Journal ทนายความ น้องจีจี้ by a-chieve

a-chieve จัดโครงการ “a-chieve shadow : โตแล้ วไปไหน?” ให้ โอกาสให้ เด็กมัธยมทั่ว

ประเทศได้ เข้ าไปติดตามการทางานของพี่ต้นแบบอาชีพเป็ นเวลา 10 วันในช่ วงเปิ ดเทอม เพื่อเรี ยนรู้ ข้ อมูลอาชีพ และทักษะการทางานในอาชีพที่ตนใฝ่ ฝั นผ่านประสบการณ์ตรง ด้ วยการได้ ลงมือปฏิบตั ิ สังเกตเรี ยนรู้ ตังค ้ าถามตลอดจนการได้ พดู คุยแลกเปลี่ยนกับพี่ต้นแบบอาชีพที่มีความเชี่ยวชาญและ ประสบการณ์ในสาขานันๆ ้ และเพื่อส่งต่อประสบการณ์ การเรี ยนรู้ ให้ เป็ นประโยชน์ต่อเพื่อนที่พลาดโอกาส เหล่า a-chiever ที่ เข้ าร่วมกิจกรรมจึงสร้ างสรรค์คลิปวิดีโอบอกเล่า “หัวใจของอาชีพ” และถ่ายทอดเรื่ องราวที่สะท้ อนการผจญภัย ในแต่ละวันที่เต็มไปด้ วยการเติบโตทางความคิด แง่มุมที่ได้ เรี ยนรู้ ด้ วยภาษาที่บริ สุทธิ์และจริ งใจตามสไตล์ พวกเขา ...จึงเกิดเป็ นบันทึกเล่มนี ้ขึ ้นมา... ทังนี ้ ้ทางทีมงานต้ องขอกราบขอบพระคุณสานักทนายความจโนภาส มา ณ ที่นี ้ด้ วย

โตแล้ว ทนายความ : ไปศาลเกือบสาย!! ๒๓/๔/๒๕๕๕ - ๖.๐๐ น. ‘กริ๊ งงงงงงงง ง ~’ ‘zzzz z’ ‘กริ๊ งงงงงงงง งงง ง ง ~’ ‘zzzzz z z z’ จนกระทัง่ ง.. . ‘กริ๊ งง.. . ~’ ‘ตุบ๊ บ!! ~’ มือปัดโทรศัพท์ตกเตียง -0‚.. . เฮ้ยย!!!!! !! TT^TT .. .หาาาาา า เจ็ดครึ่ งแล้วว!!!!!‛

เด็กผูห้ ญิงคนหนึ่ง เธอไม่รู้วา่ เธอชอบอะไรแน่ อยากเรี ยนอะไรจริ งๆ เรี ยนไปเพื่ออะไร ไปทําอะไร ตอนนั้นเธอรู ้อยูอ่ ย่าง เดียวคือทําเพื่อพ่อแม่ อะไรก็ได้ เธอไม่รู้วา่ จะมีความสุ ขไหม จะอยูก่ บั มันได้หรื อป่ าว? เกิดคําถามขึ้นมากมายก่ายกอง มันตี กันมัว่ ไปหมดในสมอง เธอไม่รู้วา่ จะทํายังไง ไม่รู้วา่ ‘โตแล้วไปไหน’ เวลาคิดก็ใกล้จะหมดเต็มทน เธอจึงตัดสิ นใจสมัครร่ วม โครงการ A-chieve Shadow ที่จะทําให้เธอได้รู้จกั กับตัวเองมากขึ้นว่าถ้าเธอเลือกที่จะอยูก่ บั สิ่ งนี้ เธอจะอยูก่ บั มันได้จริ งๆหรื อ ป่ าว.. เธอ เลือกอาชีพ ‘ทนายความ’ วันแรกของการไปshadow เธอ .. .ตื่นสาย!! -0เธอรี บ รี บ รี บ รี บบ~~ ~ รถก็ติดวุน่ วายแอร์ อดั เบียดเสี ยดเร่ งรี บแท้~ เห้ออ~ อยากกลับบ้านแล้วว พี่ตน้ แบบอาชีพของเธอชื่ อว่า ‘พี่ธง’ ซึ่ งแน่นอนเป็ นทนายความ แต่พี่เขาไปต่างจังหวัด จึงฝากเธอไปอยูก่ บั ‘พี่นดั ’ วันแรกพี่นดั ก็นดั ไปเจอกันที่‘ศาลจังหวัดมีนบุรี’เลย ตอน๙โมง โชคดี(?)พี่คนขับแท็กซี่ ซิ่งมากพาเธอมาถึงศาลทันเวลา พอดี เมื่อพี่นดั มาเธอก็เดินตามพี่นดั ไป.. . ๙.๓๐ น. @ห้องพิจารณาคดี ๓๐๒ ชั้น ๓ ศาลจังหวัดมีนบุรี (( ข้างนอกแดดเปรี้ ยงปร้างมากก -0- )) ในห้องนั้นมีทนายอยูต่ ้ งั ๑๐ คนแหน่ะแล้วก็ลูกความ มี‘หน้าบัลลังก์’ที่เหมือนเป็ นผูช้ ่วยผูพ้ ิพากษา ทนายจะสวมชุดครุ ยสี ดาํ มีสายพาดบ่าซ้ายสี ขาวแถบทอง(พี่นดั บอกว่าเรี ยกว่า‘บั้ง’) บางคนก็นงั่ คุยกัน บ้างก็ดูเอกสารหน้าตาเคร่ งเครี ยด บ้างก็

เขียนๆๆๆๆ ปั๊ มๆๆๆๆเอกสาร สักพักท่านผูพ้ ิพากษาก็มาถึง ทุกคนก็ยนื ขึ้น ท่านตรวจสอบเอกสาร ในขณะที่ทนายบางคนก็ดู วุน่ อยูก่ บั เอกสารเป็ นปึ กๆตรงหน้า บ้างก็ไปคุยกับลูกความข้างนอก ศาล(ท่านผูพ้ ิพากษา)จะเรี ยกทีละคดี ในห้องนั้นตรงกลางเป็ น‘คอกพยาน’ ที่สาํ หรับพยานเวลาสื บสวน ตรงหน้าของคอกพยานก็จะเป็ นบัลลังก์ของท่านผู ้ พิพากษา ข้างๆนัน่ ก็คล้ายเป็ นโต๊ะเอกสารมี‘หน้าบัลลังก์’ทําเอกสารอยู่ ทางขวามือของท่านผูพ้ ิพากษาเป็ นโต๊ะสําหรับทนาย ฝ่ ายโจทก์(พูดง่ายๆก็เหมือนกับเจ้าหนี้ เป็ นฝ่ ายฟ้ อง) ส่ วนอีกฝ่ ายตรงข้ามก็เป็ นทนายฝ่ ายจําเลย ส่ วนหลังห้องก็เป็ นเก้าอี้ไม้ ยาวสี น้ าํ ตาล ๓ แถว เธอก็ไปนัง่ อยูต่ รงนั้น หลายคนอาจจะคิดว่าในห้องนี้มีแต่ความเครี ยด ความจริ งจัง ความกดดัน แต่อีกแง่มุมหนึ่งทุกอย่างก็ดาํ เนินไปอย่างมีระบบ ทุกคนรู ้หน้าที่ของตัวเองว่าจะต้องทําอะไร ท่านผูพ้ ิพากษาพูดจาชัดเจน มีเหตุผลไปตามหลักกฎหมาย >o< เธอนัง่ อยูใ่ นห้องนั้นนานพอสมควร จนเธอเริ่ มรู ้สึกง่วงหนาวหาวนอนมากกก แต่ไม่ใช่เพียงแต่เธอที่รู้สึกแบบนั้น เพราะ เธอเห็นคนอื่นก็หาว ดูเหนื่ อยล้า บ้างก็ดูเบื่อๆ แล้วเธอก็แอบเห็นวิธีแก้ง่วงของพวกเขาคือเอานิ้วไปบีบจมูกตรงระหว่างตาทั้ง ๒ ข้าง โอ๊ะ!มันรู ้สึกดีข้ ึนเลยนะ.. .แต่สักพักความรู ้สึกอยากนอนมันก็กลับมาเยือนอีกครั้งง -0ในห้องนัน่ ก็มีแต่ทนาย,ลูกความ,หน้าบัลลังก์และท่านผูพ้ ิพากษา แน่นอนว่าต้องมีคนมองเธออยูแ่ ล้ว เธอไปในชุ ดนักเรี ยน เสื้ อสี เขียวเหมือนพนักงานเซเว่น เน็กไทค์ก็เขียวอื้ออ กระโปรงลายสก็อตเหมือนโปงลางสะออน -0- มัดผมรวบตึงหน้าเอ๋ อเด๋ อ - -‘ เธอรู ้สึกเหมือยว่าตัวเองไปทําไรในนั้น?? ความรู ้สึกของเธอตอน เธอก็อยากไปshadowอาชีพอื่น ที่มนั สนุกๆ ไม่เครี ยด ไปเจอดาราหรื อไรงี้(มีดว้ ย?) แต่ในเมื่อเธอ ไม่รู้วา่ เธอชอบอะไรจริ งๆ ทนายความก็เป็ นตัวเลือกที่ดีที่สุด บวกกับทางบ้านก็อยากให้เธอเรี ยนนิ ติศาสตร์ เธอก็เฉยๆ‘อะไรก็ ได้’เพราะเธอก็ไม่รู้ตวั เองว่าจริ งๆอยากเรี ยนอะไร (-0-) ทั้งชีวติ นี้เธอจมปรักอยูก่ บั แต่คาํ ว่า‘อะไรก็ได้’ ‘ไม่รู้…’ ‘เรื่ อยยๆ’ (TT’) แต่เรี ยนนิติก็ไม่เสี ยหายนี่.. . เสร็ จจากห้องพิจารณาคดีประมาณ ๑๑โมง แล้วก็ไปห้องถ่ายเอกสาร แล้วก็นงั่ รถเมล์ไปลงหน้าปากซอย ‘สํานักงานจโน ภาสทนายความ’ เป็ นตึกอาคารพาณิ ชย์ เธอได้รู้จกั กับพี่ภทั รและพี่กอล์ฟ แล้วพี่นดั ก็ชวนเดินไปกินข้าวมันไก่ขา้ งเซเว่นหน้า ปากซอย เธอก็รู้สึกเกรงใจและทําตัวไม่ถูก ขอบคุณพี่นดั มากที่เลี้ยงข้าวนะคะ แดดข้างนอกยังร้อนแผดเผาซะขนาดนั้น ช่วยกันลดโลกร้อนเพื่อนาคตที่สดใสกันนะคะ (เกี่ยวไหม? -0- ) พี่ทุกคนที่น้ ีแลดูใจดี เป็ นมิตร และตลก(มั้ง?) หลังข้าวเที่ยง เธอนัง่ หงกอยูท่ ี่โต๊ะนัน่ แหละ ก็ไม่มีอะไรทําเลย พี่เขาทยอย ออกกันไป เหลือแค่พี่นดั และพี่กอล์ฟนัง่ เล่นเกมส์กนั อยู่ เธอรู ้วา่ มาshadowนี้เพื่ออะไร เธอก็อยากไปถามอะไรหลายอย่าง แต่ ไม่รู้วา่ ‘ตอนนี้จะถามได้ไหม ตอนไหนควรจะถาม’ ‘อยูๆ่ จะเข้าไปถามๆๆเลย??’ เธอไม่รู้วา่ จะเริ่ มต้นยังไง รวมทั้งความกลัว เกรงใจ ทําตัวไม่ถูก ความไม่กล้า ที่เธอมีอยูใ่ นตัว (TT^TT)

ในความคิดของเธอตอนนั้น ‘ว่าง ว่างง ว่าง’ ไม่รู้จะคุยกับใคร ไม่รู้จะทํายังไง เธอแอบรู ้สึกไม่ดี แอบรู ้สึกแย่ มันไม่ได้เป็ น อย่างที่เธอคิดไว้ แต่ยงั ไงเธอก็ยงั ยึดคติทอ้ ได้แต่อย่าถอย!! :’D ชีวติ ยังมีพรุ่ งนี้เสมอ ยังมีเวลาอีกตั้ง ๙ วันแหน่ะ อะไรมันจะ เฉยๆเรื่ อยๆอย่างนี้ทุกวันล่ะ เธอยังจําคําพูดของพี่ต่ายได้แม่น ‘ก็เหมือนกับเข้าไปดูหนัง ถ้าไปดูไปแค่ ๕ นาทีแล้วไม่ชอบ เดิน ออกมาเลย ใครจะรู ้วา่ เราอาจจะชอบอีก ๕๕ นาทีที่เหลือก็ได้ เราอาจจะเสี ยใจภายหลัง’ ;)) เธอคิดว่า ไหนๆก็ดูมาถึงนี้แล้ว ก็ ต้องดูต่อให้จบ!! พี่สแตมป์ เคยพูดว่า ‘ความสุ ขหน่ะไม่มีหรอก มีแต่ทุกข์มากกับทุกข์นอ้ ยเท่านั้นแหละ’ แต่เธอคิดว่าเธอ จะต้องเจอกับความสุ ขเร็ วๆนี้ แหละ ถ้าเธออดทน ตั้งใจและก้าวต่อไป <3 ปัญหาอุปสรรค’ ใครๆก็มีกนั ทั้งนั้น มันอยูท่ ี่วา่ เรา กล้าจะเผชิญหน้ากับมันไหม?? คนไทยถ้าตั้งใจทําอะไรก็ไม่แพ้ปัญหาใดในโลก’ (เอ๊ะ..คุน้ นๆ) ถึงแม้วนั นี้เธอจะไม่ได้อะไรมากมาย ไม่มีอะไรน่าสนใจไปเขียนJournalเหมือนคนอื่นๆ แต่เธอก็ได้เรี ยนรู ้ ได้ ประสบการณ์ ใครจะรู ้บา้ งว่าชั้น๓ของศาลจังหวัดมีนบุรีมีอะไรบ้าง ใครจะรู ้บา้ งว่าในห้องพิจารณาคดีเป็ นยังไง.. .ได้รู้คาํ ตอบ สําหรับตัวเองที่ชดั เจนขึ้น ถึงยังไงถ้าเส้นทางสายนี้มนั ไม่ใช่ทางของเธอ แต่เธอก็จะเรี ยนรู ้ให้เต็มที่ และนํามาเล่าให้เพื่อนๆ และคนที่สนใจได้เรี ยนรู ้ไปด้วยกัน เธอจะไม่ปล่อยเวลาที่ยาวนานถึง ๑๐ วันในช่วงshadowให้หลุดลอยไปอย่างเสี ยเปล่า ยังมี อีกตั้งกี่คนที่อยากได้รับโอกาสนี้ แต่ไม่มีโอกาส ในเมื่อเธอได้รับแล้ว ‘ก็ตอ้ งทําให้ดีที่สุด’ เธอต้องประสบความสําเร็ จให้ได้!! ความสําเร็ จหมายถึงการทําดีที่สุดเท่าที่เราสามารถทําได้ ความสําเร็ จอยูท่ ี่การลงมือทํา ไม่ใช่อยูท่ ี่การได้มา แต่อยูท่ ี่การ พยายาม ไม่ใช่การได้ชยั ชนะ : วินน์ เดวิส เธออยากจะขอบคุณพี่ต่าย ,พี่ๆทีมงาน A-chieve และพี่นุย้ ที่มาshadowทนายความรุ่ นที่แล้ว ที่คอยโทรมาให้กาํ ลังใจและ ข้อคิดดีๆตลอด มันทําให้เธอรู ้สึกว่าอย่างน้อยก็ยงั มีใครบางคนเป็ นห่ วงเธอ อยากให้เธออดทนและก้าวต่อไป เธอรู ้สึกดีข้ ึน มากเพราะยังมีใครบางคนอยูข่ า้ งๆเธอเสมอ ขอขอบคุณจริ งๆคะ.. ขอเป็ นกําลังใจให้คนที่รู้ทอ้ แท้ คุณไม่ได้เป็ นคนเดียวที่รู้สึกแบบนั้น แต่สู้ต่อไปด้วยกันนะคะ แค่บอกตัวเองว่า‘สู้!!’ ก็ รู ้สึกดีข้ ึนมาเป็ นกองแล้วล่ะคะ :’DD เรามีความกลัวสารพัดที่ฉุดเราไว้จากความสําเร็ จ เราต้องเปลี่ยนแปลง!! ถ้าเราไม่กล้าที่ จะก้าวไปข้างหน้า เราก็จะได้แต่ย่าํ อยูก่ บั ที่..

โตแล้ว ทนายความ : ทนายสบาย?? ? ๒๔/๔/๒๕๕๕ – ๑๐.๓๐ น. @ศาลแพ่ง :: ถนนรัชดาภิเษก แขวงจอมพล เขตจตุจกั ร กรุ งเทพมหานคร วันนี้พี่นดั จะไปเอาเอกสารที่ศาลแพ่ง ก็ให้เธอไปด้วย ตรงนั้นจะมีอยู่ ๓ ศาลคือมี ศาลอาญา ศาลแพ่ง แล้วก็ศาลอุทธรณ์ แต่ ละศาลจะเป็ นตึกใหญ่มากกกก~ หลังจากนั้นพี่นดั ก็พาไปดูเขาพิจารณาคดีที่ศาลอาญาด้วย อยูต่ ิดๆกันเลย ในศาลเขาไม่ให้ ถ่ายรู ปใดๆทั้งสิ้ น แอบเสี ยดายย เมื่อเข้าไปพี่นดั ก็ไปดูวา่ วันนี้มีคดีไหนบ้างตรงที่ประชาสัมพันธ์ จากนั้นพี่นดั ก็พาเธอขึ้นไป ชั้น ๖ ชั้นนี้มีห้องพิจารณาคดีอยูห่ ลายห้องเลย แล้วพี่นดั ก็พาเข้าไปในห้องหนึ่ง เข้าไปก็ไม่ลืมคํานับต่อศาล(ผูพ้ ิพากษา) แล้วก็ ไปนัง่ อยูห่ ลังสุ ด เขากําลังสื บสวนพยานอยูเ่ ลย ตอนเข้าไปซักพัก ท่านผูพ้ ิพากษาก็หนั มาทางเธอกับพี่นดั และถามว่า ‚มาคดีอะไร?‛ เธอตกใจมาก ‘เฮือกก ก~ ทําไงดีๆ!! TT’ ไม่คิดว่าท่านจะถาม แต่พี่นดั ก็ยนื ขึ้นตอบ ‚อ๋ อน้องเขามาฝึ กงานค่ะเลยพามาดูอ่ะค่ะท่าน‛ เธอคิด ‘เฮ้ออ อ~ รอดไปป~’ > <’ อยูท่ ี่ศาลอาญา แน่นอนว่าต้องเป็ นคดีอาญา(คือ คดีที่เกี่ยวกับความผิดและโทษที่กาํ หนดไว้ในกฎหมายอาญาและกฎหมาย อื่น เช่นทําร้ายร่ างกาย ขโมย ค้ายา ฆ่า ข่มขื่น แต่ถา้ เป็ นคดีแพ่งคือคดีที่ฟ้องเรี ยกร้องขอให้ศาลบังคับให้อีกฝ่ ายกระทําหรื อไม่ กระทําการใดในทางที่เกี่ยวกับทรัพย์สิน หรื อเงินทอง ซึ่ งไม่มีโทษทางอาญาเช่น เกี่ยวกับมรดก ครอบครัว ละเมิด สัญญา) คดี นี้เป็ นคดีทาํ ร้ายร่ างกาย มีทนายฝ่ ายจําเลย ๒ คน มีอยั การผูห้ ญิง ๑ คน (อัยการเป็ นทนายของแผ่นดิน มีหน้าที่ฟ้องผูต้ อ้ งหาต่อ ศาล จะอยูฝ่ ่ ายโจทก์เสมอ) มีทนายร่ วมฝ่ ายโจทก์ ๑ คนด้วย มีหน้าบัลลังก์ใส่ หูฟัง คอยรับเทปที่ท่านผูพ้ ิพากษาพูดบันทึกจาก การสอบสวนพยานมาให้ แล้วหน้าบัลลังก์ก็พิมพ์ๆๆ ๆ~ ตึกก ตักกๆๆ ~ ขอบอกว่าพิมพ์เร็ วมากกก >o< ทั้งทนายฝ่ ายโจทก์ และจําเลยก็จะออกมาถามพยานทีละคน และจะถามค้านถามติงกัน แลดูเหมือนจะเครี ยดๆ แต่บางทีก็มีขาํ เหมือนกัน เมื่อพยานฝ่ ายจําเลยคนที่ ๑ พูดเสร็ จ คนที่ ๒ ก็มาต่อ ก่อนให้การพยานจะต้องสาบานก่อน ‘ข้าพเจ้า….ขอสาบานต่อพระแก้วมรกต เจ้าพ่อหลักเมือง พระสยามเทวาธิ ราชและสิ่ งศักดิ์สิทธิ์ ท้ งั หลายว่า ข้าพเจ้าจะเบิก ความต่อศาลด้วยความสัตย์จริ งทั้งสิ้ น หากข้าพเจ้าเอาความเท็จมากล่าวแม้แต่นอ้ ยขอภยันตรายและความวิบตั ิท้ งั ปวงจงบังเกิด แก่ขา้ พเจ้าและครอบครัวโดยพลัน หากข้าพเจ้ากล่าวความจริ งต่อศาลขอให้ขา้ พเจ้าและครอบครัวประสบแต่ความสุ ขความ เจริ ญ’ (ถ้านับถือศาสนาอื่น ก็จะมีคาํ สาบานให้อีกแบบ ตามความเชื่อของศาสนานั้นๆ) พยานคนนี้เขาพูดไม่ค่อยชัด ติดๆขัดๆ ศาล(ท่านผูพ้ ิพากษา)เลยถามว่า ‘เป็ นคนไทยรึ เปล่า ทําไมพูดไม่ชดั ’ ทุกคนก็ขาํ

ศาลก็ถามพยานต่อ ‘ที่แขนนั้นรอยสักรึ เปล่า’ ‘ครับผม’ ‘แล้วสักทําไม ฟันไม่เข้า??’ ทุกคนก็ขาํ ‘เพื่อความสวยงามครับ’ ใครจะรู ้ล่ะว่าท่านผูพ้ ิพากษาเวลาอยูใ่ นห้องพิจารณาคดีก็มีมุมขําเหมือนกัน >o< ไม่ใช่จะเคร่ งเครี ยดตลอดเวลา เมื่อหมด พยานแล้ว ศาลก็จะนัดพยานอีกฝ่ าย กําหนดวันพิจารณาครั้งต่อไป เมื่อเสร็ จพี่นดั ก็พาเธอขึ้นรถเมล์ไปกินข้าว แล้วก็กลับสํานักงาน พี่นุย้ (พี่ที่มาshadowทนายความรุ่ นที่แล้ว)มาหาด้วย เธอ รู ้สึกดีที่มีเพื่อนคุย พี่นุย้ เอาหนังสื อสอบตรงนิ ติศาสตร์ มาให้ลองทําดูดว้ ย จะได้ไม่วา่ ง พี่นุย้ เข้าใจว่าเธอรู ้สึกยังไง ปี ที่แล้วพี่ นุย้ ก็มาคนเดียวเหมือนกับเธอ พี่นุย้ ก็แนะนําว่า ‘ไม่ตอ้ งเครี ยด อย่าไปคิดมาก มีอะไรก็ถามพี่เขาไปเลย’ เธอก็อยากถาม อยาก ใช้เวลาตรงนั้นให้คุม้ ค่าที่สุด แต่ไม่รู้จะถามอะไรจริ งๆ ไม่รู้วา่ ควรจะถามอะไรดี ถามตอนไหนดี กล้าๆกลัวๆ ถ้าเธอได้ไป shadowอาชีพที่เธอชอบจริ งๆ ถึงเหนื่อยยากลําบากแค่ไหน เธอก็คงรู ้สึกดีกว่านี้ แต่ปัญหามันก็คือ เธอ‘ไม่รู้’ เธอรู้สึกเหมือน หลอกตัวเองว่า ‘เรี ยนได้’ ‘ทําได้’ โฮกกก ก ~ TT^TT ทุกอย่างมันชนกันมัว่ หมดในหัวของเธอ ตอนที่เธอนัง่ คุยกับพี่กอล์ฟ คุยไปคุยมา นํ้าก็ไหลออกมาจากตาเฉย TT’ หลายๆอย่าง มันรู ้สึกแย่จริ งๆ ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ แต่พี่ๆที่สาํ นักงานก็ดีมากเลย ลุงโรจน์จะให้แนวคิดดีๆตลอด และจะชอบพูดตลกๆ พี่โอมเห็นเธอไม่ได้ทาํ อะไรก็ชวนขึ้น ไปชั้นบนที่เป็ นห้องทํางานของพี่โอมกับลุงโรจน์ พี่โอมเอาjournalของพี่รุ่นแรก(๒ปี ที่แล้ว)มาให้อ่านด้วย พอได้อ่านแล้วดูพี่ เขามีความสุ ข ตื่นเต้น ชอบที่ได้มาshadowมาก แต่ไหงเธอกลับไม่รู้แบบนั้นเลย แต่มนั ก็ไม่เชิงรู ้สึกแย่หรอกนะ แต่เหมือนมัน ไม่ใช่ตวั เธอ หรื อว่าเส้นทางสายนี้ จะไม่ใช่สาํ หรับเธอจริ งๆ ไม่วา่ ยังไงก็แล้วแต่แม้วา่ เธอจะรู ้สึกฝื นๆ(บ้าง) รู้สึกอยากกลับ บ้าน(บ้าง) แต่เธอตั้งมัน่ ตั้งใจแล้วว่าจะใช้เวลา ๑๐ วันนี้ให้คุม้ ค่าที่สุด เรี ยนรู ้และนํามาเล่าให้คนที่ติดตามและสนใจอาชีพนี้ให้ ได้มากที่สุด เธอจะไม่ทาํ ให้พี่ๆที่จดั โครงการดีๆแบบนี้ ข้ ึนมาผิดหวังแน่นอน!! :’DD ‘สู ้เว่ยย ยๆๆๆ ๆ’ พี่กอล์ฟเปิ ดคลิปของรุ่ นพี่ครั้งก่อนๆให้ดู เธอก็คิดว่าเธอจะทําได้หรื อเปล่า แต่พี่กอล์ฟก็ชอบพูดตลกๆ แต่บางทีก็ไม่นะ555 5 พี่ภทั รกับพี่นดั ก็มาดูดว้ ย ตั้งแต่วนั แรกที่มาแล้วเธอได้เจอกับพี่ๆที่สาํ นักงาน เธอรู ้สึกเหมือนเคยรู ้จกั เคยเห็นหน้ากันมาก่อน วันนี้ เธอได้คุยกับพี่ๆ เขามากขึ้น รู ้สึกดีกว่าเมื่อวานเยอะ(มากกก ก~) นัง่ ดูคลิปกับพวกพี่ๆเขาแปปเดียวก็ ๕ โมงแล้วว เวลาไม่เคยรอใครจริ งๆ~ วันนี้ได้กลับ ๕ โมงตามที่เธอตั้งใจ พรุ่ งนี้มาลุยใหม่!!

โตแล้ว ทนายความ : รู้ ได้ ไง ว่ าใครผิด! ๒๕/๔/๒๕๕๕ – ๘.๕๑ น. @สํานักงานจโรภาสทนายความ วันที่ ๓ ของการมาshadow อาชีพทนายความ วันนี้ไม่มีไปศาลที่ไหน เธอก็มาสํานักงานตามที่พี่เขาบอก พี่เขาจะเข้างานกัน ตอน ๙ โมงเช้า เมื่อเธอเข้าไปก็เจอพี่ภทั ร อาต้อม แล้วก็อาเล็ก ไม่มีอะไรให้ทาํ ตามเคย อาต้อมเลยเอาหนังสื อมาให้อ่าน ชื่อ หนังสื อ ‘ศิลปวัฒนธรรม ปี ที่ ๓๐ ฉบับที่ ๑๐ สิ งหาคม ๒๕๕๒’ เป็ นหนังสื อเล่มแรกที่เธอได้อ่านในสํานักงานนี้ ทุกคนก็ เข้าใจว่ามันไม่มีอะไรให้ทาํ จริ งๆ.. แต่เธอได้ทาํ งานเป็ นชิ้นเป็ นอันแล้วว!! อาเล็กให้ช่วยพิมพ์‘สรุ ปการประชุมสํานักงาน ทนายความ’ >o< แต่มนั ก็ไม่ได้เป็ นทางการอะไรหรอกนะ ก็แค่พิมพ์ธรรมดานี่แหละเนอะ ถึงแม้เธอจะรู ้สึกเกร็ งๆบ้าง แต่ก็ ดีกว่า ๒ วันที่แล้วมากก เฮ้ออ อ~ เธอได้ข้ ึนไปเจอ‘น้าน้อย’ เจ้าของสํานักงานนี้แล้ว ทุกคนที่น้ ีใจดี แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เธอลดความเกร็ งลงได้ เธอมีทอ้ บ้าง แต่ เธอจะไม่ถอยเด็ดขาด เธอนึกไปถึงคืนที่เธอนัง่ บรรจบเขียนใบสมัครโครงการนี้ท้ งั คืน เธอนึกไปถึงตอนแรกว่าเธอตั้งใจกับ โครงการนี้มากแค่ไหน ถึงเธอจะเริ่ มรู ้สึกแล้วว่า เส้นทางสายนี้มนั อาจจะไม่ใช่เส้นทางของเธอจริ งๆ แต่เธอจะใช้โอกาสนี้ให้ ดีและคุม้ ค่าที่สุด!! วันนี้ไม่มีใครไปศาล เธอก็นงั่ อยูใ่ นสํานักงาน วันนี้ได้เจอ‘พี่ธง’พี่ตน้ แบบอาชีพของเธอแล้ว =’DD พี่ธงใจดี และเธอรู้สึก ว่าพี่ธงเข้าใจเธอมาก พี่ธงคงรู ้วา่ เธอทําตัวไม่ถูก เกร็ ง และยังเขินๆไม่กล้าถามอะไร พี่ธงเลยมานัง่ คุยด้วยอยูต่ ้ งั นาน เธอได้ ความรู ้ดีๆจากพี่ธงหลายอย่าง พี่ธงก็ท้ งั บอกทั้งสอนอะไรหลายๆอย่าง.. ‚พี่ไม่ชอบตํารวจ เขาเป็ นผูใ้ ช้กฎหมาย เขาบอกว่าเราทําผิดกฎหมาย แต่เราก็ไม่รู้วา่ เราผิดจริ งไม่จริ ง เพราะเราไม่รู้เรื่ อง กฎหมายเลย พี่เลยอยากเรี ยนนิติศาสตร์ ‛ ‚นักกฎหมายไปได้ทุกสายงาน ทุกอาชีพแหละ ทุกอาชีพต้องมีตอ้ งใช้กฏหมาย‛ ‚เราอยากเป็ นอะไร อยากทําอะไร ไม่ใช่เลือกตามเพื่อน‛ ‚ถ้าไม่ได้ถึงกับชอบ แต่คิดว่าน่าจะเรี ยนได้ ก็ตอ้ งลองไปเรี ยนดู คิด ดูวา่ จะชอบไหมที่ตอ้ งมานัง่ อ่านนัง่ จํา‛ ‚นิติอ่ะเรี ยนหนัก แต่กว่าจะได้งานก็ลาํ บาก ถ้ายังสอบตัว๋ ทนายไม่ได้ ก็เหมือนเด็กจบ แค่ม.๖‛ ‚ตัว๋ ทนายจะเป็ นเหมือนใบเบิกทางไปสู่ ทนายความ ผูพ้ ิพากษา อัยการ การสอบก็จะมีท้ งั ภาคทฤษฎีและปฏิบตั ิ ถ้า อยากเป็ นผูพ้ ิพากษาหรื ออัยการ ก็ตอ้ งไปเรี ยนต่อเนติบณั ฑิตให้จบ แล้วไปเป็ นทนายหรื อไม่ก็ขา้ ราชการที่ทาํ เกี่ยวกับกฎหมาย ๒ ปี ก็จะสามารถไปสอบผูช้ ่วย ผูพ้ ิพากษา อัยการได้ แต่เป็ นทนายไม่จาํ เป็ นต้องเรี ยนเน(ติบณั ฑิต)ก็ได้‛ ‚ถ้าเป็ นคดีส่วนตัวที่ รับมาเอง เงินที่ได้มาเราก็ได้หมด หรื อเป็ นคดีที่ทางสํานักงานส่ งมา ก็จะมีท้ งั แบบรับเป็ นเงินเดือน ที่เงินเดือนเท่านี้ สํานักงาน จะให้ทาํ กี่คดีก็ตอ้ งทํา มากน้อยแค่ไหนก็ได้เท่านั้น หรื อถ้าทําคดีเยอะ ก็ได้เงินเยอะตาม หรื อแบบหักเปอร์ เซ็นต์ก็มี แต่ละ สํานักงานก็จะไม่เหมือนกัน‛ ถ้าว่าความให้คนทําผิด? ‚แล้วเรารู ้ได้ไงว่าเขาผิด เราไม่ได้อยูใ่ นเหตุการณ์น้ นั ซะหน่อย เราจะรู ้ ได้ไงว่าใครผิด ใครถูก เราก็ช่วยตามข้อเท็จจริ ง ดูจากพยาน หลักฐาน‛ โอ้วว ว ใช่แล้วว เราจะรู ้ได้ไงล่ะว่าใครผิด ?? เธอก็ได้คุยกับ‘พี่หนุ่ม’ที่มาฝึ กงานด้วย พี่เขาก็ให้ขอ้ คิด แนวคิดอะไรดีๆ.. .

‚ต้องเรี ยนที่เราชอบ ถ้าไม่ชอบฝื นเรี ยนไป พอจบออกมา เราก็ไปทํางานที่เราไม่ชอบ ไม่ถนัดอีก ยังไงมันก็ไม่ใช่‛ ‚ถ้ายังไม่ รู ้ ก็ลองไปดูในใบเกรด ดูวา่ ได้เกรดดีวชิ าอะไรบ้าง แล้ววิชาพวกนั้นไปต่อหรื อเกี่ยวกับสาขา คณะไหนได้บา้ ง‛ เราไม่รู้วา่ เรา ชอบอะไร บางทีสิ่งที่เราทําได้และอาจทําได้ดีดว้ ย และมันอาจจะเป็ นสิ่ งที่เราชอบก็ได้ แต่เรามองข้ามมันไป.. ‚ลองอ่านพวก หนังสื อกฎหมายดู ถามตัวเองว่าเรามีความเข้าใจแค่ไหน แล้วมีความรู ้สึกว่าอยากจะอ่านต่อไหม? อยากจะอยูก่ บั มันไหม?‛ ‚เรี ยนนิ ติก็ตะรู ้กว่าคนทัว่ ไปอีกขั้นหนึ่ง เรารู ้ช่องทาง ถ้าเกิดปั ญหาขึ้นกับตัวเอง เรารู ้วา่ ต้องทําไง ต้องป้ องกันยังไง‛ และเธอได้คุยกับ‘พี่เอฟ’ พี่ทนายคนหนึ่งของสํานักงาน พี่เอฟใจดีมากเลย ให้ดูพวกคําฟ้ อง คําให้การ บัชญีพยานอะไร ต่างๆ ทั้งหมดต้องใช้เป็ นแบบฟอร์ มเฉพาะของศาล มีท้ งั ขนาดF๔ และA๔ พี่เอฟให้เอกสารคําฟ้ องที่พี่เอฟทําเสร็ จแล้วให้เธอ ตั้ง ๒ ชุดด้วย คุยกับพี่เอฟแล้วได้อะไรหลายอย่างเลย ‚เวลาทํางานไม่เหมือนกับตอนเรี ยนนะ เวลาเรี ยน ถ้าเราไม่ชอบ เราไม่อยากเรี ยนแล้ว เราก็ไม่เรี ยนก็ได้ ยังไงก็ยงั มีพอ่ แม่ ส่ ง แต่เวลาทํางาน ถึงแม้เราไม่ชอบ เราก็ตอ้ งทํา ถ้าไม่ทาํ ก็อดตาย‛ ‚ถ้าตอนเรี ยนไม่ชอบ ฝื นๆเรี ยนให้จบ เรี ยนคณะไหนมัน ก็จบได้ แต่เวลามาทํางานซิ หนักกว่าเรี ยนอีก ขนาดเรี ยนเรายังไม่มีความสุ ขเลย แล้วตอนมาทํางานจะมีความสุ ขได้ยงั ไง จะอยู่ กับมันได้หรื อ?‛ ‚พี่ไม่สนับสนุนนะที่เรี ยนอย่างหนึ่ง แล้วมาทํางานอีกอย่างหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นแล้วเราจะมาทนเหนื่อยเรี ยนมัน ทําไม เสี ยทั้งเงินทั้งเวลา อดหลับ อดนอนนัง่ อ่านหนังสื อ ทนเหนื่ อยไปเพื่ออะไร ในเมื่อเวลาออกมาทํางาน ก็ไม่ได้ใช้สิ่งที่ เรี ยนมาเลย‛ ‚ค้นหาตัวเองให้เจอ ว่าชอบอะไร อยากเรี ยนอะไร แล้วทํางานอย่างที่ชอบจะได้มีความสุ ข เพราะเราจะต้องอยู่ กับมันไปตลอดอายุการทํางานของเรา‛ ‚เมื่อรู ้แล้วว่าชอบอะไร อยากเป็ นอะไร ศึกษาให้ดีวา่ ต้องทํายังไงบ้าง เมื่อมีเป้ าหมาย แล้ว ยิงตรงไปหามันเลย แต่ถา้ เรายังไม่รู้ เราก็จะเดินวกไปวนมาอยูน่ นั่ แหละ เสี ยทั้งเงินทั้งเวลา‛ แม้วนั นี้จะไม่ได้ไปศาลที่ไหน อยูแ่ ต่ในสํานักงาน แต่เธอก็ได้อะไรกลับไปคิดหลายอย่าง เธอรู ้สึกได้วา่ พี่ๆเขาอยากจะให้ ความรู ้กบั เธอจริ งๆ ทําไมเขาถึงได้ใจดีกนั อย่างนี้นะ แต่เธอก็ยงั ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทําไมถึงยังรู ้สึกเกร็ งๆอยู่ อาจจะ เพราะอย่างที่พี่ต่ายบอก ตอนที่ทาํ กิจกรรม‘ตุก๊ ตาขนมปัง’กัน คนเรามีฐานที่ต่างกัน ถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน ทั้งครอบครัวและ สิ่ งแวดล้อมก็ต่างกัน จึงทําให้คนเราต่างกัน.. . พี่ต่ายและพี่นุย้ ก็ยงั โทรมาตลอด ให้คาํ ปรึ กษา คําแนะนําดีๆ เธอไม่คิดเลยว่าพี่ๆเขาจะใส่ ใจเธอขนาดนี้ แม้ตอนนี้เธอจะยัง ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้อะไรแน่ชดั เกี่ยวกับอนาคตของเธอ แต่เธอรู ้อยูอ่ ย่างหนึ่ง ว่า เธอ‘รักโครงการนี้จงั ขอบคุณพี่ๆทุกคนมากๆคะ’ <3

โตแล้ว ทนายความ : แล้ วทุกอย่ างจะดีขนึ้ เอง.. . ๒๖/๔/๒๕๕๕ – ๘.๕๗ น. @สํานักงานจโรภาสทนายความ ‘พึ่งจะวันที่ ๔ เองหรื อเนี่ย เฮ้ออ อ~’ ป้ าไปส่ งเธอหน้าสํานักงานแต่เช้า ถึงแม่พี่ๆเขาจะบอกว่า ‘๑๐ โมงค่อยมาก็ได้’ แต่ เธอเป็ นเด็ก จะมาหลัง กลับก่อน มันก็น่าเกียจ เราต้องไปเช้าๆ มันเป็ นมารยาท พอไปถึงเธอนัง่ ดูโทรทัศน์อยูส่ ักพัก ‘พี่ภทั ร’ก็มาชวนไปถ่ายเอกสารบนชั้น ๒ ช่วงนี้อากาศร้อนมากกก~ -0- อยูใ่ น สํานักงานก็ไม่ค่อยมีอะไรทํา จะพูดว่าไม่มีอะไรทําเลยก็ได้ ๕๕ ๕++ พี่เขาก็มาชวนคุยบ้าง บางคนก็นงั่ เล่นเกมส์ไพ่ใน เฟสบุค๊ กัน เพราะถ้าไม่มีคดีก็วา่ ง พี่ธงบอกว่า‘บางคนวันว่างเยอะกว่าวันทํางาน’ ตอนประมาณ ๑๑ โมงพี่โอมจะไปยืน่ คําร้องขออุทธรณ์* ที่ศาลจังหวัดปทุมธานีก็ชวนเธอไปด้วย ‘เย้!ไม่ตอ้ งอยูเ่ ฉยๆแล้ว’ ระหว่างทางไปศาล พี่โอมก็เล่าอะไรให้ฟังตั้งแยะ แล้วก็สอนอะไรหลายๆอย่างด้วย.. *ถ้าโจทก์หรื อจําเลยไม่พอใจในคําพิพากษาของศาลชั้นต้น(เป็ นศาลที่พิจารณาและชี้ขาดตัดสิ นคดีเป็ นครั้งแรก) ก็มีสิทธิ์ ยืน่ อุทธรณ์หรื อฎีกาไปยังศาลอุทธรณ์หรื อศาลฎีกาได้* ‚เราต้องเริ่ มคิดแล้วว่าสนใจด้านไหน อย่าไปคิดว่ายาก ขี้เกียจอ่าน แต่พอถ้าได้ไปเรี ยนจริ งๆ เราอาจจะชอบ อาจจะเข้าใจ มากขึ้น ทุกสาขาวิชามันก็มีหมดแหละบางทีก็ชอบ บางทีก็ไม่ชอบ แต่มนั อยูท่ ี่วา่ ทุกข์กบั สุ ขอันไหนมากกว่ากัน ถ้าทุกข์ มากกว่าก็อย่าเอาเลย‛ ‚เป็ นทนายนี่ก็มีท้ งั ทุกข์และสุ ขนะ แต่ก็สุขที่ได้ช่วยคนที่เขาลําบาก ก็เหมือนทําบุญอย่างหนึ่ง แต่ถา้ ช่วยไม่ได้ก็ให้กาํ ลังใจ เขา บอกเขาว่ามันไม่ใช่ทุกอย่างในชีวติ นะ แต่กฎหมายเขียนไว้แบบนั้น คุณก็ตอ้ งยอมรับในสิ่ งที่ทาํ ‛ ‚ทนายมีนงั่ เวรด้วยนะ แต่ก็แล้วแต่คนว่าอยากจะนัง่ หรื อเปล่า ก็จะนัง่ ประจําที่ศาล วันนั้นทั้งวัน ตั้งแต่ ๙ โมง – ๔ โมงเย็น ในกรณี ที่มีการฟ้ อง แล้วต้องมีทนายเข้ามาในคดีเลย แต่กรณี น้ นั ไม่มีทนาย ศาลก็จะเรี ยกทนายเวรเข้ามา ทนายเวรก็รับคดีน้ นั ไปเลย แต่บางศาลก็แค่ไปขึ้นทะเบียนว่าเป็ นทนาย ไม่ตอ้ งไปนัง่ เวร เวลามีคดี ทางศาลก็จะโทรหา แต่ถา้ ไม่วา่ ง ก็จะให้ทนาย คนต่อไป‛ ‚ทนายมีเยอะ ส่ วนใหญ่ก็มีแต่ผชู ้ าย ความเป็ นทนายผูช้ ายจะคล่องกว่าผูห้ ญิง แบบการว่าความ การพูดจา การทํางาน การ เดินทาง การขับรถ การไปถามข้อเท็จจริ ง การไปหาถึงสถานที่ เป็ นผูช้ ายก็จะคล่องกว่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผูห้ ญิงเป็ น ไม่ได้นะ ผูห้ ญิงที่เป็ นทนายก็ตอ้ งคล่องกว่าผูห้ ญิงทัว่ ไปเยอะ ผูห้ ญิงส่ วนใหญ่จะเป็ นทนายของสํานักงาน ทําเอกสารอะไร พวกนี้ จะเหมาะกับผูห้ ญิงมากกว่า‛

เธอรู ้สึกดีข้ ึนเรื่ อยๆ จากวันแรกที่แย่ปานกลางถึงแย่มากกก TT’ พอกลับถึงบ้านก็ค่าํ มืดแล้ว เหนื่ อยก็เหนื่อย ท้อก็ทอ้ แต่ ยังไงก็ตอ้ งมานัง่ หน้าคอมเขียนjournalบันทึกแต่ละวัน เฮ้ออ อ~ แต่การที่เธอได้เขียน ได้พิมพ์ๆๆๆไปเนี่ย มันทําให้เธอได้ ทบทวนว่าวันนี้เธอได้อะไรไปบ้าง เธอเต็มที่แล้วหรื อ มีปัญหาอะไรบ้างที่เจอวันนี้ แล้วพรุ่ งนี้จะได้แก้ยงั ไง มันทําให้เธอได้ คิด แต่บางครั้งคิดไปมันก็เครี ยด พรุ่ งนี้ก็ตอ้ งตื่นแต่เช้า แล้วก็กลับมานัง่ หน้าคอม เธอรู ้สึกเหมือนไม่มีอะไรตื่นเต้นเลย ทุกวัน วนไปวนมาอยูอ่ ย่างนี้ เธอรู ้สึกเบื่อ บางวันก็ทอ้ และไม่อยากจะตื่นไปอีกแล้ว.. . แต่เพื่อคนบางคนที่เขาใส่ ใจเธอ ที่เขาคอยให้ กําลังใจเธอมาตลอด ที่เขาคอยช่วยเหลือเธอทุกๆอย่าง เธอจะต้องไม่ทาํ ให้เขาผิดหวัง ‘สู้ สู้ สู้!!!’ เธอเชื่ อว่า ‘ทุกอย่างจะดีข้ ึน เอง’ .. . Just Fine ~ ( Credit by:: Note The Star ๗ ) Different language , Different country Different place , Different family Different school , Different friend Different footstep Different trend Different street , Different name Different place , Different game Different song , Different seeing New adventure , New beginning Oh, honey don’t you worry you will be just fine. We’re walking on this road together. I understand what’s on your mind. This blues won’t last forever. Tomorrow we’ll laughing together. and everything will be just fine.. just fine… just fine… just fine … ~~ … Just Fine … ~

โตแล้ว ทนายความ : วันศุกร์ วนั สุ ข เย้ !! ๒๗/๔/๒๕๕๕ – ๗.๕๑ น. @ป้ ายรถเมล์ ธนาคารไทยพานิช สํานักงานใหญ่ รัชโยธิน วันนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าเหมือนเคย เดินออกจากบ้าน ลัดเลาะไปตามลําคลองเล็กๆ ผ่านสนามกอล์ฟ เดินไปตามฟุตบาทริ ม ถนนใหญ่ เดินขึ้นสะพานลอย มองไปข้างล่างก็เห็นแต่รถติด เห็นตึกช้าง ๓ ขา เห็นตึกดินสอของธนาคารไทยพานิ ช แดดก็ ร้อน ไม่รู้วา่ แสงอาทิตย์สมัยนี้จะยังคงหลงเหลือวิตามิน D ยามเช้าบ้างหรื อเปล่า ยังไม่ทนั สายเลย แดดก็ร้อนซะ -0ตอนเช้าพี่โอมจะพาไปศาลจังหวัดนนทบุรี บ้านเธอเป็ นทางผ่านพอดี เธอเลยมานัง่ รอพี่โอมอยูต่ รงป้ ายรถเมล์ จะได้ไม่ตอ้ ง ไปสํานักงานแล้ววกกลับมาอีก ประมาณ ๘.๒๐ น. พี่โอมก็มารับ พี่โอมบอกว่ารถติดมากก ระหว่างทางพี่โอมก็ชวนคุยนูน้ แต่ มันก็ไม่รู้จะคุยอะไรเนอะ555 5 ก็เธอไม่ได้ชอบอาชีพนี้ ก็ไม่รู้จะถามอะไรนี่ น่า.. ถ้ารู ้จกั กันซัก ๕ ปี คงรู้สึกสนิทและมีเรื่ องให้ คุยกันแยะกว่านี้ พอไปถึงศาล ‘ลุงโรจน์’เป็ นทนายคู่กบั พี่โอม ไปถึงตั้งแต่เช้าแล้ว วันนี้ เป็ นคดีผบ. (ผบ.คือผูบ้ ริ โภค ตามกฎหมายก็ อย่างเช่น คดีกยู้ มื บัตรเครดิต คดีผบ.ก็เป็ นคดีแพ่งอย่างหนึ่ ง) วันนี้ นดั จําเลย(บุคคลซึ่งถูกฟ้ องยังศาลแล้ว โดยข้อหาว่าทําผิด) มาทําสัญญาประนีประนอมยอมความ รับสภาพในหนี้ที่มี แต่ถา้ เขาไม่มา ก็เป็ นหน้าที่ของทนายส่ งสัญญากูใ้ ห้ศาลพิพากษา แล้วก็รอ รอ รออ.. พี่โอมเลยพาเธอเข้าไปดูในห้องพิจารณาคดี เขากําลังสื บสวนพยานกันอยูเ่ ลย มีจาํ เลย ๒ คนเป็ น ผูต้ อ้ งขังชาย ซึ่งศาลเบิกตัวมาพิจารณาคดี ใส่ โซ่ ตรวน และกุญแจมือด้วย โดนข้อหาลักขโมย ทนาย ๒ คนฝ่ ายจําเลย และ อัยการ ๑ คนฝ่ ายโจทก์ ก็จะผลัดกัน ถามค้านถามติงพยาน เห็นแล้วก็ทาํ ให้เธอนึกถึงตอนโต้วาทีที่โรงเรี ยน ‘เฮ้ออ~ คิดถึงพวก นี้ที่โรงเรี ยนจังว่ะ’ ..ไม่รู้ทาํ ไม เวลาเข้ามาในห้องพิจารณาคดีน้ ีทีไร เหมือนมีมนต์สะกด~ หนังตาเธอเริ่ มหย่อนลงมาา า~ บวกกับอากาศเย็นนๆ ง่วงหนาวหาวนอนมาก -0- เหมือนจะนอนให้ได้ตรงนั้น๕๕ ๕+ >o< ไหนพี่เขาบวกว่า ‘เวลา สื บพยานเนี่ย มันส์ สนุก!’ แต่ไหงเธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย~ หรื อว่าคดีน้ ีมนั อาจจะไม่น่าตื่นเต้นน เฮ้ออ~ แต่ก็ชงั่ เถอะ.. . ข้างๆศาลจังหวัดนนทบุรี เป็ นศาลแขวงและชั้นที่ ๕ และ ๖ ของศาลแขวงนนทบุรีน้ ี ก็เป็ นแผนกคดี(ศาล)เยาวชนและ ครอบครัว ตอนเที่ยงลุงโรจน์เลี้ยงข้าวด้วย >o< มาshadowนี้พี่ๆเขาเลี้ยงข้าวทุกวันเลย ‘เอ้ออ~ เกรงใจอ่ะ ถ้ามีเพื่อนซักคนคงดี^^’ วันนี้อยูท่ ี่ศาลถึงบ่าย ๓ โมงเย็นเลย ตอนกลับก็กลับกับพี่โอม พี่แกบอกว่า ‘กลับบ้านเลยก็ได้ ไม่ตอ้ งไปสํานักงานแล้ว’ เย้! แอบดีใจๆๆ >o< วันนี้วนั ศุกร์ แห่งชาติ เสาร์ อาทิตย์สาํ นักงานก็หยุด ราชการหยุด สํานักงานก็ปิด ไม่ตอ้ งไป เธอจะได้หลับ นอนตื่นสายแล้ววว~ ;’DD

ถึงแม้เธอจะไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่ ระหว่างไปshadowที่ผา่ นมาครึ่ งทางแล้ว แต่เธอก็จะอดทนต่อไปและเก็บเกี่ยว ประสบการณ์ความรู้ให้ได้มากที่สุด เพื่อ พี่ต่าย พี่วนิ พี่เอิร์ธ พี่ผงิ ที่จดั โครงการดีๆอย่างนี้ข้ ึนมา.. พี่นุย้ ’ที่คอยโทรมาหา ตลอด และเพื่อ ..ตัวเธอเอง ~ ต้องบอกตามตรงว่าเธอรู ้สึกดีมากจริ งๆ เมื่อถึงเวลากลับบ้าน เหมือนหมดสารพัดความกลัว เกร็ ง เครี ยด กดดัน อยากนํ้าริ น ไหลออกจากตา มันรู ้สึกโล่งใจโล่งอกไปหมด ยิง่ ไม่ตอ้ งไปอีก ๒ วัน มันก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก และข่าวดีมากที่สุดสําหรับ เธอตั้งแต่ไปshadowมานี้ เธอ.. .จะมี‘เพื่อน’ไปด้วยแล้วว เย้!! >o<

โตแล้ว ทนายความ : เงิน VS ความสุ ข ๓๐/๔/๒๕๕๕ – ๗.๒๓ น. @ศาลล้มละลายกลาง ถนนแจ้งวัฒนะ แขวงทุ่งสองห้อง เขตหลักสี่ กรุ งเทพมหานคร ไปถึงตั้งแต่ไก่โห่ ยังไม่ค่อยมีคนเลย -0- แต่วนั นี้เธอมีนอ้ งสาวฝาแฝดไปด้วย >o< เธอรู ้สึกดีกว่าวันก่อนๆมากกก~ เธอ ขึ้นไปรอพี่ธงที่ช้ นั ๒ พอพี่ธงมาก็เข้าไปนัง่ รอในห้องพิจารณาคดี๑ แล้วก็นงั่ รอ รอ รออ~ -0- จนกระทัง่ ๙ โมงครึ่ งกว่าท่านผู ้ พิพากษาจะมา ที่ศาลนี้ค่อนข้างน่าเบื่อเลยทีเดียว - -‘ พอเสร็ จก็กลับมาที่สาํ นักงาน วันนี้เจอ‘พี่ตอ้ ม’ด้วยย พี่ตอ้ มเป็ นทนาย ที่สวยและน่ารักมากกก >o< แต่พี่ตอ้ มน๊านนานนน~ กว่าจะเข้ามาที่สาํ นักงาน ตอนบ่ายพี่ตอ้ มมีคดีที่ศาลจังหวัดมีนบุรี พี่นดั ก็ไปด้วย ก็ชวนเธอกับน้องไปด้วย เวลาพี่ตอ้ มใส่ ชุดครุ ยเท่มากกกกก~ ตั้งแต่มาshadowนี้เธอเจอทนาย อัยการ ผูพ้ ิพากษาแยะเยอะมากก แต่ไม่มีใครน่ารัก เหมือนพี่ตอ้ มเลยย อ๊ากก ก~ >o< พี่ตอ้ มเป็ นไอดอลของเธอเลยย <3 ได้เข้าไปในห้องพิจารณาคดีอีกแล้ว แต่จริ งๆแล้วใคร จะเข้าไปดูก็ได้ เพราะเขาอนุ ญาต เขาตัดสิ นกันอย่างเปิ ดเผย ไม่ได้เป็ นความลับอะไร พี่ตอ้ มนัง่ คุยกับลูกความ พี่แกต้องเอาเอกสาร หลักฐานอะไรต่างๆกลับไปดูแยะมากก ระหว่างนัง่ รอพี่ตอ้ ม เธอก็ได้คุยกับพี่ นัด บางทีพี่นดั ก็ดูน่ากลัว แต่จริ งๆแล้วพี่แกก็ใจดี พี่นดั ก็คุยเรื่ องเรี ยนต่อกับเธอ และกับน้องสาวเธอด้วยย ดูเหมือนน้องสาว เธอจะไม่ค่อยมีบทบาทอะไรเลยย ๕๕ ๕+ ‚ชอบอะไรก็เรี ยน เราจะได้ทุ่มเทกับมันให้เต็มที่ ถึงแม้เหนื่อยแค่ไหน เราก็จะไม่ทอ้ เพราะเราทําในสิ่ งที่เราชอบจริ งๆ ถึงแม้พอจบออกมาแล้ว มันอาจจะไม่มีงานรองรับ อาจจะไม่คุม้ ที่เรี ยนมา แต่อย่างน้อยเราก็จะไม่เสี ยใจ เพราะเราได้ทุ่มเท ให้กบั สิ่ งที่เรารักเต็มที่แล้ว‛ พอเสร็ จคดีที่ศาล พี่ตอ้ มพาไปกินไอติมด้วยย >o< น่ารักแล้วยังใจดีอีกก <3 ได้คุยกับพี่ตอ้ มนิ ดหน่อยระหว่างนัง่ รอไอติม ‚ถ้าอยากเป็ นทนาย หรื ออยากไปทางสายนี้จริ งๆ ต้องมีฐานที่ดีหน่อย หรื อแบบครอบครัวต้องมัน่ คงหน่อยอ่ะ หรื อไม่ก็ตอ้ ง อดทนๆๆไปก่อน เพราะเรี ยนมาก็เหนื่ อย แต่กว่าจะได้เป็ นอย่างที่ฝันนั้น มันต้องล้มลุกคลุกคลานก่อนซัก ๕ ปี เพราะใครล่ะ อยากจะจ้างทนายใหม่ อย่างคดีอาญาเนี่ย เค้าจะรอดหรื อไม่รอด ก็ข้ ึนอยูก่ บั ทนายนะ‛ แต่คนที่มีฝันก็อย่าท้อนะ สู ้ต่อไปๆ :]] พี่ตอ้ มไม่ได้อยูต่ ่อที่สาํ นักงาน พี่แกต้องกลับเลย TT^TT แอบเศร้าาา~ ยังไม่ได้สัมภาษณ์ ถ่ายวีดีโอพี่ตอ้ มมาทําคลิปเลยย TT’ วันนี้ไม่ค่อยมีใครเข้าสํานักงาน พรุ่ งนี้ (๑ พฤษภาคม)เป็ นวันแรงงาน พี่ธงบอกว่าเราหยุด!! เย้!! >o< ได้ตื่นสายอีกครั้งง เธออยูท่ ี่สาํ นักงานก็นงั่ อยูท่ ี่เก้าอี้ตวั เดิมตามเคย มันรู ้สึกเฉยๆเรื่ อยๆ เหมือนมันเบื่อจนชินไปแล้วว แต่ก็ยงั ดีที่เธอมีนอ้ ง เป็ นเพื่อนคุย ไม่ได้นงั่ หงก รอเวลากลับบ้านอยูค่ นเดียวเหมือนเคย ทุกคนอาจจะไม่เข้าใจว่าทําไมเธอไม่เดินเข้าไปคุยกับพี่เขา หรื อทําไมต้องไปนัง่ อยูค่ นเดียว แต่ทุกคนไม่ได้เป็ นเธอ คงไม่รู้หรอก ถ้าได้ไปอยูใ่ นสถานการณ์แบบเธอ ทุกคนคงจะเข้าใจ

เอง ที่สาํ นักงานนี้ไม่ได้กว้าง ไม่ได้มีหลายๆชั้น ที่จะได้ไปเดินเล่นหรื อไปคุยกับพี่ๆชั้นอื่นได้ ทุกคนก็ยงุ่ อยูห่ น้าคอม ยุง่ อยูก่ บั เอกสารที่วางอยูเ่ ต็มโต๊ะ เธออาจจะไปเกะกะหรื ออาจทําให้พี่เขารู ้สึกอึดอัดก็ได้ ส่ วนใหญ่ถา้ พี่ๆเขาว่าง จะมาคุยกับเธอเอง เป็ นแบบนี้ แหละดีแล้ว มาคุยมาทักทายเธอบางครั้งบางคราวก็พอ :]] กลับมาถึงบ้านเธอก็คิดว่าจะสัมภาษณ์พี่ๆเขายังไงดี จะได้เอามาทําคลิปวีดีโอ เพราะการมาshadowครั้งนี้ก็ผา่ นมาเกินครึ่ ง ทางแล้ว และใกล้จะจบแล้ว และเธอก็ได้คุยกับพี่ต่าย การมาshadowนี้ สําคัญต่อตัวเธอเองมากกก มันทําให้เธอเปลี่ยนความคิด อะไรหลายๆอย่าง และอาจเปลี่ยนอนาคตของเธอไปเลย ยิง่ ไปshadowแต่ละวัน ยิง่ ทําให้เธอรู ้วา่ เธอไม่เหมาะกับทางสายนี้ จริ งๆ ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทาํ ให้เธอได้รู้จกั โครงการนี้ ได้มาเจอพี่ๆทุกคน ไม่ง้ นั เธอคงจะจมปรักอยูแ่ ต่กบั ความคิดเดิมๆ ที่ หลอกตัวเองไปวันๆ :’)) เราเกิดมา แล้วก็เรี ยน เรี ยน เรี ยน~ เพื่อไปหางานทํา เพื่อให้ได้เงิน?? ‚เงิน เป็ นสิ่ งที่จาํ เป็ น แต่ก็ไม่ใช่เป็ นสิ่ งที่สาํ คัญที่สุด‛ ความสุ ขต่างหากล่ะสําคัญ แต่หลายคนคงคิดว่า ความสุ ข’ มันกินได้หรื อไง?? อยากให้ทุกคนลองคิดดูวา่ เราจะเลือกทํางานที่ เราไม่ได้ชอบ ทําไปก็ไม่มีความสุ ข แต่เราก็ตอ้ งทําเพื่อให้ได้เงินมา หรื อเราจะเลือกทํางานที่เราชอบ ที่เรารักมันจริ งๆ จะได้ เงินน้อยมากแค่ไหนก็เอา เพราะอย่างน้อยเราก็มีความสุ ข เราเชื่ อว่าถ้าเราทําอะไรแล้วมีความสุ ข เราก็จะทุ่มเทกับมันอย่าง เต็มที่ แล้วเราก็จะประสบความสําเร็ จในที่สุด เมื่อเราพบความสุ ขที่แท้จริ งแล้ว เราก็จะรู ้วา่ เงินก็เป็ นเพียงแค่ผลพลอยได้ ไม่ใช่เป้ าหมาย..

โตแล้ว ทนายความ : เวลาไม่ เคยรอใคร.. . ๒/๕/๒๕๕๕ – ๖.๕๐ น. ‘กริ๊ งงงงงงงง ง ~’ ‘… . .’ ‘กริ๊ .. .’ ‘… .!!!’ ปิ ดเสี ยงแล้วนอนต่ออ~ -0~~ จนกระทัง่ .. ~~ ~ ‚… . เฮ้ยย!! แปดครึ่ งแล้วว!! ทําไมไม่ปลุกกันเลยยย TT TT‛ TT^TT ตื่นสายอีกแล้วว ปกติ ๘ โมงนี่เธอต้องออกจากบ้าน แล้ว วันนี้ได้ไปสายจริ งๆแน่ แต่จริ งๆพี่เค้าก็ไม่ได้วา่ อะไรหรอก แต่เราก็ไม่ควรไปสายใช่ไหมล่ะ -0๑๐.๓๘ น. @สํานักงานจโนภาสทนายความ วันนี้ไม่ค่อยมีใครเข้าสํานักงานเลย ดูเงียบเหงามากก~ ข้างล่างนี้ก็มีแต่ พี่ธง พี่เอฟ พี่กอล์ฟ เห็นพี่ธงแล้วเธอก็นึกขึ้นได้ เมื่อวาน(วันแรงงานที่พี่ธงบอกว่าหยุด ไม่ตอ้ งมา)พี่โอมก็โทรมาถามว่า ‚ทําไมวันนี้ไม่มา‛ ‚อ้าวว ก็หยุดไม่ใช่เหรอคะ‛ ‚๕๕๕ ๕ ใครบอกเนี่ยย‛ ‚ก็พี่ธงบอกว่าวันแรงงาน หยุด ไม่ตอ้ งมา‛ ‚๕๕๕ ๕ ก็มีพี่ธงหยุดอยูค่ นเดียวแหละ เค้ามากันทั้งออฟฟิ ศเลยเนี่ยยย‛ ‚อ่าวววเฮ้ยย~ ‛ TT^TT ‚๕๕๕ ๕ ไม่เป็ นไรๆ พักผ่อนนๆๆ‛ ๕๕ ๕+ แต่ก็ไม่รู้วา่ พี่โอมแกโม้ป่าว พอเจอพี่ธงเลยต้องไปถามซะหน่อยย ‚พี่ธงคะ เมื่อวานที่สาํ นักงานเค้าหยุดกันรึ เปล่าคะ‛ ‚ไม่ได้หยุดหรอก พี่หยุดคนเดียว ^^‛ ‚แหะๆๆ ^^‛ เฮ้ออ อ~ แล้วมาบอกให้เธอหยุดด้วยเนี่ยนะ ๕๕๕๕ ๕ -0-

ตอนแรกกะว่าวันนี้จะไปสัมภาษณ์พี่ๆเขา พี่กอล์ฟอยูพ่ อดี ไปสัมภาษณ์พี่แกก่อนเลยล่ะกัน ต้องถ่ายรู ปแกไปลงคลิปแยะๆ เลย เพราะพี่แกแอบบ่นน้อยใจว่า คลิปรุ่ นก่อนไม่มีเศษเสี้ ยวรู ป เสี ยง หรื อแม้แต่คาํ พูดของแกเลย แต่พอเธอไปขอสัมภาษณ์ ถ่ายวีดีโอ แกก็ไม่ยอมให้ถ่าย อัดแต่เสี ยงก็ไม่ยอมให้อดั -0- ๕๕ ๕ จะเอาไงเนี่ยยพี่กอล์ฟ~~ สุ ดท้ายเลยได้แต่ถามเฉยๆ แต่พี่ กอล์ฟดูเหมือนจะเล่นๆ ตลกๆ แต่จริ งๆแกแอบมีสาระมากกกกก~ แล้วก็คุยไปเรื่ อยๆๆ~ สรุ ปวันนี้ท้ งั วันก็ได้แต่คุยกับพี่กอล์ฟนัน่ แหละ แต่ยงั ไงก็ดีกว่าวันก่อนๆมากกๆๆ~ วันนี้จะพูดว่าเป็ นวันที่เธอพูดกับพี่ที่ สํานักงานแยะที่สุดเลยก็วา่ ได้ ๕๕๕ ๕++ วันนี้เธอไม่รู้จะเอาอะไรไปเขียนjournalดี ไม่มีอะไรเลยนะวันนี้ ไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ที่ไปเจออะไรใหม่ๆ น่าตื่นเต้น น่าสนใจกันทั้งนั้น ทุกคนก็ตอ้ งมีบางช่วงที่รู้สึกท้อ.. แต่เธอคิดว่าคงไม่มีใครท้อไปมากกว่าเธอแล้วล่ะ เพราะถึงยังไงทุกคนก็ มีพ้นื ฐานความชอบของอาชี พที่เลือก ถึงท้อบ้าง แต่ยงั ไงมันก็ยงั ชอบในอาชีพนั้น แต่สาํ หรับเธอ ไม่! เลย เธอไม่ได้ชอบทาง สายนี้มาตั้งแต่ตน้ และเธอคิดว่ามันคงดีกว่านี้ แต่จะทําไงได้ ก็เธอเลือกมาแล้วหนิ :) ก็ตอ้ งทําให้ดีที่สุด ต้องเห็นค่าในโอกาส ที่ได้รับ ขวนขวายให้ได้แยะเยอะที่สุด ;DD พรุ่ งนี้เธอต้องไปสัมภาษณ์พี่ๆเค้าให้ได้แยะที่สุด ถึงอยูก่ นั ไม่ครบก็ไม่เป็ นไร เพราะเหลือเวลาไปshadowอีกแค่ ๒ วันเอง พูดไปก็ไวเหมือนโกหกเลยเนอะ ผ่านไปแค่แปปเดียวก็จะครบ ๒ อาทิตย์แล้ว จริ งๆเธอน่าจะรู ้สึกดีใจนะ ที่จะจบลงซะที แต่ ใจนึงเธอก็ดีใจแหละ แต่อีกใจมันก็รู้สึกใจหายเหมือนกันนะ เหมือนเธอยังใช้โอกาสที่ได้มาshadowนี้ได้ไม่เต็มที่เลย เวลาไม่ เคยรอใครจริ งๆ อยากทําอะไรก็รีบทําซะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส และจะได้ไม่ตอ้ งมานัง่ เสี ยใจที่หลัง.. . ใช้ชีวติ วันนี้ให้ เหมือนกับเป็ นวันสุ ดท้ายของเรา อย่ากลัวที่จะทํา แต่จงภูมิใจที่ได้ทาํ =]]

โตแล้ว ทนายความ : สุ ขใจ <3 ๓/๕/๒๕๕๕ – ๙.๑๐ น. @สํานักงานจโนภาสทนายความ ใกล้เข้ามาทุกที ใกล้จะจบการshadowนี้แล้ว เธอรู ้สึกแปลกๆ ใจนึงมันก็อยากให้จบไวๆนัน่ แหละ แต่อีกใจนึงก็ยงั ไม่อยาก ให้จบ ไม่อยากจะเชื่อว่านี่จะครบ ๑๐ วันที่มาshadowแล้ว เธอรู ้สึกเหมือนพึ่งจะมาเมื่อวานนี้เอง ทําไมเวลามันผ่านไปเร็ วจังง~ พรุ่ งนี้แล้วซิ วนั สุ ดท้าย~ .. . แอบเศร้าน่ะเนี่ยย วันนี้ก็ไปแต่เช้าตามระเบียบ๕๕ ๕~ ช่วงนี้ไม่มีไปศาลไหนเลย ก็อยูแ่ ต่ที่สาํ นักงาน แต่ตอนนี้ เธอรู ้สึกดีกว่าวันแรกที่มาแยะ เลยย หรื อว่าเธอเบื่อจนชิ นไปแล้วก็ไม่รู้ > <’ วันนี้นา้ น้อยเรี ยกเธอกับญาติ(น้องแฝด -0-) ขึ้นไปคุยด้วย เธอเลยขอสัมภาษณ์ น้าน้อยซะเลย เมื่อคืนเธอนัง่ คิดคําถามซะดึกเลย ไม่รู้จะถามยังไงดีอ่ะเนอะ เดี๋ยวก็จะซํ้ากับของรุ่ นพี่ที่เคยทําไปแล้วอีก แต่ ยังไงก็ตอ้ งถ่ายๆๆ แล้วก็สัมภาษณ์ไปก่อน แล้วค่อยไปตัดๆต่อๆ เฮ้ออ~ เหนื่ อยเหมือนกันน่ะเนี่ยย เธอได้อะไรหลายๆอย่างจากการไปสัมภาษณ์พี่ๆเขาตั้งแยะเลย ไม่รู้จะเขียนยังไงให้หมดเนอะ(+ขี้เกียจเล็กน้อย ๕๕ ๕) ยังไงรอชมในคลิปวีดีโอแล้วกันเนอะ^ ^ เฮ้ยย ย!! ~ journal ของเธอวันนี้มนั สั้น(มากกกกกก)กว่าทุกๆวันเลย -0- ไม่มีสาระ อะไรเลยอ่ะ แต่พี่ต่ายเคยบอกว่า ‚จําตอนเขียน free writing ได้ไหม เราอยากจะเขียนอะไรก็เขียน คิดอะไรได้ก็เขียน ไม่มีใคร ผิด ไม่มีใครถูก อยากเขียนอะไรก็เขียนไปเลย‛ ใช่ๆๆ ไม่เป็ นไรใช่ไหมถ้าjournalของเธอจะสั้นและขาดสาระขนาดนี้บา้ ง ;PP แต่วนั นี้ก็เต็มไปด้วยความประทับใจจากพี่ๆน้าๆลุงๆทุกคน > <’ สุ ขใจกว่าทุกๆวันเลย.. .

โตแล้ว ทนายความ : ขอบคุณยังน้ อยไป ๓/๕/๒๕๕๕ – ๙.๒๐ น. @สํานักงานจโนภาสทนายความ วันนี้เป็ นวันที่เธออยากให้มาถึงเร็ วๆตั้งแต่วนั แรกที่เธอได้มาshadowอาชีพทนายความนี้ ตอนแรกๆที่มาเธอรู ้สึกแบบนี้ จริ งๆ เธอไม่อยากจะลุกขึ้นจากเตียงในตอนเช้าเลย เพราะเธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้น ไม่อยากจะไปอีกแล้ว ไปก็ไปนัง่ อยูท่ ี่เก้าอี้ตวั เดิม ท่ามกลางคนอื่นที่เธอไม่สนิท พี่ๆเขาก็นงั่ อยูท่ ี่โต๊ะของเขา ถึงแม้พี่ๆเขาจะบอกกับเธอบ่อยๆว่า ‚ไม่ตอ้ งเกรงใจนะ‛ ‚ไม่ ต้องเครี ยดนะ‛ ‚สบายๆ‛ แต่ก็ไม่ได้ทาํ ให้เธอรู ้สึกเป็ นตัวของตัวเองมากขึ้นเลย เธอลดความเกร็ งลงไม่ได้เลย มันทําตัวไม่ถูก จริ งๆ เธอไม่รู้เป็ นบ้าอะไร มันไม่ไหวจนถึงขั้นต้องบอกญาติ(น้องแฝด -0-)ให้ตามขึ้นมากรุ งเทพ เธออยากมีเพื่อนไปด้วย เธอ ไม่อยากไปคนเดียวเลย กว่าจะถึงบ้าน กว่าจะกินข้าว อาบนํ้า แต่งตัวอะไรเสร็ จ ก็เหนื่ อยจะแย่ พรุ่ งนี้ก็ตอ้ งตื่นแต่เช้า -0- ไหน จะต้องมาเขียนjournal ทําworkbookทุกวันอีก เหนื่ อยก็เหนื่อย ง่วงจะแย่ แต่ก็ตอ้ งทํา~ ป้ าของเธอเห็นเธอเป็ นแบบนี้ทุกวัน ก็บอกเธอว่า ‚ถ้าไม่อยากไป ก็ไม่ตอ้ งไปแล้วก็ได้นะ ไม่เป็ นไร‛ ก็หลายครั้ง เหมือนกันที่เธอรู ้สึกท้อ รู ้สึกแย่ ไม่อยากจะไปแล้ว นอนอยูบ่ า้ นสบายๆเหมือนเดิมดีกว่า -0- !! แต่มีอะไรบางอย่าง บอกให้ เธอต้องอดทน อย่ายอมแพ้!! เธอได้เข้าไปอ่านjournalของเพื่อนๆที่ไปshadowอาชีพอื่น อ่านแล้วเธอก็รู้สึกอิจฉาเนอะ TT’ เพื่อนๆเขาดูตื่นเต้น มีความสุ ข สนุกและได้ความรู ้อะไรใหม่ๆแยะเลย แล้วเธอก็มานึกถึงตัวเธอเอง ว่าทําไมตัวเธอถึงเอาแต่ นัง่ เศร้าอยูแ่ บบนี้ ทําไมถึงไม่ใช้โอกาสนี้ให้เต็มที่ ขวนขวายหาความรู ้ให้ได้มากที่สุด ใช้เวลานี้ให้คุม้ ค่าที่สุด จะมีสักกี่คนที่จะ ได้รับโอกาสดีๆแบบนี้ ถึงแม้เธอจะไม่ชอบ แต่เธอก็ควรจะใช้โอกาสนี้คน้ หาฝันในโลกแห่งการทํางานจริ งๆ แทนเพื่อนๆที่ เขาไม่มีโอกาส แต่สนใจในอาชีพนี้ และเธอจะทําให้พี่ๆที่จดั โครงการดีๆอย่างนี้ข้ ึนมา ผิดหวังในตัวเธอได้ไง?? ในเมื่อพี่ๆเขา เลือกเธอมาแล้ว เธอก็ตอ้ งทําให้เต็มที่ที่สุด~ =)) ช่วงแรกๆเธอพยายามอดทน และให้ผา่ นๆไปแต่ละวันอย่างดีที่สุดเท่าที่เธอจะทําได้ ช่วงเวลาตั้ง ๑๐ วันทําไมถึงยาวนาน อย่างนี้ TT^TT แต่พอเอาเข้าจริ งๆ อย่างพอวันนี้มาถึง เธอน่าจะรู ้สึกดีใจ แต่ไหงตอนไปลาพี่ๆเขา ตอนเดินออกมาจากตรง นั้น เธอกลับรู้สึกเศร้าๆเล็กๆ ‘มันเร็ วเกินไปหน่อยไหม?’ ‘นี่เราต้องไปแล้วจริ งๆเหรอ?’ ‘เฮ้ยย เราควรจะดีใจดิ ’ เธอรู้สึก เหมือนยังไม่อยากไป ปกติเธอเฝ้ ามองดูนาฬิกา กว่าเข็มวินาทีจะกระดิกได้ มันชัง่ ผ่านไปช้าเหลือเกิน แต่พอมาวันนี้ ผ่านไป แค่แปปเดียวก็ ๕ โมงเย็น ถึงเวลาต้องกลับแล้ว.. . เธอได้รับอะไรมากมายจากพี่ๆน้าๆลุงๆที่นี่ไม่รู้จะบอกยังไงได้หมด ทั้งความรู ้ทางด้านกฎหมายต่างๆ แนวคิดดีๆ และการ ดําเนินชีวติ ด้วย ^^ ฟังแล้วเข้าใจง่ายกว่าหาในGoogleซะอีกก >o< ทุกคนที่นี่ใจดีจริ งๆ และให้ความร่ วมมือทุกอย่างเลย วันนี้ เธอก็ได้ไปสัมภาษณ์คนอื่นๆแล้ว ในที่สุดเธอก็ผา่ นจุดนั้นมาได้ เย้!! ~ ๕๕ ๕++ การที่เธอได้ไปshadowอาชีพทนายความนี้ ทําให้เธอเปลี่ยนความคิดเดิมๆของเธอไปเลย เธอยังจําได้เลยว่าตอนที่มา สัมภาษณ์ แล้วพี่ๆA-chieve ก็ถามเธอว่า ‘จะเลือกคณะไหนบ้าง’ ตอนนั้นเธอก็ยงั ไม่รู้อะไร(เลย) เธอตอบไปแต่ ‘นิติศาสตร์

นิติศาสตร์ นิติศาสตร์ แล้วก็นิติศาสตร์ ’ เธอก็รู้แหละว่าเธอก็ไม่ได้ชอบคณะนี้ อะไรมากมาย แต่เธอจะขึ้นม.๖อยูแ่ ล้ว ยังไม่รู้วา่ จะไปทางไหนอีก ก็จะลําบาก~ แล้วทางบ้านก็แนะนําให้เธอเรี ยนนิติศาสตร์ ด้วยเหตุผล บลา บลา บลาาา~ มากมายก่ายกอง เธอก็คิดว่า ในเมื่อไม่รู้อยากจะเรี ยนอะไร ก็เรี ยนๆอันนี้ไปเหอะ เรี ยนได้อยูแ่ ล้ว แค่อ่านๆจําๆ ~~ ตอนนั้นเธอก็มุ่งมัน่ แต่ นิติศาสตร์ เท่านั้น พอรู ้ข่าวโครงการนี้ เห็นมีอาชีพ‘ทนายความ’ เธอก็อยากไปลองดู แต่ก็ยงั ไม่ได้คิดอะไรมากมาย แต่พอได้ไปเจอโลกแห่งความจริ ง การทํางานจริ งๆ ได้พดู คุย แลกเปลี่ยนกับพี่ๆที่สาํ นักงาน ที่ต่างก็จบนิ ติศาสตร์ มาก่อน พี่ๆเขาก็ให้แนวคิด ข้อคิดดีๆเอากลับไปคิดแยะเลย และยังได้แรงบันดาลใจเยอะแยะเลย พี่ๆเขามีประสบการณ์มาก่อน แล้วก็ พูดอะไรให้เธอฟังหลายๆอย่าง ที่ทาํ ให้เธอ‘คิดได้’ มันทําให้เธอรู้วา่ ที่ผา่ นมาเหมือนเธอหลอกตัวเองมาตลอด ความคิดของ เธอเปลี่ยนไปเลย ถ้าเธอไม่มีโอกาสได้มาshadowนี้ เธอคงจะฝื นเรี ยนอะไรที่เธอไม่ได้ชอบ เธออาจจะหลอกตัวเองต่อไป เธอ คงจะไม่มีความสุ ขกับสิ่ งที่เธอเลือก กับงานที่เธอทํา การได้ไปshadowนี้มีค่าสําหรับเธอมากจริ งๆ ตอนนี้เธอจะเลือกเส้นทาง ใหม่ที่สาํ คัญ และจะก้าวเดินไปข้างหน้าได้อย่างมัน่ ใจ!! ;)) ความเปลี่ยนแปลงที่สาํ คัญและมีค่านี้จะไม่เกิดขึ้นเลย ถ้าพี่ต่าย พี่เอิร์ธ พี่วนิ พี่ผงิ ไม่จดั โครงการนี้ข้ ึนมา และยังโทรมาถาม โทรมาให้กาํ ลังใจตลอด <3 ต้องขอบคุณจริ งๆคะ ขอบคุณพี่นุย้ ด้วยนะ ที่เป็ นห่ วงน้องคนนี้ ไปหาถึงสํานักงานและก็โทรมา หาตลอดเลย > <’ ขอบคุณเพื่อนๆเด็กกําลังโตทุกคน ที่มาคุย มาแชร์ ประสบการณ์กนั และมิตรภาพดีๆ จะไม่ลืมเลย =]] ขอบคุณRAC Phuketที่ทาํ ให้เธอได้รู้จกั โครงการนี้ ขอบคุณพ่อแม่ที่สนับสนุนเธอมาตลอด ขอบคุณลุงป้ าที่คอยดูแล ไปรับไป ส่ งทุกวัน และที่ขาดไม่ได้เลย ขอบคุณพี่ๆลุงๆที่สาํ นักงานจโนภาสทนายความ พี่ธง พี่นทั พี่กอล์ฟ พี่โอม พี่ภทั ร พี่ตอ้ ม พี่ อ้อม ลุงโรจน์ พี่เอฟ พี่หนุ่ม ลุงเล็ก ลุงต้อม พี่ๆทุกคนและน้าน้อยที่อนุญาตให้เธอได้ไปเห็นการทํางานจริ งๆ ..ขอบคุณยังน้อย ไปกับสิ่ งที่เธอได้รับจากการเข้าร่ วมโครงการ ‘A-chieve Shadow โตแล้วไปไหน’ ครั้งที่ ๓ นี้ <3

.. . Postscript ;) ผ่านไปแล้ว ๙ วัน กับการได้ไปติดตามอาชีพทนายความ หลายๆครั้งเลย ที่หลายๆคนในสํานักงานถามหนูวา่ ‚ได้ อะไรบ้าง?‛ แต่หนูก็ไม่เคยได้ตอบเลย ที่หนูไม่ได้ตอบนั้น ไม่ใช่เพราะหนูไม่รู้วา่ ที่ผา่ นมาได้อะไรบ้าง แต่หนูไม่รู้วา่ จะพูดให้ หมดได้ยงั ไงต่างหาก เวลาได้ยนิ คําถามนี้ ทุกคําตอบมากมายมันชนกันมัว่ ไปหมดอยูใ่ นหัว ไม่รู้จะพูดยังไงดี ‘จะให้หนูตอบ จริ งๆเหรอ? มันเยอะนะ’ ‘หนูคิดไม่ทนั น่ะ ขอเวลาเรี ยบเรี ยงก่อนได้ม้ ยั ’ ‘ไปอ่านในjournalหนูเถอะนะคะ’ หนูไม่ค่อยชอบ พูดเท่าไหร่ เวลาหนูพดู จะพูดเร็ วมากกถึงมากที่สุด แล้วก็จะไม่ค่อยมีใครเข้าใจ หนูพยามพูดให้ชา้ ลงแล้ว แต่มนั ช้ากว่านี้ ไม่ได้จริ งๆคะ หนูชอบเขียนๆๆ พิมพ์ๆๆมากกว่า หนูไม่ชอบพูดอะไรซึ้ งๆ พูดแล้วอยากจะร้องไห้ >o<’ คิดไปแล้ว น่าอับ อายดีแท้~ 555 5 ปกติหนูไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นเลยน่ะ ขอโทษทุกๆคนนะคะด้วยที่ทาํ ให้ตกใจ แต่ทุกคนสบายใจได้ หนูไม่ เป็ นไรจริ งๆคะ ถ้าทุกคนได้อ่านjournalแต่ละวันที่หนูเขียนเรื่ องราวต่างๆ และสิ่ งที่หนูได้ในแต่ละวัน ก็คงจะรู ้วา่ เธอได้อะไรกลับไปเยอะ จริ งๆ และมันคงยากที่จะตอบให้ครบได้หมดในเวลาตอนนั้นที่มีคนถามมา ไม่ใช่เพียงได้แต่ความรู ้ทางกฎหมาย แต่ยงั ได้แนวคิด ข้อคิดๆ หลักการดําเนินชีวิตต่างๆ และยังได้แรงบันดาลใจใหม่ๆ ก็ อย่างที่หนูได้เขียนไปแล้วว่า การที่ได้เข้าร่ วมโครงการนี้ ได้ไปติดตามอาชีพที่เลือก ถึงแม้จะไม่ใช่อาชีพที่หนูชอบ แต่มนั ทํา ให้ความคิดเดิมๆของเธอเปลี่ยนไป แทนที่ดว้ ยความคิดใหม่ๆที่ดีกว่าเดิม และหนูก็ชอบมันด้วย การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้มนั มี ค่าและสําคัญมากๆคะ ขอขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะคะ สําหรับทุกๆอย่างเลยคะ ใครจะไปคิดว่าคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน ไม่รู้จกั กันมาก่อน จะมา ให้อะไรเราได้มากขนาดนี้ หนูรู้สึกได้วา่ ทุกคนหวังดีและอยากจะให้ความรู ้กบั หนูจริ งๆ ตอนนี้ หนูมนั่ ใจจริ งๆแล้วว่าเส้นทาง สายนี้ มันไม่ใช่เส้นทางของหนูเลย ขอบคุณทุกคนที่เป็ นส่ วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงครั้งสําคัญของหนูนะคะ ขอบคุณที่ เลี้ยงข้าวหนูทุกวันเลย ^^ และก็ตอ้ งขอโทษด้วยนะคะถ้าบางครั้งหนูทาํ ให้รู้สึกอึดอัดและไม่สบายใจ ไม่รู้วา่ เราจะได้เจอกันอีกไหม แต่หนูจะไม่ลืมทุกๆคนเลยคะ ทุกความประทับใจและความรู ้สึกดีๆจะอยูใ่ นใจหนูตลอดไป เลย และถ้ามาเที่ยวภูเก็ตก็อย่าลืมโทรหาหนูนะคะ >o< หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะคะ บ้ายบ่ายยคะ ^^

สามารถอ่าน Journal บันทึกการเดินทางของเด็กกาลังโต อาชีพอื่นๆ ได้ ที่ http://issuu.com/a-chieve