hitzBATU 2011 by Pedro Ruiz

Liburuen X. Haur Jardunaldiak Barakaldon X Jornadas Infantiles del Libro de Barakaldo

BAtrukeTA

Barakaldoko umeek idatzi eta irudiztatu dituzten ipuinak Cuentos escritos e ilustrados por ni単os y ni単as de Barakaldo

HITZBATU 2011

Aurkibidea 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26

Saludo del alcalde Alazne 4.A Alazne 4.B Arteagabeitia 4 Gurutzeta 4.B Gurutzeta 4.D Juan Ram贸n Jim茅nez 4.A Juan Ram贸n Jim茅nez 4.B La Inmaculada 4.A La Inmaculada 4.B La Milagrosa 4 Larrea 4 Mukusuluba 4.A Mukusuluba 4.B Munoa 4 Ntra. Sra. del Pilar 4.B1 Ntra. Sra. del Pilar 4.B2 Ntra. Sra. del Pilar 4.B3 Ntra. Sra. del Rosario 4 Rontegi 4.A Rontegi 4.B San Juan Bosco 4.A San Juan Bosco 4.B San Paulino de Nola 4.A San Paulino de Nola 4.B Santa Teresa Bagatza 4.B Santa Teresa Beurko 4.A

02 04 06 08 10 13 16 18 20 23 26 28 30 32 34 36 38 40 42 44 46 48 51 54 57 60 62

2011 HITZBATU

‘Hitzbatu’k, Barakaldoko neska-mutikoek idatzi eta ilustratutako ipuin kolektiboak, bost urte bete ditu, eta bete, goi goitik ospatuz beteko ditu, gisa honetako egitasmo batek bosturtekoa betetzeak gorazarre egiten baitio irudikatzeko eta amesten duguna kontatzeko gaitasunari. Barakaldoko Haur Liburuaren X. Jardunaldien barruan dagoen egitasmoak, bost urte betetzeaz gainera, hainbat aitzakia ditu ospakizuna berezia izan dadin:

Tontxu Rodríguez Ezquerdo Barakaldoko Alkatea

• Aurten, umeek 26 ipuin idatzi eta ilustratu dituzte: errekor bikaina liburu bakar baterako. Horrek esan nahi du, lehen baino eskola gehiagok hartu duela parte, eta horrenbestez, umeen irakurtzeko, idazteko eta kontatzeko zaletasuna zirikatzen dutenek –baita guraso, liburuzain, argitaratzaile, idazle, ilustratzaile, bibliotekari eta idazleek ere– biziki estimatzen dutela egitasmoa. Eskerrik zinenak eman nahi dizkiet lankide izan ditugun irakasleei eta haien ikastegiei. • 516 umek hartu du parte 26 ipuinotan. Eta guztiek gogo biziz hartu dute parte: 26 historia sortu dituzte talde lanean jardunez, gainerakoak entzunez, asmatutako abenturak eta pertsonaiak nolakoak izan beharko luketen erabakiz eta historia horietako bakoitzerako ilustraziorik politenak eginez. Kontuan hartzen badugu, gainera, neska-mutikoek 9 eta 10 urte dituztela, areago ulertuko dugu ipuin eta liburu hauen garrantzia. • Bost urteotako ibilbidean, 1.947 ume aritu dira bost liburuak egiten. Horrela esanda, zenbaki huts bat besterik ez dirudi, baina izatez, Barakaldoko 1.947 umek beren bizitzan liburu bat gutxienez idatzi duela esan nahi du, bai eta gure herria, zenbaki hari esker, liburu bat argitaratu duten egile original gehien dituen udalerri bihurtu dela ere. Alkate naizen aldetik, oso harro nago. • Gaur arte, 105 ipuin original idatzi eta ilustratu dituzte sortzaileek. Literatur ekoizpen oparoa izateaz gainera, garrantzi handiko kultur egitate bat da, zeren ipuinak mundua eta geure burua –geure kultura, alegia– ulertzeko modua xeheki biltzen duten narrazioak baitira. Guztiak animatu nahi zaituztet egitasmo honi jarraipena ematen ahalegindu zaitezten, merezi duen moduan zain dezazuen eta Barakaldoko neska-mutikoak, bizitzan behin bakarrik bada ere, liburu original baten egile bihurtzeko parada izan dezaten lanean segi zaitezten. Orain, liburuez gozatuko dugu barra-barra. Azkenik, eskerrak eman nahi dizkiet ‘Kandelen argipean’ kolektiboko Begoña Gómez eta Pedro Ruizi, ume barakaldarren lankide izan baitira lehenengo argitalpenetik, eta esperientzia arrakastatsua izan dadin gogotik ahalegindu direlako.

HITZBATU 2011

‘Hitzbatu’, el libro de los cuentos colectivos escritos e ilustrados por los niños-as de Barakaldo, cumple cinco años de andadura. Y lo hace por todo lo alto, porque que un proyecto como éste cumpla un lustro supone todo un reconocimiento a la capacidad de imaginar y de contar aquello que soñamos. El proyecto, enmarcado en las X Jornadas del Libro Infantil de Barakaldo, además de cumplir la citada cifra redonda de cinco años de existencia, cuenta con varios motivos de especial celebración:

Tontxu Rodríguez Ezquerdo Alcalde de Barakaldo

• Este año se han escrito e ilustrado 26 cuentos, un récord hasta la fecha en un solo libro, lo cual supone que han sido más las escuelas que han colaborado en apoyar el proyecto, lo que implica, a su vez, una alta valoración por parte de quienes, junto con los padres, libreros, editores, escritores, ilustradores, bibliotecarios y lectores... estimulan el gusto de los niños-as por leer, por escribir y por narrar. Quiero trasladar mi agradecimiento personal a los profesores y profesoras colaboradores y sus centros educativos. • 516 niños y niñas han participado en estos 26 cuentos. Y todos lo han hecho activamente, creando 26 historias de forma colectiva, trabajando en grupo, escuchando a los demás, decidiendo cómo serían los personajes y las aventuras que habrían de vivir, y creando las mejores ilustraciones para estas historias. Si además tenemos en cuenta que estos niños y niñas tienen entre 9 y 10 años podemos ser más conscientes de la importancia de estos cuentos y este libro. • En estos 5 años de andadura han sido 1.947 niños y niñas los autores de estos cinco libros. Quizá así dicho no deje de ser una simple cifra, pero en la práctica supone que 1.947 niños-as de Barakaldo ya han escrito al menos un libro en su vida, y eso quizá nos sitúe como el municipio con más autores originales que hayan publicado un libro, dato del que me siento especialmente orgulloso como Alcalde de esta ciudad. • Finalmente, han sido en total hasta la fecha 105 cuentos originales escritos e ilustrados por sus creadores, lo que supone una buena producción literaria, y un hecho cultural de gran relevancia porque los cuentos son narraciones que recogen fielmente nuestra forma de entender el mundo y a nosotros mismos, es decir, nuestra cultura. Quiero animar a todos a mantener este proyecto, a mimarlo como se merece y a hacer el esfuerzo necesario para que los niños y niñas de Barakaldo puedan seguir siendo autores originales de un libro, al menos, una vez en su vida. Ahora solo resta disfrutar de la lectura de estos cuentos y de agradecer, por último, el trabajo de Begoña Gómez y Pedro Ruiz, componentes del colectivo ‘A la luz de las velas’, que han acompañado a los niños y niñas de Barakaldo desde la primera edición, y que han contribuido enormemente al éxito de esta experiencia.

2011 HITZBATU

Los tres dragones y los dálmatas Ikastetxea: ALAZNE Taldea: 4.A Irakaslea: Esther Villasante Egileak: Erika Jazmín Benítez / Camila G. Correa / Ana Cristina de la Cruz / Ander García / Josu Ronda / Olaia Rueda / Aritz Tijero / Angeli Niño / Eliana Jiménez / Linda Suárez / Josu Muñoz / Graciela Borja / Aintzane Vázquez / Emanuel Araujo / Adrián Rodríguez / Eneko Galván / Maider López / Cristian Moralejo

ace no demasiado tiempo nacieron en Nueva York tres cerditos. Eran tres cerditos de lo más normal, pero un día mientras jugaban fueron a beber de un charco donde un mago había tirado una poción porque pensaba que no funcionaba. Sin embargo, en los tres cerditos sí que funcionó. A partir de aquel día los tres cerditos podían transformarse en dragones cuando querían. Con tanto poder, los tres cerditos se volvieron malos y por eso en Nueva York todos les temían. Un día llegaron a Nueva York 101 dálmatas. Venían de Londres buscando una casa nueva porque la que tenían allí era muy vieja. En cuanto llegaron a su nueva ciudad, los 101 dálmatas se fueron a dar un paseo para conocer el lugar. Al poco de salir de casa, encontraron a

un conejo herido escondido dentro de una caja. Al pobre le había disparado un cazador y había escapado por los pelos. Los 101 dálmatas continuaron su paseo llevando al conejo con ellos metido en la caja para curarlo cuando volvieran a casa. De repente, ante ellos, aparecieron los tres cerditos que les miraron

bien y enseguida decidieron comerse a los perros y al conejo. Se transformaron en dragones y corrieron hacia ellos. Los 101 dálmatas huyeron a toda velocidad y el conejo les guiaba porque conocía la zona muy bien ya que vivía allí desde siempre. Gracias a las indicaciones del conejo los 101 dálmatas consiguieron llegar a un callejón muy estrecho por el que no pasaban los tres

HITZBATU 2011

dragones, ni tan siquiera convertidos de nuevo en cerdos. Los 101 dálmatas y el conejo se dirigieron al otro extremo del callejón pero allí estaba el cazador que había herido al conejo, y en cuanto lo vio comenzó a dispararles. Los 101 dálmatas y el conejo se agacharon e intentaron esconderse mientras el cazador seguía disparando. Finalmente, uno de los disparos del cazador llegó hasta el otro extremo del callejón y mató a uno de los dragones. En cuanto el cazador vio a los otros dos, se olvidó del conejo y de los 101 dálmatas porque los dragones son una caza mucho más interesante. Así que el cazador disparó a los dragones hasta que mató a los tres. Después cruzó el callejón y los cogió para a llevarlos a su casa como trofeo. Los 101 dálmatas y el conejo aprovecharon entonces para huir por una escalera que iba al tejado e irse a su casa. Allí curaron al conejo y fueron felices para siempre.

2011 HITZBATU

Sorgin maltzurra eta jariguay-a Ikastetxea: ALAZNE Taldea: 4.B Irakaslea: Sonia Ruiz Egileak: Edurne Adrián / Marta Alonso / Eider Amante / Sergio Arias / Andrea Corporales / Maider de Paz / Markel Iglesias / Marcos Martín / Xiomara Nieva / Bruno Ortega / Laura Pérez / Nerea Rubio / Nadir Cogollo / Arkaitz León / Maider López / Maitane Martínez / Ainhize Rivadas / Adrián Rodríguez / Naroa Rodríguez

azen behin, beste asko ez bezala, printze oso eder eta on bat, gaztelu batean bizi zena. Egun batean, basoaren erdian dragoi-katu bat aurkitu zuen. Hain polita ikustean hartu zuen, baina orduan sorgin bat atera zen zuhaitzen artetik eta esan zion: -Hartu eta zaindu ezazu, baina kontuz ibili! Baso honetan beste dragoi bat dago Drogoia izenekoa, oso oso maltzurra dena eta ni ez bezalako sorgin gaizto baten menpe dagoena, jaryguay izeneko droga oso gogorra ematen diolako. Dragoi-katu hau oso berezia zen katu edota dragoi bihur zitekeelako. Printzeari asko gustatu zitzaion eta bere gaztelura eraman zuen katu bihurtuta, inor ez izutzeko. Handik aurrera oso lagun onak izan ziren. Handik hilabete batzuetara, printzea eta bere dragoi-

HITZBATU 2011

katua basotik paseatzen ari zirela, halako batean, sorgin maltzurra aurkitu zuten bere dragoi gaiztoa ondoan zuela. Benetan beldurgarriak ziren! Orduan sorgin honek bere dragoiari jariguay-a eman zion eta hau flipatzen hasi zen. Bere begiak txoroarenak bezala jarri zitzaizkion eta aho haundi-haundia zabalduz, printzea jateko asmoz hurbildu zen. Baina justu, haginkada egin zuenean, bere ondoan zegoen dragoi-katuak neska

bultzatu zuen eta bera jan zuen Drogoiak. Bere laguntxoa jan ziotela ikustean printzea oso oso haserre jarri zen. Indar handiz sorgina bere besoez hartu zuen eta jaryguay-a edanarazi zion. Hasieran sorgin maltzurra txa-txatxa dantzatzen hasi zen, baina gero berde bihurtzen hasi zen eta, azkenean, eztanda egin zuen. Haizeak zatitxo guztiak zabaldu zituenean, printzesa bere katu-dragoia askatzen saiatu

zen: lehenengo, kanabera batez Drogoiaren samatik ateratzen saiatu zen baina ezin. Horregatik ezpata hartu eta kolpe batez bihotzean sartu zion piztiari. Ondo hilda zegoenean, sabela zabaldu zion eta barrutik bere laguna atera zen onik. Gero biok dragoi horren bihotza atera zuten eta patata frijitu eta palomitekin jan zuten jai batean eta, badakizue zer dantzatu zuten? Ba, akatzufilyyyyyy!!

2011 HITZBATU

Otsoaren maltzurkeria Ikastetxea: Arteagabeitia Taldea: 4 Irakaslea: Pilar Rubín Egileak: Arian Araujo / Sara Bernardo / Soufiane Bouzarragh / Paula Bustamante / Raúl Curras / Iraia Díaz / Fátima Ez Zahrra Essadiki / Leire Gallego / Asier García / Sarai Moreno / Gabriel Mozo / Uxue Otero / David Peña / Daniel Sáenz / Axel Sánchez / Endika Sánchez / Eider Sevillano / Xabier Imanol Ungil

azen behin Hansel eta Gretel deitutako anaiarreba bikote bat. Bere ama eta bere aitarekin bizi ziren, baina aita beti zegoen etxetik kanpo bidaiatzen bere lanagatik. Gainera, zazpi antxume zeuzkaten maskota bezala, eta antxume bakoitza kolore ezberdineko zapi bat eramaten zuen lepoan. Hansel eta Gretelek bere aitak Txinatik ekarritakoak lepoko bana eramaten zuten bakoitzaren inizialekin. Bere auzoan, ondoko etxean, otso bat bizi zen. Otsoak egun osoa ematen zuen antxumeak jan nahiean, baina antxumeei hurbiltzen zitzaienean, beti Hansel eta Gretelen ama agertzen zen eta bere zoru-garbigailuz otsoa geldiarazten zuen. Egun batean, otsoak plan maltzur bat asmatu zuen. Supermerkatura joan zen eta arkatz erraldoia erosi zuen Hansel eta Gretelen etxean graffiti handi bat egiteko.

Uste zuen ama aterako zela graffitia garbitzera eta orduan otsoak antxumeak jango zituen. Otsoak zirriborroz bete zuen Hansel eta Gretelen etxea eta ezkutatu zen. Bere zoritxarrerako, Hansel eta Gretelek graffitiak ikusi zituzten bere ama baino lehen, eta supermerkatura joan ziren borragoma erraldoia erostera. Borragomarik ez zegoenez, borragomadun arkatz

erraldoia erosi zuten. Etxera bueltatu ziren eta graffitia ezabatzen hasi ziren. Bitartean, hiriko zoo-parketik elefante batek ihes egin zuen. Zoo-parkean janaria oso eskasa zenez, elefanteak kolpe batez bere kaiolako atea behera bota zuen eta korrika irten zen. Kalea jarraituz otsoaren etxeraino ailegatu zen. Otsoak ezkutatuta zegoen Hansel eta Greteli begira, graffitia ezabatzen zuten bitartean.

HITZBATU 2011

Gose zenez, elefanteak birritan pentsatu gabe otsoa jan zuen. Baina haragia ez zuen oso gustuko eta gaizki sentitu zen, sabeleko minaz eta guzti. Azkenean, botaka hasi zen eta otsoa bota zuen. Nazkatuta, elefantea zoo-parkera bueltatu zen, han janaria eskasa izango zen baina behintzat ona eta goxoa. Otsoa oso oso haserre zegoen, sutan, eta nahiko zikin ere. Orduan, kaiola bat hartu zuen eta Hansel eta Gretelen etxera joan zen. Ustekabean arrapatu zituen bai Hansel, bai Gretel eta baita ama ere. Guztiak kaiola barruan sartu eta bere etxera eraman zituen. Zazpi antxumeak goiko pisuan zeuden eta zarata entzutean ezkutatu ziren. Gero bilera egin zuten eta erabaki bat hartu zuten: oraingoan haiek izango zirela salbatzaileak. Amaren zoru-garbigailua hartu eta otsoaren etxera joan ziren, erasora. Otsoa zorugarbigailua ikustean ezkutatu zen eta zazpi antxumeek kaiola ireki zuten. Korrika bizian ama, Hansel eta Gretel eta zazpi antxumeak beraien etxera bueltatu ziren eta ehiztari bati deitu zioten. Hogei minutu geroago, ehiztaria heldu zen eta otsoa tiroka hil zuen.

2011 HITZBATU

Pinotxo koadrilaren jabea Ikastetxea: Gurutzeta Taldea: 4.B Irakaslea: Pepe Corral Egileak: Izan Aguirre / Iraide Alonso / Naroa Calvo / David Curras / Aitor Gálvez / Raúl Gayoso / Iraitz Gómez / Imanol González / Margaret Haba / Aritz Hernández / Diego Hernández / Asier Jorge / Unai Jorge / Jesús Daniel Navarro / Laura Pérez / Rosa María Reguero / Oier Rodríguez / Ekaitz Sánchez / Sendoa Serna

rain dela ez hainbeste, Pinotxo deitutako egurrezko mutil bat bizi zen. Pinotxo bere amonarekin bizi zen eta 9 urte zituen. Bere aita Garfio pirata maltzurra zen. Garfiok Pinotxo egin zuen bere laguntzailea izateko, baina bere lehenengo egurrezkoumea zenez, ez zitzaion berak nahi zuen bezala atera. Garfioren laguntzailea maltzurra izan behar zen

baina Pinotxo ona atera zitzaion eta ez maltzurra. Horregatik Garfiok Pinotxo bere amonarekin uzten zuen, eta ez zuen berarekin eramaten lan egitera. Baina Pinotxok bere aitarekin egon nahi zuen eta horretarako maltzurra izaten saiatzen zen. Egun batean, Garfio eta Pinotxo kalera irten ziren

paseo bat ematera. Kalean ganberro talde bat topatu zuten eta Pinotxo beraiekin joan zen besterik esan gabe. Garfio harrituta geratu zen, bere egurrezko semea normalean ez zuelako horrelakorik egiten. Pinotxok baldarkeriak eta bihurrikeriak egiten egon zen arratsalde osoa beste ganberroekin: jendearekin borrokatzen, gauzak

HITZBATU 2011

apurtzen, gezurrak esaten, ziria sartzen... Gaua iritsi zenean, Pinotxo ez zen etxera bueltatu. Afari ordua pasa eta gero, Garfio bere bila atera zen. Topatzen zuen jendeak esaten zion: ÂŤZure umea gaiztoa da! Zu bezain maltzurra! Hortik dabil, hortikÂť eta horrela, azkenean, Garfiok Pinotxo aurkitu zuen. Pinotxo beste ganberroekin borroka egiten ari zen, nagusia izateko. Garfiok hori ikusi zuenean haserretu zen. Bere semea oso gaiztoa zen eta hori ez zen normala, oso arraroa zen, gainera, aita

2011 HITZBATU

guztiek bezala, bere semea zintzo portatzea nahi zuen. Garfiok ez zekien zer nahi zuen, seme ona eduki edo laguntzaile maltzurra. Pinotxo Garfiorekin bueltatu zen etxera. Hurrengo egunean ganberroak barkamena eskatzera joan ziren Pinotxoren etxera. Pinotxo beraiekin hitz egin zuen eta guztiek betirako onak izango zirela esan zioten. Garfiok dena entzun zuen eta pixka bat pozik eta pixka bat triste geratu zen.

HITZBATU 2011

Piruleta sorgina eta lapurraren gaiztakeriak Ikastetxea: GURUTZETA Taldea: 4. D Irakaslea: Amaia Bilbao Martínez Egileak: Gorka Andrés / Eneko Arcos / Asier Arri / Jorge Caño / Helena García / Eneko González / Aritz Gutiez / Xabier Jon Iglesias / Ana Jiménez / Ander Llarena / Gabriel López / Marina Martín / Uxue Martínez / Aitor Martínez / Garikoitz Salaberria / Ane Sánchez / Asier Trabado / Janire Trancón / Sergio Trinidad / Ander Varela

azen behin Piruleta izena zuen sorgina bat. Salsburgon bizi zen piruleta magikoak ematen zituen piruleta-ondo baten azpian. Zuhaitz honetako piruletek energia handia ematen zuten, horregatik

handik bizi zen lapur batek lapurtu nahi zituen. Egun batean, sorgina telebista ikusten ari zen bitartean, entzun zuen norbait zebilela kanpoaldean bere piruletak jaten. Leihotik

kanpora begiratu eta lapurra ikusi zuen jan eta jan. Haserre atera zen eta esan zion: -Aizu! Alde hemendik! Ezin dituzu nire piruletak jan!! Eta bere errauts magikoak gainean bota zizkion lapurrari.

2011 HITZBATU

Hau momentu batean geldirik geratu zen eta memoria galdu zuen magiaren poderioz. Horregatik ahaztu zitzaion zertara joan zen hara eta bere etxera bueltatu zen lasai lasai. Baina ordurako piruleta magiko bat zeraman bere poltsikoan, sorgindu baino lehen hartu zuena. Bitartean, sorgina piruleta itxurako bere erratza hartu eta bere laguna zen Tomengana joan zen laguntza bila pentsatzen zuelako lapur hau ziur berriro bueltatuko zela. Bere lagun honek oso arma berezi eta boteretsua eman zion: saltxitxak botatzen zituen metraileta. Gero, mapa batean begiratu

zuen non zegoen lapurraren etxea eta hara joan zen hegan saltxitxak botatzen zituen makina beldurgarri honekin. Bitartean, lapurrak aurkitu zuen piruleta magikoa

bere poltsikoan eta bertan begiratuta, ikusi zuen sorgina bera harrapatzera zetorrela. Honegatik bere piruleta magikoa hartu eta borrokarako prestatu zen.

HITZBATU 2011

Sorginak saltxitxa-balak botatzen zizkion bere metrailetaz baina lapurra piruleta magikoaz ezkutua egiten zuen babesteko eta batzuetan ezpata bezala ere erabili ahal zuen. Honegatik inork ez zuen irabazten. Luze egon ziren elkarren kontra borrokatzen eta azkenean, aspertuta zeudela, sorginak esan zuen: -Nire amamarengana joango naiz ea botere gehiago ematen didan. Eta lapurrak ere esan zion: -Ba ni ere bai. Biak joan ziren amamarengana baina

heltzean, konturatu ziren amama bera zutela. Familiakoak ziren!! Ikusi zuten orduan piruleta-itxura zuen marka berdina zutela besoetan. Orduan amamak

kontatu zien lehengusulehengusinak zirela. Horregatik lagun bihurtu ziren eta hau ospatzeko nahi beste piruletazko-saltxitxa jan zuten.

2011 HITZBATU

Jeinua eta Sorgina Ikastetxea: JUAN RAMÓN JIMÉNEZ Taldea: 4. A Irakaslea: Mª Cruz Saiz Egileak: Ander Abadin / Luis Fernando Bezana / Aitor Enríquez / Lara García / Chistian González / Tania Martín / Dorian Yvan Mbeundja / Samuel Motos / Halima Nedjadi / Víctor Ojeda / Paula Pérez / Ander Saráchaga / Pierre Álex Torrez / Janire Veganzones

a zen behin jeinu bat Txien-lu izena zeukana eta Txinan bizi zena urrezko lanpara baten barruan. Ateratzen zenean tornado itxura hartzen zuen. Oso boteretsua zen: gauzen itxura aldatu ahal zuen eta pentsamenduak errealitate bihurtu. Etorkizuna ikusteko

bola magikoa bat ere bazuen. Berarengandik oso hurbil MªPili izeneko sorgin bat bizi zen kobazulo baten barruan. Gauzak desagerrarazteko ahalmena zuen eta ikusezin bihurtzekoa. Garatxo handia zuen bere sudurrean eta bertan bere botere guztiak sartuta; hori kenduta

botererik gabe geratu ahal zen, bere puntu ahula zelako baina, noski, inork ez zuen bere sekretua ezagutzen. Sorginak bazekien jeinuak bola magikoa zeukala eta lortu nahi zuen. Lapurtzeko asmoz atera zenean, jeinuari bere bolak esan zion zer gertatuko zen

HITZBATU 2011

(sorgina etorriko zitzaiola) eta borrokarako prestatu zen. Tranpa bat egin zuen: gezurrezko lanpara bat jarri zuen zelaiaren erdian eta inguruan zulo sakon bat, borobilean. Zulo honen barruan sorginari gustatzen ez zitzaizkion gauza asko jarri zituen: loreak, katutxuak, txakurkumeak, bonboiak... eta ondo ondo estali zuen. Baina sorgina bere erratzaz heldu zen hegan eta lanpara zegoen tokiraino heldu ahal izan zen tranpan jauzi gabe. Lanpara hartu eta igurtzen hasi zenean, ez zen jeinua atera, benetakoa ez zelako. Bere gaineko zuhaitz batetik loreak, bonboiak, katakumeak e.a. Jauzten hasi ziren (Txien-luk botata, noski) eta, horregatik, sorginaren garatxoa handitzen hasi zitzaion, handitzen, handitzen... ...eta elefante baten tamainakoa zenean... payapummm!!! eztanda egin zuen! Sorgina 9 urteko neska bihurtuta agertu zen, eta txikitzen jarraitu zuen apurkaapurka desagertu arte. Gero jeinuak festa bat antolatu zuen herriko jendearekin sorgina desagertu zela ospatzeko eta denontzat oilaskoa egon zen patata frijituekin.

2011 HITZBATU

Hauts magikoen lapurketa Ikastetxea: Juan RamÓn JimÉnez Taldea: 4.B Irakaslea: Ana Egileak: Ekaitz Aldea / Eneko Álvarez / Eder De la Nava / Ekaitz Fernández Espartero / Naiara Gato / Nereida González / Jaizquibel Huerta / Paulo Toto Kimawu / Maialen López / Alejandro Motos / Andrea Motos / Borja Pereda / Jatniel Isai Pinto / Iraitz Valdivielso

spaldi, Euskal Herrian animaliek hitz egiten zuten garian, Peter Pan superheroia bizi omen zen. Oso argala zen eta botere bat zuen: X izpiak begietan. Gainera, sua botatzen zuen ezpata eramaten zuen eta hegan egiteko hauts magikoak zituen. Bere herria ondo zaintzeko, mendi tontorrean zegoen gaztelu batean bizi zen eta handik dena primeran ikusten zuen. Herrian ere hiru txerrikumeak bizi omen ziren. Anaiak ziren eta hiru etxe gorrietan bizi ziren, bata bestearen ondoan. Anai handia oso azkarra eta jakintsua zen, ertaina oso txikia eta bihurria eta anai txikia beti zeozer jaten zegoen. Oso maltzurrak ziren eta Peter Pan gorrotatzen zuten. Peterrek jendea laguntzen zuen, oso ona zen, eta horregatik beti telebistan agertzen zen, eta egunkarietan ere, eta irratietan ere, eta aldizkarietan ere... oso ospetsua zen eta beti

berari jaramon egiten zioten. Eta hori zen, izan ere, hiru txerrikumeek nahi zutena, beraiei ere kasu egitea. Egun batean, hiru txerrikumeek telebistan ikusi zuten Peterrek erakustaldi bat egingo zuela hurrengo egunean udaletxearen aurrean eta komunikabide guztiak han egongo zirela. Hori jakin eta gero, hirurek erabaki zuten beraiek izan behar zirela erakustaldi hori egingo zutenak eta horretarako Peterren hauts magikoak

lapurtzea pentsatu zuten. Arratsaldean, Peterren gaztelurako bidea hartu zuten. Bi ordu eman zuten bidean eta gaztelura ailegatu zirenean jadanik gaua zen. Anai handiak asmatutako tramankulu bat erabiltzen, leiho bat pixka bat ireki zuten, anai ertaina sartu zen leihotik eta guztiz ireki zuen. Bitartean, anai txikia ogitartekoa jaten ari zen. Isil isilik, Peterren logelara joan ziren eta gaumahai gainean zeuden hauts magikoak hartu zituzten. Isil isilik, gaztelutik irten eta, hauts

HITZBATU 2011

magikoei esker, hegan egiten bueltatu ziren etxera. Biharamunean, Peter goiz esnatu zen eta bere erakustaldirako prestatu zen, baina ezin zituen bere hauts magikoak aurkitu. Oso arraroa zen berak beti gaumahai gainean uzten zituen eta. Badaezpada, gazteluko dorre batera igo zen eta bere X izpiez inguruak ikertu zituen. Azkenean, hiru txerrikumeen etxe barruan begiratu zuen: hirurak lotan ikusi zituen, baina ez ohe gainean,ez, ...ohe gainetik hogei zentimetrotara flotatzen ari ziren!!! Haiek zituzten bere hauts magikoak!! Peter hiru txerrikumeen bila joan zen, oinez noski, eta bi ordu eman behar izan zuen bidean. Bitartean, hiru txerrikumeak udaletxera joan ziren erakustaldia egitera. Peter etxera heltzean, noski, ez zegoen inor. Orduan, erakustaldia gogoratu zuen eta udaletxera joan zen arineketan. Heldu zenean, hiru txerrikumeak hegan egiten ari ziren kameren aurrean. Orduan, Peterrek bere ezpata atera eta suzko borobil batean harrapatu zituen hirurak. Hauts magikoak berreskuratu zituen eta hiru txerrikumeak basora bidali zituen betirako. Gero, herriko jendeak Peter Pan alkate izendatu zuten.

2011 HITZBATU

El malvado sastrecillo Ikastetxea: La Inmaculada Taldea: 4. A Irakaslea: Munia Ibargüengoitia Egileak: Andrea Bello / Iker Budia / Haizea Cantalapiedra / Ander Chamizo / Iñigo Cuevas / Alexander Cura / Aroa del Horno / Roberto del Horno / Samuel Fernández / Julen Franco / Laura García / Juan Carlos García / Sandra Gil / June Herrero / Naiara López / Adrián Mansilla / Carla Mansilla / Paula Mansilla / Arrate Mardones / Alba Martín / Natalia Martín / Adrián Martínez / Irene Yagüe

abía una vez una princesa llamada Alba a la que todo el mundo llamaba la Princesa del Guisante porque su padre el rey tenía una fábrica de guisantes mágicos. Los guisantes los cogía de un árbol de guisantes mágicos que le había regalado su esposa la reina, que era un hada. Por eso, la Princesa, además de gustarle los guisantes, había heredado de su madre la habilidad de hablar con los animales.

La magia de los guisantes era muy simple de utilizar, te comías uno mientras pensabas un deseo y al instante se hacía realidad. Era una magia muy poderosa y el rey los vendía muy caros. Por eso el rey, además de ser rey, era muy rico. En el reino vivía también un sastrecillo muy pobre con su perrita Laura. El deseo del sastrecillo era conseguir uno de aquellos guisantes para

poder plantarlo y así tener su propio árbol de guisantes mágicos, pero nunca tenía dinero suficiente. Un día el sastrecillo tuvo una idea. Les haría al rey y a la princesa unos regalos muy especiales. Para la princesa, el sastrecillo hizo un vestido rosa precioso, en donde escondió un microchip con micrófono integrado para poder oír la contraseña secreta que había que decir para entrar en la

HITZBATU 2011

fábrica de guisantes mágicos. Para el rey construyó un trono especial, con una mosca mecánica escondida en su interior, pensando que como el rey ya tenía un trono en su palacio, llevaría el nuevo a la fábrica. Cuando los regalos estuvieron listos, el sastrecillo los llevó al palacio y los entregó en la entrada. A la princesa le vino muy bien el vestido porque al día siguiente tenía una celebración y no sabía qué ponerse. Al rey también le hizo ilusión su trono y, efectivamente, decidió llevarlo a la fábrica de guisantes porque allí no tenía trono y en palacio sí. Al caer la noche, el sastrecillo activó la mosca mecánica y ésta salió del trono, recogió un guisante mágico y se lo llevó al sastrecillo. Corriendo, el sastrecillo volvió a su casa y plantó el guisante. Al día siguiente nadie se dio cuenta de que faltaba un guisante en la fábrica, así que siguieron trabajando como siempre. El rey decidió ir a agradecer en persona al sastrecillo por los regalos que les había hecho el día anterior, así que se dirigió a su casa. La princesa se quedó en palacio preparándose para su celebración.

2011 HITZBATU

Mientras tanto, el sastrecillo ya tenía su árbol de guisantes mágicos a punto de dar guisantes (como era mágico crecía muy deprisa) y comenzó a hacer planes en voz alta: que si iba a echar al rey para convertirse él en rey, que si conquistaría el mundo, que si obligaría a la princesa a casarse con él... Cuando la perrita Laura vio lo malvado que se había vuelto el sastrecillo, fue a todo correr a hablar con la princesa. Cuando la princesa se enteró de lo malo que era ahora el sastrecillo, salió corriendo para avisar a su padre el rey. Sin embargo, la princesa llegó tarde. Para cuando alcanzó al rey, éste estaba convertido en una estatua de piedra delante del sastrecillo y su árbol de guisantes mágicos. La princesa no sabía qué hacer y el sastrecillo cogió otro guisante para convertirla a ella en piedra también. Entonces la perrita Laura pegó un salto y se comió el guisante de la mano del sastrecillo deseando que el rey volviera a la normalidad. Después comenzó a perseguir y morder al sastrecillo para que no pudiera coger más guisantes. Cuando el rey se recuperó, avisó a la guardia y encerraron al sastrecillo en las mazmorras por 50 años, y a la perrita Laura la nombraron Mascota Real.

HITZBATU 2011

El troll comepasteles (de chocolate) Ikastetxea: LA INMACULADA Taldea: 4. B Irakaslea: Mª José Pérez Egileak: Adrián Cojocaru / Julen González / Olaia Martínez / Alain Martínez / Erlantz Míguez / Marina Moreno / Aitor Muñoz / Cristina Navarro / Bárbara Pérez / Anne Pinto / Oihane Rico / Endika Rodríguez / Eneko Rodríguez / Mikel Rodríguez / Irune Salgado / Aritza Silva / Haizea Simón / Jone Soto / Marta Temoche / Itxaso Tena / Stacey Tena / Ariane Uriarte / Guruzne Vázquez / Mikel Vázquez / David Villamor / Ekaitz Zamarreño

abía una vez, en un lejano país, un príncipe llamado Arturo que vivía en una castillo grande, que tenía un ferrary descapotable azul y además, una novia muy maja que se llamaba Prinena. Esta princesa siempre llevaba puesto un anillo mágico que le había

dado su bisabuelo y que le daba sus poderes: sabía cantar y bailar como nadie en aquel reino. Pero en aquellas tierras vivía también un trol enorme y mal encarado al que llamaban Tufoso porque olía tremendamente mal. La

obsesión de este trol era llevarse a Prinena para robarle su anillo mágico. Por eso, un día, fue al castillo y vio a la princesa mirando el paisaje por la ventana y, sin más, la raptó. Cuando el príncipe Arturo entró en la habitación y no encontró a su novia, se asomó a la

2011 HITZBATU

ventana y allí les vio, a lo lejos: el troll huyendo a grandes pasos con la princesa a la espalda. Así supo quién había raptado a su novia. Así que, se preparó para el enfrentamiento. Como no sabía muy bien cómo se podía combatir a un trol gigante, fue a la biblioteca a investigar. Allí, en un viejo volumen encontró la respuesta: «La debilidad de los trolls gigantes son… los pasteles de chocolate». Con esta importante información, le preparó un señuelo: llevó 100 pasteles de chocolate a la entrada de su cueva y allí se los dejó, mientras él se escondía cerca. Al olor de los pasteles, el trol salió como una flecha gritando: -¡Pastelitos para mí!!!! Ocasión que aprovechó Arturo para entrar y rescatar a al princesa Prinena que estaba atada dentro. Salieron corriendo de allí, con tan mala suerte que, en la huida, se le calló el anillo mágico a Prinena. Cuando el troll se dio cuenta, era demasiado tarde. Gritó rabioso: -¡Ya os atraparé sinvergüenzas!!!! Y fue entonces cuando, al mirar al suelo, descubrió el anillo de la princesa y supo que era el que tanto ansiaba

HITZBATU 2011

porque brillaba como el sol: -¡Poder mágico para mí!!!!- dijo contento. Se lo intentó poner pero no le entraba porque sus dedos eran demasiado grandes. Como no atinaba a cogerlo, se le cayó al suelo y se apretó un botón que hizo que, en ese momento, se transformase en ratón. Por su parte, Arturo y Prinena, que estaban ya de vuelta en el castillo, para tranquilizarse del susto, decidieron hacer pasteles, pasteles de chocolate. Un delicioso olor se extendió por los alrededores. Y este olor llegó a la nariz del ratón, que aunque ya no era troll, seguía volviéndose loco con los pasteles de chocolate. Sin poderlo evitar, sus patitas le llevaron hasta la cocina del castillo donde estaban los novios cocinando. Al verlo, la princesa pegó un grito ensordecedor y el príncipe sacó su espada y lo cortó en dos. En ese momento, y ante los atónitos ojos de Arturo y Primnena, el ratón se transformó en lo que realmente era, un trol gigante. Y para celebrarlo, organizaron una gran fiesta en la que todos comieron... ¿tomate? Nooooo, comieron... pasteles, pasteles de cho-co-la-te!

2011 HITZBATU

Patxiren abentura Ikastetxea: LA MILAGROSA Taldea: 4 Irakaslea: Miren Bustamante Egileak: Joel Amado / Jennifer Arenas / Alba Blanco / Christian Bola / Jon Ander de la Puebla / Ander Diego / Galder Díez / Cristina Dragici / Silvina Fariña / Andrea Galán / Lorena Galán / Gerico Galán / Alejandro Generelo / Sarai López / Ander Martín / Naroa Pérez / Ezequiel Plata / Andrei Pomian / Alazne Prieto / Arantzazu Revillas / Michelle Ruiz / Daniel Fernando Sanabia / Arianne Santos / Melissa Schwenk / Nerea Varela / Eneritz Villalba

hanburgesa zelako. -Harrapatu eta jan egingo zaitut!!! Patxi kilkerra korrika atera zen baina otsoak harrapatu zuen. Bere atzaparren artean zeukala, Patxi kilkerra haserretzen hasi zen eta indartsu bihurtzen, gero ta handiago, gero ta indartsuago... Eta orduan zaplastakoko bat eman zion otsoari -Ahhhhh!-eta kobazulotik atera eta zeruraino heldu zen.

ehin batean, ba omen zegoen Patxi izena zuen kilkerra; oso txikia zen eta argala baina, haserretzen zenean, handitu, handitu eta indartzeko boterea zeukan. Bere gurasoekin bizi zen sagar batean. Futbolean jolastea asko asko gustatzen zitzaion. Egun batean pilotarekin jolasten

ari zela, nahi gabe, ostikada bat eman zion eta kobazulo batera sartu zitzaion. -Ah (kri-kri), nire pilota!!!

Zerutik jaitsi eta lurraren kontra eman zuenean, patapon!!! tortilla eginda geratu zen.

Kobazuloan lotan zegoen otsoari buruan eman eta, noski, esnatu eta galdetu zuen: -Nor dago hor?? Kilkerra ikustean oso pozik jarri zen otsoari jateko gehien gustatzen zitzaiona kilker-

-Otso maltzurra hil da (krikri)!! Otso maltzurra hil da (kri-kri)!!- ohiukatu zuen poz pozik Patxi kilkerrak eta hori ospatzeko jai erraldoia egin zuten gaua hartan. Denok txa-txa-txa dantzatu zuten eta Patxik luze abestu zuen.

HITZBATU 2011

2011 HITZBATU

La pesadilla de Cenicienta Ikastetxea: LARREA Taldea: 4 Irakaslea: Pilar Cámara Egileak: Miriam Álvarez / Daniel Badaluta / Mia Paris Bracamonte / Desiré Contreras / Enrique Contreras / Mohamed El Fayda / Aicha El Fakili / Iker Fernández / Zaira Jiménez / Estrella María López / Brian Marcelino / Axel Iván Paniagua / Ciara Pinto / Dana Rodríguez / Matías Nicolás Siles / Isaac Stanca

ace muchos muchos años vivió una muchacha muy muy guapa en medio del bosque. Como era tan guapa y además muy pobre, la gente la llamaba Cenicienta. Un día Cenicienta se fue a pasear por el bosque. Al ver una rosa, se acercó para cogerla, pero cuando lo hizo, apareció ante ella una bruja que le dijo: -Has caído en mi trampa, Cenicienta. Ahora serás fea y así yo no tendré envidia de tu belleza. El hechizo sólo se romperá si te casas, entonces los pétalos de esa rosa se caerán y tú volverás a ser bella. ¿Pero quién se querrá casar contigo ahora con lo fea que eres? Ja, ja, ja...

Cenicienta se fue corriendo a su casa y se escondió en el sótano, avergonzada de su fealdad. A partir de aquel día sólo salía de su casa por la noche para que nadie pudiera verla. Una noche en la que paseaba por el bosque, se

encontró de nuevo con la bruja que al verla se enfadó mucho porque pensaba que Cenicienta ya nunca saldría de casa. La bruja furiosa comenzó a pegar a Cenicienta y ella escapó corriendo. Corrió y corrió asustada por el bosque hasta que, de repente, se tropezó con un príncipe que había salido a pasear también. Cenicienta tan asustada como estaba olvidó la vergüenza que le daba su fealdad y le

contó al príncipe todas sus desgracias. El príncipe la escuchó, pero no dijo nada y cuando Cenicienta acabó su relato, se fue sin más. Cenicienta, desesperada, se fue en busca de la bruja. Tenía que acabar con su fealdad como fuera así que decidió intentar engañarla. Ante la bruja se arrodilló y le suplicó que la volviera guapa de nuevo porque al día siguiente se iba a casar. La bruja le dijo

HITZBATU 2011

que si eso era cierto, al día siguiente sería la mujer más guapa más del mundo, pero después de la boda, no antes. Cenicienta entonces llamó al príncipe por teléfono y le pidió por favor que se casara con ella sólo para deshacer la maldición. El príncipe lo pensó un poco y aceptó. La boda se celebró al día siguiente. Como la bruja sospechaba algo, le colocó a Cenicienta una corona mágica para ver si aquello era amor de verdad. En el momento de colocarse los anillos, la corona se rompió porque allí no había amor de verdad, pero para entonces Cenicienta ya era guapa de nuevo. La bruja enfureció al darse cuenta del engaño, y de lo enfadada que estaba se volvió más fea de lo que era, se fue a su casa del bosque y se encerró para siempre. El príncipe después de la boda se volvió a su palacio, pero por el camino no podía dejar de pensar en Cenicienta, así que se dio la vuelta y volvió para pedirla que se casase con él, pero esta vez de verdad. Cenicienta aceptó y se volvieron a casar allí mismo, pero esta vez Cenicienta llevaba una corona en forma de corazón. Y vivieron felices para siempre.

2011 HITZBATU

Megabala ehiztari trebea Ikastetxea: MUKUSULUBA Taldea: 4.A Irakaslea: Marta Egileak: Nagore Aumente / Irune Bolado / Néstor Careaga / Uxue Casanova / Unai de Miguel / Asier Díaz / Irati Diego / Imanol Díez / Maialen Escajedo / Jaiotz García / Anne González / Manuela González / Anne Herrero / Yanire Lorenzo / Irati Llano / Juan Ro Palenzuela / Ekai Prieto / Gorka Rey / Ana Mª Sánchez / Mikel Sanmartín / Aitor Zambrano

eta leihoan otso-atzaparren aztarna odoltsuak. Kezkatuta, bere emazte Naluraren bila hasi zen bere ondoan ez zegoelako. Deitu eta deitu egin zion... baina, azkenean, hilda aurkitu zuen otsoaren letaginen markak saman zeuzkala.

spaldi, Euskal Herrian animeliek hitz egiten zuten garaian, ba omen zegoen ehiztari oso berezi bat: bisera magiko bat zuen eta aurrerantz eramaten zuenean ehiztari normala zen baina atzerantz jartzen zuenean Megabala superheroia bihurtzen zen. Gainera Txinako dragoiamuleto bat zuen bere etxea babesteko: erdiko botoia sakatuta bere etxe inguruan burbuila babeslea sortzen zen. Batez ere gauez

erabiltzen zuen bere etxea eta familia babesteko. Egun batean basoko otso maltzurra gabez hara heldu zen janari bila baina ezin izan zen sartu burbuila babeslea jarrita zegoelako. Amorratua erabaki zuen familia hori hil eta jan ahal izateko amuleto hori lapurtu beharko zuela. Biharamunean ehiztaria altxatu zenean, ikusi zuen burbuila kenduta zegoela

Korrikan etxera sartu eta seme-alabei esan zien etxetik ez ateratzeko, kontuz ibiltzeko otsoarekin bere balak eta gas pozoitsuaren bila garajera zihoan bitartean. Baina, bueltatu zenean, bere seme-alabak ere hilda aurkitu zituen, bere gorpuen gainean ohar bat idatzita zeukatela: ‘Kontuz ibili, zeu izango zara hurrengoa!!!’ Ehiztaria amorratuta zegoen eta mendekua nahi zuen; honegatik, bere erriflea hartuta, otsoaren bila joan zen. Otsoa oso maltzurra bai, baina buruz oso azkarra ere bazen, eta baso horretatik

HITZBATU 2011

alde egin zuen ondoko beste batera. Megabala oso ehiztari trebea zenez, aztarnak errez jarraitu ahal izan zituen eta beste baso horretara heldu zen berehala. Lazodun tranpa bat prestatu zion oinetatik harrapatu eta gero hiltzeko,baina otsoak bere begi-inflarrojoez jakin izan zuen non zegoen tranpa eta salto eginez ez zen jausi. Ehiztariak bere erriflearen bala guztiak bota zizkion baina otsoa oso azkar

mugitzen zen batera eta bestera eta ezin zion eman. Piztia hurbildu zitzaionean bere haginak odolez beteta, ehiztariak erriflea bota zion indar handiz. Otsoak bere haginez hartu zuen eta haginkada batez apurtu zion. Orduan ehiztariak amuletoa kopetara bota zion eta erriflea jausi zitzaion.

biserari buelta eman eta, superheroi bihurtuta, gastoxiko bat bota zion eta bere bazokaz tiroa bota zion. Leherketa paregabekoa izan zen!!!! Gero bere etxera bueltatu eta bere familiakoen gorpuen gainean dragoi-amuletoaren argi-izpi magikoa bota zuen eta berpiztu egin zituen.

Arineketan ehiztariak amuletoa hartu zuen eta korrika batean atera zen handik. Otsoa oso zaila zen hiltzeko. Honegatik Megabalak bere

Egun horretan telebistan zabaldu zuen berri ona: â&#x20AC;&#x2DC;Berriro ere gure Megabala heroiak lortu du: otso maltzurra hil egin du!!!â&#x20AC;&#x2122;.

2011 HITZBATU

Piztia hiru txerrikumeen atzetik Ikastetxea: Mukusuluba Taldea: 4.B Irakaslea: Aitziber Oribe Egileak: Jon Bañuelos / Yacine Batiss / Naiara Benito / Imanol Camba / Lydia Casero / Alba Gamboa / Maialen García / Jon Ander Gorospe / Daniel Haro / Raúl Hierro / Iñigo Ledo / Leire Lorenzo / Gorka Mariz / Arkaitz Martín / Edurne Maya / Luis Mª Muñoz / Unai Rodríguez / Igor Román / Arrate Sagarduy / Ane Sánchez / Uxue Valero

spaldiko garaietan, animaliek ere hitz egiten zutenean, hiru txerrikume maltzur bizi omen ziren. Lapurrak ziren, lapur handiak. Etxea bere lanak egiteko erabiltzen zituzten armez beteta zegoen: metrailetak, pistolak, geziak, bonbak, baleztak, errifleak... denetarik zeukaten. Oso lapur handiak zirenez, polizia beti beren atzetik zebilen. Eta polizia guztien artetik, Piztia, CIA-ko agentea, bere etsai amorratuena zen, beti beraien mugimenduak jarraitzen zituelako. Egun batean, Piztia hiru txerrikumeen etxea zelatatzen ari zela, ikusi zuen hiru txerrikumeak maletekin atera zirela aireportura joateko. Orduan, Piztia etxe barruan sartu zen ikertzera. Armen armairua aurkitu zuen baina arma batzuk ez zeuden. Berehala, Piztiak hiru

txerrikumeak lan bat egitera joan zirela pentsatu zen. Hiru txerrikumeen ordenagailua aurkitu eta barruan begiratu zuen: beraien hurrengo lanen xehetasunak aurkitu zituen. Eta lehena Italian zen: Italiako presidenteari diru guztia lapurtu nahi zioten. Piztia aireportura joan zen

baina hiru txerrikumeen hegazkina jadanik atera zen. Birritan pentsatu gabe, Piztiak hurrengoa hartu zuen. Piztia Italiara heldu zenean, poliziarekin hitz egin zuen, eta guztiak presidentearen jauregira joan ziren. FBI, Interpola eta Italiako polizia guztiek etxea inguratu zuten

HITZBATU 2011

eta, orduan, Piztia sartu zen. Baina hiru txerrikumeak oso lapur trebeak ziren eta Piztia tranpa batean erori zen, kaiola baten barruan harrapatuta geratu zen. Orduan FBI, Interpola eta Italiako polizia etxe barruan sartu ziren batera eta hiru txerrikumeak atxilotu zituzten eta Piztia kaiolatik atera zuten ere. Egia ala gezurra? Begi bien artean sudurra. Gezurra ala egia? Sudurraren ondoan begia.

2011 HITZBATU

Rapunzelen abentura Ikastetxea: MUNOA Taldea: 4 Irakaslea: Amaia Egileak: Galia Alisalem Mohamed / Eneko Amor / Iker Amor / Tamara Borao / Jennifer Cano / Garbiñe Citores / Jone Cortiñas / Tamara Fernández González / Andoni Fernández Molina / Maitena Fernández Pérez / Carlos García / Kepa Jiménez / Irene Martín / Aristot Mayindu / Eduardo Motos / Julen Martín / Garazi Pérez / Iraia Peso / Antonio Pinto / Tania Rodríguez / Amanda Sampedro / Rubén O. Samson / David Varela

ehin batean, ba omen zegoen Rapunzel izena zuen printzesa bat. Begibakarra zen erraldoi maltzur baten gazteluaren dorrean harrapatuta zegoen. Ile luzea eta distiratsua zuen, eguzkia bezain ederra, eta gainera, magikoa zen berak nahi zuen guztia egin ahal zuelako, beste esku bat izango balitz bezala. Egun batean, oso aspertuta zegoenez, leihotik kanpora begiratu eta zuhaitz bat ikustean ideia bat izan zuen: bere ile luzea bota zuen latigo bat izango balitz bezala eta zuhaitzean lotu eta gero salto egin eta eskapatu zen. Erraldoia konturatzean bere atzetik atera zen korrikan baina Rapunzelek bere ile indartsuarekin lotu zizkion hankan eta punba!! lurrera bota zuen. Erraldoiak, kolpearekin, konortea galdu zuen. Printzesak momentu hori aprobetxatu zuen eta

HITZBATU 2011

gurdi erraldoi batean igo zuen erraldoia bere gurasoen gazteluko kartzelan sartzeko. Baina erraldoia esnatzean, erraldoi begibakarra oso oso indartsua zenez, ostikada batez atea apurtu eta ihes egin zuen. Ordurako Rapunzel borrokarako prestatuta zegoen gazteluaren atarian: titaniozko armadura zeraman,ezkutua eta, bere ileaz lotuta, ezpata handi bat. Erraldoiak hura ikustean oihukatu zion: -Harrapatuko zaitut!!! Baina Rapunzelek ilea luzatu eta ezpataz hanketan eman zion. Erraldoi maltzurra okertuta geratu zen, oihukatzen. Rapunzelek eraso egin zion txantxa egiten: -Zure ipurdia elefante batena baino handiagoa da!!! Eta, amaitzeko, kolpe siku batez ezpata sartu zion begi erdian eta zerraldo erori zen, hilda. Gero erre egin zuen erraldoi-begibakar maltzurra eta suaren gainean hanburgesak erre zituen bere familiakoentzat.

2011 HITZBATU

Erraldoia vs. Edurnezuri Ikastetxea: NTRA. SRA. DEL PILAR Taldea: 4.B1 Irakaslea: Marian Alonso Egileak: Xabier Ameyugo / Unai Castro / Ekaitz del Amo / Óscar Durán / Borja González / Ibai González / Cynthia Lucas / Gaizka Martínez / Juana Mª Montoya / Alba Morientes / Aitor Pérez / Urko Javier Prados / Garikoitz Rincón / Betsy Sánchez / Ander Somavilla / Alejandro Varela / Asier Vázquez

ehin batean, aspaldi, ba omen zegoen erraldoi burusoil bat oso oso ona eta indartsua zena. Mendian bizi zen txakur bihurri batekin. Baina handik hurbil Edurnezuri izeneko emakume oso itsusi eta ipurdi handikoa bizi zen: bere aurpegia kalabazin baten antza zuen eta garauz beterik zegoen,baina, hala ere, bere ilea oso ederra zen, urre kolorekoa eta oso luzea, magikoa zelako. Gau batez, erraldoiaren txakurra Edurnezuriren etxera joan zen trastakeri bat egiteko asmoz. Emakumea lotan ikustean, aprobetxatu zuen bere ile ederra artaziez mozteko eta gero lapurtu zion bere lagunari emateko. Bidean ile batzuk jausi zitzaizkion. Biharamunean Edurnezuri esnatzean sekulako sustoa hartu zuen bere adats ederra ez zuela ikustean eta, noski, sutan asaldatuta jarri zen. Bere aldetik, erraldoi ona

menditik zihoan paseatzen eta, hara non!, urre koloreko ile polit eta distiratsu bat ikusi zuela. Jakin gabe norena zen hartu zuen eta orduan igarri zuen normalean baino askoz indartsuago sentitzen zela. Justu orduan Edurnezuri agertu zen eta erraldoia bere ilearekin ikustean pentsatu zuen bera izen zela lapurra. Horregatik, inframundura joan zen eta hartu zituen ehun azenario pozoitsu erraldoiaz

mendekatzeko. Baina azenarioak biltzen zituen bitartean, beraien arteko batek ihes egin zuen eta erraldoiaren etxerako bidea hartu zuen. Hara heltzean atean jo zuen: -Ba al dago inor??- galdetu zuen. -Nor zara eta zer nahi duzu?esan zion erraldoiak. -Zerbait jateko eta toki bat lo egiteko nahiko nuke, besterik ez. Erraldoia errukitu zen eta atea ireki zion baina esan zion:

HITZBATU 2011

-Ondo da, nik lagunduko dizut baina trukean lagundu behar didazu Edurnezuri maltzurra hiltzen. Azenarioak esan zion ados zegoela, oso erreza zitzaiola bera magikoa zelako. Eta horrela, biharamunean, ondo jan eta lo egin eta gero, azenarioa transformer bihurtu zen eta erraldoia espageti bihurtu zuen. Biak Edurnezurirengana joan ziren. Neska ikustean erraldoiak, espageti itxuran, salto egin zuen bere samara eta korapilatu zitzaion itotzeko asmoz. Bitartean, transformerra zen azenarioak lehergailuak ziren azenariobalak botatzen zizkion etengabe. Defendatzeko Edurnezurik puzker berde nazkagarria bota zuen eta dena ke berdez bete zen. Transformerrak ez zuen ezer ikusten baina apuntatu gabe tiroa bota eta emakumearen ipurdian bete betean eman zuen. Eztanda ikaragarria izan zen!! Ospatzeko erraldoiak eta transformerrak (azenarioa horrela geratu nahi izan zen betirako) afari ederra egin zuten espageti eta gominolekin, eta gainera suziriak eta guzti bota zituzten.

2011 HITZBATU

Trolaren frutaren misterioa Ikastetxea: NTRA. SRA. DEL PILAR Taldea: 4.B2 Irakaslea: Fabiola Arrabal Egileak: Josu Arriortua / Álvaro Bosque / Iraultza Carbajo / Erlantz Esteban / Zaira González / Paula Huerta / Arkaitz Martínez / Aitor Morientes / Ander Martínez de Arenaza / Imanol Prado / Maitane Rodríguez / Leire Sánchez / Rebeca Santano / Saioa Silvente / Unai Tobalina / Nahikari Toribio / Unai Torres

azen behin itsusia eta zikina baina oso oso ona zen trol bat. Basoko kobazulo batean bizi zen eta hango fruta biltzen zuen (sagarrak, bananak, marrubiak,...) herriko jendeari eramateko eta trukean beraien kaka ematen zioten trolari, asko asko gustatzen zitzaiolako. Baino baso berean Txanogorritxu izeneko neska oso maltzur bat ere bizi zen. Egun batean, trolaren kobazuloraino heldu zen kasualidadez eta bertan aurkitu zuen fruta guztia lapurtu zion. Trola bere etxera bueltatu zenean oso haserretu zen. Orduan, ikusi zuen horman zegoen eltze batetik Txanogorriren txano gorriaren zati bat zintzilik geratu zela. Susmo txarra hartu zuen. Kanpora atera zenean, konturatu zen bidetik fruta aleak zeudela han hemen eta, hauek jarraituz, Txanogorritxu maltzurraren etxeraino heldu zen. Trolak modu onean eskatu zion bere fruta baina

neskak esan zion ez zela berea, supermerkatuan berak erositakoa baizik.

Orduan borrokan hasi ziren: trola suzko porra batekin eta Txanogorritxu izotza botatzen

HITZBATU 2011

zuen saki batekin. Trolak buruan eman nahi zion porraz baina Txanogorritxu arinagoa izan zen eta kolpea eman zion oinean bere saskiaz. Trola oso modu txarrrean jausi zen mahai baten gainean eta ikaragarrizko kolpea hartu zuen. Hala ere, zutundu eta korrikan atera zen handik. Medikuarengana joan zen eta honek igeltxoa jarri zion. Hamabi egun pasa eta gero kendu zioten eta bere etxerako bidean zihoala, Txanogorritxuren etxetik pasa zen. Han ikusi zuenean neska parrez eta fruta jaten, oso oso haserre jarri zen berriro. Bere porrarekin sartu eta gogor eman zion buruan eta Txanogorritxu tortilla eginda geratu zen. Gero fruta hartu eta poz-pozik bere etxera bueltatu zen.

2011 HITZBATU

Barbantxo eta hiru txerrikumeak Ikastetxea: NTRA. SRA. DEL PILAR Taldea: 4.B3 Irakaslea: Esti Fanego Egileak: Mikel Andrade / Omar Balde / Diego Elías / Lucas G. Espinosa / Jago Fernández / Sergio García / Gaizka Hueso / Elier Izquierdo / David López / Johansen Ozuna / Alexander Pérez / Goizane Ramos / Noemí Rico / Jon Ruiz / Ferdaus Touati

azen behin basoan bere amarekin bizi ziren hiru txerrikume. Egun batean, txerriak nagusiak zirenean, amak esan zien etxetik joan behar zirela eta bakoitzak bere etxea eduki behar zuela. Orduan, txerri bakoitzak bere etxea eraiki zuen; txerri txikiak lastozkoa egin zuen, ertainak egurrezkoa eta handiak adreiluzkoa. Baso berean, Barbantxo

izeneko garbantzu bat bizi omen zen. Lehen ez zen garbantzua, lehen ume bat zen bere gurasoak pertsonak zirelako. Baina umea basoko sorginarekin topatzen zen bakoitzean beti eragozten zuen eta irainztatzen zuen ere, eta horregatik egun batean sorgina asko haserretu zen eta umea garbantzu bihurtu zuen sorginkeria batez. Ala eta guztiz ere, Barbantxok,

sorginarekin topatzen zenean, atsoa zirikatzen eta eragozten jarraitzen zuen. Egun batean, sorginak hiru txerriak eta bere ama basotik ibiltzen ikusi zituen. -Ah, ze goxoak diruditen!pentsatu zuen sorginak. -Ziur labean ondo egosita primeran egongo direla. Asmatu behar dut zerbait guztiak harrapatzeko.

HITZBATU 2011

Pentsatu eta pentsatu, sorgina laguntzailea beharko zuela erabaki zuen, haiek lau zirelako eta bera bat bakarrik. Orduan Barbantxo gogoratu zuen eta bere bila joan zen. Topatu zuenean beste sorginkeria bota zion eta, oraingo honetan, Barbantzu deabru bihurtu zuen eta bere menpe jarri zuen. Gero, biek txerrien ama bilatu eta bahitu egin zuten. Sorginaren kobazulora eraman zuten eta bidea tranpez josita utzi zuten. Hiru txerriek bahiketaren berri izan zutenean, karate ikastera joan ziren. Ondo eta arin ikasi zuten. Gero sorginaren kobazulorako bidea hartu zuten eta karateri ezker tranpa guztiak gainditu zituzten: kaiolak apurtu zituzten, dragoiak hil zituzten, harriak puskatu zituzten... Azkenean, kobazulora ailegatu ziren eta, beldurtuta, barruan sartu ziren. Sorgina eta Barbantxo-deabrua zain zeuden. Sorginak harrapatu nahi zituen gero jateko, baina Barbantxo-deabrua Barbantxo baino maltzurragoa zen eta mundua akabatu nahi zuen. Horregatik bere botereaz Barbantxo-deabruak hiru txerriak txerrizonbi bihurtu zituen. Gero, hiru txerrizonbiak munduan zehar joan ziren zonbi gehiago egiten eta, azkenean, mundu osoa zonbien mundua bihurtu zen.

2011 HITZBATU

Nork bahitu du Rapunzel? Ikastetxea: Ntra. Sra. del Rosario Taldea: 4 Irakaslea: Carmen Egileak: Laura Aguilera / Lorena Alameda / Eunate Álvaro / Aroa Andrés / Alazne Aramburu / Ioritz Bermejo / Marcos Calvo / Angie Castellano / Aitziber Corbacho / África Dela Dennis / Markel Dotor / Sandra García / Aida García / Francisco González / Oiartz Guerrero / Alba Martín / Cristian Mínguez / Celia Morales / Rubén Oria / Xabier Pena / Dayana Pamela Saldaña / Leire Sánchez / Josu Sarasqueta / Anne Seco / Beñat Vázquez / Jon Zazo

ehin batean Rapunzel deitutako neska eder bat Peter Pan izena zuen mutil galant batekin maitemindu zen. Ia egunero elkarrekin egoten ziren, asko maite zutelako elkar. Arratsalde batez, parkean geratu ziren. Peter garaiz ailegatu zen baina Rapunzel ez zegoen. Peter hiru ordu eman zituen itxaroten baina Rapunzel ez zen agertu.

Non zegoen, ba, Rapunzel? Dorre batean bahituta. Rapenstinski aztiak bahitu zuen bera ere maiteminduta zegoelako eta berarentzat nahi zuelako Rapunzel ederra. Horregatik dorre batean sartu zuen, azken pisuan. Dorrea eta bere bihotzeko neska zaintzeko, Rapenstinski aztiak basilisko bat eta sorgin talde bat jarri zituen lehen pisuan. Rapunzelen ahizpak Peter

deitu zuen telefonoz eta kontatzu zion lagun batek ikusi zuela bahiketa. Peter Rapunzelen etxera joan eta han familiarekin antolatu zuten erasoa: Rapunzelen ahizpa, anaia eta amaordea dorrera joango ziren Peterrekin Rapunzel askatzera. Lehengo, Peter eta ahizpa hurbildu ziren dorreraino. Zorionez, goiko pisuaren

HITZBATU 2011

leihoa atzeko partean zegoen eta atea basilisko eta sorginekin aurreko partean. Horrela, kontu handiz, biak hurbildu ziren eta leiho azpian jarri. Rapunzel bere ile luzea bota zuen baina ,justu momentu horretan, Rapenstinski aztia Rapunzel ondoan agertu zen eta ilea moztu zion.

Bitartean, Rapunzelen amaordea atzetik joan eta dorrean sartu zen. Azken pisuraino igo zen eta Rapunzel askatu egin zuen. Jaitsi zirenean, amaordeak proiektagailu bat ikusi zuen eta itzali zuen. Bere aurrean basiliskoa eta sorginak desagertu ziren,... gezurrezkoak ziren!

Basiliskoa atera zen erasotzeko prest eta bere atzean sorginak ere. Orduan, Rapunzelen anaia korrikan ageri zen eta basiliskoarekin borrokan hasi zen. Peterrek eta ahizpak sorginen kontra egin zuten.

Guztiak elkartuta, Rapenstinski aztia bilatu zuten, baina betirako desagertu egin zen eta ezin izan zuten aurkitu. Geroztik, Rapuntzel eta Peter Pan poz poz pozik bizi izan ziren elkarrekin betirako.

2011 HITZBATU

Bizarrurdin vs. Elurretako Erregina Ikastetxea: Rontegi Taldea: 4.A Irakaslea: Esther Villasante Egileak: Olaia Almeida / Amaia Álvarez / Igor Barros / Rakel de la Vega / Edgar Estefanía / Unai García / Eneko García / Aurelia Ghenciu / Oihane Redondo / Asier Rodrigo / Maitane Ruiz / Aroa Ruano / Unai Tena / Xabier Turrado

(merkealdietan erosi zuen bola magikoa). Han ikusi zuen nola Bizarrurdinak zorrozten zuen bere labana. Oso kezkatuta, Elurretako Erreginak tranpa bat prestatu zuen bere gazteluaren sarreran: zulo handi bat egin zuen eta suge eta zizarez bete. Gero zerria jarri zuen gainean estaltzeko.

azen behin bi anaiarreba. Mutila Bizarrurdin deitzen zen, bizarra urdin urdina zuelako, gainera tripa handia zuen eta oso maltzurra zen. Bere arrebari Elurretako Erregina deitzen zioten elurra pilo bat gustatzen zitzaiolako eta gainera oso aberatsa zelako. Elurretako Erreginaren soinekoak beti urdinak ziren. Bizarrurdinak bere arreba gorrotatzen zuen. Txikitatik, bere arreba oso ona izan zen eta gurasoek beti esaten zioten: «Begira Bizarrurdin, begira zure arreba ze ondo portatzen den eta ze ona den, begiratu eta ikasi». Bizarrurdina saiatzen zen ondo portatzen eta ona izaten baina bere arrebak, Elurretako Erreginak, beti hobeto egiten zuen. Horregatik bere arreba gorrotatzen zuen. Urteak pasa eta gorrotoa handitu zitzaion. Elurretako Erregina aberastu zen hain ona izateagatik eta gaztelu

batera joan zen bizitzera. Bizarrurdin etxe txiki batean bizi zen, eta dirua ez zuen soberan. Horregatik bere arreba gero eta gehiago gorrotatzen zuen. Egun batean, Bizarrurdinak bere arreba hiltzea erabaki zuen. Ondo pentsatu zuen eta Elurretako Erreginari deitu zion hurrengo egunean, seietan, parkean elkartzeko. Elurretako Erreginak baietz esan zuen baina, badaezpada,bere bola magikoan begiratu zuen

Hurrengo egunean, Bizarrurdin parkera joan zen, eta han egon zen itxaroten denbora luze. Baina, noski, Elurretako Erregina ez zen ageri. Oso haserre, Bizarrurdin bere arrebaren gaztelura joan zen. Hain haserre zegoenez, eta bere arrebaren gaztelua hain polita eta distiratsua zenez, ez zen konturatu eta tranpa barruan erori zen. Sugeak eta zizareak ikusi zituenean, Bizarrurdinak bere txirula magikoa atera zuen (merkealdietan erositakoa ere) eta jotzen hasi zen. Berehala, sugeak eta zizareak dantzan hasi ziren. Horrela, Bizarrurdin tranpatik irten zen

HITZBATU 2011

eta gazteluan sartu Elurretako Erregina hiltzeko asmoz. Baina Elurretako Erreginak gertatutakoa ikusi zuen bere bola magikoan eta korrika bizian sotoan ezkutatu zen. Bizarrurdinak gaztelu osoan begiratu zuen, goitik bera miatu, baina bere arreba ezin izan zuen topatu, bakarrik aurkitu zuen bola magikoa ohe gainean. Azkenik, bola hartu eta bere etxera bueltatu zen. Etxera ailegatu zen eta bola mahai gainean uztean, Bizarrurdinak pentsatu zuen: ÂŤAi, ze leloa naizen! Bolan ikus dezaket non sartu den Elurretako Erregina!Âť. Eta bolan begiratu zuen; han ikusi zuen sotoa eta sotoaren atea ere. Korrika eta haserre bizian, Bizarrurdin gaztelura bueltatu zen. Sotoaren atea behera bota zuen ostikada batez eta bere txirula jotzen hasi zen. Berehala, sugeak eta zizareak ageri ziren bere atzetik eta Elurretako Erreginarengana joan ziren. Orduan, berak sorginkeria bota zuen eta suge eta zizareek buelta eman zuten eta Bizarrurdini eraso egin zioten. Bizarrurdinak bere txirula gero eta indartsuago jotzen zuen baina Elurretako Erreginaren sorginkeria oso boteretsuagoa zen eta azkenean suge batek Bizarrurdini kosk egin zion eta bertan hil egin zen.

2011 HITZBATU

Azeria eta bere altxorra Ikastetxea: RONTEGI Taldea: 4.B Irakaslea: Soraya Loza Egileak: Enaitz Bilbao / Unai Buján / Ei Mehdi Ei Kabiri / Sara Eguizabal / Alba González / Aketza González / María Graciano / Josu Huerta / Iratxe Ibarra / Salma Martínez / Merveille Menjo / Alazne Mosteiro / Ekaitz Ortega / Alexei Pérez / Ixai Pipaon

ehin batean, ba omen zegoen azeri bat bere emea eta kumeekin basoan biziz zena. Oso azkarra izateko boterea zuen eta hau lortzen zuen barbantzuak jatetik. Bere babeslekuan zuen gauzarik preziatuena urrezko barbantzu magiko bat zen: hau janda lortu ahalko zuen supertufo boterea eta inoiz baino azkarrago egin ahal izango zuen korrikan. Azeria geografoa zen eta horregatik oso ondo moldatzen zen bere basotik janaria bilatzeko. Egun batean bere familiakoekin jaten ari zela, distira bat ikusi zuen eta barbantzua bere tokian zegoela begiratzera joan zenean, konturatu zen desagertu egin zela!! Eskerrak ,azeria oso azkarra zenez, txip bat jarri ziola barbantzuari jakiteko non zegoen beti. Eta horrela jakin izan zuen sorginaren etxean zegoela. Bere boomeranga hartu eta hara joan zen.

Atean jo zuen eta, sorginak ireki zuenean, boomeranga bota eta esternokleidomastoideoan eman zion, ia konorte galtzeko puntuan utzirik.

Hala ere, sorginak bere botereak erabili ahal izan zituen eta bere itxura aldatu zuen azeriaren emearena hartuz. Azeria heldu zenean sorgina zegoen tokira susto handia

HITZBATU 2011

hartu zuen bere emea lurrean ikustean. Kontsolatzera joan zen baina orduan, sorgin maltzurrak, boomeranga hartu eta berari berriro bota zion. Eskerrak azeria, hain azkarra zenez, eskibatu egin zuela eta berriro hartu zuen. Oraingoan berak, azeriak, sorgin maltzurrari bota zion. Txarto kalkulatu zuen eta hormaren kontra eman zuen, baina errebotean sorginari eman zion berriro esternokleidomastoideoan eta oraingoan apurtu zion. Horregatik sorginak burua galdu zuen eta zoro-etxean sartu behar izan zuten bizitza osorako. Eta ospatzeko festa berezia ospatu zuten koloretakoak eta laukiak ziren barbantxoak janda.

2011 HITZBATU

Erraldoia vs. Hansel eta Grethel Ikastetxea: SAN JUAN BOSCO Taldea: 4.A Irakaslea: Itziar Aldekoa Egileak: Unai Calero / Markel Cisneros / Ariadna Damota / Naroa de Castro / Asier Díaz / Irati Dueñas / Mikel Durán / Irune Eizagirre / Yalia Escobar / Roberto Espinosa / Jon Ander Figal / Iker González / Aday Hermoso / Jone Jiménez / Asier Landaluce / Garazi Lopera / Saioa López / Andrea Minguito / Arkaitz Miragaya / Iker Orobio / Jessica Pino / Andrea Peña / Christian Pozo / Paula Ramos / Iker Villegas / Saray Viñuela

ehin batean, ba omen zegoen ‘El Txori’ izeneko rapero erraldoi bat. Eskola bateko abesbatzan lan egiten zuen musika irakasten. Bere gelan bazuen armairu bat magikoa zena eta bertatik ateratzen zuen klaserako materiala: liburuak, orriak, instrumentuak,...

Klase honetan Hansel eta Grethel izeneko bi ume zeuden. Baina ez ziren benetako umeak, itxura besterik ez zuten, benetan munstro gaizto batzuk zirelako. Egun batean ‘El Txori’ren armairuan sartu ziren. Saiatu ziren bertan zegoen guztia desordenatzen baina ezin izan zuten, magikoa izanda, berez ordenatzen zelako. Hansel eta Grethel haserre bizian jarri ziren.

HITZBATU 2011

â&#x20AC;&#x2DC;El Txoriâ&#x20AC;&#x2122; konturatu zenean bere armairuan sartu zirela, bera ere haserretu zen eta horregatik 12:00etan geratu ziren beraien arteko duela patioan egiteko. Anai arrebek beren lagun guztiak eraman zituzten beren ezpata eta ezkutuekin eta

erraldoiak ere bere lagunak armaturik eraman zituen. Borroka latza izan zen. Hansel eta Grethel oso borrokalari onak eta azkarrak ziren eta laster konturatu ziren ez erraldoiak ezta bere lagunek ere, inork

ez zuela hanketan babesik eramaten. Horregatik ezpatarekin eman zieten erraldoia eta lagunei hanketan eta konortea galduta geratu ziren. Erraldoia esnatu zenean errebantxa eskatu zuen:

2011 HITZBATU

neba-arreba gaiztoei esan zien berriro geratu behar zirela 12:00etan eta, aurrekoan bezala, patioan. Erraldoiak ikasita zuen zer egin behar zuen: ‘rodillerak’ jantzi zituen belaunak babesteko eta gainera bere laguna zen Marvel magoak oparitutako mailu handi erraldoia eraman zuen. Hansel eta Grethel agertu zirenean ‘El Txorik’ mailuarekin golpe superindartsua eman zien eta, pilotak izango balira bezala, zerutik Txinaraino bidali zituen. Bere familia eta lagun guztiak oso pozik jarri ziren eta festa erraldoia antolatu zuten; goizeko 3rak arte egon ziren rapeatzen eta break-dance dantzatzen.

HITZBATU 2011

Pinotxo eta bere puzkerrak Ikastetxea: San Juan Bosco Taldea: 4.B Irakaslea: Miren Egileak: Iker Cirion / Nallely Nashly Coello / Miren Criado / Imanol Díaz / Erlantz Escobar / Galder Fernández / María José Gil / José Antonio Gómez / Iker González / Sara Marie González / Erlantz González / Jon Ander López de Ahumada / Adrian Martínez / Mikel Martínez / Ixone Martínez / Eder Méndez / Eneko Moreno / Nerea Parrón / Unai Pérez / David Rodríguez / Irati Ruano / Rocío San Emeterio / Alba Sánchez / Asier Santiago / Iker Vázquez / Alexander Villanueva

azen behin ume bat. Denek Pinotxo deitzen zioten gezur bat esaten zuenean, puzkerra botatzen zuelako. Pinotxok ez zuen hau gustuko eta horregatik gezur gutxi esaten zuen. Hamabi urte zituen eta bakarrik 30 puzker bota zuen bere bizitza osoan, hau da, 30 gezur baino ez zuen esan hamabi urtetan. Pinotxo bere aitonarekin bizi zen, bera jaio berria zenean sorgin batek hil zituelako bere gurasoak. Ez zekien zergatik hil zituen sorginak eta bere aitonak ere ez zion ezer kontatu nahi. Hori jakiteko Pinotxo sorgina espiatzen hasi zen. Egun batean, Pinotxo sorginaren gaztelua zelatan zegoela, sorgina atera eta joan zen. Pinotxo sartu zen eta ondo ondo ikertzen hasi zen. Sorginaren liburu artean, topatu zuen paper bat eta han jartzen zuen:

2011 HITZBATU

ÂŤPinotxoren madarikazioa: gezurra esatean puzkerra botako du. Ehun puzker bota eta gero hil egingo daÂť. Hori irakurri zuenean oso triste jarri zen. Sorginak bere gurasoak hil zituen eta gainera berari madarikazioa bota zion! Pinotxo bere etxera bueltatu zen oso triste, eta ez zuen gezur gehiago esan nahi, noski. Sorgina etxera itzuli zenean, zerbait arraroa sumatu zuen eta bere bola magikoan begira zuen. Bolan Pinotxo ikusi zuen, oso triste eta puzker gehiagorik ez

HITZBATU 2011

botatzeko erabakia hartzen. Gero sorginak ikusi zuen ere Pinotxok bere gaztelurako bidea hartzen zuela. Sorginak ongietorria prestatu zuen, bere gazteluko sarrera tranpaz betetzen. Zulo batzuk egin zituen eta animali erraldoiekin eta munstroekin bete zituen. Geroago Pinotxo sorginaren gaztelura heldu zen. Sarrerara hurbildu zen eta, konturatu gabe, zulo batean erori zen: armiarma erraldoiez beteta zegoen! Pinotxo oso ausarta zen eta beldur gabe armiarma baten gainera igo zen, zaldi bat izango balitz bezala, eta zulotik irten zen bere gainean. Armiarmaren gainean joanda oso erraza izan zen gazteluan sartzea. Sorgina berehala topatu zuen edabe bat prestatzen lapiko handi batean. Pentsatu gabe, Pinotxok lapikoa hartu zuen eta ur beroa bota zion sorginari begietan. Gero han zegoen ezpata bat hartu eta sorgina hil egin zuen. Sorgina hil zenean, Pinotxoren madarikazioa desagertu zen eta airean tomate usaina geratu zen...

2011 HITZBATU

Ardilla vs. Bruja Ikastetxea: San Paulino de Nola Taldea: 4.A Irakaslea: Esteban Hernández Egileak: Iraia Abad / Asier Corral / Luis del Rivero / Jon Delgado / Iñigo Dobaran / Alain García / Jone García / Itxaso Gonzalez / Laura Hernández / Ainara Laborda / Irune Lope / Saray López / Alaia López / Alba Martínez / Ander Meso / Teresa Meso / Lorena Montero / María Navas / Ainhoa Pérez / Sandra Ponce / Andrea Rodríguez / Pablo Tellitu / Asier Urrutikoetxea / David Villarán

rase una vez, hace mucho tiempo, una ardilla muy atrevida que vivía en un árbol tan alto que llegaba hasta las nubes con su tatarabuela y a la que le encantaba jugar al baloncesto. Era tan buena en este deporte, que siempre que lanzaba a

canasta desde las gradas, se encestaba con pelota y todo. Además, tenía el poder de volar con su cola, que se le movía como si fuera una hélice. En su mismo bosque vivía también una bruja fea y mala

a la que llamaban Narizotas porque tenía una nariz realmente enorme y que siempre estaba preparando alguna fechoría, así que, un día cogió sus prismáticos y se fue a espiarla. Desde las ramas de un árbol

HITZBATU 2011

cercano, vio cómo la bruja le entregaba una carta al cartero. Cuando la ardilla llegó a su casa, se encontró una carta en el buzón y al abrirla leyó:

«Te espero en el parque hoy a las 12:00 para cambiarnos las narices. Con odio, Narizotas». A la ardilla no le gustó nada aquello y dijo: -¡Aquí empieza la batalla!

Y cada una fue a por sus armas: la ardilla se vistió de karateka y la bruja cogió dos pistolas y cada una se montó en su caballo. Se pusieron lejos una de la

2011 HITZBATU

otra y comenzaron a cabalgar acercándose cada vez más. La bruja cogió una pistola con cada mano y comenzó a disparar. Pero la ardilla era muy rápida y las esquivaba todas; además, se metió entre las patas de su caballo, y cuando se cruzaron le dio un fuerte golpe en las patas al de la bruja, lo asustó y cayó al suelo. La bruja salió volando por los aires. Aprovechó la ardilla y se le metió debajo del traje y comenzó a hacerle cosquillas. Después le dio tal patada en la tripa sin querer, que la bruja vomitó todo lo que había comido. La ardilla le dijo:

-Si no te comes tu vómito, te mato. La bruja comenzó a comerlo, pero entonces su caballo le pegó una coz tremenda y se murió.

Para celebrarlo, la ardilla organizó una discoteca en la que puso una bola de cristal y todo, y le invitó a su tatarabuela a bailar.

HITZBATU 2011

El fracaso y la gira Ikastetxea: San Paulino de Nola Taldea: 4.B Irakaslea: Carmen Bilbao Egileak: Alba Abad / Leire Barrios / Maitane Bastos / Marina Carballal / Unai Castaño / Iker Estévez / Alazne García / Markel García / Josu Gutiérrez / Naroa Hueso / Aitana Jiménez / Unai López / Miren Maneiro / Laura Martín / Iraide Martínez / Ángel Muelas / Eder Orobio / Elara Ortiz / Unai Pérez / Nerea Quintáns / Mikel Rodríguez / June Sanz / Gaizka Urbieta / María Vicente

ubo una vez hace mucho tiempo, una cebra y un cebro muy muy enamorados. A él le llamaban cerdo en vez de cebro porque era muy sucio, siempre andaba revolcándose en el barro. Tan enamorados

estaban que tuvieron 101 cebritas, que como eran blancas y negras las conocían como las 101 dálmatas. Las cebras salieron a papá, y les gustaba mucho ir sucias y revolcarse en el barro. Tanto

les gustaba, que acabaron por irse a vivir a una pocilga. La primera que encontraron ya estaba ocupada por tres cerdos, pero enseguida se hicieron amigos y se quedaron a vivir allí juntas las cebras y los cerdos.

2011 HITZBATU

Se pasaban todo el día jugando en el barro, y los cerdos enseñaban a las cebras a ser cada día más cerdas. Lo que más les gustaba a las cebras era el truco que sabían hacer los cerdos de lanzamiento de barro usando los michelines. Un día, los cerdos se revolcaron tanto y tan profundamente en la pocilga que llegaron casi hasta el fondo, y uno de ellos tocó algo duro. Cuando lo sacaron, vieron que era una cachava mágica. Debía de haberla escondido allí el mago Merlín poco antes de morir para que

no cayera en malas manos, ya que él no encontraba alguien digno de continuar su magia.

Los cerdos no se lo pensaron dos veces y convirtieron la pocilga en un campo de fútbol,

HITZBATU 2011

que era un sueño que tenían desde pequeños. Allí retaron a las cebras a un partido, partido que naturalmente perdieron, porque ellos eran sólo tres y las cebras 101. Entonces los cerdos usaron la cachava mágica para multiplicarse y se convirtieron en 104 cerdos. Pidieron la revancha a las cebras pero pese a ser ellos ahora tres más, también perdieron. Muy tristes, los cerdos volvieron a convertirse en tres y transformaron de nuevo el campo de fútbol en pocilga para volver al barro, que era lo

que mejor se les daba y más les gustaba. Las cebras, en cambio, descubrieron que aquello

del fútbol les gustaba más que hacer el cerdo, así que montaron un equipo y se fueron de gira por el mundo.

2011 HITZBATU

Kongitoren hilketa Ikastetxea: STA. TERESA-BAGATZA Taldea: 4.B Irakaslea: Lourdes Ciriza Egileak: Yeray Álvarez / Luis Moisés Beniccio / Aritz Castro / Daniel Conde / Yolanda Chillón / Luisa Fernanda Duque / Julen Enríquez / Leire Macías / Xabier Martín / Joseba Martín / Andrés Adid Pimentel / Jon Rivero / Tania Romero / Javier Salamanca / María Santos / Alejo Sopeña / Nahima Vicario / Andrea Villar

azen behin ogro on on bat baso bateko jauregi eder batean bizi zena bere laguna zen txokolatezko kongito txiki batekin. Ogro hau handia eta berdea zen eta Jontxu Kuxkuxeroa esaten zioten beti bere begietan zuen X-izpiez besteei begira zegoelako. Baso berean 3 txerrikume maltzur ere bizi ziren, gorriak ziren eta beren buztana gezi itxurakoa zen, deabrutxoak ematen zuten eta beren boterea lortzen zuten indabak jaten. Ogroari inbidia handia zioten. Egun batean 3 txerrikumeek misil bat bota zuten ogroaren jauregira eta bertan zegoen kongitori eman eta eztanda egin zuen. Ogroa, noski, oso haserretu zen. Horregatik soldaduei deitu zien laguntzeko, baina hauek heldu baino lehen, ogroa txerrien etxera joan zen inbestigatzera eta bere X-izpiez ikusi zuen etxea barrutik. Horrela jakin

izan zuen txerriak botererik gabe zeudela indabarik gabe geratu zirelako. Ogroa bere jauregira bueltatu

zenerako soldaduak han zeuden, bera laguntzeko prest. Kontatu zien txerri maltzurrak botererik gabe zeudela eta

HITZBATU 2011

banatu zituen: soldaduen erdia supermerkatua inguratzera joan zen (indabarik ez erosteko) eta beste erdia txerrien etxea inguratzera joan zen.

Txerriak supermerkatura heltzean ikusi zuten ezin zirela sartu eta etxera bueltatzean ere hainbat soldadu aurkitu zuten. Borrokatzen hasi ziren baina

botererik gabe zeudenez, berehala harrapatu zituzten eta kartzelara eraman. Hau ospatzeko ogroak jai erraldoia antolatu zuen herriko jendearekin.

2011 HITZBATU

Bi zientzialariak Ikastetxea: Santa Teresa Beurko Taldea: 4.A Irakaslea: Conchi Egileak: Melanie Romina Acaro / Ines Almeida / Xabier Amil / Israel E. Balboa / Asier Caro / Nora Doiz / Fatine El Khalili / Margot Fernández / Goizargi García / Unai Herraiz / Iker Martínez / Adrián Miranda / Daniel Mogena / Bryan Orozco / Andrés R. Saltos / David Vázquez / Natane Zorrilla

azen behin bi zientzialari. Oso lagun onak ziren, beti esperimentuak kontatzen zioten elkarri. Baina biak pixka despistatuak eta baldar samarrak ziren. Bat Pinotxo deitzen zen eta Peter Pan bestea. Zoritxarreko egun batean, Pinotxo bere laborategian lanean zegoela edabe bat

prestatzen, eskuen arteko edabea erori zitzaion lurrera eta eztanda egin zuen. Leherketak munstro bat bihurtu zuen: lau begi zituen, sudur handia eta armiarma baten hankak. Gainera maltzur ere bihurtu zuen. Bitartean, Peter Pan ere bere laborategian lanean ari zen. Egarri zen eta begiratu gabe hartu zuen botila bat ura

edateko. Zoritxarrez, edan zuena ez zen ura izan, berak egindako edabea baizik. Baina bere onerako, edabeak superheroia bihurtu zuen. Bere botereak hauek ziren: suzko bolak botatzen zituen esku batetik, eta tximistak bestetik. Zorionez, ez zen maltzur bihurtu. Superheroia zenez, jantzi aproposa prestatu zuen:

HITZBATU 2011

Supermanena bezalakoa zen baina S ordez, bularrean ogibarra eramaten zuen (Peter Pan zelako). Pinotxo zen munstroak berehala maltzurkeriak egiten hasi zen. Kalera irten eta eraikinak behera botatzen zituen, mundu osoa konkistatu nahi zuelako. Peter Panek munstroaren berri izan zuenean bere bila hasi zen. Baina munstroa oso maltzurra bai, baina ez zen batere leloa. Peter Pan ikusi zuenean, ihes egin zuen eta bere laborategira joan zen tranpa bat prestatzera. Peter Pan ailegatu zenean tranpan erori zen eta sare baten barruan harrapatuta geratu zen. Pinotxo munstroak barre egin zuen eta bere Lurraren konkista jarraitu zuen. Pinotxo munstroa joan zenean, Peter Panek suzko bola bat bota eta sarea apurtu zuen. Gero edabe berezia prestatu zuen laborategian munstroa geldiarazteko. Edabea prestatu eta gero, munstroarengana joan zen eta edabea gainetik bota zion. Sekulako leherketa izan zen! Dena kez bete zen. Baina kea desagertu zenean, munstroa ez zen munstroa eta superheroia ez zen superheroia, biak zientzialariak ziren berriro. Besarkatu ziren eta berriro lagunak izan ziren.

2011 HITZBATU

...hala bazan, ez bazan, sar dadila kalabazan ...y colorĂn colorado este cuento se ha acabado

Argitaratzailea / Editor:

Barakaldoko Udal Gorena - Ilustre Ayuntamiento de Barakaldo Proiektu zuzendaritza / Dirección del proyecto:

Kultura, Hezkuntza eta Kirol Arloa - Área de Cultura, Educación, Euskera y Deportes Diseinu originala / Diseño original:

Umeen Laborategia - Laboratorio de Infancia Koordinazioa / Coordinación:

Umeen Laborategia - Laboratorio de Infancia Ekoizpen editoriala / Producción editorial:

Servicios Redaccionales Bilbainos, S.L. (SRB) Digitalizazioak / Digitalizaciones:

mccgraphics Inprimaketa / Impresión: mccgraphics Lege Gordailua / Depósito Legal:

Xxxxxxxxxxxx

Barakaldoko umeek idatzi eta irudiztatu dituzten ipuinak Cuentos escritos e ilustrados por ni単os y ni単as de Barakaldo

HITZBATU 2011

u t a b z Hit 2011

Liburuen X. Haur Jardunaldiak Barakaldon X Jornadas Infantiles del Libro de Barakaldo

BAtrukeTA