21 minute read
Verdieping bij de sabbatschool
s t o c k . c o m r n i t o / S h u t t e
Advertisement
In 1 Korintiërs 12 schrijft Paulus over de vele gaven die christenen ontvangen van Gods Geest, zoals de gave van lesgeven, van genezen, helpen en leidinggeven of de gave om het goede nieuws te brengen. Deze gaven zorgen ervoor dat we met elkaar zijn verbonden. We vullen elkaar aan, ieder met zijn eigen gave en elke gave is ook belangrijk. Niemand kan zeggen dat hij met zijn gave belangrijker is dan een ander.
Toch is er één gave die al onze gaven overstijgt en die de allerbelangrijkste is: de liefde. Daarover schrijft Paulus in het 13e hoofdstuk van zijn brief aan de Korintiërs. Hij geeft aan dat we niet zonder de liefde kunnen. Sterker nog, we stellen niets voor als we die liefde niet hebben en uitdragen. Zelfs al zouden we de boodschap van God met anderen delen en al zouden we alles weten wat er te weten valt, zonder de liefde is alles wat we zeggen en doen compleet zinloos. Dat geldt ook voor christelijk onder- wijs. Onderwijs vanuit een christelijk perspectief heeft liefde als basis.
Karaktervorming I n haar boek Karaktervorming onderstreept Ellen White ook het belang van liefde als basis voor onderwijs/opvoeding.
Op bladzijde 13 en 14 stelt ze dat liefde niet alleen de grondslag is van de schepping en de verlossing, maar ook ‘van de ware opvoeding. Dit wordt ten volle duidelijk in de wet die God heeft gegeven als de gids voor het leven. Het eerste en grote gebod is: “Gij zult de Here, uw God, liefhebben uit geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw kracht en met geheel uw verstand” (Lucas Tekst/Jacob Engelgeer
10:27). Hem, de Oneindige, de Alwetende, lief te hebben met alle kracht en verstand en hart, houdt in de hoogste ontwikkeling van elk vermogen. Het wil zeggen dat in het gehele wezen - het lichaam, het verstand en ook de ziel - het beeld van God hersteld zal worden.’
Beeld van God
God heeft ons geschapen naar zijn beeld, zodat we op Hem lijken in doen en laten, in spreken en zwijgen. Het is aan ons om de uitdrukking ‘God is liefde’ handen en voeten te geven, zodat het duidelijk is dat we Hem weerspiegelen in het leven van alledag. Zijn naam ‘Ik ben die er zijn zal’ (Exodus 3:14) wordt vooral zichtbaar in onze nabijheid en aanwezigheid. Menszijn in naam van God is dan ook: jíj bent er, jíj bent dichtbij, jíj bent die naaste, jíj deelt uit, jíj hebt lief. Jezus gaf immers aan dat naast het gebod God lief te hebben boven al, we de naasten moeten liefhebben als onszelf (Marcus 12:31).
God is liefde
De liefde komt van God. Sterker nog, God ís liefde (1 Johannes 4:8).
Het zijn woorden die je terugvindt in de Bijbel en die je op verschil
lende plekken hoort, zowel binnen als buiten de kerk. De woorden ‘God is liefde’ roepen tegengestelde reacties op. Van aanbidding tot boosheid, van eerbied tot onbegrip en frustratie, van geloof tot ongeloof, van erkenning tot afwijzing. Het zijn woorden die je kunt zeggen, lezen en zingen. Je kunt erover nadenken en er met elkaar over discussiëren in gespreksgroepen en studiekringen. Dat kan allemaal erg zinvol zijn. Maar, wil deze uitdrukking werkelijk doordringen in je bewustzijn, willen deze woorden je niet koud laten, dan zullen ze moeten doordringen tot je hart. Je zult de woorden ‘God is liefde’ moeten ondervinden, moeten ervaren.
God ervaren
Het is noodzakelijk als je God wilt ervaren om je voor Hem open te stellen en een relatie met Hem aan te gaan. Wie dat doet zal Hem beleven als een steun in de rug en als de grond onder zijn voeten. Er zijn immers voldoende situaties in het leven van alledag waarin je die steun goed kunt gebruiken en die grond onder je voeten wilt voelen om niet weg te zinken in een moeras van tegenslagen en verdriet. Zolang het je goed gaat voel je die behoefte misschien niet zo, maar o wee als het leven tegenzit. Niemand van ons ontkomt daaraan. Iedereen komt in aanraking met tegenspoed en ellende. Juist op die momenten is de ervaring van Gods nabijheid van wezenlijk belang.
Onderwijs de daden van God
Ook het volk Israël getuigt van zijn relatie met God waarin prachtige ervaringen centraal staan. In het oudtestamentische deel van de Bijbel lezen we over de relatie tussen God en het volk Israël.
Hij heeft het volk uitgekozen zijn grote daden te verkondigen, daden waarin de bevrijding uit de slavernij in Egypte in het middelpunt staat
God is een bevrijdende God en heeft het volk Israël – en daarmee de mensheid – regels gegeven om die vrijheid in stand te houden. In de Torah, de eerste vijf boeken van de Bijbel, verwoordt Mozes hoe belangrijk het is om die bevrijdende relatie met God te onderhouden. Centraal daarin staat het verbond dat God met zijn volk bij de berg Sinaï heeft gesloten. Daarom herinnert Mozes het volk eraan wat God voor hen in Egypte en in de woestijn heeft gedaan. Hij heeft hen op wonderbaarlijke wijze bevrijd en geleid en heeft hen nooit in de steek gelaten. Deze grote daden van God mogen niet worden vergeten. Christelijk onderwijs en opvoeding vanuit een christelijk perspectief spelen daarin zeker een belangrijke rol.
DIALOOG | | IN GESPREK MET HET WOORD
Christelijk onderwijs Wijsheid begint met ontzag voor de HEER Christelijk onderwijs Wijsheid begint met ontzag voor de HEER 4e kwartaal 4e kwartaal
Dialoog 3e kwartaal 2020
Dit kwartaal bestuderen we in de sabbatschool diverse thema’s met betrekking tot christelijk onderwijs en christelijke opvoeding.
Ik wens u daarbij Gods zegen.
DE PREDIKANT/SILBERT ELIZABETH
De predikant Silbert Elizabeth
Silbert Elizabeth is 52 jaar geleden geboren op Curaçao, is getrouwd met Brendalee en heeft een zoon, Silbertico. Hij woont 21 jaar in Nederland waarvan hij negen jaar als predikant werkt. Het was Gods stem die hem herhaaldelijk riep, voordat hij er gehoor aan gaf.
Serieuze keus V oor Silbert zijn de kerk en het geloof een belangrijk onderdeel van zijn leven. ‘Mijn ouders werden gedoopt toen ik vijf was. Ikzelf werd gedoopt toen ik tien was. Dat is jong. Als ik echter zie hoe serieus een kind in God kan geloven en kiest voor Jezus, dan kan ik de doopwens van een kind niet negeren. Ik wil het bevestigen.’ Veel van Silberts vrienden werden als tieners gedoopt. De meesten zijn nog steeds in de kerk. Hij nam al jong actief deel aan jeugdprogramma’s en zat op een adventistische school. ‘Ik was overtuigd van God.
Samen met een even oude goede vriend, ontmoette ik een predikant die naar Amerika wilde verhuizen en ons meevroeg. Hij wilde dat wij predikant werden.’
Silbert wilde niet weg en al helemaal geen predikant worden. Zijn vriend evenmin. Hij lacht: ‘We zijn nu beiden predikant.’ Tekst/Irene van Valen
Predikant? Niet zijn plan
Dertig jaar lang, van zijn tiende tot veertigste, wezen verschillende mensen Silbert op het predikantschap. Hij raakte mensen met zijn heldere boodschap. ‘Ik ken de kerk. Ik vervulde verschillende taken en maakte veel mee, maar ik zag het predikantschap niet als mijn werkplek.’ Als kind droomde
Silbert ervan piloot te worden.
Hij rondde achtereenvolgens de mavo, havo en het vwo af en wilde arts worden. Hij kreeg echter geen beurs. Hij werd röntgenlaborant en specialiseerde zich tot vasculair diagnostisch laborant.
Hij werd een leidinggevende. ‘Tot ik een nieuwe uitdaging zocht en de hartafdeling me wilde hebben.
Ik stapte niet over want ik kreeg opslag op de plek waar ik werkte.
Als ik wel over was gestapt, zou ik denk ik nooit predikant zijn geworden.’
Geroepen door God
De roeping tot predikant werd een proces waar Silbert in groeide. Een droom maakte behoorlijke indruk.
Daarin sprak Reinder Bruinsma, toenmalig voorzitter van de kerk, hem toe: ‘Jongen, als jij predikant wilt worden, steunen wij je.’ Een volgende boodschap hoorde Silbert tijdens zijn werk bij een MRI-apparaat. Een heldere stem zei: ‘Jij moet predikant worden.’ Hij was zo verbouwereerd dat hij een collega vroeg zijn werk over te nemen. ‘Ik dacht dat het tussen mijn oren zat.’ Tot hij op een zondag een televisiepredikant hoorde zeggen dat als God je roept, je moet antwoorden met een ja. Silbert besprak alles met ds. Van Ommeren, waarna hij Gods oproep beantwoordde.
Hij vond het spannend op zijn werk te vertellen van zijn ontslag. Over geloof werd nooit gesproken. Integendeel, hij werkte met specialisten die vanuit hun werk bijna voor God speelden. ‘In die wereld moet je geloof echt zijn, want je kunt het gevoel hebben op Gods plek te staan.’ Bij het bekendmaken van zijn plan zeiden collega’s dat het echt iets voor hem was. Anderen gingen geloofsgesprekken met hem aan of erkenden christen te zijn. ‘Mijn vertrek werd mijn getuigenis.’
SILBERT ELIZABETH/DE PREDIKANT
God bereidde me voor
‘God bereidde me voor op dit werk. Eerst moest ik levenservaring opdoen. Het werd steeds persoonlijker toen de tijd rijp was.’
Silbert bezocht Newbold College en volgde een proefles, waar hij niets van begreep en waardoor hij alle vertrouwen verloor.’ Juist toen hoorde hij dezelfde stem zeggen: ‘Geen zorgen, Ik zorg voor jou.’ Toen nam Silbert een stap in geloof. Hij vertrok naar Engeland waar hij de verkorte theologie studie volgde. ‘Het was heel hard werken. Ik slaagde uiteindelijk cum laude en wist dat mijn inzet gezien werd door medestudenten.
Zij werden daardoor gemotiveerd.’
God gebruikt anderen
Silbert ervoer Gods steun toen en nu nog. ‘In mijn momenten van zorgen en twijfel bemoedigt God me. Niet altijd met die stem, vaak via andere mensen. Soms geeft iemand me het antwoord op een probleem waar ik mee worstel, zonder dat die persoon ervan weet.
Dat moet God zijn. De stem klinkt vaker; altijd onverwacht en achteraf gezien altijd op het juiste moment.’ ‘Ik vind het werk als predikant niet gemakkelijk. Ik leid drie gemeenten en ontmoet veel mensen. Het lijkt erop dat gemeenteleden verwachten dat ik alles kan. Ik heb echter ook mijn sterke en zwakke kanten. Ik ben als introvert persoon sterk in een-op-eengesprekken.’ Silbert volgt een studie klinische psychologie om daarna cognitieve gedragstherapie te gaan studeren. Hij wil mensen helpen hun denken te veranderen. De samenwerking met ouderlingen en diaconie is voor hem van grote waarde. ‘Ik kan niet iedereen bezoeken, daar helpen zij mee. Bij moeilijke situaties bezoek ik de leden zelf, wat vaak voorkomt.’
Predikanten moeten ook ontspannen
‘Als predikant zit ik veel in de auto en achter de computer. Mijn hersenen zijn steeds actief. Ik kom dan tot mezelf door powerwalking.
Daarmee krijg ik een goede conditie en val af, maar meer nog helpt het me ontspannen. In de natuur praat ik met God, luister ik muziek en ervaar ontspanning in de inspanning.’ Muziek is belangrijk voor Silbert. Hij groeide op in een muzikale familie. ‘Mijn opa speelde gitaar en gaf mij later zijn gitaar.’ Silbert volgde vanaf zijn twaalfde lessen in klassieke gitaar. Later speelde hij als muzikant in verschillende bands. Zijn muziekleraar wees hem op het conservatorium. Dat wilde hij niet. Wel schreef hij muziek en leerde door de oprichting van een orkest alle muziekinstrumenten afzonderlijk kennen. Hij schreef partijen voor ieder instrument apart. Als hij nu muziek luistert, hoort hij ieder instrument afzonderlijk. ‘Dat maakt de muziek nog mooier.’
Door zijn studie en werk is Silbert minder met muziek bezig. Pakt hij de gitaar dan kan hij uren spelen. ‘Dat geeft ook ontspanning.’ Hij speelt naast gitaar, ook basgitaar en piano en zijn zoon drumt. Nu hij predikant is, mist hij het spelen in een band weleens. ‘Toch ben ik als predikant op mijn plek. Het is Gods plek voor mij.’
PS/OVERLIJDENSBERICHTEN
PS
Folkert Pietersma 24 jan 1932–27 mei 2020
Folkert Pietersma had de laatste jaren veel gezondheidsproblemen. Zo moest hij steeds meer kwaliteit van leven inleveren na een loopbaan van hard werken als stoffeerder en later als beheerder in een Joodse synagoge.
Daarnaast droeg Folkert ook als huismeester, ouderling en sabbatschoolgespreksleider zijn steentje bij aan de gemeente Rotterdam
Noord. Het laatste jaar was zwaar voor hem omdat hij niet meer in staat was de kerk te bezoeken en nauwelijks meer buiten kwam. Hij miste daardoor het contact met de gemeente. Ook konden Folkert en zijn vrouw Jannie door het coronavirus hun 50–jarig huwelijk helaas niet vieren. In besloten kring is er afscheid van Folkert Pietersma genomen. Max Peroti ging voor in de dienst. Hij is te ruste gelegd in
Haastrecht waar hij wacht op zijn
Heer en Heiland.
Geertruida Neeltje Dijkstra–Dijkstra 29 dec 1935–11 apr 2020
Op heel persoonlijke wijze hebben kinderen, kleinkinderen, broers en schoonzussen afscheid genomen van Geertruida (Truus) Dijkstra–Dijkstra.
Haar dochters beschreven tijdens de dienst wat hun moeder voor hen betekende en lazen gedichten voor. Jan Rokus Belder ging voor in de dienst en las Romeinen 14:8: ‘Want als wij leven, leven wij voor de Heere en als wij sterven, sterven wij voor de Heere. Of wij dan leven of sterven, wij zijn van de Heere.” Dit was kenmerkend voor haar leven. Ze straalde dit uit, was zorgzaam, liefdevol en sociaal. Ze verzorgde 24 jaar haar man
Willem Dijkstra die aan de ziekte van Parkinson leed. Verder wees
Belder op de hoop waarin zij te ruste is gelegd: de spoedige komst van Jezus en het neerdalen van het hemels Jeruzalem. Truus Dijkstra betekende veel voor de Adventkerk in Leeuwarden. Ze was belangstellend naar anderen en heeft als diacones, dichtbij en ver weg, gemeenteleden vaak bezocht. Ook heeft ze een aantal jaren de kindersabbatschool verzorgd. De laatste jaren van haar leven gingen haar geestelijke vermogens achteruit en werd ze opgenomen in het woonzorgcentrum Talma Hûs te Feanwâlden. Ook daar zorgde ze op haar eigen manier voor haar medebewoners. Na een periode van intensieve zorg overleed Truus op 11 april 2020 in het bijzijn van haar familie.
Corrie van Delden–de Boer 16 okt 1928–28 apr 2020
Corrie van Delden–de Boer (geboren in Amsterdam) kwam na de Tweede Wereldoorlog naar Meppel. Ze was een van de eerste adventisten en altijd aanwezig bij de diensten. Ze hield van
OVERLIJDENSBERICHTEN/PS
zingen met gemeentelid mevrouw C. Lijkendijk en woonde de laatste jaren in een aanleunwoning in Staphorst. Corrie van Delden kreeg nog regelmatig bezoek van gemeenteleden (waaronder haar contactpersoon Jennie Koning–Kramer) en anderen. Een aantal van haar kinderen en kleinkinderen overleed helaas vroegtijdig. Dit verlies maakte haar leven zwaar. De begrafenis werd vanwege de corona–uitbraak zeer sober gehouden.
Plonie van der Kamp–Mulder 3 okt 1942–2 mei 2020
Als je in Leiden op 3 oktober geboren wordt, zoals Plonie, dan ben je een ‘feestkind’ of ‘zondagskind.’ Leidens Ontzet wordt elk jaar op 3 oktober groots gevierd. Plonie vond dat zij een gelukkig leven had en dus komt dat aspect van ‘zondagskind’ wel om de hoek kijken. Zij was een opgeruimde en blijmoedige vrouw. Het was bij haar eerder zonnig dan bewolkt. Plonie was loyaal aan de kerk en aan haar partner/predikant die voor de kerk werkte.
Dat kwam zeker naar voren in de gemeente Amersfoort waar zij (samen met Bram) de afgelopen 37 jaar naar de kerk ging. En daarvoor in de gemeenten Leeuwarden en Breda.
Zij had een groot vermogen om met iedereen contact te leggen en te onderhouden. Vele jaren heeft zij als vertaalster gewerkt voor
Veritas en de Nederlandse Unie.
Alles ging door haar handen. Het neveneffect was dat haar denken ruimer werd. Dat was merkbaar in de maandelijkse bijeenkomsten van de Herberg. Daar voelde zij zich thuis en haar puntige vragen, opmerkingen en overdenkingen zullen daar erg gemist worden.
De kerkleden, maar Bram, hun kinderen en kleinkinderen voorop zullen haar vreselijk missen. Op het overlijdensbericht was een schilderij van Josef Jan Michnia afgebeeld: het dochtertje van Jaïrus met de woorden van Jezus ‘Talita koem – meisje, sta op.’
Ronald Walter (Wally) Reijnhout 24 sept 1933–9 mei 2020
Wally Reijnhout was een actieve man die niet van stilzitten hield. Tot op hoge leeftijd heeft hij allerlei werkzaamheden verricht. Ook liep hij bijna dagelijks zijn rondje naar het winkelcentrum om een paar boodschappen te halen. Sinds enkele jaren moest hij het door een hartaandoening rustiger aandoen.
Het overlijden van zijn broer in januari van dit jaar greep hem erg aan. De beide broers hadden samen roerige tijden meegemaakt in Nederlands–Indië.
Enige tijd voor zijn overlijden kreeg Wally last van koortsaanvallen. Na een korte ziekenhuisopname overleed hij thuis in het bijzijn van zijn familie. Wally ging niet meer naar de kerk, maar is wel altijd lid van de gemeente Eindhoven gebleven.
Vanwege de coronabeperkingen vond de uitvaartplechtigheid in besloten kring plaats. Belangstellenden konden de dienst via een livestream volgen.
Anneke Klössinger–van Dijk 23 sept 1941–21 apr 2020
Anneke Klössinger is samen met haar man Hein op 19 december 1970 gedoopt en lid geworden van de kerk in Apeldoorn. Ze is altijd een trouw lid van de gemeente geweest. Ze was zo’n beetje haar hele volwassen leven kapster. Heel veel mensen zijn jarenlang klant bij haar geweest en ze getuigde als het maar even kon van haar geloof. Dat vertellen ook verschillende kerkleden die altijd met veel plezier hun haar door Anneke lieten verzorgen. Veel mensen zullen die gezellige momenten missen. Helaas is Anneke snel achteruitgegaan en uiteindelijk opgenomen in het Zonnehuis in Beekbergen. De coronacrisis bracht veel onzekerheid en verdriet. En dat ging ook aan Anneke niet voorbij. Na een kort ziekbed heeft ze haar ogen gesloten in het vaste vertrouwen eenmaal weer op te staan zoals Jezus heeft beloofd: Ik ben de opstanding en het leven; die in Mij gelooft zal leven, ook al is hij gestorven.
Jopie van Diessen–Koedood 24 jun 1941–27 jul 2020
Op de rouwkaart van Jopie van Diessen–Koedood stonden karaktereigenschappen zoals: zorgzaam, eigenwijs, nuchter, humor, krachtig, Rotterdamse, levensgenieter en onvergetelijk.
Jopie groeide op in Rotterdam
Zuid in een adventistisch gezin. Ze vermaakte zich op onder andere jeugdkampen, maar verliet als puber de kerk. Haar levenspad is niet over rozen gegaan, maar door haar humor kon ze zich staande houden.
Door de contacten met vriendinnen en familie, voelde ze het verlangen om in 2009 gedoopt te worden. Ze zamelde jarenlang kleding in voor Roemenië, haar halve woning stond vol met bananendozen! Je kon op haar rekenen, ze was een lief mens, goed voor haar naasten en ze heeft haar taak volbracht. Jopie was gek op tuinieren in haar volkstuintje. Vooral fuchsia’s kweken was haar hobby.
Jopie werd ziek en kon niet meer beter worden. Het laatste half jaar werd ze liefdevol verzorgd door haar zoon, schoondochter en de thuiszorg. Ze voelde zich gezegend en beschermd de laatste jaren.
PS/OVERLIJDENSBERICHTEN
God brengt haar waar ze thuis den werden vaak geleid door een Pieter Jacobus Hammendorp hoort en daar zijn vele woningen leuke proponent in opleiding tot 13 jan 1934 – 3 jan2020 en hopelijk is daar ook een tuinpredikant met de naam Karel Als gedoopt lidmaat tje bij. In de afscheidsdienst sprak van Oossanen. De zussen wisten heeft Piet verschilds. Dwight van Ommeren woorhet zeker, Stienie en Karel waren lende functies den van troost met de tekst uit verliefd op elkaar. Weldra vierden binnen de kerk
Openbaring 21: 3–5: ‘Ik maak alle de families een verloving en spoebekleed, zoals dingen nieuw.’ Jopie is ingeslapen dig erna het bruiloftsfeest. sabbatmet de hoop en verlangen naar de Stienie volgde haar echtgenoot schoolleraar, wederkomst. die predikant werd in Leiden. Met sabbatschoolleider, haar jonge gezin maakte ze menig zendingsleider en was hij erg actief Klazina Elisabeth van jeugdkamp, padvinderskamp, en in de lokale gemeente Rotterdam Oossanen–Steens jeugdcongres mee toen haar echtCentrum en later in Rotterdam Zuid. 19 mei 1934–19 apr 2020 genoot jeugdsecretaris van de Piet doorliep de vierjarige theologiStienie was de oudste Nederlandse Unie werd. Later sche opleiding op Oud Zandbergen in een gezin met werd hij voorzitter. Karel was vaak in Huis ter Heide met goed resultaat. vijf kinderen van huis voor vergaderingen in Daarna heeft hij jaren als colpordat in Den Haag binnen– en buitenland. teur (van evangelische publicaties) in de oorlog Toen de meeste kinderen het huis gewerkt en zijn studiekosten vollein aanraking uit waren, ging Stienie bij het dig terugbetaald. Piet heeft ook kwam met de ESDA–Instituut werken. Een hele jaren in Bremen bij een vereniAdventkerk. Door ingrijpende verandering in haar ging van evangelische uitgaven bijbelstudie met de Duitse predileven was de benoeming van haar gewerkt. Ds. Dwight van Ommeren kant John en later door doop van echtgenoot tot secretaris bij de leidde de uitvaartdienst van Piet. de ouders werd het gezin lid van de Noord–Europese Divisie in Engegemeente aan de Lange Beestenland, St. Albans. Na een mooie Christien Lammers markt in het centrum van de stad. periode in Engeland gingen Stienie 8 okt 1935–15 jun 2020
Na haar middelbare school volgde en echtgenoot richting NederChristien werd in ze een jaar bijbelse vakken die land om daar van hun pensioen te Zutphen geboop de pas opgezette theologigaan genieten. Totdat zij ernstig ren en ze zou sche academie Oud Zandbergen ziek werd en een zware operatie het grootwerden gedoceerd. Later werd en bestraling moest ondergaan. ste gedeelte ze in Den Haag als jongste werkHelaas werd een tumor in haar van haar leven nemer secretaresse. Ze bezocht longen aangetroffen, die moeilijk werken binnen graag op zaterdagavond met haar behandelbaar was en haar uiteinde Adventkerk. Zo zusjes de AJV–bijeenkomsten. delijk noodlottig werd. Zij overleed heeft ze gewerkt in ons kinderte
Later bleek waarom ze nooit een in alle rust, omringd door man, huis Zonheuvel in Bosch en Duin. bijeenkomst oversloeg. De avonkinderen en kleinkinderen. Vanaf de oprichting van Walterbosch in Apeldoorn is zij tot aan haar pensioen directeur van het, Ged oo pt Romolo Tavani/Shutterstock.com wooncentrum geweest. Ze was al die jaren een trouw lid van onze kerk in Apeldoorn. Ze was geen vrouw die op de voorgrond trad, maar wel altijd berokken bij wat er in de kerk plaatsvond. Ze was gezellig en er kon altijd een glimlach vanaf als je haar ontmoette. Na een korte tijd in een woonzorg18 juli 2020 / Apeldoorn centrum in Apeldoorn te hebben
Elise den Ouden(16)Haren, DE gewoond zag ze ernaar uit om
Aron Hoff(19) Dalfsen naar Vredenoord (Huis ter Heide) te mogen verhuizen. Ook daar
Jan Rokus Belder verzorgde de heeft ze maar kort mogen wonen. preek, nam de doopvragen af en Christien is na een kort ziekbed voltrok de doophandeling. rustig ingeslapen in de zekerheid Foto: Jorden Hoff (broer van Aron). dat haar Verlosser leeft.
IN BEELD/IN BALANS
Het leven kan verrassen Je van slag brengen Vanuit jezelf of van buitenaf Raak je compleet uit balans Het dwingt ons ergens anders Vaste grond te vinden Ergens anders te wortelen Bewust te zijn van afhankelijkheid In en door alles heen Op God te vertrouwen Hij heeft alles in de hand Zoek je balans in Hem Hij is onze vaste grond
Tekst en beeld/Irene van Valen
Hoofdredactioneel
Er is een verscheidenheid aan meetinstrumenten die organisatiewetenschappers hanteren om te bepalen hoe ‘gezond’ een organisatie is. De toetsing is per groep verschillend, maar hoe gezond een organisatie is komt meestal op drie algemene principes neer: rangorde, binding en Victoria VIAR PRO/Shutterstock.com evenwicht. Het evenwicht wordt gezien als de motor voor de eerste twee. Een ander woord voor evenwicht is balans. Een organisatie is in balans als er een goede wisselwerking bestaat tussen geven en nemen bij de werknemers en bij de leiding. Of met andere woorden: ‘voor wat hoort wat’. Of om het nog gecompliceerder te zeggen: ‘de wetmatigheid van wederkerigheid’. Een orgaAls zevendedagsadventisten ervawe God als de vriend uit het hiernisatiewetenschapper legt dit ren we in de geloofspraktijk niet boven genoemde voorbeeld zien, principe als volgt uit: je geeft een veel van de kerk als organisadie ons met 100 euro zegent, goede vriend op zijn verjaardag tie. Maar door bijvoorbeeld vraag dan is het mogelijk dat je je uit 25 euro cadeau. Wanneer deze negen van onze doopgelofte zijn balans voelt als je bedenkt dat vriend jou vervolgens op jouw we ons bewust dat de kerk ook als je Hem maar 25 euro teruggeeft. verjaardag verrast met 100 euro organisatie is opgezet. We mogen De redactie van Advent ziet het kun je het gevoel krijgen dat je nooit uit het oog verliezen dat thema ‘in balans zijn’ als relevant hem nog iets verschuldigd bent. alles wat wij voor elkaar en voor voor alle werkers aan zijn Konink
Binnen een organisatiestructuur de kerk doen, zoveel mogelijk in rijk. En hierbij is het de kunst om speelt precies hetzelfde. Wanneer balans blijft. Voor de persooneen gebalanceerde levensfilosowerkers, klanten of leveranciers lijke geloofsbeleving gaat dit ook fie niet uit het oog te verliezen. De het gevoel krijgen meer te geven op. Want je kunt het gevoel krijredactie draagt met het uitbrendan zij ervoor terugkrijgen kan gen in gebreke te blijven bij wat je gen van dit nummer graag haar een gevoel van onbalans ontstaan. God verschuldigd bent. Wanneer steentje hieraan bij.
Ad Ventje
Illustratie/Aad Berger Ds. Enrico Karg, hoofdredacteur
