ปกใน
เมียครึ่งคืน ซีรีส์ ร้อนรักตระกูลมาร์เซโล ประพันธ์โดย ราคา พิมพ์ครั้งที่ 1 จานวนหน้า
กาญจน์เกล้า 329 บาท มิถุนายน 2559 344
พิสูจน์อักษร ปก ศิลปกรรม
amany amany amany
จัดทาโดย
บุญมี พากโพธิ์
จัดพิมพ์โดย
ห้างหุ้นส่วนจากัด ไอปริ้นท์ 484 แขวงแสมคา เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร 10150
สงวนลิขสิทธิต์ ามพระราชบัญญัติลขิ สิทธิ์ พ.ศ. 2537
จากใจกาญจน์เกล้า เมียครึ่งคืน เกิดจากคนเขียนตกหลุ มรักเซซาร์ คาราโซและมาร์คอส มิกุเอล จากเมียครึ่งหัวใจ ทาให้ร่างพล็อตแบบหยาบๆ ขึ้นมาก่อนจะเปิดจอง พร้ อ มเมี ย แต่ งซาตาน ทว่ า เพราะเลิ ก เขี ย นไปนานท าให้ก ว่ า จะแต่ ง จบก็ กิ น เวลานานกว่าสามปี กาญจน์เกล้าต้องขออภัยคนรอมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ เมียครึ่งคื นมีส องคู่ ด้วยกัน นั่นคื อคู่ข องเซซาร์กับ มารี น่า และคู่ของ มาร์คอสกับบุณฑริกา สาหรับคู่แรกเรื่องราวเริ่ มมาจากการที่มารีน่าถูกคู่หมั้น นอกใจจนต้องประชดด้วยการหาผู้ชายมานอนด้วย หล่อนอยากทาตัวเสเพล เพื่อให้บิดายกเลิกงานแต่งงานทว่าจากที่คิดจะมีเพียงความสัมพันธ์ชั่วคืนกลาย กลับเป็นดิ้นไม่หลุดซะงั้น เมื่อคนที่เธอหลวมตัวนอนด้วยคือ เซซาร์ คาราโซ ส่วนคู่สองคือมาร์คอส ผอ. โรงพยาบาลผู้อกหักจากรักครั้งแรกจนเข็ด ขยาดกับความรัก แต่แล้วเมื่อเจอเธอ ความต้องการที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมา ก่อนทาให้มาร์คอสตัดสิน ใจทาทุก วิธีให้บุณ ฑริกาตกหลุม แต่งานนี้ใ ครจะตก หลุมใครต้องมาลุ้นกันในเล่มนะคะ สุดท้ายกาญจน์เกล้าขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่จองนิยายและรอคอยกัน มาข้ามปี ขอบคุณนักอ่านออนไลน์ แฟนเพจที่คอยให้กาลังใจกันเสมอ ขอบคุณ เจ๊เรยาและพี่แอ๋วที่คอยทวง คอยตามให้กาญจน์เกล้าพยายามเขียนแม้จะตันจน ไปต่อไม่ได้ ขอบคุณเจ๊นี่ Amany Nread ที่ช่วยตรวจแก้ จัดหน้าและช่วยเหลือ ในทุ ก ๆ ด้ า นตลอดหลายปี ที่ ผ่ า นมา ขอบคุ ณ คุ ณ พ่ อ คุ ณ แม่ และครอบครั ว ที่ สนับสนุนและให้กาญจน์เกล้าได้ทาในสิ่งที่ตัวเองรัก หากเรื่องนี้มีข้อผิดพลาดตรงไหนได้โปรดชี้แนะและติติงมาได้ตลอดที่ แฟนเพจ กาญจน์เกล้า หรือ หรืออีเมล hola_u4karnklao@yahoo.com.au ด้วยรักจากใจ กาญจน์เกล้า
บทนา “ช่ว ยด้ว ยค่ ะ ช่ วยด้วย” มารี น่ากรีดร้องออกมาด้ว ย สีหน้าหวาดกลัวเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีชายฉกรรจ์แปลกหน้าสองคนมารุม ล้อมเธอไว้ เพราะไม่เข้าใจว่าทาไมพี่ชายและบิดาต้องเข้มงวดและให้ คนตามเธอไปไหนมาไหนตลอด แม้ว่าเธอจะอายุ 16 ปีแล้ว ทว่า ท่านก็ยังไม่ยอมปล่อย นั่นทาให้เธอคิดจะหนีไปเที่ยว เธออยากไป เที่ยวลอนดอนสั กสามสี่ วัน แต่ให้ตายเถอะยังไม่ทันจะได้ไปถึง สนามบินเลย อยู่ดีๆ ก็มีรถมาขวางแท็กซี่ที่เธอนั่งก่อนที่ คนขับจะ ยอมทิ้งเธอไว้ข้างทางเมื่อเห็นหนึ่งในสองคนนั้นมีปืน “ไม่มีใครกล้ายุ่งหรอกคุณหนูมารีน่า หยุดร้องแล้วไปกับ เราซะดีๆ” “ไม่ พวกแกเป็นใคร ฉันไม่รู้จักพวกแกซะหน่อย” “แต่เรารู้จัก พ่อ คุณ และคุณ ก็เป็นสิ่ งที่จ ะทาให้เรารวย ขึ้นมาภายในเวลาชั่วข้ามคืน” มารีน่าส่ า ยหน้าไปมาเมื่อ พวกมัน ย่างสามขุม เข้ามาหา ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ อย่างหวาดผวาด้วยตอนนี้เธอ อยู่ระหว่างทางไปสนามบิน ที่ไร้ซึ่งผู้คนและตึกรามบ้านช่องต่าง จากในเมือง และดูเหมือนจะไม่มีรถวิ่งมาทางนี้เลยสักคันเพราะ มันดึกแล้ว แต่คนอย่างเธอถ้ายอมให้จับง่ายๆ ก็ไม่ใช่แล้ ว เมื่อคิดได้
เมียครึ่งคืน เท้าเล็กๆ ที่ใส่รองเท้าผ้าใบอยู่ก็เริ่มวิ่ง เธอวิ่งตัดไปอีกฝั่งของถนน เผื่อจะมีรถวิ่งสวนมา ทว่าถนนมืดมิดทาให้ใจดวงน้อยเริ่มหวาดหวั่นจนน้าตา ไหล เธอบังคับเท้าให้วิ่งหนีไปเรื่อยๆ แม้รู้ว่าไอ้สารเลวสองคนนั้น กาลังจะตามมาทัน ทั น ใดนั้ น แสงสว่ า งจากไฟรถที่ เ ห็ น อยู่ ข้ า งหน้ า เปรี ย บ เหมือนแสงสวรรค์สาหรับเธอ ร่างเล็กวิ่งออกไปแล้วหยุดยืนกลาง ถนนหมายขอความช่วยเหลือ หากผมของเธอกลับ ถูกกระชาก จากด้านหลังอย่างแรงโดยไอ้ทรชนสักตัวทาให้เธอหวาดหวั่นถึง วิญญาณแล้วเปล่งเสียงกรี๊ดออกมาจนดังลั่น ประจวบกับรถคันที่ เธอมองเห็นไฟหน้ากาลังแล่นเข้ามาใกล้ตัว “ปล่อยฉันนะช่วยด้วย ช่วยด้วย ฮือ” ร่างเล็กร้องออกมา ขณะถูกอุ้มเข้าข้างทางและความหวังของเธอก็ดับลงเมื่อรถคันนั้น เหมือนจะไม่เห็นเธอ เพราะมันไม่มีทีท่าจะชะลอความเร็วลงเลย สักนิด “พ่อจ๋า พี่มาร์คช่วยด้วย ฮือ ช่วยด้วย ฮือๆๆ อื้อ ” เสียง ร้องของเธอต้องหยุดลงเมื่อมือหยาบกร้านของมันปิดปากเธอไว้ ดวงตากลมโตแห้งผากเมื่อสานึกแล้วว่าอันตรายที่พ่อและพี่ชาย คอยเตือนนั้นมันเป็นยังไง แด๊ดดี้ พี่มาร์ค รีน่าอยากกลับบ้าน ช่วยรีน่าด้วย ฮือๆ ใบหน้าคมสันสะบัดไปมาเมื่อเขารู้สึกเหมือนว่าเมื่อกี้มี อะไรเล็กๆ อยู่ตรงหน้าทว่าพอรถเคลือ่ นเข้ามาใกล้มันกลับหายไป ตอนแรกเขาคิดว่าตัวเองตาฝาดและขับ รถต่อ ไปอย่างไม่สนใจ ทว่าพอขับผ่านตรงจุดนั้นหางตาเขาก็มองเห็นเงาดาของอะไรสัก 6
กาญจน์เกล้า อย่างข้างทาง เท่านั้นแหละเท้าหนาก็เหยียบเบรกก่อนจะจอดรถ พร้อมทั้งหยิบปืนขึ้นมาถือไว้ ชายหนุ่ มมองทางกระจกก่อนจะรอ จนแน่ใจว่ามีผู้ชายสองสามคนกาลังทาอะไรสักอย่างจริงๆ “ไม่มีอ ะไรหรอกมั้งคงจะพวกขี้ยา” เมื่อคิดแบบนั้นรถ สปอร์ตหรูจึงถูกสตาร์ตอีกครั้ง ทว่าเมื่อเขาตวัดมองอีกทีก็ ต้อง ร้องสบถออกมาเมื่อเห็นร่างเล็กๆ วิ่งตรงมาทางเขา และให้ตาย เถอะนั่นมันเด็กผู้หญิงนี่ “บ้าเอ๊ย” ดวงตาที่กาลังจะปิดลงอย่างท้อแท้กลับลืมขึ้นเมื่อได้ยิน เสียงรถเบรก มารีน่าทาตัวอ่อนระทวยเหมือนคนสลบก่อนจะยอม ให้พวกมันอุ้มเธอหลบเข้าข้างทางเพื่อหลบคนที่ขับรถคันนั้น ใน ใจเธอก็ลุ้นให้คนในรถเอะใจลงมาดู ทว่าคาภาวนาของเธอกลับไม่ เป็นผลเมื่อรถคันนั้นสตาร์ตอีกครั้ง เท่านั้นแหละเธอจึงอาศัยช่วง ที่พวกมันเผลอเพราะคิดว่าไม่มีใครยุ่งแล้วออกแรงถีบคนที่จับขา เธออยู่เต็มแรงพร้อมทั้งกัดแขนคนที่ล็อกตัวเธอไว้เต็มเขี้ยวก่อน จะพุ่งตัววิ่งตรงไปยังรถคันนั้น ทว่าวิ่งไปได้นิดเดียวพวกมันก็ ตาม เธอมาจนทันแล้วกระชากเธอกลับลงไปข้างทางอีกครั้ง “ฤทธิ์เยอะนักใช่ไหม นังคุณหนู” มันพูดพลางอัดกาปั้นเข้าใส่ท้องของเธอเต็มที่จนจุกตัวงอ ไร้เรี่ยวแรง ก่อนที่เธอจะถูกพวกมันอุ้มพาดบ่าเข้าไปหลบข้างทาง ของถนนที่มืดสนิท หัวใจดวงน้อ ยของเธอสิ้น ไร้ค วามหวัง โทษความดื้อรั้น ของตัวเองที่ทาให้ต้องมาตกที่นั่งลาบากแบบนี้ เสียงปืนดังแหวกความเงียบขึ้นมาหนึ่งนัด จนเธอใจหาย 7
เมียครึ่งคืน วูบตัวสั่นเทิ้ม คิดว่าคงต้องตายแน่แล้ว หากเสียงทุ้มลึกหนักแน่น ของผู้ชายคนหนึ่งที่ดังขึ้นหลังเสียงปืนจางหายไปไม่กี่เสี้ยววินาที ทาให้เธอต้องหันไปมอง ราวกับพระมาโปรด “ถ้าพวกนายฉลาดก็ปล่อยผู้หญิงซะ” “อย่ามายุ่ง หล่อนเป็นแฟนฉัน” ดวงตาสีเทาหรี่ลงก่อนจะมองชุดนักเรียนโรงเรียนไฮสกูล ชื่อดังของบาร์เซโลน่าที่สาวน้อยคนนัน้ ใส่แล้วก็รู้ทันทีว่าไอ้สองคน นั้นไม่มีทางจะเป็นแฟนเธอ “เธอเป็นแฟนพวกมันจริงหรือเปล่า” “อื้อ อ้าย ฮือๆ” ปากน้อยๆ ถูกมือพวกมันปิดไว้ทันทีที่เธอพยายามตอบ และดูเหมือนผู้ชายตรงหน้าเธอจะรับรู้เมื่อเขายิ้มออกมาอย่างน่า กลัวไม่ต่างจากพวกมันเลย แต่ทาไมไม่รู้เธอกลับเชื่อใจเขา เชื่อว่า คนตรงหน้าเป็นคนดี “ปล่อยเด็กผู้หญิงคนนี้ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน” ชายฉกรรจ์ทั้งสองคนมองหน้ากัน อย่างชั่งใจเพราะพวก มันต้องการเงินด่วน จึงแอบสะกดรอยตามบรรดาคุณหนูโรงเรียน ดังและโชคก็เข้าข้างเมื่อคุณหนูมารีน่ากาลังจะหนีเที่ยวพอดี และ ถ้าพวกมันทาสาเร็จอย่างน้อยๆ เงินล้านยูโรต้องมาแน่ ฉะนั้นไม่มี ทางที่พวกมันจะปล่อยให้ไอ้หน้าไหนมาขัดขวางได้ เมื่อลูกพี่พยักหน้าส่งสัญญาณ มันก็เล็งปืนไปยังไอ้ผู้ชายที่ เข้ามาเสือกในทันที ปล่อยให้ลูกพี่ตนลากนังคุณหนูตรงไปยังรถที่ จอดซ่อนอยู่ เปรี้ยง! กรี๊ด! 8
กาญจน์เกล้า เสียงปืนที่ดังข้างหูทาให้มือ เล็กปิดหน้าตัวเองด้วยความ กลัว ทว่าไม่ทันที่เธอจะได้ทาอะไรไอ้สารเลวร่างหนาก็ลากเธอให้ ออกห่าง ในขณะที่หูเธอก็ได้ยินเสียงปืนที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ใจ ดวงน้อยหวาดกลัวและรู้สึกผิดที่ทาให้เขาคนนั้นต้องมาตกอยู่ใน อันตรายเพราะเธอ คุณอย่าเป็นอะไรนะ อย่าตายนะ ฮือๆๆ ร่างน้อยเดินตามแรงลากของพวกมันด้วยทีท่าเลื่อนลอย เมื่อรู้สึกช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่ อง ตลอดชีวิตเธอ ไม่เคยเจอะเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายแบบนี้เลย “ถ้าไม่อยากตายเหมือนเพื่อนมึง ก็ปล่อยเด็กคนนี้กอ่ นที่กู จะหมดความอดทน” เสี ย งทุ้ ม ที่ ดัง ขึ้น ท าให้ใ บหน้าที่ ห ม่ น เศร้ ารีบ หัน ไปมอง ด้านหลังก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เขาไม่เป็นอะไร ทว่าแขน ของไอ้คนชั่วข้างหนึ่งกลับล็อกคอเธอไว้แน่นขณะตะโกนออกไป “มึงเป็นอะไรกับนังนี่” “ไม่ได้เป็นแต่กูมันคนชอบเสือก มึงจะปล่อยดีๆ หรือจะ ปล่อยพร้อมกับความตาย” มาถึงขั้นนีแ้ ล้วมีหรือที่มนั จะยอมให้ยัยคุณหนูนหี่ ลุดมือไป มืออีกข้างทีว่ ่างล้วงเอาปืนออกมาทว่าไม่ทันที่จะได้เล็งยิง ต้นแขน ข้างที่ถือปืนก็เจ็บร้าวแทบขาดใจ เมื่อถูกยิงมาในเวลาเพียงเสี้ยว วินาที “โอ๊ย มึง” เปรี้ยง! อ๊าก! เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้น อีกเมื่อถูกยิงที่ขาทั้งสองข้าง 9
เมียครึ่งคืน และนั่นทาให้มันจาต้องปล่อยนังคุณหนูก่อนจะคลานหนียมทูตทั้ง ที่เจ็บร้าวไปทั้งขาอย่างไม่สนใจเงินแล้วในตอนนี้ “อย่าค่ะ หนูอยากกลับบ้าน หนูไม่อยากอยู่ที่นี่คุณพาหนู กลับบ้านได้ไหมคะ” มารีน่าค่อยๆ พยุงกายเข้าไปหาร่างสูงของ เขา ก่อนจะกอดแขนข้างที่ไม่ได้ถือปืนไว้แล้วแหงนเงยบอกคน แปลกหน้าเสียงพร่ า ดวงตาสี น้าตาลวาวฉ่าและบวมช้าเพราะ ร้องไห้ “ไม่อยากรอตารวจหรือไง กล้าไปกับฉันเหรอ” น้าเสียงรวนๆ ติดจะเหยียดของเขาทาให้มารีน่าก้มหน้า ลงก่อนจะพึมพ าออกมา “หนูเชื่อ ใจคุณ พาหนูกลับ นะคะ หนู กลัวว่าจะมีพวกของมันตามมาสบทบอีก ฮือๆ หนูกลัวหนูไม่อยาก ไปกับพวกมันและไม่อยากให้คุณตาย ฮึก” เซซาร์ถอนหายใจเฮือกก่อนจะมองร่างเล็กที่สูงไม่ถึงอก เขาด้วยซ้าแล้วลากเธอเดินตรงไปยังรถ “งั้นพวกนี้รอให้ตารวจมา จัดการละกัน” ก่อนที่จะลงจากรถเขาได้โทรสั่งลูกน้องให้ตามมา หาใช่ ตารวจ อีกไม่ถึงห้านาทีพวกนั้นคงมาถึงแน่ ส่วนยัยเด็กคนนี้สงสัย เขาคงต้องพาไปส่งที่บ้าน เฮ้อ เด็กอยู่แท้ๆ ไปทายังไงถึงถูกพวก มันจับตัวมาแบบนี้นะ ทั น ที ที่ ขึ้ น มานั่ ง บนรถสปอร์ ต หรู พ ร้ อ มทั้ ง คาดเข็ ม ขั ด เรียบร้อย เด็กสาวก็หนั ไปมองร่างสูงใหญ่ขา้ งๆ ก่อนที่หวั ใจเธอจะ เหมือนกับถูกกระชากเมื่อเห็นใบหน้าของผู้ช่วยชีวิตชัดๆ มือน้อยๆ ยกขึ้นมากุมอกอย่างตกใจและไม่เข้าใจว่าทาไม เธอถึ ง รู้ สึ ก แปลกๆ แบบนี้ และกิ ริ ย านั้ น ก็ ไ ม่ อ าจจะหลุ ด รอด สายตาของเขาไปได้ 10
กาญจน์เกล้า “เจ็บตรงไหน จะไปหาหมอก่อนไหม” มารีน่าส่ายหน้าไปมาเพราะตอนนี้เธออยากกลับบ้านเป็น ที่สุด ทว่าเมื่อสายตาหลุบมองต้นแขนข้างซ้ายของเขาแล้วเธอก็ ร้องออกมาอย่างตกใจ “คุณ คุณถูกยิง” เซซาร์หลุบมองจุดที่เด็กสาวกล่าวถึงแล้วยักไหล่อย่างไม่ สนใจ “ไกลหัวใจ” “หนูจะไปโรงพยาบาล” เมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจตัวเองเลย มารีน่าจึงตัดสินใจออกมาทันที พร้อมๆ กับหลบสายตาคมที่ตวัด มองมา “หนูปวดไปทั้งตัวเลย พวกมันต่อยหนูดว้ ย” หางเสียงมารีนา่ แผ่วลงเมื่ออยู่ดีๆ มือหนาก็เปิดเสื้อนักเรียนเธอขึ้น พร้อมทั้งสบถ ลั่น “ฉั น จะพาเธอไปคลิ นิ ก ที่ ใ กล้ ที่ สุ ด ” เซซาร์ ส ตาร์ ต รถ ในทันทีซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับรถยนต์หรูหลายต่อหลายคันมาถึง ชายหนุ่มเปิดกระจกและชี้ไปยังจุดที่ปะทะกับพวกมันให้ลูกน้องรู้ ก่อนจะขับออกไป “หนูอยากฟังเพลง” คิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่อได้ยิน “อยากฟังเพลง ตอนนี้เธอยังมี อารมณ์จะฟังเพลงอีกเหรอ ยัยเด็กบ้า” “หนูไม่อยากคิดเรื่องพวกมัน ไม่อยากคิดว่าถ้าคุณไม่มา หนูคง…ฮึกๆ” “โอเคๆ เปิด ก็เปิด ” เซซาร์เปิด วิทยุด้วยเขาไม่ใช่ค นที่ ชอบฟังเพลงขนาดนั้น “หนูชอบเพลงนี้” เสียงเล็กๆ ของเธอที่เอ่ยขึ้นพร้อมกับศีรษะที่ซวนซบมาที่ 11
เมียครึ่งคืน แขนของเขาราวกับเด็กน้อยที่กาลังอ้อนบิดา ยัยเด็กบ้านี่ไม่รู้หรือ ไงนะว่าเขาไม่ใช่พ่อ เขายังหนุ่มแน่นและแน่นอนถ้าเลวสักหน่อย ก็สามารถเป็นผัวเธอได้ แม้เจ้าหล่อนจะเด็กไปหน่อยก็เถอะ เมื่ อ เริ่ ม สะดุ้ ง กั บ ความคิ ด เลวๆ ของตั ว เองชายหนุ่ ม ก็ กระแอมออกมาหมายจะเอ็ด และอบรมความเป็นกุลสตรีให้ยัย เด็กช่างอ่อย ทว่าน้าตาร้อนๆ ของยัยหนูน้อยทาให้เขาพูดไม่ออก “ความหมายดีจัง รู้ไหมหนูสอบวิชาภาษาอังกฤษได้คะแนน สูงที่สุดในห้องเลยนะ” “อืม ถ้าง่วงก็หลับไปก็ได้นะ เดี๋ยวถึงแล้วจะปลุก” เพราะ ปลอบใครไม่เป็นเซซาร์จึงไล่ให้ยัยเด็กนี่หลับๆ ไปซะ “คุณชื่ออะไรคะ” “เซซาร์” ชายหนุ่มตอบออกมาด้วยน้าเสียงเรียบเฉย ทว่า เขาเลือกที่จะไม่ถามชื่ออีกฝ่าย เพราะคงจะได้เจอกันเพียงครั้ง เดียวเท่านั้น “หนูจะจาชื่อคุณไปตลอดชีวิต ขอบคุณนะคะ” ดวงตาสีเทาหลุบมองเด็ก สาวที่เปลี่ ยนจากซบแขนเป็น หนุนที่ขาของเขานิดก่อนจะมองทางต่อ “ไม่เป็นไร ถือว่าเธอโชค ดีที่ฉันอยากออกกาลังพอดี” มารี น่ า มองคางและดวงตาที่ ม องตรงไปข้ า งหน้ า ด้ ว ย ความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจแล้วหลับตาลง “เธอหลับอยู่หรือเปล่า” เซซาร์เอ่ยถามคนที่เงียบไปสักพัก เมื่อมองเห็นป้ายคลินิกข้างหน้า “ยังค่ะ” ชายหนุ่มครางในลาคอเป็นเชิงรับรู้ก่อนจะเคลื่อนรถเข้า 12
กาญจน์เกล้า ไปจอดแล้วก้มลงมองใบหน้าที่แหงนเงยมองเขาอยู่พอดี “ให้หมอตรวจให้ละเอียดแล้วฉันจะพาเธอไปส่งบ้าน หรือ เธอจะให้พ่อแม่มารับที่นี่?” “เอ่อ หนูยืมโทรศัพท์ได้ไหมคะ จะโทรบอกพ่อให้มารับ ” “ได้สิ แต่เข้าไปให้หมอตรวจก่อน” “คุณด้วยนะคะ หนูเป็นห่วง” เมื่อเห็นดวงตาใสซื่อที่มองมาเซซาร์จึงพยักหน้ารับ สักพัก ต่อมาเด็ก สาวก็เดิน มาหาเขาในห้องทาแผล รอจนพยาบาลทา แผลเสร็จเขาจึงล้วงหาโทรศัพท์ส่งให้อกี ฝ่าย ทว่าหน้าจอโทรศัพท์ กลับโชว์สายของลูกน้อง ชายหนุ่มกดรับก่อนจะสบถรัวเมื่อได้ยิน ในสิ่งที่ปลายสายรายงาน “ฉันคงต้องไปแล้ว เอาโทรศัพท์และเงินทั้งหมดนี้ไป โทร ไปหาพ่อกับแม่และรออยู่ที่นี่จนกว่าเขาจะมารับ และดูแลตัวเอง ให้ดีอ ย่าไปทะเล่ อทะล่ าถูก ใครจับ ตัวไปอีกล่ ะหนูน้อ ย" พูด จบ เซซาร์ก็เดินออกจากคลินกิ ตรงไปขึ้นรถสปอร์ตหรูแล้วขั บออกไป ทันที มารีน่ามองตามร่างหนาแกร่ง ที่เดิน จากไปแล้ วก้ม มอง โทรศัพท์ที่เขาทิ้งไว้ให้ด้วยความเสียดาย เพราะนั่นหมายความว่า เขาจะเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่ เบอร์ใหม่ และยอมยกโทรศัพท์เครื่อง นี้ให้เธอ “ขอบคุ ณ นะคะ หนู จ ะเก็ บ โทรศั พ ท์ ข องคุ ณ ไว้ อ ย่ า งดี เซซาร์”
n 13
1 ฉันโดนแฟนสวมเขา “วั นนี้ ผมไปกิ นข้ าวด้ วยไม่ ได้ แล้ วนะ เพราะมี นั ดกั บ ลูกค้า” ข้อความแบบเดิมๆ ที่ส่งเข้ามาทางแอพพลิ เคชั่นมือถือ วอทสแอพทาให้มารี น่า หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีที่มีดวงตาสีน้าตาล อ่อน ผมสีน้าตาลเข้มต้อ งถอนหายใจอย่างเซ็งจัด เมื่อคู่หมั้น ที่ กาลังจะแต่งงานกันในอีก 4 เดือนยกเลิกนัดเธออีกครั้ง ใบหน้าสวยเฉี่ยวแบบคนที่มีเชื้อสเปนหมองลง เพราะเธอ ว่าจะคุยกับ ตอเรซคู่หมั้นเรื่อ งงานแต่งงาน เธอได้ไปลองชุดมา แล้วแต่เขายังไม่ไปเลย เธอเลือกที่จะตัดชุดแต่ง งานเพราะอยาก เก็บไว้เป็นที่ระลึก มือ เรียวหยิบ โทรศัพ ท์ขึ้น มากดส่ งข้อ ความตอบคู่ ห มั้ น พรางถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เพราะไอลดาเพื่อนรัก ก็แต่งงานไปอยู่ที่เกาะแล้ว เหลือแต่เธอนี่แหละ เฮ้อ มารีน่าคิดไป ถึงเมื่อหกเดือนก่อ นที่รู้จ ากบิด าว่าต้อ งเธอต้อ งหมั้น กับตอเรซ ลูกชายเพื่อนพ่อที่เปรียบเสมือนเพื่อนของเธอมานาน ตอเรซเคยจีบเธอสมัยเรียนไฮสคูลแต่เพราะตอนนั้นเธอ มุ่งเรียนมากกว่าจึงไม่ได้คบกัน ก่อนที่เธอและเขาจะแยกย้ายกัน ไปเรียนคนละที่ จนเมื่อ 6 เดือนก่อนนี่แหละที่เธอได้เจอเขาอีก
กาญจน์เกล้า ครั้ง ตอเรซยังหล่อเหลาเหมือนเดิม ไม่สิหล่อกว่าเดิมทว่าเธอกลับ ไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือใจวูบวาบเหมือนกับที่ไอลดารู้สึกกับอังเดรสามี แต่ ถึ ง กระนั้ น เธอก็พู ด ได้เ ต็ ม ปากว่ า ชอบตอเรซ และสามารถ แต่ง งานกับ สุ ภ าพบุรุ ษ อย่ างเขาได้ เพราะทุ ก ครั้ งที่อ ยู่ด้ว ยกั น ตอเรซไม่เคยบังคับใจเธอเลย อย่างมากเขาก็แค่จับมือหรือจูบที่ ปากเบาๆ แค่นั้นและนั่นทาให้เธอพอใจกับการอดทนของเขา ทว่าหลังจากคบกันมานานกว่า 6 เดือนความสัมพันธ์ของ เธอและตอเรซกลับไม่คืบหน้า เธอและเขาไม่ค่อยได้เจอกันเลย สองอาทิต ย์แทบจะเจอกัน ครั้ง เดียวและมัน เป็น ช่ ว งเวลาสั้ น ๆ เพียงแค่นั้น “เฮ้อ” เมื่อไม่มีอะไรทาเธอจึงเลือกที่จะไปเดินห้างด้วย ความเบื่อหน่าย แม้ปกติจะไม่ค่อยชอบนักแต่วันนี้เธออยากเดิน ในที่ที่คนพลุกพล่านบ้าง แผ่นหลังคุ้นตาของใครบางคนที่จับมือสาวสวยผมสีบรูเนต เดินเข้าช็อปชาแนลไปทาให้เธอต้องเดินไปแอบมองผ่ านกระจก และเมื่อเห็นเสี้ยวหน้าด้านข้างของเขาเธอก็จาได้ว่าผู้ชายคนนั้น คือคู่หมั้นเธอ ตอเรซ ดวงตากลมโตมองมือที่โอบกอดผู้หญิงคนอื่นด้วยอาการ หน้าชา เมื่อเขายื่นบัตรเครดิต ซื้อกระเป๋าหรูรุ่นล่าสุดให้ผู้หญิง คนนั้น ทั้งคู่ก็จูบกันอย่างดูดดื่มไม่สนใจว่ากาลังยืนอยู่ในช็อปหาใช่ ห้องนอน… มารี น่ า พิ ง กระจกอย่ า งหมดแรง ก่ อ นที่ ห างตาเธอจะ เหลือบไปมองร่างสูงของคู่หมั้นหนุ่มโอบกอดสาวอื่นเดินออกจาก ห้างเลี้ยวขวาตรงไปยังโรงแรมหรูของตระกูลมาร์เซโล หญิงสาว 15
เมียครึ่งคืน มองจนเห็นทั้งคู่เช็กอินรับคีย์การ์ดแล้วเดินหายเข้าไปในลิฟต์จึง ทนไม่ไหวเดินไปที่เคาน์เตอร์พนักงานต้อนรับ “พวกเขา ผู้ชายกับผู้หญิงคนเมื่อกี้พกั ห้องไหน” หญิงสาว สะกดความอายเอ่ยถามพนักงานออกมาด้วยสีหน้าซีดเผือด “ขออภัยค่ะเราไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลของแขกได้” เมื่ อ ได้ รั บ การปฏิ เ สธมารี น่ า จึ ง โทรหาเพื่ อ นรั ก เพื่ อ ขอ ความช่วยเหลือ ก่อนที่เธอจะเดินไปรอที่ล็อบบีแล้วรอจนเพื่อนรัก ส่งอีเมลมา รายละเอียดวัน เวลาที่ทั้งคู่มาเช็กอินเข้าพักที่โรงแรมใน เครือมาร์เซโลกว่า 30 ครั้งยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าเธอถูกสวมเขา จากคู่หมั้นที่กาลังจะแต่งงาน มารีน่านั่งอยู่อย่างนั้นอย่างทาอะไร ไม่ถูกเป็นชัว่ โมง ก่อนที่เธอจะยืนขึ้นหมายจะเดินออกจากสถานที่ แห่ ง นี้ ทว่ า ร่ า งสู ง ของคู่ ห มั้ น และผู้ ห ญิ ง คนนั้ น ก็ เ ดิ น ออกมา เสียก่อน และจากเสื้อผ้าที่ยับนิดๆ บอกเธอได้อย่างดีว่าพวกเขา ไปทาอะไรกัน ดวงตากลมโตมองแผ่นหลังของตอเรซด้วยดวงตา แห้งผาก และเมื่อเลื่อนสายตาไปมองมือที่โอบไหล่หญิงอื่นเธอก็ หลับตาลงก่อนจะตัดสินใจทาอะไรบางอย่าง “พ่อคะถ้าหนูไม่อยากแต่งงาน พ่อจะว่ายังไงคะ” มารีน่า เอ่ยถามบิด าด้วยสี หน้าเหม่อ ลอย ภาพคู่ห มั้น ที่แสนดีแต่จริงๆ แล้วแอบไปนอนกับหญิงอื่นถึง 30 ครั้งทาให้เธอรับไม่ได้ ผู้หญิง คนนั้ น ไม่ ใ ช่ แ ค่ คู่ น อนชั่ ว คราวแน่ ๆ ในเมื่ อ ทั้ ง คู่ ไ ปเที่ ย วปารี ส ด้วยกัน ไปต่างประเทศอีกหลายแห่งและแม้แต่ในบาร์เซโลน่าเอง อีก เขาเลี้ยงผู้ หญิงอื่นในขณะที่หมั้นกับ เธอ เธอทนไม่ได้หรอก ทนที่จะแต่งงานแล้วสามีนอกใจไม่ได้ 16
กาญจน์เกล้า “เหลวไหล อีก 4 เดือนเองนะโรงแรมก็จองแล้ว ทุกอย่าง มีการวางแผนหมดแล้วนะ ลูกจะมาเปลี่ยนใจอะไรตอนนี้” มานูเอล มองลูกสาวที่ว่านอนสอนง่ายมาตลอดด้วยสีหน้าไม่พอใจ “แต่เราไม่ได้รักกันนะคะพ่อ ” มารีน่าบอกบิดาเสียงหวิว เธอไม่กล้าบอกท่านว่าตอเรซมีผู้หญิงอื่น เธอกลัวว่าท่านจะไม่เชื่อ ที่แย่กว่านั้น เธอกลัวว่าท่านจะให้เธอยอมรับผู้ ช ายคนนั้น และ ยอมที่จะเป็นเมียแต่งที่สามีมีเมียน้อยมากมาย “พ่อกับแม่ก็ไม่ได้รักกันก่อนแต่งงาน แต่เราก็อยู่มาได้จน มาเรียจากพ่อไป ทุกวันนี้พ่อก็ไม่มีเมียใหม่ลูกก็เห็น ” หญิงสาวถอนหายใจเฮือก สมัยนั้นกับตอนนี้มันจะเทียบ กันได้อย่างไรเล่า หญิงสาวผละจากบิดาเพื่อหนีขึ้นห้อง เธออยาก มีเวลาคิดเงียบๆ “อย่ า งน้ อ ยเขาก็ ไ ม่ พ าผู้ ห ญิ ง พวกนั้ น ไปที่ บ้ า นหรื อ คอนโด” ในเมื่อปฏิเสธเรื่องนี้ไม่ได้มารีน่าจึงพยายามมองหาข้อดี ของตอเรซคูห่ มัน้ แม้มันจะน้อยเหลือเกินในเรื่องนี้ ความศรัทธาที่ มีมันเริ่มจะน้อยลง…น้อยลงจนอยากจะล้มเลิกการแต่งงาน หลังจากเซ็กส์ที่ร้อนแรงผ่านพ้นไปตอเรซก็ มองร่างเซ็กซี่ ของคู่ขาด้วยดวงตาหยาดเยิ้ม เพเนโลเป้มีลีลารักที่เร่าร้อนและถึง ใจที่สุดจนเขาคิดจะเก็บเธอไว้แม้จะแต่งงานกับมารีน่าคู่หมั้นแล้ว ก็ตาม “ฉั น ไม่ อ ยากเดิน เข้ า ออกโรงแรมอี ก แล้ ว นะคะตอเรซ ซื้ออพาร์ตเมนต์ให้ฉันได้ไหมคะ หรือไม่ก็ยกคอนโดคุณให้ฉันซะ นะคะที่รัก” เพเนโลเป้ลูบไล้ไปตามแผ่นอกตึงแน่นพร้อมทั้งมอง สบตาคมนั้นอย่างยั่วยวน 17
เมียครึ่งคืน “เธอก็รู้ว่าฉัน จะซื้อ อะไรได้สั ก อย่างพ่อ ต้อ งตรวจสอบ ก่อน” ใช่ว่าเขาไม่อยาก แต่เพราะบิดายังควบคุมการใช้เงินของ เขาจนกว่าจะแต่งงานทาให้ตอเรซไม่สามารถทาอะไรตามใจตนได้ เพเนโลเป้แอบเบ้หน้าเมื่อได้ยิน ใครจะไปรู้ว่าซีอีโอคนดัง จะไม่มีอานาจใช้เงินแบบนี้ แม้เขาจะซื้อของแบรนด์เนมให้เธอ มากมายทว่ามันยังไม่พอ เมื่อเทียบกับที่เธอควรจะได้ นางแบบ สาวคิดในใจ “ฉันไม่อยากให้คุณแต่งงานกับนังนั่น” “ไม่เอาน่า มารีน่าก็ส่วนมารีน่า เธอก็อยู่ส่วนเธอ อย่าทา ให้ฉันเดือดร้อนไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ได้อะไรจากฉันอีก ” ตอเรซ เอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินหนีเข้าห้องน้าไป หนึ่งเดือนต่อมา มารี น่ า เดิ น ตามคู่ ห มั้ น หนุ่ ม มาที่ ค อนโดหรู ด้ ว ยสี ห น้ า ซั ง กะตายด้ ว ยตอนนี้ เ ธอไม่ อ ยากแต่ ง งานกั บ เขาแล้ ว ทว่ า ไม่ สามารถหลี ก เลี่ ย งได้ หญิ ง สาวถอนหายใจเฮื อ กก่ อ นจะมอง คอนโดหรูที่กินเนื้อที่ทั้งชั้นด้วยสีหน้าเฉยๆ “ชอบไหมจ๊ ะ ” ตอเรซยิ้ ม ละมุ น ให้ คู่ ห มั้ น สาวก่ อ นจะ กวาดตามองไปรอบๆ คอนโดหรู ที่บิด าอนุมัติ ให้เขาซื้อ เพราะ ข้ออ้างที่ว่าเป็นเรือนหอ “ค่ะ สวยดี” จบคาพูดมารีนา่ ก็เปิดประตูระเบียงออกไปดู สระว่ายน้าส่วนตัวก่อนจะทรุดตัวลงนั่งคิดอะไรเงียบๆ คนไม่รัก กันแต่งงานกันได้ด้วยหรือ…หญิงสาวคิดอย่างเหนื่อยใจ “คิดอะไรอยู่ หือ” ตอเรซนั่งลงข้างคู่หมั้นสาวก่อนจะมอง ใบหน้าเรียบเฉยนั้นอย่างแปลกใจ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักมารีน่าทว่า การที่ต้องแต่งงานกับอีกฝ่ายมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ตอเรซมอง 18
กาญจน์เกล้า ปากอิ่มเต็มที่เผยอนิดตาวาว ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงพร่า “พี่จูบ เราได้ไหม” “คะ” มารีน่าหันไปมองคู่หมั้นหนุ่มด้วยสีหน้าฉงน ก่อน จะนิ่งอึ้งเมื่อปากของอีกฝ่ายประกบมาหา สัมผัสที่จาบจ้วงทาให้ เธอดันไหล่ของเขาออกในทันที ก่อนจะยืนขึน้ มองคู่หมั้นหนุ่มด้วย สีหน้าขุ่นเคือง “พี่ขอโทษ แต่เราหมั้นกันแล้วนะพี่มีสิทธิ์ที่จะจูบเธอหรือ แม้กระทั่งนอนกับเธอ” สีหน้าของเขาทาให้มารีน่าต้องถอยกรูดก่อนจะเชิดหน้า สูง “ไม่…ถ้ามันจะเกิดขึ้นฉันต้องพร้อมด้วย ถ้าพี่ข่มขืนฉัน งาน แต่งงานจะไม่มีขึ้นเด็ดขาด” ตอเรซตาลุกวาบเมื่อได้ยิน ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าเอาจริงนั่น เขาจึงยอมถอย “แค่จูบคงได้นะ ครั้งหน้า” มารีน่าถอนหายใจเฮือกก่อ นจะเงียบแทนค าตอบ แล้ ว เดินหนีออกจากห้องหอ “ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ เดี๋ยวจะแวะช็อปปิ้ง หน่อย” “ตามใจ พี่จะอยู่ดูห้องนี้อีกนิดว่ามีอะไรต้องเปลี่ยนไหม จะได้ให้เขามาทาให้เรียบร้อยก่อนวันแต่งงาน” ตอเรซเดินไปส่ง คู่หมั้นสาวด้านล่างคอนโดหรู ก่อนจะเปิดประตูรถให้เธอแล้วรอ จนเจ้าหล่อนขับรถออกไปจึงเดินย้อนกลับเข้าไปในคอนโด ชายหนุ่มเดินตรงไปหาสาวผมสีบรูเนตที่นั่งอยู่ตรงล็อบบี แล้วยิ้มออกมา “ไปกันเถอะ” “ถ้านานกว่านี้ฉันว่าจะขึ้นไปตามแล้วนะคะ” เพเนโลเป้ ส่งค้อนให้ชายคนรักด้วยสีหน้า กระเง้ากระงอดก่อนจะเดินกอด กันตรงไปยังห้องชั้นบนด้วยดวงตาเป็นประกาย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ 19
เมียครึ่งคืน เธอมาที่นี่ เธออดสะใจลึกๆ ไม่ได้ว่าห้องหอของยัยคุณหนูนั่นแต่ เธอได้เอากับคู่ห มั้น มัน แทบจะทุก ที่ ห้อ งนอน ข้างสระว่ายน้า ห้องนั่งเล่นหรือแม้กระทั่งห้องครัว “ไร้สาระน่า บอกแล้วไงว่าฉันแต่งงานตามหน้าที่แค่นั้น ” “ให้มันจริงเถอะ” ทั้งคู่ถลาเข้าจูบกันอย่างร้อนแรงทันทีที่เปิดประตูห้องเข้า ไป เสื้อผ้าถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่สองร่างจะล้มลงที่พื้น พรมอย่างใจร้อน “พรมอีกครั้งก็ดีนะคะ เพราะมันทาให้ฉันรู้สึกว่าคุณทน คิดถึงฉันไม่ไหว” “ฉันเป็นอย่างนั้น โอ” จบคาพูดตอเรซก็กดแก่นกายเข้า ไปในร่างสาวในพรวดเดียว โดยไม่รู้เลยว่าประตูห้อ งได้ถูกเปิด ออก เพเนโลเป้ม องไปยังประตูที่เปิดแง้มก่อนจะยิ้มร้ายเมื่อ เห็นว่าใครยืนอยู่ตรงนั้น มือเรียวสอดคล้องที่คอของคู่ขาก่อนจะ ครางออกมาด้วยใบหน้าเหยเกเมื่ออีกฝ่ายซุกไซ้ที่ซอกคอเธออย่าง ร้อนแรง “คู่หมั้นของคุณทาได้แบบนี้ไหมคะที่รัก อา” “อย่ า พู ด ถึ ง ยั ย นั่น เลยน่า แค่ ฉัน จู บ นิ ด จู บ หน่ อ ยยั ง ท า สะดีดสะดิ้ง จริงๆ ก็ไม่อยากจะจูบ นักหรอก” เพราะเสียหน้าที่ โดนปฏิเสธทาให้ตอเรซเอ่ยออกมาอย่างโมโห “โอ อย่างนั้น ค่ะแรงกว่านั้น แสดงว่าหล่ อนไม่น่าสนใจ เลยเหรอ ไม่อยากเชื่อ” “เธอดีกว่าเยอะ ไม่งั้นฉันจะมาหาเธอทุกวันอย่างนี้ เหรอ และคอนโดนี้จะเป็นของเราจนกว่าฉันจะแต่งงาน” 20
กาญจน์เกล้า “โอดีจัง หลังจากนั้นฉันจะเจอคุณไหมคะที่รัก ” “แน่นอน ฉันขาดเธอไม่ได้หรอก” คายืนยันของเขาทาให้เพเนโลเป้ยิ้มเหยียด ยิ่งมองน้าตา ของนัง นั่น เธอยิ่ง สะใจ และเมื่อ ประตูปิ ด ลงเธอก็เลิ ก สนใจยั ย คู่หมั้นของคนรักแล้วหันมาพลิกกายหนาให้นอนหงายโดยที่เธอ ทาหน้าที่คุมเกมซะเอง “อยู่นิ่งๆ นะพ่อม้าคึก” ตอเรซครางลั่ น เมื่อ ร่างกายตนถูก ดูด รัด จนแทบขาดใจ สองร่างเปลี่ยนกันเบียดอัดและบดโขยกเข้าหากันอย่างไม่มีใคร ยอมใคร ก่ อ นที่ จั ง หวะรั ก จะร้ อ นขึ้ น แรงขึ้ น จนทั้ ง คู่ ถึ ง จุ ด หฤหรรษ์อย่างร้อนแรง “โอ เซ็กส์กับคุณเยี่ยมกว่าใครจริงๆ ค่ะ” เพเนโลเป้กระซิบ ชมอย่างรู้ว่าเขาชอบ ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อถูกช้อนอุ้มตรงไปยังสระ ว่ายน้า “วันนี้ผมว่างทั้งวัน…” ตอเรซก้มมองร่างเซ็กซี่ตาฉ่าเยิ้ม “งั้นรออะไรอยู่คะที่รัก” ทันทีที่พูดจบเธอก็กอดคอแกร่งแน่น เมื่อเขากระโดดลงไปในสระว่ายน้าก่อนจะเริ่มต้นบทสวาทอย่าง ร้อนแรงอีกครั้ง จนเสียงครางครึ้มดังแข่งกันอยู่ตั้งแต่เย็นจนดึก มารีน่านั่งอยู่บนรถด้วยสีหน้าช็อกแม้จะรู้ว่าคู่หมั้นมีคู่ขา อยู่แล้วทว่าเธอกลับไม่คิดว่าเขาจะกล้าพามามั่วกันในเรือนหอ ไม่ พอยังมาหมิ่นเธอแบบนั้นกับแม่นั่นอีก …มือเรียวปาดน้าตาออก อย่างเจ็บปวด แม้ไม่รักแต่เมื่อต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนีเ้ ธอก็ไม่ อาจจะทนไหว หญิงสาวคิดไปถึงตอนที่ขับรถออกมาจนพ้นคอนโด แล้ว 21
เมียครึ่งคืน คิดได้ว่าเธอควรกลับไปขอโทษตอเรซเรื่องที่ปฏิเสธไม่ให้เขาจูบ จึงตัดสินใจวนรถกลับไปที่คอนโดใหม่ เพราะเขามีสิทธิ์เต็มที่อย่าง ที่อีกฝ่ายบอก แต่เป็นเธอเองที่หวงตัวไม่เข้าเรื่อง ยังไงมันก็ต้องมี การจูบกันบ้างเธอไม่ควรจะทาแบบนี้ ทว่าจากที่คิดจะไปง้อกลาย กลับเป็นเห็นเหตุการณ์นั้นเข้าแทน “ไม่มีวันที่เราจะแต่งงานกับนายนั่น ไม่มีวัน ” มารีน่ากัด ฟันกรอดพร้อมกับคิดหาวิธีที่จะรอดพ้นจากการแต่งงาน มันต้อง มีสักวิธีสิ ถ้าเธอไปบอกบิดาว่าตอเรซพาคนมานอนคอนโดท่าน ต้องไม่เชื่อแน่ และเผลอๆ อาจจะรับได้ด้วยซ้าในเมื่ออยากให้เธอ แต่งงานขนาดนั้น ดวงตากลมโตที่ฉ่าชื้นหรี่ลงก่อนจะมองโรงแรมมาร์เซโล แล้วตัดสินใจไปหาอะไรดื่มเพื่อคิดเรื่องนี้เงียบๆ เพราะให้ตายเธอ ก็ไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายน่ารังเกียจอย่างตอเรซแน่ หลังจากคุยงานกับลูกค้าร่วมสามชั่วโมงเซซาร์ก็พาร่าง สูงของตัวเองเดินลงไปยังคลับหรูชั้นใต้ดินเพื่อหาอะไรดื่ม วันนี้ เขาเลื อ กที่จ ะนอนที่นี่เพราะอยากดื่ม ให้เต็ม ที่และไม่อ ยากถูก ตารวจจับข้อหาเมาแล้วขับ ดวงตาสีเทามองกวาดไปรอบๆ ด้วย ความเคยชินก่อนจะสะดุดกึกกับร่างสุดยั่วอารมณ์ของใครบางคน ที่นั่งอยู่ไม่ไกล ชายหนุ่มมองผู้ชายคนอื่นๆ ที่จ้องเจ้าหล่อนคนนั้น ตาไม่กะพริบจึงเนียนเขยิบเข้าไปนั่งข้างหล่อนก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อ ได้ยินเสียงอ้อแอ้ราพันออกมา “ผู้ชายเลวๆ ตายไปซะ ตายไปเลย ฮือๆ” สงสัยยัยนี่จ ะอกหัก เออผู้ช ายหน้าโง่ที่ไหนวะถึงทิ้งเจ้า หล่อนได้ 22
กาญจน์เกล้า “ฉันไม่ได้รักแกหรอกนะ ฉันขยะแขยงที่สดุ รู้ไว้ดว้ ย” มารีน่า เอ่ยออกมาอย่างเคียดแค้น ในสมองยังเห็นภาพสองคนนั้นมีเซ็กส์ กันเต็มตาแม้จะเมามากแล้วก็ตาม “บั ง อาจมาก บั ง อาจพานั ง นั่ น ไปมั่ วที่ เ รื อ นหอของฉั น สารเลว” “เฮ้ คุณถ้าเมาแล้วก็กลับไปนอนไป๊ ” เซซาร์อดที่จะเอ่ย ปรามยัยเมรีขี้เมาไม่ได้ ชายหนุ่มส่ายหัวไปมาอย่างไม่เข้าใจว่าเจ้า หล่อนจะโวยวายอะไรนักหนา ผู้ชายมีคนเดียวในโลกหรือยังไง มิหนาซ้ายังแต่งตัวล่อตะเข้เหลือเกิน ไม่ได้พงึ สังวรถึงอันตรายเลย สักนิด เฮ้อ ยังเด็กอยู่แท้ๆ ไม่น่าเลยจริงๆ “อย่ามายุ่งกับฉัน ไอ้ผู้ชายจอมเผือก” มารีน่าหันขวับไป มองผู้ชายข้างๆ ก่อนจะแย่งแก้วหมอนั่นมาอย่างโมโห เมื่อเหล้า ตัวเองหมด “ผมไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะ แต่ช่วยมองไปรอบๆ สิ ว่ามี คนอยากหิ้วคุณไปนอนด้วยมากแค่ไหน ปล่อยตัวเข้าไปเถอะเดี๋ยว เอดส์จะถามหาเอา” ชายหนุ่ ม มองเหล้ า ที่ ถู ก ขโมยไปแล้ ว ก็ ส่ า ยหน้ า ไปมา ก่อนที่จะเอ่ยเตือนเจ้าหล่อนออกมาอีกครั้งโดยที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ ตัวเองเหมือนกันว่าเหตุใดจึงต้องเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นทั้งๆ ที่ ปกติไม่มีทางที่เขาจะทา แต่ทันทีที่เห็นใบหน้าขาวผ่องนั้น เขาก็ รีบเปลี่ยนมานั่งตรงนี้ ฟังเจ้าหล่อนคร่าครวญด่าผู้ ชายเฮงซวยมา นานร่วมสองชั่วโมงและดื่มค็อกเทลไปหลายต่อหลายแก้ว ทั้งๆ ที่ ถ้าต้องการเมาน่าจะดื่มเครื่องดื่มที่แรงกว่านี้ ที่สาคัญเมาเร็วกว่า ประหยัดกว่าด้วย และสิ่งหนึ่งที่ทาให้กายเขาร้อนซู่เป็นที่สุดนั่นก็คือคาพูด 23
เมียครึ่งคืน ของเธอที่บ่นเกี่ยวกับร่างกายตัวเองซึ่งเขาไม่เห็ นด้วยเลยสักนิด เพราะเจ้าหล่อนมีร่างกายที่ผู้หญิงทั้งโลกต้องอิจฉา อกคัพดีคู่นั้น มันเชิญชวนให้ผู้ชายอย่างเขาอยากจะยืน่ หน้าเข้าไปทดสอบความ นุ่มหยุ่นและชิมดูนักว่า มันจะรสชาติดีแค่ไหน ขณะที่สะโพกดิน ระเบิดนั่นก็เชิญชวนให้เขาอยากลองกัดและบีบขยา ยิ่งไปกว่านั้น มันทาให้เขาจินตนาการไปถึงยามที่สอดแทรกเข้าหาเธอจากทาง ด้านหลัง อา แม่สาวเซ็กซี่ของเขา คิดมาถึงตรงนี้แก่นกายที่สงบนิ่งก็เริ่มลุกชันอย่างที่ไม่เคย เป็นมาก่อน เซซาร์บอกตัวเองว่าเขาคงไม่สามารถปล่อยยัยขี้เมา สุดเอ็กซ์ให้หลุดมือไปแน่ แน่นอนคนอย่างเขาไม่ลักหลับคนเมา หรอก แต่ถ้าเจ้าหล่อนสร่างเมาแล้วเขาก็จะจัดหนัก จัดเต็มให้สม กับที่ต้องอดกลั้นตลอดคืน “แล้วยังไง นี่มันร่างกายฉัน ถ้าฉันเต็มใจที่จะไปกับใครมัน ไปหนักส่วนไหนของคุณไม่ทราบ” มารีน่าสวนกลับอีกฝ่ายด้วย น้าเสียงอ้อแอ้ ก่อนจะซบที่ไหล่แกร่งอย่างไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน เมื่อโดนท่อนแขนของเขาโอบเธอเข้าหา “หนัก หนักมากด้วย” เซซาร์กระซิบบอกเจ้าหล่อนเสียง พร่า ยิ่งใบหน้าหวานคลอเคลียที่ไหล่เขาราวกับลูกแมวขี้อ้อนเขา ยิ่งอยากจะอุ้มหล่อนขึ้นห้อง “หนักตรงไหน บอกมาสิ” มือเล็กๆ ลูบไปที่อกแกร่งอย่าง ชอบใจเมื่อพบว่ามันแข็งแน่น “อยู่ นิ่ ง ๆ อย่ า ซน” เซซาร์ ก ระซิ บ เตื อ นอี ก ฝ่ า ยด้ ว ย น้าเสียงแหบพร่า ก่อนจะกลืนน้าลายเมื่อมือเล็กๆ เริ่มลูบลงล่าง “ยั่วนักเดี๋ยวก็ไม่พ้นคืนนี้หรอก” “ฉันชอบหน้าท้องของนาย เป็นลอนแข็งแรงดีจัง” มารีน่า 24
กาญจน์เกล้า ยังคงลูบหน้าท้องแกร่งอยู่อย่างนั้น ไม่รู้ตัวเลยว่ากาลังทาให้ความ อดทนของเซซาร์ขาดผึง “อย่างอื่นก็แข็งแรงไม่น้อยไปกว่ากันนะทูนหัว คุณสนใจ อยากลองไหม” เซซาร์กระซิบเชิญชวนเสียงพร่า ยิ่งมองสบตา กลมแป๋วของเธอเขาก็ยิ่งบอกตัวเองว่าทนต่อไปไม่ไหวแล้ว มารีน่าหันไปมองชายแปลกหน้าอย่างสงสัย “ลองอะไร” “ลองนอนเล่นบนเตียงของผม แล้วคุณจะชอบ” น้าเสียง ทุ้มเชิญชวนมากขึ้นอีกระดับราวกับกาลังเจรจาธุรกิจพันล้าน ใบหน้าหวานมองเขาอย่างมึนๆ ก่อนจะถามออกมาอีก ครั้ง “สนุกไหม นอนเล่นบนเตียง” “หึ หึ สนุ ก สิ คุ ณ จะได้ ลู บ ส ารวจความแข็ ง แรงของผม ตลอดทั้งตัวเลยนะ” มารีน่าลูบไปที่อกแกร่งของเขาอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มเมื่อเธอ ชอบลูบมันจริงๆ ด้วย น่าสนใจจัง “นอนลูบนายน่าสนุกดี” “สนุกที่สุด แม้มันอาจจะร้อนไปหน่อย แต่คุณจะติดใจจน ลืมไม่ลงเลยทีเดียว แต่คุณต้องสร่างเมาก่อนนะ อามอร์ มีอา” เมื่อแม่แมวเหมียวในอ้อมกอดเริ่มสนใจ เขาจึงเทขายตัวเองพร้อม การันตีบริการหลังการขายเสร็จสรรพ “ฉันไม่เมาซะหน่อย เอิ๊ กส์” พูดจบมารีน่าก็พยายามยืน ขึ้น ทว่าเธอกลับเซไปเซมาจนเซซาร์ต้องเข้ามารับร่างนั้นไว้ใน อ้อมกอด “ไม่เมาเลย เอาละต่อให้ไม่เมาคุณก็ต้องนอนพักก่อนนะ ไปนอนเล่นในห้องผมกัน ” พูดจบเซซาร์ก็พยุงหญิงสาวเดิ นออก จากคลั บ เลานจ์ ห รู โ ดยปล่ อ ยให้ ลู ก น้ อ งเป็ น คนจั ด การเรื่ อ ง ค่าใช้จ่าย 25
เมียครึ่งคืน ชายหนุ่มรับรู้ถึงกายสาวที่หอมกรุ่นและแสนจะเย้ายวน นั้นจนร่าๆ อยากจะรักเธอตอนนี้ เวลานี้ ทว่าเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ มีสติเขาจึงต้องข่มใจไว้ก่อน “นี่ ถามอะไรหน่อยสิ” “หือ ” เสียงอ้อ แอ้ข องคนที่ยั งหลับ ตาพริ้มทาให้เขาก้ม มองเธออย่างสงสัย “นายจะนอนกับฉันไหม ถ้าเห็นฉันเปลือย” คาถามของ หล่อนยิ่งกระตุ้นให้กายเขาลุกโพลง “อย่ายั่วกันนักสิทูนหัว แค่นี้ผมก็ตอ้ งอาบน้าเย็นทั้งคืนแล้ว” “นายไม่อยากนอนกับฉัน เหรอ ฉันมันไม่น่าปรารถนาใช่ ไหม โฮ” มารีน่าสะบัดกายออกห่างจากอีกฝ่าย ก่อนจะเซไปเซ มา พลางมองหารถยนต์ของตนไปด้วย ทว่าเมื่อพยายามมองหา เท่าไหร่ก็ไม่เจอเธอจึงตัดสินใจเดินไปอีกทางเพื่อกลับแท็กซี่ อยู่ไป ทาไมในเมื่ออีตานี่ยังรังเกียจเธอเลย “เฮ้ นั่น คุณ จะไปไหน” เซซาร์ม องคนตรงหน้าอย่างไม่ เข้าใจ หล่อ นเมามากจริงๆ นะเนี่ย ก็เ ขาเป็นคนชวนหล่ อนไป นอนเล่นบนเตียงมันก็สื่อความหมายตรงๆ อยู่แล้ว อยู่ดีๆ ก็มา ถามคาถามที่ชวนตบะแตกพอเขาไม่ตอบเจ้าหล่อนก็สะบัดตูดหนี ไปซะอย่างนั้น ยัยคนเอาแต่ใจ “ไม่ต้องมาพูดกับฉัน ” หญิงสาวเดินเซไปเซมา ก่อนจะ สะบัดตัวให้พ้นจากอีตาบ้านั่น เฮอะ “นี่ฟังนะ ผมต้องการคุณ ต้องการมาก มากจนเจ็บปวด แต่คุณเมาไม่มีสติ เราควรจะเริ่มกันตอนที่คุณสร่างเมาแล้ว” “โน โน โน ถ้าคุณต้องการฉัน งั้นจูบฉันและเมคเลิฟกับ ฉันคืนนี้ ต้องเป็นคืนนี้เท่านั้น” 26
กาญจน์เกล้า เซซาร์มองใบหน้าหวานตรงหน้าด้วยดวงตาลุกโชนก่อน จะอุ้มหญิงสาวเดินกลับเข้าไปในโรงแรมแล้วตรงดิ่งขึ้นห้องพักที่ เปิ ด ไว้ใ นทัน ที เห็ น ทีเ ขาต้ อ งแหกกฎ เพราะเจ้า หล่ อ นช่ างยั่ ว เหลือเกิน ยั่วจนถ้าทนได้เขาก็เป็นพระแล้ว
n
27
2 ลวงล่อ...ล่อลวง “นี่เตียงนายเหรอ นุ่มจัง เอิ๊ กส์” ทันทีที่ถูกวางลงบน เตียงร่างระหงก็กลิ้งไปมาพร้อมทั้งหัวเราะคิกโดยไม่รู้เลยว่ากิริยา นั้นของตนจะทาให้ดวงตาสีเทาวาวระยับยิ่งกว่าเดิม เซซาร์ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกอย่างตัดสินใจเด็ดขาด ใน เมื่อเจ้าหล่อนอ่อยเขาซะขนาดนี้ ถ้าเขาหยุด หล่อนอาจจะตรา หน้าเขาได้ว่าไม่มีน้ายา “เตี ย งอาจจะนุ่ ม แต่ อ ย่ า งอื่ น ในร่ า งกายผมมั น แข็ ง ไป หมดแล้วที่รัก” “อาราย ฉันไม่เห็นเลย หะหะ นายนี่มันตลกชะมัด ” เซซาร์มองแม่คนขี้เมาด้วยสีหน้าขบขันก่อนที่เขาจะโยน ปราการตัวสุดท้ายที่ห่อหุ้ มร่างกายทิ้งแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปทาบ ทับร่างเล็กที่กลิ้งไปมาราวกับเด็กตัวเล็กๆ แต่สัดส่วนของคุ ณเธอ ไม่เด็กเลยสักนิด “อื้อ หนัก” “เดี๋ยวก็ชิน น่า ” ชายหนุ่ม กระซิบ ชิดริม หูเล็ ก เสี ยงพร่า ก่อนจะถอดชุดที่รัดรึงนั้นออกช้าๆ “อะ ดีจังฉันรู้สึกร้อนอยู่พอดีเลย” ดวงตาหวานที่ฉ่าเยิ้ม เพราะฤทธิ์น้าเมามองคนตัวโตก่อนจะหลับตาพริ้มเมื่อมือหนาลูบ
กาญจน์เกล้า ไล้ไปตามร่างกายเธออย่างซุกซน “อื้อ จั๊กจี้จัง คิกคิก” “เมาแล้วรั่วจริงๆ เลย” เซซาร์ส่ายหน้าไปมาก่อนจะก้ม มองสัดส่วนอะร้าอร่ามที่ปรากฏตรงหน้าด้วยดวงตาวาววับเมื่อ เจ้าหล่ อ นช่างมีเยอะจนเขาเลื อ กไม่ถูก ว่าจะคลุ ก เคล้ าหรือ จู บ ตรงไหนก่อนดี “แบบนี้ทั้งคืนคงจะไม่พอ หึหึ” จบคาพูดชายหนุ่มก็เลือก ที่จะปิดปากอิ่มเต็มนั้นก่อนจะครางฮือเมื่อมันช่างหวานเหลือเกิน เซซาร์สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปซอกซอนในโพรงปากนุ่มก่อนจะ ตวัดรัดลิ้นเล็กของเธออย่างเนิบช้า และเขาต้ องครางออกมาใน ลาคอเมื่อลิ้นเล็กเริ่มดุนดันกับลิ้นเขาอย่างรู้งาน คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อลิ้นร้อนๆ ของเขาสอดแทรกเข้ามา ในปากเธอ อี ต านี่ ก าลั ง จะท าอะไรกั น แต่ เ อ…ท าไมเธอรู้ สึ ก แปลกๆ นะ อื้ม มันหวิวๆ ยังไงไม่รู้ หญิงสาวลองเอาลิ้นตัวเองดุน ลิ้นอีกฝ่ายออกมา ทว่าแทนที่เขาจะหยุดกลับพันลิ้นเธอเล่นซะงั้น โอ…นายนี่ทาอะไรกับร่างกายเธอ “อืม” ชายหนุ่มถอนปากออกก่อนจะค่อยๆ ซุกไซ้ที่ซอกคอหอม กรุ่นช้าๆ แล้วหยุดขบเม้มหนักๆ จนปรากฏรอยรักเอาไว้ทั้งที่เขา ไม่เคยทากับหญิงใดเลย แต่กับหล่อนเขาอยากประทับตราทุกที่ อยากให้คนอื่นรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา ความเสียวซ่านจากการกระทาของเขาทาให้ร่างสาวสั่น เร่า มารีน่าไม่รู้ว่าเธอควรจะวางมือไว้ตรงไหนหรือควรทาอย่างไร กับความรู้สึกที่เกิดขึ้นและเมื่อปากร้อนผ่าวจูบที่หน้าอกดวงตา กลมโตก็ลืมขึ้นอย่างตกใจ 29
เมียครึ่งคืน “อุ๊ย” “โอ หวานเหลือเกินที่รัก ” เซซาร์ครางฮือกับความอวบ หยุ่นของปทุมมาลย์ทั้งสองข้าง ในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาก็ซุก ซบกับเต้าทรวงที่อวบอิ่มพร้อมทั้งสูดดมความหอมกรุ่นของกาย สาว ก่อนที่เขาจะทนไม่ไหวค่อยๆ ละเลียดเลียไล้ที่ปลายถันอัน ชูชันนั้นช้าๆ ลิ้นสากระคายลากไล้ไปมาพร้อมทั้งตวัดรัวในจังหวะ ที่อยากจะรักเธอหนักๆ เซซาร์บีบเคล้นทรวงอกอวบอีกข้างอย่าง หนักหน่วง ยิ่งร่างเล็กบิดเร่าและครวญครางผะแผ่วออกมามาก เพียงใดเขายิ่งเพิ่มน้าหนักมือและดูดดื่มกับปลายถันสีชมพูระเรื่อ อย่างร้อนแรง “โอ” ปากอิ่ม ห่อ ขึ้น พร้อ มทั้งครวญออกมาเสี ยงดังเมื่อ ความ เสี ยวกระสัน จากน้ามือ ของเขามากขึ้นจนเธอทนไม่ไ หว และดู เหมือนว่าอีกฝ่ายจะสนุกกับการสร้างความทรมานให้เธอเพราะ ปากร้อนผ่าวของเขายังคงตวัดรัวไล้ที่หน้าอกอย่างดูดดื่ม ในขณะ ที่มือหนาของเขาก็คลึงเคล้นจนเธอสยิวซ่านไร้เรี่ยวแรง ชายหนุ่มมองสีหน้าเหยเกของเจ้าหล่อนแล้วก็เคลื่อนฝ่า มือลงไปบีบเคล้นที่สะโพกอวบก่ อนจะเปลี่ยนใจเลื่อนขาเรียวให้ แยกออกช้าๆ แล้วบรรจงเคล้นคลึงดอกกุหลาบตูมอย่างอ่อนโยน กระตุ้นอารมณ์สาวของเธอให้พรึงเพริด เมื่อสัมผัสถึงน้าหวานที่เอ่อล้น ชายหนุ่มจึงครางครึม้ อย่าง พอใจ “พร้อมแล้วนะ ผมขอนะที่รัก” “อะ อือ” มารีน่าตอบรับอย่างยินยอมด้วยอยากหลุดพ้นจากความ ทรมานนี้เสียที…ทว่าเมื่อเห็นท่อนลาอันอวบยาวตรงหน้าเธอกลับ 30
กาญจน์เกล้า ต้ อ งลอบกลื น น้ าลายเพราะมั น ช่ า งใหญ่ แ ละน่ า กลั ว จนเธอ อยากจะถอย “อะ ฉันว่า…” “ห้ามเปลี่ยนใจเด็ดขาด” เซซาร์จบคาพูดก็ก้มลงจูบปิด ปากอิ่มเต็มนั้นก่อนจะสอดแทรกท่อนลาอันอวบหนาเข้าไปแนบ ชิดที่กายสาวอย่างอ่อนโยน “โอ คุณ คับแน่นเหลือ เกิน ที่รัก ” ชายหนุ่มกัดฟัน กรอด เมื่อช่องทางรักของเธอช่างคับแน่นจนเขาแทบจะขาดใจตาย ทว่า ด้วยไม่คิดว่าจะมีสาวบริสุทธิ์เหลืออยู่เขาจึงดึงดันจนสอดแทรก เข้าไปในกายสาวจนได้ “กรี๊ด” “โอพระเจ้า สาวบริสุทธิ์หรือนี่” เซซาร์สบถลั่นเมื่อรับรู้ถึง กายสาวที่รัดเขาจนแน่น และแน่นอนใบหน้าสวยหวานของเธอ ตอนนี้เต็มไปด้วยคราบน้าตาพร้อมทั้งมองเขาอย่างกล่าวหา ให้ ตายเถอะไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนแล้วรู้สึกเหมือนตนเองเป็น ไอ้โรคจิตข่มขืนผู้หญิงเท่าคราวนี้เลยจริงๆ “ออกไปนะ ฮือๆ ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว ออกไปเดี๋ยวนี้ เลย” มารีน่าดิ้นเร่าอย่างทรมาน ทว่ายิ่งดิ้นเธอยิ่งเจ็บปวดจนต้อง นอนนิ่งๆ เพื่อรอให้เขาเอาไอ้ท่อนเนื้อบ้าๆ นี่ออกไป “ไม่ทันแล้ว ถ้าหวงตัวไม่อยากแปดเปื้อนทาไมไม่นอนอยู่ บ้าน มาอ่อ ยผู้ชาย มาโวยวายแบบนั้นใครๆ เขาก็คิดว่าเธอน่ะ อยากโดน” ชายหนุ่มต่อว่าแม่คนใต้ร่างด้วยสีห น้าเยาะหยันก่อน จะขยับท่อนลาช้าๆ ทว่าเสียงครางด้วยความเจ็บปวดของเธอก็ ยังคงมีให้ได้ยิน “ไม่เอา ฮือ ได้โปรด” 31
เมียครึ่งคืน “ถ้าฉันหยุดทั้งเธอและฉันจะฝันร้ายทั้งคืน ดังนั้นฉันหยุด ไม่ได้” ชายหนุ่มกระซิบปลอบร่างเล็กเสียงกระเส่า ทว่าคนใต้ร่าง กลับยังดิ้นเร่าจนเขาทนไม่ไหวบดจูบที่ ปากอิ่มอีกครั้งอย่างดูดดื่ม เรียวลิ้นสากระคายกวาดไล้ลิ้นเล็กๆ จนร่างสาวเริ่มอ่อนระทวย มือหนาเคลื่อนไปบดคลึงที่เกสรดอกไม้งามกลางร่างสาว พร้อมๆ กับถอนปากออกแล้วซุกไซ้ตรงซอกคอหอมกรุ่น ก่อนจะ แวะขบเม้มตรงชีพจรสาวที่เต้นตุบจนได้ยินเสียงครางผะแผ่วนั่น ล่ะเขาจึงถอนหายใจออกมา สะโพกสาวที่เริ่มขยับส่ายไหวพร้อม ทั้งน้าหวานที่เริ่มเอ่อล้นอีกครั้งทาให้นิ้วสากต้องบดคลึงหนักขึ้น และเร็วถี่ เพื่อปลุกอารมณ์สาวให้คุโชน “อือ” เสียงครวญที่ดงั ออกมาจากริมฝีปากอิ่มทาให้เซซาร์พ่นลม หายใจออกมาก่อนจะค่อยๆ ขยับกายช้าๆ และเมื่อไม่ได้ยินเสียง ครางอย่างเจ็บปวดแล้ว เขาก็ค่อยๆ เพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นอีกนิด ก่อนจะกระซิบบอกหญิงสาวใต้ร่างด้วยน้าเสียงอ่อนโยน “ฉั น จะนุ่ม นวลที่สุ ด แม้ มัน จะยากมากแค่ ไ หนก็ ต าม” ชายหนุ่มกัดฟันสัญญาออกมา พร้อมกับบดจูบปากอิ่มนั้นอีกครั้ง ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มก่อนจะกวาดกระหวัดรัด รึงกับลิ้นเล็กเป็นจังหวะ “อื้ม แน่นเหลือเกิน โอ้พระเจ้า” ช่องทางรักที่รัดเขาแน่นจนเจ็บปวดไปหมดกาลังจะฆ่าเขา เซซาร์พยายามอดทนอย่างถึงที่สุด ทว่าสะโพกอวบที่ส่ายไหวไป มาก็ทาให้เขาหมดสิ้นความอดทน ชายหนุ่มสบถออกมาเสียงพร่า ก่อนจะก้มลงจูบปิดปากเล็กนัน้ ไว้แล้วค่อยๆ ถอดถอนกายออกมา อย่างยากลาบาก 32
กาญจน์เกล้า “อะ” มารีน่าสูดเสียงครวญด้วยสีหน้าเหยเกเมื่อเธอรู้สึก ราวกับร่างกายกาลังจะปริแยกทุกครั้งที่ท่อนลาร้อนผ่าวนั้นขยับ ทว่าความรู้สึกไม่สบายตัวก็เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่เมื่อนิ้วเรียวยาวของ เขาเคลื่ อ นเข้า มาปลุ ก เร้าเธออย่า งหนั ก หน่ วง เธอก็ไ ม่อ าจจะ ควบคุมสมองตัวเองได้อีก “หยะ อย่าแตะตรงนั้นนะ อะ” “หึหึ แน่ใจ” เซซาร์เย้าคนใต้ร่างเสี ยงพร่า ก่อ นจะจูบ ปากอิ่มอีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหว ก็ใครบอกให้เธอหอมหวานแบบ นี้ล่ะ สะโพกแกร่งค่อยๆ ขยับสอดแทรกเข้าหากายสาวที่คับ แน่นอีกครั้งช้าๆ พร้อมๆ กับหมุนวนบดควงเนิบนาบเพื่อให้เธอ รับรู้ถึงกายเขาอย่างลึกล้า “โอ ที่รัก” “อือ” เสียงครวญครางของทั้งคู่ดังขึ้นเกือบจะพร้อมๆ กันเมื่อ แก่นกายหนาอวบสอดแทรกเข้าไปจนสุด ตัว ก่อ นจะถอดถอน ออกมาช้าๆ ชายหนุ่ม มองใบหน้า สวยหวานที่เหยเกด้วยดวงตาวาว ระยับ ก่อนที่สายตาคมจะเลื่อนลงมามองปทุมมาลย์ที่ส่ายไหวยั่ว ตาเขาเหลือเกิน และในที่สุดชายหนุ่มก็ทนไม่ไหวก้มลงไปดูดดื่ม และตวัด ไล้ ที่เ ม็ด บั วคู่นั้น อย่า งกระหาย มือ ข้างที่ว่า งก็เ คลื่ อ น ขึ้นมาบีบเคล้น คลึงเคล้าที่เต้าทรวงอวบอิ่มจนเกิดรอยนิ้วของเขา ปากและลิ้นสากลากไล้และดูดดึงที่ปลายถันจนได้ยินเสียง ครางประท้วงจากร่างเล็ก นั่นละเขาจึงรู้ตัวและพยายามอ่อนโยน กั บ เธออี ก ครั้ ง ในขณะที่ บั้ น เอวแกร่ ง ก็ ยั ง คงบดวนกายตนใน 33
เมียครึ่งคืน ช่องทางรักอันคับแคบอย่างต่อเนื่อง การเล้าโลมอย่างหนักหน่วงทั้งจาก มือ ปากและแม้แต่ สัดส่วนตรงนั้นของเขาทาให้ความอึดอัดหายไปหลงเหลือแต่ความ เสียวซ่านจนเธอต้องจิกเล็บลงที่ไหล่แกร่งจนเลือ ดซิบ ยิ่งเขาบด อัดหมุนวนกายหนาอย่างเนิบช้าเธอยิง่ รู้สึกเสียวซ่านจนต้องครวญ ออกมาอย่างทนไม่ไหว เมื่อรับรู้ถึงกายสาวที่เริ่มตอบสนองด้วยการหยัดบั้นเอว รับ ชายหนุ่มก็คอ่ ยๆ ถอดถอนตัวตนออกมาช้าๆ ก่อนจะบดโขยก เข้าหาจนเต็มแน่นในครั้งเดียว เรียกเสียงครางจากทั้งเขาและเธอ อีกครั้งกับความเสียดเสียวในครั้งนี้ “แม่มด โอ” “อือ ฉันไม่ไหว อะ” ไม่ทันที่เธอจะพูดจบท่อนลาร้อนผ่าวก็หมุนวนในกายเธอ อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ถอนกายออก “หยะ อย่าทรมานฉัน โอ” “หึหึ” เซซาร์ หั ว เราะออกมาทั้ ง ที่ ต นเองก็ ท รมานไม่ ต่ า งกั น ชายหนุ่ ม บดอั ด ตั ว ตนเข้ า หาเธออี ก ครั้ ง หนั ก ๆ บั้ น เอวแกร่ ง สอดแทรกเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรัวถี่ จนเตียงโยกไหว ตามแรงกระแทก หญิ ง สาวหยั ด สะโพกรั บ กายแกร่ งเป็ น จั ง หวะเดี ย วกั น อย่างหัวไว ดวงตากลมมองสบตาคมเข้มที่วาววับขึ้นจนเธอต้องเบือน หลบ ทว่าน้าเสียงทุ้มก็ยังตามมากระซิบบอกจนเธอต้องทุบที่บ่า แกร่งอย่างเขินอาย 34
กาญจน์เกล้า “ตอบสนองดีแบบนี้ผมคงไปไหนไม่รอดนะทูนหัว ” “หุบปากนะ อะ” แม้จะเอ่ยออกมาแบบนั้นทว่าเมื่อ ท่อนลาร้อ นผ่าวถอย ห่างเธอก็หยัดสะโพกตามติดอย่างไม่รู้ตัว “โอ อย่างนั้นแหละทูนหัว ” ชายหนุ่มครางออกมาอย่าง พอใจกับความหัวไวของนักเรียนสาว ยิ่งสะโพกอวบหยัดรับมาก เท่าใดชายหนุ่มยิ่งเพิ่มจังหวะรักให้ร้อนแรงมากขึ้นเท่านั้น ปาก ร้อนผ่าวเลื่อนลงไปดูดดื่มปลายถันที่ชูชันอีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหว ในขณะที่มือ ทั้งสองข้า งคลึ ง เคล้ น ที่บั้น ท้ ายอวบอย่ างแรงตาม อารมณ์ที่โหมกระพือพร้อมทั้งบังคับให้เธอหยัดรับเร็วขึ้น ถี่ขึ้น ท่อนลาอวบร้อนที่สอดแทรกทิ่มแทงเข้ามาจนเต็มแน่นทา ให้มารีน่าดิ้นเร่าด้วยความเสียวกระสันและทรมาน ยิ่งจังหวะรักที่ เร็วขึ้น ถี่ขึ้นไม่หยุดพักยิ่งทาให้เธอซ่านเสียวจนอารมณ์ร้ อนพุ่งสูง สมองเธอขาวโพลนไม่ รั บ รู้ สิ่ ง ใดนอกจากความเสี ย วซ่ า นจาก ร่างกายที่สอดประสาน “ฉะฉัน อะ ฉัน” ช่องทางรักอันคับแคบที่ดูดรัดเขาถี่ยิบพร้อมกับกายสาวที่ เริ่มเกร็งทาให้เซซาร์รู้ว่าเธอกาลังจะถึงจุดหฤหรรษ์ ชายหนุ่มเร่ง เร้าจังหวะบดแทรกให้เร็วขึ้น ถี่ขึ้น ในขณะที่มืออีกข้างก็เปลี่ยน มาบดบี้ที่เกสรดอกไม้ตรงกลางร่าง มือและแก่นกายของเขาระดมปลุกเร้าที่ช่องทางรักอันคับ แน่ น เร็ วขึ้ น ถี่ ขึ้น ในที่ สุ ด ร่ อ งสาวก็ ก ระตุ ก ถี่ พ ร้ อ มกั บ กรี ด ร้ อ ง ออกมายาวๆ เมื่อก้าวผ่านจุดสุดยอดอย่างร้อนแรง เซซาร์รับรู้ถึงน้าหวานที่เอ่อทะลักทว่าเขายังไม่หยุดตอนนี้ แน่ ชายหนุ่มค่อยๆ ถอดถอนกายตนออกมา ก่อนจะบดอัดเข้าหา 35
เมียครึ่งคืน เธออีกครั้งอย่างหนักหน่วง “โอที่รัก แน่นเหลือเกิน อืม” กายสาวที่ตอดตุบถี่รัวเปรียบเสมือนเชื้อเพลิงกระตุ้นให้ เขาเริ่มเร่งเร้าจังหวะอย่างรัวเร็วอีกครั้งเพื่อส่งให้เธอและเขาก้าว ถึงวิมานฉิมพลีพร้อมๆ กัน “อะ พะพอแล้ว ฉันไม่ไหวแล้วนะ อา” เสียงห้ามปรามกลายกลับเป็นเสียงครวญครางโดยที่มารีน่า เองก็ไม่อาจจะห้ามตัวเองได้ ยิ่งกายแกร่งบดโขยกเข้าหาหนักๆ สมองเธอก็เริ่มกลับมาขาวโพลนไม่รับรู้สิ่งใดนอกจากความเสียด เสียวที่เกิดขึ้น ใบหน้าหวานเหยเกเมื่ออารมณ์หวามถูกฉุดให้พุ่งสูงจาก ท่อนลาร้อนผ่าวที่เริ่มบดอัดหนักๆ และถี่รัว บั้ น เอวแกร่ ง ถอดถอนกายออกมาอี ก ครั้ ง ก่ อ นจะ สอดแทรกทิ่มแทงเข้าไปในกายสาวที่เริ่มตอดเขาถี่ๆ อย่างหนัก หน่วง หลังจากนั้นเซซาร์ก็ ถอดถอนตัวตนออกมาจนสุดแล้วบด อัดทิ่มแทงเข้าไปจนเต็มแน่นในจังหวะสุดท้ายเพื่ อส่งทั้งเขาและ เธอให้ก้าวผ่านความทรมานจนพานพบกับความสุขสุดยอดอย่าง ร้อนแรง “อา” มารีน่าครางออกมายาวๆ เมื่อปีนป่ายจนถึงจุดสุดยอดอีก ครั้งติดๆ กัน หญิงสาวรู้สึกถึงอาการเบาหวิวที่หน้าท้อง พร้อมกับ เหนียวเหนอะตรงกลางร่างจากอะไรสักอย่าง สมองที่เบลอและ ขาวโพลนรับรู้ว่ากายแกร่งยังคงสอดแทรกอยู่ในตัว ทว่าในตอนนี้ เธอไม่มีแรงที่จะต่อต้านหรือแม้แต่จะเอ่ยออกมาเป็นคาพูด ดวงตาของเธอปรือฉ่าก่อนจะหลับพริ้มหมายจะนอนพัก 36
กาญจน์เกล้า สักงีบ ทว่าเมื่อความอุ่นร้อนที่ลดขนาดลงเริ่มพองโตอีกครั้ง หญิง สาวจึงลืมตาขึ้นมาอย่างตกใจ “ไม่นะ ฉันไม่ไหวแล้ว อื้อ” “นอนอยู่เฉยๆ ละบอกว่าไม่ไหว ผมทาตั้งนานยังไม่บ่น ” เซซาร์เอ็ดคนใต้ร่างก่อนจะเริ่ม บดโขยกกายแกร่งที่เริ่มฟื้นตัวเข้า ออกช้ า ๆ ดื่ ม ด่ ากั บ การป้ อ นความหวามไหวให้ แ ก่ ค นที่ น อน ครวญครางใต้ร่าง ทั้งอ่อนหวาน และร้อนแรงสลับกัน ก่อนที่ห้วง สุดท้ายบั้นเอวแกร่งจะเร่งเร้าจังหวะในการสอดแทรกให้เร็วถี่เพื่อ ส่งให้เขาและเธอปีนป่ายจนพานพบกับความสุขสมที่ร้อนแรงอีก ครั้งพร้อมกับปลดปล่อยสายธารรักเข้าไปในกายสาวจนเต็มแน่น มารีน่ากรีด ร้อ งออกมาจนสุด เสี ยงเมื่อ ถึงจุดสุ ดยอดอีก ครั้ง ดวงตากลมโตหลับพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อนกับบทรักอัน ยาวนานและในไม่ช้าเธอก็หลับพับทั้งที่แก่นกายแกร่งยังสอดแทรก อยู่ในกาย เซซาร์บดจูบที่ปากอิ่มอย่างอ่อนโยนก่อนจะถอดถอนกาย ออกมาแล้วต้องสบถรัวเมื่อตัวเองไม่ได้ใส่ถุงยาง “บ้าเอ๊ย” เมื่อ รู้ว่าพลาดชายหนุ่ม จึงโทรสั่ งลู ก น้อ งให้ไ ปหายาคุม ฉุกเฉินมาให้ ก่อนจะรอไม่นานเขาก็ได้มันมา อ่านจนละเอียดแล้ว ก็ตัด สิ น ใจให้เธอกิน เพราะเขายังไม่พ ร้อ มที่จ ะรับ ผิ ด ชอบใคร ในตอนนี้ แม้จะชอบการมีอะไรกับเธอมากแค่ไหนก็ตาม “เมื่อไหร่จะตื่นแม่ตัวดี” ชายหนุ่มรอร่วมชั่วโมงทว่าอีกฝ่ายกลับหลับสนิทจนเขา ต้องวางยาไว้บนโต๊ะหัวเตียงพร้อมทั้งเขียนโน้ตไว้ให้เผื่อเจ้าหล่อน ตื่นขึ้นมา ระหว่างนั้นเขาก็เลี่ยงเดินเข้าไปในห้องน้า เมื่อออกมาอีกครั้ง เจ้าหล่อนก็ยังคงหลับใหลจนเขาต้อง 37
เมียครึ่งคืน ถอนหายใจออกมา เมื่อทาอะไรไม่ได้เซซาร์จึงโอบกอดร่างเล็กเข้า มาแนบอกแล้วหลับตาลง พรุ่งนี้เขาจะต่ออีกครั้งแล้วบังคับเจ้าหล่อนให้กินยาบ้าๆ นี่ซะ… บอกตัวเองในใจจบชายหนุ่มก็หลับตาลงด้วยความสบาย ใจ แต่ให้ตายเถอะกลิ่นหอมของคนในอ้อมแขนทาให้เขาอยากจะ ลุกขึ้นมารักหล่อนอีกสักรอบจริงๆ ถ้าไม่ติดว่านี่เป็ นครั้งแรกของ เธอละก็ เขาไม่มีทางหยุดแน่ พรุ่งนี้นะ แม่เมรีของฉัน…
n
38
3 เพียงครึ่งคืน “อย่านะ ฉันไม่ไปกับแกนะ ไม่ไป ไม่ไปหรอก” ร่างเล็กวิ่ง หนีไปเรื่อยๆ ก่อนที่เธอจะหยุดเมื่อมองเห็นใครบางคนอ้าแขนรอ อยู่ตรงหน้า “เซซาร์” “ฉันเองหนูน้อย” “คุณ” เฮือก! ฝันเดิมๆ ที่เกิดขึ้นซ้าๆ ปลุกมารีน่าให้ตื่นขึ้นมากลางดึก แล้วก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อเธอเจ็บร้าวไปทั้ งตัวราวกับออกกาลังกาย หนัก ๆ มา ดวงตาที่เริ่ม ชิน กับ ความมืด หัน ไปมองรอบๆ อย่า ง ตกใจเมื่อที่นี่ไม่ใช่ห้องของเธอ เสียงลมหายใจสม่าเสมอที่ได้ยิน ทาให้หญิงสาวค่อยๆ หัน ไปมองด้านข้างก่อนจะเห็นใบหน้าคมสันผ่านแสงสว่างอันเลือนราง หญิงสาวพยายามเพ่งมองเสี้ยวหน้าคร้ามคมอย่างพิจารณา ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นเมื่อจาได้ว่าเขาเป็นใคร ‘เซซาร์ คาราโซ’ “คุณ…” ใบหน้าหวานซีดเผือดเมื่อผู้ชายคนแรกของเธอ คือเขา คนที่อยู่ในความทรงจาเธอมาตลอดแปดปี แต่เขากลับจา เธอไม่ได้
เมียครึ่งคืน หลังจากมองหน้าเขาอยู่นาน หญิงสาวก็เตื อนตัวเองว่า ต้องออกไปจากที่นี่ ก่อนที่เขาจะตื่นขึ้นมา มารีน่าลุกขึ้นนั่งบน เตียงก่อนจะหยิบเอาเสื้อผ้าที่วางเกลื่อนบนพื้นห้องมาสวมอย่าง รวดเร็วแล้วค่อยๆ ย่องออกจากห้องด้วยกลัวเขาจะตื่น “อูย” หญิงสาวครางออกมาเมื่อจังหวะการเดินของตน ทาให้ร่างกายที่เพิ่งถูกอีตานั่นตักตวงมาค่อนคืนเจ็บระบมไปหมด มารี น่ า พยายามฝื น เดิ น ไปยั ง ลิ ฟ ต์ ที่ อ ยู่ ไ ม่ ไ กลก่ อ นจะกดชั้ น ที่ ต้องการเมื่อเข้ามาในลิฟต์แล้ว หญิงสาวมองหน้าตัวเองที่สะท้อนมาจากกระจกในลิฟต์ แล้วยิ้มหยันเมื่อเธอประชดผู้ชายคนนั้นด้วยการเอาตัวไปนอนกับ ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ แม้ว่าตอนนี้จะรู้แล้วว่าคนคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเซซาร์ คาราโซก็เถอะ แต่ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่เขาและเป็นคน อื่นล่ะ เธอเอาตัวเองไปแลกกับผู้ชายห่วยๆ อย่างตอเรซขนาดนั้น ทาไมกัน และถ้าเธอเผลอติดเชื้อเอชไอวีขึ้นมาล่ะ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวก็ต้องนิ่วหน้าอย่างเครียดจัด แม้จะรู้ว่าเขาเป็นใครแต่กิตติศัพท์ ด้านผู้หญิงของตานั่นก็มีเยอะ จนเธอหวั่น …หรือเธอควรจะไปกินยาต้านไวรัสที่โรงพยาบาลดี เพื่อความปลอดภัย แต่ผลข้างเคียงของยาตัวนี้ค่อนข้างแรง ไม่ เอาดีกว่า… ‘เราต้ องสื บ เรื่ องตานั่น แต่เ ดี๋ย วก่ อน เซซาร์ เป็ นคนไข้ ประจาของโรงพยาบาลนี่นา ไม่สิเป็นทั้งตระกูลเลยละ พ่อนายนั่น ก็มารักษาที่โรงพยาบาลของครอบครัวเธอ’ เมื่อ รู้แล้ วว่าจะทา ยังไงหญิงสาวจึงขับรถตรงไปยังคอนโดที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล เพื่ออาบน้านอนพักเพราะนี่ก็ตีสามแล้ว พรุ่งนี้เธอจะได้เข้าไปที่ โรงพยาบาลแต่เช้า 40
กาญจน์เกล้า มารีน่ายิ้มทักทายบุคลากรทางการแพทย์ทุกคนที่เดินผ่าน ก่อ นจะรี บ ตรงไปยั ง ห้ อ งท างานของพี่ ช าย แล้ ว หญิ ง สาวก็ ยิ้ ม ออกมาเมื่อมาร์คอสไม่อยู่ที่ห้อง มือเรียวเลื่อนเมาส์จนหน้าจอที่ พักอยู่เปิดขึ้น ทว่าเมื่อเจอรหัสผ่านคิ้วเรียวก็ขมวดมุ่น “ทายังไงดี” มารีน่าคิดจนหัวแทบจะระเบิด ว่ารหัสผ่าน คอมพิวเตอร์เครื่องนี้คืออะไร เมื่อคิดไม่ออกจึงตัดสินใจไปถาม เลขาของพี่ชายที่หน้าห้อง “พี่มาร์คล่ะคะ” “ประชุมค่ะ อีก 15 นาทีน่าจะออกมา” เมื่ อ ได้ ยิ น มารี น่ า ก็ ถ อนหายใจเฮื อ กเพราะเธออยากรู้ ตอนนี้ หญิงสาวจึงส่งข้อความหาพี่ชายแทนเผื่อเขาจะตอบ ‘มาร์ค รหัสคอมฯ พี่อะไรน่ะ น้องต้อ งใช้ค อมส่งวิจัยให้ อาจารย์ใหม่’ รอสักพักเธอก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อพี่ชายไม่ติดใจอะไรตอบ ข้อความเธอในเวลาไม่กี่นาที แม้จะรู้ว่าสิ่งที่ทาอยู่มันผิดกฎหมาย ทว่าเธอแค่อยากรู้ว่าผู้ชายที่นอนด้วยเป็นโรคร้ายหรือเปล่า ถ้า จะต้องกินยาต้านไวรัสเลยเธอก็กลัวผลข้างเคียงของมัน มือเรียวค้นหาชื่อเซซาร์ คาราโซก่อนจะรอด้วยใจที่เต้น ระทึก เมื่อกวาดสายตาลงไปดูรายการตรวจร่างกายอย่างละเอียด จนพบกับการตรวจเลือดหาเชื้อเอชไอวี หญิงสาวก็ยิ้มออกมาเมื่อ เขาปลอดภัย ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะปิดหน้าต่างประวัติคนไข้ประตู ห้องทางานของพี่ชายก็เปิดออกจนเธอสะดุ้งเฮือก “พะ…พี่มาร์ค” “เป็นอะไร ทาเสร็จหรือยังพี่จะทางานต่อ ” มาร์คอสมอง หน้าน้องสาวอย่างสงสัยเมื่ออีกฝ่ายมีสีหน้าซีดเผือดแบบนั้น 41
เมียครึ่งคืน “ยังค่ะ หาอีเมลที่ส่งไปให้อาจารย์ยังไม่เจอ ไม่รู้เผลอลบ ไปหรือเปล่า เอ้อ พี่มาร์คน้องหิวรบกวนพี่บอกคุณแพทริเซียโทร สั่งอาหารให้น้องหน่อยได้ไหมคะ นะนะ” “ใช้พี่เหรอยัยตัวยุ่ง พี่เป็นคนรับใช้เราตอนไหนกัน หืม ” มาร์คอสมองน้องสาวด้วยสีหน้าระอาก่อ นจะเดินออกจากห้อ ง ทางานไปสั่งเลขาตามความต้องการยัยจอมยุ่งอย่างเสียไม่ได้ เมื่อพี่ชายออกไปมารีน่าก็รีบปิดหน้าต่างประวัติคนไข้ ลบ ออกจากประวัติการเข้าใช้และเปิดหน้าต่างอีเมลขึ้นมาเพื่อความ แนบเนียน ก่อนจะยิ้มให้พี่ชายที่เดินตรงมาดูว่าเธอทาอะไร “เจอไหม” มาร์คอสมองไฟล์ต่างๆ แล้วยิ้มออกมาอย่าง เอ็ น ดู เ มื่ อ น้ อ งสาวเลื อ กที่ จ ะเรี ย นต่ อ ในระดั บ ปริ ญ ญาโทด้ า น การตลาดแล้วสัญญาว่าจะมาช่วยเขาที่โรงพยาบาล “ไม่เจอเลยค่ะ สงสัยต้องกลับคอนโดเพราะวันนีน้ ้องไม่ได้ เอาแล็ปท็อปติดรถมา ว้า อุตส่าห์ว่าจะมากินข้าวกับพี่ซะหน่อย งั้ น รบกวนจั ด การอาหารที่ คุ ณ แพทริ เ ซี ย สั่ ง มาด้ ว ยนะคะ คุ ณ ผอ.” มารีน่ากอดร่างหนาแกร่งของพี่ชายอย่างออดอ้อนก่อนจะตี หน้าหงอยกดลงทะเบียนออกจากอีเมล “ส่งงานเสร็จแล้วรอที่คอนโดก็ได้ เย็นนี้พี่ว่างควงน้องสาว ไปกินข้าวสักวันละกัน ” มาร์คอสมองหน้าน้องสาวที่ยิ้มกว้างนั้น อย่างเอ็นดู ก่อนจะเห็นร่างระหงสะพายกระเป๋าแล้วตรงออกจาก ห้องไปโดยไม่ติดใจสงสัยอะไร เมื่ออยู่คนเดียวชายหนุ่มก็คิดไปถึงสาวน้อยอีกคนที่ติดอยู่ ในใจเขามานานด้ ว ยใบหน้ า ที่ ห มองเศร้ า ไอลดา เพื่ อ นสนิ ท น้องสาว ผู้หญิงที่เขาแอบรักมานาน แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ เธอก็ไม่รัก ในหัวใจของไอลดามีเพียงผู้ชายคนนั้น อังเดร มาร์เซโล 42
กาญจน์เกล้า เขายังจาภาพรอยยิ้มและดวงตาที่เปล่งประกายอย่างมีความสุข ของเธอในวันแต่งงานได้ดี วันนั้นมันทาให้เขายอมแพ้...แม้จะยัง รักอยู่เต็มหัวใจ... ความเจ็บปวดกับความรักครั้งนั้นทาให้เขาไม่กล้าที่จะรัก ใคร ถ้าต้อ งการผู้ ห ญิงเขาก็แค่เรียกหาแลกกับ จ่ ายเงิน ให้พ วก หล่อนก็แค่นั้น กอปรกับงานที่หนักแทบจะไม่มีเวลาพักทาให้เขา ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย เมื่อรู้ว่านายนั่นไม่ได้เป็นโรคร้ายมารีน่าจึงขับรถตรงไป หาอะไรกินแถวย่านคาตาลันญ่าคนเดียวอย่างเหงาหงอย ดวงตา กลมโตมองกวาดไปทัว่ ร้านอาหารชื่อดังอย่างเบื่อๆ ก่อนจะตาเบิก โพลงเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของใครบางคนเข้า “มันจะโลกกลมอะไรขนาดนี้” มือเรียวรีบหยิบเมนูมาบัง หน้าพร้อมทั้งแอบมองร่างหนาใหญ่ที่ทรุดตัวลงนั่งโดยมีนางแบบ ดังนั่งกอดแขนอยู่ข้างๆ จมูกโด่งรั้นย่นขึ้นนิดเมื่อเห็นกิริยาของทั้ง คู่ เมื่อเห็นว่าสองคนนั้นนั่งหันหลังให้ เธอหญิงสาวจึงยกมือเรีย ก พนักงานมาเก็บเงินเพราะไม่อยากอยู่ที่นี่นานไปกว่านี้ ดวงตาสีเทามองคู่ขาด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ถ้าไม่ติดว่า นัดเจ้าหล่อนแล้วละก็เขาไม่มาหรอก อยากตามหาแม่เมรีขี้เมาที่ มอบความสาวให้เขาแล้วหายไปมากกว่า พลันสายตาคมก็ต้องหรี่ ลงเมื่อเห็นเจ้าหล่อนเข้าพอดี เซซาร์ผุดลุกขึ้นยืนในทันทีที่ร่างเล็ก นั้นวิ่งหนีออกจากร้าน “เซซาร์คุณจะไปไหน เราเพิ่งมานะคะ” “เดี๋ยวผมมา” ขายาวก้าวฉับๆ จนเกือบจะเป็นวิ่งตามเจ้า 43
เมียครึ่งคืน หล่ อนไป ก่อ นจะตามยัยเมรีขี้เมาทัน ตรงลานจอดรถพอดี มือ หนาคว้าแขนเรียวหมับพร้อมทั้งดึงรั้งจนเธอต้องหันมามองเขา “นี่ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต นายจะทาบ้าอะไรน่ะ อื้อ” ปากร้อนผ่าวก้มลงประกบจูบในทันทีที่ปากเล็กนั้นเอ่ยพูด ก่อนจะกระซิบออกมาเสียงพร่า “กลับห้องกันดีกว่า ผมอยากจะกินคุณอีกแล้ว” “บ้าเหรอ นี่นายปล่อยฉันนะ” มือเรียวพยายามผลักไหล่ หนาให้ผละออก ก่อนจะมองซ้ายขวาด้วยกลัวคนที่รู้จักเธอจะมา เห็นเข้า “กลั ว คู่ ห มั้ น มาเห็ น อย่ า งนั้ น เหรอ” เซซาร์ ห รี่ ต ามอง ใบหน้าที่ห วาดหวั่น ของเธอด้วยสีห น้าแข็งกร้าวก่อ นจะบีบ ต้น แขนเรียวแน่นเมื่ออีกฝ่ายตาโตอย่างตกใจที่เขารู้ “คุณรู้ได้ไง หรือว่าคุณสืบเรื่องฉัน?” มารีน่ามองอีกฝ่าย ด้วยสีหน้าขุ่นเคืองเมื่อคิดว่าเขาอาจจะไปสืบเรื่องเธอเหมือนกับที่ เธอสืบเรื่องเขาอยู่ก็เป็นได้ “ไม่ ต้ อ งสื บ ก็ รู้ ข่ า วคุ ณ ออกทั่ ว ทุ ก หั ว หนั ง สื อ พิ ม พ์ ซ ะ ขนาดนั้น ” ดวงตาคมมองสบตากลมโตอย่างไม่ยี่ห ระ ก่อ นจะ ตัดสินใจลากเธอไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกลในทันทีเมื่อเธอเผลอ “นี่ จะพาฉันไปไหน ปล่อยเลยนะ ฉันไม่ไปนะ นายเซซาร์ ฉันบอกไม่ไปไงเล่า” ทว่าไม่ว่าจะบอกอีกฝ่ายอย่างไรมือหนาก็ไม่ มีทีท่าจะปล่อยมิหนาซ้ายังจับเธอยัด เข้ าไปในรถสปอร์ต หรูอีก แน่ะ “นี่นาย ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ไป” “เงียบ! ไม่งั้นผมพาไปหาพ่อคุณแน่” ค าขู่ข องเขาทาให้ ม ารี น่า ตาโต หญิ งสาวส่ ายหน้ าหวื อ 44
กาญจน์เกล้า ขณะที่ต าบ้า นั่น ยิ้ ม กริ่ ม แล้ วเดิน อ้ อ มไปยั งฝั่ ง คนขับ แล้ วขั บ รถ ออกไปโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะพาไปไหน “นายจะพาฉันไปไหนอีก” “ไปนอนด้วย” “จะบ้ า เหรอ ฉั น ไม่ ไ ด้ เ ป็ น คู่ ข านายนะ นี่ ห ยุ ด เลยนะ เซซาร์ฉันบอกให้หยุดไงเล่า ” หญิงสาวโวยวายอย่างไม่ยอม ทว่า อีกฝ่ายกลับฮัมเพลงพร้อ มทั้งยังเร่งความเร็วจนในที่สุ ดรถก็ม า จอดตรงคอนโดหรู และนั่นทาให้เธอต้องมองเขาตาโตเมื่ออีตาบ้า นี่พาเธอมานอนด้วยจริงๆ “นายจะดูถูกฉันมากไปแล้วนะ” “อย่าคิดมากน่า คิดซะว่ามาสนุกด้วยกัน” เซซาร์ยักไหล่ ด้วยสีห น้าขบขันกับอาการพยศของแม่คนตัวเล็ก ในใจก็คิดว่า ยังไงมารีน่าก็ไม่มีวันได้แต่งงานกับไอ้หมอนั่นแน่ ของอะไรที่เป็น ของเขาคนอื่นห้ามแตะ ยิ่งของสิ่งนั้นเขาหวงมากแบบนี้ “ใครจะสนุกกับนายไม่ทราบ ไอ้โรคจิต นี่อย่ามาแตะต้อง ตัวฉันนะ ปล่อยสิ ไอ้บ้าเอ๊ย ” มารีน่าพูดไม่ทันจบก็ต้องกรีดร้อง ออกมาลั่นลานจอดรถเมื่ออีตาหมียักษ์อุ้มเธอขึ้น “เก็บเสียงไว้ครางดีกว่าน่าคนสวย” “ไอ้หื่น ฉันไม่ใช่อีตัวนะโว้ย ปล่อยฉันสิไอ้บ้า” “จุ๊จุ๊ พูดกับผัวไม่เพราะเลยนะคนดี เดี๋ยวคืนนี้พี่จัด หนัก จนลุกไม่ขนึ้ เลยดีไหม” เซซาร์ยิ้มใส่ตาสวยก่อนจะทนไม่ไหวก้มลง จูบที่ปากอิ่มที่เผยอนิดๆ อย่างดูดดื่ม “อื้อ ไอ้อ้าอ่าอาอูบอันอะ” ปากอิ่มพยายามเม้มแน่นไม่ ยอมให้อีตาหมียักษ์ได้สอดแทรกลิ้นหยาบๆ เข้ามาแต่ดูเหมือนว่า มันจะไม่ได้ทาให้นายนี่หยุดแต่อย่างใด เมื่อร่างเธอถูกวางลงที่พื้น 45
เมียครึ่งคืน พร้อมกับที่เขาถอนปากออก เธอก็หันไปมองรอบๆ ในทันที ก่อน จะยิ้มเมื่อเห็นประตูลิฟต์ยังเปิดอยู่ ทว่ายังไม่ทันที่จะได้ก้าวเดิน อ้อมแขนแกร่งก็โอบกระชับเธอจากทางด้านหลังพร้อมกับประตู ลิฟต์ถูกปิดลง กรี๊ด! “นายจะทาบ้า อื้อ” เซซาร์เชยคางได้รูปให้แหงนเงยเบี่ยง มาทางซ้ายก่อนจะก้มลงประกบจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง อาศัย จังหวะที่อีกฝ่ายไม่ทันตัง้ ตัวรุกไล้ลิ้นเรียวเล็กจนอีกฝ่ายยอมจานน “หึหึ ” ชายหนุ่ม หัวเราะอย่างพอใจเมื่อ มั่น ใจแล้วว่าวิธี ปราบพยศคุณ หนูม ารีน่าคือ อะไร เมื่อ จูบ จนพอใจแล้ วใบหน้า หล่ อ เหลาก็ เ คลื่ อ นออกห่ า งแล้ ว ยิ้ ม กั บ ปากที่ บ วมเจ่ อ ของเธอ ในขณะที่ดวงตากลมโตที่ฉ่าเยิ้มเริ่มวาววับขึ้นมาอีกครั้ง ชายหนุ่ม จึงตัดสินใจอุ้มร่างเล็กขึ้นมาแล้วเดินดุ่มๆ ออกจากลิฟต์ตรงไปยัง ห้องพักสุดหรูของตนก่อนที่เธอจะพยศขึ้นมาอีก
n
46
4 คนแปลกหน้า ทันทีที่สัมผัสเตียงนุ่มเธอก็รีบสปริงตัวขึ้นมาก่อนจะตบ หน้าหล่อเหลานั้นสองฉาด เผียะ! เผียะ! “ฉันเกลียดนาย ไอ้คนเถื่อน” “โอ๊ะโอ แต่ผมจาได้ว่าคุณเป็น คนอ่อยผมเองนะทูนหัว อ้ อ ถ้ า เถื่ อ นแล้ ว ได้ น อนกั บ สาวสวยอย่ า งคุ ณ ผมก็ ย อมเถื่ อ น ละเอ้า” “ยี้ นั่นเพราะฉันเมาต่างหาก ไปเลยนะอย่ามาทาแบบนี้ กับฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะฟ้องพ่อและพี่ชายฉัน ถึงตอนนั้นนาย ตายแน่” มารีน่าขู่ฟ่อเมื่อเห็นสีหน้าทะเล้นและไม่หวาดกลัวของ เขา “โอ ฟ้ อ งเลยครับ ฟ้อ งปุ๊บ ผมได้ เมี ย ทัน ที เลย รวดเร็ ว ทัน ใจ ทันใช้สุด ๆ” ชายหนุ่มยิ้ม ยั่วคนตัวเล็ก ก่อนจะก้ม ลงเท้า แขนกับเตียงนอนพร้อมทั้งยื่นหน้าไปชิดใบหน้าที่งอง้านั้น “และ…ผมคงจะสนุกกับเมียพยศอย่างคุณมากแน่ๆ” “อี๋ ใครจะไปเป็นเมียนาย ตาบ้า อย่าเอาหน้ามาใกล้ฉัน นะ ชิ่วๆ รังเกียจ” มารีน่าดันใบหน้าหล่อเหลาที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ พร้อมทั้งค้อนอีกฝ่ายตาคว่า
เมียครึ่งคืน “รังเกียจหรืออยากให้ทามากกว่านี้ฮึ บอกมาเถอะน่าไม่ ต้องอาย” เซซาร์เอ่ยออกมาเสียงกระเส่า “หยุดทาเสียงแบบนั้นนะ ฉันไม่ชอบ และไปห่างๆ ฉันได้ ไหมอยู่ใกล้นายแล้วจะอ้วก แหวะ” “ว้ า ว ครึ่ ง คื น ท้ อ งทั น ใจ มี ลู ก ทั น ใช้ ดี จ ริ ง ๆ เลยนะนี่ ” เซซาร์ยังคงเอ่ยเย้าเจ้าหล่อนไม่หยุดโดยที่เขาก็ไม่ทราบเหมือนกัน ว่าทาไมชอบมองใบหน้าแดงก่าราวกับมะเขือเทศสุกเพราะโกรธ จัด ของหล่ อนด้วย บางทีเขาอาจจะโรคจิต อย่างที่เธอกล่าวหา จริงๆ ก็ได้ กรี๊ด! “หยุดเลยนะตาบ้า หยุดทาอะไรบ้าๆ แบบนี้เสียที” มารีน่า ฉวยโอกาสที่เขายกมือปิดหูผลักไหล่หนาจนอีกฝ่ายผละออกห่าง ก่อนจะถอยออกไปยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนอย่างระวัง โครกคราก… เซซาร์ ค่ อ ยๆ ย่ า งสามขุ ม เข้ า ไปหาร่ า งเล็ ก ที่ มี สี ห น้ า หวาดระแวงนั้นช้าๆ ก่อนที่เสียงอะไรบางอย่างจะทาให้ เขาหยุด แล้วหัวเราะออกมาอย่างขบขัน “นี่จะหัวเราะทาบ้าอะไรเล่า ไม่เคยเห็นคนหิวหรือยังไง” “เห็นครับเห็น แต่เพิ่งเคยเห็นคนสวยหิว หึหึ” เซซาร์มอง กวาดไปตามร่างบางแล้วก็คิดว่าเธอค่อนข้างจะผอมไปจริงๆ แต่ แม่เจ้าโว้ยผอมยังไงไอ้เจ้าสัดส่วนที่ควรมีหล่อนก็ได้แม่มาซะเยอะ “นะนี่ มองอะไรทะลึ่ ง ไปหาอะไรมาให้ฉัน กิน ด้วย ฉัน หิว” มารีน่าหันซ้ายหันขวาก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องนอน แล้วมองครัวบิ๊วอินที่ซอ่ นอยูด่ ้วยสีหน้าดีใจ ทว่าอ้อมแขนของอีตา หมียักษ์ที่กอดรัดเธอจากทางด้านหลังทาให้เธอเริ่มฮึดฮัดขึน้ มาอีก 48
กาญจน์เกล้า ครั้ง “ไม่ ต้ อ งท าหรอก เดี๋ ย วตั ว เหม็ น ผมไม่ อ ยากรอให้ คุ ณ อาบน้าอีก สั่งมาดีกว่า ” เซซาร์พูดไปซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นไป อืม แม่เมียพยศของเขานี่ใช้น้าหอมอะไรนะ หอมเหลือเกินเดี๋ยว เถอะถ้าเขารู้เขาจะไปเหมาทั้งเคาน์เตอร์มาให้เธอเลย มารีน่ากัดฟันกรอดเมื่ออีตาบ้านี่ลวนลามเธอไม่หยุดแต่ เพราะรู้ดีว่า ถ้าไม่ ยอมนายนี่ต้ อ งจับ เธอกิน แทนที่ เธอจะได้กิ น อาหารแน่ หญิงสาวจึงพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายก่อนจะเม้มปาก เมื่อรู้สึกสยิวซ่านจากฝีมืออีตาหมียกั ษ์ที่ซุกไซ้ตรงนั้นตรงนี้ไม่หยุด “สั่งอาหารก่อนนะคะ นะ ฉันหิวจนไส้จะขาดแล้ว ถ้าอีก สิบห้านาทีไม่มีอะไรตกถึงท้องฉันต้องเป็นลมแน่” “หึหึ ฉลาด” เซซาร์ยิ้มกับแม่คนฉลาดตรงหน้าทว่าเขาก็ ยังคงสั่งอาหารง่ายๆ มาให้เธอก่อนจะอาศัยช่วงที่รอหากาไรจาก แม่คนตัวหอมไปด้วย ฉลาดอยู่แล้ว เดี๋ยวนายก็รู้ขอฉันอิ่มก่อนเถอะ…มารีน่า ตอบอีกฝ่ายในใจพร้อมๆ กับพยายามบอกตัวเองไม่ให้หวั่นไหวกับ สัมผัสของเขา ทว่ามันก็เท่านั้นเมื่อ อีตาหน้ามึนยังคงฉวยโอกาส กับร่างกายเธออยู่ได้ไม่ยอมหยุด “นะ…นี่ถอยไปห่างๆ ได้ไหมอึดอัด” “ยังไม่ได้อัดเลยรู้ได้ยังไงว่าผมอึด หือ ที่รัก ” แทนที่เขา จะทาตามที่เธอขอเซซาร์กลั บ ตีห น้าเหลอพร้อ มทั้งกระซิบ เย้า หล่อนด้วยคาพูดกินนัยซะอย่างนั้น “ฮึ่ย ลามก หยุดคิดเรื่องแบบนี้สักนาทีได้ไหม และ เอ๊ะ และหยุดซุกไซ้ฉันแบบนั้นด้วย เป็นหนอนหรือยังไง ฮ้า ” “ฮะฮ่ า โอ๊ ย คุ ณ ท าเอาอารมณ์ พิ ศ วาสผมหายหมด” 49
เมียครึ่งคืน เซซาร์อดที่จะหัวเราะแม่คนพยศไม่ได้ ก่อนจะยอมกอดเธอนิ่งๆ แทนที่จะหากาไรอย่างเดิมเพราะเริ่มกลัวว่าตัวเองจะอดทนไม่ได้ ไม่ใช่อย่างอื่น เมื่อเห็นนายนั่นกอดเธอไว้เฉยๆ เธอก็เริ่มหายใจคล่องขึ้น ทว่าได้เพี ยงแค่พัก เดียวนายนั่ น ก็อุ้ม เธอไปนั่งตัก แข็งๆ นั่น ซะ อย่างนั้น “นี่ อยู่เฉยๆ ได้แป๊บเดียวนายก็เอาอีกแล้วนะ” “ชู่ว แค่นั่งเฉยๆ น่า แบบนี้ดีออกอบอุ่นดี” มารีน่าถอนหายใจพรืดกับคาพูดของตาหมียักษ์ ทว่าเถียง ไป ดิ้นรนหนีออกจากตัก กว้างไปก็เท่านั้น นายนี่ไม่ยอมแน่นอน อย่างน้อยนั่งตักก็ดีกว่าโดนนายนี่จับกินละน่า “นี่นาย ถามจริงๆ นะ นายไม่มีเมียเรอะ” เมื่อห้องตกอยู่ ในความเงียบเธอจึงอดที่จะถามเขาออกมาไม่ได้ และให้ตายเถอะ ทาไมพอถามแล้วเธอต้องกลั้นหายใจรอคาตอบด้วย ถ้านายนี่มี เมียมันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ เธอจะได้ไม่ต้องถูกนายนี่มาลวนลาม บ่อยๆ “หือ เมีย?” เซซาร์หรี่ตามองคนตัวเล็กที่แหงนเงยมอง เขาด้วยสีหน้าลุ้นๆ นั้นแล้วยิ้มที่มุมปากนิดก่อนจะเอ่ยตอบช้าๆ พร้อมทั้งมองความรู้สึกผ่านดวงตากลมโตนั้นด้วย “มีสิ” ดวงตากลมไหววูบเมื่อได้ยิน ทว่าเพราะอีตาหมียักษ์กาลัง มองหน้าเธออยู่หญิงสาวจึงฝืนยิ้มร่าเริงก่อนจะเอ่ยข่มแม้ว่าเธอ กาลังหาทางยุติงานแต่งงานอยู่ก็ตาม “ดีเนอะ ฉันก็มีคู่หมั้น ไม่สิ ว่าที่สามีที่กาลังจะแต่งงาน นายก็รู้จักนี่นา” เซซาร์กัดฟันกรอดเมื่อได้ยินเธอเอ่ยออกมาอย่างนั้น ทว่า เขากลับตีสีหน้าระรื่น “อ๋อ นายนั่นเหรอ อีกหน่อยคงเป็นผู้ชายที่ เกือบจะได้แต่งงานกับคุณหนูมารีน่า” 50
กาญจน์เกล้า “นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่าจะเอา เรื่องเมื่อคืนไปเปิดเผย นายมันชั่วที่สุด ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ เลยสั ก นิด นี่น ายไม่ก ลั วเมียนายอาละวาดหรือ ไงเล่ า รู้ ไ หมว่า ผู้หญิงน่ะเขาไม่ชอบให้สามีมีคนอื่นหรอกนะจะบอกให้ ไม่มีใคร ชอบบอกไว้เลย” ชายหนุ่ ม มองแม่ ค นตั ว เล็ ก ที่ โ วยวายหน้ า ด าหน้ า แดง พร้อมทั้งร้องไห้ออกมาด้วยสีหน้าเอ็นดู นี่เจ้าหล่อนโกรธเขามาก จนร้องไห้เลยหรือเนี่ย “โอ๋ๆ คุณ นี่แปลกดีเดี๋ ยวโวยวาย เดี๋ยว โกรธ เดี๋ยวร้องไห้” “ไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลย และอย่ามาใกล้ฉัน ” มารีน่าเช็ด น้าตาลวกๆ ก็ไม่รู้ทาไมเธอต้องร้องไห้ต่อหน้านายนี่ด้วย เธอไม่ได้ รู้สึกอะไรสักหน่อย แม้จะไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายคนไหนแต่ใช่ว่า เธอจะเสี ยดายเยื่อ บางๆ นั่น มากมาย ก็แค่ … ก็ แค่เธอไม่อ ยาก แต่งงานกับคูห่ มัน้ แค่นนั้ และสับสน ใช่ เธอกาลังสับสนเพราะเพิ่ง แอบนอนกับสามีชาวบ้านมา เซซาร์หรี่ตามองแม่คนอารมณ์แปรปรวนด้วยสีหน้าแปลก ใจ ทว่ายังไม่ทันจะได้ทาอะไรเสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้นเสียก่อน ชายหนุ่ม อุ้ม ร่างเล็ ก ให้ นั่งข้ างๆ ก่ อ นจะลุ ก ขึ้น ไปเปิด ประตูใ ห้ พนักงานเข็นอาหารเข้ามาในห้อง ทันทีที่ได้กลิ่นอาหารมารีน่าก็แทบจะถลันไปหา ทว่าเมื่อ เจอสีหน้าขบขันของเขาทาให้เธอต้องเชิ ดหน้าสูงรอจนพนักงาน วางอาหารบนโต๊ะเรียบร้อยเธอจึงนั่งลงแล้วก้มลงจัดการอาหาร ตรงหน้าอย่างไม่สนใจจะถามเจ้าของห้องอย่างที่ควรทา ช่างสิ เธอหิวนี่นา… “อ้าว ค่อยๆ กิน เดี๋ยวก็ติดคอหรอกคุณ ” เซซาร์ยืนมอง 51
เมียครึ่งคืน แม่ค นหิวจั ด การอาหารมากมายด้วยสี ห น้ ายิ้ม ๆ ก่อ นจะนั่งลง คอยตักโน่นนี่ให้เธอจนอีกฝ่ายอิ่มนั่นละเขาถึงกินอาหารในส่วน ของตัวเองเพราะก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน “อิ่มจังเลย” หญิงสาวลูบท้องตัวเองด้วยความอิ่มทว่าเมื่อ เห็นสายตาเขาเธอจึงนั่งนิ่งๆ ก่อนจะมองอีกฝ่ายกินอาหารอย่าง รวดเร็วแล้วก็คิดได้ว่าต่อไปมันจะเป็นอะไร “ฉันอยากอาบน้า และไม่มีเสื้อผ้า ทาไงดี” “เสื้อผ้าในตู้ไปเลือกใส่เลย” ใบหน้าหวานตึงขึ้นเมื่อ ได้ยิน “ฉัน ไม่ใส่ เสื้ อ ผ้าของเมีย นาย ไม่ใส่เข้าใจไหม และฉันจะกลับแล้วด้วย ก่อนที่เมียนายจะ มา” ชายหนุ่มหลุบตามองจานเปล่าด้วยสีหน้าขบขันก่อนจะ ปั้นหน้าขรึมแล้วตอบออกมา “ไม่มีหรอก มีแต่เสื้อผ้าผม” มารี น่ า มองหน้ า เขาแวบนึ ง ก่ อ นจะสะบั ด หน้ า พรื ด “เสื้อผ้านายฉันก็ไม่ใส่ เพราะฉันถือ ไม่ใส่เสื้อผู้ชายที่ไม่ใช่สามี ” “หลายต่อหลายครั้งเมื่อคืนเรียกว่าอะไรล่ะมารีน่า” “เรียกว่าวันไนท์สแตนด์ไง เซ็กส์อะนายไม่รู้จักหรือไงเล่า และนายควรจะสานึกและกลับไปหาเมียนายเลย” “นี่ก็เมีย ” เซซาร์จิ้มที่หน้าผากนู นสวยเบาๆ ก่อนจะยิ้ม ออกมาเมื่อเจอใบหน้าบูดบึ้งนั้น “ฉันไม่ใช่ และไม่อยากเป็นด้วย และนี่นายไปอาบน้าก่อน ฉันเลย ฉันขอไปเลือกเสื้อผ้าก่อน” “ไปด้วยกัน ป่ะ” เพราะรู้ว่าเธอกาลังหาทางหนี ชายหนุ่ม จึงลากแขนเรียวเล็กตรงไปยังห้องแต่งตัวก่อนจะอมยิ้มเมื่อเจ้า หล่อนไม่ยอมเลือกเสื้อผ้าเสียที 52
กาญจน์เกล้า “ถ้ า ไม่ เ ลื อ กงั้ น ก็ ไ ม่ ต้ อ งใส่ เพราะไงคื น นี้ คุ ณ ก็ ไ ม่ จาเป็นต้องใช้มันอยู่แล้ว” “จะบ้าเหรอ ฉันเอาตัวนี้” เมื่อได้ยินในสิง่ ที่อีกฝ่ายพูดเธอ ก็เลื อ กเสื้ อ เชิ้ต มาหนึ่งตัวก่อ นจะดูว่ามัน ยาวพอที่จ ะไม่ต้อ งใส่ กางเกงได้ ถึงจะอยากใส่แต่เธอก็ใส่กางเกงของตานี่ไม่ได้อยู่ดี คน บ้าอะไรสูงชะมัดเลย “งั้นไปอาบน้ากัน ” เซซาร์ไม่ยอมให้เธอพูด อะไรก็ฉุดมือ เล็กตรงไปยังห้องน้าในทันที “นี่อย่านะ ฉันอาบน้าเสร็จก็จะกลับแล้ว” “ไม่มีทาง บอกแล้วไงว่าพามานอนด้วย” และเขาก็ไม่รอ ให้เธอพูดอะไรนอกจากอุ้มร่างเล็กตรงเข้าไปในห้องน้าเพื่อรักเธอ ให้สมกับที่คิดถึงมาทั้งวัน เสี ย งโทรศั พ ท์ สั่ น ปลุ ก ให้ ม ารี น่ า ตื่ น ขึ้ น มากลางดึ ก หญิงสาวมองคนตัวโตที่หลับสนิทเพราะใช้พลังเยอะด้วยแก้มที่ แดงก่า ทว่าเมื่อคิดอะไรได้เธอจึงค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงแล้วหยิบ เสื้อผ้าของตานั่นมาสวมใส่อย่ างลวกๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้ว ค่อยๆ ย่องออกจากคอนโดหรูของเขา พร้อมทั้งกดรับสายของ บิดาที่โทรมาตามตอนตีหนึ่ง “ค่ะแด๊ด” “แกไปอยู่กับผู้ชายใช่ไหม เพราะเหตุนี้ใช่ไหมถึงไม่อยาก แต่งงานกับตอเรซ” มารีน่าเงียบไปนิดเพราะไม่คิดว่าเรื่องนี้บิดาจะรู้ “แด๊ดรู้ มาจากไหน” “ลูกน้องของแด๊ดที่ตามแกอยู่บอกแกอยู่คอนโดกับผู้ชาย 53
เมียครึ่งคืน ตั้งแต่บ่ายจนถึงตอนนี้ยังไม่มีวี่แววว่าจะออกมา ถ้าคิดว่าทาแบบ นี้แล้วจะสามารถยกเลิกการแต่งงานได้ละก็ ฝันไปเถอะมารีน่า” “แต่ แ ด๊ ด มั น ไม่ ใ ช่ เ พราะหนู น ะ มั น เพราะพี่ ต อเรซ ต่างหาก เขามีคนอื่น” “ไม่ต้องมาแก้ตวั เลย ก็เห็นๆ อยู่ว่าแกน่ะไปนอนกับผู้ชาย คนอื่นทั้งที่กาลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว แกอย่าทาให้แด๊ดผิดหวัง มากไปกว่านี้เลยนะมารีน่า เลิกกับมันซะ” “ถ้าแด๊ด คิดว่าพี่ต อเรซดีและคิดว่าหนูเลวขนาดนั้น หนู แต่งให้ก็ได้ แต่ถ้าแต่งแล้วหนูทนไม่ได้ผูกคอตายขึน้ มาแด๊ดอย่ามา เสียใจทีหลังก็แล้วกัน” มารีน่าตัด สายแล้วปาดน้าตาทิ้งอย่างเสียใจเมื่อบิดาไม่ เคยเชื่อเธอเลย ไม่เคยเลยสักครั้ง เธอก็ไม่รู้ว่าทาไมท่านต้องยึด ติดกับคาสัญญาบ้าๆ ที่มีก่อนเธอเกิดด้วย พ่อดีใช่ว่าลูกชายจะดีนี่ นา ถ้าดีจริงเขาคงไม่พาคู่ขาไปนอนที่เรือนหอหรอก ทว่าพอคิด มาถึงตัวเองมารีนา่ ก็เม้มปากแน่นเมื่อรู้ว่าเธอเองก็ไม่ตา่ งกัน เธอมี ชู้ ไม่สิเธอนอนกับผู้ชายคนอื่นก่อนวันแต่งงานแค่ไม่กี่เ ดือน เธอ มันก็เลวไม่ต่างจากตอเรซหรอก เมื่อลูกสาวตัดสายมานูเอลก็ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา พร้อมทั้งมองรูปภรรยาสุดที่รักแล้วพึมพาออกมาเสียงพร่า “ที่รัก ลูกสาวเราดื้อ เหลือ เกิน ทาไมนะ ทาไมเขาถึงไม่เข้าใจว่าถ้าไม่ มีธอมัสเขาอาจจะไม่ได้เกิดมาแล้วก็ได้” เมื่ อ ยี่ สิ บกว่ าปี ก่ อ นบิ ดาของตอเรซได้ ช่ วยไม่ ให้ มาริ ส า ภรรยาเขาถูกรถชน และพอไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายก็ พบว่ามาริสากาลังท้องลูกคนที่สอง และวันนั้นคนที่ตะโกนบอกให้ 54
กาญจน์เกล้า เพื่อนเขาไปช่วยมาริสาก็คือตอเรซ นั่นทาให้เขาสัญญากับเพื่อน รักว่าถ้าลูกที่คลอดออกมาเป็นผู้หญิง เขาจะให้แต่งงานกับตอเรซ และเขาก็ยึดมั่นในคาสัญญานั้นมาตลอด จวบจนวันนี้ที่ลูกน้องส่ง ข่าวมาว่าลูกสาวของเขาไปนอนกับผู้ชายคนอื่นก่อนแต่งงานแค่ ไม่กี่เดือน “ยังไงผมก็คิดว่าตอเรซคือคนที่เหมาะสมที่สุดนะที่รัก แต่ ลูกเราคงดื้อหรือไม่ก็กลัวฝน” มานูเอลยังคิดว่าลูกสาวตัว เองเป็น แบบนั้น และบอกตัวเองว่าจะไม่มีวันยอมให้มารีน่ายกเลิกการ แต่งงานที่กาลังจะมีขึ้นเด็ดขาด มารีน่าสะบัดหน้าพรืดเมื่อเห็นบิดายังนั่งรออยู่ หญิงสาว ก้าวฉับๆ ตรงไปยังบันได ทว่าเสียงกัมปนาทของท่านทาให้เธอ ต้องหยุดอยู่กับที่ “แกจะไปนอนไม่ได้จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง” “แด๊ด เคยสนใจหนูด้ว ยเหรอ เคยถามหนูไ หมว่า อยาก แต่งงานหรือเปล่า” “แล้ววันนั้นฉัน ถามแกแล้ วทาไมแกยอมล่ะ มาวันนี้มัน เกิดอะไรขึ้น บอกมาสิ ตอเรซไม่ดีตรงไหน” มารีน่ายิ้มขื่นก่อนจะยื่นโทรศัพท์ส่งให้บิดา “ดูนี่เอาละ กัน” มานูเอลมองภาพนิ่งและเคลื่อ นไหวด้วยสีหน้าไม่อยาก เชื่อ “แกอย่ามาหลอกฉัน ตอเรซไม่มีทางทาแบบนั้น” “ถ้าแด๊ดจะเชื่อคนอื่นมากขนาดนี้ ก็ได้หนูแต่งงานกับเขา ก็ได้ แต่แต่งแล้วหนูจะบินไปที่ไหนไกลๆ ไม่ยอมอยู่ร่วมบ้านกับไอ้ ผู้ชายมักมากคนนี้เด็ดขาด” 55
เมียครึ่งคืน “แล้วแกล่ะ แกเองก็ทาไม่ต่างจากเขา ไปนอนกับผู้ชายมา ทาไมแกทาแบบนี้ห า มารีน่า ” มานูเอลมองสภาพลู ก สาวด้วย สี ห น้ าไม่ อ ยากเชื่อ ทว่า รอยคิ ส มาร์ ก ที่โ ชว์ ต รงหน้า พร้อ มทั้ ง เสื้อผ้าผู้ชายนั่นทาให้เขาคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยจริงๆ “ทาเพื่อจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับตอเรซมั้ง ในเมื่อเขาพา อีหนูไปนอนในห้องหอได้ หนูก็มีสิทธิ์นอนกับผู้ชายคนอื่นได้ และ คนนี้เจ๋งมากเสียด้วย” เผียะ! “แพศยา” มานูเอลมองหน้าบุตรสาวด้วยสีหน้าตกใจเมื่อเผลอลงไม้ ลงมือกับลูกแล้วยังผรุสวาทนั่นอีก มารีน่าน้าตาไหลพรากก่อนจะสะบัดหน้าวิ่งหนีขึ้นห้องไป ในทันที เมื่อบิดาที่รักเธอยิ่งกว่าใครกล้าลงมือทาร้ายเธอแบบนี้ “มารีน่า เดี๋ยว หยุดเดี๋ยวนี้นะ” มาร์คอสที่เพิ่งออกเวรวิ่งเข้าไปประคองบิดาอย่างตกใจ “แด๊ด” “แด๊ดตบหน้ามารีน่า ” มานูเอลพึมพาออกมาด้วยสีหน้า เสียใจ “เพราะเรื่องของตอเรซหรือครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่าง เดาได้ เพราะน้องสาวเคยมาเล่าเรื่องที่อีกฝ่ายเลี้ยงนางบาเรอไว้ ให้เขาฟังและเขาก็พยายามท้วงบิดาหลายครั้งเรื่องนี้ ทว่าพอท่าน พูดเรื่องที่อีกฝ่ายเคยช่วยชีวิตมารดาเขาก็ไม่รู้วา่ จะทักท้วงอย่างไร ด้วยเข้าใจว่าบิดาเขานั้นถือ คติบุญคุณ ต้อ งทดแทน มีแค้นต้อ ง ชาระ “ใช่ และน้องเราก็ไปนอนกับไอ้ผู้ชายไม่มีหัวนอนปลาย 56
กาญจน์เกล้า เท้าที่ไหนก็ไม่รู้” มาร์คอสนิ่วหน้าอย่างแปลกใจ “มารีน่านี่น่ะเหรอ ไม่จริง มั้งครับ” “จริง คนของแด๊ดเฝ้ารอจนน้องเราออกมาจากคอนโดนั้น และรู้ไหมว่าพ่อเห็นอะไร พ่อเห็นมารีน่าใส่เสื้อผู้ชายกลับมาบ้าน แล้วยังเนื้อตัวในสภาพนั้นอีกจะให้แด๊ดไม่เชื่อได้ยังไง” “ถ้าอย่างนั้น เราก็ค วรจะให้ยัยน้อ งเป็น คนตัดสิ น ใจนะ ครับ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงแสดงว่ามารีน่ามีคนที่ตัวเองชอบ อยู่แล้ว” “แต่มารีน่ากาลังจะแต่งงานนะ ทุกอย่างก็เตรียมไว้แล้ว” “ให้เ ขาเลิ ก กัน ตอนนี้ดี ก ว่า เขามารู้ทีห ลั งว่า น้อ งเราไป นอนกับผู้ชายคนอื่นนะครับแด๊ด ไม่มีผู้ชายที่ไหนรับได้หรอกนะ ครับถ้าว่าที่เจ้าสาวทาตัวเกเรแบบนั้น” แม้จะรู้ว่าตัวเองเจ้าเล่ห์ที่ หาทางช่วยน้องแบบนี้ ทว่ามาร์คอสก็บอกตัวเองว่าไม่มีทางเลือก ในเมื่อบิดาเขาดื้อเหลือเกิน “แต่ว่า…” มานูเอลมองหน้าบุตรชายอย่างไม่สบายใจ “ไปคุยกับยัยน้องเถอะครับ คุยกัน ดีๆ อธิบายให้เข้าใจ และผมว่าเราควรจะยกเลิกการแต่งงานนีซ้ ะในเมื่อทั้งคูต่ า่ งก็มใี คร ทาไมเราจะต้องไปบังคับพวกเขาด้วยครับแด๊ด ” “แต่ว่า เรื่องที่ตอเรซมีคนอื่น แด๊ดว่ายัยหนูอาจจะงอแง ไปเองก็ได้” มาร์คอสถอนหายใจเฮือก ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ของตนให้ อีกฝ่ายดูบ้าง ตั้งแต่วันนั้นที่น้องโทรมาปรึกษาเขาก็ให้นักสืบตาม ตอเรซทุกวันและหลักฐานในมือเขาก็มากเกินพอที่บิดาจะเชื่อว่า อีกฝ่ายนั้นมีคนอื่น 57
เมียครึ่งคืน มานูเอลมองภาพต่างๆ แล้ วมองหน้าลูกชายด้วยสีหน้า เสียใจ “แด๊ดควรทายังไงดี” “ยกเลิกการแต่งงานครับ ก่อนที่น้องเราจะทุกข์ทรมานไป ทั้งชีวิต แด๊ดคงไม่อยากส่งน้องให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักพอหรอกนะครับ เราเลี้ยงยัยน้องมาแบบไหนแด๊ดก็รู้ เราจะยอมให้คนอื่นมาทาร้าย จิตใจมารีน่าอย่างนั้นเหรอ” “แต่แด๊ดเพิ่งทาลงไป” “ไม่ส ายนี่ค รับ ยัยน้อ งอาจจะนอนร้อ งไห้อ ยู่ แต่มัน ไม่ สายหรอกที่เราจะไปพูดกับน้อง” เมื่อเห็นบิดาเดินขึน้ บันไดไปมาร์คอสก็อมยิ้มนิดๆ ในที่สุด น้องสาวเขาก็รอดจากผู้ชายอย่างตอเรซ ลองบิดามีท่าทีแบบนี้ต่อ ให้ธอมัสมีบุญคุณมากกว่านี้ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจท่านได้ มารีน่าหันไปมองประตูที่เปิดออกด้วยดวงตาที่บวมเป่ง เมื่อเห็นว่าเป็นบิดาใบหน้าหวานก็สะบัดพรืด “ยัยหนู แด๊ด” “หนูอยากอยู่คนเดียว” มานูเอลมองหน้าลูกชายที่ตามมาแล้วถอนหายใจเฮือ ก ก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียงลูกสาวแล้วลูบ ผมสลวยนั้นเบาๆ “แด๊ด ขอโทษ แด๊ดรักหนูที่สุดนะลูกและไม่เคยเห็นคนอื่นดีกว่า ” “แต่แด๊ดตบหน้าหนู ฮือๆ” “เพราะเราเหลวไหล ตัวเองไม่ได้โสดไม่ควรจะทาแบบ นั้น” “แต่หนูจะไม่แต่งงานกับพี่ตอเรซ ไม่แต่งๆๆๆ” “ไม่แต่งก็ไม่แต่ง แต่แด๊ดอยากรู้จักผู้ชายคนนั้น คนที่หนู 58
กาญจน์เกล้า ไปหาเขามา” มารีน่าตาโตเมื่อบิดายอมง่ายๆ ทว่าสิ่งที่ท่านต้องการทา ให้เธอส่ายหน้าหวือ “ไม่ได้ หนูเลิกกับเขาแล้ว” “เลิ ก กั น ง่ า ยๆ เลยหรื อ ยั ย น้ อ ง” มาร์ ค อสมองหน้ า น้องสาวอย่างจับผิด ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้บิดาอีกครั้ง เมื่อเห็น ใบหน้าท่านก็เครียดขึ้นจนเธอต้องยื่นหน้าไปมองว่าอะไร “ดูอะไรน่ะแด๊ด” “เซซาร์ คาราโซอย่างนั้นเหรอ” มานูเอลมองหน้าลูกสาว อย่างไม่อยากเชื่อเมื่อเห็นว่าเป็นใคร “ไม่ใช่น ะ ไม่ใช่เขา หนูไ ปกับ คนอื่น ” มารีน่ามองหน้า พี่ชายตาโตเมื่อไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรู้ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเพราะเธอ ใช้คอมพิวเตอร์ของพี่ชายดูนั่นละอีกฝ่ายเลยจับได้เพราะร้อยวัน พันปีอีกฝ่ายไม่เคยทาแบบนี้ และมารีน่าโกหกไม่เนียน “มันบังคับหนูหรือเปล่า ” มานูเอลเค้นเสียงถามลูกสาว คนเดียวเสียงเครียด “ไม่ใช่เขานะแด๊ด โธ่ หนูยังงอนแด๊ดไม่หายเลยนะไม่ต้อง เอาเรื่องนี้มาบังคับหนู ” มารีน่าใช้มุกหันหลังให้บิดาและพี่ชาย พร้อมทั้งขบเม้มริมฝีปากแน่นอย่างหวาดหวั่นเมื่อทั้ งคู่รู้แล้ว โธ่ เอ๊ย นายนั่นต้องโกรธเธอแน่เลย นายนั่นต้องคิดว่าเธอเอาเรื่องนี้ มาฟ้องพ่อกับพี่ชายแน่ๆ แต่เอ๊ะเธอจะกลัวนายนั่นโกรธทาไมเล่า ดีเสียอีกให้พ่อและพี่มาร์คอสจัดการซะให้เข็ดหลาบเลย แต่ เ มี ย นายนั่ น ล่ ะ ถ้ า หล่ อ นรู้ ว่ า สามี พ าผู้ ห ญิ ง อื่ น ขึ้ น คอนโดอาจจะเสียใจมากก็ได้…ไม่ได้เธอจะต้องไปสืบ “ไม่ต้องมาเฉไฉ พรุ่งนี้แด๊ดจะจัดการทุกอย่างเอง” “ฮ้า แด๊ดไม่นะ บอกแล้วไงเล่าว่ามันไม่ใช่เลย โธ่ทาไมไม่ 59
เมียครึ่งคืน เชื่อ หนูบ้าง” มารีน่ามองสบสายตาพี่ช ายอย่างเว้าวอนทว่าอีก ฝ่ายกลับยิ้มนิดๆ แค่นั้น “ยัยหนูพรุ่งนี้แด๊ดจะยกเลิกการแต่งงานระหว่า งเรากับ ตอเรซ และแด๊ดจะหาเวลาไปคุยกับเซซาร์ ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นและ เราเองก็ต้องไปด้วยเข้าใจไหม” ทันทีที่บิดาพูดจบก็เดินออกจากห้องเธอพร้อมทั้งพี่ชาย และนั่น ท าให้ ม ารีน่า ผุ ด ลุ ก ขึ้น นั่ง ก่อ นจะโทรหาเพื่อ นรัก อย่า ง ไอลดาเพื่อปรึกษาเรื่องราวที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าเครียดจัด
n
60
5 โอกาสครั้งใหม่ สนามบินเมืองบาร์เซโลน่า บุณฑริกาลากกระเป๋าเดินทางพร้อมทั้งมองซ้ายมองขวา อย่างตื่นตาตื่นใจ หญิงสาวมองป้ายในอาคารสนามบินเพื่อจะได้ ไปขึ้นรถไฟเข้าเมือง แม้จะไม่เคยไปต่างประเทศเลยแต่เธอก็ทา การบ้านมาพอสมควรด้วยความหวาดกลัวต่อเมืองที่มีการฉกชิง วิ่งราวเยอะที่สุดแห่งหนึ่งของโลกอย่างที่นี่ หลังจากใช้เวลาร่วมชั่วโมงในการพยายามซื้อตั๋วและขึ้น รถไฟจากสนามบิน ในที่สุดเธอก็มาถึงสถานี คาตาลันญ่า สถานีที่ ใกล้กับโรงพยาบาลมิกุเอลมากที่สุด ซึ่งเธอต้องไปรายงานตัวก่อน แล้วหลังจากนั้นจะมีพี่เลี้ยงพาเธอไปยังที่พัก ใช้เวลาไม่นานบุณฑริกาก็มาถึงโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่ ใหญ่และหรูห ราที่สุ ด ของเมือง หญิงสาวก้าวเข้าไปข้างในช้าๆ ก่อนจะหยุดยืนที่หน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ “สวัสดีค่ะดิฉันบุณฑริกาจากเมืองไทยค่ะ” “อ๋อ พยาบาลที่มาดูงานใช่ไหมคะ ขึ้นลิฟต์ไปชั้น 40 เลยค่ะ แล้วรายงานตัวกับ ผอ. แจ้งชื่อกับนามสกุลพร้อมยื่นพาสปอร์ตให้ เลขา ผอ. ก่อนนะคะ” “ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ” บุณฑริกายิ้มให้เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์
เมียครึ่งคืน ก่อนจะเดินตรงไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปรายงานตัว “มิสคะ ผอ. ว่างแล้วค่ะแต่คุณมีเวลาแค่ 10 นาทีนะคะ แล้วเดี๋ยวจะมีคนมาพาไปยังที่พัก” “ค่ะ เอ่อ ผอ. ดุไหมคะ” บุณฑริกากระซิบถามเลขา ผอ. โรงพยาบาลด้วยสีหน้าหวาดหวั่น ในใจก็คิดถึงคุณลุง แก่ๆ จอมดุ ไปด้วย “แล้วแต่โหมดค่ะ ไม่ต้องกลัวนะคะ” “เอ่อ ค่ะ” บุณฑริกาค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องก่อน จะอึ้งเมื่อเธอไม่เห็นคุณลุงอย่างที่คิด ตรงกันข้ามคนตรงหน้ากลับ หล่อเหลาและมีเสน่ห์เย้ายวนจนเธอใจสั่น “เชิ ญ นั่ ง ครั บ ” มาร์ ค อสมองใบหน้ า สวยหวานของ พยาบาลสาวนิด หนึ่ง ก่อนจะก้มลงอ่านประวัติอีกฝ่ายแล้วถอน หายใจเฮือก “เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ” “ไม่หรอกครับ ตอนนี้หอพักพยาบาลเต็ม เดี๋ยวผมจะให้ เลขาหาห้ อ งพั ก ให้ คุ ณ โดยเร็ ว ที่ สุ ด ช่ ว งอาทิ ต ย์ แ รกคุ ณ นอน โรงแรมไปก่อ นละกัน นะ” มาร์ค อสขมวดคิ้วอย่างปวดหัวเมื่ อ ปัญ หาเล็ ก ๆ น้อ ยๆ นี้มันต้องมาถึงมือเขา ทั้งที่ฝ่ ายบุคคลต้อ ง จัด เตรียมก่อ น กรณีห อพัก เต็ม ก็น่าจะเลื่ อนโครงการนี้ไ ปก่อ น เพราะแม้ว่าจะแค่คนเดียวแต่มันก็เพิ่มต้นทุนให้กับทางโรงพยาบาล และเป็นการจัดการที่ไม่ดีของฝ่ายบุคคล “นอนโรงแรมหรือคะ” บุณฑริกามองอีกฝ่ายตาโตด้วยไม่ คิดว่าเขาจะใจดีขนาดนั้น “ใช่ เพราะที่นี่มันไม่ได้ปลอดภัยอย่างที่คุณคิด คุณเอาตัว 62
กาญจน์เกล้า รอดไม่ไ ด้ห รอก นอนโรงแรมไปก่อ นจนกว่าทางฝ่ ายบุค คลจะ จัดหาที่พักที่เหมาะสมให้คุณได้” “เอ่อค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” “เดี๋ยวจะมีคนพาคุณไปเช็กอินเข้าพักที่โรงแรมนะ และ คุณเริ่มงานอีก 3 วันใช่ไหม” มาร์คอสมองสบตากลมโตที่จ้องมอง เขาตลอดเวลานิ่ง ก่อนจะก้มลงดูตารางงานของเธอ “ค่ะ” “โอเค งั้นก็มาตรงเวลาด้วยนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” “ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก เอ่อ คุณ” มาร์ค อสเลิ ก คิ้วสู งเมื่อ เห็น สี ห น้า อยากรู้ข องเธอ “โอ๊ ะ โทษทีผมลืม ผมมาร์คอสครับ ส่วนคุณบูน ทา รี กา” “ใช่ค่ะ” บุณฑริกากลั้นยิ้มจนแก้มแดงระเรื่อก่อนจะยก มือขึ้นสัมผัสมือหนานั้นเบาๆ ทันทีที่สัมผัสมือเขาเธอก็รู้สึกแปล็บ ราวกับถูกไฟดูดจนต้องชักมือหนี “อุ๊ย” ดวงตาคมหลุ บ ลงพร้ อ มทั้ งตีห น้าขรึม ราวกับ ไม่มีอ ะไร เกิด ขึ้น แม้จ ะรู้สึ ก แปลกใจอยู่ไม่น้อ ยกับ ปฏิกิริยาทางร่างกาย ระหว่างเขาและเธอ มาร์คอสรอจนอีกฝ่ายหันหลังให้ตนแล้วเดิน ออกจากห้องจึงมองตามแผ่นหลั งเนียนนั้นด้วยสายตาที่อ่านไม่ ออก “สงสัยจะห่างผู้หญิงนาน” ชายหนุ่มพึมพาก่อนจะสะบัด หน้าไปมา พลางคิดว่าสงสัยคืนนี้ต้องออกไปหาที่นั่งดื่มหน่อยแล้ว บุณฑริกาอ่านจดหมายเชิญไปดื่มค็อกเทลสูตรใหม่ฟรี หนึ่ ง แก้ ว ส าหรั บ แขกที่ เ ช็ ก อิ น วั น นี้ ที่ ค ลั บ ด้ ว ยสี ห น้ า นึ ก สนุ ก 63
เมียครึ่งคืน หญิงสาวมองนาฬิกาแล้วตัดสินใจอาบน้าเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะ เดินลงไปยังชั้นใต้ดินของโรงแรมแล้วมองหาที่นั่ง “ฟรีบลัดดี้บาร์ซ่านะครับ” “ค่ ะ ” หญิ ง สาวมองเครื่ อ งดื่ ม สี แ ดงสวยตรงหน้ า แล้ ว ยกขึ้นจิบก่อนจะหลับตาปี๋เมื่อมันหวานๆ ขมๆ และออกเปรี้ยวๆ บอกไม่ถูก “ไม่ชอบหรือครับ” บริกรเอ่ยถามลูกค้าอย่างชวนคุย “อร่ อ ยค่ ะ แค่ แ รงไปหน่ อ ย” เธอเคยกิ น เหล้ า ปั่ น ที่ เมืองไทยเป็นเหยือกยังแรงไม่สู้คอกเทลแก้วนี้เลย แต่เธอต้องกิน ให้หมดเพราะเสียดาย ยังไงซะก็นอนที่นี่อยู่แล้วไม่น่าจะมีอะไร หรอก “อี๋ ขม” หลังจากกระดกจนหมดแก้วบุณฑริกาก็หลับตาปี๋ คิด จะขอน้าดื่ม จากพนัก งานเพื่อกลั้วคอ ทว่าไม่ทัน ที่เธอจะได้ บอกเสียงทุ้มของใครบางคนที่ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ กลับสั่งแทนเธอ เสียก่อน “น้าเปล่าหนึ่งแก้วด่วน” หญิงสาวเงยหน้าไปมองคนข้างกายก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อ เห็นว่าเป็นใคร “ผอ.…สวัสดีค่ะ” มาร์ค อสมองใบหน้ าใสปราศจากเครื่ อ งส าอางของคน ตรงหน้าอย่างแปลกตา ก่อนจะยื่นมือไปหยิบแก้วน้าจากบริกรมา วางตรงหน้าเธอ และคอยดูจนเห็นว่าเจ้าหล่อนดื่มน้าจนหมดแก้ว จึงหันไปสั่งเครื่องดื่มให้ตัวเอง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบบุณฑริกาจึงแอบหันไปมองเสี้ยวหน้า ด้านข้างของเขาด้วยสีหน้าปลาบปลื้ม เพราะเธอใจสั่นตั้งแต่เห็น เขาเมื่อตอนกลางวันแล้วยิ่งมาเห็นใกล้ๆ และแนบชิดแบบนี้เธอ 64
กาญจน์เกล้า ยิ่งอดที่จะกุมที่หน้าอกตัวเองไม่ได้ “เป็นอะไรเจ็บหัวใจเหรอ” มาร์คอสมองคนข้างกายด้วย สีห น้าสงสัยเมื่อ เห็น เจ้าหล่อ นกุม หน้าอกแบบนั้น และเมื่อเธอ ชั ก ช้ า ด้ ว ยความที่ เ ป็ น หมอชายหนุ่ ม จึ ง ก้ ม หน้ า ลงไปแนบกั บ หน้าอกนุ่มหยุ่นพร้อมทั้งดึงมือเรียวเล็กออกเพื่อฟังเสียงหัวใจของ เธอว่ามันเต้นผิดปกติหรือเปล่า เสียงหัวใจที่เต้นแรงมากกว่าปกติทาให้มาร์ คอสต้องผละ ออกมามองคนตัวเล็ก ด้วยคิดว่าเธอน่าจะป่วย “ไปตรวจดีก ว่า ” มาร์ค อสฉุดร่างเล็ก ให้ลุ กขึ้น ทว่ามือ เรียวกลับจับมือเขาไว้แล้วส่ายหน้าไปมา “อาจจะเพราะเหล้าที่เพิ่งดื่มไปค่ะ เดี๋ยวฉันกลับห้องไป นอนเลยดีกว่า” “แต่หัวใจเธอเต้นแรงมาก” “ฉะ...ฉันไม่ได้ดื่มเหล้ามานานน่ะค่ะไม่มีอะไร” บุณฑริกา ก้มหน้าหลบสายตาเขาเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นว่าเธอหน้า แดง จะให้ตอบได้อย่างไรเล่าว่าเธอเขินเพราะเขามาสัมผัสตรงนั้น ต่างหาก หมอบ้าอะไรอยู่ดีๆ ก็เอาหน้ามาแนบหน้าอกเธอแบบ นั้น มาร์คอสหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างแปลกใจเมื่อแอบเห็น หน้าที่แดงก่าจากแสงไฟที่สาดมาพอดี ชายหนุ่มนิ่งไปสักครู่ก่อน จะคิดได้ว่าบางทีที่เธอใจเต้นแรงอาจจะ…บ้าน่า มาร์คอสพยายาม ปรามตั ว เองเมื่ อ รู้ สึ ก ตื่ น เต้ น ขึ้ น มา ทว่ า เพราะมั่ น ใจว่ า เขาไม่ อาจจะรักใครได้อีกชายหนุ่มจึงผายมือให้อีกฝ่ายเดินไป “เดี๋ยวเดินไปส่งที่หน้าห้อง” “เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันกลับเองได้” 65
เมียครึ่งคืน “ไปเถอะน่า ” ชายหนุ่มเอ็ด ออกมาก่อนจะเดินตามเธอ พร้อมทั้งใช้โอกาสนี้สารวจร่างเล็กไปด้วย มาร์คอสอดที่จะยอมรับ กับตัวเองไม่ได้ว่า บุณฑริกานั้นมีสดั ส่วนที่ทรมานใจชายอย่างมาก แม้ว่าเธอจะอยู่ในชุด เดรสง่ายๆ และผมปล่ อ ยเหยียดตรงตาม ธรรมชาติโดยไม่ได้ทาการจัดแต่งก็ตาม “ชอบบาร์เซโลน่าไหม” “ชอบนะคะ แต่ฉันยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย” มาร์ ค อสพยั ก หน้ า รั บ รู้ พ ร้ อ มทั้ ง มองหน้ า เนี ย นใสด้ ว ย สายตาชนิดหนึ่งก่อนที่เจ้าตัวจะปิดกั้นมันไว้ “อยู่ชั้นนี้นะ” “ส่งแค่นี้ก็พอค่ะ ฉันไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของ ผอ.” เมื่ อ ได้ ยิ น ชายหนุ่ ม ก็ ห น้ า ตึ ง ขึ้ น เมื่ อ เธอมี ที ท่ า เหมื อ น อยากจะไล่เขาแบบนั้น “ไม่เอาละ ขอเข้าไปนั่งดื่มในห้องได้ไหม ข้างล่างผมไม่มีเพื่อนน่ะ แต่ถ้าจะชวนคุณอยู่ต่อก็สายไปแล้วเรา มาถึงนี่แล้วไม่อยากกลับลงไป” “แต่” บุณฑริกามองหน้าเขาอย่างตกใจ เพิ่งรู้จักกันวันแรก เขาก็ขอเข้าห้องเธอแล้วหรือ แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายคงอยากจะมีเพื่อน เฉยๆ แต่มันก็ไม่สมควรอยู่ดีนี่นาในเมื่อเธอเป็นผู้หญิง “ผมจาได้ว่าห้องนอนคุณเป็นห้องสวีต มีห้องรับแขกนี่นา เราจะดื่มกันในนั้น วางใจเถอะต่อให้ดื่มข้างล่างถ้าผมจะทาอะไร คุณใครก็ห้ามผมไม่ได้” มาร์คอสมองสบตาสวยนิ่งนานก่อนจะยิ้ม มุมปากนิดเมื่อเห็นสีหน้าตื่นๆ นั้น “ฉัน …” แม้เขาจะพูด แบบนั้น ทว่าเธอก็ยั งไว้ใจอีก ฝ่ าย ไม่ได้อยู่ดีในเมื่อเธอเพิ่งรู้จักเขา “ไปเถอะ สัญญาว่าเมาแล้วจะไม่ทาอะไร ผมเบื่อๆ น่ะ อยากมีเพื่อนคุยบ้าง” พูดจบมาร์คอสก็ฉุดมือเรียวเล็กตรงไปยัง 66
กาญจน์เกล้า ห้องของเธอ ก็ไม่รู้ทาไมตอนที่เลขามาแจ้งว่าเธอพักที่ไหน ตอน นั้นเขาก็แค่พยักหน้ารับรู้เฉยๆ แต่ตาเขาดัน ไปเห็นหมายเลขห้อง ของเธอในแฟ้มซะนี่ ชายหนุ่มลากร่างเล็กตรงไปยังห้องเธอแต่ก็ แกล้ งถามหมายเลขห้องเพื่อไม่ให้เธอรู้ตัวว่าเขารู้ จนเข้าไปใน ห้องสวีตหรูแล้วจึงโทรลงไปสั่งเครื่องดื่มให้เอามาส่งที่ห้องพร้อม แซนด์วชิ และเครื่องดื่มอ่อนๆ ให้เธออีกสองสามอย่าง “ฉันไม่ดื่มนะคะ” เมื่อเห็นเขาสั่งค็อกเทลมาให้อีกเธอจึง รีบปฏิเสธออกไป แค่นี้ก็รู้สึกมึนๆ จนอยากจะล้มตัวลงนอนจะแย่ แล้ว “เอาน่า บอกแล้วไงว่าผมไม่ทาอะไรคุณหรอก” มาร์คอส ยิ้มขันคนขี้กลัวก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ ห้องแล้วก็กลับมา สารวจร่างเล็กตรงหน้าอย่างจริงจัง บุณฑริการู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กับสายตาที่มองมา หญิงสาว พยายามหลบสายตาคมแล้วแสร้งมองไปที่อื่น ทว่าตลอดเวลาเธอ ก็รับรู้ถึงสายตาคู่นั้นตลอด “ฉันว่าฉันไปเก็บกระเป๋าต่อดีกว่า เชิญคุณเอ่อ ตามสบาย นะคะ เดี๋ยวฉันออกมา” เมื่อทนนั่งให้อีกฝ่ายมองไม่ไหวเธอจึงรีบ ลุกขึ้นและหวังว่านี่จะเป็นทางออกที่ดี “เฮ้ จะปล่อยให้แขกนั่งแกร่วอยู่อย่างนี้ เหรอ” มาร์คอส นิ่วหน้า เมื่ อ เห็น เธอเตรี ยมหนี และเขามั่ น ใจว่ าอี ก ฝ่ ายต้อ งไม่ ออกมาอีกแน่ “ปละเปล่านะคะ คือฉันยังเก็บเสื้อผ้าไม่เสร็จ เลยว่าจะ ไปเก็บต่อ” “แน่ใจ?…หรือว่าจริงๆ แล้วคุณ กลัวผม” มาร์คอสมอง สบตาสวยก่อนจะยิ้มออกมานิดเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเธอเข้า 67
เมียครึ่งคืน ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้พดู อะไรเสียงกริง่ หน้าห้องก็ดังขึ้นเสียก่อน “อยู่นี่ ถ้าคุณหนีเข้าห้องผมจะตามคุณไป เลือกเอา” “บ้า คนบ้าอะไรอยู่ดีๆ ก็มาสั่ง ” บุณฑริกามองค้อนแผ่น หลังกว้างที่เดิน ไปเปิดประตูให้พนั กงานรูมเซอร์วิส ก่อนจะยืน มองเขาจัดการให้พนักงานวางเครื่องดื่มและอาหารลงบนโต๊ะแล้ว ก็นั่งลงพร้อมทั้งกวักมือเรียกเธอไปด้วย “มานั่งนี่มา” “ฉัน…” บุณฑริกามองเครื่องดืม่ บนโต๊ะสลับกับใบหน้าคม ของมาร์คอสแล้วก็ค่อยๆ เดินไปหาคนตรงหน้าช้าๆ “มาเถอะน่า มานั่งนี่มา” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาพลางตบที่ โซฟาข้างๆ พร้อมทั้งลอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “นี่ ดื่มเป็นเพื่อนผมด้วยสิ” “ไม่นะคะ ฉันมึนแล้ว” บุญฑริกาส่ายหัวปฏิเสธทว่ากลับ ไม่เป็นผลเมื่ออีกฝ่ายเทเหล้าให้เธอพร้อมทั้งยื่นมาให้ “เอ้า ชน แก้วเดียวแล้วคุณแค่นั่งเป็นเพื่อนผม” มาร์คอสชนแก้วกับคนตรงหน้าแล้ว ยิ้มขันเมื่อเห็นเธอดื่ม จนหมดพร้อมกับหลับตาปี๋ “อี๋ขม” “มัน ไม่ห วานเหมือ นน้าผลไม้ห รอก เป็น ไงเอาน้าเปล่ า ไหม” เมื่อเห็นเธอยังหลับตาอยูม่ ือหนาจึงเทน้าเปล่ายื่นให้กอ่ นจะ เห็นเธอดื่มอั้กๆ จนหมดแก้ว “ฉันไม่ดื่มอีกแล้วนะคะ” บุญฑริกามองเขาด้วยดวงตาที่ ฉ่าเยิ้มเพราะฤทธิ์น้าเมา ก่อนจะทนนั่งตรงๆ ไม่ไหวเอนกายพิง พนักอย่างหมดท่า “หึหึ” มาร์คอสมองคนคออ่อนแล้วหัวเราะออกมาอย่าง 68
กาญจน์เกล้า ขบขั น ก่ อ นจะนั่ ง ดื่ ม เงี ย บๆ เมื่ อ รู้ สึ ก ตั ว ว่ า เริ่ ม จะสนใจแม่ พยาบาลสาวจากเมืองไทยมากเกินไปแล้ว ทว่าดื่มไปได้สักพักไหล่ เขาก็ต้องแบกรับกับน้าหนักของศีรษะเล็กของแม่คนขี้เมาที่หลับ คอพับไปแล้ว “หลั บ แล้ ว คออ่ อ นจริ ง ๆ เลย คุ ณ โตมาแบบไหนเนี่ ย บุญฑริกา” มาร์คอสตัดสินใจอุ้มร่างเล็กที่หลับไปแล้ว เดินดุ่มๆ ตรงเข้ า ห้ อ งนอนก่ อ นจะมองร่ า งที่ พ ลิ ก กายนอนหงายจน ชายกระโปรงเลิกสูงถึงไหนต่อไหน “บ้าฉิบ อ่อยกัน แบบนี้เลยหรือเนี่ย ” ชายหนุ่มมองกาย สาวที่แสนจะเย้ายวนด้วยแววตาวาววับก่อนที่เขาจะสบถรัวเมื่อ ไม่อาจจะปล้าคนเมาได้ “โธ่เอ๊ย ไม่น่าให้หล่อนกินเหล้าเลย” มาร์คอสจับร่างเล็ก พลิกจนนอนคว่าก่อนจะรูดซิปชุดเดรสของเธอลงแล้วจัดการถอด เสื้อผ้าทั้งตัวนอกตัวในจนร่างสะคราญเปลือยเปล่า “โอ้ มายกู้ด เนส” มาร์ค อสครวญออกมาเสี ยงพร่าเมื่อ เห็ น สั ด ส่ ว นที่ แ สนจะเย้ า ยวนชั ด ๆ แทบจะทุ ก มุ ม ชายหนุ่ ม ตัดสินใจห่มผ้าให้คนตัวเล็กก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้าแล้วถอด เสื้อผ้าออกจากกายก่อนจะอาบน้าเย็นๆ เพื่อดับอารมณ์ “โธ่เว้ย หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ เลย” มาร์คอสสบถรัวก่อนจะ ก้มมองตัวตนที่ลุกโพลงเพียงแค่เห็นร่างอวบอิ่มของบุญฑริกา “ทนไม่ไหวแล้วโว้ย” เมื่ออาบน้าเย็นก็ไม่ดีขึ้นชายหนุ่มจึง เดินกลับไปยังเตียงนอนก่อนจะก้มลงจูบที่ปากอิ่มเต็มนั้นอย่าง ดูดดื่ม “อื้อ” สั ม ผั ส ที่ ว าบหวามท าให้ บุ ญ ฑริ ก าครางออกมาผะแผ่ ว 69
เมียครึ่งคืน เพราะคิดว่ามันคือความฝันเฉกเช่นที่เคยฝันถึงในบางคืนหญิงสาว จึงยกแขนขึ้นคล้องคอแกร่งอย่างยินยอมก่อนจะปล่อยตัวปล่อย ใจไปกับสัมผัสที่ร้อนแรงนั้นอย่างเต็มใจ “โอ แม่มด” มาร์คอสถอนจูบแล้วมองดวงตาที่ยังหลั บ พริ้มทว่าริมฝีปากที่บวมเจ่อกลับยิ้มออกมานิดๆ จนเขาฉงนว่าเจ้า หล่อนเมาแล้วหลับหรือว่าแกล้งทากันแน่ “หึหึ ถ้าคิดว่าผมไก่อ่อนขนาดนั้น งั้นมาดูกันทูนหัวว่าคุณ จะแสดงละครได้นานแค่ไหน” ชายหนุ่ ม บดจูบ ที่ป ากอิ่ม อี ก ครั้ง อย่า งกระหายก่อ นจะ สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปกวาดไล้กับลิ้นเล็กๆ ที่ขยับไปมาราวกับ สาวไม่ประสา สั ม ผั ส ที่ ร้ อ นเร่ า มากขึ้ น ท าให้ บุ ญ ฑริ ก าดิ้ น เร่ า ด้ ว ย ความรู้สึกแปลกๆ ทั้งที่เธอฝันแบบนี้ เห็นชายคนนี้มาหลายต่อ หลายครั้งแต่ทาไมครั้งนี้มัน แปลกกว่าที่เคยนะ ทาไมครั้งนี้มัน ร้อนแรงกว่าจนเธอหวามไหวปนทุรนทุรายมากกว่าจะอ่อนหวาน อย่างที่เคย มือหนาค่อยๆ เคลื่อนลงสัมผัสทั่ วร่างสาวอย่างเชื่องช้า ก่อนจะครางฮือเมื่อมันทั้งนุ่มและเนียนจนเขาอยากจะจูบทุกซอก ทุกตารางที่มือสัมผัส “ผมทนไม่ไหวแล้วทูนหัว คุณยั่วผมเองนะ” ทว่าไม่ทันที่ จะได้ทาอะไรกับแม่ร่างน้อยตรงหน้าเสียงโทรศัพท์ของเขากลับดัง ขึ้นซะก่อน “บ้าเอ๊ย ” ชายหนุ่มสบถลั่นก่อนจะมองเบอร์น้องสาวที่ โทรมาหาแล้วตัดใจเบือ นหน้าหนีจ ากร่างอวบอิ่มตรงหน้าแล้ ว เลี่ยงออกไปคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด 70
กาญจน์เกล้า ผ่านไปหลายนาทีมาร์คอสก็เดินกลับเข้ามาในห้องแล้วตัด ใจห่มผ้าให้เธอด้วยกิริยาอ่อนโยนก่อนจะขบฟันแน่นเมื่อเห็นแม่ คนช่างยั่วยังหลับปุ๋ยและไม่มีทีท่าตื่นขึ้นมารับรู้เลยสักนิดว่าเกือบ ถูกปล้าแล้ว “ฝากไว้ก่อนเถอะ” ก่อนเดินออกจากห้อง ชายหนุ่มก็ทน ไม่ไหวก้มลงบดจูบที่ปากอิ่มเต็มอย่างดูดดื่มอีกครั้งก่อนจะสบถ ออกมาอย่างทรมานเมื่อต้องกลับบ้านไปหาน้องสาว “โธ่เว้ย”
n
71
6 ความสัมพันธ์ชั่วคืนอีกครั้ง เขาไม่มีเมียจริงๆ เหรอ เธอแน่ใจนะไอซ์” มารีน่าตบหน้า ตัวเองเบาๆ ไม่รู้ว่าทาไมต้องตื่นเต้นด้วย นายนั่นไม่มีเมียเป็นตัว เป็นตนจริงหรือเปล่า บางทีนายนั่นอาจจะซุกซ่อนเมียไว้เงียบๆ ก็ได้ ใครจะไปรู้ “อื้ อ ไม่ มี เซซาร์ เ ป็ น เพื่ อ นรั ก ของพี่ อั ง เดรนะ ถ้ า เขา แต่งงานเราต้องรู้สิ” ไอลดาเอ่ยออกมาอย่างงุนงงว่าอยู่ดีๆ เพื่อน รักทาไมมาสนใจเซซาร์ได้ “นี่อย่าบอกนะว่ารีน่าชอบเซซาร์น่ะ” “บะบ้ า เหรอ เราแค่ เอ่ อ เราเห็ น เขาพาผู้ ห ญิ ง มาที่ โรงพยาบาลเลยคิดว่าเขาน่าจะพาภรรยามาฝากครรภ์” ไอลดายิ้มกริ่มเมื่อรู้สึกได้ว่ าเพื่อนเธอกาลังโกหกและไม่ เนียนด้วย ทว่าในเมื่อไม่ยอมบอกกันดีๆ เธอจะเล่นไปตามน้าให้ก็ ได้ “อ้าวเหรอ แต่ที่เรารู้เขาไม่มีใครนะ แต่เพื่อนนอนน่ะไม่แน่” มารีน่าตาโตเมื่อ ได้ยิน “เขาเป็น เสื อผู้ ห ญิงตัวยงเลยใช่ ไหม เราเองก็เคยได้ข่าวมาบ้าง” “ไม่ ม าก…แต่ ไ ม่ ข าด ตามประสาหนุ่ม โสดเนื้อ หอมน่ ะ แหละ รีน่าก็เห็นนี่นาว่าเขาทั้งหล่อ ล่า น่าปล้าแค่ไหน” “บ้า ตัวมีสามีแล้วนะ พูดถึงผู้ชายอืน่ แบบนี้ได้ยังไง” มารีน่า
กาญจน์เกล้า ส่งค้อนให้เพื่อนผ่านทางโทรศัพท์ก่อนจะหน้าแดงซ่านเมื่อรู้ว่าสิ่ง ที่ไอลดาพูดมานั้นจริงทุกคา “อ้าว พูดความจริงนี่นา” “ไอซ์ แล้ ว เอ่ อ ตานั่ น ชอบผู้ ห ญิ ง แบบไหนเหรอ” ถาม ออกไปแล้วมารีน่าก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้ เมื่อคิดว่าเพื่อนน่าจะ สงสัยว่าทาไมเธอถึงสนใจเรื่องของตานั่นมากขนาดนี้ “นั่นแน่ มีอะไรบอกมานะ ไปแอบปิ๊งเซซาร์ตอนไหน” “เปล่าซะหน่อย รีน่าแค่อยากรู้เฉยๆ” “ไม่จริงหรอก เรารู้จักตัวดี” ไอลดานิ่งเงียบไปนิดก่อนจะ เอ่ยออกมาด้วยดวงตาวาววับอย่างนึกสนุก “เซซาร์ชอบคนอึ๋มๆ เซ็กซี่ๆ ส่วนใหญ่คนที่เขาควงจะมี แต่ ด ารานางแบบ อ้ อ แต่ เ ราไม่ เ คยเห็ น เขาควงทายาท โรงพยาบาลนะ” “บ้า พูดอะไรแบบนั้นเล่า เราบอกแล้วไงว่าแค่อยากรู้” “เหรอ…” ไอลดากลั้นยิ้มจนปวดกระพุ้งแก้มจนถึงขนาด นี้แล้วมารีน่ายังไม่ยอมรับความจริงอีก “อ้ อ แต่ เ ราว่ า รี น่ า เองก็ น่ า จะเป็ น สเปกของเซซาร์ เหมือนกันนะ” แก้มเนียนใสแดงก่าเมื่อได้ยิน ก่อนจะกระซิบถามอย่าง อยากรู้ “ยังไง” “ก็เขาชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่ๆ รีน่านีใ่ หญ่มาก ดังนั้นเขา ต้องชอบรีน่าแน่ๆ” “บ้า ทะลึ่งใหญ่แล้ว เราไม่พูดด้วยละ” มารีน่ารีบวางสาย เพื่อนรักก่อนจะก้มมองหน้าอกที่ใหญ่เกินตัวพร้อมทั้งนึกถึงรอย แดงเป็นจ้าๆ ทั่วทั้งทรวงในเช้าวันนั้นแล้วก็หน้าแดงซ่าน 73
เมียครึ่งคืน “อีตาบ้า ไอ้คนหื่นเอ๊ย” “ด่าพี่หรือยัยน้อง” มาร์คอสกอดอกมองน้องสาวที่หน้ า แดงก่าด้วยสีหน้าเอ็นดู เขามาถึงนานแล้วและเดาว่า มารีน่าคงจะ สืบเรื่องของนายเซซาร์อยู่ แม้จะไม่ได้สนิทกันแต่เพราะเจอกัน ตามงานสังคมบ้างทาให้เขาคิดว่าน้องสาวน่าจะเลือกคนไม่ผิด ถ้า นายนั่นจริงจังกับน้องเขาน่ะนะ “เปล่าค่ะ พี่มานานหรือยัง” “ก็มาทันได้ยินเราด่าใครสั กคนนี่แหละ” มาร์คอสเดินไป นั่งข้างน้องสาวก่อนจะลูบผมสลวยนั้นอย่างเอ็นดู “น้องสาวพี่โตแล้ว พี่ไม่ห้ามถ้าน้องจะรักใครแต่คนคนนั้น ต้องดูแลน้องพี่ได้” “น้องไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้นกับนายนั่นซะหน่อย” มาร์ค อสยิ้ม นิด ๆ ก่อ นจะมองน้อ งสาวด้วยสี ห น้าเอ็น ดู “ถ้าไม่คิดยัยตัวแสบอย่างเราไม่มานั่งสืบเรื่องของเขาหรอก พี่รู้ หมดน่ะแหละว่าน้องทาอะไร” เมื่อถูกมองด้วยสีหน้ารู้ทันเข้ามารีน่าจึงย่นจมูกใส่พี่ชาย พร้อมทั้งเสกอดเอวแกร่งนั้นแทน “น้องแค่ไม่อยากถูกจับคลุมถุงชน เท่านั้นเอง และเขาก็แค่หมากในเกมนี้เท่านั้น” “ระวังจะเดินหมากผิดแล้ วไปรักเขาเข้าล่ะยัยน้อง อย่า เล่นกับความรู้สึกสิ ถ้าแค่นั้นตอนนี้เราก็รอดแล้วนี่นา” “แต่แด๊ดไม่ยอมนี่คะ” เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วมารีน่าก็ต้อง ขมวดคิ้วด้วยความเครียด “ไม่มีใครบังคับ เราได้หรอก ถ้าไม่ได้คิด อะไรกับเซซาร์ เดี๋ยวพี่พูดให้” มาร์คอสมองดวงตาที่เสหลบของมารีน่าแล้วก็คิด ว่าเขาคงไม่ได้พูดแน่ ดูยังไงยัยตัวเล็กก็ชอบหมอนั่นเข้าเต็มเปา 74
กาญจน์เกล้า “น้องเปล่าซะหน่อย” “แล้วเรียกพี่มาทาไมฮึ” “แค่อยากมีเพื่อนไปเที่ยวค่ะ ไปเป็นเพื่อนน้องหน่อยนะ” มารีน่ามองพี่ชายอย่างออดอ้อน เพราะเธอรู้มาว่าวันนี้เป็นวันเกิด นายนั่นและเขาไปฉลองกันที่โรงแรมของตระกูลมาร์เซโล เธอจึง อยากไปดู “เที่ยว เอาสิ” มาร์คอสเดินนาน้องสาวที่เพิ่งสังเกตุว่าอีก ฝ่ายแต่งตัวเซ็กซีท่ ีเดียว แต่เขาไม่คิดจะห้ามเพราะยังไงก็ดูแลน้อง ได้อยู่แล้ว “ทาไมต้องเป็นที่นี่” มาร์คอสหันไปถามน้องด้วยสีหน้า ฉงน ทว่าเมื่อเดินเข้าไปในงานแล้วจึงรู้วา่ ทาไม เพราะร่างสูงที่โต๊ะ มุมสุดนั้นนั่นเองที่ทาให้น้องสาวเขามาที่นี่ และเมื่อถามบริกรเขา จึงรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของหมอนั่น “อยากมาวันเกิดเขาอย่างนั้นเหรอ” “น้อ งเปล่ า น้อ งแค่อ ยากมาเที่ย วเฉยๆ” มารี น่ายั งคง ปากแข็ง ก่อนจะรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัวเมื่อรับรู้ถึงสายตาของใคร บางคนที่มองมา “นายนั่นเห็นแล้วนะว่าน้องมา” มาร์คอสอมยิ้มมุมปาก นิดเมื่อเขาเองก็สัมผัสได้ว่านายนั่นมองน้องสาวเขาไม่วางตา ทั้งที่ บรรยากาศก็มืดสลัวจนไม่น่าที่หมอนั่นจะรู้ไวขนาดนี้ว่า มารีน่าอยู่ ที่นี่ “บ้า มืดจะตายและเขาจะมาสนใจอะไรน้อง ผู้หญิงล้อม หน้าล้อมหลังขนาดนั้น” หางเสียงสะบัดนิดด้วยความไม่พอใจ “ไหนว่าไม่คิดอะไรไง นี่มันอาการของคนกาลังหึงชัดๆ” 75
เมียครึ่งคืน “พี่มาร์คหยุดเลย น้องไม่พูดด้วยแล้ ว ” หญิงสาวสะบัด หน้าพรืดก่อนจะเดินไปสั่งเครื่องดื่มแล้วเอนกายพิงพี่ชายเมื่ออีก ฝ่ายเดินตามมา โดยที่ร่างกายเธอก็รับรู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองตาม ตลอด ‘มองไปสิ ไอ้เสือผู้หญิง’ เขารั บ รู้ ทั น ที ว่ า หล่ อ นมาที่ นี่ แ ม่ เ มี ย ครึ่ ง คื น ของเขา ดวงตาดุจ พญาเหยี่ยวมองตามร่างน้อ ยที่วัน นี้เซ็ก ซี่จ นเขาร่าๆ อยากจะไปลากเจ้าหล่อนออกจากที่นี่ มีอย่างที่ไหนแต่งตัวล่อเสือ ล่อตะเข้ขนาดนี้ และเมื่อเห็นไอ้ผชู้ ายทีม่ ากับหล่อนโอบกอดผู้หญิงของเขา เซซาร์ก็ทนไม่ไหวลุ กขึ้นตรงไปหาแม่ตัวดี ในทันที หล่อนมีสิทธิ์ อะไรที่ปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นมาแตะต้องของที่เป็นของเขาแบบนี้ “อุ๊ย” มารีน่าอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อถูกใครบางคน กระชากจนใบหน้าเธอชนกับอกแข็งแกร่งราวกับกาแพงนั่น “มาที่ นี่ ท าไม” เซซาร์ กั ด ฟั น ถามแม่ เ มี ย ครึ่ ง คื น ด้ ว ย ใบหน้าถมึงทึงก่อนจะกระชากร่างเล็กมากอดไว้แนบอกพร้อมทั้ง มองสบตาผู้ชายที่มากับเธอด้วยดวงตาขุ่นจัด “เรื่องของฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนีน้ ะ” มารีน่าพยายามสะบัด ให้หลุดทว่าอ้อมกอดของตานี่ก็เหนียวเหลือเกิน มิหนาซ้ามันยัง รัดเธอแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้ “ปล่ อ ยเธอ” มาร์ ค อสมองสบตาอี ก ฝ่ า ยพร้ อ มทั้ ง เอ่ ย ออกมาด้วยสีหน้าเรียบขรึม เขาไม่ได้อยากกีดกันคนตรงหน้าทว่า การทาแบบนี้ก็เหมือนกับเซซาร์ไม่ให้เกียรติน้องสาวเขา “นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน ผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน จาเอาไว้” 76
กาญจน์เกล้า เซซาร์มองอีกฝ่ายด้วยสี หน้าถมึงทึงก่อนจะบีบต้น แขนเสลาไป ด้วยเมื่อมีผู้ชายอื่นกล้ามาสั่งเขาเรื่องเธอ “เธอไม่ไ ด้เป็น ของนาย เธอยังไม่ไ ด้แต่งงานหรือแม้แต่ หมั้นกับนายด้วยซ้า” มาร์ค อสย้าพร้อ มทั้งยื่น มือ หมายจะแย่ง น้องสาวกลับมา “แล้วเธอแต่งงานกับนายแล้วหรือยังวะ อย่ามายุ่งกับเรา ถ้านายไม่อยากเดือดร้อน” “นี่ เลิกบ้าซะทีแล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันเจ็บนะ” มารีน่า ตวาดคนไร้เหตุผลด้วยสีหน้าโกรธจัด พร้อมทั้งรัวทุบเขาไม่ยั้งเมื่อ อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย “เธออยากไปกั บ มั น อย่ า งนั้น เหรอ หลุ ด จากไอ้ คู่ ห มั้ น เฮงซวยมาได้ก็หาเป้าหมายใหม่ได้ไวเหลือเกินนะ” “มันเรื่องของฉัน และปล่อยฉันได้แล้ว บอกให้ปล่อยไง เล่า” “ปล่อยเหรอ ได้” เซซาร์ผลักร่างเล็กออกอย่างโมโห ก่อน จะถอดสูทและถลกแขนเสื้อ เมื่อ อารมณ์ต อนนี้เขาอยากจะตั๊น หน้าไอ้ผู้ชายคนนี้จนห้ามตัวเองไม่ได้ “นี่จะทาบ้าอะไรน่ะ อย่ามาทาอะไรบ้าๆ นะ” เมื่อเห็นว่า อีกฝ่ายจะทาอะไร มารีน่าจึงยืนขวางเพื่อปกป้องพี่ชาย แต่เธอ กลับต้องเซหลบเมื่อมือหนาของมาร์คอสดันเธอออก ก่อนที่ทั้งคู่ จะต่อยกัน “กรี๊ด บ้าเอ๊ย พวกนายยืนบื้อทาไมเล่าแยกทั้งคู่ออกมาสิ แยกเดี๋ย วนี้ ” เมื่อ ทั้งคู่ ยังคงผลั ด กัน ต่ อ ยกัน จนน่วมโดยที่บ อดี้ การ์ดของเซซาร์ได้แต่ยืนดู มารีน่าจึงตวาดเหล่าบอดี้การ์ดจนทุก คนรีบไปแยกร่างหนาบึกของเจ้านายและพี่ชายเธอออกจากกัน 77
เมียครึ่งคืน ทว่าแทนที่มัน จะจบ ทั้งเซซาร์และพี่ชายเธอกลั บยังคง จ้องตากันและพยายามสะบัดกายออกจากบอดี้การ์ดเพื่อกลับเข้า มาต่อยกันอีกครั้งจนเธอเริ่มจะโมโห หญิ ง สาวเดิ น เข้ า ไปผลั ก อกเซซาร์ ด้ ว ยสี ห น้ า โกรธจั ด “เป็นบ้าอะไรขึ้นมา กล้าดียังไงมาต่อยพี่ชายฉัน ” มารีน่าอาศัย จังหวะที่เขายืนอึ้งฟาดฝ่ามือลงไปที่แก้มที่แตกและมีเลือดซิบจาก การชกต่อยเมื่อสักครู่เต็มแรง เผียะ! เผียะ! “ฉัน จะมาที่นี่ห รือ ที่ไ หนมัน ก็ เรื่อ งของฉัน เราไม่ไ ด้เป็ น อะไรกัน และถ้าการที่ฉันนอนกับนายแค่ไม่กี่ครั้งมันทาให้นาย เรียกฉันว่าเมียได้ นายคิดผิด จาเอาไว้ว่าเราแค่มีเซ็กส์กัน” เซซาร์ตวัดสายตามองคู่แข่งที่ตอนนี้กลายมาเป็นพี่ชาย ของแม่เมียครึ่งคืนนิดก่อนจะก้มลงมองแม่เสือสาวที่แว้ ดใส่เขาไม่ หยุดแล้วยิ้มออกมาช้าๆ แม้จะเจ็บตึงไปทั้งหน้า ไฟที่ถูกเปิดจนสว่างจ้าทาให้เซซาร์เห็นหน้าคนที่ฟัดกับ เขาเมื่อครู่ชัดๆ ก่อนจะจาได้ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร “มาร์คอส” “สวัสดีเซซาร์” มาร์คอสมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าที่ยังเคืองๆ “โทษทีว่ะ นึกว่ามีคนมายุ่งกับเมียเลยโมโหมากไปหน่อย และถ้านายไม่ว่าอะไรวันนี้น้องสาวนายอาจจะไม่ได้กลับบ้าน” จบค าพูด เซซาร์ก็ฉุด แขนเรียวเดิน ดุ่ม ๆ ออกไปจากผั บ ในทันทีไม่สนใจว่าจะมีคนถ่ายรูปหรือมุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก น้อยเพียงใด “นี่! เมื่อไหร่นายจะเลิกยุ่งกับฉันหรือเลิกทาตัวแบบนี้เสีย ที นายเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไงเล่า” เซซาร์ห ยุดยืน พร้อ มทั้งโอบกอดร่างเล็ ก เข้ามาแนบอก 78
กาญจน์เกล้า ก่อนจะก้มลงกระซิบชิดใบหน้าหวาน “คาว่าบ้าของคุณเนี่ย ได้ยนิ มาหลายครั้งแล้วนะ แล้วคืนนี้จะรู้ว่าการเป็นเมียคนบ้าเนี่ยมัน เป็นยังไง” “บ้าเหรอ อื้อ” ไม่ทันที่เธอจะต่อว่าเขา ปากร้อนผ่าวของ อีกฝ่ายก็ประกบลงมาอีกครั้งก่อนที่เธอจะครางออกมาเมื่อเรียว ลิ้นสากระคายสอดแทรกบดไล้จนเธอแทบจะไร้เรี่ยวแรง “แค่ นี้ ก็ตั ว อ่ อ นระทวยแล้ ว ยั งจะกล้ า ปฏิ เสธอี ก นะว่ า ไม่ใช่เมีย หึ” “ไม่ใช่ อื้อ” เมื่อเธอยังปฏิเสธเซซาร์จึงจูบที่ปากช่างเถียงนั้นอีกครั้ง ก่อ นจะทนไม่ไ หวเมื่อร่างกายเริ่ม อยากสานต่อ จนจบกระบวน ความ อ้ อ มแขนแกร่ ง เลยช้ อ นอุ้ ม ร่ า งเล็ ก ขึ้ น มาแนบอกแล้ ว เดินดุ่มๆ ตรงไปยังรถที่มาจอดรอ “ถ้าเถียงอีกวันนี้จะไม่ได้เป็นแค่เมียครึ่งคืนแล้ว จะเป็น เมียยันเช้าจนฟ้าเหลืองเลยคอยดู” มาร์คอสมองตามทั้งคู่แล้วก็ถอนหายใจออกมา ถ้าเขา มองไม่ผิดความรู้สึกที่แสดงออกมาทางสายตาของเซซาร์น่าจะ เป็นอย่างอื่นไม่ได้ หมอนั่นชอบน้องเขาแต่จะมากถึงขั้นรักหรือ เปล่า นั่นเขาเองก็ยังไม่แน่ใจ… ชายหนุ่ ม ยั ก ไหล่ ก่ อ นจะหั น ไปมองคนที่ โ ยกไปกั บ เสียงเพลงด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย และไม่รู้ทาไมเขาถึงอยากไปหา เธอคนนั้น เธอคนที่เขาผละมาทั้งที่เกือบจะถึงไหนต่อไหนกันแท้ๆ มาร์คอสส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทาไมเขาถึงทา แบบนั้น เกือบจะปล้าเธอทั้งที่เพิ่งเจอกันแค่วันเดียว 79
เมียครึ่งคืน แกเลวขนาดนั้นตั้งแต่ตอนไหนวะมาร์คอส… “ใครเขาจะยอม นายคิดว่าตัวเองหล่อมาก หรือมีเสน่ห์ มากจนคนอื่นเขาจะยอมขึ้นเตียงง่ายๆ อย่างนั้น เหรอ” มารีน่า เถียงออกมาอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะกอดอกแล้วสะบัดหน้าพรืด เมื่อเห็นแววตาที่วาวระยับนั้นเข้า “ก็นิดนึง อย่างน้อยๆ ก็มีแถวนี้ล่ะคนหนึ่ง” “เพราะฉันเมาหรอกนะ ถ้าไม่เมาไม่มีวันที่ฉันจะลดตัวลง ไปทาเรื่องน่ารังเกียจกับนายหรอก จาเอาไว้” “เหรอ แต่มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนี่นะ ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าคุณหนูมารีน่าจะรังเกียจเราจนถึงกับลดตัวมานอนบนเตียงเรา ตั้งหลายครั้ง” “นี่ อีตาบ้า หยุดพูดแบบนี้เลยนะ” เซซาร์ ม องคนที่ โ กรธหน้ า ด าหน้ า แดงตรงหน้ า แล้ ว ก็ หัวเราะออกมาอย่างขบขันเมื่อเธอโกรธได้เซ็กซี่เหลือเกิน ให้ตาย สินี่ถ้าต้องอยู่กับแม่อกภูเขาไฟระเบิดและอารมณ์ร้ายแบบนี้ทุก วันเขาไม่มีลูกเป็นครอกเหรอ “หยุดพูดก็ได้แต่ต่อไปทาเลยนะ” “บะบ้าสิ” และเมื่ออีตาหื่นไม่เพียงแต่พูดมือหนาของเขา ยังดึงรั้งเธอเข้าไปกอดจนเธอต้องดันออกวุ่นวายแม้จะรู้ว่ามันไม่มี ทางจะหลุดก็ตาม “คานี้อีกแล้วนะ” เซซาร์กระซิบปรามอีกฝ่ายชิดใบหูหอม กรุ่นก่อนจะขบเม้มจนรับรู้ถึงขนกายของคนตัวเล็กลุกชัน “นะนี่ ห ยุ ด นะ ถ้ า นายท าอะไรฉั น อี ก นายต้ อ ง ต้ อ ง แต่งงานกับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันทาให้นายล้ม ละลายแน่ ” เมื่ออีก 80
กาญจน์เกล้า ฝ่ายไม่ยอมมารีน่าจึงขู่ออกมาเสียงสั่นและนั่นดูเหมือนว่าจะเป็น สิ่งที่ทาให้คนบ้าหยุดรุกรานเธอในทันใด ดวงตาคมมองสบตาสวยนิ่งนานเมื่อได้ยินแบบนั้น ก่อนที่ เขาจะหลุบตาลงแล้วเอ่ยออกมาด้วยน้าเสียงขรึมเครียด “อยาก จับผมว่างั้น” “ฉันไม่จาเป็นต้องจับนาย เพราะบ้านฉันก็มีย่ะ แต่นาย จะมาฉวยโอกาสเอากับฉันแบบนี้ไม่ได้ ฉันไม่ได้ง่ายนะ” “อื้ม ไม่ได้ง่ายแต่ก็ได้ไม่ยากนี่” เผียะ! “ไอ้คนชั่ว นายกล้าพูดคานี้กับฉันเหรอ” มารีน่ามองหน้า เขาอย่างโกรธจัด ก่อนจะทุบกระจกที่กั้นระหว่างห้องโดยสารและ คนขับอยู่แรงๆ “นี่ทาบ้าอะไรน่ะ” “ฉันจะกลับ อย่ามายุ่งกับฉันนะไอ้คนเลว” “วันนี้ผมมันทั้งบ้า ทั้งชั่ว ทั้งเลวเลยนะ แต่ต่อให้ผมเป็น ยังไง คุณก็ปฏิเสธตัวเองไม่ได้อยู่ดีว่าผมน่ะเป็นผัวคุณ” “ไม่ ใช่ แค่ น อนด้ ว ยกั น นายไม่ใ ช่ ส ามี ฉัน ฉั น ไม่ ให้ เ ป็ น หรอก” “เหรอ ไม่ให้เป็นใช่ไหม งั้นเสียใจด้วยเพราะคุณจะมีผัว อย่างผมไปจนตายเลยล่ะ ” จบคาพูดเซซาร์ก็กดปุ่มใกล้มือแล้ว บอกคนขับว่าเขาอยากจะไปบ้านมิกุเอลแทนการกลับคฤหาสน์ ของเขาเอง “ไปบ้านฉันทาไม ฉันจะกลับเองไม่ต้องไปส่ง ” หญิงสาว คิดว่าเขาจะไปส่งที่บ้านจึงเบือนหน้าหนี เพราะเธอไม่อยากให้เขา ไปแม้ตอนนี้บิดาอาจจะนอนแล้วก็ตาม แต่เธอก็ไม่อยากเสี่ยง 81
เมียครึ่งคืน “นั่งเงียบๆ ไปเถอะน่า” เซซาร์มองแม่จอมพยศด้านข้าง แล้วก็หลับตาลงเมือ่ รู้ว่าตอนนี้ตวั เองกาลังจะทาอะไร เขากาลังจะ หาเรื่องถูกจับแต่งงานกับแม่เมียครึ่งคืนข้างๆ เพียงเพราะอยาก เอาชนะหล่อนจริงๆ หรือ “เคยรักใครไหม” มารีน่าหันไปมองอีตาบ้าข้างกายที่ยังคงหลับตาอย่างไม่ เข้าใจ และเมื่อดวงตาคมเปิดออกเธอจึงสะบัดหน้าพรืดไปทางอื่น พร้อมกับนิ่งเงียบไม่ตอบคาถามนั้น “ผมถามว่าเคยรักใครหรือชอบใครมาก่อนไหม” “เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับนาย” “จะตอบไม่ตอบ ถ้าไม่ตอบจะได้ทาอย่างอื่น ” “เลิกขู่ฉันเสียที เคย พอใจยังและตอนนี้ฉันก็ยังชอบเขา อยู่ รู้แล้วจะเลิกวุ่นวายกับฉันได้หรือยัง” เซซาร์หลับตาลงเมื่อได้ยินก่อนที่เขาจะเอ่ยถามออกมา เสียงเบา “เขาเป็นยังไงเหรอ” มารี น่า มองท่า ทีที่ เปลี่ ยนไปของนายตัว ร้า ยแล้ วก็ ถ อน หายใจอย่างหงุดหงิดก่อนจะตอบออกมา “เขาหล่อ ดูดี ใจดี กล้า หาญ เขาทาให้ฉันใจสั่นและตกหลุมรักตั้งแต่วันแรกที่เห็น” เซซาร์ลื ม ตาขึ้น อี ก ครั้ ง ก่ อ นจะจ้ อ งตาสวยแล้ วกระซิ บ ออกมา “แล้วเขาสู้ผมได้ไหม” มารีน่าเลือกที่จะไม่ตอบ หญิงสาวเบือนหน้าหนีพร้อมทั้ง คิดถึงเหตุการณ์วันนั้นด้วยสีหน้าหมองเศร้า “นายไม่มีวันเทียบ กับเขาติดหรอก” “เขาทาอะไรให้คุณประทับใจ คุณถึงยังคิดถึง ฮึ มารีน่า” “นายไม่จาเป็นต้องรู้ …ถึงบ้านฉันแล้วขอบคุณนะที่มาส่ง 82
กาญจน์เกล้า นายกลับไปได้แล้ว” เซซาร์มองคนที่เตรียมจะลงจากรถแล้วก็ยิ้มร้ายก่อนจะ เอ่ยออกมา “ที่ถามนี่เพราะผมจะบอกว่าลืมผู้ชายคนนั้นซะ และ คุณต้องเรียนรู้ที่จะรักผม เพราะต่อไปนี้คุณจะเป็นนางมารีน่า คา ราโซ” พูดจบก็เป็นเวลาเดียวกับที่รถหรูจอดที่หน้าคฤหาสน์พอดี เซซาร์อาศัยจังหวะที่เธอมองเขานิ่งด้วยสีหน้าช็อกจับมือเรียวเล็ก ตรงเข้าไปในบ้านที่ตอนนี้มีทั้งมาร์คอสและมานูเอล บิดาของคน ตัวเล็กข้างกายเขานั่งรออยู่ “นี่นาย พูดบ้าอะไรและกาลังทาอะไร” มารีน่ามองเขา อย่างงุนงง พร้อมทั้งมองหน้าพี่ชายและบิดาที่นั่งอยู่อย่างไม่เข้าใจ “ผมว่าเรื่องของผมและมารีน่า ท่านเองก็น่าจะทราบเรื่อง มาบ้างแล้ว ผมมาวันนี้เพื่ออยากจะขอให้ท่านยกลูกสาวให้ผม เรา รักกันและตอนนี้เธออาจจะกาลังอุ้มท้องหลานของท่านอยู่แล้วก็ ได้ หวังว่าท่านจะไม่ขัดขวางนะครับ” “นะนี่นายพูดบ้าอะไร แด๊ดไม่จริงนะคะ คือว่า” “แต่วันนั้นหนูไม่ได้พูดแบบนี้นี่ ในเมื่อมีอะไรกันแล้วไม่ ป้องกันแด๊ดว่าหนูควรจะแต่งงานกับเซซาร์ให้เร็วที่สุด ” “อะไรนะ” มารีน่ามองหน้าพี่ชายพร้อมทั้งส่ายหน้าไปมา ให้อีกฝ่ายช่วย ทว่ามาร์คอสกลับอมยิ้มนิดๆ อย่างล้อเลียนเธอซะ งั้น “เธอกาลังอารมณ์แปรปรวนครับ อาจจะท้องจริงๆ ก็ได้ ยังไงผมขอพาเธอขึ้นไปพักผ่อนเลยนะครับ เพราะคงนั่งรถกลับ บ้านผมไม่ไหว” “นี่ ใครจะไปกับนายกัน ไปเลยนะอย่ามายุ่งกับฉัน อื้อ ” 83
เมียครึ่งคืน เมื่ อ เธอยังดื้อ ไม่ห ยุด เซซาร์จึงบดจูบ ที่ป ากอิ่ม นั้นอย่าง ดูดดื่มพร้อมกับอุ้มร่างเล็กขึ้นไปชั้นบน โดยที่สาวใช้เดินนาอย่างรู้ ความ เซซาร์ไม่เห็นว่าทันทีที่เขาเดินผละไป ใบหน้าของชายวัย กลางคนยิ้มกว้างเพียงใด “แผนของแด๊ ด หรือครับ ” มาร์ค อสเลิ ก คิ้วสู งเมื่อ เห็น สี หน้าของบิดา “แด๊ดอยากให้ใครสักคนมาดูแลน้องก่อนที่แด๊ดจะไม่อยู่ ได้ เ ซซาร์ ก็ ดี เ หมื อ นกั น รายนี้ เ ป็ น เจ้ า ของธุ ร กิ จ มากมายและ ร่ารวยมากพอๆ กับเรา แด๊ดมั่นใจว่าอยู่กับผู้ชายคนนี้มารีน่าจะ ไม่ลาบากแน่นอนในอนาคต” มานูเอลหันไปมองรูปครอบครัวที่ติด อยู่พร้อ มทั้งยิ้มให้ ภรรยาเมื่อคิดว่าในที่สุดคนที่เขาห่วงที่สุดอย่างมารีน่าก็มีคนมา ดูแลต่อจากเขาแล้ว มาร์ค อสเองก็ คิด เห็น ไม่ต่า งจากบิด า เขายอมรับ ว่าถ้ า เซซาร์คิดจะแต่งงานกับน้องสาวเขา หมอนี่น่าจะดูแลมารีน่าได้ดี ไม่ต่างจากเขาและบิดาแน่ “ผมก็หวังว่ายัยน้องจะทาให้เซซาร์รักได้นะครับ” “ผู้ชายถ้าไม่สนใจ ไม่ชอบไม่มีวันยอมแต่งงานหรอกนะ มาร์ค เราเองก็เถอะมีหรือยังคนที่อยากจะแต่งงานหรืออยู่ด้วย ตลอดชีวิต” คาถามของบิดาทาให้เขานิ่งเงียบเพราะเขาเคยมีแต่ตอนนี้ เธอเป็นของคนอื่นไปแล้ว แต่ไม่รู้ทาไมอยู่ดีๆ ภาพใครบางคนก็ ซ้อนทับใบหน้าหวานของไอลดาซะอย่างนั้น “ผมคงจะไม่แต่งงาน นะครับแด๊ด อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ ยังไงยัยน้องต้องมีหลานให้แด๊ด 84
กาญจน์เกล้า อุ้มแน่ ผมมั่นใจ เฮ้อ ผมง่วงแล้วครับ ฝันดีนะครับแด๊ด ” มาร์คอสรีบผละลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นห้องไปในทันที โดยไม่รู้ เลยว่ากิริยาของเขาทาให้คนเป็นพ่ออย่างมานูเอลแอบยิ้ม เพราะ มันเหมือนคนที่กาลังปิดบังอะไรบางอย่าง…
n
85
7 ทาลูก “โอ๊ย ฉันเจ็บนะ” เมื่อถูกโยนลงบนเตียงจนศีรษะเธอ กระแทกเข้ากับพนักมารีน่าก็ร้องออกมาเพราะความเจ็บ ทว่าร่าง หนาของเซซาร์ยังนิ่งเฉยพร้อมทั้งถอดเสื้อผ้าอย่างไม่สนใจว่าเธอ จะเจ็บหรืออะไร นั่นทาให้ร่างสาวต้องลุกขึ้นนั่งพร้อมทั้งตวาดอีก ฝ่ายไปอีกหน “อย่ามาทาทุเรศๆ แถวนี้นะ” “คาก็ทุเรศ สองคาก็บ้า นี่ยังไม่ชินอีก เหรอ งั้นวันนี้ถ้าทา ให้เมียชินไม่ได้กอ็ ย่ามาเรียกผมว่าเซซาร์” จบคาพูดร่างหนาแกร่ง ก็ล้มตัวลงทาบทับร่างเล็กพร้อมกับหัวเราะร่วนเมื่ออีกฝ่ ายกรีด ร้องออกมา “อ้าวร้องเข้า เดี๋ยวพ่อคุณก็ว่าผมปล้าลูกสาวเขาหรอก” “ก็นายกาลังทามันจริงๆ นี่ไอ้บ้า นี่อย่านะ บอกว่าอย่า ไงเล่า” นอกจากเขาจะไม่ ส นใจในน้ าเสี ย งห้ า มปรามนั้ น แล้ ว เซซาร์ยังจัดการถอดเสื้อผ้าของแม่เมียพยศจนอีกฝ่ายเปลือยเปล่า และเมื่อเห็นร่างขาวผ่ องเขาก็อดใจไม่ไหวเคลื่อนมือเข้าไปสัมผัส ปทุมมาลย์อันอวบหยุ่นที่ท้าทายสายตาพร้อมทั้งบีบเคล้นอย่าง หนักหน่วง
กาญจน์เกล้า สัมผัสที่ช่าชองของเขากาลั งทาให้เธอหลงลืมตัวอีกครั้ง ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความกระสัน ในขณะที่ปากอิ่มพยายาม เม้มกลั้นเสียงครางน่าเกลียดที่บ่งบอกว่าเธอแพ้เขาแล้ว แพ้เฉก เช่นทุกครั้ง เพราะเขารู้จักร่างกายเธอดีเกินไป…ดีจนเธอเองยัง ฉงนเพราะแม้แต่ตัวเธอเองยังไม่รู้จักมันขนาดนี้ “หยะ…อย่า เซซาร์พะ…พอแล้ว” เสียงครางประท้วงของเธอช่างขัดแย้งกับร่างกายที่กาลัง อ่อ นระทวยและแสนจะยิน ยอมนัก เซซาร์อ มยิ้ม นิดๆ ก่อ นจะ กระซิบชิดใบหูหอมกรุน่ เสียงพร่า “ถ้าผมหยุดจริงคุณน่ะแหละจะ เสียใจที่รัก” จบคาพูดเซซาร์ก็ซุกหน้าลงคลุกเคล้าที่เต้าทรวงอันอวบ อิ่มอีกครั้ง พร้อมทั้งปัดป่ายลิ้นร้อนๆ ไล้รัวไปตามปลายถันที่ชูชัน ขัดกับคาปฏิเสธ “อื้อ เซซาร์ อะ…พะ…พอ” ความกระสัน ซ่านที่เขาก่อ กาลังจะฆ่าเธอ หญิงสาวดิ้นเร่าอย่างทุรนทุราย และยิ่งฟันคมๆ ขบเม้ม ที่ ป ลายถั น เธอยิ่ งสะดุ้ง เฮือ ก ปากที่เม้ ม แน่น เผยอออก ก่อนที่เสียงครวญกระเส่าจะเปล่งออกมาอย่างทนไม่ไหว “หึ หึ … มาท าลู ก กั น ดี ก ว่ า คุ ณ จะได้ เ ลิ ก พยศเสี ย ที ” ชายหนุ่มกระซิบบอกคนใต้ร่างพร้อมทั้งดูดไล้ที่ปลายถันสีระเรื่อ นั้นอีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหว “ที่รัก คุณกาลังจะฆ่าผม” ชายหนุ่มบ่นงึมงาพร้อมทั้งดูด ไล้ที่เต้าทรวงที่เขาแสนจะโปรดปรานไป ในขณะที่มือสากระคาย ก็เคลื่อนลงไปผลักดันเรียวขาเสลาให้เปิดทาง “อุ๊ ย ” มารี น่ า ลื ม ตาโพรงเมื่ อ กายสาวถู ก รุ ก รานอย่ า ง เอาแต่ใจ ทว่าดูเหมือนอีตาหื่น จะไม่ส นใจเลยว่าเธอจะทรมาน 87
เมียครึ่งคืน แค่ไหน เมื่อทั้งปากและมือของเขายังคงลงมือทรมานเธออย่าง ต่อเนื่อง เสียงครวญจากปากอิ่มทาให้ชายหนุ่มต้องบดคลึงนิ้วกับ กายสาวอย่ า งเร่ า ร้ อ น นิ้ ว เรี ย วยาวแทรกสอดควานคว้ า นใน ช่องทางรักที่แสนจะคับแคบอย่างช่าชอง พร้อมทั้งเคลื่อนใบหน้า ขึ้น ไปบดจู บ ที่ปากอิ่ม ควานไล้ เข้าไปในโพรงปากนุ่ม พร้อ มทั้ง พลิกรัวลิ้นกับลิ้นเล็กๆ นั้นอย่างดูดดื่ม “อื้ม” เซซาร์ถ อนปลายนิ้วออกมาจากช่ อ งทางรัก เมื่อ รั บ รู้ว่ า หญิงสาวกาลังจะทิ้งเขาไป “ใจเย็นๆ นะทูนหัว” “เซซาร์ ได้โปรด ฮือ” เมื่อเขายังคงไม่ทาอะไรกับร่างกาย เธอเสียที มารีน่าก็ดิ้นเร่าไปมาอย่างทรมาน ทั้งที่ตอนแรกเธอยัง ต่อต้านเขาอยู่เลยแท้ๆ คาขอร้องผะแผ่วของเธอเปรียบเสมือนเชื้อเพลิงอย่างดีที่ กระตุ้นให้เขาค่อยๆ ดันขาเรียวให้แยกกว้างโชว์ความงดงามของ ดอกไม้ที่ชุ่มฉ่าจนเขาต้องกลืนน้าลาย “สวยเหลือเกินที่รัก” ชายหนุ่ ม พึ ม พ าเสี ย งพร่ า ก่ อ นจะก้ ม ลงไล้ เ ลี ย ที่ เ กสร ดอกไม้ที่เต่งตึงนั้นช้าๆ เมื่อสะโพกอวบหยัดรับด้วยความกระสัน เขาก็ค่อยๆ ลากลิ้นควานไปทั่วกลีบดอกกุหลาบก่อนจะเคลื่อน กลับมาบดวนกับเกสรที่สั่นระริกอีกครั้งหนักๆ “ซะ…เซซาร์ อืม” มารีน่าครางลั่น ใบหน้าหวานเหยเกเพราะความกระสัน ซ่าน ในขณะที่นิ้วเรียวจิกทึ้งที่พวงผมหนาเข้ม ของคนตัวโตจน ยุ่งเหยิง 88
กาญจน์เกล้า เมื่อรับรู้ถึงอาการเกร็งตัวของคนตัวเล็กชายหนุ่มก็เร่งเร้า จั ง หวะกวาดไล้ ถี่ ขึ้ น เร็ ว ขึ้ น ไม่ เ พี ย งเท่ า นั้ น นิ้ ว เรี ย วยาวยั ง สอดแทรกเข้าไปในโพรงร้อนผ่าวอีกครั้งจนเต็มแน่นก่อนจะบดวน อย่ า งหนั ก หน่ ว ง เพื่ อ ส่ ง เธอให้ เ ดิ น ทางถึ ง จุ ด สู ง สุ ด ของความ หฤหรรษ์อย่างร้อนแรง “โอ เซซาร์” เสียงกรีดร้องยาวๆ พร้อมกายสาวที่เกร็งแน่นบ่งบอกว่า เธอก้าวผ่านช่วงสุดท้ายของอารมณ์รักมาแล้ว ทว่ามันยังไม่จบ เท่านี้แน่ ชายหนุ่มดื่มกินน้าหวานที่ไหลเอ่อออกมาจนกายสาว เหือดแห้งก่อนที่เขาจะเคลื่อนกายขึ้นไปบดจูบที่ปากบวมเป่งนั้น อย่างดูดดื่ม “วันนี้คุณจะไม่ใช่เมียครึ่งคืนของผมอีกต่อไป เพราะถ้าไม่ เช้าอย่าหวังว่าจะได้นอน” “ไม่เอานะ ฉันไม่ไหว” “ชู่ว นอนเฉยๆ ก็พอทูนหัว แต่ถ้ากลัวผัวเหนื่อยจะเป็น คนควบเองผมก็ไม่ว่า” “ลามก อุ๊ย” มารีน่าตาโตเมื่ออยู่ดีๆ แก่นกายอันร้อนผ่าว ก็สอดแทรกเขามาจนเต็มแน่นโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว “ขอโทษทีที่รกั ที่ผมใจร้อน…โอ” เซซาร์กระซิบขอโทษคน ตัวเล็กเสียงพร่า ก่อนจะครางออกมาลั่นห้องเมื่อความคับแน่น ของเธอบีบรัดกายเขาจนแทบจะหลั่งออกมา ให้ตายเถอะ…มารีน่าเป็นแม่มดหรือยังไงนะทั้งๆ ที่เขาก็มี อะไรกับเธอมาหลายครั้งแล้วแท้ๆ แต่ร่างกายหล่อนก็ยังคับแน่น และบีบรัดจนเขาแทบจะหลั่งแม้จะยังเข้าไปไม่สุดแบบนี้ “แม่มด ผมอยากซุกตัวอยู่ตรงนี้ทั้งวันทั้งคืนเลย” 89
เมียครึ่งคืน เสียงกระซิบของเขาหาได้เข้าหูเธอไม่ เพราะตอนนี้เธอทั้ง จุกและเสียดเสียวจากกายแกร่งจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว และเมื่อ เขาหยุดเธอก็ถอนหายใจออกมาด้วยคิ ดว่าเขาให้เวลาเธอตั้งตัว ทว่าเธอคิดผิดเมื่อสักพัก ท่อนลาร้อนผ่าวก็เริ่มขับเคลื่อนซ้ายขวา ช้าๆ ทว่าแค่นั้นมันก็ทาให้เธอกระสันซ่านจนแทบจะขาดใจ “พอก่อน ฉันไม่ไหว” “แสดงว่ายั งไม่ชิน งั้ น ต้อ งท าให้ ชิน ไม่งั้ น ไม่ต้ อ งนอน” ชายหนุ่มเย้าคนใต้ร่างเสียงพร่า พร้อมๆ กับถอดถอนกายออกมา จนสุดก่อนจะสอดแทรกเข้าหาเธอหนักๆ ในครั้งเดียว “อืม” “เซซาร์” เสียงครางลั่นของเธอเปรียบเสมือนคาเร่งเร้าสาหรับเขา ชายหนุ่มบดโขยกแก่นกายเข้าหาเธออย่างหนักหน่วงมากขึ้น … มากขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางกระชั้นของคนตัวเล็ก ใต้ร่างยิ่งทาให้เขาบดอัดแก่นกายที่ลุกโพลงเร็วขึ้นแรงขึ้น ก่อนที่ เขาจะครวญลั่นเมื่อความเสียวซ่านโหมกระหน่าเข้าหา ชายหนุ่ม กอดร่างเนียนไว้แน่นก่อนจะถอดถอนกายออกมาเป็นครั้งสุดท้าย แล้วบดโขยกเข้าหาเธอหนักๆ ส่งทั้งเธอและเขาให้ปีนป่ายพาน พบกับความสุขสุดยอดอย่างร้อนแรง ปากร้อนผ่าวประกบปิดเสียงกรีดร้องเพราะความกระสัน ซ่านนั้นก่อนที่มันจะดังลั่น ในขณะที่บั้นเอวแกร่งก็ ยังคงหมุนวน ช้าๆ น้ารักที่ถูกปลดปล่อยเข้าไปจนล้ นกายสาวหาได้ทาให้เขา รู้ สึ ก ไม่ ส บายตั ว ไม่ ตรงกั น ข้ า มเขากลั บ ชอบความรู้ สึ ก ที่ ไ ด้ ปลดปล่อยหมดเนื้อหมดตัวกับเธอแบบนี้… 90
กาญจน์เกล้า เซซาร์คิดว่าตัวเองเลือกไม่ผิดต่อให้ตอนนีเ้ ขาไม่ได้รักมารีนา่ แต่เ ขาชอบการเมคเลิ ฟ กั บ เจ้าหล่ อ นแน่ น อน และส าหรับ เขา ความรักมันก็แค่เรื่องไร้สาระ ในตอนนี้เขาบอกตัวเองว่า ต้อ งการมารีน่ามากจนยอม แลกแม้กระทั่งทะเบียนสมรส และเขาคิดว่าไม่มีเหตุผลที่จะต้อง รอ “พักได้แต่อย่าหลับเด็ดขาดเพราะต่อให้หลับผมก็ จะลัก หลับคุณยันเช้า” “คนหื่น” มารีน่ากระซิบต่อว่าเขาอุบอิบก่อนจะหลับตาลงเพื่อพัก เอาแรงเพราะรู้ ว่ า อี ต าหื่ น ท าได้ จ ริ ง อย่ า งที่ พู ด เพราะทุ ก ครั้ ง หลังจากเขาหลับเธอแทบจะคลานออกจากห้องเลยทีเดียว ไม่รู้ไป เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนตาบ้า เพียงเพราะจะให้เธอพักแค่ไม่กี่นาทีกลายเป็นว่าแม่เมีย ครึ่ ง คื น ของเขาดั น หลั บ ไม่ ย อมตื่ น ไม่ รู้ เ พลี ย อะไรนั ก หนา ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมาอย่างระอาก่อนจะตัดใจโอบกอดร่างเล็ก เข้ามาแนบอกแล้วหลับตามเธอไป อย่างน้อยพรุ่งนี้ในยามที่เขาตื่นแม่เมียตัวน้อยก็หนีไปไหน ไม่ได้ในเมื่อที่นี่มันบ้านของเธอนี่นะ… สัมผัสที่ร้อนเร่าปลุกให้มารีน่าตื่นขึ้นมาจากฝัน หญิงสาว พยายามลืมตาอย่างยากลาบาก และเมื่อเห็นว่าเป็นใครมือเรียวก็ ทุบที่ไหล่แกร่งนั้นเมื่อเขาไม่คิดจะปล่อยให้เธอนอนหลับพักเลย “เซซาร์ขอนอนนะ นะ” “นอนมาทั้งคืนแล้ว นี่เช้าแล้วทูนหัว ขอผัวชื่ นใจก่อนไป 91
เมียครึ่งคืน ทางานนะ” “ไม่นะ อื้อ” ชายหนุ่มจูบปิดปากอิ่มสวยเพื่อป้องกันเสียงประท้วงก่อน จะค่อยๆ รักเธอช้าๆ ทว่าหนักหน่วงและร้อนแรง กว่าที่เขาจะ ปล่อยให้เธอและเขาปีนป่ายไปแตะขอบฟ้าก็เป็นเวลากว่าเจ็ดโมง เช้า เซซาร์ยิ้มออกมาจางๆ เมื่อเห็นว่ามารีน่าหลับพับคาอก เขาไปอีกครั้งแล้ว ชายหนุ่มก้มจูบที่ปากอิ่มเนิ่นนาน ก่อนจะผละ ออกมาเพื่ออาบน้าแต่งตัวไปทางาน โชคดีที่เขาสั่งให้ลูกน้องไป เอาชุดมาให้แต่เช้าตรู่จึงไม่มีปัญหาถ้าจะมาอยู่กับเมียที่นี่ หลังจากเซ็นเอกสารที่กองอยู่มากมายบนโต๊ะเสร็จ เซซาร์ ก็นวดคลึงเปลือกตาเพื่อบรรเทาอาการเมื่อยล้า …ในใจก็อยากจะ รีบเคลียร์งานให้เสร็จไวๆ เพราะอยากจะกลับไปหาแม่เมียครึ่งคืน จะแย่อยู่แล้ว ตูด๊ ตูด๊ ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเห็นว่าใครโทรมา “ว่าไงไอ้คนเกาะ” “เป็นไงมั่งวะ ถูกผู้หญิงที่ไหนจับหรือยัง” คาพูดที่เหมือนรู้อะไรสักอย่างทาให้เซซาร์หรี่ตาลง ก่อน จะถามเพื่อนรักออกมาเสียงขรึม “นายไปได้ยินมาจากไหน” “ไม่จากไหน เผอิญแอบได้ยินเมียคุยโทรศัพท์น่ะ” “เรื่องฉัน? ยังไง?” “ก็มีผู้ ห ญิงสนใจนายเป็น พิเศษ คุ ณ หนูทายาทเจ้าของ โรงพยาบาลนะเว้ย เป็นไงไปทาอีท่าไหนถึงมีผู้หญิงสนใจขนาด 92
กาญจน์เกล้า นั้นวะ” “หึหึ ไม่ใช่เรื่องของนายอังเดร ว่าแต่เธอไปสืบเรื่องอะไร มั่ง” ริมฝีปากหยักยิ้มจางๆ เมื่อคิดว่ายั ยจอมแสบนั่นถึงขั้นไปสืบ เรื่องของเขา แต่ให้ตายเถอะสืบอีท่าไหนถึงสะเพร่าจนคนได้ยิน “เยอะ เช่นว่านายเคยคบใคร รักใครไหม แต่งงานหรือยัง มีเ มี ย เก็ บ กี่ ค นและเมี ย ฉั น ก็ดั น บอกไปหมดเลย ถ้ า นายคิ ด จะ แต่งงานกับคุณหนูมารีน่าแกต้องบอกเลิกเมียเก็บของแกแล้วละ ฮ่าๆ ก็หล่อนเล่นจดรายชื่อละเอียดยิบแม้แต่ที่อยู่ เบอร์โทรเจ้า หล่อนก็เอาไปหมด ร้ายชะมัดเลยให้ตายเถอะ” “ขนาดนั้ น เลยหรื อ วะ แล้ ว นายว่ าฉั น ควรจะท ายั งไง” ชายหนุ่มเอ่ยถามเพื่อนด้วยสีหน้าขบขันเมื่อรู้ว่ายัยแสบทาอะไร ไป “หล่อนก็สวยและหน้าอกมหึมาสเปกนายอยู่ ถ้าไม่อยาก เหงาแต่งงานก็ดีน ะ หึหึ ถ้าให้เดานายคงจับหล่อนกินแล้วละสิ ผู้หญิงถึงล่านายขนาดนี้” “ไม่ใช่เรื่องของนายเว้ย รีบมีลูกให้ไวๆ เถอะลูกพี่ลูกน้อง นายนาโด่งไปสองหน่อแล้วนะเว้ย เมื่อไหร่น้ายานายจะทางานซะ ที” “ฉันยังไม่อยากมีต่างหาก แค่เจ้าแฝดตัวแสบนีก่ ท็ าเอาฉัน ปวดหั ว จะแย่ มาที ไ รสร้ า งแต่ เ รื่ อ งจนเกาะวุ่ น วายไปหมด ” อังเดรบ่นหลานชายฝาแฝดลูกชายของอันเดรสและแก้วกัลยาด้วย สีหน้าอ่อนโยน ก่อนจะถามตัวเองว่าถึงเวลาที่เขาควรจะมีลูกได้ หรือยัง “เออ ค่อยคุยกันนะฉันมีงานด่วนต้องทา วันไหนถ้านาย เข้าฝั่งเดี๋ยวจะไปหานะคนเกาะ” 93
เมียครึ่งคืน หลังวางสายเพื่อนรัก เซซาร์ก็รีบเคลียร์งานให้จบๆ เพราะ ตอนนี้อ ยากเห็น หน้า เมีย ตัวแสบของเขาจะแย่แล้ ว อยากรู้ว่ า หล่อนจะมีสีหน้าอย่างไรเมื่อรู้ว่าเขาจับได้ว่าหล่อนสืบเรื่องเขาอยู่ มาร์ ค อสมองร่ า งเล็ ก ที่ ก้ ม หน้ า หลบสายตาเขาแล้ ว ก็ถอนหายใจเฮือก วันนี้ทั้งวัน เขาแทบจะไม่มีส มาธิทางานเลย ทั้งที่ปกติไม่เคยเป็นแม้แต่ตอนที่ไอลดาจะแต่งงานเขาก็ยังจดจ่อ กั บ งานได้ ม ากกว่ า วั น นี้ เมื่ อ จะถึ ง เวลาเลิ ก งานแล้ ว แต่ เ ขายั ง ไม่สามารถอ่านรายงานที่วางบนโต๊ะได้ มาร์คอสจึงตัดสินใจเดิน ตรงไปหาใครบางคนที่กาลังเรียนรู้งานกับหัวหน้าพยาบาลห้อง ผ่าตัด “บุณฑริกา…ขอคุยด้วยหน่อยสิ” เสียงทุ้มที่เรียกชื่อเธอแปร่งๆ ทาให้บุณฑริกาเงยหน้าขึ้น ก่อนที่แก้มสาวจะแดงซ่านเมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน “เอ่อ คือคุยตอนนี้ก็ได้ค่ะ บัวเรียนรู้งานกับมาเรียยังไม่ จบ” มาร์คอสตวัดสายตามองมาเรีย ก่อนจะพยักหน้ารับเมื่อ อีกฝ่ายชี้ไม้ชี้มือให้เขาพาตัวพยาบาลสาวตัวน้อยไปคุยได้ “เรื่องที่จะคุยค่อนข้างสาคัญ ถ้าเธอไม่ไปฉัน คงต้องส่งตัว เธอกลับบ้านและเธอต้องจ่ายเงินคืนชดเชยที่ทางโรงพยาบาลออก ค่าใช้จ่ายให้เธอมาที่นี่ ว่าไงได้ยินแบบนี้แล้วจะไปได้หรือยัง” บุณฑริกามองเขาด้วยสีหน้าตกใจก่อนจะก้มหน้าให้มาเรีย เป็ น เชิ งขออภั ยแล้ ว วิ่ งตาม ผอ. โรงพยาบาลจนทัน เขาที่ห้ อ ง ทางาน “เรื่องอะไรคะท่าน ผอ.” 94
กาญจน์เกล้า มาร์คอสถอนหายใจออกมาเมื่อรู้สึกเกลียดคาที่เธอเรียก เขาชะมัด ให้ตายเถอะ “เรื่อ งเมื่อคืนมันจะไม่เกิดขึ้น อีก ผมขอ โทษ ผมเมา” บุณฑริกาก้มหน้าลงเมื่อได้ยิน หัวใจเธอวูบโหวงกับคาพูด เขาก่อนจะฝืนยิ้มแล้วเอ่ยออกมาแม้ดวงตาเธอจะแดงระเรื่อ “ไม่ เป็นไรค่ะ ดิฉันเข้าใจว่า ผอ. เมามาก ถ้ามีแค่เรื่องนี้งั้นดิฉันขอตัว ไปทางานก่อนนะคะ วันนี้ดิฉันไม่อยากเลิกช้า” มาร์คอสมองสีหน้าของเธอแล้วก็ถอนหายใจแรงๆ ก่อน จะเอ่ยออกมา “เมื่อวานผมคิดถึงเธอมากเลยดื่มหนักไปหน่อย ผมขอโทษอีกครั้งและต่อไปเราคงไม่ได้เจอกันอีก ตั้งใจทางานล่ะ ถ้าอยากทางานที่นี่โดยไม่ถูกใครนินทาก็อย่าไปเผลอพูดเรื่องเมื่อ คืนให้ใครฟังละกัน” ลาคอระหงเชิดสูงก่อนจะเอ่ยออกมา “แน่นอนค่ะ ไม่มี ใครรู้แน่แค่นี้ใช่ไหมคะ ดิฉันขอตัว ” บุณฑริกาหมุนตัวเดินออก จากห้องทางานของมาร์คอสด้วยดวงตาแดงก่า ก่อนที่ น้าตาจะ ไหลออกมาด้วยความอดสูกับสิ่งที่เขาเอ่ย ทั้งๆ ที่เหตุการณ์เมื่อ คืนมันไม่ใช่ความผิดเธอสักนิด “โธ่เว้ย เป็นบ้าอะไรวะ แกทาถูกแล้วเธอแค่เป็นคนไทย เหมือนไอลดาแค่นั้น อย่าสนใจอย่าไปยุ่งกับ เธอนะ” มาร์ค อส บอกตัวเองก่อนจะทุบผนังด้วยอาการที่สับสนและไม่แน่ใจ… เรารักไอลดาและเพราะเธอเป็นคนไทยเหมือนไอลดาเรา จึ ง สนใจแค่ นั้ น แค่ นั้ น จริ ง ๆ อย่ า ดึ ง เธอเข้ า มายุ่ ง เข้ า ใจไหม มาร์คอสถ้าแกไม่อยากเลวและทาร้ายเธอ…เพราะยังไงแกก็รักใคร ไม่ได้อีกแล้วในเมื่อคนที่แกรักแต่งงานไปแล้ว 95
เมียครึ่งคืน มาร์คอสหลับตาลงเมื่อคิดถึงไอลดา ผู้หญิงที่เขารักมานาน หลายปี ทว่าฐานะที่เธอให้เขาได้มีเพียงพี่ช ายเท่านั้น …เท่านั้น จริงๆ
n
96
8 เมียตีทะเบียน มารีน่ามองนาฬิกาที่บอกเวลาเกือบหกโมงเย็นด้วยสีหน้า กระวนกระวาย หญิงสาวรีบตรงดิ่งลงมาข้างล่ างเพื่อ จะหนีไ ป นอนโรงแรม ด้วยเธอยังไม่อยากจะเจออีตานั่นหลังจากทาเธอ สลบไสลยาวจนตื่นตอนบ่ายสี่โมงครึ่ง และกว่าที่เธอจะอาบน้า แต่งตัวเสร็จก็กินเวลาร่วมหนึ่งชั่วโมง เธอต้องออกจากบ้านก่อนนายนั่นกลับมา เพราะถ้าคิดไม่ ผิดหกโมงเย็นหรือหนึ่งทุ่มอีตานัน่ ต้องมาที่นี่อย่างแน่นอน…ขอหนี ไปตั้งหลักก่อนละกันไม่ได้กลัวเขาหรอกนะ แต่ไม่รู้จะทาหน้ายังไง เมื่ออยู่ดีๆ อีตานั่นก็เข้ามาในชีวิตอย่างไม่คาดคิดแบบนี้ แกอยากให้มัน เป็นแบบนี้ไม่ ใช่หรือมารีน่ า …ในใจเธอก็ แย้งตัวเองเมื่อสิ่งที่กาลังทาอยู่ช่างขัดกันไปมาเหลือเกิน ยังไงก็แล้วแต่ขอหนีไปตั้งหลักก่อน…ตอนแรกจะรุกแต่ไม่ คิดว่าอีตานั่นจะรุกกลับแรงแบบนี้นี่นา ร่างระหงเดินไปยังรถสปอร์ตหรูที่มาจอด ก่อนจะรีบก้าว เข้าไปนั่งทว่ายังไม่ทันที่เธอจะปิดประตู แดนบอดี้การ์ดส่วนตัว ของเธอกลับดันมันไว้ซะอย่างนั้น “อะไรแดน วันนี้ฉันรีบ พวกนายอยู่นี่แหละ” “คุณหนูจะไปไหนครับ”
เมียครึ่งคืน “ยุ่ง วันนี้ไม่ต้องตามเลยนะ ไปได้แล้วฉันรีบ” มารีน่ามอง หน้าบอดี้การ์ด ด้วยสี หน้าไม่พอใจก่อนจะพยายามปิดประตูรถ ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ยอม “คุณเซซาร์บอกให้รอก่อนครับ” “เอ๊ะ นายกิน เงินเดือ นพ่อฉันหรือ เขากันแน่ เขามีสิทธิ์ อะไรมาสั่งนายหรือคนในบ้านหลังนี้ นายหยุดเลยนะ ปล่อยมือ เลยไม่งั้นฉันจะปิดงับนิ้วนาย” บอดี้การ์ดหนุ่มไม่ตอบแต่กลับมองตรงไปยังประตูรถอีก ฝั่งแทน และเมื่อสบสายตาที่แข็งกร้าวของว่าที่สามีคุณหนู แดนก็ ค่อยๆ ปิดประตูอย่างนุ่มนวลก่อนจะยืนมองเหตุการณ์อยู่นอกรถ ห่างๆ “ก็แค่นี้ เหอะ” มารีน่าสตาร์ตรถด้วยสีหน้าหงุดหงิด ทว่า อะไรบางอย่างที่กาลังขยับตัวด้านข้างทาให้เธอต้อ งหันไปมอง อย่างตกใจ “นี่นาย มาตอนไหน” “ตอนที่เห็น จะไปไหน” ชายหนุ่มถามเสียงขรึม เมื่อเธอ ไม่ตอบเขาจึงดับเครื่องยนต์พร้อมทั้งดึงกุญแจออกมาถือไว้ “อย่ามายุ่งนะ” “ผมคิดว่าเราคุยกันชัดแล้วนะเมื่อคืน หรือต้องแสดงให้ดู อีกรอบ” “ไม่ อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันเกลียดนายรู้ไว้ด้วย” “เหรอ เพิ่ ง รู้ ว่ า คนที่ เ ขาเกลี ย ดใครสั ก คนเขาจะไปซั ก ประวัติคนคนนัน้ ซะละเอียด ถามแม้กระทั่งที่อยู่ของแฟนเขาแบบ นี้” “เอ๊ะ นายไปรู้ม าจากไหน ฉันไม่ได้ทาซะหน่อย” แก้ม 98
กาญจน์เกล้า เนียนแดงก่าเมื่อถูกจับได้ ทว่าเค้นให้ตายเธอก็ไม่มีทางยอมรับ หรอกจะบอกให้ “ปากแข็ ง ” ชายหนุ่ม ดุ ค นตรงหน้าราวกับ ผู้ ใ หญ่ดุเด็ ก ก่อนจะปรับเบาะให้เลื่อนไปจนสุด แล้วหันไปปลดเข็มขัดนิรภัย ของคนตัวเล็กออกแล้วยกร่างบางจนมานั่งบนตักของตน “ทาบ้าอะไร นี่อย่ามาทาแบบนี้นะ” มารีน่าตวาดแว้ด ออกมาทันทีที่อยู่ดีๆ ก็ถูกดึงมานั่งบนตักเขาแล้วซะอย่างนั้น “ยังไม่ได้ทาอะไรเลยมารีน่า ” เซซาร์เป่าลมใส่ใบหูเล็ ก อย่างยั่วเย้าก่อนจะนั่งกอดร่างนิ่มไว้เฉยๆ อยู่อย่างนั้น ร่างที่แข็งเกร็งค่อยๆ ผ่อนคลายลงเมื่ออีกฝ่ายไม่ทาอะไร ที่ถือเป็นการล่วงเกินเฉกเช่นทุกครั้ง หญิงสาวเงยหน้ามองสบตา คมอย่างไม่เข้าใจ ว่าเขาจะให้เธอนั่งบนตักเฉยๆ ทาไม “แต่งงานกันนะ” คาของ่ายๆ ของเขาทาให้หญิงสาวมองค้อนเขานิด คนบ้า อะไรขอผู้หญิงแต่งงานแบบนี้กัน “ไม่” “ตอบดีๆ” เสียงเขาดุขึ้นจนมารีน่าหน้างอ เมื่อเขาขู่เธอ อีกแล้ว “ทาไมต้องขู่ ทาไมต้องบังคับ” “งั้นถามอีกครั้งจะแต่ง งานกันไหม ถ้าไม่ผมจะได้ไม่ม า วุ่นวายอีก” ชายหนุ่มลองหยั่งเชิงแบบนี้ออกไป ทั้งที่รู้ดีแก่ใจว่า เขาทาไม่ได้หรอก ถ้าขอดีๆ ไม่ยอมก็ต้องบังคับจนยอมนั่นล่ะ คาพูดของเขาทาให้เธอใจหายวาบ หญิงสาวมองใบหน้า หล่อเหลาที่มองมานิ่งนั้นอย่างไม่แน่ใจ ก่อนจะตีหน้าเรียบเฉย บ้าง “ก็ดี ราคาญจะตาย” “พูดเองนะ ถ้าผมไปนั่นคือไปจริงและไม่มีวันที่ผมจะเดิน 99
เมียครึ่งคืน กลั บ มา คุ ณ รู้ นี่ ว่ า ถ้ า ผมเลิ ก กั บ คู่ ข าคนไหน ผมไม่ มี น โยบาย รีเทิร์น” มารีน่ามองเขาหน้างอเมื่อได้ยิน ก่อนจะเบือนหน้าหนีเมื่อ ในที่สุดก็สู้สายตาคมไม่ได้ “ฉัน…ฉันยังไม่พร้อม” “ไม่พร้อมอะไร มีลูกหรือแต่งงาน” “ทั้งคู่ เราคบกันเฉยๆ ไม่ได้ เหรอ” แม้เธอจะยอมรับกับ ตัวเองว่าชอบและสนใจเขา แต่เธอก็กลัว กลัวว่าถ้าแต่งงานกันไป มันจะมีวันที่ต้องหย่าร้างเพราะเขาไม่ได้รักเธอ “ผมแก่แล้ว ถ้าคุณอยากมีผมอยู่ก็ต้องแต่งงานแต่ถ้าไม่ ต้องการก็คือจบ เลือกเอาจะมีผมในตอนนี้หรือไม่มีตลอดชีวิต” “ฉัน ไม่อ ยากหย่า ฉัน ไม่อ ยากถูก ทิ้ง ” มารีน่าสารภาพ เสียงอ่อย ก่อนจะจ้องตาคมเข้มเนิ่นนาน “เรายั งไม่ ไ ด้ ล องเลย รู้ ไ ด้ ยัง ไงว่ าจะถูก ผมทิ้งหรือ ต้อ ง หย่า” “แต่เราควรลองคบกันก่อน นี่มันข้ามขั้นตอน” หญิงสาว เถียง “คุณมีแค่สองทางเลือก แต่งหรือจบแค่นั้ น เลือกเอาละ กันตอนนี้และเดี๋ยวนี้” “แต่งก็ได้ พอใจยัง และบอกไว้เลยนะว่าแต่งแล้วฉันไม่ หย่าถ้านายอยากหย่านะฉันจะฟ้องเอาสมบัตินายให้หมดตัวเลย คอยดู” เมื่อถูกเขาเร่งรัดมากๆ มารีน่าจึงกัดฟันตอบรับออกมา ก่อนจะมองรอยยิ้มกว้างของคนตัวโตด้วยความงุนงง “แล้วยิ้มทาไม บ้าหรือเปล่า” “ขาคนปากแข็ง เอาละงั้นพรุ่งนี้ไปทาเรื่องขอจดทะเบียน กัน ส่วนงานแต่งก็อีกสักเดือนเป็นไง” 100
กาญจน์เกล้า “ไม่เอา ฉันอยากเลือกชุด มันไม่ทันหรอก อีกหกเดือนก็ ได้ จดทะเบียนกันก่อน และห้ามทาให้ฉันท้องเด็ดขาด” มารีน่าชี้ นิ้วขู่คนตัวโตก่อนจะหน้าแดงซ่านเมื่อเห็นสายตาวาววับนั้นเข้า “ห้ามท้องได้เรอะ ผมไม่ชอบใส่ถุงกับเมียเสียด้วย” “ไม่ต้องเลย ต้องใส่ฉันไม่ยอมกินยาคุมเด็ดขาด กลัวเป็น หมัน” “นี่เรียนสุขศึกษามาไหมนี่ ใครเขากินยาคุมแล้วเป็นหมัน กัน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปหาหมอ หาวิธีป้องกัน” มารีน่ามองสบตาเขาแล้วนิ่งเงียบไปเพราะดูเหมือนเขาจะ ไม่รู้สึกอะไรกับการที่เธอยังไม่อยากมีลูกเลย “นายไม่อยากมีลูก เหรอ” “เพิ่งมีเมียยังไม่มีก็ดีเหมือนกัน จะได้อยู่กับเมียให้เต็มที่ ” คาตอบของเขาทาให้มารีน่าหลุบตาลงมองมือของตนก่อน จะพยักหน้าน้อยๆ “เราลงไปเถอะ นั่งแบบนี้อึดอัด” “งั้นขึ้นห้องไหม” “บ้า วันนี้ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ” หญิงสาวบอกเขา ด้วยสีหน้าขัดเขินเมื่อท้องเธอส่งเสียงประท้วงราวกับจะยืนยันอีก เสียงว่าเธอไม่ได้โกหก “หึ หึ งั้ น ลงจากรถไปก่ อ น ผมจะพาไปหาอะไรกิ น ” ชายหนุ่มเปิดประตูฝั่งที่ตนนั่งออก ก่อนจะรอจนร่ างเล็กลงไปยืน ข้างรถ เขาจึงเดินไปยังอีกฝั่งเพื่อทาหน้าที่ขับรถ “จริงๆ กินที่บ้านก็ได้นะถ้านายเหนื่อย” “ไม่ห รอก ขึ้นรถเร็วหิวไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวพาไปกิน อะไร อร่อยๆ” มารีน่าก้าวเข้าไปนั่งแล้วเหลื อบมองเสี้ ยวหน้าด้านข้าง 101
เมียครึ่งคืน ของว่าที่สามีด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ แต่ตอนนี้เธอถอยไม่ได้แล้วนี่นะ “เรื่องเมื่อคืนมันจะไม่เกิดขึ้นอีก ผมขอโทษ ผมเมา” บุณฑริกาลืมตามองเพดานเพราะนอนไม่หลับ สมองเธอ คิดถึงคาพูดของมาร์คอสตลอดเวลาตั้งแต่กลับมาถึงห้อง… เราเป็นอะไรทาไมต้องเสียใจด้วยที่ได้ยินเขาบอกมาแบบ นั้น เราต้องดีใจไม่ใช่เหรอ ดีแล้วที่เมื่อคืนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก ไปกว่านี้ ดีแล้วนี่นาบัว “เมื่อวานผมคิดถึงเธอมากเลยดื่มหนักไปหน่อย ผมขอ โทษอีกครั้งและต่อไปเราคงไม่ ได้เจอกันอีก ตั้ งใจทางานล่ ะถ้ า อยากทางานที่นี่โดยไม่ถูกใครนินทาก็อย่าไปเผลอพูดเรื่องเมื่อคืน ให้ใครฟังละกัน” เขามีคนที่รักอยู่แล้วนะบัว แกเป็นบ้าอะไรทาไมต้องคิด แต่เรื่องเขาแบบนี้ แค่เขาแตะต้องเธอเพราะเมาอย่าบ้าไปหน่อย เลย บุณฑริกาพยายามเตือนตัวเองอย่างยากลาบาก เพราะทุก ครั้งที่หลั บตาภาพยามที่เขาสัม ผัสก็ผุดขึ้นมา และกว่าที่เธอจะ หลับได้ก็เลยเวลาเช้าวันใหม่ไปร่วมสามชั่วโมง “ผมต้องการคุณบัว” “ผอ.” “เรียกผมว่ามาร์ค ได้โปรด” “มาร์ค อื้อ” หญิงสาวหลับตาปี๋เมื่ออยู่ดีๆ ใบหน้าหล่อเหลาของ ผอ. โรงพยาบาลหนุ่มหล่อก็เคลื่อนเข้ามาใกล้ ไม่นานปากร้อนผ่าวก็ 102
กาญจน์เกล้า ค่อยๆ บดจูบลงมาก่อนที่ลิ้นสากระคายจะสอดแทรกเข้ามาควาน ไล้กับลิ้นเธอจนเริ่มอ่อนเปลี้ยไปทั้งตัว “อืม” “ผมชอบปากของคุณ ผมชอบจูบคุณ” “อย่าค่ะ อื้อ ” บุณ ฑริกาพยายามปฏิเสธคุณ หมออย่าง ยากลาบาก ทว่าอีกฝ่ายดูจะไม่สนใจเลยว่าเธอจะพูดอย่างไร “ผมขอนะที่รัก ได้โปรด” จบคาพูดมาร์คอสก็จัดการถอด เสื้อผ้าของเธอและเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะผลักเธอนอนลงบน เตียงตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ “ไม่นะ อย่า…อย่าทาแบบนี้ ไม่!” เฮือก! บุณฑริกาลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้าตกใจ ก่อนจะมองไป รอบๆ แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเธอแค่ฝันไป “ฝันบ้าๆ” มือเรียวยกขึ้นมาลูบหน้าตัวเองก่อนจะหลับตา ลงอีกครั้ง ทว่าภาพความฝันมันกลับประดังเข้ามาจนเธอทนไม่ ไหว “ออกไปจากสมองฉันซะที” บุณฑริกาพยายามหลับอย่างยากลาบากและเมื่อผ่านไป ชั่วโมงกว่ายังไม่สามารถข่มตาหลับได้ เธอจึงตัดสินใจลุกขึ้นแล้ว หยิบนิยายมาอ่านรอจนถึงเช้าแล้วไปทางาน ด้วยพรุ่งนี้เธอต้อง ย้ า ยไปอยู่ ห อข้ า งนอกด้ ว ย เพราะหอพยาบาลเต็ ม และทาง โรงพยาบาลก็จาต้องเช่าหอนอกให้เธอ ซึ่งต้องเดินทางด้วยรถไฟ ใต้ดินไปทางาน บุ ณ ฑริ ก ามองทุ ก ๆ คนที่ ซุ บ ซิ บ กั น ด้ ว ยสี ห น้ า สงสั ย หญิงสาวจึงหันไปกระซิบถามหัวหน้าหน่วยผ่าตัดที่กาลังอธิบาย 103
เมียครึ่งคืน การทางานของที่นี่ให้เธอฟังอย่างอดไม่ได้ “อ๋อ คนรักของ ผอ. จะมาน่ะ” “คน…รั ก …แฟนเขา เอ่ อ แฟนของ ผอ. หรื อ คะ ” บุณฑริกากระซิบถามออกมาเสียงแผ่ว “เอ ไม่เชิงแฟนหรอก ผอ. เราอะรักเขาแต่เขาแต่งงาน แล้ว ที่ม าเนี่ยเพราะมาตรวจสุข ภาพประจาปี แต่ม าครั้งนี้สามี ไม่ได้ตามมาด้วย” บุณฑริกาคิดถึงคาพูดเขาเมื่อวานแล้วก็ก้มหน้าลง ในใจก็ อยากเห็นผู้หญิงที่เขารักนัก อยากรู้ว่าเธอคนนั้นจะหน้ าตาเป็น อย่างไร “เธอสวยไหมคะ” “สวยสิ ไม่งั้นจะมีแต่คนรุมรัก เหรอ สวย น่ารัก มีเสน่ห์ เลยละ แต่จะว่าไปบัวเองก็มีส่วนคล้ายเธอนะ” บุณ ฑริก าขมวดคิ้วมุ่ น ก่ อ นจะพึ ม พ าออกมาด้ว ยสี ห น้ า หม่นเศร้า “เหรอคะ” “คล้ายๆ น่ะแต่บัวเรียบร้อยกว่า” “อ๋อค่ะ” “เลิ ก สนใจเรื่ อ งเจ้ า นายแล้ ว ไปดู เ คสจริ ง ในห้ อ งผ่ า ตั ด ดีกว่า” บุณฑริกาเดินตามหัวหน้าหน่วยไปด้วยสีหน้าที่ยังไม่สู้ดี นัก แต่เพราะหน้าที่เธอจึงพยายามตั้งใจและเรียนรู้งานตลอดทั้ง วัน “วั น นี้ บั ว ขอกลั บ เลยนะคะ ต้ อ งย้ า ยของด้ ว ยค่ ะ ” หลังจากลาหัวหน้าหน่วยแล้วหญิงสาวก็รีบเดินออกจากแผนกที่ ทาอยู่อย่างรวดเร็ว ทว่าเมื่อลงมาถึงชั้นล่างหางตาเธอก็เห็นอะไร บางอย่าง หญิงสาวยืนมองภาพชายหญิงที่กอดกันกลมด้วยอาการ 104
กาญจน์เกล้า วูบโหวงในอก ใบหน้าของเธอคนนั้นยิ้ม กว้างราวกับดีใจกับอะไร สักอย่าง สายตาเธอโฟกัสไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่มองผู้หญิงคนนั้น อย่างอบอุ่นด้วยอาการปวดหนึบที่หัวใจ ก่อนที่เท้าเรียวจะค่อยๆ ถอยออกมาจากตรงนั้นช้าๆ “เลิกบ้าซะที…เขาแค่เห็นเธอใกล้มือเท่านั้นแหละบัว” แม้จะบอกตัวเองแบบนั้นทว่าหญิงสาวก็เดินเหม่อจนถึง โรงแรมที่พัก บุณฑริกาขึ้นไปลากกระเป๋าใบโตลงมาข้างล่างโดย ไม่ใช้บริการพนักงานเพราะเธออยากทาให้ตัวเองเหนื่อย คืนนี้เธอ จะได้หลับสนิทโดยไม่คิดเรื่องผู้ชายคนนั้น เมื่อมาถึงอพาร์ตเมนต์ที่จะเป็นที่พัก บุณฑริกาก็จ่ายเงิน ให้คนขับแท็กซี่ ก่อนจะเอ่ยขอบคุณที่อีกฝ่ายช่วยเธอยกกระเป๋า ลงมา หญิงสาวแจ้งชื่อและยื่นพาสปอร์ตให้คนดูแลอพาร์ตเมนต์ ไม่นานเธอก็ได้กุญแจห้องมา หลังจากลากกระเป๋าเข้ามาในห้องพักเรียบร้อย มือเรียวก็ สาละวนจัดของอย่างไม่รู้สึกเหนื่อย ก่อนจะเอนกายลงนอนบน เตียงหลังจากจัดห้องเสร็จ ดวงตาที่เคยสุกสกาวแห้งผากขณะนอนเหม่ออกไปนอก หน้าต่าง ค่าคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟของเมืองบาร์เซโลน่าด้วยสี หน้าเศร้าสร้อย “แกชอบเขาหรือบัว ชอบเพราะอะไร เพราะเขาหล่อ … รวยแค่นั้นเหรอ ชีวิตจริงมันไม่ใช่นิยายนะยัยบัว ตื่นเสียที” มาร์คอสมองน้องสาวและไอลดาด้วยสีหน้ายิ้มๆ เมื่อทั้ง คู่ยังซนเหมือ นเด็ก ทั้งที่ต่ างก็มีส ามีกั น แล้ วแท้ๆ ชายหนุ่ม มอง 105
เมียครึ่งคืน รอยยิ้มอย่างมีความสุขของสองสาวแล้วก็อดที่จะคิดถึงใครอีกคน ไม่ได้ ทาไมเธอต้องเศร้าขนาดนั้นนะวันนี้ แม้จะต้องดูแลไอลดา ทั้งวันแต่ทุกครั้งที่เดินเฉียดไปแถวหน่วยผ่าตัดเขาก็อดที่จะแอบ มองเธอไม่ได้ แม้จะบอกตัวเองว่าไม่ควรไปยุ่งกับบุณฑริกา ผู้หญิง คนนั้ น ดี แ ละใสซื่ อ มากเกิ น ไป…มากจนเขาไม่ ก ล้ า ที่ จ ะมอบ ตาแหน่งนางบาเรอหรือคู่นอนชั่วคราวให้ “พี่มาร์คคิดถึงใคร นั่นแน่ ” มารีน่าโบกมือไปมาตรงหน้า พี่ชายเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่เหม่อไปมองตัวเมืองแทนที่จะสนใจเธอ และเพื่อน “ยุ่งน่ายัยน้อง อิ่มหรือยังพี่เหนื่อยจะแย่วันนี้” “โธ่ มากับน้องกับนุ่งทาเป็นเหนื่อยนะ” มารีน่ามองค้อน พี่ชายด้วยสีหน้า กระเง้ากระงอด ก่อนจะหันไปขอแนวร่วมจาก เพื่อนรักอย่างไอลดา “แกก็อย่ากวนพี่มาร์คนักซิ ถ้าพี่เหนื่อยกลับก่อนก็ได้นะ คะ ไอซ์กับยัยตัวแสบข้างๆ อยู่ได้” ไอลดายิ้มให้พี่ชายเพื่อนก่อน จะหันมามองเพื่อนรักที่ตอนนี้นั่งมองแหวนที่นิ้วบ่อยเสียจนเธอ หมั่นไส้ ก็มันวงใหญ่จนประกายเพชรแทบจะทาให้เธอตาบอด “เอางั้นเหรอ” มาร์คอสเองก็หันไปมองน้องสาว ซึ่งแม้อีก ฝ่ายจะหน้างอทว่าประกายตาที่เต็มไปด้วยความสุขนั้นทาให้เขา ต้องส่ายหน้าไปมา “ทิ้งน้อง” “ตอนนี้น้องไม่ได้อยากให้พี่อยู่ด้วยจริงๆ หรอก เดี๋ยวสามี เราก็มาพี่โทรบอกเขาแล้ว” มารีน่าตาโตก่อนจะสะบัดหน้ าพรืดเมื่อได้ยิน “บอกนาย นั่นมาทาไม น้องจะอยู่กับไอซ์” 106
กาญจน์เกล้า “ไม่ทันแล้ว พี่โทรบอกแล้ว พี่ขอตัวก่อนละกัน คุยกันไป นะสาวๆ” มาร์คอสยิ้มให้ไอลดาและน้องสาวก่อนจะเดินจากมา น่าแปลกที่การเห็น ไอลดาในครั้งนี้ไ ม่ไ ด้ทาให้เขามีอ าการปวด หนึบที่อกข้างซ้ายอีกต่อไป เวลาคงช่วยให้มันดีขึ้นจริงๆ ระหว่ า งทางกลั บ บ้ า นมาร์ ค อสก็ คิ ด ถึ ง ตอนที่ เ ขาเจอ ไอลดาครั้งแรก ความสดใสและน่ารักของเธอทาให้เขาในตอนนั้น เพิ่งเรียนจบแพทย์มาหมาดๆ ตกหลุมรักในทันที ก่อนที่มันจะก่อ ตัวมากขึ้นและมากขึ้น เขาเฝ้ามองเธอมานานหลายปี จนในที่สุด เธอก็แต่งงานกับอังเดร มาร์เซโล เขายังจาได้วา่ ชีวิตเขาเขวไปเป็น ปี จากผู้ชายขี้เล่นที่ชอบเย้าแหย่กลายกลับเป็นคนเงียบขรึมและ ไม่คิดจะรักใครอีกแล้ว แม้ตอนนี้มนั จะดีขนึ้ ทว่าเขาก็ยงั ไม่พร้อมที่ จะกลับไปเจ็บแบบนั้นอีกไม่ว่ากับใครก็ตาม และเพราะรู้ตัวเองดี เขาจึงไม่อยากเข้าไปยุ่งกับบุณฑริกา เธอไม่ เหมือนคนอื่น เธอใส ซื่อเกินไปจนเขากลัวว่า เธอจะรับไม่ได้กับการเป็นแค่แฟนหรือคู่ ควงของเขาอย่างคนอื่นๆ
n
107
9 แอบรักหรือหวั่นไหว หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป หลังเลิกงานบุณฑริกาก็เดินไปถนนลารัมบลา (La Rambla) ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก เดินแค่สิบนาทีเท่านั้น ด้วย เพราะไม่อยากกลับไปนั่งเหงาอยู่ในห้องเหมือนทุกวัน วันนี้เธอจึง เลือกที่จะมาเดินดูของและร้านรวงต่างๆ ที่นี่แทน แสงสีและผู้คนมากมายไม่ได้ทาให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด หญิงสาวเดินเหม่อไปเรื่อยๆ ทว่าเธอก็ต้องหยุดชะงักเมื่ออยู่ดีๆ ก็ มีผู้หญิงผู้ชายคู่หนึ่งเดินมาชนก่อนที่ทั้งคู่จะขอโทษขอโพยเป็น ภาษาสเปน หญิงสาวยิ้มให้อีกฝ่ายนิด หนึ่งอย่างไม่ถือสาก่อนจะ เดินเลี้ยวเข้าตรอกมองดูร้านต่างๆ ที่มีของขายมากมาย ทั้งของที่ ระลึกและสินค้าพวกเสื้อผ้ารองเท้า เมื่อเดินจนสุดซอยหญิงสาวก็ เดินเลี้ยวขวาออกมาทะลุ ห้างดังของเมืองก่อนจะเริ่มหิวเพราะ วันนี้ทั้งวันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย “เคเอฟซีละกันวันนี้” หญิงสาวมองร้านอาหารจานด่วนที่ มีทั่วโลกแล้วก็เดินเข้าไปในนั้น เมื่อสั่งเรียบร้อยมือเรียวจึงก้มลง เปิดกระเป๋า ก่อนที่เธอจะขมวดคิ้วเมื่อมันเปิดอยู่ ใจดวงน้อยเริ่ม หวิว เธอลืมไปได้ยังไงว่าที่นี่มีชื่อเรื่องนักล้วงกระเป๋า หญิงสาวรีบ ควานหากระเป๋าเงินมือสั่นก่อนจะบอกพนักงานหน้าซีด
กาญจน์เกล้า “ขอโทษค่ะ ไม่เอาแล้ว ฉันทากระเป๋าเงินหาย” “สถานีตารวจอยู่ไม่ไกล คุณเดินตรงไปยังสถานีใต้ดินแล้ว เลี้ยวขวา สถานีตารวจจะอยู่ทางซ้ายมือ ขอให้ได้กระเป๋ าคืนนะ และระวังด้วยที่นี่แม้แต่คนในพื้นที่ก็โดนบ่อย” “ขอบคุณมากค่ะ” บุณฑริกาตรงดิ่งไปสถานีตารวจตามที่ พนั ก งานร้ า นเคเอฟซี บ อก ทว่ า เจ้ า หน้ า ที่ ก็ ท าได้ แ ค่ ล งบั น ทึ ก ประจาวันและให้เอกสารซึ่งเธอต้องนาไปยื่นกับสถานทูตไทยเพื่อ ขอทาพาสปอร์ตใหม่ เนื่องจากโจรเอากระเป๋าเงิน ที่มีทั้งเงินและ พาสปอร์ตเธออยู่ในนั้นไป หลังจากเดินออกมาจากสถานีตารวจ บุณฑริกาก็ควานหา เงินในกระเป๋ากางเกง ทว่าโชคร้ายเหลือเกินที่เธอไม่มี เงินทิ้งไว้ เลย เมื่ อ ไม่ รู้ จ ะท ายั ง ไงหญิ ง สาวจึ ง จ าต้ อ งเดิ น กลั บ ไปยั ง โรงพยาบาล อาจจะขอยืมเงินเพื่อนที่หน่วยเป็นค่ารถกลับบ้าน แล้วค่อยเอามาคืนพรุ่งนี้ เพราะที่ห้องของเธอยังมีบัตรเอทีเอ็ม ของธนาคารที่เมืองไทยอยู่ ซึ่งพอที่จะใช้ชีวิตที่นี่ได้จนถึงสิ้นเดือน ถ้าประหยัดหน่อย ทว่ า เมื่ อ เดิ น ทางมาถึ ง โรงพยาบาล ทุ ก คนกลั บ วุ่ น อยู่ กับเคสผ่าตัดใหญ่ซึ่งคนไข้เป็นถึงนักการเมืองชื่อดัง นั่นทาให้เธอ ยื น ละล้ า ละลั ง ด้ ว ยไม่ รู้ ว่ า จะไปขอความช่ ว ยเหลื อ จากใครดี ครั้นจะไปหาใครบางคนเธอก็ไม่กล้าและคิดว่าเวลานี้เขาคงจะไป ดินเนอร์กับ ‘เธอคนนั้น’ คงไม่มาเสียเวลาอยู่ที่นี่หรอก เมื่อไม่รู้ว่าเคสผ่าตัดวันนี้จะเสร็จตอนไหน บุญฑริ กาจึง ตัดสินใจเดินไปนั่งรอเงียบๆ เพราะเธอไม่มีเงินสักเซนต์เดียวจริงๆ ตอนนี้ 109
เมียครึ่งคืน มาร์คอสมองร่างเล็กที่หลับกับเก้าอี้หน้าห้องผ่าตัดด้วย สีหน้าแปลกใจ เพราะเขาจาได้ว่าวันนี้เธอไม่มีเวรดึกนี่นา ร่างสูง กว่าหกฟุต สี่นิ้วเดินตรงไปยังเก้าอี้ที่เจ้าหล่อนหลับ อยู่พร้อมทั้ง ทรุดกายลงนั่งที่พื้นอย่างที่ไม่เคยทามาก่อน มือหนาปัดผมที่ปิด ใบหน้าขาวผ่องออกก่อนจะมองสบตากลมโตที่ลืมขึน้ มาด้วยความ งัวเงียนิ่ง “คุณ” บุญฑริกาผุดลุกขึ้นนั่งในทันทีก่อนจะมองสบตาคมเข้มที่ จ้องมาไม่ละสายตาด้วยสีหน้าเก้อเขินที่เขามาเห็นเธอในตอนนี้ “ทาไมมานอนที่นี่ ” มาร์ค อสเอ่ยถามคนตรงหน้าเสี ยง ขรึม และเมื่อเธอถอยห่างจากเขาราวกับรังเกียจใบหน้าหล่อเหลา ยิ่งขรึมมากขึ้นจนแทบจะกลายเป็นดุ “ฉะ…ฉันรอมาเรีย เอ่อหัวหน้าหน่วยค่ะ ” บุญฑริกาบอก เขาแล้วก็ก้มหน้าลงด้วยไม่อาจจะสบสายตาคมดุนั้นได้ “รอท าไม มี อ ะไร” เมื่ อ ยั ง ไม่ รู้ เ รื่ อ งว่ า เกิ ด อะไรขึ้ น ชายหนุ่มจึงจ้องใบหน้าขาวผ่องเขม็ง หญิงสาวเลือกที่จะไม่ตอบ เพราะไม่อยากให้เขามารับรู้ถึง ปัญหาของเธอ ไม่อยากให้เขามาสงสาร และที่สาคัญเธออยากอยู่ ให้ห่างจากเขามากที่สุด “เปล่าค่ะ” เมื่ อ เห็ น เธอยั ง เงี ย บและหลี ก เลี่ ย งเขาราวกั บ รั ง เกี ย จ มาร์คอสชักจะทนไม่ไหว ชายหนุ่มฉุดมือเรียวลากเธอออกจาก ตรงนั้นเพื่อตรงไปขึ้นรถ ระหว่างทางก็ชี้หน้าเนียนขู่เธอไปด้วย เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีทีท่าว่าจะกรีดร้องออกมา “ทาบ้าอะไรของคุณน่ะ” 110
กาญจน์เกล้า “ก็ถามแล้วไม่ตอบ มานอนโรงพยาบาลแสดงว่าไม่มีที่ซุก หัวนอน งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉันทาบุญหาที่นอนให้แล้วกัน ” ชายหนุ่ม เอ่ยออกมาราวกับใจดี แต่ใครเล่าจะรู้ดีเท่าตนเองว่าเขานั้นไม่ได้ หวังจะทาบุญเลย เขาน่ะกะทาบาปล้วนๆ เลยล่ะ แต่บาปที่ได้ขึ้น สวรรค์นะ “โอ๊ย” เมื่อถูกผลักให้เข้าไปนั่งในรถสปอร์ตหรูอย่างแรง จนศีรษะเธอชนกับขอบประตูรถทาให้บุญฑริกาต้องร้องออกมา “สมน้าหน้า ดื้อดีนัก ” มาร์คอสดันจนร่างเล็กเข้าไปนั่ง แล้วเขาก็อ้อมไปขึ้นรถก่อนจะบังคับแม่คนดื้อที่กาลังหาทางเปิด ประตูรถเขาอย่างเอาเป็นเอาตายให้นั่งนิ่งๆ แล้วคาดเข็มขัดนิรภัย ให้เธอ “ฉันไม่ไปกับคุณนะ” “ขัดขืนได้ก็ลองดู” เมื่อเขาไม่ฟังเธอเลย หญิงสาวจึงยอมเอ่ยออกมา “ฉันถูก โจรล้วงกระเป๋า เงิน พาสปอร์ต ทุกอย่างหายไปหมด ถ้าคุณอยาก ช่วยก็ช่วยไปส่งฉันที่หอพักก็พอค่ะ” “บ้าเอ๊ย ทาไมถึงสะเพร่าแบบนี้ ฮ้า ก็รู้อยู่ว่าบาร์เซโลน่า มีชื่อเสียด้านนี้มากแค่ไหน ทาไมไม่ระวัง” มาร์คอสสบถพรืดด้วย ความเป็นห่วงคนตรงหน้าก่อนที่เขาจะสตาร์ ตรถแล้วขับไปยังที่ อยู่ที่เธอบอกเขาอย่างชานาญทาง เพราะจริงๆ แล้วที่พักของเธอ ก็ไม่ได้อยู่ไกลจากคอนโดของเขานัก ทันทีที่ถึงอพาร์ตเมนต์กลางเก่ากลางใหม่ ชายหนุ่มก็เดิน ลงมาจากรถแล้วอ้อมไปเปิดประตูให้อีกฝ่าย ก่อนจะเดินตามเธอ ขึ้นไปข้างบนอย่างถือวิสาสะ “เอ่ อ ส่ ง แค่ นี้ ก็ พ อค่ ะ ผอ. ขอบคุ ณ มากนะคะที่ ช่ ว ย” 111
เมียครึ่งคืน บุญฑริกายกมือไหว้เขาก่อนจะควานหากุญแจมาเปิด ทว่าทันทีที่ประตูเปิดออกกว้าง มือหนาก็ดันจนเธอต้อง ก้าวเข้าไปข้างใน ขณะที่ส ายตาคมก็ก วาดมองไปรอบๆ อย่าง สารวจราวกับมีสิทธิ์อย่างไรอย่างนั้น “ผอ. คะ ฉันว่ามันคงไม่มีใครเข้ามาในนี้ได้หรอกค่ะ แม้ จะไม่ ใช่ อ พาร์ต เมนต์ห รู แต่ค วามปลอดภัย ค่ อ นข้า งดีน ะคะ” บุญฑริกาเอ่ยบอกคนที่เดินสารวจตรงโน้นตรงนี้โดยไม่ถามเธอสัก คา “ไว้ใจได้ที่ไหน เห็นไหมแค่กลับบ้านก็ยังโดนล้วงกระเป๋า ยังไม่เข็ดอีก เหรอ เก็บ ของเลยไม่ต้อ งอยู่ที่นี่ แล้ ว และถ้าจะไป ทางานเดี๋ยวไปด้วยกัน” “คะ” หญิงสาวมองสบตาคมเข้มอย่างงุนงง ด้วยไม่เข้าใจ ในสิ่งที่เขาพูด “เก็บของแล้วย้ายไปอยู่กับฉัน ที่คอนโดฉันมี 3 ห้องนอน เธอเลือกได้เลยว่าจะนอนห้องไหน ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทาอะไร เธอหรอก เพราะช่วงนี้ฉันไม่ค่อยไปนอนที่นั่นเท่าไหร่ “ไม่ค่ะ ฉันไม่ไปอยู่กับ ผอ. เด็ดขาดต่อให้มีหลายห้องฉัน ก็ไม่ไป” “อย่าดื้อ บอกแล้วไงว่าฉันไม่ทาอะไรเธอหรอก ฉันมีคนที่ ฉันรักอยู่แล้ว เธออย่าห่วงเลยน่า” เมื่อได้ยินแบบนั้นหญิงสาวก็หลุบตาลงเพื่อซ่อนความรู้สึก หม่นเศร้า ทว่าเธอก็ยังส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธ เธอไม่อยากอยู่ ใกล้ เขาไปมากกว่านี้ ไม่อยากทาให้ตัวเองถลาลึ กไปมากกว่าที่ เป็นอยู่อีกแล้ว “นี่ คื อ ค าสั่ ง ไม่ อ ย่ า งนั้ น เธอต้ อ งกลั บ เมื อ งไทยพร้ อ ม 112
กาญจน์เกล้า ค่าปรับ” เมื่อบอกดีๆ ไม่ได้ชายหนุ่มจึงขู่ออกมาเสียงเข้ม ก่อนจะ มองดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างตกใจนั้นนิ่งนาน บ่งบอกว่าเขา เอาจริง “คุณมัน…ฉันไม่ได้ทาอะไรผิด คุณจะมาขู่ฉันแบบนี้ไม่ได้” “ก็ลองดู อย่าลืมสิว่าฉันเป็นใคร คิดเอาละกันว่าค่าใช้จ่าย ที่เธอมาที่นี่น่ะเท่าไหร่ ถ้าต้องจ่ายคืนสามเท่าก็คูณดูนะ” บุญ ฑริ ก ามองใบหน้ าหล่ อ เหลาที่ต อนนี้ ช่างเหมื อ นกั บ ซาตานสาหรับเธอด้วยสีหน้าเจ็บปวดก่อนจะปาดน้าตาที่ไหลริน แล้วเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่มีอยู่เพียงน้อยนิด มาร์ค อสถอนหายใจออกมาเมื่อ เธอยอมทาตามที่เขาขู่ เพราะถ้าเธอไม่ทาเขาคงต้องถอย ก็ใครจะเลวขนาดนั้นกัน ที่ทา ตอนนี้เพราะเห็นว่าเธอน่ะไม่ทันคนหรอก ครั้นจะปล่อยให้อยู่คน เดียวที่นี่เดี๋ยวก็มีไอ้หื่นมาข่มขืนเอา พอคิดมาถึงตอนนีแ้ ล้วชายหนุม่ ก็หยันตัวเองในใจว่าไอ้หื่น คนนั้นคงไม่พ้นตัวเขาเอง เพราะแค่มองอีกฝ่ายก้มๆ เงยๆ เก็บ ของเขาก็ปวดหนึบด้วยความต้องการจนเริ่มขยับกายไปมาอย่าง อึดอัด…ให้ตายสิ สองชั่วโมงผ่านไป รถสปอร์ตหรูก็พาเธอมาถึงคอนโด หรูสูงเสียดฟ้า หญิงสาวมองพนักงานที่เข้ามาช่วยถือกระเป๋าให้ ราวกับโรงแรม พร้อมทั้งพนักงานอีกคนมาขับรถไปจอดให้ด้วย ความทึ่ง เพราะสังคมของเธอที่เมืองไทยไม่ใช่แบบนี้ แค่มีคอนโด อยู่ก็หรูแล้ว “จะมองอีกนานไหม ไม่เหนื่อยหรือยังไง” มาร์คอสเอ็ด คนที่ยืนอวดร่างสวยๆ ให้ผู้ชายที่เดินเข้าออกคอนโดมองอย่างไม่ 113
เมียครึ่งคืน ชอบใจ “ฉะ ฉันไม่รู้ว่าต้อ งไปตรงไหน” บอกเขาเสร็จเธอก็ก้ม หน้าลงอย่างเขินอาย ด้วยกลัวเข้าไปแล้วจะหาลิฟต์ไม่เจอ เฉก เช่นที่เป็นทุกครั้งที่ไปสถานที่หรูหรา “เฮ้ อ ” ชายหนุ่ ม ถอนหายใจออกมาเมื่ อ เธอช่ า งซื่ อ เหลือเกิน บอกมาหมดจนไม่เหลืออะไรนี่สิเขาจึงห่วง มาร์คอสยื่ น มือไปกุมมือเล็กของเธอไว้แล้วจับจูงพาเดินเข้าไปข้างใน “ห้องผมอยู่ชั้นสูงสุด ชั้น 40 นี่คีย์การ์ดเก็บไว้ซะ อย่าทา หายเด็ดขาดเพราะถ้าไม่มีมันคุณจะใช้ลิฟต์ไม่ได้และเข้าห้องไม่ได้ ด้วย” มาร์คอสไม่ยอมเอ่ยอะไรไปมากกว่านั้น นอกจากยืนเงียบๆ อยู่ในลิฟต์แก้ว พร้อมทั้งแอบสารวจคนตัวเล็กทีม่ องซ้ายขวาอย่าง ตื่นตาตื่นใจผสมกับหวาดกลัวจนเขาสัมผัสได้ ชายหนุ่มรั้งร่างเล็ก เข้ามากอดอย่า งปกป้อ ง และดูเหมือ นเจ้าหล่ อ นจะหวาดกลั ว ความสูงที่มากขึ้นจนไม่ทันสังเกตเสียด้วย ติง๊ บุญฑริกาแทบจะถลาออกไปนอกตัวลิฟต์เมื่อได้ยินเสียง เมื่อขยับไม่ได้อย่างที่ใจคิดนั่นล่ะจึงรู้ว่าเพราะอะไร “คุณ” “ก็เห็นกลัวเลยช่วย” มาร์คอสเอ่ยออกมาหน้าตาย ก่อน จะโอบร่างเล็กเดินออกนอกตัวลิฟต์ตรงไปยังห้องของตน ซึ่งทั้ง ชั้นมีแค่ห้องเดียวเท่านั้น นั่นก็คือห้องของเขา คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อเห็นประตูบานเดียว เมื่อมันถูกเปิด ออก ดวงตาเธอยิ่งโตขึ้นเมื่อเห็นสิ่ง ที่เขาเรียกว่าห้องพัก จากที่ มองเห็นมันทาให้เธอค่อนข้างมั่นใจว่าห้องของมาร์คอสต้องเป็น ห้องที่แพงที่สุดอย่างแน่นอน มันเหมือนบ้านหลังย่อมๆ เลย มีทั้ง สวนและสระว่ายน้าอยู่ในห้องนี้ 114
กาญจน์เกล้า “ต่อ ไปนี้ที่นี่จ ะเป็น ห้อ งของเธอครึ่งหนึ่งจนกว่าเธอจะ อบรมจบ” ชายหนุ่มเดินนาอีกฝ่ายไปยังห้องนอนห้องหนึ่ง ก่อน จะเปิดมันออก แล้วลอบยิ้มเมื่อตัดสินใจแล้วว่าห้องนี้แหละดีที่สุด เพราะมันมีประตูเชื่อมและสามารถเปิดได้จากห้องนอนของเขา ดวงตากลมกวาดมองข้าวของที่หรูจนเธอไม่รู้ว่ าตัวเองจะ กล้าใช้หรือเปล่านิ่งนาน ก่อนจะหันกลับไปมองเขาด้วยสีหน้าไม่ แน่ใจ “ฉันคงอยู่ไม่ได้ มัน หรูเกินไปและอีกอย่างฉันกลัวจะทา ห้องคุณพัง” “ตัวแค่นี้น่ะเหรอจะทาอะไรได้ ลองทาพังให้ได้ก่อนเถอะ แล้วค่อยมาพูด” ชายหนุ่มเอ็ดคนตรงหน้าด้วยสีหน้าขบขัน ก่อน จะเดินออกไปเปิดประตูให้พนักงานยกกระเป๋าเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง มาร์คอสรอจนพนักงานสองคนทาหน้าที่เสร็จก็ยื่นทิปให้ ทั้งคู่ ไม่ช้าทั้งสองก็ออกจากห้องไปอย่างสุภาพ “เหมือนโรงแรมเลยค่ะ” “อืม ตามราคาห้องและค่าส่วนกลางที่แพงหู ฉี่น่ะแหละ” ชายหนุ่มเดินนาเธอไปยังห้องนอนที่เขาเลือกให้เจ้าหล่อนอีกครั้ง “อยู่ที่นี่ พักผ่อนให้พอ ผมไปล่ะ” บุญฑริกาหน้าตื่นเมื่อได้ยิน “นี่คุณจะให้ฉันอยู่ที่นี่จริงๆ น่ะเหรอ” แม้จะรู้ว่ากาลังถามอะไรโง่ๆ ออกไปแต่อยู่ดีๆ เขาจะ เอาเธอมาทิ้งไว้ห้องหรูแบบนี้ทาไม “หรื อ จะให้ อ ยู่ ด้ ว ย แต่ บ อกก่ อ นนะว่ า ต้ อ งนอนห้ อ ง เดียวกัน เพราะช่วงนี้ผมขาดความอบอุ่น ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมา พร้อมทั้งยิ้มนิดๆ ตรงมุมปากโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวมองรอยยิ้ม ของเขาด้วยอาการตาพร่า เพราะ น้อยครั้งมากที่เธอจะเห็นเขายิ้ม แม้จะแค่นิดๆ ก็ตาม แต่นั่นมัน 115
เมียครึ่งคืน ทาให้ใบหน้าเฉยชาติดจะดุมีเสน่ห์และหล่อเหลาขึ้นเป็นร้อยเท่า จากที่หล่ออยู่แล้ว สายตาที่มองมาจากคนตัวเล็ กเปรียบเสมือ นแม่เหล็ก ที่ กาลังดูดเขาให้เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึน้ และมากขึน้ และในที่ สุ ด ปากร้ อ นผ่ า วก็ บ รรจงบดที่ ก ลี บ ปากสี ช มพู ร ะเรื่ อ ก่อนที่จูบแผ่วเบาจะแปรเปลี่ยนเป็นร้อนเร่าตามความต้องการ ของส่วนลึก “อื้อ อย่าค่ะ” คาประท้วงที่ดังขึน้ ไม่อาจจะหยุดเขาได้ มือเรียวยาวเลื่อน มาสอดแทรกที่ชายเสื้อที่หล่อนใส่อยู่ ก่อนจะเคลื่อนเข้าไปกอบกุม ปทุมมาลย์อันอวบอัดและเบียดชิด “แม่มด” ปากร้อนผ่าวค่อยๆ เลื่อนลงไปขบเม้มที่ลาดลาคออย่ าง ย่ามใจ และเมื่อทนไม่ไหวชายหนุ่มจึงดันจนร่างเล็กล้มตัวลงนอน บนเตี ย งก่ อ นที่ ร่ า งหนาของเขาจะขึ้ น ไปทาบทั บ อย่ า งไม่ ใ ห้ เสียเวลา สัมผัสของเขาก่อให้เกิดความหวิวซ่านกับร่างกายจนสติ เธอแตกกระเจิง ในขณะที่สมองเธอขาวโพลนไม่อาจจะรับรู้อะไร ได้อีก นอกจากสั ม ผัส ที่ร้อ นเร่ าของเขา แต่ก ระนั้นบุญ ฑริกายัง พยายามต่อต้านและฝืนความรู้สึก ทว่าทันทีที่ปากร้อนผ่าวขบเม้ม ที่ปลายถันเธอก็ต้องร้องครวญออกมาอย่างเสียวซ่าน “ได้โปรด หยุดเถอะ ฮือ” เสียงครางที่ปนมากับคาขอร้องให้หยุดฉุดสติของมาร์คอส ให้ก ลั บ คืน มา ชายหนุ่มสบถลั่ นเมื่อ เห็น สภาพของคนตัวเล็ ก ที่ นอนอ่อนระทวย ใบหน้าแดงก่าและผมเผ้ายุ่งเหยิง ให้ตายเถอะ 116
กาญจน์เกล้า หล่อนเซ็กซี่เป็นบ้า ผู้หญิงบ้าอะไรช่างยั่วเป็นที่สุด มาร์คอสกัดฟันตัดใจดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเนียนผ่องแล้ว เดินออกจากห้องไปด้วยใบหน้าที่สามารถฆ่าคนให้ตายได้ บัดซบเอ๊ย ทาไมนะ…ทาไมบุญฑริกาต้องทาให้เขาสติหลุด และทาอะไรแบบนี้ลงไปทุกครั้งด้วย… ชายหนุ่ม ถามออกมาแล้ วก็ต อบในใจด้วยสีห น้าสมเพช ตัวเอง เมื่อเขารู้ดีที่สุดว่าต้องการแม่พยาบาลสาวที่นอนระทวยอยู่ บนเตียงมากเพียงใด มากจนเขายอมที่จะเอาทุกอย่างมาวางไว้ แทบเท้าเธอเลยละ ถ้าทาแล้วจะได้นอนกับหล่อนทั้งวันทั้งคืนให้ หนาใจ บุญฑริกานอนกอดตัวเองอยู่บนเตียง น้าตาร้อนๆ ไหล รินออกมาจนชุ่มหมอน และเธอก็ปล่อยให้มันไหลอยู่อย่างนั้นเผื่อ มันจะล้างสมองและหัวใจของเธอให้ตื่นและหายโง่เสียที “ฮือๆ ฉันอยากเกลียดคุณ ทาไม…ทาไมกัน ฮึก” มาร์คอสที่เดินถือนมสดมาให้บุญฑริกาจาต้องหยุดยืนอยู่ ตรงหน้าประตูเมื่อได้ยินในสิ่งที่เธอพูดออกมา หลังจากพยายาม ระงับอารมณ์ ร้อนๆ จนมันสงบก็ปาไปร่วมครึ่งชั่วโมง เขาจึงนึก ขึ้นได้ว่าสมควรจะขอโทษเธอ เพราะครั้งนี้เขารู้อยู่เต็มอกว่าตน ไม่ได้เมา ทุกอย่างเกิดขึ้น เพราะเขาอยากทาล้ วนๆ แต่ดีที่ห้าม ตัวเองได้ทัน ทว่าพอมาได้ยินเธอพูดแบบนี้ใบหน้าที่อ่อนโยนของเขา กลับเปลี่ยนเป็นนิ่งขรึมก่อนที่ร่างสูงแกร่งจะเดินเอานมไปวางบน โต๊ะหัวเตียงแล้วเอ่ยออกมา 117
เมียครึ่งคืน “ดื่มซะ และอย่ามองฉันแบบเมือ่ กีอ้ ีก เพราะคราวหน้าถ้า เธออ่อยฉันจะไม่หยุดและอย่ามาเรียกร้องอะไร จาเอาไว้” จบคาพูดร่างหนาก็เดินออกจากห้องเธอไปอีกครั้ง ทว่า ครั้งนี้เขาตัดสินใจกลับบ้านเพราะไม่มั่นใจว่าตัวเองจะอดทนไม่ทา อะไรคนที่ร้องไห้อยู่บนเตียงได้หรือเปล่า และแม้จะรู้ว่าเขาต่อว่า เธออย่างใจร้ายทั้งที่อีกฝ่ายไม่ผิดสักนิด แต่ทว่าอารมณ์ไม่พอใจ และโกรธจัดของเขากลับยังมีอยู่เมื่อเผลอไปแอบได้ยินเธอบอก ตัวเองว่าอยากเกลียดเขา หึ เกลียดไปเลยบุญฑริกาแต่ฉันจะทา ให้เธอรักฉันให้ได้ คอยดูสิ… เมื่อคิดไปถึงวันที่บุญฑริการักเขาแล้วดวงตาคมเข้มก็ทอ แสงอ่อนโยนลง มันจะเป็นยังไงนะถ้าเธอรักเขา เขาจะมีความสุข ไหม จะรู้สึกดีใจได้สัก เศษเสี้ยวหนึ่งกับที่เคยวาดฝันว่าไอลดารัก เขาเหมือนเมื่อหลายปีก่อนไหม
n
118
10 ดวงซวย ดวงตากลมโตของมารีน่าเบิกกว้างเมื่อเห็นร่างสูงของ ใครบางคนเดินตรงมาที่โต๊ะ หลังจากที่เขาพาเธอไปแจ้งขอจด ทะเบียนสมรส อีตาบ้านั่นก็แสดงสิทธิ์อย่างไม่รู้ จักเหน็ดเหนื่อย ไม่รู้อดอยากมาจากไหนกว่าที่เธอจะหนีมาหาเพื่อนได้ก็เล่นเอา หอบ พอออกมาไม่ทันไร อีตานั่นยังจะตามมาอีก หญิงสาวบ่นอีก ฝ่ายในใจพร้อมทั้งย่นจมูกอย่างไม่พอใจ อากัปกิริยาของเพื่อนรักไม่อาจจะรอดพ้นสายตาของเธอ ได้ ไอลดาอมยิ้ม นิด ๆ เมื่อ เซซาร์ไ ด้เปลี่ ยนเพื่อ นเธอให้เป็น ไป ในทางที่ดีขึ้น จากคนที่ไม่ค่อยกล้าแสดงความต้องการของตัวเอง ตอนนี้สามารถเอาชนะใจบิดาจนถอนหมั้นได้ และที่มากกว่านั้น คือสามารถทาให้เซซาร์ คาราโซมาแต่งงานด้วยได้ แม้จะไม่แน่ใจ นักว่าทั้งคู่จะรักกันหรือแค่ชอบพอกัน แต่อย่างน้อยการที่เซซาร์ ยอมแต่งงานด้วยย่อมดีกว่าแต่งงานกับตอเรซแน่นอน “มาทาไมก็ไม่รู้” บ่น แต่ดวงตากลมกลับวาวระยับขัดแย้ง กับสีหน้าและคาพูด “มารับเมียเขาแหละ” “บ้า ยัง ไม่ ไ ด้เ ป็น ซะหน่อ ย” มารี น่ามองค้ อ นเพื่อ นรั ก ก่อนจะหันกลับไปสนใจร่างสูงแกร่งที่เดินเข้ามาจนจะถึงโต๊ะที่เธอ
รวมเรื่องสั้น เงาปรารถนา เดอะซีรีส์ (เล่ม 1 และเล่ม 2)
“ถ้าอยากให้ลูกๆ เธอสุขสบายก็ตามใจฉันมากๆ นะหนูน้อย” “ฉันเกลียดคุณ ไอ้คนสารเลว” “จุ๊จุ๊ ไม่เอาน่า…ปากสวยๆ ก็ต้องพูดอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อยสิจริงไหม และฉันเองไม่ชอบคาหยาบจากสาวๆ บนเตียงซะด้วย” มือแข็งดุจคีมเหล็กบีบคางเธอแน่นขณะกระซิบขู่ออกมา ไม่สนใจว่าน้าตา เธอจะไหลออกมามากแค่ไหน เพราะคนอย่างเขาไม่สนใจอยู่แล้วว่าคนที่เขาใช้เงิน และอานาจเพื่อให้ได้ตัวเธอมาจะรู้สึกยังไง ขอแค่เขาพอใจเท่านั้นก็พอแล้ว “ฉันเกลียดคุณ…” “หึหึ ดี เพราะฉันไม่หวังให้โสเภณีหรือนางบาเรอมารักฉันหรอกจริงไหม เพราะนั่นมันมักจะตามมาด้วยความยุ่งยากและหลายต่อหลายครั้งที่ฉันต้องจ่าย มากกว่าที่คิด” วาร์ เ รนพู ด จบก็ แ กะกระดุ ม ชุ ด ท างานช้ า ๆ ก่ อ นจะมองดวงตาที่ ตื่ น ตระหนกราวกับกวางน้อยด้วยสีหน้าขบขันอย่างสนุกไปกับมัน “แสดงได้ดีเยี่ยมเลยทีเดียวสาหรับคุณแม่ลูกสองแบบนี้” เงาปรารถนา 1 เป็นเรื่องของวาร์เรนและจิรประภา และเงาปรารถนา 2 เป็นเรื่องราวของโนห์อาและภัทรวดี ## เปิดจอง กรกฎาคม 2559 ##
รวมเรื่องสั้นอีโรติก 3 เรื่อง โดย กาญจน์เกล้า เปิดจองปลาย มิถุนายน 2559 ปรารถนารักสาวข้างห้อง ‘กรุ ณ ามี อ ะไรกั น ก่ อ นเที่ ย งคื น …และควบคุ ม เสี ย ง และแรงสั่นสะเทือน ของเตียงด้วยค่ะ’ ชมพูนุช แดเนียลมองกระดาษโน้ตตรงหน้าด้วยดวงตาที่ไหว ระริก ชายหนุ่มมองห้องข้างๆ แล้วก็อมยิ้มคิดอยาก เห็นหน้ายัยชมพูนุชจนติดหมัด ทว่าเพราะรีบไปทางานทาให้มือเรียวยาวเลือกหยิบ ปากกาขึ้นมาตอบเธอที่โน้ตแผ่นนั้นอย่างกวนๆ ‘โอ ต้ อ งขออภั ย จริ ง ๆ ครั บ ที่ รั ก ที่ ผ มจั ด หนั ก ไปหน่ อ ยเมื่ อ คื น …แต่ ถ้า คุ ณ ไม่ รังเกียจ เชิญร่วมสนุกกับเราได้นะคร้าบ ห้องผมยินดีต้อนรับ ’ แดเนียล ทัณฑ์รัก อาญาเถื่อน เขาเกลี ย ดเธอ…ผู้ ห ญิ ง ที่ ฆ่ า คนรั ก ของเขาอย่ า ง เลือดเย็น และในเมื่อเธอทาลายชีวิตของแคทเทอรีน เขาก็จะทาลายหล่อนให้ย่อยยับ ไม่ต่างจากตายทั้งเป็น…
พิษรัก…ใยสวาท เพราะความจาเป็นศศิกานต์จึงต้องแต่งงานกับคนที่ มารดาเลือกให้ แต่ แ ล้ ว โชคชะตากลั บ เล่ น ตลกกั บ ชี วิ ต เธอเมื่ อ วั น หนึ่งเขาคนนั้นกลับมา…กลับมาล่อลวงเธอจนเผลอ สวมเขาให้สามี…
ผลงานที่ผา่ นมา ของ กาญจน์เกล้า ซีรีส์ชุด ร้อนรักตระกูลมาร์เซโล 1. เมียบังเอิญ (พิมพ์ใหม่เร็วๆ นี้) มี ebook 2. เมียกามะลอ สนพ. ธราธร มี ebook 3. เมียครึ่งหัวใจ (พิมพ์ใหม่เร็วๆ นี้) มี ebook 4. เมียแต่งซาตาน ทามือ มี ebook 5. เมียครึ่งคืน ทามือ มี ebook 6. เมียพยศมาเฟีย (ปลายปี 2559 ทามือ) ซีรีส์ชุด เทพบุตรโอคอร์แนล 1. คุณแม่จาเป็น สนพ. เขียนฝัน มี ebook 2. สามีนิรนาม สนพ. แสนรัก มี ebook 3. ตรวนเสน่หาจอมเถื่อน (เร็วๆ นี้) 4. ปรารถนารักจอมพยศ (เร็วๆ นี้) เรื่องยาวอื่นที่ไม่ใช่ซีรีส์ 1. สามีจานด่วน สนพ. ธราธร มี ebook 2. สามีคืนเดียว สนพ. แสนรัก มี ebook 3. เมียเชลยซาตาน (พิมพ์ใหม่เร็วๆ นี้) มี ebook 4. สาวเฉิ่มพิชิตรัก ทามือ มี ebook เรื่องสั้นทามือ 1. รวมเรื่องสัน้ เจ้าสาวไร้ราคี ทามือ มี ebook 2. เงาปรารถนา เดอะซีรีส์ (เล่ม 1 และ 2) ทามือเร็วๆ นี้ 3. ปรารถนารักสาวข้างห้อง (รวมเรื่องสัน้ Passion & Submission) มี ebook