a-chieve จัดโครงการ “a-chieve shadow : โตแล้ วไปไหน?” ให้ โอกาสให้ เด็ก
มัธยมทั่วประเทศได้ เข้ าไปติดตามการทางานของพี่ต้นแบบอาชีพเป็ นเวลา 10 วัน ในช่ วงเปิ ดเทอม เพื่อเรียนรู้ข้อมูลอาชีพ และทักษะการทางานในอาชีพที่ตนใฝ่ ฝั นผ่าน ประสบการณ์ตรง ด้ วยการได้ ลงมือปฏิบตั ิ สังเกตเรี ยนรู้ ตั ้งคาถามตลอดจนการได้ พดู คุย แลกเปลีย่ นกับพี่ต้นแบบอาชีพที่มีความเชี่ยวชาญและประสบการณ์ในสาขานั ้นๆ และเพื่อส่งต่อประสบการณ์การเรี ยนรู้ให้ เป็ นประโยชน์ต่อเพื่อนที่พลาดโอกาส เหล่า achiever ที่เข้ าร่ วมกิจกรรมจึงสร้ างสรรค์คลิปวิดีโอบอกเล่า “หัวใจของอาชีพ ” และถ่ายทอด
เรื่ องราวที่สะท้ อนการผจญภัยในแต่ละวันที่เต็มไปด้ วยการเติบโตทางความคิด แง่มมุ ที่ได้ เรี ยนรู้ ด้ วยภาษาที่บริ สทุ ธิ์และจริ งใจตามสไตล์พวกเขา ...จึงเกิดเป็ นบันทึกเล่มนี ้ขึ ้นมา... ทั ้งนี ้ทางทีมงานต้ องขอกราบขอบพระคุณโรงพยาบาลสัตว์เกษตรศาสตร์ มา ณ ที่นี ้ด้ วย
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันแรกก็เป็นลมเลย วันนี้เป็นวันแรกเราเลยอยากจะไปเช้าหน่อย แต่พอตื่นมาฝนก็ตก เผลอทาตัวอืดอาดอีก ก็เลยกินกุ้ยช่ายชิ้น เดียวแล้วออกจากบ้านเลย ไปถึงก็แปดโมงครึ่งแล้ว ขึ้นไปห้องธุรการ แจนมารออยู่ก่อนแล้ว แจนบอกว่าเรา ไม่ได้โทรมาก่อนเขาเลยไม่ได้เตรียมจัดตารางฝึกงานไว้ให้ พี่เขาเลยบอกว่าวันนี้วอร์ดว่างไปที่วอร์ดก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยจัดตารางให้วันหลัง เราเลยตรงไปที่วอร์ด วอร์ดก็คือสถานที่สาหรับสัตว์ทมี่ านอนรพ. (เหมือนคนนั่น แหละ) ระหว่างที่พาไปพีเ่ ขาก็บอกว่า ให้ระวังเวลาจับสัตว์เพราะบางทีสัตว์มันก็ไม่ได้ดุหรอก แต่พอมันปุวยมัน ก็จะกลัวแล้วอาจจะกัดหรือข่วนได้ ไปถึงวอร์ดพี่เขาก็แนะนาอะไรนิดหน่อยแล้วก็ไป ในวอร์ดมีหลายห้อง มี ห้องทีพ่ ี่ๆหมอทางานกันจะเป็นห้องทีม่ ีโต๊ะทางานตัวนึงกับเก้าอี้หลายๆตัว เตียงสาหรับรักษาสัตว์ เตียงทาแผล แล้วก็กรงหลายๆใบอยู่รอบห้อง แล้วก็มหี ้องแมว ห้องหมาเล็ก ห้องหมาใหญ่(ใหญ่จริงๆ น่ากลัว 555) มีห้องที่ มีลู่เดินในน้าด้วย ตอนเช้าๆพีๆ่ หมอเขาก็จะเดินดูสัตว์ทีละกรงแล้วก็คุยกันว่าตัวนี้เป็นอะไรจะรักษายังไง แล้วก็ จะมีพี่คนนึงเดินวัดไข้วัดค่าอะไรก็ไม่รจู้ ากเครื่องแล้วบันทึก พี่หัวหน้าวอร์ดเขาบอกว่าถ้าไม่มีไรทาจะตามมาฟัง ก็ได้นะ เราก็ฟงั อยู่แปฺบนึงแล้วรู้สกึ ว่าไม่รู้เรื่อง มีแต่คาศัพท์ที่ไม่รู้จกั เราเลยเลิก แล้วเดินดูสัตว์ตามห้อง เออ... จะบอกไรอย่างนึง กลิ่นในวอร์ดนี่เหม็นมากเลยนะ (ว่าข้างนอกเหม็นแล้วนะข้างในเหม็นกว่า) กลิ่นหมากลิ่น แมวกลิ่นยากลิ่นฉี่ เยอะไปหมด หมาก็เห่าเสียงดังมาก พอพีๆ่ เขาเดินดูตามกรงเสร็จ ก็เริม่ ทาการรักษา เขาก็ จะอุ้มหมา/แมวจากกรงเข้ามาในห้องที่มเี ตียงรักษา แล้วก็ให้น้าเกลือบ้าง เจาะเลือดบ้าง ฉีดยา ทาแผล อะไรก็ ว่าไปตามอาการ รูส้ ึกว่าหมาแมวที่เดินไม่ได้มเี ยอะมากเลยนะ บางตัวตัดขาทิ้งก็มี พวกทีเ่ จ้าของพามารักษา แล้วทิ้งก็เยอะ ก็ต้องอยู่เป็นขาใหญ่เฝูาโรงบาล ตอนทีเ่ ขาทาแผลให้หมาตัวนึงเราก็ได้ช่วยจับด้วย ช่วยจับขา หลัง พี่เขาก็สอนว่าต้องจับยังไง ไอ้หมาตัวนี้ชื่อน้องบี เป็นหมาสีดาตัวไม่ใหญ่ ไปผ่าตัดลาไส้มา แล้วมีปญ ั หา เรื่องระบบประสาทด้วย ต้องนอนอย่างเดียว นอนนานจัด+ชอบว่ายน้า(ว่ายน้าบก55) เลยเป็นแผลเต็มตัวเลย พี่หมอเขาก็ทาแผลให้ ขั้นแรกก็เอาน้าเกลือล้างก่อน แล้วก็เอาน้ายาฆ่าเชื้อใส่ผ้าก็อตแล้วถู(ตอนนี้น่ากลัวมาก น้ายาฆ่าเชื้อฟองเต็มเลย เหมือนสบู่อะ แล้วพีเ่ ขาก็ถูๆๆที่แผล) แล้วก็ทายาปิดผ้าก็อต มีอยู่แผลนึงน่ากลัวมาก พี่เขาดึงหนังมันขึ้นด้วยอะแล้วก็เข้าไปล้างระหว่างหนังกับเนือ้ เห็นแล้วเสียว ระหว่างนี้รสู้ ึกหายใจไม่ทั่วท้อง เลย รูส้ ึกเสียวแทนมัน รู้สึกเหม็นด้วย ซักพักเริ่มหาว เริม่ หายใจไม่ออก ภาพที่เห็นเริ่ มเบลอๆ หูอื้อ เริ่มเสียการ ทรงตัว เราเลยปล่อยหมาแล้วบอกพี่เขาว่า “เดี๋ยวหนูมานะคะ” เราก็เดินไปนั่งพิงผนังในสภาพโซซัดโซเซ แจน เห็นเราเดินไปนั่งเลยเข้ามาถามว่าเป็นไร เราก็บอกว่า”เป็นไรไม่รหู้ ายใจไม่ออก” แจนพาเราออกไปนอกห้อง แต่ก็ไม่ดีขึ้น หนักกว่าเดิมอีกเหมือนมีพี่คนนึงสังเกตเห็น เขาเดินตามมาแล้วพาเราไปนัง่ อีกห้องนึง เราเริม่ มอง อะไรไม่เห็นแล้ว มันมืดไปหมด หายใจก็ไม่ค่อยออก คล้ายๆคนหอบ แต่หูยังพอได้ยินบ้าง ได้ยินเสียงพีๆ่ เขาพูด
ว่า "เฮ้ย น้องเป็นลม" "เป็นไงบ้างลุกไหวมั้ย" "เมื่อเช้ากินข้าวมารึปุาว" เราก็ตอบว่าไม่ได้กินค่ะ เขาเลยให้แจน ไปซื้อนมกล่องกับขนมปังมา พอได้กินนมกล่องแล้วรูส้ ึกเริ่มมองอะไรเห็นลางๆแล้ว แต่รสู้ ึกหัวหนักมากเลย อยากล้มลงไปนอนมากๆ พี่เขาก็ถามขึ้นมาพอดีว่าจะไปนอนโซฟามั้ย เราก็พยักหน้า เขาเลยพยุงเราไปโซฟา เราแทบยืนไม่ไหวอยู่แล้ว รูส้ ึกว่าทาไมโซฟามันไกลจังวะ พอได้นอนแล้วรู้สึกดีมาก แต่ยังไม่ดีขึ้น ซักเดี๋ยวมีคน เอาน้าหวานมาให้ กินแล้วดีขึ้น ได้ยินเสียงคนเข้ามาในห้องแล้วพูดว่า"หน้าซีดมากเลย" "ซีดจนปากจะเขียว แล้ว" เฮ้ยนี่เราเป็นขนาดนั้นเลยหรอ มีพี่คนนึงบอกว่า สังเกตเห็นน้องเขาหน้าซีดมานานแล้ว แล้วเขาก็ คุยกัน ประมาณว่า เราไม่ได้กินข้าวมา แล้วได้กลิ่นเหม็นด้วยมั้งเลยเป็นลม เรานอนอยู่ที่โซฟาซักชั่วโมงนึงได้ ถึงเวลา กินข้าว มึนๆอยู่ แต่พอจะลุกไหวแล้ว เลยออกไปกินข้าว ตอนบ่ายกลับเข้ามาในห้อง นั่งเรื่อยๆซักพัก ก็มีพี่ คนนึงเขาบอกว่าเขาจะพาหมาไปว่ายน้าแล้วเขาก็เรียกเราไปด้วย หมาตัวนี้ชื่อหมูตุ๋นเป็นหมาตัวเล็ก หน้าตา คล้ายๆชิสุนะ แต่ไม่รู้ใช่รปึ ุาว มันโดนกัดจนเละ ขาเป็นอัมพาตหมด เจ้าของพามันมาโรงบาล ตอนแรกก็บอก ว่า รักษาไปเลย ผมมีเงินจ่าย(จากคาบอกเล่าของหมอ)แต่พอเอาเข้าจริงๆ 3ปีแล้วทีเ่ ขาไม่มารับหมูตุ๋นกลับ พี่ เขาบอกว่าตุ๋นมันสู้นะ จากเป็นอัมพาต มันพยายามจะเดินจนมันเดินได้แล้ว แต่ก็ยังเดินได้ไม่ดีมาก ยังมีเปๆ เซๆ ลื่นล้มก็มี เขาเอามันใส่ชูชีพลงสระว่ายน้า แต่เหมือนมันจะรูท้ ันว่าถึงมันไม่ตะกุยน้ามันก็ลอย มันเลย ปล่อยขาหน้านิ่งๆ พีเ่ ขาเลยเปลี่ยนเอาไปเดินลู่เดินแทน พีเ่ ขาบอกว่าให้หยิบตังค์ในกระเปาพี่ยสี่ ิบบาทไปซือ้ ขนมมาให้หน่อย เราคิดว่าพี่เขาจะกินเองเราเลยซือ้ เอแคลร์มา แต่ปรากฏว่าเขาเอามาให้หมูตุ๋นกิน(เอาละตู ซื้อ เอแคลร์มาให้หมากินมันจะกินมั้ยเนี่ย) หมูตุ๋นไม่กิน พี่เขาเลยกินเองด้วย เรากินด้วย เอาไปให้หมาตัวอื่นกิน ด้วย รู้สึกเฟสบุ๊คกับน้องหนึ่งจะชอบเอแคลร์มาก ให้เท่าไหร่ก็กินหมด เพิ่งรู้ว่าหมาก็กินเอแคลร์ 555
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันนี้วันที่สอง. ^^/ วันนี้ตื่นมาพยายามรีบกว่าเมื่อวานจะได้มีเวลากินข้าวเช้า ออกบ้านขึ้นรถเมล์ ขึ้นผิดสายอีก = = เสียตังค์เยอะ เลย แต่วันนี้มาถึงเร็ว วันนี้ก็เหมือนเมื่อวาน พอพีๆ่ หมอมากันครบก็เดินดูสัตว์ตามกรง พี่ปาล์มก็เดินวัดไข้ เหมือนเดิม วันนี้เราได้ช่วยวัดไข้ด้วย! ตอนแรกก็ช่วยจับช่วยเปิดปิดกรง ไปๆมาๆพี่เขาตามว่าน้องจะลองวัดดู มั่งมั้ย พี่เขาก็สอนวิธีเสียบปรอท สอนวิธีอ่านค่า พี่เขาบอกให้เสียบปรอทเข้าก้นหมา เข้าไปซัก1นิ้ว ตอนแรก คิดว่าจะเสียบยาก จริงๆแล้วก็ไม่ยาก แล้วก็ดูว่าปรอทวิ่งไปตามสเกลมั้ย ดูจนมันหยุด อ่านค่าแล้วบันทึก หมา ตัวแรกที่เราได้วัดไข้ให้ชื่อตัวเล็ก เป็นหมาปอม พี่ปาล์มเขาก็อุ้มมันให้แล้วให้เราวัด พอเสียบปรอทไปซักเดี๋ยวพี่ เขาก็ถามว่าปรอทวิ่งมั้ย เราก็จอ้ งดูปรอท แต่สิ่งทีเ่ ราเห็นว่า มันวิ่งมันไม่ใช่ปรอทแต่เป็น...อึ!! อึไหลมาตามปรอท เราตกใจ มากตะโกน"เฮ้ยพี่ มันขรีอ้ ่ะ!" พี่เขาก็ขาแล้วก็จัดการเช็ดให้ หลังจากนั้นเรากับแจนก็ได้วัดไข้ให้ผู้ปุวยอีกหลายๆตัว ปกติ อุณหภูมิร่างกายหมาจะสูงกว่าคนหน่อย จะอยูป่ ระมาณ98102องศาฟาเรนไฮต์ มีบางตัวที่อุณหภูมิต่าเกิน เขาก็จะเอา เบาะทาความร้อนมาให้มันนอน วันนี้ก็ได้ช่วยจับหมาแมวทา แผลเหมือนเดิม วันนี้น้องบีอ้วกเป็นเลือดด้วย หลายรอบมาก (เหม็นคาวมากๆเช่นกัน) แล้วก็ได้ช่วยหมอจับจีจี้เช็ดหน้า จีจี้ เป็นหมาปักกิ่ง หน้าแบน(มว๊าก) ตรงที่ดงั้ มันหักมันจะมี ช่องว่างอยู่นิดหน่อย ตรงนี้แหละทีส่ กปรก พีเ่ ขาก็เอาสาลีชดุ น้ายาฆ่าเชื้อเช็ด เช็ดไปเช็ดมาไม่สะใจ ล้างเลย! วันนี้มีแมว อาละวาดด้วย เอามันมาทาแผลแล้วมันเห็นหมามั้งมันร้อง เสียงดังมาก ทัง้ ดิ้นทั้งกัด รู้สกึ ว่าจะข่วนพี่ปาล์มเป็นแผลเลย วันนี้มีเจ้าของมาเยี่ยป้มหมาหลายตั อนอาหารสุนขั วนะ ชอบเวลา ที่มีคนมาเยี่ยม ไม่รู้เราคิดไปเองรึปุาวว่าเวลามีเจ้าของมาเยีย่ ม ไอ้พวกนี้มันดูซึมน้อยลง ตอนบ่ายพี่เขาให้เราไป เอาแมวกลับมาจากห้องพักฟื้นหลังผ่าตัด เข้าไปถึงปูาที่นั่นบอกว่าให้ไปเอาตะกร้าใส่แมวในห้องผ่าตัด ตอน แรกเราก็นึกถึงห้องผ่าตัดของคนที่มันจะต้องปลอดเชื้อ คนนอกห้ามเข้าอะไรงี้ แต่พอเข้าไปถึงรู้สึกว่าคนเยอะ จัง ในห้องมีเตียงอยู5่ เตียง บรรยากาศชิวมาก ไม่เหมือนห้องผ่าตัดคน ตอนบ่ายแก่ๆมีคนโทรมาที่วอร์ดให้เรา กับแจนไปพบอ.เอ๋คุยเรื่องตารางฝึกงาน สรุปว่าพรุ่งนี้ให้เรามาที่วอร์ดอีก1วัน เดี๋ยวค่อยคุยกันอีกทีว่าจะไปที่ ไหนต่อ พอเราคุยกับอ.เอ๋เสร็จก็กลับมาวอร์ด ช่วยให้อาหารนิดหน่อยแล้วก็กลับบ้าน มาสองวันแล้วสังเกตว่า หมอกับเจ้าหน้าที่ที่นี่จะคุยกับสัตว์เหมือนเด็กเลย แล้วก็ต้องดูแลตัวนู้นตัวนี้เยอะไปหมด ปูอนข้าวปูอนน้า เห็น แล้วนึกถึงบรรยากาศเนอสเซอรี่เด็กเล็ก555
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันที่สาม...ตัวอะไรเนีย่ ?!? วันนี้ได้ย้ายไปexotic(สัตว์พิเศษ)พูดง่ายๆคือ สัตว์อื่นที่ไม่ใช่หมาแมว เขาบอกว่าexoticที่นี่'ครบ'ที่สุดในเอเชีย ตะวันออกเฉียงใต้เลยนาาา อยู่ที่นี่ไม่ค่อยได้ช่วยจับเท่าไหร่เพราะเจ้าของเขาจะเข้ามาดูด้วย แล้วพี่ที่นี่บอกว่า เจ้าของสัตว์พวกนี้จะเซ้นซิทิฟกว่าพวกเลี้ยงหมาแมว จะไปจับสัตว์เขาสุม่ สีส่ ุ่มห้าไม่ได้ แต่อยู่ที่นี่ก็ได้เห็นอะไร แปลกๆเยอะดีนะ ^^
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันที่สี่แล้วนะ วันนี้ไปถึงเร็ว ไปตั้งแต่ห้องยังไม่เปิด รอแปฺบนึงก็มากันครบ หมอตั๊ก พีเ่ ค แจน วันนี้ก็ยังคงอยูe่ xoticแต่มีคน มาเพิ่ม ^^ มีหมอเกษตรกับพี่หนิงมาเพิ่ม วันนี้สัตว์ที่มาก็เหมือนๆกับเมื่อวาน แต่น้อยกว่าเมื่อวานซะอีก ทั้งที่ วันนี้มีหมอ2คน เออ...แต่วันนี้มีสัตว์หน้าใหม่มาคือ ปลาหมอสี ปลาทอง และกิ้งก่า สิ่งทีเ่ ราได้ทาในวันนี้คือ เขียนอะไรนิดๆหน่อยๆเหมือนเดิม ช่วยลบลิควิดกระดาษทีพ่ ี่เคไปถ่ายเอกสารมาผิด(- -) ถือแฟูมไปส่งนกยูงที่ ห้องผ่าตัด แล้วก็ปูอนอาหารเหลวให้กระต่าย ตอนแรกก็ปูอนไม่เข้าปาก ไหลเลอะเทอะไปหมด ไปๆมาๆเริ่มหา ปากกระต่ายเจอ กระต่ายเลยได้กิน 555 ตอนกลางวันพีเ่ คพาไปกินข้าวที่คณะประมง ทาให้ได้รู้ว่า อ๋อ..คณะ ประมงอยูต่ รงนี้นเี่ อง... วันนี้เจอพีห่ มอที่วอร์ดด้วย กาลังนั่งเขียนข้อมูลสัตว์ปุวยอยู่ข้างหน้าต่าง หมออาร์ตก็มา "เฮ่ย ทาไมไม่ไปทางาน" แล้วก็จากไป(อย่างงงๆ) ซักเดี๋ยวเดินออกไปข้างนอก คราวนี้เจอทั้งเกือบทั้งทีมเลย ไม่ ค่อยกล้าทักนะเพราะตอนจะย้ายมาexoticไม่ได้บอกเขาเลย วันนี้มีเจ๊คนนึงมาโวยวายที่หอ้ ง หาว่าเราข้ามคิว เขา แต่แจนกับพีห่ นิงบอกว่าเมื่อกี้ออกไปเรียกแล้วแต่เขาไม่อยู่เลยข้ามไป เขาก็เถียงว่าเขานัง่ อยู่หน้าห้อง ตลอด พี่หนิงเลยให้เขาเป็นคิวต่อไปเลย เขาออกไปนั่งบ่นอยูซ่ ักพัก พอถึงคิวเขาก็เข้ามาขอโทษหมอ บอกว่า เมื่อกี้ตอนเรียกเขาไม่อยูจ่ ริงๆนั่นแหละ = =. วันนี้ตอนเดินตามพี่เคไปห้องผ่าตัดพี่เคก็พูดขึ้นมาว่า "นี่เราเก่ง นะเนี่ย". "หา? (งง)". "เดินตามพีท่ ันด้วย ปกติไม่ค่อยมีใครเดินตามพี่ทัน". "เออพี่ พี่เดินเร็วมากเลยอะ หนูเดิน ตามนี่เหนื่อยเลยนะเนี่ย แฟนพี่อกี ขนาดท้องยังเดินโคตรเร็วเลย". "หึๆๆ สังเกตดิ คนรพ.นี้เดินเร็วทุกคน" เออ จริง!! สุดท้ายนี้ จากการอยูห่ ้องexoticมา2วัน อยากบอกว่าไอ้พวกนี้เลี้ยงยากกว่าหมาแมวมาก และคนจานวนมาก เลี้ยงไม่ถูกวิธี ทาให้มันปุวยแล้วต้องพามาหาหมอ(เยอะมาก) อยากบอกว่าถ้าใครจะเลี้ยงนะ ต้องหาข้อมูลซัก หน่อย แล้วเลี้ยงให้ถูก มันจะได้ไม่ปุวย และคุณก็จะได้ไม่ต้องพามารักษา เออ...อีกอย่าง ช่วงนี้อากาศร้อน ใคร เลี้ยงอะไรเอาไว้ก็ดูมันดีๆหน่อย อย่าให้มันร้อนมาก เดี๋ยวจะไม่สบาย นกยูงใส่มาในกระสอบ
กระต่ายป่ วย
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันที่ห้า...แบตเตอรี่ต่า! ที่ตั้งชื่อเรื่องว่าแบตเตอรี่ต่าเพราะว่าวันนี้รสู้ ึกเหมือนพลังงานหมดอะ นาฬิกาปลุกแล้วก็นอนต่อ นั่งรถเมล์ก็นั่ง เหม่อ เข้ามาในรพ.แล้วก็รสู้ ึกล่องลอย ทีเ่ มื่อวานอัพสเตตัสบอกว่าเข้าใจความรูส้ ึกของคนทางานก็ตรงนี้แหละ เช้ารีบตื่นขึ้นรถไปทางาน นั่งรถนานจนเหนื่อย ถึงทีท่ างาน แล้วก็ทางาน กลางวันกินข้าว เย็นกลับบ้าน..หมด แรง เช้าพรุง่ นี้ก็ต้องทาแบบเดิมอีก ทาเหมือนเดิมทุกวัน - - จริงๆเมื่อวานพี่จีนบอกว่าวันนี้มาถึงแล้วให้ไปหา ก็ ลืม!! เดินเข้าห้องexoticเฉยเลย!! ซักเดี๋ยวแจนมา แจนบอกว่าไปหาพี่จีนแล้วแต่ห้องยังไม่เปิดเลย เอ่อ! เมื่อเช้า ตอนมาถึงหน้ารพ. มีผู้ชายคนนึงเดินแซงเราไป เดินโคตรเร็วอะ! ทางานรพ.สัตว์แน่เลย แล้วก็ใช่ด้วย เขาใส่ชุด ผู้ช่วย 555 วันนี้ก็เรื่อยๆอะ ช่วยเขียนข้อมูลสัตว์ ยืนดูหมอรักษาสัตว์ ช่วยยก กล่องโฟมใส่ปลา ปลาตัวนี้เป็นปลาคาร์ฟตัวใหญ่พอสมควร เขา เอาใส่ถุงมาแล้วเอาถุงใส่กล่องโฟมอีกที(ถุงพอดีตัวปลาเกินไปนะ) หมอมาดูบอกว่าข้างตัวปลามันมีแผล อาการหนัก หมอบอกว่า "ไม่รอดแล้วล่ะ เอากลับไปตายบ้านไป" (เฮือกกก หมดโหดมาก! -*) ตอนที่มันมาถึงพีเ่ คเอาออกซิเจนใส่ในถุงให้มันแล้วมันมีฟอง ขึ้นมาเยอะมากเลยอะ ฟองแบบฟองแฟูบเลย เราเลยถามว่าฟอง อะไร คาตอบคือ เวลาปลาไม่สบายตัวมันจะปล่อยเมือกออกมา แล้วเมือกมันเจอน้า+ออกซิเจนเลยเป็นแบบนี้ แล้วเราก็ได้ชว่ ย ปูอนน้านกนางแอ่นที่มีคนเก็บได้แล้วเห็นมันอาการไม่ค่อนดีเลย เอามาหาหมอ หมอบอกว่าเดี๋ยวปูอนกลูโคสให้หน่อยก็ดีขึ้นแล้ว แล้วจะเอาไปปล่อยไว้ชั้น7 เพราะที่ชั้น7มีรัง+ฝูงนกนางแอ่นอยู่ (รพ.เลี้ยงนกนางแอ่นด้วยเว๊ย!) หมอบอกว่าให้นอ้ งช่วยปูอน กลูโคสก็ได้ (รูส้ ึกดีใจทีจ่ ะได้มงี านทา) พีห่ นิงกับหมอตั๊กก็ช่วยสอน วิธีจับ+ปูอน พูดตรงๆว่า ไม่เคยจับนกมาก่อน วันนี้เพิง่ เคยจับเป็น ครั้งแรกในชีวิต(แลดูยงิ่ ใหญ่!) แล้วก็ใช้สลิ้งก์(พิมพ์ดูปุาวหว่า)ที่มี ปลายเล็กๆ(ซึ่งพีห่ นิงเอามาต่อเสริมให้ จะได้ปูอนง่ายๆ) แต่มันก็ ไม่ได้ทาให้ปูอนง่ายเท่าไหร่สาหรับมือใหม่อย่างเรา ปากนกเล็ก มว๊ากกกก แถมต้องกดสลิ้งก์อย่างเบามือมาก น้าจะได้ออกมานิด เดียว นกจะได้ไม่สาลัก (เราทานกสาลักไปเยอะมาก กว่าจะ ควบคุมมือได้ ต้องขอโทษเธอด้วยนะนกนะ ^/\^) พอปูอนจน หมด หมอเกษตรก็ให้เอานกใส่ตะกร้า หมอบอกว่าให้จับให้มันเอา
ขาเกาะด้านข้างของตะกร้า เพราะนกนางแอ่นเป็นสัตว์ที่อยูใ่ นแนวตั้ง แจนก็จับมนเกาะตะกร้า (หลายชม.ผ่าน ไปมันก็ไม่ขยับไปไหนเลย) วันนี้แอบเห็นในใบบันทึกที่พหี่ นิงเขียน ตรงช่องเวลาเลิกงานพี่เขาเขียนว่า 12.00 เราเลยถามพี่เคว่า วันนี้เลิก ครึ่งวันหรอ พี่เคบอกว่าปุาว (อ้าว ซะงั้น) แต่จริงๆก็เลิกเที่ยงอะแหละ เพราะวันนี้เขามีประชุมกัน ก่อนกลับเราได้มีโอกาสคุยกับพี่หมอตั๊ก ปกติหมอตัก๊ จะยุง่ มาก ทั้งรักษาสัตว์ทั้งเตรียมสไลด์สอน ไม่เคยได้คุย ด้วยเลย อยู่ดีๆหมอตั๊กก็เปิดประเด็นขึ้นมาว่า "จริงๆสัตวแพทย์มันก็ไม่ได้มีแค่รักษาสัตว์นะ มีทาอย่างอื่น ด้วย อย่างอยู่ตามฟาร์ม ทางานบริษัทอะไรอย่างนี้ก็มี จริงๆแล้วมันไม่ใช่อาชีพสบายเลยนะ เหนื่อย เงินเดือนก็ได้ตามราชการนั่นแหละ ถ้าทาเอกชนได้เต็มที่กแ็ ค่สามหมื่น แต่หมอคนน่ะเรียนก็6ปีเหมือนกัน แต่เงินเดือนเหยียบแสน จะมาเป็นตรงนี้ใจก็ต้องรักด้วยนะ อย่างน้อยนิดนึงก็ได้ ถ้าไม่รักไม่ได้หรอก ตอนพี่ อายุเท่าเราพี่ก็ไม่คิดอะไรหรอก 'ชั้นรักสัตว์ ชั้นชอบชีวะ ชั้นเบื่อคน ไม่อยากเป็นหมอคน' ก็เลยมาเป็นสัตว แพทย์ แต่จริงๆมันก็ต้องเจอคนอยู่ดีนั่นแหละ ถ้าอย่างคนเราไม่สบายไปหาหมอ หมอพูดอะไรเราก็จะฟัง ใช่มั้ย เพราะเราป่วย แต่เจ้าของน่ะ 'ชั้นไม่ได้ป่วยนี'่ ก็ไม่ค่อยฟังหมอ พอหมอให้ป้อนยาก็ไม่ค่อยอยากทา 'ชั้นไม่ทาได้มั้ยอะ ชั้นไม่ได้ป่วยซะหน่อย' ตอนเลือกจะเรียนมีคนห้ามเยอะนะ แต่ก็จะเรียน แล้วตอนนี้ เป็นไงอะหรอ ก็เป็นแบบที่แม่บอกนั่นแหละ แต่ถามว่าอยูไ่ ด้มั้ย ก็โอเค ไม่ได้เดือดร้อน อย่างน้อยก็มีใจ รัก" พูดไปพูดมาก็พูดถึงเรื่องเรียนต่อ หมอตัก๊ ก็บอกว่า "ทุกอาชีพนั่นแหละ มันต้องเรียนตลอด เราอาจจะ ไม่ได้เรียนเป็นปริญญา แต่ยังไงเราก็ต้องเรียนอยู่ดี อย่างหมอเนี่ย สัตว์ที่มารักษาถึงจะเป็นโรคเดียวกัน แต่ แต่ละตัวก็อาการไม่เหมือนกัน ต้องศึกษาเพิ่มตลอด ขนาดขายของยังต้องหาความรู้เพิ่มเลย ต้องอัพเดต ของอยู่ตลอดเลย" แล้วก็มาพูดเรื่องว่าถ้าไม่เรียนต่อจะทางานไม่รุ่ง "มันเป็นเรื่องธรรมดานะ ทุกอาชีพแหละ ถ้าเราเรียนสูงขึ้นไป เราก็จะได้ทางานอีกระดับนึง ได้เงินอีกระดับนึง เป็นเรื่องธรรมดา" คุยไปคุยมา หมอตั๊กจะย้าตลอดเลยว่า "คิดให้ดีๆนะ ตอนพี่อายุเท่านี้พี่ก็ไม่คิดอะไรหรอก ว่างๆก็ไม่ต้องไปเที่ยวบ่อย หรอก ลองนั่งอยู่กับตัวเองดูบ้าง ลองนึกถึงตัวเองในอีกยีส่ บิ ปีข้างหน้าเข้าไว้ว่าตอนนั้นเราจะเป็นยังไงทา อะไรอยู่" สุดท้ายจบด้วยประโยคที่ว่า "ลองคิดดูนะ นึกถึงตัวเองในซักยี่สิบปีข้างหน้า อย่าคิดว่าชั้นจะ แต่งงานอะไรงี้นะ อันนั้นเด็กแล้ว เดี๋ยวนี้ต้องพึ่งตัวเอง! ^^/" หลังจากฟังก็องึ้ อยู่พักนึง มีอะไรให้ต้องเก็บไปคิดซะแล้ว…
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันที่หก...CCU วันนี้ได้ย้ายไปCCU(ห้องสัตว์ปุวยวิกฤติ ก็ประมาณICUของคนนั่นแหละ) พี่จีนถามว่าวันนี้เอายาดมมารึปุาว ที่ นั่นเหม็นนะ พอเข้าไปรู้สึกว่ามันเหม็นจริงๆนั่นแหละ พอๆกับวอร์ดเลย ห้องนี้คนเยอะมาก รูส้ ึกไม่ชินเพราะ เพิ่งมาจากexoticที่มีอยู่แค่4คน ห้องนี้ใหญ่นะ มีกรงซัก20กรงได้ มีเตียงอีก5 มีโต๊ะตู้เคาน์เตอร์อะไรอีก ห้อง CCUนี่อยู่ติดกับER(ฉุกเฉิน)แทบจะรวมเป็นห้องเดียวกันอยู่แล้ว แต่เห็นว่าถ้าตึกใหม่เสร็จ จะแยกกัน ไปถึงก็ เปลี่ยนรองเท้า+เก็บกระเปาแล้วพี่เขาก็แบ่งเด็กฝึกงานคนนึงให้ช่วยหมอคนนึง(วันนี้มีเด็กฝึกงานมาหลายคน) เราได้อยู่กบั หมอก๊อบ ก็ได้ช่วยวัดไข้ วัดฉี่(ตวงฉี่จากในถุงฉี่ดูว่าหมามันฉี่เยอะแค่ไหน) ช่วยเฝูาหมา(ระหว่างที่ หมอไปหยิบของ) เช็ดอึ(หมาท้องเสีย) แล้วก็ได้ช่วยจับออกซิเจนให้หมาตัวนึงชื่อไข่ตุ๋น ระหว่างที่หมอทาแผล ไข่ตุ๋นเป็นหมาพันธุ์ปกั๊ นอนนิ่งๆไม่(ค่อย)ขยับ ตาโปน(เกือบจะถลน) ลิ้นจุกปาก นอนให้ ออกซิเจนอยู่ในกรง(สรุปว่าอาการแย่มาก) ตอนแรกเอาออกมาจากกรงหมอก็ดูนู่นดูนี่ สอดท่ออาหารเข้าทาง จมูก ไปๆมาๆหมอตัดสินใจว่าจะเย็บตา! (ตกใจมาก ไม่เคยเห็นตอนเย็บอะไรพวกนี้เลย กลัว...กลัวเป็นลมอีก แต่จะเดินหนีก็ไม่ได้ ในมือถือสายO2อยู)่ โชคดีที่ตอนเย็บเราเห็นบ้างไม่เห็นบ้างเพราะหัวหมอบังอยู5่ 55 แต่ก็ เห็นตอนแทงเข็มนะ เห็นตอนเลือดไหลเยอะๆด้วย เราถืออยู่นานมากจนเสร็จ ตอนบ่ายๆก็ว่างๆ เดินตามพี่ ผู้ช่วยไปนู่นไปนี่(ดีกว่ายืนเฉยๆ) พาหมาออกไปอึ อึเหลวเหมือนเดิม- - (ตัวเมื่อเช้า) หมอก๊อบเลยให้เราเข้าไป หยิบพวกอุปกรณ์ที่เอามาเก็บอึไปตรวจ พอเก็บมาเสร็จเราก็ว่างอีกแล้ว ซักเดี๋ยวมีพี่คนนึงถามเราว่าพี่จะไป ห้องเก็บซากจะไปด้วยกันมั้ย เราก็ไม่พลาดอยู่แล้ว... ก่อนถึงห้องเก็บซากจะเป็นห้องผ่าซาก เป็นห้องโปร่งๆใหญ่ๆ มีเตียงผ่าซากแล้วก็โหลดอง(ถ้าให้มาห้องนี้ตอน กลางคืนคงไม่เอาแน่!) ถัดจากห้องผ่าซากเป็นห้องเก็บซาก ก็เป็นห้องเย็นทีม่ ีศพสัตว์ใส่ถุงดาเต็มไปหมด(และ แน่นอนว่ากลิ่นใช้ได้เลย) ตอนเย็นก่อนจะกลับมีพี่หมอคนนึงให้เราช่วยเฝูาแมวให้ แมวถูกวางยาสลบนอนอยู่ บนเตียง ตอนแรกๆมันก็นอนเฉย เราก็นงั่ มองหมาตัวนึงที่เข้าฉุกเฉินมา ท่าทางไม่ไหวแล้ว นอนน้าลายยืดเต็ม เลย มีหมอกลุ่มนึงกาลังช่วยมันอยู่(วุ่นวายมาก) ซักเดี๋ยวไอ้แมวตัวที่เราเฝูาอยู่มันอ้วกเป็นเลือด! เราก็ตกใจตะโกนเรียกหมอ หมอก็มารุมทีเ่ ตียงเต็มเลย (บรรยากาศเหมือนไอ้หมาตัวเมื่อกีป้ เออ..วันนี้เห็นลิง ตายด้วย เป็นลิงตัวเล็กๆแบบที่เจอที่ exotic อ่ะ ตายต่อหน้าต่อตาเลย มันอาการแย่ นอนหายใจรวยริน หมอ พยายามบีบหัวใจ กระตุ้นนู่นนี่ แต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย สุดท้ายมันก็ตาย... ไปสูส่ ุคตินะน้องลิง (วันนี้จบเศร้า)
ไข่ต๋นุ
หมอในห้ องCCU
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันที่เจ็ดแล้วจ้าา วันนี้เป็นวันที่สองที่อยูC่ CU วันนี้ไปถึงเช้าเกิ๊นนน นั่งกินปฺอกกี้หมดไปกล่องนึงแล้วถึงเดินเข้าห้อง ไปถึงเจอแต่ หมอประมาณหกเจ็ดคนคุยกันอยู(่ รูส้ ึกคนน้อยๆ ยังไม่เห็นมีผู้ช่วยมาเลย) ซักเดี๋ยวก็เดินราวน์เคส(เดินตามกรง) ตอนนี้เราก็ยงั ไม่มหี น้าที่ พี่เกรซมาพอดี(ยังไม่มหี น้าทีเ่ หมือนกัน)เลยนั่งคุยกันแปปนึง พีเ่ ขาถามว่าต่อจากนีจ้ ะ ไปห้องไหนต่อ เราก็บอกว่าไปห้องผ่าตัด เขาบอกว่าไม่ค่อยมีไรทาหรอก ยืนดู อย่างมากก็ได้ช่วยส่งเครื่องมือ กับเรียกเคส (เราไม่รจู้ ักเครื่องมืออะไรเลยนี่คงต้องยืนเป็นเสาน้าเกลือ) ซักเดี๋ยวหมอราวเคสกันเสร็จเขาก็ให้เราจับคู่ เราได้อยู่กับพีห่ มอก๊อบเหมือนเดิม(แต่รสู้ ึกว่าวันนี้ได้คุยกันมาก ขึ้น พี่เขาเรียกเราบ่อย) วันนี้ก็ได้ทาหลายอย่าง วัดไข้ เช็ดกรง ปูผ้า ปูอนอาหาร หยิบอุปกรณ์นู่นนี่ ยกกรง กระต่าย เฝูาหมา ช่วยจับหมา เอาหมาใส่กรง ช่วยเอาศพหมาใส่ถุงดา เขียนบันทึกชื่อสัตว์แต่ละกรง วันนี้พี่ เฟินสอนบันทึกพวกค่าอะไรต่างเยอะแยะในใบกระดาษที่เห็นพี่ๆเขาเดินเขียนกันทุกวัน เราก็จาได้มงั่ ไม่ได้มั่ง ถ้าให้ทาคงต้องถามอีกที(แฮ่ๆๆ) ตอนกลางวันออกไปกินข้าวมันไก่กับพีเ่ คพี่แอนที่ตลาดบางเขน...อร่อยอะ! ^^ กลับมาพี่หมอก๊อบถามว่าไปกินข้าวไหนมา เราบอกว่าออกไปกินข้าวมันไก่ข้างนอก พี่เขาบอกว่า “ดีแล้ว ทา ถูกต้องมากลูก!” (รู้สึกว่าคนที่ทางานรพ.นีห้ ลายคนจะไม่ชอบข้าวในโรงอาหาร) ตอนบ่ายกลับมาว๊างงงงว่าง แอบอู้ไปซือ้ ขนมกิน กลับมาอีกทีเห็นหมอก๊อบดูไอ้ไข่ตุ๋นที่นอนอยู่บนเตียง แล้วเขาก็หันมาบอกเราว่า "กะทิ... มันตายแล้วอ่าาา" เฮ้อไข่ตุ๋นเอ๊ย ไปดีนะลูก (วันนี้จบเศร้าอีกแล้ว อยู่CCUเจอหมาตายทุกวัน) เออ...วันนี้แจนถ่ายรูปถุงดาที่ใส่ศพหมาแล้วโดนดุ หลังจากนั้นเรากับแจนก็ไม่ได้ถ่ายรูปเลย วันนี้เลยไม่มีรปู มา ให้ดูนะจ๊ะ
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันที่แปด วันนี้อยู่ที่CCUวันสุดท้าย วันนี้ก็ปกดาธรรมติ ไปถึงก็ถูกวานไปยกของที่ชั้นสาม กล่องอะไรไม่รู้ (ถ้ามีคนบอกว่า เป็นกล่องระเบิดก็เชื่อนะ555) วันนี้ก็วัดไข้ ปูอนอาหาร หยิบของ ช่วยจับหมา อุ้มหมา เฝูาหมา เออ..มีวางหมา ที่เตียงแล้วมันดิ้นตกเตียงด้วยอะ แต่ดีที่มันไม่เป็นไร วันนี้น้องกาฟิว(ตัวที่ปอดแตก)อาการแย่ เกือบจะไปแล้ว อาการร่อแร่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวทรุด สู้ๆนะลูก อย่าไปนะ เสียดายหมาน่ารักอย่างหนู
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันก่อนสุดท้าย...ได้เข้าห้องผ่าตัดด้วย! วันนี้ได้รับคาสั่งให้ย้ายไปห้องผ่าตัด ไปถึงก็ด้อมๆมองๆไม่กล้าเข้าอยู่ซักพักจนมีพี่คนนึงเปิดหน้าต่างออกมา เราจึงรวบรวมความกล้าบอกไปว่า “พี่คะ คือหนูมาฝึกงานแล้วเขาให้มาที่ห้องผ่าตัด จะให้หนูเข้าไปเลยรึปุาว คะ” พี่เขาบอกว่าเดี๋ยวถามหมอก่อนนะ ซักเดี๋ยวมีหมอคนนึงเรียกเราเข้าไปข้างใน เขาก็ถามเราเกี่ยวกับว่ามา จากไหน ฝึกงานกี่วัน ติดต่อพี่จีนรึยัง แล้วเขาก็บอกว่าห้องนีเ้ ป็นห้องวางยา (อ้าวว นึกว่าเป็นห้องผ่าตัดอยู่ตั้ง นาน ก็ปูายหน้าห้องมันเขียนว่าห้องผ่าตัดนี่ ถึงว่าทาไมดูชิวจัง) แล้วเขาก็พาออกไปดูห้องพักฟื้นแล้วบอกว่า เราอยู่นี่ไม่ได้หรอก คนอยูห่ ้องนี้ต้องมีความรูพ้ อสมควร แล้วพาเราไปห้องถัดไป เป็นห้องตรวจศัลยกรรม คือ เป็นห้องตรวจสัตว์ทจี่ ะมาผ่าตัดหรือผ่าตัดไปแล้ว แล้วเขาก็ให้เราอยู่ห้องนี้แล้วตัวเขาก็จากไป... บรรยากาศ ห้องวุ่นวายพอสมควร มีเตียงสีเ่ ตียงเต็มทุกเตียง ทั้งหมอ ผู้ช่วย หมาแมวและเจ้าของ เราก็ทาอะไรไม่ถูกได้แต่ ยืนเฉยๆจนหมอคนนึงแซวว่า “เฮ้ย วันนี้มีคนมาตรวจงานเราด้วย ผู้ตรวจการแผ่นดิน ยืนเฉยๆอยู่ตรงนั้นอะ 555” แล้วเขาก็หางานให้เราทา ให้เรียกเคส เขียนบันทึก(ได้ทาแทบทุกที่ที่ไปอยู่) แล้วก็ช่วยจับหมาแมวทีม่ า หาหมอ (ส่วนใหญ่จะมาทาแผล ตัดไหม ถอดเฝือก) ทาอยู่พกั นึง หมอก็ค่อยๆทยอยออกไป เคสก็เริม่ ไม่มี เราก็ ว่างงาน พี่ผู้ช่วยเลยให้เราไปกินข้าวก่อนเวลา ตอนบ่ายกลับมาห้องเดิม ก็ไม่มีไรทาเท่าไหร่ มีลูกแมวเปอร์เซียร์ ตัวนึงมาหาหมอ น่ารักมาก >< เจ้าของบอกว่าถูกแมวตัวใหญ่กระโดดทับ - - ขณะกาลังนั่งเซ็ง มีหมอผู้ชาย สองคนเข้ามาในห้องและคุยอย่างสนุกสนานสักพัก หมอคนนึงหันมาเห็นเราว่างเลยชวนเราไปดูห้องผ่าตัด เรา ก็เดินตามเขาไป เขาบอกว่ารอหน้าห้องแปป เดี๋ยวเอารองเท้ามาให้เปลี่ยน ซักเดี๋ยวเขาก็เปิดประตูห้องให้มี รองเท้าแบบที่ใส่ในบ้านวางอยูส่ องคู่ให้เรากับแจน ตอน แรกคิคว่ามีแค่รองเท้าอย่างเดียว เดินเข้าไปในห้อง มีชุดให้ใส่ ด้วย!(เริ่ดอะ) เป็นเสือ้ คลุมสีเขียวแบบที่ใส่ในห้องผ่าตัด หมวกคลุมผม และแมสปิดปาก เราก็แต่งตัวแล้วเดินตามหมอ ไป หมอก็พาดูห้องผ่าตัด มีหลายห้องกว่าที่คิดไว้ มีซักสิบห้อง ได้ เรียงเป็นแถวยาว หมอก็พาเดินไปจนถึงห้องสุดท้าย แล้ว ก็บอกว่ารอตรงนี้แปปนึงนะ เดี๋ยวพี่มาผ่ากระต่าย (เราก็แบบ เฮ้ย ได้ดูตอนผ่าตัดด้วยหรอ?) ซักเดี๋ยวหมอก็มา ในห้องเป็น ห้องเล็กๆ มีเครื่องดมยาสลบ เตียง(ทีม่ ีกระต่ายนอนสลบอยู)่ โต๊ะวางอุปกรณ์ผ่าตัด ทีส่ าคัญคือมีวิทยุด้วย! (กาลังเปิดเพลง คนข้างๆเลย) (หมอชิวไปมั้ยเนี่ย ผ่าตัดไปฟังเพลงไปเนี่ยนะ)
หมอบอกว่าที่อื่นไม่มีนะเนี่ย วิทยุในห้องผ่าตัดเนี่ย มีแต่ที่ประเทศไทย555 กลับมาที่กระต่าย กระต่ายตัวนี้ขา หัก กระดูกแตกละเอียดเลย ต้องใส่เหล็กเข้าไป หมอบอกว่า เคสกระต่ายผ่าตัดนี่ไม่ได้เจอบ่อยๆนะ ว่าแล้ว หมอก็ลงมีดเลย เห็นเนื้อกระต่ายดูคล้ายเนื้อไก่ (หมอถามว่า เป็นไงเนื้อกระต่ายน่ากินมั้ย555) มีเลือดไหลบ้าง แต่ไม่เยอะ หมอใช้สว่านเจาะด้วย (หมอบอกว่า ราคาสว่านซื้อวีออสได้คันนึงอะ) หมอก็เจาะบ้าง ใส่เหล็กบ้าง ใส่น็อตบ้าง ถ้าถามว่าน่ากลัวมั้ย ก็ไม่นะ อย่างน้อยก็ไม่เละ มีหมอผูห้ ญิงคนนึงเดินเข้ามาดู (จาได้ว่าเคยเจอที่ วอร์ด) แล้วถามหมอที่กาลังผ่าตัดว่า “ให้น้องเขามาดูได้ไงเนีย่ เดี๋ยวเป็นลมหรอก555” (แล้วก็เดินจากปายยย) ปล. มีเรื่องสยองมาเล่าให้ฟัง ตอนอยู่CCUเจอหมาขาเละด้วย แบบขาหักห้อยร่องแร่งอะ น้าเลือดน้าหนองไหล เต็มเลย แล้วก็มีแมวขาหัก แบบกระดูกหักเป็นสองท่อนเลย แล้วก็โผล่ออกมาข้างนอก ขาก็เละ แล้วก็มี หมาที่ เป็นแผลเกือบทั้งตัวเหมือนไปเหยียบกับระเบิดมา ปล2. หมอคนที่พาเราไปดูห้องผ่าตัดเขาถามเราว่าอยู่ม.อะไร เราก็บอกม.6ค่ะ เขาถามว่าจะเอ็นท์สัตวแพทย์ มั้ยเนี่ย เราบอกว่าก็คิดอยู่ เขาบอกว่า 'อย่าเป็นเลย ถ้าเลือกได้เลือกหมอคนดีกว่า จริงๆเป็นสัตวแพทย์ก็ดี อะนะ มีความสุขอยู่กบั หมาแมว แต่รายได้ไม่ค่อยดี' ...เอาอีกแล้ว เจออย่างนี้อีกแล้ว
โตแล้ว สัตวแพทย์: วันสุดท้ายแล้ว T T วันนี้วันสุดท้ายยยย เมื่อวานหมอโอ๊ตบอกว่าให้มาแปดโมงเช้ามาหาหมอตาลทีห่ ้องวางยา แล้วให้หมอตาลพา ไปเอาชุดมาเปลี่ยนจะได้เท่ๆ 555 วันนี้เลยรีบซิ่งมา แต่ก็แอบเลตไปนิดนึง ไปถึงหมอเขากาลังคุยกันเรื่องเคส ผ่าตัดกันอยู่ เราเลยยืนเฉยๆซักเดี๋ยวก็ออกไปเข้าห้องน้า กลับมาอีกทีเขาแยกย้ายกันหมดแล้ว ซักเดี๋ยวแจนก็ มา หมอคนเมื่อวานก็เข้ามาพอดี เขาก็คุยกันประมาณว่าจะทายังไงกับเราดี สรุปว่า ไม่ต้องเปลี่ยนชุดแล้ว เพราะไม่ได้ทาอะไร แค่ยืนดูเฉยๆ แถมวันนี้ก็เลิกครึง่ วัน(ทุกบ่ายวันศุกร์เขาจะประชุมกัน) เราก็ยืนดูเฉยๆ (รูส้ ึก ว่าตัวเองเกะกะยังไงไม่รู้) เราออกไปเดินเล่น ขึ้นลิฟท์เล่น(ทาให้เขาเปลืองไฟ) สุดท้ายไปนั่งจุ้มปุกฺ อยู่ชั้น1หน้า การเงินนานมากเลยกลับขึ้นไปที่หอ้ งวางยาอีกที แต่อยู่ซักเดีย๋ วก็เบื่ออีก เลยไปดูห้องตรวจศัลยกรรมที่ไปอยู่มา เมื่อวานซักพักก็กลับมาห้องเดิมแล้วออกไปแจกของ 555 เราเอาของทีซ่ ื้อมาให้พี่เค กับหมอตัก๊ ไปให้ที่exotic ไปส่องดู ไม่เจอเลย ซักเดี๋ยวหมอตั๊กมาบอกว่าพี่เคไม่อยู่ ลาพักร้อน (อ้าว - -) เลยฝากหมอตัก๊ ไว้ให้ แล้วก็เอา พวงกุญแจหมีโคอาล่าให้หมอตัก๊ หมอตัก๊ ถามว่าไปออสเตรเลียมาหรอ...แฮ่ๆๆ ปุาวค่ะ ^^" แล้วหมอตั๊กก็เรียก ให้เข้าไปในห้อง แจนก็แจกมะม่วงกวนให้หมอตั๊ก กับพีห่ นิง หมอตั๊กถามว่า “อ้าว แล้วไม่สัมภาษณ์แล้วหรอ” เราบอกว่า “เขาบอกว่าทาเป็นรูปแบบอื่นก็ได้ค่ะ เลยว่าจะทาเป็นคาพูดอะไรอย่างนี”้ “อ้าว แล้วมีคาพูดแล้ว หรอ” “ก็ทหี่ มอพูดวันนั้นไง ^^” แล้วหมอตั๊กก็ให้เมลมา บอกว่า"เผื่อมีอะไรสงสัย" จากนั้นเรากับแจนก็ ตระเวณแจกมะม่วงกวน และร่าลาพี่ๆ ปูาๆ มีปูาคนนึงทีอ่ ยูช่ ั้นสาม เขาบอกว่า "จะกลับแล้วหรอ ไว้กลับมา เที่ยวมั่งนะ กลับมาเป็นคุณหมอ" (ชอบคานี้จัง 555) จากนั้นเข้าไปร่าลาพี่ๆทีห่ ้องวางยา แล้วก็ลงมาชั้น1 มา บริจาคตังค์ช่วยสัตว์ปุวย (คือตัง้ ใจไว้ตั้งแต่มาวันแรกแล้วว่าก่อนจะกลับจะมาหยอดตู)้ สุดท้าย...ถ่ายรูปกับปูาย รพ.เป็นทีร่ ะทึก แล้วก็กลับ.. รูส้ ึกอยากกลับนะ แต่ก็ใจหายเหมือนกันที่คิดว่าไม่รู้จะได้กลับมาอีกรึปุาว มาอยู่ 10วัน รู้สึกผูกพัน(นิดนึง) รู้สกึ คุ้นเคยกับโรงบาล รู้สกึ ว่ารู้จกั พี่ๆในนี้หลายคน(แม้เขาจะไม่รจู้ ักเราก็ตาม) รูส้ ึก ชอบที่นี่อะ ถึงแม้ที่นจี่ ะเหม็นไปหน่อย แต่ทุกคนในนี้น่ารักมาก (สัตว์ในนี้ก็น่ารักเช่นกัน ^^) ...ถ้ามีโอกาส เรา จะกลับมาอีกนะ (ไม่รู้ว่ามาเที่ยว มาทางาน รึพาหมามา 555)
ตามคาสั่งที่ต้องสรุปสิ่งที่ได้จากการshadow...การไปshadowครั้งนี้ได้อะไรเยอะมากจริงๆ ได้สัมผัส บรรยากาศของ'คนทางาน'ที่เหนื่อยมาก ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างที่ไม่เคยเห็น ได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้ ได้เห็นสัตว์ ที่มาหาหมอ ทัง้ ที่ยังมาในสภาพน่ารัก และมาในสภาพใกล้ตาย ได้เห็นแผลเละๆ ได้เห็นหมาตายไปต่อหน้าต่อ ตา ได้เห็นหมอผ่าตัดกระต่าย ได้เห็นสัตว์แปลกๆ ได้รู้วิธีดูแลสัตว์เล็กๆน้อยๆ ทีส่ าคัญทีส่ ุด จุดประสงค์ของการ มาshadow...ได้เห็นการทางานของสัตวแพทย์! ตั้งแต่มา มีแต่คนถามตลอดเลยว่า "มาแล้วยังอยากเป็นอยู่ มั้ย?" วันนี้วันสุดท้ายแล้วขอตอบเลยว่า "อาชีพนี้ยังคงอยู่ในช้อยส์ที่เราจะเลือก" โดยส่วนตัว การทางานแบบนี้ เราชอบนะ อยูก่ ับสัตว์พวกนี้ก็มีความสุขดี มันเป็นความสุขที่ได้เห็นมัน ได้ดูแลรักษามัน ได้เห็นมันดีขึ้น เวลา อยู่วอร์ดหรืออยูC่ CUที่ต้องดูแลหมาบางตัวหลายๆวันแล้วรูส้ ึกผูกพันกับมันนะ บางทีกลับมาบ้านก็คิดถึงมัน (แอบอยากเอาบางตัวกลับมาเลี้ยงที่บ้านด้วย 555) แล้วก็เราว่าเราก็รบั ได้นะ แบบพวกเลือดพวกแผลอะไร อย่างเงี้ยะ (แต่ขอบอกเลยว่าเรื่องกลิ่นนี่สุดๆจริงๆ แต่ก็พอไหว 555) เราก็ยังไม่ปักใจเต็มที่นะ เรายังไม่รู้ว่าใน อนาคตเราจะเจออะไรที'่ ใช่'กว่านี้รึปุาว แต่ในวันนี้สิ่งนี้ก็โอเค ^^ สุดท้ายก็ต้องขอบคุณ...ขอบคุณพีa่ -chieve shadowสาหรับโอกาสดีๆอย่างนี้ ขอบคุณครอบครัวที่สนับสนุน ให้หนูได้ไป ขอบคุณเพื่อนๆทีส่ นใจถามกันตลอด ขอบคุณอ.ศรัณยา และพี่จีนที่คอยประสานให้ว่าวันไหนจะไป อยู่ไหน ขอบคุณพี่ๆหมอ ผู้ช่วย และนักวิทย์ทรี่ พ.สัตว์ ม.เกษตร บางเขนทุกคนใจดีมากๆ ดูแล แนะนาเรา ตลอด (อยากขอบคุณเป็นรายบุคคล แต่เยอะมาก พิมพ์ไม่ไหว+บางคนไม่รู้ชื่อ) ขอบคุณปูาแม่บ้านที่ยมิ้ ให้กัน ขอบคุณพี่เคพี่แอนที่ชวนหนูไปกินข้าวบ่อยๆ ขอบคุณพี่ๆที่วอร์ดที่ช่วยดูแลตอนหนูเป็นลม(วันนั้นยังไม่ได้ ขอบคุณเลย เพราะตอนเป็นลมมองไม่เห็นว่าใครเป็นใคร 555) ขอบคุณเจ้าของสัตว์ที่คุยกับเราอย่างเป็น กันเองมากๆ ขอบคุณสัตว์ทุกตัว สุดท้าย..ขอบคุณแจนทีเ่ ป็นเพื่อนกันมาตลอดสิบกว่าวันนี้ ^^ ปล. จริงๆเรื่องที่จะเล่า สิ่งที่ได้ และคาขอบคุณมีมากมายกว่านี้มาก แต่ถ้าใส่รายละเอียดทัง้ หมดคงไม่มีใคร อ่านเพราะมันยาวเกินไป 5555
Contact Us Tel : 081-423-3323 E-mail : info@a-chieve.org Web : http://www.a-chieve.org
Follow Us facebook.com/achieve.org twitter.com/a_chieve_org youtube.com/achievechannel
สามารถอ่าน Journal บันทึกการเดินทางของเด็กกาลังโต อาชีพอื่นๆ ได้ ที่ http://issuu.com/a-chieve