ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺣﻤﺎﺳﻪ ﺁﻓﺮﻳﺪﻧﺪ!
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺻﺎﺩﻗﯽ
ﺩﻳﺮﻭﺯ ﻳﮑﺒﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﻫﺎ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﻋﻠﻲ ﺭﻏﻢ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻭ ﺗﺨﻮﻳﻔﻲ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺟﻤﻌﻲ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ ،ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﻄﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﻲ ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ،ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺟﻮﻳﻲ ﻭ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ ﭘﺎی ﺻﻨﺪﻭﻗﻬﺎی ﺭﺍی ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻨﺸﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺩﻟﻴﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﺣﻤﻞ 1393ﻣﻄﺎﺑﻖ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺎﻩ ﺍﭘﺮﻳﻞ ﺳﺎﻝ 2014ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﻣﺒﺪﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﺮﺷﻮﺭ ،ﺯﻳﺮ ﻧﺎﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭی ،ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﻳﮑﺒﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺰﺟﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺍﻓﺮﻭﺯﺍﻥ ،ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﻢ ،ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺗﺤﺠﺮ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪی ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺑﺮﻳﺪﻥ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﻼﻑ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎﻥ ﺑﺎﻻی ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺒﺮ ﻭ ﺣﻴﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻋﻈﻴﻢ ،ﺑﻲ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﻣﻨﻈﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﻓﺮﺩﺍی ﺭﻭﺷﻦ ،ﺁﻧﻘﺪﺭ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﮐﺸﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻔﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭی ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻁﺮﻩ ﺍﻓﺘﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎی ﻣﻠﻲ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮی ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ،ﻧﻬﺎﺩ ﻫﺎی ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﻣﺪﻧﻲ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮ ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎی ﺁﮔﺎﻩ ،ﻣﺪﺑﺮ ،ﻭﻁﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻣﻠﯽ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ،ﺁﺯﺍﺩ ،ﺳﺮﺍﺳﺮی ﻭ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪء ﻣﺮﺩﻣﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻊ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪی ﻳﮏ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺷﺮﻳﻔﺎﻧﻪ ﻳﯽ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺪ ،ﺑﺪﺗﺮ ﻭ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ .ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎی ﺍﺳﺎﺳﻲ ،ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺑﺨﺎﻁﺮﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻤﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﻌﻨﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻬﺘﺮﻳﻨﻬﺎ ،ﻋﻮﺍﻡ ﻓﺮﻳﺒﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺒﻲ .ﺍﻣﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ :ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﺁﻧﻬﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺟﻨﮓ ﻓﺮﺳﺎﻳﺸﻲ ﻭ ﺗﺤﻤﻴﻠﯽ ،ﻭ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺁﻥ ،ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﻻﺯﻡ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﺻﻠﻲ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺻﺮﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻧﺪ .ﻣﺮﺩﻣﻲ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﺘﺸﮑﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﺫﻟﺖ ﻫﺎ ،ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺯی ﻫﺎ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻬﺎی ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﻬﻴﻢ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻻ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭﻁﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻲ ﺷﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯﺍﻳﻦ ،ﺍﺯ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺗﻌﺼﺐ ،ﺗﺤﺠﺮ ،ﺟﻨﮓ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﺑﺮﺍی ﻫﻤﻴﺶ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﻬﻤﮕﻴﺮی ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎی ﻣﺮﺩﺍﻥ ،ﻣﺎﻳﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪی ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻨﺪﻩً ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺰﺟﺎﺭ ﺯﻧﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺍﻓﺮﻭﺯﺍﻥ ﻭ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻁﺮﻳﻖ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺒﻮﻫﻲ ﻋﻈﻴﻤﻲ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﻣﺘﻤﺎﺩی ،ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺧﺸﻨﺘﺮﻳﻦ ﻅﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﭼﺎﺩﺭی ﺗﺤﻤﻴﻠﻲ ﻁﺎﻟﺒﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺫﻟﺖ ﻫﺮ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ،ﻭﻟﻲ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﻢ ﺩﺭ ﺻﻒ ﻫﺎی ﻁﻮﻻﻧﻲ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻭﻟﻲ ﺧﺎﻣﻮﺷﺎﻧﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻅﻬﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺭﺍی ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﺑﻲ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﺮگ ﺁﻭﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﻔﺎﺷﺎﻥ ،ﺩﺳﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ،ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ،ﺭﻳﺰﺵ ﺑﺮﻑ ﻭ ﺷﻼﻕ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﺮﻳﺪﻩ ،ﻭ ﺭﺍﻩ ﻫﺎی ﻁﻮﻻﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺎی ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻁﻲ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ :ﻣﺎﻫﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ !! ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﻅﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻤﻲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﺎ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ!! ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺰﺭگ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻲ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﺎﺩﻳﻦ ﻭ ﺳﻤﺒﻮﻟﻴﮏ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﺒﺎﺭﺯ ﻭ ﺗﺠﻠﻲ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺳﺮ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩ. ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺮﺍک ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﺼﻮﺭﺍﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻋﻤﻮﻡ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﻋﻤﺎﻝ ﺷﺎﻥ ،ﻭ ﮔﻮﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺷﻪ ﻳﯽ ﺍﺯ »ﻭﺯﻳﺮﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎﻟﯽ« ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﺑﻲ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺁﻧﻌﺪﻩ ﺗﺤﻠﻴﻠﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺩﻝ ﺧﻮﺷﻲ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺑﺮ ﻁﺒﻖ ﺍﺩﻋﺎ ﻫﺎﻳﯽ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺷﻤﺎﺭی ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎی ﻣﻐﺮﺽ ﻭ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻲ ﺑﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﺍﻧﻪ ﺑﺴﻮی ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺁﻥ ﻁﺮﻑ ﺳﺮﺣﺪ ﮐﻪ ﺯﻳﺮ ﻓﺸﺎﺭ ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺗﺤﺠﺮ ﻁﺎﻟﺒﺎﻧﯽ ﺧﺮﺩ ﻭ ﺧﻤﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻳﮑﯽ ﻧﺸﻤﺎﺭﻧﺪ .ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻞ ﻋﻈﻴﻤﻲ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻳﮑﺒﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻧﺎﺑﺨﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﺎﻥ ﭘﺮﮔﻮ ﺭﺍ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ .ﮐﺎﺵ ﻫﻤﭽﻮ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ،ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻠﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ! ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ ﺳﭙﺘﻤﺒﺮﺗﻮﻟﺪ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﻁﻮﻻﻧﻲ ،ﻓﺮﺍﺯ ﻭ ﻓﺮﻭﺩ ﻫﺎی ﺯﻳﺎﺩی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ،ﻭ ﺗﻤﺪﻥ ﻫﺎی ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻋﻈﻴﻢ ،ﺛﺒﺖ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﻤﺪﻥ ﺑﺸﺮی ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎ ﺩﺭﻳﻎ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺑﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﺴﺎﺱ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎ ـ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻭ
ﺁﻫﻨﻴﻦ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﺴﺘﺒﺪ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎی ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭی ،ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺁﺯﺍﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺧﺸﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﻫﺎی ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻭ ﻣﺘﺤﺠﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﺒﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﮐﺮﺩﻥ ،ﻭ ﺣﺘﺎ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺯﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﭘﺎی ﻟﭻ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﮐﺮﺩﻥ ،ﺻﺮﻑ ﮐﺎﺭ ﻣﻐﺮﺿﺎﻥ ﻭ ﺍﺑﻠﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﮐﺎﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ،ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭ ﺣﻴﺜﻴﺘﻲ ﺑﺮ ﺟﺎ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ. ﺟﺎﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺩﻟﻴﺮ ﻭ ﻁﻦ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﺍﻣﻨﻴﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩ .ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰی ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﭘﻴﻬﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺶ ﺧﺒﺮی ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻣﺘﻨﺎﻥ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭی ﻧﻤﻮﺩ .ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺁﻓﺮﻳﺪﻳﺪ! ﺩﺭ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺰﺭگ ،ﻣﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺯی ﻫﺎی ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻀﺤﮑﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩی ﺍﺯ ﻧﺎﻣﺰﺩﺍﻥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩﻳﻢ .ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺷﻌﺎﺭ ﻫﺎی ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻨﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ "ﺗﺠﺎﺭﺗﯽ" ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺁﻣﺪﻧﺪ .ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩی ﻭ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ،ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭک ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﮐﺜﺎﻓﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻭ ﻟﺠﺎﻡ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻴﺎﻳﯽ ﮐﺎﻣﻞ ،ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ .ﻭﻟﻲ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ " ُﺩﻥ ﮐﻴﺸﻮﺕ " ﻫﺎی ﻭﻁﻨﻲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺗﻮﻫﻢ ﻭﺗﺼﻮﺭ " ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺭﻫﺒﺮ " ﺑﻮﺩﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻧﺪ ،ﺑﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻴﺮﻧﮓ ،ﺑﺨﺎﻁﺮ ﺟﺎی ﭘﺎﻩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﻳﻨﺪﻩ ،ﭼﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﯽ ﺩﺭﻧﺪ .ﺑﺮﺍی ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﻲ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻋﺎﻣﻪ ﺍﺻﻼ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﭽﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ ﺻﺮﻑ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺳﺖ .ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﺷﮕﺮﺩﻫﺎ ﮐﻪ ﻁﻲ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﻁﻮﻻﻧﻲ ﺟﻨﮓ ،ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ .ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﻓﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﻫﺎ ،ﺑﻪ ﻋﻮﺽ ﻣﺮﺩﻡ ،ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻲ ﺟﻨﺎﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻮﺷﺖ ﺩﻫﻦ ﺗﻮپ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺑﺎﺭی ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﻮﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺳﺎﻝ 2004ﺩﺭ ﻧﺒﺸﺘﻪ ﻳﯽ ﺯﻳﺮ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ« ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻡ: » ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻁﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﻴﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺫﺧﺎﻳﺮ ﻣﺎﺩی ﻭ ﻣﻌﻨﻮی ﮐﺸﻮﺭ ،ﺑﻮﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎی ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ،ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ،ﺍﻓﺘﺼﺎﺩی ﻭ ژﻳﻮﭘﻮﻟﻮﺗﻴﮑﻲ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎی ﭼﻮﻥ ﺣﻔﻆ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ،ﺣﻔﻆ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﻋﺎﻡ ﺁﻥ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎی ﺍﺳﺎﺳﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ،ﮐﺴﺐ ﭘﺮﺳﺘﻴﮋ ،ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻠﻲ ،ﺗﺎًﻣﻴﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻠﻲ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﻭ ﮐﺎﺭﺁﻳﯽ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎﺭﺟﻲ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ .ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭ ﺗﻌﺎﺭﺿﺎﺕ ﻁﺒﻘﺎﺕ ،ﺍﻗﺸﺎﺭ ﻭ
ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎی ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ،ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻣﻨﻄﻪ ﻳﻲ ) ﻣﺤﻠﻲ ( ﻭ ﺟﻨﺎﺡ ﺑﻨﺪی ﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪی ﻫﺎی ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﻭ ﺷﺨﺼﻲ، ﻣﻌﻨﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻓﺮﺩی ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺑﺎ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ. ﺣﺎﻻ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ :ﮐﻪ ﺯﻋﺎﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ " ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ " ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﭘﮋﻭﺍک ﻣﺮﺩﻡ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺍﻭﺭی ﮔﺮﺩﺩ ،ﺧﻮﺷﺒﻴﻨﻲ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﺍﺳﺎﺳﻲ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻧﮓ ﻣﻲ ﺑﺎﺯﺩ .ﺍﻳﻦ ﻧﮕﺮﺍﻧﻲ ﺭﺍ ﺍﮐﺜﺮ ﺁﮔﺎﻫﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﻫﺎی ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﺆﻗﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻟﻲ ﻳﮑﺠﺎ ﺑﺎ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻧﺎ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﻗﺎﻧﻮﻧﻤﻨﺪ .ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﮐﻨﻮﻧﻲ ،ﻣﺼﻠﺤﺘﮕﺮﺍﻳﻲ ﺍﻓﺮﺍﻁﻲ ﻭ ﺣﺘﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﺪﺗﺮﺷﺪﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻨﻮﻧﻲ ،ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﻴﭽﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺻﺮﻑ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻋﻤﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﮑﻲ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﻫﺪ .ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻳﮏ ﺧﻂ ﻓﺎﺻﻠﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺳﺮﺧﻲ ﻧﻴﺰ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻭﻝ :ﻟﺒﻴﮏ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﺍﺳﺎﺳﻲ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ. ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ،ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺁﺯﺍﺩی ﻭ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻲ ،ﻁﺮﺩ ﺑﻘﺎﻳﺎی ﺗﻔﮑﺮ ﻁﺎﻟﺒﺎﻧﻲ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ،ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭﺍﻥ ﺟﻨﮕﻲ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻭ ﮔﻠﻮی ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﮐﻢ ﻗﻀﺎﻳﻲ ،ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻋﻤﻴﻖ ﻣﺎﻟﻲ ﻭ ﺍﺩﺍﺭی ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻻﺭی ،ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺑﻬﺮﻭﺯی ،ﻭ ﺗﺤﮑﻴﻢ ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ. ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﻭﻡ :ﺑﺮﻳﺪﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ ﺑﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺪ ﻧﺎﻣﻲ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﺷﺎﻥ ﮔﻠﻮی ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻓﺸﺎﺭﺩ ،ﻭ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﺏ ﺷﺎﻧﺮﺍ ﻣﻲ ﺩﺯﺩﺩ. ﺑﺎ ﺩﺭک ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﺷﺘﻲ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ ،ﺑﺨﺎﻁﺮ ﺭﻓﻊ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﻣﻠﻲ ،ﺩﺭ ﺳﺮ ﺧﻂ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻭ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮔﺮﺩﺩ؛ ﻭﻟﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯﻧﻈﺮ ﺩﻭﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺟﻌﻲ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ ،ﺁﻧﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ،ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﺩﺍﻟﺮ ﭘﻮﻝ ﻫﺎی ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﺍﻳﻲ
ﻫﺎی ﻋﺎﻣﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻴﺴﻪ ﻫﺎی ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﭘُﺮ ﻧﺎﺷﺪﻧﻲ ﺑﺎﻧﮑﻬﺎی ﮐﺸﻮﺭﻫﺎی ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻭ ﺧﻠﻴﺞ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﮔﺪﺍﻳﻲ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻫﺮ ﮐﺲ ﻭ ﻧﺎﮐﺲ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﺘﻢ ﻭ ﻓﻘﺮ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ . ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻓﺘﻦ ،ﺳﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯی ،ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎی ﺭﺳﻮﺍی ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺘﻬﺎی ﻧﺎﺩﺭی ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎی ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺯﻋﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﻣﻲ ﮐﻮﺑﺪ ﻧﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ .ﺷﻢ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﻗﻮی ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﻤﻴﻖ ﻭﻁﻦ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺻﺪﺍی ﺗﮏ ﺗﮏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ«. ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﻳﻎ ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺳﺎﻝ 2004ﻳﻌﻨﯽ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﺮﺯی ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍی ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﺍ ﻧﺎﺷﻨﻴﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺳﺎﻝ 2014ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﻣﺪ ﮐﺮﺯی ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﺪﺍی ﺑﺮﺣﻖ ﻭ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺳﺎﻝ 2004ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﻨﻴﺎﺩﮔﺮﺍﻳﯽ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﻁﺎﻟﺒﺎﻧﯽ ،ﺑﻪ ﺑﯽ ﻋﺪﺍﻟﺘﯽ ﻭ ﻅﻠﻢ ،ﺑﺎ ﻗﺎﻁﻌﻴﺖ ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻧﺎﺷﻨﻴﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭی ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﺑﺮﺣﻖ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻣﺼﻠﺤﺘﻬﺎ ﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﺪﻫﺎی ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺎﻩ ﮔﺬﺍﺷﺖ .ﮔﺮﻭﻫﺎی ﻣﻨﻔﻮﺭ ﻭ ﻣﻨﺰﻭی ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻳﮑﺒﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ؛ ﻭ ﺍﺯ ﻁﺎﻟﺒﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭی ﻭ ﺳﺨﺖ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ،ﺩﺑﺎﺭﻩ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺘﺤﺠﺮ ﻭ ﻣﺰﺩﻭﺭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻭ ﺷﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺑﻤﺨﺎﻁﺮﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ .ﻭی ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻳﮏ »ﺧﺎﻥ ﻗﺒﻴﻠﻪ« ﺧﻮﺩﮐﺎﻣﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﺘﺎﺭ ،ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﭘﺮﺱ ﺗﺎﺭﻳﺦ ،ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻠﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺯﻋﺎﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺯ " ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ " ﺳﺎﻝ 2014ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﭘﮋﻭﺍک ﻣﺮﺩﻡ ،ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ،ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻴﺪﻫﺪ؟؟ ﻟﺒﻴﮏ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﺑﺮ ﺣﻖ ،ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﻳﺪﻥ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﺷﺎﻥ ﮔﻠﻮی ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻓﺸﺎﺭﺩ ،ﻭ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﺏ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺩﺯﺩﺩ ؟؟ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻓﺘﻦ ،ﺳﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯی ،ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎی ﺭﺳﻮﺍی ﺗﺎﺭﻳﺦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺍ
6ﺍﭘﺮﻳﻞ 2014