ا ﮫﺎ ﻮدا ﻤﺎ ر ﻤﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ، ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ، ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
١
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ٢٦ .................................. ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ ٢٧ ............................................. ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ(٢٩ ................................... ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ٣٢ ............................................. ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ٤٣ ............................................ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ٥٠ .............................................. ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٥٥ ......... ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٦٨ ...................... ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧٦ ........................... ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ٨٠
٢٢٢
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ٢ ....................
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧ ................. ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ( ٧ ............................................. ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ٨ ................................................... ﻭﺿﻮ ١٩ ...................................................... ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ ٢٠ ............................................. ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ٢٢ ............................................... ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ ٢٣ ......... ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ٢٤ ........................................ ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ٢٥ .................................. ٢٢١
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ
ﻛﻞ ﻫﻞ ﻣﻦ ﻣﻔ ّﺮﺝ ﻏﻴﺮ ﺍ ﻗﻞ ﺳﺒحﺎﻥ ﺍ ﻫﻮ ﺍّ ﻭﻛﻞ ﺑﺎﻣﺮﻩ ﻗﺎﺋﻤﻮﻥ ... ﻋﺒﺎﺩ ﻟﻪ ّ
ﻛﻞ ﻟﺬّ ﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺭ ّﺑﻲ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻣﻦ ّ
ٍ ﺳﺮﻭﺭ ﻛﻞ ﻛﻞ ٍ ﺭﺍﺣﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﺣﺒّﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﻛﻞ ﺑﻘﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﻧﺴﻚ ... ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ
ﺑعﺰﺗﻚ ﻻ ﺗﺒﺘﻠﻴﻨﻲ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺍﻻﻣﺘحﺎﻥ ﻓﻴﺎ ﺍﻟﻬﻲ ّ
ﻭﺳﺪﺩﻧﻲ ﺑﺎﻟﻬﺎﻣﻚ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﻻﻏﻔﺎﻝ ﺍ ّﻧﻚ ّ
٢
ﺍﻧﺖ ﺍ ﺍﻟّﺬﻱ ﻗﺪ ﻛﻨﺖ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺭﺍ ّﺩ ﻟﻤﺸﻴّﺘﻚ ﻭﻻ ﻣﺮ ّﺩ ﻻﺭﺍﺩﺗﻚ ...
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺳﻴّﺪﻱ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﻧﻘﻄعﺖ ﻋﻦ ﺫﻭﻱ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻣﺘع ّﺮﺿﺎ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﻭﺍﺳﺘﻐﻨﻴﺖ ﺑﻚ ﻋﻦ ﺍﻫﻞ ّ
ﻋﻤﻦ ﻟﻤعﺮﻭﻓﻚ ﺍﻋﻄﻨﻲ ﻣﻦ ﻣعﺮﻭﻓﻚ ﻣﺎ ﺗعﻴﻨﻨﻲ ﺑﻪ ّ
ﺳﻮﺍﻙ ﻭﺯﺩﻧﻲ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻚ ﺍﻟﻮﺍﺳﻊ ﺍﻧّﻚ ﺫﻭ ﺍﻟﻔﻀﻞ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﭘﺮﻭﺭﺷﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺭﺷﮏ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﭘﺲ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺑﺎﺯﻭ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺍﻟعﻈﻴﻢ ...
ﻉﻉ
ﻫﺐ ﻟﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻛﻤﺎﻝ ﺣﺒّﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﺍﺟﺬﺏ
ﻗﻠﻮﺑﻨﺎ ﺑﺎﻧﺠﺬﺍﺏ ﻧﻮﺭﻙ ﻳﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺒحﺎﻥ ﻭﺍﻧﺰﻝ ﻋﻠّﻲ ﻧﻔحﺎﺗﻚ ﻓﻲ ﺁﻧﺎء ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻟﻨّﻬﺎﺭ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻳﺎ ﻣﻨّﺎﻥ . ٣
٢٢٠
ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺶ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﺭﺑﺪﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭﺩﺵ ﺁﺏ ﺑﺎﺭﻳﮏ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﻫﺶ ﺩﺭﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺩ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﻤﻦ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭ ﺗﺎﺑﻴﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺠﻨﺒﻴﺪ ﻭ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺷﮏ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺩﺷﺖ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ٢١٩
ﮐﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻛﻞ ﺫﻛ ٍﺮ ﺑﻐﻴﺮ ﺫﻛﺮﻙ ﻭﻣﻦ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻣﻦ ّ ّ
ﺛﻨﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺛﻨﺎﺋﻚ ﻭﻣﻦ ﻛﻞ ﻟﺬﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻟﺬّ ﺓ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ ﻛﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﺑﻐﻴﺮ ﻛﻞ ﺭﺍﺣ ٍﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺍﺣﺔ ﺍﻧﺴﻚ ﻭﻣﻦ ّ
ﻛﻞ ﻣﺎ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻲ ﺑﻤﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻣحﺒّﺘﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ ّ ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻭﻣﻘﺪﺭ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ّ ّ
ﻭﻣﻔﺘّﺢ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ...
ﺛﻢ ﺭﺏ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻲ ﺛﺒّﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﺮﻙ ّ ﺳﺒحﺎﻧﻚ ّ
ﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻧﻘﻀﻮﺍ ﻣﻴﺜﺎﻗﻚ ﻭﻣﺎ ﺍ ّﺗﺒعﻮﺍ
ﺛﻢ ﺍﺟعﻞ ﻟﻲ ﻣﻘعﺪ ﺻﺪﻕ ﻋﻨﺪﻙ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﻇﻨﻮﻧﻬﻢ ّ ﻭﻫﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﻚ ﺭﺣﻤ َﺔ ﺍﻟحﻘﻨﻲ ﺑعﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ
ﺭﺏ ﻻ ﻻ ﺧﻮﻑ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭﻻ ﻫﻢ ﻳحﺰﻧﻮﻥ ﺍﻱ ّ ﺗﺪﻋﻨﻲ ﺑﻨﻔﺴﻲ ﻭﻻ ﺗﺠعﻠﻨﻲ ﻣحﺮﻭ ًﻣﺎ ﻋﻦ ٤
ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻧﻔﺴﻚ ﻭﻻ ﺗﻜﺘﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ﻏﻔﻠﻮﺍ
ﺑﻨﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻋﻦ ﻟﻘﺎﺋﻚ ﻭﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ﺍﻟﻰ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ
ﻳﺒﺪﻟﻮﺍ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻳﻨﻈﺮﻭﻥ ﻭﻣﻨﻪ ﻳﺴﺘﻠﺬّ ﻭﻥ ﺑحﻴﺚ ﻟﻢ ّ
ﺧﺎﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺷﻮﺭ
ﻭﺑﻜﻞ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﺍﻻﺭﺽ ّ ﺁ ًﻧﺎ ﻣﻨﻪ ﺑﻤﻠﻜﻮﺕ ﻣﻠﻚ ّ
ﺭﺏ ﻓﺎﺭﺣﻤﻨﻲ ﻓﻲ ﺗﻠﻚ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﻭﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ ﺍﻱ ّ
ﺛﻢ ﻛﻞ ﺳ ّ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﺍﺧﺬﺕ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ّ ﮑﺎﻥ ﺍﺭﺿﻚ ّ ﺍﺭﺯﻗﻨﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﺧﻴﺮ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭﺍ ّﻧﻚ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﻴﺰ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻳﺰ ﺍﺯ ﺧﺎﻭﺭﺵ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﺕ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺧﺘﺮﺵ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﭘﺮ ﮔﻞ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭﺵ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﮤ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺗﺮ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺯﺍﺭﺵ ﺭﺷﮏ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻮﺷﺶ
ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻭﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺷﻮ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺯ
ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﺟﻮﺷﺶ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﮊﺭﻑ ﭘﺮ
ﻗﻞ ﺍ ﻳﻜﻔﻰ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﻭﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻦَ :
ﺧﺮﻭﺵ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﻧﺸﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ
ﻛﻞ ﺷﻲء ﻋﻦ ﻛﻞ ﺷﻲء ﻭﻻ ﻳﻜﻔﻰ ﻋﻦ ﺍ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﻻ ﻓﻰ ﺭﺑّﻚ ﻣِ ﻦ ﺷﻲء ﻻ ﻓﻰ ّ ﻼ ًﻣﺎ ﺍﻻﺭﺽ ﻭﻻ ﺑﻴ َﻨﻬﻤﺎ ﺍﻧّﻪ ﻛﺎﻥ ﻋ ّ ٥
ﺷﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﺑﺎﺩ ﺑﻬﺎﺭﺵ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﺶ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﭼﺸﻤﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺷﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ٢١٨
ﺍﻟﻤ َﺘعﺎﻝ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ﺖ ﺍﻟ َ ﺍﻟ ُعﻠﻰ ﺍ ﻧ َ ﺣﻴﻢ ُ ﺮﻳﻤﺎﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻛﺎﻓ ًﻴﺎ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﻭﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍ ﺭﺍ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺗص ّﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ
ﺻ ْﺪ َﺭ ُﻩ ﻭ َﺭ ﺏ َﺣ ﻘ ْﻖ ﺁﻣﺎ َﻟ ُﻪ َﻭ َﻧ ﻮ ْﺭ ﺍْ ﺳﺮﺍ َﺭ ُﻩ َﻭ ﺍ ْﺷ َﺮ ْ ﺡ َ
ﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﻭﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺍﺯ ّ
ﮑ ْﻮ ِﺭ ﻭ ﺍﻻ ِ ٓﺻﺎﻻﻯ ُﻳ ِﮏ ﺍﻟ َع ْﺒ ُﺪ ﻓﻰ ﺍﻟ ُﺒ ُ ﻨﺎﺩﻳﮏ ِﺑﻪ ﺫﻟ َ َ
ﮎ ﻭ ِﻋ ِ ﮏ ﮎ ﺍ ﻧ َ ﺒﺎﺩ َ ﺒﺎﺣ ُﻪ ﻓﻰ ِﺧ ْﺪ َﻣ ِﺔ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ ﺍ ْ ﻭﻗِ ْﺪ ﻣِ ْ ص َ
ﺖ ﺍﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺣﻴﻢ ﺎﺏ ﻭ ﺍ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟ َ ّ ﺮﻳﻢ ﺍﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺍ ْ ﻧ َ ﺍﻟﻮﻫ ُ ﺣﻤﻦ . ﻑ ﺍﻟ ﺮ ﺍﻟ ﺮ ُﺅ ُ ُ
ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺑﻤﻈﻬﺮ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻻﺭﺽ. ﺍﻻﺭﺽ ﻭﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺍ ٔ ّ
ﻉﻉ
٢١٧
٦
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺲ ﺍﻟ َﻔ ِﻘ ْﻴ ُﺮ َﻭ ﺏ ﺍﻧُ ﻪ َﻋ ُ ﺒﺪ َ ﺻ َﻤﺪﺍﻧﻴّ َ ﻱ َﺭ ﮎ ﺍﻟﺒﺎُ َ ﺘﮏ ﺍْ ﮏ ﻀ ﺮ ُﻉ ﺍﻻِ ﺳ ْﻴ ُﺮ ُﻣ ْﺒ َﺘ ِﻬ ٌﻞ ِﺍ َﻟ ْﻴ َ َﺭﻗِ ْﻴ ُﻘ َ ﮏ ّ ﺍﻟﺴﺎُ ﻞ ُ ﺍﻟﻤ َﺘ َ
ﮏ ُﻳ ِ ﮏ ﻭ ﻨﺎﺩ ْﻳ َ ﻦ َﻳﺪ ْﻳ َ ُﻣ َﺘ َﻮ ﮐ ٌﻞ َﻋ َ ﻀ ﺮ ٌﻉ َﺑ ْﻴ َ ﻠﻴﮏ ُﻣ َﺘ َ
ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ(
ﺏ ﺍ ﻳْ ﺪ ِﻧﻰ ﻋﻠﻰ ِﺧﺪﻣﺔِ ﮏ َﻭ َﻳ ُﻘ ُ ُﻳ ِ ﻨﺎﺟ ْﻴ َ ﻮﻝ َﺭ
ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﻛﻪ ﻣﺨصﻮﺹ ﺻﻠﻮﺓ
ﮏﻭ ﻀ َﺮﺓِ ﺍ َ ﺣ ِﺪﻳِ ﺘ َ ﺍ ِ ﺣﺒّﺎَ ﮏ ﻭ َﻗ ﻮﻧﻰ َﻋﻠﻰ ُﻋ ُﺒ ْﻮ ِﺩﻳﺔِ َﺣ ْ
ﻋﺎﺷﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﺭﺩ
ﮑ ِ ﮏ َﻭ َﺣ ﻘ ْﻘ ِﻨﻰ ﺑﺎﻟ َﻔﻨﺎ ﺍﻟﺘَ ﺒ ﺘ ِﻞ ِﺍﻟﻰ َﻣ َﻠ ُ ﻮﺕ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ
ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻟعﻤﺮ ﺍ ﻧﻔحﺎﺗﺶ
ﺳﺎﺣ ِﺔ ُﻗ ِ ﮏ ﻭ َﻧ ﻮﺭ َﺟ ِﺒ ْﻴ ِﻨﻰ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺍﻟﺘَ عﺒِ ﺪ ﻓِ ﻰ ﺪﺳ َ َ
ﻭ ﻣﻨصﻔﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﻜﻦ *)ﺍ ّﻭﻝ(* ﻫﺮ
ﻮﺍﻇ َﺒﺔِ ﺑﺎﺏ ﺍُ ﻟ ِ ﺍﻟﻤ َ ﻮﻫﻴِ ﺘ َ ﻓﻰ ﻓِ ﻨﺎِ ﮏ ﻭ ﺍ ِ ﻋﻨﻰ َﻋ َﻠﻰ ُ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻗﺒﺎﻝ
ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑعﻤﻞ ﺁﺭﺩ *)ﻭ ﺛﺎﻧﻰ(*
ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ *)ﻭ ﺛﺎﻟﺚ(* ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﺍﻧﺘﻬﻰ.
٧
ﺏ ﺍ ْ ﺳ ِﻘ ِﻨﻰ ﻻ ْﻧعِ ﺪﺍﻡ ﻓﻰ َﺭ ْﺣ َﺒ ِﺔ ُﺭ ُﺑ ْﻮ ِﺑﻴِ ﺘ َ ﮑﺎﻯ َﺭ َﻋ َﻠﻰ ﺍ ﺏ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﺍ ْ ﻏ ِﺮ ْﻗ ِﻨﻰ ﻓِ ﻰ َﮐﺎَ ﺱ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﺍْ ﻟ ِﺒ ْﺴ ِﻨﻰ َﺛ ْﻮ َ
ح ِﺮ ﺍﻟ َﻔﻨﺎَ ﻭ ْﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ُﻏﺒﺎﺭﴽ ﻓِ ﻰ َﻣ َﻤ ﺮ ﺍ ْﻻِ ﺣﺒّﺎَ ﻭ َﺑ ْ
ﺽ ﺍﻟﺘﻰ َﻭ ِﻃْ ﺘﻬﺎ ﺍ ْ ﻗﺪﺍ ُﻡ ﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ﻓِ ﺪﺍِ ﻟﻼْ ﺭ ِ ﺏ ﺍ ْﻟعِ ﺰﺓِ َﻭ ﺻ ِﻔﻴﺎء ﻓﻰ َﺳ ِﺒ ْﻴ ِﻠ َ ﺍ ْﻻْ ﮑﻴﺎ َﺭ ٢١٦
ﮔﻠﺸﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺒﺎﻟﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ.
ﻉﻉ
ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳحﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ : ﻀ ﺮ ِﻉ َﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍ ْ ﺑ ُﺴ ُﻂ ِﺍ َ ﻟﻴﮏ ﺍ ُ ﮐ ﻒ ﺍﻟﺘَ
ﺮﺍﺏ َﻋ َﺘ َﺒ ٍﺔ ﺍﻟﺘَ ﺒ ﺘ ِﻞ ﻭ ﺍﻻﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﺍَ ﻋ ﻔ ُﺮ َﻭ ْﺟﻬﻰ ﺑ ُﺘ ِ ﺍﻟحﻘﺎ ِﻳ ِﻖ ﻭ ﺍﻟﻨِ ﻦ ﺍ ْﺩ ِ ﻦ عﻮﺕ ﻣِ ْ ﺖ َﻋ ْ َﺗ َﻘ ﺪ َﺳ ْ ﺭﺍﮎ ﺍ ْ ﻫ ِﻞ َ
ِ ِ ﺨﺎﺿ ِﻊ ﮎ َﺍ ْﻟ ﺒﺎﺏ ﺍ ْ ﻥ َﺗ ْﻨ ُﻈ َﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﺒﺪ َ ﺍْ ﻭﻟِﻰ ﺍﻻْ ﻟ ِ ح ِ ﺍ ْﻟ ِ ﻈﺎﺕ ﺍ ْ ﻋ ُﻴ ِﻦ ﺨﺎﺷ ِﻊ ِﺑ ِ ﺒﺎﺏ ﺍ ﺣﺪﻳّﺘﮏ ِﺑ َﻠ َ ﮏ َﻭ ُﺗ َﻐ ﻤ َﺮ ُﻩ ﻓﻰ ِﺑحﺎ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤ ِﺔ َﺭ ْﺣﻤﺎ ِﻧﻴِ ﺘ َ ٢١٥
ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ )ﺻﻼﺓ ﮐﺒﻴﺮ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ(
ُﻫ َﻮ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ ِﺰ ُﻝ ﺍ ْﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ ﺮﺣﻴﻢ ﻼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪِ َﻭ ﺍﺫﺍ ﻗﺎ َﻡ َﻭ ﺍ ْﺳ َﺘ َﻘ ﺮ ﻓﻰ َﻣﻘﺎﻣِ ِﻪ صﻠﻰ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ِﻟﻠ ُْﻤ َ
ﺍﻟﺸ ِ ﻤﻦ ﻤﻴﻦ َﻭ َﻳ ْﻨ ُﻈ َﺮ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟْ َﻴ ِ ﻦ َﻳ ْﻨ َﺘﻈِ ُﺮ َﺭ ْﺣ َﻤ َﺔ َﺭﺑﻪِ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ِ ﻤﺎﻝ َﮐ َﻤ ْ ﻮﻝ: ﺣﻴﻢ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘ َ ﺍﻟ ﺮ ِ
ﻟﻪ ﺍﻻ ْﺳﻤﺂَ ﻭ ِ ﮏ ِﺑ َﻤﻄﺎﻟ ِِﻊ ﺍﻟﺴﻤﺎ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﻓﺎﻃ َﺮ ﻳﺎ ﺍ َ ﺻﻼﺗﻰ ﻧﺎﺭﴽ ﮏ ﺍ ْﻟعﻠ َﻏ ْﻴ ِﺒ َ ِﻲ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﺠ َع َﻞ َ َ ﺸﺎﻫ َﺪﺓِ ح ِﺮ َﻕ ﺣﺠﺒﺎﺗ ِﻲ ﺍﻟﺘﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘﻨﻰ َﻋ ْ ِﻟ ُﺘ ْ ﻦ ُﻣ َ ُ ُ َ ِﮏ. ح ِﺮ ِﻭﺻﺎﻟ َ َﺟﻤﺎﻟ َ ِﮏ َﻭ ُﻧﻮﺭﴽ َﻳ ُﺪﻟﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺑ ْ ٨
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ﻮﺕ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ
ﻮﺏ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ َﻭ َﻣ ْ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ح ُﺒ َ ﻮﺍﮎ ﮏ ُﻣ ْﻨ َﻘﻄِ عﴼ َﻋ ﻤﺎ ِﺳ َ ﺍ َﻟ ْﻴ َ
ﻼ ﺍﻻ َﻣ ِﻢ َﺗﺮﺍﻧﻰ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ْ ُ ِﮏ ح ْﺒﻠ َ ُﻣ َﺘ َﻤ ﺴﮑﴼ ِﺑ َ
ح ﺮ َﮐ ِ ﺏ ﺍ َ ﻧﺎ ﻱ َﺭ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ ِﮑ ُ ح َﺮ َﮐﺘِﻪِ َﺗ َ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑ َ ﻨﺎﺕ * ﺍ ْ ِ ﻮﻥ ﻦ ﮎ * ﺍ ُ ﮐ ُ ﻦ َﻋ ْﺒ ِﺪ َ َﻋ ْﺒ ُﺪ َ ﮎ َﻭ ﺍ ْﺑ ُ ﺣﺎﺿﺮﴽ ﻗﺎﻤﴼ َﺑ ْﻴ َ
ﮏ ﺍ ﺿﺎَ ﺭﺍﺩﺗ َ ﻳﺎﺩﻱ َﻣ ِﺸﻴﺘ َ ِﮏ َﻭ ﻣﺎ ﺍِ ﺭ ْﻳ ُﺪ ﺍ ﻻ ِﺭ َ ِﮏ َﻭ ﺍ َ ْ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ح ِﺮ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ﻀﻠ َ * ﺍ ْﺳ َﺎ ُﻟ َ ِﮏ َﻭ َﺷ ْﻤ ِ ﺲ َﻓ ْ ﮏ ِﺑ َﺒ ْ ِﮏ ﺐ َﻭ َﺗ ْﺮﺿﻰ * َﻭ ِﻋ ﺰﺗ َ َﺗ ْﻔ َع َﻞ ِﺑ َع ْﺒ ِﺪ َ ﮎ ﻣﺎ ُﺗ ِح
ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺪ َﺳﺔِ َﻋ ِﻦ ﻦ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺎُ ﮐ ﻞ ﻣﺎ َﻳ ْﻈ َﻬ ُﺮ ﻣِ ْ
ﺆﺁﺩﻱ * ﻮﺏ ُﻓ ِﻋ ْﻨ ِﺪ َ صﻮ ُﺩ َﻗﻠْﺒﻰ َﻭ َﻣ ْ ﮎ ُﻫ َﻮ َﻣ ْﻘ ُ ح ُﺒ ُ ْ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ َﺗ ْﻨ ُﻈ ْﺮ ﺍﻟﻰ ﺁﻣﺎﻟﻰ َﻭ ﺍ ْ ﻋﻤﺎﻟﻰ َﺑ ْﻞ ْ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﺣﺎﻃ ِ ﻮﺍﺕ َﻭ ﺖ ِﮏ ﺍﻟﺘﻲ ﺍ َ ﺭﺍﺩﺗ َ ﺍﻟﻰ ﺍ َ ْ
ﮏ ْﺍﻻْ ﻋ َﻈ ِﻢ ﻳﺎ ﺍﺳ ِﻤ َ ﺽ * َﻭ ْ ْﺍﻻْ ﺭ َ ٩
ﻋﺰﺕ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺩﻩ ﻭ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﮐﻠّﻴّﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟعﻈﻴﻢ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ.
ﻉﻉ
ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﺖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺮﻍ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ٢١٤
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺘﻰ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳّﺎﻡ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺍﻟحﻴﺎﺕ ﻓﺎﺗحﺔ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ
ﺩﻡ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻫﺮ َﻧ َﻔﺲ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ
ﻇﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺗحﺖ ﻟﻮﺍء ﻣﺒﺬﻭﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ّ
ﺐ ﺍ ﻻ ﻣﺎﻟ َ ِﮏ ْﺍﻻَ ﻣ ِﻢ ﻣﺎ ﺍَ ﺭ ْﺩ ُ ﺕ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ﺍَ ﺭ ْﺩ َﺗ ُﻪ َﻭ ﻻ ﺍ ِﺣ
ﺐ* ﻣﺎ ُﺗ ِح
ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﺻ ِ ﮎ ﺍ ْ ﻭ ﻒ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻒ ِﺑ َﻮ ْ ﮏ ﻣِ ْ ﺻ َ ﻦ ﺍ ْﻥ ُﺗ ْﻮ َ
ﻑ ِﺑعِ ْﺮ ِ ﻓﺎﻥ ُﺗ ْع َﺮ َ
ِﮏ. ُﺩ ْﻭﻧ َ
ﻣعﻘﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣحﻤﻮﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻨّﺎﻥ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻭ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ . ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ّ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺘﻮ ّﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ٢١٣
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻮﺍﻥ ِﻟ َﻴ ْﺒﻘﻰ ِﺑﻪِ ْح َﻴ ِ ﻱ َﺭ ﺏ َﻓ ْ ﺻﻼﺗﻰ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍﻟ َ ﺎﺟ َع ْﻞ َ ﺍ ْ ﮎ ﻓﻰ ُﮐﻞ ﻋﺎ َﻟ ٍﻢ ِﮏ َﻭ َﻳﺬْ ُﮐ َﺮ َ ﻭﺍﻡ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ ﺫﺍﺗﻰ ِﺑ َﺪ ِ ﻦ ﻣِ ْ
ﮏ. َﻋﻮﺍﻟ ِِﻤ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ١٠
ﮏ ﺫﺍ َﺑ ِ ﻮﺏ َﻭ ْﺍﻻْ ﮐﺒﺎ ُﺩ َﻭ ِﺑﻨﺎ ِﺭ ﻦ ﻓﻰ ﻓِ ﺮﺍﻗِ َ ﻳﺎ َﻣ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ُﻘ ُﻠ ُ
ﻦ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ ِﺒ ِ ﮏ ﺎﺳ ِﻤ َ ﻼﺩ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ُﺣﺒَ ﮏ ِﺑ ْ ﺍﺷ َﺘ َع َﻞ َﻣ ْ ﮏ ْ ٓﻓﺎﻕ ِﺑﺎ ْﻥ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ َعﻨﻲ َﻋ ّﻤﺎ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ َﺳ ﺕ ْﺍﻻ َ ﺨ ْﺮ َ ْ ﺐ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﻱ َﺭ ِﮏ ﺍﻟِ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍ ْﻟ َﻐﺮ ْﻳ َ ﺮﻗﺎﺏ * ﺍ ْ ﮏ َﻭ ﺒﺎﺏ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ َﺳ ُﺮ َﻉ ﺍﻟﻰ َﻭ َﻃﻨِﻪِ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ ِﻇﻞ ﻗِ ِ
ِ ِﮏ َﻭ ﺍﻟعﺎﺻ ِﮏ َﻭ ح َﺮ ُﻏ ْﻔﺮﺍﻧ َ ِﺟﻮﺍ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ص َﺪ َﺑ ْ ﻲ َﻗ َ َ ﮏ ﻟﻴﻞ ِﺑ َ ﮏ * َﻟ َ ﺴﺎﻁ ِﻋ ﺰ َ ﺍﻟﺬَ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻔﻘ ْﻴ َﺮ ﺍُ ﻓ َﻖ َﻏﻨﺎَ
ح ُﻤ ْﻮ ُﺩ ﻓﻰ ﺸﺎء * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓِ ﻴﻤﺎ َﺗ ُ ﺨﺘﺎ ُﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻤ ْ ﻄﺎﻉ ﻓﻰ ُﺣ ْ ِﮏ َﻭ ﺍﻟ ُْﻤ ُ ﮑ ِﻤ َ ﻓِ ْعﻠ َ ﮏ َﻭ ْ ﮎ. ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ َﻭ ُﻳ َ
١١
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮎ ّ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﺎﺳﻮﺕ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﻗصﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻘﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﮔﻨﻪ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ
ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻃﻴﺮ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭﺁﻳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
٢١٢
ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﻔحﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻟﺸﺎﺩ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ﺷﺠﺮﻩ ُﻃﻮﺑﻰ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻘ ّﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﺁﺭ
ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ ٢١١
ﻮﻝ: ُﺛﻢ ﻳﻨ ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ حﻨِﻰ ِﻟﻠْ ُﺮ ُﮐ ْﻮ ِﻉ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ َ َ َْ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ َﺗﺮﻯ ُﺭ ْﻭﺣﻲ ُﻣ ْﻬ َﺘ ّﺰﴽ ﻓﻰ َﺟﻮﺍ ِﺭﺣﻲ َﻭ ﺍ ْ ﺭﮐﺎﻧﻰ ْ ْ ْ ﮏ َﻭ َﻳ ْﺸ َﻬ ُﺪ ﮎ َﻭ َﺛﻨﺎَ ﮏ َﻭ َﺷ َﻐﻔﴼ ﻟ ِِﺬ ْﮐ ِﺮ َ ﺒﺎﺩ ِﺗ َ َﺷ ْﻮﻗﴼ ﻟِعِ َ
ﮑ ِ ﮏ َﻭ ﮎ ﻓﻰ َﻣ َﻠ ُ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑ ِﻪ ﻟ ُ ﻮﺕ َﺑﻴﺎ ِﻧ َ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
َﺟ َﺒ ُﺮ ْﻭ ِ ﮏ ﻓﻰ ﺐ ﺍ ْﻥ ﺍ ْﺳَ ﻠ َ ﺕ ِﻋﻠ ِْﻤ َ ﻱ َﺭ ﺏ ﺍ ِﺣ ﮏ*ﺍ ْ
ﻻ ْﺛ ِ ﺮﻱ َﻭ ﺍ ْﻋﻼ َ ﻘﺎﻡ ُﮐ ﻞ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﮎ ِ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺒﺎﺕ َﻓ ْﻘ ْ ﺰﻱ َﻭ ﺍ ْﺑﺮﺍ ِﺯ ﮏ َﻭ َﻏﻨﺎَ َﻋﻄﺎَ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻇﻬﺎ ِﺭ َﻋ ْ ﺠ ْ ِﮏ َﻭ ُﻗ ْﺪ َﺭﺗ َ
ﮎ. ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ َﺑ ْع َﺪ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺎﺏ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ ﺂﺏ * ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻤ ْﺒ َﺪَ ﻭ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺍ ْﻟحﺎﮐِ ُﻢ ﻓﻰ َ
ﮏ َﻗ ﻮ ْﺗﻨﻰ َﻭ ﺠ َعﻨﻲ َﻭ َﺭ ْﺣ َﻤ ُﺘ َ َﻋ ْﻔ ُﻮ َ ﮎ َﺷ ١٢
ﮏ ﺍ ﻗﺎ َﻣﻨﻲ َﻭ َﻫﺪﺍﻧﻰ ﻀ ُﻠ َ ﻧِﺪﺍ ُﻭ َ ﮎ ﺍ ْ ﻳ َﻘ َﻈﻨﻲ َﻭ َﻓ ْ
ﺑﺎﺏ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﮏ َﻭ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ﻟﻲ َﻭ َﺷﺎﻧﻰ ِﻻُ ﻗ ْﻮ َﻡ َﻟﺪﻯ ِ
ﻦ َﻣ ْﺪ َﻳ ِﻦ ُﻗ ْﺮ ِﺑ َ ﮏ ﺍ ْ ﻭ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟﻰ ْﺍﻻْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َﻗﺔِ ﻣِ ْ
ﮑﻴﻦ ﺭﺍﺩﺗ َ ﻱ َﺭ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ِْﻤ ْﺴ َ ﺍُ ﻓ ِﻖ َﺳﻤﺎ ﺍ َ ِﮏ * ﺍ ْ ﻦ ِﮏ َﻭ ﺍﻟْﻔﺎﻧ ﻀﻠ َ ِﻲ ُﻳ ِﺮ ْﻳ ُﺪ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍ ْﻟ َﺒﻘﺎ ﻣِ ْ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ َﻳ ْﻘ َﺮ ُﻉ َ َ ﮏ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓﻰ ُﮐﻞْ ﺍﻻ ْﺣ ِ ﻮﺍﻝ ﻳﺎ ﺍ ﮎ * َﻟ َ ﻳﺎﺩﻱ ُﺟ ْﻮ ِﺩ َ ْ ﺿﺎء ﻳﺎ ِ ﻓﺎﻃ َﺮ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎ ﻭ ﻟ ِﻲ ﺍﻟ ﺘ ْﺴﻠ ْﻴ ُﻢ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ُ َ َ ﺍﻟﺴﻤﺎ. ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﻮﻝ: ﺍﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ َﺛ َ
ﻈﻴﻢ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍ ْ ﻋ َﻈ ُﻢ ﻣِ ْ ﻦ ُﮐﻞَ ﻋ ٍ ١٣
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﺎﻭﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮﭘﺲ ﺩﺭﻯ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﺒﺨﺸﺎ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﺎﮎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻴﮑﺨﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ٢١٠
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻣعﺘﮑﻒ ﮐﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﻏﺮﻑ ﺍﻓﻼﮎ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺷﻮ ﻭ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺛﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺍﺧﺘﺮﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺩﻳﻬﻴﻢ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ ٢٠٩
ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ﺍﺫْﮐﺎ ُﺭ ص َع َﺪ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎُ ﻗ ْﺮ ِﺑ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ﺍ ْﻥ َﺗ ْ ﮏ ﻣِ ْ
ﮏ ُﻃ ُﻴﻮ ُﺭ ﺍ ْ ﻓَ ﺪﺓِ ﻦ ﺍْ ﻭ ﺍ ْﻥ َﺗ ِ ص َﻞ ﺍﻟﻰ ﻓِ ﻨﺎ ﺑﺎ ِﺑ َ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺮﺑ ْﻴ َ
ﺖ ُﻣ َﻘ ﺪﺳﴼ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ﻦ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍ ﻧ َ ﮏ ُﮐ ْﻨ َ ﺨﻠِص ْﻴ َ
ﺍﻟص ِ ﺖ ﻔﺎﺕ َﻭ ُﻣ َﻨ ﺰﻫﴼ َﻋ ِﻦ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ
ﺍ ْﻟ َعﻠِﻲ
ﺍﻻْ ﺑﻬﻰ. ْ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِ ْﺠﻨُ ﺔ ﻴﺎء َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻼْ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ ﺕ ْﺍﻻ ْﺷ ُ
ﻦ ْﺍﻻُ ﻓ ِﻖ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ﻦ َﻭﺭﺍﻬﺎ ﻟ ُ ﺍ ْﻟ ُعﻠْﻴﺎ َﻭ َﻋ ْ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْﻟ َع َﻈ َﻤﺔِ ﻣِ َ
ﺖ َﻭ ﺍﻟﺬﻯ َﻇ َﻬ َﺮ ﺍﻧُ ﻪ ﺍﻧَ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﻻ ﺍ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻭﻥ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ ْﺴ ﺮ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ْﻣ ُﺰ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﮑ ُﻨ ُ ﺨ ُﺰ ُ ْﮑﺎﻑ ِﺑ ُﺮ ْﮐﻨِﻪِ ﺍﻟ ﻨ ِ ﻮﻥ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍ ْﻗ َﺘ َﺮ َﻥ ﺍﻟ ُ ١٤
ﻦ ﺍﻟ َﻘ َﻠ ِﻢ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َْﻤﺬْ ُﮐﻮ ُﺭ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺐ ﺍﻟ َْﻤ ْﺴ ُﻄﻮ ُﺭ ﻣِ َ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ. ﺍﻟﻠﻪِ َﺭ ﺏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ُﻣ ْﺴ َﺘ ِﻘﻴﻤﴼ َﻭ َﻳ ُﻘ ُ
ِﮏ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ﺍﻟ ْﺸ ُﻬ ِ ﻟﻪ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟ ِ ﻮﺩ َﺗﺮﻯ ﻮﺩ َﻭ ﻣﺎﻟ َ ﻳﺎ ﺍ َ
ﺻ ِﺮ ْﻳ ِﺨﻲ َﻭ َﻋ َﺒﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺯ َﻓﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺗ ْﺴ َﻤ ُﻊ ﺿ ِﺠﻴ ِﺠ ﻲ َﻭ َ ْ َ ْ ْ ﻦ ُﻓ ِ ﺍﺟﺘِﺮﺍﺣﺎﺗِﻰ ﺍ ْ ﺑ َع َﺪ ْﺗﻨِﻲ َﻋ ِﻦ ﻱ َﻭ ِﻋ ﺰﺗ َ ِﮏ ْ َﺣ ِﻨ ْﻴ َ ﺆﺍﺩ ْ ْ ﮏ َﻭ َﺟﺮ ْﻳﺮﺍﺗِﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘ ِﻨﻰ َﻋ ِﻦ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺭ ِ ﻭﺩ ﻓِ ﻰ ﺍﻟﺘَ ﻘ ﺮ ِﺏ ﺍ َﻟ ْﻴ َ
ﺿﻨﺎﻧِﻰ َﻭ ﺏ ُﺣﺒَ ﺳﺎﺣﺔِ ُﻗ ْﺪ ِﺳ َ ﻱ َﺭ ﮏ ﺍ ْ َ ﮏ ،ﺍ ْ ﮏ ﮎ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ﺠ ُﺮ َ ﮎ ﺍ ْﺣ َﺮ َﻗﻨِﻰ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﮑﻨِﻲ َﻭ ُﺑ ْع ُﺪ َ َﻫ ْ ْ ﮏ ﺑﻤﻮ ِﻃ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍ ْﻟ َﺒ ْﻴﺪﺍَ ﻭ ِﺑ َﻠﺒْ ﻴ َ ﻰ َﻗ َﺪ َﻣ ْﻴ َ ِ َ ْ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﻔﻀﺎَ ﻭ ﺻﻔﻴﺎَ َﻟﺒْ ﻴ َ ﮏ ﺍ ْ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻻﻥ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﻭ
ﺑﺮﮒ ﺷﻮﻧﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ
ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻓﺮﻣﺎ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣحﺸﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﮏ َﻭ َﻧ َﺴ ِ ِ ﺠ ِﺮ ِﺑ َﻨ َﻔ حﺎﺕ َﻭ ْﺣ ِﻴ َ ﻤﺎﺕ َﻓ ْ ١٥
٢٠٨
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻴﻢ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﻭ ﻃﻔﻼﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻭﻟﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﮥ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ
ِﮏ َﻭ ﺍ ْﻟ َع َﻤ َﻞ ِﺑﻤﺎ ﮎ ِﺑﺎ ْﻥ ُﺗ َﻘﺪَ ﺭ ﻟِﻲ ِﺯﻳﺎ َﺭ َﺓ َﺟﻤﺎﻟ َ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َ ْ ﮏ. ﻓِ ﻰ ﮐِ ﺘﺎ ِﺑ َ ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ
ﻧﺴﻴﻢ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻟﻄﺎﻓﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ
ﻮﻝ: َﻭ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺍﺑﺪﻯ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ
ِ ﺧﺎﺿعﴼ ِﮏ َﻭ َﺟ َع ْﻠ َﺘﻨﻰ ﮏ َﻭ َﻋ ﺮ ْﻓ َﺘﻨﻲ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺁﻳﺎﺗ َ َﺛﻨﺎَ
ﻣعﺎﺭﻑ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺳعﺎﺩﺕ
ﮎ َﻭ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﻤﺎ ﺍ ﻳ ْﺪ َﺗﻨﻲ َﻋﻠﻰ ِﺫ ْﮐ ِﺮ َ َﻟ َ ﮏ ﺍﻟ َ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻮﺍﺯﻯ
ِ ﺧﺎﺷعﴼ ِﻻُ ﻟ ِ ِﮏ َﻭ ِﮏ َﻭ ُﻣ ْع َﺘ ِﺮﻓﴼ ِﺑﻤﺎ َﻧ َﻄ َﻖ ِﻟ ُﺮ ُﺑﻮ ِﺑﻴﺘ َ ﻮﻫﻴﺘ َ
ﻫﺮ ﻳﮏ ﺷﻬﺒﺎﺯ ﺍﻭﺝ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ
ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ . ٢٠٧
ﻉﻉ
ِﺴﺎﻥ ِﺑﻪِ ﻟ ُ
ِﮏ. َﻋ َﻈ َﻤﺘ َ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
١٦
ﺾ َﻇ ْﻬﺮﻱ َﻭ َﻏ ْﻔ َﻠﺘﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ِﻋ ْ صﻴﺎﻧِﻲ ﺍْ ﻧ َﻘ َ
ﮑ ُﺮ ﻓﻰ ُﺳ ْﻮَ ﻋ َﻤﻠﻲ َﻭ ُﺣ ْﺴ ِﻦ ﮑ ْﺘﻨﻲ * ُﮐﻠﻤﺎ ﺍ َ ﺗ َﻔ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ْ ﺍﻟﺪ ُﻡ ﻓﻰ ُﻋ ُﺮﻭﻗﻲ * َﻭ ﻭﺏ َﮐ ِﺒﺪﻱ َﻭ َﻳ ْﻐﻠِﻲ َﻋ َﻤﻠ َ ِﮏ َﻳ ُﺬ ُ
حﻴﻰ ﺍ ْﻥ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ﺍ ﻥ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺟ َﻪ َﻳ ْﺴ َﺘ ْ ِﮏ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ِ ﺠ ُﻞ ﺍ ْﻥ َﺗ ْﺮ َﺗ ِﻔ َﻊ ﻱ ﺍﻟ ﺮﺟﺎَ ﺗ ْ َﻳ َﺘ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﺨ َ ﮏ َﻭ ﺍ ﻳﺎﺩ َ
ﮏ * َﺗﺮﻯ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ َﻋ َﺒﺮﺍﺗﻰ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎَ ﮐ َﺮﻣِ َ
َﻋ ِﻦ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ * ﺏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺂ ﻳﺎ َﺭ
ﮏ ِﺑ ِ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ﺂﻳﺎﺕ َﻣ َﻠ ُ ِﮏ َﻭ ﺍ ْﺳﺮﺍ ِﺭ َﺟ َﺒ ُﺮﻭﺗ َ ﮑﻮ ﺗ َ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ِﺠ ِ ِﮏ ﮏ ﻣﺎ ﻳﻨﺒ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ﻮﺩ َ َﺗ ْع َﻤ َﻞ ِﺑﺎْ ﻭﻟﻴﺎَ ﻐﻲ ﻟ ُ ََْ ْ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟ ِ ْﻄﺎﻥ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ِﮏ ﻳﺎ ُﺳﻠ َ ﻀﻠ َ ﻮﺩ َﻭ َﻳﻠ ْﻴ ُﻖ ِﻟ َﻔ ْ ﺍﻟﺸ ُﻬ ِ ﻮﺩ.
ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﻻﻟﻄﺎﻑ ﻟﻄﻔﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺍ ٔ
ﺑﺨﺸﺎ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻣﻮ ّﺩﺗﺖ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﻣحﺘﺎﺝ ﺟﻮﻯ ﻋﻄﺎﻯ
ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﺨﺎﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ ﺍﻣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭﻳﻎ ﻣﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺳحﺎﺏ ﺟﻮﺩﺕ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻘصﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ ١٧
٢٠٦
ﺁﺏ ﻧﺎﺏ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺁﻣﻮﺯ ﺗﺎ ﻧﺎﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺒﻴﺐ ﻭ ﻣحﺒﻮﺏ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺳﻢ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻧّﮏ َ
ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ْﺖ َﻟﻨﺎ ﻣﺎ ُﻳ َﻘ ﺮ ُﺑﻨﺎ ﺍ َﻟ ْﻴ َ َﻟ َ ﻟﻬﻨﺎ ِﺑﻤﺎ ﺍ ْ ﻧ َﺰﻟ َ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍ َ ﮏ ﺍﻟ َ
ﻱ َﻭ َﻳ ْﺮ ُﺯ ُﻗﻨﺎ ُﮐ ﻞ َﺧ ْﻴ ٍﺮ ﺍ ْ ﻧ َﺰ ْﻟ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺒ َ ﮏ َﻭ ُﺯ ُﺑ ِﺮ َ ﮎ*ﺍ ْ ﺍﻟﻈ ُﻨ ِ ﻦ ُﺟ ُﻨ ِ ﻮﻥ َﻭ ﻮﺩ ﺏ َﻧ ْﺴُ ﻠ َ َﺭ ح َﻔ َﻈﻨﺎ ﻣِ ْ ﮏ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﻳﺰ ﺍﻟ َع ﻼ ُﻡ. ﻫﺎﻡ * ﺍ ﻧ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ُ ْﺍﻻْ ﻭ ِ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﺭﺍ َﺳ ُﻪ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻑ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻋ َﺘ َﺮ َ ﺻ ِﻔﻴﺎ ُﻭ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑ َﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑﻪِ ﺍ ْ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻃﻔﻞ ﻣعصﻮﻣﻢ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﺎ ﺑﻪ
ﺬﻳﻦ ِﺑ َﻤﺎ ﺍ ْﻋ َﺘ ِﺮ َ ﺃﻫ ُﻞ ﺍﻟ ِْﻔ ْﺮ َﺩ ْﻭ ِ ﻑ ِﺑﻪِ ْ ﺱ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ ﻮﺕ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ ﻈﻴﻢ * َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ َﻃﺎ ُﻓﻮﺍ َﻋ ْﺮ َﺷ َ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْﻟ َع َ
ﻟﻪ َﻟ َ ﮏ ﻳﺎ ﺍ َ
ﻤﻴﻦ. ﺍﻟْعﺎ َﻟ َ
ﻧعﻤﺖ ﺑﭙﺮﻭﺭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ٢٠٥
١٨
ﻭﺿﻮ
ﺣﻴﻦ ْﻟ َﻐ ْﺴ ِﻞ صﻠﻰ َﻟ ُﻪ ﺃﻥ َﻳ ْﻐ ِﺴ َﻞ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ﻭ ﻓﻰ ﺭﺍﺩ ﺍ ْﻥ ﻳ ِ َﻭ َﻣ ْ ﻦﺍ َ ُ َ َ ﻮﻝ: َﻳ ُﻘ َ
ﺎﺳﺘِﻘﺎ َﻣ ٍﺔ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻬﺎ ﺍ ﺪﻱ ِﻟ َﺘﺎ ُﺧ َﺬ ﮐِ ﺘﺎ َﺑ َ ﮏ ِﺑ ْ ﻟﻬﻲ َﻗ ﻮ َﻳ ْ ْ ص ﺮ ِ ﻑ ﻓﻴﻤﺎ َﻟ ْﻢ ُﺟ ُﻨﻮ ُﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ُﺛ ﻢ ْ ﺍﺣ َﻔ ْﻈﻬﺎ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ َﻳ ْﺪ ُﺧ ْﻞ ﻓﻰ ﻣِ ﻠ ِْﮑﻬﺎ * ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﻮﻝ: َﻭ ﻓﻰ ﺣﻴﻦ َﻏ ْﺴ ِﻞ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺟ ُﻪ َﻳ ُﻘ َ ِ
ﺍﻟ َْﻘ ِﺪ ْﻳ ُﺮ.
ﮏ * َﻧ ﻮ ْﺭ ُﻩ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺖ َﻭ ْﺟﻬﻲ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻱ َﺭ ﺏ َﻭ ﺟ ْﻬ ُ ﺍ ْ ْ ﮎ ﺍﺣ َﻔ ْﻈ ُﻪ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﻮ ﺟﻪِ ﺍﻟﻰ َﻏ ْﻴ ِﺮ َ َﻭ ْﺟ ِﻬ َ ﮏ ُﺛ ﻢ ْ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﺩﺍﺩﮔﺮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻥ
ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻂ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ّ
ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻣﻔﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎﻫﺮﺍﺕ ﻧﻤﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺠﻤﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﻦ ﻧﻘﺎﻁ
ﺳﺎﻓﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺍﺣﺮﻑ ﻋﻠّﻴّﻴﻦ ﻧﻤﺎ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻳﻢ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﻧﻮﺍ ﺭﺳﺎﻥ
ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﮐﻨﺰ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﻏﻨﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻯ ﻣعﻨﻮﻯ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ
١٩
٢٠٤
ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﻣحﺮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
)ﺻﻼﺓ ﻭﺳﻄﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﻭ ﺍﺻﻴﻞ )ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ(
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻦ
ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﻫﻮﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻻﻧعﺎﻡ. ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍ
ﻉﻉ
ﻮﻝ: ﺟﻬﴼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟ ِْﻘﺒْ َﻠﺔِ ﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﺑ ْع ُﺪ َﻟ ُﻪ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ َﺘ َﻮ
ﺍﻟﺨﻠ ُْﻖ * ﻟﻪ ﺍ ﻻ ُﻫ َﻮ * َﻟ ُﻪ ﺍﻻْ ﻣ ُﺮ َﻭ َ َﺷ ِﻬ َﺪ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍ ﻧُ ﻪ ﻻ ﺍ َ
ﺬﻱ ِﺑ ِﻪ ﺍ ﻧﺎ َﺭ ﮑﻠَ ﻢ َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ َﺮ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺍﻟﻈ ُﻬﻮ ِﺭ َﻭ ُﻣ َ ﺍﻟﻄﻮ ِﺭ ﺍﻟ ْ
ﺖ ِﺳ ْﺪ َﺭ ُﺓ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﺘﻬﻰ َﻭ ﺍ ْﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ﺍﻻُ ﻓ ُﻖ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ َﻧ َﻄ َﻘ ْ
ِﮏ. ﺍﻟﻤﺎﻟ ُ ﻦ ْﺍﻻْ ﺭ ِ ﺍﻟﺴﻤﺎَ ﻗ ْﺪ ﺍ َ ﺗﻰ ْ ﺽ َﻭ ﺪﺍء َﺑ ْﻴ َ ﺍﻟﻨُ ﺕ ِﻟﻠ ِّﻪ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ ْﺠ َﺒ ُﺮ ْﻭ ُ ﮑ ُ ﻮﺕ َﻭ ﺍ ْﻟعِ ﺰ ُﺓ َﻭ ﺍﻟ َ ﺍ ْﻟ َﻮﺭﻯ َﻭ ﻣﺎﻟ ِ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ ِﮏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ
ﻮﻝ: ُﺛﻢ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ٢٠٣
٢٠
ﺻﻔﻰ َﻭ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ِﺫ ْﮐﺮﻱ َﻭ ِﺫ ْﮐ ِﺮ ُﺩﻭﻧﻲ َﻭ َﻭ ْ ﮏ َﻋ ْ
ِ ﺻ ِ ﻦ ﺍﻟﺴ ﻒ َﻣ ْ َﻭ ْ ﻦ ﻓﻰ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭﺿ ْﻴ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺚ ِﺑﺎﻧﺎﻣِ ِﻞ ﺍﻟ ﺮﺟﺎ ﻦ َﺗ َﺸ ﺒ َ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ ُﺗ َ ﺐ َﻣ ْ ﺨﻴْ ْ ِﺑﺎﺫ ِ ﻦ ِﮏ ﻳﺎ ﺍ ْ ﺭ َﺣ َﻢ ﺍﻟ ﺮ ِ ﻀﻠ َ ْﻳﺎﻝ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ِﮏ َﻭ َﻓ ْ ﺍﺣﻤ ْﻴ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ
ﻣحﺒّﺘﺖ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ ﻣﺸﮏ
ﻭ ﻋﻨﺒﺮﻯ ﺑﻴﺰﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﺍﻟﻠُ ﻪ ِﮏ َﻭ ِﺑﺎﻧَ ِﮏ َﻭ َﻓ ْﺮﺩﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑ َﻮ ْﺣﺪﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﮏ ﺍْ ﻧ َ
ﺖ ﺕ ﺍ ْ ﻣ َﺮ َ ﺖ * َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ ْﺮ َ ﮎ َﻭ َﻭ َﻓ ْﻴ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ
ﻦ ﻓﻰ ﺖ ﻀﻠ َ ِﺑ َع ْﻬ ِﺪ َ ِﮏ َﻋﻠﻰ َﻣ ْ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ ﮎ َﻭ َﻓ َﺘ ْ ح َ َ ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭ ِ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻭ ﻴﻦ * َﻭ ﺍﻟصﻼ ُﺓ َﻭ ﺿ َ ﻦ ﻣﺎ ﺍﻟ ﺘ ْ ﻬﺎء َﻋﻠﻰ ﺍْ ﻭﻟﻴﺎَ ﮏ ﺍﻟ ِﺬ ْﻳ َ ﮑ ِﺒ ْﻴ ُﺮ َﻭ ﺍ ْﻟ َﺒ ُ ٢١
ُﻫﻮﺍ
ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮﻡ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺛﺪﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣعﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ٢٠٢
ﺍﻻ ْﻗ ِ ﮏ َﻭ َﻣ َﻨ َع ْﺘ ُﻬ ْﻢ ُﺷ ُﺆ ﺒﺎﻝ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻭﻧﺎﺕ ﺍﻟ َ ْﺨﻠ ِْﻖ َﻋ ِﻦ ْ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮤ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ
ﺖ ﮎ * ﺍﻧَ ﺍ ْ ﻧ َﻔ ُﻘﻮﺍ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ ُﻫ ْﻢ َﺭﺟﺎ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺍ ْﻟ َﻐ ُﻔ ْﻮ ُﺭ
ﻢ. ﺍ ْﻟ َ ﮑ ِﺮ ْﻳ ُ
ﭼﻨﺪ ﮔﻴﺎﻩ ﺗﺒﺎﻫﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻰ
ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ
ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭﺑﺮﮔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺭﺍ
)ﺻﻼﺓ ﺻﻐﻴﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ
ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﮐﻦ.
ﻉﻉ
٢٠١
ﻣﻲ ﺷﻮﺩ(
ِﮏ َﻭ ﮏ َﺧ َﻠ ْﻘ َﺘﻨﻲ ﻟِعِ ْﺮﻓﺎﻧ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﺎ ﻧ َ ْ ْ ﺰﻱ َﻭ ِﮏ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻓﻰ َ ﺒﺎﺩﺗ َ ﻫﺬﺍ ﺍﻟْح ْﻴ ِﻦ ِﺑ َع ْ ِﻋ َ ﺠ ْ ﮏ* ﺿ ْعﻔﻲ َﻭ ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ ُﻗ ﻮﺗ َ ﺮﻱ َﻭ َﻏﻨﺎَ ِﮏ َﻭ َ ﮎ َﻭ َﻓ ْﻘ ْ ْ ﻦ ﺍﻟ َﻘﻴﻮ ُﻡ. ﺍﻟﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ﺖ ُ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ
٢٢
ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ ﴿ﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ﴾
ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺰ ﻏﻨﺎ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﻟﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﻋﺰﺗﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ .ﻉ ﻉ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻛﻞ ﺻﺒﺎﺡ ﻭ ﻣﺴﺎء( ﺍﻟﺪﻋﺎء ﻓﻰ ّ )ﺍﻗﺮﺃ ﻫﺬﺍ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﺷﻤﺲ
ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﺎﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻭ
ﺍﻣﺮﻙ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﻭﺣﻴﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺠعﻠﻨﺎ ﻣحﺮﻭﻣﴼ ﻣﻦ
ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺴﻮﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ
ﺛﻢ ﺍﺟعﻠﻨﺎ ﻳﺎ ﻧﻔحﺎﺕ ﺍﻟّﺘﻲ ﺗﻤ ّﺮ ﻋﻦ ﺷﻄﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ّ
ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻢ ﻏﺒﻄﮥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ
ُﺳﺒحﺎﻧﻚ ﺍﻟﻠ ُّﻬ ﻢ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ
ﺛﻢ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ّ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﻟصﴼ ﻟﻮﺟﻬﻚ ﻭ ﻣﻨﻘﻄعﴼ ّ
ﺍﺣﺸﺮﻧﺎ ﻓﻲ ﺯﻣﺮﺓ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﻨعﺘﻬﻢ ﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺍﻟﺒﺸﺮﻳّﺔ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ ﻇﻞ ﺭﺏ ﻓﺎﺩﺧﻠﻨﺎ ﻓﻲ ﺍﻻٔﺣﺪﻳّﺔ * ﺃﻱ ّ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﻨﻴﺰ ﺩﺭﮔﺎﻫﻢ ﻭ ﺿعﻴﻒ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﺗﻮ ُﻣعﻴﻦ
ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣح ّﺒﺘﺖ ﻧﭙﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮﻯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ
ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﻉﻉ
ﺛﻢ ﺍﺣﻔﻈﻨﺎ ﻣﻦ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ّ ٢٣
٢٠٠
ﺏ ﺍِ ﺭ ِﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﻳﻮﻡ ﻟﻘﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ َﺭ
ﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﺃﺷﺮﺑﻨﺎ ﺯﻻﻝ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻛﻔﺮﻭﺍ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍ ٔ
ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﺍ ﻋصﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻحﺮﺍﻯ ﻭﺳﻴﻊ
ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳّﺎﻡ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ
ﺧﻤﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺭﺣﻴﻖ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﻚ * ﻭ ﺍﻧّﻚ
ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻤﻦ ﻭ ﺷعﻠﮥ ﻃﻮﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ
ﺭﺏ ﻓﺎﺳﺘﻘﻤﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺣﺒّﻚ ﺑﻴﻦ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ * ﺃﻱ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ
ﺃﻧﺖ ﺃﺭﺣﻢ ﺍﻟ ّﺮﺍﺣﻤﻴﻦ*
ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓﻮﺯ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻻ ّﻥ ﻫﺬﺍ ﺃﻋﻈﻢ ﻋﻄﻴّﺘﻚ ﻟﺒﺮﻳّﺘﻚ ﻭ ﺍ ّﻧﻚ ﺧﻠﻘﻚ * ٔ
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﻗﺪﺱ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ١٩٩
ﺠﻴﺐ ﴾ ﺍﻟﻤ ﴿ ُﻫ َﻮ ّ ﺍﻟﺴﺎﻣِ ُﻊ ُ ُ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺻﺒحﺖ ﻓﻲ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﺳﺘﺠﺎﺭﻙ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺃﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﻓﻰ ﻛﻨﻒ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣصﻦ ﺭﺏ ﻧ ّﻮﺭ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻓﺠﺮ ﺣﻤﺎﻳﺘﻚ * ﺃﻱ ّ ﻇﻬﻮﺭﻙ ﻛﻤﺎ ﻧ ّﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﻨﻮﺭ ٢٤
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯﺟﺒﺮﻭﺕ
ﺻﺒﺎﺡ ﻋﻄﺎﺋﻚ *
ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮ ُﺭ ﴾ ﻧﺖ ﺍﻟﺬّ ﺍﻛﺮ َﻭ َﺍﻧﺖ َ ﴿ َﺍ َ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭ ﺳ ّﻴﺪﻯ ﻭ ﻣﻘصﻮﺩﻯ ﺃﺭﺍﺩ ﻋﺒﺪﻙ ﺃﻥ ﻳﻨﺎﻡ ﻇﻞ ﻗﺒﺎﺏ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ ﻳﺴﺘﺮﻳﺢ ﻓﻲ ّ
ﺭﺏ ﻓﻀﻠﻚ ﻣﺴﺘعﻴﻨﴼ ﺑحﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ﮏ ﺿﻰ ﺍ ﻧ َ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ َﺭ ﺐ ﻭ َﺗ ْﺮ َ ﺏ َﻭ ﻓ ْﻘﻬﺎ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ ُﺗ ِح ﻉﻉ
ﺎﺏ. ﺖ ﺍ ْﻟ َ ﺍ ْ ﻧ َ ﮑ ِﺮ ْﻳ ُﻢ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑعﻴﻨﻚ ﺍﻟّﺘﻲ ﻻﺗﻨﺎﻡ ﺃﻥ ﺗحﻔﻆ ﻋﻴﻨﻰ ﻋﻦ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻧﺴﺎء ﺗﺮﺍ ﮐﻨﻴﺰﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺛﻢ ﺯﺩ ﻧﻮﺭﻫﺎ ﻟﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﺁﺛﺎﺭﻙ ﻭ ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺩﻭﻧﻚ ّ
ﺷﺪﺕ ﻣحﺒّﺖ ﺍﺷﮏ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﮐﻒ ّ
ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻇﻬﻮﺭﻙ* ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺿعﻔﺖ ﻛﻴﻨﻮﻧﺔ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻋﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻗﺪﺭﺗﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ* ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ّ ٢٥
ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ِﺳﻮﺍﻯ ﺗﻮ ﺩﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ
ﻭﺭﻗﺎﺕ ﻓﺎﻧﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷعﻠﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻟﻤعﻪ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﺻحﺮﺍﻯ ﻃﻮﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ١٩٨
ﻋﻄﺎ ﻣﺎ ﻏﺮﻳﻖ ﻣعصﻴﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺖ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ
ﮐﺒﺮﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ
﴿ ُﻫ َﻮ ﺍَ ﺗعﺎﻟﻰ َﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟ َع َﻈ َﻤﺔ ﻭ ﺍﻻٔﻗﺘﺪﺍﺭ ﴾
ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ
ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺘﻲ
ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ،ﻓﻰ ﺣﻴﻦ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ
ﻻﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍ ٔ
ﻣعﺘصﻤﴼ ﺑحﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺃﻭﺩﻋﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﺗحﺖ
ﺭﺏ ﺍﻻٔﺭﺑﺎﺏ . ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﻳﺎ
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ﺧﻀﺮﻩ ﻧﻀﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺋﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻣعﺮﻓﺘﺖ ﺍﺯ
ﺷﺠﺮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﺍﻟّﺘﻰ ﺑﻬﺎ ﻛﻞ ﺫﻯ ﻏﻔﻠﺔ ﻭ ﺫﻯ ﺷﺮﺍﺭﺓ ﻭ ﺣﻔﻈﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻚ ﻣﻦ ّ
ﻛﻞ ﻓﺎﺟﺮ ﺑعﻴﺪ ﺑﺎﻥ ﺗحﻔﻈﻨﻲ ﻛﻞ ﻇﺎﻟﻢ ﻋﻨﻴﺪ ﻭ ّ ّ
ﺛﻢ ﺃﺭﺟعﻨﻲ ﺍﻟﻰ ﻣحﻠّﻰ ﺑحﻮﻟﻚ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻓﻀﻠﻚ ّ
ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ*
ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺭﺍﺯ ﻣحﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻔﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺍﺯ ١٩٧
٢٦
ﻫﻴﭻ ﺻﺒحﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺁﻓﻞ
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ ﴿ ُﻫﻮ ﺍ ﺗعﺎﻟﻰ ﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟعﻈﻤﺔ ﻭ ﺍﻻﻗﺘِﺪﺍﺭ ﴾
ﻛﻞ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺃﺣﻤﺪﻙ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺷﻜﺮﻙ ﻓﻰ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ * ﻓﻰ ﺍﻟ ّﻨعﻤﺔ ﺍﻟحﻤﺪ ﻟﻚ ﻳﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ّ
ﺍﻟعﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ ﻓﻘﺪﻫﺎ
ﺍﻟعﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻓﻲ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻟﻚ ﺍﻟﺜّﻨﺎء ﻳﺎ ﻣعﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﻓﻰ
ﺍﻟﺴﻨﺎء ﻳﺎ ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﻟﻚ ّ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ ﻭ ﻓﻰ ّ ّ
ﺍﻟﺸ ّﺪﺓ ﻣﻦ ﺑﻚ ﺍﻧﺠﺬﺑﺖ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻗﻴﻦ *ﻓﻰ ّ
ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟ ّﺮﺧﺎء
ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﻘ ّﺮﺑﻴﻦ * ﻟﻚ ّ ﻓﻰ ﺍﻟﺜّﺮﻭﺓ ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻳﺎ ﺳﻴّﺪ ﺍﻟﻤﺨﻠصﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ
ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ* ﻓﻲ ﺍﻟﻔﻘﺮ ﻟﻚ ﺍﻻﻣﺮ ﻳﺎ ﺭﺟﺎء ّ ﺍﻟﻔﺮﺡ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ٢٧
ﻧﮕﺸﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺧﻮﺵ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻧﻮﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺑﻘﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﭘﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺛﺎﻕ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﺁﺭ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻏﺮﻳﻖ ﺑحﺮ ﻋصﻴﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔﻮ ﻗصﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ِ ﺑﻨﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻄﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻣﻴﺮ ١٩٦
ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺭﺑّﺎﻧﻰ
ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺪﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭﺣﺪﺕ
ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ ﺍﻟحﺰﻥ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ
* ﻓﻲ ﺍﻟﺠﻮﻉ ﻟﻚ ﺍﻟعﺪﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻟﺴﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻗﻠﺐ ﻓﺎﺭﻍ
ﺍﻟﺸﺒﻊ ﻟﻚ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ ﺍﻟﻮﻃﻦ ّ
ﻧﻔﻮﺱ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ
ﺍﻟﺴﻴﻒ ﻟﻚ ﺍﻟﻘﻀﺎء ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﺗحﺖ ّ
ﺑﺨﺶ ﺣﺠﺞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ.
ﻉﻉ
ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﺮﺑﺔ ﻟﻚ
ﺍﻻﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻟﻚ
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻟﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﺸﻤﻰ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ّ
ﺑﺴﺎ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ١٩٥
ﺍﻟﻜﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ* ﻓﻰ ﺍﻟﻘصﺮ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﺮﻡ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺘّﺮﺍﺏ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻳﺎ ﻻ
ﺍﻟﺴﺠﻦ ﻟﻚ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻳﺎ ﺳﺎﺑﻎ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ ّ ﺍﻟﻨّعﻢ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟحﺒﺲ ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ *
ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﺃﺷﻬﺪ ﺍﻧّﻚ ﻣحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ
ﻳﺎ ﺃﺻﻞ ﺍﻟعﻄﺎء
ﻭ ﻣﻄﺎﻉ ﻓﻰ ٢٨
ﺣﻜﻤﻚ ﻳﺎ ﺑحﺮ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺮﺟﻊ
ﭘﺴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﻟعﻄﺎء*
ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺭﺍﺣﻢ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻨّﺸﻮﺭﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ(
ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺒﻮﺣﻪ ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻠﺠﺄ
ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ﴾ ﺰﻳﺰ َ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َع ُ
ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻣﻜﺎﻥ ﺗﺮﻯ
ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻭ ﺃﺭ ّﻗﺎﺋﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻳصﻮﻣﻮﻥ ﻓﻲ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺑﺄﻣﺮﻙ
ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻳﻘﻮﻣﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻻﺳحﺎﺭ ﻟﺬﻛﺮﻙ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻚ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻛﻨﺰ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺟﻮﺩﻙ ﻭ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪﻙ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻟﻤﻤﻜﻨﺎﺕ ﻭ
ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻣحﻔﻮﻅ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﻟصﻔﺎﺕ ﺑﺄﻥ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﻚ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍ ٔ ﻻﺳﻤﺎء ﻭ ّ
ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ
ﻻ ﺗحﺮﻡ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻋﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ
ﻓﻰ ﺃﻳّﺎﻣﻚ ﻭ ﻻ ﺗﻤﻨعﻬﻢ ﻋﻦ ٢٩
ﭼﺸﻤﻪ ﺍﻳّﻮﺏ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣحﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ١٩٤
ﺗعﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻃﻠﺒﻢ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺭﺷحﺎﺕ ﺑحﺮ ﺭﺿﺎﺋﻚ*
ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﺍﻟﺬّ ّﺭﺍﺕ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻚ ﻭ ﺍﻻٓﻳﺎﺕ ﺑعﻈﻤﺘﻚ ﻭ
ﻉﻉ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺷﻬﺪﺕ ﺃﻯ ّ
ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻙ* ﻓﺎﺭﺣﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ ﺍﻟعﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ
ﺗﻤﺴﻜﻮﺍ ﺑحﺒﻞ ﺃﻭﺍﻣﺮﻙ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻻﻣﻢ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ّ
ﻭ ﺧﻀعﻮﺍ ﻋﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺃﺣﻜﺎﻣﻚ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﻋﻴﻮﻧﻬﻢ ﻧﺎﻇﺮﺓ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻣﺸﻴّﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﻣحﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻥ
ﺃﺻﻮﺍﺗﻬﻢ ﺧﺎﺷعﺔ ﻟﻨﺪﺍﺋﻚ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻱ ﺍﺭﺗﻔﻊ
ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺧﻮﺩ
ﺭﺏ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺃﻱ ّ
ﺍﻭﻻﺩ ﻭ ﺍﺣﻔﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ
ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ
ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺵ ﻭ ﻓِ ْﻠﺬﻩ
ﮐﺒﺪﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﻭ ﺑﻠﻴّﮥ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﻭ ١٩٣
ﻣﺘﻮﺟﻬﺔ ﺍﻟﻰ ﺑحﻮﺭ ﺃﻟﻄﺎﻓﻚ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ ّ
ﻓﺎﻧصﺮ ﺃﺣﺒّﺘﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻧﺒﺬﻭﺍ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﺭﺟﺎء ﻣﺎ
ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﺑﻤﺎ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻨﺪﻙ ﻭ ﺃﺣﺎﻃﺘﻬﻢ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻭ ّ
ﻋﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺍﻻٔﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺃﻯ ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﺗحﻔﻈﻬﻢ ﻣﻦ ّ ٣٠
ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺍﻟ ّﻨﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ﺗﺆ ّﻳﺪﻫﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ
ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻳﻨﻔعﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ ﻭ ﺍﻻﻭﻟﻰ * ﺃﻯ ّ
ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟﻤﻜﻨﻮﻥ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ﺍﻟّﺬﻱ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﺑﺄﻋﻠﻰ ﺍﻟﻜﻞ ﺍﻟﻰ ﺍﻟ ّﻨﺪﺍء ﻓﻰ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻭ ﻳﺪﻋﻮﺍ ّ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻗصﻰ ﺑﺄﻥ ﺗﻨﺰﻝ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻭ
ﻟﻴﻄﻬﺮﻧﺎ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻣﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ ّ
ﻋﻦ ﺫﻛﺮ ﻏﻴﺮﻙ ﻭ ﻳﻘ ّﺮﺑﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺑحﺮ ﻓﻀﻠﻚ * ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﻠﻤﻚ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﺒﻘﻲ ﺑﻪ ﺃﻯ ّ ﺃﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺗﻚ ﻭ ﺃﺳﻤﺎﺋﻨﺎ ﻓﻰ ﻣﻠﻜﻮﺗﻚ ﻭ
ﮑ ﺬ ِ ﺟﺎﻥ .ﺍﻯ ﺑﺎﻥ َﻳ ْ ﺨ ُﺮ ُﺝ ﻣِ ْﻨ ُﻬ َﻤﺎ ﺍ ْﻟﻠْ ﺆ ُﻟ ُﺆ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻤ ْﺮ ُ ُﺗ َ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻮﻟﻴﺪ ُﺩ ّﺭ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ
ﺃﺟﺴﺎﺩﻧﺎ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﻣﻨﺎ ﻓﻰ ﺧﺰﺍﺋﻦ
ﻻﻫﻮﺕ ﺑﺨﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﻋصﻤﺘﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﻭ
ﮐﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴعﺖ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ
ﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ
ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﺍﻟ ّﺮﺟﺎء * ﺃﻯ ّ ٣١
ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﻭﺭﺍء ﻃﺒﻴعﺖ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺧﻮﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﻢ ﻧﺸﺮ ١٩٢
ُﻫﻮﺍ
ﻣﺮﺗﻔعﺔ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﺟﻮﺩﻙ ﻭ ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﮐﺒﺮﺍﻳﺖ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺩﺭ
ﻻ ﺗﺮﺟعﻬﺎ ّﺍﻻ ﺑﻜﻨﻮﺯ ﻋﻄﺎﺋﻚ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ * ﺃﻯ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺴﻠﺴﻞ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻪ
ﺍﻗﺾ ﻟﻨﺎ ﻣﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎﻩ ﻣﻦ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻚ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ
ﺛﻢ ﺍﻗﺒﻞ ﻣﻨّﺎ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻨﺎ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻨﺎﻩ ﻓﻲ ﺳﺒﻴﻠﻚ * ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﺳﻼﻟﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻗﺮﺍﻥ ّ
ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﮔﺮﺩﻧﺪ َﻭ ﻣﺎ
ﺲ ﺍ ّﻻ ِﻟ َﻴ ْع ُﺒ ُﺪ ْﻭ َﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻦ َﻭ ﺍ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ِﺠ َﺧ َﻠ ْﻘ ُ ﻻ ْﻧ َ
ﻣﺮﻍ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ
ﻋﻘﺪ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣصﻮﻝ ﻓﻴﺾ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑحﺮ ﻣحﺒّﺖ ﻣﻮﺝ ﺍﻟﻔﺖ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﻻٓﻟﻰ ﺳﻼﻟﻪ ﻧﺠﻴﺒﮥ ّ
ح َﺮ ْﻳ ِﻦ َﻳ ْﻠ َﺘ ِﻘ ِ ﻴﺎﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬﻤﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻳﺰﺩ َﻣ َﺮ َﺝ ﺍﻟ َﺒ ْ
َﺑ ْﺮ َﺯ ٌﺥ ﻻ َﻳ ْﺒﻐِ ِ ﮑﻤﺎ ﻱ ﺁﻻَ ﺭﺑُ ﻴﺎﻥ َﻓ ِﺒﺎ ١٩١
ﺛﻢ ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻭ ﻻٓﺑﺎﺋﻨﺎ ﻭ ﺃ ّﻣﻬﺎﺗﻨﺎ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ّ ّ
ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻟﻰ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟعﻄﻮﻑ*
ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﴿ﺍﻻﻋﻈﻢ﴾
ﻤﺪ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺎ ﺟعﻠﺖ ﺍﻟﻨّﻴﺮﻭﺯ ﻋﻴﺪﴽ ﺍﻟح ُ ﻟﻚ َ ﻋﻤﺎ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻲ ﺣﺒّﻚ ﻭ ﻛ ّﻔﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ّ ﺭﺏ ﺍﺟعﻠﻬﻢ ﻳﻜﺮﻫﻪ ﺭﺿﺎﺅﻙ * ﺃﻯ ّ ٣٢
ﻣﻦ ﻧﺎﺭ ﺣ ّﺒﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺓ ﺻﻮﻣﻚ ﻣﺸﺘعﻠﻴﻦ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ
ﻟﻤﺎ ﺯﻳّﻨﺘﻬﻢ ﺭﺏ ّ ﻭ ﻣﺸﺘﻐﻠﻴﻦ ﺑﺬﻛﺮﻙ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻚ * ﺃﻱ ّ
ﺍﻟصﻮﻡ ﺯﻳّﻨﻬﻢ ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺍﻟﻘﺒﻮﻝ ﺑﻔﻀﻠﻚ ﻭ ﺑﻄﺮﺍﺯ ّ
ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ ﻻ ّﻥ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻛﻠّﻬﺎ ﻣعﻠّﻘﺔ ﺑﻘﺒﻮﻟﻚ ﻭ
ﺍﻟصﻮﻡ ﻣﻨﻮﻃﺔ ﺑﺄﻣﺮﻙ * ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ ﻟﻤﻦ ﺃﻓﻄﺮ ﺣﻜﻢ ّ
ﻣﻤﻦ ﺻﺎﻡ ﻓﻲ ﺃﺯﻝ ﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﻭ ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ ﻟﻤﻦ ﺍﻧّﻪ ّ ﻣﻤﻦ ﺍﻏﺒﺮ ﺑﻪ ﺛﻮﺏ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺻﺎﻡ ﺣﻜﻢ ﺍﻻﻓﻄﺎﺭ ﺍﻧّﻪ ّ
ﺍﻟﺴﻠﺴﺎﻝ * ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻚ ﺑعﺪ ﻋﻦ ﺯﻻﻝ ﻫﺬﺍ ّ ﻧصﺒﺖ ﺭﺍﻳﺔ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻭ ﺍﺭﺗﻔعﺖ
ﺃﻋﻼﻡ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻄﺎﻉ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ * ﻋ ّﺮﻑ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻛﻞ ﺃﻣﺮ ﺑﺄﻣﺮﻙ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻟﻴعﻠﻤﻮﺍ ﺷﺮﻑ ّ ﻛﻞ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺫﻧﻚ ﻭ ﻭ ﻛﻠﻤﺘﻚ ﻭ ﻓﻀﻞ ّ
ﻧﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﻄﺎ ﻣﺒﺘﻼﺋﻴﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﻋﻄﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻭﻟﮑﻦ ّ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﻳﮕﺎﻥ
ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻫﺮ ﻗصﻮﺭ .
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻇﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻧﻴﺴﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻗ ّﻮﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻳﺖ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭ .
ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻟﻴﺮﻭﺍ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻓﻰ ٣٣
ﻉﻉ
١٩٠
ﻉﻉ
ﻣﻬﻴّﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺻﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺯﻭ
ﻟﺌﻼ ﻳﻤﻨعﻬﻢ ﺷﻰء ﻋﻦ ﻗﺒﻀﺔ ﻗﺒﻮﻟﻚ ﻭ ﺃﻣﺮﻙ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﻣحﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ
ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﻓﻴﻬﺎ ﻳﻨﻄﻖ ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ
ﺍﻡ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ﺗﻮ ﺷﻐﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ
ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺏ ﺑﻤﺎ ﺃﻇﻬﺮﺕ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻛﺘﺒﺖ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮﻳﻔﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ.
ﻉﻉ
ﺍﻟﻤﻠﻚ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻮﺟﺪ ﺍﻟ ّﺮﻭﺡ ﻭ ﻳﺘﻜﻠّﻢ ﺍﻟحﺒﻴﺐ ﻟﻚ
ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﻚ ﺍﻟﻮﺭﻭﺩ ﻓﻰ ﻣﻘ ّﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ّ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﻭﻋﺪ ﻭ ١٨٩
ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺡ ﺍﻻﻣﻢ ّﺍﻻ ﻣﻦ ﺍﻧﻘﻄﻊ ّ
ﻼ ﺍﻟﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﺫﺍﺗﻚ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺻﻔﺎﺗﻚ * ﺃﻯ ﻣﻘﺒ ً
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺃﻓﻄﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻏصﻨﻚ ﻭ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺣﻮﻟﻚ ﺑعﺪ ّ
ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﻭ ﻟﻬﻢ ﻣﺎ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻃﻠﺒﴼ ﻟﺮﺿﺎﺋﻚ ّ
ﻛﻞ ﺧﻴﺮ ﻭ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﻭﺭﺩﻭﺍ ﻋﻠﻴﻚ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻻ ّﻳﺎﻡ ّ ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻬﻢ ﻣﺎ ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻟﻬﻢ ّ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻚ ّ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟعﻠﻴﻢ ﻓﻰ ّ
ﺍﻟحﻜﻴﻢ*
٣٤
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ ﻻﺑﻬﻰ ﴾ ﻻﺭ َﻓ ِﻊ ﺍ َ ﺱﺍ َ ﻻ َ ﻻﻣ َﻨ ِﻊ ﺍ َ ﺴﻢ ﺍ ِﺍ َ ﻗﺪ ِ ﴿ ِﺑ ِ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﺑ ِﻬ ﮏ ﻳﺎ َﻭﻓِ ﻰ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ِﻠﻰ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻰ * َﺍ ْﻧ َ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ َﺩﻳّ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُ ُ ﻓعﺎﻥ ِﺑ َ ﻠﻄﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺻ َﻤ ُﺪ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺍ َﺣ ُﺪ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ َﺮ ُﺩ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
عﺎﻥ* ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ُ ُ ﮏ ﻳﺎ ُﻣﺴ َﺘ ُ ﺪﺳﺎﻥ ِﺑ َ ﺒحﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﮑﻴﻢ ِﺑ َ ﻠﻴﻢ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ ﺖ ﺖ ّ َﻋ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻈﻴﻢ* َﺍ ْﻧ َ
ﺣﻤﻦ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ُ ٣٥
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ
ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﺆﻳّﺪ ﺷﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺮﻡ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺑﮑﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺖ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻫﻴﭻ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣحﺒّﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺻحﺮﺍ ﻧﻬﻢ ﻭ
ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻧﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺟﻤﻴﻊ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﻋﻼﺟﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﭼﺸﻤﻰ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺖ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ١٨٨
ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﺮ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻗ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ ُ ﻈﻤﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺪﺭﺍﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ عﺸ ُ ﻮﺏ ِﺑ َ ﻮﻕ ِﺑ َ َﻣ ُ ﻭﺏ* َﺍ ْﻧ َ ﺠﺬ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻣح ُﺒ ُ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻧصﻴ ُﺮ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺰﻳﺰ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻗﺪﻳ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺠﻬﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎُ ﻢ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺣﺎﮐِ ُﻢ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎ ِﻟ ُﻢ* َﺍ ْﻧ َ
ﺷﺘﺎﺑﺪ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ُﻧﻮ ُﺭ ِﺑ َ ﻭﺡ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ُﺭ ُ ﮏ ﻳﺎ ُﻇ ُﻬﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ
ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﮐﺮﺩﻯ ﻣﻮﺍﻫﺐ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺅﻑ ﻭ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺟﻮﻳﺪ .ﻉ ﻉ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣﺴ ُﺘﻮ ُﺭ* ﺸﻬﻮ ُﺭ ِﺑ َ عﻤﻮ ُﺭ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ١٨٧
ﺐ ﺐ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎ ِﻟ ُ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎُ ٣٦
ﮏ ﻳﺎ ِ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﻭﺍﻫ ُ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﮏ ﻳﺎ ِ ﻧﺎﺻ ُﺮ ﻗﺎﺩ ُﺭ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺳﺎ ِﺗ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﺖ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻟ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﺟﺎﻣِ ُﻊ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻃﺎ ِﻟ ُﻊ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ﺖ ّ ﻳﺎ ﺭﺍﻓِ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺳﺮﺍ ﭘﺎ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒحﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﺷﻮﻧﺪ .
ﻉﻉ
ﮏ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ* ﮏ ﻳﺎ ﻣﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ُﻫﻮﺍ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻤﻴﻞ ِﺑ َ ﻠﻴﻞ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻧﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻔﺴﻰ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ َﻓ ُ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻀﻴﻞ* َﺍ ْﻧ َ
ِ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎﺩ ُﻝ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ِ ِ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﻓﺎﺿ ُﻞ ِﺑ َ ﺑﺎﺫ ُﻝ* َﺍ ْﻧ َ ٣٧
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻪ ﺁﻧﻰ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻟﻘﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣحﺒّﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﻘﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﮑﺮ ﺗﺮﺍ ١٨٦
ﺧﻮﺷﺶ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺭﻭﻳﺶ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ . ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺖ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﺩﻳ ُﻤﻮ ُﻡ ِﺑ َ َﻗﻴﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋﻠﻮ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻗ ُﺪﻭ ُﻡ ِﺑ َ َﻋ ُﻈﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﮐ ُﺮﻭ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺩﻩ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻓﺘﻮﺡ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺁﺏ ﻭ ﮔِ ﻞ
ﺖ ﻠﺤ ُ َﻣﺤ ُﻔ ُ ﻮﻅ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻮﻅ* َﺍ ْﻧ َ
ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑسﻮﺯﺩ ﻭ ﺑسﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻟ ُط ُ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُﺅ ُ ﻭﻑ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻮﻑ* َﺍ ْﻧ َ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ
ﻮﻑ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُط ُ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺁﻫﻨﮓ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺋﺢ ﻭ ﻧﻌﻮﺗﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ
ﮏ ﻳﺎ َﻣﻼ ُﺫ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
١٨٥
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻣﻌﺎ ُﺫ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻣس َﺘﻌﺎ ُﺫ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺙ* ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّﻔ ُ ﮏ ﻳﺎ ُﻣس َﺘ ُ ِﻏﻴﺎ ُ ﻐﺎﺙ ِﺑ َ ﺙ ِﺑ َ
ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ٣٨
ﮏ ﻳﺎ ِ ﮏ ﻳﺎ ِ ﻒ ﻒ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﻧﺎﺷ ُ ﮐﺎﺷ ُ
ِ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ِﺑ َ ﺖ ّ ﻋﺎﻃ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻒ* َﺍ ْﻧ َ
ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ُ ُ ﺟﺎﻥ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻳﻤﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎﻟﻲ ﮏ ﻳﺎ ﺳﺎﻗﻲ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎﻟﻲ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﻻ َ ﻋﻈ ِﻢ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ِﺫﮐ َﺮﺍ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﻻ َ ﺳﻢ ﺍ َ ﻻﮐ َﺮ ِﻡ ِﺑ َ ﺍﺳﻢ ﺍ َ ﻗﺪ ِﻡ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﺭ َ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﻭﺱ ِﺑ َ ﻮﺡ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﺪ ُ ُﺳﺒُ ﮏ ﻳﺎ ُﻧ ﺰﻭ ُﻩ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺎﺡ ِﺑ َ ﺎﺡ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّ ﺠ ُ ﺼ ُ َﻓﺘّ ُ ﺎﺡ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ٣٩
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﻯ ﺭﺣﻴﻢ ﺩﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺁﺕ ﻟطﻴﻒ ﺻﺎﻓﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّﻪ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳّﻪ ﻣﻠﻬﻢ ﻓﺮﻣﺎ
ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻉ ﻉ ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ َ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﺨﻮﺍﻩ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓ ّﺮ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺪﻩ
ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﮔﻞ ﮔﻠﺸﻦ ﮐﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻓسﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭ ﮔﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻴﻔﺸﺎﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﻯ ١٨٤
" ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﺸﮑﻨﺪ ﺻﻔﺮﺍﻯ ﻋﺸﻘﺰﺍﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺳﺎﻗﻰ ﻫﻤﻰ ﺑﺤﺮﻯ ﺑﻴﺎﺭ"
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺒﻴﺐ ﺒﻴﺐ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻃ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺬﻳﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻼﻝ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﻀ ُ َﺟ ُ ﻤﺎﻝ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﻝ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻭﺍ ِﺛ ُﻖ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮐسﺎﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﺳﺘﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ِ ﺖ ﻳﺎ ﻋﺎﺷ ُﻖ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻓﺎ ِﻟ ُﻖ* َﺍ ْﻧ َ
ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺒﺨﺶ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﺑ ّ ﻼ ُﺝ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺑ ّﻬ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺝ* َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻟطﺎﻑ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴسﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﻠﻰ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﺭﺃّ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ّط ُ ﺎﻑ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺍﻑ* َﺍ ْﻧ َ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺟﺎﻡ ﺁﻣﺎﻝ
ﺎﺝ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮏ ﻳﺎ َﻭ ّﻫ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﺎﺏ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻭ ّﻫ ُ
ﺩﺭﺟﮥ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ١٨٣
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺖ ِﺑ َ ﺖ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺫﺍ ِﻭ ُ ﮏ ﻳﺎ ﺛﺎ ِﺑ ُ ﻧﺎ ِﺑ ُ ﺕ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ٤٠
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ِ ﻻﺣ ُﻆ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻧﺎﻓِ ُﺬ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﻳﺎ ِ ﺸﻬﻮ ُﺭ ﻳﺎ ﺐ َﻣ ُ ﻇﺎﻫ ُﺮ َﻣس ُﺘﻮ ُﺭ ﻳﺎ ﻏﺎُ
ﺗﻘﺪﻳس ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ
ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻳﺎ ﻻﻓِ ُﻆ* َﺍ ْﻧ َ
ِ ﺖ ﻧﺎﻇ ُﺮ َﻣ ُ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻨﻈﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ ﺐ ُﻓ ّس ٍ ﺎﻕ ﻳﺎ ِ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﻳﺎ ﻗﺎ ِﺗ َﻞ ُﻋ ّﺸ ٍ ﺎﻕ ﻳﺎ ﻭﺍﻫ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻲ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ﮐﺎﻓﻲ ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻲ ِﺑ َ ﮐﺎﻓﻲ ِﺑ َ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ * ﺑﺎﻗﻲ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ َﺍ ْﻧ َ ﺠ ِ ﮎ ﻮﺩ َ ﮏ ﭐﻟﻠّ ُﻬ ﻢ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻲ* َﺍﺳﺎُ ﻟ َ ُﺳﺒﺤﺎ َﻧ َ ﮏ ِﺑ ُ
ﻀﻞ ﻭ ﺍﻟ َﻌطﺎ َ ﻭ ِﺑ ِﻪ ﺤﺖ َﺍ ﺑﻮﺍﺏ َ ﺍﻟﻔ ِ ﭐﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ َﻓ َﺘ َ َ
ﮑ ُﻞ ُﻗ ِ ﺮﺵ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ ﺪﺳ َ ﭐﺳ َﺘ َﻘ ﺮ َﻫﻴ َ ﮏ َﻋﻠﻰ َﻋ ِ
ﻤﮑ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻨﺎﺕ َﻋﻠﻰ ﺣﻤ ِﺘ َ ﻮﺕ ُ ﮏ ﭐﻟﺘﻲ ِﺑﻬﺎ َﺩ َﻋ َ ِﺑ َﺮ َ ُﺧ ِ ﮏ ﮏ َﻭ ِﺑﻌﻨﺎ َﻳ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ِﺍﻧﻌﺎﻣِ َ ﻮﺍﻥ َﻣﮑ ُﺮ َﻣ ِﺘ َ ﺒﺖ ﻓﻲ َﻧ ِ ﮏ ﻣِ ﻦ ﻔس َ ﭐﻟﺘﻲ ِﺑﻬﺎ َﺍ َﺟ َ ٤١
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﻫﺮ ﻣﮑﺮﻭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﻫﺮ ﻋﺎﺩﺕ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻃﻴّﺐ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ
ﻣﻘﺪﺱ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﻧﺘسﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣﺪ ّﻳﺖ ّ
ﺍﺯ ﻣسﮑﺮﺍﺕ ﻭ ﺩﺧﺎﻥ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻴﻮﻥ ﻣﻮﺭﺙ ﺟﻨﻮﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﺸﺄﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺍ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ : ١٨٢
ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺑﭙسﻨﺪﻯ
ِ ﺣﻴﻦ ﺭﺽ ﻓﻲ ﻟس ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ﺍ َ ِ ﻻ ِ ﻗِ َﺒ ِﻞ ُﮐﻞَ ﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﭐ
ﺧﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻠﻰ ﺧﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﻭﺭﻯ
ﮎ َﻭ ِﺑ ِ ﻻﺳﻤﺎ ُﺣ ُ ﻬﺬﻩِ ﺍ َ ﮑ ِﻠ َﻤﺔِ ) َﺑﻠﻰ( َ ﮏ ِﺑ َ ﮑﻮ َﻣ ِﺘ َ
ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑسﺎﺯ ﺷﻤﻌﻰ ﺩﺭ
ﻟط ِ ﻒ ﮎ ﺍﻟﻌﻠ ﻻ َ ﮏ ﺍ َ ﺠﻤﺎ ِﻟ َ ﻰ ﺍ َ ِﺑ ِﺬﮐ ِﺮ َ ﻻﻋﻠﻰ َﻭ ِﺑ َ َ ﺍﻟﺨ ِﻔﻰ ﻓﻲ ُﺳ ِ ﻻﺧﻔﻰ َﻭ ﮎ ﺮﺍﺩ ِﻕ ﺍ َ ﻻﺻﻔﻰ َﻭ ِﺑ ُﻨﻮ ِﺭ َ ﺍ َ َ ﻤﻴﺺ ﺍﻟ َﺒﻼ ﻓﻲ ُﮐﻞ ِﺏﭐ ِ ﺺ ِﺑ َﻘ ﺳﻤ َ ِ ﺍﻟﻤ َﺘ َﻘ ﻤ ِ ﮏ ُ
ﻫﺮ ﻣسﺘﻤﻨﺪ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﻰ ﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﺎﮎ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭ ﭘس ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺷﻬﺎﺏ ﺛﺎﻗﺐ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺍﻫﺮﻣﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﻮﺭ ﻳﺰﺩﺍﻧﻴﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺑسﻮﺯﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻭﺣﻲ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ّ ﺩﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﺭﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﻓﺘﻮﺣﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻧﺸﺄﮤ ﺻﺒﻮﺣﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ. ﻉﻉ ١٨١
ﻮﻉ ِﻋ ﺰ ﮏ َﻭ َﺳ َ ﻠط َﻨ ِﺘ َ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ُﻃ ُﻠ ِ
ﻟﺼ ِ ﻋﻈ ِﻢ َﻭ ِﺑ ِ ﻻﮐ َﺮ ِﻡ َﻭ ﻻ َ ﻬﺬﻩِ ﭐ ﻔﺎﺕ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ﺍ َ ﺍﻟﺤسﻨﻰ ﺍ َ ُ
ﺒﺎﺡ َﻭ َﻣسﺎَ ﺍﻥ َﺗﺤ َﻔ َﻆ ﺣﺎﻣِ َﻞ ِ ﻫﺬﻩِ ﺍﻟ َﻮ َﺭ َﻗ ِﺔ َ ﺻ ٍ
ﺍﻟﻤﺒﺎ َﺭ َﮐ ِﺔ * ُﺛ ﻢ ﭐﻟﺬﻱ َﻳﻘ َﺮ ُﺅﻫﺎ ُﺛ ﻢ ﭐﻟّﺬﻱ ُﻳﻠﻘﻰ َﻋ َﻠﻴﻬﺎ ُ
ﻮﻝ َﺑﻴ ِ ُﺛ ﻢ ﭐﻟّﺬﻱ َﻳ ُﻤ ﺮ ﻓﻲ َﺣ ِ ﺖ ﭐﻟﺘﻲ ِﻫﻰ ﻓﻴﻬﺎ* ُﺛ ﻢ َ ﻠﻴﻞ َﻭ َﻓﻘﻴ ٍﺮ َﻋﻦ ُﮐﻞ ﭐ ِ ﺷﻒ ِﺑﻬﺎ ُﮐ ﻞ َﻣ ﺮﻳﺾ َﻭ َﻋ ٍ ٍ ﺰﻥ* ُﺛ ﻢ ﭐ ِ َﺑﻼَ ﻭ ﺁ َﻓ ٍﺔ َﻭ َﻣﮑ ُﺮﻭﻩٍ ﻭ َ ُﺣ ٍ ﻫﺪ ِﺑﻬﺎ ُﮐ ﻞ ﺪﺧ َﻞ ﻓﻲ ُﺳ ُﺒ ِﻞ َﻣﻦ ُﻳ ُ ﺮﻳﺪ َﺍﻥ َﻳ ُ ٤٢
ﮏ َﻭ َﻣ ِ ﮏ ﮏ َﻭ ِﺍ ﻧ َ ﮏ َﻭ ُﻏﻔﺮﺍ ِﻧ َ ﻨﺎﻫ ِﺞ َﻓﻀ ِﻠ َ ِﻫﺪﺍ َﻳ ِﺘ َ
ﺍﻟﻤﻌطِ ﻰ ﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺎﻓِ ﻰ ﭐ ّ ﻟﺸﺎﻓِ ﻰ ﺍﻟﺤﺎﻓِ ُﻆ ُ َﺍ َ ﻧﺖ ﺍﻟ َﻌ ُ ﺣﻴﻢ* ﭐﻟ ّﺮ ُﺅ ُ ﻭﻑ ﺍﻟ َ ﺮﻳﻢ ﭐﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ
ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ
ﻋﻈﻢ﴾ ﻗﺪ ِﻡ ﺍﻻ َ سﻢ ﺍ ِﺍﻻَ ﴿ ِﺑ ِ
ﺍﻟﻔ ِ ﻮﻥ ﻣِ ﻦ ﻧﺎ ِﺭ ِ ﺮﺍﻕَ ،ﺍﻳﻦ َﻗ ِﺪ ﭐﺣ َﺘ َﺮ َﻕ ِﺼ َ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ ُ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﻌﺸ ُﻊ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ ﻟِﻘﺎَ َﺗ َﺸ ُ ﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﻣﺤ ُﺒ َ ِ ﺷﺮﺍﻕ ﻳﻦ ِﺍ ﺍﻟﻬ ﻮﻥ ﻓﻰ َﻇﻠﻤﺎِ ُ ُﺗ ِﺮ َﻙ ﺍﻟﻤ َﻘ ﺮ ُﺑ َ ﺠﺮﺍﻥَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َﺒﻠ َﺒ َﻞ ﺒﺢ ِﻭﺻﺎﻟ َ ُ ِﻚ ﻳﺎ َﻣ ُ ﻮﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻘﺼ َ ﺻ ِ
ﺭﺽ ﺍﻟ ُﺒ ِ ﻻ ِ ﻳﻦ َﺑﺤ ُﺮ َﺍﺟسﺎ ُﺩ ﺍ َ ﺻﻔﻴﺎَ ﻋﻠﻰ َﺍ ِ ﻌﺪَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗ ِﺪ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻌﺖ ُﻗﺮ ِﺑ َ ﺍﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﺟﺬّ َ َﺍ ِ ﻀﻞ َﻭ ﻳﺎﺩﻯ ﭐﻟ ﺮﺟﺎِ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎ ﺍﻟ َﻔ ِ ٤٣
ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺮﻣسﺖ ﺟﺎﻡ ﻫﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻫﺠﺮﺍﻧﺖ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺩﺭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺯﻫﺮ ﻓﺮﺍﻕ ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻧﺎﻻﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻨﺎﻟﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺒﺪء ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﺷﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﻳﺰﻯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺷﺮﻣسﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺗﻮﺋﻰ ١٨٠
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣسﺘﻐﺮﻕ ﺑﺤﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ
ﻤﻴﻦ * ﻚ ﻳﺎ ُﻣ ﻳﻦ َﺍﻣطﺎ ُﺭ َﻛ َﺮﻣِ َ ﺠﻴﺐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﺍﻟ َﻌطﺎَ ،ﺍ َ َ ﻮﻥ ِﺑ ِ ِ ﺎﻻﻋ ِﺘ ِ ﻃﺮﺍﻑ، ﻻ سﺎﻑ ﻓﻰ ُﻛﻞ ﺍ َ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ َﻗﺪ ﻗﺎ َﻡ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﻀﻨ َﻔ ُﺮ ِﻏ ﻴﺎﺽ َﺳط َﻮﺗ َ ِ ِﻚ ﻳﺎ َﻗ ّﻬﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﻏ َ
ﺧﺎﺻﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﻣﺤﺮﻡ ّ ﻉﻉ
ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻳﻦ َﺗسﺨﻴ ُﺮ َﻗ َﻠ ِﻢ َﺗﻘﺪﻳ ِﺮ َﻙ ﻳﺎ ُﻣ َس ﻤﻴﻦ * َﻗ ِﺪ َﺍ َ ﺨ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻼﺏ ﻣِ ﻦ ُﻛﻞ ﺍﻟﺠ ِ ِ ﻳﻦ ﺒﺎﺡ ِ ﺍﻟﻜ ِ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ُﻧ ُ ﻬﺎﺕَ ،ﺍ َ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﻪ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﺖ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﺑﻪ
َﺍ َﺧ َﺬ ِ ِﻚ ﻳﺎ ﺤﺒ ﺘ َ ﻳﻦ َﺣﺮﺍ َﺭ ُﺓ َﻣ َ ﻭﺩ ُﺓ ُﻛ ﻞ ﺍﻟ َﺒ ِﺮﻳِ ﺔَ ،ﺍ َ ﺕ ﺍﻟ ُﺒ ُﺮ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺑ َﻠ َﻐ ِ ﻳﻦ ﺖ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴُ ﺔ ِﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻐﺎ َﻳﺔِ َ ،ﺍ َ ﻧﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺳﺮ ﻫﺮ ﮐﻮﺋﻰ ﻧﻌﺮﻩ ﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﺭﻡ ﺟﺎﻧﻢ ﻓﺪﺍﻯ ﻫﺮ ﺑﻨﺪﻩ
ﻚ ﻳﺎ ِ ﻳﻦ َﺍﻧﻮﺍ ُﺭ ِ ﺿﻴﺎ ﭐ ﺿﻴﺎَ ﻠﻤ ُﺔ َﺍﻛ َﺜ َﺮ َ ﺍﻟﺨﻠﻴ َﻘ ِﺔَ ،ﺍ َ ﻟﻈ َ
ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺍﺟﺰﺍﻳﻢ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻴﺎﻳﺸﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻦ ﻫﺮ ﻣﻮﺋﻰ ُﻫﻮﺋﻰ ﺯﻧﻢ ﺩﺭ
ﺩﻳﺮﻳﻨﺖ ﻫسﺘﻴﻢ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺑﺼﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻯ
١٧٩
ﺣﺎﻃ ِ ﺖ ُﻇ ُﻬ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺍ َ ﻮﺭﺍﺕ َﻓ َﺮ ِﺟ َ ُ ﻚ ﻳﺎ َﻓ َﺮ َﺝ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻋﻨﺎﻕ ِﺑﺎﻟﻨِ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ ﻃﺎ َﻟ ِ ﻳﻦ ﻻ ُ ﺖ ﺍ َ ﻔﺎﻕَ ،ﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺑ َﻠ َﻐ ِ ﺖ َﺍ ﻚ ﻳﺎ ُﻣﻬﻠ َ ﺳﻴﺎﻑ ﭐﻧﺘِﻘﺎﻣِ َ ُ ِﻚ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﭐ ﻳﻦ ِﻚ ﻳﺎ ِﻋ ﺰ ﺁﻳﺎﺕ ِﻋ ﺰﺗ َ ُ ﻟﺬﻟَ ﺔ ِﺍ َﻟﻰ ﭐﻟﻨﻬﺎ َﻳﺔِ َ ،ﺍ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﺣﺰﺍﻥ ﻻ ُ ﺕ ﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ٤٤
َﻣط َﻠ َﻊ ﭐ ِ ﻈﻬ ِﺮ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ﻚ ﭐﻟ ﺮ ﺳﻤ َ ِ ﻳﻦ ُﺳﺮﻭ ُﺭ َﻣ َ ﺣﻤﻦَ ،ﺍ َ
ﻳﻦ ﻟﻬ ﻢ ُﻛ ﻞ ﺍ ُ ﻻ َﻣ ِﻢَ ،ﺍ َ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ﺍ َ َﻓ َﺮ َﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * َﺗﺮﻯ َﻣﺸ ِﺮ َﻕ ِﻬﺎﺟ َ َﺍﻋﻼ ُﻡ ﭐﺑﺘ ِ ﻬﺠ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﺑ َ ﺤﺎﺕ ِ ِ ِ ﺍﻻ ِ ﻳﻦ ِﺍﺻ َﺒ َﻊ ﺍﻻ ٓﻳﺎﺕ ﻓﻰ ُﺳ ُﺒ ﺷﺎﺭﺍﺕَ ،ﺍ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬﺕ َﺭﻋﺪ ُﺓ ُﻗﺪ َﺭﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ ﭐﻗﺘِﺪﺍ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ُﻫﺪﻯ ﺑﺮ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ
ﺑﺘﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤسﺘﻌﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻟﻈﻤﺎَ ﻣﻦ ﻓِ ﻰ ِ ِﻚ ﻳﺎ ﭐ ﺮﺍﺕ ِﻋﻨﺎ ِﻳﺘ َ ﻳﻦ ُﻓ ُ ﺍﻻﻧﺸﺎَ ،ﺍ َ
ُﻫﻮﺍ
ِ ِ ﻤﻴﻦ ﺑﺪﺍﻉَ ،ﺍ َ طﺎﻉ ﻳﺎ َﻣﻮ َﻟﻰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﺍﻻ ِ ﻳﻦ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻻ ِﻧﻘ ِ
ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ
ﺮﺹ َﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﺍﻟﺤ ُ ﺣﻤ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﺭ َ ﻨﺪ َﺳﻤﺎ ﻳﻦ ُﺟ ُ ﺍﻟﻤﻈ ُﻠﻮ َﻡ َﻓﺮﻳﺪﴽ ﻓِ ﻰ ﭐﻟ ُﻐﺮ َﺑﺔِ َ ،ﺍ َ * َﺗ َﺮﻯ َ
ﺣﺪ ًﺓ ﻓﻰ َﺍﻣ ِﺮ َﻙ ﻳﺎ ُﺳ ﻛﺖ َﻭ َ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ُﺗ ِﺮ ُ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ ﻳﻦ َﻣﺸﺎ ِﺭ ُﻕ َﻭﻓﺎَ ﻚ ﻳﺎ َﻭﻓﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﺩﻳﺎ ِﺭﺍﻟ ُﻐﺮ َﺑ ِﺔَ ،ﺍ َ
ﻮﺕ ُﻛ ﻞ ﺍﻻ ِ ﺍﻟﻤ ِ ٓﻓﺎﻕ، * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬﺕ َﺳ َ ﻜ ُ ﺮﺍﺕ َ ﻳﻦ َﺭ َﺷ ِﻚ ﻳﺎ َﺣﻴﺎ َﺓ ﺤﺎﺕ َﺑﺤ ِﺮ َﺣ َﻴﻮﺍﻧ َ ُ َﺍ َ ٤٥
ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺟﺎﻣﻰ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻣﺤﺒّﺖ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ
ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﺗﺎﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﺖ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑسﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺟسﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴسﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﻴس ﻻﻫﻮﺗﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﮥ ١٧٨
ﻣﺄﻳﻮﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺪﻳﻤﺖ ﻣﺰ ّﻳﻦ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ
ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺟﻨّﺖ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺩﻣﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔسﻰ َﻧ َﻔس
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺁﻳﺎﺕ ُﻫﺪﻯ ﮐﻦ ﻭ
ﻭﺟﻮﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺝ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ
ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻘﺪﻳس ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ١٧٧
ﻟﺸ ِ ﻴطﺎﻥ َﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺍ َ ﺣﺎﻃﺖ َﻭﺳﺎ ِﻭ ُﺱ ﭐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ِ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﺍﻻ ﻬﺎﺏ ﻧﺎ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ُﻧﻮ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻣﻜﺎﻥَ ،ﺍ َ ﻳﻦ ِﺷ ُ
ﻳﻦ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻟﻬﻮﻯَ ،ﺍ َ َﺗ َﻐﻴَ ﺮ َﺍﻛ َﺜ ُﺮ ﭐﻟ َﻮﺭﻯ ﻣِ ﻦ ُﺳﻜ ِﺮ َ
ﺍﻟﻤﻈ ُﻠﻮ َﻡ ﻓﻰ ﭐﻟﺘﻘﻮﻯ ﻳﺎ َﻣ ﻤﻴﻦ * َﺗ َﺮﻯ َ ﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﺷﺮﺍﻕ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ ﻳﻦ ِﺍ ﺠﺎﺏ ﭐ ُ ﻴﻦ َﺍ ِ ِﺣ ِ ﻫﻞ ﭐ ّ ﺎﻡَ ،ﺍ َ ﻼﻡ َﺑ َ ﻟﺸ ِ ﻟﻈ ِ ﻚ ﻳﺎ ﻣِ ﻤﻴﻦ * َﺗﺮﺍﻧﻲ َﻣﻤ ُﻨﻮﻋﴼ َﻋ ِﻦ ﺒﺎﺣ َ ﺻ ِ َ َ ﺼﺒﺎﺡ ﺍ َﻟﻌﺎ َﻟ َ ﺍﻟ َﺒ ِ ﻤﻴﻦ* ﻈﻬ ُﺮ َﻧ َﻐﻤﺎ ُﺗ َ ﻚ ﻳﺎ َﻭﺭﻗﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﻦ َﺗ َ ﻴﺎﻥ ،ﻣِ ﻦ َﺍ َ َﻗﺪ َﻏ ﺸ ِ ﻳﻦ ﺖ ﭐ ﻟﻈ ُﻨ ُ ﻮﻥ َﻭ ﺍ َ ﻻﻭﻫﺎ ُﻡ َﺍﻛ َﺜ َﺮ ﺍ َ ﻧﺎﻡَ ،ﺍ َ ﻻ ِ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﻏ ِﺮ َﻕ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻳﻘﺎﻧ َ ِﻚ ﻳﺎ َﺳﻜﻴ َﻨ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِﻚ ﻳﺎ ﻬﺎء ﻓﻰ َﺑﺤ ِﺮ ﺍﻟ َﺒﻼَ ،ﺍﻳﻦ ُﻓ ُ ﻠﻚ َﻧﺠﺎﺗ َ ﺍﻟ َﺒ ُ ِﻚ ﻓﻰ ﻨﺠ ﻤﻴﻦ * َﺗﺮﻯ َﻣط َﻠ َﻊ ﺁﻳﺎﺗ َ ُﻣ ِ ﻰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﻤﺎﺕ ِ ِ ُﻇ ُﻠ ِ ِﻚ ﺍﻻ ﻤس ُﺍ ُﻓ ِﻖ ِﻋﻨﺎ َﻳﺘ َ ﻳﻦ َﺷ ُ ﻣﻜﺎﻥَ ،ﺍ َ
ﺼﺎﺑﻴﺢ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺧ َﺒﺖ َﻣ ُ ﻳﺎ َﻧ ّﻮﺍ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ٤٦
ﻟﺼ ِ ﻭﻧﺎﺕ ﻳﻦ ُﺷ ُﺆ ﭐ ﺪﻕ َﻭ ﭐ ُ ﻟﺼﻔﺎَ ﻭ ﺍﻟ َﻐﻴ َﺮﺓِ َﻭ ﺍﻟ َﻮﻓﺎَ ،ﺍ َ
ﻨﺼ ُﺮ َﻏﻴ َﺮﺗ َ ﻤﻴﻦ * َﻫﻞ َﺗﺮﻯ َﻣﻦ َﻳ ُ ﺤ ﺮ َﻙ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َ ﻚ* ِﺍﺫﴽ ﻔس َ ﻜ ُﺮ ﻓﻴﻤﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋ َﻠﻴﻬﺎ ﻓﻰ ُﺣﺒَ ﻚ َﺍﻭ َﻳ َﺘ َﻔ َﻧ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ُﻛ ِس َﺮﺕ ﻒ َ ﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﺗ َﻮ ﻗ َ ﺍﻟﻘ َﻠ ُﻢ ﻳﺎ َﻣﺤ ُﺒ َ
َﺍ ﺭﻳﺎﺡ ﺍﻟ َﻘﻀﺎ، ُ ﺍﻟﻤﻨ َﺘﻬﻰ ﻣِ ﻦ ُﻫ ُﺒ ِ ﻏﺼﺎﻥ ِﺳﺪ َﺭﺓِ ُ ﻮﺏ َﺍ ِ
ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺑ ِﻘﻲ َﺍﻳﻦ ﺭﺍﻳﺎﺕ ُﻧﺼ َﺮﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻣ ُ ُ ﻨﺼﻮ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﺟﻪ ﻓﻰ ُﻏﺒﺎ ِﺭ ِ ِﻚ ﻳﺎ ﺣﻤﺘ َ ﻳﻦ َﺍ ُ ﭐﻟ َﻮ ُ ﺭﻳﺎﺡ َﺭ َ ﺍﻻﻓ ِﺘﺮﺍَ ،ﺍ َ
ﻘﺪﻳس ﻣِ ﻦ َﺭ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َ ِ ﻜ ﺪ َﺭ َﺫﻳ ُﻞ ﭐﻟﺘ ﺣﻤﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ
ﻦ ﻨﺰﻳﻬ َ ﻳﻦ ِﻃﺮﺍ ُﺯ َﺗ ِ ِ ُﺍﻭﻟِﻰ ﭐﻟﺘ ﻚ ﻳﺎ ُﻣ َﺰﻳَ ﺪﻟﻴسَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺭ َﻛ َﺪ َﺑﺤ ُﺮ ﺍﻟﻌِ ﻨﺎ َﻳﺔِ ِﺑﻤﺎ ﭐﻛ َﺘ َس َﺒﺖ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
َﺍ ِ ﺮﺍﺩ ﻣﻮﺍﺝ َﻓﻀﻠ َ ﻳﻦ َﺍ ُ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َ ﻳﺪﻯ ﭐﻟ َﺒ ِﺮﻳِ ﺔ * َﺍ َ
ﻠﻢ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ُﻏﻠ َﻖ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ُ ﺑﺎﺏ ﭐﻟﻠﻘﺎ ﻣِ ﻦ ُﻇ ِ ﻔﺘﺎﺡ ُﺟ ِ ﻳﻦ ﻣِ ﻮﺩ َﻙ ﻳﺎ ﺍ َ ُ ﻻﻋﺪﺍَ *ﺍ َ ٤٧
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﻦ ﺭﺍ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﻰ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻘﺺ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﻴسﺘﻰ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺏ ﻣطﻠﻖ ﺟﻠﻮﻩ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺑﺨﺶ ﭘسﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺩﻩ ﻭ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﻏﺒﺮﺍ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﺑﻬﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﻬﻮﺷﺎﻥ ﺭﺍ
ﻫﻮﺷﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ١٧٦
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳسﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻳسﺖ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ ﻫﻮ ﺍ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﭐﺻ َﻔ ﺮ ِ ﻤﻮﻡ ﻻ ُ ﺕﺍ َ ﺎﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﻓﺘّ َ ﻭﺭﺍﻕ ﻣِ ﻦ َﺳ ِ ﺤﺎﺏ ُﺟ ِ ﺭﻳﺎﺡ ﭐﻟﻨِ ﺍﺩ ﻳﻦ َﺟﻮ ُﺩ َﺳ ِ ﻮﺩ َﻙ ﻳﺎ َﺟ ّﻮ َ ﻔﺎﻕَ ،ﺍ َ َﺍ ِ
ِ ﻛﻮﺍﻥ ﻣِ ﻦ ُﻏﺒﺎ ِﺭ ﺍﻟﻌِ ﺼﻴﺎﻥ* ﻻ ُ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َﻐﺒَ ﺮ ﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺑ ِﻘﻰ َﺍﻳﻦ َﻧ ﻔﺤﺎﺕ ُﻏﻔﺮﺍﻧ َ ُ ِﻚ ﻳﺎ َﻏ ّﻔﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ِﻚ ﻴﺚ َﺳﻤﺎَ ﻓﻀﻠ َ ﻳﻦ َﻏ ُ ﺍﻟ ُﻐﻼ ُﻡ ﻓﻰ َﺍﺭ ٍ ﺽ َﺟﺪﺑﺎَ *ﺍ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﮥ ﺳﻠسﺒﻴﻞ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻻﻋﻠﻰ َﻗﺪ َﺳ ِﻤﻌﻨﺎ ﻤﻴﻦ* َﺍﻥ ﻳﺎ َﻗ َﻠ َﻢ ﺍ َ ﻳﺎ ِﻏ َ ﻴﺎﺙ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ
ِسﺎﻥ ِ ﻤﻴﻦ* َﻟﻮ ﻻ َﻳﻨطِ ُﻖ ِﺑﻪِ ﻟ ُ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎ ﻳﺎ َﻣﻈ ُﻠﻮ َﻡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﺢ ﻓﺮﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﺍﻋﻈﻢ ﻗ ّﻮﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﺎﻓﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﻉﻉ
ﮐﺎﻓﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻭﺍﻓﻰ.
١٧٥
ﻻﺣﻠﻰ ﻣِ ﻦ َﺟ َﺒ ُﺮ ِ ﻭﺕ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﺍ ِﻥ ﭐﺳ َﺘ ِﻤﻊ ﻣﺎ ﻧِﺪﺍَ ﻙ ﺍ َ
ﻤﻴﻦ ﻈﻬ ُﺮ َﺣﺮﺍ َﺭ ُﺓ َﺑﻴﺎﻧ َ ﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َﺒﻴَ ﻴﻒ َﺗ َ ﻭﺩ ُﺓ َﻛ َ ﺍﻟ ُﺒ ُﺮ َ
ﻤس ﭐﺻطِ ﺒﺎ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ﻴﻒ َﺍﺷ َﺮ َﻗﺖ َﺷ ُ َﻭ َﻟﻮ ﻻ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴُ ﺔ َﻛ َ
ﻻﺷﺮﺍ ِﺭ َﻗﺪ ﻦ ﺍ َ ﺠﺰﻉ ﻣِ َ ُﺷﻌﺎﻉ َﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * ﻻ َﺗ َ ِﻘﺖ ﻟ ِ ﻤﻴﻦ* ﻣﺎ ﺻﺒ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻼﺻطِ ﺒﺎ ِﺭ ﻳﺎ َ ُﺧﻠ َ ِ ﻴﻦ ﻚ ﻣِ ﻦ ُﺍ ُﻓ ِﻖ َﺍﺣﻠﻰ ِﺍﺷﺮﺍﻗِ َ ﺍﻟﻤﻴﺜﺎﻕ َﺑ َ ٤٨
ﻫﻞ ﭐﻟﻨِ ﻤﻴﻦ * ﻔﺎﻕ َﻭ ﭐﺷﺘِﻴﺎ َﻗ َ َﺍ ِ ﺸﻖ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ِﺑﺎ ِﻳﺎ ِﻋ َ
ﺍﻟﺠ ِ ِ ﺒﺎﻝ َﻭ ﻚ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ َﻋ َﻠ ُﻢ ِﺍﻻﺳﺘ ِﺑ َ ِﻘﻼﻝ َﻋﻠﻰ َﺍﻋ َﻠﻰ ِ
ِ ﻚ َﺗ َﻤ ﻮ َﺝ َﺑﺤ ُﺮ ِﺍﻻ ﺣﺪ ِﺗ َ ﻤﻴﻦ * ِﺑ َﻮ َ ﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ َﻭ َﻟ َﻪ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ﻦ ﻮﺣﻴﺪ َﻭ ِﺑ ُﻐﺮ َﺑﺘ َ ﻤس ﭐﻟﺘ ﻦ َﻭ َﻃ ُ َﺍﺷ َﺮ َﻗﺖ َﺷ ُ ِﻚ ُﺯﻳَ
ِ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺟ َﻌﻠ َﻨﺎ ﺠﺮﻳﺪ َﺍ ِﻥ ﭐ َ ﭐﻟﺘ ﺮﻳﺐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﺻط ِﺒﺮ ﻳﺎ َﻏ َ
ﭐ ِﻚ ﻳﺎ َﻓﺨ َﺮ ﻜﻠ َ ﻤﻴﺺ ﺍﻟﻌِ ﺰﺓِ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴَ ﺔ ِﻃﺮﺍ َﺯ َﻫﻴ َ ﻟﺬﻟَ ﺔ َﻗ َ
ﻚ ﻦ ﺍﻟ َﺒﻐﻀﺎَ ﻭ َﻟ َ ﻮﺏ ُﻣﻠِﺖ ﻣِ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ُﻘ ُﻠ َ
ﻳﺖ َﺳﻴﻔﴼ َﺍﻥ ِﺍﻻ ﻤﻴﻦ* ِﺍﺫﺍ َﺭ َﺍ َ ﻏﻀﺎء ﻳﺎ َﺳﺘّﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ُ ﻤﻴﻦ * َﺍﻗ ِﺒﻞ ِﺍﺫﺍ ﻃﺎ َﺭ َﺳ ٌ ﻬﻢ َﺍ ِﻥ ﭐﺳ َﺘﻘ ِﺒﻞ ﻳﺎ ﻓِ ﺪﺍ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ﺻﻴﺢ ﻣِ ﻦ ﻗِ ﻠﺔِ ﺮﻳﻚ ﻳﺎ َﻣﻦ ﻮﺡ َﺑﻞ َﺍ ﻧﺎﺻ َ ُ ﻮﺡ َﺍﻭ َﺍ ُﻧ ُ َﺍ َﺗ ُﻨ ُ
ﺪﺍﻙ ﻌﺖ ِﻧ َ ِﺑ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺳ ِﻤ ُ ﻚ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ َﻧ ُ ﻮﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﺟﻪ ﺍﻟ َﺒﻬﺎ ﻣِ ﻦ ﻮﺏ ﺍ َ ﻻﺑﻬﻰِ ،ﺍﺫﴽ َﺍﻧﺎ َﺭ َﻭ ُ ﻳﺎ َﻣﺤ ُﺒ َ َﺣﺮﺍ َﺭﺓِ
ﻚ ﺍﻟ َﺒﻼَ ﻭ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ َﻛﻠ َِﻤ ِﺘ َ ٤٩
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗﺼﻮﺭﻡ ﭼﻮﻕ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﺒﺮﻭﺭﻡ ﻳﻮﻕ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭﻡ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﺍﺭﻡ ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ ﺑﻰ ﺗﻤﮑﻴﻨﻢ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻡ ﺳﻦ ﻏﻔﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﻏﻴﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﺻﺒﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﮐﺎﺷﻒ ﻇﻼﻡ ﺩﻳﺠﻮﺭ ﺳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻀﻞ ﺍﻳﻠﻪ ﻟطﻒ ﺍﻳﻠﻪ ﮐﺮﻡ ﺍﻳﻠﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻳﻠﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺍﻳﻠﻪ ﮔﻮﮔﻠﺮﻯ ﺷﺎﺩ ﺍﻳﻠﻬﺠﺎﻧﻠﺮﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﻳﻠﻪ ﺍﺣسﺎﻥ ﻣﺰﺩﺍﺩ ﺍﻳﻠﻪ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺗﻮ ﻇﻬﻴﺮﻯ ﺗﻮ ١٧٤
ﻣﻌطﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻣﺸﺎﻡ ّ
ﺸﻬ ِﺪ ِ ﺍﻟﻔﺪﺍ ﻧﺎ ِﻇﺮﴽ ﭐﻟﻨﻮﺭﺍَ ﻭ ﻗﺎ َﻡ ِﺑﺎﻟ َﻮﻓﺎ ﻓﻰ َﻣ َ
ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺘﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺯ
ﻤﻴﻦ ِﺭ َ ﺿﺎﻙ ﻳﺎ ُﻣ َﻘﺪَ ﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺯﺍﻏﺎﻥ ﻋﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺣﻔﻆ ﻭ
َ ﻣﻌ ُﺒ ِ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣِ ﻴﺘﻲ َﻭ ﻣﺎ َﺍ َﻧﺎ ِ ﻮﺩ ﺒﻴﻞ ﭐ ِ ﻓﻴﻪ ﻓﻲ َﺳ َ
ﺳﺎﻋﺪ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺧطﺮ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﺟﻐﺪﺍﻥ ﺣسﻮﺩ ﻭ
ﻮﺡ ﻜ ِﺮ ﭐ َ ِ ﺑ َ َﺍ ِﻥ ﭐﺷ ُ ﻬﺬﺍ ﭐﻟﻠ ِ
ﺒﻞ َﺍﻛ َﺒ َﺮ * َﺍﻥ ﻳﺎ َﻋﻠِﻲ َﻗ َ ﺤ َﺔ ﭐﻟﺬﻯ َﺗ ِﺠ ُﺪ ﻣِ ُ ﻨﻪ ﺭﺍَ
ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ
ﻭﻥ ِ ﻓﻴﻪ ﻤﻴﻦ * َﻟﻮ َﻳﻘ َﺮ ُﺅ ُﻩ ﺍﻟﻌِ ﺒﺎ ُﺩ ُﻃ ّﺮﴽ َﻭ َﻳ َﺘ َﻔ ﻜ ُﺮ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟطﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﮔﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻴﺮ ﻭﻓﺎ
ﻤﻴﻦ* ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺑﺎﻍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﺩﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﻤﻊ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺻﻔﻴﺎء ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
َﻟ ُﻴﻀ ِﺮ ُﻡ ﻓﻰ ُﻛﻞِ ﻋ ٍ ﻨﻬﺎ ﺮﻕ ﻣِ ﻦ ُﻋ ُﺮﻭﻗِ ِﻬﻢ ﻧﺎﺭﴽ َﻳﺸ َﺘﻌِ ُﻞ ﻣِ َ
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﻜﻴﻢ﴾ ﺍﻟس ُ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟﺤ ُ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟ َﻌ ُ ﻠﻴﻢ َ
ٰﺎﻥ ِﺳ ْﺪ َﺭﺓِ ﻭﺱ ُﺗ َﻐﻨّﻰ َﻋﻠﻰ ﺃ ْﻓﻨ ِ ﺮﺩ ِ ﻫٰ ِﺬﻩِ َﻭ ْﺭ َﻗ ُﺔ ﺍﻟ ِْﻔ َ ٰ ْﺤ ِ ﻠﻴﺢ * َﻭ ُﺗ َﺒ ﺸ ُﺮ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻘﺎِ ﺑﺄﻟ ٰ ﺎﻥ ُﻗ ْﺪ ٍ ﺱ َﻣ ٍ ١٧٣
َ ِ ﻟﻰ ِﺟﻮٰ ﺍ ِﺭ ﺨﻠ ﺍﻟﻤ ْ ُ ِﺼﻴﻦ ﺍ ٰ
٥٠
ﺍِ
َﻭ
ﺍﻟ ُْﻤ َﻮ ﺣ َ ِ ﺎﺣﺔِ ﻟﻰ ﺳٰ َ ﺪﻳﻦ ﺍ ٰ ﻌﻴﻦ ِﺑﻬٰ َﺬﺍ ﺍﻟﻨَ ﺒﺎ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﻘطِ َ
ﺨ ِﺒ ُﺮ ﺮﻳﻢ * َﻭ ُﺗ ْ ُﻗ ْﺮ ٍﺏ َﻛ ٍ ﻦ َﻧ َﺒﺎ ﺍ ِ ﺍﻟﺬﻯ ُﻓ ﺼ َﻞ ﻣِ ْ
ﺮﻳﺪ * َﻭ َﺗ ْﻬ ِﺪﻯ ﺍﻟ ُْﻤ ِﺤﺒّ َ ِ ِﻚ ﺍ ْﻟ َﻌﺰﻳ ِﺰ ﺍ ْﻟ َﻔ ِ ﺍﻟ َْﻤﻠ ِ ﻟﻰ ﻴﻦ ﺍ ٰ ِ ﻟﻰ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ْﻨ َﻈ ِﺮ ﺍﻟ ُْﻤﻨﻴ ِﺮ* ُﻗ ْﻞ ِﺍ ﻥ َﻣ ْﻘ َﻌ ِﺪ ﺍ ْﻟ ُﻘ ْﺪ ِ ﺱ ُﺛ ﻢ ﺍ ٰ ﻠﻴﻦ ﻫٰ ٰﺬﺍ َﻟ َﻤ ْﻨ َﻈ ُﺮ ْ َ ﺮﺳ َ ﺍﺡ ﺍﻟ ُْﻤ َ ﺍﻻ ْﻛ َﺒ ِﺮ ﺍﻟﺬﻯ ُﺳطِ َﺮ ﻓﻲ َﺍﻟْﻮٰ ِ
ْﺤ ﻖ َﻋ ِﻦ ﺍ ْﻟﺒ ِ ﻣﺮ ٰﺎﻃ ِﻞ َﻭ ُﻳ ْﻔ َﺮ ُﻕ ُﻛ ﻞ َﺍ ٍ ﺼ ُﻞ ﺍﻟ َ * َﻭ ِﺑﻪِ ُﻳ ْﻔ َ ﻭﺡ ﺍﻟﺬﻯ َﺍ ْﺛ َﻤ َﺮ ِﺑ َﻔﻮٰ ﺍﻛِ ﻪِ ﻜﻴﻢ * ُﻗ ْﻞ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ َﺸ َ ﺠ ُﺮ ﺍﻟ ﺮ ِ َﺣ ٍ ﭑﺷ َﻬ ْﺪ ﭐ ِﺍ ْﻟﻌﻠ ﻈﻴﻢ * َﺍ ْﻥ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ َﻓ ْ ِﻲ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ِﺭ ﺍ ْﻟ َﻌ ِ َ ﺰﻳﺰ ﭐﻟسﻠ ُ ِﺑ َﺎﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﭐ ُﻻ ٕﺍ ٰﻟ َﻪ ٕﺍ ّﻻ ُﻫ َﻮ ْطﺎﻥ ﺍﻟ ُْﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ﻦ ﺍ ْﻟ َﻌ ُ
ﻦ ﺍﻟ َْﻘﺪﻳ ُﺮ * َﻭ ﭐﻟﺬﻯ َﺍ ْﺭ َﺳ َﻠ ُﻪ ِﺑ ْ ِﻲ ُﻫ َﻮ َﺣ ﻖ ﻣِ ْ ﭑﺳ ِﻢ َﻋﻠ ﻠﻴﻦ * ُﻗ ْﻞ ﻳﺎ ﻦ ﺍ ْﻟﻌﺎﻣِ َ ِﻋ ْﻨ ِﺪ ﭐَ ِﻭ ِﺍ ّﻧﺎ ُﻛ ﻞ ِﺑﺄ ْﻣ ِﺮﻩِ َﻟ ِﻤ َ
ﺖ ﻓِ ﻰ ﺿ ْ ﻭﺩ ﭐ ِﭐﻟﺘﻰ ُﻓ ِﺮ َ َﻗ ْﻮ ِﻡ َﻓﭑﺗِ ﺒ ُﻌﻮﺍ ُﺣ ُﺪ َ ﺍ ْﻟ َﺒﻴ ِ ﻜﻴﻢ * ُﻗ ْﻞ ﻦ َﻟ ُﺪ ْﻥ َﻋ ٍ ٰﺎﻥ ﻣِ ْ ﺰﻳﺰ َﺣ ٍ ٥١
ﻫﺮ ﭼﺸﻤﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻧﻤﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺳﺮﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻦ ﮐﻦ ﻭ ﻃﺎﻭﺱ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ. ﺍﻟﻤﻌطِ ﻰ ّ ُ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺮ ﻋطﺎ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﺩﺭ ﮐﻤﻨﺪﺕ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﭘﺎﺳﺒﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔس ﻧﻔﻴس ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﻔﺎﺱ ﻃﻴّﺐ ١٧٢
ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻘﺎ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻘﺪﻳس ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻐﻤﮥ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻨﻮﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺘﺎﺏ ِﺍ ْﻥ ﺃ ْﻧ ُﺘ ْﻢ ْطﺎﻥ ﭐﻟ ﺮ ُﺳ ِﻞ َﻭ ﻛِ ﺘٰﺎ َﺑ ُﻪ َ ُ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ ُسﻠ ُ ﻻ ﻡ ﺍﻟ ِْﻜ ِ
ﻗﺎء ﻓﻰ ﻫٰ َﺬﺍ ﻓﻴﻦ * َﻛ ٰﺬﻟ َ ﻦ ﺍﻟْﻌﺎ ِﺭ َ ﻣِ َ ِﻚ ُﻳ َﺬ ﻛ ُﺮ ُﻛ ُﻢ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺭ ُ ﻦ ﺷٰ ﺎ ﺒﻴﻦ * َﻓ َﻤ ْ ﺍﻟس ْ ﺠ ِﻦ َﻭ ﻣٰ ﺎ َﻋ َﻠ ْﻴﻪِ ِﺍ ﻻ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻼ ُﻍ ﺍﻟ ُْﻤ ُ
ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺵ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ
ِ ﻟﻰ ﻦ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟﻨْ ﺽ َﻋ ْ َﻓ ْﻠ ُﻴ ْﻌ ِﺮ ْ ﺼ ِﺢ َﻭ َﻣ ْ ﻦ ﺷٰ ﺎَ ﻓ ْﻠ َﻴﺘِ ﺨﺬْ ﺍ ٰ ﻜ ُﻔ ُﺮﻭﺍ ِﺑﻬٰ ِﺬﻩِ ْﺍﻻ ِ ٓﻳﺎﺕ َﺭﺑﻪِ َﺳﺒﻴ ً ﻼ * ُﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﻗ ْﻮ ِﻡ ِﺍ ْﻥ َﺗ ْ ﻼ ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ ﻫٰ ﺎ ُﺗﻮﺍ ِﺑﻬٰ ﺎ ﻳﺎ َﻣ َ َ ﺠ ٍﺔ ﺁ َﻣ ْﻨ ُﺘ ْﻢ ِﺑﺎ ِﻣِ ْ ﻱ ُﺣ َﻓ ِﺒ َﺎ
ُﻫﻮﺍ
ﺾ َﻇﻬﻴﺮﴽ * ﻜ ُ ﻦ َﻳ ْس َﺘطﻴ ُﻌﻮﺍ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻳ ُ ﻀ ُﻬ ْﻢ ِﻟ َﺒ ْﻌ ٍ َﻟ ْ ﻮﻥ َﺑ ْﻌ ُ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻋﻴﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻬﻴّﺎ ﺳﺎﺯ ﺑﺰﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎﺍﻯ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻩ ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﻳﺎﺩﺕ ﮐﻦ ﻭ ١٧١
ﺍ ْﻟ ٰ ﻜ ِ ﻦ َﻳ ْﻘ ِﺪ ُﺭﻭﺍ َﻭ ﺑﻴﻦ * ٰﻻ َﻓ َﻮ ﭐﻟﺬﻱ َﻧ ْﻔسﻰ ِﺑ َﻴ ِﺪﻩِ َﻟ ْ ﺎﺫ َ
ﻀﻠﻰ ﻓﻲ َﻏ ْﻴ َﺒﺘﻲ ُﺛ ﻢ َﺫ ﻛ ْﺮ س َﻓ ْ َﺍ ْﻥ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ ٰﻻ َﺗ ْﻨ َ ﻚ ُﺛ ﻢ ُﻛ ْﺮ َﺑﺘﻰ َﻭ ُﻏ ْﺮ َﺑﺘﻲ ﻓﻲ ﻫٰ َﺬﺍ َﺍﻳّﺎﻣﻰ ﻓﻲ َﺍ ﻳﺎﻣِ َ ﺠ ِﻦ ﺍ ْﻟ َﺒ ِ ﻦ ُﻣ ْس َﺘﻘﻴﻤﴼ ﻓﻲ ُﺣ ّﺒﻲ ﻌﻴﺪ * َﻭ ُﻛ ْ ﭐﻟس ْ
ﺏ ِﺑ ُس ُﻴ ِ ﻮﻑ ﺤ ﻮ َﻝ َﻗ ْﻠ ُﺒ َ ﺤ ْﻴ ُ ﻚ َﻭ َﻟ ْﻮ ُﺗ ْ ﺚ َﻟ ْ ﻦ ُﻳ َ ِﺑ َ ﻀ َﺮ ُ
ﻦ ﻓِ ﻲ ﺍﻻ ْﻋ ٰﺪﺍَ ﻭ َﻳ ْﻤ َﻨ ُﻌ َ َْ ﻚ ُﻛ ﻞ َﻣ ْ ٥٢
ﭐﻟسﻤٰ ِ ﻦ َﻛ ُﺸ ْﻌ َﻠﺔِ ﭐﻟ ّﻨﺎ ِﺭ ﺍﻻ َﺭ ﻮﺍﺕ َﻭ ْ َ ﺿﻴﻦ * َﻭ ُﻛ ْ َ
ﻦ ﻻ ِﺣﺒﺎﺋﻲ َﻭ ٰﻻ َﺗ ُ ِ َ ﻻ ْﻋ ٰﺪﺍﺋﻰ َﻭ َﻛ ْﻮ َﺛ ِﺮ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻘﺎَ ِ ﻜ ْ ﻦ ﻣِ َ ْﺤ ْﺰ ُﻥ ﻓﻰ َﺳﺒﻴﻠﻰ َﺍ ِﻭ ﺮﻳﻦ * َﻭ ِﺍ ْﻥ َﻳ َﻤ س َ ﻚ ﺍﻟ ُ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ َﺘ َ
ﺏ َﻓ َﺘ َﻮ ﻛ ْﻞ َﻋ َﻠﻰ ﭐ ِ ﭐﻟﺬﻟُ ﺔ ِ َ ﻻ ْﺟ ِﻞ ِﭐ ْﺳﻤﻰ ٰﻻ َﺗ ْ ﻀ َط ِﺮ ْ ﻮﻥ ﺏ ﺁﺑﺎَ َﺭﺑَ ﺎﺱ َﻳ ْﻤ ُﺸ َ ﻟﻴﻦ * ِ َ ﻚ َْ ﻚ َﻭ َﺭ ﻻ ﻥ ﭐﻟ ّﻨ َ ﺍﻻ ﻭ َ ﺼ ٍﺮ ِﻟ َﻴ ْﻌ ِﺮ ُﻓﻮﺍ ﭐ َ س َﻟ ُﻬ ْﻢ ﻣِ ْ ﻦ َﺑ َ ﻓﻰ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﻫ ِﻢ َﻭ َﻟ ْﻴ َ ِﻚ ِﺑ ُﻌ ُﻴﻮﻧ ِِﻬ ْﻢ َﺍ ْﻭ َﻳ ْس َﻤ ُﻌﻮﺍ َﻧ َﻐﻤٰ ﺎﺗِﻪِ ِﺑﺂﺫﺍﻧ ِِﻬ ْﻢ َﻭ َﻛ ٰﺬﻟ َ
ﭐﻟﺸ ِ ِﻚ ﻦ ﺪﻳﻦ * َﻛ ٰﺬﻟ َ ّ َﺍ ْﺷ َﻬ ْﺪﻧ ُ ﺎﻫ َ ﺖ ﻣِ َ ٰﺎﻫ ْﻢ ِﺍ ْﻥ َﺍ ْﻧ َ
ٰﺣﺎ َﻟ ِ ﻦ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﺖ ﺍﻟﻈ ُﻨ ُ ﻮﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬ ْﻢ َﻭ ُﻗ ُﻠﻮ ِﺑ ِﻬ ْﻢ َﻭ َﺗ ْﻤ َﻨ ُﻌ ُﻬ ْﻢ َﻋ ْ
ِﻚ ﭐ ِﺍ ْﻟﻌﻠ ﻦ ﻓﻲ ٰﺫﺍﺗ َ ﻈﻴﻢ * َﻭ ِﺍ ﻧ َ ﺖ َﺍ ْﻳ ِﻘ ْ ﻚ َﺍ ْﻧ َ ِﻲ ﺍ ْﻟ َﻌ ِ َ ْﺠﻤٰ ِ ﺽ ﺽ َﻋ ْ ﺎﻝ َﻓ َﻘ ْﺪ َﺍ ْﻋ َﺮ َ ﻦ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟ َ ِﺑ َﺎ ﻥ ﭐﻟﺬﻱ َﺍ ْﻋ َﺮ َ
ﻜ َﺒ َﺮ َﻋ َﻠﻰ ﭐ ِﻓﻲ ﭐﺳ َﺘ ْ ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ ُﺛ ﻢ ْ َﻋ ِﻦ ﭐﻟ ﺮ ُﺳ ِﻞ ﻣِ ْ ِ ِ ِ ﺪﻳﻦ * ﻟﻰ َﺍ َﺑ ِﺪ ْﺍﻻٓ ِﺑ َ َﺍ َﺯﻝ ْﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﺍ ٰ ٥٣
ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ
ﺗﻮﺋﻰ ﺟﺰﻳﻞ ﺍﻻﺣسﺎﻥ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺩﻟﺪﺍﺩﮤ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺣﺎﻝ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺗﻮ ﺑﻮﻳﻨﺪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ١٧٠
ﮔﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻍ ﺳﺤﺮﻯ ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺟ ّﻨﺖ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺻﻔﺖ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺕ
ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑسﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻮﺷﻨﺪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻨسﺘﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﮥ
ﻭﺟﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺩﻣسﺎﺯ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺤﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺝ ﺁﺭ ﻧسﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﭼﻮﻥ ﺟﺒﻞ ﺭﺍﺳﺦ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﺭﺯﻳﻦ ﺭﺻﻴﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﺣسﺎﻧﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺁﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻴّﻨﻪ ١٦٩
ﻚ َﻭ ﭑﺣ َﻔ ْﻆ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟ ﻠ ْﻮ َﺡ ُﺛ ﻢ ﭐ ْﻗ َﺮ ْﺍ ُﻩ ﻓﻲ َﺍﻳﺎﻣِ َ َﻓ ْ ﺮﻳﻦ * َﻓ ِﺎ ﻥ ﭐَ َﻗ ْﺪ َﻗ ﺪ َﺭ ﻟ ِٰﻘﺎ ِﺭِ ﻪ ٰﻻ َﺗ ُ ﻜ ْ ﻦ ّ ﭐﻟﺼﺎ ِﺑ َ ﻦ ﻣِ َ َﺍ ْﺟ َﺮ ﻣِ ﺎﺔِ َﺷ ٍ ِﻚ َﻣ َﻨﻨّﺎ ٰﺎﺩﺓِ ﭐﻟﺜَ ﻘ َﻠ ْﻴ ِﻦ* َﻛ ٰﺬﻟ َ ﻬﻴﺪ ُﺛ ﻢ ِﻋﺒ َ ﻮﻥ َﻋ َﻠ ْﻴ َ ﻦ َﻟ ُﺪﻧّﺎ ِﻟ َﺘ ُ ﻜ َ ﻀ ٍﻞ ﻣِ ْ ﻚ ِﺑ َﻔ ْ ﻦ ِﻋ ْﻨ ِﺪﻧٰﺎ َﻭ َﺭ ْﺣ َﻤ ٍﺔ ﻣِ ْ
ﺎﻥ ﻓﻰ ِﺷ ﺪﺓٍ َﺍ ْﻭ ُﺣ ْﺰ ٍﻥ َﻭ ﻦ ٰﻛ َ ﺮﻳﻦ* َﻓ َﻮ ﭐَ ِﻣ ْ ﻦ ّ ﭐﻟﺸﺎﻛِ َ ﻣِ َ
َﻳ ْﻘ َﺮ ُﺍ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟﻠْ ﻮ َﺡ ِﺑ ِ ﺒﻴﻦ َﻳ ْﺮ َﻓ ُﻊ ﭐُ ُﺣ ْﺰ َﻧ ُﻪ َﻭ ﺼ ْﺪ ٍﻕ ُﻣ ٍ ﻦ َﻳ ْ ﻒ ُ ﻜ ِﺸ ُ ﺿ ﺮ ُﻩ َﻭ ُﻳ َﻔ ﺮ ُﺝ َﻛ ْﺮ َﺑ ُﻪ َﻭ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ ُﻬ َﻮ ﭐﻟ ﺮ ْﺣﻤٰ ُ
ﻤﻴﻦ * ُﺛ ﻢ َﺫ ﻛ ْﺮ ْﺤ ْﻤ ُﺪ ِﻟﻠّﻪِ َﺭ ﭐﻟ ﺮ ُ ﺏ ﺍﻟ ْٰﻌﺎ َﻟ َ ﺣﻴﻢ * َﻭ ﺍﻟ َ
ﻦ ﻓﻲ َﻣﺪﻳ َﻨﺔِ ﭐ ِﺍﻟ َْﻤﻠ ِ ِﻚ ﻦ َﺳ َ ﻣِ ْ ﻦ َﻟ ُﺪﻧّﺎ ُﻛ ﻞ َﻣ ْ ﻜ َ
ﺁﻣ ُﻨﻮﺍ ِﺑﭑَ ِﻭ ْﺠ ِ ﺬﻳﻦ ُﻫ ْﻢ َ ﻦ ﭐﻟ َ ﻤﻴﻞ * ﻣِ َ ﺍ ْﻟ َﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟ َ ٰ ِ ﺔِ ﻠﻰ ِﺑﭑﻟﺬﻱ َﻳ ْﺒ َﻌ ُﺜ ُﻪ ﭐ ُﻓﻲ َﻳ ْﻮ ِﻡ ﺍﻟْﻘﻴ َٰﻤ َﻭ ﻛﺎ ُﻧﻮﺍ َﻋ ٰ َﻣﻨ ِ ِﻜﻴﻦ* ﻦ ّ ﭐﻟسﺎﻟ َ ْﺤ ﻖ َﻟ ِﻤ َ ٰﺎﻫ ِﺞ ﺍﻟ َ ٥٤
ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻠطﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ
ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻩ
ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﺳﻠطﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺰﺩ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯ
ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺠﻠّﻰ ُﻃﻮﺭ ﺩﺭ
ﺍﺳﻤﺎﻳﺖ ﺧﺎﺿﻊ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ .ﺍﻯ ﻛﺮﻳﻢ ﻛﺮﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ
ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ .
ﻉﻉ
ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ .ﺗﺮﺍ ﻗسﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺑﻜﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳّﺎﻡ
ﺗﻮﺍﺳﺖ .ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻃﻦ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﺎﺻﺪﻯ ﻗﺼﺪ ﻏﺎﻳﺖ ﻗﺼﻮﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻯ ٥٥
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻣﺸﺘﻌﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﺖ ﻣﺆﺍﻧس ﻣﻘﺼﺪﻯ
ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ ﻟﻘﺎﻯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺳﻮﺯ ﻭ ١٦٨
ﻣﺘﺮﺻﺪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﺍﻓسﺮﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﺮ
ﺍﻓﺮﻭﺯ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑسﻮﺯ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌطﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ
ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ
ﻣﻌطﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﺱ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﻧس ّ
ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻩ ﺩﻳﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ١٦٧
ﻛﺮﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﻏﻨﺎﻳﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ ﻭ ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﻣﻘ ّﺮ ﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣسﻜﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻭﺣﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﻋﻠﻰ. ّ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻟﻪ ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ﻣﻦ، ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﻧﻮﺭﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﻮﺛﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺧﺮﻳﻒ ﺣﻔﻈﺶ ﻧﻤﺎ .ﺗﻮﺋﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺫ ﻛﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻤﺒﺎﺭﻛﻰ ٥٦
ﺍﺳﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻧﺖ ﻓﺎﺭﻍ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻡ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﻮ
ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ
ﻧﺎﻇﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻴطﻠﺒﻴﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻦ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻛﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻳّﺎﻡ ﺗﻮﺍﺳﺖ .ﺗﻮﺋﻰ ﻋطﺎ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ
ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺰﻭﻧﺎﻥ ﺭﺍ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ.
ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷ ّﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ
ُﻫﻮﺍ
ﺫﻛﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻻﺯﺍﻝ ﺑﺼﺮﺵ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ
ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ
ﺑ ّﺮ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﺰﻳّﻦ ﺩﺍﺭ .ﺍﻯ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻣﻤﻠﻮﻛﺖ ﺗﺮﺍ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ّ
ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫسﺖ .ﭘس ﺑﺎﺯ ﻛﻦ ﺑﺎﺏ
ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﮐﻦ
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻭ ﻗسﻤﺘﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ
ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺟﺎﻡ ﺍﻟسﺘﻴﻢ ﺟﻮﺷﻰ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺩﻩ ﻧﻮﺵ
ﻣﺘﻤسﻜﺖ ﺭﺍ .ﺍﺯ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ّ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﺎﺋﺪﻩ ٥٧
ﺑﺰﻡ ﻣﺤﺒّﺘﻴﻢ ﺧﺮﻭﺷﻰ ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺪﺍﻯ ﺳﺮﻭﺵ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻫﻮﺷﻬﺎ ١٦٦
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻮﻓﺎﻳﺎﻥ ﺟﻔﺎ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺁﻻء ﻻﺗﺤﺼﻰ ﻣﺰﻳّﻦ ﺩﺍﺷﺘﻰ .ﺗﻮﺋﻰ
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺸ ّﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻼﺋﻰ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ. ّ
ﺷﺪﺕ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﮔﺮﻳسﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺍﻻﻗﺪﺱ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ ِﺑ ْسﻢ ﺍ َ ّ ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩﺍ ﻣﺤﺒﻮﺑﺎ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ
ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﺸﺎﺷﺖ ﺁﺗﺶ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻏﻨﭽﻪ ﺷﮑﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻋﻠﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣسﺘﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ
ﮔﻞ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ
ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﺧﺒﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﻣطﻤﺌﻨّﻪ ﺭﺍ ﺟﺎﻡ ﻋطﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍﺿﻴﮥ
ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.
ﻣﺮﺿﻴّﻪ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﮥ ﺻﻬﺒﺎء ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻳﺎﺩ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ
ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻣﻌﻴﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﺭﻧﺪ ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺩﻩ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺪﻯ ١٦٥
ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﭘﺎﻛﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺑﺘﻮ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﺕ ﺧﺎﻙ ﺻﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻼﻙ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺳطﻮﺗﺖ ﺻﺨﺮﻩ ّ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎ ﻋﺒﺪﺕ ﺿﻴﺎﻓﺖ
ﺗﺮﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﻭ ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻓﺮﻣﺎ . ﺗﻮﺋﻰ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻟﻴﻦ ﻭ ٥٨
ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء ﻓﻀﻠﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺖ .ﺍﻳﻦ
ﻧﻤﺎﺍﻯ ﻧﻴسﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺎﺭﺵ ﻭ ﺭﻳﺰﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ
ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺒﻞ ﺣسﻦ ﺑطﺮﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺕ ّ
ﺍﻯ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎﺑﺶ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎ
ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳّﻦ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﻭ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﻣﺤﻴط ﺑﺮ ﺍﺭﺽ ﻭ ﺳﻤﺎء .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ّ
ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻓسﺮﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺩﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻳﺎﺑﺪ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ.
ﻛﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﻘﻮﻝ( : )ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻋﻮﺽ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ
ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻣﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﮥ
ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻋﻔﻮﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺮ
ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﮐﻪ
ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎ ﺑﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ
ﻫﺮ ﺩﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ
ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻟﻰ ﻛﻪ ﻻﻳﻖ ﺍ ّﻳﺎﻡ ﺗﻮﺳﺖ .ﺑﻴﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ
ﺑﻪ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﺋﺢ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺱ ﻋﺸﻖ ﻭ
ﺑﺤﺮ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﻣ ّﻮﺍﺝ ﻭ ﺑﻴﻚ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻴّﺮ ﺍﻣﺮ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻮﺩ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ٥٩
ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ١٦٤
ﺍﺣسﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣسﺘﻐﻨﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﮑﻠّﻰ
ﻫﻮﻳﺪﺍ .ﻫﻤﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻣﻴﺪ ﻛﺮﻣﺖ ﺯﻧﺪﻩﺍﻧﺪ.
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﻴﻢ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﭘﻮﺋﻴﻢ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ
ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ ﻗ ّﻮﺕ ﺑﺮ ﺁﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ
ﮔﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺍﺯﻕ ﻋﺎﻟﻢ
ﮔﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ
ﺍﻧسﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ. ﺳﻠطﺎﻥ ﺟﻮﺩ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ُﻫﻮ ﺍﻟﻨّ ِ ﺍﻟﻤﻌﻴﻦ ﺎﺻﺮ ُ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻔﻢ ﻭ ﭘﺸﮥ ﻧﺤﻴﻒ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ
ﺍﻟﻬﺎ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﺷﮑسﺘﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻯ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﺣسﺮﺕ ﺧسﺘﻪ
ﻣﺘﻤسﻜﻢ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﺤﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺘﻮ ّ ّ
ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻧﻢ ﺑﻴﻦ ﻭ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﻧﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺁﻩ ﻭ
ﺑﺬﻳﻞ ﻛﺮﻣﺖ ﻣﺘﺸﺒّﺚ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ
ﻓﻐﺎﻧﻢ ﺟﻤﻊ ﻃﻴﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻩ ﭘﺮ
ﻗطﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻧﺖ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ
ﺣسﺮﺕ ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﮥ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﻓﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﺏ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺮ
ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻓﻴﺾ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺑﺬﻝ ﺍﺳﺮﺍﺭ ١٦٣
ﺍﻫﻞ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻳﻜﺘﺎ ﻋﺒﺪﺕ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ٦٠
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﻗسﻤﺘﻰ ﻋطﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺟﻮﺩﺕ
ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪﻫﻮ ﺭﻫﺎﻧﻨﺪﻩ ﻭ
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﺎ .ﺍﻟسﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮﺕ ﻧﻪ ﻭ ﻧﺼﻴﺒﻰ ّ
ﻉﻉ
ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﺍﻓﺌﺪﻩ ﺍﻣﻢ ﻻﻳﻖ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻫسﺘﻴﺖ ﻧﻪ .ﻫسﺘﻰ ﺗﻮ ﻭﺭﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ ﻓﻮﻕ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫسﺖ .ﺑﻜﻤﺎﻝ ﻋﺠﺰ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺨﺸﺶ ﻗﺪﻳﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﻴطﻠﺒﻢ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻤﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﻴﺠﻮﻳﻢ .ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻧﻴﻢ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻴﻢ
ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﺬﻛﺮﺕ ﺯﻧﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻣﻴﺪ ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ
ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﻏﻨﺎ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺑﺨﺶ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻢ ﻋﻼﺟﻰ ﺩﻩ
ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻪ ﻻﻳﻖ
ﻋﺰﺗﻰ ﺑﺒﺨﺶ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻴﻮﺭ ﻭ ﻭﺣﻮﺵ ﺍﺯ ﺫﻟﻴﻼﻧﻴﻢ ّ
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﻟﻚ ﺃﻧﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ.
ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ
ﺫﻛﺮ ﻭ ﺛﻨﺎﻯ ﻣﻦ .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ .
ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺭﺯﻕ ﻳﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﻩ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﮐﺘﻰ
٦١
١٦٢
ﺍﻟطﺎﻑ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶ ﻭ
)ﺑﻠسﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻣﻜﺎﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍ ﻛﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ( :
ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺧطﺎ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﻦ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺷﻜﺮ
ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ
ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﻢ؟ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣسﺘﻐﺮﻕ ﺑﻮﺩﻡ
ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺮﻫﺎﻥ
ﻟسﺎﻥ ﻓﻀﻠﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻳﺪ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺬ
ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﻣﺠﻴﺮ ﻭ
ﻛﺮﺩ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻦ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻫﺮ ﻣسﺘﺠﻴﺮ ﻋﺪﻡ ﺭﺍ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭﺟﻮﺩ
ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺕ ﻋﺬﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﺎء
ﻇﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ
ﺻﺪﻳﺪ ﻇﻨﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﺯ ﺫﻛﺮﺕ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ
ﺭﺳﺎﻧﺪﻯ ﻭ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎء ﻣﻮﺭﻭﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻯ ، ﮐﺮﻣﺖ ﻋﻤﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸ ّﻘﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺧﻠﻖ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﺳﺎﺯ ﺗﻮﺋﻰ ١٦١
ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪﻯ ﺍﺯ ﺣﺒّﺖ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﺭ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﻌﻞ .ﺑﻜﺪﺍﻡ ﻭﺟﻪ ﺑﺘﻮ ّ ﺑﭽﻪ ﻟسﺎﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ؟ ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪ . ﻭ ﻟﻜﻦ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ٦٢
ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻡ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺋﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺟﻮﻳﺎﻯ
ﺭﻭﺯﻳسﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﻜﺒﺎﺭ ﻧﻔسﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺻﺪﻕ )
ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻓﻘﻰ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﻮﺩ
ﺭﺏ ﺃﺭﻧﻰ ( ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ) ﺃﻧﻈﺮ ﺗﺮﺍﻧﻰ ( ّ
ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍﺋﺤﻪ ﻃﻴّﺒﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻠﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﺑﺪ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺋﻰ
ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﻮ
ﺍﮔﺮ ﻧﻔسﻰ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻝ ﻻ ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣسﻨﻪ
ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺟسﺘﺠﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ
ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﻘﺎﻡ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﺁﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ
ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ
ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺘﻮ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ .ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺤﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﺭ ﻭ ﻣطﻠﻊ ﺍ ّﻳﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍ
ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺑطﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰ ّﻳﻦ
ﺭﺏ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻤسﻜﻴﻦ ﻭ ﻋﻨﺪﻙ ﺑﺤﺮ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺃﻯ ّ
ﺍﻟﻐﻨﺎء ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺠﺎﻫﻞ ﻭ ﻋﻨﺪﻙ ﻛﻨﻮﺯ ٦٣
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺳﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻃﻴﻮﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ١٦٠
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻓسﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ
ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺐ.
ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻐﺮﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻨﺒّﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻟﻴسﺖ ﺗﻮ ﻏﺮﺱ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻣطﺎﺭ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺁﺑﺶ ﺩﻩ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻋﺼﻴﺎﻥ
ُﻫﻮﺍ
ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﻛﺮﻡ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻓﻀﻠﺖ ﺑﺎﺯ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺼﻴﺮﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ
ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻮﺋﻰ ﻛﻪ ﺟﻮﺩﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ
ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻧﻔﻮﺱ
ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ
ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ
ﻣسﺘﻘﻴﻤﺖ ﻣﻨﻊ ﻣﻔﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﺁﺯﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ١٥٩
٦٤
ﺳﺘّﺎﺭﻳّﺖ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﺩ
ﺟﺪﺩ ﻗﻠﺒﴼ ﻃﺎﻫﺮﴽ ﻓﺎﺧﻠﻖ ﻓﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ * ﺳ ّﺮﴽ ﺳﺎﻛﻨﴼ ّ ّ ﻓﻲ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ﺛﺒّﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻳﺎ ّ ﻣﺤﺒﻮﺑﻲ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻓﺎﺷﻬﺪﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺻﺮﺍﻃﻚ
ﻋﺰﺕ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻏﻨﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑسﺎﻁ ّ
ﺑﮕسﺘﺮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﻳﺎ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﻭ ﺑسﻠطﺎﻥ ﺍﻟ ّﺮﻓﻌﺔ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﻗﺪﺳﻚ
ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺷﺤﺎﺕ ﺍﺑﺮ
ﺍﻟﺼﻤﺪﻳّﺔ ﻓﺎﺑﻬﺠﻨﻲ ﻳﺎ ﻋ ّﺮﺟﻨﻲ ﻳﺎ ﺃ ّﻭﻟﻰ ﻭ ﺑﺄﺭﻳﺎﺡ ّ
ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻔﺎ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺒﺘﺬﻟﻪ
ﺁﺧﺮﻯ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﺎﺕ ﺍﻻﺯﻟﻴّﺔ ﻓﺎﺳﺘﺮﺣﻨﻲ ﻳﺎ ﻣﺆﻧسﻰ ﻭ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺷﻤس ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ
ﺑﺸﺮﻧﻲ ﻳﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻛﻴﻨﻮﻧﺘﻚ ّ ﺍﻟﺪﺍﺋﻤﺔ ّ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺩﻻﻟﺖ
ﻧﺠﻨﻲ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﻚ ﻳﺎ ﺳ ّﻴﺪﻯ ﺑﻐﻨﺎء ﻃﻠﻌﺘﻚ ﺍﻟﻘﺪﻳﻤﺔ ّ
ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﺩﻭﻥ ﺑﺎﻃﻨﻲ* ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ *
ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺍﻓﮑﻦ ﮐﻦ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻋﺰﺗﺖ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ّ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠسﺒﻴﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ
٦٥
١٥٨
ُﻫﻮﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻳﻢ ﻭ
ﺑسﻤﻪ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻫﻤﻰ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻋطﺎﺋﻚ ﻭ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻓ ّﺮﺝ ّ
ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ
ﺃﺯﻝ ﻛﺮﺑﺘﻰ ﺑسﻠطﻨﺘﻚ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻙ * ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺣﻘﻴﺮﻳﻢ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﻭ ﺧطﺎﻳﺎﻯ
ﻛﻞ ﻣﻘﺒ ً ﻼ ٕﺍﻟﻴﻚ ﺣﻴﻦ ﺍﺫ ﺃﺣﺎﻃﺖ ﺑﻰ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ ﻣﻦ ّ
ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ * ﺃﺳﺌﻠﻚ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ
ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﭙﻮﺵ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫسﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ
ﺳﺨﺮﺕ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ّ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ
ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﻨﻮﻳﻢ ﻭﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ
ﺍﻻٔﻓﺌﺪﺓ ﻭ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻭ ﺑﺄﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ
ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﭘﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻰ
ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻧﻴّﺮ ﻋطﺎﺋﻚ ﺃﻥ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ
ﮔﻠﺸﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻔﺤﺎﺗﻰ ﺍﻯ ﺑﺤﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻮﺟﻰ ﻭ
ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﻣﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻻٔﺳﻤﺎء ﻭ ﻓﺎﻃﺮ ّ ﺍﻟسﻤﺎء* ﺃﻱ ّ
ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺷﺤﺎﺗﻰ ﺍﻯ ﺍﻯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻗسﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧطﺎ ﻣﺘﺎﻋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﻝ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﭘﺮﺩﮤ ١٥٧
ﻮﺟﻪ ٕﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﻬﻢ ﺷﻰء ﻣﻦ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ
ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻲ ﻓﻰ ﺃﻳّﺎﻣﻚ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻤﺸﺮﻕ ﺃﺳﻤﺎﺋﻚ ﻭ ّ ﺗﻘﺪﺭ ﻟﻰ ﻣﺎ ﻳﺠﻌﻠﻨﻲ ﻗﺎﺋﻤﴼ ﻣطﻠﻊ ﺻﻔﺎﺗﻚ ﺃﻥ ّ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺘﻚ ﻭ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺜﻨﺎﺋﻚ * ٦٦
ﺛﻢ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺑﺎﻻﺟﺎﺑﺔ ﺟﺪﻳﺮ * ّ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻓﻰ ﺁﺧﺮ ﻋﺮﺿﻰ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻬﻚ ﺃﻥ ﺗﺼﻠﺢ ﺃﻣﻮﺭﻯ ﻭ ﺗﻘﻀﻲ ﺩﻳﻨﻲ ﻭ ﺣﻮﺍﺋﺠﻰ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ
ﻛﻞ ﺫﻯ ﻟسﺎﻥ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﻭ ﺫﻯ ﺍﻟّﺬﻯ ﺷﻬﺪ ّ ﺩﺭﺍﻳﺔ ﺑﻌﻈﻤﺘﻚ ﻭ ﺳﻠطﺎﻧﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ
ﺍﻟسﺎﻣﻊ ﺍﻟﻤﺠﻴﺐ* ّ
ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﺍﺋﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺠﻴﺮ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺍﻯ ﮐﺮﻳﻢ
ﻣﻨﻬﺞ ﻗﻮﻳﻢ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺳﻠﻴﻢ ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺟﻠﻴﻞ
ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺟﻨّﺖ ﻧﻌﻴﻢ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻴﻢ ﺑﺮﻫﺎﻥ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﮐﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋطﺎ
ﮐﻦ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﺍﺣسﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺍﻣﻮﺭ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺪﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻋﺰﺕ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ ّ
ﺍﺑﺪﻯ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺶ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰﺍﻟﻮﻫﺎﺏ . ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ
ﻉﻉ
٦٧
١٥٦
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺤ ّﺒﺖ
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺑﻨﮕﺎﺭﻳﻢ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺧطﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﺷﺠﺮ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ .
ﻉﻉ
ﻛﺘﺎﺏ َﻋﻬﺪﻯ
ﺍﮔﺮ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺯﺧﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﻟﻴسﺖ ﻭ ﻟﻜﻦ ﺩﺭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭ ّﺭﺍﺙ ﻣﻴﺮﺍﺙ
ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻻ ﻋﺪﻝ ﻟﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﮔﻨﺞ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﻧﺞ ﻧﻴﻔﺰﻭﺩﻳﻢ * ﺍﻳﻢ ﺍ ﺩﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﻑ ﻣسﺘﻮﺭ ﻭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻠﺠﺄ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﻓﻀﻞ
ﺛﻢ ﺍﺫﻛﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺧطﺮ ﻣﻜﻨﻮﻥ * ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ّ
ﭘسﺖ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﻋﺎﻟﻢ ﻫسﺘﻰ ﺭﺍ
ﻻ ﻭ َﻋ ّﺪﺩﻩ ( .ﺛﺮﻭﺕ ﻋﺎﻟﻤﺮﺍ ﻭﻓﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺎ ً
ﻭ ﻋطﺎﻳﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﻭ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ
ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻫﺒﺘﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ١٥٥
ﻟﻜﻞ ُﻫ َﻤﺰﺓ ُﻟ َﻤﺰﺓ ﺍﻟّﺬﻯ َﺟﻤﻊ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ) ﻭﻳﻞ ّ
ﻓﻨﺎ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻻﻳﻖ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ
ﻧﻴسﺖ ﻣﮕﺮ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ * ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ ﺣﻤﻞ ﺷﺪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ٦٨
ﺍﻧﺰﺍﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﺑﻐﻀﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻮﺭ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﻣسﺖ ﺟﺎﻡ ﭘﻴﻤﺎﻧﻨﺪ
ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ * ﻭ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﭘﻴﻤﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻗﺖ ﭘﺮ
ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻟﻮﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴّﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻻﺋﺢ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﺎﻳﺪ
ﻛﻞ ﺑﺂﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ّ
ﻭﺻﻴّﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﻤﺎ
ﺗﻤسﻚ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ * ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ّ ﺗﺸﺒّﺚ ﻛﻨﻴﺪ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻟسﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ
ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ * ﻋﻔﺎ ﺍ
ﻛﻞ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺗﻜﻠّﻢ ﻋﻤﺎ ﺳﻠﻒ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﺪ ّ ّ
ﻳﺘﻜﺪﺭ ﺑﻪ ﺍﻻﻧسﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ّ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧسﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ
* ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﺯ ٦٩
ﺍﺣﺘﺮﺍﻗﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺍﺯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﺠﻠّﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻓﻴﻀﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﺮﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﭘﺪﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻣﻮﺭﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺯﻧﻴﻢ ﻭ ﻟﻤﻌﻪ ﺋﻰ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺳﺒﺐ ﻧﻮﺭﺍﻧ ّﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧ ّﻴﺖ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﻴﺎﻻﺋﻴﻢ ﺑﺰﻡ ١٥٤
ﺗﻦ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌطﻰ ﻭ ﻣﺆ ّﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻣﺨﺰﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﺑﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ :ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻳسﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻧسﺎﻥ ﻣسﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧسﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔسﺖ ﺍﮔﺮ ّ ﺗﻤسﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺭﺍﺳﺘﻰ ّ
ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﻖ ﺩﺳﺖ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺑﺎﺷﺪ * ﺍﻧسﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻟﺪﻯ
ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺩﻟﻨﺸﻴﻨﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻤس ﻭ ﻗﻤﺮ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ
ﺍﻧﺠﻢ ﺍﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻣﻀﻴﺌﻪ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺍﻋﻠﻰ
ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻴﭽﻮﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ
ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻣﻜﺎﻥ * ﻫﺮ ﻣﻘﺒﻠﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ
ﻋﺮﻑ ﻗﻤﻴﺼﺮﺍ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ
ﺍﻣﺮﺕ ﮐﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻫﺖ ﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺭﻩ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﺣﻤﺮﺍء ّ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻉ ﻉ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ ﮔﺮﺩﻡ ﺍﻧّ َ ﮏ َ
ﺛﻢ ﺍﺷﺮﺏ ﻣﺬﻛﻮﺭ * ) ﺧﺬ ﻗﺪﺡ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺎﺳﻤﻰ ّ
ﻣﻨﻪ ﺑﺬﻛﺮﻯ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ ( * ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ
١٥٣
٧٠
ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ
ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻧﺰﺩ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺑﺼﺮ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻛﺒﺮ
ُﻫﻮﺍ
ﺏ ﺍ ّﻳﺪﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺔ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺻﺪﻭﺭ َﺭ
ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋﺒﺎﺩ
ﺭﺍﺣﺔِ ﺍ ِ ﺭ ّﻗﺎﮏ ﻭ َﺗ ْط ِﻴ ْﻴ ِﺐ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ﻭ ﺍ َ
ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺑّﺎﻯ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﻜﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻐﻪ
ﺐ ﻭ ﺗﺮﺿﻰ ﻣﻦ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺔ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺤ ّ
ﺟﻬﺎﻝ ﺍﺭﺽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﻜﻦ ّ
ﮏ ﺣﺘّﻰ ﺍﻗﻮﻡ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﺟسﺪﻯ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍ ِ ﻭ ّﺩﺍَ
ﺣﻜﻴﻢ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﻈﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ
ﺠﺒﺎء ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﺆﻳّﺪ ﻟﻤﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺍﻟﻨَ ﻘﺒﺎء ﺍﻟﻨَ
ﻋﺎﻣﻞ * ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻴﺎء ﺍ ﻭ ﺃﻣﻨﺎءﻩ ﻣﻠﻮﻙ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺣ ّﻘﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣطﺎﻟﻊ ّ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ . ﺗﺸﺎء ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ
ﻉﻉ
ﻛﻨﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺭﺽ ﺑﺂﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻘ ّﺮﺭ ﺩﺍﺷﺖ * ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻧﻬﻴﴼ ﻋﻈﻴﻤﴼ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ. ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ ﻋﺼﻤﻪ ﻣﻦ ﺣﻜﻢ ﺍﻟﻤﺤﻮ ﻭ ﺯﻳّﻨﻪ ٧١
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﻘ ّﺮ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺷﺮﻭﻁ ﻋﺒﻮﺩ ّﻳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ١٥٢
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻠﻴسﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺑطﺮﺍﺯ ﺍﻻﺛﺒﺎﺕ * ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﻜﻴﻢ* ﻣﻈﺎﻫﺮ
ﺣﻜﻢ ﻭ ﻣطﺎﻟﻊ ﺍﻣﺮ ﻛﻪ ﺑطﺮﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ
ﭼﻪ ﺍﺣسﺎﻧﻴسﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﺮﺩﻯ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺣﮑﻢ
ﻛﻞ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻻﺯﻡ * ﻃﻮﺑﻰ ﻣﺰﻳّﻨﻨﺪ ﺑﺮ ّ
ﺍﺟسﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺣسﺎﺱ ﺟﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺟسﺎﺩ ﺭﺍ
ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺃﺣﻜﺎﻣﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ
ﻗﻠﺐ ﻭﺍﺣﺪ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺍﺑطﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻨﻔﺮﺩ
ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺫ ّﺭﺍﺕ ﺗﺮﺍﺑﻴّﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻌﺎﻉ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻭ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﻗطﺮﺍﺕ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﻫﻴﺠﺎﻥ
ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻩ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻟطﻒ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺷﺮﻣسﺎﺭ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ .
١٥١
ﻉﻉ
ﻟﻼﻣﺮﺍء ﻭ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺃﻭﻟﺌﻚ ﺃﻣﻨﺎﺋﻰ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻓﺎﻕ ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﻻﻣﻊ ﻭ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﺖ * ﻳﺎ ﺍﻏﺼﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻗ ّﻮﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻛﺎﻣﻠﻪ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣسﺘﻮﺭ ﺑﺎﻭ ﻭ
ﺟﻬﺖ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺍﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﺯ ﺍﻭ * ﻭﺻﻴّﺔ ﺍ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﻭ
ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘسﺒﻴﻦ ﻃ ّﺮﴽ ﺑﻐﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ٧٢
ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ* ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﻻﻗﺪﺱ
ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺯﻧﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻮ
)ﺍﺫﺍ ﻏﻴﺾ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻮﺻﺎﻝ ﻭ ﻗﻀﻲ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻟﻤﺒﺪﺃ َ ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﻧﺸﻌﺐ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺂﻝ ّ
ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ
ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﺻﻞ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ( * ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩﻩ * ﻛﺬﻟﻚ ﺍﻇﻬﺮﻧﺎ ﺍﻻﻣﺮ
ﻗﺪﺭ ﻼ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﻭ ﺃﻧﺎ ﻓﻀ ً ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ * ﻗﺪ ّ ّ
ﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻐﺼﻦ ﺍﻻٔﻛﺒﺮ ﺑﻌﺪ ﻣﻘﺎﻣﻪ ﺍ ّﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻻٓﻣﺮ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺍﻟﺤﻜﻴﻢ * ﻗﺪ ﺍﺻطﻔﻴﻨﺎ ﺍﻻﻛﺒﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻣﺮﴽ
ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﻛﻞ ﻻﺯﻡ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﻠﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ * ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺑﺮ ّ
ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻮ ّﻓﻘﻴّﺖ ﻋطﺎ
ﻗﺪﺭ ﺍ ﻟﻬﻢ ﺣ ّﻘﴼ ﻓﻰ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻨّﺎﺱ * ﻳﺎ ﻭ ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ّ ﺍﻏﺼﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻧﻰ ﻭ ﺫﻭﻯ ﻗﺮﺍﺑﺘﻰ ﻧﻮﺻﻴﻜﻢ ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ﻭ ﺑﻤﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻭ ﺑﻤﺎ
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﺷﺘﺎﺑﺪ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﺗﺮﺗﻔﻊ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻜﻢ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ٧٣
١٥٠
ﻉﻉ
ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧطﻖ ﻓﺼﻴﺢ
ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺗﻘﻮﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ
ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻨﻮﺩﻳﻜﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴّﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﺮﺿﻴّﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺍ ّﺗﺤﺎﺩ ﺭﺍ ﻋﻠّﺖ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ
* ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻧﻈﻢ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺿعﻴﻔﻴﻢ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﮐﻦ ﻣﺎ ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﻩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ
ﻛﻞ ﻣﻦ * ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻜﻠﻤﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻗﻞ ّ
ﻋﻨﺪ ﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺁﺑﺴﺖ
ﺍﻳﻢ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺫﻟّﺖ ﻣﺤﻀﻴﻢ
ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻔﺎء ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ
ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻣﻞ
ﺻﺪﻭﺭ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺨﺰﻭﻥ ﺍﺳﺖ * ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ
ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ِﻭﺍ ّﻻ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﻧﺼﺮﺕ
ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴعﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻪ ١٤٩
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ * ﺍﻧّﻪ ﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﻭ ﻫﻮ ّ ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻳﻬﺪﻯ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻛﻞ ﻻﺯﻡ ﻻﻋﺰﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺑﺮ ّ ٧٤
ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻛﻠﻤﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑعﺪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭ ﻣﺴطﻮﺭ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﺁﻣﺮ ﻗﺪﻳﻢ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺣﺮﻡ ﻭ ﺁﻝ
ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ُﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ
ﺍ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘﺴﺒﻴﻦ ﻭ ﻧﻮﺻﻴﻜﻢ ﺑﺨﺪﻣﺔ ﺍﻻﻣﻢ ﻭ
ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ
ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻟعﺎﻟﻢ*
ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺒﻴﻢ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﺯ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻣﻢ ﺍﺳﺖ * ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻋﻤﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺻﻐﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻧّﻬﺎ ﺧﻴﺮ ﻟﻜﻢ ّ ﺍﻻﺭﺽ * ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﻚ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ*
ﻧﺎﺳﻮﺗﻴﻢ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺳﺮﺍﺝ ﻻﻫﻮﺕ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿعﻒ ﻭ ﺑﻰ ﻗ ّﻮﺗﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻒ ﻋﺎﻟﻢ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ ﭘس ﺍﻯ ّ
ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻇﻔﺮ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣطﻠﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻠطﻨﺖ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
٧٥
١٤٨
ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻨﺎء ﺍﻟﺬﻱ َﻇ َﻬ َﺮ ﻣِ ﻦ َﻧ ِ ﻬﺎء ﺍﻟﺬﻱ ﻔﺴ َ ﻚ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ُ َﺍﻟﺜُ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ
ﺭﺽ َﻭ ُﺳ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ َﻣ َ َ ﻠﻴﻚ َﻣﻦ ﻓِ ﻲ ﺍﻻٔ ِ
ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻋﺎﻟﻢ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟطﺎﻓﺘﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﮐﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﻓﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻠﺸﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮﻭﻳﺪ .
ﻉﻉ
ﻈﻬ َﺮ ِ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎ ِﻚ ﺍ ٔ ﻻﺑﻬﻰ َﻋ َﻠ َ َﻃ َﻠ َﻊ ﻣِ ﻦ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻴﻚ ﻳﺎ َﻣ َ ﺍﻟﺴﻤﺎ× َﻭ
َ ﻭﺍﻗﺘِﺪﺍ ُﺭ ُﻩ َﻭ َﻋ َﻈ َﻤ ُﺔ ﻠط َﻨ ُﺔ ﺍ ِ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮﺕ َﺳ َ ﺃﺷﻬ ُﺪ ﺃ ﻥ ِﺑ َ َ
ﻮﺱ ِ ﺍﻟﻘ َﺪ ِﻡ ﻓﻲ ﺍَ ِﻭﻛِ ﺒﺮﻳﺎ ُﺅ ُﻩ َﻭ ِﺑ َ ﻚ ﺃﺷ َﺮ َﻗﺖ ُﺷ ُﻤ ُ ﻴﺐ َﻋﻦ ﺍُ ﻓ ِﻖ ﺍﻟ َﺒﺪﺍ َﺳﻤﺎ ﺍﻟ َﻘﻀﺎَ ﻭ َﻃ َﻠ َﻊ َﺟ ُ ﻤﺎﻝ ﺍﻟ َﻐ ِ
ِ ﺍﻟﻜﺎﻑ ﻜﻢ ﺤ َﺮ َﻛ ٍﺔ ﻣِ ﻦ َﻗ َﻠ ِﻤ َ ﺃﺷﻬ ُﺪ َ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮ ُﺣ ُ ﺃﻥ ِﺑ َ َﻭ َ ﺍﻟﻤ ِ ﻮﻥ َﻭ ُﺑ ِﺪِ َﻭﺍﻟ ُﻨ ِ ﻨﺎﺕ ﻮﻥ َﻭ َﺑ َﺮ َﺯ ِﺳ ُﺮ ﺍ ِ ﺍﻟﻤﻜ ُﻨ ُ ﻤﻜ ُ ﺖ ُ َ َﻭ ُﺑعِ َﺜ ِ ِﻚ َﻇ َﻬ َﺮ ﺍﻟﻈ ُﻬ ﺖ ُ ﺠﻤﺎﻟ َ ﺃﺷﻬﺪ َ ُ ﺃﻥ ِﺑ َ ﻮﺭﺍﺕ َﻭ َ
ﺍﻟﻤع ُﺒ ِ ﻘﺼ ِ ﻮﺩ َﺟ ُ ﺟﻬ َ ﻮﺩ َﻭ ِﺑ َﻮ ِ ﺍﻟﻤ ُ ﻻﺡ َﻭ ُ ﻤﺎﻝ َ ﺟﻪ َ ﻚ َ ١٤٧
ﻨﺪ َﻙ ُﻓ ِ ﻴﻦ ﻜﻠ َِﻤ ٍﺔ ﻣِ ﻦ ِﻋ َ َﻭ ِﺑ َ ﺼ َﻞ َﺑ َ ٧٦
ﻮﻥ ٕﺍ َﻟﻰ ِ ﻤﻜ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﺍﻟﺬﺭ َﻭﺓِ ﺍﻟ ُعﻠﻴﺎ ِﺼ َ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ ﺻعِ َﺪ ُ ُ ﻨﺎﺕ َﻭ َ
ُﻫﻮﺍ
ﻑ ﺍ َ َ ﻭ َﻣﻦ ﻓﺎ َﺯ ِﺑﻠِﻘﺎﻚ َﻓ َﻘﺪ ﻓﺎ َﺯ َﻋ َﺮ َﻓﻚ َ َﻓ َﻘﺪ َﻋ َﺮ َ
ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ
ﺍﻟﺪ َﺭ ِ ﺄﻥ َﻣﻦ ﺃﺷﻬ ُﺪ ِﺑ َ ﻮﻥ ٕﺍ َﻟﻰ َ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ ﻛﺎﺕ ُ َﻭ ُ ﺍﻟﺴﻔﻠﻰ َﻭ َ
ﻀ َﻊ ِﺑﻠِﻘﺎ ﺍ ِ ﻚ َﻭ ِﺑﺂﻳﺎﺗ َ ﻦ ِﺑ َ ِﻚ َﻭ َﺧ َ ﺁﻣ َ َ ﻓ ُطﻮﺑﻰ ﻟ َِﻤﻦ َ ﻃﺎﻑ ﻑ ِﺑﻠِﻘﺎَ ِﺑ ُﺴﻠطﺎﻧ َ ﻚ َﻭ َﺑ َﻠ َﻎ ِﺑ ِﺮﺿﺎَ ِﻚ َﻭ ُﺷ ِﺮ َ ﻚ َﻭ َ
ﻀ َﺮ ﺗِﻠﻘﺎَ ﻋ ِ ﻚ ﻳﻞ ﻟ َِﻤﻦ َﻇ َﻠ َﻤ َ ﺮﺷ َ ﻓﻲ ُﺣﻮﻟ َ ﻚ َﻓ َﻮ ُ ِﻚ َﻭ َﺣ َ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺤﺪ ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﭘﻮﻳﻨﺪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺣﺮﻗﺖ ّ
ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺩﺭ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ
ﺏ ﻜ َﺮ َﻙ َﻭ َﻛ َﻔ َﺮ ِﺑﺂﻳﺎﺗ َ ﺟﺎﺣ َﺪ ِﺑ ُﺴﻠطﺎﻧ َ َﻭﺃﻧ َ ِﻚ َﻭ َ ِﻚ َﻭﺣﺎ َﺭ َ
ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧس ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻛﻴﻦ َﻭ َﻓ َﺮ ﻣِ ﻦ ُﺣﻜﻮ َﻣﺘ َ ِﻚ َﻭﺍﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َﻙ َﻭ َ ﻦ ُ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ َ ﻛﺎﻥ ﻣِ َ
ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﻻﻳﻨﺪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ِﺑ َﻨ ِ ِﻚ ﺟﺎﺩ َﻝ ِﺑ ُﺒﺮﻫﺎﻧ َ ﺟﻬ َ ﻔﺴ َ ﻚ َﻭﺍﺳ َﺘﻜ َﺒ َﺮ َﻟﺪﻯ َﻭ ِ ﻚ َﻭ َ
ﺪﺱ ﻣِ ﻦ ٕﺍﺻ َﺒ ِﻊ ﺍﻻٔﻣ ِﺮ َﻣﻜ ُﺘﻮﺑﴼَ .ﻓﻴﺎ ﻓﻲ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟ ُﻘ ِ ِ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻭ َﻣﺤ ُﺒﻮﺑﻲ َﻓ ِ ﻚ ﺣﻤ ِﺘ َ ﺄﺭﺳﻞ ٕﺍ َﻟﻲ َﻋﻦ َﻳ ِ ﻤﻴﻦ َﺭ َ َ ﻚ ِﻟ َﺘ ِ ِ ﺠﺬ َﺑﻨﻲ ِﻚ َﻧ َﻔ ﺪﺱ ﺃﻟطﺎﻓِ َ َﻭ ِﻋﻨﺎ َﻳﺘ َ ﺤﺎﺕ ُﻗ ِ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ٕﺍﻟﻰ َﺷط ِﺮ َﻋﻦ َﻧﻔﺴﻲ َﻭ َﻋ ِﻦ ُ ٧٧
ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻣﻮﻯ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻋﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺻﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﺩﻭ ﮐﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ . ١٤٦
ﻉﻉ
ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﺍ ّﻭﻝ ﻗﺼﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺮ
ﺸﺎء ﻚ ﻚ ِﺍ َﻧ َ ﻚ َﻭﻟِﻘﺎَ ُﻗﺮ ِﺑ َ ﺃﻧﺖ ُ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ َﻋﻠﻰ ﻣﺎ َﺗ ُ ﻚ ﻳﺎ ﻨﺖ َﻋﻠﻰ ُﻛ ِﻞ َﺷ ٍﻲ ُﻣﺤﻴطﴼَ .ﻋ َﻠﻴ َ َﻭ ِﺍ َﻧ َ ﻚ ُﻛ َ
ﻋﺎﺻﻰ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﻬﺎءﺍ ِ ﻨﺎء ﺍ ِ ﺃﺷﻬ ُﺪ َ ﻭ ُﻧﻮ ُﺭ ُﻩ َﺟ َ َ َ ﻭ ِﺫﻛ ُﺮ ُﻩ َﻭ َﺑ ُ ﻤﺎﻝ ﺍَ ِﺛ ُ ﻨﺖ ﺒﻬ َ ِﺑ َ ﻴﻦ ﺍ ٕ ﺄﻥ ﻣﺎ َﺭﺃﺕ َﻋ ُ ﻚ ُﻛ َ ﺑﺪﺍﻉ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣﴼ ِﺷ َ ﻻ ِ
ُﻫﻮﺍ
ﺤﺖ ُﺳ ِ ِ ﺍﻟﺴ ِ ﻴﻮﻑ ﻼﺳ ِﻞ َﻭﺍﻻٔ ﻨﺖ َﺗ َ ﻏﻼﻝ َﻭ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ َ
ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﺴﺘعﺎﻥ.
ﻉﻉ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻯ ّ
ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺘﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺑﭙﻮﺵ ﺧطﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋطﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﻚ ﻓﻲ َﻏ َﻤ ِ ﺤﺖ ﻓﻲ ﺃﻳﺎﻣِ َ ﻨﺖ َﺗ َ ﺮﺍﺕ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ
ﺮﺕ ﺮﺕ ﺍﻻٔﻋﺪﺍَ ﻭ َﻣ َﻊ ُﻛ ِﻞ ﺫﻟ َ ﺍﻟﻨﺎﺱ ِﺑﻤﺎ ﺃﻣِ َ َ ِﻚ ﺃ َﻣ َ ﺪﺍء ِﻀ ِﺮ َﻙ َ ﻜﻴﻢُ .ﺭﻭﺣﻰ ﻟ ُ ﻠﻴﻢ َﺣ ٍ ِﺑﻪِ ﻣِ ﻦ َﻟ ُﺪﻥ َﻋ ٍ ﺍﻟﻔ ُ ﻚ ِ ﺬﻳﻦ ﺃﺳﺄﻝ ﺍ َ ﺪﺍء ُ ِ ﺑ َ َﻭ َﻧﻔﺴﻲ ِﻟ َﺒﻼَ ﻚ َﻭ ِﺑﺎ َﻟ َ ﺍﻟﻔ ُ
ﺟﻔﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ
ﻚ َﻭﺍ َﺗ َﺒ ُعﻮﺍ ﻣﺎ ﺟﻬ َ ﻮﻫ ُﻬﻢ ﻣِ ﻦ ﺃﻧﻮﺍ ِﺭ َﻭ ِ ﺍﺳ َﺘﻀﺎﺖ ُﻭ ُﺟ ُ ِ ﻚ ﺃﻥ َﻳ ِ ﺃﻣِ ُﺮﻭﺍ ِﺑﻪِ ُﺣﺒﴼ ِﻟ َﻨ ِ ﺤﺎﺕ ﺍﻟﺴ ُﺒ ﻒ ﻔﺴ َ ُ ﻜﺸ َ
١٤٥
٧٨
ﻣﺎ ﺷﻔﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭﻓﺎ ﮐﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ .
ﻉﻉ
ﻚ َﻭ َﻳﺮ ُﺯ َﻗﻨﻲ َﺧﻴ َﺮ ﻴﻦ َﺧ ِﻠﻘ َ ﺍ َﻟﺘﻲ ﺣﺎ َﻟﺖ َﺑﻴ َﻨ َ ﻚ َﻭ َﺑ َ ﻚ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ َﻭﺍﻻ ِٓﺧ َﺮ َﺓ ِﺍ َﻧ َ ُ ﺃﻧﺖ ُ َ
ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ ﺻ َﻞ ُ ﺰﻳﺰ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ َﺮ ُ ُ ﺣﻴﻢَ . ﺍﻟﻤ َﺘعﺎﻟﻲ ﺍﻟ َع ُ
ﺑﺨﺶ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ
َﻭ ُﻓ ُﺮ ِ ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ َﻭ ِ ِﻚ ﺍﻟ ُعﻠﻴﺎ ﺻﻔﺎﺗ َ ﻭﺍﻡ ﺃﺳﻤﺎَ ﻚ ُ ﻭﻋﻬﺎ ِﺑ َﺪ ِ ﺪﻳﻦ َﻭ ُﺟ ِ ِﻤﻴﻦ ُﺛ َﻢ ﺍﺣ َﻔﻈﻬﺎ ﻣِ ﻦ َﺷ ِﺮ ُ ﻨﻮﺩ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ ﺍﻟﻤع َﺘ َ
ُﻫﻮﺍ
َﻋ َﻠﻰ ِ ﺍﻟﺴﺪ َﺭﺓِ َﻭﺃﻭﺭﺍﻗِ ﻬﺎ َﻭﺃﻏﺼﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﻓﻨﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﺻﻮﻟِﻬﺎ
ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ ﺻ ِﻞ ﻚ ِﺍ َﻧ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ َ ُ ﺃﻧﺖ ُ ﺍﻟﻘﺪﻳ ُﺮَ . َ ﻚ ﺍﻟﻔﺎِ َﻋﻠﻰ ِﻋ ِ ﺃﻧﺖ ﻚ ﺰﻳﻦ َﻭ ٕﺍﻣﺎَ ﺰﺍﺕ ِﺍ َﻧ َ ﺒﺎﺩ َﻙ ﺍﻟﻔﺎَ َ ﺃﻧﺖ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ ﻟﻪ ٕﺍﻻ ﺮﻳﻢ ُﺫ َ ﺍﻟ َ ﻭﺍﻟﻔ ِ ﻜ ُ َ ﻈﻴﻢ ﻻ ِﺍ َ ﻀﻞ ﺍﻟ َع ِ ﺮﻳﻢ . ﺍﻟ َ ﻜ ُ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﮐﻞ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ّ
ﺟﺎﻣﻊ ﻋﻴﻮﺑﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺎﺷﻒ ُﮐﺮﻭﺏ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ
ﺭﻕ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺛﺒﺖ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﺤﻮ ﮐﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘعﺪﺍﺩ ﻣﻔﺮﻣﺎ
ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺖ ﺍﺳﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺻﻔﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺻﻔﺢ ﺍﺯ
ﺍﻋﻈﻢ ﻧعﻮﺕ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﺫﻧﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻋﻈﻢ ﺫﻧﻮﺏ ٧٩
١٤٤
ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣعطﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﻣﻨﺰﻫﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺗﺮﺍ ﺳﺰﺍ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﻣﻘﺪﺳﺎ ﻭ ﺑﻴﭽﻮﻥ ﻭ ّ ﮐﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩﻯ
ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻘ ّﺮﺏ ﺁﺳﺘﺎﻥ
ﺟﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﻝ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺟﺴﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ
ﺷﻬﺮﮤ ﺑﻴﺸﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﭘﺸﮥ ﭘﺮ ﺭﻋﺸﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺷﮥ ﻋﻘﺎﺏ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ
ﺟﻔﺎ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻪ ﺗﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺭﻳﺸﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺶ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺑﺪ ﺍﻧﺪﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﺷﺪ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ
ﭼﻮﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻣﺼﻮﻥ ﮐﻦ
١٤٣
٨٠
ﺗﺎ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﺆﺍﻧﺴﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻫﻞ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺠﺎﻟﺴﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ
ﺍﻯ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ
ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ
ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠعﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮐﻦ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺍﺛﻴﺮ ﺭﺳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﺑﻨﺪﻩ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ُﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺵ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ّ
ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺖ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﺟﺎﻡ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ
ﻋطﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ
ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﺑﺎﺩﮤ
ﺗﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﺘﻮﺡ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ
ﻭ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ
ﺍﻟﺴﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ٨١
١٤٢
ﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ ﺍﻻَ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺗﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠعﺘﻰ
ﺑﻠﺒﻼﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ
ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ُﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮐﻦ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻓﮑﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﻭ ﺩﻑ ﻭ ﻧﻰ ﻫﻰ ﻫﻰ ﺁﻏﺎﺯ
ﻭﺍﺿﺢ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﻭﺡ
ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﻉﻉ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺻﻔﺖ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻭ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﭼﻨﮓ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺴﻮﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﻣﻪ ﺭﻭﻳﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺑﮕﺪﺍﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ١٤١
٨٢
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮔﺮﺩ ﺷعﻠﻪ ﺟﻤﺎﻟﺘﭙﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻳﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﻦ.
ﻉﻉ
ﻘﺪﺭ ﻭ ﻣﺼ ّﻮﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍ ﻧﮏ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻣ ّ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍﺑﺮ ﺗﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻤﺎﻡ ﻫﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻣﺘﻼﺷﻰ
ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ
ﻓﻀﺎﻯ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﺮﻳﺪﻧﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺭﺍ
ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ّ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺗﻮﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﺮ ﺭﺟﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ.
ﻉﻉ ٨٣
ﻉﻉ ١٤٠
ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺟﺪﻳﺪ ّ
ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻉﻉ
ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ ُﻫﻮ ّ
ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﻧﺠﺴﺘﻪ ﻭ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻧﻮﻣﻴﺪﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ
ُﻫﻮﺍ
ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ
ﺳﺤﺮ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ
ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺷﻴطﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ
ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻫﺮ ﻗطﺮﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻃﻒ
ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺤﺮﻳﺴﺖ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ
ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻃﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ُﻣﺆﻳّﺪ ﺁﻓﺘﺎﺑﻴﺴﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﮔﻴﺎﻩ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟطﺎﻓﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻰ
ﺗﺎﺑﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ
ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺑﻴﻨﺎ
ﺷﻴﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻫﻼﻥ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻳﺰﺩﺍﻥ ١٣٩
ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺑﻰ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻥ ٨٤
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﻣﺄﻭﺍﺋﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ .
ﻉﻉ
ﻗ ّﻮﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ
ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮐﻦ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﻐﺎﻥ ﻭ ﺁﻩ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻢ
ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ
ﺗﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء
ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺘﺒﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ
ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ
ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ ﻓﺮﻗﺖ ﭘﺮ
ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ
ﺣﺮﻗﺖ ﺟﺎﻧﺮﺍ ﺑﮕﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿعﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘس ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍﻯ
ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﻭ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ
ﺩﺍﻧﻪ ﺑﺮﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﭘﺮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺣﺪﺕ
ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ٨٥
ﺩﺭ
ﺣﺪﻳﻘﻪ
ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻼﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ١٣٨
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﻳّﺖ ﻗﻠﺐ ﺑﺤﻮﺭ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻣﺪ ﻭ ﻧعﻮﺕ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ .ﻉ ﻉ
ﻣﺤﺒّﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻣﻮ ّﺩﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺳﮑﺮﺍﻥ ﺁﻧﻰ ﻧﻤﻴﮕﺬﺭﺩ
ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﻣﻰ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗﺪﻳﺮ ّ ّ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺍﻓﮑﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ
ﺍﻯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ ﻭ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻳﻖ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣعﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺸﺎﻳﺸﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﭼﻮﻥ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﻉﻉ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ. ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ّ
ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ١٣٧
٨٦
ُﻫﻮ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ
ﻀ ﺮ ُﻉ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍ َﺗ َ ﺣﺐ ﻏﻴﺮﮎ ﻭ ُﺗ َط ﻬ َﺮﻧﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّعﻠّﻖ ﺑﻤﺎ ﺗﻘﺪﺳﻨﻰ ﻣﻦ ّ ّ
ﺳﻮﺍﮎ ﻭ ﺍﺟعﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻠﺒﻰ َﺧ ِﻠﻴّﴼ ﻓﺎﺭﻏﴼ ﻣﻨ ّﺰﻫﴼ ﺑﺤﺐ ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ َﻳ َﺘ َﻮﻟَ ﻊ ﺑﻨﺎﺭ ﻣﻤ ّﺮﺩﴽ ﺻﺎﻓﻴﴼ ﺣﺘّﻰ َﻳ ْﻤ َﺘ ِﻼ ّ
ﺏ ﺍﺟعﻞ ﻋﺸﻘﮏ ﻭ ﻳﻨﺠﺬﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﮏ َﺭ
ﺑﺼﻬﺒﺎء ﻣﺤﺒّﺘﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣﺮﺁﺓ ﺭﻭﺣﻰ ﮐﺄﺳﴼ ﻃﺎﻓﺤﺔ َ
ﺠ ِﻠ َﻴ ًﺔ ﻣﻦ ﺷﻤس ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺻﺎﻓﻴﺔ ُﻣ ْﻨ َ
ﺑﺬﮐﺮﮎ ﻭ ﺍُ ﺫﻧﻰ ﺻﺎﻏﻴﺔ ﻟﻨﺪﺍﺋﮏ ﻭ َﻋﻴﻨﻰ ﮐﺎﺷﻔﺔ
ﻻٓﻳﺎﺗﮏ ﻭ َﻣﺸﺎﻣﻰ ُﻣ َﺘ َع طﺮﴽ ﺑﻨﻔﺤﺎﺗﮏ ﻭ ﻗﺪﻣﻰ ﺛﺎﺑﺘﺔ
ﻓﻰ ﺩﻳﻨﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺜﺎﻗﮏ ﻭ ﻭﺟﻬﻰ
ﻣﻨ ّﻮﺭﴽ ﺑﻨﻮﺭ ﻣعﺮﻓﺘﮏ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻤعطﻰ ﺍﻟﻠّطﻴﻒ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ.
ﻉﻉ ٨٧
ﻗﺪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻗﺪﺳﻴّﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻴّﻪ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺭﺍﻣﻈﺎﻫﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﻟﻮﻻﮎ ﮐﻦ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺅﻑ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﺸﻪ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﭘﺎﺩﺷﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺎﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻗﻮﻱ ﻋﺼﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻭ ﻣﺼﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ ّ ﻣﻀط ّﺮﻳﻢ ﻏﻨﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻧﻤﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﺋﻴﻢ .ﻉ ﻉ ١٣٦
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﻯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺭﺥ ﻫﺎﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺷﻤﺎ
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ِﺍﻟﻰ ﺍ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ ﺍﻯ ّ
ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻳﻢ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺠﺰ ﻭ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﮔﺸﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻳﺎﺭ
ﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ
ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺣﺎﺟﺎﺗﺖ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻰ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﺩ
ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭﺁﻥ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ
ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻭﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧعطﺎﻓﻰ ﺯﺧﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ
ﻣﺴﺘﺠﻴﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺷﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻕ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ
ﻧﻬﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﻏﻢ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ
ﺻﺒﺤﻰ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻘﺎﻥ ﺑﺮﺁﺭﻧﺪ
ﮐﻨﺪ ﺍﻭ ﮐﻨﺪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻳﻔعﻞ ﻣﺎ َﻳﺸﺎء ﻭ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺑﻪ ﻏﻤﻰ ﻫﻤﺪﻣﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺪ َﻧ ْﻔﺴﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﺪ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﭘﺮ ﺷعﻠﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻧﻤﻪ ﻭ ﻣﻬﺮﭘﺮ
ﮑ ُﻢ ﻣﺎ ُﻳﺮﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻪ ﻭ ﺗﻮ ّﮐﻞ ﺑﺮ َﻳﺤ ُ
ﺏ ﺭﺣﻴﻢ ﺑﻪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . َﺭ
ﻧﻮﺭ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻋﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ١٣٥
٨٨
ﻉﻉ
ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻥ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗعﻠّﻘﻰ ﻓﺎﺭﻍ
ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻮﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ
ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ
ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋطﺎﺋﻰ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﮑﻠّﻰ ﺷﻴﺪﺍﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑ ُ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺿعﻴﻔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻭ
ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻏﻨﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺗﻮ ﻋﺰﻳﺰ
ﺑﺠﺰ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺳﺤﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤﺒّﺖ
ﻫﺴﺘﻰ ﭘس ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻓﻘﺮ ﻭﺿعﻒ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ
ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻨﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻤﻴﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ .
ﻉﻉ
ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻏﻨﺎﻯ ﻣطﻠﻖ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺴﺖ
ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
٨٩
ﻉﻉ
١٣٤
ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺭﺣﻤﺎﻧﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺸﺮﻕ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ
ﻫﺴﺘﻰ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﻣعطﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠّعﻨﺎﻳﺖ ﻗﺪﺳﺖ ّ
ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﺎﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻃﻔﻼﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ
ﺩﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﻩ ﻭ ﮐﻞ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﻘطﺎﻉ ﻭ ّ
ﺣ ّﺮﻳّﺖ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ
ﻇﻞ ﺧﻴﻤﻪ ﻳﮏ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺘّﻔﻖ ﻭ ﻣ ّﺘﺤﺪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ّ
ﺭﻧﮓ ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺟ ّﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ
ﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺻﻠﻴّﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ ِﺍﻧّﮏ َﺍ َ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ. ﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﻻ ِﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ِﺍﻧّ َ ّ ﻉﻉ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺻﺤﺖ ﻭ ﻋﺎﻓﻴﺖ ّ
ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻦ ﻭ ١٣٣
٩٠
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺟﺰ
ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ
ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﻣﻴﺜﺎﻕ
ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺧﺪﻧﮓ ﺗﻮﺟﺰ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺭﺍﻫﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﺍﻣﻮ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﻰ ﻧﮑﻨﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ
ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺪﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ
ﺷﻴﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﺷﻮﻡ ﺳﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺠﻨﻮﻧﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ
ﺭﺳﻮﺍﺋﻴﺎﻥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ .
ﻉﻉ
٩١
ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﮐﻦ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻤﺘﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺗﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿعﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﺂﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ .ﻉ ﻉ ١٣٢
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻳﮑﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺍ ّﻣﺎﺭﻩ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
َﻧ َﻔس ﺩﺍﻡ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻧﻬﺪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﻧﺠﺎﺕ
ﻫﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨﺪ ﻫﺎ ﺑﮕﺴﻠﻴﻢ ﻭ ّ
ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ
ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﻨﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻦ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ
ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ
ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺑﺮ ﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑﺴﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ
ﻉﻉ
ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻘطﺎﻉ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ.
ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺑﺪﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗﺪﻳﺮ ّ ّ ﻣﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺍﻓﮑﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ١٣١
ُﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻘﺴﺖ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﻔﻮﺕ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ٩٢
ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻣﻘﻴّﺪ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺨﺶ .ﻉ ﻉ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣطﻠﻊ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﻀﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ ﺍﺑﺪﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﻣﻠﮏ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻣﺸﺘﻬﺮﺗﻮﺋﻰ
ُﻫﻮﺍ
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺩﺭ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ .
ﻉﻉ
ﮐﺮﻡ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻓﻘﺮﺍﺋﻴﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﺿعﻴﻔﻴﻢ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ
ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻘﺎ ﺩﺭ
ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﻭ ﮐﻤﻨﺪ ﻫﻮﻯ
ﺁﺭ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻮﺍﮔﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺭﺳﺪ ﻗطﺮﻩ ﺩﺭﻳﺎ ﺷﻮﺩ ﺫ ّﺭﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ
ﺷﻮﺩ ﭘس ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ٩٣
ﻭﻫﻮﺱ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ
ﺑﻴﻔﮑﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﮔﺮﺩﻡ.ﺍﻯ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ١٣٠
ﻫﻮ ﺍ
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﺍﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﻧﻮﺭﺍﻧ ّﻴﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻬﮑﻨﺪ
ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﺮﻕ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘّﺤﺪ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ
ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ
ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣعطﻰ
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻗﻤﻨ ّﻮﺭ ﮐﻨﺪﺍﻯ
ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺻﻠﺢ
ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺭﻯ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺻﻴﺖ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣطﻠﻊ ﺍﻟطﺎﻑ ﺳﺒﺤﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺑﻰ ﮐﺮﺍﻥ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ١٢٩
ﻧﺒﺄ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤس ﮐﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ
ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺫﮐﺮﺕ ٩٤
ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﺖ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺩﻣﺒﺪﻡ
ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻧﻘﺼﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ
ﺭﻭﻳﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺟﮕﺮ ﻫﺎ
ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ
ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻤﺖ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﺤ ّﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒ ّﺘﻞ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﻣﻘﺒﻼﻥ ّ
ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ
ﺍﺗﻤﺘعﻠﻢ ﺑﺮ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻤﺎﻟﭙﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ّ
ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺸﻨﺪﺳﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺧﺎﺩﻡ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ
ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣطﺎﻟﻊ ﺍﺛﻤﺎﺭ
ﻣطﻠﻊ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﺍﻯ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺋﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﺩﻭﺳﺖ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺎ ّﻓﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﺤﻮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ٩٥
١٢٨
ﻉﻉ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺁﻭﺍﺯ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ
ﻣﺒﺪﻝ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻧﮓ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ّ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ّ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻘﺪﻳس ﺗﻮ ﺭﺳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺤﺾ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ
ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻳﺎﺕ
ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﺷﺪﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ
ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻠﺘﺬّ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺧطﺎ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ
ﻣﻐﻔﺮﺕ ﮐﻦ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﺎ ١٢٧
ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻓﺮﻣﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺄﺳﻴس ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﻭﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺷﺮﻕ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﺮﻧﮓ ﺑﻰ ٩٦
ﺩﺭﻧﮓ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﻮﻳﺪ ﺗﺮﮎ ﺗﺎﺟﻴﮏ ﺭﺍ
ﮐﻞ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺵ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩ ّ
ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻫﺮ ﻳﮑﺪﺭ ﺍﻣﺮﺍ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺣﺼﻦ ﻣﺘﻴﻦ.
ﻉﻉ
ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣعﺎﺷﺮﺕ ﻭ
ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺫﮐﺮ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ
ُﻫﻮﺍ
ﻭ ﻫﻤﺪﮔﺮ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻏﻤﮕﺴﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻯ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻨﺠﺬﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺖ ﻣﺸﺘعﻠﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ
ﻣﺒﺪﻝ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ
ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧس ﻭ ﻣﺤ ّﺒﺖ
ﻏﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺟﻮﻳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ . ﻉﻉ
ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺯﻧﺪﻩ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ ﺗعﺼﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻣﻬﻠﮑﮥ ّ
ﺟﺎﻫﻠﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ٩٧
١٢٦
ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ
ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣطﺎﺭ ﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ
ﺍﺷ ّعﮥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﻇﻞ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺖ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ّ
ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺭﻯ ﭘﺮﺑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ
ﮐﻞ ﮐﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻠﺖ ﺭﺍﺯﻕ ّ ﺑﺎﺭﺩ ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﺷﺎﻣﻞ ّ
ﻓﻀﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ
ﮐﻞ ﻣﻰ ﮐﻞ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺮ ّ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ّ
ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﻡ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻢ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻬﺒط ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ّ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺭﻳﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻣﻞ
ﺭﺏ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻼٔ ﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﺍﻧﻮﺍﺭﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ّ
ﮐﻦ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﻣعﺪﻭﺩ ﻭ
ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻭﺡ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻩ ﻭ
ﻣعﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺍ ﭼﻮﻥ ﺷعﻠﮥ ﺳﻮﺯﺍﻥ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﻧﻮﺭ
ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨّﺎﻥ ﺍﺑﺮﻯ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﻻﻟﻪ ﺯﺍﺭ ١٢٥
ﮐﻞ ﺭﺍ ﻣﺘّﺤﺪ ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ّ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ّ ﮐﻦ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺘّﻔﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﻳﮏ ﺷﻤس ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻳﮏ ﺩﺭﻳﺎ ٩٨
ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻳﮏ ﺷﺠﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﭼﺸﻤﻪ
ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﮔﻨﺞ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ﻧﻮﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ
ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﻭﺣﺪ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺍ ﻟّﻒ ﺑﻴﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ّ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺻﺪﻗﺎﺋﮏ ﻭ ﺍﺟعﻠﻬﻢ ﻣﺘّﺤﺪﻳﻦ ﻭ ﻣﺘّﻔﻘﻴﻦ
ﺍﻟﺸﺌﻮﻥ ﻭ ﺍﺟﻤعﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻣعﻴﻦ ﻓﻰ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺔ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴّﺘﮏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻳّﺘﮏ ﻭﻓﻰ ّ
ﺍﺣﺸ ْﺮﻫﻢ ﺗﺤﺖ ﻟﻮﺍء ﺍﻟﻮﺣﺪﺓ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ُ
ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺘﮏ ﺍﻻﻧﺴﺎﻧﻴّﺔ ﻭﺍﺣﻔﻈﻬﻢ ﻓﻰ َ ﮐﻞ ﺑﻠﻴّﺔ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻦ ّ ٩٩
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻰ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﺳﺪﺭﮤ ﺠﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ُﻟ ّ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻏﻮﺹ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺎﻣﺎﻧﺎﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﻣﻨﻴﻊ ﻭ
ﻣﻼﺫ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺠﻢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﻨﺪ ١٢٤
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣعﺎﻧﻰ ﺗعﻠﻴﻢ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺠﻠّﻰ ﻃﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ َﻋ َﻠﻰ
ﺍﻻٔﺣﺒّﺎ ﺍﻟﺒﻬﺂء ﻭ ﺍﻟﺜّﻨﺎء.
ﻉﻉ
ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ﻫﻮﺍ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺑﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺷعﻮﺏ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ُﻫﻮﺍ
ﻧﻤﻮﺩﻫﺠﻬﺎﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺍﻯ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ
ﮐﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺗﻮ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﭘﻮﻳﻨﺪ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ١٢٣
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻳﺘﻴﻢ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﺭﺍ ١٠٠
ﻗطﻊ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺧﺎﻟﻖ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺩﺍﺩ ﺭﺱ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﺱ
ﺫﮐﺮ ﻣﺠﺘﻤعﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ ﺍﻧس ﻣﺘﺬ ّﮐﺮ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ
ﺯﺑﺎﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺩﻟﻰ
ﺍﻯ ﺩﺍﻭﺭ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺟﮕﺮ ﺧﻮﻥ ﺭﺍﺗﺴﻠّﻰ ﺩﻩ
ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺑﻪ ّ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺣﻴﻢ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻥ
ﻧﺼﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ
ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﺣﻢ ﻧﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺎﮐﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﻧس
ﻣﺒﺪﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ّ
ﻣعطﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ّ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ.
ﻉﻉ
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪﻳﺪﻩ ﺍﻫﻞ
ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻪ ُﻫﻮﺍ
ﮔﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ
ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ
ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺨﻪ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻣعﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻗ ّﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋطﺎ ١٠١
ﺳﻠطﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ١٢٢
ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ
ﮐﻦ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺝ ﻗﻠﺐ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ
ﺑﻨﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗعﻠّﻘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﺰ
ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧطﻠﺒﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﻥ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ
ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ
ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ .
ﻉﻉ
ﺧﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻓﻮﺭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺎﮐﻒ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﮐﻞ ّ
ﺣﻘﻴﺮﻡ ﺫﻟﻴﻠﻢ ﻓﻘﻴﺮﻡ ﺍ ّﻣﺎ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻭ ﮐﻞ ﻣعﻴﻦ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ّ
ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺻﺎﺩﻗﻨﺪ ﻭ ﺻﺎﺑﺮ ﻣﺘﻮﺟﻬﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻭ ّ
ﺩﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻫﺠﺮﺍﻧﺪﺭ ﻣﺤﻔﻞ ١٢١
١٠٢
ﻉﻉ
ﻫﻮ ﺍ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟ َﻘﺪﻳ ُﺮ ﻭ ﻧﺤﻦ ﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﺏ َﺭ َﺭ ﺏ َﻧ ْ ﺤ ُ ﻦ ﻋﺠﺰ ٌ
ﻓﻘﺮﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﻧﺖ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﻭ ﻧﺤﻦ ّ ﺍﺫﻻ ٌء ﻭ َﺍ َ ٌ ﺍﻟﻐﻨﻲ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ َﺍﻳّﺪﻧﺎ ﻋﻠﻰ ُﻋﺒﻮﺩﻳّﺔِ َﻋ َﺘ َﺒﺔِ ُﻗ ِ ﮏ َﻭ ﺪﺳ َ ﻗﺪﺭ ﻟﻨﺎ ﮎ َﻭ ّ ﻭ ّﻓﻘﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﮑﻔﻰ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺫﮐﺮ َ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ُﻗﺪﺳﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ﺍﺷﺪﺩ ﺍﺯﻭﺭﻧﺎ
ﻋﺒﺎﺩﮎ َﺣ ّﺘﻰ َﻧﻬﺪﻯ ﺍﻻﻣﻢ ِﮏ ﺑﻴﻦ َ َﻋﻠﻰ ِﺧﺪﻣﺘ َ ﻻﻋﻈﻢ َﻭ ﻧﺴﻮﻕ ﺍﻟﻤ َﻠﻞ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺍﻟﻰ ﺍﺳﻤﮏ ﺍ َ َ
َﺑﺤﺮ
َﺍﺣﺪﻳّﺘﮏ
ﻻﮐﺮﻣﺎﻯ ﺍ َ
ﺏ َﺭ
ﻧﺠﻨﺎ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ّ
ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺗﺒﺘّﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ّ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﮐﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ
ﻣﻦ
ﻣﺎ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﺎﺟﺰﻳﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﻟﺴﻮﺍﺑﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﻠﻴّﺎﺕ ﻋﻼﺋﻘﺎﻟﺨﻼﺋﻖ ﻭ ﺍﻟﺨطﻴﺌﺎﺕ
ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻨﻰ ﻧﻤﺎ ﻋﻠﻴﻠﻴﻢ ﺷﻔﺎ
ﺑﮑﻞ ِﮏ ّ ﺍﻟﻠّﻮﺍﺣﻖ َﺣ ّﺘﻰ ﻧﻘﻮﻣ َعﻠﻰ ِﺍﻋﻼَ ﮐﻠﻤﺘ َ
ٍ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ َﻧﺬﮐﺮ ﮎ ﻓﻰ ﺁﻧﺎ ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﺭﻭﺡ ﻭ
ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻭﺍﻟﻨّﻬﺎ ِﺭ ﻭ ﻧﺪﻋﻮﺍ ﺍ ّ ﻟﮑﻞ ﺍﻟﻰ ُ ١٠٣
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ّ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ١٢٠
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺠﻬﺖ ﻧﺼﺮﺕ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﺆﻳّﺪ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭼﻮﻥ ﺷعﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﺗعﺎﻟﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴعﺖ ﻣﻨﺴﻠﺦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺍﻟﻬﻴّﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗعﻤﻴﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺑﺨﺸﺪ.
١١٩
ﻭ ﻧﺄﻣﺮ ﺑﺎﻟﺘﻘﻮﻯ ﻭ ُﻧﺮ ّﺗﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪﮎ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ
ِ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺍﻟﻪ ﻧﺖ ُ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﺍ ﻧﮏ َﺍ َ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ .ﻉ ﻉ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ َعﺰﻳﺰ َ ّﺍﻻ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟطﻴﺮﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻫﺬﺍ ﻃﻴ ٌﺮ ﮐﻠﻴﻞ ﺍﻟﺠﻨﺎﺡ ﺑطﻲ ُء ّ ْ ﺍﻭﺝ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﻭ ﺍﻳّﺪ ُﻩ ﺑﺸﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺣﺘّﻰ ﻳطﻴ َﺮ ﺍﻟﻰ ِ ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﻑ ﺑﮑﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﻭ ﺠﺎﺡ ﻭ ُﻳﺮﻓ ِﺮ َ ٍ ﺍﻟﻨّ ِ
ﻳﺮﺗﻔﻊ ﻫﺪﻳ ُﺮ ُﻩ ﻓﻰ ﮐﻞ ﺍﻻٔﺭﺟﺎ ﺑﺎﺳﻤﮏ ﺍﻟ َﻔﻀﺎ ﻭ َ
ٓﺫﺍﻥ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻨّﺪﺍ ﻭ ﺗﻘ ﺮ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ ﻭ َﺗ َﺘﻠﺬَ ﺫ ﺍﻻ ُ ِ ﻓﺮﻳﺪ ﺭﺏ ﺍﻧّﻰ ﺍﻻﻋﻴﻦ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ٌ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﺪﻯ ُ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻟﻴس ﻟﻰ ﻇﻬﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﻭﺣﻴﺪ ﺣﻘﻴﺮ ٌ َ َ
ﻧﺼﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ١٠٤
ﮏ ﮏ ﻭ ﺍﻳّﺪﻧﻰ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻼﺋﮑ ِﺘ َ َﻭ ﻓ ْﻘﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣ ِﺘ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟﻀعﻔﺎء ﻭ ﮑﻤعﻴﻦ ﮏ ﺑﻴﻦ َﺑ ِﺮﻳِ ﺘ َ ﺑﺤﮑﻤ ِﺘ َ ﮏ ﺍﻧّ ُ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﻩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ
ﺼ ْﺮﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻭ ﺍ ْ ﻧطِ ْﻘﻨﻰ َﻭ ﺍ ْﻧ ُ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪ ُﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﮏ ﻧﺼﻴﺮ ﺍﻟﺼﻐﺮﺍء ﻭ ﺍ ّﻧ َ َ
ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ.
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﻴّﺒﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺑﻨﺎء ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﺎﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻫﻮﺍ
ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺎﻃﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ
عﻴﻒ ﻳﺘﻤﻨﻰ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻀ َ
ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻓﻴﺾ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﮐﻨﻮﺯﮎ ﺍﻟ ّﺴﻤﺎﻭﻳّﺔ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺗﻴّﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻘﻴ َﺮ َﻳ َﺘ َﺮ ﺟﻰ َ
عﻴﻦ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓِ ﺍﻻﺑﺪﻳِ ﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻈﻤﺂ َﻥ ﻳﺸﺘﺎﻕ َﻣ َ ِ ﺍﻟﻮﺍﺳ َع ِﺔ ﮏ ﺍﻟعﻠﻴﻞ ﻳﺮﺟﻮﺍ ِﺷﻔﺎ ﺍﻟﻐﻠﻴﻞ ﺑﺮﺣﻤ ِﺘ َ َ ِ
ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺖ ﺑﻬﺎ ﺼ ْ َ َ ﺼ َ ﺍﻟّﺘﻰ ﺍ ْﺧ َﺘ َ
ﺏ ﻟﻴس ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﺍ ٔ ﻻﻋﻠﻰ َﺭ ١٠٥
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﮐﺮﻡ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍﺑﻪ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻰ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺳﻰ ﻣﻮ ّﻓﻖ
ﻭ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ١١٨
ﻧﻤﺎﻳﻤﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻡ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ
ﻣعﻴﻦ ﻟﻰ ﻧﺼﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ٌ
ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ
ّﺍﻻ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻞ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ
ﺍﺟ َع ْﻠﻨﻰ ﻣﻨﻘطعﴼ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﮏ ُﻣﺘﺸﺒّﺜﴼ ﺑﺬﻳﻞ َﺭ ﺏ ْ
ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻗ ّﻮﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﮏ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﻋﺎﻣ ً ﻼ ﺑﻤﺎ ﺍ َ ﻣ ْﺮ َﺗ ِﻨﻰ ﺑﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎ ِﺑ َ
ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺑﻰ ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪﺍﻯ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ّ
ﺳطﻮﺕ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻮﻩ ﮐﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺒﻞ ﺧﺮﺩﻝ ﺷﻮﺩ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﺮ ﺟﺰ ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺟﺰ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ
ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺍﺋﻢ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ .
١١٧
ﻉﻉ
ﺍﻧﺖ
ﺍﻳّﺪﻧﻰ
ﮏ ﺑﻤﻼﺋﮑ ِﺘ َ
ﻋﻠﻰ
ﻧﺸ ِﺮ
ﮏ ﻭ َﺑ ِ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻴﺮﺓِ ِ ﻧﻔﺤﺎ ِﺗ ِ ﮏ ﺚ ﺧﻠﻘ َ ﺗعﺎﻟﻴﻤ َ ﻘﺪﺳ َ
ﮏ ﮏ ُﻣ ْ ﮏ ﺛﺎﺑﺘﴼ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﺒّ ِﺘ َ ﺨ ِﻠﺼﴼ ﻓﻰ ﺩﻳ ِﻨ َ ﻋﻨﺎﻳ ِﺘ َ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳ ُﺮ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺍﻧﻰ َﻣ َﻊ ُﺫﻟّﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘعﺪﺍﺩﻯ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻯ ُﻣﻬ َﺘ ّﻤﴼ ﺑعﻈﺎﺋﻢ ﺍﻻﻣﻮﺭ ﻗﺎﺻﺪﴽ ﻻﻋﻼ ِ ﮏ ﺠﻤﻬﻮ ِﺭ ﻧﺎﺩﻳﴼ ﻟﻨﺸﺮ ﺗعﺎﻟﻴﻤ َ ﮐﻠﻤ ِﺘ َ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺍ ْﻟ ُ
ﺑﻴﻦ ﺍﻟعﻤﻮﻡ ﻭ ﺍ ّﻧﻰ ﻻ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﻓ ُﻖ ﺑﻬﺬﺍ ّﺍﻻ ١٠٦
ﻳﻨﺼ َﺮﻧﻰ ُﺟﻨﻮ ُﺩ ﺍ ْ ﻥ ُﻳ َﺆﻳَ ﺪﻧﻰ ﺭﻭﺡ ﺍﻟ ُﻘﺪﺱ ﻭ ُ ُ ﻧﻔﺜﺎﺕ ِ
ﮏ ﺍﻟّﺘﻰ ﮏ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ ﻭ ُﺗ َ ﺤﻴط ﺑﻰ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎ ُﺗ َ ﻣﻠﮑﻮ ِﺗ َ
ﺑﺎﺏ ﻋﻘﺎﺑﴼ ﻭ ﺍﻟﻘطﺮﺓ َ ﺑﺤﻮﺭﴽ ﻭ ﺍﻧﻬﺎﺭﴽ ﻭ َﺗ ْ ﺠ َع ُﻼﻟﺬَ
ﺍﻟﺬّ ّﺭ ِ ﺏ ﺍ ﻳﺪﻧﻰ ﺑﻘ ّﻮﺗﮏ ﺍﺕ ُﺷﻤﻮﺳﴼ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭﴽ َﺭ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻨﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﭼﻤﻨﺰﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣعﺮﻓﺖ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺗﻮﺩﺭ ّ
ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ
طﻖ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﮏ ﺍﻟﻨّﺎﻓﺬﺓ ﺣ ّﺘﻰ ﻳﻨ َ
ﭘﻨﺎﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻣﺤﺮﻭﺱ ﺩﺍﺭ
ﮏ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺟﻨﺎﻧﻰ ِ ﺘﮏ ﻭ ﻣعﺮﻓ ِﺘ َ ﺑﺮﺣﻴﻖ َﻣﺤﺒّ َ
ﻉ
ِ ﻳطﻔﺢ ﮏ ﻭ عﻮﺗﮏ ﺑﻴﻦ ﺪﮎ ﻭ ُﻧ ﺧﻠﻘ َ َ ﺑﻤﺤﺎﻣِ َ َ َ
ﮐﻞ ﺷﻰ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍ ّﻧﮏ ﻋﻠﻰ ّ ﻗﺪﻳ ٌﺮ .ﻉ ﻉ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻢ ﺿعﻴﻒ ﻭ ﻧﺤﻴﻒ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ١٠٧
١١٦
ﭘﺎﮎ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻃﻠﺐ
ُﻫﻮﺍ
ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﭘﺮﻭﺭﮔﺎﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻨﻤﺎ ﺑﻪ
ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻯ ّ
ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻧﻔس ﻭ
ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﺕ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﺭﺩﻭﺋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ
ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺒﺨﺶ ﻋطﺎ ﻫﻮﻯ ﺑﺴﻮﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷ ّﺮ ﻧﻔس ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ
ﻇﻞ ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ
ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ
ﺁﻥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺍﻟﻠّﻬﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺗعﺎﻟﻴﻢ
ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺘﺢ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧﺼﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩ ّﺭﻩ ﻭ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ
ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﺑﮕﺪﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺯﺕ ﺩﻣﺴﺎﺯﻧﻤﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺟﻤﺎﻝ ١١٥
١٠٨
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺍﺳﺮﺍﺭﺕ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ
ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻣﻨﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺪﺭ ﻫﺎ ﺑﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺭ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻯ ﺫﻭﺍﻟﻌﻄﺎ
ﺍﻳﻦ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﮐﺮﻡ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻧﻤﺎ
ﻉﻉ
ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﻪ ﺮﺻﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺻ َ ﮐﻪ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ َ
ﻏﺒﺎﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻧﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻣﺤﻈﻮﻅ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﻥ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﻓﻆ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﻫﻤﺘﺎ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺘّﻞ ﻭﺗﻀ ّﺮﻉ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣ ّﺘﺤﺪ ﻭ ﻣﺘّﻔﻖ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺑﻬﻢ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻤﺒﺎ ﺩﻟﻰ ١٠٩
١١٤
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﭘﺮ ﻋﻄﺎﻯ ﺫﻭﺍﻟﻤﻨﻦ ﻭﺍﻗﻒ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺳﺤﺮ ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺟﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺳﻮﺯ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ّ
ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﺎ ﺫﮐﺮﺕ ﺩﻣﻰ
ﺟﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻣﺤﺮﻣﻰ
ﺧﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ
ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﺮ
ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭼﻮ ﻣصﺒﺎﺡ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺪﻡ
ﺗﺎ ﻋﺪﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﺯ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﻗﺪﻡ
١١٣
ُﻫﻮﺍ
ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻠ ّﻴﺖ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻏﻴﺮ
ﻣﺤصﻮﺭ ﻭﻟﻰ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﻣﻮﻫﻮﺏ
ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﺎﺑﻠ ّﻴﺖ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ
ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻣﺤ ّﺒﺘﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺑﺴﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺨﺸﻴﻤﺎﻯ َﺭ
ﺑﺮﻫﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﻤﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪ ّﻳﻪ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ١١٠
ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ
ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻤﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ
ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ
ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﻤﺒﻪ ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻓﺎﺋﺰ
ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ
ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻻ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ .ﻉ ﻉ
ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺩﻩ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺒﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻏﻮﺍﺋﻞ ﺑﺴﻴط ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺯ
ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺮ ﻣﺤﻴط ﻣﻮﺝ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ
ﻫﺎﺗﻒ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺴﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﺮ ﺻﺮﺍﻁ ﻋﻬﺪ ﻭ
ﻉﻉ
ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺯﻧﻴﻢ .
ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﭽﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ١١١
١١٢