Amnesty in Actie juli/augustus by amnesty international

Amnesty #7/8 in Actie VOOR DE ACTIEVE ACHTERBAN JAARGANG 15 - JULI/AUGUSTUS 2014

EUROPA hulp aan Syriërs BRAZILIË politiegeweld PINKPOP activistische festivalgangers

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 1

25-06-14 19:02

INHOUD 2 UITGELICHT 3 GOED NIEUWS 4 ACHTERGROND Syrische vluchtelingen 6 BIJ AMNESTY MET… 7 SPECIAL PROGRAMME on Africa 8 FOTOREPORTAGE Politiegeweld in Brazilië 10 AMNESTY vraagt e-mailadressen / NABEEL RAJAB bedankt u 11 ACTIE OP PINKPOP 12 PORTRET Ece Millie 14 ACTIE Alaa Abd El Fattah 15 GROETENACTIE

AMNESTY IN DE ZOMER Amnesty voert ook deze zomer, in juli en augustus, actie in het hele land. Amnesty in Actie stelde een overzicht samen van festivals en evenementen die u kunt bezoeken. 16 juli Vierdaagse in Nijmegen Amnesty Nijmegen loopt samen met Russische LHBT-activisten (lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen en transgenders) mee met de Vierdaagse op Roze Woensdag. U kunt deze activisten ook ontmoeten. Meer info: www.amnestynijmegen.nl. 20 juli Milkshake Festival in Amsterdam Bij dit dancefestival ‘for all who love’ is Amnesty aanwezig met de Kop van Poetin: festivalgangers kunnen hierop slaan en zien wat voor type activist zij zijn. Amnesty’s Pride Fonds zamelt donaties in voor LHBT-activisten die steun nodig hebben. Meer info: www.milkshakefestival.nl. 25-27 juli Zwarte Cross in Lichtenvoorde In samenwerking met stuntman Jackson Strong doet Amnesty op dit festival een recordpoging: de verste backflip ooit. Festivalgangers kunnen zich deze dagen aanmelden voor Amnesty’s spoedacties. Meer info: www.zwartecross.nl. 2 augustus Gay Pride in Amsterdam Van 26 juli tot 3 augustus wordt de hele week vrijheid en gelijkheid gevierd. Het hoogtepunt, de Canal Pride, vindt plaats op zaterdag 2 augustus. Amnesty’s Pride Fonds is aanwezig om financiële steun te vragen. Meer info: www.amnesty.nl/pridefonds.

22-23 augustus Huntenpop in Silvolde Op dit popfestival in de Achterhoek staat Amnesty met de Kop van Jut (zie ook pagina 11). Tussen optredens van De Jeugd van Tegenwoordig, Guus Meeuwis en Jett Rebel door, vragen Amnesty-vrijwilligers om een petitie te ondertekenen. Meer info: www.huntenpop.nl.

15-18 augustus Lowlands in Biddinghuizen De Kaiser Chiefs, Mando Diao en Stromae staan op het podium. En op het terrein zijn weer volop Amnesty-vrijwilligers aanwezig om aandacht te vragen voor mensenrechtenschendingen. Meer info: www.lowlands.nl.

Festivalgangers slaan voor vrijheid.

2 | AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 2

25-06-14 19:02

De afgelopen maanden gingen grote aantallen mensen de straat op om hun onvrede te uiten. Nu de economische groei tot stilstand is gekomen en het WK het duurste ooit lijkt te worden, maken zij zich kwaad om het uitblijven van investeringen in zaken als de gezondheidszorg en het onderwijs. Niet geheel onverwacht treedt de Braziliaanse politie keihard op tegen demonstranten. Landenmedewerker Brazilië, Nop Duys, was nauw betrokken bij Amnesty’s actie tegen het politiegeweld. Amnesty gaf Brazilië een gele kaart. Geheel in stijl vertrok een delegatie met ruim 87.000 handtekeningen naar de Braziliaanse ambassade, maar deze weigerde de gele kaart in ontvangst te nemen. Lees op pagina 6 meer over het werk van Nop Duys en zijn liefde voor Brazilië.

Ook bij de Chinese ambassade bleef de deur recentelijk gesloten (foto op de achterpagina). Een groep van 25 mensen herdacht op 4 juni dat het precies een kwart eeuw geleden was dat de studentenopstanden op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing werden neergeslagen. Het is in China nog steeds not done om in het openbaar de gebeurtenissen van toen te herdenken. Omdat demonstreren in Nederland een recht is waar we voor de deur van de Chinese ambassade ongehinderd gebruik van kunnen maken, lieten we die kans niet onbenut.

Saskia Grootegoed Hoofdredacteur

China: Tibetaanse filmmaker Dhondup Wangchen vrij Op 5 juni werd de Tibetaanse filmmaker Dhondup Wangchen vrijgelaten. Hij heeft zijn gevangenisstraf van zes jaar uitgezeten. Dhondup Wangchen werd in maart 2008 opgepakt voor ‘het aanmoedigen van separatisme’. Hij werd veroordeeld vanwege een documentaire die hij maakte over de Dalai Lama en over meningen van Tibetanen over de Olympische Spelen in Beijing in 2008. In de gevangenis werd hij gemarteld en een jaar lang zonder aanklacht vastgehouden. Na een geheim proces werd hij in december 2009 tot zes jaar gevangenisstraf veroordeeld. In de Xichuan-gevangenis, waar hij vanaf 2010 vastzat, moest hij achttien uur per dag dwangarbeid verrichten. Dhondup Wangchen zei na zijn vrijlating: ‘Op dit moment voelt alles binnenin me als een zee vol tranen. Ik hoop dat mijn gezondheid snel beter wordt. Ik wil mijn diepste dank uitspreken voor alle steun die ik in de gevangenis ontving.’ © Filming for Tibet

In de week dat we op de redactie de zomereditie van Amnesty in Actie maken, kleuren de straten in Nederland langzaam oranje. Terwijl Nederlandse supporters zich in juichpak voor de televisie installeren, valt er in Brazilië echter weinig te vieren. Op sociale media zijn heftige beelden te zien van sloppenwijkbewoners die met harde hand hun huis worden uitgezet om plaats te maken voor het WK voetbal.

GOED NIEUWS

Nigeria: gerechtigheid voor sloppenwijkbewoners Vijf jaar nadat gewapende veiligheidstroepen het vuur openden op ongewapende demonstranten in de sloppenwijk Bundu Ama in Nigeria, hebben de bewoners hun rechtszaak tegen de Nigeriaanse overheid gewonnen. De demonstranten werden in 2009 beschoten toen zij protesteerden tegen onrechtmatige huisuitzettingen in hun wijk. Twaalf mensen raakten ernstig gewond en ten minste één persoon overleed. De regering ontkende de gebeurtenissen, maar tien inwoners spanden een rechtszaak aan. Het Hof van Justitie van de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten (Ecowas) oordeelde dat er geen rechtvaardiging bestond voor de schietpartijen. En ook dat de Nigeriaanse regering het recht op vreedzame vereniging en vergadering had geschonden. De rechtbank wees de slachtoffers 70.000 dollar schadevergoeding toe. Deze historische uitspraak is het sluitstuk van een lange strijd voor gerechtigheid, en geeft een duidelijk signaal af: regeringen kunnen niet zomaar straffeloos mensenrechten schenden.

Wit-Rusland: Ales Bialiatski onverwachts vrijgelaten De mensenrechtenverdediger Ales Bialiatski werd op 21 juni onverwacht vrijgelaten. Hij kwam onder een pardon vrij na drie jaar in de gevangenis te hebben gezeten. Hij zat een straf uit voor het gebruik van zijn persoonlijke bankrekeningen in Litouwen en Polen om het mensenrechtencentrum Viasna te financieren – een excuus om ervoor te zorgen dat hij zich niet kon inzetten voor de mensenrechten. Viasna ondersteunt slachtoffers van schendingen en verzamelt informatie over de mensenrechtensituatie in Wit-Rusland. Bialiatski werd in november 2011 opgepakt. Na een oneerlijke rechtszaak kreeg hij vierenhalf jaar cel. Daarnaast kreeg hij een geldboete en werden zijn bezittingen, zijn appartement – waar ook zijn vrouw en zoon woonden – en het kantoor van Viasna in beslag genomen. Hij bedankte Amnesty voor alle steun. ‘Het maakte een groot verschil dat ik brieven kreeg van activisten. Bedankt daarvoor.’ © svaboda.org (RFE/RL)

GELE KAART

COVER Massaprotesten in Brazilië zijn het gevolg van een gebrek aan publieke voorzieningen, en grote overheidsinvesteringen in het WK voetbal. © Mídia NINJA

MEER GOED NIEUWS OP WWW.AMNESTY.NL/GOEDNIEUWS AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014 | 3

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 3

25-06-14 19:02

WELKOM IN FORT EUROPA

Ze komen nog wekelijks voorbij: beelden van vernietigde huizen in Syrië, overvolle vluchtelingenkampen in Libanon en zinkende bootjes vol vluchtelingen voor de Italiaanse kust. Het aantal Syriers dat hun land ontvlucht, groeit. Moet er meer opvang worden geboden? Teeven schudt ‘nee’.

Staatssecretaris Teeven (Veiligheid en Justitie) sloeg in mei 2014 alarm in het televisieprogramma Eén op één. Hij zag een forse toename van asielaanvragen in Nederland van voornamelijk Eritreërs en Syriërs. Er zouden op dit moment zo’n duizend aanvragen per week binnenstromen, waardoor het totaal aan het eind van het jaar 65.000 zou kunnen zijn. Premier Rutte reageerde geschokt op deze cijfers: ‘Nederland is geen open huis,’ zei hij hoofdschuddend.

gen zijn Libanon (ruim 1 miljoen), Turkije (722.000), Jordanië (594.000), Irak (221.000) en Egypte (137.000). In Libanon is nu bijna een op de vier inwoners een Syrische vluchteling. Door de groei van de bevolking is er gebrek aan sanitaire voorzieningen, huisvesting en drinkwater. Ook staat de gezondheidszorg onder druk, zo blijkt uit Amnesty’s rapport Agonizing Choices: Syrian refugees in need of health care in Lebanon.

Angst voor invasie

Er is een gebrek aan humanitaire hulp aan Syriërs. Door een tekort aan internationale steun krijgen veel Syrische vluchtelingen in Libanon geen medische hulp. De UNHCR vroeg de internationale gemeenschap om 1,2 miljard euro om de gezondheidszorg voor Syriërs te financieren, maar ontving daarvan tot nu toe slechts 17 procent. Omdat het budget tekortschiet, past de UNHCR een strenge selectie toe. Zelfs wie wel in aanmerking komt voor zorg, moet 25 procent daarvan zelf betalen. Zo komt het dat de 12-jarige Arif in Libanon geen zorg kreeg voor zijn tweede- en derdegraads brandwonden, wat ertoe kan leiden dat zijn benen misvormen. Ziekenhuizen weigerden hem te behandelen, tenzij hij vooraf betaalde. Dus bleef hij thuis, zonder medicijnen of behandeling.

De Correspondent onderzocht hoe deze cijfers tot stand kwamen. Er blijkt een klein detail te zijn dat Teeven verzaakte te melden: de Immigratie en Naturalisatiedienst is sinds januari 2014 anders gaan tellen, waardoor ook herhaalde asielaanvragen en asielzoekers die er al waren, zijn meegeteld. De instroom lijkt dus veel groter dan die daadwerkelijk is. Kortom: het doembeeld van rijen vluchtelingen bij de Nederlandse grenzen is overtrokken. Dit beeld is wel werkelijkheid in buurlanden van Syrië, waar verreweg de meeste vluchtelingen worden op gevangen. Op dit moment zijn er volgens de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties, de UNHCR, ruim 2,8 miljoen Syrische vluchtelingen. Landen die de meeste Syriërs opvan-

Verbrande benen

ACTIE VOOR SYRIË Amnesty voerde wereldwijd verschillende acties voor Syrië. Zo werden ruim 23.000 handtekeningen opgehaald voor een oproep aan de VNveiligheidsraad om een einde te maken aan de belegering van burgers in Syrië. Voor gewetensgevangenen, gedwongen verdwijningen en willekeurige detentie werd aandacht gevraagd. Ook waren er acties gericht op de Syrische regering en de oppositie. In Nederland oefent Amnesty druk uit op de overheid om meer legale en veilige wegen te bieden aan Syrische vluchtelingen om naar Nederland te komen, onder andere door hervestiging. In juli reist Amnesty-directeur Eduard Nazarski naar Libanon om de vluchtelingensituatie te aanschouwen en aandacht te vragen voor de noodzaak dat Europa meer Syriërs onderdak biedt.

4 | AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 4

25-06-14 19:02

Duizenden Syrische vluchtelingen zijn onderweg naar vluchtelingenkampen in de regio, waar gebrek is aan voorzieningen en zorg.

Toen Arifs benen geïnfecteerd raakten, betaalde de UNHCR 75 procent van de behandeling om de infecties tegen te gaan. Totdat de medische kosten hoger werden dan 1.500 Amerikaanse dollar. Arif heeft geen ‘levensbedreigende aandoening’, dus zijn hij en zijn familie weer op zichzelf aangewezen. Via-via vonden ze een Amerikaanse arts die aanbood om Arif gratis te behandelen in een privékliniek in Libië. Daar is hij nu, tot hij weer kan lopen. Arif is niet de enige die moeite heeft met het vinden van medische zorg. Veel Syriërs keren om deze reden noodgedwongen terug naar het land waaruit zij vluchtten. Een groot aantal vluchtelingen krijgt geen gesubsidieerde medische zorg binnen het UNHCR-programma. Hieronder vallen mensen met niet-levensbedreigende verwondingen, zoals brand- en schotwonden. Maar ook mensen met levensbedreigende ziektes zoals kanker of nierfalen.

Vlucht naar Europa Het Nederlandse kabinet stelde 74 miljoen euro beschikbaar voor de opvang van Syrische vluchtelingen in de Syrische regio. Maar dit is slechts een klein deel van wat

nodig is. De EU blinkt in de opvang binnen Europa niet uit: er zijn 12.000 plaatsen voor hervestiging of humanitaire toelating van Syrische vluchtelingen. Deze 12.000 mensen worden voorgedragen vanuit de vluchtelingenkampen van de UNHCR. Dit is een miniem percentage van de aantallen die Syrische buurlanden opvangen. Op eigen houtje zijn 81.000 Syriërs naar Europa gevlucht om te ontsnappen aan de gruwelijkheden in hun thuisland. Tienduizenden riskeerden hun leven toen zij de reis aflegden in gammele bootjes, door de zinderende hitte of in overvolle wagens. Slechts tien EU-lidstaten bieden hervestiging of humanitaire opvangplaatsen aan (de geselecteerde 12.000) vluchtelingen. Duitsland is een uitzondering binnen de EU: het land neemt 10.000 vluchtelingen op. Dit zijn veertig keer zoveel Syriërs als Nederland opneemt (250 in twee jaar, waarvan niet duidelijk is of zij binnen het bestaande quotum vallen van 500 vluchtelingen die Nederland jaarlijks opvangt). Volgens Teeven bestaat er in Nederland simpelweg ‘geen draagvlak’ voor meer hervestiging van Syriërs. De opvang van meer Syriërs zou zelfs ‘ontwrichtend’ zijn voor

onze samenleving, voegde premier Rutte daar nog aan toe.

Geen haast Amnesty wil dat EU-lidstaten meer financiele steun bieden aan Syrië’s buurlanden én dat er meer opvang komt buiten de regio, ook in Nederland. Amnesty stelde daarom aan de staatssecretaris voor om meer legale, veilige mogelijkheden te bieden aan Syrische vluchtelingen om naar Nederland te komen. Maar Teeven schudt ‘nee’: hij wil eerst de uitvoering van het reguliere hervestigingsprogramma voltooien. Teeven brengt in juli een bezoek aan Libanon om de vluchtelingenkampen met eigen ogen te bekijken. De UNHCR roept Europa op ten minste 100.000 Syrische vluchtelingen op te nemen in 2015 en 2016. Europese migratiepolitici kijken weg. Intussen stappen honderden wanhopige Syrische vluchtelingen in bootjes om de veiligheid van Europa te bereiken. De scheepswrakken drijven voorbij op het achtuurjournaal.

Pimm Westra AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014 | 5

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 5

25-06-14 19:02

ONDERWEG NAAR BRAZILIË met Nop Duys (48). Hij

leest ieder jaar Pluk van de Petteflet en wilde als kind geschiedenisleraar worden. ’s Nachts werkt hij in de gehandicaptenzorg en drie dagen per week is hij te vinden bij Amnesty, waar hij zich al sinds 1998 als vrijwilliger inzet als landenmedewerker Brazilië.

Nop Duys: ‘Zolang ik me kan bezighouden met Brazilië, ben ik gelukkig.’

Waarom werk je bij Amnesty? ‘Ik groeide op in een dorp in West-Friesland. Op een dag kreeg ik een kaartje met daarop een postzegel uit Maleisië. Vanaf dat moment wist ik dat er een wereld bestond buiten het dorp waar ik woonde. En ik wilde die wereld leren kennen. In mijn studententijd specialiseerde ik me in Brazilië. Ik studeerde geschiedenis en droomde ervan om bij Amnesty te werken. Ik liep een keer mee met een fakkeloptocht van Amnesty in Enkhuizen, maar verder was ik nooit echt actief. Tot ik een advertentie in de krant zag voor mijn huidige functie. Ik werd aangenomen en ben sindsdien bij Amnesty gebleven.’ Wat houdt je werk als landenmedewerker Brazilië in? ‘Binnen Amnesty Nederland ben ik het aanspreekpunt voor iedereen die informatie over Brazilië wil. Soms informeer ik de media, of help ik bij politieke lobby’s. Ook ben ik twee keer naar Brazilië geweest voor Amnesty. Ik geef lezingen en verspreid spoedacties over Brazilië, en ik zat eens namens Amnesty in een panel bij een Latijns-Amerikaans filmfestival. Het is dus een brede functie. Het belangrijkste is dat ik mijn netwerk goed onderhoud en op de hoogte ben van alles wat speelt in het land.’

Waarom is je werk onmisbaar? ‘Ik was in Brazilië en ontmoette mensen die werden bedreigd of gemarteld. Ik besefte toen hoe belangrijk mijn werk is. Ik wil deze wereld een beetje beter en duurzamer achterlaten. Daar vecht ik voor, daar werk ik voor. Ik geloof oprecht in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Met dit document onder de arm wil ik proberen de wereld rechtvaardiger te maken.’ Wat houdt je op dit moment bezig? ‘Amnesty besteedde de afgelopen tijd veel aandacht aan Brazilië in verband met het WK voetbal. Duizenden Brazilianen demonstreerden het afgelopen jaar tegen de investeringen in het WK en de corruptie, het slechte onderwijs en de erbarmelijke gezondheidszorg. De politie reageerde met grof geweld en komt daarmee weg. Ik ben betrokken bij Amnesty’s acties daartegen doordat ik bijvoorbeeld zorg dat alle teksten inhoudelijk kloppen: ik zorg voor input en details. Amnesty haalde wereldwijd ruim 87.000 handtekeningen op tegen politiegeweld in Brazilië. Deze hebben we aangeboden bij de Braziliaanse ambassade in Den Haag. We gaven de Braziliaanse regering een "gele kaart". Ik hielp met het organiseren van de actie.’

Wat was een ontroerend moment? ‘In 2012 reisde ik naar Brasilia, de hoofdstad van Brazilië, om daar de situatie van een inheemse bevolkingsgroep te bekijken. Zij wonen op een stuk land middenin de stad. Bulldozers en werknemers van grote vastgoedbedrijven kwamen steeds dichterbij: de bevolking moest wijken voor nieuwbouw. De bewoners zochten steun van Amnesty om hun land te behouden. Iedereen was enorm respectvol en ik werd heel open ontvangen. Het was een prachtige ontmoeting in een andere werkelijkheid. Laatst hoorde ik dat ze vooralsnog hun land mogen behouden.’ Wat was een spannend moment? ‘Een dag voordat ik voor Amnesty naar Brazilië vertrok, keek ik even op mijn Twitteraccount. Ik bleek nieuwe “volgers” te hebben: alle drie accounts waren van Braziliaanse politiediensten. Ik schrok daar heel erg van. Hoe weet de politie dat ik morgen naar Brazilië vertrek? Ik nam contact op met het internationaal secretariaat van Amnesty en daar namen ze deze bedreiging heel serieus. Dat gaf mijn bezoek aan wel een hele zware lading. Ik keek extra veel over mijn schouder toen ik er was. Er gebeurde gelukkig niets, maar de spanning was erg groot.’ Wat doe je in de toekomst? ‘Ik vind het werk dat ik doe heel erg leuk: ik kom in contact met veel mensen en ik mag altijd over Brazilië praten. Samen met andere mensen maak ik mooie dingen of help ik Brazilianen wier rechten worden geschonden. Dat is prachtig. Op een dag zou ik nog onderzoeker willen worden voor Amnesty, en internationale campagnes en acties bedenken. Zolang het over Brazilië gaat, natuurlijk.’

Pimm Westra

6 | AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 6

25-06-14 19:02

Amnesty trainde Nduko O’Matigere (tweede van rechts) zodat hij Afrikaanse mensenrechtenactivisten kan leren schendingen te rapporteren.

ACTIVISTEN DROMEN WEER

Nduko O’Matigere (42) traint mensenrechtenactivisten in Afrika als onderdeel van Amnesty’s Special Programme on Africa. O’Matigere vertelt via Skype vanuit Kenia over zijn ervaringen en het doel dat hij voor ogen heeft. Het Special Programme on Africa (SPA) ondersteunt mensenrechtenactivisten in landen als Sudan, Somalië, de Democratische Republiek Congo en Burundi. Voor de Keniaan Nduko O’Matigere staat er binnenkort weer een bezoek aan Somalië in de planning. In dit land zorgt constant geweld tussen de gewapende groepering alShabaab en het Somalische leger voor onrust. Burgers lopen het risico slachtoffer te worden van mensenrechtenschendingen zoals geweld, verkrachting, moord en afpersing. O’Matigere traint lokale activisten om dit soort schendingen zo goed mogelijk te monitoren, documenteren en rapporteren.

Het veld in Amnesty Nederland leidde O’Matigere hiervoor op. Dit was onder andere mogelijk dankzij financiële steun van de ASN Bank, die al jarenlang partner is van Amnesty. Volgens O’Matigere is het SPA uniek omdat de trainingen worden verzorgd door deskundigen uit de regio, zoals hijzelf. ‘Amnesty zorgt voor een sterk netwerk van gespecialiseerde mensen.’ De cursisten zijn allemaal ervaren mensenrechtenactivisten en medewerkers van mensenrechtenorganisaties, waaronder bijvoorbeeld ngo’s die zich specifiek op vrouwenrechten richten. ‘Sommige trainingen duren drie dagen, andere drie weken. Bij de langere cursus proberen we de opgedane kennis in praktijk te brengen’, vertelt O’Matigere. Tijdens de trainingen leren cursisten hoe ze het beste feiten verzamelen en rapporten schrijven. Ook leren ze verschillende interviewtechnieken toe te passen. O’Matigere kan zijn cursisten niet altijd mee het veld innemen tijdens trainingen. In Mogadishu doet hij dat bijvoorbeeld niet, daar is de dreiging van geweld tegen mensenrechtenverdedigers te groot. Bezwaarlijk is dat niet, legt hij uit: ‘In de praktijk lukt het ook niet altijd om mensen te interviewen of om

bewijs van schendingen te fotograferen. Soms is de situatie te gevaarlijk voor de cursisten om hun werk te doen. In dat geval moeten ze vertrouwen op secundaire informatie.’

Meer zelfvertrouwen O’Matigere heeft tijdens een eerdere training in Somalië weleens een bedreigende situatie meegemaakt. Hij ging met zijn cursisten naar een gevangenis om gevangenen te spreken. Het gevangenispersoneel had hiervoor vooraf toestemming gegeven. ‘Maar toen we daar eenmaal waren, werden we tegengehouden. We moesten onderhandelen om naar binnen te komen’, vertelt O’Matigere. Volgens hem was de sfeer enorm dreigend. ‘En in Somalië wordt snel met geweren gezwaaid, dus we moesten echt uitkijken.’ Dit is ook waarom O’Matigere zijn cursisten bewondert. ‘In sommige gebieden is het gevaarlijk om te werken, maar deze mensenrechtenactivisten tonen een grote hoeveelheid doorzettingsvermogen.’ O’Matigere ziet de cursisten veranderen, zeker als zij al langere tijd deelnemen aan trainingen van het SPA. Met sommige groepen werkt hij al jaren. ‘Ze lijken meer zelfvertrouwen te krijgen. En ze worden steeds beter in het documenteren en rapporteren van schendingen.’ Veel activisten krijgen weer dromen, vertelt O’Matigere. ‘Iemand zei laatst tegen me: “Ik wil de stabiliteit herstellen in Somalië”. Ze geloven echt dat verandering mogelijk is, en dat is waarom ik mijn werk wil blijven doen.’ Pimm Westra

MEER WETEN OVER HET SPECIAL PROGRAMME ON AFRICA? GA NAAR WWW. AMNESTY.NL/SPA. AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014 | 7

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 7

25-06-14 19:02

HET WK: VRIJ SPEL VOOR AGENTEN Ruim een jaar geleden begonnen in Brazilië massaprotesten tegen de miljoeneninvesteringen voor het WK voetbal en de verhoogde kosten van het openbaar vervoer. Demonstranten uitten hun onvrede omdat er in de aanloop naar het WK sprake was van grootschalige huisuitzettingen, en er onvoldoende geld beschikbaar is om het slechte onderwijs en de soms erbarmelijke gezondheidzorg te verbeteren. Ook na de aftrap van het WK gaan de protesten door en worden ze met harde hand neergeslagen. Honderden demonstranten, journalisten en omstanders raakten gewond door rubberen kogels, traangas en pepperspray. Daarnaast zijn er al honderden willekeurige arrestaties verricht op basis van wetgeving tegen criminele organisaties en terreurdaden. Agenten hebben vrij spel. Door het gebrek aan training van de (militaire) politie om met dit soort demonstraties om te gaan, stappen Brazilianen met gevaar voor eigen leven de straat op om vreedzaam te protesteren. © Mídia NINJA

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 8

25-06-14 19:02

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 9

25-06-14 19:02

NABEEL RAJAB BEDANKT U!

‘Ik ben een van de vele mensenrechtenverdedigers in Bahrein die worden aangevallen, gearresteerd en vastgezet. Ik ben niet vrijgelaten als een gebaar van goede wil, maar omdat ik mijn hele straf heb uitgezeten. Ik heb twee zware jaren achter de rug, weg van mijn geliefde familie en werk. Ik zat in een apart gebouw in de Jaw-gevangenis, ver van andere gewetensgevangenen, zodat ik niet met hen kon communiceren.’ ‘In deze geïsoleerde tijd vertelde mijn vrouw tijdens korte telefoongesprekken en bezoekjes over de steun vanuit de vrije wereld voor mij, en over de acties van Amnesty. Toen voelde ik in mijn hart dat ik niet alleen was. De Bahreinse autoriteiten probeerden mijn geest te breken, maar ik voelde me met de dag meer vastberaden om mijn strijd voor fundamentele vrijheden voort te zetten. Het pijnlijkste moment was de dood van mijn moeder. Ik mocht niet bij de begrafenis aanwezig zijn. Maar de solidariteit van de mensen die van vrijheid houden gaf me toen extra kracht.’

Mensenrechtenactivist Nabeel Rajab uit Bahrein werd in 2012 gevangengezet voor zijn deelname aan demonstraties tegen de overheid. Op 24 mei van dit jaar kwam hij vrij omdat hij zijn straf had uitgezeten. Hij schreef een persoonlijk bericht voor Amnesty.

De Bahreinse activist Nabeel Rajab na een eerdere tijdelijke vrijlating.

‘Ik weet dat je een hoge prijs moet betalen als je voor mensenrechten werkt in dit deel van de wereld. Maar ik wil doorgaan. Ik wil alle aanhangers van Amnesty International bedanken voor hun werk en acties om mij vrij te krijgen. Uw werk heeft me hoop gegeven op een betere toekomst voor de hele wereld.’ Elke Kuijper KIJK VooR HET VOLLEDIGE BLOG OP: WWW.AMNESTY.NL/NABEELRAJAB.

WAAROM AMNESTY E-MAILADRESSEN VRAAGT In het Pinksterweekend haalden Amnesty-vrijwilligers op Pinkpop bijna negenduizend handtekeningen op onder de petitie voor de vrijlating van de Molukse leraar Johan Teterissa. Wie de petitie tekende, werd gevraagd zijn of haar e-mailadres te geven. Waarom eigenlijk?

1 Amnesty wil iedereen die meedoet aan een actie graag informe-

ren over wat er met de handtekening gebeurt. U ontvangt bijvoorbeeld bericht als uw handtekening wordt aangeboden bij

een ambassade. Zo gingen Amnesty-medewerkers recentelijk met handtekeningen van ruim 130.000 mensen op bezoek bij de Sudanese ambassadeur om te spreken over de zaak van Meriam Ibrahim. Zij werd veroordeeld tot de doodstraf en zweepslagen omdat ze met een christen trouwde. Amnesty houdt iedereen die heeft getekend voor haar vrijlating op de hoogte van verdere ontwikkelingen.

2 Amnesty stuurt u ook een bericht als er goed nieuws is. Regelmatig gebeurt het dat er verbetering in een zaak komt na inspaningen. Zo kwam de Chinese activiste Liu Hua recentlijk vrij na verschillende Amnesty-acties. De mensen die voor haar in actie kwamen, zijn daarvan per e-mail op de hoogte gesteld.

3 Soms is een vervolgactie nodig. Bijvoorbeeld als een mensenrechtenactivist, na verzoek om vrijlating, blijft vastzitten. In zo’n geval kan Amnesty nogmaals om uw inzet vragen. Dit gebeurde ook bij de Iraanse advocate Nasrin Sotoudeh. Tijdens haar gevangenschap voerde Amnesty regelmatig actie voor haar. Eind 2013 kwam Sotoudeh vervroegd vrij. Niet iedereen wil zijn of haar e-mailadres achterlaten. Daarom is dit bij een petitie op papier niet verplicht. Bij de online petitie is dit wel verplicht om zo te verifiëren of iemand niet dubbel tekent. Maar mocht iemand geen e-mails willen ontvangen, dan kan hij zich makkelijk afmelden. Onder ieder e-mail staat een afmeldknop.

Amnesty houdt actievoerders op de hoogte van ontwikkelingen.

Saskia Grootegoed

10 | AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 10

25-06-14 19:02

SLAAN VooR VRIJHEid

Halverwege de derde festivaldag zijn de Pinkpop-hoedjes alweer uitverkocht en moeten vrijwilligers de bezoekers teleurstellen en de stand sluiten. Achter de schermen, in het kleine beetje schaduw dat er is, worden de opgehaalde consumptiebonnen geteld en in dozen gestopt. Een eindje verderop staat de gele Amnesty-bus in de ‘Kalm aan Laan’, tussen de voedselstands, picknicktafels en hangmatten. Naast de bus staat de Kop van Jut, waarop mensen met een hamer kunnen slaan om te zien wat voor type activist zij zijn. Zijn de festivalgangers een peaceful pacifist, solidarity soldier, humanity hero of het hoogst haalbare: een Amnestyactivist? Moedige vrouwen en enkele (over)moedige mannen nemen al zwetend de hamer in de hand.

Landgraaf kleurt in het weekend van 7 juni langzaam roze, want het loopt storm bij Amnesty’s stand waar de welbekende roze Pinkpop-hoedjes worden verkocht. Tussen optredens van de Rolling Stones, Arctic Monkeys en Metallica door voert Amnesty actie, samen met 24 enthousiaste vrijwilligers.

Op een bijna uitverkocht Pinkpop slaan feestvierders op de Kop van Jut om te zien wat voor activist zij zijn.

Persoonlijke petitie In de bus kunnen ze na het slaan de foto bekijken die van ze is gemaakt –iets wat voor veel gelach zorgt. Terwijl het gras lichtbruin kleurt door de brandende zon, lopen vrijwilligers opgewekt door de mensenmassa om rondslenterende bezoekers te vertellen over de petitie die zij kunnen tekenen. Die is dit jaar op Pinkpop voor Johan Teterissa, de Molukse leraar die vijftien jaar celstraf kreeg omdat hij ten overstaan van de president met de ZuidMolukse vlag zwaaide. Teterissa werd herhaaldelijk gemarteld. Amnesty beschouwt hem als een gewetensgevangene, die alleen maar vastzit omdat hij gebruikmaakte van zijn recht op vrije meningsuiting. Volgens de Amnesty-vrijwilligers gaat de actie goed: ‘Mensen willen graag hun handtekening zetten voor Johans vrijlating.’ Veel vrijwilligers zijn al eens met Amnesty mee geweest naar de zomerfestivals. Zo ook Dushanthi (21) uit Nijmegen. Vorig jaar stond de studente op Lowlands met de petitie voor vrijheid van meningsuiting in Rusland. ‘Het verhaal van Johan Teterissa is makkelijker te vertellen. Het is heel persoonlijk en dat lijkt veel mensen

aan te spreken.’ Dushanthi zet zich, net als veel andere vrijwilligers, al jaren in voor Amnesty. ‘Op de middelbare school schreef ik brieven en sinds vier jaar ben ik lid van Amnesty’s studentengroep in Nijmegen. Vaak staan we op de campus van de universiteit om handtekeningen te verzamelen.’

Held en activist Nu is Dushanthi samen met drie andere leden van de Nijmeegse studentengroep op Pinkpop. Volgens hen zijn er genoeg redenen om hier te zijn. ‘Er hangt een hele goede sfeer, we halen enorm veel handtekeningen op en er wordt goed voor ons gezorgd.’ Twijfelend staat een blond meisje van een jaar of zeventien naar de hamer te kijken. ‘Mag ik slaan?’ Dushanthi springt op en reikt haar de hamer. ‘Natuurlijk!’ Lachend slaat het meisje op de Kop van Jut. Activistenschaal: humanity hero. Vervolgens doet haar vriend een poging. Maar eerst dekt hij zichzelf in: ‘Ik heb al een paar biertjes op, dus ik ga heel hard falen hoor.’ Enkele seconden later leunt hij op de hamer en wijst hij enthousiast naar de Kop van Jut. ‘Kijk, ik ben een

Amnesty-activist!’ Het tweetal tekent de petitie voor Johan Teterissa’s vrijlating en verdwijnt in de menigte. Op Pinkpop werden al bijna negenduizend handtekeningen opgehaald. Na het pinksterweekend keerden de vermoeide vrijwilligers en festivalgangers terug naar huis. Voor Amnesty’s actiemedewerkers betekent dit: opladen voor het volgende festival, waar andere acties zullen plaatsvinden. Want van 25 tot 27 juli voert Amnesty actie op de Zwarte Cross. Hier wordt onder andere een poging gedaan om een wereldrecord te breken: de Australische stuntman Jackson Strong gaat proberen om de verste backflip ooit te maken op een motor, The Giant Backflip for Mankind. En drie weken later, van 15 tot 19 augustus, is Amnesty te vinden op Lowlands. Pimm Westra

BEZOEK AMNESTY OP DE ZOMERFESTIVALS OF TEKEN VooR dE VRIJLATiNg VAN JoHAN TETERiSSA VIA WWW.AMNESTY.NL/JOHAN. AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014 | 11

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 11

25-06-14 19:02

ECE MILLIE: EEN JAAR NA GEZI

Het Turkse Amnesty-kantoor ligt in het hart van Istanbul, waar al een jaar lang veel anti-overheidsprotesten plaatsvinden. Ece Millie (30) werkt er als actiecoördinator. ‘Demonstranten rennen door onze straat om aan het geweld te ontkomen, terwijl agenten ze achtervolgen. En wij zien alles.’ ‘Op 28 maart 2013, de eerste dag van de massale Geziparkprotesten, was ik op het Amnesty-kantoor. Ik zag met eigen ogen dat mensen vreedzaam demonstreerden. Toch werd het protest bruut neergeslagen door de politie. Mensen schreeuwden en probeerden te vluchten. Er werd traangas gebruikt. Waterkanonnen werden ingezet. Het was onmogelijk om het politiegeweld niet te zien. Die dag begon alles.‘ ‘De protesten vestigden de aandacht op Turkije. Maar de problemen waren er al lang voor de massaprotesten. De vrijheid van meningsuiting ligt al jaren onder vuur en hierdoor wordt ook het recht om te protesteren aangetast. Deze twee rechten gaan hand-in-hand. Daarnaast worden daders zelden berecht, zeker als het overheidsambtenaren zijn. Er wordt bijna nooit iemand vervolgd voor de gewelddadigheden tegen demonstranten. Soms wordt er een onderzoek gedaan, maar dat verloopt dan langzaam. Op dit moment houdt Amnesty Turkije zich veel bezig met rechtszaken van mensen die bij de anti-overheidsprotesten waren.’

Altijd verdeeldheid ‘In het begin zág ik het politiegeweld vooral, maar uiteindelijk ben ik er zelf ook slachtoffer van geworden. Ik ging namens Amnesty naar een rechtszitting om daar actie te voeren voor een eerlijk proces, maar ik kwam de rechtszaal niet

in. Er waren veel demonstraties buiten het gerechtsgebouw, allemaal vreedzaam. Ik werd geraakt door een traangasgranaat en vervolgens door een waterkanon. Een vriendin, die naast me stond, werd door twee traangasgranaten geraakt. Zij kon een paar dagen niet zitten en lopen. Ik maakte zelf mee hoe het is om zo onterecht behandeld te worden.’ ‘Veel demonstranten gaan naar de rechtszittingen om gerechtigheid te eisen. Ze willen een einde maken aan de straffeloosheid. Veel mensen kwamen bijvoorbeeld naar de rechtszaak van Ali Ismail Korkmaz, de jongen die overleed door (politie)geweld. Ik organiseerde een actie waarbij mensen hun foto konden insturen om de familie van de overleden jongen te steunen. In deze zaak staan ook burgers terecht. Demonstranten worden dus niet alleen aangevallen of vermoord door agenten. Niet iedereen staat aan dezelfde kant. Er is altijd verdeeldheid en iedereen heeft een andere mening. Het belangrijkste is dat je die mening op een vreedzame manier moet kunnen uiten. Maar juist dat is nu erg moeilijk.’ ‘De anti-overheidsprotesten hebben effect op het hele land. Natuurlijk zijn er wel eens demonstranten die geweld gebruiken, maar de meerderheid doet dit niet. De regering pakt alle demonstraten hard aan. En het geweldsgebruik tegen demonstranten is

12 | AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 12

25-06-14 19:02

Ece Millie: ‘Het politiegeweld tegen demonstranten werkte averechts, maar dit geweld is een jaar later nog steeds aan de orde van de dag.’

compleet willekeurig. De aanpak werkt dan ook averechts, dat deed het zeker in het begin. Want hoe meer de politie ingreep met geweld, hoe meer mensen de straten opgingen en zich uitspraken tegen het overheidsbeleid. Het maakt mensen boos. Maar zelfs nu, ruim een jaar nadat de protesten begonnen, is het politiegeweld nog aan de orde van de dag.’

Constant druk ‘Mijn werk bij Amnesty is hierdoor veranderd. Ik werkte al op punten als vrijheid van meningsuiting, maar dat is nu nog meer een prioriteit geworden. Sinds het uitbreken van de protesten moet ik veel sneller reageren op bijvoorbeeld politiegeweld. Het afgelopen jaar is het constant druk geweest. We krijgen veel meer meldingen binnen dan voorheen, omdat er op grote schaal rechten worden geschonden, maar ook omdat er nu meer mensen zijn die Amnesty kennen.’ ‘Ik coördineer campagnes die te maken hebben met het recht op vrijheid van meningsuiting. Op 3 mei 2014 was het Internationale Dag van de Persvrijheid. Ik ondersteun dan acties die regionale groepen op straat voeren. Ik ondersteunde bijvoorbeeld een groep die een gecensureerde krant maakte en uitdeelde. In de

tussentijd werk ik ook nog aan hele andere projecten, zoals de rechten van LHBT’ers (lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen en transgenders). We ondersteunen vooral activisten die zelf succesvolle campagnes voeren.’

Onmogelijke geheimhouding ‘Op dit moment is er nog steeds veel internationale steun nodig in Turkije. Veel Turkse media negeren het politiegeweld. Zij worden extreem gecensureerd. Het is belangrijk om de wereld te laten zien wat er gebeurt in Turkije. Het leek alsof de Turkse regering probeerde de demonstraties en het politiegeweld geheim te houden voor de buitenwereld. Internationale media moeten laten zien dat dit onmogelijk is. Daarnaast is het goed om te zien dat mensen in andere landen ons steunen. Zo waren de acties bij Turkse ambassades enorm motiverend: mensen over de hele wereld lieten de Turkse demonstranten zien dat ze niet alleen waren.’

met Amnesty Nederland en kregen enorm veel steunbetuigingen binnen voor Hakan Yaman, de chauffeur die werd verminkt door politieagenten toen hij langs een demonstratie liep. Wij zien hem regelmatig en hij ontving veel Nederlandse brieven en kaarten. Dit motiveert hem om te blijven vechten voor gerechtigheid. Hij weet dat veel mensen hem, en zijn zaak, steunen.’ ‘De huidige situatie in mijn land laat weinig verandering zien. De overheid gaat door met het ontkennen van het recht op vrijheid van meningsuiting en het recht om te demonstreren. Daarom moet er 0internationale druk blijven, zo kunnen we schendingen samen zichtbaar maken. Ook moet er druk worden gezet op de Turkse regering door overheden elders in de wereld. De boodschap moet zijn: we zien wat er gebeurt in Turkije, en deze schendingen moeten stoppen.’ Pimm Westra

‘Ook acties voor specifieke individuen zijn van groot belang. We werken veel samen

LEES HET RAPPORT van Amnesty Turkije over de situatie in het land een jaar nadat de anti-overheidsprotesten losbarstten: www.amnesty.nl/jaarnagezi. AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014 | 13

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 13

25-06-14 19:02

VREEDZAAM PROTEST? DE CEL IN! Egypte: laat 25 gewetensgevangenen onmiddellijk vrij. De prominente Egyptische activist en blogger Alaa Abd El Fattah werd op 11 juni samen met 24 andere mannen veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf en een hoge boete vanwege deelname aan een vreedzaam protest. Dit protest, op 26 november 2013, was gericht tegen het feit dat burgers nog altijd berecht kunnen worden door een militaire rechtbank. Hoewel de demonstratie vreedzaam verliep, gebruikte de politie veel geweld.

Ook na de demonstratie was er weinig gerechtigheid voor de arrestanten. De aanklachten waren flink aangezet: ‘aanval op veiligheidsdiensten’, ‘blokkade van straten’, ‘het werk van nationale instituties onderbreken’. De rechtszaak zelf werd afgerond voordat deze goed en wel was begonnen. De vonnissen werden twintig minuten voordat de zaak officieel zou beginnen al uitgesproken. Toen drie van de mannen, Alaa Abd El Fattah, Wael Mahmoud Mohamed Metwally en Mohamed Abdul Rahman, bij de rechtszaal aankwamen, werden zij direct gearresteerd. Alaa Abd El Fattah werd al veel vaker gevangengezet vanwege zijn kritiek op de regering. Amnesty beschouwt hem en de anderen als gewetensgevangenen. Wat kunt u doen? Schrijf een brief naar de openbaar aanklager en vraag om onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van Alaa Abd El Fattah en de andere 24 gevangenen. Vraag hem om de straffen van al deze gewetensgevangenen nietig te verklaren omdat zij alleen veroordeeld zijn omdat ze vreedzaam gebruikmaakten van hun recht op vrijheid van vergadering.

Bij aankomst gearresteerd

Het vonnis van Alaa Abd El Fattah werd uitgesproken voordat de rechtszaak officieel begon.

STUUR VÓÓR 15 AUGUSTUS EEN BRIEF NAAR: Hesham Mohamed Zaki Barakat Office of the Public Prosecutor Supreme Court House, 1 “26 July” Road Cairo / Egypte VOOR ANDERE ACTIES: WWW.AMNESTY.NL/ACTIES

(plaats, datum) Dear Prosecutor, I would like to draw your attention to the case of leading activist Alaa Abd El Fattah and 24 other men, who were sentenced on 11 June to 15 years’ imprisonment and a fine of 100,000 Egyptian pounds for taking part in a peaceful protest outside the Upper House of Parliament in November 2013. I urge you to order the immediate and unconditional release of Alaa Abd El Fattah, Wael Mahmoud Mohamed Metwally and Mohamed Abdul Rahman and quash their convictions and sentences, as they are prisoners of conscience, detained solely for peacefully exercising their right to freedom of assembly. I also urge you to quash the convictions and sentences of the 22 other men for participating in a peaceful protest. Thank you for your attention to this urgent matter. Yours sincerely, (naam, adres)

14 | AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 14

25-06-14 19:02

GROETENACTIE

Leden van de Braziliaanse vissersorganisatie AHOMAR worden voortdurend bedreigd vanwege hun activiteiten tegen milieuverontreiniging in de Baai van Guanabara, Rio de Janeiro.

AHOMAR voert sinds 2003 actie om toenemende ecologische schade aan de baai aan de kaak te stellen. Door deze schade worden de vissers bedreigd in hun levensonderhoud. Het hoofd van de organisatie, Alexandre Anderson, zit sinds 2009 samen met zijn familie ondergedoken vanwege de vele doodsbedreigingen die hij ontving. Ze moeten constant van verblijfsplaats wisselen om niet gevonden te worden. In 2012 werden twee leden van de organisatie vermoord, en ook andere leden van AHOMAR zijn hun leven niet zeker. Eind 2013 werd hun kantoorpand in brand gestoken. Er is nog niemand aangehouden of veroordeeld voor de bedreigingen en de moorden. Steun de leden van AHOMAR door het sturen van een kaart. Neem geen politiek standpunt in.

VOORBEELDGROET

Desejamos boa sorte à Vocês e muito sucesso no seu trabalho.

ASSOCIAÇÃO HOMENS DO MAR DA BAÍA DE GUANABARA (AHOMAR) AV. DO IMPERADOR Nº 41 PRAIA DE MAUÁ MUNICÍPIO DE MAGÉ - RIO DE JANEIRO CEP.: 25930-000 / BRAZILIË (Beste wensen en succes met uw werk)

MEER gRoETEN oP WWW.AMNESTY.NL/gRoETENLIJST

WEBSHOP.AMNESTY.NL Bestel het heren T-shirt ‘Kissing Matryoshkas – From Russia with Love’ nu met 25 procent korting voor €15,-. Het shirt is van 100 procent biologisch katoen en het is onder eerlijke omstandigheden geproduceerd. Of bestel de zomerse geruite tas met 30 procent korting voor €19,95. De fairtrade tas is 42x40 cm en afsluitbaar met een rits. Hij wordt gemaakt in Vietnam door een partner van Amnesty. Beide producten zijn verkrijgbaar in de webshop.

MEER WETEN oVER ACTiEF ZIJN BIJ U iN dE BUURT: WWW.AMNESTY.NL/REgio ZIE VOOR DE CURSUSKALENDER: WWW.AMNESTY.NL/INFOPUNT Amnesty in Actie is een interne uitgave van de Nederlandse afdeling van Amnesty International en geeft achtergrondinformatie aan actieve leden | Hoofdredactie Saskia Grootegoed | Eindredactie Pimm Westra | Redactie Elke Kuijper, Floor Beuming, Bernadette Booij en Moniek van Zijl | Verder werkte mee Carolien Cuypers | Fotoredactie Jorn van Eck en Karen Veldkamp | Uitgever Ellen Nieuwenhuis | Lay-out Heijdens Karwei, Amsterdam | Druk Senefelder Misset, Doetinchem | Redactie- & Amnesty-secretariaat Keizersgracht 177 (bezoekadres) Postbus 1968, 1000 BZ Amsterdam, T 020 626 44 36, E amnestyinactie@amnesty.nl | Servicecenter T 020 535 21 11, E servicecenter@amnesty.nl | Bankrekening giften 454 000 (IBAN NL42 INGB 0000 454000) t.n.v. Amnesty International, Amsterdam | Verschĳningsdata 2014 29/08, 26/09, 24/10 | ISSN 1570-6193 Oplage 15.000 | Amnesty in Actie wordt verpakt in recyclebaar kunstfolie waaruit bij verbranding geen giftige stoffen ontstaan

PEFC gecertificeerd Dit hout komt uit duurzaam beheerd bos en gecontroleerde bronnen PEFC/30-31-151

www.pefcnederland.nl

Het werk van Amnesty International wordt mede mogelijk gemaakt door: AMNESTY IN ACTIE juli/augustus 2014 | 15

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 15

25-06-14 19:02

AMNESTY HERdENKT BIJ dE CHiNESE AMBASSAdE oP 4 JUNi: 25 JAAR gELEdEN WERDEN VREEDZAME STUDENTENPROTESTEN BRUUT NEERGESLAGEN.

25-06-14 19:02

AMNE_AIA_NR07-08_2014.indd 16