9 minute read
PS
PS/OVERLIJDENSBERICHTEN
PS
Advertisement
Joop Brinkman 20 aug 1939 – 23 dec 2019
Jarenlang was Joop Brinkman docent Grieks en Hebreeuws verbonden aan het theologisch seminarie Oud Zandbergen in
Huis ter Heide en Newbold College in Engeland. Joop Brinkman studeerde klassieke talen aan de
Universiteit van Utrecht. In de jaren vijftig en zestig van de 20e eeuw was Joop een van de weinige academici binnen de Adventkerk.
Dr. Simon Ririhena, Associate Researcher aan de Protestantse Theologische Universiteit (PThU)in Amsterdam heeft hem goed gekend: ‘Hij bezat een scherp intellect en kon met een zekere verbetenheid de orthodoxe adventleer verdedigen. Dat is opmerkelijk omdat Joop zijn lidmaatschap van de kerk had opgezegd. Hij is ook predikant geweest, maar nam ontslag na een theologisch meningsverschil over de schepping in zes dagen. Hij was in hart en nieren adventist maar kon zich niet vinden in de koers die de kerk als organisatie koos. De laatste jaren van zijn arbeidzaam leven was hij docent aan een lyceum in Apeldoorn. De tijd aan het lyceum gaf hem geen bevrediging. Hij miste de kerk en vooral het theologisch denken en spreken over God. Voor mij is Joop Brinkman een vriend en ZDA-theoloog. Zijn opmerkingen, vermaningen, wensen en onze dialogen zal ik missen, maar ik prijs mij rijk hem gekend te hebben.’
Rudi Leonel Palmberg 29 sept 1924 – 4 jan 2020
Rudi werd tijdens een vakantie in Suriname gedoopt toen hij 80 jaar was. Zijn vrouw was al jaren adventist, maar hij wilde zich niet aan de kerk binden. Tot die vakantie. De gemeente Heerlen heeft een loyaal en humoristisch lid verloren.
Rudi groeide op in Suriname en kwam in 1970 met zijn gezin naar Nederland. Hij kende een bewogen jeugd, maar groeide op tot een hardwerkende en zachtaardige man. In Suriname werkte hij met zware machines en in Nederland in de autotechniek. De laatste jaren ging zijn gezondheid achteruit. Zijn mobiliteit verdween en ook zijn zicht en gehoor werden steeds minder. Zijn vrouw en kinderen hebben hem, samen met de mensen van de thuiszorg, tot het einde toe liefdevol in zijn eigen huis verzorgd. Na een huwelijk van ruim 65 jaar moest er afscheid genomen worden van een echtgenoot, vader en opa. Het overlijden van Rudi laat een gat achter in het gezin en in de gemeente. Maar al tijdens de dienst werd duidelijk dat vanuit het geloof geleefd mag worden met de hoop op een nieuwe hereniging.
OVERLIJDENSBERICHTEN/PS
Sjaan Pleunes 5 nov1931 – 26 mrt 2020
Sjaan Pleunes heeft vele jaren de
Dorcas in Rotterdam Noord geleid.
Thuis was ze altijd met de naaimachine en handenarbeid in de weer.
Tot op hoge leeftijd maakte zij nog kaarten, tassen, knuffels en ander brei- en haakwerk. De opbrengst ging altijd naar een organisatie voor ouderen in Sri Lanka. Met een kraam stond zij in winkelcentra, in haar eigen bejaardenhuis, in de kerk of soms op een landelijke open dag.Zij kon goed voor zichzelf opkomen en getuigde, waar mogelijk, van haar geloof. Ze had de laatste jaren een zwakke gezondheid.
In juni 2020 zou zij samen met de gemeente gedenken dat zij 70 jaar geleden gedoopt werd. Daar had zij het vaak over en keek er erg naar uit. Hoewel de voorbereidingen in gang waren gezet is zij helaas eerder ingeslapen. Dwight van Ommeren en Guisèle Berkel hebben de afscheidsdienst geleid met als motto ‘Uw genade is mij genoeg’. Helaas was het door de coronacrisis voor gemeenteleden niet mogelijk om afscheid te nemen van Sjaan Pleunes.
Piet Koffeman 31 mei 1928 – 21 aug 2019
Piet Koffeman is voor veel mensen een bekend gezicht in de Adventkerk. De uitvaart werd begeleid door Rudy Dingjan, in de kapel van kasteel Staverden waaraan Piet dierbare herinneringen had. De relatie tussen de familie Koffeman en de familie Dingjan gaat 70 jaar terug. Anton Dingjan gaf in Maassluis openbare lezingen als predikant van de Adventkerk met voor die tijd vernieuwende inzichten. Voor die lezingen was vooral veel belangstelling van oud-Urkers die in Maassluis terecht gekomen waren vanwege de liefde. Een van die Urkers was Bessie Westein. Ze besloot van de ene op de andere dag zaterdag als rustdag te gaan houden. Toen Bessie op 84-jarige leeftijd overleed, aarzelde de familie over de dag van haar begrafenis. De familie besloot toch te kiezen voor zaterdag om zoveel mogelijk Urker familie de gelegenheid te geven bij het afscheid te zijn.
Nu, 70 jaar werd Piet Koffeman begraven, een achterneef van Bessie, die ook via de openbare lezingen van Anton Dingjan adventist werd. Piet Koffeman was leraar economie en hoewel hij al 35 jaar met pensioen was, waren er verschillende oud-leerlingen vanuit het hele land aanwezig bij zijn afscheid. De liefste wens van Piet Koffeman was op de jongste dag herenigd te worden met zijn 9 jaar eerder overleden echtgenote Corrie.
Hanny Ludwig Reijnhout 8 dec 1931 – 15 jan 2020
Hanny groeide op in Nederlands-Indië onder de moeilijke omstandigheden van de oorlogsjaren. In de jaren zestig kwam hij met zijn gezin naar Nederland. Niemand in zijn gezin en familie mocht eten tekortkomen.
Wellicht omdat hij die ontbering wel had gekend? Zoals bij veel mensen uit Indonesië, was ook bij Hanny de oorlogsperiode en de Bersiap erna een gesloten boek. Er werd niet over gesproken. Hanny was een vriendelijke man die heel goed wist wat hij wilde en die probeerde te genieten van het leven. De laatste jaren was het nauwelijks nog mogelijk de gemeente te bezoeken, maar hij bleef christen en adventist in hart en nieren. Hij zal door velen gemist worden en met elkaar kijken we uit naar het moment waarop we hem opnieuw kunnen begroeten in het rijk van God.
Op 17 februari 2020 nam de gemeente Den Haag samen met familie en vrienden afscheid van een innig geliefde en gewaardeerde broeder: Rudolph
Constantijn Paulus. Tijdens de dienst schilderde zich het portret af van een liefhebbende echtgenoot en vader, zorgzame opa en oorlogsveteraan die bovendien zijn stempel heeft gedrukt op de
Nederlandse samenleving.
De aanwezigen werden steeds verrast met nieuwe feiten uit het leven van Rudolph Paulus. Hij stond in de kerk bekend om de diverse functies die hij van jongs af aan heeft vervuld zoals scoutingleider, jeugdleider, gespreksleider in de sabbatschool, lekenprediker, ouderling en secretaris van onderwijs van de Nederlandse Unie. Als secretaris van onderwijs heeft hij in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw een belangrijke rol gespeeld bij de officiële erkenning van het havodiploma.
Minder bekend was zijn gevangenschap tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij zat drie jaar vast en werkte aan de Bimaspoorlijn. Ook was bij de meesten niet bekend dat Paulus gerid
PS/OVERLIJDENSBERICHTEN
c o m t t e r s t o c k . u h c i / S n P i derd is tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau wegens bijzondere onderwijsverdiensten voor de Nederlandse samenleving. Maar bovenal was hij een geliefde vader en mentor voor zijn vier dochters, negen kleinkinderen, tien achterkleinkinderen en gemeenteleden in Den Haag. Geïnspireerd door zijn leven en zijn diepe vertrouwen in Jezus gedenken wij onze broeder, die de hoge leeftijd van 95 jaar bereikte.
Cor Roelandse 1 mei 1945 – 25 dec 2019
Bij de uitvaartdienst van Cor
Roelandse in Kamerik noemde voorganger ds. Wim Altink hem
‘een man uit één stuk’ en ‘een wegwijzer voor anderen’. Hij overleed in de kerstnacht onverwacht op Silhouette Island (Seychellen) waar hij op vakantie was. Cor was zeer actief als padvinder en scout binnen het Advent Jeugd Verbond.
Wim Altink vertelde over de persoonlijke ontmoetingen die hij met hem had.Cor die het Pinksterfeest de belangrijkste christelijke feestdag noemde: ‘Want zonder de uitstorting van de Geest gebeurt er niets’. Dat vurig geloof dreef hem voor de scouting binnen de kerk. Hij ging naar scoutingkampen in binnen- en buitenland.
Een dienend iemand, aldus ds. Altink. Ook in zijn werk bij Fronik (grond-weg- en waterbouw) waar hij wegen bouwde zodat anderen er overheen konden rijden. ‘Hij bouwde klinieken in Ghana zodat anderen genezing zouden vinden. Dat is Cor ten voeten uit. Niet wijzen op jezelf, maar dienend aan de ander.’
Teunis Catharinus Goemaat 9 mei 1924 – 6 feb 2020
Het dorp Ooltgensplaat in de gemeente Goeree-Overflakkee was zijn geboorteplaats, waar hij de eerste zeven jaar van zijn leven samen met zijn moeder en broers bij zijn overgrootmoeder woonde.
Zij was een gelovige vrouw, die bij Teun ook de basis heeft gelegd voor zijn geloof in God. Vanaf zijn negende groeide hij op in Hoenderloo op de Veluwe. Hij kwam in aanraking met de Adventkerk en liet zich dopen toen hij 24 jaar was. Teun ging als verpleger werken in het Sint Joris Gasthuis in Delft, waar hij ook zijn vrouw
Christien Alink leerde kennen.
Met haar trouwde hij in 1949 in zijn geboortedorp waar zij ook gingen wonen. Door de watersnoodramp in 1953 moesten zij met hun toen twee kinderen noodgedwongen naar Rotterdam verhuizen.
Christien ging weer de verpleging in en Teun werd fabrieksarbeider bij Van Nelle. In 1967 verhuisde het gezin naar het dorpje Almkerk in Brabant. Met een korte onderbreking van vier jaar is Teun daar blijven wonen tot zijn overlijden op 95-jarige leeftijd.
Hij was al die jaren lid van de gemeente in Gorinchem en kreeg met enige regelmaat bezoek van gemeenteleden en de predikant. Om gezondheidsredenen heeft hij nooit de kerkdiensten kunnen bezoeken, maar door zijn contacten bleef hij goed op de hoogte van het kerkelijk gebeuren. In de zekerheid van een weerzien bij de komst van Jezus is hij rustig ingeslapen.
IN BEELD/BEVLOGENHEID
Bevlogenheid in deze tijd Vraagt om andere wegen Want waar de normale route is afgesneden Zoekt ieder nu een nieuwe afslag Met spanning en onzekerheid in de schoenen Wetend dat voor wie bevlogen is Een nieuwe weg op zal doemen Nieuwe deuren zich zullen openen Want zodra iemand wil kunnen vliegen Is het God die vleugels geeft
Tekst/Irene van Valen
Gonzalo Aragon/Shutterstock.com
De christelijke kerk in de westerse wereld overleeft wanneer haar leden betrokken, energiek, lichamelijk sterk en trots de hoopvolle bijbelse boodschap over betere tijden aan de wereld brengen. De opsomming in de vorige zin vat de term
‘bevlogenheid’ samen. Volgens diverse bronnen is bevlogenheid van de werknemers van iedere organisatie belangrijk. Het maakt ze productiever en innovatiever.
AD VENTJE
Bevlogenheid heeft om die reden een positieve impact op de economie en de maatschappij.
Uit de geraadpleegde bronnen blijkt dat er niet zo veel bevlogen Nederlandse werknemers zijn. Minder dan 40 procent van werkend Nederland beweegt zich bevlogen over de werkvloer. Hoe dit is gesteld met de werkers van Gods koninkrijk weten we niet als we daar geen onderzoek naar doen.
Illustratie/Aad Berger
De redactie dacht er goed aan te doen om, ongeacht hoe bevlogen de lezers van Advent zijn, dit onderwerp aan de orde te stellen. Hiermee wil zij onder andere u motiveren en stimuleren om in de eerste plaats na te denken over uw persoonlijke bevlogenheid als werker van het hemels koninkrijk. En in de tweede plaats om u te bewegen mee te helpen de bevlogenheid van de gehele gelovige gemeenschap te versterken.
Ds. Enrico Karg, hoofdredacteur
