Fotoğraflar Yaren Yaşar @hildainwonderland (sf. 7- 10-15-17) Öyküm Hüma Keskin @keskinoykum (sf. 1-2-3-5-8-9-11) Sinan Uçarsu @sinanucarsu (sf. 4-12-13-14-18-19-20) Yazılar Yaren Yaşar @ hildainwonderland (sf. 6-16)
1
2
3
4
5
Kayboluş ya da Kaybolmuş Bu hikayenin Perec’in Kayboluş adlı romanı ile bir ilgisi yoktur. Burada bir çok E göreceksiniz. Büyük bir aşk hikayesi yazılmaya çalışıldı burada.Bir adamın ve bir kadının aşk hikayesi, ha bir de kedilerinin. Fakat kadına aşk fazla geldi, kayboldu. Kedi mi? O hala adamla birlikte, gerçi adam aksatıyor yemeğini ama idare ediyorlar birlikte. Sonra telefonlarına ve bilgisayarlarına gömülen bir nesil yazılmayı denendi bu satırlara, yazar da telefonunda kaybolunca o hikaye de başka zamana kaldı. Sonra yazar annesinin evindeki çocukluk odasında eski fotoğraflarının olduğu bir film rulosu buldu. Filmleri yıkattı, insanları ve anıları yazmayı denedi ama baktı ki o insanlar da kaybolmuş hayatından. Sonra usul usul sokaklarda yürüdü, müzikler dinledi, arkadaşlarına danıştı. Ne yapsa da olmadı, bu yazı bir türlü yazılamadı, hep kayboldu. Aynı yazarın bugün önünden geçtiği kiralığa çıkarılmış “Kızılırmak Sineması” gibi, bir sene önce insanların bahçesinde film gösterimi için beklediği o yer gibi kayboldu. “Oblivion is inevitable” demişti bir arkadaşı, unutulmak kaçınılmazdır. İşte yazar bütün bunları düşünerek yürüdü elinde Kızılırmak Sineması’nın fotoğrafı, kulağında henüz kaybolmamış bir şarkı.
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
Neriman Neriman’ın bir göz odası vardı. Önce bir kumaş parçası buldu, onunla yattığı alanı çevreledi. Daha sonra bir masa alarak onunla da mutfağını bir küçük tüp ve bir buzdolabı ayırdı. Kocaman da bir penceresi vardı, manzarasında başka başka gecekondular olan. Banyosu yoktu, odasından çıkıp yokuş aşağı yürüdüğünde ortak bir tuvalet vardı. İhtiyaçlarını orada giderir, omzuna gelen siyah saçlarını da kiracısı olduğu alt komşusunda yıkardı. Haftada bir, eğer o hafta işe gitmiş ise iki kere yıkanırdı. Annesinden hediye şimşir tarağıyla saçlarını tararken suretini izlerdi sağ alt kenarı hafif kırık aynada. Babasından hatıra ela gözlerine, kaç yaşına gelmiş ama hala çocuk kalan göğüslerine, omuriliğindeki sorundan dolayı simetrisini kaybetmiş kalçalarına, çalıştığı yerde öğle yemeği parasını bir hediye için biriktirdiğinden saymaya başladığı kaburgalarına bakar eskiden nasıl göründüğünü hatırlamaya çalışır dururdu. Eskiyi ona hatırlatacak pek bir şey kalmamıştı elinde, bir şimşir tarak, siyah bir gece elbisesi, bir mektup, bir de silah sesi… İki kere yıkanmasını gerektirmeyen haftalarda üzerine siyah elbisesini geçirirdi Neriman, eline de mektubunu alırdı. Mektubun bitmesine yakın biraz ağlardı, o yüzden mektubun “Hoş kal Neriman!” kısmı pek okunaklı değildi artık. Göz yaşlarını sağ elinin tersiyle savuşturduktan sonra, karşısındaki evlerin hikayelerini düşünerek uyuyakalırdı.
16
17
18
19
20