10 minute read
Binnenkijken bij Bram en Elise
from ABSOLUUT 22
by absbouwteam
IEDEREEN EEN ANDER HUIS
De opslagruimte blijkt immens te zijn. Overal zien we werk van Manders opgesteld: de schoorstenen, een kunstinstallatie in uitvoering, een kamer waar aan het artist proof exemplaar van een reusachtig androgyn vrouwenhoofd wordt gewerkt, en achter plastieken gordijnen, een workshop waar krantenpapier geplet en verlijmd tot kunst wordt verheven, een belangrijke uiting van Manders’ liefde voor taal die doorheen zijn oeuvre terugkeert. We ploffen ons met een kopje koffie in het even achteloze salonnetje en ik pols hoe Belgisch Manders zich na bijna drie decennia Ronse voelt. “Ik ben geboren in een rijtjeshuis, zó typisch Hollands. In Nederland heeft iedereen hetzelfde huis. Daarom ben ik verliefd geworden op België: net omdat je hier het tegenovergestelde hebt. Hier heeft iederéén een ander huis, en ik denk dat dit belangrijk is voor mensen. Zo voel je je meer verbonden met de plek waar je woont en dat vind ik heel bijzonder.” Naast de bouw van zijn nieuwe atelier, was Mark Manders de afgelopen tijd ook nauw betrokken bij de renovatie van zijn oude atelier en woning. “Deze twee projecten van zo dichtbij meemaken, was voor mij een heel leerzaam proces. Ik ben voor een stuk anders gaan nadenken en uit die ervaring is het besef gegroeid van de immense invloed die architectuur heeft op ons leven. Plots heb ik heel veel zin gekregen om een paviljoen te maken. (lacht)”
JEF VERSELE - 6TH GENERATION BREWER
EXPERIENCE THE FLAVOUR, THE TRADITION, THE MOMENT WWW.FOURCHETTE.BEER
PORTFOLIO PORTFOLIO
Brick Bench
BRAM VANDERBEKE
Voor de inrichting van de tweede vestiging in Antwerpen klopte restaurant September.Lokaal aan bij de Gentse designer Bram Vanderbeke. Met zijn architecturale objecten raakt hij de grens tussen het sculpturale en functionele. Ze zijn ook vaak stapelbaar, een ritme van herhaling waarin de designer zich met plezier verliest. En dat is precies wat Vanderbeke voor het Antwerpse restaurant deed. Hij goot op repeat de negatieve ruimtes in baksteenmallen af met beton en voegde er pigment aan toe: aardse tinten die typisch Belgisch zijn, maar ook heel uniek dankzij de typische Vanderbeke-stempel. Het resultaat zijn ruwe, korrelige bijzettafeltjes of een dito bank die goed staan in een eigenzinnig Belgisch interieur.
C O L U M N
BETONSTOP
De roep om de ‘betonstop’ heeft vele vaders: de bescherming van open ruimte, de torenhoge kost van de wijdvertakte infrastructuur, het fileleed. Het bepleite resultaat is er één van ‘met meer mensen op minder ruimte’ te gaan wonen. Verdichting klinkt al snel als een kwantitatieve oefening, maar dat denser bouwen ook op een bijzonder kwalitatieve manier kan, hebben al vele nieuwe stadsprojecten bewezen.
Een beter grondgebruik heeft drie sleutels tot succes. Ten eerste een ‘slimmer’ kwantitatief gebruik, ten tweede een ‘betere’ woonkwaliteit en ten derde, niet in het minst en onderbelicht, een goede ‘architecturale’ kwaliteit. Als woonplekken rond de kerktoren vandaag gegeerd zijn, dan heeft dat veel te maken met de waardevolle omranding van dat kerkplein met waardevolle woningen, ook al staan die vele malen dichter tegen elkaar dan in de stadsrand. Hoe waardevol en noodzakelijk de gedachte van een betonstop ook is, het gevaar van rationele dozenstapeling zal continu dienen bewaakt te worden. Architectuur krijgt daar een zware maatschappelijke taak.
UGLY BELGIAN HOUSES
Het blijft verbazen hoe Vlaanderen er door de jaren heen is in geslaagd om een slordig amalgaam van stijlen te combineren in een warrig straatbeeld, met een website als ‘ugly Belgian houses’ als exponent. IJveren voor betere architectuur is maatschappelijk soms een lastige discussie. Het heet elitair te zijn omdat mooie architectuur ook wel voor de happy few zal zijn; of het heet afbreuk doen aan onze individuele vrijheid en smaken, want wat is immers mooi? We hebben dan wel onze eigen gedroomde individuele viergevelvilla kunnen bouwen, maar die bevindt zich wel in een collectieve omgeving van diffuse architectuur. En mooie architectuur elitair? Zeker niet. Juiste verhoudingen en goede materiaalkeuzes hoeven niet per se (veel) duurder te zijn. Maar dat de evenwichten subtiel zijn, is zeker: hoever ga je in het afdwingen van een collectieve ‘schoonheid’, wat is ‘schoonheid’ en wat is de meerprijs die we ervoor willen of kunnen betalen, zonder een brede betaalbaarheid van wonen in gevaar te brengen?
DE CHARMANTE DORPSKERN
Als dorpskernen vandaag charme hebben, dan is dat omdat doorheen de vele eeuwen de architecturaal waardevolste woningen daar werden gebouwd. Als morgen de dorpskern niet groter mag worden, laten we er dan over waken dat hij warm en charmant blijft, huiselijk en sfeervol, en gewoon ‘mooi’. Het mag nog: gewoon mooi. Een goede architectuur is de sleutel tot toekomstige leefbaarheid. Je bouwt niet alleen voor jezelf, je bouwt ook het straatbeeld van de ander.
DURE GROND, DURE PROJECTEN
Bij grond op een toplocatie hoort vandaag een topprijs. Projectontwikkelaars die in dit segment aan de slag zijn, weten dat de constructie passend moet zijn om de hoge grondprijs (die hen ook wordt opgelegd) te verantwoorden. Een hoge grondprijs in combinatie met een goedkope woning vindt geen koper. Anderzijds: wie vandaag aanbiedt in het hogere segment komt in een competitieve omgeving terecht van mooi, mooier, mooist. Toparchitecten worden aangeschreven om een product te creëren waar locatie, grondwaarde en project één harmonieus geheel vormen. Niet alleen de hoge grondprijs maakt de locatie onbereikbaar voor velen, maar ook de noodzakelijke combinatie met een duur ontwerp. ‘Mooi’ dreigt op die manier het monopolie te worden van high-end ontwikkelingen, maar dat hoeft niet: ook ‘gewonere’ locaties verdienen vandaag een sterke architectuur en dat kan!
Ontwikkelaars, architecten (en overheden) hebben een grote maatschappelijke verantwoordelijkheid dat het densere landschap waar we morgen met z’n allen collectief in rondlopen niet overgaat in een koud, killig, onkundig volgepropt straatbeeld. Dat kan ook met mooie én betaalbare architectuur. Die bestaat vandaag. Laten we ze tot norm maken.
Als we morgen nog maar één steen mogen leggen, laten we dan de juiste steen op de juiste plaats en op de juiste manier leggen.
Joris Ockier
Auteur van ‘Mijn grond is goud waard’, Lannoo Campus 2019 Immpower, gespecialiseerd in de verkoop van projectgronden
C O L U M N
ENERGIEZINNIGE ARCHITECTUUR
De nieuwe modelwoning van ABS Bouwteam staat in de steigers. Daarmee wil het bouwteam een echelon hoger schakelen op het vlak van schoonheid, woonkwaliteit en duurzaamheid. Zo wordt de woning opgetrokken in natuursteen, een natuurlijk materiaal dat meeleeft met de seizoenen en anders kleurt in harmonie met het decor van karaktervolle bomen en beplanting dat er al decennialang even weelderig als statig zijn plek inneemt.
OMHELZING MET DE NATUUR
De uitgelezen materialen die robuust en verfijnd tegelijk het weergaloze buitenaanzicht van de nieuwe modelwoning bepalen, vinden ook naadloos hun weg van buiten naar binnen. In een dichte omhelzing met de tuin tonen de leefruimtes zich als sfeervolle oases van hedendaags comfort en esthetiek. De koeling en verwarming gebeuren dan weer met geothermie, een duurzame manier van energie opwekken en opslaan met de grond als batterij.
RESIDENTIEEL NABIJ DE STAD
De nieuwe modelwoning van ABS Bouwteam bevindt zich op 200 meter van het hoofdkantoor in Sint-Denijs-Westrem en vlak bij Gent: ideaal voor wie wonen in een residentiële omgeving graag combineert met de nabijheid van de stad.
BENIEUWD NAAR MEER? SCAN DEZE QR-CODE VOOR ALLE INFO:
09 242 85 65
info@absbouwteam.be
COMPACTE
KLASSIEKER
Compact, functioneel en klassiek ingedeeld: dat is de woning van Yann en Charlotte in een notendop. Het koppel woont sinds eind vorig jaar in hun villa die tot in de puntjes afgewerkt en tot in de kleinste details aangepast werd aan hun wensen. “Dankzij de verfijnde afwerking valt de rust hier als een warm deken over ons.”
Dat op dit perceel in een residentiële wijk een nieuwbouwwoning zou verrijzen, dat wisten zelfs de bouwheren aanvankelijk niet. Het oorspronkelijke plan was om de bestaande jarenzeventigbungalow te verbouwen, maar tegelijk droomde het koppel van veel groen in de achtertuin. Architecte Francisca Hautekeete: “De inplanting en het bouwvolume van de bungalow maakten een verbouwing met grote tuin onmogelijk. Bovendien zouden in dat scenario de voortuin en de oprit te veel plaats hebben ingenomen.” Met veel zin voor proportie ontwierp Hautekeete daarop een compacte woning die zelfzeker en toch discreet haar plek inneemt in het straatbeeld. Dankzij het doordachte spel van inspringende bouwvolumes kreeg de massieve, gesloten voorgevel een dynamische uitstraling.
KEUKEN ALS PIÈCE DE RÉSISTANCE
Binnen wordt de woning van Yann en Charlotte gekenmerkt door heldere ruimtes die naadloos op elkaar aansluiten. Het koppel koos voor een functionele, klassieke indeling met twee L-vormige volumes die in elkaar grijpen: één deel voor het bureau en de zitruimte, één voor de keuken. In het verbindingsstuk kwam de eetruimte. De keuken is het absolute pièce de résistance. “Over de indeling en het gebruik van de keuken is heel goed nagedacht”, aldus Hautekeete. “Voor alle spullen is er een gepast plekje en dat geldt eigenlijk voor het hele huis. Ook dát is compact. Nu het huis bewoond is, is het interessant om feedback te krijgen. Dat stelt gerust. We hebben de juiste keuzes gemaakt, op maat van de woonwensen.” De keuken werd afgewerkt met een beperkte mix van materialen, waaronder een grote, donkere keramische vloertegel, een werkblad in Corian en een wand in natuursteen als absolute eyecatcher. Het resultaat is een praktische en sfeervolle verzameling van terughoudende materialen en texturen die voor rust en ruimtelijkheid zorgen in de woning. Verder in de woning is het dankzij de noordoostelijke oriëntatie nooit overdreven warm. De bewoners genieten wel van het zonlicht dat via de ramen in de zijgevels binnenvalt. Dat Yann en Charlotte buitenmensen zijn, valt duidelijk af te lezen, want alle ruimtes hebben zicht op de tuin en de grote schuiframen maken het contact met buiten nog intenser. Het overdekte terras dat de L-vorm van de woning volgt, zet de toon voor een aangenaam leven binnen én buiten, ook in de tussenseizoenen.
