!! من و آن مرد مؤقر

http://pendar.forums1.net

!! ��‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ 1

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ‬

‫ﻣﻘﺪﻣ ﮥ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ "ﻣﺆﻗﺮ "‬ ‫ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻳﯽ ﻭ ﺑﺎﺯﻧﻮﻳﺴﯽ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﻳﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻧﺪﻭﻫﺒﺎﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮐﺸﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ " ﺳﮕﻬﺎ ﺭﻫﺎ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ " ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻣﻪ ﺯﻳﺒﺎی ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻗﻠﻢ ﻫﺎی ﺯ ﻳﺎﺩی ﺍﺯ ﺻﻔﻮﻑ ﺣﺰﺏ ﺑﺮ ﺭﻭی ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻠﻐﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﺮﺍی ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭی ﺁﻥ‬ ‫ﺷﺐ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺎ ﺭ ﺍﻓ ﺘﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺫﻫﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺍﮐﺜﺮ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﺘﻨﻬﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﺑﻮﺩﻳﻢ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ‪ ،‬ﭘﺪﺭ‪ ،‬ﺑﺮﺍﺩﺭ‪،‬‬ ‫ﮐﺎﮐﺎ ﻭ ﻣﺎﻣﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺩﻭ ﺳﺖ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﮑﺴﻮﺗﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﻧﻴﺰ ﻣﻬﺮ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺐ ﻫﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭی ﺍﺯ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻠﺨﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻴﻬﺎ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﻫﺎی‬ ‫ﻧﺎﺑﮑﺎﺭﺍﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﺯﮔﻮﻳﯽ ﻭ ﺑﺎﺯﻧﻮﻳ ﺴﯽ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻕ‪ ،‬ﻻﻳﻖ ﻭ ﻏﻮﺭﺑﻨﺪی ﻭ ﻣﺸﺘﯽ ﺣﻮﺍﺭﻳﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﻭ ﺛﻨﺎی‬ ‫" ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩﻡ ﺍﻧﻘﻼﺏ " ﻗﺰﻝ ﺍﺭﺳﻼﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺪﺍﺣﯽ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺩﺭ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻧﻬﺎ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺎﻩ ﻫﺎی ﺍﻣﻴﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﺭﻣﺎﻧﻬﺎی ﺣﺰﺏ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺨﻔﯽ ﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺮ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﻴﮑﺎﺭ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ؛ ﻳﮏ ﺩﻳﻦ ﻭﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﻫﻤ ﮥ ﻣﺎ‪.‬‬

‫پﻨﺪا ر�ﻮ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪2‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻴﺨﻮﺍﺑﯽ ﻫﺎی ﺷﺐ ﻫﺎی ﺍﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻭﺭﻭﺯی ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﺨﻢ ﻫﺎی ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭼﺎی ﺳﻴﺎﻩ ﻏﻠﻴﻆ ﭼﺸﻤﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ "ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺴﺖ"*‪،‬‬ ‫ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﻳﻢ ﺁﻳﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﺩﻳﮕﺮی‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻢ؟‬

‫] * ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮی ﺍﺳﺖ ‪:‬‬ ‫ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ‬ ‫ﭼﺘﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻓﺖ‬ ‫ﻓﮑﺮ ﺭﺍ ﺧﺎﻁﺮﻩ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺩ‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻓﺖ‬ ‫ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺴﺖ‬ ‫ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪،‬ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﭘﻨﺠﺮﻩ‪ ،‬ﻓﮑﺮ‪ ،‬ﻫﻮﺍ‪ ،‬ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ‬ ‫ﭼﺘﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻓﺖ‪.‬‬

‫پﻨﺪا ر�ﻮ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪3‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺩﻭﻫﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮﻡ )ﺁﻣﺮﻳﺖ ﮐﺸﻒ( ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ‪ .‬ﺭﻓﺖ ﻭﺁﻣﺪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ‬ ‫ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺪ ﮐﻼﻫﯽ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﺳﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ‬ ‫ﮔﺬﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻗﺼﺮ )ﺗﭙﻪ ﺗﺎﺟﺒﻴﮏ ـ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻗﻮﺍﻳﻤﺮﮐﺰ( ﺍﻓﺴﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻬﻤﻨﺪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍﻳﻤﺮﮐﺰ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻭ‬ ‫ﺗﺎﻧﮑﻴﺴﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﻮﺍی ‪ 4‬ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﻗﺼﺮ ﺑﯽ ﺩﻓﺎﻉ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ! ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﻳﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﮔﺎﻥ‬ ‫ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻭﺭﺩی ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺟﺎﺭی ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﺭی ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻭی ﺭﺍﭘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻭﺭﻓﺖ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ‪.‬‬ ‫ﻟﻤړی ﺑﺮﻳﺪﻣﻦ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﻭﺕ ﻫﺎی ﺩﺑﻞ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺣﮑﻤﯽ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ‪ .‬ﺑﺮﻭﺕ ﻫﺎﻳﺶ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﭼﭙﺎﻳﻒ ﻣﯽ‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﻌﺮﻭﻑ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻅﺮﻑ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﭼﭙﺎﻳﻒ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭی ﻣﺎ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺩﺍ ﻭ ﺍﻁﻮﺍﺭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﺪﺍی ﭘﺮﻁﻨﻴﻦ ﻭ ﻏﻮﺭ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﻭﺕ ﻫﺎی ﭼﭙﺎﻳﻔﯽ! ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮﻭﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﭼﭙﺎﻳﻒ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻪ ﻳﮏ ﺳﺮﻣﻮ ﮐﻤﺘﺮ! ﺭﻣﻀﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻣﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰی‪ .‬ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﺍﻧﻪ ﺑﺪﻭ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺟﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﺰﻝ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻮﺗﺮ ﺟﻴﺐ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﻭ‬ ‫ﺗﻦ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻣﺴﻠﺢ ﺩﺭ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻢ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ! ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺤﺘﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺪﻳﺶ ﺭﻗﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺳﻮی ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺩﺍﺭ ﻭﺩﺳﺘﻪ ﺍﺵ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭی ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺭگ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽ ﺍﻳﺴﺘﺪ‪ .‬ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻠﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ‪ .‬ﻣﺤﺎﻓﻈﻴﻦ ﺩﺭﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻢ ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭﻝ ﺩﺍﮐﺘﺮ‪ ...‬ﮐﻪ‬ ‫ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺷﻮﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﻟﺨﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻨﺰﻝ ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﻗﺼﺮ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻳﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﻨﮓ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺗﻦ ﺳﺮﻧﺸﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻭﺯﺭﺍ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻻﻥ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ‬ ‫ﻫﺎی ﺭژﻳﻢ ﺩﺍﻭﺩی‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻫﺎ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺳﺮ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﺮﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﮔﭗ ﺯﺩﻥ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻔﺲ ﻫﺎی ﺁﺧﺮ ﺭﺍ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻣﺠﺎﺯ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺷﮑﻞ ﻭ ﺷﻤﺎﻳﻞ‪ ،‬ﺗﺎﺏ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺩﻭﺩ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺎﻻ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ‪3‬‬ ‫ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ً ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﺎﺭ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻓﻈﻴﻦ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‪ ،‬ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻏﺎﻟﻤﻐﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍی ﺯﻳﺎﺩی ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪ .‬ﻧﻮﺭﺍﺣﻤﺪﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﻭ ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻮﺭﺍﺣﻤﺪﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮی ﻣﺮﺍ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﭼﻪ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﺭﺩ ﻭﺑﺪﻝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻮﺭﺍﺣﻤﺪﻧﻮﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍی ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻳﯽ ﻗﺼﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻏﺒﺎﺭ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺩﻭﺩ ﺳﺎﻝ ﻫﺎی ﺟﻨﮓ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ...‬ﺍﺯﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‬ ‫ﺗﻮﻁﺌﻪ ﻫﺎی ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﺎﻧﺪ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭﺵ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﺭی! ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﺩﺍﮐﺘﺮﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻫﺎﻳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮ؛‬ ‫ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪ .‬ﺷﺎﻡ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﻋﺒﻮﺱ ﻭ ﺑﺮﻭﺕ ﻫﺎی ﻟﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺍﺗﺎﻕ‬ ‫ﻣﺎ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻣﺮﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻁﺎﻟﻌﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺮﺍ ﻋﻔﻮ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺁﺏ ﺩﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺗﻒ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪4‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺻﻮﺭﺕ ﻭی ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺗﺮﺷﺢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﺷﻮﺍﺭی ﺯﻳﺎﺩی ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ‪ :‬ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﮐﺪﺍﻡ ﺟﺮﻣﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ‬ ‫ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺮﺍ ﻋﻔﻮ ﮐﺮﺩ؟ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎﺯﻭﻳﻢ ﺭﺍ ﮐﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﻭ ﻟﻤړی ﺑﺮﻳﺪﻣﻦ‪ .‬ﻗﺒﺎﺣﺖ ﻣﮕﺮ ﺷﺎﺥ ﻭﺩﻡ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ؟‬ ‫ﻫﻔﺘﻪء ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺳﭙﺮی ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭘﯽ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺎﺭﻩ ﻳﯽ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪...‬‬ ‫ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﺩ ﺭﻭﺍﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻋﻀﻮ ﺷﻌﺒﻪ ﺍﻭﭘﺮﺍﺳﻴﻮﻥ ‪ -‬ﭘﺪﺭ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻭﺍﺳﻊ ﻋﻈﻴﻤﯽ ‪-‬‬ ‫ﺩﺭﮐﺎﻧﺘﻴﻦ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺒﺪﷲ ﺻﺪﻳﻖ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻠﻴﻞ ﺻﺪﻳﻖ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺭﻳﻴﺲ‬ ‫ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺮﮐﺰی ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺍﺭﺩﻭ ﻭﺿﻊ ﻣﺨﺘﻨﻖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻈﺎﻣﻴﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ‬ ‫ﺯﻳﺮ ﻓﺸﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﮕﺮﺩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺭﻭﺯی ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﮐﻴﻞ )ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻭﺯﻳﺮﺧﺎﺭﺟﻪ( ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 3‬ﺭﻭﺯ ﺗﻮ‪،‬‬ ‫ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﺎﺭﺵ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺮﺳﺶ‬ ‫ﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍی ﺁﺭﺍﻡ ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﭘﺮﺍﺑﻠﻢ ﻫﺎ ﺣﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻫﺮﺩﻭ ﺑﺨﺶ ﺣﺰﺏ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺪﻏﻢ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﺘﺮﮐﺎ ً ﺑﺮﻭﻳﻢ ﺑﺮﺍی ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪.‬‬ ‫***‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ )ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻭ ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺤﺎﮐﻤﺎﺕ ﺍﺭﺩﻭ( ﻭ ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ )ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻟﻴﺴﻪ ﺣﺮﺑﯽ ﻭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫"ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ"( ﺩﺭﻳﮏ ﺣﻮﺯﻩ ﺣﺰﺑﯽ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻨﺸﯽ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﻣﺨﻔﯽ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺣﺰﺑﯽ ﻣﺎﻥ ﺩﺭﺣﺎﻻﺕ ﻋﺎﺩی‪،‬‬ ‫ﻣﺎﻩ ﻳﮏ ﻳﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻣﺎﻥ ﺩﺍﻳﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﺩﺭﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﻮﺭﻳﺖ ﻭ‬ ‫ﺑﻼﻣﻌﻄﻠﯽ‪...‬‬ ‫ﺁﺟﻨﺪﺍی ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻋﺎﺩی ﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺯﮔﻮﻳﯽ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺗﺎﺯﻩ‪ ،‬ﺗﺒﺎﺩﻝ ﺍﻁﻼﻋﺎﺕ‪ ،‬ﮐﻨﺘﺮﻭﻝ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍی ﺩﺳﺎﺗﻴﺮ ﺭﻫﺒﺮی‪،‬‬ ‫ﺗﺒﺎﺩﻟﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﺗﻴﻮﺭﻳﮏ ﺣﺰﺑﯽ ﻭ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ‪ ،‬ﺩﻳﺎﻟﮑﺘﻴﮏ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﻭ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﻴﺮ‬ ‫ﻭﻅﺎﻳﻔﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻫﻤﺎﻳﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﻋﻀﻮ ﺭﺍﺑﻂ ﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺣﺰﺑﯽ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻖ ﺫﺑﻴﺢ ﷲ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ )ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻭ ﺭﻳﻴﺲ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﺭﺩﻭ(‪ .‬ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻣﺎ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺨﺘﮕﻴﺮی ﻫﺎﻳﺶ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺣﺰﺑﯽ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻭﻝ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮی ﻭی‪ ،‬ﺩﻣﺎﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﮔﺎﺭﻣﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻳﮑﯽ ﻭ ﺩﻭ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﺼﻴﺤﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻳﯽ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﻟﻴﻨﻨﻴﺰﻡ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺯﺑﺎﻥ ُ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺪ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺷﻮﺥ ﻁﺒﻊ ﻭ ﻅﺮﻳﻔﯽ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺼﺎﺣﺒﺘﺶ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﺧﺎﻁﺮ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ‪ .‬ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ‬ ‫ﻓﮑﺎﻫﯽ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪی ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﺧﻂ ﺑﺪ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭﺍژﻩ ﻫﺎ ﺩﻗﻴﻖ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺸﺎﻳﺶ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻗﺪﻣﺎ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﻳﺪﺍﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﭼﺎک ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻴﺒﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﻡ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻣﺮگ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ‬ ‫ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﮔﻮﻧﻪ‪ .‬ﺩﺭﻋﻮﺽ ﻭی ﺭﺍ "ﻣﺮﺩ ﻣﻘﺪﺱ" ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺪﺱ ﻧﻤﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ؛ ﻭﻟﯽ ﺣﺲ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻳﯽ ﺩﺭﺩﻝ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ؟ ﺍﻣﺎ ﺩﻳﺮی ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﭘﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ‪ :‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭی ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺍﻣﻴﻦ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺭﻕ ﺷﻔﻴﻌﯽ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺯﺷﺖ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪5‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻫﺎ ﻣﺰﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺪ ﺳﻴﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺰﻡ ﺳﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﮕﻨﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﺎ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺁﻳﻨﺪﻩ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﻨﺪﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭ!‬ ‫***‬ ‫ﻭﮐﻳﻝ ﮐﻪ ﺗﻳﻠﻔﻭﻥ ﻣﯽ ﮐﻧﺩ‪ ،‬ﻧﻣﯽ ﺩﺍﻧﻡ ﭼﺭﺍ ﺍﺿﻁﺭﺍﺏ ﻧﺎﺷﻧﺎﺧﺗﻪ ﻳﯽ ﺩﺭ ﺫﻫﻧﻡ ﺣﺱ ﻣﯽ ﮐﻧﻡ‪ .‬ﺍﻣﻳﻥ ﺍﮔﺭﭼﻪ ﺗﺎ ﻫﻧﻭﺯ ﺧﻭﻧﺧﻭﺍﺭی ﺍﺵ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻣﺎﻳﺵ ﻧﮕﺫﺍﺷﺗﻪ ﺍﺳﺕ؛ ﻭﻟﯽ ﻧﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﯽ ﻫﻡ ﻭﺟﻭﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻗﺩﺭﺕ ﻧﻣﺎﻳﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﺯﻭﺭﮔﻭﻳﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺑﺿﻪ ﮐﺭﺩﻥ ﺍﺧﺗﻳﺎﺭﺍﺕ ﻋﺎﻡ ﻭﺗﺎﻡ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺧﺵ ﻫﺎی ﻧﻅﺎﻣﯽ ﻭ ﺍﻣﻧﻳﺗﯽ ﻭ ﺳﻳﺎﺳﺕ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﮐﺷﻭﺭ‪ .‬ﺩﻟﻡ ﻧﻣﯽ ﺧﻭﺍﻫﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺭﻑ ﻫﺎی ﻭﮐﻳﻝ ﺑﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺎﺷﻡ؛ ﺍﻣﺎ ﻳﮏ ﺗﺭﺱ‬ ‫ﻋﺟﻳﺑﯽ ﺩﺭ ﺩﻟﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﻧﺩ‪ .‬ﺗﺭﺱ ﺍﺯ ﺑﺭﻣﻼ ﺷﺩﻥ ﺗﻣﺎﻡ ﺣﻭﺯﻩ ﻫﺎی ﻣﺧﻔﯽ ﻧﻅﺎﻣﯽ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻭﺍﻫﻡ ﺯﻳﺎﺭﻣﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺭﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺩ‬ ‫ﭘﻳﺩﺍ ﮐﻧﻡ ﻭ ﺍﻳﻥ ﺗﺭﺱ ﺭﺍ ﺑﺎﻭی ﺩﺭﻣﻳﺎﻥ ﺑﮕﺫﺍﺭﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺩ ﻓﮑﺭ ﻣﯽ ﮐﻧﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺩ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺑﺭی ﻻﺯﻡ ﻧﺩﻳﺩﻩ ﺍﻧﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻥ ﺩﺳﺗﻭﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﻭﺳﻳﻠﻪ ﻭی ﺑﺭﺍی ﻣﺎﻥ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﻧﻧﺩ‪ .‬ﻭ ﺁﻧﮕﻬﯽ ﺑﺎ ﺧﻭﺩ ﻣﯽ ﺍﻧﺩﻳﺷﻡ ﮐﻪ ﺣﺗﻣﺎ ً ﺭﻓﻘﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺳﺅﻭﻟﻳﺕ ﺭﻫﺑﺭی ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻅﺎﻣﯽ ﻣﺧﻔﯽ‬ ‫ﺣﺯﺏ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻭﺍﻓﻘﺎﺗﯽ ﺭﺳﻳﺩﻩ ﺍﻧﺩ ﺑﺎ ﺍﻣﻳﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻧﻳﻥ ﺧﻭﺵ ﻗﻠﺑﯽ ﻭﺻﻔﺎی ﻧﻳﺕ ﺣﻭﺯﻩ ﻫﺎی ﻣﺧﻔﯽ ﻧﻅﺎﻣﯽ ﺑﺧﺵ ﭘﺭﭼﻡ ﺣﺯﺏ‬ ‫ﺭﺍ ﻣﻧﺣﻝ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺩ ﻭ ﻧﻅﺎﻣﻳﺎﻥ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺭﺍی ﺍﻣﻳﻥ ﻣﻌﺭﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻧﻧﺩ ﺗﺎ ﻭﻅﺎﻳﻔﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﭘﺭﺩﻩ ﺷﻭﺩ ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺧﻮﺷﺒﺎﻭﺭی ﻫﺎ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺭﻫﺒﺮی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﻢ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺮﺍی ﺷﺎﻥ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﻓﻨﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﭼﻢ ﺣﺰﺏ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯی ﺭﺳﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺍﺯﻧﻴﺎﻡ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ‪ 300‬ﺗﻦ ﻧﻈﺎﻣﻴﺎﻥ ﻧﺴﺘﻮﻩ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺣﺰﺏ ﺭﺍ ﮔﺮﺩﻥ ﺯﺩ‪ ،‬ﻋﺪﻩ ﻳﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﺷﺎﻥ‬ ‫ﻣﻨﻔﺼﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺭﺍ ﺩﺭﺯﻧﺪﺍﻥ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ "ﻋﺮﺏ ﻧﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ"‪ ،‬ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﺮﺩ ‪.‬ﺁﺭی ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ‬ ‫ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺎﺩﺭﻫﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﺭﻭﺯی ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﻴﺮﻭی ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮﺍی ﺍﻳﺴﺘﺎﻳﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ‬ ‫ﻗﺪﺭﺕ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﺭﺍﺣﻤﺪﻧﻮﺭ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﮐﻴﻞ‪ ،‬ﺫﺑﻴﺢ ﷲ‬ ‫ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺣﮑﻴﻢ ﺳﺮﻭﺭی ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﻓﺸﺎ ﮔﺮی ﻫﺎی ﺑﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻳﮑﯽ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ ﮐﻪ ﺩﺭﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﻳﻴﺲ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﻣﻮﺭﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﯽ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺭﻳﻎ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﭘﻴﺶ ﺳﺮ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﺏ ﺧﺎک ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺭﻭﺣﺶ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻭ ﻧﮑﺘﻪ ﺩﻳﮕﺮ‪ :‬ﻳﮑﯽ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﺮﻭﺭﻣﻨﮕﻞ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺯﻣﺮﻩ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺻﻤﺪﺍﻅﻬﺮ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﺖ ﺭﻓﻘﺎی ﺑﺨﺶ‬ ‫ﭘﻮﻟﻴﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻓﻌﺎﻝ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺁﺭﺍﻡ‬ ‫ﻭ ﻣﺘﻴﻨﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺷﻴﺪ ﺁﺭﻳﻦ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺑﺨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻟﻄﺎﻳﻒ ﻭ ﺣﻴﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻋﻘﻞ‬ ‫ﺭﻫﺒﺮﮐﺒﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﻳﺪ‪ *،‬ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﺖ ﺑﺨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺯﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻭ‬ ‫ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﮐﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﻟﺸﮑﺮ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻧﺎﺭﺍﺽ ﺍﺯ ﻧﻈﺎﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺗﺤﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﻋﻠﻨﯽ ﺣﺰﺏ )ﺧﻠﻖ( ﮔﺮﺩ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺍﻭ ﺑﺎﺟﺮﺃﺕ ﮐﻢ ﻧﻈﻴﺮی ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﺭﻭﺯی ﻟﻤړی ﺑﺮﻳﺪﻣﻦ ﺳﻴﺪﺣﺒﻴﺐ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺭﻭﺯی ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻭﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮﺍ ﺍﻣﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪ .‬ﻳﮑﻪ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪6‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺗﻮ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻭی ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﯽ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﻢ ﭼﻄﻮﺭی؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻳﮏ ﺁﺩﻡ ﮐﻼﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺭﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺭﻭﺯ ﺍﻣﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺩﺕ ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﮔﯽ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺩﺭﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ‪ .‬ﻧﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ی‬ ‫ﻳﯽ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﯽ ﻳﯽ‪ .‬ﺻﺎﻑ ﻭﺳﺎﺩﻩ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺯﻳﺮﻩ ﻭﭘﻮﺩﻳﻨﻪ ﻳﮏ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺭﺍ ﺑﻮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﻏﺮﺑﺎﻝ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻋﻀﻮ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﯽ ﺣﺰﺏ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺷﻴﻮﻩ ﮐﺎﺭ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻨﮕﯽ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭک ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻴﺎﻫﯽ ﻟﺸﮑﺮ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺻﺪ ﻣﺮﺩ ﺟﻨﮕﯽ‪ .‬ﺯﻳﺮﮐﯽ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺴﺎﺑﯽ‬ ‫ﻭ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻭ ﺩﺭﻫﺮﻣﻴﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻓﻔﺘﯽ ـ ﻓﻔﺘﯽ ﮔﻔﺘﻦ ﮔﻮی ﺳﺒﻘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺮﻳﻔﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺭﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺭﮐﺒﺮﺍ ﺑﺮﺍی ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﻭی ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻮ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪ ﮐﺸﻴﺪ؛ ﻏﺎﻓﻞ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﭼﺎﻝ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺯﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺭﻳﺨﺖ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﮑﺘﻪ ﻳﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﺍﺯﺍی ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎی ﺍﺷﮏ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی ﻣﻦ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﻢ ﺩﺭ ﺳﺮﺩﺍﺏ‬ ‫ﻗﺼﺮ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻼﻭﻩ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺳﻠﻄﺎﻥ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻖ ﺷﻔﻴﻖ ﻣﻦ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺳﻠﻴﻢ ﺳﻠﻴﻤﯽ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﺮﺩﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﻴﻖ ﺳﻠﻴﻢ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻫﻤﺪﺭﺱ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﮐﺎﺩﻣﯽ ﺍﺭﮐﺎﻧﺤﺮﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ‬ ‫ﺁﻣﺮﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﮔﺎﺭﻧﻴﺰﻳﻮﻥ ﮐﺎﺑﻞ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻻﻡ ﺗﺎ ﮐﺎﻡ ﻳﺎﺩ ﻧﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﮔﺎﻧﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﻧﺠﺎﺑﺖ!‬ ‫]*ﺍﻳﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻌﺪی ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎی ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ ‪ :‬پﻨﺪا ر�ﻮ[‬

‫ﺣﻔﻳﻅ ﷲ ﺍﻣﻳﻥ ﻭ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﺗﺭﻩ ﮐﯽ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪7‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫]ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺳﯽ ﺗﻮﺳﻂ "ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ" ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺧﻔﻪ ﻧﻤﻮﺩﻥ "ﺍﺳﺘﺎﺩ" ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﻟﺸﺖ ﮐﻤﺘﺮ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮐﺸﻮﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪[ .‬‬ ‫***‬ ‫ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﻭﺯﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪" .‬ﻣﺎ" ﺩﺭ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺧﻴﺒﺮ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺮﺑﺎﺯ ﻣﻴﻌﺎﺩﮔﺎﻩ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯ‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺣﻴﺪﺭﺭﺳﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻭ ﭘﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻭ ﻭﺯﻳﺮﺩﻓﺎﻉ‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺣﻴﺪﺭﺟﺎﻥ )ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮑﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎ ﻧﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ‪ (.‬ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺿﻴﺎ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻭی ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺿﺪ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‪.‬‬ ‫ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﻴﻦ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺣﻴﺪﺭﺟﺎﻥ ﻣﺎﻳﻪ‬ ‫ﻳﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺵ ﻗﻠﺒﯽ‪ ،‬ﺳﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﻭﺭی؛ ﻭﻟﯽ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ‬ ‫ﺩﻳﺪﻩ ﺩﺭﺍﻳﯽ‪ ،‬ﻣﺎﺟﺮﺍﺟﻮﻳﯽ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻓﺰﺍﻳﯽ ﺍﺵ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﻭﻝ ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺩﺭ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﻭ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﺩﺭﺫﻫﻦ ﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺭﻧﮕﯽ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ؟‬ ‫ﺍﺻﻼً ﺭﻧﮕﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎ؟ ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ " :‬ﮔﺮﻡ" ﭼﻪ ﮔﻔﺖ‪ " ،‬ﮔﺮﻡ" ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﻴﻦ؟ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻴﻢ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻋﻀﻮ ﺭﺍﺑﻂ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺭﻫﺒﺮی ﻭ ﺧﺒﺮﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﺪ‪ ،‬ﮔﺮﻣﺎی ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﻟﻴﻦ ﻫﺎی ﮔﺮﻡ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻳﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻣﺠﺮﺍ ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻧﯽ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﻟﺶ ﺭﺍ ﭼﻴﺪﻩ ﻭ ﺭﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺟﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺍﻧﮕﺎﺭ!!‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪8‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺑﺎ ﻓﻮﻟﮑﺲ ﻭﺍﮔﻮﻥ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 2‬ﻭ ‪35‬‬ ‫ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﻦ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺁﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎﺯی ﺑﺎ ﻗﺪﻡ ﻫﺎی ﻣﻮﺯﻭﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻳﻮﻧﻴﻔﻮﺭﻡ ﻫﺎی ﻣﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺘﺶ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﭼﺴﭙﺪ ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﮐﻼﻫﺶ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻴﺴﺖ ﻣﺘﺮ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﻭﺩﻭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ ﻭ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺑﯽ ﻣﻮﺗﺮ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﺪ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻭﺯﻳﺮﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﺭﺟﻪ‪ .‬ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﭼﻴﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻟﻢ ﮐﻪ ﻫﻢ ﮐﺎﺭﮐﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ‬ ‫ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﻣﻦ‪ ،‬ﺣﺮﻓﻢ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎﺯ ﮐﻪ ﻭﺍژﻩء ﺭﻓﻴﻖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺮی ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ‬ ‫ﻳﮏ ﺟﻔﺖ ﺑﺮﻭﺕ ﺷﺦ ﭼﭙﺎﻳﻔﯽ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮ ﮐﺎﻏﺬی ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﻁﻮﺭی ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻭﭘﺎی ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭی‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭک ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮﺁﻥ ﮐﻪ ﻳﻮﻧﻴﻔﻮﺭﻡ ﻫﺎی ﻣﺎﻥ ﭘﺎک ﺗﺮ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻭ ﺑﻮﺕ ﻫﺎی ﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺘﺮﻩ ﮔﯽ ﺑﺮﻕ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ :‬ﻭﻗﺖ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ؟ ﺍﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺗﺎﻡ‪ .‬ﺧﺮﺩ ﺿﺎﺑﻂ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ‪2‬ﻭ‪ 50‬ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﺩﻓﺘﺮ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ‬ ‫ﭼﻨﺪﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻭ ﺍﻓﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻼﺷﯽ ﺭﺍ‪ .‬ﺍﺯ ﺳﺮﺗﺎﭘﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽ‬ ‫ﭘﺎﻟﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻭی ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺩﻟﻴﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮی ﻫﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻫﺎی‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭی ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﺎﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﻌﻬﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﻳﻮﺍی ﺍﺯﺍﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﺧﻮﺍﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﻫﺮﻣﻨﺰﻟﯽ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻴﭻ ﻫﺮﺩﻫﻠﻴﺰی ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﻫﻔﺖ ﺑﺎﺭ ﺗﻼﺷﯽ ﺷﻮی ﻭ ﺍﻋﻀﺎی ﺑﯽ ﻧﺎﻡ ﺑﺪﻧﺖ ﻣﺸﺘﮏ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ‪ .‬ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ ﻭ ﺗﻼﺷﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﻳﮕﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺑﺎ ﺳﺮﻫﺎی ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﻫﺎ ‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ‪ .‬ﺳﺮﻳﺎﻭﺭ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﺎﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻣﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺭﺟﺎﻝ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭﻣﻠﮑﯽ ﺯﻳﺎﺩی ﺩﺭﺍﺗﺎﻕ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﺵ ﺗﺎ ﮔﻮﺵ ‪ .‬ﺟﺎی ﭘﺎی ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﻨﻊ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﺷﻴﺮﺟﺎﻥ ﻣﺰﺩﻭﺭﻳﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﺯﺩﻓﺘﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺎﻭﺭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺭﻓﻴﻖ ﺗړﻭﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ‪ .‬ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ ،‬ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ .‬ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻳﺎﻭﺭ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ‪ ،‬ﺟﮕړﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ‪ ،‬ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺴﺘﺎﺭ‪ .‬ﻣﺎ ﺍﺯ ﭼﻮﮐﯽ ﻫﺎی ﻣﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﻳﻢ ‪ .‬ﻳﺎﻭﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﺗﺎﻕ ﻭﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﻟﻢ ﻭ ﺳﺘﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺰﺑﯽ ﺍﻡ ﺩﻟﮕﻴﻤﺸﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﭘﻐﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﻟﻢ ﺍﺯ ﻭی ﺳﺨﺖ‬ ‫ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﻴﺰﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎی ﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺷﺮﺭ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ‪ .‬ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﺄﻧﯽ ﻭ ﮐﺮﺍﻫﺖ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﺩ‪ .‬ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺮﺍی ﻧﺸﺴﺘﻦ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﻟﻄﻒ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﺻﻼً‬ ‫ﺍﻫﻞ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﻁﻌﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺻﻔﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﻭی ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﺩﺍﻧﻢ! ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﻭی ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻅﺎﻫﺮ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺳﺮﻣﻪ ﻳﯽ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﺵ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪9‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺩﻭﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺩﺍ ﻭ ﺍﻁﻮﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺗﺼﻨﻌﯽ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮔﯽ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻭی ﻣﺮﺩ ﻣﻐﺮﻭﺭی ﺭﺍ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺣﺮﻳﻔﺶ ﺭﺍ ﭼﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭی ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ؛ ﻭﻟﯽ ﺻﺪﺍﻳﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‪ .‬ﺻﺪﺍﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻮ‬ ‫ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺍی ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺻﺪﺭﺍﻋﻈﻢ ﻫﺎ ﻭ ﮐﺎﺑﻴﻨﻪ ﻫﺎ‪ .‬ﻭی ﻣﺮﺩ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪی ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻗﺪ ﭘﺴﺖ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻴﮑﻞ‬ ‫ﻣﻮﺯﻭﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺧﻮﺵ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﺧﻮﺵ ﺗﻴﭗ‪ .‬ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻧﺶ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺻﺪﺍﻳﺶ ﭘﺮﻁﻨﻴﻦ ﻭ ﺯﻧﮕﺪﺍﺭ ﻭ ﻟﻬﺠﻪ ﺍﺵ ﻏﻠﻴﻆ ﺑﻪ‬ ‫ﻭﻳﮋﻩ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﮔﭗ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ‪.‬‬

‫] ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺍﻣﻴﻦ ﺗﺤﻘﻴﺮﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻫﻤﻮﻁﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﻁﻦ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻴﭗ ﻭﻳﺪﻭﻳﻮﻳﯽ‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪[:‬‬

‫پﻨﺪا ر�ﻮ‬

‫‪http://www.youtube.com/watch?v=SmQ0Hh5ZUy0‬‬

‫ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﻣﻴﺮﻏﻀﺐ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﮕﻨﺪ ﺑﺮ ﺩﺭﻭﺩﻳﻮﺍﺭ ﺍﺗﺎﻕ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻭی ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ ﻭ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﺑﻪ ﻁﻌﻨﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺍﻳﻨﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺧﻨﺪﻩ ﺭﻳﺰی ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻠﻴﺤﯽ! ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ‬ ‫ﺑﻨﺪﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﺎ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﻭ ﺳﺘﺎﺭ ﺩﺭﻳﮏ ﺣﻮﺯﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﻳﮏ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﭘﺮﭼﻢ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﺸﻤﺎﮔﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺿﺪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻳﻤﺮﮐﺰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻋﻔﻮ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻓﮑﺮﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻴﺰ ﺧﺒﺮ‬ ‫ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﺩﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺮﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻟﻢ ﭼﺸﻢ ﻏﺮﻩ ﻳﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺣﺮﻓﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﻫﻨﻢ ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻧﮕﺎﻩ ﻏﻀﺒﻨﺎک ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺩی ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ‬ ‫ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺤﺎﮐﻤﺎﺕ ﻗﻮﺍی ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻘﺮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺧﻮﺵ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﺁﺻﻒ ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮﺍﻣﺮی ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺣﺰﺑﯽ‬ ‫ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ ﻭﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺍﺭ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺍﺭ! ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ ﻧﯽ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ ﺭﻓﻴﻘﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ً ﺍﺷﺘﺮﺍک ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯﻗﻄﻌﺎﺕ ﺍﻁﺮﺍﻑ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ؟ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﻣﮕﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﺁﺭﺯﻭی ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰی ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻫﺮﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺒﺮی ﺣﺰﺏ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ‬ ‫ﺩﻫﻢ‪ .‬ﺗﺒﺴﻢ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺑﻠﯽ‪ ،‬ﻋﻀﻮ ﺁﻣﺮﻳﺖ‬ ‫ﺗﺨﻨﻴﮏ ﻗﻮﺍﻳﻤﺮﮐﺰ‪ .‬ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺷﻮﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺶ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺩﻓﺘﺮﺵ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬ﺑﺴﻴﺎﺭ‬ ‫ﺧﻮﺏ! ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ! ﺑﺎﺯ ﮔﭗ ﻣﯽ ﺯﻧﻴﻢ‪ .‬ﺭﺳﻢ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﻭﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻭﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ‬ ‫ﻣﺆﻗﺮ!!‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ‪14‬ﻏﺰﻧﯽ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﺎﻭﺍﻧﺎ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ‪. ...‬‬ ‫ﺍﺯ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﺗﺒﺮﻳﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻴﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻫﻢ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﻳﺶ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﮐﻪ ﺩﺭﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﺳﺮﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ژﺭﻓﺎی ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﺧﺎﺳﺖ ﺍﺛﺮی‪ .‬ﺩﺭﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺩژﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻣﮕﺮ ﮐﺸﺘﯽ ﻫﺎﻳﺖ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﺑﻴﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ ﺑﻪ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺧﻴﺒﺮ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺘﺖ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ‪ .‬ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻥ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺟﺮﻋﻪ ﺑﺰﺭگ ﺍﺯ ﮔﻴﻼﺱ ﺑﻴﺮﺵ ﻣﯽ‬

‫‪10‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻧﻮﺷﺪ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺟﺮﻋﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﮔﻴﻼﺳﺶ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺭ ﺧﻮﺵ ﺧﻂ ﻭ ﺧﺎﻝ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻭی ﺭﺍ‬ ‫ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻭﻁﻨﺪﺍﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﺍ ﻭ ﺍﻁﻮﺍﺭ ﻓﺮﻋﻮﻧﯽ ﺍﺵ ﭼﻪ ﺁﺩﻡ ﺳﺒﮏ ﺳﺮﻭﺑﯽ‬ ‫ﻣﺎﻳﻪ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺑﻬﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻳﮏ ﺭﻫﺒﺮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪" .‬ﺍﻳﻠﻪ ﺧﻨﺪ" ﻭ ﻣﺘﻠﻮﻥ ﺍﻟﻤﺰﺍﺝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻳﺶ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺯﻫﺮ ﺧﻨﺪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻘﺎﺑﯽ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﻭﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺍﻭﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭی ﺩﺭ‬ ‫ﺷﺄﻧﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ .‬ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎی ﺣﻘﺎﺭﺗﺶ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺩﻟﺨﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻦ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی "ﺧﻠﻘﯽ" ﺷﺪﻥ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ‬ ‫ﭘﻼﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻧﻴﺖ ﺧﻴﺮی ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩء ﻧﻴﮑﯽ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺍ ﺭﻗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ‬ ‫ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺗﺎ ﭘﺎﺳﯽ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﻴﺮ ﺧﻴﺒﺮ ﻫﻢ ﻋﺠﺐ ﮐﻴﻔﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﻴﻒ ﮐﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺸﺐ‬ ‫ﻫﺮﺳﻪ ﻣﺎ "ﺍﻧﺪﺍﺯ" ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﺭﻳﻴﺲ ﺷﺪﻥ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻟﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﺑﺮﺍی ﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻮﮐﯽ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺎﮐﻤﺎﺕ‬ ‫ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺴﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﻧﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ‪ .‬ﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩﺷﺒﮕﺮﺩی‪ .‬ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ‪ .‬ﺍﺟﺎﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﺳﻔﺮﻩ ﻫﻤﻮﺍﺭ‪ .‬ﮐﻢ ﻭ ﮐﺴﺮی ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎی ﺍﻭ ﺭﻓﻊ ﻭ ﺭﺟﻮﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻳﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﭘﺴﺮﻡ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﺷﺘﻬﺎﻳﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍی ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ؛ ﺍﻣﺎ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻟﻘﻤﻪ ﻳﯽ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﻭی ﺩﻟﺴﻮﺯی ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ "ﺯﺭﻳﻦ" ﺩﺭﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﺍﺷﮏ ﺑﺮﻳﺰﺩ‪.‬‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﮐﻴﻞ ﺗﻠﻔﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﻣﺎﻥ ﺑﺎ "ﻣﺮﺩﻣﺆﻗﺮ" ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺵ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺯﻳﺎﺩ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺎﺩ ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﻭﮐﻴﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﯽ ﺍﻣﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻳﺸﺐ ﺑﻪ ﺭﻓﻘﺎ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩی ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﻣﻨﻈﻮﺭی ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﻏﺰﻧﯽ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍی‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻮﺵ ﮐﻦ ﺑﺮﺍی ﻫﻴﭻ ﮐﺴﯽ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻮﻳﯽ‪ .‬ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯی ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ‪ .‬ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻨﻮﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ ﻭﺍﻟﯽ ﻭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺮﺍﺕ‪ ،‬ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﺟﮕړﻥ ﺧﻠﻴﻞ ﷲ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻟﻮﺍی ‪ 88‬ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻣﻬﺘﺎﺏ‬ ‫ﻗﻠﻌﻪ‪ ،‬ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺟﮕړﻥ ﺳﻴﺪ ﺟﺎﻥ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ‪ 21‬ﻣﺤﺎﻓﻆ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺷﻴﺮﺟﺎﻥ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ‬ ‫ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻋﺎﻟﯽ ﻗﻮﺍی ﻣﺴﻠﺢ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﷲ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﻭﭘﺮﺍﺳﻴﻮﻥ ﺳﺘﺮﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻫﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﻤﺪ ﺍﻅﻬﺮ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ ژﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﭘﻮﻟﻴﺲ‪.‬‬ ‫ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻭﺯﻳﺮﺩﻓﺎﻉ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺵ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺸﺮﺩ ﻭ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﭼﺎﻳﯽ‬ ‫ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺿﺪﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺻﻤﻴﻤﯽ ﻫﺴﺘﻴﻢ ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻗﻮﻣﺎ ﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﻏﺰﻧﯽ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﻳﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﺪ ﻭ ﺗﺒﺮﻳﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯﻟﺤﻈﻪ ﻳﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﺷﺎﻫﭙﻮﺭﺍﺣﻤﺪﺯی ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻫﻢ ﺗﺒﺮﻳﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺍﺯﺟﺎﻳﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻗﺎﺩﺭﺧﺎﻥ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺍﺩﺍﺭی ﻣﻮﺗﺮ ﻭ ﺑﺎﺩی ﮔﺎﺭﺩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺰﻧﯽ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ‬ ‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺍﻁﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺪﻫﻴﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪11‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﻭﺯﻳﺮ ﮐﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﻋﺼﺮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ‪ .‬ﻏﺰﻧﯽ ﮐﺠﺎ ﻭ ﮐﺎﺑﻞ ﮐﺠﺎ؟ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺭﻳﻴﺲ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭی ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭﻝ ﺩﻓﺘﺮ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﻁﻮﺭی ﮐﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻟﻢ ﺩﺭ ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺭﺗﺒﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ؛ ﺍﻣﺎ‬ ‫ﮐﺒﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺭﺵ ﺭﺍ ﻳﮏ ﺗﺮﺍﮐﺘﻮﺭ ﻫﻢ ﺑﺮﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻭﺍﺣﺪ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﺘﻴﻘﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ‬ ‫ﺁﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﻧﻴﻢ ﺧﻴﺰ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ! ﺍﻣﺮ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ؟ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﺳﺮﻳﺎﻭﺭﺵ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﻁﺒﻴﻌﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗړﻭﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺳﺮﺩﺭﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻭﺍﺣﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺧﯽ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﻨﺠﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻪ ﺍﺯ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ".‬ﮔﻔﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻣﺴﺖ ﻭ ﺷﻨﮕﻮﻝ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺳﺮ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ‪ ،‬ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫"ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﻫﻤﻴﻨﺠﻪ ﺍﺳﺘﯽ‪ .‬ﺑﺮﻭ ﺩﻩ ﺧﺎﻧﻴﺖ‪ " .‬ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﺩﻭ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎﻭی ﺩﺭﺷﺄﻧﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺪﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ‬ ‫ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻗﺖ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﺳﮑﻨﺪﺭ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ‪14‬‬ ‫ﻏﺰﻧﯽ‪ .‬ﺩﻭﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺭﺳﻴﺪﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻣﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﺒﺮﻡ‪.‬‬ ‫ﺑﻠﯽ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﻤﺮ ﻫﮋﻳﺮ ﻋﺰﻳﺰ ! ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﻏﺰﻧﯽ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺮﺽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻨﺘﺮﺗﻴﺐ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﻭﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﻼﻥ ﺷﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺆﻓﻘﻴﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﻠﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﻫﺴﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎی ﺣﺰﺑﯽ ﻧﻈﺎﻣﻴﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻭ‬ ‫ﺩﻭﻡ ﺩﻭﺭﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﺎﺩﺭﻫﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﻭ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﻓﻌﺎﻝ ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﺗﺎﻡ ﻫﺎی‬ ‫ﮔﺎﺭﻧﻴﺰﻳﻮﻥ ﻣﺮﮐﺰ‪ .‬ﻳﺎﺩﻡ ﻧﺮﻭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺭﻓﻴﻘﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻖ ﻓﺎﺭﻭﻕ‬ ‫)ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺁﺗﺸﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﺭ ﻣﺎﺳﮑﻮ( ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺪک ﻫﺎی ﺗﺎﻧﮏ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﻣﻘﺮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﮐﺎﺭ ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻻﻳﻖ ﻭ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩء ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩﻳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻼﻥ ﻫﺎی ﺷﻮﻡ ﺑﻪ‬ ‫ﻭﻅﺎﻳﻒ ﻣﻬﻢ ﺗﻮﻅﻴﻒ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﺎﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺩﻳﮕﺮﺭﻓﻘﺎی ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺑﺨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺮﭼﻢ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﭘﺴﺖ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺧﻠﻘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺰ ﺭﻓﻴﻖ ﺭﻓﻴﻊ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻗﻮﺍی ‪ 4‬ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻟﻮﺍ )ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ(‬ ‫ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﻟﻮﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻣﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺭﺍ ﺭﻓﻘﺎی‬ ‫ﺣﺰﺑﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ )ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ( ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﺭﻓﻘﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺎﺭﺩ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻖ ﻋﻠﻮﻣﯽ ﺁﻣﺮ‬ ‫ﮐﺸﻒ ﮔﺎﺭﺩ ﻗﺎﻁﻌﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﺭگ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﺩﻓﺎﻉ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﻫﺒﺮی ﺑﺨﺶ ﭘﺮﭼﻢ ﺣﺰﺏ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ ﻋﻤﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻮﺩﺗﺎﭼﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺩﻓﺎﻉ‬ ‫ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻓﻘﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﮔﺎﺭﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻋﻤﺮ ﺗﺎﻧﮑﻴﺴﺖ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺯﺍﺩﻩ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺎﺭﻑ ﺧﺎﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ‬ ‫ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮔﺸﻮﺩﻥ ﺩﺭﺏ ﺑﺰﺭگ ﺁﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩ ‪.‬‬ ‫***‬ ‫ﺑﺎﺭی! ﺩﻳﺮﻭﻗﺖ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﺰﻧﯽ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺧﻮﺩﺵ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ‪ ،‬ﻋﻀﻮ ﻫﻴﭻ ﺣﺰﺑﯽ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺻﺪﻫﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﺑﯽ ﻁﺮﻓﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺎﺟﺮﺍﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻏﻴﺮﻣﺘﺮﻗﺒﻪ ﺩﺭﮐﺸﻮﺭﺵ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛‬

‫‪12‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﻗﻮﻣﺎ ﻧﺪﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻭﻁﻦ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺣﺰﺑﯽ ﻫﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻴﭻ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻫﻢ‬ ‫ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﻏﻴﺮﻓﻌﺎﻝ ﺑﺮﻭﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﭘﻴﮋﻧﺘﻮﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﮔﺮﻓﺮﺟﯽ ﺭﺥ ﺩﻫﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻳﯽ ﮔﻤﺎﺭﻳﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﺳﻮﻕ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ) ﺍﻣﻴﻦ ( ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻫﺎی ﺍﻭﻝ ﻭﺩﻭﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺛﻮﺭ ‪ 57‬ﺩﺭ ﻏﺰﻧﯽ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎﻭﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﮐﺸﺖ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻭ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻭﺑﺒﻨﺪ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﺗﻮﺭﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻧﺼﺮﷲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‬ ‫ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﻦ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺧﻠﻘﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺷﺎﻥ ﺍﻧﺪک ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻭی ﺣﺮﻑ‬ ‫ﺷﻨﻮی ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻼﻳﻢ ﺗﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﺣﺰﺑﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﭼﻢ ﺣﺰﺏ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻧﺪک ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺟﮕړﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﺒﻮﺭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻓﺮﻗﻪ‪ ،‬ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ ﺁﺻﻒ ﺩﻻﻭﺭ )ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺳﺘﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻭ‬ ‫ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﻗﻮﺍی ﻣﺴﻠﺢ ( ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﻟﯽ ﺳﻮﻡ ﻏﻨﺪ ‪ 58‬ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺳﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ) ﻗﺒﻠﻪ ﮔﺎﻩ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻭﺍﺳﻊ‬ ‫ﻋﻈﻴﻤﯽ( ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺮ‪ ،‬ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ‪ 58‬ﻓﺮﻗﻪ‪ ،‬ﺗﻮﺭﻥ ﺳﮑﻨﺪﺭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﻟﯽ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ‪ .‬ﻭﺍﻟﯽ ﻏﺰﻧﯽ ﻋﺒﺪ ﺍﻻﺣﺪ ﻭﻟﺴﯽ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺳﺨﺖ ﺯﻳﺮک‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻅﺎﻫﺮﺍً ﺑﺎ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺩﺭﺑﺎﻁﻦ ﺑﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‬ ‫ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺩﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﺭﺍﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺑﺎ ﭘﺴﺖ ﻋﺎﻟﯽ ﻭ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺧﻄﻴﺮ ﻭ ﭘﺮﻣﺴﺆﻭﻟﻴﺘﻢ ﺩﺭﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﻏﺰﻧﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻓﺮﻗﻪ ﻳﮏ ﺟﺰﻭﺗﺎﻡ ﺑﺰﺭگ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﻏﻨﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻭﺍﺣﺪ ﺗﮑﺘﻴﮑﯽ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﻁﯽ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍﺳﺎ ً ﺑﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ ،‬ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻫﺎی‬ ‫ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻓﺎﻳﻖ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪﺗﯽ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ‬ ‫ﻳﮏ ﻏﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻟﻮﺍی ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻮﻕ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻳﮏ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭﺯﻣﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺣﺎﻻﺕ ﺧﺎﺹ ﻣﺸﮑﻠﯽ‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻁﻮﺭی ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺳﻔﻴﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺩﺭﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻴﺎﺭ ﻫﺎﻳﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺩﺍﻧﺶ ﻭﻟﻴﺎﻗﺖ ﻣﺴﻠﮑﯽ ﺳﻦ ﻭﺳﺎﻝ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭﻋﺎﻟﻴﺘﺮﻳﻦ ﭘﺴﺖ ﻫﺎ ﺍﺯﻭﺯﺍﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ‬ ‫ﻟﻮﺍ ﻭ ﻓﺮﻗﻪ‪ ،‬ﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻭﮐﻴﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﮕﺬﺭﻳﻢ ! ﻣﻦ ﺑﺎﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮﻡ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻳﮏ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﮔﯽ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﯽ ﻁﺮﻑ ﻳﺎ ﻏﻴﺮﺣﺰﺑﯽ ﻫﺎ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻭ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺷﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻭ ﺩﺳﭙﻠﻴﻦ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﺑﺎﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﮔﺎﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎی ﭘﯽ ﺩﺭﭘﯽ‬ ‫ﺭﺍﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ﺩﮔﺮﻭﺍﻟﯽ ﻭ ﺩﮔﺮﻣﻨﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﻠﮏ ﻫﺎی ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺘﺨﺼﺺ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺗﺠﺎﺭﺏ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎء ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻁﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯﻫﺮﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎی ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪13‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻭﻁﻦ ﺳﭙﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻫﻢ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻣﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭﻋﻤﻠﯽ ﮐﻪ ﺧﻼﻑ ﻣﻴﻞ ﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺷﺘﺎﺏ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﯽ ﻁﺮﻑ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻭﺑﻴﺮﺍﻩ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ‪:‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﺭﺍﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺁﻥ ﺷﺒﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺯﺍﻥ ﺗﻮﺳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﺎﻣﻼً ﺭﺍﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻭی ﺑﻪ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺎﺯ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﮐﻠﻴﺪی ﺗﺮﻳﻦ ﭘﺴﺖ ﻫﺎ ﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻧﺼﺐ ﮐﻨﺪ؛ ﺑﻞ ﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﻢ ﺩﺭﺍﺭﺗﺶ ﻭﻫﻢ ﺩﺭ ﭘﻮﻟﻴﺲ ﺗﺎ ﺳﻄﺢ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﻟﯽ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺼﺐ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﮔﺴﺎ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺟﻨﺖ ﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺎﻫﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ...‬ﺍﻣﻴﻦ ﻳﮏ ﺧﻮﺵ ﺷﺎﻧﺴﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎﺯﺑﺎﻥ ﭼﺮﺏ ﻭ ﺗﻤﻠﻖ ﺁﻣﻴﺰﺵ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻗﻄﻌﻪ ﺗﻮﺱ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎی ﺑﺨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﻣﻼً ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺑﯽ ﻣﺒﺎﻻﺗﯽ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ ﺍﻓﺸﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺭﻁﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩی ﻓﺰﻳﮑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺳﺘﺮﺧﻮﺍﻥ ﺑﺨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻳﻢ ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﭘﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﺮﺍی ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﻧﻴﺮﻭ ﺩﭼﺎﺭ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ؛ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﺭﺗﻖ ﻭﻓﺘﻖ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺮ ﺩﺷﻮﺍﺭی ﻫﺎ ﭼﻴﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻢ‪ ،‬ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻧﺎ ﺧﻮﺵ ﺁﻳﻨﺪی ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﺎی ﺷﻮﺭﺍی ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻳﮑﯽ ﭘﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻭﺍﻟﯽ‬ ‫ﻭﻻﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮﻩ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻼﻭﻗﻔﻪ ﻭ ﻳﮑﯽ ﭘﺸﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻭﺍﻟﯽ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺣﺰﺑﯽ ﻫﺎ‬ ‫ﻫﻢ ﻫﻮﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺮﺷﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺒﺮﻫﻮﻟﻨﺎک* ﺭﺍﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻗﺎﻣﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺩﺳﺘﺂﻭﺭﺩﻫﺎﻳﺶ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﺎﻳﺶ ﮔﻠﻮ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻘﯽ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﻭ ﺭﻫﺒﺮی ﻧﻴﺰ ﻫﻴﭻ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻭﺍﻟﯽ ﻏﺰﻧﯽ ﻋﺒﺪﺍﻻﺣﺪ ﻭﻟﺴﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﺩﻡ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻤﯽ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﺮ ﺍﺯﻣﻦ‪ .‬ﻗﺪﺵ ﻧﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﯽ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﻮﺗﺎﻩ‪ .‬ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﻴﻤﺎی ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺟﺰﺍی ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺑﻪ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﻳﺸﯽ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ ﻭ ﻧﮑﺘﺎﻳﯽ ﺑﺴﺘﻦ ﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ‬ ‫ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺗﻌﻤﻴﺮﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭﺍﻟﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺯﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﺎﺩﺭ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮﺳﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﺮﻟﺐ‪ .‬ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﻭﺍﻟﯽ ﺭﻭ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﺯﻣﻦ ﻫﻢ‪ .‬ﺁ‪ .‬ﻭﻟﺴﯽ‬ ‫ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻣﻦ ﻭ ﻧﺼﺮﷲ ﺁﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﯽ‬ ‫ﻭ ﻧﺼﺮﷲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻠﻘﯽ ﺷﻮﻡ ﻳﺎ ﺍﻣﻴﻨﯽ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻫﺎی ﺑﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﺯﺍﻣﻴﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺩﻵﺯﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﻧﺨﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﻩ ﺑﺎﺭ ﻧﺎﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺑﺎﺭ‬ ‫ﻧﺎﻡ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺎ ﺣﺮﻣﺖ ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﻭﻧﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﻭی ﺭﺍ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﻭﻟﺴﯽ ﭼﻬﺮﻩ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻗﻬﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﺒﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﮑﺒﺮ‪ .‬ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺿﺨﻴﻤﯽ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻭﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻳﺾ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺵ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪14‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺧﻮﺍﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﺭﺗﺶ ﻧﺎﻳﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﻴﻼﺏ ﻣﺪﻫﺸﯽ ﺩﺭﻏﺰﻧﯽ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻫﺴﺖ ﻭﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ‬ ‫ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻏﺰﻧﯽ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯﻣﻨﺰﻟﺶ ﺗﮑﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﺗﻔﻘﺪ ﻭﺩﻻﺳﺎ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺩﺭﻋﻮﺽ‬ ‫ﻣﻦ ﻭ ﻧﺼﺮﷲ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺭﺩﻭ ﻭﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﻠﻤﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ‪.‬‬ ‫ﻭﺍﻟﯽ ﻏﺰﻧﯽ ﻋﺒﺪﺍﻻﺣﺪ ﻭﻟﺴﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﺩﻡ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻤﯽ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﺮ ﺍﺯﻣﻦ‪ .‬ﻗﺪﺵ ﻧﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻧﯽ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﻮﺗﺎﻩ‪ .‬ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﻴﻤﺎی ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺟﺰﺍی ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺑﻪ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﻳﺸﯽ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ ﻭ ﻧﮑﺘﺎﻳﯽ ﺑﺴﺘﻦ ﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ‬ ‫ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺗﻌﻤﻴﺮﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭﺍﻟﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺯﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭼﺎﺩﺭ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮﺳﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﺮﻟﺐ‪ .‬ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﻭﺍﻟﯽ ﺭﻭ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﺯﻣﻦ ﻫﻢ‪ .‬ﺁ‪ .‬ﻭﻟﺴﯽ‬ ‫ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻣﻦ ﻭ ﻧﺼﺮﷲ ﺁﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﯽ‬ ‫ﻭ ﻧﺼﺮﷲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﻠﻘﯽ ﺷﻮﻡ ﻳﺎ ﺍﻣﻴﻨﯽ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻫﺎی ﺑﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﺯﺍﻣﻴﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺩﻵﺯﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﻧﺨﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﻩ ﺑﺎﺭ ﻧﺎﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺑﺎﺭ‬ ‫ﻧﺎﻡ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺎ ﺣﺮﻣﺖ ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﻭﻧﻴﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﻭی ﺭﺍ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﻭﻟﺴﯽ ﭼﻬﺮﻩ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻗﻬﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﺒﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﮑﺒﺮ‪ .‬ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺿﺨﻴﻤﯽ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﻭﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻳﺾ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺵ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ‬ ‫ﺧﻮﺍﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﺭﺗﺶ ﻧﺎﻳﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﻴﻼﺏ ﻣﺪﻫﺸﯽ ﺩﺭﻏﺰﻧﯽ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻫﺴﺖ ﻭﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ‬ ‫ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻏﺰﻧﯽ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺯﻣﻨﺰﻟﺶ ﺗﮑﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﺗﻔﻘﺪ ﻭﺩﻻﺳﺎ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺩﺭﻋﻮﺽ‬ ‫ﻣﻦ ﻭ ﻧﺼﺮﷲ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺭﺩﻭ ﻭﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﻠﻤﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ‪.‬‬

‫]* ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺑﺮﺗﻮﻟﺖ ﺑﺮﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ‪:‬‬ ‫ﺭﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭی ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻓﻘﻂ ﺣﺮﻓﻬﺎی ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﯽ ﺧﻄﺮﻧﺪ‬ ‫ﺍﺧﻢ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺍﺯ ﺑﯽ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪،‬‬ ‫ﻭ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺒﺮ ﻫﻮﻟﻨﺎک ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ "ﺧﺒﺮﻫﻮﻟﻨﺎک " ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ؛ ﻭ ﺧﻄﺮ "ﺩﺭﺍﮐﻮﻻی ﺯﻣﺎﻥ " ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﭘﺮﭼﻢ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ‪[ .‬‬

‫پﻨﺪا ر�ﻮ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪15‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫***‬ ‫ﺩﻭﺳﻪ ﺭﻭﺯی ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﷲ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﻭﭘﺮﺍﺳﻴﻮﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﻫﻴﺄﺗﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﮑﺘﺐ ﻧﺠﺎﺕ‬ ‫)ﺍﻣﺎﻧﯽ( ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺼﻨﻔﯽ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻧﻈﺎﻣﯽ )ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ( ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻫﻢ ﺍﻧﻴﺲ ﻭ ﺟﻠﻴﺲ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺭﺍﺯی ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻭی ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻭﺻﻒ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮی ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ ﺳﺎﻳﻪ ﻳﮏ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻳﯽ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺷﺐ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ‬ ‫ﺭﻫﻨﻤﺎﻳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻡ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺍﻧﺪﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ‪ ،‬ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺗﻮ ﭼﻄﻮﺭ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭﻣﺮﮐﺰ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﺑﯽ ﺧﺒﺮی؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﻘﺎ ﺣﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺁﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻫﺎی ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ‬ ‫ﺭﻫﺒﺮی ﻣﺎ‪ ،‬ﺩﺭﺭﺍﻩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﻳﮏ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﮔﯽ ﺣﺰﺏ ﺩﻳﻤﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺗﻮﻁﺌﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺎﻳﺲ ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﺍﻣﻴﻦ‬ ‫ﻭ ﺩﺍﺭﻭﺩﺳﺘﻪ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺍﻏﻔﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭی ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﺳﺪ ﻭ ﺧﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺶ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﻁﻼﻉ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻫﺎی ﮐﺎﺭی ﻭی ﺭﺍ ﺳﻠﺐ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﺍﮐﺘﺮﺍﻧﺎﻫﻴﺘﺎ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﺮﻳﺎﻟﯽ ﻭ‬ ‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻧﺠﻴﺐ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﮐﻴﻞ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﺳﻔﺮﺍ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎی ﺧﺎﺭﺝ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻥ ﮔﻠﻴﻢ ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ‬ ‫ﻭ ﺑﻌﺪ ﭼﺎﺭﻩ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪء ﮐﻮﻣﺎﻧﺪﻭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺘﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ‪ ،‬ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺮژی ﻭ ﺳﺨﺖ ﭘﻮﻳﺎ ﻭ ﺟﻮﻳﺎ‪ .‬ﺍﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﺳﻮی ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺟﺬﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺧﻠﻞ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮی ﺑﻪ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﻠﯽ ﻭ‬ ‫ﺩﻳﻤﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍﺳﺦ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺯﻭﺭ ﺳﺮﻧﻴﺰﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻭﺍﻡ ﻭ ﺑﻘﺎﻳﯽ‬ ‫ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻭی ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺮک ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ؟ ﺩﺭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ‬ ‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺣﺰﺑﯽ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺣﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺍی ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﺮﻭﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ؟ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺮﮔﻮﺷﯽ ﻣﮕﺮ؟ ﮐﺪﺍﻡ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ؟ ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭی ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﺴﺖ ﻫﺎی ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻭ ﺁﻣﺮﻳﺖ ﻫﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺭﺍ ﮐﻮﺩﺗﺎﭼﻴﺎﻥ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍی ﺩﻓﺎﻉ ﺷﺨﺼﯽ ﺷﺎﻥ‬ ‫ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﮏ ﭼﺎﻗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﻭ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﻭ ﻳﺎ ﮐﻼﺷﻨﻴﮑﻮﻑ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺭﻫﺒﺮی ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺸﻮﺩ‪ ،‬ﺗﺒﺮ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺳﺮﭘﻴﭽﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ "ﺭﻫﺒﺮﺍﻧﻘﻼﺏ" ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﻳﮏ ﺩﺳﻴﺴﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻠﯽ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻭﺿﻊ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺗﺮ‪ ،‬ﻣـﺒﻬﻢ ﺗﺮ ﻭ ﻣﻈﻠﻢ ﺗﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺁﻥ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺨﻮﺍﺑﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺭﺍﻩ ﻫﺎی ﺑﻴﺮﻭﻧﺮﻓﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﻫﺮﺩﻭی ﻣﺎﻥ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﯽ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻫﺮﺍﺕ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮی ﮐﺎﺑﻞ ﻣﺎﺭﺵ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺵ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻥ‬ ‫ﻋﺪﻡ ﺍﻁﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻣﺮﮐﺰ ﺭﺍ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﻓﺮﻗﻪ ﺗﻴﭗ " ﺏ " ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﻭ ﻏﻨﺪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺩﺭ ﻏﺰﻧﯽ ﻭ ﺩﻳﮕﺮی ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻘﺮ‪ .‬ﻳﮏ ﮐﻨﺪک ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎی ﺗﯽ ‪ 34‬ﺑﺎ ﻳﮏ ﻏﻨﺪ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻭ ﺟﺰﻭﺗﺎﻡ ﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻓﺮﻗﻪ‪ .‬ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻤﺒﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪16‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﮕﻔﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﭼﻪ ﭘﻼﻥ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻣﻐﻤﻮﻡ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﻳﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ ﺩﺭﮔﻮﺷﻢ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭ* ! ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭی ﻓﻮﻕ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﻳﺶ ﺟﺎﺭی ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﺍ ﺩﺭﺁﻏﻮﺷﺶ ﻓﺸﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﻫﯽ‬ ‫ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺮﮔﺰ ﻭی ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻡ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎی ﺍﻓﻴﻮﻧﯽ ﻭ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﻫﺎ ﻭﺭﻭﻳﺎ ﻫﺎﻳﻢ‪ .‬ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﺍﻧﻘﺎﻟﺒﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ‬ ‫ﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﺨﻮﺍﺑﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺮﻕ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﻧﺎﺧﻦ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻭ ﺧﺼﻴﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﻮﺭ ﮐﺶ ﮐﺮﺩﻥ‪ .‬ﺭﻓﻘﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﺍﮔﺴﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻗﺼﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺷﻴﺮ ﺧﺸﻤﻨﺎﮐﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﻏﺮﻳﺪ‪ .‬ﺿﺠﻪ ﻧﻤﯽ ﺯﺩ‪ ،‬ﺯﺍﺭی ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﻏﺮﻳﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﺸﻴﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﺁﺭی ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﻁﻮﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ‪ ،‬ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﮏ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺟﺴﻮﺭ ﻭ‬ ‫ﺭﺳﺎﻟﺘﻤﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ‪،‬ﺁﺭی ﺭﻓﻴﻖ ﺍﺩﺍی ﮔﺮﺍﻣﯽ‪ ،‬ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺍﺩ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺷﻴﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﻳﻎ‬ ‫ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ‪ ،‬ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﭼﯽ ﮐﺴﯽ ﻭ ﮐﻴﻔﺮ ﻣﺮگ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ؟‬ ‫* ) ﺩﺭﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﺼﻨﻔﯽ ﺍﺵ ﺩﺭﻣﮑﺘﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻠﻴﻞ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺮﺑﯽ‬ ‫ﺷﻮﻧځﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﮔﺮﻣﺎﺑﻪ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺧﻠﻴﻞ ﺟﺎﻥ ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﺍﻣﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 17‬ﻫﺮﺍﺕ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻭی ﺍﻓﺴﺮ ﺁﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻳﮏ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺮ ﺟﻴﭗ ﻭی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ‪ ،‬ﺗﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺗﻦ ﻳﮏ‬ ‫ﺗﮑﻴﻪ ﮐﻼﻡ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭﺣﺮﻓﯽ ﺑﺮﺍی ﮔﻔﺘﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪) :‬ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭ! ( ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺩﺭﻳﻎ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩ ﺗﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﺯﺭﻓﺘﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﷲ ﺷﻬﻴﺪ‪ ،‬ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯی ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺿﻴﺎﻣﺠﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﻧﻈﺎﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﮔﺎﺭﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺁﺗﺸﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﺭﻫﻨﺪ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻧﻢ ﺩﺭﻏﺰﻧﯽ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎﻭی ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﻳﻢ ﺟﺎﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺠﻴﺐ ﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﻮﺩ ﻭﻣﻦ ﻭی ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﺿﻴﺎ ﻣﺠﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺩﻫﻠﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﻏﻴﺮ‬ ‫ﻋﺎﺩی ﺩﺭﺣﺰﺏ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺭﻓﻘﺎ ﺩﺭﻣﺮﮐﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻳﮑﻪ ﺗﺎﺯی ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‬ ‫ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺭﻓﻘﺎ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺳﻔﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺣﻠﻘﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﭘﺮﭼﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻫﻠﯽ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺕ ﻫﺎ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻁﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺍﻁﻼﻉ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﺁﻥ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺒﺎﺕ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻣﺮﺍ‬ ‫ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺿﻴﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺮﺧﯽ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﺳﻔﺮﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﻮﺍﺯﻧﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﭘﺎﭼﺎﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻠﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻫﻠﯽ ﻭ ﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﻧﻈﺮﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭﺑــُﻦ ﻭ ﺭﺍﺯﻣﺤﻤﺪ ﭘﮑﺘﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎﺳﮑﻮ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﺳﻔﻴﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺭﻓﻴﻖ ﻓﻴﺾ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﺳﻔﻴﺮ‬ ‫ﺩﺭﻋﺮﺍﻕ ‪ .‬ﺿﻴﺎ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻡ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭﻏﺰﻧﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﺪﺍﻡ ﺧﺒﺮ ﻫﻮﻟﻨﺎک ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻧﻤﯽ ﺭﻭﻧﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺩﻳﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﺎ‬ ‫ﺩﻳﺮﻭﺯ ﭼﻪ ﺯﻭﺩ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﻭ ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺁﮔﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺯﻧﮓ ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ‪ ،‬ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺷﻔﺮی ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﺯ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﺭﻓﻘﺎی ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪17‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﻧﺎﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﻫﻦ ﺑﻪ ﺩﻫﻦ ﻧﻘﻞ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻓﺮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻡ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎ ﻭی ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺍﺯ "ﺭﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ"‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺎﻡ ﺑﺒﺮک‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ؟ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﺯﻧﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺭﺅﻓﯽ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﻢ‪ ،‬ﻫﺎی ﻫﺎی ﮔﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺶ ﺷﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ "ﻣﺮﺩﻣﺆﻗﺮ" ﺗﻠﻔﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻤﺶ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ :‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻠﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻭﺿﻊ ﻓﺮﻗﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﻭﺿﻊ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﻪ‬ ‫ﻧﻮﺭﻣﺎﻝ ﻭ ﻋﺎﺩی ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺍﻭﻗﺎﺕ ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺘﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺳﺨﻨﻢ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ‪،‬‬ ‫ﻭﺿﻊ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ .‬ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﺟﻮﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﯽ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﺧﻮﺩﺕ ﭼﻄﻮﺭ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﮔﺮی ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﺑﻌﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﻪ ﻫﺎﻭﺍﻧﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺧﺒﺮ ﻫﺎی ﺑﺪ ﻭ ﻣﻨﻔﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﺖ ﻧﺸﻨﻮﻡ ‪ .‬ﺗﺎ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻦ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﺣﻀﺎﺭﺍﺕ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺭﻓﻴﻖ ﻧﺼﺮﷲ‬ ‫ﻳﮏ ﺟﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻆ‬ ‫ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ ) ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ( ﮐﻪ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ ﺭﺍ ﺳﭙﺮی ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺧﻮﺍﺏ‬ ‫ﺍﺯﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﺮﻗﺪﺭ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻭی ﻣﯽ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻪ ژﺭﻓﺎ ﻭ ﭘﻬﻨﺎی ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭘﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻁﻮﻓﺎﻥ ) ﺍﻳﻦ ﻭﺍژﻩ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﺑﺮﺩﻻﻳﻠﯽ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﻧﻮﻳﺴﻢ‪ (.‬ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻓﺴﺎﺭ ﻭ ﭘﭽﺎﺭی ﺭﺍ ﮐﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﮐﻒ ﺑﺮﻟﺐ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺯﻭﺩی ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺶ ﺍﺯ ﮐﻴﻮﺑﺎ ﺑﺎ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻭﻁﻦ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻭﺳﻴﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ ً ﺧﻮﻥ ﻫﺎی ﺯﻳﺎﺩی ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻫﺎی ﺯﻳﺎﺩی ﺍﺯ ﻫﺴﺘﯽ ﺳﺎﻗﻂ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺁﺏ‬ ‫ﺍﺯﺁﺏ ﺗﮑﺎﻥ ﻧﺨﻮﺭﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺖ؟‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﺮﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺮ‬ ‫ﺩﺷﺖ ﻭ ﺩﻣﻦ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﮐﻤﺮ ﻏﺰﻧﯽ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﻫﺎی ﻏﺰﻧﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﻟﻢ‬ ‫ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺣﺼﺎﺭ ﻏﺰﻧﻪ ﺑﺎﻻﺷﻮﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ‪ ،‬ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻏﺰﻧﻴﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ‪ ،‬ﺁﻥ‬ ‫ﺭﻭﺯ ﻭﺍﻟﯽ ﻭﻻﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﻭی ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻪ ﻭﻻﻳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎی ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺭﺟﻮﻉ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭی ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﺥ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻢ‪ .‬ﻫﻢ ﺍﺷﻴﺎی ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻧﻢ ﺭﺍ‪ ،‬ﻫﻢ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻭ ﻫﻢ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬ ‫ﮔﯽ ﺭﺍ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻣﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻳﮏ ﺗﻮﻫﻢ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ! ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺗﻠﺨﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺟﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﻧﮓ ﺳﺮﺥ‪ ،‬ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﻥ‪ ،‬ﺭﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰی ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎی ﺩﮐﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ‪ ،‬ﻧﻤﺎ ی ﺑﻴﺮﻭﻧﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ‪ ،‬ﺧﻂ‬ ‫ﮐﺸﯽ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ‪ ،‬ﺗﻨﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ‪ ،‬ﻟﻮﺣﻪ ﻫﺎی ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ‪ ،‬ﻣﻴﺰﻫﺎی ﺧﻄﺎﺑﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ‪ ،‬ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺭﻗﺎﺻﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭ ﮐﻠﻴﺸﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﻋﺮﻳﻀﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ‪ .‬ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻣﺎﻟﻢ ‪ .‬ﻧﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻗﻴﺎﻧﻮﺳﯽ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﺳﺮﺥ ﺷﻨﺎﻭﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻮﺗﺮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ :‬ﺻﻔﺪﺭ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺳﺮﺥ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ؟ ﺯﻫﺮﺧﻨﺪی ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺭﻧﮓ ﺳﺮﺥ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻧﮓ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪18‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺭﻧﮓ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻧﺒﺮﺩ‪ ،‬ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﮐﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺷﺤﻨﻪ ﻭﺷﺒﮕﺮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﮓ‬ ‫ﻫﺎ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻧﮓ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﺎﻻ ﻗﻴﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﮓ ﺳﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ‪ .‬ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭼﺎی ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﻳﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻧﮓ ﺳﺮﺥ‬ ‫ﺯﺍﻳﻞ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﮓ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﺪﻗﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺟﺎ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﺟﺐ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻡ‬ ‫ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﻮﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﭘﺮﭼﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺸﻮﺭ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯی ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺗﻠﻔﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺣﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻴﺎ‪ .‬ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﻣﺎﺩﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻠﯽ؛ ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻟﺶ ﻭﺧﻴﻢ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻳﺎ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ ‪ .‬ﺩﺭﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺭﻓﺘﻦ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﯽ ﺩﺳﭙﻠﻴﻨﯽ ﻣﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻫﻴﭻ‬ ‫ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺮﺵ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﺑﻴﺎﺭﺯﺩ ﻭ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺭﺧﺼﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ‪ .‬ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪،‬‬ ‫ﻭﺍﻟﯽ ﻭ ﻧﺼﺮﷲ ﺁﻣﺮﺳﻴﺎﺳﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ‪ .‬ﺩﺭ ﺧﻴﺮﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺯﻧﮓ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺭﺍ ﻓﺸﺎﺭﻣﯽ‬ ‫ﺩﻫﻢ‪ ،‬ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﻭ ﺻﺤﺘﻤﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﺩﺍﻥ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺗﻌﺠﺐ ﺩﻫﻨﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﻣﯽ ﺟﻮﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺯﻧﮓ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻗﺪ ﺑﻪ ﻗﺪ ﺑﺎ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﮐﻴﻞ )ﻭﺯﻳﺮ ﺧﺎﺭﺟﻪ( ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﮐﻴﻞ ﺩﺭﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﻣﺒﺪﻝ‪ ،‬ﻫﺎﺝ ﻭ ﻭﺍﺝ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ‪ .‬ﺳﻼﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻭ ﻭی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻨﺰﻝ‬ ‫ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻭﮐﻴﻞ ﺑﻪ ﺍﻁﺮﺍﻓﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭﮐﻮﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﻴﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻄﻤﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ‬ ‫ﻣﮑﺚ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﻁﻤﻴﻨﺎﻧﺶ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻭی ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﻭﮐﻴﻞ ﺭﺍ ﻣﻦ‬ ‫ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﮑﺘﺐ‪ .‬ﺍﻭ ﺻﻨﻒ ﺩﻩ ﻟﻴﺴﻪ ﺣﺒﻴﺒﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺻﻨﻒ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ‪ .‬ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺍﺣﻤﺪﻅﺎﻫﺮ ﻭ ﺻﻤﺪ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩﺍﺭ )ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﮐﻼﻩ( ﻭ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺷﻬﺰﺍﺩﻩ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﭘﺸﺘﻮﻧﻴﺎﺭ ﻫﻤﺼﻨﻔﯽ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺻﻨﻒ ﺷﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻮﺽ ﻣﻌﻠﻤﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺐ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﮑﺘﺐ "ﻣﻌﻠﻤﯽ" ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻭی ﺭﺍ ﺩﺭﺑﮕﺮﺍﻣﯽ ﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﮐﯽ‬ ‫ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻭی ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﺟﻠﺐ ﺭﺿﺎﺋﻴﺖ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻁ ﻭﮐﻴﻞ ﺷﺪﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ‬ ‫ﺷﻮﺭﺍی ﻣﻠﯽ‪ .‬ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻦ ﺍﺯﻭی ﺍﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺒﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻭی ﺭﺍ ﺁﺩﻡ ﺟﺴﻮﺭ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺗﮑﻠﻤﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻭﮐﻴﻞ ﺁﻥ ﻭﮐﻴﻞ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺳﻴﻤﺎی ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻳﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻏﻤﯽ ﺩﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﮔﺎﻧﺶ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ ﺯﺩ‪ .‬ﻏﻢ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﭘﻴﺎﻟﻪ ﭼﺎی ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺮﻭﻳﺶ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ‪ ،‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ ﻭﺍﻳﻦ ﺟﺎ‬ ‫ﮐﺠﺎ؟ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯﮐﺪﺍﻡ ﺳﻮ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﻭﮐﻴﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺳﺪ ﺟﺎﻥ )ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺍﺳﺪ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺳﮑﺮﺗﺮ‬ ‫ﻧﻮﺭﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺭ ﺑﻮﺩ( ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﺮﻳﻀﯽ ﻭﺍﻟﺪﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﺮﺍی ﺗﺎﻥ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﻭﮐﻴﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺭﻓﻴﻖ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﻋﺰﻳﺰ! ﻭﺿﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺎﻭﺍﻧﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻓﻴﺪﻝ ﺩﺳﺖ ﺗﻔﻘﺪی ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ﮐﺸﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﻳﺮﻭﺯﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻞ ﻣﺎﺭی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍژﺩﺭ )ﺍژﺩﻫﺎ( ﺷﺪﻩ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪19‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻋﮑﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻴﺪﻝ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺳﯽ‪.‬‬ ‫ﺁی‪ .‬ﺍی ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻓﻴﺪﻝ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ؟ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﻣﯽ ﺩﺭﺍﻳﻢ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎ ً ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﭼﻪ ﻣﺮﺍ‬ ‫ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻳﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺍﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻳﮏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮏ ﺣﺰﺑﯽ ﺩﻭﺁﺗﺸﻪ ﺟﺎ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺛﺎﺑﺖ‬ ‫ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮﻋﻤﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻭی ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎی ﻣﻴﺎﻧﺘﻬﯽ‪ ،‬ﮔﻮﺵ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻁﻮﺭ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﮐﻪ ﺍﺷﺮﺍﻓﯽ ﻫﺎﻳﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻫﺒﺮی ﺍﻳﻦ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﺍ ﺣﻖ ﻣﺴﻠﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﮐﻨﻮﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺁﻥ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻤﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺭﺩﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻮﺩﺗﺎﻳﯽ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻁﻮﺭی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺍﻣﻴﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻓﻴﻖ‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﺑﺰﺭگ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺴﺎﺯﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺮک ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺳﻔﺮﺍی ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎ ﺩﺭﺁﻥ ﺟﺎ ﻫﺎ ﺳﻔﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﮔﺮﻳﻤﺎﻥ ﻫﺎی ﺳﻔﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺣﻴﺮﺍﻥ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﻨﻴﻢ؟ ﺍﮔﺮ ﻧﺮﻭﻳﻢ‪ ،‬ﺩﺭﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﯽ ﺭﻳﺰﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺒﺮﺵ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻣﺎ؛ ﺑﻞ ﺭﻳﺸﻪ ﻫﺎی ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪ .‬ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻫﺎی ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭﺍﮐﻨﺶ‬ ‫ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎ ﺩﻻﻳﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﮐﻮﺑﻨﺪﻩ ﺣﻘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻒ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻭی ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﻣﻨﻄﻖ ﻗﻮی ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﺶ ﺍﻅﻬﺎﺭﻋﺠﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺍی ﮐﻮﺑﻴﺪﻥ ﻭ ﺍﺯﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺻﺎﻑ ﻭﺳﺎﺩﻩ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ؟ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺁﺩﻡ ﺍﻁﻤﻴﻨﺎﻥ ﮐﺮﺩ؟ ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﯽ ﮐﻨﮑﺎﺵ ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﺑﺮﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬ﺍﺯﺗﻮ‬ ‫ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﻓﻘﺎ ﺑﺎﺷﯽ‪....‬‬ ‫ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﭼﯽ‪ ،‬ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻴﺪ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻤﮑﻴﻦ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺩﺭﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﻭی ﺭﺍ ﺍﺯﺑﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻓﻘﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ‪ -‬ﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻭ ﻳﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ‪-‬‬ ‫ﺩﺭ ﻫﺮﺟﺎی ﻭ ﻣﻮﻗﻔﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍی ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻥ ﺻﺪﺍی ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺷﺎﻥ‬ ‫ﺭﺍ ﻣﺴﻠﺢ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻳﺨﺖ؟ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺭﻓﻴﻖ ﻭﮐﻴﻞ ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪء ﺟﺎﺩﻭﻳﯽ ﺳﺮﮐﺸﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻳﺴﮏ ﺑﺰﺭگ ﻭ ﻗﻤﺎﺭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﺩﺳﺖ ﺯﺩ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﭘﺲ ﭼﺎﺭﻩ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺁﻳﺎ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍﻻﺷﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﺎﺑﻮﺩی ﺭﻫﺒﺮ ﻭ ﺭﻓﻘﺎی ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ﻭﺍی ﺩﺭ ﻋﺠﺐ ﻣﻨﺠﻨﻴﻘﯽ ﮔﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺗﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﮏ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﺮﺍی ﺣﺮﮐﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺍﻣﺮی ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ‪ 72‬ﺳﺎﻋﺖ ﻭﻗﺖ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭﺷﺮﺍﻳﻂ ﻧﻮﺭﻣﺎﻝ‪ .‬ﺩﺭﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﺖ ﻧﻠﺮﺯﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺭﻣﺰ ﻭ ﺭﺍﺯی‬ ‫ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﻠﺤﻪ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎﺕ‪،‬‬ ‫ﺍﻋﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺣﺎﺿﺮﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭﺳﺎﻳﻂ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺗﺨﻨﻴﮑﯽ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﻤﺮ ﺑﺮﺍی ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺯﻣﺎﻧﮕﻴﺮﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬ ‫ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻮپ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺛﻘﻴﻞ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﮏ ﺍﺭﺩﻭ ﻭ ﻗﻮﺍی‬ ‫ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺗﺎ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﺴﻠﺢ ﺁﻥ؟ ﺍﻣﺎ ﻭﮐﻴﻞ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺎﺭﺩ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮﭼﺎﺭﻩ ﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪20‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫ﺟﺰﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺏ ﻭﺁﺗﺶ ﺯﺩ ﻥ‪.‬‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻳﮑﯽ ﺩﻭﺳﺎﻋﺖ ﻭﻗﺖ ﺗﻠﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻳﯽ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻴﻢ‪ .‬ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭﺍﻩ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎی ﻭﺍﻻی ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﻭﮐﻴﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯی‬ ‫ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺑﻪ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺭﻓﻘﺎی ﻣﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﮏ ﺭﻓﻴﻖ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺕ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﻣﺰ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪" :‬ﻭﺿﻊ ﻣﺮﻳﺾ ﻭﺧﻴﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺎﺟﻞ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻴﺪ‪".‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﺪﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﻩ ﻧﺸﻴﻦ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ‪.‬‬ ‫ﻭﮐﻴﻞ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﻫﯽ ﻏﺰﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺭﻓﻘﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﻳﺸﻢ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﭘﺮﻳﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺧﯽ ﺑﻪ ﺩﻭﺍﺭﺳﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻨﺠﺮۀ‬ ‫ﺧﻮﻧﻴﻨﯽ ﺑﺮ ﺭﻭی ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﻦ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﯽ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻪ ﻓﻨﺎ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﻭﻧﻖ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺳﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎی ﺟﺎﻧﮑﺎﻩ ﺍﺧﻴﺮ ﻫﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺳﭙﻬﺮی "ﺍﻭﺝ" ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻡ ﺑﻪ ﻏﺰﻧﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪﻣﻘﺮ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻳﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺁﮔﺎﻫﯽ‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻭی ﺭﻓﻴﻖ ﺷﻔﻴﻖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻳﺎﺭ ﮔﺮﻣﺎﺑﻪ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻧﻴﺲ ﻭ ﺟﻠﻴﺲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ‬ ‫ﻗﻮﺍﻳﻤﺮﮐﺰ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻭ ﺑﺎﺩﺍﻡ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺘﯽ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺍﺯﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭی ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺩﻟﻢ ﺳﺒﮏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ؟ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ‬ ‫ﻁﺎﻫﺮﺑﺪﺧﺸﯽ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ‪ .‬ﻫﻤﻮ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﻣﺮﺩی ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺻﻨﻒ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻟﻴﺴﻪ ﺣﺒﻴﻴﻪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ! ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺖ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ‪ .‬ﻣﻄﻤﻴﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺑﺪﺧﺸﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺿﻤﻴﺮ ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﻳﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ؟ ﺑﻪ ﻏﺰﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ‪،‬‬ ‫ﺭﺍﺳﺎ ً ﺑﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ .‬ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺩﻭﻟﺖ )ﺍﺳﻼﻡ ﮔﺮﺍﻫﺎ( ﻳﮏ ﻣﮑﺘﺐ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ "ﺍﻧﺪﺭ" ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻭ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺮ ﭘﻮﻟﻴﺲ ﺭﺍ ﻫﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﻪ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﭼﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻝ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻴﭻ ! ﺯﻧﮓ ﺗﻠﻔﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺟﺎﻳﻢ ﻳﮏ ﻗﺪ ﻣﯽ‬ ‫ﭘﺮﻡ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ! ﺧﻮﺏ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﯽ ﻣﺮﻣﯽ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ‬ ‫ﺁﻥ ﮐﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮی ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺗﻔﻨﮓ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﺭی ﺗﻠﻔﻮﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺩﺭ ﺧﻂ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻪ ﺳﻼﻣﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﻋﻠﻴﮑﯽ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎﺯﻡ ﺍﻧﮕﺎﺭ! ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﭼﻪ ﮔﭗ‬ ‫ﺍﺳﺖ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺧﻴﺮﻳﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻋﺠﺐ ﺧﻴﺮﻳﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ‬ ‫ﺧﻴﺮﻳﺖ ﺍﺳﺖ؟ ﺗﺎ ﮔﻠﻮﻳﻢ ﺭﺍ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻡ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﻢ‪ ،‬ﺻﺪﺍی ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻭﺯﻳﺮﺻﺎﺣﺐ!‬ ‫ﮔﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺗﻮ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﮐﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩی؟ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩی ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ؟ ﺑﺎ ﮐﯽ‬ ‫ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩی؟ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻭﺯﻳﺮﺻﺎﺣﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩی؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ‬ ‫ﺿﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻭﺯﻳﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻭ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻭﺍﻟﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﭘﺮﺧﺎﺵ ﻭ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪21‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺳﻤﺎﺟﺖ ﻭ ﺻﺪﺍی ﺑﻠﻨﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎﺩﺭﺕ؟ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﻳﺪی؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ! ﺍﻣﻴﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺷﺨﺺ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪی ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ؟ ﺻﺪﺍﻳﺶ ﮐﻪ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﮐﯽ‬ ‫ﻭﺯﻳﺮﺩﻓﺎﻉ ﺍﺳﺖ؟ ﻗﺎﺩﺭ ﻳﺎ ﺍﻣﻴﻦ؟ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﻭﺯﻳﺮﺩﻓﺎﻉ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺣﻖ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎی ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﺩﺭﻧﻈﺮﻡ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻏﺮﻳﺐ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻳﮏ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻖ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﻣﻦ‬ ‫ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻭﺯﻳﺮ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍی ﻭﺯﻳﺮﺩﻓﺎﻉ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ‪ ،‬ﻭﺯﻳﺮﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮی ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺭﻓﻴﻖ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﻫﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﺯ ﻏﺰﻧﯽ ﺳﺮﺑﺎﻻ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻗﺎﻁﻌﻴﺖ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﻫﺎی‬ ‫ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺣﻤﻼﺕ ﺷﺎﻥ ﺧﺸﮏ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﭘﻼﻥ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺑﺮﺍی ﻣﻨﻈﻮﺭی ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻡ‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺭﮐﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺍﻋﺼﺎﺑﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻁﻮﺭ ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻥ ﺣﺰﺑﯽ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺷﺎﻥ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﺣﺰﺑﯽ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﺳﻔﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﺭﻭﺣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﺮﺻﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﻫﺮ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻳﯽ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺥ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﯽ‬ ‫ﭘﺮﺳﻢ ﺍﮔﺮ ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻴﺪ؟ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺎﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻼﺡ ﻣﯽ‬ ‫ﺑﺮﻳﻢ ﻭﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻧﻴﮏ ﺭﻓﻘﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺧﺼﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭﺧﻠﻮﺕ ﺍﺯ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺻﺒﻮﺭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ﺗﻮﭘﭽﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺭﻓﻘﺎی ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺭﺍ ﺩﺭﻓﺮﻗﻪ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﺟﺰﻭﺗﺎﻡ ﻫﺎی ﺁﻥ ﺩﺭﺣﺪﻭﺩ ‪ 30‬ﺍﻟﯽ ‪ 35‬ﺗﻦ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﻩ‬ ‫ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺗﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻘﯽ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻠﻘﯽ ﺷﺪﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﭘﺲ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ؟‬ ‫ﻣﻴﺨﻨﺪﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ .‬ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﯽ ﻁﺮﻑ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﺻﺒﻮﺭ ﮐﻪ‬ ‫ﺭﺧﺼﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﺩﻭ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ‪ :‬ﻳﮑﯽ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍی ﺍﻣﻴﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺭﻓﺘﻦ‬ ‫ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺵ ﺍﻳﻦ ﺷﮏ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ‬ ‫ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍی ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎی ﻣﻬﻢ ﺣﺰﺑﯽ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﭼﻢ‪ .‬ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﻳﺎ ﻭی ﺍﺯ ﻧﻴﺖ ﻭﻗﺼﺪ ﭘﺮﭼﻤﯽ‬ ‫ﻫﺎ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﺭﻓﻘﺎ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻁﻼﻉ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﻭی ﺑﻴﮑﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ‬ ‫ﺳﻌﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎ ﻭ ﭘﻼﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﻧﻘﺶ ﺑﺮﺁﺏ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﺴﺎﺏ ﺳﻴﻪ ﺭﻭﺯی ﻫﺎی ﻣﻦ‬ ‫ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﺑﺎ "ﺗﺎ‪ ،‬ﻓﻴﻬﺎ ﺧﺎﻟﺪﻭﻥ" ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺒﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ " ﺍﻧﺪﺭ" ﺁﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ‪ ،‬ﻭﺍﻟﯽ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﺭﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﺼﺎﺩﻓﺎ ً ﺩﺭ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﻄﻠﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺍﻡ ﻳﺎ ﻧﯽ؟‬ ‫ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﭘﺴﻴﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﺩﻗﻴﻘﯽ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﻁﺮﺡ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻭﺿﻊ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻅﺮﻑ ﻣﺪﺕ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪22‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻓﺮﻗﻪ ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻭﺿﻊ ﺍﻟﺠﻴﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺗﺮک ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﮐﻪ ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮی ﮐﻤﺘﺮی ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻤﺒﺎﺭﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺭژﻳﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺰﻭﺗﺎﻡ ﻭﺍﺭ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻮﺿﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺳﻴﺎﻝ ﺑﮕﺬﺭﺩ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻧﮑﺸﺎﻑ ﻭﺿﻌﻴﺖ "ﻗﺮﺍﺭ" ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﻁﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻣﺮﮐﺰ ﺭﺍ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺎﺭﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻫﺎ‬ ‫ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻬﻢ ﭘﻼﻧﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﭘﻼﻥ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺨﺘﻪ ﮔﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﻳﮕﺮی ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﻡ ﻗﺪ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺿﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻼﻥ ﻭ ﭘﺮﻭژﻩ ﻳﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﺍﺵ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻳﮏ ﺭﻳﺴﮏ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺍﺯﺁﻧﺎﻥ ﺑﯽ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺩﻳﮕﺮی ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻳﯽ ﺭﺥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ؟ ﭼﻪ‬ ‫ﺟﻮی ﻫﺎی ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ؟ ﻧﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺍﺯ ﺻﻮﺭ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺭﻳﺴﮏ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻡ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻨﮓ ﺻﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻔﮑﻮﺭﻩ ﻭ " ﻗﺮﺍﺭ" ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﮐﺴﯽ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ؛ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ‪ .‬ﺗﺎﺭﻫﺎی ﺭﻭﺯﺍﻥ ﻭ ﺷﺒﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭﻣﯽ ﺁﻣﻴﺰﻧﺪ‪.‬ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺒﺮی ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻣﻞ ﺁﻥ‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺭﻧﺠﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﺍﺯ ﺩﻫﻦ ﻭﺍﻟﯽ ﻭ ﻧﺼﺮﷲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ‬ ‫ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ‪ .‬ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻳﻢ "ﻣﺎ" ﮐﻪ ﺷﺒﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺧﺒﺮﺳﻔﻴﺮﺷﺪﻥ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﺭﺍ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ‪ .‬ﭘﺲ ﺧﺮﺩ ﺟﻤﻌﯽ ﺣﺰﺏ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﭘﻼﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﮕﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻭی ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﭼﻪ ﺑﻼﻳﯽ ﺑﺮﺳﺮ"ﻣﺎ"‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ؟ ﺭﻓﻘﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻫﻴﺎﻫﻮﻳﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺮک ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی‬ ‫ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻓﻴﻊ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺷﺎﻫﭙﻮﺭﺍﺣﻤﺪ ﺯی ﻭ ﻣﻴﺮﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮﺳﺮﻁﺒﻴﺐ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﻳﮑﯽ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺍﺟﺮﺍی ﺩﺳﻴﺴﻪ ﺑﺮﺿﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪ 17‬ﺍﮔﺴﺖ ﺳﺎﻝ ‪ 1357‬ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪ 24‬ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ﺍﺯﮐﺸﻒ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺳﻴﺴﻪ )!( ﺑﺎ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮی ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﺍﻣﻴﻦ‬ ‫ﻭ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺍ ِﻋﻤﺎﻝ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﻗﺮﺍﺭﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ ﻭ ﺭﻓﻴﻊ ﻭ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‬ ‫ﺍﺯﮐﺎﺑﻴﻨﻪ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺰﺍی ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﮕﺮﺩ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺮﺍﺕ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻮﺽ ﻣﻦ‬ ‫ﺟﮕړﻥ ﺟﻌﻔﺮ ﺳﺮﺗﻴﺮ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺗﺎ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺟﺪﻳﺪﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﺭﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻢ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺗﺒﺪﻳﻠﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﺪﻳﺮ ﭘﻴﮋﻧﺪ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﺭﻭی ﻣﻴﺰﻡ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺣﻴﺮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭی‬ ‫ﻣﺪﻳﺮ ﭘﻴﮋﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻧﯽ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻓﺮﺩﺍ ﺟﻌﻔﺮﺳﺮﺗﻴﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭی ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ‬ ‫ﺑﺮﻭﻡ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﻋﺠﺐ ﺳﺮﮔﺬﺷﺘﯽ! ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﭘﺎی ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ‪:‬‬ ‫ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎ ﺭﻩ ﻧﻴﺎﻓﺖ ـ ﺭﻳﮓ ﺑﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ ﺑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺳﻴﺪﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎ ﻭی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺳﻴﺪ‬ ‫ﺟﺎﻥ ﻻﻻ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻏﻨﺪ ‪ 21‬ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺑﺮﻁﺮﻑ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺧﻠﻴﻞ ﷲ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻟﻮﺍی ‪ 88‬ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ‪ ،‬ﺻﺒﻮﺭ ﺧﻮژﻣﻦ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪23‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ‪ 242‬ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﷲ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﻭﭘﺮﺍﺳﻴﻮﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻋﺎﻟﯽ ﻗﻮﺍی‬ ‫ﻣﺴﻠﺢ ﺍﺯ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﺷﺎﻥ ﺳﺒﮑﺪﻭﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﺍﺳﺎ ً ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﯽ ﻭ‬ ‫ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎی ﻗﺮﻭﻥ ﻭﺳﻄﺎﻳﯽ ﺩﺭ ﺍﮔﺴﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻫﺎ ﮐﻮﺗﻪ ﻗﻔﻠﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ‬ ‫ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﻤﺪﺍﻅﻬﺮ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﻮﻟﻴﺲ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﺷﺎﻥ ﺳﺒﮑﺪﻭﺵ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎی ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺗﻮﻟﯽ ﻫﺎ ﻭ ﮐﻨﺪک ﻫﺎی ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﺗﺎﻡ ﻫﺎی ﺍﺭﺩﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻣﻴﻦ‬ ‫ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺩﺭﺁﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻄﺮﻧﺎک ﻧﻤﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺁﻳﻨﺪﻩ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍﻻﻥ ﻭﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺭ ﻏﻴﺮﺣﺰﺑﯽ ﻫﻢ ﭼﻪ ﺩﺭﺍﺭﺩﻭ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﺷﺎﻥ ﺳﺒﮑﺪﻭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ‬ ‫ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺟﺮﻡ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺍﻓﮕﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻥ ‪.‬‬ ‫ﺗﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﻭ ﺑﯽ ﺩﻟﻴﻞ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻭ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﻋﻀﺎی ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺷﺎﻥ‬ ‫ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻭﺭ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ؛ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﭘﺮﭼﻢ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮی‬ ‫ﺑﺎﻻی ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺭﺍی ﻣﺜﺒﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ "ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺩ ﻭﻭژﻝ ﺷﯽ‪ ".‬ﺍﻣﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺎ ﻗﺎﻁﻌﻴﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﯽ‬ ‫ﺍﺵ ﺍﻅﻬﺎﺭ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺟﺮﻣﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺟﺰﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﺷﻔﻴﻖ ﺻﺪﺭﺍﻋﻈﻢ ‪ ،‬ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻏﻼﻡ ﺣﻴﺪﺭﺭﺳﻮﻟﯽ ﻭﺯﻳﺮﺩﻓﺎﻉ‪ ،‬ﺗﻮﺭﻧﺠﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﺰﻳﺰﻟﻮی‬ ‫ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻠﯽ ﻭﺭﺩگ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ‪ ،‬ﻭﻓﯽ ﷲ ﺳﻤﻴﻌﯽ‪ ،‬ﻭﺣﻴﺪ ﻋﺒﺪﷲ ﻣﻌﻴﻦ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺪﻳﺮ ﺧﻠﻴﻖ‬ ‫ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ‪ ،‬ﺻﻼﺡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻏﺎﺯی‪ ،‬ﻏﻼﻡ ﻧﻘﺸﺒﻨﺪ ﺩﺷﺘﯽ ﻣﻌﻴﻦ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺧﺎﻟﺪ ﺳﮑﺮﺗﺮ ﻭی ﺩﺭ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﮕﺮ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺍﺭی ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ ﺑﻮﺩ‪ ) .‬ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺭﻓﻴﻖ ﻓﻬﻴﻢ ﺍﺩﺍ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ ﺩﺭﺁﻏﺎﺯ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺎﺕ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺫﻭﺍﺕ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﭼﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ؟(‬ ‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻌﻔﺮﺳﺮﺗﻴﺮ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﻡ؛ ﺍﻣﺎ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺣﺮﻣﺖ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﻗﺪﻡ ﻫﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺷﮏ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮﻡ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻋﻮﺽ ﻭی ﻣﯽ ﺑﻮﺩی ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻅﺮﻓﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻗﻴﺐ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ‬ ‫ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﻤﺎﻳﯽ؟ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺩﺍﻉ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﺍﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺖ ﺟﮕړﻥ ﺟﻌﻔﺮﺳﺮﺗﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺨﻦ ﻋﺎﻁﻔﯽ ﺻﺤﺒﺘﻢ ﺭﺍ ﺧﺘﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﺷﺘﻪ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﺗﻴﺮ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺸﺘﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻫﺎی ﻣﻦ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽ ﻭ ﺳﭙﺎﺱ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺷﺐ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ‪ .‬ﺑﯽ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﺪﺍﻳﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﻭﻡ؟ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻴﺮﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﻭ ﻳﮑﺴﺮ‬ ‫ﻋﺎﻳﻠﻪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﭼﺎﺭﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻣﺸﺐ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮﺩﺍ ﻳﮏ ﻓﮑﺮی ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﮐﯽ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﭘﺪﺭی ﻣﺎﻭﺍ ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﻳﺎﺩﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻮﺽ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻠﯽ ﺍﻟﺼﺒﺎﺡ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﺮﺑﯽ‬ ‫ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻋﻠﻢ ﻭﺧﺒﺮ ﻣﻌﺎﺵ ﻭ ﻏﻠﻪ ﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻌﺒﻪ ﻣﺎﻟﯽ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﺵ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺑﭙﻮﺷﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﺴﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺳﻼﻣﺖ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭﻓﺸﺮﺩﻥ!‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪24‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺮک ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺮﻭژﻩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ؛ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﻭ ﺧﺮﺩﺿﺎﺑﻂ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻫﺎی ﻗﻄﻌﺎﺕ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻭ ﻻﺭی ﺗﺮﭘﺎﻝ ﺩﺍﺭ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺮﻣﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺗﺮﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﻳﺮی‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺮﺍ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﺩﻩ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ ﺭﺍﺳﺎً ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﻳﺎﻭﺭﺵ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺻﺒﺮﮐﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻭﭘﺮﺍﺗﻴﻔﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻥ ﮐﻪ‬ ‫ﺟﻠﺴﻪ ﺧﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻔﻮﺭﺭﺍﻳﺾ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻳﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﺩﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻻﻏﺮی ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻤﺮﺵ ﺭﺍ ﻏﻢ ﺭﻭﺯ ﮔﺎﺭ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻏﻢ ﺍﺩﺑﺎﺭ؟ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺳﺖ‪َ ،‬ﮐﭗ ﻭ ُﮐﭙﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺭﺍﻳﺾ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﻋﻴﻨﮏ ﻫﺎی ﺷﻴﺸﻪ ﻳﯽ ﺳﻔﻴﺪ ﺯﺭﻩ ﺑﻴﻨﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭی ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻴﻤﺎی ﻣﻦ ﻧﻴﮏ ﻣﯽ‬ ‫ﻧﮕﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻈﻴﻤﯽ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﺑﻠﯽ‪ .‬ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﺩ‪ .‬ﭘﻴﺎﻟﻪ ﭼﺎی‬ ‫ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ ﺑﻪ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ‪ .‬ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭی ﭘﻮﻫﻨځﯽ )ﻓﺎﮐﻮﻟﺘﻪ‪ ،‬ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ( ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ‬ ‫ﺻﻒ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮ ﻗﺪﻣﺪﺍﺭی ﻗﻄﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺭﺍﻳﺾ ﻭﻋﻠﻴﮏ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻦ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻫﻤﺂﻳﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﻭ ﺩﺳﭙﻠﻴﻦ ﻋﺴﮑﺮی ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﺬﻳﺮی‬ ‫ﻭ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻭ ﻭﻁﻦ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﻢ‪ .‬ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﻤﻼﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻁﻮﺭی ﺍﺩﺍء ﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﺸﻮﻡ ﺗﺎ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺍﻧﺘﻮﻧﯽ ﻫﺎﻳﻤﻦ ﺁﻥ "ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺵ ﻣﻨﻈﺮ" ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺳﺮﻣﻪ ﻳﯽ ﻭ ﻧﮑﺘﺎﻳﯽ ﺍﺵ ﺩﺭﻫﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﻭ‬ ‫ﺩﻳﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ‪ ،‬ﻳﺎ ﻧﺎﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻼ ﻣﻨﺎﺯﻉ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ‬ ‫ﺁﻭﺭﻡ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﺸﻮﻡ ﺑﻪ ﺷﻌﺎﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ! ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺻﺤﺒﺘﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻣﺮ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ‬ ‫ﺗﻮﺭﻥ ﺟﻤﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻫﻦ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮگ ﺑﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺭﻓﻴﻊ ﻭ‬ ‫ﺷﺎﻫﭙﻮﺭ ﻭ ﻣﻴﺮﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ‪ .‬ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺁﻭﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺎﺭﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ‬ ‫ﺟﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ‪ ،‬ﻣﺮگ‪ ،‬ﻣﺮگ! ﻣﺪﻳﺮ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺳﻔﻴﺪی ﺑﻪ ﺩﻫﻦ ﻣﻦ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﺯﺩ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺁﻳﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺪ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺮگ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩی ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﻭﺭﺩ ﺩﻫﻨﻢ ﺷﻮﻧﺪ؟ ﻧﯽ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﻣﺮگ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﻣﻀﺎء ﮐﺮﺩﻩ ﺍی‪ .‬ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺯﻝ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺎﻥ ﻓﮑﺮی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﻕ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﻣﯽ ﺷﮕﻮﻓﺪ؛ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺩﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﺷﻮﺭ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﺑﮕﻮ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺪﻭﻥ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ ،‬ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺍﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺮگ ﺑﺮ ﺍﻣﻴﻦ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﭘﻮﻫﻨځﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﻀﻤﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﻮﺭﺍﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﺱ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﺼﻞ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺭﺍ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﺮﺑﯽ‬ ‫ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻏﻼﻡ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﺧﺎﻥ ‪ -‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺍﺭﺩﻭی ﺷﺎﻫﯽ ‪ -‬ﺩﺭﺱ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻌﻠﻤﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺗﺪﺭﻳﺲ ﺍﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺭﺍ ﺍﺯﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻞ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺎﻻﺣﺼﺎﺭﮐﺎﺑﻞ! ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭﻣﻴﺎﺧﻴﻞ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻀﻤﻮﻥ"ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ" ﺑﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻏﻨﯽ‪ ،‬ﺗﻮﺭﻥ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﻅﺮﻳﻒ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺣﮑﻴﻢ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﻠﻴﺮﺍﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻓﺘﺒﺎﻝ ﺩﺭ ﻟﻴﺴﻪ ﺣﺒﻴﺒﻴﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻄﻴﻒ‪،‬‬ ‫ﺗﻮﺭﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪ .‬ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﺣﺰﺑﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪25‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺩﺍﺧﻞ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻣﻄﻠﻘﯽ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺩﻳﺮ ﺩﻭﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺂﻣﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ‪،‬‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭک ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻥ ﻳﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﺸﺘﺮک ﺍﺳﺖ ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺍﻣﻴﻨﯽ‪:‬‬ ‫ﺳﺮﮐﺮﺩﻩء ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺁﻣﺮﺳﻴﺎﺳﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﻗﺪ ﻭ ﻗﻮﺍﺭﻩ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺵ ﭘﻮﺵ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺭﻭ ﺍﺳﺖ ﻭﻅﺎﻫﺮ‬ ‫ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺷﮏ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﺍ ﻭﺍﻁﻮﺍﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺵ ﺧﺮﺍﻣﯽ! ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺎﻁﻨﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ‬ ‫ﺑﻴﻨﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﭼﻬﺮﻩ ﺩﻭﻡ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﺩﻡ ﻗﺪ ﭘﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﻭﺕ ﻫﺎی ﺩﺑﻠﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻫﻞ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻬﺠﻪ ﺗﻠﻔﻆ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﻘﺎﺏ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻓﮕﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﺭی ﻭ ﻳﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﯽ‬ ‫ﻣﺸﮑﻮک ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺕ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺭﻭﺩﺭﺑﺎﻳﺴﺘﯽ ﻳﯽ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺧﻂ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﻭ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺩﻓﻌﻪ ﺩﻭﻡ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻮﺗﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻮﺗﺮ ﭘﺮﺗﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﻫﺎی ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‬ ‫ﺗﺎﻧﮏ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮی ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺪﺍً ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻭﻳﺖ‪ ،‬ﺭﺳﻢ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﺮﺩ‬ ‫ﺿﺎﺑﻄﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻋﺴﮑﺮی ﻣﮑﻠﻒ ﺑﻪ ﺳﻼﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺩﻩ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮﺕ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﻧﺪ‪ .‬ﺳﻼﻡ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻗﺼﺪﺷﺎﻥ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻴﺖ ﺷﺎﻥ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺷﻨﺎﻣﯽ ﺑﺪﻫﯽ‪ ،‬ﺑﺪﻭﺑﻴﺮﺍﻫﯽ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﯽ ﺗﺎ ﭘﺎﭘﻮﺷﯽ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺑﺪﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻧﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﺮﺏ ﻧﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﺿﺪ ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﺭﻓﻴﻊ‬ ‫ﻭ ‪ ...‬ﺯﻳﺮ ﮔﻮﺷﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮﺍﭘﺎ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ ﻳﺎﻧﯽ؟ ﺍﮔﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻭﮐﺘﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﮐﺮﺍﻡ ﺍﻟﮑﺎﺗﺒﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﺭﻥ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎﻭﺑﺎﺭﻫﺎ ﺣﻖ ﻭﻧﺎﺣﻖ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ؛ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ‬ ‫ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺭﻳﺎﺏ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﺭﻳﺎﺏ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺟﻤﻌﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺩﻳﺸﺐ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩی؟ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﻓﻼﻥ ﻣﺤﺼﻞ ﺭﺍ ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩی؟ ﻳﺎ ﺍﺳﻢ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﭼﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭی؟ ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩی؟ ﺷﺐ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺻﺤﻦ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻴﺖ ﻭ ﭘﺨﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ ﻭ ﺭﻓﻴﻊ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﻓﺤﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩﻳﺪ؟ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﻮﺭﻩ ﺁﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﻦ ﻣﺤﺼﻞ ﺭﺍ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺎﻋﺖ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺩﺭ‬ ‫ﺯﻳﺮ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻦ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺩﻋﻮﺍی ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮔﯽ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ‬ ‫ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻭی ﺑﻪ ﻫﻤﺪﺭﺩی ﺑﺎ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻣﺘﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺷﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﻭﺍﮐﻨﺶ‬

‫ﻧﺸﺎﻥ‬

‫ﺩﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺁﺭی‪ ،‬ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﯽ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭﻋﻮﺽ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﻣﻴﺮی‪ ،‬ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﻣﻴﺮی‪ .‬ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﭼﻴﺰی ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ﻟﻴﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﻧﮑﻨﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﺁﺩﻣﯽ ﻫﻢ ﺳﺮﺣﺪی ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﺭﻓﻘﺎ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺗﻮﺃﻡ ﺑﺎ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺒﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﻭﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﮕﺮﺩ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﮐﺎﺑﻞ؛ ﺑﻞ ﺩﺭﺗﻤﺎﻡ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﮐﺸﻮﺭ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪26‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻮﺑﺖ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺧﺮﺩ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺳﻄﺢ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﻠﻮک ﻭ ﺗﻮﻟﯽ ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺗﻮﻟﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺳﺎﺱ ﻟﻴﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎی ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﮕﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻟﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﻻﻳﻖ ﻭ ﺑﺎﺭﻕ ﻭ ﻏﻮﺭﺑﻨﺪی ﻭ ﺫﺑﻴﺢ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺳﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻣﺎﻥ ﻣﯽ‬ ‫ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻭﻋﺪﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭی ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯﻣﺴﺆﻭﻟﻴﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺨﺶ ﭘﺮﭼﻢ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺷﺎﺭﻭﺍﻟﯽ )ﺷﻬﺮﺩﺍﺭی( ﮐﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻭ ﺁﻥ ﺳﻪ ﺗﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﺴﺖ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﺍﺑﻘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮﺍﺩ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺎﺭﻕ ﻭ ﻏﻮﺭﺑﻨﺪی ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻝ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻭﻟﯽ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺮﺩی ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﻨﯽ؟‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺗﻼﺵ ﻫﺎی ﻣﺪﻳﺮﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺁﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺑﺮﺍی ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺭﻭﺯی ﺁﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺩﺭﺍﺛﻨﺎی ﺩﺭﺱ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﻨﻒ ﺳﻮﻡ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﺩﺭﮔﻮﺷﻪ ﺻﻨﻒ ﻣﯽ‬ ‫ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻦ ﺩﺭﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻣﻌﻠﻢ‪ .‬ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ :‬ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺎﺭ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ :‬ﻣﺮگ ﺑﺮ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﻠﻴﺴﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﺯﺍﺩﻩ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺮگ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻧﻮﮐﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻴﺮﻩ ﺧﻮﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺰﻡ‪ ....‬ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻕ ﺷﻔﻴﻌﯽ ﺩﺭﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﻪ‬ ‫ﺯﻳﺮ ﭼﺘﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺰﻡ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭی ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻧﻤﺎﻳﻢ؟ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺸﺖ ﻫﺎﻳﻢ ﮔﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻫﻦ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺻﻨﻒ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻳﺎﺩﻡ‬ ‫ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻳﺎ ﺻﻨﻒ ﻣﺸﺮ؟ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻼﻡ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭﻋﻠﻴﮏ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﺯﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﻪ‬ ‫ﮔﯽ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ؟ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﭼﻪ ﺧﻴﺎﻧﺘﯽ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎی ﻏﺮﺑﯽ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﻳﮏ ﺳﻴﻨﻪ ﺳﺨﻦ ﺩﺍﺭﻡ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺳﺮ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻡ ﻭ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺧﺸﻤﻢ ﺭﺍ‬ ‫ﻓﺮﻭ ﺧﻮﺭﻡ‪ .‬ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻤﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﺑﺮﺍﻳﺖ ﭘﻮﺳﺖ ﮐﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﺴﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺮﺍ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﻮﺗﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﺮﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺭﻳﺪ؛ ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺮگ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩی ﺭﻫﺒﺮ ﺣﺰﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺷﻌﺎﺭ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﺟﻤﻌﻪ ﺧﻴﺮﻩ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﺪ؛ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎی ﻫﻮﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻁﻮﺭی ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺧﺘﮏ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ‪":‬ﻟﮑﻪ ﻭﻧﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ‬ ‫ﭘﺨﭙﻞ ﻣﮑﺎﻥ ﻳﻢ!" ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ‬ ‫ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺟﻤﻌﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﮔﭗ ﻣﯽ ﺯﻧﻴﻢ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻭﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ‬ ‫ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺖ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺗﻮﺭﻥ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﻅﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻮﺭﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺁﻣﺮ ﭘﻼﻥ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺯﺭﻳﺎﺏ "ﭘﺮﺍﭼﻤﻪ" ﻳﺎ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎﻳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺟﻬﻨﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻮﺗﺮﺳﻴﺎﻩ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻋﺴﮑﺮی ﭘﻴﮕﻴﺮﺩ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪27‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺗﻮﺍﺏ ﭘﺴﺮ ﮐﺎﮐﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺍی ‪ 88‬ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯﮔﺮﻓﺘﺎﺭی‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﺎﻥ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﷲ ﻫﻤﺪﺭﺩ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﮐﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﭼﺎک ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻗﻄﻌﻪ‬ ‫ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﮐﺴﯽ ﺍﺯﺁﻥ ﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪.‬ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﺩﺭ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ‬ ‫ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺎﻩ ﻫﺎی ﺍﮔﺴﺎ؟ ﺩﺭﺻﺪﺍﺭﺕ‪ ،‬ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ‪ ،‬ﺩﺭﮐﺠﺎ؟ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ً ﺧﺒﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﮐﺠﺎ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﺳﺎ ً ﺑﻪ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﻫﺎی ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺗﺎﻧﮏ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻻ ﻫﺎ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺑﻠﺴﺖ‬ ‫ﺳﺒﺰﻩ ﺑﺎﻻی ﻣﺰﺍﺭ ﺷﺎﻥ ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟‬ ‫ﺩﻭﺳﻪ ﺭﻭﺯی ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺪﻳﺮﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻳﯽ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺭﺥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻣﺎﻩ ﺟﺪی ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻬﻤﺎﻥ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﻪ ﮔﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺗﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻦ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮﻡ‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﺩﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩۀ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺩﻋﻮﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺩﻡ ﺣﺰﺑﯽ ﻭ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻳﻢ ﻭ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮﺩﺭی ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ‬ ‫ﺯﻥ ﭘﻮﻟﻴﻨﺪی ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺯﻳﺒﺎﺭﻭ ﻭﺧﻨﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻮﺍﺯ‪ .‬ﺩﺭﺧﺖ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﻣﯽ‬ ‫ﺭﻳﺰﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻢ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻳﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻭﺍژﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻠﻔﻆ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻪ‬ ‫ﺳﺒﺐ ﺧﻨﺪﻩ ء ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺟﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﭼﻐﺎ )ﭼﺮﺍ(؟‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺍﺯ ﺭﻭی ﺍﺟﺒﺎﺭ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺸﮑﺮ‪ ،‬ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺩﻝ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻭ‬ ‫ﺑﺮﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ؟ ﻭﺍی! ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺻﻤﻴﻤﯽ ﺗﺮﻳﻦ ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺑﺎﻻی ﺁﺗﺶ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻡ ﻭﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﺍﻳﻦ ﻭﻁﻦ ﺳﻴﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻣﺎ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﻟﺒﻨﺪﺵ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ‪،‬‬ ‫ﺑﺎﺯﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﺮﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻳﺪ ؟‬ ‫ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ‪9‬ﻭ‪ 45‬ﺷﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﻴﺰﻳﻢ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮک ﻫﺎ ﻳﺨﺒﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻟﺸﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻓﻮﻟﮑﺲ ﻭﺍﮔﻦ ﺁﺑﯽ ﺭﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺴﻂ ﺍﺯﮔﻤﺮک ﮐﺎﺑﻞ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺑﺎﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺣﺎﻻ‬ ‫ﺩﺭﻳﮑﻪ ﺗﻮﺕ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎﮐﺎﻳﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﻮﻳﻠﯽ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﮐﻼﻥ ﻭ ﻗﺪﻳﻤﯽ‪ .‬ﺩﺭﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﺘﺮی ﺷﺎﻫﺮﺍﻫﯽ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﻳﮕﺮی ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻏﻨﻴﻤﺘﯽ ﺑﺰﺭﮔﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺩﻳﮕﺮﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻏﻢ ﻣﺎ‪" ،‬ﻏﻢ ﻧﺎﻥ" ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﺭی! ‪ 15‬ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﻗﻴﻮﺩ ﺷﺒﮕﺮﺩی؛ ﺍﻣﺎ ﺳﺮک ﻫﺎ‬ ‫ﺧﻠﻮﺕ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ! ﭘﻴﺶ ﺍﺯﺍﻧﻔﺎﺫ ﻗﻴﻮﺩ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭی ﻣﻴﻨﺎﺭﻋﺒﺪﺍﻟﻮﮐﻴﻞ ﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮐﻨﺘﺮﻭﻝ ﻣﻮﺗﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﺑﺮک ﻫﺎ )ﺗﺮﻣﺰ( ﮐﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺍﺯﮐﻢ ‪ 60‬ﮐﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭﺳﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ‬ ‫ﺭﻭی ﻗﺮﺹ ﻫﺎی ﻳﺦ ﻣﯽ ﻟﻐﺰﺩ ﻭ ﻣﯽ ﻟﻐﺰﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍی ﮔﻮﺷﺨﺮﺍﺷﯽ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺭﻩ ﺳﻤﻨﺘﯽ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﺍﻳﺮﻭی ﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﺎﺭ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯﻣﻮﺗﺮ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﺻﺪﺍی ﭼﻴﻎ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭﻓﺮﻳﺎﺩ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﻗﯽ ﺩﺭﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍی ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻳﯽ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻭﻫﻮﺵ‬ ‫ﻭﺣﻮﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﻣﯽ ﺁﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ‪ .‬ﺿﺠﻪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﺍﻁﻔﺎﻟﻢ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪28‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻮﮐﯽ ﻣﻮﺗﺮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ‪ ،‬ﭘﺎی ﭼﭙﻢ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻟﺨﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺗﺮﺍﻓﻴﮏ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺍﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﭘﺎﻫﺎﻳﻢ ﺿﺮﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻴﺖ ﻋﻘﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺩﻫﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺧﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺁﺭﺯﻭ ﺯﺧﻢ ﺧﻔﻴﻔﯽ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﮔﺰﻣﻪ ﺍﺭﺩﻭ ﻣﯽ ﺭﺳﻨﺪ‪ .‬ﺧﺮﺩ ﺿﺎﺑﻄﯽ ﺩﺭﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﮐﺪﺍﻡ ﺟﺎ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻭی ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ‪،‬؟ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭی ﺑﻪ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺩﺭﻟﺒﺎﺱ ﭘﻮﺷﻴﺪﻥ ﻭ ﻧﯽ ﺩﺭ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ .‬ﭘﺲ ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺴﺖ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﮑﺲ ﭘﺎﻳﻢ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺑﺴﺘﺮ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﺴﺘﺮ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﭘﺬﻳﺮﻡ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺍﮐﺘﺮﻫﺎ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺮﺩﺿﺎﺑﻂ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺯﻭﺩ ﻣﺮﺍ ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻮﮐﺮﻳﻮﺍﻝ ﺻﺤﻴﻪ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩی ﮐﻪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍی ﺛﺒﺖ ﻭ ﺭﺍﺟﺴﺘﺮ ﺷﺪﻥ‪ .‬ﺷﺐ ﺩﺭﺩ ﮐﺸﻨﺪﻩ‬ ‫ﻭ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺗﺎﺏ ﻭﺗﻮﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭼﻴﻎ ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﭘﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﻋﻴﻨﮏ ﺯﺍﻧﻮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺻﺪﺍﻳﻢ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮﻡ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺭﺩﻫﺎی ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭ‬ ‫ﺑﺰﺭگ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺷﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﺁﺩﻡ ﺭﻭی ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺳﻬﻴﻼ ﺻﺪﻳﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﺮﮐﻮﺯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻭ ﻭﺳﻮﺍﺳﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺻﺤﺘﻢ‪ ،‬ﭘﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺴﺖ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﻓﮑﺮ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﭼﻬﺮﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﻧﻮ ﺳﻬﻴﻼ ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﻡ ﺍﻳﺴﺘﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﺣﺲ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﭼﺎﻩ ﺳﻴﺎﻩ ﻭ ژﺭﻓﯽ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﯽ ﺧﺒﺮی ﻣﻄﻠﻖ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﻳﻢ‪ ،‬ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎی ﭼﭙﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﻬﻴﻼ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻣﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻬﻴﻼ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﻢ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻋﺮﻕ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﺘﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺭﻓﻴﻖ ﻋﻈﻴﻤﯽ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﺟﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺍﺯ ﺷﺴﺖ ﭘﺎ ﺗﺎ‬ ‫ﺳﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭﮔﭻ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻧﮑﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎ ً ﻣﻮﺍﻅﺐ ﺗﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﻓﻘﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻨﻬﺎﻳﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺑﺴﺘﺮﺍﺭﺩﻭ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﻢ‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮﻫﻢ ﺩﺭﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺩﻭﺭﻩ ﻧﻘﺎﻫﺖ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺎ ﻧﻈﺎﻣﻴﺎﻥ "ﺗﺒﺪﻳﻞ‬ ‫ﻫﻮﺍ" ﮐﻪ ﺧﻼﺹ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﺑﺮﻭﻡ ﺑﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﺼﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ‬ ‫ﻓﺎﺭﻭﻕ ﻅﺮﻳﻒ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻢ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﺁﻣﺮ ﭘﻼﻥ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﺩﺭﺑﺴﺖ ﺗﻮﺭﻧﯽ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎﺭﻭﻕ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻁﺎﻟﻊ ﺷﻤﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﺭﻧﻪ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﻳﺮﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ‬ ‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺗﺎﻥ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺁﻥ ﺷﺒﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺯﺍﻥ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﻭﺳﺘﻴﺰ‪ ،‬ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻋﺴﺮﺕ ﻭﺣﺴﺮﺕ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﺩ‪ .‬ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻭ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺭﻓﻘﺎی ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻢ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﻭ ﺳﺘﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺩﺭﺑﻨﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺁﺯﺍﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺭﻓﻘﺎی‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻮﺍﺏ ﻧﺎﻣﺮﺍﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﺟﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻠﻴﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﻓﻴﻊ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻴﻼﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺭ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺭﺷﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪29‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺻﺪ ﻫﺎ ﺗﻦ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﺯﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ء ﺩﻳﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻫﻤﻮﻁﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺟﺮﻡ‬ ‫ﻭ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﺩﻡ ﮐﺸﺎﻥ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﻭﭼﻪ‬ ‫ﺭﻭﺯی ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﻮﺯ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﺮﻭﺯ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ‪ .‬ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺘﻴﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺩﺍﻳﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺗﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﮐﺎﺭﻣﻞ‪ ،‬ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺍﻧﺎﻫﻴﺘﺎ‪ ،‬ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻊ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﮔﻠﻮﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍ ﻧﻴﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﺯ ﭼﻮﮐﯽ ﻳﯽ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﻗﻔﻪ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭی ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻢ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻏﻨﯽ ﺍﺳﺖ؟ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮐﺎﺭﺍﻣﺎﺯﻭﻑ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻴﭙﻮﺭ "ﺟﻤﻊ ﺳﯽ" ﺯﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ ﻭ‬ ‫ﻟﻨﮕﺎﻥ ﻟﻨﮕﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺤﻞ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻧﻄﻖ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺛﻮﺭ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﻣﻴﻦ‬ ‫ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎی ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ‪ ،‬ﻣﺪﻳﺮ ﭘﻴﮋﻧﺪ ﻟﺴﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﻓﻴﻊ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻟﻴﺴﺖ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪﻳﻦ ﺭﺍ‪ .‬ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺮگ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﻡ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺗﻘﺎﻋﺪﻡ ﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ‪ :‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﻴﺎﺧﻴﻞ‪،‬‬ ‫ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻨﯽ ﻭ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺍﺯ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ‪ .‬ﻫﺮﺳﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﺭﺕ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺻﻒ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﺦ ﮔﻮﺷﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺧﻼﺹ ﺷﺪی‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺣﺴﺎﺑﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ‪ .‬ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺮﺍی ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻳﮏ ﺯﻫﺮ ﺧﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺯﻫﺮ ﺧﻨﺪ ﻫﻢ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎ ﻣﻮﺭﺩﻫﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺷﮑﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺳﻴﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﺳﮑﺘﺒﺎﻟﻴﺴﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺣﺒﻴﺒﻪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺻﻨﻔﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺑﺠﻨﺐ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻮ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‪ .‬ﺩﻓﺘﺮ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺰﺩﻥ‬ ‫ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻮﺗﺮ ﺳﻴﺮ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺭﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎ ﻭﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﻫﺎی ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺧﺘﻔﺎ !‬ ‫ﺷﺐ ﮐﺎﮐﺎﻳﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺮک ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﭘﻮﻝ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﺴﻮی ﺳﺮﺣﺪ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺩﻳﺮ ﻧﺸﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺗﺮﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺰﺭگ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺷﻮﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ؛‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﺑﺮﻭﻡ؟ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﻡ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻭﻝ ﮐﻮ ﭘﻮﻝ ﺭﻓﺘﻦ؟ ﺍﺯﮐﯽ ﻗﺮﺽ ﮐﻨﻢ؟ ﻣﮕﺮ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭی ﮐﻪ ﺷﺤﻨﻪ ﻭ ﺩﺷﻨﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﻘﻂ ﻭﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻏﻢ ﺯﻧﺪ ﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﺩﺭﻏﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﻳﮏ‬ ‫ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻮی ﺳﺮﺣﺪ ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ ،‬ﺩﺭﮐﺠﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﭼﯽ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ‪ ،‬ﭼﯽ ﺑﭙﻮﺷﻴﻢ؟‬ ‫ﻫﻔﺘﻪ ﻳﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻣﻌﺎﺷﻢ ﺭﺍ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﻅﺮﻳﻒ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﮐﻠﻮپ ﻋﺴﮑﺮی ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﺧﺰﻳﻨﻪ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪.‬‬ ‫ﻣﻌﺎﺵ ﺗﻘﺎﻋﺪﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﻨﺠﻨﺪ‪ :‬ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﺻﺪ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ‪ .‬ﺩﺭﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﻣﺒﻠﻐﯽ ﺩﺭﺣﺪﻭﺩ ‪ 15000‬ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ‪ .‬ﻣﺒﻠﻐﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺧﺮﻳﺪﻥ ﻧﺎﻥ ﺧﺸﮏ ﻭ ﭼﺎی ﻭ ﺑﻮﺭﻩ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺵ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﻮﺵ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ‬ ‫ﺍﺯﺷﮑﻨﺠﻪ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ‪.‬‬ ‫ﺭﻳﺶ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ‪ .‬ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻭ ﺗﻨﺒﺎﻥ ﻭ ﭘﺘﻮ ﺍﺯﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺩﺭﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺑﺮﻭﻡ ﮐﻪ ﺑﻴﺮﻭﺑﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻢ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮﻳﻢ ﺟﺎﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭﺧﺒﺮ ﻫﺎی‬ ‫ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺭﻭﺯی ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﻳﻢ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻡ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺳﻼﺡ ﺩﺍﺭی‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻳﮏ ﻣﻴﻞ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﻭ ﻳﮏ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪30‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻣﻴﻞ ﺗﻔﻨﮓ ﺗﻴﺮﺍﻳﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﯽ؟ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ ﮔﻮﻳﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻳﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﺳﺒﺰﻳﺠﺎﺕ ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺰﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﭘﺎﮐﺖ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﺪﻫﺪ ﺩﺭ ﭘﻬﻠﻮﻳﺶ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﭘﺎﮐﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺳﺒﺰی ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﺭﻻﺑﻼی ﺁﻥ ﻫﺎ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﻫﺴﭙﺎﻧﻮی ﺟﺪﻳﺪی ﺭﺍ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻢ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺷﺎﺟﻮﺭ ﻭ ﻳﮏ ﻗﻄﯽ‬ ‫ﻣﺮﻣﯽ‪ .‬ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮐﺎﺭﺕ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺍﺯﺟﺎﻳﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ ﻭ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻬﺎﻣﺘﺶ ﻣﺎﺕ ﻭﻣﺒﻬﻮﺕ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ‪ .‬ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻡ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎی ﺁﻥ ﺣﻮﻳﻠﯽ‬ ‫ﺑﺰﺭگ‪ ،‬ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻳﯽ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﺑﺮﺍی ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﻠﺤﻪ‪ .‬ﮐﺮﻳﻢ ﺩﺭﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﻳﯽ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﻭﻕ ﭘﺎﻟﻮﺩﻩ ﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﻳﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺿﻴﺎ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺭﻓﻘﺎ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺣﮑﻴﻢ‬ ‫ﺟﺎﻥ ﺳﺮﻭﺭی‪ ،‬ﺑﺸﻴﺮ ﺭﻭﻳﮕﺮ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﻬﺮ ﮐﺎﺑﻞ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‬ ‫ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻮﺷﻴﺪﻥ ﻳﮏ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﭼﺎی ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺰﺭگ ﻭ ﻧﺠﻴﺒﯽ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﻳﻢ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ ﻭ‬ ‫ﺭﻭﺍﻧﺶ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﻳﺖ ﻧﻪ ﻳﮏ‪ ،‬ﺑﻞ ﺳﻪ ﻣﻴﻞ ﺟﻨﮓ ﺍﻓﺰﺍﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ‪ ،‬ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻣﻮﻳﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬ﺩﺭ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺭﻓﻘﺎی ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺎﻳﻮﺱ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺭﻓﻘﺎﻳﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻠﻴﻢ ﺳﻠﻴﻤﯽ‪ ،‬ﻋﺰﻳﺰﺣﺴﺎﺱ‬ ‫ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺩﺭﻫﺎی ﻣﻠﮑﯽ ﺣﺰﺏ ﻣﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺩﻭﺩ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ‪ .‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻭﺗﻨﺒﺎﻥ‬ ‫ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺘﻮی ﺑﻬﺎﺭی ﺍﺵ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻭی ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻮﺗﺮ ﺗﮑﺴﯽ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﮑﺴﯽ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﭘﻬﻠﻮی ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻢ‪ .‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺩﻩ ﺑﻮﺭی‪ .‬ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺯﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻘﺼﺪﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻮ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺍﺯﻳﮏ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺩﻭ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎی ﺩﻩ ﺑﻮﺭی ﮐﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺍﻳﺴﺘﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻮﺗﻪ ﺳﻨﮕﯽ‪.‬‬ ‫ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻣﻨﺰﻝ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﺁﻏﻮﺵ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﺸﺎﻳﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻡ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﺷﮏ ﻫﺎی ﻫﺮﺩﻭی ﻣﺎﻥ ﺟﺎﺭی ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪﺍﻳﺎ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺍﺷﮏ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻫﺮﺩﻭی ﻣﺎﻥ‪ .‬ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺳﺮﺍﭘﺎﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻗﺼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮﻧﻔﺴﯽ ﺩﺍﻧﻪء ﺷﮑﺮی‬ ‫ﮐﺎﺷﺘﻦ! ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﺍﻭﻝ ﭘﺴﺖ ﺑﻠﻨﺪی ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻳﺎﺩﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﺭﻳﻴﺲ‪.‬‬ ‫ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍی ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﻪ ﻏﺰﻧﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﺒﯽ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻭﻓﺎﻣﻞ‪ .‬ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺸﺘﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺠﺬﻭﺑﺶ ﻧﺸﻮی‪.‬‬ ‫ﺍﻭ ﻫﻢ ﺩﺭﺩﻫﺎی ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﻐﻀﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﻳﺶ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎﺻﻞ ﺭﻧﺞ ﻭﺩﺭﺩی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻭ‬ ‫ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻐﻀﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﻭ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﻳﺎ‪ ،‬ﺩﺭﻳﺎ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﺑﺘﺮﮐﺪ ﻭ ﻓﺮﺟﯽ ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺣﺰﺏ ﺍﺯﺳﻮی ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺨﻔﯽ ﺭﻫﺒﺮی ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺩﺭﮐﻤﻴﺘﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﻅﻬﻮﺭ ﺭﺯﻣﺠﻮ ﻭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻏﻔﻮﺭ‪ ،‬ﻧﺠﻢ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﮐﺎﻭﻳﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻧﺴﻴﻢ ﺟﻮﻳﺎ ﻭ ﺟﻤﻴﻠﻪ ﺟﺎﻥ ﭘﻠﻮﺷﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺣﺰﺏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎی ﻣﻠﮑﯽ ﻭ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻮﺩﺭﺍ‬ ‫ﺍﺣﻴﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﻣﺨﻔﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻭ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻭ ﻋﻀﻮ‬ ‫ﺭﺍﺑﻄﻢ ﺑﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪31‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺫﮐﯽ ﻋﻤﺮی ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺯﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺟﺎﻫﺪ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﻢ‪ .‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﻮ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎی ﭘﺎﻳﺎﻥ‬ ‫ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺷﺎﻥ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻣﺒﺎﻧﯽ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﯽ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﺎﺗﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺩﻳﺎﻟﮑﺘﻴﮏ ﻭ ﺍﻟﻔﺒﺎی ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‪ ،‬ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺁﺭﺍﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻋﺖ‬ ‫ﺑﺨﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﺯﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﮐﻤﺮ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﺒﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﺭﻳﺸﻪ ﻫﺎی ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭﮔﻮﺷﻪ ﻭ‬ ‫ﮐﻨﺎﺭ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﮑﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺗﻪ ﺗﻮﺗﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﺳﻮﺧﺘﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭﺁﻥ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻁﻮﻻﻧﯽ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺗﺒﺮ ﺯﺩﻥ ﻫﻢ ﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﺎﺯﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﮐﻤﺮ‪ .‬ﺧﺎﺻﺘﺎ ً ﺑﺮﺍی ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯﻓﻮﺕ ﻭ ﻓﻦ ﺍﻳﻦ ﺷﻐﻞ ﺷﺮﻳﻒ ﻭﻟﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﯽ‬ ‫ﺍﻁﻼﻋﯽ ﻭ ﺩﺭﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺍﺕ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺗﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍی‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺍﮔﺮ ﺩﻭ ﺭﻭﺯﭘﯽ ﺩﺭﭘﯽ ﺍﺯﺑﺎﻡ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ ﺗﺒﺮ ﺑﺰﻧﯽ‪ ،‬ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ‬ ‫ﺁﺑﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻤﺮﺕ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺗﺼﻮﺭﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻩ ﻭ ﺷﺮﺑﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﭼﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻭﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺭﺍﺱ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻨﺰﻝ ﻭﻓﺎ ﻣﻞ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ‪ .‬ﭼﻬﺎﺭ ﻁﺮﻓﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ‪ .‬ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻨﻢ‬ ‫ﻋﺎﺩی ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ "ﻣﺎ" ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻳﮏ ﺭﻓﻴﻖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﻭ ﺧﺒﺮﺩﺍﺭ‪ .‬ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﮓ‬ ‫ﻧﺰﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﮐﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﮕﺮ ﭼﻪ ﺟﻨﺎﻳﺘﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻓﺮﺍﻍ ﺧﺎﻁﺮ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﻕ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭی ﻋﺰﻳﺰی ﺑﮕﺸﺎﻳﻴﻢ؟‬ ‫ﻭﻓﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﺖ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﻅﻬﻮﺭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﻏﺰﻧﯽ ﺩﺭ‬ ‫ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺩﺍﺭﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎی ﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻁﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺍﺯﺑﻴﻦ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻀﻮ ﺭﺍﺑﻂ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎی‬ ‫ﺭﻫﺒﺮی ﻣﺨﻔﯽ ﻓﻌﻼً ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﮏ ﻋﺴﮑﺮی ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ‪ .‬ﺍﺯﻭی ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺤﺖ ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﻓﻘﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻭ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻭﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰی ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ‪ .‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺗﺎ‬ ‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻓﻘﺎ ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻓﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺍی ﺍﻓﺸﺎ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﭼﻬﺮﻩ ﻭﺍﻗﻌﯽ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎی ﺍﺣﺰﺍﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﯽ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮی ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ‬ ‫ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺗﻠﺨﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻭﻁﻦ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺍﻣﻴﻦ ﻭﺑﺎﻧﺪﺵ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ‬ ‫ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻣﺘﺮﻗﯽ ﻭﭘﻴﺸﺮﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺭﺍﻳﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﺭﻭی ﭼﯽ؟ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﻭﻟﯽ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﮐﻪ‬ ‫ﻳﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻭﻳﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻳﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ﺭﻓﻴﻖ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮی ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﻢ‬ ‫***‬ ‫ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﻏﺰﻧﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻮﺗﺮﻡ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻧﻢ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺍﺯﻧﺰﺩﺵ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﻋﻠﯽ ﺁﻏﺎ! ﭼﻄﻮﺭ ﻣﺮﺍ ﭘﻴﺪﺍ‬ ‫ﮐﺮﺩی؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﻭژﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺩﺭﮐﺪﺍﻡ ﮐﻮﭼﻪ‪ .‬ﺧﻮﺏ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﺳﺎﻥ ﭘﺮﺳﺎﻥ ﺁﺧﺮ ﭘﻴﺪﺍ‬ ‫ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺗﺎﻥ ﺁﺩﺭﺱ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺣﻴﺮﺕ ﻧﯽ؛ ﺑﻞ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺻﻔﺎی ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎﻥ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻏﺰﻧﯽ ﮐﺠﺎ ﻭ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪32‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻳﮑﻪ ﺗﻮﺕ ﮐﺎﺑﻞ ﮐﺠﺎ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﯽ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺳﻮﺍﺩی ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺳﮑﻪ ﻳﯽ ﺩﺭﺟﻴﺐ‪ .‬ﮐﺎﺭ ﻭ ﻏﺮﻳﺒﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻫﯽ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﻁﯽ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ ‪ ،‬ﭘﻴﺎﻟﻪ ﭼﺎی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﻭ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍی ﻗﺼﻪ ﮐﻦ‪ .‬ﭼﻄﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﺍی ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﺍی؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺷﻤﺎ ﺗﺮﺧﻴﺺ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﻳﮏ‬ ‫ﻭﺭﮐﺸﺎپ ﻣﻮﺗﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺍﺯﻭی ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﯽ! ﺧﺎﻧﻪ ﺳﮑﻨﺪﺭ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻭﺭﮐﺸﺎپ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻓﺮﻗﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﯽ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺮﮐﺲ ﺩﺭﺟﺎی ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠﯽ ﺁﻏﺎ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻁﻮﺭ ﮐﻪ ﭼﺎی ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ ﻭ ﮔﭗ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺒﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ‪ .‬ﺍﺷﮏ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﺎک ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺒﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭﺑﺎ ﻗﻮﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﮐﻨﺪﻩ ﭼﻮﺏ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻠﯽ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﭼﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻳﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺬﺭﺍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﺭﻣﻦ‪ ،‬ﭼﻮﺏ ﺷﮑﺴﺘﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‬ ‫ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﯽ ﺁﻏﺎ! ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﭼﻮﺏ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﺸﮑﻨﺎﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﯽ ﻣﻀﻤﻮﻧﯽ ﻻﻳﺰﺍﻝ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻨﻢ؟ ﻫﻤﺴﺮﻡ‬ ‫ﺳﻔﺮﻩ ﻏﺬﺍی ﭼﺎﺷﺖ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭی ﺻﻔﻪ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺭﻭﺯﮔﺮﻡ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ‬ ‫ﺩﺭﺍﻳﻦ ﭘﻴﺘﻮ ﻭ ﺩﺭﺩﺩﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﭼﺴﭙﺪ‪ .‬ﻁﺎﻟﻊ ﻋﻠﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻮﺭﺑﺎ ﭘﺨﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺯﻥ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‬ ‫ﻧﺎﻥ ﻫﺎی ﺗﻨﻮﺭی ﺑﺰﺭگ ﻭ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﻳﯽ ﭘﺨﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻁﻮﺭ ﮐﻪ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻳﻢ ﺍﺯ ﻋﻠﯽ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ‬ ‫ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩی؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺷﺐ ﺑﻴﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻭ ﺍﺯﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺮﻭ‪ .‬ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪،‬‬ ‫ﺳﺮﺍی ﻏﺰﻧﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻧﺰﺩ ﺑﭽﻪ ﮐﺎﮐﺎﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﺭﺯﺍﻕ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ‪ 58‬ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻢ‪ .‬ﺩﺭﻧﺎﻣﻪ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‬ ‫ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭﺳﻼﻣﺘﯽ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﻳﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﯽ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻭی ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﺷﺨﺺ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻭﺳﻪ ﺭﻭﺯی ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻓﺴﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮔﻞ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺯﻏﺰﻧﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺣﺎﻣﻞ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﺭﺯﺍﻕ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍی ﻣﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻡ؛ ﺍﻣﺎ ﻭی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﭘﺴﺮ ﮔﻞ ﻧﺒﯽ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﻣﻮﺭ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻭﻻﻳﺖ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﺰﻧﯽ ﺍﺟﺮﺍی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﻳﺶ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮﻩ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎی ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻻﻳﺶ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﮔﻞ ﺍﺣﻤﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺼﻴﺤﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﻗﻪ ﻳﯽ ﺍﺯ ﺯﻳﺮﮐﯽ ﻭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭی ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﮔﻞ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻏﺰﻧﯽ ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﺁﺳﻴﺐ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﻓﻘﺎ ﺗﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺷﺎﻥ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺑﺮﺍی ﺗﺒﺪﻳﻠﯽ ﺭﻓﻘﺎ ﺑﻪ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﻏﻴﺮ ﻓﻌﺎﻝ ﻁﺮﺡ ﻫﺎ ﻭ ﭘﻼﻥ ﻫﺎﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻧﺰﺩﺵ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ﻣﻘﺮ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻮﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺍﺯﻁﺮﻳﻖ ﮔﻞ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 14‬ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯی ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻓﺮﻗﻪ ‪15‬‬ ‫ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﻳﺪﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺑﺮ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﻳﺪﻣﻦ ﻭﻫﺎﺏ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭﻓﺮﻗﻪ ‪ 11‬ﺑﺮﻳﺪﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪﺍﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺟﻼﻝ ﺁﺑﺎﺩ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺭﻭﺯی ﺳﻠﻴﻢ ﺟﺎﻥ ﺳﻠﻴﻤﯽ ﺭﺍ ﺩﺭﮐﺎﺭﺗﻪ ﭘﺮﻭﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻭی ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ .‬ﺳﻠﻴﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﻧﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎی ﺑﺎﻻ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪33‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺑﺪﻳﻨﺘﺮﺗﻴﺐ ﻣﺎ ﺩﺭﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻣﺆﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎی ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺍﻁﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻏﺎﻳﺐ ﺷﺪﻥ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﺮﻫﻢ ﻭﺩﺭﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﻴﺎ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ‬ ‫ﺑﺴﺎﺯﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﻧﻴﺰ ﺍﻓﺴﺮﺍﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﷲ ﻫﻤﺪﺭﺩ‪ ،‬ﺟﮕړﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺘﻮﺍﺏ ﻋﻈﻴﻤﯽ‪ ،‬ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻌﻘﻮﺏ‪ ،‬ﻗﻠﻨﺪﺭ‪ ،‬ﺍﺳﻼﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ‬ ‫‪ ..‬ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺨﻔﯽ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺭﻭﺯی‬ ‫ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﺍﺿﯽ ﻫﺎی ﺧﻠﻘﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﺧﻮﻧﺘﺎی‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻭﺣﺪﺕ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ؟‬ ‫***‬ ‫ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﻴﻮﻩ ﮐﺎﺭ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺨﻔﯽ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻓﻘﺎ‪ ،‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﻮﺯﻩ‬ ‫ﻫﺎی ﺳﻪ ﻧﻔﺮی ﺣﺰﺑﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺛﻮﺭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺗﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﻻ ﺗﺮ ﺣﺰﺑﯽ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻁﺮ ﻫﻢ ﺣﺘﯽ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﻧﺎﻡ ﻫﺎی ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺨﻔﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻗﻴﻖ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﺍﻭ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺠﻢ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﮐﺎﻭﻳﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺩﺭﮐﻤﻴﺘﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻭی ﺩﺭﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺎﺭی ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ‬ ‫ﺯﺭﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﮑﻠﻒ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﭘﻬﻠﻮی ﻣﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺣﺰﺑﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﺶ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﺮﺃﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﮐﻢ ﻧﻈﻴﺮ ﻭﻅﺎﻳﻔﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ‬ ‫ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﻋﻼﻭﻩ ﮐﺎﺭﺗﺸﮑﻴﻼﺗﯽ ﻭ ﺗﺸﮑﻞ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮی ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺨﻔﯽ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ‬ ‫ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻧﮕﻬﺪﺍﺭی ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﻭﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺗﻮ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺑﯽ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﺘﯽ ﻭ ﺑﯽ ﻣﺒﺎﻻﺗﯽ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﻭ ﻣﺤﻼﺕ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻭ ﭘﻴﮕﺮﺩﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮﻭی ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﺪﻩ‬ ‫ﺷﻮی‪ .‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺎﺭﺗﺒﻠﻴﻐﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯﻁﺮﻳﻖ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﭘﺨﺶ ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺍﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺸﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺰﺟﺎﺭ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺭژﻳﻢ ﺧﻮﻥ ﺁﺷﺎﻡ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺨﻦ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﯽ ﺗﺎ ﺷﺐ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ‬ ‫ﺍﺯﭼﺸﻢ ﺳﺮ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﺳﭙﻴﺪﻩ ﺻﺒﺢ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﺎﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩی ﻭ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﻫﺎ ﻳﺎ ﻋﻘﺐ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎی ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺩﮐﺎﻥ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺳﺮﺍی ﻫﺎ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ‪ ،‬ﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ‬ ‫ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭼﺎی ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻧﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻭ ﭘﻨﻴﺮ ﺷﻮﺭ ﭼﻪ ﮐﻴﻔﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﭼﻪ ﻟﺬﺗﯽ !‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﺨﻔﯽ‪ ،‬ﻋﺪﻩ ﻳﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ ﺭﺍ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﮔﺴﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﺭﺍ ﺣﻴﻦ ﺷﺐ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺨﺶ ﮐﺮﺩﻥ‪ ،‬ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺛﻨﺎی ﮔﺸﺖ ﻭﮔﺬﺍﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺭﺍﭘﻮﺭ ﻫﺎی ﺭﻗﺒﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻌﻠﻪ ﻳﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍﺧﻮﺍﻧﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍﻓﻐﺎﻥ ﻣﻠﺘﯽ‬ ‫ﻫﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺩﺭ ﺻﻔﻮﻑ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻧﻘﺶ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﭘﺨﺶ ﺷﺐ ﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﻫﺎ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺷﻴﺮﺯﻧﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﻋﺎﻡ ﻓﻬﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻗﺸﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺨﺶ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺘﻤﮕﺮی ﻫﺎ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰی ﻫﺎی ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﺎﻧﺪﺵ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﻭ ﺍﻓﻮﺍﻫﺎﺗﯽ ﺭﺍ‬ ‫ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭژﻳﻢ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺳﻴﻤﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎی ﺍﺻﻮﻟﯽ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﻭﻅﺎﻳﻒ‬ ‫ﻫﺮ ﻋﻀﻮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺨﻔﯽ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﺨﻔﯽ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﮔﯽ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪34‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺷﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮﻭﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﻧﺎﺗﺮﺱ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩﻫﺎی‬ ‫ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﺧﺒﺮﺭﺳﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺳﺎﻧﯽ ﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻭ ﭘﺨﺶ ﺷﺐ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﺭﺳﺎﻡ ﺁﺭﻳﺎﻧﺎ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﮐﻮﻣﻨﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪:‬‬ ‫" ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺱ‪ .‬ﺩ‪ .‬ﺝ‪ .‬ﺍ‪ .‬ﻓﻌﺎﻝ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﻗﻴﻖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﺍﺿﯽ ﻫﺎی ﺧﻠﻘﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‪ ،‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﮐﺎﺭی ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺯ ﺳﻮﻡ ﻋﻘﺮﺏ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻳﺎﺩ ﺩﻫﺎﻧﯽ ﺷﺪ‬ ‫"ﺭﻓﻴﻖ ﺷﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺳﺮﺷﮏ ﻫﻢ ﺩﺭﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ "ﻣﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ" ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪" :‬ﻣﻦ ﺩﺭﻣﺨﻔﯽ ﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﯽ ﻣﺎﻥ ﻫﺮﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺨﺶ ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﻣﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﺎﭘﯽ ﻭ ﮐﺎﻏﺬ‬ ‫ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺎ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺳﮕﺮﺕ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﺎﭘﯽ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﻨﻮﺍﻧﺶ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪" :‬ﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻏﻮﺷﺘﻨﯽ ﺧﻠﻘﻴﺎﻧﻮ ﺍﻋﻼﻣﻴﻪ "ﮐﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﻫﺸﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺷﻴﺮﺁﻗﺎ ﺳﺮﺷﮏ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮﻡ ﻧﺎﺻﺮ ﺳﺮﺷﮏ ﺩﺭﺑﻐﻼﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎﻝ‪ ،‬ﻣﻦ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺩﻭﺩ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺤﻞ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﺎﻥ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ‬ ‫ﻭی‪ ،‬ﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺳﻤﺎﻭﺍﺭ )ﭼﺎی ﺧﺎﻧﻪ( ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﻟﺐ ﺩﺭﻳﺎی ﮐﺎﺑﻞ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﺮﻳﻪ ﻳﮑﻪ ﺗﻮﺕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺯﻳﺮ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎی ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻟﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺭﻭﺯی‬ ‫ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺳﻼﺡ ﺩﺍﺭی؟ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻟﺶ ﻳﮑﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ؛ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﻭی ﮐﺎﻣﻼً ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﻣﮑﺚ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﻭﻓﺎﻣﻞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ‪ .‬ﺑﺎﻻی ﭘﻠﻪ ﻫﺎی ﺯﻳﻨﻪ ﻣﯽ ﺍﻳﺴﺘﺪ‪ .‬ﻓﺮﺷﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭی ﺯﻳﻨﻪ‬ ‫ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺑﺎﻻ ) ﺍﺯﻣﻨﺰﻝ ﺩﻭﻡ ( ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﺩ‪ ،‬ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭼﻮﺑﯽ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎی ﺍﺭﭼﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﭘﻠﻪ ﺷﺸﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ ،‬ﭘﻴﭽﮑﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﺩﻭﺗﺎ ﭘﻴﭻ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎی ﭘﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻠﻪ‪،‬‬ ‫ﺳﻪ ﻣﻴﻞ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﺭﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﻧﻤﺪی ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺭﺍ ﻳﮏ‬ ‫ﺧﺮﺩ ﺿﺎﺑﻂ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﭙﻮﻫﺎی ﻭﺳﻠﺘﻮﻥ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭﺍﺛﻨﺎی ﻧﻮﮐﺮﻳﻮﺍﻟﯽ ﺍﺵ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺍی ﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺨﻔﯽ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺭﻫﺒﺮی‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻢ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺳﻪ ﻣﻴﻞ ﺳﻼﺡ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺍﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﻭﺯی ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺻﻔﻮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺮﻣﯽ‬ ‫ﺧﻴﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫***‬ ‫ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺳﭙﺮی ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﻑ ﻫﺎ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻁﺒﻴﻌﺖ ﻗﺒﺎی ﺳﭙﻴﺪﺵ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ‬ ‫ﻫﻢ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ "ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ" ﻭ ﻫﻤﺎﻥ "ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺑﺮی" ﻧﻴﻤﺎ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﻫﺎی ﺷﻮﻡ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﺭﻭﻥ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺁﻥ ﺷﺎﻋﺮ ﺳﻨﺖ ﺷﮑﻦ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﻣﺮﺍﺳﺖ ﺳﺎﻣﺎﻥ ‪ /‬ﻭ ﺍی ﺷﺐ ﻧﻪ ﺗﺮﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﭘﺎﻳﺎﻥ‪.‬‬ ‫ﺁﺭی‪ ،‬ﺭﻭﺯی ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮی ﺭﻓﻴﻘﯽ ﺧﺒﺮ ﻧﺸﻮی‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ ﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﺍﻫﻞ ﻭ ﻋﻴﺎﻝ ﺁﺩﻡ ﺑﯽ ﻧﻮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪35‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻭﺍژﻩ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭﺍﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ؛ ﺑﻞ ﺳﻮﺍﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﻧﺸﻨﻮی ‪.‬ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﯽ‪ ،‬ﺻﺪﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺗﻨﯽ ﮐﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮی ﺍﻭﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺎﻩ ﺍﮔﺴﺎ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ‬ ‫ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺍﻧﺪ؟ ﺷﻌﻠﻪ ﻳﯽ ﺍﻧﺪ؟ ﻣﺴﺎﻭﺍﺗﯽ ﺍﻧﺪ؟ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﺎﻫﯽ ﺍﻧﺪ؟ ﭘﺎﺳﺨﺖ ﻣﻨﻔﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻧﻴﻢ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺩ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺴﺘﺮ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻪ ﺍﺵ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﻟﭽﮏ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺸﺎﻥ‬ ‫ﮐﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺳﻴﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺑﺮﻳﺪ؟ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺟﺮﻣﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﻳﺪ؟ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ‬ ‫ﻫﻔﺖ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺯﺑﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺷﻮﺭ ﺑﺪﻫﯽ‪ .‬ﺯﺑﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬ﻫﺮﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ‬ ‫ﭘﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻼً ﺩﻳﺸﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﮏ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻓﻀﻞ* ﻭﻟﺪ ﻭﺯﻳﺮﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺯﺍﺭﻉ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﮑﻮﻧﻪ ﻗﺮﻳﻪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻣﻠﮏ ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ ﺍﺭﻏﻨﺪﺍﺏ ﺭﺍ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﺸﺐ ﻧﺼﺮﷲ ﻭﻟﺪ ﺷﺎﻩ ﻭﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻪ ﺩﻫﻘﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺮﻳﻪ ﺳﺨﺮی ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ ﺍﺭﻏﻨﺪﺍﺏ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺐ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭﻟﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺯﺍﺭﻉ ﺍﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭﺍﻳﻦ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻈﺮ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ‬ ‫ﺍﺭﻏﻨﺪﺍﺏ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺧﻮﺍﻧﯽ‪ ،‬ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﻓﻴﻮﺩﺍﻝ ﻭ ﻣﺴﺘﺒﺪ ﻭﻣﺨﺮﺏ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭ ﺍﺧﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟‬ ‫* ﺭﻭﻳﮑﺮﺩ ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﻧﺎﻡ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻡ ﻫﺎ ﺩﺭﺳﻨﺪی ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺘﻢ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻘﺪی ﺑﺮ ﻣﺜﻠﺚ ﺑﯽ ﻋﻴﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ‪ ،‬ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﻟﭽﺴﭗ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﭘﺎی ﺳﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ ﺍﺭﻏﻨﺪﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﺍﺧﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ 34‬ﻭ ﺷﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﻤﺒﺮ ‪ 38‬ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺏ ﺁﺧﻨﺪ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﻤﺒﺮ ‪ 39‬ﺑﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻥ ﻧﻔﺮی‬ ‫ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮﻁﺌﻪ ﻭ ﺍﺧﻮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﮐﺸﻒ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﻀﺎ ﻫﺎ ‪ :‬ﻣﺪﻳﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺗﺮﺑﻴﻪ‪ ،‬ﺭﻳﻴﺲ ﮔﻤﺮک ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻁﺮﺍﻓﯽ‪ ،‬ﺷﺎﺭﻭﺍﻝ‪ ،‬ﻏﻼﻡ ﻣﺤﯽ‬ ‫ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﺪﻳﺮ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﻭﻗﺎﻑ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ څﺎﺭﻧﺪﻭی‪ ،‬ﻧﺴﻴﻢ ﻭ‪...‬‬ ‫ﺳﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ‪:‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪36‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪ 1299‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪57/8/10‬‬ ‫ﺩ ﺍﮔﺴﺎ ﻟﻮی ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺩﺗﺤﻘﻴﻖ ﺁﻣﺮﻳﺖ‬ ‫ﺷﺎﻏﻠﯽ ﻣﺪﻳﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺤﺒﺲ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ!‬ ‫ﺑﺎﻻﺛﺮ ﻣﮑﺘﻮﺏ ) ‪ 57/8/9 (3501‬ﮐﺸﻒ ﺟﺮﺍﻳﻢ ﺑﺎﻣﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ‪ :‬ﻗﺮﺍﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﻴﻠﻔﻮﻧﯽ ﻭﺯﻳﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻭ‬ ‫ﻣﻌﺎﻭﻧﺼﺎﺣﺐ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺻﺪﺍﺭﺕ ﻋﻈﻤﯽ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻭﮐﻴﻞ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺎﮐﻦ ﻣﺮﮐﺰﺑﺎﻣﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻋﻨﺼﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺿﺪ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ ﮐﺒﻴﺮ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎی ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺭﺍ ﺗﺨﺮﻳﺐ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺗﺨﺮﻳﺒﺎﺕ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻤﯽ ﻭﺭﺯﺩ ﻭ ﻳﮏ ﺗﻦ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺣﺎﺟﯽ ﻋﺒﺪﷲ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻋﻨﺼﺮ ﻣﺮﺗﺠﻊ ‪ -‬ﺿﺪ ﺧﻠﻘﯽ‬ ‫ﻭ ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻘﺪﺱ ﺷﻤﺎﺭﻩ )‪ (1‬ﻭﺷﻤﺎﺭﻩ )‪ (2‬ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻭﮐﻴﻞ ﻧﺴﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻴﺎﻧﺖ‬ ‫ﻗﺎﺩﺭ‪ ،‬ﺷﺎﻫﭙﻮﺭ ﻭ ﻣﻴﺮﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﺎﺟﯽ ﻋﺒﺪﷲ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼ ﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺟﺰﻻﻳﻨﻔﮏ ﻭﮐﻴﻞ ﻧﺴﻴﻢ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺧﺎﻳﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺿﻢ ﻫﺬﺍ ﻫﺮﺩﻭ ﻋﻨﺼﺮ ﺧﺎﻳﻦ ﺫﺭﻳﻌﻪ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺍﺻﻮﻟﯽ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﻮﻕ ﺍﺭﻗﺎﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﺩﻭﻧﻔﺮ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺤﺎﻓﻈﻴﻦ ﺍﺻﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭﺣﺼﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻣﺬﮐﻮﺭﺍﻥ‬ ‫ﺍﺟﺮﺁﺍﺕ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﻁﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﻫﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﺭﻳﻴﺲ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﮔﺴـﺎ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪37‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻣﮑﺘﻮﺏ ‪991‬ﺑﺮ ‪ 485‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪1357/7/2‬‬ ‫ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﻣﻨﻴﻪ‬ ‫ﺁﻣﺮﻳﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﻠﯽ‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺤﺒﺲ ﭘﻞ ﭼﺮﺧﯽ!‬ ‫ﺍﺳﺎﻣﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﻁﺎﻫﺮﺑﺪﺧﺸﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺫﺭﻳﻌﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻧﻤﺒﺮ ‪ 806‬ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ‪ 10‬ﺑﺮ ‪ 1357 /6 / 11‬ﻏﺮﺽ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻏﺮﺽ ﺍﺟﺮﺁﺍﺕ ﮐﻪ ﻣﺪﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺮﻳﺖ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺩﺍﺭﻳﺪ‪ .‬ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﺳﻴﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺗړﻭﻥ‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﻣﻨﻴ ﻪ‬

‫ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻁﻮﺭی ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﻁﺎﻫﺮﺑﺪﺧﺸﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﺑﻠﺪﻭﺯﺭ ﺯﻳﺮﺧﺎک ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻳﺮﺧﺎک ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ‬ ‫ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺳﭙﺮی ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺭﻭﺯی ﻭﻓﺎﻣﻞ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﻗﻄﻌﻪ ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ ﻫﻴﭻ ﺍﻁﻼﻋﯽ ﺩﺍﺭی؟ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﻠﻴﻞ‬ ‫ﺟﺎﻥ ﺧﺴﺮﺑﺮﻩ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺣﮑﻴﻢ ﺳﺮﻭﺭی ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻧﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺧﻠﻴﻞ ﻗﺼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺟﮕړﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻧﻮﺭﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﻳﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﻣﺎﻟﺘﻪ ﻭ ﮐﻴﻨﻮ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﻋﻴﺎﺩﺗﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻭﭘﻴﺶ ﻗﻄﻌﻪ ﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭ‬ ‫ﺁﻥ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻓﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻮﺍﺳﻴﺲ ﺍﻣﻴﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺮﻧﻈﺮ‬ ‫ﺩﺍﺭﻧﺪ؛ ﺑﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺍﻳﻦ ﺭﻓﻘﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﭼﻬﺎﺭ ﭼﺸﻤﯽ ﻣﯽ ﭘﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﺮﻳﻢ ﺟﺎﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﮐﻪ ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭﺣﮑﻴﻢ ﺳﺮﻭﺭی ﻣﻴﺴﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻧﺰﺩﺵ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺧﻠﻴﻞ ﻭ‬ ‫ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺟﺎی ﺩﻳﮕﺮ؟ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮐﺮﻳﻢ ﺟﺎﻥ ﻣﺆﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺣﮑﻴﻢ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻳﻌﻨﯽ ﻫﻤﺸﻴﺮﻩ ﺧﻠﻴﻞ ﻫﻴﭻ ﺍﻁﻼﻋﯽ ﺍﺯ ﻭی ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﻓﻘﺎی ﻗﻄﻌﻪ ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ‪ ،‬ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﺷﺘﻪ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﺎﺩ‬ ‫ﺑﺎﺭﮐﺰی )ﺧﻮژﻣﻦ( ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺟﮕړﻥ ﺻﺒﻮﺭﺧﻮژﻣﻦ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ‪:‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪38‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺷﻬﻴﺪ ﺟﮕړﻥ ﺻﺒﻮﺭ ﺧﻮږﻣﻦ‬ ‫]ﺳﺎﻳﺖ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ ﺍﺯ ﺭﻓﻴﻖ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﺑﺎﺭﮐﺰی ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﺭﻓﻴﻖ ﺷﻬﻴﺪ ﺻﺒﻮﺭ ﺧﻮژﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺳﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻅﻬﺎﺭ‬ ‫ﺳﭙﺎﺱ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ[‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪39‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺩﻋﻈﻤﯽ ﺻﺪﺍﺭﺕ‪ ،‬ﺩﺍﮔﺴﺎ ﻟﻮی ﺭﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﺩ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﻮ ﺭﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﺩﺗﺤﻘﻴﻖ ﻟﻮی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ‬

‫ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ‪2335‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪57 .12 . 21‬‬ ‫ﺷﺎﻏﻠﯽ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻤﻮﻣﯽ څﺎﺭﻧﺪﻭی ﺧﻠﻖ !‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻣﺤﺒﺲ ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ !‬ ‫‪-1‬‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﺒﻮﺭ ﻭﻟﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﺟ ﮕړﻥ‬

‫‪-2‬‬

‫ﺧﻠﻴﻞ ﷲ ﻭﻟﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﺟﮕړﻥ‬

‫‪-3‬‬

‫ﻏﻼﻡ ﺟﻴﻼﻧﯽ ﻭﻟﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻧﻮﺭ ﺟﮕړﻥ‬

‫‪-4‬‬

‫ﺳﻴﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭﻟﺪ ﺳﻴﺪ ﺍﻣﺎﻥ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺗﻮﺭﻥ‬

‫‪-5‬‬

‫ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭﻟﺪ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ‬

‫‪-6‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻧﻮﺭ ﻭﻟﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻤﺮ ﺟﮕړﻥ‬

‫‪-7‬‬

‫ﮔﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﻟﺪ ﺑﺎﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﮕړﻥ‬

‫‪-8‬‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﻭﻟﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﮕړﻥ‬

‫‪-9‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﻭﻟﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﮔﻤﺮک‬

‫‪-10‬‬

‫ﻏﻼﻡ ﻣﺤﯽ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭﻟﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺍﺣﺼﺎﻳﻴﻪ ﻣﺮﮐﺰ‬

‫‪-11‬‬

‫ﺣﻤﻴﺪﷲ ﻭﻟﺪ ﻋﺒﺪﷲ ﺗﻮﺭﻥ‬

‫‪-12‬‬

‫ﻧﺠﻴﺐ ﷲ ﻭﻟﺪ ﻋﺒﺪﷲ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﻳﺪﻣﻦ‬

‫‪-13‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻌﻴﻢ ﻭﻟﺪ ﺑﺎﺯﮔﻞ ﻣﺎﻣﻮﺭ‬

‫‪-14‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﻭﻟﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﺎﻣﻮﺭ‬

‫‪-15‬‬

‫ﺷﻔﻴﻊ ﷲ ﻭﻟﺪ ﻋﺒﺪﷲ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﻳﺪﻣﻦ‬

‫ﺗﻌﺪﺍﺩ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﻓﻮﻕ ﮐﻪ ﺫﺭﻳﻌﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻧﻤﺒﺮ ‪ 1293‬ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ‪ 19‬ﺑﺮ‪ 57 . 12 . 20‬ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻣﺤﺒﺲ ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎً ﻏﺮﺽ ﺍﺟﺮﺍﺁﺕ ﺑﻌﺪی ﻣﺬﮐﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺩﺍﺭﻳﺪ‪ .‬ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺭﻳﻴﺲ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﮔﺴﺎ‬ ‫ﻭ ﺍﺟﺮﺍﺁﺕ ﺑﻌﺪی ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺳﺮﻭﺭی ﻭ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺗړﻭﻥ ﭼﻪ ﺍﺟﺮﺁﺗﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻭﻁﻦ‪ ،‬ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮی ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﻭ ﺍﻣﺎ‪ ،‬ﺩﺭﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺭﻓﻴﻖ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﻪ ﻣﺎﻥ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﺑﺎﺭﮐﺰی ) ﺧﻮژﻣﻦ ( ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺻﺒﻮﺭﺧﻮژﻣﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ‪ :‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﺒﻮﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻓﺎﺭﻍ ﮐﻮﺭﺱ ﺍﻓﺴﺮی‬

‫‪40‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻣﺴﺘﻌﺠﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ 1342‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 7‬ﺭﻳﺸﺨﻮﺭ ﺑﺮﺍی ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺟﺎ ﺑﺮﺍی ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﻮﺭﻭی ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻫﻤﺼﻨﻔﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺳﺒﻘﺎﻥ ﺍﻭﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺁﺗﯽ‬ ‫ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ :‬ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺍﺣﻤﺪ‪ ،‬ﺷﻴﺮ‪ ،‬ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻟﺪﻳﻦ‪ ،‬ﻓﺎﺭﻭﻕ ﭘﺮﻩ ﻣﺎچ ﻭ ﮔﻞ ﻣﺤﻤﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﻳﮏ ﺟﺎ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺭﻳﺎﺯﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻁﺮﺍﻑ‬ ‫ﻣﺎﺳﮑﻮ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻫﺎی ﭘﺮﺍﺷﻮﺗﯽ ﻭ ﺩﻳﺴﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮژﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ 1344‬ﺑﻪ ﻭﻁﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﻪ ‪242‬‬ ‫ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﭘﻮﺭ ﺍﺟﺮﺍی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭﺳﺎﻝ‪ 1346‬ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍی ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﻳﺎ‬ ‫ﺳﭙﻮﺭﺗﯽ ﻋﺎﺯﻡ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭی ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ 1348‬ﺑﻪ ﻭﻁﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﻪ ‪ 242‬ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ ﮐﻪ ﺩﺭﺟﻮﺍﺭ ﻟﻮﺍی ‪ 88‬ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﻘﻞ ﻣﮑﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ‪ 1348‬ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﻭ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺣﺰﺑﯽ ﻗﻄﻌﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻡ‬ ‫ﺛﻮﺭ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺧﺒﺮی ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻓﻌﺎﻝ ﺳﻬﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺛﻮﺭ ﺍﺯﺟﺎﻧﺐ ﺭﻫﺒﺮی ﺣﺰﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ‬ ‫ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻘﺎی ﺭﺗﺒﻪ ﺟﮕﺮﻧﯽ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ‪ 242‬ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﺭﻧﺠﺪﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ :‬ﺻﺒﻮﺭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪ ،‬ﺩﺭﮐﺠﺎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﺩﻧﺪ؟ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ‪ ،‬ﺩﺭ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎی ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺎﻩ ﻫﺎی ﺍﮔﺴﺎ ﻭ ﻳﺎ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﺍﻣﻨﻴﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ‬ ‫؟ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﻭ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﻓﺮﺯﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ :‬ﺻﺒﻮﺭ ﺧﻮژﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪ 17‬ﺣﻮﺕ ﺳﺎﻝ ‪ 57‬ﺩﺭ ﺷﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ‬ ‫ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﻬﺎﺩﻩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺐ ﺩﻩ ﺗﻦ ﺭﻓﻴﻖ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻗﻄﻌﻪ ‪ 242‬ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ‬ ‫ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎی ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪﺍً ﺩﺭ‬ ‫ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺍﺯ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺳﻴﻪ ﻫﺎی ﻫﻤﻪ ﺭﻓﻘﺎی ﭘﺮﺍﺷﻮﺕ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺍﻣﺎﻥ ﷲ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺭﻳﻴﺲ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻣﻀﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺁﻥ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺸﺖ ﺟﺪی ‪ 1358‬ﺍﻁﻼﻉ‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺿﺮﻭﺭی ﺑﻪ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺣﺎﺿﺮی‬ ‫ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭی ﺩﺭﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﺎﻫﻤﺴﺮ ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻮژﻣﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﻔﻮﻋﻤﻮﻣﯽ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎی ﺯﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﻣﺨﻮﻑ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﻬﺎﺩﻩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﻳﺴﮑﻞ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭﺁﻥ ﺟﺎ ﻣﻦ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩی ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻳﮏ ﺟﺎ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﻫﺎ ﺩﻳﺪﻡ‪.‬‬ ‫ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺑﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺩی ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻫﺮﮐﯽ ﻭ ﻫﺮﮐﺲ ﺩﺭﻏﻢ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﻳﯽ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻦ ﻋﺰﻳﺰی ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺩﻟﺒﻨﺪی ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ‪ .‬ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭﻫﻨﮕﺎﻡ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﺻﺒﻮﺭ ﺧﻮژﻣﻦ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭی ﺩژﺧﻴﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ‪ .‬ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﮔﺴﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﻮﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮ ﺍﺷﺮﻑ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ )ﺍﺷﺮﻑ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﺘﻌﺎﺭ ﻋﻀﻮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﯽ ﺧﻮژﻣﻦ ﺑﺎ ﺣﺰﺏ ﺑﻮﺩ‪(.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﺘﻌﺎﺭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻡ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺴﻴﻢ ﺟﻮﻳﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺫﺑﻴﺢ ﷲ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﻳﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ‬

‫ﻫﻤﮕﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﻭﻳﺘﺎ ً ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪41‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﭘﻴﺶ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺮﻭﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻗﺒﻼً ﺩﺍﺧﻞ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺍﻭ )ﺧﻮژﻣﻦ( ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﭘﻮﺵ ﻭ ﻗﺪﺭی ﭘﻮﻝ ﻧﻘﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺟﻴﺒﺶ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﺭﻳﻎ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪...‬‬ ‫ﺁﺭی‪ ،‬ﺁﻧﺎﻥ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻫﯽ‪ ،‬ﻫﺮﻳﮏ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻓﻮﻻﺩی ﻭ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﺭﻭﺯﺑﻬﯽ ‪ .‬ﺳﺮﻭﺩ ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺑﺮﻟﺐ ﻭﺟﺎﻥ ﺑﺮﮐﻒ‪ ،‬ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﻟﺐ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺑﺎﺯ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎی ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﺩی ﺑﻠﺮﺯﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﺪﺍﻳﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﻮﺭ ﻭ ﺧﻠﻴﻞ ﻭ ﺷﻴﺮ ﻭ ﺟﻴﻼﻧﯽ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ‪ .‬ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﻭﻅﻴﻔﻪ‪ ،‬ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻧﻮ‪ ،‬ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﭘﺎﺭک ﻭ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺯﻳﻨﺐ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻼﻗﯽ ﻣﯽ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﻳﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺿﻴﺎﻣﺠﻴﺪ ﻭ‬ ‫ﺳﺘﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺷﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﺑﺮﺍی ﭼﺎی ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻥ‪ .‬ﻳﮏ‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯ ﺩﻳﮕﺮی ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﻋﺒﺪﷲ ﺳﻮﺭ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﺎﻳﻪ ﺍﻡ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻭﺍﺳﻊ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺩﺭ ﻓﻴﺴﺒﻮک ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺍﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﺪﺭﺵ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﺎﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﻭﺳﺖ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﭘﺮﻩ ﻣﺎچ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻋﺠﺐ ﺁ ﺯﺍﺩ ﻣﺮﺩی‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪﷲ ﺳﻮﺭ‪ .‬ﺍﺯ ﺗﺒﺎﺭ ﺳﻮﺭﺟﺮﻧﻴﻞ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺷﺠﺎﻋﺘﺶ ﻭ ﻫﻤﺘﺶ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺘﺶ ﺭﺍ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺮﻧﻴﻞ ﻭ ﺟﺮﻧﻴﻠﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 11‬ﻧﻨﮕﺮﻫﺎﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺧﻠﻘﯽ ﺿﺪ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮ ﺣﺰﺑﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺘﻤﮕﺮی ﻫﺎی ﺑﻬﺮﺍﻡ‬ ‫) ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ( ﻓﺮﻗﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﻗﻴﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪ ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻋﺒﺪﷲ ﺳﻮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻋﮑﺴﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻡ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻥ ﻗﺪ ﻭ ﻗﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ی ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺭﻭی ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﮔﺮﻳﻪ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪﷲ ﭼﻪ ﮐﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ؟ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ‬ ‫ﺩﺍﺩ؟ ﭼﺮﺍ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ؟ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﻭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻭﻁﻦ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻢ ﺳﻨﮓ ﺁﻥ ﺭﺍ‪ ،‬ﻫﻢ ﮐﻮﻩ ﻭﺩﺷﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺐ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﺮﺍی ﻧﺎﻣﺠﻮﻳﯽ ـ ﺑﻞ ﺩﺭ‬ ‫ﻋﻤﻞ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﮔﺸﻨﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻓﻮﻻﺩ ﺁﺑﺪﻳﺪﻩ ﻳﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯی ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﻳﺎﺩ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎی ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺭﻭﺣﺖ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺩ‪ ،‬ﺍی ﺧﺴﺮﻭ ﺭﻭﺯﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻁﻦ !‬ ‫***‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺩژﺧﻴﻤﺎﻥ ﻟﺐ ﺗﺮ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺎﻧﻮ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﭘﻮﭘﻞ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﮐﺎﺭ ﺷﺎﻥ‪ .‬ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺨﻮﺍﺑﯽ ﺩﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍی ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮ ﺷﺎﻥ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻓﻘﺎی ﻫﻤﺮﺯﻡ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺟﺎﻥ ﻫﻤﺴﺮ ﺑﺎﻧﻮ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺭﺍ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﻭﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭی ﻫﻤﺮﺍی ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺭﻓﻘﺎی ﻣﺸﺘﺮک ﻣﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺧﻮﺵ ﺳﻴﻤﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺵ ﭘﻮﺵ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺳﺨﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻧﻮ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺣﺰﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺵ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪42‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭی ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺷﺒﺎﻭﻳﺰ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻫﺎی ﻫﺎی ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﭼﺸﻤﻪ ﺍﺷﮑﺶ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺸﮏ ﻧﺸﺪﻩ‬ ‫ﻭ ﻧﻢ ﺍﺷﮑﯽ ﮐﻤﺎﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻧﻮ ﺳﻬﻴﻼ ﺭﻭﺯی ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﻥ ﻣﺤﻔﻮﻁ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻁﻮﺭ‬ ‫ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪:‬‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪ 20‬ﺣﻮﺕ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 8‬ﺻﺒﺢ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺟﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺷﺐ ﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮﺩﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻧﻮ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ :‬ﻓﺮﺩﺍی ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻮﺗﺮ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﻋﺴﮑﺮی ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺭﻭی ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎﺯی ﺭﺍ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺟﺎﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ؟ ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺳﺮﻭﻳﺲ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪:‬‬ ‫ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻭ ﺑﻨﺪی ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻧﺰﺩ ﺍﮔﺴﺎ‪ .‬ﺩﺭﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺟﺎﻥ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﻟﯽ ﺗﻴﺰﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﺗﺒﻪ ﺍﺵ ﺗﻮﺭﻥ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺗﺮﻓﻌﻴﺶ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺑﻨﺪی ﺷﺪ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺟﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﻓﺘﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎﻳﺶ )ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻫﺎی ﻣﻮﺗﺮﻫﺎ( ﺍﻣﺮﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺗﺮ ﻫﺎی ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺯﺗﻴﻞ ﭘﺮﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﺮﺍ؟ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻳﮏ ﮔﭙﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺪﺍﻡ‬ ‫ﺍﺟﻨﺘﯽ ﺑﻪ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺩﺍﺭی ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺩﺍﺭی ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﺎﻣﺶ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺑﺎﻧﺪ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎی ﺗﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺯﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ .‬ﺭﻳﻴﺲ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭی ﻓﻮﺭﺍً ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺍﻭﻻً ﺳﺮﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ )ﻋﻼﻳﻢ ﺍﻓﺴﺮی( ﺭﺍ ﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﺪﺍً ﺍﻣﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﻧﻴﺪﺵ‪.‬‬ ‫ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻧﺘﺮﺱ ﻫﻢ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺩژﺧﻴﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺣﺰﺑﯽ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺧﺴﺮﺑﺮﻩ ﺍﺵ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﮐﺮﻧﺰی ﺁﮔﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍی ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ‬ ‫ﻓﺎﺭﻭﻕ ﮐﺮﻧﺰی ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ "ﻧﻮﺭی" ﺗﺨﻠﺺ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻭی ﺩﺭﺁﻥ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﺟﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺪﻳﺮ ﺟﻨﮕﻼﺕ‬ ‫ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮔﯽ ﺟﺎﺟﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻓﺎﮐﻮﻟﺘﻪ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺩﺭﺱ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻟﮑﭽﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺗﺒﺎﺷﻴﺮﭘﺮ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎﻻﭘﻮﺵ ﻭ ﺑﮑﺲ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺗﺶ ﺩﺭ ﺻﻨﻒ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ‬ ‫ﺍﺯﺁﻥ ﻳﮏ ﻣﻮﺗﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﺮﻡ ﺁﻧﺎﻥ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ! ﺁﻳﺎﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ‬ ‫ﺩﺭﻳﮏ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻨﺪی ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺎﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺷﺖ ‪.‬‬ ‫ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮﺩﺭی ﺳﺮی ﺯﺩﻳﻢ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺮﺟﻊ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺭﺍ ﻧﮑﻮﺑﻴﺪﻳﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﺍﺛﺮی ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ‪ 18‬ﺛﻮﺭ ‪ 1358‬ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ ﮐﻮﺗﻪ ﻗﻔﻠﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺩ ﺷﺎﻥ ﮔﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻪ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﺭﺩ ﭘﺎﻳﯽ‪ .‬ﺩﺭ ﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻴﺴﺖ ﻫﺎی ﺳﻴﺎﻩ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺩﺭ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎی ﻭﻻﻳﺖ ﻭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻣﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻏﻼﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﮐﻪ ﻓﻌﻼً ﺩﺭ ﺑﻠﺠﻴﻢ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﺭ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻳﮏ ﺟﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻳﮏ‬ ‫ﺷﺐ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺗړﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻫﺮﺩﻭی ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻧﻮ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺩﺧﺘﺮﮐﺶ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﻤﺼﻨﻒ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺁﺭﻭﺯ ﺩﺭﻣﮑﺘﺐ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ‬ ‫ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﺗﺮﺑﻴﺖ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻀﺎی ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﺎ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪43‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺭﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺯﻫﺮﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻳﻤﺎ ﺟﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﺷﺒﺎﺭﻭﺯی‬ ‫ﺯﻟﻴﺨﺎی ﻋﺰﻳﺰ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻧﻮی ﺑﺎ ﻫﻤﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻓﺮﺯﺍﻧﻪ ﻭ ﻧﺴﺘﻮﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭی ﮐﻪ ﺩﺭﭘﺎی ﺻﻔﺤﻪ ‪ 31‬ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪:‬‬ ‫‪" ...‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﻫﺎ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﻥ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﯽ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺷﺐ‬ ‫ﻫﺎ ﺩﺭﺧﻴﺎﻝ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﻝ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺎﺧﻦ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺮﻕ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﺎی ﺍﻣﻴﻦ ﺳﻔﺎک ﻭ ﺩﺍﺭﻭﺩﺳﺘﻪ ﺷﺎﻥ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﺎﺳﺤﺮ ﻧﻪ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻧﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ‪ ... .‬ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺮﻳﻄﻪ ﻫﺎی ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺮﺳﺮ ﺩﺭﺑﻴﻦ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ؟ ﻁﻌﻤﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ‪ ..‬ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ‪ 34‬ﺳﺎﻝ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ‬ ‫ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯی ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺆﻓﻖ ﺷﻮﻳﻢ‪ ...‬ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﻬﺎﺩی ﻫﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﺍی ﺍﻁﻔﺎﻟﻢ‬ ‫ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﻦ ﺟﺎﻧﯽ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻁﻔﺎﻟﻢ ﭘﺮﻋﻘﺪﻩ ﻭ ﺍﺯﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺳﻮﺍﻻﺗﯽ ﺩﺭﺫﻫﻦ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻣﺎﻥ ﭼﻪ ﺟﺮﻣﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﻧﺞ ﻫﺎ ﺭﺍﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﮐﺸﻴﺪﻡ‪ .‬ﺑﺮﺍی‬ ‫ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﻣﺎﺩﺭ‪ ،‬ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﻌﻠﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﯽ ﭘﺪﺭی ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪...‬‬ ‫ﻭ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﻮﻣﻨﺖ ﻫﺎی ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ؟ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻳﺎﺭ ﺭﻭﺯ ﻫﺎی ﺩﺷﻮﺍﺭ‬ ‫ﻣﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺭﺷﺎﺩ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭ )ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺩﺍﺭی ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ( ﮔﺮﻓﺖ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ..." :‬ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺳﻔﺎک ﻭ ﻗﺎﺗﻞ ﺟﺒﻮﻥ‪ :‬ﺍﻭ ﺍﺯ ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ ﮔﺬﺭﻩ ﻫﺮﺍﺕ ﺗﺤﻔﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺳﻔﻠﻪ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ ....‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﺠﻨﺴﺎﻥ )ﺭﻓﻘﺎﻳﺶ( ﺧﻮﺩﺵ ﺯﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺳﻮﺧﺘﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩﻫﺎﻳﺶ ﻓﻀﺎی‬ ‫ﺍﺳﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﭘﺮﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻭی ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺍی ﮐﻮﻫﯽ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﻤﺎﺭ ﻭﻻﻳﺖ ﮐﻨﺮﺳﻮﺧﺘﺎﻧﺪﻧﺪ ‪ .‬ﻗﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﻓﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺑﻌﺪﺍً ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎ ﺁﺗﺶ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ".‬ﺑﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺷﺎﻋﺮ ‪:‬‬ ‫ﺧﻮﻥ ﻧﺎﺣﻖ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺖ‬

‫ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﻟﮑﻪ ﻫﺎی ﺩﺍﻣﻦ ﻗﺼﺎﺏ ﺭﺍ‬

‫ﺭﻓﻴﻖ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﻣﺎﻥ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪" :‬ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﻗﻮﺍی ﻗﻨﺪﻫﺎﺭﺍﻳﻔﺎی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ‪ ،‬ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﺪ ﺍﻣﻴﻦ ﺗﻌﺪﺍی ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭی ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺑﻌﺪﺍً ﺫﺭﻳﻌﻪ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﻁﺮﻑ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﯽ‬ ‫ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭﻫﻮﺍ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﺑﻞ ـ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻣﻴﻦ ﺟﻼﺩ ﺧﻮﻥ ﺁﺷﺎﻡ ﻭ ﮐﺜﻴﻒ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﺭﺳﻴﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻧﻮﺭﻋﻠﻢ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺻﺮﻑ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ "‪.‬‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﻓﺮﻳﺪ ﮐﺮﻧﺰی ﻧﺎﻡ ﻫﺎی ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﻳﻒ ﻭﻻﻳﺖ ﻗﻨﺪﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﻣﻨﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻤﮏ ﺑﺰﺭﮔﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍی ﺛﺒﺖ ﺟﻨﺎﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺰﻳﺰﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺭی ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻣﻼﺭﻳﺎی ﻭﻻﻳﺖ ﻗﻨﺪﻭﺯ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪ ﺍﮐﻪ ﺑﺎی ﺩﮐﺎﻧﺪﺍﺭ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪ ﻗﺎﺭی ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍﺩﻳﻮﺳﺎﺯ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪ ﺳﺘﺎﺭ‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺩﻭﻟﺖ‪ ،‬ﺭﺷﻬﻴﺪ ﻓﻴﻖ ﮐﺮﻳﻢ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺭی ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻣﻼﺭﻳﺎ‪ ،‬ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﭼﭗ ﻣﺤﺼﻞ ﺍﻧﺴﺘﻴﺘﻮﺕ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺗﺮﺑﻴﻪ ﻗﻨﺪﻭﺯ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺭﺷﺎﻩ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﺧﻮﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪44‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺭﻓﻴﻖ ﻋﺒﺪﺍﻟﻤﺎﻟﮏ ﻟﮑﻨﻮﺍﻝ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻡ ﻫﺎی ﺳﻪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻁﻨﺎﻥ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﻮﻧﺘﺎی ﺍﻣﻴﻦ ﻭﺍﻣﻴﻨﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﻻﻳﺖ ﺧﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ‬ ‫ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﻣﻨﺖ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ :‬ﺟﮕﺮﻥ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﻓﺴﺮ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 25‬ﺧﻮﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﻠﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺑﺮی ﻣﻌﻠﻢ‬ ‫ﺧﻮﺏ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺍﺑﺘﻬﺎﺝ "ﺳﺎﻳﻪ" ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻭ ﻭﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺑﺮﮔﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺷﻮﻡ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺷﻮﻳﻢ‪:‬‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺸﻢ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ] ﻣﯽ ﮐﺸﻴﻢ [ ﻓﺮﻳﺎﺩ‬ ‫ﺍی ﺟﻼﺩ‬ ‫ﻧﻨﮕﺖ ﺑﺎﺩ!‬ ‫***‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺑﺒﺮک‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﻭﺻﻒ ﮔﺰﺍﻓﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﻫﺎی ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺍﺯ ﻗﺎﻁﻌﻴﺖ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﻗﺪﻭﻗﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻓﺸﺎﮔﺮی ﻫﺎﻳﯽ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﻗﺴﺎﻭﺕ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺷﺮﮐﺎی ﺁﻥ ﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺿﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ‬ ‫ﭘﻴﮕﻴﺮی ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ‪ ،‬ﻧﮑﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺗﮑﻪ ﻫﺎ ﻳﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻨﻴﻒ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ‪:‬‬ ‫ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﭘﺮﻭﻳﺰﺁﺭﺯﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﮏ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻋﺘﻪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﭘﺮﻭﻳﺰﻥ ﻧﻘﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﻢ ﻭ ﺳﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎﺳﺮﻩ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺍﻭﻝ ﻭی ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ‬ ‫ﺩﻓﺎﻉ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻭی ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮی ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ‪ ،‬ﺟﻨﺎﺏ ﺻﺒﻮﺭﷲ‬ ‫ﺳﻴﺎﻫﺴﻨﮓ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻭی ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ‪ 6‬ﻭ ‪ 7‬ﺛﻮﺭ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﺎﻧﺪ ﺟﻨﺎﻳﮑﺘﺎﺭﺵ ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ ﺩﺭﺻﻔﺤﻪ ‪ 179‬ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ :‬ﺩﻭ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺳﺮ ﺍﺭگ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎﺱ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻠﻴﮑﻮﭘﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻳﮏ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺑﻤﺐ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻳﮏ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺗﻮپ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍ ﺭﺍ ﺑﺰﻥ‪ .‬ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺍﻭﻝ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﻤﺐ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‪ .‬ﺑﻤﺐ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺭﻭی ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺷﺎﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ‪ .‬ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺩﻭﻡ ﭘﻴﮑﻪ ﮐﺮﺩ‪ ...‬ﺑﻪ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺎ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﺍﺭگ )ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺟﮕړﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﺍﺭگ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺍﻓﻐﺎ ﻧﺴﺘﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ (.‬ﺷﺶ ﺗﺎﻧﮏ ﻭ ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ ﺭﺍ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ... .‬ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻭﻧﻴﻢ ﻋﺼﺮﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﮐﺎﺑﻞ ﺍﺯ ﻫﻠﻴﮑﻮﭘﺘﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻟﻌﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻮﺗﺮﺵ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﭼﯽ ﮔﭗ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﻗﺮﺍﺭی‪ :‬ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ‬ ‫ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻫﺎی ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺿﺪ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﯽ ﺍﻣﺮ ﺩﺍﺩﻩ ؟ ‪ ...‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪45‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ‪ ،‬ﺳﺮﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ ،‬ﺗﻴﻤﻮﺭ ﺷﺎﻩ ﺭﻳﻴﺲ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ ،‬ﺩﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ )ﻫﺎﮐﯽ ﺑﺎﺯ ﻣﺸﻬﻮﺭ(‪ ،‬ﻗﻮ ﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬ ‫ﻳﺎ ﻧﯽ ؟‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﻌﻤﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ‪ ....‬ﺑﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺻﺪﺍی ﺭﮔﺒﺎﺭ " پ‪.‬‬ ‫پ‪ .‬ﺵ" ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩﻡ "ﺍی ﭘﺪﺭ ﻟﻌﻨﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍی ﺑﯽ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﻫﺎ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﭘﺪﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻟﻌﻨﺖ! ﮐﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ‬ ‫ﮐﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ؟" ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺳﻴﺪﻡ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ "ﺩﺷﺘﯽ" ﻣﻌﻴﻦ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺵ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﻳﺎﻭﺭﺵ ﻳﮏ ﺟﻮﺍﻥ‬ ‫ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﮐﯽ ﻓﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﭘﺴﺎﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺧﺮﺩ ﺿﺎﺑﻂ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﮐﺘﺎﺑﺶ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ﺷﺶ ﻋﺼﺮ ﻭی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺑﺎ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﺟﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﮐﺎﻏﺬی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭی ﻭ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ ‪:‬‬ ‫ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﺻﻔﺤﻪ ‪ 186‬ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ :‬ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻓﺮﻗﻪ ﻫﻔﺖ )ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﺭﻳﺸﺨﻮﺭ( ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪...‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺁﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﺟﺰﻳﯽ ﺑﻮﺩ‪ ...‬ﺧﺒﺮﻫﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﻔﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺰﺑﯽ ﻫﺎی ﺟﻨﺎﺡ ﺧﻠﻖ )ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ( ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ‪،‬‬ ‫ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﻳﻌﯽ ﺍﺯﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺯﺩ ﻭﺑﻨﺪ )ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺯﺩ ﻭﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎﺷﺪ( ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﻣﻴﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﯽ ﻫﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻦ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭﺣﺪی ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ‬ ‫ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﺻﻔﺤﻪ ‪ :187‬ﺑﻌﺪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﻭ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﺩﻭ ﭘﺮﭼﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‬ ‫ﻭ ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎی ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻓﺎﺿﻞ ﺑﻴﮓ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪) .‬ﺟﮕﺮﻥ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ‬ ‫ﺷﺨﺼﯽ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﻭﺍﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻋﻀﻮ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺷﺮﻳﻔﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻳﻮﺳﻒ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﺮﺩﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺣﺴﻦ ﺷﺮﻕ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﺪﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺎﻥ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺩ)‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ‪ 189‬ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ ‪ ... :‬ﺩﺭﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﻬﻤﯽ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻳﮏ ﻗﻄﻌﻪ‬ ‫ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺁﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻧﺎﻡ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﺧﻠﻴﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻠﻴﻞ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭی ﻣﺮﮐﺰ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪) .‬ﺩﺭﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻟﻮﺍی ‪ 88‬ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺧﻠﻴﻞ ﷲ ﺭﻳﻴﺲ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪46‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻟﻮﺍ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻥ ﺷﺐ ﻣﻦ ﻭ ﺟﻤﻌﯽ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭی ﻣﺮﮐﺰ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺍﺯﺍﻥ ﮐﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺿﺮﺑﺎﺕ ﻟﻮﺍی ‪ 88‬ﺑﺎﻻی ﻗﺼﺮ ﺩﺍﺭﺍﻻﻣﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺿﺮﺑﺎﺕ ﻣﻬﻴﺐ ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻏﻼﻡ ﺣﻴﺪﺭﺭﺳﻮﻟﯽ‪ ،‬ﺗﻮﺭﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺰﻳﺰ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﻭ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻠﯽ ﻭﺭﺩگ ﻗﺼﺮ ﺭﺍ ﺗﺮک ﻭ ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ‬ ‫ﻣﺴﻠﻢ ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﻳﺖ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎﭼﻴﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﻫﺎی ﺗﻮﭘﭽﯽ‬ ‫ﻭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺷﺪﺕ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ‪ ،‬ﻗﺼﺮ ﺭﺍ ﺗﺮک ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺴﻠﻢ‬ ‫ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪﻳﻢ ـ ﻋﻈﻴﻤﯽ (‬ ‫ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ‪ ... . 191‬ﺻﺒﺢ ﻫﺸﺖ ﺛﻮﺭ ﺷﺪ‪ .‬ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪] .‬ﺑﺮﺍی ﮐﺸﺘﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ؟[ ﮔﺎﺭﺩ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﻫﻢ ﺗﺴﻠﻴﻢ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺁﻣﺪ‬ ‫ﻭﺧﺒﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﻭﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻴﻤﻮﺭﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻗﺎﺭﺏ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪ ...‬ﮐﺶ ﻭﮔﻴﺮی ﺩﺭﺑﻴﻦ ﺍﻋﻀﺎی ﺑﻴﺮﻭی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺤﺚ ﺩﺍﻏﯽ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﭼﻪ ﮐﻨﻴﻢ؟ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ‬ ‫ﺑﺎﻻﺷﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺧﻴﺰ ﺯﺩ‪ ،‬ﺁﻣﺪ ﻭﻳﺨﻦ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺭﻭی؟‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﻳﺪ ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﺻﻔﺤﻪ ‪ :192‬ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﮔﮏ ﮐﻼﺷﻨﻴﮑﻮﻑ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻳﮏ ﺗﻮﻟﯽ ﮐﻮﻣﺎﻧﺪﻭ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺑﺎ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﻳﺎ ﺷﺶ ﻧﻔﺮﮐﻮﻣﺎﻧﺪﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺳﺪ ﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺭگ ﺑﺮﻭﻧﺪ‪ ... .‬ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﺭگ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﺭگ )ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﻮ ﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﮔﺎﺭﺩ ﺟﮕﺮﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ـ ﻋﻈﻴﻤﯽ( ﻭ ﻧﺠﻴﺐ‬ ‫ﺩﺍﺩﻣﺎﺩ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ... .‬ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺒﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺳﻼﻡ ﻋﺴﮑﺮی ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﮐﯽ ؟ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺭﻳﻴﺲ ﺷﻮﺭﺍی‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ـ ﻧﻈﺎﻣﯽ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺍﻭ ﮐﻴﺴﺖ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻓﻴﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮﻣﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﭼﭗ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻳﻌﻨﯽ ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭﻧﻔﺮ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻋﺴﮑﺮ ﮐﻮﻣﺎﻧﺪﻭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ... .‬ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺭگ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻋﻀﺎی ﺑﻴﻮﺭﻭی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﮔﺮﻡ ﻣﺸﺎﺟﺮﻩ ﻭ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮی ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﻮﺩ‪ .. .‬ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ‬ ‫ﭘﻨﺠﺸﻴﺮی ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﺯﻳﺮی ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺑﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺻﺪﺍﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻴﺰﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺷﺪ ﻭﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ‪ ... .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻁﺮﻑ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺁﻥ ﻁﺮﻑ‪.‬‬ ‫‪...‬ﭘﺲ ﺍﺯﺍﻥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﺮﻭﻳﻢ ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪47‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﭘﺮﻭﻳﺰﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﻳﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﻮﻝ ﺭﻫﺒﺮی ﺣﺰﺏ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺭﻓﺘﻴﺪ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ‪ ،‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﻫﻢ ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ ‪ :‬ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ :191‬ﺧﺒﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺭﺍﭘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﻭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭ )ﻭﻅﻴﻔﻪ‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺣﻴﺪﺭﺭﺳﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ‪ ،‬ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭ ﻳﻌﻨﯽ ﺷﺎﺩﺭﻭﺍﻥ‬ ‫ﺗﻮﺭﻧﺠﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻠﯽ ﻭﺭﺩگ ﺍﺳﺖ ـ ﻋﻈﻴﻤﯽ ( ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻧﻔﺮﻫﺎی ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪی ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺗﻮ ﺩﺍﻳﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪی‪ ،‬ﻧﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩی‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺩﻳﺪ؟ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻦ! ﻣﻦ ﺑﺎ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺗﻤﺎﺱ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻒ‪" :‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﮔﻤﺶ ﮐﻮ ! ﺣﺎﻻ ﮔﭗ ﺧﻼﺹ ﺷﺪ!" ﻳﻌﻨﯽ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺹ ‪ :171‬ﺍﻳﻦ ﻗﺘﻞ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺡ‪ " :‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ‬ ‫ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﻭﺍﺵ "ﻣﻘﺒﻞ" ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﺯﮐﻤﺮی ﺑﮕﺮﺍﻣﯽ ﺑﻮﺩ‪ ....‬ﮔﻔﺖ ﺧﺎﻳﻦ ﻫﺎ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﺗﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ‪".‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮ ﺧﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻣﻘﺒﻞ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﻟﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻏﻨﺪ ‪ 55‬ﻓﺮﻗﻪ ‪7‬‬ ‫ﺭﻳﺸﺨﻮﺭ‪ .‬ﻭی ﺭﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮی ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺣﺰﺏ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﺗﺎﻡ ﻫﺎی ﺍﺭﺩﻭ ﭼﻪ ﺩﺭﻣﺮﮐﺰ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭﺍﻁﺮﺍﻑ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﮑﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻘﺒﻞ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﺳﻴﻤﺎ‪ ،‬ﺧﻮﺵ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺭﺍﻳﺘﯽ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺷﻌﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ‪ .....:‬ﻣﻘﺒﻞ ﺯﺍﺭ ﻭﭘﺮﻳﺶ ﺗﻮ ﻣﻨﻢ ﺍﺯ ﮐﻤﺮی ‪ /.‬ﻭ ﺑﺎﻧﻮ ﺟﻠﻮﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ :174‬ﺍﺭگ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺗﻠﻔﻮﻥ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ‪ .‬ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺍی ﺣﺮﺍﻣﺰﺍﺩﻩ‪ ،‬ﺍی ﭘﺪﺭ ﻟﻌﻨﺖ‪ ،‬ﺍﺭگ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻤﺒﺎﺭﺩﻣﺎﻥ ﮐﻦ" ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮﭘﺪﺭﺕ ﻟﻌﻨﺖ! ﺷﻔﺮ ﭼﻴﺴﺖ ؟ ﺑﻌﺪﺍً ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻔﺮ "ﻫﻠﻤﻨﺪ ‪ -‬ﺩﺭﻳﺎ" ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺷﻔﺮ "ﺳﻴﻼﺏ ‪ -‬ﺗﻮﻓﺎﻥ" ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎی ﻁﺮﻓﺪﺍﺭﺵ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﻗﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﻮﻧﺪ ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺢ ‪ :175‬ﻣﻦ ﺩﻭﻳﺪﻩ ﺩﻭﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻠﻴﮑﻮﭘﺘﺮ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﻭﻳﺪﻡ‪ .‬ﻗﺎﺳﻢ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﯽ ﺩﻭﻳﺪ ﻭﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﺎﻳﺴﺖ! ﻓﻴﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ" ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ ﻫﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ...‬ﻳﮏ ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻗﺎﺳﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪... .‬‬ ‫ﺯﺭﻫﭙﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻗﺎﺳﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺻﺪﺍﻳﻢ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺳﻢ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﻴﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻗﻠﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﻭﺭ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﻣﺎﺷﻴﻨﺪﺍﺭ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﺮﻣﯽ ‪24‬ﻡ‪ .‬ﻡ‪ .‬ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﺎﺳﻢ ﻓﻴﺮ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﮐﻠﻪء ﻗﺎﺳﻢ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺭﻓﺖ‪....‬‬ ‫ﺩﺭﺻﻔﺤﻪ ‪ : 185‬ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ‪ ،‬ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺸﺘﻪ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪) .‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﻧﻀﺎﻁ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺧﺪﻣﺘﯽ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪی ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﺳﻤﺶ‬ ‫ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻓﻴﻖ ﻧﻮﺭﷲ ﭘﺮﻭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺍﺳﻢ ﻭی ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺒﺪﻳﻠﯽ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪48‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻭی ﻣﻮﺳﯽ ﺧﺎﻥ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﻤﻨﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭﻗﻄﻌﻪ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﻤﻴﻤﯽ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ"‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ :199‬ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﻭﻧﻴﻢ ـ ﻧﻪ ﺷﺐ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺍﻁﺮﺍﻑ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 11‬ﻧﻨﮕﺮﻫﺎﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪":‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ".‬ﻭﺍﻟﯽ ﻧﻨﮕﺮﻫﺎﺭ‪ ،‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ‪ ) 11‬ﺗﻮﺭﻧﺠﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﻧﺲ ـ ﻋﻈﻴﻤﯽ ( ﻭ ﻳﮏ‬ ‫ﻧﻔﺮﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﮐﻨﻢ ﻭﺍﻟﯽ ﻟﻐﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺩﺍﻓﻊ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﻭﺑﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 7‬ﺭﻳﺸﺨﻮﺭ ﻫﻢ‬ ‫ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 8‬ﷲ ﻧﻮﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺷﺐ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﺵ ﻧﺒﻮﺩ‪) .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﻣﻦ‬ ‫ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﺑﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺟﮕړﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻢ ﺻﻨﻔﯽ ﻣﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺁﻏﺎﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻗﻮﺍی ‪ 4‬ﻭ‪ 15‬ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ـ ﻋﻈﻴﻤﯽ )‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ :222‬ﺩﺭ ﺟﻠﺴﻪ ﺷﻮﺭﺍی ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﺰﻧﯽ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ‬ ‫ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﮐﯽ؟ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﯽ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ :153‬ﺍﻣﻴﻦ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺰﺑﯽ ﻫﺎی ﺟﻨﺎﺡ ﭘﺮﭼﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ "ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻮﺭ" ﻭ "ﻭﮐﻴﻞ" ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﺎﻻﮐﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ) .‬ﻧﻮﺭﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﻧﻮﺭ ـ ﻋﻈﻴﻤﯽ )‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ : 229‬ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ‪ ،‬ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﮑﺸﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ؟ ﺑﺮﺍی ﭼﯽ ؟ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ؟ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩﻥ؟ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﻢ ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺍﺳﺖ ‪. ...‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺁﻥ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﯽ ﻫﻴﭻ ﺩﻟﻴﻠﯽ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ " ﺍﻧﻮﺭ ﭘﻴﺰﻧﺪﻭﺍﻝ " ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻧﻮﺭ ﻓﺮﺯﺍﻥ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﭘﻴﮋﻧﺪﻭﺍﻝ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﺭ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭی ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻣﺪﺗﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻴﺚ ﻳﺎﻭﺭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺁﻥ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﻮﺩ)‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ؟ ﺍﺯ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎﻳﺶ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎی ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻓﺮﻗﻪ ‪ 7‬ﺭﻳﺸﺨﻮﺭ ﻫﻢ ﭘﻨﺞ‪ ،‬ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪. ....‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ ﺍﻋﻼﻥ ﺷﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ‪ ... :265‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍ ﺑﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﯽ ﻏﺰﻧﯽ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻳﺎ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺭﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪﻫﺎ ﻭ ﻣﺘﻨﻔﺬﻳﻦ ﻏﺰﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶ ﺍﻣﻴﻦ‬

‫‪49‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﮐﺸﺘﻦ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺑﺪﻫﺪ‪ ...‬ﺍﻣﻴﻦ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺩﺭﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﮑﺸﻨﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻮﺗﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﻣﯽ ﺭﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ‬ ‫ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺳﻼﺡ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺖ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺑﮕﻴﺮﺩ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻮﺗﺮ ﺣﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﻫﺎ‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﺤﺎﺭﺑﻮی ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ‬ ‫ﻣﺤﺎﺭﺑﻮی ﻓﻴﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﻭﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﻫﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺆﻓﻖ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﻭ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻴﺮ !‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﺩﻳﻤﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺒﻐﺖ ﷲ ﻣﺠﺪﺩی ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﻭﺍﻟﯽ ﻏﺰﻧﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻳﺎ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ‬ ‫ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ‪) .‬ﻭﺍﻟﯽ ﻏﺰﻧﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻻﺣﺪ ﻭﻟﺴﯽ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﻳﮏ ﺍﻣﻴﻨﻴﺴﺖ ﺩﻭﺁﺗﺸﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﮐﯽ ﻭ ﺑﻴﺮﺣﻤﯽ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯﭘﺸﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪(.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ ... :272‬ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﺩﺭ ﺩﻭﺳﻴﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺷﻨﺎﺧﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮑﯽ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺠﻴﺪ ﻓﺮﺍﻫﯽ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻣﻨﻴﺖ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯﻧﺎﻡ ﻣﻦ "ﻳﻮﺳﻒ" ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﻭ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩ ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎﺭﻓﻴﻖ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﻋﻤﺮﻫﮋﻳﺮ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺮﮔﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﮐﻮﻣﻨﺘﯽ ﺑﺮﺍی ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻳﻮﺳﻒ‬ ‫ﺟﻮﻳﻨﯽ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﻓﺮﺍﻫﯽ ﻭ ﺍﻳﻮﺏ ﻧﺎﺩﺭی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺎﻣﮕﺎﻫﺎﻥ ‪ 29‬ﻣﻴﺰﺍﻥ ‪1357‬ﺩژﺧﻴﻤﺎﻥ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯﺁﻥ ﻫﺎ‬ ‫ﺍﺛﺮی ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﻓﻴﻖ ﻫﮋﻳﺮ ﻭﺑﺮﺧﯽ ﺭﻓﻘﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭﺧﺘﻢ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺍﺯﮐﺘﺎﺏ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻭﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ :309‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺗړﻭﻥ ﻭ ﭼﻨﺪﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺶ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺗړﻭﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ "ﭼﺮﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻅﺎﻫﺮ‬ ‫ﺑﻨﺪی ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ " ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻗﻬﺮ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ‪" :‬ﺍﻭ ﻳﮏ ﻗﺎﺗﻞ ﺍﺳﺖ‪ ...".‬ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ‪ ،‬ﺁﻥ ﺧﺎﻁﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻡ‪ .‬ﺳﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﭘﻬﺮﻩ ﺩﺍﺭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .. .‬ﺍﺣﻤﺪ ﻅﺎﻫﺮ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ :314‬ﭘﺮﻭﻳﺰﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﺯ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﯽ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﺭﻓﻴﻖ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻨﺪی ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﭗ ﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ : 315‬ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﺻﺪﺍی ﺷﻴﻮﻥ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺻﺪﺍ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ ﮐﻪ " ﺍﻣﻴﻦ ﺧﺎﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﺍی ﻭﺍﻭﻳﻼ" ﺻﺪﺍ‪ ،‬ﺻﺪﺍی‬ ‫ﺯﺭﻏﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺯﺍﺩﻩ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻣﻨﺸﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﺷﻬﺮﮐﺎﺑﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺯﺭﻏﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺪی ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺷﻴﻮﻥ ﻭﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ‬ ‫ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪50‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫***‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎی ﻁﺮﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺣﺰﺏ ﺩﻳﻤﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺍﻅﻬﺎﺭﺍﺗﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ ﻭﺍﻗﻌﺒﻴﻨﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺁﮔﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺣﺐ ﻭﺑﻐﺾ ﺳﻴﺎﺳﯽ؛ ﻭﻟﯽ ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺧﯽ‬ ‫ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎی ﺑﺪﻧﺎﻡ ﻭ ﻣﺪﺍﺭی ﻫﺎی ﺣﺰﺏ ‪ .‬ﺩ‪ .‬ﺥ‪ .‬ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺨﻦ ﻫﺎﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪399‬ـ‪ 400‬ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻳﺪ ‪ .‬ﭘﻮﻟﻴﮑﻮﻑ ﭼﻨﺪ ﻭﺭﻕ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩ‪) .‬ﭘﻮﻟﻴﮑﻮﻑ ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻌﺒﻪ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰی ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﻮﺩ ـ ﻋﻈﻴﻤﯽ (‬ ‫ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﯽ ﻗﻠﻢ ﻭﮐﺎﻏﺬ ﺁﻭﺭﺩ ﻭﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ؟ ﮔﻔﺖ ﻧﻈﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺑﻨﻮﻳﺲ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺿﺢ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﭼﻪ ﻁﻮﺭ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﻣﻬﺮﻩء ﺍﺻﻠﯽ ﺑﺮﺍی ﺭﻭﺱ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ‬ ‫ﺟﺪی ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ‪ :‬ﻭ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻓﮕﻨﯽ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ‬ ‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺩﺭﻭﻥ ﺣﺰﺑﯽ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻗﻮﻡ ﮔﺮﺍی ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺣﺰﺑﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮕﺮﺷﯽ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻘﺎ ً ﻣﺨﺎﻟﻒ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﮔﺎﻫﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺑﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﮕﺮﺷﯽ ﭼﻪ ﺟﺮﺍﻳﻤﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ... .‬ﺑﺮﺍی ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺍﺯ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﭘﻮﻝ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﺳﻠﺤﻪ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺳﺮﺣﺪﺍﺕ‬ ‫ﻣﯽ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻼﺡ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬ ‫ﻣﺤﺎﻟﻒ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭﻗﺒﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩﻡ ‪.‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ :444‬ﻳﮑﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﮐﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺟﺪﺍﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ‬ ‫ﻻﻳﻖ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭﻗﺒﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﭘﺸﺘﻮﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ ...‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﻳﮏ ﺩﻡ ﻣﻮﺗﺮﻫﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﭘﮑﺘﻴﺎ‪ ،‬ﭘﮑﺘﻴﮑﺎ ﻭ ﺷﻴﻨﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭﺭﺍﻫﯽ ﺻﺪﺍﺭﺕ ﺗﺎ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬ ‫ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺟﻨﺠﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻩ؟ ﻣﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺁﻥ ﻫﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺍﺯ ﺳﺮﺗﺎ ﺳﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻋﺴﮑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺟﻠﺐ ﻭ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﮏ ﺳﺎﻥ ﺑﺮﻫﻤﻪ‬ ‫ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺳﻴﻠﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻮﺗﺮﻭﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﻮﺗﺮﻭﺍﻥ‬ ‫)ﮐﻠﻴﻨﺮ(‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﺕ ﻣﻌﺎﻓﻴﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﺎی ﺑﻴﺴﺖ ﻭﺩﻭ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪء ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻻﻳﺎﺕ ﮐﺎﺭﺕ ﻣﻌﺎﻓﻴﺖ ﺍﺯ ﻋﺴﮑﺮی‬ ‫ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ )ﺗﻮﺳﻂ ﻗﻮﺍی ﻋﺴﮑﺮی( ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ‪":‬ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﻊ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻡ‪ ،.‬ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻳﺰی‪ ،‬ﺑﺎﺯ‬ ‫ﺑﮕﺮﻳﺰ! ﺗﺎﺟﮏ ﻫﻢ ﺍﻭﻻﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻁﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺴﮑﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﯽ؟ ﺯﻳﺮ ﺑﻴﺮﻕ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺁﻳﯽ؟ "‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪51‬‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺗﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯﭼﻬﺎﺭ ﺭﺍﻫﯽ ﺻﺪﺍﺭﺕ ﺗﺎ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺗﺎ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻋﺎﻣﻪ ﻭ ﭘﺎﺭک ﺯﺭﻧﮕﺎﺭ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺭﻭی ﭘﻞ ﺑﺎﻍ ﻋﻤﻮﻣﯽ‪ ،‬ﻳﮏ ﺩﻡ ﻣﻮﺗﺮ ﻫﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ .. .‬ﻣﻮﺗﺮﻭﺍﻥ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﮐﻤﮏ ﻣﻮﺗﺮﻭﺍﻥ‬ ‫ﻫﻢ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﮐﻠﻴﺪ ﻫﺎی ﻣﻮﺗﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪...‬‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ ‪414‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‪ :‬ﻧﺠﻴﺐ ﻣﺪﻳﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻧﻘﺺ ﻋﻤﺪﻩ ﺍﺵ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻁﻠﺒﯽ ﺍﺵ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭﻋﻴﻦ‬ ‫ﺣﺎﻝ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﺯﻳﺎﺩی ﺑﺮ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻗﻮﻡ ﮔﺮﺍﻳﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﺳﺘﺎﺩﺵ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺳﺎﺑﻘﻪء ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻗﻮﻣﮕﺮﺍﻳﯽ‪ ،‬ﻧﺠﻴﺐ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺑﻮﺩ ‪ .‬ﻻﻳﻖ ﺍﻭﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻮﻡ ﮔﺮﺍﻳﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺷﻬﻴﺪ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺷﻬﻴﺪ‬ ‫]ﻋﮑﺲ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ﻓﻴﺴﺒﻮک ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻭﺍﺳﻊ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ[‬

‫ﺗﺬﮐﺮ‪ :‬ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﺎﺭﻧﻤﺎی ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻓﻘﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻋﮑﺲ ﺭﻓﻘﺎی ﺷﻬﻴﺪ ﺭﺍ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺳﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﺑﻌﺪی ﺿﻤﻴﻤﻪ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﻧﺸﺮ ﺷﻮﺩ‪.‬‬

‫ﺍﻳﻤﻴﻞ ﺳﺎﻳﺖ‪:‬‬

‫‪p_pendar@ymail.com‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬ ‫‪52‬‬