Journal กองบรรณาธิการนิตยสาร น้องเฟธ by a-chieve

a-chieve จัดโครงการ “a-chieve shadow : โตแล้ วไปไหน?” ให้

โอกาสให้ เด็กมัธยมทั่วประเทศได้ เข้ าไปติดตามการทางานของพี่ต้นแบบอาชีพ เป็ นเวลา 10 วันในช่ วงเปิ ดเทอม เพื่อเรียนรู้ข้อมูลอาชีพ และทักษะการทางาน ในอาชีพที่ตนใฝ่ ฝั นผ่านประสบการณ์ตรง ด้ วยการได้ ลงมือปฏิบตั ิ สังเกตเรี ยนรู้ ตั ้ง คาถามตลอดจนการได้ พดู คุยแลกเปลีย่ นกับพี่ต้นแบบอาชีพที่มีความเชี่ยวชาญและ ประสบการณ์ในสาขานั ้นๆ และเพื่อส่งต่อประสบการณ์ การเรี ยนรู้ ให้ เป็ นประโยชน์ต่อเพื่อนที่พลาดโอกาส เหล่า a-chiever ที่เ ข้ าร่ วมกิจ กรรมจึงสร้ างสรรค์ คลิปวิดีโอบอกเล่า “หัวใจของ อาชีพ” และถ่ายทอดเรื่ องราวที่สะท้ อนการผจญภัยในแต่ละวันที่เต็มไปด้ วยการเติบโต ทางความคิด แง่มมุ ที่ได้ เรี ยนรู้ ด้ วยภาษาที่บริ สทุ ธิ์และจริ งใจตามสไตล์พวกเขา ...จึงเกิดเป็ นบันทึกเล่มนี ้ขึ ้นมา... ทั ้งนี ้ทางทีมงานต้ องขอกราบขอบพระคุณทีมงานนิตยสาร CLEO มา ณ ที่นี ้ด้ วย

วันแรก ตอนเช้ า.. พอไปถึงที่ตกึ Bangkok Post ก็ต้องแลกบัตร แล้ วก็เข้ าไปหาข้ าวทานข้ างใน (เรามาเช้ า.. แต่ คนอื่นยังไม่มา วันแรกฟิ ต!) แล้ วตอนที่ขึ ้นลิฟต์ไปข้ างบน มีพี่ผ้ หู ญิง2คนเข้ ามาด้ วย แล้ วมองเราด้ วยสายตาที่แบบว่า.. นี่ใคร มาทา อะไร? มองแต่ตั ้งเท้ ายันหัว เราก็งง.. จะมองทาไม.. แล้ วพอถึงปุ๊ บ จะเข้ าไปข้ างในก็เข้ าไม่ได้ เพราะมันต้ องแปะ บัตร ก็เลยเรียกพี่ที่ขึ ้นลิฟต์ มาด้ วยกันเนี่ยแหละ แล้ วพี่เค้ าก็ให้ พี่ 'ใบหยก' ออกมารับ พี่ใบหยกก็แนะนาให้ ร้ ูจักกับ ทุกคนเลย (มีพี่ฝึกงานมาจาก มช. ด้ วย ชื่อพี่เชอร์ รี่) พี่เค้ าก็เอาCLEO มาให้ อ่าน.. แล้ วพี่เค้ าก็ให้ เขียนจ่าหน้ า ซองจดหมาย เยอะมาก...... เขียนเสร็จก็มานัง่ แกะเอกสาร จดหมาย สนุกดี(สนุกตรงลุ้นว่าเค้ าจะส่งอะไรมาเนี่ย แหละ มีซีดี กระดาษอย่างดี) ชอบๆ แล้ วพอพี่ลี่มาถึง ก็ทกั ทายกันไปแล้ วพี่ลี่ก็ถามว่า 'ทาไมถึงเลือกอาชีพนี ้' เราก็บอกว่า..'ชอบอ่าน หนังสือค่ะ'พี่ลกี่ ็บอก 'งั ้นดีเลย อะ.. เอาหนังสือของพี่เหวินไปอ่านนะ แล้ วก็ทา book review' เราก็นกึ ในใจ ซวย แล้ ว.. เขียนก็ไม่เป็ น ทาไงดีแค่พดู ยังจะพูดไม่ร้ ูเรื่องเลย นัง่ อ่านไปซักพัก ก็เลยถามพี่ใบหยกว่ามีอะไรให้ ทามั ้ย? พี่ใบหยกก็ให้ ทา book review ที่พี่ลใี่ ห้ ทา เราก็.. อ่อค่ะ แบบในใจไม่อยากทานะ แต่ก็ต้องทา เวลานั ้นกดดันมาก เครี ยดหนัก!!! เราก็ไปนัง่ คิด แต่อ่านไม่หมดทั ้งเล่มหรอก เปิ ดดูคร่าวๆ แล้ วก็เอามาเขียน. แล้ วพอเหลือเล่มสุดท้ าย คิดไม่ออกว่าจะเขียนไร ก็เลยไปนัง่ กับพี่ใบหยก แล้ วพอพี่ลี่มาพี่ลี่ก็ขอดู นึกว่าจะส่งพรุ่ งนี ้ได้ แต่แท้ ที่จริงแล้ วให้ ส่งวันนี ้เลย.. ซวยอีกแล้ ว นึกในใจ พี่ลกี่ ็ไปอ่านดูแล้ วก็บอกว่าต้ องใส่อารมณ์เข้ าไปยังไงดีให้ มนั น่าอ่าน .. เรา ก็ คิดว่าจะให้ ใส่อารมณ์ยังไงดีละ่ คือ...อารมณ์ตอนนั ้นมันเซ็ง แบบว่าทุกคนหน้ านอยด์ อยู่ตรงหน้ าจอคอมพ์ของ ตัวเอง บรรยากาศมันน่านอนอะ คือง่วงมาก จะหลับก็ไม่ได้ ทรมานสุดๆ แล้ วยิ่งเป็ นคนง่วงง่ายด้ วย! ตาจะปิ ดอยู่ แล้ วอะ สมองก็ไม่แล่น คิดอะไรก็ไม่ออก.. ก็นงั่ ๆ คิดไป แล้ วก็แก้ ใหม่ พอตอนเย็นก่อนกลับก็ปริ ้นท์ให้ พี่ลี่ดู ไม่ร้ ูว่าใช้ ได้ เปล่า รอดูพรุ่งนี ้.. จริงๆ ถ้ าใช้ คาเป็ น คงเขียนสนุกอะ แต่นี่ไม่ร้ ูเรื่องอะไรเลยจริงๆ.. จากการทางานทาให้ ร้ ู ว่าจินตนาการสาคัญกว่ าความรู้ อีกอย่าง .. ลืม workbook ไว้ ที่คลีโอ -.- เลยไม่ได้ เขียนเลย ตอนนี้เข้ าใจความรู้ สึกของคนที่โตแล้ วจริ งๆ ว่ าโตแล้ วมันเหนื่อยมาก... มันต้ องคิดอยู่ตลอดเวลา.. แค่ วันแรกก็ร้ ู สึกเหนื่อยแล้ วนะ แต่ จะตั้งใจทาทุกอย่ างให้ เต็มที่ !

วันที่สอง วันนี ้มาเช้ า.. มาก มาถึงประมาณ 9โมง แล้ วก็ต้องมานัง่ แก้ book review ใหม่.. ซึง่ อยากจะหนีมนั ให้ พ้น.. แต่ ก็ หนีไม่ได้ เพราะเราเขียนมันไม่ดีเอง -:- ซักพัก.. พี่ใบหยกก็ให้ ลงไปช่วยยกของ ก็ลงไป(ตอนแรกก็นกึ ว่าของจะ น้ อย แต่.. ของมันเยอะมากกกกก มาเป็ นถุงเยอะแยะ) ก็ช่วยกันเข็นไปที่สตูดิโอ ซึง่ .. สตูดิโออยู่ลกึ มาก! แล้ วก่อนที่จะไปถึงก็ต้องผ่านที่เก็บของแบบว่า.. น่ากลัวมาก ถ้ ามาคนเดียวประสาทคงหลอนอะ แล้ วก็ตอนเดิน ไปมีป้าคนนึงใส่เสื ้อขาว เดินอยู่ริมๆหน่อย แล้ วเดินแบบช้ าๆอะ เหมือนผีมาก! เราก็มองว่าเป็ นคนรึเปล่า แล้ วก็ รีบๆเดิน ในใจก็คิดว่าป้ามาเดินเล่นอะไรแถวนี ้ .. พอไปถึงสตูดิโอซึง่ มันเล็กมาก แล้ วของก็แทบล้ นห้ องอะ ถุง เสื ้อผ้ าเต็มไปหมดเลย ก็เลยช่วยพี่เค้ ารีดผ้ า.. รีดไปถึง5โมง วันนี ้ลงไปเอาของหลายรอบมาก ล่องขึ ้นล่องลง ตลอด.. เห็นพี่เค้ าถ่ ายเสื้อผ้ าแล้ วดูว่ ุนวายมาก นี่แค่ ขนาดถ่ ายเสื้อผ้ ายังใช้ คนหลายคนเลยอะ มันเหนื่ อยจริ งๆ เหนื่อยแต่ ก็สนุกนะ

วันที่สาม เมื่อคืนเอาหนังสือกลับบ้ านมานัง่ ทา review ต่อ ก็นงั่ ทาจนเสร็ จ(รู้ สกึ โล่งมาก) ตอนเช้ าก็มาเช้ าอีกแล้ ว.. วันนี ้ก็ ไม่ค่อยได้ ทาอะไร.. ได้ ทาอีกทีก็ตอนเย็น พี่เหวินให้ มานัง่ ถอดบทสัมภาษณ์ของ trasher.. ให้ ฟังแล้ วก็พิมพ์ๆไป รู้สกึ สนุก เพราะไม่เคยมานัง่ ถอดบทสัมภาษณ์ .. วันนี ้หิวทั ้งวันเลย ต้ องลงไปหาของกินตลอด -.วันนี ้(เกือบ)ทุกคน ใส่เสื ้อสีฟ้ามา ตอนแรกก็ไม่ได้ สงั เกต แต่พอพี่ลี่พดู ก็มอง.. เออ จริงด้ วย ใส่โทนสีน ้าเงินมากัน หมดเลย...

วันที่ส่ ี วันนี ้เป็ นวันที่ไม่ค่อยมีอะไรทา -.- นัง่ อ่านหนังสืออย่างเดียว ก็นั่งพิมพ์บทสัมภาษณ์ ต่อ .. อยากบอกว่า.. พอไปทางานก็เข้ าใจความรู้สกึ ของผู้ใหญ่ที่ทางานนะ มันงานเยอะ ยุ่งตลอด บนโต๊ ะนี่มีแต่งาน โต๊ ะรกด้ วย! -.เราก็พยายามถามพี่เค้ าว่ามีงานอะไรให้ ช่วยทามั ้ย เพราะเราอยากฝึ กทาหลายๆอย่าง เพื่อให้ ชินกับการทางาน แบบนี ้ แต่.. ก็ไม่มีอะไรให้ ทาเท่าไหร่ เลยนัง่ อ่านหนังสืออย่างเดียว แล้ วมันทาให้ เราดูเหมือนเป็ นส่วนเกินอะ ตอนช่วงวันแรกๆที่ไปก็ร้ ู สกึ เกร็งๆนะ แต่ตอนนี ้ก็เริ่มปรับตัวได้ บ้างแล้ ว

วันที่ห้า วันนี ้เป็ นวันแรกที่ได้ นงั่ นับจดหมายพันกว่าฉบับ!!! นับหลายชัว่ โมงมาก แล้ วต้ องมานัง่ แยกอีก ปวดหัวสุดๆ-.แล้ ววันนี ้ก็พยายามของานพี่เค้ ามาทา เพราะว่าอยากฝึ กตัวเองด้ วย แล้ วก็อยากลองทาอะไรหลายอย่าง ก็ ไปของานพี่ลมี่ า พี่ลกี่ ็ให้ การบ้ านมาเต็มเลย.. แล้ วก็ตอนเย็นก่อนกลับบ้ านก็นงั่ เขียนเรื่องแนะนาสถานที่เที่ยว ก็พอเริ่มเขียนได้ บ้างแล้ ว ^^ ช่วงแรกแรกรู้สกึ เกร็ง แล้ วมันไม่ค่อยสนุก พอ มาตอนนี ้ก็ร้ ู สกึ ดีนะ เริ่มปรับตัวได้ แล้ วก็เริ่มสนุกไปกับงาน ดีนะที่พี่เ ค้ าให้ งานเรามาทา เพราะรู้ สกึ ว่าการที่ ได้ ฝึกทาอะไรหลายอย่าง แล้ วมันเหมือนพัฒนาตัวเราไปในตัว แล้ วก็กลับมานัง่ คิดอะไรหลายๆอย่าง ก็ร้ ูว่าเราทา อะไรแล้ วไม่ต้องกลัวที่จะผิด มันก็ต้องมีผิดบ้ าง กลับมาแก้ ไขใหม่ได้ แล้ วนี่มนั ก็เป็ นโอกาสของตัวเราเองด้ วย ตอนนี ้เริ่มเข้ าใจอะไรหลายๆอย่าง ก็พยายามเก็บเกี่ยวให้ มากที่สดุ . วันที่หก ก็… วันนี ้ส่งงานที่พี่เค้ าสัง่ มาของอาทิตย์ที่แล้ ว แต่ก็ต้องกลับมาแก้ ใหม่ เพราะทาผิด -.- ก็เลยทานัง่ ทาใหม่ แต่ก็ ไม่เสร็ จ เลยเอากลับมาทาที่บ้าน เพราะพรุ่งนี ้วันหยุดดดดด แต่ก็ดีที่ผิดแล้ วเอามาแก้ ไขใหม่ได้ แต่แก้ หลายรอบ มาก เพราะเขียนหนังสือไม่เก่ง แล้ วของคลีโอต้ องใช้ ภาษาแบบเปรี ย้ วๆ แต่ว่าเราไม่เปรี ย้ วเลยไม่ร้ ูจะเขียนยังไงดี 55 ก็ขอบคุณที่พี่เค้ าเอางานมาให้ ฝึกทา สนุกดี เพราะตอนทาก็นงั่ จัดหน้ า ใส่รูปด้ วย สนุกตรงนี ้แหละ 55 วันที่เจ็ด วันนี ้นัง่ ทางานทั ้งวันเลย รู้สกึ ดี ^^ จากทางานวันแรกแล้ วรู้ สกึ เกร็งและรู้ สกึ ว่าตัวเองเป็ นส่วนเกิน แต่พออยู่ไปนานๆตอนนี ้รู้สกึ ว่าเป็ นส่วนหนึง่ กับพี่ เค้ าแล้ ว เหมือนตัวเองตอนนี ้ไม่ได้ เรียนหนังสือแล้ ว ทางานอย่างเดียว (คิดเองนะ) คือพอไปทางานแล้ วมันคือ ชีวิตจริงอะ มันต้ องใช้ ชีวิตร่วมกับคนอื่นให้ ได้ มันก็เหนื่อยเหมือนกัน.. วันนี ้ก็นงั่ ถอดบทสัมภาษณ์อีกแล้ ว แต่สนุกนะ ชอบๆ เพราะได้ ฟังเสียงเค้ าจริ งๆ แล้ วคนที่พี่เค้ าไปสัมภาษณ์มาก็ คือ pearypie คนนี ้ชอบมากกกกก แต่งหน้ าเก่งมากแล้ วก็สวย จริ งๆพี่เค้ าให้ คนอื่นถอดบทสัมภาษณ์แต่ไปขอพี่ เค้ าทา เพราะชอบคนนี ้มาก 555 วันนี ้ได้ ของกลับมาเต็มเลย เพราะพี่ใบหยกจะไม่ได้ มาทางานที่ตกึ แล้ ว พี่เค้ าจะ ไปเป็ นfreelance writer วันนี ้ก็เจอกันวันสุดท้ ายแล้ ว..

วันที่แปด พอมาถึงตอนนี ้แล้ วอยากกลับทางานต่อ สนุกดี.. ตอนนี ้เหมือนชีวิตทางานอย่างเดียวเลย จริงๆน่าจะเพิ่มวันทางานอีก เพราะ10วันมันเร็วมาก ตอนแรกก็เซ็งๆ ตอนนี ้สนุกไง แล้ ววันนี ้พี่ลกี่ ็นดั ให้ ไปถ่ายคอลัมน์วนั ที่ 11 เดือนนี ้แหละ ไปถ่ายคอลัมน์ work it out … แล้ วก็วนั นี ้ที่ a day ส่งหนังสือกับนิตยสารมาให้ เต็มเลย เห็นแล้ วกิเลสมาเลยอะ อยากได้ มากกกกกก เลยได้ แต่ถ่ายรูปเก็บไว้ 55 คือแบบ..เวลาแกะจดหมายแล้ วมันลุ้นดี ว่าเค้ าจะส่งอะไรมาให้ ชอบๆ วันที่เก้ า วันนี ้เป็ นวันสุดท้ ายแล้ วที่ได้ ไปทางาน เศร้ า..

ขอบคุณพี่ๆที่คลีโอทุกคนเลย ที่เค้ าให้ โอกาสเราได้ ทาอะไรหลายอย่าง ทั ้งเขียนคอลัมน์ (อาจจะแก้ บ่อยบ้ าง แต่ หนูก็พยายามทาสุดๆ 55) แกะซองจดหมาย(อันนี ้สนุกสุดและ ลุ้นว่าเค้ าจะส่งอะไรมาบ้ าง ^^) ถอดบทสัมภาษณ์ (อันนี ้ก็ชอบทา) แล้ วได้ เรียนรู้ จากการทางานเยอะเลยค่ะ จากแต่ก่อนที่กลัวผิดกับสิง่ ที่เราทา แต่ตอนนี ้เข้ าใจแล้ ว ว่าไม่ต้องกลัวในสิง่ ที่เราทา เพราะทาผิดก็แก้ ใหม่ได้ แล้ วมันทาให้ เรามีความเป็ นผู้ใหญ่ มากขึ ้น ให้ เราได้ เข้ าใจ ชีวิตการทางานจริงๆ ว่าเค้ าต้ องใช้ ชีวิตกันยังไง ต้ องทาอะไรเยอะแค่ไหนถึงจะได้ นิตยสารออกมาเล่มหนึ่ง ขอบคุณมากๆเลยนะคะ รักพี่พี่ทกุ คนมากเลย ^^

สามารถอ่าน Journal บันทึกการเดินทางของเด็กกาลังโต อาชีพอื่นๆ ได้ ที่ http://issuu.com/a-chieve