ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ٣١ ........................................................ ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ ٣٤ ..........................................................
وردﮔﺎرا ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎ دا ﺳﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ
ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ، ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ،
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ٤٢ ........................................................ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ٤٩ .......................................................... ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٥٣ .................
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٦٦ .................................. ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧٤ .......................................
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ٧٨ ..............
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
١
٢١٨
ﻓﻬﺮﺳﺖ
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ٢................................. ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧.............................. ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ( ٧..........................................................
ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ ٨............................................................... ﻭﺿﻮ ١٨ .................................................................. ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ ١٩ ........................................................
ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ ٢١ .......................................................... ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ ٢٢ ................... ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ٢٣ ...................................................
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ٢٤ .................................................. ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ٢٥ .........................................
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ٢٦ ..................................................... ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ( ٢٨ .......................................... ٢١٧
ﻛﻞ ﻫﻞ ﻣﻦ ﻣﻔ ّﺮﺝ ﻏﻴﺮ ﺍ ﻗﻞ ﺳﺒحﺎﻥ ﺍ ﻫﻮ ﺍّ ﻭﻛﻞ ﺑﺎﻣﺮﻩ ﻗﺎﺋﻤﻮﻥ ... ﻋﺒﺎﺩ ﻟﻪ ّ
ﻛﻞ ﻟﺬّ ﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺭ ّﺑﻲ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻣﻦ ّ
ٍ ﻛﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﺑﻐﻴﺮ ﻛﻞ ﺭﺍﺣﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﺣﺒّﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﻛﻞ ﺑﻘﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﻧﺴﻚ ... ﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ
ﺑعﺰﺗﻚ ﻻ ﺗﺒﺘﻠﻴﻨﻲ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﻓﻴﺎ ﺍﻟﻬﻲ ّ
ﻭﺳﺪﺩﻧﻲ ﺑﺎﻟﻬﺎﻣﻚ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﻻﻣﺘحﺎﻥ ّ ﺍﻻﻏﻔﺎﻝ ﺍﻧّﻚ ﺍﻧﺖ ﺍ ﺍﻟّﺬﻱ ﻗﺪ ﻛﻨﺖ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ
٢
ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺭﺍ ّﺩ ﻟﻤﺸﻴّﺘﻚ ﻭﻻ ﻣﺮ ّﺩ ﻻﺭﺍﺩﺗﻚ ... ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺳ ّﻴﺪﻱ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﻧﻘﻄعﺖ ﻋﻦ ﺫﻭﻱ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻣﺘع ّﺮﺿﺎ ﻟﻤعﺮﻭﻓﻚ ﻭﺍﺳﺘﻐﻨﻴﺖ ﺑﻚ ﻋﻦ ﺍﻫﻞ ّ
ﻋﻤﻦ ﺳﻮﺍﻙ ﺍﻋﻄﻨﻲ ﻣﻦ ﻣعﺮﻭﻓﻚ ﻣﺎ ﺗعﻴﻨﻨﻲ ﺑﻪ ّ
ﻭﺯﺩﻧﻲ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻚ ﺍﻟﻮﺍﺳﻊ ﺍﻧّﻚ ﺫﻭ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟعﻈﻴﻢ
...
ﻫﺐ ﻟﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻛﻤﺎﻝ ﺣﺒّﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﺍﺟﺬﺏ ﻗﻠﻮﺑﻨﺎ ﺑﺎﻧﺠﺬﺍﺏ ﻧﻮﺭﻙ ﻳﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺒحﺎﻥ ﻭﺍﻧﺰﻝ
ﻋﻠّﻲ ﻧﻔحﺎﺗﻚ ﻓﻲ ﺁﻧﺎء ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻟﻨّﻬﺎﺭ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻳﺎ ﻣﻨّﺎﻥ .
٣
٢١٦
ﮐﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻛﻞ ﺫﻛ ٍﺮ ﺑﻐﻴﺮ ﺫﻛﺮﻙ ﻭﻣﻦ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻣﻦ ّ ّ
ﺛﻨﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺛﻨﺎﺋﻚ ﻭﻣﻦ ﻛﻞ ﻟﺬﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻟﺬّ ﺓ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ ﻛﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﺑﻐﻴﺮ ﺳﺮﻭﺭ ﻛﻞ ﺭﺍﺣ ٍﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺍﺣﺔ ﺍﻧﺴﻚ ﻭﻣﻦ ّ
ﻛﻞ ﻣﺎ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻲ ﺑﻤﺎ ﻧﺴﺐ ﻣحﺒّﺘﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ ّ ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻭﻣﻘﺪﺭ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ﻭﻣﻔﺘّﺢ ّ ّ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ...
ﺛﻢ ﺭﺏ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻲ ﺛ ّﺒﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﺮﻙ ّ ﺳﺒحﺎﻧﻚ ّ
ﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻧﻘﻀﻮﺍ ﻣﻴﺜﺎﻗﻚ ﻭﻣﺎ ﺍ ّﺗﺒعﻮﺍ
ﺛﻢ ﺍﺟعﻞ ﻟﻲ ﻣﻘعﺪ ﺻﺪﻕ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﻇﻨﻮﻧﻬﻢ ّ
ﻋﻨﺪﻙ ﻭﻫﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﻚ ﺭﺣﻤ َﺔ ﺍﻟحﻘﻨﻲ ﺑعﺒﺎﺩﻙ
ﺭﺏ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻻ ﺧﻮﻑ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭﻻ ﻫﻢ ﻳحﺰﻧﻮﻥ ﺍﻱ ّ
ﻻ ﺗﺪﻋﻨﻲ ﺑﻨﻔﺴﻲ ﻭﻻ ﺗﺠعﻠﻨﻲ ﻣحﺮﻭ ًﻣﺎ ﻋﻦ
ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻧﻔﺴﻚ ﻭﻻ ﺗﻜﺘﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ٢١٥
٤
ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻦ ﻟﻘﺎﺋﻚ ﻭﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ
ﺍﻟﻰ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻳﻨﻈﺮﻭﻥ ﻭﻣﻨﻪ ﻳﺴﺘﻠﺬّ ﻭﻥ ﺑحﻴﺚ ﻟﻢ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﺍﻻﺭﺽ ّ ﻳﺒﺪﻟﻮﺍ ﺁ ًﻧﺎ ﻣﻨﻪ ﺑﻤﻠﻜﻮﺕ ﻣﻠﻚ ّ
ﺭﺏ ﻓﺎﺭﺣﻤﻨﻲ ﻓﻲ ّ ﻭﺑﻜﻞ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﻭﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ ﺍﻱ ّ ﮑﺎﻥ ﺍﺭﺿﻚ ﻛﻞ ﺳ ّ ﺗﻠﻚ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﺍﺧﺬﺕ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ّ
ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻨﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﺧﻴﺮ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭﺍﻧّﻚ ﺍﻧﺖ ّ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ.
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﭘﺮﻭﺭﺷﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﻫﻮﺵ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺭﺷﮏ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﭘس ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺑﺎﺯﻭ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻉﻉ
ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻭﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺷﻮ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺯ ﻗﻞ ﺍ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﻭﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻦَ :
ﻛﻞ ﺷﻲء ﻋﻦ ﻛﻞ ﺷﻲء ﻭﻻ ﻳﻜﻔﻰ ﻋﻦ ﻳﻜﻔﻰ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﻻ ﻓﻰ ﺍ ﺭ ّﺑﻚ ﻣِ ﻦ ﺷﻲء ﻻ ﻓﻰ ّ
ﻼ ًﻣﺎ ﻛﺎﻓ ًﻴﺎ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﺍﻻﺭﺽ ﻭﻻ ﺑﻴ َﻨﻬﻤﺎ ﺍﻧّﻪ ﻛﺎﻥ ﻋ ّ
٥
٢١٤
ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﺭﺑﺪﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺷﺪ ﻭ
ﻭﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍ ﺭﺍ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺗص ّﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ
ﺭﻭﺩﺵ ﺁﺏ ﺑﺎﺭﻳﮏ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻪ
ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺑﻤﻈﻬﺮ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ
ﺟﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﻫﺶ ﺩﺭﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ
ﻭﻛﻞ ﻣﺎ ﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺍﺯ ّ
ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺩ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﻤﻦ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭ ﺗﺎﺑﻴﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺠﻨﺒﻴﺪ ﻭ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪ
ﻋﻠﻰ ﺍﻻٔﺭﺽ.
ﻭ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺷﮏ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺩﺷﺖ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ٢١٣
٦
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ(
ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﻛﻪ ﻣﺨصﻮﺹ ﺻﻠﻮﺓ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﻮﻳس ﻟعﻤﺮ ﺍ ﻧﻔحﺎﺗﺶ ﻋﺎﺷﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﺭﺩ ﻭ
ﻣﻨصﻔﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﻜﻦ *)ﺍ ّﻭﻝ(* ﻫﺮ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑعﻤﻞ ﺁﺭﺩ *)ﻭ ﺛﺎﻧﻰ(* ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ *)ﻭ ﺛﺎﻟﺚ(* ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﺍﻧﺘﻬﻰ.
ﺑﻨﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ
ﺧﺎﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﻴﺰ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻳﺰ ﺍﺯ ﺧﺎﻭﺭﺵ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﺕ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺧﺘﺮﺵ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﭘﺮ ﮔﻞ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭﺵ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﮤ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺗﺮ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺯﺍﺭﺵ ﺭﺷﮏ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻮﺷﺶ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﺟﻮﺷﺶ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﮊﺭﻑ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﻧﺸﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﺑﺎﺩ ﺑﻬﺎﺭﺵ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﺶ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﭼﺸﻤﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺷﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺶ
٧
٢١٢
ﮑ ْﻮ ِﺭ ﻭ ﺍﻻ ِ ﺏ َﺣ ﻘ ْﻖ ِﮏ ﺍﻟ َع ْﺒ ُﺪ ﻓﻰ ﺍﻟ ُﺒ ُ ﺫﻟ َ ٓﺻﺎﻻﻯ َﺭ
ﺒﺎﺣ ُﻪ ﺻ ْﺪ َﺭ ُﻩ ﻭ ﺍْ ﻭﻗِ ْﺪ ﻣِ ْ ﺁﻣﺎ َﻟ ُﻪ َﻭ َﻧ ﻮ ْﺭ ﺍ ْ ﺳﺮﺍ َﺭ ُﻩ َﻭ ﺍ ْﺷ َﺮ ْ ص َ ﺡ َ ﮎ ﻭ ِﻋ ِ ﺮﻳﻢ ﺖ ﺍﻟ َ ﮎ ﺍ ﻧ َ ﺒﺎﺩ َ ﻓﻰ ِﺧ ْﺪ َﻣ ِﺔ ﺍْ ﻣ ِﺮ َ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﺣﻴﻢ ﻑ ﺖ ﺍﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍﻟ ﺮ ُﺅ ُ ﺎﺏ ﻭ ﺍ ﻧ َ ّ ﺍﻟ ﺮ ُ ﮏ ﺍْ ﻧ َ ﺍﻟﻮﻫ ُ
ﺣﻤﻦ. ﺍﻟ ﺮ ُ
ﻉﻉ
ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ )ﺻﻼﺓ ﮐﺒﻴﺮ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ(
ُﻫ َﻮ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ ِﺰ ُﻝ ﺍ ْﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ ﺮﺣﻴﻢ ﺍﺳ َﺘ َﻘ ﺮ ﻓﻰ َﻣﻘﺎﻣِ ِﻪ صﻠﻰ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ﻼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪِ َﻭ ﺍﺫﺍ ﻗﺎ َﻡ َﻭ ْ ِﻟﻠ ُْﻤ َ
ﺍﻟﺸ ِ ﺣﻴﻢ ﻤﻴﻦ َﻭ ﻦ َﻳﻨْ َﺘﻈِ ُﺮ َﺭ ْﺣ َﻤ َﺔ َﺭﺑﻪِ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ِ َﻳﻨْ ُﻈ َﺮ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟْ َﻴ ِ ﻤﺎﻝ َﮐ َﻤ ْ ﻤﻦ ﺍﻟ ﺮ ِ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘ َ
ﻟﻪ ﺍﻻ ْﺳﻤﺂَ ﻭ ِ ﮏ ِﺑ َﻤﻄﺎﻟ ِِﻊ ﺍﻟﺴﻤﺎ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﻓﺎﻃ َﺮ ﻳﺎ ﺍ َ ﺻﻼﺗﻰ ﻧﺎﺭﴽ ﻏﻴﺒﮏ ﺍ ْﻟعﻠ ِﻲ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﺠ َع َﻞ َ َ ِْ َ َ
ﺸﺎﻫ َﺪﺓِ ح ِﺮ َﻕ ﺣﺠﺒﺎﺗ ِﻲ ﺍﻟﺘﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘﻨﻰ َﻋ ْ ِﻟ ُﺘ ْ ﻦ ُﻣ َ ُ ُ َ ِﮏ. ح ِﺮ ِﻭﺻﺎﻟ َ َﺟﻤﺎﻟ َ ِﮏ َﻭ ُﻧﻮﺭﴽ َﻳ ُﺪﻟﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺑ ْ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ﻮﺕ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ ٢١١
٨
ﻼ ﺍﻻ َﻣ ِﻢ َﺗﺮﺍﻧﻰ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ﻮﺏ ْ ُ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ َﻭ َﻣ ْ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ح ُﺒ َ ِﮏ ﺍﻟﺬﻱ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ح ْﺒﻠ َ ﮏ ُﻣ ْﻨ َﻘﻄِ عﴼ َﻋ ﻤﺎ ِﺳ َ ﻮﺍﮎ ُﻣ َﺘ َﻤ ﺴﮑﴼ ِﺑ َ
ح ﺮ َﮐ ِ ﮎ ﺏ ﺍ َ ﻧﺎ َﻋ ْﺒ ُﺪ َ ﻱ َﺭ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ ِﮑ ُ ح َﺮ َﮐﺘِﻪِ َﺗ َ ِﺑ َ ﻨﺎﺕ * ﺍ ْ
ﮏ ُﻳ ِ ﮏ ﻭ ُﻣ َﺘ َﻮ ﮐ ٌﻞ َﻋ َ ﻨﺎﺩ ْﻳ َ ﻦ َﻳﺪ ْﻳ َ ﻀ ﺮ ٌﻉ َﺑ ْﻴ َ ﻠﻴﮏ ُﻣ َﺘ َ
ﮏ ﮏ َﻭ َﻳ ُﻘ ُ ُﻳ ِ ﻨﺎﺟ ْﻴ َ ﺏ ﺍ ﻳْ ﺪ ِﻧﻰ ﻋﻠﻰ ِﺧﺪﻣﺔِ ﺍ ِ ﺣﺒّﺎَ ﻮﻝ َﺭ
ِ ﻮﻥ ﻳﺎﺩﻱ ﻦ ﺍ ﮎ * ﺍ ُ ﮐ ُ ﻦ َﻋ ْﺒ ِﺪ َ َﻭ ﺍ ْﺑ ُ ﺣﺎﺿﺮﴽ ﻗﺎﻤﴼ َﺑ ْﻴ َ ْ ﮏ * ﺿﺎَ ﺭﺍﺩﺗ َ َﻣ ِﺸﻴﺘ َ ِﮏ َﻭ ﻣﺎ ﺍ ِ ﺭ ْﻳ ُﺪ ﺍ ﻻ ِﺭ َ ِﮏ َﻭ ﺍ َ
ﮏ ﻭ َﻧ ﻮﺭ َﺟ ِﺒ ْﻴ ِﻨﻰ ﻀ َﺮﺓِ ﺍَ ﺣ ِﺪﻳِ ﺘ َ ﻭ َﻗ ﻮﻧﻰ َﻋﻠﻰ ُﻋ ُﺒ ْﻮ ِﺩﻳﺔِ َﺣ ْ ﺳﺎﺣ ِﺔ ُﻗ ِ ﮏ ﻭ ﺍﻟﺘَ ﺒﺘِ ﻞ ِﺍﻟﻰ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺍﻟﺘَ عﺒِ ﺪ ﻓِ ﻰ ﺪﺳ َ َ
ﮏ ﺐ َﻭ َﺗ ْﺮﺿﻰ * َﻭ ِﻋ ﺰ ِﺗ َ َﺗ ْﻔ َع َﻞ ِﺑ َع ْﺒ ِﺪ َ ﮎ ﻣﺎ ُﺗ ِح
ﺍُ ﻟ ِ ﻻ ْﻧعِ ﺪﺍﻡ ﺍﻟﻤ َ ﻮﻫﻴِ ﺘ َ ﻮﺍﻇ َﺒ ِﺔ َﻋ َﻠﻰ ﺍ ﮏ ﻭ ﺍ ِ ﻋﻨﻰ َﻋ َﻠﻰ ُ
ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ح ِﺮ َﺭ ْﺣ َﻤ ِﺘ َ ﻀﻠ َ ﺍ ْﺳ َﺎ ُﻟ َ ﮏ َﻭ َﺷ ْﻤ ِ س َﻓ ْ ﮏ ِﺑ َﺒ ْ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺪ َﺳﺔِ َﻋ ِﻦ ﻦ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺎُ ﮐ ﻞ ﻣﺎ َﻳ ْﻈ َﻬ ُﺮ ﻣِ ْ
ﺆﺁﺩﻱ * ﻮﺏ ُﻓ ِﻋ ْﻨ ِﺪ َ صﻮ ُﺩ َﻗﻠْﺒﻰ َﻭ َﻣ ْ ﮎ ُﻫ َﻮ َﻣ ْﻘ ُ ح ُﺒ ُ ْ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ َﺗ ْﻨ ُﻈ ْﺮ ﺍﻟﻰ ﺁﻣﺎﻟﻰ َﻭ ﺍْ ﻋﻤﺎﻟﻰ َﺑ ْﻞ ْ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﺣﺎﻃ ِ ﺽ ﮏ ﺍﻟﺘﻲ ﺍ َ ﺭﺍﺩ ِﺗ َ ﺖ ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻْ ﺭ َ ﺍﻟﻰ ﺍ َ ْ ﺕ ﮏ ْﺍﻻْ ﻋ َﻈ ِﻢ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ﺍﺳ ِﻤ َ * َﻭ ْ ِﮏ ْﺍﻻَ ﻣ ِﻢ ﻣﺎ ﺍ َ ﺭ ْﺩ ُ ﺐ ﺍ ﻻ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ﺍَ ﺭ ْﺩ َﺗ ُﻪ َﻭ ﻻ ﺍ ِﺣ
٩
ﮏ ﻀ ﺮ ُﻉ ﺍﻻِ ﺳ ْﻴ ُﺮ ُﻣ ْﺒ َﺘ ِﻬ ٌﻞ ِﺍ َﻟ ْﻴ َ َﻭ َﺭﻗِ ْﻴ ُﻘ َ ﮏ ّ ﺍﻟﺴﺎُ ﻞ ُ ﺍﻟﻤ َﺘ َ
ﺐ* ﻣﺎ ُﺗ ِح
ﮑ ِ ﺑﺎﺏ َﻣ َﻠ ُ ﻮﺕ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ ﮏ َﻭ َﺣ ﻘ ْﻘ ِﻨﻰ ﺑﺎﻟ َﻔﻨﺎ ﻓﻰ ﻓِ ﻨﺎِ ﺏ ﺍ ْ ﺳ ِﻘ ِﻨﻰ َﮐﺎَ ﺱ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﻓﻰ َﺭ ْﺣ َﺒﺔِ ُﺭ ُﺑ ْﻮ ِﺑﻴِ ﺘ َ ﮑﺎﻯ َﺭ
ﺍﻟﻔﻨﺎَ ﻭ ح ِﺮ َ ﺏ َ ﺍﻟﻔﻨﺎ ﻭ ﺍْ ﻏ ِﺮ ْﻗ ِﻨﻰ ﻓِ ﻰ َﺑ ْ ﺍ ْ ﻟ ِﺒ ْﺴ ِﻨﻰ َﺛ ْﻮ َ
ْﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ُﻏﺒﺎﺭﴽ ﻓِ ﻰ َﻣ َﻤ ﺮ ﺍ ْﻻِ ﺣﺒّﺎَ ﻭ ﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ﻓِ ﺪﺍ
ﺻ ِﻔﻴﺎء ﻓﻰ ِﻟﻼْ ﺭ ِ ﺽ ﺍﻟﺘﻰ َﻭ ِﻃْ ﺘﻬﺎ ﺍ ْ ﻗﺪﺍ ُﻡ ﺍ ْﻻْ ﺖ ﺏ ﺍ ْﻟعِ ﺰﺓِ َﻭ ﺍﻟ ُعﻠﻰ ﺍ ﻧ َ َﺳ ِﺒ ْﻴ ِﻠ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﮑﻴﺎ َﺭ ﻨﺎﺩﻳﮏ ِﺑﻪ ﺍﻟﻤ َﺘعﺎﻝ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُﻳ َ ﺍﻟ َ ﺣﻴﻢ ُ ﺮﻳﻤﺎﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ
٢١٠
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﻉﻉ
ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺒﺎﻟﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ .
ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳحﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ
ﺣﮑﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ :
ﻀ ﺮ ِﻉ َﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍ ْ ﺑ ُﺴ ُﻂ ِﺍ َ ﻟﻴﮏ ﺍ ُ ﮐ ﻒ ﺍﻟﺘَ ﺮﺍﺏ َﻋ َﺘ َﺒ ٍﺔ َﻭ ْﺟﻬﻰ ﺑ ُﺘ ِ
ﺍﻟحﻘﺎ ِﻳ ِﻖ ﻭ ﺍﻟﻨِ ﻦ ﺍ ْﺩ ِ عﻮﺕ ﺖ َﻋ ْ َﺗ َﻘ ﺪ َﺳ ْ ﺭﺍﮎ ﺍ ْ ﻫ ِﻞ َ
ِ ﺒﺎﺏ ﺍ ْ ﻥ َﺗ ْﻨ ُﻈ َﺮ ﺍﻟﻰ ِ ﺨﺎﺿ ِﻊ ﮎ َﺍ ْﻟ ﻋﺒﺪ َ ﻦ ﺍْ ﻭﻟِﻰ ﺍﻻْ ﻟ ِ ﻣِ ْ ح ِ ﺍ ْﻟ ِ ﻈﺎﺕ ﺍ ْ ﻋ ُﻴ ِﻦ ﺨﺎﺷ ِﻊ ِﺑ ِ ﺒﺎﺏ ﺍ ﺣﺪﻳّﺘﮏ ِﺑ َﻠ َ
ﮏ َﺭ ْﺣﻤﺎ ِﻧﻴِ ﺘ َ
َﻭ
ُﺗ َﻐ ﻤ َﺮ ُﻩ
ﻓﻰ
ِﺑحﺎ ِﺭ
َﺭ ْﺣ َﻤ ِﺔ
س ﺍﻟ َﻔ ِﻘ ْﻴ ُﺮ ﺏ ﺍﻧُ ﻪ َﻋ ُ ﺒﺪ َ ﺻ َﻤﺪﺍﻧﻴّ َ ﻱ َﺭ ﮎ ﺍﻟﺒﺎُ َ ﺘﮏ ﺍْ
٢٠٩
ﺻ ِ ﮎ ﺍ ْ ﻭ ﻒ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻒ ِﺑ َﻮ ْ ﮏ ﻣِ ْ ﺻ َ ﻦ ﺍ ْﻥ ُﺗ ْﻮ َ
ﻑ ِﺑعِ ْﺮ ِ ﻓﺎﻥ ُﺗ ْع َﺮ َ
ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ
ﺍﻟﺘَ ﺒ ﺘ ِﻞ ﻭ ﺍﻻﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﺍَ ﻋ ﻔ ُﺮ
ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ِﮏ. ُﺩ ْﻭﻧ َ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻮﺍﻥ ِﻟ َﻴ ْﺒﻘﻰ ِﺑﻪِ ْح َﻴ ِ ﻱ َﺭ ﺏ َﻓ ْ ﺻﻼﺗﻰ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍﻟ َ ﺎﺟ َع ْﻞ َ ﺍ ْ ﻦ ِﮏ َﻭ َﻳﺬْ ُﮐ َﺮ َ ﻭﺍﻡ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ ﮎ ﻓﻰ ُﮐﻞ ﻋﺎ َﻟ ٍﻢ ﻣِ ْ ﺫﺍﺗﻰ ِﺑ َﺪ ِ
ﮏ. َﻋﻮﺍﻟ ِِﻤ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﮏ ﺫﺍ َﺑ ِ ﻮﺏ َﻭ ْﺍﻻْ ﮐﺒﺎ ُﺩ َﻭ ﻦ ﻓﻰ ﻓِ ﺮﺍﻗِ َ ﻳﺎ َﻣ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ُﻘ ُﻠ ُ
ﻦ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ ِﺒ ِ ﮏ ﻼﺩ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ِﺑﻨﺎ ِﺭ ُﺣﺒَ ﺍﺷ َﺘ َع َﻞ َﻣ ْ ﮏ ْ
ٓﻓﺎﻕ ِﺑﺎ ْﻥ ﻻ ﮏ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑ ِﻪ َﺳ ﺕ ْﺍﻻ َ ﺎﺳ ِﻤ َ ِﺑ ْ ﺨ ْﺮ َ
ﻱ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ َﺗ ْﻤ َﻨ َعﻨﻲ َﻋ ّﻤﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ِﮏ ﺍﻟِ ﺮﻗﺎﺏ * ﺍ ْ ْ
١٠
ﺒﺎﺏ َﺭ ﺐ َﺳ ُﺮ َﻉ ﺍﻟﻰ َﻭ َﻃﻨِﻪِ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ ِﻇﻞ ﻗِ ِ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍ ْﻟ َﻐﺮ ْﻳ َ
ِ ح َﺮ ﺍﻟعﺎﺻ ِﮏ َﻭ ِﮏ َﻭ ِﺟﻮﺍ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ َﻋ َﻈ َﻤﺘ َ ص َﺪ َﺑ ْ ﻲ َﻗ َ َ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻔﻘ ْﻴ َﺮ ﺍُ ﻓ َﻖ ﻟﻴﻞ ِﺑ َ ﺴﺎﻁ ِﻋ ﺰ َ ِﮏ َﻭ ﺍﻟﺬَ ُﻏ ْﻔﺮﺍﻧ َ
ﮏ ﺸﺎء * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧَ ﮏ * َﻟ َ َﻏﻨﺎَ ﮏ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓِ ﻴﻤﺎ َﺗ ُ ﮏ ﺎﻉ ﻓﻰ ُﺣ ْ ِﮏ َﻭ ﺍﻟ ُْﻤﻄ ُ ﮑ ِﻤ َ ح ُﻤ ْﻮ ُﺩ ﻓﻰ ﻓِ ْعﻠ َ ﺖ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺍ ْ ﻧ َ ﺨﺘﺎ ُﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻤ ْ َﻭ ْ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ
ﮎ. ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ َﻭ ُﻳ َ
ﻮﻝ: ُﺛﻢ ﻳﻨ ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ حﻨِﻰ ِﻟﻠْ ُﺮ ُﮐ ْﻮ ِﻉ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ َ َ َْ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ َﺗﺮﻯ ُﺭ ْﻭﺣﻲ ُﻣ ْﻬ َﺘ ّﺰﴽ ﻓﻰ َﺟﻮﺍ ِﺭﺣﻲ َﻭ ْ ْ ْ ﮎ َﻭ ﮏ َﻭ َﺷ َﻐﻔﴼ ﻟ ِِﺬ ْﮐ ِﺮ َ ﺒﺎﺩ ِﺗ َ ﺍ ْ ﺭﮐﺎﻧﻰ َﺷ ْﻮﻗﴼ ﻟِعِ َ
ﮎ ﻓﻰ ﮏ َﻭ َﻳ ْﺸ َﻬ ُﺪ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑﻪِ ﻟ ُ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ َﺛﻨﺎَ
ِﮏ َﻭ َﺟ َﺒ ُﺮ ْﻭ ِ ﮑ ِ ﺏ َﻣ َﻠ ُ ﺕ ِﻋﻠ ِْﻤ َ ﻮﺕ َﺑﻴﺎﻧ َ ﻱ َﺭ ﮏ*ﺍ ْ
١١
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺩﻩ ﻭ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﺟﻠﻴﻞ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﮐﻠّﻴّﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟعﻈﻴﻢ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ.
ﻉﻉ
ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﺖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺮﻍ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﮔﻠﺸﻦ ٢٠٨
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺘﻰ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳّﺎﻡ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺍﻟحﻴﺎﺕ ﻓﺎﺗحﺔ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ
ﺩﻡ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻫﺮ َﻧ َﻔس ﻋﻔﻮ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ
ﻇﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺗحﺖ ﻟﻮﺍء ﻣﺒﺬﻭﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ّ ﻣعﻘﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣحﻤﻮﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻨّﺎﻥ ﻭ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻭ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ .ﻉ ﻉ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ّ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺘﻮ ّﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ
ﺧﻮﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ٢٠٧
ﮎ ﮏ ﻓﻰ َ ﻘﺎﻡ ُﮐ ﻞ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﺐ ﺍ ْﻥ ﺍ ْﺳَ ﻠ َ ﺍ ِﺣ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﻻ ْﺛ ِ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻇﻬﺎ ِﺭ ﮏ َﻭ َﻏﻨﺎَ ﺮﻱ َﻭ ﺍ ْﻋﻼَ ﻋﻄﺎَ ِ ﺒﺎﺕ َﻓ ْﻘ ْ
ِﮏ َﻭ ﺰﻱ َﻭ ﺍ ْﺑﺮﺍ ِﺯ ُﻗ ْﺪ َﺭﺗ َ َﻋ ْ ﺠ ْ
ﮎ. ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ َﺑ ْع َﺪ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺎﺏ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ﮎ ﺂﺏ * ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ َﻋ ْﻔ ُﻮ َ ﺍﻟﻤ ْﺒ َﺪَ ﻭ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺍ ْﻟحﺎﮐِ ُﻢ ﻓﻰ َ ﮎ ﺍ ْ ﻳ َﻘ َﻈﻨﻲ َﻭ ﮏ َﻗ ﻮ ْﺗﻨﻰ َﻭ ﻧِﺪﺍ ُﻭ َ ﺠ َعﻨﻲ َﻭ َﺭ ْﺣ َﻤ ُﺘ َ َﺷ
ﮏ َﻭ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ﻟﻲ َﻭ ﻗﺎﻣﻨﻲ َﻭ َﻫﺪﺍﻧﻰ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻀ ُﻠ َ َﻓ ْ ﮏ ﺍ َ ﮏ ﺍْ ﻭ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﺟ َﻪ ﺑﺎﺏ َﻣ ْﺪ َﻳ ِﻦ ُﻗ ْﺮ ِﺑ َ َﺷﺎﻧﻰ ِﻻُ ﻗ ْﻮ َﻡ َﻟﺪﻯ ِ
ِﮏ * ﺭﺍﺩﺗ َ ﺍ َﻟﻰ ْﺍﻻْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َﻗﺔِ ﻣِ ْ ﻦ ﺍُ ﻓ ِﻖ َﺳﻤﺎ ﺍ َ
ِﮏ َﻭ ﮑﻴﻦ َﻳ ْﻘ َﺮ ُﻉ ﻀﻠ َ ﻱ َﺭ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ِْﻤ ْﺴ َ َ ﺍْ ﮎ* ﺍﻟْﻔﺎﻧ ﻦﺍ ﻳﺎﺩﻱ ُﺟ ْﻮ ِﺩ َ ِﻲ ُﻳ ِﺮ ْﻳ ُﺪ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍ ْﻟ َﺒﻘﺎ ﻣِ ْ ْ َ ١٢
ﮏ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓﻰ ُﮐﻞْ ﺍﻻ ْﺣ ِ ﻮﺍﻝ ﻳﺎ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎَ ﻭ ﻟِﻲ َﻟ َ َ ﺿﺎء ﻳﺎ ِ ﺍﻟﺴﻤﺎ. ﻓﺎﻃ َﺮ ﺍﻟﺘْ ﺴﻠ ْﻴ ُﻢ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ُ ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﻮﻝ: ﺍﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ َﺛ َ
ﻈﻴﻢ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍ ْ ﻋ َﻈ ُﻢ ﻣِ ْ ﻦ ُﮐﻞَ ﻋ ٍ ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ﺍﺫْﮐﺎ ُﺭ ص َع َﺪ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎُ ﻗ ْﺮ ِﺑ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ﺍ ْﻥ َﺗ ْ ﮏ ﻣِ ْ
ﮏ ُﻃ ُﻴﻮ ُﺭ ﺍ ْ ﻓَ ﺪﺓِ ﻦ ﺍْ ﻭ ﺍ ْﻥ َﺗ ِ ص َﻞ ﺍﻟﻰ ﻓِ ﻨﺎ ﺑﺎ ِﺑ َ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺮﺑ ْﻴ َ
ﺖ ُﻣ َﻘ ﺪﺳﴼ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ﻦ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧَ ﮏ ُﮐ ْﻨ َ ﺨﻠِص ْﻴ َ
ﺍﻟص ِ ﺖ ﻔﺎﺕ َﻭ ُﻣ َﻨ ﺰﻫﴼ َﻋ ِﻦ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍْ ﻧ َ
ﺍ ْﻟ َعﻠِﻲ
ﺍﻻْ ﺑﻬﻰ. ْ
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﭘﺎﮎ ّ
ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻮﺩ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻗصﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻘﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ
ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﮔﻨﻪ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻃﻴﺮ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭﺁﻳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ١٣
٢٠٦
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﻔحﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ
ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﺴﺘﮕﻰ
ﻦ ْﺍﻻُ ﻓ ِﻖ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ﻦ َﻭﺭﺍﻬﺎ ﻟ ُ ﺍ ْﻟ ُعﻠْﻴﺎ َﻭ َﻋ ْ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْﻟ َع َﻈ َﻤ ِﺔ ﻣِ َ
ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ
ﻭﻥ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ ﺍ ْﻗ َﺘ َﺮ َﻥ ﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ْﻣ ُﺰ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺍﻟ ْﺴ ﺮ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺨ ُﺰ ُ ﮑ ُﻨ ُ
ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻟﺸﺎﺩ ﺣﺎﻝ
ﺖ َﻭ ﺍﻟﺬﻯ َﻇ َﻬ َﺮ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻧَ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﻻ ﺍ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﺷﺠﺮﻩ ُﻃﻮﺑﻰ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ
ْﮑﺎﻑ ِﺑ ُﺮ ْﮐﻨِﻪِ ﺍﻟﻨِ ﻦ ﺍﻟ ُ ﻮﻥ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َْﻤ ْﺴ ُﻄﻮ ُﺭ ﻣِ َ
ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ
ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻘ ّﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﺁﺭ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻓﺮﻣﺎ
ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳس ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﻉﻉ
٢٠٥
ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِ ْﺠﻨُ ﺔ ﻴﺎء َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻼْ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ ﺕ ْﺍﻻ ْﺷ ُ
ﺵ َ ﺍﻟﻘ َﻠ ِﻢ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َْﻤﺬْ ُﮐﻮ ُﺭ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺐ ﺍﻟﻠﻪِ َﺭ ﺏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ
َﻭ
ﺍﻟﺜﺮﻯ.
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ُﻣ ْﺴ َﺘ ِﻘﻴﻤﴼ َﻭ َﻳ ُﻘ ُ
ِﮏ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ﺍﻟ ْﺸ ُﻬ ِ ﻟﻪ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟ ِ ﻮﺩ َﺗﺮﻯ ﻮﺩ َﻭ ﻣﺎﻟ َ ﻳﺎ ﺍ َ
ﺻ ِﺮ ْﻳ ِﺨﻲ َﻋ َﺒﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺯ َﻓﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺗ ْﺴ َﻤ ُﻊ ﺿ ِﺠﻴ ِﺠ ﻲ َﻭ َ ْ َ ْ ْ ﻦ ُﻓ ِ ﺍﺟ ِﺘﺮﺍﺣﺎﺗِﻰ ﺍ ْ ﺑ َع َﺪ ْﺗ ِﻨﻲ ﻱ َﻭ ِﻋ ﺰ ِﺗ َ ﮏ ْ َﻭ َﺣ ِﻨ ْﻴ َ ﺆﺍﺩ ْ ْ
ﮏ َﻭ َﺟﺮ ْﻳﺮﺍﺗِﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘﻨِﻰ َﻋ ِﻦ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﻘ ﺮ ِﺏ ﺍ َﻟ ْﻴ َ
١٤
ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺭ ِ ﮏ ﻭﺩ ﻓِ ﻰ ﺏ ُﺣ ﺒ َ ﺳﺎﺣﺔِ ُﻗ ْﺪ ِﺳ َ ﻱ َﺭ َ ﮏ ،ﺍ ْ ﮎ ﺍ ْﺣ َﺮ َﻗﻨِﻰ ﮑﻨِﻲ َﻭ ُﺑ ْع ُﺪ َ ﮎ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ﺠ ُﺮ َ ﺿﻨﺎﻧِﻰ َﻭ َﻫ ْ ﺍ ْ ْ ﺍ ﺳﻠﮏ ﺑﻤﻮ ِﻃ ﮏ ﻰ َﻗ َﺪ َﻣ ْﻴ َ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍ ْﻟ َﺒ ْﻴﺪﺍَ ﻭ ِﺑ َﻠﺒْ ﻴ َ ْ ْ َ ِ َ ُ
ِ حﺎﺕ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﻔﻀﺎَ ﻭ ِﺑ َﻨ َﻔ ﺻﻔﻴﺎَ َﻟﺒْ ﻴ َ ﮏ ﺍ ْ ﮏ َﻭ َﻧ َﺴ ِ ﮎ ِﺑﺎ ْﻥ ُﺗ َﻘﺪَ ﺭ ﻟِﻲ ﺠ ِﺮ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َ َﻭ ْﺣ ِﻴ َ ﻤﺎﺕ َﻓ ْ ْ ﮏ. ِﮏ َﻭ ﺍ ْﻟ َع َﻤ َﻞ ِﺑﻤﺎ ﻓِ ﻰ ﮐِ ﺘﺎ ِﺑ َ ِﺯﻳﺎ َﺭ َﺓ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ ﻮﻝ: َﻭ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﮎ َﻭ ح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﻤﺎ ﺍﻳْ ﺪ َﺗﻨﻲ َﻋﻠﻰ ِﺫ ْﮐ ِﺮ َ َﻟ َ ﮏ ﺍ ْﻟ َ
ِﮏ َﻭ َﺟ َع ْﻠ َﺘﻨﻰ ﮏ َﻭ َﻋ ﺮ ْﻓ َﺘﻨﻲ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺁﻳﺎﺗ َ َﺛﻨﺎَ ﺧﺎﺷعﴼ ِﻻُ ﻟ ِ ِ ِ ِﮏ َﻭ ِﮏ َﻭ ُﻣ ْع َﺘ ِﺮﻓﴼ ﻮﻫﻴﺘ َ ﺧﺎﺿعﴼ ِﻟ ُﺮ ُﺑﻮ ِﺑﻴﺘ َ ِﺴﺎﻥ ِﺑﻤﺎ َﻧ َﻄ َﻖ ِﺑﻪِ ﻟ ُ
١٥
ﮏ. َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﺎﻭﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮﭘس ﺩﺭﻯ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﺒﺨﺸﺎ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﺎﮎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻴﮑﺨﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ٢٠٤
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ
ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺍ
ﺾ َﻇ ْﻬﺮﻱ َﻭ َﻏ ْﻔ َﻠﺘﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ِﻋ ْ صﻴﺎﻧِﻲ ﺍ ْ ﻧ َﻘ َ
ﮑ ُﺮ ﻓﻰ ُﺳ ْﻮَ ﻋ َﻤﻠﻲ َﻭ ُﺣ ْﺴ ِﻦ ﮑ ْﺘﻨﻲ * ُﮐﻠﻤﺎ ﺍ َ ﺗ َﻔ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ْ ﺍﻟﺪ ُﻡ ﻓﻰ ُﻋ ُﺮﻭﻗﻲ * َﻭ ﻭﺏ َﮐ ِﺒﺪﻱ َﻭ َﻳ ْﻐﻠِﻲ َﻋ َﻤﻠ َ ِﮏ َﻳ ُﺬ ُ
ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻣعﺘﮑﻒ ﮐﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ
حﻴﻰ ﺍ ْﻥ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ﺍ ﻥ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺟ َﻪ َﻳ ْﺴ َﺘ ْ ِﮏ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ِ ﺠ ُﻞ ﺍ ْﻥ َﺗ ْﺮ َﺗ ِﻔ َﻊ ﺍﻟﻰ ﻱ ﺍﻟ ﺮﺟﺎَ ﺗ ْ َﻳ َﺘ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﺨ َ ﮏ َﻭ ﺍ ﻳﺎﺩ َ
ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺷﻮ ﻭ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ
ﮏ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ * ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﺏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺂ ﻳﺎ َﺭ
ﺭﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﻏﺮﻑ ﺍﻓﻼﮎ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﺛﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺍﺧﺘﺮﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺩﻳﻬﻴﻢ ﻭ
ﺍﻓﺴﺮﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ
٢٠٣
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﮏ * َﺗﺮﻯ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ َﻋ َﺒﺮﺍﺗﻰ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻨﻲ َﻋ ِﻦ َﺳﻤﺎَ ﮐ َﺮﻣِ َ
ِﺑ ِ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْع َﻤ َﻞ ﺂﻳﺎﺕ َﻣ َﻠ ُ ِﮏ َﻭ ﺍ ْﺳﺮﺍ ِﺭ َﺟ َﺒ ُﺮﻭﺗ َ ﮑﻮﺗ َ
ِﮏ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟ ِ ِﺠ ِ ﻮﺩ ﮏ ﻣﺎ ﻳﻨﺒ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ﻮﺩ َ ِﺑﺎْ ﻭﻟﻴﺎَ ﻐﻲ ﻟ ُ ََْ ْ ﺍﻟﺸ ُﻬ ِ ﻮﺩ. ِﮏ ﻳﺎ ُﺳﻠ َ ﻀﻠ َ َﻭ َﻳﻠ ْﻴ ُﻖ ِﻟ َﻔ ْ ْﻄﺎﻥ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ
١٦
ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ْﺖ َﻟﻨﺎ ﻣﺎ ُﻳ َﻘ ﺮ ُﺑﻨﺎ ﺍ َﻟ ْﻴ َ َﻟ َ ﻟﻬﻨﺎ ِﺑﻤﺎ ﺍْ ﻧ َﺰﻟ َ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍ َ ﮏ ﺍﻟ َ
ﻱ ﮏ َﻭ ُﺯ ُﺑ ِﺮ َ َﻭ َﻳ ْﺮ ُﺯ ُﻗﻨﺎ ُﮐ ﻞ َﺧ ْﻴ ٍﺮ ﺍ ْ ﻧ َﺰ ْﻟ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺒ َ ﮎ*ﺍ ْ ﺍﻟﻈ ُﻨ ِ ﻦ ُﺟ ُﻨ ِ ﻮﻥ َﻭ ﻮﺩ ﺏ َﻧ ْﺴُ ﻠ َ َﺭ ح َﻔ َﻈﻨﺎ ﻣِ ْ ﮏ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﻳﺰ ﺍﻟ َع ﻼ ُﻡ. ﻫﺎﻡ * ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ُ ْﺍﻻْ ﻭ ِ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﺭﺍ َﺳ ُﻪ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻑ ِﺑ َﻤﺎ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻋ َﺘ َﺮ َ ﺻ ِﻔﻴﺎ ُﻭ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑ َﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑﻪِ ﺍ ْ ﺬﻳﻦ َﻃﺎ ُﻓﻮﺍ ﺍ ْﻋ َﺘ ِﺮ َ ﺃﻫ ُﻞ ﺍﻟ ِْﻔ ْﺮ َﺩ ْﻭ ِ ﻑ ِﺑﻪِ ْ ﺱ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ
ﮏ ﻳﺎ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ ﻈﻴﻢ * َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ َﻋ ْﺮ َﺷ َ ﻮﺕ َﻟ َ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْﻟ َع َ ﻟﻪ ﺍ َ
ﻤﻴﻦ. ﺍﻟْعﺎ َﻟ َ
ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻻﻥ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺑﺮﮒ ﺷﻮﻧﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ
ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣحﺸﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ . ١٧
ﻉﻉ ٢٠٢
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻴﻢ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﻭ ﻃﻔﻼﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻭﻟﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﮥ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻟﻄﺎﻓﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣعﺎﺭﻑ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺳعﺎﺩﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻮﺍﺯﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺷﻬﺒﺎﺯ ﺍﻭﺝ
ﻭﺿﻮ
ﺣﻴﻦ ﻟْ َﻐ ْﺴ ِﻞ صﻠﻰ َﻟ ُﻪ ﺃﻥ َﻳ ْﻐ ِﺴ َﻞ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ﻭ ﻓﻰ ﺭﺍﺩ ﺍ ْﻥ ﻳ ِ َﻭ َﻣ ْ ﻦﺍ َ ُ َ َ ﻮﻝ: َﻳ ُﻘ َ
ﺎﺳﺘِﻘﺎ َﻣ ٍﺔ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻬﺎ ﺍ ﺪﻱ ِﻟ َﺘﺎ ُﺧ َﺬ ﮐِ ﺘﺎ َﺑ َ ﮏ ِﺑ ْ ﻟﻬﻲ َﻗ ﻮ َﻳ ْ ْ ص ﺮ ِ ﻑ ﻓﻴﻤﺎ َﻟ ْﻢ ُﺟ ُﻨﻮ ُﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ُﺛ ﻢ ْ ﺍﺣ َﻔ ْﻈﻬﺎ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ َﻳ ْﺪ ُﺧ ْﻞ ﻓﻰ ﻣِ ﻠ ِْﮑﻬﺎ * ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﺍﻟ َْﻘ ِﺪ ْﻳ ُﺮ.
ﻮﻝ: َﻭ ﻓﻰ ﺣﻴﻦ َﻏ ْﺴ ِﻞ ﺍﻟْ َﻮ ْﺟ ُﻪ َﻳ ُﻘ َ ِ
ﮏ * َﻧ ﻮ ْﺭ ُﻩ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺖ َﻭ ْﺟﻬﻲ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻱ َﺭ ﺏ َﻭ ﺟ ْﻬ ُ ﺍ ْ ْ ﮎ ﺍﺣ َﻔ ْﻈ ُﻪ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﻮ ﺟﻪِ ﺍﻟﻰ َﻏ ْﻴ ِﺮ َ َﻭ ْﺟ ِﻬ َ ﮏ ُﺛ ﻢ ْ
ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ
٢٠١
١٨
ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ )ﺻﻼﺓ ﻭﺳﻄﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﻭ ﺍﺻﻴﻞ )ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ( ﻮﻝ: ﺟﻬﴼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟ ِْﻘ ْﺒ َﻠﺔِ ﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﺑ ْع ُﺪ َﻟ ُﻪ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ َﺘ َﻮ
ﺍﻟﺨﻠ ُْﻖ * َﻗ ْﺪ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ُﻫ َﻮ * َﻟ ُﻪ ﺍﻻْ ﻣ ُﺮ َﻭ َ َﺷ ِﻬ َﺪ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍﻧُ ﻪ ﻻ ﺍ َ
ﺬﻱ ِﺑﻪِ ﺍ ﻧﺎ َﺭ ﮑﻠَ ﻢ ﺍ ْﻇ َﻬ َﺮ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺍﻟﻈ ُﻬﻮ ِﺭ َﻭ ُﻣ َ ﺍﻟﻄﻮ ِﺭ ﺍﻟ ْ ﺖ ِﺳ ْﺪ َﺭ ُﺓ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﺘﻬﻰ َﻭ ﺍ ْﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ﺍﻻُ ﻓ ُﻖ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ َﻧ َﻄ َﻘ ْ
ِﮏ. ﺍﻟﻤﺎﻟ ُ ﻦ ْﺍﻻْ ﺭ ِ ﺍﻟﺴﻤﺎَ ﻗ ْﺪ ﺍَ ﺗﻰ ْ ﺽ َﻭ ﺪﺍء َﺑ ْﻴ َ ﺍﻟﻨُ ﺕ ِﻟﻠ ِّﻪ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ ْﺠ َﺒ ُﺮ ْﻭ ُ ﮑ ُ ﻮﺕ َﻭ ﺍ ْﻟعِ ﺰ ُﺓ َﻭ ﺍﻟ َ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ﺍ ْﻟ َﻮﺭﻯ َﻭ ﻣﺎﻟ ِ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ ِﮏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ
ﻮﻝ: ُﺛﻢ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
١٩
ﺑﭙﺮﻭﺭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﻻٔﻟﻄﺎﻑ ﻟﻄﻔﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺭﺑﻴﻊ
ﺑﺨﺸﺎ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻣﻮ ّﺩﺗﺖ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﻣحﺘﺎﺝ ﺟﻮﻯ ﻋﻄﺎﻯ
ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﺨﺎﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ ﺍﻣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭﻳﻎ ﻣﺪﺍﺭ ﺍﺯ
ﺳحﺎﺏ ﺟﻮﺩﺕ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻘصﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
٢٠٠
ﻻﻫﻮﺗﻰ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﻏﻨﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻯ
ﻣعﻨﻮﻯ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻧﺎﺏ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘس ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺁﻣﻮﺯ ﺗﺎ ﻧﺎﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺒﻴﺐ ﻭ ﻣحﺒﻮﺏ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺳﻢ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .ﻉ ﻉ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧّﮏ َ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻃﻔﻞ ﻣعصﻮﻣﻢ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﺎ ﺑﻪ ﻧعﻤﺖ ١٩٩
ﺻﻔﻰ َﻭ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ِﺫ ْﮐﺮﻱ َﻭ ِﺫ ْﮐ ِﺮ ُﺩﻭﻧﻲ َﻭ َﻭ ْ ﮏ َﻋ ْ
ِ ﺻ ِ ﻦ ﺍﻟﺴ ﻒ َﻣ ْ َﻭ ْ ﻦ ﻓﻰ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭﺿ ْﻴ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺚ ِﺑﺎﻧﺎﻣِ ِﻞ ﺍﻟ ﺮﺟﺎِ ﺑﺎﺫ ِ ْﻳﺎﻝ ﻦ َﺗ َﺸﺒَ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ ُﺗ َ ﺐ َﻣ ْ ﺨﻴْ ْ ﻦ ِﮏ ﻳﺎ ﺍ ْ ﺭ َﺣ َﻢ ﺍﻟ ﺮ ِ ﻀﻠ َ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ِﮏ َﻭ َﻓ ْ ﺍﺣﻤ ْﻴ َ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﺍﻟ ﻠ ُﻪ ِﮏ َﻭ ِﺑﺎ ﻧ َ ِﮏ َﻭ َﻓ ْﺮﺩﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑ َﻮ ْﺣﺪﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﮏ ﺍْ ﻧ َ ﺖ ﺕ ﺍ ْ ﻣ َﺮ َ ﺖ * َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ ْﺮ َ ﮎ َﻭ َﻭ َﻓ ْﻴ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ
ﻦ ﻓﻰ ﺖ ﻀﻠ َ ِﺑ َع ْﻬ ِﺪ َ ِﮏ َﻋﻠﻰ َﻣ ْ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ ﮎ َﻭ َﻓ َﺘ ْ ح َ َ
ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭ ِ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻭ ﻴﻦ * َﻭ ﺍﻟصﻼ ُﺓ َﻭ ﺿ َ ﻦ ﻣﺎ ﺍﻟ ﺘ ْ ﻬﺎء َﻋﻠﻰ ﺍ ْ ﻭﻟﻴﺎَ ﮏ ﺍﻟ ِﺬ ْﻳ َ ﮑ ِﺒ ْﻴ ُﺮ َﻭ ﺍ ْﻟ َﺒ ُ
٢٠
ﺍﻻ ْﻗ ِ ﮏ َﻭ َﻣ َﻨ َع ْﺘ ُﻬ ْﻢ ُﺷ ُﺆ ﺒﺎﻝ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻭﻧﺎﺕ ﺍﻟ َ ْﺨﻠ ِْﻖ َﻋ ِﻦ ْ ُ
ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﺑﻖ
ﺖ ﮎ * ﺍﻧَ ﺍ ْ ﻧ َﻔ ُﻘﻮﺍ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ ُﻫ ْﻢ َﺭﺟﺎ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻻﻧعﺎﻡ. ﺍ
ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ
ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﺩﺍﺩﮔﺮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻥ
ﺍ ْﻟ َﻐ ُﻔ ْﻮ ُﺭ
ﻢ. ﺍ ْﻟ َ ﮑ ِﺮ ْﻳ ُ
)ﺻﻼﺓ ﺻﻐﻴﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ
ﻣﻲ ﺷﻮﺩ(
ﮏ ﺒﺎﺩ ِﺗ َ ﮏ َﺧ َﻠ ْﻘ َﺘﻨﻲ ﻟِعِ ْﺮﻓﺎﻧ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﺎﻧَ ِﮏ َﻭ ِﻋ َ ْ ْ ﺿ ْعﻔﻲ ﺰﻱ َﻭ ُﻗ ﻮﺗ َ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻓﻰ ﻫ َﺬﺍ ﺍﻟْح ْﻴ ِﻦ ِﺑ َع ْ ِﮏ َﻭ َ ﺠ ْ ْ
ﺖ ﺮﻱ َﻭ َﻏﻨﺎَ َﻭ ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﮏ * ﻻ ﺍ َ ﮎ َﻭ َﻓ ْﻘ ْ ﻦ ﺍﻟﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ُ
ﺍﻟ َﻘﻴﻮ ُﻡ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻂ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ّ
ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻣﻔﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎﻫﺮﺍﺕ ﻧﻤﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺠﻤﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﻦ
ﻧﻘﺎﻁ ﺳﺎﻓﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺍﺣﺮﻑ ﻋﻠّﻴّﻴﻦ ﻧﻤﺎ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻳﻢ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﻳﻢ ﺑﻪ
ﺑﺮﮒ ﻭ ﻧﻮﺍ ﺭﺳﺎﻥ ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﮐﻨﺰ ٢١
١٩٨
ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ
ُﻫﻮﺍ
ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮﻡ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺛﺪﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﻣعﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﻣحﺮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ
ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﻫﻮﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ
١٩٧
﴿ﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ﴾ ﻛﻞ ﺻﺒﺎﺡ ﻭ ﻣﺴﺎء( ﺍﻟﺪﻋﺎء ﻓﻰ ّ )ﺍﻗﺮﺃ ﻫﺬﺍ ّ ُﺳﺒحﺎﻧﻚ ﺍﻟﻠ ُّﻬ ﻢ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﺷﻤس ﺍﻣﺮﻙ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﻭﺣﻴﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺠعﻠﻨﺎ ﻣحﺮﻭﻣﴼ ﻣﻦ ﺛﻢ ﺍﺟعﻠﻨﺎ ﻳﺎ ﻧﻔحﺎﺕ ﺍﻟّﺘﻲ ﺗﻤ ّﺮ ﻋﻦ ﺷﻄﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ّ
ﺛﻢ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ّ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﻟصﴼ ﻟﻮﺟﻬﻚ ﻭ ﻣﻨﻘﻄعﴼ ّ ﺍﺣﺸﺮﻧﺎ ﻓﻲ ﺯﻣﺮﺓ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﻨعﺘﻬﻢ
ﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﺒﺸﺮﻳّﺔ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﺭﺏ ﻓﺎﺩﺧﻠﻨﺎ ﻓﻲ ّ ﺍﻻٔﺣﺪﻳّﺔ * ﺃﻱ ّ
ﺛﻢ ﺍﺣﻔﻈﻨﺎ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻛﻔﺮﻭﺍ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ّ
٢٢
ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻٔﺑﻬﻰ ﻭ ﺃﺷﺮﺑﻨﺎ ﺯﻻﻝ ﺧﻤﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ
ﺭﺣﻴﻖ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﻚ * ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﺭﺏ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍ ّﻧﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ * ﺃﻱ ّ ﻻ ّﻥ ﻫﺬﺍ ﺃﻋﻈﻢ ﻓﺎﺳﺘﻘﻤﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺣﺒّﻚ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻚ * ٔ
ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ
ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﮐﻦ.
ﻋﻄﻴّﺘﻚ ﻟﺒﺮﻳّﺘﻚ ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺃﺭﺣﻢ ﺍﻟ ّﺮﺍﺣﻤﻴﻦ* ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ
ﺠﻴﺐ ﴾ ﺍﻟﻤ ﴿ ُﻫ َﻮ ّ ﺍﻟﺴﺎﻣِ ُﻊ ُ ُ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺻﺒحﺖ ﻓﻲ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﺳﺘﺠﺎﺭﻙ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺃﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﻓﻰ ﻛﻨﻒ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣصﻦ ﺭﺏ ﻧ ّﻮﺭ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻓﺠﺮ ﺣﻤﺎﻳﺘﻚ * ﺃﻱ ّ
ﻇﻬﻮﺭﻙ ﻛﻤﺎ ﻧ ّﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﺻﺒﺎﺡ ﻋﻄﺎﺋﻚ
* ٢٣
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ
ﻣحﺒّﺘﺖ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ
ﻣﺸﮏ ﻭ ﻋﻨﺒﺮﻯ ﺑﻴﺰﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
١٩٦
ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺴﻮﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ
ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻢ ﻏﺒﻄﮥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﭙﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮﻯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮤ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻴﺎﻩ ﺗﺒﺎﻫﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ
ﺍﻟﻤﺬﻛﻮ ُﺭ ﴾ ﻧﺖ ﺍﻟﺬّ ﺍﻛﺮ َﻭ َﺍﻧﺖ َ ﴿ َﺍ َ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭ ﺳﻴّﺪﻯ ﻭ ﻣﻘصﻮﺩﻯ ﺃﺭﺍﺩ ﻋﺒﺪﻙ ﺃﻥ ﻳﻨﺎﻡ
ﻇﻞ ﻗﺒﺎﺏ ﻓﻀﻠﻚ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ ﻳﺴﺘﺮﻳﺢ ﻓﻲ ّ
ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻣﺴﺘعﻴﻨﴼ ﺑحﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ﺑعﻴﻨﻚ ﺍﻟّﺘﻲ ﻻﺗﻨﺎﻡ ﺃﻥ ﺗحﻔﻆ ﻋﻴﻨﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺛﻢ ﺯﺩ ﻧﻮﺭﻫﺎ ﻟﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﺁﺛﺎﺭﻙ ﻭ ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺩﻭﻧﻚ ّ
ﺃﻓﻖ ﻇﻬﻮﺭﻙ* ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺿعﻔﺖ ﻛﻴﻨﻮﻧﺔ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﻋﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻗﺪﺭﺗﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ّ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ*
ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻰ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭﺑﺮﮔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﭘس ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ١٩٥
٢٤
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ
ﻻﻗﺘﺪﺍﺭ ﴾ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍَ ﺗعﺎﻟﻰ َﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟ َع َﻈ َﻤﺔ ﻭ ﺍ ٔ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ،ﻓﻰ ﺣﻴﻦ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ
ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺘﻲ ﻣعﺘصﻤﴼ ﺑحﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺃﻭﺩﻋﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﺗحﺖ
ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﺍﻟّﺘﻰ ﺑﻬﺎ ﻛﻞ ﺫﻯ ﻏﻔﻠﺔ ﻭ ﺫﻯ ﺷﺮﺍﺭﺓ ﻭ ﺣﻔﻈﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻚ ﻣﻦ ّ
ﻛﻞ ﻓﺎﺟﺮ ﺑعﻴﺪ ﺑﺎﻥ ﺗحﻔﻈﻨﻲ ﻛﻞ ﻇﺎﻟﻢ ﻋﻨﻴﺪ ﻭ ّ ّ
ﺛﻢ ﺃﺭﺟعﻨﻲ ﺍﻟﻰ ﻣحﻠّﻰ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻓﻀﻠﻚ ّ
ﺑحﻮﻟﻚ ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ*
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﻗﺪﺱ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺰ ﻏﻨﺎ ﻋﺰﺗﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﻟﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﮐﻦ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﻨﻴﺰ ﺩﺭﮔﺎﻫﻢ ﻭ ﺿعﻴﻒ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﺗﻮ ُﻣعﻴﻦ ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﺎﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺁﺗﺸﻰ
٢٥
١٩٤
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻧﺴﺎء ﺗﺮﺍ ﮐﻨﻴﺰﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻣح ّﺒﺖ ﺍﺷﮏ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﮐﻒ ّ
ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍﻯ ﺗﻮ ﺩﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ
ﻭﺭﻗﺎﺕ ﻓﺎﻧﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷعﻠﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻟﻤعﻪ ﻧﻮﺭ
ﺏ ﺍ ِ ﺭ ِﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺻحﺮﺍﻯ ﻃﻮﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ َﺭ
ﻳﻮﻡ ﻟﻘﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳّﺎﻡ
ﻏﻴﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﺍ ﻋصﺮ ﻇﻬﻮﺭ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻحﺮﺍﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻤﻦ ﻭ ﺷعﻠﮥ ﻃﻮﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓﻮﺯ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ
١٩٣
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ
﴿ ُﻫﻮ ﺍ ﺗعﺎﻟﻰ ﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟعﻈﻤﺔ ﻭ ﺍﻻﻗﺘِﺪﺍﺭ ﴾
ﻛﻞ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺃﺣﻤﺪﻙ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺷﻜﺮﻙ ﻓﻰ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ * ﻓﻰ ﺍﻟﻨّعﻤﺔ ﺍﻟحﻤﺪ ﻟﻚ ﻳﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟعﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ ﻓﻘﺪﻫﺎ
ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ّ
ﺍﻟعﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻓﻲ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻟﻚ ﺍﻟﺜّﻨﺎء ﻳﺎ ﻣعﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﻓﻰ
ﺍﻟﺴﻨﺎء ﻳﺎ ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﻟﻚ ّ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ ﻭ ﻓﻰ ّ ّ
ﺍﻟﺸ ّﺪﺓ ﻣﻦ ﺑﻚ ﺍﻧﺠﺬﺑﺖ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻗﻴﻦ *ﻓﻰ ّ
ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟ ّﺮﺧﺎء
ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻟﻚ ّ
* ﻓﻰ ﺍﻟﺜّﺮﻭﺓ ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻳﺎ ﺳﻴّﺪ ﺍﻟﻤﺨﻠصﻴﻦ ﻭ
ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ* ﻓﻲ ﻓﻲ ﺍﻟﻔﻘﺮ ﻟﻚ ﺍﻻﻣﺮ ﻳﺎ ﺭﺟﺎء ّ
ﺍﻟﻔﺮﺡ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ
٢٦
ﺍﻟحﺰﻥ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻲ ﺍﻟﺠﻮﻉ
ﺍﻟﺸﺒﻊ ﻟﻚ ﻟﻚ ﺍﻟعﺪﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ ّ
ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ ﺍﻟﻮﻃﻦ ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء
ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﺮﺑﺔ ﻟﻚ ﺍﻟﻘﻀﺎء ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ
ﺍﻟﺴﻴﻒ ﻟﻚ ﺍﻻﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﺗحﺖ ّ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ
ﺃﻧﺖ* ﻓﻰ ﺍﻟﻘصﺮ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﺮﻡ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺘّﺮﺍﺏ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ
ﺍﻟﺴﺠﻦ ﻟﻚ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻳﺎ ﺳﺎﺑﻎ ﺍﻟﻨّعﻢ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟحﺒس ّ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ﺧﻀﺮﻩ ﻧﻀﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺋﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻣعﺮﻓﺘﺖ ﺍﺯ
ﺷﺠﺮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ
ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺭﺍﺯ ﻣحﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻔﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪ
ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ * ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻣﻮﻟﻰ
ﺏ َﻭ ﻓ ْﻘﻬﺎ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ َﺭ
ﺍﻧّﻚ ﻣحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻳﺎ ﺃﺻﻞ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﻄﺎﻉ
ﺎﺏ. ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﺃﺷﻬﺪ
٢٧
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﮑ ِﺮ ْﻳ ُﻢ ﺖ ﺍ ْﻟ َ ﺿﻰ ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺐ ﻭ َﺗ ْﺮ َ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ ُﺗ ِح ﻉﻉ ١٩٢
ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﺁﺭ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻏﺮﻳﻖ ﺑحﺮ ﻋﻔﻮ ﻗصﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻋصﻴﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ِ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺑﻨﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻄﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻄﺎ ﻣﺎ ﻏﺮﻳﻖ ﻣعصﻴﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻻٔﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﻳﺎ ﺭﺏ ﺍﻻٔﺭﺑﺎﺏ .ﻉ ﻉ
ﻓﻰ ﺣﻜﻤﻚ ﻳﺎ ﺑحﺮ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺮﺟﻊ
ﺍﻟعﻄﺎء*
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ(
ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ﴾ ﺰﻳﺰ َ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َع ُ
ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻣﻜﺎﻥ ﺗﺮﻯ ﻋﺒﺎﺩﻙ
ﻭ ﺃﺭ ّﻗﺎﺋﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻳصﻮﻣﻮﻥ ﻓﻲ ﺍﻻ ّﻳﺎﻡ ﺑﺄﻣﺮﻙ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻳﻘﻮﻣﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻻﺳحﺎﺭ ﻟﺬﻛﺮﻙ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻚ
ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻛﻨﺰ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺟﻮﺩﻙ ﻭ ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪﻙ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻟﻤﻤﻜﻨﺎﺕ ﺍﻟصﻔﺎﺕ ﺑﺄﻥ ﻭ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﻚ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻻٔﺳﻤﺎء ﻭ ّ
ﻻ ﺗحﺮﻡ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻋﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻓﻰ ﺃﻳّﺎﻣﻚ ﻭ ﻻ ﺗﻤﻨعﻬﻢ ﻋﻦ ﺭﺷحﺎﺕ ﺑحﺮ
١٩١
٢٨
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺷﻬﺪﺕ ﺍﻟﺬّ ّﺭﺍﺕ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﻭ ﺭﺿﺎﺋﻚ* ﺃﻯ ّ
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ٕﺍﻟﻪ ﺍﻟعﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻻﻣﻢ ﻋﺒﺎﺩﻙ
ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻰ
ﺳﻠﻄﺎﻧﻚ ﻭ ﺍﻻٓﻳﺎﺕ ﺑعﻈﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻙ* ﻓﺎﺭﺣﻢ ﻳﺎ
ﺗﻤﺴﻜﻮﺍ ﺑحﺒﻞ ﺃﻭﺍﻣﺮﻙ ﻭ ﺧﻀعﻮﺍ ﻋﻨﺪ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ّ
ﺭﺏ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺃﺣﻜﺎﻣﻚ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ﻣﺸﻴّﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ﺗﺮﻯ ﻋﻴﻮﻧﻬﻢ ﻧﺎﻇﺮﺓ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ ﻣﺘﻮﺟﻬﺔ ﺍﻟﻰ ﺑحﻮﺭ ﺃﻟﻄﺎﻓﻚ ﻭ ﺃﺻﻮﺍﺗﻬﻢ ﺧﺎﺷعﺔ ّ
ﻟﻨﺪﺍﺋﻚ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻱ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻋﻠﻰ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺴﺎ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ّ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ
ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻫﻴﭻ ﺻﺒحﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺁﻓﻞ ﻧﮕﺸﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺧﻮﺵ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ
ﺭﺏ ﻓﺎﻧصﺮ ﺃﺣﺒّﺘﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺃﻱ ّ
ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻧﻮﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ
ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﺑﻤﺎ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺑﻘﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﻧﺒﺬﻭﺍ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭ ﺃﺣﺎﻃﺘﻬﻢ
ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻻٔﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺃﻯ ّ ﺗحﻔﻈﻬﻢ ﻣﻦ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺍﻟﻨّﻔس ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ
٢٩
ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻟﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻣﺸﺘﺎﻕ
ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ
ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﭘﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺛﺎﻕ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺮﻣﺎﻥ ١٩٠
ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟﻤﻜﻨﻮﻥ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ﺍﻟّﺬﻱ ّ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﺑﺄﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨّﺪﺍء ﻓﻰ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻭ ﻳﺪﻋﻮﺍ
ﻜﻞ ﺍﻟﻰ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻗصﻰ ﺑﺄﻥ ﺍﻟ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻣحﻔﻮﻅ ﻓﺮﻣﺎ
ﺗﻨﺰﻝ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻣﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ
ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻪ
ﻟﻴﻄﻬﺮﻧﺎ ﻋﻦ ﺫﻛﺮ ﻏﻴﺮﻙ ﻭ ﻳﻘ ّﺮﺑﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺭﺣﻤﺘﻚ ّ
ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﺒﻘﻲ ﺑﻪ ﺃﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺗﻚ ﻭ ﺃﺳﻤﺎﺋﻨﺎ
ﺍﻳّﻮﺏ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣحﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺪﻡ
ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﻠﻤﻚ ﺑحﺮ ﻓﻀﻠﻚ * ﺃﻯ ّ ﻓﻰ ﻣﻠﻜﻮﺗﻚ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﺩﻧﺎ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ
ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻟﺴﺎﻥ
ﺃﺟﺴﺎﻣﻨﺎ ﻓﻰ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻋصﻤﺘﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ
ﮐﻦ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ * ﺃﻯ ّ
ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻗﻠﺐ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﺨﺶ ﺣﺠﺞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ ١٨٩
ﺗﺆﻳّﺪﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﻨﻔعﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ ﻭ ﺍﻻﻭﻟﻰ * ﺃﻯ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ
ﺍﻟ ّﺮﺟﺎء ﻣﺮﺗﻔعﺔ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﺟﻮﺩﻙ ﻭ ﻛﺮﻣﻚ *
٣٠
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺮﺟعﻬﺎ ّﺍﻻ ﺑﻜﻨﻮﺯ ﻋﻄﺎﺋﻚ ﻭ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺛﻢ ﺍﻗﺾ ﻟﻨﺎ ﻣﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎﻩ ﻣﻦ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ّ
ﺍﻭﻻﺩ ﻭ ﺍﺣﻔﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ
ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻭ ﻻٓﺑﺎﺋﻨﺎ ﻭ ﺃ ّﻣﻬﺎﺗﻨﺎ ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ * ﺃﻯ ّ
ﺛﻢ ﺍﻗﺒﻞ ﻣﻨّﺎ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻨﺎ ﻣﺎ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻚ ّ
ﻋﻤﻠﻨﺎﻩ ﻓﻲ ﺳﺒﻴﻠﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻟﻰ
ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟعﻄﻮﻑ* ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ
﴿ﺍﻻﻋﻈﻢ﴾
ﻤﺪ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺎ ﺟعﻠﺖ ﺍﻟ ّﻨﻴﺮﻭﺯ ﻋﻴﺪﴽ ﻟﻚ ﺍﻟح ُ َ
ﻋﻤﺎ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻲ ﺣﺒّﻚ ﻭ ﻛ ّﻔﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ّ
ﺏ ﺍﺟعﻠﻬﻢ ﻣﻦ ﻧﺎﺭ ﻳﻜﺮﻫﻪ ﺭﺿﺎﺅﻙ * ﺃﻯ ﺭ ّ
ﺣﺒّﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺓ ﺻﻮﻣﻚ ﻣﺸﺘعﻠﻴﻦ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻭ ٣١
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﻣحﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻣﻨﺰﻝ
ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺵ ﻭ ﻓِ ْﻠﺬﻩ ﮐﺒﺪﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﻭ ﺑﻠﻴّﮥ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ
ﺟﺎﻧﺶ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺭﺍﺣﻢ ﻳﻮﻡ
ﺍﻟﻨّﺸﻮﺭﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺑحﺒﻮﺣﻪ ﺟ ّﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﻣﻨﺰﻝ
١٨٨
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ﻉﻉ
ﻟﻤﺎ ﺯﻳّﻨﺘﻬﻢ ﺭﺏ ّ ﻣﺸﺘﻐﻠﻴﻦ ﺑﺬﻛﺮﻙ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻚ * ﺃﻱ ّ
ﺍﻟصﻮﻡ ﺯﻳّﻨﻬﻢ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺍﻟﻘﺒﻮﻝ ﺑﻔﻀﻠﻚ ﻭ ﺑﻄﺮﺍﺯ ّ
ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ ﻻ ّﻥ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻛﻠّﻬﺎ ﻣعﻠّﻘﺔ ﺑﻘﺒﻮﻟﻚ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ
ﺍﻟصﻮﻡ ﻣﻨﻮﻃﺔ ﺑﺄﻣﺮﻙ * ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ ﻟﻤﻦ ﺃﻓﻄﺮ ﺣﻜﻢ ّ
ﻣﻤﻦ ﺻﺎﻡ ﻓﻲ ﺃﺯﻝ ﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﻭ ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ ﻟﻤﻦ ﺍﻧّﻪ ّ
ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ
ﻣﻤﻦ ﺍﻏﺒﺮ ﺑﻪ ﺛﻮﺏ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺻﺎﻡ ﺣﻜﻢ ﺍﻻﻓﻄﺎﺭ ﺍﻧّﻪ ّ
ﮐﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴعﺖ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺍﺯ
ﻧصﺒﺖ ﺭﺍﻳﺔ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻭ ﺍﺭﺗﻔعﺖ
ﻻﻫﻮﺕ ﺑﺨﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﻭﺭﺍء ﻃﺒﻴعﺖ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﻢ ﻧﺸﺮ ﺗعﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻃﻠﺒﻢ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﺴﻠﺴﺎﻝ * ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻚ ﺑعﺪ ﻋﻦ ﺯﻻﻝ ﻫﺬﺍ ّ ﺃﻋﻼﻡ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻄﺎﻉ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ * ﻋ ّﺮﻑ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ
ﻛﻞ ﺃﻣﺮ ﺑﺄﻣﺮﻙ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻟﻴعﻠﻤﻮﺍ ﺷﺮﻑ ّ
ﻛﻞ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺫﻧﻚ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻭ ﻛﻠﻤﺘﻚ ﻭ ﻓﻀﻞ ّ
ﻟﻴﺮﻭﺍ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺔ ﻗﺒﻮﻟﻚ ﻭ ﺃﻣﺮﻙ ﻟﺌﻼ ﻳﻤﻨعﻬﻢ ﺷﻰء ﻋﻦ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ّ
١٨٧
٣٢
ﺍﻟّﺘﻲ ﻓﻴﻬﺎ ﻳﻨﻄﻖ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﺍﻟﻤﻠﻚ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻮﺟﺪ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺴﻠﺴﻞ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ
ﺃﻇﻬﺮﺕ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻛﺘﺒﺖ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﻚ ﺍﻟﻮﺭﻭﺩ ﻓﻰ
ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪ ّﻳﺘﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﮔﺮﺩﻧﺪ َﻭ ﻣﺎ
ﺍﻟ ّﺮﻭﺡ ﻭ ﻳﺘﻜﻠّﻢ ﺍﻟحﺒﻴﺐ ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺏ ﺑﻤﺎ ﻣﻘ ّﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺡ ﺍﻻﻣﻢ ّﺍﻻ
ﻼ ﺍﻟﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﺫﺍﺗﻚ ﻭ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ﻣﻘﺒ ً ﻣﻦ ﺍﻧﻘﻄﻊ ّ
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺃﻓﻄﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻏصﻨﻚ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺻﻔﺎﺗﻚ * ﺃﻯ ّ
ﻣﻦ ﻓﻰ ﺣﻮﻟﻚ ﺑعﺪ ﻣﺎ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻃﻠﺒﴼ
ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﻭ ﻟﻬﻢ ﻭ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﻭﺭﺩﻭﺍ ﻋﻠﻴﻚ ﻓﻰ ﻟﺮﺿﺎﺋﻚ ّ
ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ
س ﺍ ّﻻ ِﻟ َﻴ ْع ُﺒ ُﺪ ْﻭ َﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻦ َﻭ ﺍ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ِﺠ َﺧ َﻠ ْﻘ ُ ﻻ ْﻧ َ ﻣﺮﻍ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﻋﻘﺪ
ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣصﻮﻝ ﻓﻴﺾ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ
ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑحﺮ ﻣحﺒّﺖ ﻣﻮﺝ ﺍﻟﻔﺖ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻳﺰﺩ ﻻٓﻟﻰ ﺳﻼﻟﻪ ﻧﺠﻴﺒﮥ ّ
ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻬﻢ ﻛﻞ ﺧﻴﺮ ّ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ّ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻚ ّ
ﻴﺎﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬﻤﺎ َﺑ ْﺮ َﺯ ٌﺥ ﻻ َﻳ ْﺒﻐِ ِ ح َﺮ ْﻳ ِﻦ َﻳ ْﻠ َﺘ ِﻘ ِ ﻴﺎﻥ َﻣ َﺮ َﺝ ﺍﻟ َﺒ ْ
ﺍﻟعﻠﻴﻢ ﺍﻟحﻜﻴﻢ*
ﺟﺎﻥ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍ ْﻟ َﻤ ْﺮ ُ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﻣﺎ ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻟﻬﻢ ﻓﻰ ّ
ﮑ ﺬ ِ ﺨ ُﺮ ُﺝ ﻣِ ْﻨ ُﻬ َﻤﺎ ﺍ ْﻟﻠْ ﺆ ُﻟ ُﺆ َﻭ ﺑﺎﻥ َﻳ ْ ﻱ ﺁﻻَ ﺭﺑُ ﮑﻤﺎ ُﺗ َ َﻓ ِﺒﺎ
ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻮﻟﻴﺪ ُﺩ ّﺭ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ
٣٣
١٨٦
ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻫﺮ ﻗصﻮﺭ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺍﻧﻴﺴﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻗ ّﻮﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﺁﻳﺖ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭ .
ﻉﻉ
ﻻﺑﻬﻰ ﴾ ﻻﺭ َﻓ ِﻊ ﺍ َ ﺱﺍ َ ﻻ َ ﻻﻣ َﻨ ِﻊ ﺍ َ ﺴﻢ ﺍ ِﺍ َ ﻗﺪ ِ ﴿ ِﺑ ِ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﺑ ِﻬ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ِﻠﻰ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻭﻓِ ﻰ ِﺑ َ ﻰ * َﺍ ْﻧ َ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ َﺩﻳّ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُ ُ ﻓعﺎﻥ ِﺑ َ ﻠﻄﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺻ َﻤ ُﺪ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺍ َﺣ ُﺪ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ َﺮ ُﺩ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ عﺎﻥ* ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ ُﻣﺴ َﺘ ُ ُ ُ ﺪﺳﺎﻥ ِﺑ َ ﺒحﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﮐﺒﺮﺍﻳﺖ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﺳﻼﻟﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻗﺮﺍﻥ ّ ١٨٥
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ
ﮏ ﻳﺎ ﮑﻴﻢ ِﺑ َ ﻠﻴﻢ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ
ﺖ ﺖ ّ َﻋ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻈﻴﻢ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ﺣﻤﻦ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ُ
٣٤
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻗ َﻋ ُ ُ ﻈﻤﺎﻥ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺪﺭﺍﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﻮﻕ عﺸ ُ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ ﻮﺏ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻭﺏ* َﺍ ْﻧ َ ﺠﺬ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻣح ُﺒ ُ
ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ.
ﻉﻉ
ﺰﻳﺰ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﺣﺎﮐِ ُﻢ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻧصﻴ ُﺮ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻗﺪﻳ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ ﻳﺎ ﻗﺎُ ﻢ ِﺑ َ ﺖ ّ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎ ِﻟ ُﻢ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ُﻧﻮ ُﺭ ﻭﺡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ُﺭ ُ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﮏ ﻳﺎ ُﻇ ُﻬﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ عﻤﻮ ُﺭ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺸﻬﻮ ُﺭ ِﺑ َ َﻣ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣﺴ ُﺘﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ
ﺐ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎُ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﺐ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﻭﺍﻫ ُ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎ ِﻟ ُ
٣٥
ﺫﮐﺮ ﺗﻮ ﺷﻐﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ّ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﻭﻋﺪ ﻭ ﻧﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﻄﺎ ﻣﺒﺘﻼﺋﻴﻢ ﻭﻟﮑﻦ ّ ﺻﺒﺢ ﻋﻄﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﻳﮕﺎﻥ ١٨٤
ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﺆ ّﻳﺪ ﺷﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ
ﻭ ﺩﺭ ﮐﺮﻡ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺑﮑﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﻧﺎﺻ ُﺮ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺳﺎ ِﺗ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ
ﺭﺍﻫﺖ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻫﻴﭻ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻧﻬﻢ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻧﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﮏ ﻳﺎ ﺟﺎﻣِ ُﻊ ﮏ ﻳﺎ ﻃﺎ ِﻟ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣحﺒّﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺻحﺮﺍ ﺟﻤﻴﻊ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﻋﻼﺟﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻟ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺭﺍﻓِ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﻣﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﭼﺸﻤﻰ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ
ﻀﻴﻞ* ﮏ ﻳﺎ َﻓ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻤﻴﻞ ِﺑ َ ﻠﻴﻞ ِﺑ َ ِﺑ َ
ﻫﺮ ﺻﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ
ِ ﮏ ﻳﺎ ِ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ﻓﺎﺿ ُﻞ ِﺑ َ ﻋﺎﺩ ُﻝ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺖ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻬﻴّﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﻣحﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ
ِ ﺖ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺑﺎﺫ ُﻝ* َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﭼﻴﺰﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮﻳﻔﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺰ ١٨٣
ﮏ ﻳﺎ ِ ﻗﺎﺩ ُﺭ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ َﺩﻳ ُﻤﻮ ُﻡ ﮏ ﻳﺎ َﻗﻴﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
٣٦
ﺖ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋﻠﻮ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ َﻗ ُﺪﻭ ُﻡ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُﻈﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻳﺎ َﮐ ُﺮﻭ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﻮﻅ* ﻠح ُ ﮏ ﻳﺎ َﻣح ُﻔ ُ ﻮﻅ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُﺅ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُﻄ ُ ﻭﻑ ِﺑ َ ﻮﻑ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ َﻟ ُﻄ ُ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻮﻑ* َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻣعﺎ ُﺫ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣﻼ ُﺫ ِﺑ َ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﺖ ﺖ ّ ُﻣﺴ َﺘعﺎ ُﺫ* َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ِﻏﻴﺎ ُ ﺙ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّﻔ ُ ُﻣﺴ َﺘ ُ ﻐﺎﺙ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺙ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﻒ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮐﺎﺷ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ِ ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﻒ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻋﺎﻃ ُ ﻧﺎﺷ ُ ﻒ* َﺍ ْﻧ َ ٣٧
ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﮐﺮﺩﻯ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﭘس ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺅﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺠﻬﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﺪ.
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ١٨٢
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧطﻖ ﻓصﻴﺢ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺿعﻴﻔﻴﻢ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﮐﻦ ﻣﺎ ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺧدﺍﻳﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﻩ ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣدﻯ ﺑﺨﺶ ﺧدﺍﻳﺎ ﺫﻟّﺖ ﻣﺤﻀﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻳﻴدﺍﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﮔﺮﺩﺩ
ِﻭﺍ ّﻻ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﻧصﺮﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﮐﻦ ﻭ
ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴعﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺧدﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ١٤٥
ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻨﺎء ﺍﻟﺬﻱ َﻇ َﻬ َﺮ ﻣِ ﻦ َﻧ ِ ﻬﺎء ﺍﻟﺬﻱ ﻚﺍ ٔ ﻔﺴ َ ﻻﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ُ َﺍﻟﺜُ
ﻈﻬ َﺮ ِ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎ ِﻚ ﺍﻻٔﺑﻬﻰ َﻋ َﻠ َ َﻃ َﻠ َﻊ ﻣِ ﻦ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻴﻚ ﻳﺎ َﻣ َ
ﺭﺽ َﻭ ُﺳ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ َﻣ َ َ ﻠﻴﻚ َﻣﻦ ﻓِ ﻲ ﺍﻻٔ ِ
ﺍﻟﺴﻤﺎ× َﻭ
َ ﻭﺍﻗﺘِدﺍ ُﺭ ُﻩ َﻭ َﻋ َﻈ َﻤ ُﺔ ﻠط َﻨ ُﺔ ﺍ ِ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮﺕ َﺳ َ ﺃﺷﻬ ُد ﺃ ﻥ ِﺑ َ َ
ﻮﺱ ِ ﺍﻟﻘ َد ِﻡ ﻓﻲ َﺳﻤﺎ ﺍَ ِﻭﻛِ ﺒﺮﻳﺎ ُﺅ ُﻩ َﻭ ِﺑ َ ﻚ ﺃﺷ َﺮ َﻗﺖ ُﺷ ُﻤ ُ
ﺃﺷﻬ ُد ﺍﻟ َﻘﻀﺎَ ﻭ َﻃ َﻠ َﻊ َﺟ ُ ﻤﺎﻝ ﺍﻟ َﻐ ِ ﻴﺐ َﻋﻦ ﺍ ُ ﻓ ِﻖ ﺍﻟ َﺒدﺍَ ﻭ َ
ﺍﻟﻜﺎﻑ َﻭﺍﻟ ُﻨ ِ ِ ﻮﻥ ﻜﻢ ﺤ َﺮ َﻛ ٍﺔ ﻣِ ﻦ َﻗ َﻠ ِﻤ َ َ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮ ُﺣ ُ ﺃﻥ ِﺑ َ
ﺍﻟﻤ ِ ﻮﻥ َﻭ ُﺑ ِدِ ﻨﺎﺕ ﺖ َﻭ َﺑ َﺮ َﺯ ِﺳ ُﺮ ﺍِ ﺍﻟﻤﻜ ُﻨ ُ ﻤﻜ ُ ُ َ َﻭ ُﺑعِ َﺜ ِ ِﻚ َﻇ َﻬ َﺮ ﺍﻟﻈ ُﻬ ﺖ ُ ﺠﻤﺎﻟ َ ﺃﺷﻬد َ ُ ﺃﻥ ِﺑ َ ﻮﺭﺍﺕ َﻭ َ
ﻘص ِ ﺍﻟﻤع ُﺒ ِ ﻮﺩ ﻚ َﺟ ُ ﺟﻬ َ ﻮﺩ َﻭ ِﺑ َﻮ ِ ﺍﻟﻤ ُ ﻻﺡ َﻭ ُ ﺟﻪ َ َ ﻤﺎﻝ َ ﻤﻜ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻨد َﻙ ُﻓ ِ ﻨﺎﺕ ﻴﻦ ﻜﻠ َِﻤ ٍﺔ ﻣِ ﻦ ِﻋ َ َﻭ ِﺑ َ ُ ص َﻞ َﺑ َ
٧٤
ﻮﻥ ٕﺍ َﻟﻰ ِ ﻮﻥ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ ِص َ ﺍﻟﺬﺭ َﻭﺓِ ﺍﻟ ُعﻠﻴﺎ َﻭ ُ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ ﺻعِ َد ُ َﻭ َ
ُﻫﻮﺍ
ﻑ ﺍَ َﻭ َﻣﻦ ﻓﺎ َﺯ ِﺑﻠِﻘﺎﻚ َﻓ َﻘد ﻓﺎ َﺯ ِﺑﻠِﻘﺎ ﺍَ ِﻓ ُطﻮﺑﻰ َﻋ َﺮ َ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ
ﺍﻟد َﺭ ِ ﺄﻥ َﻣﻦ َﻋ َﺮ َﻓﻚ َ َﻓ َﻘد ﺃﺷﻬ ُد ِﺑ َ ٕﺍ َﻟﻰ َ ﻛﺎﺕ ُ ﺍﻟﺴﻔﻠﻰ َﻭ َ
ﻑ ﻀ َﻊ ِﺑ ُﺴﻠطﺎﻧ َ ﻚ َﻭ ِﺑﺂﻳﺎﺗ َ ﻦ ِﺑ َ ِﻚ َﻭ ُﺷ ِﺮ َ ِﻚ َﻭ َﺧ َ ﺁﻣ َ ﻟ َِﻤﻦ َ
ﻀ َﺮ ﻚ َﻭ َﺑ َﻠ َﻎ ِﺑ ِﺮﺿﺎَ ِﺑﻠِﻘﺎَ ﻃﺎﻑ ﻓﻲ ُﺣﻮﻟ َ ﻚ َﻭ َ ِﻚ َﻭ َﺣ َ
ﺗِﻠﻘﺎَ ﻋ ِ ﻜ َﺮ َﻙ َﻭ َﻛ َﻔ َﺮ ﻳﻞ ﻟ َِﻤﻦ َﻇ َﻠ َﻤ َ ﺮﺷ َ ﻚ َﻓ َﻮ ُ ﻚ َﻭﺃﻧ َ
ﺏ ِﺑ َﻨ ِ ﻚ ﺟﺎﺣ َد ِﺑ ُﺴﻠطﺎﻧ َ ِﺑﺂﻳﺎﺗ َ ﻔﺴ َ ِﻚ َﻭ َ ِﻚ َﻭﺣﺎ َﺭ َ
ِﻚ َﻭ َﻓ َﺮ ﻣِ ﻦ ﺟﺎﺩ َﻝ ِﺑ ُﺒﺮﻫﺎﻧ َ ﺟﻬ َ َﻭﺍﺳ َﺘﻜ َﺒ َﺮ َﻟدﻯ َﻭ ِ ﻚ َﻭ َ
ﻛﻴﻦ ﻓﻲ ُﺣﻜﻮ َﻣﺘ َ ِﻚ َﻭﺍﻗﺘِدﺍ ِﺭ َﻙ َﻭ َ ﻦ ُ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ َ ﻛﺎﻥ ﻣِ َ دﺱ ﻣِ ﻦ ٕﺍﺻ َﺒ ِﻊ ﺍﻻٔﻣ ِﺮ َﻣﻜ ُﺘﻮﺑﴼَ .ﻓﻴﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟ ُﻘ ِ ِ
َﻭ َﻣﺤ ُﺒﻮﺑﻲ َﻓ ِ ِﻚ ﺣﻤﺘ َ ﺄﺭﺳﻞ ٕﺍ َﻟﻲ َﻋﻦ َﻳ ِ ﻤﻴﻦ َﺭ َ َ ﻚ ِﻟ َﺘ ِ ِ ِﻚ َﻧ َﻔ ﺠﺬ َﺑﻨﻲ َﻋﻦ دﺱ ﺃﻟطﺎﻓِ َ َﻭ ِﻋﻨﺎ َﻳﺘ َ ﺤﺎﺕ ُﻗ ِ
ﻚ ﻚ ِﺍ َﻧ َ ﻚ َﻭﻟِﻘﺎَ ﺍﻟدﻧﻴﺎ ٕﺍﻟﻰ َﺷط ِﺮ ُﻗﺮ ِﺑ َ َﻧﻔﺴﻲ َﻭ َﻋ ِﻦ ُ
٧٥
ﺍﻯ ﭘدﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ُﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺒﻴﻢ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺗﻴﻢ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺳﺮﺍﺝ ﻻﻫﻮﺕ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿعﻒ ﻭ ﺑﻰ ﻗ ّﻮﺗﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻒ ﻋﺎﻟﻢ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ ﭘس ﺍﻯ ّ ﻇﻔﺮ ﻳﺎﺑد ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧدﻣﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ
ﻣطﻠﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻠطﻨﺖ ﺳﺮﻣدﻯ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧصﻴﺐ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳدﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻣﺸﺎﻫدﮤ ﻋﺎﻟﻢ
١٤٤
ُﻫﻮﺍ
ﻨﺖ َﻋﻠﻰ ُﻛ ِﻞ ﺸﺎء َﻭ ِﺍ َﻧ َ ﺃﻧﺖ ُ ﻚ ُﻛ َ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ َﺗ ُ َ ﻭ ِﺫﻛ ُﺮ ُﻩ َﻭ ﻨﺎء ﺍ ِ ﻤﺎﻝ ﺍ ِ ﻴﻚ ﻳﺎ َﺟ َ َﺷ ٍﻲ ُﻣﺤﻴطﴼَ .ﻋ َﻠ َ َ ﺛ ُ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻬﺎءﺍَ ِﻭ ُﻧﻮ ُﺭ ُﻩ ﺑدﺍﻉ ﺃﺷﻬ ُد ِﺑ َ ﻴﻦ ﺍ ٕ ﺄﻥ ﻣﺎ َﺭﺃﺕ َﻋ ُ َ ﻻ ِ َﺑ ُ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ
ِ ﺍﻟﺴ ِ ﻨﺖ ﻻ ﻼﺳ ِﻞ َﻭﺍ ٔ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ ﻏﻼﻝ َﻭ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ ﺤﺖ َ ﻨﺖ َﺗ َ
ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻋﺎﻟﻢ
ﻫدﺍﻳﺖ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟطﺎﻓﺘﺎﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﺮ ﺧدﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ
ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﮐﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﻓﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻠﺸﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻓﻴﺾ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮﻭﻳد .
ﻉﻉ
ﻚ ﻓﻲ َﻏ َﻤ ِ ﺮﺍﺕ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎ ﻨﺖ ﻓﻲ ﺃﻳﺎﻣِ َ ﺒﻬ َ ﻚ ُﻛ َ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣﴼ ِﺷ َ
ﺤﺖ ُﺳ ِ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺮﺕ ﻴﻮﻑ ﺍ ٔ ﻻﻋدﺍَ ﻭ َﻣ َﻊ ُﻛ ِﻞ ﺫﻟ َ َ ِﻚ ﺃ َﻣ َ َﺗ َ
ِﻀ ِﺮ َﻙ ﻜﻴﻢُ .ﺭﻭﺣﻰ ﻟ ُ ِﺑﻤﺎ ﺃﻣِ َ ﻠﻴﻢ َﺣ ٍ ﺮﺕ ِﺑ ِﻪ ﻣِ ﻦ َﻟ ُدﻥ َﻋ ٍ ﻚ ِ دﺍء ﻚ ُ ﺃﺳﺄﻝ ﺍِ َﺑ َ دﺍء َﻭ َﻧﻔﺴﻲ ِﻟ َﺒﻼَ َ ﺍﻟﻔ ُ ﺍﻟﻔ ُ
ﻚ ﺟﻬ َ ﻮﻫ ُﻬﻢ ﻣِ ﻦ ﺃﻧﻮﺍ ِﺭ َﻭ ِ ﺬﻳﻦ ﺍﺳ َﺘﻀﺎﺖ ُﻭ ُﺟ ُ َﻭ ِﺑﺎ َﻟ َ ﻚ ﺃﻥ َﻳ ِ َﻭﺍ َﺗ َﺒ ُعﻮﺍ ﻣﺎ ﺃﻣِ ُﺮﻭﺍ ِﺑﻪِ ُﺣﺒﴼ ِﻟ َﻨ ِ ﻒ ﻔﺴ َ ﻜﺸ َ
ِ ﻚ ﺍﻟﺴ ُﺒ ﻴﻦ َﺧ ِﻠﻘ َ ﺤﺎﺕ ﺍ َﻟﺘﻲ ﺣﺎ َﻟﺖ َﺑﻴ َﻨ َ ُ ﻚ َﻭ َﺑ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ ﺍﻟدﻧﻴﺎ َﻭﺍﻻ ِٓﺧ َﺮ َﺓ ِﺍ َﻧ َ َﻭ َﻳﺮ ُﺯ َﻗﻨﻲ َﺧﻴ َﺮ ُ ﺃﻧﺖ ُ ﻚ َ ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ﺻ َﻞ ُ ﺰﻳﺰ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ َﺮ ُ ُ ﺣﻴﻢَ . ﺍﻟﻤ َﺘعﺎﻟﻲ ﺍﻟ َع ُ
١٤٣
٧٦
ٕﺍﻟﻬﻲ َﻋ َﻠﻰ ِ ﺍﻟﺴد َﺭﺓِ َﻭﺃﻭﺭﺍﻗِ ﻬﺎ َﻭﺃﻏصﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﻓﻨﺎﻧِﻬﺎ
َﻭﺃﺻﻮﻟِﻬﺎ َﻭ ُﻓ ُﺮ ِ ﻭﺍﻡ ﻭﻋﻬﺎ ِﺑ َد ِ َﻭ ِ دﻳﻦ ﺻﻔﺎﺗ َ ِﻚ ﺍﻟ ُعﻠﻴﺎ ُﺛ َﻢ ﺍﺣ َﻔﻈﻬﺎ ﻣِ ﻦ َﺷ ِﺮ ُ ﺍﻟﻤع َﺘ َ َﻭ ُﺟ ِ ﺻ ِﻞ ﻚ ِﻤﻴﻦ ِﺍ َﻧ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ َ ﺃﻧﺖ ُ ﺍﻟﻘدﻳ ُﺮَ . َ ﻨﻮﺩ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ ﻚ ﺃﺳﻤﺎَ
ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ ُ
ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻋﻠﻰ ِﻋ ِ ﻚ ﺰﻳﻦ َﻭ ٕﺍﻣﺎَ ُ ﺒﺎﺩ َﻙ ﺍﻟﻔﺎَ ﺍﻟﻔﺎِ ﻚ ﻈﻴﻢ ﻻ ﺰﺍﺕ ِﺍ َﻧ َ ﺃﻧﺖ ﺍﻟ َ ﺮﻳﻢ ُﺫﻭﺍﻟ َﻔ ِ ﻜ ُ َ ﻀﻞ ﺍﻟ َع ِ ﺮﻳﻢ . ﺃﻧﺖ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ َ ﻜ ُ ﻟﻪ ٕﺍﻻ َ ِﺍ َ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻧد ﻭ
ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳدﺍﺭﻧد ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ
ﺑﻴﺤد ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﭘﻮﻳﻨد ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨد ﺣﺮﻗﺖ ّ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨد ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﻭ ﺑﻪ ﺧدﻣﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧد ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧس ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨد ﻭ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨد ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺎﻳﻨد ﻭ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻣﻮﻯ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﻻﻳﻨد ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻋﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺻﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﮤ ﺩﻭ ﮐﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .
٧٧
ﻉﻉ
١٤٢
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧدﻩ ﻭ ﻣﺴﺘعﺎﻥ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺩﻳدﻩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻯ ّ
ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺘﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺑﭙﻮﺵ ﺧطﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋطﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺟﻔﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺷﻔﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭﻓﺎ ﮐﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ .
ﻉﻉ
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴدﻯ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩﻯ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﻝ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺟﺴﺖ ﺩﻳدﻩ ﺑﻴﻨﺎ
ﺷد ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻳد ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺷد ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮔﺮﺩﻳدﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ﭼﻮﻥ ﻫدﺍﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ُﻫﻮﺍ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺑﺨﺶ
ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻣصﻮﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ
١٤١
٧٨
ﺍﻫﻞ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺠﺎﻟﺴﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ
ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ
ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ُﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺵ ﺩﺭ
ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ
ﮐﻞ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ّ
ﺟﺎﻣﻊ ﻋﻴﻮﺑﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺎﺷﻒ ُﮐﺮﻭﺏ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺭﻕ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﺤﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺛﺒﺖ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ّ ﮐﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘعدﺍﺩ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧ ّﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻏﻔﺮﺍﻥ
ﺻﻔﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺻﻔﺢ ﺍﺯ ﺍﻋﻈﻢ ﻧعﻮﺕ
ﺗﺎ ﺟﺎﻡ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧد ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ
ﺁﻥ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﺠﻴد ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ
ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮐﻨﻨد ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﺑﺎﺩﮤ ﺍﻟﺴﺖ
ﺑﺒﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻗصﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﺫﻧﺐ
ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺍﻳﻦ ﻋﺒد ﺍﻋﻈﻢ ﺫﻧﻮﺏ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ
ﺑﺨﺸﻨد .
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳدﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺗﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ٧٩
ُﻫﻮﺍ
ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﺍ ّﻭﻝ ﻗصﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺮ ﻋﺎﺻﻰ ﻧﺎﺩﺍﻥ
١٤٠
ُﻫﻮﺍ
ﻣﻨﺰﻫﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺗﺮﺍ ﺳﺰﺍ ﮐﻪ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﻣﻘدﺳﺎ ﻭ ﺑﻴﭽﻮﻥ ﻭ ّ
ﺑﺴﺎ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻘ ّﺮﺏ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ
ﭘﺸﮥ ﭘﺮ ﺭﻋﺸﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺷﮥ ﻋﻘﺎﺏ ﺑﺨﺸﻴدﻯ ﻭ ﺷﻬﺮﮤ
ﺧﻠعﺘﻰ ﺍﺯ ﻫدﺍﻳﺖ ُﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻭ
ﺑﻴﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴد ﺭﻭﺡ
ﺍﻟﻘدﺱ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ. ُﻫﻮﺍ
ﺑﻴﺸﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺍﻧدﻳﺸﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻔﺎ ﭘﻴﺸﻪ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ
ﮐﻪ ﺗﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺭﻳﺸﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻧد ﻭ ﻧﻴﺶ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺑد
ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺴﻮﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺭﻭﻯ ﻣﻪ
ﺍﻧدﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ
ﺭﻭﻳﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤ ّﺒﺘﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺑﮕدﺍﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮔﺮﺩ ﺷعﻠﻪ
ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺟﻤﺎﻟﺘﭙﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻓﺮﺧﻨدﻩ ﻳﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﻦ.
١٣٩
ﻉﻉ
ﻉﻉ
٨٠
ُﻫﻮﺍ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠعﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧدﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺷﻨﻴدﻧد ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳدﻧد ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺍﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﮐﻦ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﺭﺳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﻩ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ
ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﺮﻳدﻧد ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮﺍﻧد ﻭ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨد ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ّ
ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴد ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﺭ
ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ
ﻭ ﻭﻟﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻫدﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻯ
ﺗﻮﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋطﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻉﻉ
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﺘﻮﺡ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺑﻴﻨﻨد ﻭ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻳﺎﺑﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ
ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ ُﻫﻮ ّ
ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﻧﺠﺴﺘﻪ ﻭ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒّﺘﺖ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣعطﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ . ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺭﺍﻫﻰ ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻧﻮﻣﻴدﻯ
٨١
١٣٨
ﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ ﺍﻻَ
ﺩﻳدﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴد ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ
ﺑﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺤﺮ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ
ﺑﻠﺒﻼﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ
ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻫﺮ ﻗطﺮﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮐﻦ ﻭﺟد ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ
ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺤﺮﻳﺴﺖ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﺮ
ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﻭ ﺩﻑ ﻭ ﻧﻰ ﻫﻰ ﻫﻰ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳد
ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ
ﻭ ﺻﻔﺖ ﺣﻤد ﺗﻮ ﮔﻮﻳد ﺗﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ
ﺑﻨدﻩ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻴدﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ
ﺁﻳد ﺑﻪ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻭ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﭼﻨﮓ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ
ﺍﻧدﺍﺯ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺌدﻩ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻓﮑﻦ ﺗﺎ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺳﺎﻧد .ﻉ ﻉ
ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ُﻣﺆﻳّد ﺁﻓﺘﺎﺑﻴﺴﺖ
ﺑدﺍﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺑﻰ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﻣﺄﻭﺍﺋﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ .
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﻩ ﭘﺮ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴد ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﻳﺶ ١٣٧
ﻫﻤدﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺍﻓﺴﺮ ٨٢
ﻘدﺭ ﻭ ﻣص ّﻮﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻣ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﻐﺎﻥ ﻭ ﺁﻩ
ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺣدﻳّﺘﺘﺒﺸﺘﺎﺑﻨد ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ
ُﻫﻮﺍ
ﺟﺎﻧﺮﺍ ﺑﮕدﺍﺯﺩ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ
ﺍﺑﺮ ﺗﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻤﺎﻡ ﻫﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﻭ
ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳد ﭘس ﺍﻯ ﺧدﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺄﻳﻴدﻯ
ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺯﻧدﻩ
ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨد ﻓﺮﻗﺖ ﭘﺮ ﺣﺮﻗﺖ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴد ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﺮﻫﻴﻢ ﻭ
ﮐﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺗﺮ
ﺑﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﭘﺮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﻭﺣدﺕ
ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎ ﺣدﺍﺋﻖ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ
ﺩﺭ ﺣدﻳﻘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻣد ﻭ ﻧعﻮﺕ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ .
ﻉﻉ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻯ ﻗدﻳﺮ ﺭﺟﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒد ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ .
٨٣
ﻉﻉ ١٣٦
ﺭﺏ ﻣﺠﻴد ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺟدﻳد ّ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ ﻭ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎﻳﻢ
ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻳﻖ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣعﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺷﻴطﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻠﻨد ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ
ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ .ﻉ ﻉ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ّ
ُﻫﻮ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ
ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻃﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ﻀ ﺮ ُﻉ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍ َﺗ َ
ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺑﻴﻨﺎ
ﺍﻟﺘّعﻠّﻖ ﺑﻤﺎ ﺳﻮﺍﮎ ﻭ ﺍﺟعﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻠﺒﻰ َﺧ ِﻠﻴّﴼ
ﮔﻴﺎﻩ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟطﺎﻓﺖ ﻳﺎﺑد ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻰ ﺷﻮﻧد ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻧد ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺟﺎﻫﻼﻥ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺷﻮﻧد ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ١٣٥
ﮔﺸﺎﻳﺸﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﭼﻮﻥ
ﺣﺐ ﻏﻴﺮﮎ ﻭ ُﺗ َط ﻬ َﺮﻧﻰ ﻋﻦ ﺗﻘدﺳﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻥ ّ ّ
ﺑﺤﺐ ﻓﺎﺭﻏﴼ ﻣﻨ ّﺰﻫﴼ ﻣﻤ ّﺮﺩﴽ ﺻﺎﻓﻴﴼ ﺣﺘّﻰ َﻳ ْﻤ َﺘ ِﻼ ّ
ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ َﻳ َﺘ َﻮﻟَ ﻊ ﺑﻨﺎﺭ ﻋﺸﻘﮏ ﻭ ﻳﻨﺠﺬﺏ
٨٤
ﺏ ﺍﺟعﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﮐﺄﺳﴼ ﻃﺎﻓﺤﺔ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗدﺳﮏ َﺭ
ﺠ ِﻠ َﻴ ًﺔ ﻣﻦ َ ﺑصﻬﺒﺎء ﻣﺤﺒّﺘﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣﺮﺁﺓ ﺻﺎﻓﻴﺔ ُﻣ ْﻨ َ ﺷﻤس ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺬﮐﺮﮎ ﻭ ﺍُ ﺫﻧﻰ
ﺻﺎﻏﻴﺔ ﻟﻨدﺍﺋﮏ ﻭ َﻋﻴﻨﻰ ﮐﺎﺷﻔﺔ ﻻٓﻳﺎﺗﮏ ﻭ َﻣﺸﺎﻣﻰ
ُﻣ َﺘ َع طﺮﴽ ﺑﻨﻔﺤﺎﺗﮏ ﻭ ﻗدﻣﻰ ﺛﺎﺑﺘﺔ ﻓﻰ ﺩﻳﻨﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺜﺎﻗﮏ ﻭ ﻭﺟﻬﻰ ﻣﻨ ّﻮﺭﴽ ﺑﻨﻮﺭ
ﻣعﺮﻓﺘﮏ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻤعطﻰ
ﺍﻟﻠّطﻴﻒ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ.
ﻉﻉ
ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯ
ﮐﻦ ﻗدﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨدﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿعﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ
ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ِﺍﻟﻰ ﺍ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑﺮ ﺍﻯ ّ
ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻼﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴد ﻭ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻨﻴد ﺍﻣﻴد ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻗدﻳﻢ
ﺑﻨد ﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﮔﺸﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ
٨٥
١٣٤
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﻳّﺖ ﻗﻠﺐ ﺑﺤﻮﺭ
ﻣﺤﺒّﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻣﻮ ّﺩﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺳﮑﺮﺍﻥ ﺁﻧﻰ ﻧﻤﻴﮕﺬﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺋﻴد ﻭ ﺩﻣﻰ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻳﺎﺩ ﺷﻮﻳد ﺩﺭ ﻣﻘدﺱ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﻗدﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗدﻳﺮ ّ ّ ﻣﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ
ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺍﻓﮑﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ
ﻫﺰﺍﺭ ﺣﺎﺟﺎﺗﺖ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻰ ﺻد ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﺩ ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻭﺍ ﮐﻨد ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧعطﺎﻓﻰ ﺯﺧﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻬد ﻭ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴد ﻏﻢ ﺑﺮﻫﺎﻧد
ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻨد ﺍﻭ ﮐﻨد ﻣﺎ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻳﻔعﻞ ﻣﺎ َﻳﺸﺎء ﻭ
ﮑ ُﻢ ﻣﺎ ُﻳﺮﻳد ﺍﺳﺖ ﭘس ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻪ ﻭ ﺗﻮ ّﮐﻞ ﺑﺮ َﻳﺤ ُ
ﺏ ﺭﺣﻴﻢ ﺑﻪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . َﺭ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗعﻠّﻘﻰ
ﺩﻳدﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ
ﻓﺎﺭﻍ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ
ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺴ ّﺮﺕ
ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﻗﻴد ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ
ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻗدﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻗدﺭﺕ ١٣٣
ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻯ ﺻد
ﮑﻠّﻰ ﺷﻴدﺍﻯ ﺗﻮ ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑ ُ ٨٦
ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ
ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺠﺰ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻣﺎﻧﻨد ﻣﺮﻍ ﺳﺤﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻨﺎﻟﻢ ﻭ
ﺑﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻤﻴﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴدﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻴّﻪ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ
ﭘﺎﮎ ﺭﺍﻣﻈﺎﻫﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﻟﻮﻻﮎ ﮐﻦ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺅﻑ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨد ﻣﻮﺭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﻥ
ﻫﺴﺘﻰ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﭘﺸﻪ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﭘﺎﺩﺷﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺎﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ
ﺩﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﻩ ﮐﻞ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﻘطﺎﻉ ﻭ ّ
ﻭ ﺣ ّﺮﻳّﺖ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ
ﻗﻮﻱ ﻋصﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻭ ﻣصﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ ّ ﻣﻀط ّﺮﻳﻢ ﻏﻨﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻧﻤﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ
ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﺋﻴﻢ .
ﻉﻉ
ﻇﻞ ﺧﻴﻤﻪ ﻳﮏ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺘّﻔﻖ ﻭ ﻣﺘّﺤد ﺷدﻩ ﺩﺭ ّ
ﺭﻧﮓ ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺟﻨّﺖ ٨٧
١٣٢
ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺷﻤﺎ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻳﻢ ﻣﮕﺮ
ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﻢ
ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﻘصﻮﺩ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻯ
ﻧﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻭﺣدﺕ ﺍﺻﻠﻴّﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ ِﺍﻧّﮏ َﺍ َ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﻻ ِﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ِﺍﻧّ َ ّ ﻉﻉ ﺍﻟﻘدﻳﺮ.
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻧد
١٣١
ﻭﺁﻥ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﻣﺴﺘﺠﻴﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺷﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻕ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻨد ﻭ ﻫﺮ ﺻﺒﺤﻰ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺗﻮ ﺷﺎﻫد ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﻓﻘﺎﻥ ﺑﺮﺁﺭﻧد ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺑﻪ ﻏﻤﻰ ﻫﻤدﻣﻨد ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺟﺰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍﺩﻯ ﻧدﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ
َﻧ َﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﺑد َﻧ ْﻔﺴﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﻤد
ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺭﺍﻫﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺩﻣﻨد
ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺸﮑدﻩ ﭘﺮ ﺷعﻠﻪ ﺍﻧد ﻭ ﭼﻮﻧﻤﻪ ﻭ
ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﺍﻣﻮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺧدﻧﮓ
ﻣﻬﺮﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻋﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻗد
ﺗﻮﺟﺰ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﻰ ﻧﮑﻨﻢ ﻭ
ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧد ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻴدﺍﻥ ﺗﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧد ﭼﻮﻥ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺍﻧد ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨدﺍﻥ ﻭ
ﺟﺰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣدﻳّﺘﺖ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ
ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻗدﺳﻴّﻪ ﺭﺍ
ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ٨٨
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑدﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻴدﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ
ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻮﻣﻴدﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻴدﻭﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ
ﮐﻮﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ
ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ
ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ .
ﭼﻨد ﺿعﻴﻔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨد ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ
ﺷﻮﻡ ﺳﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺠﻨﻮﻧﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻴﺎﻥ
ﻉﻉ
ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋطﺎﺋﻰ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ
ﺗﻮ ﻏﻨﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨد ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺗﻮ ﻋﺰﻳﺰ ﻫﺴﺘﻰ ﭘس ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻓﻘﺮ ﻭﺿعﻒ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﻫﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺑﻠﻨد ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨد ﻫﺎ ﺑﮕﺴﻠﻴﻢ ّ
ﻏﻨﺎﻯ ﻣطﻠﻖ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻗدﺭﺕ ﺗﺴﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﮐﻦ
ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﻨدﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﺮ ﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑﺴﻮﺯﻳﻢ ﻭ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺭﺥ ﻫﺎﻯ
٨٩
١٣٠
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺣﻤﺎﻧﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺸﺮﻕ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣعطﺮ ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠّعﻨﺎﻳﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﻗدﺳﺖ ّ
ﺩﻩ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﺎﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻃﻔﻼﻥ
١٢٩
ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺑدﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻘﺴﺖ ﻣﺆﻳّد ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ
ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﻔﻮﺕ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻣﻘﻴّد ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺨﺶ.
ﻉﻉ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻬد ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺮﺳﻨد
ُﻫﻮﺍ
ﺻﺤﺖ ﻭ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻳﺎﺑﻨد ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺧدﺍﻳﺎ ﺍﻧد ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺩﺭ ّ
ﮐﻦ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ﻭ
ﺑﻨدﮔﺎﻧﻴﻢ ﮐﺮﻡ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻓﻘﺮﺍﺋﻴﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ
٩٠
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﻻﻟﺖ
ﮐﻦ ﺿعﻴﻔﻴﻢ ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﻪ
ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻘﺎ ﺩﺭ ﺁﺭ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺄﻳﻴد ﺗﻮﺍﮔﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺭﺳد ﻗطﺮﻩ ﺩﺭﻳﺎ ﺷﻮﺩ ﺫ ّﺭﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ
ﺩﻳدﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ
ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺑﻪ
ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻗدﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻗدﺭﺕ
ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﺍﺯ ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧد ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ
ﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯ
ﻧصﻴﺐ ﺷﻮﺩ ﭘس ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ
ﮐﻦ ﻗدﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ
ﻋﻠﻢ ﻭﺣدﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻠﻨد ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ
ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨدﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻬﮑﻨد ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘّﺤد ﺷﻮﻧد ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻯ ﺟﻮﻳﻨد ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ
ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻤﺘﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺗﺖ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﻭﺣدﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ
ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ
ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣعطﻰ ﺗﻮﺋﻰ
ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿعﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﻉﻉ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﺂﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ .ﻉ ﻉ
٩١
١٢٨
ﺍﻳﮑﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺍ ّﻣﺎﺭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ
ُﻫﻮﺍ
ﻧﻬد ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺗﻮ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ
ﻧﺒﺄ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤس
ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗدﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻦ ﺷﺎﻳد ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑد ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ
ﮐﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻘطﺎﻉ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳد.
ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺫﮐﺮﺕ ﻫﻤدﻡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻪ
ﻫﺮ ﺩﻡ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔس ﺩﺍﻡ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ
ﻉﻉ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﻣﻘﺘدﺭﻯ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺻﻴﺖ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗدﺳﺖ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺩﻣﺒدﻡ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺟﮕﺮ ﻫﺎ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﻧدﺍﻯ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﻗدﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗدﻳﺮ ّ ّ ﻣﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﺗﻤﺘعﻠﻢ ﺑﺮ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﻣﻘﺒﻼﻥ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺍﻓﮑﻦ ﻧﺴﻴﻢ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴد ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻤﺎﻟﭙﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ّ
ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺭﺍ ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ١٢٧
ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻤﺖ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧدﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﮐﻞ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺘّﻞ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ
٩٢
ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﻀﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ
ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺷﻮﻧد ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺩﻭﺳﺖ
ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﻣﻠﮏ ﺳﺮﻣدﻯ ﻣﺸﺘﻬﺮﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﮐﺎ ّﻓﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﺑﺨﺸﻨدﺳﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺧﺎﺩﻡ
ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧد ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﺤﻮ
ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ ﺍﺑدﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ
ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ .
ﻉﻉ
ﮐﻨﻨد ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨد ﮐﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟطﺎﻑ ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ّ
ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨدﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ
ﻫﻤدﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻓﺮﻣﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ
٩٣
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﻨد ﻭ ﮐﻤﻨد ﻫﻮﻯ ﻭﻫﻮﺱ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ
ﺑﻴﻔﮑﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ﻣدﻫﻮﺵ ﮔﺮﺩﻡ.ﺍﻯ
ﺧدﺍﻭﻧد ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﭼﺎﺭﻩ
١٢٦
ﻫﻮ ﺍ
ﻭﺟﻮﻩ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﺍﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺄﺳﻴس ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻳﮑدﻳﮕﺮ
ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳد ﺷﺮﻕ ﻭ
ﻣﻔﺘﻮﻥ ﻭﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧد ﺷﺮﻕ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻗﻤﻨ ّﻮﺭ ﮐﻨدﺍﻯ
ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳد ﻓﺮﻧﮓ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﻮﻳد
ﺑﺨﺸﻨدﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ
ﺗﺮﮎ ﺗﺎﺟﻴﮏ ﺭﺍ ﻫﻤدﻡ ﺩﺍﻧد ﻭ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺵ ﻭ
ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨد ﺷﻤﻊ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ﮐﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮐﻨﻨد ﻭﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨد
ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣعﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣصﺎﺣﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﻧﻤﺎﻧد ﺫﮐﺮ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻤدﮔﺮ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻏﻤﮕﺴﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧد ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺭﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣطﻠﻊ ﺍﻟطﺎﻑ ﺳﺒﺤﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ
ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋدﺍﻭﺕ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﻣﺒدﻝ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧس ﻭ ﻣﺤﺒّﺖ ّ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻳﺎﺑد ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ
ﺑﺤﺮ ﺑﻰ ﮐﺮﺍﻥ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣطﻠﻊ
١٢٥
٩٤
ﻧصﻴﺐ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺟﻮﻳد ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧدﺍﻯ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻠﺘﺬّ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺧطﺎ
ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﮐﻦ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﺭ
ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻧﻘصﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻦ ُﻫﻮﺍ
ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﻣﺎ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻇﻞ ﻭﺣدﺍﻧ ّﻴﺖ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ّ
ﮐﻞ ﻣﻰ ﺑﺎﺭﺩ ﮐﻞ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺮ ّ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ّ
ﮐﻞ ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻠﺖ ﺭﺍﺯﻕ ّ ّ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ّ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺭﻳﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻦ ﻧﻮﺭ ﻫدﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑدﻯ ﺑﺨﺶ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻭﺡ ﺗﺎﺯﻩ
ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﺤ ّﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻨﻨد ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ
ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻧد ﻭ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮔﺮﺩﻧد ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨد ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣطﺎﻟﻊ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﻣطﻠﻊ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ّ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺋﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﺩﻩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ٩٥
١٢٤
ﺗعصﺐ ﺟﺎﻫﻠﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻬﻠﮑﮥ ّ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ّ ﺑﮕﺸﺎ ﻧﻮﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ّ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮔﻴﺮﺩ
ﻳﮏ ﺷﻤس ﺷﻮﻧد ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻳﮏ ﺩﺭﻳﺎ ﮔﺮﺩﻧد ﺍﺛﻤﺎﺭ
ﻣﺒدﻝ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻧﮓ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ّ
ﻳﮏ ﺷﺠﺮ ﺷﻮﻧد ﺍﺯ ﻳﮏ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺷﻨد ﺍﺯ ﻳﮏ
ﻣﺤﻮ ﻭ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ
ﺁﻫﻨﮓ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻘدﻳس ﺗﻮ ﺭﺳد ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﻨد ﺍﺯ ﻳﮏ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ُﻫﻮﺍ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺤﺾ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﻭﺣد ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺍ ﻟّﻒ ﺑﻴﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ّ
ﺷدﻧد ﺧدﺍﻳﺎ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺍﻟﺸﺌﻮﻥ ﻭ ﺍﺟﻤعﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﺘّﻔﻘﻴﻦ ﻓﻰ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﺁﻣدﻧد ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺑﺸﺎﺭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺁﻳﺎﺕ ﻫدﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ١٢٣
ﻣﺘّﺤد ﮐﻦ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺘّﻔﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺻدﻗﺎﺋﮏ ﻭ ﺍﺟعﻠﻬﻢ ﻣ ّﺘﺤدﻳﻦ ﻭ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺔ ﻣعﻴﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻳّﺘﮏ ﻭﻓﻰ ّ ﺍﺣﺸ ْﺮﻫﻢ ﺗﺤﺖ ﻟﻮﺍء ﻓﺮﺩﺍﻧﻴّﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ُ
٩٦
ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺘﮏ ﺍﻟﻮﺣدﺓ ﺍﻻﻧﺴﺎﻧﻴّﺔ ﻭﺍﺣﻔﻈﻬﻢ ﻓﻰ َ
ﮐﻞ ﺑﻠﻴّﺔ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻦ ّ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻫﻮﺍ
ﻣﻨّﺎﻥ ﺍﺑﺮﻯ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﻻﻟﻪ
ﺯﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻫﺮ ﻳﮑدﺭ ﺍﻣﺮﺍ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻋﻬد ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺣصﻦ ﻣﺘﻴﻦ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟدﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺑﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧد ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ
ﺷعﻮﺏ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴدﻩ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ﻣﻨﺠﺬﺑﻨد ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺖ ﻣﺸﺘعﻠﻨد ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ
ﻧﻤﻮﺩﻫﺠﻬﺎﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﻮﺭ ﻫدﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺍﻯ
ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻬﺎﻥ
ﺯﻧدﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺛﺎﺑﺖ
ﺭﺍ ﮐﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳد .ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻭﺣدﺕ ﺑﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻇﻠﻤﺎﺕ
٩٧
١٢٢
ﻣﻨﻴﻊ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ
ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺠﻢ ﻫدﺍﻳﺖ ﺑدﺭﺧﺸﻨد ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ
ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻣﻨ ّﻮﺭ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻳﺘﻴﻢ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ
ﮔﺮﺩﻧد ﺍﻣطﺎﺭ ﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﺍﺷ ّعﮥ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ
ﺧﺎﻟﻖ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻦ
ﺷﻮﻧد ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺭﻯ ﭘﺮﺑﺎﺭ
ﺍﻯ ﺩﺍﺩ ﺭﺱ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ ﺩﺍﻭﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ
ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎﻯ
ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺟﮕﺮ ﺧﻮﻥ ﺭﺍﺗﺴﻠّﻰ ﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺣﻴﻢ
ﺁﺛﺎﺭ ﻗدﻡ ﺷﻮﻧد ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻬﺒط
ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﭘدﺭﺍﻥ ﺭﺣﻢ ﻧﻤﺎ
ﺭﺏ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ّ
ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺎﮐﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ
ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻼٔ ﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ
ﻣﺒدﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ّ
ﺍ ﭼﻮﻥ ﺷعﻠﮥ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ
ﻉﻉ
ﻣﺨﻠصﻴﻦ ﻣعدﻭﺩ ﻭ ﻣعﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺤ ّﺒﺖ
١٢١
ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻞ ﺷدﻳد ﺭﺍ ﻗطﻊ ﮐﻦ ﺍﻯ
ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ.
٩٨
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻴدﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ
ﺗﺄﻳﻴدﺍﺕ ﺗﻮ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧصﻴﺐ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ
ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺨﻪ
ﭘﻮﻳﻨد ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨد ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨد ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﮔﻴﺮﻧد ﺍﻯ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧدﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﮔﻨﺞ
ﺭﺳﺎﻥ ﻗ ّﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﻫدﺍﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﻳﺎﺑﻨد
ﺯﺟﺎﺝ ﻗﻠﺐ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻨدﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗعﻠّﻘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧطﻠﺒﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ
ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﺭﺍ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ . ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺧﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻴدﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻢ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻰ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺍ
ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺣدﻳﻘﮥ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺳدﺭﮤ
ﺷﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻨد ﺣﻘﻴﺮﻡ ﺫﻟﻴﻠﻢ ﻓﻘﻴﺮﻡ
ﺠﮥ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ُﻟ ّ
ﮐﻞ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧد . ﺗﺄﻳﻴدﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ّ
ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺎﻣﺎﻧﺎﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ
ﺍ ّﻣﺎ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻭ ﻣعﻴﻦ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ
٩٩
ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ
ﺗﻮﺣﻴد ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻏﻮﺹ ﺩﻩ ﻭ
١٢٠
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻋﺎﻟﻢ
ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ ﻫدﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻣعﺎﻧﻰ
ﻫﻮ ﺍ
ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻠطﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟ َﻘدﻳ ُﺮ ﻭ ﻧﺤﻦ ﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﺏ َﺭ َﺭ ﺏ َﻧ ْ ﺤ ُ ﻦ ﻋﺠﺰ ٌ
ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣعﺎﻧﻰ ﺗعﻠﻴﻢ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻻﺣﺒّﺎ ﺍﻟﺒﻬﺂء ﻭ ﻣﺠﻠّﻰ ﻃﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ َﻋ َﻠﻰ ﺍ ٔ
ﺍﻟﺜّﻨﺎء.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻓﻘﺮﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﻧﺖ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﻭ ﻧﺤﻦ ّ ﺍﺫﻻ ٌء ﻭ َﺍ َ ٌ ﺍﻟﻐﻨﻲ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ َﺍﻳّدﻧﺎ ﻋﻠﻰ ُﻋﺒﻮﺩﻳّﺔِ َﻋ َﺘ َﺒﺔِ ُﻗ ِ ﮏ َﻭ دﺳ َ ﻗدﺭ ﻟﻨﺎ ﻧﺸﺮ ﮎ َﻭ ّ ﻭ ّﻓﻘﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﮑﻔﻰ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺫﮐﺮ َ ﻧﻔﺤﺎﺕ ُﻗدﺳﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ﺍﺷدﺩ ﺍﺯﻭﺭﻧﺎ َﻋﻠﻰ
ﻋﺒﺎﺩﮎ َﺣﺘّﻰ َﻧﻬدﻯ ﺍﻻﻣﻢ ﺍﻟﻰ ِﮏ ﺑﻴﻦ َ ِﺧدﻣﺘ َ ﻻﻋﻈﻢ َﻭ ﻧﺴﻮﻕ ﺍﻟﻤ َﻠﻞ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺍﺳﻤﮏ ﺍ َ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد
ﻧﺠﻨﺎ ﻣﻦ ﺏ َﺑﺤﺮ َﺍﺣدﻳّﺘﮏ ﺍ َ ﻻﮐﺮﻣﺎﻯ َﺭ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﺑﮑﻞ ِﮏ ّ ﺍﻟﻠّﻮﺍﺣﻖ َﺣﺘّﻰ ﻧﻘﻮﻣ َعﻠﻰ ِﺍﻋﻼَ ﮐﻠﻤﺘ َ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ
١١٩
ﺑﻴﻨﺎ.
ﻉﻉ
ﺍﻟﺴﻮﺍﺑﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﻠ ّﻴﺎﺕ ﻋﻼﺋﻘﺎﻟﺨﻼﺋﻖ ﻭ ﺍﻟﺨطﻴﺌﺎﺕ
١٠٠
ٍ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ َﻧﺬﮐﺮ ﮎ ﻓﻰ ﺁﻧﺎ ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻟﻨّﻬﺎ ِﺭ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟﻬدﻯ ﻭ ﻧﺄﻣﺮ ﺑﺎﻟﺘﻘﻮﻯ ﻭ ُﻧﺮﺗّﻞ ﻧدﻋﻮﺍ ﺍ ّ ﻟﮑﻞ ﺍﻟﻰ ُ
ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻓﻮﺭﺍﻧﻨد ﻭ ﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗدﻳﻢ ﻭ ّ
ﺍﻟﻘدﻳﺮ . ﺍﻧﺖ ﺍﻟ َعﺰﻳﺰ َ ُ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ َ
ﻣﺘﻮﺟﻬﻨد ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺻﺎﺩﻗﻨد ﻭ ﺻﺎﺑﺮ ّ
ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴدﮎ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ِ ﻧﺖ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﺍ ﻧﮏ َﺍ َ
ﻉﻉ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧد ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺎﮐﻒ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﮐ ّﻞ ّ
ﻧﺎﻇﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻨد ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻫﺠﺮﺍﻧدﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺫﮐﺮ ﻣﺠﺘﻤعﻨد ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻧس
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟطﻴﺮﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻫﺬﺍ ﻃﻴ ٌﺮ ﮐﻠﻴﻞ ﺍﻟﺠﻨﺎﺡ ﺑطﻲ ُء ّ ْ ﺍﻭﺝ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﺍﻳّد ُﻩ ﺑﺸدﻳد ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺣﺘّﻰ ﻳطﻴ َﺮ ﺍﻟﻰ ِ
ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺩﻟﻰ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺑﻪ ّ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧصﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﮥ
ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﻑ ﺑﮑﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﻭ ﺠﺎﺡ ﻭ ُﻳﺮﻓ ِﺮ َ ٍ ﻭ ﺍﻟﻨّ ِ
ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻗدﺱ
ٓﺫﺍﻥ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻨّدﺍ ﺑﺎﺳﻤﮏ ﺍ ٔ ﻻﻋﻠﻰ ﻭ َﺗ َﺘﻠﺬَ ﺫ ﺍﻻ ُ
ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﻳﺮﺗﻔﻊ ﻫدﻳ ُﺮ ُﻩ ﻓﻰ ﮐﻞ ﺍﻻٔﺭﺟﺎ ﺍﻟ َﻔﻀﺎ ﻭ َ
ِ ﺭﺏ ﺍﻧّﻰ ﺍﻻﻋﻴﻦ ﺑﻤﺸﺎﻫدﺓ ﻭ ﺗﻘ ﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬدﻯ ُ ١٠١
ﻣﺘﺬ ّﮐﺮ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﭼﺸﻤﻰ
ﻣعطﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗدﻳﻢ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﻧس ّ
ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫدﻳدﻩ ﺍﻫﻞ ﺑصﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺁﻫﻨﮓ ١١٨
ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ
ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻧصﻴ ٌﺮ ﻓﺮﻳد ٌ ٌ ﻟﻴس ﻟﻰ ﻇﻬﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ َ ﻭﺣﻴد ﺣﻘﻴﺮ َ
ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎ ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﺎﺟﺰﻳﻢ
ﮏﻭ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ َﻭ ﻓ ْﻘﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺧدﻣ ِﺘ َ
ﻋﻠﻴﻠﻴﻢ ﺷﻔﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺧدﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ
ﮏ ﮏ ﺑﻴﻦ َﺑ ِﺮﻳِ ﺘ َ ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻭ ﺍ ْ ﻧطِ ْﻘﻨﻰ ﺑﺤﮑﻤ ِﺘ َ
ﻗدﺭﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻨﻰ ﻧﻤﺎ ﻣﻘدﺱ ﺩﺍﺭ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ّ
ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ
ﺧﻠﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺮ ﺧدﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ص ْﺮﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻋﻼء ﺍﻳّدﻧﻰ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻼﺋﮑ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻧ ُ ﺍﻧﺖ ﮏ ﺍﻟصﻐﺮﺍء ﻭ ﺍﻧّ َ ﺍﻟﻀعﻔﺎء ﻭ ﻧصﻴﺮ ﮑﻤعﻴﻦ ﺍﻧّ ُ َ ﺍﻟﻤﻘﺘد ُﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ.
ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻨدﮔﺎﻧﺖ ﺧدﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺟﻤﻴﻊ
ﺧﻠﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ .ﻉ ﻉ
ﻫﻮﺍ عﻴﻒ ﻳﺘﻤ ﻨﻰ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻀ َ ﮐﻨﻮﺯﮎ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺗﻴّﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻘﻴ َﺮ َﻳ َﺘ َﺮ ﺟﻰ َ
عﻴﻦ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓِ ﺍﻟ ّﺴﻤﺎﻭﻳّﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻈﻤﺂ َﻥ ﻳﺸﺘﺎﻕ َﻣ َ
ﺍﻟﻐﻠﻴﻞ ﺍﻟعﻠﻴﻞ ﻳﺮﺟﻮﺍ ِﺷﻔﺎ ﺍﻻﺑدﻳﺔِ ﻭ ﻫﺬﺍ َ ِ ﺍﻟﻮﺍﺳ َعﺔِ ِ ِﮏ ﺑﺮﺣﻤﺘ َ
١١٧
ﻉﻉ
ﺖ ﺑﻬﺎ ص ْ ص َ ﺍﻟّﺘﻰ ﺍ ْﺧ َﺘ َ
١٠٢
ﺏ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭﻳﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ َﺭ َ َ
ﺗعﺎﻟﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﻪ ﻭﺣدﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﮏ ﻋﻠﻰ ﻧﺸ ِﺮ ﻣعﻴﻦ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻳّدﻧﻰ ﺑﻤﻼﺋﮑ ِﺘ َ ٌ
ﻃﺒﻴعﺖ ﻣﻨﺴﻠﺦ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺍﻟﻬﻴّﻪ ﺭﻭﺷﻦ
ﻟﻴس ﻟﻰ ﻧصﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﮏ ﻭ َﺑ ﻧﻔﺤﺎ ِﺗ ِ ِ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻴﺮﺓِ ِ ﺚ ﮏ ﻘدﺳ َ ﺧﻠﻘ َ ﺗعﺎﻟﻴﻤ َ
ﺍﺟ َع ْﻠﻨﻰ ﻣﻨﻘطعﴼ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﮏ ُﻣﺘﺸﺒّﺜﴼ ﺑﺬﻳﻞ َﺭ ﺏ ْ
ﮏ ﮏ ُﻣ ْ ﮏ ﺛﺎﺑﺘﴼ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﺒّ ِﺘ َ ﺨ ِﻠصﴼ ﻓﻰ ﺩﻳ ِﻨ َ ﻋﻨﺎﻳ ِﺘ َ
ﮏ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﻋﺎﻣ ً ﻼ ﺑﻤﺎ ﺍَ ﻣ ْﺮ َﺗ ِﻨﻰ ﺑﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎ ِﺑ َ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘدﻳ ُﺮ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺍﻧﻰ َﻣ َﻊ ُﺫﻟّﻰ ﻭ ﻋدﻡ ﺍﺳﺘعدﺍﺩﻯ ﻭ
ﺍﻗﺘدﺍﺭﻯ ُﻣﻬ َﺘ ّﻤﴼ ﺑعﻈﺎﺋﻢ ﺍﻻﻣﻮﺭ ﻗﺎﺻدﴽ ﻻﻋﻼ ِ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺠﻤﻬﻮ ِﺭ ﻧﺎﺩﻳﴼ ﻟﻨﺸﺮ ﺗعﺎﻟﻴﻤ َ ﮐﻠﻤ ِﺘ َ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺍ ْﻟ ُ
١٠٣
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧدﻣﺖ ﮐﻨد ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﻳد ﺗعﻤﻴد ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑد ّﻳﻪ ﺑﺨﺸد.
ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧد ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ّ
ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮﻧﻤﺎﻳﻨد ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺗﺒﺘّﻞ ﮐﻨﻨد ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ
ﻧﻤﺎﻳﻨد ﺧدﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻘدﺱ ﻧﻤﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫدﺍﻳﺖ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ّ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﮐﻦ ﺟﻤﻴﻊ
١١٦
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻯ ﮐﺮﻡ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍﺑﻪ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ
ﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﮏﺍ ٔ ﻳﻨص َﺮﻧﻰ ُﺟﻨﻮ ُﺩ ﻣﻠﮑﻮ ِﺗ َ ﺭﻭﺡ ﺍﻟ ُﻘدﺱ ﻭ ُ ِ
ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻰ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ
ﺑﺎﺏ ﻋﻘﺎﺑﴼ ﻭ ُﺗ َ ﺤﻴط ﺑﻰ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎ ُﺗ َ ﮏ ﺍﻟّﺘﻰ َﺗ ْ ﺠ َع ُﻼﻟﺬَ
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻭ ﻣﺆﻳّد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺏ ﺍ ﻳدﻧﻰ ﺑﻘ ّﻮﺗﮏ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻭ ﻗدﺭﺗﮏ ﺍﻟﻨّﺎﻓﺬﺓ َﺭ
ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴدﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺳﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺠﻬﺖ ﻧصﺮﺕ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷدﻩ ﺗﺄﻳﻴد ﻭ
ﺍﻟﻘطﺮﺓ َ ﺑﺤﻮﺭﴽ ﻭ ﺍﻧﻬﺎﺭﴽ ﻭ ﺍﻟﺬّ ّﺭ ِ ﺍﺕ ُﺷﻤﻮﺳﴼ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭﴽ
عﻮﺗﮏ ﺑﻴﻦ دﮎ ﻭ ُﻧ َ ﺑﻤﺤﺎﻣِ َ طﻖ ﻟﺴﺎﻧﻰ َ ﺣﺘّﻰ ﻳﻨ َ ِ ﺘﮏ ﻭ ﻳطﻔﺢ ﺟﻨﺎﻧﻰ ﮏ ﻭ ِ ﺑﺮﺣﻴﻖ َﻣﺤﺒّ َ ﺧﻠﻘ َ َ
ﮏ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍﻧّﮏ ﻣعﺮﻓ ِﺘ َ ﮐﻞ ﺷﻰ ﻗدﻳ ٌﺮ .ﻉ ﻉ ﻋﻠﻰ ّ
ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﺆﻳّد ﺑﻪ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨد
ﻧﻔﻮﺱ ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﻮﺍﻧد ﺍﻣدﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭼﻮﻥ ﺷعﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ
١١٥
ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺍﻟعﻤﻮﻡ ﻭ ﺍ ّﻧﻰ ﻻ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﻓ ُﻖ ﺑﻬﺬﺍ ّﺍﻻ ﺍ ْ ﻥ ُﻳ َﺆﻳَ دﻧﻰ ُ
ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻯ ّ
١٠٤
ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧصﺮﺕ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﻴﺮ
ﺍﺭﺩﻭﺋﻰ ﺷﻮﻧد ﻭ ﺁﻥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻟﻠّﻬﻮ
ﻧﻮﺭﺍﻧ ّﻴﺖ ﺗعﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺘﺢ ﮐﻨﻨد ﺍﻯ ﺧدﺍ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ
ﻧصﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩ ّﺭﻩ ﻭ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ
ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﻨد ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ. ﻉﻉ
ﺿﻤﻴﺮ ﺟﺰ ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺟﺰ ﻣﺤ ّﺒﺘﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮ ﺧدﻣﺖ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ
ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺍﺋﻢ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺧدﺍﻭﻧد ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﻴّﺒﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺑﻨﺎء
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﻩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﺎﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺯﻧدﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ُﻫﻮﺍ
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﻩ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
١٠٥
ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ
ﮐﺒﺮﻯ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺑﻪ ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺎﻃﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳدﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫدﻩ
ﺍﺳﺮﺍﺭﺕ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﺑﺮ ﻋﻬد ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ
ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻓﻴﺾ ١١٤
ُﻫﻮﺍ
ﻣﺤﮑﻢ ﺑدﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﻪ
ﺮﺻﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﺻ َ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﺷدﻳد ﺍﺳﺖ ﻭ َ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻨدﻩ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻢ ﺿعﻴﻒ ﻭ
ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺧدﺍﻳﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑدﺍﺭ ﺧدﺍﻳﺎ ﻧﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﺧدﺍﻳﺎ
ﻧﺤﻴﻒ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺗﻮ
ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻣﺤﻈﻮﻅ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﻥ ﺑﻨﻤﺎ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺛدﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﻓﻆ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﻫﻤﺘﺎ. ﻉﻉ
ﺁﻏﻮﺵ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻤﺎﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻫﺮ ﭼﻨد ﻣﺴﺘﻤﻨدﻡ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨدﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﺍﺭﺟﻤﻨد ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺑﻰ ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨدﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴدﻯ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺎﻧد ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻞ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻗدﺭﺕ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻗ ّﻮﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ
ﺷدﻳد ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳطﻮﺕ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻮﻩ ﮐﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺒﻞ ﺧﺮﺩﻝ ﺷﻮﺩ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ
١١٣
ُﻫﻮﺍ
ﻳﮑﺘﺎ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻫﺮ ﭼﻨد ﺍﺳﺘعدﺍﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ
ﻏﻴﺮ ﻣﺤصﻮﺭ ﻭﻟﻰ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﻭ ﺍﺳﺘعدﺍﺩ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﻣﻮﻫﻮﺏ ﺗﻮ ﺧدﺍﻳﺎ ﺍﺳﺘعدﺍﺩ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﺩﻩ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
١٠٦
ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﻢ
ﻭ ﻣﺎﻧﻨد ﺷﻤﻊ ﺑﺴﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﮕدﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻰ
ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺮﻫﺎﻧﻮ ﺑﺨﺸﻴﻤﺎﻯ َﺭ
ُﻫﻮﺍ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺘﻰ
ﺑﮕدﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺯﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯﻧﻤﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻤﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﻣﻮ ّﻓﻖ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ
ﻓﺮﻣﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ
ﻓﺮﻣﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻨد ﻭ ﺯﻧدﻩ ﺍﺯ ﻧﻔس
ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﭼﻤﻨﺰﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺘﻨد ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ
ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺻعﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﻤﺒﻪ
ﻣعﺮﻓﺖ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺗﻮﺍﻧد ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻮﺍﻧد ﻭ
ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻻ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ
ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﺍﺣدﻳّﺘﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺩﻟدﺍﺩﻩ ﺗﻮﺩﺭ ّ
ﻉﻉ
ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻣﺤﺮﻭﺱ ﺩﺍﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﺷدﻳدﻩ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﺍﺯ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ ١٠٧
١١٢
ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺒﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮔﺎﻥ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺘّﻞ ﻭﺗﻀ ّﺮﻉ ﺣﺎﺿﺮ ﺷدﻳﻢ ﻭ ّ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺯ ﻫﺎﺗﻒ ﻣﻼٔ
ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﮑدﻳﮕﺮ ﻣﺘّﺤد ﻭ ﻣﺘّﻔﻖ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﺎﻧﻨد ﺷﻬد ﻭ
ﻗدﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ﻫﻤدﻡ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺗﺄﻳﻴد ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺷﻴﺮ ﺑﻬﻢ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺣدﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻤﺒﺎ ﺩﻟﻰ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﭘﺮﻭﺭﮔﺎﺭﺍ
ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺴﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﺮ ﺻﺮﺍﻁ ﻋﻬد ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ
ﺟﺎﻡ ﺍﺣدﻳّﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬد ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﭽﺸﺎﻥ ﻭ
ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻗدﻳﻤﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﻩ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣدﻳّﺘﺖ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﻣﻴدﻭﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﻣﻴد ﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ
ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺒﺨﺶ ﻋطﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ .ﻉ ﻉ
ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺴﻮﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷ ّﺮ
ﻇﻞ ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﻧﻔس ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺑدﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ ١١١
١٠٨
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﭘﺮ ﻋﻄﺎﻯ ﺫﻭﺍﻟﻤﻨﻦ ﻭﺍﻗﻒ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻦ
ﺑﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺭ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻯ ﺫﻭﺍﻟﻌﻄﺎ
ﺍﻳﻦ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﮐﺮﻡ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻧﻤﺎ
ﻉﻉ
ﺩﺭ ﺳﺤﺮ ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺟﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺳﻮﺯ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ّ
ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﺎ ﺫﮐﺮﺕ ﺩﻣﻰ
ﺟﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻣﺤﺮﻣﻰ
ﺧﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ
ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﺮ
ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭼﻮ ﻣصﺒﺎﺡ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺪﻡ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺩﻩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻏﻮﺍﺋﻞ ﺑﺴﻴﻂ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺮ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻮﺝ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺯﻧﻴﻢ .
ﻉﻉ
ﺗﺎ ﻋﺪﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﺯ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﻗﺪﻡ
ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻣﻨﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺪﺭ ﻫﺎ ١٠٩
١١٠