ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ٢٦ .................................. ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ ٢٧ .............................................
وردﮔﺎرا ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎ دا ﺳﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ،ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ، ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ، ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ(٢٩ ................................... ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ٣٣ ............................................. ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ ٣٥ .............................................. ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ٤٤ ............................................ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ٥٢ .............................................. ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٥٦ ......... ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧٠ ...................... ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧٨ ........................... ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ٨٢ ..
١
٢٣٠
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ٢ .................... ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ٧ ................. ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ( ٧ ............................................. ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ٨ ...................................................
ﻭﺿﻮ ١٩ ...................................................... ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ ٢٠ ............................................. ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ٢٢ ............................................... ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ٢٣ ............ ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ٢٤ ............................................ ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ٢٥ .......................................... ٢٢٩
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ
ﻛﻞ ﻫﻞ ﻣﻦ ﻣﻔ ّﺮﺝ ﻏﻴﺮ ﺍ ﻗﻞ ﺳﺒحﺎﻥ ﺍ ﻫﻮ ﺍّ ﻭﻛﻞ ﺑﺎﻣﺮﻩ ﻗﺎﺋﻤﻮﻥ ... ﻋﺒﺎﺩ ﻟﻪ ّ
ﻛﻞ ﻟﺬّ ﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺭ ّﺑﻲ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻣﻦ ّ
ٍ ﺳﺮﻭﺭ ﻛﻞ ﻛﻞ ٍ ﺭﺍﺣﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﺣﺒّﻚ ﻭﻣﻦ ّ ﻛﻞ ﺑﻘﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﻧﺴﻚ ... ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ
ﺑعﺰﺗﻚ ﻻ ﺗﺒﺘﻠﻴﻨﻲ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺍﻻﻣﺘحﺎﻥ ﻓﻴﺎ ﺍﻟﻬﻲ ّ
ﻭﺳﺪﺩﻧﻲ ﺑﺎﻟﻬﺎﻣﻚ ﻓﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﻻﻏﻔﺎﻝ ﺍ ّﻧﻚ ﺍﻧﺖ ّ
٢
ﺍ ﺍﻟّﺬﻱ ﻗﺪ ﻛﻨﺖ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺭﺍ ّﺩ ﻟﻤﺸﻴّﺘﻚ ﻭﻻ ﻣﺮ ّﺩ ﻻﺭﺍﺩﺗﻚ ...
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭﺳﻴّﺪﻱ ﻭﻣﻮﻻﻱ ﺍﻧﻘﻄعﺖ ﻋﻦ ﺫﻭﻱ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻣﺘع ّﺮﺿﺎ ﺍﻟﻘﺮﺑﻰ ﻭﺍﺳﺘﻐﻨﻴﺖ ﺑﻚ ﻋﻦ ﺍﻫﻞ ّ
ﻋﻤﻦ ﻟﻤعﺮﻭﻓﻚ ﺍﻋﻄﻨﻲ ﻣﻦ ﻣعﺮﻭﻓﻚ ﻣﺎ ﺗعﻴﻨﻨﻲ ﺑﻪ ّ ﺳﻮﺍﻙ ﻭﺯﺩﻧﻲ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻚ ﺍﻟﻮﺍﺳﻊ ﺍﻧّﻚ ﺫﻭ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟعﻈﻴﻢ ...
ﻫﺐ ﻟﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻛﻤﺎﻝ ﺣﺒّﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﺍﺟﺬﺏ ﻗﻠﻮﺑﻨﺎ ﺑﺎﻧﺠﺬﺍﺏ ﻧﻮﺭﻙ ﻳﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻳﺎ ﺳﺒحﺎﻥ ﻭﺍﻧﺰﻝ ٣
٢٢٨
ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﭘﺮﻭﺭﺷﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ
ﻋﻠّﻲ ﻧﻔحﺎﺗﻚ ﻓﻲ ﺁﻧﺎء ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻟﻨّﻬﺎﺭ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻳﺎ ﻣﻨّﺎﻥ .
ﺭﺷﮏ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ
ﮐﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻙ ﻛﻞ ﺫﻛ ٍﺮ ﺑﻐﻴﺮ ﺫﻛﺮﻙ ﻭﻣﻦ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻣﻦ ّ ّ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺑﺎﺯﻭ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ
ﻛﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﺑﻐﻴﺮ ﻛﻞ ﺭﺍﺣ ٍﺔ ﺑﻐﻴﺮ ﺭﺍﺣﺔ ﺍﻧﺴﻚ ﻭﻣﻦ ّ
ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﭘﺲ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻉﻉ
ﺛﻨﺎ ﺑﻐﻴﺮ ﺛﻨﺎﺋﻚ ﻭﻣﻦ ﻛﻞ ﻟﺬﺓٍ ﺑﻐﻴﺮ ﻟﺬّ ﺓ ﻗﺮﺑﻚ ﻭﻣﻦ
ﻛﻞ ﻣﺎ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻲ ﺑﻤﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻣحﺒّﺘﻚ ﻭﺭﺿﺎﻙ ﻭﻣﻦ ّ ّ ﻭﻣﻘﺪﺭ ﺍﻻﺳﺒﺎﺏ ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﻧﺴﺐ ﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ّ ّ
ﻭﻣﻔﺘّﺢ ﺍﻻﺑﻮﺍﺏ ...
ﺛﻢ ﺭﺏ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻲ ﺛﺒّﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﺮﻙ ّ ﺳﺒحﺎﻧﻚ ّ
ﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻧﻘﻀﻮﺍ ﻣﻴﺜﺎﻗﻚ ﻭﻣﺎ ﺍ ّﺗﺒعﻮﺍ
ﺛﻢ ﺍﺟعﻞ ﻟﻲ ﻣﻘعﺪ ﺻﺪﻕ ﻋﻨﺪﻙ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﻇﻨﻮﻧﻬﻢ ّ ٢٢٧
٤
ﻭﻫﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﻟﺪﻧﻚ ﺭﺣﻤ َﺔ ﺍﻟحﻘﻨﻲ ﺑعﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻻ
ﺭﺏ ﻻ ﺗﺪﻋﻨﻲ ﺧﻮﻑ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﻭﻻ ﻫﻢ ﻳحﺰﻧﻮﻥ ﺍﻱ ّ ﺑﻨﻔﺴﻲ ﻭﻻ ﺗﺠعﻠﻨﻲ ﻣحﺮﻭ ًﻣﺎ ﻋﻦ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ
ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺷﻮﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﺶ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﺭﺑﺪﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﻭﺭ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭﺩﺵ ﺁﺏ ﺑﺎﺭﻳﮏ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ
ﻧﻔﺴﻚ ﻭﻻ ﺗﻜﺘﺒﻨﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ﻏﻔﻠﻮﺍ ﻋﻦ ﻟﻘﺎﺋﻚ
ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﻫﺶ ﺩﺭﺩﻣﻴﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ
ﻭﺍﺟعﻠﻨﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻨﻬﻢ ﺍﻟﻰ ﺟﻤﺎﻟﻚ
ﺑﺎﺩ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﻤﻦ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ
ﻳﺒﺪﻟﻮﺍ ﺁ ًﻧﺎ ﻣﻨﻪ ﻳﻨﻈﺮﻭﻥ ﻭﻣﻨﻪ ﻳﺴﺘﻠﺬّ ﻭﻥ ﺑحﻴﺚ ﻟﻢ ّ
ﻣﻬﺮﭘﺮﻭﺭ ﺗﺎﺑﻴﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺠﻨﺒﻴﺪ ﻭ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪ
ﻭﺑﻜﻞ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺑﻤﻠﻜﻮﺕ ﻣﻠﻚ ﺍﻟ ّﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﺍﻻﺭﺽ ّ
ﺭﺏ ﻓﺎﺭﺣﻤﻨﻲ ﻓﻲ ﺗﻠﻚ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﻭﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ ﺍﻱ ّ
ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻨﻲ ﻳﺎ ﻛﻞ ﺳ ّ ﺍﺧﺬﺕ ﺍﻟﻐﻔﻠﺔ ّ ﮑﺎﻥ ﺍﺭﺿﻚ ّ ﺍﻟﻬﻲ ﺧﻴﺮ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭﺍﻧّﻚ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﻭ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺷﮏ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺩﺷﺖ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺠﻤﻨﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ
٥
٢٢٦
ﺑﻨﺎﻡ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻭﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﺷﻮ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺯ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ
ﻗﻞ ﺍ ﻳﻜﻔﻰ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺍﻭ ﻭﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻛﻦَ :
ﺧﺎﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺸﮑﺒﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﻴﺰ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺭﻳﺰ ﺍﺯ ﺧﺎﻭﺭﺵ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﺕ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺧﺘﺮﺵ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ
ﻛﻞ ﺷﻲء ﻋﻦ ﻛﻞ ﺷﻲء ﻭﻻ ﻳﻜﻔﻰ ﻋﻦ ﺍ ﺭﺑّﻚ
ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭﻻ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻭﻻ ﻣِ ﻦ ﺷﻲء ﻻ ﻓﻰ ّ
ﻼ ًﻣﺎ ﻛﺎﻓ ًﻴﺎ ﻗﺪﻳ ًﺮﺍ ﻭﻛﻔﺎﻳﺖ ﺍ ﺭﺍ ﺑﻴ َﻨﻬﻤﺎ ﺍﻧّﻪ ﻛﺎﻥ ﻋ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﺵ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﭘﺮ ﮔﻞ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﮐﻬﺴﺎﺭﺵ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﮤ ﺗﺎﺯﻩ
ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺗص ّﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﻇﻬﻮﺭﻯ ﺑﻤﻈﻬﺮ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻛﻔﺎﻳﺖ
ﻭ ﺗﺮ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺯﺍﺭﺵ ﺭﺷﮏ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻮﺷﺶ
ﻭﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﻣﺎ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ّ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺍﺯ ّ
ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﺟﻮﺷﺶ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﮊﺭﻑ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﻧﺸﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ
ﺍﻻٔﺭﺽ.
ﺷﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﺑﺎﺩ ﺑﻬﺎﺭﺵ ﺧﺰﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﺶ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﭼﺸﻤﻪ ٢٢٥
٦
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﮑﻴﺎ ﺻ ِﻔﻴﺎء ﻓﻰ َﺳ ِﺒ ْﻴ ِﻠ َ ِﻟﻼْ ﺭ ِ ﺽ ﺍﻟﺘﻰ َﻭ ِﻃْ ﺘﻬﺎ ﺍ ْ ﻗﺪﺍ ُﻡ ﺍ ْﻻْ ﺣﻴﻢ ﺖ ﺍﻟ َ ﺏ ﺍ ْﻟعِ ﺰﺓِ َﻭ ﺍﻟ ُعﻠﻰ ﺍ ﻧ َ ﺮﻳﻤﺎﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ َﺭ ِﮏ ﺍﻟ َع ْﺒ ُﺪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤ َﺘعﺎﻝ ﻫﺬﺍ ﻣﺎ ُﻳ ﻨﺎﺩﻳﮏ ِﺑﻪ ﺫﻟ َ َ ُ
ﻧﻤﺎﺯ )ﺻﻼﺓ( ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﺒﻞ ﻛﻪ ﻣﺨصﻮﺹ ﺻﻠﻮﺓ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻟعﻤﺮ ﺍ ﻧﻔحﺎﺗﺶ ﻋﺎﺷﻘﻴﻦ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﺭﺩ ﻭ ﻣﻨصﻔﻴﻦ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻟﻜﻦ *)ﺍ ّﻭﻝ(* ﻫﺮ
ﮑ ْﻮ ِﺭ ﻭ ﺍﻻ ِ ﺏ َﺣ ﻘ ْﻖ ﺁﻣﺎ َﻟ ُﻪ َﻭ َﻧ ﻮ ْﺭ ﺍ ْ ﺳﺮﺍ َﺭ ُﻩ ﺍﻟ ُﺒ ُ ٓﺻﺎﻻﻯ َﺭ
ﮎﻭ ﺒﺎﺣ ُﻪ ﻓﻰ ِﺧ ْﺪ َﻣﺔِ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ ﺻ ْﺪ َﺭ ُﻩ ﻭ ﺍ ْ ﻭﻗِ ْﺪ ﻣِ ْ َﻭ ﺍ ْﺷ َﺮ ْ ص َ ﺡ َ
ِﻋ ِ ﺎﺏ ﻭ ﺣﻴﻢ ﺒﺎﺩ َ ﺖ ﺍﻟ َ ﮎ ﺍﻧَ ّ ﺮﻳﻢ ﺍﻟ ﺮ ُ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺍﻟﻮﻫ ُ ﺣﻤﻦ . ﻑ ﺍﻟ ﺮ ﺖ ﺍﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍﻟ ﺮ ُﺅ ُ ﺍﻧَ ُ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻗﺒﺎﻝ
ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑعﻤﻞ ﺁﺭﺩ *)ﻭ ﺛﺎﻧﻰ(* ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﺍﺻﻴﻞ *)ﻭ ﺛﺎﻟﺚ(* ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﺰﻭﺍﻝ ﺍﻧﺘﻬﻰ. ٧
٢٢٤
ﻉﻉ
ﺘﮏ ﺻ َﻤﺪﺍﻧﻴّ َ َﺭ ْﺣﻤﺎ ِﻧﻴِ ﺘ َ ﮏ َﻭ ُﺗ َﻐ ﻤ َﺮ ُﻩ ﻓﻰ ِﺑحﺎ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤﺔِ َ
ﮏ ﺏ ﺍﻧُ ﻪ َﻋ ُ ﺒﺪ َ ﺲ ﺍﻟ َﻔ ِﻘ ْﻴ ُﺮ َﻭ َﺭﻗِ ْﻴ ُﻘ َ ﻱ َﺭ ﮎ ﺍﻟﺒﺎُ ﺍْ ﮏ ُﻣ َﺘ َﻮ ﮐ ٌﻞ ﻀ ﺮ ُﻉ ﺍﻻِ ﺳ ْﻴ ُﺮ ُﻣ ْﺒ َﺘ ِﻬ ٌﻞ ِﺍ َﻟ ْﻴ َ ّ ﺍﻟﺴﺎُ ﻞ ُ ﺍﻟﻤ َﺘ َ ﮏ ُﻳ ِ ﮏ َﻭ ﮏ ﻭ ُﻳ ِ ﻨﺎﺟ ْﻴ َ ﻨﺎﺩ ْﻳ َ ﻦ َﻳﺪ ْﻳ َ َﻋ َ ﻀ ﺮ ٌﻉ َﺑ ْﻴ َ ﻠﻴﮏ ُﻣ َﺘ َ
ﮏ ﻭ َﻗ ﻮﻧﻰ َﻳ ُﻘ ُ ﺏ ﺍ ﻳْ ﺪ ِﻧﻰ ﻋﻠﻰ ِﺧﺪﻣﺔِ ﺍ ِ ﺣ ّﺒﺎَ ﻮﻝ َﺭ
ﮏ ﻭ َﻧ ﻮﺭ َﺟ ِﺒ ْﻴ ِﻨﻰ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﻀ َﺮﺓِ ﺍ َ ﺣ ِﺪﻳِ ﺘ َ َﻋﻠﻰ ُﻋ ُﺒ ْﻮ ِﺩﻳﺔِ َﺣ ْ ﮑ ِ ﺳﺎﺣﺔِ ُﻗ ِ ﻮﺕ ﺍﻟﺘَ ع ﺒ ِﺪ ﻓِ ﻰ ﮏ ﻭ ﺍﻟﺘَ ﺒ ﺘ ِﻞ ِﺍﻟﻰ َﻣ َﻠ ُ ﺪﺳ َ َ
ﺑﺎﺏ ﮏ َﻭ َﺣ ﻘ ْﻘ ِﻨﻰ ﺑﺎﻟ َﻔﻨﺎ ﻓﻰ ﻓِ ﻨﺎ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ ِ
ﺍُ ﻟ ِ ﻻ ْﻧعِ ﺪﺍﻡ ﮏ ﻭ ﺍ ِ ﻋﻨﻰ َﻋ َﻠﻰ ﺍﻟ ُﻤ َ ﻮﻫﻴِ ﺘ َ ﻮﺍﻇ َﺒﺔِ َﻋ َﻠﻰ ﺍ
ﺏ ﺍ ْ ﺳ ِﻘ ِﻨﻰ َﮐﺎَ ﺱ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﻓﻰ َﺭ ْﺣ َﺒﺔِ ُﺭ ُﺑ ْﻮ ِﺑﻴِ ﺘ َ ﮑﺎﻯ َﺭ
ح ِﺮ ﺍﻟ َﻔﻨﺎَ ﻭ ﺏ ﺍﻟ َﻔﻨﺎ ﻭ ﺍ ْ ﻏ ِﺮ ْﻗ ِﻨﻰ ﻓِ ﻰ َﺑ ْ ﺍ ْ ﻟ ِﺒ ْﺴ ِﻨﻰ َﺛ ْﻮ َ ْﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ُﻏﺒﺎﺭﴽ ﻓِ ﻰ َﻣ َﻤ ﺮ ﺍ ْﻻِ ﺣﺒّﺎَ ﻭ ﺍ ْﺟ َع ْﻠ ِﻨﻰ ﻓِ ﺪﺍ ٢٢٣
ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺒﻴﺮ )ﺻﻼﺓ ﮐﺒﻴﺮ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ(
ُﻫ َﻮ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ ِﺰ ُﻝ ﺍ ْﻟ َﻐﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ ﺮﺣﻴﻢ ﺍﺳ َﺘ َﻘ ﺮ ﻓﻰ َﻣﻘﺎﻣِ ِﻪ صﻠﻰ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ﻼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻠﻪِ َﻭ ﺍﺫﺍ ﻗﺎ َﻡ َﻭ ْ ِﻟﻠ ُْﻤ َ
ﺍﻟﺸ ِ ﻤﻦ ﻤﻴﻦ َﻭ َﻳ ْﻨ ُﻈ َﺮ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟْ َﻴ ِ ﻦ َﻳ ْﻨ َﺘﻈِ ُﺮ َﺭ ْﺣ َﻤ َﺔ َﺭﺑﻪِ ﺍﻟ ﺮ ْﺣ ِ ﻤﺎﻝ َﮐ َﻤ ْ ﻮﻝ: ﺣﻴﻢ ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘ َ ﺍﻟ ﺮ ِ
ﻟﻪ ﺍﻻ ْﺳﻤﺂَ ﻭ ِ ﮏ ِﺑ َﻤﻄﺎﻟ ِِﻊ ﺍﻟﺴﻤﺎ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﻓﺎﻃ َﺮ ﻳﺎ ﺍ َ ﺻﻼﺗﻰ ﻧﺎﺭﴽ ﮏ ﺍ ْﻟعﻠ َﻏ ْﻴ ِﺒ َ ِﻲ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﺠ َع َﻞ َ َ ﺸﺎﻫ َﺪﺓِ ح ِﺮ َﻕ ﺣﺠﺒﺎﺗ ِﻲ ﺍﻟﺘﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘﻨﻰ َﻋ ْ ِﻟ ُﺘ ْ ﻦ ُﻣ َ ُ ُ َ ِﮏ. ح ِﺮ ِﻭﺻﺎﻟ َ َﺟﻤﺎﻟ َ ِﮏ َﻭ ُﻧﻮﺭﴽ َﻳ ُﺪﻟﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺑ ْ ٨
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ﻮﺕ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ
ﻮﺏ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ َﻭ َﻣ ْ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ح ُﺒ َ ﻮﺍﮎ ﮏ ُﻣ ْﻨ َﻘﻄِ عﴼ َﻋ ﻤﺎ ِﺳ َ ﺍ َﻟ ْﻴ َ
ﻼ ﺍﻻ َﻣ ِﻢ َﺗﺮﺍﻧﻰ ُﻣ ْﻘ ِﺒ ً ْ ُ ِﮏ ح ْﺒﻠ َ ُﻣ َﺘ َﻤ ﺴﮑﴼ ِﺑ َ
ح ﺮ َﮐ ِ ﺏ ﺍ َ ﻧﺎ ﻱ َﺭ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ ِﮑ ُ ح َﺮ َﮐﺘِﻪِ َﺗ َ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑ َ ﻨﺎﺕ * ﺍ ْ ِ ﻦ ﻮﻥ ﮎ * ﺍ ُ ﮐ ُ ﻦ َﻋ ْﺒ ِﺪ َ َﻋ ْﺒ ُﺪ َ ﮎ َﻭ ﺍ ْﺑ ُ ﺣﺎﺿﺮﴽ ﻗﺎﻤﴼ َﺑ ْﻴ َ
ﮏ ﺍ ﺿﺎَ ﺭﺍﺩﺗ َ ﻳﺎﺩﻱ َﻣ ِﺸﻴﺘ َ ِﮏ َﻭ ﻣﺎ ﺍِ ﺭ ْﻳ ُﺪ ﺍ ﻻ ِﺭ َ ِﮏ َﻭ ﺍ َ ْ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ح ِﺮ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ﻀﻠ َ * ﺍ ْﺳ َﺎ ُﻟ َ ِﮏ َﻭ َﺷ ْﻤ ِ ﮏ ِﺑ َﺒ ْ ﺲ َﻓ ْ ِﮏ ﺐ َﻭ َﺗ ْﺮﺿﻰ * َﻭ ِﻋ ﺰﺗ َ َﺗ ْﻔ َع َﻞ ِﺑ َع ْﺒ ِﺪ َ ﮎ ﻣﺎ ُﺗ ِح
ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺪ َﺳﺔِ َﻋ ِﻦ ﻦ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺎُ ﮐ ﻞ ﻣﺎ َﻳ ْﻈ َﻬ ُﺮ ﻣِ ْ
ﺆﺁﺩﻱ * ﻮﺏ ُﻓ ِﻋ ْﻨ ِﺪ َ صﻮ ُﺩ َﻗﻠْﺒﻰ َﻭ َﻣ ْ ﮎ ُﻫ َﻮ َﻣ ْﻘ ُ ح ُﺒ ُ ْ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ َﺗ ْﻨ ُﻈ ْﺮ ﺍﻟﻰ ﺁﻣﺎﻟﻰ َﻭ ﺍ ْ ﻋﻤﺎﻟﻰ َﺑ ْﻞ ﺍﻟﻰ ْ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﺣﺎﻃ ِ ﺽ * َﻭ ِﮏ ﺍﻟﺘﻲ ﺍ َ ﺭﺍﺩﺗ َ ﺖ ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻْ ﺭ َ ﺍ َ ْ ٩
ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺩﺭ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺒﺎﻟﺪ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ .
ﻉﻉ
ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳحﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ : ﻀ ﺮ ِﻉ َﻭ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻧّﻰ ﺍ ْ ﺑ ُﺴ ُﻂ ِﺍ َ ﻟﻴﮏ ﺍ ُ ﮐ ﻒ ﺍﻟﺘَ
ﺮﺍﺏ َﻋ َﺘ َﺒ ٍﺔ ﺍﻟﺘَ ﺒ ﺘ ِﻞ ﻭ ﺍﻻﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﺍَ ﻋ ﻔ ُﺮ َﻭ ْﺟﻬﻰ ﺑ ُﺘ ِ ﺍﻟحﻘﺎ ِﻳ ِﻖ ﻭ ﺍﻟﻨِ ﻦ ﺍ ْﺩ ِ ﻦ عﻮﺕ ﻣِ ْ ﺖ َﻋ ْ َﺗ َﻘ ﺪ َﺳ ْ ﺭﺍﮎ ﺍ ْ ﻫ ِﻞ َ
ِ ِ ﺨﺎﺿ ِﻊ ﮎ َﺍ ْﻟ ﺒﺎﺏ ﺍ ْ ﻥ َﺗ ْﻨ ُﻈ َﺮ ﺍﻟﻰ ﻋﺒﺪ َ ﺍْ ﻭﻟِﻰ ﺍﻻْ ﻟ ِ ح ِ ﺍ ْﻟ ِ ﻈﺎﺕ ﺍ ْ ﻋ ُﻴ ِﻦ ﺨﺎﺷ ِﻊ ِﺑ ِ ﺒﺎﺏ ﺍ ﺣﺪﻳّﺘﮏ ِﺑ َﻠ َ ٢٢٢
ﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﮥ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟعﻈﻴﻢ
ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ.
ﻉﻉ
ﺕ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ﮏ ْﺍﻻْ ﻋ َﻈ ِﻢ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ﺍﺳ ِﻤ َ ْ ِﮏ ْﺍﻻَ ﻣ ِﻢ ﻣﺎ ﺍ َ ﺭ ْﺩ ُ ﺐ* ﺐ ﺍ ﻻ ﻣﺎ ُﺗ ِح ﺍ َ ﺭ ْﺩ َﺗ ُﻪ َﻭ ﻻ ﺍ ِﺣ ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﺻ ِ ﻮﺍﮎ ﺍ ْ ﻭ ﻒ ﻣﺎ ِﺳ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻒ ِﺑ َﻮ ْ ﮏ ﻣِ ْ ﺻ َ ﻦ ﺍ ْﻥ ُﺗ ْﻮ َ
ﻑ ِﺑعِ ْﺮ ِ ﻓﺎﻥ ُﺗ ْع َﺮ َ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﺖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺳﺮﻭﺵ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺮﻍ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻭ ٢٢١
ِﮏ. ُﺩ ْﻭﻧ َ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻮﺍﻥ ِﻟ َﻴ ْﺒﻘﻰ ِﺑﻪِ ْح َﻴ ِ ﻱ َﺭ ﺏ َﻓ ْ ﺻﻼﺗﻰ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍﻟ َ ﺎﺟ َع ْﻞ َ ﺍ ْ ﮎ ﻓﻰ ُﮐﻞ ﻋﺎ َﻟ ٍﻢ ِﮏ َﻭ َﻳﺬْ ُﮐ َﺮ َ ﻭﺍﻡ َﺳﻠ َْﻄ َﻨﺘ َ ﺫﺍﺗﻰ ِﺑ َﺪ ِ ﻦ ﻣِ ْ
ﮏ. َﻋﻮﺍﻟ ِِﻤ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ١٠
ﮏ ﺫﺍ َﺑ ِ ﻮﺏ َﻭ ْﺍﻻْ ﮐﺒﺎ ُﺩ َﻭ ِﺑﻨﺎ ِﺭ ﻦ ﻓﻰ ﻓِ ﺮﺍﻗِ َ ﻳﺎ َﻣ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ُﻘ ُﻠ ُ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺍﻟحﻴﺎﺕ ﻓﺎﺗحﺔ ﺍﻻﻟﻄﺎﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ
ﻦ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ ِﺒ ِ ﮏ ﺎﺳ ِﻤ َ ﻼﺩ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ُﺣﺒَ ﮏ ِﺑ ْ ﺍﺷ َﺘ َع َﻞ َﻣ ْ ﮏ ْ ٓﻓﺎﻕ ِﺑﺎ ْﻥ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ َعﻨﻲ َﻋ ّﻤﺎ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ َﺳ ﺕ ْﺍﻻ َ ﺨ ْﺮ َ ْ ﺐ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﻱ َﺭ ِﮏ ﺍﻟِ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍ ْﻟ َﻐﺮ ْﻳ َ ﺮﻗﺎﺏ * ﺍ ْ
ﻣعﻘﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣحﻤﻮﺩ ﺭﺍﺟﻊ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻨّﺎﻥ
ِ ِﮏ َﻭ ﺍﻟعﺎﺻ ِﮏ َﻭ ح َﺮ ُﻏ ْﻔﺮﺍﻧ َ ِﺟﻮﺍ ِﺭ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ص َﺪ َﺑ ْ ﻲ َﻗ َ َ ﮏ ﻟﻴﻞ ِﺑ َ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻔﻘ ْﻴ َﺮ ﺍُ ﻓ َﻖ َﻏﻨﺎَ ﮏ * َﻟ َ ﺴﺎﻁ ِﻋ ﺰ َ ﺍﻟﺬَ
ُﻫﻮﺍ
ﮏ َﻭ ﺒﺎﺏ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ َﺳ ُﺮ َﻉ ﺍﻟﻰ َﻭ َﻃﻨِﻪِ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ ِﻇﻞ ﻗِ ِ
ح ُﻤ ْﻮ ُﺩ ﻓﻰ ﺸﺎء * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓِ ﻴﻤﺎ َﺗ ُ ﺨﺘﺎ ُﺭ ﻓﻰ ﺍﻟﻤ ْ ﻄﺎﻉ ﻓﻰ ُﺣ ْ ِﮏ َﻭ ﺍﻟ ُْﻤ ُ ﮑ ِﻤ َ ﻓِ ْعﻠ َ ﮏ َﻭ ْ
ﮎ. ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ َﻭ ُﻳ َ ١١
ﺩﻡ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻫﺮ َﻧ َﻔﺲ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ
ﻇﻞ ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺗحﺖ ﻟﻮﺍء ﻣﺒﺬﻭﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ّ ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻭ ﺍﻻﺣﺴﺎﻥ .ﻉ ﻉ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺘﻮ ّﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ
ﺧﻮﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺩﻩ ﻭ ﺍﮐﻠﻴﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﺟﻠﻴﻞ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﮐﻠّﻴّﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺳﺮ ٢٢٠
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﻝ ﻗصﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻘﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﮔﻨﻪ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺮ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻃﻴﺮ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺩﺭﺁﻳﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﻰ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺘﻰ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳّﺎﻡ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﺖ ٢١٩
ﻮﻝ: ُﺛﻢ ﻳﻨ ﮎ َﻭ َﺗعﺎﻟﻰ َﻭ َﻳ ُﻘ َ حﻨِﻰ ِﻟﻠْ ُﺮ ُﮐ ْﻮ ِﻉ ِﻟﻠﻪِ َﺗﺒﺎ َﺭ َ َ َ َْ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ َﺗﺮﻯ ُﺭ ْﻭﺣﻲ ُﻣ ْﻬ َﺘ ّﺰﴽ ﻓﻰ َﺟﻮﺍ ِﺭﺣﻲ َﻭ ﺍْ ﺭﮐﺎﻧﻰ ْ ْ ْ ﮏ َﻭ َﻳ ْﺸ َﻬ ُﺪ ﺒﺎﺩﺗ َ ﮎ َﻭ َﺛﻨﺎَ ِﮏ َﻭ َﺷ َﻐﻔﴼ ﻟ ِِﺬ ْﮐ ِﺮ َ َﺷ ْﻮﻗﴼ ﻟِعِ َ
ﮑ ِ ﮏ َﻭ ﮎ ﻓﻰ َﻣ َﻠ ُ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑ ِﻪ ﻟ ُ ﻮﺕ َﺑﻴﺎ ِﻧ َ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْ ﻣ ِﺮ َ
َﺟ َﺒ ُﺮ ْﻭ ِ ﮏ ﻓﻰ ﺐ ﺍ ْﻥ ﺍ ْﺳَ ﻠ َ ﺕ ِﻋﻠ ِْﻤ َ ﻱ َﺭ ﺏ ﺍ ِﺣ ﮏ*ﺍ ْ
ﻻ ْﺛ ِ ﺮﻱ َﻭ ﺍ ْﻋﻼ َ ﻘﺎﻡ ُﮐ ﻞ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﮎ ِ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺒﺎﺕ َﻓ ْﻘ ْ ﺰﻱ َﻭ ﺍ ْﺑﺮﺍ ِﺯ ﮏ َﻭ َﻏﻨﺎَ َﻋﻄﺎَ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻇﻬﺎ ِﺭ َﻋ ْ ﺠ ْ ِﮏ َﻭ ُﻗ ْﺪ َﺭﺗ َ
ﮎ. ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ
ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳﻪِ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻣ ﺮ ًﺓ َﺑ ْع َﺪ ﺍ ْﺧﺮﻯ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺎﺏ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ْﻳ ُﺰ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ﺂﺏ * ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻤ ْﺒ َﺪَ ﻭ ﺍﻟ َْﻤ ِ ﺍ ْﻟحﺎﮐِ ُﻢ ﻓﻰ َ
ﮎ ﮏ َﻗ ﻮ ْﺗﻨﻰ َﻭ ﻧِﺪﺍ ُﻭ َ ﺠ َعﻨﻲ َﻭ َﺭ ْﺣ َﻤ ُﺘ َ َﻋ ْﻔ ُﻮ َ ﮎ َﺷ ١٢
ﮏ َﻭ ﺍ ﻻ ﮏ ﺍ ﻗﺎ َﻣﻨﻲ َﻭ َﻫﺪﺍﻧﻰ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻀ ُﻠ َ ﺍ ْ ﻳ َﻘ َﻈﻨﻲ َﻭ َﻓ ْ
ﮏ ﺍ ْ ﻭ ﺑﺎﺏ َﻣ ْﺪ َﻳ ِﻦ ُﻗ ْﺮ ِﺑ َ ﻣﺎ ﻟﻲ َﻭ َﺷﺎﻧﻰ ِﻻُ ﻗ ْﻮ َﻡ َﻟﺪﻯ ِ
ِﮏ ﺭﺍﺩﺗ َ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟﻰ ْﺍﻻْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺍﻟ ُْﻤ ْﺸ ِﺮ َﻗﺔِ ﻣِ ْ ﻦ ﺍُ ﻓ ِﻖ َﺳﻤﺎ ﺍ َ
ِﮏ َﻭ ﮑﻴﻦ َﻳ ْﻘ َﺮ ُﻉ ﻀﻠ َ ﻱ َﺭ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ ﺏ َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ِْﻤ ْﺴ َ َ *ﺍ ْ ﮏ ﻦﺍ ﺍﻟْﻔﺎﻧ ﮎ * َﻟ َ ﻳﺎﺩﻱ ُﺟ ْﻮ ِﺩ َ ِﻲ ُﻳ ِﺮ ْﻳ ُﺪ َﮐ ْﻮ َﺛ َﺮ ﺍ ْﻟ َﺒﻘﺎ ﻣِ ْ ْ َ ْﺍﻻْ ﻣ ُﺮ ﻓﻰ ُﮐﻞْ ﺍﻻ ْﺣ ِ ﻮﺍﻝ ﻳﺎ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎَ ﻭ ﻟِﻲ َ ﺿﺎء ﻳﺎ ِ ﺍﻟﺴﻤﺎ. ﻓﺎﻃ َﺮ ﺍﻟﺘْ ﺴﻠ ْﻴ ُﻢ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ُ
ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﺍﺯ ﭼﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻤﻦ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻘ ّﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﺁﺭ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﻮﻝ: ﺍﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﻳ َﺪﻳْﻪِ َﺛ َ
ﻈﻴﻢ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍ ْ ﻋ َﻈ ُﻢ ﻣِ ْ ﻦ ُﮐﻞَ ﻋ ٍ ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺴ ُ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮎ ّ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﻴﺮ ﻧﺎﺳﻮﺕ
١٣
٢١٨
ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﺒﺨﺸﺎ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﺎﮎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻴﮑﺨﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﻔحﻪ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻟﺸﺎﺩ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ﺷﺠﺮﻩ ُﻃﻮﺑﻰ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ٢١٧
ﮏ ﺍﺫْﮐﺎ ُﺭ ص َع َﺪ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎُ ﻗ ْﺮ ِﺑ َ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ﺍ ْﻥ َﺗ ْ ﮏ ﻣِ ْ
ﮏ ُﻃ ُﻴﻮ ُﺭ ﺍ ْ ﻓَ ﺪﺓِ ﻦ ﺍْ ﻭ ﺍ ْﻥ َﺗ ِ ص َﻞ ﺍﻟﻰ ﻓِ ﻨﺎ ﺑﺎ ِﺑ َ ﺍﻟ ُْﻤ َﻘ ﺮﺑ ْﻴ َ
ﺖ ُﻣ َﻘ ﺪﺳﴼ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ ُْﻤ ْ ﻦ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧَ ﮏ ُﮐ ْﻨ َ ﺨﻠِص ْﻴ َ
ﺍﻟص ِ ﺖ ﻔﺎﺕ َﻭ ُﻣ َﻨ ﺰﻫﴼ َﻋ ِﻦ ْﺍﻻ ْﺳﻤﺎ * ﻻ ﺍ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ
ﺍ ْﻟ َعﻠِﻲ
ﺍﻻْ ﺑﻬﻰ. ْ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِ ْﺠﻨُ ﺔ ﻴﺎء َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻼْ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ ﺕ ْﺍﻻ ْﺷ ُ
ﻦ ْﺍﻻُ ﻓ ِﻖ ْﺍﻻْ ﺑﻬﻰ ﻦ َﻭﺭﺍﻬﺎ ﻟ ُ ﺍ ْﻟ ُعﻠْﻴﺎ َﻭ َﻋ ْ ِﺴﺎﻥ ﺍ ْﻟ َع َﻈ َﻤﺔِ ﻣِ َ
ﺖ َﻭ ﺍﻟﺬﻯ َﻇ َﻬ َﺮ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻧَ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﻻ ﺍ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻭﻥ ﺍﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ ﺍ ْﻗ َﺘ َﺮ َﻥ ﻮﻥ َﻭ ﺍﻟ ﺮ ْﻣ ُﺰ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺍﻟ ْﺴ ﺮ ﺍﻟ َْﻤ ْ ﺨ ُﺰ ُ ﮑ ُﻨ ُ
ْﮑﺎﻑ ِﺑ ُﺮ ْﮐﻨ ِِﻪ ﺍﻟﻨِ ﻦ ﺍﻟ ُ ﻮﻥ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﺍﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َْﻤ ْﺴ ُﻄﻮ ُﺭ ﻣِ َ ١٤
ﺏ َ ﺍﻟﻘ َﻠ ِﻢ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َْﻤﺬْ ُﮐﻮ ُﺭ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺐ ﺍﻟﻠﻪِ َﺭ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ. ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ ُﻡ ُﻣ ْﺴ َﺘ ِﻘﻴﻤﴼ َﻭ َﻳ ُﻘ ُ
ِﮏ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ﺍﻟ ْﺸ ُﻬ ِ ﻟﻪ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟ ِ ﻮﺩ َﺗﺮﻯ ﻮﺩ َﻭ ﻣﺎﻟ َ ﻳﺎ ﺍ َ
ﺻ ِﺮ ْﻳ ِﺨﻲ َﻭ َﻋ َﺒﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺯ َﻓﺮﺍﺗِﻰ َﻭ َﺗ ْﺴ َﻤ ُﻊ ﺿ ِﺠﻴ ِﺠ ﻲ َﻭ َ ْ َ ْ ْ ﻦ ُﻓ ِ ﺍﺟﺘِﺮﺍﺣﺎﺗِﻰ ﺍ ْ ﺑ َع َﺪ ْﺗﻨِﻲ َﻋ ِﻦ ﻱ َﻭ ِﻋ ﺰﺗ َ ِﮏ ْ َﺣ ِﻨ ْﻴ َ ﺆﺍﺩ ْ ْ ﮏ َﻭ َﺟﺮ ْﻳﺮﺍﺗِﻰ َﻣ َﻨ َع ْﺘ ِﻨﻰ َﻋ ِﻦ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺭ ِ ﻭﺩ ﻓِ ﻰ ﺍﻟﺘَ ﻘ ﺮ ِﺏ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﺿﻨﺎﻧِﻰ َﻭ ﺏ ُﺣﺒَ ﺳﺎﺣﺔِ ُﻗ ْﺪ ِﺳ َ ﻱ َﺭ ﮏ ﺍ ْ َ ﮏ ،ﺍ ْ ﮏ ﮎ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ﺠ ُﺮ َ ﮎ ﺍ ْﺣ َﺮ َﻗﻨِﻰ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ﮑﻨِﻲ َﻭ ُﺑ ْع ُﺪ َ َﻫ ْ ْ ﮏ ﺑﻤﻮ ِﻃ ﮏ َﻟﺒْ ﻴ َ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍ ْﻟ َﺒ ْﻴﺪﺍَ ﻭ ِﺑ َﻠ ﺒ ْﻴ َ ﻰ َﻗ َﺪ َﻣ ْﻴ َ ِ َ ْ ِ ﮏ َﻭ ﮏ ﻓِ ﻰ ﻫﺬﺍ ﺍ ْﻟ َﻔﻀﺎَ ﻭ ِﺑ َﻨ َﻔ ﺻﻔﻴﺎَ حﺎﺕ َﻭ ْﺣ ِﻴ َ ﺍ ْ ١٥
ﭘﺎﮎ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﻏﺮﻑ ﺍﻓﻼﮎ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺷﻮ ﻭ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺛﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺍﺧﺘﺮﻯ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺩﻳﻬﻴﻢ
ﻭ ﺍﻓﺴﺮﻯ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﺎﻭﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮﭘﺲ ﺩﺭﻯ ﺑﮕﺸﺎ ٢١٦
ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﻭ
َﻧ َﺴ ِ ﮎ ِﺑﺎ ْﻥ ُﺗ َﻘﺪَ ﺭ ﻟِﻲ ِﺯﻳﺎ َﺭ َﺓ ﺠ ِﺮ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َ ﻤﺎﺕ َﻓ ْ ْ ﮏ. ِﮏ َﻭ ﺍ ْﻟ َع َﻤ َﻞ ِﺑﻤﺎ ﻓِ ﻰ ﮐِ ﺘﺎ ِﺑ َ َﺟﻤﺎﻟ َ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻖ ﻣحﺸﻮﺭ
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ
ﺑﺮﮒ ﺷﻮﻧﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻓﺮﻣﺎ
ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺭﺳﻴﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻣعﺘﮑﻒ ﮐﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ٢١٥
ﻮﻝ: َﻭ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﮎ َﻭ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﻤﺎ ﺍ ﻳ ْﺪ َﺗﻨﻲ َﻋﻠﻰ ِﺫ ْﮐ ِﺮ َ َﻟ َ ﮏ ﺍﻟ َ
ِ ﺧﺎﺿعﴼ ِﮏ َﻭ َﺟ َع ْﻠ َﺘﻨﻰ ﮏ َﻭ َﻋ ﺮ ْﻓ َﺘﻨﻲ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺁﻳﺎﺗ َ َﺛﻨﺎَ
ﺧﺎﺷعﴼ ِﻻُ ﻟ ِ ِ ِﮏ َﻭ ُﻣ ْع َﺘ ِﺮﻓﴼ ِﺑﻤﺎ َﻧ َﻄ َﻖ ِﮏ َﻭ ﻮﻫﻴﺘ َ ِﻟ ُﺮ ُﺑﻮ ِﺑﻴﺘ َ ِﺴﺎﻥ ِﺑﻪِ ﻟ ُ
ِﮏ. َﻋ َﻈ َﻤﺘ َ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ١٦
ﺾ َﻇ ْﻬﺮﻱ َﻭ َﻏ ْﻔ َﻠﺘﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻟﻬﻲ ِﻋ ْ صﻴﺎﻧِﻲ ﺍ ْ ﻧ َﻘ َ
ﮑ ُﺮ ﻓﻰ ُﺳ ْﻮَ ﻋ َﻤﻠﻲ َﻭ ُﺣ ْﺴ ِﻦ ﮑ ْﺘﻨﻲ * ُﮐﻠﻤﺎ ﺍ َ ﺗ َﻔ ﺍ ْﻫ َﻠ َ ْ ﺍﻟﺪ ُﻡ ﻓﻰ ُﻋ ُﺮﻭﻗﻲ * َﻭ ﻭﺏ َﮐ ِﺒﺪﻱ َﻭ َﻳ ْﻐﻠِﻲ َﻋ َﻤﻠ َ ِﮏ َﻳ ُﺬ ُ
حﻴﻰ ﺍ ْﻥ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻮﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ﺍ ﻥ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺟ َﻪ َﻳ ْﺴ َﺘ ْ ِﮏ ﻳﺎ َﻣ ْﻘ ُ ص َ ِ ﺠ ُﻞ ﺍ ْﻥ َﺗ ْﺮ َﺗ ِﻔ َﻊ ﻱ ﺍﻟ ﺮﺟﺎَ ﺗ ْ َﻳ َﺘ َﻮ ﺟ َﻪ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﺨ َ ﮏ َﻭ ﺍ ﻳﺎﺩ َ
ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﻮﺍﺯﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺷﻬﺒﺎﺯ ﺍﻭﺝ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ
ﮏ * َﺗﺮﻯ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ َﻋ َﺒﺮﺍﺗﻰ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻨﻲ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎَ ﮐ َﺮﻣِ َ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﮏ ِﺑ ِ ِﮏ ِﺑﺎ ْﻥ ﺂﻳﺎﺕ َﻣ َﻠ ُ ِﮏ َﻭ ﺍ ْﺳﺮﺍ ِﺭ َﺟ َﺒ ُﺮﻭﺗ َ ﮑﻮ ﺗ َ ﺍ ْﺳُ ﻠ َ ِﺠ ِ ِﮏ ﮏ ﻣﺎ ﻳﻨﺒ ﮎ ﻳﺎ ﻣﺎﻟ َ ﻮﺩ َ َﺗ ْع َﻤ َﻞ ِﺑﺎْ ﻭﻟﻴﺎَ ﻐﻲ ﻟ ُ ََْ ْ ﺍ ْﻟ ُﻮ ُﺟ ِ ْﻄﺎﻥ ﺍ ْﻟ َﻐ ْﻴ ِﺐ َﻭ ِﮏ ﻳﺎ ُﺳﻠ َ ﻀﻠ َ ﻮﺩ َﻭ َﻳﻠ ْﻴ ُﻖ ِﻟ َﻔ ْ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻻﻥ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ
َﻋ ِﻦ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ * ﺏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ ﺍﻟﺬ ْﮐ ِﺮ َﻭ ﺍﻟﺜﻨﺂ ﻳﺎ َﺭ
ﺍﻟﺸ ُﻬ ِ ﻮﺩ.
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ
١٧
٢١٤
ﺧﻮﺩ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭﻳﻎ ﻣﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺳحﺎﺏ ﺟﻮﺩﺕ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺒﺎﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻘصﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻴﻢ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﻭ ﻃﻔﻼﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎ ﻭﻟﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻟﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﮥ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﺴﻴﻢ ﺣﺪﺍﺋﻖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻟﻄﺎﻓﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣعﺎﺭﻑ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺳعﺎﺩﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻧﺠﻮﻡ ﺳﺎﻃﻊ ٢١٣
ﻼﺙ َﻣ ﺮ ٍ ﺍﺕ :ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﮑﺒَ ﺮ َﺛ َ ُﺛ ﻢ ُﻳ َ ﻮﻝ: ﺠ َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﻳ ْﺴ ُ
ﮏ ْﺖ َﻟﻨﺎ ﻣﺎ ُﻳ َﻘ ﺮ ُﺑﻨﺎ ﺍ َﻟ ْﻴ َ َﻟ َ ﻟﻬﻨﺎ ِﺑﻤﺎ ﺍ ْ ﻧ َﺰﻟ َ ْح ْﻤ ُﺪ ﻳﺎ ﺍ َ ﮏ ﺍﻟ َ
ﻱ ﮏ َﻭ ُﺯ ُﺑ ِﺮ َ َﻭ َﻳ ْﺮ ُﺯ ُﻗﻨﺎ ُﮐ ﻞ َﺧ ْﻴ ٍﺮ ﺍ ْ ﻧ َﺰ ْﻟ َﺘ ُﻪ ﻓﻰ ُﮐ ُﺘ ِﺒ َ ﮎ*ﺍ ْ ﺍﻟﻈ ُﻨ ِ ﻦ ُﺟ ُﻨ ِ ﻮﻥ َﻭ ﻮﺩ ﺏ َﻧ ْﺴُ ﻠ َ َﺭ ح َﻔ َﻈﻨﺎ ﻣِ ْ ﮏ ِﺑﺎ ْﻥ َﺗ ْ ﻳﺰ ﺍﻟ َع ﻼ ُﻡ. ﻫﺎﻡ * ﺍ ﻧ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺖ ﺍ ْﻟ َع ِﺰ ُ ْﺍﻻْ ﻭ ِ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﺮ َﻓ َﻊ َﺭﺍ َﺳ ُﻪ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﻑ ﮎ َﻭ ﺍ ْﻋ َﺘ َﺮ َ ﺻ ِﻔﻴﺎ ُﻭ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑ َﻤﺎ َﺷ ِﻬ َﺪ ِﺑﻪِ ﺍ ْ
ﺬﻳﻦ ِﺑ َﻤﺎ ﺍ ْﻋ َﺘ ِﺮ َ ﺃﻫ ُﻞ ﺍﻟ ِْﻔ ْﺮ َﺩ ْﻭ ِ ﻑ ِﺑﻪِ ْ ﺱ ْﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َ ﻮﺕ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ ﻈﻴﻢ * َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ َﻃﺎ ُﻓﻮﺍ َﻋ ْﺮ َﺷ َ ﮑ ُ ﮏ ﺍ ْﻟ َع َ
ﻟﻪ َﻟ َ ﮏ ﻳﺎ ﺍ َ
ﻤﻴﻦ. ﺍﻟْعﺎ َﻟ َ
١٨
ﻭﺿﻮ
ﺣﻴﻦ ْﻟ َﻐ ْﺴ ِﻞ صﻠﻰ َﻟ ُﻪ ﺃﻥ َﻳ ْﻐ ِﺴ َﻞ َﻳ َﺪ ْﻳﻪِ ﻭ ﻓﻰ ﺭﺍﺩ ﺍ ْﻥ ﻳ ِ َﻭ َﻣ ْ ﻦﺍ َ ُ َ َ ﻮﻝ: َﻳ ُﻘ َ
ﺎﺳﺘِﻘﺎ َﻣ ٍﺔ ﻻ َﺗ ْﻤ َﻨ ُعﻬﺎ ﺍ ﺪﻱ ِﻟ َﺘﺎ ُﺧ َﺬ ﮐِ ﺘﺎ َﺑ َ ﮏ ِﺑ ْ ﻟﻬﻲ َﻗ ﻮ َﻳ ْ ْ ص ﺮ ِ ﻑ ﻓﻴﻤﺎ َﻟ ْﻢ ُﺟ ُﻨﻮ ُﺩ ﺍﻟْعﺎ َﻟ ِﻢ ُﺛ ﻢ ْ ﺍﺣ َﻔ ْﻈﻬﺎ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﺖ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ُﺭ َﻳ ْﺪ ُﺧ ْﻞ ﻓﻰ ﻣِ ﻠ ِْﮑﻬﺎ * ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﻮﻝ: َﻭ ﻓﻰ ﺣﻴﻦ َﻏ ْﺴ ِﻞ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺟ ُﻪ َﻳ ُﻘ َ ِ
ﺍﻟ َْﻘ ِﺪ ْﻳ ُﺮ.
ﮏ * َﻧ ﻮ ْﺭ ُﻩ ِﺑﺎْ ﻧﻮﺍ ِﺭ ﺖ َﻭ ْﺟﻬﻲ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻱ َﺭ ﺏ َﻭ ﺟ ْﻬ ُ ﺍ ْ ْ ﮎ ﺍﺣ َﻔ ْﻈ ُﻪ َﻋ ِﻦ ﺍﻟﺘَ ﻮ ﺟﻪِ ﺍﻟﻰ َﻏ ْﻴ ِﺮ َ َﻭ ْﺟ ِﻬ َ ﮏ ُﺛ ﻢ ْ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻃﻔﻞ ﻣعصﻮﻣﻢ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﺎ ﺑﻪ ﻧعﻤﺖ ﺑﭙﺮﻭﺭ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻡ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﻻﻟﻄﺎﻑ ﻟﻄﻔﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺍ ٔ
ﺑﺨﺸﺎ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﻣﻮ ّﺩﺗﺖ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﻣحﺘﺎﺝ ﺟﻮﻯ ﻋﻄﺎﻯ
ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﺨﺎﻯ ﺗﻮﺍﻳﻦ ﮐﺸﺖ ﺍﻣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ١٩
٢١٢
ﺫﻟّﺖ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﻰ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﻧﻮﺍ ﺭﺳﺎﻥ
ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺳﻄﻰ
ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﮐﻨﺰ ﻻﻫﻮﺗﻰ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﻏﻨﺎﻯ
)ﺻﻼﺓ ﻭﺳﻄﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻭ ﺣﻴﻦ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﻭ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻯ ﻣعﻨﻮﻯ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻧﺎﺏ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺁﻣﻮﺯ ﺗﺎ ﻧﺎﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺗﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺒﻴﺐ ﻭ ﻣحﺒﻮﺏ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺳﻢ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺑﺮﺍﻓﺘﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧّﮏ َ
ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﺍﺻﻴﻞ )ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ( ﻮﻝ: ﺟﻬﴼ ﺍ َﻟﻰ ﺍﻟ ِْﻘﺒْ َﻠﺔِ ﻭ َﻳ ُﻘ َ َﻭ َﺑ ْع ُﺪ َﻟ ُﻪ ﺍ ْﻥ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ُﻣ َﺘ َﻮ
ﺍﻟﺨﻠ ُْﻖ * ﻟﻪ ﺍ ﻻ ُﻫ َﻮ * َﻟ ُﻪ ﺍﻻْ ﻣ ُﺮ َﻭ َ َﺷ ِﻬ َﺪ ﺍﻟﻠ ُﻪ ﺍ ﻧُ ﻪ ﻻ ﺍ َ ﺬﻱ ِﺑ ِﻪ ﺍ ﻧﺎ َﺭ ﮑﻠَ ﻢ َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ َﺮ َﻣ ْﺸ ِﺮ َﻕ ﺍﻟﻈ ُﻬﻮ ِﺭ َﻭ ُﻣ َ ﺍﻟﻄﻮ ِﺭ ﺍﻟ ْ
ﺖ ِﺳ ْﺪ َﺭ ُﺓ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﺘﻬﻰ َﻭ ﺍ ْﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ﺍﻻُ ﻓ ُﻖ ﺍﻻْ ﻋﻠﻰ َﻭ َﻧ َﻄ َﻘ ْ
ِﮏ. ﺍﻟﻤﺎﻟ ُ ﻦ ْﺍﻻْ ﺭ ِ ﺍﻟﺴﻤﺎَ ﻗ ْﺪ ﺍَ ﺗﻰ ْ ﺽ َﻭ ﺪﺍء َﺑ ْﻴ َ ﺍﻟﻨُ ﺕ ِﻟﻠ ِّﻪ َﻣ ْﻮ َﻟﻰ ْﮏ َﻭ ﺍﻟ َْﻤ َﻠ ُ َﺍﻟ ُْﻤﻠ ُ ْﺠ َﺒ ُﺮ ْﻭ ُ ﮑ ُ ﻮﺕ َﻭ ﺍ ْﻟعِ ﺰ ُﺓ َﻭ ﺍﻟ َ ﺍ ْﻟ َﻮﺭﻯ َﻭ ﻣﺎﻟ ِ ﺵ َﻭ ﺍﻟﺜﺮﻯ ِﮏ ﺍ ْﻟ َع ْﺮ ِ
ﻮﻝ: ُﺛﻢ َﻳ ْﺮ َﮐ َﻊ َﻭ َﻳ ُﻘ َ ٢١١
٢٠
ﺻﻔﻰ َﻭ ُﺳ ْﺒحﺎ َﻧ َ ﻦ ِﺫ ْﮐﺮﻱ َﻭ ِﺫ ْﮐ ِﺮ ُﺩﻭﻧﻲ َﻭ َﻭ ْ ﮏ َﻋ ْ
ِ ﺻ ِ ﻦ ﺍﻟﺴ ﻒ َﻣ ْ َﻭ ْ ﻦ ﻓﻰ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭﺿ ْﻴ َ
ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻻﻫﻮﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻻﻧعﺎﻡ. ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍ
ﻉﻉ
ُﺛ ﻢ َﻳ ُﻘﻮ َﻡ ِﻟﻠْ ُﻘ ُﻨ ِ ﻮﻝ: ﻮﺕ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺚ ِﺑﺎﻧﺎﻣِ ِﻞ ﺍﻟ ﺮﺟﺎ ﻦ َﺗ َﺸ ﺒ َ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻻ ُﺗ َ ﺐ َﻣ ْ ﺨﻴْ ْ ِﺑﺎﺫ ِ ﻦ ِﮏ ﻳﺎ ﺍ ْ ﺭ َﺣ َﻢ ﺍﻟ ﺮ ِ ﻀﻠ َ ْﻳﺎﻝ َﺭ ْﺣ َﻤﺘ َ ِﮏ َﻭ َﻓ ْ ﺍﺣﻤ ْﻴ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﺩﺍﺩﮔﺮ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻻﻥ
ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺣﻤﺘﺖ ﮐِ ﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ
ﻮﻝ: ُﺛ ﻢ َﻳ ْﻘ ُع َﺪ َﻭ َﻳ ُﻘ َ
ﺖ ﺍﻟﻠُ ﻪ ِﮏ َﻭ ِﺑﺎﻧَ ِﮏ َﻭ َﻓ ْﺮﺩﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ِﺑ َﻮ ْﺣﺪﺍ ِﻧﻴﺘ َ ﮏ ﺍْ ﻧ َ
ﺖ ﺕ ﺍ ْ ﻣ َﺮ َ ﺖ * َﻗ ْﺪ ﺍ ْﻇ َﻬ ْﺮ َ ﮎ َﻭ َﻭ َﻓ ْﻴ َ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ
ﻦ ﻓﻰ ﺖ ﻀﻠ َ ِﺑ َع ْﻬ ِﺪ َ ِﮏ َﻋﻠﻰ َﻣ ْ ﺑﺎﺏ َﻓ ْ ﮎ َﻭ َﻓ َﺘ ْ ح َ َ ﻮﺍﺕ َﻭ ْﺍﻻَ ﺭ ِ ﺍﻟﺴ َﻤ ِ ﻴﻦ * َﻭ ﺍﻟﺴﻼ ُﻡ َﻭ ﺍﻟصﻼ ُﺓ َﻭ ﺿ َ ٢١
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺍﺷﺠﺎﺭ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻂ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ّ
ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻣﻔﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎﻫﺮﺍﺕ ﻧﻤﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺠﻤﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﻴﻦ ﮐﻦ ﻧﻘﺎﻁ
ﺳﺎﻓﻠﻪ ﺍﻳﻢ ﺍﺣﺮﻑ ﻋﻠّﻴّﻴﻦ ﻧﻤﺎ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻳﻢ ﺍﺯ ٢١٠
ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮﻡ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺛﺪﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ
ﻦ ﻣﺎ َﻣ َﻨ َع ْﺘ ُﻬ ْﻢ ﺍﻟ ﺘ ْ ﻬﺎء َﻋﻠﻰ ﺍ ْ ﻭﻟﻴﺎَ ﮏ ﺍﻟ ِﺬ ْﻳ َ ﮑ ِﺒ ْﻴ ُﺮ َﻭ ﺍ ْﻟ َﺒ ُ ﺍﻻ ْﻗ ِ ﮏ َﻭ ﺍ ْ ﻧ َﻔ ُﻘﻮﺍ ﻣﺎ ُﺷ ُﺆ ﺒﺎﻝ ﺍ َﻟ ْﻴ َ ﻭﻧﺎﺕ ﺍﻟ َ ْﺨﻠ ِْﻖ َﻋ ِﻦ ْ ُ
ﻣعﺮﻓﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﺩﻩ ﻭ
ﻢ. ﺍ ْﻟ َ ﮑ ِﺮ ْﻳ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﻣحﺮﻡ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺭﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﺖ ﺍ ْﻟ َﻐ ُﻔ ْﻮ ُﺭ ﮎ * ﺍﻧَ ِﻋ ْﻨ َﺪ ُﻫ ْﻢ َﺭﺟﺎ ﻣﺎ ِﻋ ْﻨ َﺪ َ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ
ﻧﻤﺎﺯ ﺻﻐﻴﺮ )ﺻﻼﺓ ﺻﻐﻴﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ )ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ( ﺗﻼﻭﺕ
ُﻫﻮﺍ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻦ ٢٠٩
ﻣﻲ ﺷﻮﺩ(
ِﮏ َﻭ ﮏ َﺧ َﻠ ْﻘ َﺘﻨﻲ ﻟِعِ ْﺮﻓﺎﻧ َ ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ِﺑﺎﻧَ ْ ْ ﺰﻱ َﻭ ِﮏ * ﺍ ْﺷ َﻬ ُﺪ ﻓﻰ َ ﺒﺎﺩﺗ َ ﻫﺬﺍ ﺍﻟْح ْﻴ ِﻦ ِﺑ َع ْ ِﻋ َ ﺠ ْ ﮏ* ﺿ ْعﻔﻲ َﻭ ﺍ ْﻗﺘِﺪﺍ ِﺭ َ ُﻗ ﻮﺗ َ ﺮﻱ َﻭ َﻏﻨﺎَ ِﮏ َﻭ َ ﮎ َﻭ َﻓ ْﻘ ْ ْ ﻦ ﺍﻟ َﻘﻴﻮ ُﻡ. ﺍﻟﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ﺖ ُ ﻟﻪ ﺍ ﻻ ﺍ ْ ﻧ َ ﻻ ﺍ َ ٢٢
ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻼﻭﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺐ ﴿ﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ﴾
ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﮐﻦ.
ﻛﻞ ﺻﺒﺎﺡ ﻭ ﻣﺴﺎء( ﺍﻟﺪﻋﺎء ﻓﻰ ّ )ﺍﻗﺮﺃ ﻫﺬﺍ ّ ُﺳﺒحﺎﻧﻚ ﺍﻟﻠ ُّﻬ ﻢ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﺷﻤﺲ
ﺍﻯ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﺻﻐﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﺘﺮ
ﺍﻣﺮﻙ ﻋﻦ ﺍﻓﻖ ﻭﺣﻴﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺠعﻠﻨﺎ ﻣحﺮﻭﻣﴼ ﻣﻦ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪ ّﻳﺘﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ
ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ﺛﻢ ّ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﻟصﴼ ﻟﻮﺟﻬﻚ ﻭ ﻣﻨﻘﻄعﴼ ّ
ﻭ ﻋﻨﺒﺮﻯ ﺑﻴﺰﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ
ﺛﻢ ﺍﺟعﻠﻨﺎ ﻳﺎ ﻧﻔحﺎﺕ ﺍﻟّﺘﻲ ﺗﻤ ّﺮ ﻋﻦ ﺷﻄﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ّ
ﺍﺣﺸﺮﻧﺎ ﻓﻲ ﺯﻣﺮﺓ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﻨعﺘﻬﻢ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ
ﻣحﺒّﺘﺖ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ ﻣﺸﮏ
ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﻻﺣﺪﻳّﺔ * ﺃﻱ ﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻤﻨﻈﺮ ﺍ ٔ ﺍﻟﺒﺸﺮﻳّﺔ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ
ﺛﻢ ﺍﺣﻔﻈﻨﺎ ﺭﺏ ﻓﺎﺩﺧﻠﻨﺎ ﻓﻲ ّ ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ّ ّ ٢٣
٢٠٨
ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ
ﻻﺑﻬﻰ ﻭ ﺃﺷﺮﺑﻨﺎ ﻣﻦ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻛﻔﺮﻭﺍ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍ ٔ
ﻧﭙﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮﻯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ
ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ
ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮤ ﭘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ
ﺯﻻﻝ ﺧﻤﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺭﺣﻴﻖ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻓﻚ * ﻭ ﺭﺏ ﻓﺎﺳﺘﻘﻤﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﺣ ّﺒﻚ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ * ﺃﻱ ّ
ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻚ * ﻻٔ ّﻥ ﻫﺬﺍ ﺃﻋﻈﻢ ﻋﻄﻴّﺘﻚ ﻟﺒﺮﻳّﺘﻚ ﻭ
ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺃﺭﺣﻢ ﺍﻟ ّﺮﺍﺣﻤﻴﻦ* ﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ
ﭼﻨﺪ ﮔﻴﺎﻩ ﺗﺒﺎﻫﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻰ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻭﺑﺮﮔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺭﺍ
ﺠﻴﺐ ﴾ ﺍﻟﻤ ﴿ ُﻫ َﻮ ّ ﺍﻟﺴﺎﻣِ ُﻊ ُ ُ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺻﺒحﺖ ﻓﻲ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻭ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﺳﺘﺠﺎﺭﻙ
ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺳحﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺃﻥ ﻳﻜﻮﻥ ﻓﻰ ﻛﻨﻒ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣصﻦ
ﻧﻬﺎﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ٢٠٧
٢٤
ﺭﺏ ﻧ ّﻮﺭ ﺑﺎﻃﻨﻲ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻓﺠﺮ ﻇﻬﻮﺭﻙ ﺣﻤﺎﻳﺘﻚ * ﺃﻱ ّ ﻛﻤﺎ ﻧ ّﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﺻﺒﺎﺡ ﻋﻄﺎﺋﻚ * ﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﻗﺪﺱ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺰ ﻏﻨﺎ
ﺍﻟﻤﺬﻛﻮ ُﺭ ﴾ ﻧﺖ ﺍﻟﺬّ ﺍﻛﺮ َﻭ َﺍﻧﺖ َ ﴿ َﺍ َ
ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻲ ﻭ ﺳﻴّﺪﻯ ﻭ ﻣﻘصﻮﺩﻯ ﺃﺭﺍﺩ ﻋﺒﺪﻙ ﺃﻥ ﻳﻨﺎﻡ ﻇﻞ ﻗﺒﺎﺏ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ ﻳﺴﺘﺮﻳﺢ ﻓﻲ ّ
ﺭﺏ ﻓﻀﻠﻚ ﻣﺴﺘعﻴﻨﴼ ﺑحﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑعﻴﻨﻚ ﺍﻟّﺘﻲ ﻻﺗﻨﺎﻡ ﺃﻥ ﺗحﻔﻆ ﻋﻴﻨﻰ ﻋﻦ ﺛﻢ ﺯﺩ ﻧﻮﺭﻫﺎ ﻟﻤﺸﺎﻫﺪﺓ ﺁﺛﺎﺭﻙ ﻭ ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺩﻭﻧﻚ ّ
ﺍﻟﻨّﻈﺮ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻇﻬﻮﺭﻙ* ﺃﻧﺖ
٢٥
ﺍﻟّﺬﻯ ﺿعﻔﺖ
ﻋﺰﺗﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﻟﻴﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﮐﻨﻴﺰ ﺩﺭﮔﺎﻫﻢ ﻭ ﺿعﻴﻒ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﺗﻮ ُﻣعﻴﻦ
ﻭ ﻧصﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﺎﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺴﻮﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ
ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻢ ﻏﺒﻄﮥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ٢٠٦
ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﻮﺑﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ
ﻛﻴﻨﻮﻧﺔ ﺍﻟﻘﺪﺭﺓ ﻋﻨﺪ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﻗﺪﺭﺗﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ
ِﺳﻮﺍﻯ ﺗﻮ ﺩﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ* ﺃﻧﺖ ّ
ﺏ ﺍِ ﺭ ِﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺻحﺮﺍﻯ ﻃﻮﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ َﺭ
ﺩﻋﺎﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ
ﻭﺭﻗﺎﺕ ﻓﺎﻧﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷعﻠﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻟﻤعﻪ ﻧﻮﺭ ﻳﻮﻡ ﻟﻘﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳّﺎﻡ
﴿ ُﻫ َﻮ ﺍَ ﺗعﺎﻟﻰ َﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟ َع َﻈ َﻤﺔ ﻭ ﺍﻻٔﻗﺘﺪﺍﺭ ﴾
ﻏﻴﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺮﺍ ﻋصﺮ ﻇﻬﻮﺭ
ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻟﺪﻯ ﺍﻟﻤﻈﻠﻮﻡ ،ﻓﻰ ﺣﻴﻦ ﺍﻟﺨﺮﻭﺝ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻحﺮﺍﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﻳﻤﻦ ﻭ ﺷعﻠﮥ ﻃﻮﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓﻮﺯ ﺳﺮﻣﺪﻯ
ﻋﻦ ﺍﻟﻤﺪﻳﻨﺔ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺧﺮﺟﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺘﻲ
ﻣعﺘصﻤﴼ ﺑحﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﺃﻭﺩﻋﺖ ﻧﻔﺴﻰ ﺗحﺖ
ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ
ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﺍﻟّﺘﻰ ﺑﻬﺎ
ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ
ﻛﻞ ﺫﻯ ﻏﻔﻠﺔ ﻭ ﺫﻯ ﺷﺮﺍﺭﺓ ﻭ ﺣﻔﻈﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎﺋﻚ ﻣﻦ ّ
٢٠٥
٢٦
ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻛﻞ ﻓﺎﺟﺮ ﺑعﻴﺪ ﺑﺎﻥ ﺗحﻔﻈﻨﻲ ﻛﻞ ﻇﺎﻟﻢ ﻋﻨﻴﺪ ﻭ ّ ّ
ﺛﻢ ﺃﺭﺟعﻨﻲ ﺍﻟﻰ ﻣحﻠّﻰ ﺑحﻮﻟﻚ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻓﻀﻠﻚ ّ
ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ* ﺩﻋﺎﻯ ﺷﮑﺮ
ﺷﺠﺮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﺭﺍﺯ ﻣحﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻔﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ
﴿ ُﻫﻮ ﺍ ﺗعﺎﻟﻰ ﺷﺄﻧﻪ ﺍﻟعﻈﻤﺔ ﻭ ﺍﻻﻗﺘِﺪﺍﺭ ﴾
ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ
ﻛﻞ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺃﺣﻤﺪﻙ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺃﺷﻜﺮﻙ ﻓﻰ ّ
ﺏ َﻭ ﻓ ْﻘﻬﺎ َﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ َﺭ
ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ّ
ﻉﻉ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻻﺣﻮﺍﻝ * ﻓﻰ ﺍﻟ ّﻨعﻤﺔ ﺍﻟحﻤﺪ ﻟﻚ ﻳﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟعﺎﻟﻤﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ ﻓﻘﺪﻫﺎ
ﺍﻟعﺎﺭﻓﻴﻦ * ﻓﻲ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻟﻚ ﺍﻟﺜّﻨﺎء ﻳﺎ ﻣعﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﻓﻰ
ﺍﻟﺴﻨﺎء ﻳﺎ ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﻟﻚ ّ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺿﻴﻦ ﻭ ﻓﻰ ّ ّ
ﺍﻟﺸ ّﺪﺓ ﻣﻦ ﺑﻚ ﺍﻧﺠﺬﺑﺖ ﺃﻓﺌﺪﺓ ﺍﻟﻤﺸﺘﺎﻗﻴﻦ *ﻓﻰ ّ
ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟ ّﺮﺧﺎء ٢٧
ﺎﺏ. ﺖ ﺍ ْﻟ َ ﺿﻰ ﺍﻧَ ﮏ ﺍ ْ ﻧ َ ﺐ ﻭ َﺗ ْﺮ َ ﻣﺎ ُﺗ ِح ﮑ ِﺮ ْﻳ ُﻢ ﺍ ْﻟ َﻮ ّﻫ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻧﺴﺎء ﺗﺮﺍ ﮐﻨﻴﺰﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻣحﺒّﺖ ﺍﺷﮏ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﮐﻒ ّ ٢٠٤
ﻋﻔﻮ ﻏﺮﻳﻖ ﺑحﺮ ﻋصﻴﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ِ
ﺍﻟﺸﻜﺮ ﻳﺎ ﺃﻳّﻬﺎ ﺍﻟﻤﺬﻛﻮﺭ ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻤﻘ ّﺮﺑﻴﻦ * ﻟﻚ ّ
ﻗصﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺑﻨﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﺣﻀﻮﺭ
ﻓﻰ ﺍﻟﺜّﺮﻭﺓ ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻳﺎ ﺳﻴّﺪ ﺍﻟﻤﺨﻠصﻴﻦ ﻭ ﻓﻲ
ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻄﺎ ﻣﺎ ﻏﺮﻳﻖ ﻣعصﻴﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ ﺍﻟحﺰﻥ ﻟﻚ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻄﺎﺋﻴﻢ ﻭ
ﺍﻟﻤﻮﺣﺪﻳﻦ* ﻓﻲ ﺍﻟﻔﺮﺡ ﺍﻟﻔﻘﺮ ﻟﻚ ﺍﻻﻣﺮ ﻳﺎ ﺭﺟﺎء ّ
ﺭﺣﻤﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻥ
ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻲ ﺍﻟﺠﻮﻉ ﻟﻚ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ ﺍﻟﻮﻃﻦ ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻻ
ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﻘﻴﻢ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍﻟﺸﺒﻊ ﻟﻚ ﺍﻟﻔﻀﻞ ﺍﻟعﺪﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻲ ّ
ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻻٔﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ
ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻐﺮﺑﺔ ﻟﻚ ﺍﻟﻘﻀﺎء ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ
ﻻﺭﺑﺎﺏ .ﻉ ﻉ ﺭﺏ ﺍ ٔ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﻳﺎ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ﺧﻀﺮﻩ ﻧﻀﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺋﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻣعﺮﻓﺘﺖ ﺍﺯ ٢٠٣
ﺍﻟﺴﻴﻒ ﻟﻚ ﺍﻻﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﺗحﺖ ّ
ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﻤﺎﻝ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ* ﻓﻰ ﺍﻟﻘصﺮ ﻟﻚ ﺍﻟﻜﺮﻡ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﻭ ﻓﻰ
ﺍﻟﺘّﺮﺍﺏ ﻟﻚ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻳﺎ ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ * ﻓﻰ ٢٨
ﺍﻟﺴﺠﻦ ﻟﻚ ﺍﻟﻮﻓﺎء ﻳﺎ ﺳﺎﺑﻎ ﺍﻟﻨّعﻢ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟحﺒﺲ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﺸﻤﻰ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ّ
ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﺃﺷﻬﺪ
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻫﻴﭻ ﺻﺒحﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮﺩ
ﺍﻧّﻚ ﻣحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻳﺎ ﺃﺻﻞ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﻄﺎﻉ
ﻭ ﻫﻴﭻ ﺷﺎﻣﻰ ﺁﻓﻞ ﻧﮕﺸﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻍ ﺧﻮﺵ
ﻟﻚ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ * ﻟﻚ ﺍﻟعﻄﺎء ﻳﺎ ﻣﻮﻟﻰ
ﻓﻰ ﺣﻜﻤﻚ ﻳﺎ ﺑحﺮ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺒﺪﺃ ﺍﻟعﻄﺎء ﻭ ﻣﺮﺟﻊ
ﺑﺴﺎ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﺁﻫﻨﮓ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺍﻟعﻄﺎء*
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻧﻮﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﻯ
ﺩﻋﺎﻯ ﺻﻴﺎﻡ )ﺭﻭﺯﻩ(
ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺑﻘﺎ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺧﻮﻳﺶ
ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ﴾ ﺰﻳﺰ َ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟ َع ُ
ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﻣﻜﺎﻥ ﺗﺮﻯ
ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻭ ﺃﺭ ّﻗﺎﺋﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﻳصﻮﻣﻮﻥ ﻓﻲ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺑﺄﻣﺮﻙ
ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻳﻘﻮﻣﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻻﺳحﺎﺭ ﻟﺬﻛﺮﻙ ﻭ ﺛﻨﺎﺋﻚ ٢٩
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﭘﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺛﺎﻕ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﮥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﺣﻤﻦ ﺩﺭ ﺁﺭ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ٢٠٢
ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻪ
ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻛﻨﺰ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺟﻮﺩﻙ ﻭ
ﺍﻳّﻮﺏ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣحﻦ ﻭ ﺁﻻﻡ ﺍﺧﻼﻕ ﺑﺸﺮﻯ
ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪﻙ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻟﻤﻤﻜﻨﺎﺕ ﻭ
ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﻟصﻔﺎﺕ ﺑﺄﻥ ﻻ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺘﻚ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍ ٔ ﻻﺳﻤﺎء ﻭ ّ
ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎ ﻟﺴﺎﻥ
ﺃﻳّﺎﻣﻚ ﻭ ﻻ ﺗﻤﻨعﻬﻢ ﻋﻦ ﺭﺷحﺎﺕ ﺑحﺮ ﺭﺿﺎﺋﻚ*
ﮐﻦ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ﻭ ﺍﻻٓﻳﺎﺕ ﺑعﻈﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻙ* ﻓﺎﺭﺣﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻪ
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺑﺪﻡ
ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻗﻠﺐ ﻓﺎﺭﻍ ﺑﺨﺶ ﺣﺠﺞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﻭ ﺭﺣﻴﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ﺗحﺮﻡ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻋﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻓﻰ ﺭﺏ ﻗﺪ ﺷﻬﺪﺕ ﺍﻟﺬّ ّﺭﺍﺕ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻧﻚ ﺃﻯ ّ ﺍﻟعﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻻﻣﻢ ﻋﺒﺎﺩﻙ
ﺗﻤﺴﻜﻮﺍ ﺑحﺒﻞ ﺃﻭﺍﻣﺮﻙ ﻭ ﺧﻀعﻮﺍ ﻋﻨﺪ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ّ ﺭﺏ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺃﺣﻜﺎﻣﻚ ﻣﻦ ﺳﻤﺎء ﻣﺸﻴّﺘﻚ * ﺃﻯ ّ
ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻟﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ
ﺗﺮﻯ ﻋﻴﻮﻧﻬﻢ ﻧﺎﻇﺮﺓ ﺍﻟﻰ ﺃﻓﻖ ﻋﻨﺎﻳﺘﻚ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﻬﻢ
ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ
ﻣﺘﻮﺟﻬﺔ ﺍﻟﻰ ﺑحﻮﺭ ﺃﻟﻄﺎﻓﻚ ﻭ ﺃﺻﻮﺍﺗﻬﻢ ﺧﺎﺷعﺔ ّ
٢٠١
٣٠
ﻟﻨﺪﺍﺋﻚ ﺍﻻﺣﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻱ ﺍﺭﺗﻔﻊ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻋﻠﻰ
ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺵ ﻭ ﻓِ ْﻠﺬﻩ
ﺭﺏ ﻓﺎﻧصﺮ ﺃﺣﺒّﺘﻚ ﺍﻟّﺬﻳﻦ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻻﺑﻬﻰ * ﺃﻱ ّ
ﮐﺒﺪﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﻭ ﺑﻠﻴّﮥ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﺍﻟﻀ ّﺮﺍء ﺑﻤﺎ ﺃﻋﺮﺿﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﻟﻮﺭﻯ ﻭ ﺃﻗﺒﻠﻮﺍ ﺍﻟﺒﺄﺳﺎء ﻭ ّ
ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺭﺍﺣﻢ ﻳﻮﻡ
ﻧﺒﺬﻭﺍ ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻫﻢ ﺭﺟﺎء ﻣﺎ ﻋﻨﺪﻙ ﻭ ﺃﺣﺎﻃﺘﻬﻢ
ﺭﺏ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﺍﻟﻰ ﺍﻻٔﻓﻖ ﺍﻻﻋﻠﻰ * ﺃﻯ ّ
ﺗحﻔﻈﻬﻢ ﻣﻦ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺍﻟﻨّﻔﺲ ﻭ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻭ ﺗﺆﻳّﺪﻫﻢ
ﺭﺏ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻳﻨﻔعﻬﻢ ﻓﻰ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ ﻭ ﺍﻻﻭﻟﻰ * ﺃﻯ ّ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟﻤﻜﻨﻮﻥ ﺍﻟﻤﺨﺰﻭﻥ ﺍﻟّﺬﻱ ﻳﻨﺎﺩﻯ ﺍﻟﻜﻞ ﺑﺄﻋﻠﻰ ﺍﻟﻨّﺪﺍء ﻓﻰ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﻭ ﻳﺪﻋﻮﺍ ّ
ﺍﻟﻰ ﺳﺪﺭﺓ ﺍﻟﻤﻨﺘﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﺍﻻﻗصﻰ ﺑﺄﻥ ﺗﻨﺰﻝ
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺍﻟﻨّﺸﻮﺭﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑحﺒﻮﺣﻪ
ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺖ
ﮐﺒﺮﻯ ﺑعﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ
ﺑﺨﺶ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻝ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻋﻠﻴﻨﺎ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻣﻦ ﺃﻣﻄﺎﺭ ﺳحﺎﺏ ﺭﺣﻤﺘﻚ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﻟﻴﻄﻬﺮﻧﺎ ﻋﻦ ﺫﻛﺮ ﻏﻴﺮﻙ ﻭ ﻳﻘ ّﺮﺑﻨﺎ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺑحﺮ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻣحﻔﻮﻅ ﻓﺮﻣﺎ
٣١
٢٠٠
ﮐﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴعﺖ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﻭﺭﺍء ﻃﺒﻴعﺖ ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﻡ ﺧﻠﻖ ﻭ
ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻣﻦ ﻗﻠﻤﻚ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻓﻀﻠﻚ * ﺃﻯ ّ
ﻣﺎ ﻳﺒﻘﻲ ﺑﻪ ﺃﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺗﻚ ﻭ ﺃﺳﻤﺎﺋﻨﺎ ﻓﻰ
ﺧﻮﻯ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﻢ ﻧﺸﺮ ﺗعﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻤﺎﻳﻢ
ﻣﻠﻜﻮﺗﻚ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﺩﻧﺎ ﻓﻰ ﻛﻨﺎﺋﺰ ﺣﻔﻈﻚ ﻭ ﺃﺟﺴﺎﻣﻨﺎ
ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﻃﻠﺒﻢ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﻓﻰ ﺧﺰﺍﺋﻦ ﻋصﻤﺘﻚ * ﺍ ّﻧﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ
ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻛﺎﻥ ﻭ ﻣﺎ ﻳﻜﻮﻥ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ
ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﺃﻳﺎﺩﻯ ﺍﻟ ّﺮﺟﺎء ﻣﺮﺗﻔعﺔ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء * ﺃﻯ ّ
ﺟﻮﺩﻙ ﻭ ﻛﺮﻣﻚ * ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﺄﻥ ﻻ ﺗﺮﺟعﻬﺎ ّﺍﻻ ﺑﻜﻨﻮﺯ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻪ ﻣﻮﻗﻨﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺭﺏ ﻓﺎﻛﺘﺐ ﻟﻨﺎ ﻭ ﻋﻄﺎﺋﻚ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ * ﺃﻯ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﻣحﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻥ
ﺛﻢ ﺍﻗﺒﻞ ﻣﻨّﺎ ﺃﺭﺩﻧﺎﻩ ﻣﻦ ﻃﻤﻄﺎﻡ ﻓﻀﻠﻚ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻚ ّ
ﺍﻭﻻﺩ ﻭ ﺍﺣﻔﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ
ﺛﻢ ﺍﻗﺾ ﻟﻨﺎ ﻣﺎ ﻻٓﺑﺎﺋﻨﺎ ﻭ ﺃ ّﻣﻬﺎﺗﻨﺎ ﻛﻠﻤﺔ ﺍﻟﻐﻔﺮﺍﻥ ّ
ﻭ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺧﻮﺩ
ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺑﻨﺎ ﻣﺎ ﻋﻤﻠﻨﺎﻩ ﻓﻲ ﺳﺒﻴﻠﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ
ﻣﺴﺘﻐﻨﻰ ﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ١٩٩
ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘعﺎﻟﻰ ﺍﻟﻔﺮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟعﻄﻮﻑ* ٣٢
ﺩﻋﺎﻯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﴿ﺍﻻﻋﻈﻢ﴾
ﻤﺪ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺎ ﺟعﻠﺖ ﺍﻟﻨّﻴﺮﻭﺯ ﻋﻴﺪﴽ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﺍﻟح ُ ﻟﻚ َ
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑحﺮ ﻣحﺒّﺖ ﻣﻮﺝ ﺍﻟﻔﺖ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﻻٓﻟﻰ ﺳﻼﻟﻪ ﻧﺠﻴﺒﮥ ّ
ح َﺮ ْﻳ ِﻦ َﻳ ْﻠ َﺘ ِﻘ ِ ﻴﺎﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬﻤﺎ َﺑ ْﺮ َﺯ ٌﺥ ﻻ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻳﺰﺩ َﻣ َﺮ َﺝ ﺍﻟ َﺒ ْ
ﻋﻤﺎ ﻳﻜﺮﻫﻪ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻲ ﺣﺒّﻚ ﻭ ﻛ ّﻔﻮﺍ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ّ
ﮑ ﺬ ِ َﻳ ْﺒﻐِ ِ ﺨ ُﺮ ُﺝ ﻣِ ْﻨ ُﻬ َﻤﺎ ﺑﺎﻥ َﻳ ْ ﻱ ﺁﻻَ ﺭﺑُ ﮑﻤﺎ ُﺗ َ ﻴﺎﻥ َﻓ ِﺒﺎ
ﺻﻮﻣﻚ ﻣﺸﺘعﻠﻴﻦ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻭ ﻣﺸﺘﻐﻠﻴﻦ ﺑﺬﻛﺮﻙ ﻭ
ﺭﺍ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻮﻟﻴﺪ ُﺩ ّﺭ ﻭ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ
ﺭﺏ ﺍﺟعﻠﻬﻢ ﻣﻦ ﻧﺎﺭ ﺣﺒّﻚ ﻭ ﺣﺮﺍﺭﺓ ﺭﺿﺎﺅﻙ * ﺃﻯ ّ ﺍﻟصﻮﻡ ﺯﻳّﻨﻬﻢ ﻟﻤﺎ ﺯﻳّﻨﺘﻬﻢ ﺑﻄﺮﺍﺯ ّ ﺭﺏ ّ ﺛﻨﺎﺋﻚ * ﺃﻱ ّ
ﺑﻄﺮﺍﺯ ﺍﻟﻘﺒﻮﻝ ﺑﻔﻀﻠﻚ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﻚ ﻻ ّﻥ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ
ﻛﻠّﻬﺎ ﻣعﻠّﻘﺔ ﺑﻘﺒﻮﻟﻚ ﻭ ﻣﻨﻮﻃﺔ ﺑﺄﻣﺮﻙ * ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ
ﻣﻤﻦ ﺻﺎﻡ ﻓﻲ ﺃﺯﻝ ﺍﻟصﻮﻡ ﺍﻧّﻪ ّ ﻟﻤﻦ ﺃﻓﻄﺮ ﺣﻜﻢ ّ
ﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﻭ ﻟﻮ ﺗحﻜﻢ ﻟﻤﻦ ﺻﺎﻡ ﺣﻜﻢ ﺍﻻﻓﻄﺎﺭ ﺍﻧّﻪ ﻣﻤﻦ ﺍﻏﺒﺮ ﺑﻪ ﺛﻮﺏ ﺍﻻﻣﺮ ﻭ ﺑعﺪ ﻋﻦ ﺯﻻﻝ ﻫﺬﺍ ّ ٣٣
ﺟﺎﻥ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺍ ْﻟﻠْ ﺆ ُﻟ ُﺆ َﻭ ﺍ ْﻟ َﻤ ْﺮ ُ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟعﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻨﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻻﻫﻮﺕ ﺑﺨﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ١٩٨
ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻳﺖ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟﺴﻠﺴﺎﻝ * ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻚ ﻧصﺒﺖ ﺭﺍﻳﺔ ﺃﻧﺖ ّ
ﺍﻟﻤحﻤﻮﺩ ﻓﻰ ﻓعﻠﻚ ﻭ ﺍﺭﺗﻔعﺖ ﺃﻋﻼﻡ ﺃﻧﺖ
ﺍﻟﻤﻄﺎﻉ ﻓﻰ ﺃﻣﺮﻙ * ﻋ ّﺮﻑ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﺒﺎﺩﻙ ﻫﺬﺍ ﻛﻞ ﺃﻣﺮ ﺑﺄﻣﺮﻙ ﻭ ﻛﻠﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻟﻴعﻠﻤﻮﺍ ﺷﺮﻑ ّ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﮐﺒﺮﺍﻳﺖ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺩﺭ
ﻛﻞ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺫﻧﻚ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺗﻚ ﻭ ﻟﻴﺮﻭﺍ ﺯﻣﺎﻡ ﻓﻀﻞ ّ
ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺗﺴﻠﺴﻞ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻪ
ﺷﻰء ﻋﻦ ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻓﻰ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ﺍﻟّﺘﻲ ﻓﻴﻬﺎ ﻳﻨﻄﻖ
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺗﺎ ﺳﻼﻟﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻗﺮﺍﻥ ّ
ﻟﺌﻼ ﻳﻤﻨعﻬﻢ ﺍﻻﻋﻤﺎﻝ ﻓﻰ ﻗﺒﻀﺔ ﻗﺒﻮﻟﻚ ﻭ ﺃﻣﺮﻙ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﻧﻴﺎﻳﺶ
ﺍﻟﻤﺴﻴﺢ ﺍﻟﻤﻠﻚ ﻟﻚ ﻳﺎ ﻣﻮﺟﺪ ﺍﻟ ّﺮﻭﺡ ﻭ ﻳﺘﻜﻠّﻢ
ﺲ ﺍ ّﻻ ِﻟ َﻴ ْع ُﺒ ُﺪ ْﻭ َﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻦ َﻭ ﺍ ْ ﺖ ﺍ ْﻟ ِﺠ َﺧ َﻠ ْﻘ ُ ﻻ ْﻧ َ
ﺟﻤﺎﻟﻚ ﻭ ﻛﺘﺒﺖ ﻻﺻﻔﻴﺎﺋﻚ ﺍﻟﻮﺭﻭﺩ ﻓﻰ ﻣﻘ ّﺮ ﻇﻬﻮﺭ
ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﮔﺮﺩﻧﺪ َﻭ ﻣﺎ
ﺍﻟحﺒﻴﺐ ﻟﻚ ﺍﻟحﻤﺪ ﻳﺎ ﻣحﺒﻮﺏ ﺑﻤﺎ ﺃﻇﻬﺮﺕ
ﻣﺮﻍ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ
ﺍﺳﻤﻚ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﺡ ﺍﻻﻣﻢ ّﺍﻻ ﻣﻦ
١٩٧
٣٤
ﻋﻘﺪ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺣصﻮﻝ ﻓﻴﺾ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ
ﻼ ﺍﻟﻰ ﻣﻄﻠﻊ ﺫﺍﺗﻚ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻤﺎ ﺳﻮﺍﻙ ﻣﻘﺒ ً ﺍﻧﻘﻄﻊ ّ
ﺭﺏ ﻗﺪ ﺃﻓﻄﺮ ﺍﻟﻴﻮﻡ ﻏصﻨﻚ ﻭ ﻣﻦ ﺻﻔﺎﺗﻚ * ﺃﻯ ّ ﻓﻰ ﺣﻮﻟﻚ ﺑعﺪ ﻣﺎ ﺻﺎﻣﻮﺍ ﻓﻰ ﺟﻮﺍﺭﻙ ﻃﻠﺒﴼ
ﻗﺪﺭ ﻟﻪ ﻭ ﻟﻬﻢ ﻭ ﻟﻠّﺬﻳﻦ ﻭﺭﺩﻭﺍ ﻋﻠﻴﻚ ﻓﻰ ﻟﺮﺿﺎﺋﻚ ّ
ﺛﻢ ﺍﺭﺯﻗﻬﻢ ﻛﻞ ﺧﻴﺮ ّ ﻫﺬﻩ ﺍﻻﻳّﺎﻡ ّ ﻗﺪﺭﺗﻪ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻚ ّ
ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭ ﺍﻻٓﺧﺮﺓ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﻣﺎ ﻫﻮ ﺧﻴﺮ ﻟﻬﻢ ﻓﻰ ّ ﺍﻟعﻠﻴﻢ ﺍﻟحﻜﻴﻢ*
ﺩﻋﺎﻯ ﺷﻔﺎ ﻻﺑﻬﻰ ﴾ ﻻﺭ َﻓ ِﻊ ﺍ َ ﺱﺍ َ ﻻ َ ﻻﻣ َﻨ ِﻊ ﺍ َ ﺴﻢ ﺍ ِﺍ َ ﻗﺪ ِ ﴿ ِﺑ ِ
ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﻭﻋﺪ ﻭ ﻧﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﻄﺎ ﻣﺒﺘﻼﺋﻴﻢ ﻭﻟﮑﻦ ّ
ﺻﺒﺢ ﻋﻄﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ
ﺍﺳﺖ ﻣعﺎﻣﻠﻪ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﻳﮕﺎﻥ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻔ ّﻮ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ
ﻫﺮ ﻗصﻮﺭ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﺑ ِﻬ ﮏ ﻳﺎ َﻭﻓِ ﻰ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ِﻠﻰ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻰ * َﺍ ْﻧ َ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻧﻴﺴﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻗ ّﻮﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ
٣٥
١٩٦
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ َﺩﻳّ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُ ُ ﻓعﺎﻥ ِﺑ َ ﻠﻄﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﻇﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣصﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻠﺖ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻬ ّﻴﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻫﺮ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺻﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ
ﺖ ﺻ َﻤ ُﺪ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺍ َﺣ ُﺪ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ َﺮ ُﺩ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﮑﺮﻳﻔﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺰ ﺫﮐﺮ ﺗﻮ
عﺎﻥ* ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﮏ ﻳﺎ ُﺳ ﮏ ﻳﺎ ُﻣﺴ َﺘ ُ ُ ُ ﺪﺳﺎﻥ ِﺑ َ ﺒحﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ
ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﻣحﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻯ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺷﻐﻠﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ .ﻉ ﻉ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺖ ﺖ ّ َﻋ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻈﻴﻢ* َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﮏ ﻳﺎ ﮑﻴﻢ ِﺑ َ ﻠﻴﻢ ِﺑ َ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ
ﻈﻤﺎﻥ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُ ﺣﻤﻦ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ُ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ
ﮏ ﻳﺎ َﻗ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺪﺭﺍﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ ﻮﺏ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻭﺏ* َﺍ ْﻧ َ ﺠﺬ ُ َﻣح ُﺒ ُ
ﻣﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻭ ّ
ﮏ ﻳﺎ عﺸ ُ ﻮﻕ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ َﺍ ْﻧ َ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻓﻴﺾ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﮏ ﺰﻳﺰ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُ
١٩٥
٣٦
ﺖ ﻳﺎ َﻧصﻴ ُﺮ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻗﺪﻳ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺣﺎﮐِ ُﻢ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎُ ﻢ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎ ِﻟ ُﻢ* َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ
ﮏ ﻭﺡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮏ ﻳﺎ ُﺭ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﺆﻳّﺪ ﺷﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﺭ
ﮏ ﻳﺎ عﻤﻮ ُﺭ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻣ ُ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻫﻴﭻ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ ﻳﺎ ُﻧﻮ ُﺭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻇ ُﻬﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺸﻬﻮ ُﺭ ِﺑ َ َﻣ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻣﺴ ُﺘﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺐ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎُ ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺐ ِﺑ َ ﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﻭﺍﻫ ُ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎ ِﻟ ُ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﻗﺎﺩ ُﺭ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﻧﺎﺻ ُﺮ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺳﺎ ِﺗ ُﺮ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ٣٧
ﮐﺮﻡ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺑﮑﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺖ
ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣحﺒّﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺻحﺮﺍ ﻧﻬﻢ ﻭ
ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻧﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺟﻤﻴﻊ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﭼﺎﺭﻩ ﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﻋﻼﺟﻰ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﭼﺸﻤﻰ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺍﻯ ١٩٤
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﮑﺮ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻗﺎ ِﻟ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﮐﺮﺩﻯ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ
ﺖ ﻳﺎ ﺟﺎﻣِ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﺭﺍﻓِ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﻫﺮ ﻣسﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﭘس ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺅﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺠﻬﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﻓﻴﺾ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺟﻮﻳﺪ.
ﻉﻉ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻃﺎ ِﻟ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻣﺎ ِﻧ ُﻊ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻳﺎ ﺻﺎ ِﻧ ُﻊ* َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻤﻴﻞ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻠﻴﻞ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻓ ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻀﻴﻞ* َﺍ ْﻧ َ
ِ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎﺩ ُﻝ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ِ ِ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ ﻓﺎﺿ ُﻞ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺑﺎﺫ ُﻝ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻗ ﻴﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﺩﻳ ُﻤﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻋﻠﻮ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُﻈﻮ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ١٩٣
٣٨
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻗ ُﺪﻭ ُﻡ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﮐ ُﺮﻭ ُﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﻣح ُﻔ ُ ﻮﻅ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﻠح ُ ﺖ ّ َﻣ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻮﻅ* َﺍ ْﻧ َ
ﻭﻑ ﮏ ﻳﺎ َﺭ ُﺅ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ُط ُ ﻮﻑ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﻟ ُط ُ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻮﻑ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ َﻣﻌﺎ ُﺫ ﮏ ﻳﺎ َﻣﻼ ُﺫ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﮏ ﻳﺎ ُﻣس َﺘﻌﺎ ُﺫ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ِﻏﻴﺎ ُ ﺙ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّﻔ ُ ُﻣس َﺘ ُ ﻐﺎﺙ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺙ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ِ ﻒ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮐﺎﺷ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺳﺮﺍ ﭘﺎ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺒحﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﺷﻮﻧﺪ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻪ ﺁﻧﻰ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻳﺎﺭﺍﻧﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﮐﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻔسﻰ
ِ ﮏ ﻳﺎ ِ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ﻒ ِﺑ َ ِﺑ َ ﻋﺎﻃ ُ ﻧﺎﺷ ُ ﻒ* َﺍ ْﻧ َ
ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻟﻘﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣحﺒّﺘﺸﺎﻥ
٣٩
١٩٢
ﺟﺎﻥ ﮏ ﻳﺎ ُ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺭﺍﺣﺖ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﻘﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣس ّﺮﺕ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺍﻯ
ﺭﺍ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﻯ ﺧﻮﺷﺶ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺭﻭﻳﺶ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ ُ ُ ﺟﺎﻧﺎﻥ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺍﻳﻤﺎﻥ* َﺍ ْﻧ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﮏ ﻳﺎ ﻋﺎﻟﻲ ِﺑ َ ﺳﺎﻗﻲ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻏﺎﻟﻲ* َﺍ ْﻧ َ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺖ ﺭﺍ ﻧصﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ
ﺳﻢ ﮏ ﻳﺎ ﻻ َ ﻻﮐ َﺮ ِﻡ ِﺑ َ ﺍﺳﻢ ﺍ َ ﻋﻈ ِﻢ ِﺑ َ ِﺫﮐ َﺮﺍ َ ﮏ ﻳﺎ َﺭ َ َ ﺖ ﺖ ﻻ َ ﺍ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﻗﺪ ِﻡ* َﺍ ْﻧ َ
ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺑﺮ
ﺖ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻧ ﺰﻭ ُﻩ* َﺍ ْﻧ َ
ﺁﻫﻨﮓ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺋﺢ ﻭ ﻧﻌﻮﺗﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ
ﺖ ﺖ ّ ﻳﺎ َﻧ ّ ﺠ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺡ* َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﺩﻩ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻓﺘﻮﺡ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺁﺏ ﻭ ﮔِ ﻞ
ﻭﺱ ﻮﺡ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ُﻗ ﺪ ُ ﮏ ﻳﺎ ُﺳﺒُ
ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑسﻮﺯﺩ ﻭ ﺑسﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ
ﮏ ﺎﺡ ِﺑ َ ﺎﺡ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻧ ّ ص ُ ﮏ ﻳﺎ َﻓﺘّ ُ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯ
ﺒﻴﺐ ﺒﻴﺐ ِﺑ َ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻃ ُ ﮏ ﻳﺎ َﺣ ُ
١٩١
٤٠
ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ ِﺑ َ ﺖ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺬﻳﺐ* َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ
ﮏ ﻳﺎ ﮏ ﻳﺎ َﺟ ُ ﻼﻝ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ﮏ ﮏ ﻳﺎ ﻭﺍ ِﺛ ُﻖ ِﺑ َ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺻﺎﻓﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﻣﻨﻴﺮ
ﺖ ﻀ ُ َﺟ ُ ﻤﺎﻝ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﻓ ّ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﻝ* َﺍ ْﻧ َ
ِ ﺖ ﻳﺎ ﻋﺎﺷ ُﻖ ِﺑ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ ﻓﺎ ِﻟ ُﻖ* َﺍ ْﻧ َ ﺎﺝ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﮏ ﻳﺎ َﻭ ّﻫ ُ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﮏ ﻳﺎ َﺑ ّ ﻼ ُﺝ ِﺑ َ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ َﺑ ّﻬ ُ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺎﺝ* َﺍ ْﻧ َ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﺍﻯ ﺭﺣﻴﻢ ﺩﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺁﺕ ﻟطﻴﻒ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﻬﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّﻪ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻳّﻪ ﻣﻠﻬﻢ ﻓﺮﻣﺎ
ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻉ ﻉ
ﺎﺏ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﻳﺎ َﻭ ّﻫ ُ
ﺍﻻﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ َ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﻣﺨﻮﺍﻩ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻓ ّﺮ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺑﺪﻩ
ﮏ ﻳﺎ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ِﺑ َ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﻭ َﺍ ْﻧ َ
ﻭ ﺍﻓسﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ َﺭﺃّ ُ ﮏ ﻳﺎ َﻋ ّط ُ ﺎﻑ ِﺑ َ ِﺑ َ ﺍﻑ* َﺍ ْﻧ َ ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ ﺖ ِﺑ َ ﺖ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺫﺍ ِﻭ ُ ﮏ ﻳﺎ ﺛﺎ ِﺑ ُ ﻧﺎ ِﺑ ُ ﺕ* َﺍ ْﻧ َ
ﺖ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ ﮏ ﻳﺎ ِ ﻻﺣ ُﻆ ِﺑ َ ﻧﺎﻓِ ُﺬ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﻻﻓِ ُﻆ* َﺍ ْﻧ َ ٤١
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ ﮔﻞ ﮔﻠﺸﻦ ﮐﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﮔﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻴﻔﺸﺎﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻟﺶ ١٩٠
" ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﺸﮑﻨﺪ ﺻﻔﺮﺍﻯ ﻋﺸﻘﺰﺍﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺳﺎﻗﻰ ﻫﻤﻰ ﺑحﺮﻯ ﺑﻴﺎﺭ" ﻉﻉ
ِ ﻇﺎﻫ ُﺮ ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ َﺍ ْﻧ َ
ﺸﻬﻮ ُﺭ ﻳﺎ ِ ﺖ ﻧﺎﻇ ُﺮ َﻣ ُ ﺐ َﻣ ُ ﻨﻈﻮ ُﺭ* َﺍ ْﻧ َ َﻣس ُﺘﻮ ُﺭ ﻳﺎ ﻏﺎُ
ﺖ ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ* ﻳﺎ ﺖ ّ ﺍﻟﺸﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺍﻟْﮑﺎﻓﻲ َﻭ َﺍ ْﻧ َ ﺐ ُﻓ ّس ٍ ﺎﻕ ﻳﺎ ِ ﻗﺎ ِﺗ َﻞ ُﻋ ّﺸ ٍ ﮏ ﻳﺎ ﮐﺎﻓﻲ ﺎﻕ ﻳﺎ ﮐﺎﻓﻲ ِﺑ َ ﻭﺍﻫ َ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﮐسﺎﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺁﺳﺘﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺖ ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻲ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺷﺎﻓﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ ِﺑ َ ﮏ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ َﺍ ْﻧ َ ﮏ ﭐﻟﻠّ ُﻬ ﻢ ﻳﺎ ِﺍﻟﻬﻲ* ﺍ ْﻟﺒٰﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ * ُﺳﺒحﺎ َﻧ َ
ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺒﺨﺶ
ﮑ ُﻞ ُﻗ ِ ﺮﺵ ﺪﺳ َ ﻭ ﺍﻟ َﻌطﺎ َ ﻭ ِﺑﻪِ ﭐﺳ َﺘ َﻘ ﺮ َﻫﻴ َ ﮏ َﻋﻠﻰ َﻋ ِ
ُﻫﻮﺍ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺟﺎﻡ ﺁﻣﺎﻝ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺮ ّﻗﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﺍﻟطﺎﻑ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴسﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭﺟﮥ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ١٨٩
ﺠ ِ ﻀﻞ حﺖ َﺍ ﻮﺩ َ َﺍﺳﺎُ ﻟ َ ﺑﻮﺍﺏ ﺍﻟ َﻔ ِ ﮏ ِﺑ ُ ﮎ ﭐﻟﺬﻱ ِﺑﻪِ َﻓ َﺘ َ َ
ﻤﮑ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻨﺎﺕ ﺣﻤ ِﺘ َ ﻮﺕ ُ ﮏ ﭐﻟﺘﻲ ِﺑﻬﺎ َﺩ َﻋ َ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ ِﺑ َﺮ َ َﻋﻠﻰ ُﺧ ِ ﮏ ﭐﻟﺘﻲ ﮏ َﻭ ِﺑﻌﻨﺎ َﻳ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ِﺍﻧﻌﺎﻣِ َ ﻮﺍﻥ َﻣﮑ ُﺮ َﻣ ِﺘ َ
ﺒﺖ ﻓﻲ َﻧ ِ ﮏ ﻣِ ﻦ ﻗِ َﺒ ِﻞ ُﮐﻞَ ﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﻔس َ ِﺑﻬﺎ َﺍ َﺟ َ ِ ﮏ َﻭ ﺭﺽ ﻓﻲ ﻟس ﺣﻴﻦ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َﻋ َﻈ َﻤ ِﺘ َ ﻤﻮﺍﺕ َﻭ ﺍ َ ِ ﻻ ِ ﭐ ٤٢
ﮑ ِﻠ َﻤﺔِ ) َﺑﻠﻰ( َﺳ َ ﻮﻉ ِﻋ ﺰ ُﺣ ُ ﮏ ِﺑ َ ﮑﻮ َﻣ ِﺘ َ ﻠط َﻨ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ُﻃ ُﻠ ِ
ﮎ َﻭ ِﺑ ِ ﻬﺬﻩِ ﻋﻈ ِﻢ َﻭ ِﺑ ِ ﻻﺳﻤﺎ ﻻ َ ﻬﺬﻩِ ﺍ َ َ ﺍﻟحسﻨﻰ ﺍ َ ُ ﻟص ِ ﻻﻋﻠﻰ َﻭ ﻔﺎﺕ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ﺍﻻﮐﺮﻡ ﻭ ﺑ ِﺬﮐﺮﮎ ﺍﻟﻌﻠ ﭐ ﻰﺍ َ َ َِ َ ِ ِ َ َ ﻟط ِ ﺍﻟﺨ ِﻔﻰ ﻓﻲ ﮎ ﻻ َ ﻻﺻﻔﻰ َﻭ ِﺑ ُﻨﻮ ِﺭ َ ﻒﺍ َ ﮏﺍ َ ﺠﻤﺎ ِﻟ َ ِﺑ َ َ
ﻻﺧﻔﻰ َﻭ ِﺏﭐ ِ ُﺳ ِ ﻤﻴص ص ِﺑ َﻘ ﺳﻤ َ ﺮﺍﺩ ِﻕ ﺍ َ ِ ﺍﻟﻤ َﺘ َﻘ ﻤ ِ ﮏ ُ
ﺒﺎﺡ َﻭ َﻣسﺎَ ﺍﻥ َﺗح َﻔ َﻆ ﺣﺎﻣِ َﻞ ﺍﻟ َﺒﻼ ﻓﻲ ُﮐﻞَ ﺻ ٍ
ِ ﺍﻟﻤﺒﺎ َﺭ َﮐﺔِ * ُﺛ ﻢ ﭐﻟﺬﻱ َﻳﻘ َﺮ ُﺅﻫﺎ ُﺛ ﻢ ﭐﻟّﺬﻱ ﻫﺬﻩِ ﺍﻟ َﻮ َﺭ َﻗﺔِ ُ
ﻮﻝ َﺑﻴ ِ ُﻳﻠﻘﻰ َﻋ َﻠﻴﻬﺎ ُﺛ ﻢ ﭐﻟّﺬﻱ َﻳ ُﻤ ﺮ ﻓﻲ َﺣ ِ ﺖ ﭐﻟﺘﻲ ِﻫﻰ َ ﻓﻴﻬﺎ* ُﺛ ﻢ ﭐ ِ ﻠﻴﻞ َﻭ َﻓﻘﻴ ٍﺮ َﻋﻦ ﺷﻒ ِﺑﻬﺎ ُﮐ ﻞ َﻣ ﺮﻳﺾ َﻭ َﻋ ٍ ٍ
ﺰﻥ* ُﺛ ﻢ ﭐ ِ ُﮐﻞَ ﺑﻼَ ﻭ ﺁ َﻓ ٍﺔ َﻭ َﻣﮑ ُﺮﻭﻩٍ ﻭ َ ُﺣ ٍ ﻫﺪ ِﺑﻬﺎ ُﮐ ﻞ
ﮏ َﻭ َﻣ ِ ﻨﺎﻫ ِﺞ َﻣﻦ ُﻳ ُ ﺪﺧ َﻞ ﻓﻲ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ِﻫﺪﺍ َﻳ ِﺘ َ ﺮﻳﺪ َﺍﻥ َﻳ ُ ﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺎﻓِ ﻰ ﮏ َﻭ ِﺍﻧَ ﮏ َﻭ ُﻏﻔﺮﺍ ِﻧ َ َﻓﻀ ِﻠ َ ﮏ َﺍ َ ﻧﺖ ﺍﻟ َﻌ ُ ٤٣
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺗﻨﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳس ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﻫﺮ ﻣﮑﺮﻭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﻫﺮ ﻋﺎﺩﺕ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻃﻴّﺐ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﺳﺘﺎﻥ
ﻣﻘﺪﺱ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﻧﺘسﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺣﺪ ّﻳﺖ ّ
ﺍﺯ ﻣسﮑﺮﺍﺕ ﻭ ﺩﺧﺎﻥ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻴﻮﻥ ﻣﻮﺭﺙ ﺟﻨﻮﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔحﺎﺕ ﻗﺪﺱ ﻣﺄﻧﻮﺱ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﺸﺄﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻣحﺒّﺖ ﺍ ﻳﺎﺑﻨﺪ
ﻭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ : ١٨٨
ﻫﺮ ﮔﻠﻰ ﺧﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺧﺎﮎ ﺭﻫﮕﺬﺍﺭ
ﺮﻳﻢ ﻟﺸﺎﻓِ ﻰ ﺍﻟحﺎﻓِ ُﻆ ﺍﻟﻤﻌطِ ﻰ ﭐﻟ ّﺮ ُﺅ ُ ﻭﻑ ﺍﻟ َ ﭐ ّ ﮑ ُ ُ
ﭘس ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ
ﺣﻴﻢ* ﭐﻟ ﺮ ُ
ﺷﻬﺎﺏ ﺛﺎﻗﺐ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺍﻫﺮﻣﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﻮﺭ ﻳﺰﺩﺍﻧﻴﺖ ﺑﺮ
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ
ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑسﺎﺯ ﺷﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﺑسﻮﺯﺩ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ
ﻋﻈﻢ﴾ ﻗﺪ ِﻡ ﺍﻻ َ سﻢ ﺍ ِﺍﻻَ ﴿ ِﺑ ِ
ﻓﺘﻮﺣﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﻧﺸﺄﮤ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﻌﺸ ُﻊ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ ﻟِﻘﺎَ َﺗ َﺸ ُ ﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﻣح ُﺒ َ ﺍﻟﻬﺠ ِ ﺷﺮﺍﻕ ﻳﻦ ِﺍ ﻮﻥ ﻓﻰ َﻇﻠﻤﺎِ ُ ُﺗ ِﺮ َﻙ ﺍﻟﻤ َﻘ ﺮ ُﺑ َ ﺮﺍﻥَ ،ﺍ َ
ﺑﻴﻨﺎ ﻭﺣﻲ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﺭﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ّ ﻧﻤﺎ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﻠﺸﻦ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﻉﻉ
ﺻﺒﻮﺣﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ .
ﺍﻟﻔ ِ ﻮﻥ ﻣِ ﻦ ﻧﺎ ِﺭ ِ َﻗ ِﺪ ﭐﺣ َﺘ َﺮ َﻕ ﺮﺍﻕَ ،ﺍﻳﻦ ِص َ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ ُ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َﺒﻠ َﺒ َﻞ ﺒﺢ ِﻭﺻﺎﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻣ ُ ُ ﻘص َ ﻮﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﺻ ِ
ﺭﺽ ﺍﻟ ُﺒ ِ ﻻ ِ ﻳﻦ َﺑح ُﺮ َﺍﺟسﺎ ُﺩ ﺍ َ ﺻﻔﻴﺎَ ﻋﻠﻰ َﺍ ِ ﻌﺪَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗ ِﺪ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻌﺖ َﺍ ِ ﻳﺎﺩﻯ ُﻗﺮ ِﺑ َ ﺍﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﺟﺬّ َ ﻳﻦ َﺍﻣطﺎ ُﺭ ﭐﻟ ﺮﺟﺎِ ﺍﻟﻰ َﺳﻤﺎ ﺍﻟ َﻔ ِ ﻀﻞ َﻭ ﺍﻟ َﻌطﺎَ ،ﺍ َ
١٨٧
٤٤
ﻮﻥ ﻚ ﻳﺎ ُﻣ َﻛ َﺮﻣِ َ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﻗﺎ َﻡ ُ ﺠﻴﺐ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ِﺑ ِ ِ ﺎﻻﻋﺘ ِ ﻳﻦ َﺗسﺨﻴ ُﺮ َﻗ َﻠ ِﻢ ﻻ ِسﺎﻑ ﻓﻰ ُﻛﻞ ﺍ َ ﻃﺮﺍﻑَ ،ﺍ َ َﺗﻘﺪﻳ ِﺮ َﻙ ﻳﺎ ُﻣ َس ﺒﺎﺡ ﻤﻴﻦ * َﻗ ِﺪ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ ُﻧ ُ ﺨ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻼﺏ ﻣِ ﻦ ُﻛﻞ ﺍﻟﺠ ِ ِ ﻴﺎﺽ ﻀﻨ َﻔ ُﺮ ِﻏ ِ ﺍﻟﻜ ِ ِ ﻳﻦ َﻏ َ ﻬﺎﺕَ ،ﺍ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﻭﺩ ُﺓ َﺳط َﻮﺗ َ ﺕ ﺍﻟ ُﺒ ُﺮ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻗ ّﻬﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ * حﺒﺘ َ ِﻚ ﻳﺎ ﻧﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﻦ َﺣﺮﺍ َﺭ ُﺓ َﻣ َ ُﻛ ﻞ ﺍﻟ َﺒ ِﺮﻳﺔِ َ ،ﺍ َ َﻗﺪ َﺑ َﻠ َﻐ ِ ﻚ ﻳﻦ ُﻇ ُﻬ ﻮﺭﺍﺕ َﻓ َﺮ ِﺟ َ ُ ﺖ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴُ ﺔ ِﺍ َﻟﻰ ﺍﻟﻐﺎ َﻳ ِﺔَ ،ﺍ َ
ﺣﺎﻃ ِ ﻠﻤ ُﺔ َﺍﻛ َﺜ َﺮ ﺖ ﭐ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺍ َ ﻟﻈ َ ﻳﺎ َﻓ َﺮ َﺝ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻚ ﻳﺎ ِ ﻳﻦ َﺍﻧﻮﺍ ُﺭ ِ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ ﺿﻴﺎَ َ ﺿﻴﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﺍﻟﺨﻠﻴ َﻘ ِﺔَ ،ﺍ َ ﻋﻨﺎﻕ ِﺑﺎﻟﻨِ ﻃﺎ َﻟ ِ ﻚ ﻳﺎ ﻳﻦ َﺍ ﺳﻴﺎﻑ ﭐﻧﺘِﻘﺎﻣِ َ ﻻ ُ ُ ﺖﺍ َ ﻔﺎﻕَ ،ﺍ َ ﺖ ﭐ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺑ َﻠ َﻐ ِ ﻟﺬﻟ َﺔ ِﺍ َﻟﻰ ﭐﻟﻨﻬﺎ َﻳ ِﺔ، ُﻣﻬﻠ َ ِﻚ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﺕ ﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ِﻋ ﺰﺗ َ ُ َﺍ َ ِﻚ ﻳﺎ ِﻋ ﺰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ٤٥
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﮤ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺮﻣسﺖ ﺟﺎﻡ ﻫﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻫﺠﺮﺍﻧﺖ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺩﺭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺯﻫﺮ ﻓﺮﺍﻕ ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻧﺎﻻﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻨﺎﻟﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺒﺪء ﻭ ﻣﻨﺘﻬﺎﺷﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﻳﺰﻯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺷﺮﻣسﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺑﭙسﻨﺪﻯ ﻫﺮ ﻣسﺘﻤﻨﺪ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻧﻰ ﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ١٨٦
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺍﺟﺰﺍﻳﻢ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺑﻪ ﺷﮑﺮ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﺖ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻳﺸﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻦ ﻫﺮ ﻣﻮﺋﻰ ُﻫﻮﺋﻰ ﺯﻧﻢ ﺩﺭ
ﺣﺰﺍﻥ َﻣط َﻠ َﻊ ﭐ ِ ﻈﻬ ِﺮ ﻚ ﭐﻟ ﺮ ﻻ ﺳﻤ َ ُ ﺍ َ ِ ﻳﻦ ُﺳﺮﻭ ُﺭ َﻣ َ ﺣﻤﻦَ ،ﺍ َ
ﻟﻬ ﻢ ُﻛ ﻞ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ﺍ َ ُﻇ ُﻬﻮ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ َﻓ َﺮ َﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ * ِﻬﺎﺟ َ ﻳﻦ َﺍﻋﻼ ُﻡ ﭐﺑﺘ ِ ﺍ ُ ﻬﺠ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ َﺑ َ ﻻ َﻣ ِﻢَ ،ﺍ َ حﺎﺕ ِ ِ ِ َﺗﺮﻯ َﻣﺸ ِﺮ َﻕ ﺍﻻ ِ ﻳﻦ ﺍﻻ ٓﻳﺎﺕ ﻓﻰ ُﺳ ُﺒ ﺷﺎﺭﺍﺕَ ،ﺍ َ
ﺳﺮ ﻫﺮ ﮐﻮﺋﻰ ﻧﻌﺮﻩ ﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﺭﻡ ﺟﺎﻧﻢ ﻓﺪﺍﻯ ﻫﺮ ﺑﻨﺪﻩ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬﺕ ِﺍﺻ َﺒ َﻊ ُﻗﺪ َﺭﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ ﭐﻗﺘِﺪﺍ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺑصﺮ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﻣحﺮﻭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ
ﺮﺹ َﻣﻦ ﻓِ ﻰ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬ ِ ﺍﻟح ُ ﺣﻤ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﺎ َﺭ َ
ﺩﻳﺮﻳﻨﺖ ﻫسﺘﻴﻢ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺑصﻴﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻟﻈﻤﺎَ ﻣﻦ ﻓِ ﻰ ِ ﻚ َﺭﻋﺪ ُﺓ ﭐ ﺮﺍﺕ ِﻋﻨﺎ ِﻳ ِﺘ َ ﻳﻦ ُﻓ ُ ﺍﻻﻧﺸﺎَ ،ﺍ َ
ِ ِ ﻤﻴﻦ ﺑﺪﺍﻉَ ،ﺍ َ طﺎﻉ ﻳﺎ َﻣﻮ َﻟﻰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﻦ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻻ ِﻧﻘ ِ ﺍﻻ ِ ﻨﺪ َﺳﻤﺎ ﻳﻦ ُﺟ ُ ﺍﻟﻤﻈ ُﻠﻮ َﻡ َﻓﺮﻳﺪﴽ ﻓِ ﻰ ﭐﻟ ُﻐﺮ َﺑﺔِ َ ،ﺍ َ * َﺗ َﺮﻯ َ
ﺣﺪ ًﺓ ﻓﻰ َﺍﻣ ِﺮ َﻙ ﻳﺎ ُﺳ ﻛﺖ َﻭ َ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ُﺗ ِﺮ ُ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ * ﻳﻦ َﻣﺸﺎ ِﺭ ُﻕ َﻭﻓﺎَ ﻚ ﻳﺎ َﻭﻓﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﺩﻳﺎ ِﺭﺍﻟ ُﻐﺮ َﺑ ِﺔَ ،ﺍ َ
ﻮﺕ ُﻛ ﻞ ﺍﻻ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻳﻦ َﻗﺪ َﺍ َﺧ َﺬﺕ َﺳ َ ﻜ ُ ٓﻓﺎﻕَ ،ﺍ َ ﺮﺍﺕ َ ١٨٥
٤٦
ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺭ َﺷ حﺎﺕ َﺑح ِﺮ َﺣ َﻴﻮﺍﻧ َ ُ ِﻚ ﻳﺎ َﺣﻴﺎ َﺓ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻴطﺎﻥ َﻣﻦ ﻓِ ﻰ ِ ِ ﻟﺸ ِ ﻳﻦ ﺍﻻ َﺍ َ ﺣﺎﻃﺖ َﻭﺳﺎ ِﻭ ُﺱ ﭐ ﻣﻜﺎﻥَ ،ﺍ َ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َﻐﻴَ ﺮ َﺍﻛ َﺜ ُﺮ ﭐﻟ َﻮﺭﻯ ﻬﺎﺏ ﻧﺎ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ُﻧﻮ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﺷ ُ
ﻘصﻮﺩ ﻳﻦ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﭐﻟﺘﻘﻮﻯ ﻳﺎ َﻣ َ ﺍﻟﻬﻮﻯَ ،ﺍ َ ﻣِ ﻦ ُﺳﻜ ِﺮ َ
ﻴﻦ ﺠﺎﺏ ﭐ ﺍﻟﻤﻈ ُﻠﻮ َﻡ ﻓﻰ ِﺣ ِ ﻼﻡ َﺑ َ ﻤﻴﻦ * َﺗ َﺮﻯ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻟﻈ ِ ﻚ ﻳﺎ ﻣِ صﺒﺎﺡ ﻳﻦ ِﺍ ﺒﺎﺣ َ ﺻ ِ ُ َﺍ ِ ﻫﻞ ﭐ ّ َ ﺷﺮﺍﻕ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ َ ﺎﻡَ ،ﺍ َ ﻟﺸ ِ ﻤﻴﻦ * َﺗﺮﺍﻧﻲ َﻣﻤ ُﻨﻮﻋﴼ َﻋ ِﻦ ﺍﻟ َﺒ ِ ﻳﻦ ﻴﺎﻥ ،ﻣِ ﻦ َﺍ َ ﺍ َﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﻏ ﺸ ِ ﺖ ﻈﻬ ُﺮ َﻧ َﻐﻤﺎ ُﺗ َ ﻚ ﻳﺎ َﻭﺭﻗﺎ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َﺗ َ
ِﻚ ﭐ ﻳﻦ َﻣطﺎﻟ ُِﻊ ﺍﻳﻘﺎﻧ َ ﻟﻈ ُﻨ ُ ﻻﻭﻫﺎ ُﻡ َﺍﻛ َﺜ َﺮ ﺍ َ ﻮﻥ َﻭ ﺍ َ ﻧﺎﻡَ ،ﺍ َ ﻻ ِ
ﻬﺎء ﻓﻰ َﺑح ِﺮ ﻳﺎ َﺳﻜﻴ َﻨ َﺔ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﻏ ِﺮ َﻕ ﺍﻟ َﺒ ُ ﻤﻴﻦ * ﻨﺠ ﺍﻟ َﺒﻼَ ،ﺍﻳﻦ ُﻓ ُ ﻠﻚ َﻧﺠﺎﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ ِ ﻰ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﻤﺎﺕ ِ ِ ِﻚ ﻓﻰ ُﻇ ُﻠ ِ ﻳﻦ ﺍﻻ َﺗﺮﻯ َﻣط َﻠ َﻊ ﺁﻳﺎﺗ َ ﻣﻜﺎﻥَ ،ﺍ َ ٤٧
ُﻫﻮﺍ
ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺟﺎﻣﻰ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻣحﺒّﺖ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ
ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻭﺗﺎﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﺖ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑسﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺟسﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻔﻴسﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﻴس ﻻﻫﻮﺗﻴﺎﻥ ﺧﺎﺻﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﮥ ّ
ﺑﺎﻻ ﻣحﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣسﺘﻐﺮﻕ ﺑحﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
١٨٤
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻤﻴﻦ* َﻗﺪ َﺧ َﺒﺖ ﻤس ُﺍ ُﻓ ِﻖ ِﻋﻨﺎ َﻳﺘ َ َﺷ ُ ِﻚ ﻳﺎ َﻧ ّﻮﺍ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ
ﻟص ِ ﻳﻦ َﻣ صﺎﺑﻴﺢ ﭐ ﺪﻕ َﻭ ﭐ ُ ﻟصﻔﺎَ ﻭ ﺍﻟ َﻐﻴ َﺮﺓِ َﻭ ﺍﻟ َﻮﻓﺎَ ،ﺍ َ
ﺩﻣﻰ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔسﻰ َﻧ َﻔس
ﻜ ُﺮ ﻓﻴﻤﺎ َﻭ َﺭ َﺩ َﻋ َﻠﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﻔس َ ﻚ َﺍﻭ َﻳ َﺘ َﻔ َﻣﻦ َﻳ ُ ﻨص ُﺮ َﻧ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ُﺣﺒَ ﻒ َ ﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ* ِﺍﺫﴽ َﺗ َﻮ ﻗ َ ﺍﻟﻘ َﻠ ُﻢ ﻳﺎ َﻣح ُﺒ َ
ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﺮﺗﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻘﺪﻳس ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ
ﻤﻴﻦ* ﺍﻟ َﻘﻀﺎَ ،ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻳﺎﺕ ُﻧص َﺮﺗ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻣ ُ ُ ﻨصﻮ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺟﻨّﺖ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺁﻳﺎﺕ ُﻫﺪﻯ ﮐﻦ ﻭ
ﻭﺟﻮﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺝ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ
ﻤﻴﻦ * َﻫﻞ َﺗﺮﻯ ُﺷ ُﺆ ﻭﻧﺎﺕ َﻏﻴ َﺮﺗ َ ُ ح ﺮ َﻙ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َ
ﺭﻳﺎﺡ ُﻛ ِس َﺮﺕ َﺍ ُ ﺍﻟﻤﻨ َﺘﻬﻰ ﻣِ ﻦ ُﻫ ُﺒ ِ ﻏصﺎﻥ ِﺳﺪ َﺭﺓِ ُ ﻮﺏ َﺍ ِ
ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﺯ
ﺟﻪ ﻓﻰ ُﻏﺒﺎ ِﺭ ِ ﺭﻳﺎﺡ َﻗﺪ ﺑ ِﻘ ﻳﻦ َﺍ ُ ﻲ ﭐﻟ َﻮ ُ ﺍﻻﻓ ِﺘﺮﺍَ ،ﺍ َ َ َ ﻳﻞ ِﻚ ﻳﺎ َﺭ ﺣﻤﺘ َ ﻜ ﺪ َﺭ َﺫ ُ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َ ﺣﻤﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ َﺭ َ
ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ
ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺭ َﻛ َﺪ َﺑح ُﺮ ﺍﻟﻌِ ﻨﺎ َﻳﺔِ ِﺑﻤﺎ ﭐﻛ َﺘ َس َﺒﺖ ﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ُﻣ َﺰﻳَ
ﺍﻟحﺎﻥ ﺑﺪﻳﻊ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﮐﻮﮐﺒﻰ ﻣﺸﺮﻕ ُﻫﺪﻯ ﺑﺮ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋصﺎﺭ ﺑﺘﺎﺑﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤسﺘﻌﺎﻥ .
ﻉﻉ
١٨٣
ﻚ ﻳﺎ ﻘﺪﻳس ﻣِ ﻦ ُﺍﻭﻟِﻰ ﭐﻟ ﺘ ﻨﺰﻳﻬ َ ﻳﻦ ِﻃﺮﺍ ُﺯ َﺗ ِ ِ ِ ﭐﻟﺘ ﺪﻟﻴسَ ،ﺍ َ
َﺍ ِ ﻤﻴﻦ ﻣﻮﺍﺝ َﻓﻀﻠ َ ﻳﻦ َﺍ ُ ﻳﺪﻯ ﭐﻟ َﺒ ِﺮﻳﺔِ * َﺍ َ ﺮﺍﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﻚ ﻳﺎ ُﻣ َ ٤٨
ﻳﻦ * َﻗﺪ ُﻏﻠ َﻖ ﻠﻢ ﺍ َ ﻻﻋﺪﺍَ *ﺍ َ ُ ﺑﺎﺏ ﭐﻟﻠﻘﺎ ﻣِ ﻦ ُﻇ ِ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ ﭐﺻ َﻔ ﺮ ِ ﻔﺘﺎﺡ ُﺟ ِ ﻣِ ﺕ ُ ﺎﺡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻮﺩ َﻙ ﻳﺎ َﻓﺘّ َ
ﺭﻳﺎﺡ ﭐﻟﻨِ ﻳﻦ َﺟﻮ ُﺩ ﻻ ُ ﺍ َ ﻔﺎﻕَ ،ﺍ َ ﻤﻮﻡ َﺍ ِ ﻭﺭﺍﻕ ﻣِ ﻦ َﺳ ِ حﺎﺏ ُﺟ ِ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺗ َﻐﺒَ ﺮ َﺳ ِ ﺍﺩ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻮﺩ َﻙ ﻳﺎ َﺟ ّﻮ َ
ِ ﻛﻮﺍﻥ ﻣِ ﻦ ُﻏﺒﺎ ِﺭ ﺍﻟﻌِ ﻚ صﻴﺎﻥ* َﺍﻳﻦ َﻧ ﻻ ﻔحﺎﺕ ُﻏﻔﺮﺍ ِﻧ َ ُ ﺍ َ ُ
ﺭﺽ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺑ ِﻘﻰ ﺍﻟ ُﻐﻼ ُﻡ ﻓﻰ َﺍ ٍ ﻳﺎ َﻏ ّﻔﺎ َﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ َ ﻴﺎﺙ ﻴﺚ َﺳﻤﺎَ ﻓﻀﻠ َ ﻳﻦ َﻏ ُ ِﻚ ﻳﺎ ِﻏ َ َﺟﺪﺑﺎَ *ﺍ َ ﻻﻋﻠﻰ َﻗﺪ َﺳ ِﻤﻌﻨﺎ ﻧِﺪﺍَ ﻙ ﻤﻴﻦ* َﺍﻥ ﻳﺎ َﻗ َﻠ َﻢ ﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻻﺣﻠﻰ ﻣِ ﻦ َﺟ َﺒ ُﺮ ِ ﻭﺕ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﺍ ِﻥ ﭐﺳ َﺘ ِﻤﻊ ﻣﺎ َﻳﻨطِ ُﻖ ِﺑ ِﻪ ﺍ َ
ِسﺎﻥ ِ ﻭﺩ ُﺓ ﻟ ُ ﻤﻴﻦ* َﻟﻮ ﻻ ﺍﻟ ُﺒ ُﺮ َ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎ ﻳﺎ َﻣﻈ ُﻠﻮ َﻡ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻤﻴﻦ َﻭ َﻟﻮ ﻻ ﻈﻬ ُﺮ َﺣﺮﺍ َﺭ ُﺓ َﺑﻴﺎ ِﻧ َ ﻦ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻚ ﻳﺎ ُﻣ َﺒﻴَ ﻴﻒ َﺗ َ َﻛ َ
ﻤس ﭐﺻطِ ﺒﺎ ِﺭ َﻙ ﻳﺎ ﻴﻒ َﺍﺷ َﺮ َﻗﺖ َﺷ ُ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴُ ﺔ َﻛ َ ٤٩
ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻃﻴﺮﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﻘص ﺻﺮﻑ ﻭ ﻧﻴسﺘﻰ ﻣحﺾ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺏ ﻣطﻠﻖ ﺟﻠﻮﻩ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺑﺨﺶ ﭘسﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺩﻩ ﻭ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﻏﺒﺮﺍ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﻋﻠﻰ
ﮐﻦ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﺑﻬﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﻬﻮﺷﺎﻥ ﺭﺍ
ﻫﻮﺷﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣحﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣحﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺄﻳﻮﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻗﺮﻥ ﻋﻈﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺪﻳﻤﺖ ﻣﺰﻳّﻦ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
١٨٢
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺸﻨﮥ ﺳﻠسﺒﻴﻞ ﺣﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ
ِﻘﺖ ﻦﺍ َ ﻻﺷﺮﺍ ِﺭ َﻗﺪ ُﺧﻠ َ ﺠﺰﻉ ﻣِ َ ُﺷﻌﺎﻉ َﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * ﻻ َﺗ َ ِﻟ ِ ﻚ ﻤﻴﻦ* ﻣﺎ َﺍﺣﻠﻰ ِﺍﺷﺮﺍﻗِ َ ﺻﺒ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻼﺻطِ ﺒﺎ ِﺭ ﻳﺎ َ
ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ
ِ ِﻘﻼﻝ ﻚ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ َﻋ َﻠ ُﻢ ِﺍﻻﺳﺘ ﻤﻴﻦ * ِﺑ َ ﺸﻖ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻳﺎ ِﻋ َ
ﻫﻮ ﺍ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﺢ ﻓﺮﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻕ ﺍﻋﻈﻢ ﻗ ّﻮﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺷﺎﻓﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻭﺍﻓﻰ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﻦ ﺭﺍ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﻫﻞ ﭐﻟﻨِ ِ ﻚ ِﺑﺎ ِ ﻣِ ﻦ ُﺍ ُﻓ ِﻖ ﻔﺎﻕ َﻭ ﭐﺷﺘِﻴﺎ َﻗ َ ﻴﻦ َﺍ ِ ﺍﻟﻤﻴﺜﺎﻕ َﺑ َ
ِ ﺍﻟﺠ ِ ﻓﻀﺎﻝ ﻳﺎ َﻭ َﻟ َﻪ ﺒﺎﻝ َﻭ َﺗ َﻤ ﻮ َﺝ َﺑح ُﺮ ِﺍﻻ َﻋﻠﻰ َﺍﻋ َﻠﻰ ِ ِ ﻮﺣﻴﺪ َﻭ ﺣﺪﺗ َ ﻤﻴﻦ * ِﺑ َﻮ َ ﻤس ﭐﻟﺘ ِﻚ َﺍﺷ َﺮ َﻗﺖ َﺷ ُ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ِ ﺮﻳﺐ ﺠﺮﻳﺪ َﺍ ِﻥ ﭐ َ ِﺑ ُﻐﺮ َﺑﺘ َ ﻦ ﭐﻟﺘ ﻦ َﻭ َﻃ ُ ِﻚ ُﺯﻳَ ﺻط ِﺒﺮ ﻳﺎ َﻏ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺟ َﻌﻠ َﻨﺎ ﭐ ﻤﻴص ﺍﻟﻌِ ﺰﺓِ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ِﻠﻴَ ﺔ ﻟﺬﻟَ ﺔ َﻗ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻮﺏ ﻜﻠ َ ِﻃﺮﺍ َﺯ َﻫﻴ َ ِﻚ ﻳﺎ َﻓﺨ َﺮ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻤﻴﻦ * َﺗ َﺮﻯ ﺍﻟ ُﻘ ُﻠ َ ﻏﻀﺎء ﻳﺎ َﺳ ّﺘﺎ َﺭ ﻚ ِﺍﻻ ﻦ ﺍﻟ َﺒﻐﻀﺎَ ﻭ َﻟ َ ُﻣﻠِﺖ ﻣِ َ ُ ﻬﻢ ﻳﺖ َﺳﻴﻔﴼ َﺍﻥ َﺍﻗ ِﺒﻞ ِﺍﺫﺍ ﻃﺎ َﺭ َﺳ ٌ ﻤﻴﻦ* ِﺍﺫﺍ َﺭ َﺍ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﺩﺭ ﺁﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﻰ
ﻮﺡ َﺑﻞ ﻮﺡ َﺍﻭ َﺍ ُﻧ ُ ﻤﻴﻦ * َﺍ َﺗ ُﻨ ُ َﺍ ِﻥ ﭐﺳ َﺘﻘ ِﺒﻞ ﻳﺎ ﻓِ ﺪﺍ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
١٨١
٥٠
ِ ﺻﻴﺢ ﻣِ ﻦ ﻗِ ﻠﺔِ ﻮﺡ َﺍ ﺮﻳﻚ ﻳﺎ َﻣﻦ ِﺑ َ ﻧﺎﺻ َ ﻚ ﭐﺭ َﺗ َﻔ َﻊ َﻧ ُ ُ
ﻻﺑﻬﻰ، ﻌﺖ ﻧ َ ﻮﺏ ﺍ َ ﻤﻴﻦ * َﻗﺪ َﺳ ِﻤ ُ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ِﺪﺍﻙ ﻳﺎ َﻣح ُﺒ َ
ﺟﻪ ﺍﻟ َﺒﻬﺎ ﻣِ ﻦ َﺣﺮﺍ َﺭﺓِ ﺍﻟ َﺒﻼَ ﻭ َﺍﻧﻮﺍ ِﺭ ِﺍﺫﴽ َﺍﻧﺎ َﺭ َﻭ ُ
ﺸﻬ ِﺪ ِ ﺍﻟﻔﺪﺍ َﻛﻠ َِﻤﺘ َ ِﻚ ﭐﻟﻨﻮﺭﺍَ ﻭ ﻗﺎ َﻡ ِﺑﺎﻟ َﻮﻓﺎ ﻓﻰ َﻣ َ
ِ ﺒﻞ ﻧﺎﻇﺮﴽ ِﺭ َ ﻤﻴﻦ * َﺍﻥ ﻳﺎ َﻋﻠِﻲ َﻗ َ ﺿﺎﻙ ﻳﺎ ُﻣ َﻘﺪَ ﺭ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ ﻨﻪ ﻜ ِﺮ ﭐِ َﺑ َ َﺍﻛ َﺒ َﺮ َﺍ ِﻥ ﭐﺷ ُ ﻮﺡ ﭐﻟﺬﻯ َﺗ ِﺠ ُﺪ ﻣِ ُ ﻬﺬﺍ ﭐﻟﻠ ِ َ ﻣﻌ ُﺒ ِ ﺒﻴﻞ ﭐ ِ ﻮﺩ ح َﺔ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣِ ﻴﺘﻲ َﻭ ﻣﺎ َﺍ َﻧﺎ ﻓﻴﻪِ ﻓﻲ َﺳ َ ﺭﺍَ
ﻭﻥ ِ ﻓﻴﻪ ﻤﻴﻦ * َﻟﻮ َﻳﻘ َﺮ ُﺅ ُﻩ ﺍﻟﻌِ ﺒﺎ ُﺩ ُﻃ ّﺮﴽ َﻭ َﻳ َﺘ َﻔ ﻜ ُﺮ َ ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
َﻟ ُﻴﻀ ِﺮ ُﻡ ﻓﻰ ُﻛﻞِ ﻋ ٍ ﻨﻬﺎ ﺮﻕ ﻣِ ﻦ ُﻋ ُﺮﻭﻗِ ِﻬﻢ ﻧﺎﺭﴽ َﻳﺸ َﺘﻌِ ُﻞ ﻣِ َ ﻤﻴﻦ* ﺍﻟﻌﺎ َﻟ َ
ﻇﻼﻡ ﺩﻳﺠﻮﺭ ﺳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﻀﻞ ﺍﻳﻠﻪ ﻟطﻒ ﺍﻳﻠﻪ ﮐﺮﻡ ﺍﻳﻠﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻳﻠﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺍﻳﻠﻪ ﮔﻮﮔﻠﺮﻯ ﺷﺎﺩ ﺍﻳﻠﻬﺠﺎﻧﻠﺮﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﻳﻠﻪ ﺍﺣسﺎﻥ ﻣﺰﺩﺍﺩ ﺍﻳﻠﻪ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺗﻮ ﻇﻬﻴﺮﻯ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳسﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻳسﺖ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
٥١
ﻉﻉ
١٨٠
ﺧطﺮ ﺗﻌ ّﺮﺽ ﺟﻐﺪﺍﻥ ﺣسﻮﺩ ﻭ ﺯﺍﻏﺎﻥ ﻋﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺭﺿﺎﻳﺖ
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﺑﻴﻬﻤﺎﻝ ﺑﺎﻍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﻜﻴﻢ﴾ ﺍﻟس ُ ﴿ ُﻫ َﻮ ﺍﻟح ُ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟ َﻌ ُ ﻠﻴﻢ َ
ﻭﺱ ُﺗ َﻐﻨّﻰ َﻋﻠﻰ ﺃ ْﻓﻨ ِ ٰﺎﻥ ِﺳ ْﺪ َﺭﺓِ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻘﺎ ﺮﺩ ِ ﻫٰ ِﺬﻩِ َﻭ ْﺭ َﻗ ُﺔ ﺍﻟ ِْﻔ َ ٰ
ﺗﺎﺯﮔﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻴﺮ ﻭﻓﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﻤﻊ ﻣﻨﻴﺮ
َ ِ ْح ِ ﻟﻰ ﺨﻠ ِﺑﺄﻟ ٰ ﺍﻟﻤ ْ ﺎﻥ ُﻗ ْﺪ ٍ ﻠﻴﺢ * َﻭ ُﺗ َﺒ ﺸ ُﺮ ُ ﺱ َﻣ ٍ ِصﻴﻦ ﺍ ٰ ِﺟﻮٰ ﺍ ِﺭ ﺍَ ِﻭ ﺍﻟ ُْﻤ َﻮ ﺣ َ ِ ﺮﻳﻢ * َﻭ ﻟﻰ ﺳٰ َ ﺎﺣ ِﺔ ُﻗ ْﺮ ٍﺏ َﻛ ٍ ﺪﻳﻦ ﺍ ٰ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺮﻳﺪ * َﻭ َﺗ ْﻬ ِﺪﻯ ﺍﻟ ُْﻤ ِحﺒّ َ ِ ِﻚ ﺍ ْﻟ َﻌﺰﻳ ِﺰ ﺍ ْﻟ َﻔ ِ ﺍﻟ َْﻤﻠ ِ ﻟﻰ ﻴﻦ ﺍ ٰ ِ ﻟﻰ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟ َْﻤ ْﻨ َﻈ ِﺮ ﺍﻟ ُْﻤﻨﻴ ِﺮ* ُﻗ ْﻞ ِﺍ ﻥ َﻣ ْﻘ َﻌ ِﺪ ﺍ ْﻟ ُﻘ ْﺪ ِ ﺱ ُﺛ ﻢ ﺍ ٰ
ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟطﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﺮ ﻭ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺍﺻﻔﻴﺎء ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗصﻮﺭﻡ ﭼﻮﻕ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﺒﺮﻭﺭﻡ
ﻦ َﻧ َﺒﺎ ﺍ ِ ﻌﻴﻦ ِﺑﻬٰ َﺬﺍ ﺍﻟﻨَ ﺒﺎ ﺍﻟﺬﻯ ُﻓ ُﺗ ْ ص َﻞ ﻣِ ْ ﺨ ِﺒ ُﺮ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻨ َﻘطِ َ
ﻠﻴﻦ ﻫٰ ٰﺬﺍ َﻟ َﻤ ْﻨ َﻈ ُﺮ ْ َ ﺮﺳ َ ﺍﺡ ﺍﻟ ُْﻤ َ ﺍﻻ ْﻛ َﺒ ِﺮ ﺍﻟﺬﻯ ُﺳطِ َﺮ ﻓﻲ َﺍﻟْﻮٰ ِ
ﻳﻮﻕ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭﻡ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﺍﺭﻡ ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ ﺑﻰ ﺗﻤﮑﻴﻨﻢ
ْح ﻖ َﻋ ِﻦ ﺍ ْﻟﺒ ِ ﻣﺮ ٰﺎﻃ ِﻞ َﻭ ُﻳ ْﻔ َﺮ ُﻕ ُﻛ ﻞ َﺍ ٍ ص ُﻞ ﺍﻟ َ * َﻭ ِﺑﻪِ ُﻳ ْﻔ َ ﻭﺡ ﺍﻟﺬﻯ َﺍ ْﺛ َﻤ َﺮ ِﺑ َﻔﻮٰ ﺍﻛِ ﻪِ ﻜﻴﻢ * ُﻗ ْﻞ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ َﺸ َ ﺠ ُﺮ ﺍﻟ ﺮ ِ َﺣ ٍ ﭑﺷ َﻬ ْﺪ ﭐ ِﺍ ْﻟﻌﻠ ﻈﻴﻢ * َﺍ ْﻥ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ َﻓ ْ ِﻲ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻘ َﺘ ِﺪ ِﺭ ﺍ ْﻟ َﻌ ِ َ
١٧٩
٥٢
ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻡ ﺳﻦ ﻏﻔﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﻏﻴﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﺻﺒﻮﺭ ﺳﻦ ﺳﻦ ﮐﺎﺷﻒ
ﺰﻳﺰ ﭐﻟسﻠ ُ ِﺑ َﺎﻧُ ﻪ ُﻫ َﻮ ﭐ ُﻻ ٕﺍ ٰﻟ َﻪ ٕﺍ ّﻻ ُﻫ َﻮ ْطﺎﻥ ﺍﻟ ُْﻤ َﻬ ْﻴ ِﻤ ُ ﻦ ﺍ ْﻟ َﻌ ُ
ﻦ ِﻲ ُﻫ َﻮ َﺣ ﻖ ﻣِ ْ ﺍﻟ َْﻘﺪﻳ ُﺮ * َﻭ ﭐﻟﺬﻯ َﺍ ْﺭ َﺳ َﻠ ُﻪ ِﺑ ْ ﭑﺳ ِﻢ َﻋﻠ ﻠﻴﻦ * ُﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﻗ ْﻮ ِﻡ ِﻋ ْﻨ ِﺪ ﭐ ِ ﻦ ﺍ ْﻟﻌﺎﻣِ َ َ ﻭ ِﺍﻧّﺎ ُﻛ ﻞ ِﺑﺄ ْﻣ ِﺮﻩِ َﻟ ِﻤ َ ﺖ ﻓِ ﻰ ﺍ ْﻟ َﺒﻴ ِ ﻦ َﻟ ُﺪ ْﻥ ﺿ ْ ٰﺎﻥ ﻣِ ْ ﻭﺩ ﭐ ِﭐﻟﺘﻰ ُﻓ ِﺮ َ َﻓﭑﺗِ ﺒ ُﻌﻮﺍ ُﺣ ُﺪ َ
ﻻ ﻡ ﻜﻴﻢ * ُﻗ ْﻞ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ ُسﻠ ُ ْطﺎﻥ ﭐﻟ ﺮ ُﺳ ِﻞ َﻭ ﻛِ ﺘٰﺎ َﺑ ُﻪ َ ُ َﻋﺰﻳ ٍﺰ َﺣ ٍ ِﻚ ُﻳ َﺬ ﻛ ُﺮ ُﻛ ُﻢ ﻓﻴﻦ * َﻛ ٰﺬﻟ َ ﺍﻟ ِْﻜ ِ ﺘﺎﺏ ِﺍ ْﻥ ﺃ ْﻧ ُﺘ ْﻢ ﻣِ َ ﻦ ﺍﻟْﻌﺎ ِﺭ َ
ﺠ ِﻦ َﻭ ﻣٰ ﺎ َﻋ َﻠ ْﻴ ِﻪ ِﺍ ﻻ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻼ ُﻍ ﻗﺎء ﻓﻰ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟس ْ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﺭ ُ ص ِﺢ َﻭ ﻦ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟ ﻨ ْ ﺽ َﻋ ْ ﻦ ﺷٰ ﺎَ ﻓ ْﻠ ُﻴ ْﻌ ِﺮ ْ ﺒﻴﻦ * َﻓ َﻤ ْ ﺍﻟ ُْﻤ ُ
ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺒﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻻ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ. ﺍﻟﻤﻌطِ ﻰ ّ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ُ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺮ ﻋطﺎ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﺩﺭ ﮐﻤﻨﺪﺕ
ِ ﻼ * ُﻗ ْﻞ ﻳﺎ َﻗ ْﻮ ِﻡ ِﺍ ْﻥ ﻟﻰ َﺭﺑِ ﻪ َﺳﺒﻴ ً َﻣ ْ ﻦ ﺷٰ ﺎَ ﻓ ْﻠ َﻴﺘِ ﺨﺬْ ﺍ ٰ ﻜ ُﻔ ُﺮﻭﺍ ِﺑﻬٰ ِﺬﻩِ ْﺍﻻ ِ ﻦ ﺠ ٍﺔ ﺁ َﻣ ْﻨ ُﺘ ْﻢ ِﺑﺎ ِ َﺗ ْ ﻣِ ْ ﻱ ُﺣ ٓﻳﺎﺕ َﻓ ِﺒ َﺎ
ﻧﻔس ﻧﻔﻴس ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﻔﺎﺱ ﻃﻴّﺐ ﺭﻳﺎﺽ ﺍﺣﺪ ّﻳﺘﺖ
ﻮﻥ ﻜ ُ ﻦ َﻳ ْس َﺘطﻴ ُﻌﻮﺍ َﻭ َﻟ ْﻮ َﻳ ُ ﻦ َﻳ ْﻘ ِﺪ ُﺭﻭﺍ َﻭ َﻟ ْ َﻧ ْﻔسﻰ ِﺑ َﻴ ِﺪﻩِ َﻟ ْ
ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﻋﺪ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﻯ ﺩﺭ
ﻼ ﺍ ْﻟ ٰ ﻜ ِ ﺑﻴﻦ * ٰﻻ َﻓ َﻮ ﭐﻟﺬﻱ َﻗ ْﺒ ُﻞ ﻫٰ ﺎ ُﺗﻮﺍ ِﺑﻬٰ ﺎ ﻳﺎ َﻣ َ َ ﺎﺫ َ
٥٣
ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﭘﺎﺳﺒﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻌطﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺁﻳﺎﺕ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺘﺖ ﻣﺸﺎﻡ ّ
١٧٨
ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺯﻧﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
س ﻀ ُﻬ ْﻢ ِﻟ َﺒ ْﻌ ٍ َﺑ ْﻌ ُ ﺾ َﻇﻬﻴﺮﴽ * َﺍ ْﻥ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ ٰﻻ َﺗ ْﻨ َ ﻚ ُﺛ ﻢ ﻀﻠﻰ ﻓﻲ َﻏ ْﻴ َﺒﺘﻲ ُﺛ ﻢ َﺫ ﻛ ْﺮ َﺍﻳّﺎﻣﻰ ﻓﻲ َﺍﻳﺎﻣِ َ َﻓ ْ
ﺠ ِﻦ ﺍ ْﻟ َﺒ ِ ﻦ ُﻛ ْﺮ َﺑﺘﻰ َﻭ ُﻏ ْﺮ َﺑﺘﻲ ﻓﻲ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟس ْ ﻌﻴﺪ * َﻭ ُﻛ ْ
ﻚ َﻭ َﻟ ْﻮ ح ﻮ َﻝ َﻗ ْﻠ ُﺒ َ ح ْﻴ ُ ﺚ َﻟ ْ ﻦ ُﻳ َ ُﻣ ْس َﺘﻘﻴﻤﴼ ﻓﻲ ُﺣ ّﺒﻲ ِﺑ َ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻋﻴﺶ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺏ ِﺑ ُس ُﻴ ِ ﻦ ﻓِ ﻲ ﺍﻻ ْﻋ ٰﺪﺍَ ﻭ َﻳ ْﻤ َﻨ ُﻌ َ ﻮﻑ ْ َ ﻚ ُﻛ ﻞ َﻣ ْ ُﺗ ْ ﻀ َﺮ ُ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻓﻴﺾ ﺍﺑﺪﻯ ﺁﺷﮑﺎﺭ
ﻦ ﻻ ِﺣﺒﺎﺋﻲ َﻭ ٰﻻ َﺗ ُ ﻻ ْﻋ ٰﺪﺍﺋﻰ َﻭ َﻛ ْﻮ َﺛ ِﺮ ﺍ ْﻟ َﺒ ٰﻘﺎَ ِ ِ َ ﻜ ْ ﻦ ﻣِ َ ْح ْﺰ ُﻥ ﻓﻰ َﺳﺒﻴﻠﻰ َﺍ ِﻭ ﺮﻳﻦ * َﻭ ِﺍ ْﻥ َﻳ َﻤ س َ ﻚ ﺍﻟ ُ ﺍﻟ ُْﻤ ْﻤ َﺘ َ
ﻣﻬﻴّﺎ ﺳﺎﺯ ﺑﺰﻡ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻨﻤﺎﺍﻯ ﮐﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻩ ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﺭﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﻳﺎﺩﺕ ﮐﻦ ﻭ ﻫﺮ ﭼﺸﻤﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻦ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻧﻤﺎ
ﭐﻟسﻤٰ ِ ﻦ َﻛ ُﺸ ْﻌ َﻠﺔِ ﭐﻟﻨّﺎ ِﺭ ﺍﻻ َﺭ ﻮﺍﺕ َﻭ ْ َ ﺿﻴﻦ * َﻭ ُﻛ ْ َ
ﺏ َﻓ َﺘ َﻮ ﻛ ْﻞ َﻋ َﻠﻰ ﭐ ِ ﭐﻟﺬﻟُ ﺔ ِ َ ﻻ ْﺟ ِﻞ ِﭐ ْﺳﻤﻰ ٰﻻ َﺗ ْ ﻀ َط ِﺮ ْ ﻮﻥ ﺏ ﺁﺑﺎَ َﺭﺑَ ﺎﺱ َﻳ ْﻤ ُﺸ َ ﻚ َْ ﻟﻴﻦ * ِ َ ﻚ َﻭ َﺭ ﺍﻻ ﻭ َ ﻻ ﻥ ﭐﻟ ّﻨ َ
ﺳﺮﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻤﻦ ﮐﻦ ﻭ ﻃﺎﻭﺱ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ص ٍﺮ ِﻟ َﻴ ْﻌ ِﺮ ُﻓﻮﺍ ﭐ َ س َﻟ ُﻬ ْﻢ ﻣِ ْ ﻦ َﺑ َ ﻓﻰ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﺍ ْﻟ َﻮ ْﻫ ِﻢ َﻭ َﻟ ْﻴ َ ِﻚ ِﺑ ُﻌ ُﻴﻮﻧ ِِﻬ ْﻢ َﺍ ْﻭ َﻳ ْس َﻤ ُﻌﻮﺍ َﻧ َﻐﻤٰ ﺎﺗِﻪِ ِﺑﺂﺫﺍﻧ ِِﻬ ْﻢ َﻭ َﻛ ٰﺬﻟ َ
١٧٧
٥٤
ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﭐﻟﺸ ِ ِﻚ ﻦ ﺪﻳﻦ * َﻛ ٰﺬﻟ َ ّ َﺍ ْﺷ َﻬ ْﺪﻧ ُ ﺎﻫ َ ﺖ ﻣِ َ ٰﺎﻫ ْﻢ ِﺍ ْﻥ َﺍ ْﻧ َ
ُﻫﻮﺍ
ِﻚ ﭐ ِﺍ ْﻟﻌﻠ ﻦ ﻓﻲ ٰﺫﺍﺗ َ ﻈﻴﻢ * َﻭ ِﺍﻧَ ﺖ َﺍ ْﻳ ِﻘ ْ ﻚ َﺍ ْﻧ َ ِﻲ ﺍ ْﻟ َﻌ ِ َ ْﺠﻤٰ ِ ﺽ ﺽ َﻋ ْ ِﺑ َﺎ ﻥ ﭐﻟﺬﻱ َﺍ ْﻋ َﺮ َ ﺎﻝ َﻓ َﻘ ْﺪ َﺍ ْﻋ َﺮ َ ﻦ ﻫٰ َﺬﺍ ﺍﻟ َ
ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﮥ
ٰﺣﺎ َﻟ ِ ﻦ ُﺳ ُﺒ ِﻞ ﺖ ﺍﻟﻈ ُﻨ ُ ﻮﻥ َﺑ ْﻴ َﻨ ُﻬ ْﻢ َﻭ ُﻗ ُﻠﻮ ِﺑ ِﻬ ْﻢ َﻭ َﺗ ْﻤ َﻨ ُﻌ ُﻬ ْﻢ َﻋ ْ
ﻜ َﺒ َﺮ َﻋ َﻠﻰ ﭐ ِﻓﻲ َﺍ َﺯ ِﻝ ﭐﺳ َﺘ ْ ﻦ َﻗ ْﺒ ُﻞ ُﺛ ﻢ ْ َﻋ ِﻦ ﭐﻟ ﺮ ُﺳ ِﻞ ﻣِ ْ ِ ِ ﭑﺣ َﻔ ْﻆ ﻳٰﺎ َﺍ ْﺣ َﻤ ُﺪ ﻫٰ َﺬﺍ ﺪﻳﻦ * َﻓ ْ ﻟﻰ َﺍ َﺑ ِﺪ ْﺍﻻٓ ِﺑ َ ْﺍﻻٓﺯﺍﻝ ﺍ ٰ ﺮﻳﻦ ﭐﻟﻠْ ﻮ َﺡ ُﺛ ﻢ ﭐ ْﻗ َﺮ ْﺍ ُﻩ ﻓﻲ َﺍﻳﺎﻣِ َ ﻚ َﻭ ٰﻻ َﺗ ُ ﻜ ْ ﻦ ّ ﭐﻟصﺎ ِﺑ َ ﻦ ﻣِ َ َ ﻗ ْﺪ َﻗ ﺪ َﺭ ﻟ ِٰﻘﺎ ِﺭِ ﻪ َﺍ ْﺟ َﺮ ﻣِ ﺎِ ﺔ َﺷ ٍ ٰﺎﺩﺓِ * َﻓ ِﺎ ﻥ ﭐ َ ﻬﻴﺪ ُﺛ ﻢ ِﻋﺒ َ
ﻦ ِﻋ ْﻨ ِﺪﻧٰﺎ َﻭ ِﻚ َﻣ َﻨﻨّﺎ َﻋ َﻠ ْﻴ َ ﭐﻟﺜَ ﻘ َﻠ ْﻴ ِﻦ* َﻛ ٰﺬﻟ َ ﻀ ٍﻞ ﻣِ ْ ﻚ ِﺑ َﻔ ْ
ﻦ ﻦ َﻟ ُﺪﻧّﺎ ِﻟ َﺘ ُ ﻜ َ ﺮﻳﻦ* َﻓ َﻮ ﭐَ ِﻣ ْ َﺭ ْﺣ َﻤ ٍﺔ ﻣِ ْ ﻦ ّ ﭐﻟﺸﺎﻛِ َ ﻮﻥ ﻣِ َ ﺎﻥ ﻓﻰ ِﺷ ﺪﺓٍ َﺍ ْﻭ ُﺣ ْﺰ ٍﻥ َﻭ َﻳ ْﻘ َﺮ ُﺍ ﻫٰ َﺬﺍ ﭐﻟﻠْ ﻮ َﺡ ِﺑ ِ ص ْﺪ ٍﻕ ٰﻛ َ
ﺿ ﺮ ُﻩ َﻭ ُﻳ َﻔ ﺮ ُﺝ َﻛ ْﺮ َﺑ ُﻪ َﻭ ﺒﻴﻦ َﻳ ْﺮ َﻓ ُﻊ ﭐُ ُﺣ ْﺰ َﻧ ُﻪ َﻭ َﻳ ْ ُﻣ ٍ ﻒ ُ ﻜ ِﺸ ُ ٥٥
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺩﻟﺪﺍﺩﮤ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﻏﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺣﺎﻝ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻮﻯ ﺗﻮ ﺑﻮﻳﻨﺪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨﺪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺍﻯ ﺍﻳﺰﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻘﺎ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻘﺪﻳس ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻐﻤﮥ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻨﻮﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺵ ١٧٦
ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑسﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻮﺷﻨﺪ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ
ﺏ ْح ْﻤ ُﺪ ِﻟﻠّﻪِ َﺭ ﻦ ﭐﻟ ﺮ ُ ِﺍﻧُ ﻪ َﻟ ُﻬ َﻮ ﭐﻟ ﺮ ْﺣﻤٰ ُ ﺣﻴﻢ * َﻭ ﺍﻟ َ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻨسﺘﺎﻥ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﻘﮥ
ﻦ ﻓﻲ ﻦ َﺳ َ ﻦ َﻟ ُﺪﻧّﺎ ُﻛ ﻞ َﻣ ْ ﻤﻴﻦ * ُﺛ ﻢ َﺫ ﻛ ْﺮ ﻣِ ْ ﻜ َ ﺍﻟ ْٰﻌﺎ َﻟ َ
ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﺩﻣسﺎﺯ
ﺁ َﻣ ُﻨﻮﺍ ِﺑﭑَ ِﻭ ِﺑﭑﻟﺬﻱ َﻳ ْﺒ َﻌ ُﺜ ُﻪ ﭐ ُﻓﻲ َﻳ ْﻮ ِﻡ ﺍﻟ ِْﻘﻴ َٰﻤﺔِ َﻭ ٰﻛﺎ ُﻧﻮﺍ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻻﻧﻪ ﻭ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﮥ ﻭﺟﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﺑحﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺝ ﺁﺭ ﻧسﻴﻢ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ
َﻣﺪﻳ َﻨﺔِ ﭐ ِﺍﻟ َْﻤﻠ ِ ﺬﻳﻦ ُﻫ ْﻢ ْﺠ ِ ﻦ ﭐﻟ َ ﻤﻴﻞ * ﻣِ َ ِﻚ ﺍ ْﻟ َﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟ َ
َﻋﻠﻰ َﻣﻨ ِ ِﻜﻴﻦ* ﻦ ّ ﭐﻟسﺎﻟ َ ْح ﻖ َﻟ ِﻤ َ ٰﺎﻫ ِﺞ ﺍﻟ َ ٰ
ﭼﻮﻥ ﺟﺒﻞ ﺭﺍﺳﺦ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﺭﺯﻳﻦ ﺭﺻﻴﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﺣسﺎﻧﺖ ﺯﺑﺎﻥ
ﻣﻨﺘﺨﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺁﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻴّﻨﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴّﻨﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺗﻮﺋﻰ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺟﺰﻳﻞ ﺍﻻﺣسﺎﻥ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ . ١٧٥
ﻉﻉ
ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﺳﻠطﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺰﺩ ﺍﺳﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻳﺖ ﺧﺎﺿﻊ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ .ﺍﻯ ﻛﺮﻳﻢ ﻛﺮﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ ٥٦
ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ .ﺗﺮﺍ ﻗسﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺑﻜﻠﻤﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳّﺎﻡ
ﺗﻮﺍﺳﺖ .ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭﻃﻦ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺠﻠّﻰ ُﻃﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻗﺎﺻﺪﻯ ﻗصﺪ ﻏﺎﻳﺖ ﻗصﻮﻯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻧﻨﺪ ﻭ
ﺗﺎ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻯ ﻛﺮﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﻬﺎﻯ ﺭﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﻣﺸﺘﻌﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔحﺎﺕ ﻗﺪﺳﺖ ﻣﺆﺍﻧس ﻣﻘصﺪﻯ
ﻇﻞ ﺑحﺮ ﻏﻨﺎﻳﺖ ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣسﻜﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺟﺰ ﻟﻘﺎﻯ ﺗﻮ
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﻣﻘ ّﺮ ﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻔحﺎﺕ ﻭﺣﻰ ﺗﺎﺯﻩ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑحﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﻋﻠﻰ. ّ
٥٧
ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻍ ﺳحﺮﻯ ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﺟﻨّﺖ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺻﻔﺖ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺕ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﻭ ١٧٤
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧصﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ
ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻟﻪ ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ﻣﻦ، ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻝ
ﻣﻌطﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗﺪﺱ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣحﺎﻓﻞ ﺍﻧس ّ
ﻧﻮﺭﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣحﺒّﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﻮﺛﺮ ﺣﻴﻮﺍﻥ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻩ ﺩﻳﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﺑصﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ
ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻟﺘﻨﮓ
ﺗﺮﺍ ﺫ ﻛﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻤﺒﺎﺭﻛﻰ ﺍﺳﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻧﺖ ﻓﺎﺭﻍ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ
ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻡ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﻮ ﻧﺎﻇﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻴطﻠﺒﻴﻢ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ
ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻦ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻳّﺎﻡ
ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ
ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻠطﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ
ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺧﺮﻳﻒ ﺣﻔﻈﺶ ﻧﻤﺎ .ﺗﻮﺋﻰ
ﺗﻮﺍﺳﺖ .ﺗﻮﺋﻰ ﻋطﺎ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ.
ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ
١٧٣
٥٨
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷ ّﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ
ُﻫﻮﺍ
ﺑ ّﺮ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻣﺰﻳّﻦ ﺩﺍﺭ .ﺍﻯ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻣﻤﻠﻮﻛﺖ ﺗﺮﺍ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪ ّ
ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫسﺖ .ﭘس ﺑﺎﺯ ﻛﻦ ﺑﺎﺏ
ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﮐﻦ
ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻭ ﻗسﻤﺘﻰ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ
ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺟﺎﻡ ﺍﻟسﺘﻴﻢ ﺟﻮﺷﻰ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺩﻩ ﻧﻮﺵ ﺑﺰﻡ
ﻣﺘﻤسﻜﺖ ﺭﺍ .ﺍﺯ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﻣحﺒّﺘﻴﻢ ﺧﺮﻭﺷﻰ ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺪﺍﻯ
ﻻﺗحصﻰ ﻣﺰﻳّﻦ ﺩﺍﺷﺘﻰ .ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻻ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ
ﺫﻛﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻻﺯﺍﻝ ﺑصﺮﺵ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﺎﺋﺪﻩ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺁﻻء
ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ. ّ
٥٩
ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ
ﻣﺘﺮﺻﺪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻭﺵ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻫﻮﺷﻬﺎ ّ
ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﺍﻓسﺮﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺑسﻮﺯ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌطﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ .
١٧٢
ﻉﻉ
ﻣطﻤﺌﻨّﻪ ﺭﺍ ﺟﺎﻡ ﻋطﺎ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍﺿﻴﮥ
ﻣﺮﺿﻴّﻪ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﮥ ﺻﻬﺒﺎء ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻳﺎﺩ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ
ﺍﻻﻗﺪﺱ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﺍﻻﺑﻬﻰ ِﺑ ْسﻢ ﺍ َ ّ ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻘصﻮﺩﺍ ﻣحﺒﻮﺑﺎ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ
ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻋﻠﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣسﺘﻮﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ
ﺳﺎﻣﻌﻴﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﺧﺒﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﺟﺬﺏ ﻭ ﻃﺮﺏ ﺁﺭﻧﺪ ﺟﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺩﻩ
ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.
ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ
ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﭘﺎﻛﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺑﺘﻮ ﺭﺍﺟﻊ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﺕ ﺧﺎﻙ
ﺍﻳﻦ ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ
ﺻﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻓﻼﻙ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺳطﻮﺗﺖ ﺻﺨﺮﻩ ّ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎ ﻋﺒﺪﺕ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺗﺮﺍ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣحﺰﻭﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ
ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﻭ ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ
ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻤﺎء
ﻓﻀﻠﺖ ﻣحﺮﻭﻡ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺖ .ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻣحﻤﺪ ﻗﺒﻞ ﺣسﻦ ﺑطﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳّﻦ ﻓﺮﻣﺎ . ﻋﺒﺪﺕ ّ ١٧١
٦٠
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﻴﻤﻦ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﻭ ﻣحﻴط ﺑﺮ ﺍﺭﺽ ﻭ
ﺟﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﮐﻪ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ. ﺳﻤﺎء .ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ّ
ﻫﺮ ﺩﻡ ﺭﻭﺣﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ
ﻛﻞ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﻘﻮﻝ( : )ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻋﻮﺽ ّ
ﺑﻪ ﻭﺻﺎﻳﺎ ﻭ ﻧصﺎﺋﺢ ﺗﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺱ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣحﺒّﺖ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ
ﺭﻭﺵ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ
ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻋﻔﻮﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺮ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻮﻓﺎﻳﺎﻥ ﺟﻔﺎ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ
ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﺎ ﺑﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ
ﺗحﻤﻞ ﻣﺸ ّﻘﺘﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻼﺋﻰ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﺑحﺮ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﻣ ّﻮﺍﺝ ﻭ ﺑﻴﻚ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻧﻴّﺮ ﺍﻣﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺷﺪﺕ ﻣحﺒّﺖ ﮔﺮﻳسﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻟﻰ ﻛﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳّﺎﻡ ﺗﻮﺳﺖ .ﺑﻴﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ
ﺗحﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ّ
ﺟﻮﺩ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ .ﻫﻤﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ
ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﺸﺎﺷﺖ ﺁﺗﺶ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ
ﺑﺎﻣﻴﺪ ﻛﺮﻣﺖ ﺯﻧﺪﻩﺍﻧﺪ .ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ
ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻏﻨﭽﻪ ﺷﮑﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻗ ّﻮﺕ ﺑﺮ ﺁﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﮔﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ
ﮔﻞ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ
٦١
١٧٠
ﻓﻐﺎﻧﻢ ﺟﻤﻊ ﻃﻴﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻩ ﭘﺮ ﺣسﺮﺕ ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﮥ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻓﻴﺾ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺑﺬﻝ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﺍﻯ ﻧﻴسﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺎﺭﺵ ﻭ
ﺩﻩ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﻠطﺎﻥ ﺟﻮﺩ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ. ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
ُﻫﻮ ﺍﻟﻨّ ِ ﺍﻟﻤﻌﻴﻦ ﺎﺻﺮ ُ
ﺭﻳﺰﺵ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻯ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎﺑﺶ ﻭ
ﺍﻟﻬﺎ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ
ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻨﻤﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻓسﺮﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ
ﻣﺘﻤسﻜﻢ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺑحﺒﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺘﻮ ّ ّ
ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺮﺩﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻳﺎﺑﺪ .
ﺑﺬﻳﻞ ﻛﺮﻣﺖ ﻣﺘﺸﺒّﺚ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻳﻚ
ﻗطﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻏﻔﺮﺍﻧﺖ ﻋصﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣحﻮ
ﻉﻉ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺯ ﻓﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﺏ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺑﺮ ُﻫﻮ ﺍ
ﺍﻫﻞ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨﺪﮤ ﻳﻜﺘﺎ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﺭﻭﻯ
ﻋﺒﺪﺕ ﺭﺍ ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑحﺮ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﻗسﻤﺘﻰ
ﺗﻮ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻣﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﮥ
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﺎ. ﻋطﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺟﻮﺩﺕ ﻧصﻴﺒﻰ ّ
١٦٩
٦٢
ﺍﻟسﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﻛﺮﺕ ﻧﻪ ﻭ ﺍﻓﺌﺪﻩ ﺍﻣﻢ ﻻﻳﻖ
ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ
ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻫسﺘﻴﺖ ﻧﻪ .ﻫسﺘﻰ ﺗﻮ ﻭﺭﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ
ﺟﻠﻴﻞ ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ
ﻓﻮﻕ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫسﺖ .ﺑﻜﻤﺎﻝ ﻋﺠﺰ ﻭ
ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺭﺯﻕ ﻳﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﻩ
ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﺨﺸﺶ ﻗﺪﻳﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﻴطﻠﺒﻢ ﻭ ﻓﻀﻞ
ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﮐﺘﻰ ﺍﺣسﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣسﺘﻐﻨﻰ
ﻋﻤﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﻴﺠﻮﻳﻢ .ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﺬﻛﺮﺕ
ﺍﺯ ﺩﻭﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﮑﻠّﻰ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﻴﻢ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ
ﺯﻧﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻣﻴﺪ ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﻛﻦ ﻛﻪ
ﭘﻮﺋﻴﻢ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ
ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻪ ﻻﻳﻖ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺛﻨﺎﻯ ﻣﻦ . ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ .ﺍﻟحﻤﺪ ﻟﻚ ﺃﻧﺖ ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻟﻘﺎﺻﺪﻳﻦ.
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺍﺯﻕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻮﺭ ﺿﻌﻴﻔﻢ ﻭ ﭘﺸﮥ ﻧحﻴﻒ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺷﮑسﺘﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻯ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﺣسﺮﺕ ﺧسﺘﻪ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻧﻢ ﺑﻴﻦ ﻭ ﺟﮕﺮ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﻧﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺁﻩ ﻭ ٦٣
١٦٨
ﻧﻤﻮﺩﻯ ،ﮐﺮﻣﺖ ﻋﻤﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ ﻋﻈﻴﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸ ّﻘﺎﺕ
)ﺑﻠسﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻣحﺒﻮﺏ ﺍﻣﻜﺎﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍ ﻛﻦ ﻭ ﺑﮕﻮ( :
ﻭ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ
ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺧﻠﻖ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ
ﻣحﺒﻮﺏ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﻦ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺷﻜﺮ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎء ﺭﺣﻤﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﺣﺖ ﺳﺎﺯ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ
ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﻢ؟ ﺩﺭ ﺑحﺮ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣسﺘﻐﺮﻕ ﺑﻮﺩﻡ
ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪﻫﻮ ﺭﻫﺎﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻭ
ﻟسﺎﻥ ﻓﻀﻠﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻳﺪ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺬ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻛﺮﺩ .ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻦ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ
ﻉﻉ
ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺕ ﻋﺬﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﻣحﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﺎء ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣسﺘﻤﻨﺪﺍﻧﻴﻢ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻴﻢ
ﺻﺪﻳﺪ ﻇﻨﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﺯ ﺫﻛﺮﺕ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪﻯ ﺍﺯ ﺣﺒّﺖ ﻣﺨﻤﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﺭ
ﺍﺯ ﺑحﺮ ﻏﻨﺎ ﻧصﻴﺒﻰ ﺑﺨﺶ ﻣحﺘﺎﺟﻴﻢ ﻋﻼﺟﻰ ﺩﻩ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﻌﻞ .ﺑﻜﺪﺍﻡ ﻭﺟﻪ ﺑﺘﻮ ّ
ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﺯ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪ .ﻭ ﻟﻜﻦ
ﻋﺰﺗﻰ ﺑﺒﺨﺶ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻴﻮﺭ ﻭ ﻭﺣﻮﺵ ﺍﺯ ﺫﻟﻴﻼﻧﻴﻢ ّ
١٦٧
ﺑﭽﻪ ﻟسﺎﻥ ﺗﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ؟ ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ
٦٤
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻘصﻮﺩ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻡ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺋﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻳسﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﮐﻨﻴﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ
ﺭﺏ ﺃﺭﻧﻰ ( ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﻜﺒﺎﺭ ﻧﻔسﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺻﺪﻕ ) ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺳﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﻣحﺒّﺖ
ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﮥ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ
ﻧﻤﺎ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ
ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ) ﺃﻧﻈﺮ ﺗﺮﺍﻧﻰ ( ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻃﻴﻮﺭ ﺣﺪﻳﻘﻪ ﺍﻟطﺎﻑ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ
ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺋﻰ ﺍﮔﺮ ﻧﻔسﻰ ﺍﺯ ﺍ ّﻭﻝ ﻻ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺧطﺎ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ّ
ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺗﺪﺍﺭﻙ ﺁﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺩﺭﻳﺎﻯ
ﺑﻪ ﻧصﺎﻳﺢ ﻭ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ
ﺍ ّﻭﻝ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣسﻨﻪ ﻣحﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ
ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻩ ﻭ
ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺮﺗﻔﻊ.
ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑحﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻛﻪ
ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﻣﺠﻴﺮ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻫﺮ ﻣسﺘﺠﻴﺮ ﻋﺪﻡ ﺭﺍ
ﻣصﺪﺭ ﻭ ﻣطﻠﻊ ﺍﻳّﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻮ ّﻓﻖ
ﻇﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ
٦٥
١٦٦
ﺭﺏ ﺃﻧﺎ ﺑﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺑطﺮﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺰﻳّﻦ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺃﻯ ّ
ﻣﻤﺪﻭﺩ ﺭﺳﺎﻧﺪﻯ ﻭ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎء ﻣﻮﺭﻭﺩ ﻭﺍﺭﺩ
ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ ﻭ
ﺍﻟﻤسﻜﻴﻦ ﻭ ﻋﻨﺪﻙ ﺑحﺮ ﺍﻟﻐﻨﺎء ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺠﺎﻫﻞ
ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﻋﻨﺪﻙ ﻛﻨﻮﺯ ﺍﻟﻌﻠﻢ ﻭ ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ ﻭ ﺍﻧّﻚ
ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻓﻘﻰ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﻮﺩ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍﺋحﻪ ﻃﻴّﺒﻪ
ﻭ
ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﻟﻘﺮﻳﺐ.
ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻠﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﺑﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻣحﺪﻭﺩ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎ ﻣحﺪﻭﺩ
ﺍﻟﻬﺎ ﻣﻌﺒﻮﺩﺍ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﻮ ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ
ﺍﻳﻦ ﻧﻬﺎﻟﻴسﺖ ﺗﻮ ﻏﺮﺱ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻣطﺎﺭ ﺳحﺎﺏ
ﺟسﺘﺠﻮﻯ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺘﻮ
ﺭﺣﻤﺖ ﺁﺑﺶ ﺩﻩ .ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻥ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﻛﻪ ﻋصﻴﺎﻥ
ﮐﻨﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ
ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﻛﺮﻡ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻓﻀﻠﺖ ﺑﺎﺯ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻮﺋﻰ ﻛﻪ ﺟﻮﺩﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﻣسﺘﻘﻴﻤﺖ ﻣﻨﻊ ﻣﻔﺮﻣﺎ .ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ.
١٦٥
٦٦
ﺟﺪﺩ ﻗﻠﺒﴼ ﻃﺎﻫﺮﴽ ﻓﺎﺧﻠﻖ ﻓﻲ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ * ﺳ ّﺮﴽ ﺳﺎﻛﻨﴼ ّ ّ ﻓﻲ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺮﻭﺡ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ﺛﺒّﺘﻨﻲ ﻋﻠﻰ ﺃﻣﺮﻙ ﻳﺎ ّ ﻣحﺒﻮﺑﻲ ﻭ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻟﻌﻈﻤﺔ ﻓﺎﺷﻬﺪﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺻﺮﺍﻃﻚ
ﻳﺎ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﻭ ﺑسﻠطﺎﻥ ﺍﻟ ّﺮﻓﻌﺔ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﻗﺪﺳﻚ
ﺍﻟصﻤﺪﻳّﺔ ﻓﺎﺑﻬﺠﻨﻲ ﻳﺎ ﻋ ّﺮﺟﻨﻲ ﻳﺎ ﺃ ّﻭﻟﻰ ﻭ ﺑﺄﺭﻳﺎﺡ ّ
ﺁﺧﺮﻯ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﺎﺕ ﺍﻻﺯﻟﻴّﺔ ﻓﺎﺳﺘﺮﺣﻨﻲ ﻳﺎ ﻣﺆﻧسﻰ ﻭ
ﻧﺠﻨﻲ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﻚ ﻳﺎ ﺳ ّﻴﺪﻯ ﺑﻐﻨﺎء ﻃﻠﻌﺘﻚ ﺍﻟﻘﺪﻳﻤﺔ ّ
ﺑﺸﺮﻧﻲ ﻳﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻓﻮﻕ ﻭ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻛﻴﻨﻮﻧﺘﻚ ّ ﺍﻟﺪﺍﺋﻤﺔ ّ
ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ
ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ
ﮔﻮﻳﺎ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻓسﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﻏﺎﻓﻼﻥ ﺭﺍ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻐﺮﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻨﺒّﻪ ﺩﺭ
ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ ﺩﻭﻥ ﺑﺎﻃﻨﻲ* ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑصﻴﺮﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﮔﻮﺷﻬﺎ
ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ٕﺍﻟﻪ ٕﺍ ّﻻ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ *
ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﻴﺪﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺎ ﻣحﺪﻭﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻻﻟﺖ
٦٧
١٦٤
ﺁﻣﺎﻝ ﺍﻋﻤﺎﻟﻰ ﻧﻪ ﻣﮕﺮ ﭘﺮﺩﮤ ﺳﺘّﺎﺭﻳّﺖ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ
ﺑسﻤﻪ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺳﻤﺎء
ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻳﻦ ﺿﻌﻔﺎ ﺭﺍ
ﻫﻤﻰ ﺑﺠﻮﺩﻙ ﻭ ﻋطﺎﺋﻚ ﻭ ﻗﻞ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻓ ّﺮﺝ ّ
ﻋﺰﺕ ﺑﮕسﺘﺮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﭼﻪ ﻏﻨﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑسﺎﻁ ّ
ﻛﻞ ﻣﻘﺒ ً ﻼ ٕﺍﻟﻴﻚ ﺣﻴﻦ ﺍﺫ ﺃﺣﺎﻃﺖ ﺑﻰ ﺍﻻﺣﺰﺍﻥ ﻣﻦ ّ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺷحﺎﺕ ﺍﺑﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻃﺮﺍﻭﺗﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ
ﺳﺨﺮﺕ ﺍﻟﺸﻬﻮﺩ ﺑﺎﺳﻤﻚ ﺍﻟّﺬﻯ ﺑﻪ ّ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻐﻴﺐ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺃﻧﻮﺍﺭ ﻧﻴّﺮ ﻋطﺎﺋﻚ ﺃﻥ ﺗﺠﻌﻠﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﻟّﺬﻳﻦ
ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﺭﺍ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻦ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ
ﺃﺯﻝ ﻛﺮﺑﺘﻰ ﺑسﻠطﻨﺘﻚ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻙ * ﺗﺮﺍﻧﻰ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﺠﻬﺎﺕ * ﺃﺳﺌﻠﻚ ﻳﺎ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ
ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺒﺘﺬﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺎﺕ ﺷﻤس ﺍﺣﺪ ّﻳﺖ
ﺍﻻٔﻓﺌﺪﺓ ﻭ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻭ ﺑﺄﻣﻮﺍﺝ ﺑحﺮ ﺭﺣﻤﺘﻚ ﻭ
ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺍﻓﮑﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻮﺟﻪ ٕﺍﻟﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﺎ ﻣﻨﻌﻬﻢ ﺷﻰء ﻣﻦ ﺍﻻﺷﻴﺎء ﻋﻦ ﺍﻟﺘّ ّ
ﻋﺰﺗﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ّ
ﻭﺭﺩ ﻋﻠﻲ ﻓﻰ ﺃ ّﻳﺎﻣﻚ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﺑﻤﺸﺮﻕ ﺃﺳﻤﺎﺋﻚ ﻭ ّ ﺗﻘﺪﺭ ﻟﻰ ﻣﺎ ﻳﺠﻌﻠﻨﻲ ﻗﺎﺋﻤﴼ ﻋﻠﻰ ﻣطﻠﻊ ﺻﻔﺎﺗﻚ ﺃﻥ ّ
ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ
ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠسﺒﻴﻞ ﻣﻮﻫﺒﺖ ١٦٣
ﺭﺏ ﺗﺮﻯ ﻣﺎ ﻣﻮﻟﻰ ﺍﻻٔﺳﻤﺎء ﻭ ﻓﺎﻃﺮ ّ ﺍﻟسﻤﺎء* ﺃﻱ ّ
٦٨
ﺧﺪﻣﺘﻚ ﻭ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺜﻨﺎﺋﻚ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ
ﺛﻢ ﺃﺳﺄﻟﻚ ﻓﻰ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺑﺎﻻﺟﺎﺑﺔ ﺟﺪﻳﺮ * ّ
ﻋﺮﺿﻰ ﺑﺄﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻬﻚ ﺃﻥ ﺗصﻠﺢ ﺃﻣﻮﺭﻯ ﻭ ﺗﻘﻀﻲ ﻛﻞ ﺫﻯ ﺩﻳﻨﻲ ﻭ ﺣﻮﺍﺋﺠﻰ * ﺍﻧّﻚ ﺃﻧﺖ ﺍﻟّﺬﻯ ﺷﻬﺪ ّ
ﻟسﺎﻥ ﺑﻘﺪﺭﺗﻚ ﻭ ﻗ ّﻮﺗﻚ ﻭ ﺫﻯ ﺩﺭﺍﻳﺔ ﺑﻌﻈﻤﺘﻚ ﻭ ﺍﻟسﺎﻣﻊ ﺍﻟﻤﺠﻴﺐ* ﺳﻠطﺎﻧﻚ * ﻻ ٕﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺃﻧﺖ ّ
ُﻫﻮﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺣﻘﻴﺮﻳﻢ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻗصﻮﺭ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﻭ ﺧطﺎﻳﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﭙﻮﺵ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫسﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺷﻨﻮﻳﻢ ﻭﺻﻒ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﭘﻮﺋﻴﻢ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺷحﺎﺗﻰ ﺍﻯ ﮔﻠﺸﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻔحﺎﺗﻰ ﺍﻯ ﺑحﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻮﺟﻰ ﻭ ﺍﻯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﺗﻮﻯ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻗسﻢ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺧطﺎ ﻣﺘﺎﻋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ
٦٩
١٦٢
ﮐﺮﻳﻢ ﻣﻨﻬﺞ ﻗﻮﻳﻢ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺳﻠﻴﻢ ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺟﻨّﺖ ﻧﻌﻴﻢ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻴﻢ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﮐﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ﺑﺨﺶ
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻛﺘﺎﺏ َﻋﻬﺪﻯ
ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﺷﻨﻮﺍﺋﻰ ﺍﺣسﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ
ﺍﮔﺮ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺯﺧﺮﻑ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺎﻟﻴسﺖ ﻭ ﻟﻜﻦ ﺩﺭ
ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺪﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﻧصﻴﺐ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ
ﺧﺰﺍﺋﻦ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭ ّﺭﺍﺙ ﻣﻴﺮﺍﺙ
ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻻ ﻋﺪﻝ ﻟﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﮔﻨﺞ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ
ﺁﺷﻨﺎ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﺭﻧﺞ ﻧﻴﻔﺰﻭﺩﻳﻢ * ﺍﻳﻢ ﺍ ﺩﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﺧﻮﻑ ﻣسﺘﻮﺭ ﻭ
ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ
ﺛﻢ ﺍﺫﻛﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻟﻪ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺧطﺮ ﻣﻜﻨﻮﻥ * ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ّ
ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺶ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﻻ ﻭ َﻋ ّﺪﺩﻩ ( .ﺛﺮﻭﺕ ﻋﺎﻟﻤﺮﺍ ﻭﻓﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻓﻨﺎ ﻣﺎ ً
ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺫﻟّﺖ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻦ ّ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰﺍﻟﻮﻫﺎﺏ . ّ
ﻉﻉ
ﻟﻜﻞ ُﻫ َﻤﺰﺓ ُﻟ َﻤﺰﺓ ﺍﻟّﺬﻯ َﺟﻤﻊ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ ) ﻭﻳﻞ ّ
ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻻﻳﻖ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴسﺖ
ﻣﮕﺮ ﻋﻠﻰ ﻗﺪﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ * ﻣﻘصﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ ١٦١
٧٠
ﺣﻤﻞ ﺷﺪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﺍﻧﺰﺍﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺑﻴّﻨﺎﺕ
ﺍﺧﻤﺎﺩ ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﻀﺎء ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻓﺌﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺂﺳﺎﻳﺶ
ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ .ﻉ ﻉ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ * ﻭ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﻟﻮﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴّﺮ ﺍﻳﻦ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭﺻﻴّﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ
ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋطﺎﻳﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﻭ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺘﺖ
ﻛﻞ ﺑﺂﻥ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ * ﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻻﺋﺢ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﺗﻤسﻚ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ * ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ّ
ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺸﺒّﺚ ﻛﻨﻴﺪ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻟسﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺫﻛﺮ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ
ﻋﻤﺎ ﺳﻠﻒ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﺎﻻﺋﻴﺪ * ﻋﻔﺎ ﺍّ
ﻛﻞ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﺗﻜﻠّﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻭ ﻣﺎ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻠﺠﺄ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻼﺫ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﭘسﺖ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﻋﺎﻟﻢ ﻫسﺘﻰ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﺑﺨﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻧﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻫﺒﺘﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﺎﻧﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ
ﻳﺘﻜﺪﺭ ﺑﻪ ﺍﻻﻧسﺎﻥ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧسﺎﻥ ّ
ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﺍﺋﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﺠﻴﺮ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺍﻯ
٧١
١٦٠
ﺍﺣﺘﺮﺍﻗﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺮﺍﻗﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺍﺯ
ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ * ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﻠﻴﺎ ﺍﺯ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﺠﻠّﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ
ﻣﺨﺰﻥ ﻗﻠﻢ ﺍﺑﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ :ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻳسﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ
ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻡ ﻓﻴﻀﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﺮﺳﺖ ﻭ
ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻧسﺎﻥ ﻣسﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻇﺎﻫﺮ
ﻓﻀﻠﻰ ﺑﺪﻳﻊ ﭘﺪﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ
ﺑحﻖ ﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ * ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧسﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔسﺖ ﺍﮔﺮ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺋﻰ ﺯﻧﻴﻢ ﻭ ﻟﻤﻌﻪ ﺋﻰ ﻧﺜﺎﺭ
ﺑﺎﺷﺪ * ﺍﻧسﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻟﺪﻯ
ﮐﻨﻴﻢ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺳﺒﺐ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺷﻤس ﻭ ﻗﻤﺮ ﺳﻤﻊ ﻭ ﺑصﺮ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺍﻟﻤﻘﺎﻡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻣﺮﺑّﻰ ﺍﻣﻜﺎﻥ * ﻫﺮ ﻣﻘﺒﻠﻰ ﺍﻟﻴﻮﻡ
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻣﻮﺭﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ
ﻧﻮﺭﺍﻧ ّﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧ ّﻴﺖ ﺩﺭ
ﺗﻤسﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺦ ﺭﺍﺳﺘﻰ ّ
ﺍﻧﺠﻢ ﺍﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻨﻴﺮﻩ ﻣﻀﻴﺌﻪ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺍﻋﻠﻰ
ﺷﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﻴﺎﻻﺋﻴﻢ ﺑﺰﻡ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﻋﺮﻑ ﻗﻤﻴصﺮﺍ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺎﻓﻖ ﺍﻋﻠﻰ
ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻳﺎﺕ ﻣح ّﺒﺖ ﺑﻨﮕﺎﺭﻳﻢ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺧطﺮ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺩﺭ ﺻحﻴﻔﻪ ﺣﻤﺮﺍء ّ
١٥٩
٧٢
ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﺷﺠﺮ ﭘﺮ ﺛﻤﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ
ﺛﻢ ﺍﺷﺮﺏ ﻣﺬﻛﻮﺭ * ) ﺧﺬ ﻗﺪﺡ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﺎﺳﻤﻰ ّ
ﻣﻨﻪ ﺑﺬﻛﺮﻯ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ ( * ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣحﺒّﺖ ﻭ ﺍﺗّحﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﻖ ﺩﺳﺖ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺳﺒﺐ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴﺪ * ﻧﺰﺩ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ
ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ
ﺑصﺮ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻛﺒﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ ﻭ ﻋﻠّﺖ
ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﻢ ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﺩﻟﻨﺸﻴﻨﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ
ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ
ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎ ﺭﺧﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ
ﺟﻬﺎﻝ ﺍﺭﺽ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺑّﺎﻯ ﻧﻔس ﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﻜﻦ ّ
ﻭﺟﺪﺍﻧﻴﭽﻮﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ
ﻫﻮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﻜﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺣﻜﻴﻢ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ
ﺍﻣﺮﺕ ﮐﻮﺷﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻫﺖ ﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺭﻩ
ﻭ ﺑﻈﻨﻮﻥ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ * ﻳﺎ ﺃﻭﻟﻴﺎء ﺍ ﻭ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻉ ﻉ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ ﮔﺮﺩﻡ ﺍﻧّ َ ﮏ َ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺃﻣﻨﺎءﻩ ﻣﻠﻮﻙ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣطﺎﻟﻊ ّ
ﺣ ّﻘﻨﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺍﺭﺽ ﺑﺂﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻘ ّﺮﺭ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﻣسﺖ ﺟﺎﻡ ﭘﻴﻤﺎﻧﻨﺪ
ﺩﺍﺷﺖ * ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﻬﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻧﻬﻴﴼ ﻋﻈﻴﻤﴼ
ﻭ ﺩﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﺩﻳﻪ ﭘﻴﻤﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻗﺖ ﭘﺮ
٧٣
١٥٨
ﺠﺒﺎء ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﺆﻳّد ﻟﻤﻦ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺍﻟﻨَ ﻘﺒﺎء ﺍﻟﻨَ
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻜﺘﺎﺏ .ﻫﺬﺍ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ّ
ﻉﻉ
* ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ ﺍﻟﺤﻜﻴﻢ* ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺣﻜﻢ ﻭ ﻣطﺎﻟﻊ
ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻘدﻳﺮ . ﺗﺸﺎء ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ّ
ﻭ ﻋﺼﻤﻪ ﻣﻦ ﺣﻜﻢ ﺍﻟﻤﺤﻮ ﻭ ﺯ ّﻳﻨﻪ ﺑطﺮﺍﺯ ﺍﻻﺛﺒﺎﺕ
ﻛﻞ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﺍﻣﺮ ﻛﻪ ﺑطﺮﺍﺯ ﻋدﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻣﺰﻳّﻨﻨد ﺑﺮ ّ
ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻻﺯﻡ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻼﻣﺮﺍء ﻭ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻓﻰ
ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺃﻭﻟﺌﻚ ﺃﻣﻨﺎﺋﻰ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻕ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮤ ﺿﻌﻴﻒ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺭ
ﺃﺣﻜﺎﻣﻰ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﻭ
ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﻣﻘ ّﺮ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻭﻁ
ﻓﻀﻠﻰ ﺍﻟّﺬﻯ ﺃﺣﺎﻁ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ * ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻗدﺱ ﺩﺭ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺗﻦ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌطﻰ ﻭ ﻣﺆﻳّد ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﺷدﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻓﺎﻕ ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻟﻬﻰ ﻻﻣﻊ ﻭ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﺖ * ﻳﺎ ﺍﻏﺼﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻗ ّﻮﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻭ ﻗدﺭﺕ
ﻛﺎﻣﻠﻪ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣسﺘﻮﺭ ﺑﺎﻭ ﻭ ﺟﻬﺖ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺍﻭ ﻧﺎﻇﺮ
١٥٧
٧٤
ﺑﺎﺷﻴد ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻇﺎﻫﺮﮤ ﺍﺯ ﺍﻭ * ﻭﺻﻴّﺔ ﺍ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗطﺮﺍﺕ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﺤﺮ
ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﻳد ﺍﻏﺼﺎﻥ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘسﺒﻴﻦ ﻃ ّﺮﴽ ﺑﻐﺼﻦ
ﺍﺣدﻳّﺖ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻯ
ﺍﻻﻗدﺱ ) ﺍﺫﺍ ﻏﻴﺾ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻮﺻﺎﻝ ﻭ ﻗﻀﻲ ﻛﺘﺎﺏ َ ﺗﻮﺟﻬﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍ ﺍﻟّﺬﻯ ﺍﻟﻤﺒدﺃ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺂﻝ ّ
ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻟطﻒ
ﺍﻋﻈﻢ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨد* ﺍﻧﻈﺮﻭﺍ ﻣﺎ ﺍﻧﺰﻟﻨﺎﻩ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﻰ
ﺍﻧﺸﻌﺐ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻻﺻﻞ ﺍﻟﻘدﻳﻢ ( * ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩﻩ * ﻛﺬﻟﻚ ﺍﻇﻬﺮﻧﺎ
ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻩ ﺭﺍ ﻗدﺭﺕ ﮐﻮﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻨﻰ ﻭ
ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧدﻣﺖ ﺍﻣﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺷﺮﻣسﺎﺭ ﻧﮕﺮﺩﻳﻢ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﻔﻀﺎﻝ ﺍﻟﻜﺮﻳﻢ * ﻗد ﻼ ﻣﻦ ﻋﻨدﻧﺎ ﻭ ﺃﻧﺎ ﺍﻻﻣﺮ ﻓﻀ ً ّ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻻٓﻣﺮ ﺍﻟﺤﻜﻴﻢ * ﻗد ﺍﺻطﻔﻴﻨﺎ ﺍﻻﻛﺒﺮ ﺑﻌد ﺍﻻﻋﻈﻢ
ﺭﺍﺣﺔِ ﺍ ِ ﺭ ّﻗﺎﮏ ﻭ َﺗ ْط ِﻴ ْﻴ ِﺐ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺻﻔﻴﺎﺋﮏ ﻭ ﺍ َ
ﻗدﺭ ﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻟﻐﺼﻦ ﺍﻻٔﻛﺒﺮ ﺑﻌد ﻣﻘﺎﻣﻪ ﺍﻧّﻪ ﻫﻮ ّ
ﺏ ﺍﻳّدﻧﻰ ﻋﻠﻰ ﺧدﻣﺔ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺻدﻭﺭ َﺭ
ﻛﻞ ﺍﻣﺮﴽ ﻣﻦ ﻟدﻥ ﻋﻠﻴﻢ ﺧﺒﻴﺮ * ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺑﺮ ّ
ﮏ ﺣﺘّﻰ ﺍﻗﻮﻡ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﺟسدﻯ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍ ِ ﻭ ّﺩﺍَ
٧٥
١٥٦
ﻗدﺭ ﺍ ﻟﻬﻢ ﺣ ّﻘﴼ ﻓﻰ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﻟﻨّﺎﺱ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻟﻜﻦ ﻣﺎ ّ
ﺐ ﻭ ﺗﺮﺿﻰ ﻣﻦ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺔ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺤ ّ
ﻧﻮﺭ ﻫدﺍﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻣﻮ ّﻓﻘﻴّﺖ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧدﻣﺘﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ ﺷﺘﺎﺑد
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﻨدﻩ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﻧدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
* ﻳﺎ ﺍﻏﺼﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻧﻰ ﻭ ﺫﻭﻯ ﻗﺮﺍﺑﺘﻰ ﻧﻮﺻﻴﻜﻢ ﺑﺘﻘﻮﻯ ﺍ ﻭ ﺑﻤﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺑﻤﺎ ﻳﻨﺒﻐﻰ ﻭ ﺑﻤﺎ ﺗﺮﺗﻔﻊ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻜﻢ * ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺗﻘﻮﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻨﻮﺩﻳﻜﻪ ﻻﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻃﻴّﺒﮥ ﻃﺎﻫﺮﻩ
ﻣﺮﺿﻴّﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫسﺖ * ﺑﮕﻮ ﺍﻯ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻧﻈﻢ
ﺧدﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﻀﻠﻴسﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺍﺣسﺎﻧﻴسﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﮐﺮﺩﻯ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ
ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻣﻨﻤﺎﺋﻴد ﻭ ﻋﻠّﺖ ﺍ ّﺗﺤﺎﺩ ﺭﺍ ﻋﻠّﺖ
ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣسﺎﺯﻳد * ﺍﻣﻴد ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﺑﻜﻠﻤﻪ
ﺣﮑﻢ ﻗﻠﺐ ﻭﺍﺣد ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺍﺑطﻪ ﺷﺨص
ﻛﻞ ﻣﻦ ﻋﻨد ﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻪ ﻗﻞ ّ
ﻣﻨﻔﺮﺩ ﺍﺟسﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺣسﺎﺱ ﺟﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ
ﻋﻠﻴﺎ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺁﺑسﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻔﺎء ﻧﺎﺭ ﺿﻐﻴﻨﻪ ﻭ
ﺍﺟسﺎﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺫ ّﺭﺍﺕ ﺗﺮﺍﺑﻴّﻪ ﺭﺍ
ﺑﻐﻀﺎء ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺻدﻭﺭ ﻣﻜﻨﻮﻥ ﻭ ﻣﺨﺰﻭﻥ
ﺑﻪ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻭ ﻭﺟﻮﺩﻯ ١٥٥
ﺍﺳﺖ * ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻭﺍﺣدﻩ ﺑﻨﻮﺭ ٧٦
ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﺸﻮﻧد * ﺍ ّﻧﻪ ﻳﻘﻮﻝ ّ
ﺍﻟسﺒﻴﻞ ﻭ ﻫﻮ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻤﻴﻞ * ﻳﻬدﻯ ّ
ﻛﻞ ﻻﺯﻡ ﻻﻋﺰﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺑﺮ ّ
ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﻳﻴدﺍﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺷﺎﻣﻞ
ﮔﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﮔﺮﺩﺩ ِﻭﺍ ّﻻ ﺍﺯ
ﺧﺎﮎ ﭘسﺖ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﻧﺼﺮﺕ ﻓﺮﻣﺎ
ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻛﻠﻤﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌد ﺩﺭ ﻛﺘﺐ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻃﺒﻴﻌﺖ
ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﻭ ﻣسطﻮﺭ * ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻓﺎﺯ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ
ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺧدﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ ﺯﻧدﻩ ﻓﺮﻣﺎ
ﻣﻦ ﻟدﻥ ﺁﻣﺮ ﻗدﻳﻢ * ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺣﺮﻡ ﻭ ﺁﻝ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧدﻣﺖ ﺗﻮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺗﻮ
ﺍ ﻭ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘسﺒﻴﻦ ﻭ ﻧﻮﺻﻴﻜﻢ ﺑﺨدﻣﺔ ﺍﻻﻣﻢ ﻭ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻدﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ*
ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍﺯ ﻣﻠﻜﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷد ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻣﻢ ﺍﺳﺖ * ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻗﻠﻢ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻋﻤﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺻﻐﺎ ﻧﻤﺎﺋﻴد * ﺍﻧّﻬﺎ ﺧﻴﺮ ﻟﻜﻢ ّ ﺍﻻﺭﺽ * ﻳﺸﻬد ﺑﺬﻟﻚ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺒدﻳﻊ* ٧٧
ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ١٥٤
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧدﻣﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ
ﻣطﻠﻊ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻠطﻨﺖ ﺳﺮﻣدﻯ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﻳﺎ
ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳدﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻣﺸﺎﻫدﮤ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧطﻖ ﻓﺼﻴﺢ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ.
ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻨﺎء ﺍﻟﺬﻱ َﻇ َﻬ َﺮ ﻣِ ﻦ َﻧ ِ ﻬﺎء ﺍﻟﺬﻱ ﻔس َ ﻚ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ َﻭ ﺍﻟ َﺒ ُ َﺍﻟﺜُ
ﻈﻬ َﺮ ِ ﺍﻟﻜﺒ ِﺮﻳﺎ ِﻚ ﺍ ٔ ﻻﺑﻬﻰ َﻋ َﻠ َ َﻃ َﻠ َﻊ ﻣِ ﻦ َﺟﻤﺎﻟ َ ﻴﻚ ﻳﺎ َﻣ َ
ﺭﺽ َﻭ ُﺳ ﻠطﺎﻥ ﺍﻟ َﺒﻘﺎَ ﻭ َﻣ َ َ ﻠﻴﻚ َﻣﻦ ﻓِ ﻲ ﺍﻻٔ ِ
ﺍﻟسﻤﺎ× َﻭ
َ ﻭﺍﻗﺘِدﺍ ُﺭ ُﻩ َﻭ َﻋ َﻈ َﻤ ُﺔ ﻠط َﻨ ُﺔ ﺍ ِ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮﺕ َﺳ َ ﺃﺷﻬ ُد ﺃ ﻥ ِﺑ َ َ
ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻮﺱ ِ ﺍﻟﻘ َد ِﻡ ﻓﻲ ﺍَ ِﻭﻛِ ﺒﺮﻳﺎ ُﺅ ُﻩ َﻭ ِﺑ َ ﻚ ﺃﺷ َﺮ َﻗﺖ ُﺷ ُﻤ ُ ﻴﺐ َﻋﻦ ﺍُ ﻓ ِﻖ ﺍﻟ َﺒدﺍ َﺳﻤﺎ ﺍﻟ َﻘﻀﺎَ ﻭ َﻃ َﻠ َﻊ َﺟ ُ ﻤﺎﻝ ﺍﻟ َﻐ ِ
ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﮐﻦ ﻣﺎ ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ
ﺍﻟﻤ ِ ﻮﻥ َﻭ ُﺑ ِدِ َﻭﺍﻟ ُﻨ ِ ﻨﺎﺕ ﻮﻥ َﻭ َﺑ َﺮ َﺯ ِﺳ ُﺮ ﺍ ِ ﺍﻟﻤﻜ ُﻨ ُ ﻤﻜ ُ ﺖ ُ َ َﻭ ُﺑﻌِ َﺜ ِ ﻤﺎﻝ ﺍﻟﻈ ُﻬ ِﻚ َﻇ َﻬ َﺮ َﺟ ُ ﺖ ُ ﺠﻤﺎﻟ َ ﺃﺷﻬد َ ُ ﺃﻥ ِﺑ َ ﻮﺭﺍﺕ َﻭ َ
١٥٣
٧٨
ُﻫﻮﺍ
ﻓﺮﻣﺎ ﺧدﺍﻳﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﻏﻨﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﺩﻩ ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﺮﻣدﻯ ﺑﺨﺶ ﺧدﺍﻳﺎ ﺫﻟّﺖ ﻣﺤﻀﻴﻢ
ِ ﺍﻟﻜﺎﻑ ﻜﻢ ﺤ َﺮ َﻛ ٍﺔ ﻣِ ﻦ َﻗ َﻠ ِﻤ َ ﺃﺷﻬ ُد َ ﻚ َﻇ َﻬ َﺮ ُﺣ ُ ﺃﻥ ِﺑ َ َﻭ َ
ﻘﺼ ِ ﺍﻟﻤﻌ ُﺒ ِ ﻜﻠ َِﻤ ٍﺔ ﻣِ ﻦ ﺟﻬ َ ﻮﺩ َﻭ ِﺑ َﻮ ِ ﻮﺩ َﻭ ِﺑ َ ﺍﻟﻤ ُ ﻻﺡ َﻭ ُ ﺟﻪ َ ﻚ َ َ
ﻤﻜ ِ ﺍﻟﻤ ِ ﻨد َﻙ ُﻓ ِ ﻮﻥ ِﺼ َ ِﻋ َ ﺍﻟﻤﺨﻠ ُ ﺻﻌِ َد ُ ﻴﻦ ُ ﻨﺎﺕ َﻭ َ ﺼ َﻞ َﺑ َ
ﺍﻟد َﺭ ِ ٕﺍ َﻟﻰ ِ ﻛﺎﺕ ﻮﻥ ٕﺍ َﻟﻰ َ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ ُﻛ َ ﺍﻟﺬﺭ َﻭﺓِ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ َﻭ ُ
ﻑ ﺍَ َﻭ َﻣﻦ ﺃﺷﻬ ُد ِﺑ َ ﺄﻥ َﻣﻦ َﻋ َﺮ َﻓﻚ َ َﻓ َﻘد َﻋ َﺮ َ ُ ﺍﻟسﻔﻠﻰ َﻭ َ
ﻗﻠﻮﺏ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻓﻴﺾ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮﻭﻳد .
ﻉﻉ
ﻦ ﻓﺎ َﺯ ِﺑﻠِﻘﺎﻚ َﻓ َﻘد ﻓﺎ َﺯ ِﺑﻠِﻘﺎ ﺍ ِ َ ﻓ ُطﻮﺑﻰ ﻟ َِﻤﻦ ﺁ َﻣ َ
ُﻫﻮﺍ
ﻀ َﺮ ﺗِﻠﻘﺎ ﻃﺎﻑ ﻓﻲ ُﺣﻮﻟ َ َﻭ َﺑ َﻠ َﻎ ِﺑ ِﺮﺿﺎَ ﻚ َﻭ َ ِﻚ َﻭ َﺣ َ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺷﮑسﺘﻪ ﺍﻳﻢ
ﻚ ﻑ ِﺑﻠِﻘﺎَ ﻀ َﻊ ِﺑ ُسﻠطﺎﻧ َ ﻚ َﻭ ِﺑﺂﻳﺎ ِﺗ َ ِﺑ َ ِﻚ َﻭ ُﺷ ِﺮ َ ﻚ َﻭ َﺧ َ
َﻋ ِ ِﻚ ﺮﺷ َ ﻜ َﺮ َﻙ َﻭ َﻛ َﻔ َﺮ ِﺑﺂﻳﺎﺗ َ ﻳﻞ ﻟ َِﻤﻦ َﻇ َﻠ َﻤ َ ﻚ َﻓ َﻮ ُ ﻚ َﻭﺃﻧ َ ﺏ ِﺑ َﻨ ِ ﻚ َﻭﺍﺳ َﺘﻜ َﺒ َﺮ َﻟدﻯ ﻔس َ ﺟﺎﺣ َد ِﺑ ُسﻠطﺎﻧ َ َﻭ َ ِﻚ َﻭﺣﺎ َﺭ َ
ِﻚ ﺟﻬ َ ِﻚ َﻭ َﻓ َﺮ ﻣِ ﻦ ُﺣﻜﻮ َﻣﺘ َ ﺟﺎﺩ َﻝ ِﺑ ُﺒﺮﻫﺎﻧ َ َﻭ ِ ﻚ َﻭ َ
دﺱ ﻛﻴﻦ ﻓﻲ َﻭﺍﻗﺘِدﺍ ِﺭ َﻙ َﻭ َ ﺃﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟ ُﻘ ِ ﻦ ُ ﺍﻟﻤﺸ ِﺮ َ ﻛﺎﻥ ﻣِ َ ِ ﻣِ ﻦ ٕﺍﺻ َﺒ ِﻊ ﺍﻻٔﻣ ِﺮ َﻣﻜ ُﺘﻮﺑﴼَ .ﻓﻴﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻭ َﻣﺤ ُﺒﻮﺑﻲ َﻓ ِ ِ ﺤﺎﺕ ِﻚ َﻧ َﻔ ﺣﻤﺘ َ ِﻚ َﻭ ِﻋﻨﺎ َﻳﺘ َ ﺄﺭﺳﻞ ٕﺍ َﻟﻲ َﻋﻦ َﻳ ِ ﻤﻴﻦ َﺭ َ َ ٧٩
ﺍﻯ ﭘدﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ُﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺒﻴﻢ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻃﻠﺒﻴﻢ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺗﻴﻢ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺳﺮﺍﺝ ﻻﻫﻮﺕ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿﻌﻒ ﻭ ﺑﻰ ﻗ ّﻮﺗﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻒ ﻋﺎﻟﻢ
ﺭﺏ ﺍﻟﺠﻨﻮﺩ ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ ﭘس ﺍﻯ ّ
ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻇﻔﺮ ﻳﺎﺑد ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺷﮑسﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺎ ١٥٢
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻋﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺻﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﮤ ﺩﻭ ﮐﻮﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﺘّ ّﻮﺍﺏ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﻚ ِﻟ َﺘ ِ ﺍﻟدﻧﻴﺎ دﺱ ﺃﻟطﺎﻓِ َ ﺠﺬ َﺑﻨﻲ َﻋﻦ َﻧﻔسﻲ َﻭ َﻋ ِﻦ ُ ُﻗ ِ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ َﻋﻠﻰ ﻚ ﻚ ِﺍ َﻧ َ ﻚ َﻭﻟِﻘﺎَ ٕﺍﻟﻰ َﺷط ِﺮ ُﻗﺮ ِﺑ َ ﺃﻧﺖ ُ َ ﻚ ﻨﺖ َﻋﻠﻰ ُﻛ ِﻞ َﺷ ٍﻲ ُﻣﺤﻴطﴼَ .ﻋ َﻠﻴ َ ﺸﺎء َﻭ ِﺍ َﻧ َ ﻚ ُﻛ َ ﻣﺎ َﺗ ُ ﺃﺷﻬ ُد ﻤﺎﻝ ﺍ ِ ﻳﺎ َﺟ َ ﻬﺎءﺍَ ِﻭ ُﻧﻮ ُﺭ ُﻩ َ ﻨﺎء ﺍَ ِﻭ ِﺫﻛ ُﺮ ُﻩ َﻭ َﺑ ُ َ ﺛ ُ
ﻨﺖ ﺒﻬ َ ِﺑ َ ﻴﻦ ﺍ ٕ ﺄﻥ ﻣﺎ َﺭﺃﺕ َﻋ ُ ﻚ ُﻛ َ ﺑدﺍﻉ َﻣﻈ ُﻠﻮﻣﴼ ِﺷ َ ﻻ ِ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻭﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻚ ﻓﻲ َﻏ َﻤ ِ ﺤﺖ ﻓﻲ ﺃﻳﺎﻣِ َ ﻨﺖ َﺗ َ ﺮﺍﺕ ﺍﻟ َﺒﻼﻳﺎ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ
ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺭﺑّﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﮔﻠسﺘﺎﻥ
ﺮﺕ ﺮﺕ ﺍﻻٔﻋدﺍَ ﻭ َﻣ َﻊ ُﻛ ِﻞ ﺫﻟ َ ﺍﻟﻨﺎﺱ ِﺑﻤﺎ ﺃﻣِ َ َ ِﻚ ﺃ َﻣ َ
ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻋﺎﻟﻢ
ﻫدﺍﻳﺖ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺩﺭ ﺭﻳﺎﺽ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟطﺎﻓﺘﺎﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﺮ
ﺤﺖ ُﺳ ِ ِ ﺍﻟس ِ ﻴﻮﻑ ﻼﺳ ِﻞ َﻭﺍﻻٔ ﻨﺖ َﺗ َ ﻏﻼﻝ َﻭ َﻣ َﺮ ًﺓ ُﻛ َ َ
دﺍء ِﻀ ِﺮ َﻙ َ ﻜﻴﻢُ .ﺭﻭﺣﻰ ﻟ ُ ﻠﻴﻢ َﺣ ٍ ِﺑﻪِ ﻣِ ﻦ َﻟ ُدﻥ َﻋ ٍ ﺍﻟﻔ ُ ﻚ ِ ﺬﻳﻦ ﺃﺳﺄﻝ ﺍ َ دﺍء ُ َﻭ َﻧﻔسﻲ ِﻟ َﺒﻼَ ِ ﺑ َ ﻚ َﻭ ِﺑﺎ َﻟ َ ﺍﻟﻔ ُ
ﺧدﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ
ﻚ َﻭﺍ َﺗ َﺒ ُﻌﻮﺍ ﻣﺎ ﺟﻬ َ ﻮﻫ ُﻬﻢ ﻣِ ﻦ ﺃﻧﻮﺍ ِﺭ َﻭ ِ ﺍﺳ َﺘﻀﺎﺖ ُﻭ ُﺟ ُ ِ ﻚ ﺃﻥ َﻳ ِ ﺃﻣِ ُﺮﻭﺍ ِﺑ ِﻪ ُﺣﺒﴼ ِﻟ َﻨ ِ ﺤﺎﺕ ﺍ َﻟﺘﻲ ﺍﻟس ُﺒ ﻔس َ ﻒ ُ ﻜﺸ َ
١٥١
٨٠
ﻣسﺘﻐﻨﻰ ﮐﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﻓﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻠﺸﻦ
ﺍﻟدﻧﻴﺎ ﻴﻦ َﺧ ِﻠﻘ َ ﺣﺎ َﻟﺖ َﺑﻴ َﻨ َ ﻚ َﻭ َﻳﺮ ُﺯ َﻗﻨﻲ َﺧﻴ َﺮ ُ ﻚ َﻭ َﺑ َ ﺰﻳﺰ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ َﻭﺍﻻ ِٓﺧ َﺮ َﺓ ِﺍ َﻧ َ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ ُ ﺃﻧﺖ ُ ﻚ َ ﺍﻟﻤ َﺘﻌﺎﻟﻲ ﺍﻟ َﻌ ُ
ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻋ َﻠﻰ ِ ﺍﻟسد َﺭﺓِ َﻭﺃﻭﺭﺍﻗِ ﻬﺎ ﺍﻟ َﺮ ُ ﺻ َﻞ ُ ﺣﻴﻢَ .
َﻭﺃﻏﺼﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﻓﻨﺎﻧِﻬﺎ َﻭﺃﺻﻮﻟِﻬﺎ َﻭ ُﻓ ُﺮ ِ ﻭﺍﻡ ﻭﻋﻬﺎ ِﺑ َد ِ ﺍﻟﺤسﻨﻰ َﻭ ِ ِﻚ ﺍﻟ ُﻌﻠﻴﺎ ُﺛ َﻢ ﺍﺣ َﻔﻈﻬﺎ ﻣِ ﻦ ﺻﻔﺎﺗ َ ﺃﺳﻤﺎَ ﻚ ُ دﻳﻦ َﻭ ُﺟ ِ ﺍﻟﻤﻘ َﺘ ِد ُﺭ ﻚ ِﻤﻴﻦ ِﺍ َﻧ َ ﺃﻧﺖ ُ َﺷ ِﺮ ُ َ ﻨﻮﺩ ﺍﻟﻈﺎﻟ َ ﺍﻟﻤﻌ َﺘ َ
ﺍﻟﻠﻬ َﻢ ﻳﺎ ٕﺍﻟﻬﻲ َﻋﻠﻰ ِﻋ ِ ﺰﻳﻦ َ ﺻ ِﻞ ُ ﺒﺎﺩ َﻙ ﺍﻟﻔﺎَ ﺍﻟﻘدﻳ ُﺮَ . ﻚ ﺍﻟﻔﺎِ ﻚ ﻀﻞ َﻭ ٕﺍﻣﺎَ ﺰﺍﺕ ِﺍ َﻧ َ ﺃﻧﺖ ﺍﻟ َ ﺮﻳﻢ ُﺫﻭﺍﻟ َﻔ ِ ﻜ ُ َ ﺮﻳﻢ . ﺃﻧﺖ ﺍﻟ َﻐ ُﻔﻮ ُﺭ ﺍﻟ َ ﻜ ُ ﻟﻪ ٕﺍﻻ َ ﻈﻴﻢ ﻻ ِﺍ َ ﺍﻟ َﻌ ِ
ﻣﺎ ﺷﻔﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭﻓﺎ ﮐﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﻧد ﻭ ﺩﻟﺒسﺘﻪ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳدﺍﺭﻧد ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣسﺮﺕ ﻭ ﺑﻴﺤد ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﭘﻮﻳﻨد ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨد ﺣﺮﻗﺖ ّ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨد ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺩﺭ
ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﻭ ﺑﻪ ﺧدﻣﺖ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧد ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨد ﻭ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﻧس ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﻨد ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺎﻳﻨد ﻭ ﺭﻭﻯ ﻭ ﻣﻮﻯ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﻻﻳﻨد ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻳﺎﻥ ٨١
١٥٠
ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ﺫﻧﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﺒد ﺍﻋﻈﻢ ﺫﻧﻮﺏ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ
ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء
ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻩ ﺍ ّﻭﻝ ﻗﺼﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ ﺳﺮ
ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺮ ﻋﺎﺻﻰ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﻧدﻩ ﻭ ﻣسﺘﻌﺎﻥ. ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻟﻰ ﺍ ﺩﻳدﻩ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻴﺐ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻯ ّ
ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻦ ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﺘﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺑﭙﻮﺵ ﺧطﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋطﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺟﻔﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﺯ ١٤٩
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴدﻯ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩﻯ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﻝ ﻣس ّﺮﺕ ﺟسﺖ ﺩﻳدﻩ ﺑﻴﻨﺎ ﺷد ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻳد ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺷد ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮔﺮﺩﻳدﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ
ﭼﻮﻥ ﻫدﺍﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﺒﺎﻩ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻣﺼﻮﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ٨٢
ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﺆﺍﻧسﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ
ﻗﻠﺐ ﺑد ﺍﻧدﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﺍﻫﻞ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺠﺎﻟسﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ
ﺑﺨﺶ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺑﻴﻔﺰﺍﺋﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ
ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ .
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻉﻉ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ُﻫﻮﺍ
ﮐﻞ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ّ
ﺍﻯ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ُﻣﻮﻧس ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺵ
ﺟﺎﻣﻊ ﻋﻴﻮﺑﻴﻢ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺎﺷﻒ ُﮐﺮﻭﺏ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ
ﻫﺮ ﻧﻔسﻰ ﺑﺎﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺖ
ﻣﻨﺸﻮﺭ ﻣﺤﻮ ﮐﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌدﺍﺩ ﻣﻔﺮﻣﺎ
ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﺟﺎﻡ ﺻﻬﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧد ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻣسﺖ ﮐﻨﻨد ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺌﻪ ﺑﺎﺩﮤ
ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ
ﻏﻔﺮﺍﻥ ﺻﻔﺖ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺻﻔﺢ ﺍﺯ
ﺍﻟسﺖ ﺑﺨﺸﻨد .ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻌﻮﺕ ﺁﻥ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﺠﻴد ﭘس ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺷﺒﻨﻤﻰ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ
٨٣
ﺭﻕ ﻋﺎﺻﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺛﺒﺖ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ّ
١٤٨
ﻋطﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻭﻓﺎﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺩﻳدﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ
ﺗﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﺘﻮﺡ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺑﻴﻨﻨد ﻭ ﻓﻀﻞ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺭﺍ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺗﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠﻌﺘﻰ
ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻳﺎﺑﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﺍﺯ ﻫدﺍﻳﺖ ُﮐﺒﺮﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ
ﻣﻌطﻰ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ .ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ ُﻫﻮﺍ
ﻣﻨﺰﻫﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺗﺮﺍ ﺳﺰﺍ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﻣﻘدﺳﺎ ﻭ ﺑﻴﭽﻮﻥ ﻭ ّ ﮐﻪ ﺑسﺎ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ
ﺑسﻴﺎﺭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻣﻘ ّﺮﺏ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﭘﺸﮥ ﭘﺮ ﺭﻋﺸﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﺷﮥ ﻋﻘﺎﺏ ﺑﺨﺸﻴدﻯ ﻭ
ﻭﺍﺿﺢ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺗﺄﻳﻴد ﺭﻭﺡ
ﺍﻟﻘدﺱ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻦ .ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ.
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑسﻮﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺭﻭﻯ ﻣﻪ
ﺷﻬﺮﮤ ﺑﻴﺸﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﮐﺮﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺍﻧدﻳﺸﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺭﻭﻳﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ
ﺟﻔﺎ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻪ ﺗﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺭﻳﺸﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻧد ﻭ ﻧﻴﺶ ﺑﺮ
ﺑﮕدﺍﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮔﺮﺩ ﺷﻌﻠﻪ
١٤٧
٨٤
ﺟﻤﺎﻟﺘﭙﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺠسﺘﻪ ﺩﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻓﺮﺧﻨدﻩ ﻳﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭ ﻣﻦ.
ﻉﻉ
ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳد ﺑﻪ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻭ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﭼﻨﮓ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺭﺳﺎﻧد .
ُﻫﻮﺍ
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻧدﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍﻯ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﻩ ﭘﺮ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴد ﻭ
ﺷﻨﻴدﻧد ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳدﻧد ﻭ ﺩﺭ
ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻤدﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻧﻤﺎ ﺍﻓسﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻓﻀﺎﻯ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﺮﻳدﻧد ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ
ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺧﻠﻌﺖ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮐﻦ
ﺗﻮﺍﻧد ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨد ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ
ﻋﺰﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﺑﻨﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺍﺛﻴﺮ ﺭﺳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺗﻮﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ّ ﻉﻉ
ﺑﻨدﻩ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮥ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻮﺣﻴد ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻪ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻫدﺍﻳﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ٨٥
١٤٦
ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻴﺎﻩ ﺍﻓسﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎ ﺣدﺍﺋﻖ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺟﻨّﺖ ﺍﺑﻬﻰ ﮐﻦ ﻭ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻳﺎﺽ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻯ ﻗدﻳﺮ ﺭﺟﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﺒد ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ .
ﻉﻉ
ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻘﻴّﻮﻡ ُﻫﻮ ّ
ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﻧﺠسﺘﻪ ﻭ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﭙﻴﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻧﻮﻣﻴدﻯ ﺩﻳدﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ
ﺻﺒﺢ ﺍﻣﻴد ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﻰ ﺍﻻﺑﻬﻰ ُﻫﻮ ﺍﻻَ
ﺳﺤﺮ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ
ﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﭼﻤﻦ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ
ﮐﻤﺎﻟﺖ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ ﻫﺮ ﻗطﺮﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻃﻒ
ﺑﻠﺒﻼﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺩﻣسﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺤﺮﻳسﺖ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺫ ّﺭﻩ ﺍﻯ
ﺍﻧدﺍﺯ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﻭﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﺌدﻩ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺍﻓﮑﻦ ﺗﺎ
ﺗﺎﺑﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﻩ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ
ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﻭ ﺩﻑ ﻭ ﻧﻰ ﻫﻰ ﻫﻰ ﺁﻏﺎﺯ
ﺷﻴدﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ
ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺻﻔﺖ ﺣﻤد ﺗﻮ ﮔﻮﻳد ﺗﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ
ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻫسﺘﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣسﺘﻘﻴﻢ ﺑدﺍﺭ ﻭ
١٤٥
٨٦
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﮐﻦ ﻭﺟد ﻭ ﻃﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ُﻣﺆﻳّد ﺁﻓﺘﺎﺑﻴسﺖ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻍ ﺑﻰ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ
ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻃﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻣسﮑﻦ ﻭ ﻣﺄﻭﺍﺋﻰ ﻋطﺎ
ﮔﻴﺎﻩ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﻟطﺎﻓﺖ ﻳﺎﺑد ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻰ
ﻓﺮﻣﺎ .
ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮﻧد ﻭ
ﻉﻉ
ﮐﺮﺍﻥ ﺷﻨﻮﺍ ﮔﺮﺩﻧد ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺟﺎﻫﻼﻥ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﻐﺎﻥ ﻭ ﺁﻩ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺣدﻳّﺘﺘﺒﺸﺘﺎﺑﻨد ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨد ﻓﺮﻗﺖ ﭘﺮ
ﻘدﺭ ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺷﻮﻧد ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﻣ ّ
ﻣﺼ ّﻮﺭ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﻨّﺎﻥ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺣﺮﻗﺖ ﺟﺎﻧﺮﺍ ﺑﮕدﺍﺯﺩ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴد ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ
ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳد ﭘس ﺍﻯ ﺧدﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺍﺑﺮ ﺗﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﻤﺎﻡ ﻫﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﻣﺘﻼﺷﻰ
ﺗﺄﻳﻴدﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﻰ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﻧﻪ
ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ
٨٧
١٤٤
ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ
ﺑﺮﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﭘﺮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ
ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ
ﻭﺣدﺕ ﺩﺭ ﺣدﻳﻘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺑﻪ
ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻼﻝ
ﻣﺤﺎﻣد ﻭ ﻧﻌﻮﺕ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﻳﻢ .
ﻉﻉ
ﺑﺨﻮﺍﻧﻴد ﻭ ﻃﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻨﻴد ﺍﻣﻴد ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻗدﻳﻢ ﻭ
ﺭﺏ ﻣﺠﻴد ﺁﻧسﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣسﺌﻮﻝ ﺭﻭﺡ ﺟدﻳد ّ ﻣسﺘﺠﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻮﻻﻳﻢ ﻭ ﺍﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻳﻖ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺠﻠّﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺷﻴطﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺧﻴﺎﺭ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻠﻨد ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﻭ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﭙﺮﻭﺭ ١٤٣
ﮔﺸﺎﻳﺸﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﭼﻮﻥ
ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣسﺘﻘﻴﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﻉﻉ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ. ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ّ
٨٨
ُﻫﻮ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ
ﻀ ﺮ ُﻉ ﺑﺮﻭﺣﻰ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻰ ﺍ ّﻧﻰ ﺍ َﺗ َ
ﺣﺐ ﻏﻴﺮﮎ ﻭ ُﺗ َط ﻬ َﺮﻧﻰ ﻋﻦ ﺍﻟﺘّﻌﻠّﻖ ﺗﻘدﺳﻨﻰ ﻣﻦ ّ ّ
ﺍﻓﮑﻦ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ﺩﻳدﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ
ﺑﻤﺎ ﺳﻮﺍﮎ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻨﻰ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻠﺒﻰ َﺧ ِﻠﻴّﴼ ﻓﺎﺭﻏﴼ
ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻗ ّﻮﺕ ﻗدﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ
َﻳ َﺘ َﻮﻟَ ﻊ ﺑﻨﺎﺭ ﻋﺸﻘﮏ ﻭ ﻳﻨﺠﺬﺏ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﻗدﺳﮏ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺑﺤﺐ ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻣﻨ ّﺰﻫﴼ ﻣﻤ ّﺮﺩﴽ ﺻﺎﻓﻴﴼ ﺣ ّﺘﻰ َﻳ ْﻤ َﺘ ِﻼ ّ
ﺑﺼﻬﺒﺎء ﻣﺤﺒّﺘﮏ َﺭ ﺏ ﺍﺟﻌﻞ ﺭﻭﺣﻰ ﮐﺄﺳﴼ ﻃﺎﻓﺤﺔ َ
ﺠ ِﻠ َﻴ ًﺔ ﻣﻦ ﺷﻤس ﺟﻤﺎﻟﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣﺮﺁﺓ ﺻﺎﻓﻴﺔ ُﻣ ْﻨ َ
ﻭ ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻘﴼ ﺑﺬﮐﺮﮎ ﻭ ﺍُ ﺫﻧﻰ ﺻﺎﻏﻴﺔ ﻟﻨدﺍﺋﮏ ﻭ
َﻋﻴﻨﻰ ﮐﺎﺷﻔﺔ ﻻٓﻳﺎﺗﮏ ﻭ َﻣﺸﺎﻣﻰ ُﻣ َﺘ َﻌ طﺮﴽ ﺑﻨﻔﺤﺎﺗﮏ ﻭ ﻗدﻣﻰ ﺛﺎﺑﺘﺔ ﻓﻰ ﺩﻳﻨﮏ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﻯ ﻣسﺘﻘﻴﻤﴼ ﻋﻠﻰ
ﻗدﺭﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ
ﺩﻣسﺎﺯ ﮐﻦ ﻗدﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨدﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ
٨٩
١٤٢
ﻣﻀط ّﺮﻳﻢ ﻏﻨﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﻧﻤﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﺋﻴﻢ .
ﻉﻉ
ﻣﻴﺜﺎﻗﮏ ﻭ ﻭﺟﻬﻰ ﻣﻨ ّﻮﺭﴽ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﻌﺮﻓﺘﮏ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ
ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﻤﻌطﻰ ﺍﻟﻠّطﻴﻒ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ.
ﻉﻉ
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺑﺎﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻫﻮﻳّﺖ ﻗﻠﺐ ﺑﺤﻮﺭ
ﺍ ﺍﺑﻬﻰ
ﻣﺤﺒّﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻣﻮﺝ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻬﺒﺎﻯ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ِﺍﻟﻰ ﺍ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑﺮ ﺑﻨد ﺍﻯ ّ
ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺋﻴد ﻭ ﺩﻣﻰ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ
ﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻃﻠﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻯ ﺻد ﻫﺰﺍﺭ
ﻣﻘدﺱ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﻮﻳد ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺣﺎﺟﺎﺗﺖ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻔﺎﺗﻰ ﺻد ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﺩ
ﻣﻮ ّﺩﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﻧﺸﺌﻪ ﻭ ﺳﮑﺮﺍﻥ ﺁﻧﻰ ﻧﻤﻴﮕﺬﺭﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﺮ ﮔﺸﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﺑﻰ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﻭﺍ ﮐﻨد ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻌطﺎﻓﻰ ﺯﺧﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻗﻮﻱ ﻗدﻳﺮ ّ ّ ﻗدﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﺠﻴﺮ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ
ﻧﻬد ﻭ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴد ﻏﻢ ﺑﺮﻫﺎﻧد ﺁﻧﭽﻪ
ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟطﺎﻑ
ﮐﻨد ﺍﻭ ﮐﻨد ﻣﺎ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ َﻳﺸﺎء ﻭ
١٤١
٩٠
ﮑ ُﻢ ﻣﺎ ُﻳﺮﻳد ﺍﺳﺖ ﭘس ﺳﺮ ﺗسﻠﻴﻢ ﻧﻪ ﻭ ﺗﻮ ّﮐﻞ ﺑﺮ َﻳﺤ ُ ﻉﻉ
ﺏ ﺭﺣﻴﻢ ﺑﻪ ﻭ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﻠﻴﮏ . َﺭ
ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻋﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻗد ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧد ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻴدﺍﻥ ﺗﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧد ﭼﻮﻥ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺍﻧد ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺧﻨدﺍﻥ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﭘس ﺍﻯ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻗدﺳﻴّﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴدﺍﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗ ّﻴﻪ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﻓﺎﺭﻍ
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﭘﺎﮎ ﺭﺍﻣﻈﺎﻫﺮ ﺁﻳﺎﺕ
ﺍﺯ ﻗﻴد ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ.
ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﮑﻠّﻰ ﺷﻴدﺍﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺑ ُ
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻭ
ﺑﺠﺰ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻣﺎﻧﻨد ﻣﺮﻍ ﺳﺤﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤﺒّﺖ
ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻨﺎﻟﻢ ﻭ ﺑﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻤﻴﺎ ﺑﻬﺎء ﺍﻻﺑﻬﻰ . ٩١
ﻉﻉ
ﻟﻮﻻﮎ ﮐﻦ ﺍﻧّﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟ ّﺮﺣﻤﻦ ﺍﻟ ّﺮﺅﻑ
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨد ﻣﻮﺭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﺸﻪ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﭘﺎﺩﺷﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺎﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻗﻮﻱ ﻋﺼﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻭ ﻣﺼﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺍﻳﻢ ّ ١٤٠
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺭﻭﻯ ﺷﻤﺎ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ
ﻫسﺘﻴﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺭﺥ ﻫﺎﻯ ﺩﻟﺠﻮﻯ ﺷﻤﺎ
ﻫسﺘﻰ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﻫﺎﺋﻰ
ﺩﻣﻰ ﻧﻴﺎﺳﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻔسﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﺭﻳﻢ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺠﺰ ﻭ
ﺩﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺩﻩ ﻭ
ﻧﻴﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﻣسﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ :ﺍﻯ ﻳﺎﺭ
ﮐﻞ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﻘطﺎﻉ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻧد ﻭﺁﻥ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ
ﻇﻞ ﺧﻴﻤﻪ ﻳﮏ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺘّﻔﻖ ﻭ ﻣ ّﺘﺤد ﺷدﻩ ﺩﺭ ّ
ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺣ ّﺮﻳّﺖ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ
ﻣسﺘﺠﻴﺮ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺷﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻕ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻨد ﻭ ﻫﺮ
ﺭﻧﮓ ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻁ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺟ ّﻨﺖ ﺍﺑﻬﻰ
ﺻﺒﺤﻰ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻘﺎﻥ ﺑﺮﺁﺭﻧد ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻣﻰ ﺑﻪ ﻏﻤﻰ ﻫﻤدﻣﻨد ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔسﻰ ﺑﻪ
ﻇﺎﻟﻢ ﺑد َﻧ ْﻔسﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﻤد ﺗﺮﺍ ﮐﻪ
ﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻭﺣدﺕ ﺍﺻﻠﻴّﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﺮﺩﻳﻢ ِﺍﻧّﮏ َﺍ َ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟﻘدﻳﺮ. ﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ ﻻ ِﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ِﺍﻧّ َ ّ ﻉﻉ
ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺸﮑدﻩ ﭘﺮ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻧد ﻭ ﭼﻮﻧﻤﻪ ﻭ ﻣﻬﺮﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﻭ ١٣٩
٩٢
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺎ ﮐﻦ ﻭ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﻤﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺗﻮ ﺷﺎﻫد ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻮﻣﻴدﺍﻥ ﺭﺍ
ﺟﺰ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍﺩﻯ ﻧدﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ
ﺍﻣﻴدﻭﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋطﺎﺋﻰ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ
ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺭﺍﻫﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺩﻣﻨد
ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻯ
ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﺍﻣﻮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺗﻴﻎ ﻭ ﺧدﻧﮓ ﺗﻮﺟﺰ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻫﺮ ﭼﻨد ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﻮ ﻗﻮﻯ ﻫسﺘﻰ ﻭ
ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻧﻰ ﻧﮑﻨﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ
ﻫﺮ ﭼﻨد ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻏﻨﻰ ﻫسﺘﻰ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨد ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﺗﻮ
ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺣد ّﻳﺘﺖ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﻋﺰﻳﺰ ﻫسﺘﻰ ﭘس ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻓﻘﺮ ﻭﺿﻌﻒ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺑﻠﮑﻪ
ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑسﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻭﻧﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻮ ّﻓﻖ
ﺑدﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻴدﺍﺋﻴﺎﻥ ﺗﻮ ﺷﻮﻡ
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻏﻨﺎﻯ ﻣطﻠﻖ ﻭ ﻗ ّﻮﺕ ﻭ ﻗدﺭﺕ
ﺗسﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻤﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﻉﻉ
ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .
ﺳﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺠﻨﻮﻧﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﺋﻴﺎﻥ ﮐﻮﻯ
٩٣
١٣٨
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺣﻤﺎﻧﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﺸﺮﻕ
ﺗﻮﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ .
ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺎﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﻌطﺮ ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻠّﻌﻨﺎﻳﺖ ﻗدﺳﺖ ّ
ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻦ
ﻉﻉ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﺠﺄﻯ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻭ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ
ﺳﺎﻣﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ ﻣسﺮﻭﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ
ﻫﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺑﻠﻨد ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻨد ﻫﺎ ﺑﮕسﻠﻴﻢ ﻭ ّ
ﺑﺎﻝ ﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠسﺒﻴﻞ
ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﻨدﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻨﺞ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ
ﻣسﺘﻐﻨﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻃﻔﻼﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻬد ﻋﻨﺎﻳﺖ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻩ
ﺑﺮ ﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺑسﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﺮﺳﻨد ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﻣﺎﺩﻭﻥ ﺑدﻭﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺻﺤﺖ ﻭ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻳﺎﺑﻨد ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ّ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻴﻢ .ﻉ ﻉ
١٣٧
٩٤
ُﻫﻮﺍﻻﺑﻬﻰ
ﻧﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺩﻩ ﻭ ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺶ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﮐﻦ ﺍﻯ
ﻗ ّﻮﺕ ﻗدﻳﻤﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎ ﻭ ﻗدﺭﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺑﺎﻫﺮ ﻃﻴﻮﺭ
ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﻔﻮﺕ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺘﺖ
ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺩﻣسﺎﺯ ﮐﻦ ﻗدﻡ ﺛﺎﺑﺖ
ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﻳﻘسﺖ ﻣﺆﻳّد ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ
ﻣﻘﻴّد ﻭ ﺑسﺘﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺨﺶ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﻇﻞ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺍﻧد ﻭ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺩﺭ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺧدﺍﻳﺎ ﺑﻨدﮔﺎﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﺳﺦ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﺎ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻨدﮔﺎﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻰ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﻤﺘﻮ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺗﺖ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﺑﺮ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﺑﻰ ﺳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﮐﻦ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺎﻥ
ﮐﺮﻡ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻓﻘﺮﺍﺋﻴﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ
ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺿﻌﻴﻔﺎﻥ ﺭﺍ ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ
ﻗ ّﻮﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺭﺳﺎﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﻫسﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻘﺎ ﺩﺭ
ﻉﻉ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ
٩٥
ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻴﺂﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ .
١٣٦
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﺗﻮ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ
ﺁﺭ ﻣﺤﺘﺎﺟﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺄﻳﻴد ﺗﻮﺍﮔﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺭﺳد
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗدﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻦ ﺷﺎﻳد ﺍﻳﻦ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑد ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ
ﻗطﺮﻩ ﺩﺭﻳﺎ ﺷﻮﺩ ﺫ ّﺭﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻟطﺎﻓﺖ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧد ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺑﻰ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﻮﺩ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻘطﺎﻉ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳد.
ﭘس ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻋﻠﻢ ﻭﺣدﺕ
ﻉﻉ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﮐﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﻪ ﻗدﺭﺕ ﺍﺳﻴﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﺠﻴﺮ ﻗﻮﻱ ﻗدﻳﺮ ّ ّ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺑﻠﻨد ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧ ّﻴﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ
ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻬﮑﻨد ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺘّﺤد ﺷﻮﻧد ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻯ ﺟﻮﻳﻨد ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻭﺣدﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﻭ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻌطﻰ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﻓﻀﻞ ﺑﮕﺸﺎ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ﺍﻓﮑﻦ ﻧسﻴﻢ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺭﺍ ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ﺩﻳدﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﭼﻤﻦ ١٣٥
٩٦
ُﻫﻮﺍ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻧﺎ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﻣﻘﺘدﺭﻯ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺻﻴﺖ ﻧﺒﺄ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺎﻟﻴﻢ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤس
ﺳﺮﻣدﻯ ﻣﺸﺘﻬﺮﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﻤﺘﻌﺎﻝ .
ﻉﻉ
ﮐﻞ ﺁﻓﺎﻕ ﺳﺎﻃﻊ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ّ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺫﮐﺮﺕ ﻫﻤدﻡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻪ
ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﻨد ﻭ ﮐﻤﻨد ﻫﻮﻯ
ﺗﻮ ﻭ ﺩﻟﻬﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺟﮕﺮ ﻫﺎ ﺗﺸﻨﻪ ﺟﻮﻯ ﺗﻮ
ﺑﻴﻔﮑﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ
ﻧدﺍﻯ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻤﺖ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻧدﺍﺧﺘﻪ ﻭ
ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺳﺮﻣسﺖ ﻭ ﻣدﻫﻮﺵ ﮔﺮﺩﻡ.ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ
ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻗدﺳﺖ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﺩﻣﺒدﻡ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﻯ
ﺍﺗﻤﺘﻌﻠﻢ ﺑﺮ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪ ﻗ ّﻮﺕ ﮐﻠﻤﻪ ّ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻫﻮﺱ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﺑﻬﻰ
ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻳﮑﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒ ّﺘﻞ ﻭ ﺍﺑﺘﻬﺎﻝ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺒﻼﻥ ّ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻔس ﺍ ّﻣﺎﺭﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻫﺮ ﺩﻡ
٩٧
١٣٤
ﮐﻞ ﺭﺍ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﻤﺎﻟﭙﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ّ
ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ َﻧ َﻔس ﺩﺍﻡ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻧﻬد
ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﻔﺎﻗﻤﻨ ّﻮﺭ ﮐﻨدﺍﻯ ﺑﺨﺸﻨدﮤ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ
ﺗﺄﻳﻴد ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻳﺶ
ﺯﻧدﻩ ﮐﻦ ﻭ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨد ﺷﻤﻊ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﮐﻨﻨد ﻭﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨد
ﺑﺨﺸﻨدﺳﺒﺐ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺧﺎﺩﻡ
ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺷﻮﻧد ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺩﻭﺳﺖ
ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ .ﻉ ﻉ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﮐﺎ ّﻓﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺡ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﮐﻨﻨد ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨد
ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺷﻮﻧد ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﺤﻮ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻣطﻠﻊ ﺍﻟطﺎﻑ ﺳﺒﺤﺎﻧﻴّﻪ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺑﻰ ﮐﺮﺍﻥ
ﺳﻴﺮﺍﺏ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣطﻠﻊ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ّ
ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﻨدﻩ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ.
ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﻀﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ ﺍﺑدﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﻣﻠﮏ ١٣٣
٩٨
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺘﺖ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﺎ ﺗﺤ ّﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻨﻨد ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻧد ﻭ
ﻫﻤدﻡ ﻭ ﺩﻣسﺎﺯ ﻓﺮﻣﺎ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ
ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮔﺮﺩﻧد ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ
ﺭﺍ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ
ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨد ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﻫﺎﻥ
ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺗﺄﺳﻴس ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻳﮑدﻳﮕﺮ ﻣﻔﺘﻮﻥ ﻭﻣﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧد ﺷﺮﻕ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ
ﻏﺮﺏ ﻧﻤﺎﻳد ﻓﺮﻧﮓ ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺳﺒﻴﻞ ﻣﺤﺒّﺖ ﭘﻮﻳد ﺗﺮﮎ ﺗﺎﺟﻴﮏ ﺭﺍ ﻫﻤدﻡ ﺩﺍﻧد ﻭ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺵ ﻭ
ﮐﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﻔﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩ ّ
ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻻﻣﮑﺎﻥ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﻣطﻠﻊ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣطﺎﻟﻊ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ّ
ﻧﻤﺎﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺋﻰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ
ﻫﻮ ﺍ
ﻧﻤﺎﻧد ﺫﮐﺮ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻤدﮔﺮ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﻳﺎﺭ ﻭ
ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭﺍﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴد ﮐﻦ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﻏﻤﮕسﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧد ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ
ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳد ﺷﺮﻕ
٩٩
١٣٢
ﺗسﺒﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻘدﻳس ﺗﻮ ﺭﺳد ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ
ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋدﺍﻭﺕ ﺑﻴﻦ ﻣﻠﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﻣﺒدﻝ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺍﻧس ﻭ ﻣﺤ ّﺒﺖ ّ ﻳﺎﺑد ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻮﻓﻮﺭ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﺤﺾ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎﻕ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﺁﻣدﻧد ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺷدﻧد ﺧدﺍﻳﺎ ﺭﻭﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ﮐﻦ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺁﻳﺎﺕ
ﻫدﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧدﺍﻯ
ﺟﻮﻳد ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﻨدﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺧدﺍﻭﻧدﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﺭﺣﻴﻤﺎ ﻣﺎ ﺑﻨدﮔﺎﻥ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻇﻞ ﻭﺣدﺍﻧﻴّﺖ ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺭ ّ
ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻠﺘﺬّ ﻓﺮﻣﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺧطﺎ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻣﻐﻔﺮﺕ
ﮐﻞ ﻣﻰ ﮐﻞ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﺍﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﺮ ّ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮ ّ
ﻧﻘﺼﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﮑﺮﻣﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ّ
١٣١
١٠٠
ﮐﻦ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭﻳﻢ ﺗﻮ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﻩ
ﮐﻞ ﮐﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻠﺖ ﺭﺍﺯﻕ ّ ﺑﺎﺭﺩ ﺍﻟطﺎﻓﺖ ﺷﺎﻣﻞ ّ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺍﺭﻳﺎﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻦ ﻧﻮﺭ ﻫدﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧد ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺗﻮ
ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑدﻯ ﺑﺨﺶ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻭﺡ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻩ ﻭ
ﻣﻨﺠﺬﺑﻨد ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒّﺖ ﻣﺸﺘﻌﻠﻨد ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ
ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑدﻳّﻪ ﺍﺣسﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﮕﺸﺎ ﻧﻮﺭ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﻣﺘّﺤد ﮐﻦ ﻇﻞ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ّ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﺩﺭ ّ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﻣﺘّﻔﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻳﮏ ﺷﻤس
ﺷﻮﻧد ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻳﮏ ﺩﺭﻳﺎ ﮔﺮﺩﻧد ﺍﺛﻤﺎﺭ ﻳﮏ ﺷﺠﺮ ﺷﻮﻧد ﺍﺯ ﻳﮏ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺷﻨد ﺍﺯ ﻳﮏ ﻧسﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻳﻨد ﺍﺯ ﻳﮏ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻨد ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﻉﻉ
ﻣﻼﺋﮑﮥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ ﺯﻧدﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻋطﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻭ ﺳﻨﻮﺣﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ
ﻣﺮ ّﻭﺝ ﻭﺣدﺕ ﺑﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻣﺤﺒّﺖ ﻭ ﺍﻟﻔﺖ
ﺗﻌﺼﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻣﻬﻠﮑﮥ ّ ﺟﺎﻫﻠﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺮﺩﺩ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺟسﻤﺎﻧﻰ ﭘﺮﺗﻮ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﺒدﻝ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻧﮓ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ّ
١٠١
١٣٠
ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﺩﺍﺭﻯ ﭘﺮﺑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﺷﻮﻧد ﻭ ﻧسﺎﺋﻢ ﮔﻠﺸﻦ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻬﺒط ﺍﻟﻬﺎﻡ
ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺻدﻗﺎﺋﮏ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻬﻢ ﻣﺘّﺤدﻳﻦ ﻭ ﻣﺘّﻔﻘﻴﻦ
ﮔﻠﺰﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻣﺸﮑﺒﺎﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺁﺛﺎﺭ ﻗدﻡ
ﻭﺣد ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺍ ﻟّﻒ ﺑﻴﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺣﺒّﺎﺋﮏ ﻭ ّ
ﺭﺏ ﻣﺨﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﻧﻮﺍﺭﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟطﺎﻑ ّ
ﺍﻟﺸﺌﻮﻥ ﻭ ﺍﺟﻤﻌﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﻰ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﻣﻼٔ ﻣﻘ ّﺮﺑﻴﻦ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺔ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴّﺘﮏ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﮏ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻳّﺘﮏ ﻭﻓﻰ ّ
ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﻨّﺎﻥ ﺍﺑﺮﻯ ﮔﺮﻳﺎﻥ
ﮐﻞ ﺻﻮﻥ ﺣﻤﺎﻳﺘﮏ ﻋﻦ ّ ﺍﻻﻧسﺎﻧﻴّﺔ ﻭﺍﺣﻔﻈﻬﻢ ﻓﻰ َ
ﻣﻌدﻭﺩ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﮥ
ﺑﻪ ﻭﻓﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﺰﺩﺍﻧﻰ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﻻﻟﻪ ﺯﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻫﺮ ﻳﮑدﺭ ﺍﻣﺮﺍ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻋﻬد ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺣﺼﻦ ﻣﺘﻴﻦ.
١٢٩
ﺍﺣﺸ ْﺮﻫﻢ ﺗﺤﺖ ﻟﻮﺍء ﺍﻟﻮﺣدﺓ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ُ ﺑﻠﻴّﺔ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﻬﻴﻤﻦ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﺍﻟ ّﺮﺣﻴﻢ .ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﻉﻉ
١٠٢
ﻫﻮﺍ
ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟدﺍﻝ ﻭ ﻗﺘﺎﻝ ﺑﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻰ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺷﻌﻮﺏ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴدﻩ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ﺣدﻳﻘﮥ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺷﺎﺧسﺎﺭ ﺳدﺭﮤ
ﻧﻤﻮﺩﻫﺠﻬﺎﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﻮﺭ ﻫدﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﭘس ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺷﻤس ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ
ﺠﮥ ﺗﻮﺣﻴد ﻣﻨﺘﻬﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻫﻴﺎﻥ ُﻟ ّ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻏﻮﺹ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻰ
ﮐﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳد .ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﺳﺎﻣﺎﻧﺎﻥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻣﺤﺒّﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻬﻒ ﻣﻨﻴﻊ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﻣﻼﺫ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺘﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﻯ ﺍﺣسﺎﻥ ﮐﻦ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻮﻥ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺟﻮﺩﺕ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻮﻥ
ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ
ﺍﻧﺠﻢ ﻫدﺍﻳﺖ ﺑدﺭﺧﺸﻨد ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ
ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻳﺘﻴﻢ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ
ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﻣﻨ ّﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧد ﺍﻣطﺎﺭ
ﺧدﺍﻭﻧد ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻞ ﺷدﻳد ﺭﺍ ﻗطﻊ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺧﺎﻟﻖ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻦ
ﻏﻤﺎﻡ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺎﺷﻨد ﻭ ﺍﺷ ّﻌﮥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻓﻖ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﻟسﺎﻧﻰ ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﻧد ﻭ ﻓﻀﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮﻧد ﭼﺸﻤﻰ
١٠٣
١٢٨
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺩﺍﺩ ﺭﺱ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﺱ ﺍﻯ ﺩﺍﻭﺭ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ ﺍﻯ ﺧدﺍﻭﻧد
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺟﮕﺮ ﺧﻮﻥ ﺭﺍﺗسﻠّﻰ ﺩﻩ ﺍﻯ ﺭﺣﻤﺎﻥ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺭﺷﮏ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ
ﺭﺣﻴﻢ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﭘدﺭﺍﻥ ﺭﺣﻢ ﻧﻤﺎ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻮﺯﺍﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ﺍﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺎﮐﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ
ﺍﺣسﺎﻥ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ
ﻣﺒدﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ. ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ّ
ﺗﺄﻳﻴدﺍﺕ ﺗﻮ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ
ﻉﻉ
ﭘﻮﻳﻨد ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﻨد ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨد ﺧﻮﻯ ﺗﻮ ﮔﻴﺮﻧد ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻟطﺎﻑ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎ .ﮔﻨﺞ
ُﻫﻮﺍ
ﻫدﺍﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﭼﺎﺭﻩ ﻳﺎﺑﻨد
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻴدﺍﺭ ﮐﻦ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ
ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .
ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺒّﺖ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎ ﻧﻔﺨﻪ
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘدﺱ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻧدﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻗ ّﻮﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋطﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺩﺭ ١٢٧
١٠٤
ﺯﺟﺎﺝ ﻗﻠﺐ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺑﻨدﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫدﻳدﻩ ﺍﻫﻞ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ﺗﻌﻠّﻘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻧطﻠﺒﻢ ﻭ ﺑﻐﻴﺮ ﺍﺯ
ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺑﻬﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ
ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﻧﭙﻮﻳﻢ ﻧﻔﻮﺱ ﻏﺎﻓﻠﻪ ﺭﺍ
ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺩﻧﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ﮐﻦ ﺍﺑﺮ ﺭﺣﻤﺖ
ﻫﺸﻴﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺧﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻴدﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﺸﻨﮕﺎﻥ
ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺒﺎﺭ ﭼﻤﻦ ﻫدﺍﻳﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍ
ﺭﺍ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻣﺮﻳﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ
ﺭﻳﺎﺣﻴﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺳﻠطﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﺝ
ﺩﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻨد ﺣﻘﻴﺮﻡ ﺫﻟﻴﻠﻢ ﻓﻘﻴﺮﻡ ﺍ ّﻣﺎ ﭘﺸﺖ ﻭ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭ ﺑﻠﺒﻼﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻇﻬﻴﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺗﺄﻳﻴدﻯ ﮐﻞ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻧد .ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ّ ﻣﻘﺘدﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﺨﺸﻨدﻩ ﻭ ﺩﻫﻨدﻩ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
١٠٥
ﻉﻉ
ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﻰ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻩ ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﺠﻠّﻰ ﻃﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ َﻋ َﻠﻰ ﺍﻻٔﺣﺒّﺎ ﺍﻟﺒﻬﺂء ﻭ ﺍﻟﺜّﻨﺎء.
١٢٦
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺏ ﮐﺮﻳﻢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﻓﻮﺭﺍﻧﻨد ﻭ ﺍﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻗدﻳﻢ ﻭ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧد ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺎﮐﻒ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﮐﻞ ّ
ﻫﻮ ﺍ ﺍﻟﻘﻮﻱ ﺍﻟ َﻘدﻳ ُﺮ ﻭ ﻧﺤﻦ ﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﺏ َﺭ َﺭ ﺏ َﻧ ْ ﺤ ُ ﻦ ﻋﺠﺰ ٌ
ﻣﺘﻮﺟﻬﻨد ﻭ ﻧﺎﻇﺮ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻨد ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﻟسﻮﺧﺘﻪ ﺍﺯ ّ
ﻓﻘﺮﺍء ﻭ ﺍﻧﺖ ﻧﺖ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﻭ ﻧﺤﻦ ّ ﺍﺫﻻ ٌء ﻭ َﺍ َ ٌ ﺍﻟﻐﻨﻲ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ َﺍﻳّدﻧﺎ ﻋﻠﻰ ُﻋﺒﻮﺩﻳّﺔِ َﻋ َﺘ َﺒﺔِ ُﻗ ِ ﮏ َﻭ دﺳ َ ﻗدﺭ ﻟﻨﺎ ﮎ َﻭ ّ ﻭ ّﻓﻘﻨﺎ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﺩﺗﮑﻔﻰ ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺫﮐﺮ َ
ﺍﻧس ﻣﺘﺬ ّﮐﺮ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﮔﻮﻳﺎ ﻭ ﮔﻮﺷﻰ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ
ﻋﺒﺎﺩﮎ َﺣ ّﺘﻰ َﻧﻬدﻯ ﺍﻻﻣﻢ ِﮏ ﺑﻴﻦ َ َﻋﻠﻰ ِﺧدﻣﺘ َ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﺕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﻪ
ﻣﻦ
ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺸﺎﻫدﻩ ﺭﻭﻯ ﺗﻮ ﺻﺎﺩﻗﻨد ﻭ ﺻﺎﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻫﺠﺮﺍﻧدﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺫﮐﺮ ﻣﺠﺘﻤﻌﻨد ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ
ﺣﺐ ﻭ ﻭﻓﺎ ﺍﻯ ﭼﺸﻤﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺩﻟﻰ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺑﻪ ّ
ﺟﻴﻮﺵ ﻣﻼﺋﮑﮥ ﻣﺤ ّﺒﺖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﮐﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ
ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ُﻗدﺳﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﮏ ﻭ ﺍﺷدﺩ ﺍ ﺯﻭﺭﻧﺎ
ﻻﻋﻈﻢ َﻭ ﻧسﻮﻕ ﺍﻟﻤ َﻠﻞ ﺍﻟﻰ ﺷﺎﻃﺊ ﺍﻟﻰ ﺍﺳﻤﮏ ﺍ َ َ
َﺑﺤﺮ
َﺍﺣدﻳّﺘﮏ
ﻻﮐﺮﻣﺎﻯ ﺍ َ
ﺏ َﺭ
ﻧﺠﻨﺎ ّ
ﺍﻟسﻮﺍﺑﻖ ﻭ ﺍﻟﺒﻠﻴّﺎﺕ ﻋﻼﺋﻘﺎﻟﺨﻼﺋﻖ ﻭ ﺍﻟﺨطﻴﺌﺎﺕ
ﻣﻌطﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﻴﺾ ﻗدﺱ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﻧس ّ
ﺑﮑﻞ ﺭﻭﺡ ِﮏ ّ ﺍﻟﻠّﻮﺍﺣﻖ َﺣ ّﺘﻰ ﻧﻘﻮﻣ َﻌﻠﻰ ِﺍﻋﻼَ ﮐﻠﻤﺘ َ
١٢٥
١٠٦
ﻗدﻳﻢ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻓﻮﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻧﻮﺭ
ٍ ﺭﻳﺤﺎﻥ ﻭ َﻧﺬﮐﺮ ﮎ ﻓﻰ ﺁﻧﺎ ﺍﻟﻠّﻴﻞ ﻭﺍﻟﻨّﻬﺎ ِﺭ ﻭ ﻧدﻋﻮﺍ ﻭ
ﺍﻟﻬدﻯ ﻭ ﻧﺄﻣﺮ ﺑﺎﻟﺘﻘﻮﻯ ﻭ ُﻧﺮﺗّﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺍ ّ ﻟﮑﻞ ﺍﻟﻰ ُ ﺗﻮﺣﻴدﮎ ﺑﻴﻦ ﻣﻼٔ ِ ﺍﻟﻤﻘﺘدﺭ ﻧﺖ ُ ﺍﻻﻧﺸﺎء ﺍ ﻧﮏ َﺍ َ
ﺍﻟﻘدﻳﺮ .ﻉ ﻉ ﺍﻧﺖ ﺍﻟ َﻌﺰﻳﺰ َ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ َ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻟطﻴﺮﺍﻥ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﻫﺬﺍ ﻃﻴ ٌﺮ ﮐﻠﻴﻞ ﺍﻟﺠﻨﺎﺡ ﺑطﻲ ُء ّ ْ ﺍﻭﺝ ﺍﻟﻔﻼﺡ ﻭ ﺍﻳّد ُﻩ ﺑﺸدﻳد ﺍﻟﻘﻮﻯ ﺣﺘّﻰ ﻳطﻴ َﺮ ﺍﻟﻰ ِ ﺍﻧﺸﺮﺍﺡ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﻑ ﺑﮑﻞ ﺳﺮﻭ ٍﺭ ﻭ ﺠﺎﺡ ﻭ ُﻳﺮﻓ ِﺮ َ ٍ ﺍﻟﻨّ ِ
ﻳﺮﺗﻔﻊ ﻫدﻳ ُﺮ ُﻩ ﻓﻰ ﮐﻞ ﺍﻻٔﺭﺟﺎ ﺑﺎﺳﻤﮏ ﺍﻟ َﻔﻀﺎ ﻭ َ
ٓﺫﺍﻥ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻨّدﺍ ﻭ ﺗﻘ ﺮ ﺍﻻٔﻋﻠﻰ ﻭ َﺗ َﺘﻠﺬَ ﺫ ﺍﻻ ُ ِ ﻓﺮﻳد ﺭﺏ ﺍﻧّﻰ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬدﻯ ﺍﻻﻋﻴﻦ ﺑﻤﺸﺎﻫدﺓ ٌ ُ
ﻣﺎ ﺫﻟﻴﻠﻴﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎ ﻋﺎﺟﺰﻳﻢ ﻗدﺭﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻏﻨﻰ ﻧﻤﺎ ﻋﻠﻴﻠﻴﻢ ﺷﻔﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﺧدﺍﻳﺎ ﺑﻪ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻻﻟﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘدﺱ ﺩﺍﺭ ﺧدﺍﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ّ
ﻣﺤﺒّﺖ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﻓﺮﻣﺎ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺑﺮ ﺧدﻣﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻨدﮔﺎﻧﺖ ﺧدﻣﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﺧﻠﻘﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ
ﺧدﺍﻳﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘدﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﺭﺣﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﻏﻔﻮﺭ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ .
ﻉﻉ
ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻧﺼﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ٌ ﻟﻴس ﻟﻰ ﻇﻬﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ َ ﻭﺣﻴد ﺣﻘﻴﺮ َ ١٠٧
١٢٤
ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻨسﻠﺦ ﻧﻤﺎﻳد ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺍﻟﻬﻴّﻪ ﺭﻭﺷﻦ
ﮏﻭ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ َﻭ ﻓ ْﻘﻨﻰ ﻋﻠﻰ ﺧدﻣ ِﺘ َ
ﻋﺒدﺍﻟﺒﻬﺎء ﻋﺒّﺎﺱ
ﮏ ﮐﻠﻤﺘﮏ ﻭ ﺍ ْ ﻧطِ ْﻘﻨﻰ ﺑﺤﮑﻤ ِﺘ َ ﮏ ﺑﻴﻦ َﺑ ِﺮﻳِ ﺘ َ
ﻧﻤﺎﻳد ﺗﻌﻤﻴد ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑد ّﻳﻪ ﺑﺨﺸد.
ُﻫﻮﺍ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧد ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ّ
ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮﻧﻤﺎﻳﻨد ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻀ ّﺮﻉ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺗﺒﺘّﻞ ﮐﻨﻨد ﻭ ﻃﻠﺐ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨد
ﺧدﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻣﻘدﺱ ﻧﻤﺎ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫدﺍﻳﺖ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﮐﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﻣﻨ ّﻮﺭ ّ ﻓﺮﻣﺎ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﻣسﺘﺒﺸﺮ ﮐﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺼ ْﺮﻧﻰ ﻓﻰ ﺍﻋﻼء ﺍﻳّدﻧﻰ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻣﻼﺋﮑ ِﺘ َ ﮏ َﻭ ﺍ ْﻧ ُ ﺍﻧﺖ ﮏ ﺍﻟﺼﻐﺮﺍء ﻭ ﺍﻧّ َ ﺍﻟﻀﻌﻔﺎء ﻭ ﻧﺼﻴﺮ ﮑﻤﻌﻴﻦ ﺍﻧّ ُ َ ﻉﻉ
ﺍﻟﻤﻘﺘد ُﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭ.
ﻫﻮﺍ ﻌﻴﻒ ﻳﺘﻤﻨﻰ ﺍﻟﻘ ّﻮﺓ ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﻯ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻀ َ
ﮐﻨﻮﺯﮎ ﺍﻟ ّسﻤﺎﻭﻳّﺔ ﻭ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺗﻴّﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻔﻘﻴ َﺮ َﻳ َﺘ َﺮ ﺟﻰ َ
ﻌﻴﻦ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓِ ﺍﻻﺑدﻳِ ﺔ ﻭ ﻫﺬﺍ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻈﻤﺂ َﻥ ﻳﺸﺘﺎﻕ َﻣ َ
ِ ﺍﻟﻮﺍﺳ َﻌﺔِ ﺍﻟّﺘﻰ ِﮏ ﺍﻟﻌﻠﻴﻞ ﻳﺮﺟﻮﺍ ِﺷﻔﺎ ﺍﻟﻐﻠﻴﻞ ﺑﺮﺣﻤﺘ َ َ ِ
ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﻤﺎ ﺧدﺍﻳﺎ
ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭﻳﻦ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﮏ ﻋﺒﺎﺩﮎ ﺖ ﺑﻬﺎ ﺼ ْ َ َ ﺼ َ ﺍ ْﺧ َﺘ َ
١٢٣
١٠٨
ﺏ ﻟﻴس ﻟﻰ ﻧﺼﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﺠﻴ ٌﺮ ّﺍﻻ ﺍ ٔ ﻻﻋﻠﻰ َﺭ
ﮏ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﺖ ﻭ ﻻ ﻣﻌﻴﻦ ّﺍﻻ ﺍﻧﺖ ﺍﻳّﺪﻧﻰ ﺑﻤﻼﺋﮑ ِﺘ َ ٌ ﮏ ﻭ َﺑ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺧﻴﺮﺓِ ِ ﻧﺸ ِﺮ ﻧﻔحﺎ ِﺗ ِ ﺚ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤ َ ﻘﺪﺳ َ
ِ ﺍﺟ َﻌ ْﻠﻨﻰ ﻣﻨﻘﻄﻌﴼ ﻋﻦ ﺩﻭﻧﮏ ُﻣﺘﺸﺒّﺜﴼ ﺧﻠﻘ َ ﮏ َﺭ ﺏ ْ
ﮏ ﺛﺎﺑﺘﴼ ﻋﻠﻰ ﮏ ُﻣ ْ ﺨ ِﻠﺼﴼ ﻓﻰ ﺩﻳ ِﻨ َ ﺑﺬﻳﻞ ﻋﻨﺎﻳ ِﺘ َ
ﮏ ﺍﻧّﮏ ﮏ ﻋﺎﻣ ً ﻼ ﺑﻤﺎ ﺍ َ ﻣ ْﺮ َﺗ ِﻨﻰ ﺑﻪ ﻓﻰ ﮐﺘﺎ ِﺑ َ ﻣحﺒّ ِﺘ َ
ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺍﻟﻘﺪﻳ ُﺮ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ٕﺍﻟﻬﻰ ٕﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺍﻧﻰ َﻣ َﻊ ُﺫﻟّﻰ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﻭ
ﻣﺆﻳّﺪ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﻋﺎﻟﻢ
ﻭ ﻭﺍﻗﻒ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .ﻉ ﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺠﻬﺖ ﻧﺼﺮﺕ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﺆﻳّﺪ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻗﺘﺪﺍﺭﻯ ُﻣﻬ َﺘ ّﻤﴼ ﺑﻌﻈﺎﺋﻢ ﺍﻻﻣﻮﺭ ﻗﺎﺻﺪﴽ ﻻﻋﻼ
ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ
١٠٩
١٢٢
ِ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺠﻤﻬﻮ ِﺭ ﻧﺎﺩﻳﴼ ﻟﻨﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤ َ ﮐﻠﻤ ِﺘ َ ﮏ ﺑﻴﻦ ﺍ ْﻟ ُ
ُﻫﻮﺍ
ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺍﻟﻌﻤﻮﻡ ﻭ ﺍﻧّﻰ ﻻ ﺍ َ ﺗ َﻮ ﻓ ُﻖ ﺑﻬﺬﺍ ّﺍﻻ ﺍ ْ ﻥ ُﻳ َﺆﻳَ ﺪﻧﻰ ُ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻃﻴّﺒﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺑﻨﺎء
ﻻﻋﻠﻰ ﻭ ﮏﺍ ٔ ﻳﻨﺼ َﺮﻧﻰ ُﺟﻨﻮ ُﺩ ﻣﻠﮑﻮ ِﺗ َ ﺭﻭﺡ ﺍﻟ ُﻘﺪﺱ ﻭ ُ ِ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﺎﻳﻦ ﻗﻠﻮﺏ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ
ﺍﻟﻘﻄﺮﺓ َ ﺑحﻮﺭﴽ ﻭ ﺍﻧﻬﺎﺭﴽ ﻭ ﺍﻟﺬّ ّﺭ ِ ﺍﺕ ُﺷﻤﻮﺳﴼ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭﴽ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﻩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺟﻬﺎﻯ
ﺑﺎﺏ ﻋﻘﺎﺑﴼ ﻭ ُﺗ َ حﻴﻂ ﺑﻰ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎ ُﺗ َ ﮏ ﺍﻟّﺘﻰ َﺗ ْ ﺠ َﻌ ُﻼﻟﺬَ
ﻣحﺒّﺘﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﻬﺎﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ
ﺏ ﺍ ﻳﺪﻧﻰ ﺑﻘ ّﻮﺗﮏ ﺍﻟﻘﺎﻫﺮﺓ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﮏ ﺍﻟﻨّﺎﻓﺬﺓ َﺭ
ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺎﻃﻖ ﮐﻦ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻧﻮﺍﺭ
ِ ﺘﮏ ﻭ ﻳﻄﻔح ﺟﻨﺎﻧﻰ ﮏ ﻭ ِ ﺑﺮﺣﻴﻖ َﻣحﺒّ َ ﺧﻠﻘ َ َ
ﮐﺒﺮﻯ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻣس ّﺮﺕ ﺑﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺨﺶ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻣﻠﮑﻮﺗﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻓﻴﺾ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﮐﺮﻡ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍﺑﻪ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ
ﻌﻮﺗﮏ ﺑﻴﻦ ﺪﮎ ﻭ ُﻧ َ ﺑﻤحﺎﻣِ َ ﻄﻖ ﻟسﺎﻧﻰ َ ﺣﺘّﻰ ﻳﻨ َ ﮏ ﺍ ّﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﺗﺸﺎء ﻭ ﻣﻌﺮﻓ ِﺘ َ
ﮐﻞ ﺷﻰ ﻗﺪﻳ ٌﺮ . ﺍﻧّﮏ ﻋﻠﻰ ّ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻮﺍﻫﺒﻰ ﺳﺒحﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺑﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ
ﺑﺸﺎﺭﺗﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺳﻰ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻭ ١٢١
١١٠
ﻉﻉ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺛﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺍﻯ ّ
ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼٔ
ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺼﺮﺕ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﺭﺩﻭﺋﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣح ّﺒﺖ ﺍﻟﻠّﻬﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴّﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺘح ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻇﻬﻴﺮ ﻭ ﻧﺼﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩ ّﺭﻩ ﻭ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎ ﻭ ﺻحﺮﺍ
ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗ ّﻮﺕ ﻣﻠﮑﻮﺗﻰ ﻭ ﻧﻔﺜﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ
ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﺁﻏﻮﺵ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻤﺎﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻡ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﻣسﺘﻤﻨﺪﻯ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺗﻮ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﻯ ﺑﻰ ﺍﻟﻄﺎﻓﺖ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﺄﻳﻴﺪﻯ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻞ ﺗحﻤﻞ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ّ ﺭﺍ ﻣحﺎﻓﻈﻪ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻗ ّﻮﻩ ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻮﻩ ﮐﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺒﻞ ﺧﺮﺩﻝ ﺷﻮﺩ ﺗﻮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻴﺮ ﺟﺰ ﺫﮐﺮﺕ ﻧﺠﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺟﺰ ﻣحﺒّﺘﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺣﺒّﺎﻳﺖ
ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺑﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳّﺖ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﺩﺍﺋﻢ ﮐﻦ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﺜﻴﺮ ﺍﻻﺣسﺎﻥ . ١١١
١٢٠
ﻉﻉ
ﺍﺑﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻓﻖ ﺍﻋﻼﻳﺖ ﺷﺎﻳﺎﻥ
ُﻫﻮﺍ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺳﺒﺰﻩ ﭼﻤﻨﺰﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ
ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻠﺠﺄ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ
ﺍﺳﺮﺍﺭﺕ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﻩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻗﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ
ﻇﻞ ﺟﻨﺎﺡ ﺍﺣﺪ ّﻳﺘﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺘحﺎﻧﺎﺕ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺗﻮﺩﺭ ّ
ﻣحﮑﻢ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﭼﻪ
ﻓﺮﻣﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﻨﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻔس
ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺭﺣﻤﺎﻧﻴّﺘﺖ ﺍﺯ
ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻣحﺮﻭﺱ ﺩﺍﺭ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺑﻴﻨﺎ .
ﻉﻉ
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﻩ ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﮔﻨﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺮﺻﺮ ﺍﻣﺘحﺎﻥ ﺻ َ ﮐﻪ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺍﻓﺘﺘﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ َ
ﻏﺒﺎﺭ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻧﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻣحﻈﻮﻅ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﻥ ﺑﻨﻤﺎ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺗﻮﺋﻰ ﺣﺎﻓﻆ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ
ُﻫﻮﺍ
ﻫﻤﺘﺎ.
ﻉﻉ
ﺍﻯ ﺭﺣﻤﻦ ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻫسﺘﻢ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧحﻴﻒ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺗﻮ ١١٩
١١٢
ُﻫﻮﺍ
ﻳﮑﺘﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻗﺎﺑﻠ ّﻴﺖ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﻏﻴﺮ
ﻣحﺼﻮﺭ ﻭﻟﻰ ﻗﺎﺑﻠﻴّﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻣﺮﻳسﺖ ﻣﻮﻫﻮﺏ
ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻗﺎﺑﻠ ّﻴﺖ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﻮ ّﻓﻖ ﺁﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ
ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭﮔﺬﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻣح ّﺒﺘﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻳﻢ ﻭ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﻊ ﺑسﻮﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﮕﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺏ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺑﺨﺸﻴﻤﺎﻯ َﺭ
ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧسﺎﻧﻰ ﮔﺮﺩﻳﻤﺒﺎ ﺩﻟﻰ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﭘﺮﻭﺭﮔﺎﺭﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺒﺨﺶ ﻋﻄﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﻧﺎﺭ ﻣحﺒّﺘﺖ
ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﻭ ﻧﻔس ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑسﻮﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷ ّﺮ ﻧﻔس ﻣحﻔﻮﻅ ﻭ ﻣﺼﻮﻥ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻇﻞ ّ
ﺣﻤﺎﻳﺘﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ
ﺑﺮﻫﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ
ﻧﻴسﺘﻰ ﻫسﺘﻰ ﻧﻤﺎ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻫسﺘﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻳّﻪ
ﺑﮕﺪﺍﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺯﺕ ﺩﻣسﺎﺯﻧﻤﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻠﮑﻮﺕ
١١٣
١١٨
ﺩﺭ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻣﻨﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺪﺭ ﻫﺎ
ﻣﻮ ّﻓﻖ ﻓﺮﻣﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﻭ
ﺑﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺭ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻯ ﺫﻭﺍﻟﻌﻄﺎ
ﺍﻳﻦ ﻃﻴﻮﺭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺷﮑسﺘﻪ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﮐﺮﻡ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻯ ﺍﺣسﺎﻥ ﻧﻤﺎ
ﻉﻉ ُﻫﻮﺍ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣحﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺒﺘّﻞ ﻭﺗﻀ ّﺮﻉ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ّ
ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘّحﺪ ﻭ ﻣﺘّﻔﻖ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺪ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺑﻬﻢ ﺑﻴﺎﻣﻴﺰﻳﻢ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻇﻬﻮﺭ ١١٧
ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﺩﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺭﺍﺣﺖ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﺎﺋﻴﻤﺒﻪ ﻟﻘﺎﻳﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎﻻ ﻣسﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﻮﺋﻰ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺑﻰ ﺍﻧﺒﺎﺯ ﻧﻴﺎﺯ ﺁﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻣسﺎﺯ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﺯ ﻫﺎﺗﻒ ﻣﻼٔ ﺍﻋﻠﻰ ﻣسﺘﻤﻊ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﺮ ﺻﺮﺍﻁ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ١١٤
ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺍﺣﺪ ّﻳﺘﺖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ
ﻋﻨﺎﻳﺘﺖ ﺑﭽﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻗﺪﻳﻤﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﺣﺪﻳّﺘﺖ
ﺭﺍﻩ ﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣحﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎ .ﻉ ﻉ ُﻫﻮ ﺍﻻﺑﻬﻰ
ﺍﻯ ﭘﺎﮎ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﻗ ّﻮﺗﻰ ﺩﻩ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻏﻮﺍﺋﻞ ﺑسﻴﻂ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑحﺮ ﻣحﻴﻂ ﻣﻮﺝ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ
ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺯﻧﻴﻢ .
ﻉﻉ
ُﻫﻮﺍ
ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﭘﺮ ﻋﻄﺎﻯ ﺫﻭﺍﻟﻤﻨﻦ ﻭﺍﻗﻒ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺳحﺮ ﻫﺎ ﻣﻮﻧس ﺟﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﺮ ﺳﻮﺯ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮﺋﻰ ّ
ﻫﺮ ﺩﻟﻰ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﺎ ﺫﮐﺮﺕ ﺩﻣﻰ
ﺟﺰ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﻰ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻣحﺮﻣﻰ
ﺧﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴسﺖ ﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺗﻮ ﻧﻴسﺖ
ﺩﺭ ﺷﺒﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﺮ
ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭼﻮ ﻣﺼﺒﺎﺡ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺗﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﺪﻡ
ﺗﺎ ﻋﺪﻡ ﮔﺮﺩﺩ ﺯ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﻗﺪﻡ
١١٥
١١٦