ANNA GRYMEK
ANNA GRYMEK ania.grymek@gmail.com +48 509 878 992
EDUKACJA II 2012
-
IX 2014
X 2009
-
II 2012
DOŚWIADCZENIE
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki Wydział architektury, kierunek architektura i urbanistyka, studia I stopnia (inżynierskie) Dyplom inżyniera architekta Biuro projektowe boomARCHITECTS Współpraca przy projekcie
XI 2015 VIII 2014
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki Wydział architektury, kierunek architektura, studia II stopnia (magisterskie) Dyplom magistra architekta
-
VI 2015
Biuro projektowe APA’91 - Kraków Asystent architekta
09 - 28 IX 2013
Biuro projektowe APA’91 - Kraków Praktyka projektowa pod opieką arch. Wacława Stefańskiego
07 - 14 VII 2013
Warsztaty OSSA - Gdańsk Uczestniczka ogólnopolskich warsztatów architektonicznych
04 VI - 06 VII 2013
Politechnika Krakowska Praktyka inwentaryzacyjna architektoniczna fortu Borek, prowadzona przez uczelnię pod opieką dr. inż. arch. Jacka Czechowicza
IX 2011
Politechnika Krakowska Praktyka inwentaryzacyjna urbanistyczna miasta Słomniki, prowadzona przez uczelnię pod opieką dr inż. arch. Magdaleny Marx-Kozakiewicz
VII - VIII 2011
Pracownia Projektowa „Twój Dom” - Dębica Praktyka budowlana w wymiarze 120 godzin Obserwacja/dokumentacja zdjęciowa placu budowy, dziennik praktyk
UMIEJĘTNOŚCI | ZAINTERESOWANIA
AuroCAD / BricsCAD, Revit Architecture Photoshop, Illustrator, Indesign Sketchup, 3dsMax + Vray MS Office kreatywna, zorganizowana, komunikatywna jazda na nartach, fotografia, krawiectwo
ARCHITEKTURA
sem III stopień II 2014
DYPLOM MAGISTERSKI PLAC KULTURY Projekt dworca głównego w Zakopanem
sem II stopień II 2013
BUDYNEK BIUROWY KLASY „A” Projekt obiektu komercyjnego w Krakowie
sem I stopień II 2013
HOSTEL KROWODERSKA-62 Adaptacja z nadbudową starej kamienicy w Krakowie
sem VII stopień I 2012
DYPLOM INŻYNIERSKI Dom jednorodzinny w Krakowie
sem VII stopień I 2012
MUZEUM ARCHOLOGICZNE Projekt obiektu użyteczności publicznej w Chorwacji
sem II stopień II 2013
MYŚLENICE Projekt rozwoju miasta
URBANISTYKA
INNE
Fotografia Rysunek
ZAGOSPODAROWANIE TERENU
DYPLOM MAGISTERSKI PLAC KULTURY
Projekt dworca głównego Zakopane sem III st. II 2014 dr inż. arch. Janusz Purski dr hab. inż. arch. Piotr Burak- Gajewski prof. PK
RZUT PARTERU
RZUT POZIOMU I
Dworzec mostem, czy celem?
RZUT POZIOMU II
Na przestrzeni wieków sposób podróżowania uległ znacznej zmianie, a co za tym idzie, zmienił się również charakter dworca jako miejsca publicznego. Obecnie dworzec nie jest już traktowany jako miejsce oczekiwania, a raczej jako punkt zwrotny, z którego w bardzo szybki i bezbolesny sposób dostajemy się w wybrane miejsce. Zbędna jest w tym momencie cała otoczka w postaci wielkiego pawilonu z kasami i poczekalniami, zamiast tego mamy automaty i punktualne pociągi. Ale czy aby na pewno pozbycie się wszystkiego na rzecz ascetycznych wręcz automatów i jednej modnie zaprojektowanej ławki jest dobrym rozwiązaniem? Co zrobić żeby Dworzec ożył, żeby pozostał przy swojej publicznej funkcji? Jak sprawić żeby stał się celem? Po analizach planu Zakopanego zwróciłam uwagę, że pomimo wielu publicznych miejsc, głównie o charakterze liniowym, brakuje w panoramie publicznego placu. Uznałam, że zakończenie jednej z dwóch głównych ulic w tym mieście, będzie idealnym miejscem na tenże plac. W projekcie zdecydowałam potraktować przestrzeń ponad peronami jako plac publiczny. Projekt dzieli się na trzy części, pierwsza to plac publiczny poprzedzający budynek, niezadaszona przestrzeń zewnętrzna, kolejna to również plac, ale plac wewnętrzny, czyli ogromna przestrzeń pomiędzy starym a nowym budynkiem możliwa do zaaranżowania w dowolny sposób, nad którą nadwieszona jest część multimedialna(kina, sale konferencyjne, biblio oraz medioteka), ponadto przestrzeń dachu również została potraktowana jako przestrzeń placu, tym razem nadziemnego, z widokiem na panoramę. Ostatnią częścią jest już mniej publiczny, spokojniejszy plac otoczony zielenią który stopniowo przechodzi w zieleń naturalną i nawiązuje do otoczenia. Czy uda się, poprzez reorganizację funkcji doprowadzić do tego, żeby przestrzeń dworca stała się na powrót tętniącą życiem tkanką? Czy potraktowanie dworca nie tylko jako mostu do celu , ale także jako celu samego w sobie jest dobrym posunięciem? Ludzie są osobami publicznymi, potrzebują kultury i rozrywki, potrzebują również miejsca spotkań z łatwym dostępem. Sądzę, że połączenie wszystkich tych czynników tworzy miejsce idealne.
RZUT POZIOMU III
RZUT POZIOMU IV
przestrzeń dworca
mediateka/biblioteka/czytelnia
gastronomia
biura
przestrzeń wystaw
komunikacja
sala multimedialna
zaplecze higieniczno-sanitarne
PROJEKT KONCEPCYJNY - SEMINARIUM DYPLOMOWE, WARSZTATY W MUNSTER Rysunek wykonany wspólnie z Paulą Chrobak
RZUT DACHU
PRZEKRÓJ A-A
PRZEKRÓJ B-B
RZUT PARTERU
BIUROWIEC KLASY „A”
Projekt obiektu komercyjnego Kraków, Aleje Trzech Wieszczów sem II st. II 2013 dr inż. arch. Janusz Purski dr hab. inż. arch. Piotr Burak- Gajewski prof. PK
ELEWACJA OD UL. CZYSTEJ
RZUT POZIOMU 1
IDEA Założeniem koncepcyjnym mojego projektu było stworzenie tętniącej życiem tkanki, która od strony alei jest pokryta „skorupą”, której zadaniem jest chronić delikatną i wrażliwą cześć budynku od zgiełku wielkiego miasta. Sercem tej tkanki ma być wielki hall którego wysokość jest równa wysokości budynku i tym samym staje się również „atrium” wyższych kondygnacji biurowych. Hall ten jest centrum życia w biurowcu., spełnia najważniejsza rolę. W projekcie sprawia monumentalne wrażenie. Ponadto chciałam pomimo regularnego podziału konstrukcyjnego tej tkanki wyodrębnić część narożną, która ma również nieco odrębną funkcję. Dzięki temu zabiegowi powstają pęknięcia w „skorupie” zapraszające do zainteresowania się tętniącym zżyciem wnętrzem.
ELEWACJA OD ALEI TRZECH WIESZCZÓW
RZUT POZIOMU 2/3/4
ELEWACJA OD DZIEDZIﾅイA
RZUT POZIOMU 2/3/4 - wersja alternatywna
ELEWACJA OD DROGI DOJAZDOWEJ
HOSTEL KROWODERSKA62
Adaptacja+nadbudowa starej kamienicy Kraków, Krowoderska 62 sem I st. II 2013 dr inż. arch. Anna Bojęś-Białasik prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Kadłuczka
ZDJĘCIA STANU ISTNIEJĄCEGO
RZUT PARTERU
RZUT POZIOMU 1
DYPLOM INŻYNIERSKI DOM JEDNORODZINNY Kraków II 2013
dr inż. arch. Marcin Charciarek prof. dr hab. inż. arch. Dariusz Kozłowski
RZUT POZIOMU 2
RZUT DACHU
IDEA Tematem projektu jest dom jednorodzinny, bazujący na projekcie semestralnym z poprzednich lat, obiekt z przenikających się nawzajem brył elementarnych. Projektowany budynek, jest domem trzypokoleniowym, w którym swoje miejsce znajdują zarówno dzieci, ich rodzice, jak i dziadkowie. Znajduje się w nim również łącząca je strefa wspólna, dzięki której prywatność pozostałych stref pozostaje nienaruszona i w ten sam sposób umożliwia ona dobrowolne wyjście na spotkanie domownikom. Sama koncepcja projektu opiera się na „grze” brył w świetle. Zadaniem było utworzenie obiektu z przenikających się brył elementarnych. To właśnie one są tu podstawową jednostką architektoniczną. Forma obiektu to przenikający się walec i dwa sześciany- to właśnie one wyraźnie rozgraniczają funkcję, a w ich wnętrzu znajdują się osobne ważniejsze strefy. Na parterze w obrysie jednego z sześcianów znajduje się cała strefa dla pokolenia ustępującego natomiast obrys drugiego wyznacza granice garażu. Piętro wyżej znajduję się strefa wspólna, obrys jednego sześcianu to pokój dzienny połączony z jadalnia, drugi sześcian wyznacza część kuchenną z pomieszczeniami pomocniczymi. Sześciany połączone są ze sobą okalającym i zwieńczającym je walcem, który nie jest dokładnie zdefiniowany i w niektórych miejscach jest wnętrzem a w niektórych zadaszonym zewnętrzem, Jego górna cześć stanowi osobne piętro które jest osobną, rodzinną strefą dla rodziców i dzieci. To właśnie on nadaje ostateczną formę całemu obiektowi i dzięki niemu wszystko wydaje się być spójną całością. Wszystkie te bryły ukazane są w możliwie prosty, minimalistyczny sposób. Ponadto w celu podkreślenia surowości i tendencji minimalistycznych budynek wykończony jest żelbetowymi płytami o wymiarach 120cm na 120cm, tworząc w ten sposób swoimi spoinami siatkę modularna. Wszystkie rzuty, przekroje, jak i elewacje zaprojektowane są i dokładnie oparte na tym module. Jest on podstawową jednostką tego projektu.
RZUT POZIOMU 0
MUZEUM ARCHEOLOGICZNE
Projekt obiektu użyteczności publicznej Chorwacja sem VII st. II 2012 dr inż. arch. Janusz Purski dr hab. inż. arch. Piotr Burak- Gajewski prof. PK
RZUT POZIOMU 1
RZUT POZIOMU 2
PRZEKRÓJ A-A
PRZEKRÓJ B-B
PLAN ZAGOSPODAROWANIA TERENU
IDEA Głównym założeniem było stworzenie obiektu który równocześnie będzie komponował się z otoczeniem i przyciągał wzrok, a co za tym idzie - ludzi. Budynek został potraktowany jako swoiste „cięcie” przez naturalną strukturę działki. Swoja formą wskazuje również kierunek w którym znajduje się centrum działań archeologicznych- czyli morze. Działając w oparciu o ten plan powstała długa i wąska prostokątna bryła. Ponadto postanowiłam oddzielić ekspozycję od świata zewnętrznego dwoma ścianami. Jedna z nich jest ścianą nośna, konstrukcyjną, druga natomiast jest długim i wąskim budynkiem w którym znajdują się wszystkie funkcje dodatkowe, poza ekspozycja. Cześć ekspozycyjna miała stanowić „wolna przestrzeń”. Aby wyróżniała się ona on otaczających ja ścian, zastała przeszklona z obu stron, a jej przekrycie tworzą dźwigary faliste, równocześnie różnicując przekrycie części funkcjonalnej oraz części ekspozycji. Część funkcjonalna budynku znajduje się w „grubej ścianie” czyli długim i wąskim budynku na rzucie prostokąta. Prowadzą do niego dwa wejścia, jedno od strony promenady, poprzez kawiarnie, drugie- główne, od strony drogi przechodzącej przez środek działki i parkingu. Wchodząc głównym wejściem znajdujemy się na poziomie środkowym, skąd mamy dostęp do kasy, sklepu, administracji oraz ekspozycji, idąc wzdłuż hallu który rozciąga się na całą długość budynku, schodzimy do kawiarni, która znajduje się na poziomie -1, ale równocześnie jest drugim wejściem do budynku, od strony promenady. Na tym poziomie znajduje się również zaplecze, magazyny, toaleta, szatnia i pomieszczenie dla przyłączy. Na najwyższej kondygnacji do której możemy dotrzeć przy pomocy schodów prowadzących wzdłuż budynku, lub windy, znajduje się sala multimedialna a za nią zaplecze. Ekspozycja przewidziana jest na dwóch poziomach, na poziomie zero, gdzie znajduje się wejście od strony hallu, znajduje się cześć zmienna ekspozycji, natomiast na poziomie +1 znajduje się ekspozycja stała.
KONCEPCJA KIERUNKÓW ROZWOJU MIASTA
INWENTARYZACJA URBANISTYCZNA
PROJEKT URBANISTYCZNY MYŚLENICE
Projekt rozwoju miasta z analizą stanu istniejącego sem II st. II 2013 dr inż. arch. Daniel Ogrodnik prof. dr hab. inż. arch. Zbigniew Zuziak
STUDIA I ANALIZY KONTEKST REGIONALNY
IDEA Jednym z głównych założeń projektowych było uczytelnienie granic miasta oraz ograniczenie rozpraszania się zabudowy, głównie mieszkaniowej. Rozwiązaniem przedstawionym w projekcie jest ograniczenie zabudowy poprzez wprowadzenie zieleni izolacyjnej lub rozbudowanie tej istniejącej. Od północy rozrost miasta ograniczony jest również poprzez drogę która równocześnie stanowi dalszą obwodnice miasta. Od południowego-zachodu rozrost uniemożliwia ostre nachylenie stoku natomiast od strony południowo-wschodniej buforem hamującym rozproszenie są gęste tereny lasów. Od zachodu granicą jest Raba. Kolejnym założeniem projektowym było odciążenie dwóch głównych ulic prowadzących przez centrum oraz ograniczenie ruchu w samym śródmieściu. Poprowadzone zostały dwie drogi równoległe do obecnych najczęściej uczęszczanych a pomiędzy nimi została wprowadzona siatka ulic wewnętrznych lokalnych i dojazdowych. Ruch w centrum ograniczony będzie poprzez wprowadzenie kilku ulic głównych traktowanych jako sięgacze, a nie ulice przejezdne oraz systemu dróg jednokierunkowych łączących je. Zabieg ten umożliwia nam poszerzenie samego śródmieścia które samoistnie zaczęło się już rozrastać w kierunkach dwóch głównych ulic na których oparte jest miasto. Następnym zadaniem projektowym było usystematyzowanie strefy przemysłowej
PROJEKT SZCZEGÓŁOWY WYBRANEGO OBSZARU MIASTA
STUDIA I ANALIZY KONTEKST LOKALNY
INFRASTRUKTURA TECHNICZNA I TRANSPORTOWA, SCHEMATY I JEDNOSTKI STRUKTURALNE
która w mieście już istniała jako rozproszona i niejednolita tkanka. Ważnym elementem było również wprowadzenie nowej zabudowy mieszkaniowej na południowych stokach w północnej części miasta oraz skomunikowanie ich siatką ulic. Kolejnym zadaniem było uatrakcyjnienie brzegu rzeki i wprowadzenie tam przestrzeni publicznych oraz skomunikowanie tego z centrum. Końcowym, aczkolwiek niemniej ważnym zabiegiem było wprowadzenie zieleni parkowej i uporządkowanej w strukturę miasta oraz połączenie ich ze sobą i z centrum aby mieszkańcy mogli w dogodny i komfortowy sposób poruszać się po mieście nie tylko samochodem ale także pieszo i rowerem. System komunikacyjny System komunikacyjny tego miasta oparty jest na krzyżu dwóch głównych ulic, na ich skrzyżowaniu znajduje się centrum miasta oraz rynek miejski. Miasto podzielone jest poprzez przebiegającą przez środek trasę krajową, drogę nr 7, jednakże poprzez wprowadzenie ciągów pieszo jezdnych pod wiaduktami wschód i zachód miasta są ze sobą skomunikowane. Z trasy nr 7 są trzy możliwe zjazdy do miasta, od północy, gdzie w projekcie wprowadzono rondo rozdzielające ruch i kierujące do centrum lub na zachód poprzez dalsza obwodnice miasta. Kolejny zjazd znajduje się w środku miasta skąd można się kierować na zachód do centrum lub na wschód do strefy przemysłowej miasta. Trzeci zjazd, od strony południowej używany jest najczęściej prze turystów kierujących się nad rzekę oraz do letniskowej części miasta zwanego Zarabiem, aczkolwiek można również dostać się stamtąd do centrum. Powiązanie przestrzeni publicznych oraz terenów zielonych Przestrzenie publiczne w tym mieście to przede wszystkim centrum, czyli rynek miejski wraz z okolicami oraz Zarabie, czyli dzielnica nadrzeczna miasta. W projekcie zdecydowano poszerzyć centralną cześć miasta wzdłuż głównych osi – wschód, zachód, północ, południe. Wprowadzono również trzecią ważna przestrzeń publiczna na południowym stoku, gdzie zlokalizowano ośrodki SPA w Myślenicach, oraz przestrzeń parku wzdłuż rzeki. Wprowadzono tam również przestrzeń publiczną funkcjonującą na zasadach placu miejskiego. Wszystkie przestrzenie skomunikowane są ze sobą ciągami pieszo jezdnymi oraz przeplatane zielenią uporządkowaną i parkową.
FOTOGRAFIA I RYSUNEK
Dziękuję Anna Grymek +48 509 878 992 ania.grymek@gmail.com