Δραπετσώνα 1922: Οι πρώτες προσφυγικές εγκαταστάσεις

Ευχαριστίες – Πρόλογος

Κατά την ακαδημαϊκή μου διαδρομή, ένιωσα την ανάγκη για μία μεγαλύτερη και πιο διεισδυτική ματιά στα κοινωνικά ζητήματα, τα οποία αυτονόητα έχουν χωρικό αποτύπωμα. Σην ουσιαστική κατανόηση του χώρου, των χρηστών του και των λειτουργιών του μέσα σε αυτόν, σε όλες τις δυνατές χωρικές κλίμακες. ΢ε αυτό το πλαίσιο η πλειοψηφία των εργασιών μου κατά το ακαδημαϊκό έτος, κινήθηκαν σε αυτή την κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να συντεθεί η εν λόγω διπλωματική εργασία. Όπως σε κάθε περίπτωση διπλωματικής, έτσι και σε αυτή, ο προσδιορισμός του θέματος ήταν το δυσκολότερο σημείο της, καθώς το θέμα που πραγματεύεται έχει πάρα πολλά επίπεδα ανάλυσης, που τροφοδοτούν αναζητήσεις για το σήμερα, σε σημείο να κινδυνεύει να αποτελέσει θέμα για διδακτορική έρευνα. ΢ε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω την επιβλέπουσα καθηγήτριά μου κ. Πέννυ Κουτρολίκου, για τις κοινές ερευνητικές ανησυχίες και την πάντα ουσιαστική της συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση. Επιπλέον θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Νίκο Φαραλαμπόπουλο και το Κώστα Βουρεκά για τις πολύ βοηθητικές συζητήσεις μας και τις πάντοτε εποικοδομητικές παρατηρήσεις, τον Νίκο Βασιλόπουλο και την Ρέα Γρηγοροπούλου για την πολύτιμη τεχνική τους βοήθεια.

“Οι γκρι τοίχοι και το νοσοκομειακό φως, Οι σιδερένιες πόρτες και τα πλεγμένα σύρματα, Η βρωμιά στο πάτωμα και η αποστειρωμένη ατμόσφαιρα

Σα απλωμένα ρούχα στο προαύλιο σπάνε τη μονοτονία, σαρκάζουν με τον πιο χοντροκομμένο τρόπο τις ευθείες γραμμές της φυλακής.

Η φυλακή μεταμορφώνεται από τους ανθρώπους που έχει καταπιεί. Σα κρεμασμένα σώβρακα συγκρούονται με την απόλυτη αρχιτεκτονική. Η ζωή με τα ντουβάρια. Η ζωή συγκρούεται με την απαξίωσή της.

Σο λουλούδι ανθίζει ακόμα και σε βράχο.

Αφήστε χίλιους κάκτους ν‟ ανθίσουν.»1

1 Σάσος Θεοφίλου, ΑΦΒΑΦΙΚΟ, Red n‟ Noir, σελ. 7 Υωτογραφία εξωφύλλου: «Η πίκρα, η πέτρα, ο καημός και η βαθιά ερωτική «Δραπετσώνα»», Αφροδίτη κατσαδούρη, https://tetartopress.gr/i-pikra-i-petra-o-kaimos-kai-i-vathia-erotiki-drapetsona/