OIHANA ALEGRE 5.MAILA A 2012-2013
-Ni Laia naiz, bihotz onekoa eta bihurri samarra. Oraindik zazpi urte ditut, dantzatzea asko gustatzen zait. -Ni Koldo naiz, bihotz onekoa eta bihurria. Zortzi urte ditut, futbolean jolastea asko gustatzen zait. Gure amona eta aitonaren etxean gaude udara beraiekin pasatuko dugulako. Gure aiton amonak Elcheko urbanizazio batean bizi dira, gauetan neska mutil guztiak linterna bat hartzen dugu, ez dagolako farolarik eta errepidean egoten gera, futbolean edo lurrean pipak jaten. Egun batean: Koldo, Laia, aitona eta amona joan ginen kohete pieza batzuk erostera denda batera. Erosi eta gero etxera bueltatu ziren. Koldo,Laia,aitona eta amona muntatzen hasi egin ziren eta ez zekiten kohetea handia zela.Aprobetxatu zuten lekua bateriak, kableak eta horrelako gauzak jarri egin zituzten sartu ahal izateko.Meriendatzera joan ziren eta ondoren kohetean sartu ziren biak, Koldok botoi bati eman zion nahigabe eta ilargirantz joan ziren, bitartean espazioko jantziak jartzen ari ziren. Lurreratu zenean atea ireki zen eta biok batera salto egin zuten. Koldok argazki-kamera zeukan eta
argazkiak atera zituen. Pentsatu zuten,etxera joatera aitona eta amona kezkatuta egon al zeudelako. Etxera iristerakoan, kotxean sartzeko esan zuten eta bitartean kontatu zieten eta argazkiak erakutsi zuten aitona eta amonari. Koldo eta Laia parke batera joan ziren, aitona eta amonak izozki bana erosi zieten. Dendatik oso pozik irten ziren. Izozkia bukatzerakoan etxera joan ziren Koldo, Laia, aitona eta amona.Iristerakoan, berriro sartu ziren kohetean Koldo eta Laia beste botoi bati eman zioten eta Saturnora abiatu ziren. Oso pozik espazioko jantziak jarri egin zituzten, atea ireki eta salto egin zuten. Oraingo honetan, Laiak ekarri zuen bere argazkikamera.Oso argazki polit pilo bat egin zituzten. Argazki batzuk lagunei bidali zizkieten. Kohetean sartu eta Koldok lehengo botoiari eman zion. Baino ez zuen funtzionatzen. Egun erdi bat pasatu zuten Saturnon. Bi estralurtarrekin topatu ziren. -Kaixo gu Koldo eta Laia gara -Kaixo gu Lolo eta Lili gara. Zerbaitetan ahal dizuegu lagundu? -Bai mesedez, gure kohetea izorratu egin da. -A bale, oraintxe konpontze dugu. -Eskerrik asko. -Ezorregatik,bukatu dugu. -Atera dezakegu argazki bat denok elkarrekin? -Bai noski. Argazkiak ateratzen bukatu zuten eta beraiei batzuk eman zizkieten. -Joan gaitezke zuekin Lurra ezagutzera? –esan zuen Lilik. -Bai noski, gure aitona eta amonari berdin zaie.-esan zuen Laiak -Sartu gure kohetean-esan zuen Koldok Sartzerakoan Laia botoiari eman eta iritsi ziren etxera. Aitona eta amonarengana joan ziren. Estralurtarrak ikusterakoan asko harritu ziren. Amonak merienda eman zien:Koldo,Laia,Lolo eta
Liliri kanpora joan ziren eta meriendatu eta gero, mutilak futbolean jolasten ari ziren eta neskak margotzen: ilargiak, izarrak, planetak, kometak etab‌ Gero lauak kohetean sartu ziren eta beraiek, Neptunorantz eraman zituzten Koldo eta Laia. Iristerakoan beraien etxera eraman zituzten. Beraien etxea ezagutzeko Lolok Koldo eraman zuen bere gelara eta Lili Laia eraman zuen bere gelara. Laiari asko gustatu zitzaion Liliren gela eta Koldori asko gustatu zitzaion Loloren gela.Ondoren Lili eta Lolo eraman zituzten Laia eta Koldo, Lili eta Lolo joan ziren beraien lagunengana. -Koldo eta Laia etorri gure lagunekin-esan zuten Lilik eta Lolok. -Bale-bale zuekin joango gara-esan zuten Koldok eta Laiak. Bapatean estralurtar bat, Kautron izenekoa joan zen Koldo eta Laiarengana eta harrapatu zituen. Bere kohetean sartu zituen eta Saturnoko beste puntara eraman zituzten. Iristerakoan Kautronen etxera eraman zituzten eta kartzel moduko batean sartu zituzten baino beraiek ez zekiten zergatik. -E! Utzi ateratzen hemendik- esan zuten Koldo eta Laiak biak haserre-haserre. -Isildu mukitsuak- esan zuen Kautronek. -Nola gaiztoa naiz, oso gaiztoa eta ez dizuet utziko ateratzen hemendik-esan zuen Kautron Lili eta Lolo bazekitenez non bizi zen Kautron,Koldo eta Laiarengana joan ziren, kartzel arraro horretatik ateratzeko. Kautronen etxera joan ziren. -Kautron, utzi gure lagunak ateratzea, bestela borrokatuko dugu, gu hirurak eta guk irabazten badugu gure lagunak aterako dira eta bestela kartzelan geldituko dira. - Ados?-esan zuen Lolok. -Bale ados nago has gaitezen-esan zuen Kautron. Borrokatzen hasi ziren Lili eta Lolo denbora guztian irabazten ari ziren, gero soka bat hartu eta Kautroni lotu zioten, Lili eta Lolo
irabazi zuten, botoi bati eman eta kartzelak ireki ziren. Korrikakorrika atera ziren Koldo, Laia, Lolo eta Lili Kautronen etxetik. -eskerrik asko kartzel horretatik ateratzeagatik.-esan zuten Koldo eta Laia -Ez horregatik baino hurrengoan kontuz ibili- esan zuen Lolo. -Bale kontuz handiagoarekin ibiliko gara hemendik. -Goazen Uranora paseo bat ematea an parke bat dago lau kulumpioekin eta hor guztiak al dugu jolastu. -Bale!-esan zuten Koldo eta Laia poz-pozik. Kulumpion gana joan ziren. Jolasten hasi ziren kulumpiatzen oso altu zihoazen laurak ondoren, nola asko kulumpiatu ziren gelditzen ari ziren kulumpioak. Gero berandu zenez bakoitza beraren etxera joan ziren. Koldo eta Laia etxera joan zirenean beraien gurasoak etorri ziren, guztiok batera afaldu zuten. Afaltzen bukatzerakoan guztiak: Koldo, Laia, aitona, amona, aita eta ama kanpoan izarrei begiratzen ari ziren eta San Lorenzoko izarra ikusi zuten.
EKAITZ BAUZA 2012-2013 5.a
Bazen behin Cristina izeneko neska bat.20 urte zituen eta Billabonan bizi zen. 1809. urtea zen. Cristinak lan egiten zuen laborategi batean. Zientifikoa zen. Teleskopio handi batekin Ilargia ikertzen ari zen . Ana Cristinaren laguntzailea zen. Meteorito bat ikusi zuten eta Anari esan zion: -Goazen espaziontzi bat egitera. -Bai,goazen egitera espaziontzi bat, bai! Lanean hasi egin zirenean asko kostatu zitzaien. Azkenean bukatu zuten. Espaziontzi handia egin zuten. -Goazen Ilargira ea Meteoritoak ondo ikusten diren!-esan zuen Cristinak. Anak esan zuen: -Bai, bai! Goazen Ilargira! Bai, bai! Iritsi zirenean Meteorito batean estralurtarrak ikusi zituzten. -Goazen meteoritoak gertutik ikustera.- esan zuen Cristinak. -Uau,ze handiak diren Meteoritoak!-esan zuen Anak. -Ana, espaziontzia puskatu da!-esan zion Cristinak. Ana beldurrez hasi zen eta Cristinak esan zuen: -Lasaitu, Ana, goazen konpontzera espaziontzia! -Bai, bai, goazen konpontzera espaziontzia! Goazen, goazen! Azkenean espaziontzia konpondu zuten eta Ana lasaitu zen. Cristinak eta Anak estralurtarrarekin hitz egin zuten: -Kaixo, estralurtarrak. Guk ez dugu nahi zuei mi単ik eman. Gu bakarrik etorri gara meteoritoak ikustera- esan zuen Cristinak. - Orain joan egin behar dugu. Sentitzen dugu.-esan zuen Anak. -Bai-bai-jo-an-zai-tez-te!!!
Argazkiak egin zituzten estralurtarrak, Ilargia eta meteoritoak gogoratzeko eta Lurrera itzuli ziren.
Danel Bustillo
5.a. 2012-2013
Egun batean, espazioan, toki handi ilun batean, izar pila bat zeuden. Normalean toki haiek bereziak ziren eta ez ziren non nahi ikusten.Espaziontzi batean jendea bizi zen, eta hortik fuerteenak bi pertsona ziren. Batek Julen izena zuen, eta besteak Alex, Julen altua zen Alex ordea baxua, Julenek asko jaten zuen, eta oso azkarra zen, Alexek, berriz, ez zuen ezer jaten, eta ez zen batere azkarra. Baina hala ere oso ondo moldatzen ziren. Egun batean, besteak bezala, gaiztoak etorri ziren beste espaziuntzi urruti batetik, eta sorpresaz denak harrapatu zituzten Piko izan ezik. Piko koloretako hegaztia zen, eta oso moko handia zuen. Piko espazio-ontziko jendea askatzera joan zen. Jaitsi zenean 2.solairura, hor ikusi zituen denak ziega batean,baina arazo bat zegoen, polizia bat zegoen. Piko isil-isilik sartu zen gelan eta ostiko bat eman zion botila bati, ondoren bueltak ematen hasi zen, eta polizia aztertzera joan zenean, Pikok bere moko gogorrarekin denak askatu zituen. Alexek eta Julenek egin zuten lehenengo gauza poliziari armak kentzea izan zen. Julenek Alexi esan zion: -Alex, goazen 1.solairura. -Baina pasahitza behar da- esan zuen Alexek. -Nik badakit zein den - esan zuen Pikok
Pikok pasahitza teklatuan jarri zuen eta 1.solairura igo zirenean, armak hartu zituzten eta eraso egin zuten. Ondoren ustekabean denak harrapatu zituzten, eta alderantziz jarri zen dena. Gaizto guztiak kartzelan sartu zituzten, baina armak kentzea ahaztu zitzaien, orduan gaizto batek tiro batez, kartzelaren atea ireki zuen. Jarraian gerra piztu zen, denak tiroka hasi ziren, beste batzuk nabe txiki bat hartu zuten, eta ihes egin zuten. Nabeekin joan zirenak beldurtiak ziren, eta borrokan geratu zirenak ausartenak. Honek, pistola batzuekin, gaizto batzuk hil zituzten baina ez zen nahikoa izan gerra bukatzeko. Gaiztoen erregea, Oier izenekoa, oso potoloa zen, eta asko gustatzen zitzaion agintzea, horregatik zen erregea. Oierrek ez zuen amore eman nahi. Ondoren usain txarreko bonbak botatzen hasi ziren, handik minutu batzuetara gaiztoak gerra menperatzen ari ziren, hala ere onek ez zuten etsiko eta irabazi arte saiatuko ziren. Alex 2.solairura joan zen azkar-azkar ikertzera zer gertatzen ari zen. Batbatean kaxa handi-handi bat ikusi zuen, baina irekitzeko giltza bat behar zen. Alexek presa zeukanez, pistola bat hartu zuen eta kaxa ireki zuen. Bat-batean beste kaxa bat ikusi zuen eta nazkatzen hasi zen. Hainbeste kaxarekin, orduan aizkora bat hartu zuen,eta kaxa jotzen hasi zen: -Ez didazu irekiko! -esan zion kaxak. -Nola ezetz!- esan zion Alexek.
Alex nazkatu egin zenez, kaxari kasu egin zion, eta 1.solairura igo zen. Han ikusi zuen lehenengo gauza ametraiadora bat izan zen, korrika joan zen ametraiadoraren bila eta 2.solairura jaitsi zenean, tiroka hasi zen, eta bat-batean mazoka bat ikusi zuen eta esan zuen: -Horrek bai merezi zuela! Jarraian bazokarekin tiro bat jo zuen eta beste kaxa bat ikusi zuen. Gero beste kaxa txiki bat ikusi zuen. - Ametraiadorarekin irekiko dut! - esan zion bere buruari. Bat-batean txoko batean lurrean giltza aurkitu zuen eta esan zuen: - Aupa! Aupa! Aurkitu dut. Azkenean kaxa ireki zuen, eta dirua, urrea, zilarra, eta brontzea, aurkitu zuen. - Aberatsak gara, Aupa! Aupa! -esan zuen Alexek. - Momentuz, gutxigatik -esan zuen Oierrek, gaiztoen erregeak. - Eta besteak? -galdetu zuen Alexek. - Lotuak soka batekin, eta ahoan zeloa. Zu bakarrik falta zera, emaidazu altxorra! - esan zion Oierrek. - Ez, ez dizut emango! -esan zion Alexek. Orduan Alexen bila joan ziren. -Ja, ja, ja, ja, ikusiko dugu nola hiltzen zaren! -esan zuen Oierrek. Jarraian ametraiadora hartu eta tiroka hasi zen, orduan kontraeraso egin zieten gaiztoek, baina Alexek mazoka hartu, eta bost gaizto inguru hil zituen. 1.solairuan Julen soka mozten saiatu zen. Halako batean soka moztu zen!. 2.solairuan berriz ia menperatuak zeukaten gaiztoak. Julenek pistola bat hartu eta 2.solairura
jaitsi zenean ez zioten pasatzen utzi, eta lanza batekin mehatxatu egin zioten. Orduan gogoratu zuen -Eta beste lagunak? –esan zion bere buruari. Gora joan zen korrika, eta labana batekin lagunak askatu zituen, baina bi gaiztok segitu egin zioten. Ondoren lanza kendu zioten, eta 2.solairura jaitsi bezain laster Oierrek laban batekin mehatxatu zuen Alex. - Mugimendu bat gehiago eta Alex hilko dut - esan zion Oierrek.
Orduan, Alexek bere zapatilekin Oierren behatz potolo guztian eman zion eta bueltaka hasi zen bere behatz potoloa ukitzen eta honelaxe esan zuen Oierrek: -Ai ai ai ai , ze mina, ze mina!! Azkenik Julenek eta Alexek gaizto guztiak atxilotu eta, espaziuntzitik bota zituzten. Gaizto hauek arnasarik gabe geratu zirenez hil egin ziren. Ondoren Julen eta Alex eta espaziuntziko jendea besarkatzen hasi ziren, baina bestaldetik ere barrezka hasi ziren, azkenean gaiztoak hil zirelako. Bukatzeko, altxorra eta arma guztiak beraientzat izan ziren. Handik aurrera poz-pozik bizi izan ziren, eta inoiz ez ziren beste gaizto batzuk ausartu beraien espaziontzira bueltatzera.
IZASKUN IRIONDO 5.MAILA A 2012-2013
Bazen behin, Lander izeneko mutil bat. Bere ilea, marroia zen eta begiak urdin kolorekoak.Ez zen lodia, baina ezta argala ere. Landerrek lan bat zeukan.Garbitzailea zen. Ez zen kaleko garbitzailea, Espazio ontzien gordelekukoa baizik. Leku hori oso handia zen eta, Lander neka-neka geratzen zen astero bere lantegia garbitzeaz. Landerri, bere nagusia etorri zitzaion.Lodikote samarra eta burusoila zen, eta esan zion: -Lander, Saturnora joan behar zara, hango satelite batek mugimendu bat detektatu du eta. -Joango nintzateke baina, lurra garbitu behar dut. -Egin ezazu nahi duzuna. Agur! -Ondo da, Saturnora joango naiz eta zer gertatzen ari den ikusiko dut. Nahi baduzu kamara espaziala eramango dut, eta argazkiak
egingo ditut.-Esan zuen Landerrek emozioarekin. Landerrek lantegi horretan lan egin aurretik, espazio ontziak gidatzen ikasi zuen (badaezpada). Orduantxe hasi zen bere espazio-ontzia prestatzen. Bukatu orduko abiatu zen Saturnora. Saturnora heldu zenean, bere espazio ontzia planeta horren eraztunean utzi,eta kamara hartu ondoren, kanpora atera zen espazio jantzia jarrita. Berak momentu hori aprobetxatu zuen argazkiak egiteko. Argazkiak egin ondoren, espazio ontzira sartu zen argazki aiek ikustera. Baina argazkian esku berde bat agertzen zela konturatu zen eta ahalik eta azkarren atera zen. Orduantxe ikusi zituen estralurtarrak jolasean. Estralurtarrek Landerri esan zioten:
-Kaixo, gurekin jolas egin nahi al duzu?
-A!-Oihukatu zuen Landerrek, espazio-ontzira sartuta. -Eta gainera nire hizkuntza hitz egiten dute!-erantzun zuen izututa. Berehala telefonoa hartu zuen eta bere nagusiari deitu zion esanez: -Kaixo, Lander naiz, jauna estralurtarrak ikusi ditut! -Gezur hori irentsiko dudala uste baduzu, jai duzu. -Ez da gezurra, eta nahi baduzu argazki bat bidaliko dizut ziurtatzeko.-Momentu horretan ordenagailuan kamara konektatu, eta argazkia bidali zion. -Ikusi ordenagailuan jauna.- Bere nagusiak ordenagailuan begiratu zuen, eta harrituta erantzun zion. – Ba, egia da! Estralurtarrak benetakoak dira! -Esan dizut ba nik.-erantzun zion Landerrek erabat harrotuta. Nahi baduzu, gure arteko sekretua izango da. - Ondo da, zuk nahi duzun bezala.- esan zuen telefonoa eskegiz. Horren ondoren, poz-pozik joan zen ohera, eta azkar-azkar lokartu zen. Baina, gauean zarata batzuk entzun zituen, eta kanpora atera zen zer zen ikustera. Kanpoan, 3gizon arraro
zeuden. Beltzez jantziak hiruak. Berak, susmo txarra zuen, baina halere hauxe esan zuen: -Zer ari zarete egiten hor kanpoan? -Hemen, paseatzen.-erantzun zion, zaku bat zeramala eskutan. -Ba, nik ez dut inoiz ikusi Saturnon jendea paseatzen! -Baina gu, bereziak gara! -Zer daramazu zaku horretan?-galdetu zuen Landerrek. Bat-batean, beltzez zihoazen hiru gizonak, korrika hasi ziren.
Lander, hiru horiei jarraitu zien. Gizon horiek, espazio-ontzi batean sartu ziren, eta inork ikusi gabe bera ere sartu zen. Espazio-ontzi barruan, aulki arraro bat zegoen, eta baita kabledun kaskoa. Baina Lander ez zen hori ikustera joan, poltsa barruan zegoena baizik. Bat-batean,
beltzez zihoan gizon batek, poltsatik zerbait atera zuen. Gauean ikusi zuen estralurtarretako bat zen. Orduan, gerrian zuen linterna hartu, eta gizona argiarekin itsutu zuen. Momentu hori aprobetxatu zuen estralurtarra hartzeko. Baina, hiru horietatik, itsutu ez zituenak atzetik zeuden. Gizon batek Landerri oihukatu zion: -Aizu mutil, aurkitu dugun estralurtar bakarra da! Itzuliko al zeniguke? -Ez horixe! Aske egotea da onena!-Erantzun zion Landerrek. -Zergatik uste duzu hori onena dela? -Bere etxea, hauxe
delako.
Momentu horretan,
gerrian
zeraman mugikorra
hartu, eta
polizia espazialari
deitu zion:
-Polizia espaziala,
Saturnon
nago, eta zuen
laguntza
behar dut. -Zer gertatzen da?
-Hiru gaizkile, niri jarraitzen daude. -Ba, orduan oraintxe goaz. Minutu batzuen ondoren, espazio ontzi bat lurreratu zen Saturnon, eta kapitainak hauxe esan zuen: -Geldi, atxilotuak zaudete! Lander, momentu horretan lasaitasun handia hartu zuen esanez: -Mila esker kapitaina!-estralurtarra erakutsiz- Hauek, bizileku bat behar dute. Lasai, aurkituko diegu bizileku bat. Estralurtar guztiak eraman zituen.Lander, lurrera iritsi zenean, gertatutako guztia nagusiari kontatu zion.
AMAIERA
IRAIA NAJERA 5.MAILA A 2012-2013
Bazen behin espaziora bidaia bat egin behar zuen astronauta bat. Astronauta oso altua eta argala zen eta begi urdinak zituen. Dena prest zeukanean: oxigeno motxila, kaskoa, espazio jantzia, eskularruak etab‌ espazio ontziak ez zuela arrankatzen konturatu zen eta konpontzaileei deitu beharra izan zuen. haiek segituan etorri ziren. Ikusi zutenean konponketarik ba zeukan, nahi gabe okerreko botoia sakatu eta espaziora abiatu ziren konturatu gabe. Orduan, konpontzaile bat espazioan zeudela konturatu zen eta besteari abisatu zion. Martera iritsi zirenean estralurtar batzuk ikusi zituzten eta hantxe lurreratu ziren. Bati galdetu ziotenean non zeuden estralurtarrak erantzun zuen: - Mar-te-pla-ne-tan-zau-de-te. Ondoren konpontzaileak esan zion: - Ze arraro hitz egiten duen! Eta besteak erantzun zuen: - Aizu! estralurtarra da. Estralurtarrak bere etxera gonbidatu zituen konpontzaileak kafea hartzera. Etxera iristerakoan konpontzaileek esan zuten: - Uau, ze etxe polita daukazun!! Erakutsiko al diguzu etxe guztia? Eta extraterrestreak hau erantzun zuen: - Nahi-du-zu-en-be-za-la-era-ku-tsi-ko-di-zu-et-bai,hau-sa-lo-ia-da-e-ta-hau-su-kal-dea-da. –Hau e-gon-gela-du-zu-e. –Be-no-o-rain-ka-fe-txo-bat-ja-rri-ko-dizu-et, -Nahi-al-di-tu-zu-e-gai-le-tak?
Konpontzaileek baiezkoa eman zioten. Kafea edan ondoren Lur planetara itzuli behar ziren eta agur esan zioten extraterrestreari: - Agur estralurtarra, bihotzean eramango zaitugu!! Estralurtarrak esan zuen: - Nik-zu-ek-e-re-bai-la-gun-mai-te-ok-a-gur!! Lur planetara itzuli zirenean, astronauta ikusi zuten, baina, aurpegi txarrarekin. Haserre zegoen eta esan zuen: - Orain nik ezin dut bidaia egin zuen erruagatik!!! Eta konpontzaileek esan zuten: - Baina zuretzat izango da merito guztia. Astronautak erantzun zuen: - Egia da, niretzat izango da meritoa baina, orduan telebistan zer kontatuko dut ez badut bidaia egin? Konpontzaileek esan zuten: - Kontatuko dizugu bidaia. Astronautak pozez zoratzen esan zuen: - Benetan! Eskerrik asko, hemendik aurrera nire soldaduak izango zarete lagunok. Handik aurrera oso lagun onak izan ziren eta konpontzaileak soldadu onak izan ziren. Zoriontsu bizi izan ziren beraien etxeetan. Beraien etxea astronauten gauzez betea zegoen: Argazkiak, espazio jantzia, kaskoa, eskularruak, oxigenoaren motxila etab. Egunero “base“ espazial sekretura joaten ziren bidaiari buruz hitzegitera. Urte batzuk pasa ondoren beste bidaia bat egin zuten baina oraingo honetan denak batera joan ziren extraterrestrea bisitatzera. Iritsi orduko, astronauta aurkeztu zuten eta pozik iraun zuten soldaduak eta astronauta. Beste urte bat pasa ondoren azken bidaia egin zuten extraterrestrea bisitatzera eta lotara gelditu ziren Marten, bere etxean. Hurrengo egunean, astronautak beraien argazki
bat emman zion bihotzean eramateko eta ondoren betirako joan ziren Lur planetara. Extraterrestreak egun bakoitzean hamar aldiz begiratzen zuen argazkia eta egun berean negarrez hasi zen astronauta ez ikustea penagarria zelako. Extraterrestreak erabaki zuen beraiei bisita bat egitea eta bere plater hegalarian abiatu zen Lur planetara. Han gizaki asko ikusi arren astronautaren “base�-ra iritsi orduko besarkada erraldoi bat eman zien soldaduei eta astronautari eta esan zien: - Me-se-dez-bi-si-ta-bat-ge-hia-go-o-pa-ri-batdau-kat-zu-en-tzat-e-ta. Astronautak eta soldaduek esan zuten batera: - Oparia? Hurrengo urtean seguru joango garela lau aste pasatzera. Hori esan ondoren, estralurtarra pozez zoratzen eta saltoka hasi zen nekatu arte. Baina, ez zen nekatu hurrengo urtea izan arte. Hurrengo urtea zen, bidaiaren eguna. Urduri zeuden Martera joateko eta “base�-tik atera aurretik tila bat edan zuten. Martera iritsi orduko estralurtarraren etxera joan ziren korrika eta esan zioten: - Egunon, sartu gaitezke? Estralurtarrak erantzun zuen: - Bai, e-to-rri-ho-na-e-gon-ge-la-ra, sor-pre-sa-bat-dau-kat-zuen-tzat. Ondoren astronautak esan zuen: - Esan ziguna egia da, opari bat egingo zigula, aupa!! Orduan korrika joan ziren egongelara eta sofan eseri zirenean estralurtarrek oparia eman zien. Bere argazki bat zen, beti bihotzean eramateko. Lau aste horiek oso-oso ondo pasa zituzten. Joateko ordua iritsi zen eta agur esan zioten elkarri betirako. Lur planetara iritsi bezain laster telebistako kazetariak etorri zitzaizkion elkarrizketa bat egitera. Elkarrizketa bukatu eta gero lasai eta zoriontsu bizi izan ziren betirako.
Unai Irazola 5.maila A 2012-2013
urriaren 2a 2005 Jon eta Aritz lagun minak ziren betidanik. Jon oso azkarra zen eta Aritz Jon bezain azkarra. Aritz oso bihotz onekoa zen eta Jon ere,Jon eta Aritz espaziontzi batean bizi ziren,espazio ontzia barruan etxeak zeuden.Jon beti etxean gelditzen zen gaixorik zegoelako. Jonen etxea oso pobrea zen dirurik ez zuelako eta Aritzena normala (dirua ez asko ez gutxi). Egun batean Jon sendatu zenean Martera joan ziren bidaiatzera. Marten estralurtarrak zeuden. -Kaixo-esan zuen Jonek-Kaixo-esan zuen estralurtar batek-Nondik zatozte?-esan zuen beste estralurtar batek-Gu Lurra planetatik- esan zuen Aritzek-Ba gu hemen bizi gara-esan zuten estralurtar guztiek-. Estralurtarrak espaziontzira eraman zituzten. Hurrengo astean Jupiterrera joan ziren. Han inor ez zegoenez orduan espaziontzira bueltatu ziren. Hurrengo astean Artizarrera joan
ziren eta han
estralurtarrak zeuden, estralurtarrekin
jolastu ondoren espaziontzira itzuli ziren. Gero lurrera joan ziren eta beraien aitak eta Amak hartu eta espaziontzira itzuli ziren.Hurrengo asteko bidaian Saturnora joan ziren.Saturnon ez zegoen ezer eta parke bat sortu zuten eta estralurtar batzuk utzi zituzten. Jon eta Aritzek espazio ontzia handitzea erabaki zuten.Oso handia zen eta orain bakoitzak bere etxea zeukan,Aritzek bat Jonek beste bat...Oraingo espazio ontzi horretan jende gehiago sartzen zen.Saturnora joan ziren beren estraluktarrak hartzera.Orduan estraluktarrak harrituta gelditu ziren espazio ontziarekin.Barrura sartu zirenean oso pozik geratu ziren bakoitzak bere etxea zeukala jakitean. Estraluktarrak beren etxetara sartu zirenean oso harriturik geratu ziren eta esker onak eman zizkien.Esker onak eman ondoren beste planeta batera joan ziren esploratzera.Planeta horretan estraluktarren aita eta ama zeuden eta espazio ontzira sartu ziren beren seme alabekin lo egitera.Hain beste jende zegoenez,hiri moduko bat egitea erabaki zuten.Hori egin zuten eta lurreko jende guztia hartu zuten.Orduan bai zegoela jende pila,beti hitz egiten zeuden.Aurkitzen zuten jende guztia espazio ontzira sartzen zuten.Azkenean hainbeste jenderekin espazio ontzia bete egin zen.Horren ondorioz ezin zen jende gehiago sartu,autobus moduan ibiltzen ziren beti. Espazio ontzian denbora gehiena egoten zena Lurrera eramaten zuten.Ondoren hainbeste diru ez zeukatelako bidaiak kobratzen hasi ziren.Bidaia bakoitzeko 2â‚Ź pagatu behar zuten,dirua lortzen
hasi ziren.Geroz eta gehiago, geroz eta gehiago,hainbeste dirurekin ez zekiten zer egin,orduan gauzetan gastatzen hasi ziren: hiriarentzat gauzak erosten,denda berriak jartzen eta espazio ontzian jende gehiago sartzeko gauzak erosten.Jende gehiago sartu zen. Unibertso guztia zegoen hor barruan eta orain bai zela festa handia.Lapurrak zeuden baina baita poliziak ere,orduan lurrera eraman zituzten eta kartzelan sartu.Espazio ontziko laurdenak beldurra zeukan altueraz eta lurrera eraman zituzten.Orduan autobuserako diru gutxiago irabazten zuten.Beste laurden mareatu egiten zen geroz eta diru gutxiago,geroz eta diru gutxiago.Hurrengo astean beste bidaia batera joan ziren,Plutonera.Han pertsona arraroak zeuden baina beraiek bezala hitz egiten zuten. -Kaixo-esan zuen Aritzek. -Kaixo-esan zuen pertsona batek-Nola deitzen zarete-esan zuen Jonek-Ni Danel naiz-esan zuen batek-Ni Iker-beste batek-Ni Iraia-beste batek-Ni Jon-esan zuen Jonek-Ni Aritz-esan zuen Aritzek-
-Nahi duzue espazio ontzian sartu-esan zuen Jonek-Bai baina gure aita eta amarekin-esan zuen Ikerrek-Bale-esan zuen Aritzek-. Espazio ontzira sartu ziren eta harrituak geratu ziren.Beraien geletan sartu eta bidaia bat egin zuten,lotan zeuden bitartean.Hainbeste bidaia egin ondoren super heroiarena egitea erabaki zuten.Jon man eta Aritz man deitzen ziren.Jendeari txistu bat eman zien eta esan zuen: -Txistu hau jotzen duzuenean segituan etorriko gara-esan zuen Jonek-
-Bai bai-esan zuen Aritzek-
-Eskerrikasko- esan zieten Jon eta Aritzi-Agur-esan zuten Jon eta Aritzek-Agur-esan zuten denak-. Hainbeste jende salbatu ondoren zahartu eta hil egin ziren.
URTZI RAMOS SERNA 5.MAILA A 2012-2013
Bazen behin etorkizuneko herri bat, Nafarroakoa.Herri horretan bi anai bizi ziren,batek Unai zuen izena eta 7 urte zituen eta besteak Oier zuen izena eta 13 urte oso azkarra zen eta eraikitzea asko gustatzen zitzaion Oierrek berriz bideojokoak eta abenturak gustuko zituen.Bazegoen biei gustatzen zitzaien gauza bat,planetak esploratzea.Aita zientzialari bat zen. Egun batean bi anaien aita oso urduri zegoen. -Gaur aita oso arraro dago,goazen ikustera zer gertatzen den esan zuen Oierrek. -Goazen. Orduan laborategiaren atearen aurrean zeudenean aho zabalik gelditu ziren. -Begira Oier, asteroide bat- esan zuen Unaik aho zabalik. -Kaixo semeak! Begira zer aurkitu nuen mendian,asteroide bat,eta gainera magikoa daesan zuen aitak. Momentu hartan,eztanda bat entzun zen.Bat batean ovni bat ikusi zuten eta barruan Zook izeneko estralurtar gaizto bat. -Ni Zook maltzurra naiz eta kometa eramango dut. Hori esan bezain laster,esku batzuk atera ziren ovnitik eta kometa eraman zuen. -Aita, Zookek kometa eraman du!Zer egingo dugu?-esan zuen Oierrek larrituta. -Lasai,Oier.Asteroideari txip bat jarri nion, horrela nere espaziontziarekin aurkituko dut -esan zuen aitak. -Ez aita.Gu joango gara zure ordez- esan zuen Oierrek emozionatua.
-Ondo da, hemen daukazue asteroidea aurkitzeko mandoa. -Goazen espaziontzira Unai! Orduan Oier eta Unai asteroidearen bila joan ziren. -Plutonen dago asteroidea- esan zuen Unaik Bi anaiak ez ziren konturatu planeta asko zeudela aurretik.Ordu batzuk pasa ondoren Martera iritsi ziren. -Begira Unai,Marte! Goazen lurreratzea! Oier esan bezalaxe,lurreratu ziren. -Begira ze harri,gorri,gorria dira.Hartuko dut bat -esan zuen Unaik harrituta. Ez zegoenez ezer egiteko Marten,handik joan ziren. Bitartean,Zooken gordelekuan: -Ja,ja,ja!Asteroide honekin mundua neurea izango da -esan zuen Zookek. Momentu hartan estraluktarrarren laguntzaile bat etorri zen larrituta. -Agintari-agintari bi mutiko datoz honantz datoz,zer egingo dugu? -Eskuadroiei deitu, ez dira Plutonera iritsi behar. Oier eta Unai espaziontzian: -Kontuz!asteroide bat,Oier. -Hori ez da asteroide bat, espaziontzi bat baizik. Momentu horretan estralurtar bat ikusi zuten espaziontzioaren barruan eta oso urduri jarri ziren bi anaiak. -Kaixo lagunak, ni Kanem naiz. -Zu estralurtar bat zara? –esan zuen Unaik beldurtuta. -Bai,eta gainera Saturnoko eraztun batean bizi naiz. Jarraian Unai eta Oier kontatu zioten Kanemi gertatu zen guztia eta beraiekin Joan zen.
-Hori da Saturno eta hura da nire etxea. -Goazen nire etxera, janaria eta pistola batzuk hartzera -esan zuen Kanemek. -Orain hurrengo planetara, Urano!-esan zuen Oierrek. Ez ziren konturatu baina Zooken eskuadroiak gainean zituzten. -Begira hor daude bi mutikoak eta beste estralurtar batekin daude -esan zuen komandanteak. -Oi,oi!Hemen datoz Zooken eskuadroiak, goazen hemendik!-esan zuen Unaik izututa. -Orduan goazen Saturnoren barnera, han desbideratuko ditugu esan zuen Kanemek. Hori esan bezain laster Saturnora sartu ziren. -Ixo! bestela harrapatuko gaituzte, begira, pasa dira orain, goaz Plutonera. -Agintari, eskapatu egin dira estralurtar baten laguntzaz. -Hala bada, joan beraien atzetik oraintxe bertan! -Azkenean joan gaitezke Plutonera?-esan zuen Oierrek. Jarraian Plutonera joan ziren, eskuadroia atzean utzita, baina segurtasun handiarekin ibili ziren. Egun batzuk pasa ondoren Uranora iritsi ziren. -Ea mutikoa, goazen nire lagun baten hotelera, han atseden hartuko dugu. -Bai, atseden asko behar dugu -esan zuen Unaiek. Segidan Kanemen lagunaren hotelera joan ziren deskantsatzera. -Kaixo Porp,zer moduz zaude? -Oso ondo eta zu? -Ondo,egun batzuk geldituko gara hemen. Hori esan orduko Kanem,Porp eta bi anaiak afaltzera joan ziren.Egun batzuk pasa ondoren: -Beno Porp,eskerrik asko guztiarengatik.Orain gure bidaia jarraituko dugu-esan zuen Oierrek - Neptunora joan ziren,azkeneko planeta.3 egun pasa ondoren Neptunora orduan iritsi ziren. -Hurrengo astroa Pluton da -esan zuen Unaiek. 9 ordu igaro ondoren Plutonera iritsi ziren.
-Azkenean iritsi gara Plutonera -esan zuen Oierrek. -Bai, baino oraindik ez gera sartu -esan zuen Unaiek. -Lasai, nik ezagutzen dut pasaleku bat, handik sartuko gara. Hori esan eta gero barrura sartu ziren. -O ez, bi mutiko horiek barrura sartu dira! Tira, gauza bat ondo nahi baduzu, zuk egin behar duzu. -Geldi, norbait datorrela uste dut – esan zuen Kanemek. - Bai, Zook da- esan zuen Oierrek. - Suntsituko zaituztet! -Ez saihesten badugu!- esan zuen Oierrek beldurtuta. - Ez, joan hemendik, nik geldituko dut Zook- esan zuen Kanemek. Ostean joan ziren asteroidearen bila. Asko eta asko bilatu ondoren asteroide aurkitu zuten. - Azkenean asteroidea aurkitu dugu, eraman dezagun- esan zuen Oierrek. - Baina Kaneem Zookekin dago. - Berak esan digu joateko. Jarraian etxera joan ziren Zook atzean utzita -Eeeeeez! Bi mutikoak asteroidea eraman dute, Kanem joan hemendik. Bi anaiak etxera itzuli ziren asteroidearekin. -Aita, itzuli gara!- esan zuen Unaiek pozik. - Kaixo semeak, zer moduz zaudete? - Ondo, eta bidaian lagun asko egin ditugu.- esan zuen Oierrek. - Oso ondo seme, orain goazen afaltzera. - Bai- esan zuen Oierrek. Handik aurrera denak poz-pozik bizi ziren.
Maite Ordo単ez 5. maila A 2012-2013
Bazen behin bere aita,ama eta bere anaiarekin bizi zen Ana izeneko neskatila bat.Ana oso alaia zen eta lagun asko zituen.Anak txakur txiki bat dauka eta Txiki izena du.Egun batean,goizean,Txiki gaixo zegoen,eta ikastolara joan beharrean Txiki zaintzen geratu zen,baino amak esan zion: -Ana, ikastolara joan behar zara, nik Txiki zainduko dut. -Ez, ez naiz joango, nik Txiki zaindu nahi dut. Azkenean, Ana, ez zen joan ikastolara. Iritsi zen gaua eta amak esan zion : -Ana, afalordua da,etorri. -Ez ,daukat afaltzeko gogorik,Txiki zaintzen geratuko naiz. Erantzun zion Anak. -Ana,etorri afaltzera ,gero Txiki zainduko duzu. -Ez,ez dut nahi ,ni hemen geratuko naiz. -Ana, etortzeko oraintxe bertan! -Ezetz,ez dudala nahi. Esan zuek Anak. Azkenean , Anak ez zuen afaldu eta Txikiren ondoan lokartu zen,goiza iritsi arte. Txiki zaintzen egon zen, eta ondoren Ana gaixotu zen. Ana, egun batzuk pasa zituen etxean, ezer egin gabe,eta egun bat lehenago irteerara joateko,Ana zaindu zen. Hurrengo egunean Anak ikastolara joateko gogoa zeukan.Merkurio, planetara irteera bat egin behar zuten beraien autobus espazialean. Oso ondo pasa zuen Anak Ana, amari kontatu zion zer egin zuen ibilaldian, eta esan zion: -Oso ondo pasa dut, jolasak egin ditugu guztion artean.Ondoren paseotxo bate gin dugu eta gero
bazkaldu genuen eta autobus, espazialean igo ginen eta ikastolara iritsi ginen. -A,bai bao so ondo pasako zenuen irteeran. -Ba, bai. Gaua, irits izen eta ondoren, Anak afaltzera joaten da gero ohera joan zen eta ametsa egin zuen, bera espaziora joaten zela bere txakurrarekin.Esnatu, zen aita eta amaren logelara joan zen, amari eta aitari esnatu zion.Anak, kontatu zion aitari, zer amestu zuen et ahala esan zion: -Aita! -Nahi duzu, Ana? -Amets egin dut espaziora joan naizela Txikirekin.Handitan astronauta izan nahi dut. -Ba, oso ondo! Baina orretarako asko ikasi behar duzu. Ikastolan lagunekin beti jolasten zen astronautetara, eta oso ondo pasatzen zuen.Baino Anak handitan benetako astronauta izan nahi zuen.Beraz, urteak pasa ziren eta Ana astronauta egiten ar izen.Behin egunkarian ikus izuen astronauta izateko bolondresa eskatzen zutela eta Ana apuntatu zenb ere txakurrarekin.Ana eta bere txakurtxoa onartu zituzten astronautak izateko;probak egin zizkieten.Anak eta bere txakurrak probak ondo egin zituzten.Bi aste falta ziren Ana eta bere txakurra Ilargira joateko, Ana oso urdurik zegoen eta esan zuen: -Txiki,oso urduri nago ilargira joateagatik! Bi aste pasa ziren.Anak Txikirekin kohetera igo behar zuen.Koheteak despegatu zuen,eta Anak esan zuen: -Txiki,ez dut sinesten!Astronautak gara, ilargirantz goaz!
Ana eta Txiki ilargira iritsi ziren.Ana ez zuen sinesten.Goiza ilargian pasa zuten. Ana eta txiki Lurrera iritsi ziren,Ana oso pozik zegoen, bere ametsa egia bihurtu zelako.
ANDREAS ARZESEK L.H.5. Maila A 2012 - 2013
UNIBERTSORA BIDAIA Bazen behin Mikel izeneko ume bat. 11urte zituen, ertaina zen, unibertsoa ikaragarri gustatzen zitzaion eta oso bihotz onekoa zen. Bere aita NASAko agintaria zen. Altua eta arrazoizko pertsona zen. Mendi handi batean bizi zen familia guztia: aita, ama, Ainara eta Mikel. Mendi hartatik espazioa oso ondo ikusten zen. Azaroak lau zen eta bi egun falta ziren bere urtebetetzerako.
Eguna iritsi zen, Mikelek 12 urte betetzen zuen eguna.
Orduan Mikelen aitak esan zuen: -Ez dugu urtebetetzea hemen ospatuko. -Non ba?-galdetu zuen Mikelek. -Unibertsoan!!-erantzun zion aitak. -Eskerrik asko aita-esan zuen Mikelek. -Eta ni ere joango naiz?-galdetu zuen Ainarak. -Zu ere Ainara-esan zuen aitak Orduan Nasara abiatu ziren, Mikel Nasan egon zen jadanik. Dena ezagutzen zuen baina Ainarak ez. Horren ondorioz Ainarari guztia erakutsi behar zion gure aitak. Han lan egiten zuen
pertsona bat, Mikeli batere gustatzen zitzaiona. Oso arraroa zen, beti haserre zegoen eta Unai izena zuen. Azkenean ordua iritsi zen, espaziora joateko ordua. Espaziontzia prest zegoen, baita trajeak ere. Espaziontzira igo eta espaziora abiatu ziren. Lehenik ilargira joan ziren eta han urtebetetze oparia zegoen: ilargiko harri bat! Handik lurra ikusten zen, argazki batzuk atera eta espaziontzira itzuli ziren. Planeta asko falta baitziren. Ondoren Martera abiatu ziren. Marten robot batzuk aurkitu zituzten. Orduan bere aitak eta Ainarak oxigeno hori gabe gelditu ziren. Unai etorri zen laguntzera, baina Mikel espaziontzi barruan utzi zuen eta lurrera bueltatu zen. Lurrera bueltatzeko gasolina gutxiegi zegoen. Mikelek zer egin ez zekien. Momentu berean beltzez jantzitako norbait gutun bat eman zion Mikeli eta korrika joan zen. Ona hemen gutunean jartzen zuena “Etorri zulo beltzera, han gasolina asko daukagu’’ Estralurtarrak Orduan
zulo
beltzera
abiatu
Han Unairekin eta estralurtarrekin topatu egin zen. Egia esan gasolina asko zuten baina berari emateko gogoa
zen.
Batere ez. Mikelek amuleto antzeko bat zuen espazioko begia deitutakoa. Handik, espazioko begitik, espazio guztia ikusten zen. - Eman espazioko begia eta ez zaitugu sartuko zulo beltzeanesan zuen Unaik. - Ongi da – esan zuen Mikelek espazioko begia zulo beltzera botaz. - Eeez!!! – esan zuten Unaik eta estralurtarrek. - Zulo beltzera botako zaitugu – esan zuen Unaik. - Ez mesedez, ez – erantzun zion Mikelek. Unaik Mikeli batere kasu eginez, zulo beltzera bota zuen. Han bihotz oneko estralurtarrak zeuden oraingo honetan. Ingurua beltza zen baina farolak zeuden . Estralurtarren herria zen. Ibiltzen zenean estralurtar guztiak berari begira geratzen ziren. - Non dago espazioko begia? – galdetu zuen Mikelek. - Lapurtu nahi duzu – esan zuten - Ez- esan zuen Mikelek - Bakarrik ikusi – esan zuten estralurtarrek beraien erregearengana joaten ziren bitartean. Estralurtarren erregea estralurtar normalak baino bi aldiz handiagoa zen ( 1,50 inguru). Besteak bezala berdea zen. - Espazioko begia zurea dela esaten duzu?- galdetu zuen estralurtar erregeak. - Bai horixe – ziurtatu zuen Mikelek. Galdera batzuk egin zizkion Mikeli eta hala esan zuen estralurtar erregeak: -Espazioko begia zuretzat eta niretzat izango da. -Nola egingo duzu hori? – galdetu zuen Mikelek -erditik moztuko dut – erantzun zion estralurtar erregeak Eta erditik moztu zuen. Momentu berean Unai gaizkilea agertu zen. - Eman espazioko begia!!! Esan zuen Unaik tonu txarrez - Ez, inoiz ez!!
- Ez baldin badidazu ematen sumendi handira botako zaitut – esan zuen Unaik. Sumendi handia estralurtarren hilerria zen. Han sartzen zen edozein gauza edo biziduna harri bihurtzen zen. Estralurtarrak hilak han sartzen zituzten eta gero hilerrira bidali. - Hobeto esanda, estralurtar erregea botako dut – esan zuen Unaik. Unaik estralurtar erregea sumendira bota zuen, eta harri bihurtuta gelditu zen. Orduan estralurtar zahar batek esan zion Mikeli: - Zulo beltzaren erdiko basoaren erdian dragoi bat bizi da. Berak estralurtar erregea berpizteko ahalmena du. Salbatu estralurtar erregea, mesedez. Jarraian dragoiarengana abiatu zen. Basora iristean beldurra sortu zitzaion Mikeli, bera bakarrik zegoen, ilunpean zegoen dena. Momentu berean dragoia agertu zitzaion. - Zer zabiltza hemen? Hau nire basoa da – esan zuen dragoiak. Eta berehala dragoi eme bat agertu zen. - Zer zabiltza? Bisita daukagun bakoitzean etortzen den bakoitza hemendik botatzen duzu- esan zuen dragoi emeak. - Bale, ondo da – erantzun zion dragoi arrak. - Nola lortu dezaket estralurtar erregea berpizteko ahalmena? - Bihotz onekoa bazara salbatuko dut – esan zuen dragoi arrak - Bihotz onekoa naiz !!! esan zuen Mikelek - Hori zuk esaten duzu – esan zuen dragoi arrak - Eta egia da, ez zara gogoratzen baso honetan sartzeko bihotz onekoa izan behar zinela- esan zuen dragoi emeak - Orduan estralurtar erregea salbatuko duzu? – galdetu zuen Mikelek dragon arrari.
- Ondo da, estralurtarren erregea salbatuko dut- esan zuen dragoi arra. - Eskerrik asko- esan zuen mikelek abiatzen hasi zirenean. Hara iritsi zirenean Bihotz oneko estralurtarrak eta estralurtar maltzurrak borrokan ari ziren. Estralurtar maltzurrak ez ziren berez maltzurrak baina Unaik Mikel gainetik kentzen bazuten espazioko begia beraientzat izango zela esan zien. Estralurtar maltzurrak dragoia ikustean Mikelen alde jarri ziren ia guztiak. Orduan erraza izan zen Unai lotuta espaziontzira eramatea. Behin lotuta estralurtarrak eta estralurtar erregeak eskerrak Eman zizkioten, eta eskertzeko gasolinaz aparte moztutako espazioko begiarekin telefono moduko bi gauza1ยบ Arraro egin zituen bat Mikelentzat eta bestea estralurtar erregearen jauregian egongo zen nahi duenak Mikelekin hitz egiteko. Hurrengo egunean Mikel lurrera iritsi zen, gasolina soberan zeukan, bitartean pertsona asko zeuden Mikeli itxaroten. Polizia Unai kartzelara eraman zuen eta Mikel telefono moduko hori NASAn utzi zuen eta gero ospitalera joan egin zen bere aita eta Ainara nola zeuden ikustera, zorionez ondo zeuden, oxigenorik gabe gelditu ziren Unaik trajeak saboteatu zituelako. Azkenik Mikelen familia, lurreko biztanleak eta estralurtarrak pozik bizi izan ziren.
IKER FERNANDEZ LH 5.A MAILA 2012-2013 IKASTURTEA
MARIOREN ABENTURAK
Mario 21 urteko estralurtar bat da.Mario bajua eta argala da. Txano gorri bat, kamiseta urdina, zapatilak marroi ilunak eta marroi kolorekoa ile motza eramaten ditu. Mario Plutonen jaio zen meteorito batetik, unibertsoa eta meteoritoa erabaki zuten Mario oso, oso, baino oso tontoa izango zela, baina meteoritoa Plutonen kontra txokatu zen eta den dena aldatu zen. Mario oso, oso, baino oso azkarra zen eta makina bat asmatu zuen Plutonetik mundura bidaiatzeko. Mario oso pozik jarri zen saltoak emanez, baina lehenengo 10 segundoetan deabru bat sartu zitzaion gorputzean eta Lurretik espaziora hegan egiten eraman zuen. Deabruak ez zekien Mario estralurtar bat zenik. Horren ondorioz, Mario ez zen hil, deabrua hil zen. Mariok planeta berri bat aurkitu zuen eta Mario izena jarri zion, baina planeta hori ez zen, Lobez eta Kofa Trofarena zen. Eta Luigi ezagutu zuen. Mario baino altuagoa zen. Txano berdea, kamiseta berdea, prakak berdeak, zapatilak marroi ilunak, ile motza marroi argia kolorekoa eta bibotea eramaten zituen. Mario Luigi baino azkarragoa zen. Biak hitz egiten hasi ziren: - Nik 10 urte egin ditut Lobez eta Kofa Trofaren kontra- esan zuen Luigik. - Eta zergatik egon zara 10 urte Lobez eta Kofa Trofaren aurka borrokan?-galdetu zuen Mariok. - Mundua konkistatu nahi dutelako- erantzun zion Luigik. - Beno, zenbat urte dituzu?- galdetu zion Mariok. - 15 eta zuk? - esan zion Luigik. - Nik 21 urte ditut, zuk baino 7 urte gehiago- erantzun zion Mariok. - Badakit, Mario.
- Luigi, nahi baduzu nik lagunduko dizut Lobez eta Kofa Trofaren kontra borrokatzenesan zuen Mariok. - Bale!- erantzun zion Luigik -Ba goazen!-esan zuen Mariok. Egunak joan eta egunak etorri, Lobez eta Kofa Trofa ez zituzten ikusi. Luigiren neska laguna aurkitu zuten. Ile luzea eta marroia zuen. Printzesa bat zen. Kamiseta berdea, prakak eta koroa bat eramaten zituen. Daisy zuen izena eta 16 urte zituen. Beraiekin batera 4. pertsona bat zegoen, Pich. Mariok denbora guztian Pich begiratzen zuen. Pich neska polita zen. Ile horia, kamiseta arrosa, praka arrosak, begi urdinak, takoi marroi ilunak eta koroa zeuzkan. Mario eta Pich hasi ziren hizketan: - Zenbat urte dituzu? Zein da zure izena? -galdetu zion Mariok - 20 urte ditut eta Pich dut izena -erantzun zion Pichek. - Nerekin atera nahi duzu?-galdetu zion Mariok. - Bai! -erantzun zion Pichek.
Eta musu handi bat eman zioten elkarri. Pich eta Daisy joan egin ziren. Lobez etorri zen. Lobezek 10 esku, otso baten aurpegia, txakur baten gorputza, katu baten atzaparrak eta mago baten txanoa zituen. Mario eta Luigi Lobezen kontra borrokan hasi ziren eta bat batean, Daisy agertu zen. Lobezek pistola bat aurkitu zuen lurrean eta Daisyri tiro egin zion. Luigi negarrez hasi zen. Mariok ez zela ezer pasatzen esaten zion. - Ezer ez, Mario? Nire neska hil egin egin da! - Barkatu! - erantzun zion Mariok -Goazen Lobezen bila! Lobezek ferrari bat lapurtu eta ihes egin zuen.
- Kaka zaharra! Lobezek ihes egin du -esan zuen Luigik. - Berarengana joan behar dugu - esan zuen Mariok - Guk biok mundua salbatuko dugu! - Bai, bai! Baina, nola? - esan zuen Luigik. - Lasai, Luigi. Lagun bat daukat - esan zuen Mariok. - Bai, baina nor? -galdetu zion Luigik. - Lobezno -erantzun zion Mariok. - Ba goazen beraren bila! -esan zuen Luigik. - Bai, goazen!-erantzun zion Mariok. - Ez, Mario, ez hain azkar. Non dago Lobezno? - galdetu zion Luigik. - Amorebieta tabernan- erantzun zion Mariok. - Nola dakizu Amorebieta tabernan dagoela?- galdetu zion Luigik. - Hor dagoelako beti - erantzun zion Mariok. - Eta non dago Amorebieta taberna?- galdetu zion Luigik. - Hemendik gertu - erantzun zion Mariok. - Ba horrela bada, goazen! Amorbieta tabernara joan zirenean han ikusi zuten Lobezno eta hizketan hasi ziren. - Kaixo. Lobezno! - esan zuen Mariok. - Zer nahi duzue? -galdetu zien Lobeznok. - Ea lagunduko diguzun Lobez eta Kofa Trofaren kontra borrokatzen - esan zion Mariok oso serio. - Ja ja ja! Mundua salbatu? Niri adarra jotzen, ala?- esan zuen Lobeznok. Lobezno horrelakoa zen: otso baten atzaparrak zeuzkan behatzetan, ile marroia eta motza zuen, praka moreak eta ez zeukan kamisetarik. - Ezetz, egia dela! - esan zuen Luigik. - Eh, Luigi, ideia bat daukat! - esan zuen Mariok.
- Zein da ideia hori? - esan zuen Luigik. - Begira, hau da nire plana: ezetz esaten badu, bere anaiari deituko diogu- esan zuen Mariok. -Oso plan ona. Ja, ja, ja! - erantzun zion Luigik. Eta berriro Lobeznorekin hitz egiten hasi ziren. - Zer? Mundua salbatzeko gogo askorekin, ez? - ezan zuen Luigik. - Ez naizela mundua salbatzera joango! - esan zuen Lobeznok. - Ah, ez! Ba ez bazara joaten, zure anaiari deituko diogu - esan zuen Mariok oso serio. - Bale, bale! Joango naiz - esan zuen Lobeznok. Amorebieta tabernatik joan ziren basora. Basoan Lobez ikusi zuten. Lobezek pistola bat hartu eta Lobeznori tiro egin zion, baina Lobeznok balen kontrako txalekoa zeukan. Lobez eta Lobezno hitz egiten hasi ziren: - Kaka zaharra! Balen aurkako txaleko bat daukazu! - esan zuen Lobezek. - Ja, ja, ja! - barrezka hasi zen Lobezno. - Ez da ezer pasatzen. Berriro tiro egingo dut eta oraingoan aurpegian! 3...2...1...0. Tiro!!! Kaka zaharra! Ez daukat balarik! esan zuen Lobezek - Orain eraso egin, ez dauka armarik- esan zuen Mariok. Lobeznok esku bat kendu zion Lobezi, Luigik beste bat eta Mariok 60metroko amildegi batetik bota zuen. Ondoren, San Jose plazara joan ziren. Han Pich ikusi zuten. Denda batean nabe espazial bat zegoen. Mario dendariarekin hizketan hasi zen. - Kaixo! - esan zuen Mariok. - Kaixo! - erantzun zion dendariak. - Zenbat balio du espaziontziak? - galdetu zion Mariok. - 1.999 euro balio du – erantzun zion dendariak. - Luigi, Pich, Lobez zenbat diru daukazue? - esan zuen Mariok. - Nik 900 euro ditut - esan zuen Luigik. - Nik 98 ₏ - esan zuen Pichek. - Eta nik euro 1 daukat - esan zuen Lobeznok. - Eta zuk, zenbat daukazu, Mario? - galdetu zioten Lobeznok, Pichek eta Luigik.
- Nik 1000 euro ditut - erantzun zuen Mariok. Mariok eta bere lagunek espaziontzia erosi zuten eta mundura joan ziren. Mundura iritsi zirenean, Kofa Trofa ikusi zuten. Kofa Trofa horrelakoa zen: dortoka bat. Mario barrezka hasi zen. - Ja, ja, ja! Hau al da KofaTrofa? - galdetu zuen Mariok. - Benga, borrokatu bere aurka, ez? - esan zuen Lobeznok - Bai- erantzun zion Luigik. Mariok 20metroko amildegi batetik bota zuen. Daisyren gaztelura joan ziren. Daisy hil zenez, Pich printzesa berriz izan zen. Ondoren, Mario eta Pich ezkondu ziren. Pich oso pozik zegoen Mariok mundua salbatu ondoren, baina benetan, ez zen horrela izan. Ezkontza erdian Kofa Trofa etorri zen eta pertsona ugari akatu zituen. - Aizu, Mario! - esan zuen Kofa Trofak. - Zer? - galdetu zion Mariok. - Zuk nire laguntzaile guztiak akabatu dituzu - esan zion Kofa Trofak. - Eta gu biok zer? - esan zuen Lobeznok. Borrokan hasi ziren. Kofa Trofak pistola hartu eta Lobeznori tiro egin zion, oraingoan aurpegian. Lobezno hil egin zen. Mariok 9.999 m ko amildegi batetik bota egin zuen Koka Trofa, baina Mario ere bai erori zen. Pich etorri zen. - Zer gertatzen da Pich? - galdetu zion Luigik - Mario hil da - erantzun zion Pichek negarrez. Herri guztiak Marioren estatua bat egin zuen.
AMAIERA
ANE BLANCO LH5. MAILA 2012.2013
Bazen behin Aroa deituriko neskatila bat. Aroa altua eta argala zen. Lagun asko zituen eta oso alaia zen. Etxean bere familia zeukan. Egun batean Urruùara joatea pentsatu zuen zen bere izeba-osabari bisita bat egitera. Urruùan ez dago plazarik, baina leku handiak zeuden bere lehengusoekin jolas egiteko. Haritza, Larrun eta Itzalekin jolas egiteko basoa bazegoen, txirrindan ibiltzeko gora eta behera. Han, baserrian animaliak ere bazituzten: oilarrak, hegazti guztiak oso politak ziren. Aroak bere lehengusuei esan zien: - Emango al didazue untxi bat nik zaintzeko? -Bai, emango dizugu untxi bat zuk zaintzeko- erantzun zuen bere lehengusu batek. Momentu horretan Aroa oso pozik jarri zen .Aroa gau horretan afaldu ondoren ohera joan zen. Ohean zegoela suaren soinua entzun zuen eta Aroak beldurra sentitu zuen. Bere osabaizebek esan zioten: - Zer gertatzen zaizu? - Etxea hegan doa!!-esan zuen Aroak. - Ez, lasai. Gure etxea ez da etxe arrunt bat, espaziontzi bat da. - Badakigu susto handia hartu duzula – esan zuen osabak. Aroak haserre handia hartu zuen eta bere lo gelara joan zen. Bere lehengusuak bere atzetik joan ziren.
korrika
- Baina zer gertatzen zaio etxe honi? - galdetu zien Aroak bere lehengusuei. - Etxe hau ez da etxea, espaziontzia baizik, unibertsoa ikertzeko – esan zuen Larrunek. -Unibertsoa ikertzeko irrikaz nago! –esan zuen Aroak -Ba goazen unibertsoa ikertzera! -esan zuen Itzalek. Aroa oso pozik jarri zen leihotik ikusi zuelako gora zihoazela eta esan zuen: - Hori zer da? - Hori Artizarra da – esan zion Haritzak Aroari. - Eta beste hori Jupiter al da? - galdetu zuen Aroak. - Bai, hori Jupiter da – esan zuen Larrunek. - Uau! Unibertsoa harrigarria da! - esan zuen Aroak. Espaziontzian lo egin ondoren, Aroak esan zuen: - Beno, nik oso ondo egin dut lo, baina nire ustez dagoeneko Lurrera joateko garaia da. - Beraz, goazen behera! 5,4,3,2,1,0.. goazen ! – esan zuen osabak. .Ordurako bere aita eta ama Urruñan zeuden Aroaren zain. -Kaixo, ama, Aroak.
kaixo, aita! Zein ondo pasa dudan! - esan zuen
Eta bere lehengusuei agur esan eta bere aita eta amarekin Donostiara itzuli zen.
Amaiera!!!!
Endika Altuna 20122013 LH 5. MAILA
Bazen behin espaziontzi batean zebilen ejertzito tropa bat. Espaziontzi hartan Yuri kapitaina, Soap sarjentua eta soldaduak zeuden. Yuri oso alaia zen, baina haserretzen zenean zezen bat bezala jartzen zen, Soap asko haserretzen zen, baina nahi zuenean oso majoa zen. Egun batean, Espaziotik Lurrera bueltatu ziren eta aste bat pasa ondoren, extralurtar batzuk Lurra aurkitu eta Lur erdia suntsitu zuten, Yuri, Soap eta soldaduak bizirik irten ziren eta beste jende asko ere. Yuri eta Soap mendekua hartu nahi zuten, baina ez zekiten non bizi ziren estralurtarrak. Estralurtarrak bunkerrak egin zituzten Marten. Yuri eta Soap gelditzen zen jendea soldadua izatea proposatu zuten eta hala izan zen, denak soldaduak izan ziren. Tiro egiten entrenatu eta prest zeuden, 6 espaziontzi hartu eta bilatzera joan ziren. Artizarra, Merkurio eta Jupiterren bilatu zuten, baina Martera joan zirenean, - EXTRALURTARRAK!!!
-AURRERA!!!-tiroka eta tiroka -Soap bota granada-granada bota zuen beldurrik gabe Granada horrek bunker bat suntsitu zuen. -Goazen bunker horretara- esan zuen Yurik Bunker hartan 7 estralurtar zeuden eta denak akabatu zituzten. Bunkerrean laser ametraiadorak zeuden eta soldaduei eman zien ametraiadorak. -Estralurtarrak zelai irikian!- esan zuen Soap Bunkerretik tiroka hasi ziren eta denak akabatu -Beste lau bunker falta zaizkigu, hegazkinak hartu eta bonbardatzen hasi Yuri! Yuri hegazkinak hatu eta bonbarbeatzen hasi zen soldaduekin. Beste bi bunker suntsitu eta, -ERRENDITZEN GARA!!!!!!!-esan zuten garrasika buruzagia eta bere soldaduak -ERRENDITZEN DIRA!!! Azkenean beraien hizkuntza ikasi, beraien planeta ezagutu eta bakean ibili ziren. Eraikin handiagoak egin, auto hegalariak egin . . .eta azkenean estralurtarrak eta gizakiak batera bizi izan ziren. Urteak eta urteak pasa ziren eta gizakiak eta estralurtarrak harreman ona edukitzen jarraitu zuten. Egun batean, handitan astronauta izan nahi zuen Julen deituriko 10 urteko mutilaren ikastolara estralurtar bat joan zen. Julen altua, indartsua eta oso mutil jatorra zen. Pixkanaka pixakanaka lagun handiak izan ziren Julen eta estralurtarra. Oier deitzen zen estralurtarra eta oso jakintsua eta indartsua zen eta Oier handitan astronauta izan nahi zuen, Julen bezala. Aste bat pasa ondoren Oierren aita beraren espaziontzia utzi zien. Lehenengo Marte ezagutzera joan ziren eta dena gorria zegoen baina bistak oso politak ziren, ondoren, Saturnoko uztailak ikustera joan ziren eta oso politak ziren -Aizu Oier, hurbildu ginateke pixka bat gehiago? -Bai noski! goazen Baina asteroide bat etorri zitzaien Oier eta Juleni -KONTUZ OIER!!!!!! -Zer?
-AAAAAA!!!!!!-Esan zuten biak garrasika Gero, Plutonera joan ziren eta oso txikia eta iluna zen, ez zegoen ezer ikusteko eta gainera hotz handia egiten zuen. Azkenean Lurrera bueltatu ziren Julen eta Oier eta astero joaten hasi ziren
EKAIN RUIZ LH 5.A MAILA 2012-2013 IKASTURTEA
Ba zen behin Iñaki izeneko astronauta bat.Beti oso aspertuta zegoen ,ia inoiz ez zelako espaziora joaten.2018ko martxoaren 14ean espaziora joan zen. Espazioan zegoenean bere espazio ontzia apurtu zen,eta Iñaki han gelditu zen. Ia oxigenorik gabe gelditzen ari zenean estralurtar bat agertu zen, eta planeta ez ezagun batera eraman zuen Iñaki. Estralurtarraren planeta zen,planeta hartan oxigenoa zegoen .Iñakik konorterik gabe zegoen,esnatu zenean eta planeta hori ikusi zuenean ,susto ederra hartu zuen.Pixka bat lasaitu zenean Iñakik estralurtarrari galdetu zion: -Non nago?Zein zara zu? -Ni Grin estralurtarra naiz,eta Nastrok planetan zaude-Esan zion Grinek,eta Iñakik Grineri esan zion: -Eta nola itzuliko naiz Lurrera? -Erregearekin hitz egin beharko dugu,gazteluan bizi da –esan zuen Grinek. -Bale.Baina asko kostatzen da gazteluraino iristea? -Ba, egia esan… asko kostatuko zaigu,baina lortuko dugu. -Bueno bale, baino lehenago goazen bidaiarako prestatzera. Iñakik eta Grinek bidaia hasi zuten. Bidearen erdian amildegi bat ikusi zuten,zubi bat zegoen, Baina zubi orretan dragoi bat bizi zen .Orduan Iñakik dragoiarengana
hurbildu egin zen eta dragoiari hezten saiatu zen,eta azkenean lortu egin zuen.Han beste estralurtar bat zegoen Pistola bat zeukan eta ez zien pasatzen utzi nahi,baina Grinek beste pistola bat zuen.Duelu bat egin zuten,eta grinek irabazi egin zuen,orduan aurrera jarraitu zuten.Gaztelura iritsi zirenean,erregeari espaziontzi bat eskatu zion Iñaki.Iñakik gertatu zitzaion guztia esplikatu zion erregeari,eta erregeak, espaziontzi bat eman zion,eta lurrera itzuli zen eta grineri berriro bisitatuko ziola esan zion. Iñakik lurrean zegoenean,berriro tokatu zitzaion espaziora joatea,orduan Iñakik pentsatu zuen: -Beno,espaziora noanez, Grin bisitatuko dut. Eta Iñakik pentsatu zuen bezala,espaziora iritsi zenean,Grin bisitatzera joan zen.Nastrokera iritsi zenean,Grineri esan zion: -Kaixo,Grin,aspaldiko,zer moduz zaude? -Ondo,baina pixka bat aspertuta. -grin nahi al duzu gu biok espazioa esploratzera joatea?-Galdetu zion Iñakik Grineri. -Bai bai bai!!!!-Erantzun zion grinek. Bihar abiatuko gara espazioa esploratzera. Hurrengo egunean abiatu ziren espazioa esploratzera.Espazioan zeudenean,planeta bat ikusi zuten.Planeta berri bat zen,eta beraiek aurkitu zutelako,Iñakigrin izendatu ondoren,planeta esploratzera hasi ziren. Ez zuten bizitzarik ikusi,orduan beste planeta bat esploratzera joan ziren. Denbora asko pasa zen eta ez zuten planetarik aurkitzen,eta aspertzen hasi ziren. Azkenean Nastrokera itzuli ziren, eta Iñaki lurrera itzuli zen . Oso ondo pasa zuen Iñakik Grinekin abentura horiek bizitzen.
IGNACIO BARRUL LH 5 .A 2012.2013
Bazen behin Luiji izeneko astronauta bat. Luiji zoriontsu zegoen bere lagunekin; Mario, Darwin eta Andres izena zuten eta astronautak ziren. Beraien espaziontzian zeuden munduaren inguruan bueltaka, baina poliki mugitzen ziren. Bat-batean ikusi zuten plater hegalari bat. Luijiren lagunak beldurtu ziren: - Goazen hemendik, estralurtarrak dira! – esan zuen Luijik. - Baina lehenbizi platilu hegalaria ikertuko dugu! – erantzun zion Darwinek. - Ez, goazen gure mundua babestera! - esan zuen Andresek. Orduan gerturatu ziren eta estralurtar bat zegoen. Denak beldurtu ziren Luiji izan ezik eta estralurtarrak esan zien: - Lasai, ni ona naiz, ez naiz gaiztoa - esan zuen estralurtarrak. Darwinek esan zuen beldurtuta: - Ah, ez? Bada ematen duzu, hain itsusia zarenez! - Aizu! Zer ikusia dauka itsusia izateak eta estralurtarra izateak! Eta gainera, zu ere itsusia zara!- esan zuen estralurtarrak. Eta galdetu zion Luijik: - Nola deitzen zara? - Flakton deitzen naiz - erantzun zion estralurtarrak. - Flakton deitzen zara? Bada, zein izen arraroa, ezta? - esan zion Darwinek. Eta erantzun zion Flaktonek: - Bai, arraroa da, baina estralurtar guztiok dauzkagu izan arraroak – eta jarraitu zuen - Badakizue? Hemen, unibertsoan, gaizto bat dago eta Orio deitzen da. Oso itsusia da, hiru begi ditu eta zazpi behatz. Neska laguna dauka. Neska ere itsusia da, oso itsusia. Ikusten baduzue beldurtuko zarete. - Hain itsusia da? - galdetu zion Luijik. - Bai, oso itsusia da!
- Zergatik nahi duzue estralurtar guztiek gure mundua suntsitu? – galdetu zion Andresek. - Eh! Nik ez dut zuen mundua suntsitu nahi, baina Oriok bai!erantzun zion Flaktonek. - Bada, guk gure mundua defendatuko dugu!- esan zuen Luijik. - Nik lagunduko dizuet zuen mundua defendatzen. – esan zuen Flaktonek. - Ongi da! Baina noiz etorriko dira gaiztoak? - galdetu zuen Mariok. - Bihar etorriko dira – esan zion Flaktonek. - Bada, bihar etorriko direnez, gu lauok, beno bostok Flaktonekin, prestatuko gara beraien aurka borrokatzeko. Hurrengo egunean, gauean, gaiztoak etorri ziren. Hau da, Orio eta bere esklabuak. Baina Luiji eta bere lagunak lotan zeuden. Orduan Luiji esnatu zen eta gaiztoak ikusi zituen. Beldurtu egin zen. Luijik bere lagunak esnatu zituen poliki eta esan zien: - Andres, Mario, Darwin eta Flakton, esnatu! Gaiztoak etorri dira! Beno, zer, denok dakigu plana ezta? - Bai, nik bai. Zuek? - galdetu zuen Flaktonek. - Bai! – erantzun zuten hirurek batera. - Beno, goazen beraz gure mundua babestera! – oihukatu zuen Luijik. - Goazen denok !!!!!! – esan zuten denek batera. Gaiztoak eta onak zeuden eta gaiztoak joan ziren mundura txikitzera eta bat batean, onak gaiztoen aurrean agertu ziren eta esan zien Luijik: - Joan hemendik! - Zergatik? Zuen mundua txikitu nahi dugu – esan zuen Oriok. - Zergatik? Guk zuei ez dizuegu ezer egin. - Badakigu, baina eta gu gaiztoak gara eta gaiztoek hori egiten dute. - Hori zer? – galdetu zion Mariok. - Bada, zuen mundua txikitu – esan zuen Oriok.
- Baina zer egin dizuegu guk? - Ezer ez. - Horregatik, utzi bakean behingoz!!! Azkenean denak borrokatu ziren, estralurtarrak arma espazialekin eta Luiji, Darwin eta Andres eskopetekin. Flaktonek ezer gabe borrokatu zuen. Gaizto guztiak hil ziren eta azkenean Luijik, Darwinek, Andresek eta Flaktonek irabazi zuten borroka eta Flaktonek esan zuen: - Oso ondo, zuen mundua babestu duzue. - Zuk ere lagundu diguzu! – esan zion Luijik – Eskerrik asko! Eta azkenean denak zoriontsu bizi ziren.