نگاهی به خاطرات سیاسی جنرال عبدالقادر

‫‪ ۲۸‬ﺩ ﺳﻤﺒﺮ‬ ‫‪۲۰۱۳‬‬ ‫��‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫� ﮕﺎ�ﯽ � ﺧﺎ �ات �ﯿﺎ�ﯽ ﺮال �ﺪا ﻘﺎ�‬

‫�ﻮ���ﺪه ‪ :‬دا��ﺮ ��ﻮرا� �ﯿﺎه ��ﮓ‬

‫��‬

‫ﺶ اول‬

‫‪ ۲۸‬ﺩ ﺳﻣﺑﺭ ‪۲۰۱۳‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫"ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ"‬ ‫ﮐﻮﺗﺎﻫﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪﺵ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪" :‬ﻉ ﺡ"‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺍ "ﺗﻬﺪﺍﺑﮕﺬﺍﺭ‬ ‫ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ" ﺍﻡ ﺑﻨﺎﻣﻢ‪ ،‬ﮐﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﮐﺎﻏﺬی ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﭘﻴﺎﻣﺪ‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻭ ﻓﺮﺍﺧﺪﻟﯽ ﺑﻴﮑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻭﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ "ﻉ ﺡ" ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‪ 1988‬ﺩﺭ ﻣﮑﺮﻭﺭﻳﺎﻥ ﮐﺎﺑﻞ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻫﻔﺘﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‬ ‫ﺩﻳﺪﺍﺭ‪ ،‬ﮐﺎﺭﺗﻦ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎی ﮐﻤﻴﺎﺏ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﺿﺎ ﺑﺮﺍﻫﻨﯽ‪ ،‬ﺷﻔﻴﻌﯽ ﮐﺪﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻋﻠﯽ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ‪ ،‬ﺟﻼﻝ ﺁﻝ ﺍﺣﻤﺪ‪ ،‬ﻧﺰﺍﺭ ﻗﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺩﺭﻭﻳﺶ‪ ،‬ﻓﺎﻧﻮﻥ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻮ‪ ،‬ﻧﻴﭽﻪ‪ ،‬ﻫﺎﻳﻨﻪ‪ ،‬ﻭ‬ ‫‪ ...‬ﺭﺍ ﭘﻴﺸﺮﻭﻳﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﻔﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻣﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺍﻧﺒﺎﺭ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻳﻢ ﻓﺰﻭﻧﯽ ﻣﻴﻴﺎﻓﺖ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫‪ 1993‬ﮐﻪ ﺧﺎک ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻓﺮﻭﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﻴﻤﺮﻭﺯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ‪" 1998‬ﻉ ﺡ" ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺁﺑﺎﺩ‪ /‬ﭘﺸﺎﻭﺭ ﺩﻳﺪﻡ‪ .‬ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺭﺷﺘﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ‬ ‫ﻣﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﻤﺎﺭی ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﻳﻢ ﭘﺮﺗﺮ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﺰﻳﻨﻪ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﻫﺎی "ﺁﻭﺍﺭ ﺁﻳﻴﻨﻪ" ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺳﻴﻤﺎی ﺷﺎﺩﺍﻥ ﻭ ﭘﻨﺴﻠﯽ ﭘﺮﻭﻳﺰ‬ ‫ﺁﺭﺯﻭی ﻫﮋﺩﻩ ﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻳﺪﻡ‪.‬‬ ‫ﺩﻭﺳﺖ ﺭﻭﺯ ﺩﻫﻢ ﺍﮐﺘﻮﺑﺮ ‪ 2013‬ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻳﮕﺮی ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ‪" :‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﭘﻮﺷﺶ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻳﮑﯽ‬ ‫ﮔﺰﻳﻨﻪ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺩﮐﺘﻮﺭ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﺍﻧﮕﺎﻥ ﮔﺴﺘﺮﻩ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﻨﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ "ﺭﻭﺍﺑﻂ‬ ‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩی ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ" ﻣﺎﺳﺘﺮی ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ "ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺎﻟﯽ ﺭﻭﺳﻴﻪ" ﺩﮐﺘﺮﺍ ﻧﻴﺰ‪ .‬ﺍﺯ ﻭی‬ ‫ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮ ﺭﺳﺎﻟﻪ "ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍی ﻣﻮﺛﺮ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﻧﻴﺰﻩ ﺳﺎﺯی ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ"‪ ،‬ﮔﺰﻳﻨﻪ "ﺁﺳﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭﻳﺎ"؛ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ "ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍﻳﺮﻩ ﺍﺳﺖ" ﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ‬ ‫"ﭼﭙﺎﻭﻟﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﺯی ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ" ﭼﺎپ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬

‫‪2‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫"ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ" ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺁﻏﺎﺯﺩ‪:‬‬ ‫"ﻣﻦ ﺩﺭ ﺛﻮﺭ ﺳﺎﻝ ‪] ۱۳۵۷‬ﺍﭘﺮﻳﻞ ‪ [1978‬ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻡ‪ ،‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ"‪" /.../ .‬ﺑﺮﺁﻥ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺩﺍﻭﺭﻳﻬﺎی ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺁﺭﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻫﺪﻑ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻳﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﭘﺮ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﺁﻥ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‬ ‫ﻭﺭﺟﺎﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﺭی ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺘﺘﺮ ﻭ ﺑﺴﺰﺍ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺑﺎ‬ ‫ﻓﻬﻢ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﮐﺘﺒﯽ‪ ،‬ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺎﺯی ﺭﻭﺍﻳﺘﻬﺎی ﺷﻔﺎﻫﯽ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍی ﭘﮋﻭﻫﺸﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻬﺎی ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﯽ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ"‪" /... /.‬ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﻭ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺗﺮ ﺭﻭﺍﻳﺘﻬﺎی ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ‬ ‫ﺳﻼﻣﺖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﻔﺎﻫﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﺮﻩ ﻧﻮﻳﺴﯽ‪".‬‬ ‫ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﭽﻮ ﮐﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻨﮕﺎﺭ ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﺴﺘﻮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﺱ ﺗﻼﺵ ﻭ‬ ‫ﺗﮑﺎﭘﻮﻳﺶ ﺍﺭﺝ ﻣﻴﻨﻬﻢ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎﻣﺠﻮﻳﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﻧﺨﻮﺍﻩ ﮔﺎﻩ ﺩﺍﻭﺭ ﻓﺮﻣﺎﻥ‬ ‫ﻧﻮﻳﺲ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﻧﺪﺭﺯﮔﻮی ﮐﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯ‪.‬‬ ‫ﺩﮐﺘﻮﺭ ﺁﺭﺯﻭ! ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺸﺎﺭﻡ ﻭ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﺭﺷﮏ ﺍﻧﮕﻴﺰﺕ ﺭﺍ ﻣﻴﺴﺘﺎﻳﻢ‪.‬‬ ‫][][‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺖ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺷﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺰﻡ ﺳﺎﻟﮕﺮﻩ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻨﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ "ﺑﭽﻪ ﺳﻨﻪ ﺳﻴﺰﺩﻩ" ]‪ [1934‬ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺟﻨﻮﺭی ‪ 2014‬ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﻭی ﺑﻴﺎﺑﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﺯﻧﺠﻴﺮﻩ‬ ‫"ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﺳﻬﻤﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭی‬ ‫ﺳﺎﻟﮕﺮﺩﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫‪3‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﭼﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ؟ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭﺍﭘﺴﻴﻦ ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ‬ ‫"ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ" ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺩﻭ ﺗﮑﻪ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻡ‪ (۱) :‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ‪ (۲) .‬ﻭ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻣﺪﺍﻝ ﮔـﺰﺍﻓﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ‬ ‫ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺳﻨﺠﺎﻕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﺩﺭﺁﻣﻴﺨﺘﻦ ﻭ ﺩﺭﺁﻭﻳﺨﺘﻦ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ "ﺭﺍﺳﺖ" ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬ ‫ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮﻳﻦ "ﺩﺭﻭﻍ" ﻣﻴﺒﺎﻓﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﻟﯽ ﺳﺮﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﺯ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺁﺩﻣﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﺷﺎﻥ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮﻳﻦ‪.‬‬ ‫ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻬﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮ ﺑﺪﻫﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻠﻖ ﺁﻭﻳﺰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﻧﻴﻨﺪﻳﺶ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮی ﺭﻧﮕﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺧﻴﻠﯽ ﺩﺭﺍﺯ ﻭ ﭘﻴﭽﺎﭘﻴﭽﯽ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻨﺮﻭ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﺪ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﺧﻮﺩ ﮐﺘﺎﺏ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎی ﮐﻠﻴﺪی ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻭی ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﭙﺮﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎی ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺟﻬﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ "ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺤﺮﻡ" ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ /‬ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺩﺭ‬ ‫ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﭘﻨﺞ ﺩﻫﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ – ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻳﺎ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﻮﻝ – ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺭﻭﻳﮑﺮﺩ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎی ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﻭﺳﯽ‪ ،‬ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ‪ ،‬ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎﻳﯽ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻫﻤﮕﺬﺍﺭﺍﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺗﺎ ﮐﺠﺎﻫﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﮐﺠﺎﻫﺎ ﻧﺎﺭﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻣﻴﻔﺰﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﻭژﻩ ﻫﺎﻳﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ "ک‪.‬گ‪.‬ﺏ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﺍﺯ ﻭﺍﺳﻴﻠﯽ‬ ‫ﻣﻴﺘﺮﻭﺧﻴﻦ ﻭ "ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺗﺎﺭﻳﺦ" ﺍﺯ ﻧﺼﻴﺮ ﻣﻬﺮﻳﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎی ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍی ﺳﻨﺠﺸﻬﺎی ﺩﺍﻧﺸﻮﺭﺯﺍﻧﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫][][‬ ‫‪4‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺁﻭﻳــﺰﻩ ﻫﺎ‬ ‫– "ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ" ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺑﺨﺶ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫– ﺩﻭ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻡ‪.‬‬ ‫– ﺍﮔﺮ "ﻉ ﺡ" ﭼﺮﺍﻍ ﺳﺒﺰی ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻮﺷﺖ‪.‬‬ ‫– ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺧﺎﻁﺮﻩ ﻫﺎی ﭘﺮﺳﺶ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻪ‬ ‫"ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ" ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍی ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺠﻴﺮﻩ ﻳﮑﻨﻮﺍﺧﺖ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻦ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪،‬‬ ‫ﮔﺎﻫﮕﺎﻩ ﺳﻮژﻩ ﺩﻳﮕﺮی ﭘﻴﺸﮑﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﺖ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺁﺩﻣﻬﺎی ﺟﻬﺎﻥ – ﺩﺭ‬ ‫ﻫﺮ ﺑﺨﺶ – ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮی ﻭ ﺑﻮی ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻫﻨﺠﺎﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭﮐﺮﺩﺍﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﻴﺎﻧﺴﺎﻟﯽ ﻭ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪی ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎ ﭘﯽ ﺑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﮔﺰﺍﻓﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﻭ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﮔﺮﻩ ﺍﻧﺪﺭ ﮔﺮﻩ ﺍﻧﺪﺭ‬ ‫ﮔﺮﻩ ﺗﺎ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﯽ "ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ" ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ‬ ‫ﻫﺎی ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻻﻳﻪ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‪ /‬ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺵ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﺎﺭﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺍﺯ "ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺳﻴﺎﺳﯽ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﻠﻐﺎﺭﺳﺘﺎﻥ" ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﺩ‪:‬‬ ‫"ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻳﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻧﺶ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺑﻴﺮﻭﻥ‬ ‫‪5‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻫﻤﻴﻨﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺟﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ‪ .‬ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﻭﺳﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺣﻮﺍﻟﭙﺮﺳﯽ ﮐﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﭘﻮﻟﻨﺪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﻣﺮﺍ‬ ‫ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ :‬ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﯽ؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎی ﺍﻓﻐﺎﺳﻨﺘﺎﻥ‬ ‫ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﮐﻤﮏ ﺯﻳﺎﺩی ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻣﻦ ﻳﮏ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ .‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻗﺼﺪ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ‬ ‫ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﻫﻴﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻮ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﻗﺼﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ‬ ‫ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺗﺮﻏﻴﺐ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺧﺎﻁﺮﻩ ﻳﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ .‬ﻧﻈﺎﻣﻴﻬﺎ ﻫﺮﭼﻪ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺭﻭﻳﺶ ﺧﺎک ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﭘﺸﺖ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ‪ .‬ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ‪".‬‬ ‫)ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 11‬ﻭ ‪" 12‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ"(‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮی ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺍﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻴﺨﻮﻟﻴﺎ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ – ﺁﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮏ – ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺭﺩ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺭﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﻭی ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭی ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ "ﻟﻴﻼ ﻣﺠﻨﻮﻥ" ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ‬ ‫ﺭﻭﺯ ﭘﻴﻬﻢ ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻤﻮﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﭼﺸﻢ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ‬ ‫ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺯﻧﮓ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﻔﺸﺎﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺶ‬ ‫ﺁﺳﺎﻳﺸﮕﺎﻩ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ "ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻳﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ" ﻋﻨﺼﺮ‬ ‫ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺯﻳﺎﺩ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﮔﭗ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪ‪".‬‬ ‫ﺁﺭی‪ .‬ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﮐﺴﯽ ﺩﻭﺧﺘﻦ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﺱ ﺟﻨﺠﺎﻟﻬﺎی ﺭﻭﺍﻧﯽ‬ ‫ﺁﻥ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﮐﻤﺮﻭ ﻭ ﮐﻤﺪﻝ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﻭی "ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ" ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎﻥ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺁﻧﮕﺎﻩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﻠﻐﺎﺭﺳﺘﺎﻥ‬ ‫ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺩی ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺍﻡ ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﺷﺐ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻣﻴﻨﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﺪﺱ‬ ‫‪6‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﻴﺰﺩﻡ ﺑﺮﺍی ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻁﻮﻝ ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﺍﻭﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﻠﻐﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻴﺒﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻠﻐﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﺩی ﺭﺍ ﻣﻮﻅﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍی ﺧﺮﻳﺪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﻳﻬﺎی ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ‬ ‫ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﻳﺪ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﭘﻮﻟﻨﺪی ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﻢ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ »ﺍﻭ«‬ ‫ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ ﺯﻳﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﻨﺸﺴﺖ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ‪".‬‬ ‫)ﺑﺮگ ‪" 12‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ"(‬ ‫ﺑﺎ ﭘﻮﺯﺵ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﺎﺭ ﺯﻧﮕﯽ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ‪" .‬ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ" ﺯﻳﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺷﻮﺧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪" .‬ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ" ﺭﺍ‬ ‫ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻫﺪﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺭﻭﭘﺎ؟ ﺭﺍﺳﺘﯽ؟ ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺷﺶ ﻫﻔﺖ‬ ‫ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻠﻐﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺰﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﺬﺍﺷﺖ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ "ﻓﺮﺩ ﻣﻮﻅﻒ" ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﻳﻬﺎی ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭی ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﭘﻮﻟﻨﺪی ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ – ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻣﻴﭙﻮﺳﻴﺪ؟‬ ‫ﮔﻴﺮﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﭘﻮﻟﻨﺪی ﺳﺮﺩ ﻭ ﮔﺮﻡ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻧﺎﭼﺸﻴﺪﻩ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺎﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﭘﻠﻴﺲ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺍﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﺭﻭی ﺧﺎک ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺩﻫﻬﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻳﺴﺖ ﺳﺨﺖ ﺍﺑﻠﻬﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺍﭘﺎﺭﺗﻤﺎﻥ ﺭﻭﻳﺎﺭﻭی ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺮﺍﻳﻪ ﮐﻤﻴﻦ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ؟‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﭘﺎی ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﮔﻮﺍﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﺯﺍﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﻣﻴﺸﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ‬ ‫ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﻳﻬﺎ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﻢ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺭﻭﺍﻧﭙﺮﻳﺸﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ‬ ‫ﺑﻴﺪﻫﻦ ﻭ ﺑﻴﺰﺑﺎﻥ ﭘﻮﻟﻨﺪی‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﮔﺮﺍﻑ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﻩ ﻫﻤﭽﻮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺰﺍﻑ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻭی ﻫﺮ ﮔﺰﺍﻓﻪ ﺿﺮﻳﺐ ﭼﻨﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺯﻳﺮﻳﻦ‪:‬‬ ‫ﺭﺷﻮﺕ ﻧﻘﺪی ﻭ ﺟﻨﺴﯽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ‪ ،‬ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ‪ ،‬ﻗﺎﭼﺎﻕ ﺗﺮﻳﺎک ﻭ‬ ‫ﻁﻼ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ‪ ،‬ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﻭ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ‪ ،‬ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎ‬ ‫‪7‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﻭ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ )ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ(‪ ،‬ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻳﮏ ﭘﺨﺴﻪ ﺗﻒ ﻧﺴﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﺭﻭی ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی‬ ‫ﻭ ﮐﻮﺑﻴﺪﻥ ﺧﺸﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﺮﺵ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﺮﻭﺭی‬ ‫ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎی ﺁﻣﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‪ ،‬ﺣﻔﻴﻆ ﷲ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‪ ،‬ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﻠﯽ ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺠﻴﺐ ﷲ‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻼﺑﺰﻭی‪ ،‬ﺻﺎﻟﺢ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺯﻳﺮی‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﻠﻢ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻓﻴﻊ‪ ،‬ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﺍﻥ ﺷﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺍﻭﺝ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻧﺪﺭﺯﻫﺎی ﭘﺪﺭﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﮕﺎﻥ ﮐﺎﺥ ﮐﺮﻣﻠﻴﻦ‪،‬‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪﻥ ﺭﺍﻫﻬﺎی ﺩﺭﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ ،‬ﺍﻗﺘﺼﺎﺩی ﻭ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻳﺎﻻﺕ‬ ‫ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ‪...‬‬ ‫ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺧﺎﻁﺮﻩ ﻫﺎی ﭘﺮﺳﺶ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﺎﻻ ﺭﺍ ﺩﺭ "ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ" ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺠﻴﺮﻩ ﻳﮑﻨﻮﺍﺧﺖ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻦ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪ ،‬ﮔﺎﻫﮕﺎﻩ ﺳﻮژﻩ ﺩﻳﮕﺮی ﭘﻴﺸﮑﺶ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺳﻮﻡ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﭘﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﺸﻴﺐ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻳﺎﺩﺁﻭﺭی ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺑﺎﻻ ﻭ‬ ‫ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‪ /‬ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺭﺍ‪ .‬ﭘﺮﺳﺶ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‪ :‬ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﮐﺪﺍﻣﻬﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﺪﺍﻣﻬﺎ ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ؟‬ ‫"ﮐﻮﺩک ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺩﺭ ﺻﻨﻒ ﺩﻭﻡ ﻳﺎ ﺳﻮﻡ‬ ‫ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﯽ ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻡ‪ .‬ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻏﯽ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﮐﻼﻥ ﻣﺎﺩﺭی ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺪﺭﮐﻼﻥ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺮﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻭﺻﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ »ﺑﺎﻍ ﺍﺯ ﻗﺎﺩﺭ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ«‪ .‬ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻼﻥ ﻫﻢ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺗﻴﺮﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭی‬ ‫ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎ‪ .‬ﺑﺎﻍ ﭘﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎی ﺑﺎﺩﺍﻡ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺩﺍﻣﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻔﺮﻭﺷﻴﻢ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(14‬‬

‫‪8‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫"ﭘﺪﺭﮐﻼﻥ ﻣﺎﺩﺭی ﺍﻡ ﮔﺎﻫﯽ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﺮﺍ "ﺑﭽﻪ ﺳﻨﻪ ﺳﻴﺰﺩﻩ" ﻣﻴﻨﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭﻡ‬ ‫ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﻅﺎﻫﺮ ﺧﺎﻥ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ‪ /.../ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﮑﺘﺐ ﺷﺪﻡ‪" :‬ﻣﮑﺘﺐ ﺷﺮﺍﻓﺖ" ﺁﻥ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﮔﯽ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﺁﺑﺎﺩ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(17‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ" ﻭﺭﻕ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺑﺮگ ﻫﻔﺪﻫﻢ )ﺍﺯ ﺑﺎﻍ‬ ‫ﺑﺎﺩﺍﻡ ﺗﺎ ﺻﻨﻒ ﺷﺸﻢ( ﻳﮑﺴﺮﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫""ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺴﻴﺎﺩ ﺑﺪی ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﭘﻴﺸﺘﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡ‬ ‫ﻓﻠﺞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﻨﻒ ﺩﻭ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻴﺸﺪ‬ ‫ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻣﻼ ﻓﻘﻴﺮ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭی ﻳﮏ‬ ‫ﺟﺎی ﻣﺰﺩﻭﺭ ﺷﻮی‪ .‬ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮﺭی ﻭ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎﻭﺭی‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(19‬‬ ‫ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ – ﮐﻪ ﺑﺎﻍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎی ﺑﺎﺩﺍﻡ ﺩﺍﺭﺩ – ﺩﺭ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﺰﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﺪ؟ ﻭﺍﻧﮕﻬﯽ ﻣﺰﺩﻭﺭی ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﻣﻴﺮﻭﺩ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﻬﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﮐﻨﯽ‬ ‫ﻭ ﺧﺎﺭﮐﺸﯽ ﻣﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺷﻮﺍﺭﻳﻬﺎ "ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﻣﻼ‬ ‫ﻫﻢ ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻡ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﺮﻳﻒ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﻭ‬ ‫ﻳﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭘﻨﺞ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮﺍﺯی ﺭﺍ ﻫﻢ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻁﺮ‬ ‫ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻻﻳﻘﯽ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺧﻂ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﺖ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﭘﺪﺭﮐﻼﻧﻢ ﻋﻼﻗﻪ‬ ‫ﺯﻳﺎﺩی ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﺒﻬﺎی ﺟﻤﻌﻪ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﭘﺪﺭﮐﻼﻧﻢ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺷﻬﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(19‬‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭﻝ ﻧﻤﺮﻩ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺶ ﺑﺮﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ‬ ‫"ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ" ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﻭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ‪ .‬ﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻴﺴﻪ ﻋﺴﮑﺮی ﮐﺎﺑﻞ ﻣﯽ‬ ‫ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﺼﻨﻔﺎﻥ ﺩﺭﺱ ﺭﺍ ﺗﺮک ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪" .‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻬﺮ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎی ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻬﺪی‪ .‬ﺁﻥ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻫﺮﺍﺕ ﺩﮐﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ‬ ‫ﺭﺧﺼﺘﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﺮﺍﺕ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻬﺪی ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻬﺪی »ﻣﺠﺒﻮﺭ«‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﭼﺎی ﻭ ﺷﮑﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺩﺳﺖ ﻟﺒﺎﺱ‪ .‬ﻣﻬﺪی ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻓﺮﻭﺵ‬ ‫‪9‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﮐﺎﻥ ﺗﮑﻪ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻣﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﮐﻪ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ "ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺷﻬﺮی" ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ‪:‬‬ ‫ﺍﺯﻳﻦ ﺗﮑﻪ ﺷﻬﺮی ﭘﻨﺞ ﻣﺘﺮ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻳﮏ ﺟﻮﺭﻩ ﺑﻮﺕ ﻫﻢ ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﺑﺨﺮ‪ .‬ﻳﮏ ﺩﺍﻧﻪ ﻣﻨﺪﻳﻞ ﻫﻢ‬ ‫ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺭﺿﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ‪ :‬ﻧﻴﻢ ﻣﻦ ﭼﺎی‬ ‫ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ ﭘﺲ ﻳﮏ ﮐﻴﻠﻮ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻳﮏ ﮐﻴﻠﻮ ﺩﻭ ﮐﻴﻠﻮ ﺷﮑﺮ ﻭ ﻳﮏ ﻣﻦ‬ ‫ﺩﺷﻠﻤﻪ ﻫﻢ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﺟﺒﺮی ﺍﺳﺖ‪ ".‬ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ :‬ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻅﺎﻟﻢ‬ ‫ﺷﺪﻳﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻨﺼﺒﺪﺍﺭ ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪﺭ ﻅﻠﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ؟" )ﺑﺮگ ‪(29‬‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺭﻭﻧﺪ "ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ" ﺭﺷﻮﻩ ﺳﺘﺎﻧﯽ ﺣﻼﻟﺘﺮ ﺍﺯ ﺷﻴﺮ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ‬ ‫ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻓﻨﺪ ﺷﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺁﻏﺎﺯﺵ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻧﻪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ "ﺷﺮﺍﻓﺖ" ﺩﻳﮕﺮی ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺰﻧﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺑﺮگ‬ ‫ﻫﻔﺪﻫﻢ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ" ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﮑﺘﺐ "ﺷﺮﺍﻓﺖ" ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺩﺭ ﺭﺧﺼﺘﻴﻬﺎی ﺳﺎﻻﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﺮﺍﺕ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺍﻭﻝ ﺳﻨﺒﻠﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ‬ ‫ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺭﺳﻢ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺗﺮﻫﺎ ﻣﻴﻨﺸﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻻﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ‬ ‫ﺭﺧﺼﺘﯽ ﺳﺎﻻﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻧﺪﻡ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺵ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﺧﺮﺝ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺭﺧﺼﺘﻴﻬﺎ ﻳﮑﯽ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺮﻳﺎک‬ ‫ﺑﺒﺮﻡ‪ .‬ﻳﮏ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺑﺮﻧﺎﺁﺑﺎﺩی ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﻳﮑﯽ ﺩﻭ ﻣﻦ ﺗﺮﻳﺎک ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﻣﺮﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺩﻡ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺳﺮﺣﺪ‬ ‫ﻣﻴﮕﺬﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﮑﻴﻬﺎی ﺷﻬﺮ ﺗﺎﻳﺒﺎﺩ )ﺍﻳﺮﺍﻥ( ﻁﺮﻓﻬﺎﻳﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻴﺨﺮﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻳﮏ ﻣﻦ ﺗﺮﻳﺎک ﺭﺍ ﺑﻪ ‪ 200‬ﺗﺎ ‪ 500‬ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻁﻼ ﻣﻴﺨﺮﻳﺪﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻫﺮ‬ ‫ﻫﮋﺩﻩ ﻳﺎ ﺑﻴﺴﺖ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻳﮏ ﻁﻼ ﻳﻌﻨﯽ ﻳﮏ "ﻧﻴﻢ ﺳﮑﻪ ﭘﻬﻠﻮی" ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ﺷﺶ‬ ‫ﻁﻼ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺵ ﻳﮏ ﻣﻦ ﺗﺮﻳﺎک ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﻮﻝ ﺯﻳﺎﺩی ﺧﺮﺝ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻧﺮﺥ ﻁﻼﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ‪ 210‬ﺭﻭﭘﻴﻪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ‪ 16–15‬ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻳﺪ؟‬

‫‪10‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﻭ ﻳﺎ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺭﺧﺼﺘﯽ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﮔﻴﺮ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﺎ ﮔﻴﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪﻳﻢ‪ .‬ﺳﺮﺣﺪی ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺷﻮﺕ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﺩﻩ ﻳﮏ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﻩ ﻗﺴﻤﺖ ﺭﺍ ﺭﺷﻮﻩ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻩ ﻳﮏ ﻧﻤﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺩﻩ ﻳﮏ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﯽ ﻣﻦ ﺗﺮﻳﺎک ﻣﻴﺒﺮﺩ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ‪" :‬ﺍﻳﻦ ﻁﻔﻞ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻴﺪ!"‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﻣﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﻔﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻣﺮﺍ ﻧﻘﺪ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺩﻡ‬ ‫ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻴﺪﻡ‪ .‬ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﮐﻤﯽ ﺁﺷﻨﺎ‬ ‫ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺳﺎﻝ ﺳﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﺁﻥ ﺑﺎﺭ‪،‬‬ ‫ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻦ ﺗﺮﻳﺎک ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺎﻥ ﺩﻭ ﻣﻦ ﺗﺮﻳﺎک ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﺯﺍی ﻫﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﮏ ﻁﻼ‬ ‫ﻣﻴﺪﻫﻢ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻳﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺧﺼﺘﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﺁﺑﺎﺩ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺮﺝ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﮐﺎﺭﻫﺎی‬ ‫ﺩﻳﮕﺮی ﻫﻢ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻣﺎﻝ ﻣﺎﻟﺪﺍﺭﻫﺎی ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺼﺎﺑﻬﺎ ﻣﻴﻔﺮﻭﺧﺘﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭک‬ ‫ﻫﻢ ﭼﻴﺰی ﻋﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﻣﻴﺸﺪ‪) ".‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 30‬ﻭ ‪(31‬‬ ‫‪11‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫][][‬ ‫ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ‪ :‬ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﭘﺮﺍﻓﺘﺨﺎﺭ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﺎﭼﺎﻕ‬ ‫ﺗﺮﻳﺎک ﻭ ﻁﻼ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ – ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ"– ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﺶ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﮔﻨﻬﮑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍی ﺗﻠﺦ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺗﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﺭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻬﺪی ﺧﺮﺍﺏ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﺷﻮﻩ ﺩﺍﺩﻧﻬﺎی ﻧﺎﭼﻴﺰ‬ ‫ﺷﺎﻥ!‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﭼﻬﺎﺭﻡ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺩﻳﺸﺐ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪:‬‬ ‫ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﭘﺮﺍﻓﺘﺨﺎﺭ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﺎﭼﺎﻕ ﺗﺮﻳﺎک ﻭ ﻁﻼ‬ ‫ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ – ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ"– ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ‬ ‫ﮔﻨﻬﮑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍی ﺗﻠﺦ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺗﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﺭ ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻬﺪی ﺧﺮﺍﺏ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﺷﻮﻩ ﺩﺍﺩﻧﻬﺎی ﻧﺎﭼﻴﺰ‬ ‫ﺷﺎﻥ! ﭼﻨﺪ ﮐﻴﻠﻮ ﭼﺎی‪ ،‬ﺷﮑﺮ‪ ،‬ﺩﺷﻠﻤﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻣﺘﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺷﻬﺮی‪ ،‬ﻳﮏ ﺟﻮﺭﻩ ﺑﻮﺕ ﻭ ﻳﮏ‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ ﺩﺳﺘﺎﺭ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻘﺶ ﺭﺳﻮﺍی ﺩﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﺴﻴﺲ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﺷﻮﺕ ﺧﻮﺍﺭ‬ ‫ﺑﺎﻭﻗﺎﺭی ﺭﺍ ﻗﺎﭼﺎﻗﺒﺮ ﺍﻓﺰﻭﻧﺨﻮﺍﻩ ﻭ ﮐﻮﺩﺗﺎﮔﺮ ﮔﺰﺍﻓﻪ ﮔﻮ ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫][][‬

‫‪12‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ]ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ[ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺭک ﺳﻴﺎﺳﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﺑﻮﺩﻡ ]‪ [1948‬ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﺮﺍ‬ ‫ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﯽ ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩ‪ .‬ﺍﻋﻀﺎی ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﻧﺎﺭﻭی ﻳﺎ‬ ‫ﺳﻮﻳﺪﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺮﺍﺕ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺻﻨﻒ ﻧﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﺣﻖ ﺍﻻﺷﺘﺮﺍک ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﻭﺯ‪ :‬ﺑﻪ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ؟ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ‪ .‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﻓﺸﺎ ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎﻩ ﻳﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﻧﺸﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﻣﻦ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(33‬‬ ‫ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ )‪ :(1‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﺎﺭﻭی ﻭ‬ ‫ﺳﻮﻳﺪﻥ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ‪ 1948‬ﻫﻢ "ﻓﻀﻞ ﺗﻘﺪﻡ" ﻭ ﻫﻢ‬ ‫"ﺗﻘﺪﻡ ﻓﻀﻞ" ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﯽ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﮕﺎﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﻭﻭﻑ ﺑﻴﻨﻮﺍ‪ ،‬ﻗﻴﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺧﺎﺩﻡ‪ ،‬ﮔﻞ‬ ‫ﭘﺎﭼﺎ ﺍﻟﻔﺖ‪ ،‬ﺻﺪﻳﻖ ﷲ ﺭﺷﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻓﻴﺾ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺭﺳﻼﻥ ﺳﻠﻴﻤﯽ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﮑﺮﻳﻢ‬ ‫ﻧﺰﻳﻬﯽ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻬﺎﺩی ﺧﻮژﻣﻦ ﻭ ‪ ...‬ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ :‬ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻳﺰی‬ ‫"ﻭﻳﺶ ﺯﻟﻤﻴﺎﻥ" ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﻣﺮﺍ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﺎﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩی‪ ،‬ﻏﺒﺎﺭ‪ ،‬ﮐﻬﺰﺍﺩ‪ ،‬ﺷﻌﺎﻉ‪ ،‬ﺧﺮﻭﺵ‪ ،‬ﺟﻮﻳﺎ‪،‬‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮓ‪ ،‬ﺍﻋﺘﻤﺎﺩی‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺎﻥ ﻭ ‪ ...‬ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ :‬ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻫﺎ! ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﭘﻴﺸﻨﻴﻪ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻫﻮﺍی ﻫﻤﭽﺸﻤﯽ ﺑﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻔﺪﻩ ﻫﮋﺩﻩ ﺳﺎﻝ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺧﻠﻖ ﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺑﺎ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ!‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۲۸‬ﻳﺎ ‪ 1949] ۱۳۲۹‬ﻳﺎ ‪ [1950‬ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ‬ ‫ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺷﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺍﻋﺪﺍﺩﻳﻪ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺭﺷﺪﻳﻪ ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺩﻭﺭﻩ‬ ‫ﺭﺷﺪﻳﻪ ﻫﻢ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺻﻨﻔﻬﺎی ﺩﻩ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻭ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ]‪ 1952 ،1951‬ﻭ ‪[1953‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺩﺭ ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﻳﺎ ﺩﻫﻢ ]ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ‪ 1948 /‬ﻳﺎ ‪ [1949‬ﺑﺎ ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻳﮑﺴﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻬﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ‬ ‫ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﺬ ﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﺷﻤﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻓﻀﺎی‬ ‫‪13‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻓﻀﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ ﭼﻪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻬﺎ ﻭ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻴﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﺑﻞ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺸﺮ‬ ‫ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﻫﺎ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻴﻬﺎﻳﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺫﻫﻨﻴﺖ ﺁﻥ ﻗﺸﺮ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮ‬ ‫ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﻫﺮﺍﺗﻴﻬﺎی ﻓﺎﮐﻮﻟﺘﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻴﻼﻧﯽ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎ‬ ‫ﻣﻴﺸﺪﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﻗﺸﺮ ﻭﻁﻨﺪﺍﺭ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﻳﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻋﻠﯽ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(36‬‬ ‫ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ )‪ :(2‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻭﺍﺻﻒ ﺑﺎﺧﺘﺮی‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎی ‪ 1948‬ﻭ ‪ 1949‬ﻧﺸﺮﺍﺕ‬ ‫ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ "ﮐﺘﺎﺑﻔﺮﻭﺷﯽ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺮﺳﺖ" ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻭﺵ ﻭ ﭘﺨﺶ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺠﺮﺍ ﺟﺎﺭی‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺎﺧﺘﺮی ﺍﻓﺰﻭﺩ‪ :‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﯽ ﻣﻘﺘﺪﺭی ﺭﺍﻳﺰﻥ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻗﺎی ﻳﺰﺩﺍﻥ ﭘﺮﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎی ‪ 1955‬ﻭ ‪ 1956‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺻﻨﻔﻬﺎی ﺩﻩ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻟﻴﺴﻪ ﻋﺴﮑﺮی ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻡ‪ ،‬ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺩﻭ ﻭﺭﻗﻪ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺮﮐﺰ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﻮﻳﺪﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺩﺭ‬ ‫ﮐﺎﺑﻞ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﻣﻴﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻭ ﺷﻤﺎ ﺁﻥ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻳﺪ ﻭ ﺣﺘﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯﻳﻦ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﻖ‬ ‫ﺍﻟﻌﻀﻮﻳﺖ ﻫﻢ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺗﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﺗﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ‪۱۳۵۷‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ؟‬

‫‪14‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺎک ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﭘﻞ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 207‬ﻭ ‪(208‬‬ ‫ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ )‪ :(3‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ‪ 1948‬ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﺩﺵ ﻣﻴﺪﻫﺪ "ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۲۸‬ﻳﺎ ‪ 1949] ۱۳۲۹‬ﻳﺎ ‪ [1950‬ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻳﺪ"‪ .‬ﺍﻳﻨﮏ ﺍﻭ ﭼﺮﺍ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎی ‪ 1955‬ﻭ‬ ‫‪ 1956‬ﺩﺭ ﺻﻨﻔﻬﺎی ﺩﻩ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻟﻴﺴﻪ ﻋﺴﮑﺮی ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻡ«؟‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺻﻨﻒ‬ ‫ﺩﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ؟ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﮔﻢ ﺷﺪﻥ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺩﻭ‬ ‫ﺳﺎﻝ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﮔﺸﺘﻦ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮﺩ؟‬ ‫ﭘﺎﺳﺨﻬﺎی ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩی‪ :‬ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ‪ ،1949‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻣﻦ ﺗﺮﻳﺎک ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻴﺒﺮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺳﭙﺮی ﮐﺮﺩﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻫﺒﺮی ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ "ﺍﻳﻦ ﻁﻔﻞ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻴﺪ"‪ ،‬ﻗﺎﺩﺭ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺭﺍ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻫﮋﺩﻩ‬ ‫ﺳﺎﻟﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ "ﻋﻀﻮ" ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩ ﻩ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ‬ ‫ﻭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﻧﺎﺭﻭی ﻭ ﺳﻮﻳﺪﻥ ﺗﺮﻳﺎک ﭘﻴﺸﮑﺶ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ‬ ‫ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﺪﺑﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ‪...‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﭘﻨﺠﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﺷﻮﺑﻬﺎی ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ "ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻥ" ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ‬ ‫ﺗﻴﺮﻫﺎی ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻥ ﺭﺳﺘﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ ﻭﺍﭘﺲ ﺍﺯ ﻫـﻮﺍ ﻗﺎﭘﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﮕﺎﻩ ﺯﻩ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻭ‬ ‫ﺧﻮی ﺭﻧﺪﺍﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮی ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ‬ ‫ﭘﻮﻟﻨﺪی ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪" :‬ﻧﻈﺎﻣﻴﻬﺎ ﻫـﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺭﻭﻳﺶ ﺧـﺎک ﻣـﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ‬ ‫ﭘﺸﺖ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ"‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﻫﺪﻑ ﻭی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﺮﺩﺍﺭﻫـﺎ ﺷﺎﻥ ﺧﺎک ﻣـﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ‬ ‫‪15‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ؛ ﻭﺭﻧﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ "ﻧﻈﺎﻣﻴﻬﺎ"‬ ‫ﮐﺎﺭﻫﺎی "ﺧﺎک ﺑﺮ ﺳﺮ" ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺍﻭﻝ ﺣﻤﻞ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﻟﻬﺎ ]‪ 1948‬ﻭ ‪ [1949‬ﺑﻪ ﻣﻴﻠﻪ ﻧﻬﺎﻝ ﺷﺎﻧﯽ‬ ‫ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻳﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﻋﺴﮑﺮی ﺳﻮﺍﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮐﻮی ﻋﻠﯽ ﺁﺑﺎﺩ )ﺷﺎﻳﺪ ﻫﺪﻓﺶ "ﮐﻮﻩ‬ ‫ﻋﻠﯽ ﺁﺑﺎﺩ" ﺑﺎﺷﺪ( ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﮐﺎﺑﻞ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﻴﺮﻭﻳﯽ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﻬﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﺷﺎﻩ‬ ‫ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ "ﮔﺎﻭﺳﻮﺍﺭ" ﻗﺼﺪ‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﺻﺪﺭﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺟﺸﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻳﻢ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺳﻬﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮔﺎﻭﺳﻮﺍﺭ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺑﻠﺨﯽ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻏﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻳﻌﻨﯽ ﻣﻴﺮ ﻏﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﻏﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻧﻘﺸﯽ ﺩﺍﺷﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﺯ ﺳﻬﻢ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺶ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻄﺮﺡ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬﺍﺭﺍﻥ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ]ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ[ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﻣﺎ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻧﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(37‬‬ ‫ﻫﺰﺍﺭ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻓﺴﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﭗ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ ،‬ﺧﻢ ﺑﻪ ﺍﺑﺮﻭ‬ ‫ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﻡ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺁﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺖ‪ :‬ﻏﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﻏﺒﺎﺭ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬﺍﺭﺍﻥ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﻫﻔﺪﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺣﺰﺏ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﻴﻨﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ!‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﺎﻩ ﺷﻌﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻋﺴﮑﺮﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ‬ ‫"ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻋﻠﯽ" ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻋﻠﯽ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﻁﺐ ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺮﻁﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺎ ﭼﭙﻴﻬﺎ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻋﻠﯽ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ‪ .‬ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﭼﭙﻴﻬﺎ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺑﺴﺘﺮ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺷﺪ ‪) "...‬ﺑﺮگ ‪(37‬‬

‫‪16‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﺯ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺁﺯﺍﺩی ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻋﻠﯽ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﻫﺎی ﻁﺐ‪ ،‬ﺣﻘﻮﻕ‪،‬‬ ‫ﻓﺎﺭﻣﺴﯽ‪ ،‬ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ‪ ،‬ﺯﺭﺍﻋﺖ‪ ،‬ﺷﺮﻋﻴﺎﺕ‪ ،‬ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ‪ ،‬ﻭﺗﺮﻧﺮی ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻬﺎﺩ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻮﺍﻫﯽ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪ ،‬ﺍﺯ ‪ 1932‬ﺗﺎ ‪ 1992‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺑﺎ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺍﮐﺎﺩﻣﻴﮏ‬ ‫ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺤﻘﻴﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻧﺪ‬ ‫ﺍﺩﺍﺭی‪/‬ﻋﻠﻤﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪی ﺑﺎ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﭼﭙﻴﻬﺎ‪ ،‬ﺭﺍﺳﺘﻴﻬﺎ‪ ،‬ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺭﻭﺍﻥ‪ ،‬ﺑﻴﻄﺮﻓﻬﺎ ﻭ‬ ‫‪ ...‬ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﯽ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ "ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﺩﺍﺩﻥ" ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﮐﺴﯽ – ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺑﻪ "ﺩﺳﺖ ﭼﭙﻴﻬﺎ" ﻧﺒﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﻧﺎﺯﻳﺒﻨﺪﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻦ )ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ( ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻬﺎی ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ ﻭ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺳﭙﺮی‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻠﻘﯽ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺟﺒﻬﺎﺕ ﺟﻨﮓ ﺑﺮﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﺎﺭﻭ ﺑﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﭘﻬﺮﻩ‬ ‫ﺩﺍﺭی ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﺳﭙﺎﻩ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﻴﺒﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺧﺸﻦ ﻭ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮﺍﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ‪" :‬ﺗﺎ ﺩﺭ ﺻﻨﻒ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻨﻮﻳﺴﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﮐﺎﻣﻴﺎﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻴﺪ"‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ! ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮑﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻀﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻭﺝ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﯽ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ "ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ" ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﭼﭙﻴﻬﺎی ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ‬ ‫ﺳﺮﻁﺎﻧﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻋﻠﯽ ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﺑﺪﻫﻴﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻋﻀﺎی ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎی ‪ 1978‬ﺗﺎ ‪ 1992‬ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﻁﺐ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺳﺎﻳﻨﺲ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺎﻥ‬ ‫ﺩﻳﭙﻠﻮﻡ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ‪ ،‬ﻓﺎﺭﻣﺴﯽ ﻭ ﺯﺭﺍﻋﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ "ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﺪ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﺧﻮﺩ ﮐﺘﺎﺏ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﺧﺎﻁﺮﻩ‬ ‫ﻫﺎی ﻭی ﻧﻴﺎﺯی ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﺴﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﻭ ﺩﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ‬ ‫‪17‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﻳﻬﻤﺮﻓﺘﻪ ﻧﻘﺶ ﭼﻠﻴﭙﺎﻫﺎی‬ ‫ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻴﻨﻬﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﻨﻒ ﺩﻫﻢ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۲۰‬‬ ‫]‪ [1951‬ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪ (40‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎی ‪ 1955‬ﻭ ‪ 1956‬ﺩﺭ‬ ‫ﺻﻨﻔﻬﺎی ﺩﻩ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻟﻴﺴﻪ ﻋﺴﮑﺮی ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻡ‪) .‬ﺑﺮگ ‪ (207‬ﻣﻦ ﺩﺭﺱ ﻟﻴﺴﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺳﺎﻝ ‪ [1955] ۱۳۳۴‬ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(40‬‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﭽﻮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﻫﮋﺩﻩ‪ /‬ﻧﺰﺩﻩ ﻳﺎ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ ﺭﺍ »ﻭﺍﺩﺍﺭ« ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻭ ﻭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ "ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﺘﺮﻳﻦ" ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫ﻅﺎﻫﺮ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﻠﻮﻝ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩی ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺑﺎ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺤﺒﺲ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣﺮﺩی ﺑﺮ ﺭﻭی ﻳﮏ‬ ‫ﭼﻬﺎﺭﭘﺎﻳﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺤﺒﺲ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻭ‬ ‫ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ! ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ ﻋﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭک! ﺍﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﻭ ﻋﻴﺪ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﺭک ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺑﺪﻳﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺤﺒﺲ ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﻧﻈﻢ ﻋﺴﮑﺮی ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻟﭙﺮﺳﯽ ﻭ ﺗﺒﺮﻳﮑﯽ ﻋﻴﺪ‪ ،‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ‬ ‫ﻣﺤﺒﺲ ﭘﻴﺶ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﻬﺎ ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺁﺩﻡ ﮐﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﻮﺩی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺍﻭﻭﻭﻭﻭﻭﻭﻭﻭﻭﻭ! ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺍﺕ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﻡ ﺷﻮﺩ! ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﻭ ﺭﺍ »ﻭﺍﺩﺍﺭ« ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺤﺒﺲ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ‬ ‫ﻣﺤﻤﻮﺩی ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ! ﺍﻳﻦ ﻋﺴﮑﺮک ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺸﺎﺳﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺣﻮﺍﻟﭙﺮﺳﯽ ﻧﮑﻨﻢ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺮﻭﻡ‪".‬‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻳﻦ "ﻋﺴﮑﺮک" )ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻋﻀﻮ ﮐﻬﻨﻪ ﭘﻴﺦ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ!(‪ ،‬ﺍﻭ ﻭ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩی ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ‬ ‫)ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 40‬ﻭ ‪ ،(41‬ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﺭﻩ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭی ﻣﻴﺴﻮﺯﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺩﺵ ﮔﺰﺍﻑ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﺮ ﮔﺮﺍﻑ ﮔﺰﺍﻓﻬﺎ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﭼﻪ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎی ﺭﻧﮕﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺟﻨﺠﺎﻝ!‬ ‫‪18‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺷـﺸﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺳﻮﺩ‬ ‫ﻧﺎﭼﻴﺰﺵ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﻫﺎی ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺗﻬﺪﺍﺏ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺍﻭﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻳﮑﺒﺎﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪" :‬ﮐﻮﺩک ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻓﮑﺮ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺩﺭ ﺻﻨﻒ ﺩﻭﻡ ﻳﺎ ﺳﻮﻡ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﯽ ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻡ‪ .‬ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻏﯽ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﮐﻼﻥ‬ ‫ﻣﺎﺩﺭی ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭘﺪﺭﮐﻼﻥ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺮﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻭﺻﻴﺖ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ »ﺑﺎﻍ ﺍﺯ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﺪ«‪ .‬ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻼﻥ ﻫﻢ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺗﻴﺮﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭی ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎ‪ .‬ﺑﺎﻍ ﭘﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎی ﺑﺎﺩﺍﻡ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﻭﻗﺖ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺩﺍﻣﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻔﺮﻭﺷﻴﻢ‪) ".‬ﺑﺮگ‬ ‫‪(14‬؛ ﺩﺭﻣﻴﻴﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﺮﭼﺴﭗ "ﻓﻴﻮﺩﺍﻟﯽ" ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﺎﺭﻩ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﭘﻴﮑﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻥ ﺟﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ‬ ‫ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ "ﺑﺎﻍ ﺩﺍﺷﺘﻦ" ﻭ "ﭼﭗ ﺷﺪﻥ" ﻫﻤﺨﻮﺍﻧﯽ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ "ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ﻳﮏ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺭﺍﺳﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻔﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﯽ"‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻔﺘﻪ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ‬ ‫ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﺳﺖ – ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﺨﺴﺖ – ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﺍﻍ ﻓﻴﻮﺩﺍﻝ ﺑﻮﺩﻥ‬ ‫ﺭﺍ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺑﺰﺩﺍﻳﺪ؛ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻧﺮﻭ‪ ،‬ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺁﺏ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ‪،‬‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫"ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺴﻴﺎﺩ ﺑﺪی ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ /.../ .‬ﭘﺪﺭﻡ ﻓﻠﺞ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﻨﻒ ﺩﻭ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﺩﺭﺱ‬ ‫ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻣﻼ ﻓﻘﻴﺮ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭی ﻳﮏ ﺟﺎی‬ ‫ﻣﺰﺩﻭﺭ ﺷﻮی‪ .‬ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮﺭی ﻭ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﻴﺎﻭﺭی‪ /.../.‬ﻧﺎﻅﺮ ﺍﻣﻼک ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﻧﺎ ﺁﺑﺎﺩ ﮐﺴﯽ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﮐﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺮﺍ‬ ‫‪19‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺑﺮﺍی ﻣﺰﺩﻭﺭی ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ‪ /.../.‬ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭگ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﺪﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﻧﺎﺁﺑﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﺮﺍﺕ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺗﺎﻳﺒﺎﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺯﻥ ﺑﺎﺳﻮﺍﺩ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻤﻴﺮﺍ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻴﻬﻦ‪ .‬ﻣﻴﻬﻦ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺣﮑﻴﻢ ﺟﯽ ﻗﺮﻳﻪ ﻣﺎ "ﻓﻴﻀﻮ ﺧﺎﻥ" ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭی‬ ‫ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻦ ﺩﻭﺍ ﻣﻴﺪﺍﺩ" )ﺑﺮگ ‪(19‬‬ ‫ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﺑﺎﻻ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎی ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ– ﭘﺴﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺰﺩﻭﺭی ﺭﻭﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﮐﺎﺭﮔﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺷﻴﺮﻩ‬ ‫ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ "ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ" )ﺩﻭ ﺍﺳﻢ ﺑﺎ ﻣﺴﻤﺎی ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ( ﻣﻴﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻤﻴﺮﺍ )ﻧﻤﺎﺩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ( ﻭ ﺩﺧﺘﺮی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻴﻬﻦ )ﻧﻤﺎﺩ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ( ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻣﻴﻬﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺣﮑﻴﻢ ﺟﯽ ﻓﻴﻀﻮ )ﻧﻤﺎﺩ ﺍﺭﺗﺠﺎﻉ( ﺍﺯ ﺭﻭی ﮐﺘﺎﺏ‬ ‫"ﻣﻴﻬﻦ" ﺑﻴﻤﺎﺭ" ﺭﺍ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﺪ!‬ ‫ﺍﮔﺮ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻨﺮی ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻴﻢ‪:‬‬ ‫"ﻣﻦ ﻣﺰﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻋﻴﺪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﻔﺘﺼﺪ‬ ‫ﻫﺸﺘﺼﺪ ﻣﺘﺮی ﺍﺯ ﺣﻮﺿﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺣﻀﺮﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎی‬ ‫ﺭﺧﺘﺸﻮﻳﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭ ﺳﻄﻞ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﻢ ﺩﺭﺍﺯ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻭ‬ ‫ﭘﺎﻳﻢ ﻳﮑﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(19‬‬ ‫"ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﻧﻤﻴﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﻡ‬ ‫ﺁﺏ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺎک ﻭ ﺟﺎﺭﻭ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﺮﺍی ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﺎﺭﻭﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻳﺮ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﻮﺷﮑﻬﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﮐﺎﻋﺬ ﺩﻭ ﺭﻭﻳﭙﻪ ﻳﯽ ﺩﻳﺪﻡ‪ .‬ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﻭﭘﻴﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ‬ ‫ﻓﺸﺎﺭ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻧﭙﺮﺱ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺭ ﺟﺎ ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺍﺯ ﻣﮑﺘﺐ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺸﻮی‪ .‬ﺗﺎ ﮐﯽ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺰﺩﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﯽ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ؟ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺗﺮﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺰﺩﻭﺭی ﻧﮑﻨﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﺑﺎﺱ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻳﻢ‬ ‫ﺭﺧﺖ ﺑﺪﻭﺯﺩ‪ /.../.‬ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ‪ ،‬ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﻨﻮﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪20‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎی ﺗﺮ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺩﻳﺪ‪ ،‬ﻭﺍﺥ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﺒﻴﻨﻢ ]ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ[‪ ....‬ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺰﺩﻭﺭی ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﻣﺰﺩﻭﺭی ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺰﺩﻭﺭی ﺗﺮﺍ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻤﻴﺸﻮﻡ‪ .‬ﮐﺮﺑﺎﺳﻬﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺎﻅﺮﻫﺎ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﮐﺮﺑﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻤﻴﺮﺍ ﭘﺲ ﺩﺍﺩﻡ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻣﻦ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺰﺩﻭﺭی ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ‪ .‬ﺣﻤﻴﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ! ﺑﻤﺎﻥ ﻻﺍﻗﻞ ﻧﺎﻥ ﺑﺨﻮﺭ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﺑﺮﻭ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻧﻪ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻣﻴﺮﻭﻡ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ ﻣﻴﺨﻮﺭﻡ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(20‬‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﺪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﮐﻮﺩک ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ! ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺧﺎﺭ ﮐﻨﯽ ﻭ ﻫﻴﺰﻡ‬ ‫ﺁﻭﺭی ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺑﺎﺭ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺰﺩﻭﺭی ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺁﺩﻣﻴﺰﺍﺩﻩ ﺩﻳﮕﺮی ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎﻳﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ؟‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‪.‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪ ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ‪ ،‬ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﻳﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭی ﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ /‬ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﻳﻴﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﭘﻨﺠﺎﻩ‬ ‫ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ‪:‬‬ ‫"ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭘﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺳﻮﻕ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﺻﻨﻮﻑ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻗﻮﺗﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺖ ﻭی ﮐﻪ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﺳﻬﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺸﺖ ﮐﻮﺑﻴﺪﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺤﮑﻢ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻦ ﻭی ﺑﻮﺩ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﮐﺮﺍﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺳﻬﻢ ﻋﻤﺪﻩ ﻭی ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺯی‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺣﺰﺑﯽ ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮی ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﻣﺰﺍﺝ ﺳﺮﮐﺶ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺵ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻘﻴﺪﺗﯽ‬ ‫ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻠﯽ_ﮔﺮﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺽ ﻭﻁﻨﺪﺍﺭی ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫"ﺳﻮﻳﺘﻴﺴﺖ" ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ‪ .‬ﺷﺐ ﻧﺸﻴﻨﻴﻬﺎ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻧﻴﻬﺎی ﭘﺮﺧﺮﺝ ﮐﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﺟﻪ‬ ‫ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﻦ ﻭ ﺭﻭﺳﻬﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻴﺪﺍﺩ‪ .‬ﺷﺨﺺ‬ ‫ﺑﺪﺩﻫﻨﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﻬﺮ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩ‪ .‬ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﻟﻮی‬ ‫ﻣﺴﺘﺸﺎﺭ ﺷﻮﺭﻭی )ﺳﺘﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﺳﺮﻭﮐﻴﻦ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺳﺘﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﺳﻠﻤﺎﻧﻮﻑ( ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮﺵ ﺟﻠﺴﻪ ﺍﻭﭘﺮﺍﺗﻴﻔﯽ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﻭ‬ ‫ﻅﺎﻳﻒ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ‪ -‬ﺍﺯ ﺳﻮی ﻟﻮی ﻣﺴﺘﺸﺎﺭ ‪ -‬ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺬﻑ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﺣﺮﻑ ﺩﻳﮑﺘﻪ‬ ‫‪21‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﮐﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺧﺘﻢ ﺷﺪﻩ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪،282‬‬ ‫"ﺍﺭﺩﻭ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" – ﺳﺘﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ‪/‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﻧﺸﺮﺍﺗﯽ ﻣﻴﻮﻧﺪ‪ /‬ﭘﺸﺎﻭﺭ‪ ،‬ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ‪(1998 /‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﻫﻔﺘﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ‪ 1954‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩی ﺭﺍ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ‬ ‫ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺩﻭﺭﻩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﯽ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﭙﺮی ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫"ﻋﻀﻮ ﺍﺻﻠﯽ" ﺁﻥ ﺣﺰﺏ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺑﺲ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻭ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﻓﺎﮐﻮﻟﺘﻪ ﻁﺐ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﺧﺎﻥ – ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻋﺴﮑﺮی – ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ‬ ‫ﺑﺎ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭی ﭘﻴﻬﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ "ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﻁﺐ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ"‪ .‬ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ‬ ‫"ﻣﺮﺍ ﺷﮑﻢ ﺳﻴﺮ ﻟﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﺸﺖ ﻭ ﻟﮕﺪ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺑﮑﺸﯽ‪ ،‬ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺮﻭﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﺳﺮﻡ ﻁﺐ ﺑﺨﻮﺍﻧﯽ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪" (43‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﻣﺴﻠﮏ ﻧﻘﻠﻴﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺩﺭ ‪ [1958] ۱۳۳۷‬ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺐ ﻣﻴﺸﺪﻳﻢ‪ .‬ﻫﻤﺼﻨﻔﻴﻬﺎﻳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﻨﻒ‬ ‫ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺍﻭﻝ ﻧﻤﺮﻩ ﺻﻨﻒ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(46‬‬ ‫ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺷﺎﮔﺮﺩی ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍی ﺁﻣﻮﺯﺷﻬﺎی‬ ‫ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﺕ ‪ -‬ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺗﮑﻤﻴﻞ ﻣﻌﺎﻳﻨﺎﺕ ﺻﺤﯽ ‪ -‬ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺭﺳﻼ ﺭﻳﻴﺲ ﺭﻭﺍﺑﻂ‬ ‫ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻭﺯﺭﺍﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﺎﻣﻬﺎی ﻧﻬﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻭ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﻳﺎﺩ ﻧﮑﺮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(47‬‬ ‫"ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻴﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻫﻴﺎﺕ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﻭی‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ 60 /.../ .‬ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺍی ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭی ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫ﻫﻢ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻡ‪ /.../ .‬ﺣﺎﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺭﻓﺘﻦ‪ .‬ﺳﺎﻝ ‪۱۳۳۶‬‬ ‫‪22‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫]‪ [1957‬ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺑﻴﮑﺎﺭی ﺍﻳﻨﻄﺮﻑ ﻭ ﺁﻧﻄﺮﻑ ﻣﻴﮕﺸﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬ﻧﻈﻢ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ‬ ‫ﺣﺮﺑﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺣﺼﺎﺭ ﻣﺨﺘﻞ ﻣﻴﺸﺪ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(48‬‬ ‫"ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺗﺤﺼﻴﻞ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻳﻌﻨﯽ ﺣﻖ ﺍﻻﺷﺘﺮﺍک ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ ﻭ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(49‬‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ "ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻢ" ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮﺭﻭی" ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ "ﺧﺎﺭ‬ ‫ﭼﺸﻢ" ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ‪) .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﮑﺲ_ﺭی‪ /‬ﺭﺍﺩﻳﻮﮔﺮﺍﻓﯽ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﭘﯽ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ!(‬ ‫ﺍﻭ ﻫﺮ ﺳﻮ ﮔﺎﻡ ﻣﻴﮕﺬﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻳﻪ ﺭﺷﮏ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﺘﺎ‬ ‫ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﻬﺎ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺁﻗﺎی "ﻡ‪.‬ﺍﻟﻒ‪.‬ﺥ" ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﻝ‪ ،‬ﺁﺭﺯﻭی "ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﺷﺪﻥ" ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪" :‬ﻫﯽ! ﻫﯽ! ﻫﯽ!"‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﮔﻮﺭﺳﻞ ﺭﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﻀﻞ ﺍﺣﻤﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻭی ﻫﻮﺗﻞ ﮐﺎﺑﻞ‬ ‫ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻳﻢ‪ .‬ﻋﺴﮑﺮﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻤﻴﻦ ﻣﮑﺘﺐ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩی ﭘﻴﺶ ﺭﻭی ﻫﻮﺗﻞ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‬ ‫ﭼﻬﺎﺭﺭﺍﻫﯽ ﭘﺸﺘﻮﻧﺴﺘﺎﻥ ﺻﻒ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﺎﻝ ﮔﺮﺳﻞ ﺑﺎ ﺳﮕﺶ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻓﺮﺩﺍی ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﺷﻮﺭﻭی ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻓﻀﻞ‬ ‫ﺍﺣﻤﺪ! ﻓﺮﺩﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ .‬ﺑﻼ ﺑﻪ ﭘﺴﺶ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﯽ ﻭﻗﺖ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﮐﻼﻩ »ﺷﭗ ﭘﻮ« )ﺷــﭙﻮ؟( ﺑﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻳﺨﻦ ﺑﺎﻻﭘﻮﺷﺶ ﺑﺎﻻ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬ ‫"ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ"؟ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﺑﺮﺍی ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﻭی ﻣﻴﺮﻭﻳﻢ"‪ .‬ﮔﻔﺖ‪" :‬ﻫﯽ!‬ ‫ﻫﯽ! ﻫﯽ! ﭼﻘﺪﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺷﻤﺎ‪ .‬ﭼﻘﺪﺭ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ ...‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﺮﻭﻳﺪ! ﮐﻮﺭ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻨﺎ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﮐﺮ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ‪ ،‬ﺷﻨﻮﺍ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ‪) ".‬ﺑﺮگ‬ ‫‪(49‬‬ ‫‪23‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫"ﺍﻭ ﮐﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﻅﺎﻫﺮﺍً ﻳﮏ ﺁﺩﻡ ﻋﺎﺩی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻓﻀﻞ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ .‬ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ‬ ‫ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﻻﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ! ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ .‬ﺑﮑﻦ! ﺁﻥ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﻭﻗﺘﯽ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﺍی ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﭘﻴﻠﻮﺗﯽ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﻭی ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺩﺭ ﻁﻴﺎﺭﻩ‬ ‫ﺩﻳﺪﻡ‪ /.../.‬ﻫﻤﻴﻨﮑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﻳﺎﻓﺘﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﺴﻴﺎﺭ‬ ‫ﻣﻴﺒﺨﺸﻴﺪ! ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻳﯽ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﺠﺎ! ﮔﻔﺖ‪" :‬ﻣﻦ ﺧﻴﺒﺮ‬ ‫ﻫﺴﺘﻢ"‪ .‬ﻣﻴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﺎﻡ ﻣﻴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺧﻴﺒﺮ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ! ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺭﻭﺷﻦ! ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻗﺒﻞ ﺍﺯﻳﻦ ﻫﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ‪) ".‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 49‬ﻭ‬ ‫‪.(50‬‬ ‫ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻏﺒﺎﺭﺁﻟﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪﻡ ﺩﺭ‬ ‫ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ‪ 1958‬ﻭ ‪ 1959‬ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﻗﺮﻏﺰﺳﺘﺎﻥ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﻠﻮﺕ‬ ‫ﻣﻴﺸﻮﺩ‪" .‬ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮐﻠﻴﻤﻮﻑ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﺩﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﻼﻳﻤﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﺮ ﺩﻩ ﺑﻴﺴﺖ‬ ‫ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺍﻫﺮی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻧﺠﻴﻼ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪:‬‬ ‫"ﭼﻴﺰی ﺗﻴﺎﺭ ﮐﻦ"! ﻏﺬﺍﻳﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺧﺎﻧﻤﺶ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻴﻨﺸﺴﺖ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(52‬‬ ‫ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮐﻠﻴﻤﻮﻑ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﭘﻴﻠﻮﺗﯽ ﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ‬ ‫ﺩﻫﻬﺎ ﻣﺤﺼﻞ "ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻧﺪﻭﻧﻴﺰﻳﺎ‪ ،‬ﻋﺮﺍﻕ‪ ،‬ﺳﻮﺭﻳﻪ ﻭ ﻣﺼﺮ" )ﺑﺮگ ‪ (51‬ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺩﻩ ﺑﻴﺴﺖ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺯﺧﻢ ﻣﻌﺪﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ‪) .‬ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﺭ‬ ‫ﺍﻧﺠﻴﻼ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﺯ ﺑﺮﻳﺎﻧﻬﺎی ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﺵ! ﺱ ﺱ( ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍی ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻭ‬ ‫ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺎﺷﮑﻨﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺼﻨﻔﻴﻬﺎﻳﻢ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﺑﺮﺍی ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺮﻭ‪ .‬ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﻦ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ /.../.‬ﺩﺭ‬ ‫ﮐﺎﺑﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻣﻴﮓ ‪ 17‬ﺷﺪﻡ"‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 52‬ﻭ ‪(53‬‬ ‫‪24‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 55‬ﻭ ‪ 556‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﺮﺍی ﺳﺮﮐﻮﺏ "ﮐﻮﭼﻴﻬﺎ ﻭ ﺳﺒﺮﻳﻬﺎ" ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﻮﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ‪.‬‬ ‫"ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﺟﺮﺍی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻋﻤﻠﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ! ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻋﻤﻠﯽ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻓﻴﺮ ﮐﺮﺩﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ! ﺯﺩﻳـﻢ‪ .‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﺗﺎﻧﮏ ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺟﺮ ﺧﺸﮏ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﻳﮏ ﻁﺮﻑ ﺟﺮ ﮐﻮﭼﻴﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻁﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﺒﺮﻳﻬﺎ )ﻫﺪﻓﺶ "ﺳﺒﺮﻳﻬﺎ"ﺳﺖ(‪.‬‬ ‫ﺻﺒﺮﻳﻬﺎ )ﺳﺒﺮﻳﻬﺎ( ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻴﻬﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻋﺒﻮﺭ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ﺻﺒﺮﻳﻬﺎ )ﺳﺒﺮﻳﻬﺎ( ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻴﻢ‪ .‬ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ﻓﺸﻨﮓ ﺳﺮﺧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﻴﺮ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻓﺸﻨﮓ ﺳﺮﺥ ﻓﻴﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺁﺗﺶ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﺭ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﺩﻭ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‬ ‫ﻣﻴﺮﻭﻡ«‪ .‬ﺟﺪﺍ ﺷـﺪﻡ‪ .‬ﭘﻴﮑﯽ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﻫﺮ ﺩﻭ ﺗﻮپ ﺭﺍ ﭘﻴﻬـﻢ ﻓﻴﺮ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺍﺯ ﻫـﺮ ﺗﻮپ ﭘﻨﺠﺎﻩ‬ ‫ﻣﺮﻣﯽ ﻓﻴﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﺭﻩ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ"‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺻﺒﺮﻳﻬﺎ )ﺳﺒﺮﻳﻬﺎ( ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺁﻳﺎ ﻧﻴﺎﺯی ﺑﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭ ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﺻﻼً ﻣﺎ ﺑﻌﺪﺍً ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻴﺾ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﺋﺐ‬ ‫ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﺵ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺩﺧﻴﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﭘﻮﻝ‬ ‫ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ‪) ".‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 56‬ﻭ ‪(57‬‬

‫‪25‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻭ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺳﭙﻴﺪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ!‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﻫﺸﺘﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ‪ 1959‬ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺩﻫـﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‪.‬‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ "ﮐﺸﺘﻦ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ‬ ‫ﺳﺒﺮی ﺑﺎ ﺩﻭ ﺗﻮپ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺍﺭی ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﺮﻣﯽ ﻭ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺳﺖ" ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ )ﺑﺮگ ‪ ، (57‬ﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺯﺍﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﭘﻴﺮﻳﺰی ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮ ﻳﺎﺩ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ]‪ 1959‬ﻳﺎ ‪ [1960‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﮐﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﺎ ﻗﻮﺍی ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ‪ /.../ .‬ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﺯﻣﺎﻥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﻤﻠﯽ ﺟﺪی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﭼﻬﺎﺭ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﻳﺪﮔﺎﻫﻬﺎی ﻣﺎ ﺑﻬﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﻨﺸﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺁﻥ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎ ﺑﻌﺪﺍً‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻫﺴﺘﻪ ﻳﯽ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﺗﺸﮑﻴﻞ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺒﻬﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﻗﻮﺍی ﭼﻬﺎﺭ ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺑﺎﻭﺭﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻧﺠﺎﺕ ﻭﻁﻦ‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭼﮕﻮﻧﻪ؟ ﺩﺭ ﭼﻪ ﻗﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﯽ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﻧﺸﺴﺘﻬﺎی ﻣﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ‬ ‫ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺸﻴﺮ‪ ،‬ﺍﮐﺮﻡ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻩ‪ ،‬ﺧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﻮﺑﯽ‬ ‫ﻭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﺯ ﺟﺒﻞ ﺍﻟﺴﺮﺍﺝ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﺸﻨﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪ /.../ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻧﻔﺮ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﮕﺮﺍﻡ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﮏ‬ ‫‪26‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻧﻴﺮﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺎ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻫﻢ_ﻣﺴﻠﮑﻬﺎی ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎی ﻣﺎ ﺟﺪی ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﻧﺎﻡ‬ ‫ﻧﻬﺎﺩﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮ ﺁﻥ ﺷﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻴﻢ‪ /.../ .‬ﺑﻌﺪﺍً ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺁﻥ ﺩﻭ‬ ‫]ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ[ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻋﻤﻼً ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 56‬ﻭ ‪(58‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺷﻤﺎ ﭼﭙﯽ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﻣﺎ ﮐﺪﺍﻡ »ﭼﭗ«؟ ﭼﭙﮕﺮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻳﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﭼﭗ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‬ ‫ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺟﺮﻳﺎﻥ ﭼﭗ ﻣﺎﻭﻳﺰﻡ ﭼﻴﻦ ﮔﺮﺍ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﭼﭗ ﺷﻮﺭﻭی ﮔﺮﺍ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﺷﺎﺧﻪ ﺍی ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﻋﻠﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﺍﮐﺒﺮ‬ ‫ﻫﻢ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺣﻖ ﺍﻟﻌﻀﻮﻳﺖ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺩﺭﺯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺭﻫﺒﺮی ﮔﺮﻭﻩ ﺑﮕﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﮐﺒﺮ‬ ‫ﭘﻨﺠﺸﻴﺮی ﻭ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺒﻞ ﺍﻟﺴﺮﺍﺝ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﺍﮐﺒﺮ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺍﮐﺒﺮ! ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﮐﺮﺩی‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﻓﻌﻼً ﺑﺮﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﻤﺎﻥ‪ .‬ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺸﻮ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﻗﻨﺪﺯ ﻭ ﺑﺪﺧﺸﺎﻥ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻭﺍﻟﯽ‬ ‫ﻗﻨﺪﺯ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻤﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮐﺸﺖ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻪ‬ ‫ﺍﮐﺒﺮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﻧﻪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺭﺍ‪ .‬ﮐﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮی ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻢ‪) .‬ﺑﺮگ‬ ‫‪(59‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯﻳﻦ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﮕﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺭﻫﺒﺮ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﻴﮕﺸﺘﻴﺪ‪.‬‬

‫‪27‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺭﻫﺒﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪» .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﺍﺭﺩﻭ« ﺭﺍ ﻣﻦ ﺭﻫﺒﺮی ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﺍﺯ ﻣﺎﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﺬﺏ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﮑﻬﺎی ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺠﻨﻴﺮی ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﭙﻮﺳﺖ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺠﻨﻴﺮﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﻭی‬ ‫ﺑﺮﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻳﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺷﺼﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﺎﺯ‬ ‫ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﭙﻮﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﮔﺎﻫﯽ ﺭﺍﺯﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﭘﺎﭼﺎﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(66‬‬ ‫ﺷﮕﻔﺘﺎ! ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺘﺮﻗﯽ )ﺷﻌﻠﻪ ﺟﺎﻭﻳﺪ(‪ ،‬ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺮﻭی ﺑﺰﺭگ‬ ‫ﭼﭗ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻭﺍﻧﮕﻬﯽ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﻴﺴﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺍی ﺭﻫﺒﺮ ﻭ‬ ‫ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺭﻫﺒﺮ؟ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﮐﻪ "ﺭﻫﺒﺮ" ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ "ﺳـــﺎﺯﻣﺎﻥ" ﺩﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﻴﺸﻨﻮﻳﻢ ﮐﻪ "ﺳـﺎﺯﻣﺎﻥ" ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ "ﺭﻫﺒﺮ" ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ "ﺭﻫﺒﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! ﻣﮕﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﻫﻔﺖ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪» :‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺭﺍ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻫﺒﺮی ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﺁﺭی‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺗﻬﺪﺍﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺵ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩ؟ ﺁﻳﺎ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« – ﺍﮔﺮ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ – ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ‪ GRU‬ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ‪ GRU‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﺮﻩ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻴﺨﺮﻳﺪ ﻭ‬ ‫ﻣﻴﻔﺮﻭﺧﺖ؟‬ ‫ﻓﺮﺩﺍ ﺷﺎﻡ ﻭ ﺷﺎﻣﻬﺎی ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ "ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ" ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ :‬ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻧﯽ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺳﻠﻴﮓ ﻫﺮﻳﺴﻮﻥ‪ ،‬ﺍﻧﺘﻮﻧﯽ ﺁﺭﻧﻮﻟﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻳﻔﻠﯽ ﻣﻴﻞ‪ ،‬ﻓﺮﺩ ﻫﺎﻟﻴﺪی‪ ،‬ﺩﮔﻼﺱ ﻣﮏ ﺍﻳﮑﻴﻦ‪،‬‬ ‫‪28‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻳﮕﻮﺭ ﺍﻳﺴﻮﮐﻮﻑ‪ ،‬ﻭﻻﺩﻳﻤﻴﺮ ﺳﻴﻨﻴﮕﻴﺮﻳﻮﻑ‪ ،‬ﻭﺍﻟﻴﺮی ﺳﺎﻣﻮﻧﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ‪،‬‬ ‫ﻅﺎﻫﺮ ﻁﻨﻴﻦ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ‪ GRU‬ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻪ‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ؟‬ ‫ﻭ ﻳﮏ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻮﭼﮏ‪ :‬ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﺎ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍی ﺁﺷــﻮﺑﺰﺩﻩ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎی ‪ 1948‬ﻭ ‪ 1949‬ﮐﻪ ﻧﺸﺮﺍﺕ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ‬ ‫ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﻧﺎﺭﻭی ﻭ ﺳﻮﻳﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺩﺭ ‪ 1959‬ﻭ ‪ 1960‬ﮐﻪ ﭘﺨﺶ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﺰﺏ ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﻪ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ‬ ‫ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻨﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪.‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﻧﻬـﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻣﺎﺋﻮﻳﺴﺘﯽ ﻭ‬ ‫ﻧﺸﺮﺍﺕ ﺟﻬﺎﺩی ﺭﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻧﺶ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎ‬ ‫ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺭ ﮐﻴﻦ ﮐﻬﻦ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ"‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‬ ‫ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﺱ‪ ،‬ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ‪ ،‬ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪1‬ـ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﻅﺎﻫﺮ ﻁﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺮگ ‪" ،207‬ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ" )ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﻫﺎی ﺑﯽ‪.‬ﺑﯽ‪.‬ﺳﯽ‪ (2005 /‬ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫"ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﭼﻢ ﻭ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻠﮑﺮﺩﻩ ﺷﻮﺭﻭی ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﺴﺘﻘﻼً ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻠﻖ ﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﺭﻫﺒﺮ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻘﻞ ژﻧﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﻳﻴﺲ ﺳﺘﺎﺩ ﻧﻴﺮﻭی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﺭﺗﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍً ﺑﻪ‬ ‫‪29‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺟﻨﺎﺡ ﺧﻠﻖ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺍﭘﺮﻳﻞ ‪ 1978‬ﻧﻘﺶ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺑﺎﺯی‬ ‫ﮐﺮﺩ‪".‬‬ ‫ﺩﮐﺘﻮﺭ ﻁﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪" :‬ﺩﺭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ‬ ‫ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﮔﺮﻭﭘﻬﺎی ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺣﻬﺎی ﺣﺰﺏ‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﺳﻤﭙﺎﺗﻴﺰﺭﻫﺎﻳﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﻣﻴﺪﻳﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺩﻭ ﺟﻨﺎﺡ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﺟﻨﺎﺡ ﺧﻠﻖ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﺰﺏ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻳﮏ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﻫﺮ ﺩﻭ‬ ‫ﺟﻨﺎﺡ ﺣﺰﺏ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﺒﻮﺩ‪".‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﻨﻮﺩ ﺑﺎ ﻅﺎﻫﺮ ﻁﻨﻴﻦ )ﺭﺍﺩﻳﻮ ‪ (BBC‬ﻧﺎﻡ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﻭ‬ ‫ﺭﻫﺒﺮی ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪.‬‬ ‫‪2‬ـ ﺩﺭ ﺑﺮگ ‪" 207‬ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ" ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﺑﻠﻨﺪ – ﺑﺪﻭﻥ ﺫﮐﺮ ﺳﻨﺪ – ﺍﺯ‬ ‫ﺯﺑﺎﻥ ﺳﻠﻴﮓ ﻫﺮﻳﺴﻮﻥ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ‪ .‬ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺱ‬ ‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﺩﺭ ﮐﺠﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ "ﺑﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ"‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻴﻬﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﺩﺭ "ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ" ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻝ ﺳﻠﻴﮓ ﻫﺮﻳﺴﻦ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﮐﺘﻮﺭ ﻁﻨﻴﻦ‪:‬‬ ‫"ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎی ‪ 1978‬ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫ﺍﻁﻼﻉ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﻴﻦ ‪) KGB‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﮐﺰی ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﺷﻮﺭﻭی( ﻭ‪GRU‬‬ ‫)ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻁﻼﻋﺎﺕ ﺍﺭﺗﺶ ﺷﻮﺭﻭی( ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻤﯽ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺭﺗﺶ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﺎ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ‪ KGB‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻴﺎﻥ ﺣﺰﺑﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﺸﻴﺎﻥ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﺭﻗﺎﺑﺘﯽ ﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﻘﺶ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﺮﺩ‪ :‬ﻳﮑﯽ ﺧﻮﺩ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺍﺭﺗﺶ ﺷﻮﺭﻭی ﻭ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻁﻼﻋﺎﺕ‬ ‫‪30‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﺭﺗﺶ ﺷﻮﺭﻭی ﺍﺯ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺣﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺟﻨﺎﺡ‬ ‫ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺡ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻁﻮﺭ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻭ‬ ‫ﺑﺪﻭﻥ ﮐﻨﺘﺮﻭﻝ ‪ KGB‬ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﺳﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﺣﻔﻴﻆ ﷲ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮔﺮﻭﻩ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﻣﻴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ‪ GRU‬ﻳﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺍﻁﻼﻋﺎﺕ ﺍﺭﺗﺶ ﺷﻮﺭﻭی ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺖ‪ GRU .‬ﺑﻪ ﻁﻮﺭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮی ﺍﺯ‬ ‫ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺍﺭﺗﺶ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﻳﻴﺲ ﺳﺘﺎﺩ ﻧﻴﺮﻭی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﺭﺗﺶ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻧﻘﺶ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻭ ﺍﻳﻨﮏ ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﭘﻨﺠﻢ‪ ،‬ﺑﺮگ ﻫﮋﺩﻫﻢ ﮐﺘﺎﺏ "ﺑﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ"‬ ‫)ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ‪ :‬ﺩﻳﮕﻮﮐﻮﺭﺩﻭﻳﺰ ﻭ ﺳﻠﻴﮓ ﻫﺮﻳﺴﻮﻥ‪ /‬ﻧﻴﻮﻳﺎﺭک ‪(1995 -‬‬ ‫"ﻭﺣﺪﺕ ]ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ‪ [1977‬ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯ ﻳﮕﺎﻧﮕﯽ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰی ﺣﺰﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭﻳﻦ ﮐﻤﻴﺘﻪ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﻋﻀﻮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﮐﺎﺭﮔﻴﺮی ﺍﺯ ﮐﻤﻴﺴﻴﻮﻥ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺟﻨﺎﺡ ﺧﻠﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻘﻼﻧﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﻣﻴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ – ﮐﻤﻴﺴﺎﺭ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﺟﻨﺎﺡ ﭘﺮﭼﻢ – ﺑﻪ ﺗﻼﺷﻬﺎی ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺭﺍ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﺑﺮ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺁﻣﻮﺯﺵ_ﺩﻳﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭی ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ" ﺑﺴﻴﺞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ" ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ‬ ‫ﭘﻴﺮﻳﺰی ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﻨﺤﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﺭﻭی‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ]ﻫﺮﻳﺴﻮﻥ[ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪) GRU :‬ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﻮﺭﻭی( ﺑﺎ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺭﻫﻨﻤﻮﺩﻫﺎی ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰی ]ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ[‪ ،‬ﺧﻴﺒﺮ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ‬ ‫ﻫﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ "ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ" ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﯽ‬ ‫ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎی ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻏﻴﺮ_ﭘﺸﺘﻮﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی‬ ‫ﻫﻮﺍﻳﯽ – ﻫﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺩﺳﭙﻠﻴﻦ ﺍﻣﻴﻦ ﺭﻭی ﺑﺮﻣﻴﺘﺎﻓﺖ‪ .‬ﺩﺭﻳﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ‪ GRU‬ﻭ‬ ‫‪ KGB‬ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻨﺘﺮﻭﻝ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎی ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﯽ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺳﻠﻴﮓ ﻫﺮﻳﺴﻮﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎﻡ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺭﺍ ﺍﺯ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ «‬ ‫‪31‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻫﻤﺎﻧﺎ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ« ﻣﻴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ ﮐﺶ ﺭﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺯﻳﺮ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭی ﺍﺯ ﺍﻭ‪ ،‬ﻧﺎﻡ ﮔﺮﻭﻫﺶ ﺭﺍ‬ ‫»ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ« ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺨﻦ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ؟‬ ‫"ﺩﻭﺷﺎﺩﻭﺵ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ‬ ‫"ﺟﺒﻬﻪ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻬﺎی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" – ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ – ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺍﺭﺗﺶ ﻧﻘﺶ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻋﻀﺎی "ﺟﺒﻬﻪ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻬﺎی‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﺩﺭ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺎﺯی ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪".‬‬ ‫)ﺑﺮگ ‪ ،44‬ﺟﻠﺪ ﻧﺨﺴﺖ‪" ،‬ﻁﻮﻓﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ"‪ ،‬ﺍﻟﮑﺴﺎﻧﺪﺭ ﻟﻴﺎﺧﻔﺴﮑﯽ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫ﺁﺭﻳﺎﻧﻔﺮ(‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺍﻟﮑﺴﺎﻧﺪﺭ ﻟﻴﺎﺧﺴﻔﮑﯽ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﻨﺞ‬ ‫ﺳﺎﻝ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩﺍﻧﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﻣﻴﮑﺮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ :‬ﻳﮑﯽ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺩﺭ ‪ 1960‬ﻭ ﺩﻳﮕﺮی "ﺟﺒﻬﻪ‬ ‫ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻬﺎی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﺩﺭ ‪.1965‬‬ ‫ﻳﮏ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻮﭼﮏ‪ :‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺁﺑﻬﺎی ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﺳﻴﺎﺑﻬﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﭼﺮﺍ ﭘﻴﺮﻳﺰی ﻭ ﺭﻫﺒﺮی "ﺟﺒﻬﻪ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻬﺎی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﺪ؟‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺩﻫـﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫»ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻳﮏ ﻭﺍﻗـﻌـﻴﺖ«‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ‪ :‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﻤﺪ ﺍﺯﻫﺮ )"ﭘﻴﺎﻡ ﻭﻁﻦ"‪(05.11.2008 /‬‬ ‫‪32‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ]ﺍﺯ ﺳﻠﻴﮓ ﻫﺮﻳﺴﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﮑﺴﺎﻧﺪﺭ ﻟﻴﺎﺧﻔﺴﮑﯽ[ ﻧﺎﻣﻬﺎی ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎ‪،‬‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻬﺎی ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻭ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍّﻧﻬﺎ ﺩﺭﻫﻢ ﺍّﻣﻴﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ]"ﺟﺒﻬﻪ‬ ‫ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻬﺎی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﻭ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻗﻮﺍی ﻣﺴﻠﺢ"[ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎ ﺕ‬ ‫ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﺣﮑﻢ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭی‬ ‫ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﻀﻴﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ‪ :‬ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺸﻢ ﺳﻨﺒﻠﻪ ‪ ۱۳۴۳‬ﺧﻮﺭﺷﻴﺪی ]‪ 17‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ‬ ‫‪ [1964‬ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ" )ﺳﺎﺩﺍ( ﺍﺯ‬ ‫ﻁﺮﻑ ﺣﻠﻘﻪ ﺗﺤﻮﻝ ﻁﻠﺐ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺗﺪﺍﺭک ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻧﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ‬ ‫ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭﻭ ﺫﻟﺘﺒﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﻻﻣﺎﻥ‪ /‬ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺳﺎﺳﮕﺬﺍﺭی ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺘﺸﮑﻞ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺮ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ )ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺻﺎﻝ(‪ ،‬ﺳﻪ ﺍﻓﺴﺮ ﻗﻮﺍی‬ ‫ﺯﻣﻴﻨﯽ )ﺫﺑﻴﺢ ﷲ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻄﻴﻒ ﺍﻧﺼﺎ ﻑ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ( ﻭ ﺩﻭ ﺍﻓﺴﺮ ﭘﻮﻟﻴﺲ‬ ‫)ﻣﻬﺮﺍﻟﺤﻖ ﻗﻄﺮﻩ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﻤﺪ ﺍﺯﻫﺮ( ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺑﺮ ﺍﻫﺪﺍﻑ‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﯽ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺁﺭﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﻤﺪ ﺍﺯﻫﺮ ﻭ ﺫﺑﻴﺢ‬ ‫ﷲ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﺑﺤﻴﺚ ﺭﻳﻴﺲ ﻭ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎ ﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺧﻄﻴﺮ ﺭﻫﺒﺮی‬ ‫ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺷﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭی ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﺍﺛﺮﮔﺬﺍﺭﻳﻬﺎی‬ ‫‪ GRU‬ﻭ ‪ KGB‬ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺒﺮی ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻄﻴﻒ ﺍﻧﺼﺎ ﻑ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ‬ ‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﺮک ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻠﮑﯽ ﺑﺎ‬ ‫ﺣﻔﻆ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎی‬ ‫ﺑﺰﺭگ ﻭ ﭘﺮﺛﻤﺮی ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻒ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﺎﻝ ‪ ۱۳۵۷‬ﺧﻮﺭﺷﻴﺪی ]‪ [1978‬ﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ﺟﮕﺮﻧﯽ‪ ،‬ﻭ ﻣﻬﺮﺍﻟﺤﻖ ﻗﻄﺮﻩ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﺍﻓﺘﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺭﺯﻣﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻣﺮﻳﻀﯽ ﻗﻠﺒﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪۱۳۷۲‬‬ ‫]‪ [1993‬ﺑﻪ ﺭﺗﺒﻪ ﺳﻤﻮﻧﻮﺍﻝ ﺑﻪ ﺍﺑﺪﻳﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ‬ ‫ﺭﻫﺒﺮی ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎی ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ – ﻳﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﯽ ﺑﺎ ﺁﻥ –‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪33‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪ "ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ" ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﻴﻤﻮﺭﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﻭ‬ ‫ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﺟﺘﻨﺎ ﺏ ﺍﺯ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻤﺎﺕ ﺗﺸﺎﺑﻪ ﺍﺳﻤﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎی‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺣﺬ ﻑ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ" ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﻨﻮﻳﺮ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺍﺭﺩﻭ )ﻗﻮﺍی ﻣﺴﻠﺢ( ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻓﮑﺎ ﺭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻣﺘﺮﻗﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﺯﺍﺩ‪ ،‬ﻣﺘﺮﻗﯽ‪ ،‬ﻣﺮﻓﻪ ﻭ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‪ ،‬ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻋﺪﺍﻟﺖ‬ ‫ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﻤﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺧﺼﻠﺖ ﻣﺨﻔﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎ‬ ‫ﻥ‪ ،‬ﻧﻪ ﺻﻔﻮﻑ ﻫﻤﺪﮔﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻫﯽ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺳﻮء ﻅﻦ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺟﺎﻥ ﺍﻋﻀﺎ ﻳﺎ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮﺩی ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺴﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﺑﻮﺩی ﻓﺮﺩی ﻗﺴﻤﯽ ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻞ‪،‬‬ ‫ﻁﻮﺭی ﺻﻮﺭﺕ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﮔﺎﻥ‪ ،‬ﮔﻤﻨﺎﻡ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﻤﺎﻳﯽ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻓﺮﺩی ﻳﺎ‬ ‫ﺟﻤﻌﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺒﺎﺭﺯ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺟﻤﻌﯽ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺷﻌﺎﺭ‬ ‫ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ‪" :‬ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﻭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ!" ﺳﻤﺒﻮﻝ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻓﺮﺩ ﻓﺮﺩ ﺍﻋﻀﺎی ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫"ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ" ﭘﺴﺎﻧﻬﺎ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻨﺒﯽ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺟﺪﻳﺖ ﺳﺮی ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺁﻥ‪ ،‬ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﺣﺰﺏ‬ ‫ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﺧﻄﻴﺮ ﺑﻮﺩ؛ ﻟﺬﺍ ﺍﺯﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﻫﻴﺎﺕ ﺭﻫﺒﺮی ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻬﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻫﺎی ﻗﻮی ﺳﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺭﻓﻴﻖ )ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﻣﻴﺮﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ(‬ ‫ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺑﻌﺪی ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻬﺎ ﻭ ﻣﺼﺮﻭﻓﻴﺘﻬﺎی ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎ ﺩﺭ ﻧﺸﺴﺘﻬﺎی ﻣﻬﻢ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻴﺒﺮ‬ ‫ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎﺳﻬﺎی ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻴﺒﺮ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎ ﻫﺮ‬ ‫ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﻭﻝ ﺭﻫﺒﺮی ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﻴﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ "ﺟﺒﻬﻪ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻬﺎی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺁﻥ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪ 1964‬ﺑﺮﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﭘﺴﺎﻧﺘﺮ ﺍﺳﺎﺳﮕﺬﺍﺭی ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻬﻤﮕﻴﺮی ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎی ‪ 1973‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎ ﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﺣﺘﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ‪" ،‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ" ﺍﺯ ﺟﻠﺐ ﻭ ﺟﺬﺏ ﻭ ﺗﺪﺍﺭﮐﺎﺕ‬ ‫‪34‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺑﺮﺍی ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺍﻁﻼﻉ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺯﻳﺎﺩی ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎی ﺁﻥ ﺑﺮﺍی ﮐﻤﮏ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﻋﻮﺕ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺭﺍ ﻟﻮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﻀﺎی ﺧﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺳﻬﻤﮕﻴﺮی ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﻟﻴﻞ‪:‬‬ ‫ﻳﮏ( ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﻁﻨﺪﻭﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺤﻮﻝ ﻁﻠﺐ ﻭ ﺗﺮﻗﻴﺨﻮﺍﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻟﺬﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ ﻳﺎ ﻟﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻭ( ﺑﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻠﻘﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺍﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ :‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﺍﺭﺩﻭ" ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﺍﺯ ﺗﺪﺍﺭک‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺍﺳﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﺩﻭﻟﺖ – ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺿﺒﻂ ﺍﺣﻮﺍﻻﺕ‪ ،‬ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ‬ ‫ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ‪ ،‬ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ‪ ،‬ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺧﺎﺹ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﻟﯽ ﻭ‬ ‫ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ – ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻮﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻫﺪﺍﻑ‬ ‫ﺍﺻﻠﯽ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ‪ ،‬ﺷﮏ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﻋﻀﺎی ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍی ﺍﺷﺘﺮﺍک ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﺮﻣﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻭﻁﻨﭙﺮﺳﺘﯽ ﺍﻭ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﺍﻅﻬﺎﺭ ﻋﺪﻡ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﻌﺎﺫﻳﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﺮﻓﺎ ً ﻳﮏ ﻋﻀﻮ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﻓﻴﺾ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻳﮏ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺷﺒﺎﺭﻭﺯی ﺧﻮﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ‬ ‫ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺳﻬﻤﮕﻴﺮی ﻓﻌﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﻌﺪﺍً ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻮﺍﺧﺬﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻭ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻋﻀﺎی ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻭ‬ ‫ﻫﻤﮑﺎﺭی ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩی ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﺼﻠﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺯﻭﺩی ﺑﻪ ﺻﻔﻮﻑ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ ﻓﮑﺘﻮﺭ )ﻫﻤﮑﺎﺭی ﺑﻌﺪی ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﻭ ﺟﺬﺏ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻓﻌﺎﻝ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ( ﻣﺎﻳﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮔﻮﻳﺎ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ" ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺳﻬﻢ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﻤﺪ ﺍﺯﻫﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ‪.‬‬

‫‪35‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﻳﺎﺯﺩﻫـﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫=======================‬ ‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ :‬ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ‬ ‫ﺍﺭﺗﺸﻬﺎی ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎی ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺤﺮ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯﺳﻪ ﻧﻴﺮﻭ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ :‬ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﺯﻣﻴﻨﯽ‪ ،‬ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ /‬ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﺑﺤﺮی‪ .‬ﮐﺸﻮﺭ‬ ‫ﻣﺤﺎﻁ ﺑﻪ ﺧﺸﮑﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭی ﺑﺤﺮی ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺘﺸﮑﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﻗﻮﺍی‬ ‫ﺯﻣﻴﻨﯽ ﻭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ .‬ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﺯﻣﻴﻨﯽ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﺭﺩﻭ‪،‬‬ ‫ﻭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﺨﺶ ﮐﻮﭼﮏ ﻭﻟﯽ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺭﺩﻭﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﻳﻦ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﮐﺪﺍﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ" ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﻭﺗﺎﻣﻬﺎی‬ ‫ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﺯﻣﻴﻨﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺘﺮﻗﯽ )ﺷﻌﻠﻪ ﺟﺎﻭﻳﺪ( ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ‬ ‫ﺩﺭﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻧﻈﺎﻣﯽ )ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ( ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩﺵ‬ ‫ﺁﮔﺎﻩ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻠﺐ ﻭﺟﺬﺏ ﻣﺎ ﻫﻤﺖ ﻣﻴﮕﻤﺎﺷﺖ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭﻧﻴﺮﻭی‬ ‫ﺯﻣﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﻄﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﺳﺘﮑﻢ ﺑﻴﺴﺖ ﺗﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﻀﻮ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺣﻴﺎﺕ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻡ ﺑﺒﺮﺩ؛ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﺶ ﺑﺎﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻣﻮﺟﻮﺩﻳﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﻧﻴﺮﻭی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺑﺎ ﻗﺎﻁﻌﻴﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ‪.‬ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻣﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ]ﻋﻈﻴﻤﯽ[ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪" :‬ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺮﻁﺎﻥ ‪ ۱۳۵۲‬ﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪".‬‬ ‫‪36‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻓﺴﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﮐﻮﺩﺗﺎی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺯﻳﺮ‬ ‫ﺧﺎﮐﯽ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺎﻡ ﺷﺎﻫﯽ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ‬ ‫ﺗﺤﻮﻝ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ /‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻳﺎ ﺗﻌﻠﻖ ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎی ﮐﻠﻴﺪی ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺴﻦ‬ ‫ﺷﺮﻕ‪ ،‬ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ‪ ،‬ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ‪ ،‬ﻓﻴﺾ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﺭﻫﺒﺮ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﮐﺸﻒ ﺷﻮﺭﻭی ﻭﻗﺖ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺮﻁﺎﻥ ‪ ،۱۳۵۲‬ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻣﺪﻳﺮ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺷﺪ ﻭ ﻓﺮﺩﺍی‬ ‫ﺁﻥ )ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺳﺮﻁﺎﻥ( ﺁﻗﺎی ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﺫﺭﻳﻌﻪ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ‬ ‫ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﺩﺭﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 82‬ﻭ ‪ 83‬ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺗﺮ‬ ‫ﮐﺮﺍﻳﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ ﮐﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!‬ ‫ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺮﻭﻳﯽ – ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺭﻓﻴﻖ ﻫﻮﺍﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺑﮕﺮﺍﻡ –‬ ‫ﺩﺭﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﮐﺸﻒ ﺍﺭﺩﻭی ﺷﻮﺭﻭی ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮﻭﻳﯽ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺩﺭ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺍﻓﻐﺎﺍﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺩﻭﻡ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ :‬ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺎﺑﮏ‬ ‫ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ‪) GRU‬ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ( ﮐﻪ ﭼﻴﺰی ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ‪ KGB‬ﺑﻮﺩ ﻭ ﻋﻤﺪﺗﺎ ً‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎی ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﻫﺎی ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺼﺖ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪی‬ ‫]‪ 1970‬ﻭ ‪ [1980‬ﺑﺮﺑﻨﻴﺎﺩ ﻓﻴﺼﻠﻪ ﺯﻋﺎﻣﺖ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭی ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺭﺍﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﺯی ﮐﻮﺩﺗﺎﻫﺎی ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺸﻬﺎی ﮐﺸﻮﺭﻫﺎی ﺁﺳﻴﺎ‪ ،‬ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎی‬ ‫ﻻﺗﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫"ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻗﻮﺍی ﻣﺴﻠﺢ" ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻓﺴﺮ ﻅﺎﻫﺮﺍً ﻟﻮﮔﺮی ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﺒﺎﻳﻠﯽ ﭘﺸﺘﻮﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻴﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﻴﺒﺮ‬ ‫ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬

‫‪37‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻭ ﻫﻢ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮ ﺯﺑﺮﺩﺳﺖ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺩﺭﻫﺎی ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼی ﻗﻮﺍی ﻣﺴﻠﺢ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺡ‬ ‫ﭘﺮﭼﻢ ﺣﺰﺏ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﻋﺎﻣﺖ ﺷﻮﺭﻭی ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯی ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ‬ ‫ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﻫﻤﮑﺎﺭی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﺍﺭﺩﻭی ﺷﺎﻫﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﻅﺎﻫﺮ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺼﻤﺪ ﺍﺯﻫﺮ‪ ،‬ﺫﺑﻴﺢ ﷲ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ‪ ،‬ﻧﺒﯽ ﺟﺎﻥ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﮐﺎﺩﻣﯽ‬ ‫ﭘﻮﻟﻴﺲ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﮐﻮﺭﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﺻﻼ ﺧﺒﺮ ﻭ ﺍﺛﺮی ﻧﺒﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺳﻮﻡ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ :‬ﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﺧﻠﻴﻞ ﷲ ﺭﻭﻭﻓﯽ‬ ‫ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﺮﮐﺘﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪی ﺩﺭﺟﻤﻠﻪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺳﺮﻁﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﻴﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻗﻮﻳﺎ ً ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﻧﺠﻴﺐ ﷲ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ )ﻭﺯﻳﺮﺩﻓﺎﻉ ﮐﻪ ﺑﺤﻴﺚ‬ ‫ﺭﻳﻴﺲ ﺁﺭﻳﺎﻧﺎ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩ( ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺰﺏ "ﻣﻠﯽ ﻏﻮﺭﺯﻧﮓ" ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﻧﺠﻴﺐ ﮐﻪ ﺍﺯﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﺑﺎﺯﻭی ﻣﻬﻢ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ‬ ‫ﻗﻮی ﺭژﻳﻢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ "ﻣﻠﯽ ﻏﻮﺭﺯﻧﮓ" ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺒﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﻄﺎﺭﺕ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻁﺮﻳﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺳﺎﺯﺩ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻴﺚ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺮ – ﺩﺭ ﻅﺎﻫﺮ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ – ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭی‬ ‫ﻳﺎﺩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭘﺴﺖ ﺣﺴﺎﺱ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﻴﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺭﺍﭘﻮﺭﻫﺎی ﺿﺪ ﻭ ﻧﻘﻴﻀﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺭﺍﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺭﺣﻴﻢ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﻨﻀﺒﻂ ﻭ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮ ﮔﺎﺭﻧﻴﺰﻳﻮﻥ‬ ‫ﺑﮕﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭﻣﻮﺟﻮﺩﻳﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﮕﺮﺍﻡ ﻫﻴﭻ ﭘﻴﻠﻮﺗﯽ‬ ‫ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺛﻮﺭ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ‪.‬‬ ‫‪38‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ‪ ،‬ﻗﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﭘﻼﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﺭﺣﻴﻢ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺍﺯﻳﻦ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺑﺮﻁﺮﻑ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻏﻼﻡ ﺳﺨﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ‬ ‫ﺍﻓﺴﺮﺣﻠﻴﻤﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺗﻮﻅﻴﻒ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺰﺭگ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺳﻨﺪ ﻣﺮگ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﺮﺩ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺗﻬﺎی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﮕﺮﺍﻡ‬ ‫ﻭﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺣﺰﺏ ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﻗﻠﻢ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﺎﺩﺭﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍی ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺍﺯﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺗﻨﺰﻝ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮﺑﺎﻻﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺮﻭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﮑﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩﻡ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﮐﻮﺩﺗﺎ‪ ،‬ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﻮﺳﯽ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻳﮑﺘﻦ ﺍﺯﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺷﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻠﮑﺮﺩﻩ ﺍﺭﺩﻭ‬ ‫ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﻌﺎﻭﻧﺶ ﺗﻮﺭﻧﺠﻨﺮﺍﻝ ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﺎﺭ ﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻼﺷﻨﮑﻮﻑ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻋﺎﺟﻞ ﺑﻪ ﺑﮕﺮﺍﻡ ﭘﺮﻭﺍﺯﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺳﺨﯽ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﮔﺎﺭﻧﻴﺰﻳﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ‬ ‫ﻭﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﻘﺎی ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮی ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺧﻮﺍﺟﻪ‬ ‫ﺭﻭﺍﺵ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺟﺮﺍ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮﻳﻦ ﺭﻓﻘﺎی ﻫﻢ_ﻣﺴﻠﮏ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﮑﺎﺭ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻗﺎﺳﻢ ﺧﺎﻥ ﻣﺪﻳﺮﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺁﻣﺮﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺗﺮﺑﻴﻪ‪،‬‬ ‫ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻗﻞ ﺳﺮﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻣﺪﻳﺮ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﻭ‬ ‫ﻳﮏ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭﻣﺠﺮﺏ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻫﻴﭻ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻠﻴﮕﻮﻧﻬﺎی ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺯﻳﺮﺧﺎک ﮐﺮﺩ‪.‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﺍی ﺁﻣﻮﺯﺷﻬﺎی ﺑﺮﺗﺮ ﻗﺮﻏﺰﺳﺘﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ‪ 1963‬ﻳﺎ ‪ 1964‬ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻴﺸﻨﻮﻳﻢ‪" :‬ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ‬ ‫ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﮐﻨﺪک ﻏﻨﺪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻥ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻥ‬ ‫‪39‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻴﭙﻮﺷﻴﺪ‪ .‬ﺑﺮﻭﺗﻬﺎﻳﺶ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺮﻭﺗﻬﺎی ﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻩ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﻭﺱ ﻧﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺭﻳﺸﻪ ﺭﻭﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(63‬‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻧﺎﺁﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻗﻬﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺳﻴﻤﺎی ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮ ﺳﺘﺎﻟﻴﻦ‬ ‫ﻣﺂﺏ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺗﺮﺳﻨﺎک ﺑﺰﺭﮔﻨﻤﺎﻳﯽ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪ .‬ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﺍی ﻳﮑﯽ ﺩﻭ‬ ‫ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺧﺸﻦ "ﮐﻨﺪک ﻏﻨﺪ ﻫﻮﺍﻳﯽ" ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺁﺭی‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻭﻟﯽ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ﭼﺎپ ﺩﺭ ﺧﺎک ﺧﻮﺩﺵ "ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻭ ﻏﻀﺐ"‬ ‫ﺗﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺍﺵ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﮐﻨﺪک ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ‪" :‬ﺍﺭﺩﻭی ﺷﺎﻫﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻒ‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ!" ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻳﻢ‪ .‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍی ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ‬ ‫ﮐﻨﺪک ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺗﻮ ﭼﺮﺍ "ﺍﺭﺩﻭی ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﯽ؟‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻭ ﻏﻀﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﭘﻴﺸﺘﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﺪک ﺍﻧﺪک ﺩﺭ ﻣﺎ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﺪﻭﺭﻩ ﻫﺎی ﺍﻓﻐﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﺯﻣﻴﻨﻬﺎ ﺭﻓﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻬﺎ ﺳﺒﺰ‪ .‬ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬ ‫ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭی‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﻧﺸﻮی‪ .‬ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺎﺭﻳﮏ‬ ‫ﻳﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﻫﺮ ﻁﺮﻑ ﮐﻪ ﺑﺎﺩی ﺑﻮﺯﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻳﺪ‪ .‬ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺭﻳﺪ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﺷﻮی‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﯽ‪.‬‬ ‫ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺷﻮی ﻭ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺑﺮﺍی ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﯽ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻴﮑﻨﯽ‪ ".‬ﮔﭙﺶ ﭘﺮ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻤﻴﻖ ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(63‬‬ ‫ﺭﻳﺸﻪ ﻭ ﺷﻴﺮﻩ ﺑﺎﺯﮔﻮﻳﯽ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﻗﺮﻏﺰﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪﻥ ﺩﻟﻴﺮی ﺑﻴﮑﺮﺍﻧﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﺘﺎﻟﻴﻨﻴﺴﺖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻫﺎی ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺩﺭﺳﺖ ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟‬

‫‪40‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻩ ﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻫﻤﭽﻮ ﭘﺮﺳﺶ ﻧﺎﺳﻨﺠﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮔﺴﺘﺎﺧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ "ﻭﺭﺩﺍﺭ"‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ "ﺍﺭﺩﻭی ﺷﺎﻫﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﺭﺍ "ﺍﺭﺩﻭی ﻣﺮﺩﻣﯽ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ" ﻧﮕﻮﻳﺪ؛ ﺳﭙﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎک ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺩﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﯽ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺍﻟﻤﺘﻮﮐﻞ ﻋﻠﯽ ﷲ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﻅﺎﻫﺮ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ "ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ" ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺯ‬ ‫ﻭ ﺑﺮگ ﺍﺭﺗﺶ ﻣﻠﻮﮐﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ "ﺍﺭﺩﻭی ﺷﺎﻫﯽ" ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ "ﻣﺮﺩﻣﯽ" ﺑﮕﻮﻳﻢ؟‬ ‫ﺍﺭﺩﻭﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﮑﺘﻴﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﮔﻴﺮی ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﺵ ﻓﻮﺭﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻟﯽ ﻣﻴﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺭﺩﻭﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺭﺗﺒﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ "ﻣﺮﺩﻣﯽ" ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺩﻭﺭ ﻧﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺩﻭی ﺷﺎﻫﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺭﺩﻭی ﻣﺮﺩﻣﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪" ،‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ" ﺭﺍ ﭼﺮﺍ ﻭ ﺑﺮﺍی ﭼﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍی؟ ﺑﺮﺍی ﺧﻴﺎﻧﺖ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺗﺶ ﻣﺮﺩﻣﯽ؟‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺍﻟﻔﺒﺎی‬ ‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﺍﻧﺪک ﺍﻧﺪک ﺩﺭ ﻣﺎ‬ ‫ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ"!‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺑﺮﻫﺎ ﮐﻢ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻮﺍ ﺑﺮﺍی ﭘﺮﻭﺍﺯﻫﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ‬ ‫ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ "ﮐﺮﺍﺳﻨﺎﺩﺍﺭ" ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﮐﺮﺍﺳﻨﺎﺩﺍﺭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ‬ ‫ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﭘﺮﻭﺍﺯﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻁﺒﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﮐﻨﺪک ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﺎﺹ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭی ﻧﺸﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻫﻴﭻ ﻧﻮﻉ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻳﯽ ﻧﺒﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻳﻌﻨﯽ ﻫﻴﭽﮑﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎﺱ ﻧﮕﺮﻓﺖ؟ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﻳﻬﺎی ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ‬ ‫ﻧﮑﺮﺩ؟‬

‫‪41‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻗﻄﻌﺎ ً ﻧﻪ ‪ ...‬ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻪ ‪) ...‬ﺑﺮگ ‪(64‬‬ ‫][][‬ ‫ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﻓﻪ ﻫﺎی ﻧﺎﻫﻤﺨﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ؟ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ‬ ‫‪ ،1949‬ﻫﯽ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﻁﯽ ﻣﻴﺪﺍﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﻧﺎﺭﻭی ﻭ ﺳﻮﻳﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﭘﻞ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ‪ 1964‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺸﻤﺮﺩ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮﺍی ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﻮﻥ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﻟﻴﻨﻴﻨﺰﻡ ﺩﺭ‬ ‫ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺷﻮﺭﻭی ﻣﻴﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺍﻋﻀﺎی ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﮐﺸﻮﺭ‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺗﻤﺎﺱ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺮﻳﺎﻝ ﺑﺎﻻ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﻳﺎ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺑﺨﺶ ﺭﻭﺳﯽ ﺁﻥ‪ .‬ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺩﺭ ‪" 1960‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ" ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‬ ‫ﭘﻴﺮﻳﺰی ﻭ ﺭﻫﺒﺮی ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩ ﺑﻴﻤﺎﻧﻨﺪﺵ ﺩﺭ ‪ 1963‬ﻭ ‪1964‬‬ ‫ﺭﻭﺷﻨﺎی ﭼﺸﻢ ﻭ ﭼﺮﺍﻍ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭی ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻣﻴﺸﺪ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﭘﻴﺮﻭ "ﺧﻂ ﺷﻮﺭﻭی" ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮﺭﻭی ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩ؟ ﺍﮔﺮ "ﺁﺭی"‪ ،‬ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ‬ ‫ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍﻥ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﺩﺍﻳﻪ!‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﻓﺴﻮﻧﮕﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﻣﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺽ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﻈﺎﻣﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻫﺒﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ‬ ‫ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻫﺒﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻤﻴﻖ ﺍﺯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ‬ ‫‪42‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺭﻫﺒﺮی ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﺒﻮﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ‬ ‫ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻣﺎﻩ ﻫﺎ ﺩﺭﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﻭﺯی ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪" :‬ﺧﻮﺩﺕ ﮐﯽ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﯽ؟" ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺟﺬﺏ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺷﻢ ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺎ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ‪ .‬ﺻﺪﺭﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﮐﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺩﻭﻣﻴﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻦ ﻧﻮﺭ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩی‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻫﻢ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮی ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ‪" :‬ﺧﺐ! ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﻻﻑ ﻣﻴﺰﻧﯽ ﻭ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺎﻧﺪی ﻣﺎ ﺟﻮﺭ ﮐﺮﺩی‪ ،‬ﺑﺮﻭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ‪) ".‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 71‬ﻭ ‪(72‬‬ ‫ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ "ﻻﻓــﺰﻥ" ﻭ "ﮔﺎﻧﺪی" ﻣﻴﻨﺎﻣﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ‬ ‫ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ‪" :‬ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺻﺎﺣﺐ ]ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ[ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ /.../.‬ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﻣﺎ‬ ‫ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫)ﺑﺮگ ‪(72‬‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻴﺮﻳﻢ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪" :‬ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ"‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﻋﻠﻢ ﻏﻴﺐ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ؟ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ "ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻮﺍی ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺮ‬ ‫ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﻧﻘﺶ "ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺠﺎﺕ" ﻧﻘﺸﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ"!‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﺴﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ‪" :‬ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ‬ ‫ﻧﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎ ﻳﮏ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﭼﻮﮐﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﺯ‬ ‫ﻫﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﺩﻩ ﻫﺎی ‪ 92‬ﻭ ‪ 108‬ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻭ ﺟﺰﺍی ﻋﺴﮑﺮی ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺟﺰﺍی ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﺰﺍی ﺍﻅﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﺰﺍی‬ ‫ﺭﺩ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻄﺖ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﺰﺍی ﻓﻼﻥ ﮐﺎﺭ ﺣﺒﺲ ﺍﺑﺪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﺟﺰﺍ ﺣﺒﺲ ﺍﺑﺪ‬ ‫‪43‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺭﻫﺒﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻫﻴﭻ ﮐﺎﺭی ﺑﮑﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻳﻨﻢ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻧﺪ‬ ‫ﻭ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻁﺮﺡ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪﺍً ﺯﺩﻥ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ‬ ‫ﺍﺯ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎی ﺯﻳﺎﺩ ﻓﻴﺼﻠﻪ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ‬ ‫ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﮔﭗ ﻭ ﻓﻴﺼﻠﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺣﺘﺎ ﺁﻥ ﮔﭗ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ‪ :‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﮐﻨﺪ؟‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻧﺨﺴﺖ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﻳﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؟‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭼﮕﻮﻧﻪ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﺭﺩﻭ" ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮﻳﻦ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍﺯﺩﺍﺭﺵ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩی ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻓﺮﺩﺍی‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺯی ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﻮﺩﺗﺎﭼﻴﺎﻥ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﻣﺎﺟﺮﺍﺟﻮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﻭﻡ‪.‬‬ ‫ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮔﭗ‬ ‫ﺑﮑﺸﻴﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻫﺸﻴﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺍﻭ ﺣﮑﻮﻣﺘﺪﺍﺭی‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 73‬ﻭ ‪(74‬‬ ‫ﺁﺭی! ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺐ ﭘﻴﺮﻭﺯی‬ ‫ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﺑﮑﺸﺪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﭗ ﺑﮑﺸﺪ!‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﭼﻴﺰی ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭘﺎﭼﺎ‬ ‫ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﺭﺳﺘﻮﺍﻥ ﻫﻮﺗﻞ ﺑﺎﻍ ﺑﺎﻻ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍی؟ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﺑﻠﯽ! ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﺼﺮ ﭘﻴﺸﺮﻭی ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻟﺮﺯ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ؟ ﻣﺮﺍ ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫‪44‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ؟ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻗﺪﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ؟ ﭼﻄﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ؟‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ (1) :‬ﺍﮔﺮ‬ ‫ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﻮﻉ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ؟ )‪ (2‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﮐﺪﺍﻡ‬ ‫ﻳﮏ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ؟ )‪ (3‬ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ؟ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻁﺮﺡ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﻬﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺑﻔﻬﻤﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﮐﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﮐﯽ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﯽ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪) ".‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 73‬ﻭ ‪(74‬‬ ‫ﺁﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺁﮔﺎﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻧﺶ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺭﻧﮕﻴﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ؟‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻋﺼﺮ ]‪ ،[1972‬ﺳ ِﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺭﻭﺑﺮﻭی‬ ‫ﻫﻮﺗﻞ ﺑﺎﻍ ﺑﺎﻻ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻡ‪ .‬ﻫﻮﺗﻞ ﺑﺎﻍ ﺑﺎﻻ ﻣﺤﻞ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻣﺘﺸﺨﺼﻴﻦ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﻮﺗﻞ ﻧﻤﻴﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺪﻭﺩ ﭼﻬﺎﺭﻭﻧﻴﻢ‬ ‫ﭘﻨﺞ ﻋﺼﺮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﺳﻔﻴﺪی ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﻫﻮﺗﻞ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻫﻮﺗﻞ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺳﺮﻋﺘﺶ ﮐﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺗﮑﻴﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻗﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻡ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺸﺖ ﺩﻩ ﻣﺘﺮی ﻣﻦ ﺗﻮﻗﻒ‬ ‫ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﻭﻝ ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻋﻘﺒﯽ ﻣﻮﺗﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻮﺗﺮ‬ ‫ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﭙﺮﺳﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺻﺤﺘﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ؟" ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫"ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺻﺎﺣﺐ!" ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﮔﭗ ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﺯﻳﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﺷﻬﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﺒﻴﻦ! ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ!" ﺭﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﺭﺳﻮﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ؟" ﺭﺳﻮﻟﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺩﺭﺳﺖ‬ ‫‪45‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻮﺏ! ﭘﺲ ﺑﭽﻴﻢ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺎ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﺗﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(75‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎﺭ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ‪ :‬ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪" :‬ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ!" ﺍﻭ ﺑﻪ "ﻣﺤﻞ‬ ‫ﻣﻮﻋﻮﺩ" ﻣﻴﺮﻭﺩ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻫﻮﺗﻞ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ"! ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻧﻴﮏ ﺩﺭ ﺑﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ؟ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﻳﺪﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﻣﻮﺗﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺳﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ (1) :‬ﺻﺤﺘﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ؟ )‪ (2‬ﺑﺒﻴﻦ! ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ! )‪ (3‬ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ؟‬ ‫ﺍﮔﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻻ ﺑﺎ ﺧﻤﻮﺷﻴﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﻧﮕﻬﺎی ﮐﺸﺪﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﮔﻴﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺳﯽ ﺛﺎﻧﻴﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻭ‬ ‫ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺍﺯ ﻧﺎﮐﺠﺎﻫﺎ ﺑﻪ "ﮐﻮﻩ ﻁﻮﺭ" ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ "ﻧﻴﻢ ﺩﻗﻴﻘﻪ" ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﻠﻮﻩ‬ ‫ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ! ﺳﭙﺲ "ﻣﻮﺗﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ‪".‬‬ ‫ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﻨﻴﺎﺩی‪ ،‬ﺳﺮ ﮐﻼﻭﻩ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ "ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮔﭗ ﺑﮑﺸﻴﻢ‪".‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪] :‬ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ[ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ :‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯی‪ ،‬ﻧﻈﺎﻡ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪-‬‬ ‫ﺍﻗﺘﺼﺎﺩی‪ -‬ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﻴﭻ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻡ‬ ‫ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ‪ /.../.‬ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺰﻣﯽ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﻼﻣﯽ‪ /.../ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﮐﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ؟ ﺑﺎ‬ ‫ﻗﺎﻁﻌﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺩﻝ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﮐﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﺪ‪ /.../ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻳﮏ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﻣﺎ ﮐﻤﯽ ﺧﺮﺩ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎی ﻣﺎ ﻣﻴﻠﺰﺭﺩ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ!‬ ‫ﻧﻪ! ﻧﻠﺮﺯﺩ! ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻠﺮﺯﺩ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺮﺍﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪﻳﻢ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬ﮐﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ؟ ﺑﺎ‬ ‫ﻗﺎﻁﻌﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺎ ﭼﺮﺍ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﺷﻮﻳﻢ؟ ﻣﺎ ﻗﻄﻌﺎ ً ﻧﺎﮐﺎﻡ ﻧﻤﻴﺸﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ‪/.../ .‬‬ ‫ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﻳﺎﺩﻡ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ‬

‫‪46‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺷﻮﻡ‪" ،‬ﺭﻓﻴﻊ" ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪ‪ .‬ﺭﻓﻴﻊ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺷﺪ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(78‬‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭی ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺶ ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪ‪ ،‬ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺗﺎ‬ ‫ﮐﻨﻮﻥ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻧﮕﻔﺘﻪ‪،‬‬ ‫ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻡ‪ ،‬ﺗﻮ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ‬ ‫"ﮐﻮﺩﺗﺎ" ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ؟‬ ‫ﺟﺎی ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﺶ ﻣﺮﺯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﺭﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪" :‬ﺩﻭ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺣﻴﺪﺭ‬ ‫ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺸﺶ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮﻭی‪ ".‬ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮﻭﻡ؟" ﮔﻔﺖ‪" :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﻭ‪ ".‬ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺑﺎ ﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ‬ ‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻅﺎﻫﺮ ﺷﺎﻩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﻬﺎ ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺸﮑﻮﮐﻴﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮﻭی‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺒﻬﺎ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﺤﺘﻤﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻅﺎﻫﺮ ﺷﺎﻩ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺗﺪﺍﻭی ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺑﺮﻭﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺎ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺍﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ‬ ‫ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﻌﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺒﺎﻥ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺗﺸﮑﻴﻞ‬ ‫ﺑﺪﻫﯽ‪ .‬ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮک ﺍﺳﻼﻡ ﻗﻠﻌﻪ– ﻫﺮﺍﺕ– ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪".‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﭗ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ .‬ﻭ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﻘﺸﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯﻳﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ "ﮐﻮﺩﺗﺎی‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ"‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﭼﻪ ﻧﻘﺶ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺸﻢ ﺳﺮﻁﺎﻥ ‪ 17] ۱۳۵۲‬ﺟﻮﻻی ‪ [1973‬ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ؟ ﺧﻮﺩﺵ‬ ‫ﺩﺭﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ؟‬

‫‪47‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺍﻣﺸﺐ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺍﺯ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﺑﻴﻢ ﮐﻪ "ﻧﻘﺶ ﮐﻠﻴﺪی" ﻭی ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻬﺎی ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ‪ (1) :‬ﺩﺭ ‪ 1959‬ﻳﺎ ‪ 1960‬ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻡ‪ (2) .‬ﻓﻴﺼﻠﻪ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﮔﭗ ﻭ ﻓﻴﺼﻠﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺣﺘﺎ ﺁﻥ ﮔﭗ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ (3) .‬ﺩﺭ ‪ 1972‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻮﺗﻞ ﺑﺎﻍ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬ ‫)ﺑﺮﺍی ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﯽ ﺛﺎﻧﻴﻪ؟(‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪" :‬ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﻌﺪی ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﺪ؟‬

‫‪48‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺘﻬﺎی ﺑﻌﺪی ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻡ؟ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺳﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻧﻪ! ﺍﺻﻼً‪) .‬ﺑﺮگ ‪(79‬‬ ‫ﭼﻨﺪ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‪:‬‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﭼﺮﺍ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﻳﮏ‬ ‫ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺍﺭﺍی ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ«‬ ‫ﺍﺳﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﺁﺭی‪ ،‬ﭼﺮﺍ – ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ – ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ "ﺷﻤﺎﺭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺖ"؟ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺍﻓﺴﻮﻧﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﺩﻡ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ‬ ‫ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﺭﺩﻭی ﺷﺎﻫﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺮ ﮐﺎﺭﺩﺍﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺲ؟ ﺍﮔﺮ‪ ،‬ﺁﺭی‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ؟ ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎ‪ ،‬ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ‪ ،‬ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻁﺒﻖ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ /.../ .‬ﺭﻭﺯ ‪ ۲۵‬ﺳﺮﻁﺎﻥ ]‪ 16‬ﺟﻮﻻی ‪ [1973‬ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺎﺵ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ]ﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ[ ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺗﺮﺍ ]ﺩﺭ ﻟﻴﻦ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ[ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺎﺵ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﺑﺎﺵ‪.‬‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﻞ‬ ‫ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺍﻁﻤﻴﻤﻨﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭﻟﯽ‬ ‫ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﻨﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭﻟﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻁﻼﻉ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺕ‬ ‫ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺷﻔﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺎﺵ ﺑﺮﺍی ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪49‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺭﻭﺯ ‪ ۲۶‬ﺳﺮﻁﺎﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺷﻔﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ‬ ‫ﮐﻦ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺷﻔﺮ ﺩﻭﻡ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻴﺎﻳﯽ‪ .‬ﭘﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ‪ ۲۴‬ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺮﺳﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﻩ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺳﺎﻋﺖ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺳﮕﻨﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺭﻭﺯ ‪ ۲۶‬ﺳﺮﻁﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ﺁﻣﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻭﻅﺎﻳﻔﺖ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩی‪ ،‬ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻴﺎﻳﯽ‪.‬‬ ‫ﻫﻮﺍﻳﻴﻬﺎ ]ﻧﻴﺮﻭی ﻫﻮﺍﻳﯽ[ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﻧﻪ‬ ‫ﺻﺒﺢ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ‬ ‫ﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﻩ ﺷﺐ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺳﻴﮕﻨﺎﻝ ﺩﻭﻡ ]‪ ۲۶‬ﺳﺮﻁﺎﻥ‪ 17 /‬ﺟﻮﻻی ‪[1973‬‬ ‫ﻗﺼﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻣﻦ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﻴﺮﻭﻡ‪ .‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﻴﺴﭙﺎﺭﻡ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ‪ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺭﺳﻴﺪﮔﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﮔﺮﻭﻩ ﮐﺎﺭی ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ‬ ‫ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﻠﻌﻪ– ﻫﺮﺍﺕ– ﮐﺎﺑﻞ ﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮﻭﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻟﺐ ﺳﺮک ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻡ‪ .‬ﻟﺐ ﺳﺮک ﺩﮐﺎﻧﻬﺎﻳﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﺐ‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﮐﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍی ﻣﻮﺗﺮﻭﺍﻧﻬﺎ ﺟﺎ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺎ ﻣﻮﺗﺮی ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺮﻭﻡ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﻭﺍﻟﮕﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺕ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻡ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻮﺗﺮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻣﻦ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﺮﻳﺾ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺮﻭﻡ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﯽ‬ ‫ﻣﻮﺗﺮﻭﺍﻧﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻫﺴﺘﻢ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 82‬ﻭ ‪(83‬‬ ‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﺳﺎﻋﺖ ﺩﻩ ﺷﺐ ]‪ ۲۶‬ﺳﺮﻁﺎﻥ‪ 17 /‬ﺟﻮﻻی ‪ [1973‬ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﺭﺍﻫﯽ ﭘﺸﺘﻮﻧﺴﺘﺎﻥ‬ ‫ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻋﺴﮑﺮﻫﺎ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﺶ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺁﻣﺎﺩﻩ‬ ‫ﺍﺟﺮﺍی ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩی ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺒﻬﺎی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﺭﺍﻫﯽ‬ ‫ﭘﺸﺘﻮﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪﻳﺪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻳﻢ؟ ﺑﻪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻳﺎ ﺟﺎی ﺩﻳﮕﺮ؟ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻪ‬ ‫ﻁﺮﻑ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ‪.‬‬ ‫)ﺑﺮگ ‪(84‬‬ ‫‪50‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺻﺒﺢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﻡ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺁﺭﺍ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺷﻔﺎﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺧﻮﺩﺵ‪ ،‬ﺣﺴﻦ ﺷﺮﻕ ﻭ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻦ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ /.../.‬ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﺩﻩ ﺑﺠﻪ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺁﻣﺪﻡ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻣﻴﺮﻭﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ؟" ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﻓﻌﻼً ﺑﺮﻭ‪.‬‬ ‫ﺑﺮﻭ! ﭘﺲ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩی‪ /.../ .‬ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺑﻪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻭﻅﻴﻪ ﺩﺍﺩ ﻳﮏ ﻁﻴﺎﺭﻩ‬ ‫ﺗﺮﺍﻧﺴﭙﻮﺭﺗﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮﻭ‪/../.‬‬ ‫ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(85‬‬ ‫ﻓﺮﺩﺍی ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺒﺮﺩ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻁﻴﺎﺭﻩ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻡ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻦ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی‬ ‫ﻣﺴﻠﺢ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﺕ ﺑﺮﻭ!‬ ‫ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﺕ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(87‬‬ ‫ﭼﻨﺪ ﭘﺮﺳﺶ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﻭﺯ ‪ ۲۵‬ﻭ ﻧﻴﻤﺮﻭﺯ ‪ ۲۶‬ﺳﺮﻁﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ‪،‬‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ]‪ 650‬ﮐﻴﻠﻮﻣﺘﺮ[ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﻭ ﻏﺰﻧﯽ‪ ،‬ﺳﺎﻋﺖ ‪ 10:00‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ‬ ‫ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﺸﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﺐ ﺗﺎ ﮔﻞ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ‬ ‫‪ ۲۷‬ﺳﺮﻁﺎﻥ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺯﺍﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺷﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺭﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺻﺒﺢ ]‪ ۲۷‬ﺳﺮﻁﺎﻥ[‬ ‫ﺭﻫﺒﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺁﺭﺍ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﺸﻨﻮﺩ‪" :‬ﺗﻮ ﻓﻌﻼً ﺑﺮﻭ‪ .‬ﺑﺮﻭ!" ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺎ‬ ‫ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﻭﺍﭘﺲ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﻣﻴﺮﻭﺩ‪ .‬ﻓﺮﺩﺍی ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ]ﺑﺎﻳﺪ ‪ ۲۸‬ﻳﺎ ‪ ۲۹‬ﺳﺮﻁﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ[ "ﻁﻴﺎﺭﻩ‬ ‫ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﯽ" ﺑﻪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺒﺮﺩ‪" .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻡ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻦ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﻡ‪ ".‬ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻪ ﺳﻨﺠﺸﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ "ﻓﺮﺩ ﮐﻠﻴﺪی ﺩﺭ‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ" ﻣﻴﻨﺎﻣﺪ؟ ﺩﻗﻴﻘﺎ ً ﺍﻭ ﭼﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺰﺭگ ﻳﺎ ﮐﻮﭼﮏ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻣﻴﻦ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﺎﻧﮓ ﺷﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﺎﺑﻞ ‪ -‬ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ‪-‬‬ ‫‪51‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﮐﺎﺑﻞ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭ "ﺳﻬﻤﮕﻴﺮی ﻓﻌﺎﻝ" ﺩﺭ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻢ‬ ‫ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭ "ﻧﻘﺶ ﺩﺍﺷﺘﻦ" ﺍﺳﺖ؟ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮی‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ – ﮔﻴﺮﻳﻢ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ‪ 1960‬ﺗﺎ ‪ 1973‬ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ –‬ ‫ﭼﻪ ﺷﺪ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﭘﻴﺪﺍی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻳﺎ‬ ‫ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﻢ ﻧﺒﻮﺩ " ﺩﺍﻭﻭﺩ " ﺭﺍ ﺳﻮﺩ‬

‫ﻭﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﺟﺎﻩ ﻭ ﺟﻼﻟﺶ ﻧﻔﺰﻭﺩ‬

‫ﻭﺯ ﻫﻴﭽﮑﺴﯽ ﻧﻴﺰ ﺩﻭ ﮔﻮﺷﻢ ﻧﺸﻨﻮﺩ‬

‫ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟‬

‫ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺷﻤﺎﺭی ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ "ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ" ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﻭ ﺩﻭﺳﺖ‬ ‫][][][][][][][][‬

‫ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺨﺶ »ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ"«‬ ‫ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯﻳﺪﻡ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺎﺱ ﻭ ﺳﭙﺎﺱ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺰﺭگ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻡ‪ :‬ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺍ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ "ﻉ‪.‬ﺡ" ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﻫﻢ ﺍﮐﺘﻮﺑﺮ )‪ (2013‬ﮐﺘﺎﺏ‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﺑﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻧﻮﺷﺖ‪" :‬ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ! ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ‪".‬‬ ‫ﻧﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﻭﻣﯽ "ﻋﻮﺽ ﺣﺼﺎﺭﻧﺎﻳﯽ" ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ)ی ﺩﮐﺘﻮﺭ ﻧﺎﺷﺪﻩ( ﺭﺍ ﺑﺎ‬ ‫ﺳﭙﺮﺩﻥ ﮔﺰﻳﻨﻪ "ﺁﻭﺍﺭ ﺁﻳﻴﻨﻪ" ﺩﺭ ‪ 1998‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻮ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﺭی‪ ،‬ﺩﺭ ﺩﻳﺒﺎﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭘﻴﻬﻢ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺠﻴﺮﻩ ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‬ ‫ﻳﮑﻨﻮﺍﺧﺖ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻦ ﻧﮕﺮﺩﺩ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻮژﻩ ﺩﻳﮕﺮی ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ‪.‬‬ ‫‪52‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻭ ﺳﭙﺎﺱ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ ﺩﻭﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭﻧﮓ ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ .‬ﻓﺮﺩﺍ ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺨﺶ‬ ‫ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ "»ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ"« ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ‬ ‫"ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ" ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺪﺭﻭﺩ ﺗﺎ ﺩﺭﻭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ‪...‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﻫﻔﺪﻫﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ؛‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﯽ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎی ﻭی ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﺁﺯﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻧﻴﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﺸﻨﻮﻳﻢ ﻳﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻭﺭﮐﺮﺩﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺳﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﺳﻴﺪ ﺍﻣﻴﺮ ]ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ[ ﺑﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺳﻮﺍﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ؟ ﻓﺮﺩﺍﻳﺶ ﻫﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﻫﻮﺍﻳﻴﻬﺎ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﮐﺎﻧﺎﻟﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﯽ ﭘﺨﺶ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ‬ ‫ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻳﯽ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻗﺼﺪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺒﺘﮑﺮﻳﻦ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﮔﻴﺮ‬ ‫ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫‪53‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﭘﻴﺸﻢ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻖ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ً ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﻫﺎی ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ /.../ .‬ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻖ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮﻡ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﭘﻴﮕﻴﺮﺍﻧﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﺪﻫﯽ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻔﻬﻤﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﺧﻮ ﻫﻮﺍﺑﺎﺯ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﺷﺎﺩﮔﺮﺩ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 92‬ﻭ ‪(93‬‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻖ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﻧﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺑﺨﺶ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﮐﻮﺩﺗﺎﮔﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺯﻳﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﺮ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺳﺘﺎﺩ‪ ،‬ﺟﺴﺘﻪ‬ ‫ﻭ ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﻳﮏ ﻳﮏ ﻧﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ ... :‬ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﮔﭗ ﺍﺳﺖ؟‬ ‫]ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻖ[ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﮔﺰﺍﺭﺷﻬﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ :‬ﮐﯽ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ :‬ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻴﺴﺖ؟‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻏﺮﻭﺍﻝ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ :‬ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻴﺴﺖ؟‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺭﻳﻴﺲ ﻫﻮﺗﻞ ﺳﭙﻴﻦ ﺯﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ :‬ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻋﺎﺭﻑ ﺭﮐﺸﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮی ﺭﺍ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻧﺎﻣﺶ ﻳﺎﺩﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺷﻴﻨﻮﺍﺭ‬ ‫ﻣﺸﺮﻗﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺷﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۲۶‬ﺳﺮﻁﺎﻥ ‪ ۱۳۵۲‬ﺍﻓﺘﺎﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺣﺪﻭﺩ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۲۶‬ﺳﺮﻁﺎﻥ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(93‬‬

‫‪54‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺳﺨﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﻝ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻝ ﻣﻦ‪ ،‬ﺍﺯ ﻳﮑﺴﻮ ﺑﻪ "ﺑﺎﺧﺒﺮی"‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ "ﺑﻴﺨﺒﺮی" ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪.‬‬ ‫ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ‪ ۲۶‬ﺳﺮﻁﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪ ۲۶ :‬ﺟﺪی ‪ ،۱۳۵۲‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻖ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ‬ ‫ﺧﺸﺮﻩ ﻧﻤﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ :‬ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ! ﺍﺯ ﭘﺨﺶ ﻧﺎﻣﻬﺎی ﮐﻮﺩﺗﺎﭼﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﺩﻳﻮ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ]ﺷﺎﻡ ‪ ۳۱‬ﺳﻨﺒﻠﻪ ‪ [۱۳۵۲‬ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﻧﻴﺲ ]‪ ۱۰‬ﻣﻴﺰﺍﻥ ‪ ،[۱۳۵۲‬ﺟﺮﻳﺎﻥ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ ،‬ﻣﺮگ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺷﻢ ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺎﻫﻬﺎ‬ ‫ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ؟‬

‫)ﺑﺨﺶ ﻫﮋﺩﻫﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﺑﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫـﺪ ﺑﻮﺩ‪ :‬ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ‪ (1) :‬ﺧﻠﻘﯽ؟ )‪ (2‬ﭘﺮﭼﻤﯽ؟ )‪ (3‬ﻫﺮ ﺩﻭ؟ )‪ (4‬ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ؟‬ ‫ﺷﻤﺎﺭی ﺍﺯ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﺳﯽ‪ ،‬ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﻭ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎﻳﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ "ﭘﺮﭼﻤﯽ"‪" ،‬ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ‬ ‫ﭘﺮﭼﻢ" ﻭ "ﺩﺍﺭﺍی ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎی ﮔﺎﻩ ﺳﺴﺖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺑﺎ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ" ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪) .‬ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺨﺸﻬﺎی ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﻳﺸﻪ ﻭ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎی ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪(.‬‬

‫‪55‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ؟ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ‬ ‫ﭘﺎﺳﺨﻬﺎی ﺩﻭﭘﻬﻠﻮ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﻻ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺳﻪ ﺧﻮی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﺍﺭﺟﮕﺬﺍﺭی ﺳﺮﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻦ ﻭﻳﺮﺍﻧﮕﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻨﺮﻭ‪ ،‬ﺁﺳﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭی‬ ‫ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺭﻭﺍﻧﮑﺎﻭﺍﻧﻪ ﮐﺘﺎﺏ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﮔﺎﻩ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﺯﻫﺎ‬ ‫ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﭙﺮﻧﺪ‪" :‬ﻋﻼﻗﻤﻨﺪی ﻣﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﻧﻪ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮ‪ /.../.‬ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺴﺘﻢ؛ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮی ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪.(144‬‬

‫ﭘﺮﺳﺶ‪ :‬ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮی ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ "ﻫﻴﭻ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ"‪ ،‬ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻭی ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻴﺒﻮﺳﻴﺪ؟‬ ‫ﻫﻤﮕﺬﺍﺭی ﺩﻭ ﻳﺎﺩﻭﺍﺭﻩ ﻫﻤﺴﺎﻥ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﺩ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪﻩ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺯﺍﺑﻠﯽ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺯﺍﺑﻠﯽ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺎﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺯی ﺍﺯ ﻟﻮﮔﺮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﺭی ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺯی‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺟﻠﺐ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﻔﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﺸﺮﻳﻪ ﻫﺎی‬ ‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺘﻮﺍ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺷﺎﻩ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺎﻧﮑﻬﺎ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯی ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﺎﻟﯽ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻓﻮﺭی ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(42‬‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻭ )‪ (1‬ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺯﺍﺑﻠﯽ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺷﺖ = ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ (2) .‬ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺯﺍﺑﻠﯽ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺖ = ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﻳﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺯﺩﻭﺑﻨﺪﻫﺎی ﻧﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﻭﻥ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ (3) .‬ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ = ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﻧﻴﺎﺕ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ (4) .‬ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ‬ ‫= ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻌﻬﺪﺍﻧﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺒﺮﺩ‪ (5) .‬ﻓﻮﺭی ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ‬ ‫ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ = ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺷﺎﻫﯽ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻴﻔﺮ ﺩﻳﺪ‪.‬‬

‫‪56‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﺪﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﭼﭙﮕﺮﺍﻳﺎﻥ ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﻭی ﮐﻪ‬ ‫ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺭﻭﺍﺑﻄﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪(42‬‬ ‫ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻭ‪" ،‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﻭی ﺭﻭﺍﺑﻄﯽ ﺩﺍﺷﺖ" ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ‪.‬‬ ‫ﻧﻴﺎﺯی ﺑﻪ ﺗﺒﺼﺮﻩ ﻭ ﺗﺤﺸﻴﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﭘﻨﺪﺍﺭﻫﺎی ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ ،‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺷﻮﺭﻭی ﻧﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻴﺒﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﮕﯽ ﺩﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺭﻭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﻭﺍﺭﻩ ﻫﺎی ﻫﻤﮕﻮﻥ ﺳﻮﻡ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ‪:‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﻧﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﺳﺘﺮﺧﻮﺍﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﮔﭗ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻥ‪» :‬ﺁﻗﺎی ﮐﺎﺭﻣﻞ!‬ ‫ﻣﺎ ﻧﻈﺎﻣﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻴﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﺪﻭ‬ ‫ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺣﺰﺏ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺡ ﺩﻳﮕﺮی ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻴﻬﺎی ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ "ﺧﻠﻖ" ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﻁﻮﺭی ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ‬ ‫ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﻭی ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ‬ ‫ﺷﻮﺭﻭی ﺭﺍ ﺍﻟﮕﻮی ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ‪ .‬ﻋﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﺎ ﻧﻈﺎﻣﻴﻬﺎ‬ ‫ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﺳﺖ ﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﺻﺮﻳﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮔﭗ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ‪ «.‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁﻗﺎی ﺍﻓﺴﺮ! ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺍﺻﻼً ﻳﮏ ﺍﺧﺘﻼﻑ‬ ‫ﺟﺰﺋﯽ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭی ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺗﺨﻨﻴﮑﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻤﻌﻘﻴﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺠﻬﺖ ﻫﺴﺘﻴﻢ« ﻭ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺪﺍﺭی_ﮔﺮی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(135‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻼﻗﺎﺗﻢ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺻﻮﺭﺕ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻫﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ‬ ‫ﺟﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ؟ ﻣﺴﮑﻮ ﺭﻫﺒﺮ ﻫﺮ ﺩﻭی ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ ﻟﻨﻴﻨﻴﺰﻡ‬ ‫ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺣﺰﺏ ﻭﺍﺣﺪ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪.‬؟« ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫‪57‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﺮﺍ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﻄﺮﻑ ﻭ ﺁﻧﻄﺮﻑ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ :‬ﺍﺧﺘﻼﻓﻬﺎ ﺟﺰﺋﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻫﻢ‬ ‫ﻋﻴﻦ ﮔﭗ ﺭﺍ ﺯﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎ ﻫﻤﻌﻘﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺟﺰﺋﯽ ﻣﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪) «.‬ﺑﺮگ ‪(143‬‬ ‫ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‪ :‬ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻭ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ‬ ‫ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺑﺮﺱ ﻧﺎﻫﻤﮕﻮﻥ ﻧﺎﺯک ﻭ ﺩﺭﺷﺖ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰی ﻧﮑﺮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ؟‬

‫)ﺑﺨﺶ ﻧـﺰﺩﻫﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ :‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻮﺷﺪ‪ ،‬ﺳﻪ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﺭﺍ‬ ‫ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﺪ‪ :‬ﺍﺭﺟﮕﺬﺍﺭی ﺳﺮﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻦ ﻓﻮﺭﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‪.‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻫﺮ ﺑﺎﺭی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﮔﻴﻬﺎی ﻳﮏ "ﺭﻫﺒﺮ‬ ‫ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ" – ﺍﺯ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺗﺎ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪی ﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺎ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪی – ﺭﺍ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﻧﺎﻡ ﻭ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﻫﺮ ﺑﺎﺭی ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ‬ ‫ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ‪.‬‬

‫‪58‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺩﺭ ﺭﻭﻳﮑﺮﺩﻫﺎی ﺯﻳﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺳﻪ ﺧﻮی ﻧﻪ‬ ‫ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺯﻳﺒﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﻴﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻭﻳﮋﮔﯽ ﺯﺷﺖ – ﺑﺪﻭﻥ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭی‬ ‫ﻧﻴﻢ ﺣﺮﻑ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ – ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻣﻞ‪:‬‬ ‫‪1‬ـ "ﮔﻼﺑﺰﻭی ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻴﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﻴﺶ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ «.‬ﺑﺎ ﻫﻢ‬ ‫ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﺍﺭ‪ ،‬ﮔﻼﺑﺰﻭی ﺑﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺧﺎﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﺗﺮﻩ‬ ‫ﮐﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﭽﻪ ﺟﺎﻥ! ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭ ﻣﻮﺍﺟﻪ‬ ‫ﻧﮑﻦ‪) «.‬ﺑﺮگ ‪ (276‬ﮔﻼﺑﺰﻭی ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺷﮑﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺮﺩﻩ ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫ﭘﺎک ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﺭ ﻧﮑﻨﻴﺪ‪) «.‬ﺑﺮگ ‪(277‬‬ ‫‪2‬ـ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﻧﻴﮏ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺩﻭ ﻣﻠﻴﺎﺭﺩ ﺩﺍﻟﺮ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ‬ ‫ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪ ،‬ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺷﻮﺭﻭی ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻼً ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ‪) «.‬ﺑﺮگ ‪(321‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﻧﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ "ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺷﻮﺭﻭی" ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮگ ﻭی ﺑﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﯽ ﺻﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺵ! ﺍﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺭﺗﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺭﺍ ﻭﺍﭘﺲ‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺩﻭ ﻣﻠﻴﺎﺭﺩ ﺩﺍﻟﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺳﻪ ﺗﻮﺱ ﻭ ﺩﻭ ﺷﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ؟‬ ‫‪3‬ـ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﻓﮑﺮی ﺁﺩﻡ ﭘﺮﺗﺤﺮﮐﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﮐﺎﺭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯی‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺁﺩﻡ ﻣﺮﻣﻮﺯی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻓﻬﻢ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﻭ ﻧﻬﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﭼﭙﯽ ﺑﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﺍﻭ ﻫﻢ ﮔﺮﺍﻳﺸﻬﺎی ﭼﭙﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ً ﭼﭙﯽ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ً ﺧﺪﺍ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﻮی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭘﺸﺘﻮﻥ– ﮔﺮﺍی ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ‬ ‫ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻁﻠﺐ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﻘﺎﻣﻬﺎی ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﭼﻮﮐﺎﺕ ﺣﺰﺏ ﺭﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ‬ ‫ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮ ﮐﺎﺭ ﻭ ﻫﺪﻓﺶ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ‪ .‬ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺪﺭ ﮐﻨﺪ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 331‬ﻭ ‪(332‬‬ ‫‪59‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫‪4‬ـ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮی ﻧﮑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻭ ﺻﺪﺭ ﻫﻴﺎﺕ ﺭﻳﻴﺴﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﭘﺴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ‪» :‬ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻔﺘﯽ‪ .‬ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﺕ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩ«‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﺁﺩﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﺍﻫﻞ ﺷﻌﺎﺭ‪ .‬ﺷﻮﺭﻭی ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻌﺎﺭ ﺑﺎﺯی ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﮐﺎﺭی‬ ‫ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﮔﭙﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻌﺎﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﻋﻤﻠﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﻳﺪﮔﺎﻫﻬﺎ ﻭ‬ ‫ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻮﺷﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺁﺩﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﻘﺸﺶ ﺭﺍ ﺗﻤﺜﻴﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ /.../ .‬ﺁﺩﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﻣﻼً ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﺨﺒﺮ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻳﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺍﺷﺖ‪،‬‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺗﻴﻮﺭی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﻋﻤﻠﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻁﻠﺐ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺳﻤﭙﺎﺗﻴﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺗﺼﻨﻌﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺳﻤﭙﺎﺗﯽ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺧﻂ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﺳﻴﺎﺳﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺭﻫﺒﺮی ﮐﻨﺪ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍی ﻋﻤﻠﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻮﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺗﻴﻮﺭی ﺍﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻳﺎ ﺁﺭﺯﻭﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﭘﻴﺎﺩﻩ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺧﺘﻢ ﺷﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 137‬ﻭ ‪(139‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻳﮏ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﺳﺖ؟ )‪ (1‬ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻧﺎﻡ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻟﺮﺯﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺭﻫﺒﺮ ﺣﺰﺏ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻭﺍﺩﺍﺭﺵ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻪ ﻫﻴﻮﻻ‪ ،‬ﺩژﺧﻴﻢ‪ ،‬ﺁﺩﻣﺨﻮﺍﺭ‬ ‫ﻭ ‪ ...‬ﺑﻠﮑﻪ "ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭ" )ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﺩ ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪی( ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ‬ ‫ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ ﻭ "ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ" ﺑﻮﺩ! )‪(2‬‬ ‫ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺷﻮﺭﻭی ﻣﻴﺮﺯﻣﻴﺪ‪ .‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺷﻮﺭﻭی ﺭﺍ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﻌﺎﺭ ﺑﺎﺯی ﻣﻴﺪﺍﺩ! )‪ (3‬ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﭘﻮﻳﺎ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺎ‪ ،‬ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺁﺭﻣﺎﻧﻬﺎی ﺣﺰﺏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﺭ ﻧﺒﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻄﺤﯽ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ! )‪ (4‬ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺍﺭﺍی ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﭼﭗ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ‬ ‫ﭼﭗ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ‪ ،‬ﺍﺻﻼً ﺧﻂ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ! )‪ (5‬ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﮕﺮ ﻭ ﭘﺮﺍﮔﻤﺎﺗﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻮﻧﮕـﺮﺍﻳﯽ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ "ﻣﻠﻴﺖ ﮔﺮﺍﻳﯽ" ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫‪60‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻭﻳﮋﮔﯽ‪ ،‬ﮐﺎﺑﻞ ﺭﺍ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺻﺮﻑ ﻧﻘﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺜﻴﻞ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ! )‪ (6‬ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ‬ ‫ﻭ ﻧﻪ ﮐﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﻠﻮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪،‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ ﻭ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ! )‪ (7‬ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ‬ ‫ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﻴﺪﺭﻧﮓ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻧﺶ )ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻤﻪ ﻣﻦ!( ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ‪ .‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﮐﺎﺭ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺗﻴﻮﺭی ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻳﺶ ﺍﺯ‬ ‫ﺳﻮی ﻳﮕﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﺪ!‬ ‫ﻣﻦ )ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ( ﮐﻪ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﯽ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ‬ ‫ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﻭﺭﻧﮓ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﻧﺠﻴﺐ ﷲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻬﺎی ﺩﻫﻤﺰﻧﮓ ﻭ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺩﺭ ﺳﺘﻴﺰ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎی ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺳﭙﺮی ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻡ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﻳﮑﯽ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ‬ ‫ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺩﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ "ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ"‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‪ :‬ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺗﻠﺨﺘﺮ ﻭ ﺗﻨﺪﺗﺮﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﻨﻮﺩ ﺑﺎ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﺳﯽ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ‪،‬‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ "ﭘﺮﭼﻤﯽ" ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﻠﻘﯽ؟ ﮐﺪﺍﻣﻴﻦ ﻧﻴﺮﻭی ﻧﻬﺎﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺣﻔﻴﻆ‬ ‫ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﮔﺮﻩ ﻣﻴﺰﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺒﺎﻩ ﻭ ﺑﺮﺑﺎﺩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻭ ﺩﮔﺮﺑﺎﺭﻩ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺷﮕﻮﻓﺎﻥ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﺎﺭﻣﻞ‪ ،‬ﻧﻪ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺁﻥ ﻳﮑﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﮑﻮﻫﺶ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻳﮑﯽ؟‬

‫‪61‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺘﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺒﻮﺳﯽ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﺩﺍﺩﻓﺮ ﺳﭙﻨﺘﺎ ﻭ ﺭﮐﻮﻉ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻮﻣﻨﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ‬ ‫ﺻﺒﻐﺖ ﷲ ﻣﺠﺪﺩی‪ ،‬ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ :‬ﺷﻤﺎﺭی ﺍﺯ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﺳﯽ‪ ،‬ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ‬ ‫ﻭ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎﻳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ "ﭘﺮﭼﻤﯽ"‪" ،‬ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﭘﺮﭼﻢ" ﻭ "ﺩﺍﺭﺍی ﭘﻴﻮﻧﺪﻫﺎی‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺳﺴﺖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺑﺎ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ" ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ؟ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ‬ ‫ﭘﺎﺳﺨﻬﺎی ﺩﻭﭘﻬﻠﻮ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﻻ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺳﻪ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﺪ‪ :‬ﺍﺭﺟﮕﺬﺍﺭی‬ ‫ﺳﺮﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﮐﻴﻦ‬ ‫ﻭﻳﺮﺍﻧﮕﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻨﺮﻭ‪ ،‬ﺁﺳﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭی ﺑﺮﺭﺳﯽ‬ ‫ﺭﻭﺍﻧﮑﺎﻭﺍﻧﻪ ﮐﺘﺎﺏ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺯﻳﺮﮐﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ "ﺧﻠﻘﯽ" ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ؛ ﻭﻟﯽ‬ ‫ﺗﻼﺷﻬﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎی ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮﺍﻧﻪ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺮ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﺯﻫﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﭙﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﺮ ﺭﻧﮕﺘﺮ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﻮﺭﺍی ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪی ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻋﻼﻗﻤﻨﺪی ﻣﻦ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﻧﻪ ﮐﺲ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ‪ /.../.‬ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺴﺘﻢ؛ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮی ﻣﻦ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 143‬ﻭ ‪(144‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻴﻠﯽ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻠﻘﯽ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﭼﺮﺍ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﺪ "ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻮﺩﻳﺪ؟"؛ ﻭ ﺑﺎ ﺯﺭﻧﮕﯽ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻳﮑﺴﻮ "ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫‪62‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺴﺘﻢ" ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻧﺒﻮﺩﻡ‪" ،‬ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮی ﻣﻦ ﻫﻴﭻ‬ ‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪".‬‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‪ (1) :‬ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 137‬ﻭ ‪ 139‬ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‬ ‫"ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺧﻂ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺭﻫﺒﺮی ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺖ"؟ )‪ (2‬ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺧﻂ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮی ﺍﻭ‬ ‫ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ؟ )‪ (3‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﻮﺩﺵ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺧﻠﻘﯽ‪ ،‬ﭘﺮﭼﻤﯽ‪،‬‬ ‫ﻣﺎﺋﻮﻳﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺭﻭ‪ ،‬ﻭ ﺣﺘﺎ ﺑﻴﻄﺮﻑ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ "ﺧﻂ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ؟ )‪ (4‬ﺁﻳﺎ ﻫﻤﻴﻨﮑﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ "ﺧﻠﻘﯽ‬ ‫ﻧﺒﻮﺩﻡ"‪ ،‬ﺑﻪ ﺭﺳﻮﺍﺗﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ "ﺑﯽ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ" ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺑﺎ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ؟‬ ‫)‪ (5‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻪ "ﻣﻮﺿﻊ" ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻤﻴﺴﺎﺯﺩ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ‬ ‫"ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮی" ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺨﻦ ﺑﺰﻧﺪ؟ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮی؟ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻴﺎﻥ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎﻥ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ :‬ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﻮپ ﺳﻮی‬ ‫ﮔﻮﻝ ﻣﻴﺪﻭﺩ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ!‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎی ﻗﺒﻠﯽ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩی ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ]ﻭ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ[ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﻓﺘﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻫﺪﻓﻢ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ]ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺶ[ ﭼﯽ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﻅﻠﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻘﺎﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ‪ .‬ﻣﺮﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ‪ .‬ﻣﺮﺍ ﺗﺎ ﭘﺎی ﻣﺮگ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻡ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻭﺭ‬ ‫ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻮﻫ ِﺮ ﺯﻧﯽ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ‪ .‬ﻓﺮﺯﻧﺪی ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺩﻳﺪﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪی ﭘﻴﺶ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻭ‬ ‫ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺍﻟﺘﻴﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ‬ ‫ﻫﺎی ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺩﻟﻴﻠﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﺎﻧﻢ‬ ‫ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﺮﻭﻳﺪ؟‬

‫‪63‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﯽ ﺩﻳﮕﺮ! ﺧﻠﻘﯽ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺍﻳﻨﻬﻢ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ‬ ‫ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎی ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪﺍﻧﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ‪.‬‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ "ﺍﺩﻩ" ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ‪) .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﺪﻓﺶ "ﺍﺩی" ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺱ ﺱ( ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺎﺩﺭ! ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﻮﺩی‪ ،‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﻤﻴﺸﺪ‪«.‬‬ ‫)ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 335‬ﻭ ‪(336‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ]ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ[‬ ‫ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺣﺰﺑﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺳﻨﺘﺮﺍﻟﻴﺰﻡ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺣﺰﺏ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺳﻨﺘﺮﺍﻟﻴﺰﻡ‬ ‫ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻣﺮﺟﻊ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺭﻫﺒﺮی ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﻢ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻳﻌﻨﯽ ﺭﻫﺒﺮی ]ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‪ ،‬ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﺒﺮک‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ[ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ؟ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﻳﻨﻬﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮی‪ ،‬ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﮑﺸﯽ ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻋﻀﺎی ﺣﺰﺏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺍﮔﺮ ﺭﻫﺒﺮی ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ‪ «.‬ﺩﺭ ﺁﻧﺼﻮﺭﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺧﺼﻠﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺘﺮﺩﺩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﺳﺎﺩﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﻣﻄﻤﻴﻦ ﻣﻴﺒﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﺋﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺳﻮﺍ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻣﻴﺸﺪﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﺋﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ‬ ‫ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻴﺪﻟﻴﻞ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩﻡ‪ .‬ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﻢ ﻫﻮﺗﻞ‬ ‫ﻭ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻧﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻠﻮ ﺑﺨﻮﺭﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻁﺮ ﻣﻦ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﺟﻮﺍﺑﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ‪ ،‬ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﯽ‬ ‫ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻋﺪﺍﻣﻢ ﮐﻨﻨﺪ؟‬ ‫)ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 227‬ﻭ ‪(228‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺟﺎی ‪ ،100%‬ﺑﺎﻳﺪ ‪ 1000%‬ﻣﻄﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ‬ ‫ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎی ﮐﻨﻮﻧﯽ )ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ( ﺑﻪ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺍﺯ "ﺑﺮﺍﺋﺖ" ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ "ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ" ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻭﻳﮑﺮﺩ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ‬ ‫ﻫﺎی ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮی ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﺭﻭﺳﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﻳﻨﮑﻪ‬ ‫‪64‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﭼﺮﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﭘﺮﺳﺶ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﭼﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﻴﻮﻩ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻧﮕﻔﺖ‪ :‬ﻫﯽ‬ ‫ﻫﯽ! ﺍﺩی ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺷﺒﺎﻭﺭ! ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺐ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺍﺯ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‪ ،‬ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩﺕ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ‬ ‫ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﺮﺍ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻴﮑﺸﯽ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﯽ »ﻗﺎﺩﺭ! ﺍﮔﺮ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﻴﺒﻮﺩی‪ ،‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﻤﻴﺸﺪ«؟‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻗﺘﻠﻬﺎی ﺯﻳﺎﺩی ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺻﻮﺭﺕ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮔﻮﺭﻫﺎی ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺯﻳﺎﺩی ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻗﺘﻠﻬﺎ ﮐﺎﺭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺁﻣﺎﺭی ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﺘﻠﻬﺎی‬ ‫ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺎﺭی ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻳﮏ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎی ﻭﺯﺍﺭﺕ‬ ‫ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻧﺼﺐ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻗﺘﻞ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻳﻌﻨﯽ ﮔﻮﻳﺎ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻗﺘﻠﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﮐﺠﺎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺸﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻦ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻴﺰی ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ‬ ‫ﺪہﻠﻟ ﺳﺮﻭﺭی ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻥ ﺍﺳﺪہﻠﻟ ﺳﺮﻭﺭی ﺭﻳﻴﺲ "ﺍﮔﺴﺎ" ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(332‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻣﻴﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ ﺍﻋﻼﻥ‬ ‫ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪) .‬ﺑﺮگ‬ ‫‪(229‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﻳﻴﺲ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ‪ .‬ﻣﺎﺭﺷﺎﻝ ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺷﻮﺭﻭی ﻭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﺷﻮﺭﻭی ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻧﺰﺩﻳﮑﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺭﻭﺯی ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻠﻔﻮﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ‬ ‫‪65‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺗﻮﻟﺪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﻭﻳﻢ؟ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺮﻭﻡ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ! ﻣﻦ ﻣﯽ ﺁﻳﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺗﺮ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺗﻔﻨﮓ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﻋﺪﺩ ﻣﺮﻣﯽ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ‪ .‬ﺗﻔﻨﮓ ﻳﮏ ﻓﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﻣﺮﻣﯽ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﻣﯽ ﺗﻔﻨﮕﻬﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺍﺯﺗﺮ ﻭ ﻗﻮﻳﺘﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺗﺤﻔﻪ‬ ‫ﻣﻴﺪﻫﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﭼﻴﺰی ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺒﺮﻡ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﺭﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﻭﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﺎﻳﯽ ﺩﺭ ﺍﻟﻤﺎﺭی ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻳﮏ ﮐﺎﺭﺗﻦ ﻭﺩﮐﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭﺩﮐﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭ‪ .‬ﻭﺩﮐﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺭگ‬ ‫ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﻭﻡ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﺤﻔﻞ ﮐﻼﻧﯽ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﻋﻮﺕ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺎﺭﺷﺎﻝ ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﺗﻔﻨﮓ ﻭ ﺑﻮﺗﻠﻬﺎی ﻭﺩﮐﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻔﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﻣﺎ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﺗﻮﻟﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻭ ﺗﺸﮑﺮ ﺍﺯ ﺭﻓﻴﻖ ﻗﺎﺩﺭ »ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ« ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﻟﺪ‬ ‫ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﻁﻮﺭی ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮕﺮﻩ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﻭ ﺑﻪ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻳﻢ‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﻫﻢ‬ ‫ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻡ‪«.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺎﺭﺷﺎﻝ ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ »ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ‬ ‫ﺍﻧﻘﻼﺏ« ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺣﺴﻮﺩی ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﻤﮑﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮی‪ ،‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﻤﻴﻖ‬ ‫ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﯽ‪ .‬ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪» .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺷﺎﻫﯽ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻳﺪ«‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﮔﻔﺖ »ﺷﻤﺎ ﻫﻢ«؟‬

‫‪66‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻢ ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻮﺗﻠﻬﺎی ﻭﺩﮐﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ)؟(‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺗﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﻧﺼﻔﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﺭﻳﺨﺖ ﻭ ﻧﺼﻔﺶ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺩ‪ .‬ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎﺭﺷﺎﻝ ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺸﻮ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩ«‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 138‬ﻭ ‪(139‬‬ ‫ﻳﮑﺴﻮ‪ ،‬ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﻳﺎ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﯽ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﻭﺍﺭﻩ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻴﻠﯽ ﺭﻧﮓ ﻭ‬ ‫ﺭﻭﻏﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺩﻳﺪﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻻﻳﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ‪ :‬ﻓﻮﺭﺍﻥ‬ ‫ﮐﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﻳﯽ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ ]ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ[ ﻳﮕﺎﻧﻪ‬ ‫»ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ« ﻫﺴﺘﻢ!‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‪ (1) :‬ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ؟ )‪ (2‬ﺳﻮﮐﻮﻟﻮﻑ ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺸﻮ‪ .‬ﺍﻭ‬ ‫ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩ"؟ »ﻣﺴﺖ« ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﻴﺪﻥ ﻭﺩﮐﺎ؟ )‪ (3‬ﺁﻳﺎ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻳﺎ‬ ‫ﺟﺎﻫﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ "ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ" ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ )‪ (4‬ﺍﮔﺮ ﻭﺍژﻩ "ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ" ﺑﺮﺍی‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺷﮏ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﺩﻫﻬﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﺍﺭﺗﺶ ﺭﺍ "ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ" ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻧﮕﺎﺭﻩ ﻫﺎی ﺑﺰﺭگ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺑﺮ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎ ﺑﻴﺎﻭﻳﺰﻧﺪ؟‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻪ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﺵ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﮕﺎﺭﻩ »ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺷﻴﺪ ﺩﻭﺳﺘﻢ« ﺑﺮ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻓﺎﮐﻮﻟﺘﻪ‬ ‫ﻁﺐ‪ /‬ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺯ ‪ 1979‬ﺗﺎ ‪.1983‬‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﮐﻨﺎﻳﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻭی‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﺎﺷﺪﻧﯽ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺮﺍ‬ ‫ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺖ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ]‪ 9‬ﻣﯽ ‪ [1978‬ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ‬ ‫ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮﻡ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻴﺮﻭی ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ ،‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﻭ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮔﭗ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ »ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻗﺪﺭﺕ« ﺍﺳﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮﻭﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﯽ ﮔﭗ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﻣﻦ‬ ‫ﻭ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺩﺭ ﻁﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﻓﺘﺮ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﻴﻨﺸﺴﺖ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺭ ﻁﺒﻘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻁﺒﻘﻪ‬

‫‪67‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪ‪ .‬ﺩﻳﺪﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺗﮑﻴﻪ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﮐﻠﻪ‬ ‫ﺍﺵ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍی؟«‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﻣﻴﻦ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪» :‬ﭼﺮﺍ‬ ‫ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍی؟« ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﯽ‪ ،‬ﺍﺯ ﻁﺮﻑ‬ ‫ﻣﻦ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﺑﺎﻻ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ‪،‬‬ ‫ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪ .‬ﺁﻥ ﺩﻭ ﻫﻢ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﺮﺩﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﯽ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬ ‫ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﻭﻡ ﺑﺎﻻ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﻴﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ‬ ‫ﭘﻨﺠﺸﻴﺮی‪ ،‬ﻣﻴﺜﺎﻕ‪ ،‬ﺻﺎﻟﺢ ﺯﻳﺮی ﻭ ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﮐﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﺧﻼﺻﻪ‬ ‫ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ ﻭ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻗﺪﻭﺱ‬ ‫ﻏﻮﺭﺑﻨﺪی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺧﺐ‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻭ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﻳﮏ ﺟﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻧﻪ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺩﻳﻒ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻭ ﺷﻤﺎ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻡ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﭽﻴﻪ! ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍﮐﻴﯽ؟ )ﺑﭽﻪ ﺟﺎﻥ! ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﯽ؟(" ﻣﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ ﻭ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﺭﻫﺒﺮی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻢ‪ .‬ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ‬ ‫ﻭ ﺧﻼﺹ ﺷﺪ‪ .‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻟﻴﮑﻦ‬ ‫ﻳﮏ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ"‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﮕـﻮ‪ ".‬ﻣﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺣﮑﻮﻣﺖ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺎﻣﻴﻬﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻗﻮﻣﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻗﻮﻣﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﻧﺪ‬ ‫ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻫﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮی ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺑﺮﺍﻣﺪﻩ‬ ‫ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟" ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﻦ ﺧﺘﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺴﻠﻴﻢ! ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻆ!" ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ‬ ‫ﻁﺮﻑ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺮﻭی؟" ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﻦ ﺧﺘﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﺪﺭﺕ‬ ‫‪68‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺴﭙﺎﺭﻡ‪ ".‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﻧﻪ! ﺧﻮﺩﺕ ﭘﺲ ﺑﻴﺎ! ﭘﺲ ﺑﻨﺸﻴﻦ‪ .‬ﻳﮏ ﺑﺎﺭ‬ ‫ﺑﻨﺸﻴﻦ‪".‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﻳﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻢ ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻭ ﻫﻢ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ‬ ‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪﺍً ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﻴﻎ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻭﻳﻼ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻗﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺣﺰﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻴﺸﺪ‪) «.‬ﺑﺮﮔﻬﺎی‬ ‫‪(239 . 238‬‬

‫ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺴﺎﺩﺕ‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻘﺶ ﺍﻓﺴﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ‬ ‫"ﺗﺴﻠﻴﻤﯽ ﻗﺪﺭﺕ" ﺑﻪ ﺟﺎی ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎﻧﻌﻠﯽ ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺧﻠﻘﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪" :‬ﻫﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﯽ‪ ،‬ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﻣﻦ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺍﺳﺖ‪ ".‬ﻭ‬ ‫ﻧﻴﺰ »ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻗﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺣﺰﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﻴﺸﺪ‪«.‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭﻡ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺭﻭﺯ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻳﺎ ﻫﻔﺪﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ]‪ 13‬ﻳﺎ ‪ 14‬ﻣﯽ ‪[1978‬‬ ‫ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮﻡ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍی ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﺑﺮﺍی ﺧﺪﺍ‬ ‫‪69‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻣﯽ ﺁﻳﻢ‪ ".‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺑﺰﺭگ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﻭ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﻣـﻮﺗﺮ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ‪ ،‬ﺑﭽﻪ ﺑﺰﺭگ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺎﻳﻨﻬﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩﻳﺪ؟« ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺎ‬ ‫ﺳﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﺩﻫﻦ ﺑﭽﻪ ﺍﺵ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺪﺭ ﻟﻌﻨﺖ! ﭼﭗ!« ﭘﺴﺮﺵ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎ‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﻐﻞ ﮐﺸﯽ ﻭ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﺮﻭ ﺩﻳﮕﺮ!« ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﻳﻦ »ﺑﺮﻭ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ!« ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮی ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻝ ﻧﺰﺍﺭی ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ ﻫﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ‬ ‫‪ «...‬ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭی ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﺑﺠﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪ! ]ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺑﮕﺮﻳﺰ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺁﻣﺪ![ ﻳﮏ‬ ‫»ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻦ! ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ّ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺷﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﮑﻨﻴﻢ!‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﻭﺍﺭﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ‪ (1) :‬ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﺎﺯﻭ ﻭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺳﻮی ﭼﮑﻮﺳﻠﻮﺍﮐﻴﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ‬ ‫ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ )ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ( ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪» :‬ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﺯی‪ ،‬ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﮑﻦ!« )‪ (2‬ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎی ﺭﻭﻳﺎﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻴﺪﻫﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﺮﺍﻥ ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‪ ،‬ﻳﮕﺎﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﭙﺬﻳﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﮐﺘﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺷﺮﻕ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮﻳﻦ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ‪:‬‬ ‫"ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻳﻨﺠﺎﻧﺐ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺛﻮﺭ ‪] ۱۳۵۱‬ﺍﭘﺮﻳﻞ ‪[1973‬‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻭی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﺩ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﺭﻓﺎﺕ ﻣﻌﻤﻮﻝ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﺎ ً ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ‬ ‫ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﭙﺮﺳﺪ‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﻴﻨﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺣﺰﺏ ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ :‬ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺣﻖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ‪،‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻁﺮﻳﻖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪) :‬ﺍﻭﻝ( ﻳﮏ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻳﺎ ﺟﺮﻳﺪﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺎﻡ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺸﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﮔﺮﺩﺩ‪) .‬ﺩﻭﻡ( ﺍﮔﺮ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ‬ ‫ﻣﻔﺎﻫﻤﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﻬﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ‪ ،‬ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﺘﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫)ﺳﻮﻡ( ﺭﻭﺵ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﺍﻳﺪﻳﺎﻟﻮژی ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ‬ ‫‪70‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪) .‬ﺑﺮگ ‪" 159‬ﺗﺎﺳﻴﺲ ﻭ‬ ‫ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ"‪ /‬ﮐﻠﻴﻔﻮﺭﻧﻴﺎ‪(2010 /‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪] :‬ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ﺟﺪی ‪ 28 /۱۳۵۸‬ﺩﺳﻤﺒﺮ ‪ [1979‬ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﮐﺎﺭ‬ ‫ﺧﻮﺑﯽ ﻧﮑﺮﺩی!« ﮐﺎﺭﻣﻞ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﺘﻨﺪ‪ «.‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﺎ‬ ‫ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻳﻢ ]ﻗﺎﺩﺭ‪ ،‬ﮐﺸﺘﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻊ[‪ .‬ﻣﺮگ ﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻗﻤﺎﺭ‬ ‫ﺑﺪی ﺯﺩی‪ .‬ﺍﻣﻴﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺍﺳﭗ ﺍﺯ ﺑﺪﺧﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﻳﮏ ﺣﺰﺏ ﭘﺸﺖ‬ ‫ﺳﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﯽ‪ .‬ﻣﯽ ﺁﻣﺪی‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﺰﺑﺖ ﻣﯽ ﺁﻣﺪی‪ .‬ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻴﺰی ﻧﻤﻴﮕﻔﺖ‪«.‬‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﭘﺪﺭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ‪ ،‬ﺗﺎﮐﻴﺪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ »ﺑﺒﺮک ﺷﺎﻩ ﺷﺠﺎﻉ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﻭ‬ ‫ﻣﻴﮕﻔﺖ‪» :‬ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺷﺠﺎﻉ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﮑﺸﺪ؟« ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﭘﺪﺭ‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺷﺶ ﺟﺪی ﺷﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ‬ ‫ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﻳﮏ ﻫﻤﺸﻬﺮی ﻫﺮﺍﺗﯽ ﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻮﺭﺯﺍﻳﯽ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻓﺮﻗﻪ‬ ‫ﻣﺰﺍﺭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ .‬ﭘﺪﺭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺩﻭی ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺭﺍ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﻴﻢ ﺩﺭ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺳﻔﻴﺮ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭘﺪﺭ ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﻢ‪ .‬ﺳﻔﻴﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﺷﺠﺎﻉ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺸﻮﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻭ ]ﮐﺎﺭﻣﻞ[‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺪ‪ «.‬ﻣﻴﮕﻔﺖ‪» :‬ﺍﻳﻦ ﻧﻨﮓ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭼﻄﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻡ؟ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻣﻴﻤﺎﻧﻢ ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮﻡ‪«.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻣﻴﮕﻔﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﺮﺍﺣﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭘﺲ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺵ ﺑﺎ ﭘﺴﺮﺵ ﺧﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺧﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻧﺶ ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﻓﺤﺶ ﻭ‬ ‫ﻧﺎﺳﺰﺍ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻧﺶ ﻣﻴﺮﻓﺖ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(327‬‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﮕﻴﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﻴﺒﺎﮐﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻧﺴﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫]ﭘﺴﺮﺵ‪ ،‬ﺧﻮﺩﺵ‪ ،‬ﭘﺪﺭﺵ[ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎی ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ‬ ‫ﮐﯽ ﻭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺷﺎﺟﻮﺵ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﯽ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ‬ ‫‪71‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﻧﺎﮐﺮﺩﻩ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﺁﺭی‪ ،‬ﺩﺭ ﮐﺠﺎ؟ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﺮﺍ؟‬ ‫ﮔﻴﺮﻳﻢ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ‪ ،‬ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻳﻪ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺎ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﺗﻠﺦ ﺩﺭﺩﻧﺎک ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ‬ ‫ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻧﺶ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺍﻓﺴﺮ ﺁﮔﺎﻩ‪ ،‬ﮐﺎﺭﺩﺍﻥ‪ ،‬ﺭﺍﺯﺩﺍﺭ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﻳﮏ ﺟﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﺎ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺯﻳﻬﺎ‪،‬‬ ‫ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻬﺎ‪ ،‬ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻨﺎﺡ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ؟ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﯽ ﻭ ﻧﻤﮑﺪﺍﻥ ﺷﮑﻨﯽ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺍﺭﺩ!‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺁﻧﮑﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ]ﭘﺮﭼﻤﯽ[ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻨﺎﻟﻢ‪ /‬ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ]ﺧﻠﻘﻴﻬﺎی[ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ"‪ ،‬ﺳﺒﮑﺪﻭﺵ ﺷﺪﻧﺶ ﺍﺯ ﭘﺴﺖ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ‬ ‫ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ "ﺗﻮﻁﺌﻪ ﭘﺮﭼﻤﻬﻴﺎ" ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﻣﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﻧﻴﺮﻧﮓ‬ ‫ﺑﺎﺯی ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻘﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎ ً ﭘﺮﺭﻧﮕﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻴﺾ ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫ﻭﺯﻳﺮ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭﺯﻳﺮ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﮔﺎﺭﺩ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﻮﻁﺌﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ‪:‬‬ ‫ﺭﺍﮐﺘﻬﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ "ﺍﺱ ﮐﺎ ‪ "5‬ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻁﻴﺎﺭﻩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺩﻭ ﺑﻤﺐ‪ ،‬ﺩﻭ ﺑﻼک‬ ‫ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺗﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﮐﺖ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺭﺍﮐﺖ ﺑﺮﺍی ﺯﺩﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺯﻣﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍی ﺯﺩﻥ ﻭﺳﺎﻳﻂ ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﺗﺨﺮﻳﺐ ﭘﻠﻬﺎ ﻭ ﺟﺎﻫﺎی ﻣﺴﺘﺤﮑﻢ‪ .‬ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺍﻧﻬﺪﺍﻡ ﻗﻄﺎﺭﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﺨﺮﻳﺒﯽ ﺯﻳﺎﺩی ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﺍﮐﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﺭﺍﮐﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺒﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮی ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺿﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺭﺍﮐﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺟﻬﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﺍﮐﺖ ﺑﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺘﺮ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﭼﻮﺏ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫‪72‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﮐﺴﯽ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﻓﻴﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﮔﺰﺍﺭﺷﯽ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‬ ‫ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺿﻌﻒ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ‬ ‫ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻭ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ ،‬ﺭﺍﮐﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺭگ ﻓﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺿﻴﺎ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺭگ‬ ‫ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻳﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﺍﭘﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺿﻴﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ‬ ‫ﻁﺮﻳﻖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺿﻌﻴﻒ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺿﻌﻒ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﻁﺌﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺯﻳﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺁﻥ ﮔﭙﻬﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎی ﭼﭙﯽ ﻫﻴﭻ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺯﻥ‬ ‫ﺭﻭﺳﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻧﻬﻢ ﺣﻮﺕ ‪ 28] ۱۳۵۴‬ﻓﺒﺮﻭﺭی ‪ [1976‬ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ‬ ‫ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺷﺪﻡ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 103‬ﻭ ‪(104‬‬ ‫ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺁﻧﭽﻪ "ﺗﻮﻁﺌﻪ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮕﺒﺎﺯی‬ ‫ﭘﺮﭼﻤﻬﻴﺎ" ﻣﻴﻨﺎﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﻴﻔﺮ ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮی ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﭼﻨﺪی‬ ‫ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺖ‪.‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺳﻮﻡ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎی "ﺭﺍﺯی ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺎﻳﻖ ﺍﻓﺸﺎ ﻧﮑﺮﺩ‪،"2000 /‬‬ ‫"ﺳﻴﻤﺎ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺭﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺷﻬﻴﺪ ]ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ[‪" ،"2003 /‬ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﺩﺭ ﺑﻮﺗﻪ‬ ‫ﺍﺗﻬﺎﻡ‪" ،"2003 /‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﮐﯽ؟‪ "2006 /‬ﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎی ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﻳﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ"‪،‬‬ ‫ﺷﻤﺎﺭی ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺪﻳﺪﻫﺎ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎی ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ "ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ"‪ ،‬ﭘﻴﺸﮑﺶ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫‪73‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺖ "ﻓـــﺮﺩﺍ" ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﻳﺎﺑﺪ‪،‬‬ ‫ﺑﺮﺷﭙﺎﺭﻩ ﻫﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮی ﭼﻨﺪ ﭘﺮﺳﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻨﺠﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺳﭙﺎﺱ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭی ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻓﻴﺴﺒﻮک ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺯﻳﺮﻳﻦ‬ ‫‪Khan Aqa Saeed‬‬ ‫‪https://www.facebook.com/khanaqa.saeed‬‬

‫ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﻭﮐﺘﻮﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ!‬ ‫ﺍﺯ ﻳﮏ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﭘﻴﺶ ﻣﯽ‬ ‫ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻧﻘﺪ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺭﺯﺵ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺁﻥ ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻭﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺮﻑ ﻭﺻﺮﻑ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻳﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺷﺨﺺ ]ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ[ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﭘﻴﺮی ﻫﻢ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﺩﺭﻳﻎ‬ ‫ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ‪ ،‬ﺍﻭ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺳﻦ ﻟﺐ ﮔﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺟﻴﻒ ﭘﻨﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻋﺪﻩ‬ ‫ﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻳﺒﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭی ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﭼﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﮐﺘﺎﺑﭽﻪ ﻳﯽ ﺑﻨﺎﻡ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ /‬ﺩﺭ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻮ ﺑﺎ ﺩﻭﮐﺘﻮﺭ‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ" ﺩﻭﮐﺘﻮﺭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎی ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﻓﺮﻭﺵ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺁﻥ ﭘﻮﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭی ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺻﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫‪74‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻧﻘﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ‪ ،‬ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺳﻮﺍﻝ ﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻠﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ‬ ‫ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮﻫﻴﭻ ﺻﺮﻑ ﻧﮑﺮﺩﻩ‪ ،‬ﺻﺮﻑ ﭼﺸﻤﺪﻳﺪ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺪﺍﺭک ﻭ ﺫﮐﺮ ﻧﺎﻣﻬﺎی ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻢ‪ .‬ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ؟‬ ‫ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺟﮕړﻥ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻣﻘﻴﻢ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﻭﻻﻳﺖ ﻓﺮﺍﻩ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﻣﺤﺘﺮﻡ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺩﺭ ﻟﺴﺖ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮی ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ‬ ‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭﺑﺮﺭﺳﯽ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺤﻴﺚ "ﺳـﻮﺗﻪ ﭼﻮﺏ" )ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺑﺰﺍﺭی( ﺟﻬﺖ‬ ‫ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﻢ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻌﻤﻮﻡ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﯽ ﻓﮑﺮی ﻭ‬ ‫ﻋﻤﻠﯽ ﻳﺎ ﻭﻅﻴﻔﻮی ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻣﻨﻄﻘﻪ‬ ‫ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺟﻮﻳﯽ ﻫﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻁﺮﻳﻖ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺟﮕړﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻗﺎﺑﻞ "ﺧﺮﻳﺪ ﻭﻓﺮﻭﺵ" ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ‬ ‫ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﺮﺍﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﺳﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬ ‫ﺷﺪﻡ ﺳﻴﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺑﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺳﻮﺍﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ؟ ﻓﺮﺩﺍﻳﺶ ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻫﻮﺍﻳﻴﻬﺎ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﮐﺎﻧﺎﻟﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﯽ ﭘﺨﺶ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻳﯽ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﭼﻴﺰی‬ ‫ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻗﺼﺪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﻥ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺒﺘﮑﺮﻳﻦ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎ‬ ‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﮔﻴﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻼ ﺷﺪﻧﺪ‪) .‬ﺻﻔﺤﺎﺕ ‪ 92‬ﻭ ‪(93‬‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺳﻴﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺳﻨﺠﺶ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻧﺪﻳﺸﯽ‪ ،‬ﻁﺒﻖ ﺭﺳﻮﻡ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻫﺎی ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﻪ‬

‫‪75‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺳﺮ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻫﻢ ﻗﺒﻴﻞ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﻋﺪﻩ ﻳﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﮕړﻥ ﺩﻭﺍ ﺟﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪" :‬ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﺎﻧﺪﻳﺪ ﮐﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﺴﯽ ﺭﺍی ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ‬ ‫ﻋﻤﻮﻡ ﻣﺎ ﺑﺸﻤﺎ ﺭﺍی ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ‪".‬‬ ‫ﺩﻭﺍﺟﺎﻥ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺷﺒﺎﻭﺭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﺎﻧﺪﻳﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ‪ 24‬ﻧﻔﺮ – ﻁﺒﻖ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﻗﺒﻠﯽ ﻭ‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ – ‪ 23‬ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍی ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺻﺮﻑ ﺩﻭﺍ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺭﺍی ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪﺍً ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﻪ ﺁﻣﺮﻳﻦ ﮔﺮﻭپ ﻫﺎی ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺻﻔﺖ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻣﻘﺮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬ﺳﺮ ﮔﺮﻭپ ﻫﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ‬ ‫ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺘﺮﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻗﺖ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺮﺝ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻟﺬﺍ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮﺭی ﻭی ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﮐﻮﺩﺗﺎﻳﻴﺎﻥ ﺻﺤﻪ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻣﻘﺮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ‬ ‫ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﻮﻅﻴﻒ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺷﻮﺩ‪ «.‬ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺪﻡ ﺗﻘﺮﺭﺵ‪ ،‬ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﮐﺸﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺿﺪ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﻢ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻭﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﮐﺸﻮﺭ‬ ‫ﺍﻁﻼﻉ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻮﺩ‪ ،‬ﻫﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺳﺒﮑﺪﻭﺵ ﺳﺎﺧﺖ ﻭﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻗﺎی ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻭی ﻳﮏ ﺳﻮﺍﻟﻴﻪ ﺑﺰﺭگ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺴﺎ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﮑﺠﺎ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺍﺯ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰی ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻣﺨﺎﺑﺮﺍﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺰﻝ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫‪76‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺴﻠﺦ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻏﻼﻡ ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺷﺨﺺ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎﺭی‬ ‫ﻗﺎﺳﻢ ﺧﺎﻥ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪی ﺭﺍ‬ ‫ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﻓﺮﺍﻫﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫][][‬

‫ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺒﺸﺘﻪ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ ﺑﺮﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭی ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﭘﺴﺖ‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‪ ،‬ﺍﻧﺪﮐﺘﺮﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ "ﭘﺮﭼﻤﻬﻴﺎ"‬ ‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﺩ‪ .‬ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻧﻘﺸﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ – ﻳﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ –‬ ‫"ﺗﻮﻁﺌﻪ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮕﺒﺎﺯی" ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﮕړﻥ ﺩﻭﺍ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯی "ﻫﻤﻪ‬ ‫ﭘﺮﺳﯽ" ﻓﺮﻳﺒﮑﺎﺭﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﺳﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺡ "ﺧﻠﻖ"‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ‪.‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭘﻴﺸﺘﺮ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻳﮏ ﺗﻮﻁﺌﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺷﺪﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﻭ‬ ‫ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻮﺍی‬ ‫‪77‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ «.‬ﻣﻮﺳﯽ ﺧﺎﻥ ﮐﺎﺑﻠﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺒﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﯽ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﻣﺮﻳﺾ ﻭ ﻋﻠﻴﻞ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﮔﭗ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ‪ .‬ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻡ ﮐﻪ ﻳﺎ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ‬ ‫ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻳﺎ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺭﻧﺠﻨﺮﺍﻝ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭی ﺍﻡ ﺧﺒﺮ‬ ‫ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺳﺘﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻠﻔﻮﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻮﺳﯽ ﺧﺎﻥ ﺍﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺷﺪﻩ‪ «.‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﺒﺮﻳﮏ ﺑﮕﻮ‪«.‬‬ ‫ﮔﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮﻭﺍﻧﻢ )ﺻﺪﻳﻖ( ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻮﺗﺮ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻣﺖ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺑﺮﻭ‪ «.‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼـــﺮﺍ؟« ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ «.‬ﮐﻨﺠﮑﺎﻭی ﮐﺮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺑﭽﻢ! ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺑﺮﻭ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺮﻭ!« ﺍﻭ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﺭ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺷﺪﻡ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﻁﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(121‬‬ ‫ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻏﺒﺎﺭﺁﻟﻮﺩ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭﻟﯽ ﺩﻟﭽﺴﭗ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺮگ ‪" 37‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪]" :‬ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ [1972] ۱۳۵۱‬ﭘﺲ‬ ‫ﺍﺯ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎی ﺯﻳﺎﺩ ﻓﻴﺼﻠﻪ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ‬ ‫ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﮔﭗ ﻭ ﻓﻴﺼﻠﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺣﺘﺎ ﺁﻥ ﮔﭗ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 103‬ﻭ ‪ 104‬ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﺎﺯی ﮐﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻘﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎ ً ﭘﺮﺭﻧﮕﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻴﺾ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﺍﺧﻠﻪ‬ ‫ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻭﺯﻳﺮ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﮔﺎﺭﺩ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﻮﻁﺌﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ‪ /.../ :‬ﻁﻴﺎﺭﻩ‬ ‫ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﺍﮐﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﺭﺍﮐﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎ‬ ‫ﮐﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮی ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺿﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺭﺍﮐﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺟﻬﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﺍﮐﺖ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﺘﺮ‬ ‫ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﭼﻮﺏ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻮﻥ ﻓﻴﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﮔﺰﺍﺭﺷﯽ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ‬ ‫‪78‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺿﻌﻒ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻭ‬ ‫ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ ،‬ﺭﺍﮐﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺭگ ﻓﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺿﻴﺎ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺭگ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻳﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﺍﭘﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺿﻴﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﺍﻭ‬ ‫ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ‬ ‫ﺿﻌﻴﻒ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺿﻌﻒ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﻁﺌﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺷﺪﻩ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺯﻳﺮ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺁﻥ ﮔﭙﻬﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎی ﭼﭙﯽ ﻫﻴﭻ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺤﺘﺎﻁ‬ ‫ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻫﺴﺘﻢ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺑﻴﺴﺖ‬ ‫ﻭ ﺷﺶ ﺳﺮﻁﺎﻥ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﺮگ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻭﻳﺪﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺧﻮﻧﺎﻟﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﭘﺎﭼﺎ ﮔﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﮔﺮ ﺭﺍﭘﻮﺭ "ﻓﻴﺮ ﺭﺍﮐﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺭگ" ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺿﻴﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎی ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻭ ﺁﺗﺸﻴﻦ ﻣﻴﺸﺪ‪" ،‬ﻣﺘﺎﺛﺮ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ"!‬ ‫ﺁﺭی! ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ "ﻣﺘﺎﺛﺮ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ" ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺩﻭ‬ ‫ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﮔﻮﻳﯽ "ﺭﻫﺒﺮ" ﻭ "ﺭﻫــــﺮﻭ" ﺟﺎﻫﺎ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﭘﻼﻥ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﻳﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ‬ ‫ﺭﺳﻮﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺯﻳﺎﺩ "ﻣﺘﺎﺛﺮ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ"!‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺩﻩ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻬﺎ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﻴﻠﯽ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺟﺮﺍﺕ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪» :‬ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻢ«‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻟﺮﺯ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻮﺷﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻮﺳﯽ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻴﺎﻳﺪ«!‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﻳﺎ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻳﺎ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺸﺎﺳﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺁﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ :‬ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﻦ ﭘﻮﺯﺵ ﺧﻮﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪79‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺳﺘﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ‪» :‬ﮐﻴﻨﻪ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺍ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺍﻭﻝ ﻭی ﺩﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻫﻤﮑﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭ‬ ‫ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﻂ ﺧﻂ ﻭﺑﺮﮔﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﺮﺍی ﺿﻴﺎ ﻣﺠﻴﺪ )ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﮔﺎﺭﺩ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ( "ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ" – ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ – "ﻣﺘﻮﻟﺪ" ﻣﻴﮑﻨﺪ!‬ ‫ﺿﻴﺎ ﮐﻪ ﺭﻓﻴﻖ ﺷﻔﻴﻖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭﻧﺰﺩﻳﮑﺎﻧﺶ ﺁﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺧﺎﻟﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺻﻼ ﺧﺎﻟﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺶ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﺵ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩ؟ ﺍﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺧﻴﺎﻟﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺟﺮﺃﺕ ﻭ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﻪ ﺩﻭﻟﺘﺶ ﺑﺪ ﮔﻮﻳﯽ ﻭ ﺳﺨﻦ ﭼﻴﻨﯽ ﻣﻴﮑﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻫﻢ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺧﻴﺎﻟﯽ ﺿﻴﺎ ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﺍﺯﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ؟ )ﺑﺮﮔﻪ "ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ"‪ /‬ﺩﻭﻡ ﺩﺳﻤﺒﺮ ‪(2013‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ ... :‬ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻄﯽ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎ ﺑﻴﻦ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﻭ‬ ‫ﻧﻈﺎﻡ ﺷﺎﻫﯽ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫‪80‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻓﻀﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺸﻮﺩ‪ ،‬ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻗﺼﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﺮﻳﻤﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ .‬ﮐﺮﻳﻤﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺗﺎﻗﻬﺎی ﺗﺠﺎﺭﺕ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺰﺩﻳﮑﯽ ﺑﺎ ﺷﻴﺮﺯﺍﺩ )ﻭﺯﻳﺮ ﺗﺠﺎﺭﺕ( ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﮐﺮﻳﻤﺰﺍﺩﻩ ﻗﺼﻪ ﺩﻟﭽﺴﺒﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﮐﺮﻳﻤﺰﺍﺩﻩ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪" :‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻴﺮﺯﺍﺩ‪ ،‬ﻭﺯﻳﺮ‬ ‫ﺗﺠﺎﺭﺕ‪ ،‬ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺷﻴﺮﺯﺍﺩ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ .‬ﻳﮏ‬ ‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﺶ ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻫﻢ ﻗﺼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻴﺸﻨﻮﻳﻢ ﭼﯽ ﮔﭙﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩﺧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﮐﺠﺎ ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﻴﺪ؟ ﺷﻴﺮﺯﺍﺩ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺎﻍ ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻍ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﯽ ﺑﻪ ﻁﺮﻑ ﺍﺭگ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮی ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﯽ ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ‬ ‫ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﮐﻴﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟« ﻣﻦ ﻭ‬ ‫ﺷﻴﺮﺯﺍﺩ ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﮐﺎﺑﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻳﻠﻪ ﮔﺮﺩﻫﺎی ﺷﻬﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﺮﻡ ﻗﺼﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻅﺎﻫﺮ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻍ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭگ‬ ‫ﻣﺘﺼﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻭ ﻗﺪﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﻅﺎﻫﺮ ﺷﺎﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺟﺎ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﺎﻳﺶ ﺗﮑﺎﻥ ﻧﺨﻮﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ "ﮔﻞ ﺁﻗﺎ" ﺻﺪﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺳﻼﻡ ﻋﻠﻴﮑﻢ!« ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﻟﺤﻦ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻭﻋﻠﮑﻴﻢ«‪ .‬ﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻄﻮﺭ ﻫﺴﺘﯽ؟« ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺘﻢ!« ﺳﺮﺵ ﻫﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻅﺎﻫﺮ ﺧﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﭼﯽ ﮔﭗ ﺍﺳﺖ؟«‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ؟ ﻣﻦ ﭼﯽ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﻡ؟ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭼﺮﺍ ﻣﻴﭙﺮﺳﯽ؟« ﺷﺎﻩ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﺍﺳﺖ‪ «.‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﭘﺮﻭﺍﻳﯽ ﺩﺍﺭﺩ؟«‬ ‫ﺷﺎﻩ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺗﯽ ﺩﺍﺭﻳﺪ‪) «.‬ﮔﭙﺶ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫»ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ‪ («.‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮﺩﺍﺭی ﺭﺍ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ؟« ﺷﺎﻩ ﺧﺠﺎﻟﺘﺰﺩﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰی ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﻗﻬﺮ ﻭ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺎ ﭼﻮﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﺰﻧﻢ‪ ،‬ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺭﻡ‪) «.‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪119‬‬ ‫ﻭ ‪(120‬‬

‫‪81‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﻫﻤﭽﻮ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎی ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻧﻴﻤﺮﻭﺯی ﮐﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺏ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪﮔﻴﻬﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭی ﺩﺭﻫﻢ ﺑﺮﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ :‬ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺭﺍ "ﮔﻞ ﺁﻗﺎ" ﻧﻤﻴﮕﻔﺖ‪" ،‬ﺍﻏﻪ ﻻﻟﻪ" ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍی ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻭی ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﮐﻨﺪ؟‬ ‫ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪﮔﯽ ﻓﺮﻭﭘﺎﺷﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ "ﺳﮕﺮﺕ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻩ‬ ‫ﻫﺎ" ﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺮﻁﺎﻥ ‪ ،۱۳۵۲‬ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ‬ ‫ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ ،‬ﺧﺎﻁﺮﻩ ﺩﻟﭽﺴﭙﯽ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺁﻏﺎﺯ‪:‬‬ ‫"ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﭘﺪﺭ ﺭﻓﻴﻊ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﺩﺭ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﻣﺪﻳﺮ ﺍﭘﺮﺍﺗﻴﻔﯽ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺯﻳﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ‪ ،‬ﻗﻄﯽ ﺳﮕﺮﺕ »ﺍﻝ ﺍﻡ« ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻗﻄﯽ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭘﺮ‬ ‫ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻴﺐ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﮕﺮﺕ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﮔﭗ ﻣﻴﺰﺩﻳﻢ‪) ".‬ﺑﺮگ‬ ‫‪(82‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺩﺭﺩﺁﻟﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺩﺁﻟﻮﺩ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭﺭﮐﺮﺩﻧﯽ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﺭﻓﻴﻊ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎی ‪۱۳۵۱‬‬ ‫ﻭ ‪ 1972] ۱۳۵۲‬ﻭ ‪ [1973‬ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺭﻓﻴﻊ )ﺑﺎ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﺎﻣﺶ ﺭﺍ‬ ‫ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺱ ﺱ( ﺩﺭ ‪ [1966] ۱۳۴۵‬ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻳﺎ‬ ‫ﻣﺮﺩﻩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻔﺘﻦ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺧﺎک‪ ،‬ﺳﮕﺮﺕ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻴﺐ ﮐﻨﺪ؟‬ ‫ﺍﺯ ﺳﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﺍﻣﯽ )ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺭﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ(‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪﻡ ﻧﺎﻡ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻣﺮگ ﺍﻓﺴﺮ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺮﺱ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ "ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ" ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻤﭽﻮ ﺧﺎﻁﺮﻩ ﻫﺎی "ﺧﻄﺮی" ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺭﺯﻳﺪ‪:‬‬

‫‪82‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺯ‪ :‬ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﻗﺼﺪ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮﺩی ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺩﺍﺭﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﺒﻴﻦ! ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﻧﺎﺑﻮﺩی ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ ﺍﻣﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﺯی‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺰﻥ‪ ،‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﺶ ﻭ… ﺍﻭﻝ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻤﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﮐﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﻭی ﻫﺮﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺴﻠﺦ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁﺯﺍﺩ‬ ‫ﺍﺳﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﯽ ﺭﺷﻮﻩ ﺑﺨﻮﺭ‪ «.‬ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻭﺷﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺭﺷﻮﺕ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ‪) .‬ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﻨﻮﺩ ﺑﺎ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍی ﺯﻧﺪﮔﯽ‪:‬‬ ‫"ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺯ"‪ 21 /‬ﺩﺳﻤﺒﺮ ‪– (2012‬‬ ‫‪/http://dailyopensociety.com/1392/05/05/9055‬‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺁﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ؟ )‪ (1‬ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮﺩی ﻭی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﺩ‪ (2) .‬ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ "ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ"‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﻠﻘﻴﻬﺎی ﻫﻤﺪﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ )ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺮگ ‪" (66‬ﺟﺎﺳﻮﺳﻬﺎی ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﺭگ" ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ (3) .‬ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ "ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ" ﺑﺎ‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎﺯی ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ (4) .‬ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺳﻴﺮ "ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ" ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ‪ (5) .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ‪ ،‬ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺴﻠﺦ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪» :‬ﺁﺯﺍﺩ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﯽ‬ ‫ﺭﺷﻮﻩ ﺑﺨﻮﺭ!« )‪(6‬‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ )ﻳﺎ ﻫﺮ ﺭﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺣﺘﺎ ﺣﺎﻣﺪ‬ ‫ﮐﺮﺯی!( ﺑﻪ ﺍﻓﺴﺮی – ﺁﻧﻬﻢ ﻧﻪ ﺍﻓﺴﺮ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺷﺘﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﺎﻧﯽ – ﺑﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»ﺁﺯﺍﺩ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﯽ ﺭﺷﻮﻩ ﺑﺨﻮﺭ!« ؟‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻭﺷﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺭﺷﻮﺕ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ‪ ،".‬ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺎﮐﻨﻬﺎﺩ!‬ ‫‪83‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ "ﺭﺷﻮﺕ ﻧﺨﻮﺭﺩﻥ" ﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻡ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﺮگ ‪" 29‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ"‬ ‫ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻳﺪ‪:‬‬ ‫"ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎی ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻬﺪی ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻫﺮﺍﺕ ﺩﮐﺎﻥ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺭﺧﺼﺘﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﺮﺍﺕ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺭﺿﺎ ﻭ ﻣﻬﺪی ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺭﺿﺎ ﻭ‬ ‫ﻣﻬﺪی »ﻣﺠﺒﻮﺭ« ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﭼﺎی ﻭ ﺷﮑﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺩﺳﺖ ﻟﺒﺎﺱ‪ .‬ﻣﻬﺪی‬ ‫ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﮐﺎﻥ ﺗﮑﻪ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻣﺘﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ "ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺷﻬﺮی" ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ‪ :‬ﺍﺯﻳﻦ ﺗﮑﻪ ﺷﻬﺮی ﭘﻨﺞ ﻣﺘﺮ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻳﮏ ﺟﻮﺭﻩ ﺑﻮﺕ ﻫﻢ ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﺑﺨﺮ‪ .‬ﻳﮏ‬ ‫ﺩﺍﻧﻪ ﻣﻨﺪﻳﻞ ﻫﻢ ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺭﺿﺎ‬ ‫ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ‪ :‬ﻧﻴﻢ ﻣﻦ ﭼﺎی ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ ﭘﺲ ﻳﮏ ﮐﻴﻠﻮ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻳﮏ ﮐﻴﻠﻮ‬ ‫ﺩﻭ ﮐﻴﻠﻮ ﺷﮑﺮ ﻭ ﻳﮏ ﻣﻦ ﺩﺷﻠﻤﻪ ﻫﻢ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﺟﺒﺮی ﺍﺳﺖ‪ ".‬ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ :‬ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻅﺎﻟﻢ ﺷﺪﻳﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻨﺼﺒﺪﺍﺭ ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪﺭ ﻅﻠﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ؟" )ﺑﺮگ‬ ‫‪(29‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺸﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﭘﻴﺎﻣﺪ ﮐﻤﮑﻬﺎی ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ ﺳﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﺍﻣﯽ )ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ‪ ،‬ﺳﻴﺪ‬ ‫ﺣﺴﻦ ﺭﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ( ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎی ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺭﻓﻴﻊ‬ ‫========‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ [1965] 1344‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻭﺯﺍﺭﺕ‬ ‫ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻠﯽ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺍﺧﺘﻼﺱ ﺗﻴﻞ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﭘﻴﮋﻧﺘﻮﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻠﯽ ﺳﻮﻕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺗﺤﺖ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫‪84‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻓﺴﺮی ﮐﻪ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻴﺴﺖ ﺗﺎﻧﮑﺮ ﺗﻴﻞ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮﺍﺕ ﺭﺍ ﺍﻓﺸﺎ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺍﺳﻊ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ ﺍﻳﻔﺎی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺟﺮ ﻭ‬ ‫ﺑﺤﺚ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺭﻭی ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﻭی ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﻋﻮﺽ ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺍﺳﻊ‬ ‫ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺣﺒﺲ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻁﺮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺁﻥ‪ ،‬ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ 1966‬ﺑﺎ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺯﻫﺮی ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ "ﺩﻭﺍی ﻣﺮگ ﻣﻮﺵ" ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ‬ ‫ﺯﺩ‪.‬‬ ‫ﺧﺒﺮ ﻭﻓﺎﺕ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺧﺎﮐﺴﭙﺎﺭی ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺑﺎ ﺫﮐﺮ ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﻁﻮﺭ ﺧﻴﻠﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺠﻠﻪ "ﺍﺭﺩﻭ" ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺍﺩﻋﺎی ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ "]ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ [1972‬ﻫﺮ‬ ‫ﻭﻗﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ‪ ،‬ﻗﻄﯽ ﺳﮕﺮﺕ »ﺍﻝ ﺍﻡ« ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﻡ‬ ‫ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻗﻄﯽ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭘﺮ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻴﺐ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﮕﺮﺕ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﮔﭗ ﻣﻴﺰﺩﻳﻢ‪ ".‬ﻗﻄﻌﺎ ً ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺻﺤﺖ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﺧﺎک ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻗﻀﻴﻪ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻟﮏ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﭘﻮﻝ ﻧﻘﺪ‬ ‫========================‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺭﻭﺯی ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﭽﻢ! ﺭﻫﺒﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮ‬ ‫ﻫﺪﺍﻳﺘﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻏﻴﺮﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻠﺦ ﺧﻼﺹ ﺷﺪﻩ! ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ! ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ! ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ "ﺁﺩﻡ ﺻﺎﺩﻗﯽ ﻣﺜﻞ ﻗﺎﺩﺭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮ ﭘﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ"‪ .‬ﺭﻫﺒﺮ ﻧﺎﻡ ﺗﺮﺍ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺑﺮﻭ ﺭﻳﺲ ﻣﺴﻠﺦ ﺷﻮ‪ «.‬ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﭗ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻓﻮﺭﺍً ﮐﻠﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺣﺎﻻ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﺮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(125‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﺯی ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﺰﻥ‪ ،‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﺶ ﻭ… ﺍﻭﻝ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﮐﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍی ﺷﺶ‬ ‫‪85‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﻭی ﻫﺮﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺴﻠﺦ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺘﻴﺪ‪،‬‬ ‫ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﯽ ﺭﺷﻮﻩ ﺑﺨﻮﺭ‪ «.‬ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻭﺷﯽ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ‬ ‫ﺭﺷﻮﺕ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ‪ .‬ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻟﮏ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﺑﺪﺧﺸﺎﻥ‪ ،‬ﺍﺯ ﭘﺎﻣﻴﺮ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺰ‬ ‫ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮏ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ ﺩﺍﺩﻡ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺭﻳﻴﺲ ﻟﻮﺟﺴﺘﻴﮏ ﺭﺍ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺳﺮک ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮﻁﺮﻑ ﮐﺮﺩ ﻭ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ‬ ‫ﺷﺪﻩ؟ )ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﻨﻮﺩ ﺑﺎ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍی ﺯﻧﺪﮔﯽ‪" :‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺯ"‪ 21 /‬ﺩﺳﻤﺒﺮ‬ ‫‪/http://dailyopensociety.com/1392/05/05/9055 - (2012‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻁﺮﻩ ﻫﺎی ﺷﻴﺮﻳﻨﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﻴﻠﻮﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺧﺘﻢ ﺳﺎﻝ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﮔﺎﻭ ﻭ ﮔﺎﻭﻣﻴﺶ ﻫﻢ ﺍﺯ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭی ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎی ﻣﺎ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﺖ ﭘﺮ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﺦ‬ ‫ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺒﻠﻎ ﻧﺴﺒﺘﺎ ً ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ‪) .‬ﺑﺮگ‬ ‫‪(130‬‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ »ﺩﺍﻭﻭﺩ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻟﮏ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﺪﺧﺸﺎﻥ ‪ ،‬ﺍﺯ ﭘﺎﻣﻴﺮ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺰ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩﻡ‪ ،«.‬ﺑﺎ ﻣﺴﻮﻟﻴﺖ ﻋﺮﺽ ﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﭘﻮﻝ ﻧﻘﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﻳﻴﺲ ﻳﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﻴﺸﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭘﻮﻝ ﻣﺴﻠﺦ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺗﺼﺪی ﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ ﻭ ﺑﺴﺖ ﺁﻣﺮ ﺁﻥ‬ ‫ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﻣﺮﻳﺘﻬﺎی ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﭼﻮﻥ ﺍﻋﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺍﻟﺒﺴﻪ‪ ،‬ﺭﻭﻏﻨﻴﺎﺕ‬ ‫"ﻣﻤﺮ" ﺑﻮﺩ؛ ﺑﻪ ﻫﻴﭽﺼﻮﺭﺕ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻤﻮﻝ ﺭﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺭﺍ‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﻧﻘﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﺿﺮﻭﺭﺗﻬﺎی ﺧﺮﻳﺪﺍﺭی ﺍﻭﻻً ﺩﺭ ﻓﻮﺭﻡ "ﻣﻴﻢ‪ "۳ -‬ﺩﺭﺝ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻭﺯﺍﺭﺗﻬﺎ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﭼﻬﺎﺭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻣﺎﻟﻴﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ؛ ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺁﻧﻬﻢ ﺩﺭ‬ ‫‪86‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻭﺟﻪ ﻣﻌﺘﻤﺪ‪ .‬ﺁﻣﺮﻳﺖ ﺗﺼﺪی ﻣﺴﻠﺦ ﮐﻪ ﻣﺪﻳﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻠﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﺍﺩﺍﺭﻩ‬ ‫ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻳﻬﺎﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﻭ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﻫﻴﺎﺕ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭی‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻪ ﻣﺪﻳﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻘﺶ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺁﻣﺮ ﻣﺴﻠﺦ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺨﺶ ﺩﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﻳﻴﺲ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪» :‬ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺭﻳﻴﺲ ﻟﻮﺟﺴﺘﻴﮏ ﺭﺍ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺳﺮک ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮﻁﺮﻑ ﮐﺮﺩ ﻭ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ‬ ‫ﺷﺪﻩ؟«‬ ‫ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻋﺮﺽ ﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺭﻳﻴﺲ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﺑﺮﻁﺮﻑ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﺧﻠﺺ‬ ‫ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺯﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ‪ :‬ﻣﺪﻳﺮ ﭘﻼﻥ ﺁﻣﺮﻳﺖ ﺍﮐﻤﺎﻝ ﺍﻋﺎﺷﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﮐﺸﻤﺶ ﺭﺍ ﻏﺮﺽ‬ ‫ﺍﻣﻀﺎ ﺑﻪ ﺭﻳﻴﺲ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﻫﺎی ﺑﻮﺗﻠﻬﺎی ﻧﻤﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺪﻳﺮ ﭘﻼﻥ ﺍﻋﺎﺷﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎﻧﺐ ]ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ[ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫»ﺭﻳﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺒﺮﻡ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺧﺎﻁﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺵ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻋﻼﻭﻩ ﮐﺮﺩ‪» :‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺑﺮﺩﻡ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪" :‬ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﻭﺵ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ" ﻣﻦ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺭﺍ ﻋﻴﻨﺎ ً ﺑﻪ ﺭﻳﻴﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﻣﻮﺻﻮﻑ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻳﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﺎﻥ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﭘﻼﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﺮﻫﺎی‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ :‬ﻣﺪﺕ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﻡ ﺧﺘﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻆ ! ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﺷﻌﺒﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻴﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮ ﭘﻼﻥ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﺮﺩﺍ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻮی‬ ‫ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﻴﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺩﺭﻳﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﺎ ﺭﻳﻴﺲ‬ ‫ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻮﺗﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻠﻮک ﺗﻴﺰﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺒﺮ‪ .‬ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺷﻌﺒﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻁﻮﭘﭽﯽ ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﺍﺭﮐﺎﻧﺤﺮﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻳﮑﺠﺎ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﻓﺮﺩﺍی ﺁﻥ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮی ﮐﺮﺩ‪.‬‬

‫‪87‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻗﺮﺍﺭ ﺍﻓﻮﺍﻫﺎﺕ‪ ،‬ﺭﻳﻴﺲ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﻴﺲ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ‪ ،‬ﺷﺪﻳﺪﺍً ﺧﻔﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪» :‬ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﺭﺩﻭ ﻫﻢ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮی ﮐﺮﺩ‪«.‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺑﺎ ﺿﻴﺎءﺍﻟﺪﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺷﻢ ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ ﻭ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻡ‪ .‬ﮔﭗ ﻧﻤﻴﺰﺩﻡ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪" :‬ﺷـﻤﺎ ﮐﻪ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﻣﻬﻤﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻁﻦ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎی ﺯﻳﺎﺩی ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﺶ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ؟"‬ ‫ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺮﻡ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺴﻞ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺻﻄﻼﺡ »ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺳﺎﻻﺭی« ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻡ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺖ "ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮐﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻅﺎﻳﻒ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻭﻁﻦ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﻁﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻮﺩ"‬ ‫‪ ....‬ﺧﻮﺵ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﮔﭙﻬﺎی ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ ﺧﻮﺵ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺧﻮﺵ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ‬ ‫ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮔﺮﻭﻳﺪﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩی ﻫﻢ‬ ‫ﺩﻳﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺯﻣﺮی ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﮔﺮﻭﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮﺩﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺮﻭﻡ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪﻡ‪.‬‬ ‫ﺯﻣﺮی ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﭘﺴﺖ ﺳﺮﺍﻧﺠﻨﻴﺮی ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺍﺯ‬ ‫ﻁﺮﻳﻖ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩی ﺩﻳﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺍﻋﺘﻤﺎﺩی ﺁﺩﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﮔﭙﺶ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻴﻨﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﻬﻤﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻫﻢ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫‪88‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻳﯽ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺍﻭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻧﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮐﻪ ﻧﻬﻢ ﺣﻮﺕ ‪ ۱۳۵۴‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻳﻌﻨﯽ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ‬ ‫ﮐﯽ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺩﻳﺪﻡ‪ .‬ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺤﺚ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﻏﯽ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﮐﺠﺎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺗﻪ ﭘﺮﻭﺍﻥ‪ .‬ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﯽ ﺩﺭ ﻋﻘﺐ ﺳﻴﻨﻤﺎی ﺑﻬﺎﺭﺳﺘﺎﻥ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺭﻕ ﺷﻔﻴﻌﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭼﻪ ﻁﻮﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﻓﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ َﺩﻭﺭ َﺩﻭﺭ ﻣﺎ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﻭ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﭼﻪ ﻁﻮﺭ ﺁﺩﻣﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ؟ ﻣﺎ ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺟﺬﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮﺍی ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﺮﻭﻳﺪ‪) ".‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 134‬ﻭ ‪(135‬‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻻ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪ :‬ﺁﻳﺎ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ "ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺳﺎﻻﺭی" ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺍﮔﺮ ﺁﺭی؛ ﭼﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ]ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ‪ [1970‬ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮﺍ ﺟﺎی ﺩﻳﮕﺮی ﺁﻥ ﺭﺍ "ﺗﻌﻴﺒﺮ ﺭﺍﻳﺞ ﺍﻣﺮﻭﺯ" ﻣﻴﻨﺎﻣﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻅﺎﻫﺮ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺭﺍﻳﺞ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ‬ ‫"ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺳﺎﻻﺭی" ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺑﻪ ﻗﻬﻘﺮﺍ‬ ‫ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎی ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ‬ ‫ﮐﺎﺭی ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺩﺭک ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ‬ ‫ﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺩﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﮑﺮﺩ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻬﺰﺍﺩﻩ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ‬ ‫‪89‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺩﺭ ﺍﺭگ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻓﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺲ‪ .‬ﮔﺎﺭﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺧﺎﺍﻁﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ‬ ‫»ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺳﻔﻴﺪ« ﻧﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻬﺎ ﻭ ﺍﻧﺘﺼﺎﺑﻬﺎﻳﺶ‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺳﺎﻻﺭی ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻨﺎﺻﺮی ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻫﻬﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﮕﻨﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺟﻌﯽ‪ ،‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(97‬‬ ‫ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﺎﺭﺍﮔﺮﺍﻑ ﺑﺎﻻ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪﻥ »ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺳﺎﻻﺭی« ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ ﭘﺮﺳﺶ‬ ‫ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﭽﻴﺪﻥ ﺑﺮ ﻭﺍژﻩ ﻫﺎ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮔﻮﻳﯽ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭی ﻭ ﺑﺎﺯﮔﻮﻳﯽ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮﻩ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ "ﭘﻴﻠﻮﺕ" ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﻧﺪﻫﺎی ﺯﻣﻴﻨﯽ‬ ‫ﺭﺍ ﺍﺯ "ﺁﺳﻤﺎﻥ" ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻫﻢ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﻴﺸﻮﺍ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺳﻠﻴﻘﻮی ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻣﺜﻼً‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎی ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺩﻣﻬﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺑﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺩﺭﺳﺘﻴﻬﺎ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻴﻬﺎی‬ ‫ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺷﻢ ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﻮﺵ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪ«‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﻮﻧﺪﻭﺍﻝ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺘﺪﺍﺭﺍﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺠﺎﻳﺶ‬ ‫"ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ" ﺍﺳﺖ؟ »ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺴﻞ ﺟﻮﺍﻥ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﮐﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻔﻊ‬ ‫ﻭﻁﻦ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﻁﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻮﺩ‪«.‬‬ ‫ﺳﻮی ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺑﻠﻨﺪی ﺍﺯ ﺳﻴﻢ ﺧﺎﺭﺩﺍﺭ‪ ،‬ﺁﺩﻣﻴﺰﺍﺩﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻴﻮﻻی ﻟﮕﺎﻡ‬ ‫ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺯﻧﺠﻴﺰی ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪی ﺑﻪ‬ ‫ﺁﻳﻴﻦ ﻣﺮﺩﻣﺴﺎﻻﺭی‪ ،‬ﺗﻼﺵ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﺮﻭی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺷﺪﻥ‪ ،‬ﺍﻣﻴﺪ‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺳﺎﻻﺭی‪ ،‬ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﯽ ﻭ ﻳﮑﺮﻭﻳﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭی ﮔﺎﻡ ﺑﻪ ﮔﺎﻡ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻋﻠﻴﺎی‬ ‫ﻣﻴﻬﻦ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪90‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻫﻤﻴﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﺳﻮی ﻧﻮﺭ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩی‪" :‬ﺁﺩﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﮔﭙﺶ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻴﻨﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﻬﻤﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻫﻢ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺁﺏ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩی‬ ‫"ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﺪ"‪ ،‬ﺗﺎﺯﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻭی ﭼﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﺪ‪ :‬ﺳﻴﺎﺳﺖ؟ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ؟ ﻓﻠﺴﻔﻪ؟‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟ ﭼﻪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ؟‬ ‫ﺍﻭ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮی ﻳﮏ ﺍﺭﺗﺶ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻭ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﻭﺩ" ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭﺵ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩ؛ ﺳﭙﺲ‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺭﺍﺯ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ؛ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻫﺮ‬ ‫ﺩﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ "ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ َﺩﻭﺭ َﺩﻭﺭ ﻣﺎ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﻭ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺩﺭﻣﻴﻤﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻣﻴﮏ ﺍﺯ ﺳﻪ ﮔﺰﻳﻨﻪ ﺑﺎﻻ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﭘﺮﺳﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ‬ ‫ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﻳﺎ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ‪ ،‬ﺍﺭﺗﺸﯽ‪ ،‬ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺎﻟﯽ ﻳﺎ‬ ‫ﻣﻌﻤﺎﻳﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ "ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭼﻬﺎﺭﭼﺸﻤﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﭙﺎﻳﻴﺪﻧﺪ؟‬

‫‪91‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﻳﺎﺩﺁﻭﺭی‬ ‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ "ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﻣﺤﻤﺪ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ )ﺩﺭ ﺳـﻪ ﺑﺨﺶ ‪ ،(30 ،29 ،28‬ﺑﻪ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ‪ 28) ۱۳۵۷‬ﺍﭘﺮﻳﻞ ‪(1978‬‬ ‫ﻣﻴﺮﺳﺪ‪.‬‬ ‫][][‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﺎی ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺳﻴﺎﺳﯽ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﮐﺎﻣﻼً ﺿﺪ ﭼﭗ ﻭ ﭼﭙﻴﻬﺎ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭﺍﻗﻒ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﺯ ﭼﻪ ﻁﺮﻳﻖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﺷﺒﮑﻪ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺷﺒﮑﻪ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﺧﺘﻴﺪ؟ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﻤﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺎ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﭙﻴﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬

‫‪92‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎی ﺣﺰﺏ‬ ‫ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻧﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺧﻮﺩ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺩﺭ ﭼﻮﮐﺎﺕ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺩﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺗﻀﺎﺩ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﻴﻢ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭﺍﻗﻒ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻭﺍﻗﻒ ﻣﻴﺒﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﺭﺍﺳﺘﮕﺮﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﭼﭙﮕﺮﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻳﺪ؟‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺮﺍی ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻫﻢ ﻧﻔﺮ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺑﺮﺍی ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻔﺮ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮﺍی ﮐﺴﺐ ﺍﻁﻼﻉ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺷﺎﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ‬ ‫ﭘﺴﺘﻬﺎﻳﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﻧﻔﺮ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺍﻁﻼﻋﺎﺕ ﮐﺴﺐ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺎﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻮﺩﻡ ﮐﻪ‬ ‫ﺭﻳﻴﺲ ﮔﻤﺮﮐﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺍﻭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﺍﻣﺸﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻳﮏ ﻣﻮﺗﺮ ﺑﺪﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻫﻢ ﺯﻳﺮ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 104‬ﻭ ‪(105‬‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭی‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ‪" ،‬ﺣﮑﻮﻣﺖ" ﻧﻴﺮﻭﻣﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﺎ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺁﺑﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﮐﺎﺭﮐﺸﺘﻪ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ "ﺷﺒﮑﻪ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ" ﺷﺨﺼﯽ ﻭی ﮐﺎﺭ ﻳﮏ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﭘﻠﻴﺴﯽ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺒﺮﺩ؛‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻌﻴﻢ ﺗﺎ ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺣﺘﺎ ﺭﻳﻴﺲ‬ ‫ﮔﻤﺮﮐﻬﺎ ﺭﺍ ﭼﻴﺪﻩ ﭼﻴﺪﻩ ﺯﻳﺮ ﻣﺎﻳﮑﺮﻭﺳﮑﻮپ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻟﭽﺴﭗ ﺯﻳﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﮐﺎﺭی ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩ "ﺩﻝ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ" ﺑﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﻟﻴﻬﺎی ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ‪:‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻁﻼﻋﺎﺗﯽ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﮐﯽ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫‪93‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺷﺎﻩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ‪ .‬ﺍﻭ ﺁﺗﺸﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﺴﮑﻮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻴﺎﺗﻬﺎی ﺷﻮﺭﻭی ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﮑﻮ‬ ‫ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺴﮑﻮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﻗﻮﺍی‬ ‫ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻔﮑﻮﺭﻩ ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺷﻮﺧﯽ ﻧﻴﺴﺖ! ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺭﻫﺒﺮی "ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ" ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮی ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﺭﺗﺶ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﻣﻨﺒﻊ‬ ‫ﺍﻁﻼﻋﺎﺗﯽ‪ /‬ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺩﺍﻣﺎﺩﺵ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ! ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟ ﺩﺭ ﻣﺴﮑﻮ؟ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ؟ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺑﺎ‬ ‫ﻫﻴﺎﺕ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ؟ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ]ﺧﺎﻟﯽ[ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﻌﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﺰﺍﺭﺵ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﺩ!‬ ‫ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻓﺪﺍی ﺳﺮﺵ! ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ‪» :‬ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﻔﮑﻮﺭﻩ ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ «.‬ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﺩ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺁﺭﺯﻭی ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ‪:‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ‪ .‬ﻭ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﻣﺪﺍﻝ ﮔﺰﺍﻓﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﻴﺒﻮﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ‬ ‫ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺳﻨﺠﺎﻕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪.‬‬

‫‪94‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻬﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪] :‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ[ ﺧﺐ! ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﻭ‬ ‫ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺍﺯﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯﻳﻦ‬ ‫ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺧﺎﻁﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺍﺯﻳﻦ ﭘﺲ ﻫﺮ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ‬ ‫ﺩﻳﺪﺍﺭﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ‪) «.‬ﺑﺮگ ‪(122‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺁﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﮔﺎﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﻭﻡ‪.‬‬ ‫ﻣﺮﺍ »ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻧﻈﺎﻣﯽ« ﺧﻮﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﺴﻠﮑﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪) .‬ﺑﺮگ‬ ‫‪(160‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ "ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺯ" )‪ 21‬ﺩﺳﻤﺒﺮ ‪ (2012‬ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‬ ‫»ﻣﻦ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ«‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ‬ ‫ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﺒﮑﺪﻭﺷﯽ ﻧﻴﺰ "ﻣﺸﺎﻭﺭ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ" ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﻦ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﺸﻮﺭﻩ ﻫﺎی ﺯﻳﺎﺩی ﺩﺍﺩﻡ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯﻳﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻫﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﮕﺮﺍﻡ ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻭﺿﻊ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺍﻭﻭﺩ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ »ﺻﺪ ﻓﺎﻣﻴﻠﯽ« ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﺯﻭﺩی ﺁﻥ ﭘﺮﻭژﻩ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ‬ ‫ﺑﺮﺩ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 161‬ﻭ ‪(162‬‬

‫‪95‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﻭﮔﻮﻧﮕﯽ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﻳﺪ "ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‬ ‫ﺭﺍ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ"؛ ﻭﻟﯽ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻢ ﺗﺎ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﻧﺸﻴﻨﯽ ﻭ ﻧﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ "ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ" ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 59 ،58 ،56‬ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍﺗﺮ ﺩﺭ ﺑﺮگ ‪" 66‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ"‬ ‫ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪" :‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﺗﺎی ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺮﻁﺎﻥ ‪ ۱۳۵۲‬ﭘﻼﻥ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺍﺯ ﺳﻮی ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ"؟‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ "ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻧﻈﺎﻣﯽ" ﺷﺪﻥ ﺭﻳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ – ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭژﻳﻢ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ –‬ ‫ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺳﻮﻳﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺁﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺩﻳﺪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺳﺘﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ‬ ‫ﻋﻈﻴﻤﯽ )ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ "ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺩﻭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ( "ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﺭﻣﺰ ﻭ‬ ‫ﺭﺍﺯ ﺳﻮﻕ ﻭﺍﺩﺍﺭﻩ ﺻﻨﻮﻑ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻗﻮﺗﻬﺎ"ﺳﺖ؛ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ‬ ‫ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮﻳﻦ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﮕﺎﻥ ﺍﺭﺗﺶ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺩﺗﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ ﻭ‬ ‫ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ "ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻧﻈﺎﻣﯽ" ﺑﺎﻻ ﮐﺸﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﺪ »ﺍﺯﻳﻦ ﭘﺲ ﻫﺮ‬ ‫ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ«؟‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻨﺎﺧﺖ ژﺭﻑ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻧﻮﺳﺎﻧﯽ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﻭ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻩ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺍﻭ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻨﺪﺍﻥ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ‪ .‬ﻭﺭﻧﻪ‪ ،‬ﺍﻭ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺭﺗﺸﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﺭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯی ﺩﺍﺷﺖ‬ ‫ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻭ ﻟﻐﺰﺍﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﺖ ﮔﻤﺎﺭﺩ؟‬ ‫ﻫﻤﭽﻮ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎی ﺭﻧﮕﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ – ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﻭ‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻭﻳﮋﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ – ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﻕ ﺷﺪﻧﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ‪ .‬ﺭﻭﺯی ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﻣﺮﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻳﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﺴﺘﻐﻨﯽ ﺑﺮﻭ!« ﺭﻭﺯ ﺷﻨﺒﻪ ﺑﺎ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ﺑﻮﺩ‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻣﺴﺘﻐﻨﯽ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺭﻫﺒﺮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺼﺮﻭﻓﻴﺖ ﻣﻮﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍی ﺗﻮ ﺗﺮﺗﻴﺐ‬ ‫ﺑﺪﻫﻴﻢ‪ .‬ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﻓﻮﺍﻳﺪ ﻋﺎﻣﻪ ﺭﻳﻴﺲ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ‬ ‫‪96‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻌﺎﻭﻧﺶ ﮐﺎﺭ ﮐﻦ‪ .‬ﺑﺨﺶ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﻪ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﯽ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ‬ ‫ﺗﺴﺖ‪ .‬ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻗﻮﺍی ﺯﻣﻴﻨﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻧﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ]ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ[ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺿﺎﻓﻪ‬ ‫ﺑﺴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍ ِﻝ ﺩﺯﺩی ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ ﻧﺎﻥ ﺧﺸﮏ‬ ‫ﻋﺴﮑﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺯﺩی ﻣﻴﮑﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ‪. .‬ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺩﺭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ‪/‬‬ ‫ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺻﻔﺤﻪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻢ‪ .‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﮐﻪ ﺭﻳﻴﺲ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺍﺩﻡ‪ .‬ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ »ﺑﺴﻴﺎﺭ‬ ‫ﻋﺎﻟﯽ ﻧﻮﺷﺘﯽ«‪ .‬ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﻓﻮﺭی ﺁﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﭼﺎپ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻌﺒﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻳﮏ ﺟﻠﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻫﻢ‬ ‫ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺻﺪﻫﺰﺍﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻧﻘﺪی ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﮏ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺶ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻴﻨﮕﺎﺭﺩ‪:‬‬ ‫"ﺍﻭﻻً ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﺒﻠﻎ ﺻﺪﻫﺰﺍﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻧﻘﺪی ﺍﺯ ﺳﻮی ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺒﻠﻐﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ‪ .‬ﻧﺎﻣﻤﮑﻨﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺍﻭﻝ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭼﻬﻞ ﺻﻔﺤﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻭ‬ ‫ﺣﺘﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻄﺢ ﻭ ﺳﻮﻳﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍی ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻳﮏ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﻭ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﺍﺛﺮ ﺑﮑﺮی ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻧﻘﺪی ﻳﮑﺼﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻳﺎ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﭘﺮﻓﺮﻭﺵ ﮐﺘﺎﺏ "ﮐﺎﻏﺬﭘﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ" ﺧﺎﻟﺪ ﺣﺴﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﮑﺮ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎی ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﻴﮕﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ! "‬ ‫ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ‪" :‬ﻳﮏ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﮑﺎﻓﺎﺕ ﻧﻘﺪی ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ‬ ‫ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻗﺎﺩﺭ ﺧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻤﮑﺎﺭ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺕ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ‬ ‫‪97‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺒﮑﺎﺭی ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﺸﺶ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ‬ ‫ﺟﻤﻬﻮﺭی "ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻘﺪی" ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﻨﻈﻮﺭ‬ ‫ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭘﻮﻟﻬﺎی‬ ‫ﺍﺟﺮﺍی ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺘﺨﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﺨﺮ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪) ".‬ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‪ /‬ﺳﺎﻳﺖ ﻓﺮﺩﺍ(‬ ‫‪www.farda.org/farda_new/Articles_new/13_updates/131100/ar‬‬ ‫‪.ticles_Khan%20Aqa_Said.htm‬‬ ‫ﺳﺘﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪" :‬ﺩﻳﭙﻮﻫﺎی ﻫﺮ ﺟﺰﻭﺗﺎﻡ‬ ‫ﺧﺮﺩ ﻭ ﺑﺰﺭگ ﺍﺭﺩﻭ ﺍﻧﺒﺎﺭی ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺩﻳﺪﻧﺶ‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻧﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺶ ﺭﺍ‪) ".‬ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ‪ 23 /‬ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ‪(2013‬‬ ‫ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﺮﺍی ﺁﻧﮑﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎی ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﯽ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺯ ﺷﻮﺭ ﻭ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺑﻴﮑﺮﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﺜﻨﻮی ﻣﻌﻨﻮی ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺟﻼﻝ‬ ‫ﺍﻟﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺷﻬﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﻭﺩﻭﺳﯽ‪ ،‬ﻁﻼ ﺩﺭ ﻣﺲ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﺿﺎ ﺑﺮﺍﻫﻨﯽ‪ ،‬ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬ ‫ﻋﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﻬﺎی ﭼﻨﺪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺭﻭﺳﯽ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪(.‬‬ ‫ﺩﻣﯽ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﮑﺮﻭ‬ ‫][][][][][][][][][][‬

‫ﺩﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻳﺎﺭ ﮔﺮﺍﻣﯽ‪ :‬ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ‪ ،‬ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺭﺷﺎﺩ‪ ،‬ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ ﻭ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ‬ ‫ﺳﻌﻴﺪ ﮔﺮﺍﻥ ﺍﺭﺝ‬ ‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍی ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎی ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺗﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ‪ .‬ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺎﻟﻢ ﻭ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎی ﺧﻮﺏ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ ﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎﺩﺍﺵ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ‪.‬‬ ‫‪98‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﭼﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ‪ ،‬ﺑﺮﺍی ﻧﻘﺪ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ" ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ‬ ‫ﺭﻭﻳﮑﺮﺩﻫﺎ ﻭ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎی ﺟﻬﺎﺩی ﻭ ﻣﺎﺋﻮﻳﺴﺘﯽ ﮐﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻥ‬ ‫ﺷﺮﻣﮕﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﺯک ﻧﺎﺭﻧﺠﯽ ﻭی ﺩﺭ ﻻی ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﻭ ﻧﻴﺶ ﻭ ﮐﻨﺎﻳﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﻴﻦ ﮐﻬﻦ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﻣﻴﺨﻴﺰﺩ‪.‬‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﻪ ﻫﺎی "ﺷﺮﻣﮕﻴﻦ" ﻭ "ﻧﺎﺯک ﻧﺎﺭﻧﺠﯽ" ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍی ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻡ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ »ﻫﺮﺁﻧﭽﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ‬ ‫ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ "ﻧﺮﻭﺍﺭی" ﮔﻔﺘﻪ ﻭ "ﺷﻴﺮﻭﺍﺭی" ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ« ﻭ ﻧﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﺍ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻧﺮﻭ‪ ،‬ﺁﺯﺭﻣﮕﻴﻨﺎﻧﻪ ﺩﺭ "ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ" ﺭﺥ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻨﺎﻧﻪ‬ ‫ﻭﺍﭘﺲ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭼﺮﺍ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﻧﺪﺍﺭﺩ؟ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ :‬ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻧﻪ ﺧﻠﻘﯽ ﺧﻠﻘﯽ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻭ ﻧﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﺎﺭﻩ ﺩﻳﮕﺮ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ‬ ‫"ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﺍﺭﺍی ﺳﻮﻳﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﺳﻮﺩﺟﻮ‪،‬‬ ‫ﺑﺪﺯﺑﺎﻥ‪ ،‬ﮔﺰﺍﻓﻪ ﮔﻮ‪ ،‬ﻣﻄﻠﺐ ﺁﺷﻨﺎ‪ ،‬ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺑﺮ ﻓﺮﻭﺩﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﻓﺮﻭﺗﻦ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ‬ ‫ﻓﺮﺍﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﺗﺮﺣﻢ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻌﺶ ﺍﺯ ﻧﻮک ﻗﻴﻒ ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺧﻤﻴﺪ؛ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺭﻭﻳﺎی ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺩﺑﺪﺑﻪ ﮐﺮﺳﯽ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻟﮕﺪی ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺯﺩ ﻭ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺍﺯ ﺭﻳﺸﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻭ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ! ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎی‬ ‫ﻧﻮﺳﺎﻧﯽ ﻭ ﺩﻭ ﭘﻬﻠﻮ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺑﺨﺸﺎﻳﺸﮕﺮ ﺟﻨﺎﺡ ﭘﺮﭼﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻨﮑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﮐﻔﻪ ﺩﺍﮐﺘﺮ ﻧﺠﻴﺐ ﷲ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺯﻭی ﺣﺰﺏ ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺩﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻬﮑﺎﺭﻫﺎﻳﯽ ﺯﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﻧﺠﻴﺐ ﺳﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﻫﺎﻧﻢ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻮﺳﻴﺪ" )ﺑﺮگ ‪ .(403‬ﺍﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﮔﻠﻬﺎ ﺑﻪ ﺭﻭی ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫‪99‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺑﺮگ ‪" 308‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﺑﺎ ﻁﻮﻝ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻫﺎﻥ "ﺑﻮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ" ﺍﺵ ﻧﺴﻮﺍﺭ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ!‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﯽ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺍﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺗﺮﻓﻨﺪﻫﺎی ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺯﺩ‪" :‬ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺮﺍ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺧﻠﻘﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ!"‬ ‫)ﺑﺮگ ‪ .(361‬ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻓﻴﺸﻦ "ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺭﻭی" ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺳﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻥ ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ‪" :‬ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ ،‬ﺩﻭ ﺟﻨﺎﺡ ﺧﻠﻖ ﻭ ﭘﺮﭼﻢ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺍﻳﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺭﮐﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺎﺋﻮﻳﺴﺖ‬ ‫ﻫﺴﺘﻢ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪" /(209‬ﺑﻌﻀﻴﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺎﺋﻮﻳﺴﺖ ﻫﺴﺘﻢ )ﺑﺮگ ‪/(391‬‬ ‫"ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺎﺋﻮﻳﺴﺖ ﻫﺴﺘﻢ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪" /(410‬ﻣﻦ ﻳﮏ ﻣﻠﻴﮕﺮﺍ ﺑﻮﺩﻡ‪،‬‬ ‫ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ‪) ".‬ﺑﺮگ ‪ (419‬ﻭ ﺩﺭ ﻓﺮﺟﺎﻡ‪ ،‬ﺳﺮﺍﭘﺎ ﻫﻔﺖ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ‬

‫ﺁﺭﺯﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺭﻡ!‬

‫ﺁﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﺭی! ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﺷﺪ!‬ ‫ﺍﺯ ﺗﻴﺮﮐﺶ ﻫﻤﻪ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎی ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺁﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻴﻤﺎی ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﮕﺎﻥ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ – ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ‬ ‫– ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺯﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺩﺑﯽ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻨﺠﺸﯽ‪ ،‬ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻬﺬﻳﺐ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺩﺭ ﻧﻘﺶ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ‬ ‫ﻫﺎی ﺩﻭ ﺟﻨﺒﺶ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻡ‬ ‫ﮐﻪ ﺳﺮﺳﺨﺘﺘﺮﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﺪﻳﻮﻟﻮژﻳﮏ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ )ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎی ﻣﺎﺋﻮﻳﺴﺘﯽ ﺗﺎ‬ ‫ﺗﻨﻈﻴﻤﻬﺎی ﺟﻬﺎﺩی(‪ ،‬ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ – ﺁﻧﻬﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮔﺶ – ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺑﺮﭼﺴﭙﻬﺎی ﻧﺎﺯﻳﺒﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﯽ ﺍﺩﺑﺎﻧﻪ ﮐﻮﺑﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪100‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ "ﺗﻬﺬﻳﺐ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ" ﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺩﮔﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺣﺘﺎ‬ ‫ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻟﻔﺒﺎی ﺁﺩﺍﺏ‬ ‫ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﻴﺎﻏﺎﺯﺩ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻣﺎﺋﻮﻳﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻠﻘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ‬ ‫ﭘﺮﭼﻤﯽ‪ ،‬ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﺭﺗﺶ ﺳﺮﺥ ﺷﻮﺭﻭی ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ‬ ‫ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﻧﺎﺗﻮ ﻭ ﺍﻳﺴﺎﻑ‪ ،‬ﺩﺭ ﮔﺎﻡ ﻧﺨﺴﺖ ﻟﮑﻪ ﻧﻨﮓ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ‬ ‫ﻭ ﻫﻤﺒﺎﻭﺭﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﻢ‪ :‬ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺎﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻠﻬﺎ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻴﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭ ﻗﺎﭼﺎﻕ ﺗﺮﻳﺎک‪ ،‬ﺭﺷﻮﻩ‬ ‫ﺳﺘﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﺯﻳﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ‪ ،‬ﺑﻢ ﺍﻓﮕﻨﺪﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ‪ ...‬ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎﺭی ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻬﺎی ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ‬ ‫ﺗﮑﺎﻧﺪﻫﻨﺪﻩ ﻭی ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻳﺎﺭ ﺯﻧﺪﻩ‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎﻗﯽ ‪...‬‬ ‫)ﺑﺨﺶ ﺳﻴﻮﻡ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﻫﺮ ﺑﺎﺭی ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﮕﺸﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻁﺮﻩ ﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ ﻳﺎﺩﺵ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻩ ﻭ ﺷﻴﻮﻥ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ .‬ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮔﮋﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﻭﺍﺭﻩ ﺗﻠﺦ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ‬ ‫ﺷﺶ ﺩﻫﻪ ﭘﺴﻴﻦ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﻧﻴﺶ ﻣﻴﺰﻧﺪ‪" :‬ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻮﺭﺱ‬ ‫ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ‪ !"1950‬ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭ "ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳـﻴﺎﺳﯽ" ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺑﺎﺭ‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍی ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪﻡ‪".‬‬

‫‪101‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﮔﻴﻬﺎی ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ – ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﺍﻑ ﮔﺰﺍﻓﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﮑﺎﻫﻴﻢ – ﮔﻔﺘﺎﺭ‬ ‫ﻓﻮﺭﺍﻧﯽ ﺍﻭﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻧﺮﻭ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺭﺷﮏ‬ ‫ﻭﺭﺯی ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻫﻤﺮﻫﺎﻥ ﺁﻣﻮﺯﺵ_ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺁﻥ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﻳﻪ "ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ" ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ‪) .‬ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻬﺎی ﺁﻳﻨﺪﻩ‬ ‫ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎی ﺧﻮﻧﺒﺎﺭی ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪(.‬‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﺳﻌﻴﺪ‪" ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﭼﻮﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ‪ ،‬ﻗﻮﻡ‪ ،‬ﻟﺴﺎﻥ ﻭﻏﻴﺮﻩ ﭘﻨﺎﻩ‬ ‫ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻁﺮﻳﻖ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﻮﻧﺪ"‪ .‬ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻐﺰ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ‬ ‫ﺳﻨﮕﺮﮔﻴﺮﻳﻬﺎی ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭﺳﺘﺘﺮ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﻖ ﻭﺍﻭﻳﻼﻫﺎ‬ ‫ﻭ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﻫﺎی ﺯﺑﺎﻧﯽ ﻭ ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﯽ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻧﺶ ﺑﺮﺍی ﺑﻮﺭﺱ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ‬ ‫ﺭﺍ – ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ – ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ "ﻗﻮﻣﯽ" ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ‬ ‫ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﯽ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ‪:‬‬ ‫"ﺑﻪ ﺻﻨﻒ ﺳﻮﻡ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑﻬﺎﺭ ]‪ [1957‬ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺮﺝ ﺛﻮﺭ ﻫﻴﺎﺗﯽ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺑﺮﺍی ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺎﻧﻴﺎﺕ ﺻﺤﯽ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﺼﺖ ﻧﻔﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﺮﺍﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ :‬ﻣﻦ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺍﺣﻤﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﻣﻌﺎﻳﻨﺎﺕ ﺻﺤﯽ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍی ﻳﮏ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﺕ‬ ‫ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ .‬ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻴﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻴﺮﻭﺕ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺎﻳﻨﺎﺕ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪" :‬ﺷﻤﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ‬ ‫ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻴﺪ"‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺍﺭﺳﻼ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫"ﻣﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻳﺎ ﻣﺮﺳﺘﻴﺎﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ".‬ﺧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻭ‬ ‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺧﻮﺏ ﺑﭽﻴﻢ! ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻳﻨﺎﺕ ﺻﺤﯽ ﮐﺎﻣﻴﺎﺏ ﺷﺪی؟"‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﺑﻠﻪ ﺻﺎﺣﺐ! ﮐﺎﻣﻴﺎﺏ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﺍﺳﺖ!" ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺸﯽ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ؟" ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺕ‪ ".‬ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﻪ ﻗﻮﻡ ﭼﯽ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ؟" ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﻣﻦ ﻗﻮﻡ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ .‬ﺍﻓﻐﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ‪ ".‬ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪" :‬ﻠﻟ‬ ‫ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻡ!" ﺧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺭﺳﻼ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺍﺧﻮﺍﻧﺪ‪:‬‬ ‫‪102‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫"ﻓﻼﻧﯽ ﻓﻼﻧﯽ ﻓﻼﻧﯽ ﺍﻳﻦ ﻁﺮﻑ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ‪ ".‬ﻧﺎﻡ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﻭ‬ ‫ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻓﻀﻞ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺕ‪ ،‬ﻗﻴﻮﻡ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻩ ﻭ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ‬ ‫ﺍﺯ ﭘﻐﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪) ".‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 46‬ﻭ ‪(47‬‬ ‫"ﻫﻴﺌﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﺮﻭﻳﻢ‪ .‬ﺷﺼﺖ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ‬ ‫ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﺻﺤﺘﻤﻨﺪ ﺑﺮﺁﻣﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺳﻌﻮﺩی‪ ،‬ﻳﮏ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻴﻬﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ "ﺩﻫﺮﺍﻡ"‪ ،‬ﻓﻌﻼً ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍی ﻣﻌﺎﻳﻨﺎﺕ ﺁﺧﺮی ﻣﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ‪ .‬ﺑﺮﺍی ﻣﺎ‬ ‫ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﮑﺪﺳﺖ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﻴﻢ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﻳﮏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺮﺍی ﺗﺎﻥ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﭘﺸﺘﻮﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ )ﺗﻀﺎﺩ ﻗﺒﻴﻠﻮی ﺷﺪﺕ ﺩﺍﺷﺖ(‪ ،‬ﺧﺎﻧﻤﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺳﻴﺎﻝ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ )ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﭘﺸﺘﻮﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ( ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻗﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ‬ ‫ﻣﺎ ﺭﺍ )ﺩﻭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺕ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻩ ﻭ ﻳﮑﯽ ﻫﻢ ﺍﺯ ﭘﻐﻤﺎﻥ( ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻭﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﭘﺸﺖ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ‪" :‬ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ"‪ .‬ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ‪:‬‬ ‫"ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺪﻫﻴﻢ"‪ .‬ﻣﺎ ﺭﺍ ﺯﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻳﻢ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺯﺩﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ‪" :‬ﻭﷲ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺪﻫﻴﻢ!" ﻧﺪﺍﺩﻳﻢ‪) .‬ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﻨﻮﺩ ﺑﺎ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ "ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺯ"‪ 21 /‬ﺩﺳﻤﺒﺮ‬ ‫‪(2012‬‬

‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﻍ ﻧﺎﺳﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ‬ ‫ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻭ ﺟﮕﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﺁﻧﻬﻢ‪ ،‬ﺩﻭ ﻗﺎﺵ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺑﻪ "ﭘﺸﺘﻮﻥ ﻭ‬ ‫ﻏﻴﺮﭘﺸﺘﻮﻥ" ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺍﮔﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺟﻮﺍﻥ "ﻏﻴﺮﭘﺸﺘﻮﻥ"‪ ،‬ﻫﻔﺖ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ "ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ" ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻧﺲ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺩ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻴﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺤﺼﻠﻴﻦ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ‬ ‫ﻫﻴﺎﺕ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﻭی ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ 60 /.../ .‬ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺍی ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭی‬ ‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻡ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(48‬‬

‫‪103‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺩﺭ ﺑﺮﺝ ﺳﻨﺒﻠﻪ‪ ،‬ﻫﻴﺌﺘﯽ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﻭی ﺁﻣﺪ ﺑﺎﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻮﺭی‪ .‬ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻣﻴﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻐﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ‬ ‫ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺩﻓﻌﻪ ﭘﻴﺶ ﻫﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﻧﺒﺮﺩﻳﺪ‪ ".‬ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺁﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ‬ ‫ﺑﺮﺍﻳﻴﺪ" ﺑﺎﺯ ﻣﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﭼﻨﮕﮏ ﺑﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‪ .‬ﺷﺼﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﻓﺮﺩﺍﻳﺶ ﻣﺎ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ .‬ﭘﺎﺳﭙﻮﺭﺗﻬﺎی ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ "ﺳﯽ ﺳﯽ ﺳﯽ ﭘﯽ"‪ .‬ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺼﺖ ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﭘﻴﻠﻮﺕ‬ ‫ﺷﮑﺎﺭی ﺷﺪﻳﻢ‪) .‬ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﻨﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ "ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺯ"‪ 21 /‬ﺩﺳﻤﺒﺮ ‪(2012‬‬ ‫ﭼﻪ ﺩﺭﺩﻧﺎک ﺍﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﺒﻴﻨﻴﻢ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺎ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪی‬ ‫ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺍﻧﮕﻴﺰی ﺑﻪ ﺧﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺮﺳﺘﻴﺎﻝ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ )ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ(‪» :‬ﻣﻦ‬ ‫ﻗﻮﻡ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ .‬ﺍﻓﻐﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ‪ «.‬ﻭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺎ ﭼﻠﻴﭙﺎ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺑﺮ ﺷﺶ ﺩﻫﻪ ﻭ‬ ‫ﺍﻧﺪی ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺴﺘﯽ ﻭﺍﭘﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻴﻬﺎی "ﻗﻮﻣﯽ" ﻣﯽ‬ ‫ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ‪.‬‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺍﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﭼﭗ ﺩﺭ ﻗﻔﺴﻬﺎی "ﻫﻮﻳﺖ ﻗﻮﻣﯽ" ﻭ ﺣﺘﺎ "ﻫﻮﻳﺖ‬ ‫ﻣﻠﯽ" ﻧﻤﻴﮕﻨﺠﻨﺪ؟ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ‬ ‫"ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻓﺮﺗﻮﺕ ﺍﺭﺗﺠﺎﻋﯽ" ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯﻳﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺗﺐ ﺧﺎﻭﺭی ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻻﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﻫﺮ‬ ‫ﺷﻬﺮﻭﻧﺪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﺮﺍﻳﺶ "ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻧﯽ" ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻭﻳﮋﻩ‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫"ﺳﺎﻝ ‪ [1973] ۱۳۵۲‬ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻦ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ‬ ‫ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﻋﻮﺕ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺗﺸﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺭﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭی‬ ‫ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻴﻬﺎ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻴﻬﺎ ﻣﺮﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﻫﻢ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﻔﻴﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻥ‬ ‫ﻣﻦ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ]ﺍﺩﻭﻟﻒ ﺩﺑﺲ[ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﻩ‬ ‫ﮐﯽ‪ .‬ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺗﺸﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﻭﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﺎﻳﺐ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(108‬‬

‫‪104‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻴﻬﺎ ﮔﻠﭙﯽ ﺭﺍ ﮐﻤﯽ ﺟﻮﺵ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺯﺭﺩی ﻭ ﺳﻔﻴﺪی ﺗﺨﻢ‬ ‫ﻣﺮﻍ ﻭ ﺁﺭﺩ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﻏﻦ ﺳﺮﺥ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁﺭﺩ ﻭ ﺯﺭﺩﻩ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﭘﺨﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﺣﺮﺍﺕ ﺑﻪ ﮔﻠﭙﯽ ﻫﻢ ﻣﻴﺮﺳﺪ‪ .‬ﮔﻠﭙﯽ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﻧﻴﻤﻪ ﺧﺎﻡ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﻣﺎﻫﯽ ﻭ ﮐﭽﺎﻟﻮ‬ ‫ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ .‬ﻏﺬﺍ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﭼﻪ ﻣﺴﺎﻳﻠﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪی ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺗﻬﺎی ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﯽ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﭘﺲ ﺑﻴﺎ‪ .‬ﺁﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﺯ ﺍﺗﺸﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺑﻮﺩ‪ ..‬ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺷﺐ ﺭﺧﺼﺘﯽ ﻫﻔﺘﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﺗﺸﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺳﺘﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻴﻬﺎ ﮔﻔﺘﻴﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺳﻔﻴﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮﺭﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺣﺬﺏ ﮐﻨﻨﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻁﺒﻌﺎ ً ﻧﻪ! ﻣﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 108‬ﻭ ‪(109‬‬

‫‪105‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺳﯽ ﻭﻳﮑﻢ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺷﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺗﺸﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺯﻣﻴﻨﯽ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺁﻧﺠﺎﻫﻢ ﺭﻓﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﭼﭗ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺭﺍﺳﺖ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺮﺍی ﻭﻁﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(110‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﻔﻴﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻧﻢ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺗﺸﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻭ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﻳﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺳﻔﻴﺮ ﺭﺍ‬ ‫ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(110‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﺍﺗﺸﻪ ﻫﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻞ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﺗﻤﺎﺱ‬ ‫ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮی ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻴﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﺑﺤﺮﺍﻟﮑﺎﻫﻞ‬ ‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﻭ ﺿﻴﺎﻓﺘﯽ‬ ‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻗﻮﺍی ﺑﺤﺮﺍﻟﮑﺎﻫﻞ‬ ‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻣﺮﺩی ﻗﺪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻳﻮﻧﻴﻔﻮﺭﻡ ﺑﺤﺮی ﮐﻪ ﻧﻮﺍﺭ ﺳﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺨﺺ‬ ‫ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺗﻴﻮﺩﻭﺭ ﺍﻳﻠﻴﻮﺕ ﺳﻔﻴﺮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻁﺒﻖ ﺭﺳﻢ ﺩﭘﻠﻮﻣﺎﺗﻴﮏ ﺑﺮﺍی ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺗﺎﻻﺭ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﺑﺤﺮﺍﻟﮑﺎﻫﻞ ﺩﺭ ﺟﺎی ﺍﻭﻝ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺗﻴﻮﺩﻭﺭ ﺍﻳﻠﻴﻮﺕ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺵ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻔﻴﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﺎﻧﻤﺶ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺭﺳﻴﺪﻡ‪ .‬ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺭ ﻣﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﺤﺮﺍﻟﮑﺎﻫﻞ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻡ‪ .‬ﻣﻦ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ‪ .‬ﮔﭙﻬﺎی ﻣﻦ ﻭ‬ ‫ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺤﺮﺍﻟﮑﺎﻫﻞ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍی ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻓﺸﺎﺭ ﺳﻴﺎﺳﯽ‬ ‫‪106‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺭﺍ ﺣﺲ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ‪ .‬ﻫﻤﻴﻨﮑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺎﻻﺭ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﻮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﺤﺮﺍﻟﮑﺎﻫﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺻﻤﻴﻤﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(111‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻁﺒﻴﻌﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻼﻗﺎﺗﻬﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﺷﻮﺭﻭﻳﻬﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻧﻪ! ﻣﺎ ﻧﻴﺎﺯی ﺑﺮﺍی ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﺷﻮﺭﻭﻳﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﻦ ﺷﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮی ﻣﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻋﻤﻼً ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻮﺭﻭﻳﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻤﻼً ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻭ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪی ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻋﻤﻼً ﺳﻤﭙﺎﺗﯽ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﻋﻤﻼً ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﺎﺭ‬ ‫ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮔﭙﻬﺎ ﻭ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻮﺟﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻤﮑﺎﺭی ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪﻳﻬﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻮﺟﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ‬ ‫ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ‪) .‬ﺑﺮگ ‪(112‬‬ ‫ﺑﺮﺍی ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﺐ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﺧﻮﺍﻫﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻧﻴﺎﺯی ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﺧﻮﺩﺵ "ﺑﺰﺭگ" ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻓﻼﻥ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻳﺎ ﺍﺗﺸﻪ ﻳﺎ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺮﺳﺶ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﮐﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ )ﺁﻧﻬﺎ ]ﺷﻮﺭﻭﻳﻬﺎ[‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮔﭙﻬﺎ ﻭ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﺪ؟( ﺑﺎ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻮﺟﻪ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ‪ ".‬ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟‬ ‫ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺩﻋﺎی "ﻣﻦ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ" ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ؛ ﻭﻟﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ‬ ‫ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺿﻤﻨﯽ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ؟‬ ‫‪107‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪" :‬ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻭﺳﻌﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻋﻘﺮﺑﮏ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮی ﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﻣﻴﺰﺩ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻁﺮ‬ ‫ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﺷﻮﺭﻭی ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻭﺯﺍﺭﺕ‬ ‫ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﻦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ‬ ‫ﻳﺎﺩﺁﻭﺭی ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰی ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮﺭﻭی ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﮐﯽ ﺟﯽ ﺑﯽ ﺑﺎ ﭘﺮﭼﻤﻴﻬﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ‬ ‫ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﺎ ﺧﻠﻘﻴﻬﺎ‪ .‬ﮐﯽ ﺟﯽ ﺑﯽ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻭﺯﺍﺭﺕ‬ ‫ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﺩﺍﺧﻠﻪ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﻭ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻳﯽ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺯﻳﺮ ﮐﻨﺘﺮﻭﻝ ﻭﺯﺭﺍﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﻮﺩﻡ‪.‬‬ ‫)ﺑﺮگ ‪(208‬‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﺮﻩ ﮐﯽ‪ ،‬ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﮔﺰﻳﻨﻪ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻪ "ﻋﻘﺮﺑﮏ" ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ‬ ‫ﺍﭘﻮﺭﺗﻮﻧﻴﺴﺘﯽ )ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺷﺮﻕ ﻣﻴﺰﺩ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ( ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﯽ ﻭ‬ ‫ﻧﺎ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻻً "ﻣﺴﺎﻟﻪ" ﻳﯽ ﻧﺒﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻭ "ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻳﯽ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﻣﻦ ﺯﻳﺮ ﮐﻨﺘﺮﻭﻝ ﻭﺯﺭﺍﺕ‬ ‫ﺩﻓﺎﻉ ﺑﻮﺩﻡ"! ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍی "ﺟﺎﺳﻮﺱ" ﻧﺎﻣﻴﺪﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍی "ﺟﺎﺳﻮﺱ" ﻧﺎﻣﻴﺪﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻨﺮﻭ‪،‬‬ ‫ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻬﺎی ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﻣﺎﻧﺘﺪﺍﺭﺍﻧﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺻﺮﻳﺢ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻬﺎی‬ ‫‪ 400 ،399 ،371‬ﻭ ‪" 401‬ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ" ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﮔﺰﺍﺭﺷﻬﺎی ﻧﻬﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻭ ﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻫﺎی ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻪ‬ ‫ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﮐﺎﺥ ﮐﺮﻣﻠﻴﻦ )ﺩﻳﻤﻴﺘﺮی ﺍﻭﺳﺘﻴﻨﻮﻑ‪ ،‬ﺍﻧﺪﺭی ﮔﺮﻭﻣﻴﮑﻮ ﻭ ﺑﻮﺭﻳﺲ‬ ‫ﭘﻨﺎﻣﺎﺭﻳﻮﻑ( ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻭ ﮐﺎﻏﺬی ﮐﻪ ﭘﻮﻟﻴﮑﻮﻑ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‬ ‫"ﻧﻈﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﺑﻨﻮﻳﺲ"‪ ،‬ﻣﻴﻨﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻭ ﻣﻴﺴﭙﺮﺩ‪ .‬ﺁﻧﮕﺎﻩ‪،‬‬ ‫ﻓﺮﻭﺗﻨﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺷﺮﻣﮕﻴﻦ ﻭ ﻧﺎﺯک ﻧﺎﺭﻧﺠﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﺷﺎﺥ ﺩﺍﺭﺩ ﻳﺎ ﺩﻡ؟‬

‫‪108‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫)ﺑﺨﺶ ﺳﯽ ﻭ ﺩﻭﻡ(‬ ‫][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][‬

‫ﻳﮏ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﯽ "ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ" ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪" :‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫ﺩﺭ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻊ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ‪".‬‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺎﺱ ﮔﻼﻳﻪ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺮ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﭼﻠﻴﭙﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﭘﺎﮐﻨﻬﺎﺩ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﮐﻨﻮﻧﯽ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻴﺸﺪی‪ ،‬ﻣﻴﻔﻬﻤﻴﺪی ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎی ﺷﺨﺺ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮﺭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ‪ .‬ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺁﺩﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﺩﺍﻟﺮ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﺍﻳﻴﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﻮﻝ ﺳﯽ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺧﺸﺖ ﻁﻼ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﻧﻪ ﭘﻮﻧﺪ ﻁﻼﻳﯽ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ‬ ‫ﮐﺮﻳﻢ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻗﻴﺪ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻄﻴﻌﺶ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﻴﺪ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺯﺩﻧﺪ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 128‬ﻭ‬ ‫‪(129‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﺎ ﻫﺮﺍﺗﻴﻬﺎ ﻳﮏ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ "ﺑﮕﻴﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻏﺖ‪ ،‬ﺑﺒﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺎﮐﺖ"‪ .‬ﺍﻣﺎ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻴﻤﻮﺟﺐ ﻭ ﺑﯽ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻣﺎ ﺑﺮﺍی ﺍﺯ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﺑﺮﺩﻥ ﻳﮏ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻼﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ؟ ﺑﺮﺍی ﻣﻦ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﻣﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺩﺍﻟﺮ ﭘﻴﺸﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺯ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﻳﮏ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ؟ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺣﻖ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﺎﺭﺳﺎﻳﻴﻬﺎی ﺣﺰﺏ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ‬ ‫‪109‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ‪ ،‬ﻣﺮﺩﻡ ﺣﻖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‬ ‫ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺁﻣﺪﻥ ﻗﻮﺍی ﺷﻮﺭﻭی ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻡ‪ .‬ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﺑﺎ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺷﻮﺭﻭی‪ ،‬ﺑﺎ ﻭﺯﻳﺮ‬ ‫ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺷﻮﺭﻭی ﻭ ﺑﺎ ﭘﻨﺎﻣﺎﺭﻳﻮﻑ ﺭﻳﻴﺲ ﺑﺨﺶ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺷﻮﺭﻭی ﺑﺎ‬ ‫ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ «.‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻁﺮ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺮﺍﺋﺖ ﻣﻴﺪﻫﻢ‪ .‬ﻭﺟﺪﺍﻧﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﺋﺖ ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺟﻮﺍﻥ‬ ‫ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻋﺎﻣﻞ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﻣﺎ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻬﺎی ﻣﺮﺩﻡ‬ ‫ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻳﻢ‪ .‬ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻭ ﮔﺪﺍﻳﯽ ﮔﺮی ﻭ ﻓﺤﺸﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻳﻢ‪ .‬ﻫﻮ ﺑﺮﺍﺩﺭ! ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺁﻥ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻬﺎ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 222‬ﻭ ‪(223‬‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺷﺎﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ «.‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ؟« ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ‬ ‫ﻫﻢ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺩﻳﺪی ﺑﺲ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﻳﯽ ﺩﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ‬ ‫ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻗﺎﻟﻴﻦ ﺑﺒﺎﻓﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻗﺎﻟﻴﻦ ﺑﺎﻓﯽ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﻢ‪ .‬ﺳﺎﻟﯽ ﺩﻭ ﺗﺨﺘﻪ ﻗﺎﻟﻴﻦ ﻣﻴﺒﺎﻓﻢ‪ .‬ﺗﺎﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺮﺳﻴﻢ‪ .‬ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺭﻧﮓ‬ ‫ﺑﺪﻫﻢ‪ «.‬ﭘﺴﺮﻡ ﻗﺪﻳﺮ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﺑﺎ! ﻣﻦ ﻫﻢ ﺗﺮﺍﺯﻭﻳﯽ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﮐﭽﺎﻟﻮ‬ ‫ﻣﻴﻔﺮﻭﺷﻢ‪«.‬‬ ‫ﺁﻥ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﻳﺎﺩﻡ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺷﺪﻡ‪ .‬ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﻔﺖ ﺛﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ‪ ،‬ﺳﯽ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺧﺸﺖ ﻁﻼی ﻳﮏ ﮐﻴﻠﻮﻳﯽ ﻭ ﻳﮏ ﺑﮑﺲ ﭘﻮﻧﺪ‬ ‫ﻁﻼی ﻫﺎﺷﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻫﻴﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺮﮐﺰی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻣﺎﻟﻴﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﻫﻴﺎﺗﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺮﮐﺰی ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻴﺎﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ »ﭘﺲ ﺍﺯ‬ ‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﻫﯽ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﺑﻪ ﻫﻴﺎﺕ ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺮﮐﺰی‪ ،‬ﻳﮏ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺳﻨﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺩﻫﯽ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﮐﺎﭘﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺎﻟﻴﻪ ﮐﻪ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻭ ﻳﮏ ﮐﺎﭘﯽ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﻴﺮی‬ ‫ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻣﺎﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺧﺎﻁﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻡ‪ «.‬ﺍﻣﻴﻦ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺑﺮﻭ ‪...‬‬ ‫ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻭ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ‪ «...‬ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ »ﺑﺮﻭ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻭ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻫﻢ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ‪«.‬‬

‫‪110‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﻴﺮﻭﻡ ﮐﭽﺎﻟﻮ ﻣﻴﻔﺮﻭﺷﻢ« ﻫﻤﺎﻥ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬ ‫»ﺑﭽﻢ! ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺮﺳﻴﻢ‪«.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻁﻼﻫﺎ ﭼﯽ ﺷﺪ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﺍﻣﻴﻦ ﺯﺩ‪ .‬ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻫﻢ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻭ ﻭﻁﻨﺠﺎﺭ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻣﻄﻤﻴﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻭﻁﻨﺠﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ‪ ،‬ﻳﮏ ﺟﻮﺭﻩ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺁﻥ‬ ‫ﺭﺍ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺗﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻭی ﺁﻥ ﺑﺮﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ‬ ‫ﻣﻴﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻕ ﻣﻴﺰﺩ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺁﺭﺯﻭ‪ :‬ﻳﮏ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺩﺍﺷﺖ؟‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‪ :‬ﻳﮏ ﺟﻮﺭﻩ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﻣﻴﭙﻮﺷﻴﺪ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﻴﮑﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺩﻋﻮﺗﻬﺎ ﻭ ﺿﻴﺎﻓﺘﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ‪ .‬ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺗﻮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺩﺭﻳﺸﯽ ﺍﺵ ﺯﻳﺮ ﺍﺗﻮ ﺧﺎﺻﻴﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺩﺭ‬ ‫ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻢ ﻭﺿﻊ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩی ﺑﺪی ﺩﺍﺷﺖ‪) .‬ﺑﺮﮔﻬﺎی ‪ 338‬ﻭ ‪(339‬‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ "ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﺩﺍﻟﺮ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻳﻴﻬﺎی ﺩﻳﮕﺮی ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻌﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﻮﻝ ﺳﯽ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺧﺸﺖ ﻁﻼی ﻳﮏ ﮐﻴﻠﻮﻳﯽ ﻭ ﻳﮏ ﺑﮑﺲ ﭘﻮﻧﺪ‬ ‫ﻁﻼی ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺷﻢ" ﺑﻪ ﮐﻴﺴﻪ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺭﻓﺘﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﮐﺮﻳﻢ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺩ‬ ‫ﻫﻨﮕﻔﺖ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﺩﺍﻟﺮی ﺑﺎ ﻭی ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺑﻮﺩ؟ ﺁﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻗﺎی ﻣﻴﺜﺎﻕ‬ ‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺶ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺗﻠﻔﻮﻥ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ )ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ( ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻫﺮﮔﺰ "ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﯽ" ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺒﻮﺩﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﺎﺕ ﺁﺷﮑﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺭﺷﻮﻩ ﺳﺘﺎﻧﻴﻬﺎی ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﮏ ﺩﺭ ﻫﺮﺍﺕ )ﺑﺮگ ‪(29‬‬ ‫ﺭﺍ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺑﺴﭙﺎﺭﻳﻢ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ "ﻣﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺩﺍﻟﺮ" ﻧﺰﺩﺵ ﺑﻮﺩﻩ‬ ‫ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ "ﻳﮏ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﻧﮑﺮﺩﻩ" ﺍﺳﺖ؟‬ ‫‪111‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺩﺍﮐﺘﺮ ﺻﺒﻮﺭ ﷲ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ‬ ‫)ﺩﺭﮔﻔﺕ ﻭ ﮔﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺗﻭﺭ ﭘﺭﻭﻳﺯﺁﺭﺯﻭ(‬

‫‪http://pendar.forums1.net/‬‬

‫ﺁﻳﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ "ﻣﻦ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺁﻣﺪﻥ ﻗﻮﺍی ﺷﻮﺭﻭی ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻡ‪ ".‬ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺣﺰﺏ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ‬ ‫ﺷﻮﺭﻭی ﺑﮕﻮﻳﺪ »ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ«؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺎﺭﮐﺴﻴﺰﻡ‪-‬ﻟﻨﻴﻨﻴﺰﻡ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ژﺭﻑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﻫﺒﺮی ﺷﺒﮑﻪ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ »ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺍﺭﺩﻭ« ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ‬ ‫ﺩﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ژﺳﺖ ﺍﺑﺮﻳﺸﻤﻴﻦ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻧﻪ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫"ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﺎ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﺩﺍﺷﺖ"؟‬ ‫ﺍﮔﺮ ﻫﻤﭽﻮ ﮔﭙﯽ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪ ،‬ﻋﻀﻮ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻳﺎ‬ ‫ﻋﻀﻮ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻡ ﺣﺰﺏ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ )ﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﯽ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ( ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻳﮏ ﺧﺮﺩﻩ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﯽ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ؛ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﺭﺗﺒﻪ ﺣﺰﺑﯽ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺩﻫﻪ ‪ ،1980‬ﻣﻮﻳﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ‪:‬‬ ‫"ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ]ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ[ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺣﺰﺑﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ" )ﺑﺮگ ‪ (27‬ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻴﻤﺎﺭ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﻟﺴﻮﺯﺍﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﻴﻨﻪ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﯽ‪.‬‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ‬

‫‪112‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬