّ ﺠ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺡ* َﺍ ْﻧ َ
ﺒﻴﺐ ﺒﻴﺐ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻃ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺖ ﺭﺍ ﻧصﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺬﻳﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ
ﺖ ﻀ ُ َﺟ ُ ﻤﺎﻝ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﻝ* َﺍ ْﻧ َ
ﺩﻩ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻓﺘﻮﺡ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺁﺏ ﻭ ﮔِ ﻞ ١٦٧
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ُ ُ ﺟﺎﻧﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺍﻳﻤﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻼﻝ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
٣٦
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻭﺍ ِﺛ ُﻖ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ِ ﺖ ﻳﺎ ﻋﺎﺷ ُﻖ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻓﺎ ِﻟ ُﻖ* َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺴﺎﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﺳﺘﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﺑ ّ ﻼ ُﺝ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺑ ّﻬ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺝ* َﺍ ْﻧ َ
ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺒﺨﺶ
ﺎﺝ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮏ ﻳﺎ َﻭ ّﻫ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺏ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻭ ّﻫ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ّﻄ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺭﺃّ ُ ﺎﻑ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺍﻑ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍﻧْ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﺖ ِﺑ َ ﺖ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺫﺍ ِﻭ ُ ﮏ ﻳﺎ ﺛﺎ ِﺑ ُ ﻧﺎ ِﺑ ُ ﺕ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﮏ ﻳﺎ ِ ﻻﺣ ُﻆ ِﺑ َ ﻧﺎﻓِ ُﺬ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻻ ِﻓ ُﻆ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﻳﺎ ﻇﺎﻫِ ُﺮ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺸﻬﻮ ُﺭ ﻳﺎ ِ ﺖ ﻧﺎﻇ ُﺮ َﻣ ُ ﺐ َﻣ ُ ﻨﻈﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ َﻣﺴ ُﺘﻮ ُﺭ ﻳﺎ ﻏﺎُ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺐ ُﻓ ّﺴ ٍ ﻗﺎ ِﺗ َﻞ ُﻋ ّﺸ ٍ ﮏ ﻳﺎ ﺎﻕ ﻳﺎ ﮐﺎﻓﻲ ِﺑ َ ﺎﻕ ﻳﺎ ﻭﺍﻫِ َ
٣٧
ُﻫﻮﺍ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺟﺎﻡ ﺁﻣﺎﻝ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴﺴﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭﺟﮥ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﻯ ﺭﺣﻴﻢ ﺩﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺁﺕ ﻟﻄﻴﻒ
ﺻﺎﻓﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّﻪ ﻭ ﻣعﻨﻮﻳّﻪ ﻣﻠﻬﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻉ ﻉ
١٦٦
ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﻫﺮ ﻣﮑﺮﻭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ
ﻗﻴﻮﺩ ﻫﺮ ﻋﺎﺩﺕ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ
ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﻃﻴّﺐ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﻧد ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻨدﮔﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﻘدﺱ ﺷﻮﻧد ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣدﻳّﺖ ّ
ﺍﺯ ﻣﺴﮑﺮﺍﺕ ﻭ ﺩﺧﺎﻥ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻴﻮﻥ ﻣﻮﺭﺙ ﺟﻨﻮﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ
ﻗدﺱ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﺸﺄﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ ِﺑ َ ﮐﺎﻓﻲ ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻲ ِﺑ َ
ﮏ ﭐﻟﻠّ ُﻬ ﻢ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ * ُﺳﺒﺤﺎ َﻧ َ ﺑﺎﻗﻲ َﺍ ْﻧ َ ﺑﻮﺍﺏ ﺤﺖ َﺍ ﺠﻮﺩِ َ ِﺍﻟﻬﻲ* َﺍﺳﺎُ ﻟ َ ﮏ ِﺑ ُ ﮎ ﭐﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ َﻓ َﺘ َ َ ﮑ ُﻞ ُﻗ ِ ﮏ َﻋﻠﻰ دﺳ َ ﻀﻞ ﻭ ﺍﻟ َﻌﻄﺎ َ ﻭ ِﺑﻪِ ﭐﺳ َﺘ َﻘ ﺮ َﻫﻴ َ ﺍﻟ َﻔ ِ
ﻮﺕ ﺣﻤ ِﺘ َ َﻋ ِ ﮏ ﭐﻟﺘﻲ ِﺑﻬﺎ َﺩ َﻋ َ ﺮﺵ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ ِﺑ َﺮ َ ﻨﺎﺕ َﻋﻠﻰ ُﺧ ِ ﻤﮑ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﮏ َﻭ ﮏ َﻭ ِﺍﻧﻌﺎﻣِ َ ﻮﺍﻥ َﻣﮑ ُﺮ َﻣ ِﺘ َ ُ ﺒﺖ ﻓﻲ َﻧ ِ ﮏ ﻣِ ﻦ ﻗِ َﺒ ِﻞ ﻔﺴ َ ِﺑﻌﻨﺎ َﻳ ِﺘ َ ﮏ ﭐﻟﺘﻲ ِﺑﻬﺎ َﺍ َﺟ َ
ﻳﺎﺑﻨد ﻭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ
ِ ﺣﻴﻦ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ ﺭﺽ ﻓﻲ ﻟﺴ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ﺍ َ ِ ﻻ ِ ُﮐﻞَ ﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﭐ
" ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﺸﮑﻨد ﺻﻔﺮﺍﻯ
ﮎ َﻭ ِﺑ ِ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ﻻﺳﻤﺎ ِﺑ َ ﻬﺬﻩِ ﺍ َ ﮑ ِﻠ َﻤﺔِ ) َﺑﻠﻰ( َ ُ
ﺟﻮﻳﻨد ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ :
ﻋﺸﻘﺰﺍﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺳﺎﻗﻰ ﻫﻤﻰ ﺑﺤﺮﻯ ﺑﻴﺎﺭ"
ﻉﻉ
ﮏ ﮏ َﻭ َﺳ َ ﻮﻉ ﻋِ ﺰ ُﺣ ُ ﮑﻮ َﻣ ِﺘ َ ﻠﻄ َﻨ ِﺘ َ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ُﻃ ُﻠ ِ
ﻟص ِ ﻋﻈ ِﻢ َﻭ ِﺑ ِ ﮎ ﻻ َ ﻬﺬﻩِ ﭐ ﻻﮐ َﺮ ِﻡ َﻭ ِﺑ ِﺬﮐ ِﺮ َ ﻔﺎﺕ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ﺍ َ ﺍ َ ﻟﻄ ِ ﻻﺻﻔﻰ َﻭ ﺍﻟﻌﻠ ﻻ َ ﻒ ﺍ َ ﮏ ﺍ َ ﺠﻤﺎ ِﻟ َ ﻰ ﺍ َ ﻻﻋﻠﻰ َﻭ ِﺑ َ َ ﮎ ﺍﻟﺨﻔِ ﻻﺧﻔﻰ َﻭ ِﺏﭐ ِ ﮏ ﻰ ﻓﻲ ُﺳﺮﺍﺩِ ِﻕ ﺍ َ ِﺑ ُﻨﻮ ِﺭ َ ﺳﻤ َ َ
ﺺ ِﺑ َﻘ ﺒﺎﺡ َﻭ َﻣﺴﺎ ِ ﺍﻟﻤ َﺘ َﻘ ﻤ ِ ُ ﻤﻴﺺ ﺍﻟ َﺒﻼ ﻓﻲ ُﮐﻞَ ﺻ ٍ
١٦٥
٣٨
َﺍﻥ َﺗﺤ َﻔ َﻆ ﺣﺎﻣِ َﻞ ِ ﺍﻟﻤﺒﺎ َﺭ َﮐﺔِ * ُﺛ ﻢ ﭐﻟﺬﻱ ﻫﺬﻩِ ﺍﻟ َﻮ َﺭ َﻗﺔِ ُ
ﺍﺭﺟﻤﻨد ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﻰ ﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ
ﺖ ﭐﻟﺘﻲ ﻫِ ﻰ ﻓﻴﻬﺎ* ُﺛ ﻢ ﭐ ِ ﻮﻝ َﺑﻴ ِ َﺣ ِ ﺷﻒ ِﺑﻬﺎ ُﮐ ﻞ َ ﻘﻴﺮ َﻋﻦ ُﮐﻞَ ﺑﻼَ ﻭ ﺁ َﻓ ٍﺔ َﻭ َﻣﮑ ُﺮﻭﻩٍ َﻣ ﻠﻴﻞ َﻭ َﻓ ٍ ﺮﻳﺾ َﻭ َﻋ ٍ ٍ
ﭘس ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ
َﻳﻘ َﺮ ُﺅﻫﺎ ُﺛ ﻢ ﭐﻟّﺬﻱ ُﻳﻠﻘﻰ َﻋ َﻠﻴﻬﺎ ُﺛ ﻢ ﭐﻟّﺬﻱ َﻳ ُﻤ ﺮ ﻓﻲ
ﺰﻥ* ُﺛ ﻢ ﭐ ِ ﻭ َ ُﺣ ٍ دﺧ َﻞ ﻓﻲ ﻫد ِﺑﻬﺎ ُﮐ ﻞ َﻣﻦ ُﻳ ُ ﺮﻳد َﺍﻥ َﻳ ُ
ﮏ َﻭ ﮏ َﻭ ُﻏﻔﺮﺍ ِﻧ َ ﮏ َﻭ َﻣﻨﺎﻫِ ِﺞ َﻓﻀ ِﻠ َ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﻫِ دﺍ َﻳ ِﺘ َ ﻟﺸﺎﻓِ ﻰ ﺍﻟﺤﺎﻓِ ُﻆ ِﺍﻧَ ﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺎﻓِ ﻰ ﭐ ّ ﮏ َﺍ َ ﻧﺖ ﺍﻟ َﻌ ُ ﺣﻴﻢ* ﺍﻟﻤﻌﻄِ ﻰ ﭐﻟ ّﺮ ُﺅ ُ ﻭﻑ ﺍﻟ َ ﺮﻳﻢ ﭐﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ُ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ
ﻋﻈﻢ﴾ ﻗد ِﻡ ﺍﻻ َ ﺴﻢ ﺍ ِﺍﻻَ ﴿ ِﺑ ِ
ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺯ ﺷﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ
ﺷﻬﺎﺏ ﺛﺎﻗﺐ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺍﻫﺮﻣﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﻮﺭ ﻳﺰﺩﺍﻧﻴﺖ ﺑﺮ
ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ
ﺑﻴﻨﺎ ﻭﺣﻲ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﻨدﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﺭﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ّ ﻧﻤﺎ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ
ﻓﺘﻮﺣﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟدﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻧﺸﺄﮤ ﺻﺒﻮﺣﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﻔ ِ ﻮﻥ ﻣِ ﻦ ﻧﺎ ِﺭ ِ ﺮﺍﻕَ ،ﺍﻳﻦ ِص َ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ َﻗ ِد ﭐﺣ َﺘ َﺮ َﻕ ُ
ُﻫﻮﺍ
ِ ﺷﺮﺍﻕ ﻳﻦ ِﺍ ﺍﻟﻬ ﻮﻥ ﻓﻰ َﻇﻠﻤﺎِ ُ ُﺗ ِﺮ َﻙ ﺍﻟﻤ َﻘ ﺮ ُﺑ َ ﺠﺮﺍﻥَ ،ﺍ َ
ﺗﻘدﻳس ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ
ﻤﻴﻦ * َﻗد ﻌﺸ ُﻊ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ ﻟِﻘﺎَ َﺗ َﺸ ُ ﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﻣﺤ ُﺒ َ ٣٩
ﻫﺮ ﮔﻠﻰ ﺧﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺧﺎﮎ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ١٦٤
ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺑصﻴﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮﺍﻧد ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﻫﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻫﺠﺮﺍﻧﺖ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺩﺭﻳدﻧد ﻭ ﺩﺭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺯﻫﺮ ﻓﺮﺍﻕ ﭼﺸﻴدﻧد ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻧد ﻭ ﺭﻭﺯ
ﻭ ﺷﺐ ﻧﺎﻻﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧدﺍﻧﻨد ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨد ﻭ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻨﺎﻟﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ
ﭘﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺒدء ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﺷﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺑﺮﻳﺰﻯ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺑﭙﺴﻨدﻯ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨد ١٦٣
ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺗ َﺒﻠ َﺒ َﻞ ﺒح ِﻭﺻﺎﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻣ ُ ُ ﻮﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻘص َ ﺻ ِ
ﻻ ِ ﺭﺽ ﺍﻟ ُﺒ ِ ﻳﻦ َﺑﺤ ُﺮ َﺍﺟﺴﺎ ُﺩ ﺍ َ ﺻﻔﻴﺎَ ﻋﻠﻰ َﺍ ِ ﻌدَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗ ِد ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻌﺖ ُﻗﺮ ِﺑ َ ﺍﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﺟﺬّ َ َﺍ ِ ﻀﻞ َﻭ ﺍﻟ َﻌﻄﺎ، ﻳﺎﺩﻯ ﭐﻟ ﺮﺟﺎِ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎ ﺍﻟ َﻔ ِ
ﻤﻴﻦ * َﻗد ﻗﺎ َﻡ ﻚ ﻳﺎ ُﻣ ﻳﻦ َﺍﻣﻄﺎ ُﺭ َﻛ َﺮﻣِ َ ﺠﻴﺐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﺍ َ َ
ﻮﻥ ِﺑ ِ ﺎﻻﻋﺘ ِ ِ ﻳﻦ ﻻ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ ِﺴﺎﻑ ﻓﻰ ُﻛﻞ ﺍ َ ُ ﻃﺮﺍﻑَ ،ﺍ َ َﺗﺴﺨﻴ ُﺮ َﻗ َﻠ ِﻢ َﺗﻘدﻳ ِﺮ َﻙ ﻳﺎ ُﻣ َﺴ ﻤﻴﻦ * َﻗ ِد ﺨ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻼﺏ ﻣِ ﻦ ُﻛﻞ ﺍﻟﺠ ِ ﺒﺎﺡ ِ ﻳﻦ ِ ﺍﻟﻜ ِ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ُﻧ ُ ﻬﺎﺕَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗد ﻀﻨ َﻔ ُﺮ ِﻏ ﻴﺎﺽ َﺳﻄ َﻮﺗ َ ِ َﻏ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻗ ّﻬﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
َﺍ َﺧ َﺬ ِ ِﻚ ﺤﺒﺘ َ ﻳﻦ َﺣﺮﺍ َﺭ ُﺓ َﻣ َ ﻭﺩ ُﺓ ُﻛ ﻞ ﺍﻟ َﺒ ِﺮﻳِ ﺔَ ،ﺍ َ ﺕ ﺍﻟ ُﺒ ُﺮ َ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺑ َﻠ َﻐ ِ ﺖ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴُ ﺔ ِﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻐﺎ َﻳ ِﺔ، ﻳﺎ ﻧﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ* َﻗد ﻳﻦ ُﻇ ُﻬ ﻮﺭﺍﺕ َﻓ َﺮ ِﺟ َ ُ ﻚ ﻳﺎ َﻓ َﺮ َﺝ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﺍ َ
ﺣﺎﻃ ِ ﻠﻤ ُﺔ َﺍﻛ َﺜ َﺮ ﻳﻦ َﺍﻧﻮﺍ ُﺭ ﺖ ﭐ َﺍ َ َ ﻟﻈ َ ﺍﻟﺨﻠﻴ َﻘ ِﺔَ ،ﺍ َ
٤٠
ﻤﻴﻦ* َﻗد ﻃﺎ َﻟ ِ ﻚ ﻳﺎ ِ ِ ﺖ ﺿﻴﺎَ ﺿﻴﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻋﻨﺎﻕ ِﺑﺎﻟﻨِ ﻳﻦ َﺍ ﻚ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﻑ ﭐﻧﺘِﻘﺎﻣِ َ ُ ﻻ ُ ﺍ َ ﻔﺎﻕَ ،ﺍ َ ﺖ ﭐ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺑ َﻠ َﻐ ِ ﻟﺬﻟَ ﺔ ِﺍ َﻟﻰ ُﻣﻬﻠ َ ِﻚ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * َﻗد ﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ِﻋ ﺰﺗ َ ُ ِﻚ ﻳﺎ ِﻋ ﺰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﭐﻟﻨﻬﺎ َﻳ ِﺔَ ،ﺍ َ
ﺣﺰﺍﻥ َﻣﻄ َﻠ َﻊ ﭐ ِ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﻳﻦ ﻚ ﭐﻟ ﺮ ﻻ ﺳﻤ َ ُ ﺕﺍ َ ِ ﺣﻤﻦَ ،ﺍ َ
ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻨد ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺟﺴﺘﻨد ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨد ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴﺴﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﻴس ﻻﻫﻮﺗﻴﺎﻥ ﺧﺎﺻﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﮥ ّ
ﺑﺎﻻ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺑﺤﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻤﻴﻦ* َﻗد َﺍ َﺧ َﺬ ﻈﻬ ِﺮ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ َﻓ َﺮ َﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ُﺳﺮﻭ ُﺭ َﻣ َ
ﻬﺠ َﺔ ِﻬﺎﺟ َ ﻳﻦ َﺍﻋﻼ ُﻡ ﭐﺑﺘ ِ ﻟﻬ ﻢ ُﻛ ﻞ ﺍ ُ ﻻ َﻣ ِﻢَ ،ﺍ َ ﻚ ﻳﺎ َﺑ َ ﺍ َ
ِ ﻤﻴﻦ * َﺗﺮﻯ َﻣﺸ ِﺮ َﻕ ﺍﻻ ِ ﺤﺎﺕ ٓﻳﺎﺕ ﻓﻰ ُﺳ ُﺒ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِ ِ ِﻚ ﻳﺎ ﭐﻗﺘِدﺍ َﺭ ﺍﻻ ﻳﻦ ِﺍﺻ َﺒ َﻊ ُﻗد َﺭﺗ َ ﺷﺎﺭﺍﺕَ ،ﺍ َ ﻟﻈﻤﺎَ ﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺍ َﺧ َﺬﺕ َﺭﻋد ُﺓ ﭐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ﻤﻴﻦ ﺮﺍﺕ ِﻋﻨﺎ ِﻳﺘ َ ﻳﻦ ُﻓ ُ ﺣﻤ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ َﺭ َ ﺍﻻﻧﺸﺎَ ،ﺍ َ
ِ ﻳﻦ * َﻗد َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﺍﻟﺤ ُ ﺑدﺍﻉَ ،ﺍ َ ﺮﺹ َﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﺍﻻ ِ ِ ﻤﻴﻦ * َﺗ َﺮﻯ ﻄﺎﻉ ﻳﺎ َﻣﻮ َﻟﻰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﻣﻄﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻻ ِﻧﻘ ِ
٤١
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺍﺟﺰﺍﻳﻢ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﻪ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﺖ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﺑﻪ
ﻧﻴﺎﻳﺸﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻦ ﻫﺮ ﻣﻮﺋﻰ ُﻫﻮﺋﻰ ﺯﻧﻢ ﺩﺭ
ﺳﺮ ﻫﺮ ﮐﻮﺋﻰ ﻧﻌﺮﻩ ﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﺭﻡ ﺟﺎﻧﻢ ﻓدﺍﻯ ﻫﺮ ﺑﻨدﻩ ﺩﻳﺮﻳﻨﺖ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﻧدﺍﻯ ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ
ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺑصﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ ١٦٢
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺁﻳﺎﺕ ُﻫدﻯ ﮐﻦ ﻭ
ﻭﺟﻮﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺝ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ
ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻘدﻳس ﮐﻨﻨد ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺑدﻳﻊ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟدﻳد ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﮐﻮﮐﺒﻰ
ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ
ﻣﺸﺮﻕ ُﻫدﻯ ﺑﺮ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋصﺎﺭ ﺑﺘﺎﺑﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ
ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺴﺘﻌﺎﻥ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺑﺨﺸﻨدﮤ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧد ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﻨﻮﺭ ﻫدﺍﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﮔﺸﺘﻨد ﺟﺎﻣﻰ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻣﺤﺒّﺖ ﻧﻮﺷﻴدﻧد ﻭ
ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﺗﺎﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﺖ ﺷﻨﻴدﻧد ﺩﻝ ﺑﻪ
١٦١
ﻨد َﺳﻤﺎ ﻳﻦ ُﺟ ُ ﺍﻟﻤﻈ ُﻠﻮ َﻡ َﻓﺮﻳدﴽ ﻓِ ﻰ ﭐﻟ ُﻐﺮ َﺑﺔِ َ ،ﺍ َ َ
ﺣد ًﺓ َﺍﻣ ِﺮ َﻙ ﻳﺎ ُﺳ ﻛﺖ َﻭ َ َ ﻤﻴﻦ * َﻗد ُﺗ ِﺮ ُ ﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻚ ﻳﺎ َﻭﻓﺎ ﻳﻦ َﻣﺸﺎ ِﺭ ُﻕ َﻭﻓﺎَ ﻓﻰ ِﺩﻳﺎ ِﺭﺍﻟ ُﻐﺮ َﺑﺔِ َ ،ﺍ َ
ﺍﻟﻤ ِ ﻮﺕ ُﻛ ﻞ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺍ َﺧ َﺬﺕ َﺳ َ ﻜ ُ ﺮﺍﺕ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺍﻻ ِ ﻚ ﻳﺎ َﺣﻴﺎ َﺓ ﻳﻦ َﺭ َﺷ ﺤﺎﺕ َﺑﺤ ِﺮ َﺣ َﻴﻮﺍ ِﻧ َ ُ ٓﻓﺎﻕَ ،ﺍ َ ﻟﺸ ِ ﻴﻄﺎﻥ َﻣﻦ ﻤﻴﻦ* َﻗد َﺍ َ ﺣﺎﻃﺖ َﻭﺳﺎ ِﻭ ُﺱ ﭐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻓِ ﻰ ِ ِ ﻬﺎﺏ ﻧﺎ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ُﻧﻮ َﺭ ﺍﻻ ﻣﻜﺎﻥَ ،ﺍ َ ﻳﻦ ِﺷ ُ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺗ َﻐﻴَ ﺮ َﺍﻛ َﺜ ُﺮ ﭐﻟ َﻮﺭﻯ ﻣِ ﻦ ُﺳﻜ ِﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻘصﻮﺩ ﻳﻦ َﻣﻄﺎﻟ ُِﻊ ﭐﻟﺘﻘﻮﻯ ﻳﺎ َﻣ َ ﺍﻟﻬﻮﻯَ ،ﺍ َ َ
ﻼﻡ ﺠﺎﺏ ﭐ ﺍﻟﻤﻈ ُﻠﻮ َﻡ ﻓﻰ ِﺣ ِ ﻤﻴﻦ * َﺗ َﺮﻯ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻟﻈ ِ ﻚ ﻳﺎ ﻳﻦ ِﺍ ﺒﺎﺣ َ ﺻ ِ ُ ﻴﻦ َﺍ ِ ﻫﻞ ﭐ ّ ﺷﺮﺍﻕ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ َ ﺎﻡَ ،ﺍ َ َﺑ َ ﻟﺸ ِ ﻤﻴﻦ * َﺗﺮﺍﻧﻲ َﻣﻤ ُﻨﻮﻋﴼ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ َﺒ ِ ﻣِ ﻴﺎﻥ، َ صﺒﺎﺡ ﺍ َﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ* َﻗد ﻈﻬ ُﺮ َﻧ َﻐﻤﺎ ُﺗ َ ﻚ ﻳﺎ َﻭﺭﻗﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﻦ َﺗ َ ﻣِ ﻦ َﺍ َ ٤٢
َﻏ ﺸ ِ ﻳﻦ ﺖ ﭐ ﻟﻈ ُﻨ ُ ﻻﻭﻫﺎ ُﻡ َﺍﻛ َﺜ َﺮ ﺍ َ ﻮﻥ َﻭ ﺍ َ ﻧﺎﻡَ ،ﺍ َ ﻻ ِ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﻏ ِﺮ َﻕ َﻣﻄﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻳﻘﺎﻧ َ ِﻚ ﻳﺎ َﺳﻜﻴ َﻨ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ ﻬﺎء ﻓﻰ َﺑﺤ ِﺮ ﺍﻟ َﺒﻼَ ،ﺍﻳﻦ ُﻓ ُ ﻠﻚ َﻧﺠﺎﺗ َ ﺍﻟ َﺒ ُ ِﻚ ﻓﻰ ﻨﺠ ﻤﻴﻦ * َﺗﺮﻯ َﻣﻄ َﻠ َﻊ ﺁﻳﺎﺗ َ ُﻣ ِ ﻰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﻤﺎﺕ ِ ِ ُﻇ ُﻠ ِ ِﻚ ﻳﺎ ﺍﻻ ﻤس ُﺍ ُﻓ ِﻖ ِﻋﻨﺎ َﻳﺘ َ ﻳﻦ َﺷ ُ ﻣﻜﺎﻥَ ،ﺍ َ
ﻟص ِ دﻕ َﻭ ﻤﻴﻦ* َﻗد َﺧ َﺒﺖ َﻣ صﺎﺑﻴح ﭐ ُ َﻧ ّﻮﺍ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﻦ ُﺷ ُﺆ ﻭﻧﺎﺕ َﻏﻴ َﺮ ِﺗ َ ﭐ ُ ﻟصﻔﺎَ ﻭ ﺍﻟ َﻐﻴ َﺮﺓِ َﻭ ﺍﻟ َﻮﻓﺎَ ،ﺍ َ
ﻨص ُﺮ ﻤﻴﻦ * َﻫﻞ َﺗﺮﻯ َﻣﻦ َﻳ ُ ﺤ ﺮ َﻙ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﺎ ُﻣ َ
ﻚ* ﻜ ُﺮ ﻓﻴﻤﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋ َﻠﻴﻬﺎ ﻓﻰ ُﺣﺒَ ﻔﺴ َ ﻚ َﺍﻭ َﻳ َﺘ َﻔ َﻧ َ ﻤﻴﻦ * َﻗد ﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﺍﺫﴽ َﺗ َﻮ ﻗ َ ﻒ ﺍﻟ َﻘ َﻠ ُﻢ ﻳﺎ َﻣﺤ ُﺒ َ ﻏصﺎﻥ ِﺳد َﺭﺓِ ُﻛ ِﺴ َﺮﺕ َﺍ ﻮﺏ ُ ﺍﻟﻤﻨ َﺘﻬﻰ ﻣِ ﻦ ُﻫ ُﺒ ِ ُ
٤٣
ﻨصﻮ َﺭ ﺭﻳﺎﺡ ﺍﻟ َﻘﻀﺎَ ،ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻳﺎﺕ ُﻧص َﺮﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻣ ُ ُ َﺍ ِ ﺟﻪ ﻓﻰ ُﻏﺒﺎ ِﺭ ِ ﺍﻻﻓﺘِﺮﺍ، ﻤﻴﻦ* َﻗد ﺑ ِﻘ ﻲ ﭐﻟ َﻮ ُ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ َ
ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺏ ﻣﻄﻠﻖ ﺟﻠﻮﻩ
ﻭ ﻓﻴﺾ ﺑﺨﺶ ﭘﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻠﻨدﻯ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨدﻯ ﺭﺍ
ﺍﺭﺟﻤﻨدﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﻏﺒﺮﺍ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﻋﻠﻰ
ﮐﻦ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺣدﻳﻘﻪ ﺍﺑﻬﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﻬﻮﺷﺎﻥ ﺭﺍ
ﻫﻮﺷﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴدﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻴدﻭﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗدﻳﻤﺖ ﻣﺰﻳّﻦ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨدﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻭﺟدﺍﻥ ﺟﻨّﺖ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺩﻣﻰ ﺗﺄﻳﻴدﻯ ﺟدﻳد ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔﺴﻰ َﻧ َﻔس ١٦٠
ﻫﻮ ﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﮥ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳح ﻓﺮﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻕ
ﺍﻋﻈﻢ ﻗ ّﻮﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﺎﻓﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻭﺍﻓﻰ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﻦ ﺭﺍ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ
ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧدﺍﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺩﺭ ﺁﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﻰ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ
ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻘﺺ ﺻﺮﻑ ﻭ ١٥٩
ﻤﻴﻦ * َﻗد ِﻚ ﻳﺎ َﺭ ﺣﻤﺘ َ ﻳﻦ َﺍ ُ ﺣﻤﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﺭﻳﺎﺡ َﺭ َ َﺍ َ
ﻳﻦ َﺗ َ ِ ِ ﻘدﻳس ﻣِ ﻦ ُﺍﻭﻟِﻰ ﭐﻟﺘ ﻜ د َﺭ َﺫﻳ ُﻞ ﭐﻟﺘ دﻟﻴسَ ،ﺍ َ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺭ َﻛ َد َﺑﺤ ُﺮ ﻨﺰﻳﻬ َ ِﻃﺮﺍ ُﺯ َﺗ ِ ﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ ُﻣ َﺰﻳَ
ﺍﻟﻌِ ﻨﺎ َﻳ ِﺔ ِﺑﻤﺎ ﭐﻛ َﺘ َﺴ َﺒﺖ َﺍ ِ ﻣﻮﺍﺝ ﻳﻦ َﺍ ُ ﻳدﻯ ﭐﻟ َﺒ ِﺮﻳﺔِ * َﺍ َ ﺑﺎﺏ ﭐﻟﻠﻘﺎ َﻓﻀﻠ َ ﺮﺍﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َ ﻤﻴﻦ * َﻗد ُﻏﻠ َﻖ ُ
ﻔﺘﺎﺡ ُﺟ ِ ﻳﻦ ﻣِ ﺎﺡ ﻠﻢ ﺍ َ ُ ﻮﺩ َﻙ ﻳﺎ َﻓﺘّ َ ﻻﻋدﺍَ *ﺍ َ ﻣِ ﻦ ُﻇ ِ ﻤﻴﻦ * َﻗد ﭐﺻ َﻔ ﺮ ِ ﻤﻮﻡ ﻻ ُ ﺕ ﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻭﺭﺍﻕ ﻣِ ﻦ َﺳ ِ
ﺤﺎﺏ ُﺟ ِ ﺭﻳﺎﺡ ﭐﻟﻨِ ﻮﺩ َﻙ ﻳﺎ ﻳﻦ َﺟﻮ ُﺩ َﺳ ِ ﻔﺎﻕَ ،ﺍ َ َﺍ ِ
ﻛﻮﺍﻥ ﻣِ ﻦ ُﻏﺒﺎ ِﺭ ﻻ ُ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺗ َﻐ ﺒ َﺮ ﺍ َ ﺍﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﺟ ّﻮ َ
ِ ﺍﻟﻌِ ِﻚ ﻳﺎ َﻏ ّﻔﺎ َﺭ صﻴﺎﻥ* َﺍﻳﻦ َﻧ ﻔﺤﺎﺕ ُﻏﻔﺮﺍﻧ َ ُ
ﺽ ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺑ ِﻘﻰ ﺍﻟ ُﻐﻼ ُﻡ ﻓﻰ َﺍﺭ ٍ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﻴﺎﺙ ﻴﺚ َﺳﻤﺎَ ﻓﻀﻠ َ ﻳﻦ َﻏ ُ ِﻚ ﻳﺎ ِﻏ َ َﺟدﺑﺎَ *ﺍ َ
ﻻﻋﻠﻰ َﻗد َﺳ ِﻤﻌﻨﺎ ﻧِدﺍَ ﻙ ﻤﻴﻦ* َﺍﻥ ﻳﺎ َﻗ َﻠ َﻢ ﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ٤٤
ﻻﺣﻠﻰ ﻣِ ﻦ َﺟ َﺒ ُﺮ ِ ﻭﺕ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﺍ ِﻥ ﭐﺳ َﺘ ِﻤﻊ ﻣﺎ َﻳﻨﻄِ ُﻖ ﺍ َ ِﺴﺎﻥ ِ ﻤﻴﻦ* َﻟﻮ ﻻ ِﺑﻪِ ﻟ ُ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎ ﻳﺎ َﻣﻈ ُﻠﻮ َﻡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻦ ﻈﻬ ُﺮ َﺣﺮﺍ َﺭ ُﺓ َﺑﻴﺎﻧ َ ﻴﻒ َﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َﺒﻴَ ﻭﺩ ُﺓ َﻛ َ ﺍﻟ ُﺒ ُﺮ َ ﻤس ﻴﻒ َﺍﺷ َﺮ َﻗﺖ َﺷ ُ ﻤﻴﻦ َﻭ َﻟﻮ ﻻ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴُ ﺔ َﻛ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻦ ﺠﺰﻉ ﻣِ َ ﭐﺻﻄِ ﺒﺎ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ُﺷﻌﺎﻉ َﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * ﻻ َﺗ َ ِﻟ ِ ﺻﺒ َﺮ ِﻘﺖ ﺍ َ ﻼﺻﻄِ ﺒﺎ ِﺭ ﻳﺎ َ ﻻﺷﺮﺍ ِﺭ َﻗد ُﺧﻠ َ ِ ﺍﻟﻤﻴﺜﺎﻕ ﻚ ﻣِ ﻦ ُﺍ ُﻓ ِﻖ ﻤﻴﻦ* ﻣﺎ َﺍﺣﻠﻰ ِﺍﺷﺮﺍﻗِ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻫﻞ ﭐﻟﻨِ ﺸﻖ ﻚ ِﺑﺎ ِ ﻔﺎﻕ َﻭ ﭐﺷﺘِﻴﺎ َﻗ َ ﻴﻦ َﺍ ِ ﻳﺎ ِﻋ َ َﺑ َ
ِ ِﻘﻼﻝ َﻋﻠﻰ ﻚ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ َﻋ َﻠ ُﻢ ِﺍﻻﺳﺘ ﻤﻴﻦ * ِﺑ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ﺍﻟﺠ ِ ﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ َﻭ َﻟ َﻪ ﺒﺎﻝ َﻭ َﺗ َﻤ ﻮ َﺝ َﺑﺤ ُﺮ ِﺍﻻ َﺍﻋ َﻠﻰ ِ ِ ﻮﺣﻴد ﺣدﺗ َ ﻤﻴﻦ * ِﺑ َﻮ َ ﻤس ﭐﻟﺘ ِﻚ َﺍﺷ َﺮ َﻗﺖ َﺷ ُ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ﺻﻄ ِﺒﺮ ﻳﺎ ﻦ ﭐﻟ ﺘ ﺠﺮﻳد َﺍ ِﻥ ﭐ َ َﻭ ِﺑ ُﻐﺮ َﺑﺘ َ ﻦ َﻭ َﻃ ُ ِﻚ ُﺯﻳَ
ﻤﻴﻦ * َﻗد َﺟ َﻌﻠ َﻨﺎ ﭐ ﻤﻴﺺ ﻟﺬﻟ َﺔ َﻗ َ ﺮﻳﺐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﻏ َ
٤٥
ﺳﻦ ﺳﻦ ﻏﻴﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﺻﺒﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﮐﺎﺷﻒ
ﻇﻼﻡ ﺩﻳﺠﻮﺭ ﺳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻀﻞ ﺍﻳﻠﻪ ﻟﻄﻒ ﺍﻳﻠﻪ ﮐﺮﻡ ﺍﻳﻠﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻳﻠﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺍﻳﻠﻪ ﮔﻮﮔﻠﺮﻯ ﺷﺎﺩ ﺍﻳﻠﻬﺠﺎﻧﻠﺮﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﻳﻠﻪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻣﺰﺩﺍﺩ ﺍﻳﻠﻪ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨد ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺷﺮﻣﻨدﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧدﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺎﻧدﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺗﻮ ﻇﻬﻴﺮﻯ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳﺴﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻳﺴﺖ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ ١٥٨
ﻧﻔس ﻧﻔﻴس ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﻔﺎﺱ ﻃﻴّﺐ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﺣدﻳّﺘﺖ ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣدﺍﻧﻴّﺘﺖ ﻣﺸﺎﻡ ّ
ﺩﻳدﻩ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﻣﺎﻧﻨد ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻋد ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﺟﻐدﺍﻥ ﺣﺴﻮﺩ ﻭ ﺯﺍﻏﺎﻥ ﻋﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺭﺿﺎﻳﺖ
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺑﺎﻍ ﻫدﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﺮ ﻭ
ﺗﺎﺯﮔﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻴﺮ ﻭﻓﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﻤﻊ ﻣﻨﻴﺮ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺻﻔﻴﺎء ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﻚ ﻦ ﺍﻟ َﺒﻐﻀﺎَ ﻭ َﻟ َ ﻮﺏ ُﻣﻠِﺖ ﻣِ َ َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ُﻘ ُﻠ َ ﻳﺖ َﺳﻴﻔﴼ َﺍﻥ ِﺍﻻ ﻏﻀﺎء ﻳﺎ َﺳﺘّﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ* ِﺍﺫﺍ َﺭ َﺍ َ ُ ﻬﻢ َﺍ ِﻥ ﭐﺳ َﺘﻘ ِﺒﻞ ﻳﺎ ﻓِ دﺍ َﺍﻗ ِﺒﻞ ِﺍﺫﺍ ﻃﺎ َﺭ َﺳ ٌ ﺻﻴح ﻣِ ﻦ ﻗِ ﻠ ِﺔ ﻮﺡ َﺑﻞ َﺍ ﻤﻴﻦ * َﺍ َﺗ ُﻨ ُ ُ ﻮﺡ َﺍﻭ َﺍ ُﻧ ُ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ﻤﻴﻦ * َﻗد ﺮﻳﻚ ﻳﺎ َﻣﻦ ِﺑ َ ﻧﺎﺻ َ ﻚ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ َﻧ ُ ﻮﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻻﺑﻬﻰِ ،ﺍﺫﴽ َﺍﻧﺎ َﺭ ﻌﺖ ﻧ َ ﻮﺏ ﺍ َ َﺳ ِﻤ ُ ِدﺍﻙ ﻳﺎ َﻣﺤ ُﺒ َ
ﻚ ﺟﻪ ﺍﻟ َﺒﻬﺎ ﻣِ ﻦ َﺣﺮﺍ َﺭﺓِ ﺍﻟ َﺒﻼَ ﻭ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ َﻛﻠ َِﻤ ِﺘ َ َﻭ ُ
ﺸﻬ ِد ِ ﺍﻟﻔدﺍ ﻧﺎ ِﻇﺮﴽ ﻗﺎﻡ ِﺑﺎﻟ َﻮﻓﺎ ﻓﻰ َﻣ َ ﭐﻟﻨﻮﺭﺍَ ﻭ َ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗصﻮﺭﻡ ﭼﻮﻕ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﺒﺮﻭﺭﻡ
ﺒﻞ ِﺭ َ ﻤﻴﻦ * َﺍﻥ ﻳﺎ َﻋﻠِﻲ َﻗ َ ﺿﺎﻙ ﻳﺎ ُﻣ َﻘدَ ﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻨﻪ ﻜ ِﺮ ﭐِ َﺑ َ َﺍﻛ َﺒ َﺮ َﺍ ِﻥ ﭐﺷ ُ ﻮﺡ ﭐﻟﺬﻯ َﺗ ِﺠ ُد ﻣِ ُ ﻬﺬﺍ ﭐﻟﻠ ِ
ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻡ ﺳﻦ ﻏﻔﻮﺭ
َﻣﻌ ُﺒ ِ ﻤﻴﻦ * َﻟﻮ َﻳﻘ َﺮ ُﺅ ُﻩ ﺍﻟﻌِ ﺒﺎ ُﺩ ُﻃ ّﺮﴽ َﻭ ﻮﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻳﻮﻕ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭﻡ ﺑد ﮐﺮﺩﺍﺭﻡ ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ ﺑﻰ ﺗﻤﮑﻴﻨﻢ
١٥٧
ﻤﻴﻦ * ﻜﻠ َ ﺍﻟﻌِ ﺰﺓِ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴَ ﺔ ِﻃﺮﺍ َﺯ َﻫﻴ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻓﺨ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺒﻴﻞ ﭐ ِ ﺤ َﺔ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣِ ﻴﺘﻲ َﻭ ﻣﺎ َﺍ َﻧﺎ ﻓﻴﻪِ ﻓﻲ َﺳ َ ﺭﺍَ ٤٦
ﻓﻴﻪ َﻟ ُﻴﻀ ِﺮ ُﻡ ﻓﻰ ُﻛﻞِ ﻋ ٍ ﻭﻥ ِ ﺮﻕ ﻣِ ﻦ ُﻋ ُﺮﻭﻗِ ِﻬﻢ َﻳ َﺘ َﻔ ﻜ ُﺮ َ ﻤﻴﻦ* ﻨﻬﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻧﺎﺭﴽ َﻳﺸ َﺘﻌِ ُﻞ ﻣِ َ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ
ﻜﻴﻢ﴾ ﺍﻟﺴ ُ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟﺤ ُ ﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟ َﻌ ُ ﻠﻴﻢ َ
ﻭﺱ ُﺗ َﻐﻨّﻰ َﻋﻠﻰ ﺃ ْﻓﻨ ِ ٰﺎﻥ ِﺳ ْد َﺭﺓِ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻘﺎ ﺮﺩ ِ ﻫٰ ِﺬﻩِ َﻭ ْﺭ َﻗ ُﺔ ﺍ ْﻟﻔِ َ ٰ َ ِ ْﺤ ِ ﻟﻰ ﺨﻠ ِﺑﺄﻟ ٰ ﺍﻟﻤ ْ ﺎﻥ ُﻗ ْد ٍ ﻠﻴح * َﻭ ُﺗ َﺒ ﺸ ُﺮ ُ ﺱ َﻣ ٍ ِصﻴﻦ ﺍ ٰ ﺣ َ ِ ﺮﻳﻢ * َﻭ ِﺟﻮٰ ﺍ ِﺭ ﺍَ ِﻭ ﺍﻟ ُْﻤ َﻮ ﻟﻰ ﺳٰ َ ﺎﺣﺔِ ُﻗ ْﺮ ٍﺏ َﻛ ٍ دﻳﻦ ﺍ ٰ ﻦ َﻧ َﺒﺎ ﺍِ ﻌﻴﻦ ِﺑﻬٰ َﺬﺍ ﺍﻟﻨَ ﺒﺎ ﺍﻟﺬﻯ ُﻓ ُﺗ ْ ص َﻞ ﻣِ ْ ﺨ ِﺒ ُﺮ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﻘﻄِ َ ﺮﻳد * َﻭ َﺗ ْﻬ ِدﻯ ﺍﻟ ُْﻤ ِﺤﺒّ َ ِ ِﻚ ﺍ ْﻟ َﻌﺰﻳ ِﺰ ﺍ ْﻟ َﻔ ِ ﺍﻟ َْﻤﻠ ِ ﻟﻰ ﻴﻦ ﺍ ٰ ِ ﻟﻰ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ْﻨ َﻈ ِﺮ ﺍﻟ ُْﻤﻨﻴ ِﺮ* ُﻗ ْﻞ ِﺍ ﻥ َﻣ ْﻘ َﻌ ِد ﺍ ْﻟ ُﻘ ْد ِ ﺱ ُﺛ ﻢ ﺍ ٰ
ﻠﻴﻦ ﻫٰ ٰﺬﺍ َﻟ َﻤ ْﻨ َﻈ ُﺮ ْ َ ﺮﺳ َ ﺍﺡ ﺍﻟ ُْﻤ َ ﺍﻻ ْﻛ َﺒ ِﺮ ﺍﻟﺬﻯ ُﺳﻄِ َﺮ ﻓﻲ َﺍﻟْﻮٰ ِ
ْﺤ ﻖ َﻋ ِﻦ ﺍ ْﻟﺒ ِ ﻣﺮ ٰﺎﻃ ِﻞ َﻭ ُﻳ ْﻔ َﺮ ُﻕ ُﻛ ﻞ َﺍ ٍ ص ُﻞ ﺍﻟ َ * َﻭ ِﺑﻪِ ُﻳ ْﻔ َ ﻭﺡ ﺍﻟﺬﻯ َﺍ ْﺛ َﻤ َﺮ ِﺑ َﻔﻮٰ ﺍﻛِ ﻪِ ﻜﻴﻢ * ُﻗ ْﻞ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ َﺸ َ ﺠ ُﺮ ﺍﻟ ﺮ ِ َﺣ ٍ ٤٧
ﮐﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭘدﻳدﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻩ ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﺭﺍ
ﻫﻤدﻡ ﻳﺎﺩﺕ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﭼﺸﻤﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻧﻤﺎ
ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﻭ ﺷﺎﻫد ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﺳﺮﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻦ ﮐﻦ ﻭ ﻃﺎﻭﺱ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨد ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﻭ ﺟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻓﻴﺾ ﻗدﻳﻢ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨد ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻻ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ. ﺍﻟﻤﻌﻄِ ﻰ ّ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ُ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﭘﺮ ﻋﻄﺎ ﺻد ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﺩﺭ ﮐﻤﻨدﺕ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﭘﺎﺳﺒﺎﻥ ﺍﻳﻦ ١٥٦
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﻨد ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺩﺭ
ﻏﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺣﺎﻝ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨد ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺗﻮ ﺑﻮﻳﻨد ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨد ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨد ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨد ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﻧﻤﻮﺩﻧد ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻘﺎ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻘدﻳس
ﭘﺮﺩﺍﺯﻧد ﻭ ﻧﻐﻤﮥ ﺑدﻳﻊ ﺑﻨﻮﺍﺯﻧد ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺵ
ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﺗﻮﺣﻴد ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻧد ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺁﻣﺮﺯﻧدﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﻦ ِﻲ ُﻫ َﻮ َﺣ ﻖ ﻣِ ْ ﺍ ْﻟ َﻘدﻳ ُﺮ * َﻭ ﭐﻟﺬﻯ َﺍ ْﺭ َﺳ َﻠ ُﻪ ِﺑ ْ ﭑﺳ ِﻢ َﻋﻠ ﻠﻴﻦ * ُﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﻗ ْﻮ ِﻡ ﻦ ﺍ ْﻟﻌﺎﻣِ َ ﻋِ ْﻨ ِد ﭐَ ِﻭ ِﺍﻧّﺎ ُﻛ ﻞ ِﺑﺄ ْﻣ ِﺮﻩِ َﻟ ِﻤ َ ﺖ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ َﺒﻴ ِ ﻦ َﻟ ُد ْﻥ ٰﺎﻥ ﻣِ ْ ﺿ ْ ﻭﺩ ﭐ ِﭐﻟﺘﻰ ُﻓ ِﺮ َ َﻓﭑﺗِ ﺒ ُﻌﻮﺍ ُﺣ ُد َ
ﻻ ﻡ َﻋ ٍ ْﻄﺎﻥ ﭐﻟ ﺮ ُﺳ ِﻞ َﻭ ﻛِ ﺘٰﺎ َﺑ ُﻪ َ ُ ﻜﻴﻢ * ُﻗ ْﻞ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ ُﺴﻠ ُ ﺰﻳﺰ َﺣ ٍ ِﻚ ُﻳ َﺬ ﻛ ُﺮ ُﻛ ُﻢ ﻓﻴﻦ * َﻛ ٰﺬﻟ َ ﺍﻟ ِْﻜ ِ ﻦ ﺍﻟْﻌﺎ ِﺭ َ ﺘﺎﺏ ِﺍ ْﻥ ﺃﻧْ ُﺘ ْﻢ ﻣِ َ
ﺠ ِﻦ َﻭ ﻣٰ ﺎ َﻋ َﻠﻴْﻪِ ِﺍ ﻻ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻼ ُﻍ ﻗﺎء ﻓﻰ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟﺴ ْ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺭ ُ ص ِح َﻭ ﻦ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟﻨْ ﺽ َﻋ ْ ﻦ ﺷٰ ﺎَ ﻓ ْﻠ ُﻴ ْﻌ ِﺮ ْ ﺒﻴﻦ * َﻓ َﻤ ْ ﺍﻟ ُْﻤ ُ
ِ ﻼ * ُﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﻗ ْﻮ ِﻡ ِﺍ ْﻥ ﻟﻰ َﺭﺑﻪِ َﺳﺒﻴ ً َﻣ ْ ﻦ ﺷٰ ﺎَ ﻓ ْﻠ َﻴﺘِ ﺨﺬْ ﺍ ٰ ﻜ ُﻔ ُﺮﻭﺍ ِﺑﻬٰ ِﺬﻩِ ْﺍﻻ ِ ﻦ َﺗ ْ ﺠ ٍﺔ ﺁ َﻣ ْﻨ ُﺘ ْﻢ ِﺑﺎ ِﻣِ ْ ﻱ ُﺣ ٓﻳﺎﺕ َﻓ ِﺒ َﺎ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻫﻮﺷﻤﻨد ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻋﻴﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﻼ ﺍ ْﻟ ٰ ﺑﻴﻦ * ٰﻻ َﻓ َﻮ ﭐﻟﺬﻱ َﻗ ْﺒ ُﻞ ﻫٰ ﺎ ُﺗﻮﺍ ِﺑﻬٰ ﺎ ﻳﺎ َﻣ َ َ ﻜﺎﺫِ َ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺍﺑدﻯ ﺁﺷﮑﺎﺭ
س ﻀ ُﻬ ْﻢ ِﻟ َﺒ ْﻌ ٍ َﺑ ْﻌ ُ ﺾ َﻇﻬﻴﺮﴽ * َﺍ ْﻥ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُد ٰﻻ َﺗ ْﻨ َ
ﻣﻬﻴّﺎ ﺳﺎﺯ ﺑﺰﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎﺍﻯ ١٥٥
ﭑﺷ َﻬ ْد ﭐ ِﺍ ْﻟﻌﻠ ﻈﻴﻢ * َﺍ ْﻥ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُد َﻓ ْ ِﻲ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِد ِﺭ ﺍ ْﻟ َﻌ ِ َ ﺰﻳﺰ ﭐﻟﺴﻠ ُ ِﺑ َﺎﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﭐ ُﻻ ٕﺍ ٰﻟ َﻪ ٕﺍ ّﻻ ُﻫ َﻮ ْﻄﺎﻥ ﺍﻟ ُْﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ﻦ ﺍ ْﻟ َﻌ ُ
ﻮﻥ ﻜ ُ ﻦ َﻳ ْﺴ َﺘﻄﻴ ُﻌﻮﺍ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻳ ُ ﻦ َﻳ ْﻘ ِد ُﺭﻭﺍ َﻭ َﻟ ْ َﻧ ْﻔﺴﻰ ِﺑ َﻴ ِدﻩِ َﻟ ْ ٤٨
ﻚ ُﺛ ﻢ ﻀﻠﻰ ﻓﻲ َﻏ ْﻴ َﺒﺘﻲ ُﺛ ﻢ َﺫ ﻛ ْﺮ َﺍﻳّﺎﻣﻰ ﻓﻲ َﺍﻳﺎﻣِ َ َﻓ ْ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﻫﺮ
ﻚ َﻭ َﻟ ْﻮ ﺤ ﻮ َﻝ َﻗ ْﻠ ُﺒ َ ﺤﻴْ ُ ﺚ َﻟ ْ ﻦ ُﻳ َ ُﻣ ْﺴ َﺘﻘﻴﻤﴼ ﻓﻲ ُﺣﺒّﻲ ِﺑ َ
ﺭﺻﻴﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﻨد ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﻧﺖ
ﺠ ِﻦ ﺍ ْﻟ َﺒ ِ ﻦ ُﻛ ْﺮ َﺑﺘﻰ َﻭ ُﻏ ْﺮ َﺑﺘﻲ ﻓﻲ ﻫٰ َﺬﺍ ﻌﻴد * َﻭ ُﻛ ْ ﭐﻟﺴ ْ
ﺏ ِﺑ ُﺴ ُﻴ ِ ﻦ ﻓِﻲ ﺍﻻ ْﻋ ٰدﺍَ ﻭ َﻳ ْﻤ َﻨ ُﻌ َ ﻮﻑ ْ َ ﻚ ُﻛ ﻞ َﻣ ْ ُﺗ ْ ﻀ َﺮ ُ
ﺯﺑﺎﻥ ﮔﺸﺎﻳﻨد ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺁﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴد
ﻦ ﻻ ِﺣﺒﺎﺋﻲ َﻭ ٰﻻ َﺗ ُ ِ َ ﻻ ْﻋ ٰدﺍﺋﻰ َﻭ َﻛ ْﻮ َﺛ ِﺮ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻘﺎَ ِ ﻜ ْ ﻦ ﻣِ َ ْﺤ ْﺰ ُﻥ ﻓﻰ َﺳﺒﻴﻠﻰ َﺍ ِﻭ ﺮﻳﻦ * َﻭ ِﺍ ْﻥ َﻳ َﻤ ﺴ َ ﻚ ﺍﻟ ُ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ َﺘ َ
ﺗﻮﺋﻰ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺟﺰﻳﻞ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ
ﭐﻟﺴﻤٰ ِ ﺍﻻ َﺭ ﻦ َﻛ ُﺸ ْﻌ َﻠﺔِ ﭐﻟﻨّﺎ ِﺭ ﻮﺍﺕ َﻭ ْ َ ﺿﻴﻦ * َﻭ ُﻛ ْ َ
ﺏ َﻓ َﺘ َﻮ ﻛ ْﻞ َﻋ َﻠﻰ ﭐِ ﭐﻟﺬﻟُ ﺔ ِ َ ﻻ ْﺟ ِﻞ ِﭐ ْﺳﻤﻰ ٰﻻ َﺗ ْ ﻀ َﻄ ِﺮ ْ ﻮﻥ ﺏ ﺁﺑﺎَ َﺭﺑَ ﺎﺱ َﻳ ْﻤ ُﺸ َ ﻟﻴﻦ * ِ َ ﻚ َْ ﻚ َﻭ َﺭ ﻻ ﻥ ﭐﻟﻨّ َ ﺍﻻ ﻭ َ
ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﻫﺮ ﮐدﺍﻡ ﺑﻴّﻨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺠﻴد ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .
ﻉﻉ
ص ٍﺮ ِﻟ َﻴ ْﻌ ِﺮ ُﻓﻮﺍ ﭐَ س َﻟ ُﻬ ْﻢ ﻣِ ْ ﻦ َﺑ َ ﻓﻰ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﻫ ِﻢ َﻭ َﻟ ْﻴ َ ِﻚ ِﺑ ُﻌ ُﻴﻮﻧ ِِﻬ ْﻢ َﺍ ْﻭ َﻳ ْﺴ َﻤ ُﻌﻮﺍ َﻧ َﻐﻤٰ ﺎﺗِﻪِ ِﺑﺂﺫﺍﻧ ِِﻬ ْﻢ َﻭ َﻛ ٰﺬﻟ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ
ٰﺣﺎ َﻟ ِ ﻦ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﺖ ﺍﻟﻈ ُﻨ ُ ﻮﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬ ْﻢ َﻭ ُﻗ ُﻠﻮ ِﺑ ِﻬ ْﻢ َﻭ َﺗ ْﻤ َﻨ ُﻌ ُﻬ ْﻢ َﻋ ْ
ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺩﻟدﺍﺩﮤ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﺑﻴﺰﺍﺭ
ﭐﻟﺸﺎﻫِ ﻦ ِﻚ دﻳﻦ * َﻛ ٰﺬﻟ َ ّ َﺍ ْﺷ َﻬ ْدﻧ ُ َ ﺖ ﻣِ َ ٰﺎﻫ ْﻢ ِﺍ ْﻥ َﺍ ْﻧ َ
ِﻚ ﭐ ِﺍ ْﻟﻌﻠ ﻦ ﻓﻲ ٰﺫﺍﺗ َ ﻈﻴﻢ * َﻭ ِﺍﻧَ ﺖ َﺍ ْﻳﻘِ ْ ﻚ َﺍ ْﻧ َ ِﻲ ﺍ ْﻟ َﻌ ِ َ
٤٩
ﻳﮏ ﭼﻮﻥ ﺟﺒﻞ ﺭﺍﺳﺦ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻬد ﺭﺯﻳﻦ
ُﻫﻮﺍ
ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﮥ
ﺷدﻧد ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺷدﻧد ﺩﺭ
١٥٤
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻧﻨد ﻭ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ
ﻣﺸﺘﻌﻠﻨد ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗدﺳﺖ ﻣﺆﺍﻧس ﻣﻘصدﻯ
ﻜ َﺒ َﺮ َﻋ َﻠﻰ ﭐ ِﻓﻲ َﺍ َﺯ ِﻝ ﭐﺳ َﺘ ْ ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ ُﺛ ﻢ ْ َﻋ ِﻦ ﭐﻟ ﺮ ُﺳ ِﻞ ﻣِ ْ ِ ِ ﭑﺣ َﻔ ْﻆ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُد ﻫٰ َﺬﺍ دﻳﻦ * َﻓ ْ ﻟﻰ َﺍ َﺑ ِد ْﺍﻻٓ ِﺑ َ ْﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﺍ ٰ ﺮﻳﻦ ﭐﻟﻠْ ﻮ َﺡ ُﺛ ﻢ ﭐ ْﻗ َﺮ ْﺍ ُﻩ ﻓﻲ َﺍﻳﺎﻣِ َ ﻚ َﻭ ٰﻻ َﺗ ُ ﻜ ْ ﻦ ّ ﭐﻟصﺎ ِﺑ َ ﻦ ﻣِ َ
ﻧﺠﻮﻳﻨد ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔدﺍﺯﻧد ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻍ
ٰﺎﺩﺓِ * َﻓ ِﺎ ﻥ ﭐَ َﻗ ْد َﻗ د َﺭ ﻟ ِٰﻘﺎ ِﺭﻪِ َﺍ ْﺟ َﺮ ﻣِ ﺎﺔِ َﺷ ٍ ﻬﻴد ُﺛ ﻢ ﻋِ ﺒ َ ﻦ ﻋِ ْﻨ ِدﻧٰﺎ َﻭ ِﻚ َﻣ َﻨﻨّﺎ َﻋ َﻠ ْﻴ َ ﭐﻟﺜَ ﻘ َﻠ ْﻴ ِﻦ* َﻛ ٰﺬﻟ َ ﻀ ٍﻞ ﻣِ ْ ﻚ ِﺑ َﻔ ْ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺻﻔﺖ ﺣﻤد ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨد ﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ
ﺎﻥ ﻓﻰ ِﺷ دﺓٍ َﺍ ْﻭ ُﺣ ْﺰ ٍﻥ َﻭ َﻳ ْﻘ َﺮ ُﺍ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟﻠْ ﻮ َﺡ ِﺑ ِ ص ْد ٍﻕ ٰﻛ َ
ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧدﺍﺭﻧد ﻭ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ ﻟﻘﺎﻯ ﺗﻮ ﺳﺤﺮﻯ ﻫﻤدﻡ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺟﻨّﺖ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﻨد ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺕ ﺑﮑﻮﺷﻨد ﻭ
ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺴﻮﺯﻧد ﻭ ﺑﺠﻮﺷﻨد ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﻦ ﻦ َﻟ ُدﻧّﺎ ِﻟ َﺘ ُ ﻜ َ َﺭ ْﺣ َﻤ ٍﺔ ﻣِ ْ ﺮﻳﻦ* َﻓ َﻮ ﭐَ ِﻣ ْ ﻦ ّ ﭐﻟﺸﺎﻛِ َ ﻮﻥ ﻣِ َ
ﺿ ﺮ ُﻩ َﻭ ُﻳ َﻔ ﺮ ُﺝ َﻛ ْﺮ َﺑ ُﻪ َﻭ ﺒﻴﻦ َﻳ ْﺮ َﻓ ُﻊ ﭐُ ُﺣ ْﺰ َﻧ ُﻪ َﻭ َﻳ ْ ُﻣ ٍ ﻒ ُ ﻜ ِﺸ ُ ﺏ ْﺤ ْﻤ ُد ِﻟﻠّﻪِ َﺭ ﻦ ﭐﻟ ﺮ ُ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ ُﻬ َﻮ ﭐﻟ ﺮ ْﺣﻤٰ ُ ﺣﻴﻢ * َﻭ ﺍﻟ َ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣدﻳﻘﮥ
ﻦ ﻓﻲ ﻦ َﺳ َ ﻦ َﻟ ُدﻧّﺎ ُﻛ ﻞ َﻣ ْ ﻤﻴﻦ * ُﺛ ﻢ َﺫ ﻛ ْﺮ ﻣِ ْ ﻜ َ ﺍﻟ ْٰﻌﺎ َﻟ َ
ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺩﻣﺴﺎﺯ
ﺁ َﻣ ُﻨﻮﺍ ِﺑﭑَ ِﻭ ِﺑﭑﻟﺬﻱ َﻳ ْﺒ َﻌ ُﺜ ُﻪ ﭐ ُﻓﻲ َﻳ ْﻮ ِﻡ ﺍ ْﻟﻘِ ﻴ َٰﻤﺔِ َﻭ ٰ ِﻜﻴﻦ* ﻦ ّ ﭐﻟﺴﺎﻟ َ ْﺤ ﻖ َﻟ ِﻤ َ ﻠﻰ َﻣﻨٰﺎﻫِ ِﺞ ﺍﻟ َ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ َﻋ ٰ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﮥ ﻭﺟد ﻭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺤﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺝ ﺁﺭ ﻧﺴﻴﻢ
١٥٣
ْﺠﻤٰ ِ ﺽ ﺽ َﻋ ْ ﺎﻝ َﻓ َﻘ ْد َﺍ ْﻋ َﺮ َ ﻦ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟ َ ِﺑ َﺎ ﻥ ﭐﻟﺬﻱ َﺍ ْﻋ َﺮ َ
َﻣدﻳ َﻨﺔِ ﭐ ِﺍﻟ َْﻤﻠ ِ ﺬﻳﻦ ُﻫ ْﻢ ْﺠ ِ ﻦ ﭐﻟ َ ﻤﻴﻞ * ﻣِ َ ِﻚ ﺍ ْﻟ َﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟ َ
٥٠
ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﺳﻠﻄﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺰﺩ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻳﺖ ﺧﺎﺿﻊ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ .ﺍﻯ ﻛﺮﻳﻢ ﻛﺮﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ
ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ .ﺗﺮﺍ
ﻗﺴﻢ ﻣﻴدﻫﻢ ﺑﻜﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﻗﺘدﺍﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﻪ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧصﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ
ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗدﺱ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﻧس ّ ﻗدﻳﻢ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻩ ﺩﻳدﮤ ﺍﻫﻞ ﺑصﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻟﺘﻨﮓ
ﺍﻳﻦ ﻋﺒد ﺭﺍ ﻣﺆﻳّد ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳّﺎﻡ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ
ﻗﺎﺻدﻯ ﻗصد ﻏﺎﻳﺖ ﻗصﻮﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣدﺩ ﻓﺮﻣﺎ
ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ
ﺗﻮﺍﺳﺖ .ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻃﻦ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ
ﺗﺎ ﺑﺮ ﺧدﻣﺘﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﺎﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻯ ﻛﺮﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻞ ﺑﺤﺮ ﻏﻨﺎﻳﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻜﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﻣﻘ ّﺮ ﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳد ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻭﺣﻰ ﺗﺎﺯﻩ ٥١
ُﻫﻮﺍ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ ﻫدﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ
ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ
ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺠﻠّﻰ ُﻃﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ .ﻉ ﻉ ١٥٢
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﻘدﺱ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﻴﻤﺎﻧﻨد ّ
ﭘﻴﻮﻧد ﺩﺭﺩﻣﻨدﺍﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ
ﻣﺴﺘﻤﻨدﺍﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﮐﻦ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻲ ّ ﺍﻻﻋﻠﻰ. ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ
ﻣدﻫﻮﺵ ﺟﺎﻡ ﺍﻟﺴﺘﻴﻢ ﺟﻮﺷﻰ ﺑدﻩ ﻭ ﺑﺎﺩﻩ ﻧﻮﺵ ﺑﺰﻡ
ﻭ ﺍﻟﻪ ﻣﻦ ﻭ ﭘدﻳد ﺁﻭﺭﻧدﻩ ﻣﻦ،
ﻣﺤﺒّﺘﻴﻢ ﺧﺮﻭﺷﻰ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧدﺍﻯ
ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ
ﻣﺘﺮﺻد ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻭﺵ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻫﻮﺷﻬﺎ ّ
ﻧﻮﺭﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﻮﺛﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ
ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ .ﺍﻯ ﺧدﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ
ﻉﻉ
ﻓﺎﺭﻍ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻡ .ﺍﻯ ﺧدﺍ ﺑﺘﻮ ﻧﺎﻇﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﻢ
ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﺴﻮﺯ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌﻄﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ.
ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺧﺮﻳﻒ ﺣﻔﻈﺶ ﻧﻤﺎ .ﺗﻮﺋﻰ
ﺗﺮﺍ ﺫ ﻛﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻤﺒﺎﺭﻛﻰ ﺍﺳﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻧﺖ
ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻦ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻳّﺎﻡ ﺗﻮﺍﺳﺖ .ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﻨدﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ.
١٥١
٥٢
ﮔﻞ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧد ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻳﮑﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ
ﻣﺮﺿﻴّﻪ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﮥ ﺻﻬﺒﺎء ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻳﺎﺩ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﻋﺒد ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷ ّﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ
ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧد ﻭ
ﺫﻛﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳد ﻭ ﻻﺯﺍﻝ ﺑصﺮﺵ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ
ﺟﺬﺏ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﺭﻧد ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﺭﻧد ﻭ ﺑﺎﺩﻩ
ﺑ ّﺮ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﺰﻳّﻦ ﺩﺍﺭ .ﺍﻯ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻣﻤﻠﻮﻛﺖ ﺗﺮﺍ
ﺳﺎﻣﻌﻴﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺑﺨﺸﻨد ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ .ﭘس ﺑﺎﺯ ﻛﻦ ﺑﺎﺏ
ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺑدﻯ ﺑﻨﻮﺷﻨد ﻭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻨد ﺧدﺍﻳﺎ
ﻣﺘﻤﺴﻜﺖ ﺭﺍ .ﺍﺯ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺍﺭﺟﻤﻨد ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺒد
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﺎﺋدﻩ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺁﻻء
ﻻﺗﺤصﻰ ﻣﺰﻳّﻦ ﺩﺍﺷﺘﻰ .ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻻ
ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ. ّ
٥٣
ﻣﻄﻤﺌﻨّﻪ ﺭﺍ ﺟﺎﻡ ﻋﻄﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍﺿﻴﮥ
ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺘﻤﻨدﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺰﻭﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑدﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
١٥٠
ُﻫﻮ ﺍ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ
ﺗﻮ ﺍﻧد ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻣﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ
ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻋﻠﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ
ﺗﺸﻨﮥ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ
ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫد ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﺧﺒﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﺧﻮﺍﻫﻨد ﺑﻪ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧصﺎﺋح ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧد ﻭ ﺩﺭﺱ
ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﭘﺎﻛﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺑﺘﻮ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﺕ ﺧﺎﻙ
ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧد ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺻﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻼﻙ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧد ﻭ ﺳﻄﻮﺗﺖ ﺻﺨﺮﻩ ّ
ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻮﻓﺎﻳﺎﻥ ﺟﻔﺎ ﺩﻳدﻧد ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ
ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﻭ ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺸ ّﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻼﺋﻰ ﮐﺸﻴدﻧد ﻭ ّ
ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺣدﻯ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء
ﺷدﺕ ﻣﺤﺒّﺖ ﮔﺮﻳﺴﺘﻨد ﻭ ﺧﻨدﻳدﻧد ﻭ ﮔﺸﻮﺩﻧد ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻤد ﻗﺒﻞ ﺣﺴﻦ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳّﻦ ﻓﺮﻣﺎ . ﻋﺒدﺕ ّ
ﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺟدﻳد ﻳﺎﺑﻨد ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑدﻳﻊ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﻳﻨدﺍﻯ ﺧدﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧد ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧد ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ
ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﺸﺎﺷﺖ ﺁﺗﺶ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻳﺎﻓﺘﻨد ﭼﻮﻥ ﻏﻨﭽﻪ ﺷﮑﻔﺘﻨد ﻭ ﻣﺎﻧﻨد
١٤٩
ﺍﻻﻗدﺱ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ ِﺑ ْﺴﻢ ﺍ َ ّ ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻘصﻮﺩﺍ ﻣﺤﺒﻮﺑﺎ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺻدﻭﺭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.
ﺁﺏ ﻧﻤﺎﻳد .ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺩﺍﻧﺎ ﻋﺒدﺕ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺗﺮﺍ
ﻓﻀﻠﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺖ .ﺍﻳﻦ ﺧدﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﻭ ﻣﺤﻴط ﺑﺮ ﺍﺭﺽ ﻭ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ. ﺳﻤﺎء .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ّ
٥٤
ﻛﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳد ﻭ ﻳﻘﻮﻝ( : )ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻋﻮﺽ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻔﻢ ﻭ ﭘﺸﮥ ﻧﺤﻴﻒ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ
ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻯ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﺣﺴﺮﺕ ﺧﺴﺘﻪ
ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻋﻔﻮﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺮ
ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻧﻢ ﺑﻴﻦ ﻭ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﻧﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺁﻩ ﻭ
ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻟﻰ ﻛﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳّﺎﻡ ﺗﻮﺳﺖ .ﺑﻴﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ
ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﮥ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ
ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴد ﻧﻤﺎ ﺑﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ
ﺑﺤﺮ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﻣ ّﻮﺍﺝ ﻭ ﺑﻴﻚ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻴّﺮ ﺍﻣﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺟﻮﺩ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳدﺍ .ﻫﻤﻪ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧد ﻭ
ﻓﻐﺎﻧﻢ ﺟﻤﻊ ﻃﻴﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻩ ﭘﺮ ﺣﺴﺮﺕ
ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻓﻴﺾ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺑﺬﻝ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﺍﻯ ﻧﻴﺴﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺎﺭﺵ ﻭ
ﺑﺎﻣﻴد ﻛﺮﻣﺖ ﺯﻧدﻩﺍﻧد .ﺩﺳﺖ ﻗدﺭﺕ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ
ﺭﻳﺰﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻯ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎﺑﺶ ﻭ
ﻗ ّﻮﺕ ﺑﺮ ﺁﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﮔﻞ ﻣﺎﻧدﻩ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ
ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎ ﺷﺎﻳد ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ
ﺩﻩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺟﻮﺩ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ. ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
٥٥
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺯﻧدﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺩﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻰ
ﺍﻧدﺍﺯﻩ ﻳﺎﺑد .
ﻉﻉ
١٤٨
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺴﺘﻤﻨدﺍﻧﻴﻢ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻴﻢ
ُﻫﻮ ﺍﻟﻨّ ِ ﺍﻟﻤﻌﻴﻦ ﺎﺻﺮ ُ ﺍﻟﻬﺎ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﻏﻨﺎ ﻧصﻴﺒﻰ ﺑﺨﺶ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻢ ﻋﻼﺟﻰ ﺩﻩ
ﻣﺘﻤﺴﻜﻢ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﺤﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺘﻮ ّ ّ
ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺯ
ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻧﺖ ﻋصﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ
ﻋﺰﺗﻰ ﺑﺒﺨﺶ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻴﻮﺭ ﻭ ﻭﺣﻮﺵ ﺍﺯ ﺫﻟﻴﻼﻧﻴﻢ ّ
ﺑﺬﻳﻞ ﻛﺮﻣﺖ ﻣﺘﺸﺒّﺚ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ
ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ
ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﻓﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﺏ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺮ
ﺟﻠﻴﻞ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ
ﺍﻫﻞ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨدﮤ ﻳﻜﺘﺎ
ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﮐﺘﻰ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ
ﻣﻘدﺭ ﻓﺮﻣﺎ. ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺟﻮﺩﺕ ﻧصﻴﺒﻰ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺭﺯﻕ ﻳﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﮑﻠّﻰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﻴﻢ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ
ﭘﻮﺋﻴﻢ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺍﺯﻕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻋﺒدﺕ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﻟﺴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮﺕ ﻧﻪ ﻭ ﺍﻓﺌدﻩ ﺍﻣﻢ ﻻﻳﻖ
ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻫﺴﺘﻴﺖ ﻧﻪ .ﻫﺴﺘﻰ ﺗﻮ ﻭﺭﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ
ﻓﻮﻕ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ .ﺑﻜﻤﺎﻝ ﻋﺠﺰ ﻭ
ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺨﺸﺶ ﻗدﻳﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﻴﻄﻠﺒﻢ ﻭ ﻓﻀﻞ
ﻋﻤﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﻴﺠﻮﻳﻢ .ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﺬﻛﺮﺕ
١٤٧
٥٦
ﺯﻧدﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻣﻴد ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨدﻩ ﺁﻥ ﻛﻦ ﻛﻪ
ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻩ ﻭ
ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ .ﺍﻟﺤﻤد ﻟﻚ ﺃﻧﺖ
ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻪ ﻻﻳﻖ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺛﻨﺎﻯ ﻣﻦ . ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻدﻳﻦ.
ﺑﻪ ﻧصﺎﻳح ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ ﻣﺠﻴﺮ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﺠﻴﺮ ﻋدﻡ ﺭﺍ ﻇﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺨﺸﻴدﻯ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ
)ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻣﻜﺎﻧﺮﺍ ﻧدﺍ ﻛﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ( :
ﻣﻤدﻭﺩ ﺭﺳﺎﻧدﻯ ﻭ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎء ﻣﻮﺭﻭﺩ ﻭﺍﺭﺩ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ
ﻧﻤﻮﺩﻯ ،ﮐﺮﻣﺖ ﻋﻤﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ
ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﻢ؟ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺑﻮﺩﻡ
ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺧﻠﻖ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﻴﻨدﺍﺯ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ
ﻟﺴﺎﻥ ﻓﻀﻠﺖ ﻣﺮﺍ ﻧدﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻳد ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺬ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﺳﺎﺯ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ
ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺕ ﻋﺬﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﻦ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻬدﻩ ﺷﻜﺮ
ﻛﺮﺩ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻦ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴد
ﻋﻈﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸ ّﻘﺎﺕ
ﻭ
ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧدﻫﻮ ﺭﻫﺎﻧﻨدﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﻨدﻩ ﻭ ﻉﻉ
ﺑﻤﺎء ﺻدﻳد ﻇﻨﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﺯ ﺫﻛﺮﺕ ﻏﺎﻓﻞ
ﺷدﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸدﻯ ﺍﺯ ﺣﺒّﺖ ﻣﺨﻤﻮﺩ ٥٧
١٤٦
ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻓﻘﻰ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﻮﺩ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻃﻴّﺒﻪ
ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻠﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﺑد ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ؟ ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤدﻭﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎ ﻣﺤدﻭﺩ
ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﻮ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﺳﺎﺧﺘﻪ .ﻭ ﻟﻜﻦ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻘصﻮﺩ ﻣﻦ ﻭ
ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻣﺸﺎﻫدﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺘﻮ
ﮐﻨﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﺷﻨﻴدﻩﺍﻡ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺋﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻳﺴﺖ
ﺭﺏ ﺃﺭﻧﻰ ( ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﻜﺒﺎﺭ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺻدﻕ ) ّ ﮔﻮﻳد ﺍﺯ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ) ﺃﻧﻈﺮ ﺗﺮﺍﻧﻰ ( ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿح ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺋﻰ ﺍﮔﺮ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﻭ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ
ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻝ ﻻ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣﺴﻨﻪ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻃﻴﻮﺭ ﺣدﻳﻘﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ
ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﻧﻤﺎ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ
ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ .ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺤﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ
ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺳﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺤﺒّﺖ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ّ ١٤٥
ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﻌﻞ .ﺑﻜدﺍﻡ ﻭﺟﻪ ﺑﺘﻮ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧدﻩ ﺑﺎﺷد ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗدﺍﺭﻙ ﺁﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ
ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ ﻣصدﺭ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻳّﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍ
٥٨
ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑدﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳّﻦ
ﺭﺏ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻤﺴﻜﻴﻦ ﻭ ﻋﻨدﻙ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻐﻨﺎء ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺃﻯ ّ
ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ
ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ
ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺠﺎﻫﻞ ﻭ ﻋﻨدﻙ ﻛﻨﻮﺯ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺃﻧﺎ
ﮔﻮﻳﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ
ﺍﻟﺒﻌﻴد ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺐ.
ﮐﻦ ﻭ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴدﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻐﺮﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻨﺒّﻪ ﺩﺭ
ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻟﻴﺴﺖ ﺗﻮ ﻏﺮﺱ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻄﺎﺭ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺁﺑﺶ ﺩﻩ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻋصﻴﺎﻥ
ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﻛﺮﻡ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺑدﺍﻳﻊ ﻓﻀﻠﺖ ﺑﺎﺯ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑصﻴﺮﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ
ﻧدﺍﺷﺖ ﺗﻮﺋﻰ ﻛﻪ ﺟﻮﺩﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ
ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ﻧﻔﻮﺱ
ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺖ ﻣﻨﻊ ﻣﻔﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﺁﺯﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎ ﻣﺤدﻭﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻻﻟﺖ
ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ
ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﻴدﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴدﻯ
ﮐﻦ ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ ﻭ
ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ
٥٩
١٤٤
ﺍﻯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ
ﺟدﺩ ﻗﻠﺒﴼ ﻃﺎﻫﺮﴽ ﻓﺎﺧﻠﻖ ﻓﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ * ﺳ ّﺮﴽ ﺳﺎﻛﻨﴼ ّ ّ ﻓﻲ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ﺛﺒّﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻳﺎ ّ ﻣﺤﺒﻮﺑﻲ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻓﺎﺷﻬدﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺻﺮﺍﻃﻚ
ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻔﺎ ﺭﺍ
ﻳﺎ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺴﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟ ّﺮﻓﻌﺔ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﻗدﺳﻚ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧﻄﺎ ﻣﺘﺎﻋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ
ﺁﻣﺎﻝ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﭘﺮﺩﮤ ﺳﺘّﺎﺭﻳّﺖ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧد ﻭ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧدﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧد ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺭﺍ
ﺍﻟصﻤدﻳّﺔ ﻓﺎﺑﻬﺠﻨﻲ ﻳﺎ ﻋ ّﺮﺟﻨﻲ ﻳﺎ ﺃ ّﻭﻟﻰ ﻭ ﺑﺄﺭﻳﺎﺡ ّ
ﻋﺰﺕ ﺑﮕﺴﺘﺮﺍﻧﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﭼﻪ ﻏﻨﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺴﺎﻁ ّ
ﺁﺧﺮﻯ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﺎﺕ ﺍﻻﺯﻟﻴّﺔ ﻓﺎﺳﺘﺮﺣﻨﻲ ﻳﺎ ﻣﺆﻧﺴﻰ ﻭ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺍﺑﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ
ﺑﺸﺮﻧﻲ ﻳﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻛﻴﻨﻮﻧﺘﻚ ّ ﺍﻟدﺍﺋﻤﺔ ّ
ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ
ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺒﺘﺬﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺷﻤس ﺍﺣدﻳّﺖ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ
ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺍﻓﮑﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻧﺠﻨﻲ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﻚ ﻳﺎ ﺳﻴّدﻯ ﺑﻐﻨﺎء ﻃﻠﻌﺘﻚ ﺍﻟﻘدﻳﻤﺔ ّ
ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﺩﻭﻥ ﺑﺎﻃﻨﻲ* ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ *
ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣدﻳّﺘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﻋﺰﺗﺖ ﻫدﺍﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ّ
ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ
١٤٣
٦٠
ﺑﺴﻤﻪ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺳﻤﺎء
ﻫﻤﻰ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻋﻄﺎﺋﻚ ﻭ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻓ ّﺮﺝ ّ
ﺃﺯﻝ ﻛﺮﺑﺘﻰ ﺑﺴﻠﻄﻨﺘﻚ ﻭ ﺍﻗﺘدﺍﺭﻙ * ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻛﻞ ﻣﻘﺒ ً ﻼ ٕﺍﻟﻴﻚ ﺣﻴﻦ ﺍﺫ ﺃﺣﺎﻃﺖ ﺑﻰ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ ﻣﻦ ّ
ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ * ﺃﺳﺌﻠﻚ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ
ﺳﺨﺮﺕ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ّ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ
ﺍﻻٔﻓﺌدﺓ ﻭ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻭ ﺑﺄﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻧﻴّﺮ ﻋﻄﺎﺋﻚ ﺃﻥ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻮﺟﻪ ٕﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﻬﻢ ﺷﻰء ﻣﻦ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﻣﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻻٔﺳﻤﺎء ﻭ ﻓﺎﻃﺮ ّ ﺍﻟﺴﻤﺎء* ﺃﻱ ّ
ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻲ ﻓﻰ ﺃﻳّﺎﻣﻚ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻤﺸﺮﻕ ﺃﺳﻤﺎﺋﻚ ﻭ ّ ﺗﻘدﺭ ﻟﻰ ﻣﺎ ﻳﺠﻌﻠﻨﻲ ﻗﺎﺋﻤﴼ ﻋﻠﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﺻﻔﺎﺗﻚ ﺃﻥ ّ
ﺧدﻣﺘﻚ ﻭ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺜﻨﺎﺋﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ
ﺛﻢ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻓﻰ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﻘدﻳﺮ ﻭ ﺑﺎﻻﺟﺎﺑﺔ ﺟدﻳﺮ * ّ
٦١
ﻋﺰﺕ ﺍﺑدﻯ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻫدﺍﻳﺖ ﮐﻦ ّ
ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺶ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰﺍﻟﻮﻫﺎﺏ . ّ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺣﻘﻴﺮﻳﻢ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻗصﻮﺭ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﻭ ﺧﻄﺎﻳﺎﻯ
ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﭙﻮﺵ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ
ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﻨﻮﻳﻢ ﻭﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﭘﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺷﺤﺎﺗﻰ ﺍﻯ
ﮔﻠﺸﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻔﺤﺎﺗﻰ ﺍﻯ ﺑﺤﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻮﺟﻰ ﻭ ١٤٢
ﺩﺭ ﻫﺮ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺑﻠﻨدﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﻋﺎﻟﻢ
ﻋﺮﺿﻰ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻬﻚ ﺃﻥ ﺗصﻠح ﺃﻣﻮﺭﻯ ﻭ ﺗﻘﻀﻲ
ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺸﻴدﻯ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ
ﻛﻞ ﺫﻯ ﺩﻳﻨﻲ ﻭ ﺣﻮﺍﺋﺠﻰ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺷﻬد ّ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻧدﮔﺎﻧﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻫﺒﺘﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ
ﺍﻟﺴﺎﻣﻊ ﺍﻟﻤﺠﻴﺐ* ﺳﻠﻄﺎﻧﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ
ﻟﺴﺎﻥ ﺑﻘدﺭﺗﻚ ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﻭ ﺫﻯ ﺩﺭﺍﻳﺔ ﺑﻌﻈﻤﺘﻚ ﻭ
ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﺍﺋﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺠﻴﺮ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺍﻯ
ﮐﺮﻳﻢ ﻣﻨﻬﺞ ﻗﻮﻳﻢ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺳﻠﻴﻢ ﺑدﻩ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ
ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺟﻨّﺖ ﻧﻌﻴﻢ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻴﻢ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻫدﺍﻳﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﮐﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺑﺨﺶ
ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ﻛﺘﺎﺏ َﻋﻬدﻯ
ﺍﮔﺮ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺯﺧﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﻟﻴﺴﺖ ﻭ ﻟﻜﻦ ﺩﺭ
ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﺑدﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻮﺯ
ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭ ّﺭﺍﺙ ﻣﻴﺮﺍﺙ
ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﺭﻧﺞ ﻧﻴﻔﺰﻭﺩﻳﻢ * ﺍﻳﻢ ﺍ ﺩﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﻑ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ
ﻋﻈﻴﻢ ﻧصﻴﺐ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ
١٤١
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻻ ﻋدﻝ ﻟﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﮔﻨﺞ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ
ﺛﻢ ﺍﺫﻛﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺧﻄﺮ ﻣﻜﻨﻮﻥ * ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ّ ٦٢
ﻟﻜﻞ ُﻫ َﻤﺰﺓ ُﻟ َﻤﺰﺓ ﺍﻟّﺬﻯ َﺟﻤﻊ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ) ﻭﻳﻞ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺯﻧﻴﻢ ﻭ ﻟﻤﻌﻪ ﺋﻰ ﻧﺜﺎﺭ
ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻻﻳﻖ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّﺖ
ﻻ ﻭ َﻋ ّدﺩﻩ ( .ﺛﺮﻭﺕ ﻋﺎﻟﻤﺮﺍ ﻭﻓﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻓﻨﺎ ﻣﺎ ً
ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﻋﻠﻰ ﻗدﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ * ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ
ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺷدﺍﻳد ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﺰﺍﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐدﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺷﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﻴﺎﻻﺋﻴﻢ ﺑﺰﻡ ﻫدﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳد
ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﻨﮕﺎﺭﻳﻢ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺧﻄﺮ
ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻟﻮﺡ ﺍﻟﻬﻰ
ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ
ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺌدﮤ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻛﻞ ﺑﺂﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﻧﻴّﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻻﺋح ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﺎﻳد ّ
ﺑﺎﺷﻨد * ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭﺻﻴّﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ
ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ * ﺑﺘﻘﻮﻯ
ﺗﻤﺴﻚ ﻧﻤﺎﺋﻴد ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺸﺒّﺚ ﻛﻨﻴد * ﺍ ّ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻟﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﻋﻤﺎ ﺳﻠﻒ ﺍﺯ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴد * ﻋﻔﺎ ﺍّ ٦٣
ﮐﻨﻴﻢ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧدﻣﺘﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺳﺒﺐ
ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﺷﺠﺮ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ
ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ . ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻠﺠﺄ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻄﺎﻳﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﻭ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺖ
١٤٠
ﻓدﺍﻳﺖ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺩﻟﻨﺸﻴﻨﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ
ﻛﻞ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺗﻜﻠّﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﺑﻌد ﺑﺎﻳد ّ
ﻭﺟدﺍﻧﻴﭽﻮﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧدﻣﺖ
ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ * ﭼﻨدﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ
ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ
ﺍﻣﺮﺕ ﮐﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻫﺖ ﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺭﻩ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻉ ﻉ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ ﮔﺮﺩﻡ ﺍﻧّ َ ﮏ َ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺟﺎﻡ ﭘﻴﻤﺎﻧﻨد
ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﭘﻴﻤﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻗﺖ ﭘﺮ
ﺍﺣﺘﺮﺍﻗﻨد ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺍﺯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﺠﻠّﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﻋﻠﻴﺎ ﺍﺯ ﻣﺨﺰﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﺑﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ :ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻳﺴﺖ
ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﻇﺎﻫﺮ ﺷدﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺴﻚ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ّ ّ ﺭﺍﺳﺦ
ﺑﺎﺷد * ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻟدﻯ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻤس ﻭ ﻗﻤﺮ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑصﺮ ﻭ
ﺍﻧﺠﻢ ﺍﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻣﻀﻴﺌﻪ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺍﻋﻠﻰ
ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻓﻴﻀﻰ ﺟدﻳد ﻓﺮﺳﺖ ﻭ
ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻣﻜﺎﻥ * ﻫﺮ ﻣﻘﺒﻠﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻣﻮﺭﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﺣﻤﺮﺍء ّ
ﻓﻀﻠﻰ ﺑدﻳﻊ ﭘدﻳد ﻓﺮﻣﺎﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ ١٣٩
ﻳﺘﻜدﺭ ﺑﻪ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨد * ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ّ
ﻋﺮﻑ ﻗﻤﻴصﺮﺍ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ
٦٤
ﺛﻢ ﺍﺷﺮﺏ ﻣﺬﻛﻮﺭ * ) ﺧﺬ ﻗدﺡ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺎﺳﻤﻰ ّ
ﺠﺒﺎء ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﺆﻳّد ﻟﻤﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺍﻟﻨَ ﻘﺒﺎء ﺍﻟﻨَ
ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﻉﻉ
ﻣﻨﻪ ﺑﺬﻛﺮﻯ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒدﻳﻊ ( * ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻘدﻳﺮ . ﺗﺸﺎء ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ّ
ﺳﺒﺐ ﻋدﺍﻭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴد * ﻧﺰﺩ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺑصﺮ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻛﺒﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻋﻠّﺖ
ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ
ﺟﻬﺎﻝ ﺍﺭﺽ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺑّﺎﻯ ﻧﻔس ﻭ ﺷدﻩ ﻭ ﻟﻜﻦ ّ
ﻫﻮﺳﻨد ﺍﺯ ﺣﻜﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺣﻜﻴﻢ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻏﺎﻓﻠﻨد
ﻭ ﺑﻈﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ * ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻴﺎء ﺍ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺃﻣﻨﺎءﻩ ﻣﻠﻮﻙ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗدﺭﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮤ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﻘ ّﺮ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻭﻁ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺗﻦ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌﻄﻰ ﻭ ﻣﺆﻳّد ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ .
ﻉﻉ
ﺣ ّﻘﻨد ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﻴد ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺭﺽ ﺑﺂﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷد ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻘ ّﺮﺭ
ﺩﺍﺷﺖ * ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟدﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻧﻬﻴﴼ ﻋﻈﻴﻤﴼ
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ .ﻫﺬﺍ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ
٦٥
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺑﻨدﻩ ﺣﻖ ﺩﺳﺖ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧدﺍﻭﻧد ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨد ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ١٣٨
ﺗﺮﺍﺑﻴّﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻭ
ﻭ ﻋصﻤﻪ ﻣﻦ ﺣﻜﻢ ﺍﻟﻤﺤﻮ ﻭ ﺯﻳّﻨﻪ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺍﻻﺛﺒﺎﺕ
ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺍﺣدﻳّﺖ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺮﺣﻤﺖ
ﻛﻞ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺍﻣﺮ ﻛﻪ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﻋدﻝ ﻭ ﺍﻧصﺎﻑ ﻣﺰﻳّﻨﻨد ﺑﺮ ّ
ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻄﺮﺍﺕ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻩ ﺭﺍ ﻗدﺭﺕ ﮐﻮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﮐﻨﻰ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ
ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻻﺯﻡ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻼﻣﺮﺍء ﻭ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺃﻭﻟﺌﻚ ﺃﻣﻨﺎﺋﻰ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ
ﻟﻄﻒ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧدﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﺃﺣﻜﺎﻣﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭ
ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ .ﻉ ﻉ
ﻓﻀﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗدﺱ
ُﻫﻮﺍ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷدﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻓﺎﻕ ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﻻﻣﻊ ﻭ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﺖ
ﺏ ﺍﻳّدﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺧدﻣﺔ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺻدﻭﺭ َﺭ
* ﻳﺎ ﺍﻏصﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻗ ّﻮﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻗدﺭﺕ
ﮏ ﺣﺘّﻰ ﺍﻗﻮﻡ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﺟﺴدﻯ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍ ِ ﻭ ّﺩﺍَ
ﺑﺎﺷﻴد ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﺯ ﺍﻭ * ﻭﺻﻴّﺔ ﺍ
ﺭﺍﺣﺔِ ﺍ ِ ﺭ ّﻗﺎﮏ ﻭ َﺗ ْﻄ ِﻴ ْﻴ ِﺐ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ﻭ ﺍ َ
ﺐ ﻭ ﺗﺮﺿﻰ ﻣﻦ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺔ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺤ ّ
١٣٧
* ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﻜﻴﻢ* ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺣﻜﻢ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ
ﻛﺎﻣﻠﻪ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺎﻭ ﻭ ﺟﻬﺖ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺍﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳد ﺍﻏصﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﻃ ّﺮﴽ ﺑﻐصﻦ
ﺍﻋﻈﻢ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨد* ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻰ ٦٦
ﺍﻻﻗدﺱ ) ﺍﺫﺍ ﻏﻴﺾ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻮﺻﺎﻝ ﻭ ﻗﻀﻲ ﻛﺘﺎﺏ َ ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﻟﻤﺒدﺃ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺂﻝ ّ
ﺍﻧﺸﻌﺐ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﺻﻞ ﺍﻟﻘدﻳﻢ ( * ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﺯ
ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻏصﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩﻩ * ﻛﺬﻟﻚ ﺍﻇﻬﺮﻧﺎ
ﻧﻮﺭ ﻫدﺍﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻮ ّﻓﻘﻴّﺖ ﻋﻄﺎ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ * ﻗد ﻼ ﻣﻦ ﻋﻨدﻧﺎ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻀ ً ّ ﻻﻛﺒﺮ ﺑﻌد ﻣﻘﺎﻣﻪ ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﻗدﺭ ﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻐصﻦ ﺍ ٔ ّ
ﺍﻻٓﻣﺮ ﺍﻟﺤﻜﻴﻢ * ﻗد ﺍﺻﻄﻔﻴﻨﺎ ﺍﻻﻛﺒﺮ ﺑﻌد ﺍﻻﻋﻈﻢ
ﻛﻞ ﺍﻣﺮﴽ ﻣﻦ ﻟدﻥ ﻋﻠﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ * ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻏصﺎﻥ ﺑﺮ ّ ﻗدﺭ ﺍ ﻟﻬﻢ ﺣ ّﻘﴼ ﻓﻰ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻨّﺎﺱ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ّ
* ﻳﺎ ﺍﻏصﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻧﻰ ﻭ ﺫﻭﻯ ﻗﺮﺍﺑﺘﻰ ﻧﻮﺻﻴﻜﻢ
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧدﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﺷﺘﺎﺑد
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ
ﺗﺎﺑﻨدﻩ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﻧدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺧدﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻠﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ
ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ﻭ ﺑﻤﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻭ ﺑﻤﺎ ﺗﺮﺗﻔﻊ ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﺣﺴﺎﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﺮﺩﻯ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ
ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧصﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻨﻮﺩﻳﻜﻪ ﻻﻳﻖ
ﺷﺨﺺ ﻣﻨﻔﺮﺩ ﺍﺟﺴﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺟﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻜﻢ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺗﻘﻮﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﻋﻈﻢ
ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴّﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ٦٧
ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺣﮑﻢ ﻗﻠﺐ ﻭﺍﺣد ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺍﺑﻄﻪ
ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺫ ّﺭﺍﺕ ١٣٦
ُﻫﻮﺍ
ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﮐﻦ ﻣﺎ ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ
ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴد ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺭﺍ ﻋﻠّﺖ
ﺍﻳﻢ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣدﻯ ﺑﺨﺶ ﺧدﺍﻳﺎ ﺫﻟّﺖ ﻣﺤﻀﻴﻢ
ﻛﻞ ﻣﻦ ﻋﻨد ﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻗﻞ ّ
ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﮔﺮﺩﺩ ِﻭﺍ ّﻻ ﺍﺯ
ﺑﻐﻀﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺻدﻭﺭ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺨﺰﻭﻥ
ﻓﺮﻣﺎ ﺧدﺍﻳﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﻩ ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ
ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻳﻴدﺍﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺎﮎ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﻧصﺮﺕ ﻓﺮﻣﺎ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﺴﺎﺯﻳد * ﺍﻣﻴد ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻜﻠﻤﻪ
ﻋﻠﻴﺎ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺁﺑﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻔﺎء ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ
ﺍﺳﺖ * ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻭﺍﺣدﻩ ﺑﻨﻮﺭ
ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧد * ﺍﻧّﻪ ﻳﻘﻮﻝ ّ
ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺧدﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ
ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ﻳﻬدﻯ ّ
ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻدﻕ ﻭ
ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻛﻠﻤﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌد ﺩﺭ ﻛﺘﺐ
ﺯﻧدﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧدﻣﺖ ﺗﻮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﻛﻞ ﻻﺯﻡ ﻻﻋﺰﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﻏصﺎﻥ ﺑﺮ ّ
ﺻﻔﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ
ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭ ﻣﺴﻄﻮﺭ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ
ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ . ١٣٥
ﻣﺮﺿﻴّﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻧﻈﻢ
ﻉﻉ
ﻣﻦ ﻟدﻥ ﺁﻣﺮ ﻗدﻳﻢ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺣﺮﻡ ﻭ ﺁﻝ ٦٨
ﺍ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﻭ ﻧﻮﺻﻴﻜﻢ ﺑﺨدﻣﺔ ﺍﻻﻣﻢ ﻭ
ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ*
ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ
ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺒﻴﻢ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ
ﻧﺎﺳﻮﺗﻴﻢ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺳﺮﺍﺝ ﻻﻫﻮﺕ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺍﺯ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘصﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷد ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ
ﺿﻌﻒ ﻭ ﺑﻰ ﻗ ّﻮﺗﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻒ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺵ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺻﻐﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴد * ﺍﻧّﻬﺎ ﺧﻴﺮ ﻟﻜﻢ
ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻇﻔﺮ ﻳﺎﺑد ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺎ
ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻣﻢ ﺍﺳﺖ * ﻧصﺎﻳح ﻗﻠﻢ ﻋﻤﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ * ﻳﺸﻬد ﺑﺬﻟﻚ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ﺍﻟﺒدﻳﻊ*
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ ﭘس ﺍﻯ ّ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧدﻣﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ
ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺳﺮﻣدﻯ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧصﻴﺐ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ
ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳدﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻣﺸﺎﻫدﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻄﻖ ﻓصﻴح ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ
ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ٦٩
١٣٤
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻫدﺍﻳﺖ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﺎﻓﺘﺎﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﺮ ﺧدﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﮐﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﻓﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻠﺸﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺑﺮﻭﻳد .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘدﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ُﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ
١٣٣
ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻨﺎء ﺍﻟﺬﻱ َﻇ َﻬ َﺮ ﻣِ ﻦ َﻧ ِ ﻬﺎء ﻔﺴ َ ﻚ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ُ َﺍﻟﺜُ ﻈﻬ َﺮ ِﻚ ﺍﻻٔﺑﻬﻰ َﻋ َﻠ َ ﺍﻟﺬﻱ َﻃ َﻠ َﻊ ﻣِ ﻦ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻴﻚ ﻳﺎ َﻣ َ ِ ﺭﺽ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎَ ﻭ ُﺳ ﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ َﻣ َ َ ﻠﻴﻚ َﻣﻦ ﻓِﻲ ﺍﻻٔ ِ
ﻠﻄ َﻨ ُﺔ ﺍِ ﺍﻟﺴﻤﺎ× ﻚ َﻇ َﻬ َﺮﺕ َﺳ َ ﺃﺷﻬ ُد ﺃ ﻥ ِﺑ َ َﻭ َ
ﻚ ﺃﺷ َﺮ َﻗﺖ َﻭﺍﻗﺘِدﺍ ُﺭ ُﻩ َﻭ َﻋ َﻈ َﻤ ُﺔ ﺍَ ِﻭﻛِ ﺒﺮﻳﺎ ُﺅ ُﻩ َﻭ ِﺑ َ
ﻤﺎﻝ ﻮﺱ ﺍﻟﻘِ َد ِﻡ ﻓﻲ َﺳﻤﺎ ﺍﻟ َﻘﻀﺎَ ﻭ َﻃ َﻠ َﻊ َﺟ ُ ُﺷ ُﻤ ُ ﺤ َﺮ َﻛ ٍﺔ ﻣِ ﻦ ﺃﺷﻬ ُد َ ﺍﻟ َﻐ ِ ﺃﻥ ِﺑ َ ﻴﺐ َﻋﻦ ﺍ ُ ﻓ ِﻖ ﺍﻟ َﺒدﺍَ ﻭ َ
ِ ﺍﻟﻜﺎﻑ َﻭﺍﻟ ُﻨ ِ ﻜﻢ ﻮﻥ َﻭ َﺑ َﺮ َﺯ ِﺳ ُﺮ ﺍ ِ َﻗ َﻠ ِﻤ َ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮ ُﺣ ُ
ﻨﺎﺕ َﻭ ُﺑﻌِ َﺜ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻮﻥ َﻭ ُﺑ ِدِ ﻮﺭﺍﺕ ﺍﻟﻈ ُﻬ ﺖ ُ ﺍﻟﻤﻜ ُﻨ ُ ُ ﻤﻜ ُ ﺖ ُ َ ﻚ ِﻚ َﻇ َﻬ َﺮ َﺟ ُ ﺟﻬ َ ﺠﻤﺎﻟ َ ﺍﻟﻤﻌ ُﺒﻮﺩِ َﻭ ِﺑ َﻮ ِ ﺃﺷﻬد َ ﻤﺎﻝ َ ﺃﻥ ِﺑ َ َﻭ َ ﻙ ُﻓ ِ ﻴﻦ ﻨد َ ﻜﻠ َِﻤ ٍﺔ ﻣِ ﻦ ﻋِ َ ﻘصﻮﺩِ َﻭ ِﺑ َ ﺍﻟﻤ ُ ﻻﺡ َﻭ ُ ص َﻞ َﺑ َ ﺟﻪ َ َ
ﻮﻥ ٕﺍ َﻟﻰ ِ ﻤﻜ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﺍﻟﺬﺭ َﻭﺓِ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ِص َ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ ﺻﻌِ َد ُ ُ ﻨﺎﺕ َﻭ َ
٧٠
ﺍﻟد َﺭ ِ ﺄﻥ َﻣﻦ ﺃﺷﻬ ُد ِﺑ َ ﻮﻥ ٕﺍ َﻟﻰ َ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ ﻛﺎﺕ ُ َﻭ ُ ﺍﻟﺴﻔﻠﻰ َﻭ َ
ﻑ ﺍَ َﻭ َﻣﻦ ﻓﺎ َﺯ ِﺑﻠِﻘﺎﻚ َﻓ َﻘد ﻓﺎ َﺯ َﻋ َﺮ َﻓﻚ َ َﻓ َﻘد َﻋ َﺮ َ
ﻀ َﻊ ﻚ َﻭ ِﺑﺂﻳﺎﺗ َ ﻦ ِﺑ َ ِﻚ َﻭ َﺧ َ ِﺑﻠِﻘﺎ ﺍَ ِﻓ ُﻄﻮﺑﻰ ﻟ َِﻤﻦ ﺁ َﻣ َ ﻃﺎﻑ ﻚ َﻭ َﺑ َﻠ َﻎ ِﺑ ِﺮﺿﺎَ ﻑ ِﺑﻠِﻘﺎَ ِﺑ ُﺴﻠﻄﺎﻧ َ ﻚ َﻭ َ ِﻚ َﻭ ُﺷ ِﺮ َ ﻀ َﺮ ﺗِﻠﻘﺎَ ﻋ ِ ﻚ ﻓﻲ ُﺣﻮﻟ َ ﻳﻞ ﻟ َِﻤﻦ َﻇ َﻠ َﻤ َ ﺮﺷ َ ﻚ َﻓ َﻮ ُ ِﻚ َﻭ َﺣ َ
ﺏ ﺟﺎﺣ َد ِﺑ ُﺴﻠﻄﺎﻧ َ ﻜ َﺮ َﻙ َﻭ َﻛ َﻔ َﺮ ِﺑﺂﻳﺎﺗ َ َﻭﺃﻧ َ ِﻚ َﻭ َ ِﻚ َﻭﺣﺎ َﺭ َ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻧد ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳدﺍﺭﻧد ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ
ﺑﻴﺤد ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﭘﻮﻳﻨد ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺣﺮﻗﺖ ّ
ﺟﻮﻳﻨد ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨد ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺩﺭ
ِﺑ َﻨ ِ ِﻚ ﺟﺎﺩ َﻝ ِﺑ ُﺒﺮﻫﺎﻧ َ ﺟﻬ َ ﻔﺴ َ ﻚ َﻭﺍﺳ َﺘﻜ َﺒ َﺮ َﻟدﻯ َﻭ ِ ﻚ َﻭ َ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﻭ ﺑﻪ ﺧدﻣﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧد
دﺱ ﻣِ ﻦ ٕﺍﺻ َﺒ ِﻊ ﺍﻻٔﻣ ِﺮ َﻣﻜ ُﺘﻮﺑﴼَ .ﻓﻴﺎ ﻓﻲ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟ ُﻘ ِ ِ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻭ َﻣﺤ ُﺒﻮﺑﻲ َﻓ ِ ِﻚ ﺣﻤﺘ َ ﺄﺭﺳﻞ ٕﺍ َﻟﻲ َﻋﻦ َﻳ ِ ﻤﻴﻦ َﺭ َ َ ﻚ ِﻟ َﺘ ِ ِ ﺠﺬ َﺑﻨﻲ َﻋﻦ ِﻚ َﻧ َﻔ دﺱ ﺃﻟﻄﺎﻓِ َ َﻭﻋِ ﻨﺎ َﻳﺘ َ ﺤﺎﺕ ُﻗ ِ
ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺎﻳﻨد ﻭ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻣﻮﻯ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ
ﻛﻴﻦ َﻭ َﻓ َﺮ ﻣِ ﻦ ُﺣﻜﻮ َﻣﺘ َ ِﻚ َﻭﺍﻗﺘِدﺍ ِﺭ َﻙ َﻭ َ ﻦ ُ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ َ ﻛﺎﻥ ﻣِ َ
ﻚ ﻚ ِﺍ َﻧ َ ﻚ َﻭﻟِﻘﺎَ ﺍﻟدﻧﻴﺎ ٕﺍﻟﻰ َﺷﻄ ِﺮ ُﻗﺮ ِﺑ َ َﻧﻔﺴﻲ َﻭ َﻋ ِﻦ ُ ﻨﺖ َﻋﻠﻰ ُﻛ ِﻞ ﺸﺎء َﻭ ِﺍ َﻧ َ ﺃﻧﺖ ُ ﻚ ُﻛ َ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ َﺗ ُ ﻨﺎء ﺍَ ِﻭﺫِ ﻛ ُﺮ ُﻩ َﻭ ﻴﻚ ﻳﺎ َﺟ َ َﺷ ٍﻲ ُﻣﺤﻴﻄﴼَ .ﻋ َﻠ َ ﻤﺎﻝ ﺍَ ِﺛ ُ ٧١
ُﻫﻮﺍ
ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨد ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧس ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨد ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﻻﻳﻨد ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻋﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺻﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﮤ ﺩﻭ ﮐﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .
ﻉﻉ ١٣٢
ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺮ ﻋﺎﺻﻰ ﻧﺎﺩﺍﻥ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧدﻩ ﻭ
ﻚ ﻓﻲ َﻏ َﻤ ِ ﺮﺍﺕ ﻨﺖ ﻓﻲ ﺃﻳﺎﻣِ َ ﺒﻬ َ ﻚ ُﻛ َ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣﴼ ِﺷ َ
ﻉﻉ
ﺤﺖ ُﺳ ِ ﺮﺕ ﻴﻮﻑ ﺍﻻٔﻋدﺍَ ﻭ َﻣ َﻊ ُﻛ ِﻞ ﺫﻟ َ ِﻚ ﺃ َﻣ َ ﻨﺖ َﺗ َ ُﻛ َ
ﻣﺴﺘﻌﺎﻥ.
ُﻫﻮﺍ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺩﻳدﻩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻯ ّ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺘﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺑﭙﻮﺵ ﺧﻄﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺟﻔﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺷﻔﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭﻓﺎ ﮐﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﺷﻔﺎ
ﺑﺨﺶ .
١٣١
ﺑدﺍﻉ ﻬﺎءﺍَ ِﻭ ُﻧﻮ ُﺭ ُﻩ ﺃﺷﻬ ُد ِﺑ َ ﻴﻦ ﺍ ٕ ﺄﻥ ﻣﺎ َﺭﺃﺕ َﻋ ُ َ ﻻ ِ َﺑ ُ
ﻉﻉ
ِ ﺍﻟﺴ ِ ﻏﻼﻝ َﻭ َﻣ َﺮ ًﺓ ﻼﺳ ِﻞ َﻭﺍﻻٔ ﺤﺖ َ ﻨﺖ َﺗ َ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ
ﻜﻴﻢُ .ﺭﻭﺣﻰ ﺍﻟﻨﺎﺱ ِﺑﻤﺎ ﺃﻣِ َ َ ﻠﻴﻢ َﺣ ٍ ﺮﺕ ِﺑﻪِ ﻣِ ﻦ َﻟ ُدﻥ َﻋ ٍ
ﺃﺳﺄﻝ ﺍَ دﺍء ُ دﺍء َﻭ َﻧﻔﺴﻲ ِﻟ َﺒﻼَ ﻟ ُ ﻚ ﺍﻟﻔِ ُ ِﻀ ِﺮ َﻙ ﺍﻟ َﻔ ُ ﻮﻫ ُﻬﻢ ﻣِ ﻦ ﺃﻧﻮﺍ ِﺭ ِﺑ َ ﺬﻳﻦ ﺍﺳ َﺘﻀﺎﺖ ُﻭ ُﺟ ُ ﻚ َﻭ ِﺑﺎ َﻟ َ ﻚ ﺃﻥ َﻳ ِ ﻚ َﻭﺍ َﺗ َﺒ ُﻌﻮﺍ ﻣﺎ ﺃﻣِ ُﺮﻭﺍ ِﺑﻪِ ُﺣﺒﴼ ِﻟ َﻨ ِ ﻒ ﻔﺴ َ ﺟﻬ َ َﻭ ِ ﻜﺸ َ
ِ ﻚ ﺍﻟﺴ ُﺒ ﻴﻦ َﺧﻠﻘِ َ ﺤﺎﺕ ﺍ َﻟﺘﻲ ﺣﺎ َﻟﺖ َﺑﻴ َﻨ َ ُ ﻚ َﻭ َﺑ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ ﻚ ﺍﻟدﻧﻴﺎ َﻭﺍﻻ ِٓﺧ َﺮ َﺓ ِﺍ َﻧ َ َﻭ َﻳﺮ ُﺯ َﻗﻨﻲ َﺧﻴ َﺮ ُ ﺃﻧﺖ ُ َ ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ ﺻ َﻞ ُ ﺰﻳﺰ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ َﺮ ُ ُ ﺣﻴﻢَ . ﺍﻟﻤ َﺘﻌﺎﻟﻲ ﺍﻟ َﻌ ُ
َﻋ َﻠﻰ ِ ﺍﻟﺴد َﺭﺓِ َﻭﺃﻭﺭﺍﻗِ ﻬﺎ َﻭﺃﻏصﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﻓﻨﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﺻﻮﻟِﻬﺎ
ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ َﻭ ِ ِﻚ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ﺻﻔﺎﺗ َ ﻭﺍﻡ ﺃﺳﻤﺎَ ﻚ ُ َﻭ ُﻓ ُﺮﻭﻋِ ﻬﺎ ِﺑ َد ِ ِﻤﻴﻦ ُﺛ َﻢ ﺍﺣ َﻔﻈﻬﺎ ﻣِ ﻦ َﺷ ِﺮ ُ دﻳﻦ َﻭ ُﺟﻨﻮﺩِ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ ﺍﻟﻤﻌ َﺘ َ ٧٢
ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ ﺻ ِﻞ ﻚ ِﺍ َﻧ َ ُ ﺃﻧﺖ ُ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ ﺍﻟ َﻘدﻳ ُﺮَ . َ ﻚ ﺍﻟﻔﺎِ ﺃﻧﺖ ﺰﻳﻦ َﻭ ٕﺍﻣﺎَ ﺰﺍﺕ ِﺍ َﻧ َ ﻚ َ َﻋﻠﻰ ﻋِ ﺒﺎﺩِ َﻙ ﺍﻟﻔﺎَ ﺃﻧﺖ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ ﻟﻪ ٕﺍﻻ ﺮﻳﻢ ُﺫ َ ﺍﻟ َ ﻭﺍﻟﻔ ِ ﻜ ُ َ ﻈﻴﻢ ﻻ ِﺍ َ ﻀﻞ ﺍﻟ َﻌ ِ ﺮﻳﻢ . ﺍﻟ َ ﻜ ُ
ﺑﺨﺶ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﮐﻞ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ّ
ﺟﺎﻣﻊ ﻋﻴﻮﺑﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺎﺷﻒ ُﮐﺮﻭﺏ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﻕ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺛﺒﺖ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﺤﻮ ﮐﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌدﺍﺩ ﻣﻔﺮﻣﺎ
ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺻﻔﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺻﻔح ﺍﺯ
ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻌﻮﺕ ﺁﻥ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﺠﻴد ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ
ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻗصﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺩﺭ
ﮔﺬﺭ ﺫﻧﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒد ﺍﻋﻈﻢ ﺫﻧﻮﺏ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﺍ ّﻭﻝ ﻗصﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺮ
٧٣
١٣٠
ﻋﻄﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ
ﺗﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﺘﻮﺡ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺭﺍ
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌﻄﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ .
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﻣﻨﺰﻫﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺗﺮﺍ ﺳﺰﺍ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﻣﻘﺪﺳﺎ ﻭ ﺑﻴﭽﻮﻥ ﻭ ّ
ﮐﻪ ﺑسﺎ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑسﻴﺎﺭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻘ ّﺮﺏ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﭘﺸﮥ ﭘﺮ ﺭﻋﺸﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺷﮥ ﻋﻘﺎﺏ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ
ﺷﻬﺮﮤ ﺑﻴﺸﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺟﻔﺎ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻪ ﺗﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺭﻳﺸﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺶ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺑﺪ ﺍﻧﺪﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ
١٢٩
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩﻯ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﻝ ﻣس ّﺮﺕ ﺟسﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ
ﺷﺪ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ﭼﻮﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ
ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻣحﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻣصﻮﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﺆﺍﻧسﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ٧٤
ﺍﻫﻞ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺠﺎﻟسﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ
ﺍﻓﮑﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﻭ ﺩﻑ ﻭ ﻧﻰ ﻫﻰ ﻫﻰ
ﻉﻉ
ﺑﻪ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻭ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﭼﻨﮓ
ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ .
ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺻﻔﺖ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ . ُﻫﻮﺍ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ُﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺵ
ﺍﻯ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ
ﻫﺮ ﻧﻔسﻰ ﺑﺎﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺖ
ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠﻌﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮐﻦ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺍﺯ ﺑحﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﺟﺎﻡ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ
ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻣسﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﺑﺎﺩﮤ ﺍﻟسﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪ .
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺍﻓسﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺍﺛﻴﺮ ﺭﺳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﺑﻨﺪﻩ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ّ
ﻭ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
٧٥
١٢٨
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺗﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠﻌﺘﻰ
ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ
ﻭﺍﺿﺢ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﻭﺡ
ﺍﺑﺮ ﺗﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻤﺎﻡ ﻫﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﻓسﺮﺩﻩ ﺭﺍ
ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﺮ ﺭﺟﺎﻯ
ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ .ﻉ ﻉ ﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ ﺍﻻَ
ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ُﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑسﻮﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﻣﻪ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ
ﺭﻭﻳﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮐﻦ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺩﺭ
ﺟﻤﺎﻟﺘﭙﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺠسﺘﻪ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺑﻠﺒﻼﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺩﻣسﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ
١٢٧
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ
ﺑﮕﺪﺍﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮔﺮﺩ ﺷﻌﻠﻪ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻳﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﻦ.
ﻉﻉ
٧٦
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﻣحﺒّﺖ ﭘﺮﻳﺪﻧﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ
ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ّ
ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺗﻮﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻟحﻖ ﺍﻟﻘ ّﻴﻮﻡ ُﻫﻮ ّ
ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠسﺘﻪ ﻭ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﺒﻴﻞ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍﻫﻰ
ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻧﻮﻣﻴﺪﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ
٧٧
ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺁﻧسﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣسﺌﻮﻝ ﺭﻭﺡ ﺟﺪﻳﺪ ّ ﻣسﺘﺠﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ
ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﻧسﻴﻢ
ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻃﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ
ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ
ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎ
ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻫﻼﻥ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻘﺪﺭ ﻭ ﻣص ّﻮﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻣ ّ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .
ﻉﻉ
١٢٦
ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ
ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ ﻫﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻃﻒ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻣحﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ُﻣﺆﻳّﺪ ﺁﻓﺘﺎﺑﻴسﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﺷﻴﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ
ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻣسﺎﺯ ﮐﻦ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ
ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔحﺎﺕ
ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ
ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ
ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻼﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ
١٢٥
ﺳحﺮ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑحﺮﻳسﺖ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ
ﺗﺎﺑﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ
ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻫسﺘﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣسﺘﻘﻴﻢ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺑﻰ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ
ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣسﮑﻦ ﻭ ﻣﺄﻭﺍﺋﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﻐﺎﻥ ﻭ ﺁﻩ ﺻﺒحﮕﺎﻫﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ
٧٨
ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺘﺒﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ ﻓﺮﻗﺖ ﭘﺮ ﺣﺮﻗﺖ ﺟﺎﻧﺮﺍ ﺑﮕﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ
ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﺋﻴﻢ .
ﻉﻉ
ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘس ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ
ﺑﺮﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﭘﺮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ
ﻣحﺒّﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ
ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﻧﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻟحﺎﻥ ﺑﻪ
ﻣحﺎﻣﺪ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ .
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ ﻭ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎﻳﻢ
ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﻳّﺖ ﻗﻠﺐ ﺑحﻮﺭ
ﻣﻮ ّﺩﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺳﮑﺮﺍﻥ ﺁﻧﻰ ﻧﻤﻴﮕﺬﺭﺩ
ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﻣﻰ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻳﻖ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗﺪﻳﺮ ّ ّ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ
ﮔﺸﺎﻳﺸﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﭼﻮﻥ
ﺍﻓﮑﻦ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺍ
ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ
٧٩
ﻣﻀﻄ ّﺮﻳﻢ ﻏﻨﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻧﻤﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ١٢٤
ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﭘﺮ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻧﻤﻪ ﻭ ﻣﻬﺮﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻋﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻗﺪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﮑﻮﻓﻪ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ. ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
ﻉﻉ
ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ
ُﻫﻮ ﺍﻟﻤحﺒﻮﺏ
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺭﺍﻣﻈﺎﻫﺮ ﺁﻳﺎﺕ
ﺗﻘﺪﺳﻨﻰ ﻣﻦ ﺣﺐ ﻏﻴﺮﮎ ﻭ ُﺗ َﻄ ﻬ َﺮﻧﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّﻌﻠّﻖ ّ ّ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻗﺪﺳﻴّﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻴّﻪ
ﻟﻮﻻﮎ ﮐﻦ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺅﻑ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﻥ
ﭘﺸﻪ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﭘﺎﺩﺷﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺎﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻗﻮﻱ ﻋصﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻣحﺘﺎﺝ ﻭ ﻣصﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ ّ ١٢٣
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣسﺘﻘﻴﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ
ﻀ ﺮ ُﻉ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣحﺒﻮﺑﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍ َﺗ َ ﺑﻤﺎ ﺳﻮﺍﮎ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻠﺒﻰ َﺧ ِﻠﻴّﴼ ﻓﺎﺭﻏﴼ ﺑحﺐ ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻣﻨ ّﺰﻫﴼ ﻣﻤ ّﺮﺩﴽ ﺻﺎﻓﻴﴼ ﺣﺘّﻰ َﻳ ْﻤ َﺘ ِﻼ ّ
َﻳ َﺘ َﻮﻟَ ﻊ ﺑﻨﺎﺭ ﻋﺸﻘﮏ ﻭ ﻳﻨﺠﺬﺏ ﺑﻨﻔحﺎﺕ ﻗﺪﺳﮏ
ﺑصﻬﺒﺎء ﻣحﺒّﺘﮏ َﺭ ﺏ ﺍﺟﻌﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﮐﺄﺳﴼ ﻃﺎﻓحﺔ َ
ﺠ ِﻠ َﻴ ًﺔ ﻣﻦ ﺷﻤس ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣﺮﺁﺓ ﺻﺎﻓﻴﺔ ُﻣ ْﻨ َ
ﻭ ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺬﮐﺮﮎ ﻭ ﺍُ ﺫﻧﻰ ﺻﺎﻏﻴﺔ ﻟﻨﺪﺍﺋﮏ ﻭ
َﻋﻴﻨﻰ ﮐﺎﺷﻔﺔ ﻻٓﻳﺎﺗﮏ ﻭ َﻣﺸﺎﻣﻰ ُﻣ َﺘ َﻌ ﻄﺮﴽ
ﺑﻨﻔحﺎﺗﮏ ﻭ ﻗﺪﻣﻰ ﺛﺎﺑﺘﺔ ﻓﻰ ﺩﻳﻨﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ٨٠
ﻣسﺘﻘﻴﻤﴼ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺜﺎﻗﮏ ﻭ ﻭﺟﻬﻰ ﻣﻨ ّﻮﺭﴽ ﺑﻨﻮﺭ
ﻣﻌﺮﻓﺘﮏ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻤﻌﻄﻰ ﺍﻟﻠّﻄﻴﻒ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤحﺒﻮﺏ.
ﻉﻉ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ِﺍﻟﻰ ﺍ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ ﺍﻯ ّ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﮔﺸﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ
ﺣﺎﺟﺎﺗﺖ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻰ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﺩ
ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻭﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻌﻄﺎﻓﻰ ﺯﺧﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ
ﻧﻬﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﻏﻢ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ
ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻨﺪ ﺍﻭ ﮐﻨﺪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ َﻳﺸﺎء ﮑ ُﻢ ﻣﺎ ُﻳﺮﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺳﺮ ﺗسﻠﻴﻢ ﻧﻪ ﻭ ﺗﻮ ّﮐﻞ ﻭ َﻳح ُ
٨١
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ
ﺏ ﺭﺣﻴﻢ ﺑﻪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . ﺑﺮ َﺭ
ﺗسﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﻯ ﺷﻤﺎ
ﻫسﺘﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺭﺥ ﻫﺎﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺷﻤﺎ
ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻔسﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻳﻢ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﻣسﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﻘصﻮﺩ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣحﺒﻮﺏ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭﺁﻥ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ
ﻣسﺘﺠﻴﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺷﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻕ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ
ﺻﺒحﻰ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻘﺎﻥ ﺑﺮﺁﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺑﻪ ﻏﻤﻰ ﻫﻤﺪﻣﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔسﻰ ﺑﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺪ َﻧ ْﻔسﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﺪ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ١٢٢
ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ ﻣسﺮﻭﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ
ﺑﺎﻝ ﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠسﺒﻴﻞ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﻓﺎﺭﻍ
ﻣسﺘﻐﻨﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻃﻔﻼﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ
ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣحﺒّﺖ ﺧﻮﻳﺶ
ﺻحﺖ ﻭ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ّ
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻭ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻮﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﺍ
ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣحﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻄﺎﺋﻰ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ
ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ
ﮑﻠّﻰ ﺷﻴﺪﺍﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑ ُ
ﺑﺠﺰ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺳحﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣحﺒّﺖ
ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻨﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻤﻴﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ .
ﻉﻉ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﻫسﺘﻰ ﻭ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻋﺰﻳﺰ ﻫسﺘﻰ ﭘس ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻓﻘﺮ ﻭﺿﻌﻒ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺑﻠﮑﻪ
ﻫسﺘﻰ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻏﻨﻰ ﻫسﺘﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺗﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ١٢١
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﺩﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﻩ ﻭ ٨٢
ﮐﻞ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ّ
ﺣ ّﺮﻳّﺖ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ
ﻇﻞ ﺧﻴﻤﻪ ﻳﮏ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺘّﻔﻖ ﻭ ﻣﺘّحﺪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ّ
ﺭﻧﮓ ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ
ﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺻﻠﻴّﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ ِﺍﻧّﮏ َﺍ َ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ. ﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﻻ ِﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ِﺍﻧّ َ ّ ﻉﻉ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺟﺰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ
ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻤﺘﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔحﺎﺗﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ
ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﺂﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ . ُﻫﻮﺍ
ﻉﻉ
ﺭﺣﻤﺎﻧﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺸﺮﻕ
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻔحﺎﺕ
ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺭﺍﻫﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ
ﻣﻌﻄﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠّﻌﻨﺎﻳﺖ ﻗﺪﺳﺖ ّ
ﺗﻮﺟﺰ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﻰ ﻧﮑﻨﻢ ﻭ ﺟﺰ
ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ
ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﺍﻣﻮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺧﺪﻧﮓ ٨٣
ﮐﻦ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ
ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻦ
١٢٠
ﺩﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ
ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﻉﻉ
ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻮ ّﻓﻖ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ.
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗﺪﻳﺮ ّ ّ ﻣﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ
ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑسﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ
ﺑﺪﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻴﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﺷﻮﻡ
ﺳﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺠﻨﻮﻧﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻴﺎﻥ ﮐﻮﻯ
ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ .
ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻓﮑﻦ ﻧسﻴﻢ
ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ
ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ
ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻪ
ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ
١١٩
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ
ﻫﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨﺪ ﻫﺎ ﺑﮕسﻠﻴﻢ ﻭ ّ
ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﻨﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﺩﻩ ﻭ ﻣحﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣسﺎﺯ
ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ٨٤
ﺑﺮ ﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑسﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ
ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺑﺪﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﺍﻯ
ﺑﻪ ﻣحﺒّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﻭ ﮐﻤﻨﺪ ﻫﻮﻯ
ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﻔﻮﺕ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﺑﻴﻔﮑﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻘسﺖ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ﻣﻘﻴّﺪ ﻭ ﺑسﺘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺨﺶ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﻭﻫﻮﺱ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣحﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ
ﻣحﺒّﺘﺖ ﺳﺮﻣسﺖ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﮔﺮﺩﻡ.ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻳﮑﻦ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺍ ّﻣﺎﺭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻫﺮ ﺩﻡ
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺩﺭ ّ
ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔس ﺩﺍﻡ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻧﻬﺪ
ﮐﺮﻡ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻓﻘﺮﺍﺋﻴﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ
ﻧﻔحﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻦ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
٨٥
ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻣﺸﺘﻬﺮﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ
١١٨
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﺍﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّحﺎﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﺮﻕ
ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻗﻤﻨ ّﻮﺭ ﮐﻨﺪﺍﻯ
ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ
ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻫسﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻘﺎ ﺩﺭ
ﺁﺭ ﻣحﺘﺎﺟﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻮﺍﮔﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺭﺳﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﺩﺭﻳﺎ ﺷﻮﺩ ﺫ ّﺭﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧصﻴﺐ ﺷﻮﺩ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ُﻫﻮﺍ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺳﺒحﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑحﺮ ﺑﻰ ﮐﺮﺍﻥ
ﺳﻴﺮﺍﺏ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻄﻠﻊ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ
ﭘس ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻬﮑﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘّحﺪ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌﻄﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﻀﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ
ﺍﺑﺪﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﻣﻠﮏ ١١٧
٨٦
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺭﻯ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﮐﻦ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ
ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﮐ ّﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ
ﺁﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺫﮐﺮﺕ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻪ
ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ
ﻧﻔحﺎﺕ ﻗﺪﺳﺖ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﻯ
ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻣﮑﺎﻥ
ﺻﻴﺖ ﻧﺒﺄ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳحﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺭﻭﻯ
ﻧﻘصﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺗح ّﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ
ﺗﻮ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺟﮕﺮ ﻫﺎ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﺍﺗﻤﺘﻌﻠﻢ ﺑﺮ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﻗ ّﻮﺕ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮ
ﻧﺪﺍﻯ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻤﺖ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﮐﻞ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺘّﻞ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺒﻼﻥ ّ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻤﺎﻟﭙﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ّ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ
ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ ٨٧
ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻠﺘﺬّ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﻐﻔﺮﺕ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ّ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺋﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ . ﻉﻉ
ﻫﻮ ﺍ ١١٦
ﺗﻌصﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻣﻬﻠﮑﮥ ّ
ﺑﺨﺸﻨﺪﺳﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﺗّحﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺩﻡ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺎ ّﻓﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻧﮓ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ّ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ
ﺟﺎﻫﻠﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣحﻮ ﻭ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ
ﺟسﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﺍﻥ
ﺭﻳحﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣحﻮ
ﺗسﺒﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻘﺪﻳس ﺗﻮ ﺭﺳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ّ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣحﺾ ﻣحﺒّﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ ﺣﺎﺿﺮ ﻣحﻔﻞ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ
ﮐﺒﺮﻯ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻳﺎﺕ
ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﺷﺪﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﺪﺍﻯ
١١٥
ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺩﻭﺳﺖ
ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ ﻓﺮﻣﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺗﺄﺳﻴس ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ٨٨
ﻣﻔﺘﻮﻥ ﻭﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺷﺮﻕ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣحﺒّﺖ ﺍ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﮥ
ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﺮﻧﮓ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺳﺒﻴﻞ ﻣحﺒّﺖ ﭘﻮﻳﺪ
ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨّﺎﻥ ﺍﺑﺮﻯ ﮔﺮﻳﺎﻥ
ﮐﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﻻﻟﻪ ﺯﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻫﺮ
ﺗﺮﮎ ﺗﺎﺟﻴﮏ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺵ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣصﺎﺣﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ
ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺫﮐﺮ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺪﮔﺮ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻏﻤﮕسﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ
ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺒﺪﻝ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺍﻧس ﻭ ﻣحﺒّﺖ ﻣ ّ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧصﻴﺐ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺟﻮﻳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﺑﻪ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻳﮑﺪﺭ ﺍﻣﺮﺍ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ
ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺣصﻦ ﻣﺘﻴﻦ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﻣﻨﺠﺬﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣحﺒّﺖ ﻣﺸﺘﻌﻠﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ
ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔحﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺯﻧﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ
ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ٨٩
١١٤
ﺠﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ُﻟ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﺳﺎﻣﺎﻧﺎﻥ ﺻحﺮﺍﻯ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﻣﻨﻴﻊ ﻭ
ﻇﻞ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺖ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ّ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻏﻮﺹ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ
ﻣﻼﺫ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ
ﮐﻞ ﻣﻰ ﮐﻞ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺮ ّ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ّ
ﺍﻧﺠﻢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣحﺎﻓﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ّ
ﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺷ ّﻌﮥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﮐﻦ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻮﻥ
ﮐﻞ ﮐﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻠﺖ ﺭﺍﺯﻕ ّ ﺑﺎﺭﺩ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ ﺷﺎﻣﻞ ّ
ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻣحﺒّﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣﻄﺎﺭ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺭﻳﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻣﻞ
ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺸﻤﻰ
ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻭﺡ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻩ
ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺭﻯ ﭘﺮﺑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺍﺣسﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧسﺎﺋﻢ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻬﺒط ﺍﻟﻬﺎﻡ
ﮐﻦ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺘّﻔﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻳﮏ
ﮔﻠﺰﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﻧﻔحﺎﺕ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﻡ ﺭﺏ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﻣﻼٔ ﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻣحﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﻣﺨﻠصﻴﻦ
١١٣
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﻣﺘّحﺪ ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ّ ﻧﻮﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ّ
ﺷﻤس ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻳﮏ ﺩﺭﻳﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻳﮏ
ﺷﺠﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻧسﻴﻢ ٩٠
ﺑﻪ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ
ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ
ﻣحﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﻧﻔحﺎﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺑﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ
ﺍﺣسﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ
ﻧﻤﻮﺩﻫﺠﻬﺎﻥ ﻣحﺘﺎﺝ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺍﻯ
ﭘﻮﻳﻨﺪ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﮔﻴﺮﻧﺪ
ﺷﻌﻮﺏ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ
ﮐﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺗﻮ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧصﻴﺐ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﮔﻨﺞ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﻦ ﺍﻯ
ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ ﺳﺪﺭﮤ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻳﺘﻴﻢ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ
٩١
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻰ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ
١١٢
ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ
ﺧﺎﻟﻖ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻦ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﺱ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣحﺎﻓﻞ ﺍﻧس ّ
ﺍﻯ ﺩﺍﺩ ﺭﺱ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ ﺩﺍﻭﺭ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪﻳﺪﻩ ﺍﻫﻞ ﺑصﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ﺭﺣﻴﻢ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﺣﻢ
ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ
ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ
ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ
ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻩ
ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺠﻠّﻰ ﻃﻮﺭ ﺩﺭ
ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ َﻋ َﻠﻰ ﺍﻻٔﺣﺒّﺎ ﺍﻟﺒﻬﺂء ﻭ ﺍﻟﺜّﻨﺎء.
ﻉﻉ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺟﮕﺮ ﺧﻮﻥ ﺭﺍﺗسﻠّﻰ ﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ
ﻧﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺎﮐﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ
ﻣﺒﺪﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ّ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣحﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺨﻪ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ
ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻗ ّﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺝ ﻗﻠﺐ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻨﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ
ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ١١١
٩٢
ﻧﻄﻠﺒﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ
ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻘﺖ ﺭﺍ
ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﻧﻔﻮﺱ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺧﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ
ﺷﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺣﻘﻴﺮﻡ ﺫﻟﻴﻠﻢ ﻓﻘﻴﺮﻡ ﺍ ّﻣﺎ
ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﮐﻞ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ّ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻓﻮﺭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ّ
ﻉﻉ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺎﮐﻒ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﮐﻞ ّ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟ َﻘﺪﻳ ُﺮ ﻭ ﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﺏ َﺭ َﺭ ﺏ َﻧ ْ ح ُ ﻦ ﻋﺠﺰ ٌ ﻓﻘﺮﺍء ﻭ ﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﻭ ﻧحﻦ ﻧحﻦ ّ ﺍﺫﻻ ٌء ﻭ َﺍ َ ٌ
ﻣﺘﻮﺟﻬﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﻟسﻮﺧﺘﻪ ﺍﺯ ّ
ﻫﻮ ﺍ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻐﻨﻲ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ َﺍﻳّﺪﻧﺎ ﻋﻠﻰ ُﻋﺒﻮﺩﻳّﺔِ َﻋ َﺘ َﺒﺔِ ُﻗ ِ ﮎ َﻭ ﮏ َﻭ ﻭ ّﻓﻘﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﮑﻔﻰ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺫﮐﺮ َ ﺪﺳ َ ﻗﺪﺭ ﻟﻨﺎ ﻧﺸﺮ ﻧﻔحﺎﺕ ُﻗﺪﺳﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ﺍﺷﺪﺩ ّ
٩٣
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ
ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺻﺎﺩﻗﻨﺪ ﻭ ﺻﺎﺑﺮ
ﺁﺗﺶ ﻫﺠﺮﺍﻧﺪﺭ ﻣحﻔﻞ ﺫﮐﺮ ﻣﺠﺘﻤﻌﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ
ﺍﻧس ﻣﺘﺬ ّﮐﺮ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺩﻟﻰ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺑﻪ ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺍﻯ ّ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧصﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ١١٠
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ّ
ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ
ﻻﻋﻈﻢ َﻭ ﻧسﻮﻕ ﺍﻟﻤ َﻠﻞ ﺍﻟﻰ ﺍﻻﻣﻢ ﺍﻟﻰ ﺍﺳﻤﮏ ﺍ َ َ
ﻧﺠﻨﺎ ﻣﻦ ﺷﺎﻃﺊ َﺑحﺮ َﺍﺣﺪﻳّﺘﮏ ﺍ َ ﻻﮐﺮﻣﺎﻯ َﺭ ﺏ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺗﺒﺘّﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺍﻟسﻮﺍﺑﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﻠﻴّﺎﺕ ﻋﻼﺋﻘﺎﻟﺨﻼﺋﻖ ﻭ ﺍﻟﺨﻄﻴﺌﺎﺕ
ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ّ
ٍ ﺭﻳحﺎﻥ ﻭ َﻧﺬﮐﺮ ﮎ ﻓﻰ ﺁﻧﺎ ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻟﻨّﻬﺎ ِﺭ ﻭ ﻧﺪﻋﻮﺍ ﻭ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣحﺘﺮﻡ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﮐﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ
ﻣﺎ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﺎﺟﺰﻳﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻨﻰ ﻧﻤﺎ ﻋﻠﻴﻠﻴﻢ ﺷﻔﺎ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ
ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ّ ﻣحﺒّﺖ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ
١٠٩
ﻋﺒﺎﺩﮎ َﺣﺘّﻰ َﻧﻬﺪﻯ ِﮏ ﺑﻴﻦ َ ﺍﺯﻭﺭﻧﺎ َﻋﻠﻰ ِﺧﺪﻣﺘ َ
ﺑﮑﻞ ﺭﻭﺡ ِﮏ ّ ﺍﻟﻠّﻮﺍﺣﻖ َﺣﺘّﻰ ﻧﻘﻮﻣ َﻌﻠﻰ ِﺍﻋﻼَ ﮐﻠﻤﺘ َ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻭ ﻧﺄﻣﺮ ﺑﺎﻟﺘﻘﻮﻯ ﻭ ُﻧﺮﺗّﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ّ ﻟﮑﻞ ﺍﻟﻰ ُ
ﺗﻮﺣﻴﺪﮎ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ِ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻧﺖ ُ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﺍﻧﮏ َﺍ َ
ﻧﺖ ﺍﻟ َﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟ َﻘﺪﻳﺮ .ﻉ ﻉ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍ َ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟﻄﻴﺮﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻫﺬﺍ ﻃﻴ ٌﺮ ﮐﻠﻴﻞ ﺍﻟﺠﻨﺎﺡ ﺑﻄﻲ ُء ّ ْ ﺍﻭﺝ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﻭ ﺍﻳّﺪ ُﻩ ﺑﺸﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺣﺘّﻰ ﻳﻄﻴ َﺮ ﺍﻟﻰ ِ ﻑ ﺑﮑﻞ ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ٍ ﺠﺎﺡ ﻭ ُﻳﺮﻓ ِﺮ َ ٍ ﺍﻟﻨّ ِ
٩٤
ﻳﺮﺗﻔﻊ ﻫﺪﻳ ُﺮ ُﻩ ﻓﻰ ﮐﻞ ﺍﻻٔﺭﺟﺎ ﺑﺎﺳﻤﮏ ﺍﻟ َﻔﻀﺎ ﻭ َ
ٓﺫﺍﻥ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻨّﺪﺍ ﻭ ﺗﻘ ﺮ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ ﻭ َﺗ َﺘﻠﺬَ ﺫ ﺍﻻ ُ
ِ ﻓﺮﻳﺪ ﺭﺏ ﺍﻧّﻰ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﺍﻻﻋﻴﻦ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ٌ ُ
ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻧصﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ٌ ﻟﻴس ﻟﻰ ﻇﻬﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ َ ﻭﺣﻴﺪ ﺣﻘﻴﺮ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺠﻬﺖ ﻧصﺮﺕ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ
ﮏﻭ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ َﻭ ﻓ ْﻘﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣ ِﺘ َ
ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﺆﻳّﺪ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ﮏ ﮏ ﺑﻴﻦ َﺑ ِﺮﻳِ ﺘ َ ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻭ ﺍ ْ ﻧﻄِ ْﻘﻨﻰ ﺑحﮑﻤ ِﺘ َ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ
ص ْﺮﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻋﻼء ﺍﻳّﺪﻧﻰ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻼﺋﮑ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻧ ُ
ﺍﻧﺖ ﮏ ﺍﻟصﻐﺮﺍء ﻭ ﺍﻧّ َ ﺍﻟﻀﻌﻔﺎء ﻭ ﻧصﻴﺮ ﮑﻤﻌﻴﻦ ﺍﻧ ّ ُ َ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪ ُﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ.
ﻉﻉ
ﻫﻮﺍ
ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﻌﻴﻒ ﻳﺘﻤﻨﻰ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ﺍﻟﻀ َ
ﺍﻟسﻤﺎﻭﻳّﺔ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺗﻴّﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻘﻴ َﺮ َﻳ َﺘ َﺮ ﺟﻰ َ ﮐﻨﻮﺯﮎ ّ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻨسﻠﺦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺍﻟﻬﻴّﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﺨﺸﺪ.
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻌﻴﻦ ﺍﻟحﻴﺎﺓِ ﺍﻻﺑﺪﻳﺔِ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻈﻤﺂ َﻥ ﻳﺸﺘﺎﻕ َﻣ َ ٩٥
١٠٨
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﺎﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ
ﻣحﺒّﺘﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ
ِ ﺍﻟﻮﺍﺳ َﻌﺔِ ﺍﻟّﺘﻰ ِﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﻞ ﻳﺮﺟﻮﺍ ِﺷﻔﺎ ﺍﻟﻐﻠﻴﻞ ﺑﺮﺣﻤﺘ َ َ ِ
ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭﻳﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺖ ﺑﻬﺎ ص ْ َ َ ص َ ﺍ ْﺧ َﺘ َ
ﮐﺒﺮﻯ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺏ ﻟﻴس ﻟﻰ ﻧصﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ َﺭ
ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻓﻴﺾ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﮏ ﻭ َﺑ ﻋﻠﻰ ﻧﺸ ِﺮ ﻧﻔحﺎ ِﺗ ِ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺚ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤِ َ ﻘﺪﺳ َ
ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺎﻃﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﮏ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﻌﻴﻦ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻳّﺪﻧﻰ ﺑﻤﻼﺋﮑ ِﺘ َ ٌ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﮐﺮﻡ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍﺑﻪ
ﺍﺟ َﻌ ْﻠﻨﻰ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﮏ ﺧﻴﺮﺓِ ﺧﻠﻘِ َ ﮏ َﺭ ﺏ ْ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻰ ﺳﺒحﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ
ﮏ ﮏ ﻋﺎﻣ ً ﻼ ﺑﻤﺎ ﺍ َ ﻣ ْﺮ َﺗ ِﻨﻰ ﺑﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎ ِﺑ َ ﻋﻠﻰ ﻣحﺒّ ِﺘ َ
ﻗ ّﻮﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺳﻰ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻭ
ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ
ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ
ﮏ ﺛﺎﺑﺘﴼ ﮏ ُﻣ ْ ﺨ ِﻠصﴼ ﻓﻰ ﺩﻳ ِﻨ َ ُﻣﺘﺸﺒّﺜﴼ ﺑﺬﻳﻞ ﻋﻨﺎﻳ ِﺘ َ
ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳ ُﺮ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺍﻧﻰ َﻣ َﻊ ُﺫﻟّﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﻭ
ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻯ ُﻣﻬ َﺘ ّﻤﴼ ﺑﻌﻈﺎﺋﻢ ﺍﻻﻣﻮﺭ ﻗﺎﺻﺪﴽ ﻻﻋﻼ
ﮏ ﺑﻴﻦ ﺠﻤﻬﻮ ِﺭ ﻧﺎﺩﻳﴼ ﻟﻨﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤِ َ ﮐﻠﻤ ِﺘ َ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺍ ْﻟ ُ ١٠٧
٩٦
ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺍﻟﻌﻤﻮﻡ ﻭ ﺍﻧّﻰ ﻻ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﻓ ُﻖ ﺑﻬﺬﺍ ّﺍﻻ ﺍ ْ ﻥ ُﻳ َﺆﻳَ ﺪﻧﻰ ُ
ﭼﻨﺪ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻡ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ
ﺑﺎﺏ ﻋﻘﺎﺑﴼ ﻭ ُﺗ َ حﻴط ﺑﻰ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎ ُﺗ َ ﮏ ﺍﻟّﺘﻰ َﺗ ْ ﺠ َﻌ ُﻼﻟﺬَ
ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻞ
ﮏ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ ﻭ ﻳﻨص َﺮﻧﻰ ُﺟﻨﻮ ُﺩ ﻣﻠﮑﻮ ِﺗ َ ﺭﻭﺡ ﺍﻟ ُﻘﺪﺱ ﻭ ُ ِ
ﺍﻟﻘﻄﺮﺓ َ ﺑحﻮﺭﴽ ﻭ ﺍﻧﻬﺎﺭﴽ ﻭ ﺍﻟﺬّ ّﺭ ِ ﺍﺕ ُﺷﻤﻮﺳﴼ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭﴽ
ﺗحﻤﻞ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ّ
ﺏ ﺍ ﻳﺪﻧﻰ ﺑﻘ ّﻮﺗﮏ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﮏ ﺍﻟﻨّﺎﻓﺬﺓ َﺭ
ﺭﺍ ﻣحﺎﻓﻈﻪ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻗ ّﻮﻩ ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺘﮏ ﻭ ﻳﻄﻔﺢ ﺟﻨﺎﻧﻰ ﮏ ﻭ ِ ﺧﻠﻘِ َ ﺑﺮﺣﻴﻖ َﻣحﺒّ َ َ
ﺷﻮﺩ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﺮ ﺟﺰ ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ
ﻌﻮﺗﮏ ﺑﻴﻦ ﺪﮎ ﻭ ُﻧ َ ﺑﻤحﺎﻣِ َ ﻄﻖ ﻟسﺎﻧﻰ َ ﺣﺘّﻰ ﻳﻨ َ
ﮏ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﻣﻌﺮﻓ ِﺘ َ
ﮐﻞ ﺷﻰ ﻗﺪﻳ ٌﺮ . ﺍﻧّﮏ ﻋﻠﻰ ّ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻯ ّ
ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧصﺮﺕ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﺭﺩﻭﺋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ
٩٧
ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺑﻰ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ
ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻮﻩ ﮐﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺒﻞ ﺧﺮﺩﻝ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺟﺰ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺍﺋﻢ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻻﺣسﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﻴّﺒﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺑﻨﺎء ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﻩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ
١٠٦
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ﺁﻥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣحﺒّﺖ ﺍﻟﻠّﻬﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﭼﻤﻨﺰﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩ ّﺭﻩ ﻭ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﻭ ﺻحﺮﺍ
ﻓﺮﻣﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻨﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻔس
ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ
ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻧﺎﺕ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺗﻮﺩﺭ ّ
ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻣحﺮﻭﺱ ﺩﺍﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﻉﻉ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻫسﺘﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﺍﺳﺮﺍﺭﺕ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ
ﻧحﻴﻒ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺗﻮ
ﻣحﮑﻢ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﻪ
ﺁﻏﻮﺵ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻤﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ
ﻏﺒﺎﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻧﺎﺑﺖ ﮐﻦ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ
١٠٥
ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺘﺢ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ
ﺮﺻﺮ ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﺻ َ ﮐﻪ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ َ
٩٨
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻣحﻈﻮﻅ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﻥ
ﺑﻨﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﻓﻆ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ
ﻫﻤﺘﺎ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻏﻴﺮ
ﻣحصﻮﺭ ﻭﻟﻰ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻣﺮﻳسﺖ ﻣﻮﻫﻮﺏ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺑﻬﻢ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ
ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻤﺒﺎ ﺩﻟﻰ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ
ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﭘﺮﻭﺭﮔﺎﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ
ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺒﺨﺶ ﻋﻄﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻧﺎﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑسﻮﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﻇﻞ ﺷ ّﺮ ﻧﻔس ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺑسﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻰ
ﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺨﺸﻴﻤﺎﻯ َﺭ ﺑﺮﻫﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ
ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ٩٩
ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘّحﺪ ﻭ ﻣﺘّﻔﻖ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ
ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺪﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺯﺕ ﺩﻣسﺎﺯﻧﻤﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ
١٠٤
ﺑﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺭ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻯ ﺫﻭﺍﻟﻌﻄﺎ
ﺍﻳﻦ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﮐﺮﻡ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺍﺣسﺎﻥ ﻧﻤﺎ
ﻉﻉ
ﺭﺍﺣﺖ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺻﻌﻮﺩ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﻗ ّﻮﺗﻰ
ﺩﻩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻏﻮﺍﺋﻞ ﺑسﻴط ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑحﺮ ﻣحﻴط ﻣﻮﺝ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣحﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺘّﻞ ﻭﺗﻀ ّﺮﻉ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ّ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ
١٠٣
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ
ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺯﻧﻴﻢ .
ﻧﻴسﺘﻰ ﻫسﺘﻰ ﻧﻤﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻫسﺘﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ
ﻧﻤﺎﺋﻴﻤﺒﻪ ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻻ
ﻣسﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺒﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻣسﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺯ
ﻫﺎﺗﻒ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻣسﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﺮ ﺻﺮﺍﻁ ﻋﻬﺪ ﻭ
ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ
ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ١٠٠
ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﭽﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻤﺖ
ﻓﺎﺋﺰ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ
ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﻭ
ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣحﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﻭﺣﺪ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟّﻒ ﺑﻴﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ّ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺻﺪﻗﺎﺋﮏ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻬﻢ ﻣﺘّحﺪﻳﻦ ﻭ ﻣﺘّﻔﻘﻴﻦ
ﺍﻟﺸﺌﻮﻥ ﻭ ﺍﺟﻤﻌﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﻰ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺔ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴّﺘﮏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻳّﺘﮏ ﻭﻓﻰ ّ
ﺍﺣﺸ ْﺮﻫﻢ ﺗحﺖ ﻟﻮﺍء ﺍﻟﻮﺣﺪﺓ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ُ
ﮐﻞ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺘﮏ ﻋﻦ ّ ﺍﻻﻧسﺎﻧﻴّﺔ ﻭﺍﺣﻔﻈﻬﻢ ﻓﻰ َ ﺑﻠﻴّﺔ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ١٠١
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﭘﺮ ﻋﻄﺎﻯ ﺫﻭﺍﻟﻤﻨﻦ ﻭﺍﻗﻒ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺳحﺮ ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺟﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺳﻮﺯ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ّ
ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﺎ ﺫﮐﺮﺕ ﺩﻣﻰ ﺟﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻣحﺮﻣﻰ
ﺧﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴسﺖ
ﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴسﺖ
ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﺮ
ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭼﻮ ﻣصﺒﺎﺡ ﻣﻨﻴﺮ
ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺪﻡ ﺗﺎ ﻋﺪﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﺯ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﻗﺪﻡ
ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻣﻨﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺪﺭ ﻫﺎ
١٠٢