Verdieping bij de sabbatschool

VERDIEPING BIJ DE SABBATSCHOOL/JESAJA

Kovaleva_Ka/ Shutterstock.com

Jesaja: ‘troost mijn volk’

Na koning Salomo (10e eeuw voor Christus) is het rijk Israël uiteengevallen in twee delen. Er komt een Noordrijk dat de naam Israël behoudt tienstammenrijk en een Zuidrijk dat verder gaat onder de naam Juda (twee stammenrijk). Het Noordrijk wordt in 722 voor Christus van de kaart geveegd door de Assyriërs, terwijl het Zuidrijk op dat moment blijft bestaan. In die tijd leefde de profeet Jesaja in de stad Jeruzalem, de hoofdstad van het Zuidrijk Juda. Hij heeft de ontwikkeling van het afvallige Noordrijk Israël en de val van dat rijk meegemaakt. Ook heeft hij ervaren dat de mensen in het Zuidrijk al niet veel beter waren dan hun noorderburen. Niet alleen het tienstammenrijk Israël verloor haar ware identiteit, ook Juda kwam in een identiteitscrisis terecht.

Het lied van de wijngaard Op indringende wijze bezingt de profeet Jesaja wat er gaande is onder het volk van God in het ‘lied van de wijngaard’ (Jesaja 5:1-7). De openingswoorden ‘ik wil namens mijn geliefde zingen, het lied van mijn beminde tot zijn wijngaard’ doen vermoeden dat het om een liefdeslied gaat. Niets is minder waar! Wie verder leest krijgt al snel in de gaten wat de ware bedoeling is van dit lied. Met woorden als ‘geliefde’ en ‘beminde’ weet de profeet ongetwijfeld ieders aandacht te trekken. En terecht, want deze geliefde (God) toonde grote betrokkenheid bij zijn wijngaard (het land Israël). Met veel inzet verzorgde hij die Tekst/Jacob Engelgeer

wijngaard zodat de wijnplanten (het volk van God) in een gespreid bedje kwamen. Vanzelfsprekend verwachtte die beminde dat de wijngaard goede druiven zou voortbrengen, hij had immers alle voorzorgsmaatregelen getroffen. Het tegendeel bleek echter waar, de oogst was wrang en zuur. Een aanklacht blijft dan ook niet uit. Via heldere beeldspraak maakt de profeet duidelijk dat Gods verwachting – goed bestuur en rechtsbetrachting – niet is uitgekomen. In plaats daarvan was er sprake van bloedbestuur en rechtsverkrachting.

De gevolgen van een keuze

Wij mensen hebben een vrije wil en we kunnen kiezen tussen goed en kwaad. De Israëlieten hebben de gevolgen van hun keuze ondervonden. Als gevolg van verkeerd bestuur en wetteloosheid werd het volk Israël in ballingschap gevoerd. Op deze manier werd pijnlijk ondervonden tot welke gevolgen verkeerde keuzes kunnen leiden. Bij God is echter altijd de mogelijkheid om tot inkeer te komen, zodat het duistere bestaan veranderd wordt in licht. Dat voorspelt de profeet Jesaja in hoofdstuk 9: ‘Het volk dat nu in het donker leeft, zal een stralend licht zien. Een helder licht zal schijnen in het land waar het nu nog donker is. … Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman,

JESAJA/VERDIEPING BIJ DE SABBATSCHOOL

Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst. Groot is zijn heerschappij, aan de vrede zal geen einde komen.’

De namen van de profeet en zijn zonen

Het gevolg van die verkeerde keuzes en de belofte van herstel werden ook tot uitdrukking gebracht in de namen van de profeet en zijn zonen. Bijbelse namen zijn vaak veelzeggend. Zo ook in het boek Jesaja. De naam van Jesaja’s oudste zoon wijst op de consequentie van het wangedrag van het volk. God vroeg Jesaja zijn zoon immers Maheersjalal Chasj-baz (Haastige-roof, Spoedige-buit) te noemen. En zo gebeurde; daarmee wijzend op

/Bij God is echter altijd de mogelijkheid om tot inkeer te komen, zodat het duistere bestaan veranderd wordt in licht

een snelle afrekening door de Assyriërs en het volk Israël dat in ballingschap werd gevoerd. Gelukkig kreeg Jesaja nog een zoon met de veelbelovende naam: Sjearjasjoev (een rest keert terug). Het volk van God zou voortbestaan in degenen die Hem trouw bleven. Maar niet alleen de namen van Jesaja’s zonen geven duidelijkheid over de inhoud van zijn verkondiging, ook zijn eigen naam is karakteristiek voor zijn prediking. Jesaja betekent immers ‘De Heer (JHWH) bevrijdt’. Ook al maakt het volk van God fouten, de Heer zal hen niet verlaten. Jesaja spreekt dan ook woorden van troost en bemoediging: ‘Troost, troost mijn volk, zegt jullie God.’ (Jesaja 40:1) De straf zit erop. Nu is het tijd voor bevrijding en een nieuw begin.

Dienaar van de Heer

Deze bevrijding wordt in verband gebracht met de ‘dienaar van de Heer’. In oude tijden duidde het woord ‘dienaar’ op iemand die ondergeschikt was aan een ander. Als dienaar hoorde je te doen wat de meester van je vroeg. In de Bijbel worden mensen die een speciale band met God hebben ook dienaar genoemd. Ze zijn dienaren van God. Denk maar aan Abraham, Mozes en David. Zij bleven trouw aan God. In het bijbelboek Jesaja speelt de dienaar van de Heer een belangrijke rol. Deze dienaar wordt daar niet bij name genoemd. Wel is het duidelijk wat hij doet. Hij geeft door zijn leven de mensen het voorbeeld wat het betekent om gehoorzaam te zijn aan God. Zijn trouw aan God leidt zelfs tot zijn dood. Hij wordt dan ook wel omschreven als de ‘lijdende dienaar van de Heer’.

De lijdende dienaar van de Heer

Ook in Jesaja 52:13-53:12 lezen we over deze dienaar van de Heer. Dit bijbelgedeelte wordt ook wel het gedicht over de lijdende dienaar genoemd. Het ademt het grote verlangen van God uit om de mens koste wat het kost te redden, zelfs als de dienaar daarvoor zijn leven moet geven. Door het grote offer van dit plaatsvervangend lijden kan God zijn volk redden. Vanwege

ventdusud/Shutterstock.com

de bijzondere gelijkenis met het leven van Jezus wordt de profeet Jesaja ook wel de ‘profeet van het evangelie’ genoemd. Evangelie betekent immers ‘goed nieuws’ en slaat op het goede nieuws dat Jezus ons leven heeft gered door het Zijne te geven. Hij kwam tenslotte niet naar de aarde ‘om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen’ (Marcus 10:45). Hij heeft gedaan wat niemand anders kon doen, Hij deed het ondenkbare en bood de mensheid daarmee toekomstperspectief.

DIALOOG | IN GESPREK MET HET WOORDDIALOOG | IN GESPREK MET HET WOORD

Jesaja Jesaja 'Troost mijn volk' 'Troost mijn volk'

1e kwartaal 1e kwartaal

Dialoog 1e kwartaal 2021

Dit eerste kwartaal bestuderen we in de sabbatschool delen uit het bijbelboek Jesaja. Ik wens u daarbij Gods zegen.

Jacob Engelgeer is hoofd van het departement Ontwikkeling & Toerusting.

PS/OVERLIJDENSBERICHTEN

PS

Mirto Cornelis Breell 12 jan 1939 – 1 jun 2020

Mirto werkte onvermoeibaar en gepassioneerd mee aan de opbouw van de gemeente Crooswijk (nu RISDAC) en de gemeente Spijkenisse. Hij was medeoprichter van deze kerken. Hij was jaren actief in de kerk totdat dit wegens ziekte niet meer mogelijk was. Op de dag van zijn overlijden werd hij gezalfd door ds. Dwight van Ommeren. Mirto zei dat hij vrede had met zijn Maker en na het afscheid van zijn moeder viel hij vredig in slaap. Hij betekende veel voor de jongeren (padvinders). Zijn huis stond altijd open voor gebedsbijeenkomsten, bijbelstudies en voor iedereen die hulp nodig had. Hij was ook bekend om zijn liefde en talent voor tuinieren, panfluitspelen en fotografie. Je kon altijd op hem rekenen om mee te rijden in zijn auto en voor verse groenten en fruit uit zijn moestuin. Zijn humor, ongeëvenaarde behulpzaamheid en optimisme brachten iedereen altijd weer in een goede stemming. Mirto Breell was een zeer geliefde echtgenoot, vader, grootvader en oom. Mogen de woorden van zijn Maker zijn: ‘Goed gedaan. Kom, gezegende van mijn Vader, beërf het Koninkrijk dat voor u bestemd is.’

Irene Osaer-Vaillant 9 dec 1936 – 11 mei 2020

Irene Osaer-Vaillant werd in het voormalige NederlandsIndië geboren. Haar moeder en oma voedden haar op in de Adventkerk. In Nederland volgde ze vanaf 1946 de opleiding in Leiden tot verpleegkundige gespecialiseerd in couveusebaby’s. In januari 1975 trouwde ze met Hubert Osaer, een Belgische medegelovige uit Gent. In 2018 kreeg ze een hersenbloeding waarvan ze redelijk genas. Ze kon haar echtgenoot verzorgen tot zijn dood in 2019. Toen ging haar gezondheid hard achteruit, zowel mentaal als fysiek. Na een volgende aanval stierf ze op 11 mei 2020 een zachte dood. Ds. Johan Delameilieure, predikant van Gent, sprak op 15 mei aan haar graf. Ze had een groot geloof in de opstanding en weerzien met haar Verlosser en ook met haar man.

An (Adriana) Leiwakabessy 26 mrt 1933 – 4 aug 2020

An verhuisde al jong van Surabaya (Indonesië) naar Nederland en paste zich, dankzij haar geloof, goed aan in Nederland. Ze trouwde tweemaal en werd tweemaal weduwe. Ze kreeg 8 kinderen, maar een van hen overleed 26 jaar geleden. Haar leven was vaak niet gemakkelijk, maar door haar geloof hield zij zich staande en getuigde voor de hele familie van de zegeningen en kracht van God. An Leiwakabessy stond in de gemeente vooral bekend om haar voortreffelijke kookkunst dief zichtbaar en te proeven was bij iedere gezamenlijke maaltijd (potluck). Haar huis stond altijd

OVERLIJDENSBERICHTEN/PS

open voor kinderen en gasten en dan getuigde ze van haar geloof. Ze riep haar kinderen op om vrede te sluiten met God, zichzelf en elkaar. Tijdens een besloten familiedienst werd afscheid van haar genomen. De dienst werd uitstekend geleid door haar oudste zoon John Rahajaan. De kleinkinderen en achterkleinkinderen zorgden voor goede herinneringen en bijdragen. Jan Kerssen hield een overdenking met Ans geliefde psalm 23.

Anton Berwald 21 okt 1933 – 28 mei 2020

Anton was vele jaren lid van de gemeente Rotterdam Zuid. Hij was serieus, betrokken en bereid van betekenis te zijn voor wie zijn hulp inriep, ook al was hij vanuit zijn karakter terughoudend. Anton is twee keer gehuwd geweest. Zijn eerste vrouw Annie was uitbundig en vulde Anton aan met haar kordate manier van optreden. Hun geloofsleven werd danig op de proef gesteld toen bij Annie de gevreesde ziekte werd vastgesteld. En toch wist Annie op een voorbeeldige manier de strijd aan te binden en elke ontmoediging te pareren met geloof en vertrouwen. Anton verzorgde haar met hart en ziel. Die periode in Antons leven was een dieptepunt. Hij bleef echter God en de gemeente trouw. Rond die tijd werd hij penningmeester van de gemeente en hij zette zich vele jaren secuur en plichtsgetrouw hiervoor in. Na een tijdje kwam zijn tweede vrouw, Jannie Tromer, als toegewijde levensgezel in beeld.

De donkere dagen werden weer lichter en Anton en Jannie werden een onafscheidelijk paar. Samen waren ze een betrokken echtpaar in de gemeente. In Rotterdam heerst een bijzondere mentaliteit en humor met een sterke nestgeur. Hoe goed het leven ook was in Rotterdam, Anton had intensiever zorg nodig. Verzorgingstehuis Vredenoord in Huis ter Heide was een heel goede plek; daar werd Anton tot aan zijn overlijden liefdevol verzorgd. Anton werd begraven in RotterdamCharlois. De dienst werd geleid door Henk van der Kamp. Als laatste groet beseffen en geloven we: er komt een dag, niet gemaakt met mensenhanden; een dag waarop gebroken ogen weer zullen zien en geliefdes elkaar weer zullen omhelzen.

Jantje Kruit 22 okt 1934 – 10 mei 2020

Jantje Kruit is jarenlang lid geweest van de gemeente Veendam die inmiddels met de gemeente Winschoten is samengegaan. Later werd ze actief in de gemeente Emmen. Jantje heeft in haar leven nogal zware tegenslagen te verwerken gehad. Ze werd tot tweemaal toe weduwe. Eerst van Paul Piebes, de vader van haar drie kinderen en in 2011 van Jan Onrust. Daarnaast werd haar eerste kind doodgeboren en heeft ze bij haar leven ook afscheid moeten nemen van haar zoon Matthy. Het was door de coronacrisis een bijzondere manier van afscheid nemen. De avond voor de begrafenis kon je met de auto langs de opgestelde kist rijden om een laatste groet te brengen. De volgende dag vond de afscheidsdienst plaats in aanwezigheid van haar zoon Weiko en schoondochter Heleen en Sylvia, de echtgenote van haar overleden zoon Matthy. Anderen konden de dienst volgen via een livestream. Ds. Thijs de Reus wees op de woorden van Paulus uit 1 Tessalonicenzen 4:13-17. Daarin komt de hoop tot uitdrukking. Die hoop was voor haar de stip aan de horizon. Door dat geloof heeft zij ook volgehouden, ondanks al die tegenslagen. Totdat na het overlijden van haar zoon ook haar tweede man overleed. Vanaf dat

moment was haar veerkracht voorbij. De laatste jaren heeft zij doorgebracht in een verzorgingstehuis dichtbij haar zoon Weiko.

Ron Donk 20 jul 1940 – 22 feb 2020

Ron werd geboren tijdens de Tweede Wereldoorlog in het voormalige NederlandsIndië. Zijn vader werd gevangen genomen en omgebracht door de Japanse bezetter. Zijn moeder vertrok zo snel mogelijk met haar zeven kinderen naar Nederland. Zij kwamen terecht in Woudenberg. Daar was het afwachten of er een woning voor haar grote gezin beschikbaar zou komen.Na lang wachten kregen zij een woning toegewezen. Door de evangelisatie-inspanningen van stiefvader Heine werd Ron op latere leeftijd in Gorinchem door Ton Steens gedoopt. Hij is lang een zeer gewaardeerd en actief lid van de gemeente geweest. Hij trouwde op jonge leeftijd en leefde met zijn vrouw en drie kinderen op een gezellige woonark dicht bij het centrum van Gorinchem. Hij voelde zich gelukkig als zijn vijf kleindochters op bezoek kwamen. Nadat hij op 38-jarige leeftijd op zijn racefiets een hartaanval kreeg, ging zijn gezondheid achteruit. Ron kreeg op zijn 65ste in de kerk een hersenbloeding. Ook daarna krabbelde hij weer op en woonde tot twee jaar vóór zijn overlijden nog zelfstandig. Met moeite heeft hij de diensten op sabbat kunnen bezoeken. Ron bleef daardoor in contact met de leden van de kerk waarvan hij genoot. Dat contact bleef ook toen hij niet meer naar de kerk kon gaan en de kerkleden bij hem kwamen. Ron is vredig ingeslapen. De uitvaartdienst vond in besloten kring plaats en werd geleid door Ton Steens. Ron heeft altijd met verlangen uitgekeken naar de jongste dag om met al zijn geliefden herenigd te worden.

PS/DOOPBERICHTEN

Gedoopt

1 augustus 2020 / Lelystad Op sabbatmiddag werden de volgende personen aan het strand van Lelystad gedoopt: Jaïr Adams (15) Yovita Belle-Claaz (73) Marja Graman (56) Frederik van Urk (36) Johanna van Urk-Kapitein (31) De doophandeling werd verricht door Rudy Dingjan.