Podręcznik do transmutacji zakres rozszerzony by Alexa Fyed

TRZYLETNI CYK L NAUK I

Ydrianna McNarcissen

Transmutacja â&#x2014;?

Ydrianna McNarcissen

Transmutacja podręcznik dla szkół magii z trzyletnim cyklem kształcenia

zakres rozszerzony wydanie II scalone

wh.boo.pl

Spis treści Wstęp

1. Opowieść o fenomenie przemiany

1.1. Paradygmaty rozumienia transmutacji

1.2. Sposoby klasyfikacji przemian

1.3. Bezpieczeństwo w praktyce magicznej

1.4. Blok rozszerzający: Metodologia przemian

2. Zespoły zaklęć transfiguracyjnych

2.1. Transfiguracja rozmiaru

2.2. Transfiguracja barw

2.3. Blok rozszerzający: Transfiguracja cech złożonych

2.4. Transmutacja w cyklu wody żywiołów

2.5. Transmutacja składnikowa

2.6. Niewidzialność

3. Zespoły zaklęć transmutacji nieorganicznej

3.1. Transmutacja międzyrzeczowa

3.2. Politransmutacja

3.3. Transmutacja dzieląca i multiplikacja

3.4. Scalanie i kompresja

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

4.1. Blok rozszerzający: Transmutacja grzybów

4.2. Transmutacja mchów

4.3. Transmutacja paprotników

4.4. Transmutacja nagonasiennych

4.5. Transmutacja okrytonasiennych

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

5.1. Transmutacja bezkręgowców

5.2. Transmutacja ryb właściwych

5.3. Transmutacja płazów

5.4. Transmutacja gadów

5.5. Transmutacja ptaków

5.6. Transmutacja ssaków

5.7. Blok rozszerzający: Transmutacja biegu życia

6. Magopatologia przemian ludzkich

6.1. Blok rozszerzający: Animagia

6.2. Blok rozszerzający: Likantropia

6.3. Blok rozszerzający: Metamorfomagia

7. Psychomutacje

101

7.1. Blok rozszerzający: Koncepcja umysłu magicznego

102

7.2. Blok rozszerzający: Transmutacje poznawcze

107

7.3. Blok rozszerzający: Transmutacje afektu

111

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

115

8.1. Metoda krokowa

119

8.2. Wymnażanie genetyczne

120

8.3. Blok rozszerzający: Transmutacja złożona a UOSZT

123

8.4. Blok rozszerzający: Dysocjacja niejonowa

129

8.5. Blok rozszerzający: Dysocjacja jonowa

130

9. Analityka transmutacyjna

136

9.1 Blok rozszerzający: Współczynniki struktury

138

9.2 Blok rozszerzający: Współczynniki trwałości

140

9.3 Blok rozszerzający: Współczynniki trajektorii

143

9.4 Blok rozszerzający: Współczynniki efektologii

144

9.5 Blok rozszerzający: Projekt raportu

147

Tablice transmutacyjne

154

Indeks zaklęć

156

Bibliografia

160

Wstęp Podręcznik Transmutacja. Zakres rozszerzony jest scaloną wersją uprzednio publikowanej trzytomowej serii podręczników wzbogaconej o nowe obszary badań nad przemianami, takimi jak: metodologia, psychomutacje czy transmutacja biegu życia. W niniejszej książce, autor prezentuje współczesny podział funkcjonalny transmutacji, jej bogactwo i różnorodność. Jednocześnie chcąc przedstawić spójny i jednorodny obraz świata przemian, odmiennie niż w wcześniejszej edycji podręcznika przyjęto układ treści zwracający uwagę na wspólne cechy i wzajemne powiązania różnych zespołów zaklęć. Problematyka omawiana w każdym rozdziale ujęta jest w formę bogato ilustrowanego wykładu, urozmaiconego blokami rozszerzającymi, adresowanymi do uczniów zamierzających kontynuować praktykowanie transmutacji po zakończeniu szkoły. Znajdujące się pod koniec każdego rozdziału ćwiczenia egzaminacyjne, umożliwiają syntezę prezentowanych informacji oraz wdrożenie się w zadania obowiązujące na egzaminach w Wirtualnym Hogwarcie. Życzę, aby praca z podręcznikiem przyczyniła się do wielu sukcesów w nauce oraz rozwijała Wasze zdolności logicznego myślenia. Ydrianna McNarcissen

1. Opowieść o fenomenie przemiany

Opowieść o fenomenie przemiany

ransmutacja nie jest pojęciem nowym dla młodych adeptów sztuki magicznej, jednakże trudno nie docenić jej roli w życiu każdego maga i potraktować ją jako banalną. Począwszy od czynności codziennych po teoretyczne dywagacje, zmiany zachodzące pod wpływem tych zaklęć odcisnęły znaczące piętno w historii czarownictwa. Transmutacja w mniemaniu studentów szkół magii stała się synonimem ‘zła koniecznego’, jako nauka jest kwintesencją subtelności, perfekcji. Nie unikniesz rozczarowania, jeśli właśnie w ten sposób zechcesz poznać tajniki tej magii. Transmutacja (łac. trans – przez, mutatioDefinicja: zmiana) jest nauką o całokształcie procesów Transmutacja zachodzących pod wpływem zaklęć rzuconych na dowolny obiekt lub grupę obiektów. Powyższa definicja, jest jedynie próbą ujednolicenia setek lat pracy magów nad tym zagadnieniem. Zatem powszechne stosowanie tej definicji może być sporym nadużyciem. Należy zwrócić uwagę, że transmutacja nie zajmuje się tylko badaniem efektu zaklęcia, czyli produktu jaki powstał w wyniku rzucenia czaru, lecz całym procesem przekształcania, łącznie z obiektem poddanemu działaniu magii oraz relacji między tym nad czym eksperymentujemy a wynikiem końcowym. 7

1. Opowieść o fenomenie przemiany

Druga nieścisłość tej definicji dotyczy wybranego słowa „zaklęcia”, a przecież wiadome jest, że potrafimy uzyskać za pomocą eliksirów czy rytuałów efekty podobne do czarów wydobywających się z różdżek. Powyższego sporu nie rozwiązano do tej pory, dlatego przedstawioną definicję należy traktować jak wersję roboczą, której daleko do doskonałości.

1.1. Paradygmaty rozumienia transmutacji Znając definicję nauki łatwo nawiązujemy do istoty tematu. W historii ugruntował się pogląd na wybiórcze rozumienie kanonów transmutacji. Posługiwanie się nim obecnie, naraża nas na śmieszność ze strony zaawansowanych użytkowników magii. Otóż zmodyfikujmy znane przysłowie: „diabeł tkwi w podstawach”. ● Koncepcja historyczna Wielu znawców tematu całkiem niedawno podawało w swych publikacjach uproszczony model transmutacji, wyglądający w ten sposób: substrat  produkt Wzór przedstawiony powyżej możemy traktować bardziej jako skróconą formę zapisu całego czaru. Zauważ pewne niedoskonałości tego zapisu, czy to możliwe aby za pomocą jednej strzałki pomiędzy substratem i produktem oddać całokształt procesów transmutacyjnych? Oczywiście, że nie. My będziemy rozumieć ten problem w świetle zupełnie innych przesłanek.

1. Opowieść o fenomenie przemiany

● Koncepcja siły woli Cannemana Powróćmy do problematyki znaczenia „strzałki”. Canneman w swoich pracach dokonał rozwinięcia tego summienność zagadnienia. Czarodziej ten odrzucił zupełnie historycznie ugruntowaną koncepcję o transmutacji, w otwartość na siła woli której nie zachodzą żadne doświadczenia relacje między substratem a produktem. W zamian zaproponował użycie pojęcia jakim jest siła woli. chwiejność emocji Canneman uważał, że mag potrafi przemienić dosłownie wszystko jeśli tylko tego chce. Oczywiście czym bardziej złożony obiekt, tym silniejszą wolę jego przemienienia musiał mieć czarodziej. Jednak zastanówmy się czy tylko od nas samych zależy to co chcemy przemieć? Otóż nie, gdyż jak dowiesz się później, niektóre obiekty nigdy nie poddadzą się transmutacji. Zatem jest w nich coś, zapewne rodzaj energii, który chroni je przed zaklęciami przemiany. Czy wiesz, że… Ervin Canneman (1949-2008) – amerykański transmutolog, znany był głównie z badań nad wpływ emocji doświadczanych przez maga a jego zdolnością do poprawnego czarowania. Jego prace rozwinęły rozumienie zależności pomiędzy odczuwanym smutkiem i radością, a korzystaniem z łatwych zaklęć oraz trudnych. Zbierając dane do swoich badań jeździł pociągami, prosząc podróżnych magów o wykonanie kilku zaklęć wcześniej przebierając się za bezdomnego owianego nieprzyjemnym zapachem, by wywołać w pasażerach frustrację lub złość. Chcąc wywołać radość, przybierał garnitur i informował ludzi, iż właśnie wygrali znaczną nagrodę pieniężną. Na terenie Stanów Zjednoczonych przebadał w ten sposób ponad 6000 osób.

1. Opowieść o fenomenie przemiany

● Relacyjna koncepcja Walence Walence ujmował zagadnienie tego równania w inny sposób. Uważał on, że zachodzi ściśle określona relacja między substratem, produktem a samym magiem. Po raz pierwszy zwrócił uwagę, że na proces transmutacji wpływać może stan zdrowia różdżki, poprawność formuły zaklęcia (przez co rozumiemy błędy matematyczne w stosowaniu czaru), odpowiednia werbalizacja czaru (czyli okrzyk i jednocześnie nazwa zaklęcia), stan emocjonalny samego czarownika i jego siłę woli, oraz odporność substratu na czary transmutacyjne. Oczywiście to są tylko przykłady, czynników które pośredniczą w przemianie substratu w produkt jest z pewnością dużo więcej. Wszystkie te czynniki podlegają pewnym interakcjom, co ostatecznie sprawia, że otrzymujemy produkt takiej przemiany. ● Współczesne rozumienie problemu Literami greckimi pod strzałką oznaczono czynniki i interakcje zachodzące w tym równaniu. Koncepcja Cannemana i Walence to najtrafniejsze teorie dotyczące procesu zachodzącego między substratem i produktem transmutacji. Trudno nie docenić ich wpływu na ukształtowanie się aktualnie obowiązującego rozumienia stanu rzeczy, iż zarówno cechy człowieka jak i warunki środowiskowe wzajemnie wpływają na siebie wzajemnie, tworząc całokształt procesu przemiany.

1.2. Sposoby klasyfikacji przemian Niestety transmutolodzy mają przykrą skłonność dzielenia „jednego włosa na czworo”, więc w literaturze do tego przedmiotu znaleźć można tyle podziałów transmutacji ile tylko chcemy. Oczywiście znajdą się w 10

1. Opowieść o fenomenie przemiany

tym zbiorze podziały przydatne, czyli takie, które pomagają uczniom tworzyć zbiory podobnych do siebie zaklęć, przez co szybciej i łatwiej integrujemy swoją wiedzę. Obok podziałów użytecznych, występują szkodniki, czyli przeciwstawne podziały niepotrzebne, które tworzone są tylko na użytek zbędnych teorii. Niniejszy podręcznik zwierać będzie przekrojowy obraz podziałów, najważniejszych w praktyce magicznej. ● Podział ze względu na filogenezę Podział filogenetyczny to najważniejszy podział jakościowy transmutacji. Zamiast zastanawiać się nad ilością materii Definicja: poddanej zaklęciu, najbardziej istotna stanie się sama Żywotność materia czyli jej rodzaj. Więc nie interesować nas będzie na ile przedmiotów rzucone zostanie zaklęcie, czy w jakim czasie odbędzie się transmutacja. Głównie chodzi nam o żywotność produktu substratu czaru. Z tego względu wydzielono trzy odłamy transmutacji. Transmutacja martwa (letalna) • zamiana substratu martwego w martwy produkt Transmutacja pół-żywa (semi-letalna) • zamiana substratu żyjącego w martwy produkt • zamiana substratu zmarłego w martwy produkt Transmutacja żywa (witalna) • Zamiana substratu żyjącego w żyjący produkt

Podział ze względu na żywotność substratów i produktów niesie za sobą szereg konsekwencji w praktykowaniu transmutacji. Jak pokażą Wam zajęcia z rzeczywistym używaniem magii spostrzeżecie, że transmutacja martwa jest istotnie łatwiejsza, niż ta przeprowadzana na 11

1. Opowieść o fenomenie przemiany

zwierzętach lub ludziach. Kolejną ciekawostką wynikającą z tego podziału jest fakt iż, to co zmarło, a było kiedyś żywe podporządkowuje się prawom transmutacji semi-letalnej. Zwróć uwagę, że nie możemy transmutować obiektów nieżyjących w żywe. Oczywiście, znamy zakończone sukcesem próby tworzenia z kruka pucharu, ale nigdy na odwrót. Czemu? No cóż, chociaż w porównaniu z mugolami czarodzieje posiadali moce ułatwiające im bytowanie, to jednak nie opanowali umiejętności dawania życia i duszy martwym obiektom. Jedyne co możemy sobie zrobić za pomocą takich czarów to wytworzenie imitacji ciała, ale nigdy sprawnie funkcjonującego organizmu. ● Podział ze względu na ilość substratów Podział obejmuje ilość elementów, które ulęgną wykorzystaniu w procesie przemiany. Nie istotna jest ilość produktów otrzymanych po zaczarowaniu. Klasyfikacja ma szczególną wartość w szeregowaniu przemian zgodnie z narastającą trudnością w ich wykonaniu. Logicznym następstwem tego podziału jest fakt, iż wraz ze wzrostem ilości substratów rośnie trudność całego procesu.

Transmutacja mnoga różnomiarowa Wykorzystujemy dwa lub więcej substartów, ale choć jeden z elementów różni sie odłamem od pozostalych

Transmutacja mnoga jedomiarowa Wykorzystujemy dwa lub więcej substartów, ale każdy z nich ma taki sam odłam

Monotransmutacja Wykorzystujemy wyłącznie jeden substart

1. Opowieść o fenomenie przemiany

● Podział ze względu na zespół funkcyjny Klasyfikacja uwzględniająca to kryterium tworzy zespoły złożone nawet z kilkudziesięciu zaklęć, a nawet całych ich szeregów. Podział ten ukazuje jakie zastosowanie ma dana Definicja: Zespół grupa czarów i jakich efektów można spodziewać się po funkcyjny rzuceniu zaklęcia. Całość takiej analizy, można ująć w rysunek upodobniający się do drzewa genealogicznego, gdzie konarem będzie zespół funkcyjny, gałązką będą będzie nazwa grupy czarów, a listki to poszczególne zaklęcia. Oto sześć grup zaklęć wydzielonych ze względu na funkcję pełniona w świecie magów:  Transfiguracyjne – pozwalają na przemianę cechy Zespół Podzespół Zaklęcia substratu, bez zmiany całościowej funkcyjny zmiany substratu.  Nieorganiczne – pozwalają na przemianę jednego obiektu martwego w inny, całkowicie innym Engorgio wyglądzie. Transfiguracje rozmiaru  Organiczne – pozwalają na Reducio przemianę obiektu organicznego o Transfiguracyjne różnym pochodzeniu np. roślinnym, Transfiguracja ... barwy w inny przedmiot lub organizm  Transludzkie – ogół przemian, w których człowiek wstępuje w rolę substratu.  Psychomutacje – ogół przemian, które dokonują się na procesach umysłowych jednostek żywych.  Teleportacje – ogół przemian na substancjach o różnej żywotności, których celem jest zmiana położenia substratu na płaszczyźnie. 13

1. Opowieść o fenomenie przemiany

1.3. Bezpieczeństwo w praktyce magicznej Celem niniejszego podrozdziału jest ukazanie młodym adeptom sztuki transmutacji, niebezpieczeństwa jakie wystąpić może w przypadku nieuważnego korzystania z magii. Rzeczą niezwykle ważną w praktykowaniu zaklęć transmutacyjnych jest znajomość niepożądanych skutków, które staną się konsekwencją nieprzestrzegania najważniejszych zasad. Pamiętaj, że nie jest to sztuka dla sztuki, lecz Twoje bezpieczeństwo i troska o innych kolegów znajdujących się w sali. ● Zasady korzystania z różdżki 1. Różdżka powinna być używana z rozsądkiem, tylko do celów szlachetnych lub nieszkodliwych. 2. Różdżki nie należy traktować jako przedmiot, który można komuś swobodnie i beztrosko oddać. Tworzenie okazji, w której skorzystać z niej może niepowołana osoba (na przykład mugol) grozić może strasznymi konsekwencjami. 3. Różdżka, która jest poważnie uszkodzona, nie powinna być stosowana. Drobne wady generalnie nie powodują zagrożenia, lecz zdecydowane uszczerbki mogą prowadzić do rykoszetów zaklęć, zwiększać lub zmniejszać moc rzucanych zaklęć, czy też generacji przypadkowych czarów nawet, gdy nie jest użytkowana. Oczywiście powyższe zasady nie są obowiązujące tylko na lekcjach transmutacji. Winny być przestrzegane w każdym przypadku użycia magii.

1. Opowieść o fenomenie przemiany

● Zasada poprawnego chwytu Wszystkie zaklęcia transmutacyjne powinny być Definicja: użytkowane przy użyciu trzech sposobów trzymania różdżki. Chwyt Chwyt alfa polega na trzymaniu różdżki w dłoni między kciukiem a pozostałymi palcami, ręka powinna być wyprostowana w łokciu i uniesiona na wysokość transmutowanego obiektu. Chwyt beta, różdżkę trzymamy między kciukiem a pozostałymi palcami, ręka powinna przylegać do ciała i być zgięta w łokciu. Nie należy przyciągać do siebie różdżki za mocno. Dłoń powinna być uniesiona na wysokość transmutowanego przedmiotu. Chwyt gamma, różdżkę trzymamy luźno między kciukiem a pozostałymi placami, przy wyprostowanej w łokciu ręce. Dłoń unosimy na ponad wysokość przedmiotu. Kąt nachylenia różdżki do powierzchni terenu powinien być przybliżony do 45°.

● Zasada poprawnej manipulacji Rodzajów ruchów dłoni lub różdżki, które musimy Definicja: wykonać jest naprawdę bardzo wiele. Tutaj omówimy Manipulacja tylko te niezbędne dla początkującego użytkownika Ruch okrągły nadgarstka- nie dotykając substratu wykonujemy nadgarstkiem ruch obrotowy, jednak nie należy wykonywać obrotu tak, abyś zobaczył wewnętrzną stronę swojej ręki. Ruch haczykowaty – nie dotykając substratu wykonujemy dynamiczny pół obrót nadgarstka. Ruch kłucia - po prostu dźgamy przedmiot transmutacji.

1. Opowieść o fenomenie przemiany

x=1

x>1

Ruch pojedynczego puknięcia – trzymając delikatnie różdżkę w dłoni „pukamy” jednokrotnie w przedmiot Ruch wielokrotnego puknięcia – trzymając delikatnie różdżkę w dłoni „pukamy” dwu-lub trzykrotnie w przedmiot. Ruchy złożone - zestaw kilku ruchów różdżką w odpowiedniej dla zaklęcia kolejności.

● Najczęściej popełniane błędy Zdarza się, że przez nie uwagę i brak skupienia zapomnimy o zachowaniu odpowiedniej odległości od substratu. Za bezpieczną odległość uznaje się odcinek od dłoni do łokcia, w praktyce wynosi to około 30-40 centymetrów, jeżeli staniemy bliżej może się okazać, że czar obejmie również kawałek naszego ciała i okaże się, że zrośliśmy się nogą z transmutowanym wiaderkiem. Jeżeli staniemy dalej, może się okazać, że źle wycelujemy i zaklęcie trafi tam gdzie nie powinno. Porywanie się z motyką na słońce, czyli używanie czaru transmutacyjnego, którego zastosowania nie jesteśmy pewni. Niestety, nie wszyscy z nas mają równe możliwości magiczne, może się okazać, że wyczarowanie złożonych obiektów, przez osobę nie zaawansowaną, może prowadzić do dramatycznych deformacji transmutanta. Istotny jest też akcent i intonacja. Głośne i wyraźne wypowiadanie zaklęcia nikomu nie zaszkodziło. Ponadto, istnieją pary zaklęć o podobnym brzmieniu np. Hvata ergila i Hvata irgila. Jedno służy do prasowania wygniecionych ubrań a drugie do transmutacji obiektów w chrabąszcze. Diabeł tkwi w szczegółach. 16

1. Opowieść o fenomenie przemiany

Nie warto też zabierać się za przemienianie obiektów, jeżeli nie jesteśmy w stanie wystarczająco koncertować swoją uwagę na obiekcie. Najwięcej błędów popełniają właśnie mało rozważni magowie. Efekt takiego roztrzepania może być różny, od niezauważalnych defektów po liczne zniekształcenia obiektu.

1.4.* Metodologia przemian ● Poznanie naukowe Wiedza transmutacyjna jest tworzona na podstawie założeń (przesłanek) wynikających z obserwacji, pomiarów przemian następujących w naturze. Podstawą tych przemian mogą być działania wytworzone w przyrodzie np. skraplanie się pary wodnej. Innym razem uważnie przyglądamy się przemianom magicznym następującym pod wpływem ingerencji człowieka. Dane zdobyte w ten sposób pozwalają odkryć prawa i teorie transmutacyjne, które stają się podstawą nowych poszukiwań. Zagadnienie to referuje w pewien sposób model podkowy. Poznanie naukowe wynika z naszej niewiedzy, czasem założenia, które kiedyś człowiek uznał za słuszne, nie sprawdzają się w zadaniach praktycznych, a czasem po prostu stają ze sobą w oczywistej sprzeczności. Wówczas poszukujemy danych, które mogą służyć rozwiązaniu naszego problemu. 17

1. Opowieść o fenomenie przemiany

Zwykle uznajemy, że to co powtarzalne jest prawdziwe, zatem uogólniamy dane na podstawie obserwacji zaklęcia rzuconego w różnych okolicznościach, przez różne osoby. Istnieją dwa sposoby, wykorzystywane przy wnioskowaniu: Definicja:  Indukcja – dochodzenie do prawdy metodą „od indukcja szczegółu do ogółu”, niekiedy może prowadzić dedukcja do fałszywych wniosków. teoria naukowa  Dedukcja – dochodzenia do prawdy metodą „od ogółu do szczegółu”, zwykle niezawodna, lecz stosowana rzadziej.

Gdy dane są ze sobą zgodne, możemy sformułować teorię, czyli określony sposób interpretacji zebranych danych. Teoria to narzędzie, które w sposób trafny opisuje rzeczywistość oraz procesy, które następują na tej płaszczyźnie. Jest to system twierdzeń, który prawdopodobnie dobrze tłumaczy badane zjawisko. Teorii może być wiele, każda innymi słowami próbuje rozszyfrować zagadki transmutacji. Teoria, która została zweryfikowana ponownie Definicja: poprzez przeprowadzanie powtórnych pomiarów i konfirmacja obserwacji w wielu miejscach na świecie, może ulec falsyfikacja prawo naukowe konfirmacji, tj. potwierdzeniu, wówczas przyjmuje postać prawa naukowego. Jest bezsprzeczny prawdziwy system założeń, który interpretuje zjawisko w jedyny właściwy sposób. Gdy teoria niepomyślnie przejdzie proces weryfikacji prowadzi to do falsyfikacji i tym samym odrzucenia teorii, czyli uznania jej za nieprawdziwą. Wtedy teoria służy jedynie przystanek w historii rozwoju transmutacji. 18

1. Opowieść o fenomenie przemiany

● Związki transmutacji z innymi dziedzinami nauki Transmutacja należy do grona nauk empirycznych, bazujących na doświadczaniu magii przez czarodzieja. Mag na Definicja: podstawie nauk formalnych (czyli m.in. matematyka, nauki fizyka) potrafi swoje doświadczenia opisać oraz empiryczne, nauki formalne zrozumieć zależności między nimi. Każda nauka magiczna, nie jest zawieszona w próżni. Wszystkie wzajemnie korzystają z dorobku dziedzin pokrewnych, aby poszerzać i aktualizować dostępną wiedzę magiczną. Powiązania między innymi sztukami magii przedstawia poniższa rycina: Transmutacja jest subdyscypliną nauki o zaklęciach i urokach, to właśnie z niej, w toku rozwoju cywilizacji magii, wyodrębniła się specyficzna grupa zaklęć przemieniających materię. Współpraca tych dwóch dziedzin jest nieunikniona, a ślady po ich powiązaniu widać do tej pory, chociażby w zaklęciach nieparametrycznych, które wykonujemy jak zwykłe zaklęcia, chociażby pomocne. Do tej pory nie ustalono w przypadku niektórych czarów, czy należą one do zaklęć transmutacyjnych, czy też nie. Przykładem takiego problemu może być Reparo, które jest blisko spokrewnione z zaklęciem rewaloryzacji (odnawiającego obiekty zużyte). 19

1. Opowieść o fenomenie przemiany

Wspólny zakres z transmutacja posiadają również zaklęcia czarnoksięskie. Niekiedy przemiana wykorzystywana była do ataku lub obrony, przez co na pograniczu tych dwóch dziedzin zrodziły się klątwy transmutacyjne. Taką funkcję pełni tortura transmutacji, wymuszająca w wielkim bólu, powrót animaga do postaci ludzkiej. Specyficzny rodzaj więzi łączy transmutacje z mugoloznawstwem, ich wzajemne towarzystwo było niezbędne do tworzenia skomplikowanych raportów analiz transmutacyjnych. Nauki o mugolach są pewnego rodzaju buforem pomiędzy naukami formalnymi a badaniem przemian. Bez zgłębienia tych dziedzin czarodzieje nie byliby w stanie przeprowadzić wielu przemian. Transmutacja czerpie również z zielarstwa i zoologii (w tym magizoologii) informacje dotyczące substratów żywych. Znając budowę anatomiczną roślin i zwierząt z większym prawdopodobieństwem konstruujemy poprawne bezpieczne dla tych organizmów przemiany.

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Wyjaśnij jakie wady posiada koncepcja Cannemana? …………….…………………………………………...... …………….…………………………………………...... 2. Zdecyduj czy poniższe zdania są prawdziwe czy fałszywe. P

W świetle koncepcji Walence’a na proces transmutacji może wpływać ciśnienie atmosferyczne Canneman w swoim paradygmacie traktuje transmutację jako proces dwukierunkowy. Koncepcja Walence’a jest uznana za współcześnie obowiązujący sposób myślenia o transmutacji. 20

1. Opowieść o fenomenie przemiany

Emocje odczuwane przez czarodzieja wpływają na końcowy efekt wykonywanej przez niego przemiany. W świetle koncepcji historycznej, transmutacja jest rozumiana jako proces wielokierunkowy.

3. Dana jest przemiana motyla w igłę. Zakwalifikuj transmutację pod względem ilości substratów i odłamu filogenetycznego. ……………………………………………… ……………………………………………… 4. Spośród czterech przeprowadzenia.

przemian

wyznacz

niemożliwą

A. lew zmieniony panterę B. sadzonka gruszy w gumkę do ścierania C. linijka w chrabąszcza D. szczenię wilka w dzbanek do herbaty 5. Podaj przykład przemiany o zespole funkcyjnym: - transfiguracyjnym: ……………………………………………………... - transludzkim: …………………………………………………….……... - nieorganicznym: ………………………………………………………... 6*. Połącz w pary osiągnięcia transmutacji, które wymagały korzystania z innych dziedzin nauki. - tortura transmutacji - wzór na obliczenie entropii - efektologia - zaklęcie rewaloryzacji - zaklęcie transmutacji dla słowika

a) rytualistyka b) zoologia c) nauki mugolskie d) czarna magia e) zaklęcia i uroki 21

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

Zespół zaklęć transfiguracyjnych

ransfiguracja (łac. trans – poprzez, figuro –kształtuję), czyli umiejętność zmiany wybranej cechy substratu w Definicja: inną, bardziej pożądaną. Wyróżniamy Transfiguracja transfigurację w obrębie jednego przedmiotu (transfiguracja pojedyncza) lub transfigurację mnogą, dotyczącą wielu obiektów. Podstawowo wyróżniamy dwa rodzaje cech – Definicja: priorytetowe i złożone, jakimi mogą charakteryzować się Cecha priorytetowa substraty i produkty. Czym jest cecha priorytetowa? Otóż najprościej, jest to każda pojedyncza cecha, która jako pierwsza rzuci się nam w oczy. Transmutolodzy zgodnie stwierdzają, że za takie cechy należy uważać: kształt (o ile jest to kształt wielokąta foremnego, łuku lub okręgu), rozmiar, barwę oraz głębię. Ze względu na trudność transfiguracji głębi, nie będziemy zajmować się tym w praktyce, natomiast warto chociaż podjąć próbę zdefiniowania samej cechy. Transfiguracja głębi, to nic innego jak próba zamiany obiektu dwuwymiarowego w trójwymiarowy i na odwrót. Transfiguracja każdej cechy priorytetowej wymaga osobnych zaklęć, przez co jest zdecydowanie łatwiejsza od transfiguracji cech złożonych. Przebieg tego drugiego procesu jest trudniejszy, ale jak łatwo się domyślić stanowi sumę transfiguracji cech priorytetowych.

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

2.1. Transfiguracja rozmiaru ● Zaklęcie powiększające Zacznijmy transfigurację od zmian wielkości. Za pomocą czarów możemy odpowiednio modulować rozmiar substratu. Możemy go powiększać o jego krotność i zmniejszać kilkakrotnie. Zacznijmy od powiększania. Czar Engorgio, zwiększa kilkakrotnie posiadany obiekt. Nasuwa Ci się pytanie, o ile możemy maksymalnie powiększyć dany przedmiot? Odpowiedzią jest w tej kwestii opór substratu. Czym mniejszy opór tym większy rozmiar otrzymamy. Jeśli wartość oporu nie przekroczy 5, to możemy swobodnie powiększać substrat nawet dziesięciokrotnie.

Krok • wyraź swoje skupienie nad transmutantem < skupienie > Krok 2 • Oszacuj opór (np. ) Krok 3 • Rozpisz równanie transfiguracji. (np. < banan * 2 =/> banan zwiększył rozmiar dwukrotnie > )

Jak zatem przeprowadzić takie zaklęcie? Musimy pamiętać o Krok4 wielu rzeczach, gdyż po raz • Rozpisz ruchy różdżki rozpoczynając pierwszy spotkacie się z metodą od chwytu po przecinku wpisując nazwę ruchu stosowania tak długiej formuły. (np. < alfa, pojedyncze puknięcie >) Rozpiszmy sobie to na kilka kroków (patrz rysunek obok). Krok 5

Więcej w rozdziale 8.1

• Zakończ czar wpisując jego magiczną formułę. < Engorgio 23

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

Spójrz teraz na krok trzeci: w ten sposób zapisujemy równanie transfiguracyjne powiększania. Wpisujemy nazwę substratu, dodajemy ‘*’ i wpisujemy ilokrotność powiększenia. Zapamiętaj, że w czwartej linijce zawsze musimy podać najpierw rodzaj chwytu różdżki i rodzaj wykonanej manipulacji, oddzielając je od siebie przecinkiem. Zapamiętaj, że zaklęcie Powiększanie słoika Engorgio wymaga zawsze: chwytu alfa i manipulacji pojedynczego < skupienie > puknięcia! < słoik * 3 =/> słoik zwiększył rozmiar trzykrotnie > Wszystkie kroki należy < alfa, pojedyncze puknięcie > wykonać bezpośrednio po sobie, < Engorgio! > zauważ, że każda komenda rozpoczyna się ‘<’ i spacją, a kończy spacją i ‘>’. Symbol, który umownie oznacza transfigurację to =/>. Istotne jest a by tam gdzie tylko to możliwe robić pojedynczy odstęp. Brak nawiasu spowoduje, że wszystko co powinno w nim być staje się nieważne. Stosuj wyłącznie oznaczenia przyjęte na lekcjach, nawet drobne uchybienia mogą zniszczyć substrat. W polu powyżej masz podany przykład transfiguracji słoika w trzykrotnie większy. ● Zaklęcie pomniejszające Zmniejszanie obiektu jest troszeczkę trudniejsze. Do wykonania tej transmutacji niezbędne jest zaklęcie Reducio (nie mylić z Reducto), będące odwołaniem Engorgio. Możemy je uznać za przeciwzaklęcie dla powiększonego substratu, tylko pod warunkiem, że wcześniej został on powiększony. Jeśli poddamy temu zaklęciu zwykły przedmiot, przy którym nikt nie majstrował, tylko dodatkowo zmniejszymy obiekt. 24

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

Natomiast aby przywrócić zmniejszony transmutant do normalności należy użyć Engorgio. Logiczne, prawda? Trudność polega na formułowaniu odpowiedniego równania. Ilokrotność zmniejszenia obiektu zawsze wyrażamy ułamkiem. Pomniejszanie słoika Zatem trzeci krok w procedurze < skupienie > zapisu równania wyglądać będzie troszkę inaczej. Załóżmy, że < słoik * 1/4 =/> słoik zmniejszył rozmiar 4 razy > < alfa, pojedyncze puknięcie > chcemy pomniejszyć słoik < Reducio! > czterokrotnie, czyli o ¼ jego normalnego wymiaru. Zapis trzeciego kroku wyglądać będzie następująco: < słoik * 1/4 =/> słoik zmniejszył rozmiar czterokrotnie> Zaklęcie Reducio zawsze wykonujemy chwytając różdżkę w pozycji alfa i wykonując manipulację pojedynczego puknięcia. Pełną transfigurację z użyciem Reducio w celu czterokrotnego zmniejszenia słoika ilustruje przykład na marginesie tej strony.

2.2. Transfiguracja barw ● Zmiana barwy Zmiana koloru przeprowadzana jest z użyciem zaklęcia Ilivie chromo. Wbrew temu co można sądzić potocznie zmiana koloru wcale nie jest taka trudna, gdy opanowane mamy umiejętności obliczania oporów i znamy kolejność poszczególnych komend. Inaczej niż w zmianach rozmiaru zapisywać będziemy równanie transfiguracji. Weźmy na warsztat przemianę żółtej poduszki w niebieską poduszkę. 25

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

< (poduszka – żółty) : niebieski =/> niebieska poduszka > Zatem rozpoczynając równanie najpierw musimy odjąć kolor, który posiada ona pierwotnie, ujmując to działanie w okrągłe nawiasy, po czym za pomocą dwukropka nadać nowy kolor. Zmiana barwy poduszki < skupienie > < (poduszka – żółty) : niebieski =/> niebieska poduszka > < alfa, pojedyncze puknięcie > < Ilivie chromo! >

Zapamiętaj, że transfigurację koloru przeprowadzamy z wykorzystaniem chwytu alfa i manipulacji pojedynczego puknięcia. Przykład transfiguracji w obrębie koloru dla żółtej poduszki znajdziesz na marginesie tej strony. Efekt działania Ilivie chromo

przedstawiamy poniżej na rysunku:

● Zmiana odcienia barwy Czasami chcemy zmienić tylko natężenie danej barwy, czyli robić z intensywnego zielonego koloru nieco bardziej delikatny. Najprzydatniejsze do tego zaklęcie to Chromospentis. Tutaj równanie 26

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

wyglądać będzie troszeczkę inaczej. Jeżeli chcemy barwę rozjaśnić wzór wygląda następująco: < (poduszka - zielony) * 2 =/> seledynowa poduszka > To równanie mówimy nam, że natężenie tej barwy zmalało dwukrotnie, oto przykład podwójnego zwiększenia natężenia: < (poduszka + zielony) * 2 =/> zgniło zielona poduszka > Różnica polega głównie w znaku w pierwszej części równania wstawiamy znak minus gdy rozjaśniamy odcień, gdy go przyciemniamy stosujemy symbol plusa. Jednakże, nie możemy zmieniać natężenia w nieskończoność, jeśli wybierzemy zbyt dużą krotność rozjaśnienia lub ściemnienia, nasza poduszka stanie się albo biała albo zupełnie czarna. Pamiętaj, że uroku Chromospentis stosujemy wyłącznie z użyciem chwytu alfa i manipulacji pojedynczego puknięcia. Jak natomiast sprawić, by kolor wrócił do swojej pierwotnej formy? Jasne możesz kombinować dodając nowe kolory i odcienie, ale współczesne transmutacje dysponują niezwykle łatwym zaklęciem, którego równań nie musisz rozpisywać. Przywracając nadany kolor do normy użyj zaklęcia: Dechromo, przeprowadzane w chwycie alfa i manipulacji pojedynczego puknięcia, tak jak każde inne zaklęcie poznane na zajęciach z zaklęć i uroków.

2.3.* Transfiguracja cech złożonych Transfigurację cech złożonych, traktujemy jako jednoczesną przemianę kilku cech priorytetowych dla jednego substratu. Istnieją dwa sposoby i odpowiednie im zaklęcia, dla tego typu czarowania. W 27

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

pierwszym będziemy każdorazowo rozpisywać równanie dla wszystkich cech priorytetowych, w drugim (bardziej złożonym) będziemy wykonywać wszystkie zapisy w jednym równaniu. ● Respecta lite Pierwszy sposób nieco łatwiejszy wykorzystuje naszą dotychczasową wiedzę z zakresu transfiguracji. Więc nie będziesz musiał uczyć się, rozpisywania nowych równań, wystarczy, że będziesz potrafił zapisać zmianę wielkości i koloru. Cały proces powinien Ci zobrazować przykład jednoczesnego dwukrotnego powiększania białej sukni ślubnej, która po zastosowaniu czaru Respecta Lite ma stać się zielona. Opisane tutaj zaklęcie Suknia: zmiana rozmiaru i barwy należy wywoływać używając chwytu alfa i manipulacji < skupienie > pojedynczego puknięcia. Zwróć < suknia * 2 =/> suknia zwiększyła się 2 razy > uwagę, że w tym czarze < (suknia – biały) : zielony =/> zielona suknia > rozszerzyliśmy liczbę komend do < alfa, pojedyncze puknięcie > sześciu, w trzeciej linijce zapisana < Respecta lite! > jest transfiguracja rozmiaru a w czwartej transfiguracja barwy. Kolejność nie jest przypadkowa, używając zaklęcia Rescepta Lite układanie równań zacznij od zmiany wielkości substratu. ● Hechroma lite Zaklęcie Hechroma lite, to poniekąd uproszczona forma poprzednio wprowadzonego zaklęcia. Zamiast dodawać kolejne równania wystarczy zapisać wszystko jednym. Przyjmijmy, że klasyczny układ równania trans figuracyjnego dla tego obiektu wygląda następująco:

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

< (substrat * powiększenie) & (substrat – kolor wyjściowy) : kolor nadany =/> wynik transfiguracji >

Suknia: zmiana rozmiaru i barwy < skupienie > <p=1> < ( suknia * 2 ) & (suknia –biały) : zielony =/> dwukrotnie powiększona zielona suknia > < alfa, potrójne puknięcie > < Hehchrome lite! >

Zobrazujmy to wspomnianym przykładem, który wykorzystaliśmy już poprzednio. Zróbmy z białej sukni ślubnej, dwukrotnie większą i zieloną. Opis zaklęcia znajdziesz obok. Zapamiętaj, że Hechrome lite,

używamy wykorzystując chwyt alfa oraz manipulację potrójnego puknięcia. Oto przykład jak za pomocą zaklęć transfiguracyjnych zmienić kilka cech priorytetowych na raz.

2.4. Transmutacja w cyklu żywiołów Do tej pory transmutowaliśmy namacalne obiekty , tym razem zajmiemy się przemianami w obrębie żywiołów. Żywioły w klasycznej nomenklaturze nazywamy elementami, czyli podstawowymi jednostkami budowy wszechświata. Przemiany w tym zakresie nawiązują do bardzo starych zaklęć, których pionierem była starożytna cywilizacja Chińska. Wyróżniamy cztery elementy (w niektórych przekazach pięć): powietrze, wodę, ziemię, ogień (niektórzy dodają również eter/ kwintesencję). Transmutacja może zachodzić pomiędzy odrębnymi 29

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

elementami (w tak zwanym głównym cyklu np. przemiana gleby w ogień) jak również w cyklach wewnętrznych (np. zamrażanie płomieni). ● Przejścia w cyklu wody

Definicja: Cykl żywiołów

Element jakim jest woda posiada swój wewnętrzny złożony cykl obejmujący trzy stany skupienia:  Stan ciekły – to co potocznie nazywamy wodą  Stan ciała stałego – śnieg i lód  Stan gazu – para wodna Pomiędzy z stanami istnieje pewne ‘przejście’, które możemy uzyskać odpowiednim zaklęciem transmutacyjnym.

Ze względu na to, iż cykl wody posiada trzy stany skupienia, zmieniać się będzie tylko wartość stałej C w równaniach oporu dla tych przemian. Tym samym, bez dodatkowych obliczeń, przyjąć można następujące wartości oporu dla zaklęć:  dla Liques i Sublimatio: p = 1.5  Conspisso, Conglacio, Contrasublimatio i Evaporo: p = 2 30

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

Wszystkie przemiany dotyczą wody destylowanej, pozbawionej substancji uzdatniających i pierwotniaków. Wówczas wartość oporu różnicuje tylko stan skupienia (stała CONGLACIO (zamrażanie) C), bez zmian pozostaje stała Przemiana 1 litra wody w 1 dm3 lodu wyrażająca odłam filogenetyczny transmutacji < skupienie > <p=2> (stała r). Korzystając z tych zaklęć < lód =Ea> woda > należy stosować głównie metodę < alfa, haczyk > krokową, odradzane jest < Conglacio! > wymnażanie z racji zwiększonego prawdopodobieństwa popełnienia błędu. Symbolem transmutacji cyklu wody jest „Ea”, natomiast dla wszystkich tych zaklęć stosowany jest chwyt alfa i manipulacja pojedynczego puknięcia. Przykładowe kodowanie prezentujemy na marginesie tej strony.

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

● Zamrażanie płomieni Jednym z ulubionych form rozrywek średniowiecznych katolickich bądź protestanckich mugoli było palenie na stosach czarownic lub rzadziej czarodziejów. Incydenty tego rodzaju miały miejsce, z różną częstotliwością od XV do XVII wieku. Swojego czasu, powstawały nawet księgi opisujące jak należy postępować z obywatelem Świata Magii. Najlepiej zachowanym przewodnikiem po sposobach eksterminacji czarowników można uznać Malleus Maleficarum (pol. Młot na czarownice), wydanej po raz pierwszy w 1591 roku. Nie da się ukryć, że wówczas po raz pierwszy, mugole byli naprawdę blisko zgłębienia, w sensie poznawczym, idei magii. Wielokrotnie polowanie na czarownice, kończyły się spaleniem błędnie osądzonego ekscentrycznego mugola, lecz niejednokrotnie ginęli również zdemaskowani prawdziwi czarodzieje. O potędze powiedzenia – potrzeba matką wynalazku przekonała się czarownica Wendelin Weird, Czy wiesz, że…? Wendelin Weird – czarodziejka, która żyła w średniowieczu. Dała się porwać i palić na stosie przez łowców czarownic wiele razy. Czarowała płomienie zaklęciem, które sprawiało, że płomienie zamiast parzyć lekko i przyjemnie – łaskotały. Bardzo to polubiła dlatego dała się złapać aż 47 razy.

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

która jako pierwsza opracowała zagadnienie zamrażania płomieni. Zaklęcie to opiera się na zewnętrznym cyklu żywiołów polegającym na usunięciu z niego nadmiaru ciepła. Ogień poddany takiemu zaklęciu, nie wywołuje bólu, lecz delikatnie łaskocze, jego barwa zmienia się na błękitną. Co ciekawe, transmutowany tym sposobem ogień nie niszczy obiektów, choć sprawia wrażenie normalnie rozprzestrzeniającego się pożaru. Ze względu na uniwersalny charakter tego zaklęcia, znajduje ono szerokie zastosowanie w gaszeniu pożogi pochodzenia magicznego przez Interwencyjne Służby Ministerstwa Magii. Zaklęcie zamrażanie płomieni nosi nazwę - Frigidum ignio. Korzystając z tego zaklęcia pamiętaj używać chwytu alfa i manipulacji haczykowatej. Zwróć również uwagę, iż opór tego zaklęcia jest stały jak w przypadku zaklęć z cyklu wody. Ponieważ trudno jednoznacznie określić charakter materialny płomieni, tak więc arbitralnie przyjmuje się wartość oporową równą 2 ( C= 0.5, r = 1.5). Symbolem ujmowanym w równaniu tej reakcji jest „Fi”. Niestety raz zamrożony ogień nie może być odczarowany, dlatego nie istnieją zaklęcia transmutacje o odwrotnym działaniu. Powstały pod wpływem zaklęcia Frigidum Ignio ogień, może zostać normalnie ugaszony ziemią lub wodą.

2.5. Transmutacja składnikowa Przemiany struktury materii długo oczekiwały swoich parametrycznych odpowiedników, dopiero w 2008 roku transmutologowie: Xeme Werdyen i Nicolas Flamel, opracowali teoretyczne podstawy tych transmutacji. Warto zaznaczyć, że odkrycie to w oczywisty sposób zrewolucjonizowało gospodarkę krajów magicznych i przyspieszyło produkcję wielu obiektów. Uzyskiwanie nowych materiałów wykonawczych z dostępnych umożliwiło pozyskiwanie na dużą skalę, nowych źródeł surowców. Szczególne znaczenie ma wytwarzanie 33

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

różnych rodzajów metali z drewna czy papieru, jak i również przyspieszenie produkcji szkła. Nie można ukryć, że tego typu przemiany zrewolucjonizowały wiele aspektów ekonomicznogospodarczych obecnego świata magii. ● Macierz transmutacji składnikowej

MATERIAŁ PRODUKTU

Wytwarzanie nowej materii (np. drewna) z innego obiektu Definicja: (np. papierowego) nosi nazwę transmutacji składnikowej. Transmutacja Zatem należy zaznaczyć, że materiał wykonania składnikowa transmutantu będzie w tej przemianie inny niż w przypadku produktu tej samej przemiany. Zaklęcia stosowane do tych przemian są opisywane niezwykle obszerne, w tym podręczniku spotkasz zaledwie kilka przykładów tak obiecującej dziedziny magii. Każdy czar jest zbudowany z tematu, w przypadku wszystkich zaklęć transmutacji składnikowej jest to słowo: -morfio. Do początku tego wyrazu dodajemy charakterystyczny dla danej przemiany przedrostek przedstawiony w macierzy transfiguracji składnikowej. Macierz ta nie jest niczym innym jak dwuwymiarowym szeregiem zaklęć, który powstał z nałożenia na siebie MATERIAŁ SUBSTRTAU dwóch szeregów X Metal Drewno Papier Szkło transmutacyjnych. Skrótowo zagadnienie Breo FrezoMetal Mezo- Hezodoboru przedrostków GeoAzoZeoDrewno Hezoprzedstawiamy na rycinie po lewej. Papier

Breo-

Azo-

Egzo-

Szkło

Frezo-

Zeo-

Lakso-

szklanego

kubka

metalowy

Lakso-

Zatem aby dokonać transmutacji należałoby najpierw sprawdzić Kreo-

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

przedrostek w tabeli. Szukamy zatem w kolumnie macierzy substrat zatytułowany jako „szkło”, poczym szukamy oczekiwanego materiału wykonania produktu – „metal”. W punkcie przecinającym kolumnę i wiersz odnajdujemy potrzebny nam przyrostek – w naszym przykładzie będzie to „Frezo-”, teraz wystarczy dodać stały temat zaklęć składnikowych aby powstała pełna nazwa zaklęcia – Frezomorfio. ● Konstrukcja kodu dla transmutacji składnikowej Transmutacja składnikowa w swoim parametrycznym ujęciu nie odbiega niczym od poznanej wcześniej transfiguracji. Kodowanie tych przemian odbywa się najczęściej metodą krokową. Pozostałe sposoby, włączając w to wymnażanie genetyczne, są raczej odradzane gdyż transmutacja składnikowa w swojej definicji jest odmianą transfiguracji. Stosowanie innych metod nie ma zatem racji bytu. Decydując się na transmutację składnikową powinniśmy wykorzystywać chwyt beta i manipulację pojedynczego puknięcia. Równanie procesu zapisywane jest według następującego schematu: < substrat^(pierwotny materiał) =/> produkt^(wtórny materiał) > Wracając do naszego przykładu przemiany szklanego kubka w metalowy uzyskamy następujące równanie: < kubek^(szkło) =/> kubek^(metal) >

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

=Pełne kodowanie tej przemiany Przemiana szklanego kubka w drewniany możesz przestudiować na tej stronie. Warto również zwrócić uwagę na < skupienie > pewien paradoks. Zauważ, że by < kubek^(szkło) =/> kubek^(metal) > odwołać zaklęcie transmutacji < beta, pojedyncze puknięcie > składnikowej stosujesz dokładnie ten < Frezomorfio! > sam czar, zamieniając jedynie właściwości substratu i produktu miejscami. Niestety, sprawy nie ułatwia fakt, iż ponownie trzeba rozpisywać cały kod przemiany.

2.6. Niewidzialność Trudno niedoceniać znaczenia zaklęcia znikania w historii czarownictwa, ale również w współczesnej magii. Ilekroć pragniemy coś ukryć, schować przed innymi lub nawet przed sobą, korzystamy z najbardziej specyficznego zaklęcia – zaklęcia niewidzialności. Jest to najdziwniejszy przypadek transfiguracji sprawiający, że obiekt poddany przemianie, staje się niewidoczny dla ludzkiego oka. Oczywiście, nie Definicja: znaczy to, że obiekt przestał istnieć, po prostu zupełnie Niewidzialność stracił swoją barwę, tak, że z łatwością widzimy to co położone jest za nim. Zaklęcie niewidzialności słynie ze swojego krótkiego okresu trwania, co oznacza, iż efekt tego zaklęcia szybko ulega degradacji i zaczarowany przedmiot znów staje się dostrzegalny. Zdarzały się jednak niezwykłe przypadki rozciągnięcia czaru niewidzialności na obiekty takie jak Pokój Życzeń w Hogwarcie (widoczny tylko w określonych przypadkach), czy Peleryna Niewidka. 36

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

Trudno za pomocą współczesnych koncepcji rozumienia transmutacji dociec, w jaki sposób starożytni otrzymywali tak długo działające zaklęcia. Ponadto, podane przykłady ukazują, że zaklęcia niewidzialności potrafią rozciągać się na ogromne przestrzenie, takie jak chociażby sam Hogwart. Zaklęcia niewidzialności często są stosowane do uczynienia obiektów niewidzialnymi dla mugoli lub wrogów, zatem często są implantowane w zaklęcia złożone takie jak Zaklęcie Fideliusa. Przed współczesną nauką magiczną stoi zatem jeszcze wiele zagadek do rozwikłania. Czy wiesz, że…? Zaklęcie Fideliusa- skutkiem tego zaklęcia jest to, iż nikt, komu przez Strażnika Tajemnicy nie wyjawiono tajemnicy, nie mógł znaleźć ludzi, którzy się tam ukrywali. Na rysunku obok: Dom Jamesa i Lily Potter po złamaniu zaklęcia Fideliusa.

● Zaklęcia niewidzialności Czary niewidzialności stosowane wobec przedmiotów nieożywionych nazywamy Invisiblatus. Zaklęcie jest wykorzystaniem metody krokowej, chociaż nie ma przeszkód w stosowaniu metod dysocjacyjnych. Wymnażanie genetyczne, jak w przypadku transfiguracji jest zupełnie niepraktyczne. Podczas czarowania stosujemy chwyt beta i manipulację okrągłą nadgarstka. Schemat równania dla tego typu zaklęć wygląda następująco: < substart + {:omnis turpis evanescit} =/> produkt niewidoczny > 37

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

Podobnie sprawa ma się z Niewidzialny wazon zaklęciami niewidzialności < skupienie > stosowanymi wobec organizmów żywych. Wówczas zaklęcie nosi < wazon + {:omnis turpis evanescit} =/> wazon niewidoczny > nazwę: Inanimatus Conjurus. Aby < beta, okrągła > transmutacja została odpowiednio < Invisiblatus! > przeprowadzona należy korzystać z metody krokowej kodowania, choć wspaniałe rezultaty można uzyskać stosując transmutację niewerbalną wymagającą sprawnego opanowania dysocjacji jonowej. Podczas rzucania zaklęcia za użyteczny należy uznać chwyt beta i manipulację okrągłą nadgarstka. ● *Zaklęcie Kamelona Powoduje ono, iż ciało poddane jego działaniu staje się niemalże niewidzialne dla osób postronnych, upodabniając substrat do otoczenia. Gdy użyjemy na sobie tego zaklęcia, przykładając różdżkę do głowy, w chwili wypowiedzenia zaklęcia poczujemy jakby ktoś rozbił nam na włosach jajko, wielu ludzi również odczuwa jakby strumienie wody spływające po ich twarzy. Zaklęcie Kameleona posiada inkantacje w postaci: Chamaeleonte evanescit. Podczas jego stosowania przykładamy różdżkę do głowy i używamy manipulacji pojedynczego puknięcia. Gdy wykonujemy to zaklęcie z udziałem ludzi, proponuje się używania najbezpieczniej metody krokowej, aby człowiek nie ucierpiał w skutek ewentualnych pomyłek. Oto równanie tego zaklęcia: < |nazwisko i imię| + {:omnis turpis evanescit} =/> |nazwisko i imię| niewidoczny/a >

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Jakich zaklęć użyłbyś/użyłabyś do następujących przemian: a. para wodna przemieniana w lód ……………………. b. woda przemieniana w parę wodną

…………………….

c. lód przemieniany w wodę.

…………………….

2. Dlaczego istnieją kłopoty z określeniem wartości oporu dla elementu ognia? …………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………… 3. Ułóż nazwy zaklęć dla podanych niżej przemian: a. szkło w drewno ……………………. b. drewno w metal

…………………….

c. metal w metal

…………………….

d. metal w papier

…………………….

4. Podaj przykład przemiany dla następujących zaklęć: - Inanimatus Conjurus …………………………………………………………

- Reducio………………………………………………………………………… - Evaporo………………………………………………………………………… -Chromospentis..………………………………………………………………… 5. Czym jest cecha priorytetowa, podaj 3 przykłady:

…………………………………………………………………………… 39

2. Zespół zaklęć transfiguracyjnych

6. Uzupelnij luki w kodowaniu przemian. a.

< skupienie > < (1) ……. > < słoik * (2) ……. =/> słoik zmniejszył rozmiar dwukrotnie > < alfa, pojedyncze puknięcie > < (3) ……. > c. < (1) ……. > < (szpilka – srebrny) : (2) ……. =/> złota szpilka > < (3) ……. , pojedyncze puknięcie > < Ilivie chromo! >

< skupienie > < łyżka^(drewno) =/> łyżka^(metal) > < (1) ……. , (2) ……. > < (3) ……. > d. < skupienie > < (1) ……. > < Mus musculus + {:omnis turpis (2)……….} =/> wazon niewidoczny > < beta, (3) ……… > < Inanimatus Conjuro! >

7. Jakiego zaklęcia należy użyć by cofnąć przemiany poniżej?



…………………….



…………………….

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

nogość podziałów transmutacji, przewalających się w obszernej literaturze do tego przedmiotu, często zalewa nas nieużytecznymi informacjami. Tym razem, warto, zapoznać się z dwoma pojęciami wchodzącymi w skład klasyfikacji przemian ze względu na oczekiwany skutek zaklęcia transmutacyjnego. Nadal rozważajmy ten podział dla przedmiotów nieożywionych, jednakże z podobnym podziałem spotkamy się również dla żyjących organizmów. W zakresie magicznych przemian na obiektach martwych wyróżniamy dwa rodzaje reakcji zachodzących między rzekomym substratem a produktem.

3.1. Transmutacja międzyrzeczowa  Transmutacja międzyrzeczowa – czyli transmutowanie jednego obiektu w zupełnie inny obiekt np. pióro przemienione w rzeźbę. Możemy wydzielić tutaj zarówno zaklęcia międzyrzeczowe działające powiększająco, czyli takie które mniejszy obiekt przemienią w większy, lub międzyrzeczowe działające pomniejszająco, działające przeciwstawnie  Transmutacja niemiędzyrzeczowa, którą Definicja: znamy już z wcześniejszego tomu niniejszego Transmutacja: podręcznika, opisuje zmiany zachodzące międzyrzeczowa, między dwoma identycznie nazywającymi się niemiędzyrzeczowa obiektami, np. krzesło w większe krzesło. 41

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

Przykładami tej transmutacji może transfiguracja (zmiana cech) lub transmutacja pomnażająca lub różnicująca. W obu przypadkach transmutant i produkt nazywamy dokładnie tym samym słowem, zmienia się tylko jego ilość lub wygląd. Nie rozpatrujemy tego podziału transmutacji pod względem trudności zaklęć, gdyż w obu grupach znajda się czary o różnych właściwościach, uniemożliwiając dokonanie takie porównania. Po raz pierwszy zajmiemy się prawdziwą zmianą jednego obiektu w drugi, jest to zdolność niezwykle przydatna, gdyż robimy ‘coś z niczego’. Praktyka tych zaklęć jest w zasadzie nieoceniona, ponieważ z pewnego przedmiotu w kilka sekund otrzymujemy produkt dla nas niezbędny w określonym momencie. Wyobraź sobie, że organizujesz przyjęcie na dużą liczbę osób i nieszczęśliwie zabrakło Ci krzeseł, mając talerzyków pod dostatkiem, błyskawicznie rozwiązujemy nasz problem. Dlatego, warto zgłębiać tajemnice transmutacji nieorganicznej ● Przemiana substratu w inny obiekt o większym rozmiarze Transmutację międzyrzeczową powiększającą, za najbardziej reprezentatywne zaklęcie uznaje się Invento. Ma ono zdoność przekształcania mniejszych obiektów Cukiernica zmieniona w zegar w inne wyraźnie większe. Obiekty niewiele różniące się od siebie < skupienie > wielkością nie ulegną odpowiedniej < c – cukiernica, Z – zegar > < cc(ZZ*ZZ + cc*cc) = ccZZ ccZZ cccc cccc > przemianie. Ponadto, nie istnieje < 12c/4Z = 3 > możliwość nieograniczonego < alfa, pojedyncze puknięcie > rozciągania w transmutacji, gdyż < Invento! > wszystkie przedmioty mają 42

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

określony opór. Dlatego istotne jest pamiętanie, iż z igły nie Cofanie zaklęcia Invento zrobimy sobie sukni balowej w < skupienie > rozmiarze XXL. Rozpisując < z – zegar, C – cukiernica > Invento na komendy < zz(CC*CC + zz*zz) = zzCC zzCC zzzz zzzz > najczęściej używa się metody < 12z/4C = 3 > < alfa, pojedyncze wymnażania genetycznego. puknięcie > Zaklęcie to przebiega przy < Pervate! > użyciu chwytu alfa i manipulacji pojednczego puknięcia. Aby zrozumieć przebieg tego procesu przyjrzyj się przykladowi transmutacji cukiernicy w wahadlowy zegar ścienny, na stronie 40. Niestety Invento nie ma prostego przeciwzaklęcia, które możemy tylko wypowiedzieć nie rozpisując poszczególnych kroków. Za czar odwracający działanie Invento uznaje się Pervate. Niestety chcąc zmniejszyć uprzednio powiększony produkt i sprowadzić go do poprzedniej postaci musimy ponownie przejść przez wszystkie komendy. Tak jak przy poprzednim zaklęciu zalecana jest metoda wymnażania genetycznego. Podczas czarowania korzystamy z chwytu alfa i manipulacji pojedynczego puknięcia. Pełny przebieg zaklęcia prześledź w ramce Więcej w rozdziale powyżej. 8.2

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

● Przemiana substratu w inny obiekt o mniejszym rozmiarze Konewka zmieniona w świeczkę Praktyka pokazuje, iż transmutacja międzyrzeczowa < skupienie > powiększająca, nie jest prostą < k – konewka, Ś - świeca > < kk(ŚŚ*ŚŚ + kk*kk) = kkŚŚ kkŚŚ kkkk kkkk > odwrotnością transmutacji < 12k/4Ś = 3 > międzyrzeczowej < alfa, kłucie > pomniejszającej. Dlatego < Convigo! > należy traktować wprowadzane zaklęcia jako nie mające ze sobą punktów wspólnych, by mylnie nie zastosować ich jako przeciwzaklęcia. Należy pamiętać, iż zarówno międzyrzeczowe powiększanie i pomniejszenie przyszłego produktu zachodzi na rożnych płaszczyznach.

Tworzenie nowego produktu znacznie mniejszego po raz pierwszy, odbywa się za pomocą zaklęcia Convigo. Czar ten obowiązują kryteria przydatne przy powiększaniu tj. nie należy kondensować rozmiaru do ekstremalnych granic ze względu na jego opór oraz przy niewielkich różnicach wielkości stosujemy inne zaklęcia. Convigo wykonujemy wyrażając nasze równanie (najlepiej) wymnażaniem genetycznym, stosując przy tym chwyt alfa i manipulację kłucia. Należy ostrożnie korzystać z tego czaru, gdyż słynie ze swojej kapryśności, uwalniając po drodze ‘kolaterale’ – czyli wyrzuty boczne iskier, mogące

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

spowodować kondensację innych nieożywionych obiektów znajdujących się w naszym pobliżu. Przykład użycia tego zaklęcia zaobserwuj na sąsiedniej stronie. Podobnie jak w przypadku powiększania, nie dysponujemy szybkim sposobem odwrócenia efektów zaklęcia Convigo. Dodatkowo wiemy, że Invento nie znajdzie tutaj zastosowania. Dlatego warto zastosować tutaj czar o nazwie Finite convigo. Tradycyjnie już polecane jest użycie wymnażania genetycznego oraz chwytu alfa i manipulacji pojedynczego puknięcia. ● Przemiana substratu w inny obiekt o zbliżonym rozmiarze Oczywiście można się upierać i próbować transmutować substrat wielkości 21 centymetrów w taki mający 22 centymetry, ale stosowanie do tego zaklęcia Invento mija się z celem, a efekt często będzie Mydelniczka przemieniana w popielniczkę niezadowalający. W przypadku < skupienie > ledwo widocznych różnic, warto < m – konewka, P - popielniczka > zastosować zaklęcie Abcivio. Nie < mm(PP*PP + mm*mm) = mmPP mmPP mmmm mmmm > tylko przemieni nasz substrat, < 12m/4P = 3 > lepiej pokonując jego opór, < alfa, pojedynczego puknięcia > dodatkowo odpowiednio < Abcivio! > dostosowując jego wielkość. Dokonując tej transmutacji polecane jest stosowanie wymnażania genetycznego, oraz ułożenie ręki w pozycji chwytu alfa oraz użycie manipulacji pojedynczego puknięcia. Na nasze szczęście Abcivio ma swoje uproszczone przeciwzaklęcie o nazwie Discivio. Nie istnieje potrzeba rozpisywania całych równań, a

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

tylko użycie standardowej werbalizacji. Stosujemy je korzystając z chwytu alfa oraz manipulacji pojedynczego puknięcia.

3.2. Politransmutacja Rozpoczynając pracę z zaklęciami politransmutacyjnymi trzeba zdawać sobie sprawę z ich złożoności. Dotychczas przeprowadzaliśmy przemiany jakościowe tzn. zmienialiśmy właściwość lub całe struktury cech transmutantu. Obecnie ‘lekko’ zawieszamy tą działalność, doskonaląc się w przemianach nie mniej intrygujących – jakimi są przemiany ilościowe. Warto zauważyć pewną zależność zachodzącą w tych przemianach. Definicja: Politransmutacja Politransmutacja to jednoczesna zmiana więcej niż dwóch takich samych obiektów w więcej niż dwa takie same, więc jest to również zmiana pewnych cech. Zatem podporządkowuje się jednocześnie prawom transmutacji jakościowej ale jednocześnie liczba substratów wzrasta, więc będzie to przemiana ilościowa. ● Szeregi zaklęć politransmutacyjnych Zauważyliście zapewne, iż w transmutacji występują dwa rodzaje zaklęć. Pierwszy z nich, charakteryzuje się pewną uniwersalnością w stosowaniu. Niezależnie od tego czy transmutujemy szklankę czy kalosza, nazwa zaklęcia zawsze Definicja: pozostanie taka sama. Taki styl uprawiania magii Zaklęcia nazywamy parametrycznym. Jego głównymi parametryczne i nieparametryczne zaletami, jest wspomniana uniwersalność, zgodność ze wszystkimi typami kodowań oraz lepsza efektywność rzucanych zaklęć. W wielu podręcznikach możecie spotkać drugą proponowaną wersję – nieparametryczną, której cechy są 46

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

zupełnie odwrotne. Szerzej to zagadnienie zostanie omówione kilka stron dalej. Parametryczna wersja czaru polimorficznego różni się jedynie przedrostkiem, świadczącym o ilości danego substratu. Za przydatne można uznać tyko pierwsze dziesięć przedrostków, gdyż w przypadku większej liczby substratów rośnie znacząco opór na transmutację, czyniąc ją w zasadzie nie wykonalną. Oczywiście istnieją pewne rozwiązania tego problemu, jednak obecnie nie będziemy się nim zajmować. Zaklęcie politransmutacji składa się z wspomnianego przedrostka oraz tematu. Temat różni się w przypadku poszczególnych zaklęć. Jeśli będziemy transmutować obiekty nieżyjące temat brzmi Polimorfio, jeśli substraty są żywe używamy tematu Polimarfio. Same przedrostki są pochodną łacińskich bądź greckich nazw liczebników, układają się więc w odpowiednio uporządkowany szereg od zaklęcia przemieniąjcego najmniej substratów do tego przemieniającego najwięcej. Taki porządek nazywamy w żargonie transmutologów: szeregiem zaklęć politransmutacyjnych. liczba przedrostek substratów pro3 buto4 pento5 + hexo6 hepto7 okto8 nono9 deko10

temat -polimorfio (jeśli substraty są martwe) -polimarfio (jeśli substraty są żyjące) 47

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

Zatem jeśli będziemy transmutować 4 nieżyjące obiekty w cztery inne użyjemy zaklęcia Butopolimorfio. Jeśli poddamy transmutacji siedem żyjących owadów zaklęcie przemiany brzmieć będzie: Heptopolimarfio.

● Praktyka zaklęć politransmutacyjnych Jak zatem przemieniać kilka takich samych obiektów w kilka takich samych jednocześnie? Proponuje się wykorzystanie metody krokowej, czyli tej zawierającej w sobie informacje o oporze substratu magicznego. Odradzane jest wykorzystywanie wymnażania genetycznego, gdyż to zupełnie pomija ten istotny szczegół. Istnieje obawa, że nieświadomie przekroczymy dozwolony opór co może grozić nieprzyjemnymi konsekwencjami. Wartość Rodzaj substratu stałej C1 Wszystkie zaklęcia tego typu Ciało stałe 0 wykonuje się z wykorzystaniem nieożywione manipulacji beta czyli trzymając Ciecz lub gaz 0,5 różdżkę między kciukiem a Ciało stałe żywe o 2,5 niskiej złożoności pozostałymi palcami, ręka powinna tkankowej przylegać do ciała i być zgięta w łokciu Ciało stałe żywe o 4,5 oraz wykonując tzw. ruch wysokiej złożoności ‘haczykowaty’ nie dotykając substratu tkankowej wykonujemy dynamiczny pół obrót Człowiek 6,3 nadgarstka. Do tej pory obliczając opór braliśmy pod uwagę tylko jeden substrat. Dlatego na użytek politransmutacji musimy odpowiednio zmodyfikować równanie. 1

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

Gdzie n to ilość substratów poddanych działaniu zaklęcia, a stała oporu Cristoffa (C) i stała Rothera (r) wyznaczają pewne parametry stanu skupienia ujęte w tabeli obok. Wykonując te obliczenia pamiętaj o tym, iż najpierw zmuszeni jesteśmy wykonać działania w nawiasach, dopiero później uzyskany wynik dodawania stałych mnożymy przez liczbę n. Dla przykładu obliczmy opór dla zaklęcia hexopolimorfio dla sześciu kluczy zmienianych w sześć piór. (Dane: n=6; C=0; r=1.5) = 6 (0+1.5) = 6 1.5 = 9 Zatem opór wszystkich substratów wynosi 9, co sprawia, że dość trudno, będzie transmutować ten obiekt, więc może warto zmniejszyć liczbę kluczy, wtedy spadnie również wartość oporu, tym samym dzieląc substraty na kilka grup wielokrotnie stosując zaklęcie 3 strzykawki zmieniane w 3 pinezki swobodnie pokonujące opór. Podejrzyjmy przykład < skupienie > zamieszczony na marginesie tej < 3 * strzykawka =Pl> 3 * pinezka> strony, ilustrujący jednoczesną < beta, haczyk > przemianę trzech strzykawek w < Propolimorfio! > trzy pinezki. Zwróć uwagę na inną niż stosowaną do tej pory strukturę równania. Zawsze stosujemy w równaniach (zarówno dla substratu jak i produktu) liczbę pojedynczą rzeczownika, dodając przed nim liczbę substratów i wstawiając znak mnożenia. Symbol przemiany, w tym przypadku Pl, zapisujemy pomiędzy znakami „=” a „>”

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

Czy wiesz, że…? Wersje nieparametryczne, choć mają swoich zwolenników, mają też wiele wad. Przede wszystkim są pozbawione logicznie uporządkowanego szeregu, gdyż każde zaklęcie odpowiada innej przemianie. Więc musimy bardziej angażować naszą pamięć w naukę poszczególnych zaklęć, gdyż osobne zaklęcia przemienią 3 pomidory w trzy ogórki i pięć gruszek w pięć cytryn. Zdecydowanie brak uniwersalności w stosowaniu jest utrudnieniem nie tylko dla uczniów, ale starszych już magów, często zawodowo zajmujących się transmutacją. Zaletą jest natomiast łatwe stosowanie zaklęć, gdyż nie wymaga ono szacowania oporu. Zgodnie z teorią magii, ten typ zaklęć wyrażany jest w jednej komendzie i charakteryzuje się wysoką skutecznością wraz ze wzrostem ilości substratów. Natomiast efekt będzie znacznie gorszy, jeśli za pomocą nieparametrycznych wersji zaklęć będziemy chcieli transmutować chociażby trzy substraty. Oto kilka wybranych zaklęć tego typu (za: Tamron, 2007): Expresitos

9 kawałków sznurka w 9 szparagów

Antrospis

4 liści suchotki gwieździstej w 4 guziki

Inducas

14 muszelek w 14 serwetek

Zixuno

900 szpilek w 900 pinezki

Osterio

1010 pinezek w 1010 krzyształków soli

3.3. Transmutacja dzieląca i multiplikacja Zajmując się problematyką transmutacji ilościowej nie można zapomnieć o zaklęciach umożliwiających scalanie obiektów oraz tworzeniu ich kopii za pomocą dzielenia. Same wyżej wspomniane czarom towarzyszą im ciekawe efekty zmieniające materię. W tym rozdziale pokrótce omówimy specyficzne właściwości tych przemian, wskazując ich złożoność oraz różnorakie metody zapobiegające niekontrolowanym skutkom ubocznym opisanych zaklęć.

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

● Efekt ubytku cechy Dzieląc jakikolwiek przedmiot w swojej praktyce magicznej, zauważysz pewną prawidłowość. Stosując odpowiednio dobrany czar rozdzielający jeden z obiektów na kilka pochodnych, nigdy nie otrzymasz idealnej kopii oryginału. Zobrazujmy to Definicja: następującym przykładem: próbując stworzyć z jednego efekt ubytku cechy notatnika pięć identycznych, każda z otrzymanych w sten sposób kopii będzie mniejsza i lżejsza. Tak występujące zjawisko nazywamy efektem ubytku cechy. Dzieje się tak, gdyż dokonując podziału pewnego substratu dokonujemy również podziałów cech priorytetowych. Zatem w zależności od liczby kopii, którą chcemy uzyskać, produkty będą coraz mniejsze i lżejsze. Zazwyczaj obserwujemy, iż efekt ubytku cechy dotyczy tylko rozmiaru i wagi. Nie znane są przypadki ubytku cech takich jak kolor, głębia. Mechanizm tego procesu, nie do końca został dobrze opisany w literaturze przedmiotu, ponadto nie istnieje żadna metoda, pozwalająca transmutologom dobrze zgłębić ten problem. ● Transmutacja dzieląca Podobnie jak w przypadku politransmutacji, istotna jest znajomość pewnego szeregu zaklęcia transmutacyjnego. Takie uporządkowanie wynika z kolejności zastosowania odpowiednich przedrostków dla danego zaklęcia. Zwróć uwagę, że niektóre z części składowych zaklęcia dzielącego – Divisio lub Divasio, różnią się od tych poddanych w podroz. 2A. Czyli chcąc podzielić substrat martwy na sześć egzemplarzy zastosujemy czar: Hexodivisio. Spróbujmy teraz określić jak wyglądać

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

będzie szereg komend dla tego zaklęcia. Niech naszym substratem będzie gęsie pióro. Liczba przedrostek produktów! di2 tri3 buto4 pento5 + hexo6 hepto7 okto8 nono9 deko10

temat -divisio (jeśli substraty są martwe)

-divasio (jeśli substraty są żyjące)

Po pierwsze, opór substratu jest zgodny z równaniem: p = C + r. Pamiętaj, że w transmutacji dzielącej, inaczej niż politransmutacji, nie należy mnożyć wyniku przez liczbę Pióro dzielone sześć razy kopii. Pojęcie oporu nie może < skupienie > dotyczyć produktów, zawsze towarzyszy substratowi, a ten jest < pióro : 1/6 =Rd> 6 piór > zazwyczaj w transmutacji < beta, haczyk > dzielącej jest jeden. Zatem liczba < Hexodivisio! > kopii, nigdy nie ma wpływu na opór transmutacyjny. Po drugie, zmieni się również charakterystyka równania reakcji przemiany. Przyjrzyj się poniższemu schematowi: < substart : 1/n =Rd> n produktów > gdzie: n = liczba kopii 52

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

Zaklęcia dzielące wykonujemy z użyciem chwytu beta i manipulacji haczykowatej. Ułożenie komend możesz sprawdzić analizując przykład na marginesie strony 50. ● Multiplikacja Efekt ubytku masy towarzyszący transmutacji dzielącej, jest wyraźną wadą całego procesu namnażania substratów. Transmutolodzy poradzili sobie z tym problemem już w II wieku p.n.e, konstruując zaklęcia opierające się na innych hipotezach. Wyniki ich pracy stanowią czary multiplikacyjne pozwalające nam mnożyć substrat w ograniczonych ilościach, nie powodując przy tym rozdziału określonych cech priorytetowych. Zatem, używając zaklęcia o nazwie Multiplico lub Multilpaco wraz z odpowiednim przedrostkiem z szeregu zaklęć, skopiujesz dany obiekt wielokrotnie nie tracąc przy tym na rozmiarze i wadze kopii. Liczba przedrostek produktów! di2 tri3 buto4 pento5 + hexo6 hepto7 okto8 nono9 deko10

temat -multiplico (jeśli substraty są martwe)

-multiplaco (jeśli substraty są żyjące)

W celu zobrazowania tego zagadnienia, posłużmy się przykładem, w którym będziemy chcieli uzyskać pięć idealnie wiernych kopii 53

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

dżdżownicy. Ponieważ nasz produkt jest żywy należy zastosować zaklęcie Pentomultiplaco. Każde takie zaklęcie wykonywać będziemy tworząc równanie o ogólnym wzorze:

Wazon powielany pięciokrotnie < skupienie > < wazon * 5 =Mp> 5 wzonów > < beta, haczyk > < Pentomultipico! >

< substart * n =Mp> n produktów > gdzie: n = liczba kopii Pamiętaj, ze opór zawsze liczymy dla liczby substratów a nie produktów, tzn. na opór nie wpływa liczba kopii, którą chcesz uzyskać. Wszystkie zaklęcia multiplikacyjne tworzymy za pomocą chwytu beta i manipulacji haczykowatej. Rozpisany przykład możesz zobaczyć na marginesie tej strony.

3.4. Scalanie i kompresja ● Zjawisko asymilacji cech Zjawisko asymilacji cech jest przeciwstawne efektowi ubytku masy. Właściwość tego procesu widać, kiedy scalamy ze sobą dwa identyczne obiekty, wówczas po transmutacji oprócz zredukowanej ilości transmutantów nastąpi kumulowanie się cech Definicja: oryginałów. Scalając dwa kociołki w jeden, kocioł zjawisko asymilacji który otrzymamy będzie widocznie większy i cięższy cech od pierwowzoru. Podobnie jak w przypadku efektu ubytku masy, istnieją sposoby jak pozbyć się tego problemu. Kłopot ten udaje się rozwiązać stosując zaklęcia kompresji.

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

● Transmutacja scalająca i kompresyjna Zaklęcia scalania i kompresji nie są w transmutacji nowością, ponadto mają wiele cech wspólnych. Między innymi nie rozróżnia się w nazwie zaklęcia substratów ożywionych od nieożywionych, stosujemy identyczne przedrostki wynikające z szeregu zaklęć, w obu przypadkach stosowana jest chwyt beta i manipulacja haczykowata. same równania różnią się tylko doborem nazwy zaklęcia oraz symbolem transmutacji. Liczba przedrostek temat substratów! di2 tri3 -mergo buto4 SCALANIE pento5 + hexo6 hepto7 -compreso okto8 KOMPRESJA nono9 deko10 Równania dla transmutacji scalania wyglądają następująco: < n(substrat) =Sc> n produktów > gdzie: n = liczba kopii a dla transmutacji kompresyjnej: < n(substrat) =K> n produktów > gdzie: n = liczba kopii Proces transmutacji obserwować obok.

możesz 55

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

Wszystkie zaklęcia: dzielące, multiplikcyjne, scalające i kompresyjne mogą zostać błyskawicznie odwołane zaklęciem Finite incantatem. W przypadku dwóch ostatnich wariantów należy wyliczyć opór obejmujący sumę oporów

Trzy torby skompresowane w jedną < skupienie > < 3(torba) =K> 1 torba > < beta, haczyk > < Tricompreso! >

poszczególnych elementów.

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Uzupełnij kodowania wymnażania genetycznego dla transmutacji międzyrzeczowej. a. < d – dzwonek, Ś - świeczka > < dd(ŚŚ*ŚŚ + dd*dd) = (1) … > < (2)…/(3) …. =3 >

b. < lb – lewy but, (1) … - prawa rękawiczka > < (2) … = lbPR lbPR lblb lblb > < (3) …/2PR = 3 >

2. Połącz przeciwzaklęcia z ramki z odpowiednimi zaklęciami. Finite Convigo, Discivio, Finite Incantatem, Invento, Finite Incantatem

Oktodiviso Abcivio Pervate

……………….. ……………….. ………………..

Convigo Butocompreso

……………….. ………………..

3. Zespół zaklęć transmutacji nieorganicznej

3. Uszereguj dwa kody a. i b. w prawidłowej kolejności. a.

< Butodivisio! > < linijka : 1/4 =Rd> 4 linijki > < skupienie > < beta, haczyk >

4. Podaj zalety i nieparametrycznych?

wady

< beta, haczyk > < skupienie > < Trimergo! > < 3(linijki) =Sc> 1 linijka >

używania

wersji

parametrycznych

………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 5. Skonstruuj nazwy zaklęć dla poniższych przykładów: a. Przemiana 4 szpilek w 4 wykałaczki …………………………

b. Przemiana 6 mioteł w 6 szufelek c. Przemiana 3 łyżek w 3 noże d. Przemiana 7 kapsli w 7 igieł

………………………… ………………………… …………………………

6. Oblicz opór substratu dla zaklęcia przemieniającego siedem zapałek w siedem naparstków? Zapisz wszystkie obliczenia.

Odpowiedź: ………………………………………………………………… 57

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

ransmutacja organizmów żywych to jedna z najbardziej skomplikowanych dziedzin magii. Jej urok polega na złożoności działania maga, umiejętności koncentracji uwagi, zaangażowania w proces przemiany. Nieliczni, potrafią osiągnąć wiele w tej dziedzinie, dla wielu obszary transmutacji tak skomplikowanych anatomicznie organizmów jest wręcz niemożliwe do osiągnięcia. Życie codzienne ukazuje, iż transmutacja tego typu nie jest specjalnie przydatna przeciętnemu magowi w problemach, z którymi się boryka, lecz wszystkim tym przemianom nie należy odmawiać spektakularności. ● Ewolucjonizm a paramteryczność Darwinowska teoria ewolucji i rozwój mugolskiej systematyki organizmów spowodował, iż wiedza o transmutacji organizmów dała się w łatwiejszy sposób sklasyfikować. Ponadto udało się zbudować zaklęcia parametryczne dla tych przemian, tzn. uogólnione formy zaklęć, mające podobne właściwości i wywołujące pożądany efekt dla różnych reakcji. Zanim udało się wynaleźć parametryczne wersje zaklęć, czarodzieje musieli borykać się ze stosowaniem ich nieparametrycznych odpowiedników. Zatem przemieniając borowika w maślaka, borowika w podgrzybka, borowika w muchomora musieliśmy znać już trzy zaklęcia, a przecież nie wyczerpaliśmy wszystkich możliwości przemian. Nie był to jedyny problem, otóż transmutacje z udziałem nieparametrycznych zaklęć, powstawały metodą prób i błędów. Często opracowanie jednej przemiany zajmowało czarownikowi 58

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

od kilku do kilkunastu lat. Obecnie, stwierdza się zdecydowaną wyższość zaklęć parametrycznych nad nieparametrycznymi, więc choć klasyfikacja zaklęć uległa niebagatelnemu uproszczeniu, nadal jest stosunkowo rozbudowana.

4.1.* Transmutacja grzybów (Basidiomycota)

Purchawka jeżowata (Lycoperdon echinatum)

Maślak zwyczajny (Suillus luteus)

Gołąbek wymiotny (Rusella emetica)

Koźlarz czerwony (Leccinum aurantiacum)

Muchomor sromotnikowy (Amanita phalloides)

Zacznijmy od przemian w obrębie królestwa grzybów. Organizmy mniejsze (tj. protista, bakterie i grzyby typu: skoczkowce, sprężniowce i workowce) omijamy szerokim łukiem, gdyż takie transmutacje nie są przydane adeptom szkół magii (chociaż takie transmutacje mają miejsce w laboratoriach szpitalnych). Materiał zawarty w tym podrozdziale skupia się wyłącznie na wielokomórkowych zwanych fachowo podstawczakami. Często są one podobne do tych, które widzimy w naszych lasach, niektóre z nich określamy jako jadalne bądź trujące. Oczywiście systematyka tych organizmów jest bardzo obszerna, w tym podręczniku podane zostanie kilka przykładów by stanowiły one bazę budowania zaklęć transmutacyjnych. 59

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

● Zaklęcia przemiany dla

podstawczaków

Gołąbek wymiotny w kałamarz

W zależności od tego czy będziemy chcieli zastosować zaklęcia zmieniające

grzyb w inny grzyb, czy grzyb w przedmiot nieożywiony, będziemy stosować różne zaklęcia. Zagadnienie ilustruje tabelka: Substrat podstawczak podstawczak

< skupienie > < Rusella emetica =Cp> kałamarz > < alfa, podwójne puknięcie > < Basidiomycoto! >

Produkt podstawczak przedmiot nieożywiony

Zaklęcie Basidiomycotus! Basidiomycoto!

Stosując w praktyce te zaklęcia proponowane jest stosowanie kodowania metodą krokową, choć możemy również stosować wymnażanie (wówczas tracisz informacje o oporze!). Obliczając opór, zawsze należy traktować grzyby tego typu jako organizmy żywe o niskiej złożoności tkankowej. Budując równanie przemian zawsze należy stosować nazwy łacińskie gatunku, w Definicja: książkach podawane one są za nazwą polską w Transmutacja nawiasie (tekst pisany kursywą). Symbol w wewnątrz- i równaniach reakcji zapisywany w środku strzałki – zewnątrzgatunkowa ‘Cp’ dla transmutacji wewnątrzgatunkowej (grzyb w grzyb lub przedmiot nieożywiony) lub „Sp” (grzyb w inny organizm). Wykonując zaklęcie zawsze wykorzystujemy chwyt alfa i manipulację podwójnego puknięcia.

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

Przyjrzyjmy się przykładowi transmutacji gołąbka wymiotnego w kałamarz. Zapis tej przemiany, możesz przeanalizować na marginesie tej poprzedniej strony.

4.2. Transmutacja mszaków (Brophyta) Systematyka roślin jest bardzo rozbudowana, więc nie sposób będzie opisać tutaj przemiany w zakresie wszystkich gromad roślin. Z tego powodu, liczba przedstawicieli gatunków tego królestwa obejmie węższy krąg przykładów (tj. glaukocytofity, krasnorosty i rośliny typu zielenice nie będą przedmiotem rozważań). Poniższe ryciny, zaprezentują reprezentantów typów roślin z jakim spotykamy się na co dzień z gromad takich jak mszaki, paprotniki, rośliny okrytonasienne i nagonasienne.

Drabik drzewkowaty (Climacium dendroides)

Krzewik źródliskowy (Thamnobryum alopecurum)

Torfowiec brunatny (Sphagnum palustre)

Istnieją cechy wspólne dla tych wszystkich przemian. Jeśli będziemy używać transmutacji wewnątrzgatunkowej (roślina w roślinę lub substrat nieożywiony) symbolem transmutacji będzie „Cp”; jeśli przemiana będzie obejmowała substrat żyjący a nie będący rośliną „Sp”. Wykonując te zaklęcia zawsze wykorzystujemy chwyt alfa i manipulacji podwójnego puknięcia. 61

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

Maszki to rośliny lądowe, Torfowiec brunatny w różę pomarszczoną których żadna z komórek nie jest wysycona ligniną – ta występuje < skupienie > w roślinach drzewiastych. < Sphagnum palustre =Cp> Rosa rugosa > Dlatego mchy nigdy nie osiągają < alfa, podwójne puknięcie > imponujących rozmiarów. < Brophytis! > Najliczniej występują w siedliskach wilgotnych – torfowiskach łąkach i lasach. Tworzą skupiska zwane darniami. Natomiast nazwy zaklęć przybierają odpowiednie zakończenia do tematu zaklęcia wytyczonego przez nazwę łacińską gromady. Zagadnienie to ilustruje tabelka: Substrat mszak mszak mszak

Produkt inna roślina grzyb przedmiot nieożywiony

Zaklęcie Brophytis! Brophyus! Brophyto!

W przypadku tej transmutacji istotną polecane jest stosowanie kodowania metodą krokową wraz z obliczaniem oporu transmutacyjnego, jednakże swobodnie można stosować również wymnażanie genetyczne. Pamiętaj aby stosować nazwy łacińskie roślin.

4.3. Transmutacja paprotników (Polypodiophyta) Paprotniki to rozmnażające się płciowo, rośliny lądowe. Tworzenie nowych generacji jest uzależnione od wody co oznacza, że plemniki przepływają od plemni do rodni. My zajmiemy się głównie typem paprotników o nazwie paprocie, których cechą charakterystyczną są zwykle pierzaste okazałe liście. Za młodu zwijają się one na kształt 62

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

pastorału. W ciepłych klimatach występują odmiany o gigantycznym drzewiastym wyglądzie. Oto trzy przykłady paproci, które będziemy wykorzystywać do naszych transmutacji:

Salwinia pływająca (Salvinia natans)

Srebrna paproć (Cyathea dealbata)

Paprotnik kolczysty (Polystichum aculeatum)

Nazewnictwo typu w semantyce zielarskiej odbija się na tworzeniu zaklęcia transmutacyjnego. Wszystkie przemiany paproci będą rozpoczynały się przedrostkiem Polypodiophyt- ; przyrostek będzie dotyczył rodzaju uzyskanego produktu. Wiedzę to zebrano w tabeli na stronie obok: Substrat paproć paproć paproć

Produkt inna roślina grzyb przedmiot nieożywiony

Zaklęcie Polypodiophytis! Polypodiophytus! Polypodiophyto!

Najbezpieczniejszą metodą w kodowaniu jest zwykła metoda krokowa ze względu na swoją uniwersalność, ale warto też poeksperymentować z wymnażaniem genetycznym. W stosowaniu tego typu zaklęć (tak jak dla wszystkich roślin) stosujemy chwyt alfa i manipulację podwójnego puknięcia. Zwracaj również uwagę na odpowiedni symbol zaklęcia – czy transmutacja odbywa się 63

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

wewnątrz- czy między gatunkowo. Wzór kodowania jest identyczny jak w przypadku transmutacji mchów, zmianom ulega: symbol, nazwa zaklęcia i nazwy własne gatunków.

4.4. Transmutacja nagonasiennych (Gymnospermae) Rośliny nagonasienne liczą około 700 gatunków. Łączą w sobie zarówno wysokie drzewa iglaste, egzotyczne metasekwoje rodem z dżungli oraz niewielkie krzewy ogrodowe. Całą tą klasę roślin łączy obecność nieosłoniętego zalążka. Jego zapłodnienie odbywa się poprzez połączenie komórki jajowej z plemnikiem. Ten ostatni dociera do rodni za pomocą wody lub wiatru. W zamian rośliny nagonasienne nie posiadają owoców, wykształcają twarde strobile zwane potocznie szyszkami. Kwiaty tych roślin są różnopłciowe, część z nich posiada wyłącznie plemniki lub wyłącznie komórki jajowe. Na stronie obok poznasz kilku typowych przedstawicieli tej grupy. Niezmiennie jak w przypadku innych roślin tego typu zaklęcie tworzymy ustalając temat pochodny od nazwy łacińskiej gromady oraz dobierając odpowiedni przyrostek: Substrat nagonasienny nagonasienny nagonasienny

Produkt inna roślina grzyb przedmiot nieożywiony

Zaklęcie Gymnospermatis! Gymnospermatus! Gymnospermato!

Kodowanie zaklęć z udziałem roślin nagonasiennych nie różni się niczym od uprzednio wyróżnionych przemian w tym rozdziale. Klasycznie już, stosujemy chwyt alfa i manipulację podwójnego puknięcia, zwracając przy tym szczególną uwagę na to czy transmutacja występuje wewnątrzgatunkowo czy zewnątrzgatunkowo. 64

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

Sosna górska

Metasekwoja chińska

(Pinus mugo mugo)

(Metasequoia glyptostroboides)

Miłorząb dwuklapowy

Cis pospolity

(Ginkgo biloba)

(Taxus baccata)

4.5. Transmutacja okrytonasiennych (Magnoliophyta) Okrytonasienne są bliskimi siostrzeńcami nagonasiennych. Ich różnorodność przewyższa wszystkie inne rośliny razem wzięte, szacuje się, że wszystkie poznane dotąd gatunki tego typu liczą 270-300 tysiące organizmów. Okrytonasienne to wszystkie te rośliny, które posiadają kwiaty i owoce w potocznie postrzeganej formie. Ich rozmnażanie przebiega w dwóch etapach. Pierwszym jest zapylenie kwiatów, czyli przeniesienie pyłka zawierającego plemniki na słupek w kwiecie. Może to nastąpić poprzez przenoszenie komórek na powłokach ciała różnych zwierząt np. motyli, pszczół. Kolejnie pyłek kiełkuje, na 65

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

słupku zawierającym w sobie komórkę jajową. Końcowo wytwarzany jest owoc chroniący materiał rozrodczy rośliny – nasiona. Tworzenie kodów opartych na przemianie substratu w postaci roślin okrytonasiennych pamiętamy stosować nazwy łacińskie substratów oraz odpowiednio dobierać symbol. Bezpiecznie jest korzystać z metody krokowej, niemniej jednak w określonych sytuacjach można skorzystać z dobrodziejstw wymnażania genetycznego. Podobnie jak w przypadku roślin nagonasiennych stosujemy chwyt alfa z manipulacją podwójnego puknięcia. Dobór zaklęcia określa poniższa tabela: Substrat okrytonasienny okrytonasienny okrytonasienny

Produkt inna roślina grzyb przedmiot nieożywiony

Zaklęcie Magnoliophytis! Magnoliophytus! Magnoliophyto!

Przemiany wszystkich organizmów żywych można wykonać dwiema metodami, w każdym wariancie skutek jest identyczny. Poniżej zamieszczone są dwie tablice, które ukazują ten sam proces zapisany metodą krokową i wymnażania genetycznego. Sam zdecyduj, która jest dla Ciebie wygodniejsza. Czarny bez zmieniany w świecę (metoda krokowa) < skupienie > < Sambucus nigra =Cp> świeca > < alfa, podwójne puknięcie > < Magnoliophyto! >

Czarny bez zmieniany w świecę (wymnażanie genetyczne) < skupienie > < sn- sambucus nigra, Ś – świeca > < sn(ŚŚ*ŚŚ + sn*sn) = snŚŚ snŚŚ snsn snsn > < 6sn/4Ś = 1,5 > < alfa, podwójne puknięcie > < Magnoliophyto! >

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

Oto przykłady roślin okrytonasiennych o zróżnicowanych kwiatostanach i owocach:

Pomidor (Lycopersicon Miller)

Tulipan (Tulipa sylvestris)

Orzech włoski (Juglans regia)

Róża pomarszczona (Rosa rugosa)

Czarny bez (Sambucus nigra)

Czy wiesz, że…? Truskawka to jeden z najbardziej wyczekiwanych przez nas latem smakołyków rodzonych przez okrytonasienne. By jeść zdrowe i aromatyczne owoce, warto znaleźć w ogrodzie choć trochę miejsca na kilka krzaczków różnych odmian. Truskawka powstała ze skrzyżowania dwóch rodzajów poziomek: chilijskiej i wirginijskiej, dając owoce o większej ilości miąższu. Jednak historii truskawki trzeba szukać głębiej – w ewolucji. Nietypowo jak na okrytonasienne pestki, czyli nasiona umieszczone są na zewnątrz skórki, a nie jak w przypadku innych owoców wewnątrz. Ostatnim ogniwem, które rozdziela truskawkę i poziomkę od innych krzewów owocowych jest malina.

4. Zespół zaklęć transmutacji organicznej flory

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Przekształć kod wykorzystujący metodę krokową na wymnażanie genetyczne. < skupienie > < Taxus baccata =Sp> Salvinia natans > < alfa, podwójne puknięcie > < Magnoliophyto! >

…………………………………. …………………………………. …………………………………. …………………………………. …………………………………. ………………………………….

2. Przyjrzyj się ryskom poniżej. Do jakiej grupy systematycznej należą poniższe rośliny.

……………………….. ……………………….. 3. Dobierz nazwy zaklęć do przemiany. a. pomidora w maślaka b. krzewika źródliskowego w ołówek c. sadzonkę orzecha włoskiego w miłorząb japoński

……………………….. …………………… …………………… ……………………

4. Wskaż różnicę w nazewnictwie transmutacji wewnątrzgatunkowych i zewnątrzgatunkowych. ………………………………………………………………………………… 68

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

rzemiany zwierząt należą do najbardziej wymagających transmutacji. Słyną ze stosunkowo wysokiego oporu, co stanowi problem dla niedoświadczonych magów. Wymagają niebagatelnej koncentracji i wysiłku umysłowego. Każdy kto podejmuje się tego typu przemian winien mieć na uwadze fakt, iż po raz pierwszy w swojej historii, zmierzy się z żywymi transmutantami, które ponadto są zdolne do odczuwania bólu i emocji. Dlatego, szczególnie młodzi adepci muszą zdawać sobie sprawę, że lekkomyślność w transmutacji może wyrządzić gigantyczne szkody w życiu zwierząt, niepotrzebnie skazując je na cierpienie. Zaklęcia transmutacji zwierzęcej, podobnie jak w przypadku przemian dla grzybów i roślin, wywodzą się z darwinowskiej teorii ewolucji. Zatem, uznawać będziemy, że wszystkie zwierzęta pochodzą od wspólnego przodka, od którego wyodrębniały się poszczególne grupy gatunków. Ponieważ lista dostępnych transmutacji byłaby przeogromna, my zajmiemy się wyłącznie uogólnioną przemianą bezkręgowców, oraz kręgowcami takimi jak: ryby, 69

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

płazy, gady, ptaki i ssaki. Drzewo rodowe wszystkich wyodrębnionych grup zwierząt, możesz zaobserwować na rycinie zamieszczonej na poprzedniej stronie, kolorem fioletowym zaznaczono bezkręgowce (Invertrebata), kręgowce (Vertrebata) wyróżniono kolorem zielonym.

5.1. Transmutacja bezkręgowców (Invertrebata) Bezkręgowce to ogólnie ujmując Chełbia modra przemieniana w różę pomarszczoną zespół grup zwierząt, pochodzących od protestów zwierzęcych. < skupienie > Powszechnie uważa się tą grupę za dość sztucznie utworzoną, a ich < Aurelia aurita =Sa> Rosa rugosa > < alfa, obrót > cechą charakterystyczną jest brak < Inervertrebatis! > szkieletu wewnętrznego w postaci kręgosłupa i czaszki. O bezkręgowców zaliczymy koło 98% wszystkich gatunków zwierząt. Warto zauważyć, że tak dominująca część świata biologicznego zasiedla niemalże wszystkie ekosystemy. Tym bardziej należy podkreślić fakt, iż tak zróżnicowane strukturalnie organizmy, można zmieniać jednym parametrycznym zaklęciem. Oto szereg tych czarów: Substrat bezkręgowiec bezkręgowiec bezkręgowiec bezkręgowiec

Produkt przedmiot nieożywiony roślina grzyb bezkręgowiec

Zaklęcie Invertrebato Invertrebatis Invertrebatus Invertrebate

Stosując te zaklęcia sugerowane jest stosowanie kodowania metodą krokową, choć możemy również stosować wymnażanie genetyczne. Obliczając opór, zawsze należy traktować każde zwierze 70

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Modliszka gwinejska (Sphodromantis gastrica)

Pszczoła miodna (Apis mellifera)

Czarna wdowa (Latrodectus mactans)

Skorpion cesarski (Pandinus imperator)

Rak szlachetny (Astacus astacus)

Krewetka nakrapiana (Atyaephyra desmaresti)

Winniczek (Helix pomatia)

Omułek jadalny

Pomór błękitny (Bielzia coerulans)

Mięczaki

Stawonogi

bezkręgowe jako organizm żywe o niskiej złożoności tkankowej. Budując równanie przemian zawsze należy stosować nazwy łacińskie gatunku. Symbol w równaniach reakcji zapisywany w środku strzałki – ‘Ca’ dla transmutacji wewnątrzgatunkowej (bezkręgowiec w bezkręgowiec lub przedmiot nieożywiony) lub „Sa” (bezkręgowiec w inny organizm). Wykonując zaklęcie zawsze wykorzystujemy chwyt alfa i manipulację obrotową nadgarstka. Wzór przemiany jest przedstawiony na poprzedniej stronie. Oto kilka wybranych przykładów bezkręgowców:

(Mytilus edulis)

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

5.2. Transmutacja ryb właściwych (Pisces)

Karp przemieniany w różę pomarszczoną < skupienie > < Cyprinus carpio =Sa> Rosa rugosa > < alfa, obrót > < Piscitis! >

Ryby to tradycyjna nazwa morskich kręgowców oddychających skrzelami, czyli zwierząt posiadających wykształcony kręgosłup i czaszeczkę. Ryby uznaje się za najstarsze kręgowe zwierzęta świata, a ich różnorodność szacowana jest na ponad 30 tysięcy gatunków. Nie bez znaczenia jest dla nas charakterystyczna zmiennocieplność tych stworzeń, co oznacza, że temperatura ich ciała jest uzależniona od temperatury otoczenia. Aby dokonywać transmutacji na rybach właściwych należy znać poniższy szereg zaklęć: Substrat ryba ryba ryba ryba

Produkt przedmiot nieożywiony roślina grzyb bezkręgowiec

Zaklęcie Piscio Piscitis Piscatus Piscate

Pawie oczko

Karp

Łosoś szlachetny

(Poecilia reticulata)

(Cyprinus carpio)

(Salmo salar)

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Każdego kręgowca należy uważać za ciało stałe o wysokiej złożoności tkankowej, dlatego należy zachować szczególną ostrożność przy obliczaniu oporu. Symbole zaklęć pozostają niezmienne jak w transmutacji kręgowców - ‘Ca’ dla transmutacji wewnątrzgatunkowej (ryba w rybę lub przedmiot nieożywiony) lub „Sa” (ryba w inny organizm). Dokonując takich przemian wykorzystujemy chwyt alfa i manipulację obrotową nadgarstka.

5.3. Transmutacja płazów (Amphibia) Płazy to pierwsze kręgowce czworonogie, które połowicznie zmieniły środowisko wodne na lądowe. Dlatego, też mówi się, że prowadzą one wodno-ziemny tryb życia. Współcześnie znane nam płazy znacznie różnią się od swoich przodków, chociaż tak jak swoi poprzednicy – pozostają drapieżne. Warto zauważyć, charakterystyczną dla płazów jednokomorową budowę serca oraz częściowo chrzęstny szkielet. Substrat płaz płaz płaz płaz płaz

Produkt przedmiot nieożywiony roślina grzyb bezkręgowiec inny kręgowiec

Zaklęcie Amphibio Amphibitis Amphibus Amphibie Animalie amphibie

Transmutacja tych zwierząt podporządkowuje się znanym nam schematom. Proponuje się wykorzystywanie metody krokowej i wymnażania genetycznego. Symbole transmutacji pozostają niezmienne dla wszystkich grup.

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Rzekotka drzewna (Hyla arborea)

Salamandra plamista (Salamandra salamandra)

Ropucha szara (Bufo bufo)

5.4. Transmutacja gadów (Reptilia) O ile płazy uznaje się za pionierów w przysłowiowym „wyjściu na ląd”, należałoby zauważyć, ze to właśnie gady, jako pierwsze opanowały tę część biosfery. Wspomnianą grupę zwierząt w znacznej części charakteryzuje: zmiennocieplność (ciepłota ciała uzależniona od warunków zewnętrznych), ich naskórek jest silnie zrogowaciały, tworzy łuski lub tarcze rogowe. Gady w znacznej większości są jajorodne, choć zdarzają się gatunkowe odstępstwa od tej reguły. Schemat tych transmutacji pozostaje niezmienny jak w przypadku płazów. Należy odpowiednio dobrać zaklęcie, symbol transmutacji oraz używać właściwych łacińskich nazw gatunkowych. Substrat

Produkt

Zaklęcie

gad gad gad gad gad

przedmiot nieożywiony roślina grzyb bezkręgowiec inny kręgowiec

Reptilio Reptilis Reptilius Reptilie Animalie reptilie

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Jaszczurka zwinka

Kobra królewska

Zaskroniec zwyczajny

(Lacerta agilis)

(Ophiophagus hannah)

(Natrix natrix)

Żółw stepowy

Kamelon jemeński

Gekon lamparci

(Testudo horsfieldii)

(Chamaeleo calyptratus)

(Eublepharis macularius)

5.5. Transmutacja ptaków (Aves syn. Feraves) Ptaki są najbardziej jednorodną pod względem wyglądu i budowy grupą kręgowców. Nie ma między nimi tak wyraźnych różnic jak pomiędzy żółwiem czy wężem. Ptaki nie mają wspólnego przodka w ewolucji jak w przypadku ryb, płazów, gadów czy ssaków, powszechnie uważa się, że ta grupa kręgowców wykształciła się jako linia uboczna rozwoju gadów. Dlatego też, zachowały w sobie bardzo wiele cech swoich starszych braci jak: jajożyworodność, wydalanie kwasu moczowego, czy prawie absolutny brak gruczołów na cienkiej, zrogowaciałej skórze. Jednak, tym co w najwyższym stopniu ukształtowało ich życie, jest przystosowanie do lotu. Wszystko to głównie dzięki umiejętności wykształcania piór oraz przekształcenia 75

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

przednich kończyn w skrzydła. Ptaki podobnie jak ssaki mają serce dzielone na cztery części: dwie komory i dwa przedsionki oraz są organizmami stałocieplnymi (uniezależniły ciepłotę swojego ciała od otoczenia). Transmutacja tych zwierząt nie odbiega niczym od przemian opisywanych w przypadku innych kręgowców. Należy odpowiednio dobrać zaklęcie, symbol transmutacji (wewnątrzczy zewnątrzgatunkowo) oraz używać właściwych łacińskich nazw gatunkowych. Substrat ptak ptak ptak ptak ptak

Kanarek zmieniany w pszczołę < skupienie > < Ramphastidae =Sa> Apis mellifera > < alfa, obrót > < Feraverte! >

Produkt przedmiot nieożywiony roślina grzyb bezkręgowiec inny kręgowiec

Zaklęcie Feraverto Feravertis Feravertus Feraverte Animalie feraverte

Tukan

Kruk

Kanarek harceński

(Ramphastidae)

(Corvus corax)

(Serinus Canaria)

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

5.6. Transmutacja ssaków (Mammalia) Ssaki to zdobywcy największego sukcesu ewolucyjnego w historii, pod względem ilości zasiedlonych środowisk znacznie przewyższyły gady. Dzięki swojej stałocieplności opanowały niedostępne dla swoich poprzedników, zimne obszary lądowe, wodne i powietrzne . Główną cechą tych organizmów jest ich żyworodność ( choć, niektóre gatunki składają jaja) i możliwość samic ssaków do karmienia mlekiem potomstwa. Pomimo wspomnianych cech adaptujących, gromada ssaków nie jest wcale najliczniejszą na naszym globie. W poniższej lekturze, zajmować będziemy się wyłącznie transmutacją małych ssaków jak chociażby gryzonie. Nie poruszane, będą zagadnienia związane z przemianami organizmów o dużych rozmiarach jak chociażby słonie, konie, krowy, ze względu na niską wartość użyteczną tego typu przemian.

Jeż europejski

Lis rudy

Mysz domowa

(Erinaceus europaeus)

(Vulpes vulpes)

(Mus musculus)

Przemiany ssaków należą do najbardziej spektakularnych transmutacji organicznych, choć niewątpliwie rzadko bywają niezbędne 77

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

w codziennym życiu. Symbole zaklęć pozostają niezmienne jak w transmutacji innych zwierząt ‘Ca’ dla transmutacji wewnątrzgatunkowej (ssak w ssaka lub przedmiot nieożywiony) lub „Sa” (ssak w inny organizm). Dokonując takich przemian wykorzystujemy chwyt alfa i manipulację obrotową nadgarstka. Substrat ssak

Produkt przedmiot nieożywiony

Zaklęcie Mammalio

ssak ssak ssak ssak

roślina grzyb bezkręgowiec inny kręgowiec

Mammalis Mammatus Mammate Animalie mammate

● Postulat Lebiediewa Inaczej zwany postulatem ograniczenia ewolucyjnego. Rosyjski uczony czarodziej Lebiediew, zauważył, że istnieją wybitne trudności z przekształcaniem owadów w ssaki. Wykonał około 5 tysięcy takich prób, z wykorzystaniem kilkunastu gatunków. Prawie zawsze takie próby kończyły się śmiercią substratu. Zwierzęta, którym udało się przeżyć transmutacje, szybko wracały do swojej macierzystej formy. Świadczy to o niskiej trwałości tego typu 78

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

przemian. Zgodnie z ogłoszonym, przez Lebiediewa postulatem, należy wyłącznie przekształcać zwierzęta kręgowe, w kierunku niższych szczebli drabiny ewolucyjnej np. ptaki w gady. Próby przekształcania w kierunku przeciwnym, zwykle kończą się śmiercią obiektu transmutacji. Graficzne przedstawienie postulatu zamieszone zostało na stronie 78.

Czy wiesz, że…? Brakujące ogniwa łańcucha ewolucyjnego, to organizmy, które łączyły cechy dwóch królestw fauny. Jest to ostatni wspólny przystanek w długiej drodze rozwoju grupy zwierząt, od którego następuje nieodwracalne rozdzielenie się dwóch królestw. Do tej pory udało się odnaleźć szczątki kilku form przejściowych: -Ichthyostega (pomiędzy rybami a płazami) -Sejmuria ( pomiędzy płazami a gadami ) -Archaeopteryx (pomiędzy gadami a ptakami) -Cynognat (pomiędzy ssakami a gadami) Na rysunku obok: Cynognat.

5.7.* Transmutacja biegu życia Zagadnienie żywotności w transmutacji zostało dokładnie opisane zarówno od strony transometrii jak i wyznaczników samego zjawiska. Jednakże wciąż pozostaje wiele kwestii których rozwiązanie nie przyniosło oczekiwanych rezultatów i pozostało nie objaśnionych w dostatecznym stopniu. Transmutacja biegu życia jest jednym z takich problemów. W zakres tego fenomenu wpisane zostały dwie zależności: żywotność w rozumieniu standardowym jak i zmienność ciała w czasie. 79

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Powstałe uwarunkowania przenoszą wszelkie dysputy nad tym problemem ponad klasyczne pojmowanie przemian. Czas, który okazuje się elementem komplikującym jednoznaczne wyznaczenie pozycji zaklęć biegu życia w podziałach transmutacyjnych nie pozwala na umieszczenie tej grupy czarów w grupie zaklęć transmutacji organicznej. Po części opisy wyniku tych zaklęć, czyli starzenie się i odmładzanie organizmów żywych wskazują, że zmianie ulega wyłącznie moment w cyklu życia danego organizmu – czyli jedna cecha (wiek), co sprowadzałoby te czary do transfiguracji organizmów żywych. Badania laboratoryjne nad masą zaklęcia, pozwoliły oszacować miejsce tej grupy zaklęć w Układzie Okresowym Symboli Zaklęć Transmutacyjnych, nieco arbitralnie mieszcząc je w grupie transmutacji nieorganicznej. Można by przypuszczać, że transfiguracja jest głównym składnikiem zaklęć zmieniających bieg życia, co nie wyklucza silnie działającego komponentu organicznego. ● Opór w transmutacji biegu życia Tworzenie kodów zaklęć odmładzających i postarzających może być przeprowadzone zarówno metodą krokową, jak i niewerbalnie – dysocjacją jonową. Każda z metod ma swoje wady i zalety. Stosując metodę krokową ważnym elementem będzie szacowanie oporu. Stała C będzie wyznaczana zgodnie z złożonością substratu organicznego, natomiast stała r pozostanie na poziomie 1.5 pomimo, iż wynik transmutacji pozostanie żywy. Jest to spowodowane tym, że w transmutacji biegu życia nie tworzymy innego organizmu żywego, tylko zmieniamy pojedynczą cechę – wiek. Szacowanie oporu prześledź na stronie 81. 80

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

PRZYKŁAD 1. Szacowanie oporu w transmutacji biegu życia. Oblicz opór dla postarzenia Muchy domowej (Musca domestica) Dane: C= 2,5 r = 1,5 n=1 Szukane: p =?

Wzór: p= n(C+r) Obliczenia: p = 1(2,5+1,5) p = 1*4 p= 4

Odpowiedź: Opór transmutacyjny muchy domowej wynosi 4.

Wykorzystanie tej metody jest dość pracochłonne i odbiega od tego do czego przyzwyczailiśmy się używać, zatem nie trudno o pomyłki, których skutek może być opłakany. Korzystanie z transmutacji niewerbalnej jest adresowane do zaawansowanych użytkowników wszelkich przemian. Wymaga ono od nas dobrego kojarzenia i analizowania Układu Okresowego Symboli Zaklęć Transmutacyjnych, lecz jest bardziej regularne w tworzeniu. Pamiętaj, decyzja które kodowania należy wykorzystać nie jest arbitralna, wybierz tę, w której czujesz się lepszy. ● Współczynnik Shapiro-Wilka

Więcej w rozdziale 8.4

Ponieważ omawiane przemiany dotyczą zmian w organizmach dokonywanych w jednostce czasu istotne jest wyznaczenie o ile jednostek czasu organizm ma się zestarzeć lub odmłodzić. Miarą wpisywaną w równanie tego typu jest współczynnik Shapiro-Wilka, mierzący o jaki odsetek średniej długości życia gatunku organizmu o jaki ma dokonać się przemiana. 81

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Tau () to współczynnik Szapiro-Wilka. (Delta-tau)  to ilość lat, lub części roku, jakie o ile chcemy początkowy wiek substratu, x to natomiast średnia długość życia gatunku substratu podana w latach. Każdy gatunek ma inną przeciętną długość życia, zatem będziemy musieli te dane odczytać z odpowiedniej tabeli. Aby umożliwić ćwiczenie takich obliczeń poniżej zamieszczona została odpowiednia tabelka. człowiek motyl mucha domowa komar rośliny jednoroczne rośliny dwuroczne byliny drzewiaste

x 65 0,06 0,08 0,08 1 2 60

mysz mrówka pszczoła świnka morska kanarek bóbr jeleń

x 3 4 4 12 11 17 21

karp mewa struś jesiotr krokodyl sęp żółw olbrzymi

x 25 33 65 90 95 95 174

PRZYKŁAD 2. Szacowanie współczynnika Shapiro-Wilka. Oblicz współczynnik Shapiro-Wilka do transmutacji postarzającej muchę domową o jeden tydzień Dane:  = 1 tydzień = 1:52 tygodnie roku = 0,02 roku x = 0.08 Szukane: =? Odpowiedź: Współczynnik  wynosi 25%

Wzór:  = (:x) *100% Obliczenia: = (0.02: 0.08)*100%  = 0.25*100%=25%

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Posiadajac już obliczoną wartość współczynnika Shapiro-Wilka można utworzyć specyficzne równanie pozwalające zmienić Definicja: wiek organizmu żywego o konkretną wartość wyrażoną Futurium Preteritum w latach. Jeśli postarzamy organizm (tzw. futurium) współczynnik musi być dodatni. Jeśli chcemy go odmłodzić (tzw. preteritum) używamy współczynnika ze znakiem ujemnym: Futurium < substrat po łacinie + =E> substrat postarzał się o x lat/tygodni > Preteritum < substrat po łacinie - =E> substrat odmłodniał o x lat/tygodni > Tak więc chcąc utworzyć równanie Futurium muchy domowej o 1 tydzień, równanie otrzymałoby postać: < Musca domestica +25% =E> Musca domestica postarzała się o 1 tydzień > ● Budowa zaklęć rozwoju życia Do skonstruowania zaklęcia biegu życia potrzebne są dwa człony, pierwszy z nich dotyczy odniesienia czasowego. Jeśli będziemy transmutować organizm w starszy używać będziemy członu Futurio. W przypadku przeciwnym poprawną formą będzie Preterio. Definicja: Drugi człon zaklęcia to tzw. supinum nieorganiczne. Jest Supinum forma nazwy zaklęcia służąca nam do transmutowania żywych organizmów w martwe. Z supinum regularnie spotykałeś się an stronnicach tego rozdziału, wykorzystując je do transmutacji np. zaskrońca w wąż ogrodowy. Futurio (dla postarzenia) Preterio (dla odmładzania)

SUPINUM +

forma służąca do transmutacji półżywej zwierząt i roślin. Zakończona na głoskę -o 83

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Dla naszego przykładu z użyciem muchy domowej odniesienie czasowe to futurium zatem pierwszym członem będzie Futurio. Ponieważ mucha jest bezkręgowcem, jej supinum to Invertrebato. Łącznie w tym przykładzie zastosujemy zaklęcie Futurio Invertrebato. ● Gdy życie było za krótkie… Transmutacja rozwoju życia Futurium o 1 tydzień muchy domowej bywa bardzo groźna dla naszych < skupienie > substratów. Zdarza się, że nie <p=4> potrafimy oszacować na jakim etapie < Musca domestica +25% =E> Musca domestica życia znajduje się zwierzę czy postarzała się o 1 tydzień > roślina. Ile czasu żyje? Ile pozostało < alfa, podwójny obrót > < Futurio Invertrebato! > jej do śmierci? Dodając lub odejmując odpowiednie wartości współczynnika Shapiro-Wilka możemy doprowadzić organizm do stanu przed narodzeniem lub do stanu po obumarciu. W obydwu wypadkach bezpowrotnie tracimy obiekt poddany przemianie. Wprawiając się w sztukę jaką niewątpliwie jest ten dział transmutacji, warto rozpocząć praktykę od przemian roślin jednorocznych i bezkręgowców. Organizmy te maja tendencję do wyraźnej zmienności rozwojowej, kilkakrotnie zmieniają postać w ciągu życia co czyni te mutacje najbardziej widowiskowymi. 84

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Podaj przykład przemiany dla której możesz wykorzystać następujące zaklęcia. - Invertrebatus……………………………………………………………. - Feraverte ……………………………………………………………………………… - Reptilis ………………………………………………………………………………… 2. Uszereguj organizmy od najstarszego ewolucyjnie do najmłodszego: krokodyl kot żółw kanarek łosoś osa 3. Przeczytaj krótki opis zwierzęcia. Do jakiej gromady zwierząt może należeć? „Ubarwienie brązowe, rdzawe lub zielonkawe. Niekiedy ma grzbiet pokryty plamami. Długość do 25 cm (samce mniejsze). Masa do 2 kg. Aktywna nocą. Żywi się bezkręgowcami i małymi kręgowcami. Z tyłu głowy posiada skórne gruczoły jadowe, które są przyczyną zatruć wśród zwierząt po jej spożyciu. Żyje ok. 20 lat. Składa w wodach do 35 tys. jaj. Młode wykluwają się po kilku tygodniach.” Gromada: …………………………………. 4. Wyjaśnij mechanizm działania postulatu Lebiediewa. ………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………… 85

5. Zespół zaklęć transmutacji organicznej fauny

5. Przyjrzyj się rysunkom poniżej, podpisz jakie gromady prezentują te okazy. Wykorzystaj wyrazy z ramki. ryby ● ssaki ● gady ● bezkregowce

………………… …………..…….. …………………. 6. Dobierz nazwy zaklęć dla przemiany:     

lisa w krzewika źródliskowego karpia w gupika czarnej wdowy w temperówkę kruka w ropuchę szarą mysz domową w poduszkę do igieł

…………………

…………..…….. …………..…….. …………..…….. …………..…….. …………..……..

7. Oblicz współczynnik Shaprio-Wilka dla preteritum Myszy domowej (Mus musculus) o 1 rok. Pamiętaj o dobraniu odpowiedniego znaku dla obliczonej wartości.

6. Magopatologia przemian ludzkich

Magopatologia przemian ludzkich

agomedycyna to jedna z najprężniej rozwijających się dziedzin nauki magicznej, zakorzeniona u styku zielarstwa i opieki nad magicznymi stworzeniami. Stosunkowo niedawno polski Świat Magii uległ medycznym inspiracjom i uznał ją za wartościową. Trudno szukać dziedziny, w życiu człowieka, która dba o najważniejszą wartość jaką jest zdrowie. Jej związki z transmutacją nie są zbyt szczególnie rozległe, ograniczają się wyłącznie do przeciwdziałania zmianom ciała ludzkiego pod wpływem zakażeń, zgłębianiu genetycznych podstaw samorzutnych zmian wyglądu czy magotraumatologii – subdyscyplinie obejmującej swoimi zainteresowaniami leczenie urazów pozaklęciowych. W swoich rozważaniach skupimy się wyłącznie na dwóch pierwszych przypadkach, widowiskowych przemianach z udziałem najtrudniejszego substratu – człowieka.

6.1.* Likantropia Przemiany ludzi w zwierzęta to bodajże najbardziej zaskakujące transmutacje dokonywane z udziałem ludzi. Oprócz ich ogromnej trudności, efektu zapierającego dech w piersiach stanowią wciąż niewyczerpane źródła rozważań dla transmutologów. Co stoi za fenomenem tych przemian? Na to pytanie postaramy się odpowiedzieć analizując zjawisko wilkołactwa i animagii. Powiadają „wiara w to, ze niektórzy ludzie zmieniają się w wilkołaki, jest równie stara, jak ludzki 87

6. Magopatologia przemian ludzkich

strach przed tym co dzikie”. Zatem ogromną popularność tych transmutacji, możemy zawdzięczać czystko ludzkiej potrzebie opanowania pierwotnej siły natury, wolnej od wpływu kultury człowieka. ● Historia likantropii Gilles Garnier był nie tylko odludkiem, ale także wielokrotnym mordercą, który pożerał zbłąkane dzieci. Świadkowie, którzy widzieli jak popełnia te zbrodnie, twierdzili, ze czasem przybierał postać wilka. Gdy go schwytano, Garnier wyznał, iż faktycznie przemieniał się w wilka i zjadał dzieci. Oskarżono go o odrażająca przestępstwa wilkołactwa i czarów, a następie spalono we Francji w 1573 roku. Pewna historia z 1588 roku, również z Francji, mówi o myśliwym, który odciął wilkowi łapę, i schował ją do torby. Później, gdy pokazywał ją miejscowemu szlachcicowi, ujrzał ze zdumieniem, że łapa zamieniła się w dłoń ze złotym pierścieniem. Przerażony szlachcic rozpoznał pierścień i popędził do kuchni, gdzie znalazł żonę opatrującą poranioną rękę. Kobieta została spalona na stosie Słynny wilkołak pochodził z Niemiec – Peter Stubbe, który został uznany za winnego mordowania i zjedzenia 13 dzieci (włącznie z własnym synem) oraz dwóch ciężarnych kobiet. Chełpił się, że diabeł dał mu magiczny pas, za pomocą którego mógł się zmieniać w zwierze. Stubbe był łamany kołem, a następnie został ścięty i spalony w 1589 roku. 88

6. Magopatologia przemian ludzkich

Wilki były tradycyjnie kojarzone ze sferą śmierci. Wiara w to, że niektórzy ludzie mogą zmieniać się w dzikie zwierzęta, wydaje się niemal powszechna. Na obszarach, gdzie wilki nie występują, ich rolę pełnią inne zwierzęta. W Ameryce Południowej ludzie zmieniają się w jaguary, w Afryce w lamparty, hieny, w Indiach w tygrysy, a w Japonii w lisy i borsuki. ● Wirus wilkołactwa Wilkołactwo jest wirusową chorobą zakaźną pokrewną wirusowi wścieklizny, choć jego skutki bywają nieporównywalne groźniejsze. Wirus likantropii ma postać bańki, wypełnionej materiałem genetycznym zapisanym na kwasie rybonukleinowym (RNA) – w przypadku infekcji przejmuje on kontrolę nad metabolizmem komórek gospodarza, zmuszając je do produkowania nowych wirusów. RNA otoczonej jest kapsydem –podwójną białko-tłuszczową błoną, najeżoną glikoproteinami. Ich zadaniem jest upodobnienie Definicja: się do komórek gospodarza, tak aby komórki Wilkołactwo RNA odpowiedzialne za reakcje immunologiczne (obronne – Kapsyd limfocyty) , nie rozpoznały intruza.

Glikoproteina

Istnieją dwie odmiany wirusa likantropii, wywołujące odmienne objawy oraz powodujące różne tempo przebiegu choroby. Wirus likantropii typu A (WZL-A) oddziaływuje na komórki człowieka z specyficznym cyklu litycznym. Wirus ten przejmuje kontrolę nad komórką, włączając swój RNA do zdrowego DNA komórki. Nowo powstały materiał genetyczny zmusza komórkę gospodarza do produkcji białek kapsydu oraz nowych nici RNA. Kapsyd i wirusowy materiał genetyczny szybko składają się w nowe winiony. 89

6. Magopatologia przemian ludzkich

Ostatnim etapem jest rozkład ściany komórkowej komórki, uwalniając nowe wirusy. Taki cykl życiowy kończy się rozpadem (lizą) zaatakowanej komórki, nazywamy cyklem litycznym.

Definicja: Liza Cykl lityczny Cykl lizogeniczny

Nie wszystkie infekcje kończą się w ten sposób. Wirus likantropii typu B (WZL-B) rozpoczyna swój pobyt w organizmie od cyklu lizygenicznego. Wirus zamiast niszczyć komórkę, włącza swój materiał genetyczny do DNA komórki, przechodząc w

nieczynną postać profaga. W pewnych warunkach, okres inkubacji kończy się i wówczas komórka przechodzi przez cykl lityczny. ● Przebieg zachorowania Zarówno WZL-A i WZL-B ma podobny początek, rezerwuar zarazków stanowią osoby chore, czasem zwierzęta mięsożerne. Do 90

6. Magopatologia przemian ludzkich

zakażenia dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu, przez pokąsanie, oślinienie lub zanieczyszczenie krwią chorego. Wirus przemierza organizm rozpoczynając kolejno od komórek kostnych gdzie się namnaża, przechodzi przez styki mięśni z komórkami nerwowymi i zmierza w kierunku mózgowia. Wilkołaki z wirusem typu A cechują się wysoką dynamiką przebiegu choroby. Przemiana w postać wilkołaczą trwa szybciej, proces odwrotny trwa dłużej aniżeli w typie B. Wilkołak cechuje się nadmierną agresją, utrzymującą się nawet po pełni księżyca. Często występuje ślinotok i mimowolne skurcze mięsi. Po powrocie do postaci ludzkiej pojawiają się urojenia i omamy. W terminalnej fazie choroby zanikają jakiekolwiek instynkty wyższe, niezależnie od fazy księżyca. Pacjent porusza się tylko na czterech nogach. Występuje nadmierne owłosienie twarzy, pozostają kły bez konieczności wystąpienia pełni. Końcowo pacjent nie wraca do normalnej swojej postaci, ginąc z powodu niewydolności krążenia, wątroby lub trzustki. Przeciętna długość życia od momentu zachorowania waha się do 11-14 lat. Wirus typu B działa mniej intensywniej z racji długiego okresu inkubacji, często przebiegającego prawie bezobjawowo. Wówczas, chory preferuje pokarmy mięsne, krwiste – potrafi kontrolować swoje 91

6. Magopatologia przemian ludzkich

zachowanie w stopniu umożliwiającym dobre przystosowanie społeczne. Wirus typu B w przeciwieństwie do swojej ostrej postaci, może być przekazywany w materiale genetycznym następnym pokoleniom. W czasie pełni, przechodzi pełne przeobrażenie i regularnie wraca do swojej postaci po jej zakończeniu. Okresowo występują oznaki zmęczenia bezpośrednio po powrocie do ludzkiej formy. Choroba wkracza w przebieg ostry średnio po 40 latach od zarażenia. Wówczas pacjent coraz dłużej trwa w stanie wilkołaka niezależnie od fazy księżyca. Przyczyną śmierci są najczęściej rozległe zawały mięśnia sercowego. ● Szanse leczenia O konsekwencjach choroby jaką jest likantropia długo by rozmawiać. Nie sposób opisać tragedii rodzin, którą dotyka takie nieszczęście. Często pacjenci zostają społecznie odizolowani, wyszydzani, cierpią na niskie poczucie własnej wartości. Nierzadko tracą poczucie bezpieczeństwa, obwiniają się za brak samokontroli nad własnym zachowaniem. Pomimo wielkiego postępu w naukach magomedycznych, nadal wilkołactwo leczy się objawowo – nie możliwa jest remisja choroby. Najskuteczniejszą terapią, uśmierzającą ból przemiany w czasie pełni księżyca jest eliksir tojadowy. Jego działanie choć nie zapobiega przemianie, otumania wilkołaka zapobiegając niebezpieczeństwu jakie może stanowić chory.

6.2.* Animagia Animagia to wyuczona zdolność przemiany własnego ciała w postać zwierzęcą bez/z wykorzystania różdżki. Ta Definicja: inspirująca zdolność wymaga Animagia 92

6. Magopatologia przemian ludzkich

ogromu doświadczenia, zdolności panowania nad własnym ciałem i potężnej sile woli. Wyobraź sobie, jak trudno jest pokonać własny opór transmutacyjny. Przecież każde ciało posiada wrodzoną chęć zachowania własnego kształtu, zatem animagia to nic innego jak próba sforsowania fizjologii własnej fizyczności. Ze względu bezpieczeństwa, ani magowi zmuszeni są zarejestrować się w odpowiednich instytucjach Ministerstwach Magii, jednakże wciąż obserwuje się rozrost „czarnej strefy” w tym zakresie. Choć wskazówki praktyczne tej cennej sztuki nie zostaną tutaj przedstawione, zwróć uwagę na siedem cech jakimi powinien charakteryzować się animag: 1. Restrykcja kształtu – animag może przybrać tylko jedną postać zwierzęcą oddającą jego cechy osobowości. 2. Dowolność sytuacji – niezależnie od zaistniałych warunków zewnętrznych animag potrafi dokonać zmiany. 3. Zachowanie kontroli – podczas przemiany czarodziej zachowuje ludzką uczuciowość i potrafi skutecznie odpierać instynkty zwierzęce. 4. Zachowanie pamięci – po powrocie do ludzkiej formy animag zachowuje wspomnienia z czasu, kiedy był zwierzęciem. 5. Zachowanie osobowości – będąc w formie zwierzęcej, cechy jakim charakteryzuje się człowiek przed przemianom nie ulegają dezintegracji. 6. Brak cierpienia – animizacja przebiega bez bólu, ciało i zdrowie nie ulegają uszkodzeniu w wyniku przemiany. 7. Zdolność powrotu – animag potrafi samodzielnie powrócić z postaci zwierzęcej do ludzkiej 93

6. Magopatologia przemian ludzkich

● Problemy animizacyjne Młodzi czarodzieje, zafascynowani perspektywami jakie otwiera zdolność animizacji, często pochopnie rezygnują z kroków, które należy podjąć aby odpowiednio kontrolować swój potencjał magiczny. Niepełna animizacja – czyli zachowanie w różnych proporcjach kształtu ludzkiego i przybranie ludzkiego stanowi realne zagrożenie życia i zdrowia. Wyobraź sobie przemianę w której zachowałeś ludzką formę od pasa w dół, a od góry przybrałeś kształt Definicja: królika. Pamiętaj, że animizacja to nie tylko Niepełna animizacja powierzchowna zmiana, ale również zmiana organów wewnętrznych. Tak więc królicze serce nie zaopatrzy w krew tak dużej masy ciała w przypadku wspomnianej już przemiany. Blokada animizacyjna – czyli niemożność uwolnienia się z postaci zwierzęcej, wywołana wybrakowaną strukturą zaklęcia. Stanowi dość częsty problem zarówno u początkujących jak i zaawansowanych adeptów tej sztuki. Zastanów się wówczas, jakie Definicja: miny mają pracownicy Szpitalu św. Munga kiedy Blokada animizacyjna Animizacja absolutna widzą u progu zdezorientowaną pandę. Skrajną formą blokady animizacyjnej, jest animizacja absolutna, występująca nawet przy udanych przemianach. Niemożność powrotu do ludzkiej postaci towarzyszy zanikowi uczuciowości charakterystycznej dla ludzi, spada zdolność do kontroli własnego zachowania. Nie leczona prowadzi do przejęcia instynktów zwierzęcych, trwających nawet po cofnięciu zaklęcia.

6. Magopatologia przemian ludzkich

● Klątwa transmutacyjna Tortura transmutacji (Torverto Transmutative) niegdyś używane wyłącznie przez osoby parające się czarną magią, dziś zalety tego zaklęcia dostrzegł ogół społeczeństwa. Tortura transmutacji służy do wymuszania dysanimiazcji (odwrócenia skutków animizacji). Wykorzystują zarówno służby Ministerstwa Magii jak i uzdrowiciele, aby zakończyć działanie blokady animizacyjnej. Definicja: Narzucony powrót do formy ludzkiej jest bardzo Dysanimizacja bolesny, każda komórka ciała zwierzęcia stawia wyraźny opór przed przemianą i zmuszona do utraty kształtu wywołuje krótkotrwałe acz niezwykle dotkliwe uczucia rozciągania, skracania i parzenia.

6.3.* Metamorfomagia Metmorfozy to jedne z najtrudniejszych ale i najbardziej fascynujących przemian jakie mogą zajść w ludzkim ciele. Któż nie dałby wiele, za możliwość przyodziania bardziej atrakcyjnej powłoki cielesnej. Doczepione wąsy, zmieniona fryzura, większy biust czy muskulatura, to tylko nieliczne przykłady marzeń ludzi w każdym wieku. Próby zatrzymania procesów starzenia się, pogoń za młodością to zaledwie przedsionek dla perspektyw jakie stawia nam metamorfomagia. Za pomocą różdżki możemy czasowo nadać sobie nową tożsamość, choć przez chwilę poczuć się inaczej. Choć sztuka ta jest dostępna od zaraz tylko nielicznym, stanowi doskonały materiał do badań nad transmutacją ludzką, co w przyszłości może owocować możliwościami nadawania bardziej trwałych zmian w wyglądzie człowieka. 95

6. Magopatologia przemian ludzkich

Metamorfomagia w ujęciu klasycznym tego Definicja: zagadnienia to wrodzona zdolność czarodzieja do Metamorfomagia dowolnej zmiany wyglądu fizycznego swojego ciała. Przemiana taka następuje zgodnie z wolą czarodzieja, co oznacza, że potrafi on samodzielnie, bez użycia różdżki doprowadzić do transmutacji. Ponadto, w określonych sytuacjach czarodziej obdarzony taką właściwością potrafi podświadomie inicjować taką przemianę. Ma to miejsce głównie w przypadku przeżywania silnych wrażeń emocjonalnych. Przykładem może być fakt, iż w sytuacji skrajnego podirytowania metamorfomag zmienia kolor swoich włosów na czerwony. Czy dosłownie wszystko w swoim ciele potrafi zmieniać metamorfomag? Odpowiedź nie jest prosta, nieliczna grupa czarodziei posiadających tą umiejętność potrafi skutecznie zmieniać formy twarzy i włosów. Rzadziej spotyka się możliwości kontrolowania przemian niższych partii ciała. Naukowo potwierdzono, że wyłącznie tęczówka oka opiera się działaniu metamorfomagii. Co więcej, jest to zdolność która w określonych warunkach, ujawnia się u potomków z jednego rodu, zatem można wnioskować, że umiejętność ta ma podłoże genetyczne. ● Podstawowe pojęcia z zakresu genetyki Genotyp – zestaw genów osobnika, uzyskiwany drogą dziedziczenia. Może ale nie musi objawiać się w fizyczności organizmu. Fenotyp – zestaw cech danego osobnika, będący wypadkową oddziaływań genetycznych i środowiskowych. Nie tylko cechy uzyskane drogą dziedziczenia przejawiają się w naszym wyglądzie, na naszą 96

6. Magopatologia przemian ludzkich

fizyczność ma również wpływ otoczenie w jakim przebywamy. Jeśli ktoś ma wysokich rodziców, a sam jest niski istnieje pewne przypuszczenie, że np. matka nieodpowiednio odżywiała się w czasie ciąży. Zatem niski wzrost nie będzie zależał tylko od przekazanych genów. Allel – jedna z dwu (lub więcej) postaci danego genu, warunkujących występowanie przeciwstawnych cech. Allele dominujące (A)– uwarunkowują wystąpienie danej cechy, maskują działanie alleli recesywnych (a), których cechy choć pojawiają się w genotypie nie występują w fenotypie. Zwyczajowo allele dominujące oznacza się wielką literą a allele recesywne małą. Homozygota – każdy człowiek posiada w swoim genotypie, jeden allel tego samego genu pochodzący od matki i jeden pochodzący od ojca. Gdy okaże się, że osoba posiada obydwa allele dominujące (AA) osobnika, takiego nazwiemy homozygotą dominującą, jeśli oba będą recesywne (aa) wówczas mówimy o homozygocie recesywnej. Heterozygota – osoba posiadająca w swoim genotypie jeden allel dominujący i jeden recesywny (Aa). W takim przypadku w jej fenotypie zawsze wystąpi cecha dominująca. Prawo czystości gamet – gameta to komórka rozrodcza organizmu, w przypadku ludzi będzie to plemnik i komórka jajowa. Prawo to mówi, że w gamecie znajduje się po jednym z pary alleli warunkujących wystąpienie cechy. ● Dziedziczenie metamorfomagii Dziedziczenie metamorfomagii bazuje na dwóch typach alleli. Allelem dominującym (A) – jest gen mówiący o braku zdolności do 97

6. Magopatologia przemian ludzkich

metamorfizacji. Allel recesywny (a) jest gen dający szansę na wykorzystanie metamorfoz. Osobnik, który od matki ojca otrzyma genotyp AA nie zostanie metamorfomagiem. heterozygota Aa – choć posiada gen metamorfizacji, nie będzie zdolna do takiej przemiany, z powodu wystąpienia allelu dominującego. Dziecko okaże się metamorfomagiem wtedy i tylko wtedy, gdy zarówno od matki jak i ojca otrzyma allel recesywny, dający w sumie genotyp aa. Przyjrzyjmy się przykładowi, w którym ojciec metamorfomag (heterozygota recesywna) wraz z matką nie posiadającą ani jednego genu tej zdolności (homozygota dominująca) starają się o potomstwo. Oceńmy szansę na wystąpienie takiej cechy u dziecka.

6. Magopatologia przemian ludzkich

Czy wiesz, że… Istnieje powszechne przekonanie, że metamorfomagiem trzeba się urodzić. Włosy jasny blond w rude Zasadniczo to prawda, chociaż nikt nie może zaprzeczyć, że w pewien sposób { silne skupienie } można naśladować skomplikowane { M8- + 8 Metamorfio+ =*> rude włosy } działanie genów poprzez zwykłą { gamma, przeciąganie } transfigurację organiczną pewnych { silne skupienie } elementów ciała. My skupimy się na { … =*>… } zmianie barwy włosów. Zaklęcie, które będziemy wykorzystywać nosi nazwę Metamorfio i świetnie spisuje się w przypadku drobnych korekt własnego wyglądu. Czar ten ma wiele wad, przede wszystkim bardzo szybko ulega entropii (rozpadowi), zatem efekt naszego czarowanie pewnie nie wytrzyma na naszej głowie więcej niż kilka godzin. Zaklęcie stosuje się wyłącznie korzystając z transmutacji niewerbalnej, zatem obowiązkowe będzie użycie dysocjacji jonowej. Ponieważ transmutować będziemy wyłącznie kolor włosów, wymagane będzie specjalistyczna manipulacja zwana przeciąganiem. Polega ona na przytrzymaniu różdżki u podstawy włosaprzy głowie i przeciągnięciu różdżką po całej długości kosmka. Przykład transmutacji zmieniającej kolor włosów możesz obejrzeć na marginesie tej strony.

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Podpisz rysunek elementami budowy wirusa

błona komórkowa ● kwas rybonukleinowy ● glikoproteina ● błona jądra komórkowego 1. ……………………………… 2. ……………………………… 3. ……………………………… 4. ……………………………… 99

6. Magopatologia przemian ludzkich

2. Uszereguj etapy namnażania wirusa likantropii w ciele gospodarza. Kapsydy łączą się RNA tworząc potomne wirusy Komórka dzieli się przekazując nowym komórką RNA wirusa (faza profaga)

Wirus wstrzykuje RNA do komórki Potomne wirusy napierają na błonę komórkową komórki gospodarza W profagach następuję synteza kapsydów i namnażanie materiału genetycznego Liza (rozpad) komórki gospodarza Wirus włącza się do materiału genetycznego komórki gospodarza

3. Odnajdź 3 podobieństwa pomiędzy likantropią a animagią. (1) ………………………………………………………………………….. (2) ………………………………………………………………………….. (3) …………………………………………………………………………..

4. Rozszyfruj jakie jest prawdopodobieństwo urodzenia dzieckametamorfomaga, kiedy homozygotą dominującą.

matka

jest

metamorfomagiem

ojciec

100

7. Psychomutacje

Psychomutacje

mysł człowieka jest jedynym z najdoskonalszych tworów jakie dała nam natura w toku rozwoju. Choć samo pojęcie należy uznać za nazbyt ogólne, zarówno naukowcy mugolscy jak i czarodzieje od wieków podejmowali próby opisu zdolności umysłowych. To właśnie dzięki niemu świadomie postrzegamy otaczającą nas rzeczywistość, interpretujemy ją, potrafimy reagować na zagrożenia i cieszyć się każdą chwilą emocji. Nie udało się do tej pory z pełną pewnością odnaleźć miejsca w organizmie u podstaw, której tworzy się umysł. Badania zwierząt i ludzi wobec których stosowano zaklęcie zapomnienia wskazują, iż to mózg będzie podłożem zdolności umysłowych i emocji. Dzięki wyspecjalizowanym narządom potrafi analizować i syntetyzować dane pochodzące z otoczenia oraz nadawać im znaczenie. Każde muśnięcie skóry, smak czy pojedynczy promień światła zostaje przetworzony przez komórki mózgu – neurony (rysunek sieci neuronów w mózgu możesz zobaczyć powyżej). Niewątpliwie jest to pewnego rodzaju fenomen pokazujący w jaki sposób, za pomocą mieszaniny tłuszczów, glukozy, białka i wody natura wytworzyła umysł 101

7. Psychomutacje

ludzki, dzięki któremu człowiek wspiął się na wyżyny łańcucha ewolucyjnego, zyskując największy wpływ na wywieranie wpływu na naszą planetę.

7.1.* Koncepcja umysłu magicznego Magia to pojęcie abstrakcyjne, choć badania wykazują, że jest cechą dziedziczną z pokolenia na pokolenie. Każdy z nas rodzi się z tymi zdolnościami, które w biegu życia stają się coraz bardziej wyraźne, stabilne. Kontrolowanie magii rośnie wraz z dojrzewaniem organizmu, dzięki odpowiedniemu treningowi i wychowaniu służy czarodziejom przez całe życie. Umiejętność ta jest ściśle związana z emocjonalnym i intelektualnym postępem jaki dokonuje się w umyśle podczas rozwoju struktur mózgowia.

102

7. Psychomutacje

Sama struktura umysłu nasuwa skojarzenie z dobrze zaprogramowanym zegarkiem, w którym każdy trybik pełni inną funkcję, wpływając na działanie innej części maszyny. W podobny sposób ujmuje to zagadnie Koncepcja umysłu magicznego autorstwa Tulvinga i Cannemana znajduje się na stronie powyżej. Umysł składa się z dwóch dużych podsystemów. Podsystem poznawczy odpowiada za odbieranie informacji o bodźcach (danych pochodzących z środowiska). Interpretuje on dane pochodzące z narządów zmysłów, nadaje im znaczenia, osądza i podejmuje decyzje wyrażone odpowiednich zachowaniem. Czując ciepło świecy, nasze oczy i skóra odbierają informację z otoczenia, nasz umysł uruchamia wspomnienie o poparzeniu, które kiedyś doznaliśmy w Definicja: podobnej sytuacji i podejmuje decyzję by nie zbliżać poznanie palców do płomienia. W zakres podsystemu proces poznawczy poznawczego wchodzi pięć dynamicznie współdziałających procesów: spostrzeganie, uwaga, pamięć, wyobraźnia oraz myślenie. Podsystem afektu zbiera w sobie emocje i Definicja: nastroje odczuwane przez nasz umysł. Wpływają one afekt walencja bezpośrednio na nasze zachowania, poprzez podejmowanie reakcji zgodnych z ładunkiem uczucia (walencją). Odczuwana złość (ładunek ujemny) w wyniku bólu, szybciej prowadzi do wyboru zachowań agresywnych, niż uczucie radości. Oba podsystemu umysłu współdziałają ze sobą i wzajemnie na siebie wpływają. Czasami widząc nielubianą osobę, decydujemy się na słowne wyrażenie niezadowolenia, wówczas widoczny staje się wpływ poznania na afekt. Najpierw rozpoznaliśmy osobę, przypomnieliśmy sobie czemu nie żywimy do niej sympatii i wówczas odczuliśmy 103

7. Psychomutacje

frustrację z powodu jej obecności. Odwrotna sytuacja jest również możliwa, czytając straszny kryminał odczuwamy emocję strachu, przed zaśnięciem, w ciemnym pokoju nawet cień babcinej roślinki doniczkowej przypomina nam postać zbrodniarza - wówczas to afekt wpłynął na poznanie. ● Procesy poznawcze Spostrzeganie (percepcja) to proces pozwalający na odbiór danych z otoczenia. Zaklęcia transmutacyjne rzadko potrafią wpływac na ten proces. Pośrednio potrafimy modyfikować nateżenie tych wrażeń poprzez psychomutację afektu. Gdy człowiek czuje się przygnębiony, natężenie kolorów, zapachów i smaku może być odczuwane jako slabsze, o mniejszej mocy. Uwaga jest bardzo czułym miernikiem sprawności biologicznej mózgu. Nawet niewielkiego stopnia zmęczenie, głód tlenowy lub żywieniowy komórek nerwowych, zatrucia (używki, zły pokarm) infekcje, uraz emocjonalny, znajdują odzwierciedlenie w wadliwej czynności uwagi. Odgrywa rolę mechanizmu ograniczającego nadmiar informacji by nie doprowadzić do przeciążenia umysłu. Ostro i dokładnie możemy skupić uwagę na niewielu bodźcach, natomiast poszerzenie pola uwagi czyni je mniej dokładnym. Dekoncentracja – obniżenie zdolności koncentrowania uwagi oraz hipoproseksja – męczące nadmierne koncertowanie uwagi, w dużej mierze poddają się działaniom magicznych napojów – np. eliksiru wigoru. Pamięć to proces mający na celu utrwalanie, przechowywanie i odtwarzanie naszych przeżyć psychicznych. Występują tu cztery moduły pamięci: 104

7. Psychomutacje

1. Pamięć autobiograficzna – dotyczy wydarzeń jakie miały miejsce w naszym życiu np. pierwszy dzień w szkole, ślub, śmierć małżonka. Lepiej pamiętamy dni, w których następowało przełomowe wydarzenie, dni zwyczajne istnieją w pamięci jako rodzaj schematu –uśrednionego rozkładu typowego dnia. 2. Pamięć deklaratywna – jawna, łatwe do opamiętania źródło treści, magazynuje dane dotyczące wiedzy. W jej ramach mieścić się będzie przykładowo: podział zaklęć według Stasińskiego czy nazwy księżyców Jowisza. 3. Pamięć utajona – dotyczy wspomnień, których nie chcemy pamiętać z pewnego powodu, mieszczą się tam traumy i przeżycia, których włączenie do świadomości zagroziłoby naszemu dobremu samopoczuciu i tożsamości. 4. Pamięć krótkotrwała – dotyczy przechowywania danych na kilka sekund od odebrania ich od otoczenia. Wykorzystujemy ją do najbardziej bieżących operacji np. zapamiętania czyjegoś adresu. Silne i częste powtarzanie danych przesunie wspomnienie do magazynów opisanych w punktach 1-3. Bez przypominania zawartość tej pamięci zniknie bezpowrotnie z umysł jako informacje nieużyteczne. Pamięć jest jedynym procesem poznawczym poddającym się działaniu transmutacji, możemy za pomocą określonych czarów regulować i modyfikować wspomnienia własne i innych ludzi. Wyobraźnia to zdolność najgorzej poznana spośród wszystkich pięciu. Przypuszcza się, że dostarcza danych na użytek percepcji wywołanej bez bodźca. Pełni funkcje „wewnętrznego ludzika”, widzącego obrazy, mówiącego w naszym umyśle. Jego rola jest zaznaczona najbardziej podczas marzeń sennych. 105

7. Psychomutacje

Myślenie to proces złożony, wielotorowy mający na celu nadanie interpretacji danym z otoczenia, wspomagając się przy tym informacjom pochodzącym z pamięci i wyobraźni. Pozwala nam na obróbkę wiedzy: analizę i syntezę. Jest procesem dzięki, któremu podejmujemy świadome decyzje, jakie zachowanie należy wybrać, np. przed jakim ze znanych nam czarów nasz przeciwnik nie obroni. ● Emocje i nastroje Emocja subiektywnie odczuwany stan psychiczny, który sprzyja rozpoczęciu pewnych działań, któremu towarzyszą różne zmiany cielesne i charakterystyczna ekspresja twarzy i gesty. Nastrój natomiast to długotrwały stan emocjonalny wywierający wpływ na odbiór rzeczywistości.

Definicja: emocja nastrój

otaczającej

Podsystem afektu pełni różne adaptacyjne funkcje w naszym zachowaniu, chociażby: ukierunkowują i podtrzymują takie nasze działania wobec określonych celów, które są dla nas korzystne (uczymy się, by cieszyć się z dobrej oceny), intensyfikują wybrane doświadczenia życiowe sygnalizują, że dana reakcja jest szczególnie ważna (np. ślub czy pogrzeb), regulują interakcje społeczne (jako pozytywne wiążą nas z innymi ludźmi, jako negatywny środek pozwalają nam zachować dystans wobec innych), pełnią funkcję komunikacyjną (widząc uśmiechniętą twarz, wiemy że człowiek odczuwa radość). Człowiek posiada ogromną paletę barw odczuć, nie mniej istnieje sześć emocji podstawowych, które odczuwa każdy człowiek niezależnie od wieku czy pochodzenia geograficznego. Są to: radość, smutek, wstręt, gniew, strach, zaskoczenie. Każda z nich może mieć różną 106

7. Psychomutacje

walencję, dodatnią lub ujemną, w zależności jakie odczucia towarzyszą tej emocji.

7.2.* Psychomutacje poznawcze Psychomutacje w obrębie procesu pamięci mogą przyjmować różne fomy, za najpowszechniejszą można uznać postać amnezji. Fakt niepamięci może objawiać się trojako poprzez:  amnezję wsteczną (retrograda) – czyli globalny brak wspomnień poprzedzających rzucenie zaklęcia zapomnienia.  amnezję fragmentaryczną (congrada) – niepamięć ograniczona do kilku wspomnień sprzed rzuceniu zaklęcia zapomnienia  amnezję następczą (anterograda) – niezdolność do zapamiętywania nowych informacji po rzuceniu błędnego zaklęcia zapomnienia. Zaklęcia zapomnienia działają na pograniczu transmutacji i zaklęć pomocnych (za: McCarthy, 2012), przez co stanowią dość kontrowersyjną grupę czarów. Ponieważ nie działają wprost na materię fizyczną i realną tracą klasyczny komponent transmutacji, jednocześnie operują zjawiskiem samej zmiany co pozostaje w zgodzie z częścią sposobów rozumowania nauki o transmutacji. Problemy pojawiają się przy kodowaniu tego typu zaklęć w sposób zupełnie parametryczny za pomocą metody krokowej. Pomiar 107

7. Psychomutacje

oporu nie daje wyraźnych wskazań, gdyż nie można go zastosować do obiektów eterycznych, jakim jest pamięć. Poszukując nowych sposobów kodowania tego typu transmutacji trzeba określić inny wariant pełniący funkcję oporu. Na użytek psychomutacji stosuje się wyłącznie przedział ufności wobec oporu. ● Estymator w przedziale ufności oporu

Definicja: estymator

Mózg każdego z nas jest inny, choć istnieją w nim części pełniące podobne funkcje. Nie ulega wątpliwości, iż nasze doświadczenia niejako kreują biologiczną aktywność mózgu przez co wpływają na jego strukturę. Różnimy się również ilością doświadczeń, po części z racji wieku i prowadzonego stylu życia. Błędem byłoby założenie, że opór umysłu w przypadku każdego organizmu jest identyczny i niezmienny w przypadku dziecka i osoby dorosłej. W tym celu konstruuje się estymator mierzący opór mózgu i umysłu z wykorzystaniem trzech najważniejszych zmiennych: wieku, wykształcenia i zdrowia. Estymator przyjmuje zawsze wartość przeciętną - typową, jest sztuczną miarą tworzą tylko na użytek transmutacji. W żaden sposób nie może być traktowany jako rzeczywista wartość oporu mózgu, a jedynie próba zbliżenia się do wartości prawdziwej.

Wiek

Wykształcenie

Zdrowie

•= 1 dla osób w przedziałąch wiekowych 0-15, 65 i więcej •= 2 dla osób w przedziale 27-64 lat •= 3 dla osób w przedziale 16-26 lat

• = 1 dla osób bez wykształcenia podstawowego •= 2 dla osób, ktore przeszły standardowe kształcenie •= 3 dla osób, które stale pracują umysłowo

•= -2 gdy wystąpiły w biegu życia choroby upośledzające pracę mózgu •= -1 gdy wystąpiły w biegu życia choroby w niewielkim stopniu upośledzające mózg •= 0 brak chorób wpływających na mózg

108

7. Psychomutacje

Ponieważ nie możemy być pewni rzeczywistej wartości stosujemy przedział ufności, czyli zakres pewnych wartości liczbowych, które zwiększą prawdopodobieństwo, że realny opór znajdzie się w szerszym przedziale. Aby wyznaczyć przedział wartości, trzeba oszacować wartość estymatora oporu, jeśli zsumujemy wszystkie wyznaczniki, obliczamy 15% wartości tej liczby. Następnie do wartości estymatora należy dodać piętnastoprocentowy wzrost co stanowi górną granicę przedziału (ɛmax). Kolejnie odejmujemy od wartości estymatora piętnaście procent co stanowi dolną granicę (ɛmin). PRZYKŁAD 1. Szacowanie przedziału ufności Oszacuj estymator dla 35 letniego mężczyzny, absolwenta Hogwartu, wieloletniego ścigającego. Jednokrotnie otrzymał cios tłuczkiem, obudził się po 3 dniach od wypadku, uzdrowiciele nie zaobserwowali zmian patologicznych. Podaj przedział ufności. Dane: Wzór: Wzór: (a)wiek= 2 ɛ= a+w+z 15%ɛ= 0,15ɛ (w)wykształcenie = 2 Obliczenie estymatora: Obliczenie przedziału: (z)zdrowie = -1 ɛ = 2+2+(-1) 15%ɛ=0.15 * 3 Szukane: ɛ=3 15%ɛ = 0,45 ɛ =? ɛmax = 3+0,45 = 3,45 ɛmin,max=? ɛmin = 3-0,45 = 2,55 Odpowiedź: Opór umysłu mężczyzny mieści się od 2,55 do 3,45

● Wymazywanie wspomnień Pamięć można usuwać, co jest równoznaczne z zablokowaniem możliwości przypomnienia danych informacji. Nie skutkuje to trwałą utratą wspomnień, czasem nawet wzorowo rzucone zaklęcie 109

7. Psychomutacje

zapomnienia może zostać złamane w wyniku silnego traumatycznego przeżycia (podsystem afektu zbyt silnie pobudza podsystem poznawczy) lub bólu fizycznego, z czasem zaklęcie samorzutnie ulega załamaniu w skutek postępującej entropii. Pamięć można również modyfikować, czyli zmieniać czyjeś wspomnienia i zastępować je nowymi, ta umiejętność, choć niezwykle pociągająca należy do bardzo zaawansowanej czarnej magii i nie zostanie opisana w tym opracowaniu. Opanowanie zaklęcia zapomnienia (Obliviate) jest sztuką wymagającej ogromnej precyzji nie tylko w rachowaniu przedziału ufności ale również tworzeniu równania przemiany. Aby zablokować dostęp do danego wspomnienia trzeba opisać je według kryteriumkiedy?; co/kto?; gdzie?. Rzadko kiedy chcemy sprawić by ktoś utracił pamięć wszystkich wydarzeń. Przyjrzyjmy się dwóm sytuacjom:  Wymazujemy pamięć mugola, który niecały kwadrans temu obserwował latający samochód, tuż nad oknami swojej kamienicy w Londynie. Równanie przybierze postać: < 1 września 1992 11:10-11:26; latający samochód; Londyn =Pc> Zapomnij! >

 Wymazujemy pamięć czarownicy, która kilka tygodni temu wykradła tajne informacje z departamentu tajemnic < lipiec 2001; przepowiednia; departament tajemnic =Pc> Zapomnij! >

Nie ma sztywnych reguł formułowania równania, lecz w zależności jak będziemy zapisywać informacje wymazaniu ulegnie mniejszy lub większy zakres wspomnień. Jeśli zabraknie wyznacznika 110

7. Psychomutacje

czasu, zablokujemy wspomnienia z całego życia a co było związane z danym obiektem i czasem. Brak wskazania obiekty wspomnienia zablokuje wszystko co umysł zapamiętał w danym czasie i co zostało związane z konkretnym miejscem. Nie dopisanie miejsca wymaże dane z okresu czasu, które łączą się z obiektem wspomnienia. Zaklęcie Obliviate można Wymazywanie wspomnień stosować nieparametrycznie co jest równoznaczne z wymazaniem < skupienie > wspomnień zdobytych od narodzin< {e} = {2,55 ;3,45} > < sierpień 2012, pojedynek magów, Warszawa prawie nigdy nie stosujemy tej =Pc> Zapomnij! > metody. Zwykle wykorzystuje się < beta > wersję z użyciem metody krokowej, < Obliviate! > precyzyjnie wymazując wymazane wspomnienia. Obliviate należy używać z wykorzystaniem chwytu beta, lecz wystarczy celować w obiekt, nie stosując żadnej manipulacji. Przykład takiej przemiany zaobserwuj powyżej.

7.3.* Psychomutacje afektu Podsystem afektu działa jak termometr rtęciowy, gdy nasze uczucia posiadają dodatnią walencję termometr wskazuje temperaturę wysoką. Gdy czujemy się źli, smutni lub przygnębieni odczytujemy temperaturę o znaku ujemnym. Zdarza się również tak, że nastrój jest ambiwalentny lub neutralny co metaforycznie odpowiada optymalnej temperaturze. Psychomutacji afektu poddają się wyłącznie nastroje, trwające dłużej stany organizmu, nie jesteśmy w stanie regulować krótkotrwałych 111

7. Psychomutacje

emocji z racji ich ulotnego charakteru. Oto rodzaje nastrojów jakie przeżywa człowiek  Ekstaza - podniosłość oceny sytuacji, wydarzeń oraz własnego w nich udziału, doniosłość własnej roli, kontemplacja przeżywanego stanu  Mania - podwyższona samoocena, zawyżona ocena własnej przeszłości, zawyżona ocena przyszłości, człowiek czuje się niepokonany, urojenia władzy i mocy czasem niepohamowanym śmiechem.  Euforia – dość płytkie podwyższenie nastroju objawiające się wesołością, pogodą ducha, szczęściem i samozadowoleniem  Nastrój ambiwalentny – walencja tego stanu nie jest wyraźnie zaznaczona  Dystymia – złe samopoczucie, zahamowanie myślenia, lęk, hipochondria oraz poczucie wyczerpania fizycznego i psychicznego.  Depresja - niska samoocena, poczucie małej wartości, niska ocena własnej przeszłości, niska ocena przyszłości, przewlekle może doprowadzić do samobójstwa.  Dysforia - nagła zmiany samopoczucia bez przyczyn zewnętrznych, przeważnie pod postacią rozdrażnienia, niepokoju i drażliwości, może przerodzić się w groźne zachowania agresywne.

112

7. Psychomutacje

● Zaklęcia obniżające i podwyższające nastrój W tej grupie zaklęć istnieją tylko dwa zaklęcia odnoszące się do sfery nastrojów. Zaklęcie < skupienie > rozweselające (Morio) przy każdym < {e} = {3,4 ;4,6} > < (depresja) : – 1 =Pa> dysforia > poprawnym rzuceniu potrafi < beta > podwyższyć aktualnie odczuwany < Dolouro! > nastrój o jeden stopień. Jeśli obecnie spełniamy warunki nastroju dystymicznego, czar podniesie nasz nastrój do stopnia ambiwalentnego. Przeciwstawnym zaklęciem jest Dolouro, które poprawnie rzucone obniża odczuwany stopień. Będąc w stanie manii, po rzuceniu czaru mieścić nasz stan emocjonalny odpowiadać będzie euforii. Zaklęcie Dolouro przy stanie depresji

Aby poprawnie stosować te zaklęcia korzystamy z estymatora umysłu, opisanego na stronach 108 i 109. Inaczej będziemy konstruować równania psychomutacji afektu: < (stan obecny) : +/- 1 =Pa> stan wyjściowy > Czyli dla zaklęcia Morio rzucanego w czasie stanu ambiwalentnego otrzymamy równanie: < (ambiwalencja) : +1 =Pa> euforia > Aby odpowiednio korzystać z tych zaklęć należy wycelować różdżkę ujętą w chwycie beta w kierunku osoby, którą chcemy poddać psychomutacji.

113

7. Psychomutacje

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Oblicz estymator i przedział ufności dla 40 letniej kobiety po urazie mózgu, będącej sędzią Wizengamotu.

Odpowiedź: ……………………………………………………………….. 2. W czasie pojedynku czarodziej X spadł z podestu uderzając głową o kamienną podłogę. Nie posiada żadnych wspomnień z okresu walki. Jest to przykład: a) amnezji wstecznej b) amnezji fragmentarycznej c) amnezji następczej d) amnezji retrograda

3. Czarownica Y od pewnego czasu traci apetyt, nie wstaje z łóżka, nie przybywa do pracy w Urzędzie Łączności z Goblinami. Jest to opis nastroju: a) euforii b) depresji c) dystymii d) dysforii

4. Skonstruuj równanie dla zaklęcia zapomnienia stosowanego wobec mugola, który godzinę temu przypadkowo zobaczył znikającego ucznia na stacji Kings Cross. …………………………………………………………………………………. 5. Uzupełnij tabelkę: Zaklęcie Dolouro ……………………………

Nastrój początkowy …………………………… euforia

Nastrój otrzymany depresja mania 114

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

aczynając swoją przygodę z transmutacją w jej całościowym ujęciu, należy skoncentrować się na dwóch praktycznych prawach. Pierwsze prawo Cristoffa definiuje następujący problem „Transmutacja jest tym bardziej złożona im bardziej złożony jest substrat i produkt transmutacji” (Tamron za: Werdyen, 2007). Zależność wydaje się dość logiczna, łatwiej jest transmutować widelec w łyżkę, które składają się z tego samego metalu, niż żabę w płytę chodnikową. Zakładając przy tym, że anatomia żaby jest zdecydowanie bardziej złożona niż struktura chodnika. Drugie prawo wymienionego transmutologa oznajmia: „Wszystko na świecie jest materią, więc można to poddać przemianie transmutacyjnej. Jedyną rzeczą, której niemożna transmutować jest próżnia kosmiczna” (Tamron za: Werdyen). Oczywiście nie do końca jest to prawdą, lecz warto zaznaczyć, iż w Czy wiesz, że…? Sven Cristoff (1516-1597) – szwedzki pionier badań nad transometrią. Na jego pracach bazowali m.in. Robinson Gebracht i Fryderic Glamp. Początkowo związany z Szwedzkim Collegium Magicum, później wykładowca Szkoły Czarodziejstwa w Örebro

115

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

zasadzie zdecydowana część obiektów ma zdolność ulegania magicznym przemianom. Austriacki transmutolog Gamp jako uczeń Crostoffa, rozwinął

odkrycia mistrza o pewną regułę. Gamp konstytucyjnie nadaje wszystkim stanom skupienia materii, to jest cieczom, gazom i ciałom stałym zdolność do transmutacji. Sformułowana przez niego myśl, początkowo nie przewidywała żadnych wyjątków i traktowana była jako kamień milowy transmutacji. Niestety, błędnie założono, że reguła będzie dotyczyć wszystkich obiektów. Otóż nie znalazł się człowiek na tym świecie, który potrafił by przemieniać jakiekolwiek przedmioty w pieniądze, jedzenie, złoto czy srebro. Zatem nawet najbardziej subtelny czarownik „z łajna bata nie ukręci”. Czemu tak się dzieje, czemu magia postawiła nas przed tym tzw. paradosem Gampa? Do dzisiaj nie znamy odpowiedzi na to pytanie, ale możemy spekulować. Teoria Waltera Withney uznaję, że próba transmutacji substratu w produkt o dużej wartości emocjonalnej, czyli taki, który zaspokaja nasze prymitywne potrzeby i dążenia, jest celem na tyle dekoncentrującym w samym sobie, że trudno sprawnie przeprowadzić procedury przemiany. ● Opór transmutacyjny substartu Z pierwszego prawa Cristoffa wynika, iż czym Definicja: bardziej złożone są czynniki transmutacji, tym opór bardziej złożony jest sam proces transmutacji. Czarodzieje zajmujący się strukturą energii wydzielanej w zaklęciach, doszli do wniosku co stanowi ową „złożoność”. Wiemy, że zdecydowanie trudniej przemieniać obiekty żyjące niż te martwe. Otóż wynika to z tzw. oporu transmutacyjnego substratu. Każdy przedmiot martwy, czy żywy ma określoną stałą odporność na transmutację, czyli innymi słowy zdolność zachowania swojego pierwotnego 116

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

kształtu. Jeśli będziesz próbował zmienić swoje pióro w gąbkę do mycia pewnie ci się to uda, natomiast zamiana koleżanki z ławki w kostkę do toalet nie będzie już taka prosta. Wynika to z wspomnianej już siły woli, jak w powyższych przykładach porównywalnie pióro będzie dysponowało mniejszą zdolnością koncentrowania siły woli niż Twoja znajoma. Co za tym idzie pióro będzie dysponowało mniejszym oporem transmutacyjnym niż człowiek, co wydaje się gruntu założeniem logicznym. Opór w równaniach oznaczamy grecką literą ro (ρ).

Gdzie opór stanowi suma stałej oporu Cristoffa (C) i stałej Rothera Ciało stałe nieożywione (r) (patrz rodz. 1B). Stałą Cristoffa Ciecz lub gaz wyznaczają pewne parametry stanu Ciało stałe żywe o niskiej złożoności skupienia ujęte w tabeli obok.

Wartość Rodzaj substratu stałej C1 0 0,5 2,5

tkankowej Ciało stałe żywe o wysokiej złożoności tkankowej Człowiek

Zatem rozważmy przykład, obliczmy wartość oporu substratu, którym będzie popularny polski grzyb 6,3 borowik a produktem lornetka. Wiemy, że jest ten grzyb jest ciałem stałym i nie ma za wielu tkanek, zatem wartość stałej C wynosi, 2,5. Z poprzednich tematów wiemy, że przeprowadzana transmutacja należy do odłamy semi-witalnej, czyli wartość r wynosi 2. Nie pozostaje nam nic innego jak wykonać obliczenie: 4,5

117

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

W naszym zadaniu rozważaliśmy opór borowika, który przyjął wartość 4,5. Jakich informacji dostarczył ten wynik? Otóż wartość oporu zbliżona 9 sprawia transmutację prawie niemożliwą do wykonania, stosować mogą ją wybitni użytkownicy magii. Opory rzędu 1-6 są swobodnie przełamywane przez przeciętnie uzdolnionego magika. Zatem czym większy opór tym większa umiejętność substratu do obrony przed naszym zaklęciem. ● Różne metody kodowania

metody specyficzne

metody niespecyficzne

metoda krokowa

metoda dysocjacji niejonowej

wymnażanie genetyczne

metoda dysocjacji jonowej

Metody specyficzne jasno określają nam w swoich równaniach kod, dający nam informacje o całym procesie transmutacji, ukazując nam transmutant, oraz nazwę produktu. Metody niespecyficzne pomijają w równaniach cały transmutant, więc choć szybsze i wygodniejsze, nie są wolne od wad. Wybierając konkretny zapis kodowania, niezależnie czy będzie to najpowszechniejsza metoda krokowa czy dysocjacje musimy zdawać sobie sprawę, że wszystkie z nich mają zalety i wady, zatem nie zawsze będą przydatne dla wszystkich rodzajów zaklęć. Zawsze trzeba mieć to 118

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

na uwadze, bo wybrany przez nas sposób konstruowania równań raz znacznie utrudni nam stosowanie czarów, a w innym znacznie go uprości. Wszystkie metody są równoważne, więc tylko od nas zależy którą wybierzemy, lecz należy kierować się w tej dowolności świadomością, logiką oraz troską o przejrzystość kodowania.

8.1. Metoda krokowa Metoda krokowa jest uniwersalna, jej użycie jest prawie zawsze bezpieczne i poprawne. Zawiera wszystko co powinniśmy wiedzieć o zachodzącym procesie transmutacji. Krok po kroku, przebieg transmutacji staje się dostępny naszej wiedzy. Znajduje swoje zastosowanie w przypadku transmutacji werbalnej, niezłożonej. Polecana jest początkującym, daje dużą gwarancję sukcesu za pierwszym podejściem do Krok 1. Koncentracja przemiany, idealnie nadaje < skupienie > się do przemian w organicznych i Krok 2. Oszacuj opór transfiguracyjnych. Nie jest stosowana wobec przemian międzyrzeczowych. Krok 3. Miejsce dla równiania

Kształt równania determinuje grupa funkcyjna transmutacji

Krok 4. Rozpisz w kolejności chwyt i mniapulację < alfa, pojedyncze puknięcie >

Uogólniony przebieg kodowania z użyciem metody krokowej zaobserwuj obok . Pamiętaj aby w wszystkich metodach stosować spację po znaku „<” i przed „>”.

Krok 5. Zwerbalizuj inkantację < Engorgio 119

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

8.2. Wymnażanie genetyczne Wymnażanie genetyczne - nie ma nic wspólnego z genetyką, odwołuje się tylko do nazw transmutanta i produktu, pomija przy tym szczegóły samego procesu transmutacji, co stanowi jego główną wadę, z tego względu nie nadaje się do równań trans figuracyjnych, gdyż zarówno substrat jak produkt mają te same nazwy, a najważniejsza jest w tym wszystkich zmiana cech – a o tym mówi nam przecież sam proces. Wymnażanie świetnie sprawdza się w przypadku transmutacji międzyrzeczowej, czasami transmutacji ożywionej, gdyż substrat i produkt mają inne nazwy. ● Konstruowanie równań wymnażania Rozważmy transmutacje dwóch substratów: kubka w patelnię i prochu strzelczego w proszek do prania. Zajmijmy się pierwszą przemianą. Aby wymnażanie genetyczne było udane musimy oznaczyć substrat i produkt pierwszymi literami ich nazw, niech kubek = k, a patelnia = P. Po przyjęciu powyższych oznaczeń musimy skorzystać z pewnego ogólnego wzoru zwanego Pierwszym Twierdzeniem Andertona xx(YY*YY + xx*xx) = xxYY xxYY xxxx xxxx Zastąp iksy przyjętymi przez nas oznaczeniami substratu, a igreki niech staną się oznaczeniami produktu pisanymi z dużych liter. kk(PP*PP + kk*kk) = kkPP kkPP kkkk kkkk Tak otrzymaliśmy z ogólnego twierdzenia Andertona kod wymnażania genetycznego dla transmutacji kubka w patelnię. Następnie musimy zliczyć osobno, wszystkie uzyskane inicjały substratu i 120

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

produktu znajdujące się po prawej stronie od znaku równości. Dla usprawnienia swoich obliczeń zapamiętaj, iż wszystkich liter po prawej stronie jest zawsze szesnaście. Po obliczeniach otrzymaliśmy 12 symboli „k” oraz 4 symbole „P”. Następnie należy sprawdzić, czy transmutacja w ogóle zajdzie, tzn. czy opór substratu został przełamany. W wymnażaniu następuje to poprzez ułożenie proporcji i wykonanie dzielenia między symbolami. Zatem mamy 12k które dzielimy przez 4P otrzymując wynik równy 3. Aby transmutacja zaszła wynik zawsze musi być większy lub równy 1, dlatego liter ‘małych’ powinno być zawsze więcej niż tych dużych. Jeśli kiedykolwiek w twojej praktyce, pojawi się inna sytuacja, oznaczać to będzie, że opór substratu nie został przełamany. Zajmijmy się teraz przemianą dla obiektów posiadających w swojej nazwie dwa człony. Transmutując proch strzelniczy, oznaczmy go symbolami ‘ps’; w proszek do prania ‘PP’. Podstawmy go teraz do I Twierdzenia Andertona ps(PP*PP + ps*ps) = psPP psPP psps psps Tak jak we wcześniejszym przykładzie obliczamy ilość symboli ‘ps’ i ‘PP’ po prawej stronie znaku równości. Otrzymujemy 6 symboli ‘ps’ i 2 symbole ‘PP’. Wykonujemy stosowne dzielenie: 6ps/2PP = 3. Symboli z małymi literami jest więcej, zatem transmutacja przebiega poprawnie. ● Kodowanie z użyciem wymnażania genetycznego Inaczej niż w przypadku metody krokowej budować będziemy cały zapis zaklęcia transmutacyjnego. Na potrzeby zajęć szkolnych, poniższy schemat będziemy wykorzystywać głównie dla transmutacji międzyrzeczowej lub pół żywej. 121

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

Krok 1 • wyraź swoje skupienie nad transmutantem < skupienie > Krok 2 • Ustal oznaczenia substratu i produktu (np. < kubek = k ; patelnia = P > ) Krok 3 • Rozpisz wymnażanie genetyczne wybranym wzorem Andertona (np. < kk(PP*PP + kk*kk) = kkPP kkPP kkkk kkkk > ) Krok 4 • Ułóż proporcję i wykonaj dzielenie (np. < 12k/4P = 3 >) Krok 5 • Opisz wykorzystane ruchy i manipulacje np. < alfa, pojedyncze puknięcie > Krok 6 • Zakończ czar wpisując jego magiczną formułę. < Invento! >

Czy wiesz, że…? Oprócz wyżej omówionego wzoru ogólnego, istnieje jeszcze Drugie Twierdzenie Andertona, nieco krótsze w zapisie, zatem traktować, go będziemy jako wersję instant. Śmiało można je stosować w miejsce trzeciego kroku kodowania: 2(xx*YY) = xxYY xxYY xxxx xxxx Choć wzór wygląda inaczej, wynik wymnażania genetycznego po podstawieniu własnych oznaczeń pozostaje bez zmian.

122

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

8.3.* Transmutacja złożona a UOSZT Układ Okresowy Symboli Zaklęć transmutacyjnych (UOSZT) powstał w 2007 roku z inicjatywy nauczycieli akademickich – Macieja Tamrona i Anny Lancaster. Odkrycie to zrewolucjonizowało współczesną myśl naukową, stanowiąc nowoczesne ujęcie zaklęć w kategoriach matematycznych, fizycznych i chemicznych. UOSZT doczekał się trzech wznowień, każda z powstałych wersji różniła się ilością różnych przemian transmutacyjnych. Pionierska edycja tablicy zawierała 18 grup zaklęć transmutacyjnych, uszeregowanych w okresy i grupy, wydzielając tym trzy grupy zaklęć: naturalistyczno-organiczne, liczebne i zwykłe. Autor opracowania zastrzegał już wówczas, że przedstawiony układ symboli nie wyczerpuje w pełni wszystkich znanych przemian, co w dalszej perspektywie czasowej zostawiało otwartą furtkę to wznowienia pracy nad UOSZT i jego rozbudowy. W odpowiedzi, Tamron w 2008 roku opracował rozszerzoną wersję tablicy, w której wydzielono 27 osobnych klas transmutacji. Zachowano podział na grupy i okresy, jednakże rozbudowano liczbę podgrup zaklęć, dodając do występujących w wersji pierwotnej zaklęcia natury organicznej-mimowolnej oraz zaklęcia czarnomagiczne. Na UOSZT-II pracuje do tej pory najwięcej szkół magii i jest to najpopularniejsza do tej pory baza wiedzy o zaklęciach transmutacyjnych, choć nie jest wolny od wad. Zarzuca się mu między innymi, nieprzejrzysty układ graficzny oraz brak rozłącznych klas w symbolice oraz brak całościowego ujęcia transmutacji. W 2011 roku autorka niniejszej publikacji podjęła wysiłki w celu usystematyzowania kategorii, nazewnictwa i włączenia UOSZT do 123

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

praktyki transmutacyjnej, wyrywając tablicę z wyłącznie teoretycznego nurtu rozważań nad transmutacją. UOSZT-III nadal zawiera wyodrębniony system grup i okresów choć zmienił się ich przestrzenny układ. Szczególną uwagę poświęcono zwiększeniu zgodności nazw i symboli z całością dostępnej wiedzy. Ilość zespołów zaklęć zmalała do czterech zawierając zaklęcia: martwe, organiczne, ludzkie i psychiczne. Zrezygnowano z tabeli znaczenia symboli, wpisując ich oznaczenia w sam UOSZT, co eliminuje potrzebę sprawdzania co kryje się pod daną literą. Zrezygnowano również z pojęcia niejasnego pojęcia elektromocy, nieprzydatnego z punktu widzenia przejrzystości merytorycznej. Chociaż UOSZT-III na pewno nie jest pozbawiony pewnych niedociągnięć, zawsze może stanowić cenne źródło porównań ze swoimi uaktualnieniami. ● Odczytywanie danych z UOSZT

124

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

Wspomniana tablica jest zbiorem informacji o zespołach zaklęć transmutacyjnych, jej celem jest gromadzenie danych fizykochemicznych na temat zespołów przemian. Ułożone symbole są odpowiednikiem możliwych logicznie transmutacji. Zespoły zaklęć muszą zawierać w sobie tylko zaklęcia w czystej postaci, co oznacza, że danego zaklęcia nie można już rozłożyć na części składowe. Warunkiem trafienia do UOSZT jest to, iż żadne zaklęcie nie może zostać przyporządkowane do dwóch kategorii jednocześnie. Ponadto graficzny układ tablicy wyróżnia grupy i okresy.  Grupy to kolumny oznaczone numerami 1-8, ich celem jest wyróżnienie zaklęć o podobnej budowie pod względem cząstek elementarnych. Ponadto wskazują one na ujemny ładunek symbolu zaklęcia.  Okresy to poziome pasy oznaczone literami A-D, wykazują one na ilu powłokach rozproszone są cząstki elementarne w atomie zaklęcia oraz stanowią źródło danych liczbowych do obliczenia współczynników wydolności zaklęć.  Liczba układowa to oznaczenie numeracyjne każdego symbolu zaklęć, jej wartość rośnie z lewa na prawo w okresach i z góry na dół w grupach. Liczba układowa zawiera informacje o całościowej liczbie cząstek elementarnych w jednym zaklęciu. ● Transmutacja złożona Niekiedy dążymy do uzyskania zaklęć złożonych czyli mieszanek cząstek czystych transmutacji, których nie sposób podzielić na elementy składowe. Załóżmy następującą sytuację, chcemy doprowadzić do jednoczesnej przemiany rośliny z rodzaju mszaków w naparstek, dodatkowo dążąc do tego aby naparstek był wykonany ze szkła, a nie klasycznie z metalu. Chcąc rozgryźć taką transmutację 125

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

dotychczasowymi sposobami należałoby przeprowadzić transmutację organiczną wewnątrzgatunkową a następnie transfigurację składnikową. Zapewne jest to rozwiązanie dosyć czasochłonne, dlatego też stosujemy zaklęcia złożone, umożliwiające w jednym kodowaniu umieścić całą treść transmutacji. Przytoczony przykład jest możliwy do wykonania omówionymi później sposobami, ale weźmy pod uwagę inne zdarzenie – chcemy zastosować jednocześnie politransmutację i zaklęcie cyklu wody. Gdzie tu sens? Nie ma. Zatem zaklęcia złożone podlegają pewnym prawom logicznym, które uniemożliwiają tworzenie mieszanek zaklęć wykluczających się. Co oznacza, że różne elementy składowe mogą albo nie muszą łączyć się ze sobą w kombinacje o różnej sile tego związku. Moc połączenia ze sobą dwóch czystych odmian elementarnych transmutacji Definicja: korelacja nazywamy korelacją. Obecnie korelacji nie trzeba liczyć z osobnych równań, choć dawniej praktykowano taką metodę. Współcześnie dysponujemy tablicą korelacji, która szybko pozwala określić jaka jest moc związku między elementami w kombinacji zaklęcia złożonego. Współczynnik korelacji może przyjmować wartości od -1 do 1. Wartość współczynnika niższa niż 0 wskazuje, że dane zaklęcia nie łączą się ze sobą, gdyż określają przemiany rozbieżne, logicznie niemożliwe. Wartość współczynnika wyższa od 0, wskazuje że zaklęcia są względem siebie zbieżne, zatem mogą wejść w skład zaklęcia złożonego, choć ich siła wzajemnego powiązania może być różna. Tabela korelacji zawiera w sobie tylko te cząstki elementarne, które mogą w obrębie UOSZT-III wytworzyć chociaż jedno wiązanie z inną cząstką.

126

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

Wartość korelacji odczytujemy odszukując symbole zaklęć elementarnych, patrząc na miejsce przecięcia się wybranej kolumny z wierszem.

 Korelacja zbieżna rzędu około 0,7 wskazuje, iż siła zależności między zaklęciami pierwotnymi jest na tyle satysfakcjonująca, że istnieje niskie ryzyko komplikacji przy praktyce zaklęcia.  Korelacja zbieżna rzędu około 0,3 pokazuje, iż siła zależności między zaklęciami jest niezbyt zadowalająca, choć w pewnych warunkach daje szansę na sukces przemiany.  Korelację zbieżna rzędu poniżej 0,1 interpretuje się jako mieszankę pozornie niemożliwą i ze względu bezpieczeństwa nie praktykuje się takich przemian.

127

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

Co natomiast z symbolami, które nie występują w tabeli korelacji? Takimi elementami mogą być przykładowo: cykl ognia i animagia. Magia tego typu niemożliwa jakikolwiek Definicja: funkcjonujący poprawnie związek z innym elementem zaklęcie układu UOSZT. Ze względu na tę właściwość, zaklęcia homogeniczne tego typu określa się mianem „homogeniczny”. Połączenia dwóch jednostek z UOSZT zostanie omówione na przytoczonym już przykładzie transmutacji organicznej wewnątrzgatunkowej mszaka w szklany naparstek. Wiemy, już że mamy do czynienia z transfiguracją składnikową i organiczną wewnątrzgatunkową, w układzie przyporządkowane są im symbole Tm i Cp. Kolejno, spójrzmy w tabelę korelacji. W miejscu przecięcia kolumny i wiersza z tymi oznaczeniami, odczytujemy, że mieszanka posiada współczynnik korelacji równy 0,7 co umożliwia nam dalsze kontynuowanie budowy symbolu zaklęcia złożonego. Wracamy do UOSZT, by sprawdzić położenie w grupach poszczególnych elementów. Transmutacja składnikowa znajduje się w grupie pierwszej a transmutacja roślin wewnątrzgatunkowa w piątej. Zapisujemy te symbole w kolejności od tego, który posiada wyższą liczbę okresu. Następnie, zapisujemy symbole grup z prawej strony każdego symbolu, powinniśmy otrzymać Cp5Tm1. Postępujemy zgodnie z regułą krzyżową czyli, wymieniamy cyfrę nad Cp zapisujemy z prawej strony za Tm, cyfrę nad Tm zapisujemy z 128

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

prawej strony Cp. Cyfry na górze możemy swobodnie wymazać. Jeśli cyfry obie cyfry na dole można podzielić przez 2 lub 4, dokonujemy takiego działania. Jeśli w ostatnim wzorze, po zastosowaniu reguły krzyżowej , pozostanie nam liczba 1, należy pominąć ją w końcowym zapisie. Ostatecznie wzór zaklęcia tego typu powinien wyglądać następująco: CpTm5. Jeden kłopot mamy już za sobą teraz pozostało tylko zmodyfikowanie zaklęcia. Jeśli udało Ci się skrzyżować równanie to nie ma już nic łatwiejszego. Aby wykonać transmutację mszaka w przedmiot nieożywiony potrzebować będziemy zaklęcia Brophyto, a transmutację składnikową potrzebować będziemy zaklęcia Zeomorfio. Wystarczy złączyć ze sobą oba zaklęcia, rozpoczynając od tego, które posiada wyższą grupę w UOSZT i rozdzielić je myślnikiem. W naszym przykładzie będzie to: Brophyto-Zeomorfio!

8.4.* Dysocjacja niejonowa Metoda dysocjacji krzewik źródliskowy w szklany naparstek niejonowej jest obdarzona | skupienie | najwyższym ryzykiem błędu | CpTm5 + Brophyto-Zeomorfio => szklany spośród swoich odpowiedników. naparstek | Dodatkowo wszelkie dysocjacje | beta, alfa, pojedyncze puknięcie, podwójne nie zawierają w sobie puknięcie | | Brophyto-Zeomorfio! | mechanizmu, pozwalającego nam przewidzieć, czy dana transmutację ogólnie da się wykonać – taką rolę stanowiło równanie oporu w metodzie krokowej i proporcja w wymnażaniu genetycznym (przyp. aut.). Stanowi to wyraźne utrudnienie w praktyce magicznej, najmniejszy błąd w metodzie dysocjacji niejonowej może wywołać 129

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

poważniejsze skutki niż największe niedopatrzenie w metodach specyficznych.

1 2 3 4

•Wyraź manifestację swojego stanu umysłowego np. | skupienie | lub | koncentracja |

• Rozpisz równanie dysocjacji według schematu: | symbol + nazwa zaklęcia => produkt |

• Zapisz kolejno chwyty i manipulacje różdżką dla elementów składowych | chwyt 1, chwyt 2. manipulacja 1, manipulacja 2 | • Zapisz inkantację | zaklęcie 1-zaklęcie2! |

8.5.* Dysocjacja jonowa ● Transmutacja niewerbalna Wbrew powszechnym przekonaniom, iż zaklęcia niewerbalne są najwyższą półką spośród możliwych czarów, jest to pierwotna forma uprawiania magii. Zanim magowie dopracowali dziedzinę nauk jaką jest różdżkarstwo, w zasadzie posługiwano się wyłącznie czarownictwem niewerbalnym. W świetle tych przekonań, nurtujące staje się pytanie, czemu praktykowanie tego rodzaju zaklęć stało się tak trudne? Przewortne dzieje magii, które przyniosły nam najwygodniejszy magiczny wynalazek – różdżkę, stopniowo wypierały dobrze rozwijającą się naukę o zaklęciach niewerbalnych. Po cóż byłoby nadmierne wysilanie siły woli, gdy za pomocą smagnięcia różdżki i odpowiedniego zawołania można uzyskać takie same efekty. Niech żyje lenistwo. W tej 130

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

części tego opracowania będziemy obalać mit związany z transmutacją niewerbalną. Zaklęcia werbalizowane to takie, które Definicja: wymuszają na czarodzieju głośne wypowiedzenie zaklęcia werbalne inkantacji zaklęcia. Potencjał magiczny czarodzieja, zaklęcia niewerbalne przepływający przez różdżkę ulega dokładnemu ukierunkowaniu. Głośne wymówienie zaklęcia jest jak lepienie z gliny, misternej porcelany. Zaklęcia niewerbalne nakazują interioryzację (uwewnętrznienie) inkantacji, co równoznaczne jest z niemożnością wymówienia nazwy zaklęcia. Zawołanie wówczas zostaje wcielone w wewnętrzne procesy umysłowe czarodzieja, gdzie odpowiednia koncentracja uwagi stwarza szansę na ukierunkowanie potencjału magicznego. Bywa również, że zaklęcia niewerbalne odbywają się bez użycia różdżki, zatem zauważ, że taki podstawowy ekwipunek czarodzieja nie jest niezbędny. Ponadto, zaklęcia niewerbalne, umożliwiają szybsze działanie, co jest szczególną zaletą w pojedynkowaniu się. Dzięki temu zastosowaniu, oponent nie może spodziewać się jakie zaklęcie będzie w niego wymierzone, co uniemożliwia podjęcie odpowiedniej obrony. Do zaklęć niewerbalnych zawierających w sobie nutę transmutacji należałoby uznać słynne Zaklęcie Proteusza, powodujące przemianę we wszystkich zaklętych obiektach jednakowego rodzaju pod wpływem wprowadzenia zmiany w jednym egzemplarzu obiektu. ● Kodowanie dysocjacji jonowej Transmutacja niewerbalna wykorzystuje oddzielny styl kodowania – dysocjację jonową, która jest ostatnią używaną współcześnie metodą transmutowania. Znaczna jej część bazuje na prezentowanej kilka stron wcześniej bliźniaczej dysocjacji niejonowej. 131

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

Zastrzega się jednocześnie, ze dysocjacja jonowa nie może służyć kodowaniu przemian złożonych. Wykorzystywane Definicja: są tu dwa rodzaje części składowych tzw. 1) aniony anion kation – ujemnie naładowany symbol; 2) kationy – dodatnio naładowana umysłowa reprezentacja inkantacja zaklęcia. Powyższe pojęcia będą przydatne do konstruowania równań takiej dysocjacji, które prezentujemy poniżej.

❶

Zbuduj następujący schemat równania. { symbol + zaklęcie =*> produkt }

{ Pl + Pentopolimorfio =*> 5 guzików }

❷

Zaklęcie jest zawsze kationem. Zapisz znak „plus” po prawej stronie u góry nazwy zaklęcia. + { symbol + zaklęcie =*> produkt }

{ Pl + Pentopolimorfio =*> 5 guzików }

❸

Sprawdź, w której grupie leży symbol zaklęcia. Numer tej grupy zapisz po prawej stronie u góry symbolu wstawiając minus za tą cyfrą. x+ { symbol + zaklęcie =*> produkt }

{ Pl + Pentopolimorfio =*> 5 guzików }

❹

Przenieś przed nazwę zaklęcia, cyfrę przy symbolu pomijając minus. x+ { symbol + x zaklęcie =*> produkt }

{ Pl + 3 Pentopolimorfio =*> 5 guzików }

❺

Jeśli wśród wpisanych cyfr pojawiły się „1” to pomijamy je w zapisie, ale pozostawiamy sam znak.

Istnieje szybki sposób sprawdzenia, czy wszystkie cyfry zostały poprawnie wpisane. Bilans dysocjacji jonowej powinien być w każdych warunkach równy zero: 132

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

{ Pl3- + 3 Pentopolimorfio+ =*> 5 guzików } Symbol ma ładunek równy -3. Inkantacja ma pojedynczy ładunek dodatni, ale liczba przed nakazuje Niewerbalna transmutacja 5 spinek w 5 guzików pomnożyć ten kation razy 3. Oto jak wygląda taki rachunek: -3 + (3 . 1) = -3 + 3=0 Całościowe kodowanie możemy zamknąć w pięciu sekwencjach. Przykładowy zapis zaklęcia politransmutacji możesz prześledzić na marginesie tej strony.

{ silne skupienie } { Pl3- + 3 Pentopolimorfio+ =*> 5 guzików } { beta, haczyk } { silne skupienie } { … =*>… }

•Wyraź manifestację swojego stanu umysłowego, lecz wzmocnij go poprzez przymiotnik np. { silne skupienie } lub { intensywna koncentracja }

• Rozpisz równanie dysocjacji według schematu: { symbolx- + x nazwa zaklęcia+ => produkt }

• Zapisz chwyt i manipulację { chwyt , manipulacja }

• Ponownie wyraź stan umysłowy { silne skupienie } lub { intensywna koncentracja }

•Wyraź upust energii magicznej { ... =*> ... }

133

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Zapisz wymnażanie genetyczne dla przemiany pióra w ołówek. Oznaczenie: Równanie: Proporcja:

…………………………………………………….. …………………………………………………….. ……………………………………………………..

2. Korzystając z zaklęć w ramce, sklasyfikuj czy podane czary należą do zaklęć homogenicznych. Pentopolimorfio ● Ilivie chromo ● Conspisso ● Invento ● Hezomorfio ● Metmorfio ● Dolouro ● Engorgio ● Heptomultiplico ● Frigidum Ignio Zaklęcia homogeniczne

Zaklęcia niehomogeniczne

3. Jakie są wady i zalety stosowania metody wymnażania genetycznego ……………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………

4. Jakie symbole transmutacji kryją się pod poniższymi współrzędnymi? a. okres C grupa 7

………………………………….

b. okres B grupa 2

………………………………….

c. okres D grupa 5

………………………………….

134

8. Aksjomatyka kodów transmutacyjnych

5. Jak brzmieć będzie zaklęcie i symbol przemiany filiżanki w czajnik chcąc przy tym zmienić kolor produktu na niebieski? Zaklęcie: ……………………………..

Symbol:

6. Korzystając z danych z zadania 5, utwórz pełen przebieg kodowania: | ………………………. | | ……………………………………….……………….| | ……………………………………….……………….| | ……………………………………….| 7. Uzupełnij kody dla zaklęć niewerbalnych. a) 5 kotłów przemieniany w jeden b) świecznik zmieniany w tak by efekty krotności nie cukiernicę: wystąpiły: { bardzo silne skupienie } { (1)……… + Pentocompreso(2)…… => 1 kocioł } { beta, haczyk } { (3)………………………….} { … =*> … }

{ intensywna koncentracja } { 3 Ml+ + (1)……………………. => cukiernica } { (2) ……......., (3) ……......., { intensywna koncentracja } { … =*> … }

8. Uzupełnij tabelkę. Ustal, czy dane zaklęcia mogą odbywać się z wykorzystaniem poniższych metod. Metoda Wymnażanie Dysocjacja Dysocjacja Zaklęcie Pervate Reptilio-Engorgio Reducio Inanimatus Conjurus

krokowa

genetyczne

niejonowa

jonowa

nie

tak

nie

tak

135

9. Analityka transmutacyjna

Analityka transmutacyjna

nalityka transometryczna to proces wykonywany przez transmutologów, w celu oszacowania parametrów konkretnej przemiany. Każda z tych matematycznych wartości winna być odpowiednio interpretowana, wzbogacając dorobek transmutacji. Każde współcześnie badane zaklęcie w stosunku do określonego zestawienia substrat-produkt, przechodzi ten proces badawczy. Gdy konkretna przemiana uzyskuje zadowalające nas wyniki, staje się ona dowodem, iż wyznaczone zaklęcie osiąga wysoką efektywność i można je stosować bezpiecznie. Raporty analiz transometrycznych są współcześnie wykorzystywane przez placówki naukowe, a w szczególności Departamenty Ministerstw Magii tj. Urząd Patentów Absurdalnych, Departament Magicznych Wypadków i Katastrof oraz laboratoria Komisji Eksperymentalnych Zaklęć. ● Cechy dobrego raportu transometrycznego Każdy raport transometryczne, aby zyskać status merytorycznie poprawnego, musi spełnić cztery następujące kryteria:  obiektywność -dotyczy niezależności wyników testowania od tego, kto go stosuje. Nie jest istotne, kto przeprowadza analizę, każdy z badaczy powinien otrzymać taki sam wynik.  standaryzacja -jednolitość warunków badania, dotyczy zarówno warunków podania testu jak i obliczania wyników i ich interpretacji. 136

9. Analityka transmutacyjna

 rzetelność - wielkość błędu, jaką popełnia transmutolog podczas interpretacji wyników danego współczynnika  normalizacja -opracowanie norm stosowania zaklęcia, które pozwalają odnieść warunki badania do rzeczywistej sytuacji praktycznej ● Współczynniki transometryczne Współczynniki transometryczne to oszacowane wartości matematyczne, wyniesione z gruntu teorii Definicja: transmutacji. Każdy współczynnik mierzy w jakim współczynnik stopniu konkretny układ substrat-zaklęcie-produkt charakteryzuje się odpowiednią cechą. Wartość współczynnika należy uznać za informację surową, dopiero zinterpretowanie jej w świetle teorii daje całościowy pogląd na temat przekształcenia. Współczynniki grupuje się ze względu na ich podobne funkcje i zastosowanie, jeśli dwa parametry mierzą podobną cechę włączane są do konkretnej kategorii.

Współczynniki struktury

Współczynniki trwałości

Współczynniki trajektorii

Współczynniki efektologii

•stała C •stała r •opór •czas trwania przemiany

•v-Cramer •d-Goodman

•pole rażenia

• organizacja mikrotopowa •fotometrium •muzometrium

137

9. Analityka transmutacyjna

 Współczynniki struktury kombinacji określają każdy z elementów transmutacji: substrat, zaklęcie i produkt. Jest to zespół informacji odnośnie materii wyznaczonej do przemiany.  Współczynniki trwałości. Współczynnik entropii wyznaczają okres czasu w jakim produkt utrzyma nadany mu w transmutacji kształt. Współczynniki zakłócające działanie transmutacji, określają prawdopodobieństwo postania błędu w transmutacji, zatem są miarą niezawodności zaklęcia względem określanej kombinacji substratu i produktu  Współczynniki trajektorii pozwalają na oszacowanie pola rażenia zaklęcia oraz optymalnej odległości maga od substratu, tak aby zapewnić czarodziejowi bezpieczne czarowanie  Współczynniki efektologiczne wyznaczają mikrotopową strukturę magiczną, która określa jakie efekty wizualne i dźwiękowe wydobędą się z różdżki podczas użycia zaklęcia.

9.1.* Współczynniki struktury Stała Cristoffa (C) to jedna z najczęściej wykorzystywanych stałych w transmutacji. Przyjmuje ona wartości od 0 do 6.3 i jest miarą złożoności fizyko-biologicznej organizmu. Odnosi się ją wyłącznie w stosunku do substratu. Uwzględnia ona stan skupienia ciał (ciała lite o dużej gęstości mają opór mniejszy od substratów rozproszonych – o mniejszej gęstości); różnorodność organiczną kośćca i metabolizmu (rośliny, grzyby i kręgowce posiadają niże wartości od kręgowców); różnorodność życia psychicznego (zwierzęta osiągają niższe wartości niż ludzie). Stała Rothera (r) odnosi się do całości przemiany, przyjmując określone wartości dla poszczególnych odłamów transmutacji. Tak więc, transmutacja martwa zawsze przyjmuje wartość 1,5 138

9. Analityka transmutacyjna

transmutacja, 2 transmutacja semi-letalna i 3 dla transmutacji witalnej. Opór transmutacyjny substratu. Każdy przedmiot martwy, czy żywy ma określoną stałą odporność na transmutację, czyli innymi słowy zdolność zachowania swojego pierwotnego kształtu. Jeśli będziesz próbował zmienić swoje pióro w gąbkę do mycia pewnie ci się to uda, natomiast zamiana koleżanki z ławki w kostkę do toalet nie będzie już taka prosta. Wynika to z wspomnianej już siły woli, jak w powyższych przykładach porównywalnie pióro będzie dysponowało mniejszą zdolnością koncentrowania siły woli niż Twoja znajoma. Co za tym idzie pióro będzie dysponowało mniejszym oporem transmutacyjnym niż człowiek, co wydaje się gruntu założeniem logicznym. gdzie n jest liczba substratów

Opór obliczany jest obliczany jako suma stałej Rothera i stałej Cristoffa, oznaczamy go grecką literą (ro). PRZYKŁAD 1. Szacowanie oporu Oblicz opór transmutacyjny dla przemiany 3 szpilek w 3 agrafki. Dane: n =3 C= 0 r=1,5 Szukane: p=?

Wzór: p= n(C+r) Obliczenia: p= 3*(0+1,5) p =3*1,5 p= 4,5

Odpowiedź: Opór dla tej przemiany wynosi 4,5. 139

9. Analityka transmutacyjna

Czas trwania przemiany (t). Istniały próby szacowania, jak długo zajmie transmutowanie danego obiektu w zupełnie nowy. Do wykonania takich obliczeń stosuje się uogólnioną postać równania Rothera:

gdzie n jest liczba substratów; m to masa wszystkich obiektów w dag

Symbol r to już znana stała Rothera, czyli odłam transmutacji, któremu przyporządkowana jest pewna liczba. Litera x oznacza liczbę substratów transmutowanych za pomocą jednego zaklęcia. Oznaczenie m, to nic innego jak sumaryczna masa obiektów wyrażona w dekagramach. PRZYKŁAD 2. Czas trwania przemiany. Ile będzie trwała przemiana 2 krabów w słoiki, każde ze zwierząt waży 1kg. Dane: n =2 r=1,5 m=2*1kg=2*100dag=200dag Szukane: t=?

Wzór: t = (nr):m Obliczenia: t = (2*1,5)*200dag t = 3:200 dag t = 0,015 s.

Odpowiedź: Czas trwania przemiany wynosi 0,015 sekundy

9.2.* Współczynniki trwałości Trwałość przemiany to miara okresu czasu w jakim produkt utrzyma nadany mu kształt. Wszystkie zaklęcia transmutacyjne nie działają wiecznie, a ich wydolność systematycznie spada po ich 140

9. Analityka transmutacyjna

rzuceniu, co sprawia, że prędzej czy później produkt wróci do pierwotnego kształtu. Trwałość efektu przemiany mierzy współczynnik entropii v-Cramera, określający procentowy rozpad siły zaklęcia w ciągu doby. Wyznacza go iloraz stałej Nargelkelka – wyznaczonej przez odpowiednią tablicę transometryczną (jego estymację opiera się na badaniach laboratoryjnych) i oporu magicznego, mnożonego przez 100%. Zobaczmy jak działa to w praktyce:

PRZYKŁAD 3. Obliczanie współczynnika entropii. Ile dni musiałoby minąć aby całkowitemu rozpadowi uległa siła zaklęcia transfiguracji powiększającej (Engorgio) łyżki stołowej? Dane: N =0,02 r=1,5 Szukane: v=? x=?

Wzór v-Cramera: v = (N:p)*100% Obliczenia: v = (0,02*1,5)*100% v = 0,013 *100% v = 1,3%

Wzór na ilość dni: x= 100% : v Obliczenia: x= 100%: 1,3% x = ok. 77 dni

Odpowiedź: Każdego dnia zaklęcie traci swoją moc o 1,3% wartości początkowej. Ulegnie rozpadowi po około 77 dniach.

Zatem co każde 24 godziny, zaklęcie tracić będzie swoją siłę oddziaływania o 1.3%. Następnie dzielimy 100 141

9. Analityka transmutacyjna

dni przez 1.3 aby uzyskać rozwiązanie określone przez zadanie (100 dni : 1.3 jest równe około 77 dobom od rzucenia zaklęcia). Co oznacza, że zaklęcie ulegnie rozpadowi w ciągu 77 dni i po ich minięciu produkt samorzutnie wróci do pierwotnej postaci. Współczynnik zakłócenia. Niejednokrotnie zauważano fakt, że jakieś zaklęcie jest trudniejsze od pozostałych, gdyż nawet poprawnie rzucone potrafi powodować deficyt substratu. Każda transmutacja jest obarczona pewnym ryzykiem błędu, spowodowanym przez niesprzyjające okoliczności w jakich powstaje – takie Definicja: pochodzenie błędu nazywamy paragennym zakłócenie zakłóceniem. Oznacza to, że warunki w jakich paragenne przeprowadzana była transmutacja z bliżej nieokreślonego powodu, były na tyle niesprzyjające, że spowodowały uszczerbek w transmutacji. Odmienne zaklęcia mają różną wrażliwość na zakłócenia paragenne, dlatego opracowano miarę – współczynnik dGoodmana, którego oszacowanie pomaga ustalić, jakie jest ryzyko wystąpienia błędu w konkretnej transmutacji. Miernik ten stanowi się poprzez iloczyn stałej Nargelkelka i grupy UOSZT do której należy zaklęcie i 100%

Wróćmy do przykładu łyżki powiększanej za pomocą zaklęcia Engorgio (pierwsza grupa UOSZT). Np. d = 0.02 * 1 *100% = 2%. Co informuje nas, że statystycznie dwie na 100 poprawnie wykonanych transmutacji obarczonych jest ryzykiem wystąpienia zakłóceń paragennych – to dosyć niewiele, istnieją zaklęcia, których skuteczność szacuje się na około 90%.

142

9. Analityka transmutacyjna

9.3.* Współczynniki trajektorii Pole rażenia. Pole rażenia w przypadku transmutacji, ma dość charakterystyczny kształt trójkąta prostokątnego. Podstawę figury stanowi wysokość substratu wyrażona w centymetrach a przeciwległy jej wierzchołek jest końcem różdżki. Tak wyznaczony trójkąt należy obliczyć wykorzystując wzór pola:

Zatem chcąc obliczyć pole rażenia dla transmutacji wazonu o wysokości 30 cm, samemu będąc w około 40 centymetrowej odległości wynosi: Pr = ½ * 30cm * 40cm = 60 cm2. PRZYKŁAD 4. Pole rażenia Oblicz powierzchnię pola rażenia, dla obiektu o wysokości 50 centymetrów, gdy czarodziej znajduje się w odległości 75 centymetrów od substratu.

Dane: a= 50 cm b = 75 cm Szukane: Pr=?

Wzór: Pr= ½ *a * b Obliczenia: Pr = ½ * 50 cm *75 cm Pr = 25 cm * 75 cm Pr = 1875 cm2

Odpowiedź: Pole rażenia zaklęcia wynosi 1875 cm2.

143

9. Analityka transmutacyjna

9.4.* Współczynniki efektologii Efektologia to nauka magiczna podejmująca trud rejestrowania i wyjaśniania zjawisk natury zmysłowej podczas czarowania. Opisuje ona jakie zjawiska świetlne i dźwiękowe powinny wystąpić podczas transmutacji przy użyciu różdżki. Aby zrozumieć mechanizmy tych procesów należałoby zapoznać się budową mikrotopową strumienia energii. Każda wygenerowana przez różdżkę maga energia, tworzy uporządkowaną strukturę wewnętrzną składającą się z kilku rodzajów cząstek pogrupowanych starannie w warstwy. Czy wiesz, że…? Robinson Gebracht (1819- 1888)- niemiecki znawca rytualistyki, twórca efektologii rytuałów. Jego badania nad światłem i dźwiękiem na grunt transmutacji przeniósł Robert Kendall.

Cząstki nadające pewną organizację zaklęcia w przestrzeni nazywamy regulatorami, występują one w warstwie wewnętrznej (tj. filament regulatorowy), tuż przy atomie zaklęcia. To od nich zależy, czy zajdą jakiekolwiek efekty dźwiękowe, wizualne. Mają wpływ na to jaką formę w przestrzeni przybierze zaklęcie – np. pojedynczego wystrzału iskier, długiego płomienia świetlnego, spirali, półkuli. Kolejna warstwa (druga od atomu) to filament operonowy, jego funkcja nie do końca jest poznana, różne zaklęcia posiadają tam cząstki o różnej funkcji– glaciony ( obniżają temperaturę), termony (podwyższają temperaturę) czy skwadriony wydzielają obszar rażenia). Warstwa trzecia ( filament kantoniczny) zawiera wyłącznie cząstki o nazwie muzoarsy, wydzielają one pewne efekty dźwiękowe podczas 144

9. Analityka transmutacyjna

transmutacji. Warstwa zewnętrzna to filament fotoniczny, określa ona kolor światła wydobywający się z różdżki przy rzuceniu zaklęcia. Cząstki znajdujące się w tej warstwie nazywamy fotowisami.

● Muzometrium i fotometrium Każdy typ zaklęcia określony przez UOSZT ma dokładnie określoną liczbę cząstek a swoim atomie. Ilość tych elementów jest określona przez liczbę układową. Zaklęcie Feravertus o symbolu Sp ma liczbę układową równą 23, co oznacza że w każdym atomie tego zaklęcia znajdują się 23 cząstki. Natomiast zaklęcie Reducio o liczbie układowej 1 posiada tylko jedną cząstkę. Zatem nie każdy filament będzie posiadał równą liczbę cząstek efektologicznych. Filament regulatorowy może wypełnić się tylko trzema cząstkami. Filament operonowy maksymalnie pięcioma. Filament kantoniczny może przyłączyć zaledwie siedem muzoarsów a warstwa fotoniczna aż 11. Powłoki nigdy nie powinny być przepełnione, choć mogą nie 145

9. Analityka transmutacyjna

osiągnąć maksymalnej liczby elementów, niektóre z nich mogą pozostać puste. Fotometrium (F) to liczba odpowiadająca wysyceniu ostatniej powłoki atomu zaklęcia. Jeśli jest ona równo zero, wówczas nie ma prawa zajść jakiekolwiek zjawisko świetlne. Jednostką magicznego światła jest vis. Kolor światła wyznacza się poprzez porównanie uzyskanego wyniku z widmem światła widzialnego (patrz obok).

Muzumetrium (M) to wartość odpowiadająca wysyceniu filementu kantonicznego. Jeśli jest równa zero, nie należy oczekiwać dźwięków towarzyszących przemianie. Jednostką dźwięku w efektologii jest ars. Rodzaj dźwięku uzyskuje się poprzez zestawienie wyniku z tabelą dźwięków słyszalnych.

146

9. Analityka transmutacyjna

9.5.* Projekt raportu

147

9. Analityka transmutacyjna

● Przykład analizy PRZEMIANA: Salwinia pływająca (Salvinia natans, m=2 dag, h= 2 cm) transmutowana w ołówek. I. OPIS OGÓLNY PRZEMIANY Transmutacji poddaje się organizm wielokomórkowy z królestwa roślin, klasy paprotników – Salwinię pływającą. Substrat o masie 2 dekagramów i wysokości 2 centymetrów, ulegnie zmianie w nieorganiczny przedmiot – ołówek. Docelowy produkt, nie będzie posiadał cech wyjątkowych, zostanie zachowany tendencyjny wygląd przedmiotu. Przemiana nosi znamiona monotransmutacji semi-letalnej (organicznej roślin) wewnątrzgatunkowej. Do realizacji zadania wybranie zostanie zaklęcie Polypodiophyto, transmutujące rośliny z klasy paprotników w nieożywione obiekty. Do przeprowadzenia zadania zaleca się stosowanie metody krokowej lub wymnażania genetycznego, gwarantując wysoką pewność prawidłowej przemiany. W przypadku sytuacji wyjątkowych, dopuszczalne jest użycie dysocjacji jonowej, wtedy i tylko wtedy, gdy za niezbędną, uzna się konieczność wykorzystania transmutacji niewerbalnej. Zgodnie z literaturą przedmiotu poleca się stosowanie manipulacji alfa – różdżka pochwycona między kciukiem a pozostałymi palcami przy pełnym wyproście ręki uniesionej an wysokość transmutowanego obiektu. Dodatkowo, zaleca się wykorzystanie manipulacji podwójnego puknięcia (podwójne dotknięcie obiektu transmutacji końcem różdżki). W układzie UOSZT-III, wspomniana transmutacja nosi symbol Cp o liczbie układowej 15, leżącej w piątej grupie układu i w okresie C.

148

9. Analityka transmutacyjna

II. ANALIZA WSPÓŁCZYNNIKÓW STRUKTURY Salvinia pływająca to organizm roślinny, posiadający typowe tkanki tej klasy łączące się w niezaawansowane układy funkcjonalnie. Metabolizm organizmu nie jest skomplikowany. Brak tkanek nerwowych i kostnych, pozwala przyjąć wartość stałej Cristoffa na poziomie 2.5. Kombinacja substrat żywy- martwy produkt, wskazuje na semi-letalny odłam filogenetyczny przemiany, dlatego też wartość stałej Rothera szacuje się na poziomie 2. Obliczenia oporu transmutacyjnego substartu: p= ? p= n(C+r) C= 2.5 p= 1(2.5+2) r= 2 p=4.5 n=1 Wnioski: Odporność substratu na przemianę semi-letalną wynosi 4.5. Przemiana jest wykonalna dla większości czarodziejów posiadających odpowiednią wiedzę i kompetencje transmutacyjne. Przemianę charakteryzuje umiarkowany stopień trudności. Obliczenia czasu trwania transmutacji: t= ? t = (nr):m r= 2 t = (1*2):2 m= 2 dag t = 2:2 n=1 t=1s Wnioski: Opisywana transmutacja zachodzi z szybkością jednej sekundy, co mieści ją w przedziale czasowym odpowiadającym transmutacji szybkiej.

149

9. Analityka transmutacyjna

III. ANALIZA WSPÓŁCZYNNIKÓW TRWAŁOŚCI Obliczenia współczynnika entropii v-Cramer: v= ? v = (N:p)*100% N= 0.13 v = (0.13*4.5)*100% p= 4.5 v = 0,585 * 100% v = 58.5% Wnioski: Współczynnik entropii v-Cramera wynosi 58.5% co świadczy o tym, że w ciągu doby, siła zaklęcia spada o 58.5% mocy pierwotnej. Uzyskane dane wykorzystano do skonstruowania wykresu entropii zaklęcia:

% siły zaklęcia

Entropia zaklęcia 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0

Procentowy spadek siły zaklęcia ciągu doby

Zaklęcie ulegnie entropii po niecałych dwóch dobach od momentu jego rzucenia. Obliczenia współczynnika entropii d-Goodmana: d= ? d = (N*grupa)*100% N= 0.13 d = (0.13*5)*100% grupa= 5 d = 0,65 * 100% d = 65% 150

9. Analityka transmutacyjna

Wnioski: Współczynnik d-Goodmana wynosi 65% co wskazuje, że statystycznie 65 na 100 poprawnie wykonanych przemian, zostaje obarczonych wysokim ryzykiem wystąpienia zakłócenia paragennego. IV. ANALIZA WSPÓŁCZYNNIKÓW TRAJEKTORII Obliczenia pola rażenia: Pr=? Pr= ½ ah a = 0.5 m= 50 cm Pr = ½ * 50cm * 2cm h= 2 cm Pr= ½ *100cm2 Pr= 50cm2 Wnioski: Powierzchnia pola rażenia wynosi 50cm2, obejmujących obszar wyznaczony przez koniec różdżki a wysokość substratu. V. ANALIZA WSPÓŁCZYNNIKÓW EFEKTOLOGII W celu pomiaru współczynników efektologicznych wykonano schematyczny rysunek atomu zaklęcia:

Obserwacje: Atom zaklęcia posiada 15 mikrocząstek rozłożonych na trzech z czterech filamentów. Wszystkie trzy powłoki ułożone od wewnątrz jądra atomowego są wysycone całkowicie. Żadna mikrocząstka nie znajduje się w obszarze filamentu fotonicznego. Wnioski: Muzumetrium dla tej przemiany jest równe 7 (M=7); prawdopodobnie poprawnie rzuconemu zaklęciu powinien towarzyszyć 151

9. Analityka transmutacyjna

głośny dźwięk przypominający wystrzał armatni. Fotometrium jest równe 0 (F=0) co oznacza, że poprawnie wykonanemu zaklęciu nie powinno towarzyszyć żadne zjawisko świetlne. VI. PODSUMOWANIE Przemiana salwinii pływającej w ołówek jest transmutacją bezpieczną, wykonalną o umiarkowanym stopniu trudności. Zaklęcie może być podatne na zakłócenia paragenne (środowiskowe), lecz nie istnieją wyraźne przeciwwskazania co do stosowania zaklęcia w warunkach uniwersalnych lub laboratoryjnych.

Ćwiczenia egzaminacyjne 1. Oblicz opór dla 3 żuków gnojnych zmienianych w dwa guziki.

Odpowiedź:……………………………………………………………………………

2. Zinterpretuj współczynnik d-Goodmana wynoszący równo …: 37% ……………………………………………………………………….. 48% ……………………………………………………………………….. 152

9. Analityka transmutacyjna

3. Oblicz współczynnik entropii v-Cramera dla zaklęcia transmutacji składnikowej (Hezomorfio). Ile dni upłynie zanim czar ulegnie całkowitemu rozpadowi?

Odpowiedź:……………………………………………………………………………

4. Dana jest transmutacja zmiany barwy, wykonywana na substracie o wysokości 25 cm z odległości 30 cm. W skutek zastosowania złego chwytu, pole rażenia wrosło o 10%. Ile wynosi pole rażenia? a) 825 cm2 b) 750 cm2 c) 675 cm2 d) żadne z powyższych 5. Uzupełnij model atomu zaklęcia X. Wyznacz muzometrium i fotometrim. Wskaż występujące efekty. Współczynnik Wartość M

Przewidywany efekt

F 153

Tablice transmutacyjne

154

155

Indeks zaklęć Nazwa zaklęcia Abcivio Amphibi|~ Azomorfio Basidiomycot|~ Breomorfio Brophyt|~ Chamaeleonte evanescit Chromospentis Conglacio Conspisso Contasublimatio

Działanie Transmut. międzyrzeczowa, zmiana w obiekt o podobnym rozmiarze Transmutacja organiczna zwierząt płazów Transmutacja składnikowa; drewno zmieniane w papier i odwrotnie Transmutacja organiczna grzybów podstawczaków Transmutacja składnikowa; metal zmieniany w papier i odwrotnie Transmutacja organiczna roślin mszaków Zaklęcie Kamelona, dynamicznie zmienia wygląd upodobniając kogoś do otoczenia

Transfiguracja; zmiana odcienia barwy, przeciwzaklęcie: Dechromo Cykl wody; krzepnięcie; przeciwzaklęcie: Liques Cykl wody; parowanie; przeciwzaklęcie: Evaporo Cykl wody; resublimacja; przeciwzaklęcie: Conspisso

Convigo

Transmut. międzyrzeczowa, zmiana w obiekt mniejszy, przeciwdziała

Dechromo*

Odwołuje transfigurację barwy

Discivio*

Transmut. międzyrzeczowa, cofa działanie Abcivio

Dolouro

Zaklęcie obniża nastrój o jeden stopień, przeciwdziała: Morio

Egzomorfio

Transmutacja składnikowa; papier zmieniany w papier

Chwyt i manipulacja alfa poj. puknięcie alfa obrót beta poj. puknięcie alfa, podwójne puknięcie beta poj. puknięcie alfa, podwójne puknięcie auto poj, puknięcie alfa poj. puknięcie alfa haczyk alfa haczyk alfa haczyk alfa haczyk alfa poj. puknięcie alfa poj. puknięcie beta

Str.

beta poj. puknięcie

43 73 32 60 32 62 36 24 28 28 28 42 25 43 113

156

Engorgio Evaporo Feravert|Finite convigo* Frezomorfio Frigidum ignio

Transfiguracja; powiększanie o x razy, przeciwzaklęcie: Reducio Cykl wody; parowanie; przeciwzaklęcie: Conspisso Transmutacja organiczna zwierząt ptaków Transmut. międzyrzeczowa, cofa działanie Convigo Transmutacja składnikowa; metal zmieniany w szkło i odwrotnie Cykl ognia, zamrażanie płomieni

Zmiana wieku organizmu, zaklęcie postarzające, cofa: Preterio Geomorfio Transmutacja składnikowa; drewno zmieniane w drewno Gymnospermat|~ Transmutacja organiczna roślin nagonasiennych Hechroma lite Transfiguracja złożona Futurio supinum

Hezomorfio Ilivie chromo Inanimatus Conjurus Invento Invertrebat|~ Invisiblatus Kreomorfio Laksomorfio Liques

Transmutacja składnikowa; metal zmieniany w drewno i odwrotnie Transfiguracja; zmiana barwy; przeciwzaklęcie: Dechromo Niewidzialność wobec obiektów żywych Transmut. międzyrzeczowa, zmiana w obiekt wyraźnie większy

Transmutacja organiczna zwierząt bezkręgowców Niewidzialność wobec obiektów martwych Transmutacja składnikowa; szkło zmieniane w szkło i odwrotnie Transmutacja składnikowa; papier zmieniany w szkło i odwrotnie Cykl wody; topnienie; przeciwzaklęcie: Conglacio

alfa poj. puknięcie alfa haczyk alfa obrót alfa poj. puknięcie beta poj. puknięcie alfa haczyk alfa, podwójny obrót beta poj. puknięcie alfa, podwójne puknięcie alfa, potrójne puknięcie beta poj. puknięcie alfa poj. puknięcie beta okrągła alfa poj. puknięcie alfa obrót beta okrągła beta poj. puknięcie beta poj. puknięcie alfa haczyk 157

21 28 76 43 32 31 83 32 64 26 32 23 36 40 70 35 32 32 28

Magnoliophyt|~ Mamma|~ Metamorfio Mezmorfio Morio n-Compreso

Transmutacja organiczna roślin okrytonasiennych Transmutacja organiczna zwierząt – małych ssaków Krótkotrwała zmiana wyglądu twarzy, wyuczona metamorfomagia Transmutacja składnikowa; metal zmieniany w metal Zaklęcie rozweselające, podnosi nastrój o jeden stopień, przeciwdziała: Dolouro Łączy identyczne kopie obiektów w jeden, , cofa: n-Multiplico

n-Divasio

Podział obiektów żywych na kilka kopii, występuje efekt ubytku, cofa: n-Mergo

n-Divisio

Podział obiektów martwych na kilka kopii, występuje efekt ubytku, cofa: n-Mergo

n-Mergo

Łączy identyczne kopie obiektów w jeden, wstępuje zjawisko asymilacji, cofa: n-Divisio

n-Multiplaco

Tworzy dowolną liczbę kopii żywego obiektu, cofa: n-Compreso Tworzy dowolną liczbę kopii martwego obiektu, cofa: n-Compreso Politransmutacja wobec obiektów żywych Politransmutacja wobec obiektów martwych Zaklęcie Zapomnienia, wymazuje dostęp do wspomnień Transmut. międzyrzeczowa, cofa działanie Invento Transmutacja organiczna zwierząt ryb właściwych Transmutacja organiczna roślin paprotników Zmiana wieku organizmu, zaklęcie odmładzające, cofa: Futurio Transfiguracja; pomniejszanie o x razy; przeciwzaklęcie: Engorgio

n-Multiplico n-Polimarfio n-Polimorfio Obliviate** Pervate Pisc|~ Polypodiophyt|~ Preterio supinum Reducio

alfa, podwójne puknięcie alfa obrót gamma przeciąganie beta poj. puknięcie beta

66 78 99 32 113

beta haczyk beta haczyk beta haczyk beta haczyk beta haczyk beta haczyk beta haczyk beta haczyk beta

53 50 50 53 51 51 45 45 109

alfa, poj. puknięcie alfa obrót alfa, podwójne puknięcie alfa, podwójny obrót alfa poj. puknięcie 158

41 72 63 83 22

Reptili|~ Respecta lite Sublimatio

Transmutacja organiczna zwierząt gadów Transfiguracja złożona

alfa obrót alfa poj. puknięcie alfa haczyk

74 26

Cykl wody; sublimacja; 28 przeciwzaklęcie: Conspisso Torverto Klątwa, wymusza powrót animaga do 95 Transmutative postaci ludzkiej Zeomorfio Transmutacja składnikowa; drewno beta 32 zmieniane w szkło i odwrotnie poj. puknięcie * zaklęcie nieparametryczne ** zaklęcie może być kodowane w sposób parametryczny i nieparametryczny

159

Bibliografia             

 

Black N. (2010), „Transmutacja – rok I”, wyd. nieznane Harry Potter Wiki (harrypotter.wikia.com) Lancaster A., (2008), „Transmutacja – strona przedmiotowa” wyd. nieznane Lancaster A., (2011), „Transmutacja dla zaawansowanych” wyd. Magiczna Biblioteka McNarcissen Y., (2011), „Transmutacje 1” wyd. WH Syriusza Croucha McNarcissen Y., (2011), „Transmutacje 2” wyd. WH Syriusza Croucha McNarcissen Y., (2012), „Transmutacje 3” wyd. WH Syriusza Croucha McNarcissen-Luna Y., (2008), „Wiedza o rytuałach – tom 1”, wyd. AM Cristal Moon McNarcissen Y., (2009), „Wiedza o rytuałach – tom 3” wyd. WH Syriusza Croucha Rainer N., (2008), „ Podręcznik do transmutacji”wyd. DeuMus Media. Tamron M., (2008), „Podręcznik do Transmutacji dla klasy z programem rozszerzonym”, wyd. Magiczna Edukacja Tamron M., (2009), „Podręcznik do transmutacji dla klas 1-3”, wyd. Magiczna edukacja Tamron, M., (2007), „Wprowadzenie do transmutacji (dla początkujących - podręcznik do transmutacji dla klasy pierwszej z podstawowym programem transmutacji)”, wyd. Magiczna Edukacja Washington B., (2011), „Podręcznik do Wiedzy o Magicznych Miejscach i Rytuałach” wyd. WH im. Syriusza Croucha Wikpedia (www.wikipedia.pl)

160

Ydrianna McNarcissen (ur. 1949) Autorka chętnie kopiowanego trzytomowego podręcznika do Transmutacji oraz pierwszego opracowania przeznaczonego do nauczania rytualistyki. Wieloletni nauczyciel akademicki i zastępca dyrektora w Wirtualnym Hogwarcie im. Syriusza Croucha. Główny koordynator egzaminów teoretycznych i praktycznych na wszystkich poziomach zaawansowania. Współtwórca i główny inicjator reformy edukacyjnej w WH na przełomie 2011/2012.

Transmutacja 1

Transmutacja 2

Transmutacja 3

Trzytomowa seria podręczników wydanie pierwsze

W skład Serii 2012 wchodzi:  Transmutacja – zakres rozszerzony. Podręcznik dla szkół magii z trzyletnim cyklem kształcenia  Repertorium z zestawami egzaminacyjnymi (w opracowaniu)  Skrypt do kursu teleportacji (w opracowaniu)

Seria 2012 wydanie drugie