Aukcja Sztuki Współczesnej 17.04.2016 by Agra-Art Auction House

INDEKS

ARTYSTÓW

JANINA KRAUPE-ŒWIDERSKA JAN LEBENSTEIN

10, 11, 12

ALFRED LENICA

21, 22

NORMAN LETO ALFRED ABERDAM

ADAM MARCZYÑSKI

EL¯BIETA AREND-SOBOCKA

ALFONS MAZURKIEWICZ

STANIS£AW BAJ

ALDONA MICKIEWICZ

ZDZIS£AW BEKSIÑSKI JAN BERDYSZAK KIEJSTUT BERE•NICKI

25, 52 17 58, 59

18, 19

66 3, 14 16, 37 48

IGOR MITORAJ

44, 45

HENRYK MUSIA£OWICZ

39, 40

JERZY NOWOSIELSKI

6, 7, 8, 9

TADEUSZ BORUTA

JACEK PA£UCHA

TADEUSZ BRZOZOWSKI

TERESA P¥GOWSKA

MICHA£ CHUDZICKI

ZDZIS£AW SALABURSKI

S£AWEK „ZBIOK“ CZAJKOWSKI

JACEK SIENICKI

MARIAN CZAPLA

60, 61

JUDYTA SOBEL

JAN DOBKOWSKI

62, 63

FRANCISZEK STAROWIEYSKI

JERZY DUDA GRACZ

31, 32

JONASZ STERN

JAN SZANCENBACH

EDWARD DWURNIK

27, 28, 29, 30

STASYS EIDRIGEVICIUS

ANDRZEJ SZEWCZYK

STANIS£AW FIJA£KOWSKI

LEON TARASEWICZ

W£ADYS£AW HASIOR

JAN TARASIN

W£ADYS£AW JACKIEWICZ

JANINA WIERUSZ KOWALSKA

MARIA JAREMA WOJCIECH KA£A

5 64, 65

MAREK W£ODARSKI JACEK YERKA

BRONIS£AW KIERZKOWSKI

W£ODZIMIERZ JAN ZAKRZEWSKI JR.

THE KRASNALS

RAJMUND ZIEMSKI

1, 2 33, 34 36 20, 26

SZTUKA XX WIEKU AUKCJA POLSKIEJ SZTUKI WSPÓ£CZESNEJ NIEDZIELA,

KWIETNIA

2016,

GODZ.

1900

wystawa i licytacja Galeria Agra-Art - Warszawa, ul. Wilcza 55

Wiêcej informacji o artystach i obrazach na stronach www.agraart.pl Rezerwacja miejsc, zamawianie licytacji telefonicznych oraz zlecenia agra@agraart.pl lub tel. 22 745 10 25, 607 393 220

REGULAMIN AUKCJI

DOM AUKCYJNY AGRA-ART PRZEPROWADZA LICYTACJÊ WED£UG SYSTEMU ANGLOSASKIEGO, STOSOWANEGO W EUROPIE I USA, M.IN. PRZEZ DOMY AUKCYJNE SOTHEBY'S I CHRISTIE'S. MO¯NA LICYTOWAÆ PRZEZ INTERNET RAZEM Z SAL¥ (LIVE) NA STRONIE www.agraart.pl ZLECENIA TELEFONICZNE - (22) 625 08 08, E-MAIL agra@agraart.pl

d. Informacje o stanie zachowania obrazów mog¹ byæ podane na ¿yczenie. Brak informacji o stanie obiektu w opisie katalogowym nie wyklucza faktu, ¿e by³ poddany konserwacji. e. Oœwiadczenia i poprawki og³oszone w czasie sprzeda¿y uzupe³niaj¹ katalog.

S£OWNIK TERMINÓW: DOM AUKCYJNY

Dom Aukcyjny Agra-Art SA, z siedzib¹ w Warszawie przy ul. Wilczej 55/63, nr KRS 101181. ESTYMACJE - przedzia³ cen, w którym w wyniku licytacji z najwiêkszym prawdopodobieñstwem mo¿e znaleŸæ siê cena uzyskana. Estymacje maj¹ charakter orientacyjny, s¹ okreœlane przez Dom Aukcyjny na podstawie wyników aukcji podobnych obiektów, aktualnej tendencji rynkowej itp. W ¿adnym wypadku estymacje nie maj¹ na celu ograniczania ceny uzyskanej - która mo¿e zarówno znaleŸæ siê poni¿ej lub powy¿ej tego przedzia³u. CENA WYWO£AWCZA - cena, od której aukcjoner rozpoczyna licytacjê obiektu. SPRZEDAJACY - osoba zg³aszaj¹ca obiekt do sprzeda¿y (wliczaj¹c agenta, wykonawcê, lub osobistego reprezentanta). KUPUJ¥CY - osoba bior¹ca udzia³ w aukcji. NABYWCA - osoba (lub mocodawca, w przypadku licytacji przez pe³nomocnika), która zg³osi³a najwy¿sz¹ ofertê zaakceptowan¹ przez aukcjonera. UMOWA - umowa zakupu zawarta miêdzy Domem Aukcyjnym a Nabywc¹ w momencie zaakceptowania przez aukcjonera uderzeniem m³otkiem najwy¿szej oferty Nabywcy (art. 70 § 2 KC) PREMIUM - prowizja p³acona przez Nabywcê Domowi Aukcyjnemu, w wysokoœci 15% od Ceny Uzyskanej. C ENA REZERWOWA - cena znana jedynie domowi aukcyjnemu/aukcjonerowi, za któr¹ w³aœciciel obiektu zgodzi³ siê go sprzedaæ. O ile nie jest oznaczone inaczej, cena rezerwowa mieœci siê zawsze miêdzy cen¹ wywo³awcz¹, a doln¹ estymacj¹. CENA ZAKUPU - jest to cena przybita m³otkiem razem z Premium. Cena zakupu zawiera podatek VAT CENA UZYSKANA - najwy¿sza oferta zaakceptowana przez aukcjonera przez uderzenie m³otkiem, lub w przypadku sprzeda¿y poaukcyjnej - uzgodniona cena sprzeda¿y. 1.

POSTANOWIENIA OGÓLNE a. Przedmiotem aukcji s¹ dzie³a sztuki oraz inne obiekty kolekcjonerskie, powierzone Agra-Art do sprzeda¿y. Wszystkie obiekty s¹ ubezpieczone. b. Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo do wycofania obiektów ze sprzeda¿y bez podania przyczyn i nie ponosi z tego tytu³u ¿adnej odpowiedzialnoœci. c. Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo uniemo¿liwienia uczestnictwa w aukcji bez podania przyczyn. d. Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialnoœci za ukryte wady fizyczne i prawne oferowanych obiektów. e. Wszelkie reklamacje rozpatrywane bêd¹ zgodnie z przepisami prawa polskiego.

OPISY I PREZENTACJA OBIEKTÓW a. Dom Aukcyjny gwarantuje zgodnoœæ cech obiektów opisanych w katalogu ze stanem faktycznym. b. Opisy katalogowe obiektów s¹ przygotowywane przez historyków sztuki posiadaj¹cych rozleg³e i udokumentowane doœwiadczenie, potwierdzone prac¹ zawodow¹. Wszystkie obiekty s¹ równie¿ oceniane przez konserwatora dzie³ sztuki. c. Wszystkie obiekty sprzedawane na aukcji mo¿na ogl¹daæ w Domu Aukcyjnym na ok. 14 dni przed aukcj¹ oraz na wystawie poprzedzaj¹cej aukcjê. Dom Aukcyjny zaleca wykorzystanie tej mo¿liwoœci do bli¿szego zapoznania siê z obiektami, ich opisem katalogowym i stanem faktycznym.

CENA WYWO£AWCZA I REZERWOWA. ESTYMACJE. a. Wszystkie obiekty, o ile nie s¹ oznaczone inaczej, posiadaj¹ cenê rezerwow¹, znan¹ jedynie Domowi Aukcyjnemu, która mieœci siê w przedziale miêdzy cen¹ wywo³awcz¹, a doln¹ estymacj¹. b. W katalogu podano orientacyjne ceny wywo³awcze oraz estymacje. W³aœciciel obiektu mo¿e zmieniæ cenê rezerwow¹ na ni¿sz¹ do 24 godzin przed rozpoczêciem aukcji. Dom Aukcyjny zastrzega sobie mo¿liwoœæ zmiany ceny wywo³awczej przed aukcj¹. c. Aukcjoner mo¿e w zale¿noœci od zainteresowania obiektem rozpocz¹æ licytacjê od ni¿szej lub wy¿szej ceny wywo³awczej umieszczonej w katalogu. d. Estymacje maj¹ charakter orientacyjny, a nie wi¹¿¹cy. Wyra¿aj¹ prawdopodobieñstwo, a nie pewnoœæ. e. Sprzeda¿ obiektu nastêpuje w momencie, gdy najwy¿sza oferta zaakceptowana przez aukcjonera jest równa lub wy¿sza od ceny rezerwowej danego obiektu. Ten fakt jest potwierdzony przybiciem m³otka i publicznym oœwiadczeniem aukcjonera.

OZNACZENIA OBIEKTÓW W KATALOGU * Obiekt sprowadzony z pañstwa spoza Unii Europejskiej, do którego ceny doliczany jest podatek graniczny w wysokoœci 8% kwoty wylicytowanej. Op³ata ta nie zostanie pobrana, jeœli obraz po zakupie opuœci UE.

PRZYST¥PIENIE DO AUKCJI a. Osoby nie bêd¹ce dotychczas klientami Agry-Art, a pragn¹ce dokonaæ powa¿niejszych zakupów proszone s¹ o wczeœniejsze skontaktowanie siê z biurem Domu Aukcyjnego w celu ustalenia warunków p³atnoœci. b. Do udzia³u w licytacji dopuszczane s¹ osoby, które wczeœniej dokonywa³y zakupów w Domu Aukcyjnym i bezproblemowo wywi¹zywa³y siê ze swoich zobowi¹zañ. c. W przypadku osób, które nie s¹ znane Domowi Aukcyjnemu wziêcie udzia³u w licytacji mo¿e byæ uwarunkowane podaniem wiarygodnych referencji, podaniem numeru karty kredytowej lub wp³aceniem wadium, zwracanego w wypadku nie dokonania zakupu. d. Wp³ata wadium w wysokoœci 1 000 z³ upowa¿nia do dokonania zakupów o wartoœci w granicach 10 000 - 15 000 z³. Osoby pragn¹ce licytowaæ powy¿ej tej kwoty, proszone s¹ o wp³acenie wadium w wysokoœci 10% planowanych wydatków . e. Osoba dopuszczona do licytacji otrzymuje numer identyfikacyjny. f. Dane osobiste Kupuj¹cego pozostaj¹ do wy³¹cznej wiadomoœci Domu Aukcyjnego. Otrzymuj¹c numer identyfikacyjny Kupuj¹cy wyra¿a zgodê na „Warunki kupna i sprzeda¿y w Domu Aukcyjnym Agra-Art“ (Regulamin Aukcji).

LICYTACJA TELEFONICZNA a. Kupuj¹cy pragn¹cy zachowaæ anonimowoœæ po uprzednim uzgodnieniu z Domem Aukcyjnym mog¹ wzi¹æ udzia³ w licytacji przez telefon. W takim przypadku, Kupuj¹cy podaje numery obiektów, które zamierza licytowaæ oraz numer telefonu, pod który pracownik Domu Aukcyjnego zadzwoni przed licytacj¹. b. Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialnoœci za brak mo¿liwoœci wziêcia udzia³u w licytacji telefonicznej z powodu trudnoœci z po³¹czeniem z numerem podanym przez klienta.

c. Istnieje mo¿liwoœæ licytacji telefonicznej w jêzyku angielskim, francuskim lub niemieckim. d. Osoby chc¹ce wzi¹æ telefoniczny udzia³ w aukcji proszone s¹ o wczeœniejsze (min. 24h przed aukcj¹) zg³aszanie siê do Domu Aukcyjnego, poniewa¿ liczba linii telefonicznych udostêpnionych w trakcie licytacji jest ograniczona. 7.

LICYTACJA W IMIENIU KUPUJ¥CEGO - ZLECENIA a. Klienci mog¹ zleciæ Domowi Aukcyjnemu licytowanie w ich imieniu. W takim przypadku nale¿y wype³niæ formularz zamieszczony na koñcu katalogu aukcyjnego lub w Internecie (http://www.agraart.pl). b. Dom Aukcyjny bêdzie licytowa³ do kwoty maksymalnej, oznaczonej na formularzu zlecenia. Dom Aukcyjny do³o¿y wszelkich starañ, by zakupiæ obiekt po najni¿szej mo¿liwej cenie, poni¿ej limitu podanego przez Klienta. c. Formularz nale¿y przes³aæ faxem, lub jego podpisany skan mailem na adres agra@agraart.pl, najpóŸniej 24 godziny przed aukcj¹. d. Dom Aukcyjny nie przyjmuje zleceñ bez limitu.

LICYTACJA PRZEZ INTERNET W CZASIE RZECZYWISTYM (LIVE) a. Dom Aukcyjny udostêpnia mo¿liwoœæ licytacji w czasie rzeczywistym przez Internet razem z sal¹ aukcyjn¹. b. Warunkiem uczestnictwa jest zarejestrowanie siê na stronie internetowej http://live.agraart.pl oraz uzyskanie statusu VIP. c. Status VIP mo¿na uzyskaæ kontaktuj¹c siê z Domem Aukcyjnym lub wp³acaj¹c wadium przez Internet - szczegó³y techniczne s¹ dostêpne w serwisie http://live.agraart.pl d. Dom Aukcyjny nie bierze odpowiedzialnoœci za wszelkie problemy, utrudnienia, a w szczególnoœci brak mo¿liwoœci licytacji spowodowany trudnoœciami lub awari¹ techniczn¹ po stronie klienta lub operatora ³¹cza internetowego.

PRZEBIEG AUKCJI a. Licytacjê prowadzi Aukcjoner, który okreœla post¹pienia w licytacji (podwy¿szenie stawki), rozstrzyga wszelkie spory i wskazuje Nabywcê obiektu. b. Aukcjoner stosuje post¹pienia ustalone wczeœniej wg tabeli, która jest dostêpna w katalogu poni¿ej oraz na stronach internetowych Domu Aukcyjnego. Aukcjoner mo¿e stosowaæ wielokrotnoœæ minimalnych post¹pieñ. Minimalne stawki post¹pieñ nie mog¹ byæ zmieniane, z uwagi na spójnoœæ z internetowym systemem licytacji Live. TA B E L A M I N I M A L N Y C H P O S T ¥ P I E Ñ

PRZEDZIA£ CENOWY

MINIMALNE POST¥PIENIE

do 5 000 z³

100 z³

5 000 - 10 000 z³

500 z³

10 000 - 100 000 z³

1 000 z³

100 000 - 200 000 z³

2 000 z³

200 000 - 500 000 z³

5 000 z³

powy¿ej 500 000 z³

10 000 z³

c. Oferta potencjalnego Nabywcy jest wi¹¿¹ca po zaakceptowaniu jej przez aukcjonera. d. Aukcjoner ma prawo, o ile uzna to za niezbêdne, wycofaæ ofertê, odmówiæ przyjêcia oferty, wycofaæ obiekt lub ponownie zaproponowaæ obiekt do licytacji. e. Aukcjoner ma prawo otwieraæ licytacjê ka¿dego obiektu dzia³aj¹c w imieniu w³aœciciela obiektu. Mo¿e równie¿ sam sk³adaæ oferty (kolejne, lub w odpowiedzi na oferty Kupuj¹cych) a¿ do poziomu ceny rezerwowej.

f. Uderzenie m³otkiem i wskazanie przez Aukcjonera Nabywcy obiektu jest równoznaczne z zawarciem Umowy (zgodnie z art. 70 § 2 Kodeksu Cywilnego). g. Obiekty, których licytacja zakoñczy³a siê poni¿ej ceny rezerwowej nie zostaj¹ sprzedane. Aukcjoner wówczas poinformuje o takim fakcie, wskazuj¹c osobê, która zaoferowa³a najwy¿sz¹ cenê. Obiekt mo¿e byæ sprzedany po aukcji pod warunkiem uzyskania akceptacji w³aœciciela. Taka licytacja nie koñczy siê uderzeniem m³otka. 10. OP£ATY I ZASADY P£ATNOŒCI a. Do wylicytowanej ceny doliczona zostanie op³ata organizacyjna (Premium) w wys. 15 % (w tym zawarty jest podatek VAT i droit de suite). b. Przy obiektach oznaczonych * do wylicytowanej ceny doliczona zostanie op³ata organizacyjna (Premium) w wys. 23 % (w tym zawarty jest podatek VAT, droit de suite i podatek graniczny). c. Prawo w³asnoœci obiektu przechodzi na Nabywcê z chwil¹ zap³acenia ca³ej ceny. d. O ile nie uzgodniono inaczej, Nabywca obowi¹zany jest wp³aciæ nale¿noœæ za zakupione obiekty w terminie 10 dni od dnia aukcji. Wp³at mo¿na dokonywaæ przelewem bankowym lub gotówk¹ oraz kartami p³atniczymi w siedzibie Domu Aukcyjnego. Dom Aukcyjny przyjmuje p³atnoœci kartami Visa, Mastercard/Eurocard, JBC. e. Numer konta bankowego podany jest w katalogu aukcyjnym i na stronach internetowych. f. W przypadku dokonania p³atnoœci przelewem bankowym, wszelkie koszty transferu œrodków i op³aty bankowe pokrywa Nabywca. W przypadku dokonywania przelewów z zagranicy i w walutach obcych, kwoty bêd¹ ksiêgowane w z³otówkach po kursie stosowanym przez bank prowadz¹cy konto Domu Aukcyjnego. 11. ODST¥PIENIE OD UMOWY a. W przypadku niedotrzymanie warunków Umowy przez Nabywcê, Dom Aukcyjny uprawniony jest do odst¹pienia od Umowy oraz zatrzymania wadium i wp³aconej zaliczki tytu³em kary umownej. b. Dom Aukcyjny zastrzega sobie równie¿ prawo s¹dowego dochodzenia realizacji Umowy i obci¹¿enia Nabywcy wszelkimi kosztami wynik³ymi z tego tytu³u. 12. ODBIÓR OBIEKTÓW a. Wydanie obiektu Nabywcy nastêpuje po zaksiêgowaniu ca³ej nale¿nej kwoty. b. Dom Aukcyjny wydaje potwierdzenie dokonania zakupu podpisane przez historyka sztuki, które jest jednoznaczne z potwierdzeniem autentycznoœci. c. Odbiór zakupionych obiektów odbywa siê w siedzibie Domu Aukcyjnego. Na ¿yczenie kupuj¹cego Dom Aukcyjny mo¿e wys³aæ obiekt pod wskazany adres, je¿eli wszelkie koszty wysy³ki, zapakowania i ubezpieczenia pokryje Nabywca. d. Dom Aukcyjny jest zwolniony z odpowiedzialnoœci z chwil¹ odbioru obiektu w siedzibie Domu Aukcyjnego lub z chwil¹ nadania tego obiektu w urzêdzie pocztowym lub firmie przewozowej. e. O ile nie ustalono inaczej, za zakupione obiekty nie odebrane w terminie 30 dni od daty aukcji, Dom Aukcyjny Agra-Art bêdzie liczy³ sk³adowe w wysokoœci 40 z³ dziennie za jeden obiekt. 13. REKLAMACJE a. Reklamacje rozpatrywane bêd¹ wed³ug przepisów ustawy z dn. 23 IV 1964 Dz. Ust. nr 16 poz. 93 z póŸniejszymi zmianami (Kodeks cywilny). 14. ZASTRZE¯ENIA KOÑCOWE a. Zgodnie z obowi¹zuj¹cymi przepisami wywóz dzie³ sztuki z Polski jest dozwolony, o ile obiekt nie jest starszy ni¿ 50 lat lub jego wartoœæ nie przekracza limitów wymienionych w Ustawie o Ochronie Zabytków. Wiêcej informacji mo¿na znaleŸæ na stronach internetowych Agra-Art. b. Dom Aukcyjny jest zobowi¹zany do zbierania danych osobowych klientów dokonuj¹cych transakcji powy¿ej 15 tys. euro.

1 MAREK W£ODARSKI (Lwów 17 IV 1903 - Warszawa 23 V 1960)

RODZINA W PRZESTRZENI, 1930 gwasz, akwarela, atrament pióro, papier 17 x 23,6 cm (w œwietle passe-partout) sygn. (powojenna; przed 1939 artysta u¿ywa³ nazwiska Henryk Streng) tuszem p.g.: W³odarski. 930 Na odwr. l.d. nalepka z wystawy „artes“ (1929-1934), Muzeum Narodowe we Wroc³awiu, Wroc³aw 1969, kat. 99.

9 000 z³

estymacja: 15 000 - 30 000

Praca opisana w katalogu oeuvre: - Marek W³odarski (Henryk Streng) 1903-1960. Wystawa monograficzna, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa XII 1981 - I 1982, s. 74, kat. III. 60.

Marek W³odarski (Henryk Streng) uczy³ siê w latach 1920-1924 w Wolnej Akademii Sztuk Piêknych, a nastêpnie w Pañstwowej Szkole Przemys³owej we Lwowie pod kierunkiem m.in. Kazimierza Sichulskiego. Podczas nauki w tej szkole pozna³ kolegów z przysz³ej grupy „artes“: Otto Hahna, Jerzego Janischa, Aleksandra Riemera, Romana Sielskiego i in. W 1924 wyjecha³ do Wiednia i Pary¿a, gdzie podj¹³ studia w Académie Moderne pod kierunkiem Fernanda Légera. Podczas kilkuletniego pobytu w Pary¿u nawi¹za³ kontakty ze œrodowiskiem surrealistów, pozna³ André Bretona i André Massona. Po powrocie do kraju, w 1930 zwi¹za³ siê ze Zrzeszeniem Artystów Plastyków „artes“, bior¹c udzia³ w wystawach grupy we Lwowie, Warszawie, Krakowie i w innych oœrodkach. Pracowa³ spo³ecznie, by³ wielokrotnie wybierany do zarz¹du Lwowskiego Zwi¹zku Zawodowego Artystów Plastyków. Od ok. 1933 artysta zwi¹za³ siê ze œrodowiskami i organizacjami lewicowymi, uczestnicz¹c w manifestacjach i wspó³pracuj¹c z radykalnymi czasopismami. Lewicowe przekonania wp³ynê³y te¿ na tematykê jego prac, czerpan¹ czêsto z ¿ycia robotników. Pod okupacj¹ sowieck¹ stowarzyszy³ siê z nowo powsta³ym Zwi¹zkiem Radzieckich Artystów Ukrainy, którego by³ wiceprezesem. Lata okupacji niemieckiej spêdzi³ ukrywaj¹c siê we Lwowie. W tym czasie przyj¹³ nazwisko Marek W³odarski. W 1944 wyjecha³ do Warszawy. Uwiêziony na pocz¹tku Powstania, zosta³ wywieziony do obozu koncentracyjnego w Stutthofie, gdzie przebywa³ do koñca wojny. Po wojnie osiad³ w Warszawie. Dzia³a³ w ZPAP, mia³ kilka wystaw indywidualnych, m.in. w Klubie M³odych Artystów i Naukowców (1947). Od 1947 by³ pedagogiem w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Sztuk Plastycznych, w 1950 po³¹czonej z ASP. Pracê dydaktyczn¹ prowadzi³ do koñca ¿ycia. Choæ otrzyma³ wyró¿nienie na I Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w 1950, w latach 1951-1954 unika³ udzia³u w wystawach, nie chc¹c naginaæ siê do wymogów doktryny realizmu socjalistycznego. W 1954 wspólnie z Tadeuszem B³a¿ejowskim wykona³ w technice malarstwa na szkle dekoracje wnêtrz PDT na Woli. W 1956 wzi¹³ udzia³ w XXVIII Biennale w Wenecji. Od tego czasu w jego malarstwie uwidoczni³ siê wp³yw abstrakcji informel. Od 1958 by³ kierownikiem katedry malarstwa na Wydziale Architektury Wnêtrz ASP.

2 MAREK W£ODARSKI (Lwów 17 IV 1903 - Warszawa 23 V 1960)

RODZINA WE WNÊTRZU Z ARKADAMI, 1931 o³ówek, kredki, papier kremowy 17,5 x 24,6 cm (w œwietle passe-partout; wg katalogu z 1981: 22,7 x 31,8 cm) sygn. (powojenna; przed 1939 artysta u¿ywa³ nazwiska Henryk Streng) o³. l.d.: W³odarski 1931

7 000 z³

estymacja: 9 000 - 15 000

Praca opisana i reprodukowana w katalogu oeuvre: - Marek W³odarski (Henryk Streng) 1903-1960. Wystawa monograficzna, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa XII 1981 - I 1982, s. 111, kat. IV.578, il. 45.

3 ADAM MARCZYÑSKI (Kraków 24 XII 1908 - Kraków 13 I 1985)

PEJZA¯ INDUSTRIALNY, II po³owa lat 30. XX w. olej, p³ótno 56 x 45 cm sygn. p.g.: adam marczyñski

20 000 z³

estymacja: 30 000 - 45 000

Adam Marczyñski jeszcze podczas studiów w krakowskiej Akademii Sztuk Piêknych zwi¹za³ siê z przedwojenn¹ Grupa Krakowsk¹, z któr¹ wystawia³ we Lwowie i Krzemieñcu, a tak¿e w Salonach Instytutu Sztuki w Warszawie oraz TPSP w Krakowie. Jego wczesnych prac zachowa³o siê jednak niewiele i oferowany Pejza¿ industrialny jest ciekawym przyk³adem pocz¹tku twórczej drogi m³odego wówczas artysty.

Adam Marczyñski studiowa³ malarstwo w ASP w Krakowie w latach 1930-1936 pod kierunkiem prof. W³adys³awa Jarockiego i Stanis³awa Pieñkowskiego. Dyplom otrzyma³ w 1936. W czasie studiów odby³ podró¿ do Francji i Hiszpanii (1930), po ich ukoñczeniu - do Francji (1936). W latach 1933-1934 by³ zwi¹zany z „Grup¹ Krakowsk¹“ (tzw. pierwsz¹), z któr¹ dwukrotnie wystawia³. Wykonywa³ te¿ scenografie dla teatru „Cricot“. Pierwsze lata II wojny œwiatowej spêdzi³ we Lwowie. Wróci³ do Krakowa w 1941. Po wojnie podj¹³ pracê pedagogiczn¹ w ASP (od 1945, profesor od 1951, dziekan Wydzia³u Malarstwa w latach 1970-1972, emerytowany w 1979). Jednoczeœnie na powrót stowarzyszy³ siê z krêgiem artystów skupionych wokó³ Tadeusza Kantora i Marii Jaremy, którzy w 1957 powo³ali tzw. drug¹ „Grupê Krakowsk¹“. Marczyñski pozostawa³ jej cz³onkiem i wystawia³ z ni¹ do koñca ¿ycia. Zajmowa³ siê malarstwem, rysunkiem, scenografi¹, grafik¹ warsztatow¹ i ilustracj¹ ksi¹¿kow¹. Wykonywa³ te¿ polichromie w koœcio³ach. W latach 50. tworzy³ kubizuj¹ce kompozycje malarskie o jasnym kolorycie, sugeruj¹ce ni to pejza¿e, ni to widoki podwodnych œwiatów, odznaczaj¹ce siê poetyckim, surrealnym nastrojem, przywo³uj¹cym na myœl sztukê Paula Klee i Joana Miró. Z wyrazem prac malarskich wspó³gra³y jego ówczesne rysunki, kreœlone delikatn¹ kresk¹. Od ok. 1960 wykonywa³ cykl obiektów pt. Konkrety, nawi¹zuj¹cych do malarstwa materii, w których wykorzystywa³ jako tworzywo p³aty drewnianej sklejki lub forniru, papê, rzadziej blachê, poddawane dodatkowo ró¿nym zabiegom, jak nadpalanie, niszczenie powierzchni itp. Od po³owy lat 60. tworzy³ obiekty o elementach zmiennych - budowane z zestawianych dowolnie „pude³ek“ o uchylnych wieczkach. Ró¿ne konfiguracje ich nachylenia powodowa³y zmienne rytmy ca³oœci kompozycji. Artysta wiele wystawia³, m.in. na Wystawie Olimpijskiej, Londyn 1948 (wyró¿nienie i dyplom); Biennale Sztuki, Wenecja, 1956; II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 1957 i 1959; II Miêdzynarodowym Biennale Grafiki, Lublana 1957 (nagroda honorowa); Biennale Sztuki, Sao Paulo 1959; Documenta, Kassel 1959; Sympozjach „Z³otego Grona“, Zielona Góra 1963 i 1965; I Biennale Form Przestrzennych, Elbl¹g 1965.

4 ALFRED ABERDAM

Obraz opisany i reprodukowany w: - Katalog 116. Aukcji malarstwa i rzemios³a artystycznego, Dom Aukcyjny Desa Unicum, Warszawa, 25 IV 2002, nr kat. 101, il.

(Lwów 1894 - Pary¿ 1963)

KAWIARNIA PARYSKA, 1938 olej, p³ótno, 39 x 50 cm sygn. p.d.: Aberdam | 938 na odwrocie napis: Aberdam Paris 21 000 z³

estymacja: 25 000 - 30 000

Wiêcej - www.agraart.pl

5 MARIA JAREMA (Stary Sambor 24 XI 1908 - Kraków 1 XI 1958)

WNÊTRZE KAWIARNI, lata 40. XX w. gwasz, akwarela, papier, 15,3 x 19 cm na odwr. napisy o³. w poprzek: Panu Stanis³awowi Czarnieckiemu | - Kornel Filipowicz | Kr. 30. XI. 1973, w l.g. rogu nr: 2/23 2 500 z³ Wiêcej - www.agraart.pl

estymacja: 4 000 - 6 000

6 JERZY NOWOSIELSKI (Kraków 7 I 1923 - Kraków 21 II 2011)

GIMNASTYCZKI, po³owa lat 50. XX w. obraz dwustronny; na odwrocie: PORTRET KOBIETY tempera, deska 40 x 25 cm Autentycznoœæ obrazu potwierdzona przez Fundacjê Nowosielskich.

48 000 z³

estymacja: 60 000 - 85 000

„Sztuka to moje prywatne misteria - mówi Nowosielski - Ja sobie stwarzam rzeczywistoœæ, o której marzê. Marzê o kobietach, których nie ma i dopiero muszê je namalowaæ.“ Od pocz¹tku jednym z g³ównych nurtów jego malarstwa jest figuracja erotyczna. Ju¿ rozebrane gimnastyczki z lat piêædziesi¹tych mia³y w sobie niepokoj¹c¹ przewrotnoœæ. Tematyka sportowa by³a tu prób¹ kompromisu z postulatami epoki. Jednak przedziwne, akrobatyczne pozy dziewcz¹t, ich tajemnicza, erotyczna musztra - kaza³y w¹tpiæ w ideow¹ naiwnoœæ, sugeruj¹c ukryte, podœwiadome znaczenia. Krystyna Czerni, Pó³akt czarny - 1971 [w:] „Wielcy malarze - Jerzy Nowosielski“ (nr 105), Wroc³aw 2000, s. 16.

7 JERZY NOWOSIELSKI (Kraków 7 I 1923 - Kraków 21 II 2011)

AKT KOBIETY, 1960 olej, p³ótno 72,5 x 59,5 cm sygn. na odwrocie na p³ótnie: JERZY NOWOSIELSKI Obraz posiada atest Fundacji Nowosielskich w Krakowie, gdzie zosta³ skatalogowany.

120 000 z³

estymacja: 150 000 - 220 000

„Akty powstaj¹ stale, przez wszystkie lata twórczoœci artysty. Ulegaj¹ zmianom w swojej formie, nie ulegaj¹ jednak zmianom w swej najg³êbszej istocie - nigdy nie s¹ opisem lecz zawsze napiêt¹ emocj¹ niezwykle silnego erotyzmu. Wnosz¹ w ca³¹ twórczoœæ Nowosielskiego pierwiastek zapewne zawsze istniej¹cy, ale w sposób ukryty - potê¿ny ³adunek zmys³owoœci. Mo¿na akty te dzieliæ na grupy: s¹ wiêc akty ca³kowite, s¹ dziewczyny w kostiumach k¹pielowych i w kostiumach gimnastycznych, i z jakimiœ rekwizytami jak na przyk³ad okulary. W niczym to ogólnego klimatu nie zmienia. Si³a erotyzmu jest tu niezmiennie bardzo wielka...“ Maciej Gutowski, Akty i Transcendencja, [w kat.:] Jerzy Nowosielski Kobiety we wnêtrzu, Galeria Kordegarda, Warszawa 1998

„Najdoskonalszym studium pejza¿u jest studium pustyni. (…) A na czym polega istota nagoœci? Na tym, ¿e tam nie mam nic, ¿e tam jest mo¿liwie najmniej z tego, co mog³oby byæ. Rozbieranie cz³owieka to jest doprowadzanie do stanu pejza¿u pustynnego, brak to jest istota nagoœci, nieobecnoœæ czegoœ. Namalowaæ pejza¿ pustyni to jest wielka sprawa, ale najlepiej namalowaæ akt“. Jerzy Nowosielski, w wywiadzie Nowosielski + malarstwo i erotyka opublikowanym w „Krakowskim Kurierze Konferencyjnym“ w czerwcu 1991

8 JERZY NOWOSIELSKI (Kraków 7 I 1923 - Kraków 21 II 2011)

BRUNETKA, 1963 obraz dwustronny; na odwrocie: PORTRET W BIA£EJ BLUZCE, lata 50. XX w. olej, dykta, 46,2 x 34,8 cm Potwierdzenie autentycznoœci i datowanie obrazu - Fundacja Nowosielskich, Kraków. 50 000 z³

estymacja: 60 000 - 80 000

9 JERZY NOWOSIELSKI (Kraków 7 I 1923 - Kraków 21 II 2011)

KOBIETY W CIEMNI (MA£E), 1971 tempera, deska kreœlarska 53,5 x 40 cm sygn. na odwrocie na desce: „KOBIETY W CIEMNI (MA£E)“ | 1971 | JERZY NOWOSIELSKI na odwrocie na desce p.g. nalepka: W. 952 | J. Nowosielski | „Kobiety w | ciemni“ | temp/desk. 54 x 40 | c. 8000, poni¿ej piecz¹tka Galerii Desa w Krakowie na œrodku nalepka zezwalaj¹ca na wywóz za granicê, dooko³a niej piecz¹tki Galerii Desa w Krakowie oraz nalepka fabryczna Zjedn. Przem. Meblarskiego... Rysownica

100 000 z³

estymacja: 140 000 - 180 000

Obraz skatalogowany w archiwum Fundacji Nowosielskich p.t.: Akt z wariantami.

Obraz wystawiany lub opisany: - Czwarte spotkania krakowskie „Cz³owiek i przestrzeñ“, BWA Kraków 1971, [katalog wystawy:] Spotkania krakowskie 1971 [jako Akt z wariantami]; - Jerzy Nowosielski, [wyd.] Galeria Starmach, Fundacja Nowosielskich, Kraków 2003, s. 615.

„Zwróæmy te¿ uwagê na „akty czarne“. ¯arz¹ce siê w nich postacie s¹ jak zjawy z luministycznych misteriów. Ich geneza siêga 1971 roku, kiedy to artysta opracowa³ scenografiê do Antygony w re¿yserii H. Kajzara. Owe eteryczne akty s¹ prób¹ przekroczenia w³asnych kanonów malowanych postaci, a tak¿e wysi³kiem budowy ciemnych obrazów, które jeszcze mocniej ni¿ we wczeœniejszych dzie³ach sugerowa³yby nieskoñczonoœæ, czyli unaocznienie duchowoœci“. Andrzej Kosta³owski, ze wstêpu do przewodnika po wystawie J. Nowosielskiego, Muzeum Narodowe w Poznaniu 1993

10 JAN LEBENSTEIN (Brzeœæ Litewski 5 I 1930 - Kraków 28 V 1999)

OKNO (KOBIETA W OKNIE), 1956/57 olej, p³ótno 102 x 63,5 cm sygn. l.d.: LEBENSTEIN na odwrocie na górnej listwie napis: 117 W Kobieta w oknie [przekreœlone] „Okno“; na bocznej listwie: (1956/57) Obraz pochodzi z kolekcji Mirona Bia³oszewskiego.

50 000 z³

estymacja: 70 000 - 120 000

Obraz wystawiany, reprodukowany i wzmiankowany: - Tadeusz Sobolewski, Bia³oszewski w sercu kraju. 30. rocznica œmierci pisarza, [w:] wyborcza.pl, 17 VI 2013; - Warszawa Bia³oszewska (Te le¿enia, latania i transe...), kat. wystawy, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza, Warszawa 24 VI

- 31 XII 2013, fot. czarno-bia³a z marca 1958 [M. Bia³oszewski niesie obraz Kobieta w oknie w trakcie przeprowadzki], s. 23 oraz fot. czarno-bia³a z tej¿e przeprowadzki [obraz oparty o œcianê], s. 27; - Anna Szawiel, Takiego Mirona nie znacie [relacja z wystawy], „Gazeta Wyborcza - Sto³eczna online“, 26 VI 2013. - Izabela Tomczyk, Labirynty Bia³oszewskiego, [w:] „Teatr” 11/2013.

Miron uwielbia³ obraz „Kobieta w oknie“... [z artyku³u Anny Szawiel] Kobieta w oknie jest jedn¹ z pierwszych prac Lebensteina o zupe³nie nowej, innej wizji artystycznej, ni¿ ta, któr¹ artysta zadebiutowa³. Radykalna zmiana koncepcji nast¹pi³a w 1956 roku, gdy porzuci³ plener, a zafascynowa³ siê wnêtrzem domów, z umieszczon¹ w nich centralnie sylwetk¹ ludzk¹, a jednorodny, oparty na odmianach szaroœci kolor podkreœla³ ekspresjê i dramaturgiê dzie³a. Obraz jest punktem wyjœcia do nastêpuj¹cych po sobie w latach 1956-1960 serii Figur we Wnêtrzu, Figur Kreœlonych czy Figur na Osi, gdzie Lebenstein przeprowadza swoist¹ metamorfozê postaci sukcesywnie eliminuj¹c jej indywidualne cechy.

Jan Lebenstein w latach 1948-1954 studiowa³ malarstwo w ASP w Warszawie pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa i Artura Nachta-Samborskiego. W 1955 wzi¹³ udzia³ w wystawie w warszawskim Arsenale. ZaprzyjaŸniony w czasie studiów z Mironem Bia³oszewskim, sw¹ pierwsz¹ wystawê indywidualn¹ pokaza³ w 1956 w Teatrze na Tarczyñskiej. W 1959 zdoby³ Grand Prix de la Ville de Paris na I Biennale M³odych w Pary¿u i w tym roku przeniós³ siê na sta³e do Pary¿a. Po seriach „figur kreœlonych“ (na papierze milimetrowym) i „figur hieratycznych“ z lat 1955-1958 malowa³ cykl „figur osiowych“ (1958-1962), które wystawia³ w Pary¿u i USA. Równolegle w 1960 zacz¹³ rysowane „karnety“, rodzaj dziennika, który w przysz³oœci dostarczy motywów wykorzystanych w obrazach. W latach 1964-1965 malowa³ „Bestiarium“, cykl fakturowych, archaizowanych stworów przypominaj¹cych prehistoryczne wykopaliska. Bezpoœrednio po nich wprowadzi³ do swych obrazów postaci ludzkie i fantastyczne, odgrywaj¹ce sceny ni to mitologiczne, ni to ze snu, czêsto przesycone erotyk¹. W 1970 projektowa³ witra¿e dla Centre du Dialogue w Pary¿u. W 1971 otrzyma³ obywatelstwo francuskie. By³ silnie zwi¹zany ze œrodowiskiem Instytutu Literackiego i paryskiej „Kultury“. W 1974 powsta³y gwasze inspirowane Folwarkiem zwierzêcym George’a Orwella. W latach 1976-1989 tworzy³ wy³¹cznie w technice gwaszu i pastelu, podejmuj¹c tematykê mitologiczn¹ i zaczerpniêt¹ z Biblii: cykle ilustracji do Ksiêgi Hioba (wyd. 1979) i do Apokalipsy (wyd. 1986) w nowych przek³adach Czes³awa Mi³osza. W 1989 powróci³ do malarstwa olejnego (cykl „Pergamon“). Artysta otrzyma³, m.in. nagrodê Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1976, Nagrodê Muzeum Archidiecezji Warszawskiej w 1985, Nagrodê im. Jana Cybisa w 1987.

11 JAN LEBENSTEIN

12 JAN LEBENSTEIN

(Brzeœæ Litewski 5 I 1930 - Kraków 28 V 1999)

CRÉATURES, 1965

APOLLO I MARSJASZ, 1965

gwasz, akwarela, kredka, atrament, tusz pióro, papier 26 x 33,7 cm sygn. atramentem l.d. (s³abo widoczna): Lebenstein 65

akwarela, tusz pióro, d³ugopis, papier 43,5 x 31 cm (w œwietle passe-partout) sygn. d³g. l.d.: „Apollo et Marsias“, p.d.: Lebenstein 65

4 500 z³

12 000 z³

estymacja: 6 000 - 12 000

estymacja: 16 000 - 20 000

13 JUDYTA (JEHUDITH) SOBEL (Lwów 1924 - Nowy Jork 2012)

KOMPOZYCJA JASNOZIELONA, po 1950 olej, p³ótno 60 x 75 cm sygn. l.d.: Sobel 12 000 z³

Wiêcej - www.agraart.pl

estymacja: 18 000 - 25 000

14 ADAM MARCZYÑSKI (Kraków 24 XII 1908 - Kraków 13 I 1985)

SPOTKANIE - INCONTRO, 1957 olej, p³ótno, 65 x 90 cm sygn. p.g.: Marczyñski na odwrocie na p³ótnie w³oska nalepka celna na blejtramie 2 nalepki: 1. M [o³.] 48. Spotkanie, 1957 olej 60 x 85 [mpis.]; 2. ADAM MARCZYÑSKI [podkreœl.] | KRAKÓW ul. SAREGO 26. | SPOTKANIE-INCONTRO | olej 1957 OLIO 28 000 z³

estymacja: 35 000 - 45 000

Obraz wystawiany i reprodukowany - Pittori polacchi d’oggi, Mediolan, Bolonia, Neapol, Rzym, Turyn, VI - X 1958; - Projekt nowoczesnoœæ, Pañstwowa Galeria Sztuki, Sopot 2004, kat. poz. 28, s. 43, il.

Wiêcej - www.agraart.pl

15 STANIS£AW FIJA£KOWSKI (Zdo³bunów k. Równego na Wo³yniu 4 XI 1922, mieszka w £odzi)

EPITAFIUM DLA POWSTAÑCÓW (1 SIERPNIA 1981), 1981 olej, p³ótno 100 x 81 cm sygn. na odwrocie na blejtramie: S. Fija³kowski - Epitafium dla Powstañców (1 sierpnia 1981), olej - cena 125 000 z³ (1981 r.)

59 000 z³

estymacja: 70 000 - 90 000

Obraz reprodukowany: - Stanis³aw Fija³kowski (kat.), Muzeum Narodowe, Poznañ 2003, poz. 108, s. 185.

„Sztuka jest równie¿ swoistym uprawianiem metafizyki, szczególn¹ form¹ filozofowania. W dzisiejszym œwiecie, który zgubi³ wra¿liwoœæ religijn¹, owo wyczulenie na œwiat duchowy czy ‘poczucie metafizyczne’ - jak mawia³ Witkacy, sztuka dostarcza niektórych prze¿yæ, jakich dawniej dostarcza³a religia. W innej formie uprawiam to, co robi Jerzy Nowosielski - jedyny bliski mi artysta - to znaczy œwiecki odpowiednik teologii... Nie poczuwam siê do zwi¹zków z ¿adnym nurtem. Mogê jedynie powiedzieæ, ¿e to, co mi najbardziej pomog³o w kszta³towaniu mojego rozumienia malarstwa wynika z dzia³alnoœci, a w³aœciwie z pism Kandinskiego i Klee oraz dzia³alnoœci nadrealistów...“ fragment wypowiedzi Stanis³awa Fija³kowskiego zamieszczonej w katalogu Fija³kowski / Gierowski Wizje malarstwa, Pañstwowa Galeria Sztuki, Sopot 2001

Stanis³aw Fija³kowski w latach 1944-1945 przebywa³ na robotach przymusowych w Królewcu. W latach 1946-1951 studiowa³ w PWSSP w £odzi pod kierunkiem W³adys³awa Strzemiñskiego, Stefana Wegnera i Ludwika Tyrowicza, u którego uzyska³ dyplom. W latach 1947-1993 by³ pedagogiem w macierzystej uczelni, od 1983 profesorem. Pe³ni³ funkcje prorektora i dziekana Wydzia³u Grafiki. Wyk³ada³ te¿ za granic¹: w Mons (1978, 1982), Giessen (1989-1990), Marburgu (1990). Jest wice-prezydentem Miêdzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON w Szwajcarii i przewodnicz¹cym Polskiej Sekcji tej organizacji. Nale¿y do zagranicznych Akademii nauk i sztuk w Salzburgu i Brukseli. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Norwida 1971, Nagrody im. Jana Cybisa 1990 i wielu innych wyró¿nieñ. Jako pierwszy w Polsce przet³umaczy³ teksty Wasyla Kandinskiego (Punkt i linia a p³aszczyzna i O duchowoœci w sztuce), oba wydane drukiem oraz Kazimierza Malewicza Œwiat bezprzedmiotowy. Malarstwo Fija³kowskiego bazuje na skromnym zasobie abstrakcyjnych znaków i ograniczonej gamie barwnej. Kompozycje, w wiêkszoœci sugeruj¹ce ujêcia pejza¿owe czy szerzej - przestrzenne, budowane s¹ jakby pojedynczymi dotkniêciami pêdzla. Ka¿dy szczegó³ nabiera wa¿noœci, œledzi siê ka¿dy niuans barwy czy faktury. Charakterystyczne kszta³ty i motywy powtarzaj¹ siê w ró¿nych konfiguracjach w pracach artysty niczym wyrazy, z których uk³ada za ka¿dym razem inn¹ opowieœæ. Obrazy nosz¹ zazwyczaj poetyckie tytu³y, czêsto wpadaj¹ce w tony groteskowe czy surealistyczne. Cechy te sk³adaj¹ siê na niezwyk³e, intryguj¹ce, autonomiczne zjawisko artystyczne. Malarstwu Fija³kowskiego od pocz¹tku lat 60. towarzyszy czarno-bia³a grafika, g³ównie linoryt i drzeworyt, sporadycznie litografia.

16 ALFONS MAZURKIEWICZ (Düsseldorf 15 XII 1922 - Wroc³aw 20 X 1975)

¯ONGLER, 1960 olej, p³ótno 110 x 75 cm sygn. na g. listwie blejtramu l.: Mazurkiewicz; p.: ¿ongler 1960 na blejtramie d.: 75 x 130 ¿ongler oraz nalepka BWA Wroc³aw z danymi obrazu i nr katalogu Wroc³aw 1976, poz. 70

10 000 z³

estymacja: 12 000 - 18 000

Obraz opisany i wystawiany: - Wspó³czesne Malarstwo Wroc³awskie III, Alfons Mazurkiewicz, Muzeum Œl¹skie, Wroc³aw 1964 (kat. wyst.) nr 11;

- Aleksander Wojciechowski, Medytacje: Klêcznik, drewno polichromowane + zapach, Odra nr 3 (181) III 1976, il. czarno-bia³a s. 81; - Mariusz Hermansdorfer, Alfons Mazurkiewicz, BWA Wroc³aw 1976, kat. poz. 70 s. 99.

Alfons Mazurkiewicz, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli wroc³awskiego œrodowiska plastycznego, po pierwszych m³odzieñczych pracach, w po³owie lat 50. XX wieku, zmienia kierunek poszukiwañ i rezygnuje z poetycko naiwnej konwencji. WyraŸnie dyscyplinuje kompozycjê swych obrazów wprowadzaj¹c formy p³askie i geometryczne. Wówczas te¿ oœwiadcza: „Uwa¿am, ¿e bez geometrii nie mo¿na siê we wspó³czesnym malarstwie obejœæ“. St¹d te¿ powstaje seria prac, w których dominuj¹ proste formy w zmiennych uk³adach, czego typowym przyk³adem jest obraz ¯ongler. Pocz¹tek lat 70. przyniesie kolejn¹ zmianê w myœleniu o malarstwie.

Alfons Mazurkiewicz - malarz zwi¹zany z wroc³awskim œrodowiskiem twórczym. Studia w PWSSP we Wroc³awiu ukoñczy³ w 1953 roku. Za³o¿y³ wroc³awsk¹ „Grupê X“. Od 1964 by³ pedagogiem w macierzystej uczelni. Bra³ udzia³ w wielu wystawach sztuki polskiej w kraju i za granic¹. Tworzy³ kompozycje abstrakcyjne, w których przedstawia³ dynamiczn¹ wizjê natury. Obrazy jego charakteryzuje gêsta, niemal reliefowa materia malarska tworz¹ca faluj¹ce krêgi i formy wype³niaj¹ce przestrzeñ p³ótna. W 25 rocznicê œmierci artysty Muzeum Narodowe we Wroc³awiu, Galeria BWA Awangarda i Galeria Stara w Lublinie zorganizowa³y du¿¹ wystawê dzie³ Mazurkiewicza.

17 JAN BERDYSZAK (Zawory w Poznañskiem 15 VI 1934 - Poznañ 18 IX 2014)

CZERÑ I ŒWIAT£O I, 1960 gipsoryt, papier 46 x 62 cm (w œwietle passe-partout) sygn. o³. pod ryc. l.: Czerñ i œwiat³o I. gipsoryt; p.: JBerdysz 1960

5 000 z³

estymacja: 7 000 - 10 000

Jan Berdyszak studiowa³ rzeŸbê w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu w latach 1952-1958, równolegle podejmuj¹c samodzielne próby malarskie i graficzne. Ju¿ od wczesnego okresu jego twórczoœæ skupia³a siê na zagadnieniach przestrzeni. W cyklu „Ko³a podwójne“ (1962-1964 i 1967-1969) dokona³ prze³amania konwencji malarskiego prostok¹ta. Obrazy sk³ada³y siê z dwóch kó³, zestawionych pionowo jedno nad drugim, pokrytych poruszonymi, kontrastowymi formami, które tworzy³y przestrzeñ wewnêtrzn¹ w ramach kompozycji. Kolejnym etapem poszukiwañ by³o wprowadzenie do obrazu przestrzeni rzeczywistej w postaci otworu wyciêtego w p³ótnie. Od 1967 przestrzeñ ingeruj¹ca w materiê malowid³a zyska³a „uwolnienie“ przez fakt podzia³u obrazu na oddzielne czêœci, które eksponowane by³y w ró¿nych zestawieniach (symetrycznie, antytetycznie, prostopadle do siebie w naro¿niku sali itp.). O ile dot¹d eksperymentom malarsko-przestrzennym Berdyszaka towarzyszy³a grafika (gipsoryty, drzeworyty, zw³aszcza cykl „Kompozycje kó³“), to w tym momencie malarstwo spotka³o siê z rzeŸb¹. Z tego samego okresu pochodz¹ wieloczêœciowe, rozk³adane, przewidziane do dowolnego zestawiania formy z barwnej, emaliowanej blachy. Od koñca lat 60. powierzchnie malarskie Berdyszaka sta³y siê p³askie, formy ostro zdefiniowane. Artysta podejmowa³ próby transponowania na jêzyk wizualny pojêæ otwartoœci, nieskoñczonoœci, potencjalnoœci itp., zakorzenionych w myœli filozoficznej Wschodu. Jednoczeœnie w cyklu „Obszary koncentruj¹ce“ (1973-1980) proponowa³ formy sk³aniaj¹ce widza do medytacji. Od 1990 artysta tworzy³ cykl „Passe-par-tout“, realizowany w formie obiektów, instalacji, grafik i in. By³y to prace powtarzaj¹ce formê oprawy ryciny, lecz z pustym otworem eksponuj¹cym otoczenie. Twórczoœæ Berdyszaka obejmowa³a tak¿e akcje efemeryczne, wielkie iloœci szkiców rysunkowych oraz tekstów pisanych i wypowiadanych z okazji ró¿nych spotkañ, prelekcji, prezentacji itp. Od 1965 wyk³ada³ w macierzystej uczelni (od 1996 ASP). Od pocz¹tku równolegle z twórczoœci¹ g³ównego nurtu uprawia³ scenografiê teatraln¹ (wspó³pracowa³ m.in. z teatrem „Marcinek“ w Poznaniu).

18 JANINA KRAUPE-ŒWIDERSKA

19 JANINA KRAUPE-ŒWIDERSKA

(Sosnowiec 27 I 1921 - Kraków 3 III 2016)

BURZA, 1961

AURA, 1967

tempera, p³ótno, 73 x 100,5 cm sygn. p.d.: J. Kraupe na odwrocie na p³ótnie: „BURZA“ | olej 1961 | JANINA KRAUPE na blejtramie napis: olej „BURZA“ wym. 100 x 73 Janina Kraupe, Kraków, Al. Krasiñskiego 28/15

tempera, p³ótno, 188 x 76 cm sygn. p.d.: J. Kraupe na blejtramie napis l.: JANINA KRAUPE | KRAKÓW | AL. KRASIÑSKIEGO 28/15 p.: „Aura“ 188 cm x 76 cm | tempera | r. 1967

8 000 z³

25 000 z³

estymacja: 12 000 - 20 000

Obraz wystawiany: - Janina Kraupe-Œwiderska, Malarstwo i grafika, Arsena³ Galeria Miejska, Poznañ 2009; - Janina Kraupe-Œwiderska, Grafika, malarstwo z kolekcji El¿biety i Mariana Biesiadów, Miejska Galeria Sztuki MM w Chorzowie, Chorzów 2014.

estymacja: 35 000 - 45 000

20 RAJMUND ZIEMSKI (Radom 30 VIII 1930 - Warszawa 5 VIII 2005)

40 000 z³

estymacja: 50 000 - 60 000

Obraz wystawiany, reprodukowany i opisany: - Kobzdej, Lebenstein, Tchórzewski, Ziemski, Galerie [Alice] Pauli, Lausanne VI - VII 1963, kat. 6;

- Joanna Kania (oprac.), Jola Gola, Maryla Sitkowska (wspó³praca), Rajmund Ziemski. Malarstwo, Akademia Sztuk Piêknych w Warszawie, Zachêta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2010, nr kat. 220, il. barwna (na do³¹czonej p³ycie CD).

Pierwsze krajobrazy Rajmunda Ziemskiego czerpi¹ce bezpoœrednio z otaczaj¹cego nas œwiata, stawa³y siê z czasem odrealnione, by ostatecznie przyj¹æ formê abstrakcji, któr¹ artysta pos³ugiwa³ siê do koñca ¿ycia. Numeruj¹c kolejno swe kompozycje i nadaj¹c im tytu³ „Pejza¿“, spowodowa³, i¿ niezale¿nie od emocji, formy i ekspresji krytycy sztuki rozszerzyli to pojêcie o nowe znaczenia plastycznych doznañ i przekazów. Tym samym, za spraw¹ subiektywnej wizji artysty dos³owne okreœlenie pejza¿u uzyska³o znacznie bardziej pojemne ni¿ dotychczas znaczeniowe pojêcie.

21 ALFRED LENICA (Pabianice 4 VIII 1899 - Warszawa 15 IV 1977)

¯YCIE WIEJSKIE, 1964 olej, p³ótno 54,3 x 66,8 cm sygn. p.d.: Lenica na odwr. o³. g.: 53 x 64 | Lenica | 1964 | ¯YCIE WIEJskie

25 000 z³

estymacja: 30 000 - 35 000

Obraz wzmiankowany w: - Alfred Lenica. Malarstwo, CBWA Zachêta, Warszawa III 1974, poz. 421.

Prezentowany obraz pochodzi z dojrza³ego okresu twórczoœci artysty, kiedy osi¹gn¹³ on apogeum swych mo¿liwoœci zarówno wyrazowych, jak techniczno-formalnych. Zwraca uwagê kolista, odœrodkowa kompozycja obrazu, przypominaj¹ca nieco przedstawienia „drzewa ¿ycia“, a zarazem nasuwaj¹ca myœl o „ko³owrocie bytu“. Takie dwuznacznoœci nie s¹ niczym wyj¹tkowym w przypadku artysty, którego sztuka ¿ywi³a siê tyle¿ obserwacj¹ i prze¿yciem œwiata przyrody, co w¹tkami czerpanymi z filozofii i dorobku duchowego ró¿nych kultur.

22 ALFRED LENICA (Pabianice 4 VIII 1899 - Warszawa 15 IV 1977)

RÓ¯A CZERWONA, 1975 olej, p³ótno 46,5 x 38,5 cm sygn. p.d.: Lenica na odwrocie na p³ótnie ma³o czytelny napis o³ówkiem: ALenica | Ró¿a | czerwona | 1975

18 000 z³

estymacja: 20 000 - 25 000

Alfred Lenica uczy³ siê prywatnie rysunku i malarstwa w pracowniach A. Hannytkiewicza i J. Kubowicza w Poznaniu (1925-28). W latach 30. malowa³ obrazy figuratywne, nawi¹zuj¹ce w stylistyce do kubizmu. Nieco póŸniej uleg³ wp³ywom surrealizmu, który, pomijaj¹c lata socrealizmu, stanie siê dlañ najpowa¿niejszym obszarem poszukiwañ malarskich. Od po³. lat 40. utrzymywa³ sta³e kontakty z krêgiem „Grupy Krakowskiej“, przyjaŸni³ siê z J. Kujawskim. Po przeniesieniu siê do Poznania, w 1947 zosta³ wspó³za³o¿ycielem awangardowej grupy „4F+R“ (farba, forma, fantastyka, faktura + realizm). Jest autorem pierwszego polskiego obrazu taszystowskiego (Farby w ruchu, 1949, tempera). W okresie socrealizmu w³¹czy³ siê w nurt oficjalnej sztuki, pracuj¹c jednoczeœnie jako organizator ¿ycia artystycznego, prezes Okrêgu Poznañskiego ZPAP (1948-50) i jednoczeœnie kierownik Pracowni Sztuk Plastycznych tam¿e. W koñcu lat 50. przeniós³ siê do Warszawy i równie¿ tu do 1969 pe³ni³ kierownicze funkcje w ZPAP. W drugiej po³. lat 50. ponownie - po eksperymentach z lat 40. - uprawia³ informel, maluj¹c chêtnie technik¹ drippingu. Oko³o 1958 wypracowa³ indywidualny, charakterystyczny dlañ styl wiruj¹cych, kolorowych, niekiedy kaligraficznie opracowanych form, które dynamicznie wype³nia³y pola obrazów. Tworzy³ je technik¹ zbli¿on¹ do surrealistycznej dekalkomanii. Styl ten sta³ siê znakiem rozpoznawczym artysty do koñca ¿ycia. W swych obrazach nie unika³ kszta³tów nawi¹zuj¹cych do form naturalnych (jego malarstwo nazywano „biologicznym“), a w latach 70. niekiedy w³¹cza³ do kompozycji motywy figuralne. Wystawa retrospektywna artysty odby³a siê w Galerii Zachêta w Warszawie w 1974.

23 JAN TARASIN (Kalisz 11 IX 1926 - Anin 8 VIII 2009)

KATALOG REALNOŒCI, 1997 olej, p³ótno 92 x 65 cm sygn. p.d.: Jan Tarasin 97 na odwr. p.g.: JAN TARASIN 97 | KATALOG REALNOŒCI

60 000 z³

estymacja: 80 000 - 120 000

Obraz reprodukowany w: - Poradnik polskiego kolekcjonera, wyd. Kluszczyñski, Kraków 2003, s. 137, il. barwna.

„Nie chcê [...] ¿eby to, co robiê, mia³o bezpoœrednie odniesienia do jakiegoœ gotowego tworu natury. Zajmujê siê „przedmiotami“ na wielu piêtrach ich odprzedmiotowienia“. Jan Tarasin o przedmiotach

24 TADEUSZ BRZOZOWSKI (Lwów 1 XI 1918 - Rzym 13 IV 1987)

GEHEIMRAT, 1959 olej, p³ótno, 41 x 17 cm sygn. czerwon¹ farb¹ na ¿erdziach krosna: - na lewej: T. BRZOZOWSKI. 1959; - na prawej: „GEHEIMRAT“ 41 x 17; - na górnej o³.: 7 [w kó³ku] obok 33 [przekreœlone] na p³ótnie u góry: strza³ka i napis: góra; na dolnej listwie krosna dedykacja autorska: KOCHANYM | JANUSZOM | od £ysego

16 000 z³

estymacja: 20 000 - 25 000

Obraz wystawiany i opisany: - Maciej Gutowski, Grupa „Phases“ i obrazy w Krzysztoforach, „Dziennik Polski“, 1959, nr 170; - Wystawa Ruchu Phases, Kraków, Galeria Krzysztofory (wystawa powtórzona nastêpnie w Warszawie i Lublinie), 1959-1960. - Tadeusz Brzozowski 1918-1987 [red. Anna ¯akiewicz], MN Warszawa, Warszawa 1997, kat. nr 87, s. 227 (jako w³asc. Janusz Boguckiego - znanego teoretyka i historyka sztuki).

25 ZDZIS£AW BEKSIÑSKI (Sanok 24 II 1929 - Warszawa 21 II 2005)

Obraz opisany i reprodukowany w: - Beksiñski. Photographies dessins Sculptures Peintures, wyd. Anna i Piotr Dmochowski 1991, s. 91, kat. 86.

BEZ TYTU£U, 1965 d³ugopis, papier, 29 x 18,7 cm (w œwietle passe-partout) sygn. l.d.: BEKSIÑSKI 65 9 000 z³

estymacja: 12 000 - 18 000

Wiêcej - www.agraart.pl

26 RAJMUND ZIEMSKI (Radom 30 VIII 1930 - Warszawa 5 VIII 2005)

PEJZA¯ 13/72, 1972 olej, p³ótno 163,5 x 110,5 cm sygn. l.d.: RAJMUND ZIEMSKI | 72. na odwrocie na p³ótnie sygnatura: RAJMUND ZIEMSKI | PEJZA¯ 13/ 72 | 165 x 112 Pochodzenie: zakup od artysty; kolekcja prywatna, Niemcy.

26 000 z³

estymacja: 35 000 - 45 000

Rajmund Ziemski studiowa³ malarstwo w latach 1949-1955 pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego w Akademii Sztuk Piêknych w Warszawie. W roku dyplomowym wzi¹³ udzia³ w Ogólnopolskiej Wystawie M³odej Plastyki w warszawskim Arsenale. Od 1958 wyk³ada³ w macierzystej uczelni, prowadz¹c w niej pracowniê malarstwa, jedn¹ z najchêtniej wybieranych przez studentów jako pracownia dyplomowa. Prowadz¹cy j¹ profesor by³ równie¿ autorytetem artystycznym, jednym z najwybitniejszych przedstawicieli nurtu abstrakcji niegeometrycznej w polskim malarstwie powojennym. We wczesnym cyklu „Ptaki“ (1957-1958) operowa³ kszta³tami bardzo uproszczonymi, malowanymi impasto na t³ach zazwyczaj ciemnych, czêsto o bogatej fakturze. Od pocz¹tku lat 60. obrazy Ziemskiego przybra³y charakterystyczny kszta³t wyd³u¿onego prostok¹ta, w którego polu, niczym rozpiête, dramatyczne p³achty, rozpoœciera³y siê aluzyjne pola koloru i faktury. Nosi³y tytu³y sugeruj¹ce zwi¹zki z natur¹, jednak górê w nich bra³o zainteresowanie malarza kolorem i materi¹, traktowanymi autonomicznie, w oderwaniu od jakichkolwiek sugestii przedmiotowych. Te powróci³y w znamiennym epizodzie z po³owy lat 60., kiedy to artysta w³¹cza³ w strukturê swych obrazów, czêsto wtedy ³¹czonych w „Tryptyki“, fotograficzne wizerunki twarzy ludzkich. Potem zarzuci³ ten proceder na rzecz dalszego rozwijania prób kolorystycznych, id¹cych w kierunku ostrych kontrastów i niekiedy kakofonicznych zestawieñ. Pozostawa³ przy tym przy ustalonym jeszcze w latach 60. sposobie tytu³owania i oznaczania prac (wielki cykl „Pejza¿e“ z obrazami numerowanymi liczb¹ ³aman¹ przez datê roczn¹).

27 EDWARD DWURNIK (Radzymin 19 IV 1943, mieszka w Warszawie)

ŒLUB, 1973 akryl, olej, p³ótno 114 x 147 cm napis l.d.: 44. >>ŒLUB<< na odwrocie na p³ótnie napis: XV [w kó³ku] 44. | 1-2. V. 73 nalepki: 1. Studio Teatr Galeria z dat¹ wystawy: 16 XII 74 - 1 I 75; 2. informacyjna z danymi obrazu; 3. Biuro Wystaw Artystycznych w S³upsku

35 000 z³

estymacja: 40 000 - 50 000

Obraz wystawiany i reprodukowany w: - Uk³ad przestrzenny Dwurnik-Kalina, Galeria Teatru Studio oraz Janusz i Maria Boguccy zapraszaj¹ do obejrzenia uk³adu przestrzennego Dwurnik-Kalina, Teatr Studio, Warszawa, Pa³ac Kultury i Nauki, XII - I 1975, plakat: l.d. fragment obrazu z tytu³em i numerem; - Edward Dwurnik Sportowcy 1972-1992, Warszawa 2011, poz. 44, s. 131, il. barwna.

„W latach siedemdziesi¹tych bardzo modny by³ fotorealizm [...] Ja te¿ postanowi³em namalowaæ kilka obrazów na podstawie rzuconego na p³ótno slajdu fotograficznego [...] Œlub powsta³ na podstawie negatywu, który po¿yczy³em od mojej siostry, która pracowa³a w zak³adzie fotograficznym. Tu z kolei stó³ i lampy namalowa³em z g³owy. W³aœciwie te obrazy nie by³y fotorealistyczne, próbowa³em zinterpretowaæ po swojemu ten modny kierunek. Ale to by³a jednorazowa próba, malowanie ze slajdów w ogóle mi nie odpowiada³o, za bardzo ogranicza³o ekspresjê“. Dwurnik w Sportowcach...

28 EDWARD DWURNIK (Radzymin 19 IV 1943, mieszka w Warszawie)

SOPOT, 1989 olej, p³ótno 95 x 95 cm sygn. p.d.: SOPOT 1989 | E. DWURNIK na odwrocie na p³ótnie sygnatura i napis: 1989 | E. DWURNIK | NR: IX-394 SOPOT [w ramce] | 1355 [w ramce]

26 000 z³

estymacja: 30 000 - 35 000

Obraz skatalogowany: - Dwurnik, Spis cykli malarskich, opracowanie Pola Dwurnik, wyd. Galeria Sztuki Wspó³czesnej Zachêta, poz. 394 (Cykl IX Podró¿e autostopem).

„Ju¿ na studiach, oko³o 1967 roku zafascynowany malarzem prymitywist¹ Nikiforem Krynickim zacz¹³ [Dwurnik] niezale¿ny od toku studiów cykl malarski „Podró¿e autostopem“. By³y to p³ótna ukazj¹ce z lotu ptaka polskie miasta i miasteczka. Liczne ulice, uliczki, skwery i place zape³nia³y setki ma³ych postaci ludzkich; dok¹dœ sz³y, dyskutowa³y, d³uba³y w ziemi, pi³y piwo, bi³y siê. Nad seri¹ pracowa³ nieprzerwanie po zakoñczeniu studiów, rozwijaj¹c niektóre jego elementy w mniejszych cyklach...“ Pola Dwurnik, To sportowe ¿ycie..., [w:] Edward Dwurnik Sportowcy 1972-1992, Warszawa 2011

29 EDWARD DWURNIK (Radzymin 19 IV 1943, mieszka w Warszawie)

PRZEMYŒL, 2007 olej, p³ótno 100 x 73 cm sygn. p.d.: 2007 | PRZEMYŒL E. DWURNIK na odwrocie na p³ótnie sygnatura i napis: 2007 | E. DWURNIK | „PRZEMYŒL“ | NR : IX [w kó³ku] - 1364-3758

15 000 z³

estymacja: 18 000 - 22 000

- W czym tkwi tajemnica dobrych obrazów monochromatycznych? - W likwidowaniu bieli p³ótna.To podstawowa zasada, której nie doceniaj¹ m³odzi artyœci. Dla mnie najwa¿niejsze jest, by obraz by³ uczciwie namalowany, a wiêc pokryty kolorem. Edward Dwurnik, O smutku w b³êkitach, rozm. Katarzyna Bik, „Gazeta w Krakowie“, dodatek do „Gazety Wyborczej“ 25 X 1994

30 EDWARD DWURNIK (Radzymin 19 IV 1943, mieszka w Warszawie)

CZERWONE TULIPANY, 2014 olej, p³ótno 81 x 65 cm sygn. p.d.: 2014 E. DWURNIK na odwrocie na p³ótnie sygnatura i napis: 2014 | E. DWURNIK | „CZERWONE | TULIPANY“ | NR: XXIII [w ramce] - 658 - 5101 [w ramce] Obrazowi towarzyszy autorski certyfikat.

5 000 z³

estymacja: 6 000 - 8 000

Edward Dwurnik studiowa³ malarstwo w ASP w Warszawie (1963-1970), jednak jako swego „mistrza“ wymienia Nikifora. Jego to prace, zobaczone po raz pierwszy w 1965, zainspirowa³y ówczesnego studenta III roku do narysowania pierwszych prac z cyklu „Podró¿e autostopem“, który kontynuuje do dziœ. W 1972-1978 powstawa³ cykl „Sportowcy“, w którym portretowane by³y, dodajmy - k¹œliwie, typowe postaci z lat 70. Równolegle od 1975 powstawa³ cykl „Robotnicy“, który kulminowa³ w okresie „Solidarnoœci“ 1980-1981. Za prace z tego cyklu Dwurnik otrzyma³ w 1981 Nagrodê Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, natomiast za obrazy z cyklu „Warszawa“ (1981), proroczo zapowiadaj¹ce stan wojenny - Nagrodê Kulturaln¹ „Solidarnoœci“ podziemnej w 1983. W latach 80. malarstwo Dwurnika przybra³o wyraz ekspresyjny i dramatyczny. Powstaj¹ce w tej dekadzie obrazy mia³y niejednokrotnie wymowê polityczn¹, przybiera³y te¿ kostium historyczny, tak czy inaczej odnosz¹cy siê do wspó³czesnych spraw i realiów. Cykl „Droga na Wschód“ (1989-91) upamiêtnia³ ofiary stalinizmu, natomiast cykl „Od Grudnia do Czerwca“ (1990-94) - ofiary stanu wojennego. Zarówno ideowe, jak i czysto malarskie walory tych prac przynios³y artyœcie ogromne uznanie, zarówno w kraju jak i za granic¹. Jego wyrazem by³a presti¿owa nagroda Fundacji Coutts & Co w Zurychu (1992). W latach 90. powstaj¹ cykle bêd¹ce kontynuacj¹ „Podró¿y autostopem“: „Niebieskie miasta“ (od 1993) i „Diagonale“ (od 1996), jak równie¿ kompozycje nowego typu, jak widoki morskie (cykl „B³êkitne“, 1992-93) czy cykl „Wyliczanka“ (1996-99). Artysta wiele wystawia, mia³ ok. 100 wystaw indywidualnych w Polsce i za granic¹, bra³ te¿ udzia³ w licznych wystawach i festiwalach krajowych i miêdzynarodowych, m.in.: X Biennale Sztuki Wspó³czesnej, Menton 1974, Documenta 7, Kassel 1982, 5th Biennale, Sydney 1985, XIX Biennale Sztuki, Sao Paulo 1987; Olimpiada Sztuki, Seul 1988. Równolegle z malarstwem uprawia rysunek, collage, grafikê warsztatow¹ (litografia, techniki metalowe, kserografia, stemple) i u¿ytkow¹ (ilustracja, plakaty do w³asnych wystaw indywidualnych).

31 JERZY DUDA GRACZ (Czêstochowa 20 III 1941 - £agów 5 XI 2004)

IDYLLA, 1973 olej, p³ótno 40 x 40 cm sygn. l.d.: J. DUDA GRACZ. 1973. na odwrocie na p³ótnie nalepka z danymi obrazu; na blejtramie 2 s³abo czytelne piecz¹tki zezwalaj¹ce na wywóz za granicê oraz liczba 36

22 000 z³

estymacja: 25 000 - 35 000

Jerzy Duda Gracz - malarz, rysownik, scenograf, pedagog. Dyplom w Akademii Sztuk Piêknych w Krakowie na Wydziale Grafiki w Katowicach otrzyma³ w 1968. W latach 1976-82 by³ wyk³adowc¹ tej uczelni, nastêpnie profesorem Uniwersytetu Œl¹skiego w Katowicach. Wyk³ada³ równie¿ w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001). Jego malarstwo charakteryzuje siê wirtuozeri¹ warsztatow¹ i dba³oœci¹ o szczegó³y. Uprawia³ sztukê w szeroko pojêtej konwencji realistycznej z dominuj¹c¹ deformacj¹ postaci i grotesk¹. Tworzy³ œwiat o demaskatorskim charakterze, pos³uguj¹c siê jêzykiem publicystyki i alegorii. Jest autorem kilku wiêkszych realizacji m.in. plafonu Przemienienia w koœciele w Toporowie (1995) oraz cykli Golgota Jasnogórska w klasztorze OO Paulinów w Czêstochowie (2000/2001). Artysta ma w swoim dorobku ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granic¹ (m.in. w Berlinie, Londynie, Pary¿u, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczy³ w oko³o 300 wystawach ogólnopolskich i miêdzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentowa³ Polskê, m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Œwiatowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ‘92 w Sewilli. Obrazy Jerzego Dudy Gracza znajduj¹ siê w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wroc³awiu i Gdañsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagielloñskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Czêstochowie i w innych muzeach okrêgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granic¹ - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykañskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we W³oszech i na Wêgrzech.

32 JERZY DUDA GRACZ (Czêstochowa 20 III 1941 - £agów 5 XI 2004)

NADRZECZE - WIOSENKA, OBRAZ 2513, 2000 olej, p³yta pilœniowa 48 x 41 cm sygn. p.d. : 2000 | DUDA GRACZ . 2513 . na odwrocie na p³ycie nalepka autorska z danymi obrazu

25 000 z³

estymacja: 30 000 - 35 000

Obraz nale¿y do „Wiosennej kolekcji“, któr¹ artysta zacz¹³ malowaæ wiosn¹ 2000 roku. Czêœæ prac zosta³a zaprezentowana na wystawie w Pa³acu Prezydenckim w Warszawie w 2001 roku, gdzie Jerzy Duda Gracz pokaza³ obrazy inspirowane przyrod¹ polskiej prowincji, piêknem pejza¿u, z subtelnoœci¹ cz³owieka wra¿liwego na zjawiska otaczaj¹cego œwiata. O delikatnych studiach drzew, ptaków, kwiatów, ludzi integralnie z³¹czonych z t¹ przyrod¹ tak sam artysta pisa³: Pocz¹tek mojej szeœædziesi¹tki to czas ostatniej wiosny XX wieku. Czy w zwi¹zku z tym nie warto jej poœwiêciæ trochê uwagi... A niezale¿nie od tego ju¿ wiem, ¿e ponad wszystkie splendory pierniczenia, warto poflirtowaæ sobie na obrazach ze smarkat¹ wiosenk¹ i robiæ to wchodz¹c w XXI wiek, tak d³ugo jak siê da czyli: Ad mortem defecatem.

33 JACEK YERKA

34 JACEK YERKA

(Toruñ 7 VII 1952, mieszka w Warszawie)

TRZECI DZIEÑ STWORZENIA, 2015

PETROS, 1977

pastel, papier, 46,8 x 56,8 cm (w œwietle passe-partout) sygn. p.d.: YERKA 15

olej, akryl, p³ótno, 90 x 80 cm sygn. p.d.: JRK na odwr. nalepka l.g.: JACEK YERKA | >>PETROS<< | OLEJ/AKRYL | 1977

6 000 z³ Wiêcej - www.agraart.pl

estymacja: 9 000 - 12 000

18 000 z³

estymacja: 25 000 - 35 000

35 JONASZ STERN (Ka³usz k. Stanis³awowa na Ukrainie 4 VIII 1904 - Zakopane 2 VIII 1988)

KOMPOZYCJA, 1974 collage, p³ótno 38,5 x 55 cm sygn. p.d.: Stern 974 na odwrocie œlady 2 nalepek

21 000 z³

estymacja: 25 000 - 35 000

„Sam Stern najchêtniej budowa³ w³asne œwiaty z³o¿one z nieokreœlonych kszta³tów kojarz¹cych siê ze œwiatem organicznym. Wykorzystywa³ ich metaforyczn¹ energiê i ³¹czy³ ze sob¹ w nierealistyczne ca³oœci. P³yn¹ce w tajemniczej przestrzeni na po³y abstrakcyjne formy akcentowa³y surrealistyczny klimat przedstawieñ. Cecha ta charakteryzuje wiele prac artysty, bez wzglêdu na technikê ich wykonania. Podobn¹ aurê roztaczaj¹ tak¿e kompozycje, w których szczególnie zosta³o podkreœlone znaczenie samej faktury: b¹dŸ w sposób czysto malarski, b¹dŸ te¿ przez zastosowanie techniki kola¿u. Zw³aszcza ostatnie prace s¹ oryginalnym osi¹gniêciem artysty. Chocia¿ stosowa³ w nich konwencjonalne metody, napiêtnowa³ je silnie znakami osobistych, konkretnych doœwiadczeñ. Do nich odnosz¹ siê wykorzystywane w pracach substancje, „pozyskiwane“ z otoczenia, na drodze ¿ycia: kawa³ki zwyk³ych szmat, naklejane na p³aszczyznê obrazu, cz¹stki organiczne (g³ównie rybie oœci i skóry, drobne koœci), jak równie¿ - pojawiaj¹ce siê niczym stygmaty œwiadectwa ¿ydowskiej przynale¿noœci (w postaci fotografii z przesz³oœci czy ta³esów). Nadaj¹ one dzie³om wymiar eschatologiczny. U Sterna bowiem pozornie mechaniczny gest montowania na pod³o¿u drobnych przedmiotów lub organicznych „resztek“ ma znaczenie symboliczne. Wynika z doœwiadczeñ wojennych i maj¹cego w nich swoje Ÿród³o przekonania o nietrwa³oœci ¿ycia i nieuchronnoœci œmierci. Umieszczane w zaszklonych kasetonach elementy nie s¹ jednak bezosobowymi œladami minionego czasu, ale wrêcz osobowymi - bo zwi¹zanymi z konkretnym, indywidualnym doœwiadczeniem - œwiadkami. Pe³ni¹ rolê epitafiów i zarazem relikwiarzy. Szcz¹tki zwierz¹t staj¹ siê tutaj tak¿e rodzajem pami¹tek po cz³owieku. Œlady, które „rejestrowa³“ Stern, stanowi¹ wszak¿e pami¹tki niejako w dwójnasób: s¹ rzeczywistymi „dowodami na istnienie“ konkretnego cz³owieka (rybie szcz¹tki to pozosta³oœci wêdkarskich wypraw, które by³y pasj¹ malarza...“ Ma³gorzata Kitowska-£ysiak, Jonasz Stern, culture.pl, 4 VIII 2014

36 W£ODZIMIERZ JAN ZAKRZEWSKI JR. (£ódŸ 22 XI 1946, mieszka w Warszawie)

FALA, 1974 olej, p³ótno 97 x 146 cm na odwrocie na p³ótnie po prawej sygnowany i opisany: W£ODZIMIERZ JAN ZAKRZEWSKI JR. 1974 | OBRAZ Z NIEBIESKIM OB£OKIEM | (Z DWOMA BIA£YMI PIONAMI) „FALA“ | 97 x 146 Oil on canvas “Wave“ po lewej: 1976 - Artek Gallery, Helsinki na blejtramie napis: W. J. ZAKRZEWSKI JR 1974

16 000 z³

estymacja: 18 000 - 25 000

„...Malujê obraz operuj¹c wyraŸnie odgraniczonymi p³aszczyznami. Nie malujê wed³ug szkiców ale rozrysowywujê zamys³ obrazu na p³ótnie o³ówkiem. Œlad o³ówka stanowi integraln¹ czêœæ obrazu, dlatego nie usuwam go (nawet w przypadku zmiany kompozycji). Myœlê kategoriami materii, z któr¹ obcujê czyli: zagruntowanego p³ótna, farby o okreœlonej gêstoœci i przeŸroczystoœci, werniksu (matowego lub b³yszcz¹cego), którego potem u¿yjê. Ka¿dy element obrazu traktujê autonomicznie (s¹ to przestrzenie pokryte okreœlon¹ gruboœci¹ farby w znacznym stopniu niezale¿n¹ od siebie), ró¿ne jest zaœ ich znaczenie... Przestrzeñ stanowi dla mnie bardzo wa¿ne zagadnienie. Przy budowaniu jej stosujê specyficzne œrodki, w których najwa¿niejsz¹ rolê odgrywa nachodzenie na siebie wielu przedmiotów czy p³aszczyzn, tworzê w ten sposób ca³y system wzajemnych odleg³oœci w obrazie. Czasami „przes³aniam“ fragment obrazu farb¹ czêœciowo przeŸroczyst¹ (jest to rodzaj filtru znajduj¹cego siê miêdzy nami a obrazem), czasami zas³aniam fragment obrazu kryj¹c¹ farb¹ ograniczaj¹c¹ nam pole widzenia obrazu ( jest to swoista przeszkoda miêdzy widzem a p³ótnem). Zas³oniêcie jednego przedmiotu przez drugi (czasami widzimy tylko „czubki“ wielu przedmiotów wy³aniaj¹ce siê zza jakiejœ p³aszczyzny), jest pewn¹ tajemnic¹ w obrazie. Nie wiadomo co siê dzieje w niewidocznej czêœci obrazu - mo¿e akurat coœ bardzo wa¿nego. Ten moment jest dla mnie bardzo istotny w moich obrazach...“ Fragment rozmowy z W³odzimierzem Janem Zakrzewskim drukowanej w miesiêczniku „Nowy Wyraz“ nr 12/1977

W³odzimierz Jan Zakrzewski - polski artysta, malarz, rysownik, syn W³odzimierza Zakrzewskiego. W latach 1964-1970 studiowa³ malarstwo na Wydziale Malarstwa i Grafiki ASP w Warszawie. Dyplom obroni³ w 1970 roku w pracowni Krystyny £ady-Studnickiej. Eksponowa³ prace w galeriach i muzeach Europy i USA. W latach 1981-2000 mieszka³ i pracowa³ w USA. Obecnie mieszka i pracuje w Warszawie.

37 ALFONS MAZURKIEWICZ (Düsseldorf 15 XII 1922 - Wroc³aw 20 X 1975)

KOEGZYSTENCJA, 1974 olej, p³ótno, 60 x 135 cm na odwrocie na p³ótnie napis i sygn.: „Koegzystencja“ 74. | maz. na g. listwie krosna: Mazurkiewicz A. 10 000 z³

estymacja: 12 000 - 18 000

Obraz wystawiany i opisany: - Alfons Mazurkiewicz, Wystawa prac, BWA, Wroc³aw 1974 (kat. wyst.), il. 3; - Aleksander Wojciechowski, Medytacje: Klêcznik, Drewno Polichromowane + Zapach, Odra nr 3 (181) marzec 1976, il. czarnobia³a s. 79; - Mariusz Hermansdorfer, Alfons Mazurkiewicz, BWA, Wroc³aw 1976, kat. poz. 275, s. 109.

38 ZDZIS£AW SALABURSKI (Czêstochowa 3 VII 1922 - Warszawa 13 VII 2006)

KOMPOZYCJA, 1974 olej, p³ótno, 89,5 x 132 cm sygn. l.d.: Z. Salaburski 1974 na odwrocie na p³ótnie napis: Z. Salaburski | 1974 | Warszawa u do³u po lewej: 89 x 130 5 000 z³

estymacja: 6 000 - 9 000

„Malarstwa jako treœci ¿ycia nie wybiera³em. [...] Swoje malarstwo traktowa³em wy³¹cznie jako formê wypowiedzi w³asnego „Ja”, nie drogi do kariery. Wczeœniej przeczuwa³em, a dziœ wiem na pewno, jak wysok¹ cenê eskaluj¹cych siê kompromisów i rezygnacji p³aci ten, kto za³o¿y³ a priori jej osi¹gniêcie. Moj¹ si³¹ motoryczn¹ nie jest abstrakcyjny umys³, czy nawet intelekt, lecz wy³¹cznie uczucie. A wiêc nie koncepcje, nie spekulacje, nie ambicje wreszcie, ale ciekawoœæ ¿ycia, poprzez ciekawoœæ przygody plastycznej.“ Zdzis³aw Salaburski, O swojej twórczoœci, www.salaburski.pl

Zdzis³aw Salaburski - malarz, aktor; Po ukoñczeniu w 1939 gimnazjum im. R. Traugutta w Czêstochowie, w czasie okupacji niemieckiej w latach 1941-1945 podj¹³ prywatna naukê malarstwa i rysunku u Zdzis³awa Ka³êdkiewicza. Po wojnie znalaz³ siê w Krakowie, gdzie kontynuowa³ edukacjê artystyczn¹ u prof. Pautscha. Równoczeœnie w 1946 zda³ egzamin eksternistyczny przed Komisj¹ Zwi¹zku Artystów Scen Polskich uzyskuj¹c uprawnienia do wykonywania zawodu aktora. Pracowa³ w teatrach w Toruniu, £odzi i Warszawie, realizuj¹c tam równie¿ scenografiê. Ostatecznie pracê w teatrze porzuci³ w roku 1961 poœwiêcaj¹c siê w pe³ni malarstwu. By³ cz³onkiem „Grupy 55“ przy Galerii Sztuki Nowoczesnej „Krzywe Ko³o“. Od chwili debiutu na wystawie zwi¹zkowej ZPAP w Czêstochowie w roku 1945 bra³ udzia³ w wielu wystawach zarówno w kraju jak i zagranic¹. Uprawia³ malarstwo sztalugowe, jego najczêœciej sporych rozmiarów abstrakcyjne kompozycje nawi¹zuj¹ do estetyki taszyzmu. Struktura obrazu i wyrafinowany koloryt, dynamika formy i plastycznoœæ materii sytuuj¹ Salaburskiego w rzêdzie znacz¹cych przedstawicieli tego nurtu w malarstwie polskim.

39 HENRYK MUSIA£OWICZ (Gniezno 5 I 1914 - Warszawa 24 II 2015)

Z CYKLU „REMINISCENCJE“, 1977 technika w³asna, p³yta pilœniowa na desce 71 x 50,5 cm sygn. p.g.: MUSIA£OWICZ na odwr. napis autorski: Z CYKLU | REMINISCENCJE | 71 x 50,2 [przekreœlone] 5 | MUSIA£OWICZ |1977

8 000 z³

estymacja: 10 000 - 12 000

Henryk Musia³owicz od 1930 uczy³ siê w Pañstwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemys³u Artystycznego w Poznaniu. W 1936 uzyska³ absolutorium na Wydziale Malarstwa Dekoracyjnego i Witra¿ownictwa. W 1937 podj¹³ studia malarskie w warszawskiej ASP pod kierunkiem Felicjana Kowarskiego i Leonarda Pêkalskiego (dyplom pod kierunkiem tego pierwszego uzyska³ w 1947). Lata okupacji spêdzi³ w Warszawie, kontynuuj¹c twórczoœæ artystyczn¹ (wykonywa³ w tym czasie, m.in. ekslibrisy). Wspó³pracowa³ z Departamentem Informacji Delegatury Rz¹du na Kraj. Od 1940 zwi¹zany by³ z grup¹ absolwentów warszawskiej uczelni, dzia³aj¹c¹ w latach okupacji w tzw. Bacciarellówce na terenie Zamku Królewskiego, a po wojnie znan¹ jako grupa „Warszawa“. W sztuce Musia³owicza, zw³aszcza bezpoœrednio po wojnie, silnie zaznaczy³y siê w¹tki zwi¹zane z martyrologi¹, tragedi¹ Powstania Warszawskiego, zburzeniem Warszawy, której ruiny upamiêtni³ w cyklu rysunków z 19451946. Poszukuj¹c formy odpowiedniej dla prze¿yæ wojennych, znalaz³ j¹ w sztuce Holendrów, zw³aszcza Rembrandta, którego twórczoœæ pozna³ podczas podró¿y w 1956. Odt¹d na sta³e zdominowa³ jego malarstwo ciemny koloryt, uspokojona, niekiedy hieratyczna kompozycja form zaledwie sugeruj¹cych figury ludzkie, bogata faktura i po³yskliwoœæ powierzchni. Z czasem artysta zacz¹³ konstruowaæ formy przestrzenne z drewna, jak zwykle pokrytego bogat¹ warstw¹ malarsk¹, w wyd³u¿onych stoj¹cych kszta³tach. Musia³owicz do 1983 aktywnie dzia³a³ w ZPAP. By³ cz³onkiem miêdzynarodowych organizacji artystycznych, w tym kilku w³oskich, jak Accademia Tibertina w Rzymie (od 1965), Accademia Italiana delle Arti e del Lavoro w Parmie (od 1979), Accademia Europea, Calvatone (od 1985). W 2002 wielk¹ retrospektywê jego twórczoœci zorganizowa³o Muzeum Narodowe w Poznaniu.

40 HENRYK MUSIA£OWICZ (Gniezno 5 I 1914 - Warszawa 24 II 2015)

Z CYKLU „SACRUM“, 2004 technika mieszana, p³yta pilœniowa 110 x 73 cm sygn. l.g.: MUSIA£OWICZ oraz l.d.: MUSIA£OWICZ na odwrocie na p³ycie napis i sygnatura: Z CYKLU | „SACRUM“ | 2004 | 110 x 73 | MUSIA£OWICZ

9 000 z³

estymacja: 12 000 - 15 000

Obraz wystawiany i reprodukowany: - Musia³owicz / Cieœlak, Wystawa malarstwa i form przestrzennych Henryka Musia³owicza i fotografii Macieja Cieœlaka, Galeria Miejska we Wroc³awiu, Wroc³aw listopad 2013, kat. s. 41, il. barwna;

- Henryk Musia³owicz, Malarstwo RzeŸba, P³ocka Galeria Sztuki, P³ock VII - VIII 2014, kat. s. 47, il. barwna.

Bogata i d³uga droga twórcza Artysty uk³ada³a siê w cykle obrazów nazwanych, m.in.: „Rodzina“, „Reminiscencje“, „Portrety z wyobraŸni“, „Matka ziemia“, „Anio³y“ oraz „Sacrum“, który to cykl zdominowa³ ostatnie lata jego artystycznej dzia³alnoœci. Ten okres szczególnie eksponowany by³ na nowojorskiej wystawie Musia³owicza w 2004, w katalogu której czytamy: „Poszukuj¹c ci¹gle wewnêtrznego sensu cz³owieka, ¿ycia, natury, prawdy, kieruj¹c siê ku ponadczasowoœci artysta sytuuje sw¹ sztukê w kontekœcie sacrum. Drêcz¹ca artystê od lat potrzeba poszukiwania symboli, ukrytych znaków, wieloznacznoœci skojarzeñ, prawd elementarnych a jednoczeœnie wzruszeñ i lêków, bólu przemijania a tak¿e nieustaj¹ca wiara w cz³owieka i jego odrodzenie - to Jego sacrum. Sacrum z³o¿one z praw elementarnych i jednoczeœnie otwieraj¹ce siê na uniwersum.“ Henryk Musia³owicz, Steps Gallery 2004, tekst Irena Klisowska-Filipczuk

41 W£ADYS£AW HASIOR (Nowy S¹cz 14 V 1928 - Kraków 14 VII 1999)

10 000 z³

Wiêcej - www.agraart.pl

estymacja: 15 000 - 20 000

42 BRONIS£AW KIERZKOWSKI (£ódŸ 28 VIII 1924 - Warszawa 21 V 1993)

OBRAZ 47, 1982 olej, p³ótno 90 x 80 cm Na odwr. na p³ótnie napis: KIERZKOWSKI | 1982 | 47 [w kó³ku] wym. 90 x 80 cm; œlad piecz¹tki zezwalaj¹cej na wywóz za granicê oraz nr: 4683/89 i nieczytelny podpis; na blejtramie nalepka Desy.

18 000 z³

estymacja: 20 000 - 25 000

Bronis³aw Kierzkowski studiowa³ w latach 1946-1947 w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Sztuk Plastycznych w £odzi pod kierunkiem W³adys³awa Strzemiñskiego. Kontynuowa³ studia w uczelni tego samego typu w Gdañsku pod kierunkiem Juliusza Studnickiego (1948-1950), a nastêpnie w Akademii Sztuk Piêknych w Warszawie pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa (1951-1955). Dyplom tej uczelni uzyska³ w 1956. Uczy³ w niej w latach 1962-1963, a nastêpnie na Wydziale Sztuk Piêknych Uniwersytetu Miko³aja Kopernika w Toruniu oraz na UMCS w Lublinie (19631978). Od 1978 zatrudniony ponownie na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, prowadzi³ tam pracowniê rysunku. W 1987 otrzyma³ tytu³ profesora, w 1988 przeszed³ na emeryturê. W pierwszym okresie twórczoœci malowa³ syntetyczne pejza¿e, tworzy³ te¿ kola¿e, w których najwczeœniej przekroczy³ granicê abstrakcji. Po eksperymentach z malarstwem informel i malarstwem materii, od ok. 1957 tworzy³ najbardziej dlañ charakterystyczne reliefy w gipsie. Stosowa³ metodê zatapiania w stygn¹cej masie gipsowej elementów metalowych - przedmiotów gotowych, czêœci mechanizmów, odpadów, jak stru¿yny czy œcinki blach, siatki, druty itp. Formowa³ w ten sposób assemblages o zaskakuj¹co - jak na „œmietnikowe“ pochodzenie elementów sk³adowych - szlachetnym wyrazie. W latach 60. artysta rozszerzy³ swe zainteresowania na formy monumentalne i przestrzenne, niekiedy ruchome, prezentuj¹c prace tego typu podczas I Biennale Form Przestrzennych w Elbl¹gu (1965), I Sympozjum Artystów i Naukowców w Pu³awach (1966), III Sympozjum Z³otego Grona w Zielonej Górze (1967). Na ostatniej z tych imprez zaprezentowa³ environment. W póŸniejszych latach wróci³ do rozwi¹zañ fakturowych na p³aszczyŸnie, które rozwija³ w cyklu „Fakturowce“. W latach 60. by³ zwi¹zany z Galeri¹ Krzywe Ko³o w Warszawie, w której wielokrotnie wystawia³. Bra³ te¿ udzia³ w wa¿nych wystawach zbiorowych, jak III Wystawa Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 1959; I Biennale M³odych, Pary¿ 1959; “The Art of Assamblage“ i “Painting and Sculpture“, Museum of Modern Art, Nowy Jork 1961.

43 TERESA P¥GOWSKA (Warszawa 12 VI 1926 - Warszawa 7 II 2007)

OLIMPIA, 1982 pastel, gwasz, szablon, papier be¿owy ¿eberkowy 62,8 x 47,7 cm sygn. o³. p.d.: T. P¹gowska 82

8 000 z³

estymacja: 12 000 - 15 000

Teresa P¹gowska studiowa³a malarstwo i techniki œcienne w PWSSP w Poznaniu w pracowni Wac³awa Taranczewskiego, gdzie uzyska³a dyplom w 1951. W latach 1950-1964 pracowa³a w PWSSP w Gdañsku. Uczestniczy³a w restauracji gdañskiej Starówki (1953). W 1958 wywar³y na ni¹ wp³yw malarstwo i osobowoœæ Piotra Potworowskiego. W 1964 przenios³a siê do Warszawy. W latach 1971-1973 by³a zatrudniona w PWSSP w £odzi, od 1973 pracowa³a w ASP w Warszawie. W 1988 uzyska³a tytu³ profesora zwyczajnego. Wystawia³a od lat 50., uczestnicz¹c, m.in. w wystawie w Arsenale w 1955, w Biennale M³odych w Pary¿u 1959. W 1963 udzia³ w wystawie „École de Paris“ w Galerie Charpentier przyniós³ jej honorowe cz³onkostwo Nouvelle École de Paris i grupy Realités Nouvelles. W latach 1963-1966 wystawia³a na Salon de Mai w Pary¿u. W 1990 otrzyma³a Nagrodê Fundacji im. Jurzykowskiego. Wiele podró¿owa³a, zwiedza³a, uczestniczy³a w ¿yciu artystycznym, unikaj¹c jednak wi¹zania siê z grupami artystycznymi. Od pocz¹tku twórczoœci, mimo dalekich niekiedy, ekspresyjnych odkszta³ceñ, pozostawa³a wierna figuracji. Malowa³a cyklami: „Dni“ (lata 60.), „Monochromaty“ (do 1975), „Figury magiczne“ (kontynuacja poprzedniego cyklu w kolorze). Do 1995 preferowa³a du¿e formaty, w których czêsto wykorzystywa³a efekt niegruntowanego p³ótna. Równolegle powstawa³y ma³e studia pojedynczych przedmiotów i znaków. W 1996 wyszed³ monograficzny album artystki.

44 IGOR MITORAJ

45 IGOR MITORAJ

(Oederan, Niemcy 26 III 1944 - Pary¿ 6 X 2014)

PORTRET MÊSKI

HELIOS, 1988

br¹z patynowany, wys. 18,2 cm sygn. na torsie po prawej: MITORAJ z ty³u podst. na dole wyt³oczona sygn.: M [w kó³ku] i napis: 122/125

br¹z patynowany, kamieñ, wys. 29,5 cm, podstawa 10 x 17 x 10 cm sygn. p.d.: MITORAJ na odwr. wyt³oczony nak³ad: H.C. | A 140/1000 H.C.

9 000 z³

Praca reprodukowana w albumie: - Igor Mitoraj. Sculpture, [wyd.] Art-Objet, Paris 1988, s. 136, il.

Wiêcej - www.agraart.pl

estymacja: 15 000 - 25 000

20 000 z³

estymacja: 25 000 - 35 000

46 ANDRZEJ SZEWCZYK (Szopienice k. Katowic 16 III 1950 - Cieszyn 29 IX 2001)

ŒWIADEK, 1989 d¹b, o³ów, grafit 41 x 28,5 x 6 cm sygn. na odwr. o³. œr.: A. Szewczyk w l.g. rogu nalepka z danymi artysty i obrazu; obok o³.: Galerie Ucher | Köln

5 000 z³

estymacja: 8 000 - 15 000

Andrzej Szewczyk pod koniec lat 60. zwi¹zany by³ z krakowskim œrodowiskiem artystycznym skupionym wokó³ Galerii Krzysztofory, zawar³ przyjaŸnie z Krzysztofem Niemczykiem i Tomaszem Wawakiem. W latach 1974-1978 studiowa³ Wychowanie Plastyczne na Uniwersytecie Œl¹skim. Od 1977 stale wspó³pracowa³ z warszawsk¹ Galeri¹ Foksal, gdzie wielokrotnie wystawia³. Na sta³e zamieszka³ we wsi Kaczyce Górne. Jego ró¿norodna twórczoœæ inspirowana poezj¹ i literatur¹ prowokowa³a widza do w³asnych skojarzeñ. Wypowiada³ siê jêzykiem wizualnym, a tak¿e pisanym. Na pocz¹tku lat 80. tworzy³ te¿ instalacje ze œcinek kredek i o³ówków, zaœ jego póŸniejsze realizacje nabieraj¹ bogatszych treœci. By³ przedstawicielem sztuki konceptualnej. Wernisa¿u ostatniej, osobiœcie konsultowanej z organizatorami wystawy swoich prac w poznañskiej Galerii Muzalewska nie doczeka³. Zmar³ na krótko przed jej uroczystym otwarciem.

47 FRANCISZEK STAROWIEYSKI (Bratkówka ko³o Krosna 8 VII 1930 - Warszawa 23 II 2009)

CZARNOBYLSCY JE•D•CY, 1990 olej, p³ótno 146,5 x 116,5 cm sygn. l.g.: CZARNOBYLSCY | JE•D•CY | F. B. S. 1690 P [ostatnia litera w kó³ku]

18 000 z³

estymacja: 25 000 - 40 000

Franciszek Starowieyski, u¿ywaj¹cy pseudonimu Jan Byk, studiowa³ w latach 1949-1952 w ASP pod kierunkiem prof. Wojciecha Weissa, po czym kontynuowa³ studia w ASP w Warszawie, uzyskuj¹c w 1955 dyplom w pracowni prof. Micha³a Byliny. W latach 60. i 70. najwiêksze uznanie zdoby³ jako twórca plakatu, w którym szybko dorówna³ koryfeuszom tej dziedziny sztuki w Polsce. Uprawia³ plakat typu autorskiego, o rozpoznawalnym stylu bazuj¹cym na zamaszystym i zarazem kaligraficznym rysunku, przede wszystkim zaœ zaskakuj¹cych, surrealistycznych skojarzeniach. Od 1964 by³ kierownikiem artystycznym modnego miesiêcznika „Ty i Ja“. Z czasem przewagê w jego dokonaniach zdoby³ „czysty“ rysunek, od 1980 czêsto prezentowany w formie dynamicznych seansów tzw. Teatru Rysowania, z udzia³em modelek, publicznoœci i samego artysty, spe³niaj¹cego siê w nim w roli demiurga. Tworzy³ wiele kompozycji malarskich i rysunkowych emanuj¹cych surrealn¹ atmosferê ¿ycia na skraju fizycznego rozpadu, bêd¹cych wspó³czesn¹ wersj¹ tematu vanitas. Zafascynowany kultur¹ baroku, artysta od 1970 antydatowa³ wszystkie prace o 300 lat wstecz. Artysta by³ laureatem licznych nagród, które zdobywa³ m.in. na takich wystawach, jak Biennale Sztuki w Sao Paulo 1973, Miêdzynarodowa Wystawa Plakatu Filmowego, Cannes 1974, “Annual Key Award“, Los Angeles 1978. Wielokrotnie przebywa³ w Nowym Jorku na zaproszenie Fundacji Koœciuszkowskiej. W 1980 by³ profesorem w Berliner Hochschule der Künste, w latach 90. wyk³ada³ w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie.

48 ALDONA MICKIEWICZ (Oœwiêcim 1959, mieszka w Lubniu, pow. myœlenicki)

OBNA¯ONA, 1990 olej, p³ótno 120 x 145 cm na odwr. na p³. napis i sygn.: ALDONA MICKIEWICZ | .OBNA¯ONA. 1990 | 120 x 145, OL. P£. | AM [w kó³ku], obok napisu strza³ka Na p³ótnie piecz¹tka zezwalaj¹ca na wywóz za granicê oraz nalepka z piecz¹tk¹ Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Na blejtramie nalepka informacyjna z wystawy w galerii: Nielson & Wuethrich w Thun (Szwajcaria).

15 000 z³

estymacja: 18 000 - 22 000

Obraz wystawiany: - Co¿ po artyœcie w czasie marnym?, Zachêta Warszawa 1990; - Time and Tide, Tokio 1992; - I barbari nel giardino, Complesso Monumentale di San Giovanni in Monte, Bolonia 1998; - Obrazy œmierci w sztuce polskiej XIX i XX wieku, Muzeum Narodowe, Kraków 2000;

- Pamiêæ i uczestnictwo, Muzeum Narodowe, Gdañsk 2005.

Obraz reprodukowany w: - Wielcy Malarze... Tadeusz Brzozowski, nr 116, s. 28, il. barwna.

„...sztuka Aldony Mickiewicz pozostaje specyficzn¹ manifestacj¹ kobiecej wra¿liwoœci, której przejawem jest zmaterializowana w pieszczonych z rzadk¹ czu³oœci¹ drobiazgach pamiêæ tego, co najbardziej ulotne: intymnych, czasami g³êboko skrywanych, emocji, m.in. zwi¹zanych z relacjami miêdzy kobiet¹ i mê¿czyzn¹ (Wybebeszona, 1987; Obna¿ona, 1990; Otch³añ, tak¿e 1990).“ cyt. za: Ma³gorzata Kitowska-£ysiak (Instytut Historii Sztuki KUL), Aldona Mickiewicz, artyku³ z portalu culture.pl, 1 VI 2015

Aldona Mickiewicz - malarka; studiowa³a krakowskiej ASP w latach 1979-1984 w pracowni Tadeusza Brzozowskiego, nastêpnie u Stanis³awa Rodziñskiego i Zbyluta Grzywacza (dyplom z wyró¿nieniem w 1984). Jednoczeœnie w latach 1980-1984 studiowa³a filozofiê na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Maluje i rysuje, zajmuje siê te¿ sporadycznie malarstwem monumentalnym (seria obrazów o³tarzowych w klasztorze benedyktynek w Monte San Savino we W³oszech; wspólnie z Tadeuszem Borut¹, 1992-1993). W latach 80. artystka aktywnie uczestniczy³a w opozycyjnym wobec oficjalnych w³adz ruchu kultury niezale¿nej, bior¹c udzia³ w licznych wystawach odbywaj¹cych siê pod patronatem Koœcio³a. W roku 1986 by³a na stypendium artystycznym w Rzymie. Obrazy artyski znajduj¹ siê w licznych kolekcjach muzealnych i prywatnych, m.in.: w Muzeum Narodowym w Gdañsku, Muzeum Sztuki Wspó³czesnej w Radomiu, Mazowieckim Centrum Sztuki Wspó³czesnej „Elektrownia“ w Radomiu, Muzeum Wspó³czesnej Sztuki Religijnej „Dom praczki“ w Kielcach, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Augustinum Stiftung (Monachium) i w Opactwie Cystersów w Hauterive (Szwajcaria). Mia³a ponad 30 wystawach indywidualnych w Polsce, Niemczech, Szwajcarii i we W³oszech; bra³a udzia³ w ponad 100 wystawach zborowych. Laureatka Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego (2008) oraz I Nagrody konkursu Wydawnictwa Znak na wspomnienia o ks. J. Tischnerze (2013).

49 TADEUSZ BORUTA (Kraków 1957, mieszka w Lubniu, pow. myœlenicki)

ROZMOWA, 1997 olej, p³ótno 120 x 145 cm sygn. p.d.: 1997 | TB [sygn. ³¹czona] na odwrocie na p³ótnie: TADEUSZ BORUTA | ROZMOWA. 1997 | OL./P£.,120 x 145 cm | [wzd³u¿ strza³ki:] GÓRA (UP) | DÓ£ (DOWN) na odwr. na p³ótnie piecz¹tka zezwalaj¹ca na wywóz za granicê

7 000 z³

estymacja: 8 000 - 10 000

Tadeusz Boruta studiowa³ malarstwo w Akademii Sztuk Piêknych w Krakowie (1979-1983) uzyskuj¹c dyplom w pracowni prof. Stanis³awa Rodziñskiego, a w latach 1980-1984 filozofiê w Papieskiej Akademii Teologicznej (równie¿ w Krakowie). Oprócz malarstwa sztalugowego uprawia te¿ malarstwo monumentalne (seria obrazów o³tarzowych w klasztorze benedyktynek w Monte San Savino we W³oszech; wspólnie z Aldon¹ Mickiewicz, 1992-1993), publikuje te¿ teksty o sztuce, m.in. w „Tygodniku Powszechnym“, „Znaku“, „¯yciu duchowym“. W jego dzie³ach zawsze wystêpuj¹ elementy wspó³ne: akt, autoportret, wspaniale malowana draperia. W latach 1983-1994 bra³ udzia³ w ponad 100 wystawach w kraju i za granic¹.

50 JACEK SIENICKI (Warszawa 29 II 1928 - Warszawa 14 XII 2000)

OCH£AP, 1995 olej, p³ótno 81 x 66 cm sygn. p.g.: J S . 95 na odwrocie na p³ótnie sygn.: Jacek | Sienicki | Och³ap | ol. p³.

15 000 z³

estymacja: 18 000 - 25 000

„Czujê siê bardzo zwi¹zany z natur¹, coraz lepiej umiem z ni¹ wspó³pracowaæ. Jeden z kolegów nazwa³ moj¹ pracê portretowaniem przedmiotów. Portretujê wnêtrza pracowni, portretujê kwiaty, wszystkie te rzeczy, które malujê, w bardzo bliskim zwi¹zku z natur¹. Co oznacza, ¿e muszê je mieæ obok siebie. Oczywiœcie mam te¿ nadziejê, ¿e portretujê siebie. Nadajê piêtno obrazowi, piêtno wynikaj¹ce ze mnie. Z ca³ego mojego ¿yciorysu, moich chorób, prze¿yæ, radoœci i smutków. To piêtno istnieje w ka¿dym obrazie. Najwiêcej go w pracy udanej…“ Jacek Sienicki, rozmowa; „Nowe Ksi¹¿ki“ 4/1995

Jacek Sienicki studiowa³ na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, gdzie w 1954 uzyska³ dyplom w pracowni prof. Artura Nachta-Samborskiego. W 1955 by³ uczestnikiem Wystawy M³odej Plastyki w warszawskim Arsenale. Udzia³ w tej manifestacji by³ nie tylko w³aœciwym debiutem artysty, ale te¿ na lata okreœli³ jego postawê, dzielon¹ z innymi „arsena³owcami“, której zasady to: prymat etyki, sceptycyzm wobec przemijaj¹cych mód artystycznych, wiernoœæ sobie. W 1955 Sienicki podj¹³ pracê pedagogiczn¹ w macierzystej uczelni. Przeszed³ wszystkie szczeble akademickie, otrzymuj¹c tytu³ profesora w 1981. By³ laureatem licz¹cych siê nagród, m.in. Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida w 1974, Nagrody im. Jana Cybisa (niezale¿nej) w 1984, nagrody Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1993. Jego malarstwo od wczesnych lat oscylowa³o miêdzy figuratywizmem o czêsto dramatycznej wymowie egzystencjalnej i sk³onnoœci¹ do abstrakcji. Przy tym malarz nie opuszcza³ doœæ ograniczonego zestawu ulubionych motywów, do których nale¿a³y: czaszki koñskie, wyd³u¿one postaci, ciemne wnêtrza, które rozgrywa³ w podobnej, ciemno-zimnej gamie barwnej. Równolegle do malarstwa wiele rysowa³, zazwyczaj wêglem, traktuj¹c prace w tej technice jako autonomiczne dzie³a.

51 JAN SZANCENBACH (Kraków 1928 - Kraków 1998)

STATEK PO¯ARNICZY W GÖTEBORGU, 1996 olej, p³ótno 85,5 x 95 cm sygn. p.d.: Szancenbach Na odwrocie l.g. autorski napis farb¹: JAN SZANCENBACH | STATEK PO¯ARNICZY | W GOTEBÖRGU | 1996. Na ramie czarna drukowana nalepka z nazwiskiem, adresem i telefonem artysty. Obraz pochodzi z kolekcji rodziny artysty.

12 000 z³

estymacja: 15 000 - 20 000

Jest to jeden z wiêkszej serii obrazów przedstawiaj¹cych stoj¹ce w porcie w Göteborgu, statki po¿arnicze lub mo¿e raczej tzw. „latarniowce“. Statki te pe³ni¹c rolê latarni morskiej lub innego œwiat³a nawigacyjnego, klasyfikowane s¹ jako p³ywaj¹cy znak nawigacyjny. Przewa¿nie bez napêdu, zakotwiczone s¹ na sta³e w miejscu, gdzie budowa latarni morskiej jest niemo¿liwa. Maluje siê je na kolor jaskrawo czerwony, aby mog³y byæ dobrze widoczne na morzu. Obecnie spotykane coraz rzadziej, zastêpowane s¹ p³awami (bojami) œwietlnymi. Porównaj inn¹ wersjê kompozycji w albumie: - Jacek Malczewski, Czes³aw Rzepiñski, Juliusz Joniak, Jan Szancenbach. Malarstwo. Wystawa ze zbiorów krakowskich Rotarian i ich rodzin oraz Wystawa „Szancenbachowie: Jan, Maria i Krystyna“ ze zbiorów prywatnych profesora Jana Szancenbacha, Pa³ac Sztuki w Krakowie TPSP, 19 - 27 X 1996 oraz III - V 1999, Kraków 1999, strony i ilustracje bez numeracji.

Jan Szancenbach studiowa³ w latach 1940-1942 w Kunstgewerbeschule (czyli ASP zdegradowanej przez okupanta do roli szko³y zawodowej) pod kierunkiem, m.in. Stanis³awa Kamockiego, Józefa Mehoffera, Andrzeja Jurkiewicza. Po zamkniêciu uczelni, w latach 1942-1945 pracowa³ zarobkowo i w gronie kolegów poœwiêca³ siê samokszta³ceniu. W 1945 zosta³ przyjêty ponownie na II rok studiów, które ukoñczy³ w pracowni Eugeniusza Eibischa w 1948 (dyplom uzyska³ w 1952). Od 1948 pracowa³ jako asystent w macierzystej pracowni oraz w pracowni liternictwa i projektowania graficznego Ludwika Gardowskiego. Przeszed³ wszystkie szczeble kariery akademickiej, od asystenta do profesora zwyczajnego (od 1986). Od 1972 prowadzi³ w³asn¹ pracowniê na Wydziale Malarstwa. W latach 1987-1993 przez dwie kadencje by³ rektorem ASP w Krakowie. Jako malarz pozostawa³ wierny szkole koloryzmu polskiego, którego zasady przyswoi³ sobie w trakcie studiów u Eibischa. Jego malarstwo jest pe³ne œwiat³a i nasyconych barw, radosne, wrêcz feeryczne. Obok wybitnych walorów kolorystycznych (zw³aszcza w czerwieniach malarz osi¹ga³ niezwyk³¹ skalê odmian i odcieni) nie stroni od dekoratywizmu, co razem sk³ada siê na hedonistyczny, beztroski wyraz. Znany przede wszystkim jako twórca martwych natur, pejza¿y, scen w ogrodach, Szancenbach zajmowa³ siê równie¿ malarstwem monumentalnym. Pracowa³, m.in. przy renowacji Teatru im. S³owackiego w Krakowie oraz widowni i plafonu Opery we Wroc³awiu. Innym w¹tkiem jego sztuki by³o projektowanie graficzne (znaki firmowe, plakaty, ok³adki, opakowania, etykiety, znaczki pocztowe itp.), zajmowa³ siê równie¿ ilustracj¹ ksi¹¿kow¹ i filmem rysunkowym.

52 ZDZIS£AW BEKSIÑSKI

53 STASYS EIDRIGEVICIUS

(Sanok 24 II 1929 - Warszawa 21 II 2005)

(Medniskiai na Litwie 24 VII 1949, mieszka w Warszawie)

BEZ TYTU£U, 1990

DOROS£E DZIECKO, ok. 1995

d³ugopis, papier, 29 x 20,5 cm (w œwietle passe-partout) sygn. l.g.: BEKsiñski 90

pastel, papier, 53 x 72,7 cm (w œwietle passe-partout) sygn. p.d.: stasys

6 000 z³

5 000 z³

estymacja: 8 000 - 12 000

Obraz reprodukowany w: - Beksiñski. Peintures et dsssins 1987-1991, red. i wyd. Piotr Dmochowski, b.m. 1991, s. 127.

Wiêcej - www.agraart.pl

estymacja: 6 000 - 12 000

54 EL¯BIETA AREND-SOBOCKA (ur. Lwów 1936)

SPACER, 1991 olej, p³ótno, 89,5 x 116 cm sygn. p.d.: E. AREND SOBOCKA na odwr. na p³ótnie l.g.: E. AREND SOBOCKA | 1991 | „P 2 800 z³

estymacja: 3 000 - 6 000

El¿bieta Arend-Sobocka - w latach 1953-1956 studiowa³a w krakowskiej Akademii Sztuk Piêknych i w 1959 roku otrzyma³a dyplom w pracowni prof. Wac³awa Taranczewskiego. Pocz¹tkowo uprawia³a malarstwo abstrakcyjne - budowane z intensywnych plam barwnych. Z czasem skoncentrowa³a siê na interpretowaniu codziennoœci, której nadawa³a sens symboliczny.

55 W£ADYS£AW JACKIEWICZ (Podbrodzie na WileñszczyŸnie 17 II 1924, mieszka w Rotmance na Kaszubach)

OBRAZ XII, 1995 olej, p³ótno, 122 x 151,5 cm sygn. p.d.: Jackiewicz na odwr. na g. listwie krosna: W. JACKIEWICZ OBRAZ XII/95 14 000 z³ Wiêcej - www.agraart.pl

estymacja: 20 000 - 25 000

56 LEON TARASEWICZ (Stacja Wali³y na Bia³ostocczyŸnie 14 III 1957, mieszka we wsi Wali³y i w Warszawie)

17 000 z³

estymacja: 20 000 - 25 000

Instalacja by³a wystawiona w Centrum Sztuki Wspó³czesnej w Kijowie w 2000 roku (VI-VII); analogiczn¹ instalacjê zaprezentowa³ artysta w polskim pawilonie na terenie Giardini di Castellona 49. Biennale w Wenecji w 2001. Fragmenty instalacji reprodukowane s¹ trzykrotnie w Art & Business, nr 6/2001.

57 STANIS£AW BAJ (Do³hobrody n/Bugiem 1953, mieszka w Warszawie i Do³hobrodach)

RZEKA BUG, ok. 2000 olej, p³ótno 100 x 120 cm sygn. p.d.: S. Baj

7 000 z³

estymacja: 8 000 - 12 000

W jednym z wywiadów Artysta tak mówi³ o swoich pejza¿ach nadbu¿añskich: „Obrazy odzwierciedlaj¹, jak ja odczuwam i widzê rzekê Bug. Maluj¹c chcia³em daæ wyraz temu, jak ogromna i wielka jest natura, wobec której cz³owiek powinien czuæ respekt.“

Stanis³aw Baj studiowa³ w latach 1972-1978 w Akademii Sztuk Piêknych w Warszawie w pracowniach profesorów Byliny, Sienickiego i Maci¹ga. Dyplom z wyró¿nieniem uzyska³ u prof. Maci¹ga. Obecnie jest wyk³adowc¹ w macierzystej uczelni. Uprawia malarstwo i rysunek. Mia³ wiele wystaw indywidualnych, m.in.: w Muzeum Mazowieckim w P³ocku (1995), w Pañstwowym Instytucie Sztuki w Moskwie (2002), w BWA w Kielcach (2003); w warszawskich galeriach Zapiecek (2004), Test (2010) i aTAK (2011), bra³ te¿ udzia³ w wystawach zbiorowych. Uwa¿any jest za jednego z najciekawszych kontynuatorów tradycji polskiego malarstwa realistycznego. Jego zainteresowania koncentruj¹ siê wokó³ wsi podlaskiej i jej mieszkañców. Tworzy portrety polskich ch³opów, wydobywaj¹c w sposób niepowtarzalny ich szlachetna prostotê i ekspresyjnie oddaj¹c trud codziennej pracy. W szeroko malowanych, nostalgicznych pejza¿ach nadbu¿añskich, które s¹ drugim wiod¹cym tematem jego obrazów, artysta operuje pulsuj¹cym œwiat³em i kolorem. W 2001 ukaza³ siê album poœwiêcony twórczoœci artysty.

58 KIEJSTUT BERE•NICKI (Poznañ 21 XII 1935, mieszka w Sopocie)

PORTRET ARTYSTY, 1987 olej, p³ótno, 93 x 65,5 cm sygn. drapana p.d.: 1987 | KBereŸnicki na odwrocie na blejtramie napis: KBereŸnicki dla Millerów oraz dwie uszkodzone nalepki 6 000 z³

estymacja: 7 000 - 9 000

59 KIEJSTUT BERE•NICKI (Poznañ 21 XII 1935, mieszka w Sopocie)

estymacja: 18 000 - 25 000

60 MARIAN CZAPLA (Gacki na KielecczyŸnie 28 VII 1946 - Warszawa 12 I 2016)

NAFCIARZE (NIEBIESKI), 2005 olej, p³ótno, 90 x 70 cm sygn. p.g.: czapla | ‘05 na odwr. na blejtramie nalepka z danymi obrazu i tytu³em: Ars Horme na ramie nalepka aukcyjna z tytu³em: Nafciarze (niebieski) 8 000 z³

estymacja: 9 000 - 12 000

Niezwyk³a i ¿ywio³owa twórczoœæ Mariana Czapli poœwiêcona jest przede wszystkim losowi cz³owieka i ludzkiej egzystencji. By³ te¿ Czapla malarzem tematów religijnych, nazwanym przez ks. prof. Janusza Pasierba „malarzem tajemnicy wcielenia“. Czerpa³ z tradycji europejskiego humanizmu, ³¹cz¹c swój mocny, artystyczny przekaz z ludowoœci¹, gor¹c¹ pobo¿noœci¹ i poszanowaniem praw natury.

Wiêcej - www.agraart.pl

61 MARIAN CZAPLA (Gacki na KielecczyŸnie 28 VII 1946 - Warszawa 12 I 2016)

NAFCIARZE (CZERWONY), 2005 olej, p³ótno, 90 x 70 cm sygn. œr.g.: czapla ‘05 na odwr. na blejtramie nalepka z danymi obrazu i tytu³em: Ars Horme na ramie nalepka z danymi obrazu i tytu³em: Nafciarze (czerwony) 8 000 z³

estymacja: 9 000 - 12 000

62 JAN DOBKOWSKI (£om¿a 8 VI 1942, mieszka w Warszawie)

7 000 z³

estymacja: 8 000 - 12 000

63 JAN DOBKOWSKI (£om¿a 8 VI 1942, mieszka w Warszawie)

CI¥G£OŒÆ ENERGII III, 2008 akryl, p³ótno 100 x 130 cm sygn. p.d.: Jan Dobkowski 2008 ROK sygn. na odwrocie na p³ótnie: Jan Dobkowski | „CI¥G£OŒÆ ENERGII III“ 2008 rok | ACRYL | 100 cm x 130 cm

16 000 z³

estymacja: 20 000 - 25 000

Jan Dobkowski studiowa³ w latach 1962-1968 na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP pod kierunkiem prof. Juliusza Studnickiego i Jana Cybisa. Bêd¹c jeszcze na studiach, w 1966, utworzy³ duet artystyczny, w którym jego partnerem by³ Jerzy (Jurry) Zieliñski. Ich pierwsza wspólna wystawa pn. Neo-Neo-Neo odby³a siê w Warszawie w 1967. Wystawiali wspólnie do 1970. W 1968 powsta³y pierwsze zielono-czerwone obrazy Dobkowskiego (u¿ywaj¹cego w tym czasie pseudonimu Dobson). W pracach tych, operuj¹cych giêtkimi, falistymi liniami, w których upatrywano wp³ywów secesji, artysta u¿ywa³ sposobów rodem z op-artu dla wywo³ania z³udzeñ optycznych (wirowanie, m¿enie, pozorny ruch form). Równolegle z obrazami tworzy³ te¿ formy z p³yt i folii do montowania w przestrzeni. Z³oty medal na Sympozjum Z³otego Grona w Zielonej Górze w 1971 i blisko roczny pobyt w USA na stypendium Fundacji Koœciuszkowskiej w 1972 to kolejne etapy pe³nej sukcesów kariery malarza. WyraŸn¹ zmianê nastroju i wymowy jego prac przynios³y wydarzenia 1980-1981 roku, zw³aszcza wprowadzenie stanu wojennego. Monochromatyczne, ciemne p³ótna znaczy³ wtedy nik³ymi, wiotkimi liniami rysunku. Najczêstszym motywem by³y patriotyczne i religijne symbole, dopowiadane tytu³ami nawi¹zuj¹cymi do realiów czasu. Kolejna radykalna zmiana nast¹pi³a ok. 1990. Symbolicznym zwiastunem nowego okresu sta³ siê olbrzymi, radosny, eksploduj¹cy bogactwem barw, kszta³tów i ruchu obraz ...a ¿ycie sobie p³ynie... (394 x 588 cm) z 1990-1991. Podobne cechy formalne charakteryzuj¹ twórczoœæ artysty w ca³ej dekadzie lat 90. Równolegle z malarstwem Dobkowski pracuje nad rysunkiem, bêd¹cym bardzo wa¿nym dope³nieniem jego twórczoœci.

64 WOJCIECH KA£A (Oœwiêcim 1959, mieszka na Mazurach)

estymacja: 8 000 - 12 000

65 WOJCIECH KA£A (Oœwiêcim 1959, mieszka na Mazurach)

OGRODY TESALII br¹z patynowany, wys. 79 cm z ty³u po prawej napis: „Ogrody | Tesalii“ 5 000 z³

Wiêcej - www.agraart.pl

estymacja: 8 000 - 12 000

66 NORMAN LETO w³aœc. £ukasz Banach (Bochnia 23 VIII 1980, mieszka w Warszawie)

NIEZNAJOMOŒÆ ROŒLIN: KROKUS, 2001 olej, p³ótno 70 x 70 sygn. na odwrocie: NIEZNAJOMOŒÆ | KWI [przekreœlone] ROŒLIN: | KROKUS 01, ni¿ej: NORMAN 2001

5 000 z³

estymacja: 7 000 - 15 000

Norman Leto (w³aœc. £ukasz Banach) - artysta-samouk, zajmuje siê malarstwem i sztuk¹ mediów. Koncentruje siê nie na „pracy z obrazem“ (pozyskanym i przetworzonym z tzw. rzeczywistoœci), lecz na obrazie wygenerowanym przez programy komputerowe (które sam tworzy) z wyobraŸni, emocji, w³asnych doznañ, stanów psychicznych itp. Istotn¹ rolê odgrywa w jego twórczoœci malarstwo, traktowane jako element akcji, wyraz spontanicznej ekspresji, budulec bardziej rozwiniêtych struktur. Jego realizacje wystawowe przybieraj¹ formê multimedialnych instalacji, ³¹cz¹cych film, muzykê, malarstwo. W 2010 ukoñczy³ i zaprezentowa³ na festiwalu Era Nowe Horyzonty we Wroc³awiu pe³nometra¿owy film Sailor, w którym „wykorzysta³ i zestawi³ w formie kola¿u rozmaite œrodki wyrazu i rodzaje narracji: tradycyjn¹ fabu³ê, komputerowe symulacje, formu³ê filmów popularnonaukowych, d³ugie sekwencje muzyczne i g³os spoza kadru“ (Ewa Gorz¹dek, http://culture.pl/pl/tworca/norman-leto-wlasc-lukasz-banach). Od 2007 artysta prezentuje swe wystawy indywidualne i uczestniczy w imprezach zbiorowych w czo³owych instytucjach w kraju i za granic¹, jego prace znajduj¹ siê w kolekcjach, m.in. Muzeum Narodowego i Muzeum Sztuki Wspó³czesnej (MOCAK) w Krakowie, Centrum Sztuki Wspó³czesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Fundacji Sztuki Polskiej ING. W Pañstwowej Galerii Sztuki w Sopocie trwa obecnie wystawa Normana Leto Ludzie, którzy ci¹gle czegoœ ode mnie chc¹ (11 III - 10 IV 2016).

67 MICHA£ CHUDZICKI (ur. Kraœnik 1983)

WYŒCIG II, 2011 olej, p³ótno 100 x 120 cm sygn. na odwr. na p³ótnie l.g.: Micha³ Chudzicki | Wyœcig II | 2011

3 000 z³

estymacja: 4 000 - 6 000

Micha³ Chudzicki ukoñczy³ Liceum Plastyczne w Zamoœciu i Wydzia³ Malarstwa ASP w Krakowie, gdzie uzyska³ dyplom w 2011 roku w pracowni prof. Leszka Misiaka. Od 2012 dzia³a i wystawia z kolektywem Roboczogodzina, którego by³ wspó³za³o¿ycielem. Mia³ wystawy indywidualne w Krakowie (Art Agenda Nova 2010, Bunkier Sztuki 2013), Düsseldorfie (Instytut Polski 2012), Lublinie (Galeria Bia³a 2012), Warszawie (Centrum Olimpijskie 2011, CSW Zamek Ujazdowski 2013). Uczestniczy³ w wystawach zbiorowych w kraju i za granic¹.

68 S£AWEK „ZBIOK“ CZAJKOWSKI (Zielona Góra 1982, mieszka we Wroc³awiu)

EUROINVADERS, 2012 olej, p³ótno 80 x 80 cm sygn. na odwr. na p³ótnie p.d.: ZBK | 2012 | EUROINVADERS

3 000 z³

estymacja: 4 000 - 6 000

- Czemu S³awek Czajkowski znany jest jako ZBIOK, sk¹d ten nick? - Pochodzi jeszcze z czasów uprawiania przeze mnie graffiti, nie do koñca legalnego procederu malowania po murach. Ka¿dy z nas szuka³ takiej kombinacji liter, któr¹ szybko i atrakcyjnie mo¿na by³o napisaæ sprejem, i galopem zwiaæ. Te tagi to nasze znaki rozpoznawcze wiele mówi¹ce o naturze autora. Potem, w czasach studiów w Instytucie Sztuki i Kultury Plastycznej [teraz to katedra na Uniwersytecie Zielonogórskim - przyp. red.], nadal u¿ywa³em tej ksywki, choæ ju¿ nie potrzebowa³em siê ukrywaæ. S³awek Czajkowski w rozmowie z Agat¹ Saraczyñsk¹, http://wroclaw.wyborcza.pl/wroclaw, 2011

S³awek „Zbiok“ Czajkowski - absolwent Instytutu Sztuki i Kultury Plastycznej przy Uniwersytecie Zielonogórskim. Zaczyna³ jako malarz graffiti i murali w Zielonej Górze, dzia³a we Wroc³awiu i innych miastach. Wystawia równie¿ w galeriach, by³ autorem kilku wystaw podejmuj¹cych temat street artu, w tym pionierskiej „Artyœci Zewnêtrzni. Out of Sth“, Wroc³aw 2008. Jest tak¿e twórc¹ filmu dokumentalnego poœwiêconego œrodowisku Urban Art (2011). Swoje dzia³ania prezentowa³, m.in. w Niemczech, we W³oszech, w Stanach Zjednoczonych, Czechach, Francji. Otrzyma³ Grand Prix w 9 Konkursie im. Eugeniusza Gepperta (2009), w tym samym roku uzyska³ Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od kilku lat dzia³a w duecie artystycznym „Dwa Zeta“ z Karolin¹ Zaj¹czkowsk¹. Tristan Manco, krytyk specjalizuj¹cy siê w dziedzinie graffiti, zaliczy³ go do grupy najbardziej interesuj¹cych artystów tego gatunku. W ksi¹¿ce Street Sketchbook (2007) okreœli³ go s³owami: zabawny, pe³en inwencji, nawi¹zuj¹cy do klasycznego stylu graffiti, Ferdynand Léger wspó³czesnoœci.

69 THE KRASNALS - WHIELKI KRASNAL PAWE£ KUKIZ, Z CYKLU CASTING NA PREZYDENTA, 2015 olej, p³ótno 40 x 40 cm sygn. l.d. pionowo: THE KRASNALS ‘2015 sygn. pastelem na odwr. na p³ótnie: The Krasnals ‘2015 | Whielki Krasnal | „Pawe³ Kukiz / z | cyklu „Casting na | prezydenta“

5 000 z³

estymacja: 7 000 - 15 000

Obraz wystawiany i reprodukowany: - Newsweek Polska, 3 V 2015, nr 19. - The Krasnal. Whielki Krasnal. Czu³em skurcze twojego prze³yku, Galeria Miejska Wroc³aw, luty 2016, ilustracja barwna s. 43, równie¿ w wersji czarno-bia³ej na ok³adce i wyklejce.

The Krasnals - grupa anonimowych artystów; Whielki Krasnal to pseudonim jednego z jej cz³onków. Grupa powsta³a 1 kwietnia 2008. Deklaruje: „Jako prowokatorzy kultury udowadniamy panuj¹c¹ w niej hipokryzjê, ob³udê, mechanizmy w³adzy. Krytykujemy sprowadzanie sztuki do propagandy politycznej, tworzenie spektaklu sztuki i odarcie jej z autentycznoœci. ¯¹damy prawa do wolnoœci sztuki [...]“. Sta³ym miejscem jej dzia³alnoœci jest Facebook i blog http://the-krasnals.blogspot.com/. Ponadto The Krasnals organizuj¹ prowokacje, akcje i interwencje w ró¿nych miejscach i kontekstach, nie tylko artystycznych. Bywaj¹ zapraszani na wystawy aktualnej sztuki, czasami spotykaj¹c siê z cenzur¹. „Byæ mo¿e nasze prace s¹ w jakichœ kolekcjach. Byæ mo¿e na ca³ym œwiecie“. (cytaty za katalogiem The Krasnal. Whielki Krasnal. Czu³em skurcze twojego prze³yku, Galeria Miejska Wroc³aw 2016, s. 26)

70 JANINA WIERUSZ KOWALSKA (ur. 1949, mieszka w Bielsku-Bia³ej)

MUSZLE, 2015 akryl, p³ótno 205 x 125 cm sygn. p.d.: JWK [monogram wi¹zany] na odwr. na p³ótnie: JANINA WIERUSZ KOWALSKA | SHELLS / MUSZLE | AKRYL NA P£ÓTNIE | 135 [sic!] x 205 cm. | 2015

9 000 z³

estymacja: 10 000 - 14 000

„Mój dorobek artystyczny, to efekt wielu lat przemyœleñ popartych intensywn¹ prac¹ przygotowawcz¹. Wraz z powolnym dojrzewaniem mojego malarstwa dojrzewa³a równie¿ œwiadomoœæ prawdy o wspó³czesnym œwiecie widzialnym, który jest jednoczeœnie œwiatem pierwotnym w swych ponadczasowych wartoœciach. Z czasem nauczy³am siê, jak s¹dzê, wyra¿aæ tê prawdê jêzykiem coraz bardziej uniwersalnym i syntetycznym. Pragnê dla swoich obrazów maksymalnej si³y oddzia³ywania wydobywanej jednak nie poprzez improwizacjê, lecz w kontekœcie realizacji projektu. Tê dyscyplinê wyznaczaj¹ zasady rz¹dz¹ce natur¹. W procesie twórczym fascynuj¹ mnie proporcje, równowaga i harmonia, czyli podstawowe prawdy w œwiecie duchowym. W moim przekonaniu linia, p³aszczyzna i kolor przynale¿¹ do realizmu w równym stopniu co pejza¿e, przedmioty i wizerunki, a abstrakcja staje siê rzeczywistoœci¹ na równi z namalowan¹ scen¹ rodzajow¹...“ Janina Wierusz Kowalska o swoim malarstwie

Janina Wierusz Kowalska - studia artystyczne odby³a w Krakowie, na Wydziale Wzornictwa i Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Piêknych. Dyplom z malarstwa uzyska³a w pracowni Tadeusza Brzozowskiego. Jest autork¹ Szko³y Sztuki Wizualnej, prowadzi warsztaty plastyczne przygotowuj¹ce m³odzie¿ do egzaminów wstepnych na uczelnie artystyczne. Jest autork¹ opracowañ z zakresu historii sztuki. Uprawia rysunek, tkaninê przestrzenn¹ i malarstwo o charakterze abstrakcyjnym.

71 JACEK PA£UCHA (Czêstochowa 1966, mieszka w Czêstochowie)

PIKNIK POD GRUSZ¥, 2011 akryl, p³ótno 81 x 65 cm sygn. l.d.: JPa³ucha 2011

3 000 z³

estymacja: 4 000 - 6 000

Jacek Pa³ucha studiowa³ na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, uzyskuj¹c w 1993 dyplom w pracowni prof. Wies³awa Szamborskiego. Równolegle by³ za³o¿ycielem i liderem zespo³ów: „Formacja Nie¿ywych Schabuff“, „Furmanka“, „Superpa³ka i najeŸdŸcy z kosmosu“, autorem tekstów i muzyki ich piosenek. Projektowa³ równie¿ ok³adki i oprawê graficzn¹ p³yt i wydawnictw dla wy¿ej wymienionych zespo³ów, a tak¿e, m.in. dla „Kultu“. Jest autorem ilustracji do ksi¹¿ki Gra¿yny Treli Dobry mê¿czyzna to martwy mê¿czyzna. Gra³ g³ówn¹ rolê w filmie £ukasza Wylê¿a³ka Balanga. Wystawia od 1993 w kraju i za granic¹. Stylistyka i tematyka jego obrazów, zbli¿ona typem humoru do twórczoœci Jerzego Dudy Gracza, zjedna³a mu popularnoœæ wœród zwolenników sztuki przedstawiaj¹cej, anegdotycznej i przeœmiewczej wobec przywar wspó³czesnego cz³owieka.

AGRA-ART DOM AUKCYJNY

Imiê i nazwisko, nazwa firmy

Adres

Numer telefonu, faxu, e-mail

FORMULARZ ZLECENIA LICYTACJI NA AUKCJI 17 KWIETNIA 2016

W celu z³o¿enia pisemnej oferty kupna na obiekty wystawione na aukcji nale¿y wype³niæ niniejszy formularz zg³oszeniowy i przes³aæ poczt¹ lub faxem - numer tel. (22) 625 08 08, 22 625 06 09.

Nowych Klientów - przed przyjêciem zlecenia - Dom Aukcyjny mo¿e poprosiæ o podanie pe³nych danych osobowych, referencji bankowych lub o wp³acenie wadium.

Proszê o rezerwacjê linii telefonicznej nr telefonu do licytacji Proszê o licytowanie w moim imieniu nastêpuj¹cych obiektów: Numer katalogowy

Autor, tytu³

Oferowana cena (bez op³aty organizacyjnej)

Zlecenia licytacji z limitem Dom Aukcyjny Agra-Art S.A. gwarantuje poufnoœæ informacji podanych w formularzu. Oferta - jej treœæ i proponowana cena - pozostaje do wy³¹cznej wiadomoœci Domu Aukcyjnego. Dom Aukcyjny bêdzie reprezentowaæ w licytacji Zleceniodawcê do podanej kwoty. Dom Aukcyjny nie uwzglêdnia zleceñ bez limitu.

Zlecenia licytacji telefonicznej Prosimy o podanie numeru telefonu aktualnego w czasie aukcji. Pracownik Domu Aukcyjnego po³¹czy siê z Pañstwem przed rozpoczêciem licytcji wybranych obiektów. Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialnoœci za problemy z uzyskaniem po³¹czenia z podanym numerem.

Wp³ata wadium przelew na konto gotówka

Oœwiadczenie Akceptujê wszystkie postanowienia Regulaminu Aukcji zawarte w katalogu aukcyjnym. W szczególnoœci zobowi¹zujê siê do zap³acenia wylicytowanej kwoty wraz z doliczon¹ op³at¹ organizacyjn¹ w ci¹gu 10 dni od daty aukcji. Zgadzam siê na przechowywanie i przetwarzanie moich danych osobowych w celu realizacji niniejszego zlecenia. Zosta³em poinformowany o mo¿liwoœci wgl¹du, poprawienia lub usuniêcia moich danych.

karta kredytowa (nazwa karty) nazwisko w³aœciciela nr karty wa¿na do

Data

3 cyfrowy kod

Podpis

Konto: RCB BANK, o/Warszawa, nr konta: 28 1750 0009 0000 0000 0356 5408

DOM AUKCYJNY AGRA-ART SPÓ£KA AKCYJNA 00-679 Warszawa, ul. Wilcza 55/63 tel. (0-22) 625-08-08, (0-22) 745-10-20, fax (0-22) 625-06-28

ZARZ¥D Zofia Krajewska-Szukalska prezes zarz¹du

Konrad Szukalski wiceprezes

Rafa³ Krajewski wiceprezes

Anna JóŸwik historyk sztuki (sztuka tradycyjna)

Jolanta Krasuska historyk sztuki (sztuka wspó³czesna)

Gra¿yna Zieliñska malarstwo rzemios³o artystyczne

Joanna Dziewulska historyk sztuki (sztuka tradycyjna)

Marcin Zieliñski projekty graficzne

Agnieszka Warska ksiêgowoœæ

Piotr Borkowski dyrektor zarz¹dzaj¹cy

RADA NAUKOWA Anna Tyczyñska historyk sztuki, malarstwo

Renata Lisowska konsultacje konserwatorskie

Anna Prugar-Myœlik historyk sztuki, malarstwo

Maryla Sitkowska historyk sztuki, grafika, rysunek

AUTORKI KATALOGU Anna Prugar-Myœlik - historyk sztuki, absolwentka Uniwersytetu Jagielloñskiego, pracownik naukowy Muzeum Narodowego w Warszawie w latach 1976-2005, starszy kustosz zbiorów sztuki wspó³czesnej, autorka wielu publikacji, katalogów i wystaw organizowanych w MNW i innych polskich i zagranicznych muzeach. Maryla Sitkowska - historyk i krytyk sztuki. By³a kustosz Gabinetu Grafiki i Rysunków Wspó³czesnych Muzeum Narodowego w Warszawie. W latach 1990-2013 kierowa³a Muzeum ASP w Warszawie. Kuratorka wystaw, autorka licznych katalogów i publikacji o sztuce wspó³czesnej. Anna Tyczyñska - historyk sztuki, absolwentka Uniwersytetu Jagielloñskiego, pracownik Muzeum Narodowego w Warszawie w latach 1971-2005, znawca malarstwa polskiego XIX/XX w., starszy kustosz zbiorów malarstwa polskiego, wspó³autorka wielu wystaw i katalogów organizowanych w MNW. Za konsultacje dziêkujemy: Stasysowi Eidrigevièiusowi, Andrzejowi Starmachowi.

Roczna prenumerata katalogów (Sztuka Wspó³czesna i Tradycyjna) wysy³anych przed ka¿d¹ aukcj¹ w pierwszej kolejnoœci oraz wszelkie inne okazjonalne katalogi Agry-Art - 120 z³ Wp³aty: RCB BANK, oddzia³ Warszawa, numer konta: 28 1750 0009 0000 0000 0356 5408

Zdjêcia do katalogów Marcin Zieliñski, £ukasz Macheta

WYDAWCA: Agra-Art SA Wszelkie prawa zastrze¿one.

Agra-Art S.A. Warszawa

ul. Wilcza 55 (22) 625 08 08 (22) 745 10 20 www.agraart.pl agra@agraart.pl