ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ ٢٦ .............................................
ا ﮫﺎ ﻤﺎ ر ﻤﺎ
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ(٢٨ ................................... ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ٣١ ............................................. ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ ٣٤ ..............................................
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ٤٢ ............................................ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ، ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ، ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
١
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ٤٩ .............................................. ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٥٣ ......... ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٦٥ ...................... ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧٣ ........................... ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ٧٧ ..
٢١٤
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ٢ ....................
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧ ................. ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ( ٧ ............................................. ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ٨ ................................................... ﻭﺿﻮ ١٨ ...................................................... ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ ١٩ ............................................. ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ٢١ ............................................... ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ٢٢ ............
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﻫﻞ ﻣﻦ ﻣﻔ ّﺮﺝ ﻏﻴﺮ ﺍ ﻗﻞ ﺳﺒحﺎﻥ ﺍ ﻫﻮ ﺍّ ﻭﻛﻞ ﺑﺎﻣﺮﻩ ﻗﺎﺋﻤﻮﻥ ... ﻋﺒﺎﺩ ﻟﻪ ّ
ﻛﻞ ﻟﺬّ ﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺭﺑّﻲ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻣﻦ ّ
ٍ ﺳﺮﻭﺭ ﻛﻞ ﻛﻞ ٍ ﺭﺍﺣﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﺣﺒّﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﻛﻞ ﺑﻘﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﻧﺴﻚ ... ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ
ﺑعﺰﺗﻚ ﻻ ﺗﺒﺘﻠﻴﻨﻲ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺍﻻﻣﺘحﺎﻥ ﻓﻴﺎ ﺍﻟﻬﻲ ّ
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ٢٣ ............................................
ﻭﺳﺪﺩﻧﻲ ﺑﺎﻟﻬﺎﻣﻚ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﻻﻏﻔﺎﻝ ﺍﻧّﻚ ﺍﻧﺖ ّ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ٢٥ ..................................
ﻟﻤﺸﻴّﺘﻚ ﻭﻻ ﻣﺮ ّﺩ ﻻﺭﺍﺩﺗﻚ ...
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ٢٤ ..........................................
٢١٣
ﺍ ﺍﻟّﺬﻱ ﻗﺪ ﻛﻨﺖ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺭﺍ ّﺩ
٢
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺳﻴّﺪﻱ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﻧﻘﻄعﺖ ﻋﻦ ﺫﻭﻱ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻣﺘع ّﺮﺿﺎ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﻭﺍﺳﺘﻐﻨﻴﺖ ﺑﻚ ﻋﻦ ﺍﻫﻞ ّ
ﻋﻤﻦ ﻟﻤعﺮﻭﻓﻚ ﺍﻋﻄﻨﻲ ﻣﻦ ﻣعﺮﻭﻓﻚ ﻣﺎ ﺗعﻴﻨﻨﻲ ﺑﻪ ّ
ﺳﻮﺍﻙ ﻭﺯﺩﻧﻲ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻚ ﺍﻟﻮﺍﺳﻊ ﺍﻧّﻚ ﺫﻭ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟعﻈﻴﻢ ...
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ
ﺁﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﭘﺮﻭﺭﺷﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺭﺷﮏ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﭘﺲ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺑﺎﺯﻭ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ
ﻫﺐ ﻟﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻛﻤﺎﻝ ﺣﺒّﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﺍﺟﺬﺏ ﻗﻠﻮﺑﻨﺎ ﺑﺎﻧﺠﺬﺍﺏ ﻧﻮﺭﻙ ﻳﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺒحﺎﻥ ﻭﺍﻧﺰﻝ
ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻉﻉ
ﻋﻠّﻲ ﻧﻔحﺎﺗﻚ ﻓﻲ ﺁﻧﺎء ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻟﻨّﻬﺎﺭ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻳﺎ ﻣﻨّﺎﻥ .
٣
٢١٢
ﺷﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﺑﺎﺩ
ﮐﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻛﻞ ﺫﻛ ٍﺮ ﺑﻐﻴﺮ ﺫﻛﺮﻙ ﻭﻣﻦ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻣﻦ ّ ّ
ﺑﻬﺎﺭﺵ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﺶ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﭼﺸﻤﻪ
ﺛﻨﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺛﻨﺎﺋﻚ ﻭﻣﻦ ﻛﻞ ﻟﺬﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻟﺬّ ﺓ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ
ﺩﺭﺑﺪﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭﺩﺵ
ﻛﻞ ﻣﺎ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻲ ﺑﻤﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻣحﺒّﺘﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ ّ ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻭﻣﻘﺪﺭ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ّ ّ
ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺷﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺶ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺁﺏ ﺑﺎﺭﻳﮏ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﻫﺶ ﺩﺭﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺩ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﻤﻦ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭ ﺗﺎﺑﻴﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺠﻨﺒﻴﺪ ﻭ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺷﮏ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺩﺷﺖ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺍﻯ ٢١١
ﻛﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﺑﻐﻴﺮ ﻛﻞ ﺭﺍﺣ ٍﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺍﺣﺔ ﺍﻧﺴﻚ ﻭﻣﻦ ّ
ﻭﻣﻔﺘّﺢ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ...
ﺛﻢ ﺭﺏ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻲ ﺛﺒّﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﺮﻙ ّ ﺳﺒحﺎﻧﻚ ّ
ﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻧﻘﻀﻮﺍ ﻣﻴﺜﺎﻗﻚ ﻭﻣﺎ ﺍ ّﺗﺒعﻮﺍ
ﺛﻢ ﺍﺟعﻞ ﻟﻲ ﻣﻘعﺪ ﺻﺪﻕ ﻋﻨﺪﻙ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﻇﻨﻮﻧﻬﻢ ّ
ﻭﻫﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﻚ ﺭﺣﻤ َﺔ ﺍﻟحﻘﻨﻲ ﺑعﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻻ
ﺭﺏ ﻻ ﺗﺪﻋﻨﻲ ﺧﻮﻑ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭﻻ ﻫﻢ ﻳحﺰﻧﻮﻥ ﺍﻱ ّ
ﺑﻨﻔﺴﻲ ﻭﻻ ﺗﺠعﻠﻨﻲ ﻣحﺮﻭ ًﻣﺎ ﻋﻦ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ٤
ﻧﻔﺴﻚ ﻭﻻ ﺗﻜﺘﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻦ ﻟﻘﺎﺋﻚ
ِﻋ ِ ﺎﺏ ﻭ ﺣﻴﻢ ﺖ ﺍﻟ َ ﮎ ﺍ ﻧ َ ﺒﺎﺩ َ ّ ﺮﻳﻢ ﺍﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺍﻟﻮﻫ ُ
ﻭﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺟﻤﺎﻟﻚ
ﺣﻤﻦ . ﻑ ﺍﻟ ﺮ ﺖ ﺍﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍﻟ ﺮ ُﺅ ُ ﺍﻧَ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻭﺑﻜﻞ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺑﻤﻠﻜﻮﺕ ﻣﻠﻚ ﺍﻟ ّﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﺍﻻﺭﺽ ّ
ﺑﻨﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻳﺒﺪﻟﻮﺍ ﺁ ًﻧﺎ ﻣﻨﻪ ﻳﻨﻈﺮﻭﻥ ﻭﻣﻨﻪ ﻳﺴﺘﻠﺬّ ﻭﻥ ﺑحﻴﺚ ﻟﻢ ّ ﺭﺏ ﻓﺎﺭﺣﻤﻨﻲ ﻓﻲ ﺗﻠﻚ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﻭﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ ﺍﻱ ّ
ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻨﻲ ﻳﺎ ﻛﻞ ﺳ ّ ﺍﺧﺬﺕ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ّ ﮑﺎﻥ ﺍﺭﺿﻚ ّ ﺍﻟﻬﻲ ﺧﻴﺮ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭﺍﻧّﻚ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﻉﻉ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺧﺎﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﻴﺰ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻳﺰ ﺍﺯ ﺧﺎﻭﺭﺵ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﺕ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺧﺘﺮﺵ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ
ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻭﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺷﻮ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺯ
ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺁﺳﺎﻳﺶ
ﻗﻞ ﺍ ﻳﻜﻔﻰ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﻭﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻦَ :
ﭘﺮ ﮔﻞ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭﺵ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﮤ ﺗﺎﺯﻩ
ﻛﻞ ﺷﻲء ﻋﻦ ﻛﻞ ﺷﻲء ﻭﻻ ﻳﻜﻔﻰ ﻋﻦ ﺍ ﺭﺑّﻚ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﻻ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻭﻻ ﻣِ ﻦ ﺷﻲء ﻻ ﻓﻰ ّ
ﻭ ﺗﺮ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺯﺍﺭﺵ ﺭﺷﮏ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻮﺷﺶ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﺟﻮﺷﺶ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﮊﺭﻑ ﭘﺮ
ﻼ ًﻣﺎ ﻛﺎﻓ ًﻴﺎ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﻭﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍ ﺭﺍ ﺑﻴ َﻨﻬﻤﺎ ﺍﻧّﻪ ﻛﺎﻥ ﻋ ّ
ﺧﺮﻭﺵ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﻧﺸﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ
٥
٢١٠
ﮏ ﻭ َﻗ ﻮﻧﻰ َﻳ ُﻘ ُ ﺏ ﺍ ﻳْ ﺪ ِﻧﻰ ﻋﻠﻰ ِﺧﺪﻣﺔِ ﺍ ِ ﺣ ّﺒﺎَ ﻮﻝ َﺭ
ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺗص ّﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﮑ ِ ﺳﺎﺣﺔِ ُﻗ ِ ﻮﺕ ﺍﻟﺘَ ع ﺒ ِﺪ ﻓِ ﻰ ﮏ ﻭ ﺍﻟﺘَ ﺒ ﺘ ِﻞ ِﺍﻟﻰ َﻣ َﻠ ُ ﺪﺳ َ َ
ﻭﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺍﺯ ّ
ﮏ ﻭ َﻧ ﻮﺭ َﺟ ِﺒ ْﻴ ِﻨﻰ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﻀ َﺮﺓِ ﺍ َ ﺣ ِﺪﻳِ ﺘ َ َﻋﻠﻰ ُﻋ ُﺒ ْﻮ ِﺩﻳﺔِ َﺣ ْ ﺑﺎﺏ ﮏ َﻭ َﺣ ﻘ ْﻘ ِﻨﻰ ﺑﺎﻟ َﻔﻨﺎ ﻓﻰ ﻓِ ﻨﺎ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ ِ
ﺍُ ﻟ ِ ﻻ ْﻧعِ ﺪﺍﻡ ﺍﻟﻤ َ ﻮﻫﻴِ ﺘ َ ﻮﺍﻇ َﺒﺔِ َﻋ َﻠﻰ ﺍ ﮏ ﻭ ﺍ ِ ﻋﻨﻰ َﻋ َﻠﻰ ُ
ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺑﻤﻈﻬﺮ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍﻻٔﺭﺽ.
ﺏ ﺍ ْ ﺳ ِﻘ ِﻨﻰ َﮐﺎَ ﺱ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﻓﻰ َﺭ ْﺣ َﺒﺔِ ُﺭ ُﺑ ْﻮ ِﺑﻴِ ﺘ َ ﮑﺎﻯ َﺭ
ح ِﺮ ﺍﻟ َﻔﻨﺎَ ﻭ ﺏ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﺍ ْ ﻏ ِﺮ ْﻗ ِﻨﻰ ﻓِ ﻰ َﺑ ْ ﺍ ْ ﻟ ِﺒ ْﺴ ِﻨﻰ َﺛ ْﻮ َ
ْﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ُﻏﺒﺎﺭﴽ ﻓِ ﻰ َﻣ َﻤ ﺮ ﺍ ْﻻِ ﺣﺒّﺎَ ﻭ ﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ﻓِ ﺪﺍ
ﮑﻴﺎ ﺻ ِﻔﻴﺎء ﻓﻰ َﺳ ِﺒ ْﻴ ِﻠ َ ِﻟﻼْ ﺭ ِ ﺽ ﺍﻟﺘﻰ َﻭ ِﻃْ ﺘﻬﺎ ﺍ ْ ﻗﺪﺍ ُﻡ ﺍ ْﻻْ
ﺣﻴﻢ ﺖ ﺍﻟ َ ﺏ ﺍ ْﻟعِ ﺰﺓِ َﻭ ﺍﻟ ُعﻠﻰ ﺍ ﻧ َ ﺮﻳﻤﺎﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ َﺭ
ِﮏ ﺍﻟ َع ْﺒ ُﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤ َﺘعﺎﻝ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُﻳ ﻨﺎﺩﻳﮏ ِﺑﻪ ﺫﻟ َ َ ُ ﮑ ْﻮ ِﺭ ﻭ ﺍﻻ ِ ﺏ َﺣ ﻘ ْﻖ ﺁﻣﺎ َﻟ ُﻪ َﻭ َﻧ ﻮ ْﺭ ﺍ ْ ﺳﺮﺍ َﺭ ُﻩ ﺍﻟ ُﺒ ُ ٓﺻﺎﻻﻯ َﺭ
ﮎﻭ ﺒﺎﺣ ُﻪ ﻓﻰ ِﺧ ْﺪ َﻣﺔِ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ ﺻ ْﺪ َﺭ ُﻩ ﻭ ﺍ ْ ﻭﻗِ ْﺪ ﻣِ ْ َﻭ ﺍ ْﺷ َﺮ ْ ص َ ﺡ َ ٢٠٩
٦
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳحﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ :
ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ( ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﻛﻪ ﻣﺨصﻮﺹ ﺻﻠﻮﺓ
ﻀ ﺮ ِﻉ َﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍ ْ ﺑ ُﺴ ُﻂ ِﺍ َ ﻟﻴﮏ ﺍ ُ ﮐ ﻒ ﺍﻟﺘَ
ﻋﺎﺷﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﺭﺩ
ﺍﻟحﻘﺎ ِﻳ ِﻖ ﻭ ﺍﻟﻨِ ﻦ ﺍ ْﺩ ِ ﻦ عﻮﺕ ﻣِ ْ ﺖ َﻋ ْ َﺗ َﻘ ﺪ َﺳ ْ ﺭﺍﮎ ﺍ ْ ﻫ ِﻞ َ
ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻟعﻤﺮ ﺍ ﻧﻔحﺎﺗﺶ
ﺮﺍﺏ َﻋ َﺘ َﺒ ٍﺔ ﺍﻟﺘَ ﺒ ﺘ ِﻞ ﻭ ﺍﻻﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﺍَ ﻋ ﻔ ُﺮ َﻭ ْﺟﻬﻰ ﺑ ُﺘ ِ
ﻭ ﻣﻨصﻔﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﻜﻦ *)ﺍ ّﻭﻝ(* ﻫﺮ
ِ ِ ﺨﺎﺿ ِﻊ ﮎ َﺍ ْﻟ ﺒﺎﺏ ﺍ ْ ﻥ َﺗ ْﻨ ُﻈ َﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﺒﺪ َ ﺍْ ﻭﻟِﻰ ﺍﻻْ ﻟ ِ ح ِ ﺍ ْﻟ ِ ﻈﺎﺕ ﺍ ْ ﻋ ُﻴ ِﻦ ﺨﺎﺷ ِﻊ ِﺑ ِ ﺒﺎﺏ ﺍ ﺣﺪﻳّﺘﮏ ِﺑ َﻠ َ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑعﻤﻞ ﺁﺭﺩ *)ﻭ ﺛﺎﻧﻰ(* ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ *)ﻭ ﺛﺎﻟﺚ(* ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﺍﻧﺘﻬﻰ.
ﺘﮏ ﺻ َﻤﺪﺍﻧﻴّ َ َﺭ ْﺣﻤﺎ ِﻧﻴِ ﺘ َ ﮏ َﻭ ُﺗ َﻐ ﻤ َﺮ ُﻩ ﻓﻰ ِﺑحﺎ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤﺔِ َ
ﮏ ﺏ ﺍﻧُ ﻪ َﻋ ُ ﺲ ﺍﻟ َﻔ ِﻘ ْﻴ ُﺮ َﻭ َﺭﻗِ ْﻴ ُﻘ َ ﺒﺪ َ ﻱ َﺭ ﮎ ﺍﻟﺒﺎُ ﺍْ ﮏ ُﻣ َﺘ َﻮ ﮐ ٌﻞ ﻀ ﺮ ُﻉ ﺍﻻِ ﺳ ْﻴ ُﺮ ُﻣ ْﺒ َﺘ ِﻬ ٌﻞ ِﺍ َﻟ ْﻴ َ ّ ﺍﻟﺴﺎُ ﻞ ُ ﺍﻟﻤ َﺘ َ
ﮏ ُﻳ ِ ﮏ َﻭ ﮏ ﻭ ُﻳ ِ ﻨﺎﺟ ْﻴ َ ﻨﺎﺩ ْﻳ َ ﻦ َﻳﺪ ْﻳ َ َﻋ َ ﻀ ﺮ ٌﻉ َﺑ ْﻴ َ ﻠﻴﮏ ُﻣ َﺘ َ
٧
٢٠٨
ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﺖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺮﻍ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺒﺎﻟﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ .
ﻉﻉ
٢٠٧
ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ )ﺻﻼﺓ ﮐﺒﻴﺮ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ(
ُﻫ َﻮ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ ِﺰ ُﻝ ﺍ ْﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ ﺮﺣﻴﻢ ﺍﺳ َﺘ َﻘ ﺮ ﻓﻰ َﻣﻘﺎﻣِ ِﻪ صﻠﻰ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ﻼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪِ َﻭ ﺍﺫﺍ ﻗﺎ َﻡ َﻭ ْ ِﻟﻠ ُْﻤ َ
ﺍﻟﺸ ِ ﻤﻦ ﻤﻴﻦ َﻭ َﻳﻨْ ُﻈ َﺮ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟْ َﻴ ِ ﻦ َﻳﻨْ َﺘﻈِ ُﺮ َﺭ ْﺣ َﻤ َﺔ َﺭﺑﻪِ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ِ ﻤﺎﻝ َﮐ َﻤ ْ ﻮﻝ: ﺣﻴﻢ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘ َ ﺍﻟ ﺮ ِ
ﻟﻪ ﺍﻻ ْﺳﻤﺂَ ﻭ ِ ﮏ ِﺑ َﻤﻄﺎﻟ ِِﻊ ﺍﻟﺴﻤﺎ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﻓﺎﻃ َﺮ ﻳﺎ ﺍ َ ﺻﻼﺗﻰ ﻧﺎﺭﴽ ﮏ ﺍ ْﻟعﻠ َﻏ ْﻴ ِﺒ َ ِﻲ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﺠ َع َﻞ َ َ ﺸﺎﻫ َﺪﺓِ ح ِﺮ َﻕ ﺣﺠﺒﺎﺗ ِﻲ ﺍﻟﺘﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘﻨﻰ َﻋ ْ ِﻟ ُﺘ ْ ﻦ ُﻣ َ ُ ُ َ ِﮏ. ح ِﺮ ِﻭﺻﺎﻟ َ َﺟﻤﺎﻟ َ ِﮏ َﻭ ُﻧﻮﺭﴽ َﻳ ُﺪﻟﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺑ ْ ٨
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ﻮﺕ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ
ﻼ ﺍﻻ َﻣ ِﻢ َﺗﺮﺍﻧﻰ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ﻮﺏ ْ ُ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ َﻭ َﻣ ْ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ح ُﺒ َ ِﮏ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ح ْﺒﻠ َ ﮏ ُﻣ ْﻨ َﻘﻄِ عﴼ َﻋ ﻤﺎ ِﺳ َ ﻮﺍﮎ ُﻣ َﺘ َﻤ ﺴﮑﴼ ِﺑ َ
ح ﺮ َﮐ ِ ﺏ ﺍ َ ﻧﺎ ﻱ َﺭ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ ِﮑ ُ ح َﺮ َﮐﺘِﻪِ َﺗ َ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑ َ ﻨﺎﺕ * ﺍ ْ ِ ﻮﻥ ﻦ ﮎ * ﺍ ُ ﮐ ُ ﻦ َﻋ ْﺒ ِﺪ َ َﻋ ْﺒ ُﺪ َ ﮎ َﻭ ﺍ ْﺑ ُ ﺣﺎﺿﺮﴽ ﻗﺎﻤﴼ َﺑ ْﻴ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺘﻮ ّﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ
ﺧﻮﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ
ﮏ ﺍ ﺿﺎَ ﺭﺍﺩﺗ َ ﻳﺎﺩﻱ َﻣ ِﺸﻴﺘ َ ِﮏ َﻭ ﻣﺎ ﺍِ ﺭ ْﻳ ُﺪ ﺍ ﻻ ِﺭ َ ِﮏ َﻭ ﺍ َ ْ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ح ِﺮ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ﻀﻠ َ * ﺍ ْﺳ َﺎ ُﻟ َ ِﮏ َﻭ َﺷ ْﻤ ِ ﮏ ِﺑ َﺒ ْ ﺲ َﻓ ْ
ﺟﻠﻴﻞ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﮐﻠّﻴّﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ
ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺪ َﺳﺔِ َﻋ ِﻦ ﻦ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺎُ ﮐ ﻞ ﻣﺎ َﻳ ْﻈ َﻬ ُﺮ ﻣِ ْ
ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ
ِﮏ ﺐ َﻭ َﺗ ْﺮﺿﻰ * َﻭ ِﻋ ﺰﺗ َ َﺗ ْﻔ َع َﻞ ِﺑ َع ْﺒ ِﺪ َ ﮎ ﻣﺎ ُﺗ ِح
ﻮﺏ ُﻓ ﺆﺁﺩﻱ * ِﻋ ْﻨ ِﺪ َ صﻮ ُﺩ َﻗﻠْﺒﻰ َﻭ َﻣ ْ ﮎ ُﻫ َﻮ َﻣ ْﻘ ُ ح ُﺒ ُ ْ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ َﺗ ْﻨ ُﻈ ْﺮ ﺍﻟﻰ ﺁﻣﺎﻟﻰ َﻭ ﺍ ْ ﻋﻤﺎﻟﻰ َﺑ ْﻞ ﺍﻟﻰ ْ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﺣﺎﻃ ِ ﺽ * َﻭ ِﮏ ﺍﻟﺘﻲ ﺍ َ ﺭﺍﺩﺗ َ ﺖ ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻْ ﺭ َ ﺍ َ ْ ٩
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺩﻩ ﻭ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻟﻄﺎﻑ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟعﻈﻴﻢ
ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ.
ﻉﻉ
٢٠٦
ﺍﻳﻦ ﻃﻴﺮ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭﺁﻳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﺻ ِ ﻮﺍﮎ ﺍ ْ ﻭ ﻒ ﻣﺎ ِﺳ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻒ ِﺑ َﻮ ْ ﮏ ﻣِ ْ ﺻ َ ﻦ ﺍ ْﻥ ُﺗ ْﻮ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺘﻰ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳّﺎﻡ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺍﻟحﻴﺎﺕ ﻓﺎﺗحﺔ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ
ﺩﻡ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻫﺮ َﻧ َﻔﺲ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ
ﻇﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺗحﺖ ﻟﻮﺍء ﻣﺒﺬﻭﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ّ
ﻣعﻘﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣحﻤﻮﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻨّﺎﻥ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻭ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ . ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ّ ٢٠٥
ﺕ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ﮏ ْﺍﻻْ ﻋ َﻈ ِﻢ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ﺍﺳ ِﻤ َ ْ ِﮏ ْﺍﻻَ ﻣ ِﻢ ﻣﺎ ﺍ َ ﺭ ْﺩ ُ ﺐ* ﺐ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ُﺗ ِح ﺍ َ ﺭ ْﺩ َﺗ ُﻪ َﻭ ﻻ ﺍ ِﺣ
ﻉﻉ
ﻑ ِﺑعِ ْﺮ ِ ﻓﺎﻥ ُﺗ ْع َﺮ َ
ِﮏ. ُﺩ ْﻭﻧ َ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻮﺍﻥ ِﻟ َﻴ ْﺒﻘﻰ ِﺑﻪِ ْح َﻴ ِ ﻱ َﺭ ﺏ َﻓ ْ ﺻﻼﺗﻰ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍﻟ َ ﺎﺟ َع ْﻞ َ ﺍ ْ ﮎ ﻓﻰ ُﮐﻞ ﻋﺎ َﻟ ٍﻢ ِﮏ َﻭ َﻳﺬْ ُﮐ َﺮ َ ﻭﺍﻡ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ ﺫﺍﺗﻰ ِﺑ َﺪ ِ ﻦ ﻣِ ْ
ﮏ. َﻋﻮﺍﻟ ِِﻤ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ ﺍ ْ ﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﮏ ﺫﺍ َﺑ ِ ﻮﺏ َﻭ ْﺍﻻْ ﮐﺒﺎ ُﺩ َﻭ ِﺑﻨﺎ ِﺭ ﻦ ﻓﻰ ﻓِ ﺮﺍﻗِ َ ﻳﺎ َﻣ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ُﻘ ُﻠ ُ
ﻦ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ ِﺒ ِ ﮏ ﺎﺳ ِﻤ َ ﻼﺩ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ُﺣﺒَ ﮏ ِﺑ ْ ﺍﺷ َﺘ َع َﻞ َﻣ ْ ﮏ ْ ١٠
ٓﻓﺎﻕ ِﺑﺎ ْﻥ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ َعﻨﻲ َﻋ ّﻤﺎ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ َﺳ ﺕ ْﺍﻻ َ ﺨ ْﺮ َ ْ ﺐ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﻱ َﺭ ِﮏ ﺍﻟِ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍ ْﻟ َﻐﺮ ْﻳ َ ﺮﻗﺎﺏ * ﺍ ْ ﮏ َﻭ ﺒﺎﺏ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ َﺳ ُﺮ َﻉ ﺍﻟﻰ َﻭ َﻃﻨِﻪِ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ ِﻇﻞ ﻗِ ِ ِ ِﮏ َﻭ ﺍﻟعﺎﺻ ِﮏ َﻭ ح َﺮ ُﻏ ْﻔﺮﺍﻧ َ ِﺟﻮﺍ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ص َﺪ َﺑ ْ ﻲ َﻗ َ َ ﮏ ﻟﻴﻞ ِﺑ َ ﮏ * َﻟ َ ﺴﺎﻁ ِﻋ ﺰ َ ﺍﻟﺬَ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻔﻘ ْﻴ َﺮ ﺍُ ﻓ َﻖ َﻏﻨﺎَ
ح ُﻤ ْﻮ ُﺩ ﻓﻰ ﺸﺎء * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓِ ﻴﻤﺎ َﺗ ُ ﺨﺘﺎ ُﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻤ ْ ﻄﺎﻉ ﻓﻰ ُﺣ ْ ِﮏ َﻭ ﺍﻟ ُْﻤ ُ ﮑ ِﻤ َ ﻓِ ْعﻠ َ ﮏ َﻭ ْ
ﮎ. ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ َﻭ ُﻳ َ
ﻮﻝ: ُﺛﻢ ﻳﻨ ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ حﻨِﻰ ِﻟﻠْ ُﺮ ُﮐ ْﻮ ِﻉ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ َ َ َْ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ َﺗﺮﻯ ُﺭ ْﻭﺣﻲ ُﻣ ْﻬ َﺘ ّﺰﴽ ﻓﻰ َﺟﻮﺍ ِﺭﺣﻲ َﻭ ﺍْ ﺭﮐﺎﻧﻰ ْ ْ ْ ﮏ َﻭ َﻳ ْﺸ َﻬ ُﺪ ﮎ َﻭ َﺛﻨﺎَ ِﮏ َﻭ َﺷ َﻐﻔﴼ ﻟ ِِﺬ ْﮐ ِﺮ َ ﺒﺎﺩﺗ َ َﺷ ْﻮﻗﴼ ِﻟعِ َ ١١
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮐﻦ ﺗﺎ
ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮎ ّ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﺎﺳﻮﺕ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﻗصﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻘﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﮔﻨﻪ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﺗﺎ ٢٠٤
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﺎﮎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻴﮑﺨﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﻔحﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻟﺸﺎﺩ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ﺷﺠﺮﻩ ُﻃﻮﺑﻰ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ
ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻘ ّﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﺁﺭ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ٢٠٣
ﮑ ِ ﮏ َﻭ ﮎ ﻓﻰ َﻣ َﻠ ُ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑ ِﻪ ﻟ ُ ﻮﺕ َﺑﻴﺎ ِﻧ َ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
َﺟ َﺒ ُﺮ ْﻭ ِ ﮏ ﻓﻰ ﺐ ﺍ ْﻥ ﺍ ْﺳَ ﻠ َ ﺕ ِﻋﻠ ِْﻤ َ ﻱ َﺭ ﺏ ﺍ ِﺣ ﮏ*ﺍ ْ
ﻻ ْﺛ ِ ﺮﻱ َﻭ ﺍ ْﻋﻼ َ ﻘﺎﻡ ُﮐ ﻞ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﮎ ِ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺒﺎﺕ َﻓ ْﻘ ْ ﺰﻱ َﻭ ﺍ ْﺑﺮﺍ ِﺯ َﻋﻄﺎَ ﮏ َﻭ َﻏﻨﺎَ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻇﻬﺎ ِﺭ َﻋ ْ ﺠ ْ ِﮏ َﻭ ُﻗ ْﺪ َﺭﺗ َ
ﮎ. ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ َﺑ ْع َﺪ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺎﺏ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ﺂﺏ * ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻤ ْﺒ َﺪَ ﻭ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺍ ْﻟحﺎﮐِ ُﻢ ﻓﻰ َ
ﮎ ﺠ َعﻨﻲ َﻭ َﺭ ْﺣ َﻤ ُﺘ َ َﻋ ْﻔ ُﻮ َ ﮏ َﻗ ﻮ ْﺗﻨﻰ َﻭ ﻧِﺪﺍ ُﻭ َ ﮎ َﺷ ﮏ َﻭ ﺍ ﻻ ﮏ ﺍ ﻗﺎ َﻣﻨﻲ َﻭ َﻫﺪﺍﻧﻰ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻀ ُﻠ َ ﺍ ْ ﻳ َﻘ َﻈﻨﻲ َﻭ َﻓ ْ
ﮏ ﺍ ْ ﻭ ﺑﺎﺏ َﻣ ْﺪ َﻳ ِﻦ ُﻗ ْﺮ ِﺑ َ ﻣﺎ ﻟﻲ َﻭ َﺷﺎﻧﻰ ِﻻُ ﻗ ْﻮ َﻡ َﻟﺪﻯ ِ
ﮏ ﺭﺍﺩ ِﺗ َ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟﻰ ْﺍﻻْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َﻗﺔِ ﻣِ ْ ﻦ ﺍ ُ ﻓ ِﻖ َﺳﻤﺎ ﺍ َ ١٢
ِﮏ َﻭ ﮑﻴﻦ َﻳ ْﻘ َﺮ ُﻉ ﻀﻠ َ ﻱ َﺭ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ِْﻤ ْﺴ َ َ *ﺍ ْ ﮏ ﺍﻟْﻔﺎﻧ ﻦﺍ ﮎ * َﻟ َ ﻳﺎﺩﻱ ُﺟ ْﻮ ِﺩ َ ِﻲ ُﻳ ِﺮ ْﻳ ُﺪ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍ ْﻟ َﺒﻘﺎ ﻣِ ْ ْ َ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓﻰ ُﮐﻞْ ﺍﻻ ْﺣ ِ ﻮﺍﻝ ﻳﺎ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎَ ﻭ ﻟِﻲ َ ﺿﺎء ﻳﺎ ِ ﺍﻟﺴﻤﺎ. ﻓﺎﻃ َﺮ ﺍﻟﺘْ ﺴﻠ ْﻴ ُﻢ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ُ ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﻮﻝ: ﺍﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ َﺛ َ
ﻈﻴﻢ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍ ْ ﻋ َﻈ ُﻢ ﻣِ ْ ﻦ ُﮐﻞَ ﻋ ٍ ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ﺍﺫْﮐﺎ ُﺭ ص َع َﺪ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎُ ﻗ ْﺮ ِﺑ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ﺍ ْﻥ َﺗ ْ ﮏ ﻣِ ْ
ﮏ ُﻃ ُﻴﻮ ُﺭ ﺍ ْ ﻓَ ﺪﺓِ ﻦ ﺍْ ﻭ ﺍ ْﻥ َﺗ ِ ص َﻞ ﺍﻟﻰ ﻓِ ﻨﺎ ﺑﺎ ِﺑ َ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺮﺑ ْﻴ َ
ﺖ ُﻣ َﻘ ﺪﺳﴼ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ﻦ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍ ﻧ َ ﮏ ُﮐ ْﻨ َ ﺨﻠِص ْﻴ َ
ﺍﻟص ِ ﺖ ﻔﺎﺕ َﻭ ُﻣ َﻨ ﺰﻫﴼ َﻋ ِﻦ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺍ ْﻟ َعﻠِﻲ
ﺍﻻْ ﺑﻬﻰ. ْ
١٣
ﻭ ﺍﻓﺴﺮﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﺎﻭﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮﭘﺲ ﺩﺭﻯ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﺒﺨﺸﺎ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ . ٢٠٢
ﻉﻉ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣحﺸﻮﺭ
ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻣعﺘﮑﻒ ﮐﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﻏﺮﻑ ﺍﻓﻼﮎ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺷﻮ ﻭ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺛﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺍﺧﺘﺮﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺩﻳﻬﻴﻢ ٢٠١
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِ ْﺠﻨُ ﺔ ﻴﺎء َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻼْ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ ﺕ ْﺍﻻ ْﺷ ُ
ﻦ ْﺍﻻُ ﻓ ِﻖ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ﻦ َﻭﺭﺍﻬﺎ ﻟ ُ ﺍ ْﻟ ُعﻠْﻴﺎ َﻭ َﻋ ْ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْﻟ َع َﻈ َﻤﺔِ ﻣِ َ
ﺖ َﻭ ﺍﻟﺬﻯ َﻇ َﻬ َﺮ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻧَ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﻻ ﺍ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻭﻥ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ ﺍ ْﻗ َﺘ َﺮ َﻥ ﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ْﻣ ُﺰ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺍﻟ ْﺴ ﺮ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺨ ُﺰ ُ ﮑ ُﻨ ُ
ْﮑﺎﻑ ِﺑ ُﺮ ْﮐﻨ ِِﻪ ﺍﻟﻨِ ﻦ ﺍﻟ ُ ﻮﻥ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َْﻤ ْﺴ ُﻄﻮ ُﺭ ﻣِ َ
ﺏ َ ﺍﻟﻘ َﻠ ِﻢ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َْﻤﺬْ ُﮐﻮ ُﺭ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺐ ﺍﻟﻠﻪِ َﺭ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ. ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ُﻣ ْﺴ َﺘ ِﻘﻴﻤﴼ َﻭ َﻳ ُﻘ ُ
ِﮏ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ﺍﻟ ْﺸ ُﻬ ِ ﻟﻪ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟ ِ ﻮﺩ َﺗﺮﻯ ﻮﺩ َﻭ ﻣﺎﻟ َ ﻳﺎ ﺍ َ
ﺻ ِﺮ ْﻳ ِﺨﻲ َﻭ َﻋ َﺒﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺯ َﻓﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺗ ْﺴ َﻤ ُﻊ ﺿ ِﺠﻴ ِﺠ ﻲ َﻭ َ ْ َ ْ ْ ﻦ ُﻓ ِ ﺍﺟﺘِﺮﺍﺣﺎﺗِﻰ ﺍ ْ ﺑ َع َﺪ ْﺗﻨِﻲ َﻋ ِﻦ ﻱ َﻭ ِﻋ ﺰﺗ َ ِﮏ ْ َﺣ ِﻨ ْﻴ َ ﺆﺍﺩ ْ ْ ١٤
ﮏ َﻭ َﺟﺮ ْﻳﺮﺍﺗِﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘ ِﻨﻰ َﻋ ِﻦ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺭ ِ ﻭﺩ ﻓِ ﻰ ﺍﻟﺘَ ﻘ ﺮ ِﺏ ﺍ َﻟ ْﻴ َ
ﺿﻨﺎﻧِﻰ َﻭ ﺳﺎﺣﺔِ ُﻗ ْﺪ ِﺳ َ ﺏ ُﺣﺒَ ﻱ َﺭ ﮏ ﺍ ْ َ ﮏ ،ﺍ ْ ﮏ ﮎ ﺍ ْﺣ َﺮ َﻗﻨِﻰ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﮑﻨِﻲ َﻭ ُﺑ ْع ُﺪ َ ﮎ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ﺠ ُﺮ َ َﻫ ْ ْ ﺑﻤﻮ ِﻃ ﮏ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍ ْﻟ َﺒ ْﻴﺪﺍَ ﻭ ِﺑ َﻠ ﺒ ْﻴ َ ﮏ َﻟﺒْ ﻴ َ ﻰ َﻗ َﺪ َﻣ ْﻴ َ ِ َ ْ
ِ ﮏ َﻭ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍ ْﻟ َﻔﻀﺎَ ﻭ ِﺑ َﻨ َﻔ حﺎﺕ َﻭ ْﺣ ِﻴ َ ﺻﻔﻴﺎَ ﺍ ْ
َﻧ َﺴ ِ ﮎ ِﺑﺎ ْﻥ ُﺗ َﻘﺪَ ﺭ ﻟِﻲ ِﺯﻳﺎ َﺭ َﺓ ﺠ ِﺮ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َ ﻤﺎﺕ َﻓ ْ ْ ﮏ. ِﮏ َﻭ ﺍ ْﻟ َع َﻤ َﻞ ِﺑﻤﺎ ﻓِ ﻰ ﮐِ ﺘﺎ ِﺑ َ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ ﻮﻝ: َﻭ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﮎ َﻭ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﻤﺎ ﺍﻳْ ﺪ َﺗﻨﻲ َﻋﻠﻰ ِﺫ ْﮐ ِﺮ َ َﻟ َ ﮏ ﺍﻟ َ
ِ ﺧﺎﺿعﴼ ِﮏ َﻭ َﺟ َع ْﻠ َﺘﻨﻰ ﮏ َﻭ َﻋ ﺮ ْﻓ َﺘﻨﻲ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺁﻳﺎﺗ َ َﺛﻨﺎَ ١٥
ﺍﻭﺝ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ
ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻻﻥ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﻭ
ﺑﺮﮒ ﺷﻮﻧﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻓﺮﻣﺎ ٢٠٠
ﺳحﺎﺏ ﺟﻮﺩﺕ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻘصﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻴﻢ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﻭ ﻃﻔﻼﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻭﻟﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﮥ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻟﻄﺎﻓﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣعﺎﺭﻑ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺳعﺎﺩﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻊ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ
ِ ﺧﺎﺷعﴼ ِﻻُ ﻟ ِ ِﮏ َﻭ ِﮏ َﻭ ُﻣ ْع َﺘ ِﺮﻓﴼ ِﺑﻤﺎ َﻧ َﻄ َﻖ ِﻟ ُﺮ ُﺑﻮ ِﺑﻴﺘ َ ﻮﻫﻴﺘ َ ِﺴﺎﻥ ِﺑﻪِ ﻟ ُ
ِﮏ. َﻋ َﻈ َﻤﺘ َ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺾ َﻇ ْﻬﺮﻱ َﻭ َﻏ ْﻔ َﻠﺘﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ِﻋ ْ صﻴﺎﻧِﻲ ﺍْ ﻧ َﻘ َ
ﮑ ُﺮ ﻓﻰ ُﺳ ْﻮَ ﻋ َﻤﻠﻲ َﻭ ُﺣ ْﺴ ِﻦ ﮑ ْﺘﻨﻲ * ُﮐﻠﻤﺎ ﺍ َ ﺗ َﻔ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ْ ﺍﻟﺪ ُﻡ ﻓﻰ ُﻋ ُﺮﻭﻗﻲ * َﻭ ﻭﺏ َﮐ ِﺒﺪﻱ َﻭ َﻳ ْﻐﻠِﻲ َﻋ َﻤﻠ َ ِﮏ َﻳ ُﺬ ُ
حﻴﻰ ﺍ ْﻥ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ﺍ ﻥ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺟ َﻪ َﻳ ْﺴ َﺘ ْ ِﮏ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ِ ﺠ ُﻞ ﺍ ْﻥ َﺗ ْﺮ َﺗ ِﻔ َﻊ ﻱ ﺍﻟ ﺮﺟﺎَ ﺗ ْ َﻳ َﺘ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﺨ َ ﮏ َﻭ ﺍ ﻳﺎﺩ َ
ﮏ * َﺗﺮﻯ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ َﻋ َﺒﺮﺍﺗﻰ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎَ ﮐ َﺮﻣِ َ
َﻋ ِﻦ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ * ﺏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺂ ﻳﺎ َﺭ ﮏ ِﺑ ِ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ﺂﻳﺎﺕ َﻣ َﻠ ُ ِﮏ َﻭ ﺍ ْﺳﺮﺍ ِﺭ َﺟ َﺒ ُﺮﻭﺗ َ ﮑﻮ ﺗ َ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻮﺍﺯﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺷﻬﺒﺎﺯ
ِﺠ ِ ِﮏ ﮏ ﻣﺎ ﻳﻨﺒ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ﻮﺩ َ َﺗ ْع َﻤ َﻞ ِﺑﺎْ ﻭﻟﻴﺎَ ﻐﻲ ﻟ ُ ََْ ْ
١٩٩
١٦
ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟ ِ ْﻄﺎﻥ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ِﮏ ﻳﺎ ُﺳﻠ َ ﻀﻠ َ ﻮﺩ َﻭ َﻳﻠ ْﻴ ُﻖ ِﻟ َﻔ ْ ﺍﻟﺸ ُﻬ ِ ﻮﺩ.
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻃﻔﻞ ﻣعصﻮﻣﻢ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﺎ ﺑﻪ ﻧعﻤﺖ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ْﺖ َﻟﻨﺎ ﻣﺎ ُﻳ َﻘ ﺮ ُﺑﻨﺎ ﺍ َﻟ ْﻴ َ َﻟ َ ﻟﻬﻨﺎ ِﺑﻤﺎ ﺍ ْ ﻧ َﺰﻟ َ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍ َ ﮏ ﺍﻟ َ
ﺑﭙﺮﻭﺭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻱ َﻭ َﻳ ْﺮ ُﺯ ُﻗﻨﺎ ُﮐ ﻞ َﺧ ْﻴ ٍﺮ ﺍ ْ ﻧ َﺰ ْﻟ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺒ َ ﮏ َﻭ ُﺯ ُﺑ ِﺮ َ ﮎ*ﺍ ْ ﺍﻟﻈ ُﻨ ِ ﻦ ُﺟ ُﻨ ِ ﻮﻥ َﻭ ﻮﺩ ﺏ َﻧ ْﺴُ ﻠ َ َﺭ ح َﻔ َﻈﻨﺎ ﻣِ ْ ﮏ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﻳﺰ ﺍﻟ َع ﻼ ُﻡ. ﻫﺎﻡ * ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ُ ْﺍﻻْ ﻭ ِ
ﺑﺨﺸﺎ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﺭﺍ َﺳ ُﻪ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻣﻮ ّﺩﺗﺖ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﻣحﺘﺎﺝ ﺟﻮﻯ ﻋﻄﺎﻯ
ﻑ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻋ َﺘ َﺮ َ ﺻ ِﻔﻴﺎ ُﻭ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑ َﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑﻪِ ﺍ ْ
ﺬﻳﻦ ِﺑ َﻤﺎ ﺍ ْﻋ َﺘ ِﺮ َ ﺃﻫ ُﻞ ﺍﻟ ِْﻔ ْﺮ َﺩ ْﻭ ِ ﻑ ِﺑﻪِ ْ ﺱ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ ١٧
ُﻫﻮﺍ
ﻻﻟﻄﺎﻑ ﻟﻄﻔﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺍ ٔ
ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﺨﺎﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ ﺍﻣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭﻳﻎ ﻣﺪﺍﺭ ﺍﺯ ١٩٨
ﺳﺎﻓﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺍﺣﺮﻑ ﻋﻠّﻴّﻴﻦ ﻧﻤﺎ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻳﻢ ﺍﺯ
ﺫﻟّﺖ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﻧﻮﺍ ﺭﺳﺎﻥ ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﮐﻨﺰ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﻏﻨﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻯ ﻣعﻨﻮﻯ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻧﺎﺏ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺁﻣﻮﺯ ﺗﺎ ﻧﺎﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺒﻴﺐ ﻭ ﻣحﺒﻮﺏ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺳﻢ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧّﮏ َ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .ﻉ ﻉ
١٩٧
ﻮﺕ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ ﻈﻴﻢ * َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ َﻃﺎ ُﻓﻮﺍ َﻋ ْﺮ َﺷ َ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْﻟ َع َ
ﻟﻪ َﻟ َ ﮏ ﻳﺎ ﺍ َ
ﻤﻴﻦ. ﺍﻟْعﺎ َﻟ َ
ﻭﺿﻮ
ﺣﻴﻦ ﻟْ َﻐ ْﺴ ِﻞ صﻠﻰ َﻟ ُﻪ ﺃﻥ َﻳ ْﻐ ِﺴ َﻞ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ﻭ ﻓﻰ ﺭﺍﺩ ﺍ ْﻥ ﻳ ِ َﻭ َﻣ ْ ﻦﺍ َ ُ َ َ ﻮﻝ: َﻳ ُﻘ َ
ﺎﺳﺘِﻘﺎ َﻣ ٍﺔ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻬﺎ ﺍ ﺪﻱ ِﻟ َﺘﺎ ُﺧ َﺬ ﮐِ ﺘﺎ َﺑ َ ﮏ ِﺑ ْ ﻟﻬﻲ َﻗ ﻮ َﻳ ْ ْ ص ﺮ ِ ﻑ ﻓﻴﻤﺎ َﻟ ْﻢ ُﺟ ُﻨﻮ ُﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ُﺛ ﻢ ْ ﺍﺣ َﻔ ْﻈﻬﺎ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ َﻳ ْﺪ ُﺧ ْﻞ ﻓﻰ ﻣِ ﻠ ِْﮑﻬﺎ * ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﻮﻝ: َﻭ ﻓﻰ ﺣﻴﻦ َﻏ ْﺴ ِﻞ ﺍﻟْ َﻮ ْﺟ ُﻪ َﻳ ُﻘ َ ِ
ﺍﻟ َْﻘ ِﺪ ْﻳ ُﺮ.
ﮏ * َﻧ ﻮ ْﺭ ُﻩ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺖ َﻭ ْﺟﻬﻲ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻱ َﺭ ﺏ َﻭ ﺟ ْﻬ ُ ﺍ ْ ْ ﮎ ﺍﺣ َﻔ ْﻈ ُﻪ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﻮ ﺟﻪِ ﺍﻟﻰ َﻏ ْﻴ ِﺮ َ َﻭ ْﺟ ِﻬ َ ﮏ ُﺛ ﻢ ْ ١٨
ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ )ﺻﻼﺓ ﻭﺳﻄﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﻭ ﺍﺻﻴﻞ )ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ( ﻮﻝ: ﺟﻬﴼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟ ِْﻘ ْﺒ َﻠﺔِ ﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﺑ ْع ُﺪ َﻟ ُﻪ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ َﺘ َﻮ
ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻦ
ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﻫﻮﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻻﻧعﺎﻡ. ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍ
ﻉﻉ
ﺍﻟﺨﻠ ُْﻖ * ﻟﻪ ﺍ ﻻ ُﻫ َﻮ * َﻟ ُﻪ ﺍﻻْ ﻣ ُﺮ َﻭ َ َﺷ ِﻬ َﺪ ﺍﻟﻠُ ﻪ ﺍﻧُ ﻪ ﻻ ﺍ َ ﺬﻱ ِﺑ ِﻪ ﺍ ﻧﺎ َﺭ ﮑﻠَ ﻢ َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ َﺮ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺍﻟﻈ ُﻬﻮ ِﺭ َﻭ ُﻣ َ ﺍﻟﻄﻮ ِﺭ ﺍﻟ ْ
ﺖ ِﺳ ْﺪ َﺭ ُﺓ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﺘﻬﻰ َﻭ ﺍ ْﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ﺍﻻُ ﻓ ُﻖ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ َﻧ َﻄ َﻘ ْ ِﮏ. ﺍﻟﻤﺎﻟ ُ ﻦ ْﺍﻻْ ﺭ ِ ﺍﻟﺴﻤﺎَ ﻗ ْﺪ ﺍَ ﺗﻰ ْ ﺽ َﻭ ﺪﺍء َﺑ ْﻴ َ ﺍﻟﻨُ ﺕ ِﻟﻠ ِّﻪ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ ْﺠ َﺒ ُﺮ ْﻭ ُ ﮑ ُ ﻮﺕ َﻭ ﺍ ْﻟعِ ﺰ ُﺓ َﻭ ﺍﻟ َ ﺍ ْﻟ َﻮﺭﻯ َﻭ ﻣﺎﻟ ِ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ ِﮏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﺩﺍﺩﮔﺮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻥ
ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻂ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ّ
ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻣﻔﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎﻫﺮﺍﺕ ﻧﻤﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺠﻤﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺁﻳﺎﺕ
ﻮﻝ: ُﺛﻢ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﻦ ﻧﻘﺎﻁ ١٩
١٩٦
ﻭ ﻋﻨﺒﺮﻯ ﺑﻴﺰﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ِ ﺻ ِ ﻦ ﺍﻟﺴ ﻒ َﻣ ْ َﻭ ْ ﻦ ﻓﻰ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭﺿ ْﻴ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ُﻫﻮﺍ
ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮﻡ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺛﺪﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﻣعﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﻣحﺮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﺻﻔﻰ َﻭ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ِﺫ ْﮐﺮﻱ َﻭ ِﺫ ْﮐ ِﺮ ُﺩﻭﻧﻲ َﻭ َﻭ ْ ﮏ َﻋ ْ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﺚ ِﺑﺎﻧﺎﻣِ ِﻞ ﺍﻟ ﺮﺟﺎ ﻦ َﺗ َﺸﺒَ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ ُﺗ َ ﺐ َﻣ ْ ﺨﻴْ ْ ِﺑﺎﺫ ِ ﻦ ِﮏ ﻳﺎ ﺍ ْ ﺭ َﺣ َﻢ ﺍﻟ ﺮ ِ ﻀﻠ َ ْﻳﺎﻝ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ِﮏ َﻭ َﻓ ْ ﺍﺣﻤ ْﻴ َ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﺍﻟ ﻠ ُﻪ ِﮏ َﻭ ِﺑﺎ ﻧ َ ِﮏ َﻭ َﻓ ْﺮﺩﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑ َﻮ ْﺣﺪﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﺖ ﺕ ﺍ ْ ﻣ َﺮ َ ﺖ * َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ ْﺮ َ ﮎ َﻭ َﻭ َﻓ ْﻴ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ ﻦ ﻓﻰ ﺖ ﻀﻠ َ ِﺑ َع ْﻬ ِﺪ َ ِﮏ َﻋﻠﻰ َﻣ ْ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ ﮎ َﻭ َﻓ َﺘ ْ ح َ َ
ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭ ِ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﻴﻦ * َﻭ ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻭ ﺍﻟصﻼ ُﺓ َﻭ ﺿ َ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ
ﻦ ﻣﺎ َﻣ َﻨ َع ْﺘ ُﻬ ْﻢ ﺍﻟ ﺘ ْ ﻬﺎء َﻋﻠﻰ ﺍ ْ ﻭﻟﻴﺎَ ﮏ ﺍﻟ ِﺬ ْﻳ َ ﮑ ِﺒ ْﻴ ُﺮ َﻭ ﺍ ْﻟ َﺒ ُ
١٩٥
٢٠
ﺍﻻ ْﻗ ِ ﮏ َﻭ ﺍ ْ ﻧ َﻔ ُﻘﻮﺍ ﻣﺎ ُﺷ ُﺆ ﺒﺎﻝ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻭﻧﺎﺕ ﺍﻟ َ ْﺨﻠ ِْﻖ َﻋ ِﻦ ْ ُ
ﺖ ﺍ ْﻟ َﻐ ُﻔ ْﻮ ُﺭ ﮎ * ﺍﻧَ ِﻋ ْﻨ َﺪ ُﻫ ْﻢ َﺭﺟﺎ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﻢ. ﺍ ْﻟ َ ﮑ ِﺮ ْﻳ ُ
ﭼﻨﺪ ﮔﻴﺎﻩ ﺗﺒﺎﻫﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻰ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭﺑﺮﮔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ
ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ )ﺻﻼﺓ ﺻﻐﻴﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﮐﻦ.
ﻣﻲ ﺷﻮﺩ(
ِﮏ َﻭ ﮏ َﺧ َﻠ ْﻘ َﺘﻨﻲ ﻟِعِ ْﺮﻓﺎﻧ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﺎ ﻧ َ ْ ْ ﺰﻱ َﻭ ِﮏ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻓﻰ َ ﺒﺎﺩﺗ َ ﻫﺬﺍ ﺍﻟْح ْﻴ ِﻦ ِﺑ َع ْ ِﻋ َ ﺠ ْ
ﮏ* ﺿ ْعﻔﻲ َﻭ ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ ُﻗ ﻮﺗ َ ﺮﻱ َﻭ َﻏﻨﺎَ ِﮏ َﻭ َ ﮎ َﻭ َﻓ ْﻘ ْ ْ ﻦ ﺍﻟ َﻘﻴﻮ ُﻡ. ﺍﻟﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ﺖ ُ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ
٢١
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ
ﻣحﺒّﺘﺖ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ ﻣﺸﮏ ١٩٤
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﻨﻴﺰ ﺩﺭﮔﺎﻫﻢ ﻭ ﺿعﻴﻒ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﺗﻮ ُﻣعﻴﻦ
ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﺎﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺴﻮﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ
ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ ﴿ﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ﴾ ﻛﻞ ﺻﺒﺎﺡ ﻭ ﻣﺴﺎء( ﺍﻟﺪﻋﺎء ﻓﻰ ّ )ﺍﻗﺮﺃ ﻫﺬﺍ ّ
ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻢ ﻏﺒﻄﮥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ
ُﺳﺒحﺎﻧﻚ ﺍﻟﻠ ُّﻬ ﻢ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﺷﻤﺲ
ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﺍﻣﺮﻙ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﻭﺣﻴﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺠعﻠﻨﺎ ﻣحﺮﻭﻣﴼ ﻣﻦ
ﻧﭙﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮﻯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﺛﻢ ﺍﺟعﻠﻨﺎ ﻳﺎ ﻧﻔحﺎﺕ ﺍﻟّﺘﻲ ﺗﻤ ّﺮ ﻋﻦ ﺷﻄﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ّ
ﻉﻉ
ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ﺛﻢ ّ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﻟصﴼ ﻟﻮﺟﻬﻚ ﻭ ﻣﻨﻘﻄعﴼ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﻻﺣﺪﻳّﺔ * ﺃﻱ ﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﺍ ٔ ﺍﻟﺒﺸﺮﻳّﺔ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ
ﺍﺣﺸﺮﻧﺎ ﻓﻲ ﺯﻣﺮﺓ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﻨعﺘﻬﻢ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ
ﺛﻢ ﺍﺣﻔﻈﻨﺎ ﺭﺏ ﻓﺎﺩﺧﻠﻨﺎ ﻓﻲ ّ ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ّ ّ
ﺑﻴﭽﺎﺭﮤ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ
ﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﺃﺷﺮﺑﻨﺎ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻛﻔﺮﻭﺍ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍ ٔ
١٩٣
٢٢
ﺯﻻﻝ ﺧﻤﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺭﺣﻴﻖ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﻚ * ﻭ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻحﺮﺍﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻤﻦ ﻭ ﺷعﻠﮥ
ﺭﺏ ﻓﺎﺳﺘﻘﻤﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺣ ّﺒﻚ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ * ﺃﻱ ّ
ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ
ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻚ * ﻻٔ ّﻥ ﻫﺬﺍ ﺃﻋﻈﻢ ﻋﻄﻴّﺘﻚ ﻟﺒﺮﻳّﺘﻚ ﻭ
ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺃﺭﺣﻢ ﺍﻟ ّﺮﺍﺣﻤﻴﻦ*
ﻃﻮﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓﻮﺯ ﺳﺮﻣﺪﻯ
ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ
ﺠﻴﺐ ﴾ ﺍﻟﻤ ﴿ ُﻫ َﻮ ّ ﺍﻟﺴﺎﻣِ ُﻊ ُ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺻﺒحﺖ ﻓﻲ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﺳﺘﺠﺎﺭﻙ
ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ
ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺃﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﻓﻰ ﻛﻨﻒ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣصﻦ
ﻗﺪﺱ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺰ ﻏﻨﺎ
ﺭﺏ ﻧ ّﻮﺭ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻓﺠﺮ ﻇﻬﻮﺭﻙ ﺣﻤﺎﻳﺘﻚ * ﺃﻱ ّ
ﻋﺰﺗﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﻟﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
٢٣
١٩٢
ﻛﻤﺎ ﻧ ّﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﺻﺒﺎﺡ ﻋﻄﺎﺋﻚ *
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ .
ﻉﻉ
ﺏ َﻭ ﻓ ْﻘﻬﺎ َﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ َﺭ ﺎﺏ. ﺖ ﺍ ْﻟ َ ﺿﻰ ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺐ ﻭ َﺗ ْﺮ َ ﻣﺎ ُﺗ ِح ﮑ ِﺮ ْﻳ ُﻢ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟﻤﺬﻛﻮ ُﺭ ﴾ ﻧﺖ ﺍﻟﺬّ ﺍﻛﺮ َﻭ َﺍﻧﺖ َ ﴿ َﺍ َ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭ ﺳﻴّﺪﻯ ﻭ ﻣﻘصﻮﺩﻯ ﺃﺭﺍﺩ ﻋﺒﺪﻙ ﺃﻥ ﻳﻨﺎﻡ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻧﺴﺎء ﺗﺮﺍ ﮐﻨﻴﺰﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﻇﻞ ﻗﺒﺎﺏ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ ﻳﺴﺘﺮﻳﺢ ﻓﻲ ّ
ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑعﻴﻨﻚ ﺍﻟّﺘﻲ ﻻﺗﻨﺎﻡ ﺃﻥ ﺗحﻔﻆ ﻋﻴﻨﻰ ﻋﻦ
ﺷﺪﺕ ﻣح ّﺒﺖ ﺍﺷﮏ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﮐﻒ ّ
ﺭﺏ ﻓﻀﻠﻚ ﻣﺴﺘعﻴﻨﴼ ﺑحﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ِﺳﻮﺍﻯ ﺗﻮ ﺩﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ
ﺛﻢ ﺯﺩ ﻧﻮﺭﻫﺎ ﻟﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﺁﺛﺎﺭﻙ ﻭ ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺩﻭﻧﻚ ّ
ﺏ ﺍِ ﺭ ِﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺻحﺮﺍﻯ ﻃﻮﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ َﺭ
ﻛﻴﻨﻮﻧﺔ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻋﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻗﺪﺭﺗﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ
ﻭﺭﻗﺎﺕ ﻓﺎﻧﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷعﻠﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻟﻤعﻪ ﻧﻮﺭ
ﻳﻮﻡ ﻟﻘﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳّﺎﻡ
ﻏﻴﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﺍ ﻋصﺮ ﻇﻬﻮﺭ ١٩١
ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻇﻬﻮﺭﻙ* ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ* ﺃﻧﺖ ّ ٢٤
ﺍﻟّﺬﻯ ﺿعﻔﺖ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻻٔﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍَ ﺗعﺎﻟﻰ َﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟ َع َﻈ َﻤﺔ ﻭ ﺍﻻٔﻗﺘﺪﺍﺭ ﴾
ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ،ﻓﻰ ﺣﻴﻦ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ
ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺘﻲ ﻣعﺘصﻤﴼ ﺑحﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺃﻭﺩﻋﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﺗحﺖ
ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﺍﻟّﺘﻰ ﺑﻬﺎ ﻛﻞ ﺫﻯ ﻏﻔﻠﺔ ﻭ ﺫﻯ ﺷﺮﺍﺭﺓ ﻭ ﺣﻔﻈﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻚ ﻣﻦ ّ
ﻛﻞ ﻓﺎﺟﺮ ﺑعﻴﺪ ﺑﺎﻥ ﺗحﻔﻈﻨﻲ ﻛﻞ ﻇﺎﻟﻢ ﻋﻨﻴﺪ ﻭ ّ ّ
ﺛﻢ ﺃﺭﺟعﻨﻲ ﺍﻟﻰ ﻣحﻠّﻰ ﺑحﻮﻟﻚ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻓﻀﻠﻚ ّ
ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ* ٢٥
ﻻﺭﺑﺎﺏ .ﻉ ﻉ ﺭﺏ ﺍ ٔ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﻳﺎ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ﺧﻀﺮﻩ ﻧﻀﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺋﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻣعﺮﻓﺘﺖ ﺍﺯ
ﺷﺠﺮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ
ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺭﺍﺯ ﻣحﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻔﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ
١٩٠
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻧﻮﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﻯ
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ
ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺑﻘﺎ
ﻛﻞ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺃﺣﻤﺪﻙ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺷﻜﺮﻙ ﻓﻰ ّ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺧﻮﻳﺶ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﭘﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺛﺎﻕ
﴿ ُﻫﻮ ﺍ ﺗعﺎﻟﻰ ﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟعﻈﻤﺔ ﻭ ﺍﻻﻗﺘِﺪﺍﺭ ﴾
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ * ﻓﻰ ﺍﻟ ّﻨعﻤﺔ ﺍﻟحﻤﺪ ﻟﻚ ﻳﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ّ
ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺍﻟعﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ ﻓﻘﺪﻫﺎ
ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﺁﺭ ﺍﻯ
ﺍﻟعﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻓﻲ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻟﻚ ﺍﻟﺜّﻨﺎء ﻳﺎ ﻣعﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﻓﻰ
ﻋﻔﻮ ﻏﺮﻳﻖ ﺑحﺮ ﻋصﻴﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ِ
ﺍﻟﺸ ّﺪﺓ ﻣﻦ ﺑﻚ ﺍﻧﺠﺬﺑﺖ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻗﻴﻦ *ﻓﻰ ّ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻄﺎﺋﻴﻢ ﻭ
ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﻘ ّﺮﺑﻴﻦ * ﻟﻚ ّ
ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ* ﻓﻲ ﺍﻟﻔﺮﺡ ﺍﻟﻔﻘﺮ ﻟﻚ ﺍﻻﻣﺮ ﻳﺎ ﺭﺟﺎء ّ
ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ ﺍﻟحﺰﻥ ﻟﻚ
١٨٩
٢٦
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺍﻟﺴﻨﺎء ﻳﺎ ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﻟﻚ ّ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ ﻭ ﻓﻰ ّ ّ
ﻗصﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺑﻨﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﻮﺭ
ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟ ّﺮﺧﺎء
ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻄﺎ ﻣﺎ ﻏﺮﻳﻖ ﻣعصﻴﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻓﻰ ﺍﻟﺜّﺮﻭﺓ ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻳﺎ ﺳﻴّﺪ ﺍﻟﻤﺨﻠصﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ
ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻲ ﺍﻟﺠﻮﻉ ﻟﻚ
ﺍﻟﺸﺒﻊ ﻟﻚ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟعﺪﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ ّ
ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ ﺍﻟﻮﻃﻦ ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻻ
ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﺮﺑﺔ ﻟﻚ ﺍﻟﻘﻀﺎء ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺍﻟﺴﻴﻒ ﻟﻚ ﺍﻻﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﺗحﺖ ّ
ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ* ﻓﻰ ﺍﻟﻘصﺮ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﺮﻡ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ
ﺍﻟﺘّﺮﺍﺏ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ
ﺍﻟﺴﺠﻦ ﻟﻚ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻳﺎ ﺳﺎﺑﻎ ﺍﻟﻨّعﻢ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟحﺒﺲ ّ
ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ * ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻣﻮﻟﻰ
ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻟﺴﺎﻥ
ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻗﻠﺐ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﺨﺶ ﺣﺠﺞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻟﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﺸﻤﻰ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ّ
ﺑﺴﺎ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﺃﺷﻬﺪ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻫﻴﭻ ﺻﺒحﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮﺩ
ﺍﻧّﻚ ﻣحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻳﺎ ﺃﺻﻞ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﻄﺎﻉ
ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺁﻓﻞ ﻧﮕﺸﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺧﻮﺵ
٢٧
ﺁﻫﻨﮓ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ١٨٨
ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺭﺍﺣﻢ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻨّﺸﻮﺭﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺒﻮﺣﻪ
ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ
ﮐﺒﺮﻯ ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ
ﺑﺨﺶ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻓﻰ ﺣﻜﻤﻚ ﻳﺎ ﺑحﺮ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺮﺟﻊ
ﺍﻟعﻄﺎء*
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ( ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ﴾ ﺰﻳﺰ َ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َع ُ
ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻣﻜﺎﻥ ﺗﺮﻯ
ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻭ ﺃﺭ ّﻗﺎﺋﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻳصﻮﻣﻮﻥ ﻓﻲ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺑﺄﻣﺮﻙ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻳﻘﻮﻣﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻻﺳحﺎﺭ ﻟﺬﻛﺮﻙ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻚ
ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻣحﻔﻮﻅ ﻓﺮﻣﺎ
ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻛﻨﺰ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺟﻮﺩﻙ ﻭ
ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻪ
ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪﻙ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻟﻤﻤﻜﻨﺎﺕ ﻭ
ﺍﻳّﻮﺏ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣحﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺸﺮﻯ
ﺍﻟصﻔﺎﺕ ﺑﺄﻥ ﻻ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﻚ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍ ٔ ﻻﺳﻤﺎء ﻭ ّ
ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﺎ
ﺗحﺮﻡ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻋﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻓﻰ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺪﻡ
ﺃﻳّﺎﻣﻚ ﻭ ﻻ ﺗﻤﻨعﻬﻢ ﻋﻦ ﺭﺷحﺎﺕ ﺑحﺮ ﺭﺿﺎﺋﻚ*
١٨٧
٢٨
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺷﻬﺪﺕ ﺍﻟﺬّ ّﺭﺍﺕ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻚ ﺃﻯ ّ
ﻭ ﺍﻻٓﻳﺎﺕ ﺑعﻈﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻙ* ﻓﺎﺭﺣﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ
ﺍﻟعﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻻﻣﻢ ﻋﺒﺎﺩﻙ
ﺗﻤﺴﻜﻮﺍ ﺑحﺒﻞ ﺃﻭﺍﻣﺮﻙ ﻭ ﺧﻀعﻮﺍ ﻋﻨﺪ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ّ
ﺧﻮﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﻢ ﻧﺸﺮ ﺗعﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻃﻠﺒﻢ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺭﺏ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺃﺣﻜﺎﻣﻚ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ﻣﺸﻴّﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻣﺘﻮﺟﻬﺔ ﺍﻟﻰ ﺑحﻮﺭ ﺃﻟﻄﺎﻓﻚ ﻭ ﺃﺻﻮﺍﺗﻬﻢ ﺧﺎﺷعﺔ ّ
ﺍﻭﻻﺩ ﻭ ﺍﺣﻔﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ
ﺗﺮﻯ ﻋﻴﻮﻧﻬﻢ ﻧﺎﻇﺮﺓ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﻟﻨﺪﺍﺋﻚ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻱ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻋﻠﻰ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﻣحﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻥ
ﺭﺏ ﻓﺎﻧصﺮ ﺃﺣﺒّﺘﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺃﻱ ّ
ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺧﻮﺩ
ﻧﺒﺬﻭﺍ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭ ﺃﺣﺎﻃﺘﻬﻢ
ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ
ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﺑﻤﺎ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻭ ّ
ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺵ ﻭ ﻓِ ْﻠﺬﻩ
ﺗحﻔﻈﻬﻢ ﻣﻦ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺍﻟﻨّﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ﺗﺆﻳّﺪﻫﻢ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ
٢٩
١٨٦
ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻻٔﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺃﻯ ّ
ﮐﺒﺪﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﻭ ﺑﻠﻴّﮥ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﻻٓﻟﻰ ﺳﻼﻟﻪ ﻧﺠﻴﺒﮥ ّ
ح َﺮ ْﻳ ِﻦ َﻳ ْﻠ َﺘ ِﻘ ِ ﻴﺎﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬﻤﺎ َﺑ ْﺮ َﺯ ٌﺥ ﻻ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻳﺰﺩ َﻣ َﺮ َﺝ ﺍﻟ َﺒ ْ
ﮑ ﺬ ِ َﻳ ْﺒﻐِ ِ ﺨ ُﺮ ُﺝ ﻣِ ْﻨ ُﻬ َﻤﺎ ﺑﺎﻥ َﻳ ْ ﻱ ﺁﻻَ ﺭﺑُ ﮑﻤﺎ ُﺗ َ ﻴﺎﻥ َﻓ ِﺒﺎ
ﺟﺎﻥ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺍ ْﻟﻠْ ﺆ ُﻟ ُﺆ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻤ ْﺮ ُ
ﺭﺍ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻮﻟﻴﺪ ُﺩ ّﺭ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺏ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﻨﻔعﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ ﻭ ﺍﻻﻭﻟﻰ * ﺃﻯ ّ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟﻤﻜﻨﻮﻥ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ﺍﻟّﺬﻱ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﺍﻟﻜﻞ ﺑﺄﻋﻠﻰ ﺍﻟ ّﻨﺪﺍء ﻓﻰ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻭ ﻳﺪﻋﻮﺍ ّ
ﺍﻟﻰ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻗصﻰ ﺑﺄﻥ ﺗﻨﺰﻝ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻣﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻟﻴﻄﻬﺮﻧﺎ ﻋﻦ ﺫﻛﺮ ﻏﻴﺮﻙ ﻭ ﻳﻘ ّﺮﺑﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺑحﺮ ّ ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﻠﻤﻚ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻀﻠﻚ * ﺃﻯ ّ
ﻣﺎ ﻳﺒﻘﻲ ﺑﻪ ﺃﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺗﻚ ﻭ ﺃﺳﻤﺎﺋﻨﺎ ﻓﻰ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ
ﻣﻠﻜﻮﺗﻚ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﺩﻧﺎ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﻣﻨﺎ
ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ
ﻓﻰ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻋصﻤﺘﻚ * ﺍ ّﻧﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ
ﮐﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴعﺖ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺍﺯ
ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﺍﻟ ّﺮﺟﺎء ﻣﺮﺗﻔعﺔ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء * ﺃﻯ ّ
ﻻﻫﻮﺕ ﺑﺨﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﻛﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ
ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﻭﺭﺍء ﻃﺒﻴعﺖ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ
ﺟﻮﺩﻙ ﻭ ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺮﺟعﻬﺎ ّﺍﻻ ﺑﻜﻨﻮﺯ
١٨٥
٣٠
ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻭ ﻋﻄﺎﺋﻚ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ * ﺃﻯ ّ
ﺛﻢ ﺍﻗﺾ ﻟﻨﺎ ﻣﺎ ﻻٓﺑﺎﺋﻨﺎ ﻭ ﺃ ّﻣﻬﺎﺗﻨﺎ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ّ
ﺛﻢ ﺍﻗﺒﻞ ﻣﻨّﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎﻩ ﻣﻦ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻚ ّ
ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻨﺎ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻨﺎﻩ ﻓﻲ ﺳﺒﻴﻠﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻟﻰ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟعﻄﻮﻑ*
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻳﺖ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﮐﺒﺮﺍﻳﺖ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﺳﻼﻟﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻗﺮﺍﻥ ّ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺴﻠﺴﻞ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻪ
ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﴿ﺍﻻﻋﻈﻢ﴾
ﻤﺪ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺎ ﺟعﻠﺖ ﺍﻟﻨّﻴﺮﻭﺯ ﻋﻴﺪﴽ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﺍﻟح ُ ﻟﻚ َ
ﻋﻤﺎ ﻳﻜﺮﻫﻪ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻲ ﺣﺒّﻚ ﻭ ﻛ ّﻔﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﮔﺮﺩﻧﺪ َﻭ ﻣﺎ
ﺲ ﺍ ّﻻ ِﻟ َﻴ ْع ُﺒ ُﺪ ْﻭ َﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻦ َﻭ ﺍ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ِﺠ َﺧ َﻠ ْﻘ ُ ﻻ ْﻧ َ
ﺭﺏ ﺍﺟعﻠﻬﻢ ﻣﻦ ﻧﺎﺭ ﺣﺒّﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺓ ﺭﺿﺎﺅﻙ * ﺃﻯ ّ
ﻣﺮﻍ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ
ﺍﻟصﻮﻡ ﺯﻳّﻨﻬﻢ ﻟﻤﺎ ﺯﻳّﻨﺘﻬﻢ ﺑﻄﺮﺍﺯ ّ ﺭﺏ ّ ﺛﻨﺎﺋﻚ * ﺃﻱ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑحﺮ ﻣحﺒّﺖ ﻣﻮﺝ ﺍﻟﻔﺖ
٣١
١٨٤
ﺻﻮﻣﻚ ﻣﺸﺘعﻠﻴﻦ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻭ ﻣﺸﺘﻐﻠﻴﻦ ﺑﺬﻛﺮﻙ ﻭ
ﻋﻘﺪ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣصﻮﻝ ﻓﻴﺾ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺍﻟﻘﺒﻮﻝ ﺑﻔﻀﻠﻚ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ ﻻ ّﻥ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ
ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﻭﻋﺪ ﻭ ﻧﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻫﺮ
ﻛﻠّﻬﺎ ﻣعﻠّﻘﺔ ﺑﻘﺒﻮﻟﻚ ﻭ ﻣﻨﻮﻃﺔ ﺑﺄﻣﺮﻙ * ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﻄﺎ ﻣﺒﺘﻼﺋﻴﻢ ﻭﻟﮑﻦ ّ
ﻣﻤﻦ ﺻﺎﻡ ﻓﻲ ﺃﺯﻝ ﺍﻟصﻮﻡ ﺍﻧّﻪ ّ ﻟﻤﻦ ﺃﻓﻄﺮ ﺣﻜﻢ ّ
ﺻﺒﺢ ﻋﻄﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ
ﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﻭ ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ ﻟﻤﻦ ﺻﺎﻡ ﺣﻜﻢ ﺍﻻﻓﻄﺎﺭ ﺍﻧّﻪ
ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ
ﺍﻟﺴﻠﺴﺎﻝ * ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻚ ﻧصﺒﺖ ﺭﺍﻳﺔ ﺃﻧﺖ ّ
ﺍﺳﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﻳﮕﺎﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻗصﻮﺭ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻇﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﻤﻦ ﺍﻏﺒﺮ ﺑﻪ ﺛﻮﺏ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺑعﺪ ﻋﻦ ﺯﻻﻝ ﻫﺬﺍ ّ ﺍﻟﻤحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻭ ﺍﺭﺗﻔعﺖ ﺃﻋﻼﻡ ﺃﻧﺖ
ﺍﻟﻤﻄﺎﻉ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ * ﻋ ّﺮﻑ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻫﺬﺍ ﻛﻞ ﺃﻣﺮ ﺑﺄﻣﺮﻙ ﻭ ﻛﻠﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻟﻴعﻠﻤﻮﺍ ﺷﺮﻑ ّ
ﻛﻞ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺫﻧﻚ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻟﻴﺮﻭﺍ ﺯﻣﺎﻡ ﻓﻀﻞ ّ
ﻟﺌﻼ ﻳﻤﻨعﻬﻢ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺔ ﻗﺒﻮﻟﻚ ﻭ ﺃﻣﺮﻙ ّ
ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻧﻴﺴﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻗ ّﻮﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ
ﺷﻰء ﻋﻦ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﻓﻴﻬﺎ ﻳﻨﻄﻖ
١٨٣
٣٢
ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﺍﻟﻤﻠﻚ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻮﺟﺪ ﺍﻟ ّﺮﻭﺡ ﻭ ﻳﺘﻜﻠّﻢ
ﺍﻟحﺒﻴﺐ ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺏ ﺑﻤﺎ ﺃﻇﻬﺮﺕ
ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﻋﻼﺟﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ
ﺍﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺡ ﺍﻻﻣﻢ ّﺍﻻ ﻣﻦ
ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺖ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻬ ّﻴﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻫﺮ
ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻛﺘﺒﺖ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﻚ ﺍﻟﻮﺭﻭﺩ ﻓﻰ ﻣﻘ ّﺮ ﻇﻬﻮﺭ
ﻼ ﺍﻟﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﺫﺍﺗﻚ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ﻣﻘﺒ ً ﺍﻧﻘﻄﻊ ّ
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺃﻓﻄﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻏصﻨﻚ ﻭ ﻣﻦ ﺻﻔﺎﺗﻚ * ﺃﻯ ّ ﻓﻰ ﺣﻮﻟﻚ ﺑعﺪ ﻣﺎ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻃﻠﺒﴼ
ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﻭ ﻟﻬﻢ ﻭ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﻭﺭﺩﻭﺍ ﻋﻠﻴﻚ ﻓﻰ ﻟﺮﺿﺎﺋﻚ ّ
ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻬﻢ ﻛﻞ ﺧﻴﺮ ّ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ّ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻚ ّ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﻣﺎ ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻟﻬﻢ ﻓﻰ ّ ﺍﻟعﻠﻴﻢ ﺍﻟحﻜﻴﻢ*
ﭼﺸﻤﻰ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ ﺻﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ
ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﻣحﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮﻳﻔﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ﺗﻮ ﺷﻐﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ّ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ
٣٣
١٨٢
ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ
ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﺪ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ
ﻻﺑﻬﻰ ﴾ ﻻﺭ َﻓ ِﻊ ﺍ َ ﺱﺍ َ ﻻ َ ﻻﻣ َﻨ ِﻊ ﺍ َ ﺴﻢ ﺍ ِﺍ َ ﻗﺪ ِ ﴿ ِﺑ ِ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﺑ ِﻬ ﮏ ﻳﺎ َﻭﻓِ ﻰ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ِﻠﻰ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻰ * َﺍ ْﻧ َ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ َﺩﻳّ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُ ُ ﻓعﺎﻥ ِﺑ َ ﻠﻄﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍ ْﻟﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮐﺮﻡ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺑﮑﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺖ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﺆﻳّﺪ ﺷﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻫﻴﭻ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣحﺒّﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺻحﺮﺍ ﻧﻬﻢ ﻭ
ﺖ ﺻ َﻤ ُﺪ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺍ َﺣ ُﺪ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ َﺮ ُﺩ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َ
عﺎﻥ* ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ ُﻣﺴ َﺘ ُ ُ ُ ﺪﺳﺎﻥ ِﺑ َ ﺒحﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ
ﺖ ﺍ ْﻟ ٰﺒﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻧﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﮏ ﻳﺎ ﮑﻴﻢ ِﺑ َ ﻠﻴﻢ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ
ﺟﻤﻴﻊ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺖ ﺖ ّ َﻋ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻈﻴﻢ* َﺍ ْﻧ َ ﻈﻤﺎﻥ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُ ﺣﻤﻦ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ُ
١٨١
٣٤
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻗ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺪﺭﺍﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ عﺸ ُ ﻮﻕ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ ﻮﺏ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻭﺏ* َﺍ ْﻧ َ ﺠﺬ ُ َﻣح ُﺒ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻪ ﺁﻧﻰ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻧﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻔﺴﻰ
ﮏ ﺰﻳﺰ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ
ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻟﻘﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣحﺒّﺘﺸﺎﻥ
ﮏ ﻳﺎ ﺣﺎﮐِ ُﻢ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﮑﺮ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ
ﺖ ﻳﺎ َﻧصﻴ ُﺮ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻗﺪﻳ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎُ ﻢ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎ ِﻟ ُﻢ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻭﺡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮏ ﻳﺎ ُﺭ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ ﻳﺎ ُﻧﻮ ُﺭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻇ ُﻬﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ عﻤﻮ ُﺭ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺸﻬﻮ ُﺭ ِﺑ َ َﻣ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣﺴ ُﺘﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ
ﺐ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎُ ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﺐ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﻭﺍﻫ ُ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎ ِﻟ ُ ٣٥
ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﻘﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺴ ّﺮﺕ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺍﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ
ﮐﺮﺩﻯ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺅﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺠﻬﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ١٨٠
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﻗﺎﺩ ُﺭ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺁﻫﻨﮓ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺋﺢ ﻭ ﻧعﻮﺗﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ
ﮏ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺑﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﻧﺎﺻ ُﺮ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺳﺎ ِﺗ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻟ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻃﺎ ِﻟ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﻳﺎ ﺟﺎﻣِ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺭﺍﻓِ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻣﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺳﺮﺍ ﭘﺎ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ
ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻓ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻀﻴﻞ* َﺍ ْﻧ َ
ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒحﺎﻧﻰ
ﻤﻴﻞ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻠﻴﻞ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ
ِ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎﺩ ُﻝ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺷﻮﻧﺪ .
ﻉﻉ
ﮏ ﻳﺎ ِ ِ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ ﻓﺎﺿ ُﻞ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺑﺎﺫ ُﻝ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻗﻴﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ١٧٩
٣٦
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﺩﻳ ُﻤﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋﻠﻮ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُﻈﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻗ ُﺪﻭ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﮐ ُﺮﻭ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻣح ُﻔ ُ ﻮﻅ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﻠح ُ ﺖ ّ َﻣ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻮﻅ* َﺍ ْﻧ َ
ﻭﻑ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُﺅ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُﻄ ُ ﻮﻑ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻟ ُﻄ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻮﻑ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ َﻣعﺎ ُﺫ ﮏ ﻳﺎ َﻣﻼ ُﺫ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﮏ ﻳﺎ ُﻣﺴ َﺘعﺎ ُﺫ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ِﻏﻴﺎ ُ ﺙ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ َ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﺨﻮﺍﻩ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓ ّﺮ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺪﻩ
ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﮔﻞ ﮔﻠﺸﻦ ﮐﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻓﺴﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭ ﮔﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻴﻔﺸﺎﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻟﺶ
ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﺷﺶ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺭﻭﻳﺶ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّﻔ ُ ُﻣﺴ َﺘ ُ ﻐﺎﺙ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺙ* َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ِ ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ﻒ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻋﺎﻃ ُ ﻧﺎﺷ ُ ﻒ* َﺍ ْﻧ َ
ﺩﻩ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻓﺘﻮﺡ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺁﺏ ﻭ ﮔِ ﻞ
٣٧
١٧٨
ﮏ ﻳﺎ ِ ﻒ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮐﺎﺷ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺖ ﺭﺍ ﻧصﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ
ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﺟﺎﻥ ﮏ ﻳﺎ ُ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺩﺭﺟﮥ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻟطﺎﻑ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴسﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﻠﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﻯ ﺭﺣﻴﻢ ﺩﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺁﺕ ﻟطﻴﻒ ﺻﺎﻓﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّﻪ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳّﻪ ﻣﻠﻬﻢ ﻓﺮﻣﺎ
ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻉ ﻉ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ُ ُ ﺟﺎﻧﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺍﻳﻤﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎﻟﻲ ِﺑ َ ﺳﺎﻗﻲ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎﻟﻲ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﺳﻢ ﮏ ﻳﺎ ﻻ َ ﻋﻈ ِﻢ ِﺑ َ ِﺫﮐ َﺮﺍ َ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﻻ َ ﺍ َ ﻗﺪ ِﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﺳﻢ ﻻﮐ َﺮ ِﻡ ِﺑ َ ﺍ َ ﮏ ﻳﺎ َﺭ َ ﺖ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﻭﺱ ﻮﺡ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﺪ ُ ﮏ ﻳﺎ ُﺳﺒُ
ﺖ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻧ ﺰﻭ ُﻩ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﺎﺡ ِﺑ َ ﺎﺡ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّ ﺼ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻓﺘّ ُ
ﺖ ﺖ ّ ﻳﺎ َﻧ ّ ﺠ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺡ* َﺍ ْﻧ َ
ﺒﻴﺐ ﺍ ْﻟ ٰﺒﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺒﻴﺐ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻃ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺬﻳﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ١٧٧
٣٨
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻼﻝ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﺯ ﻣسﮑﺮﺍﺕ ﻭ ﺩﺧﺎﻥ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻴﻮﻥ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻭﺍ ِﺛ ُﻖ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻗﺪﺱ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﺸﺄﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻣحﺒّﺖ ﺍ ﻳﺎﺑﻨﺪ
ﺖ ﻀ ُ َﺟ ُ ﻤﺎﻝ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﻝ* َﺍ ْﻧ َ
ِ ﺖ ﻳﺎ ﻋﺎﺷ ُﻖ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻓﺎ ِﻟ ُﻖ* َﺍ ْﻧ َ ﺎﺝ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮏ ﻳﺎ َﻭ ّﻫ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﺑ ّ ﻼ ُﺝ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺑ ّﻬ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺝ* َﺍ ْﻧ َ
ﺎﺏ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻭ ّﻫ ُ
ﻣﻮﺭﺙ ﺟﻨﻮﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔحﺎﺕ
ﻭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ : " ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﺸﮑﻨﺪ ﺻﻔﺮﺍﻯ
ﻋﺸﻘﺰﺍﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺳﺎﻗﻰ ﻫﻤﻰ ﺑحﺮﻯ ﺑﻴﺎﺭ"
ﻉﻉ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﺭﺃّ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ّط ُ ﺎﻑ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺍﻑ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﺖ ِﺑ َ ﺖ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺫﺍ ِﻭ ُ ﮏ ﻳﺎ ﺛﺎ ِﺑ ُ ﻧﺎ ِﺑ ُ ﺕ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ِ ﻻﺣ ُﻆ ِﺑ َ ﻧﺎﻓِ ُﺬ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻻﻓِ ُﻆ* َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮐسﺎﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﺳﺘﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺟﺎﻡ ﺁﻣﺎﻝ
ِ ﻇﺎﻫ ُﺮ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺒﺨﺶ
٣٩
١٧٦
ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺑسﻮﺯﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ
ﺸﻬﻮ ُﺭ ﻳﺎ ِ ﺖ ﻧﺎﻇ ُﺮ َﻣ ُ ﺐ َﻣ ُ ﻨﻈﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ َﻣس ُﺘﻮ ُﺭ ﻳﺎ ﻏﺎُ
ﺑﻴﻨﺎ ﻭﺣﻲ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﺭﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ّ ﻧﻤﺎ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻓﺘﻮﺣﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻧﺸﺄﮤ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ ِﺑ َ ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻲ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﭐﻟﻠّ ُﻬ ﻢ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻲ* ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ * ُﺳﺒحﺎ َﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﮑ ُﻞ ُﻗ ِ ﺮﺵ ﺪﺳ َ ﻭ ﺍﻟ َﻌطﺎ َ ﻭ ِﺑﻪِ ﭐﺳ َﺘ َﻘ ﺮ َﻫﻴ َ ﮏ َﻋﻠﻰ َﻋ ِ
ﻉﻉ
ﺻﺒﻮﺣﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ .
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳس ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﻫﺮ ﻣﮑﺮﻭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ
ﺐ ُﻓ ّس ٍ ﺎﻕ ﻳﺎ ِ ﻗﺎ ِﺗ َﻞ ُﻋ ّﺸ ٍ ﮏ ﻳﺎ ﮐﺎﻓﻲ ﺎﻕ ﻳﺎ ﮐﺎﻓﻲ ِﺑ َ ﻭﺍﻫ َ
ﺠ ِ ﻀﻞ حﺖ َﺍ ﻮﺩ َ َﺍﺳﺎُ ﻟ َ ﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟ َﻔ ِ ﮏ ِﺑ ُ ﮎ ﭐﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ َﻓ َﺘ َ َ ﻤﮑ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻨﺎﺕ ﺣﻤ ِﺘ َ ﻮﺕ ُ ﮏ ﭐﻟﺘﻲ ِﺑﻬﺎ َﺩ َﻋ َ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ ِﺑ َﺮ َ َﻋﻠﻰ ُﺧ ِ ﮏ ﭐﻟﺘﻲ ﮏ َﻭ ِﺑﻌﻨﺎ َﻳ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ِﺍﻧﻌﺎﻣِ َ ﻮﺍﻥ َﻣﮑ ُﺮ َﻣ ِﺘ َ
ﺒﺖ ﻓﻲ َﻧ ِ ﮏ ﻣِ ﻦ ﻗِ َﺒ ِﻞ ُﮐﻞَ ﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﻔس َ ِﺑﻬﺎ َﺍ َﺟ َ
ﻗﻴﻮﺩ ﻫﺮ ﻋﺎﺩﺕ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ
ِ ﮏ َﻭ ﺭﺽ ﻓﻲ ﻟس ﺣﻴﻦ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ﺍ َ ِ ﻻ ِ ﭐ
ﻣﻘﺪﺱ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﻧﺘسﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣﺪﻳّﺖ ّ
ﻬﺬﻩِ ﻋﻈ ِﻢ َﻭ ِﺑ ِ ﮎ َﻭ ِﺑ ِ ﻻﺳﻤﺎ ﻻ َ ﺍﻟحسﻨﻰ ﺍ َ ﻬﺬﻩِ ﺍ َ َ ُ
ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻃ ّﻴﺐ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ ١٧٥
ﮑ ِﻠ َﻤﺔِ ) َﺑﻠﻰ( َﺳ َ ﻮﻉ ِﻋ ﺰ ُﺣ ُ ﮏ ِﺑ َ ﮑﻮ َﻣ ِﺘ َ ﻠط َﻨ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ُﻃ ُﻠ ِ ٤٠
ﻟﺼ ِ ﻻﻋﻠﻰ َﻭ ﻔﺎﺕ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ﺍﻻﮐﺮﻡ ﻭ ﺑ ِﺬﮐﺮﮎ ﺍﻟﻌﻠ ﭐ ﻰﺍ َ َ َِ َ ِ ِ َ َ ﻟط ِ ﺍﻟﺨ ِﻔﻰ ﻓﻲ ﮎ ﻻ َ ﻒﺍ َ ﮏﺍ َ ﺠﻤﺎ ِﻟ َ ﻻﺻﻔﻰ َﻭ ِﺑ ُﻨﻮ ِﺭ َ ِﺑ َ َ ﻻﺧﻔﻰ َﻭ ِﺏﭐ ِ ُﺳ ِ ﻤﻴﺺ ﺺ ِﺑ َﻘ ﺳﻤ َ ﺮﺍﺩ ِﻕ ﺍ َ ِ ﺍﻟﻤ َﺘ َﻘ ﻤ ِ ﮏ ُ ﺒﺎﺡ َﻭ َﻣسﺎَ ﺍﻥ َﺗح َﻔ َﻆ ﺣﺎﻣِ َﻞ ﺍﻟ َﺒﻼ ﻓﻲ ُﮐﻞَ ﺻ ٍ
ِ ﺍﻟﻤﺒﺎ َﺭ َﮐﺔِ * ُﺛ ﻢ ﭐﻟﺬﻱ َﻳﻘ َﺮ ُﺅﻫﺎ ُﺛ ﻢ ﭐﻟّﺬﻱ ﻫﺬﻩِ ﺍﻟ َﻮ َﺭ َﻗﺔِ ُ
ﻮﻝ َﺑﻴ ِ ُﻳﻠﻘﻰ َﻋ َﻠﻴﻬﺎ ُﺛ ﻢ ﭐﻟّﺬﻱ َﻳ ُﻤ ﺮ ﻓﻲ َﺣ ِ ﺖ ﭐﻟﺘﻲ ِﻫﻰ َ ﻓﻴﻬﺎ* ُﺛ ﻢ ﭐ ِ ﺷﻒ ِﺑﻬﺎ ُﮐ ﻞ َﻣ ﻠﻴﻞ َﻭ َﻓﻘﻴ ٍﺮ َﻋﻦ ﺮﻳﺾ َﻭ َﻋ ٍ ٍ ﺰﻥ* ُﺛ ﻢ ﭐ ِ ُﮐﻞَ ﺑﻼَ ﻭ ﺁ َﻓ ٍﺔ َﻭ َﻣﮑ ُﺮﻭﻩٍ ﻭ َ ُﺣ ٍ ﻫﺪ ِﺑﻬﺎ ُﮐ ﻞ
ﮏ َﻭ َﻣ ِ ﻨﺎﻫ ِﺞ َﻣﻦ ُﻳ ُ ﺪﺧ َﻞ ﻓﻲ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ِﻫﺪﺍ َﻳ ِﺘ َ ﺮﻳﺪ َﺍﻥ َﻳ ُ ﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺎﻓِ ﻰ ﮏ َﻭ ِﺍ ﻧ َ ﮏ َﻭ ُﻏﻔﺮﺍ ِﻧ َ َﻓﻀ ِﻠ َ ﮏ َﺍ َ ﻧﺖ ﺍﻟ َﻌ ُ
ﺮﻳﻢ ﻟﺸﺎﻓِ ﻰ ﺍﻟحﺎﻓِ ُﻆ ﺍﻟﻤﻌطِ ﻰ ﭐﻟ ّﺮ ُﺅ ُ ﻭﻑ ﺍﻟ َ ﭐ ّ ﮑ ُ ُ
ﺣﻴﻢ* ﭐﻟ ﺮ ُ
ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻫﺠﺮﺍﻧﺖ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺩﺭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺮﻣﺎﻥ
ﺯﻫﺮ ﻓﺮﺍﻕ ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻧﺎﻻﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻨﺎﻟﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺒﺪء ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﺷﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﻳﺰﻯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺷﺮﻣسﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺑﭙسﻨﺪﻯ ﻫﺮ ﻣسﺘﻤﻨﺪ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﻰ ﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ
ﻫﺮ ﮔﻠﻰ ﺧﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺧﺎﮎ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭ ﭘس ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑسﺎﺯ ﺷﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺷﻬﺎﺏ ﺛﺎﻗﺐ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺍﻫﺮﻣﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﻮﺭ ﻳﺰﺩﺍﻧﻴﺖ ﺑﺮ
٤١
١٧٤
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺍﺟﺰﺍﻳﻢ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﻪ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﺖ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﺑﻪ
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ
ﻋﻈﻢ﴾ ﻗﺪ ِﻡ ﺍﻻ َ سﻢ ﺍ ِﺍﻻَ ﴿ ِﺑ ِ
ﺍﻟﻔ ِ ﻮﻥ ﻣِ ﻦ ﻧﺎ ِﺭ ِ ﺮﺍﻕَ ،ﺍﻳﻦ َﻗ ِﺪ ﭐﺣ َﺘ َﺮ َﻕ ِﺼ َ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ ُ
ﺳﺮ ﻫﺮ ﮐﻮﺋﻰ ﻧﻌﺮﻩ ﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﺭﻡ ﺟﺎﻧﻢ ﻓﺪﺍﻯ ﻫﺮ ﺑﻨﺪﻩ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﻌﺸ ُﻊ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ ﻟِﻘﺎَ َﺗ َﺸ ُ ﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﻣح ُﺒ َ ِ ﺷﺮﺍﻕ ﻳﻦ ِﺍ ﺍﻟﻬ ﻮﻥ ﻓﻰ َﻇﻠﻤﺎِ ُ ُﺗ ِﺮ َﻙ ﺍﻟﻤ َﻘ ﺮ ُﺑ َ ﺠﺮﺍﻥَ ،ﺍ َ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺑﺼﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻣحﺮﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ
ﻻ ِ ﺭﺽ ﺍﻟ ُﺒ ِ ﻳﻦ َﺑح ُﺮ َﺍﺟسﺎ ُﺩ ﺍ َ ﺻﻔﻴﺎَ ﻋﻠﻰ َﺍ ِ ﻌﺪَ ،ﺍ َ
ﻧﻴﺎﻳﺸﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻦ ﻫﺮ ﻣﻮﺋﻰ ُﻫﻮﺋﻰ ﺯﻧﻢ ﺩﺭ
ﺩﻳﺮﻳﻨﺖ ﻫسﺘﻴﻢ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َﺒﻠ َﺒ َﻞ ﺒح ِﻭﺻﺎﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻣ ُ ُ ﻮﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻘﺼ َ ﺻ ِ
ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﻔﺮﻣﺎ
ﻤﻴﻦ * َﻗ ِﺪ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻌﺖ َﺍ ِ ﻳﺎﺩﻯ ُﻗﺮ ِﺑ َ ﺍﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﺟﺬّ َ ﻳﻦ َﺍﻣطﺎ ُﺭ ﭐﻟ ﺮﺟﺎِ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎ ﺍﻟ َﻔ ِ ﻀﻞ َﻭ ﺍﻟ َﻌطﺎَ ،ﺍ َ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ
ﻮﻥ ﻚ ﻳﺎ ُﻣ َﻛ َﺮﻣِ َ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﻗﺎ َﻡ ُ ﺠﻴﺐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ِﺑ ِ ِ ﺎﻻﻋﺘ ِ ﻳﻦ َﺗسﺨﻴ ُﺮ َﻗ َﻠ ِﻢ ﻻ ِسﺎﻑ ﻓﻰ ُﻛﻞ ﺍ َ ﻃﺮﺍﻑَ ،ﺍ َ َﺗﻘﺪﻳ ِﺮ َﻙ ﻳﺎ ُﻣ َس ﺒﺎﺡ ﻤﻴﻦ * َﻗ ِﺪ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ُﻧ ُ ﺨ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺮﻣسﺖ ﺟﺎﻡ ﻫﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ
ﻼﺏ ﻣِ ﻦ ُﻛﻞ ﺍﻟﺠ ِ ِ ﻴﺎﺽ ﻀﻨ َﻔ ُﺮ ِﻏ ِ ِ ﺍﻟﻜ ِ ﻳﻦ َﻏ َ ﻬﺎﺕَ ،ﺍ َ
١٧٣
٤٢
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﻭﺩ ُﺓ َﺳط َﻮﺗ َ ﺕ ﺍﻟ ُﺒ ُﺮ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻗ ّﻬﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ * حﺒﺘ َ ِﻚ ﻳﺎ ﻧﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﻦ َﺣﺮﺍ َﺭ ُﺓ َﻣ َ ُﻛ ﻞ ﺍﻟ َﺒ ِﺮﻳﺔِ َ ،ﺍ َ َﻗﺪ َﺑ َﻠ َﻐ ِ ﻳﻦ ُﻇ ُﻬ ﻚ ﻮﺭﺍﺕ َﻓ َﺮ ِﺟ َ ُ ﺖ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴُ ﺔ ِﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻐﺎ َﻳ ِﺔَ ،ﺍ َ
ﺣﺎﻃ ِ ﻠﻤ ُﺔ َﺍﻛ َﺜ َﺮ ﺖ ﭐ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺍ َ ﻟﻈ َ ﻳﺎ َﻓ َﺮ َﺝ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻳﻦ َﺍﻧﻮﺍ ُﺭ ِ ﻚ ﻳﺎ ِ ﻴﻦ* َﻗﺪ ﺿﻴﺎَ َ ﺿﻴﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟﻤ َ ﺍﻟﺨﻠﻴ َﻘ ِﺔَ ،ﺍ َ
ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤسﺘﻌﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻋﻨﺎﻕ ِﺑﺎﻟﻨِ ﻃﺎ َﻟ ِ ﻚ ﻳﺎ ﻳﻦ َﺍ ﺳﻴﺎﻑ ﭐﻧﺘِﻘﺎﻣِ َ ُ ﻻ ُ ﺖﺍ َ ﻔﺎﻕَ ،ﺍ َ ﺖ ﭐ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺑ َﻠ َﻐ ِ ﻟﺬﻟ َﺔ ِﺍ َﻟﻰ ﭐﻟﻨﻬﺎ َﻳ ِﺔ، ُﻣﻬﻠ َ ِﻚ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺟﺎﻣﻰ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻣحﺒّﺖ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ
ﺣﺰﺍﻥ َﻣط َﻠ َﻊ ﭐ ِ ﻚ ﭐﻟ ﺮ ﻈﻬ ِﺮ ﻻ ﺳﻤ َ ُ ﺍ َ ِ ﻳﻦ ُﺳﺮﻭ ُﺭ َﻣ َ ﺣﻤﻦَ ،ﺍ َ
ﺗﻮ ﺑسﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺟسﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﺕ ﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ِﻋ ﺰﺗ َ ُ ِﻚ ﻳﺎ ِﻋ ﺰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﺍ َ
ﻟﻬ ﻢ ُﻛ ﻞ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ﺍ َ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ َﻓ َﺮ َﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ * ِﻬﺎﺟ َ ﻳﻦ َﺍﻋﻼ ُﻡ ﭐﺑﺘ ِ ﺍ ُ ﻬﺠ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﺑ َ ﻻ َﻣ ِﻢَ ،ﺍ َ حﺎﺕ ِ ِ َﺗﺮﻯ َﻣﺸ ِﺮ َﻕ ﺍﻻ ِ ِ ٓﻳﺎﺕ ﻓﻰ ُﺳ ُﺒ ﻳﻦ ﺍﻻ ﺷﺎﺭﺍﺕَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬﺕ ِﺍﺻ َﺒ َﻊ ُﻗﺪ َﺭﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ ﭐﻗﺘِﺪﺍ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ٤٣
ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﺗﺎﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﺖ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴسﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﻴس ﻻﻫﻮﺗﻴﺎﻥ ﺧﺎﺻﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﮥ ّ
ﺑﺎﻻ ﻣحﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣسﺘﻐﺮﻕ ﺑحﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ . ١٧٢
ﻉﻉ
ﻧﻤﺎ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺪﻳﻤﺖ ﻣﺰﻳّﻦ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻟﻈﻤﺎَ ﻣﻦ ﻓِ ﻰ ِ ﻚ َﺭﻋﺪ ُﺓ ﭐ ﺮﺍﺕ ِﻋﻨﺎ ِﻳ ِﺘ َ ﻳﻦ ُﻓ ُ ﺍﻻﻧﺸﺎَ ،ﺍ َ
ﺮﺹ َﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﺍﻟح ُ ﺣﻤ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﺎ َﺭ َ
ِ ِ ﻤﻴﻦ ﺑﺪﺍﻉَ ،ﺍ َ طﺎﻉ ﻳﺎ َﻣﻮ َﻟﻰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﺍﻻ ِ ﻳﻦ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻻ ِﻧﻘ ِ ﻨﺪ َﺳﻤﺎ ﻳﻦ ُﺟ ُ ﺍﻟﻤﻈ ُﻠﻮ َﻡ َﻓﺮﻳﺪﴽ ﻓِ ﻰ ﭐﻟ ُﻐﺮ َﺑﺔِ َ ،ﺍ َ * َﺗ َﺮﻯ َ
ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ
ﺣﺪ ًﺓ ﻓﻰ َﺍﻣ ِﺮ َﻙ ﻳﺎ ُﺳ ﻛﺖ َﻭ َ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ُﺗ ِﺮ ُ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺩﻣﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔسﻰ َﻧ َﻔس
ﻮﺕ ُﻛ ﻞ ﺍﻻ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻳﻦ َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬﺕ َﺳ َ ﻜ ُ ٓﻓﺎﻕَ ،ﺍ َ ﺮﺍﺕ َ
ﻭﺟﻮﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺝ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ
ﻴطﺎﻥ َﻣﻦ ﻓِ ﻰ ِ ِ ﻟﺸ ِ ﻳﻦ ﺍﻻ َﺍ َ ﺣﺎﻃﺖ َﻭﺳﺎ ِﻭ ُﺱ ﭐ ﻣﻜﺎﻥَ ،ﺍ َ
ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺟﻨّﺖ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺁﻳﺎﺕ ُﻫﺪﻯ ﮐﻦ ﻭ
ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻘﺪﻳس ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ
ﺍﻟحﺎﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ُﻫﺪﻯ ﺑﺮ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺑﺘﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ١٧١
ﻤﻴﻦ * ﻳﻦ َﻣﺸﺎ ِﺭ ُﻕ َﻭﻓﺎَ ﻚ ﻳﺎ َﻭﻓﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﺩﻳﺎ ِﺭﺍﻟ ُﻐﺮ َﺑ ِﺔَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺭ َﺷ حﺎﺕ َﺑح ِﺮ َﺣ َﻴﻮﺍﻧ َ ُ ِﻚ ﻳﺎ َﺣﻴﺎ َﺓ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َﻐﻴَ ﺮ َﺍﻛ َﺜ ُﺮ ﭐﻟ َﻮﺭﻯ ﻬﺎﺏ ﻧﺎ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ُﻧﻮ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﺷ ُ
ﻘﺼﻮﺩ ﻳﻦ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﭐﻟﺘﻘﻮﻯ ﻳﺎ َﻣ َ ﺍﻟﻬﻮﻯَ ،ﺍ َ ﻣِ ﻦ ُﺳﻜ ِﺮ َ
ﻴﻦ ﺠﺎﺏ ﭐ ﺍﻟﻤﻈ ُﻠﻮ َﻡ ﻓﻰ ِﺣ ِ ﻼﻡ َﺑ َ ﻤﻴﻦ * َﺗ َﺮﻯ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻟﻈ ِ ﻚ ﻳﺎ ﻣِ ﻳﻦ ِﺍ ﺼﺒﺎﺡ ﺒﺎﺣ َ ﺻ ِ ُ َﺍ ِ ﻫﻞ ﭐ ّ ﺷﺮﺍﻕ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ َ ﺎﻡَ ،ﺍ َ َ ﻟﺸ ِ ٤٤
ﻤﻴﻦ * َﺗﺮﺍﻧﻲ َﻣﻤ ُﻨﻮﻋﴼ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ َﺒ ِ ﻳﻦ ﻴﺎﻥ ،ﻣِ ﻦ َﺍ َ ﺍ َﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﻏ ﺸ ِ ﺖ ﻈﻬ ُﺮ َﻧ َﻐﻤﺎ ُﺗ َ ﻚ ﻳﺎ َﻭﺭﻗﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﺗ َ
ِﻚ ﭐ ﻳﻦ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻳﻘﺎﻧ َ ﻟﻈ ُﻨ ُ ﻮﻥ َﻭ ﺍ َ ﻻﻭﻫﺎ ُﻡ َﺍﻛ َﺜ َﺮ ﺍ َ ﻧﺎﻡَ ،ﺍ َ ﻻ ِ
ﻬﺎء ﻓﻰ َﺑح ِﺮ ﻳﺎ َﺳﻜﻴ َﻨ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﻏ ِﺮ َﻕ ﺍﻟ َﺒ ُ ﻤﻴﻦ * ﻨﺠ ﺍﻟ َﺒﻼَ ،ﺍﻳﻦ ُﻓ ُ ﻠﻚ َﻧﺠﺎﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ ِ ﻰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﻤﺎﺕ ِ ﺍﻻﻣ ِ ِﻚ ﻓﻰ ُﻇ ُﻠ ِ ﻳﻦ َﺗﺮﻯ َﻣط َﻠ َﻊ ﺁﻳﺎﺗ َ ﻜﺎﻥَ ،ﺍ َ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺧ َﺒﺖ ﻤس ُﺍ ُﻓ ِﻖ ِﻋﻨﺎ َﻳﺘ َ َﺷ ُ ِﻚ ﻳﺎ َﻧ ّﻮﺍ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻟﺼ ِ ﻳﻦ َﻣ ﺼﺎﺑﻴح ﭐ ﺪﻕ َﻭ ﭐ ُ ﻟﺼﻔﺎَ ﻭ ﺍﻟ َﻐﻴ َﺮﺓِ َﻭ ﺍﻟ َﻮﻓﺎَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻫﻞ َﺗﺮﻯ ُﺷ ُﺆ ﻭﻧﺎﺕ َﻏﻴ َﺮﺗ َ ُ ح ﺮ َﻙ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َ
ﻜ ُﺮ ﻓﻴﻤﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋ َﻠﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﻔس َ ﻚ َﺍﻭ َﻳ َﺘ َﻔ َﻣﻦ َﻳ ُ ﻨﺼ ُﺮ َﻧ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ُﺣﺒَ ﻒ َ ﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ* ِﺍﺫﴽ َﺗ َﻮ ﻗ َ ﺍﻟﻘ َﻠ ُﻢ ﻳﺎ َﻣح ُﺒ َ ﺭﻳﺎﺡ ُﻛ ِس َﺮﺕ َﺍ ُ ﺍﻟﻤﻨ َﺘﻬﻰ ﻣِ ﻦ ُﻫ ُﺒ ِ ﻏﺼﺎﻥ ِﺳﺪ َﺭﺓِ ُ ﻮﺏ َﺍ ِ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﻦ ﺭﺍ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﻰ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻘﺺ ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﻴسﺘﻰ ﻣحﺾ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺏ ﻣطﻠﻖ ﺟﻠﻮﻩ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺑﺨﺶ ﭘسﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺩﻩ ﻭ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﻏﺒﺮﺍ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﺑﻬﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﻬﻮﺷﺎﻥ ﺭﺍ
ﻫﻮﺷﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣحﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣحﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﻤﻴﻦ* ﺍﻟ َﻘﻀﺎَ ،ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻳﺎﺕ ُﻧﺼ َﺮﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻣ ُ ُ ﻨﺼﻮ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ
٤٥
١٧٠
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳسﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻳسﺖ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﻉﻉ
ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻫﻮ ﺍ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﮥ ﺳﻠسﺒﻴﻞ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳح ﻓﺮﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﺍﻋﻈﻢ ﻗ ّﻮﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﺎﻓﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻭﺍﻓﻰ .ﻉ ﻉ
١٦٩
ﺟﻪ ﻓﻰ ُﻏﺒﺎ ِﺭ ِ ﺭﻳﺎﺡ َﻗﺪ ﺑ ِﻘ ﻳﻦ َﺍ ُ ﻲ ﭐﻟ َﻮ ُ ﺍﻻﻓ ِﺘﺮﺍَ ،ﺍ َ َ َ ﻳﻞ ِﻚ ﻳﺎ َﺭ ﺣﻤﺘ َ ﻜ ﺪ َﺭ َﺫ ُ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َ ﺣﻤﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ َﺭ َ
ﻘﺪﻳس ﻣِ ﻦ ُﺍﻭﻟِﻰ ﭐﻟ ﺘ ﻚ ﻳﺎ ﻨﺰﻳﻬ َ ﻳﻦ ِﻃﺮﺍ ُﺯ َﺗ ِ ِ ِ ﭐﻟﺘ ﺪﻟﻴسَ ،ﺍ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺭ َﻛ َﺪ َﺑح ُﺮ ﺍﻟﻌِ ﻨﺎ َﻳﺔِ ِﺑﻤﺎ ﭐﻛ َﺘ َس َﺒﺖ ﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ُﻣ َﺰﻳَ
َﺍ ِ ﻤﻴﻦ ﻣﻮﺍﺝ َﻓﻀﻠ َ ﻳﻦ َﺍ ُ ﻳﺪﻯ ﭐﻟ َﺒ ِﺮﻳﺔِ * َﺍ َ ﺮﺍﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َ ﻳﻦ * َﻗﺪ ُﻏﻠ َﻖ ﻠﻢ ﺍ َ ﻻﻋﺪﺍَ *ﺍ َ ُ ﺑﺎﺏ ﭐﻟﻠﻘﺎ ﻣِ ﻦ ُﻇ ِ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﭐﺻ َﻔ ﺮ ِ ﻔﺘﺎﺡ ُﺟ ِ ﻣِ ﺕ ُ ﺎﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻮﺩ َﻙ ﻳﺎ َﻓﺘّ َ
ﺭﻳﺎﺡ ﭐﻟﻨِ ﻳﻦ َﺟﻮ ُﺩ ﻻ ُ ﺍ َ ﻔﺎﻕَ ،ﺍ َ ﻤﻮﻡ َﺍ ِ ﻭﺭﺍﻕ ﻣِ ﻦ َﺳ ِ حﺎﺏ ُﺟ ِ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َﻐﺒَ ﺮ َﺳ ِ ﺍﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻮﺩ َﻙ ﻳﺎ َﺟ ّﻮ َ ِ ﻛﻮﺍﻥ ﻣِ ﻦ ُﻏﺒﺎ ِﺭ ﺍﻟﻌِ ﺼﻴﺎﻥ* َﺍﻳﻦ َﻧ ﻚ ﻻ ﻔحﺎﺕ ُﻏﻔﺮﺍ ِﻧ َ ُ ﺍ َ ُ
ﺭﺽ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺑ ِﻘﻰ ﺍﻟ ُﻐﻼ ُﻡ ﻓﻰ َﺍ ٍ ﻳﺎ َﻏ ّﻔﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﻴﺎﺙ ﻴﺚ َﺳﻤﺎَ ﻓﻀﻠ َ ﻳﻦ َﻏ ُ ِﻚ ﻳﺎ ِﻏ َ َﺟﺪﺑﺎَ *ﺍ َ
ﻻﻋﻠﻰ َﻗﺪ َﺳ ِﻤﻌﻨﺎ ﻧِﺪﺍَ ﻙ ﻤﻴﻦ* َﺍﻥ ﻳﺎ َﻗ َﻠ َﻢ ﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ٤٦
ﻻﺣﻠﻰ ﻣِ ﻦ َﺟ َﺒ ُﺮ ِ ﻭﺕ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﺍ ِﻥ ﭐﺳ َﺘ ِﻤﻊ ﻣﺎ َﻳﻨطِ ُﻖ ِﺑ ِﻪ ﺍ َ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻤﻴﻦ َﻭ َﻟﻮ ﻻ ﻈﻬ ُﺮ َﺣﺮﺍ َﺭ ُﺓ َﺑﻴﺎ ِﻧ َ ﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ ُﻣ َﺒﻴَ ﻴﻒ َﺗ َ َﻛ َ
ﻳﻮﻕ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭﻡ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﺍﺭﻡ ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ ﺑﻰ ﺗﻤﮑﻴﻨﻢ
ِسﺎﻥ ِ ﻭﺩ ُﺓ ﻟ ُ ﻤﻴﻦ* َﻟﻮ ﻻ ﺍﻟ ُﺒ ُﺮ َ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎ ﻳﺎ َﻣﻈ ُﻠﻮ َﻡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤس ﭐﺻطِ ﺒﺎ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ﻴﻒ َﺍﺷ َﺮ َﻗﺖ َﺷ ُ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴُ ﺔ َﻛ َ
ِﻘﺖ ﻦﺍ َ ﺠﺰﻉ ﻣِ َ ﻻﺷﺮﺍ ِﺭ َﻗﺪ ُﺧﻠ َ ُﺷﻌﺎﻉ َﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * ﻻ َﺗ َ ِﻟ ِ ﻚ ﻤﻴﻦ* ﻣﺎ َﺍﺣﻠﻰ ِﺍﺷﺮﺍﻗِ َ ﺻﺒ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻼﺻطِ ﺒﺎ ِﺭ ﻳﺎ َ ﻫﻞ ﭐﻟﻨِ ِ ﻚ ِﺑﺎ ِ ﻣِ ﻦ ُﺍ ُﻓ ِﻖ ﻔﺎﻕ َﻭ ﭐﺷ ِﺘﻴﺎ َﻗ َ ﻴﻦ َﺍ ِ ﺍﻟﻤﻴﺜﺎﻕ َﺑ َ
ِ ِﻘﻼﻝ ﻚ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ َﻋ َﻠ ُﻢ ِﺍﻻﺳﺘ ﻤﻴﻦ * ِﺑ َ ﺸﻖ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﺎ ِﻋ َ
ِ ﺍﻟﺠ ِ ﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ َﻭ َﻟ َﻪ ﺒﺎﻝ َﻭ َﺗ َﻤ ﻮ َﺝ َﺑح ُﺮ ِﺍﻻ َﻋﻠﻰ َﺍﻋ َﻠﻰ ِ
ِ ﻮﺣﻴﺪ َﻭ ﺣﺪﺗ َ ﻤﻴﻦ * ِﺑ َﻮ َ ﻤس ﭐﻟﺘ ِﻚ َﺍﺷ َﺮ َﻗﺖ َﺷ ُ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ﺮﻳﺐ ﺠﺮﻳﺪ َﺍ ِﻥ ﭐ َ ِﺑ ُﻐﺮ َﺑﺘ َ ﻦ ﭐﻟﺘ ﻦ َﻭ َﻃ ُ ِﻚ ُﺯﻳَ ﺻط ِﺒﺮ ﻳﺎ َﻏ َ
ﻦ * َﻗﺪ َﺟ َﻌﻠ َﻨﺎ ﭐ ﻤﻴﺺ ﺍﻟﻌِ ﺰﺓِ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴَ ﺔ ﻟﺬﻟَ ﺔ َﻗ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟﻤﻴ َ
ﻮﺏ ﻜﻠ َ ِﻃﺮﺍ َﺯ َﻫﻴ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻓﺨ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ُﻘ ُﻠ َ ٤٧
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗﺼﻮﺭﻡ ﭼﻮﻕ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﺒﺮﻭﺭﻡ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻡ ﺳﻦ ﻏﻔﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﻏﻴﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﺻﺒﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﮐﺎﺷﻒ ﻇﻼﻡ ﺩﻳﺠﻮﺭ ﺳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻀﻞ ﺍﻳﻠﻪ ﻟطﻒ ﺍﻳﻠﻪ ﮐﺮﻡ ﺍﻳﻠﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻳﻠﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺍﻳﻠﻪ ﮔﻮﮔﻠﺮﻯ ﺷﺎﺩ ﺍﻳﻠﻬﺠﺎﻧﻠﺮﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﻳﻠﻪ ﺍﺣسﺎﻥ ﻣﺰﺩﺍﺩ ﺍﻳﻠﻪ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺗﻮ ﻇﻬﻴﺮﻯ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ١٦٨
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺮ ﻋطﺎ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﺩﺭ ﮐﻤﻨﺪﺕ
ﻏﻀﺎء ﻳﺎ َﺳ ّﺘﺎ َﺭ ﻚ ِﺍﻻ ﻦ ﺍﻟ َﺒﻐﻀﺎَ ﻭ َﻟ َ ُﻣﻠِﺖ ﻣِ َ ُ ﻬﻢ ﻳﺖ َﺳﻴﻔﴼ َﺍﻥ َﺍﻗ ِﺒﻞ ِﺍﺫﺍ ﻃﺎ َﺭ َﺳ ٌ ﻤﻴﻦ* ِﺍﺫﺍ َﺭ َﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻧﻔس ﻧﻔﻴس ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﻔﺎﺱ ﻃﻴّﺐ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﺣﺪ ّﻳﺘﺖ
ِ ﺻﻴح ﻣِ ﻦ ﻗِ ﻠﺔِ ﻮﺡ َﺍ ﺮﻳﻚ ﻳﺎ َﻣﻦ ِﺑ َ ﻧﺎﺻ َ ﻚ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ َﻧ ُ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﭘﺎﺳﺒﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻌطﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺘﺖ ﻣﺸﺎﻡ ّ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻋﺪ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﻯ ﺩﺭ
ﺧطﺮ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﺟﻐﺪﺍﻥ ﺣسﻮﺩ ﻭ ﺯﺍﻏﺎﻥ ﻋﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ
ﻮﺡ َﺑﻞ ﻮﺡ َﺍﻭ َﺍ ُﻧ ُ ﻤﻴﻦ * َﺍ َﺗ ُﻨ ُ َﺍ ِﻥ ﭐﺳ َﺘﻘ ِﺒﻞ ﻳﺎ ﻓِ ﺪﺍ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻻﺑﻬﻰ، ﻌﺖ ﻧ َ ﻮﺏ ﺍ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺳ ِﻤ ُ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﺪﺍﻙ ﻳﺎ َﻣح ُﺒ َ
ﺟﻪ ﺍﻟ َﺒﻬﺎ ﻣِ ﻦ َﺣﺮﺍ َﺭﺓِ ﺍﻟ َﺒﻼَ ﻭ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ ِﺍﺫﴽ َﺍﻧﺎ َﺭ َﻭ ُ
ﺸﻬ ِﺪ ِ ﺍﻟﻔﺪﺍ َﻛﻠ َِﻤﺘ َ ِﻚ ﭐﻟﻨﻮﺭﺍَ ﻭ ﻗﺎ َﻡ ِﺑﺎﻟ َﻮﻓﺎ ﻓﻰ َﻣ َ
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺑﺎﻍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ
ِ ﺒﻞ ﻧﺎﻇﺮﴽ ِﺭ َ ﻤﻴﻦ * َﺍﻥ ﻳﺎ َﻋﻠِﻲ َﻗ َ ﺿﺎﻙ ﻳﺎ ُﻣ َﻘﺪَ ﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻨﻪ ﻜ ِﺮ ﭐِ َﺑ َ َﺍﻛ َﺒ َﺮ َﺍ ِﻥ ﭐﺷ ُ ﻮﺡ ﭐﻟﺬﻯ َﺗ ِﺠ ُﺪ ﻣِ ُ ﻬﺬﺍ ﭐﻟﻠ ِ
ﺗﺎﺯﮔﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻴﺮ ﻭﻓﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﻤﻊ ﻣﻨﻴﺮ
ﻭﻥ ِ ﻓﻴﻪ ﻤﻴﻦ * َﻟﻮ َﻳﻘ َﺮ ُﺅ ُﻩ ﺍﻟﻌِ ﺒﺎ ُﺩ ُﻃ ّﺮﴽ َﻭ َﻳ َﺘ َﻔ ﻜ ُﺮ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟطﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﺮ ﻭ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺻﻔﻴﺎء ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
َ ﻣﻌ ُﺒ ِ ﻮﺩ ﺒﻴﻞ ﭐ ِ ح َﺔ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣِ ﻴﺘﻲ َﻭ ﻣﺎ َﺍ َﻧﺎ ﻓﻴﻪِ ﻓﻲ َﺳ َ ﺭﺍَ
َﻟ ُﻴﻀ ِﺮ ُﻡ ﻓﻰ ُﻛﻞِ ﻋ ٍ ﻨﻬﺎ ﺮﻕ ﻣِ ﻦ ُﻋ ُﺮﻭﻗِ ِﻬﻢ ﻧﺎﺭﴽ َﻳﺸ َﺘﻌِ ُﻞ ﻣِ َ ﻤﻴﻦ* ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
١٦٧
٤٨
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ
ﻜﻴﻢ﴾ ﺍﻟس ُ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟح ُ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟ َﻌ ُ ﻠﻴﻢ َ
ﻭﺱ ُﺗ َﻐﻨّﻰ َﻋﻠﻰ ﺃ ْﻓﻨ ِ ٰﺎﻥ ِﺳ ْﺪ َﺭﺓِ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻘﺎ ﺮﺩ ِ ﻫٰ ِﺬﻩِ َﻭ ْﺭ َﻗ ُﺔ ﺍﻟ ِْﻔ َ ٰ ﺨﻠِﺼ َ ِ ْح ِ ﻟﻰ ِﺑﺄﻟ ٰ ﺍﻟﻤ ْ ﺎﻥ ُﻗ ْﺪ ٍ ﻠﻴح * َﻭ ُﺗ َﺒ ﺸ ُﺮ ُ ﺱ َﻣ ٍ ﻴﻦ ﺍ ٰ ِﺟﻮٰ ﺍ ِﺭ ﺍَ ِﻭ ﺍﻟ ُْﻤ َﻮ ﺣ َ ِ ﺮﻳﻢ * َﻭ ﻟﻰ ﺳٰ َ ﺎﺣ ِﺔ ُﻗ ْﺮ ٍﺏ َﻛ ٍ ﺪﻳﻦ ﺍ ٰ ﻦ َﻧ َﺒﺎ ﺍ ِ ﻌﻴﻦ ِﺑﻬٰ َﺬﺍ ﺍﻟﻨَ ﺒﺎ ﺍﻟﺬﻯ ُﻓ ُﺗ ْ ﺼ َﻞ ﻣِ ْ ﺨ ِﺒ ُﺮ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﻘطِ َ
ﺮﻳﺪ * َﻭ َﺗ ْﻬ ِﺪﻯ ﺍﻟ ُْﻤ ِحﺒّ َ ِ ِﻚ ﺍ ْﻟ َﻌﺰﻳ ِﺰ ﺍ ْﻟ َﻔ ِ ﺍﻟ َْﻤﻠ ِ ﻟﻰ ﻴﻦ ﺍ ٰ ِ ﻟﻰ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ْﻨ َﻈ ِﺮ ﺍﻟ ُْﻤﻨﻴ ِﺮ* ُﻗ ْﻞ ِﺍ ﻥ َﻣ ْﻘ َﻌ ِﺪ ﺍ ْﻟ ُﻘ ْﺪ ِ ﺱ ُﺛ ﻢ ﺍ ٰ
ﻠﻴﻦ ﻫٰ ٰﺬﺍ َﻟ َﻤ ْﻨ َﻈ ُﺮ ْ َ ﺮﺳ َ ﺍﺡ ﺍﻟ ُْﻤ َ ﺍﻻ ْﻛ َﺒ ِﺮ ﺍﻟﺬﻯ ُﺳطِ َﺮ ﻓﻲ َﺍﻟْﻮٰ ِ
ْح ﻖ َﻋ ِﻦ ﺍ ْﻟﺒ ِ ﻣﺮ ٰﺎﻃ ِﻞ َﻭ ُﻳ ْﻔ َﺮ ُﻕ ُﻛ ﻞ َﺍ ٍ ﺼ ُﻞ ﺍﻟ َ * َﻭ ِﺑﻪِ ُﻳ ْﻔ َ ﻭﺡ ﺍﻟﺬﻯ َﺍ ْﺛ َﻤ َﺮ ِﺑ َﻔﻮٰ ﺍﻛِ ﻪِ ﻜﻴﻢ * ُﻗ ْﻞ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ َﺸ َ ﺠ ُﺮ ﺍﻟ ﺮ ِ َﺣ ٍ ﭑﺷ َﻬ ْﺪ ﭐ ِﺍ ْﻟﻌﻠ ﻈﻴﻢ * َﺍ ْﻥ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ َﻓ ْ ِﻲ ﺍ ْﻟ ُﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ِﺭ ﺍ ْﻟ َﻌ ِ َ ﺰﻳﺰ ﭐﻟسﻠ ُ ِﺑ َﺎﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﭐ ُﻻ ٕﺍ ٰﻟ َﻪ ٕﺍ ّﻻ ُﻫ َﻮ ْطﺎﻥ ﺍﻟ ُْﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ﻦ ﺍ ْﻟ َﻌ ُ ٤٩
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻩ ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﺭﺍ
ﻫﻤﺪﻡ ﻳﺎﺩﺕ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﭼﺸﻤﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻧﻤﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺳﺮﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻦ ﮐﻦ ﻭ ﻃﺎﻭﺱ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻻ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ. ﺍﻟﻤﻌطِ ﻰ ّ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ُ
١٦٦
ﻉﻉ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺩﺭ
ﻦ ِﻲ ُﻫ َﻮ َﺣ ﻖ ﻣِ ْ ﺍﻟ َْﻘﺪﻳ ُﺮ * َﻭ ﭐﻟﺬﻯ َﺍ ْﺭ َﺳ َﻠ ُﻪ ِﺑ ْ ﭑﺳ ِﻢ َﻋﻠ ِﻋ ْﻨ ِﺪ ﭐ ِ ﻠﻴﻦ * ُﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﻗ ْﻮ ِﻡ ﻦ ﺍ ْﻟﻌﺎﻣِ َ َ ﻭ ِﺍﻧّﺎ ُﻛ ﻞ ِﺑﺄ ْﻣ ِﺮﻩِ َﻟ ِﻤ َ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﻻ ﻡ ﻜﻴﻢ * ُﻗ ْﻞ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ ُسﻠ ُ ْطﺎﻥ ﭐﻟ ﺮ ُﺳ ِﻞ َﻭ ﻛِ ﺘٰﺎ َﺑ ُﻪ َ ُ َﻋﺰﻳ ٍﺰ َﺣ ٍ ِﻚ ُﻳ َﺬ ﻛ ُﺮ ُﻛ ُﻢ ﻓﻴﻦ * َﻛ ٰﺬﻟ َ ﺍﻟ ِْﻜ ِ ﻦ ﺍﻟْﻌﺎ ِﺭ َ ﺘﺎﺏ ِﺍ ْﻥ ﺃ ْﻧ ُﺘ ْﻢ ﻣِ َ
ﻏﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺣﺎﻝ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺗﻮ
ﺑﻮﻳﻨﺪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻘﺎ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻘﺪﻳس ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻐﻤﮥ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻨﻮﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺵ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺖ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ َﺒﻴ ِ ﻦ َﻟ ُﺪ ْﻥ ٰﺎﻥ ﻣِ ْ ﺿ ْ ﻭﺩ ﭐ ِﭐﻟﺘﻰ ُﻓ ِﺮ َ َﻓﭑﺗِ ﺒ ُﻌﻮﺍ ُﺣ ُﺪ َ
ﺠ ِﻦ َﻭ ﻣٰ ﺎ َﻋ َﻠ ْﻴ ِﻪ ِﺍ ﻻ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻼ ُﻍ ﻗﺎء ﻓﻰ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟس ْ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺭ ُ ﺼ ِح َﻭ ﻦ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟ ﻨ ْ ﺽ َﻋ ْ ﻦ ﺷٰ ﺎَ ﻓ ْﻠ ُﻴ ْﻌ ِﺮ ْ ﺒﻴﻦ * َﻓ َﻤ ْ ﺍﻟ ُْﻤ ُ ِ ﻼ * ُﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﻗ ْﻮ ِﻡ ِﺍ ْﻥ ﻟﻰ َﺭﺑِ ﻪ َﺳﺒﻴ ً َﻣ ْ ﻦ ﺷٰ ﺎَ ﻓ ْﻠ َﻴﺘِ ﺨﺬْ ﺍ ٰ ﻜ ُﻔ ُﺮﻭﺍ ِﺑﻬٰ ِﺬﻩِ ْﺍﻻ ِ ﻦ ﺠ ٍﺔ ﺁ َﻣ ْﻨ ُﺘ ْﻢ ِﺑﺎ ِ َﺗ ْ ﻣِ ْ ﻱ ُﺣ ٓﻳﺎﺕ َﻓ ِﺒ َﺎ
ﻼ ﺍ ْﻟ ٰ ﻜ ِ ﺑﻴﻦ * ٰﻻ َﻓ َﻮ ﭐﻟﺬﻱ َﻗ ْﺒ ُﻞ ﻫٰ ﺎ ُﺗﻮﺍ ِﺑﻬٰ ﺎ ﻳﺎ َﻣ َ َ ﺎﺫ َ
ﻮﻥ ﻜ ُ ﻦ َﻳ ْس َﺘطﻴ ُﻌﻮﺍ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻳ ُ َﻧ ْﻔسﻰ ِﺑ َﻴ ِﺪﻩِ َﻟ ْ ﻦ َﻳ ْﻘ ِﺪ ُﺭﻭﺍ َﻭ َﻟ ْ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻋﻴﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
س ﻀ ُﻬ ْﻢ ِﻟ َﺒ ْﻌ ٍ َﺑ ْﻌ ُ ﺾ َﻇﻬﻴﺮﴽ * َﺍ ْﻥ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ ٰﻻ َﺗ ْﻨ َ
١٦٥
٥٠
ﻣﻬﻴّﺎ ﺳﺎﺯ ﺑﺰﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎﺍﻯ
ﻚ ُﺛ ﻢ ﻀﻠﻰ ﻓﻲ َﻏ ْﻴ َﺒﺘﻲ ُﺛ ﻢ َﺫ ﻛ ْﺮ َﺍﻳّﺎﻣﻰ ﻓﻲ َﺍﻳﺎﻣِ َ َﻓ ْ
ﺠ ِﻦ ﺍ ْﻟ َﺒ ِ ﻦ ُﻛ ْﺮ َﺑﺘﻰ َﻭ ُﻏ ْﺮ َﺑﺘﻲ ﻓﻲ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐ ﻌﻴﺪ * َﻭ ُﻛ ْ ﻟس ْ
ﻚ َﻭ َﻟ ْﻮ ح ﻮ َﻝ َﻗ ْﻠ ُﺒ َ ح ْﻴ ُ ﺚ َﻟ ْ ﻦ ُﻳ َ ُﻣ ْس َﺘﻘﻴﻤﴼ ﻓﻲ ُﺣﺒّﻲ ِﺑ َ
ﺏ ِﺑ ُس ُﻴ ِ ﻦ ﻓِ ﻲ ﺍﻻ ْﻋ ٰﺪﺍَ ﻭ َﻳ ْﻤ َﻨ ُﻌ َ ﻮﻑ ْ َ ُﺗ ْ ﻚ ُﻛ ﻞ َﻣ ْ ﻀ َﺮ ُ
ﭐﻟسﻤٰ ِ ﻦ َﻛ ُﺸ ْﻌ َﻠﺔِ ﭐﻟ ّﻨﺎ ِﺭ ﺍﻻ َﺭ ﻮﺍﺕ َﻭ ْ َ ﺿﻴﻦ * َﻭ ُﻛ ْ َ
ﻦ ﻻ ِﺣﺒﺎﺋﻲ َﻭ ٰﻻ َﺗ ُ ِ َ ﻻ ْﻋ ٰﺪﺍﺋﻰ َﻭ َﻛ ْﻮ َﺛ ِﺮ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻘﺎَ ِ ﻜ ْ ﻦ ﻣِ َ ْح ْﺰ ُﻥ ﻓﻰ َﺳﺒﻴﻠﻰ َﺍ ِﻭ ﺮﻳﻦ * َﻭ ِﺍ ْﻥ َﻳ َﻤ س َ ﻚ ﺍﻟ ُ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ َﺘ َ ﺏ َﻓ َﺘ َﻮ ﻛ ْﻞ َﻋ َﻠﻰ ﭐ ِ ﭐﻟﺬﻟُ ﺔ ِ َ ﻻ ْﺟ ِﻞ ِﭐ ْﺳﻤﻰ ٰﻻ َﺗ ْ ﻀ َط ِﺮ ْ
ﻮﻥ ﺏ ﺁﺑﺎَ َﺭﺑَ ﻟﻴﻦ * ِ َ ﺎﺱ َﻳ ْﻤ ُﺸ َ ﻚ َْ ﻚ َﻭ َﺭ ﻻ ﻥ ﭐﻟﻨّ َ ﺍﻻ ﻭ َ
ﺼ ٍﺮ ِﻟ َﻴ ْﻌ ِﺮ ُﻓﻮﺍ ﭐ َ س َﻟ ُﻬ ْﻢ ﻣِ ْ ﻦ َﺑ َ ﻓﻰ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﻫ ِﻢ َﻭ َﻟ ْﻴ َ ِﻚ ِﺑ ُﻌ ُﻴﻮﻧ ِِﻬ ْﻢ َﺍ ْﻭ َﻳ ْس َﻤ ُﻌﻮﺍ َﻧ َﻐﻤٰ ﺎﺗِﻪِ ِﺑﺂﺫﺍﻧ ِِﻬ ْﻢ َﻭ َﻛ ٰﺬﻟ َ
ﭐﻟﺸ ِ ِﻚ ﻦ ﺪﻳﻦ * َﻛ ٰﺬﻟ َ ّ َﺍ ْﺷ َﻬ ْﺪﻧ ُ ﺎﻫ َ ﺖ ﻣِ َ ٰﺎﻫ ْﻢ ِﺍ ْﻥ َﺍ ْﻧ َ
ٰﺣﺎ َﻟ ِ ﻦ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﺖ ﺍﻟﻈ ُﻨ ُ ﻮﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬ ْﻢ َﻭ ُﻗ ُﻠﻮ ِﺑ ِﻬ ْﻢ َﻭ َﺗ ْﻤ َﻨ ُﻌ ُﻬ ْﻢ َﻋ ْ
ِﻚ ﭐ ِﺍ ْﻟﻌﻠ ﻈﻴﻢ * َﻭ ِﺍﻧَ ﻦ ﻓﻲ ٰﺫﺍﺗ َ ﺖ َﺍ ْﻳ ِﻘ ْ ﻚ َﺍ ْﻧ َ ِﻲ ﺍ ْﻟ َﻌ ِ َ ٥١
ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﺑحﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺝ ﺁﺭ ﻧسﻴﻢ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ
ﭼﻮﻥ ﺟﺒﻞ ﺭﺍﺳﺦ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﺭﺯﻳﻦ ﺭﺻﻴﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﺣسﺎﻧﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺁﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻴّﻨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺗﻮﺋﻰ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺟﺰﻳﻞ ﺍﻻﺣسﺎﻥ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺩﻟﺪﺍﺩﮤ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ١٦٤
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ْﺠﻤٰ ِ ﺽ ﺽ َﻋ ْ ﺎﻝ َﻓ َﻘ ْﺪ َﺍ ْﻋ َﺮ َ ﻦ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟ َ ِﺑ َﺎ ﻥ ﭐﻟﺬﻱ َﺍ ْﻋ َﺮ َ
ﻣﺸﺘﻌﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔحﺎﺕ ﻗﺪﺳﺖ ﻣﺆﺍﻧس ﻣﻘﺼﺪﻯ
ﻜ َﺒ َﺮ َﻋ َﻠﻰ ﭐ ِﻓﻲ َﺍ َﺯ ِﻝ ﭐﺳ َﺘ ْ ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ ُﺛ ﻢ ْ َﻋ ِﻦ ﭐﻟ ﺮ ُﺳ ِﻞ ﻣِ ْ ِ ِ ﭑﺣ َﻔ ْﻆ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ ﻫٰ َﺬﺍ ﺪﻳﻦ * َﻓ ْ ﻟﻰ َﺍ َﺑ ِﺪ ْﺍﻻٓ ِﺑ َ ْﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﺍ ٰ ﺮﻳﻦ ﭐﻟﻠْ ﻮ َﺡ ُﺛ ﻢ ﭐ ْﻗ َﺮ ْﺍ ُﻩ ﻓﻲ َﺍﻳﺎﻣِ َ ﻚ َﻭ ٰﻻ َﺗ ُ ﻜ ْ ﻦ ّ ﻦ ﻣِ َ ﭐﻟﺼﺎ ِﺑ َ
ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻍ
ﻦ ِﻋ ْﻨ ِﺪﻧٰﺎ َﻭ ِﻚ َﻣ َﻨﻨّﺎ َﻋ َﻠ ْﻴ َ ﭐﻟﺜَ ﻘ َﻠ ْﻴ ِﻦ* َﻛ ٰﺬﻟ َ ﻀ ٍﻞ ﻣِ ْ ﻚ ِﺑ َﻔ ْ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺻﻔﺖ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ
ﺎﻥ ﻓﻰ ِﺷ ﺪﺓٍ َﺍ ْﻭ ُﺣ ْﺰ ٍﻥ َﻭ َﻳ ْﻘ َﺮ ُﺍ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟﻠْ ﻮ َﺡ ِﺑ ِ ﺼ ْﺪ ٍﻕ ٰﻛ َ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ ﻟﻘﺎﻯ ﺗﻮ ﺳحﺮﻯ ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺟﻨّﺖ
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺕ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑسﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻮﺷﻨﺪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻨسﺘﺎﻥ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﮥ ﻭﺟﺪ ﻭ
ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺩﻣسﺎﺯ ١٦٣
ٰﺎﺩﺓِ َ ﻗ ْﺪ َﻗ ﺪ َﺭ ﻟ ِٰﻘﺎ ِﺭِ ﻪ َﺍ ْﺟ َﺮ ﻣِ ﺎِ ﺔ َﺷ ٍ * َﻓ ِﺎ ﻥ ﭐ َ ﻬﻴﺪ ُﺛ ﻢ ِﻋﺒ َ
ﻦ ﻦ َﻟ ُﺪﻧّﺎ ِﻟ َﺘ ُ ﻜ َ ﺮﻳﻦ* َﻓ َﻮ ﭐَ ِﻣ ْ َﺭ ْﺣ َﻤ ٍﺔ ﻣِ ْ ﻦ ّ ﭐﻟﺸﺎﻛِ َ ﻮﻥ ﻣِ َ
ﺿ ﺮ ُﻩ َﻭ ُﻳ َﻔ ﺮ ُﺝ َﻛ ْﺮ َﺑ ُﻪ َﻭ ﺒﻴﻦ َﻳ ْﺮ َﻓ ُﻊ ﭐُ ُﺣ ْﺰ َﻧ ُﻪ َﻭ َﻳ ْ ُﻣ ٍ ﻒ ُ ﻜ ِﺸ ُ ﺏ ْح ْﻤ ُﺪ ِﻟﻠّﻪِ َﺭ ﻦ ﭐﻟ ﺮ ُ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ ُﻬ َﻮ ﭐﻟ ﺮ ْﺣﻤٰ ُ ﺣﻴﻢ * َﻭ ﺍﻟ َ
ﻦ ﻓﻲ ﻦ َﺳ َ ﻦ َﻟ ُﺪﻧّﺎ ُﻛ ﻞ َﻣ ْ ﻤﻴﻦ * ُﺛ ﻢ َﺫ ﻛ ْﺮ ﻣِ ْ ﻜ َ ﺍﻟ ْٰﻌﺎ َﻟ َ
َﻣﺪﻳ َﻨﺔِ ﭐ ِﺍﻟ َْﻤﻠ ِ ﺬﻳﻦ ُﻫ ْﻢ ْﺠ ِ ﻦ ﭐﻟ َ ﻤﻴﻞ * ﻣِ َ ِﻚ ﺍ ْﻟ َﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟ َ ٥٢
ﺁ َﻣ ُﻨﻮﺍ ِﺑﭑَ ِﻭ ِﺑﭑﻟﺬﻱ َﻳ ْﺒ َﻌ ُﺜ ُﻪ ﭐ ُﻓﻲ َﻳ ْﻮ ِﻡ ﺍﻟ ِْﻘﻴ َٰﻤﺔِ َﻭ ٰﻛﺎ ُﻧﻮﺍ
َﻋﻠﻰ َﻣﻨ ِ ِﻜﻴﻦ* ﻦ ّ ﭐﻟسﺎﻟ َ ْح ﻖ َﻟ ِﻤ َ ٰﺎﻫ ِﺞ ﺍﻟ َ ٰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ
ﻣﻌطﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﺱ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣحﺎﻓﻞ ﺍﻧس ّ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ
ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻩ ﺩﻳﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻟﺘﻨﮓ
ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ
ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﺳﻠطﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺰﺩ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ
ﺍﺳﻤﺎﻳﺖ ﺧﺎﺿﻊ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ .ﺍﻯ ﻛﺮﻳﻢ ﻛﺮﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ
ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻠطﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ
ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ .ﺗﺮﺍ
ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ
ﻗسﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺑﻜﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﻪ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳّﺎﻡ ﺗﻮﺍﺳﺖ .ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻃﻦ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ٥٣
ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺠﻠّﻰ ُﻃﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ . ١٦٢
ﻉﻉ
ﻗﺎﺻﺪﻯ ﻗﺼﺪ ﻏﺎﻳﺖ ﻗﺼﻮﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎ
ﺗﺎ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ّ
ﺍﺣﻜﺎﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻯ ﻛﺮﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ
ﻇﻞ ﺑحﺮ ﻏﻨﺎﻳﺖ ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣسﻜﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺟﺎﻡ ﺍﻟسﺘﻴﻢ ﺟﻮﺷﻰ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺩﻩ ﻧﻮﺵ ﺑﺰﻡ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑحﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﻣحﺒّﺘﻴﻢ ﺧﺮﻭﺷﻰ ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺪﺍﻯ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﻋﻠﻰ. ّ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ
ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ
ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﮐﻦ
ﻣﺘﺮﺻﺪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻭﺵ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻫﻮﺷﻬﺎ ّ
ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﺍﻓسﺮﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑسﻮﺯ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌطﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﻣﻘ ّﺮ ﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻔحﺎﺕ ﻭﺣﻰ ﺗﺎﺯﻩ
ﻭ ﺍﻟﻪ ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ﻣﻦ، ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﻧﻮﺭﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣحﺒّﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﻮﺛﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ
ُﻫﻮﺍ
ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺧﺮﻳﻒ ﺣﻔﻈﺶ ﻧﻤﺎ .ﺗﻮﺋﻰ
١٦١
٥٤
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ
ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻏﻨﭽﻪ ﺷﮑﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺗﺮﺍ ﺫ ﻛﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻤﺒﺎﺭﻛﻰ ﺍﺳﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻧﺖ ﻓﺎﺭﻍ
ﮔﻞ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ
ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻡ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﻮ ﻧﺎﻇﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻴطﻠﺒﻴﻢ
ﻣطﻤﺌﻨّﻪ ﺭﺍ ﺟﺎﻡ ﻋطﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍﺿﻴﮥ
ﺗﻮﺍﺳﺖ .ﺗﻮﺋﻰ ﻋطﺎ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ.
ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ
ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻦ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻳّﺎﻡ
ﻣﺮﺿﻴّﻪ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﮥ ﺻﻬﺒﺎء ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻳﺎﺩ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ
ﺳﺎﻣﻌﻴﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ
ﺟﺬﺏ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﺭﻧﺪ ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺩﻩ
ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷ ّﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ
ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ
ﺑ ّﺮ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﺰﻳّﻦ ﺩﺍﺭ .ﺍﻯ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻣﻤﻠﻮﻛﺖ ﺗﺮﺍ ﺫﻛﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻻﺯﺍﻝ ﺑﺼﺮﺵ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ
ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫسﺖ .ﭘس ﺑﺎﺯ ﻛﻦ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻭ ﻗسﻤﺘﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ
ﺍﻳﻦ ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣحﺰﻭﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻣﺘﻤسﻜﺖ ﺭﺍ .ﺍﺯ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ ٥٥
١٦٠
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻣﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﮥ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﺎﺋﺪﻩ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺁﻻء
ﻻﺗحﺼﻰ ﻣﺰﻳّﻦ ﺩﺍﺷﺘﻰ .ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻻ
ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ. ّ
ﺑﻪ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧﺼﺎﺋح ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺱ ﻋﺸﻖ ﻭ
ﺍﻻﻗﺪﺱ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ ِﺑ ْسﻢ ﺍ َ ّ ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩﺍ ﻣحﺒﻮﺑﺎ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﻣحﺒّﺖ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻋﻠﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣسﺘﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ
ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ
ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﺧﺒﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻮﻓﺎﻳﺎﻥ ﺟﻔﺎ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ
ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.
ﺗحﻤﻞ ﻣﺸ ّﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻼﺋﻰ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﭘﺎﻛﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺑﺘﻮ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﺕ ﺧﺎﻙ
ﺗحﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ
ﺷﺪﺕ ﻣح ّﺒﺖ ﮔﺮﻳسﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺻﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻼﻙ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺳطﻮﺗﺖ ﺻﺨﺮﻩ ّ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎ ﻋﺒﺪﺕ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺗﺮﺍ
ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﺸﺎﺷﺖ ﺁﺗﺶ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ
ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﻭ ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ
١٥٩
٥٦
ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻣحﻤﺪ ﻗﺒﻞ ﺣسﻦ ﺑطﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳّﻦ ﻓﺮﻣﺎ . ﻋﺒﺪﺕ ّ
ﺷﮑسﺘﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻯ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﺣسﺮﺕ ﺧسﺘﻪ
ﻓﻀﻠﺖ ﻣحﺮﻭﻡ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺖ .ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻔﻢ ﻭ ﭘﺸﮥ ﻧحﻴﻒ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﻭ ﻣحﻴط ﺑﺮ ﺍﺭﺽ ﻭ
ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻧﻢ ﺑﻴﻦ ﻭ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﻧﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺁﻩ ﻭ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ. ﺳﻤﺎء .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ّ
ﻓﻐﺎﻧﻢ ﺟﻤﻊ ﻃﻴﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻩ ﭘﺮ ﺣسﺮﺕ
ﻛﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﻘﻮﻝ( : )ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻋﻮﺽ ّ
ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﮥ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻓﻴﺾ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ
ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺑﺬﻝ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﺍﻯ ﻧﻴسﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺎﺭﺵ ﻭ
ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻋﻔﻮﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺮ
ﺭﻳﺰﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻯ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎﺑﺶ ﻭ
ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎ ﺑﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ
ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻓسﺮﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ
ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻟﻰ ﻛﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳّﺎﻡ ﺗﻮﺳﺖ .ﺑﻴﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ
ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺩﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ
ﺑحﺮ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﻣ ّﻮﺍﺝ ﻭ ﺑﻴﻚ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻴّﺮ ﺍﻣﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﻳﺎﺑﺪ .
ﻉﻉ
ﺟﻮﺩ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ .ﻫﻤﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ٥٧
١٥٨
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻧﻴﻢ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺑحﺮ ﻏﻨﺎ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺑﺨﺶ ﻣحﺘﺎﺟﻴﻢ ﻋﻼﺟﻰ ﺩﻩ ﻋﺰﺗﻰ ﺑﺒﺨﺶ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻴﻮﺭ ﻭ ﻭﺣﻮﺵ ﺍﺯ ﺫﻟﻴﻼﻧﻴﻢ ّ
ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ
ﺑﺎﻣﻴﺪ ﻛﺮﻣﺖ ﺯﻧﺪﻩﺍﻧﺪ .ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ ﻗ ّﻮﺕ ﺑﺮ ﺁﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﮔﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ
ﺩﻩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﻠطﺎﻥ ﺟﻮﺩ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ. ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
ُﻫﻮ ﺍﻟﻨّ ِ ﺍﻟﻤﻌﻴﻦ ﺎﺻﺮ ُ
ﺟﻠﻴﻞ ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ
ﺍﻟﻬﺎ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺭﺯﻕ ﻳﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﻩ
ﻣﺘﻤسﻜﻢ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺑحﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺘﻮ ّ ّ
ﺍﺯ ﺩﻭﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﮑﻠّﻰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﻴﻢ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ
ﻗطﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻧﺖ ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣحﻮ
ﭘﻮﺋﻴﻢ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﻓﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﺏ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺮ
ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﮐﺘﻰ ﺍﺣسﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣسﺘﻐﻨﻰ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺍﺯﻕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺑﺬﻳﻞ ﻛﺮﻣﺖ ﻣﺘﺸﺒّﺚ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ
ﺍﻫﻞ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻳﻜﺘﺎ ﻋﺒﺪﺕ ﺭﺍ ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑحﺮ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﻗسﻤﺘﻰ
١٥٧
٥٨
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﺎ. ﻋطﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺟﻮﺩﺕ ﻧﺼﻴﺒﻰ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻩ ﻭ
ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻫسﺘﻴﺖ ﻧﻪ .ﻫسﺘﻰ ﺗﻮ ﻭﺭﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ
ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻓﻮﻕ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫسﺖ .ﺑﻜﻤﺎﻝ ﻋﺠﺰ ﻭ
ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﻣﺠﻴﺮ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻫﺮ ﻣسﺘﺠﻴﺮ ﻋﺪﻡ ﺭﺍ
ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺨﺸﺶ ﻗﺪﻳﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﻴطﻠﺒﻢ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻋﻤﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﻴﺠﻮﻳﻢ .ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﺬﻛﺮﺕ
ﻇﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺭﺳﺎﻧﺪﻯ ﻭ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎء ﻣﻮﺭﻭﺩ ﻭﺍﺭﺩ
ﺯﻧﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻣﻴﺪ ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﻛﻦ ﻛﻪ
ﻧﻤﻮﺩﻯ ،ﮐﺮﻣﺖ ﻋﻤﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ
ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻪ ﻻﻳﻖ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺛﻨﺎﻯ ﻣﻦ .
ﻋﻈﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸ ّﻘﺎﺕ
ﻭ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ.
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﺳﺎﺯ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ﺍﻟسﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮﺕ ﻧﻪ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﺍﻣﻢ ﻻﻳﻖ
ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ .ﺍﻟحﻤﺪ ﻟﻚ ﺃﻧﺖ
ﺑﻪ ﻧﺼﺎﻳح ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ
ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺧﻠﻖ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ
ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪﻫﻮ ﺭﻫﺎﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ . ٥٩
ﻉﻉ ١٥٦
ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻠﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﺑﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ
)ﺑﻠسﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻣحﺒﻮﺏ ﺍﻣﻜﺎﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍ ﻛﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ( :
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﻮ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﻣحﺒﻮﺏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﻦ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺷﻜﺮ
ﺟسﺘﺠﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺘﻮ
ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﻢ؟ ﺩﺭ ﺑحﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣسﺘﻐﺮﻕ ﺑﻮﺩﻡ
ﮐﻨﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ
ﻟسﺎﻥ ﻓﻀﻠﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻳﺪ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺬ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﻛﺮﺩ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻦ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ
ﻋﺎﻟﻢ ﻣحﺪﻭﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎ ﻣحﺪﻭﺩ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ
ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺕ ﻋﺬﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﻣحﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﺎء ُﻫﻮﺍ
ﺻﺪﻳﺪ ﻇﻨﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﺯ ﺫﻛﺮﺕ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ
ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪﻯ ﺍﺯ ﺣﺒّﺖ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﺭ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻃﻴﻮﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﻟطﺎﻑ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ
ﺑﭽﻪ ﻟسﺎﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ؟ ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ
ﻧﻤﺎ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪ .ﻭ ﻟﻜﻦ
ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺳﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣح ّﺒﺖ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﻌﻞ .ﺑﻜﺪﺍﻡ ﻭﺟﻪ ﺑﺘﻮ ّ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺧطﺎ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ
١٥٥
٦٠
ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻡ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺋﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻳسﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ
ﮔﻮﻳﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻓسﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ
ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ) ﺃﻧﻈﺮ ﺗﺮﺍﻧﻰ ( ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ
ﺭﺏ ﺃﺭﻧﻰ ( ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﻜﺒﺎﺭ ﻧﻔسﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺻﺪﻕ ) ّ
ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿح ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺋﻰ ﺍﮔﺮ ﻧﻔسﻰ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻝ ﻻ
ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣسﻨﻪ ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﺁﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ
ﮐﻦ ﻭ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻐﺮﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻨﺒّﻪ ﺩﺭ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺼﻴﺮﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ
ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ.
ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻧﻔﻮﺱ
ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑحﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ
ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ
ﻣﺼﺪﺭ ﻭ ﻣطﻠﻊ ﺍﻳّﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻮ ّﻓﻖ
ﺁﺯﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎ ﻣحﺪﻭﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻻﻟﺖ
ﺭﺏ ﺃﻧﺎ ﺑﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺑطﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳّﻦ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺃﻯ ّ
ﺍﻟﻤسﻜﻴﻦ ﻭ ﻋﻨﺪﻙ ﺑحﺮ ﺍﻟﻐﻨﺎء ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺠﺎﻫﻞ
ﻭ
ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻓﻘﻰ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﻮﺩ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍﺋحﻪ ﻃﻴّﺒﻪ
٦١
١٥٤
ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻔﺎ ﺭﺍ
ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﻋﺰﺕ ﺑﮕسﺘﺮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﭼﻪ ﻏﻨﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑسﺎﻁ ّ
ﻋﻨﺪﻙ ﻛﻨﻮﺯ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺐ.
ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ
ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺍﺑﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻟﻴسﺖ ﺗﻮ ﻏﺮﺱ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻣطﺎﺭ ﺳحﺎﺏ
ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺒﺘﺬﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺷﻤس ﺍﺣﺪ ّﻳﺖ
ﺭﺣﻤﺖ ﺁﺑﺶ ﺩﻩ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻋﺼﻴﺎﻥ
ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ
ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﻛﺮﻡ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻓﻀﻠﺖ ﺑﺎﺯ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺍﻓﮑﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻮﺋﻰ ﻛﻪ ﺟﻮﺩﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ
ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ
ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ
ﻋﺰﺗﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ّ
ﻣسﺘﻘﻴﻤﺖ ﻣﻨﻊ ﻣﻔﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠسﺒﻴﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ
ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ
ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ١٥٣
ﺟﺪﺩ ﻗﻠﺒﴼ ﻃﺎﻫﺮﴽ ﻓﺎﺧﻠﻖ ﻓﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ * ﺳ ّﺮﴽ ﺳﺎﻛﻨﴼ ّ ّ ﻓﻲ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ﺛﺒّﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻳﺎ ّ ٦٢
ﻣحﺒﻮﺑﻲ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻓﺎﺷﻬﺪﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺻﺮﺍﻃﻚ
ﻳﺎ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﻭ ﺑسﻠطﺎﻥ ﺍﻟ ّﺮﻓﻌﺔ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﻗﺪﺳﻚ
ﺍﻟﺼﻤﺪﻳّﺔ ﻓﺎﺑﻬﺠﻨﻲ ﻳﺎ ﻋ ّﺮﺟﻨﻲ ﻳﺎ ﺃ ّﻭﻟﻰ ﻭ ﺑﺄﺭﻳﺎﺡ ّ ﺁﺧﺮﻯ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﺎﺕ ﺍﻻﺯﻟﻴّﺔ ﻓﺎﺳﺘﺮﺣﻨﻲ ﻳﺎ ﻣﺆﻧسﻰ ﻭ
ﻧﺠﻨﻲ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﻚ ﻳﺎ ﺳﻴّﺪﻯ ﺑﻐﻨﺎء ﻃﻠﻌﺘﻚ ﺍﻟﻘﺪﻳﻤﺔ ّ
ﺑﺸﺮﻧﻲ ﻳﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻛﻴﻨﻮﻧﺘﻚ ّ ﺍﻟﺪﺍﺋﻤﺔ ّ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﺩﻭﻥ ﺑﺎﻃﻨﻲ* ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ *
ُﻫﻮﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺣﻘﻴﺮﻳﻢ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﻭ ﺧطﺎﻳﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﭙﻮﺵ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫسﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﻨﻮﻳﻢ ﻭﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﭘﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺷحﺎﺗﻰ ﺍﻯ
ﺑسﻤﻪ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺳﻤﺎء
ﮔﻠﺸﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻔحﺎﺗﻰ ﺍﻯ ﺑحﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻮﺟﻰ ﻭ
ﻫﻤﻰ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻋطﺎﺋﻚ ﻭ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻓ ّﺮﺝ ّ
ﺍﻯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ
ﺃﺯﻝ ﻛﺮﺑﺘﻰ ﺑسﻠطﻨﺘﻚ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻙ * ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ
ﻗسﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧطﺎ ﻣﺘﺎﻋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ
ﻛﻞ ﻣﻘﺒ ً ﻼ ٕﺍﻟﻴﻚ ﺣﻴﻦ ﺍﺫ ﺃﺣﺎﻃﺖ ﺑﻰ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ ﻣﻦ ّ
ﺁﻣﺎﻝ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﭘﺮﺩﮤ ﺳﺘّﺎﺭﻳّﺖ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ
٦٣
١٥٢
ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﺍﺋﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺠﻴﺮ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺍﻯ
ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ * ﺃﺳﺌﻠﻚ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ
ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺟﻨّﺖ ﻧﻌﻴﻢ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻴﻢ
ﻻﻓﺌﺪﺓ ﻭ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻭ ﺑﺄﻣﻮﺍﺝ ﺑحﺮ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ ﺍ ٔ
ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﺍﺣسﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ﻮﺟﻪ ٕﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﻬﻢ ﺷﻰء ﻣﻦ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ
ﮐﺮﻳﻢ ﻣﻨﻬﺞ ﻗﻮﻳﻢ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺳﻠﻴﻢ ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﮐﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺑﺨﺶ
ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺪﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻮﺯ
ﺳﺨﺮﺕ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ّ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ
ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻧﻴّﺮ ﻋطﺎﺋﻚ ﺃﻥ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﻣﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻻٔﺳﻤﺎء ﻭ ﻓﺎﻃﺮ ّ ﺍﻟسﻤﺎء* ﺃﻱ ّ
ﻋﻈﻴﻢ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ
ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻲ ﻓﻰ ﺃ ّﻳﺎﻣﻚ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻤﺸﺮﻕ ﺃﺳﻤﺎﺋﻚ ﻭ ّ ﺗﻘﺪﺭ ﻟﻰ ﻣﺎ ﻳﺠﻌﻠﻨﻲ ﻗﺎﺋﻤﴼ ﻋﻠﻰ ﻣطﻠﻊ ﺻﻔﺎﺗﻚ ﺃﻥ ّ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ ّ
ﺛﻢ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻓﻰ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺑﺎﻻﺟﺎﺑﺔ ﺟﺪﻳﺮ * ّ
ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ
ﺧﺪﻣﺘﻚ ﻭ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺜﻨﺎﺋﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺶ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﻋﺮﺿﻰ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻬﻚ ﺃﻥ ﺗﺼﻠح ﺃﻣﻮﺭﻯ ﻭ ﺗﻘﻀﻲ
ﺍﻟﻌﺰﻳﺰﺍﻟﻮﻫﺎﺏ . ّ
ﻉﻉ
١٥١
ﻛﻞ ﺫﻯ ﺩﻳﻨﻲ ﻭ ﺣﻮﺍﺋﺠﻰ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺷﻬﺪ ّ ٦٤
ﻟسﺎﻥ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﻭ ﺫﻯ ﺩﺭﺍﻳﺔ ﺑﻌﻈﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻟسﺎﻣﻊ ﺍﻟﻤﺠﻴﺐ* ﺳﻠطﺎﻧﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ّ
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻛﺘﺎﺏ َﻋﻬﺪﻯ
ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻳﺎﺕ ﻣح ّﺒﺖ ﺑﻨﮕﺎﺭﻳﻢ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺧطﺮ
ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﺷﺠﺮ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ
ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻠﺠﺄ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ
ﺍﮔﺮ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺯﺧﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﻟﻴسﺖ ﻭ ﻟﻜﻦ ﺩﺭ
ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋطﺎﻳﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﻭ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺖ
ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭ ّﺭﺍﺙ ﻣﻴﺮﺍﺙ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﭘسﺖ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﻋﺎﻟﻢ
ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻻ ﻋﺪﻝ ﻟﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﮔﻨﺞ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ
ﻫسﺘﻰ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ
ﺭﻧﺞ ﻧﻴﻔﺰﻭﺩﻳﻢ * ﺍﻳﻢ ﺍ ﺩﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﻑ ﻣسﺘﻮﺭ ﻭ
ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ
ﺛﻢ ﺍﺫﻛﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺧطﺮ ﻣﻜﻨﻮﻥ * ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ّ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻫﺒﺘﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ
ﻟﻜﻞ ُﻫ َﻤﺰﺓ ُﻟ َﻤﺰﺓ ﺍﻟّﺬﻯ َﺟﻤﻊ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ) ﻭﻳﻞ ّ ٦٥
ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ١٥٠
ُﻫﻮﺍ
ﻻ ﻭ َﻋ ّﺪﺩﻩ ( .ﺛﺮﻭﺕ ﻋﺎﻟﻤﺮﺍ ﻭﻓﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻓﻨﺎ ﻣﺎ ً
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﻣسﺖ ﺟﺎﻡ ﭘﻴﻤﺎﻧﻨﺪ
ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻻﻳﻖ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴسﺖ
ﻭ ﺩﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﭘﻴﻤﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻗﺖ ﭘﺮ
ﻣﮕﺮ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ * ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ
ﺍﺣﺘﺮﺍﻗﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺍﺯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﺠﻠّﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﺣﻤﻞ ﺷﺪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﺰﺍﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻓﺎﻕ
ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻓﻴﻀﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﺮﺳﺖ ﻭ
ﺍﻓﺌﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻣﻮﺭﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ
ﻛﻞ ﺑﺂﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻻﺋح ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻓﻀﻠﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﭘﺪﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻟﻮﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴّﺮ ﺍﻳﻦ
ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺯﻧﻴﻢ ﻭ ﻟﻤﻌﻪ ﺋﻰ ﻧﺜﺎﺭ
ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭﺻ ّﻴﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّﺖ ﺩﺭ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺸﺒّﺚ ﻛﻨﻴﺪ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ
ﮐﻨﻴﻢ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺳﺒﺐ
ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ * ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ﺗﻤسﻚ ّ
ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻟسﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ
ﺷﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﻴﺎﻻﺋﻴﻢ ﺑﺰﻡ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﻋﻤﺎ ﺳﻠﻒ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ * ﻋﻔﺎ ﺍّ
١٤٩
٦٦
ﻛﻞ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺗﻜﻠّﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ّ
ﻳﺘﻜﺪﺭ ﺑﻪ ﺍﻻﻧسﺎﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧسﺎﻥ ّ
ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ * ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﺯ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺗﻦ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌطﻰ ﻭ ﻣﺆﻳّﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ .
ﻉﻉ
ﻣﺨﺰﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﺑﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ :ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻳسﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻧسﺎﻥ ﻣسﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺑحﻖ ﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧسﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔسﺖ ﺍﮔﺮ ّ ﺗﻤسﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺭﺍﺳﺘﻰ ّ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﻖ ﺩﺳﺖ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ
ﺑﺎﺷﺪ * ﺍﻧسﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻟﺪﻯ
ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺩﻟﻨﺸﻴﻨﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻤس ﻭ ﻗﻤﺮ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑﺼﺮ ﻭ
ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ
ﺍﻧﺠﻢ ﺍﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻣﻀﻴﺌﻪ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺍﻋﻠﻰ
ﻭﺟﺪﺍﻧﻴﭽﻮﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ
ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻣﻜﺎﻥ * ﻫﺮ ﻣﻘﺒﻠﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ
ﺍﻣﺮﺕ ﮐﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻫﺖ ﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺭﻩ
ﻋﺮﻑ ﻗﻤﻴﺼﺮﺍ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺻحﻴﻔﻪ ﺣﻤﺮﺍء ّ ٦٧
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻉ ﻉ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ ﮔﺮﺩﻡ ﺍﻧّ َ ﮏ َ ١٤٨
ُﻫﻮﺍ
ﺏ ﺍﻳّﺪﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣﺔ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺻﺪﻭﺭ َﺭ
ﺭﺍﺣﺔِ ﺍ ِ ﺭ ّﻗﺎﮏ ﻭ َﺗ ْط ِﻴ ْﻴ ِﺐ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ﻭ ﺍ َ
ﮏ ﺣﺘّﻰ ﺍﻗﻮﻡ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﺟسﺪﻯ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍ ِ ﻭ ّﺩﺍَ
ﺐ ﻭ ﺗﺮﺿﻰ ﻣﻦ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺔ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗح ّ
ﺠﺒﺎء ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﺆﻳّﺪ ﻟﻤﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺍﻟﻨَ ﻘﺒﺎء ﺍﻟﻨَ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ . ﺗﺸﺎء ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ
ﻉﻉ
ﺛﻢ ﺍﺷﺮﺏ ﻣﺬﻛﻮﺭ * ) ﺧﺬ ﻗﺪﺡ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺎﺳﻤﻰ ّ
ﻣﻨﻪ ﺑﺬﻛﺮﻯ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ ( * ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ
ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﺍﺗّحﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺳﺒﺐ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻧﺰﺩ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ
ﺑﺼﺮ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻛﺒﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺟﻬﺎﻝ ﺍﺭﺽ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺑّﺎﻯ ﻧﻔس ﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﻜﻦ ّ
ﻫﻮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﻜﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺣﻜﻴﻢ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﻈﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ * ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻴﺎء ﺍ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺭ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺃﻣﻨﺎءﻩ ﻣﻠﻮﻙ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣطﺎﻟﻊ ّ
ﺣ ّﻘﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺭﺽ ﺑﺂﻥ
ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﻘ ّﺮ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻭﻁ
ﻧﻔﻮﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻘ ّﺮﺭ
١٤٧
٦٨
ﺩﺍﺷﺖ * ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻧﻬﻴﴼ ﻋﻈﻴﻤﴼ
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ .ﻫﺬﺍ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
* ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟحﻜﻴﻢ* ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺣﻜﻢ ﻭ ﻣطﺎﻟﻊ
ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﺣسﺎﻧﻴسﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﺮﺩﻯ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ
ﻭ ﻋﺼﻤﻪ ﻣﻦ ﺣﻜﻢ ﺍﻟﻤحﻮ ﻭ ﺯﻳّﻨﻪ ﺑطﺮﺍﺯ ﺍﻻﺛﺒﺎﺕ
ﻛﻞ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺍﻣﺮ ﻛﻪ ﺑطﺮﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺰﻳّﻨﻨﺪ ﺑﺮ ّ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻠﻴسﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻗﻠﺐ ﻭﺍﺣﺪ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺍﺑطﻪ ﺷﺨﺺ
ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻻﺯﻡ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻼﻣﺮﺍء ﻭ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻓﻰ
ﻣﻨﻔﺮﺩ ﺍﺟسﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺣسﺎﺱ ﺟﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ
ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺃﻭﻟﺌﻚ ﺃﻣﻨﺎﺋﻰ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ
ﺍﺟسﺎﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺫ ّﺭﺍﺕ ﺗﺮﺍﺑﻴّﻪ ﺭﺍ
ﺃﺣﻜﺎﻣﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗﺪﺱ ﺩﺭ
ﺑﻪ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻭ ﻭﺟﻮﺩﻯ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗطﺮﺍﺕ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑحﺮ
ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻓﺎﻕ ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﻻﻣﻊ ﻭ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﺖ
ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻩ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻨﻰ ﻭ
* ﻳﺎ ﺍﻏﺼﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻗ ّﻮﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ
ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻟطﻒ
ﻛﺎﻣﻠﻪ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣسﺘﻮﺭ ﺑﺎﻭ ﻭ ﺟﻬﺖ ﺍ ّﺗحﺎﺩ ﺍﻭ ﻧﺎﻇﺮ
ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﺯ ﺍﻭ * ﻭﺻﻴّﺔ ﺍ ٦٩
ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺷﺮﻣسﺎﺭ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ . ١٤٦
ﻉﻉ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﻮ
ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘسﺒﻴﻦ ﻃ ّﺮﴽ ﺑﻐﺼﻦ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﺍﻋﻈﻢ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ* ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻰ
ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍﻻﻗﺪﺱ ) ﺍﺫﺍ ﻏﻴﺾ ﺑحﺮ ﺍﻟﻮﺻﺎﻝ ﻭ ﻗﻀﻲ ﻛﺘﺎﺏ َ ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﻟﻤﺒﺪﺃ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺂﻝ ّ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻧﺸﻌﺐ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﺻﻞ ﺍﻟﻘﺪﻳﻢ ( * ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩﻩ * ﻛﺬﻟﻚ ﺍﻇﻬﺮﻧﺎ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ * ﻗﺪ ﻼ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻀ ً ّ
ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻮ ّﻓﻘﻴّﺖ ﻋطﺎ
ﺍﻻٓﻣﺮ ﺍﻟحﻜﻴﻢ * ﻗﺪ ﺍﺻطﻔﻴﻨﺎ ﺍﻻﻛﺒﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﻻﻋﻈﻢ
ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﻗﺪﺭ ﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻐﺼﻦ ﺍﻻٔﻛﺒﺮ ﺑﻌﺪ ﻣﻘﺎﻣﻪ ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﺷﺘﺎﺑﺪ
ﻛﻞ ﺍﻣﺮﴽ ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﻋﻠﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ * ﻣحﺒّﺖ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺑﺮ ّ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻗﺪﺭ ﺍ ﻟﻬﻢ ﺣ ّﻘﴼ ﻓﻰ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻨّﺎﺱ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ّ
* ﻳﺎ ﺍﻏﺼﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻧﻰ ﻭ ﺫﻭﻯ ﻗﺮﺍﺑﺘﻰ ﻧﻮﺻﻴﻜﻢ
ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ﻭ ﺑﻤﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻭ ﺑﻤﺎ ﺗﺮﺗﻔﻊ ﺑﻪ ١٤٥
٧٠
ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻜﻢ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺗﻘﻮﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﻋﻈﻢ
ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻨﻮﺩﻳﻜﻪ ﻻﻳﻖ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧطﻖ ﻓﺼﻴح ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴّﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ
ﻣﺮﺿﻴّﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫسﺖ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻧﻈﻢ
ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺍﺗّحﺎﺩ ﺭﺍ ﻋﻠّﺖ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣسﺎﺯﻳﺪ * ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻜﻠﻤﻪ ﻛﻞ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻗﻞ ّ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﮐﻦ ﻣﺎ ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﻩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ
ﻋﻠﻴﺎ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺁﺑسﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻔﺎء ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ
ﺍﻳﻢ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺫﻟّﺖ ﻣحﻀﻴﻢ
ﺑﻐﻀﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺨﺰﻭﻥ
ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻣﻞ
ﺍﺳﺖ * ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻭﺍﺣﺪﻩ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﺗّحﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ * ﺍﻧّﻪ ﻳﻘﻮﻝ ﺍﻟحﻖ ﻭ ّ ﺍﻟسﺒﻴﻞ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ﻳﻬﺪﻯ ّ ﻛﻞ ﻻﺯﻡ ﻻﻋﺰﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺑﺮ ّ ٧١
ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ِﻭﺍ ّﻻ ﺍﺯ
ﺧﺎﮎ ﭘسﺖ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﻧﺼﺮﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺯﻧﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎ ١٤٤
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ُﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑسﺘﻪ ﺍﻳﻢ
ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻛﻠﻤﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭ ﻣسطﻮﺭ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ
ﻣﻦ ﻟﺪﻥ ﺁﻣﺮ ﻗﺪﻳﻢ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺣﺮﻡ ﻭ ﺁﻝ
ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ
ﺍ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘسﺒﻴﻦ ﻭ ﻧﻮﺻﻴﻜﻢ ﺑﺨﺪﻣﺔ ﺍﻻﻣﻢ ﻭ
ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺒﻴﻢ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ*
ﻧﺎﺳﻮﺗﻴﻢ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺳﺮﺍﺝ ﻻﻫﻮﺕ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿﻌﻒ ﻭ ﺑﻰ ﻗ ّﻮﺗﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻒ ﻋﺎﻟﻢ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ ﭘس ﺍﻯ ّ
ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻇﻔﺮ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﮑسﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ
ﺍﺯ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻣﻢ ﺍﺳﺖ * ﻧﺼﺎﻳح ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻋﻤﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺻﻐﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ * ﺍﻧّﻬﺎ ﺧﻴﺮ ﻟﻜﻢ ّ ﺍﻻﺭﺽ * ﻳﺸﻬﺪ ﺑﺬﻟﻚ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ*
ﻣطﻠﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻠطﻨﺖ ﺳﺮﻣﺪﻯ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ
ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻋﺎﻟﻢ ١٤٣
٧٢
ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻨﺎء ﺍﻟﺬﻱ َﻇ َﻬ َﺮ ﻣِ ﻦ َﻧ ِ ﻬﺎء ﺍﻟﺬﻱ ﻚﺍ ٔ ﻔس َ ﻻﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ُ َﺍﻟﺜُ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻈﻬ َﺮ ِ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎ ِﻚ ﺍﻻٔﺑﻬﻰ َﻋ َﻠ َ َﻃ َﻠ َﻊ ﻣِ ﻦ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻴﻚ ﻳﺎ َﻣ َ
ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻋﺎﻟﻢ
َ ﻭﺍﻗﺘِﺪﺍ ُﺭ ُﻩ َﻭ َﻋ َﻈ َﻤ ُﺔ ﻠط َﻨ ُﺔ ﺍ ِ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮﺕ َﺳ َ ﺃﺷﻬ ُﺪ ﺃ ﻥ ِﺑ َ َ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ
ﺭﺽ َﻭ ُﺳ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ َﻣ َ َ ﻠﻴﻚ َﻣﻦ ﻓِ ﻲ ﺍﻻٔ ِ
ﺍﻟسﻤﺎ× َﻭ
ﻮﺱ ِ ﺍﻟﻘ َﺪ ِﻡ ﻓﻲ ﺍَ ِﻭﻛِ ﺒﺮﻳﺎ ُﺅ ُﻩ َﻭ ِﺑ َ ﻚ ﺃﺷ َﺮ َﻗﺖ ُﺷ ُﻤ ُ ﻴﺐ َﻋﻦ ﺍُ ﻓ ِﻖ ﺍﻟ َﺒﺪﺍ َﺳﻤﺎ ﺍﻟ َﻘﻀﺎَ ﻭ َﻃ َﻠ َﻊ َﺟ ُ ﻤﺎﻝ ﺍﻟ َﻐ ِ
ِ ﺍﻟﻜﺎﻑ ﻜﻢ ح َﺮ َﻛ ٍﺔ ﻣِ ﻦ َﻗ َﻠ ِﻤ َ ﺃﺷﻬ ُﺪ َ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮ ُﺣ ُ ﺃﻥ ِﺑ َ َﻭ َ
ﺍﻟﻤ ِ ﻮﻥ َﻭ ُﺑ ِﺪِ َﻭﺍﻟ ُﻨ ِ ﻨﺎﺕ ﻮﻥ َﻭ َﺑ َﺮ َﺯ ِﺳ ُﺮ ﺍ ِ ﺍﻟﻤﻜ ُﻨ ُ ﻤﻜ ُ ﺖ ُ َ َﻭ ُﺑﻌِ َﺜ ِ ﻤﺎﻝ ﺍﻟﻈ ُﻬ ِﻚ َﻇ َﻬ َﺮ َﺟ ُ ﺖ ُ ﺠﻤﺎﻟ َ ﺃﺷﻬﺪ َ ُ ﺃﻥ ِﺑ َ ﻮﺭﺍﺕ َﻭ َ
ﻘﺼ ِ ﺍﻟﻤﻌ ُﺒ ِ ﻜﻠ َِﻤ ٍﺔ ﻣِ ﻦ ﺟﻬ َ ﻮﺩ َﻭ ِﺑ َﻮ ِ ﻮﺩ َﻭ ِﺑ َ ﺍﻟﻤ ُ ﻻﺡ َﻭ ُ ﺟﻪ َ ﻚ َ َ
ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﮔﻠسﺘﺎﻥ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟطﺎﻓﺘﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻣسﺘﻐﻨﻰ ﮐﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﻓﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻠﺸﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮﻭﻳﺪ .
ﻉﻉ
ﻤﻜ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻨﺪ َﻙ ُﻓ ِ ﻮﻥ ِﺼ َ ِﻋ َ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ ﺻﻌِ َﺪ ُ ﻴﻦ ُ ﻨﺎﺕ َﻭ َ ﺼ َﻞ َﺑ َ ٧٣
١٤٢
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﺍﻟﺪ َﺭ ِ ﻛﺎﺕ ﻮﻥ ٕﺍ َﻟﻰ َ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ ٕﺍ َﻟﻰ ﺍﻟ ِﺬﺭ َﻭﺓِ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ َﻭ ُ
ﻑ ﺍَ َﻭ َﻣﻦ ﺄﻥ َﻣﻦ َﻋ َﺮ َﻓﻚ َ َﻓ َﻘﺪ َﻋ َﺮ َ ﺃﺷﻬ ُﺪ ِﺑ َ ُ ﺍﻟسﻔﻠﻰ َﻭ َ
ﺩﻟﺒسﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣسﺮﺕ ﻭ
ﻓﺎ َﺯ ِﺑﻠِﻘﺎﻚ َﻓ َﻘﺪ ﻓﺎ َﺯ ِﺑﻠِﻘﺎ ﺍ ِ ﻦ َ ﻓ ُﻄﻮﺑﻰ ﻟ َِﻤﻦ ﺁ َﻣ َ
ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺩﺭ
ﻀ َﺮ ﺗِﻠﻘﺎ ﻃﺎﻑ ﻓﻲ ُﺣﻮﻟ َ َﻭ َﺑ َﻠ َﻎ ِﺑ ِﺮﺿﺎَ ﻚ َﻭ َ ِﻚ َﻭ َﺣ َ
ﺑﻴﺤﺪ ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﭘﻮﻳﻨﺪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺣﺮﻗﺖ ّ
ﻚ ﻑ ِﺑﻠِﻘﺎَ ﻀ َﻊ ِﺑ ُسﻠﻄﺎﻧ َ ﻚ َﻭ ِﺑﺂﻳﺎ ِﺗ َ ِﺑ َ ِﻚ َﻭ ُﺷ ِﺮ َ ﻚ َﻭ َﺧ َ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ
َﻋ ِ ِﻚ ﻜ َﺮ َﻙ َﻭ َﻛ َﻔ َﺮ ِﺑﺂﻳﺎﺗ َ ﻳﻞ ﻟ َِﻤﻦ َﻇ َﻠ َﻤ َ ﺮﺷ َ ﻚ َﻓ َﻮ ُ ﻚ َﻭﺃﻧ َ
ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻣﻮﻯ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ
ِﻚ ِﻚ َﻭ َﻓ َﺮ ﻣِ ﻦ ُﺣﻜﻮ َﻣﺘ َ ﺟﺎﺩ َﻝ ِﺑ ُﺒﺮﻫﺎﻧ َ ﺟﻬ َ َﻭ ِ ﻚ َﻭ َ
ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧس ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﻻﻳﻨﺪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻋﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺻﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﺩﻭ ﮐﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ ّﺘ ّﻮﺍﺏ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ . ١٤١
ﻉﻉ
ﺏ ِﺑ َﻨ ِ ﻚ َﻭﺍﺳ َﺘﻜ َﺒ َﺮ َﻟﺪﻯ ﺟﺎﺣ َﺪ ِﺑ ُسﻠﻄﺎﻧ َ ﻔس َ َﻭ َ ِﻚ َﻭﺣﺎ َﺭ َ
ﺪﺱ ﻛﻴﻦ ﻓﻲ َﻭﺍﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َﻙ َﻭ َ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟ ُﻘ ِ ﻦ ُ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ َ ﻛﺎﻥ ﻣِ َ ِ ﻣِ ﻦ ٕﺍﺻ َﺒ ِﻊ ﺍﻻٔﻣ ِﺮ َﻣﻜ ُﺘﻮﺑﴼَ .ﻓﻴﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻭ َﻣﺤ ُﺒﻮﺑﻲ ِ َﻓ ِ ﺤﺎﺕ ِﻚ َﻧ َﻔ ِﻚ َﻭ ِﻋﻨﺎ َﻳﺘ َ ﺣﻤﺘ َ ﺄﺭﺳﻞ ٕﺍ َﻟﻲ َﻋﻦ َﻳ ِ ﻤﻴﻦ َﺭ َ َ ﻚ ِﻟ َﺘ ِ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﺪﺱ ﺃﻟﻄﺎﻓِ َ ﺠﺬ َﺑﻨﻲ َﻋﻦ َﻧﻔسﻲ َﻭ َﻋ ِﻦ ُ ُﻗ ِ
ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ َﻋﻠﻰ ﻚ ﻚ ِﺍ َﻧ َ ﻚ َﻭﻟِﻘﺎَ ٕﺍﻟﻰ َﺷﻄ ِﺮ ُﻗﺮ ِﺑ َ ﺃﻧﺖ ُ َ ٧٤
ﻴﻚ ﻨﺖ َﻋﻠﻰ ُﻛ ِﻞ َﺷ ٍﻲ ُﻣﺤﻴﻄﴼَ .ﻋ َﻠ َ ﺸﺎء َﻭ ِﺍ َﻧ َ ﻚ ُﻛ َ ﻣﺎ َﺗ ُ ﺃﺷﻬ ُﺪ ﻤﺎﻝ ﺍ ِ ﻳﺎ َﺟ َ ﻬﺎءﺍَ ِﻭ ُﻧﻮ ُﺭ ُﻩ َ ﻨﺎء ﺍَ ِﻭ ِﺫﻛ ُﺮ ُﻩ َﻭ َﺑ ُ َ ﺛ ُ
ﻨﺖ ﺒﻬ َ ِﺑ َ ﻴﻦ ﺍ ٕ ﺄﻥ ﻣﺎ َﺭﺃﺕ َﻋ ُ ﺑﺪﺍﻉ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣﴼ ِﺷ َ ﻚ ُﻛ َ ﻻ ِ
ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺮ ﻋﺎﺻﻰ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣسﺘﻌﺎﻥ.
ﻉﻉ
ﻚ ﻓﻲ َﻏ َﻤ ِ ﺤﺖ ﻓﻲ ﺃﻳﺎﻣِ َ ﻨﺖ َﺗ َ ﺮﺍﺕ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ
ﺍﻟس ِ ﺤﺖ ُﺳ ِ ِ ﻴﻮﻑ ﻼﺳ ِﻞ َﻭﺍﻻٔ َ ﻨﺖ َﺗ َ ﻏﻼﻝ َﻭ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺪﺍء ِﻀ ِﺮ َﻙ َ ﻜﻴﻢُ .ﺭﻭﺣﻰ ﻟ ُ ﻠﻴﻢ َﺣ ٍ ِﺑﻪِ ﻣِ ﻦ َﻟ ُﺪﻥ َﻋ ٍ ﺍﻟﻔ ُ ﻚ ِ ﺃﺳﺄﻝ ﺍ َ ﺪﺍء ﺬﻳﻦ ُ ِ ﺑ َ َﻭ َﻧﻔسﻲ ِﻟ َﺒﻼَ ﻚ َﻭ ِﺑﺎ َﻟ َ ﺍﻟﻔ ُ
ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﮐﻪ :ﺍﻯ
ﺮﺕ ﺮﺕ ﺍﻻٔﻋﺪﺍَ ﻭ َﻣ َﻊ ُﻛ ِﻞ ﺫﻟ َ ﺍﻟﻨﺎﺱ ِﺑﻤﺎ ﺃﻣِ َ َ ِﻚ ﺃ َﻣ َ
ﻚ َﻭﺍ َﺗ َﺒ ُﻌﻮﺍ ﻣﺎ ﺟﻬ َ ﻮﻫ ُﻬﻢ ﻣِ ﻦ ﺃﻧﻮﺍ ِﺭ َﻭ ِ ﺍﺳ َﺘﻀﺎﺖ ُﻭ ُﺟ ُ ِ ﻚ ﺃﻥ َﻳ ِ ﺃﻣِ ُﺮﻭﺍ ِﺑ ِﻪ ُﺣﺒﴼ ِﻟ َﻨ ِ ﺤﺎﺕ ﺍ َﻟﺘﻲ ﺍﻟس ُﺒ ﻔس َ ﻒ ُ ﻜﺸ َ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻴﻦ َﺧ ِﻠﻘ َ ﺣﺎ َﻟﺖ َﺑﻴ َﻨ َ ﻚ َﻭ َﻳﺮ ُﺯ َﻗﻨﻲ َﺧﻴ َﺮ ُ ﻚ َﻭ َﺑ َ ﺰﻳﺰ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ َﻭﺍﻻ ِٓﺧ َﺮ َﺓ ِﺍ َﻧ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ ُ ﺃﻧﺖ ُ ﻚ َ ﺍﻟﻤ َﺘﻌﺎﻟﻲ ﺍﻟ َﻌ ُ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻯ ّ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺘﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺑﭙﻮﺵ ﺧﻄﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻔﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺷﻔﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭﻓﺎ ﮐﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻋ َﻠﻰ ِ ﺍﻟسﺪ َﺭﺓِ َﻭﺃﻭﺭﺍﻗِ ﻬﺎ ﺻ َﻞ ُ ﺍﻟ َﺮ ُ ﺣﻴﻢَ . ٧٥
١٤٠
ُﻫﻮﺍ
ﮐﻞ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ّ
ﺟﺎﻣﻊ ﻋﻴﻮﺑﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺎﺷﻒ ُﮐﺮﻭﺏ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ
ﺭﻕ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺛﺒﺖ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﺤﻮ ﮐﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻣﻔﺮﻣﺎ
ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ
َﻭﺃﻏصﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﻓﻨﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﺻﻮﻟِﻬﺎ َﻭ ُﻓ ُﺮ ِ ﻭﺍﻡ ﻭﻋﻬﺎ ِﺑ َﺪ ِ ﺍﻟﺤسﻨﻰ َﻭ ِ ِﻚ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ُﺛ َﻢ ﺍﺣ َﻔﻈﻬﺎ ﻣِ ﻦ ﺻ ﻔﺎ ﺗ َ ﺃﺳﻤﺎَ ﻚ ُ ﺪﻳﻦ َﻭ ُﺟ ِ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ ﻚ ِﻤﻴﻦ ِﺍ َﻧ َ َﺷ ِﺮ ُ ﺃﻧﺖ ُ ﺍﻟﻤﻌ َﺘ َ َ ﻨﻮﺩ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ
ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻋﻠﻰ ِﻋ ِ ﺰﻳﻦ َ ﺻ ِﻞ ُ ﺒﺎﺩ َﻙ ﺍﻟﻔﺎَ ﺍﻟﻘﺪﻳ ُﺮَ . ﻚ ﺍﻟﻔﺎِ ﻀﻞ ﻚ ﺰﺍﺕ ِﺍ َﻧ َ َﻭ ٕﺍﻣﺎَ ﺃﻧﺖ ﺍﻟ َ ﺮﻳﻢ ُﺫﻭﺍﻟ َﻔ ِ ﻜ ُ َ ﺮﻳﻢ . ﺃﻧﺖ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ َ ﻜ ُ ﻈﻴﻢ ﻻ ِﺍ َ ﻟﻪ ٕﺍﻻ َ ﺍﻟ َﻌ ِ
ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺻﻔﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺻﻔﺢ ﺍﺯ
ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻌﻮﺕ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻗصﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﺫﻧﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻋﻈﻢ ﺫﻧﻮﺏ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﺍ ّﻭﻝ ﻗصﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺮ ١٣٩
٧٦
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩﻯ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﻝ ﻣس ّﺮﺕ ﺟسﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮔﺮﺩﻳﺪﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ﭼﻮﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ
ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻌﻄﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﻣﻨﺰﻫﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺗﺮﺍ ﺳﺰﺍ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﻣﻘﺪﺳﺎ ﻭ ﺑﻴﭽﻮﻥ ﻭ ّ ﮐﻪ ﺑسﺎ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ
ﺑسﻴﺎﺭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻘ ّﺮﺏ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﭘﺸﮥ ﭘﺮ ﺭﻋﺸﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺷﮥ ﻋﻘﺎﺏ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ
ﺷﻬﺮﮤ ﺑﻴﺸﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻔﺎ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻪ ﺗﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺭﻳﺸﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺶ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺑﺪ ﺍﻧﺪﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻣصﻮﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ
ﺑﺨﺶ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ
٧٧
١٣٨
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺍﻓسﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﺆﺍﻧسﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ
ﺍﻫﻞ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺠﺎﻟسﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ
ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ .
ﻉﻉ
ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠﻌﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮐﻦ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺍﺛﻴﺮ ﺭﺳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ّ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ
ﺑﻨﺪﻩ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ُﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺵ ﻫﺮ ﻧﻔسﻰ ﺑﺎﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺖ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﺟﺎﻡ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ
ﻋﻄﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ
ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻣسﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﺑﺎﺩﮤ
ﺗﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﺘﻮﺡ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺭﺍ
ﺍﻟسﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
١٣٧
٧٨
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺗﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠﻌﺘﻰ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ُﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺭﻭﺡ
ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﻉﻉ
ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﺮ ﺭﺟﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ .
ﻉﻉ
ﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ ﺍﻻَ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺩﻣسﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮐﻦ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ
ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻓﮑﻦ ﺗﺎ
ﻋﺸﻘﺖ ﺑسﻮﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﻣﻪ
ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﻭ ﺩﻑ ﻭ ﻧﻰ ﻫﻰ ﻫﻰ ﺁﻏﺎﺯ
ﺭﻭﻳﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺻﻔﺖ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ
ﺑﮕﺪﺍﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮔﺮﺩ ﺷﻌﻠﻪ
ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻭ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﭼﻨﮓ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ .
٧٩
١٣٦
ﻉﻉ
ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻃﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻰ
ﺟﻤﺎﻟﺘﭙﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺠسﺘﻪ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻳﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﻦ.
ﻉﻉ
ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻫﻼﻥ ﻘﺪﺭ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻣ ّ
ﻣص ّﻮﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍ ﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﺮﻳﺪﻧﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ
ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ّ
ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ
ﻉﻉ
ﺍﺑﺮ ﺗﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻤﺎﻡ ﻫﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻣﺘﻼﺷﻰ
ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺗﻮﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﻓسﺮﺩﻩ ﺭﺍ ١٣٥
٨٠
ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ ُﻫﻮ ّ
ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﻧﺠسﺘﻪ ﻭ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻧﻮﻣﻴﺪﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ
ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ
ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺤﺮ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ
ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻼﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ
ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ ﻫﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻃﻒ
ﺭﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺁﻧسﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣسﺌﻮﻝ ﺭﻭﺡ ﺟﺪﻳﺪ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺤﺮﻳسﺖ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ُﻣﺆ ّﻳﺪ ﺁﻓﺘﺎﺑﻴسﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﺗﺎﺑﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ
ﻣسﺘﺠﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺷﻴﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ
ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻫسﺘﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣسﺘﻘﻴﻢ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ
ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺑﻰ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ
ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ
٨١
١٣٤
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗﺪﻳﺮ ّ ّ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ
ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣسﮑﻦ ﻭ ﻣﺄﻭﺍﺋﻰ ﻋﻄﺎ
ﻓﺮﻣﺎ .
ﻉﻉ
ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻓﮑﻦ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﻐﺎﻥ ﻭ ﺁﻩ
ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ
ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ
ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺘﺒﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺣﺮﻗﺖ ﺟﺎﻧﺮﺍ ﺑﮕﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ
ﺩﻣسﺎﺯ ﮐﻦ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ
ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘس ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﻧﻪ
ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ
ﺑﺮﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﭘﺮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ
ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ
ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ ﻓﺮﻗﺖ ﭘﺮ
ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ١٣٣
٨٢
ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺑﻪ
ﻣﺤﺎﻣﺪ ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﺸﻪ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﭘﺎﺩﺷﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺎﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ
ﺍﻯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ ﻭ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻳﻖ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ
ﻗﻮﻱ ﻋصﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻭ ﻣصﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ ّ ﻣﻀﻄ ّﺮﻳﻢ ﻏﻨﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻧﻤﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﺋﻴﻢ .
ﻉﻉ
ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮔﺸﺎﻳﺸﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﭼﻮﻥ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣسﺘﻘﻴﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﻉﻉ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ. ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﻳّﺖ ﻗﻠﺐ ﺑﺤﻮﺭ
ﻣﺤﺒّﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﻣﻮ ّﺩﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺳﮑﺮﺍﻥ ﺁﻧﻰ ﻧﻤﻴﮕﺬﺭﺩ
ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﻣﻰ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ٨٣
١٣٢
ﻣسﺘﺠﻴﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺷﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻕ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ
ﺻﺒﺤﻰ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻘﺎﻥ ﺑﺮﺁﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺑﻪ ﻏﻤﻰ ﻫﻤﺪﻣﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔسﻰ ﺑﻪ
ﻇﺎﻟﻢ ﺑﺪ َﻧ ْﻔسﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﺪ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ
ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﭘﺮ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻧﻤﻪ ﻭ ﻣﻬﺮﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﻭ
ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻋﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻗﺪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻗﺪﺳﻴّﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗ ّﻴﻪ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺭﺍﻣﻈﺎﻫﺮ ﺁﻳﺎﺕ
ﻟﻮﻻﮎ ﮐﻦ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺅﻑ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ُﻫﻮ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ ﻀ ﺮ ُﻉ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻰ ﺍ ّﻧﻰ ﺍ َﺗ َ
ﺣﺐ ﻏﻴﺮﮎ ﻭ ُﺗ َﻄ ﻬ َﺮﻧﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّﻌﻠّﻖ ﺗﻘﺪﺳﻨﻰ ﻣﻦ ّ ّ ﺑﻤﺎ ﺳﻮﺍﮎ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻠﺒﻰ َﺧ ِﻠﻴّﴼ ﻓﺎﺭﻏﴼ ﺑﺤﺐ ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻣﻨ ّﺰﻫﴼ ﻣﻤ ّﺮﺩﴽ ﺻﺎﻓﻴﴼ ﺣ ّﺘﻰ َﻳ ْﻤ َﺘ ِﻼ ّ
َﻳ َﺘ َﻮﻟَ ﻊ ﺑﻨﺎﺭ ﻋﺸﻘﮏ ﻭ ﻳﻨﺠﺬﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﮏ
ﺑصﻬﺒﺎء ﻣﺤﺒّﺘﮏ َﺭ ﺏ ﺍﺟﻌﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﮐﺄﺳﴼ ﻃﺎﻓﺤﺔ َ
ﺠ ِﻠ َﻴ ًﺔ ﻣﻦ ﺷﻤس ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣﺮﺁﺓ ﺻﺎﻓﻴﺔ ُﻣ ْﻨ َ
ﻭ ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺬﮐﺮﮎ ﻭ ﺍُ ﺫﻧﻰ ﺻﺎﻏﻴﺔ ﻟﻨﺪﺍﺋﮏ ﻭ
َﻋﻴﻨﻰ ﮐﺎﺷﻔﺔ ﻻٓﻳﺎﺗﮏ ﻭ َﻣﺸﺎﻣﻰ ُﻣ َﺘ َﻌ ﻄﺮﴽ ﺑﻨﻔﺤﺎﺗﮏ ﻭ ﻗﺪﻣﻰ ﺛﺎﺑﺘﺔ ﻓﻰ ﺩﻳﻨﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣسﺘﻘﻴﻤﴼ ﻋﻠﻰ
١٣١
٨٤
ﻣﻴﺜﺎﻗﮏ ﻭ ﻭﺟﻬﻰ ﻣﻨ ّﻮﺭﴽ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﮏ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻏﻨﻰ ﻫسﺘﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺗﻮ
ﻉﻉ
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻤﻌﻄﻰ ﺍﻟﻠّﻄﻴﻒ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ.
ﻋﺰﻳﺰ ﻫسﺘﻰ ﭘس ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻓﻘﺮ ﻭﺿﻌﻒ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺗسﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ِﺍﻟﻰ ﺍ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ ﺍﻯ ّ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﮔﺸﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﻉﻉ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ . ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ
ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﻯ ﺷﻤﺎ
ﺣﺎﺟﺎﺗﺖ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻰ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﺩ
ﻫسﺘﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺭﺥ ﻫﺎﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺷﻤﺎ
ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻭﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻌﻄﺎﻓﻰ ﺯﺧﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ
ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻔسﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻳﻢ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺠﺰ ﻭ
ﻧﻬﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﻏﻢ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ
ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﻣسﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻳﺎﺭ
ﮐﻨﺪ ﺍﻭ ﮐﻨﺪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ َﻳﺸﺎء ﻭ
ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﻘصﻮﺩ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
٨٥
ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭﺁﻥ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ١٣٠
ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻦ
ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ ﻣسﺮﻭﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ
ﮑ ُﻢ ﻣﺎ ُﻳﺮﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺳﺮ ﺗسﻠﻴﻢ ﻧﻪ ﻭ ﺗﻮ ّﮐﻞ ﺑﺮ َﻳﺤ ُ ﻉﻉ
ﺏ ﺭﺣﻴﻢ ﺑﻪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . َﺭ
ﺑﺎﻝ ﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠسﺒﻴﻞ
ُﻫﻮﺍ
ﻣسﺘﻐﻨﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻃﻔﻼﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ
ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﻓﺎﺭﻍ
ﺻﺤﺖ ﻭ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ّ
ﮑﻠّﻰ ﺷﻴﺪﺍﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑ ُ
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻮﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﺍ
ﺑﺠﺰ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺳﺤﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤﺒّﺖ
ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ
ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻄﺎﺋﻰ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻭ
ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻨﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﻢ
ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻤﻴﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ .
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﻫسﺘﻰ ﻭ ١٢٩
٨٦
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣسﺎﺯ ﮐﻦ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ
ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ
ﻫسﺘﻰ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻤﺘﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺗﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ
ﺩﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﻩ ﻭ
ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﮐﻞ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ّ
ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ
ﺣ ّﺮﻳّﺖ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ
ﻇﻞ ﺧﻴﻤﻪ ﻳﮏ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺘّﻔﻖ ﻭ ﻣﺘّﺤﺪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ّ
ﺭﻧﮓ ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺟ ّﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ
ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﺂﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ .
ﻉﻉ
ﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺻﻠﻴّﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ ِﺍﻧّﮏ َﺍ َ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ. ﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﻻ ِﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ِﺍﻧّ َ ّ ﻉﻉ
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ
٨٧
١٢٨
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺣﻤﺎﻧﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺸﺮﻕ ﻣﻌﻄﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠّﻌﻨﺎﻳﺖ ﻗﺪﺳﺖ ّ
ﺩﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺟﺰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺭﺍﻫﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﺠﻴﺮ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗﺪﻳﺮ ّ ّ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ
ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﺍﻣﻮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺧﺪﻧﮓ ﺗﻮﺟﺰ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﻰ ﻧﮑﻨﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣﺪ ّﻳﺘﺖ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺍﻓﮑﻦ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ
ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑسﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ
ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻮ ّﻓﻖ
ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ
ﺑﺪﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻴﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﺷﻮﻡ
ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ
ﺳﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺠﻨﻮﻧﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻴﺎﻥ ﮐﻮﻯ
ﻗ ّﻮﺕ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ
ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ
ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ
ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ .ﻉ ﻉ
١٢٧
٨٨
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﻫﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨﺪ ﻫﺎ ﺑﮕسﻠﻴﻢ ﻭ ّ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﻨﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﻭ ﮐﻤﻨﺪ ﻫﻮﻯ
ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﺮ ﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑسﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ
ﻭﻫﻮﺱ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ
ﺑﻴﻔﮑﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ
ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺑﺪﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺳﺮﻣسﺖ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﮔﺮﺩﻡ.ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻳﮑﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻘسﺖ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ٨٩
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺍ ّﻣﺎﺭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔس ﺩﺍﻡ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻧﻬﺪ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻦ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ١٢٦
ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﻔﻮﺕ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻣﻘﻴّﺪ ﻭ ﺑسﺘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺨﺶ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺩﺭ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺳﻴﺮﺍﺏ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻄﻠﻊ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ
ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﻀﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ
ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻫسﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻘﺎ ﺩﺭ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺳﺒﺤﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺑﻰ ﮐﺮﺍﻥ
ﮐﺮﻡ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻓﻘﺮﺍﺋﻴﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ
ﺍﺑﺪﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﻣﻠﮏ
ﺁﺭ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﻮﺍﮔﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺭﺳﺪ
ﺳﺮﻣﺪﻯ ﻣﺸﺘﻬﺮﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ
ﻗﻄﺮﻩ ﺩﺭﻳﺎ ﺷﻮﺩ ﺫ ّﺭﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ
ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ . ١٢٥
ﻉﻉ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧصﻴﺐ ﺷﻮﺩ
ﭘس ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻋﻠﻢ ﻭﺣﺪﺕ ٩٠
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧ ّﻴﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﺗﺤ ّﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ
ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻬﮑﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘّﺤﺪ
ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌﻄﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ّ
ﻧﻤﺎﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ُﻫﻮﺍ
ﺋﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﻣﻘﺘﺪﺭﻯ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺻﻴﺖ ﻧﺒﺄ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤس
ﻫﻮ ﺍ
ﮐﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ّ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﺍﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺫﮐﺮﺕ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻪ
ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﺮﻕ
ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻗﻤﻨ ّﻮﺭ ﮐﻨﺪﺍﻯ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗﺪﺳﺖ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﺩﻣﺒﺪﻡ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﻯ
ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ
٩١
١٢٤
ﺗسﺒﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻘﺪﻳس ﺗﻮ ﺭﺳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺟﮕﺮ ﻫﺎ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻤﺖ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺗﻤﺘﻌﻠﻢ ﺑﺮ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﻗ ّﻮﺕ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒ ّﺘﻞ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺒﻼﻥ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺤﺾ ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻤﺎﻟﭙﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ّ
ﺷﺪﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ
ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ
ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﮐﺒﺮﻯ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻳﺎﺕ
ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ
ﺑﺨﺸﻨﺪﺳﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﺩﻡ
ﻫﺪﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﺪﺍﻯ
ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺩﻭﺳﺖ
ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻠﺘﺬّ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺧﻄﺎ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﻐﻔﺮﺕ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺎ ّﻓﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ
ﻧﻘصﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ّ
١٢٣
٩٢
ﮐﻦ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ
ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﺤﻮ
ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ
ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ ﻓﺮﻣﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﻣﻨﺠﺬﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﻣﺸﺘﻌﻠﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ
ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺯﻧﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ
ﻣﻔﺘﻮﻥ ﻭﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺷﺮﻕ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﺟﺎﻫﻠﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ
ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﺮﻧﮓ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﻮﻳﺪ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺗﺄﺳﻴس ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ
ﺗﺮﮎ ﺗﺎﺟﻴﮏ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺵ ﻭ
ﮐﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩ ّ
ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣصﺎﺣﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ٩٣
ﺗﻌصﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻣﻬﻠﮑﮥ ّ
ﺟسﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﺒﺪﻝ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻧﮓ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ّ ١٢٢
ﮔﻠﺰﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﻡ
ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺫﮐﺮ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺪﮔﺮ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﻳﺎﺭ ﻭ
ﺭﺏ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻄﺎﻑ ّ
ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻧسﺎﺋﻢ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻬﺒط ﺍﻟﻬﺎﻡ
ﻣﻼٔ ﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﻣﺨﻠصﻴﻦ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﮥ
ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨّﺎﻥ ﺍﺑﺮﻯ ﮔﺮﻳﺎﻥ
ﺑﻪ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻏﻤﮕسﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ
ﻣﺒﺪﻝ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺍﻧس ﻭ ﻣﺤ ّﺒﺖ ّ
ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧصﻴﺐ ﻣﻮﻓﻮﺭ
ﺟﻮﻳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﻻﻟﻪ ﺯﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻫﺮ ﻳﮑﺪﺭ ﺍﻣﺮﺍ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺣصﻦ ﻣﺘﻴﻦ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﻣﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻇﻞ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺖ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ّ
ﮐﻞ ﻣﻰ ﮐﻞ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺮ ّ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ّ ﮐﻞ ﮐﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻠﺖ ﺭﺍﺯﻕ ّ ﺑﺎﺭﺩ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ ﺷﺎﻣﻞ ّ
١٢١
٩٤
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ّ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺭﻳﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻣﻞ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻰ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﮐﻦ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ﺣﺪﻳﻘﮥ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ ﺳﺪﺭﮤ
ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻭﺡ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻩ ﻭ
ﺠﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ُﻟ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺍﺣسﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﻧﻮﺭ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﻣﺘّﺤﺪ ﮐﻦ ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ّ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺘّﻔﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻳﮏ ﺷﻤس ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻳﮏ ﺩﺭﻳﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻳﮏ ﺷﺠﺮ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻏﻮﺹ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺎﻣﺎﻧﺎﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﻣﻨﻴﻊ ﻭ
ﻣﻼﺫ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻮﻥ
ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻧسﻴﻢ ﺑﻪ
ﺍﻧﺠﻢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺪﺭﺧﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ
ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ
ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣﻄﺎﺭ
ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺷ ّﻌﮥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺭﻯ ﭘﺮﺑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ٩٥
١٢٠
ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﻭﺣﺪ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺍ ﻟّﻒ ﺑﻴﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺻﺪﻗﺎﺋﮏ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻬﻢ ﻣﺘّﺤﺪﻳﻦ ﻭ ﻣﺘّﻔﻘﻴﻦ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺔ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴّﺘﮏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻳّﺘﮏ ﻭﻓﻰ ّ
ﺗﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺗﻮ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧصﻴﺐ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ
ﮐﻞ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺘﮏ ﻋﻦ ّ ﺍﻻﻧسﺎﻧﻴّﺔ ﻭﺍﺣﻔﻈﻬﻢ ﻓﻰ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﮔﻨﺞ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ ﺍﺣسﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﻮﻳﻨﺪ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﺍﻟﺸﺌﻮﻥ ﻭ ﺍﺟﻤﻌﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﻰ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺍﺣﺸ ْﺮﻫﻢ ﺗﺤﺖ ﻟﻮﺍء ﺍﻟﻮﺣﺪﺓ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ُ ﺑﻠﻴّﺔ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﻫﻮﺍ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺑﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺷﻌﻮﺏ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ
١١٩
٩٦
ﻧﻤﻮﺩﻫﺠﻬﺎﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺍﻯ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﺱ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﻧس ّ
ﮐﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪﻳﺪﻩ ﺍﻫﻞ ﺑصﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ
ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ
ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻳﺘﻴﻢ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ
ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﻦ ﺍﻯ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺧﺎﻟﻖ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻦ
ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻩ
ﺍﻯ ﺩﺍﺩ ﺭﺱ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ ﺩﺍﻭﺭ
ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺠﻠّﻰ ﻃﻮﺭ ﺩﺭ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺟﮕﺮ ﺧﻮﻥ ﺭﺍﺗسﻠّﻰ ﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺣﻴﻢ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺭﺣﻢ ﻧﻤﺎ ٩٧
ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ َﻋ َﻠﻰ ﺍﻻٔﺣﺒّﺎ ﺍﻟﺒﻬﺂء ﻭ ﺍﻟﺜّﻨﺎء.
١١٨
ﻉﻉ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ .
ﻉﻉ
ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺎﮐﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﻣﺒﺪﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ. ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ّ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻓﻮﺭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺻﺎﺩﻗﻨﺪ ﻭ ﺻﺎﺑﺮ
ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺨﻪ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺎﮐﻒ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﮐﻞ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻬﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﻟسﻮﺧﺘﻪ ﺍﺯ ّ ﺁﺗﺶ ﻫﺠﺮﺍﻧﺪﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺫﮐﺮ ﻣﺠﺘﻤﻌﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ
ﺍﻧس ﻣﺘﺬ ّﮐﺮ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ
ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺍﻯ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺩﻟﻰ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺑﻪ ّ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧصﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ
ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ ١١٧
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ
ﺭﺳﺎﻥ ﻗ ّﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺝ ﻗﻠﺐ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻨﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧﻄﻠﺒﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ
ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺧﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ٩٨
ﺭﺍ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ
ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ
ﺩﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺣﻘﻴﺮﻡ ﺫﻟﻴﻠﻢ ﻓﻘﻴﺮﻡ ﺍ ّﻣﺎ ﭘﺸﺖ ﻭ
ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ّ
ﮐﻞ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ّ
ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ
ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﮐﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻣﺎ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﺎﺟﺰﻳﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻨﻰ ﻧﻤﺎ ﻋﻠﻴﻠﻴﻢ ﺷﻔﺎ
ﻫﻮ ﺍ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟ َﻘﺪﻳ ُﺮ ﻭ ﻧﺤﻦ ﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﺏ َﺭ َﺭ ﺏ َﻧ ْ ﺤ ُ ﻦ ﻋﺠﺰ ٌ
ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ّ
ﻓﻘﺮﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﻭ ﻧﺤﻦ ّ ﺍﺫﻻ ٌء ﻭ َﺍ َ ٌ ﺍﻟﻐﻨﻲ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ َﺍﻳّﺪﻧﺎ ﻋﻠﻰ ُﻋﺒﻮﺩﻳّﺔِ َﻋ َﺘ َﺒﺔِ ُﻗ ِ ﮏ َﻭ ﺪﺳ َ ﻗﺪﺭ ﻟﻨﺎ ﮎ َﻭ ّ ﻭ ّﻓﻘﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﮑﻔﻰ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺫﮐﺮ َ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ُﻗﺪﺳﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ﺍﺷﺪﺩ ﺍ ﺯﻭﺭﻧﺎ
ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ
ﻋﺒﺎﺩﮎ َﺣﺘّﻰ َﻧﻬﺪﻯ ﺍﻻﻣﻢ ِﮏ ﺑﻴﻦ َ َﻋﻠﻰ ِﺧﺪﻣﺘ َ ٩٩
١١٦
ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﺆﻳّﺪ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ
ﻻﻋﻈﻢ َﻭ ﻧسﻮﻕ ﺍﻟﻤ َﻠﻞ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺍﻟﻰ ﺍﺳﻤﮏ ﺍ َ َ
َﺑﺤﺮ
َﺍﺣﺪﻳّﺘﮏ
ﻻﮐﺮﻣﺎﻯ ﺍ َ
ﺏ َﺭ
ﻧﺠﻨﺎ ّ
ﻣﻦ
ﺍﻟسﻮﺍﺑﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﻠﻴّﺎﺕ ﻋﻼﺋﻘﺎﻟﺨﻼﺋﻖ ﻭ ﺍﻟﺨﻄﻴﺌﺎﺕ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﺑﮑﻞ ﺭﻭﺡ ِﮏ ّ ﺍﻟﻠّﻮﺍﺣﻖ َﺣ ّﺘﻰ ﻧﻘﻮﻣ َﻌﻠﻰ ِﺍﻋﻼَ ﮐﻠﻤﺘ َ
ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻨسﻠﺦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺍﻟﻬﻴّﻪ ﺭﻭﺷﻦ
ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻭ ﻧﺄﻣﺮ ﺑﺎﻟﺘﻘﻮﻯ ﻭ ُﻧﺮﺗّﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ّ ﻟﮑﻞ ﺍﻟﻰ ُ
ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪ ّﻳﻪ ﺑﺨﺸﺪ.
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ُﻫﻮﺍ
ٍ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ َﻧﺬﮐﺮ ﮎ ﻓﻰ ﺁﻧﺎ ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻟﻨّﻬﺎ ِﺭ ﻭ ﻧﺪﻋﻮﺍ ﻭ ﺗﻮﺣﻴﺪﮎ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ِ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻧﺖ ُ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﺍ ﻧﮏ َﺍ َ
ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ .ﻉ ﻉ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ َﻌﺰﻳﺰ َ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ َ ُﻫﻮﺍ
ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ
ﺍﻟﻄﻴﺮﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻫﺬﺍ ﻃﻴ ٌﺮ ﮐﻠﻴﻞ ﺍﻟﺠﻨﺎﺡ ﺑﻄﻲ ُء ّ ْ ﺍﻭﺝ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﻭ ﺍﻳّﺪ ُﻩ ﺑﺸﺪﻳﺪ ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺣﺘّﻰ ﻳﻄﻴ َﺮ ﺍﻟﻰ ِ
١١٥
١٠٠
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺗﺒﺘّﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﻑ ﺑﮑﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﻭ ﺠﺎﺡ ﻭ ُﻳﺮﻓ ِﺮ َ ٍ ﺍﻟﻨّ ِ
ﻳﺮﺗﻔﻊ ﻫﺪﻳ ُﺮ ُﻩ ﻓﻰ ﮐﻞ ﺍﻻٔﺭﺟﺎ ﺑﺎﺳﻤﮏ ﺍﻟ َﻔﻀﺎ ﻭ َ
ﮐﺒﺮﻯ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ
ِ ﻓﺮﻳﺪ ﺭﺏ ﺍﻧّﻰ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﺍﻻﻋﻴﻦ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ٌ ُ
ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻓﻴﺾ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ٓﺫﺍﻥ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻨّﺪﺍ ﻭ ﺗﻘ ﺮ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ ﻭ َﺗ َﺘﻠﺬَ ﺫ ﺍﻻ ُ
ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻧصﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ٌ ﻭﺣﻴﺪ ﺣﻘﻴﺮ َ ﻟﻴس ﻟﻰ ﻇﻬﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ َ
ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺎﻃﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﮐﺮﻡ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍﺑﻪ
ﮏﻭ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ َﻭ ﻓ ْﻘﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺧﺪﻣ ِﺘ َ
ﻗ ّﻮﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ
ﮏ ﮏ ﺑﻴﻦ َﺑ ِﺮﻳِ ﺘ َ ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻭ ﺍ ْ ﻧﻄِ ْﻘﻨﻰ ﺑﺤﮑﻤ ِﺘ َ
ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺳﻰ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻭ
ص ْﺮﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻋﻼء ﺍﻳّﺪﻧﻰ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻼﺋﮑ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻧ ُ
ﺍﻧﺖ ﮏ ﺍﻟصﻐﺮﺍء ﻭ ﺍﻧّ َ ﺍﻟﻀﻌﻔﺎء ﻭ ﻧصﻴﺮ ﮑﻤﻌﻴﻦ ﺍﻧّ ُ َ ﻉﻉ
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪ ُﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ.
ﻫﻮﺍ ﻌﻴﻒ ﻳﺘﻤﻨﻰ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻀ َ ﮐﻨﻮﺯﮎ ﺍﻟ ّسﻤﺎﻭﻳّﺔ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺗﻴّﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻘﻴ َﺮ َﻳ َﺘ َﺮ ﺟﻰ َ ١٠١
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻰ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ
ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ
ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺠﻬﺖ ﻧصﺮﺕ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ١١٤
ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻞ
ﻌﻴﻦ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓِ ﺍﻻﺑﺪﻳِ ﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻈﻤﺂ َﻥ ﻳﺸﺘﺎﻕ َﻣ َ
ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻗ ّﻮﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭﻳﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺖ ﺑﻬﺎ ص ْ َ َ ص َ ﺍ ْﺧ َﺘ َ
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ّ
ِ ﺍﻟﻮﺍﺳ َﻌﺔِ ﺍﻟّﺘﻰ ِﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﻞ ﻳﺮﺟﻮﺍ ِﺷﻔﺎ َ ﺍﻟﻐﻠﻴﻞ ﺑﺮﺣﻤﺘ َ ِ
ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻮﻩ ﮐﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺒﻞ ﺧﺮﺩﻝ
ﺏ ﻟﻴس ﻟﻰ ﻧصﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ َﺭ
ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺟﺰ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ
ﮏ ﻭ َﺑ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻴﺮﺓِ ِ ﻧﺸ ِﺮ ﻧﻔﺤﺎ ِﺗ ِ ﺚ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤ َ ﻘﺪﺳ َ
ﺷﻮﺩ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﺮ ﺟﺰ ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺍﺋﻢ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻻﺣسﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﻴّﺒﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺑﻨﺎء ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﻩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ
ﮏ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﻌﻴﻦ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻳّﺪﻧﻰ ﺑﻤﻼﺋﮑ ِﺘ َ ٌ ِ ﺍﺟ َﻌ ْﻠﻨﻰ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﮏ ُﻣﺘﺸﺒّﺜﴼ ﺧﻠﻘ َ ﮏ َﺭ ﺏ ْ
ﮏ ﺛﺎﺑﺘﴼ ﻋﻠﻰ ﮏ ُﻣ ْ ﺨ ِﻠصﴼ ﻓﻰ ﺩﻳ ِﻨ َ ﺑﺬﻳﻞ ﻋﻨﺎﻳ ِﺘ َ
ﮏ ﺍ ّﻧﮏ ﮏ ﻋﺎﻣ ً ﻼ ﺑﻤﺎ ﺍ َ ﻣ ْﺮ َﺗ ِﻨﻰ ﺑﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎ ِﺑ َ ﻣﺤﺒّ ِﺘ َ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳ ُﺮ .
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﺎﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ١١٣
١٠٢
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺍﻧﻰ َﻣ َﻊ ُﺫﻟّﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﻭ
ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻯ ُﻣﻬ َﺘ ّﻤﴼ ﺑﻌﻈﺎﺋﻢ ﺍﻻﻣﻮﺭ ﻗﺎﺻﺪﴽ ﻻﻋﻼ
ِ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺠﻤﻬﻮ ِﺭ ﻧﺎﺩﻳﴼ ﻟﻨﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤ َ ﮐﻠﻤ ِﺘ َ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺍ ْﻟ ُ
ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺍﻟﻌﻤﻮﻡ ﻭ ﺍﻧّﻰ ﻻ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﻓ ُﻖ ﺑﻬﺬﺍ ّﺍﻻ ﺍ ْ ﻥ ُﻳ َﺆﻳَ ﺪﻧﻰ ُ
ﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﮏﺍ ٔ ﻳﻨص َﺮﻧﻰ ُﺟﻨﻮ ُﺩ ﻣﻠﮑﻮ ِﺗ َ ﺭﻭﺡ ﺍﻟ ُﻘﺪﺱ ﻭ ُ ِ ﺑﺎﺏ ﻋﻘﺎﺑﴼ ﻭ ُﺗ َ ﺤﻴط ﺑﻰ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎ ُﺗ َ ﮏ ﺍﻟّﺘﻰ َﺗ ْ ﺠ َﻌ ُﻼﻟﺬَ ﺍﻟﻘﻄﺮﺓ َ ﺑﺤﻮﺭﴽ ﻭ ﺍﻧﻬﺎﺭﴽ ﻭ ﺍﻟﺬّ ّﺭ ِ ﺍﺕ ُﺷﻤﻮﺳﴼ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭﴽ
ﺏ ﺍ ﻳﺪﻧﻰ ﺑﻘ ّﻮﺗﮏ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﮏ ﺍﻟﻨّﺎﻓﺬﺓ َﺭ
ﻌﻮﺗﮏ ﺑﻴﻦ ﺪﮎ ﻭ ُﻧ َ ﺑﻤﺤﺎﻣِ َ ﻄﻖ ﻟسﺎﻧﻰ َ ﺣﺘّﻰ ﻳﻨ َ ِ ﺘﮏ ﻭ ﻳﻄﻔﺢ ﺟﻨﺎﻧﻰ ﮏ ﻭ ِ ﺑﺮﺣﻴﻖ َﻣﺤﺒّ َ ﺧﻠﻘ َ َ
ﮏ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﻣﻌﺮﻓ ِﺘ َ
ﮐﻞ ﺷﻰ ﻗﺪﻳ ٌﺮ . ﺍﻧّﮏ ﻋﻠﻰ ّ ١٠٣
ﻉﻉ
ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ
ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺗﻮﺩﺭ ّ
ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﺍﺯ
ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻣﺤﺮﻭﺱ ﺩﺍﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻫسﺘﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧﺤﻴﻒ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻤﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻡ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺑﻰ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ١١٢
ﭘﺮﻭﺭﮔﺎﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ
ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺒﺨﺶ ﻋﻄﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ
ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑسﻮﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻯ ّ
ﻇﻞ ﺷ ّﺮ ﻧﻔس ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﺁﻥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺍﻟﻠّﻬﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ﺍﻋﻠﻰ ﻧصﺮﺕ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﺭﺩﻭﺋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺘﺢ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺪﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺯﺕ ﺩﻣسﺎﺯﻧﻤﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩ ّﺭﻩ ﻭ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ
ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻓﺮﻣﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻨﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﭼﻤﻨﺰﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ١١١
١٠٤
ﻉﻉ
ﺑﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺭ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻯ ﺫﻭﺍﻟﻌﻄﺎ
ُﻫﻮﺍ
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺍﻳﻦ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﮐﺮﻡ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺍﺣسﺎﻥ ﻧﻤﺎ
ﻉﻉ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺍﺳﺮﺍﺭﺕ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﻪ ﺮﺻﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺻ َ ﮐﻪ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ َ
ﻏﺒﺎﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻧﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻣﺤﻈﻮﻅ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﻥ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﻓﻆ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﻫﻤﺘﺎ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺘّﻞ ﻭﺗﻀ ّﺮﻉ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘّﺤﺪ ﻭ ﻣﺘّﻔﻖ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺑﻬﻢ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻤﺒﺎ ﺩﻟﻰ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
١٠٥
١١٠
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﭘﺮ ﻋﻄﺎﻯ ﺫﻭﺍﻟﻤﻨﻦ ﻭﺍﻗﻒ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺳﺤﺮ ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺟﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺳﻮﺯ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ّ
ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﺎ ﺫﮐﺮﺕ ﺩﻣﻰ
ﺟﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻣﺤﺮﻣﻰ
ﺧﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴسﺖ ﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴسﺖ
ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﺮ
ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭼﻮ ﻣصﺒﺎﺡ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺪﻡ
ﺗﺎ ﻋﺪﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﺯ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﻗﺪﻡ
ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻣﻨﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺪﺭ ﻫﺎ
١٠٩
ُﻫﻮﺍ
ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻠ ّﻴﺖ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻏﻴﺮ
ﻣﺤصﻮﺭ ﻭﻟﻰ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻣﺮﻳسﺖ ﻣﻮﻫﻮﺏ
ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﺎﺑﻠ ّﻴﺖ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ
ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺑسﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺨﺸﻴﻤﺎﻯ َﺭ
ﺑﺮﻫﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴسﺘﻰ ﻫسﺘﻰ ﻧﻤﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻫسﺘﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ١٠٦
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ
ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﭽﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻤﺖ
ﺭﺍﺣﺖ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺻﻌﻮﺩ
ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﻭ
ﻧﻤﺎﺋﻴﻤﺒﻪ ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻻ
ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ .ﻉ ﻉ
ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﻓﺎﺋﺰ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ
ﻣسﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺩﻩ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺒﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻏﻮﺍﺋﻞ ﺑسﻴط ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻣسﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺯ
ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﺮ ﻣﺤﻴط ﻣﻮﺝ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ
ﻫﺎﺗﻒ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻣسﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﺮ ﺻﺮﺍﻁ ﻋﻬﺪ ﻭ
ﻉﻉ
ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺯﻧﻴﻢ .
ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ
ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ١٠٧
١٠٨