Jan illustreert

Uithof

Ik heb nooit in de stad gestudeerd. Als bèta ben ik een kind van de Uithof. Over de Uithof — tegenwoordig moet je geloof ik Science Park zeggen, wat ik geen vooruitgang vind — kon in die tijd (begin van deze eeuw) wel denigrerend gedaan worden. Het was een enclave achteraf, een beetje zoals de melaatsen vroeger buiten de poorten van de stad gehouden werden.

Nooit iets van begrepen. Ik hou van de Uithof. (Je kunt op alle borden van de snelwegen eromheen wel afslag Science Park laten zetten, maar het helpt niets.) Ik zou het geen Uithof van Eden willen noemen, maar ik bewaar toch paradijselijke herinneringen aan die tijd. De broodjes van Tricolore. De peperdure Spar. Cultureel Centrum de Uitwijk, waar ik in september 2001 een opvallend grote groep mensen één kant op zag kijken, en waar ik twee minuten later op de kleine televisie een vliegtuig in de tweede WTC-toren zag vliegen.

De Uithof transformeerde in de jaren dat ik er studeerde. Als er iets nieuws gebeurde, was dat op de Uithof. Alles wat in de stad niet zomaar kon, bleek op de Uithof mogelijk: torenhoge woningbouw voor studenten. Prachtige nieuwe universiteitsgebouwen. Een gigantische bibliotheek. (Waar de toiletten altijd stonken overigens — dat krijg je als je er geen ramen in ontwerpt. Er waren bovendien lampen achter de toiletpotten gemonteerd en de deuren waren van matglas, zodat je aan de schaduw kon zien of iemand staand of zittend zijn billen afveegde.)

Het beton en baksteen van Kruyt en Langeveld (dat zal binnenkort wel Gunpowder en Longfield worden) staat er vandaag de dag schouder aan schouder met het rode millenniumstucwerk van het Minnaert en het blinkende glas en staal van na mijn tijd. Wetenschap is nooit af, was jarenlang de leus van de universiteit, en daar geeft de Uithof nog steeds gestalte aan. De wetenschap wordt er niet geparkeerd, zoals je zou foutief kunnen denken als je Science Park leest — ze is er juist in beweging. Nog altijd voel ik me thuis als ik er mijn fiets neerzet — alleen de kinderstoeltjes aan mijn stuur verraden het tikken van de tijd.

Jan Beuving

Jan studeerde negen jaar aan de Universiteit Utrecht. Resultaat: een bachelor wiskunde (2008) en een master History and Philosophy of Science (2009). Daarna werd hij cabaretier. Speeldata op janbeuving.nl

beeld Maartje ter Horst